Planchet Sonali Samant

प्लांचेट सोनल्ी सलमांत
प्लांचेट
(्घुकलदांबरी)
्ेखिकल
सोनल्ी सलमांत
ई सलखित्य प्रखतष्ठलन
2
्ेखिकल : सोनल्ी सलमांत
फोन नां. ९७६२५४७५२०
E-mail: sonali.samant1@gmail.com
यल पुस्तकलती् ्ेिनलचे सर्व िक्क ्ेिकलकडे सुरखित असून पुस्तकलचे ककर्ल त्यलती् अांशलचे पुनमुवद्रण र्
नलट्य, खचत्रपट ककर्ल इतर रुपलांतर करण्यलसलठी ्ेिकलची ्ेिी परर्लनगी घेणे आर्श्यक आिे . तसे न के ल्यलस
कलयदेशीर कलरर्लई िोऊ शकते .
प्रकलशक--- ई सलखित्य प्रखतष्ठलन

www.esahity.com
esahity@gmaaail.com
प्रकलशन : २६ जून २०१७
खर्नलमूल्य खर्तरणलसलठी उप्ब्ध

आप्े र्लचून झलल्यलर्र आपण फॉरर्डव करू शकतल
िे पुस्तक र्ेबसलईटर्र ठे र्ण्यलपूर्ी ककर्ल र्लचनल व्यलखतररक्त कोणतलिी
र्लपर करण्यलपूर्ी ई सलखित्य प्रखतष्ठलनची ्ेिी परर्लनगी आर्श्यक आिे.
3
मनोगत
‘मौनलत अर्व सलरे ‘ आखण ‘मांखजरी’ यल

मलझ्यल कलदांबऱयलांनल खमळल्ेल्यल र्लचकलांच्यल प्रखतक्रियलांचे
सर्वप्रर्म आभलर मलनते. मलझे र्लचकच मलझ स्फु तीस्र्लन
आिेत. यल ्ेिनलच्यल प्रर्लसलत अनेक भ्े बुरे अनुभर् येत
आिेत. अर्लवत चलांगल्यल आठर्णींनी म्ल खि खतसरी कलदांबरी
ख्िलयचां बळ क्रद्. मलझी आर्डती प्रकलशन सांस्र्ल जी
कोणतलिी मोबद्ल न घेतल मलझ्यल पुस्तकलांनल प्रखसद्धी देतेय
त्यल ‘ई सलखित्य प्रखतष्ठलन’ चे मनःपूर्वक आभलर.
यलर्ेळी कलिीतरी र्ेगळां सुच्ां आखण

त्यल्ल शब्दबद्ध करलयचल प्रय्न के ्ल आिे. ’प्लांचेट’ यल एकल
शब्दलर्र सुच्े्ी खि कर्ल. आशल करते मलझ्यल ्लडक्यल
र्लचकलांनल नक्की आर्डे्. कर्ेबद्द् कलिी ख्खित नलिी
कलरण तुम्िी र्लचून प्रखतक्रियल द्यल. तुमच्यल प्रखतक्रियलांच्यल
प्रतीिेत.
फोन नां. ९७६२५४७५२०
4
ओळि
मी मिलखर्तरणमध्ये डेपयुटी मॅनेजर म्िणुन कलयवरत

आिे. मलझे जन्मस्र्लन र् कमवभुमी ससधुदग
ु .व ्ेिन िल मलझल छांद
आिे. ख्िलय्ल बसल्यलर्र इतर सर्व खर्चलर दूर जलतलत. ती
एक नशल र्लटते. र्ेगळ्यलच जगलत र्लर्रत असल्यलसलरिां
र्लटतां. कलल्पखनक पलत्र आप्ीशी र्लटतलत. एिलदल खचत्रपट
पलित असल्यलसलरिी कर्ल समोर ठलकते.
सुिलस खशरर्ळकर, नलरलयण धलरप, शोभल रलऊत,

योखगनी जोगळे कर यलांचे सलखित्य र्लचलय्ल म्ल िुप आर्डते.
िी सर्वजण मलझी प्रेरणलस्र्लने आिेत.
सांपकव
फोन नां. ९७६२५४७५२०
5
अपवणपखत्रकल
मलझ्यल कर्लांनल आर्जूवन प्रखतक्रियल देऊन
मलझां मनोब् र्लढर्णलर्यल
मलझ्यल खप्रय र्लचकलांनल सलभलर अपवण.
----सोनल्ी सलमांत
6
यल कर्ेमधी् सर्व पलत्रां र् घटनल कलल्पखनक आिेत
त्यलांचल र्लस्तर्लशी कोणतलिी सांबध

ां नलिी.
सलम्य आढळल्यलस तो खनव्र्ळ योगलयोग समजलर्ल.
7
आजिी िॉस्टे् ्लईफ आठर््ां क्रक अनेक आठर्णी जलग्यल िोतलत. दिल र्र्व उ्टू न
गे्ी पण अगदी कल् परर्लचलच प्रसांग र्लटतो. कलिी गोष्टी अश्यल घडल्यल क्रक त्यल मी खर्सरूच
शकणलर नलिी. मग आठर्णींची पलन उ्गडत मलझां मन मलगे जलतां आखण मनलच्यल पृष्ठभलगलर्र
एकएक खचत्र सलकलरलय्ल ्लगतां. त्यलमध्ये मग मी िरर्ून जलते.
ररर्लइां ड बटन दलबतेय. आमचां घर शिरलबलिेर बलांध्े्ां आिे. त्यलमुळे मलझ्यल

शलळे ची फलरच गैरसोय िोई. मग कलय ररिलखशर्लय पयलवयचां नव्ितल. म्िणून आई बलबलांनी म्ल
बलरलर्ीनांतर मलमलांकडे पुण्यल्ल ठे र्ण्यलचल आई-बलबलांनी खनणवय घेत्ल. पण इां खजखनअररगसलठी
कॉ्ेज खमळल्ां ते नेमकां मलमलांच्यल घरलपलसून ्लांब िोतां. पररणलमी कॉ्ेजचां िॉस्टे् िल एकमेर्
पयलवय म्ल स्र्ीकलरलर्ल ्लग्ल. एकल िो्ीत आम्िी चौघीजणी रलित िोतो. िूप छलन
जमलयचां असां नलिी, पण कलिी गोष्टींकडे मी जलणून बुजून दु्ि
व करत िोते. त्यलत िॉस्टे्ची
मेस म्िणजे, 'आधीच मकव ट त्यलत मद्य पयलय्ल त्यलत सर्चू चलर््ल!' असां व्िलयचां. र्रणलचां
8
पलणी, खचकट भलत, रबरलसलरख्यल पोळ्यल, नेिमीच तलटलत क्रदसणलरी दुधी भोपळल र्
पडर्ळीची बेचर् भलजी. आई म्िणलयची जेर्णल्ल नलर्ां ठे ऊ नयेत. पण आजर्र जेर्ण म्िणजे
दोन प्रकलरच्यल भलज्यल, मऊसर पोळ्यल, भलजलणीची आमटी, गुरगुट्यल भलत, कोसशबीर,
्ोणचां, पलपड-कु रडयल, एिलदल गोड पदलर्व, तलक िेच मलखित अस्े्ी मी, समोर आ्ेल्यल
तलटलकडे आतल सुरुर्लत कशी करू? अश्यल प्रश्नलने पलित रलिलयचे.
त्यल क्रदर्शी असांच झल्ां. कॉ्ेजमध्ये एक्स्रल ्ेक्चर झल्ां. आधीच जेर्णलची र्ेळ
उ्टू न गे्ी िोती. अडीज र्लज्े तसां म्ल जमेनल. मलझी बेंचमेट आरती म्िणल्ी,
"उमल, अग आतल तु िॉस्टे््ल जलऊन जेऊ नकोस. आपण मस्त कॅं टीनमध्ये जलऊयल.
िरीकलकल छलन परलठे करतलत." िरीकलकलचे परलठे आठर्ल्यलर्र मलझ्यल पोटलतल्यल आगीचल
र्णर्ल झल्ल. तोंडल्लिी पलणी सुट्ां. पण तेर्ढ्यलत रे क्टर आठर्ल्यल.
"अग नको आरती. आमच्यल रे क्टर भयांकर कडक आिेत. त्यलांनल समज्ां तर मलझी
कलशी करती्."
"एर्ढां कलय? फलसलर्र देणलर कलय? भुक नलिी असां सलांग!" आरती तोंड मुरडत
म्िणल्ी.
"तसां नलिी ग, पण त्यल म्िणतलत आधी सलांगलयचां. जेर्ण फु कट गे््

े ां त्यलांनल आर्डत
नलिी."
" अरे च्चल एिलदेर्ेळी पोट खबघड्ां तर? तरी िलयचां? कलिीतरीच तुझां."
"अग पण. आतल कलिी मलझां पोट खबघड्ां नलिी. असां कसां िोटां बो्ू?" मी खर्चलरलत
पड्े.
"ऍिॅरे! मोठी आ्ी युखधखष्ठरलची र्लरस. िे कख्युग आिे. बघ बलई. पलर्णे तीन
र्लजत आ्े. तुमचां जेर्ण र्ांड झल्ां असणलर," आरतीने मलझ्यल दो्लयमलन मनःखस्र्तीचल शेर्ट
के ्ल. आधीच घशलिल्ी न उतरणलरां ते जेर्ण र्ांड जेर्लयचल खर्चलरिी म्ल करर्ेनल.
9
"च् पटकन. कँ टीन्ल जलऊ. आतल भुकेने पोट दुिलय्ल ्लगे्," मी उठत म्िणल्े.
तशी आरतीिी जलम िुर् झल्ी. इतकलर्ेळचे खतचे श्रम सलर्वकी ्लग्े िोते.
िरीकलकल गे्ी तीस-चलळीस र्र्व कॉ्ेज कँ टीन चल्र्त िोते. त्यलांच्यल िलतचल
परलठल ्ोकखप्रय िोतल. त्यलांची िलसीयत म्िणजे सांपूणव परलठल बटलट्यलच्यल भलजीने भर्े्ल
असलयचल. एकिी कडल सुटलयची नलिी आखण भरीस भर म्िणजे ्ोण्यलमध्ये जर्ळजर्ळ
तळ्े्लच असे. िलतलनल िलत ्ोण्यलने बरबटलयचे. सर्लवत कळस िोतल तो सोबतच्यल पुक्रदनल
चटणीचल. िोबर, पुक्रदनल, शेंगदलण्यलचां कु ट, दिी अशल सर्लांचच सुरेि खमश्रण म्िणजे
िरीकलकलांची चटणी. िॉस्टे्मधल्यल मु्ी उर्े्ी चटणी खपशर्ीत बलांधुन घेऊन जलत आखण ब्रेड
बरोबर िलत. आतल एर्ढ्यल चखर्ष्ट परलठ्लांनल मलझ्यलसलरिी भूकबळी िोऊ पलिणलरी व्यक्ती
नलिी म्िणे् तर शपपर्. आम्िी दोघींनी परलठ्लांर्र यर्ेच्छ तलर् मलर्ल. त्यलनांतर मी
िॉस्टे्र्र आ्े.
िरां तर म्ल भयांकर झोप येत िोती. बऱयलच क्रदर्सलांनी मनसोक्त जेर््े िोते, पण
र्लटेतच रे क्टर आडव्यल आल्यल.
"उमल गोि्े. आज जेर्णलच्यल र्ेळी तु नव्ितीस." झल्ां, आधी पलठ करून ठे र््े्ी
र्लक्य मी खर्सर्े.
"ते …………. मी …………. "मलझां त त प प सुरु झल्ां.
"ते मी कलय?" रे क्टरने दरडलर्ून खर्चलर्ां.
" मॅडम, मलझां पोट खबघड्ां. अजुन पोट दुित आिे." चेिऱयलर्र शक्य खततक्यल
र्ेदनल आणत मी म्िट्ां.
10
"अच्छल बस पलहू इर्े, मी और्ध देते," रे क्टर समोरच्यल िुचीकडे बोट दलिर्त
म्िणलल्यल. म्ल खतर्ून खनघलयचां िोतां. त्यलमुळे मलझी चुळबुळ सुरु झल्ी. और्ध शोधण्यलत मग्न
असणलऱयल रे क्टरनल ते समज्े नसलर्े. तेर्ढ्यलत मलझी रूममेट रे र्ल समोरून जलत िोती.
"क्यल हुआ मॅडम? ये उमल यिल क्यल कर रिी िै?" रे र्लने नेिमीच्यल तोऱयलत
खर्चलर्ां. रे र्ल झलरिांडची िोती. मलझ्यल दुदर्
ै लने खत्ल मलझीच िो्ी खमळल्ी िोती. तीचां
कोणलशी फलरसां पटलयचां नलिी. यलच कलरण खतचल घमेंडी स्र्भलर्! खत्ल अश्यलर्ेळी समोर
पलहून मलझी पलचलर्र धलरण बस्ी.
"अरे इसकल पेट िरलब िैI तेरे पलस कु छ दर्ल िै?"
"्ो कर्ो बलत, अब इतनल ठु सके िलयेगी तो ऐसलिी िोगल नल," रे र्ल िलतर्लरे करत
"मत्ब? मै कु छ समझी निीI"
"अरे मॅडम आज कॉ्ेज कॅ न्टीन मे इसने इसकी दोस्तके सलर् िरीकलकलके यिल परलठे
िलये, मैने िुद अपनी आिोंसे देिल िै," रे र्ल पचक्ी. म्ल खतचल भयांकर रलग आ्ल. दुसऱयलच
िणी जे नको र्लटत िोते तेच झल्े. रे क्टरने म्ल दुपलरचे जेर्ण चुकर्ल्यलबद्द् आखण िोटां
बो्ल्यलबद्द् तीन क्रदर्स दुपलरी आखण रलत्री कलरल्यलचल र्लटीभर रस पयलयची खशिल के ्ी.
तीन क्रदर्स म्ल िुप मनस्तलप झल्ल. कलरल्यलच्यल रसलपेिल रे र्लने के ्े्ल
खर्श्वलसघलत जलस्त कडू िोतल. अशल मु्ीबरोबर रिलयचां नलिी असां मी ठरर््ां. मलझी दुसरी
रूममेट खस्मतलबरोबर मलझां चलांग्ां जमलयचां. एकदल रूममध्ये कोणी नलिी असां पलहून ती
म्िणल्ी,
"उमल आपण दुसरीकडे रिलय्ल जलऊयल कल?"
11
"दुसरीकडे म्िणजे? अग सगळ्यल िोल्यल भर्ेल्यल आिेत," मी खत्ल म्िट्ां.
"अग मी दुसरीकडे म्िट्ां. मी एक िो्ी बखघत्ी आिे. खतर्े दोन जलगल आिेत.
अगदी जर्ळ आिे," खस्मतल म्ल समजलर्त म्िणल्ी आखण म्ल कोण आनांद झल्ल. रलत्री
उखशरलपयांत इतर रूममेटचां फोनर्र बो्णां, बेचर् जेर्ण, सकलळी जरल उशीर झल्ल क्रक जलणलर
गरम पलणी आखण भरीस भर म्िणजे अत्यांत कठोर आखण खनदवयी रे क्टर. मी अगदी कां टलळू न गे्े
िोते. त्यलत खस्मतल म्िणजे र्लळर्ांटलत पलण्यलचल झरल र्लट्ी. मी खत्ल ्गेच िोकलर क्रद्ल.
िडपसरसलरख्यल रठकलणी असां टु मदलर घर म्ल पलितलिणी आर्ड्ां. सलधलरण

अध्यलव गुांठ्लत सगळां आटोपशीर बनर््े्ां िोत. खतर्े चलर मु्ी आधीच रलित िोत्यल. म्ल सर्व
छलन र्लट्ां िोत पण चलर मु्ी आखण आम्िी दोघी जमे् कल? त्यलत त्यल मु्ी जेर्ण बनर्ून
जेर्लयच्यल. आजर्र घरी जलस्तीत जलस्त मी मॅगी बनर््ां िोतां.. अर्लवत त्यलतिी पलणी जलस्त
झलल्यलने त्यलचां सुप झल्े्ां. मी खस्मतलशी बो्लयचां ठरर््ां.
घरलचां स्र्रूप सलांगलयचां तर िल्ी िॉ्, क्रकचन आखण पॅसेज िोतल. बलिेर छलन
गॅ्री िोती ज्यलत सुांदर मोठल झोपलळल िोतल. गॅ्रीच्यल कठड्यलर्र गु्लबलच्यल फु ्झलडलांच्यल
कुां ड्यल िोत्यल. िॉ्मधून र्र जलय्ल गच्ची िोती. र्र तीन बेडरूम िोते आखण खतघलांनल कॉमन
बलल्कनी िोती. म्ल त्यल घरलचल अगदी मोिच पड्ल. त्यलत बलल्कनीतुन समोरच दृश्य मोठां
खर्िांगम क्रदसत िोत. तशी खतर्े आजूबलजू्ल र्स्ती िोती परां तु बांगल्यलच्यल मलगच्यल बलजु्ल
बऱयलच अांतरलने खबसल्डगस िोत्यल. त्यलमुळे बलल्कनीमधून स्र्च्छ िर्ल आत येत िोती. म्ल िूप
प्रसन्न र्लट्ां.
सांपूणव घर बघून आम्िी िल्ी आ्ो. त्यलर्ेळी घरलत दोघीजणी िोत्यल. खनशल आखण
सुरेिल. खनशल शलळे त खशखिकल िोती. स्पोर्टसव टीचर. खतच्यल बडबड्यल स्र्भलर्लने म्ल ती िूपच
मोकळी र्लट्ी.
“कसां र्लट्ां घर? इर्े आम्िी िूप मजेत रलितो.”
“घर मस्तच आिे. म्िणजे प्रश्नच नलिी. तुम्िी कोणकोण आिलत? आखण घरमल्क?”
खस्मतलने खर्चलर्ां.
12
“मी खनशल, मी खशखिकल आिे. ्िलन मु्लांची िेळलची खशखिकल. िी सुरेिल िी कॉ्
सेंटरर्र नोकरी्ल आिे आखण बलिेरून ग्रॅज्युएशन करतेय आखण एक सलिी आिे ती एम पी एस
सी करतेय. ती क्रदर्सभर ्लयब्ररी, क््लसेस मध्ये असते, ती पलटव टलइम नोकरीसुद्धल करते.
चौर्ी आरलधनल. ती बँककगचे क््लसेस करते. आमच्यल घरमल्क जर्ळच रलितलत.
आठर्ड्यलतून एकदल येतलत. त्यल स्र्भलर्लने िुप छलन आिेत.” खनशलने बरीचशी मलखिती क्रद्ी.
मलझ्यल मनलर्रचल तलण ि्कल झल्ल. बरां र्लट्ां. ्गेचच जेर्ण बनर्ण्यलचल खर्चलर आ्ल.
“तुम्िी सर्वजण खमळु न जेर्ण बनर्तल कल? म्िणजे इर्े कु ठे जेर्णलसलठी मेस नलिी?”
मी चलचरत खर्चलर्ां.
“अग इर्े जर्ळपलस मेस नलिी. िॉटेल्स आिेत, पण रोज जेर्ून त्रलस िोतो. खशर्लय
जेर्णलत सोडलसुद्धल असतो. त्यलमुळे आम्िी घरीच बनर्तो,” सुरेिल म्िणल्ी.
सुरेिलचल आर्लज िुप गोड िोतल. म्ल आर्ड्ल. म्ल ती िुपच खनरलगस र्लट्ी.
मेस नलिी म्िणुन एर्ढी चलांग्ी जलगल सोडलयचां म्ल जीर्लर्र आ्ां िोत.
त्यलत आदल्यल रलत्रीच मलझां आखण रे र्लच भलांडण झल्ां िोत. म्ल खतची सर्लवत
जलस्त चीड यलयची कलरण खतचल बॉयफ्रेंड िोतल. आतल बॉयफ्रेंड असणां िखचतच र्लईट नव्ितां.
म्ल नव्ितल म्िणुन कलिी मी मलणुसघलणी नव्िते. िल पण ्ग्न झल्े्ल पुरुर् बॉयफ्रेंड असणां
नक्कीच चुकीचां िोत. त्यलत त्यल्ल मु्गलिी िोतल. आमच्यल भलांडणल्लिी तसेच कलरण िोते.
एकतर खत्ल मध्यरलत्री फोन यलयचल आखण ती खतर्ेच बेडर्र त्यलच्यलशी बो्त रलिलयची.
आमच्यल झोपेचां िोबर आखण भरीस भर म्िणजे कलनलांर्र अत्यलचलर. त्यल रलत्री बहुदल त्यलची
बलयको घरी नसलर्ी. क्रदर्सभर ्ेक्चर, प्रॅखक्टक् मलझल जीर् अगदी मेटलकु टी्ल आ्े्ल. मी
सलडेनऊ्लच झोप्े िोते. खस्मतल मुळचीच अबो् आखण शलांत िोती. ती पण पटकन झोप्ी.
खतसरी मु्गी बलिेरगलर्ी गे्ी िोती. मध्यरलत्री रे र्लच्यल फोनने म्ल एकदम जलग आ्ी.
मलझी एक मोठीच समस्यल िोती अर्लवत अजूनिी आिे. झोपल्यलर्र अचलनक म्ल आर्लजलने
जलग आ्ी की मग िुप धडधडलय्ल ्लगलयचां. त्यल रलत्रीिी तसेच झल्े. सलधलरण रलत्रीचल एक
र्लज्ल िोतल. रे र्ल अगदी नॉमव् आर्लजलत बो्त िोती. खतने िळू बो्लयचल प्रय्न िी के ्े्ल
13
नव्ितल. तशी मी कलनलांर्र उशी घेत्ी. बहुदल त्यल मलणसलचल मु्गल रडत असलर्ल तर िी
म्िणते,
“ओि ऊसे दुसरे रुममे जलके रिो नल, और दरर्लजल बांद कर ्ेनल बिोत आर्लज आ
रिी िै। िमे रठकसे सुनलई निी दे रिल,” रे र्ल जोरलत म्िणल्ी आखण इतक्यल र्ेळची मलझी
सिनशक्ती सांप्ी. मी ओरड्े.
“ए रे र्ल तुम्िलरल फोन यल तो बांद कर यल क्रफर बलिर जलकर बलत कर। मुझे सोनल िै,”
अर्लवत भलांडणलत रे र्ल एक्स्पटव िोती. ती मलझ्यलपेिल जोरलत ओरडत म्िणल्ी, “मै
यिी बलत करुां गी। तुझे सोनल िै तो सो जलओ यल क्रफर मत सोनल मुझे क्यल?”
खतच्यल उमवट बो्ण्यलने म्ल अखधकच रलग आ्ल.
“अगर तुमने फोन निी बांद क्रकयल तो मै अभी रे क्टरके पलस जलके कां प्ेंट करुां गी,”
रे क्टरच्यल नलर्लचल चलांग्ल परीणलम झल्ल. रे र्लचल आर्लज िल्ी आ्ल. खतने
मलझ्यलर्र मेिरे बलनी के ल्यलसलरिल फोन बांद के ्ल. म्िणजे खतचल तोरल तसलच िोतल.
“मै निी डरती उस रे क्टरसे। और मै पेि्

