‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﺎم ﻛﺘﺎب ‪ :‬اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪ ﻧﺎم‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ‪ :‬ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬

‫ﻣﺘﺮﺟﻢ ‪ :‬ﻧﺮﮔﺲ ﻋﺒﺪ اﺣﺪ‬

‫» ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ي ﻣﺠﺎزي ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ «‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫وزش ﺑﺎد آﻧﻘﺪر ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن از ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺻﻮرت رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه اش را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ او ﺣﺘﻲ ﺑﻪ‬

‫ﺧﻮدش آﻧﻘﺪر زﺣﻤﺖ ﻧﺪاد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را از روي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻛﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻛﻼه ﺣﺼﻴﺮي اش را ﻣﺤﻜﻢ ﻧﮕﻪ دارد‪،‬‬

‫ﮔﻮﻳﻲ ان ﻛﻼه ﺳﺎده ﺣﺼﻴﺮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻃﻐﻴﺎن ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻫﺎﻳﺶ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﺪ و ﻣﺎﻧﻊ ﻧﺎﺑﻮدي ﻛﺎﻣﻞ او ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺮي آﻧﻘﺪر ﻏﺮق‬

‫در اﻓﻜﺎرش ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ روﺑﺎن آﺑﻲ و ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻼه ﺑﺎز ﺷﺪه و آزاداﻧﻪ ﺑﺎ وزش ﺑﺎد از اﻳﻦ ﺳﻮ ﺑﻪ ﻇﺎن ﺳﻮ ﻣﻲ رود‪.‬ﺗﺎ آﻧﺠﺎ‬

‫ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﭘﺎﻳﺶ را ﻫﻢ روي آن ﺑﮕﺬارد‪.‬‬

‫ﺣﺘﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﻠﻬﺎي وﺣﺸﻲ ﺻﻮرﺗﻲ رﻧﮓ ‪ ،‬ﺳﻮﺳﻦ ﻫﺎي ﺳﻔﻴﺪ و ﺗﻚ و ﺗﻮك ارﻛﻴﺪه ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﻋﻠﻔﻬﺎي ﻛﻮﺗﺎه دﺷﺖ‬

‫ﺷﻜﻮﻓﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﻢ ﻧﺸﺪ‪.‬ﻣﺮي ﻧﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﮔﻠﻬﺎ ﻣﻲ دﻳﺪ و ﻧﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ‪ -‬ﻛﻪ ﮔﻬﮕﺎﻫﻲ از ﻣﻴﺎن اﺑﺮﻫﺎي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻣﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫زﻳﺮ ﭼﺸﻤﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ ‪ -‬و ﻧﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي را‪ .‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و ﺧﻼ ﻗﻠﺒﺶ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ دو ﻫﻔﺘﻪ از ﺧﺎﻛﺴﭙﺎري ﭘﺪرش ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ اﻧﺪوه و درد او ﻫﻨﻮز ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺗﺴﻜﻴﻨﻲ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮي اﻳﻦ اواﺧﺮ ﻣﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻳﻚ روز اﻳﻦ ﻫﻤﻪ درد ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﭘﺪرش ﺗﺎ ﺣﺪودي راﺣﺖ ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ‬

‫آراﻣﺶ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﺑﺎز ﻫﻢ از دﺳﺖ دادن او ﺿﺎﻳﻌﻪ ي ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲ آﻣﺪو آﻧﻘﺪر ﻛﻪ روح و‬

‫ﺟﺴﻤﺶ را در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎدرش را از دﺳﺖ داد و از آن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎ ﭘﺪرش زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ راﺑﺮت ﻓﺎﻟﺘﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﺣﻮاس ﭘﺮت و‬

‫ﻓﺮاﻣﻮﺷﻜﺎر ﺑﻮد وﻟﻲ اﻳﻦ ﺑﻪ آن ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ از ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪش ﻏﻔﻠﺖ ﻛﻨﺪ ‪ .‬او ﻛﻪ ﻛﺸﻴﺶ آن ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ رﻓﺖ ﺑﺎ ﺻﺮف‬

‫زﻣﺎن زﻳﺎدي ‪ ،‬ﻋﻠﻮم ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﺑﻪ ﻣﺮي آﻣﻮزش داد‪ .‬وﻟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻣﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﺸﻴﺶ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ روزﻣﺮه اﺻﻼ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﻤﻲ‬

‫داد‪ .‬ﻣﺴﺎﻳﻠﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮرد و ﺧﻮراك و ﭘﻮﺷﺎك‪ .‬ﺣﺘﻲ وﻗﺘﻲ ﻣﺮي ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺑﻮد و ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺧﻮرد ﻛﺸﻴﺶ اﻏﻠﺐ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد او را ﺑﻐﻞ ﺑﮕﻴﺮد و ﻧﻮازش ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻃﻔﻠﻚ ﻣﺮي ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدش ﮔﺮد و ﺧﺎك زاﻧﻮﻫﺎﻳﺶ را ﻣﻲ ﺗﻜﺎﻧﺪ ﻳﺎ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎرﻫﺎﻳﻲ را ‪ -‬ﻛﻪ‬

‫ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ آﻣﺪﻧﺪ ‪ -‬ﺧﻮدش راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻫﺮ وﻗﺖ ﻫﻤﻼزم ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻛﻤﻜﺸﺎن ﻣﻲ رﻓﺖ‪.‬‬

‫راﺑﺮت ﻓﺎﻟﺘﻮن ﺗﻤﺎم وﻗﺘﺶ را ﺻﺮف ﻋﻠﻢ و داﻧﺶ ﻛﺮده ﺑﻮد و در اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﻣﺮي ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ‪ ،‬ﭘﺪرش را ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬او‬

‫از ﻫﻮش و ذﻛﺎوت ﻣﺮي ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺑﺎﻟﻴﺪ و ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ درﺑﺎره ي ﻫﺮ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد دﺧﺘﺮش ﺑﻪ آن ﻋﻼﻗﻪ دارد‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲ داد‪ .‬ﻣﺮي داﻧﺎ ‪ ،‬روﺷﻦ ﻓﻜﺮ و ﺻﺒﻮر ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻣﻌﻠﻤﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻗﺎﺑﻠﻴﺘﻬﺎي ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ي راﺑﺮت ﻓﺎﻟﺘﻮن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﻌﻠﻢ ‪ ،‬ﺳﺒﺐ آﺷﻨﺎﻳﻲ ﻣﺮي ﺑﺎ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺗﺮن ﺷﺪ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ از ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺮي ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮده ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ي آﻧﻬﺎ ﺑﺮود و در آﻧﺠﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮي اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص ﭼﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﺑﮕﻴﺮد و‬

‫از ﺑﻼﺗﻜﻠﻴﻔﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﺸﻪ زار آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻮن ﻛﻪ دﺷﺖ و ﺻﺤﺮا ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮي آرام ﺑﺨﺶ ﺑﻪ روي او داﺷﺖ وﻟﻲ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺣﺘﻲ اﻳﻦ‬

‫ﺟﺎ ﻫﻢ دردش را ﺗﺴﻜﻴﻦ ﻧﺪاد‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳﻦ دوﺳﺘﺶ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺪت ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ راﺑﺮت ﻓﺎﻟﺘﻮن ﻣﺘﺼﺪي ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻣﺤﻠﻲ ﺷﺪ ‪ ،‬ﭘﺪر وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ‪،‬‬

‫دوك ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻢ دﺧﺘﺮش ﺷﻮد‪ .‬ﺧﻮد دوك ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ داﻧﺶ ﻣﺮي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ‬

‫اي ﻛﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ در اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻛﺸﻴﺶ ﻛﻨﺎر ﻣﺮي ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﭼﺸﻤﺎن ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي اش را ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﻋﺴﻠﻲ ﻣﺮي‬

‫دوﺧﺖ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺮي از دﺧﺘﺮ ﻳﻚ دوك ‪ ،‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ اﺻﻼ ﻣﻐﺮور و ﺧﻮدﺧﻮاه ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﺮي ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ او زد و از ﻫﻤﺎن روز‬

‫دوﺳﺘﻲ آﻧﻬﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎر آه ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دﻋﻮت وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺟﻮاب‬

‫ﻣﺜﺒﺖ دﻫﺪ‪ .‬او ﻛﺎﻣﻼ از زﻧﺪﮔﻲ دوﺳﺘﺶ ﺧﺒﺮ داﺷﺖ و ﻣﻲ داﻧﺴﺖ اﺧﻴﺮا ﻣﺸﻜﻼت زﻳﺎدي در ﺳﺮ راه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺛﺮوت زﻳﺎد و ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮاي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ آﺳﺎن ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﻣﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و‬

‫ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺛﺮوﺗﺸﺎن ﺗﻤﺎم ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻬﺎي آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﺑﻪ ارث رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬در آن دوران وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻣﺮي از ﻫﻴﭻ‬

‫ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ درﻳﻎ ﻧﻜﺮد و ﺣﺎﻻوﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ و ﺷﻮﻫﺮش ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻧﻬﺎ از او دﻋﻮت ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺑﺮاﻳﺮوود ﺑﺮود‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ‬

‫اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد را ﺑﻪ او داده اﻧﺪ وﻟﻲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ دﻫﺪ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﻛﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ و ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﭘﺲ از ‪ 9‬ﻣﺎه زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺸﺘﺮك ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮﻟﺪ اوﻟﻴﻦ ﺑﭽﻪ ﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ در اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﻪ‬

‫ﺧﺼﻮص ﻣﺰاﺣﻢ آﻧﻬﺎ ﺷﻮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آن دو دﻳﺮوز ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻛﺸﻴﺶ آﻣﺪﻧﺪ و او را ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ در ﺑﺮاﻳﺮوود دﻋﻮت ﻛﺮدﻧﺪ ‪ ،‬وي‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻋﺸﻖ را در ﭼﻬﺮه ي ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻳﻜﺒﺎر ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻴﺮه ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ و اﺻﻼ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮدﻧﺪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻋﻤﻖ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺸﺎن را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﺰاﺣﻢ ﺧﻠﻮت آﻧﻬﺎ ﺷﻮد و ﺗﺎ ﺣﺪودي وﻗﺘﻲ ﻧﺰدﻳﻜﻲ و ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ آن دو را ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ دﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺧﻮدش را‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﺮد و اﻳﻦ ﺑﺮاﻳﺶ دردﻧﺎك ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﭼﺎ ﻛﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد؟ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻳﻚ ﺳﺎل ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﺸﻴﺶ ﺟﺪﻳﺪ و ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﺶ ﻧﻔﺮي اش ﺑﻪ ﻛﺎرﻟﻴﺴﺎن آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و در‬

‫ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ ي اﺟﺎره اي در دﻫﻜﺪه زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﻖ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ي ‪ 2‬ﻃﺒﻘﻪ راﺣﺖ ﻛﻨﺎر ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﻜﺎن‬

‫ﻛﻨﻨﺪ وﻟﻲ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟﻄﻒ و ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺸﻴﺶ ﺟﺪﻳﺪ آﻗﺎي دﻳﻠﺮ اﺻﺮار ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ راﺑﺮت ﻓﺎﻟﺘﻮن در ﻃﻮل ﺑﻴﻤﺎرﻳﺶ در ﺧﺎﻧﻪ‬

‫ﺧﻮدش ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ در اﺳﺮع وﻗﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻛﺸﻴﺶ را ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺑﺎر از ﺧﻮدش ﭘﺮﺳﻴﺪ اﮔﺮ ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺟﻮاب‬

‫ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺪﻫﺪ آﻳﺎ ﺟﺎي دﻳﮕﺮي ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮود؟ ﺑﺎ دﺳﺘﻲ ﻟﺮزان ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ اش را ﭘﺎك ﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ اﻳﻨﻘﺪر ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮد ﭼﻪ‬

‫ﻃﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ دﺷﻮار ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﻛﻪ در دﺷﺖ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻗﺪم ﺑﺮﻣﻲ داﺷﺖ ﺳﻌﻲ در ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮدن اﻓﻜﺎرش ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻳﻚ ﭘﺎﻳﺶ را ﺟﻠﻮي ﭘﺎي دﻳﮕﺮش ﻣﻲ‬

‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد روي زﻣﻴﻦ ﻧﺎﻫﻤﻮار راه ﺑﺮود‪ .‬ﺑﻪ دور و ﺑﺮش اﺻﻼ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ دﺳﺖ آﺧﺮ ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را‬

‫از اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻐﺮﻧﺞ رﻫﺎ ﻛﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮔﻴﺞ و ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻮي آﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و زﻣﺰﻣﻪ ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاﻳﺎ ﻟﻄﻔﺎ ﻣﺮا راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﻦ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﻢ ﭼﻪ ﻛﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻢ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﺳﻤﻬﺎي اﺳﺒﻲ ﻛﻪ ﭼﻬﺎرﻧﻌﻞ ﻣﻲ رﻓﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﺧﻮرد‪.‬ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد در ﺧﻴﺎﻟﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺪاﻳﻲ را‬

‫ﺷﻨﻴﺪه و ﺑﻪ دﻗﺖ دﺷﺖ را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺳﺐ ﺳﻴﺎﻫﻲ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺴﻴﺎر وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﻃﻮري ﻛﻪ ﻳﺎل و دﻣﺶ وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ در ﺑﺎد ﺗﻜﺎن ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬ﻣﺮد ﺗﻴﺮه ﭘﻮﺷﻲ ﺑﻪ روي ﮔﺮدن ﻋﻀﻼﻧﻲ او ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ اﻳﺴﺘﺎده و ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎر زﻳﺒﺎﻳﻲ وﺣﺸﻲ آن ﻣﺮد و اﺳﺒﺶ را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻛﺮد وﻟﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺤﺴﻴﻨﺶ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ‬

‫ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ و ﺷﭙﺶ ﺗﺮس و ﻫﺮاس ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺶ از وﺣﺸﺖ ﮔﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻗﻠﺒﺶ داﺷﺖ از ﺳﻴﻨﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ زد‪ .‬اﺳﺐ و‬

‫ﺳﻮارش ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻣﻲ آﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﺪﻧﺶ ﻛﺮﺧﺖ ﺷﺪه و ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺗﻠﺦ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺪم ﺗﺤﺮﻛﺶ ﺷﺪه‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ و وﺣﺸﺖ زده ﺑﻪ آن دو ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد و درﺳﺖ در ﻟﺤﻈﻪ ي آﺧﺮ ﻣﺮد ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺷﺘﺎﺑﻲ اﺳﺐ را ﻧﮕﻪ‬

‫داﺷﺖ ﻛﻪ ﺣﻴﻮان ﺷﻴﻬﻪ ﻛﻨﺎن و ﺑﺎﻓﺼﻠﻪ ي ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻤﻲ از ﻣﺮي ‪ ،‬وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺑﻪ روي دو ﭘﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎر‬

‫ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ زد ﻳﻚ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ‪.‬‬

‫اﺳﺐ ﺑﻪ دور ﺧﻮد ﭼﺮﺧﻲ زد و آرام ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ از ﺗﻌﺠﺐ ﺧﺸﻜﺶ زده ﺑﻮد ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ي ﺑﻲ ادﺑﺎﻧﻪ ﺳﻮار را ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬در‬

‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺻﺎف اﻳﺴﺘﺎد و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻛﻤﺮش زد‪ .‬آﻳﺎ ﻟﮕﺪﻣﺎل ﻛﺮدن زﻧﻲ ﺑﻲ دﻓﺎع ﺧﻨﺪه‬

‫دار ﺑﻮد؟ ﺧﻮدش را آﻣﺎده ﻛﺮد ﺗﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪ دﻫﻨﺶ ﻣﻲ آﻣﺪ ﺑﻪ آن ﻣﺮد دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آن ﻣﺮد ﺑﻌﺪ از ﺑﺴﺘﻦ اﺳﺒﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف او آﻣﺪ ﺗﻤﺎم آن ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻣﺜﻞ ﺑﺮﮔﻬﺎي ﻳﻚ درﺧﺖ ﺑﻌﺪ از وزش ﺑﺎد از‬

‫ﻣﻐﺰش ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﺟﻔﺖ ﭼﺸﻢ ﺳﻴﺎه ﺑﺎ ﻣﺰﮔﺎن ﻣﺸﻜﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﺧﻮرده ﺑﺎ ﺗﺤﺴﻴﻦ اﺷﻜﺎر ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻗﻠﺐ ﻣﺮي اﻳﺴﺘﺎد‬

‫وﻟﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪ زد دوﺑﺎره ﻃﭙﺶ اﻓﺘﺎد‪ .‬دﻧﺪاﻧﻬﺎي ﺳﺴﻔﻴﺪ و ﻣﺮﺗﺒﺶ در آن ﺻﻮرت ﺑﺮﻧﺰه و ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﻳﻚ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻮي ﻗﻬﻮه اي ﺗﻴﺮه را از روي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻛﻨﺎر زد‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﻴﺪوارم روز ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ دوﺷﻴﺰه ‪ ...‬؟‬

‫ﺻﺪاﻳﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺎدوﻳﻲ ﮔﺮﻳﺰ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺘﻌﺠﺐ از اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺟﺬاب دﻳﮕﺮ از ﻛﺠﺎ ﭘﻴﺪاﻳﺶ ﺷﺪه ﺧﻴﺮه او را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ واﻗﻌﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‬

‫ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎﻟﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻮن اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ دﻗﻴﻘﺎ ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي ﻫﻤﻴﺸﻪ در‬

‫ﺗﺼﻮراﺗﺶ در ﻣﻮرد اﻳﺪه آﻟﺶ ﺧﻠﻖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬دوﺷﻴﺰه ‪...‬؟‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻣﺜﻞ ﻳﻚ اﺣﻤﻖ ﺑﻪ آن ﻣﺮد زل زده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮي ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻳﺎد ﺗﻮﻫﻴﻦ آن ﺳﻮارﻛﺎر اﻓﺘﺎد‪.‬‬

‫ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﻬﺮه ي زﻳﺒﺎ دﻟﻴﻞ ﻣﺮداﻧﮕﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻫﻨﻮز ﻗﻠﺒﺶ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻣﻲ‬

‫ﺗﭙﻴﺪ‪.‬‬

‫و ﭼﻮن ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺣﺪ ﻏﻀﺒﻨﺎك ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدم را ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬اﻗﺎ؟ در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻮال ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ ﺑﺎ اﺳﺒﺘﺎن ﻣﺮا ﻟﻪ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻧﮕﺮاﻧﻲ در ﭼﻬﺮه ي ﺟﺬاﺑﺶ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ؟ ﺑﺎﻧﻮي ﻋﺰﻳﺰ ‪ ،‬اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋﺮض ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺷﻤﺎ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻜﺮي راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻜﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﮔﺮدن اﺳﺒﺶ را ﻧﻮازش ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﻟﺘﺎزار ﺑﻲ ﻧﻘﺺ ﺗﺮﻳﻦ اﺳﺐ دﻧﻴﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ اﺷﺎره ي اﻓﺴﺎر ﻣﻲ اﻳﺴﺘﺪ‪ .‬او اﺻﻼ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺻﺪﻣﻪ اي ﻧﻤﻲ زﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در آن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺒﻴﻪ ﻳﻚ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﻣﺪرﺳﻪ اي ﺑﻮد ﺗﺎ ﻳﻚ ﻣﺮد ﺑﺰرگ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ اﮔﺮ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺷﻤﺎ ﺷﺪم ‪ ،‬ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﺮا ﻋﻔﻮ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ اﻳﺎ ﻣﺮا ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ؟‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ اش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻧﻔﺲ در ﺳﻴﻨﻪ ي ﻣﺮي ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﺒﺲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي زود ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد و ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ او ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬ﻋﻠﺘﺶ را اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ اﻣﺎ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد آن ﻣﺮد ﺑﻪ‬

‫ﻧﻮﻋﻲ او را ﺑﻪ ﺑﺎزي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻫﻴﭻ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت اﻳﻦ ﻓﻜﺮ در ﮔﻔﺘﺎر و رﻓﺘﺎر آن ﻣﺮد ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد‬

‫ﻛﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ را از ﺧﻮدش دور ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ در وﺟﻮد ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻼﻓﺶ ﺛﺎﺑﺖ‬

‫ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب آﻗﺎ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﻣﻴﺪوارم در اﻳﻨﺪه ﺑﻴﺸﺘﺮ دﻗﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫آن ﻣﺮد دﺋﺒﺎره ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ روي ﮔﺮدن اﺳﺐ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﺷﻤﺎ ﻫﻮز اﺳﻤﺘﺎن را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻪ اﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اب دﻫﺎﻧﺶ را ﻗﻮرت داد‪ .‬ﺑﺪون ﻫﻴﭻ دﻟﻴﻠﻲ اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪي ﺑﻪ او دﺳﺖ داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ‪ ...‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و از ﺗﺮدﻳﺪ ﺧﻮدش ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻣﻦ اﺻﻼ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﻮدم ﺧﻮدم را ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﻢ وﻗﺘﻲ ﻫﻨﻮز اﺳﻢ ﺷﻤﺎ را ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﺸﻜﺮ ﻣﻲ ﺷﻮم اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻟﻄﻒ‬

‫ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪ ،‬آﻗﺎ؟‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آن ﻣﺮد ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه اش ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻗﻄﺮه روﻏﻦ ﮔﺮم از روي ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺳﺮ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻢ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮي ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ‪ ،‬ﻣﻦ آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺴﺘﻢ و دارم ﺑﻪ ﻃﺮف اﻣﻼك ﺑﺮاﻳﺮوود ﻣﻲ روم‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد او ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺎن ﻟﺮد آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﻴﺶ راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﺮد ﺑﺪﻧﺎم ) ‪ sin‬در اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﮔﻨﺎه اﺳﺖ و ﻛﻨﺎﻳﻪ از ﺑﺪﻧﺎم ﺑﻮدن اﻳﻦ ﺷﺨﺺ دارد‪ ( .‬ﺷﻬﺮت دارد‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎن ﻛﺴﻲ ﻛﻪ از وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ازدواج ﻛﺮد‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﺑﻪ او ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ دﻫﺪ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ او را ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﻌﺪ از ﺳﻨﺠﻴﺪن ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎﻳﺸﺎن ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺟﻮاب ﻣﻨﻔﻲ داد‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﺣﺎﻻ او در ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ؟‬

‫اﻳﻦ از ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻣﺮي ﻗﻄﻌﺎ ﻳﻚ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ دﺳﺘﮕﻴﺮش ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي اﺧﻤﻬﺎﻳﺶ درﻫﻢ رﻓﺖ وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ‬

‫آزردﮔﻲ ﺧﺎﻃﺮش را ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﻇﺎﻫﺮي ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ در ﻣﻦ اﺷﻜﺎﻟﻲ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﺪ ‪ ،‬دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن‪ .‬اﻳﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮا ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ؟‬

‫ﻣﺮي آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﺳﺮش ﺣﺮﻓﻬﺎي او را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻜﻨﻨﺪﮔﻲ درون اﻳﻦ را دﻳﺪ ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ وﺿﻮح ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﻃﻦ ﺣﺴﺎس آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ را زﻳﺮ ﭼﻬﺮه ﺟﺬاﺑﺶ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ‬

‫اﺣﺘﻴﺎط ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻟﻴﺪي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ آﺷﻨﺎﻳﻲ ﻧﺰدﻳﻚ دارم‪ .‬او راﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﺪ ﻛﻠﻤﻪ اي ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪآﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﺴﻲ ﻧﺎ آن اﻧﺪازه‬

‫از زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ او اﻃﻼع داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﻧﺪاي ﺑﺎﻃﻨﻲ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻴﻦ اﻳﻦ ﻣﺮد و ﺧﻮدش ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﭘﻲ ﺑﻪ اﻓﻜﺎرش ﻧﺒﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻟﺮد ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي ﺗﻜﺎن داد ﺳﻮار ﺑﺮ‬

‫اﺳﺒﺶ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ در اﻳﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﺪﺗﻲ در ﺑﺮاﻳﺮوود ﻫﺴﺘﻢ ‪ ،‬دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن‪.‬‬

‫دوﺑﺎره ﻳﻚ ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻋﺠﻴﺒﻲ در ﺻﺪاﻳﺶ ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﺮاﻳﺶ ﻫﻴﭻ ﺗﻌﺮﻳﻔﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ در ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺳﻴﺎه‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮﻣﻮزش ﻫﻢ ﺑﻪ وﺿﻮح دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ‪ ...‬دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ وﻗﺘﺘﺎن را ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮم‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اﻻن در ﺑﺮاﻳﺮوود ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺗﺤﺴﻴﻦ آﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺣﺎﻟﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ اﻻن واﺿﺢ ﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﺷﺎره اﺑﺮو ﺟﺎي ﺧﺎﻟﻲ ﺟﻠﻮي زﻳﻦ را‬

‫ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ زﻳﺎد ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺪارم‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﺷﻮم ﺷﻤﺎ را ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﺒﺮم‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺎرﻓﺎﺗﻲ ﻋﺎدت ﻧﺪاﺷﺖ و ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﺗﺤﺴﻴﻦ آﻣﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ‬

‫دﻫﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻋﻠﺘﻲ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻟﺮزاﻧﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف داﻣﻦ اﺑﻲ ﻟﺒﺎس ﻧﺨﻲ اش ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ...‬راﺳﺘﺶ ﻫﻨﻮز ﭘﻴﺎده روي ام ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه و ﺑﺎ دﺳﺘﺶ دﺷﺖ ﭘﻬﻨﺎور ﺟﻠﻮي روﻳﺶ را ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎ دﻗﺖ ﻣﺮي را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟ ﭼﻮن ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻫﻴﭻ زﺣﻤﺘﻲ ﻧﺪارد‪ ...‬ﻫﻴﭽﻲ‬

‫دوﺑﺎره ﻣﺮي آن ﺣﺎﻟﺖ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻒ را در ﺻﺪاي اوﺷﻨﻴﺪ‪ .‬ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺷﺒﻬﺎي ﮔﺮم ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﻴﻔﺘﺪ‪ .‬آﻧﻘﺪر‬

‫ﮔﺮم ﻛﻪ زﻳﺮ ﻣﻠﺤﻔﻪ ﺧﻮاﺑﻴﺪن ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ آﻳﻦ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﻣﺮي ﺗﻼﻗﻲ ﻛﺮد و دﻧﻴﺎ را ﺑﺮاي او وازﮔﻮن ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ آن ﺻﺤﻨﻪ ﺷﺒﻬﺎي‬

‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺳﻴﻤﺎي ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه آﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ روي او ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﻴﺰ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺳﻴﺎﻫﺶ ﺑﺎ دﻗﺖ درون روح‬

‫ﻣﺮي را ﻣﻲ دﻳﺪ‪ .‬ﻣﺮي از اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮدش ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪي از روي ﻫﻮس ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﺮي ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﺮخ ﺷﻮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد اﻓﻜﺎرش را‬

‫ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﻫﻢ زد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﻲ درﻧﮓ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﺧﻮب؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺷﻤﺎ ﻧﺪارم‪ .‬ﺧﻮدم ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ از ﭘﺲ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻢ ﺑﺮﺑﻴﺎﻳﻢ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻳﻦ اﺑﺮوﻳﺶ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺟﺪا؟ وﻟﻲ ﻓﻜﺮش را ﺑﻜﻨﻴﺪ ﭼﻘﺪر ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻛﺎرﻫﺎﻳﺘﺎن را اﻧﺠﺎم دﻫﻴﺪ وﻗﺘﻲ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺘﻲ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻧﺤﻮه ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﺶ را ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ آﻗﺎ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ در ﺷﺎن و ﻣﻘﺎم ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺑﺎزي ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪ و ﻳﻚ دﺳﺘﺶ را روي ﻗﻠﺒﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﻛﻪ اﺻﻼ ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﮔﺮﻓﺘﻨﺖ را ﻧﺪارم‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﻪ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎت‪.‬‬

‫اﺧﻤﻬﺎي ﻣﺮي در ﻫﻢ رﻓﺖ‪ .‬اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺎرج از ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺮي ﺑﻮد وﻟﻲ ﺣﺪ اﻛﺜﺮ ﺳﻌﻲ اش را ﻛﺮد ﺗﺎ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ‬

‫ﻟﺤﻦ ﺗﺤﻘﻴﺮآﻣﻴﺰي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﻣﺮا دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن ﺻﺪا ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬روز ﺧﻮﺑﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ آﻗﺎ‪ .‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ دوﺑﺎره ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﺻﻼ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻏﺮور او ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮﺟﻮر ﻣﻴﻞ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن‪ .‬ﺧﺪاﻧﮕﻬﺪار ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ دوﺑﺎره ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ اﺳﺒﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﭼﻬﺎرﻧﻌﻞ ﺗﺎﺧﺖ‪ .‬آﻧﭽﻨﺎن ﺳﺮﻳﻊ ﻛﻪ ﺑﺮق از ﺳﻤﻬﺎي آن ﺣﻴﻮان ﻣﻲ ﺟﻬﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﻣﺮي دور ﺷﺪن او را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺧﻮدش اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ دﻟﻴﻠﻲ ﻧﺪارد آﻧﻬﺎ دوﺑﺎره ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬از اﻳﻦ‬

‫ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻛﺎﻧﻼ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺎ آن ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ و ﭘﺮ از ﻛﻨﺎﻳﻪ اي ﻛﻪ ﻣﺮي اﺻﻼ ﻣﻌﻨﻲ آﻧﻬﺎ را ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻴﭻ‬

‫وﺟﻪ ﻣﺮد ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﺮدﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ وارث ﻋﻨﻮان ارل ) ‪ : Earl‬ﻳﻚ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‬

‫ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ( ﺑﻮد ﺑﺮاي زﻧﺎن ﺟﻮاﻧﻲ ﻣﺜﻞ او ﻛﻪ ﻧﻪ ﺟﻬﻴﺰﻳﻪ داﺷﺘﻨﺪ و ﻧﻪ داراي ﻋﻨﻮان ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻣﻲ‬

‫آوردﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﺑﺎ آن ﻣﺮد ﺑﺪﻧﺎم ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او ﺑﺎ آن رﻓﺘﺎر ﺳﺒﻚ ﺳﺮاﻧﻪ اش اﺻﻼ از آن ﻧﻮع ﻣﺮدﻫﺎﻳﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ‬

‫اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﺎﺷﺪ و اﻟﺒﺘﻪ آﻧﻘﺪر ﺧﻮش ﺗﻴﭗ و ﺟﺬاب ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي اﺻﻼ ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ آدم ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﮔﺮ روزي ﻣﻌﺠﺰه اي رخ ﻣﻲ داد و ﻣﺮي ﻣﺮد ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ را ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺖ و ﻋﺎﺷﻘﺶ ﻣﻲ ﺷﺪ رﻳﺎ‪ ،‬ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ او‬

‫ﺗﻜﻴﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻫﻢ ﺷﺮﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ اش ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻢ ﺷﺮﻳﻚ روﺣﺶ ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺟﺬاﺑﻴﺘﺶ ﻫﺮ زﻧﻲ را ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ‬

‫ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺻﺎف ﻛﺮد و دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن در دﺷﺖ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي را ﻛﻪ آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ در آﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﻤﺎم ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ را ﻛﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﻮد از ﻳﺎد ﺑﺮد‪ .‬در ﺣﺎل ﻛﻪ آه ﻣﻲ‬

‫ﻛﺸﻴﺪ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ ره ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ او رﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻴﻬﺎي آن ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﻲ ﺗﺎﺧﺖ ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ اﺻﻼ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺎد را در ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬آن ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ و ﭼﺸﻤﻬﺎي ﻋﺴﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﺎﻣﻼ زواﻳﺎي روح او را ﻣﻲ دﻳﺪﻧﺪ ﺑﺮاي ﺑﻪ ﻟﺮزه در آوردن ﻗﻠﺐ‬

‫ﻫﺮ ﻣﺮدي ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫رﻓﺘﺎرش اﺻﻼ ﻣﺎﻧﻨﺪ دﻳﮕﺮ زﻧﺎن روﺳﺘﺎﻳﻲ ﺗﻮام ﺑﺎ ﺷﺮم و ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﺒﻮد‪ ،.‬اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ آﻳﻦ ﻳﺴﺸﺘﺮ ﺟﺬب او ﺷﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ از دوﺳﺘﻲ ﻣﺮي ﺑﺎ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺗﺮن اﺻﻼ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻧﺸﺪ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺪون دﻟﻴﻞ ﺑﺨﻨﺪد و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺜﻞ دﺧﺘﺮ ﻣﺪرﺳﻪ‬

‫اي ﻫﺎ ﻣﺮﺗﺐ ﭘﻠﻜﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻟﻴﺪي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﻣﺮد ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬دﻗﻴﻘﺎ ﻫﻤﺎن ﻛﺎري را ﻛﻪ‬

‫دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن ﻛﺮد‪ ...‬ﻣﺮي ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﻳﺎدش آﻣﺪ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر اﺻﺮار داﺷﺘﻪ ﻛﻪ او را ﺑﻪ ﻃﻮر رﺳﻤﻲ ﻣﻮرد ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار دﻫﺪ ﺑﺎ‬

‫ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪن ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ‪ ...‬اﻳﻦ اﺳﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ او ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬در ﻋﻴﻦ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﻣﺤﻜﻢ ﺟﻠﻮه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻚ داﺷﺖ ﺻﺎﺣﺐ اﻳﻦ ﻧﺎم واﺟﺪ اﻳﻦ‬

‫ﺻﻔﺎت ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ﻛﻨﺠﻜﺎوي آﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زن ﺟﻮاﻧﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﻴﺶ در دﺷﺖ دﻳﺪ ‪ ،‬ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺷﺪ‪ .‬زﻧﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﻲ از ﻣﺪ‬

‫اﻓﺘﺎده و ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ ﻛﻪ درﻫﻢ و ﺑﺮﻫﻢ روي ﺻﻮرﺗﺶ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻼه ﺣﺼﻴﺮي ﺳﺎده اي را ﻛﻪ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﻮرت ﺳﻔﻴﺪش را در ﺑﺮاﺑﺮ اﻓﺘﺎب ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬داﻣﻦ ﻟﺒﺎس آﺑﻲ ﻛﻤﺮﻧﮕﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده ﺑﻮد وﻟﻲ روي ﻫﻢ‬

‫رﻓﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ دﻟﭽﺴﺐ و ﻣﻄﺒﻮع ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺧﻮد دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﻄﺶ ﻛﻨﺠﻜﺎوﻳﺶ را ﻓﺮوﻧﺸﺎﻧﺪ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻬﻴﻤﺰي ﺑﻪ اﺳﺒﺶ زد‬

‫ﻛﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻌﺪ وارد ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ ﺑﺮاﻳﺮوود ﺷﺪ‪ .‬در دوردﺳﺖ از ﻣﻴﺎن ﺷﺎخ و ﺑﺮگ درﺧﺘﺎن ﻣﺮﺗﺐ دو ﻃﺮف ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬

‫ﻋﻤﺎرت ﺑﺰرگ زردرﻧﮕﻲ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺎﻧﺶ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ و ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺗﺮن ﻣﻚ ﺑﺮاﻳﺪ در آن زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻛﻤﺘﺮ از ﻳﻚ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ‪ ،‬آﻳﻦ از وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ازدواج ﻛﺮده و ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻫﻢ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ ﻣﻲ دﻫﺪ‬

‫وﻟﻲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺴﺮﺧﺎﻟﻪ اش ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﻣﻚ ﺑﺮاﻳﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ در اﻣﺮﻳﻜﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد و آﻳﻦ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫از ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﺑﻴﻦ آن دو وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬در روز ﺟﺸﻦ ازدواﺟﺸﺎن وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ اﻋﺘﺮاف ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ازدواج اﺻﻼ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬در اﺑﺘﺪا ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ و اﻳﻦ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺧﺘﻢ ﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮ‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻮاب ﻣﻨﻔﻲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻗﻄﻌﺎ دروغ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ اﻣﺎ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻧﺎ اﻣﻴﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد آﻧﻬﺎ‬

‫ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺪﺗﻲ ﻗﺒﻞ از ﺳﻔﺮ اﺧﻴﺮ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺑﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ ‪ ،‬اﻳﻦ زوج ﭼﻨﺪ روزي را در ﻟﻨﺪن ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺪت آﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي داﺷﺖ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ آﺷﻨﺎ ﺷﻮد و از اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ‪ .‬ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ زوج ﺗﺎزه ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ‬

‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺎدي را از آﻧﻬﺎ درﻳﻎ ﻛﻨﺪ؟‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ وﻳﻜﺘﻮري و ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﺪ ‪ ،‬آﻧﺠﺎ را ﺑﺎ ﻣﻠﻚ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺮد‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺣﺪود ‪2‬ﺳﺎل‬

‫ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻼف ﺑﺮاﻳﺮوود روﺷﻦ و ﺳﻔﻴﺪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺎرﻳﻚ و ﺳﺎده ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﺎي ﺧﺎرﺟﻲ ﺧﺎﻧﻪ‬

‫ﺟﺪ و آﺑﺎدي اش ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪه اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ و ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮزي ﻗﻠﺒﻬﺎي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ داﺧﻞ آن زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬از ‪ 17‬ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻫﻤﻪ ﻛﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ را از ﺳﺮش ﺑﻴﺮون ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻻن ‪11‬‬

‫ﺳﺎل از آن ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ و اﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺑﺪﻧﺎﻣﻲ اش ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﺮاﻳﺮوود رﺳﻴﺪ در ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﭘﻬﻦ ﻋﻤﺎرت ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ ﻛﻪ از اﺳﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ ﻳﮓ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﻣﻠﺒﺲ‬

‫ﺑﺮاي ﺑﺮدن اﺳﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎم ورود ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ‪ ،‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ آﻏﻮش ﺑﺎز ﻟﺒﺨﻨﺪزﻧﺎن ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ آﻣﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ اش ‪ ،‬زﻳﺒﺎﻳﻲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ‬

‫ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺳﺮﺧﻲ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻴﺮي رﻧﮕﺶ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ ﺳﻼﻣﺘﻲ اش ﺑﻮد و ﮔﻴﺴﻮان ﺳﻴﺎﻫﺶ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي اش‬

‫ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ زﻳﺒﺎﻳﻲ از ﺑﻬﺮه ي ﻫﻮﺷﻲ و ﺟﺮﺋﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻲ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﺒﻮد‪ .‬آﻳﻦ ﺑﺎ ﺣﺴﺮت ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻛﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﻣﻚ ﺑﺮاﻳﺪ واﻗﻌﺎ ﻳﻚ ﻣﺮد ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮ ﮔﺬراﻳﻲ از ﭼﺸﻤﻬﺎ و ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ي ﻣﺮي ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ وﻗﺘﻲ‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ دﺳﺘﻬﺎي او را ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد آن ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﻧﺎﻣﻪ ات رﺳﻴﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮدﻳﻢ و وﻗﺘﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺣﻮاﻟﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻟﻄﻒ ﻛﺮدي‬

‫ﺑﻪ دﻳﺪن ﻣﺎ آﻣﺪي‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻮﻧﻪ اش را ﺑﺮادراﻧﻪ ﺑﻮﺳﻴﺪ‪.‬ﻣﻌﻤﻮﻻ اﮔﺮ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ،‬او ﺑﺎ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﺎﻣﻼ اﺣﺴﺎس‬

‫راﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﺎزي ﻛﺮدن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از اول ﻫﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﺬب وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺠﺒﻮر‬

‫ﺑﻮد ﻛﻤﻲ ﻧﻘﺶ ﺑﺎزي ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﻳﻜﻲ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺎدﻳﺎﻧﻬﺎي آﻳﻦ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻛﺎدوي ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﺴﺮش ﺧﺮﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎدﻳﺎن ﻫﻤﺮاه ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ اي ﭼﻨﺪ‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪ ،‬آﻳﻦ اﺻﻼ ﻗﺼﺪ ﺑﺮﻣﻼ ﻛﺮدن اﻳﻦ راز را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﻄﻮر ﻣﻦ ﻃﺎﻗﺖ دوري از ﺷﻤﺎ را دارم؟‬

‫و ﺑﺎ اﻏﺮاق زﻳﺎد دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻴﻨﻪ اش ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲ داﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﺮا دزدﻳﺪه اﻳﺪ؟ ﻟﻴﺪي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ او را ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺳﺮزﻧﺶ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻧﺰﻧﻴﺪ‪ .‬ﻗﻠﺐ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﻴﺢ و ﺳﺎﻟﻢ در ﺳﻴﻨﻪ ﺗﺎن ﻗﻔﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻗﻲ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر دردﻧﺎك اﻋﻼم ﻛﺮد‬

‫‪ -‬و ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﺗﺎ ﺳﺮ ﺣﺪ ﻣﺮگ ﻣﺠﺮوح ﻛﺮدﻳﺪ‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻳﻦ ﻫﻢ دﻗﻴﻘﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻣﺤﺒﺖ آﻣﻴﺰ ﻛﺖ آﻳﻦ را ﮔﺮﻓﺖ و آن را ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ داد‬

‫و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺎن ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ اورارد ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﭼﺎي را ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺑﻴﺎورد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ‬

‫ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺟﻮان ﻛﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺗﻴﺮه اي داﺷﺖ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد و از آﻧﺠﺎ دور ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎزوﻳﺶ را ﺑﻪ اﻳﻦ داد و او را ﺑﺮاي ﺻﺮف ﭼﺎي ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻴﺴﺘﻢ اﺑﻴﺎري را ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﺴﺘﺎﺟﺮﻳﻦ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ‪ ،‬ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ زود ﺑﺮﻣﻲ‬

‫ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﺳﺮﺳﺮا ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ دوﺑﺎره اﻳﻦ ﻏﺮق در زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺮاﻳﺮوود ﺷﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺑﺰرﮔﻲ و ﺷﻜﻮﻫﺶ آدم در اﻳﻨﺠﺎ‬

‫اﺣﺴﺎس راﺣﺘﻲ و ﻧﺸﺎط ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬در ﺗﻤﺎم اﺗﺎﻗﻬﺎ ﺑﺎز ﺑﻮد و آﻳﻦ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺮده ﻫﺎ را ﻛﻨﺎر زده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻮر‬

‫اﻓﺘﺎب داﺧﻞ ﺑﺘﺎﺑﺪ‪ .‬ادﻏﺎم رﻧﮕﻬﻲ ﻛﻤﺮﻧﮓ و ﭘﺮرﻧﮓ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻫﺮ اﺗﺎﻗﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﻣﻄﺒﻮﻋﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ دوﺑﺎره آﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﻏﻢ و اﻧﺪوه اﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ اﺟﺪادي او ﺑﺎ آن اﺗﺎﻗﻬﺎي ﺗﺎرﻳﻚ و ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎي ﻫﻤﻴﺸﻪ‬

‫ﺑﺴﺘﻪ ﻣﺤﻠﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ارواح ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ در آن ﺧﺎﻧﻪ روح وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ روح ﻣﺎدرش ﻛﻪ در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ آﻳﻦ‬

‫از دﻧﻴﺎ رﻓﺖ ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ روح ﺑﺮادرش ﻣﺎﻟﻜﻮم‪.‬‬

‫ﻓﻜﺮ ﺑﺮادرش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻗﻠﺒﺶ از ﻓﻘﺪان او ﺑﻪ درد اﻳﺪ‪ .‬او ﻣﺎﻟﻜﻮم را آﻧﭽﻨﺎن از روي ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻗﺮﻣﺎﻧﻲ‬

‫را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺣﺘﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺪرش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﭘﺎي ﻋﺸﻘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺶ داﺷﺖ ﻧﻤﻲ‬

‫رﺳﻴﺪ ‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﺎت او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم اﺻﻼ ﺗﻐﻴﻴﺮي ﻧﻜﺮد‪ .‬او ﭘﺴﺮي ﺑﺎﻫﻮش ‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﭘﺬﻳﺮ و ﺑﺎ ﻧﺸﺎط ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ اﻳﻦ ﻫﻢ ﻗﺎدر‬

‫ﻧﺒﻮد ﭼﻴﺰي را از او درﻳﻎ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺧﻮرﺷﻴﺪي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ دورش ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺪرش ﻫﻴﭻ وﻗﺖ‬

‫ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪن آﻳﻦ ﻧﺒﻮد ‪ ،‬ﭼﻮن ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد آﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺮگ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬وﻟﻲ در ﺣﻘﻴﻘﺖ او اﺻﻼ ﻣﺴﺌﻮل ﻣﺮگ‬

‫ﺑﺮادرش ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﻜﺎر وﺣﺸﺘﻨﺎك را از ﺧﻮدش دور ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد ﮔﺬﺷﺖ ﺳﺎﻟﻴﺎن دراز ﺑﻌﺪ از آن ﻣﺎﺟﺮا ﻫﻨﻮز ﻫﻢ اﻳﻦ‬

‫واﻗﻌﻪ ﺑﺮاﻳﺶ دردﻧﺎك ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ‪ ،‬ﻧﻪ ﺷﺮاب ‪ ،‬ﻧﻪ زن و ﻧﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت اﺳﺐ ﺳﻮاري ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ واﻗﻌﻪ را‬

‫ﻣﮕﺮ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﻮﺗﺎه ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ‪ .‬آرزوﻳﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮي در زﻧﺪﮔﻲ اش ﺑﻪ وﺟﻮد آورد‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ‬

‫ﺑﺮاي ﺷﺮوع ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﻛﻤﻜﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ آﻧﻄﻮر ﻧﺸﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ او را ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮد و ﻫﺮ دو ﺑﻪ روي ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﺳﺒﺰ ﻛﻤﺮﻧﮕﻲ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﻓﻮرا ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪.‬‬

‫اﺣﺘﻴﺎج داﺷﺖ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﺎوراي اﻓﻜﺎر دردﻧﺎﻛﺶ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﺟﺪ ﺳﺮش ﺑﺎ اداره اﻣﻼك ﺣﺴﺎﺑﻲ ﺷﻠﻮغ ﺷﺪه‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻳﻜﻲ از دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ روي ﺑﺮآﻣﺪﮔﻲ ﺷﻜﻤﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺷﺎدي و ﻏﺮور در ﻟﺤﻦ ﺻﺪاﻳﺶ و در ﭼﺸﻤﺎن ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي‬

‫درﺧﺸﺎﻧﺶ ﻛﺎﻣﻼ آﺷﻜﺎر ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬اره رﻳﺎ‪ ،‬اﺻﻼ از وﻇﺎﻳﻔﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ازدواج ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه اش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻪ‪.‬‬

‫راﺳﺘﺶ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪ ،‬در ﻛﺎرش ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﻜﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ از اﻳﻦ اﻣﺮ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ﺣﺪاﻗﻠﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻼﻗﻪ ي او ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎدر ﺑﭽﻪ ام ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺣﺴﺮت ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ درﺑﺎره ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ از ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺟﺪﻳﺪش ﮔﻮش ﻣﻲ داد‪ .‬او ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ‬

‫ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ اداره اﻣﻼك ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﭘﺪرش ذره اي ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﺸﻦ ﻧﻤﻲ دادو ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺘﻈﺎرش از اﻳﻦ داﺷﺘﻦ‬

‫ﻳﻚ وارث ﺑﻮد‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎري ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺪرش رو ﺑﻪ رو ﺷﺪ ‪ ،‬ﭘﻴﺮﻣﺮد دوﺑﺎره ازدواج او ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ اش ﺑﺎرﺑﺎرا را ﭘﻴﺶ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬آﻳﻦ‬

‫ﻧﻪ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ارزوي ﭘﺪر داﺷﺖ و ﻧﻪ ذره اي ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا‪ .‬ﺗﺎزه اﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ روزي ازدواج ﻛﻨﺪ ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا را‬

‫اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﭘﺪرش ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ او ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ارل ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻗﺪرت‬

‫داﺷﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻳﻦ را از اداره اﻣﻼك ﻣﺤﺮوم ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻨﺘﺮل زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ او را ﺑﻪ دﺳﺖ‬

‫ﺑﮕﻴﺮد‬

‫آﻳﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺎ اﺷﻔﺘﮕﻲ ﺻﺪاﻳﺶ را ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ -:‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﻜﻪ ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ او را راﺿﻲ و‬

‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮت از وﻇﺎﻳﻔﺶ راﺿﻲ و ﺧﻮﺷﺤﺎل اﺳﺖ‪ .‬او ﻛﺎرﻫﺎ را ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﺪ و ﺳﻌﻲ در ﺑﻬﺒﻮد‬

‫وﺿﻌﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺴﺘﺎﺟﺮﻳﻦ دارد‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﻛﺎﻓﻲ ﻫﺮ ﻣﺮد ﺷﺮﻳﻔﻲ را ﺧﻮﺷﺤﺎل و راﺿﻲ ﻧﮕﻪ ﻣﻲ دارد‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ روي ﺑﺎزوي اﻳﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻚ روز ﭘﺪرت اﺟﺎزه دﻫﺪ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺣﻖ و ﺣﻘﻮق ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان وارث ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﻪ دﺳﺖ آوري‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ‬

‫واﻫﺎﻧﺶ ﻫﺴﺘﻲ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ را ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﻣﺤﺮم راز ﺧﻮد ﻣﻲ داﻧﺴﺖ و درﺑﺎره ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺪرش داﺷﺖ ﺑﺎ او‬

‫ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل از ﻫﻤﺪردي او ﺗﺎ ﺣﺪودي اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻚ دارم ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد اﺻﻼ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ اي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﺧﻄﻮر ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻦ اﺻﻼ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر‬

‫ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻣﺖ اﺳﺒﻬﺎﻳﻢ را دارم و آﻧﻬﺎ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺣﺪ ﻛﺎﻓﻲ ﺳﺮﮔﺮم ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و اﺻﻼ ﻻزم ﻧﻴﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎي زﻳﺎدي ﺑﮕﺬرد ﺗﺎ ﻣﻦ‬

‫وﺗﺮث آﻧﻬﺎ ﺑﺸﻮم‪ .‬ﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ارل آرزوﻫﺎي ﺑﺪي دارم ‪ ،‬ﻧﻪ رﻳﺎ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ او ﭘﺪر ﻣﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬رواﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺸﺪه؟وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ ﭘﺸﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪه آﻳﻦ را ﻣﻲ دﻳﺪ‪ .‬ﻣﻬﺎرﺗﻲ ﻛﻪ از ﻫﻤﺎن اوﻟﻴﻦ‬

‫روزﻫﺎي آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ زن ﻫﻴﭻ ﻋﺬر و ﺑﻬﺎﻧﻪ اي ﺑﺘﺮاﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭼﻨﺎن اﻋﻤﺎق وﺟﻮدش را ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺗﻤﺎم‬

‫ﻋﻤﺮ ‪ ،‬او را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‪ .‬ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد و ﻟﺒﺨﻨﺪ از ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻧﻪ ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮاي ازدواج ﻣﻦ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻫﺮ ﻧﺎﻣﻪ اش ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﭼﻨﺪ‬

‫ﻣﺎه ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﻟﻨﺪن آﻣﺪ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﺎ ﻣﻨﻈﻮرش را ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا ازدواج ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ؟ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﻦ ﺻﻮرت راﺑﻄﻪ اش ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﻴﺶ ﻛﻪ آﻣﺎدﮔﻲ‬

‫اﻳﻦ ﻛﺎر را داﺷﺘﻲ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬زﻧﻲ را ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮدم ﺑﺎ او ازدواج ﻛﻨﻢ ‪ ،‬ﺑﺎ دﻳﮕﺮي رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎه ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ ﻣﺴﺨﺮه اي ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻮاب وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺑﺮوﻳﺶ را ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ اﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﺶ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي را ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮدم ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﮔﺬراﻧﺪن ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻤﺮم ﺑﺎ او ﺑﺎﺷﻢ و ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻣﻴﻞ ﭘﺪرم ﻫﻴﭻ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ‬

‫ازدواج ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ ام ﺑﺎرﺑﺎرا ﻧﺪارم‪ .‬اﺻﻼ راﺟﻊ ﺑﻪ او ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ اﮔﺮ واﻗﻌﺎ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدي ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﻛﺴﻲ را ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻠﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻲ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻣﻦ راﺟﻊ ﺑﻪ دﺧﺘﺮاﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺎزه ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ ﺷﻨﺪ و ﺟﻠﻮي ﭘﺴﺮان ﻣﺠﺮد ﻟﻨﺪن رزه ﻣﻲ روﻧﺪ ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻢ‪ .‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﻣﻲ رﻗﺼﻨﺪ و ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺬاب ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻨﺪ ‪ ،‬وﻟﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻜﺮي ﻛﻪ از ﻣﻐﺰﺷﺎن ﻣﻲ ﮔﺬرد اﻳﻦ اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﭼﻨﺪ دﺳﺖ ﻟﺒﺎس دارﻧﺪ وﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ داﻣﺎد اﻳﻨﺪه ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر در اﺧﺘﻴﺎر آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬ازدواج ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻌﻨﺎي ﻳﻚ ﻋﻤﺮ ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺮدن ﺧﻮدم ﺑﻪ ﻣﻼﻟﺖ اﺑﺪي اﺳﺖ‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اﻳﻦ در ﻣﻮرد ﺗﻤﺎم زﻧﻬﺎي ﺟﻮاﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده اي ﺻﺪق ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮي ﺑﻪ ذﻫﻦ اﻳﻦ آﻣﺪ‪ .‬زﻧﻲ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ ﺑﻠﻨﺪ و ﻳﻚ ﺟﻔﺖ ﭼﺸﻢ ﻋﺴﻠﻲ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ درﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺷﺎﻫﻴﻦ‪.‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﺶ اﻣﺮوز در ﺣﻮاﻟﻲ ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ زﻧﻲ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮدم‪.‬‬

‫و ﺑﺎ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ اداﻣﻪ داد‬

‫‪ -‬او ‪ ...‬ﺧﻮب ‪ ....‬ﻳﻚ ﺟﻮرﻫﺎﻳﻲ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي اش ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﻔﺎوت‪ ...‬ﺣﻮاﻟﻲ ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ‪ ....‬ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻲ‪ .‬راﺳﺘﻲ اﺳﻤﺶ ﭼﻲ ﺑﻮد؟‬

‫وﻟﻲ اﻳﻦ ﻫﻴﭻ ﻣﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن درﺑﺎره ي آن زن را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ را ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ي ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﺶ را ﺑﺨﻮاﻫﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ او ﻣﻲ داﻧﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻓﺮق داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ اﺻﻼ ﻣﺮا ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻜﺮد ‪ ،‬رﻓﺘﺎرش‬

‫واﻗﻌﺎ در ﺧﻮر اﺣﺘﺮام ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻃﺮز ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪن و ﻋﻨﻮان ﺳﺎده دوﺷﻴﺰه ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از اﺳﻤﺶ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ ﺟﺰ ﻃﺒﻘﻪ‬

‫اﺻﻴﻞ زادﮔﺎن ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﻧﻘﺪر از اﻳﻦ ﻳﺎد آوري ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﻜﻮت وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻧﺸﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺒﺎ ﺑﻮد و ﺑﺎﻳﺪ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺎﻳﻠﻢ او را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺸﻨﺎﺳﻢ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ اﻧﺪاﺧﺖ و دﻳﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﻟﺒﻬﺎﻳﺶ را ﮔﺎز ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﺟﺎي ﻛﺎر اﻳﺮاد دارد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬راﺳﺘﻲ او ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪ .‬اﺳﻤﺶ ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن ﺑﻮد‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ ﺧﺸﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻚ دﺳﺘﺶ را روي ﺑﺮآﻣﺪﮔﻲ ﺷﻜﻤﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي؟ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪم ﻧﻜﻨﺪ او ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ از اﻳﻦ رﻓﺘﺎر وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ دﻟﮕﻴﺮ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺷﻤﺎ را ﻧﺎراﺣﺖ ﻛﺮد‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ آن ﭼﺸﻤﺎن ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺑﻪ آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ درﺑﺎره ي ﻣﺮي اﻳﻨﻄﻮر ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻲ ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺷﻮﺧﻲ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻦ او را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻫﻢ ﻣﻲ‬

‫ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬او ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ دوﺳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ ﭘﺪر ﻋﺰﻳﺰش را از دﺳﺖ داده‪ .‬ﭘﺪرش از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم ﻛﺸﻴﺶ‬

‫ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ ﺑﻮد‪ .‬آﻳﻦ ‪ ،‬اﺻﻼ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮي را ﺑﻪ ﺑﺎزي ﺑﮕﻴﺮي‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺳﻴﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﺧﻮرده و دردي ﺷﺪﻳﺪ ﺳﻴﻨﻪ اش را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﺲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد‬

‫ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي دوﺳﺘﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ رﻧﺠﺶ ﺧﺎﻃﺮش را ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﺪ ﺑﻪ اﻫﺴﺘﮕﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻤﺎ را اﺷﺘﺒﺎه ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺷﻤﺎ را از راه ﺑﻪ‬

‫در ﻛﻨﻢ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻛﻪ از اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪم ﻓﻜﺮ او را از ذﻫﻨﻢ دور ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻲ ﭘﺮده ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ‪ .‬وﻟﻲ ﺧﻮدت ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي از ﺳﻮاﺑﻘﺖ اﻃﻼع داري‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻳﻜﺒﺎر ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ از ﻋﻨﻮان اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ام‪.‬‬

‫آزردﮔﻲ ﺧﺎﻃﺮ ﺻﻮرت زﻳﺒﺎي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ اﻫﺴﺘﻪ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻲ ﻣﺎﻳﻠﻲ او را ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻨﺎﺳﻲ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ‪....‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺪرت ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻋﺸﻖ و ﻋﻼﻗﻪ ي ﺗﻮ را ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ ﺳﺎده ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ او را ﻣﺜﻞ ﺧﻮاﻫﺮ ﺧﻮدم‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دوﺳﺖ دارم‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﺳﻴﺐ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ از ﻃﺮف ﺗﻮ و ﻏﻴﺮﻋﻤﺪي ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ‬

‫و ﻣﻦ از ﻣﺮي ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺑﺎ ﻣﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﻨﻮز ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ ﻧﺪاده‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ داد‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﺪﻫﻲ ﻛﻪ از ﻃﺮف ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﺧﻄﺮي او را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دوﺑﺎره ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻟﺒﺶ را ﮔﺎز ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد‬

‫ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ رو ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﺎدت ﻫﺴﺖ وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ازدواج ﻛﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ دﺳﺖ ازﻫﻤﻪ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻢ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ام؟ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﻔﺘﻦ‬

‫دﺧﺘﺮان ﺟﻮان و ﺑﻲ ﮔﻨﺎه ﻧﺪارم و ﺗﺎزه آﻧﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﻦ ﻣﻨﺤﺮف ﻛﺮده ام آﻧﻘﺪر ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻌﺼﻮم و ﺑﻲ‬

‫ﮔﻨﺎه ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوه ﺷﻤﺎ دﻳﮕﺮ دارﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺮا ﺑﺪﻧﺎم ﺟﻠﻮه ﻣﻲ دﻫﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ زور ﺧﻨﺪﻳﺪ و اداﻣﻪ داد‬

‫‪ -‬دﻟﻴﻠﻲ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ آن زن ﺟﻮان ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻦ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ او را ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻗﺮار داده ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮدت را ﺧﻴﻠﻲ دﺳﺖ ﻛﻢ ﻧﮕﻴﺮ‪ ،‬آﻳﻦ‪ .‬ﭼﻮن ﻛﻪ ﺗﻮ از ﻗﻠﺒﺖ آن ﭼﻨﺎن ﺑﺎ دﻗﺖ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺎور ﻛﻨﻲ‬

‫دﻳﮕﺮان اﻳﻦ ﻣﻬﺎرت را ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﺧﻮدش دﻓﺎع ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎي او را رد ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻬ‪Ĥ‬ﻳﻦ ‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﻣﺮا دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻧﻈﺮت ﻟﻴﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬاري‪ .‬اﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻋﺸﻖ‬

‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﺧﻮدت را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮي را ﺑﻪ دﺳﺖ آوري‪ .‬ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻦ ﻧﺒﻮدي‪.‬‬

‫اﺧﻤﻬﺎي آﻳﻦ درﻫﻢ رﻓﺖ و ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺎﺷﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد وﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ دﻳﮕﺮ ﻛﺎﻓﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪاﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺮي و ﻧﮕﺮﻳﻨﻴﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺿﻌﻴﺖ ﻓﻌﻠﻲ اوﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻨﺠﻮر ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ .‬او ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ اداﻣﻪ ي اﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ او ﻗﻠﺒﺶ را ﺑﻪ‬

‫روي ﻫﻤﮕﺎن ﻗﻔﻞ ﻛﺮده آﻳﻦ آﻧﻘﺪر ﻧﺎراﺣﺖ و ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آن ﻟﺤﻈﻪ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ‬

‫ي ﻋﻤﺮ ﺳﻌﻲ در ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدن ﺗﻨﻔﺮ ﭘﺪرش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﻮده وﻟﻲ اﻳﻦ ﺑﻪ آن ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﺑﺎ ﺳﻴﻨﻲ ﭼﺎي وﺗﺮد ﺷﺪ و ﺧﻮاه ﻧﺎﺧﻮاه از اداﻣﻪ ي ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ آﺳﻮده ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﭼﻴﺪن ﻣﻴﺰ ﻋﺼﺮاﻧﻪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﺻﻼ ﻗﺒﻼ راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺪاي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ در ﮔﻮﺷﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪ ،‬ﭘﺪرش ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻗﻄﻌﺎ آن زن ﺟﻮان را ﻗﺒﻮل ﻧﺪارد و اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ ﺑﻮد‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ اﻓﻜﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ‬

‫ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺑﺮاي ‪ 3‬ﻗﺎﺷﻖ ﺷﻜﺮ ﺗﻜﺎن داد‪.‬‬

‫اراده و ﺗﺼﻤﻴﻢ در آن ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ ﺑﻪ وﺿﻮح دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي ادﻣﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺸﻮد ﺑﺎ ﻳﻚ اﺷﺎره اﻧﮕﺸﺖ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪش‪ .‬او ﻓﻜﺮ‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﭘﺪرش ﺑﺮاي ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﻤﻴﻦ وﻳﺰﮔﻲ اﺳﺖ‪ .‬از وﻗﺘﻲ آﻳﻦ ‪ 20‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬او و ﺑﺎرﺑﺎرا را در ﻫﺮ ﻓﺮﺻﺘﻲ‬

‫ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﻬﺴﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﻣﻲ رﻓﺖ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﻢ آﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ‪4‬ﺳﺎل از اﻳﻦ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺑﻮد و ﺗﻬﺪﻳﺪي ﺟﺪي ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻧﻤﻲ رﻓﺖ‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ در ﺷﺮف اﺗﻔﺎق‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ از ﻳﻚ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺳﺎﻛﻦ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ او ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﺮاي ازدواج ﺑﺎ اﻳﻦ‬

‫ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲ داد‪ .‬وﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺪش ﻧﻤﻲ آﻣﺪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي واﻟﺪﻳﻨﺸﺎن ﭘﻴﺶ رود وﻟﻲ اﻳﻦ اﺻﻼ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫دوﺑﺎره ﺻﻮرت ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن را در ذﻫﻦ ﻣﺠﺴﻢ ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﺣﺎﻻ ﻋﻠﺖ ﻏﻤﮕﻴﻨﻲ آن ﭼﺸﻤﻬﺎي ﻋﺴﻠﻲ را ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس‬

‫ﻛﺮد ﻛﻪ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ از ﻣﺮي ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ زود ﻋﻘﻞ ﻧﻬﻴﺒﻲ ﺑﺮ او زد‪ .‬او ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ‬

‫را در ﻣﻮرد ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن از ذﻫﻨﺶ دور ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻗﻮل داده ﺑﻮد ﻛﻪ او را از راه ﺑﻪ در ﻧﻜﻨﺪ و ﺗﻲ اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ازدواج دﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ اﻋﻼم ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﭘﺪرش‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﭼﻮن ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﻣﺮي رﻓﺘﺎري ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﻻن اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ از او ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫واﻗﻌﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺎﺳﻒ ﺑﻮد ﻛﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﭘﺪر ﻣﺮي اﻃﻼﻋﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﻗﺒﻞ از ﺗﺮك ﺧﺎﻧﻪ ‪ ،‬ﻛﻼه ﺣﺼﻴﺮي ﻟﺒﻪ ﭘﻬﻨﺶ را ﺑﺮذاﺷﺖ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮ روي اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد و در آﺧﺮﻳﻦ‬

‫ﻣﻼﻗﺎﺗﺸﺎن ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ دو ﻛﻚ و ﻣﻚ ﻛﻢ رﻧﮓ روي ﺑﻴﻨﻲ اش اﺷﺎره ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻧﻜﻨﺪ اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ اﻳﻦ ﻛﻚ و ﻣﻜﻬﺎ را دﻳﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ اﺷﺮاف زاده از ﻫﺮ زن‬

‫ﺟﻮان ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮده اي اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺻﻮرﺗﺶ اﻫﻤﻴﺖ زﻳﺎدي ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎي دﻳﺮوز ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ‬

‫رﺳﻴﺪ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ اﺻﻼ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻳﻞ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻳﺎد آوردن ﻧﮕﺎﻫﻬﺎي او ﺳﺮخ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ‪ ....‬اﻧﮕﺎر او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ‪ ...‬راﺳﺘﺶ ﻣﺮي ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ او ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮ ﺧﻼف اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﻣﺼﺮاﻧﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﻘﺒﺌﻼﻧﺪ ﻛﻪ اﺻﻼ ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ آن ﻟﺮد ﺑﺪ ﻧﺎم راﺟﻊ ﺑﻪ او ﭼﮕﻮﻧﻪ‬

‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺮﺧﻼف آن روﺑﺎن ﻛﻼه را ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭼﺎﻧﻪ اش ﺑﺴﺖ و از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬

‫از ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺮگ ﭘﺪرش اﺻﻼﺑﻪ ﮔﻴﺎﻫﺎن ﺑﺎﻏﭽﻪ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪.‬ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ اﻣﺮوز ﻧﻴﺎز ﺷﺪﻳﺪي ﺑﻪ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر در ﺧﻮد‬

‫اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﻠﻬﺎ را ﻣﺎدرش ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺮوﺳﻲ ﺑﺎ ﺧﻮد اورده ﺑﻮد‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ او ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﺎدرش از ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ‬

‫ﻛﻪ آﻧﻘﺪر دوﺳﺖ ذاﺷﺖ ‪ ،‬ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻛﻨﺪ؟ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻣﺮي ﻫﻢ ﻋﻼﻗﻪ ي زﻳﺎدي ﺑﻪ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻪ ﻳﺎد‬

‫روزي اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﻣﺘﺪرش ﺷﻜﻮﻓﻪ ﻳﻜﻲ از رزﻫﺎي ﭘﺮورﺷﻲ اش را ﭼﻴﺪ و ﺑﻪ او داد‪.‬‬

‫ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺘﻬﺎي ﺗﻨﺒﻠﺶ ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﻓﻜﺮ اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬

‫ذﻫﻨﺶ را ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺎ ارزش ﺗﺮ ﻣﻌﻄﻮف ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫دور ﺗﺎ دور ﺑﺎﻏﭽﻪ ﭘﺸﺖ ﺧﺎﻧﻪ را ﻳﻚ ردﻳﻒ ﺣﺼﺎر ﭼﻮﺑﻲ ﺑﺎ ارﺗﻔﺎع ‪ 4‬ﻓﻮت اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﺑﻴﺪ ﻣﺠﻨﻮن ﺑﺰرﮔﻲ و‬

‫ﺳﺎﻳﺒﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﮔﻠﻬﺎي ﺳﻮﺳﻦ در روزﻫﺎي ﮔﺮم ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﺪرش ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﻤﺎر ﺷﻮد اﻛﺜﺮ اوﻗﺎت‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮﻫﺎ را در آﻧﺠﺎ ﻣﻲ ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ راﺣﺘﻲ ﭘﺪرش ﻧﮕﺎه ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬ﻛﺸﻴﺶ اﻏﻠﺐ در آﻧﺠﺎ اﺳﺘﺮاﺣﺖ‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻛﺘﺎب ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﻧﮕﺎه ﮔﺬرا ﻫﻢ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻗﻠﺐ دردﻧﺎك ﻣﺮي را ﺗﻜﺎن دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨﺪ و ﻧﺒﺎﻳﺪ اﺟﺎزه ﻣﻲ داد دوﺑﺎره ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺑﺮ او ﻏﺎﻟﺐ ﺷﻮد‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اش اداﻣﻪ ﻣﻲ داد‪.‬‬

‫ﻗﻄﻌﺎ ﭘﺪرش ﻫﻤﻴﻦ را ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻲ را ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮل رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﮔﻠﻬﺎي ﺗﺎزه ﺷﻜﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﮔﻴﺎﻫﺎن ﺑﻪ ﭘﺎس‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻗﺪرداﻧﻲ از زﺣﻤﺎت او ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﻬﻲ ﺗﺎزه ﺷﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي ﻧﻮر دراز ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎك ﻣﺮﻃﻮب و ﺗﻴﺮه ﭼﺴﺒﻴﺪه ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻮي‬

‫ﻣﻄﺒﻮﻋﻲ داﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺣﺎﺻﻠﺨﻴﺰي اش ﺑﻮد‪ .‬در اﺳﻤﺎن ﻳﻚ ﺗﮕﻪ اﺑﺮ ﻫﻢ دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ و آﻓﺘﺎب ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ‬

‫ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺗﺎﺑﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﻲ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه دﺳﺘﻤﺎﻟﻲ از ﺟﻴﺒﺶ ﺑﻴﺮون آورد و ﺑﻌﺪ از ﺑﺎز ﻧﻤﻮدن دﻛﻤﻪ ﻫﺎي ﻳﻘﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺎك ﻛﺮدن داﻧﻪ‬

‫ﻫﺎي ﻋﺮق از روي ﮔﺮدن و ﮔﻠﻮﻳﺶ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻧﮕﺎﻫﻲ را اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ در ورودي ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺣﺘﻤﺎﻻ اﻧﻘﺪر ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮده ﻛﻪ دﭼﺎر ﺧﻴﺎﻟﭙﺮدازي ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻫﻨﻮز اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﺴﻲ داﺷﺖ او را ﻣﻲ ﭘﺎﻳﻴﺪ‪ .‬اﻧﻘﺪر اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻗﻮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف در ﭘﺮﭼﻴﻦ‬

‫ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ از ﺗﺮس ﺧﺸﻜﺶ زد‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺳﻦ ﺟﻮرج در ﺣﻴﺎط ﻛﻠﻴﺴﺎ‪ .‬در ﺑﺎﻻي ﭘﺮﭼﻴﻦ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮدي ﺧﻮش ﺗﻴﭗ ﺗﺮ ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮ و ﻣﺮداﻧﻪ ﺗﺮ از او ‪ ،‬ﺳﺮاغ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫اﺻﻼ اﻣﻜﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭘﻠﻚ زد ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ اﻳﺎ اﻳﻦ زاﻳﻴﺪه ي ﺧﻴﺎﻻﺗﺶ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد آﻳﻦ ﻫﻨﻮز آﻧﺠﺎ ﺑﻮد و ﺑﺎ‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻛﻨﺎﻳﻪ آﻣﻴﺰ ﺑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺠﻴﺐ و ﺷﻚ ﺑﺮ اﻧﮕﻴﺰ روز ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ رازي را در‬

‫ﻣﻮرد او ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪ .‬رازي ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺧﻮدش از آن اﻃﻼﻋﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﻛﺎﻣﻼ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ در ﻣﻮرد او ﻧﻤﻲ داﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮن او اﺻﻼ رازي ﻧﺪارد‪ .‬وﻟﻲ‬

‫ﺑﻪ دﻻﻳﻞ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﻲ اﻳﻦ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﻧﻴﺰ او را آرام ﻧﻜﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ ﻛﺎري دارﻳﺪ؟‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻧﮕﺎه اﻳﻦ ﺑﻪ ﻳﻘﻪ ﺑﺎز ﻟﺒﺎس او اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺳﺮخ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ دو ﻃﺮف ﻳﻘﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﭽﺴﺒﺎﻧﺪ وﻟﻲ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ اﺻﻼ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻪ او ﻧﻜﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ ﻛﻪ اﺻﻼ دﻟﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ و ﻣﺮي ﺑﻴﺸﺘﺮ رﻧﺠﻴﺪه ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻜﻪ او اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻔﻬﻤﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪-‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻛﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﻢ؟ آﻗﺎي ‪ ...‬ﻟﺮد ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ؟‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرت آﻳﻦ ﻋﻮض ﺷﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ﺗﺮ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺳﻴﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ دﻟﭽﺴﺒﻲ‬

‫اﺷﺘﻴﺎق و ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻣﻮج ﻣﻲ زدو‬

‫‪ -‬ﻧﻪ وﻟﻲ ﻛﺎري ﻫﺴﺖ ﻛﻪ دوﺳﺖ دارم اﻧﺠﺎم دﻫﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺗﻤﺎن ﮔﻔﺘﻢ ‪ ،‬او ﻣﺮا از ﻓﻮت ﭘﺪرﺗﺎن ﻣﻄﻠﻊ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ اﻧﺪوﻫﮕﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﺑﺎﻳﺪ‪...‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اﺳﺐ ﺳﻴﺎﻫﺶ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺣﺼﺎرﻫﺎي ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬اﺷﺎره اي ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﺶ داﺷﺘﻢ اﺳﺐ ﺳﻮاري ﻣﻲ ﻛﺮدم و ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺧﻮب ‪ ...‬ادب ﺣﻜﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ زودﺗﺮ ﺑﻴﺎﻳﻢ و ﻣﺮاﺗﺐ ﺗﺴﻠﻴﺘﻢ را‬

‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﺑﺮاز ﻛﻨﻢ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺟﺴﺎرت ﻛﺮده ام ‪ ،‬ﭘﻮزش ﺑﺨﻮاﻫﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﺪاﻗﻞ ﻛﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻜﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اول ﺑﻪ زﻣﻴﻦ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﺳﺮش را ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر آﻫﺴﺘﻪ ﺗﮕﺎن داد‪ .‬او آﻧﻘﺪر ﺑﺎ ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ و ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻣﻌﺬرت‬

