ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018 ΕΤΟΣ 18Ο ΑΡΙΘΜ.

ΦΥΛΛΟΥ 893

Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ’ ΛΟΥΚΑ (Τελώνου & Φαρισαίου)
Καλό Τριώδιο!!!
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
Δίκτυο Προσευχής εννοείται. Ο Χριστός. Όταν το Φως Του λάμψει μέσα
μας, έρχεται μια ανεξήγητη χαρά, που διώχνει κάθε
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
θλίψη, κατάθλιψη, πόνο, αγωνία, άγχος, φόβο,
βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
πανικό, και κάθε κακό. Ώσπου να γίνουν όλα αυτά
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή
όμως, χτυπάμε την πόρτα, και περιμένουμε. Και
να σκεπάσει την Πατρίδα μας και τον Λαό μας.
παίρνουμε και τα... χάπια μας. Όσοι, εννοώ, έχουν εντολή
«Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ γιατρού.
του Θεού φύλαξον ημάς υπό την Σκέπην Σου» π.Ανδρέας Κονάνος

Απόστολος Κυριακής Τελώνου & Φαρισαίου
(Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)
Παιδί μου Τιμόθεε, ἐσύ με
παρακολούθησες στή διδα-
σκαλία, στόν τρόπο ζωῆς, στούς
σκοπούς, στήν πίστη, στή
μακροθυμία, στήν ἀγάπη, στήν
ὑπομονή, στούς διωγμούς, στά
παθήματα σάν αὐτά πού
ὑπέμεινα στήν Ἀντιόχεια, στό
Ἰκόνιο, στά Λύστρα. Τί διωγμούς
ὑπέφερα! Κι ἀπ΄ ὅλα μέ γλίτωσε ὁ
Κύριος. Κι ὄχι μόνο ἐγώ, ἀλλά καί
ὅλοι ὅσοι θέλουν νά ζήσουν μέ εὐσέβεια, σύμφωνα μέ τό
θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, θά ἀντιμετωπίσουν διωγμούς.
Μόνο οἱ πονηροί ἄνθρωποι καί οἱ ἀπατεῶνες θά
προκόβουν στό χειρότερο· θά ἐξαπατοῦν τούς ἄλλους καί
οἱ ἄλλοι θά τούς ἐξαπατοῦν. Ἐσύ ὅμως νά μένεις σ΄ αὐτά
πού ἔμαθες καί πού γιά τήν ἀξιοπιστία τούς ἔχεις
τεκμήρια. Ξέρεις ἀπό ποιόν τό ἔμαθες· καί μή λησμονεῖς
ὅτι ἀπό τή βρεφική σου ἡλικία γνωρίζεις τή Γραφή, πού
μπορεῖ νά σέ κάνει σοφό ὁδηγώντας σέ στή σωτηρία διά
τῆς πίστεως στόν Ἰησοῦ Χριστό.
Της Κατάθλιψης
Πάτερ μου, καλησπέρα σας! Μήπως γνωρίζετε ποιός
άγιος είναι προστάτης για τα άτομα που πάσχουν από
κατάθλιψη;
Νομίζω, η Παναγία. Να το θυμάσαι, εκεί που
λέει στην Παράκλησή Της, «Χαράς μου την
καρδίαν πλήρωσον Παρθένε, η της χαράς δεξαμένη το
Πλήρωμα...» Και ο Άγιος των Αγίων,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
Γάμος θα πει…
Θα πει και δημιουργικότητα. Κι ανάπτυξη και
ξεδίπλωμα των ποικίλων χαρισμάτων. Θα πει και άνθιση
του έρωτα και της αγάπης. Γάμος δεν θα πει καλογερικές
τακτικές, με την έννοια του ανέραστου βίου, μιας α-
σεξουαλικής ζωής, που τη ντύνουμε με ενδύματα που
μυρίζουν λιβάνι, για να κρύψουμε προσωπικά
ελλείμματα, αδυναμίες, δυσκολίες, ψυχολογικά θέματα
και σοβαρές παθογένειες.