े ेिी बो् देती हु। अगर तुझे मुझसे प्रॉब््ेम
िै तो रूम छोड देI”
“अरे चूप अगर तुमने मुिसे एक ्ब्सभी खनकल्ल नल तो मै तुरांत नीचे जलऊांगी,”
म्ल जलम रलग आ्ल िोतल.
रे र्ल नलई्लजलने गपप बस्ी. तेव्िलच मी ठरर््ां िी िो्ी सोडलयची. िो पण जलतल

जलतल यल मु्ी्ल धडल खशकर्ून जलयचां.
रलत्रभरलच्यल यल तलपलने म्ल जरल उशीरलच झोप ्लग्ी. मी सकलळी सलत र्लजतल
उठ्े. खस्मतल आधीच उठ्ी िोती. रखर्र्लर िोतल पण आमचल दुसरी रूम बघलयचल प्ॅन ठर्ल
िोतल. त्यलमुळे मी मग अजुन झोपलयचल खर्चलर दूर के ्ल. पलिते तर रे र्ल झोप्ी िोती. रलत्री
आमची झोप घल्र्ून आतल आपण मस्त घोरत पड्ी िोती. मलझल बेड नेमकल खत्ल ्लगूनच
14
िोतल आखण ती मलझ्यलकडे डोके करून झोपलयची. त्यलमुळे खतचे डोके आखण मलझे डोके एकलच
बलजु्ल येत असे. मी िळू च मोबलई् मध्ये अ्लमव ्लर््ल. त्यलर्र एक ररखमक्स गलणां सेट के ्ां.
सलउां ड सर्लवत िलय ्ेर््र्र ठे र््ल आखण फोन खतच्यल कलनलकडे ठे र््ल. मी डोक्यलर्रून
पलांघरूण घेत्ां.
दोनच खमखनटलांत मोठ्लने अ्लमव र्लज्ल. रे र्ल ओरडत उठ्ी. तेर्ढ्यल र्ेळेचल
फलयदल घेऊन मी मोबलई् बांद के ्ल आखण उशीिल्ी ठे र््ल. खत्ल कु ठू न आर्लज आ्ल तेच
समजेनल. मी मलत्र पलांघरुणलत मस्त िसत िोते.
आतलिी िे सर्व म्ल आठर्त िोतां. खस्मतल म्ल म्िणल्ी,
“उमल अग कु ठे तांद्री ्लग्ी आिे?” मी भलनलर्र आ्े.
“कलय झल्ां? अग तांद्री नलिी, असच.”
“मग कलय? मगलपलसून तु्ल कलिीतरी खर्चलरते आिे. तुझां ्िच नलिी,” खस्मतलने
खर्चलर्ां.
“अग ते रे र्ल आठर््ी. बो् नल!” म्लच ओशलळलय्ल झल्ां.
“कलिी नलिी. तु्ल घर आर्ड्ां कल? त्यल घरमल्कलांनल सलांगलयचां कल? आखण दोन
मु्ी बघून गेल्यल आिेत. पण यल मु्ींनल त्यल पसांत नलिीत. बो् पटकन उगलच चलांग्ी जलगल
िलतची नको जलय्ल,” खस्मतल म्िणल्ी.
“िो म्ल आर्ड्ी आिे. जलगे्ल नलर् ठे र्ण्यलसलरिां कलिीच नलिी,”मी म्िट्ां.
“अरे र्ल. मग कधी येतलय?”खनशलने खर्चलर्ां.
15
“आजच सांध्यलकलळी. तसांिी आज रखर्र्लर आिे आखण आम्िल्ल िॉस्टे् सोडलयची
घलई आिे,”मी म्िट्ां.
मग आम्िी त्यलांच्यलकडू न घरमल्कलांचल पत्तल घेत्ल आखण खनघल्ो.
मल्कलांचां घर जर्ळच िोत. त्यलमुळे आम्िी चल्तच जलयचां ठरर््ां. र्लटेत खस्मतलने
म्ल खर्चलर्ां,“उमे िरां सलांग, तु्ल नक्की आर्डतांय नल सगळां ? म्िणजे कलिी प्रॉब््ेम आिे कल?”
“छे ग! िरां च िुप छलन आिे. फक्त म्ल ते जेर्ण र्गैरे करून जेर्लयचां टेंशन आ्ांय.
म्ल कलिीच येत नलिी आखण तु्ल तर मलिीत आिे आप्ां शेड्य्
ु क्रकती टलईट असत ते.
सकलळी उठू न डबल बनर्ल, नलश्तल बनर्ल. म्ल जरल कठीणच र्लटतांय.
“िो बरोबर आिे तुझां. पण मी तोडगल कलढ्लय यलर्ांर. दुपलरी आपण कॉ्ेज
कॅ न्टीनमध्ये जेर्त जलऊ. सकलळचल नलष्टलिी खतर्ेच करू. फक्त रलत्रीचां जेर्ण. त्यलसलठी
जर्ळपलस एिलदी घरगुती िलनलर्ळ सलपडे् गां. नलिीतर आपण कलिीतरी जुगलड करु,” खस्मतल
म्िणल्ी. म्लिी खतची कल्पनल आर्ड्ी. बो्त बो्त आम्िी घरमल्कलांच्यल घरी आ्ो.
बलिेर गॅ्रीतच आमच्यल घरमल्क म्िणजे सलने बलई भेटल्यल. डोळ्यलांनल जलड सभगलचल चष्मल
िोतल. बलकी क्रदसलय्ल त्यल िूपच सुांदर िोत्यल. त्यलांच्यल तरुणपणी त्यलांच्यलर्र िुपजण क्रफदल
झल्े असलर्ेत. आम्िल्ल त्यलांनी ओळिण शक्यच नव्ितां, त्यलांच्यल चेिऱयलर्र अनोळिी भलर्
पसर्े.
“आम्िी पेइांग गेस्ट म्िणून आ्ो आिोत. घर पलखि्ां आिे. आर्ड्ां आम्िल्ल. म्िट्ां
तुम्िल्ल भेटूयल,”मी म्िट्ां.
“अच्छल. आत यल पोरींनो. म्ल नल नीट क्रदसत नलिी. त्यलमुळे खर्चलर करतेय कोण
यल मु्ी? नलर्ां कलय तुमची? कु ठू न आ्ल आिलत?” सलने कलकू िुचीर्र बसत म्िणलल्यल.
16
त्यलांच्यल एकां दरीत बो्ण्यलर्रून म्ल त्यल खर्शेर् आर्डल्यल नलिी. कधीकधी
आपल्यल बलबतीत असां िोतां म्िणजे तुम्िल्लिी अनुभर् असे्. एिलद्यल व्यक्तीबद्द्
प्रर्मदशवनीच आपल्यल मनलत एिलदां मत तयलर िोतां. त्यल व्यक्तीच्यल र्लगण्यल बो्ण्यलने पुढे ते
दृढ िोतां आखण मग आपण खतच्यलखर्र्यी एिलदल ग्रि तयलर करतो. िो म्िणूनच फस्टव इम्प्रेशन
इस द ्लस्ट इम्प्रेशन असां म्िणतलत. परां तु मलझल स्र्तःचल अनुभर् आिे. कलिीर्ेळल िल जो ग्रि
आपण के ्े्ल असतो तो पुढे बद्तो. म्िणजे ज्यल व्यक्ती्ल आपण िुप चलांग्ां समजतो तीच
आप्ल खर्श्वलसघलत करते ककर्ल जीच्यलखर्र्यी आपण िुप र्लईट खर्चलर के ्े्ल असतो ती
व्यक्ती आपल्यल्ल िुप मदत करते असेिी अनुभर् येतलत आखण मग र्लटतां आपण एिलद्यल्ल
समजून घ्यलयची र्ल एिलद्यलर्र खर्श्वलस टलकलयची िुप घलई करतो. असां म्िणतलत आयुष्यभर
सोबत रलहूनिी मलणसां अनोळिी असतलत. आयुष्यभर एकमेकलांसोबत अस्े्ी परां तु
एकमेकलांच्यल आर्डी खनर्डीिी सलांगु न शकणलरी जोडपी आिेतच की! अर्लवत एर्ढल खर्चलर
करण्यलएर्ढी पोक्त त्यलर्ेळी मी नव्िते. म्ल फक्त सलनेकलकू आर्डल्यल नलिी असे नलिी. त्यलांचे
प्रश्निी म्ल र्ोडे िोचक र्लट्े. परां तु आम्िल्ल कलिी त्यलांच्यलसोबत रलिलयचां नव्ितां. त्यलमुळे
मी गपप बस्े. एर्ढ्यल प्रशस्त बांगल्यलत म्ल त्यल एकट्यलच क्रदसल्यल. कधीतरी कलरण समजे्
असल खर्चलर करून मी खस्मतल आखण कलकूां च्यल सांभलर्णलची प्रेिक बन्े.
व्यर्िलरलच्यल बलबतीत कलकू पक्क्यल पुणेकर िोत्यल. त्यलांनी खडपॉजीट आखण तलरीि
पांधरल असुनिी पूणव मखिन्यलचे पैसे आधीच घेत्े. आमच्यलसमोर पयलवय नव्ितल. गरजर्ांतलांनल
अक्क् नसते. पैसे क्रदल्यलनांतर कलकूां नी आमच्यलसलठी सरबत आखण खबखस्कटलांचल रे आण्ल.
आमचां खनरीिण करत त्यल म्िणलल्यल, “मु्ींनो तुम्िी चलांगल्यल घरलतल्यल क्रदसतल.
तरीिी इर््े कलिी खनयम आिेत ते तुम्िल्ल सलांगते. पखि्ी गोष्ट इर्े कोणतलिी मु्गल
चल्णलर नलिी. तुमचे खमत्र र्गैरे अस्े तर ते बलिेर. मलझ्यल कलिी कलनलर्र आ्ां तर घर
िल्ी करलर्ां ्लगे्. दुसरी गोष्ट तुम्िल्ल बलिेर र्ल तुमच्यल घरी जलयचे असे् तर म्ल त्यलची
कल्पनल द्यलर्ी ्लगे्. खतसरी गोष्ट तुमच्यल मैत्रीणी, पलहुणे असां कोणीिी रलिलय्ल आ्े्ां
चल्णलर नलिी. अगदीच गरज असे् तर एक व्यक्तीचे एकल रलत्रीचे दोनशे रुपये द्यलर्े
्लगती्. बलकी ्लईट र्लपर, फर्ननचर र्लपर र्गैरे क्रकरकोळ बलबी यल कलगदलर्र आिेत त्यल
र्लचून घ्यल. रोज घरलची सलफसफलई करलय्ल बलई येते त्यलमुळे तुम्िल्ल कलिी करलय्ल नको.
कपड्यलांसलठी मशीन आिे फक्त त्यलमध्ये मशीन पलर्डरच र्लपरल. एक दोन रुपयलांची पुडी टलकू
नकल.”
17
मी मनलतल्यल मनलत डोक्यलत िलत ्लर््ल आखण यल बलईबरोबर रलिलर्ां ्लगणलर

नलिी यलचे परमेश्वरलकडे आभलर मलन्े.
आम्िी सलने कलकूां च्यल घरलतून खनघल्ो. मी खस्मतल्ल म्िट्ां,
“म्ल िी बलई अखजबलत आर्ड्ी नलिी बरां कल! खिच्यलबरोबर मी रलजर्लड्यलतिी
रलहू शकत नलिी,”
“सोड नल उमे. आपल्यल्ल आयुष्य कल कलढलयचां आिे? क्रदर्सभर आपण कॉ्ेजमध्ये
असणलर. भरीसभर अभ्यलस. र्ेळ आिेच कु ठे ?”
“म्िणजे कलय म्िणलयचां आिे तु्ल? उद्यल यल कलकूां बरोबर रलिलर्ां ्लग्ां तर? तु्ल
चल्णलर आिे कल?” म्ल कोण आश्चयव र्लट्ां.
“अग बलई रलिलर्ां ्लगणलर नलिीए नल. झल्ां तर मग,” खतच्यल यल बो्ण्यलने म्ल
खनरुत्तर के ्ां. म्िणून म्ल खस्मतल आर्डलयची. ती िूपच पोक्त खर्चलर करलयची. ती कधीच
कोणलशी भलांड्ी नसलर्ी. त्यल घमेंडिोर रे र्लबरोबरसुद्धल तीचां पटलयचां. कधीकधी म्ल
र्लटलयचां िी र्लळर्ांटलत देिी् पलण्यलखशर्लय रलहू शकते. प्रत्येक समस्येर्र खतच्यलकडे पयलवय
असे. आम्िी बो्त बो्त बस स्टॉपकडे आ्ो. आमच्यल बलजू्ल रस्त्यलर्र एक मलणुस
बऱयलचश्यल पलर्डर घेउन खर्कलय्ल बस्ल िोतल. प्रत्येक पलर्डरच्यल िल्ी एक पट्टी िोती
आखण त्यलर्र खतचां नलर् िोतां. र्ेळ जलत नव्ितल म्िणून मी एक एक नलर् र्लचत िोते. एकल
परट्टकडे मलझां खर्शेर् ्ि गे्ां कलरण त्यलर्र ख्खि्ां िोतां ‘िलजिूज्ीची पलर्डर'. म्ल एक
कल्पनल सुच्ी. मी ्गेच जलऊन ती पलर्डर खर्कत घेत्ी आखण पसवमध्ये टलक्ी. खस्मतलने
खर्चलर्ां, “कलय गां कलय खर्कत घेत्ांस?”
“एक गांमत घेत्ी आिे. मग सलांगते,” मी म्िट्ां आखण आम्िी िॉस्टे्र्र आ्ो.
18
रे र्ल कु ठे तरी बलिेर गे्ी िोती. खस्मतल फ्रेश िोण्यलसलठी आत खनघून गे्ी. तेर्ढ्यलत
मी रे र्लचल मेक अप बॉक्स उघड्ल. खत्ल नटलयची िुप आर्ड िोती. जलस्तीत जलस्त खतचल
र्ेळ नलटण्यलतच जलई. रे र्लकडे एक गु्लबी रां गलचल डबल िोतल. तो ती पलर्डरने भरे आखण
क्रदर्सभरलत ररकलमल करे . मी त्यल डब्यलत िलजिूज्ीची पलर्डर टलक्ी आखण पॅककग्ल
सुरुर्लत के ्ी. त्यलनांतर आम्िी रे क्टरनल सलांगून िॉस्टे् सोड्ां. जलतलनलच्यल सर्व फॉमवख्टीज
पुणव के ल्यल आखण शेर्टी एकदल सलमलन न्यलय्ल िो्ीत आ्ो. रे र्ल तोपयांत आ्ी िोती.
आमचां सलमलन र्गैरे भर्े्ां पलहुन खत्ल आश्चयव र्लट्ां असलर्ां. कल् रलत्रीच्यल प्रकलरलनांतर
खतने आज रलत्री तमलशल करलयचां नक्की के ्ां असलर्ां. पण आम्िी जलतोय म्िटल्यलर्र खतचल पचकल
झल्ल. खस्मतल खनघतलनल खतच्यलशी बो्लय्ल गे्ी. तसां खतने मुद्दलम म्ल खिजर्लय्ल म्िट्ां,
“तो जल रिी िो। अच्छल हुआ, र्ैसेभी मुझसे पांगल ्ेनेर्ल्ेकल यिी िोतल िै”
मगलशी खतच्यल पलर्डरच्यल डब्यलत िलजिूज्ीची पलर्डर टलकतलनल म्ल

अपरलधी र्लट्ां िोतां. मलझां मन िलत िोतां. परां तु खतच्यल यल बो्ण्यलने मलझ्यल मनलत्ी स्
खनघुन गे्ी. म्ल खतचल रलग आ्ल परां तु खतची ्र्करच खजरणलर िोती म्िणून मी गपप बस्े.
मी खस्मतल्ल च्ण्यलसलठी सलांखगत्ां. त्यलर्र परत रे र्ल म्ल म्िणल्ी,
“क्यल बलत िै उमल तुम्िे मुझसे बलत निी करनी? डर गयी क्यल?” प्रचांड सांयम ठे र्त
मी म्िट्ां,
“बेस्ट ऑफ ्क रे र्ल.” आखण मी खतर्ुन खनघल्े पण जलतलनल पलखि्ां तर रे र्लचल

चेिरल पलिण्यलसलरिल झल्ल िोतल.
आम्िी आमच्यल नर्ीन घरी आ्ो. म्ल आखण खस्मतल्ल जी िो्ी देण्यलत आ्ी
िोती ती सर्लांत शेर्टी िोती. म्ल ती िुप आर्ड्ी िोती. आम्िी आमचां सलमलन ्लर््ां
म्िणेपयांत सांध्यलकलळचे सलत र्लज्े. खनशल आमच्यल िो्ीत आ्ी आखण आम्िल्ल म्िणल्ी,
“िल्ी च्ल नल! सलिी आखण आरलधनल दोघीिी आल्यल आिेत. सर्वजणींशी ओळि
िोई्.”मी आखण खस्मतल खनशलबरोबर िल्ी आ्ो.
19
सलिी आमच्यलबरोबर गोड िस्ी आखण आरलधनलने फक्त सलधां खस्मत के ्ां. त्यल
दोघीिी खर्दभलवतल्यल िोत्यल. खनशल आखण सुरेिल खचपळू णच्यल िोत्यल. मी आमचीिी ओळि
करून क्रद्ी.
“च्ल मग सर्लांनी मस्त जेऊयल आखण छलन गपपल मलरत बसूयल,” सलिी म्िणल्ी.
जेर्लयचां म्िटल्यलर्र मी खस्मतलकडे पलखि्ां. ती समज्ी, म्िणल्ी,
“आम्िी दुपलरी िुप िलल््ांय. आम्िल्ल भूक नलिी. तुम्िी तुमचां आटोपुन घ्यल.” म्ल
मलत्र खतचां िे तळ्यलत मळ्यलत आर्ड्ां नलिी. आतल आम्िल्ल इर्ेच रलिलयचां िोतां. रोज कलय
िोटां बो्णलर. त्यलपेिल कलय ते स्पष्टच बो्लयचां ठरर्ून मी म्िट्ां,
“िरां सलांगु कल? आम्िल्ल तुमच्यलबरोबर जेर्ण बनर्णां जमणलर नलिी. आम्िी
बलिेरच जेर्त जलऊ.”
“ठीक आिे. उद्यलपलसून बलिेर जेर्ल. आज तुमचल पखि्ल क्रदर्स आिे. मस्त खिचडी
िल. आतल नकल बलिेर जलऊ,” सलिी आग्रिलने म्िणल्ी आखण आमचल नलई्लज झल्ल.
आमच्यल कोकणलत खिचडी म्िणजे सलबुदलण्यलची खिचडी िोती. डलळ तलांदळलची

खिचडी असते िे कलिी म्ल मलिीत नव्ितां. त्यलक्रदर्शी पखि्ी सर्लांत सोपी पलककृ ती मी
खशक्े जी त्यलनांतर क्रकत्येकदल मलझ्यल कलमी आ्ी. सलिी आखण आरलधनलने तूरडलळ आखण
तलांदळलत सर्व भलज्यल, बटलटे, कलांदे घल्ून छलन खिचडी बनर््ी. खस्मतल आखण खनशलने त्यलांनल
भरलभर भलज्यल खचरून क्रदल्यल. तर सुरेिलने त्यलनांतर पड्े्ल सर्व कचरल सलफ के ्ल. मी मलत्र
ठोंब्यलसलरिी बस्े िोते. म्ल कु ठू न सुरुर्लत करलयची तेच समजत नव्ितां.
“उमल घरी कलिी बनर्लयची सर्य नलिी र्लटतां?” खनशलने मलझ्यलकडे बघत
खर्चलर्ां. कलरण मी भलांड्यलांच्यल रॅ कर्र प्ेर्टस शोधत िोते. मलझ्यलसलरख्यलच त्यल घरलत नर्ीन
अस्ेल्यल खस्मतलने म्ल मदत के ्ी (सर्व तलटे खत्लच सलपड्ी) आखण म्लच ओशलळलय्ल
झल्ां.
“नलिी,म्िणजे तसां कधी कलिी बनर्ण्यलची र्ेळच आ्ी नलिी,” मी म्िट्ां.
20
“च्ल सर्वजणी जेऊयल,” आरलधनल म्िणल्ी.
आम्िी सर्वजणी स्र्यांपलकघरलतच जखमनीर्र बस्ो. आमच्यल सर्लांचां एक र्तुवळ

झल्ां आखण मध्ये सर्व पदलर्व (खिचडी, ्ोणचां आखण चटणी इ.) िोते. म्ल सर्वच गोष्टींचां अप्रूप
र्लट्ां. िुप मजल येत िोती. खिचडी िरां च अप्रतीम झल्ी िोती. िरां तर म्ल खर्शेर् भूक
नव्िती पण त्यलांच्यलबरोबर जेर्लय्ल मजल आ्ी. जेर्तलनल सगळ्यलजणी क्रदर्सभरलच्यल गोष्टी
एकमेकींनल सलांगत िोत्यल. मीिी त्यलांच्यलत खमसळू न गे्े. त्यलांच्यलत्ीच एक बनून गे्.े
जेर्ून झलल्यलर्र प्रत्येकीने आपलप्ी तलटे घलस्ी. खिचडीचल कु कर सुरेिलने स्र्च्छ

के ्ल. आरलधनल म्िणल्ी, “च्ल सर्वजणी टेरेसर्र जलऊ. मस्त र्लरल सुट्ल असणलर.”
सलिीने गॅ्रीचां ग्री्च दलर बांद के ्ां. मग िॉ्मध्ल दरर्लजल बांद के ्ल. ्ॅच
्लर््ां. त्यलनांतर एक एक करत िल्च्यल सर्व खिडक्यल बांद के ल्यल आखण क्रदर्े मल्र््े. मलझ्यल
मनलत आ्ां क्रकती व्यर्खस्र्त आिेत यल मु्ी? िरां च ऋणलनुबांध असतलत ते िेच कल? आम्िी
नुकतेच भेट्ो िोतो पण िूप जुनी ओळि असल्यलसलरिां र्लटत िोतां.
आम्िी सर्वजणी टेरेसर्र आ्ो. गपपल सुरु झलल्यल.
“मग कसां र्लट्ां इर्े तुम्िल्ल?” आरलधनलने खर्चलर्ां.
“मस्तच, तुम्िी सर्वजणी िूपच चलांगल्यल आिलत. भलरी र्लटतांय,” मी प्रलांजळ मत