‫ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﻛﻪ ﻳﻚ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ي ﻣﺪرﺳﻪ اي ﻣﺘﻤﺮد ﺑﻮد‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ‪ ،‬اﺻﻼ اﻣﻜﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺮي‬

‫ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺪاﻓﻌﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ رﻓﺘﺎر اﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺣﺪ ﺗﺼﻮرش ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎرش ﻧﻮر و‬

‫ﮔﺮﻣﺎ در دل او ﺑﻪ وﺟﻮد اورد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ‪ ....‬ﻣﺘﺸﻜﺮم‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟﻄﻒ ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ اﮔﺮ زﻳﺎده روي ﻛﺮدم‪ .‬راﺳﺘﺶ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﻴﭻ ﺧﻄﺮي ﻣﺮا ﺗﻬﺪﻳﺪ‬

‫ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .....‬ﻓﻘﻂ اﻳﻨﻜﻪ ‪ ....‬ﺧﻮب ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد‪...‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد‪ .‬ﻋﻘﺪه اي در ﮔﻠﻮﻳﺶ ﻣﺎﻧﻊ اداﻣﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻣﺪ و اﻫﺴﺘﻪ ﭼﻔﺖ در ﺣﺼﺎر را ﺑﺎز ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﺧﻮدش آﻣﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‬

‫آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺧﻼ اﻃﺮاﻓﺶ را ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﻣﻮﺛﺮ ﺧﻮد ﭘﺮ ﻛﺮد‪ .‬او ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﻜﻪ وﺟﻮدش در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﺑﺎﻏﭽﻪ آرام ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﻲ‬

‫ﺟﻠﻮه ﻛﻨﺪ ﺳﺮزﻧﺪه و ﺟﺬاب ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آراﻣﻲ دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺖ ‪ ،‬ﻣﺮي ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎوﻗﺎر و ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫اﮔﺮ روزي ﻓﺮﺷﺘﻪ ي ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻲ آﻣﺪ و ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ روزي ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮد ﺟﺬاﺑﻲ دﺳﺘﻬﺎي ﻛﺜﻴﻒ و ﮔﻞ آﻟﻮد او‬

‫را آﻧﻘﺪر ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ در دﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮد اﺻﻼ ﺑﺎورش ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن اﻳﻦ روﻳﺪاد ﺑﺪون ﻫﻴﭻ آﮔﺎﻫﻲ ﻗﺒﻠﻲ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻋﻜﺴﺎ اﻟﻌﻤﻠﻲ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻮﻳﻲ در ﻣﺎﻳﻊ ﻏﻠﻴﻈﻲ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﻜﺮ و ﺳﺨﻨﻲ را از او ﺳﻠﺐ‬

‫ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫دﺳﺘﻬﺎي ﻣﺮداﻧﻪ و ﮔﺮم آﻳﻦ ﺟﺮﻗﻪ اي از اﺣﺴﺎﺳﺎت را ﺑﻪ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻳﺦ ﻛﺮده ﻣﺮي ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮد‪ .‬ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺳﻴﺎﻫﺶ ﺑﺎ دﻟﻮاﭘﺴﺴﻲ‬

‫آﺷﻜﺎري ﺑﻪ دﻗﺖ او را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻼﻗﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﻣﺮي ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﻧﻔﺲ ﺑﻜﺸﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻳﻚ‬

‫ﭼﻴﺰي ﻣﺤﻜﻢ ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﻓﺸﺎر ﻣﻲ داد‪.‬‬

‫ﺳﺮش را ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﭼﻮن دﻳﮕﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻛﻨﺘﺮل اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ او ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻛﺖ ﻗﻬﻮه اي ﺗﻴﺮه اش درﺳﺖ ﻗﺎﻟﺐ ﺷﺎﻧﻪ‬

‫ﻫﺎي ﻋﺮﻳﻀﺶ ﺑﻮد‪ .‬آن ﺟﻠﻴﻘﻪ ﻃﺮح دار ﺑﻪ روي ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﺳﻔﻴﺪ آﻫﺎرزده اش و آن ﺷﻠﻮار ﻗﻬﻮه اي ﺗﻴﺮه ﺑﺪون ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﭼﻴﻦ و‬

‫ﭼﺮوك ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﻴﻚ ﻣﻲ ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ .‬دوﺑﺎره ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻫﻤﺎن ﻣﺮد روﻳﺎﻫﺎي دوران‬

‫ﺟﻮاﻧﻲ اش اﺳﺖ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش آﻣﺪ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي دﺧﺘﺮي ﺟﻮان زﻧﻲ ‪ 23‬ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ از زﻣﺎن ازدواﺟﺶ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ .‬ﺳﻦ او‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺳﻨﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ازدواج ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوه آﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﺑﻠﻮغ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻳﻚ ﻣﺮد ﺑﺮ‬

‫اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ وﺿﻌﻴﺖ اﺷﻔﺘﻪ اش ﺷﺪ‪ .‬ﻟﺒﺎش رﻧﮓ و رو رﻓﺘﻪ اش ‪ ،‬ﻣﻮﻫﺎي درﻫﻢ و ﺑﺮﻫﻤﺶ زﻳﺮ آن ﻛﻼه ﺣﺼﻴﺮي ﻛﻬﻨﻪ ‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮر‬

‫ﻣﺮدي ﻣﺜﻞ آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ در ﻣﻮرد او اﺻﻼ ﺟﺪي ﻧﺒﻮد‪ .‬دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ ﺳﺎده در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺴﺮ ﻳﻚ ارل!!! ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬

‫ﻋﻠﺘﻲ ﺑﺮاي ﻋﻼﻗﻪ اﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ اﻳﻦ ﻋﻼﻗﻪ ي آﺷﻜﺎر را ﺟﺪي ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﻼﻗﻪ ي آﻳﻦ‬

‫اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﭘﺪرش ﺑﺴﻴﺎر ﺷﻜﻨﻨﺪه و اﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ ﻏﺮور ﻣﺎﻧﻊ از ﺟﺎري ﺷﺪه اﺷﻜﻬﺎﻳﺶ‬

‫ﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد داﻧﻪ ﻫﺎي درﺧﺸﺎن اﺷﻚ را ﻛﻪ در ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ اش دﻳﺪ ‪ .‬دﻟﺶ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮاي او‬

‫ﻣﻲ ﺳﻮﺧﺖ‪ .‬از دﻳﺮوز ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل اﺻﻼ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد او را از ذﻫﻨﺶ ﺑﻴﺮون ﻛﻨﺪ و ﻣﺪام ﺧﻮدش را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻮن او‬

‫را ﺗﺮﺳﺎﻧﻴﺪه ‪ .‬در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ اﮔﺮ ﺑﺮود و ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺮاي از دﺳﺖ دادن ﭘﺪرش ﺑﻪ او ﺗﺴﻠﻴﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪،‬‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺣﻮاس ﭘﺮﺗﻲ اش از ﺑﻴﻦ ﻣﻲ رود‪ .‬وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ ﻟﻄﻴﻒ ﻣﺮي ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ ،‬اﺣﺴﺎس‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻋﺠﻴﺒﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﻧﻴﺮوﺋﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻧﺎم آن را ﭼﻪ ﺑﮕﺬارد ‪ ،‬او را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ روي ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي‬

‫ﺳﻔﻴﺪ او ﺧﻴﺮه ﻣﺎﻧﺪ و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﻈﺎره ﮔﺮ ﺗﻼﺷﺶ ﺑﺮاي ﻛﻨﺘﺮل اﺷﻜﻬﺎﻳﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ اﻳﻦ ﺗﻼش او را ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﻏﺮورش اﻳﻦ‬

‫را ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﻇﺮف ﺧﻮد ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻣﻼﻳﻤﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻛﺎري ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ اﻧﺠﺎم دﻫﻢ؟‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او ﻛﺮد و ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻛﺎري از دﺳﺖ ﻛﺴﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮم ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﺗﻨﻬﺎﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺑﺮاﻳﺮوود ﻧﻤﻲ روﻳﺪ؟ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ از ﺷﻤﺎ دﻋﻮت ﻛﺮده ﺗﺎ ﺑﺎ‬

‫آﻧﻬﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎ آﻏﻮش ﺑﺎز از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ آﻳﻦ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﻳﺶ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد ‪ ،‬ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬اﺻﻼ ﻛﺎر درﺳﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن ﭼﻴﺴﺖ؟ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﺎﻣﻼ درﺑﺎره ﻋﺸﻖ و ﻋﻼﻗﻪ اش ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﻳﻢ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد‪ .‬او ﻣﺸﺘﺎق ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او ﻛﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﻧﺎ ﻣﻌﻠﻮم در ﺣﻴﺎط ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻲ ﻓﻜﺮي ﻣﺮا ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻳﻚ ﺳﺎل ﻫﻢ از ازدواج آﻧﻬﺎ ﻧﻤﻲ ﮔﺬرد‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ‬

‫ﻛﺮده اﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﻖ آﻧﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻧﮕﺮاﻧﻲ در ﻣﻮرد ﻣﺸﻜﻼت ﻣﻦ در زﻣﺎن ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪن ﻧﻮزادﺷﺎن ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎ‬

‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻧﮕﺎه آﻳﻦ ﺗﻼﻗﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬دﻧﺒﺎل ﻛﺎر ﻣﻲ ﮔﺮدم‪ .‬ﻣﺜﻼ ﻣﻌﻠﻢ ﺳﺮﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎ ‪ ...‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ‪ .‬وﻟﻲ ﻫﺮﺟﻮر ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻛﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ آﻧﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮ ‪...‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺬاﺷﺖ آﻳﻦ ﺣﺮﻓﺶ را ﺗﻤﺎم ﻛﻨﺪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﻢ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ام‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﺴﺌﻮل زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬دارم روي ﭘﺎي ﺧﻮدم ﺑﺎﻳﺴﺘﻢ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﺎﻫﻢ‬

‫اﺣﺴﺎس ﻛﻨﻢ ﻛﻪ دارم ﺻﺪﻗﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮم‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎ ﺗﺤﺴﻴﻦ زﻳﺎدي ﺑﻪ او ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن ﭼﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖ و ﻏﺮوري داﺷﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي ﻣﺜﻞ دﻋﻮت وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ را رد ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد او ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻮد و واﻗﻌﺎ‬

‫ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﭼﺸﻢ داﺷﺘﻲ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻳﻜﺒﺎر دﻳﮕﺮ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻣﺮي را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬اﺻﻼ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازه ﻣﺘﻜﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ اﺷﻜﺎﻟﻲ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ دارد ﻣﺮاﻗﺒﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ و‬

‫وﺳﺎﻳﻞ آﺳﺎﻳﺸﺘﺎن را ﻣﻬﻴﺎ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي دﻳﮕﺮ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻴﻠﻲ ارام وﻟﻲ ﻣﺼﻤﻢ ﭘﺎﺳﺦ داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻦ و ﭘﺪرم از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ دﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺑﻮدم در ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬در آن زﻣﺎن ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﺮن ﻫﺰﻳﻨﻪ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ را ﻣﻲ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر آﻧﻬﺎ اﺻﻼ ﺻﺪﻗﻪ ﻧﺒﻮد ‪ .‬وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺪرم ﻛﺸﻴﺶ اﻳﻨﺠﺎ ﺷﺪ واﻧﺴﺖ ﺧﻮدش زﻧﺪﮔﻲ‬

‫ﻣﺎن را اداره ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺗﻤﺎم ﭘﺎرﺳﺎل را ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻮد و اﺻﻼ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻛﺎر ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ اﺟﺎزه داد ﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ‬

‫آﻧﻘﺪر او را دوﺳﺖ دارم ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ از او ﺳﻮاﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻛﺎر درﺳﺘﻲ‬

‫ﻧﻤﻲ آﻳﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﺰم و اراده آﻫﻨﻴﻦ را در ﺻﺪاي او ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ﭼﻴﺰي در دروﻧﺶ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن دﻗﻴﻘﺎ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ‬

‫رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺮاﻳﺶ اﺻﻼ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﺪارد دﻳﮕﺮان در آن ﻣﻮرد ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﺳﺘﻘﻼل ﻣﺮي ﺑﺮاي آﻳﻦ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ او اﺣﺴﺎس ﻧﺎ ﺗﻮاﻧﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺣﻖ ﻧﺪارد ﻛﻪ در ﻛﺎر ﻣﺮي دﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدداري ﻛﻨﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ‬

‫ﺗﻜﺬﻳﺐ ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اراده ﺷﻤﺎ را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﮔﺮﭼﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻗﺒﻮل ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ رﺿﺎ و رﻏﺒﺖ اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺠﺎع ﻫﺴﺘﻴﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫وﻗﺘﻲ ﻣﺮي ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ اش ﻣﺎﻧﻨﺪ دو ﻳﺎﻗﻮت ﻃﻼﻳﻲ ﻣﺮﻃﻮب ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ وآﻳﻦ آﻧﻘﺪر ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮار‬

‫ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻳﺎدش رﻓﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻣﺮي ﻫﻴﭻ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ او ﻧﺪارد و دﻳﺮوز ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ دﺧﺘﺮ اﺻﻼ ﺑﺮاﻳﺶ‬

‫اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﻣﺮي زﻣﺰﻣﻪ ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺠﺎع ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ درﺳﺖ ﻛﻨﻢ‪ .‬از وﻗﺘﻲ ﭘﺪر رﻓﺘﻪ ‪ ،‬اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪن ﺑﺮاﻳﻢ‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺪاﻳﺶ در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻼش ﻛﺮد ﺗﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺪون او ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻗﻄﺮه اﺷﻜﻲ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮوارﻳﺪ ﺑﻪ روي ﮔﻮﻧﻪ اش ﻏﻠﻄﻴﺪ‪ .‬ﻗﻠﺐ اﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ در ﺳﻴﻨﻪ اش ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎه‬

‫ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از ﭼﺮﺧﺶ دور زﻣﻴﻦ اﺟﺘﻨﺎب ﻛﻨﺪ اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﻣﺮي را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫در زﻳﺮ ﺷﺎخ و ﺑﺮگ ان ﺑﻴﺪﻣﺠﻨﻮن ﺗﻤﺎم اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻣﺮي درﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ و اﺟﺎزه داد اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ او را در ﺑﺮ ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﻣﺮي‬

‫در زﻳﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﻲ ﺧﻮد ﺳﻴﻨﻪ ﻣﺤﻜﻢ و ﺳﺘﺒﺮ آﻳﻦ را اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت زﻧﺪﮔﻲ آرزوﻳﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﺴﻲ او را اﻳﻦ‬

‫ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺤﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﭘﺪرش او را ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ داﺷﺖ وﻟﻲ اﻫﻞ ﺑﻐﻞ ﻛﺮدن و آرام ﻛﺮدن او ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ داد‬

‫درﺑﺎره ي ﻣﺸﻜﻼت ﻣﺮي ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺧﺪا ﻣﺼﺎﺋﺐ زﻧﺪﮔﻲ را ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ را‬

‫ﻗﻮي ﺑﺎر ﺑﻴﺎورد ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻣﺮي او را دوﺳﺖ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺳﻴﻼب اﺷﻚ از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮازﻳﺮ ﺑﻮد‪ .‬و در ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎل اﺣﺴﺎس ﻛﺮد دﺳﺘﻤﺎﻟﻲ ﺑﺰرگ در دﺳﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﮔﻮﺷﻪ آن‬

‫دﺳﺘﻤﺎل ﻧﺨﻲ را ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮد دﻳﮕﺮ اﺷﻚ ﻣﺤﺎﻟﺶ ﻧﺪاد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ دردي را ﻛﻪ از زﻣﺎن‬

‫ﻣﺮگ ﭘﺪرش در دروﻧﺶ ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺳﻜﻮت ﭘﺸﺖ ﻣﺮي را ﻧﻮازش ﻣﻲ ﻛﺮد و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻖ ﺧﻖ او ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ درﺳﺖ ﻣﻲ ﺳﻮد‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺘﻬﺎ ﻳﻚ درد و رﻧﺞ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺸﻮد در درون ﻧﮕﻬﺶ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ آن را ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل درآوري وﻟﻲ اﻳﻦ درد ﻫﻤﭽﻨﺎن در درون ادم ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺣﺘﻲ ﺷﺎﻧﺲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدﻧﺶ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪.‬‬

‫ﻃﻨﻴﻦ ﺻﺪاﻳﺶ در ﮔﻮش ﻣﺮي ﺗﺴﻠﻲ ﺑﺨﺶ و ﻋﻤﻴﻖ ﺑﻮد وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درد ﻋﺠﻴﺒﻲ را در ﺻﺪاﻳﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺮد ﺧﻮدش رﻧﺞ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪن اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺮي را درﻫﻢ و ﺑﺮﻫﻢ رﻫﺎ ﻛﺮد‪ .‬و اﮔﺮﭼﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬

‫اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﺪ وﻟﻲ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﭼﻴﺰي در دروﻧﺶ در ﺷﺮف ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻐﻴﻴﺮي ﻛﻪ ﺧﻮدش ﻛﺎﻣﻼ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﭼﻴﺴﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮات ﭘﺪرش ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪ دﺳﺖ ﻗﻮي اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ را ﺑﻪ روي ﭘﺸﺘﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد و ﮔﺮﻣﺎي دﺳﺘﺶ از ﻣﻴﺎن ﻟﺒﺎس ﻧﺨﻲ ﻧﺎزﻛﺶ ﺑﺪن او‬

‫را ﺑﻪ ﻟﺮزه اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻟﺮزه اي ﻛﻪ ﻫﻴﭻ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎي ﻫﻮا ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬در اﻳﻦ زﻣﺎن اﻳﻦ ﻛﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت او را ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ در‬

‫ﺳﻜﻮت ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻔﺴﺶ ﺣﺒﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد از زﻳﺮ اﻧﺒﻮه ﻣﺰﮔﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ان ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎه‬

‫ﺷﺪ و ﺣﺎﻟﺘﻲ را در آﻧﻬﺎ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻧﺎﻣﺶ را ﭼﻪ ﺑﮕﺬارد‪.‬‬

‫ﻫﺮاﺳﺎن دوﺑﺎره او را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬اﻓﻜﺎر اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ را ﺑﻪ وﺿﻮح در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻲ دﻳﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻐﺮوراﻧﻪ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن اﻳﻨﺠﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ وﻟﻲ ﻣﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻴﺰي از اﻓﻜﺎرش را در آن ﭼﺸﻤﺎن ﺑﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺸﻚ و‬

‫رﺳﻤﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ .‬وﻟﻲ اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﭘﻴﭽﻴﺪه ﻧﻜﻨﻴﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ اﻓﺴﺮده و ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮدﻳﺪ و ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ آراﻣﺘﺎن ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ در ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎﻫﺶ ﺗﺤﺴﻴﻦ و ﻟﺬت ﭘﺮﺗﻮ اﻓﻜﻨﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺻﺮﻳﺢ و ﺑﻲ ﭘﺮده ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ‪ ،‬دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺧﻴﺮه ﺑﻪ روي ﻳﻘﻪ ﺑﺎز ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﻣﺎﻧﺪ و آﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬ﺗﺎزه در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺮي ﻳﺎدش اﻣﺪ دﻛﻤﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻳﻘﻪ اش ﺑﺎز اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آﻳﻦ او را ﺧﺠﺎﻟﺖ زده‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش ﺧﻴﺲ ﻋﺮق ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺨﻨﺎن ﺑﻌﺪي اﻳﻦ ﺗﻤﺎم اﻓﻜﺎر ﻣﺮي را از ﺑﻴﻦ ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن ‪ ،‬اﮔﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر اﻧﺠﺎ ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ ‪ ،‬اﻣﻜﺎن دارد ﻧﺘﻮاﻧﻢ وﺳﻮﺳﻪ ﻫﺎي ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻨﻔﻲ دﻫﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻳﻘﻪ اش را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺴﺎن ﭘﺴﺘﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺗﻌﺠﺒﻲ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻟﻘﺐ اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم را داده اﻧﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﭼﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ و ﻣﺮي ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ را در وﺟﻮ او ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ اﻫﺴﺘﻪ و ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬از ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮن ﻣﻲ ﺷﻮم اﮔﺮ دوﺑﺎره ﻣﺮا ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺎم ﺧﻄﺎب ﻧﻜﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬و اﮔﺮ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻢ؟‬

‫او ﻳﻚ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي آﻣﺪ و ﻣﺮي ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎر ﻳﻚ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﻛﺮدم ﻛﻪ اﻳﻨﻜﺎر را ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﻣﺮا ﻧﻤﻤﻲ ﭘﺬﻳﺮﻳﺪ‪....‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻌﻨﻲ دار ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ‪ ...‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم دﻳﮕﺮ ﺟﻠﻮ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻧﻈﺮ ﻣﺴﺎﻋﺪﺗﺎن را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ‪ ...‬ﺗﻮ ‪ ...‬ﻳﻚ‪ ...‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي اﻧﻘﺪر ﭘﺴﺖ ﻧﻴﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ را ﺑﻪ روي ﺗﻮ ﺑﮕﺬارم‪ .‬ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ دﻳﮕﺮ ه اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻲ اﻳﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ از آﻧﺠﺎ دور ﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ او را ﺑﺎ دﻟﺨﻮري و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻟﺬت ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ دﻳﺪ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او در ﺧﻮدش اﺣﺴﺎس‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﻋﺠﺐ ﻣﻮﺟﻮدي ﺑﻮد اﻳﻦ ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن! آدم اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬درﺳﺖ‬

‫ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ ﻣﻄﻴﻊ و ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮدارش ﺑﺎرﺑﺎرا‪ .‬ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎر ﻫﺸﺪار وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺪرش ﻫﻴﭻ وﻗﺖ دﺧﺘﺮ ﻳﻚ‬

‫ﻛﺸﻴﺶ ﺳﺎده را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﺧﻄﻮر ﻛﺮد‪ .‬ﭼﻪ ﻗﺪر ﭘﺪرش ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ‪،‬اﮔﺮ او ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺜﻞ ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن‬

‫ازدواج ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻧﻈﺮ ﻋﺰم و اراده ﺣﺮﻳﻒ ﭘﻴﺮﻣﺮد و ﺣﺘﻲ ﺑﻬﺘﺮ از او ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻓﻜﺮي آﻫﺴﺘﻪ اﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮش ﺧﻄﻮر ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﻤﺴﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺟﺎﻟﺒﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﻜﺮ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي را ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺗﺎزه ﻛﺎﻣﻼ واﺿﺢ ﺑﻮد اﻳﻦ زن از او ﻧﻔﺮت داﺷﺖ‪ .‬او ﺣﺘﻲ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﭘﻴﺶ رﻓﺖ ﻛﻪ رو در روي او اﻳﺴﺘﺎده و اﻳﻦ را اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم‬

‫ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﺮدان ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻤﻲ ﺟﺮات ﮔﻔﺘﻨﺶ را داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ان ﻓﻜﺮ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮر را ﻛﻪ در ﺿﻤﻴﺮ ﻧﺎﺧﻮد آﮔﺎﻫﺶ ﻣﺮﺗﺐ ﺷﺎخ و ﺑﺮگ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ از ذﻫﻨﺶ زدود ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ راه اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ‬

‫ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺑﺮاﻳﺮوود ﺑﺮﮔﺮدد و از ﺑﻘﻴﻪ ﺳﻔﺮش ﺑﺎ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ و ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﻟﺬت ﺑﺒﺮد‪ .‬ﭼﻨﺪ روز دﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻟﻨﺪن ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺸﺖ و‬

‫زﻧﺪﮔﻲ اش را از ﺳﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺪرش را ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﻜﺮ ازدواج ﺑﺎ آن دﺧﺘﺮك روﺳﺘﺎﻳﻲ را ﺑﻪ ﺳﺮش راه دﻫﺪ‪ .‬ﺳﺴﭙﺲ‬

‫ﺑﻪ ﻃﺮف اﺳﺒﺶ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻧﺮده ﻫﺎي ﭘﺮﭼﻴﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد رﻓﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ از ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ آن ﺧﺎﻧﻪ آﺟﺮي ﻗﺮﻣﺰ‬

‫رﻧﮓ ﺧﻮدداري ﻛﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻜﺎن ﺧﻮردن ﭘﺮده ي اﺗﺎﻗﻲ در ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺮي داﺷﺖ او را ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻲ‬

‫اﺧﺘﻴﺎر ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ و راﻫﻲ ﺑﺮاﻳﺮوود ﺷﺪ‪.‬‬

‫روز ﺑﻌﺪ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻛﺸﻴﺶ اﻣﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻣﻞ دﻋﻮت ﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﺮاي ﺷﺎم در ﺑﺮاﻳﺮوود ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻛﻪ دﻋﻮت‬

‫را ﻧﻤﻲ ﭘﺬﻳﺮد‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ‪ .‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ آن ﻣﺮددر آﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬اﺻﻼ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺑﺮاﻳﺮوود ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﻣﺮاﺗﺐ‬

‫ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ اش را ﺑﻪ آن ﻣﺮد اﺑﻼغ ﻛﺮد‪ .‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﺷﺎم ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺴﺘﺨﺪم ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد و رﻓﺖ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در را ﺑﺴﺖ ‪ ،‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﻛﺎرﺗﻲ ﻛﻪ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻣﻐﺮوراﻧﻪ ﭼﺎﻧﻪ اش‬

‫را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﻮرا آن را در ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ و دوﺑﺎره ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ‬

‫روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺗﺎﻳﻤﺰ و ﭘﺴﺖ ﺷﺪ‪ .‬دور ﭼﻨﺪ اﮔﻬﻲ را ﺧﻂ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺪام ار آﻧﻬﺎ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺷﺮح ﺣﺎﻟﻲ از ﻣﺘﻘﺎﺿﻲ ﺷﻐﻞ ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻛﻨﺎر ﻣﻴﺰ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﻪ روي زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻣﺪادش را ﻳﺮداﺷﺖ و ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي آﮔﻬﻲ را ﺑﻪ دﻗﺖ از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ‬

‫ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬از ﻓﻜﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻪ ﻛﺎري ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻜﻨﺪ دﻟﺸﻮره ﻋﺠﻴﺒﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻐﻠﻲ او را از ﻫﺮ ﭼﻴﺰي و‬

‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺶ اﺷﻨﺎ ﺑﻮد ‪ ،‬ﺟﺪا ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ درﺳﺘﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ دوﺑﺎره دﻋﻮﺗﻨﺎﻣﻪ را از درون ﺳﻄﻞ اﺷﻐﺎل ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬در ﺻﻮرﺗﺶ آرزو ﻣﻮج ﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫زد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ‪ ،‬ﭼﺮا ﺣﺎل ﻛﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺷﺮوع زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺪﻳﺪش ﺑﻪ ﺟﺎي دﻳﮕﺮي ﺑﺮود و دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ را‬

‫ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺟﻮد اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺧﻮدش را از دﻳﺪار او ﻣﺤﺮوم ﻛﻨﺪ؟ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﺗﺮك اﻧﺠﺎ‬

‫داﺷﺖ ‪ ،‬دﻳﺪار دوﺳﺘﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮاﻳﺶ ارزﺷﻤﻨﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ‪ ،‬ﺻﺪاﻳﻲ ﻣﺒﻬﻢ ﻧﻴﺰ از دروﻧﺶ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺎري ﻧﻜﺮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺗﻮ را ﺑﻮﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد‪..‬‬

‫آﻳﺎ او ﻫﻤﺘﻨﻄﻮر ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ داﺷﺖ ﻣﺴﺎﻟﻪ را ﭘﻴﭽﻴﺪه اش ﻣﻲ ﻛﺮد؟ آﻳﻦ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﺻﻼ آن را ﺟﺪي ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﻘﺒﻮﻻﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﺮود‪.‬‬

‫ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻣﺮي ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﻜﺮش را ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮك ﻛﺮد‪ .‬ﭘﻴﺎده روي ﻣﺴﻠﻤﺎ ذﻫﻨﺶ را ﺑﺎز ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ اواﺧﺮ ‪ ،‬ﻗﺪم زدن در ﻣﻴﺎن درﺧﺘﺎن ﺑﻪ او آراﻣﺶ ﻣﻲ داد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﻣﺮوز ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫وﻟﻲ اﺻﻼ ارام ﻧﺸﺪ‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪ اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ و ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﻪ ﻃﺮف اﻳﻦ آدم ﻫﺮزه و‬

‫ﺑﺪﻧﺎم ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ؟ ﭼﺮا ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻋﻮاﻃﻔﺶ را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ؟‬

‫در اﻣﺘﺪاد ﭘﺮﭼﻴﻨﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪه از ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎي ﺗﻤﺸﻚ ﺑﻪ راﻫﺶ اداﻣﻪ داد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻛﻨﺎر ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن رﺳﻴﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ‬

‫ﻟﺐ داﺷﺖ‪ ،‬دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﻣﺎﺗﻴﻮ ﺑﺮاون ﺗﻜﺎن داد‪ .‬او ﻗﻴﭽﻲ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻲ در دﺳﺖ داﺷﺖ و ﮔﻞ و ﮔﻴﺎﻫﺎن اﻃﺮاف ﻛﻠﻴﺴﺎ را ﻫﺮس ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آورد ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﻴﺮﻣﺮد از زﻣﻴﻨﻬﺎي ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد وﺑﻲ ﺑﺮﺧﻼف ﻣﻌﻤﻮل ﺣﻮﺻﻼ ﺻﺤﺒﺖ‬

‫ﻛﺮدن ﺑﺎ او را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫در اﻧﺘﻬﺎي ﺣﺼﺎر ‪ ،‬ﻣﺮي اﻳﺴﺘﺎد و ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻛﺮد‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻃﺮح ﺳﺎده اش ‪ ،‬ﻋﻤﺎرت ‪ ،‬دﻟﻨﺸﻴﻨﻲ و زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺧﺎﺻﻲ داﺷﺖ‪.‬‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﺑﺮاي ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎي رﻧﮕﻲ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﭼﺸﻢ را ﻧﻮازش ﻣﻲ داد ﻳﺎ ﺑﺮاي ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎي زﻳﺎب و‬

‫ﻃﻼﻳﻲ داﺧﻞ آن ﻗﻴﻤﺘﻲ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮد‪.‬‬

‫اﻣﺎ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﺮي را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﻧﭽﻪ ذﻫﻦ او را ﺑﻪ ﺧﻮد واﻣﻲ داﺷﺖ‪ ،‬زﻧﮓ ﺑﺮج ﺑﻮد‪ .‬زﻧﮓ ﺑﺰرگ ﻧﻘﺮه اي‬

‫ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺻﺪا در ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﺳﺎﻛﺖ و ﺧﺎﻣﻮش در ﺑﺎﻻي ﺳﺮش زﻳﺮ ﻧﻮر اﻓﺘﺎب ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪاي ﺑﺮج ‪ ،‬ﻫﻴﺠﺎن و اﺿﻄﺮاب ﺷﺪﻳﺪي در وﺟﻮدش زﺑﺎﻧﻪ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺑﭽﮕﻲ زﻧﮓ ﺑﺮج ﻛﻠﻴﺴﺎ را‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دوﺳﺖ داﺷﺖ و ﻫﻤﻴﺸﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد اﮔﺮ ﺑﺎﻻي ﺑﺮج ﺑﺮود ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ – ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎدرش آﻧﺠﺎﺳﺖ – ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬وﻟﻲ‬

‫وﻗﺘﻲ ‪7‬ﺳﺎل داﺷﺖ ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮد‪ .‬روزي دو ﭘﺴﺮ ﻛﻪ ﻣﺮي را ﺑﺎﻻي ﺑﺮج دﻳﺪﻧﺪ ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ اﮔﺮﭼﻪ از ﻣﺮي‬

‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﻲ دﺧﺘﺮك را ﻣﺴﺨﺮه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻣﺪام ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ او ﺟﺰ ﻳﻚ ﻋﺮوﺳﻚ ﻣﺘﺤﺮك ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ! ﻣﺮي‬

‫ﻣﻐﺮور ﺑﻪ آن دو ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺣﺴﻮدﻳﺪ! آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻼﻓﻲ ‪ ،‬دﺳﺖ و ﭘﺎﻳﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺗﺎ ﺑﺎﻻي ﺑﺮج آوردﻧﺪ و ﺗﻬﺪﻳﺪش ﻛﺮدﻧﺪ‬

‫اﮔﺮ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻜﻨﺪ از ﻫﻤﺎن ﺑﺎﻻ ﭘﺮﺗﺎﺑﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺮي ﻣﻐﺮور ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻜﻨﺪ وﻟﻲ ﺷﺎﻧﺲ آورد‪.‬‬

‫ﭼﻮن ﭘﺪر وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﻪ از آﻧﺠﺎ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ‪ ،‬ﭘﺴﺮﻫﺎ را ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ از آن زﻣﺎن ﻣﺮي دﻳﮕﺮ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﺑﺮج و ﻳﺎ ﺟﺎي‬

‫ﺑﻠﻨﺪ دﻳﮕﺮي ﺑﺮود‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﮔﺬﺷﺖ ﺳﺎﻟﻬﺎي ﻣﺘﻤﺎدي ﻣﺮي آن ﻟﺤﻈﻪ را ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮد‪ .‬ﭘﺪر وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ او را در‬

‫آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮد‪ .‬در آن ﻟﺤﻈﻪ او اﻣﻨﻴﺖ و آﺳﺎﻳﺶ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺮس را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺎزه دﻳﺮوز ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ‬

‫ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ او را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺮي آن اﺣﺴﺎس را دوﺑﺎره ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫وﻟﻲ او ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﺑﺮج ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ف ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺣﺴﺎس ﻧﺎاﻣﻴﺪي و ﺧﺸﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭼﺮا اﺟﺎزه داد دو ﺗﺎ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ اﻣﻨﻴﺖ و‬

‫اﺳﺎﻳﺸﻲ را ﻛﻪ در ﺑﺮج ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲ آورد از او ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ؟ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻫﻢ ﭘﺪر و ﻫﻢ ﻣﺎدرش از ﭘﻴﺶ او رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﺣﺴﺎس‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭘﻴﺶ ﺑﻪ آن ﻣﺤﻞ ﻣﻘﺪس ﻧﻴﺎز دارد‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺣﺎدﺛﻪ اي ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎن ﭘﻴﺶ اﺗﻔﺎق‬

‫اﻓﺘﺎده او را از ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻪ واﻟﺪﻳﻨﺶ ﻣﺤﺮوم ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻀﻮر آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ در ﺑﺮاﻳﺮوود ﻛﻪ او را از دوﺳﺘﻲ ﺑﺎ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﺤﺮوم ﻛﺮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ار آن‬

‫ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺤﻜﻢ و اﺳﺘﻮار ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اراده ‪ ،‬اﺿﻄﺮاب را از ﺧﻮدش دور ﻛﺮد و وارد ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺷﺪ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ را ﻋﻮض ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف در‬

‫ﺑﺮج راﻫﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫در ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﭘﻴﭻ در ﭘﻴﭻ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻲ اﻧﺘﻬﺎ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﺶ ﺷﺪت‬

‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﺮس زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺖ ﻛﻪ اﺻﻼ ﺑﻪ ﭘﻼ ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬دﺳﺖ ﻟﺮزاﻧﺶ را ﺑﻪ ﻧﺮده ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ ‪،‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﺎﻳﺶ را ﺑﻪ روي اوﻟﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﺻﻼ ﺑﻪ آن ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ از ﭘﻠﻪ‬

‫ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ رود ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﺗﺮﺳﻲ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫او ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮﻃﻮر ﺷﺪه ﺧﻮدش را ﺑﻪ آن ﺑﺎﻻ ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ وﻟﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭘﺎﻳﺶ را روي ﻟﺒﻪ ﭘﻴﺮاﻫﻨﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻟﻐﺰﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺣﺸﺖ‬

‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل دﻳﻮاﻧﻪ وار ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻧﺮده ﻫﺎ را ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬

‫وﺣﺸﺖ زده ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻛﻪ در ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻳﺎدي از او ﻗﺮار داﺷﺖ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﺳﺮش ﮔﻴﺞ رﻓﺖ‪ .‬ﻗﻠﺒﺶ در ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻣﻲ‬

‫ﻃﭙﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﻴﺪي ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﻧﺮده ﻫﺎ ﭼﺴﺒﻴﺪ‪ .‬ﭼﻨﻦ از ﺗﺮس ﺑﺮ ﺟﺎي ﻣﻴﺨﻜﻮب ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﺮود و ﻧﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﻧﻈﺮش ﻣﻲ آﻣﺪ ﻧﺮده ﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎي ﻣﺤﻜﻢ و اﺳﺘﻮار در اﻳﻦ دﻧﻴﺎي ﻣﺘﻐﻴﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻖ ﻫﻖ ﻛﻨﺎن ﺑﻪ ﺷﻜﺴﺘﺶ ﻣﻲ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ و ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﺮﺳﺶ از ﺑﻠﻨﺪي ﺷﺪ‪ .‬او ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﻴﺰي را ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻪ ﻗﺪر آﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ زﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﺮس و ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ او ادﻏﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﻴﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ‬

‫ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ در آﻧﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫و ﺑﻌﺪ در ﻣﻴﺎن اﺑﻬﺎم ﻧﺎﺷﻲ از اﺿﻄﺮاب ﺻﺪاﻳﻲ ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬ﺻﺪاﻳﻲ آﻫﺴﺘﻪ ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ و آﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ‪ » .‬آﻳﻦ؟« او از ﻛﺠﺎ ﺳﺮو ﻛﻠﻪ‬

‫اش ﭘﻴﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬ﻣﺮي ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ‪ .‬اﻫﻤﻴﺖ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺷﺪه ﻣﺮي؟‬

‫او ﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺳﺮش را ﺑﺎ ﻏﺼﻪ و درد ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺧﺠﺎﻟﺖ‬

‫ﻫﻢ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ آﻳﻦ او را در اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻲ دﻳﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﻼﻳﻤﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ‪ ،‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را از روي دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺮدارد ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻠﻨﺪه ‪ .....‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻠﻨﺪه‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ آﻳﻦ او را از زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد‪ .‬دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ و آﻫﺴﺘﻪ از ﻧﺮده ﺟﺪا ﻛﺮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﺮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﻜﻨﺪ ﭼﺴﺒﻴﺪن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻲ ﺛﺎﺑﺖ دﻳﮕﺮ در دﻧﻴﺎ ﺑﻮد ‪ ...‬آﻳﻦ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻧﻘﺪر اﻳﻦ را ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ او ﭼﺴﺒﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺑﺎزواﻧﺶ را ﺑﻪ دور ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﭘﻬﻦ او ﺣﻠﻘﻪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪن از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮي اﺻﻼ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ ﻫﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮش ﮔﻴﺞ‬

‫ﺑﺮود‪.‬‬

‫ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ذﻫﻨﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﺳﻤﺎن آﺑﻲ ﺑﺪون ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﻟﻜﻪ اﺑﺮ ‪ ،‬ﺻﺎف ﺻﺎف ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ‬

‫ﺗﺮس ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮ او ﭼﻴﺮه ﺷﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ اﻳﺴﺘﺎد و او را روي ﻳﻚ ﺷﻲ ﻧﺮم ﮔﺬاﺷﺖ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ اﻣﻜﺎﻧﭙﺬﻳﺮ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ از آﻧﺠﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ آراﻣﻲ دراز ﻛﺸﻴﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ‬

‫در اﻣﻨﻴﺖ اﺳﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﺳﻘﻒ ﻛﺮم رﻧﮓ اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را دﻳﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ آﻳﻦ ﺳﻴﻨﻜﻠﺮ را ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ‬

‫اﺷﻔﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻮﺟﻲ از ﻧﮕﺮاﻧﻲ در ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻴﺮه اش دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻴﻮان آﺑﻲ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ را ﺑﻨﻮش‪.‬‬

‫ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﺮي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻟﻴﻮان را ﮔﺮﻓﺖ و آب را ﻧﻮﺷﻴﺪ‪ .‬از ﻟﺮزش دﺳﺘﺎﻧﺶ اﺻﻼ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻜﺮد وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺗﺮس و وﺣﺸﺘﺶ‬

‫از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد از آن اﺗﻔﺎق ﺗﺎ ﺣﺪودي اﺣﺴﺎس ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫آﺧﺮ ﭼﺮا در ﻣﻴﺎن ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ‪ ،‬آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺎﻳﺪ او را در اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻲ دﻳﺪ؟ اﺻﻼ ﭼﻪ ﺟﻮري او را ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد؟ ﺑﺪون‬

‫اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ و ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ دﻗﺖ ﻟﻴﻮان را روي ﻣﻴﺰ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺸﻚ و ﺧﺸﻨﻲ ﻛﻪ اﺻﻼ‬

‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻠﺶ ﻧﺒﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﺮا ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﺪ؟‬

‫آﻳﻦ آﻫﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬دﻧﺒﺎﻟﺘﺎن ﻣﻲ ﮔﺸﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﺘﺎن آﻣﺪم وﻟﻲ آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮدﻳﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﻛﻪ درﺧﺘﺎن را ﻫﺮس ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻛﻠﻴﺴﺎ رﻓﺘﻪ اﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اﺻﻼ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﻗﺪرت ﻣﺮداﻧﻪ اش را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺗﺮس ﺷﺪﻳﺪي ﻛﻪ داﺷﺖ ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻛﺎﻣﻼ‬

‫اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﺸﺘﻴﺪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ اﺧﻤﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﺨﺪم ﺑﺮاﻳﺮوود ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﺷﺎم ﻧﻤﻲ آﻳﻴﺪ ‪ ،‬ﻣﻦ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدم‪.‬‬

‫اﺧﻤﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻴﺸﺘﺮ درﻫﻢ ﻛﺸﻴﺪ و اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻮرا اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺟﻮد ﻣﻦ اﻳﻦ دﻋﻮت را رد ﻛﺮده اﻳﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ اﺟﺎزه ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬

‫ﺑﺪﻫﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺣﺎدﺛﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﻴﺶ را ﺑﻪ ﻛﻞ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوري ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ دﻫﻴﺪ؟ ﭼﻄﻮر ﺟﺮﺋﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ اﻗﺎ؟‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﻣﺮي را ﺑﻪ ﺳﻜﻮت دﻋﻮت ﻛﺮد ‪ ،‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﺎ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻨﻈﻮرم ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮد ‪ ،‬راﺳﺘﺶ ﻣﻨﻈﻮرم را ﺑﺪ ﺑﻴﺎن ﻛﺮدم‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ اﺻﻼ ﻟﺰوﻣﻲ ﻧﺪارد از ﻣﻦ‬

‫دوري ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﭼﻘﺪر اﻻن ﺑﻪ دوﺳﺘﺘﺎن اﺣﺘﻴﺎج دارﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻓﻘﻂ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ در ﺻﺪاﻳﺶ ﻣﻮج ﻣﻲ زد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻃﺮف آن ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺗﻴﺮه و ﻣﺮﻣﻮز ﻛﺸﻴﺪه‬

‫ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭼﻬﺮه اﻳﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻧﮕﺎه آن ﭼﺸﻤﻬﺎ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ و ﺟﺬاب ﺗﺮ ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﻧﺒﻀﺶ ﺑﻪ‬

‫ﺳﺮﻋﺖ ﻣﻲ زد وﻟﻲ ﻫﺮ ﻛﺎر ﻛﺮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را آرام ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﻣﺤﺾ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺟﺎزه دﻫﺪ آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﺤﻮي ﺑﺮاﻳﺶ اﻫﻤﻴﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﻳﻚ ارل!!! ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﻣﺎم وﺟﻮد‬

‫روﻳﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ‪ ...‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮن ﺑﺎﺑﺖ ﻟﻄﻔﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدﻳﺪ‪ ...‬در ﻛﻠﻴﺴﺎ‪.‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﻲ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد؟‬

‫آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي ﺑﻪ ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬از ﻗﺮار ﻣﻌﻠﻮم ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ آن زودي آﻧﺠﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﻴﻦ و ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ! ﻣﻦ از ﺑﻠﻨﺪي ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﺪي ﺑﻪ روي ﺑﺮج ﻛﻠﻴﺴﺎ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ دوﺑﺎره ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﺮا اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮدي؟‬

‫ﺻﺪاﻳﺶ ﭘﺮ از ﻫﻴﺠﺎن ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ دروغ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﻦ داﺳﺘﺎﻧﻲ ﺳﺮﻫﻢ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻏﺮورش را ﺟﺮﻳﺤﻪ دار ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻧﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ اش‬

‫اﺟﺎزه ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري را ﺑﻪ او ﻣﻲ داد‪ .‬و ﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﺰم و اراده اﻳﻦ ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن ﺟﻮاب ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ‪ ...‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﻣﻲ آﻳﺪ وﻟﻲ ‪ ...‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﺑﺎﻻي‬

‫ﺑﺮج ﻣﻲ رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺎدرم ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﻳﻚ روز دو ﺗﺎ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﺑﻲ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺗﻬﺪﻳﺪم ﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از آن ﻣﺎﺟﺮا دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ‬

‫آن ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﺘﺤﻴﺮﻛﻨﻨﺪه اي ﺟﻮاب داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﺮس از ﻳﻚ ﭼﻴﺰي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ و اﺻﻼ ﻫﻢ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرت‬

‫ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﻮي‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻳﻚ ﺟﺎي ﻣﺨﺼﻮص در ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل داﺷﺘﻢ ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﻣﺎدرم‬

‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬او وﻗﺘﻲ ﻣﻦ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪم از دﻧﻴﺎ رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮﻓﻬﺎي او را ﺗﺎﻳﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻫﻤﺪردي اﻳﻦ او را ﺗﺴﻜﻴﻦ داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ آﻧﻬﺎ ﺻﺪاي ادم را در ﺟﺎﻫﺎي ﻣﺨﺼﻮﺻﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻨﻮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﻄﻮر ﻧﻴﺴﺖ؟‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﺎ ‪ 17‬ﺳﺎﻟﮕﻲ آﻧﺠﺎ ﻣﻲ رﻓﺘﻢ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻟﻨﺪن رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭘﺲ از ‪...‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب دﻳﮕﺮ ‪ ،‬ﺻﺤﺒﺖ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻛﺎﻓﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﺎ داﺷﺘﻴﻢ درﺑﺎره ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺿﻄﺮاب را در ﻟﺮزش ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﺳﺘﻮار و ﺗﻮرم رﮔﻬﺎي ﮔﺮدن او ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬از آن ر‪.‬زي ﻛﻪ آﻳﻦ در ﺑﺎغ راﺟﻊ ﺑﻪ‬

‫ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮدن ﺑﻌﻀﻲ از دردﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬ﻣﺮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﻤﻖ ﻏﻢ و اﻧﺪوه را در وﺟﻮد او ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ادم ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ آﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد اﺻﻼ اﻣﻜﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﺪ ﭼﻴﺰي ﻫﻢ در دﻧﻴﺎ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ او را ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮدي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺎﻟﻲ داﺷﺖ و ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺧﻮش ﻗﻴﺎﻓﻪ و ﺧﻮش ﺗﻴﭗ‪ .‬وﻟﻲ ﻫﺮ دﻓﻌﻪ ﻣﺮي درون‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ را ﻣﻲ دﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درد را اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ و اﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻛﺸﻴﺪه ﺷﻮد‪ .‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه او‬

‫آﻧﻘﺪر اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻛﻨﺪ؟‬

‫ﻧﮕﺎه ﺧﻴﺮه ي آﻳﻦ او را از اﻓﻜﺎرش ﺑﻴﺮون آورد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا اﻣﺮوز؟ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻨﻘﺪر ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ از دﺳﺖ دادن ﭘﺪرﺗﺎن ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟ ﭼﺮا اﻣﺮوز ﺳﻌﻲ ﻛﺮدﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﺮﺳﺘﺎن ﻏﻠﺒﻪ‬

‫ﻛﻨﻴﺪ؟‬

‫ﻣﺮي دوﺑﺎره ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺟﻮاب آﻳﻦ را ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﺮوز ﻣﻦ ﻓﻘﻂ‪...‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻗﻼب ﻛﺮده ﺑﻮد و روي ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ از اﻳﻦ ﺗﺮس رﻫﺎﻳﻲ ﻳﺎﺑﻢ‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻦ اواﺧﺮ اﻳﻨﻘﺪر از ﭼﻴﺰي در زﻧﺪﮔﻲ ام ﻧﺘﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮدم‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﻪ‬

‫ﻗﺮار اﺳﺖ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ .‬در ﻣﻮرد ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺗﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ام ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫و ﻧﺎﺧﻮد آﮔﺎه ﺑﻪ روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ اﺷﺎره ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ آﻳﻦ را دﻳﺪ ﻛﻪ داﺷﺖ آﮔﻬﻲ ﻫﺎي ﻋﻼﻣﺖ زده ﺷﺪه را ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻣﺼﻤﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آوردو ﺑﻪ ﻣﺮي‬

‫ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺟﺪا ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﺑﺸﻮﻳﺪ؟‬

‫‪ -‬ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻲ آﺷﻜﺎر آﻳﻦ ‪ ،‬ﻣﺮي را ﻛﺎﻣﻼ ﮔﻴﺞ ﻛﺮد‪ .‬ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ - -‬ﺑﻠﻪ دارم راﺟﻊ ﺑﻪ آن ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ﭼﺮا؟ وﻗﺘﻲ اﺻﻼ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺻﻼﺑﺖ اﻳﺴﺘﺎد و ﻧﮕﺎﻫﺶ را از آﻳﻦ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ داد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ او را ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﭼﻮن ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ راه اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﺮدي ﭘﺎﺳﺦ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺎري را ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ درﺳﺖ اﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﻴﺪ وﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺘﺎن ﺟﺪي اﺳﺖ ‪ ،‬ﭘﺲ ﻻاﻗﻞ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫وﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي را ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺘﺎن ﺑﮕﺬراﻧﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ و ﺧﻮدﺗﺎن ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻨﺘﺎن اوﻗﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮي را ﺑﺎ او‬

‫ﺳﭙﺮي ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻬﻤﺎن ﺑﺮاﻳﺮوود ﻫﺴﺘﻢ از آﻣﺪن ﺑﻪ آﻧﺠﺎ اﻣﺘﻨﺎع ﻧﻜﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻜﻪ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﻮﺷﺰد ﻛﺮدن اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارم‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟﻄﻒ ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ از ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ اﻳﻨﭽﺎ را‬

‫ﺗﺮك ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻟﻄﻒ ﻛﺮدﻳﺪ‪.‬‬

‫‪3‬‬

‫وﻗﺘﻲ آﻳﻦ در را ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺖ ‪ ،‬ﻣﺮي ﺗﺎزه ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻋﻘﻞ ﺑﺮ او ﻧﻬﻴﺐ زد ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫ﻣﺮد ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد روي ﭘﺎي ﺧﻮدش ﺑﻴﺎاﻳﺴﺘﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﺗﻜﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻋﺎﻳﺪ او ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ‬

‫ﺑﺮاﻳﺸﺶ دردﺳﺮ و ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻣﻲ آورد‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺣﺮﻓﻬﺎي آﻳﻦ ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ آﺧﺮﻳﻦ ﺷﺎﻧﺲ و ﻓﺮﺻﺖ او ﺑﺮاي دﻳﺪن وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﺪام در ذﻫﻨﺶ ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬اﺻﻼ راﺟﻊ‬

‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ در ﻧﺒﻮد او ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .‬او ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ وﻗﺘﺶ را ﺻﺮف ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻓﻘﺮا‬

‫و ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان دﻫﻜﺪه ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳﻦ دوﺳﺘﺶ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ؟ او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت دﻳﮕﺮان‬

‫را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬

‫آﻳﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎي آﺧﺮ اﻗﺎﻣﺘﺶ در ﻛﺎراﺳﻴﻞ را ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺳﭙﺮي ﻛﻨﺪ؟ اﺻﻼ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ رﻓﺘﺎر ﻣﺸﻜﻮك ﻗﺒﻠﻲ آﻳﻦ‬

‫ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﻪ ﺑﺮاﻳﺮوود ﻧﺮود‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻼﻗﺎت اﺧﻴﺮ آﻳﻦ اﺻﻼ ﺳﻌﻲ در ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮي او ﻧﻜﺮد‪ .‬او ﻣﺮدي ﺑﻮد ﻛﻪ آداب و رﺳﻮم‬

‫اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ را رﻏﻌﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ اﻓﻜﺎر ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﻲ داد‪.‬‬

‫آﻳﺎ درﺳﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺟﺎزه دﻫﺪ اﻳﻦ ﻛﺸﺶ و ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻏﻴﺮﻣﻨﻄﻘﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ او را از دﻳﺪن دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺎزدارد؟ ﻣﺮي‬

‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺮس از ﺑﻠﻨﺪي را در وﺟﻮدش از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد‪ .‬آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻳﻠﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ؟‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ دوﺑﺎره در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﻳﺎدداﺷﺘﻲ ﻧﻮﺷﺖ و ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻜﻲ از دوﻗﻠﻮﻫﺎي آﻗﺎي اﻧﺪرﺳﻮن ﻛﻪ آن ﻃﺮف‬

‫ﻛﻮﭼﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮاﻳﺮوود ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدش در ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ .‬اﺗﺎﻗﻲ ﺳﺎده ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺒﻠﻤﺎﻧﺶ ﻳﻚ ﺗﺨﺖ و ﻳﻚ ﻛﻤﺪ ﻟﺒﺎس از ﭼﻮب ﺑﻠﻮط ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻳﻚ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﺎﺗﺨﺘﻲ و ﻳﻚ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲ داد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻤﺮﻧﮓ دﻳﻮارﻫﺎ و روﺗﺨﺘﻲ ﭘﺎرﭼﻪ اي ﻣﻤﻠﻮ از ﺑﻨﻔﺸﻪ ﻫﺎي رﻳﺰ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻨﺎ‬

‫ﺑﺮ ﺳﻠﻴﻘﻪ او ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﭘﻨﺠﺮه را ﺑﺎز ﻛﺮد ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻼﻳﻤﻲ ﺑﻪ داﺧﻞ وزﻳﺪ و ﺑﻨﺪﻫﺎي ﭘﺮده ﻫﺎي ﺗﻮري را ﺑﻪ روي ﻛﻒ‬

‫ﭼﻮﺑﻲ اﺗﺎق ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي در ﻣﻴﺎن ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﺑﺎرﻳﻚ در اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻘﺪر دﻟﺶ ﺑﺮاي اﻳﻦ اﺗﺎق ﺗﻨﮓ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬او‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ آرزوﻫﺎي ﺑﭽﮕﻲ اش را ﻣﺠﺴﻢ ﻛﺮد‪ .‬او ﻫﻤﻴﺸﻪ در آرزوي آﻳﻨﺪه ي ﺷﺎد ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺮدي ﻋﺎﺷﻖ او ﺷﻮد و ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺶ در ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ راﺣﺖ و اﻟﺒﺘﻪ داراي ﻳﻚ ﺑﺎغ زﻳﺒﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻜﺎن دادن ﺳﺮش ‪ ،‬ﺧﻮدش را ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اي اﻓﻜﺎر را ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي درودﺳﻦ ﻣﻐﺰش ﺑﺒﺮد‪ .‬ﻫﻴﭻ‬

‫ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﭙﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد و او ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﻋﺎدت ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﻜﺎر را ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ در ذﻫﻨﺶ ﭘﺮورش ﻣﻲ داد ﺑﻪ ﻃﺮف ﻛﻤﺪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻳﺶ رﻓﺖ و ﺟﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﭘﻴﺮاﻫﻨﻲ ﻛﻪ را ﻛﻪ‬

‫داﺷﺖ ﺑﻴﺮون آورد‪ .‬ﻟﺒﺎس ﺻﻮرﺗﻲ ﻳﻘﻪ ﺑﺎزي ﺑﺎ داﻣﻨﻲ ﭘﺮﭼﻴﻦ ﻛﻪ ﻫﺪﻳﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺮاي ﻛﺮﻳﺴﻤﺲ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ آن را ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي‬

‫رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﺮاﻳﺮوود ﻣﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪ ‪ ،‬ﺗﻪ دﻟﺶ از داﺷﺘﻨﺶ ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮد‪ .‬ﺣﺘﻲ دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ ﺳﺎده ﻫﻢ ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺘﻬﺎ دوﺳﺖ دارد ﺑﺮ‬

‫ﻃﺒﻖ ﻣﺪ ﻟﺒﺎس ﺑﭙﻮﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻛﻪ ﺑﺪﻧﺶ آﺷﻜﺎرا ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ از ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ اي ﻛﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺮاﻳﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ‪ .‬از ﺧﻮدش ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا‬

‫اﻳﻨﻘﺪر ﻫﻴﺠﺎن زده اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺸﺐ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻲ ﺑﺎ وﻗﺘﻬﺎي دﻳﮕﺮي ﻛﻪ در ﺑﺮاﻳﺮوود ﻣﻲ ﮔﺬراﻧﺪ ﻧﺪارد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻤﺴﺨﺮه آﻣﻴﺰ‬

‫آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﻪ ﻳﺎدش آﻣﺪ وﻟﻲ ﻣﺼﻤﻤﺎﻧﻪ آن را ﭘﺲ زد‪.‬‬

‫ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر ﻓﻮرا در را ﺑﺎز رد و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ او ﻗﺪم ﺑﻪ ﺳﺮﺳﺮاي ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬاﺷﺖ ﺷﻨﻠﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن آﺳﻤﺎﻧﻲ روﻳﺶ ﻧﻘﺎﺷﻲ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ،‬ﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ دﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ اي ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎي‬

‫ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ از ﻃﺮف ﺧﺪا ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه اﻧﺪ ﻛﻪ از او و دوﺳﺘﺶ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ آﻧﻬﺎ اﺛﺮ ﻳﻚ‬

‫ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻣﺎﻫﺮ وﻟﻲ ﻏﻴﺮﺟﺎودان اﺳﺖ ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ را از ذﻫﻨﺶ دور ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ‬

‫ﺣﺎﻻ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ آن ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن آﺳﻤﺎﻧﻲ اﺣﺘﻴﺎج دارد‪.‬‬

‫در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ آﻏﻮش ﺑﺎز از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﭘﻬﻦ ﻋﻤﺎرت ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه آﻣﺪي‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﺳﺘﺎن او را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻮﻧﻪ دوﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺘﺶ را ﺑﻮﺳﻴﺪ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻟﺒﺎﺳﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﻴﻚ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ و ﮔﻴﺴﻮاﻧﺶ را ﺑﺮ‬

‫ﻃﺒﻖ آﺧﺮﻳﻦ ﻣﺪ آراﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺗﻮ واﻗﻌﺎ زﻳﺒﺎﻳﻲ‪.‬‬

‫و اﻳﻦ ﺣﺮف درﺳﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ اﺻﻼ از ﺟﺬاﺑﻴﺖ او ﻛﻢ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮﻫﺎي ﺗﻴﺮه اش و رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﻲ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺣﺎﻛﻲ از‬

‫ﺳﻼﻣﺘﻲ او ﺑﻮد‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ او را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اش راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ و آﻳﻦ در اﺻﻄﺒﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﻣﺎدﻳﺎﻧﻲ را ﺑﺮاي ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻦ از آﻳﻦ ﺧﺮﻳﺪاري ﻛﺮده ‪ .‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺶ‪ .‬ﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪ از‬

‫ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪن ﺑﭽﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺗﺎ آن زﻣﺎن ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻛﻪ دﻟﺖ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺳﻮارش ﺷﻮي‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬

‫وﺳﺎﻳﻠﺖ را ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻲ و ﭘﻴﺶ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺮاﻳﺖ راﺣﺖ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺲ اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ او ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﺮي ﻳﻚ ﺟﻮر ﺣﺲ ﺣﻖ ﺷﻨﺎﺳﻲ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او در ﺧﻮد ﺣﺲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ از آن اﺷﺬاف زادﮔﺎﻧﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﻛﺮدن ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻳﻚ ﻧﻮع ﺗﻔﺮﻳﺢ اﺳﺖ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻣﺮي ﻧﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻛﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻣﺜﺒﺖ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﻧﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮد در ﻣﻮرد آﻳﻨﺪه اش ﺳﺨﻨﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن آورد‪ .‬ﻣﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد او را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪن ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻠﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي اﻧﻘﺪر وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ را دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ذاﺗﻲ او ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻣﺸﺐ ﺗﻤﺎم ﻣﺸﻜﻼﺗﺶ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﻜﻮت ﻛﺮد‪.‬‬

‫آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ رﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ روي ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﺳﺒﺰ ﻛﻤﺮﻧﮕﻲ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ .‬درﺳﺖ در ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ روﻳﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي ﻛﺮد‬

‫اﺑﺮوﻫﺎﻳﺶ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ روي ﺷﻜﻤﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬واي ﭼﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﺤﻜﻤﻲ‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺗﺮس ﺑﻪ دوﺳﺘﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﭽﻪ ﺑﻮد؟ از اﻳﻨﻜﻪ ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪه در درون ﺷﻜﺖ اﺳﺖ ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﻲ داري؟‬

‫و ﺷﮕﻔﺖ زده اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﭽﻪ ﺧﻮدت در ﺣﺎل ﺗﻜﺎن ﺧﻮردن اﺳﺖ‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ،‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ او ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬دﻟﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اﺣﺴﺎس ﻛﻨﻲ؟‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ ﻣﺮي ﮔﺸﺎد ﺷﺪ‬

‫‪ -‬آه ‪ ،‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻳﻌﻨﻲ اﻣﻜﺎن دارد؟‬

‫وﻗﺘﻲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ داد ‪ ،‬ﻣﺮي در اداﻣﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻜﻲ از ارزوﻫﺎﻳﻢ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﺳﺘﺶ را روي ﻧﻘﻄﻪ اي ﻛﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮔﺬاﺷﺖ و ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ‪ ،‬ﻳﻚ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﻛﻒ دﺳﺘﺶ ﺧﻮرد‪ .‬در‬

‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺷﻚ از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺟﺎري ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎن ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اﺳﺖ‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻪ روي ﺷﻜﻤﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﻣﺴﺨﺮه ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺑﺎﺷﺪ اﻳﻨﻄﻮر ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت واﻗﻌﻲ اش را ﻣﺨﻔﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺣﺘﻲ ﺷﺒﻬﺎ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ را ﻫﻢ ﺑﻴﺪار ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺣﺎﻛﻲ از رﺿﺎﻳﺖ ﻣﺎدراﻧﻪ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ او اﺻﻼ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و آﻧﻘﺪر ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ او دوﺑﺎره ارام ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻃﻮل‬

‫ﺑﻜﺸﺪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي از ﺑﺎرداري ﻣﺮا از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﭼﻮن ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﻫﻨﮕﺎم ﺳﻔﺮش ﺑﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ از اﻳﻦ‬

‫ﺷﺎﻧﺲ ﻣﺤﺮوم ﺑﻮده‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻲ ﻣﺮي ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ ﻛﻪ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﻋﺎﺷﻘﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬

‫ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﻛﺎﻣﻞ و ﺑﻲ ﻧﻘﺺ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اي را ﻛﻪ ﺑﺎ او ﻣﻲ ﮔﺬراﻧﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮاﻧﻘﺪر اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻣﻦ و او ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺮﺳﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻴﺪاﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ زوج ﭼﻪ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ داﺷﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ درﺳﺖ ﺷﺪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي ﻣﺮي‬

‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﺮ وﻗﺖ دﻳﮕﺮي ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ ﺗﺮك آﻧﺠﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﻖ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ‬

‫و وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﻪ در اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ...‬ﺗﻨﻬﺎي ﺗﻨﻬﺎ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﻪ دوﺳﺘﺶ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻛﺎر از ﻛﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ را از‬

‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﻐﻞ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ و ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﺶ ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﻮد ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ‬

‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫ورود اﻳﻦ و ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺑﻪ اﻓﻜﺎر ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﺮي ﺧﺎﺗﻤﻪ داد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي اﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوﻳﻲ‬

‫ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﮔﺮﻳﺰ در وﺟﻮد او ﻏﺮق ﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ از ﻧﮕﺎه آن ﻣﺮد ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺖ و ﻣﻮ ﻣﺸﻜﻲ ﺳﺮخ ﺷﺪ و ﺳﺮش را ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬آﻳﻦ‬

‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺧﻮش ﺗﻴﭗ ﺑﻮد ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ‪ .‬ﻛﺖ و ﺷﻠﻮار ﺧﻮش دوﺧﺖ ﺳﺮﻣﻪ اﻳﺶ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺮازﻧﺪه ﻗﺎﻣﺘﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻘﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﺳﻔﻴﺪ‬

‫ﭘﻴﺮاﻫﻨﺶ ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺗﻴﺮه ﺗﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪.‬‬

‫دوﺑﺎره ﻟﺤﻈﻪ اي او را وراﻧﺪاز ﻛﺮد و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻫﻨﻮز دارد ﺑﺎ آن ﭼﺸﻤﺎن درﺧﺸﺎن ﺳﻴﺎﻫﺶ او را ﻣﻲ ﭘﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي‬

‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻮﺗﺎه ﻧﮕﺎه ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻼﻗﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬آﻳﻦ ﻳﻜﻲ از اﺑﺮوﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪.‬‬

‫ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ داغ ﺷﺪ‪ .‬آﻳﺎ آﻳﻦ زﻣﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﻣﺮي آﻧﻘﺪر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ اش را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻳﺎد آورده و ﺣﺎﻻ ﺑﻪ‬

‫ﭼﺸﻢ ﻳﻚ اﺣﻤﻖ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ او را ﻣﻮرد ﺧﻄﺎب ﻗﺮار داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻋﺼﺮ ﺑﺨﻴﺮ ﻣﺮي‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ روﻳﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻋﺼﺮ ﺑﺨﻴﺮ‬

‫او واﻗﻌﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ و اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮاي دوﺳﺘﺶ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺟﻠﻮ رﻓﺖ و‬

‫ﮔﻮﻧﻪ ﻫﻤﺴﺮش را ﺑﻮﺳﻴﺪ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺖ و ﻣﻮ ﻃﻼﻳﻲ اش ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎدﻳﺎن ﭼﻄﻮر ﺑﻮد؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎي ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰرﻧﮕﺶ ﭼﻴﻦ اﻓﺘﺎد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﻋﺎدت ﻛﺮده وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ وﻗﺘﻲ دوﺑﺎره ﺑﺘﻮاﻧﻲ اﺳﺐ ﺳﻮاري ﻛﻨﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮاﻳﺖ ﺟﺎﻟﺐ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﺎدﻳﺎﻧﻲ ﺗﺮﺑﺒﻴﺖ ﻛﺮده ﻛﻪ واﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﮔﺰاﻓﺶ ﻣﻲ ارزد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻛﺎﻣﻼ ﺣﻮاﺳﺴﺶ ﺑﻪ آﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ ﻓﺮوﺗﻨﻲ ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﻣﺎوراي ﺳﻜﻮﺗﺶ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻏﺮور را در ﻣﻮرد اﺳﺐ‬

‫ﻣﺬﻛﻮر در وﺟﻮدش دﻳﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪري ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ ﺧﻮد ﻣﺒﺎﻫﺎت ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻼﻗﻪ آﺷﻜﺎر او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬

‫آن ﺣﻴﻮان ﻣﺮي را ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻛﺮد و ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎ در ﻣﻮرد آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻧﻤﻲ داﻧﺪ‪ .‬ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻄﻮر ﭘﺪري از آب در ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ؟‬

‫وﻟﻲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ را از ذﻫﻨﺶ دور ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﺑﻪ او ﭼﻪ رﺑﻄﻲ دارد ﻛﻪ آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺪري ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻧﮕﺎه ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن را دوﺑﺎره ﺑﻪ روي ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻛﺮد وﻟﻲ اﻳﻦ دﻓﻌﻪ دﻳﮕﺮ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻧﺪاد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از او ﺧﻮاﺳﺖ‬

‫ﺧﺎﻧﻪ اش را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ آﺷﻜﺎرا ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد‪ .‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺮي را ﺑﺮاي رﻧﺠﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﺧﺎﻟﺖ در‬

‫اﻣﻮر ﺧﺼﻮﺻﻲ زﻧﺪﮔﻲ اش ﺳﺮزﻧﺶ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻫﻴﭻ دﻟﻴﻞ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا اﻳﻨﻘﺪر ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮي‬

‫و ﻛﺎرﻫﺎي او ﻋﻼﻗﻪ دارد‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻼﻗﻪ ي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺮي او ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ زن اﻫﻤﻴﺖ‬

‫ﻣﻲ دﻫﺪ وﻟﻲ ﻳﻚ ﺟﻮرﻫﺎﻳﻲ درﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ از اﻳﻦ اﻓﻜﺎر دﺳﺖ ﺑﻜﺸﺪ ﻗﻴﺎﻓﻪ وﺣﺸﺖ زده وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ و ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻣﺎﻳﻮس ﻛﻨﻨﺪه او را درﺑﺎره ﭘﺪرش و ﻋﺪم ﺗﺎﻳﻴﺪ‬

‫ازدواج او ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ را ﺑﻪ ﻳﺎد اورد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻟﺒﻬﺎﻳﺶ را ﺟﻤﻊ ﻛﺮد‪ .‬اﺻﻼ درﺳﺖ ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﺮدن ﭘﺪرش ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ازدواج ﺑﺎ دﺧﺘﺮي ﺑﻴﻔﺘﺪ‪ .‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻳﻜﻲ‬

‫از دﻻﻳﻞ ﺗﻤﺎﻳﻞ او ﺑﺮاي ازدواج ﺑﺎ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﭘﺪرش ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ دﺧﺘﺮ‬

‫دوك ﻛﺎرﻟﺴﻴﻞ از ﻧﻈﺮ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻫﻢ ﻃﺮاز آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻣﺮي ﭼﻪ؟ ﻧﻪ ‪ ...‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺪرش ﺑﻠﻜﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺒﺰ او را ﺑﻪ ﺧﺎﻇﺮ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ازدواﺟﻲ اﺻﻼ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدش آﻣﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ آن دﺧﺘﺮ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه‪ .‬ﻣﺮي در آن ﻟﺒﺎس ﺳﺎﺗﻦ ﺻﻮرﺗﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺬاب ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻟﺒﺎﺳﻲ ﻃﺒﻖ آﺧﺮﻳﻦ ﻣﺪ روز ﻛﻪ ﻛﻤﺮ ﺑﺎرﻳﻜﺶ را ﺑﺎﻻي داﻣﻦ ﭘﺮﭼﻴﻨﺶ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬واﻗﻌﺎ ﺟﺬاب ﺗﺮﻳﻦ زﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل دﻳﺪه و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي ﻫﻢ ﻣﺠﺬوب او ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫وﻟﻲ در ﻃﻲ ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﻬﺎ را دارد‪ .‬او داراي ﻫﻮﺷﻲ ﺳﺮﺷﺎر و‬

‫روﺣﻲ واﻻ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ از ﺧﻢ ﺷﺪﻧﺶ ﺟﻠﻮي ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ‬

‫ﺻﻔﺎت را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ رﺳﻢ و رﺳﻮﻣﺎت را ﻣﺴﺨﺮه ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺑﻪ اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم ﺷﻬﺮت داﺷﺖ ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‬

‫ﻛﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ اش ﺧﺮاب اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻗﻮﻟﺶ ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ‬

‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻣﺮي را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮدش ﻣﻲ دﻳﺪ واﻗﻌﺎ ﺑﺮاﻳﺶ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻤﺎﻳﻼﺗﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮي اﺻﻼ‬

‫در ﺑﺮاﺑﺮ او اﻳﻤﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬آﻳﻦ ﺑﻪ ﻗﺪر ﻛﺎﻓﻲ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ زﻧﺎن ﺗﺒﺤﺮ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻋﻼﻗﻪ دوﻃﺮﻓﻪ را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺮي ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪ‬

‫اش اﮔﺮﭼﻪ ﻛﻮﺗﺎه و ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ ﺑﻮد وﻟﻲ اﺣﺴﺎﺳﺎت دروﻧﻲ او را ﺑﻪ وﺿﻮح ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬

‫ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد و ﺗﻼش ﻧﻤﻮد ﺗﻤﺮﻛﺰش ﺑﻪ روي ﮔﻔﺖ و ﮔﻮي ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ و ﻫﻤﺴﺮش ﻣﻌﻄﻮف ﺷﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﺧﻮد اﺟﺎزه‬

‫ﻧﻤﻲ داد در ﻣﻮرد ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن ﻓﻜﺮ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺎر ﻛﻪ از ﻋﻬﺪه اش ﺑﺮ ﻣﻲ آﻣﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ ﺷﺎم ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ آﻳﻦ ﺑﻪ اﻓﻜﺎرش ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺑﺎزوﻳﺶ را ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ داد‪ .‬ﻣﺮي‬

‫ﻧﻴﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد اﺣﺴﺎﺳﺎت اﺧﻴﺮ او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ زن ﺟﻮان ﻧﺒﻠﻴﺪ ﻣﺎﻧﻊ از ادب او ﺷﻮد‪ .‬ادب ﺣﻜﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد‬

‫ﺑﺎزوﻳﺶ را ﺑﻪ ﻣﺮي دﻫﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف او آﻣﺪ از زﻳﺮ ﻣﺰﮔﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺗﻴﺮه اش ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ او را ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ‬