Ο παντρεμένος, δεν είναι καλόγερος. Είσαι
παντρεμένος, για να ζεις τα του γάμου. Όλα τα του
γάμου. Όλο το πακέτο. Αλλιώς, problem..
Από το βιβλίο του π.Ανδρέα Κονάνου «Όλα του Γάμου
Δύσκολα»
Γεννιέται καλός ή κακός ο άνθρωπος;
Ωκεανοί από μελάνι έχουν χυθεί στο ερώτημα της
ανθρώπινης ευθύνης... Γεννιέται καλός ή κακός ο
άνθρωπος; Επιλέγει ή δεν μπορεί; Γεννιέται ή γίνεται;
Από όσα διαβάζω ή ακούω με πείθει περισσότερο εκείνο
που λέει, πως άθελά μας γεννιόμαστε με καλούς και
κακούς σπόρους. Όμως το πού θα στρέψει ο καθένας το
ποτιστήρι του, τι θα ποτίσει, ανήκει στη δική του
ελεύθερη ευθύνη. Του χρεώνεται.
Απόψε χρειάζομαι να το ξαναθυμηθώ...
Μάρω Βαμβουνάκη
Ποιο κόμμα μας εκφράζει;
-Γέροντα τι να ψηφίσουμε στις εκλογές;
-«Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την
μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ, ιγ’ 14). «Ημών το
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018 ΕΤΟΣ 18Ο
πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλιπ. γ’ 20). Επειδή,
όμως, είμαστε πολίτες και αυτής της γης, αυτής της
χώρας, όταν έλθει η ώρα να πάμε στις κάλπες, δεν θα
είμεθα προσκολλημένοι σε καταστάσεις και σε κόμματα
ή σε πρόσωπα. Κανένα κόμμα δεν μας εκφράζει. Κάθε
φορά, λοιπόν, θα σκεπτόμεθα ποιο είναι ολιγότερο κακό
για την χώρα μας. Κατά περιστάσεις. Άλλοτε μπορεί να
είναι το ένα, άλλοτε μπορεί να είναι το άλλο. Θα
ψηφίζουμε με αρχή, «το μη χείρον, βέλτιστον».
Αλλοίμονο στον Χριστιανό που θα ειπεί, «εμένα με
εκφράζει το τάδε ή το τάδε κόμμα». Αυτός πολύ απέχει
από του να είναι ένας συνειδητός Χριστιανός. Κανένα
κόμμα δεν εκφράζει τον Χριστιανό. Και βλέπετε ότι σε
μερικά πράγματα είναι όλα τα κόμματα, από την άκρα
Δεξιά μέχρι την άκρα Αριστερά, σύμφωνα.
π. Επιφανείου Θεοδωροπούλου
Λίγο πριν πεθάνεις
Κάπου διάβασα ότι ο θάνατος από μακρά ασθένεια
σου δίνει, τουλάχιστον, την παρηγοριά των τελευταίων
διευθετήσεων. Πρώτα, λένε, απαλλάσσεσαι από το άγχος
του θανάτου. Δεν φοβάσαι πλέον μην αρρωστήσεις και
χαθείς. Σου συνέβη.