क्रद्.
“पण तुम्िी िॉस्टे् कल सोड्ांत? कॉ्ेजच्यलच खप्रमलयसेस मध्ये िोतां नल !” सुरेिलने

“िो पण िूप खनबांध िोते. रूममेर्टस चलांगल्यल नव्ित्यल. जेर्णलचे िल् िोते. म्िणून
मग म्िट्ां बघुयल दुसरी चलांग्ी िो्ी खमळते कल ते!” खस्मतल म्िणल्ी.
“अच्छल! आम्िी चौघी यलपूर्ी एकत्र रलित िोतो. दोन मखिनेच झल्े आम्िी इर्े
आ्ो आिोत,” खनशल म्िणल्ी.
21
“अरे र्ल म्िणजे तुम्िी सर्वजणी फलर पूर्ीपलसून एकमेकलांनल ओळितल तर,” मी
“िुप पूर्ीपलसून र्गैरे नलिी. मी, सलिी आखण आरलधनल एकत्र रलित िोतो. सुरेिल
आ्ी आखण तशीच आम्िी ती िो्ी सोड्ी,” खनशल म्िणल्ी.
“कल सोड्ी? भलडां क्रकती िोतां खतर्े?” खस्मतलने खर्चलर्ां.
“भलडां कलिीच नव्ितां. आम्िी फु कट रलित िोतो. त्यल आजी िुप पैसेर्लल्यल िोत्यल.
त्यलांनल फक्त सोबत िर्ी िोती,” खनशल म्िणल्ी.
“भलरीच. मग झल्ां कलय?” मी उत्सुकतेने खर्चलर्ां.
“अग त्यल गेल्यल. म्िणजे देर्लघरी गेल्यल. मग कलय आम्िल्ल ते घर सोडलर् ्लग्ां
नल,” खनशल म्िणल्ी.
“अरे ............ पण भयलनक नल. ज्यलांच्यलसोबत आपण रलितो अशी व्यक्ती गे्ी तर
म्िणजे रलत्रीची झोप येत नलिी,” खस्मतल म्िणल्ी. त्यलर्र मीिी मलन डो्लर््ी.
“अग त्यल मलझ्यल समोरच गेल्यल. बो् आतल यलर्र,” सलिी िलतर्लरे करत म्िणल्ी.
“आखण पुढे ऐक िी मु्गी त्यलच िो्ीत त्यल रलत्री झोप्ी िोती,” आरलधनल
“ब्रेव्ि ग्व. भलरीच आिेस गां तू. म्ल नसतां जम्ां. तु्ल भीती नलिी र्लट्ी?” मी
एकल दमलत खर्चलर्ां.
“र्लटत िोती गां पण मी ते मुद्दलम के ्ां. कलय घलबरत रलिलयचां? भीती्ल सलमोर
जलय्ल िर्ां तर ती सांपते. त्यल क्रदर्सलनांतर मी धीट झल्े. आतल भुत समोर जरी आ्ां तरी मी
22
त्यल्ल पळर्ून ्लर्ेन,” सलिी िलतर्लरे करत म्िणल्ी आखण आमची भुत यल खर्र्यलर्ांर चचलव
सुरु झल्ी.
“ए भूतलर्र खर्श्वलस आिे कल तुमचल?” आरधनलने खर्चलर्ां. मलझ्यलिी मनलत नेमकल

िलच प्रश्न घोळत िोतल.
“नको नल यल खर्र्यलर्ांर चचलव म्ल भीती र्लटते,” सुरेिल म्िणल्ी. खतच्यल

चेिऱयलर्र घमवसबदू सलच्े िोते.
“कलय यलर, एर्ढ्यल आम्िी सगळ्यल आिोत नल,” खनशल खत्ल समजलर्त म्िणल्ी.
“तुम्िी बो्ल मी जलते. म्ल भीती र्लटते,” सुरेिल म्िणल्ी आखण खनघून गे्ी.
“म्ल र्लटतां िुप उशीर झल्लय. सगळे च जलऊयल,” मी म्िट्ां. िरां तर म्लिी भीती
र्लटत िोती.
“र्लांबल नल जरल र्ेळ. क्रकत्ती क्रदर्सलांनी सगळे बस्ो आिोत. आम्िी कधीच असां
खनर्लांत बसत नलिी,” सलिी म्िणल्ी आखण मलझलिी नलई्लज झल्ल.
“बर मगलशी मी कलय म्िणत िोते, भूतलांर्र खर्श्वलस आिे कल तुमचल?” आरलधनलने
तोच प्रश्न पुन्िल खर्चलर्ल.
“िरां तर मलझल खर्श्वलस नलिी कलरण मी कधी भुत पलखि्ां नलिी. त्यलमुळे मी जे
पलिते त्यलर्रच मलझल खर्श्वलस आिे,” खस्मतलने ठलमपणे सलांखगत्ां.
“िरां आिे. मी देिी् भुत पलखि्ां नलिी पण मलझल खर्श्वलस आिे. अतृप्त आत्मल
असतलत,” खनशल म्िणल्ी.
“िो म्लिी र्लटतां. म्िणजे आजर्र खसनेमलांमधून, गोष्टींमधून िेच ऐक्य,” सलिीने
दुजोरल क्रद्ल.
23
“तु्ल कलय र्लटतां आरलधनल?” आतल म्ल उत्तर द्यलर्ां ्लगणलर िे ्िलत आल्यलने
मी प्रखतप्रश्न के ्ल.
“तू सलांग उमल कलरण पश्न मी खर्चलर्लय,” आरलधनलने प्रखतटो्ल मलर्ल. मी खर्चलर
करू ्लग्े. कलरण म्ल उत्तर मलखित नव्ितां. सर्वजणी मलझ्यलकडे पलिलय्ल ्लग्े जणू कलिी
मलझ्यलच उत्तरलर्र ठरणलर िोतां क्रक भुत आिे क्रक नलिी.
“म्ल मलखित नलिी ग. म्िणजे म्लच प्रश्न पड्लय. मी देर्ल्ल पलखि्ां नलिी पण मी
नलखस्तक नलिी. िलां, मलत्र भुतलच्यल बलबतीत म्ल ठलमपणे सलांगतल येत नलिी,” मी म्िट्ां.
“ए खधस इस नॉट फे अर िल. तू व्िेग आन्सर देऊ नकोस,” सलिी म्िणल्ी. पण िरां तर
भुत यल खर्र्यलर्ांर मी कधी खर्चलरच के ्ल नव्ितल. म्ल समजेनल क्रक कलय उत्तर द्यलर्ां.एकतर
िल प्रश्न मोठल गिन िोतल. मी गपप बस्े्ां पलहून सलिीच पुन्िल म्िणल्ी.
“गल्सव, म्ल र्लटतां आपण भुत िे िरां च असत कल ते पलिलर्ां. तुम्िल्ल कलय र्लटतां?”
सर्वजणी आश्चयवचक्रकत झलल्यल. घड्यलळलत आधीच अकरल र्लजून गे्े िोते. यल खर्र्यलर्ांर
बो्ण्यलची िी र्ेळ िोती कल? परां तु सलिी्ल आतल नक्की कलय सलांगलयचे आिे ते कोणल्लच
कळे नल. आमच्यल चेिऱयलर्र प्रश्नखचन्ि पलहून ती म्िणल्ी,
“प्ॅंचेट करूयल?”
सलिीच्यल यल प्रश्नलर्र आमचल सर्लांचलच चेिरल पलिण्यलसलरिल झल्ल. तेर्ढ्यलत

आमची बे् र्लज्ी आखण सर्वच ककचलळ्ो. रलत्रीचे सलडे अकरल र्लज्े िोते. यलर्ेळी कोण
आ्े असे्?
“इतक्यल उखशरल कोण आ्?”खस्मतलने घलबरून खर्चलर्ां.
“कोणलस ठलऊक, च्ल बघुयल,” असां म्िणत खनशल उठ्ी. तशल आम्िी सर्वच एक एक
करून खतच्यल मलगून गे्ो. दरर्लजल आधीच उघड्ल िोतल. म्ल भयलनक भीती र्लटलय्ल
्लग्ी. सलिी आखण खनशल दबक्यल पलर््लने पुढे गे्े आखण जोरलत ओरड्े,
24
“तु?” आम्िी सर्वजणी जलऊन पलितो तर सुरेिल कोणलतरी मु्लबरोबर बो्त उभी
िोती.
“आम्िल्ल पलहून सुरेिल आखण तो मु्गल दोघांिी गडबड्े. सुरेिलचल तर चोरी

पकड्ी गेल्यलसलरिल चेिरल झल्ल.
“मी सुरेिलचल भलऊ आिे!” तो मु्गल म्िणल्ल.
“एर्ढ्यल रलत्री कलय कलम आिे? सुरेिल तु्ल मलखित नलिी कलकूां नल िे आर्डत
नलिी?” आरलधनलने दरडलर्ून खर्चलर्ां.
“अगां म्ल उद्यल पैसे िर्े िोते. मलझल दोन मखिने पगलर झल्ल नलिी. ह्यलर्ेळी भलडे
भर्े नलिी. कलकू आज मलगत िोत्यल,” सुरेिल भलबडेपणलने म्िणल्ी.
“अरे पण उद्यल बो्र्लयचां नल त्यल्ल,” आरलधनल िुप खचड्ी िोती. ती जर्ळजर्ळ

भलांडणलच्यलच पखर्त्र्यलत िोती.
“जलऊदे च्. पैसे घेत्ेस नल. दलर बांद करल. दलदल तुम्िी उद्यल यल,” मीच मध्यस्र्ी
करत म्िट्ां आखण तो खर्र्य खतर्ेच खमट्ल. तो मु्गल खनघून गे्ल. खनशलने दरर्लजल बांद के ्ल
आखण सर्वजणी आपलपल्यल िो्ीत झोपलय्ल खनघून गेल्यल. खस्मतल ्गेच गलढ झोप्ी पण
म्ल नर्ीन जलगेत झोप येईनल. सलरिल डोक्यलत प्ॅंचेटचल खर्चलर घुमत िोतल. त्यलतच
कधीतरी म्ल झोप ्लग्ी.
आमचां रुटीन सुरु झल्ां. रे र्ल्ल िलज िुज्ीचल चलांग्लच त्रलस झल्ल असलर्ल
कलरण ती आठर्डलभर कॉ्ेज्लच आ्ी नलिी आखण जेव्िल आ्ी ती तडक म्लच येऊन
भेट्ी.
25
“मुझे पतल िै ये सब तुनेिी क्रकयल िैI देि ्ुांगी तुझेI ऐसल सबि खसिलउां गी क्रक तू
सजदगीभर यलर रिेगीI” अगदी मलझ्यलकडे बोट दलिर्त रे र्लने दम क्रद्ल. मी शलांतपणे म्िट्ां,
“तू क्यल बो् रिी िै मेरे तो कु छ समझमे निी आ रिलI”
“उमल तुझे अच्छेसे समज आ रिल िैI अगर निी आयल तो तेरी यलददलश मै ठीक
करूांगीI” असां फणकलर्यलने म्िणून रे र्ल खनघून गे्ी.
“गे्ीस उडत,” मी मोठ्लने म्िट्ां.
घरी आमची चलांग्ीच मैत्री जम्ी िोती. आम्िी सिल जणी एकमेकींमध्ये खमसळू न
गे्ो िोतो. म्लिी आतल उत्तम खिचडी जमू ्लग्ी िोती.
असलच सुट्टीचल क्रदर्स िोतल. सुट्टीचल क्रदर्स म्िणजे आमचल िक्कलचल आरलमलचल
क्रदर्स. त्यलत पर्वणी म्िणजे क्रदर्लळी सुरु िोत िोती. दोनच क्रदर्स कॉ्ेज िोतां आखण मग
क्रदर्लळीची मस्त सुट्टी ्लगत िोती. आम्िी जरल आळसलर््ो िोतो.
मी नऊ्ल उठ्े तेिी कसल्यलशल आर्लजलने. िल्ी िॉ्मध्ये कस्लतरी गोंधळ

चल््ल िोतल. मी पटकन ब्रश के ्ल आखण िल्ी आ्े तर सलने कलकू आल्यल िोत्यल. कलकू
सुट्टीच्यल क्रदर्शी आमच्यलकडे एिलदी चक्कर टलकत असत. त्यलमुळे म्ल त्यलचां नर््ां र्लट्ां
नसतां. परां तु आज कलिी त्यलांचल मुड ठीक क्रदसत नव्ितल. म्िणून मी खजन्यलतच बस्े आखण
सर्लांच सांभलर्ण ऐकू ्लग्े.
“सुरेिल कु ठे आिे?” कलकूां नी खर्चलर्ां.
“ती सकलळीच कु ठे तरी बलिेर गे्ी आिे,” आरलधनल म्िणल्ी.
“बलिेर म्िणजे कु ठे ? तुम्िल्ल मलखित नलिी?” कलकु नी प्रखतप्रश्न के ्ल.
“नलिी म्िणजे ती आज ्र्कर उठ्ी िोती. त्यलमुळे कलिी बो््ी नलिी,” आरलधनल
म्िणल्ी. आरलधनल आखण सुरेिल एकत्र एकलच िो्ीत झोपत. परां तु आरलधनल सुरेिलशी खर्शेर्
बो््े्ां म्ल आठर्त नव्ितां.
26
“खतने दोन मखिन्यलांचां भलडां क्रद्े्ां नलिी,” कलकूां च्यल यल बो्ण्यलच आम्िल्ल आश्चयव
र्लट्ां.
“गेल्यल मखिन्यलत खतचल भलऊ आ्ल िोतल. त्यलांच्यलकडू न खतने पैसे घेत्े िोते,” खनशल
“म्ल म्िणल्ी, नोकरी सोड्ी आिे. आतल नर्ीन शोधतेय. िल मखिनल जरल
सलांभलळू न घ्यल.”
“कलय? पण ती रोजच ऑक्रफस्ल जलते,” सलिी अचांब्यलने म्िणल्ी.
“कु ठे जलते कोण जलणे. मी कल्च खतच्यल ऑक्रफस्ल गे्े िोते. त्यलांनीच सलांखगत्ां क्रक
खत्ल दोन मखिन्यलांपूर्ी कलमलर्रून कमी के ्ां आिे,” सलने कलकूां नी धक्कलदलयक मलखिती पुरर््ी.
“मग िी रोज जलते कु ठे ?” खस्मतलने खर्चलर्ां.
“म्ल खतच्यल घरच्यलांचल नांबर िर्ल आिे. खतने म्ल क्रद्े्ल नांबर ्लगत नलिी. म्ल
खतची ्िणां ठीक क्रदसत नलिीत. तुम्िीच खतच्यलकडू न नांबर घ्यल आखण म्ल द्यल,” असां बो्ून
कलकू खनघून गेल्यल.
मी िल्ी आ्े. सलिीने पोिे के ्े िोते आखण खस्मतलने चिल.म्ल बघून त्यल प्ेर्टस
घेऊन आल्यल.
“उमल ऐक्ांस कल? सलने कलकु आल्यल िोत्यल,” खनशल म्िणल्ी.
“िो मी ऐक्य सगळां . कलिीतरी प्रोब््ेम झल्ल असे्. सुरेिलची नोकरी गे्ी? पण
मग ती रोज जलते कु ठे ?” मी खर्चलर्ां.
“अग ती सुरेिल िुप िोटां बो्ते. रलत्री उखशरलपयांत ती कोणलशीतरी फोनर्र चॅटींग
करत असते,” आरलधनल म्िणल्ी.
27
“अग खतचल कोणीतरी बॉयफ्रेंड असे्. त्यलत कलय एर्ढां?” खस्मतलने आरलधनलचां
बो्ण तोड्ां.
“अग िो पण बोयफ्रेड्ल कोणी भलऊ म्िणत नलिी,” आरलधनल आतल इरे ्ल पेट्ी.
“तो जो परर्ल खतने भलऊ म्िणुन इां रोड्यूस के ्ल नल तोच खतचल खप्रयकर आिे.”
“कशलर्रून? सर्लांनी पोिे घ्यल आधी,” असां म्िणत खनशलने सर्लवनल प्ेर्टस क्रदल्यल.
पण कोणलचलच नलश्त्यलमध्ये ्ि नव्ितल.
“मी स्र्तः त्यलांनल एकत्र बलगेमध्ये पलखि्ां आिे. त्यल दोघलांच्यल र्लगण्यलर्रून सरळच
समजत िोतां की ते फक्त खमत्र नलिीत,” आरलधनल आर्ेशलने म्िणल्ी.
“म्िणजे सुरेिल आपल्यलशी िोटां बो््ी. मलझल खर्श्वलसच बसत नलिीये. ती क्रकती
सलधी र्लटते,” खस्मतल म्िणल्ी. खस्मतलचां आखण सुरेिलचां चलांग्च ट्युसनग जम्ां िोतां. त्यलमुळे
खतच्यलसलठी जरल सगळां जडच िोतां.
“बरां आतल जरल मित्र्लच बो्ुयल. कलकुां नल खतच्यल घरचल नांबर िर्लय. कसल
खमळर्णलर?” मी मुद्यलर्र येत खर्चलर्ां.
“योग्य खर्चलर्ांस. आतल तुच कलिीतरी सलांग,” आरलधनलने असां म्िणत मलझ्यल
बुद्धी्ल जरल चल्नल क्रद्ी.
“कस्ी एर्ढी मैक्रफ् रां ग्ी आिे? पोह्यलचल िमांग र्लस सुट्लय,” सुरेिल आत येत
म्िणल्ी आखण मी बो्ण्यलसलठी उघड्े्ल आ तसलच रलखि्ल. आमच्यल सर्लांचेचां चेिरे
पलिण्यलसलरिे झल्े ते बघुन सुरेिल प्रश्न खर्चलरू ्लग्ी. पण मी खत्ल मलझी खडश देऊन खतचां
बो्ण बांद के ्ां.
मी तशीच िो्ीत आ्े. कलगद पेन घेत्ां आखण त्यलर्र मनलसलरिां ख्हून िल्ी
आ्े.
28
“अरे िो तुम्िल्ल सलांगलयचां रलिी् सलने कलकूां चल फोन आ्ल िोतल. त्यलांनल सर्लांच्यल
घरचे फोन नांबर िर्े आिेत. मी आखण खस्मतलने ख्खि्ल आिे. यल कलगदलर्र ख्िल,” असां म्िणत
मी खनशलकडे कलगद क्रद्ल. सगळ्यलजणी समजल्यल. सुरेिलची च्खबच् सुरु झल्ी.
“कशल्ल िर्े आिेत नांबर? कलकुां च कलिीपण असत,” ती कृ तककोपलने म्िणल्ी.
“अग अशीच फॉरमॅ्ीटी असणलर. त्यल कु ठे फोन खबन करणलर आिेत. तु देऊन
टलक,” ,मी सिज बो्ल्यलसलरि भलसर््ां.
अिेर आमचां बघून सुरेिलनेिी एक नांबर ख्खि्ल. बहुदल खतची बिीण असलर्ी.
खनशलने कलगद घेत्ल आखण म्ल क्रद्ल. मी खस्मतल्ल नजरे ने िुणलर््े. तसल खतने खर्र्य
बद््ल,
"सुरेिल अग सकलळी सकलळी मॉर्ननग र्ॉक कल?"
"नलिी गां दलदल आ्ल िोतल. त्यल्ल र्ोडी िरे दी करलयची िोती. म्िणून गे्े िोते,"
सुरेिल म्िणल्ी.
"दलदल म्िणजे तुझल सख्िल भलऊ कल?" आरलधनलने खर्चलर्े तशी सुरेिल गडबड्ी.
"नलिी. मलझ्यल तलईच्यल शेजलरी रलितो. मी त्यल्ल भलऊ मलनते," सुरेिल तुटकपणे
म्िणल्ी. जरल जलस्तच चौकशल िोत िोत्यल. अशलने खत्ल सांशय आ्ल असतल. त्यलमुळे मी
र्ेगळ्यल खर्र्यलर्ांर बो्लयचां ठरर््ां.
"ए आज रखर्र्लर आिे. त्यलत आतल क्रदर्लळीची सुट्टी पड्ी क्रक सगळ्यल घरी
जलती्. आपण आजचल क्रदर्सभर धमल् करूयल कल? कु ठे तरी बलिेर जलऊन येऊ."
"चल्े्. तसांिी सलरिल अभ्यलस करून म्ल कां टलळल आ्ल आिे. पुस्तकिी िलतलत
धरलर्ांस र्लटत नलिी. कु ठे जलयचां? ससिगडल्ल जलऊयल कल?" सलिीने खर्चलर्े.
29
ससिगड म्िटल्यलर्र सगळ्यलच तयलर झलल्यल. मी सुद्धल पुण्यलत आल्यलपलसून

ससिगडल्ल गे्े नव्िते.
एर्ढ्यल सगळ्यलांच्यल आांघोळी, तयलरी म्िणजे नट्टल फट्टल करण्यलतच बलरल र्लज्े.
तरीिी जलयचांच असां ठरर््ां िोतां मग खनघल्ो. बलिेर तसां ऊनलच िोतां. त्यलमुळे आम्िी कलरने
जलयचां ठरर््ां. मलझ्यल कॉ्ेजमध्ये एकल मु्ीची कलर िोती. खस्मतल म्िणल्ी खत्ल फोन करू.
तर ती पण तयलर झल्ी. फक्त खत्ल येणां शक्य नसल्यलने ती म्िणल्ी ड्रलयर्र तेर्ढल आणल.
आतल ड्रलयर्र कु ठू न आणणलर ते समजेनल.
"मी दलदल्ल बो्लर्ते. त्यल्ल कलर येते," सुरेिल म्िणल्ी. आमचां अड्ल िरी
.......... असां झल्ां.
सुरेिलचल दलदल आ्ल. आम्िी सगळे मग ससिगड्ल गे्ो. के र्ढल मोठ्ठल पररसर िोतल
तो! बघुन मन प्रसन्न झल्ां. खतर्े छोट्यल छोट्यल झोपड्यलांमध्ये झुणकल भलकरी, दिी सर्व खमळत
िोतां. क्रदर्स कसल कलपरलसलरिल उडू न गे्ल. परत यलर्ांसच
ां र्लटत नव्ितां. जलतलनल आम्िी सलने
कलकूां नल सलांगून गे्ो िोतो. तसांच त्यलांच्यल िलतलत मी सर्लांच्यल घरचे फोन नांबर ख्खि्े्ल
कलगद क्रद्ल िोतल.
५.३० र्लज्े. तसल म्ल कलकूां चल फोन आ्ल. मी म्िट्ां खनघतोच आिोत. त्यल
एर्ढांच म्िणलल्यल “्र्कर यल. मी र्लट बघतेय.”
त्यलांच्यल आर्लजलर्रून कलिीतरी घड्ां असलर्ां असां म्ल र्लट्ां. पण मी कोणल्ल