‫ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻣﺮي وﻗﺘﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه اﻳﻦ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻏﺮور ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آن ﻟﺤﻈﻪ اي را ﻛﻪ ﻣﺮي از ﺗﺮس ﺑﻪ روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺮج ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ ‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻗﺪرت و ﻟﻄﺎﻓﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﺠﻴﺒﻲ در وﺟﻮد ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن ﺑﺎ ﻫﻢ ادﻏﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ آﻳﻦ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺎزوﻳﺶ را ﺑﻪ ﻣﺮي داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﻣﺮي ﻣﺮدد ﺑﻮد و آﻳﻦ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﻧﺎراﺣﺘﻲ اش را ﺑﺮوز ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬ﭼﺮا او اﻳﻨﻘﺪر ﺑﻪ ﻃﺮف اﻳﻦ زن ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ او‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻛﺸﺶ آﺷﻜﺎرش ﺑﻪ ﻃﺮف آﻳﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن از دﺳﺘﺶ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ اﺳﺖ؟ درﺳﺖ ﺑﺮﻋﻜﺲ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ اش ﺑﺎرﺑﺎرا ﻛﻪ ﻫﻴﭻ‬

‫وﻗﺖ ﺑﺎ آﻳﻦ آﺷﻜﺎرا ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﻣﺮي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺮي ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻛﺮد و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ زﻳﺮ ﺑﺎزوي آﻳﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻳﻚ ﺣﺲ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﺪن آﻳﻦ را‬

‫ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﻋﻄﺮ ﮔﻞ رز ﭼﻨﺎن از ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺮي اﺳﺘﺸﻤﺎم ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎر دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آن ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ درﺧﺸﻨﺪه‬

‫را ﻛﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﺎز ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺮﻫﻨﺎ اش ﺑﺮﻳﺰد و ‪...‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎن اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﺧﺪا ﻣﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا اﻳﻦ ﻓﻜﺮﻫﺎ ﺑﻪ ذﻫﻦ او ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﭘﺮﺳﺶ ﮔﻮﻧﻪ او را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﻟﺮد؟‬

‫آﻳﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺪﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻨﺎر در اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ اﮔﺮ ﻣﺮي راﺟﻊ ﺑﻪ اﻓﻜﺎر او اﻃﻼع‬

‫ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ﻛﺎﻣﻼ ﺷﻮﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺒﻬﻮت او ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ‪ ...‬ﺣﻮاﺳﻢ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﺮي ﺑﺎزوﻳﺶ را رﻫﺎ ﻛﺮد و ﭼﻨﺪ ﻗﺪم از او ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ اﻓﻜﺎرﺗﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﮔﺬارم‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺮاي اﻳﻦ رﻓﺘﺎر ﻣﺮي ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺿﻴﺤﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ از رﻓﺘﻨﺶ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ زود ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ و دﺳﺘﺶ را ﭘﺲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﻣﺮي از دﺳﺖ او ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاي ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻗﻮل ﻧﺪاده ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي را اﻏﻮا ﻧﻜﻨﺪ؟ ﻣﮕﺮ‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻗﺮار ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﻛﻪ ﻛﺎري ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﺮي ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﻬﺎ‬

‫ﻟﻴﺎﻗﺖ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﺧﺮ از ﻫﻤﻪ وارد آن اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري ﻣﺠﻠﻞ ﺷﺪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ دﻗﺖ ﻣﺮاﻗﺐ ﺣﺮﻛﺎت و رﻓﺘﺎر اوﺳﺖ و ﺑﺎ‬

‫ﻛﻨﺎﻳﻪ ﺑﻪ او و ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺟﻮاب او اﺑﺮوﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد اﮔﺮ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻪ اﻓﻜﺎرش ﭘﻲ ﺑﺒﺮد ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﺶ ﭼﻴﺴﺖ؟‬

‫ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ اﻳﻦ ﺳﻜﻮت را ﺷﻜﺴﺖ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺸﻴﻦ‪.‬‬

‫و ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺧﺎﻟﻲ رو ﺑﻪ روي ﻣﺮي را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در ﺟﺎي ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه ﻧﺸﺴﺖ ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪ او ﻛﺮد و آﻳﻦ دوﺑﺎره ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ‬

‫ﻣﺼﻮﻧﻴﺘﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﻛﺸﺶ ﻋﺠﻴﺐ و دوﻃﺮﻓﻪ ﻧﺪارد‪ .‬ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺮي ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ اﻓﻜﺎر آﻳﻦ ﭘﺎﻳﺎن داد و ﺳﺮزﻧﺶ آﻣﻴﺰ ﮔﻔﺖ ‪\:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ اﻣﻴﺪوارم ﻗﻮﻟﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ دادي ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﻲ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد و ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮدم‪.‬‬

‫ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻗﻮﻟﻲ ﻋﺰﻳﺰم؟‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮش ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زد ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺮي را ﺟﺮﻳﺤﻪ دار ﻧﻤﻲ‬

‫ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻋﺰﻳﺰم ﺟﻮاب اﻳﻦ ﺳﻮال را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﭼﺮا ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﻋﻠﺖ آﻣﺪن اﻳﻦ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺑﻮده؟ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ‬

‫ﻋﻮض دارد ﮔﻠﻪ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ ﺗﺎ ﮔﺮﻣﺎي ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ روي ﻫﻤﺴﺮش ‪ ...‬ﻛﻪ ﺣﺎﻻ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ...‬اﺛﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﺮ دوي ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺣﺎل ﺗﻮ را درك ﻛﻨﻴﻢ ﻋﺰﻳﺰم‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﺮخ ﺷﺪ و آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از آن دو ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭼﻄﻮر اﻣﻜﺎن دارد ﻛﻪ آدم ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ اﻳﻨﻘﺪر ﻧﺰدﻳﻚ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ؟ آﻳﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ‪ .‬او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ او را ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺤﺴﻴﻦ در‬

‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻮج ﻣﻲ زد‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻗﻄﻌﻲ اش را ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد آن اﻓﻜﺎر ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ را از ﺧﻮدش دور ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ‪ ....‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻣﺮي ﺳﻮء‬

‫اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻳﻚ راه دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﻣﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﮕﺮ او ﻣﺮد ﻧﺒﻮد؟ ﻣﮕﺮ آزاد ﻧﺒﻮد ﻫﺮ ﻛﺎر دﻟﺶ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻜﻨﺪ؟ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ اﻳﻦ ﻛﺎر آﻧﻘﺪر ﺑﺮاي ﭘﺪرش ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ او را ﺣﺘﻲ از ارث ﻣﺤﺮوم ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ در‬

‫ﻋﻮض آن ﭘﻴﺮﻣﺮد دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ او ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﻪ اﻓﻜﺎرش ﺧﺎﺗﻤﻪ داد‪ .‬اﻳﻦ دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻓﻜﺮي ﺑﻮد‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺻﺮف ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﺎ ﻣﺮي ازدواج ﻛﻨﺪ؟‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ اﺣﺴﻦ ﻫﻢ ﺟﻠﻮي ﭘﺪرش ﺑﻴﺎﺳﺘﺪ‪ .‬ﻣﮕﺮ او ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان اﺷﺮاﻓﻲ‬

‫ﺑﺪﻧﺎم زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻜﻨﺪ؟‬

‫اﻳﻦ زن ﺟﻮان ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد آﻧﻘﺪر ﻏﺮور و ﻋﺰت ﻧﻔﺲ دارد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ اش ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﺮا آﻳﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺪ اﻳﻦ‬

‫ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﺪ؟ او ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﻮد ارزش ﺧﻮدش را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮد‪.‬‬

‫** ** **‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎل ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﺪي ﻳﻚ ﺳﺮي ﻛﺘﺎب ﺑﻮد ﻛﻪ ﺻﺪاي در ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎب در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد‬

‫رﻓﺖ ﻛﻪ ﺟﻮاب دﻫﺪ‪ .‬ﻋﻤﺪا ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي روي ﻣﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺴﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮد‪ .‬ﻣﺴﻴﺮ زﻧﺪﮔﻲ اش ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ‬

‫داﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻛﺎر ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻜﻲ از ﺟﻮاﺑﻬﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺸﻜﻠﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﭘﺴﺖ‬

‫ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺶ ﻣﻲ آﻣﺪ ﻛﻪ آﻳﺎ ﺗﺼﻤﻲ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ اي ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ؟ از ﺗﺼﻮر رو ﺑﻪ رو ﺷﺪن ﺑﺎ آﻳﻨﺪه اي ﻣﺒﻬﻢ‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺷﻔﺘﻪ ﺷﺪ ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ آﻧﻘﺪر ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻣﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺪﻳﺪي را‬

‫ﺷﺮوع ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺖ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ ﻋﻮض ﺷﻮد ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ را ﭘﺴﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا اﻳﻦ‬

‫ﻫﻤﻪ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ دارد‪ .‬داﺋﻤﺎ ﺻﻮرت آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ در ذﻫﻨﺶ ﻧﻘﺶ ﻣﻲ ﺑﺴﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺴﺨﺮه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻟﺮد ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﻴﭻ ﻧﻘﺸﻲ در آﻳﻨﺪه او ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ او ﻣﻬﻤﺎن ﻧﻮازي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ را ﻗﺒﻮل ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺑﺮاﻳﺮوود ﻣﻲ‬

‫رﻓﺖ ﻫﻢ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد دﻳﮕﺮ او را ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮش ﻧﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ روزي ﭘﻴﺶ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ و ﻣﻲ رﻓﺖ ﺗﺎ‪ ...‬ﺧﻮب‬

‫‪ ...‬ﻫﻤﺎن ﻛﺎري را ﺑﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﺮد ﺟﻮان ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و ﺧﻮش ﺗﻴﭙﻲ ﻗﺒﻞ او ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫و ﺗﺎزه آﻳﻦ اﺻﻼ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ او ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬دﻳﺮوز در ﺑﺮاﻳﺮوود ﺑﻪ ﻧﺪرت ﺑﺎ ﻣﺮي ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد‪ .‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ در دوﻣﻴﻦ‬

‫ﻣﻼﻗﺎﺗﺸﺎن آﻳﻦ او را ﺑﻮﺳﻴﺪ وﻟﻲ دﻳﮕﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﻜﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ وﻗﺘﻬﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻪ ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ...‬ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت ﺑﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ‪ ...‬ﻇﺎﻫﺮا ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻆ زاﻳﻴﺪه ﺗﺼﻮراﺗﺶ ﺑﻮد‪.‬‬

‫داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع او را ﺑﻪ ﻗﺪري ﻧﺎراﺣﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﺟﻮرﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ رو ﺑﻪ رو ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﻣﻀﻄﺮب‬

‫ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺸﻚ و ﺑﻲ اﺣﺴﺎس در را ﺑﺎز ﻛﺮد‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﺗﻌﺠﺐ ﺧﺸﻜﺶ زده ﺑﻮد ‪ ،‬آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ را در اﻳﻮان ﺧﺎﻧﻪ دﻳﺪ‪ .‬ﻋﺮق ﺳﺮدي وﺟﻮدش را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ و ﻧﻤﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ اﻋﺼﺎﺑﺶ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد‪ .‬ﭼﻮن ﺣﻀﻮر آﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎ ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي ﺗﻤﺎم و‬

‫ﻛﻤﺎل ﺑﻪ او ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺘﻤﺎ دﻳﻮﻧﻪ ﺷﺪه‪ .‬در را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻋﺼﺮ ﺑﺨﻴﺮ ﻟﺮد ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﺎري ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮاﻳﺘﺎن اﻧﺠﺎم دﻫﺪم؟‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ دﻳﺪ آﻳﻦ ﻫﻢ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻣﺮدد اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺘﻲ آﺷﻔﺘﻪ و ﻫﻴﺠﺎن زده ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و ﻛﻼه اﺑﺮﻳﺸﻤﻲ ﺳﻴﺎﻫﺶ را در‬

‫دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﻲ ﻓﺸﺮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﻴﺮه ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد و اﺑﺮواﻧﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ‪ ...‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻴﺎﻳﻢ داﺧﻞ ﻣﻨﺰل؟‬

‫ﻣﺮي ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻓﻜﺮ ﻛﺮد اﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اﺳﺖ آﻧﺠﺎ ﺑﻴﺎﺳﺘﺪ و ﺑﺎ دﻫﺎن ﺑﺎز و ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺮد ﻣﺜﻞ دﺧﺘﺮ ﻣﺪرﺳﻪ اي‬

‫ﻫﺎي ﻣﺒﻬﻮت و ﺷﻴﻔﺘﻪ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﺘﻴﭗ و ﺟﺬاب اﺳﺖ وﻟﻲ اﺻﻼ ﺑﺮاﻳﺶ اﻫﻤﻴﺘﻲ‬

‫ﻧﺪارد‪ .‬او ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻓﻘﻂ دوﺑﺎر ﺑﻪ آﻧﺠﺎ آﻣﺪه و ﻫﺮ دوﺑﺎر ﻣﻮﻗﻌﻲ ﺑﻮده ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ ﻛﺴﻲ اﺣﺘﻴﺎج داﺷﺘﻪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮا آرام ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻫﻨﮕﺎم ورود آﻳﻦ ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﺶ ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او آﻧﻘﺪر ﻧﺰدﻳﻜﺶ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي ﺣﺘﻲ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﻫﺎي رﻳﺰ روي ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺒﻴﻨﺪ و ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه از اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ آﺷﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ آﻳﻦ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ آﺷﻔﺘﮕﻲ او ﻧﺸﺪه ﺧﻴﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻋﺼﺒﻲ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و وﻗﺘﻲ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﻣﺮي‬

‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي روي ﻣﻴﺰ اﻓﺘﺎدو ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﻬﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺎر ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد‪ .‬از ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ آﻳﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬آﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼ رﻧﺠﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي‬

‫اﺧﻤﻬﺎﻳﺶ در ﻫﻢ رﻓﺖ ﺳﭙﺲ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﭘﻬﻨﺶ را ﺻﺎف ﻛﺮد و ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ آﻳﻦ آﻧﻘﺪر ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﺮي ﻗﺮار‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ در ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﻳﻬﺎﻳﺶ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺻﺤﺒﺘﻬﺎي ﺑﻌﺪي او ﻣﺮي را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﻴﺞ ﻛﺮد‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ آﻣﺪه ام ﺗﺎ از ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﭙﺮﺳﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬اوه‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي آﻳﻦ را ﺑﻪ دﻗﺖ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻫﻨﻮز ﻋﺼﺒﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻳﻚ ﺳﻮال ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻬﻤﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ؟ آﻳﺎ ﺑﺮاﻳﺶ ﻛﺎر ﭘﻴﺪا‬

‫ﻛﺮده ﺑﻮد؟‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در آن راﻫﺮوي ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﺎرﻳﻚ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ آﻳﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺧﻴﺮه ﺑﻪ او ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻧﻮري ﻛﻪ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎﻻي در ﻣﻲ ﺗﺎﺑﺪ ﺻﻮرت او را واﺿﺢ ﺗﺮ از ﺻﻮرت آﻳﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻧﻮر ﻛﻢ ﻣﺮي‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﺮاي آن ﻣﻜﺎن ﻣﺤﻘﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻠﻨﺪﻗﺎﻣﺖ و ﺑﺎ ﻫﻴﺒﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ دﺳﺘﺶ را دراز ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﻛﻼﻫﺘﺎن را ﺑﺪﻫﻴﺪ‪.‬‬

‫وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ذرات ﮔﺮد و ﻏﺒﺎر را ﺑﺮ روي اﻧﮕﺸﺘﺎن دﺳﺘﺶ دﻳﺪ ﻣﻜﺚ ﻛﺮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎ ﭘﻴﺸﺒﻨﺪش ﭘﺎك‬

‫ﻧﻤﻮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻛﻪ در دﺳﺖ دﻳﮕﺮش ﺑﻮد اﺷﺎره ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬داﺷﺘﻢ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي ﭘﺪر را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﺪي ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬آﻧﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ام ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺑﺮم‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻛﺘﺎب ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻻﺗﻴﻦ ﺑﻠﺪﻳﺪ؟‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻛﺘﺎب اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮاي ﭼﻪ؟ ‪ ...‬ﻣﻦ ‪ ...‬ﺑﻠﻪ ‪ ...‬ﭘﺪرم ﻣﻌﻠﻢ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اي ﺑﻮد ‪ .‬او ﻫﺮ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﻳﺎد ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺎد داد‪.‬‬

‫ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ اﻛﺜﺮ ﻣﺮدﻫﺎ ﺗﺤﺼﻴﻼت را ﺑﺮاي زﻧﻬﺎ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ و زﻧﺎﻧﻲ از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ را ﺑﺎ ﻋﻨﺎوﻳﻨﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﺟﻮراب آﺑﻲ * ﺧﻄﺎب ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ آﻳﻦ اﺻﻼ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ زﺑﺎن ﻻﺗﻴﻦ را ﺑﺮاي ﻣﺮي ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي دوﺑﺎره‬

‫دﺳﺘﺶ را دراز ﻛﺮد و ﻛﻼه اﺑﺮﻳﺸﻤﻲ آﻳﻦ را ﮔﺮﻓﺖ او ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬آﻫﺎ‪.‬‬

‫ﻣﺮي واﻗﻌﺎ ﮔﻴﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آﻳﻦ زودﺗﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺮود‪ .‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﺧﺎﺻﻲ ﻛﻼه را ﺑﻪ روي ﺟﺎﻟﺒﺎﺳﻲ‬

‫دﻳﻮاري ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻮي او ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻧﻔﺴﻲ ﺗﺎزه ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬اﻻن ﭼﺎي را آﻣﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺮي دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺤﻮه دﻳﺪار آﻳﻦ اﺻﻼ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻧﺪارد‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎز دارد ﺧﻴﺎل‬

‫ﺑﺎﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺴﺶ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ در ﺑﺎز اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﺷﺎره ﻛﺮد ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻀﻄﺮب ﻣﻲ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎق ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻤﻊ‬

‫آوري ﻣﺘﺎﺑﻬﺎ در وﺿﻌﻴﺖ آﺷﻔﺘﻪ اي ﺑﻮد وﻟﻲ در ﻋﻮض ﺟﺰء ﻣﺤﺪود اﺗﺎﻗﻬﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺪاﻗﻞ روي اﺛﺎﺛﻴﻪ اش ﮔﺮد و ﺧﺎك ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬

‫ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺳﺮش ﺣﺮف او را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﻳﻨﺠﻮري ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻀﻄﺮﺑﺎﻧﻪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﺟﻮاب و رﻓﺘﺎر ﻋﺠﻴﺐ آن ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدش راه ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻫﺮ دو ﺑﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ‬

‫ﻫﺎي ﺳﺮﻣﻪ اي ﭘﺸﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻔﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮﻓﻬﺎي آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﻮد و او ﺑﻌﺪ از ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ اﻳﻨﻄﻮر ﺷﺮوع ﻛﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن ! ﻣﻲ داﻧﻢ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺗﺎن ﺷﺘﺎﺑﺰده ﻣﻲ رﺳﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﺪت ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ اﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ اﻧﺠﺎﻣﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ ‪ ،‬ﻟﻄﻔﺎ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ آﻳﻦ دﺳﺖ ﺳﺮد او را در دﺳﺘﺎن ﮔﺮم ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬آﻧﻘﺪر ﻫﻴﺠﺎن زده ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻪ ﺣﺮﻓﻲ زد و ﻧﻪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد دﺳﺘﺶ را‬

‫از ﻣﻴﺎن دﺳﺘﺎن او ﺑﻴﺮون ﺑﻜﺸﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻧﻴﻤﻲ از ذﻫﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎي او ﮔﻮش ﻣﻲ داد‪ .‬ﺑﺮﺧﻮرد ﭘﻮﺳﺖ ﮔﺮم آﻳﻦ دﺳﺘﺎن‬

‫ﺳﺮد ﻣﺮي را ﺑﻪ ﺳﻮزش در آورد‪ .‬آﻳﻦ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺳﺨﺖ ﺑﻮده و وﺿﻌﻴﺖ ﻧﺎراﺣﺖ‬

‫ﻛﻨﻨﺪه اي داﺷﺘﻪ اﻳﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ اﮔﺮ ﺷﺮاﻳﻂ ﻃﻮر دﻳﮕﺮي ﺑﻮد اﻳﻨﻘﺪر ﻋﺠﻮﻻﻧﻪ و ﺷﺘﺎب زده ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم‪.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻴﺮه اش ﭘﺮ از ﻣﻌﻨﻲ و ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻮد و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد‬

‫اﮔﺮﭼﻪ ﺟﺴﻤﺶ ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﺗﻌﺠﺐ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺶ ﮔﺸﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ ﺷﻮم ‪ ،‬آﻗﺎ‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺻﺎف ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ دوﺷﻴﺰه ﻓﺎﻟﺘﻮن درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﻓﺘﺨﺎر اﻳﻦ را ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮم ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﻛﻪ در دﺳﺖ آﻳﻦ ﺑﻮد ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد‪ .‬ﭼﺮا؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬

‫ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد؟ ﻧﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﺻﻼ ﻣﻌﻘﻮل ﻧﺒﻮد آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ اي ﻛﻪ‬

‫وارث ﻋﻨﻮان ارل اﺳﺖ از او ﺗﻘﺎﺿﺎي ازدواج ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻪ ﻃﻮر؟ آﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎ ﻣﻨﻈﺮه ﺑﻮﺳﻪ را ﻛﻪ در ﺣﻴﺎط ﭘﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ رد و ﺑﺪل ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻳﺎدش آﻣﺪ و‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺳﺮدرﮔﻤﻲ و آﺷﻔﺘﮕﻲ ‪ ،‬ﻫﻴﺠﺎن و ﻛﺸﺶ ﻋﺠﻴﺒﻲ در دروﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد آن اﻓﻜﺎر را از ذﻫﻨﺶ دور ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫آن ﺑﻮﺳﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ او را دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ .‬ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ او را ارام ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫از ﺧﻮدش ﭘﺮﺳﻴﺪ آﻳﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎي ازدواج ﻫﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ دﻟﺶ ﺑﺮاي ﻣﺮي ﻣﻲ ﺳﻮزد؟ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﻣﺘﻮﺟﻪ‬

‫ﺷﺪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻨﮕﺎم ورودش ﺑﺎ ﻣﻌﻨﺎ و ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد آرام و ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا‪ ...‬ﭼﺮا ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻴﺪ؟ ﭼﻮن ﺷﻤﺎ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪...‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺻﺎف ﺗﺮ ﻧﺸﺴﺖ و اداﻣﻪ داد‬

‫‪ -‬دﻟﺘﺎن ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻣﻲ ﺳﻮزد؟‬

‫ﻟﺤﻦ ﻣﺤﻜﻢ و ﺻﺮﻳﺢ آﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ از ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻴﺎزي ﻧﺪارم ﻛﻪ ﺑﺎ زﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﺪردي ازدواج ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺧﻤﻲ ﺑﺮ اﺑﺮو آورد و ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﺮا؟ ﭘﺲ ﭼﺮا آﻳﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ او ازدواج ﻛﻨﺪ؟‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ اﻓﺘﺎده اﻳﺪ؟ ﻣﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺧﻢ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ‪ ،‬واﻗﻌﺎ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻲ؟ ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎﻳﻲ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﻤﺎن ﻋﺮوﺳﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮدم‪.‬‬

‫ﺣﺮﻓﻬﺎي آن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﺮي ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰ ﻋﺠﻴﺒﻲ در ﻟﺤﻦ ﺻﺪاي آﻳﻦ ﺷﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻳﻚ ﺟﻮر ﺗﻠﺨﻲ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ زاﺋﻴﺪه ﺗﻔﻜﺮاﺗﺶ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ اﺿﻄﺮاب او را ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را ﻣﺤﻜﻤﺘﺮ در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺣﺘﻲ ﺧﻮد ﺑﻲ ﮔﻨﺎﻫﺖ ﻫﻢ اﻳﻦ را ﺣﺪس زده ﺑﺎﺷﻲ‪.‬‬

‫ﮔﺮﻣﺎي ﻟﺬت ﺑﺨﺸﻲ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﭘﺮ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ‪...‬‬

‫ﺑﺎرﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﮕﺎه ﺧﻴﺮه اﻳﻦ را ﺑﻪ روي ﺧﻮدش دﻳﺪه ﺑﻮد ﮔﻮﻳﻲ ‪ ...‬ﺧﻮب او آﻧﻘﺪر از ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺧﻮدش ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ‬

‫اﺻﻼ ﺑﻪ ﺧﻮد اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ داد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ آن ﻧﮕﺎﻫﻬﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫دﻳﮕﺮ ﻻزم ﻧﺒﻮد ﭼﻴﺰي را ﺣﺎﺷﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮي از اوﻟﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ اﻳﻦ را دﻳﺪه ﺑﻮد ﻣﺠﺬوﺑﺶ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ ﺳﻮار ﺑﺮ‬

‫اﺳﺒﺶ در اﻣﺘﺪاد دﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي او آﻣﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻛﺸﻒ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ او ﻫﻤﺎن ﻟﺮد ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺪﻧﺎ اﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﻋﻼﻗﻪ او را ﻛﻢ ﻧﻜﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺎ وﺟﻮد آﻧﻜﻪ ﻣﺪام ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ آﻳﻦ ﻣﺮد ﺷﺮﻳﻔﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻓﺎﻳﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ و اﻳﺎ ﺣﺎﻻ او ﺑﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎي ازدواﺟﺶ‬

‫ﺧﻼف ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ را ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد؟ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري او ﻛﺎﻣﻼ ﺷﺮﻳﻔﺎﻧﻪ و ﺻﺎﻗﺎﻧﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬از ﺧﻮدش ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﮕﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺮدي ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﻮش ﺗﻴﭙﻲ و ﺟﺬاﺑﻲ ازدواج ﻛﻨﺪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻫﻨﻮز ﺻﺪاي ﺿﻌﻴﻔﻲ از دروﻧﺶ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زد و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪش ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﻧﮕﺸﺘﺶ را ﺑﻪ روي ﻟﺒﻬﺎي ﻣﺮي ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻦ ﻣﺮي ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﮕﻮ ﺑﻠﻪ‪.‬‬

‫و وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز اﺛﺎر ﺷﻚ و دودﻟﻲ را در ﭼﻬﺮه او دﻳﺪ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺤﻜﻤﻲ اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ آﻳﻨﺪه اي را ﻛﻪ ﻣﺪ ﻧﻈﺮت ﺑﻮد را ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﻲ؟ دوﺳﺖ داري ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮت را در ﺧﺎﻧﻪ زن دﻳﮕﺮي ﺑﮕﺬراﻧﻲ و از‬

‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎي او ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﻲ؟ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻳﺴﺖ ﻛﻪ واﻗﻌﺎ ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ؟ ﻣﺮي ﺗﻮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﻴﺶ از اﻳﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻲ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﺳﺘﺶ را از دﺳﺘﺎن ﮔﺮم او ﺑﻴﺮون آورد و ﭘﺒﺸﺎﻧﻲ اش را ﺧﺎراﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ .‬اﺻﻼ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮده ﺑﻮدم‪.‬‬

‫آﻳﻦ دوﺑﺎره دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻛﺮد‪ .‬ﺿﻌﻒ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ وﺿﻮح دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬آﻳﻦ از ﺗﻪ دل ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي واﻗﻌﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل راﺟﻊ ﺑﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻮﺳﻴﺪﻣﺖ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮده اي؟ و ﻳﺎ وﻗﺘﻲ دﺳﺘﺎﻧﺖ را ﻣﻲ ﮔﻴﺮم واﻗﻌﺎ ﻫﻴﭻ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺑﻬﺖ‬

‫دﺳﺖ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ؟ ﻣﻦ از اوﻟﻴﻦ ﻻري ﻛﻪ ﺑﻮﺳﻴﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻧﺪرت ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﺻﺮاﺣﺖ اﻳﻦ و ﺻﺪاﻗﺖ ﺑﺎﻟﻔﻄﺮه ﻣﺮي ﻫﺮ دو ﺑﺎﻋﺚ ﺟﻮاﺑﻲ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ وﻟﻲ ﮔﻴﺞ ﻛﻨﻨﺪه ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﺶ ﭼﺮا راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﻓﻜﺮ ﻛﺮده ﺑﻮدم‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻗﺪرت ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬در دﻧﻴﺎي ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اي اﺣﺴﺎس ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ زﻳﺎدي ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺮي ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدش را‬

‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ اي ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ و اﺣﺘﻤﺎﻻ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﭽﻪ‪ .‬او ﻫﻤﻴﺸﻪ از اﻃﺮاﻓﻴﺎﻧﺶ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد و رﻓﺘﺎرش ﺧﻴﻠﻲ ﭘﺨﺘﻪ ﺗﺮ از‬

‫ﺳﻨﺶ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﻧﻔﺲ داغ آﻳﻦ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ ﻣﺮي ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻛﻪ اﺻﻼ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﻧﺒﻮد ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﺗﻜﺎن داد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺟﻮاب داد از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ زد و‬

‫اﻳﻨﺠﻮر ﺗﺴﻠﻴﻢ آﻳﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮدش ﻛﻤﻲ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ...‬ﺑﻠﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ازدواج ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺧﻮدش در آﻳﻨﻪ ﻧﮕﺎه اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎورش ﻧﻤﻲ ﺷﺪ زﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺎﻻي‬

‫ﺳﺮش ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﭼﻨﺪ ﺗﺎر ﻓﺮ ﺧﻮرده اﻃﺮاف ﮔﺮدن و ﺷﻘﻴﻘﻪ ﻫﺎﻳﺶ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﻫﻴﺠﺎن ﻣﻲ در ﺧﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ ﻛﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻋﻠﺘﺶ را ﺑﺪاﻧﺪ‪.‬‬

‫او داﺷﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ازدواج ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ‪ .‬ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺗﺼﻮري ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻧﺴﺶ ﺑﺮاي داﺷﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ و ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎزه ‪ ،‬آﻳﻦ او را ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺑﻮد ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و ﺑﺮاي ﺗﺤﺼﻴﻼت و ﻳﺎ ﺑﻲ ﭘﺮده ﺳﺨﻦ‬

‫ﮔﻔﺘﻨﺶ ﻣﻼﻣﺘﺶ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﻧﺪك ﻣﺮداﻧﻲ را ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل دﻳﺪه ﺑﻮد ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎ آﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺻﺪاي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ را ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﺑﺘﻲ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮوي‪.‬‬

‫و ﺑﻌﺪ از ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﺻﻮرت دوﺳﺘﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎ‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻧﮕﺮان وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ در ﻫﻢ آﻣﻴﺨﺖ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي واﻗﻌﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ آﻳﻦ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ؟‬

‫ﻣﺮي اﺧﻤﻬﺎﻳﺶ در ﻫﻢ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ‪ ،‬ﭼﺮا ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻲ؟ ﻣﻲ داﻧﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد وﻟﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﺷﻮي‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻳﺦ ﻛﺮده ﻣﺮي را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬اﻣﺎ آﻳﻦ! ﭼﺮا او؟ ﻣﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن در آن اﺗﺎق ﻣﺠﻠﻞ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﺐ ﻗﺒﻞ را او در ﺑﺮاﻳﺮوود ﺳﭙﺮي ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺎﻟﻴﭽﻪ ﺳﻔﻴﺪ و‬

‫ﻧﺮم ﻛﻒ اﺗﺎق ﻣﺎﻧﻊ از ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاي ﻗﺪﻣﻬﺎي آﺷﻔﺘﻪ اش ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﭼﺮا اﻳﻨﻘﺪر ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮدي ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎي ازدواج او را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ام؟ ﺗﻮ ﺧﻮدت ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺮد ازدواج‬

‫ﻛﻨﻲ‪.‬‬

‫و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد اداﻣﻪ داد‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻟﻘﺒﺶ ‪ ،‬آﻳﻦ ‪...‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ اﺳﻢ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد و ﻫﻢ ﻳﻚ ﺣﺎل ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ اي داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدي او ﻣﺮد ﺧﻮﺑﻲ اﺳﺖ و ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻤﺴﺮي ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺑﻮدم‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ اوﻗﺎت ﺗﻠﺨﻲ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺗﻜﺎن داد‬

‫‪ -‬ﺧﻮب اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﺮ ﻧﻮع ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﻲ را از ﺑﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺧﻨﺪﻳﺪ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻨﺪه ﻣﻐﻤﻮﻣﻲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻌﺪ از ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ دوﺑﺎره داري ﺧﻮدت ﻣﻲ ﺷﻮي‪ .‬آﻧﻘﺪر در درون ﺧﻮدت رﻓﺘﻪ ﺑﻮدي ﻛﻪ داﺋﻢ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪم ﻧﻜﻨﺪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻬﺒﻮد‬

‫ﭘﻴﺪا ﻧﻜﻨﻲ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﺑﻴﺸﺘﺮ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻗﺒﻞ از ازدواج ﻣﺪﺗﻲ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﺗﺎزه اﻻن ﻋﺰادار‬

‫ﭘﺪرت ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻲ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗﺎ آن ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺰاداري ﻣﺮﺑﻮط ﻣﻲ ﺷﻮد ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﭘﺪرم اﺻﻼ راﺿﻲ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﺮف ﻣﺮدم ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻢ‪ .‬او‬

‫ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﻣﺮگ ﻓﻘﻂ راﻫﻲ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺑﻬﺘﺮ‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪر ﺗﻮ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻮد و ﻣﻲ داﻧﻢ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﻛﺎﻣﻼ درﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻲ ﻗﻄﻌﺎ رﻧﺠﻴﺪه‬

‫ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻏﻢ و اﻧﺪوﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدت داري‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ از اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ در ﺑﻴﺎﻳﻲ‬

‫و ﻫﻤﺎن آدم ﺳﺎﺑﻖ ﺷﻮي‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻲ داﻧﺪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ ﺑﺮﺧﻼف ﺷﺨﺼﻴﺘﺶ اﺳﺖ و اﮔﺮ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻ راﺿﻲ‬

‫ﺑﻪ اﻳﻦ ازدواج ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت زﻧﺪﮔﻲ اش ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﭘﺪرش ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ روﻳﺎﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ دورﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ‬

‫ذﻫﻨﺶ ﻋﻘﺐ ﻣﻲ راﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ آﻳﻦ آﻣﺪ و ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺮاي ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدن ﺑﻪ او داد‪ .‬او ﺑﻪ ﻣﺮي ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد اﻣﻨﻴﺖ ﻛﺮد‪ .‬ﻧﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻟﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﻪ اﺻﻼ ﺑﺮاﻳﺶ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻠﻜﻪ اﻣﻨﻴﺖ روﺣﻲ و رواﻧﻲ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺪت ﭼﻨﺪ روزي ﻛﻪ او را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ ‪ ،‬آﻳﻦ ﮔﺎﻫﻲ اﻋﺼﺎب‬

‫ﺧﺮد ﻛﻦ و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮد وﻟﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ وﻗﺘﻲ ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺎز داﺷﺖ او را ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺎ‬

‫ﺣﺎﻻ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي آن دﻳﻮار ﺳﺘﺒﺮ را ﺟﻠﻮي ﺧﻮد دﻳﺪ اﻋﺘﺮاف ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﻣﺤﺘﺎج‬

‫آن اﺳﺖ‪.‬‬

‫وﻟﻲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻏﺮق در اﻓﻜﺎر ﺧﻮد ﺑﻮد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻣﻦ ﻗﺼﺪ آزار و اذﻳﺖ ﺗﻮ را ﻧﺪارم وﻟﻲ اﻣﻴﺪوارم دوﺑﺎره اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮي‬

‫ازدواج را ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ ﺑﻴﺎﻧﺪازي ‪ ،‬آﻳﻦ درك ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫درﺳﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺘﻢ ﺑﺎ او ازدواج ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﺑﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻲ ﻓﺮق وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻣﻦ در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﻋﺎﺷﻖ‬

‫ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺑﻮدم‪ .‬ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺴﺘﻲ ‪ .‬ﭼﻪ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﺪ اﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ آﻳﻦ ﻣﻲ ﺷﺪي‪ .‬او ﺧﻮش ﺗﻴﭗ و ﺟﺬاب اﺳﺖ ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ‬

‫ﻣﻦ ازدواج ﻛﺮده ام وﻟﻲ ﺧﻮب ﻛﻮر ﻧﻴﺴﺘﻢ و ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ او ﻳﻚ ﺟﻮر ﺣﺲ ﺷﻬﻮت ﺟﺎﻟﺐ و ﻋﺠﻴﺒﻲ در ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲ‬

‫آورد‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭘﻲ ﻧﺒﺮده اي؟‬

‫ﻣﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ از ﺳﺮخ ﺷﺪﻧﺶ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻮال وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺟﻮاب ﻧﺪاد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺻﻔﺖ را ﺑﻪ وﺿﻮح در آﻳﻦ‬

‫دﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺶ ﻓﻘﻂ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ دارد ﻣﻲ اﻓﺘﺪ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ آﻳﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﺮدن از ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﺎر ﺳﺨﺘﻲ اﺳﺖ؟‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي آﻣﺪ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را دوﺑﺎره در دﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ و او را وادار ﻛﺮد ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻧﮕﺮاﻧﺶ‬

‫ﺑﻨﮕﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻛﺎري ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺷﻮي‪ ،‬ﻣﺮي! ﺣﺘﻲ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ذره اي ﺳﻌﻲ ﻛﻨﻲ‪ .‬وﻟﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ آﻳﺎ او ﺧﻮدش ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﻳﺎ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬دردي در درون اوﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ اﮔﺮ ﺧﻮدش ﺑﺨﻮاﻫﺪ اﻟﺘﻴﺎم ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪..‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺣﺪس ﻣﻲ زد آﻳﻦ از ﭼﻴﺰي ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪه و آﻧﻘﺪر اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ روي او ﺗﺎﺛﻴﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ‬

‫ﻛﻪ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار داده اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻧﻘﺪر ﻋﻤﻴﻖ و ﺣﺎد ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ از ﻋﻼﻗﻪ او ﺑﻪ ﻣﺮي‬

‫ﺷﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ آﻧﻘﺪر اﺣﻤﻖ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻧﺪاﻧﺪ آﻳﻦ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬او ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻳﻠﺶ اﻋﺘﺮاف ﻛﺮده‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ اﻳﻦ ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ روزي ﺑﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻣﺜﻞ ﻋﺸﻖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮد؟‬

‫ﻣﺮي ﻛﻪ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎي ﭘﺮﺣﺮارت ﺧﻮد را در ﻣﻘﺎﺑﻞ او ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آورد ‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻲ داد اﻳﻦ ﺷﻮر و ﻫﻴﺠﺎن ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ‬

‫زﻣﺎن ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ اﺻﻼ ﻗﺎدر ﺑﻪ درك اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ازدواج ﺑﺎ آﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻧﺲ ﻣﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم‬

‫ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻳﻚ زن ﻣﺘﺎﻫﻞ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ دارا ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد ﻗﻴﺎﻓﻪ اش ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﻦ ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺮا دوﺳﺖ داري‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﻧﮕﺮان ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻲ وﻟﻲ ﺑﮕﺬار رك و ﺑﻲ ﭘﺮده‬

‫ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﻫﺮ دوي ﻣﺎ ﻛﺎﻣﻼ اﻃﻼع دارﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﺟﻬﻴﺰﻳﻪ اي ﻧﺪارم‪ .‬ﻗﺒﻞ از ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ازدواج از ﻃﺮف اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺘﻢ ﺑﻪ‬

‫ﻋﻨﻮان ﻣﻌﻠﻢ ﺳﺮﺧﺎﻧﻪ در ﺟﺎﻳﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﻛﺎر ﺷﻮم و در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي درﺧﻮااﺳﺖ ﻛﺎر را ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدم‪.‬‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد ﺗﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ وﻟﻲ ﻣﺮي او را ﺑﻪ ﺳﻜﻮت دﻋﻮت ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ در اﻳﻨﺠﺎ و ﭘﻴﺶ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدم را داﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﻣﻦ دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﭽﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬آﻳﻦ اﻳﻦ ﺷﺎﻧﺲ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ او ﻧﻴﺴﺘﻢ‬

‫وﻟﻲ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺑﺮاﻳﻢ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﺻﻲ ﻗﺎﺋﻞ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ در ﻗﻠﺒﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻲ اﺟﺎزه‬

‫دﻫﻲ اﻳﻦ ﺷﺎﻧﺲ را اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﻢ و اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ را ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﺑﮕﻴﺮم‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻣﺪت زﻳﺎدي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﻲ زد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻣﺮي را ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﻣﻲ ﻓﺸﺮد اﺷﻚ از‬

‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب وﻟﻲ ﺑﺪان ﻛﻪ ﻣﻦ دوﺳﺘﺖ دارم و دﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ازدواج ﻓﻘﻂ ﺑﺮاﻳﺖ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ و ﺳﻌﺎدت ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دور ﻛﻤﺮ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺣﻠﻘﻪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺸﻜﺮم دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﺮي را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﺪت زﻣﺎن ﻃﻮﻻﻧﻲ را ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮدي‪ .‬ﺗﻤﺎم دوران ﺑﭽﮕﻲ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرم را از دﺳﺖ دادم‪ .‬ﺗﻤﺎم دوران ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ را ﺗﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ را ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم‪ .‬ﻣﻦ دﻟﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬ﻣﺮي‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر‬

‫آﻧﻬﺎ ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻐﻞ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﺟﺪي ﺑﻮد اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻳﺎدت ﺑﺎﺷﺪ در ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻲ ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ از اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ آن ﻣﻨﺘﻬﺎ درﺟﻪ ﻋﺸﻘﺶ را ﺑﻪ ا‬

‫ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻳﺎدم ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ و ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺪاﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ آﻧﻘﺪر ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ واﻗﻌﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﺪﻫﻢ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺿﺮﺑﻪ آﻫﺴﺘﻪ اي ﺑﻪ در ﺧﻮرد و ﺑﺘﻲ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ در را ﺑﺎز ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺒﺮد‪ .‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪ ...‬دوﺷﻴﺰه ﻣﺮي‬

‫ﻣﺮاﺳﻢ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻛﻮﭼﻚ دﻫﻜﺪه ‪ ،‬ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﭘﺪر ﻣﺮي ﻫﺮ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺮﮔﺰار ﺷﻮد‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي‬

‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ اﻛﺜﺮ اﻳﻦ ‪ 23‬ﺳﺎل زﻧﺪﮔﻲ اش را ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﺪرش اﻳﻨﻄﻮر ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺷﺐ ﻗﺒﻞ آﺧﺮﻳﻦ ﺷﺒﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ او در ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ ﻣﻲ ﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ از ﻣﺮي ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺳﻔﺮﺷﺎن را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ‬

‫او ﺷﺮوع ﻛﻨﻨﺪ و ﻣﺮي ﻗﺒﻮل ﻛﺮد‪ " .‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل " اﻳﻦ اﺳﻢ ﻳﻚ اﺣﺴﺎس ارام و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻋﺠﻴﺐ را در ذﻫﻦ او ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲ‬

‫آورد‪ .‬آﻧﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﺑﻮد و ﺑﻪ زودي ﺧﺎﻧﻪ او ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺮاي آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر ﻟﺒﺎس اﺑﺮﻳﺸﻤﻲ ﻋﺎﺟﻲ رﻧﮕﻲ را ﻛﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﺪﻳﻪ ﻋﺮوﺳﻲ ﺑﻪ او داده ﺑﻮد اﻧﺪاز و‬

‫رﻧﺪاز ﻛﺮد ﺳﭙﺲ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺻﺎف ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻻن ﺑﺮوﻳﻢ؟‬

‫دوﺑﺎره ﺑﺎ دﻳﺪن ﺧﻮدش در آﻳﻨﻪ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬داﻣﻦ اﺑﺮﻳﺸﻤﻲ ﻋﺎﺟﻲ رﻧﮓ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺑﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﻏﻨﭽﻪ رز ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺰﺋﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎي ﮔﻞ رز در ﺗﺰﺋﻴﻦ ﻳﻘﻪ ﻟﺒﺎس و ﺳﺮآﺳﺘﻴﻦ ﻫﺎﻳﺶ ﻛﻪ ﺗﺎ آرﻧﺞ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﻫﻢ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‬

‫ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﭘﺮﻧﺴﺲ داﺳﺘﺎن ﭘﺮﻳﺎن ﺷﺪه و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ داﺷﺖ اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺎد ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﺎن اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻏﺮواﻗﻌﻲ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫***‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻣﺨﻤﻞ ﺳﺮﻣﻪ اي رﻧﮓ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﺗﻜﻴﻪ داد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻲ از ﺳﻔﺮﺷﺎن ﻣﻲ‬

‫ﮔﺬﺷﺖ وﻟﻲ در ﻃﻮل اﻳﻦ ﻣﺪت ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻣﺮواده ﺑﺴﻴﺎر رﺳﻤﻲ و ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻛﻪ از ﺳﻔﺮﺷﺎن ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ‪،‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﺮي را ﻋﺼﺒﻲ ﺗﺮ و آﺷﻔﺘﻪ ﺗﺮ ﻣﻲ دﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻛﺮد ﺳﭙﺲ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻴﺮون را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺤﺒﺖ از ﻓﺮط آﺷﻔﺘﮕﻲ ﻟﺒﺎس ﻣﺨﻤﻠﻲ ﺳﻔﺮش را ﻛﻪ آن‬

‫ﻫﻢ ﻫﺪﻳﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻮد ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﻨﺪ روز دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﻣﻲ رﺳﻴﻢ؟‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺟﻮاب داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎﻳﺪ روز ﺳﻮم ﺳﻔﺮ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﺮﺳﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف او را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﻪ ﺗﻮري ﻳﻘﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎه آﻳﻦ ﺑﻪ ﮔﺮدن او‬

‫اﻓﺘﺎد و ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﺮي ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺸﺘﺎﻗﻢ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ات را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬از آﻧﻬﺎ ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﮕﻮ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺻﺎف ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﭘﺪرش و ﻧﻪ راﭼﻊ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‬

‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻫﺸﺪارﻫﺎي ﻻزم را ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﻮرد اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮔﺮﻣﻲ‬

‫ﻗﺮار ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪارم‪ .‬دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ ام ﺑﺎرﺑﺎرا و ﭘﺪرم ﺗﻨﻬﺎ اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻮاده ام در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ‪ ...‬ﺑﻴﻦ ﻣﻦ و‬

‫ﭘﺪرم‪ ...‬ﺧﻴﻠﻲ اﺧﺘﻼف وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻣﺪت زﻳﺎدي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ازدواج ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﺷﺎﻳﺪ اﻻن راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﻲ زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ‪ .‬وﻟﻲ اﮔﺮ در اﺑﺘﺪا از اﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎن ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺸﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻜﻨﻲ‪ .‬او دوﺳﺖ دارد ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ آن ﭼﻬﺮه دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ ﻣﻤﻠﻮ از اﻣﻴﺪ ﺑﻪ آﻳﻨﺪه ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻬﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ در اﻧﺘﻬﺎ او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮب ﭘﻴﺶ ﻣﻲ رود‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺻﻼ دﻟﺶ راﺿﻲ ﻧﺸﺪ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ وﺿﻌﻴﺖ ﭼﻘﺪر ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ اﮔﺮ ﺣﻖ ﺑﺎ او ﺑﺎﺷﺪ؟ اﮔﺮ ﭘﺪر ﻧﻈﺮش را‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﺪ؟ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ او ﺗﻮ را ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ دﻳﺪم ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ ،‬اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻋﻴﺐ و اﻳﺮاذي ازت ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮخ ﺷﺪ و دوﺑﺎره ﻏﺮق در اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد‪ .‬و آﻳﻦ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﻫﺮ ﻧﻮع ﺳﻮال اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ دﻳﮕﺮ در ﻣﻮرد ﺧﺎﻧﻮاده اش‬

‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺳﺮش را در ﭘﺸﺘﻲ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻓﺮو ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺗﺎزه ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ ﻛﺎري ﻛﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد ﭘﻲ ﺑﺮد‪ .‬او ﺑﺎ ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن‪ -‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ‪ -‬ازدواج ﻛﺮده و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ اش ﻳﻌﻨﻲ ﺳﻴﻦ‬

‫ﻛﻠﺮﻫﺎل ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬وﻟﻲ اﺻﻼ از ﺧﻮدش ﻧﭙﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﻛﻪ دارد او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺑﺮد ﭘﺪرش ﭼﻪ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﻲ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﺪ‬

‫داد‪ .‬آﻳﺎ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻋﺮوس اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﭘﺴﺮش را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ؟ او ﻓﻘﻂ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ ﺧﻮش ﺑﻴﻨﺎﻧﻪ ﻫﻤﺴﺮش درﺑﺎره‬

‫اﻳﻨﺪه ﻗﻄﻌﺎ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ .‬وﻟﻲ دﻻﻳﻠﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﺎ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ آﻳﻨﺪه ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫از رﺿﺎﻳﺖ ﺑﻲ ﭼﻮن و ﭼﺮاي ﻣﺮي درﺑﺎره ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدش ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﺷﺮوع ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﻔﺮﺷﺎن ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﻻزم ﻧﺒﻮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز‬

‫ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﺮي از ﻧﮕﺮاﻧﻲ رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪه‪ .‬آﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼ درك ﻣﻲ ﻛﺮد و اﻳﻦ ﻫﻴﺠﺎن ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﺮي او را ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺣﺪودي‬

‫ﻧﮕﺮان ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺗﻤﺎم ﻣﺪت دو روز ﻗﺒﻞ از ﻣﺮاﺳﻢ و ﺣﺘﻲ در ﺣﻴﻦ ﻣﺮاﺳﻢ اﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ درﺳﺘﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﭼﻮن ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﻛﺎرﻫﺎي زﻳﺎدي در ﻣﺪت ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻤﻲ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ وﻗﺖ زﻳﺎدي ﺑﺮاي اﻓﻜﺎر ﺑﻴﻬﻮده ﻧﺪاﺷﺖ و از اﻳﻦ‬

‫ﺑﺎﺑﺖ ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮاز ﻣﺨﺼﻮص ازدواج را ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت ﻧﺎﺷﻲ از ﺣﻴﺮت وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ و ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺑﺎ‬

‫اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺟﻮاب ﻣﻲ داد ‪ ،‬ﻣﻘﺪﻣﺎت ﺳﻔﺮ را ﻣﻲ ﭼﻴﺪ و ﻛﺎرﮔﺮاﻧﻲ ﺑﺮاي ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﺪي و ﺣﻤﻞ ﺑﻘﻴﻪ وﺳﺎﻳﻞ ﻣﺮي ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻛﻮﺗﺎه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻞ دوﺳﺘﺎن و آﺷﻨﺎﻳﺎﻧﺶ در ﻟﻨﺪن راﺟﻊ ﺑﻪ ازدواﺟﺶ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻗﻄﻌﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﻋﺚ‬

‫ﺣﻴﺮﺗﺸﺎن ﻣﻲ ﺷﺪ وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ زود ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻛﺎرﻫﺎ و ﺗﻔﺮﻳﺤﺎت روزﻣﺮه ﺧﻮد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬او اﻧﺘﻈﺎر دﻳﮕﺮي ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬آﻳﻦ دوﺳﺘﺎﻧﺶ را‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ و دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﺴﻲ ﺳﻮاﻻت ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ درﺑﺎره زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ او ﺑﻜﻨﺪ و اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮدش ﻫﻢ اﺻﻼ در‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺨﺼﻲ دﻳﮕﺮان دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫او ازاد ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺎر دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻜﻨﺪ و ﻧﻴﺎزي ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ در ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ دﻳﮕﺮان ﻧﮕﺮاﻧﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺷﺮم و ﺣﻴﺎ را در ﺻﻮرت دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ ﻣﺮي و در آن ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ ﻣﻲ دﻳﺪ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺗﻤﺎم ذﻫﻨﺶ‬

‫را ﭘﺮ ﻛﺮد‪ .‬او ﺑﺮاي اﻳﻦ ازدواج ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻠﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد وﻟﻲ در آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺗﻨﻬﺎ راه ﺣﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي داﺷﺖ‬

‫ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ را ﺗﺮك ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ آﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ آﻳﺎ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﺮدن ﻣﺮﻳﺒﺮاي ازدواج آن ﻫﻢ ﺑﻪ آن ﺳﺮﻋﺖ ﻛﺎر درﺳﺘﻲ ﺑﻮد ؟ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮي‬

‫در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ؟‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺪﻋﻲ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺮي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ از ﻣﺮي ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﻛﺮد ‪ ،‬ﻓﻘﻂ از ﺗﻤﺎﻳﻼﺗﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ و ﻣﺮي‬

‫ﻫﻢ اﺻﻼ از اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﭼﻴﺰي ﺑﺮوز ﻧﺪاد‪ .‬آﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎ ﻫﻤﺎن ﻫﻤﺴﺮي را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻮش ‪،‬‬

‫زﻳﺒﺎ و ﺻﺮﻳﺢ اﻟﻠﻬﺠﻪ‪ .‬واﺿﺢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻳﻚ آﻳﻨﺪه ﻣﻄﻤﺌﻦ داﺷﺖ و ازدواج ﺑﺎ آﻳﻦ آن ﻧﻴﺎز را ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﻫﻤﻪ‬

‫ﭼﻴﺰ از ﻗﺒﻞ ﻣﻘﺪر ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻫﻨﻮز ﻧﮕﺮان آﻳﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﻳﻚ ﺟﺎي ﻗﻀﻴﻪ ﻣﻲ ﻟﻨﮕﻴﺪ و آﻳﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا ﺑﺎﻻﺧﺮه‬

‫ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ را ﺑﻪ ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ او ﻛﺎر درﺳﺘﻲ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎزه ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﺑﻲ‬

‫ﺗﻔﺎوت ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺣﺎﻛﻲ از آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﺒﻲ ﺧﺎﻃﺮه اﻧﮕﻴﺰ در ﭘﻴﺶ رو داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫او اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ داد ﻧﮕﺮاﻧﻲ از ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﭘﺪرش درﺑﺎره اﻳﻦ ازدواج او را ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪ در آورد‪ .‬ﻣﺮي اﻧﺘﺨﺎب او ﺑﻮد و ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ‬

‫ﺑﺰرگ ﭼﺎره اي ﺟﺰ ﻗﺒﻮل اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫***‬

‫ﺳﺎﻳﻪ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي و دراز ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﺑﻪ روي ﺟﺎده ‪ ،‬ﭘﺮﭼﻴﻦ ﻫﺎ و درﺧﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﻛﻨﺎرﺷﺎن ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻛﻨﺎر در‬

‫ورودي ﻳﻚ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺧﻮب ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﻤﻚ ﻛﺮد ﺗﺎ از ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﭘﻴﺎده ﺷﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬

‫دﺳﺖ ﻣﺮي را ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﻓﺸﺮد‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻧﺪام ﻣﺮي آﺷﻜﺎرا ﻟﺮزد و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﭘﺮ از ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن در ﻫﻢ آﻣﻴﺨﺖ و آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﺮي ﭼﻘﺪر زﻳﺒﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ آن ﭘﻮﺳﺖ‬

‫ﺷﻴﺮي رﻧﮓ ﺑﻲ ﻋﻴﺐ و اﻳﺮاد و اﺟﺰاي ﻇﺮﻳﻒ ﺻﻮرﺗﺶ درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺠﺴﻤﻪ اي ﭼﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ زﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ دﻗﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را در ﺑﺮاﺑﺮ زﻳﺒﺎﻳﻲ او ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﺑﺮاز ﺗﻤﺎﻳﻞ و اﺣﺴﺎﺳﺎت از‬

‫ﻃﺮف او ﻣﺮي را ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺷﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﺨﺸﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ راﺣﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻚ ﻧﺪارم ﻛﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ ‪ ...‬آﻳﻦ‪ ...‬ﻋﺰﻳﺰم‪.‬‬

‫ﺗﺮدﻳﺪش در ﺗﻠﻔﻆ اﺳﻢ او از دﻳﺪ آﻳﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻛﺎرﻫﺎي ﻣﺮي دﻟﭽﺴﺐ و ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎﻣﺶ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ آن اﺻﻼ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ﭼﻘﺪر ﻧﺮم و ﺷﻴﺮﻳﻦ در ﻣﻴﺎن ﻟﺒﻬﺎي ﻣﺮي ادا ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﺶ از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ دارد ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ دار ﻛﻪ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﺎﻧﻪ در ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺰاري‬

‫اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد اﻋﻼم ﻧﻤﻮد ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ .‬آن ﻣﺮد ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻋﺎﻟﻴﺠﻨﺎب اﻣﺎ در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻫﺰﻳﻨﻪ اش ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎ را ﻧﺪارد ﺟﻨﺎب ﻟﺮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻳﻚ ﺳﻜﻪ ﻃﻼ از ﺟﻴﺒﺶ درآورد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺪﻫﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد دوﺑﺎره ﺳﺮش را ﺗﻤﺎن داد و اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺣﺎﻛﻲ از ﺧﻮد ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﺑﺮ ﻟﺒﺎن داﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻴﺠﻨﺎب‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﻫﺮﭼﻪ ﻻزم داﺷﺘﻴﺪ ﺑﺪون ﻣﻌﻄﻠﻲ ﺑﻪ ﺟﺮﻣﻲ ﺗﺎﻛﺮ اﻣﺮ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ دﻳﮕﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ آﻳﻢ ﺗﺎ در ﻣﻮرد ﻟﻴﺴﺖ ﻏﺬا ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ و ﻫﻤﺴﺮم اﻧﺘﻈﺎر دارﻳﻢ ﻛﻪ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ‬

‫ﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺷﻮﻳﻢ‪.‬‬

‫آن ﻣﺮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﮔﺬرا ﺗﻮام ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﺪ آﻗﺎ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻫﺎ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻦ آﺷﭙﺰ ﻗﺎﺑﻠﻲ اﺳﺖ ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻴﺠﻨﺎب‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ دار ﻓﺮﺑﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ اﺣﺘﺮام آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮد ﺗﺎ اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﺸﺎن را ﻧﺸﺎﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻃﺬاف‬

‫اﺗﺎق ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ دار ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ اﺗﺎﻗﺶ را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ داده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺨﺖ ﺑﺰرﮔﻲ از ﭼﻮب ﺗﻴﺮه ﺑﻠﻮط‬

‫در وﺳﻂ اﺗﺎق ﻗﺮار داﺷﺖ و ﻗﺎﻟﻲ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺗﻤﻴﺰي ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي زﻣﻴﻦ ﭼﻮﺑﻲ اﺗﺎق را ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪه ﺑﻮد و ﭘﺎﺗﺨﺘﻲ ‪ ،‬ﻛﻤﺪﻟﺒﺎس و ﺻﻨﺪﻟﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ در وﺿﻊ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد دوﺑﺎره ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻳﺎدآوري ﻛﺮد ﻛﻪ در ﺻﻮرت اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﺎﻓﻴﺴﺖ او را ﻣﻄﻠﻊ ﻛﻨﻨﺪ و از‬

‫اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ .‬آﻳﻦ در ﺟﻮاب ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد وﻟﻲ ﺗﻤﺎم ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺟﻠﺐ ﻣﺮي ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ آﺷﻜﺎرا ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﺗﺨﺖ‬

‫ﻧﮕﺎه ﻧﻜﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺮاس او ﺣﻼل درﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ دود آﺗﺸﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻮﻳﺪا و ﻗﺎﺑﻞ ﻟﻤﺲ ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺘﺎن ﻇﺮﻳﻔﺶ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬

‫داﻣﻦ ﻣﺨﻤﻠﻲ ﻛﻬﺮﺑﺎﻳﻲ اش را ﻟﻤﺲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم آﺷﻔﺘﮕﻲ اش آﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﻮد اﻗﺮار ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﻣﺮي‬

‫دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ اﺳﺖ‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ اﺷﻌﻪ ﻫﺎي ﻣﺎﻳﻞ ﺧﻮرﺷﻴﺪ از ﭘﻨﺠﺮه ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺮي در ﺣﺎل ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪن ﺑﻮدﻧﺪ و او را در ﻫﺎﻟﻪ اي‬

‫ﻇﺮﻳﻒ و ﻃﻼﻳﻲ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ او ﺧﻮدش از درون ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪ .‬او ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش ﮔﺮﻣﺎ و ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﻮد و آﻳﻦ را ﺑﻪ‬

‫ﻃﺮف ﺧﻮد دﻋﻮت ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد زﻳﺒﺎ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻮد‪ .‬ﻧﮕﺎه آﻳﻦ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﺤﻮ ﻟﺒﻬﺎي ﺷﻴﺮﻳﻦ او ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺪا ﭼﻘﺪر او وﺳﻮﺳﻪ اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺧﻮدش ﻛﺎﻣﻼ از ﻗﺪرﺗﺶ ﻏﺎﻓﻞ‪ .‬ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي ﺑﺮداﺷﺖ و ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ او‬

‫ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺳﺮﺟﺎﻳﺶ اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬او ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﺑﻲ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺒﻮد و ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﺎﺷﺪ زﻧﻲ را ﺑﻪ زور و‬

‫ﻳﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ از آن ﺧﻮد ﻛﻨﺪ و اﻣﻜﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺮي اﻳﻨﻄﻮر رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻧﺪ ‪ ،‬او ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻇﻬﺎر ﻋﺸﻖ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ ﺧﻮدش ﻣﺸﺘﺎق اداﻣﻪ دادن ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺮي را ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﻧﮕﺮان اﺳﺖ ﺳﺮزﻧﺶ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه اﻣﺸﺐ ﺷﺐ ازدواﺟﺶ ﺑﻮد و در‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ازدواج و ﻛﺸﺶ و ﺟﺎذﺑﻪ ي آن دو ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ‪ ،‬واﻗﻌﺎ آن دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻣﻼﻳﻤﺖ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎﺷﻲ ﺗﺎ وﻗﺖ ﺷﺎم ﺗﻮ را ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﮔﺬارم ﻛﻪ ﻛﻤﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ اﻳﻨﺠﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺎم را در اﺗﺎق‬

‫ﻏﺬاﺧﻮري اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﺻﺮف ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ او را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ او را در ﺑﺮ ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﻬﺶ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﺒﺨﺸﺪ وﻟﻲ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺑﺎ او ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬دوﺳﺖ داري ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻢ و ﺗﻮ را ﺑﺒﺮم ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﻲ ﺧﻮدت ﺑﻴﺎﻳﻲ؟‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻣﺮي از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﻮن ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن آﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آه ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﻮدت را زﺣﻤﺖ ﺑﺪﻫﻲ و دﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﻴﺎﻳﻲ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻣﻲ آﻳﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ رﻓﺘﺎر آرام ﺑﺨﺸﺶ روي ﻣﺮي ﺗﺎﺛﻴﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ او ﺑﺎ ﺧﻮدش ﭼﻪ ﻣﻲ اﻧﺪﻳﺸﺪ اﻣﺎ ﭼﻴﺰي‬

‫ﻧﮕﻔﺖ و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب‪ .‬ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﺮ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻤﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺧﺠﺎﻟﺘﻲ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف او را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﺮ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻛﺞ ﻛﺮد‪ .‬آﻳﻦ اﺻﻼ ﺑﺎورش ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي از ﺷﺪت ﺣﻴﺮت ﺧﺸﻜﺶ زد‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺣﻴﺮت ﺧﻮدش را ﺳﺮزﻧﺶ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺮي ﻓﻜﺮ‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﻫﺮ ﻫﻤﺴﺮ وﻇﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬او ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ آﻳﻦ در ﭼﻪ ﻧﺒﺮد ﺳﺨﺘﻲ ﺑﺎ اﻣﻴﺎﻟﺶ دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ‬

‫ﻧﺮم ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺣﺎﻛﻲ از ﻗﺪرداﻧﻲ ﺑﻪ ﺳﺮﺗﺎﭘﺎي ﻇﺮﻳﻒ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ و آﻫﺴﺘﻪ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﻟﺒﺎﻧﺶ را ﺑﻪ روي ﻟﺒﻬﺎي او‬

‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬اوﻟﺶ ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻮﺳﻪ اي ﻛﻮﺗﺎه از او ﺑﮕﻴﺮد وﻟﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ روش ﻣﺮي از دوﺷﻴﺰه اي ﺷﻜﺎك ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮي‬

‫ﭘﺬﻳﺮا ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫او ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﺎ اراده ﺑﻲ ﻧﻈﻴﺮي ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺷﺪ اﺷﺘﻴﺎﻗﺶ را ﻛﻨﺘﺮل ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻧﻪ ﺣﺎﻻ ﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ‬

‫دار ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ﻛﻪ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮي ﻣﻮﺿﻮع ﺷﺎﻳﻌﺎﺗﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﻪ‬

‫وﺟﻮد آﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻴﺪي ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ اﻳﻨﺪه‪ .‬او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮي وﻇﺎﻳﻒ ﺑﻴﺸﺘﺮي را‬

‫ﺑﺮ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ ﺗﺎ زﻧﺎن دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﻓﻘﻂ در ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ و ﺣﺘﻲ ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻲ دﻳﺪ و ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺻﺎﺣﺐ‬

‫آﻧﺠﺎ ﺳﻮءﻇﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده وﻟﻲ اﺻﻼ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ ﻣﺤﻜﻢ ﻣﺮي را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﺸﺮد و در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺻﺬاي ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﺶ ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﻻن ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ روم‪.‬‬

‫و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬دﻳﺮ ﻧﻴﺎﻳﻲ!‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮخ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ دﻳﺮ ﻧﻤﻲ آﻳﻢ!‬

‫ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﻪ روي ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ او ‪ ،‬اﻳﻦ اﺗﺎق را ﺗﺮك ﻛﺮد‪ .‬از ﻟﺮزش دﺳﺘﺎﻧﺶ اﺻﻼ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻜﺮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ‬

‫ﻣﻲ رﻓﺖ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را آرام ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اول در ﻣﻮرد ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻏﺬا ﺑﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻛﺮد و وﻗﺘﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ اﻧﻮاع ﺻﺪف ﺗﺎزه و ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻗﺎاﺑﻞ‬

‫ﻗﺒﻮﻟﻲ در اﺧﺘﻴﺎر دارﻧﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﻳﻦ ﺷﺎم ﻋﺮوﺳﻲ ﻣﺮي ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺶ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻳﻚ ﻟﻴﻮان ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ ﺳﻔﺎرش داد ﭼﻴﺰي ﻗﻮي ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻧﻴﺮو دﻫﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮي ﻣﻘﺎوﻣﺖ‬

‫ﻛﺮده‪ .‬او ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻮد زﻧﻲ ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺮد ﺗﺎ ﭘﺪرش را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻛﻨﺎﻳﻪ آﻣﻴﺰ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻇﺎﻫﺮ‬

‫ﺷﺪ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺟﻘﺪر ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭘﺴﺮش ازدواج ﻛﺮده و آن ﻫﻢ ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ‬

‫روﺳﺘﺎﻳﻲ! اﺻﻼ اﻣﻜﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ زﻳﺒﺎﻳﻲ و ﻫﻮش و ذﻛﺎوت ﻣﺮي را ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد در ﻧﻈﺮ آﻳﻦ ﺟﺬاب‬

‫ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﺳﻌﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ اﻓﻜﺎر را ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ش و ﺗﺮدﻳﺪي ﻛﻪ در ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي‬

‫ﻏﻘﺐ ذﻫﻨﺶ ﺑﺒﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ دﻳﮕﺮي ﺳﻔﺎرش داد‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﺳﺖ و ﺻﻮرﺗﺶ را ﺷﺴﺖ‪ .‬ﻟﺒﺎس ﺷﺒﺶ را از ﻛﻴﻒ ﺳﻔﺮش ﺑﻴﺮون آورد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻟﺤﻈﻪ دﻳﺪار ﺑﺎ آﻳﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﺗﺒﺎ ﺳﺎﻋﺖ‬

‫ﺟﻴﺒﻲ اش را ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد اﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﻲ داد ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ دﻗﻴﻘﻪ ﻫﺎ ﻛﻨﺪﺗﺮ و آﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺟﻠﻮ‬

‫ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ در ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ درﺑﺎره اﺣﺘﻤﺎل ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﭘﺪرش درﺑﺎره ازدواج آﻧﻬﺎ ﺑﻪ او ﻫﺸﺪار دااد ﺗﺎ ﺣﺪودش‬

‫دﻟﺴﺮد ﺷﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﻔﺎوت وﺿﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ آﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﻊ از ﺗﻮﺟﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬وﻟﻲ آﻳﻦ ﺧﻼف آن را ﺛﺎﺑﺖ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ اﺣﺘﻤﺎﻻ آﻳﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ او را ﺑﺮاي ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻣﺎده ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ او اﺻﻼ اﺣﺘﻤﺎل ﻧﻤﻲ داد ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي اﺗﻔﺎق ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ .‬ﭼﻪ در اﻳﻨﺼﻮرت ﻟﺰوﻣﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ او را ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل‬

‫ﺑﺒﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻮاﻻت ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﭙﺮﺳﺪ ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ درﺑﺎره دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ اش ﺑﺎرﺑﺎرا ﻛﻪ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﺑﺎ او دوﺳﺖ ﺷﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬

‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮده ‪ .‬او ﻫﻢ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻤﻲ ﺑﺨﻮاﺑﺪ وﻟﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﺎوراي ﻗﺪرﺗﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺻﺪاي‬

‫ﻛﺸﻴﺶ را ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را زن و ﺷﻮﻫﺮ اﻋﻼم ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻫﻤﺴﺮ؟ ﺧﺪاي ﺑﺰرگ! او ‪ -‬ﻣﺮي ﻓﺎﻟﺘﻮن ‪ -‬ﻫﻤﺴﺮ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻮد؟ ﻫﻤﺴﺮ آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ؟ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ او اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را دوﺑﺎره ﺑﻪ‬

‫ﻳﺎد آورد ﻫﻴﺠﺎن ﻋﺠﻴﺒﻲ ﺳﺮاﭘﺎﻳﺶ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻪ از ﭘﺪر ﻣﺮﻳﻀﺶ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ‬

‫دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻣﻴﺪي ﺑﻪ ازدواج داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺎ او ازدواج ﻣﻲ ﻛﺮد؟ ﺑﺪون ﭘﻮل و ﺟﻬﻴﺰﻳﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺪون ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﭘﺪرش ﻛﻪ او‬

‫را ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺧﻮش ﺗﻴﭗ ‪ ،‬ﻗﻮي و ﺑﺎﻫﻮش ‪ .‬او ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻧﻴﻜﻲ ﻛﺮده ﻛﻪ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺨﺖ و اﻗﺒﺎﻟﻲ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺼﻴﺒﺶ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﭘﺪر آﻳﻦ در اﺑﺘﺪا اﻳﻦ ازدواج را ﻗﺒﻮل ﻧﻜﻨﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﻌﺪا ﺑﺎ آن ﻛﻨﺎر ﻣﻲ اﻳﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻫﺸﺪارﻫﺎي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ آﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﻧﻈﺮش دور‬

‫ﻣﻲ آﻣﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ زﻣﺰﻣﻪ اي از آﻧﻬﺎ را ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ازدواج ﻛﺮده ﺑﻮد ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺳﻌﻲ اش را ﺑﻜﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاي آﻳﻦ ﻫﻤﺴﺮي ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ و اﮔﺮﭼﻪ ﺟﺮات ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ‬

‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻴﺎﻧﺪﻳﺸﺪ واي اﻣﻴﺪ داﺷﺖ روزي آﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ او ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻮﻋﻮد ﻓﺮارﺳﻴﺪ ‪ ،‬اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﺎ دﺳﺘﺶ داﻣﻦ ﺑﻨﻔﺶ ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮد‪ .‬دوﺑﺎره ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ‬

‫ﺳﺮاﻏﺶ آﻣﺪ و ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬دﻗﻴﻘﻪ ﻫﺎ وﻟﻲ او از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻴﺶ آﻳﻦ ‪ -‬ﭘﻴﺶ ﻫﻤﺴﺮش‪ -‬ﺑﺮود ﻋﺼﺒﻲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ دﻳﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺑﭽﻪ اﺣﻤﻖ رﻓﺘﺎر ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬دوﺑﺎره اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﻋﺰﻣﻲ راﺳﺦ ﺑﻪ ﻃﺮف در رﻓﺖ‪ .‬از ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ورود ﺑﻪ اﻳﻦ اﺗﺎق او ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﺻﻼ ﺟﺎي ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬آﻳﻦ از ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺎ او‬

‫ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻛﺮده و ﻗﻄﻌﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ روش اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬

‫‪5‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫وﻗﺘﻲ ﻣﺮي وارد ﺷﺪ ‪ ،‬آﻳﻦ در اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬اﺗﺎﻗﻲ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺎ ﺳﻘﻔﻲ ك‪.‬ﺗﺎه ﻛﻪ‬

‫اﺣﺘﻤﺎﻻ در ﻧﻮر زﻳﺎد ﻛﻬﻨﻪ و ﻣﺤﻘﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﻮر آﺗﺶ و ﺗﻌﺪاد اﻧﺮﻛﻲ ﺷﻤﻊ ﻛﻪ روي ﻣﻴﺰ و ﻃﺎﻗﭽﻪ روي ﺑﺨﺎري دﻳﺪه‬

‫ﻣﻲ ﺷﺪ ﭘﺮﺗﻮي ﮔﺮم و ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻬﺎي ﺑﻪ آن اﺗﺎق ﻛﻪ ﺑﺎ رﻧﮕﻬﺎي ﺗﻴﺮه ﻣﺒﻠﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﻲ ﺗﺎﺑﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎم ورود ﻣﺮي ‪ ،‬آﻳﻦ از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ! ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ راﺣﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ اﻳﻨﺠﺎ را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻲ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﻛﻨﺎر در اﻳﺴﺘﺎد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ‪ ...‬ﺑﺎه‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ دار راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ام ﻛﺮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺮاي آن دو ﻧﻔﺮ ﭼﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد اﺷﺎره ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬آﻳﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ اﻻن ﻏﺬا را ﺑﻴﺎورﻧﺪ ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻲ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ..‬اﻻن ﺧﻮﺑﻪ‬