Και μετά αρχίζεις να το συζητάς με τον εαυτό σου,
περνάς από την οργή στο συμβιβασμό. Βλέπεις
φωτογραφίες μιας ζωής. Αποχαιρετάς φίλους. Λες λόγια
που έπρεπε ή δεν έπρεπε να πεις, όταν χαιρόσουν στο
τροφαντό σώμα της ζωής. Κάνεις την έξοδό σου
μελοδραματική. Ακόμα και εκείνοι, που δεν κατάλαβαν
ότι ζούσες, ίσως προσέξουν ότι πεθαίνεις[…]
Από την άλλη, ο ξαφνικός θάνατος, εκείνος που
έρχεται μαζί με ένα μάρμαρο στο κεφάλι, ο σιωπηρός,
που σε παίρνει όταν κοιμάσαι, ο βιαστικός της καρδιάς,
δεν σου αφήνει χρόνο σχεδόν για τίποτα. Το πολύ να
καταλάβεις ότι πεθαίνεις, να λερώσεις τα παντελόνια
σου, ενώ η επιθανάτια αγωνία σκεπάζει κάθε σκέψη λίγο
πριν ο εγκέφαλος κάψει ασφάλεια. Ναι, βέβαια, δεν
πόνεσες, δεν ταλαιπωρήθηκες πολύ και δεν έσυρες την
οικογένεια στο μαρτύριο. Όμως δεν είχες ούτε ένα λεπτό
για να γυρίσεις πίσω, να απλώσεις τις σκηνές της ζωής
σου σε ένα τραπέζι που πιάνει από το φως μέχρι το
σκοτάδι. Αυτό δείχνει άδικο. Ακόμα και εκείνοι που
πεθαίνουν στο απόσπασμα παίρνουν μία τελευταία
τζούρα. Και όμως αυτός ο θάνατος κρύβει στα σκοτάδια
του ένα δώρο: δεν έχεις το χρόνο να καταλάβεις ότι άλλη
ζωή έπρεπε να ζήσεις και άλλη ζωή έζησες.
Διαβάζω στον Guardian για την Bronnie Ware, μία
νοσοκόμα από την Αυστραλία που περιέθαλψε, για
αρκετά χρόνια, ανθρώπους στις τελευταίες εβδομάδες
της ζωής τους. Η νοσοκόμα καθόταν δίπλα στο
νεκροκρέβατο και άκουγε λόγια που έβγαιναν πάνω στις
τελευταίες ανάσες ζωής. Και κατέγραψε τα πέντε
πράγματα για τα οποία μετανιώνουν οι περισσότεροι
άνθρωποι λίγο πριν επιστρέψουν στην ανυπαρξία.
«Έπρεπε να ζήσω όπως θέλω εγώ, όχι όπως ήθελαν
οι άλλοι». Και το χειρότερο είναι πως παραδέχονται ότι
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 893
για τα όνειρα που δεν έγιναν στην πραγματικότητα
ευθύνονται οι ίδιοι. Οικτίρουν, βέβαια, τον εαυτό τους
επειδή νόμιζαν ότι έχουν χρόνο. Αλλά, από την άλλη,
αυτή η αίσθηση δεν είναι που μας κρατάει στα πόδια μας;
«Δεν έπρεπε να έχω δουλέψει τόσο σκληρά». Ω, ναι.
Δουλεύεις για να ζεις, όμως στο τέλος διαπιστώνεις ότι
έζησες για να δουλεύεις. Και μετράς πόσες μέρες, πόσες
ώρες έκαψες για να πετύχεις κάτι που τώρα σου φαίνεται
μάταιο, ευτελές.
«Έπρεπε να εκφράζω περισσότερο τα
συναισθήματά μου». Δεν έχεις άδικο. Το έκανες
αγοράζοντας σιωπή και αποδοχή. Επιβίωση.
«Έπρεπε να έχω δώσει περισσότερο χρόνο στους
φίλους μου». Όλοι, διηγείται η καλή νοσοκόμα,
μετανιώνουν επειδή δεν έδωσαν χρόνο σε φιλίες ή
απομακρύνθηκαν από φίλους. Ίσως φταίει η
εξιδανικευμένη αίσθηση που έχουμε περί φιλίας. Και αν
είναι σαν τον έρωτα;
«Έπρεπε να αφήσω τον εαυτό μου να αισθανθεί πιο
χαρούμενος». Όταν πεθαίνεις (ή όταν μεγαλώνεις πολύ)
καταλαβαίνεις ότι η χαρά είναι επιλογή. Τι συμβαίνει,
όμως, όταν παίρνεις χαρά δείχνοντας στους άλλους πόσο
λυπημένος είσαι; Πώς τη σηκώνεις αυτή την κατάρα μια
ζωή;
Υποθέτω θα κάνετε τις σχετικές ερωτήσεις στον
εαυτό σας. Πιθανότατα θα προσπαθήσετε να τον
ξεγελάσετε λειαίνοντας τις γωνίες από τις απαντήσεις
που θα σας δώσει. Και μετά θα του πείτε ότι, εντάξει, για
όλα αυτά υπάρχει χρόνος, σχέδια γραμμένα όχι σε
κανένα χαρτί, αλλά στην ψυχή σας την ίδια. Όλα θα
γίνουν και όλα θα πάνε καλά. Ο θάνατος είναι ακόμα
μακριά. Αν έρθει ποτέ.