बो््े नलिी. आधीच सगळ्यल जलम िूर् िोत्यल. त्यलर्र खर्रजण टलकणां म्ल पटेनल. मी फक्त
खनघण्यलची घलई के ्ी.
30
आम्िल्ल पोचलय्ल आठ र्लज्े. बांगल्यलत्ल ्लईट क्रदसत िोतल. कलर घरीच

ठे र्णलर िोतो त्यलमुळे सुरेिलच्यल दलदल्ल ती गॅरेज मध्ये पलकव करलय्ल सलांखगत्ी. आम्िी सर्व
उतर्ो आखण अचलनक एक मलणुस आमच्यल गलडीच्यल क्रदशेने आ्ल. त्यलने सुरेिलच्यल
कलनलिल्ी मलर्े आखण गलडीतुन खतच्यल दलदलची गचलांडी पकडू न त्यल्ल बलिेर कलढ्े. सुरेिल
चेिऱयलर्रून भेदर्ी िोती आखण खतचल दलदलिी. आम्िल्ल कलिीच समजत नव्ितां.
आमच्यलत्ी खि्लडू र्ृत्तीची खनशल पुढे आ्ी ती त्यल इसमलर्र ओरड्ी,
"कोण तुम्िी? िे कलय चल््ांय? मी पोख्सलांनल बो्लर्णलर!"
"खनशल र्लांब. कलिी बो्ू नकोस," सलने कलकू घरलतून बलिेर आल्यल. त्यलांच्यलबरोबर
दोन मु्ी आखण एक मलणूस िोतल. कलकूां नल बखघतल्यलर्र म्ल धीर आ्ल. पण सुरेिल मलत्र
रडलय्ल ्लग्ी. तर खतचल दलदल पळू न जलय्ल ्लग्ल. त्यल दोघलांनल पकडू न घरलत नेण्यलत
आ्ां.
"कलकू िे सर्व कलय चल््ांय आम्िल्ल समजे् कल?" सलिीने खर्चलर्े.
"मु्ींनो खि सुरेिल घरलतून पळू न आ्ी आिे. खतच्यल घरचे गे्े ३-४ मखिने खत्ल
शोधत आिेत," सलने कलकू म्िणलल्यल.
आम्िल सर्लांनलच िल मोठल धक्कल िोतल. सुरेिल एकल कोपऱयलत रडत िोती. मोठल
खबकट प्रसांग िोतल. सुरेिलच्यल बखिणी अत्यांत सलध्यल क्रदसत िोत्यल. त्यलांच्यल बो्ण्यलर्रून म्ल
समज्ां ते असां,
'सुरेिल धरून ५ बखिणी िोत्यल. सुरेिल खि शेंडफ

े ळ. खतने ्र्कर ्ग्न करलर्ां असां
र्खड्लांचां मत िोतां. फक्त आईने जोर करून खत्ल खशकलय्ल बखिणीकडे पुण्यल्ल ठे र््ां. २ र्र्व
ती बखिणीकडे िोती. खतर्े ती पलटव टलईम नोकरी करून खशकत असे. पण एके क्रदर्शी अचलनक
ती घर सोडू न गे्ी. त्यलनांतर घरचे गे्े ३-४ मखिने खत्ल शोधत िोते. पण खतचल कलिीच पत्तल
नव्ितल. आज सलने कलकूां नी जेव्िल खतच्यल तलई्ल फोन के ्ल तेव्िल सगळां उघडकीस आ्ां आखण
तो खतचल दलदल. तो त्यलांच्यलच शेजलरी रलित िोतल. त्यलचां ्ग्न झल्ां िोतां. त्यल्ल तर
पोख्सलतच द्यलयचां सुरेिलच्यल भलओजींनी ठरर््ां िोतां.'
31
सर्वच अनलक्नीय िोतां. क्रकतीिी झल्ां तरी िे असां कलिी असे् असां आम्िल्ल
र्लट्ांच नव्ितां. फलरतर खतच्यल दलदलचल सांशय आ्ल िोतल. पण ती अशी पळू न र्गैरे आ्ी
असे् असां र्लट्ांच नव्ितां. मग कलय कलकू म्िणलल्यल, "खि्ल आत्तलच्यल आत्तल तुम्िी घेऊन जल.
म्ल अश्यल मु्ी्ल मलझ्यल िो्ीत ठे र्लयचां नलिी."
सुरेिल घरी जलय्ल तयलर नव्िती. ती खस्मतल्ल एकल कोपऱयलत घेऊन म्िणल्ी,
"खप्ज खस्मतल म्ल खतकडे जलयचां नलिी. म्ल मदत कर."
पण कोणलच्यलच िलतलत नव्ितां. खतच्यल सो कॉल्ड दलदलबरोबर प्रकरण नसतां तर

आम्िी नक्कीच मदत करणलर असतो.
अिेर सुरेिलचां सगळां सलमलन भरण्यलत आ्ां. खतच्यल बखिणी िलत जोडू न मलफी
मलगत िोत्यल. खतचां रलखि्े्ां भलडां खतच्यल घरच्यलांनी भर्ां आखण खत्ल घेऊन गे्.े घड्यलळलत
रलत्रीचे १० र्लज्े िोते. आम्िी येतलनल ब्रेड आखण अांडी आण्ी िोती. पण कोणलचलच मुड
नव्ितल. सगळ्यलजणी सुन्न िोऊन क्रदर्लणिलन्यलत बस्ो िोतो. आरलधनल म्िणल्ी,
"सुरेिल एर्ढां करे ् असां र्लट्ां नव्ितां बलई. क्रकत्ती सलधीभोळी र्लट्ी िोती ती."
"जलऊदे तो खर्र्य. उगलच डोक्यल्ल तलप," सलिी कृ तककोपलने म्िणल्ी.
"तुझ्यलकडू न खतने पैसे घेत्े िोते नल ग! आतल खर्सर ते तरी तु्ल म्िट्े्ां मी क्रक
देऊ नकोस. तु्ल कलिी कमी प्रॉब््ेम्स आिेत कल?" आरलधनल म्िणल्ी.
"कलय झल्ां? क्रकती घेत्े िोते पैस?

े " मी खर्चलर्ां.
"कलिी नलिी ग. १००० क्रद्े िोते. आतल म्ल जरल त्रलस िोई्. पण कलिी ई्लज
नलिी," सलिी म्िणल्ी.
सलिीच्यल घरची पररखस्र्ती बेतलची िोती. पलटव टलईम नोकरी करून ती एम पी एस

सी करत िोती. खत्ल पी एस आय व्िलयचां िोतां. सलिी मोठ्ल धीरलची मु्गी िोती. ती
सर्लांनल िूप सलांभलळू न घेई. ती कधीच कोणलचां मन दुिलर्त नसे. म्ल खतच्यलबद्द् फलर र्लईट
र्लट्ां आखण सुरेिलचल मनस्र्ी रलग आ्ल.
32
"सलिी तू कलळजी करू नकोस. सुरेिल आपल्यलशी िुप चुकीचां र्लग्ी आिे. खतने
असां करलय्ल नको िोतां. पण एक ्िलत ठे र् कष्टलचे पैसे असे कधीच कु ठे जलत नलिीत. तुझे पैसे
तु्ल नक्की खमळती्. तु्ल कलिी ्लग्ां तर आम्िल्ल सलांग," मी सलिीच्यल िलांद्यलर्र िलत ठे र्त
म्िट्ां. अजून दोन क्रदर्स कॉ्ेज िोतां त्यलमुळे सर्वजणी झोपलय्ल गेल्यल.
रलत्री सलधलरण १ र्लजण्यलच्यल सुमलरलस आमच्यल िो्ीचां दलर र्लज्ां. मलझी झोप
कुां भकणलवची िोती त्यलमुळे खस्मतलने गदलगदल ि्र्ल्यलर्रच म्ल जलग आ्ी. आम्िी बलिेर
आ्ो तर खनशल िोती.
"मलझ्यल िो्ीत यल," खनशल म्िणल्ी. खतच्यल चेिर्यलर्र कस्ीतरी भीती क्रदसत
िोती. कलय गां कलय झल्ां? असां म्िणत आम्िी खतच्यल िो्ीत गे्ो. तर सगळ्यलजणी खतर्ेच
जमल्यल िोत्यल. अचलनक उठल्यलने मलझे डोळे चुरचुरत िोते.
"अरे यलर प्रॉब््ेम झल्लय. सुरेिल घरलतून पळल्ी आिे. खतच्यल तलईचल फोन िोतल
क्रक ती इर्े आ्ी तर कळर्ल." खनशल म्िणल्ी. मलझी झोपच उडल्ी. सगळां च खर्खचत्र िोत िोतां.
"कु ठे गे्ी असे्? नलिी ती इर्े येणलर नलिी. त्यल दलदल्ल खर्चलर्ां कल?" खस्मतलने
म्िट्ां.
"तेर्ढां म्ल सुच्ां नलिी ग. उद्यल फोन करे न तेव्िल खर्चलरे न म्िणल," खनशल म्िणल्ी.
"पण अशी कशी पळल्ी? घरच्यलांचां ्ि नव्ितां कल?" आरलधनलने खर्चलर्ां. खत्ल
सुरेिलचल आधीच रलग येई त्यलत आतल भर पड्ी िोती.
"अगां मी कलिीच खर्चलर्ां नलिी. एकतर एर्ढ्यल रलत्री खतच्यल तलईचल फोन बघून
म्ल र्लट्ांच िोतां कलिीतरी झल्ांय. म्ल कलिी सुच्ां नलिी. त्यल पण गडबडीत िोत्यल," खनशल
"आतल कलय करणलर. च्ल झोपूयल, उद्यल बो्ू. तसांिी ती इर्े येणलर नलिी िे नक्की.
तरी म्ल र्लटतां आपण सगळ्यल आतल िल्ी क्रदर्लणिलन्यलत झोपु. ती इर्े आ्ीच तर ्गेच
कळे ् आखण आतल खत्ल फे र्र द्यलयचल नलिी. खतने िूप चुकल के ल्यल आिेत," खस्मतल ठलमपणे
33
म्िणल्ी. सर्लांनलच पट्ां. आम्िी सगळ्यल िल्ी आ्ो. खनशलने सोफल पकड्ल बलकी आम्िी
िल्ी कलपेट र्रच झोप्ो. तसांिी अधी अखधक रलत्र सांप्ी िोती आखण आतल झोपिी येणलर
नव्िती. मलझ्यल मनलत रलहून रलहून येत िोतां क्रक, "सुरेिल गे्ी कु ठे ?"
सगळ्यलच ्र्कर उठ्ो. मी सर्लांसलठी मसलल्यलचल चिल बनर््ल. रलत्रीिी आम्िी

कलिी िलल््ां नव्ितां म्िणून ब्रेड भलज्े. ब्रेड चिल झल्ल. कोणीच कलिी बो्त नव्ितां आखण
अचलनक दलरलर्र सलने कलकू उभ्यल. र्मलवस मध्ये र्ोडल चिल िोतल तो मी कलकूां नल क्रद्ल.
"सुरेिलचां समज्ांच असे्," कलकू चिल खपत म्िणलल्यल.
"िो म्ल कल् रलत्री फोन आ्ल िोतल. ती पळू न गे्ी नल. पण इर्े नलिी आ्ी,"
खनशल म्िणल्ी.
"नुसती पळू न नलिी गे्ी. जलतलनल घरलत ठे र््े्े १५००० घेऊन गे्ी. भलर्ोजी
बलिेर गे्े िोते. तलई बलर्रूममध्ये गे्ी तेव्िल खिने दलरल्ल बलिेरून कडी घलत्ी आखण
पळल्ी," सलने कलकू म्िणलल्यल.
"बलपरे ," सर्लांनी कोरसमध्ये म्िट्ां.
"मी तुम्िल्ल फक्त मलखिती द्यलय्ल आ्े िोते. ती इर्े येणलर नलिी. पण आ्ीच तर
्गेच कळर्ल," सलने कलकू म्िणलल्यल.
"िो नक्कीच. अश्यल चोरटी्ल कोण मदत करे ्?" आरलधनल म्िणल्ी.
आम्िल्ल दोनच ्ेक्चर िोते.
34
"ए खस्मतल दलांडी मलरूयल कल ग? मूडच नलिीए," मी म्िट्ां कलरण कलकू गेल्यलर्र
खस्मतल तयलरी करलय्ल िो्ीत आ्ी िोती.
"उमल यल मु्ीसलठी तू मुड घल्र्तेस. अग घरलत बस्ो तर उगलच सगळ्यलांबरोबर

चचलव करत बसू. खनष्पन्न शून्य. त्यलपेिल आपण कॉ्ेजमध्ये जलऊयल. जरल र्लतलर्रण बद्े्.
कल्पलसून सुरेिल पुरलण ऐकू न मलझां बलई डोकां बखधर झल्ां आिे," खस्मतल म्िणल्ी. म्लिी
पट्ां.
"अरे िो त्यल रतीची कलर द्यलयची आिे. िल बघ खतचल मेसेज आ्लय. ती येतेय. मी
अगदी खर्सरूनच गे्े िोते. बरां मी आर्रते तु िल्ी जलऊन र्लांब. खत्ल ऑकर्डव र्लटलयचां
आपल्यलकडे," मी म्िट्ां आखण आर्रलय्ल घेत्ां.
रतीबरोबर कॉ्ेज्ल येतलनल आम्िी खर्श्वखजत मध्ये ्ांच्ल जलयचां ठरर््ां.
कॉ्ेजमध्ये खशरत असतलनलच समोर रे र्ल आ्ी. खतने मलझ्यलकडे िुन्नस देत
पलखि्ां. मी कस्ीच प्रखतक्रियल क्रद्ी नलिी.
"कलय गां उमे, खि रे र्ल तुझ्यलशी बो्त नलिी कल? तसांिी खतचां कोणलशी पटत नलिी
म्िणल. पण तुम्िी रूममेर्टस िोतल नल?" रतीने खर्चलर्ां.
"अरे जलऊदे यलर, कलिी ्ोकां जलत्यलच खचखर्त्र असतलत," मी म्िट्ां.
"खचखर्त्र?"खस्मतल्ल अर्वबोध िोईनल.
"खर्खचत्र अग,"मी म्िट्ां. "रे र्लचां सगळां उ्ट असत नल म्िणून खचखर्त्र म्िणल्े."
कॉ्ेज सुट्ां आखण आम्िी िॉटे् खर्श्वखजत मध्ये आ्ो. आमची आर्डती डब्
ऑम््ेट आखण कॉफीची ऑडवर क्रद्ी आखण गपपल मलरत बस्ो. मी आखण खस्मतल शेजलरी बस्ो
िोतो आखण रती आमच्यल समोर बस्ी िोती.
35
"अय्यल खस्मतल ती तुझी मैत्रीण कलय ग? तुझ्यलबरोबर पलखि्ांय मी खत्ल," रती

"कोण ग?" असां म्िणत खस्मतलने मलगे पलखि्ां. "ओि शीट, उमल ती बघ सुरेिल... "
खस्मतल दबक्यल आर्लजलत म्िणल्ी. सुरेिल आज नल उद्यल क्रदसे् असां म्ल मलझां मन सलांगत िोतां
पण इतक्यल ्र्कर क्रदसे् असां र्लट्ां नव्ितां. ती आम्िल्ल पलठमोरी िोती पण तरीिी आम्िी
खत्ल ओळि्ां.
"ए खत्ल पकडू ," मी म्िट्ां आखण उठ्े. रती्ल कलय चल््ांय ते समजेनल पण मी
खत्ल िलतलनेच गपप के ्ां. खस्मतलने सरळ जलऊन सुरेिलच्यल िलांद्यलर्र िलत ठे र््ल. ती आम्िल्ल
बघून भूत पखिल्यलसलरिी घलबर्ी.
"तुम्िी?" खतने जर्ळ जर्ळ ओरडू न खर्चलर्ां.
"िो बरां झल्ां भेट्ीस. िूप प्रश्न पड्े आिेत. बो्ूयल कल?" मी म्िट्ां.
"आतल नको मी नांतर रूमर्र येत,े " सुरेिल म्िणल्ी.
"नलिी आत्तलच बो्ूयल. तुझ्यलर्र आमचल खर्श्वलस नलिी." मी ठलमपणे म्िट्ां. तसल
सुरेिलचल नलई्लज झल्ल. ती उठ्ी आखण आमच्यल टेब्र्र येऊन बस्ी. रतीसमोर बो्णां
खत्ल जड जलय्ल ्लग्ां.
"ती आमची चलांग्ी मैत्रीण आिे. बो् तू," खस्मतल म्िणल्ी. पण सुरेिल गपपच
बस्ी.
रती सुज्ञ िोती. "उमल तुम्िी बो्ल आपण उद्यल भेटू," असां म्िणून ती खनघून गे्ी.
"बो् आतल. कल के ्ांस तू असां?" खस्मतलने खर्चलर्ां.
"मी योग्य तेच के ्ां आिे. घरचे मलझ्यल ्ग्नलचां बघत िोते. मी तेर्ढी मोठी नलिी. २
मखिन्यलांपूर्ीच म्ल १८ पूणव झल्ी. पळू न जलण्यलखशर्लय म्ल दुसरल पयलवय नव्ितल," सुरेिल
िल्ी मलन घल्ूनच बो्त िोती.
36
"अग पण तू पैसे घेऊन पळल्ीस िे चुकीचेच आिे," मी म्िट्ां.
"ते मलझेच पैसे आिेत ग. आजर्र दोन र्र्व मी नोकरी के ्ी पण एकिी पैसल म्ल
खमळल्ल नलिी. सगळे तलई्ल दयलर्े ्लगलयचे. मी एफ डी के ्ी िोती तीिी म्ल भलचीच्यल
नलर्लर्र ठे र्लर्ी ्लग्ी. मग मलझां कलय चुक्ां?" सुरेिलने आम्िल्ल गपप के ्ां.
"आम्िल्ल खर्श्वलसलत घ्यलयचां नल? आखण त्यल दलदलच कलय? तु्ल मलखित आिे त्यलने
तुझ्यलखर्रुद्ध घरच्यलांचे कलन भर्े आिेत,"
िे ऐकू न मलत्र सुरेिलच्यल चेिऱयलर्रचे रां ग बद््े. "ते मलझां चुक्ांच मी

त्यलच्यलबरोबर र्लिर्त गे्े. तो असां करे ् असां र्लट्ां नव्ितां जलऊदे पण खप्ज तुम्िी मलझ्यल
बद्द् घरी नकल सलांगू. म्ल इतक्यलत ्ग्न नलिी करलयचां. खप्ज,"
"तुझ्यलर्र कसल खर्श्वलस ठे र्लयचल िल प्रश्नच आिे. पण ठीक आिे. शेर्टी िे तुझां
आयुष्य आिे. तू सलिीचे घेत्े्े पैसे दे. आप्ल मलगव र्ेगळल," मी म्िट्ां. गे्े २ क्रदर्स सगळां
एर्ढां खर्खचत्र घडत िोतां की कोणतलच तकव करलयची मलझी इच्छल नव्िती. सुरेिलने पसवमधून
१००० रुपये कलढ्े. म्ल क्रद्े आखण ती खनघून गे्ी.
"तू खत्ल कल जलऊ क्रद्स उमल?" खस्मतलने खर्चलर्ां.
"आपण नको भलनगडीत पडू यल यलर. िरां कलय िोटां कलय देर् जलणे. आपण कोणतल
खनणवय घेण्यलइतपत मोठे आिोत कल?" मी म्िट्ां.
"तरीिी तू चुकीचांच के ्ांस असां म्ल र्लटतां," खस्मतल म्िणल्ी यलर्ांर मी गपप बस्े.
आम्िी घरी आ्ो. खस्मतलचीच री सर्लांनी ओढ्ी. सगळ्यलांचांच असां मत झल्ां क्रक
मी सुरेिल्ल जलऊ द्यलय्ल नको िोतां. पण अर्लवत आमच्यलत एर्ढी एकी िोती क्रक कोणी सलने
कलकूां नल कलिी सलांखगत्ां नलिी. अश्यलप्रकलरे सुरेिलचल खर्र्य सांप्ल. म्ल आयुष्यलत एक धडल
देऊन गे्ल. मलझ्यल आठर्णींच्यल पोतडीत एक जलगल करून गे्ल.
37
दुसऱयलक्रदर्शीपलसून क्रदर्लळीची सुट्टी पडत िोती. आजची शेर्टची रलत्र आम्िी

सगळ्यल एकत्र िोतो. मग १५ क्रदर्स भेट नसणलर िोती. नुकतलच सुरेिलचल क्रकस्सल झल्ल
िोतल. सगळां खर्सरून पुन्िल नव्यलने सुरुर्लत करलयचां आम्िी ठरर््ां. आतल आम्िल्ल नर्ी
रूममेट सुद्धल शोधलयची िोती.
पण खनशलने आमची समस्यल सोडर््ी. खतची एक मैत्रीण िोती सई. तीपण खशिकच
िोती. स्पोटवस रटचर. खत्ल कलिी मखिन्यलांसलठी जलगल िर्ी िोती. कलरण तीचां ्ग्न ठर्ां िोतां.
आम्िी तयलर झल्ो. अगदी ्गेच कोणीतरी शोधलय्ल नको िोतां. दुपलरीच सई सलमलन घेऊन
आ्ी िोती.
सांध्यलकलळी आम्िी मस्त भेळ बनर््ी. नव्यल पलहुणीचां स्र्लगत पण करलयचां िोतां.
सई म्ल बघतलच आर्ड्ी िोती. कु रळे के स, मोठे खनळसर डोळे , धलरदलर नलक, गल्ल्ल
पडणलरी िळी यलमुळे ती मोिक क्रदसे. स्र्भलर्लनेिी ती मनमोकळी िोती. त्यलत भरीस भर
म्िणजे कु ककग मध्ये एक्सपटव. सगळां च छलन जमलयचां खत्ल. कलिी मखिने कल असेनल पण खतचल
सिर्लस ्लभणलर म्िणून आम्िी िुर् िोतो.
परत सगळ्यलजणी टेरेसर्र बस्ो. म्ल आमचल पखि्ल क्रदर्स आठर््ल. आम्िी
सगळ्यल गलण्यलच्यल भेंड्यल िेळत िोतो. २ गट के ्े िोते. ग अिर आल्यलने सईने गलणां सुरु के ्ां.
"गुमनलम िै कोई
बदनलम िै कोई
क्रकसको िबर कौन िै र्ो
अांजलन िै कोई"
38
सईचल गळल िुप गोड िोतल. ती िूपच छलन गलय्ल ्लग्ी. पण आम्िी उगलच
अस्र्स्र् झल्ो. एकतर जर्ळ जर्ळ १२ र्लजत आ्े िोते. दुसऱयलक्रदर्शी आम्िल्ल खनघलयचां
िोतां आखण त्यलहून मित्र्लचां म्िणजे ते गलणां आम्िल्ल अस्र्स्र् करत िोतां.
"च्ल ई र्रून गल आतल," सई म्िणल्ी.
"ए आपण झोपूयल कल? उशीर झल्लय," मी म्िट्ां. म्ल उगलचच धडधडत िोतां.
"कलय यलर उमल क्रकती मस्त मैक्रफ् जम्ी आिे. उद्यलपलसून सुट्टी पडणलर आिे नल,
मग?" सई म्िणल्ी. क्रकती कमी र्ेळलत ती आमच्यलत खमसळू न गे्ी िोती. मलझ्यल मनलत आ्ां.
"बरां गलणी नको तर गपपल मलरूयल नल. म्ल बलई झोप येत नलिीए," सई म्िणल्ी.
"अरे िो गपपलांर्रुन आठर््ां. ए सई तुझल भुतलांर्र खर्श्वलस आिे कल?" सलिीने