‫ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ واﻗﻌﺎ ﮔﺮﺳﻨﻪ اش ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ آﻳﻦ آن اﺣﺴﺎس را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎري ﻛﻪ ﻏﺬا ورده ﺑﻮدﻧﺪ‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي زﻳﺎدي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻃﺎﻗﭽﻪ ﺑﺎﻻي ﺑﺨﺎري رﻓﺖ و زﻧﮓ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﻘﺮه اي را ﺑﻪ ﺻﺪا در آورد‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ زﻧﻲ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي‬

‫ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺟﻤﻊ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﻴﻨﻲ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ‬

‫ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻜﻨﺪ ﻏﺬا را روي ﻣﻴﺰ ﭼﻴﺪ ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد رو ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﺮ دﻳﮕﺮي ﻧﺪارﻳﺪ ﺟﻨﺎب ﻟﺮد؟‬

‫‪ -‬ﻓﻌﻼ ﻧﻪ‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﮔﻴﺞ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮي اﺣﺘﻴﺎج داﺷﺘﻴﻢ زﻧﮓ ﻣﻲ زﻧﻢ‪.‬‬

‫زن دوﺑﺎره ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ رﻓﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺮي آﻧﻘﺪر ﻣﺎت ﻟﺤﻦ ﻏﺮﻳﺒﻪ آﻳﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ رﻓﺘﻦ آن زن ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺟﺬاب و ﺧﻮش ﺗﻴﭗ آﻳﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻮال ﺧﻮد را ﺑﻴﺎﺑﺪ وﻟﻲ ﭼﻴﺰي دﺳﺘﮕﻴﺮش ﻧﺸﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻲ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺳﻮي آﺗﺶ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻀﻄﺮب ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد‪ .‬او دﻳﮕﺮ ﻳﻚ دﺧﺘﺮ ﺑﻲ ﺗﺠﺮﺑﻪ و ﻧﺎﺷﻲ ﻧﺒﻮد و اﻳﻦ ﻣﺮد ﺷﻮﻫﺮش ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺟﺎي اﻳﻨﻜﻪ او را آرام ﻛﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ آﺷﻔﺘﻪ اش ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺑﺮ آﺷﻔﺘﮕﻲ اش ﻏﻠﺒﻪ ﻛﺮد و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﺎ از ﭼﻴﺰي ﻧﮕﺮاﻧﻲ؟ ‪ ...‬آﻳﻦ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﻀﻮر او را ﺑﻪ ﻳﺎد آورد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﺮاﻧﻢ ﻧﻜﺮده‪ .‬ﻓﻘﻂ داﺷﺘﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﻓﺮدا ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺤﺒﺖ درﺑﺎره ﻓﺮدا ‪ ،‬اﻓﻜﺎر دﻳﮕﺮ را از ذﻫﻦ ﻣﺮي زدود ﺗﺎ ﻓﺮدا ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻓﺮق ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺎ آن‬

‫ﻣﻮﻗﻘﻊ او ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي واﻗﻌﻲ ﻛﻠﻤﻪ ﻫﻤﺴﺮ آﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع او را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ از اﺣﺴﺎﺳﺎت او اﺻﻼ اﻃﻼﻋﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰ ﭼﻴﺪه ﺷﺪه اﺷﺎره ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺷﺮوع ﻛﻨﻴﻢ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﻏﺬاﻫﺎي روي ﻣﻴﺰ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬ﻧﺎن ﺗﺎزه ‪ ،‬ﺳﻮپ ﺻﺪف ‪ ،‬ﺑﻠﺪرﭼﻴﻦ ﺳﺮخ ﺷﺪه و ﺗﻮت ﻓﺮﻧﮕﻲ ﺑﺎ ﺧﺎﻣﻪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ‬

‫ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﻧﺸﺴﺖ ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ در ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ذﻫﻦ او را از ﺧﺎﻃﺮه ﺑﻮﺳﻪ ي‬

‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﻴﺶ در اﺗﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻲ ﺷﺎن را در آن ﺑﮕﺬراﻧﻨﺪ ﻣﻨﺤﺮف ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﺮاي او ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ رﻳﺨﺖ ‪ ،‬ﻣﺮي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﻴﺪوارم اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﻛﻪ ﺗﻮ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﺮده اي ﻃﻮل ﻧﻜﺸﺪ‪ .‬ﻗﻠﻤﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺧﺎﻧﻪ آوردم اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ آب‬

‫دارﻧﺪ‪ .‬دﻟﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺧﺮاب ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﻣﺎدرم ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﺮوس ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﻮد آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪرم‬

‫آورد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮردن ﻏﺬاﻳﺶ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﻤﺰه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭻ دﻟﻴﻠﻲ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺳﻔﺮ ﻧﻜﻨﻴﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﺎ ﺗﺎﺧﻴﺮ وارد ﺷﺪﻳﻢ ﻣﻦ آﻧﭽﻪ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻢ داد ﻛﻪ‬

‫در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻮ راﺿﻲ و ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﻲ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺸﻜﺮم‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻠﻬﺎي رز ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ اﻫﻤﻴﺖ دارﻧﺪ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم روزي دﺧﺘﺮ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻗﻠﻤﻪ ﻫﺎﻳﻲ از آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدش‬

‫ﺑﺒﺮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﺮﻣﻮزاﻧﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ ﺗﻤﺎم ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﻣﻌﻄﻮف ﺑﺸﻘﺎب ﻏﺬاﻳﺶ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ از اﺷﺎره ﻣﺮي ﺑﻪ ﺑﭽﻪ‬

‫ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﺧﺠﺎﻟﺖ زده اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻧﺪازه ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻜﻮت در ﻣﻴﺎن آﻧﻬﺎ ﺣﻜﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ‬

‫او آﻧﻘﺪر ﺧﺠﺎﻟﺖ زده و ﺷﺮﻣﮕﻴﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺳﻜﻮت ﭘﻴﺶ ﻗﺪم ﺷﻮد و ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭼﻨﮕﺎﻟﺶ ﺑﺎ ﺗﻜﻪ ﻫﺎي ﻏﺬا‬

‫ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه آﻳﻦ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺗﻮ ﻣﺘﺪرت را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آوري؟‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻨﻘﺪر ﺳﺮﻳﻊ ﻣﻮﺿﻮع را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﺶ را ﺑﺨﻮاﻫﻲ ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﻧﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﮔﺮﻣﺎي ﺑﺪﻧﺶ و ﺑﻮي ﮔﻞ ﺳﺮﺧﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ داد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮم اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺻﺪاﻳﺶ از ﻓﺎﺻﻠﻪ دوري ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺣﺘﻲ آﻧﻘﺪر ﻫﻢ ﻳﺎدم ﻧﻤﻲ آﻳﺪ‪ .‬ﻣﺎدرم زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪم از دﻧﻴﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم اﮔﺮ اﻳﻦ‬

‫اﺗﻔﺎق ﻧﻴﺎﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﭘﺪرم ‪ ...‬ﺧﻮب‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد اﮔﺮ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﻴﺎﻓﺘﺎده ﺑﻮد او ﺑﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻴﻠﻲ ﻓﺮق داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﻴﺪ ﻛﻪ آﻳﻦ وﺟﻮد او را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده‪ .‬آﻳﻦ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﻴﺎﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﭘﺪرم ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎ ﺣﺎﻻ رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ...‬در ﺧﻴﻠﻲ از زﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻛﻤﻲ ﺟﺮات ﺑﻪ ﺧﺮج داد و ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺜﻼ ﭼﻪ زﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻳﻲ؟‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ از وﺟﻮد ﻣﺮي ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد ﭼﻮن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺜﻼ ﻣﺮگ ﺑﺮادرم‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺪرم را ﺑﺮاي ﻋﺰاداري ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ از دﺳﺖ دادن او ﺳﺮزﻧﺶ ﻛﻨﺪ‪ .‬او ‪ ...‬ﺧﻮب‪ .‬ﻣﻦ از‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﺎﻫﻮش ﺗﺮ ‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺗﺮ و ﺧﻮش ﺗﻴﭗ ﺗﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻧﺪﻳﺪه ام‪ .‬ﻣﺮگ او ﭼﻨﺎن ﺧﻼﺋﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد آورد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺗﺎ ﺑﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺣﺎل ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ آن را ﭘﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ آﻳﻦ از ﺑﺮادرش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﻣﺮي درد ﻋﻤﻴﻘﻲ را در وﺟﻮدش اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ .‬آﺷﻜﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻨﻮز روح ﻣﺎﻟﻜﻮم از اﻳﻦ‬

‫ﻣﺮد ﻣﺮﻣﻮز و ﻋﺠﻴﺐ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻮد ‪ ،‬ﺟﺪا ﻧﺸﺪه‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺮي ﺑﺎور ﻛﺮدن اﻳﻦ وﺿﻮع ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺧﻮش ﺗﻴﭗ ﺗﺮ و ﺟﺬاب‬

‫ﺗﺮ از ﻣﺮدي ﻛﻪ روﺑﻪ روﻳﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ‪ ،‬ﭘﻴﺪا ﺷﻮد ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺧﺎﻃﺮات آﻳﻦ از ﺑﺮادرش ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﭘﺮوري‬

‫ﻳﻚ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ از ﺑﺮادر ﻗﻮي و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺎﺳﻒ ﻟﺒﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺎر ﻣﻲ داد اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﺎ واﻗﻌﺎ ﭘﺪرم ﻣﻘﺼﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم را ازش ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻔﺮت دارد؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ دﻳﺪن اﻧﺪوه آﻳﻦ رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﻗﺒﻼ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺣﻖ ﻧﺪارد از او ﺳﻮاﻟﻲ ﺑﻜﻨﺪ ‪ ،‬وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ‬

‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ او اﻳﻦ ﺣﻖ را ﻣﻲ داد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻻزم ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي او را ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﻋﺬاب ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻢ ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺗﻮ ﻋﻘﻴﺪه داري ﭘﺪرت ﺗﻮ را ﻣﺴﺌﻮل ﻣﺮگ ﺑﺮادرت ﻣﻲ داﻧﺪ؟‬

‫آﻳﻦ ﭘﺸﺘﺶ را ﺻﺎف ﻛﺮد و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻏﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد در ﻣﻴﺎن ﺣﻴﺮت و ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺮي ﺟﻮاب‬

‫داد‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﺎ ﭘﺪرم ﻣﺮا ﻣﺴﺌﻮل ﻣﺮگ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻣﻲ داﻧﺪ؟ در ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﻠﻪ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ﭼﺮا‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده؟‬

‫آﻳﻦ ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ در ﺳﻜﻮت ﺑﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﺷﻤﻊ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻓﺮﻗﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ اﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻲ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده؟ ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ از آن ﺣﺎدﺛﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻫﻤﻪ آن را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﺑﺲ ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﻲ ﺗﺼﺎدف ﺑﺪي ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آن ﺗﺼﺎدف ﻣﻦ دو روز ﺑﻴﻬﻮش ﺑﻮدم‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪم اﺻﻼ ﻛﺴﻲ از‬

‫ﻣﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻧﺨﻮاﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﻻن دﻳﮕﺮ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺷﺪه ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺎزﮔﻮ‬

‫ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ آﻳﻦ اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺪاﻧﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻴﺰي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﺪرت ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪن رواﺑﻂ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﺎﻳﺪ‪...‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﭻ ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺮف ﻣﺮي را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬آن ﻳﻚ ﺗﺼﺎدف ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺶ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ و ﻳﺎ ‪ ...‬ﻫﺮ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي راﺟﻊ ﺑﻪ‬

‫آن ﺑﺤﺚ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻧﻪ ﺣﺎﻻ و ﻧﻪ در آﻳﻨﺪه‪.‬‬

‫ﻣﺮي از اﻳﻦ ﺗﻨﺪ ﻣﺰاﺟﻲ آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ رﻧﺠﻴﺪه ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﺪ آﻳﻦ رﻧﺠﺸﺶ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺶ دوﺑﺎره اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺷﻤﺎ را ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬اﮔﺮ اﺷﻜﺎﻟﻲ ﻧﺪارد ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻢ ﺑﺮوم‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬آﺷﻜﺎرا ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ در ﺳﺘﻴﺰ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺻﻼ ﻗﺎﺑﻞ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺧﺎﻃﺮاﺗﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ زﻧﺪه ﺷﻮد‬

‫ﻛﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﻢ در دورﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ذﻫﻨﻢ ﻗﺮار داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺸﺎن ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ ﺟﻮر ﻣﻴﻞ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫او ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺧﻮدش را ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻧﻴﺎﻓﺘﺎده‪ .‬ﻣﺪام ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻧﺪارد آﻳﻦ را در ﻫﻴﭻ ﻣﻮردي ﺗﺤﺖ‬

‫ﻓﺸﺎر ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬وﻟﻲ دروﻧﺶ زﺧﻢ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ ازدواج ﻛﺮده ﺑﻮد وﻟﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد زن و ﺷﻮﻫﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬

‫ﭼﻴﺰي را از ﻫﻢ ﭘﻨﻬﺎن ﮔﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ ﻛﻠﻲ راز در زﻧﺪﮔﻲ اش داﺷﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ دوﺑﺎره ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬

‫وﺟﻮد ﻣﻲ آﻣﺪ آﻳﻨﺪه ازدواج آﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ؟‬

‫وﻗﺘﻲ اﻳﻦ ﻣﻴﺰ را دور زد ﺗﺎ ﺟﻠﻮي ﻣﺮي ﺑﻴﺎﺳﺘﺪ و ﺟﻠﻮي ﺧﺮوج ﻣﺼﺮاﻧﻪ او را ﺑﮕﻴﺮد ‪ ،‬ﻣﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ از ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺟﺬاب او‬

‫ﺧﻮدداري ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻟﺤﻨﺶ اﻻن ﻧﺮم و ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻛﻪ ﻧﺎراﺣﺘﺖ ﻛﺮدم‪ .‬ﻣﻦ اﺻﻼ دوﺳﺖ ﻧﺪارم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﻛﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ از ﺗﻤﺎم ذﻫﻨﻬﺎ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ دو ﻧﻔﺮ ﭘﺎك‬

‫ﺷﺪه ‪ ،‬ﺗﻮ را ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي اﺳﺖ ﻛﻪ اﺻﻼ ارزش اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﻤﺎﺟﺖ را ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد در آن ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎه و آن ﻣﺰﮔﺎن ﻣﺸﻜﻲ اﻧﺒﻮه ﻏﺮق ﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدرا ﺑﮕﻴﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ دﻫﻢ آﻳﻦ‪ .‬درد و رﻧﺞ ﺗﻮ درد و رﻧﺞ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ دﺳﺖ او را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻴﻨﻪ اش ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺗﻮ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ و ﻗﺪرت ﻫﺴﺘﻲ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻮن ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻨﻢ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﻣﺠﺒﻮرم در ﻻك دﻓﺎﻋﻲ‬

‫ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ در ﻣﻮرد ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻦ اﺻﻼ دوﺳﺖ ﻧﺪارم راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ ‪ ،‬ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻛﻨﻲ‪ .‬ﺑﺎ‬

‫اﻳﻦ وﺟﻮد ﻧﺮﻣﻲ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻫﺮ زﺧﻤﻲ را اﻟﺘﻴﺎم ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬ﺗﻮ ارزش ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻫﺎ را داري‪ .‬ﭼﺮا ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻛﺮدي ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻛﻨﻲ؟‬

‫ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻗﻠﺒﺶ از ﺳﻴﻨﻪ اش داﺷﺖ در ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ آﻳﻦ ﺑﻪ او اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ داد؟ او اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎور ﻛﻨﺪ‬

‫ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي اﻣﻜﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﻴﺪواري ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﻮن در رﮔﻬﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺟﻮش آﻳﺪ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‬

‫ج‪.‬اب داد و ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﻜﻪ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺮده از رازش ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ اﺣﺘﻴﺎج داﺷﺘﻢ آﻳﻦ‪ .‬ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ازش ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﻢ و او ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮدش از ﻣﻦ ﺣﻤﺎﻳﺖ‬

‫ﻛﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻦ ﺳﻮاﻟﻲ ازت ﻛﺮدم ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺪاﻧﻲ دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺟﺰﺋﻲ از زﻧﺪﮔﻲ و ﺧﺎﻧﻮاده ات ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬اﺣﺴﺎس را در ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ و اﺷﺘﻴﺎق را در ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻣﻲ دﻳﺪ و ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ او ﻗﻄﻌﺎ در‬

‫ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺻﺪﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ دﻳﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺗﻤﺎم روز ﻣﺸﻐﻮﻟﺶ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‬

‫اش ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬او ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد از اﺧﺘﻼﻓﺎت ﻋﻤﻴﻖ ﺑﻴﻦ ﺧﻮدش و ﭘﺪرش ﺑﺎ ﻣﺮي ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ‬

‫او ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ آﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ازدواﺟﺶ اﺻﻼ رﺿﺎﻳﺖ ﺑﺨﺶ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻟﺶ ﺑﺴﻴﺎر‬

‫ﺿﻌﺒﻒ ﺑﻮد ﻛﻪ او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮدي از ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺧﻮدش اﻋﺘﺮاف ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﺪف او از اﻳﻦ ازدواج اﻣﺘﺤﺎن ﻛﺮدن ﭘﺪرش ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ اﻳﺎ ﻣﺎﻟﻜﻮم او و‬

‫اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ را ﻗﺒﻮل ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﭼﻪ ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎل ﻣﺴﺨﺮه اي! ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﻲ ﻛﻪ او ﺑﺎ ﻣﺮي در ﻣﻮرد ﻣﺮگ ﺑﺮادرش داﺷﺖ ﺗﺼﻮﻳﺮ‬

‫واﺿﺤﻲ از ﻗﻀﺎوت ارل را در ﻣﻮرد ﺧﻮدش ﺑﻴﺎدش آورد‪ .‬او ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي آﻳﻦ اﺣﺘﺮام ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﺣﺘﻤﺎﻻ در ﻣﻮرد ازدواﺟﺶ ﺑﺎ ﻣﺮي ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ازدواﺟﺶ ﺑﺎ ﻣﺮي اﺷﺘﺒﺎه ﻣﺤﺾ ﺑﻮده ﻳﻚ ﺑﺎر ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻫﺎﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﺮف ﻛﺎﻣﻼ درﺳﺖ‬

‫ﺑﻮد وﻟﻲ آﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮي را آزاد ﺑﮕﺬارد‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ اردواج را ﻓﺴﺦ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺧﻮدش‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮﻓﻬﻲ را ﺑﺎ درآﻣﺪي ﺧﻮب در ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﻣﺮي ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻲ داد‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫وﺿﻌﻴﺖ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻠﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺮي ﺟﺬب ﺷﺪ ‪ ،‬ﻋﻼﻗﻪ او ﺑﺮاي اﻳﺴﺘﺎدن روي ﭘﺎي ﺧﻮدش ﺑﻮد‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ دﻳﺪ اﮔﺮ ﻣﺮي از او دور ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ اﻳﻨﺪه اي ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ‪ ،‬دردي ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺶ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدش‬

‫اﻋﺘﺮاف ﻛﺮد ﺗﻤﺎم درد و رﻧﺞ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﺷﺮﻣﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﮔﻤﺮاه ﻛﺮدن ﻣﺮي در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ‬

‫زﻳﺒﺎﻳﻲ او ﺑﻪ راﻳﺤﻪ دﻟﻨﺸﻴﻦ ﻋﻄﺮش و ﺑﻪ ﮔﺮﻣﺎي ﭼﺸﻤﺎن ﻛﻬﺮﺑﺎﻳﻲ اش ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ دﻗﺖ دﺳﺖ ﻣﺮي را از روي ﺳﻴﻨﻪ اش ﺑﺮ ﻣﻲ داﺷﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﺎﻻ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭘﻠﻚ زد و اﻳﻦ دﻳﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺳﺮخ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ دﺳﺘﺶ را ﻓﺸﺮد‪ .‬آﻳﻦ اﺻﻼ‬

‫ﻗﺼﺪ ﺗﺼﺎﺣﺐ او را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮاﻳﺶ اﺻﻼ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﭼﻘﺪر اﺣﺴﺎس ﻧﺎاﻣﻴﺪي ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺻﺪاي ﮔﺮﻓﺘﻪ اي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﻟﻄﻒ ﻛﻨﻲ و ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﻴﺎﻳﻲ ‪ ،‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻣﺮا ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬاري؟‬

‫آﻳﻦ ﻗﺒﻮل ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﻪ او ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻲ داد ﻛﻪ اﻓﻜﺎرش را ﺟﻮري ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮي ﻗﺎﺑﻞ درك ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ رﺑﻊ ﺑﻌﺪ آﻳﻦ ﺑﻪ اﺗﺎق رﺳﻴﺪ در زد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ داد‪.‬‬

‫آﻳﻦ وارد ﺷﺪ و در را ﺑﻪ دﻗﺖ ﺑﺴﺖ و ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺧﻮد را آﻣﺎده ﻛﺮد‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي را دﻳﺪ ﻣﺮدد ﺷﺪ‪ .‬او اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد و از ﭘﻨﺠﺮه ﺗﺎرﻳﻜﻲ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺘﻮﺟﻪ‬

‫ﺣﻀﻮر آﻳﻦ ﺷﺪه ﻧﻜﺮد‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎ او ﻓﻬﻤﻴﺪه ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮش وارد اﺗﺎق ﺷﺪه‪ .‬آﻧﭽﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮدﻳﺪ آﻳﻦ ﺷﺪ ﻟﺒﺎس‬

‫ﺳﻔﻴﺪ ﻧﺎزﻛﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ ﺟﺎي آن ﻟﺒﺎس ﺑﻨﻔﺶ رﻧﮓ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ و آن ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ ﻣﻮاج ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺗﻤﺎم ﮔﺮﻣﺎ و‬

‫ﻧﻮرﺷﻤﻊ ﻫﺎ را ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺗﻤﺎﻳﻠﺶ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﺎرش درﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺮي ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻗﺼﺪ دارد ﺑﻪ اﻳﻦ ازدواج ﻛﻮﺗﺎه ﭘﺎﻳﺎن دﻫﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺮاﻗﺐ ﻣﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ او ﻣﻘﺼﺮ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ‬

‫ﻓﻜﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ دﻳﮕﺮ درد ﺑﺰرﮔﻲ در ﺳﻴﻨﻪ اش ﺑﻪ وﺟﻮد آورد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻜﺶ ﺷﺪ ﻣﺮي ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﺑﺮﮔﺸﺖ و‬

‫رودر روي او اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺧﻮدش در ﻛﺸﻤﻜﺶ ﺑﻮد‪ .‬از ﻫﻤﺎن اوﻟﻴﻦ دﻓﻌﻪ اي ﻛﻪ او را در دﺷﺖ دﻳﺪ ‪ ،‬اﻳﻦ زن را ﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺗﺎب ﺗﺤﻤﻞ در ﺑﺮاﺑﺮ او را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ وﻗﺘﻲ ﻣﺮي از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﺪ ‪ ،‬آﻳﻦ در رﺧﺘﺨﻮاب ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻓﻜﺎر زﻳﺎدي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻫﺠﻮم آوردﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ از دﻳﺪن‬

‫دوﺑﺎره آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻳﻚ ﺟﻮر اﺣﺴﺎس اﺷﺘﻴﺎق در وﺟﻮدش ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻧﻜﺎرش‬

‫ﻛﻨﺪ‪ .‬از ﻓﻜﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻘﻴﻪ زﻧﺪﮔﻲ را ﻗﺮار اﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﺬراﻧﻨﺪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺴﺘﻦ روﺑﺎن‬

‫ﻛﻼﻫﺶ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭼﺎﻧﻪ اش ﺑﻮد ﺻﺪاي ﺿﺮﺑﻪ اي ﺑﻪ در را ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺳﺮﻳﻊ ﻣﻲ زد ﺑﻪ ﻃﺮف در ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ؟‬

‫آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﺗﻮ؟‬

‫در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ از رﻓﺘﺎر رﺳﻤﻲ آﻳﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫در ﺑﺎز ﺷﺪ و آﻳﻦ ﺑﺎ دودﻟﻲ در ﭼﻬﺎرﭼﻮب در اﻳﺴﺘﺎد‪.‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﻲ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ در اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري آﻣﺎده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺷﻚ و دودﻟﻲ در ﺻﺪاﻳﺶ ﻣﻮج ﻣﻲ زد و ﻣﺮي ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻧﮕﺮان ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮش ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭼﻪ‬

‫ﭼﻴﺰي ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﻲ اش ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮﺟﻲ از آراﻣﺶ در ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎه آﻳﻦ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻣﺮي ﻫﻨﻮز اﺣﺴﺎس ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد ﭼﻴﺰي او را ﻧﮕﺮان ﻛﺮده اﺳﺖ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﺷﺪه؟ آﻳﺎ ﻣﻦ ﻛﺎري ﻛﺮده ام ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﺗﻮ ﺷﺪه؟‬

‫آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﺮد و ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﺮي‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﻛﺎر ﺑﺪي ﻧﻜﺮده اي‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻓﻜﺮم درﮔﻴﺮ ﺳﻔﺮﻣﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪم اﺣﺴﺎس ﺑﻬﺖ‬

‫دﺳﺖ ﺑﺪه ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ‪.‬‬

‫و در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﭘﺶ ﮔﺮدﻧﺶ را ﻣﻲ ﺧﺎراﻧﺪ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ در اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ اﺻﻼ ﺗﻘﺼﻴﺮي ﻧﺪاري‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻈﻪ اي او را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ آﻣﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ آﻧﻘﺪر ﻧﺰدﻳﻚ‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻻن آﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺸﻚ و ﺟﺪي آن ﻃﺮف اﺗﺎق اﻳﺴﺘﺎده و ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﺪت اﺣﺴﺎس ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬از ﺧﻮدش‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪ :‬آﻳﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻌﺪ از ازدواج ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ؟ وﻟﻲ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ از آﻳﻦ ﺳﻮاﻟﻲ ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﻘﻂ ﻣﻲ داﻧﺲ ﺑﺎ آن اﺣﺴﺎﺳﺎت اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اش در ﻳﻚ ﺟﺎ اﻳﺴﺘﺎدن ﭼﻴﺰي را ﻋﻮض ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺪون آﻧﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﺎ ﺗﻮ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ آﻳﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ وﺳﺎﻳﻠﺖ را ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺮ از ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻣﺎن اداﻣﻪ دﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻮدش ﻫﻢ دﻟﻴﻠﺶ را ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ وﻟﻲ ﺣﺮﻓﻬﺎي اﻳﻦ اﺻﻼ ﺑﻪ او اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﺗﺎق را ﺗﺮك ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ‬

‫ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﻧﮕﺮان اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل‪ .‬او ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ رواﻳﻄﺶ ﺑﺎ‬

‫ﭘﺪرش ﺑﺮاي ﻣﺮي ﺗﻮﺿﻴﺢ داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ درﺑﺎره ي اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻜﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ زﻣﺎن ﻣﻮﻋﺪش ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬

‫دو روز دﻳﮕﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﺮق ﺳﻔﺮ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ از ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ ‪ -‬ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺮي ‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ دور ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻳﻦ در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل‬

‫اﻳﻦ دو روز ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ از دوران ﺑﭽﮕﻲ و ﮔﺮوه ﻫﺎي ﻣﺎﻫﻴﮕﻴﺮي ﻛﻪ ﻋﻀﻮﺷﺎن ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻣﺮي ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ دﻳﮕﺮ راﺑﻄﻪ ي‬

‫ﻋﺎﻃﻔﻲ ﺑﺎ او ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻜﺮد‪.‬‬

‫ﻓﻘﻂ ﺑﺎ دﻗﺖ و ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﻣﺮي را ﺑﺮآورده ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬در ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺟﺎده ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ دو اﺗﺎق ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻳﻜﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدش و ﻳﻜﻲ ﺑﺮاي ﻣﺮي‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل در ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﻟﻴﻨﻠﻜﻦ ﺷﺎﻳﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺮي‬

‫ﺑﻮي ﺗﻨﺪ ﻧﻤﻚ را آﺷﻜﺎرا در ﻫﻮا اﺳﺘﺸﺎق ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ در ﻣﻮرد ﺧﺎﻧﻪ ي ﺟﺪﻳﺪش ﻣﻲ داﻧﺴﺖ و ﺧﻴﻠﻲ‬

‫دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﺠﺎ را ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ دﻫﻜﺪه ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻮن آﻳﻦ ﺑﻪ او ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﻛﺮد ﻫﺮﭼﻪ را ﮔﻔﺘﻪ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻃﺮاﺗﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ از ﮔﺬﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آورد‪ .‬از ‪ 17‬ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺑﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ در ﻟﻨﺪن زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻲ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺮگ‬

‫ﺑﺮادرش و رﻧﺠﺶ ﭘﺪرش از او ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ ﺧﻮدش در اﻳﻦ ﺑﺎره ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ از او ﺑﭙﺮﺳﺪ وﻟﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﺮد ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻴﺸﻮم ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﻪ ﺑﺨﺸﻲ ﻛﻪ ﭘﺪرم ﻛﺸﻴﺶ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻟﺬت ﻣﻴﺒﺮدم‪.‬‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ وﻗﺘﻪ ﻣﺮا ﭘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺷﻚ و دودﻟﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬واﻗﻌﺎً ﻣﻨﺘﻈﺮ ورودﻣﺎن ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﻫﺴﺘﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺮاي ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﻲ او را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﭼﻴﺰي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ از ورودﻣﺎن ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل از آن ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﻮي‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﺗﻜﺎن داد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از اﻳﻦ رﻓﺘﺎر اﻳﻦ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ‪.‬‬

‫‪ -‬در ﻣﻮرد دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻊ ام ﺑﺎرﺑﺎرا‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭘﺎك ﮔﻴﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻳﻦ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪرم ‪ ...‬ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻤﺎﻳﻞ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ او ازدواج ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ آب ﺳﺮد روﻳﺶ رﻳﺨﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ ،‬آﻳﻦ؟ و او در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد؟ آﻳﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﻢ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ او ازدواج ﻣﻲ ﻛﺮدي؟‬

‫اﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺮي را ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﻗﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺟﻮاب داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﻦ اﺻﻼ او را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻣﻴﺪوار ﻧﻜﺮدم‪ .‬وﻟﻲ ﭘﺪرم از اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﻛﺎﻣﻼ‬

‫ﻣﻲ داﻧﺪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪.‬‬

‫ﻗﺎﻃﻌﻴﺖ آﻳﻦ ﻣﺮي را ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬اﻓﺸﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺣﺪودي آﺷﻔﺘﮕﻲ آﻳﻦ را درك ﻛﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ‬

‫روﻟﺒﻄﺸﺎن اﻳﻨﻘﺪر رﺳﻤﻲ ﻧﺒﻮد ‪ ،‬ﺳﻮاﻻت ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ وﻟﻲ ﺗﺮﺟﻴﺢ داد ﺳﻜﻮت ﻛﻨﺪ‪ .‬اﺗﻔﺎﻗﺎت ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ‬

‫رخ داد و ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد دﻳﮕﺮ در ﺑﺪﻧﺶ ﻧﻴﺮو ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﻘﻂ اﻣﻴﺪ داﺷﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل رﺳﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺷﺮوع زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺪﻳﺪﺷﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﺼﻤﻴﻢ آﻳﻦ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﺑﺮدن او ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺑﻪ ﺟﺎي ﻟﻨﺪن ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ آن اﺳﺖ ﻛﻪ او ﻗﺼﺪ دارد زﻧﺪﮔﻲ ﺗﺎزه اي را ﺷﺮوع‬

‫ﻛﻨﺪ‪ .‬او واﻗﻌﺎ از ﻋﻨﻮان اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻗﻄﻌﺎ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ ﭘﺪرش ﺑﻔﻬﻤﺪ ازدواج او ﻳﻚ اﺷﺘﺒﺎه‬

‫ﻧﺒﻮده‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻫﺮ دو در ﺳﻜﻮت ﺑﻪ ﺳﻔﺮﺷﺎن اداﻣﻪ دادﻧﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﻗﺒﻼ ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ در ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﻦ راه ﺗﻮﻗﻒ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻫﻨﮕﺎم‬

‫ﻏﺮوب ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ را ﻋﻮض ﻛﺮد‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ از ﻣﺮي ﭘﺮﺳﻴﺪ آﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ اداﻣﻪ ﺳﻔﺮﺷﺎن اﺳﺖ ‪ ،‬ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﺗﻌﺠﺐ اﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﮔﻔﺘﻲ ﺷﺐ را ﺑﻴﻦ راه ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﻴﻢ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم رﺋﺰ ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺑﺮﺳﻴﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻨﻮز دﻳﺮ ﻧﺸﺪه و ﻣﺎ ﻛﺎﻣﻼ زدﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﻣﻲ اﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﺐ را در ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮاﺑﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺟﻮاب داد‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ اﻳﻨﻄﻮري ﺑﻬﺘﺮه ﻣﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻲ ﻧﺪارم‪.‬‬

‫و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻧﺎاﻣﻴﺪي در ﺻﺪاﻳﺶ ﺷﻨﻴﺪه ﻧﺸﻮد‪ .‬او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺧﻮﺑﻲ از ﺧﻮدش ﺑﻪ روي ﺧﺎﻧﻮاده‬

‫آﻳﻦ ﺑﮕﺬارد‪ .‬وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻛﺘﻤﻼ ﺧﺴﺘﻪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮاﭘﺎﻳﺶ را ﮔﺮد و ﺧﺎك ﺳﻔﺮ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ اﺻﻼ ﻻزم ﻧﺒﻮد ﻧﮕﺮاﻧﻲ اش را ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن آﻳﻦ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻲ ﻣﻴﻠﻲ و اﻛﺮاه او ﻧﺸﺪ و از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ران ﮔﻔﺖ‬

‫ﻛﻪ ﺳﺮﻋﺘﺶ را زﻳﺎد ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮش ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ وﻟﻲ او از ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻣﺮي اﻣﺘﻨﺎع ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻛﻢ ﻛﻢ ﻧﻮر درون ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ آﻧﻘﺪر ﻛﻢ ﺷﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺮي ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد آﻳﻦ را درﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ و ﻋﺠﻴﺐ اﻳﻨﻜﻪ او ﻧﻴﺰ ﭼﺮاغ را روﺷﻦ ﻧﻜﺮد‪ .‬در ﻋﻮض ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺗﻜﻴﻪ داد و ﭘﺸﻤﺎﻧﺶ را‬

‫ﺑﺴﺖ وﻟﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻫﻤﺶ ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻧﮕﺮان اوﻟﻴﻦ آﺷﻨﺎﻳﻲ ‪.‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ زود ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺟﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻓﻜﺎر ﻣﻀﻄﺮب ﻛﻨﻨﺪه داد‪ .‬ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﺳﺮﻋﺖ زﻳﺎد ﺗﻜﺎن ﻣﻲ ﺧﻮرد و ﻫﺮ از ﮔﺎﻫﻲ‬

‫زاﻧﻮي آﻳﻦ ﺑﻪ زاﻧﻮي او ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﺎﻃﺮه ﺷﺒﻲ را ﻛﻪ در آﻏﻮش اﻳﻦ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد ﺗﻤﺎم ذﻫﻨﺶ را ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﻛﻪ او و آﻳﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ازدواج ﻛﺮده اﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭽﻪ دار ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬از ﻓﻜﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ زودي آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺟﺪﻳﺪﺷﺎن ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ و زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺸﺘﺮﻛﺸﺎن را ﺷﺮوع ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ در ﺳﺮ راه آﻧﻬﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ‬

‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎع اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ او دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬او ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ و ﺧﺎﻧﻮاده اي ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي را از‬

‫آن ﺧﻮد ﻣﻲ داﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺧﻮاب ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎري ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬رو ﺑﻪ روﻳﺶ زﻧﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﺧﻮرد ﭘﺎي او ﺑﺎ اﻳﻦ‬

‫ﻓﻘﻂ ﺷﻌﻠﻪ ي ﻣﻴﻞ و ﻛﺸﺸﻲ را ﻛﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ در وﺟﻮدش زﺑﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ داد‬

‫ﻛﻪ اﻓﺴﺎر ﺷﻮر و ﻫﻴﺠﺎﻧﺶ را رﻫﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛﺎري ﻛﻪ او ﺑﺎ ﻣﺮي ﻛﺮد وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻮد‪ .‬اﺻﻼ ﺣﻖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻋﻄﺶ اﺷﺘﻴﺎﻗﺶ را ﺑﺎ ﻣﺮي‬

‫ﻓﺮوﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺪام ﺑﻪ او ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺗﺤﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ‪ ،‬ﺑﻪ راﻳﺤﻪ دﻟﭙﺬﻳﺮش و ﺑﻪ زﻳﺒﺎﺋﻴﺶ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﺎ او ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﻜﺮد؟ اﺻﻼ ﺣﻖ‬

‫ﻧﺪاﺷﺖ او را ﻟﻤﺲ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ آﻧﻘﺪر ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﻮدش را در اﺧﺘﻴﺎر او ﮔﺬاﺷﺖ ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺿﻌﻒ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺖ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ازدواج را ﻓﺴﺦ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮي اﺷﺘﻴﺎق زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﺷﺮوع‬

‫ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺪﻳﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ او در ﻣﻮرد ﻧﻘﺸﻪ ي ﭘﺪرش و ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ .‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﻣﺮي ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ‬

‫در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﺪاﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎر ﺑﺮاي ﺳﺒﻜﺘﺮ ﻛﺮدن ﮔﻨﺎﻫﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد دﻳﮕﺮ از او ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ را ﺑﻪ ﻣﺮي ﺑﺪﻫﻜﺎر ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ‬

‫ﭼﻪ ﻣﺮي ﻫﻤﺎن ﻗﺪر ﻛﻪ آﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻗﻮي ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﻫﻢ ﺷﻜﻨﻨﺪه و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺼﺮاﻧﻪ ﺳﻌﻲ در ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻴﻞ و اﺷﺘﻴﺎﻗﺶ ﻧﻤﻮد و اﻳﻦ دو روز ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﺎ او ﺑﻪ اﺣﺘﺮام رﻓﺘﺎر ﻛﺮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ وﻇﻔﻪ ﻣﺸﻜﻞ‬

‫را ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮور زﻣﺎن ذره اي ﺳﺎده ﻧﻜﺮده ﺑﻠﻜﻪ درﺳﺖ ﻋﻜﺲ اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﻫﻢ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد اﮔﺮ ﻣﺮي‬

‫ﻳﻜﺒﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺎ آن ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﻮد ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻛﻨﺘﺮل ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬

‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ در آرزوي ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ او اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺪﻫﺪ و ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻣﺮي ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬

‫او راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺑﺮادرش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد ﻣﺮي زﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲ دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺐ را در ﺑﻴﻦ راه ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮدش و ﻳﺎ ﻣﺮي ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ دوﺑﺎره ﺗﻜﺎن ورد و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ زاﻧﻮي ﻣﺮي دوﺑﺎره ﺑﻪ زاﻧﻮﻳﺶ ﺧﻮرد ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻛﻨﺎري ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ در ﺟﺴﺘﺠﻮي ﭼﻴﺰي ﺗﺎ ﺣﻮاس او را از ﮔﺮﻣﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﺑﺮﺧﻮرد ﭘﺎي ﻣﺮي در او ﺑﻪ وﺟﻮد آورد ﭘﺮت ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬

‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺪ ‪ ،‬ﻧﮕﺎه درﺧﺸﺎن ﻫﻤﺴﺮش را دﻳﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ ﻣﺮي ﺣﺘﻲ در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ دو درﻳﺎﭼﻪ زﻻل‬

‫ﻃﻼﻳﻲ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از آن ﺟﺸﻤﻬﺎ ﺑﺮﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﻣﻼﻳﻤﺖ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﭼﻪ ﺷﺪه؟ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده؟ ﻣﻦ ﻛﺎري ﻛﺮدم؟‬

‫آﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ رﻧﺠﺶ را در ﻟﺤﻦ ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﺸﻨﻮد ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ آﺷﻜﺎرا ﺳﻌﻲ در ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدﻧﺶ داﺷﺖ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬

‫ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او اﺳﻴﺒﻲ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﭼﻴﺰي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺮ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫﻢ اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﺳﻌﻲ ﻛﻨﻲ ﺑﻔﻬﻤﻲ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﮔﻴﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﮕﻮ‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ او را ﺑﻴﺸﺘﺮ ازار دﻫﺪ ﺗﺎ ﺣﺪودي وﺿﻌﻴﺖ را روﺷﻦ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮاي ﺳﺎﻟﻬﺎي زﻳﺎدي ﻣﻦ ‪ ...‬ﺧﻮب ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ام ﺳﺮﻣﺸﻖ دﻳﮕﺮان ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻠﺨﻲ را در ﻟﺤﻦ ﺻﺪاي ﺧﻮدش ﺑﺸﻨﻮد و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ آن را ﻛﺎﻫﺶ دﻫﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ دوﺳﺖ و دﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﻘﺐ اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم داده اﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ اﺑﻦ ﻟﻘﺐ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﻛﻪ از اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم و ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را از ﻧﻮ ﺷﺮوع ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬آره اﻣﺎ ﭼﻪ ‪ ...‬؟‬

‫آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮدو ﻣﺮي را ﺑﻪ ﺳﻜﻮت دﻋﻮت ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺗﻬﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ‪ ...‬ﺧﻮب ‪ ....‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ‪ ...‬ﺗﺠﺎرب ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ زﻳﺎدي‬

‫داﺷﺘﻪ ام‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺻﺤﺒﺖ آﻳﻦ را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪ .‬ﺻﺪاﻳﺶ اﺻﻼ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﻴﺪن ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ و ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي آﻧﻬﺎ رﺿﺎﻳﺖ ﺑﺨﺶ و ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﻴﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ او را از اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﺑﺎزدارد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺗﻮ از ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻣﻦ دﻟﭽﺴﺐ ﺗﺮي‪ ،‬ﻣﺮي ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ‪.‬‬

‫و اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻣﺮا ﺑﺎور ﻛﻨﻲ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﭽﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺑﺮاﻳﻢ‬

‫ارزش داري‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن آﻳﻦ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪ .‬آﻳﻦ اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺗﻮ آﻧﻘﺪر ﺑﺮاي ﻣﻦ ارزش داري ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﻤﺎن اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ از ﺗﻮ ﻓﻘﻂ‬

‫اﺳﺘﻔﺎده ﺟﺴﻤﻲ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ اﺣﺘﺮاﻣﻲ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ آن ﻫﺴﺘﻲ‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻨﻲ وﻟﻲ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ‬

‫ﮔﻮﻧﻪ راﺑﻄﻪ ﺟﺴﻤﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ دوﺳﺖ دارم ﻧﺸﺎﻧﺖ دﻫﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺗﻤﺎم زﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ام ﺑﺮاﻳﻢ اﻫﻤﻴﺖ داري‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد و دﻳﺪ اﮔﺮﭼﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﻨﻈﻮرش را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮔﺎﻣﻞ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪه‪ .‬او ﺗﻤﺎم ﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫را ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ‪ .‬ﻧﻤﺲ داﻧﺴﺖ آﻳﻦ از او ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده‪.‬‬

‫وﻟﻲ اﻳﻦ را ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬اﻓﺸﺎي اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ در دروغ و ﻧﻔﺮﺗﻲ را در ﻣﺮي ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲ آورد ﻛﻪ آﻳﻦ ﺗﺎب‬

‫دﻳﺪﻧﺶ را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﻪ ﻣﺮي از او ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ را ﺑﻪ درد آورد‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻧﮕﻴﺰه ي‬

‫ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮداﻧﻪ اش را ﺑﺮاي ازدواج ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺮي ﭘﻲ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺒﺮد دﻳﮕﺮ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ او ﺣﺘﻲ‬

‫ﺑﻬﺶ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎري را ﻛﻪ درﺳﺖ ﺑﻮد اﻧﺠﺎم ﻣﻲ داد‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺧﻮدش را از ﺧﻮاﺳﺘﻪ اش ﻣﺤﺮوم ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﻴﺪوارم درك ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺣﺘﺮاﻣﻢ را ﺑﻪ ﺗﻮ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ و در ﻫﻤﻪ زﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﺪﻫﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ‪ ،‬ﻧﻬﺎﻳﺖ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ‪ ،‬اﺧﻤﻬﺎﻳﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻤﺎﻛﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻬﺖ زده ﺑﻮد‪ .‬آﻳﻦ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﻨﺪ‪ .‬او در ﺟﻬﻨﻤﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻮدش ﺑﻪ وﺟﻮد آورده ﺑﻮد و ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن‬

‫ﺑﺒﺨﺸﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺗﻜﻴﻪ داد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻋﺚ و ﺑﺎﻧﻲ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ‬

‫ﻣﺸﻜﻼت او ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﭘﺪرش روﺑﺮو ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻫﻢ ﺑﺎ اﻋﻤﺎﻟﺶ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﭘﻴﭽﻴﺪ ‪ ،‬آﻳﻦ ﺻﺎف ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ و آﺷﻔﺘﮕﻲ و‬

‫اﺿﻄﺮاب را در ﭼﻬﺮه اش دﻳﺪ‪ .‬دوﺑﺎره اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻛﺮد‪ .‬رو ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻓﻘﻂ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺳﻌﻲ در ﻛﻨﺘﺮل ﺧﻮدش داﺷﺖ‪ .‬آﻳﻦ او را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺠﺎﻋﺘﺶ واﻗﻌﺎ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫** *** **‬

‫ﻣﺮي از ﺷﺪت اﻟﺘﻬﺎب و آﺷﻔﺘﮕﻲ اﺣﺴﺎس ﺗﻌﻮع ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﻫﺮﻃﻮر ﺑﻮد ﺧﻮدش را آرام ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺪﻳﺪ او ﺑﻮد و ﻫﻤﺎن‬

‫ﻃﻮري ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺪﻳﺪش را ﺑﺎ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ و ﺑﺮدﺑﺎري ﺷﺮوع ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر آﻧﻘﺪرﻫﺎ ﻫﻢ ﺳﺎده ﻧﺒﻮد ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ ﻋﻨﻮان ﻛﺮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﻮز ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻄﻤﺌﻦ‬

‫ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر آﻳﻦ را ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﺣﺘﺮام زﻳﺎدي ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او‬

‫دارد ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ راﺑﻄﻪ ﺟﺴﻤﻲ ﺑﺎ او ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد آﻳﻦ او را از ﺑﻘﻴﻪ‬

‫زﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺎ آﻧﻬﺎ در ارﺗﺒﺎط ﺑﻮده ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻲ داﻧﺪ وﻟﻲ ﺣﺲ ﻏﺮﻳﺒﻲ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻔﺖ اوﺿﺎع اﺻﻼ رو ﺑﻪ راه ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺳﺎﻋﺘﻬﺎي ﻣﺘﻮاﻟﻲ ﺗﻼش ﻛﺮد ﻋﻠﺖ آﺷﻔﺘﮕﻲ اش را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ‪.‬‬

‫اﻻن دﻳﮕﺮ اﺻﻼ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺒﻮد ﭼﻮن ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻳﻦ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و دﺳﺖ او را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻗﺒﻞ از‬

‫اﻳﻨﻜﻪ از ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﭘﻴﺎده ﺷﻮد و ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل را ﺑﺮاي دﻓﻌﻪ اول ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ آﻧﺠﺎ‬

‫ﻋﻤﺎرت ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻣﺮد ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻻﻏﺮ اﻧﺪاﻣﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﻲ ﺳﻴﺎه ﺑﻴﺮون آﻣﺪ و در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺷﻤﻊ روﺷﻨﻲ را‬

‫ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻃﺮاف را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﺮي را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻨﺰل راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻠﻜﺎن ﺧﺎﻧﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ ‪ ،‬دﺳﺘﺶ را ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﻣﺮي ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺐ ﺑﺨﻴﺮ وﻳﻦ ﺳﻠﻮ‬

‫ﻣﺮد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺷﻤﻊ را ﺑﺎﻻﺗﺮ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ارﺑﺎب آﻳﻦ؟‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮد ﭘﺮ از اﺷﻚ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﮔﺬرا ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮش آﻣﺪﻳﺪ ﺟﻨﺎب ﻟﺮد‪ .‬ﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر ورود ﺷﻤﺎ را ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺮﻣﻮزاﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪:‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ! ﻣﻲ داﻧﻢ‪ .‬ﭘﺪرم در ﻣﻨﺰل اﺳﺖ؟‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ آﻗﺎ‪.‬‬

‫او دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ وﻟﻲ آﻳﻦ درﺑﺎره ﻣﺮي ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اول از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﭘﺪرش‬

‫راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ازدواج ﺑﮕﻮﻳﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮا ﭘﻴﺶ او ﺑﺒﺮ و ﻟﻄﻔﺎ از ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮرﮔﺎن ﺧﻮاﻫﺶ ﻛﻦ ﻛﻪ اﺗﺎق ﻣﻦ و اﺗﺎق ﻛﻨﺎري اش را ﺑﺮاي اﻣﺸﺐ آﻣﺎده ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮﺟﻮر اﻣﺮ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬

‫ﻣﺴﺘﺨﺪم دوﺑﺎره ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ ﭼﺒﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ از ﺳﺮﺳﺮاي ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺴﺘﺨﺪم ﺧﻴﻠﻲ‬

‫آﻫﺴﺘﻪ در اﺗﺎﻗﻲ را زد و ﺳﭙﺲ آن را ﺑﺎز ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ اﻳﻦ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻓﻀﺎي اﺗﺎق را اﻳﻨﻄﻮر دﻳﺪ ‪ :‬اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻨﻲ‬

‫ﺑﺎ رﻧﮕﻬﺎي ﺗﻴﺮه و ﻧﻮر ﭼﻨﺪ ﭼﺮاغ روﺷﻦ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ دو ﻧﻔﺮ در آن اﺗﺎق ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﻣﺴﻦ و زﻧﻲ ﻣﻮ ﻣﺸﻜﻲ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮد ‪ ،‬اﻳﻦ را دﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ آﻣﺪ‪ .‬او ﻣﺮدي ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ و ﭼﻬﺎرﺷﺎﻧﻪ و داراي ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻴﺮه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ آﻳﻦ! در‬

‫ﻟﺤﻦ ﺻﺪاﻳﺶ ﺣﻴﺮت و ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺣﺲ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﻣﺮي آن را رﺿﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻣﻮج ﻣﻲ زد‪.‬‬

‫وﻟﻲ وﻗﺘﻲ آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي و ﺣﺘﻲ ﺑﺪون ﻳﻚ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر در آﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎد ‪ ،‬ﺳﻴﻤﺎي آن ﻣﺮد ﻫﻢ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮد و ﺗﺎ ﺣﺪودي‬

‫ﺟﺪي ﺷﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺑﺮوان ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي اش را ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎﻻ ﺑﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎق ﺟﺎﻟﺒﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬آﻳﻦ‪ .‬ﻣﺪﺗﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ وﺟﻮدﺗﺎن ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل را ﻣﺰﻳﻦ ﻧﻔﺮﻣﻮده ﺑﻮدﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﺪت آﻳﻦ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﺪر ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪.‬‬

‫در ﺻﺪاﻳﺶ ﻟﺤﻦ ﻣﺴﺨﺮه اي وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ از دﻳﺪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف آﻧﻬﺎ رﻓﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ آﻳﻦ دﺳﺖ ﻣﺮي را ﮔﺮﻓﺖ و او را ﻧﺰدﻳﻚ‬

‫ﺧﻮدش آورد‪ .‬ﺗﺎزه در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﺪرش ﻳﻪ ﻃﺮف او ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﻪ ﺳﺮدي ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎي او را‬

‫ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ وﻟﻲ ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ در زﻳﺮ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻧﮕﺎه او اﻋﺼﺎﺑﺶ را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﻪ زور ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪر ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻫﻤﺴﺮم را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﻢ‪ -‬ﻣﺮي‪.‬‬

‫ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﭘﻴﺮ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﺟﺎﻳﺶ ﻣﻴﺨﻜﻮب ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻬﺖ زده ﭘﺴﺮش را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺴﺮت؟‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ و ﻣﺮي ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﻳﻚ ﺟﻮر آﺷﻔﺘﮕﻲ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ را در وﺟﻮدش ﺣﺲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‬

‫از ﺣﻴﺮت و ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺪرش ﺧﻴﻠﻲ ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮد‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﻣﺮي ﻗﺒﻮل داﺷﺖ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻧﺎﻣﻄﺒﻮع ﺑﻮد وﻟﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ‬

‫ﻛﻪ آﻳﻦ را ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ دﻳﺪ ﺟﺮﻗﻪ ﻫﺎي ﺷﺎدي در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺳﻌﻲ در ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدﻧﺸﺎن داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮﻣﺮد اﺧﻢ ﻛﺮد ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﺴﺮش ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي اﺻﻼ ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ را ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ‪ .‬او ﻣﺮدي ﺑﻠﻨﺪﻗﺎﻣﺖ ﺑﻮد و ﻋﻠﻲ رﻏﻢ‬

‫ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﺶ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن اﺳﺘﻮار و ﺧﻮش ﺗﻴﭗ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮش‪ .‬وﻟﻲ رﮔﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺣﺎﻛﺴﺘﺮي در ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺸﻜﻲ و اﺑﺮوﻟﻨﺶ دﻳﺪه‬

‫ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺑﺮﺧﻼف ﺻﺪاي ﮔﺮم و ﺑﺎ ﻧﻔﻮذ اﻳﻦ ‪ ،‬ﺻﺪاﻳﺶ ﺗﺎ ﺣﺪودي دو رﮔﻪ و ﺧﺸﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ وﻟﻲ ﻏﻢ و‬

‫اﻧﺪوه ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﺮي ﻣﻮج ﻫﻤﺪردي ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او در وﺟﻮدش اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫در آن ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي زﻧﺎﻧﻪ اي ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪ .‬ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوري ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺴﺮت آﻳﻦ؟ ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ از ﻫﻤﺴﺮت؟‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ روي زﻧﻲ ﺻﻮرت ﺑﺎرﻳﻚ ﻛﻪ ﻟﺒﺎﺳﻲ ﺳﺮﻣﻪ اي ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد ﺧﻴﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎي ﺗﻴﺮه اش را ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﻜﻢ ﭘﺸﺖ‬

‫ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻃﻮري ﺑﻪ ﻃﺮف آﻧﻬﺎ ﻣﻲ آﻣﺪ ﮔﻮﻳﻲ آن ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎه ﺑﻬﺖ زده ﻣﻮرد ﺧﻴﺎﻧﺖ واﻗﻊ ﺷﺪه اﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ ي آﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﭼﺮا ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﻪ او ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ارل‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آرزو داﺷﺖ ﭘﺴﺮش ﺑﺎ دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ اش ازدواج ﻛﻨﺪ وﻟﻲ آﻳﻦ او را ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد اﻳﻦ زن اﺻﻼ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎري از او‬

‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺑﺎرﺑﺎرا ﮔﻮاه اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﻗﻄﻌﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻣﺮي درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ او اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ اش ﻧﺸﺪه ﭼﻮن ﺗﻤﺎم ﺣﻮاﺳﺶ ﻣﻌﻄﻮف ﭘﺪردش ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﻟﮕﻮم‬

‫ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺴﺮش رﻓﺖ و ﻣﻐﺮوراﻧﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻲ اﻳﻦ ازدواج اﻧﺠﺎم ﺷﺪ؟ وﻗﺘﻲ ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﻴﺶ در ﻟﻨﺪن دﻳﺪم‪ ،‬اﺻﻼ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ و ﻳﺎ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻢ اﺷﺎره‬

‫ﻧﻜﺮدي‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ و ﻣﺮي ﺳﻪ روز ﭘﻴﺶ ازدواج ﻛﺮدﻳﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬آﻫﺎن‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ آﻳﻦ اﺻﻼ ﺑﻪ ﺧﻮدش زﺣﻤﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻪ ﭘﺪرش را ﻧﺪاد و ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰي ﺟﻠﻮي او را ﺑﮕﻴﺮد و‬

‫ﺟﻮاب ﺳﻮاﻻت ﭘﺪر آﻳﻦ را ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬اﺻﻼ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻨﺪ در ﻣﻮرد او ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ اﺻﻼ‬

‫وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ و آﻳﻦ ﻣﺪت زﻳﺎدي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ آﻗﺎ وﻟﻲ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﺮي ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ اﻳﻦ دﺧﺘﺮ زﺑﺎن ﻫﻢ دارد‪.‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎن‪.‬‬

‫ﻣﺮي او او را ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺗﻮ اﻫﻞ ﻛﺠﺎﻳﻲ؟‬

‫ودر ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ او را ﺑﻪ دﻗﺖ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ اﺷﻨﺎ ﺷﺪي؟‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ و آﻳﻦ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را در ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮدﻳﻢ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ ﺻﺤﺒﺖ او را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي دوﺳﺖ ﺻﻤﻴﻤﻲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺗﺮن دﺧﺘﺮ دوك ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺑﺮدن اﺳﺒﻲ ﻛﻪ ﺷﻮﻫﺮ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﺪﻳﻪ ﺗﻮﻟﺪ‬

‫ﻫﻤﺴﺮش از ﻣﻦ ﺧﺮﻳﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﻓﺘﻢ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اي ﻛﺎر را ﺷﺨﺼﺎ اﻧﺠﺎم دادم ﭼﻮن اﻳﻦ زن و ﺷﻮﻫﺮ از دوﺳﺘﺎن ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻦ‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ارل در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺘﻔﻜﺮاﻧﻪ اﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ؟ و ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﺗﻮ‪...‬؟‬

‫ﻣﺮي اﻳﻦ ﺑﺎر ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﺎﻟﺘﻮن‪ .‬ﭘﺪرم ﻗﺒﻞ از ﻣﺮگ ﺳﺎﻟﻴﺎن درازي ﻛﺸﻴﺶ دﻫﻜﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﻣﺮگ ﭘﺪرش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﻓﺸﺮد وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﻠﻮي اﻳﻦ ﻣﺮد از ﺧﻮدش ﺿﻌﻒ ﻧﺸﺎن‬

‫دﻫﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﻋﻠﻲ رﻏﻢ راﺑﻄﻪ ي ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰش ﺑﺎ ﭘﺴﺮش ‪ ،‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ ﻣﺮدي ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ و ﻗﻮي ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺻﺪاﻳﻲ ﻣﺒﻬﻢ ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ واﺳﺖ ﺻﺪاﻳﺶ را ﺧﻔﻪ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ؟‬

‫ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا را دﻳﺪ ﻛﻪ دﺳﺖ ﻧﺤﻴﻔﺶ را ﺟﻠﻮي دﻫﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ ﺑﻬﺖ و ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﻪ آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﺎراﺣﺘﻲ اﺷﻜﺎر ﭘﺪرﺷﻮﻫﺮش را اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬او در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ در ﻫﻢ ﺑﻮد ﺑﻪ آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻮﺟﻲ از ﺧﺸﻢ‬

‫در درون ﻣﺮي ﺑﻪ ﺧﺮوش آﻣﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ او و آﻳﻦ از ﻧﻈﺮ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻫﻢ ﻃﺮاز ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ‬

‫در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻄﻴﻊ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ اﺻﻼ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺟﺪﻳﺪش آﻧﻘﺪر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را رد ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬آﻧﻘﺪر ﺷﻮﻛﻪ‬

‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺳﻜﻮت را ﺷﻜﺴﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪر اﮔﺮ اﺟﺎزه ﻣﻲ دﻫﻴﺪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻛﻨﻴﺪ او ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺮود‪ .‬اﻣﺮوز روز ﺑﺴﻴﺎر‬

‫ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻮد و ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ او ﺧﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻳﻚ اﺣﺴﺎس ﻗﺪرﺷﻨﺎﺳﻲ و ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﺧﺎﻟﺖ ﺷﻮﻫﺮش در اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ -‬او ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﺗﺎزه ازدواج‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﻳﻨﻜﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ راﺑﻄﻪ اش ﺑﺎ آﻳﻦ ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ‪ .‬اﻳﻦ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺳﺮد آﻧﻘﺪر ﺑﺮاﻳﺶ دردﻧﺎك ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬

‫ﺣﺘﻲ ﭘﻴﺶ ﺧﻮدش آن را اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ اش ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻮد ﻟﻄﻔﺎ از ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮرﮔﺎن ﺑﭙﺮﺳﻲ آﻳﺎ اﺗﺎق ﻫﻤﺴﺮ ﻣﺮا آﻣﺎده ﻛﺮده اﺳﺖ؟‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ‪ ،‬ﻣﻦ‪...‬‬

‫ﺑﺮاي ﻣﺮي ﻛﺎﻣﻼ واﺿﺢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﻨﻮز از ازدواج آﻳﻦ ﺷﻮﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬درﺳﺖ در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮرﮔﺎن ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪ‬

‫ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻦ اﺗﺎق را آﻣﺎده ﻛﺮده ام‪ ،‬ارﺑﺎب آﻳﻦ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺷﻤﺎ اﻣﺮ ﻛﺮده ﺑﻮدﻳﺪ اﺗﺎق ﻛﻨﺎر اﺗﺎق ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎن‬

‫اﺧﺘﺼﺎص داده ام‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺮﮔﺸﺖ و زن ﻣﺴﻦ ﺷﺎداﺑﻲ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﻟﺒﺎس ﺳﻴﺎه ﺗﻴﺮه ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ و ﭘﻴﺶ ﺑﻨﺪ ﺳﻔﻴﺪي ﺑﺮوي آن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻲ‬

‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﺮي ﺗﻼﻗﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬و ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ارﺑﺎب ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اﻳﺪ‪ .‬و ﻫﻤﺴﺮﺗﺎن را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺧﺌﺪ آورده ﻳﺪ‪ .‬اﻣﺮوز ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ و ﺷﺎدﺗﺮﻳﻦ‬

‫روز زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻳﻚ ﻓﺮ ﺑﻪ او ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زد ﺑﻪ ﻃﺮف زن ﺧﺎﻧﻪ دار ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮرﮔﺎن‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻛﺎر ﻣﺮا ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﻣﻲ داﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫زن ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي رﻓﺖ و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ف ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ اﺗﺎﻗﺘﺎن را ﻧﺸﺎﻧﺘﺎن دﻫﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺷﻚ و دودﻟﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ از رﻳﺰش اﺷﻜﻬﺎﻳﺶ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن ﻫﻤﻪ ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻛﻨﺘﺮل‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آراﻣﺶ و ﺧﻮﻧﺴﺮدي اش در ﻣﻴﺎن آن ﻫﻤﻪ ﻓﺸﺎر ﻋﺼﺒﻲ اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎرﺑﺎرا و ﭘﺪر آﻳﻦ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻗﻄﺮات اﺷﻜﺶ‬

‫راﺿﻲ و ﺧﻮﺷﻨﻮد ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪر اﮔﺮ از ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ اﺷﻜﺎﻟﻲ ﻧﺪارد ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدم ﺑﺮوم‪.‬‬

‫و ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب ﺷﻮد ﺑﺎزوي ﻫﻤﺴﺮش را ﮔﺮﻓﺖ و دو ﻧﻔﺮي در ﭘﻲ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮرﮔﺎن از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫و ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب ﺷﻮد ﺑﺎزوي ﻫﻤﺴﺮش را ﮔﺮﻓﺖ و دو ﻧﻔﺮي در ﭘﻲ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮرﮔﺎن از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﺗﺤﺖ‬

‫ﺗﺎﭘﻴﺮ رﻧﮕﻬﺎي ﺗﻴﺮه ‪ ،‬اﺛﺎﻳﻪ ﺳﻨﮕﻴﻦ و ﻗﺪﻳﻤﻲ و ﻋﻜﺴﻬﺎي اﺟﺪاد آﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻤﮕﻲ ﻋﺒﻮس و ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ ‪ ،‬ﻗﺮارا‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮرﮔﺎن آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺎﻟﻦ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮد و آﻧﮕﺎه از ﻳﻚ ﺳﺮي ﭘﻠﻪ ﻋﺮﻳﺾ و ﺗﺎرﻳﻚ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ‬

‫راﻫﺮوﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﺮش ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬رﺳﻴﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﭼﭗ ﭘﻴﭽﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ زن ﺧﺎﻧﻪ دار ﺟﻠﻮي اﺗﺎﻗﻲ ﻛﻪ دري ﺗﻴﺮه و ﻣﻨﺒﺖ ﻛﺎري ﺷﺪه داﺷﺖ اﻳﺴﺘﺎد‬

‫‪ -‬اﻳﻦ اﺗﺎق ﺷﻤﺎﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ در اﺗﺎق را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻋﻘﺐ اﻳﺴﺘﺎد ﺗﺎ آﻧﻬﺎ وارد ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اول ﻣﺮي وارد اﺗﺎق ﺷﺪ‪ .‬اﺗﺎﻗﻲ ﻛﺎﻣﻼ روﺷﻦ ﺑﺎ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﻲ ﻣﺮﺗﺐ‪ .‬ﺑﺎ‬

‫ﺷﮕﻔﺘﻲ ﺑﻪ وﺳﺎﻳﻠﻲ ﻛﻪ در اﺗﺎق ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﺧﺎﻧﻪ اﺛﺎﺛﻴﻪ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ اﻛﺜﺮ آﻧﻬﺎ داراي‬

‫رﻧﮕﻲ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺎ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬روﺗﺨﺘﻲ آﺑﻲ روﺷﻨﻲ ﺑﺎ ﮔﻠﻬﺎي ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ اﺑﺮﻳﺸﻤﻲ ﺑﻪ روي ﺗﺨﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻛﺎﻏﺬ‬

‫دﻳﻮاري ﻫﺎﻳﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن رﻧﮓ ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﻴﭽﻚ ﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ دﻳﻮارﻫﺎ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻗﺎﻟﻴﭽﻪ ﻛﻒ اﺗﺎق آﺑﻲ و ﻛﺮم و ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ ﻫﻢ‬

‫ﻛﺮم ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺮده ﻫﺎ اﺑﻲ و ﻋﺎﺟﻲ رﻧﮓ ﺑﻮد و ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻣﻨﮕﻮﻟﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻃﻼﻳﻲ ﻋﻘﺐ زده ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﺗﺎق ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﺗﺰﻳﻴﻦ‬

‫ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺗﻔﺎوت ﻓﺎﺣﺸﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ آن و ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد ﻣﺮي را ﺷﮕﻔﺖ زده ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻣﺮي ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮده ﭼﻮن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬زﻳﺒﺎﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﻧﻪ؟‬

‫و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺷﺎره ﺑﻪ در وﺳﻂ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ اﺗﺎق و اﺗﺎق ﺑﻐﻠﻲ را ﻣﺎدرم ﻗﺒﻞ از ﻣﺮﮔﺶ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ در اﺑﺘﺪا ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ آن را ﻣﺒﻠﻪ ﻛﺮد و‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﻮب ‪ ...‬ﺣﺎﻟﺖ ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ را ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ داد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف آﻳﻦ را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬آره ‪ ...‬اﻳﻦ اﺗﺎق واﻗﻌﺎ زﻳﺒﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮرﮔﺎن ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺣﺮف آﻧﻬﺎ را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ اﺛﺎﺛﻴﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎز ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺎﻳﻠﻴﺪ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ دوﺷﻴﺰه ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻟﺒﺎﺳﺘﺎن را ﻋﻮض‬

‫ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻓﻮرا ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪ .‬ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ او اﻣﺮ و ﻧﻬﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮدش ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﺎرﻫﺎﻳﺶ را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬زن ﺧﺎﻧﻪ‬

‫دار ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻻزم ﻧﺪارﻳﺪ ‪ ،‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺣﻮاس ﭘﺮﺗﻲ ﺟﻮاب داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ،‬اﻻن ﺧﻮدم ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﻣﻲ دﻫﻢ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪.‬‬

‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ دﻗﺎﻳﻘﻲ دﻳﮕﺮ او ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬ارﺑﺎب آﻳﻦ؟‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮرﮔﺎن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ رو ﺑﻪ راه اﺳﺖ‪ .‬از ﻛﻤﻜﺘﺎن ﻣﺘﺸﻜﺮم‪.‬‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮرﮔﺎن ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد و از اﺗﺎاق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺷﻚ و دودﻟﻲ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬دﻓﺎع اﻳﻦ از او در ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ دﻟﮕﺮﻣﺶ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬

‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺑﻮد ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻫﻢ راﺑﻄﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﻓﻘﻂ آﻳﻦ ﺟﻮاب‬

‫اﻳﻦ ﺳﻮال را ﻣﻲ داﻧﺴﺖ و ﻣﺮي اﺻﻼ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﺪاﺷﺖ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺳﻮاﻟﻲ ﺑﭙﺮﺳﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺳﺖ دروﻧﻲ اش را ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺢ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻛﺎر را در ﻣﻮرد ﻳﻚ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ و ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﻻزم داري ﺧﻮاﻫﻢ داد‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ‪...‬‬

‫‪ -‬ﺑﻲ رﺑﻂ ﻧﮕﻮ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ اﺣﺘﻴﺎج ﺧﻮاﻫﻲ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫= ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﺐ ﺳﺨﺘﻲ را ﮔﺬراﻧﺪي ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻲ ادﺑﻲ ﺧﺎﻧﻮاده ام ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻛﺮد و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ اﻳﻦ را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬اﺻﻼ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﺒﻮد آﻳﻦ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي آﻧﻬﺎ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻨﻲ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﭻ ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺸﻜﻲ ﺟﻮاب داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﺷﻜﻲ آﻧﻬﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻣﻲ دﻳﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮔﺮﻣﺎي ﺑﺪﻧﺶ را اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد اﮔﺮ آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‬

‫او اﺻﻼ اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ اي را ﻛﻪ ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد دوﺳﺖ ﻧﺪارد ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ در ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻴﺎزي ﻧﺒﻮد‬

‫آﻳﻦ ﭼﻴﺰي را ﺑﻪ او ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﺖ ﭘﺎك و اﺣﺘﺮاﻣﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺧﻮد دﻟﻴﻞ آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺮي و ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻫﺎي ﻗﺒﻠﻲ‬

‫اش ﻓﺮق ﻣﻲ ﮔﺬارد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ رﻓﺘﺎر ﭘﺪر و دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ ات ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺗﻮ از ﻣﻦ دﻓﺎع ﻛﺮدي‪ .‬دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ‬

‫ﺑﻜﻨﻲ؟‬

‫ﻣﺮي ﻓﺎﺻﻠﻪ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺮد و ﺳﺮش را ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺎاﺳﺘﻘﺎﻣﻲ آﻳﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻖ آﻳﻦ را اﺣﺴﺎﺳﺎ ﻛﺮد و وﻗﺘﻲ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ و ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﻤﻠﻮ از درد ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﻃﻮر ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺮي ﮔﺬاﺷﺖ و ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ دﻗﺖ او را از ﺧﻮد ﺟﺪا‬

‫ﻛﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻮﺳﻪ اي ﺳﺎده ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﻴﺶ زد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي اﻣﺮوز روز ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻮد ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﺧﺴﺘﻪ اي‪ .‬اﻻن ﻣﻲ روم ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻲ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮي ﺑﺘﻮاﻧﺪ او را ﻣﻨﺼﺮف ﻛﻨﺪ آﻳﻦ رﻓﺖ و در ﺑﻴﻦ دو اﺗﺎق را ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺴﺖ‪ .‬ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﺰد‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻳﻦ ﺑﺮود و ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ و آرزوﻳﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ او ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﺻﺪاي ﻗﻔﻞ ﺷﺪن در وﺳﻂ ﻫﻢ ﭼﻮن ﺳﻴﻠﻲ ﻣﺤﻜﻤﻲ‬

‫او را از اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﺎزداﺷﺖ‪.‬‬

‫*** *** ***‬

‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﻣﺮي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﭘﻮﺷﻴﺪ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻟﺒﺎس ﺻﻮرﺗﻲ ﺷﺒﺶ را ﺑﭙﻮﺷﺪ و ﻟﺒﺎس ﺳﻔﺮش ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﺣﺘﻴﺎج ﻣﺒﺮم‬

‫ﺑﻪ ﺷﺴﺘﺸﻮ داﺷﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ آن ﻟﺒﺎس ﺳﺒﺰ ﺗﻴﺮه ﺑﺎ آن ﻳﻘﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮر ﻛﺮم آﻫﺎر زده‬

‫ﺗﺰﻳﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد در ﻣﻴﺎن ﺛﺮوت ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ و ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺟﻠﻮه ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد اﺟﺎزه ﻧﺪاد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬

‫ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮﺳﺶ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺣﺘﻲ ﻟﺒﺎس ﺧﻮب ﻫﻢ او را در ﭼﺸﻢ ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﻮﻫﺮش ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻠﻮه ﻧﻤﻲ دﻫﺪ‪.‬‬

‫درﺳﺖ در ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ در اﺗﺎق را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺻﺮف ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮود ﺻﺪاي دق اﻟﺒﺎﺑﻲ ﺷﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫دﺳﺘﮕﻴﺮه در را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و آﻳﻦ را دﻳﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺟﺎزه ﻣﻲ دﻫﻴﺪ ﺑﺮاي ﺻﺮف ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻫﻤﺮاﻫﻴﺘﺎن ﻛﻨﻢ؟‬

‫ﻣﺮي ﻟﺒﺶ را ﮔﺰﻳﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺧﻮدش را اﻋﻼم ﻛﺮد‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﻌﺪ از ﻣﺎﺟﺮاي ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ او ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ‬

‫ﺑﻴﺪار ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻐﺮﻧﺞ ﭼﻪ وﻗﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲ رﺳﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻣﻮﻗﺮاﻧﻪ دﺳﺖ او را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻗﻠﺒﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﭙﻴﺪن ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷﺮط ﻣﻲ ﺑﻨﺪم ﻛﻪ ﺧﻮب ﺧﻮاﺑﻴﺪي‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ داﺷﺖ دروغ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ‪ ...‬ﻣﺘﺸﻜﺮم‪.‬‬