Κώστα Γιαννακίδη
Ακόμα και τα πνευματικά μπορούν να σε
παγιδέψουν!
Γνωρίζει ο Θεός αυτά τα οποία έχεις ανάγκη και
φροντίζει για σένα. Ο Θεός σε έφερε εκεί που σε έφερε, ο
Θεός σε φωτίζει, σε καθοδηγεί. Γιατί λοιπόν πέφτεις σε
μέριμνα ακόμα και στα πνευματικά ζητήματα;
Ενώ δηλαδή νομίζεις ότι τάχα ασχολείσαι με πνευματικά
θέματα και έχεις πνευματικά ενδιαφέροντα και έχεις
πνευματικά ερωτήματα και έχεις πνευματικές απορίες
και θέλεις να σου εξηγούν και θέλεις να σου πουν και να
μάθεις, τελικά περιπλέκεσαι, τελικά μπαίνεις σε μέριμνα
και σε φροντίδα. Εγώ θα έλεγα και περισσότερο και από
αυτό. Δεν είναι απλώς ότι μπαίνει κανείς σε κάποιες
φροντίδες, αλλά παγιδεύεται από τον ίδιο τον εαυτό του,
από τον εγωισμό του.
Ο άνθρωπος παιδεύεται συνέχεια από αυτήν την τάση
που έχει, να θέλει να είναι κάτι. Και σε όποιο σκαλοπάτι
κι αν βρεθεί πάλι εκεί ξαναγυρίζει.
Ας πούμε, πρόκοψε κανείς κάπως πνευματικά και
επομένως έχει επικοινωνία με πνευματικούς ανθρώπους
και ρωτάει κτλ. Αλλά και εκεί πάλι θέλει να πείσει τον
εαυτό του και τους άλλους ότι κάτι είναι. Γι’ αυτό και
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018 ΕΤΟΣ 18Ο
ασχολείται τόσο πολύ και απασχολείται μ ‘αυτά. Όχι από
θείο ζήλο, αλλά από υπερηφάνεια. Παγιδεύεται από την
ιδέα που έχει για τον εαυτό του, επείδη έμαθε τάχα
πολλά, και το παίζει πλέον παράγων εκκλησιαστικός και
αρχίζει να λέγει αδιακρίτος την άποψή του, να μιλά με
θράσος, να πράττει αυτόβουλα και αλαζονικά.
Παγιδεύεται μέσα στην φιλαυτία του και εκεί μέσα
χάνει πλέον τον βαθύ νόημα των γνώσεων που έχει
αποκομίσει από τους γέροντες που συζήτησε, τα βιβλία
που διάβασε, τις απαντήσεις που έλαβε. Ολά λοιπόν
εκείνα τα πνευματικά ζητήματα που τον απασχολούσαν
έχουν μπει πλέον στην άκρη και τώρα απλά τα
χρησιμοποιεί για να δεσπόζει στο κέντρο η μέριμνα της
ανάδειξης του «εγώ» του.
Aπό το βιβλίο: Αββάς Βαρσανούφιος -Ερμηνεία
Πατερικών κειμένων- Πανόραμα Θεσσαλονίκης
"Ο άνθρωπος που συγκλονίστηκε από τη Χάρη του
Θεού και αναγεννήθηκε είναι "καταδικασμένος" να
ακολουθεί τον Χριστό σε όλη του τη ζωή. Κάθε φορά που
προσπαθεί να απομακρυνθεί από τον Χριστό είναι σαν
να πυροβολεί τον πυρήνα του Είναι του. Όταν ο πιστός
αμαρτάνει, απλά ανατινάζει την υπαρξιακή του
ταυτότητά του. Γι αυτό τα αμαρτήματα είναι θανάσιμα"
Νικήτας Καυκιός
«Αἰσθάνομαι πόσο ἔντονα ἐργάζονται μυστικά για
την καταστροφή τῆς Ἑλλάδος…Αρχίσανε απο την
γλώσσα, οσο ξεπέφτει η γλώσσα, τόσο ξεπέφτει ο λαός...»