खर्चलर्ां. "मलगे आम्िी यलच खर्र्यलर्ांर बो्त िोतो. पण बो्णां अधवर्ट रलिी्ां. आतल
गलण्यलर्रून सुरुर्लत झल्ीच आिे तर मलगचल खर्र्य तरी पूणव करू," सलिी पुढे म्िणल्ी.
"अरे र्ल, छलन खर्र्य आिे. भुत असतां कल ते मलखित नलिी पण मी प्ँचटे के ्ां आिे
आखण ते यशस्र्ी झल्ां िोतां. यलर्ांरून कलय तो अांदलज बलांध," सई म्िणल्ी.
"अय्यल, मलगे आमचल िलच खर्र्य झल्ल िोतल. आम्िी अगदी प्ँचेट करलयचां ठरर््ां
पण िोतां. पण मग तो तसलच अधवर्ट रलखि्ल," सलिी म्िणल्ी.
"ए िूप मज्जल येते. करलयचां कल आपण?" सईने खर्चलर्ां आखण आमच्यलकडे
प्रखतक्रियेसलठी पलखि्ां. एक एक करत सगळ्यल तयलर झलल्यल. म्ल मलत्र आतुन अस्ां कलिी
करलर्ां असां र्लटत नव्ितां. पण एिलद्यल गोष्टी्ल प्रकर्लवने खर्रोध करलयचल, आप्ी बलजु
समोरच्यलपुढे चपि्पणे मलांडलयची िे मलत्र म्ल त्यलर्ेळी जमत नसे. मी गपप बस्े्ी पलहून
खस्मतल म्िणल्ी,
"कलय झल्ां उमल? तु्ल झोप येतेय कल? तु्ल िे पसांत नलिी कल?"
39
"नलिी गां असां कलिी नलिी. तुम्िी सगळ्यल तयलर असतलनल मी कल नको म्िणु. फक्त
मलझां नल मन कसां तयलर िोत नलिीए. कलरण आतल मलखित नलिी. बस्स," मी म्िट्ां.
"अरे कलिी नलिी िोणलर ग. मज्जल येई्," सलिी म्िणल्ी.
"पण आपण िे करणलर कु ठे ?" खनशलने खर्चलर्े.
"िो आपल्यल घरलत नको बलई," आरलधनल म्िणल्ी. यलर्र सर्लवनीच सिमती
दशवर््ी.
"पण मग कु ठे ?"सईने खर्चलर्ां.
"यलर्र आपण उद्यल ठरर्ूयल कल? आतल आधीच उशीर झल्ल आिे," मी म्िट्ां. म्ल
कसांिी करून िे घडू नये असां र्लटत िोतां.
"कलय यलर उमल. म्ल तु ब्रेव्ि ग्व र्लट्ी िोतीस," सई म्िणल्ी. मलझां म्लच
ओशलळलय्ल झल्ां.
"ए आयडीयल, सलने कलकूां कडे करूयल कल?" खनशल एकदम जोशलत उठत म्िणल्ी.
"कलिीतरीच कलय? त्यल परर्लनगी देणलर नलिीत," सलिी म्िणल्ी.
"अरे म्ल मलखित आिे ते. त्यलांची परर्लनगी कोण मलगतांय. त्यल उद्यल नलिी आिेत.
मु्ीकडे जलणलर आिेत क्रदर्लळीसलठी," खनशल िसत म्िणल्ी.
"अग पण चलर्ीचां कलय? त्यलांनी तुझ्यलकडे देऊन ठे र््ी आिे कल?" मी म्िट्ां. म्ल
अजीबलत पटत नव्ितां. पण आतल सगळ्यलांचां सगळां ठरत िोतां.
"तु डर मत रे म्ल दरर्लजल उघडतल येतो," सई म्िणल्ी.
"पण त्यलची कलिी गरज नलिीए. कलकूां नी चलर्ी क्रद्ीये. गॅरेजची! त्यलांची कलर असते
खतर्े. मेकॅखनक येणलर आिे ररपेअरसलठी. आपल्यल्ल खतर्ेच करलयचां आिे. उगलच त्यलांच्यल घरलत
40
नको. एकट्यल असतलत त्यल," खनशल म्िणल्ी. र्ोड्यल र्ेळलपूर्ी म्ल खनशलचल िुप रलग आ्ल
िोतल. कलकूां च्यल घरलत म्ल पट्ां नव्ितां. पण आतल म्ल जरल बरां र्लट्ां. गॅरेज ओके िोतां.
"चल्े् क्रक. मग कधी करूयल?," सलिी उत्सुकतेने म्िणल्ी.
"उद्यलच करलर्ां ्लगणलर. २-३ क्रदर्सलांत कलकु येणलर. त्यल फक्त क्रदर्लळीचे २ क्रदर्स
रलिती् आखण येती् म्िणलल्यल. मग आप्ी जलगेची बोंब िोणलर," खनशल म्िणल्ी.
"उद्यल???????? ए मी उद्यल जलणलर आिे बलई. तुम्िी करल. परर्ल पलसून क्रदर्लळी
आिे. सणलचां घरी बरां ," मी म्िट्ां.
"कलय यलर उमल. तू नलिी तर मजल नलिी. मग आम्िी कोणी कलिी करणलर नलिी,"
सलिी नलिूर् िोत म्िणल्ी.
"त्यलत कलय आपण सकलळीच करू. तु सांध्यलकलळी खनघ. बुककग के ्ां आिेस कल?"
खनशलने नेिमीप्रमलणे तोडगल कलढ्ल.
"िो के ्ां आिे. रलत्री ८ ची रॅव्ि् आिे," मी म्िट्ां. तशल सगळ्यल िुर् झलल्यल.
सकलळी ्र्कर उठलयचां ठरर्ून आम्िी झोपलय्ल गे्ो.
41
'सर्वत्र अांधलर िोतल. कोणीतरी म्ल िलकल मलरत िोतां. आर्लज फलरच अस्पष्ट येत
िोतल. जणुकलिी त्यल व्यक्तीचल कोणीतरी गळल धर्ल असलर्ल. ती मदतीसलठी िलक मलरत िोती.
मी धलर्लयचल खनष्फळ प्रय्न करत िोते. म्ल खत्ल मदत करलर्ीशी र्लटत िोती. पण म्ल
धलर्तलच येत नव्ितां. िलकल अगदी जर्ळ यलय्ल ्लगल्यल. अिेर मलझ्यल कलनलत कोणीतरी
ककचलळ्ां उमलSSSSSSSSSSSSSSS’ म्ल दचकु न जलग आ्ी. पलिते तर ते स्र्प्न िोतां.
घड्यलळलत सकलळचे ५ र्लज्े िोते. म्ल दरदरून घलम फु ट्ल िोतल. मलझ्यल बलट्ीत्ां पलणी
सांप्ां िोतां. पण िल्ी जलयची मलझी खिम्मत नव्िती. शेजलरी पलखि्ां तर खस्मतल गलढ झोप्ी
िोती. खतच्यल बलट्ीत पलणी िोतां तेच मी पयलय्े. एरव्िी म्ल असां दुसऱयलच पलणी पयलय्ल
अखजबलत आर्डलयचां नलिी. पण आतल नलई्लज िोतल. म्ल िुप खभती र्लटत िोती. झोप येणां
शक्यच नव्ितां. मोबलई् मध्ये दलदलने देर्लची गलणी भरून क्रद्ी िोती. ज्यलर्ेळी मी त्यलच्यलकडे
नर्ीन क्रफल्म सॉंग्स मलखगत्ी िोती तेव्िल त्यलने िल पोरकटपणल के ्ल िोतल. त्यलर्ेळी म्ल
त्यलचल िूप रलग आ्ल िोतल. पण आतल तीच गलणी म्ल आधलर देणलरी र्लट्ी. त्यलत्ां
“तू सुिकतलव तू दुःिितलव
तूच कतलव आखण करखर्तल
मोरयल मोरयल मांग्मूती मोरयल”
िे सुरेश र्लडकरलांच्यल आर्लजलत्ां गलणां ्लग्ां आखण मग त्यल गलण्यलतच म्ल झोप
्लग्ी.
42
सकलळी उठल्यलर्र प्रर्म मी ती गलणी क्रदल्यलबद्द् दलदलचे आभलर मलन्े पण मी

रलत्री घलबर्े म्िणून त्यलने म्ल िूप खचडर््ां र्र भलगुबलई असां नर्ीन नलमकरण क्रद्. पण
ह्यलर्ेळी म्ल त्यलचल रलग आ्ल नलिी म्िणल. खस्मतल आधीच उठ्ी िोती.
"अरे तू ्र्कर उठ्ीस आखण र्र तयलर पण झल्ीस," मी पुन्िल अांर्रुणलत ्ोळत
"उमे क्रकती गां तू आळशी? उठ पटकन आपल्यल्ल कलकूां च्यल गॅरेजमध्ये जलयचां आिे
नल? आर्र ्र्कर," खस्मतल असां म्िणत िल्ी खनघून गे्ी. मी सलफ खर्सर्े िोते. मी तयलर
झल्े. मलझल आर्डतल ्ेसगग्स आखण कु तलव घलत्ल आखण िल्ी आ्े.
"च्ल तुझीच र्लट पलित िोतो. खनघूयल?" आरलधनल म्िणल्ी.
"िो च्ल," मी म्िट्ां. सगळ्यलांबरोबर म्लिी आतल खि् र्लटत िोतां. कलिीतरी
अडव्िेंचरस करतोय असां र्लटलय्ल ्लग्ां. आपण उगलचच घलबर्ो. एर्ढ्यल सगळ्यल जणी
आिेत जरल मज्जल येई्.
मी यलपूर्ी कलकूां च्यल गॅरेजमध्ये कधी आ्े नव्िते. त्यलांच्यलकडे जलय्लच म्ल
आर्डलयचां नलिी. त्यलमुळे गॅरेज बघलयचल खर्शेर् प्रसांग आ्ल नव्ितल. त्यलत ते त्यलांच्यल घरलच्यल
मलगच्यल बलजु्ल िोतां. गॅरेज जरल जुनांच िोतां. क्रफल्मी स्टलई्ने दरर्लजल कु रकु रत उघड्ल.
आम्िी एकमेकींकडे पलखि्ां. कलर सोडू न बरीचशी मोकळी जलगल िोती. पण जखमनीर्र िुप धूळ
िोती. गॅरेजमध्ये फरशी नव्िती. आम्िी बसलय्लसुद्धल कलिी आण्ां नव्ितां. नर्ीन ड्रेस
घलतल्यलचल म्ल पश्चलतलप झल्ल. सईने मोठी बॅग आण्ी िोती. त्यलमधून खतने प्ँचेट बोडव
कलढ्ल.
"अग कधी के ्ीस तू एर्ढी तयलरी?"म्ल खतचां आश्चयव र्लट्ां.
"म्ल िुप िौस आिे ग. कलिीिी करलयचां ठरर््ां क्रक मग मलझ्यलत उत्सलि सांचलरतो.
मी सगळी तयलरी के ्ी," सई िसत म्िणल्ी. म्ल खतचां कौतुक र्लट्ां. सईने सलांखगतल्यलर्र
आरलधनलने गॅरेजचल दरर्लजल बांद के ्ल. सकलळचीच र्ेळ िोती पण गॅरेजमध्ये चलांग्लच अांधलर
पड्ल िोतल.
43
"अग कलिी नीट क्रदसत नलिीए, कसां करणलर आपण?" खस्मतल खतचल चष्मल सलर्रत
म्िणल्ी. सई कलिीच बो््ी नलिी. खतने बॅगत
े ून मेणबत्यल कलढल्यल आखण प्ँचेट बोडवच्यल
भोर्तल्ी ्लर्ल्यल. बोडवर्र ए टू झेड अिर िोती. १ टू ९ आखण ० असे अांक िोते. येस, नो असे
शब्द िोते. आम्िी सिल जणी बोडवच्यल भोर्तल्ी बस्ो. आरलधनल कलिीतरी खर्चलरणलर िोती
पण सलिीने खत्ल िुणन
े ेच शलांत के ्े.सर्लांनी आतल गपप रलिलयचे िोते असल यलचल अर्व िोतल.
सईने एक र्लटी कलढ्ी आखण ती बोडवर्र उ्टी ठे र््ी. ती जोरजोरलत कोणल्लतरी
बो्र्लय्ल ्लग्ी. कोणीतरी क्रदपक नलर्लची व्यक्ती िोती. क्रदपक स्र्लमी. सईचल आर्लज
र्लढ्ल िोतल. अचलनक र्लतलर्रण बद््ां. म्ल बद् अगदीच जलणर््ल. मी बलकीच्यलांचे चेिरे
पखि्े. सर्लांर्रच दडपण आ्ां िोतां. र्लटीर्रचां मलझां बोट एकदम र्ांड पड्ां िोतां कलरण बहुदल
र्लटीच र्ांड झल्ी िोती. िर्ेत िुप जडपणल आ्ल िोतल. म्ल श्वलस घेणांिी जड जलत िोतां.
सलिी म्िणल्ी,
"तू आ्लस कल? आम्िल्ल कलिीतरी िूण पटर्ून दे क्रक तू आ्ल आिेस ते!" खतने असां
दोनदल म्िट्ां. दुसऱयलर्ेळी गॅरेजच्यल खिडकीची उघड झलप झल्ी. मलझ्यल पोटलत गोळल आ्ल.
म्ल खतर्ुन पळू न जलर्ांसां र्लटत िोतां पण पलयलांनल जडत्र् आ्ां िोतां. सई पुन्िल म्िणल्ी,
"तुझी जन्मतलरीि सलांग. म्ल िलत्री करलयची आिे," त्यलबरोबर र्लटी आकड्यलांर्र
क्रफरलय्ल ्लग्ी ०२ जलनेर्लरी १९५० अशी तलरीि आ्ी. सई पुन्िल म्िणल्ी, "बरोबर"
मलझ्यल शेजलरी बस्े्ी खस्मतल चलांग्ीच घलबर्ी िोती. खतच्यल शरीरलचल कां प
म्ल जलणर्त िोतल. सर्लांनी आधीच आपलप्े प्रश्न सई्ल सलांखगत्े िोते म्ल कलिी प्रश्नच
नव्ितल त्यलमुळे मी खत्ल कलिीच बो््े नव्िते. तसांिी अश्यल कलिीतरी अघोरी पद्धतीने म्ल
भखर्ष्यलत डोकलर्लयचां नव्ितां.
पुढची दिल खमखनट सईने अनेक प्रश्न खर्चलर्े त्यलांची उत्तर आ्ी. आतल िे र्लांबलय्ल
िर्ां िोतां असां म्ल र्लटलय्ल ्लग्ां. तेर्ढ्यलत सई म्िणल्ी,
"आमचे सर्व प्रश्न सांप्े आिेत. आम्िी तुझ्यल आभलरी आिोत. आतल तु खनघुन जल,"
44
र्ोडलर्ेळ कस्ीच िल्चल् झल्ी नलिी. सई पुन्िल तेच र्लक्य म्िणल्ी. तरीिी
शलांततलच िोती आखण अचलनक गॅरेजचल दरर्लजल जोरलत र्लज्ल. खस्मतलने जोरलत कककलळी
मलर्ी त्यलमुळे आम्िी अखधकच घलबर्ो.
आम्िी झटकन उठ्ो आखण मलगे पलखि्ां तर दरर्लजल उघड्ल िोतल आखण दलरलत
कोणीतरी दलढीर्ल्ल मलणुस उभल िोतल. त्यल्ल पलहुन आम्िी सगळ्यलच जोरलत ओरड्ो आखण
मलगे सरक्ो,
"कु डीओ क्यल बलत िै? ऐसे मत खचल््लओ, मै मेकॅखनक हु," सरदलरजीसलरिल
क्रदसणलरल तो मलणूस म्िणल्ल. मग आम्िल्ल समज्ां क्रक कलकूां नी बो्लर््े्ल मेकॅखनक आ्ल
िोतल.
"क्यल कर रिी िो तुम ्ोग?," आमच्यलकडे सांशयलने पलित सरदलरजी म्िणल्ल.
"कु छ निी, ऐसेिी," एर्ढां म्िणुन आम्िी खतर्ुन पळ कलढ्ल. पण सरदलरजीची

सांशयी नजर नांतर िुपर्ेळ आमचल पलठ्लग करत रलखि्ी.
अिरशः धलर्त पळत आम्िी घर गलठ्ां. तसां सलने कलकूां चां घर अगदी ५ खमखनटलांर्र
िोतां पण आम्िी आधीच एर्ढ्यल घलबर्ो िोतो की घलमलने सर्लांचेच कपडे खभज्े िोते. िलश्श
हुश्श करत आम्िी घरलचां कु ्ूप कलढ्ां आखण आत आ्ो. रटपॉयर्र ठे र््े्ी पलण्यलची बलट्ी
सगळ्यलांनी सांपर््ी.
"तो सरदलरजी अचलनक कु ठू न आ्ल यलर," िुपर्ेळलने सलिीने सुरुर्लत के ्ी.
"कलिी समजत नलिी. कलकुां नल कलिी सलांखगत्ां नल त्यलने तर सांप्ां," खनशल म्िणल्ी.
"सगळां घेत्ां नल खतर््ां?" खस्मतलने खर्चलर्ां.
"िो म्िणजे मी आखण सईने सगळां घेत्ां," आरलधनल म्िणल्ी.
"बरां झल्ां. पण तुम्िी दोघी गपप कल आिलत? कलिीतरी बो्ल नल!" खस्मतल म्िणल्ी.
45
"ते जे कलिी आपण बो्लर््ां िोतां ते गे्ां असे् कल?" मी मनलत्ां खर्चलर्ां. मलझल
प्रश्न बॉम्ब स्फोटलसलरिल पड्ल. सगळ्यलांचे चेिरे भेसूर क्रदसलय्ल ्लग्े. कोणल्लच यलच
उत्तर मलखित नव्ितां. आम्िी सगळ्यल सईकडे पलिलय्ल ्लग्ो.
"मीपण तोच खर्चलर करतेय,"सई म्िणल्ी. पुरलत सलपड्े्ी व्यक्ती ज्यल

ओंडक्यलकडे अपेिेने पलित असते तोच बुडल्ल क्रक कसां र्लटतां तसां आमचां झल्ां. आतल पुढे कलय
िल प्रश्न अनुत्तरीतच िोतल.
"पण असां कल र्लटतांय तु्ल. ते गे्ां असे् नल," खनशलने भीतभीत खर्चलर्ां.
"अग आप्ां प्ँचेट अधवर्टच रलिी्. तो मलणूस मध्येच आ्ल त्यलमुळे म्ल ते पुणव
करतल आ्ांच नलिी,"सई म्िणल्ी.
"बरां आतल झल्ां ते झल्ां. त्यलर्र बो्ुन कलिी उपयोग नलिी. आतल पुढे कलय.
आपल्यल्ल त्यलचल त्रलस िोऊ शकतो कल?" मी नेमकल प्रश्न खर्चलर्ल. तसांिी झल्ेल्यल गोष्टींर्र
खर्चलर मांर्न करत बसणां म्ल मनस्र्ी आर्डत नसे. त्यलपेिल पुढे कलय, आतल कलय सोल्युशन
कलढलयचां िे मित्र्लचां िोतां. कधी कधी आयुष्यलत सुद्धल आपण पलस्टमध्येच रलितो. त्यल नलदलत
आप्ल र्तवमलनकलळ खबघडतो.
"आपण र्ोडल सकलरलत्मक खर्चलर करूयल. कलिी िोणलर नलिी. उद्यलपलसून क्रदर्लळी
आिे. सर्लांनी आपलपल्यल घरी जलऊयल. मग आ्ो क्रक बघु,"सई म्िणल्ी.
"पण म्ल घरी जलतल येणलर नलिी.” सलिी म्िणल्ी. “एकतर परीिल जर्ळ आ्ीये
आखण म्ल नोकरी्ल सुट्टी नलिी खमळणलर. म्ल इर्ेच रलिलर्ां ्लगे्. म्ल एकटी्ल िुप
भीती र्लटते," सलिीच्यल घरची पररखस्र्ती पलितल खत्ल र्लांबणां िमप्रलप्त िोतां.
"तुझी कोणी मैत्रीण नलिी कल?" आरलधनलने खर्चलर्ां.
"नलिी गां तुमच्यलखशर्लय मलझ्यल कोणीच मैखत्रणी नलिीत आखण कलकूां चल स्र्भलर्
मलखितीए नल तुम्िल्ल. इर्े कोणीिी मैत्रीण चल्णलर नलिी. खत्ल भलडां द्यलर्ां ्लगे्. कोण
येई् अशलने,"सलिी म्िणल्ी आखण ते बरोबरच िोतां. आतल कलय? सणलांमध्ये सर्लवत मोठल सण
46
म्िणजे क्रदर्लळी. यलर्ेळी प्रत्येकल्ल आपलपल्यल घरी असलर्ां असां र्लटतां. आमच्यल घरी कोकणलत
अशलर्ेळी भरपुर नलतेर्लईक असतलत. दलदलचे खमत्र येतलत. आम्िी िूप धमल् करतो. यल
क्रदर्सलचां मी क्रकत्ती प्ॅसनग के ्ां िोतां आखण आतल सलिी्ल एकटां टलकू न कसां जलणलर िोतो.
सर्लांनल गपप रलखि्े्ां पलहून खबचलरी सलिी म्िणल्ी, “तूम्िी जल सगळ्यल. मी बघते
कलय ते. दोन क्रदर्सलांनी कलकू येती् मग मी जलईन.”
“मी दोन क्रदर्स र्लांबते तुझ्यलबरोबर. भलऊबीज खतसऱयल क्रदर्शी आ्ी आिे.
खतसऱयल क्रदर्शी मी पिलटेच खनघेन म्िणजे सांध्यलकलळ पयांत पोचून दलदल्ल ओर्लळतल येई्,”
मी म्िट्ां. शेर्टी प्रसांगलत उपयोगी पडत नस्ो तर मैत्री कलय कलमलची?
“तु र्लांबणलर आिेस? मग मी पण र्लांबते,”खस्मतल म्िणल्ी. म्ल जरल बरां र्लट्ां.