‫ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ داد آﻳﻦ ﻧﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر از ﺣﺮﻓﻬﺎي او در ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪه ‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﺧﺮوج ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻴﺸﺶ از اﺗﺎق ﻧﻴﺰ ﻣﺰﻳﺪ‬

‫ﺑﺮ ﻋﻠﺖ ﺑﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﺳﺖ او را ﻧﻮازش ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻲ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ زﻧﺪﮔﮕﻲ در ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎي ﻛﺴﺎﻟﺖ آوري ﻣﺸﻜﻞ ﻫﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺗﻮام ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ را در ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎه او دﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ واﻗﻌﺎ ﺑﺮاي ﻣﺮي‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﮕﺮان ﺑﻮد و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ او ﻫﻤﻮاره رﻓﺘﺎري ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ و ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد او ﺑﻪ زودي ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ ﻛﻪ‬

‫اﺣﺘﺮام و ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮدش را ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ذﻫﻨﺶ ﻣﺸﻐﻮل اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﻮد و اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻏﻢ و اﻧﺪوه‬

‫ﻗﻠﺒﺶ زدوده ﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ ﻣﻼﻳﻤﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي اﻧﺘﻬﺎي راﻫﺮو رﺳﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬اﺗﺎق ﻫﺎي ﭘﺪرم در ﻗﺴﻤﺖ اﻧﺘﻬﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ اﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﮔﺬرت ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻧﻤﻲ اﻓﺘﺪ‪ .‬او ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﻣﺮاﻗﺐ‬

‫ﺧﻠﻮت ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي راﻫﺮوي ﺗﺎرﻳﻚ ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ روز ﺑﻮد و ﻫﻮا روﺷﻦ ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﺟﺰ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎي ﻣﺒﻬﻢ در آﻧﺠﺎ دﻳﺪه‬

‫ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﺼﻮرش را ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻗﺪم ﺑﮕﺬارم‪.‬‬

‫آﻳﻦ او را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮد ﺳﭙﺲ از ﺳﺎﻟﻦ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و وارد اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ رﻧﮕﻬﺎي ﺗﻴﺮه ﺗﺰﻳﻴﻦ‬

‫ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﺳﺒﺰ ﺗﻴﺮه و ﻗﺮﻣﺰي ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ از ﺗﻴﺮﮔﻲ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺑﻨﻔﺶ ﻣﻲ زد‪ .‬ﻣﻴﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ و ﻣﻴﺰﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻨﺒﺖ ﻛﺎري ﻛﻪ از ﭼﻮب‬

‫ﮔﺮدوي ﺻﻴﻘﻠﻲ ﺗﻴﺮه ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺪون ﺷﻚ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻣﺮي ﺑﻪ ﭘﺮده ﻫﺎي‬

‫ﺳﺒﺰ ﻣﺨﻤﻠﻲ اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ وارد اﺗﺎق ﺷﻮد ﻳﻚ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺰرگ ﺻﻮرت ﻣﻲ‬

‫ﮔﺮﻓﺖ وﻟﻲ او ﺣﻖ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي و اﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻴﺰ ﭼﻴﺪه ﺷﺪه رﻓﺘﻨﺪ ‪ ،‬ﺻﺪاي زﻧﺎﻧﻪ اي از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺮي‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ ي آﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف آﻧﻬﺎ ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﻟﺒﺎس زﻏﺎل ﺳﻨﮕﻲ ﺳﺎده ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺗﺰﻳﻴﻨﻲ وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل از‬

‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻮع اﺑﺮﻳﺸﻢ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎي ﺗﻴﺮه اش را ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺟﻤﻊ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬او زن ﺟﺬاﺑﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ آﻣﺪ و‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ از ‪ 25‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎه ﺑﺎداﻣﻲ ﺷﻜﻠﺶ در ﻣﻴﺎن آن ﻣﺰﮔﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫اﻣﺎ اﻳﻦ ﮔﺸﺎده روﻳﻲ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ دﻳﺸﺒﺶ واﻗﻌﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﻴﺮت ﻣﺮي ﺷﺪ‪.‬‬

‫اول دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي دراز ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺧﻮش آﻣﺪي‪ .‬واﻗﻌﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ دﻳﺸﺐ ﻣﺮاﺗﺐ ﺗﺒﺮﻳﻜﺎت ﺧﻮدم را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺮض ﻧﻜﺮدم‪ .‬ﻣﻦ‪ ...‬راﺳﺘﺶ ﻣﺎ واﻗﻌﺎ از اﻳﻨﻜﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻳﻦ ازدواج ﻛﺮده ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬آﺧﺮ ﺣﺘﻲ از وﺟﻮد ﺗﻮ اﻃﻼع ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺨﺘﺼﺮ دﺳﺖ ﺑﺎرﺑﺎرا را ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ رﻓﺘﺎر ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ اش ﻫﻨﻮز اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻲ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ را در‬

‫ﭼﻬﺮه او ﻣﻲ دﻳﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي دﺳﺖ ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﻓﺸﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮن دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ ﺗﺒﺮﻳﻜﺎت ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﻣﺎ ارزش دارﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ ﻣﺮي؟‬

‫ﻣﺮي ﺗﺎ آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻧﺸﺎط ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ ك‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﻲ رو ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻧﻴﺎزي ﺑﺎﺷﺪ در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدت ﺑﻬﺖ ﺗﻌﺎرف ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي از اﻳﻦ ﺟﻮر ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﺸﻜﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ اﮔﺮ ﺑﻬﺶ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﺳﺮ و‬

‫ﺳﺎﻣﺎن ﺑﮕﻴﺮد ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ ﻣﺮي؟ اﻳﻦ ﻃﻮري ﻛﻢ ﻛﻢ ﻳﺎد ﻣﻲ ﮔﻴﺮي ﺧﺎﻧﻪ را ﭼﻄﻮر اداره ﻛﻨﻲ‪.‬‬

‫ﻓﻜﺮ اداره ي اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺮي ﺧﻄﻮر ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺸﻜﺮ ﻣﻲ ﺷﻮم اﮔﺮ ﺑﺮاي آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻢ ﻣﺮا راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﻨﻲ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او ﻛﺮد و ﺑﻪ زور ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻢ داد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ زﻧﮕﻲ را ﻛﻪ ﻛﻨﺎر ﺑﺸﻘﺎﺑﺶ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺻﺪا در آورد‪.‬‬

‫دﺧﺘﺮك ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﺎ ﺳﻴﻨﻲ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ در ﭼﻬﺎرﭼﻮب در ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﻪ ﻃﺮف آﻧﻬﺎ آﻣﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻊ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪاي‬

‫زﻳﺎدي ﺳﻴﻨﻲ را ﺑﻪ روي ﻣﻴﺰ ﮔﺬاﺷﺖ ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻋﻀﻼت ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺗﺤﻘﻴﺮآﻣﻴﺰ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ را ﺑﺮاي ﻋﺪم ﻇﺮاﻓﺘﺶ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ از ﻇﺮف ﺷﻮي آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ارﺗﻘﺎ درﺟﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻴﺪ ﻣﻴﻠﺪرد‬

‫ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﻲ داد ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ زاﻳﻤﺎن ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﺧﺎﻧﻢ‪.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﭘﺮ از اﺷﻚ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را ﺑﻴﺎور‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﺧﺸﻜﻲ دﺳﺘﻮر داد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﻫﻤﺪردي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻛﺮد و دﻳﺪ در ﺣﻴﻦ رﻳﺨﺘﻦ اي ﺑﺮاي‬

‫ﺧﻮدش ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ در ورودي ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش و ﻣﺮي ﭼﺎي ﻣﻲ رﻳﺨﺖ اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ روش ﺑﺮاي ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻴﻦ رﻓﺘﺎر ﺟﺪي و ﺧﺸﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﭘﺴﺮداﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم اﻧﺘﻈﺎر دارد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ آﻳﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ﭘﺴﺮداﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ؟ وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻮاﺑﻲ ﻗﺎﻃﻊ ﺑﺮاي‬

‫اﻳﻦ ﺳﻮال ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺧﻮدش اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ رﻓﺘﺎري ﺑﺮﺧﻼف اﺻﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻋﻤﺪا‬

‫ﻛﺴﻲ را ﻣﺴﺨﺮه و ﻳﺎ اذﻳﺖ ﻛﻨﺪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ آن ﺷﺨﺺ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ اي ﺑﻲ ﺗﺠﺮﺑﻪ و ﻧﮕﺮان ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻣﺮي و ﺑﺎرﺑﺎرا در ﻫﻢ آﻣﻴﺖ‪.‬‬

‫ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ را ﺗﻐﻴﻴﺮ داد و ﺗﺎزه در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺮي ﻓﻬﻤﻴﺪ ﭼﺮا او ﺗﺎ آن اﻧﺪازه ﺣﻮاﺳﺶ ﭘﺮت ﺑﻮد‪.‬‬

‫پ‪ -‬ﺷﻤﺎﻫﺎ ﭘﺪر را ﻧﺪﻳﺪه اﻳﺪ؟‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺟﻮاب دادك‬

‫‪ -‬ﭘﺮداﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻳﻚ ﺳﺮي ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﻪ دﻫﻜﺪه رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﺮ ﺑﺮﻧﻤﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮي ‪ ،‬آﻳﻦ ﻫﻢ آرام ﺷﺪ و ﻫﻢ ﻧﺎاﻣﻴﺪ‪ .‬ﺟﺮﻋﻪ اي از ﭼﺎﻳﺶ را ﻧﻮﺷﻴﺪ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي آراﻣﺶ آﻳﻦ‬

‫ﻫﺮ ﻛﺎري ﺑﻜﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ورود ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﻣﺮي اﺳﻮده ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا از او ﭘﺮﺳﻴﺪ ك‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ون ﺳﻠﻮ ‪ ،‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده؟‬

‫ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ك‬

‫‪ -‬ﺑﺮاي ﺟﻨﺎب آﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎﻣﻲ آورده ام‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ در اﺻﻄﺒﻞ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻪ و ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ ﻃﻠﺒﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻓﻮرا از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﺟﻘﺪر ﺑﻪ اﺳﺒﻬﺎﻳﺶ اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﻛﻨﺎر ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺎر ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻧﺪارﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻟﻄﻒ ﻛﺮده و ﺷﻤﺎ اﻳﻦ ﻣﺎر را‬

‫اﻧﺠﺎم دﻫﻴﺪ؟ دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ او ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ زودﺗﺮ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدش ﻋﺎدت ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ اﻃﺎف ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﺷﻮم ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺷﺎﻧﻪ او را ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻓﺸﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺘﺸﻜﺮم‬

‫ﻓﻘﻂ ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ وﻗﺘﻲ آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﮔﺬاﺷﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ او ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ‬

‫ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ اش ﻣﻌﻄﻮف ﻛﺮد‪ .‬ﭘﺲ اﺣﺴﺎﺳﺎت دﻳﺸﺐ او ﻫﻤﻪ درﺳﺖ ﺑﻮده‪ .‬دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ‬

‫واﺿﺢ ﺗﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ آﺷﻜﺎر ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫آن دو در ﺳﻜﻮت ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺷﺎن را ﺗﻤﺎم ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮي از اﻳﻨﻜﻪ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺖ اﺻﻼ ﻣﺘﺎﺳﻒ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ آرزوﻳﺶ اﻳﻦ‬

‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ اﻳﻦ ﮔﺮدش دو ﻧﻔﺮه ﻟﻐﻮ ﺷﻮد ﭼﻮن ﺑﺮاي ﻫﻴﭻ ﻛﺪاﻣﺸﺎن ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا او را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار داد ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮوﻳﻢ و ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻃﺎف ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﻮد ﻟﺤﻦ ﺻﺪاﻳﺶ و ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﮔﺮدش ﻛﻮﺗﺎه در اﻃﺮاف ﻣﻨﺰل آن ﻗﺪرﻫﺎ ﻫﻢ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه او ﻛﻪ ﻧﻤﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﺎﻣﻼ از اﻳﻦ زن دوري ﻛﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺣﺎﻻ در ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﻃﺒﻘﻪ ي ﭘﺎﻳﻴﻦ دﻳﺪن ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﺮي ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ اﺛﺎﺛﻴﻪ و رﻧﮕﻬﺎ ي ﺗﻴﺮه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻓﻘﻂ‬

‫ﺳﻪ اﺗﺎق را در اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰرگ ﻣﺎدر اﻳﻦ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻛﺮده‪ .‬ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﺗﺎﻗﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻮع ﮔﻞ زﻳﺒﺎ و‬

‫ﺷﺎداب‪ .‬دﻳﮕﺮي اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺑﺎ رﻧﮕﻬﺎي ﻫﻠﻮﻳﻲ روﺷﻦ و ﺳﺒﺰ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺳﺎﻟﻦ رﻗﺺ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ در آﻧﺠﺎ ﻛﺮم و ﻃﻼﻳﻲ‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ روي ﺳﻨﮕﻬﺎي ﻣﺮﻣﺮ ﻛﻒ ﺳﺎﻟﻦ راه ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ ﺻﺬاي ﭘﺎﻳﺸﺎن ﻣﻲ ﭘﻴﭽﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮي اﻳﻦ اﺗﺎق ﺳﺎﻟﻴﻦ دراز‬

‫رﻧﮓ رﻗﺺ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺷﺎدي از اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮود؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎن زﻣﺎﻧﻲ ذره اي ﺷﺎدي در اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮواﺿﺢ اﺳﺖ‬

‫زﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺰﻳﻴﻦ دوﺑﺎره ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﻛﺮده ﺑﻮد روﺣﻲ ﻟﻄﻴﻒ و ﻋﺸﻖ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﭘﺮ از ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻮد و ﻣﺮي ﺑﻲ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﺑﺪﺳﺖ آورد و ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﺮود‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از‬

‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون آﻣﺪﻧﺪ ﻣﺮي ﭘﺮﺳﻴﺪ ك‬

‫‪ 0‬ﭼﺮا ﻫﻤﻪ ﭘﺮده ﻫﺎ در ﻃﻮل روز ﻛﺸﻴﺪه اﻧﺪ؟‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‬

‫‪ -‬ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺮاي ﻗﺎﻟﻲ ﻫﺎ و ﻣﺒﻠﻤﺎن ﺿﺮر دارد‪ .‬ﺗﺎزه رﻧﮓ دﻳﻮارﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻓﺎﻳﺪه اﻳﻦ ﻫﻤﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﭼﻴﺴﺖ ‪ ،‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ از آﻧﻬﺎ ﻟﺬت ﻧﺒﺮد؟‬

‫دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ اﻳﻦ ﺑﺎ اﻓﺴﻮس ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻣﺮي را ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭘﺴﺮ داﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﺪ ﭘﺮده ﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﺎدر ﺧﻮد ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮﻳﻖ از ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﺎ ارزش اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ آﺳﻴﺐ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﺪ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي دﺳﺖ ﻧﺨﻮرده‬

‫ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ارل از ﺗﻐﻴﻴﺮات اﺻﻼ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﻲ آﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﺧﺎﺗﻤﻪ دﻫﺪ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﻃﺮز ﺗﻔﻜﺮ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺴﻴﺎر اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮد‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد ﭘﺮده ﻫﺎ را ﻛﻨﺎر ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮر ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ راه ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺷﻜﻮه و اﺑﻬﺖ ﺑﺮاﻳﺮوود ‪ ،‬آﻧﺠﺎ‬

‫ﻣﺤﻠﻲ راﺣﺖ و دﻟﭽﺴﺐ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ آﻣﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺪاﻧﺪ‬

‫‪ -‬ﺗﻮ از ﭼﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻫﺴﺘﻲ؟‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ او را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺟﻮاب داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﻣﻦ ﺑﺎ ﭘﺪر ﭘﺴﺮداﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادر ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎدرم اوﻟﻴﻦ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ ي آﻳﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎرﺳﺎل ﭘﺴﺮداﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم‬

‫و ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻢ و اﻳﻨﺠﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬آﻧﻬﺎ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ‪ ...‬ﺧﻮب ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻓﺸﺎر ﻋﺼﺒﻲ را در ﺻﺪاﻳﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭼﺮا ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﻟﻴﻦ زن ﺑﻴﭽﺎره را در اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ اﺳﻒ‬

‫ﺑﺎر ﻗﺮار دﻫﻨﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺸﻮرت ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ؟ ﻫﻤﺪردي در ﺻﺪاي ﻣﺮي ﺑﻪ وﺿﻮح ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‬

‫‪ -‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرت ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺗﻮ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺗﻮ ﻛﻪ دﻟﺖ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺻﺎف اﻳﺴﺘﺎد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ‪ ...‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‪ .‬در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻜﺮده ام‪ .‬ﻣﺎ ﭘﻨﺞ ﺗﺎ ﺧﻮاﻫﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﻣﻦ از ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺰرﮔﺘﺮم‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻳﻚ ﺑﺮادر ﻫﻢ دارﻳﻢ‪ .‬او وارث ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ‪ ...‬ﺧﻮب از ﭘﺪرم ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ‪ ...‬اول ازدواج ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ از ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﺳﺮدي ﺟﻮاب داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﺻﻼ ﺑﻪ ﻫﻤﺪردي ﺗﻮ ﻧﻴﺎز ﻧﺪارم‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﻛﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﻛﺎﻣﻼ ﺧﻮب اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮي ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎرﺑﺎرا اﻳﺴﺘﺎد و ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺳﺎﻟﻦ رﺳﻴﺪه اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﺸﻜﻲ زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺸﻲ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﭽﻪ ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدم اﻳﻦ ﺑﺎزدﻳﺪ ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﺎر ﻫﺴﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎﻣﺸﺎن دﻫﻢ‪.‬‬

‫اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪان ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﻪ ﻣﺮي ﻣﻲ ﮔﻔﺖ و ﺑﺮاي ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﺑﻘﻴﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺧﻮدش ﺑﺎزدﻳﺪ ﻛﺮد‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻫﺎ را ﻧﺪﻳﺪ وﻟﻲ ﻳﻚ ﻧﻤﺎي ﻛﻠﻲ دﺳﺘﮕﻴﺮش ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻨﻜﻪ آﻧﺠﺎ ﻋﻤﺎرت ﺑﺴﻴﺎر‬

‫ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻮد ﺑﺎ اﺛﺎﺛﻴﻪ ﮔﺮان ﻗﻴﻤﺖ وﻟﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻳﺶ ﺗﺎرﻳﻚ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎﻛﺖ‪.‬‬

‫اﺻﻼ ﺧﺎﻧﻪ اي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ دﻟﺶ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺶ در آن ﺑﺰرگ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﭽﻪ اي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ‬

‫اﺧﻴﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﺤﻮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اي ﺑﺎ او رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ راﺑﻄﻪ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻔﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﻛﻪ در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ ،‬آﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﻊ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ را ﻋﻮض ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﻧﺎﻫﺎر ﻧﻪ از آﻳﻦ‬

‫ﺧﺒﺮي ﺑﻮد و ﻧﻪ از ﭘﺪرش‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ اب و ﺗﺎب ﺗﻮﺿﻴﺢ داد ﻛﻪ ارل ﻫﻨﻮز از دﻫﻜﺪه ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ و وﻗﺘﻲ ﻣﺮي درﺑﺎره آﻳﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫آﻳﻦ ﻫﻨﻮز در اﺻﻄﺒﻞ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻣﺎدﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ زاﻳﻤﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺨﺘﻲ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ از ﻣﺮگ ﻧﺠﺎت ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫و ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﻛﺮد ﻛﻪ اﻣﻴﺪوار اﺳﺖ ﻣﺮي ﺑﺎ رﻓﺘﻨﺶ ﺑﻪ اﺻﻄﺒﻞ ﻣﺎﻧﻊ ﻛﺎر او ﻧﺸﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﺎم رﺋﻴﺲ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻧﻴﺸﺶ‬

‫را زد ‪ ،‬ﻣﺮي ﻫﻴﭻ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻧﺪاد‪ .‬ﺑﺪﻳﻬﻲ ﺑﻮد آﻧﻬﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﻲ ﺳﭙﺮي ﺷﺪ و ﻣﺮي ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ در اﻧﺘﻈﺎر ﻋﺼﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ در ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺎم اﻳﻦ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺮف ﺷﺎم ‪ ،‬ﻣﺮي‬

‫ﻟﺒﺎس ﺻﻮرﺗﻲ اش را از داﺧﻞ ﻛﻤﺪ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ روي ﺗﺨﺖ ﭘﻬﻦ ﻛﺮد وﻟﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ ﻣﺮوارﻳﺪش را ﺑﻪ دور‬

‫ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﺒﻨﺪد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺣﻖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد‪ .‬او اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي در را ﺷﻨﻴﺪ ﻗﻠﺒﺶ ﺳﺮﻳﻊ ﻣﻲ زد ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻳﻌﻨﻲ آﻳﻦ اﺳﺖ؟ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ :‬ﺑﻴﺎ ﺗﻮ‬

‫ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺒﺢ از دﺳﺘﺶ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪ‪ .‬او در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ادب ﺗﻮاﺿﻊ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺷﻤﻊ ﻫﺎ را روﺷﻦ ﻛﻨﻢ ‪ ،‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺟﻮاب داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺸﻜﺮم ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺗﻮ ﻣﻴﺰ ﻏﺬا را ﻣﻲ ﭼﻴﻨﻲ‪.‬‬

‫ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻋﺮض اﺗﺎق را ﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺷﻤﻊ ﻫﺎ را روﺷﻦ ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬دوﺷﻴﺰه ﺑﺎرﺑﺎرا ﻧﻈﺮش را ﺗﻐﻴﻴﺮ داد ‪ ،‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ‪ .‬ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﻫﺎي آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﮔﺮﭼﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻧﺎراﺣﺘﻲ اش را ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻏﻢ و اﻧﺪوه در ﺻﺪاش آﺷﻜﺎر ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬آﻫﺎ‬

‫اﺧﻤﻬﺎي ﻣﺮي در ﻫﻢ رﻓﺖ‪ .‬ﭼﻘﺪر ﻣﺴﺨﺮه اﺳﺖ ﺑﺪون دﻟﻴﻞ ﻣﻮﺟﻪ ﻛﺴﻲ را از ﻛﺎري اﺧﺮاج ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮك ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ذره ﺑﻲ‬

‫ﺗﺠﺮﺑﻪ و ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﻣﺤﺘﺎط ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ و ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻻﻏﺮ اﻧﺪام اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ از ﻟﺤﻈﻪ اي ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﻓﺮاﻧﺴﻲ ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ؟‬

‫** *** **‬

‫وﻗﺘﻲ ﻣﺮي آﻳﻦ را ﻛﻨﺎر در اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري دﻳﺪ اﻳﺴﺘﺎد و ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻴﻚ و آراﺳﺘﻪ اش ﺷﺪ‪ .‬ﺷﻠﻮار‬

‫زﻏﺎل ﺳﻨﮕﻲ اش و ﻛﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ آن ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﻗﺎﻣﺖ و زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻣﺮداﻧﻪ اش را دو ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬آﻳﻦ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف‬

‫ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﺑﺮد و ﻣﺮي ﺧﺎﻃﺮه ﺷﻴﺮﻳﻦ زﻣﺎﻧﻲ را ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻛﻪ دﺳﺘﻬﺎي آﻳﻦ در ﻣﻴﺎن ﻣﻮﻫﺎي او ﺑﻮد و ﮔﻮﻧﻪ اش را ﻧﻮازش ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ آﻳﻦ ﻧﻴﺰ آرزو داﺷﺖ رواﺑﻂ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ را از ﺳﺮآﻏﺎز ﻛﻨﺪ‪ .‬رﻓﺘﺎر و ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد او دﻳﮕﺮ آن آدﻣﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‬

‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺶ‪.‬ﺑﺎ ﻣﺮي ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد و ﺑﻪ او ﺗﻮﺟﻪ زﻳﺎدي ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪاد و ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺶ را ﻣﻲ ﻛﺮد از او در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺪرش‬

‫دﻓﺎع ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮي دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎري داﺷﺖ؟‬

‫آﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ از اﻓﻜﺎر او ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﻚ و دودﻟﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻚ ﻧﺪارم ﻛﻪ روز ﺧﻮﺑﻲ را ﮔﺬراﻧﺪه اي‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ آن روز را اﺻﻼ روز ﺧﻮﺑﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ‪ -.‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ در ﺣﺎل ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻣﺎدﻳﺎﻧﻲ ﺑﻮدي ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺮه اش را ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎورد‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ و ﺧﻮﺷﻲ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ رﺿﺎﻳﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﻣﺮي ﺑﻪ ﻳﺎد آورد او ﭼﻘﺪر درﺑﺎره اﺳﺒﻬﺎﻳﺶ ﻣﻐﺮور اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻛﺮه اﺳﺐ در ﺳﻼﻣﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮد‪ .‬ﻣﺎدﻳﺎن ﻫﻨﻮز ﺧﻴﻠﻲ ﺟﻮان اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮود ﻛﻪ ﻳﻚ ﮔﻠﻪ‬

‫اﺳﺐ ﺑﺮﻛﺶ ﻣﺸﻐﻮل ﭼﺮا ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آن اﺳﺐ ﻧﺮ ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ اي ﺑﻮد در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﺮه اﺳﺐ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺰرگ و زاﺋﻴﺪﻧﺶ ﺑﺮاي ﻣﺎدﻳﺎن‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺨﺖ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺧﻮب ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎدر و ﺑﭽﻪ را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﻏﺬا ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻛﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﺗﺎ ﺣﺪودي اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﮔﻔﺘﮕﻮ درﺑﺎره ﻛﺎرﻫﺎي روزﻣﺮه آن ﻫﻢ در ﻛﻨﺎر اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري او را‬

‫ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻛﺮد‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ آﻳﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﻴﺴﺖ‪ .‬اﺑﻦ ﻛﻪ او ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ‬

‫رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ اﺣﺘﻴﺎج دارد و ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻲ اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ دﺧﺘﺮك از ﺧﻮد او‬

‫در اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻲ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺮ ﺑﻮد ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ زﺑﺮ و زرﻧﮓ ﻫﺴﺖ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭼﺎره اي ﺟﺰ ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﺮدن درﺧﻮاﺳﺘﺶ ﻧﺪﻳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺻﺎف ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺑﮕﺬارم‪ .‬دﻳﺸﺐ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ دارم‪ .‬آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ‬

‫اﻳﻦ ﺷﺨﺺ را ﺧﻮدم اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻢ؟‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺮي را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬در اﻳﻦ ﺟﻮر ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﻣﻦ اﺟﺎزه ﺑﮕﺒﺮي‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪ ي ﺗﻮﺳﺖ و ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻫﺮ ﻛﺎري ﻛﻪ دوﺳﺖ‬

‫داري اﻧﺠﺎم دﻫﻲ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﺣﺮﻓﻬﺎي آﻳﻦ دﻟﮕﺮﻣﺶ ﻛﺮد‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ي او! ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺪم ﻗﺒﻮﻟﺶ‬

‫ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺪر ﺷﻮﻫﺮش و ﻧﻔﺮت آﺷﻜﺎر ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺮاﻳﺶ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ﺑﻮد ‪ ,‬آﻳﻦ ﻫﻨﻮز او را ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ او اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﺑﻲ اﺳﺎس‬

‫ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮدن ﺧﻮدش را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ...‬آرزوﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ را ﻣﻲ ﺷﻨﻮم‪ .‬ﻣﻦ دوﺳﺖ دارم ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ‪ ،‬ﻫﻤﺎن دﺧﺘﺮي ﻛﻪ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﺳﺮ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ دﻳﺪﻳﻢ‬

‫ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﻜﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ و ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ درﺑﺎره اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﻤﻲ داﻧﺪ ﺧﻴﻠﻲ‬

‫ﺳﺮﻳﻊ ﻳﺎد ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫ﺻﺪاي ﺣﻴﺮت زده اي ﺳﺨﻨﺎن او را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ! ﭼﺮا او؟ او اﺻﻼ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬او ﺣﺘﻲ درﺳﺖ ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻴﺰ ﻏﺬا را ﺑﭽﻴﻨﺪ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‬

‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻳﺖ را ﻣﺮﺗﺐ ﻛﻨﺪ و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻮﻫﺎﻳﺖ را آراﻳﺶ ﻛﻨﺪ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﻢ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ام‪.‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺗﻮ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮ‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﻃﺮف آﻳﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﻣﺮي ﺑﺮاي اﻳﻦ دﺧﺘﺮ دﻟﺴﻮزي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ آن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻤﺴﺮ ‪ ...‬ﻫﻤﺴﺮ ﻳﻚ ‪ ...‬ارل‬

‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ رو ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﺮده ﺑﻮد اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ وﻗﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻴﺰ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدي‪ .‬ﻇﺎﻫﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ روي ﻫﻤﺴﺮت اﺛﺮ ﻣﻲ ﮔﺬارد‪.‬‬

‫و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﺻﻮرﺗﻲ ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﻳﻜﻲ از اﺑﺮوﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫ﻟﺒﺎس ﺧﻮدش ﺑﺴﻴﺎر ﺷﻴﻚ وﻟﻲ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي ﻣﻮﻗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد آن ﻟﺒﺎس ﭘﺮ زرق و ﺑﺮق ﺻﻮرﺗﻲ‬

‫اﺻﻼ ﻣﻮرد ﭘﺴﻨﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا واﻗﻊ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺒﺎس ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﻟﺒﺎس ﺳﺎﺗﻦ ﻋﺎﺟﻲ‬

‫رﻧﮕﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺮوﺳﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺰﺋﻴﻨﺎت داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﻴﻠﻲ از ﺗﺼﻤﻴﻢ او ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ داﺷﺘﻦ ﻓﺮاﻧﺴﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ از‬

‫ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﻣﺮي داﺷﺖ ﺷﺮﻣﺴﺎر ﺑﻮد و اﻳﻦ ﺟﻮري ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﺗﺮي ﺧﻮدش را ﺑﻪ او ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ او اﺻﻼ‬

‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﺪاﺷﺖ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﻛﺴﻲ ﺑﺮاﻳﺶ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻣﻌﻠﻮم ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ اش را ﺧﻮدش اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻤﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﻳﺎد ﺑﺪﻫﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺎ ﻫﻮش ﻣﻲ آﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﻨﺪﻳﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬اوه ‪ ...‬ﻣﺮي ‪ ...‬ﻋﺰﻳﺰ‪...‬‬

‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ آﻳﻦ ﺣﺮف ﺑﺎرﺑﺎرا را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻤﻜﻲ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻲ دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ وﻟﻲ ﻣﺮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﺮ ﻛﺎري ﻛﻪ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬

‫دوﺑﺎره ﻣﺮي از ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺷﻮﻫﺮش دﻟﮕﺮم ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ اﻳﺴﺘﺎد ﺳﭙﺲ در ﻣﻴﺎن ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت ﻣﺮي ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻫﺮ ﺟﻮر ﺗﻮ ﺑﺨﻮاﻫﻲ آﻳﻦ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻛﻤﻚ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪي زد‪:‬‬

‫‪ -‬از ﺗﻮﺟﻬﺎﺗﺖ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارم‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮدش را ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل وﻓﻖ دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ از دﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﻣﻲ آﻳﺪ ﺑﺮاي ﺗﻮ اﻧﺠﺎم دﻫﻢ آﻳﻦ ‪ ...‬و اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺮي‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ آﻳﻦ او را ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﻧﮕﺎه ﺗﺤﻘﻴﺮآﻣﻴﺰي ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫آن ﺷﺐ ﻣﺮي ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻴﺪار ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ اﻋﻼم ﻛﺮد ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﻣﻲ رود ‪ ،‬آﻳﻦ ﻫﻨﻮز در اﺗﺎق ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﺑﻮد‪ .‬اﻓﻜﺎرش در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ‬

‫ﺷﻮﻫﺮش ﻣﻐﺸﻮش ﺷﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻨﻜﻪ درﺑﺎره ﻣﻮﺿﻮع ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ او را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺼﺮ دوﺑﺎره ﻓﺎﺻﻠﻪ اي ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ‬

‫ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺮ ﺑﻴﻦ ﺧﻮدش و ﻣﺮي ﺑﻪ وﺟﻮد آورد‪ .‬او اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﺮوج ﻣﺮي ار اﺗﺎق ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻛﺎﻣﻼ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ آﻧﻬﺎ را ﺗﺮك ﻛﺮد ‪ ،‬ﭼﻬﺮه ي ﺑﺎرﺑﺎرا آﺳﻮده ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻓﻜﺮ ﺑﺎرﺑﺎرا را از ذﻫﻨﺶ ﺧﺎرج ﻧﻤﻮد‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ‬

‫داد ﺑﺎ دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ اﻳﻦ رواﺑﻂ دوﺳﺘﺎﻧﻪ اي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ اﺻﻼ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ دوﺳﺘﻲ و ﻳﺎ ﺗﺎﻳﻴﺪ او ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﻪ ﮔﭻ ﺑﺮي ﻫﺎي ﺳﻘﻒ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬دﻟﺸﻮره ﻋﺠﻴﺒﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺪت زﻳﺎدي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﻫﻴﭻ ﺻﺪاﻳﻲ‬

‫از اﺗﺎق آﻳﻦ ﺷﻨﻴﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺠﺎ ﺑﻮد؟ ﭼﻪ ﻣﺪت ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ او ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮدداري ﻛﻨﺪ؟ اﺻﻼ ﭼﺮا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او‬

‫آﻧﻘﺪر ﺗﻤﺎﻳﻞ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد؟ ﭼﺮا ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻦ رواﺑﻂ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ارزش و اﺣﺘﺮاﻣﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮي در‬

‫ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ؟ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺷﺒﻬﺎ را ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﻦ ﺗﺨﺖ ﺑﺰرگ ﺳﭙﺮي ﻛﺮدن اﺻﻼ ﻋﻘﻴﺪه ﻣﺮي را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻧﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺷﻮﻫﺮش ﻛﺠﺎﺳﺖ و ﻧﻪ واﻗﻌﺎ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﭼﺮا ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ دﻳﮕﺮ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﭘﻮﺷﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ آﻳﻦ ﺑﺪون ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺑﺎ اﺗﺎق ﺧﻮدش رﻓﺘﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف‬

‫دري ﻛﻪ ﻣﺎﺑﻴﻦ اﺗﺎق آﻧﻬﺎ ﺑﻮد رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ آﻫﺴﺘﻪ در زد‪.‬‬

‫ﺑﺪون ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﺎﻣﻞ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف دﺳﺘﮕﻴﺮه ﺑﺮد و آن را ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ در را ﻗﻔﻞ ﻛﺮده وﻟﻲ‬

‫در ﻣﻴﺎن ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮﺗﺶ در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد آن اﺗﺎق ﺳﺒﺰ ﺳﺎﻳﻪ روﺷﻦ ﺧﺎﻟﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ از‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭼﻮب ﺑﻠﻮط ﻣﻨﺒﺖ ﻛﺎري ﺷﺪه در وﺳﻂ اﺗﺎق ﻗﺮار داﺷﺖ ﺑﺮاي ورود او آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻟﺒﺎس ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻠﺤﻔﻪ ﻫﺎي ﺗﺎ ﺷﺪه‬

‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺑﻴﻦ دو اﺗﺎق را ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف در اﺗﺎق ﺧﻮدش رﻓﺖ‪ .‬ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﺧﻮدش را در ﻣﺴﻴﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ دﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻢ اﺗﺎق ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ و ﻫﻢ اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﻫﺮ اﺗﺎﻗﻲ رﻓﺖ آﻧﺠﺎ را ﺧﺎﻟﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺎﻟﻲ ﻳﺎﻓﺘﻦ اﺗﺎﻗﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﺗﺼﻤﻴﻢ‬

‫ﺧﻮد ﻣﺮدد ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد آﻳﺎ واﻗﻌﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ آن را دارد ﻛﻪ درﺑﺎره ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺣﺴﺎﺳﻲ ﺑﺎ آﻳﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ؟‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺮدد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻮري از زﻳﺮ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ‬

‫را ﺻﺎف ﻛﺮد و ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ از دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻲ ﻋﺮق ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺻﻤﻢ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ‪.‬‬

‫درﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ دﺳﺘﮕﻴﺮه را ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﺪ در ﺟﺎ ﺧﺸﻜﺶ زد‪ .‬ﭼﻮن ﺻﺪاي ﭘﺪر اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ اﺳﻢ او را ﻣﻲ ﺑﺮد و‬

‫ﺟﻤﻠﻪ اي ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ در ﺟﺎي ﺧﻮد ﻣﻴﺨﻜﻮب ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ اﻳﻦ دﺧﺘﺮ ﺑﺎﺷﻲ ‪ ،‬آﻳﻦ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻋﺸﻖ ﻫﻢ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ازدواج ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﻇﻬﺎرات‬

‫ﺧﻮدت ‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ او را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻲ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﮕﻴﺮم ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ را ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﻛﺮده اي ﻛﻪ‬

‫ﺑﺎﻋﺚ ﺣﻴﺮت و ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﻦ ﺑﺸﻮي‪.‬‬

‫ﺳﻜﻮﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎ ﺷﺪ‪ .‬آﻧﻘﺪر ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ زﻳﺮ ﺑﺎر آن ﺧﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺮا آﻳﻦ اﻳﻦ اﺗﻬﺎم را رد‬

‫ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ؟ او ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺸﻖ او ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺪرش را ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ او ازدواج ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه‬

‫آﻳﻦ ﺳﻜﻮت را ﺷﻜﺴﺖ‪ .‬ﺳﺨﻨﺎن او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻜﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ روي اﺣﺴﺎﺳﺎت درﻫﻢ و ﺑﺮﻫﻢ ﻣﺮي رﻳﺨﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﭘﺪر ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺎ او ازدواج ﻛﺮدم‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻗﻠﺐ ﻣﺮي در درون ﺳﻴﻨﻪ اش ﺷﻜﺴﺖ و ﺧﺮده ﻫﺎي ﺗﻴﺰ و ﺑﺮﻧﺪه اش ﭼﺸﻤﻬﺎ و ﮔﻠﻮي او را زﺧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﺶ را‬

‫ﺟﻠﻮي دﻫﺎﻧﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ و ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ اش را ﺧﻔﻪ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎي ﺳﺎﻟﻦ دوﻳﺪ‪.‬‬

‫دﻟﻴﻞ رﻓﺘﺎر ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ آﻳﻦ ﺣﺎﻻ ﻛﺎﻣﻼ واﺿﺢ ﺑﻮد‪ .‬او رواﺑﻄﺶ را ﺑﺎ او ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي را ﺑﻪ او ﻳﺎ ﺧﻮدش ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ‬

‫ﻗﻄﻊ ﻧﻜﺮد ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ از اول ﻣﺮي را ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﭼﻄﻮر در ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻳﻦ‬

‫ﻋﺮﺿﻪ ﻛﺮد ﺻﻮرﺗﺶ از ﺧﺸﻢ ﺳﺮخ ﺷﺪ‪ .‬در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ آﻳﻦ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي ﺑﻪ او ﻧﺪاده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺷﺮم و ﺣﻴﺎﻳﺶ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻠﻮﺗﻠﻮ ﺧﻮران از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ رﻓﺖ درد ﺳﺮاﭘﺎﻳﺶ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭼﻪ‬

‫دردﻧﺎك ﺑﻮد از ﺧﻮاب ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪار ﺷﺪن‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﻔﺘﺪ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﻧﺮده ﻫﺎ ﭼﺴﺒﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻜﺎن‬

‫ﺛﺎﺑﺖ در اﻳﻦ دﻧﻴﺎي درﻫﻢ و ﺑﺮﻫﻢ ﻫﻤﺎن ﻧﺮده ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻴﻘﻪ ﺑﺎﻻ رﺳﻴﺪ و ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي راﻫﺮو رﻓﺖ ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎرﺑﺎرا را دﻳﺪ ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد و زﻣﻴﻦ و‬

‫زﻣﺎن را ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ اﻳﻦ زن ﺳﺮ راﻫﺶ ﺳﺒﺰ ﺷﻮد‪ .‬اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻻن ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا روﺑﺮو ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻧﻪ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ اﻋﺘﺮاف آﻳﻦ ﻫﻨﻮز در ﮔﻮﺷﺶ زﻧﮓ ﻣﻲ زد‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا اﺷﻜﻬﺎي او را دﻳﺪ ﺑﻪ وﺿﻮح رﺿﺎﻳﺖ در ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﻮج ﻣﻲ زد‪ .‬از اﻳﻦ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ‪ ،‬دوﺑﺎره داغ‬

‫دل ﻣﺮي ﺗﺎزه ﺷﺪ و ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻓﻲ از ﻛﻨﺎر ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﮕﺬرد وﻟﻲ او ﻋﻤﻼ راه را ﺑﺮ او ﺑﺴﺖ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻲ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﻧﻤﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﻛﻮه ﻳﺦ ﺧﻮد را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﮔﺮﻓﺘﻪ اي‬

‫ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﮕﺬار رد ﺑﺸﻮم‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﻮارد ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اول ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻣﻦ ﮔﻮش ﻛﻨﻲ‪ .‬ﺣﺪس ﻣﻲ زﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺗﻮ و آﻳﻦ ﺷﻜﺮاب اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻜﻮﺗﻢ را ﺑﺸﻜﻨﻢ و ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﺮ ﻣﻼ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﻜﺚ ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ آﻳﻦ ازدواج ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻲ وﻟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ او اﺻﻼ ﺗﻮ را دوﺳﺖ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺗﻴﺮ ﺑﻲ اﻧﺼﺎف دﻳﮕﺮي ﻗﻠﺐ او را ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ زن درون او را ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ؟ آﻳﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻻن او‬

‫ﭼﻪ ﺷﻨﻴﺪه؟ ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد ﺑﺎرﺑﺎرا از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﻴﺰي ﺑﺪاﻧﺪ‪ .‬او ﻓﻘﻂ درد را در ﭼﻬﺮه ﻣﺮي دﻳﺪه و‬

‫ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ او را ﻋﺬاب دﻫﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ از ﺑﺨﺖ ﺑﺪ او ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ آﻧﻘﺪر ﺑﻪ واﻗﻌﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮدد‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ از اﻓﻜﺎر ﻣﺮي ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اداﻣﻪ دادك‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ آﻳﻦ دوﺳﺘﻢ دارد‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ازدواج ﻛﻨﻴﻢ وﻟﻲ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺧﺮاب ﻛﺮدي‪ .‬ﺧﺎﻧﻮاده ي او ﻫﻢ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻦ از اﻳﻦ ازدواج راﺿﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ ازدواج ﻛﺮد وﻟﻲ در ﻫﺮ ﺣﺎل او ﻣﺮا دوﺳﺖ دارد و از اﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﭘﺪرش ﻫﻢ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺗﻮ را ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﻬﺮه اش ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺸﻦ ﺑﻮد ‪ ،‬دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ‬

‫ﺳﻴﻨﻪ اش ﻓﺸﺮد‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درد را در ﭼﺸﻤﻬﺎي ﻗﻬﻮه اي ﺳﺮدش ﺑﻪ وﺿﻮح ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬

‫او از داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻼ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻜﺮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﺳﻌﻲ ﻧﺪاﺷﺖ او را ﺑﻪ ﺑﺎزي ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬اﺻﻼ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد‬

‫ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺟﻴﻬﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ اﻣﺸﺐ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ آﻣﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ اﮔﺮ ﺷﺪه ﺑﻪ زور راه‬

‫ﺧﻮدش را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد ‪ ،‬وﻟﻲ ﻻزم ﻧﺒﻮد ﻧﮕﺮان اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﺮ آﻧﭽﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﮔﻔﺖ و‬

‫ﺣﺎﻻ از ﺟﻠﻮي او ﻛﻨﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ از ﺳﺮ ﻣﻴﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﻪ در آﺳﺘﺎﻧﻪ در اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﺗﻠﺨﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺳﺮﺗﺎﭘﺎﻳﺶ را وراﻧﺪاز ﻛﺮد و آﺷﻜﺎرا او را ﻧﺪﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺪون ﻫﻴﭻ دﻋﻮﺗﻲ ﻗﺪم ﺑﻪ آن اﺗﺎق ﺗﺎرﻳﻚ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ از اﻳﻦ ﭘﻴﺮﻣﺮد‬

‫ﺳﻨﮕﺪل ﺑﺘﺮﺳﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ در اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ او را ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ‪ -‬ﻧﻪ ﺷﻮﻫﺮش و ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اش_ وﻟﻲ اﺻﻼ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺟﺎزه‬

‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد روﺣﻴﻪ اش را ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد و ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻨﺸﻴﻦ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻨﺎر ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻪ ﭘﺪر آﻳﻦ اﺷﺎره ﻛﺮده ﺑﻮد رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺗﻮاﺿﻌﻲ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺢ ﺑﺨﻴﺮ‬

‫ﭘﺪر در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻜﻪ ﻛﻠﻔﺘﻲ از ﮔﻮﺷﺖ را ﻣﻲ ﺑﺮﻳﺪ ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮدﺳﺮ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻨﺸﻴﻦ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﻳﻚ ﻗﻮري ﻧﻘﺮه در ﻳﻚ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﻴﻨﻲ آﺑﻲ ﭼﺎي ﻣﻲ رﻳﺨﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻧﺸﻨﻴﺪن زد ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻛﺎر ﺳﺎده اي‬

‫ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ذره اي ﺷﺎدي ﺑﻮد‪ .‬دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺴﻲ از او ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﺪ و ﺗﺤﺖ ﺣﻤﺎﻳﺘﺶ ﺑﮕﻴﺮد وﻟﻲ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎ آرزوﻫﺎي او ﺑﺴﻴﺎر ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ اﻣﻴﺪش ﺑﺮاي ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺎد ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﻧﺪه اي در ﻗﻔﺲ ﺑﻮد او ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎل ﺑﺎل زدن آن را ﻛﻪ ﻧﺎﺷﻲ از ﻏﻢ و‬

‫اﻧﺪوه ﺑﻮد ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺧﺎﻧﻪ اش ﺑﻮد و ﭼﻪ ﺧﻮب و ﭼﻪ ﺑﺪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬اﺻﻼ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ داد او را وادار ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ از او اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد وﻟﻲ اﺻﻼ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ داد اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﺧﻄﻮر ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻫﺸﺪارﻫﺎي وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ آﻳﻦ اﻋﺘﻨﺎﻳﻲ ﻧﻜﺮد‪.‬‬

‫در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺗﺮس و دردي ﻛﻪ از ﻓﻜﺮ رو ﺑﻪ رو ﺷﺪن ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﺲ از ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮﻓﻬﺎي دﻳﺸﺐ در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬رو ﺑﻪ‬

‫رو ﺷﺪن ﺑﺎ ﭘﺪرﺷﻮﻫﺮش اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺨﺖ ﺑﻮد وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺟﻠﻮه ﻣﻲ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﻓﻜﺮ ﻣﻼﻗﺎت آﻳﻦ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد ﺗﻤﺎم روز را در اﺗﺎﻗﺶ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آﻳﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد او ﭼﻪ‬

‫ﺻﺪﻣﻪ اي دﻳﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻟﺒﻬﻠﻴﺶ را ﺑﻪ ﺗﻠﺨﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ درﺳﺖ ﺑﺮﺧﻼف آﻧﭽﻪ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷﺖ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﻤﺪا ﺧﻮد را از‬

‫دﻳﺪ او ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮدن رازش اﺻﻼ ﺳﺨﺖ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺪاي زﻧﺎﻧﻪ اي اﻓﻜﺎرش را درﻫﻢ رﻳﺨﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺢ ﺑﺨﻴﺮ ﭘﺴﺮ داﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم‪ ...‬ﻣﺮي‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و آن ﻃﺮف ﻣﻴﺰ ﺑﺎرﺑﺎرا را دﻳﺪ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﭼﻪ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﺧﻮدش ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ واﻗﻌﺎ ﺑﺮاي آﻳﻦ اﻫﻤﻴﺖ دارد ‪ ،‬ﺑﮕﻮﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮك ﭼﺎﻗﻮوي ﺗﻴﺰي ﺳﻴﻨﻪ او را ﺷﻜﺎﻓﺖ‪ .‬دوﺑﺎره اﻳﻦ ﻓﻜﺮ در ذﻫﻨﺶ ﻗﻮت ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻛﺎﻣﻼ‬

‫واﻗﻌﻴﺖ دارد وﻟﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﻬﻴﺐ زد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﻫﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاي او اﻫﻤﻴﺖ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﻧﺪارد ﭼﻮن‬

‫دﻳﮕﺮ آﻳﻦ ﺑﺮاي او اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺗﺤﻤﻠﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻠﻮﻳﺶ از ﻓﺮط ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ و ﺑﻲ ﭼﺎرﮔﻲ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻔﺲ‬

‫ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﻨﺪ‪ .‬اﺻﻼ و اﺑﺪا ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺟﺎزه ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد ﻛﻪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﺪﺑﺨﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﺎرﺑﺎرا او را ﺑﺪون زره ﻧﺨﻮاﻫﺪ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ دﻳﺸﺐ ﺧﻨﺠﺮش را ﺗﺎ دﺳﺘﻪ در ﻗﻠﺐ او ﻓﺮو ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎش‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮدي ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺢ ﺑﺨﻴﺮ‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻛﻪ ﻧﺸﺎن ﻟﺰ ﺑﺮﺗﺮي اش ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮرد‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﻪ اﺻﻄﺒﻞ رﻓﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﺎر دارد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮي ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﻧﺸﺎن دﻫﺪ اﻳﻦ اوﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد آﻳﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺻﺪاﻳﺶ را ﺻﺎف ﻛﺮد و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﺮي ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻧﺎﻣﻴﺪي را در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﻳﺪ وﻟﻲ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ زدن ﭼﺎي ﻣﻌﻄﻮف ﻛﺮد‪ .‬اﻣﺎ وﻗﺘﻲ ﺷﺮوع‬

‫ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ﻟﺤﻦ ﺳﺮدش راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﻻﻟﻘﻞ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮش را ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ آﺷﻨﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ واﻗﻌﺎ‪...‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺮﻓﺘﺎن را ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪ ،‬ﺳﺮورم وﻟﻲ اﺻﻼ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ آﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﻋﺎدت ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﮔﻠﻴﻤﻢ را از اب ﺑﻴﺮون ﺑﻜﺸﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺟﺪا؟‬

‫ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﭘﻴﺮ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﻪ دﻗﻴﻘﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﻧﮕﺎه آﻳﻦ ﺑﻮد ﺳﺮﺗﺎﭘﺎي ﻣﺮي را وراﻧﺪاز ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ دﻳﺪ ﺗﺎﻳﻴﺪ‬

‫ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻛﻪ اﻳﻨﻄﻮر‪ .‬ﭘﻲ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﺎري را ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﻫﻢ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪.‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﻣﺮي ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ‪.‬‬

‫‪ -‬از وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ازدواج ﻛﺮده اي ‪ ،‬ﺷﺮاﻳﻂ زﻧﺪﮔﻲ ات ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪه و ﻗﻄﻌﺎ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺳﻬﻠﻴﻲ داري ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫ﺑﺮازﻧﺪه ﻫﻤﺴﺮ ارل آﻳﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻟﺒﺎس ﺳﺒﺰ ﺳﺎده اش ﻛﻪ دﻳﺮوز ﻫﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻧﻜﻨﺪ و ﺧﻴﻠﻲ ﻗﺎﻃﻊ ﺟﻮاب داد ك‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻛﻤﺪ ﻟﺒﺎس ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺎزي ﻧﺪارم‪ .‬اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻣﻦ ﺑﺮاي ازدواج ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮده آﻗﺎ‪.‬‬

‫ﭘﺪر آﻳﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ك‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ازدواج ﻛﺮدي؟‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺧﺼﻮﺻﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﻛﺎﻓﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﺮاي ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ او و ﻳﺎ داراﺋﻲ اش ﻧﺒﻮده‪.‬‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﺪ آﻧﻘﺪر ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﺑﻮده ﻛﻪ رﻓﺘﺎر آﻳﻦ را ﺳﻮء ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﺮد ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ او را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ راﺿﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ازدواج‬

‫ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻬﺎي ﻣﺸﻜﻮك ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ارل دراﻳﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ اش ﺗﻜﻴﻪ داد‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺮي او‬

‫را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش را ﺗﻮام ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮده اﺳﺖ ﭼﻮن‬

‫او ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺗﻮ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻳﻚ ﻛﻤﺪ ﻟﺒﺎس ﺟﺪﻳﺪ داري‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده ﻳﻜﻲ از وﻇﺎﻳﻔﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ‬

‫ﻓﻜﺮ ﺷﺎن و ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺷﻮﻫﺮت ﺑﺎﺷﻲ و ﻫﻢ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺮا در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮي‪ .‬ﺗﻮ اﻻن ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ ﺳﺎده ﻫﺴﺘﻲ ‪،‬‬

‫ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ‪.‬‬

‫اﮔﺮ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد دﻳﺮوز ﺑﻪ او ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ ،‬ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺑﺤﺚ و ﺟﺪﻟﻲ ﻗﺒﻮل ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﻤﺴﺮ آﻳﻦ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻮد ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ او را‬

‫ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺸﻤﺎرد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺣﺘﻲ آﻳﻦ ﻧﻴﺰ او را ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ از او ﻳﺎ ﭘﺪرش ﭼﻴﺰي‬

‫ﺑﺨﻮاﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﻲ ﺑﻴﺎورد ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻜﻮم از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎرﺑﺎرا از ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ات را در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ زن اﻳﻦ ﻗﺮض دﻫﻲ ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺧﻴﺎط ﻫﻢ ﻣﻲ آﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ ﺳﺮ ﻣﻮاﻓﻘﺘﺶ را ﻧﺸﺎن داد و ﺧﻴﻠﻲ ﻓﺮوﺗﻨﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﭘﺴﺮ داﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم‪.‬‬

‫وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﺮد در ﭼﻬﺮه اش ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﺟﺰ ﻓﺮوﺗﻨﻲ‪ .‬ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ آﺷﻜﺎرا از ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﺑﺎرﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ‬

‫وﺟﻮد آﻧﻘﺪر ﺟﺮﺋﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ از دﺳﺘﻮرات ارل ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫** ** **‬

‫آﻳﻦ رو ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﺮ اﺻﻄﺒﻞ ﻛﺮد و ﭘﻤﺎد را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي ﺑﻪ روي ﭘﺎي ﻣﺘﻮرم و ﻛﺒﻮد اﺳﺐ ﻣﺎﻟﻴﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮك ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ‬

‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﺎ ﭘﺎﻳﺶ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬ﺟﻨﺎب ﻟﺮد؟‬

‫آﻳﻦ ﭼﺮﺧﻴﺪ و ﭼﺸﻤﺎن ﻗﻬﻮه اي ﭘﺴﺮك را دﻳﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﻢ وﻟﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﭙﺮد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﭘﺎرﭼﻪ ﺗﻤﻴﺰي ﺑﺮداﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﺤﻞ آﺳﻴﺐ دﻳﺪﮔﻲ را ﺑﺒﻨﺪد‪.‬‬

‫او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درك ﻛﻨﺪ ﭼﺮا ﻟﺴﺘﺮ ﺗﺎ آن اﻧﺪازه ﻧﮕﺮان اﺳﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭘﺎي ﺣﻴﻮان در ﻻﻧﻪ ﺧﺮﮔﻮﺷﻲ ﮔﻴﺮ ﻛﺮد او‬

‫ﺳﻮارش ﺑﻮد‪ .‬آﻳﻦ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺳﻌﻲ اش را ﻛﺮد آن ﭘﺴﺮك ‪ 13‬ﺳﺎﻟﻪ را ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﻮده اﻣﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻟﺴﺘﺮ ﺑﺎ‬

‫ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺘﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ ﻫﻨﻮز ﻧﮕﺮان ﻣﻲ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺴﺘﻦ ﭘﺎي اﺳﺐ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ‪ ،‬آﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف دﻳﮕﺮ اﺻﻄﺒﻞ رﻓﺖ‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﭘﺮﺷﻴﺎ ﻣﺎدﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺎزه زاﻳﻤﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد ‪،‬‬

‫ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻛﺮه اﺳﺒﻲ ﭼﺎﺑﻚ و ﺳﺎﻟﻢ در اﻃﺮاف او ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺎدﻳﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف آﻳﻦ آﻣﺪ و ﺷﺮوع‬

‫ﺑﻪ ﺑﻮﺋﻴﺪن دﺳﺖ او ﻛﺮد‪ .‬آﻳﻦ در ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻋﺎت ﺗﻮﻟﺪ ﻛﺮه اﺳﺐ ﻧﮕﺮان اﻳﻦ ﻣﺎدﻳﺎن ﺑﻮد‪ .‬او ﻫﻨﻮز ﺑﺮاي ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﺜﻞ ﺧﻴﺎي ﺟﻮان ﺑﻮد و‬

‫اﻳﻦ ﺣﺲ ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﻳﻲ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺟﺎﻧﺶ ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﮔﺮدن ﻣﺎدﻳﺎن را ﻧﻮازش ﻛﺮد‪ .‬خ‪.‬ﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺧﻄﺮ از ﺑﻴﺦ ﮔﻮﺷﺶ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺣﺘﻲ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﺳﺐ را ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺗﻤﺎم‬

‫ﻓﻜﺮش ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺮي ﺑﻮد‪ .‬دﻳﺸﺐ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺪرش ﺷﺪ ﺗﺎ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ را ﺑﺮاي ﺷﺮوع ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺪﻳﺪ در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺑﻪ او اﻃﻼع‬

‫دﻫﺪ ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻫﻢ ﺑﺨﺸﻲ از اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺮاي آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺮش ﻛﺮده ﺑﻮد ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮدش را ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام‬

‫ﺑﺎ او رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺪرش ﭘﺮﺳﻴﺪ آﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﺮي ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ازدواج ﻛﺮده ﻛﻪ او را ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ؟ آﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﮔﻔﺖ‪ .‬ﭼﻮن‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻳﺎدآوري ﻛﻨﺪ ﻛﻪ در ﻗﺒﺎل ﻣﺮي ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﻴﺎورد ﻟﻴﺎﻗﺖ او را ﻧﺪارد و ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ او اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻌﺪ از آن اﻋﺘﺮاف ﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺮي رو ﺑﻪ رو ﺷﻮد و ﻧﻪ ﺑﺎ ﭘﺪرش‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آرزو داﺷﺖ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﺑﮕﻴﺮد وﻟﻲ‬

‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻣﻴﺪوار ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ در ﻧﻈﺮ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻲ ارزش ﺟﻠﻮه ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫در دروﻧﺶ ﻏﻮﻏﺎﻳﻲ ﺑﺮﭘﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺴﻤﺘﻲ از وﺟﻮدش ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﺧﻮدش را اﺻﻼح ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‬

‫را از ﺳﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺮي ﭘﻲ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻲ ﺑﺮد ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ او ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﻓﺎﺋﻖ ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﺗﻬﺎﻣﺎت را از وﺟﻮدش ﭘﺎك ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻣﺮدي ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻞ ﻣﺮي ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل زﻧﺪﮔﻲ اش ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازه ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت زﻧﻲ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪاده ﺑﻮد‪ .‬واﻗﻌﺎ ﻣﺮي ﺑﺎ زﻧﻬﺎي دﻳﮕﮕﺮ ﺑﺮاﻳﺶ ﻓﺮق ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ اﺟﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻓﻜﺮ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ آﻧﻘﺪر راﺣﺖ و آﺳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎﻳﻞ او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ اوﻟﻴﻦ‬

‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻮد ﻛﻪ او را دﻳﺪ و ذره اي از آن ﻛﺎﺳﺘﻪ ﻧﺸﺪ‪.‬‬

‫داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ ﻣﺮي در آ» ﻃﺮف اﺗﺎق ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﺪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻳﻚ در از اﺗﺎق او ﺟﺪا ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﺮاي آﻳﻦ ﺷﻜﻨﺠﻪ اي‬

‫ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت ﻣﻘﺎوت ﺑﺮاﻳﺶ ﻛﺎﻣﻼ دﺷﻮار ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد در وﺳﻂ را ﻗﻔﻞ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﺎدﻳﺎن را ﺗﺮك ﻛﺮد و ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف وﺳﻂ ﻣﺤﻮﻃﻪ اﺻﻄﺒﻞ رﻓﺖ‪ .‬اﺻﻄﺒﻞ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﻛﻪ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎ دﻗﺖ و ﺗﻜﻴﺰ ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ذره اي از اﻳﻦ ﻏﻢ و اﻧﺪوه را ﺑﻴﺮون ﺑﺮﻳﺰد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﺳﺐ ﺳﻮاري ﺑﻪ او‬

‫ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف آﺧﻮر ﺑﺎﻟﺘﺎزار ﻣﻲ رﻓﺖ ‪ ،‬ﺻﺪاي ﻫﻴﺎﻫﻮﻳﻲ را در ﺣﻴﺎط ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺴﻴﺮش را ﻋﻮض ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬

‫ﺣﻴﺎط رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﻴﻦ ﮔﺮوه ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻲ ﺑﻪ دور ﻣﺮدي اﺳﺐ ﺳﻮار ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﻓﻮرا او را‬

‫ﺷﻨﺎت‪ .‬ﻳﻜﻲ از آﺷﻨﺎﻳﺎن ﭘﺪرش ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﻼﻛﻲ ﻋﻤﺪه ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﺪرﻳﻚ ﺑﺎرﻧﺒﻲ‪ .‬ﻣﺮدي ﻗﻮي ﺑﻨﻴﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻛﻪ ﺟﻠﻴﻘﻪ ي‬

‫ﺗﻨﮕﻲ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻄﺮي ﺷﺮاﺑﻲ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ﺑﺎ دﺳﺖ دﻳﮕﺮش دﺳﺘﻤﺎﻟﻲ از ﺟﻴﺒﺶ ﺑﻴﺮون آورد و ﺻﻮرت‬

‫ﻗﺮﻣﺰش را ﻛﻪ ﺧﻴﺲ از ﻋﺮق ﺑﻮد ﺧﺸﻚ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻪ اﻳﻦ را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه او ﺑﻮد‪ .‬آﻳﻦ ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ واﻟﺪﻳﻦ اﻳﻦ اﺳﺐ را ﺑﻪ ﻳﺎد‬

‫آورد‪ .‬ﻛﺮه اﺳﺒﻲ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از اﺳﺒﻬﺎي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻋﺮﺑﻲ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اش و ﻣﺎدﻳﺎن اﺻﻴﻞ و ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎﻳﻲ‪.‬‬

‫ﻣﻼك وﻗﺘﻲ آﻳﻦ را دﻳﺪ ﺑﺎ ﻧﺎﺷﻲ ﮔﺮي از اﺳﺒﺶ ﭘﻴﺎده ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ اﺳﺖ ﺗﻮ را در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف او رﻓﺖ و اﺻﻼ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﻐﺮوراﻧﻪ اش ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮد‪ .‬او ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻳﻠﻴﻞ آن اﺳﺐ را ﺑﻪ او ﻓﺮوﺧﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‬

‫ﻣﺮﺑﻲ ﻻﻳﻖ و ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اي در اﺧﺘﻴﺎر دارد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد آن ﻣﺮﺑﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي ﺑﺎرﻧﺒﻲ ﻛﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺧﺎﻃﺮ ﻛﺎرﻛﻨﺎن و ﻛﺎرﻣﻨﺪاﻧﺶ ﺷﻬﺮت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﺻﻼ ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام آﻳﻦ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺳﻌﻲ اش را ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ او ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب آﻗﺎي ﺑﺎرﻧﺒﻲ ‪ ،‬آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻜﻨﻢ؟‬

‫ﻣﺮد زﺳﺘﻲ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ‪ .‬از ﺷﻤﺎ ﻣﺘﺸﻜﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ اﮔﺮ اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮر را از ﻣﻦ ﭘﺲ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ و ﭘﻮﻟﻢ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻣﺮا‬

‫ﻻه ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻳﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﺣﺮف را ﻗﺒﻮل ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﺳﺮ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ را ﻛﻼه ﻧﻤﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮدي ﺑﻪ آن ﻣﺮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﻲ ﺷﻮم اﮔﺮ راﺟﻊ ﺑﻪ اﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ زﻧﻴﺪ ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ دﻗﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺳﺮخ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را دوﺑﺎره ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﺧﺸﻚ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪ ﺧﺮﻧﺎﺳﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﻧﺎراﺗﻲ آن ﻣﺮد را اﺣﺴﺎس ﻛﺮده ﺑﻮد و از آن ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮد‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺧﻮد ﺑﺎرﻧﺒﻲ‬

‫ﻫﻢ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻛﺎﻣﻼ ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد ﭼﻮن ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺮاي اﺳﺒﻲ ﭘﻮل داده ام ﻛﻪ ﺑﺸﻮد ﺳﻮارش ﺷﺪ وﻟﻲ در ﻋﻮض اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮر وﺣﺸﻲ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮوﺧﺘﻪ اﻳﺪ‪ .‬ﻣﺮﺑﻲ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﺑﺎ او ﻛﺎر ﻛﺮد وﻟﻲ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ زﻳﻦ ﺑﻪ روي ﭘﺸﺖ او ﺑﮕﺬارد‪ .‬اﻳﻦ اﺳﺐ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ دﻫﺪ ﻫﻴﭻ‬

‫ﻛﺲ ﺣﺘﻲ ﻣﻦ ‪....‬‬

‫ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ دادك‬

‫‪ -‬ﻛﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ زﻳﺎدي ﺑﺎ اﺳﺒﻬﺎ دارم ﺳﻮارش ﺷﻮم‪ .‬اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﻣﺮا ﺑﻪ زﻣﻴﻦ زد‪.‬‬

‫ﺷﻜﻠﻜﻲ از ﺧﻮدش در آورد ﻛﻪ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ‪ ،‬آن ﻗﺴﻤﺖ از ﺑﺪﻧﺶ ﻛﻪ ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪه ﻫﻨﻮز درد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﮔﺮﭼﻪ آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﺸﻜﻞ آﻧﻬﺎ در ﻧﺤﻮه ي رﻓﺘﺎر ﺑﺎ اﺳﺐ ﺑﻮده دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ آن ﺣﻴﻮان را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬

‫از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ دﻳﺪ اﺳﺒﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻲ ﻋﺮﺿﮕﻲ ﺑﻌﻀﻲ اﻓﺮاد ﻣﻮرد اﻧﺘﻘﺎد ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد ﻧﻔﺮت داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ دادك‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﻣﻴﻞ ﺑﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻊ ﺑﺮاي اﻳﻦ اﺳﺐ ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﻢ‪.‬‬

‫اﺧﻤﻬﺎي آن ﻣﺮد ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻫﻢ رﻓﺖ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺪت ‪2‬ﺳﺎل ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮر ﻏﺬا داده ام و از او ﻧﮕﻬﺪاري ﻛﺮده ام ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﻜﺎرﻳﺪ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﻳﮕﺮ ﺗﺤﻤﻠﺶ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف آن ﻣﺮد ﻛﻮﺗﺎه ﻗﺪ رﻓﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﻮل ﺑﺪﻫﻴﺪ‪ .‬ﻛﺎر و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﺗﺎ آﺳﻴﺒﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ اﺳﺐ زده اﻳﺪ از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد‬

‫اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎرش اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﻛﻮﺗﺎه ﻗﺪ ﺳﻴﻨﻪ اش را ﺻﺎف ﻛﺮد و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﻛﻪ اﻳﻨﻄﻮر ﻣﺮد ﺟﻮان‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ذات ﺑﺪ اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮر ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ؟‬

‫آﻳﻦ اﺑﺮوﻫﺎي ﺳﻴﺎﻫﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬در ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﻠﻪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﻣﺴﻦ ﺗﺮ اﺻﻼ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي دارم‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮدت آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﺳﻮار اﻳﻦ اﻫﺮﻳﻤﻦ ﺑﺸﻮي ﻣﺠﺎﻧﻲ ﻣﺎل ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ‪ -‬ﻫﺪﻳﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ‪-‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﻜﺜﻲ ﻛﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺮﺗﺮي اش ﺑﻮد اداﻣﻪ دادك‬

‫‪ -‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﺎﻳﺪ اﻣﺮوز اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻣﺮدي ﺑﺎ ﺷﻬﺮت ﺗﻮ ﺑﺮاي رام ﻛﺮدن اﺳﺒﻬﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺎﻫﻜﺎري را اﻧﺠﺎم‬

‫دﻫﺪ‪ .‬وﻟﻲ اﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪي ﺑﺎﻳﺪ دو ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﺮداﺧﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﻲ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻫﻴﺠﺎن اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺴﻴﻢ ﻓﺮح ﺑﺨﺶ ﻣﺎه اﻛﺘﺒﺮ در دروﻧﺶ راه ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺑﻪ آن‬

‫ﻣﺮد ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺟﻮاب دادك‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻮاﻓﻘﻢ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻳﻦ ﭼﺮﺧﻴﺪ و دﻳﺪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮك ﺟﻮاﻧﻲ ﻛﻪ در اﺻﻄﺒﻞ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي از ﻣﺮدم ﺟﻤﻊ ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺑﻪ ﭘﺴﺮك ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬اﺳﺐ را ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺑﺒﺮ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻋﻤﺎرت را ﺗﺮك ﻛﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺣﻴﺎط ﻧﻤﻮد‪ .‬او ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ از ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺑﺎرﺑﺎرا اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ درﺑﺎره راﺑﻄﻪ اش ﺑﺎ آﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ وﻟﻲ در ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻛﺎري ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻣﺮي را زﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ‬

‫ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲ داﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﺣﻀﻮر ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ادب و ﻓﺮوﺗﻨﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ وﻗﺘﻲ آ» دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮي در‬

‫اﻳﻦ دو روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﺎت واﻗﻌﻲ اش را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎم ورود ﻣﺎدام ﻣﺎري ﻓﻠﻮر ﺑﺎرﺑﺎرا ﺣﻀﻮر داﺷﺖ‪ .‬او دﻳﺮوز ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل‬

‫آﻣﺪ و اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺎرﭼﻪ ﻫﺎ و ﻃﺮح ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ از ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﮔﺎدي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮدش آورد‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا اﺑﺘﺪا ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﻫﻤﻪ‬

‫ﭼﻴﺰ را ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﺧﻮد در آورد و ﻣﺪام اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ وﻟﻲ ﻣﺼﻤﻢ دﺧﺎﻟﺖ ﻛﺮد‪ .‬او ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد‬

‫ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ ﻟﺒﺎس ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺧﻴﺎط ﻣﻲ دوزد ‪ ،‬ﺑﭙﻮﺷﺪ ﭘﺲ ﻻاﻗﻞ ﺧﻮدش ﺑﺎﻳﺪ آﻧﻬﺎ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎري ﻓﻠﻮر ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﻣﻴﻞ اﻧﺘﺨﺎﺑﻬﺎي او را ﭘﺴﻨﺪﻳﺪ و ﺳﻠﻴﻘﻪ ي ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺑﺶ را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا اﺻﻼ ﺧﻮﺷﺤﺎل‬

‫ﻧﺒﻮد وﻟﻲ از آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﻧﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﭘﺴﺮداﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮﻣﺶ را ﻧﺎراﺣﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﺣﺘﻲ در ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﻳﻞ از او‬

‫اﻃﺎت ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي از دو ﺷﺐ ﭘﻴﺶ آﻳﻦ را ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎي او را ﺷﻨﻴﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﺮ اﻣﻴﺪي را ﻛﻪ ﺑﺮاي داﺷﺘﻦ ﻳﻚ ازدواج‬

‫واﻗﻌﻲ در دل داﺷﺖ ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ اﺻﻼ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ دﻳﺪن آﻳﻦ ﻧﺪارد وﻟﻲ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻗﻠﺒﺶ ﮔﻮاه اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ دروغ‬

‫ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫آن روز ﺑﺴﻴﺎر دﻟﭙﺬﻳﺮ و آﺳﻤﺎن آﺑﻲ ﺑﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻼﻳﻤﻲ ﻣﻲ وزﻳﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮي اﺻﻼ اﺷﺘﻴﺎﻗﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻫﻮاي ﻣﻄﺒﻮع ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﺣﻴﺎط ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ﺻﺪاﻫﺎي ﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻣﻲ را از ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺶ ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آن ﻃﺮف اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺮوﻫﻲ از‬

‫ﻣﺮدم ﺷﺪ ﻛﻪ در ﻗﺴﻤﺖ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ اﺻﻄﺒﻞ ‪ -‬ﻛﻪ درﺳﺖ آن ﻃﺮف ﺣﻴﺎط ﺑﻮد‪ -‬اﺟﺘﻤﺎع ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮد را ﭘﺸﺖ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺮدم دﻳﺪ و ﺳﻌﻲ ﻧﻤﻮد از ﺑﺎﻻي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮدي ﻛﻪ درﺳﺖ ﺟﻠﻮي او‬

‫اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻛﺮد و ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﺮي ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﻋﻘﺐ رﻓﺖ‪ .‬دﻳﮕﺮان ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را دﻳﺪﻧﺪ ﻧﻴﺰ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ‬

‫اﺣﺘﺮام ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﺧﺒﺮ ازدواج آﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ زود ﺧﻮدش را در ﺟﻠﻮي ﻧﺮده ﻫﺎي ﻣﺤﻜﻢ ﭼﻮﺑﻲ زﻣﻴﻦ ﺗﻤﺮﻳﻦ اﺳﺐ ﺳﻮاري دﻳﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻞ زﻣﻴﻦ اﺳﺒﻲ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ درﺷﺖ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ي ﻃﻨﺎﺑﻲ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻃﻨﺎب را ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ آﻳﻦ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد ‪ » :‬ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ؟ « و اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﺮف را ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﻣﺮدي ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﻛﻪ آﺳﺘﻴﻦ‬