(Αγ.Πορφύριος)
Ἡ ζωή μας κάτω ἀπ᾽ τὸ χῶμα!
Καὶ ξαφνικὰ ἕνα πρωῒ βρεθήκαμε νὰ ἐπιλέγουν ἄλλοι
γιὰ μᾶς. Νὰ αποφασίζουν ἄλλοι γιὰ
μᾶς. Νὰ νοιάζονται νὰ
ἐκσυγχρονίσουν ὄχι τὴ ζωή, ἀλλὰ τὸ
θάνατό μας.
Ξαφνικὰ ἕνα πρωῒ βρεθήκαμε
ὑπὸ ζυγόν. Περικυκλωμένοι ἀπὸ
«σωτῆρες», ποὺ ψάχναν μὲ σπουδὴ
νὰ βροῦν τρόπους ἐξόντωσης, ὥστε
ἀπὸ τὴν κατηγορία τῶν ὄντων νὰ
περάσουμε σ’ ἐκείνη τῶν μὴ ὄντων·
τῶν ἀπαθῶν καὶ ἀνέραστων καὶ ἄβουλων
πλασμάτων, ποὺ πρῶτα τὰ τρομοκρατεῖς καὶ μετὰ τὰ
χειρίζεσαι καὶ τὰ διαχειρίζεσαι ὅπως θέλεις.
Ξαφνικά, χωρὶς νὰ ἀκουστοῦν ἔκτακτα δελτία
εἰδήσεων, χωρὶς νὰ φανοῦν ἐχθροί, χωρὶς ὑποψία
πολέμου, διαπιστώσαμε ὅτι εἴμαστε ὑπὸ κατοχή. Εἶχαν
ἐπιλέξει γιὰ μᾶς τὸν ἀργὸ θάνατο. Εἶχαν ἐπιλέξει γιὰ μᾶς
μιὰ σωρεία ἐντολῶν, ἀπειλῶν, συμβιβασμῶν, περικοπῶν
πάσης φύσεως, ἱκανῶν νὰ πλήξουν ἀποτελεσματικὰ τὸ
κέντρο τῆς ζωῆς, δηλαδὴ τὴν Καρδιά μας.
Ἔτσι ἔγινε: ἕνα πρωΐ, μὲ ἑωσφορικὴ ἀλαζονεία μᾶς
φορέσανε τὸ ἑωσφορικὸ σχέδιο ἀπὸ τὴν τάξη τῶν ὑγιῶν
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 893
νὰ περάσουμε στὴν ἄλλη, τῶν κλινικὰ νεκρῶν. Ἔτσι τοὺς
βόλευε: κλινικὰ νεκροὶ οἱ πολίτες, κλινικὰ νεκρὴ ἡ
χώρα. Καὶ ἡ ζωή μας στὰ σκοτεινὰ σκοτεινιασμένη, στὰ
εὐτελῆ ἐξευτελισμένη. Κι ἐμεῖς, φοβισμένοι καὶ
μουγγοί…, νὰ τρῶμε χῶμα καὶ νὰ δοξάζουμε αὐτοὺς ποὺ
μᾶς ἐξασφαλίζουν τὸ ἔδεσμα: χῶμα χωρὶς οὐρανό, χῶμα
ἕως θανάτου. Αὐτὸς ἦταν ὁ στόχος: ἡ ζωή μας κάτω ἀπ᾽
τὸ χῶμα! Ἐκεῖ τὴν ὁδηγοῦν καὶ περιμένουν χαιρέκακα
τὴν ἐκ τοῦ φόβου γενικὴ παραλυσία, τὴν ἐκ τοῦ φόβου
πλήρη ἀδράνεια, τὴν ἐκ τοῦ φόβου ὑποταγή.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι περάσαμε ὅλοι ἕνα σόκ. Ὅμως
λειτούργησε γρήγορα ὁ νοῦς, ὁ μέσα νοῦς. Κι ἀνοίξανε τὰ