आम्िी दोघी र्लांबतोय म्िटल्यलर्र एक एक करत सगळ्यल र्लांबल्यल. शेर्टी सर्लवनुमते दोन
क्रदर्स र्लांबलयचां ठर्ां आखण मग सलिी कलकूां कडे रलिणलर िोती.
“तो मेकॅखनक एव्िलनल गे्ल असे्. बरलच र्ेळ झल्लय. च्ल आपण सगळ्यल बघुन
येऊयल,” सई म्िणल्ी. परत खतर्े जलयचां यल खर्चलरलने प्रत्येकीने खर्रोध के ्ल पण जलऊन
पलिलय्ल िर् िोतां.
“आपल्यल्ल एकदल जलऊन यलर्ांच ्लगे्. गडबडीत कलिीतरी खतर्ेच रलखि्ांय असां
म्ल र्लटतां आिे. मी तसां सगळां बखघत्ां आिे. पण तरीिी. कलकुां नल समज्ां नल तर आप्ां कलिी
िरां नलिी. त्यल िुपच िडु स र्लटतलत म्ल,”सई म्िणल्ी.
एव्िलनल दुपलर झल्ी िोती. बलिेर टळटळीत ऊन पड् िोतां. सिलजणी खनघल्ो.
खनशलने आमच्यल दरर्लजल्ल कु ्ूप घलत्ां. आम्िी सर्वजणी कलकुां च्यल बांगल्यलकडे आ्ो. फलटक
उघडांच िोतां. म्िणजे एकतर मेकॅखनक कडी न घल्तल गे्ल िोतल नलिीतर अजुनिी आतमध्येच
िोतल.
“कदलखचत मेकॅखनक अजुन गे्ल नसे्. आपण मलगच्यल कां पलउां ड र्ॉ्र्रून बघुयल,”
खनशल म्िणल्ी. आम्िी सगळ्यल कां पलउां डच्यल बलिेरून र्लकत र्लकत चल्ू ्लग्ो. जेणेकरून
47
आतल्यल व्यक्ती्ल आमची चलहू् ्लगलय्ल नको िोती. घरलच्यल मलगच्यल बलजू्ल आ्ो. आतल
गॅरेज स्पष्ट क्रदसत िोतां. यल बलजु्ल फलरशी र्स्ती नव्िती. त्यलमुळे झलडलांच्यल सुक्ेल्यल पलनलांचल
िच पड्ल िोतल.
“कस्ीच चलहू् नलिी. तो सरदलरजी गे्ल असलर्ल,” आरलधनल दबक्यल आर्लजलत

“आपण आत जलऊन पलहूयल कल?” खस्मतलने खर्चलर्ां.
त्यलखशर्लय पयलवयचां नव्ितल. फक्त आतल कां पलउां डर्र चढलर्ां ्लगणलर िोतां. खनशल
आखण सई स्पोर्टसव टीचर िोत्यल. त्यल पटकन चढू न आत गेल्यल. आरलधनल, सलिी आखण
खस्मतलपण र्ोडी कसरत करत र्र चढल्यल. मी एकटीच मलगे रलिी्े. म्ल कलिी र्र चढतल
येईनल. शेर्टी सई आखण खनशलने म्ल चढलय्ल मदत के ्ी. त्यल गडबडीत मलझ्यल िलतल्ल
िरचट्ां आखण कु तलविी फलट्ल.
आम्िी आत आ्ो. कस्लिी आर्लज येत नव्ितल. गॅरेजमध्ी एकमेर् खिडकी खजचां
तोंड मलगच्यल बलजु्ल िोतां ती उघडी िोती. र्ोड्यलर्ेळलपूर्ी प्लांचेट करतलनलच ती उघड्ी
िोती. पण ती तशी बरीच उां च िोती. एर्ढी आम्िल कोणलचीच उां ची नव्िती. िल एकमेर् पयलवय
िोतल. नलिीतर सरळ पुढच्यल बलजूने गॅरेजमध्ये जलर् ्लगणलर िोतां. जे शक्य नव्ितां. आमच्यलत
आरलधनल सर्लांत उां च िोती.
“आरलधनल तु्ल आम्िी चढर्तो. तु बघ खिडकीतुन,” खनशल म्िणल्ी.
“पण कसां चढर्णलर?” आरलधनलने खर्चलर्ां. खनशल आखण सईने आरलधनल्ल

उच््ां. आतल आरलधनल दोघींच्यल िलांद्यलर्र बस्ी. खतने िळू च डोकां र्र के ्ां. बहुदल आत
अांधलर िोतल.
“नीट क्रदसत नलिीये. आत िुप अांधलर आिे,” आरलधनल म्िणल्ी.
“अरे ्िपुर्वक बघ,” सलिीने म्िट्ां.
48
“म्ल िल्ी उतरर्ल. म्ल उतरर्ल,” असां म्िणत आरलधनलने जोरलत िल्चल्
के ्ी. सई आखण खनशल बेसलर्ध िोत्यल. त्यलमुळे खतघीिी पडल्यल.
“मूि,व एर्ढां भुत बखघतल्यलसलरि कलय करतेस?” खनशल खतच्यलर्र िेकस्ी.
“भुतच आिे. आत भुत आिे,” आरलधनल रडत म्िणल्ी. आम्िी सगळ्यलच घलबर्ो.
“कलय झल्ां? जरल आम्िल्ल समजे् असां सलांग पलहु,” खस्मतलने खत्ल धीर देत
“अग कोणीतरी आिे खतर्े. म्ल नीट क्रदस्ां नलिी. पण जखमनीर्र कोणीतरी आिे,”
आरलधनल म्िणल्ी. आम्िी सगळ्यल एकमेकींकडे पलिलय्ल ्लग्ो.
“च्ल सरळ आतमध्ये जलऊयल. दुसरल पयलवय नलिी. कलकु ओरडल्यल तर सलांगु त्यलांनल.
क्रकतीर्ेळ इर्े र्लांबणलर!” खनशल खनर्लवणीची म्िणल्ी आखण चल्ु ्लग्ी. सर्वच मग
खतच्यलमलगुन जलऊ ्लग्ो.
आतल आम्िी गॅरेजच्यल दरर्लजलसमोर िोतो. दरर्लजल अधवर्ट उघडल िोतल.

त्यलमुळे आतमध् कलिीिी क्रदसत नव्ितां. सई दुसऱयल बलजु्ल गे्ी आखण खतने ि्क्यल िलतलने
दरर्लजल उघड्ल. समोर कलर क्रदसत िोती. मगलशी आम्िी ज्यल जलगी बस्ो िोतो खतर्े
मेणबत्त्यल रलखिल्यल िोत्यल. पण त्यल आतल खर्झल्यल िोत्यल. सईने आरलधनल्ल िुणेने खर्चलर्ां
क्रक खतने ते कु ठे पलखि्ां. आरलधनलने कलरच्यल मलगच्यल बलजु्ल इशलरल के ्ल.
खनशल पुढे झल्ी. खतच्यलबरोबर सई आखण सलिी पण पुढे गेल्यल. आम्िी खतघी
बलिेरच र्लांब्ो.
र्ोड्यलर्ेळलत आतुन सलिीची अस्फु ट कककलळी बलिेर आ्ी. आम्िी चमक्ो. मी

पटकन पुढे झल्े. कलय झल्ां ते समजलय्ल िर् िोतां. खस्मतलिी आ्ी. आरलधनल मलत्र बलिेरच
रलखि्ी.
मी जेव्िल समोरच दृश्य पलखि्ां तेव्िल मलझ्यल पलयलिल्ची जमीनच सरक्ी.

खभतीची ्लट मलझ्यल हृदयलतून सांपुणव शरीरभर पसर्ी. कलरण समोर सरदलरजी िोतल आखण
49
तो मृत िोतल. कोणल्लच सुचत नव्ितां. सर्लांत प्रर्म म्ल पररखस्र्तीच भलन आ्. खतर्े
जलस्तर्ेळ र्लांबण्यलत अर्वच नव्ितल.
“च्ल इर्ुन आपण खनघुयल. नलिीतर आणिी अडकु ,” मी म्िट्ां. बलकीच्यलांनलिी

पट्ां. आम्िी धलर्त बलिेर आ्ो. खनशलने दरर्लजल बांद के ्ल.
तेर्ढ्यलत सलने कलकुां चल गेट बांद झलल्यलचल आर्लज आ्ल. म्िणजे कोणीतरी आ्ां
िोतां. आतल पुढून बलिेर पडण्यलत कलिीिी अर्व नव्ितल. आम्िी तश्यलच गॅरेजच्यल मलगे पळल्ो
आखण कां पलउां ड र्रून बलिेर पड्ो. अशलर्ेळी आपल्यल अांगलत बळ येत. मलझांिी तसांच झल्ां
असलर्ां. मी एकल उडीत कां पलउां डर्र चढ्े आखण ्पत छपत आम्िी घरी आ्ो.
दरर्लजल उघडू न सगळ्यल घरलत आ्ो. सलिीने दरर्लजल बांद के ्ल. आम्िल्ल एर्ढां
असुरिीत र्लटत िोतां. क्रदर्लणिलन्यलत र्लांबणिी धोक्यलचां र्लटू ्लग्ां. सगळ्यलर्र आ्ो.
खनशलच्यल िो्ीत जम्ो. त्यलिी बेडरूमचल दरर्लजल सलिीने बांद के ्ल. पांख्यलचल स्पीड
र्लढर्ल्यलर्र सर्लांनल र्ोड बरां र्लट्ां.
“िे असां कलय झल्ां गां? आपण कलय करलय्ल गे्ो आखण कलय झल्ां,” आरलधनल
म्िणल्ी. िल्ी क्रदर्लणिलन्यलत खनशलने खत्ल मोघम सलांखगत्ां िोतां.
“पण तो सरदलरजी नक्की मे्ल िोतल कल?” खनशलने खर्चलर्ां.
“अग कोण िलत ्लर्ून बघणलर? तरी सईने त्यलच्यलर्र दगड मलर्ल. पण तो
ि््लच नलिी. एकदम खनपचीत पडु न िोतल,” सलिी म्िणल्ी.
“सलने कलकुां कडे कोण आ्ां असे्? आपल्यल्ल कोणी पलखि्ां तर नसे्?” खस्मतलने
खर्चलर्ां. ती अजुनिी र्रर्रत िोती. प्रश्न अनेक िोते परां तु अनुत्तरीत.
तेर्ढ्यलत खनशलचल फोन र्लज्ल. जलतलनल आम्िी आपलप्े फोन घरीच ठे र््े िोते.
खनशलने खतच्यल बेडर्रचल मोबलई् िलतलत घेत्ल आखण खतचल चेिरल पलांढरल फटक पड्ल. “सलने
कलकुां चल फोन आिे,”
50
िे खतच्यल तोंडु न ऐकल्यलर्र आम्िल सगळां यलांचेच चेिरे पलिण्यलसलरिे झल्े. खनशलने
फोन उच््लच नलिी. अिेर तो र्लजुन बांद पड्ल.
“मी फोन उच्ु शकत नलिी. बहुदल कलकुां नल सर्व समज्ां असणलर. मलय गॉड,” खनशल
रडलय्ल ्लग्ी. सगळ्यलांच्यलच डोळ्यलतुन पलणी यलय्ल ्लग्ां.
मलझ्यल रुममधून मलझ्यल से् फोनचल आर्लज यलय्ल ्लग्ल.
“कलकु च असणलर नक्कीच,” खस्मतल म्िणल्ी. मी रुममध्ये गे्.े कलिीतरी सोिमोि

्लर्लय्ल िर्ल िोतल. फोन दलदलचल िोतल. म्ल इतकां बरां र्लट्ां. मी पटकन फोन घेत्ल.
“िॅ्ो भलगुबलई, खनघल्ीस कल? सांध्यलकलळचे पलच र्लज्े आिेत. तुझी रॅर््ां
स्र्लरगेटर्रून सुटणलर नल? अजुन र्ेळ आिे म्िणल! िॅ्ोSSSSSS ऐकतेस नल?” दलदल बो्त
िोतल. क्रदर्सभर आम्िी दडपणलिल्ी िोतो. दलदलचल आर्लज ऐकल्यलर्र म्ल एकदम धीर
आ्ल. िुप रडलय्ल यलय्ल ्लग्ां. पण मी स्र्तः्ल सलर्रत म्िट्ां, “अरे मी परर्ल येणलर
आिे. आजच बुककग कॅ न्स् के ्ांय.”
“परर्ल?कल?” दलदलने खर्चलर्ां.
“ते मलझी रुममेट एकटी आिे. सोबत कोणीच नलिी. त्यलमुळे खत्ल जरल सोबत.”
“सच अ कलइां ड िलटेड ग्व. अग बुद्धू खत्ल घरी घेऊन ये नल!”
“खत्ल सुट्टी नलिीये रे . मी आतल र्ोडी खबझी आिे मग फोन करते,” मी घलई घलईने
“तुझ्यल आर्लजल्ल कलय झल्ांय? कलिी ्पर्त नलिीस नल?” दलदलने खर्चलर्ां. म्ल
िेच आर्डलयचां नलिी. तो नेिमी दलदलखगरी करलयचल. म्ल त्रलस द्यलयचल. पण मलझी बलरीक
सलरीक गोष्ट त्यल्ल मलखिती असलयची. त्यलच्यलसमोर म्ल कधीच िोटां बो्तल यलयचां नलिी.
51
एकदल म्ल र्लट्ां त्यल्ल सगळां सलांगलर्. पण दुसऱयलच िणी आतुन नकलर आ्ल. कलय
सलांगणलर िोते मी त्यल्ल? मलझां म्लच नीट समजत नव्ितां क्रक सध्यल मलझ्यल आयुष्यलत िे कलय
चल््ांय.
“नलिी रे प्ीज आई्ल सलांग मी परर्ल नक्की येतय

े ,” मी कसबस एर्ढां बो्ून फोन
ठे र््ल. मलगे र्ळ्े तर सर्वजणी िोत्यल.
“मलझ्यल दलदलचल फोन िोतल,” त्यलांचल चेिरल र्लचत मी म्िट्ां.
सकलळपलसून आम्िी कलिीच िलल््ां नव्ितां. कलिी बनर्लयची तलकद नव्िती. पण

भुक ्लग्ी िोती. मी खस्मतल्ल घेऊन िल्ी आ्े. कलरण एकटी्ल कु ठे जलयची खिम्मत िोत
नव्िती. क्रकचनमध्ये खस्मतल टेब्र्र बस्ी. मी एकल मोठ्ल पलतेल्यलत कॉनवफ््ेक्सचां मोठ
पलकीट ररकलम के ्ां. खस्मतल सुरीने खचकु ,के ळी, सफरचांदलच्यल फोडी करू ्लग्ी. मी फ्रीजमध्
दुध कॉनवफ््ेक्समध्ये ओत्. मग त्यलत बलरीक के ्े्ी फळे टलकु न र्रून खपठीसलिर
भूरभूरर््ी. खस्मतलने सिल प्ेर्टस घेतल्यल आखण ती त्यल भरू ्लग्ी. मी रसनलचे ग््लस भर्े.
कोणीच बो्त नव्ितां.
आम्िी र्र आ्ो. प्रत्येकजण आपलप्ी प्ेट घेऊन खनमुटपणे िलऊ ्लग्ल. म्ल
शलांततल असह्य झल्ी. मी म्िट्ां,
“सई म्ल तु्ल कलिी खर्चलरलयचां आिे. यलपूर्ीसुद्धल तु प्लांचेट के ्ां आिेस नल?”
“िो अनेकदल. पण असां कधी झल्ां नलिी,” सई रसनल पीत म्िणल्ी.
“क्रदपक स्र्लमी कोण आिे?” मलझ्यल यल प्रश्नलर्र सगळ्यलच सुन्न झलल्यल. सईने
शलांतपणे आप्ी प्ेट सांपर््ी. रसलनलचल ग््लस ररकलमल के ्ल आखण ती बो्ू ्लग्ी.
52
“िरतर मी यल व्यक्ती्ल पलखि्ां नलिी. पण मी यलची कर्ल ऐक्ी आिे. क्रदपक िल

शलळे मध्ल अत्यांत हुशलर खर्द्यलर्ी. क्रदसलय्लिी िुप देिणल िोतल. र्गलवत नेिमी प्रर्म
असलयचल. पण पांधरल सोळल र्र्लवचां र्य मोठां घलतक असत असां म्िणतलत. त्यल्ल एक मु्गी
आर्ड्ी. त्यलने खत्ल पत्र ख्िी्. मु्ीने ते पल्कलांनल दलिर््ां. मग पल्क शलळे त गे्े.
प्रकरण खचघळ्ां. िेडमलस्तरलांनी ते खमटर्लयचल िुप प्रय्न के ्ल. पण त्यलांनल ते जम्ां नलिी.
अिेर दीपक्ल रस्टीके ट के ्ां. दिलर्ीच र्र्व बुड्ां. त्यल्ल िुप रलग आ्ल. रलगलच्यल भरलत तो
क्रफने् पयलय्ल. त्यलने खचट्ठी ख्हून ठे र््ी. त्यलत खशिकलांनल आखण शलळे ्ल जबलबदलर धर्ां.
त्यल्ल मरलयचां नव्ितां. त्यल्ल र्लट्ां िोतां फलरतर दर्लिलन्यलत दलि् व्िलर्ां ्लगे्. पण झल्ां
उ्टच. क्रफने् रक्तलत खभन्ां आखण त्यलत त्यलचल मृत्यु झल्ल.
“म्िणजे त्यलच्यल इच्छल अतृप्त रलखिल्यल असणलर,” सलिी म्िणल्ी. यलर्ांर कोणीच
कलिी बो््ां नलिी.
एव्िलनल घडलळ्यलत रलत्रीचे सलडे दिल र्लज्े िोते. बलर्रुम्ल जलतलनलिी प्रत्येकजण
कोणल्लतरी सोबत घेऊन जलत िोतां.
“आजची रलत्र तरी एकत्र झोपूयल कल?,” आरलधनल म्िणल्ी.
“मग िल्ी क्रदर्लणिलन्यलत झोपलर्ां ्लगे्,” सई म्िणल्ी. प्रत्येकीने आपलप्ी

अांर्रूण पलांघरूण घेत्ी आखण सगळ्यल िल्ी आल्यल. झोप येणां शक्य नव्ितां. पण दमलय्ल
झल्ां िोतां. सईने आतुन पलण्यलचल जग भरून आण्ल. सोफे बलजु्ल करून जखमनीर्र अांर्रूण
टलकण्यलत आ्. िुपर्ेळ म्ल तळमळलय्ल िोत िोतां.खनशल, सलिी, आरलधनल, खस्मतल, सई
आखण मी अश्यल आम्िी ओळीने आम्िी झोप्ो िोतो. मलझ्यल बलजु्ल िलतभर अांतरलर्र
दरर्लजल िोतल. ्लईट बांद न करण्यलचां ठरर्ल्यलने िो्ी प्रकलशलने उजळू न गे्ी िोती.
क्रदर्सभरलच्यल दगदगीने उखशरल कधीतरी मलझल डोळल ्लग्ल.
53
कसल्यलशल आर्लजलने म्ल जलग आ्ी. कोणीतरी दरर्लजलर्र ि्क्यल आर्लजलत

र्लप मलरत िोतां. आधी म्ल र्लट्ां भलस असे् पण अगदी अस्पष्ट आर्लजलत कोणीतरी नॉक
करत िोतां. म्ल िुप भीती र्लटलय्ल ्लग्ी. मी जोरलत सई्ल ि्र््ां.
“कलय झल्ां?” सई दचकू न जलगी िोत म्िणल्ी. खतच्यल ओरडण्यलने सगळ्यलच

उठल्यल.
“शुSSSSSSSS” मी सर्लांनल गपप के ्ां.
“कलय झल्ां?”
“बलिेर कोणीतरी आिे. कोणीतरी दरर्लजल र्लजर्तांय,”मी म्िट्ां. सगळ्यल घलबरून