‫ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ زده ﺑﻮد و ﺑﺎزوﻫﺎي آﻓﺘﺎب ﺧﻮرده اش دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﺟﻮاب داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻼك ﺑﺰرگ ﺟﻨﺎب آﻗﺎي ﺑﺎرﻧﺒﻲ‪...‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮدي آراﺳﺘﻪ و ﻗﻮي ﺑﻨﻴﻪ ﻛﻪ آن ﻃﺮف ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد اداي اﺣﺘﺮام ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ اﺳﺒﻲ را ﻛﻪ ﻣﺪﺗﻲ ﭘﻴﺶ از آﻗﺎ ﺧﺮﻳﺪه ﭘﺲ دﻫﺪ ‪ ،‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ‪ .‬او ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺮﻳﺎن ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪﻗﻠﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲ‬

‫ﮔﻮﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻧﺘﻮاﻧﻨﺴﺘﻪ ﺳﻮار آن ﺷﻮد‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ اﻣﺮوز آﻗﺎي ﺑﺎرﻧﺒﻲ را از ﭘﺸﺘﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮت ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺪون ﺷﻚ ﺷﺎدي ﻣﺮﻣﻮزاﻧﻪ اي در ﺻﺪاي ﻣﺮد ﻣﻮج ﻣﻲ زد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻏﺮور اداﻣﻪ دا‪:‬‬

‫‪ -‬آﻗﺎي ﺑﺎرﻧﺒﻲ ﺑﺎ ﻟﺮد آﻳﻦ ﺷﺮط ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ از اﻳﻦ ﻧﺮﻳﺎن ﺳﻮاري ﺑﮕﻴﺮد ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺳﺐ‬

‫ﭘﻮﻟﻲ ﺑﭙﺮدازد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻛﻪ اﺣﺴﺎس آﻳﻦ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺳﺒﻬﺎﻳﺶ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﻘﻴﻪ ي ﻣﻮﺿﻮع را ﺣﺪس زد‪ .‬او ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن وﺣﺸﻲ اﺳﺐ ﻧﮕﺎﻫﻲ‬

‫اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش اﺳﺒﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﻛﻨﺘﺮل ﺑﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ اﺷﺎره اي ﻛﺮد و ﭘﺴﺮك ﺟﻮان زﻳﻦ را آورد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎن اﺳﺐ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد آن را ﺑﻪ آﻳﻦ داد‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﺎ اﺳﺐ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺿﺮﺑﻪ اي ﺑﻪ ﭘﺸﺖ او زد و ﺳﭙﺲ ﺧﻴﻠﻲ ارام ﭘﺘﻮ و زﻳﻦ را ﺑﺮ ﭘﺸﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آﻗﺎي ﺑﺎرﻧﺒﻲ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻏﺮوري ﻛﻪ در ﭼﻬﺮه ﻣﺮدم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ ،‬در ﺻﻮرت او وﺟﻮد‬

‫ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺳﺐ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﻲ زد ﺑﺎ او ﺑﻪ آراﻣﻲ و ﻧﺮﻣﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺻﺪاي آﻳﻦ زﻣﺰﻣﻪ اي ﺧﺸﻚ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫وﻟﻲ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﻣﺮي را ﮔﺮم ﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه آﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻮار اﺳﺐ ﺷﻮد ‪ ،‬دﻫﺎن ﻣﺮي از دﻳﺪن دﺳﺘﻬﺎي او ﺑﺎ آن‬

‫اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺑﻠﻨﺪ و ﻛﺸﻴﺪه ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ روي زﻳﻦ ﭘﺮﻳﺪ ‪ ،‬ﻧﻔﺲ در ﺳﻴﻨﻪ ﻣﺮي ﺣﺒﺲ ﺷﺪ‪ .‬اﺳﺐ روي دو ﭘﺎي ﻋﻘﺒﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎي ﻗﻮي و‬

‫ﺑﻠﻨﺪش دو ﻃﺬف ﺷﻜﻢ ﺣﻴﻮان را ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺳﺐ ﻣﺮﺗﺐ ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ روي زﻳﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﺳﺐ دوﺑﺎره ﺑﻪ روي دو ﭘﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﻗﻠﺐ ﻣﺮي از ﺟﺎ ﻛﻨﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎر دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻴﻨﻪ اش رﻓﺖ‬

‫ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻛﻤﻲ آرام ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺑﻲ ﻓﺎﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮزﺷﻲ در ﭘﺸﺘﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ‬

‫ﺗﺮس ﻧﺪاﺷﺖ‪ » .‬ﺧﺪا‪ ،‬ﭼﺮا آﻳﻦ اﻳﻨﻘﺪر ﺟﺬاب ﺑﻮد؟ اﻳﻨﻘﺪر ﻗﻮي ﻛﻪ ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﺑﻲ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ؟ « ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدد و ﻣﻨﻜﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻮد وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻨﻜﻪ آﻳﻦ او را ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را‬

‫ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار ﻣﻲ داد‪.‬‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺷﺪه ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻣﻴﺨﻜﻮب آﻳﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ اﺳﺐ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺣﻴﻮان‬

‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬آﻫﻲ از وﺟﻮد ﻣﺮي ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﻃﺮاﻓﻴﺎن آن را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ و ﺑﻌﺪ در ﻣﻴﺎن ﻧﺎﺑﺎوري ﻫﻤﮕﺎن اﺳﺐ آرام ﮔﺮﻓﺖ و‬

‫ﺳﺮش را ﻳﻪ ﻃﺮف ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﺶ ﺳﻮار ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﮔﺮد و ﺧﺎك اﻃﺎراﻓﺸﺎن ﻓﺮو ﻧﺸﺴﺖ ‪ ،‬آﻳﻦ ﺑﻪ‬

‫ﻃﺮف ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﮔﺮدن ﺳﻔﻴﺪ ﺣﻴﻮان را ﻧﻮازش ﻛﺮد و ﻣﺮي ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ك‬

‫‪ -‬آﻓﺮﻳﻦ ‪ ،‬ﭼﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺑﻲ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻫﻢ ﻗﻮي و ﻫﻢ ﺑﺎﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮدي ﻛﻪ در ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ او ﺗﻜﻴﻪ ﻛﺮد و ﻫﺮ ﭼﻴﺰ درﻫﻢ ﺑﺮﻫﻤﻲ را ﺳﺮوﺳﺎﻣﺎن ﻣﻲ‬

‫ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﺎد ﻣﺮدي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ زﻧﻲ آرزوﻳﺶ را داﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ او ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد آﻳﻦ ﻛﺴﻲ اﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻜﻴﻪ‬

‫ﮔﺎه و ﺣﺎﻣﻲ اش ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ اﻳﻨﻄﻮر ﻧﺒﻮد‬

‫ﺻﺪاي ﻏﺮوﻟﻨﺪ ﺧﺸﻤﻨﺎﻛﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮي را از آن اﻓﻜﺎر دردﻧﺎك ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺟﻠﺐ ﻧﻤﻮد و آﻗﺎي ﺑﺎرﻧﺒﻲ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﻼﻗﺶ را ﺑﻪ روي‬

‫زﻣﻴﻦ ﭘﺮت ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺧﺸﻢ از آﻧﺠﺎ دور ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺧﺸﻢ او ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ آن ﻃﻮر ﺑﻨﺎ ﺑﻪ‬

‫ﮔﻔﺘﻪ آن ﻣﺮد ﻗﻮي ﻫﻴﻜﻞ اﻳﻦ او ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﻪ روي اﻳﻦ ﺷﺮط ﺑﻨﺪي ﺧﻴﻠﻲ اﺻﺮار داﺷﺘﻪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي زن ﺧﺪﻣﺘﻜﺎري در ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ را ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ دﻳﮕﺮان را ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدك‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اﻧﺴﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮدش را در ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻗﺮار دﻫﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﭼﻴﺰي را از دﺳﺖ داد ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻓﻘﺪاﻧﺶ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ او اﻧﺠﺎم داد‪ .‬ازدواﺟﺶ ﺑﺎ آﻳﻦ ﻗﻤﺎري ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد‪ .‬آﻳﻦ ﻣﺮدي ﻛﺎﻣﻼ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﻻﻳﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﻏﻠﻄﻲ ﺑﺎ او ازدواج ﻛﺮد‪ .‬در ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﻲ ﺻﺮف او از ﭘﺪرش و اﻫﺎﻟﻲ دﻫﻜﺪه و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻧﻴﺎز داﺷﺖ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن آﻳﻦ اﻳﻦ ﺣﺲ در دروﻧﺶ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻻ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻜﻴﻪ ﮔﺎه ﺧﻮد او ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺪرت و اﻳﻤﻨﻲ در دﺳﺘﺎن ﻣﺮدي ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻧﺪاﺷﺖ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﺤﺾ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﺮا ﻣﻲ داﻧﺪ‪ .‬در اﻋﻤﺎق وﺟﻮدش ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮدش ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه‬

‫ﺳﺮزﻧﺶ ﺷﻮد‪ .‬او از اﻳﻦ ﻣﺮد ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻧﺎﻣﻌﻘﻮﻻﻧﻪ اي ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮي از روي ﻋﺸﻖ و اﺣﺘﺮام ازدواج ﻧﻜﺮد ﺑﻠﻜﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﻧﻴﺎز ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎواﻧﺶ را ﭘﺲ ﻣﻲ داد‪.‬‬

‫وﻗﻲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را دوﺑﺎره ﺑﺎز ﻛﺮد ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺐ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف در ورودي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ آﻣﺪ و ﺑﺎ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺑﻪ او و‬

‫دﻳﮕﺮان ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن در ﻫﻢ آﻣﻴﺨﺖ و ﺟﺮﻗﻪ اي ﺑﻪ وﺟﻮد آورد‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ او را ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ و اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را درك ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و او را ﺑﻬﺘﺮ از ﻫﺮ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﺗﺼﻮر ﻏﻠﻂ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﭘﺮداﺧﺘﻪ ي ذﻫﻨﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺧﻮد آﻳﻦ او اﺛﺼﻼ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﻤﻲ داد‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻐﻀﺶ را ﻗﻮرت ﻣﻲ داد ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺟﻤﻌﻴﺖ راه را ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﺎز ﻛﺮدﻧﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﺟﺎدوﻳﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﮔﺬرا ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﻫﺎي اﻃﺎﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ و ﺑﺪون ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ از آﻧﺠﺎ دور ﺷﻮد‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻋﻤﻠﻲ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪي ﻛﻪ‬

‫در اﺑﺘﺪا ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ آﻣﺪ‪ .‬ﻛﻼﻫﺶ را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺟﻠﻮي او ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺮي ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ‬

‫و ﺗﻮاﺿﻊ ﺟﻮاﺑﺶ را ﺑﺪﻫﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬

‫‪ -‬ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ‪ ،‬ﻻﻧﻮي ﻣﻦ‪ .‬اﮔﺮ ﺟﺴﺎرت ﻛﺮدم و ﺣﺮﻓﻢ را ﻧﻴﻤﻪ ﺗﻤﺎم ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬راﺳﺘﺶ از آﻧﭽﻪ داﺷﺖ اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺎد ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر‬

‫ﻫﻴﺠﺎن زده ﺑﻮدم‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﺻﻼ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺸﺪم‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫او اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺸﻜﺮم ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ و اﮔﺮ اﺟﺎزه ﻣﻲ دﻫﻴﺪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ راﺳﺘﺶ از ﻃﺮف ﻫﻤﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪...‬‬

‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ روي ﭼﻬﺮه ﻫﺎي ﻣﺸﺘﺎق دور و ﺑﺮ اﻓﺘﺎد و ﻣﺮي دﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف او را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻴﻢ ﻛﻪ ﻟﺮد ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ازدواج ﻛﺮده و ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬وﺿﻌﻴﺖ اﺳﻔﺒﺎرش در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﻫﻤﻪ آرزوﻫﺎي ﭘﺎك ‪ ،‬دردﻧﺎﻛﺘﺮ ﺟﻠﻮه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﻣﺮدي ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ آروزﻫﺎﻳﺶ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻤﺎم اوﻗﺎت ﺑﻴﺪاري را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺮده ﺑﻮد از ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﮔﻔﺖ ك‬

‫‪ -‬ﻣﻦ و ﻫﻤﺴﺮم از ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﺸﻜﺮﻳﻢ ﻓﺮاﻧﻚ ﮔﻮدوﻳﻦ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺮﮔﺸﺖ و آﻳﻦ را ﻛﻨﺎر ﻧﺮده ﻫﺎي زﻣﻴﻦ ﺳﻮارﻛﺎري دﻳﺪ‪ .‬او داﺷﺖ ﻣﺮي را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﭼﻬﺮه اش ﺑﺴﻴﺎر‬

‫ﻣﺒﻬﻢ و ﻋﺠﻴﺐ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد و ﺧﻴﻠﻲ اﺳﺘﺎداﻧﻪ ﺳﻌﻲ در ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدن اﻓﻜﺎرش ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻗﻠﺒﺶ داﺷﺖ‬

‫از ﺟﺎ ﻛﻨﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ از ﺷﻤﺎ ﻣﺘﺸﻜﺮم ‪ ،‬آﻗﺎي ﮔﻮدوﻳﻦ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ روي ﻓﺮد ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬از ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮار از اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﻳﺎن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬اﺻﻼ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داد آﻧﻬﺎ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻛﺎر ﻋﺠﻮﻻﻧﻪ او ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺣﻀﻮر اﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﻜﺎت ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ي آﻧﻬﺎ ﮔﻮش دﻫﺪ‪.‬‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻛﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺬاﺷﺖ آﻳﻦ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه اﺣﺴﺎس ﺣﻤﺎﻗﺖ‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻧﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﻏﺮور از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ اش داﺷﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﮕﺬارد آﻳﻦ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ او ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻣﻲ داﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‬

‫ﻛﻪ ازدواج ﻗﺮاردادي ﻣﺎدام اﻟﻌﻤﺮ اﺳﺖ‪ .‬او در ﺑﺎﺗﻼﻗﻲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮدش ﺑﻪ وﺟﻮد آورده‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﻃﻮل ﺗﺮاس را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﺎغ ﻃﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﮔﻔﺖ ﭘﺪرش ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎﻏﺒﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺬاﻛﺮه اﺳﺖ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﮕﻮ درﺑﺎره ي ﻓﺮوش اﺳﺒﺶ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮا ﭘﺪرش ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻛﺎري از او ﺗﻮﺻﻴﺢ ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬اﻧﮕﺎر او ﺑﭽﻪ اﺳﺖ و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻳﻚ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ زﻳﺎدش ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ از ﻓﻜﺮ ﻣﺮي ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮد وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎر اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدش را‬

‫از او دور ﻧﮕﻪ دارد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﺮي ‪ ،‬ﻣﺨﻔﻲ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻨﺪ ﺗﻤﺎﻳﻼﺗﺶ ﺧﻴﻠﻲ دﺷﻮار ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ‬

‫دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ درون ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﺑﺮد‪.‬‬

‫دﻳﺮوز از روي ﭼﻬﺮه ي ﺳﺮد ﻣﺮي و ﺗﺮك ﺣﻴﺎط ﺑﺎ آن ﻋﺠﻠﻪ اﻳﻨﻄﻮر اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻛﺮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﻪ ﺑﻮدن ﺑﺎ او ﻧﺪارد‪ .‬دو روز‬

‫ﻣﻲ ﺷﺪ او را ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد و ﺳﺮدي رﻓﺘﺎرش آﻳﻦ را ﺷﻮﻛﻪ ﻛﺮد و اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را ﺟﺮﻳﺤﻪ دار ‪ .‬ﻣﺮدم ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‬

‫ازدواج آن دو را ﺗﺒﺮﻳﻚ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ‪ .‬اﻳﻨﻜﻪ ﭼﺮا ﻣﺮي آﻧﻄﻮر رﻓﺘﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬آﻳﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﻳﻦ را ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻮدن‬

‫در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد آﻳﻦ را ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻳﻦ ازدواج ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ روي ﺧﻮد ﻧﻴﺎورد ﭼﻪ درد و رﻧﺠﻲ از رﻓﺘﺎر دﻳﺮوز ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ اﻳﻦ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدش ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺎن‬

‫اول ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺻﻼ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ او ازدواج ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮد و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﻛﺎرﻫﺎ را ﺧﺮاﺑﺘﺮ‬

‫ﻧﻤﻮد‪ .‬او ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﺗﻤﺎﻳﻼﺗﺶ را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و اﻣﻜﺎن اﻳﻨﻜﻪ او را از ﻗﻴﺪ اﻳﻦ ازدواج رﻫﺎ ﻛﻨﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ از دﺳﺖ‬

‫رﻓﺖ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﺑﭽﻪ اي در راه ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ؟ آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﻜﻪ ﺗﺼﻮرش را ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺮاﻳﺶ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻜﺮ وﺟﻮد‬

‫ﺑﭽﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش رﻓﺘﺎر ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﭘﺪر ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻻاﻗﻞ از ﭘﺪر‬

‫ﺧﻮدش ﺑﻬﺘﺮ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ آن اﻓﻜﺎر را از ذﻫﻨﺶ زدود و ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭘﺪرش ﻣﻲ ﮔﺸﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ ﺑﺮاي‬

‫ﺧﻮدش و ﻫﻤﺴﺮش اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮدارد و ﺑﻪ آرزوﻳﺶ ﻛﻪ اداره ﻗﺴﻤﺘﻲ از اﻣﻼك ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺑﻮد ﺟﺎﻣﻪ ﻋﻤﻞ‬

‫ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫از اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺪرش درﺑﺎره او ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ و اﻇﻬﺎرﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﺴﺌﻮل اﺻﻄﺒﻞ ﮔﻔﺖ ﭘﺪرش دﺳﺘﻮر‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫داده ﻓﺮوش اﺳﺐ را ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺷﺎن وﻳﻠﻴﺎم رﻳﭻ وي ﺑﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺑﻴﺎﻧﺪازد ‪ ،‬آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪ‪ .‬وﻳﻠﻴﺎم ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﺳﺒﻲ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ‬

‫ﻛﻪ زﻳﺎد ﮔﺮان ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬او اﺳﺒﻲ آرام و ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﺮاي دﺧﺘﺮش ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬آﻳﻦ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ آن اﺳﺐ ﻣﺠﺮوح اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺣﻴﻒ ﺑﻮد آن‬

‫اﺳﺐ ﺧﻮب ﻓﻘﻂ در ﭼﺮاﮔﺎه ﮔﺮدش ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ راﺟﻊ ﺑﻬ‪Ĥ‬ن ﺣﻴﻮان ﺑﻪ وﻳﻠﻴﺎم ﺗﻮﺿﻴﺢ داد و ﺳﺮ ﻗﻴﻤﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺪرش ﻛﻪ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ و ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﺮوش اﺳﺐ را ﻣﻨﺘﻔﻲ اﻋﻼم ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭘﺪرش از ﻣﻴﺎن ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎي ﺗﻮت ﻓﺮﻧﮕﻲ و ﮔﻠﻬﺎ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﺎﻧﻊ از اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺎغ را‬

‫ﺗﺤﺴﻴﻴﻦ ﻛﻨﺪ‪ .‬ارل ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي واﻗﻌﻲ ﻳﻚ ارﺗﺶ ﺑﺎﻏﺒﺎن و ﻛﺎرﮔﺮ ﺑﺮاي ﻧﮕﻬﺪاري ﮔﻞ ﻫﺎي رز ‪ ،‬ﺳﻨﺒﻞ ‪ ،‬ﻻﻟﻪ ‪ ،‬زﻧﺒﻖ و ده ﻫﺎ ﻫﺰار ﻧﻮع‬

‫ﮔﻞ دﻳﮕﺮ و ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎي ﺗﺰﻳﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫" ﺑﻪ ﻧﺤﻮ اﺣﺴﻦ " ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷﺖ‪ .‬آﻳﻦ ﻟﺒﺎﻧﺶ را ﺟﻤﻊ ﻛﺮد و ﺧﻮدش را آﻣﺎده رو ﺑﻪ رو ﺷﺪن‬

‫ﺑﺎ ﭘﺪرش ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫او ﺗﺎزه از ﻣﻴﺎن آﻻﭼﻴﻖ ﻋﺒﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ زﻧﻲ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪ .‬آن زن در ﮔﻮﺷﻪ ﺧﻠﻮﺗﻲ از ﺑﺎغ داﺷﺖ ﻛﺎر ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬آﻳﻦ ﻣﺘﻔﻜﺮاﻧﻪ اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ را در ﻫﻢ ﻛﺮد و ﻧﺎﮔﻬﺎن اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻪ آن زن ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﻛﻼه ﺣﺼﻴﺮي ﻗﺸﻨﮕﻲ ﺑﺮ‬

‫ﺳﺮ داﺷﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻃﺮه ﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮕﻲ ﻛﻪ از دور و ﺑﺮ ﻛﻼﻫﺶ ﺑﻴﺮون زده ﺑﻮد ﭼﻨﺎن ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﺎﺧﻮد‬

‫آﮔﺎه ﺗﻮﺟﻪ آﻳﻦ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪ .‬ﻧﮕﺎه آﻳﻦ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻇﺮﻳﻒ و ﻛﻤﺮ ﺑﺎرﻳﻚ او اﻓﺘﺎد‪ .‬او آن ﻫﻴﻜﻞ ﻇﺮﻳﻒ را در آن ﻟﺒﺎس‬

‫آﺑﻲ ﻛﻤﺮﻧﮓ در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬آن زن ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﻣﺮي ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫وﻟﻲ او در اﻳﻦ ﮔﺮﻣﺎ در ﺑﺎغ ﭼﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﭼﺮا روي زﻣﻴﻦ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ ﻛﺎرﮔﺮان ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﺎﻋﺚ‬

‫ﺷﺪ ﻟﺤﻨﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﻜﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺧﺸﻦ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬

‫دﻳﺪن آﻳﻦ ‪ ،‬ﻣﺮي را ﺷﻮﻛﻪ ﻛﺮد و ﺻﺪاي ﺧﺸﻦ او ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮﺳﺶ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻟﻜﻪ ﻫﺎي ﮔﻞ‬

‫ﺑﻪ روي دﺳﺘﻬﺎ و ﻟﻴﺎﺳﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ روي ﻳﻘﻪ ﺑﺎز ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﺳﻔﻴﺪ آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬او ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﺰدﻳﻚ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬

‫آﻧﻘﺪر ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻪ رﻳﺸﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻢ رﻧﮓ را ﺑﻪ روي ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ و ﭼﺎﻧﻪ اش ﻛﻪ از ﻓﺮط‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن آﻳﻦ ﻛﻪ آﺷﻜﺎرا او را ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﭼﻪ ﺷﺪه‬

‫ﺑﻮد؟ دﻳﮕﺮ او ﭼﻪ ﻛﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد؟ ﺑﺎ ﻏﺮور ﭘﺮﺳﻴﺪك‬

‫‪ -‬ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ؟‬

‫آﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺧﻢ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ داري ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ اﺳﺖ ﭼﺮا اﻳﻨﺠﺎ و اﻳﻨﻄﻮري ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬

‫ﻣﺮي دﺳﺖ ﻟﺮزاﻧﺶ را ﺑﺎ داﻣﻦ آﺑﻲ رﻧﮕﺶ ﭘﺎك ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬داﺷﺘﻢ ﮔﻞ رزﻫﺎي ﻣﺎدرم را ﻣﻲ ﻛﺎﺷﺘﻢ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎﻏﺒﺎن ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ آﻧﻬﺎ را در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﺑﻜﺎرم‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺎاﻣﻴﺪي اش را ﺑﺮاي او ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫﺪ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت دروﻧﻲ اش را ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫آﺳﺎﻧﻲ او را ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺑﻮد در ﻣﻴﺎن ﺑﮕﺬارد؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺗﺎ ﺣﺪودي اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﻛﻮﭼﻚ را ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫ﮔﻮﻳﻲ آﻳﻦ اﺻﻼ ﺻﺪاي او را ﻧﺸﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ﺗﻮ داري ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﻛﺎرﮔﺮ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﺑﻪ دﺳﺘﻬﺎﻳﺖ ﻧﮕﺎه ﻛﻦ‪ .‬ﺣﺘﻲ دﺳﺘﻜﺶ ﻫﻢ ﻧﭙﻮﺷﻴﺪه اي‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬آﻳﺎ دﺳﺘﻬﺎي ﺧﺎﻛﻲ و ﻛﺜﻴﻒ او ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺮﻣﺴﺎري آﻳﻦ ﺑﻮد؟ او اﺣﺴﺎس ﭼﺴﺒﻴﺪن ﮔﻞ ﺑﻪ‬

‫اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻠﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ او از ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻲ ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮد ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻮد‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ‬

‫ﻫﻤﺴﺮ ارل آﻳﻨﺪه ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺧﻮب او ﻛﻪ از اول ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﺮي ﺑﻪ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻲ ﻋﻼﻗﻪ دارد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻫﻢ ﻳﻜﻲ از دﺑﺎﻳﻠﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ آﻳﻦ او را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﻧﻈﺮش درﺳﺖ اﺳﺖ‬

‫ﺳﺮخ ﺷﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺪرش را ﺑﺎ ازدواج ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ آزار دﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﭽﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را‬

‫داﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺶ رﺳﻴﺪه ﭼﻮن ﻣﺮي ﺣﺘﻲ ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺮﻣﺴﺎري ﺧﻮد او ﻫﻢ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺧﺸﻤﻲ را ﻛﻪ در ﻃﻮل ﺳﻪ روز ﮔﺬﺷﺸﻪ ﺳﻌﻲ در ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدﻧﺶ داﺷﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺬر و ﻣﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن در وﺟﻮدش ﺑﻠﻨﺪ‬

‫ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﻄﻮر ﺟﺮﺋﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬

‫در ﻣﻴﺎن ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت آﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ اش را دوﺑﺎره ﺗﻜﺮار ﻛﺮدك‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻄﻮر ﺟﺮﺋﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﭼﻄﻮر اوﻗﺎﺗﻢ را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬراﻧﻢ؟ ﺑﻪ ﺟﺰ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﺑﺮاي اﻧﺪازه ﮔﻴﺮي‬

‫ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﺻﻼ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ در اﺗﺎق ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ ‪ ،‬ﻣﻦ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻪ اﻣﺎن ﺧﺪا رﻫﺎ ﺷﺪه ام‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﺎﻧﻪ اش ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ‪...‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺪون ﻫﻴﭻ رﺣﻤﻲ ﺻﺤﺒﺖ او را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻦ ﻧﺒﻮد؟ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻪ ﺑﻮد؟‬

‫ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ وﻟﺶ ﻛﻦ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺟﻮاب اﻳﻦ ﺳﻮال را ﺑﺪﻫﻲ‪ .‬اﺻﻼ ذره اي ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮ ﻣﺮا ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ‬

‫آوردي ﺳﭙﺲ ﭼﻨﺎن ﻧﺎدﻳﺪه ام ﮔﺮﻓﺘﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ‪ ...‬ﻳﻚ‪ ...‬ﻗﻮم و ﺧﻮﻳﺶ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺗﻮ از روي ﺧﻴﺮﺧﻮاﻫﻲ ﭘﻨﺎﻫﻢ دادي‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺧﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮه اش از ﻓﺮط ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺳﻴﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲ ﮔﻴﺮم؟ ﻛﻲ ﺑﻮد دﻳﺮوز وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﺮان ﻣﺰرﻋﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ اش ﻛﻨﻢ ‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺖ رﻓﺖ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ دﻫﺎن ﺑﺎز ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ آﻳﻦ را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺟﺎﻟﺒﻪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از آن رﻓﺘﺎري ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ داﺷﺘﻲ ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﺮا ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬

‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﺳﻜﻮت ﻛﺮد‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ اداﻣﻪ دﻫﺪ‪ .‬اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ آﻳﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﻛﻪ او واﻗﻌﻴﺖ را ﻣﻲ داﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﺎرج از ﺗﺤﻤﻠﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﺻﻼ ﺑﺮاي او ارزﺷﻲ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫دﻳﺪ ﻛﻪ ﺟﻬﺮه ي آﻳﻦ درﻫﻢ رﻓﺖ ‪ .‬او ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺘﺶ آﻳﻦ را ﺑﻪ ﺟﻨﮓ دﻋﻮت ﻛﺮده ﺑﻮد آﻳﻦ آﻫﺴﺘﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد و آﺷﻜﺎرا‬

‫ﺑﺮاي ﻛﻨﺘﺮل اﻋﺼﺎﺑﺶ ﺗﻼش زﻳﺎدي ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺗﻮ داري ﺣﺮف ﺗﻮي دﻫﺎن ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﺬاري‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺳﻌﻲ ﻧﻜﺮدم ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﻗﻮم و ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﺗﻮ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻲ‪.‬‬

‫ﻣﺮي روﻳﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﺎدآوري ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻴﻎ ﻛﻨﺪي درون او را زﺧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬آﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻟﻔﻈﺎ او را ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮدش ﻣﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ وﮔﺮﻧﻪ اﺻﻼ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را از اﺑﺘﺪا ﺷﺮوع ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺻﺪاﻳﺶ از ﻓﺮط ﻧﺎاﻣﻴﺪي ﺧﺸﻦ و ﻣﺤﻜﻮم ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ‪ ...‬آﻳﻦ؟ ﻣﻦ ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ؟ ﺧﻮدم ﭼﻨﻴﻦ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﻧﺪارم‪ .‬ﻣﻦ ﻣﺎدرم را ﺧﻮب ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﻤﻲ آورم‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻫﻢ ﻧﻤﻲ آورم‬

‫ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ اش ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او و ﭘﺪرم ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ ،‬ﻗﺪم ﻣﻲ زدﻧﺪ و‪...‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﺗﻜﺎن داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ آﻳﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ﺟﻮاب ﺳﺮﻳﻊ و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ آﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻨﻲ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺟﻮاب ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻴﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از دﻳﺪن اﺷﺘﻴﺎق او ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮد‪ .‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻦ واﻗﻌﻲ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺳﻴﻨﻪ اش از ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ درد آﻣﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ‬

‫رﻏﻢ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ‪ ...‬اﺻﻼ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﭼﻘﺪر از دﺳﺖ آﻳﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ اﺳﺖ و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻘﺪر او را ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﻛﺮده ‪ ،‬او‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻛﺸﺸﻲ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ داﺷﺖ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮد را در آﻏﻮش او دﻳﺪ و ﻟﺒﻬﺎﻳﺶ‬

‫را ﺑﻪ روي ﻟﺒﻬﺎي ﺧﻮدش‪.‬‬

‫آﻳﻦ او را ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﺸﺮد و زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ‪ ...‬اﻳﻦ ﻣﺪت ﺧﻴﻠﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮي از ﻓﺮط ﺗﻌﺠﺐ ﮔﺸﺎد ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ؟ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺮاي آن ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻛﺮد؟ ﺧﻮد آﻳﻦ و ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺮي را ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺻﻮرﺗﺶ ﮔﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺮ ذره از وﺟﻮدش آﻳﻦ را ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻴﻨﻪ ﺳﺘﺒﺮ او‬

‫را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻫﻞ داد و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬وﻟﻢ ﻛﻦ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ از اﻣﺘﻨﺎع ﻣﺮي ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد او را ﻟﺤﻈﻪ اي دﻳﮕﺮ در آﻏﻮﺷﺶ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ در آن ﻣﺮي ﺑﻴﺎد آورد‬

‫ﻛﻪ ﻫﺰاران ﺑﺎر ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻏﺮورش را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎزوﻫﺎﻳﺶ را از دور ﮔﺮدن او ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ‬

‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ را از روي ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﺮﺧﺶ ﺑﻪ ﻛﻨﺎري زد و اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ از ﭼﺸﻤﻬﺎي آﻳﻦ ﭼﻴﺰي را ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‬

‫ﻓﻬﻤﻴﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﭙﺲ ﺷﺮم و ﺣﻴﺎ او را در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ‪ .‬آﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ او را ﻣﻲ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﭼﻮن ﻣﻲ داﻧﺴﺖ او ﭼﻘﺪر ﻣﺸﺘﺎق اﻳﻦ ﻛﺎر اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ آن ﻧﮕﺎه ﭘﺮﺗﻤﻨﺎ را در ﭼﺸﻤﺎن او دﻳﺪه ﺑﻮد وﮔﺮﻧﻪ ﺧﻮدش ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻢ از دﺳﺖ ﺧﻮدش و ﻫﻢ آﻳﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﭘﺸﺘﺶ را ﺑﻪ او ﻛﺮد‪ .‬آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺻﺪاﻳﺶ ﻋﺎري از ﻫﺮﮔﺌﻨﻪ‬

‫اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺑﻮد ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﻧﺘﺮس دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻧﻤﻲ اﻓﺘﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺮ ﻛﻠﻤﻪ اي از ﺣﺮﻓﻬﺎي او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮕﻲ ﺑﻪ روي ﻏﺮور ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪه اش ﻣﻲ اﻓﺘﺎد‪ .‬اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ‬

‫از ﺑﻮﺳﻴﺪن او ﻣﺘﺎﺳﻒ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﻛﺖ ﻣﺎﻧﺪ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ درد و رﻧﺞ را در دروﻧﺶ ﻧﮕﺎه دارد‪ .‬اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ‬

‫اﺟﺎزه دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻘﺪر ﺗﻨﻬﺎ و ﻏﻤﮕﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺻﺪاي ﻗﺪم ﻫﺎي ﻧﺮم آﻳﻦ را ﺑﻪ روي ﭼﻤﻦ ﻫﺎ ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬او داﺷﺖ از آﻧﺠﺎ ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬ﺗﺎزه در آن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ اﻃﺎف ﺑﺎغ‬

‫ﻧﻈﺮي اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ آن ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف آﻧﻬﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻠﻔﺰار ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻠﻮت ‪ ،‬ﺑﻪ آ» ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ‬

‫ﻛﺴﻲ از آﻧﺠﺎ ﻋﺒﻮر ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺴﻲ آ»ﻫﺎ را ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺣﺪودي آراﻣﺶ ﻛﺮد‪ .‬ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﺮا آﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ او زﻧﻲ اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ در ﻳﻚ ﺟﺎي ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺑﺎزي ﻛﻨﺪ؟ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻘﻂ ﺧﺠﺎﻟﺖ و ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻲ او را دو ﭼﻨﺪان ﻛﺮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ در اﻣﺘﺪاد ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﺎﺧﺖ ﻣﻲ رﻓﺖ و ﺑﺎد ﺑﻪ ﺷﺪت ﭘﻴﺮاﻫﻨﺶ را ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ در ﻣﻲ آورد‪ .‬ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش ﻟﺒﺮﻳﺰ از ﻧﺎاﻣﻴﺪي‬

‫و ﻧﻔﺮت از ﺧﻮدش ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻣﺮي درﺑﺎره ازدواج ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺑﻪ ﻳﺎدش آورد ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ را ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﺮي اﺳﺖ ﺑﻪ او‬

‫ﻧﺪاده‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎر اﻳﻦ ﮔﻨﺎه را ﺑﺮ دوش ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﻓﺪاﻛﺎر رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ؟ ﺑﺎ اﻳﻦ‬

‫وﺟﻮد اﺷﺎره او ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﻳﻚ ازدواج ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ آﻳﻦ ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮاﻫﺎن ﻣﺮﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﭼﻨﺎن اﺷﺘﻴﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ‬

‫ﺧﻮد او ﻫﻢ ﺷﺪ‪.‬‬

‫او ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺧﻮدش را ﻣﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﻣﺮي را ﻧﺒﻮﺳﺪ‪ .‬او ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺻﺎدق و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻐﺮور ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﻧﺒﻮﺳﺪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آﻧﻄﻮر دﻟﭽﺴﺐ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬او اﺻﻼ ﺷﺒﻴﻪ زﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل دﻳﺪه ﺑﻮد ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻛﺎﻣﻼ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﻛﻪ آﻳﻦ اﺻﻼ آﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اش ﻣﻲ ﺑﻮد ﺑﺎ او رﻓﺘﺎر ﻧﻜﺮده‪ .‬ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﺗﻤﺎم ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻣﺮي ﺣﻘﻴﻘﺖ دارد‪ .‬آري‬

‫آﻳﻦ از او ﻏﻔﻠﺖ ﻛﺮده‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫او ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺮي دﺳﺖ ﻣﻲ زد‪ .‬اﺻﻼ ﺣﻖ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﺻﻼ از اول ﻫﻢ آﻳﻦ اﻳﻦ ﺣﻖ را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﮔﺮ در ﺷﺐ‬

‫ﻋﺮوﺳﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﺮي در اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ اﺳﻒ ﺑﺎر ﮔﻴﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي آن ﺷﺐ ﻣﺘﺎﺳﻒ ﺑﺎﺷﺪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﺎﻃﺮات آن ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﻣﻲ ﺳﻮزاﻧﺪ‪ .‬او آﻧﻘﺪر دﻟﭽﺴﺐ‬

‫و ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﻳﺎد و ﺧﺎﻃﺮه ﻫﻴﭻ زﻧﻲ را در ذﻫﻦ او ﺑﺎﻗﻲ ﻧﮕﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﻳﺎدي ﻣﻲ ﺗﺎﺧﺖ‪ .‬اﺻﻼ ذره اي رﺿﺎﻳﺖ در وﺟﻮدش دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﺣﺘﻲ ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺪرش ﺑﺎﻻﺧﺮه راﺿﻲ ﺷﺪ‬

‫آن اﺳﺐ را ﭼﻮن آﻳﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻔﺮوﺷﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻫﻤﺴﺮش از ﺗﻤﺎس ﺑﺎ او اﺣﺴﺎس ﻧﻔﺮت ﻣﻲ ﻛﻨﺪ دﻳﮕﺮ ﺑﺮاﻳﺶ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‬

‫ﺟﻠﻮي ﭘﺪرش اﻳﺴﺘﺎده و ﺑﺮﻧﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ آﻧﻘﺪر در اﻓﻜﺎر ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺧﻮد ﺑﻮد ﻛﻪ وﻗﺘﻲ از ﭘﻴﭻ ﺟﺎده ﻋﺒﻮر ﻛﺮد ‪ ،‬اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ آن دو ﻧﻔﺮي ﻛﻪ ﻛﻨﺎر ﺟﺎده ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺤﺚ‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎن اﺳﺐ را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ وادار ﺑﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺣﻴﻮان روي دو ﭘﺎي ﻋﻘﺒﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫آن دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺳﻮارﻛﺎر اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ او ﻛﻴﺴﺖ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ﺷﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮد و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺗﻮاﺿﻊ‬

‫ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﻛﻪ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺑﻮد ‪ ،‬واﻟﺘﺮ ﻣﻴﺪﻟﺘﻮن و از ﻣﺎﻫﻴﮕﻴﺮان دﻫﻜﺪه ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم دﻳﺪن آﻳﻦ ﻛﻼﻫﺶ را‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﻟﺮد‪.‬‬

‫آن ﻣﺮد دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺘﺶ را از ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﺪ اﺻﻼ ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﻣﺜﻞ ﻣﻴﺪﻟﺘﻮن‬

‫ﻛﻼﻫﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ و زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﻟﺮد‪.‬‬

‫واﻟﺘﺮ ﺻﺪاﻳﺶ را ﺻﺎف ﻛﺮد و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ ﻣﺮا ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ وﻟﻲ ﺧﺒﺮ ازدواج ﺷﻤﺎ ﻣﺎ را ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎن را ﺑﻪ ﺳﻴﻦ‬

‫ﻛﻠﺮﻫﺎل آورده اﻳﺪ و اﻳﻨﺠﺎ را ﻣﻨﺰل ﺧﻮد ﻗﺮار داده اﻳﺪ‪.‬‬

‫ذﻛﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ دوﺑﺎره ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ را ﺑﻪ ﻳﺎد آﻳﻦ آورد وﻟﻲ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ ك‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻠﻤﺎت ﻣﺤﺒﺖ آﻣﻴﺰت ﻣﺘﺸﻜﺮم‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮد دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻧﺎﺗﺎن ﻻﻧﮓ ﻧﺎم داﺷﺖ ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ‪ ...‬اﻳﻨﻬﺎاز ﻃﺮف ﻣﻦ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ آﻳﻦ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد دﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎن آﺑﻲ رﻧﮕﺶ ﻣﻤﻠﻮ از دﻟﺨﻮري ﺑﻮد و ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻛﻮﺷﺶ آﺷﻜﺎرش ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ادب‬

‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﺧﻴﺮه ﺑﻪ رﻓﻴﻘﺶ ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺰاع آﻧﻬﺎ را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪك‬

‫‪ -‬ﻣﺸﻜﻠﻲ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه؟‬

‫ﻣﻴﺪﻟﺘﻮن ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮد دﻳﮕﺮ ﻛﺮد و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻗﺎﻳﻘﺘﺎن را ﻗﺮض ﻛﺮدم و ﺑﻪ ﻣﺎﻫﻴﮕﻴﺮي رﻓﺘﻢ‪ .‬در درﻳﺎ وﺻﻠﻪ ﻛﻨﺎر ﻗﺎﻳﻖ ﻛﻨﺪه ﺷﺪ ﺣﺎﻻ او ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻮل ﺗﻌﻤﻴﺮش را‬

‫ﺑﺪﻫﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬درﺳﺘﻪ واﻟﺘﺮ ﻣﻴﺪﻟﺘﻮن ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻮل ﺗﻌﻤﻴﺮش را ﺑﺪﻫﻲ‪.‬‬

‫ﻧﺎﺗﺎن ﺧﺸﻤﮕﻴﻨﺎﻧﻪ ﻣﺸﺘﻲ ﺑﻪ روي ﻛﻒ دﺳﺖ دﻳﮕﺮش زد‪.‬‬

‫واﻟﺘﺮ ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ آن وﺻﻠﻪ آن ﻗﺪر ﺷﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ آن اﻣﻜﺎن ﻛﻨﺪه ﺷﺪﻧﺶ ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ او آن ﻗﺪر ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ‬

‫ﻗﺎﻳﻘﺶ را اﺟﺎره داد‪.‬‬

‫ﻧﺎﺗﺎن اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ را در ﻫﻢ ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﻣﻴﺪﻟﺘﻮن ﺗﻮ داري دروغ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻲ‪.‬‬

‫واﻟﺘﺮ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﻗﻬﻮه اي اش ﺑﻪ آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ‪ ...‬ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻨﻪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮاﻳﺘﺎن زﺣﻤﺖ ﻧﺪارد ‪ ...‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﻟﻄﻔﺎ ﺗﺎ ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ و ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻪ ﻗﺎﻳﻖ‬

‫ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻴﻨﺪازﻳﺪ؟ ﺷﻨﻴﺪه ام وﻗﺘﻲ ﻧﻮﺟﻮان ﺑﻮدﻳﺪ ﻳﻜﻲ دو ﺗﺎ ﻗﺎﻳﻖ داﺷﺘﻪ اﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻚ اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪي در درون آﻳﻦ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ در آﻣﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﻣﺴﺘﺎﺟﺮﻳﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل از او ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎﻳﻲ ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ در ﻃﻮل اﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ او ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت زﻳﺎدي ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﺳﻔﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬آﻳﻦ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﺸﺪار داد ﻛﻬﻚ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺗﻮاﻓﻖ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺮ دو ﻣﺮد ﺳﺮ ﺗﻜﺎن دادﻧﺪ‪ .‬آﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﻗﺒﻮل ﻛﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻗﺮار ﻣﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻬﻤﻲ در زﻧﺪﮔﻲ اش ﻛﺮده اﺳﺖ آﻧﺠﺎ را ﺗﺮك ﻛﺮد‪ .‬ﻗﺒﻼ ﻣﺮدم دﻫﻜﺪه ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ‬

‫ﭘﻴﺶ ﭘﺪرش ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ وﻟﻲ ﺣﺎﻻ از او ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻼﺗﺸﺎن را ﺣﻞ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫واﻟﺘﺮ ﺑﻪ ازدواج او اﺷﺎره ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻳﺎ ﻣﺴﺘﺎﺟﺮﻳﻦ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ازدواج او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﺮد واﻗﻌﻲ و ﻟﺮد آﻳﻨﺪه ﺧﻮد ﻣﻲ‬

‫داﻧﻨﺪ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﻳﻨﻄﻮر ﻣﻲ آﻣﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﺪرش ﻫﻴﭻ ﻣﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ او ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او ﻛﻤﺎﻛﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ‬

‫در ﺧﺎﻧﻪ و اﻣﻼك ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮد او ﻫﻢ ﻳﻚ روز ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲ ﺷﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻳﺎدآوري اﻣﺘﻨﺎع ﻣﺮي ﺑﻌﺪ از ﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻛﻨﺎﻳﻪ آﻣﻴﺰ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺒﻨﺪد‪ .‬اﺻﻼ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ اﻧﺰﺟﺎر را در‬

‫ﭼﺸﻤﺎن او ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻣﺮي ﻫﻴﭻ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر آﻳﻦ در ﻛﻨﺎرش ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد آﺷﻜﺎرا از ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ رﻧﺞ ﻣﻲ ﺑﺮد‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ ﻛﻪ در ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ ﻣﺮي وﻗﺘﺶ را ﺻﺮف اﻣﻮر ﺧﻴﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻛﺎري ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺎدرش زﻧﺪه ﺑﻮد ﺣﺘﻤﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ داد‪ .‬ﭘﺲ‬

‫ﺟﺎي ﻫﻴﭻ ﮔﻮه ﺗﻌﺠﺒﻲ ﻧﺒﻮد آن ﻗﺪر اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬آﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺮﺗﻴﺒﻲ ﻣﻲ داد ﺗﺎ او زا ﺑﻪ ﻣﺮدم اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﺪ و‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد آﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اش ﺑﻮد ﺑﻪ او اﺣﺘﺮام ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﭼﻘﺪر ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي‬

‫ﻛﺸﻴﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﺑﺮاﻳﺶ ﺳﺨﺖ و ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ‪.‬‬

‫***‬

‫ﺻﺼﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري را ﺗﺮك ﻛﺮد ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﺮاي ﺻﺮف ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻧﻴﺎﻣﺪه‬

‫ﺑﻮد و ﻣﺮي ﺗﺎ ﺣﺪود زﻳﺎدي از دﻳﺪن او ﺷﮕﻔﺖ زده ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻧﮕﺎه ﻣﺮي ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﭘﻬﻦ آﻳﻦ در آن ﻛﺖ ﺳﺮﻣﻪ اي ﺧﻮش دوﺧﺖ ﺑﻮد ‪ ،‬اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺷﻠﻮار او دوﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ‬

‫ﻛﺖ و ﭼﻜﻤﻪ ﻫﺎي ﺳﻮاري واﻛﺲ زده اش ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل آﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻴﻚ ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮي ﺧﻮدش را‬

‫ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮد ﻛﻪ آﻫﻲ از ﺗﻪ دل ﻧﻜﺸﺪ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ زﻳﺒﺎﻳﻲ او را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬او ﺑﺪون ذره اي ﺗﻼش ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮش ﺗﻴﭗ و‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺟﺬاب ﺑﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد و ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎﻫﺶ ﭼﺸﻤﺎن او را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ازت ﺑﭙﺮﺳﻢ و ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻓﻮرا ﺟﻮاب ﺑﺪﻫﻲ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻦ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻀﻄﺮب ﺷﺪ وﻟﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ اﺿﻄﺮاب را ﺑﺮوز ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎري ﻛﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را دﻳﺪﻧﺪ ﻣﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش‬

‫را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﺮاب ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ راﻫﺶ را ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﺮود وﻟﻲ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﺻﻮرت اﻳﻦ او را ﻣﻨﺼﺮف ﻛﺮد‪ .‬ﭘﺲ‬

‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬دارم ﮔﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎي او ﮔﻮش داد ﺑﺴﻴﺎر آﺳﻮده ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺪ‪ .‬اﺻﻼ ﻻزم ﻧﺒﻮد آﻳﻦ آن ﻗﺪر ﻧﮕﺮان ﻣﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﺎ او ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﮔﻮش‬

‫ﻣﻲ دﻫﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬آﻳﻦ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﺎ دﻫﻜﺪه ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻲ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻣﺮدم را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻲ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺳﺮاﻏﺖ را ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ و ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ در ﻣﻮرد‬

‫ﺑﺎﻧﻮي آﻳﻨﺪه ﺷﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻨﺠﻜﺎوﻧﺪ‪.‬‬

‫" ﺑﺎﻧﻮي آﻳﻨﺪه " ﻣﺮي ﻟﺒﺶ را ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﺻﻼ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ آﻳﻨﺪه ﻛﺴﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ‬

‫ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺗﻮﻫﻴﻦ آﻣﻴﺰ و ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﺑﺎرﺑﺎرا را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﭘﺪر آﻳﻦ ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر آﺷﻜﺎر دﺷﻤﻨﺶ ﻧﺒﻮد وﻟﻲ ﺑﻬﺘﺮ از ﺑﺎرﺑﺎرا‬

‫ﻫﻢ رﻓﺘﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺻﺮف ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺪون ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺣﺮف ﺳﺮ ﻣﻴﺰ ﻣﻲ ﻧﺸﺴﺖ و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻳﻜﺒﺎر ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﺠﻴﺒﻲ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮش را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﺪازد وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺧﻮد را ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﺎﻫﻲ ﻫﻢ در‬

‫ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري را ﺗﺮك ﻛﺮد ﻛﻪ آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪون وﺟﻮد اﻳﻦ دو ﻧﻔﺮ در آراﻣﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ ﻫﻴﭻ ارزﺷﻲ ﺑﺮاي ﺷﻮﻫﺮش ﻧﺪارد وﻟﻲ آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد اي ﻛﺎش ﻻاﻗﻞ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪه از‬

‫اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎرﻳﻚ و ﻣﻨﺰوي و ﺳﺎﻛﻨﺎن ﻣﻨﺰوي ﺗﺮش دور ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ آﻳﻨﺪه را ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد در ﻛﻨﺎر ﻛﺴﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ آزارش ﻣﻲ داد وﻟﻲ دﻋﻮت آﻳﻦ را ﻗﺒﻮل‬

‫ﻛﺮد و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم دﻫﻜﺪه را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫از دﻳﺪن ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ روي ﺻﻮرت آﻳﻦ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ آن را ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮد و اداﻣﻪ دادك‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﻣﻮاﻓﻘﻲ ﺑﺎ اﺳﺐ ﺑﺮوﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻲ وﻗﺖ ﺑﺪه ﺗﺎ ﻟﺒﺎﺳﻢ را ﻋﻮض ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا از ﻣﻴﺎن در اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري آﻧﻬﺎ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ‬

‫آﻧﻘﺪر ﺳﺮد ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد اﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻐﺰ اﺳﺘﺨﻮاﻧﺶ ﻧﻔﻮذ ﻛﺮد وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺷﺎدي ﺑﻴﺮون‬

‫رﻓﺘﻦ از اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻓﺴﺎر اﺳﺐ ﺳﻴﺎه ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اش در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ اﻳﺴﺘﺎد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮي آﻣﺪ‪ .‬ﻣﻬﺘﺮي‬

‫ﻫﻢ اﻓﺴﺎر ﻣﺎدﻳﺎن ﻛﺮﻧﺪ زﻳﺒﺎﻳﻲ را در دﺳﺖ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻬﺘﺮ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺮي در ﺳﻮار ﺷﺪن ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ آن ﻧﮕﺬاﺷﺖ و ﺧﻮدش او را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﻪ روي اﺳﺐ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﺮي‬

‫ﻗﺼﺪا ﻟﺬت ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮدن ﺑﻪ آﻳﻦ و ﺗﻤﺎﺳﺶ را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آﻧﭽﻪ در ﺑﺎغ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده دوﺑﺎره ﺗﻜﺮار ﺷﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‬

‫ﺣﻀﻮر ﻣﻬﺘﺮ در آﻧﺠﺎ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﺮد ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺟﺬب آﻳﻦ ﻧﺸﻮد و از ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد و ﻋﻨﺎن اﻣﻴﺎﻟﺶ را در دﺳﺖ‬

‫ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺪون اﻳﻨﻚ ﺑﻪ ﺻﻮرت آﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ﺧﻮدش را روي زﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻛﺮد‪ .‬و داﻣﻦ ﻟﺒﺎس ﻟﻴﻤﻮﻳﻲ رﻧﮓ ﻟﺒﺎس ﺳﻮار ﻛﺎري اش را ﺑﺎ‬

‫دﻗﺖ زﻳﺎدي ﻣﺮﺗﺐ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف اﺳﺐ ﺧﻮدش رﻓﺖ ﻣﺮي ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻫﻲ‬

‫ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺐ ﺑﻪ ﻃﺮف دﻫﻜﺪه ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻜﻮت ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎ ﺑﻮد و ﺻﺪاي ﺳﻢ اﺳﺐ‬

‫ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺑﻠﻨﺪ ﺟﻠﻮه ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ او اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺮي اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮدش را آرام ﻛﻨﺪ و اﺻﻼ ﻫﻴﭻ ﻋﻼﻗﻪ اي ﻫﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫ﻛﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻛﻤﻲ ﺑﻌﺪ ﮔﺎري اي دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ اﻻﻏﻲ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﮔﺎري ﺑﻪ ﻃﺮف آﻧﻬﺎ ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ رﺳﻴﺪ ‪ ،‬ﻣﺮي‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻣﺮدي ﻛﻪ اﻓﺴﺎر اﻻغ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭼﻬﺮه ي ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻴﺒﻲ داﺷﺖ و ﻟﺒﺎس ﺳﺎده ي ﺑﺴﻴﺎر ﻛﺜﻴﻔﻲ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﮔﺮﭼﻪ ﺷﻜﻤﻲ ﮔﺮد و ﺑﺰرگ داﺷﺖ وﻟﻲ دﺳﺖ و ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﻻﻏﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﮔﺎري را در وﺳﻂ ﺟﺎده‬

‫ﻧﮕﻪ داﺷﺖ ‪ ،‬آن دو ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻳﺴﺘﺎدن ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺻﻮرت ﻣﺮدك ﺑﺴﻴﺎر ﻗﺮﻣﺰ و دﻣﺎغ ﻛﻮﻓﺘﻪ اي ﺑﺰرﮔﺶ ﭘﺮ از رﮔﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﺎه‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻮي ﻣﺸﺮوﺑﻲ ﻛﻪ از او ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺴﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺪﻣﻪ اي رو ﺑﻪ آﻳﻦ ﻛﺮد و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﻟﺮد؟‬

‫آﻳﻦ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻤﭗ!‬

‫ﺳﭙﺲ آن ﻣﺮد ﻛﻼﻫﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺟﻠﻮي ﻣﺮي ﺗﻮاﺿﻊ ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف آﻳﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﻋﺎﻟﻴﺠﻨﺎب ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺣﻀﻮرﺗﺎن ﻋﺮض ﻛﻨﻢ آﻳﺎ در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﻛﺎري ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺘﻮاﻧﻢ اﻧﭽﺎم دﻫﻢ؟ ﺗﺎزه ﮔﺎري ﻫﻢ دارم‪.‬‬

‫و ﺑﺎ ﻏﺮور ﺑﻪ ﮔﺎري ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﻮد اﺷﺎره ﻛﺮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎ ﻣﺒﺎﺷﺮ اﻣﻼك ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدي؟‬

‫ﻣﺮد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺧﻤﻬﺎﻳﺶ درﻫﻢ رﻓﺖ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪.‬‬

‫‪ -‬او ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺳﺮاغ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻣﻦ اﺣﺘﻴﺎج ﻣﺒﺮم ﺑﻪ ﻛﺎر دارم ﺟﻨﺎب ﻟﺮد‪ .‬ﻗﻮل ﻣﻲ دﻫﻢ در ازاي ﭘﻮﻟﻲ ﻛﻪ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺧﻮب ﻛﺎر ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ودﺗﻲ ﻣﺘﻔﻜﺮاﻧﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻧﺰد ﻫﺮﻣﻦ در اﺻﻄﺒﻞ ﺑﺮو و ﺑﮕﻮ ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻓﺮﺳﺘﺎده ام‪ .‬او ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻛﻨﻲ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺸﻜﺮم ﺟﻨﺎب ﻟﺮد‪ .‬از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮا اﺳﺘﺨﺪام ﻛﺮده اﻳﺪ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫واﻟﻲ ﻛﻤﭗ اﻟﻐﺶ را از وﺳﻂ ﭼﺎده ﻛﻨﺎر ﺑﺮد ﺗﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ رد ﺷﻮدن و ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺣﺮف دﻳﮕﺮي ﺑﺰﻧﺪ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ي‬

‫ارﺑﺎﺑﻲ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﻣﺪت زﻳﺎدي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺘﻚ‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ او ﻟﻄﻒ ﻛﺮدي‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮدم آﻧﻘﺪر ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ﻣﺴﺖ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﻜﻪ ﮔﻴﺮش ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﻣﻲ رود و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ‬

‫ﻛﻪ ﭘﻮل ﻫﺎﻳﺶ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻤﺶ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد دﻟﻢ ﺑﺮاي او ﻣﻲ ﺳﻮزد‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ اراﻣﻲ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ از وﺟﻮد آﻳﻦ را ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل اﻳﻦ اﻧﺪازه ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﺸﺎن ﻧﺪاده ﺑﻮد‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺪون اﻃﻼع از اﻓﻜﺎر ﻣﺮي ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي دور دﺳﺖ در آﺳﻤﺎن ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬آره دﻟﻢ ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﻲ ﺷﻮزد‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻳﻜﻲ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﮕﻴﺮان دﻫﻜﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﺿﻊ ﻣﺎﻟﻲ ﺧﻮﺑﻲ داﺷﺖ و ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام ﻫﻤﮕﺎن‪ .‬وﻟﻲ‬

‫زن و ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺶ را در ﻃﻮﻓﺎن از دﺳﺖ داد‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﻫﻤﺎن ﮔﺎري و اﻻغ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎي‬

‫ﺗﺎﺳﻒ اﺳﺖ واﻗﻌﺎ از دﺳﺖ دادن ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ دوﺳﺘﺸﺎن داري ﭼﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺳﺮ ﻳﻚ ﻣﺮد ﻣﻲ آورد‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻣﻨﻈﻮر آﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺸﺘﺮ از داﺳﺘﺎن زﻧﺪﮔﻲ واﻟﻲ ﻛﻤﭗ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ داري راﺟﻊ ﺑﻪ ﭘﺪرت ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬

‫آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﺗﺎزه وﺟﻮد او را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد‪ .‬دوﺑﺎره آن ﻧﻘﺎب ﺳﺮد را ﺑﺮ ﭼﻬﺮه زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ داﺷﺘﻢ از آﻗﺎي ﻛﻤﭗ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻧﻪ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺣﺘﻲ ﻳﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲ ﻛﺮد آﻳﻦ در ﻫﺮ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬او‬

‫ﻫﺮﮔﺰ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ دﻫﺪ ﻛﺴﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش را ﻣﻮرد ﺳﻮال ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬از ﺗﺮس اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻜﻨﺪ دوﺑﺎره ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ در‬

‫ﺳﻜﻮت ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺟﺎده ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از اﻳﻦ ازدواج ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﺎ ﻫﻴﭻ راﻫﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺸﻮد اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺣﻞ ﻛﺮد؟ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ اﻳﻦ‬

‫اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و اﻧﺰوا دﻻﻳﻠﻲ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﺟﺪاﻳﻲ از آﻳﻦ دارد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺣﺘﻲ از ﺧﻮدش ﻧﻴﺰ ﺟﺪا ﺷﺪه‪ .‬اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر در‬

‫ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش ﺑﻮد ﻛﻪ آﻧﭽﻪ را ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﻴﺪه ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎري ﻫﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬اﺻﻼ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ را ﺑﻪ آﻳﻦ اﻗﺮار ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺪ ﺣﺘﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در ﺑﺎغ او را ﺑﻮﺳﻴﺪ ﺧﻮاﻫﺎﻧﺶ‬

‫ﻧﺒﻮده‪.‬‬

‫اﻛﻨﻮن ﺣﺲ ﺻﺪاﻗﺘﺶ او را وادار ﻣﻲ ﻛﺮد آﻧﭽﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻋﻨﻮان ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ داد ﺑﻪ ﺟﺎي اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮرﻳﺎﻧﻪ از‬

‫درون ﺧﻮد را ﺑﺨﻮرد و از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﺮﻣﻼ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻋﻤﻖ آن ﺻﺪﻣﻪ آن ﻗﺪر دردﻧﺎك ﺑﻮد ﻛﻪ آﺷﻜﺎر ﻛﺮدﻧﺶ رﻳﺴﻚ‬

‫ﺑﺰرﮔﻲ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺗﺮﺟﻴﺢ داد در ﺳﻜﻮت ﺑﻪ راﻫﺶ اداﻣﻪ دﻫﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ آﻳﻦ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺳﻜﻮت ﺑﻪ راﻫﺸﺎن اداﻣﻪ دادﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻮل ﻛﺮدن دﻋﻮت آﻳﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﺤﺾ‬

‫ﺑﻮده ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﮔﺮدد ‪ ،‬آﻳﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ‪ .‬ﻟﺤﻨﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺮدد ﺑﻮد و ﻣﺮي‬

‫ﺧﻮب ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ ﮔﻮش داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻣﻦ از دﻳﺮوز دارم راﺟﻊ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻬﻢ زدي ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻢ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﺣﻘﻴﻘﺖ دارد ‪ .‬ﻣﻦ‬

‫در ﻣﻮرد ﺗﻮ ﻏﻔﻠﺖ ﻛﺮدم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺗﻮ در ﻣﻮرد ﻣﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻛﺮدي ‪.‬‬

‫او اﺻﻼ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﺜﻞ ﻳﻚ زن ﻏﺮﻏﺮو ﺟﻠﻮه ﻛﻨﺪ و ﺣﺘﻲ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد او را ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﻴﺮون ﺑﺒﺮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺖ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬درﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻲ ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﺎ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺧﻮدم ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎه آﻳﻦ را ﺑﻪ روي ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ‬

‫ﻧﻈﺮش ﺧﻮش ﺗﻴﭗ و ﺟﺬاب ﺑﻮد ‪ .‬اﻣﻮاﺟﻲ از اﺣﺴﺎﺳﺎت اﻧﻜﺎر ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ در ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻴﺮه اش ﻣﻮج ﻣﻲ زد ‪ .‬ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﺮا او ﻧﻤﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻫﻨﮕﺎم دﻳﺪن آﻳﻦ ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ ؟‬

‫ﻋﺰت ﻧﻔﺲ ﺑﻪ او ﻧﻬﻴﺐ ﻣﻲ زد ﻛﻪ اﺻﻼ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﺑﺎ آﻳﻦ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻧﺪارد ‪ .‬ﻧﻪ ﺣﺎﻻ و ﻧﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ‬

‫دﻳﮕﺮ ‪ .‬ﻣﺮي اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﺑﻪ دﻟﺴﻮزي و ﺗﺮﺣﻢ او ﻧﺪاﺷﺖ و اﺻﻼ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي از او ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫او ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ‪ ...‬اﺻﻼ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﮕﺮان ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬ﺣﺎﻟﻢ ﻛﺎﻣﻼ ﺧﻮب اﺳﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺳﺎﻛﺖ ﻣﺎﻧﺪ و ﻣﺮي اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻛﻪ او دﻳﮕﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﭘﻴﺶ ﻧﻜﺸﺪ وﻟﻲ دوﺑﺎره ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ آزادي ﻫﺮ ﻛﺎري ﻛﻪ دﻟﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻜﻨﻲ ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دﻟﺖ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻲ ﻛﻨﻲ ﻳﺎ از‬

‫ﻣﺴﺘﺎﺟﺮﻳﻦ دﻳﺪن ﻛﻨﻲ و ﻳﺎ ﻳﻚ ﺳﺮي ﻛﺎرﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ و ﻫﻢ وﻗﺘﺖ را ﭘﺮ ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬راﺳﺘﺶ اﻣﺮوز ﺗﺼﻤﻴﻢ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺗﻌﺪادي از زن ﻫﺎي دﻫﻜﺪه ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻫﺮ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﻮ آزاداﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮاي رﻓﻊ‬

‫آن ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮي ‪ .‬ﭼﻮن از ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ داري ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺮاي ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ وﻗﺖ ﻛﺎﻓﻲ‬

‫ﻧﺪارد ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻗﻠﺒﺶ از ﻃﭙﺶ اﻳﺴﺘﺎد ‪ .‬آﻳﻦ از او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮاﻗﺐ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻛﻤﻚ اﺣﺘﻴﺎج دارﻧﺪ وﻟﻲ اﻳﻨﻜﺎر را ﻛﻪ در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ‪ .‬ﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ از ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن و ﻣﺴﺘﻤﻨﺪان ﻧﻔﺮت‬

‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﻧﻪ ‪ -‬ﻓﻘﻂ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد روزي ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ اﻫﻤﻴﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ درد و ﻏﻢ ﻫﺎﻳﺶ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﭼﻮب ﺧﺸﻜﻲ را داﺷﺖ ‪ .‬وﻗﺘﺶ را ﭘﺮ ﻛﻨﺪ ؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ آﻳﻦ را از داﺷﺘﻦ‬

‫ﻫﺮﮔﻨﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎراﺣﺘﻲ او ﻣﺒﺮي ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﺎ او اﻳﻦ ﻃﻮر رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ؟ درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﭽﻪ دردﺳﺮﺳﺎزي ﻛﻪ ﻛﺎري ﺑﻪ او‬

‫واﮔﺬار ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ از ﺷﺮش راﺣﺖ ﺷﻮﻧﺪ و وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ اﺳﻢ ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺑﺮد دﻳﮕﺮ ﻣﺮي ﻛﻨﺘﺮﻟﺶ را از دﺳﺖ داد ‪.‬‬

‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ آﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ داﺷﺘﻪ وﻟﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﭘﺪرش و اﻳﻨﻜﻪ او را ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ آﻧﻬﺎ را ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﻮد ‪ .‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻛﻪ واﻗﻌﺎ دوﺳﺘﺶ داﺷﺖ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﺪ ؟‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد اﺳﺒﺶ را ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮش ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﻄﻮر ﺟﺮات ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؟ ﭼﻄﻮر ﺟﺮات ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺣﻀﺮت آﻗﺎ ؟‬

‫و ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ اﮔﺮ ﻣﺮا ﺳﺮﮔﺮم ﻛﺎري ﺑﻜﻨﻲ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ درﺳﺖ و رو ﺑﻪ راه ﻣﻲ ﺷﻮد ؟ و ﺗﻮ را از ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﻬﺪي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ‬

‫ﻧﺠﺎت ﻣﻲ دﻫﺪ ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﻤﺎم درد و رﻧﺞ ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻤﭽﻮن اﻣﻮاﺟﻲ ﭘﺮ ﺗﻼﻃﻢ روح و ﺟﺴﻢ او را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار دادﻧﺪ ‪ .‬آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﻮﻛﻪ‬

‫ﺷﺪه ﺑﻮد رو ﺑﻪ او ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺳﺮدي ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻮﻳﻲ ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺷﻨﻴﺪه ام ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي درون ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﺬرد ؟‬

‫درون او ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﺬرد ؟ دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ از اﻳﻦ ﺧﻮدش را ﻧﮕﻪ دارد ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﻏﺮورش ﺗﻤﺎم‬

‫ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬آن ﺻﺪﻣﻪ ﺑﻪ ﻗﺪري ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺨﻔﻲ ﻧﮕﻬﺶ دارد ‪.‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ اﺻﻼ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﻪ ﺧﻮدت زﺣﻤﺖ ﺑﺪﻫﻲ ﺗﺎ وﻗﺖ ﻣﺮا ﭘﺮ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮدت ﺑﺮﺳﻲ و ﻣﺮا‬

‫ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدم رﻫﺎ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ذره اي ﻧﮕﺮاﻧﻢ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﻨﻮن ﻫﻤﺴﺮت ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ و ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮن ﻣﻲ ﺷﻮم‬

‫اﮔﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻧﻜﻨﻲ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت اﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ؟ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻛﻨﻢ ؟ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﺗﺠﺎﻫﻞ او ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺖ را ﺷﻨﻴﺪه ام ‪ .‬آن ﺷﺒﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺪرت در ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ي ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮﻫﺎل ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻮدي ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﻴﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺮي اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮت ﺷﺪم ﭼﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﻧﻴﺎﻣﺪي ‪ .‬داﺷﺘﻢ دﻧﺒﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﮔﺸﺘﻢ ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫دوﺑﺎره ‪....‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ را اداﻣﻪ دﻫﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬درﺑﺎره آن ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﮔﻔﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ ‪ .‬ﻣﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪....‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺖ را ﺷﻨﻴﺪم ‪ .‬ﻋﻠﺖ اﺻﻠﻲ اﻳﻦ را ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪم ‪.‬‬

‫او ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻗﺼﺪ اﺳﺘﺮاغ ﺳﻤﻊ ﻧﺪاﺷﺘﻢ وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﭘﺪرت را ﺷﻨﻴﺪم از آﻣﺪن ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪم وﻟﻲ در‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺪاي ﺗﻮ آﻣﺪ و ﺧﻮب ‪ .....‬ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ‪ ...‬ﻣﻲ داﻧﻲ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺷﻨﻴﺪم ‪.‬‬

‫اﺣﺴﺎس ﺳﺮدرﮔﻤﻲ و ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ در ﭼﺸﻢ ﻫﺎي آﻳﻦ آﺷﻜﺎر ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد اي‬

‫ﻛﺎش ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬اي ﻛﺎش ﻫﺮ آﻧﭽﻪ آن ﺷﺐ ﺷﻨﻴﺪه اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﺑﻮد ‪ .‬وﻟﻲ ﺻﻮرت وﺣﺸﺖ زده ي آﻳﻦ ﮔﻮاه‬

‫اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻫﻤﻪ آن ﺣﺮف ﻫﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ آن ﺣﺮف ﻫﺎ را ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎر ﺳﻨﮕﻴﻦ‬

‫ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻠﻲ را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﮕﺬارد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪم ﺗﻮ ﺑﻪ ﭘﺪرت ﮔﻔﺘﻲ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻛﺮدي ﻛﻪ او را ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮد ‪ .‬آﺷﻜﺎرا اﺣﺴﺎس ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ‬

‫ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ﻣﺮي ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺎ ﮔﻮش ﻣﻲ دادي ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮي در ﻟﺤﻦ ﺻﺪاﻳﺶ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﻲ ﻛﺮدم ‪.‬‬

‫ﻗﻠﺒﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﺷﺌﻲ درد ﻧﺎك در ﺳﻴﻨﻪ اش ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ‪ ....‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪﻫﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﻴﺪوارم اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﻨﻲ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺻﺪﻣﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ زدي ﺟﺒﺮان ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ واﻗﻌﺎ ﻣﺮا ﻧﻤﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺘﻲ و ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ اﺻﻼ ﺑﺮاﻳﺖ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﭼﺮا اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﻪ ﭘﺪرت ﮔﻔﺘﻲ ؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﻣﻦ اﻧﺘﻈﺎر داري ﻫﺮ روز ﺑﺎ ﻛﺴﻲ‬

‫رو ﺑﻪ رو ﺷﻮم ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺪ آن ﻗﺪر ﺑﺮاﻳﺖ ﺑﻲ ارزﺷﻢ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﺮدن او ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﻘﺪ ﺧﻮدت در آوردي ؟‬

‫آﻳﻦ ﻫﻴﭻ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻄﺎﻳﺶ را ﺟﺒﺮان ﻛﻨﺪ ‪.‬وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻣﺮي اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫داﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﺣﺪودي اﺣﺴﺎس راﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﭼﻮن دﻳﮕﺮ اﻳﻦ راز ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ وزﻧﻪ ﺳﻨﮕﻴﻦ روح او را ﻧﻤﻲ آزرد ‪ .‬وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‬

‫داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻦ را ﻣﺮي را ﺑﻴﺶ از ﺗﻮاﻧﺶ آزرده ﺑﻮد و ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻣﺮي ﻫﻴﭻ وﻗﺖ او را ﻧﻤﻲ ﺑﺨﺸﺪ و اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ از ﺧﻮد آن راز‬

‫ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺶ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﭘﻲ ﺑﺮد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ از ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ي اول ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﭘﺪرش را اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﺪ ﺑﺮاﻳﺶ‬

‫ارزش داﺷﺖ وﻟﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺪت ﻫﺎ ﭘﺸﺖ اﺑﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ‪ .‬آﻳﻦ از ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ي اول ﻣﺠﺬوﺑﺶ ﺷﺪ و ﺑﺮاﻳﺶ‬

‫اﺣﺘﺮام ﻗﺎﻳﻞ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﺮي اﺻﻼ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ را ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪ .‬آﻳﻦ ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﭼﻬﺮه اش ﻣﻤﻠﻮ از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ و ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﺑﻮد ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﺮي‬

‫ﺣﻖ دارد ﺗﺤﻘﻴﺮش ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺳﺮش را ﺑﺎ ﺗﺎﺳﻒ ﺗﻜﺎن داد ‪ .‬آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد اي ﻛﺎش ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮي در اوﺿﺎع ﺑﺪﻫﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﻜﺮدم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف اﺳﺒﺶ رﻓﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻓﺮﻳﺎد زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ‪ ....‬ﻛﺠﺎ ﻣﻲ روي ؟‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ اﺷﻜﺎﻟﻲ ﻧﺪارد ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﺬارم ﻛﻪ اﻳﻦ ﻃﻮري از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮوي ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺸﻚ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬاري ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﻳﻦ ﺣﺪاﻗﻞ ﻛﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ در اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺮاي ﻣﻦ اﻧﺠﺎم دﻫﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻴﭻ‬