μάτια, τὰ μέσα μάτια:
Ποιὸς νὰ φοβηθεῖ; Καὶ γιατί νὰ φοβηθεῖ;
Οἱ «σωτῆρες» μας δὲν ξέρουν τὴν ἀληθινὴ καταγωγή
μας. Δὲν ξέρουν ὅτι εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ τῶν
ἀθανάτων, ποὺ τὸ χῶμα δὲν τὸ λέει χῶμα ποὺ τὸ χῶμα
δὲν τὸ λέει μνῆμα. Εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιά, ποὺ τὸ
λέει Μήτρα! τὰ δικά μας χώματα γεννᾶνε καὶ
γεννοβολᾶνε καὶ βλαστάνουν ζωὴ ἰσχυρότερη ἀπ᾽ τὴν
πρώτη. Ἱκανὴ νὰ τινάξει στὸν ἀέρα ὅλες τὶς ταφόπετρες
ποὺ βάλαν στὰ κεφάλια μας οἱ εὐρωφαρισαῖοι καὶ οἱ
εὐρωυποκριτές.
Οἱ «σωτῆρες» μας δὲν ξέρουν ὅτι γιὰ μᾶς τὸ χῶμα ἔχει
φωνή. Γιὰ μᾶς τὸ χῶμα ἔχει ψυχή… Μιλάει… Κλαίει…
Ἐξιστορεῖ τὴν ἀληθινή μας ἱστορία Ἐξιστορεῖ πῶς γίναν
τὰ βουνὰ καὶ πῶς μεῖναν ἀδούλωτα. Μὲ πόσα δάκρυα καὶ
μὲ πόσα αἵματα!
Οἱ «σωτῆρες» μας δὲν ξέρουν ὅτι τὰ δικά μας χώματα
εἶναι ζωντανά. Φυλᾶνε κατακόμβες, κρησφύγετα, κρυφὰ
σχολειά, τόπους λατρείας, βημόθυρα, θεμέλιους λίθους
ναῶν, ἀνώνυμους ἥρωες, ἀνώνυμους μάρτυρες, ἅγια
σώματα ποὺ μυροβλύζουν, ἅγια λείψανα ποὺ
θεραπεύουν.
Ἐμεῖς δὲν τὰ λέμε χώματα αὐτά.
Τὰ λέμε Προζύμι! Ποὺ σοῦ
ἐνεργοποιεῖ ὅλο τὸ φύραμα. Ποὺ
σοῦ εὐωδιάζει ὅλο τὸ φύραμα. Ποὺ
σοῦ τὸ ἁγιάζει. Ποὺ ἀπὸ κεῖ τρῶνε
καὶ θὰ τρῶνε οἱ ἐπερχόμενες γενιὲς
καὶ θὰ ἀθανατίζονται: θὰ ξέρουν
δηλαδὴ ὅτι ἀπὸ τὸν Θεὸ ἦρθαν καὶ
στὸν Θεὸ πηγαίνουν καὶ τὸν Θεὸ
μόνο προσκυνοῦν.
Αὐτὸς ἦταν ὁ στόχος: ἡ ζωή μας
κάτω ἀπ᾽ τὸ χῶμα! Ὅμως ποιὸς θὰ φοβηθεῖ; Καὶ γιατί νὰ
φοβηθεῖ;
Οἱ «σωτῆρες» μας δέν ξέρουν ὅτι εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ
γενιὰ τῶν ἀθανάτων ποὺ βγαίνει ζωντανὴ ἀπὸ τὶς
συμφορές, γιατὶ ξέρει νὰ μετανοεῖ, γιατὶ ξέρει νὰ
ὁμολογεῖ: ἔφταιξα καὶ ξαναρχίζω πάλι.