दरर्लजलकडे पलिलय्ल ्लगल्यल. सलिी उठ्ी. “अस घलबरत रलखि्ो तर मरू,” असां म्िणत
खतने फटकन दरर्लजल उघड्ल. मलझ्यल हृदयलत धस्स झल्ां. दरर्लजलबलिेर कोणीिी नव्ितां.
“तु्ल भलस झल्लय उमल,” सलिी दरर्लजल बांद करत म्िणल्ी.
“नलिी, मी स्पष्ट ऐक्य. एकदल नलिी बऱयलचदल नॉक झल्ां,” मी ठलसुन म्िट्ां. “सई
तु ऐक्ांस कल?”
“सॉरी उमल, म्ल एर्ढी गलढ झोप ्लग्ी िोती. त्यलमुळे ऐकू आ्ां नसे्,” सई
डोळे चोळत म्िणल्ी. सर्वजणी झोपलय्ल गेल्यल पण म्ल मलत्र रलत्रभर झोप ्लग्ी नलिी.
दुसऱयल क्रदर्शी म्ल उखशरल जलग आ्ी. रलत्रभर झोप न ्लगल्यलचल पररणलम
िोतल. नऊ र्लजुन गे्े िोते. उठल्यलर्रिी मलझां डोकां प्रचांड दुित िोतां.
54
“गुड मॉर्ननग उमल, आतल कसां र्लटतांय?” मी उठ्ेय असां बघुन सईने र्लफलळ्े्ल
कॉफीचल मग मलझ्यल िलतलत क्रद्ल. म्ल यलची िरां च गरज िोती. र्लसलर्रून कॉफी कडक
झल्ी िोती. म्ल जरल बरां र्लट्ां.
“र्ॅंक्स सई. तुम्िी सगळ्यल तयलरी करून कु ठे खनघल्लत?” मी खर्चलर्ां.
“तुम्िी नलिी आपण! सलिी ऑक्रफस्ल जलतेय. आपण सगळ्यल खपक्चर्ल जलतोय.
्गे रिो मुन्नल भलई ्लग्लय. कॉमेडी आिे. बरां र्लटे्,” सई म्िणल्ी. पण म्ल जलर्ांस र्लटत
नव्ितां. डोक िुप दुित िोतां.
“सॉरी पण तुम्िी सगळ्यल जल. मलझां डोक दुितांय,” मी डोकां दलबत म्िट्ां.
“मग एकटी रलिणलर आिेस कल?” खनशलने खर्चलर्ां. एकटी रलिण्यलची मलझी तयलरी
नव्िती.
“च्ल मी पण येते. पटकन अांघोळ करून आ्े,” मी म्िट्ां. तशीच पळत कपडे
घेऊन बलर्रूम मध्ये गे्.े आमच्यल बलर्रूममध्येच टॉय्ेट, बेखसन ची सोय िोती. त्यलचबरोबर
दुसरी स्र्तांत्र टॉय्ेटचीिी िो्ी िोती. त्यलमुळे कोणलचीिी गैरसोय िोत नसे. खगझर ऑन
करून मी ब्रश र्गैरे बलकीचां आटोप्ां. शॉर्र सुरु के ्ल आखण सिज मलझां ्ि गे्.ां तर
शॉर्रमधुन रक्त येत िोतां. सांपूणव बलर्रूम ्ल् झल्ां िोत. मी ओरडलय्ल ्लग्े. ओरडतच मी
बलिेर आ्े. क्रदर्लणिलन्यलत बस्ेल्यल सर्वजणी म्ल ओरडतलनल बघुन घलबरल्यल.
“कलय झल्ां उमल?” खनशल म्िणल्ी.
“अग ते ते,” म्ल भीतीने नीट बो्तलिी येत नव्ितां. सलिीने म्ल बसर््ां. पलणी
क्रद्. पलणी बघुन म्ल परत शॉर्र आठर््ल.
“नको पलणी नको. त्यल शॉर्रमधुन रक्त येत आिे,” मी रडत म्िट्ां.
“कलय?” सर्वजणी बलर्रूमकडे धलर्ल्यल. मलझी खिम्मतच िोत नव्िती. मी स्र्स्र्

बसून रलखि्े.
55
“अग बलर्रूम तर स्र्च्छ आिे. शॉर्रमधुन चलांग् पलणी येत आिे,” आरलधनल
म्िणल्ी. म्ल िरां च र्लटेनल. मी धीर करून गे्े तर िरां च सर्व सलफ िोतां. मलझल डोळ्यलांर्र
खर्श्वलसच बसत नव्ितल.
“शक्य नलिी. मी िरां च सलांगतेय,” मी रडत म्िट्ां. सगळ्यलांनी म्ल धीर क्रद्ल. पण
त्यलांच्यल चेिऱयलर्रचल अखर्श्वलस बघुन मी कलय समजलयचां ते समज्े.
आम्िी खपक्चर्ल गे्ो पण मलझां ्िच नव्ितां. आपल्यलच बलबतीत असां कल िोतांय?
म्ल समजेनल. दुपलरी आम्िी बलिेरच जेर््ो. सर्लांनी म्ल िसर्ण्यलचल िुप प्रय्न के ्ल. त्यलचां
मन रलिण्यलसलठी मी िस्े. पण त्यलत कलिीिी तथ्य नव्ितां. आम्िल्ल घरी यलय्ल
सांध्यलकलळचे सलत र्लज्े. पण बलिेरून क्रफरून आल्यलने जरल बरां र्लटत िोतां. र्ोडल र्ेळच
बस्ो असू. इतक्यलत दलरलर्रची बे् र्लज्ी. सलिी असे् असां म्िणत खस्मतलने दरर्लजल
उघड्ल तर दलरलत सलने कलकु िोत्यल.
“म्ल बघुन तुमच्यल चेिर्यलर्रचे रां ग कल उडल्े? कलिी घड्ांय कल?” मु्िलच्यल
सांशयी अस्ेल्यल कलकु म्िणलल्यल.
“कलिी नलिी. तुम्िी अजून दोन क्रदर्सलांनी येणलर िोतल नल म्िणुन जरल आश्चयव
र्लट्ां,” सई म्िणल्ी.
“ठीक आिे. म्ल खतकडे करमेनल. त्यलमुळे आजच आ्े. मेकॅखनक पण यलयचल िोतल.
तुम्िल मु्ींनल जमणलर नलिी,” कलकु म्िणलल्यल आखण आम्िी अखधकच घलबर्ो.
“मेकॅखनकचां कलय?” खनशलने घलबरत खर्चलर्ां.
56
“अग तो येणलर िोतल आ्लच नलिी. आज येई् कदलखचत. मग म्िट्ां जलऊयल.

तसांिी तुम्िल मु्ींनल कलिी जमणलर नलिी आखण पोरींनो क्रदर्लळीच्यल तुम्िी इर्े कशल? उमल
घरी गे्ी नलिीस कल?” कलकूां नी खर्चलर्ां आखण म्ल कलय बो्लर्ां तेच समजेनल.
“कलकु ती आमची प्रक्टीकल्स आिेत. जरनल्स सबखमशन आिे. दोन क्रदर्सलांनी आम्िी
जलऊ आखण सलिीपण एकटीच आिे नल. त्यलमुळे खतच्यल सोबती्ल र्लांब्ो,” खस्मतलने
सलरर्लसलरर् के ्ी.
“बरां आतल मी आ्े आिे. सलिी मलझ्यलकडे येई् झोपलय्ल. तुम्िी सगळ्यल खनर्लांत
जल,” कलकु म्िणलल्यल आखण मग खनघून गेल्यल.
त्यल गेल्यलर्र खनशलने दरर्लजल बांद के ्ल आखण म्िणल्ी, “म्िणजे मेकॅखनक गेल्यलचां
कलकूां नल मलिीतच नलिी. मग त्यलचां प्रेत कु ठे गे् असे्?”
“म्ल र्लटतां स्र्लमीच्यल भुतलने िे के ्ां असे् कल?” आरलधनलने खर्चलर्ां.
“कलिी समजत नलिी. पण शक्यतल नलकलरतल येत नलिी कलरण मलझ्यल एकल मैखत्रणीने
असांच प्लांचेट के ्ां िोतां. परां तु खत्ल ते नीट जम्ां नलिी आखण त्यलतच ती शेर्टी मे्ी.
शेर्टपयांत मृत्यूचां कलरण समज्ां नलिी. गुढ मृत्यू,” सई म्िणल्ी.
दलरलर्र परत बे् र्लज्ी. सलिी आ्ी िोती. खत्ल सगळां सलांखगत्ां. तीिी
िलदरून गे्ी िोती. मलझां डोकां िुप दुिलय्ल ्लग्ां िोतां. रलत्री नीट झोप ्लग्ी नव्िती.
खस्मतलकडू न मी डोके दुिीची गोळी घेत्ी. म्ल झोपिी यलय्ल ्लग्ी िोती त्यलमुळे मी र्र
आ्े. खतन्िी सलांजेच झोपू नये, आई आठर््ी. तरीिी मी बेडर्र आडर्ी झल्े. ्लईट चल्ूच
ठे र््ी.
गोळीमुळे म्ल कधी झोप ्लग्ी कलिी कळ्ांच नलिी.
57
कसल्यलशल िडिडलटलने म्ल जलग आ्ी. मलझ्यल बेड्ल ्लगुन खिडकी िोती.
खिडकी बलिेर मेणबत्ती पेटत िोती. अधलांतरी! मी जोरलत ककचलळ्े. खिडकी बांद के ्ी. मलझ्यल
ओरडण्यलने सगळ्यल धलर्त आल्यल.
“कलय झल्ां उमल? आर यु ओके ?” सईने खर्चलर्ां. मी सर्लांनल सगळां सलांखगत्ां. पण

आतल खिडकीबलिेर कलिीच नव्ितां. म्ल जोरजोरलत रडलय्ल यलय्ल ्लग्ां. िे सगळां फक्त
मलझ्यलच बलबतीत िोत िोतां. सई्ल प्लन्चेट के ल्यलचल िुप पश्चलतलप िोत िोतल. खतने तसां
बो्ुनिी दलिर््ां. पण आतल इ्लज नव्ितल.
“म्ल घरी जलयचां आिे. म्ल इर्े िणभरदेिी् नलिी रलिलयचां,” मी रडत म्िट्ां.
दलरलर्रची बे् पुन्िल र्लज्ी. “आतल कोण आ्ां असे्? च्ल सगळ्यल िल्ी
जलऊयल,” सई म्िणल्ी. आम्िी सगळ्यल िल्ी आ्ो. दरर्लजल उघड्ल तर समोरच्यल व्यक्ती्ल
पलहून आम्िल्ल कमल्ीच आश्चयव र्लट्ां. दलरलत सुरेिल उभी िोती.
“तु? तु इर्े कलय करते आिेस?” खनशलने खर्चलर्ां.
“म्ल आत येऊ द्यल. मलझां र्ोडां कलम िोतां.”
“तु खनघून जल नलिीतर मी कलकूां नल बो्लर्णलर,” आरलधनल खचड्ी िोती.
“प्ीज म्ल कलिीतरी सलांगलयचां आिे . उमल प्ीज म्ल आत येऊ दे,” सुरेिलने
अखजजी करत म्िांट्ां.
“उमल्ल मध्ये नको घेऊ. तु जल इर्ून,” खस्मतलने खत्ल र्ोड ढक्त म्िांट्ां. सलिीने
खतच्यल तोंडलर्र दरर्लजल बांद के ्ल.
58
“मी आतल इर्े रलहू शकत नलिी. मी मलमलांकडे जलते. प्ीज म्ल कोणीतरी मलमलांकडे
नेउन सोडल, मी रडत रडत म्िणल्े. सगळ्यलच एर्ढ्यल घलबरल्यल िोत्यल की कोणल्ल कलिी
सुचत नव्ितां. म्ल आईची िुप आठर्ण येत िोती. तेर्ढयलत मलझल फोन र्लजलय्ल ्लग्ल.
खस्मतलने आखण सइने जलऊन फोन आण्ल. दलदलचां नलर् बघुन म्ल िुप बरां र्लट्ां. मी पटकन
फोन उच््ल, दलदलचल आर्लज ऐकू न मलझां अर्सलन गळल्. मी िुप रडलय्ल ्लग्े.
“िरां च तु आ्ल आिेस ?” मी आनांदलने खर्चलर्ां.
“िो येतलनल डोळे फु सून ये ,” दलदल म्िणल्ल.
मी िलतलनेच डोळे पुस्े. मैत्रीणीनल िुणेनेच सलांखगत्ां आखण गॅ्रीत आ्े. दलदलने
म्ल बघुन िलत ि्र््ल. चपप् घल्लयचांिी म्ल भलन रलिी् नलिी. तशीच जलऊन मी
दलदल्ल खब्ग्े. म्ल अखधकच रडलय्ल यलय्ल ्लग्ां.
“डोळे पुसून ये म्िट्ां यलचल कलिी उपयोग झल्ल नलिी,” दलदलने रुमल्लने मलझे डोळे
पुसत म्िांट्े.
“ तु कसल अचलनक?” मी हुांदके देत खर्चलर्ां.
“तुझां चपप् कु ठे ? मी तु्ल न्यलय्ल आ्ोय. आजची रलत्र खमत्रलकडे रलहू आपण.
उद्यल सकलळी खनघूयल,” दलदल म्िणल्ल.
चपप् न घल्तलच आल्यलच पलहून म्ल ओशलळलय्ल झल्ां. दलदलनेच जलऊन मलझे
चपप् आण्े आखण येतलयेतल मैत्रीणीनल कस्लसल खनरोप क्रद्ल. मी फक्त मोबलई् घेऊन
खनघल्े. घरलत्ेच कपडे िोते.
“मलमलांकडे जलऊांयल नल !” मी म्िांट्ां.
“आरशलत तुझल अर्तलर बघ. मलमल घलबरती्,” दलदल गलडीर्र बसत म्िणल्ल.
मी त्यलच्यल मलगे बस्े. बहुदल खमत्रलची टू व्िी्र िोती. आतल म्ल िुप आधलर
र्लटत िोतल. ्िलनपणलपलसून म्ल घरलत ्िलन असल्यलचल िुप रलग येई. दलदलची पडे् ती
59
कलम करलर्ी ्लगत. सतत तो मलझी मस्करी करे , म्ल खचडर्ी पण आज मलझल दलदल कलिी न
सलांगतल आ्ल िोत. म्ल िुप बरां र्लट्ां. आमची गलडी एकल अपलटवमेंटमध्ये र्लांब्ी. ख्फ्टने
आम्िी र्र गे्ो. चौथ्यल मजल्यलर्र दलदलच्यल खमत्रलचल फ़््ॅट िोतल.
एक मु्गल असूनिी दलदलच्यल खमत्रलने िुप चलांग्ल फ़््ॅट ठे र््ल िोतल. कु ठे कणभरिी
अस्र्च्छतल नव्िती. सांपूणव घरलत मांद सुगध
ां पसर्ल िोतल. दलदलच्यल खमत्रलचां नलर् िोतां समीर
अभ्यांकर . तो इां टे्ीजन्स ब्युरो मध्ये अखधकलरी िोतल. समीरदलदलने जेर्ण मलगर््ां.
आम्िी जेर््ो आखण मग म्ल समोर बसर्ून दलदलने एकच प्रश्न खर्चलर्ल, “कलय
झल्ांय ते खनट िरां िरां सगळां सलांग,”
मी आधीच ठरर््ां िोतां. त्यलमुळे कस्लिी आडपडदल न ठे र्तल मी सर्व सलांखगत्ां.

आतल म्ल ि्कां र्लटलय्ल ्लग्ां िोतां.
“एर्ढां सगळां एकटीने सिन के ्ांस? म्ल एकल शब्दलने सलांगलयचां नल!” दलदल
म्िणल्ल. मी गपप बस्े.
“र्रूण, असुद.े प्रसांगच असल घड्लय की स्र्लभलखर्क आिे. उमल म्ल एक सलांग,
तुम्िी त्यल सरदलरजीबद्द् सलने कलकु नल कलिी खर्चलर्ां कल?” समीर दलदल म्िणल्ल.
“नलिी. कलकू िुप सांशयी आिे. त्यलांनल सलांगण्यलचल कलिी उपयोग नलिी,” मी म्िट्ां.
“ र्रूण, म्ल र्लटतां तु दोन चलर क्रदर्स र्लांब यल प्रकरणलचल आपण सोिमोि ्लऊ
आखण उमल, तुझ्यल मैत्रीणीनल मलत्र तु घरी गेल्यलचां सलांग,” समीर दलदल म्िणल्ल.
म्ल यलचल अर्व बोध ्लगेनल मी भीत भीत खर्चलर्ां. “ तुम्िी मलांखत्रकल्ल
बो्लर्णलर कल? भूत शोधणलर कल?”
60
“उमल एक ्िलत ठे र्. भूत र्गैरे कलिीिी नसतां. कोणीतरी िे मुद्दलम करत आिे.
यलमलगे कलिीतरी स्र्लर्व आिे. अशल क्रकत्येक के सेस मी सोडर्ल्यल आिेत,” समीर दलदल म्िणल्े
आखण म्ल धीर आ्ल.
पण परत मनलत प्रश्न आ्ल आखण तोंडलतून बलिेरिी पड्ल, “म्िणजे मलझ्यल
र्लईटलर्र कोणी आिे कल?” मी खर्चलर्ां.
“तसां म्ल आतल कलिी सलांगतल येणलर नलिी. पण तसां कोणी आिे कल?” समीर
दलदलांनी खर्चलर्ां.
“मलझल कोणी शत्रु नलिी,” मी म्िट्ां.
“र्े् तु इर्े सुरखित आिेस. बलिेर जलऊ नकोस. सर्लवनल तु घरी गेल्यलचां सलांग.,”
समीर दलदलांनी बजलर््ां यलर्ांर मी मलन डो्लर््ी.
त्यल रलत्री म्ल शलांत झोप ्लग्ी. म्िणतलत नल आप्ी मलणसां सोबत असल्यलर्र
आपल्यल मनलत सुरखित पणलची भलर्नल खनमलवण िोते. मलझांिी तसांच झल्ां.
दुसर्यल क्रदर्शी समीरदलदल, मी आखण दलदल घरलतच बसून कॅ रम िेळ्ो. त्यलांनी

म्ल िुप धमल् गोष्टी सलांखगतल्यल. मी दुपलरी खिचडी बनर्ून दोघलांनल र्लढ्ी. दलदलने िुप
कौतुक के ्ां. आजर्र कधीिी न पलखि्े्ां दलदलच नर्ां रूप पलिलत िोते. त्यल क्रदर्शी कलिीच
घड्ां नलिी.
खतसऱयल क्रदर्शी भलऊबीज िोती. मी दोघलांनलिी ओर्लळ्ां. मलझ्यल दलदलने म्ल सुांदर
रलणी क्र पांजलबी ड्रेस ओर्लळणीमध्ये क्रद्ल. समीरदलदलने र्ेगर्ेगळ्यल पलच पुस्तकलांचल सेट
क्रद्ल. अचलनक त्यलांचल फोन र्लज्ल.
“ ओके ओके घेऊन यल ,” एर्ढांच ते म्िणल्े.
दलदलांनल कलमलचे िुप फोन कलँल्स यलयचे त्यलमुळे मी खर्चलर्ां नलिी.
61
तलसलभरलने दलरलर्रची बे् र्लज्ी. मी नेिमीप्रमलणे आत जलत िोते तर समीर

दलदलांनी िलतलच्यल इशलऱयलनेच म्ल बसलय्ल सलांखगत्ां. त्यलांनी दरर्लजल उघड्ल. दोन मलणसां
एकल मु्ी्ल घेऊन आत आ्े.
खत्ल पलहून मी जोरलत ओरड्े., “सुरेिल ??? तु इर्े कशी?”
“तु ओळितेस खि्ल ?” समीर दलदलांनी खर्चलर्ां. मी त्यलांनल सुरेिलबद्द् र्ोडक्यलत

सलांखगत्ां. सुरेिल देिी् कमल्ीची घलबर्ी िोती. ती सलध्यल कपड्यलत्ी मलणसां पो्ीस
आिेत िे समजल्यलर्र ती रडलय्ल ्लग्ी.
“मी कलिीिी के ्े्ां नलिी. प्ीज सोडल म्ल.”
“मग तु खिच्यल घरलकडे सांशखयतलसलरि कल पलित िोतीस?” एकल सलध्यल