‫ﺣﻘﻲ ﻧﺪاري ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﭼﻪ ﻛﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻢ و ﭼﻪ ﻛﺎر ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺐ از آن ﺟﺎ دور ﺷﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﺸﺴﺖ و دور ﺷﺪن او را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﭙﺲ درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺒﺶ ﺷﺪ ‪ .‬در اﺑﺘﺪا ﭼﻬﺎر ﻧﻌﻞ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﺎﺧﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي زن ﻛﻠﻪ ﺷﻖ و ﺧﻮد ﺳﺮي ﺑﻮد وﻟﻲ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ آﻳﻦ ﻛﺸﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫**********‬

‫ﻣﺮي اﺷﻜﻬﺎﻳﺶ را ﺑﺎ ﭘﺸﺖ دﺳﺖ از روي ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﭘﺎك ﻛﺮد ‪ .‬اﺻﻼ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﺪاﺷﺖ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ‬

‫وﻟﻲ ﺳﻤﺎﺟﺖ او ﺑﺮاي داﺷﺘﻦ رﻓﺘﺎري ﺣﺎﻛﻲ از ﺑﺮدﺑﺎري و ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي را وا داﺷﺖ ﺗﺎ ﻏﺮورش را ﺑﺸﻜﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را‬

‫ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ .‬ﻏﻀﺐ آﻟﻮد ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻛﺮدن ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻫﺮ دو آﻧﻬﺎ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮد را ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺠﺎ داﺷﺖ ﻣﻲ رﻓﺖ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺗﺎﺧﺖ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎده را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ دور زد و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻜﻲ درﻳﺎ‬

‫رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﺟﺎده در ﻛﻨﺎر ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺳﺎﺣﻠﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ رﻓﺖ ‪ .‬آرام آرام ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺮغ ﻫﺎي درﻳﺎﻳﻲ در ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺷﺪ ‪ .‬ﻛﻪ ﺟﻴﻎ‬

‫ﺟﻴﻎ ﻛﻨﺎن ﺑﻪ درون آب ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻣﻲ زدﻧﺪ ‪ .‬ﻧﺴﻴﻤﻲ ﻛﻪ از درﻳﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺑﻮي ﻧﻤﻚ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲ آورد ﻧﻴﺮوي ﺗﺎزه ﺑﺎ او داد ‪.‬‬

‫ﺑﻪ زودي اﺷﻚ ﻫﺎﻳﺶ ﺧﺸﻚ ﺷﺪ اﮔﺮ ﭼﻪ درد درون ﺳﻴﻨﻪ اش ﻫﻨﻮز اداﻣﻪ داﺷﺖ ‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ رﻓﺖ ﻣﺮدي ﻛﻪ ﻛﻤﻲ آﻧﻄﺮﻓﺘﺮ از ﺟﺎده از ﻟﺒﻪ ﺻﺨﺮه اي ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﻈﺮش را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد ﻣﺮد‬

‫ﻛﻪ آن ﻗﺪر ﺣﻮاﺳﺶ ﭘﺮت ﺑﻮد ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش اﻳﺴﺘﺎد ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﻧﺸﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ و ﭼﺸﻤﺎن ﻧﮕﺮاﻧﺶ ﺗﺎ ﺣﺪودي آرام ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻳﻜﻲ آﻣﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي وﺣﺸﺖ و اﺿﻄﺮاب را ﺑﻪ وﺿﻮح در ﭼﻬﺮه آن ﻣﺮد ﻣﻲ دﻳﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻓﻮرا از اﺳﺒﺶ ﭘﻴﺎده ﺷﺪ و ﺑﺪون ﻓﻜﺮ اﻓﺴﺎر اﺳﺐ را‬

‫رﻫﺎ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮف اورﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ؟‬

‫در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي دور ﺷﺪن ﻣﺎدﻳﺎن را ﺷﻨﻴﺪ ‪ .‬ﻣﺪﺗﻲ وﺣﺸﺖ زده دور ﺷﺪن اﺳﺐ را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ وﻟﻲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ روﻳﺶ را ﺑﻪ‬

‫ﺳﻤﺖ آن ﻣﺮد ﻛﺮد و دﻳﺪ اﺻﻼ ذره اي اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻪ دور ﺷﺪن اﺳﺐ ﻧﺪاد ‪ .‬او درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ از ﻟﺒﻪ ﭘﺮت ﮔﺎه ﭘﺎﻳﻴﻦ را ﻧﮕﺎه‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﺴﺮم ‪ ...‬ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ اﻓﺘﺎده اون ﭘﺎﻳﻴﻦ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي وﺣﺸﺖ زده درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺎدﻳﺎن را ﻛﺎﻣﻼ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﻣﺮد اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد رﻓﺖ وﻟﻲ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ از‬

‫ﺑﺎﻻي ﺻﺨﺮه ﭘﺎﻳﻴﻦ را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﺳﺮش ﺑﻪ ﻃﻮر وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﮔﻴﺞ رﻓﺖ ‪ .‬ده ﻫﺎ ﻣﺘﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ اﻣﻮاج ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪا و ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ‬

‫ﺻﺨﺮه اي ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ .‬اﺣﺴﺎس دل ﭘﻴﭽﻪ اي ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺳﺮش ﺑﻪ دوران اﻓﺘﺎد ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ ‪ .‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﺻﺪاي آن ﻣﺮد را ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اوﻧﺎﻫﺎش ‪...‬دﻳﺪﻳﻨﺶ ؟ ﺑﭽﻪ ﺑﻴﭽﺎره ﺳﺮش ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪه ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﻃﻨﺎﺑﻲ را ﻛﻪ آورده ام ﺑﻪ دور ﺧﻮدش ﺑﺒﻨﺪد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺳﺮﮔﻴﭽﻪ اش ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪي ﺑﻮد ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﺿﻌﻒ‬

‫ﺑﺮ او ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و دوﺑﺎره ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻓﻀﺎي ﺑﻲ ﻛﺮان ﺳﺎﺣﻞ و اﻗﻴﺎﻧﻮس ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ‬

‫زﻳﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫اﻳﻦ روش ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﺮد و ﺑﺪون ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ روي آن ﭘﺴﺮﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﭘﺴﺮﻛﻲ را روي ﺑﺮ‬

‫آﻣﺪﮔﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎرﻳﻜﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﺪودا ﺳﻪ ﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ آن ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ‬

‫ﻛﻮﭼﻚ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه از ﺗﻌﺠﺐ ﺧﺸﻜﺶ زد ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ آﻣﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭘﻨﺞ ﻳﺎ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺷﺶ ﺳﺎل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ﭼﻄﻮري اﻓﺘﺎد؟‬

‫آن ﻣﺮد ﺑﺎ ﺗﺎﺳﻒ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ از ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻟﻐﺰﻧﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﻣﻦ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد وﻟﻲ ﻛﻲ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ دﻳﺪم ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻓﺘﺎده ‪ .‬داﺷﺘﻴﻢ دﻧﺒﺎل ﺗﺨﻢ‬

‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن درﻳﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﮔﺸﺘﻴﻢ ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻢ ﻃﻨﺎب آورده ﺑﻮدم ‪ .‬او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻃﻨﺎب را ﮔﺮه ﺑﺰﻧﺪ وﻟﻲ اﻻن ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪه ‪.‬‬

‫ﺻﺪاي ﻣﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ از آﻧﺠﺎ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﭼﻜﺎر ﻛﻨﻢ ؟ ﺟﻮاب زﻧﻢ را ﭼﻪ ﺑﺪﻫﻢ ؟‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﭘﺴﺮك ﻧﺎﻟﻪ اي ﻛﺮد و از درد ﺗﻜﺎﻧﻲ ﺧﻮد و درﺳﺖ ﻟﺒﻪ آن ﺑﺮآﻣﺪﮔﻲ ﺑﺎرﻳﻚ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻣﺮي از ﺗﺮس ﻧﻔﺴﺶ‬

‫ﺑﻨﺪ آﻣﺪ وﻟﻲ در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﭘﺴﺮك دوﺑﺎره ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻛﺎري ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ‪ .‬اﮔﺮ اﺳﺐ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻃﻨﺎب را ﺑﻪ دور ﻛﻤﺮ آن ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ و ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ اﺳﺐ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫او را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ و ﭘﺴﺮك را ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪ وﻟﻲ ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻛﺎر اﻣﻜﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬او ﻫﻢ اﺻﻼ ﺗﻮان آن را ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ وزن آن‬

‫ﻣﺮد را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﭼﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻫﻢ ﭘﺪر و ﻫﻢ ﭘﺴﺮ را ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺸﺪ ‪ .‬ﭘﺲ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮد او‬

‫ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺻﺨﺮه ﺑﺮود و ﭘﺴﺮك را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ ‪ .‬ﺣﺘﻲ از ﺗﺼﻮر اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﻮع ﺑﻪ او دﺳﺖ داد و اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻫﺮ آن‬

‫ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﻴﺎورد ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺪﺗﻲ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ روم ‪ .‬ﻃﻨﺎب را دور ﻛﻤﺮ ﻣﻦ ﺑﺒﻨﺪ ‪ .‬ﺧﻮدم را ﺑﻪ ﭘﺴﺮك ﻣﻲ رﺳﺎﻧﻢ و ﺑﻌﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﺮدوي ﻣﺎ را ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺶ ‪.‬‬

‫ﻣﺮد درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﺎﻟﺘﺎن راﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻳﻚ ﮔﺎو ﻧﺮ ﻗﻮي ﻫﺴﺘﻢ ‪.‬‬

‫و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ اﻧﺠﺎم آﻧﭽﻪ ﻣﺮي ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﺮد ‪ .‬آن ﻣﺮد آﻧﻘﺪر از ﻓﻜﺮ ﻧﺠﺎت ﭘﺴﺮش ذوق زده ﺷﺪه ﻛﻪ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬

‫ﺗﺮس در ﭼﻬﺮه ﻣﺮي ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و او از اﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد وﻟﻲ از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﻫﻢ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻫﺮ آن زاﻧﻮﻫﺎﻳﺶ‬

‫درﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﻜﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻃﻨﺎب دور ﻛﻤﺮش ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ‪ ،‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺒﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎه رﻓﺖ ‪ .‬دﺳﺘﺎن ﻋﺮق ﻛﺮده اش را ﺑﺎ داﻣﻦ ﻟﺒﺎس ﺳﻮارﻛﺎري اش‬

‫ﭘﺎك ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎري ﺑﻮد ﻛﻪ او اﺿﻄﺮاب را در وﺟﻮد ﻣﺮي دﻳﺪ ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻫﻲ‬

‫ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻢ ‪ ...‬آﻳﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻴﺪ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻲ ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اوه ‪ ....‬ﺑﻠﻪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ‪..‬‬

‫ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻧﺎﻟﻪ ي دﻳﮕﺮي ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺮي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻠﻴﻲ ﺧﻮب ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺷﻮد ﺑﻬﺘﺮه ﻋﺠﻠﻪ ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﻨﻈﻮرش از اﻳﻦ ﺣﺮف ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﻮد ﻳﺎ ﺑﻪ آن ﻣﺮد ‪.‬‬

‫اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻧﺒﻮد از ﻣﺮد ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻋﺠﻠﻪ ﻛﻨﺪ ‪ .‬او ﺧﻮدش را آﻣﺎده ﻛﺮد و ﻃﻨﺎب را ﺑﻪ دور ﻛﻤﺮش ﭘﻴﭽﻴﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﭘﺸﺘﺶ را ﺑﻪ آن‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻓﻀﺎي ﺑﺎز ﺑﻲ ﻛﺮان ﻛﺮد و آب دﻫﺎﻧﺶ را ﻣﺤﻜﻢ ﻗﻮرت داد ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﻲ رﻓﺖ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ دﻳﮕﺮ زﻳﺮ‬

‫ﭘﺎﻳﺶ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي آﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻧﮕﺎه ﺳﺮﻳﻌﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت آن ﻣﺮد ﻛﺮد و ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺷﺮع ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ رﻓﺘﻦ از ﭘﺮﺗﮕﺎه ﻛﺮد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ اﺣﺴﺎس‬

‫ﻛﺮد ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻃﻨﺎب ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺧﻮدش را ﻣﻴﺎن زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻛﻤﻜﻲ ﻣﻌﻠﻖ دﻳﺪ ‪ .‬از ﺷﺪت ﺗﺮس و‬

‫وﺣﺸﺖ اﺣﺴﺎس ﺗﻬﻮع ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﻨﺎب ﭼﺴﺒﻴﺪه ﺑﻮد دوﺑﺎره ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺒﻨﺪد ‪.‬‬

‫ﺧﺪا ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻤﻜﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد او ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪ .‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ آن ﭘﺪر و ﭘﺴﺮ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻫﻖ ﻫﻖ‬

‫ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮد ‪ .‬ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ روي ﻇﺮوف ﺳﻔﺎﻟﻲ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﭼﻬﺎر دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﺮود و ﻛﻤﻚ ﺑﻴﺎورد وﻟﻲ ﺧﻮدش اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﻨﺪ ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد ﺗﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭘﺴﺮك ﻧﺎﻟﻪ دﻳﮕﺮي ﻛﺮد ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﻮد و ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‬

‫ﻛﻪ او دارد ﺑﻪ ﻫﻮش ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﭘﺴﺮك ﺑﻪ ﻫﻮش ﻣﻲ آﻣﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﺎد و ﻗﻄﻌﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬اﺻﻼ وﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‬

‫ﻛﻪ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي را ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﺗﻨﻬﺎ اﻣﻴﺪ آن ﭘﺪر و ﭘﺴﺮ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻗﺪرﺗﻲ ﻛﻪ اﺻﻼ ﺳﺮﻣﻨﺸﺎش را ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ از دروﻧﺶ ﺑﻪ او ﻧﻬﻴﺐ زد ‪ .‬ﻣﺮي ﺗﻤﺎم ذﻫﻨﺶ را ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺤﻞ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي‬

‫ﻓﺮود ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﺳﻌﻲ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﭽﻪ را ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﭽﻪ را ‪ ،‬ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﻔﻴﺪش و ﭘﺎﻫﺎي ﻛﻮﭼﻜﺶ را ﻛﻪ‬

‫اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬او ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻧﻪ ﺻﺪا ﻫﺎ ‪ ،‬ﻧﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻧﻪ ﺣﺘﻲ ﺗﺮس ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﻃﻨﺎب را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﻣﺮي ﺑﻪ روي آن ﺑﺮ آﻣﺪﮔﻲ ﻓﺮود آﻣﺪ و در آن ﻟﺤﻈﻪ ﻳﻚ ﭼﻔﺖ ﭼﺸﻢ آﺑﻲ ﻣﺒﻬﻮت را دﻳﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﺎز ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺣﻴﺮت او را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ و ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻛﻦ ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻜﺎن ﺑﺨﻮري ﺗﺎم ‪ .‬ﺗﻮ از آن ﺑﺎﻻ اﻓﺘﺎدي ‪ .‬ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ دﻳﮕﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻤﺎن‬

‫ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺑﻐﻠﺖ ﻛﻨﻢ ﺳﭙﺲ ﭘﺪرت ﻫﺮ دوي ﻣﺎ را ﺑﺎﻻ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ و ﻧﺠﺎت ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻴﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺴﺮك ﺗﻤﺎم ﺣﺮف ﻫﺎي او را ﺷﻨﻴﺪه اﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﺗﻜﺮار ﻧﺒﻮد ‪ .‬او‬

‫ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﺎ آن ﭼﺸﻤﺎن درﺷﺘﺶ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﺎري را ﻛﻪ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ اﻧﺠﺎم دﻫﻲ ؟‬

‫او ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺣﻮاس ﭘﺴﺮك را ﭘﺮت ﻛﻨﺪ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﻣﻲ زد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ او را در ﺑﻐﻞ ﺑﮕﻴﺮد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﺴﺮك ﺑﺎ ﺳﺮ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪.‬‬

‫و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ اش در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻏﺮق در ﺗﻌﺠﺐ و ﺣﺮﻳﺖ ﺑﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﻟﺮد ﺟﻮان ﻫﺴﺘﻴﺪ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬آره ‪.‬‬

‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ دﻳﺪ ﺿﺮﺑﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﭘﺴﺮك ﺧﻮده ﺑﺎﻋﺚ از دﺳﺖ دادن ﺣﻮاﺳﺶ ﻧﺸﺪه ‪ .‬ﻫﻮﺷﻴﺎري ﭘﺴﺮك ﺑﺮاي‬

‫ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻫﻮﻳﺖ او ﮔﻮاه اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻮد ‪ .‬ﭘﺪرش اﺻﻼ او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺮي آن ﻣﺮد ﺑﻴﭽﺎره را ﻣﻘﺼﺮ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻮن‬

‫آﻧﻘﺪر ﺣﻮاﺳﺶ ﭘﺮت ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ او ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ‬

‫ﺧﺸﻢ و ﻏﻀﺐ ﻣﺎﻧﻨﺪ آب ﺟﻮش ﺗﻤﺎم روح و ﺟﺴﻢ آﻳﻦ را ﻣﻲ ﺳﻮزاﻧﺪ ‪ ،‬وﻟﻲ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﺎﺧﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ در اﺻﻞ از‬

‫دﺳﺖ ﺧﻮدش ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﺮي ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺧﻮدش اﻋﺘﺮاف ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻴﺮي ﻛﻪ در ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮي دﻳﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ او ﺻﺪﻣﻪ‬

‫ﺑﺪي زده ‪ .‬وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ را ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮدش ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﻜﺮد ‪.‬‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﻣﺮي ﺑﺮود و ﺑﺮاﻳﺶ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫﺪ ﻛﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ او ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ازدواج ﻛﺮده ﻛﻪ ﭘﺪرش را آزﻣﺎﻳﺶ‬

‫ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻋﻠﺖ ﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻫﻢ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ از ﻛﺸﺸﻲ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‬

‫ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺻﺪاﻗﺖ و رو راﺳﺖ ﺑﻮدﻧﺶ ﻗﺎﻳﻞ اﺳﺖ ‪ .‬وﻟﻲ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﭽﻪ ﻣﺮي‬

‫اﻧﺠﺎم داده ﺣﻖ دﻓﺎع از ﺧﻮدش را ﻧﺪارد ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف دﻫﻜﺪه ﻣﻲ ﺗﺎﺧﺖ و ﻣﺪام ﺑﺎ دروﻧﺶ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻫﻤﺴﺮش‬

‫ﻧﺮود ﻣﺒﺎرزه ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﻣﺮي اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﺶ ﮔﻮش دﻫﺪ وﻟﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺪﻳﺪش ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ‬

‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او ﺑﺮود ﺣﺘﻲ ﻟﺤﻈﻪ اي او را ﺗﺮك ﻧﻜﺮد ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ دﻫﻜﺪه را دور زد و ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﻨﮕﺮ ﮔﺎه ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد آن‬

‫دو ﻣﺮد را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﺪ ‪ ،‬رﻓﺖ ‪ .‬ﺗﻼش ﻛﺮد ﺣﻮاﺳﺶ را ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻜﻨﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﺎﻳﻖ ﻣﺬﻛﻮر رﻓﺖ وﻟﻲ ﺣﻴﺮت‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫زده دﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﻣﺮدﻫﺎ آﻧﺠﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫درﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ در ﻟﻨﮕﺮﮔﺎه ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﻧﻪ ﻣﺮدان ﻣﺎﻫﻲ ﮔﻴﺮ و ﻧﻪ زﻧﺎن ﻛﺎرﮔﺮي ﻛﻪ ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺎ را ﺗﻤﻴﺰ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻧﻪ ﺑﭽﻪ اي ﻛﻪ‬

‫ﺑﺎزي ﻛﻨﺪ و دﻧﺒﺎل ﺻﺪف ﺑﮕﺮدد ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ‪ .‬درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ درﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻤﺎم ﺳﺎﺣﻞ را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ ‪ .‬اول ﺑﻪ ﭼﭗ‬

‫ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ راﺳﺖ ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻨﻈﺮه اي ﻧﻈﺮش را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﻴﺮت و ﺳﭙﺲ ﻛﻨﺠﻜﺎوي اش ﺷﺪ ‪.‬‬

‫در دور دﺳﺖ ﻣﺮدم دﻫﻜﺪه ﺑﻪ ﻃﺮف ﻧﻘﻄﻪ اي در ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻲ دوﻳﺪﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﺻﺪا ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي اﺷﺎره‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﺘﻌﺠﺐ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺒﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف آﻧﻬﺎ ﺗﺎﺧﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪت زﻣﺎن ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﻪ آن ﺟﻤﻌﻴﺖ رﺳﻴﺪ ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ در ﺟﻠﻮﻳﺶ ﺑﻮدﻧﺪ ﺻﺪا ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن دﻳﺪ ﮔﺮوه‬

‫زﻳﺎدي از ﻣﺮدم در ﻧﻘﻄﻪ اي ﻛﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎرﻳﻚ و ﺻﺨﺮه اي ﻣﻲ ﺷﺪ اﻳﺴﺘﺎده اﻧﺪ ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺑﺎﻻي‬

‫ﺳﺮﺷﺎن اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ وﻟﻲ آﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻴﺰي را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ ﭼﻮن ﺻﺨﺮه اي ﺳﺮ ﺑﻪ ﻓﻠﻚ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﺎﻧﻊ او ﺑﻮد ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻨﺠﻜﺎو ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ آن ﻣﺤﻞ رﺳﺎﻧﻴﺪ وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آن ﺻﺨﺮه ﺑﻠﻨﺪ را دور زد و آن ﭼﻪ‬

‫را ﻛﻪ در ﺑﺎﻻي آن ﺑﻮد دﻳﺪ ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﻃﭙﺶ اﻓﺘﺎد ‪ .‬زﻧﻲ از ﻃﻨﺎﺑﻲ آوﻳﺰان ﺑﻮد و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﺧﻮد را روي ﻟﺒﻪ ﺻﺨﺮه‬

‫ﻧﮕﻪ دارد ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﭼﻮن آن زن ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﻣﺮي ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﻳﺪه ﺑﻮد ﺑﺎور ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﺤﺎل ﺑﻮد اﺷﺘﺒﺎه ﻛﻨﺪ ‪ .‬آن ﻟﺒﺎس زرد رﻧﮓ ‪ ....‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺼﻮر‬

‫ﻛﺮد ﻛﻪ آن ﻟﺒﺎس ﭘﺎره ﺷﺪه و ﻣﺮي ﺧﻮن آﻟﻮد ﺑﻪ روي ﺻﺨﺮه ﻫﺎ اﻓﺘﺎده ‪ .‬از ﺗﺼﻮرش دردي در ﺳﻴﻨﻪ ي او ﭘﻴﭽﻴﺪ و ﻧﺎﻟﻪ اي ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﺑﻪ وﺿﻮح ﻳﺎدش ﻣﻲ آﻣﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي از ﺑﻠﻨﺪي ﻣﻲ ﺗﺮﺳﺪ ‪ .‬ﻳﺎد روزي اﻓﺘﺎد ﻛﻪ او را ﺑﻪ روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺮج ﻛﻠﻴﺴﺎ در ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ ﭘﻴﺪا‬

‫ﻛﺮد ‪ .‬ﺗﺮس و وﺣﺸﺘﺶ ﻛﺎﻣﻼ واﻗﻌﻲ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه او اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪ .‬ﺑﺪون ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﺳﺮ اﺳﺐ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و راﻫﻲ را ﻛﻪ آﻣﺪه ﺑﻮد‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ .‬ﺑﻪ اﻣﻴﺪ آﻧﻜﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﻣﺮي ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ اﺻﻼ آن ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ و ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﻜﻨﺪ ‪ .‬وزش ﺑﺎد ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ و‬

‫ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﻲ زد وﻟﻲ ﺑﺪون ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن راه ﺑﻪ اﺳﺒﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮش اﻳﻦ ﺳﻮار ﻛﺎري اﺻﻼ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬اﺻﻼ ﭼﻴﺰي اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻓﻘﻂ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻻي ﺻﺨﺮه ي ﻣﺬﻛﻮر رﺳﻴﺪ و‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮدي را دﻳﺪ ﻛﻪ ﻃﻨﺎﺑﻲ ﺑﻪ دور ﻛﻤﺮش ﺑﺴﺘﻪ ‪ ،‬دوﺑﺎره ﺣﻮاﺳﺶ را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد و ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﺸﻨﻮد و ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ از اﺳﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪ و ﺧﻮدش را ﺑﻪ آن ﻣﺮد رﺳﺎﻧﻴﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد دﻳﺪ ﻛﻪ آن ﻣﺮد داﺷﺖ ﻣﺮي را ﺑﺎﻻ ﻣﻲ‬

‫ﻛﺸﻴﺪ و ﻣﺮي ﻫﻢ ﭼﻴﺰي را ﻣﺤﻜﻢ در ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻳﻚ ﺑﭽﻪ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﺗﺎزه آﻳﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮي ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺗﺮﺳﺶ ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ ﭼﻮن ﺟﺎن ﺑﭽﻪ اي در ﺧﻄﺮ ﺑﻮد ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻼ او را ﻣﺘﻌﺠﺐ‬

‫ﻧﻜﺮد ‪.‬‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ وﻗﻮف ﺑﻪ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎ ﻣﺮي ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺮﺳﻴﺪه ‪ .‬ﺳﭙﺲ دوﻻ ﺷﺪ و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در اﻣﺘﺪاد ﻟﺒﻪ ﺻﺨﺮه‬

‫ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻮﻧﺪ آﻧﻬﺎ را ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬آﻳﻦ ﺻﺪاي ﺷﺎدي و ﭘﻴﺮوزي را ﻛﻪ از ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ ،‬اﺻﻼ ﻧﺸﻨﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﺎزواﻧﺶ را دور او ﺣﻠﻘﻪ ﻛﺮد ﻣﺮي اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر او ﻧﺸﺪ ‪ .‬او ﻣﺮي را ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ اش ﻓﺸﺮد‬

‫و اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻗﻠﺒﺶ ﻣﻤﻠﻮ از ﺷﺎدي و آﺳﻮدﮔﻲ ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮش و ﺑﭽﻪ را ﺑﻪ ﻣﺤﻞ اﻣﻨﻲ ﻛﻪ از آﻧﺠﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ ﺑﺮد‬

‫ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ آﻧﻬﺎ را از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻛﻨﺪ ‪ ،‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ آن ﻣﺮد ﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ آﻣﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ آن ﻣﺮد را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮش ﺑﺮﺳﺪ و ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﻣﺮي رﻓﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ روي زﻣﻴﻦ‬

‫دراز ﻛﺸﻴﺪه و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن آﻳﻦ ﺑﺎ وﺣﺸﺖ رﮔﻪ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﻲ ﺑﻪ روي داﻣﻦ ﻣﺮي دﻳﺪ ‪ ،‬از او ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪه اي ؟‬

‫آن ﻗﺪر ﻧﮕﺮان ﺑﻮد ﻛﻪ ﺻﺪاﻳﺶ ﻧﺎ ﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺸﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻲ ﻧﻮر ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف آﻳﻦ را ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد ‪ ،‬آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﺮ ﻣﺮي ﮔﺬاﺷﺖ و او را ﺑﺎﻻ‬

‫آورد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي داﻣﻨﺖ ﺧﻮﻧﻲ اﺳﺖ ‪ .‬زﺧﻤﻲ ﺷﺪه اي ؟‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او ﻛﺮد ‪ .‬ﺗﺎزه در آن ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ اش ﺑﺎﻻﺧﺮه آﻳﻦ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ،‬ﻧﻪ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮن ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﺎﻣﻼ ﺧﺸﻤﺶ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ او ﺑﻪ آﻧﺠﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ دﻳﺪ ﻣﺮي ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻣﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﭼﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺣﻀﻮر او را درك ﻛﺮده ﺧﻴﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ وﻟﻲ ﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫داﻧﺴﺖ ﻛﻪ او آن ﻗﺪر ﺑﺮاي آن ﭘﺴﺮك ﻧﮕﺮان اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺧﺸﻢ و ﻏﻀﺒﺶ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ اﻳﻦ‬

‫اﻓﻜﺎر ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ را ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬارد و ﺳﻌﻲ ﻛﻨﺪ ﺳﺮ ﻣﻨﺸﺎ آن ﺧﻮن رﻳﺰي را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آن ﻣﺮد ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﭽﻪ ﺧﻮن رﻳﺰي دارد ؟‬

‫او درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﻮدك را ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻲ ﻓﺸﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺳﺮش ﺿﺮﺑﻪ ﺧﻮرده ‪.‬‬

‫ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺗﻤﺎم ﭼﻬﺮه آﻳﻦ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و دوﺑﺎره ﺑﻪ رﮔﻪ ﺧﻮن ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ داﺷﺖ ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺤﻞ زﺧﻢ‬

‫را ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﻳﻜﻲ از ران ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺪ ﺟﻮري ﺑﺮﻳﺪه ﺑﻮد و ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﺷﺪﻳﺪي داﺷﺖ ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ رﻳﺸﻪ درﺧﺘﻲ‬

‫و ﻳﺎ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺷﺒﻴﻪ آن ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮﻳﺪﮔﻲ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي اﻳﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي داري ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﺳﺘﺶ را ﺑﺎ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺗﻜﺎن داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺣﺘﻲ آن را اﺣﺴﺎس ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‬

‫ﻧﻴﺎز ﺑﻪ دﻛﺘﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ وﻟﻲ آﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ وﺿﻮح ﺷﻮك ﻧﺎﺷﻲ از ﺣﺎدﺛﻪ را در ﺻﻮرت ﺑﻲ رﻧﮓ و رو و ﭼﺸﻤﺎن وﺣﺸﺖ زده‬

‫اش ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ او آﻣﺪ و آﻫﺴﺘﻪ او را دوﺑﺎره ﺧﻮاﺑﺎﻧﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﻣﺮي ‪.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ اش ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺣﺮف ﻣﻦ ﮔﻮش ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ؟ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﭘﺎ ﻓﺸﺎري ﻣﺮي ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ آن ﺑﭽﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮدش ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪه ﺑﻮد ﻣﻮﺟﻲ از اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻋﻤﻴﻖ را در ﺳﻴﻨﻪ‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ در آورد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮش ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻌﺠﺐ آور ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎن و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺼﻤﻢ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬زﺧﻢ ﺗﻮ ﻛﺎﻣﻼ ﺟﺪي اﺳﺖ ‪ ،‬ﻋﺰﻳﺰم ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻛﺎري ﺑﺮاي او اﻧﺠﺎم دﻫﻲ ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺮﻳﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﻳﺴﺘﺎد و ﻣﺮي را در ﻣﻴﺎن ﺑﺎزواﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﮔﺎري ﺗﻚ اﺳﺒﻪ اي از ﭘﻴﭻ ﺟﺎده ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﺪ ‪ .‬دو ﻣﺮد از آن ﭘﺎﻳﻴﻦ‬

‫ﭘﺮﻳﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف آﻧﻬﺎ رﻓﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ ﺣﺎل ﺗﺎم ﺧﻮب ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬ﻛﻤﻚ رﺳﻴﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﺮي را ﺟﻮري ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آن ﻣﺮدان را ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ ،‬آﻧﻬﺎ داﺷﺘﻨﺪ ﭘﺴﺮك را در اراﺑﻪ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺮي آﻫﻲ ﻛﺸﻴﺪ و اﺣﺴﺎس ﺿﻌﻒ ﻛﺮد ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ دوﺑﺎره او ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪه ‪ .‬دوﺑﺎره ﻣﻮﺟﻲ از اﺣﺴﺎﺳﺎت‬

‫ﻟﻄﻴﻒ ﺳﻴﻨﻪ آﻳﻦ را ﻓﺸﺮد ‪ .‬ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ آﺷﻔﺘﮕﻲ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي آن ﺗﺮﺳﻲ ﻛﻪ در اﺑﺘﺪا داﺷﺖ ﺗﻌﺎدل و‬

‫آراﻣﺸﺶ را ﻣﺨﺘﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد وﻟﻲ آن ﻗﺪر وﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ از ﺧﻮدش ﻋﻠﺖ را ﺑﭙﺮﺳﺪ ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﻜﻢ ﻣﺮي را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﻮار اﺳﺒﺶ ﺷﺪ و راه ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬در ﺑﻴﻦ راه ﺟﺰ اﻳﻦ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺳﺪ و از ﻣﺮي ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﺪ ﻓﻜﺮ دﻳﮕﺮي ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪ .‬در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﮕﺮان ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭼﻬﺮه ﻣﺮي را زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﺗﻤﺎم ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻣﻮﺟﻲ از ﮔﻨﺎه ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺶ آﻣﺪ‬

‫‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﺮي ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻻ ﻫﺎ او را ﻧﻤﻲ ﺑﺨﺸﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ اﺻﻼ ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮش اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﻨﺪ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮي را ﺑﺮاي اﻳﻦ‬

‫ﻛﻪ از او ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺷﻮد ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺗﻪ دل آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اي ﻛﺎش اﻳﻦ ﻃﻮر ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫**********‬

‫ﻣﺮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺳﺮدرﮔﻤﻲ و ﺣﻴﺮت ﺑﻪ ﮔﭻ ﺑﺮي زﻳﺒﺎي ﺳﻘﻒ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻳﺎدش ﻣﻲ‬

‫آﻣﺪ ‪ ،‬ﺑﺎزوان آﻳﻦ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ درﻫﻢ و ﺑﺮﻫﻢ و ﺑﺮاﻳﺶ ﭼﻬﺮه ﻫﺎ و ﺻﺪا ﻫﺎ از ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻪ ﻳﺎدش آﻣﺪ ﻛﻪ دﻛﺘﺮ ﺑﻌﺪ از ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻣﺎﻳﻊ ﺑﺪ ﻣﺰه اي ﺑﻪ او داد و ﺑﻌﺪ از آن ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎرﻳﻚ ﺷﺪ ‪ .‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﺻﺪاي در اﺗﺎق ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد وﻟﻲ از درد ﻧﻔﺲ در ﺳﻴﻨﻪ اش ﺣﺒﺲ ﺷﺪ ‪ .‬آﻫﻲ ﻛﺸﻴﺪ و دوﺑﺎره ﺑﻪ‬

‫روي ﺑﺎﻟﺶ اﻓﺘﺎد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺗﻮ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫در ﺑﺎز ﺷﺪ و آﻳﻦ ﺑﻪ داﺧﻞ اﺗﺎق آﻣﺪ ‪ .‬ورودش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﻣﺮي ﻣﺘﺸﻨﺞ ﺷﻮد ‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ را اﺻﻼح ﻧﻜﺮده و ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﭼﻬﺮه آﺷﻔﺘﻪ و ﻧﺎﻣﺮﺗﺒﺶ ﻣﺮي را ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻛﻪ آﻳﻦ در ﻛﻨﺎر ﻟﺒﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎه ﺑﻪ او‬

‫ﻛﻤﻚ ﻛﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ زﺧﻢ ﭘﺎﻳﺶ ﺷﺪ ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ درد ﻫﻤﺎن زﺧﻢ اﻻن ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﻲ و ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ او ﺷﺪه وﻟﻲ اﻳﻦ ﻫﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام‬

‫ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺑﺮاي ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ آﻳﻦ و ﺣﻀﻮرش در اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻣﺮي ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ آﻳﻦ ﺑﺮاي ﭼﻪ ﻛﺎري ﺑﻪ آﻧﺠﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ او را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﻟﺒﺎﻧﺶ را ﮔﺰﻳﺪ ‪ .‬آﻳﻦ در ﺳﻜﻮت ﻃﻮل اﺗﺎق را ﻃﻲ ﻛﺮد و در ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺖ و اﻳﺴﺘﺎد ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺎ‬

‫ﺗﻌﺠﺐ او را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﺎراﺣﺖ و ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻣﺮدد ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻪ ﻛﻪ ﺑﻴﺪار ﺷﺪي ‪ .‬ﻣﺪﺗﻲ ﻗﺒﻞ ﻫﻢ آﻣﺪم وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﺧﻮاب ﺑﻮدي ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﻳﻦ ﻗﺪر اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺨﺘﺼﺮ را ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ اﺣﺴﺎﺳﺎت در دروﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﻮش آﻣﺪ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ‬

‫اي ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد آﺷﻔﺘﮕﻲ اش را از دﻳﺪ آﻳﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و‬

‫ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮓ را از روي ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ اش ﺑﺎ دﺳﺘﻲ ﻟﺮزان ﺑﻪ ﻋﻘﺐ زد ‪ .‬ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬ﻧﻮر ﻛﻢ رﻧﮕﻲ‬

‫ﻛﻪ از ﻣﻴﺎن ﭘﺮده ﻫﺎي ﻛﺸﻴﺪه اﺗﺎﻗﺶ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﺣﺎﻛﻲ از آن ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﺮ وﻗﺖ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻗﺪر ﺳﺴﺖ و ﺑﻲ رﻣﻘﻢ ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاﻳﻢ اﻓﺘﺎده ‪ .‬ﺗﺎزه ﻫﻤﻴﻦ اﻻن از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﺪم ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﺗﻜﺎن داد ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺻﻼ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺟﺮاﺣﺘﺖ ﺑﺴﻴﺎر وﺧﻴﻢ ﺑﻮد ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﻼوه ﻣﺨﻠﻮط اﻓﻴﻮﻧﻲ ﻛﻪ دﻛﺘﺮ ﻗﺒﻞ از ﺑﺨﻴﻪ‬

‫زدن زﺧﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ داد ﻫﺮﻛﺴﻲ را ﺧﻮاب آﻟﻮده ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﺳﺘﺶ را ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ زﻳﺮ ﻣﻠﺤﻔﻪ ﺑﺮد و راﻧﺶ را ﻟﻤﺲ ﻛﺮد ‪: .‬‬

‫‪ -‬ﺑﺨﻴﻪ ؟ ﭼﺮا؟ ﻳﻌﻨﻲ اﻳﻦ ﻗﺪر وﺿﻌﻢ ﺧﺮاﺑﻪ ؟‬

‫آﻳﻦ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ‪:‬‬

‫‪ -‬آن ﻗﺪر ﺧﺮاب ﻛﻪ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻲ ‪ .‬دﻛﺘﺮ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻛﺮده ﺑﻪ ﻣﺪت ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ راه ﺑﺮوي و ﻳﺎ ﭼﻴﺰ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺑﻪ‬

‫روي ﭘﺎﻳﺖ ﺑﮕﺬاري ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ؟ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ‪....‬‬

‫آﻳﻦ ﺣﺮﻓﺶ را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد آﻳﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ اﺻﻼح ﻧﻜﺮده و ﺗﻪ رﻳﺸﻲ زﺑﺮ ﺑﻪ روي ﺻﻮرﺗﺶ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺬاب و‬

‫در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻣﻘﺘﺪر اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﭼﻴﺰي در دروﻧﺶ او را ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ آﻳﻦ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻮي رﺧﺘﺨﻮاب ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺑﻢ ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ﻣﻮﺟﻲ از اﺣﺴﺎﺳﺎت وﺟﻮدش را ﺑﻪ ﻟﺮزه در آورد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت دررﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺨﻮاﺑﻲ ‪ .‬دﻛﺘﺮ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ ﻛﻪ زﺧﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮدي ﻛﻨﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻠﻨﺪ‬

‫ﺷﻮي ‪.‬‬

‫و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ دﻟﺖ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻲ ﺑﺮﻣﺖ ‪.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮي از وﺣﺸﺖ ﮔﺸﺎد ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ !‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﺮي ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺗﻤﺎس ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻛﻪ آن ﻗﺪر ﺧﺒﻴﺜﺎﻧﻪ او را ﻣﻮرد ﺳﻮاﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار‬

‫داده ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺪﺗﺮ اﻳﻨﻜﻪ آن اﻋﻤﺎل ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ و ﭘﺴﺖ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺗﺎﺛﻴﺮي ﺑﻪ روي اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺮي ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫﺮ‬

‫ﺑﺎر دﻳﺪن آﻳﻦ دوﺑﺎره ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﻃﭙﺶ ﻣﻲ اﻓﺘﺎد ‪.‬‬

‫اﺧﻢ ﻫﺎي آﻳﻦ در ﻫﻢ رﻓﺖ ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ دارد ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻌﺪ از ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﻳﺮوز ﮔﻔﺘﻲ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮﻳﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي روﻳﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻋﻼﻗﻪ اي ﻧﺪارم در ﻣﻮرد آن ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻦ ﮔﻮش ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻟﺤﻦ آراﻣﺎﻧﻪ ي آﻳﻦ را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد وﻟﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ در آن ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺎره اي ﺟﺰ ﮔﻮش ﻛﺮدن‬

‫ﻧﺪارد ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ دﺳﺖ ﻫﺎﻳﺶ را روي ﮔﻮش ﻫﺎﻳﺶ ﺑﮕﺬارد وﻟﻲ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ آﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‬

‫را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮد ‪.‬‬

‫درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ﻣﺮي ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺳﺎﻛﺖ ﻣﺎﻧﺪ و از آﻧﭽﻪ ﺷﻨﻴﺪ آن ﻗﺪر ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ‬

‫او ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻛﻪ دﻳﺮوز ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪم ‪ .‬اﺻﻼ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻘﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﻲ ﻛﻪ در ﻣﻮرد ﺗﻮ اﻧﺠﺎم‬

‫داده ﺑﻮدم ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﻲ ﻧﺸﺎن دﻫﻢ ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﺎﻣﻼ از دﺳﺖ ﻣﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﻜﺮدم و ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ آن را ﺟﺒﺮان ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ در آﻳﻨﺪه ﺑﻬﺘﺮ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻧﻔﺲ ﻣﺮي ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻨﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﺣﺮف ﻫﺎي آﻳﻦ او را ﻛﺎﻣﻼ ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﻛﺮد وﻟﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺧﻴﻠﻲ ﺻﺮﻳﺢ و ﺟﺪي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ راﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﭘﺲ ﭼﺮا ﻫﻤﺶ ﺧﻮدت را از ﻣﻦ ﻗﺎﻳﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؟ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﺮا‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ‪.‬‬

‫ﺻﻮرت و ﮔﺮدﻧﺶ از ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﺮدن اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﺳﺮخ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮدم را ﻗﺎﻳﻢ ﻛﺮدم ؟ ﺗﻮ را ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ؟ اﺻﻼ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪارد ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم اﻳﻦ ﺣﻖ را ﻧﺪارم ﺑﻪ ﺗﻮ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻢ ﭼﻮن ﺗﻮ اﮔﺮ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻲ دﻳﮕﺮ ﻣﺮا ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﮔﺮﻣﺎي ﭼﺸﻤﺎن آﻳﻦ را اﺣﺴﺎس ﻛﺮد و ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻠﺤﻔﻪ را ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ دور ﺧﻮد ﭘﻴﭽﻴﺪ ‪ .‬ﻧﻤﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ آﻳﻦ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻫﻨﻮز ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و‬

‫ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻧﮕﺬارد آﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻔﻬﻤﺪ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﻣﻴﻞ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ را در دروﻧﺶ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺮﻛﻮب ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮن ﻛﻪ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮدي وﻟﻲ ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﻳﻂ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ‪ ،‬ﭼﻴﺰي را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ ‪ .‬ﺗﻮ آن ﻗﺪر از دﺳﺖ ﭘﺪرت‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻲ و ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪....‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آﻳﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻣﺮگ ﺑﺮادرت ﺧﻮدت را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻗﻠﺒﺖ را ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺪﻫﻲ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ واﻗﻌﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ آﻳﺎ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﻛﺴﻲ را دارم ؟ اﻣﺎ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻣﺎ ‪ ....‬ﺧﻮب ‪ ...‬ﻣﺎ ﺑﺎ‬

‫ﻫﻢ ازدواج ﻛﺮده اﻳﻢ ‪...‬و ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارﻳﻢ و ﺑﺮاي ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ آراﻣﺶ ﺑﻪ وﺟﻮد‬

‫آورﻳﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﻏﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد اﻋﺘﺮاﻓﺎت آﻳﻦ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ او ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺴﻲ را دوﺳﺖ‬

‫داﺷﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ روي ﻗﻠﺒﺶ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ اﺑﺮاز اﺣﺴﺎﺳﺎت را از آﻳﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ دﻗﻴﻘﺎ ﻫﻤﺎن‬

‫ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﺮا ﺣﺎﻻ ﻛﻪ آﻳﻦ دﻳﮕﺮ اﺻﻼ ﺑﺮاﻳﺶ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪارد ‪ ،‬ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي را از او ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ ؟ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ اﺻﻼ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺳﻮال ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي دﻳﮕﺮ آﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ‪: .‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻢ ‪ ،‬آﻳﻦ وﻟﻲ ﺟﻮاب آن را ﻧﺪادي ‪ .‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺗﻮ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻢ ؟‬

‫آﻳﻦ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ اي ﺧﻮرده ﺑﻮد از ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲ ﻛﺮد ﺟﻠﻮي ﻣﺮي ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد و‬

‫ﺑﺪون آن ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او ﺑﻜﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ‪ .‬اﮔﺮ دوﺳﺖ داري اﻳﻦ ﺟﻮري ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ ﻣﻦ ﺷﻮﻫﺮ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ و اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮ داد ‪ .‬از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ زن و ﺷﻮﻫﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻴﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺮدم دﻫﻜﺪه ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻃﺒﻴﻌﻲ و روي روال اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻟﺮد آﻳﻨﺪه اﻳﻦ ﺟﺎ اﻳﻦ را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺪﻫﻜﺎرم ‪ .‬ﺑﺮاﺳﺎس اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺟﺮاﺣﺘﺖ ﺧﻮب ﺷﻮد ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ‬

‫دﻟﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮوي و در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﺑﺤﺜﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ اﻣﺎ آﻳﻦ ﺳﺮﻳﻊ آن ﺟﺎ را ﺗﺮك ﻛﺮد و در را ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺖ ‪ .‬ﺑﺮاي او واﺿﺢ ﺑﻮد ﻛﻪ‬

‫آﻳﻦ ﻣﺼﻤﻢ اﺳﺖ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪ .‬آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اي ﻛﺎش ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺑﺎ آن وﺿﻌﻴﺖ ﻫﻴﭻ‬

‫ﻛﺎري ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻜﻨﺪ ‪ .‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻐﻠﺶ ﻛﻨﺪ و او را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮف و آن ﻃﺮف ﺑﺒﺮد ‪ .‬ﺗﺼﻮر اﻳﻦ‬

‫ﻣﺴﺌﻠﻪ روزﻫﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﺮي را ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﻲ آﻣﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﻪ روز ﺑﻌﺪ وﻗﺘﻲ دﻛﺘﺮ ﮔﻔﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪ ،‬ﻣﺮي آن ﻗﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻛﻤﻚ ﻫﺮﻛﺲ را‬

‫ﻗﺒﻮل ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻫﺮﻛﺲ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪ و ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ را ﻣﺮﺗﺐ‬

‫ﻛﺮد آﻳﻦ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ آﻣﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎت دروﻧﻲ اش ﺑﺠﻨﮕﺪ ‪ .‬آﻳﻦ در آن ﺷﻠﻮار ﺑﺮاق ﺳﻮارﻛﺎري و آن ﭘﻴﺮاﻫﻦ‬

‫ﺳﻔﻴﺪ ﻛﺘﺎﻧﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮش ﺗﻴﭗ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪ .‬ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد از ﺳﻮارﻛﺎري ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺸﺖ ﭼﻮن ﻣﻮﻫﺎي ﺗﻴﺮه اش در اﺛﺮ ﺑﺎد ﺑﻪ‬

‫ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ و ﺻﻮرت اﺷﺮاﻓﻲ اش ﻛﻤﻲ آﻓﺘﺎب ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﺟﺎزه ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري را ﺑﺪﻫﺪ وﻟﻲ ﭼﻬﺮه ي ﻣﺼﻤﻢ آﻳﻦ ﺑﻪ او‬

‫ﮔﻮﺷﺰد ﻛﺮد اﻳﻦ ﻛﺎر ﻓﺎﻳﺪه اي ﻧﺪارد ‪ .‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ در اﺗﺎﻗﺶ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ و ﻳﺎ اﺟﺎزه ﻣﻲ داد ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻐﻠﺶ ﻛﻨﺪ و او را ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ‬

‫ﺑﺒﺮد ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ از ﻗﺒﻞ ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ اي را ﺑﺮاﻳﺶ آﻣﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ اﺟﻤﺎﻟﻲ ﺑﻪ دور و ﺑﺮ اﺗﺎق ﺧﻮاب اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ زﻳﺒﺎﻳﻲ اش ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺷﺒﻴﻪ زﻧﺪان ﺷﺪه ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻓﺮار‬

‫ﻛﺮدن از اﻳﻦ اﺗﺎق اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬از زﻣﺎن وﻗﻮع ﺣﺎدﺛﻪ او ﺑﻪ ﻧﺪرت ﻣﺮي را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‬

‫و اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ زﺣﻤﺎت او ﻧﺒﻮد ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻣﺮي اﻳﻦ ﭼﻨﺪ روز را ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻣﻲ ﮔﺬراﻧﺪ ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻧﮕﺮان ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﺣﺎﻛﻲ از اﻳﻦ ﺑﻮد‬

‫ﻛﻪ اﺻﻼ ﻗﺼﺪ ﻧﺪارد ﻣﺮي را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ او و آﻳﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﻲ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ آﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد ﻣﺮي ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻧﻤﻮد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺣﺎﻛﻲ از ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮن ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻣﻦ آﻣﺪي ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ وﻟﻲ ﺑﻌﺪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮد و رﺳﻤﻲ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم از اﻳﻦ ﻛﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﺷﻮم ‪.‬‬

‫ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﺑﻴﻦ ﺧﻮدش و آﻳﻦ را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺧﻮدش اﻳﻦ ﻃﻮر ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ‪ .‬ﺧﻨﺪه ﻋﺼﺒﻲ ﻣﺨﺘﺼﺮي ﻛﺮد‬

‫و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﺨﺘﺶ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ ﻧﻴﻢ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﻲ ﺷﻮد ؟‬

‫آﻳﻦ ﺑﺪون ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺧﻢ ﺷﺪ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را زﻳﺮ ﺑﺪن ﻣﺮي ﺑﺮد و او را ﻣﻴﺎن ﺑﺎزوان ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪش ﺟﺎي داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺟﻮري ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻗﺪم ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﻋﺮض اﺗﺎق را ﻃﻲ ﻛﺮد و ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺟﻠﻮي آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ رﺳﺎﻧﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﻣﻲ آﻣﺪ ﻛﻪ در آﻏﻮش آﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﻳﻚ ﺑﺎر ﻫﻢ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﻧﮕﺎه ﻧﻜﻨﻨﺪ ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮا او اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻓﻘﻂ ﺑﻨﺎ‬

‫ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ﻛﻪ ﻋﻨﻮان ﻛﺮده ﺑﻮد ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ دﻳﮕﺮان ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ آن دو دﻗﻴﻘﺎ ﻣﺜﻞ زن و ﺷﻮﻫﺮ ﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺮي ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺧﻮدش را ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻖ و رق ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ‬

‫ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﺶ ﭘﻲ ﻧﺒﺮد ‪.‬‬

‫ﻛﻤﻲ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻋﺠﻴﺒﻲ را در ﺑﺮق ﻧﮕﺎﻫﺶ دﻳﺪ اﻣﺎ آﻳﻦ ﻓﻮرا ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬

‫رو ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﺧﺎﻟﻲ از اﺣﺴﺎس ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻻزم داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻗﻄﻌﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮده ‪ .‬ﺗﺼﻮرش ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻨﻮز آﻳﻦ ﺑﻪ او ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻼش دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي اﺳﺎرت‬

‫ﻏﺮور ﻣﺮي ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻤﻜﺶ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮدي اﺷﺖ را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﺘﺸﻜﺮم ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺣﺘﺮام و ﺗﺤﺴﻴﻦ را در ﻟﺤﻦ و ﮔﻔﺘﺎر و ﭼﺸﻤﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺗﻼﺷﻲ‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ را ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﻣﻲ داد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻲ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﻟﺒﺶ را ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻨﺪ ﻛﺘﺎب از ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ‪ .‬ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺨﻮاﻧﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻜﻨﺪ ‪.‬‬

‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ وﻗﺘﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ او ﺧﻮاﻧﺪن و ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻳﺎد ﺑﺪﻫﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ‪ ...‬ﺧﻮدم ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻜﺮش را ﻣﻲ ﻛﺮدم ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺿﻤﻨﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻧﻴﺰ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﻗﺎﻟﻴﭽﻪ ﺳﺒﺰ و ﻫﻠﻮﻳﻲ ﻛﻒ اﺗﺎق ﺧﻮدش را ﺳﺮﮔﺮم ﻛﺮد ‪ .‬ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا‬

‫آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ از او درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ‪ .‬او ﻫﺮ روز راس ﺳﺎﻋﺖ ‪ 3:30‬ﻋﻴﺎدت ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ از ﻣﺮي ﻣﻲ ﻛﺮد و‬

‫درﺳﺖ ده دﻗﻴﻘﻪ در اﺗﺎق ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ده دﻗﻴﻘﻪ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ روز ﺑﺮاي ﻣﺮي ﺑﻮد ‪ .‬آﺧﺮ آﻧﻬﺎ اﺻﻼ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ‬

‫ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎ دﻳﺮوز ﻛﻪ ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺻﺪﻣﻪ زده و ﺑﺎﻋﺚ ﻏﻮﻏﺎ و ﻗﻴﻞ و ﻗﺎل ﺗﻤﺎم ﻣﺮدم‬

‫دﻫﻜﺪه ﺷﺪه ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺮي از ﻧﮕﺎه ﺧﺸﻦ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ او ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ اﮔﺮ او اﺻﻼ ﻧﺠﺎت ﭘﻴﺪا‬

‫ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺴﺨﺮه اﺳﺖ ‪ .‬او ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻗﺪر ﺗﻨﺪ ﺑﺮود و از اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ ﻏﻠﻄﻲ ﺑﻜﻨﺪ وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻋﻠﺘﻲ ﻧﻤﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ آن را ﺑﻪ آﻳﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬او ﺧﻴﻠﻲ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻛﺎرﻫﺎي ﻣﻨﺰل اﺳﺖ ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺣﻖ ﻧﺪارم ﻣﺼﺪع اوﻗﺎﺗﺶ ﺷﻮم ‪.‬‬

‫ﻧﮕﺎه آﻳﻦ ﻃﻮري ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺤﺚ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ را ﻋﻮض ﻛﺮد و‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﻻن ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻛﺘﺎب ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدم ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ آﻳﻦ از آن ﺟﺎ رﻓﺖ ﻣﺮي ﺑﻪ اﻃﺮاف آن اﺗﺎق زﻳﺒﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬ﺧﻮدش از ﻗﺼﺪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از اﺗﺎق ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺎدر آﻳﻦ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﺮده ﺷﻮد ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺎ آن رﻧﮓ ﻫﺎي روﺷﻨﺶ ﻣﺤﻞ دل ﭼﺴﺒﻲ ﺑﻮد ‪ .‬وﻟﻲ ﭘﺮده ﻫﺎي ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه اﺟﺎزه‬

‫ﻧﻤﻲ داد آن ﻃﻮر ﻛﻪ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آن اﺗﺎق ﺷﺎد و دل اﻧﮕﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد رو ﺑﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﭘﺮده ﻫﺎ را ﻛﻨﺎر ﺑﺰن ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻧﺪارم ﺗﻮي ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﺒﻬﻮﺗﺎﻧﻪ ﻣﺮي را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬اﻣﺎ ﻓﻮرا ﻛﺎري را ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد اﻧﺠﺎم داد ‪ .‬آﻓﺘﺎب از ﻣﻴﺎن ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ‬

‫اﺗﺎق ﺑﻪ درون ﺗﺎﺑﻴﺪ و ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﺎ ورود ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ روﺣﺶ ﺑﻪ ﭘﺮواز در آﻣﺪ ‪.‬‬

‫وﻟﻲ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺻﺪاي ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ و ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺎرﺑﺎرا را از ﻣﻴﺎن ﭼﻬﺎرﭼﻮب در ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﭼﻜﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮاﭘﺎ ﻣﺘﺸﻨﺞ ﺷﺪ و ﺧﻴﻠﻲ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺮو ﺑﺎﻻ و ﺷﺎﻟﻢ را ﺑﻴﺎور ‪.‬‬

‫ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﺟﻮان ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺣﺎﻛﻲ از ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻴﺪ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ؟‬

‫ﻫﺮ روز ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ﻣﺮي ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮ از اﻳﻦ ﻛﻪ اﻧﺘﺨﺎب او ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ‬

‫ﺷﺨﺼﻲ اش درﺳﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺎرﺑﺎرا از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻧﻈﺮش را در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﻗﺒﻮل ﻧﻜﺮد ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ اﺳﺖ ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ داد ﺑﺎرﺑﺎرا ﻋﻘﺪه‬

‫دﻟﺶ را ﺳﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺑﻲ ﭼﺎره ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ اﻻن ﻛﻪ دارم ﻛﻢ ﻛﻢ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﻮم ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺨﻮرم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ ﺗﺎ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﮕﺮان ﺑﻮد از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ دوﺳﺖ ﻧﺪارم در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ ‪.‬‬

‫اﺑﺮوﻫﺎي ﻣﺸﻜﻲ ﺑﺎرﺑﺎرا از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﭙﺲ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ و ﻛﻨﺎر ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﻣﺮي اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﺟﺮات ﻣﻲ ﻛﻨﻲ از دﺳﺘﻮرات ﭘﺴﺮداﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻛﻨﻲ ؟‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﻮاب دﻧﺪان ﺷﻜﻨﻲ را ﻛﻪ آﻣﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺪﻫﺪ ‪ ،‬ﺧﻮد ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ از آﺳﺘﺎﻧﻪ در ورودي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎرﺑﺎرا از اﻳﻦ ﻛﻪ از ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻦ دﻓﺎع ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻣﺘﺸﻜﺮم وﻟﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ اﺳﺘﺜﻨﺎ ﻗﺎﻳﻞ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺷﻮﻳﻢ ‪ .‬ﻣﺮي ﻫﺮ وﻗﺖ ﻛﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮده ﻫﺎ را ﺧﻮدش ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ رو ﺑﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ‪.....‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم دﺳﺘﺶ را ﻛﻪ اﺛﺮ ﮔﺬر زﻣﺎن ﺑﻪ روي آن دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ﻧﺪارد ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮدي اش ﻻزم اﺳﺖ در اﺧﺘﻴﺎر ﺑﮕﻴﺮد ‪ .‬او آن ﻗﺪر ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻛﺮده ﻛﻪ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي اﻓﺮاد دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﺮ ﻣﺸﻖ و اﻟﮕﻮ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺖ ﻫﺎﻳﺶ را ﭘﺸﺖ ﻛﻤﺮش ﻗﻼب ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﭘﺴﺮداﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺷﻤﺎ را ﻧﺎراﺣﺖ ﻛﻨﻢ ﺣﺎﻻ اﮔﺮ اﺟﺎزه ﻣﻲ دﻫﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﺗﺪارﻛﺎت ﺷﺎم‬

‫ﺑﺮوم ‪.‬‬

‫او ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻴﺎﻧﺪازد اﺗﺎق را ﺗﺮك ﻛﺮد ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺸﺘﻲ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺎم در‬

‫ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﻫﺎي رﺳﻤﻲ ﺳﻔﺖ و اﻧﻌﻄﺎف ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ اﻧﺪﺧﺖ ‪ .‬ﭘﻴﺮﻣﺮد داﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺣﺮف ﻣﻲ زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ اﺗﺎق ﻧﻴﺎﻣﺪه ام‬

‫و ﺑﺎ ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ روي ﺷﻮﻣﻴﻨﻪ ‪ ،‬ﻣﺒﻠﻤﺎن و ﻗﺎﻟﻲ ﻫﺎي ﻛﻒ اﺗﺎق ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ از ﭘﺮﺳﻴﺪن ﺳﻮاﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ذﻫﻨﺶ رﺳﻴﺪ ﺧﻮدداري ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ﭼﺮا ؟‬

‫او ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ آن ﻗﺪر ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي ﻓﻜﺮ ﻛﺮد اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﺶ را ﻧﻤﻲ دﻫﺪ ﺳﭙﺲ در‬

‫ﻣﻴﺎن ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت ﻣﺮي ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش را‬

‫ﺑﮕﻴﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ اﺗﺎق را ﻫﻤﺴﺮم ﻣﺪت ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮﮔﺶ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد آﻳﺎ آﻣﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ اﺗﺎق ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه زﺧﻢ ﻫﺎي ﻛﻬﻨﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد دوﺑﺎره ﺳﺮ ﺑﺎز ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺎﻟﻜﻮم اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ آﻳﻦ او از دﻧﻴﺎ رﻓﺖ ‪ .‬ﺣﺘﻲ در ان زﻣﺎن ﻫﻢ ﻣﻦ ﮔﺎه ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺮاي ﻳﺎد آوري ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﻴﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ اﺗﺎق ﻣﻲ‬

‫آﻣﺪم اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﺴﺮﻣﺎن ﻣﺎﻟﻜﻮم ‪....‬‬

‫ﺑﺎ ﻳﺎد آوري ﻏﻢ و اﻧﺪوه از دﺳﺖ دادن آﺧﺮﻳﻦ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ آن ﻳﻚ ﺗﺼﺎدف ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ اﻣﺎ از آن روز ﺷﺎدي و ﺧﻨﺪه از اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ! ﺗﻌﺠﺒﻲ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﭼﺮا آﻳﻦ آن ﻗﺪر ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪه و ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ آﻳﻦ ﭼﻪ ؟ او ﻫﻢ ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ ‪ .‬ﺷﻤﺎ وﻇﻴﻔﻪ داﺷﺘﻴﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻋﺎدي ﺧﻮدﺗﺎن اداﻣﻪ دﻫﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺳﺮش ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺮگ آن دو ﻧﻔﺮ ﻛﻪ از ﻫﻤﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ در دﻧﻴﺎ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ آﻳﻦ ﺑﻮد ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﭼﻴﺰي ﻧﺪارم ﻛﻪ ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﻢ ‪.‬‬

‫ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زدن از ﭼﻬﺎرﭼﻮب در ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﺮي ﺑﻪ آن ﺳﻮ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد آﻳﻦ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﭘﻴﺮاﻫﻦ‬

‫ﻛﺘﺎﻧﻲ اش ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﺪرش ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺪون ﻛﻠﻤﻪ اي ﺣﺮف وارد اﺗﺎق ﺷﺪ و ﻛﺘﺎب ﻫﺎ را ﺑﺎ‬

‫دﻗﺖ و ﺧﻴﻠﻲ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ روي ﻣﻴﺰي ﻛﻪ ﭘﺪرش دﺳﺖ ﻫﺎﻳﺶ را روي آن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻗﺮار داد ‪ .‬دو ﻣﺮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ‬

‫ﻛﺮدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ آﻳﻦ رﻓﺖ ‪ .‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ از ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﭘﺴﺮش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ رﻧﮓ ﺑﺎﺧﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ آﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬اﺻﻼ ﺟﺎي ﻫﻴﭻ ﺗﻌﺠﺒﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﭼﺮا او ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺴﻲ را‬

‫دوﺳﺖ ﺑﺪارد ‪ .‬او اﺻﻼ ﻋﺸﻘﻲ در زﻧﺪﮔﻲ اش درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ ‪ .‬ﺳﻮﮔﻮاري ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار‬

‫داده ﺑﻮد و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﺘﺎﺳﻒ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ وﻟﻲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ دوﺑﺎره ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اول در آورد ؟‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ او و آﻳﻦ ‪ ،‬ﻗﻠﺒﺶ ﺑﺮاي او ﺑﻪ درد آﻣﺪ ‪ .‬ﺑﺮاي ﻛﺎﺳﺘﻲ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮده ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺷﻮد ‪ .‬او‬

‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺪر ﺷﻮﻫﺮش رو ﻛﺮد و ﺑﺎ وﺟﻮد آن ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﭘﻴﺮﻣﺮد دﻟﭽﺴﺐ ﻧﺒﺎﺷﺪ در‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دﻓﺎع از ﺷﻮﻫﺮش ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎز داﺷﺖ ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮد ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ اﻳﻦ روش را اداﻣﻪ دﻫﻴﺪ ﻳﺎ‬

‫ﻧﻪ ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ‪.‬‬

‫در ﻣﻴﺎن ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺮي ﻣﺎﻟﻜﻮم او را ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﻜﺮد وﻟﻲ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻳﻚ زﻣﺎﻧﻲ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻛﺎﻣﻼ درﺳﺖ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻧﻪ ‪ .‬او ﺣﺎﻻ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻣﺮدي ﺷﺪه و دﻳﮕﺮ ﻧﻪ اﺣﺘﻴﺎج دارد و ﻧﻪ‬

‫دوﺳﺖ دارد ﻛﻪ ﻣﻦ در ﻛﺎرﻫﺎﻳﺶ دﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﺳﺎﻟﻴﺎن دراز و درد و رﻧﺞ ﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺧﺸﻜﻲ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺳﻌﻲ داري ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ و ﺑﻪ اﺣﺘﺮام آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺑﭽﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﺮدم ﻣﺎ اﻧﺠﺎم دادي اﺟﺎزه ﻣﻲ دﻫﻢ در‬

‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع دﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف در راه اﻓﺘﺎد و ﻣﺮي ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺳﻜﻮت ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ان ﻛﻪ ﺣﻖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﻣﺴﺎﺋﻞ‬

‫ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ آﻳﻦ دﺧﺎﻟﺖ ﻛﺮده ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ دﻳﺪ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ در آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮد و ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺗﻮ ﺑﻮد ﻋﺰﻳﺰم ‪ .‬ﺷﺠﺎع ‪ ،‬ﺑﺎ ﺟﺮات و ﺻﺎدق ‪ .‬وﻟﻲ از اﻳﻦ دﻧﻴﺎ رﻓﺖ و ﻣﺎ ﻣﺮدان ﺳﺮﺳﺨﺖ و ﻟﺠﻮج را ﺑﻪ‬

‫اﻣﺎن ﺧﻮدﻣﺎن رﻫﺎ ﻛﺮد ‪ .‬دﻳﮕﺮ اﻻن ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺷﺪه ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ رﻓﺖ و ﻣﺮي را ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ ﺳﺮد و ﺗﻬﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن از ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ داﺧﻞ اﺗﺎق ﻣﻲ ﺗﺎﺑﻴﺪ و‬

‫ﭘﺮﻧﺪه ﻫﺎ در آﺳﻤﺎن آﺑﻲ ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و آواز ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ روي ﻗﺎﻟﻲ ﻛﻒ اﺗﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ آن ﻫﺎ و ﺑﻪ آزادﻳﺸﺎن ﻏﺒﻄﻪ ﻣﻲ ﺧﻮرد ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ اﮔﺮ او ﻧﻴﺰ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺮواز ﻛﻨﺪ و از ﻏﻢ و ﻏﺼﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ‬

‫ﺑﮕﻴﺮد !‬

‫ﻓﺼﻞ دﻫﻢ‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪ رﻧﮕﺶ را در ﻋﺮض ﭼﺮاﮔﺎه ﻣﻲ دواﻧﺪ ‪ .‬از روزي ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪ ﭘﺪرش ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ او را ﺑﺮاي ﻣﺮگ ﺑﺮادرش‬

‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﻓﻮت ﻣﺎدرش ﻫﻢ ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺧﻮدش را ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ ﻣﺮگ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ از دردي ﻛﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ درﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻨﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد رﻫﺎﻳﻲ ﻳﺎﺑﺪ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﭘﺪرش ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺣﻖ‬

‫ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل ﻫﻨﻮز دل ﺷﻜﺴﺘﻪ و ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬وﻟﻲ ﺑﺮاﻳﺶ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن درﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ‬

‫ﺑﻮد ‪ .‬دو ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻧﺪ آﻳﻦ ﺷﺪﻳﺪا در ﻻك ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮو ﺑﺮود ﻳﻜﻲ اﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﺪرش او را اﺻﻼ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﻧﻤﻲ داد و‬

‫دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ وي ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺎدرش را ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻫﻢ ﭼﻮن دردي ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺮ ﻗﻠﺒﺶ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫اﺳﺒﺶ ﺑﺎ ﺧﺮﺳﻨﺪي ﺑﻪ اﺻﺮار او ﺑﺮاي ﺗﺎﺧﺘﻦ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن داد ‪ .‬ﻫﺮوﻗﺖ دﻳﮕﺮي ﺑﻮد آﻳﻦ از اﻳﻦ ﻛﻪ آن ﺣﻴﻮان را ﺑﻴﺸﺘﺮ از‬

‫آﻧﭽﻪ وي ﻣﻲ ﭘﻨﺪاﺷﺖ ﻗﻮي و ﺑﺎﻫﻮش اﺳﺖ اﺣﺴﺎس ﻏﺮور و رﺿﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬او ﻫﻨﻮز داﺷﺖ اﻳﻦ اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪ را آﻣﻮزش ﻣﻲ‬

‫داد و اﺣﺴﺎس ﻣﻴﻜﺮد اﮔﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر اداﻣﻪ دﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن ﺑﻪ او ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺑﺎﻟﺘﺎزار اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ او ﺑﻪ اﺳﺐ ﻫﺎ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد وﻗﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻟﺶ ﻣﺮي را ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻣﻲ ﺑﺮد ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﻃﻮر ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ دﺳﺘﻮر داده ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ از روز ﻛﻪ ﻣﺮي ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ داﺷﺖ او را ﺧﺒﺮ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ اﻳﻦ‬

‫ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻧﻮع ﺑﺎزي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻤﻮده ﺑﻮد و ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﺎ وﻓﺎداري از دﺳﺘﻮرات آﻳﻦ ﭘﻴﺮوي ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ آﻳﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺗﺎ ﻛﻨﻮن ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ او و ﻫﻤﺴﺮش ﭘﻲ ﺑﺮده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮي ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد او را ﺑﺮاي ﺑﺮﻗﺮاري ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ رد ﻛﺮده ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد و ﺗﺮﺣﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از اﻋﺘﺮاﻓﺎت‬

‫ﭘﺪرش در ﭼﺸﻤﺎن او ﻣﻲ دﻳﺪ اﺻﻼ ﺑﺮاﻳﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺒﻮد ‪ .‬او از ﻣﺮي دﻟﺴﻮزي ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻳﻚ ﻣﺮد ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎت و اﻣﻴﺎل ﻣﺮداﻧﻪ ‪ .‬او اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﺑﻪ دﻟﺴﻮزي ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬دﻳﺮوز اﺻﻼ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي‬

‫دﻟﺴﻮزاﻧﻪ ﻣﺮي ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﺷﺎم او را ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﻣﻲ ﺑﺮد ﻟﺤﻈﻪ اي در آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮد و‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪا ﺑﺲ ﻛﻦ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ؟‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻪ ﺣﺎﻻ و ﻧﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ دﻳﮕﺮ دﻟﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻃﻮري ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﭽﻪ اي ﻫﺴﺘﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮخ ﺷﺪ و ﺑﻪ دﻛﻤﻪ ﻫﺎي ﭘﻴﺮاﻫﻦ آﻳﻦ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻜﺮي ﺑﻜﻨﻲ ؟ ﻣﻦ اﺻﻼ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻣﺘﺎﺳﻒ ﻧﻴﺴﺘﻢ ‪ ،‬آﻳﻦ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺣﺼﺎر دور ﻗﻠﺒﺖ‬

‫ﻛﺸﻴﺪه اي ﻛﻪ از ﻫﺮﻛﺲ و ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻣﺤﺎﻓﻈﺘﺖ ﻛﻨﺪ ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺣﺘﻲ در ﻓﻜﺮم ﻫﻢ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺤﺒﺖ آﻣﻴﺰم را ﻧﺜﺎر ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ او از روي ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ اﻳﻦ ﺣﺮف را ﻣﻲ زﻧﺪ وﻟﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻢ واﻗﻒ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ و ﺧﺸﻢ ﺧﻮد او‬

‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﻣﺮي اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را از او درﻳﻎ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ راﺿﻲ اﺳﺖ ‪ .‬ﺳﺎﻟﻴﺎن درازي ﺑﻮد ﻛﻪ او ﻧﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﻛﺴﻲ‬

‫ﺑﺮاﻳﺶ دﻟﺴﻮزي ﻛﻨﺪ و ﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ اﺻﻼ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻗﺒﻮل ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬آﻳﻦ اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ذره اي ﺿﻌﻒ از ﺧﻮدش‬

‫ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ‪ .‬او ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺪﻫﻜﺎر ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺳﻜﻮت ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﺮي ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﺪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را در اﺗﺎق ﺧﻮدش ﺻﺮف ﻛﻨﺪ ‪ .‬آﻳﻦ‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ او ﺻﺪﻣﻪ زده ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ﻛﺮد ‪ .‬وﻟﻲ ﺧﻮب او ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﺷﻜﻨﻨﺪه دروﻧﺶ‬

‫را در ﻣﻌﺮض دﻳﺪ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﮕﺬارد ‪ .‬ﺳﺎﻟﻴﺎن درازي را ﺻﺮف ﻛﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ از ﺧﻮدش در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮ ﺻﺪﻣﻪ اي ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫**********‬

‫ﻣﺮي ﻛﺘﺎﺑﻲ در دﺳﺖ ﺑﻲ ﻫﺪف ﺑﻪ روي ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ دراز ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﻪ اﺻﺮار ﭘﺪرﺷﻮﻫﺮش ﺑﻪ آﻳﻦ اﺟﺎزه داد او را ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ‬

‫ﺑﻴﺎورد ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ وﭼﻮد ﻫﻴﭻ ﻛﺠﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از اﻓﻜﺎر ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪش ﻓﺮار ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺣﺮف ﻫﺎي ﭘﺮﻳﺮوز آﻳﻦ دوﺑﺎره ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد او‬