Οἱ «σωτῆρες» μας δὲν ξέρουν ὅτι ὁ ἐνταφιασμός μας
δὲν συνεπάγεται τὸ θάνατό μας. Εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ
γενιὰ ποὺ δὲν πεθαίνει ὅταν ἐνταφιάζεται.
Ὁ ἐνταφιασμός μας δὲν εἶναι τέλος. Εἶναι ἀρχή.
Κυοφορία εἶναι… Προσμονὴ ἐπερχόμενης ἄνοιξης…
Προσδοκία ζωῆς ἀθανάτου! Τὰ δικά μας χώματα εἶναι
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018 ΕΤΟΣ 18Ο
ζυμωμένα μὲ οὐρανό. Εἶναι ραντισμένα μὲ ἁγιασμό. Καὶ
γι᾽ αὐτὸ δὲν πεθαίνουν τοὺς ζωντανούς. Ζωντανεύουν
τοὺς νεκρούς! Φυτεύεις σπόρο καὶ παίρνεις δένδρο! Δύει
ἕνας καὶ ἀναδύεται Ἔθνος!
Τὸ τοῦνελ ποὺ μᾶς βάλανε ἀλλοῦ θὰ μᾶς βγάλει…
Διαμετρικὰ ἀλλοῦ! Δὲν τὸ φαντάζονται ὅμως. Γιατὶ δὲν
ξέρουν πόσο ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ σπίθα ποὺ φυλάγεται
ἀθόρυβα κάτω ἀπ᾽ τὴ στάχτη! Γιατὶ δὲν ξέρουν πόσο
πανίσχυρη εἶναι ἡ ἄνοιξη ποὺ κυοφορεῖται ἀθόρυβα κάτω
ἀπ᾽ τὰ μάρμαρα! Δὲν ὑπάρχει περίπτωση! Εἴτε ἀρέσει εἴτε
δὲν ἀρέσει, θὰ ραγίσει τὸ μάρμαρο ραγίσματα χίλια καὶ ἡ
ἄνοιξη θἄρθει! Θ᾽ ἀνατείλει ὁ ἥλιος ἀπ᾽ τὰ Χώματα! Καὶ
θὰ μάθουν αὐτοὶ ποὺ δὲν ξέρουν ὅτι δὲ μποροῦν νὰ
διαφεντέψουν τὴ ζωὴ λαοῦ ἀπροσκύνητου! Δὲ μποροῦν
νὰ σκοτώσουν τὴν ψυχὴ λαοῦ ἀπροσκύνητου! Ὅ,τι κι ἂν
κάνουν, δὲν μποροῦν νὰ πειράξουν τὴν ψυχή μας!
Θὰ τὸ μάθουν κι αὐτοὶ ποὺ δὲν ξέρουν πόσο ἀλώβητος
εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὁ βαπτισμένος εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας
Τριάδος! Ἡ ζωή μας ἀνδρώνεται στὰ δύσκολα! Ἡ ζωή μας
φωτίζεται στὰ σκοτεινά! Ἡ ζωή μας μεγαλύνεται στὰ
ἀντίξοα! Καὶ ποιὸς θὰ φοβηθεῖ; Καὶ γιατὶ νὰ φοβηθεῖ;
Μαρία Μουρζᾶ
Ο Θεός δεν σε αγαπάει για κάτι...
Σε αγαπάει πάντα
Για να κάνετε μια καλή πράξη δεν
είναι μόνο να βοηθήσετε άλλον
οικονομικά. Ας είναι απλά ένα
χαμόγελο. Μετά από όλα, ένα
χαμόγελο είναι ένα σημάδι της
ειρήνης. Και δεν έχουμε αρκετό
χρόνο σήμερα ακόμη και για να
κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο. Ως εκ
τούτου, ένα ευγενικό χαμόγελο
είναι ένα μεγάλο δώρο. Η
συμπάθεια είναι ένα ανεκτίμητο
δώρο. Το τεντωμένο χέρι είναι σύμβολο της αγάπης. Οι
άνθρωποι περιέχουν αγάπη.