कपड्यलतल्यल पोख्सलांनी खर्चलर्े.
सुरेिल अखधकच रडलय्ल ्लग्ी. “मी कलिीिी के ्े्ां नलिी,” एर्ढांच ती सलरि
बो्त िोतां.
र्रूण दलदलने िुणलर््ां तसां मी म्िट्ां, “ सुरेिल घलबरू नकोस. कोणी तु्ल कलिीिी
करणलर नलिी,”
मलझ्यल आर्लजलने सुरेिल्ल धीर आ्ल. “उमल अग म्ल र्लटतांय की तुम्िी रलितल
खतर्े कलिीतरी गडबड चल्ू आिे. मी परर्ल तुम्िल्ल तेच सलांगलय्ल आ्े िोते. तु्ल िे म्ल
सलांगलयचां िोतां पण तुझल फोन बांदच येत िोतल. म्िणुन मी खतकडे आ्े िोते,” सुरेिल म्िणल्ी.
िो मलझल फोन बांद ठे र्लय्ल समीर दलदलनीच सलांखगत्े िोतां. “ बरां आतल सलांग कलय
झल्ां ते? घलबरू नकोस सगळी आप्ीच मलणसां समज. आम्िी तु्ल कलिीिी करणलर नलिी,”
दलदल म्िणल्ल.
62
“ त्यल क्रदर्शी मी यलांच्यलकडे गे्े िोते म्ल चलांग्ी नोकरी खमळल्ी त्यलचे पेढे
द्यलयचे िोते. तर मी जे पलखि्ां ते बघून म्ल एक िण िुप भीती र्लट्ी. उमल तु्ल मलखिती
आिेच तुझ्यल आखण खनशलच्यल िो्ीची खिडकी एकमेकलांनल खचटकू न आिेत. तर खनशलच्यल
खिडकीतून कु णीतरी िलत बलिेर कलढ्ल िोतल.त्यल व्यक्तीच्यल िलतलत कॅं ड् स्टँड िोतल. त्यलने
तुझ्यल खिडकीबलिेर तो ने्ल िोतल. मी एर्ढी घलबर्े की म्ल समजेनल की कोण आिे. िेच
तु्ल सलांगलय्ल मी आ्े िोते,” सुरेिल म्िणल्ी.
यलची मी कल्पनलच के ्ी नव्िती. खनशलच्यल िो्ीत खनशल आखण सलिी रलिलयच्यल.
“ओके र्ँक्यू सुरेिल. फक्त एकच कर आम्िल्ल भेटल्यलचां कोणल्ल सलांगु नकोस. तू
तुझ्यल मैत्रींणीसलठी एर्ढां करशी् नल?” समीर दलदल म्िणल्े.
“नक्कीच ,” सुरेिल खनघुन गे्ी.
“म्िणजे मलझल सांशय िरल ठर्ल. कोणीतरी िे मुद्दलम करतांय. तु्ल घलबरर्लय्ल.
सलँरी टू से, बट शी इज युर्र रूममेट,” समीर दलदल शब्दलर्र जोर देत म्िणल्े.
म्ल आधीच सुन्न झलल्यलसलरिां र्लटत िोतां. “पण दलदल त्यलपैकी कोणीच अशी
नलिी. सगळ्यल िुप प्रेम करतलत मलझ्यलर्र. मलझल तर खर्श्वलचच बसत नलिी,” मी म्िट्ां.
“तुझ्यलकडे सगळ्यलांचे फोटो आिेत कल? म्ल दलिर्,” समीर दलदल म्िणल्े. मी
मोबलइ् मध्ये त्यलांनी क्रद्े्ां दुसरां सीम कलडव घलत्ां आखण त्यलांनल पलचिी जणींचे फोटो दलिर््े
आखण ओळििी सलांखगत्ी.
दुसऱयल क्रदर्शी समीर दलदल कु ठां तरी बलिेर गे्े. म्ल एकटां र्लटू नये म्िणुन दलदल
मलझ्यल सोबतच िोतल. दुपलरच्यल सुमलरलस दलदलच्यल र्लँर्टसअपर्र समीर दलदलांनी एक फोटो
पलठर््ल . फोटोमध्ी व्यक्ती पलहून मी ककचलळ्े. कलरण तो सरदलरजी िोतल.
त्यलनांतर तलसलभरलने समीर दलदल घरी आ्े. म्ल सर्व जलणून घ्यलयची उत्सुकतल
्लग्ी िोती. मी क्रदर्लणिलन्यलत नुसत्यल येरझलऱयल घल्त िोते. दलदलने दरर्लजल उघड्ल.
समीर दलदलांर्र मी प्रश्नलांची सरबत्ती के ्ी. त्यलांनी िलतलनेच म्ल शलांत के ्ां.
63
“सर्वप्रर्म सरदलरजी खजर्ांत आिे,” पखि्ल बॉम्ब मलझ्यलर्र पड्ल.
मी पुढे कलिीतरी खर्चलरणलर तर समीर दलदल म्िणल्े. “ मी खर्चलरे पयांत शलांत पणे
ऐक. तु सलांखगतल्यलप्रमलणे आम्िी सरदलरजींच एक स्के च तयलर के ्ां. त्यलची सिज मलखिती
खमळल्ी. तो एक भलडोत्री गुांड आिे. छोट्यल मोठ्ल चोऱयल करतो. त्यल्ल ्ॉकअप मध्ये
टलकल्यलर्र तो पोपटलसलरिल बो्लय्ल ्लग्ल. िे सर्व नलटक करलय्ल त्यल्ल पैसे देण्यलत
आ्े िोते. आखण ते यल मु्ीने क्रद्े. दलदलांनी म्ल एक फोटो दलिर््ल जो पलहून म्ल
खर्श्वलसच बसेनल. ती सई िोती.
“म्िणजे सईनेच म्ल घलबरर््ां. िो त्यल रलत्री जेव्िल म्ल दरर्लज्यलर्र र्लप ऐकू
आ्ी तेव्िल सईच मलझ्यल बलजु्ल झोप्ी िोती. आखण आतल आठर््ां अांघोळी्ल गे्े िोते
तेव्िलदेिी् सईच बलजूच्यल टॉय्ेट रूममध्ये िोती. पण ते रक्तलच कसां के ्ां मलखित नलिी,” मी
आठर्त म्िट्ां.
“ते मोठां नलिी. कलिीतरी रां ग ्लर््ल असणलर शॉर्र्ल. मग खतने सर्व सलफ के ्ां
असणलर . तू त्यल नांतर बऱयलच र्ेळ िॉ्मध्ये िोतीस नल?” दलदल म्िणल्ल.
“ िो पण ती असां कल करे ्? मी खतचां कधीच र्लकड के ्ां नलिी. आमची फलरशी
ओळििी नलिी. ती खनशलची मैत्रीण आिे,” मी म्िट्ां.
समीर दलदलांनी सई बद्द् फलर प्रश्न खर्चलर्े. मी म्ल सलांगतल येती् तेर्ढी उत्तर
क्रद्ी. “यल प्रकरणलत आणिी ्ोक असलर्ीत. सई्ल भेटल्यलखशर्लय कलिीच समजणलर नलिी. तू
खत्ल फोन कर आखण कु ठे आिे खर्चलर दलदल म्िणल्े. मी मोबलई् आँन के ्ल. सगळ्यल
मैखत्रणींचे मेसेज यलय्ल ्लग्े. गे्े तीन क्रदर्स फोन बांदच िोतल. सईचे जलस्त मेसेज िोतां.
मी खत्ल फोन के ्ल, “अग उमल कु ठे आिेस? मी तु्ल क्रकती फोन रलय के ्ल,” सई
म्ल खतच्यल िोटेपणलचल िूप रलग येत िोतल. स्र्तःर्र सांयम ठे र्त मी म्िट्ां, “अग
मी पुण्यलत आ्ेय. घरी येतेय. तू कु ठे आिेस?”
64
“मी घरीच आिे. सलिीबरोबर र्लांब्ेय. सगळ्यल घरी गेल्यल. तू ्ुर्कर ये,” सई
मी फोन ठे र््ल. “ओके . च्ल सगळे च जलऊयल,” समीर दलदल म्िणल्े.
आम्िी सगळे दलदलांच्यल कलरमधून िडपसर्ल आ्ो, म्ल िे सगळां कधी सांपतांय असां
झल्ां िोतां.
दलदलांनी कलरमध्ये म्ल व्यर्खस्र्त सगळां समजलर््ां िोतां. मी खजर्े रलित िोते
त्यल जलगेपलसून र्ोडी दूर कलर र्लांबर््ी. दलदलने मलझ्यल डोक्यलर्र मांकी कॅ प घलत्ी आखण
कलनलत ब्ल्यूटूर् िेडसेट घलत्ल. आतल मलझे कलन कॅ पिल्ी झलक्े गे्े िोते त्यलमुळे
समोरच्यल्ल कलिी समजत नव्ितां. दलदलांनी म्ल फोन के ्ल आखण मी तो घेत्ल. आतल आमचां
बो्णां कलरमध्ये समजणलर िोतां. मी बांगल्यलकडे पोच्े.
“मी तुझीच र्लट बघत िोते,” सई पलयऱयलपलशीच उभी िोती.
“अच्छल ,” मी फक्त खस्मत िलस्य के ्ां. म्ल अजूनिी घलबर्ी असल्यलचच

भलसर्लयलच िोतां. आम्िी घरलत गे्ो.
“एकटीच आिेस कल? ,म्ल र्लट्ां तू घरी गे्ी असशी्!” मी म्िट्ां.
“अग मलझल बॉयफ्रेन्ड इकडे. मी घरी जलऊन कलय करू म्िणून र्लांब्े,” सई म्िणल्ी,
तू कशी आिेस ्ुर्कर आ्ीस.”
“िो घरी ्िच ्लगेनल, मग आ्े,” मलझ्यल उत्तरलने सईचां समलधलन झलल्यलच क्रदस्ां
नलिी.
“म्िणजे?” खतने खर्चलर्ां.
“कलिी नलिी. बरां इर्े सगळां ठीक ?” मी प्रखतप्रश्न के ्ल.
65
“नलिी ग. म्ल पण भलस झल्े. कोणीतरी आिे इर्े. कल् मलझ्यल स्र्प्नलतिी स्र्लमी
आ्ल िोतल,” सई म्ल घलबरर्त म्िणल्ी.
म्ल खतचल भयांकर रलग आ्ल.
दलदल म्ल फोनर्र म्िणल्े, “खत्ल सलांग सरदलरजी क्रदसल्यलचां. आम्िी तुझ्यल
बांगल्यलबलिेरच आिोत.” मी सई्ल म्िट्ां.
“सई उडल्ीच. खत्ल कस्लच अर्वबोध िोईनल. सलर्रत ती म्िणल्ी. “तु्ल त्यलचां
भूत क्रदस्ां िोतां कल?”
“ सई तो खजर्ांत आिे ,” मी शलांतपणे म्िट्ां.
सई कमल्ीची अस्र्स्र् झल्ी. खत्ल कलय बो्लर् तेच सुचेनल.
“यल सगळ्यलच्यल पलठीमलगे तू आिेस िे कळ्ांय म्ल,” मी म्िट्ां. आतल मलत्र

सईच्यल चेिऱयलचल रां ग उडल्ल. ती उठू न पळलय्ल ्लग्ी पण दरर्लज्यलमध्येच दलदलने खत्ल
अडर््ां.
मी खतच्यल जर्ळ गे्े आखण खत्ल गदलगदल ि्र्त म्िट्ां “बो् कल के ्ांस तू असां?
मी तुझां कलय खबघडर््ां िोतां? मलझ्यलशी तू एर्ढल घलणेरडल िेळ िेळ्ीस.”
सई मटकन िल्ी बस्ी. आतल ती रडलय्ल ्लग्ी िोती. मी खतच्यलकडे तुच्छतेने

पलखि्ां. खतनां मलझल खर्श्वलसघलत के ्ल िोतल.
“म्ल मलफ कर उमल , मी िे सगळां रे र्लच्यल सलांगण्यलर्रून के ्ां,” सई रडत म्िणल्ी.
“व्िॉट ? ssss” मी रे र्लचल खर्चलरच के ्ल नव्ितल. ओि र्ँक्स. ती मलझी एकमेर्

शत्रू िोती. तीच म्ल शत्रू समजत िोती. खत्ल मी खर्सरुनच गे्े िोते. दलदलने प्रश्नलर्वक चेिरल
के ्ल. मी त्यलांनल िलतलनेच र्लांबर््ां . आतल म्ल सर्व जलणून घ्यलयचां िोतां,
“तू रे र्ल्ल कशी ओळितेस?”
66
“मलझी आखण रे र्लची सनबसर्र मैत्री झल्ी. आम्िी एक दोनदल भेट्ो. म्ल पैसे िर्े
िोते. म्ल गरज िोती. खतने म्ल िल सगळल प्ॅन सलांखगत्ल. त्यलसलठी खतने म्ल मोठी रक्कम
देऊ के ्ी. र्र इर््ल सगळल िचव ती करतेय. मग मी खनशलची ओळि कलढ्ी आखण यल घरलत
घुस्े. म्ल र्लटत िोतां िे चुकीच आिे. पण पैशलचल मोि सुटत नव्ितल. मीच तु्ल घलबरर््ां.
मेणबत्ती मीच दलिर््ी, दरर्लज्यलर्र र्लप रे र्लने मलर्ी िोती, शॉर्र्ल मीच रां ग ्लर््ल .
नांतर सगळां सलफ के ्ां ,” सई रडत म्िणल्ी.
म्ल रे र्लचल िूप रलग आ्ल. मी समीर आखण र्रूण दलदल्ल खतच्यलबद्द् सलांखगत्ां.
“सूड घेण्यलसलठी मु्ी यल र्रल्ल जलऊ शकतलत? आखण तू ग. पैश्यलसलठी मलणुसकी
खर्सर्ीस? तुझी उमलने कां म््ेट के ्ी तर कस्टडीत जलशी्,” दलदल सईर्र िूप खचड्ल िोतल.
“ उमल म्ल मलफ कर. प्ीज मलझां चुक् ,” सई मलझे पलय धरत म्िणल्ी.
“सई प्ीज मलझ्यलशी बो्ू नकोस ,” म्ल खतच्यलशी बो्लयची देिी् इच्छल
नव्िती.
“आतल तू रे र्ल्ल फोन कर आखण सलरस बलगेत बो्लर्ून घे. फोन स्पीकरर्र ठे र्.,”
समीर दलदल म्िणल्े.
सईने रे र्ल्ल फोन ्लर््ल. “बो् सई क्यल िबर िै ? र्ो उमलकी कु छ जलनकलरी
खम्ी?” रे र्लने खर्चलर्े.
“िल मुझे तुमसे खम्नल िै ! सलरस बलग आयेगी क्यल? सईने खर्चलर्े.
“अरे फोन पे बो्ो न, क्रकसीने देि ख्यल तो? “ रे र्लने खर्चलर्ां.
“निी तू खम्, सभी घर गये िै” सई म्िणल्ी. रे र्ल ्गेच भेटलय्ल तयलर झल्ी.
आम्िी सलरस बलगेकडे आ्ो. खतर्ल्यल गणपती मांक्रदरलजर्ळ जे तळां िोतां खतर्ेच
भेटलयचां ठर्ां िोतां. सईच्यल समोरच्यल बलकलर्र समीर दलदल आखण र्रुण दलदल बस्े िोते.
67
मी बरीच दूर बस्े िोते. मलझल पूणव चेिरल स्कलफव ने झलक्े्ल िोतल जेणक
े रून रे र्ल
म्ल ओळिू नये. र्ोड्यल र्ेळलने रे र्ल खतर्े आ्ी. त्यल दोघींमध्ये कलय बो्ण चल््लय िे दुरून
म्ल समजत नव्ितां. पण जेव्िल दलदल उठू न त्यलांच्यलजर्ळ गे्े तेव्िल म्लखि रलिलर््ां नलिी. मी
सुद्धल धलर्तच खतकडे गे्े. आम्िल्ल बघून रे र्ल घलबर्ी िोती.
“ये सब जो तुमने क्रकयल िै नल इसके ख्ये तुम्िे सजल िो सकती िै , क्रकसीको जलन
बुझकर डरलनल उसकल मलनखसक सांत्

ु न खबगलडनल ये कलनुनन जुल्म िै ,” समीर दलदल म्िणल्े.
एव्िलनल रे र्लचल तोरल उतर्ल िोतल. ती मलफीसलठी मलझ्यलकडे गयलर्यल करलय्ल

्लग्ी.
“रे र्ल तुमने जो मेरे सलर् क्रकयल िै उसकी तुम्िे सजल खम्ेगी, भगर्लन इसख्ये िोतल
िै, मुझे तुम दोनोसे बलत निी करनी. तुमने ये सब जो क्रकयल िै न र्ो बिोत ग्त क्रकयल िै,” मी
म्िट्ां . तसलिी आतल िल खर्र्य र्लढर्ून ककर्ल पोख्सलत तिलर करून म्ल खतचां आयुष्य िरलब
करलयचां नव्ितां.
त्यल क्रदर्शी आयुष्यलत्ल एक मोठल धडल मी खशक्े. कोणत्यलिी गोष्टीच्यल दोन

बलजू बघूनच मत तयलर करलयचां. त्यलनांतर मलझ्यल मनलत ्पून बस्े्ी भीती खनघून गे्ी.
त्यलसलठी मलझ्यल दलदलने आखण रूममेर्टसनी म्ल अमूल्य सिकलयव के ्ां.
शेर्टी असां म्िणतलत ते िरां च आिे, “जे िोतां ते चलांगल्यलसलठीच िोतां.”
68
ई सलखित्य प्रखतष्ठलन
मरलठी भलर्ल आतल झेप घेण्यलच्यल मूड मध्ये आिे. रडणलर्यलांकडे ्ि
नकल देऊ. मरलठीत कधीच नव्िते इतके र्लचक आिेत आतल. पुर्ी पुस्तकलच्यल एकल
आर्ृत्तीच्यल िजलर दोनिजलर प्रती छलपल्यल जलत. पलच िजलर म्िणजे डोक्यलर्रून
पलणी.
आतल ई पुस्तकलांच्यल जमलन्यलत एक एक पुस्तक पलच दिल ्लि

र्लचकलांपयांत जलतां. र्र्लव्ल चलळीसेक ्लि डलऊन्ोड िोतलत. र्लचक एकमेकलांनल
परस्पर फ़ॉरर्डव करतलत. व्िर्टस अप, ई मे्, ऍपप, ब्ल्यु टु र्, र्ेबसलईट, पेन्ड्रलईव्ि,
खसडी अशल असांख्य मलगलांनी पुस्तकां व्िलयर् व्िलय्ीत. सुसलट सुटख्त.
िेड्यलपलड्यलांच्यल गल््ीबोळलांपलसून ते जगलच्यल पलरठर्रच्यल प्रत्येक देशलत.

रॉके टच्यल र्ेगलने सुसलट सुट्ेल्यल मरलठीच्यल र्ेगल्ल आतल कोणी र्लांबर्ू शकत
नलिी.
यल धूमधडक िलांतीत सलखम् व्िल. आपल्यल ओळिीच्यल मरलठी
सलिरलांनल यलत ओढल. त्यलांचे ई मे् पत्ते, व्िलर्टसप नांबर आम्िल्ल पलठर्ल. तुम्िी
फ़क्त दिल र्लचक आणल. ते शांभर आणती्. आखण ते दिलिजलर. तुमच्यल व्िलर्टसप
ग्रुपमधून यलची जलखिरलत करल. आपल्यल्ल फ़ु कट पुस्तकां र्लचकलांपयांत
पोिोचर्लयची आिेत. आपल्यल्ल रटव्िी पेपर ची जलखिरलत परर्डत नलिी. आमचे
र्लचक िेच आमचे जलखिरलत एजांट. तेच आमची तलकद. मरलठी भलर्ेची तलकद
जगल्ल दलिर्ू.
69
“Language is the blood of the soul into which

thoughts run and out of which they grow.”
– Oliver Wendell Holmes
www. esahity. com र्रून डलऊन्ोड करल.
esahity@gmail. com ्ल कळर्ून मे्ने खमळर्ल.

ककर्ल7710980841िल नांबर सेव्ि करून यल नांबर्ल तुमचे
नलांर् र् गलांर्Whatsapp करून पुस्तके whatsapp मलगे
खमळर्ल.
ककर्ल ई सलखित्यचे app. https://play. google.
com/store/apps/details?id=com. esahity. www.
esahitybooks यल स्कर्र उप्ब्ध आिे. तेdownload

करल.
िे सर्व मोफ़त आिे.
70

Planchet Sonali Samant

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Planchet Sonali Samant

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

प्लांचेट सोनल्ी सलमांत

्ेखिकल : सोनल्ी सलमांत

फोन नां. ९७६२५४७५२०

प्रकलशक--- ई सलखित्य प्रखतष्ठलन

प्रकलशन : २६ जून २०१७

खर्नलमूल्य खर्तरणलसलठी उप्ब्ध

‘मौनलत अर्व सलरे ‘ आखण ‘मांखजरी’ यल

यलर्ेळी कलिीतरी र्ेगळां सुच्ां आखण

फोन नां. ९७६२५४७५२०

मी मिलखर्तरणमध्ये डेपयुटी मॅनेजर म्िणुन कलयवरत

सुिलस खशरर्ळकर, नलरलयण धलरप, शोभल रलऊत,

फोन नां. ९७६२५४७५२०

मलझ्यल कर्लांनल आर्जूवन प्रखतक्रियल देऊन

मलझां मनोब् र्लढर्णलर्यल

मलझ्यल खप्रय र्लचकलांनल सलभलर अपवण.

यल कर्ेमधी् सर्व पलत्रां र् घटनल कलल्पखनक आिेत

त्यलांचल र्लस्तर्लशी कोणतलिी सांबध

सलम्य आढळल्यलस तो खनव्र्ळ योगलयोग समजलर्ल.

ररर्लइां ड बटन दलबतेय. आमचां घर शिरलबलिेर बलांध्े्ां आिे. त्यलमुळे मलझ्यल

तलटलकडे आतल सुरुर्लत कशी करू? अश्यल प्रश्नलने पलित रलिलयचे.

"तसां नलिी ग, पण त्यल म्िणतलत आधी सलांगलयचां. जेर्ण फु कट गे््

"ते …………. मी …………. "मलझां त त प प सुरु झल्ां.

"ते मी कलय?" रे क्टरने दरडलर्ून खर्चलर्ां.

"अरे इसकल पेट िरलब िैI तेरे पलस कु छ दर्ल िै?"

"मत्ब? मै कु छ समझी निीI"

"उमल आपण दुसरीकडे रिलय्ल जलऊयल कल?"

"दुसरीकडे म्िणजे? अग सगळ्यल िोल्यल भर्ेल्यल आिेत," मी खत्ल म्िट्ां.

िडपसरसलरख्यल रठकलणी असां टु मदलर घर म्ल पलितलिणी आर्ड्ां. सलधलरण

“कसां र्लट्ां घर? इर्े आम्िी िूप मजेत रलितो.”

खतच्यल उमवट बो्ण्यलने म्ल अखधकच रलग आ्ल.

“मै निी डरती उस रे क्टरसे। और मै पेि्

िै तो रूम छोड देI”

रे र्ल नलई्लजलने गपप बस्ी. तेव्िलच मी ठरर््ां िी िो्ी सोडलयची. िो पण जलतल

आतलिी िे सर्व म्ल आठर्त िोतां. खस्मतल म्ल म्िणल्ी,

“उमल अग कु ठे तांद्री ्लग्ी आिे?” मी भलनलर्र आ्े.

“कलय झल्ां? अग तांद्री नलिी, असच.”

“अग ते रे र्ल आठर््ी. बो् नल!” म्लच ओशलळलय्ल झल्ां.

“अरे र्ल. मग कधी येतलय?”खनशलने खर्चलर्ां.

“आजच सांध्यलकलळी. तसांिी आज रखर्र्लर आिे आखण आम्िल्ल िॉस्टे् सोडलयची

घलई आिे,”मी म्िट्ां.

मग आम्िी त्यलांच्यलकडू न घरमल्कलांचल पत्तल घेत्ल आखण खनघल्ो.

तुम्िल्ल भेटूयल,”मी म्िट्ां.

मी मनलतल्यल मनलत डोक्यलत िलत ्लर््ल आखण यल बलईबरोबर रलिलर्ां ्लगणलर

आम्िी सलने कलकूां च्यल घरलतून खनघल्ो. मी खस्मतल्ल म्िट्ां,

“म्ल िी बलई अखजबलत आर्ड्ी नलिी बरां कल! खिच्यलबरोबर मी रलजर्लड्यलतिी

रलहू शकत नलिी,”

“सोड नल उमे. आपल्यल्ल आयुष्य कल कलढलयचां आिे? क्रदर्सभर आपण कॉ्ेजमध्ये

असणलर. भरीसभर अभ्यलस. र्ेळ आिेच कु ठे ?”

चल्णलर आिे कल?” म्ल कोण आश्चयव र्लट्ां.

मगलशी खतच्यल पलर्डरच्यल डब्यलत िलजिूज्ीची पलर्डर टलकतलनल म्ल

“बेस्ट ऑफ ्क रे र्ल.” आखण मी खतर्ुन खनघल्े पण जलतलनल पलखि्ां तर रे र्लचल

िोई्.”मी आखण खस्मतल खनशलबरोबर िल्ी आ्ो.

जेर्लयचां म्िटल्यलर्र मी खस्मतलकडे पलखि्ां. ती समज्ी, म्िणल्ी,

बलिेरच जेर्त जलऊ.”

आमच्यल कोकणलत खिचडी म्िणजे सलबुदलण्यलची खिचडी िोती. डलळ तलांदळलची

“नलिी,म्िणजे तसां कधी कलिी बनर्ण्यलची र्ेळच आ्ी नलिी,” मी म्िट्ां.

“च्ल सर्वजणी जेऊयल,” आरलधनल म्िणल्ी.

आम्िी सर्वजणी स्र्यांपलकघरलतच जखमनीर्र बस्ो. आमच्यल सर्लांचां एक र्तुवळ

जेर्ून झलल्यलर्र प्रत्येकीने आपलप्ी तलटे घलस्ी. खिचडीचल कु कर सुरेिलने स्र्च्छ

आम्िी सर्वजणी टेरेसर्र आ्ो. गपपल सुरु झलल्यल.

“मग कसां र्लट्ां इर्े तुम्िल्ल?” आरलधनलने खर्चलर्ां.

“मस्तच, तुम्िी सर्वजणी िूपच चलांगल्यल आिलत. भलरी र्लटतांय,” मी प्रलांजळ मत

“पण तुम्िी िॉस्टे् कल सोड्ांत? कॉ्ेजच्यलच खप्रमलयसेस मध्ये िोतां नल !” सुरेिलने

मग म्िट्ां बघुयल दुसरी चलांग्ी िो्ी खमळते कल ते!” खस्मतल म्िणल्ी.