Αρχιμανδρίτης Βίκτωρ Μαμόντοφ
Οι αμαρτωλοί τρέφονται με την αμαρτία και οι ζωή των
αμαρτωλών σε αυτήν εξαφανίζεται σταδιακά. Αλλά
εκείνοι που τρώνε τον ζωντανό Κύριο συνεχίζουν να
τρώνε τη ζωή, και η ζωή τους μεγαλώνει και ο θάνατος
μειώνεται. Και όσο μεγαλώνει η ζωή, τόσο πιο αηδιαστική
γίνεται η αμαρτία. Η χυδαία και άθλια γλυκύτητα της
αμαρτίας αντικαθίσταται από την ταχύτερη και
χαρούμενη γλυκύτητα του Χριστού της Νίκης.
Πατήρ Σεραφείμ (Sobolev)
Ακόμα κι αν μερικές φορές αισθάνεστε μοναξιά,
πρέπει να ξέρετε ότι είστε αγαπημένοι. Πίστεψέ με, ο
Θεός σε δημιούργησε στο όνομα της αγάπης. Έτσι, δεν
είσαι μόνος. Η αγάπη του για σας είναι άπειρη και
ανιδιοτελής. Δεν σε αγαπάει για κάτι...
Σε αγαπάει πάντα σε στιγμές μοναξιάς και απόγνωσης,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 893
θυμίσου το αυτό. Θυμηθείτε ότι η μοναξιά και η
απόγνωση είναι μόνο συναισθήματα, δεν είναι αληθινά.
Η αγάπη του Θεού είναι τόσο πραγματική ώστε Αυτός,
για να αποδείξει αυτή την αγάπη, σε δημιούργησε.
Nick Vuychich - Συγγραφέας
Μια ζωή άξια ενός ανθρώπου είναι μόνο ουράνια. Και
στη γη θα πρέπει να μάθεις να αναπνέεις τον ουρανό,
αλλιώς θα ασφυκτιείς στον ουρανό.
Ιερέας Sergius Pravdolyubov
http://apantaortodoxias.blogspot.gr
Λόγος αφυπνιστικός!
[…]Όχι φανατικός, αλλά αφυπνιστικός. Όχι
εθνικιστικός, αλλά πατριωτικός. Όχι θρησκευτικός αλλά
εκκλησιαστικός[…] Δηλαδή; Το να μιλάς για τα θέματα
που απασχολούν σήμερα τον Έλληνα δεν είναι
πνευματικό; Το να μιλάς για την διάλυση της
οικογένειας, την παραχάραξη της Ορθοδόξου πίστεως
μέσα στα σχολεία μας, την συστηματική αλλοίωση της
ιστορικής αλήθειας, της οικονομικής εξαθλίωσης των
ανθρώπων, της οπισθοδρομικής προόδου με την
συνταγματική κατοχύρωση της διαστροφής και της
ανηθικότητας είναι κοσμικά και ρηχά; Μάλλον δεν έχουν
διαβάσει συναξάρια αγίων ιεραρχών, ούτε λόγους αγίων
πατέρων!
Είπε κάποιος ότι χρειάζεται ομοψυχία σε κρίσιμες
εθνικές στιγμές. Δηλαδή; Εάν κάποιοι θέλουνε να
προδώσουν τους αγώνες των προγόνων μας για να μην
έρθουμε σε αντιπαράθεση θα πρέπει να γίνουμε
προδότες και εμείς; Δηλαδή εάν κάποιοι θέλουνε να
αλλάξουμε και το Ορθόδοξο δόγμα μας για να μην
έρθουμε σε σύγκρουση θα το κάνουμε; Άλλο να τα
δαιμονοποιείς όλα και άλλο να υποστηρίζεις την
αλήθεια.
Το δύσκολο τελικά είναι να έρθεις σε σύγκρουση. Όχι
γιατί μας αρέσει η σύγκρουση, αλλά γιατί κάποιες φορές
είναι αναγκαία[….]
π.Παύλος Παπαδόπουλος
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