‫اﺻﻼ ﻋﻼﻗﻪ اي ﻧﺪارد ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻗﻠﺒﺶ راه ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺑﺎ ورودش ﺑﻪ اﺗﺎق ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮي را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد و او از اﻳﻦ اﻣﺮ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﺳﭙﺎﺳﮕﺬار ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪ ،‬اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﻣﺎدر ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺮاي ﻣﻼﻗﺎت ﺷﻤﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﺸﺴﺖ اﮔﺮﭼﻪ ﻫﻨﻮز ﻗﺎدر ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﻧﺒﻮد وﻟﻲ ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ دﻳﮕﺮ ﻣﺜﻞ اواﻳﻞ دردﻧﺎك ﻧﺒﻮدﻧﺪ ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﮕﻮ ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺸﺶ ﺗﺎ ﺑﻨﺎﮔﻮﺷﺶ ﺑﺎز ﺑﻮد ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺑﺎ زﻧﻲ ﻛﻪ ﻟﺒﺎس ﺳﺎده اي‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد وارد ﺷﺪ و ﺧﻴﻠﻲ رﺳﻤﻲ ورود او را اﻋﻼم ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻢ اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ و ﺗﺎم ﺟﻮان ‪ ،‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪.‬‬

‫اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﻟﺒﺎس ﺗﻤﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ رﻓﻮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ ‪ .‬ﺑﭽﻪ اي ﻫﻢ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﻪ داﻣﻨﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﺗﻤﻴﺰ و‬

‫ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪ .‬ﭘﺴﺮك دزدﻛﻲ از ﭘﺸﺖ داﻣﻦ ﻣﺎدرش ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ آن ﺣﺎدﺛﻪ ﻧﺎﮔﻮار ﺗﺎﺛﻴﺮي ﺑﻪ وي‬

‫ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ‪ . .‬ﻟﭗ ﻫﺎي ﺳﺮخ و ﮔﺮدش ﺣﺎﻛﻲ از ﺳﻼﻣﺘﻲ اش ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ اي ﺧﻴﺮه ﺑﻪ ﻣﺮي و اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي رو ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻢ اﺳﻤﻴﺖ ﻟﻄﻒ ﻛﺮدﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ آوردﻳﺪ ‪.‬‬

‫اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺗﻮاﺿﻌﻲ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻴﺪ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ را ﻧﺸﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ ‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﺸﺴﺖ و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ دور ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﭘﺴﺮش ﺣﻠﻘﻪ ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺘﺮام و ﻛﻤﻲ اﺿﻄﺮاب را در ﻟﺤﻦ‬

‫ﺻﺪاي او ﺣﺲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ آﻣﺪم ﭼﻮن ﺧﻮدم ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ‪ ....‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪ ....‬ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﺑﺮاي ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ و‬

‫ﭘﺴﺮم اﻧﺠﺎم دادﻳﺪ از ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارم ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻦ و ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮدم دﻫﻜﺪه از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻟﺮد آﻳﻦ ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻤﺴﺮ ﺷﺠﺎع و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ‬

‫ﺑﺮاي ﺧﻮدش اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻨﺪ ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ و ﭘﺮ ﺛﻤﺮه اي ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﻪ زودي‬

‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎﻳﻴﻨﺪ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﭘﺴﺮش را ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ در ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد اﻓﻜﺎر ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ را از ذﻫﻨﺶ دور ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻣﺎ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺷﻤﺎ آﺳﻴﺐ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ و در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺻﺪﻣﻪ ﻫﻢ دﻳﺪﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺘﺸﻜﺮم ‪ ،‬آﺳﻴﺐ ﺟﺪي ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوه اﻻن ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻬﺘﺮم ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ اﻣﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺒﺤﺖ ﻛﻨﺪ ﻣﺮي رو ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻛﻪ در ﻫﻤﺎن دور و ﺑﺮ ﺑﻮد ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻪ آﺷﭙﺰ ﺑﮕﻮ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭼﺎي درﺳﺖ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﺗﺎق را ﺗﺮك ﻛﺮد اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬زﺣﻤﺖ ﻧﻜﺸﻴﺪ ‪ ،‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪ .‬ﻣﻦ و ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻓﻘﻂ آﻣﺪه ﺑﻮدﻳﻢ از ﺷﻤﺎ ﺗﺸﻜﺮ ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ او اﺷﺎره ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ ‪ .‬ﺗﻌﺎرف ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻣﻦ واﻗﻌﺎ از ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮم ‪ .‬راﺳﺘﺶ ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺘﻢ ﺑﺎ زن ﻫﺎي دﻫﻜﺪه آﺷﻨﺎ‬

‫ﺷﻮم وﻟﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ راه ﺑﺮوم ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺮاي ﺻﺮف ﭼﺎي ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ از ﺷﻤﺎ ﻣﻤﻨﻮن ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ در ﭼﺸﻤﺎن اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﻣﻮج ﻣﻲ زد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻢ ‪ .‬آﺧﺮ اﺻﻼ درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ از آﺳﺘﺎﻧﻪ در اﺗﺎق ﺻﺪاي ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﻮر ﺷﻨﻴﺪه ﺷﻮد ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﻊ ﺧﺎﻧﻢ اﺳﻤﻴﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﺻﺮف ﭼﺎي ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ‪ .‬ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ و ﺑﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻨﺎر ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﻧﺸﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﭘﺪر ﺷﻮﻫﺮش ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ ‪ .‬ﭘﻴﺮﻣﺮد در ﻃﻮر ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻓﺮق ﻛﺮده ﺑﻮد اﻏﻠﺐ ﭘﻴﺶ او ﻣﻲ‬

‫آﻣﺪ و ﭼﺎي ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ را در ﻛﻨﺎر او ﺻﺮف ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ زﻳﺎد ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺣﻀﻮرش ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ ﻛﻢ ﻛﻢ‬

‫دارد ﻣﺮي را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻀﻮي از ﺧﺎﻧﻮاده ﻗﺒﻮل ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺟﻠﻮي ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺗﻮاﺿﻊ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﻪ او اﺷﺎره ﻛﺮد ﻛﻪ ﺳﺮﺟﺎﻳﺶ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻨﺸﻴﻦ ‪ .‬ﺑﻨﺸﻴﻦ ‪.‬‬

‫او ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن آﻗﺎي ﺟﻮاﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﺷﺪ ؟‬

‫ﭘﺴﺮك ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻟﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ و وﺳﻮاس ﺗﻤﺎم ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻛﺎﻣﻼ ﺟﺪي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻧﮕﺎﻫﻲ از‬

‫روي ﻛﻨﺠﻜﺎوي اﻧﺪاﺧﺖ ‪.‬ﻣﺮي ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ي ﺧﻮد از ﻟﺤﻦ ﭘﺮ ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺪر آﻳﻦ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﭘﺴﺮك اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ و ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﻴﻨﻲ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد وارد اﺗﺎق ﺷﺪﻧﺪ ‪ .‬آن ﻣﺮد ﺳﻴﻨﻲ را ﺑﻪ روي ﻣﻴﺰ ﻛﻮﺗﺎه‬

‫ﺟﻠﻮي ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺸﻜﺮم ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ‪.‬‬

‫و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﺨﺪم ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬از ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﭼﺎرﻟﺰ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﭼﺎي رﻳﺨﺖ ‪ .‬او ﺣﺎﻻ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﭼﺎﻳﺶ را ﺑﺎ ﺷﻴﺮ و ﺳﻪ ﻗﺎﺷﻖ ﺷﻜﺮ ﻣﻲ ﺧﻮرد ‪ .‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ ﺑﺎ‬

‫ﺳﺮ از او ﺗﺸﻜﺮ ﻛﺮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻓﻨﺠﺎﻧﻲ ﭼﺎي ﺑﺮاي اﻣﺎ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﭘﺴﺮك ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺮاي او ﻧﺼﻒ ﻗﺎﺷﻖ ﭼﺎي و ﻧﺼﻒ ﺷﻴﺮ‬

‫رﻳﺨﺖ ‪ .‬ﻋﻼﻗﻪ واﻓﺮ ﺗﺎم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻛﻴﻚ ﻫﺎ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻳﻜﻲ از ﺑﺸﻘﺎب ﻫﺎي ﭼﻴﻨﻲ زﻳﺒﺎ را ﺑﺮداﺷﺖ و در‬

‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺗﺎم ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮاﻳﺶ ﻳﻚ ﺗﻜﻪ ﻛﻴﻚ ﺑﮕﺬارم ؟‬

‫اﻣﺎ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ داد وﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺗﻜﻪ ‪.‬‬

‫ﭘﺴﺮك اﺻﻼ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺸﺪ وﻟﻲ اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﻫﻢ ﻧﻜﺮد ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮي اﻳﻦ ﻣﺎدر و ﭘﺴﺮ را ﻣﻲ دﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﻣﻲ‬

‫ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬اﻳﻦ زن ﺑﭽﻪ اش را ﺑﺮاﺳﺎس ﻳﻚ ﺳﺮي اﺻﻮل ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ آﺷﻨﺎﻳﻲ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ و‬

‫از اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺎ اﻓﺮاد دﻳﮕﺮ دﻫﻜﺪه ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﺷﻮد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ زود ﺗﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ راه ﺑﺮود ﺷﺎﻳﺪ از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬

‫وﻇﺎﻳﻔﺶ در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﺪودي او را راﺿﻲ و ﺳﺮﮔﺮم ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ ﺣﺪودي وي را ﻣﺸﻐﻮل ﻛﻨﺪ ﺗﺎ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ازدواج ﻧﺎﻣﻮﻓﻘﺶ زﻳﺎد ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺪاي ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺗﻤﺎم اﻓﻜﺎر ﻣﺮي را ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﻟﺮزش دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ ﻓﻨﺠﺎن‬

‫و ﻧﻌﻠﺒﻜﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮردﻧﺪ و ﺻﺪا ﻣﻲ دادﻧﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد آﻳﻦ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﺻﻨﺪﻟﻲ اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي آن ﻗﺪر ﺣﻮاﺳﺶ ﭘﺮت ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ورود او ﻧﺸﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ آﻣﺪه ﺗﺎ او را ﺑﺮاي ﺧﻮاب ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدش ﺑﺒﺮد ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﻣﺘﻨﺎع ﻣﺮي از ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪن ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺮف‬

‫ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻫﻢ او را از اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻔﺶ ﺑﺎز ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬اﻇﻬﺎرات ﺳﺮدش ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ دﻟﺴﻮزي ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﺪارد ﻣﺮي را‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ و ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﺷﺪ وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ زود ﻣﺎﺳﻚ ﻃﻌﻨﻪ آﻣﻴﺰش را ﺑﻪ ﭼﻬﺮه‬

‫زد و ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ ‪ .‬ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮم ؟‬

‫آﻣﺪن ﻣﻬﻤﺎن ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ را در اﻳﻦ روز ﺑﻪ ﺧﺼﻮص اﻧﺪﻛﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ زود ﺑﺮ اﻋﺼﺎﺑﺶ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد آﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺮان اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺒﺎدا دﻳﺮ ﺑﻪ اﺻﻄﺒﻞ ﺑﺮﺳﺪ ‪ .‬او ﻓﻘﻂ‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ وﻇﻴﻔﻪ اش را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ و اﺻﻼ ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻘﺪر رواﺑﻄﺸﺎن ﺗﻴﺮه و ﺳﺮد اﺳﺖ ‪.‬‬

‫اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺟﻠﻮي آﻳﻦ ﺗﻮاﺿﻊ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﺮد ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺳﺮد و ﺑﻲ روح ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻨﺸﻴﻦ ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﭘﺴﺮك ﺳﺎﻟﻢ اﺳﺖ ‪ .‬ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﺪﻣﻪ ﻧﺪﻳﺪه ‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﺑﺮ ﻟﺒﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﻮرا آن ﺟﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ ‪ .‬وﻟﻲ ادب ﺣﻜﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻟﺮد‬

‫ﺑﺰرگ ﭼﻨﺪ ﻛﻠﻤﻪ اي ﻣﺘﻮاﺿﻌﺎﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل آﻣﺪم ﺗﺎ ﺑﺎﻧﻮي ﺷﻤﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻢ ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﻳﺸﺎن و ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻴﻢ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ آﻣﺪه اﻧﺪ ‪ .‬اﮔﺮ اﻳﺸﺎن ﻧﺒﻮدﻧﺪ ‪....‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد ‪ .‬ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد اداﻣﻪ دﻫﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﺣﺮﻓﺶ را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺻﻼ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ را ﺑﺰﻧﻲ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬اﺻﻼ از روي ﭼﻬﺮه اش ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﭼﻴﺰي ﻓﻬﻤﻴﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ اﻣﺎ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬از ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري ﺷﻤﺎ ﻣﺘﺸﻜﺮم ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ اﺳﻤﻴﺖ وﻟﻲ اﻳﻦ ﻫﺎ را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮم ﺑﺎ ﻣﻴﻞ ﺑﺎﻃﻨﻲ ﺧﻮدش اﻳﻦ ﻛﺎر را‬

‫اﻧﺠﺎم داد ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻴﭻ دﺧﺎﻟﺘﻲ در اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي دﻳﮕﺮي ﺑﺮﻳﺰد ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﭼﻮن اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﺎﻧﻊ از اﻳﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﻮد ﺑﻪ‬

‫آن ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻴﺮه و ﻣﺮﻣﻮز ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﭼﺎي آﻳﻦ را آﻣﺎده ﻛﺮد ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪرش ﺑﺎ ﺷﻴﺮ و ﺳﻪ ﻗﺎﺷﻖ ﺷﻜﺮ ‪،‬‬

‫ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺑﻮد آﻳﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از اﻳﻦ دو ﻧﻔﺮ ﭘﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و آﻳﺎ دﻟﺸﺎن ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ دﻳﮕﺮ ﭼﻪ وﺟﻪ‬

‫ﻣﺸﺘﺮﻛﻲ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ دارﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ دﻗﺖ از ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ اﻣﺘﻨﺎع ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ آﻳﻦ ﺑﻪ روي ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻣﻘﺎﺑﻞ او ﻧﺸﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﺗﻨﺶ ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﻛﺎﻣﻼ آﺷﻜﺎر ﺑﻮد ‪ .‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮي ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺣﻀﻮر آﻳﻦ اﻋﺼﺎﺑﺶ را ﺧﺮد ﻛﺮده ﺑﻮد ﺷﻮك دﻳﮕﺮي را‬

‫درﻳﺎﻓﺖ و آن ﺻﺪاي ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ‪ ،‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ؟ ﻳﻚ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﭼﺎي ؟‬

‫آﺷﻜﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺣﻀﻮر اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ و ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺶ را در آن ﺟﺎ اﺻﻼ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻜﺮد و ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻣﺮي دوﺧﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي روﻳﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﻧﮕﺎﻫﻲ ﮔﺬرا ﺑﻪ دﻳﮕﺮ اﻓﺮادي ﻛﻪ در اﺗﺎق ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺗﻨﻬﺎ او ﻣﺘﻮﺟﻪ‬

‫ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﻃﺮف ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ اي ﻛﻪ آﻳﻦ روي آن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد رﻓﺖ و ﻛﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬

‫ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﻛﺮد و ﺳﻮاﻻﺗﻲ درﺑﺎره دﻳﮕﺮ زﻧﺎن دﻫﻜﺪه از او ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻔﻬﻤﺪ آﻳﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ‬

‫ﻛﻪ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻔﻴﺪ واﻗﻊ ﺷﻮد و ﺧﻴﻠﻲ زود ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻛﺎرﻫﺎي زﻳﺎدي در آن دﻫﻜﺪه اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪.‬‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻋﻼﻗﻪ اي ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻣﺎ و ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ او ﻣﻲ زد ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺗﻤﺎم ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا و آﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ‬

‫ﻫﻢ ﺑﻪ روي آن ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﻋﺸﻖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ در ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ي ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺎﻟﺒﻲ ﻏﺮق ﺑﻮدﻧﺪ و‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﺻﻼ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺟﺎزه داد ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻴﺎﻧﺪازد وﻟﻲ اﺻﻼ ﺑﻪ آن ﭼﻬﺮه‬

‫ﻫﺎي ﻣﺸﺘﺎق ﻛﻪ ﺳﺮﻫﺎﻳﺸﺎن را ﻧﺰدﻳﻚ ﻫﻢ ﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪاد ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ آﻳﻦ ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد و ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او ﻛﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي اﺻﻼ ﻣﻌﻨﻲ آن را درك ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻣﺎ اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﺴﻴﺮ ﻧﮕﺎه آﻳﻦ را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد و از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ در ﻫﻢ رﻓﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ و ﺷﺮوع‬

‫ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد و آﻳﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ‪ .‬ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد از ﺧﺸﻢ در ﺣﺎل اﻧﻔﺠﺎر اﺳﺖ آﻳﺎ او ﻧﻤﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺲ ﺧﻮد ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻴﻨﻲ را در وﺟﻮد دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ اش ﺑﺒﻴﻨﺪ ؟ آﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮدش اﺻﻼ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ آدﻣﻲ ﻧﺒﻮد ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ زﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﺑﺎرﺑﺎرا را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؟‬

‫ﻣﺮي اﺻﻼ ﻓﻜﺮش را ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮﺗﺮ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﻃﺮاﻓﺶ ﺑﻮدن ﺗﺼﻮر ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻫﻤﺴﺮ ﻳﻚ‬

‫دوك ﺑﻮد ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ زﻧﺎﻧﻲ ﺑﺮاي آﻳﻦ ﺟﺬاﺑﻴﺖ دارﻧﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل اﺻﻼ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داده در ﺣﺎﻟﻲ‬

‫ﻛﻪ ﺧﻮد ﺑﺎرﺑﺎرا او را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻗﻠﺐ ﻣﺮي از ﻧﺎ اﻣﻴﺪي و ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ ﺷﻜﺴﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮود ‪ ،‬ﻣﺮي اﺻﻼ ﻛﻮﺷﺸﻲ‬

‫ﺑﺮاي ﻣﻨﺼﺮف ﻛﺮدن او ﻧﻜﺮد ‪ .‬ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻳﻌﺖ آن ﻫﺎ رﻓﺖ و ﻣﺮي و آﻳﻦ و ﺑﺎرﺑﺎرا را در اﺗﺎق ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‬

‫‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺧﻮدش را از ﺗﻴﺮرس ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺑﺮﺗﺮي ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا در اﻣﺎن ﻧﮕﺎه دارد ‪ .‬او ﺗﻤﺎم ﺗﻤﺮﻛﺰش را ﻣﻌﻄﻮف ﻓﻨﺠﺎن‬

‫ﭼﺎﻳﺶ ﻛﺮد ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺣﺘﻲ ﺟﺮﻋﻪ اي از آن را ﺑﻨﻮﺷﺪ ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد دﺳﺖ ﮔﺮﻣﻲ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي را از او‬

‫ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫دﻳﺪ آﻳﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﺎم ﻣﺎﺳﻚ ﺑﻲ اﻋﺘﻨﺎﻳﻲ ﺑﺮ ﭼﻬﺮه ﺑﺎﻻي ﺳﺮش اﻳﺴﺘﺎده ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺗﻮ را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮم ؟ اﮔﺮ اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮده ام ﻣﻌﺬرت ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ وﻟﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﺴﺘﻪ اي و اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ‬

‫داري ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺪون ﻛﻠﻤﻪ اي ﺣﺮف ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪ .‬او ﻗﻄﻌﺎ اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺮود و ﻣﺪﺗﻲ ﺗﻨﻬﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ آﻳﻦ ﻫﻢ او را ﺑﺒﺮد ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ‪ .‬او ﻛﻪ ﻣﺪت زﻳﺎدي آﻧﺠﺎ ﻧﻤﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪ .‬او ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮي ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ‬

‫ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬

‫رﻓﺘﺎر ﺑﻲ ﺗﻜﻠﻒ ﻣﺮي ﺑﺎ ﭘﺴﺮك و ﻣﺎدرش آﻳﻦ را ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮار داد ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ اﻓﺮاد ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ دﻫﻜﺪه ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﻲ ﻣﺮي ﺑﺎ آن ﻫﺎ‬

‫ﺑﺎ ﻫﻤﺎن اﺣﺘﺮاﻣﻲ رﻓﺘﺎر ﻛﺮد ﻛﻪ اﮔﺮ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ دﻳﺪن او ﻣﻲ آﻣﺪﻧﺪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﺤﻮ رﻓﺘﺎر ﻣﺮي ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﻟﺤﻦ ﺻﺤﺒﺘﺶ ‪ ،‬ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪش وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬درﺧﺸﺶ ﻣﻮﻫﺎي‬

‫ﻃﻼﻳﻲ اش ‪ ،‬ﻫﻤﻪ و ﻫﻤﻪ آن ﻗﺪر او را ﻣﺤﻮ ﺧﻮدﺷﺎن ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﺠﺎ‬

‫ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ و اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ در آن ﺟﻤﻊ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﻏﺮﻳﺒﻪ اي ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﻫﺎ آرزو ﻛﺮد ﻛﻪ اي ﻛﺎش او ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ دﻳﮕﺮان از ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﺮي ﺑﻬﺮ ﻣﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد وﻟﻲ اﻳﻦ آرزو ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﻲ ﭘﻴﻮﺳﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ دﻟﺴﻮزي ﻣﺮي را رد ﻛﺮد ﺑﺮاﻳﺶ ﺟﺎي ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻜﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺮي ﺑﺎ او ﻣﻬﺮﺑﺎن‬

‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬او ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻮدن ﺑﺎ ﭘﺪرش در ﻳﻚ اﺗﺎق ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻮد ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ او را ﻣﺴﺌﻮل ﻣﺮگ ﻣﺎدرش ﻧﻴﺰ ﻣﻲ داﻧﺪ ‪ .‬آﻳﻦ‬

‫ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮگ ﻣﺎدرش ﺗﻘﺼﻴﺮ او ﻧﻴﺴﺖ و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎر آن را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻨﺎﻫﺎن دﻳﮕﺮش ﺑﻪ دوش ﺑﻜﺸﺪ ‪ .‬او اﺟﺎزه‬

‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ را ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل آن ﻗﺪر ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﻣﻬﺎر ﻛﺮده از ﻫﻢ ﺑﭙﺎﺷﺪ ‪ .‬او اﺟﺎزه ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد ﺻﺪﻣﻪ اي را ﻛﻪ در ‪17‬‬

‫ﺳﺎﻟﮕﻲ دﻳﺪه دوﺑﺎره ﺗﻜﺮار ﺷﻮد ‪ .‬اﮔﺮ اﺟﺎزه ﻣﻲ داد در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺤﺒﺖ و ﮔﺮﻣﺎي ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮي ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﻊ ﺧﻴﻠﻲ‬

‫آﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ رﻓﺖ ‪ ،‬آﻳﻦ ﻓﻮرا ﺧﺴﺘﮕﻲ را در ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻇﺮﻳﻒ و ﺿﻌﻴﻒ ﻣﺮي دﻳﺪ و ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﻠﻤﻪ اي ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺻﺤﺒﺖ‬

‫ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف او رﻓﺖ ‪ .‬رﺿﺎﻳﺖ ﺑﻲ ﭼﻮن و ﭼﺮاي ﻣﺮي ﺗﺎ ﺣﺪودي او را ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻛﺮد ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ آن روز ﺻﺒﺢ از‬

‫اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ او دﺳﺖ ﺑﺰﻧﺪ اﻣﺘﻨﺎع ﻛﺮده ﺑﻮد وﻟﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ در اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺳﻮال ﻧﻜﻨﺪ ‪ .‬او ﻓﻘﻂ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﻣﺮي را در ﻣﻴﺎن‬

‫ﺑﺎزواﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ او را ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ در ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﺮد ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﮔﺮﻣﺎ و ﻇﺮاﻓﺖ ﺑﺪن ﻣﺮي اﺻﻼ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ وﻟﻲ ﺑﺮﺧﻮرد‬

‫ﻣﻮﻫﺎي ﻧﺮم او ﺑﺎ ﺻﻮرت آﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻧﻔﺲ در ﺳﻴﻨﻪ اش ﺣﺒﺲ ﺷﻮد ‪ .‬آب دﻫﺎﻧﺶ را ﻗﻮرت داد ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎري‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻮاﺳﺶ را از اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﭘﺮت ﺷﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪي ؟‬

‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﻛﻪ ﻟﺤﻦ ﺳﺮدش او را ﻟﻮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ روز اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮم ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﻮاب ﻣﺮي ﺧﺎﻟﻲ از اﺣﺴﺎس اﺳﺖ و اﻳﻦ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺑﺎﻋﺚ رﻧﺠﺸﺶ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﻗﺪر از ﻣﻦ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ زودي ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺧﻮدم راه ﺑﺮوم ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﻼﻳﻤﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬دﻛﺘﺮ اﻳﻮان ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ روز آﻳﻨﺪه ﻧﺒﺎﻳﺪ راه ﺑﺮوي ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭘﺎﺳﺦ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬او و اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﭘﺎي ﭼﭙﺶ ﺗﻴﺮ ﻛﺸﻴﺪ ‪ .‬از درد اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ در ﻫﻢ رﻓﺖ ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ رﺳﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ‬

‫ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺶ را ﺑﻪ روي اوﻟﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﮔﺬاﺷﺖ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﭼﻴﺰي ﺷﺒﻴﻪ ﭼﺎﻗﻮ وارد ﻗﻮزك ﭘﺎﻳﺶ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭘﺮﺳﺸﮕﺮاﻧﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﺰي ﺷﺪه ؟‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاي ﭘﺎﻳﺶ اﻓﺘﺎده ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎ ﺳﺮش ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد ‪ .‬ﻗﺪم ﺑﻌﺪي را ﻛﻪ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ ﻃﺎﻗﺘﺶ ﻃﺎق ﺷﺪ ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﺎدش آﻣﺪ ﻛﻪ آن روز ﺻﺒﺢ ﻣﻴﺦ ﻧﻌﻞ اﺳﺒﻲ را روي زﻣﻴﻦ اﺻﻄﺒﻞ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ‪ .‬آن را ﺑﺮداﺷﺖ‬

‫و در ﺟﻴﺒﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ﭼﻮن ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﺳﺐ ﻫﺎ ﻏﻔﻠﺘﺎ روي آن راه ﺑﺮوﻧﺪ ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﻤﺎن ﻣﻴﺦ ﺟﻴﺒﺶ را ﺳﻮراخ ﻛﺮده و از ﻣﻴﺎن‬

‫ﭼﻜﻤﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺳﺮ در آورده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ او ﻟﺐ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﻓﺸﺎرد و در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻓﻘﻂ ﻏﺮور و ﺗﺤﻘﻴﺮ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫وﺟﻮد آﻳﻦ ﻣﻤﻠﻮ از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺷﺪ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻛﺮده ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﻲ او ﺷﺪه ؟ او ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺮان ﻣﺮي ﺑﻮد ‪ .‬ﺗﺤﺖ ﻫﻴﭻ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻋﻨﻮان دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻴﺦ داﺧﻞ ﭼﻜﻤﻪ اش ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎ او اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻬﺎﻧﻪ اي ﺑﺮاي ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮدن از‬

‫زﻳﺮ ﺑﺎر ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﺷﺘﻴﺎق ﻣﺮي آﻳﻦ اﺻﻼ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﺪاﺷﺖ وﻇﻴﻔﻪ ي ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ او را ﺑﻪ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي‬

‫ﻣﺤﻮل ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از درد ﻗﻮزك ﭘﺎ ‪ ،‬آرواره ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﻓﺸﺮد ﻫﻢ ﭼﻨﺎن از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ رﻓﺖ ‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﺮي را ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺒﺮد ‪ .‬آﻳﻦ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﺗﺎ درد در ﭼﻬﺮه اش دﻳﺪه ﻧﺸﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﻛﺮدن ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺮد اﺻﻼ ﻓﺎﻳﺪه اي ﻧﺪارد ‪ .‬ﻛﺎﻣﻼ‬

‫ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﺑﺎ او ﭼﻴﺰي ﻋﺎﻳﺪش ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻬﺮه ﻣﻨﻘﺒﺾ و ﭘﺮ از درد ﺣﺎﻛﻲ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ از دﺳﺖ‬

‫ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻛﺪورت ﻣﺮي از ﺷﻮﻫﺮش ﻣﺴﻴﺮ ﻓﻜﺮ او را ﻣﻨﺤﺮف ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ داﺷﺖ راه رﻓﺘﻦ ﺑﺮاي آﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﺗﺮ‬

‫ﻣﻲ ﺷﻮد و آرواره ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﻓﺸﺮد ‪ .‬ﻟﺐ ﻫﺎﻳﺶ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و داﻧﻪ ﻫﺎي درﺷﺖ ﻋﺮق ﺑﻪ روي اﺑﺮوﻫﺎﻳﺶ‬

‫دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬وﻟﻲ ﻧﻪ ﺻﺤﺒﺘﻲ ﻛﺮد و ﻧﻪ ﺣﺘﻲ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ در اﻓﻜﺎر ﺧﻮدش ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬وﻗﺘﻲ‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ اﺗﺎق رﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ روﺗﺨﺘﻲ را ﻛﻨﺎر زده اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ اﻃﺮاف اﺗﺎق را ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﺗﺎ او را ﺑﺒﻴﻨﺪ‬

‫وﻟﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ او را ﺑﻪ روي ﻣﻠﺤﻔﻪ ﻫﺎي ﺧﻨﻚ ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﻜﺚ ﻛﺮد و ﻣﺮي ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺎ‬

‫ﻳﻚ ﻣﺎﺳﻚ ﻧﻘﺎﺷﻲ ﺷﺪه آن را ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﺮ ﻣﺸﻜﻠﻲ داﺷﺖ ﻣﺮي ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣﺪس زدن ﻧﺒﻮد و آن ﻗﺪر از اﻳﻦ ﻣﺮد ﺻﺪﻣﻪ‬

‫دﻳﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺣﺘﻲ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻌﻲ ﻛﻨﺪ ﻋﻠﺖ ﻧﺎراﺣﺘﻲ را ﺑﻔﻬﻤﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺪون ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺣﺮف ‪ ،‬آﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺻﺎف و ﻗﺪم ﻫﺎي ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ دردﻧﺎﻛﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﺳﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت‬

‫ﻣﺮي ﺑﻮد ‪ .‬او ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻣﺮي را از ﻳﻚ ﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ دﻳﮕﺮ وﻇﻴﻔﻪ اي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﻤﺎ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻣﻲ داد ‪ .‬در آن ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﺮي را ﻛﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﭼﻪ ﻃﻮر آﻳﻦ ﺟﺮات ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺎ او اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ ؟‬

‫در ﻣﻴﺎن ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﺻﺪاي ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در اﺗﺎق ﺧﻮدش و ﺳﭙﺲ در اﺗﺎق آﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر روي ﺗﺨﺖ دراز‬

‫ﻛﺸﻴﺪ ‪ .‬ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ از ﺑﺮﺧﻮردش را ﻛﻪ ﺑﺎ آﻳﻦ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آورد ﻗﻠﺒﺶ ﺗﻨﺪﺗﺮ ﻣﻲ زد ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻣﻼﺣﻈﻪ اي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺎي‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺠﺮوﺣﺶ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﺳﺘﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻣﺘﺰﻟﺰل ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را روﺷﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ دﻟﺴﻮزي او ﻧﺪارد ‪ .‬ﺧﻮب ! او ﻫﻢ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﺑﺮاي‬

‫او روﺷﻦ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ او ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺤﻘﻴﺮ را ﺑﭙﺬﻳﺮد ‪.‬‬

‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺎزﺗﺎب ﻋﻤﻠﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﺎﺑﻴﻦ دو اﺗﺎق رﻓﺖ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺳﻮزش و درد زﺧﻤﺶ ﻣﺎﻧﻊ از ﺳﺮﻋﺘﺶ ﺷﺪ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ از‬

‫اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺧﻮدش را ﺑﻪ در رﺳﺎﻧﻴﺪ و دﺳﺘﮕﻴﺮه را در دﺳﺖ ﮔﻔﺖ ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺻﺪا ﻣﻲ‬

‫دﻫﺪ و ﺑﺎز ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫وﻟﻲ در ﻣﻴﺎن ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮﺗﺶ ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﻴﺪن دﺳﺘﮕﻴﺮه در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻣﺮي ﻋﺠﻴﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ اي را ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد دﻳﺪ ‪ .‬آﻳﻦ‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻪ روي ﭼﻬﺎر ﭘﺎﻳﻪ اي در ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺘﺶ داﺷﺖ ﭼﻜﻤﻪ ي ﺳﻮارﻛﺎرﻳﺶ را ﺑﻪ دﻗﺖ وارﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ‬

‫ﻣﺮي را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﺷﻲ ﻛﻮﭼﻚ و ﺳﻴﺎه ﻓﻠﺰي ﻣﺎﻧﻨﺪي از درون ﭼﻜﻤﻪ اش ﺑﺮ روي ﻗﺎﻟﻲ ﻛﻒ اﺗﺎق اﻓﺘﺎد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺳﺮخ ﺷﺪ و ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﻣﺮي و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ آن ﺷﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬دوﺑﺎره رو ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﻜﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؟ آدم ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ آراﻣﺶ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﭼﺮا رﻓﺘﺎر آﻳﻦ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻪ آن ﺷﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻳﻚ ﺟﻮر ﻣﻴﺦ‬

‫ﻣﻲ آﻣﺪ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻛﻪ ﻣﺮي ﻧﺒﺎﻳﺪ روي ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﺑﻴﺎﺳﺘﺪ ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ در ﻫﻢ رﻓﺖ وﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا راه رﻓﺘﻲ ؟ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺣﺮف ﻫﺎي او را ﻧﺸﻨﻴﺪه ﮔﺮﻓﺖ و ﻛﻢ ﻛﻢ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﭘﻲ ﺑﺮد ‪ .‬ﺻﻮرت در ﻫﻢ آﻳﻦ ‪ ،‬ﺳﻔﺘﻲ ﻋﻀﻼﺗﺶ ‪ ،‬ﻗﺪم ﻫﺎي آﻫﺴﺘﻪ اش‬

‫‪ .‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ ،‬در ﭼﻜﻤﻪ اش ﻳﻚ ﻣﻴﺦ ﺑﻮده وﻟﻲ آن ﻗﺪر ﻣﻐﺮور اﺳﺖ ﻛﻪ اﺻﻼ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰد ‪ .‬ﻋﺠﺐ آدم اﺣﻤﻘﻲ اﺳﺖ اﻳﻦ آﻳﻦ ! وﻟﻲ‬

‫دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪي ؟ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﻛﻔﺸﺖ ﻣﻴﺦ رﻓﺘﻪ ؟‬

‫آﻳﻦ اﻳﺴﺘﺎد ‪ .‬ﻋﻀﻼت ﭼﺎﻧﻪ اش ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ و ﭼﻜﻤﻪ ﻫﻨﻮز در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ‪ .‬اﮔﺮ وﺿﻌﻴﺖ ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻚ ﻛﻤﻲ ﻛﻤﺘﺮ ﺟﺪي ﺑﻮد ﻣﺮي‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ ‪ .‬ﭼﻮن آﻳﻦ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﺑﭽﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻳﻲ را داﺷﺖ ﻛﻪ در ﺣﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدن ﻇﺮوف ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻣﭽﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي او آﻣﺪ ﻣﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺟﺬاﺑﻴﺖ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده آﻳﻦ اﻋﺘﺮاف ﻧﻜﻨﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﺑﺮﺳﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي اﻳﺴﺘﺎد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ‪ ،‬درد و ﻏﻢ آن ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﻣﺪرﺳﻪ اي ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫آﺷﻜﺎر ﺷﺪ و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﻠﻤﺎت ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ از دﻫﺎﻧﺶ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ داﻧﻢ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﺑﻐﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻣﻲ ﺑﺮم ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﻲ داري وﻟﻲ ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻦ اﻳﻦ ﻛﺎر را اداﻣﻪ‬

‫ﺧﻮاﻫﻢ داد و ﭼﻮن ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم از ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻔﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻬﺎﻧﻪ اي ﺑﺮاي دوري از ﻣﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻲ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻴﺦ درون‬

‫ﻛﻔﺸﻢ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺘﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻧﮕﻪ دارد ‪ .‬ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺧﻮد او راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر آﻳﻦ ‪ ،‬ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ زده ﺑﻮد و ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﭼﻨﺪ‬

‫دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ ﻫﻤﻪ در دروﻧﺶ ﻃﻐﻴﺎن ﻛﺮد ‪ .‬دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮي دﻫﺎﻧﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ‪ ،‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ آﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ آزرده ﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﺷﻮد اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻨﺪﻳﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﺷﺪت ﺧﺸﻢ ﺳﻴﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺨﻨﺪ ‪ ...‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ؟ آن وﻗﺖ ﻣﻦ ﺗﻤﺎم راه در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺦ داﺷﺖ ﻗﻮزك ﭘﺎﻳﻢ را ﺳﻮراخ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﻮ را ﺑﻐﻞ ﻛﺮدم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد از ﺧﻨﺪه دﺳﺖ ﺑﻜﺸﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻫﻴﺞ ﻛﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺧﻮدت آﻳﻦ ‪ .‬ﭼﻮن ﻛﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ اﺻﻼ ﺑﺮاﻳﺖ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ‬

‫اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻧﺪارم ﻣﺮا از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ آن ﺟﺎ ﺑﺒﺮي وﻟﻲ ﺗﻮ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر اﺻﺮار داري ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﺷﺘﺒﺎه از ﻣﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ درﺳﺖ ﺑﻌﺪ‬

‫از آﺷﻨﺎﻳﻴﻤﺎن ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻪ ﻗﺪر ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ دارم ‪.‬‬

‫و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﺻﻼ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻧﺪارم وﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ اﻳﻦ اﺻﻼ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﭼﻮن ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﻘﻂ آن ﻛﺎري را ﻛﻪ دﻟﺖ‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﻲ ‪.‬‬

‫ﻛﺎﻣﻼ واﺿﺢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻃﻌﻨﻪ ﻫﺎي ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب اﺛﺮ ﻛﺮدﻧﺪ ﭼﻮن آﻳﻦ ﻣﺪام دﺳﺖ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﮔﺮه ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺑﺎز ﻣﻴﻜﺮد و‬

‫ﭼﻬﺮه اش ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪاد ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ اﺻﻼ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﻘﻂ ﻛﺎري را ﻛﻪ دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻏﺮوﻟﻨﺪي ﻛﺮد و ﺧﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ ﭼﻜﻤﻪ دﻳﮕﺮش را ﻫﻢ از ﭘﺎ در آورد ‪ .‬ﺳﭙﺲ دوﺑﺎره ﺟﻠﻮي او اﻳﺴﺘﺎد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ! اﮔﺮ ﻗﺮار اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﺷﻮم ‪ ،‬ﻻاﻗﻞ ﺳﻮدي ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﻳﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫و ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﻲ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ آﻳﻦ ﺧﻮدش را ﺑﻪ او رﺳﺎﻧﻴﺪ و ﺑﻮﺳﻪ اي ﮔﺮم از او ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻴﻢ ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ اﺗﻔﺎق ﻫﺎ اﻓﺘﺎده ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺣﻞ ﻧﺸﺪه ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را از ﻧﻮ ﺷﺮوع ﻛﻨﻴﻢ ؟‬

‫ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ ﺧﻴﻠﻲ وﺳﻮﺳﻪ اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد وﻟﻲ ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﻴﺎورد ﻛﻪ آﻳﻦ ﭼﻄﻮر ﺑﻪ او ﺻﺪﻣﻪ زده و ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻘﺪر ﺑﺎﺑﺖ‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻳﻦ داﺷﺖ از ﺧﻮدش ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ آﻳﻦ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﻣﺮي ؟ ﭼﺮا ﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﻛﻨﻴﻢ ؟ آ ﻳﺎ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻗﺪر ﭘﺴﺘﻢ ؟ اﻳﻦ ﻗﺪر ﺷﻴﻄﺎن ﺻﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ‬

‫ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺸﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي دوﺑﺎره ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪ آﻳﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﺧﻮدش‬

‫اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪارد ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻋﺘﺮف ﻛﻨﺪ ﻛﻪ آن ﻗﺪر ﺑﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻧﻴﺎز داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻣﺮدي ازدواج ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ‬

‫ﻇﺎﻫﺮا ﺑﻪ او ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ ‪ .‬ﻗﻀﺎوﺗﺶ در ﻣﻮرد او آن ﻗﺪر ﺷﺘﺎب زده ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش و ﻗﻮه ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي‬

‫اش اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﻴﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﺪان ﻛﻪ ﺑﺎﺑﺖ اﻳﻦ ازدواج ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻢ ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ درك ﻛﻨﻢ اﻳﻦ‬

‫ﻗﺪر راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﺗﻮ و ﭘﺪرت ﺷﻜﺮآب اﺳﺖ و ﺗﻮ آن ﻗﺪر از دﺳﺖ او ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮدي ﻛﻪ در آن ﻟﺤﻈﻪ اﺻﻼ ﺑﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺗﻮﺟﻪ‬

‫ﻧﺪاﺷﺘﻲ ‪.‬‬

‫ﻧﮕﺎه آﻳﻦ ﻃﻮري ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺗﻤﺎم ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺮي را ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﺮد ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد و‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬درﺳﺖ اﺳﺖ ‪ .‬راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ و ﭘﺪر ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻜﺮآب اﺳﺖ ‪ ،‬آن ﻗﺪر ﻛﻪ ﻣﺮا در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻮر ﻛﺮده ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ اﺣﻤﻖ ﺑﻮدم ‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﭘﺴﺮ اﺣﻤﻖ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ دﺳﺖ ﻣﺮي را ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻳﻚ ﻣﺮد ﺷﺪه ام و ﺷﻮﻫﺮ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﻦ ﭘﻲ ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﺶ ﺑﺮده ﻫﻨﻮز ﻳﺎد ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻛﺴﻲ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬آﻳﺎ او‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺟﺎزه دﻫﺪ ﻛﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ ؟ و ﺑﻌﺪ از آن اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﻛﻪ در ﻗﻀﺎوت راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد‬

‫ﻛﺮده آﻳﺎ درﺳﺖ اﺳﺖ ﺑﺎز ﺑﻪ او اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺪﻫﺪ ؟‬

‫او از اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد واﻗﻒ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﭘﻲ ﺑﺮد و ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ دﻟﻴﻞ ازدواج آﻳﻦ ﺑﺎ او ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﺮدن ﭘﺪرش ﺑﻮده ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ از او ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺷﻮد وﻟﻲ ﻋﻤﻼ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ‪ .‬روﻳﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻳﺎد ﻫﺸﺪار‬

‫وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ در ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ اﻓﺘﺎد ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ آﻳﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺘﻲ وﻟﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﻪ او ﻋﻼﻗﻪ ﭘﻴﺪا‬

‫ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺧﻮب ! ﻗﺴﻤﺖ اول ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﻪ درﺳﺖ از آب در آﻣﺪ وﻟﻲ ﻣﺮي ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ ﻧﮕﺬارد ﻗﺴﻤﺖ دوم ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ آﻳﻦ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ ‪ .‬ﭼﻬﺮه اش ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺘﺎرﮔﺎن آﺳﻤﺎن دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﻲ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻛﻪ اﻳﻦ ﻃﻮر ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻫﻨﻮز آن اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪ ﻧﺎم ﻫﺴﺘﻢ و ﻫﻤﺎن اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪ ﻧﺎم ﻫﻢ ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻣﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺮدي ﺗﻮاﺿﻌﻲ ﻛﺮد و ﻣﺮي را در ﻣﻴﺎن ﺑﺎزواﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ او را ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدش ﺑﺮد و روي ﺗﺨﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‬

‫‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ و دوﺑﺎره ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﻣﺮاﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﺟﺎي اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺮدد از درب اﺗﺎق ﻣﺮي ﺧﺎرج ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺿﺮﺑﻪ ي روﺣﻲ آﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼ آﺷﻜﺎر ﺑﻮد و ﻣﺮي واﻗﻌﺎ دﻟﺶ ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﻲ ﺳﻮﺧﺖ وﻟﻲ اﻳﻦ را ﺑﻪ او ﻧﮕﻔﺖ و ﺗﻼﺷﻲ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﭘﺲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ ﻧﻜﺮد ‪ .‬ﺗﺎزه ﺗﺮس از اﻳﻦ ﻛﻪ دوﺑﺎره آﻳﻦ ﺑﻪ او ﺿﺮﺑﻪ روﺣﻲ ﺟﺪﻳﺪي ﺑﺰﻧﺪ ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎد ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﻌﻲ‬

‫ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺮ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ درون ﺧﻮد ﻓﺎﺋﻖ آﻳﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ در اﺗﺎق او را ﺑﺎز ﻛﺮد ﺑﺎرﺑﺎرا را در ﭘﺸﺖ در دﻳﺪ ‪ .‬ﻣﺮي‬

‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﻲ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﻫﺮ دوي آن ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺮي را روي ﺗﺨﺖ از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ ‪ .‬ﻗﺒﻞ از‬

‫اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون ﺑﺮود و در را ﺑﺒﻨﺪد ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ دﺳﺖ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻋﺮﻳﺎﻧﺶ را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻧﻜﻨﺪ‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا آن ﭼﻪ را ﻛﻪ دﻳﺪه ﺑﻮد ﺳﻮ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ دوﺳﺖ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺎرﺑﺎرا ﭘﻲ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺒﺮد وﻟﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻ آﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ او ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﻔﺖ ‪ .‬اﮔﺮ‬

‫اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ آﻳﻦ ﺑﺮاي ﺗﺴﻠﻲ دادن ﺧﻮدش ﻧﺰد ﺑﺎرﺑﺎرا رﻓﺘﻪ اﺻﻼ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد آﻳﻦ ﻣﺮدي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺪون ﻏﺮاﻳﺰ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻳﺎزدﻫﻢ‬

‫*******************‬

‫ﻣﺮي ﺗﻤﺎم روز ﺑﻌﺪ را در اﺗﺎﻗﺶ ﮔﺬراﻧﺪ ‪ .‬ﻧﻪ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ آﻳﻦ روﺑﻪ رو ﺷﻮد و ﻧﻪ ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻠﺖ آن ﭼﻪ ﻛﻪ دﻳﺮوز‬

‫ﺑﻴﻦ آن ﻫﺎ رد و ﺑﺪل ﺷﺪ ‪ ،‬ﺗﻤﺎم روز را ﻣﺜﻞ زﻧﺪاﻧﻲ ﻫﺎ در اﺗﺎق ﺧﻮدش ﻣﺎﻧﺪ ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ آﻳﻦ او را ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ و آﻳﻦ ﻫﻢ‬

‫ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺧﻮاﻫﺎن اوﺳﺖ وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﭼﻴﺰي از ﻋﺸﻖ و اﻋﺘﻤﺎد ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد و اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﻤﻲ‬

‫ﻛﺮد ‪.‬‬

‫آﻳﺎ او ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻮﻻﻧﻪ دﺳﺖ رد ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ آﻳﻦ ﻧﺰده ﺑﻮد ؟ ﺑﺮاي ﻣﺮدي ﻣﺜﻞ آﻳﻦ ﻛﻪ آن ﻗﺪر درﺑﺎره اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﻣﺤﺘﺎط اﺳﺖ اﺻﻼ‬

‫ﻛﺎر ﺳﺎده اي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ از ﻣﺮي ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬آﻳﺎ ﻣﺮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻻك دﻓﺎﻋﻲ ﺧﻮد ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ و‬

‫دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺮدي ﻛﻪ آن ﻗﺪر ﻋﻤﻴﻖ ﺑﻪ او ﺿﺮﺑﻪ زده اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ ؟ آن ﻫﺎ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ‪ .‬او اﻳﻦ را از ﻫﻤﺎن اول ﻣﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي آﻳﻦ ﺳﻮﻇﻦ داﺷﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﻏﺮوري ﻛﻪ او دارد ﺷﺎﻧﺲ دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي آﺷﺘﻲ ﺑﺎ آﻳﻦ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻤﻲ آورد ‪ .‬دﻳﺸﺐ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﺻﺪاﻳﻲ از دروﻧﺶ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ و ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ‪ ....‬ﺑﻬﺎي ﻏﺮور ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎد اﺳﺖ ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻮﻻﻧﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد آﻳﻦ را رد ﻛﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﻣﺮي آن ﻗﺪر ﺑﻲ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻳﻚ ﮔﻮﺷﻪ ﻛﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از آن‬

‫اﻓﻜﺎر آزار دﻫﻨﺪه اي ﻛﻪ داﺷﺖ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻪ او ﻧﻜﺮدﻧﺪ ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ‪ .‬دﻳﺸﺐ ﻛﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﻛﺮد‬

‫درد ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻤﻲ داﺷﺖ و ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ او را ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﺮد اﻣﺮوز دوﺑﺎره ﺳﻌﻲ ﻛﻨﺪ راه ﺑﺮود ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ راﻧﺶ ﺗﺎ ﺣﺪودي درد ﻣﻲ‬

‫ﮔﺮﻓﺖ وﻟﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ آن ﻃﺮف اﺗﺎق ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﺗﺤﺮﻳﺮش رﺳﺎﻧﻴﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪ اي‬

‫ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﺮد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻼﺗﺶ ﺑﺮاي او ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ‪ ،‬دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬

‫ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻛﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه رﺳﺎﻧﻴﺪ ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﭘﺲ از ﺷﺴﺘﻮﺷﻮي ﻟﺒﺎس ﻫﺎي او ﺑﻪ اﺗﺎق ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪ را ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﭘﺴﺖ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ اﺻﻼ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ ﭼﻪ‬

‫ﻃﻮر آن را ﻧﻮﺷﺘﻪ ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﺮي آﻣﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫آن ﺷﺐ ﻣﺮي ﻫﻨﻮز ﺑﻴﺪار در ﺗﺨﺘﺶ دراز ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد ‪ .‬از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﻫﻢ در اﺗﺎق ﺧﻮدش اﺳﺖ ‪ .‬ﭼﻨﺪ‬

‫ﺑﺎر ﻃﻮل و ﻋﺮض اﺗﺎق را ﭘﻴﻤﻮد ‪ .‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﻮد زﻳﺎد ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺶ ﻓﺸﺎر ﻧﻴﺎورد ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺶ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان واﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ‪ .‬دﻳﮕﺮ وﻗﺘﺶ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺧﻮدش ﺑﻪ اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺎﺗﻤﻪ دﻫﺪ و ﺑﻌﺪ از آن ﺷﺎﻳﺪ در وﺿﻌﻴﺖ‬

‫ﺑﻬﺘﺮي ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺗﺮ راﺟﻊ ﺑﻪ رواﺑﻄﺶ ﺑﺎ آﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫روز ﺑﻌﺪ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﮔﺬراﻧﺪ و ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﻮد ﻛﺴﻲ ﻧﻔﻬﻤﺪ ﺗﻤﺮﻳﻦ راه رﻓﺘﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ دﻛﺘﺮ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻏﺬﻏﻦ‬

‫ﻛﺮده وﻟﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺶ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻮد و ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺸﻮﻳﻘﺶ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻣﺪت آﻳﻦ ﻫﻴﭻ ﺗﻼﺷﻲ ﺑﺮاي دﻳﺪن او ﻧﻜﺮد ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ را ﮔﻔﺘﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اﺳﺖ ؟‬

‫ﻳﺎ ﺑﺪ ﺗﺮ از آن ﺷﺎﻳﺪ اﺻﻼ ﻣﻨﻈﻮرش ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺑﻮده ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪ ﻛﻪ زودﺗﺮ ﺧﻮب ﺷﻮد و اﺳﺘﻘﻼﻟﺶ را ﺑﻪ دﺳﺖ‬

‫آورد ‪.‬‬

‫آن ﺷﺐ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ از ﻣﺤﺪوده ي اﺗﺎﻗﺶ ﺧﺎرج ﺷﻮد ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻓﻀﺎي اﺗﺎق ﺧﻮاب آن ﻗﺪر ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺶ را‬

‫در آن ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ در اﻳﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻮد و ﺑﺪون ﺗﺮس از رو ﺑﻪ رو ﺷﺪن ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ رود و ﺗﺎ‬

‫اﻧﺘﻬﺎي ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺮود ‪.‬‬

‫ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻛﺴﻲ در آن وﻗﺖ ﺷﺐ او را ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﮔﻮش ﻫﺎﻳﺶ را ﺗﻴﺰ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﺎز ﻛﺮد ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﻮاﺳﺶ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ آن ﻗﺪر ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﺻﺪاي دﻳﮕﺮي را ﺑﺸﻨﻮد ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ‬

‫ﻛﻪ ﺣﺪود دو ﻣﺘﺮ در راه رو ﻗﺪم زد ‪ ،‬آﻣﺎده ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﻮد ‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺑﻪ زودي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان اﻋﻼم ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻗﺎدر‬

‫اﺳﺖ دوﺑﺎره راه ﺑﺮود ‪.‬‬

‫ﺷﺐ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ در ﺳﻜﻮت ﺧﺎﻧﻪ ‪ ،‬دوﺑﺎره ﺗﻤﺮﻳﻨﺶ را ﺷﺮوع ﻛﺮد ‪ .‬راﻫﺮو درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎرﻳﻚ ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮر ﺷﻤﻌﻲ‬

‫ﻛﻪ او در دﺳﺘﺶ داﺷﺖ آﻧﺠﺎ را ﻛﻤﻲ روﺷﻦ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﭼﺮاغ ﻫﺎي دﻳﻮاري را روﺷﻦ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎﻋﺚ‬

‫ﺷﻮد ﻛﺴﻲ او را ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪.‬‬

‫دﻳﺸﺐ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺴﻴﺮ ﻃﻮﻻﻧﻲ راه رو را دو ﺑﺎر ﻃﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻣﺮوز ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ اﺗﻔﺎق ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻴﻔﺘﺎده ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﻣﺸﺐ اﺻﻼ ﻋﺼﺒﻲ‬

‫ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط در ﻃﻮل راه رو ﺷﺮوع ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﻛﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﻜﺲ ﻫﺎي ﻧﻘﺎﺷﻲ ﺷﺪه اﺟﺪاد آﻳﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬

‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ از ﻫﺮ ﻃﺮف ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه اﻧﺪ وﻟﻲ ﺑﻪ ﺟﺎي اﻳﻦ ﻛﻪ از آن ﻫﺎ ﺑﺘﺮﺳﺪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻫﻤﮕﻲ ﺗﻼﺷﺶ را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫اﻳﻦ آدم ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻧﺴﻞ ﻫﺎ ﻣﺎﻟﻜﺎن اﻳﻦ زﻣﻴﻦ و ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮده اﻧﺪ ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اﺳﺘﻘﻼل و ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺮي را ﺑﺮاي راه رﻓﺘﻦ ﺗﺤﺴﻴﻦ‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﻊ درك ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﭼﺮا او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮدش را ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺷﻲ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ اش را در دﺳﺘﺎن ﻣﺮدي ﻗﺮار‬

‫دﻫﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﻪ او ﺻﺪﻣﻪ زده اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎ ﺑﻪ ﻳﺎد آوردن آﻳﻦ ‪ ،‬ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﻤﺎم اﻓﻜﺎر ﻧﮕﺮان ﻛﻨﻨﺪه و دردﻧﺎك را از ذﻫﻨﺶ‬

‫دور ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫دﻓﻌﻪ ﺳﻮﻣﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ ﻃﻮل راه رو را ﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد اﺣﺴﺎس ﻋﺠﻴﺒﻲ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ وﺿﻊ راه رو ﻋﺎدي ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺷﻤﻊ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‬

‫و اﻃﺮاف را ﻧﮕﺎه ﻛﺮد وﻟﻲ در آن ﻣﺤﺪوده اي ﻛﻪ ﻧﻮر ﺷﻤﻊ روﺷﻦ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻧﺪﻳﺪ ‪ .‬در اﻧﺘﻬﺎي راه رو ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﺣﻜﻢ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ آن ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﻜﻨﺪ و ﺑﺎ آﺳﺘﻴﻦ ﻟﺒﺎس ﺧﻮاﺑﺶ ﻋﺮق ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ اش را ﭘﺎك ﻛﺮد ‪ .‬او ﻓﻘﻂ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ‪.‬‬

‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ راه ﭘﻴﻤﺎﻳﻲ اش اداﻣﻪ دﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﺑﺮﺳﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دوﺑﺎره ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ راه ﺑﺮود ﺑﺮاﻳﺶ از اﻫﻤﻴﺖ‬

‫وﻳﮋه اي ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻪ راﻫﺶ اداﻣﻪ داد ‪ .‬در اﻧﺘﺨﺎي راﻫﺮو ﻳﻚ ردﻳﻒ ﭘﻠﻜﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻴﭻ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫وﻗﺖ از اﻳﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺎرﻳﻚ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﻠﻜﺎن ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻴﻦ ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺪون ﻣﺰاﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﻛﺎر‬

‫ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﺮﺳﻨﺪ ‪.‬‬

‫درﺳﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﻦ راه ﭘﻠﻪ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻮد ﺑﺎ ﭘﺮده اي ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﻨﻔﺶ ‪ .‬درﮔﺎﻫﻲ اﻳﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف اﻧﺘﻬﺎي راه رو ﻣﻲ رﻓﺖ ﺗﺮس و ﻫﺮاﺳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻲ ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد اﻟﻘﺎ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻓﻘﻂ‬

‫اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ راه ﭘﻠﻪ ﻫﺎ رﺳﻴﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي اﻳﺴﺘﺎد و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻧﺮده ﻫﺎ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف آن درﮔﺎﻫﻲ ﺑﺮود‬

‫‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ راﻫﻲ ﻛﻪ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻛﺮد ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ وﻟﻲ ﺑﺎ ﻛﻤﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دوﺑﺎره ﺧﻮدش را ﺑﻪ‬

‫اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ‪ .‬ﺗﺤﺖ ﻫﻴﭻ ﺷﺮاﻳﻄﻲ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ از ﻛﺴﻲ ﻛﻤﻚ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲ ﺷﺪ ﺗﻤﺎم راه ﺑﺮﮔﺸﺖ را‬

‫ﭼﻬﺎر دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﺮود ‪.‬‬

‫ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﻧﺮده را رﻫﺎ ﻛﺮد ‪ .‬درﺳﺖ در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﻧﮕﺸﺘﺎن دﺳﺘﻲ را ﺑﻪ روي ﭘﺸﺘﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد و ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﺴﻲ دارد او را ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻫﻞ ﻣﻲ دﻫﺪ ‪ .‬ﻓﺮﻳﺎدي از ﺗﺮس ﻛﺸﻴﺪ و ﺷﻤﻊ از دﺳﺘﺶ اﻓﺘﺎد ‪ .‬ﻣﺤﻜﻢ‬

‫ﺑﻪ ﻧﺮده ﻫﺎ ﭼﺴﺒﻴﺪ و ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎر ﻣﺎﻧﻊ از ﺳﻘﻮﻃﺶ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺮﺧﻮرد ﭘﺎي ﻣﺠﺮوﺣﺶ ﺑﺎ ﻧﺮده ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ دوﺑﺎره ﻓﺮﻳﺎدي از درد‬

‫ﺑﻜﺸﺪ ‪ .‬ﻧﺎ ﺧﻮد آﮔﺎه دﺳﺖ دﻳﮕﺮش را ﺑﺎﻻ آورد و ﭘﺎﻳﺶ را ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺧﻮدش را از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺻﺪاﻳﺶ را ﻣﻬﺎر ﻛﻦ و ﻧﺎﻟﻪ اش از‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ و درد ﺑﻪ آﺳﻤﺎن رﻓﺖ ‪ .‬از درد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﻢ ﻛﻢ درد ﭘﺎﻳﺶ ﻛﻤﺘﺮ ﺷﺪ‬

‫‪ .‬وﻗﺘﻲ دردش ﻛﻤﻲ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ‪ .‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ اﻓﺘﺎد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش‬

‫ﺑﻴﺎﻧﺪازد وﻟﻲ ﻓﻘﻂ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻣﻄﻠﻖ دﻳﺪ ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﻨﮕﺎم اﻓﺘﺎدﻧﺶ ﺷﻤﻊ ﻫﻢ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‬

‫ﭼﻮن اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ آﺗﺶ ﺳﻮزي در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﺸﻮد ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ در آن ﺗﺎرﻳﻜﻲ دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺳﺮﻧﺨﻲ ﺑﻪ او‬

‫ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ او را ﻫﻞ داده ‪ .‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﻮﺳﻮي ﻧﻮري را در اﻣﺘﺪاد راه رو دﻳﺪ و ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﺮﺳﻴﺪ ‪ .‬وﻟﻲ‬

‫ﺧﻴﻠﻲ زود ﺧﻴﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ ‪ .‬ﻗﻄﻌﺎ از ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎد ﻫﺎي او اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺪار ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻛﻤﻜﺶ ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ ،‬ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮﺗﺎﭘﺎﻳﺶ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻧﻮر ﻧﺰدﻳﻚ و ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺷﺪ و‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ را دﻳﺪ ‪ .‬ﺗﺎزه در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﺎق ﻫﺎي ﭘﺪر آﻳﻦ آﻣﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب‬

‫ﺑﻪ ﻃﺮف او آﻣﺪ ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﺮي ﺻﻮرﺗﺶ را ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ‪ .‬ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﻧﺒﻮد و ﻓﻘﻂ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ زد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ﻣﺮي !‬

‫اﻳﻦ ﺻﺪاي ﻧﮕﺮان آﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ راه رو ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ رﺳﻴﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﺷﻤﻊ ﺑﻪ دﺳﺖ در ﻣﻴﺎن راه رو ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا در‬

‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻟﺒﺎس ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎزﻛﻲ در ﺗﻦ داﺷﺖ و ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ درﻫﻢ و ﺑﺮﻫﻢ ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ اش رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد در ﻛﻨﺎر آﻳﻦ ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ .‬ﺣﺘﻲ در‬

‫ﻧﻮر ﺷﻤﻊ ﻫﻢ ﺳﺮﺧﻲ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ و درﺧﺸﻨﺪﮔﻲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ آﺷﻜﺎر ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ ﻣﺮي ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺤﻮ او ﺷﺪ ‪ .‬اﺻﻼ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﺑﺎرﺑﺎرا آن ﻗﺪر ﺟﺬاب ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺮي او را‬

‫ﺷﻴﻚ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮد ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ‪ ...‬ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻛﺮد و دﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﻫﺎي او ﻫﻢ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬آﺷﻜﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ رﺑﺪوﺷﺎﻣﺒﺮش را ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﭼﻮن ﻛﻪ دﻛﻤﻪ ﻫﺎي آن را ﻳﻜﻲ در ﻣﻴﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺳﻴﻨﻪ‬

‫ﻋﺮﻳﺎﻧﺶ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي روﻳﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ‪ .‬اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ اﻓﻜﺎري ﻛﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ روي آورده ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‬

‫‪.‬‬

‫ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ آن زن و ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻣﻲ آﻣﺪﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﻧﻜﻨﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﻛﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺖ ﻣﺮي اﺻﻼ ﻧﮕﺎﻫﺶ‬

‫ﻧﻜﺮد وﻟﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺮس را در ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﺸﻨﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ﻣﺮي ؟‬

‫ﺑﺮاي ﻣﺮي راﺣﺖ ﺗﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬داﺷﺘﻢ ﺗﻤﺮﻳﻦ راه رﻓﺘﻦ ﻣﻲ ﻛﺮدم ‪....‬‬

‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد ﭼﻮن ﻫﻢ آﻳﻦ و ﻫﻢ ﻣﺎﻟﻜﻮم از ﺗﻌﺠﺐ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ دﻫﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و رو‬

‫ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻧﻜﻨﻴﺪ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻢ دﻛﺘﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻢ وﻟﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ روز اﺳﺖ دارم‬

‫ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﺮده ام ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ آن ﻗﺪر ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻧﻜﺮده اي ﭼﻮن اﻓﺘﺎده اي و ﺑﻪ ﺧﻮدت آﺳﻴﺐ رﺳﺎﻧﺪه اي ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻴﻔﺘﺎدم ‪ ...‬ﻳﻜﻲ ﻫﻠﻢ داد ‪.‬‬

‫ﺳﻜﻮﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎ ﺷﺪ ﺳﭙﺲ ﻫﺮﺳﺎه ﺗﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدﻧﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺟﺮات ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ؟‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺣﺘﻤﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮده اي ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ از ﺧﺸﻢ دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻚ ﺗﻚ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ او را ﻫﻞ داده وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از آن ﻫﺎ‬

‫ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﮔﻮش ﻧﻤﻲ دادﻧﺪ ﺣﺘﻲ آﻳﻦ ‪.‬‬

‫دردي ﻛﻪ در ﺳﻴﻨﻪ داﺷﺖ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ رو ﺑﻪ آﻳﻦ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻣﺮا ﻫﻞ داد ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﭼﻮن ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﺮﻓﻢ را ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ دﻳﮕﺮ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻜﻨﻴﻢ‬

‫‪.‬‬

‫رﻧﮓ آﻳﻦ ﭘﺮﻳﺪ وﻟﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮدﻳﺪش ﻧﺸﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺑﺎﻳﺪ درك ﻛﻨﻲ ﻛﻪ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻗﺒﻮل ﻛﺮد ﻛﺴﻲ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ آﺳﻴﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺗﻤﺎم ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻴﻦ و اﻫﺎﻟﻲ دﻫﻜﺪه زﻣﻴﻦ‬

‫را ﺳﺠﺪه ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺎل ﺗﻮ روز ﺑﻪ روز ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎ ﻛﺴﻲ را ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ ‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﻓﺮﻳﺎد ﺗﻮ ﻫﻢ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ رﺳﺎﻧﻴﺪﻳﻢ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﺴﻲ از ﺟﻠﻮي ﻣﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ و او را ﻧﺪﻳﺪه ﺑﺎﺷﻴﻢ ؟ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺻﺪاي ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻟﺐ ﻫﺎﻳﺶ را ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﻓﺸﺮد و ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ در‬

‫ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﺶ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫آن ﭼﻪ را ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺑﺪون ﺷﻚ درﺳﺖ ﺑﻮد وﻗﺘﻲ ﻣﺮي اﻓﺘﺎد ﺗﻤﺎم ﻋﺮض راه ﭘﻠﻪ ﻫﺎ را ﻣﺴﺪود ﻛﺮد ‪ .‬آن ﺷﺨﺺ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻓﺮار ﻣﻲ ﻛﺮده ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻣﻲ آﻣﺪﻧﺪ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬اﺻﻼ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻧﻤﻲ آﻣﺪ وﻟﻲ ﻣﺮي ﻣﻄﻤﺌﻦ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻮد ﻳﻚ ﻧﻔﺮ او را ﻫﻞ داد و اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻓﺮار ﻛﺮده در درﺟﻪ دوم اﻫﻤﻴﺖ ﻗﺮار داﺷﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻦ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭘﺎﻳﺖ ﭘﻴﭻ ﺧﻮدره و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﻓﺘﺎدي ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﻄﻌﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻮده ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻫﻢ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد اﮔﺮ ﭼﻪ در ﭼﻬﺮه اش دﻟﺴﻮزي دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻳﮕﺮي ﻧﺪارد ﻋﺰﻳﺰم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا اﻧﺪﺧﺖ و دﻳﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻢ آﻳﻦ و ﻫﻢ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻧﻈﺮش را ﻗﺒﻮل ﻛﺮده اﻧﺪ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪه او‬

‫ﺣﺘﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم داﺷﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد دﺳﺘﺶ را روي ﺑﺎزوي آﻳﻦ ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﻣﺎﻟﻜﻮم اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺧﻮدت را ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺴﺘﻪ ﻛﺮده اي ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺟﺴﻤﻲ ات ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ اﻳﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻫﻢ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎم ﻣﻨﻄﻘﻲ ﭘﺪر ﺷﻮﻫﺮش ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﻧﮕﺮان اوﺳﺖ ‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ از دﺳﺘﺶ‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ آﻳﻦ و ﺑﺎرﺑﺎرا ‪ ...‬آﻧﻬﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪ دﻳﮕﺮي ﺑﻮدﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از دﺳﺖ آن دو ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﺷﺪه ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ و ﻫﺮ دو ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ و ژوﻟﻴﺪه ﺗﺮ و ﻛﻠﻪ ﺷﺎن ﭘﻴﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ آﻳﻦ درت ﻛﻨﺎر ﮔﻮش او ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا راﺑﻄﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﺮي ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻛﻪ آﻳﻦ ﻣﺮدي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ را‬

‫ﺑﺪون ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ زﻧﻲ ﺑﮕﺬراﻧﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ رﺷﺘﻪ اﻓﻜﺎر او را ﭘﺎره ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻣﺮي ﺑﻪ رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺮود ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ زﺧﻢ ﭘﺎﻳﺶ ﺑﻴﺎﻧﺪازم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺻﻼ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ و ﭘﺎﻳﻢ ﻣﺜﻞ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﻓﺘﺎدم درد ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي او ﻧﻜﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺮي را ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﻣﻲ ﺑﺮم و زﺧﻤﺶ را ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﺻﺒﺢ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺨﻨﻲ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﺣﺮف ﻫﺎي او ﻣﺮي را اﺑﺘﺪا ﻧﺎ اﻣﻴﺪ و ﺳﭙﺲ ﻣﺼﻤﻢ ﻛﺮد ‪ .‬آﻳﻦ ﺧﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ او را ﺑﻐﻞ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺟﻠﻮي‬

‫دﻳﮕﺮان ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ او ﺑﺤﺚ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ اﺟﺎزه ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد ﻛﻪ زﺧﻤﺶ را وارﺳﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا از اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺸﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ دﻟﻮاﭘﺲ رو ﺑﻪ آﻳﻦ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻣﻨﻢ ﺑﻴﺎﻳﻢ و زﺧﻤﺶ را ﺑﺒﻴﻨﻢ ؟‬

‫آﻳﻦ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد و از ﺑﺎرﺑﺎرا ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ و ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل اﺣﺴﺎس ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪي را در ﭼﻬﺮه او ﻧﺪﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﺑﻌﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي در ﻣﻴﺎن ﺑﺎزوان اﻳﻦ ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺖ ﺗﻤﺎم ﺗﻮﺟﻬﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻄﺮه ﺷﺒﻨﻤﻲ ﻛﻪ در‬

‫ﻣﺠﺎورت ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ﺑﺨﺎر و ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ و ﺧﻴﻠﻲ زود ﺗﻤﺎم ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ آن ﺑﺎزوان ﻗﻮي ﻣﻌﻄﻮف ﮔﺸﺖ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ داﺷﺖ او را ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﻲ ﺑﺮد ﺗﻤﺎم ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺘﺶ ﻓﺮوﻛﺶ ﻛﺮد ‪ .‬ﺧﺪاﻳﺎ آﺧﺮ ﭼﻄﻮر دﻟﺶ ﻣﻲ آﻣﺪ از‬

‫آﻳﻦ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ؟ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد او ﭼﻪ ﻛﺮده ﺣﺘﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﺎ زﻧﻲ دﻳﮕﺮ در زﻳﺮ ﻳﻚ ﺳﻘﻒ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش ﻫﻤﺒﺴﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي‬

‫ﺗﺎب ﺗﺤﻤﻞ در ﺑﺮاﺑﺮ او را ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬آﻳﻦ اﺿﻄﺮاب را در وﺟﻮد او اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪.‬‬

‫از روزي ﻛﻪ از ﻣﺮي ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ درﮔﻴﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺷﺪ ‪ .‬راﺳﺘﺶ اﺻﻼ ﺗﺼﻤﻴﻢ‬

‫ﻧﺪاﺷﺖ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﻋﻨﻮان ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻤﺎت از دﻫﺎﻧﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ ‪ .‬او ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮ‬

‫ﺗﻤﺎﻳﻠﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫دﺳﺖ رد ﻣﺮي ﺑﺮاي آﺷﺘﻲ ﻛﺮدن ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﻛﻪ ﻓﻜﺮش را ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ او ﺻﺪﻣﻪ زد ‪ .‬ﻧﺤﻮه ي ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﺶ ﺑﻪ آﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﻧﺸﺎن ﻛﺮد ﻣﺮي ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﭽﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺮاﻳﺶ اﻫﻤﻴﺖ دارد ‪ .‬ﻃﻲ ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻋﻠﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ‬

‫ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش دوﺑﺎره راﺑﻄﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﺪ ﭼﻴﺰي ﻣﺎوراي اﺣﺘﺎرم و ﻳﺎ ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ وﮔﺮﻧﻪ ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ارﺿﺎ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻬﺮﺑﺎن ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻮش و واﻗﻌﺎ ﺷﺠﺎع ﺑﻮد ‪ .‬آﻳﻦ ﻫﻤﻪ ي اﻳﻦ ﻫﺎ را ﻣﻲ داﻧﺴﺖ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ‬

‫ﭼﺮا ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﻮرد ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﺮي ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫وﻟﻲ اﻧﻘﺒﺎض ﺑﺪن ﻣﺮي ﻛﺎﻣﻼ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻃﻮر ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺣﻖ ﻧﺪارد از او ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﺨﻮاﻫﺪ ‪ ،‬در‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﻴﻨﻪ اش درد ﻏﻤﻲ ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ روي ﻗﻠﺒﺶ ﺗﻜﻪ ﺳﻨﮓ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ .‬در اﺗﺎق ﻣﺮي را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﺑﻪ‬

‫دﻗﺖ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺖ ﺳﭙﺲ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ او را روي ﺗﺨﺖ ﮔﺬاﺷﺖ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ و ﭘﺮﺗﻼﻃﻢ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﻣﺮي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ اﻻن ﺑﺮوﻳﺪ ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ي ﺷﻤﺎ ﻧﺪارم ‪ .‬ﺻﺒﺢ از ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ زﺧﻤﻢ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻴﺎﻧﺪازد ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪ ﺑﻪ روي آرﻧﺠﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ اش ﺑﻪ دور ﺷﺎﻧﻪ اش ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن‬

‫آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺧﺸﻢ ﻣﺮي ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت آﻳﻦ ﺧﻮرد ‪ .‬ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﻧﺎﻟﻪ اي ﻛﺮد و اﻳﺴﺘﺎد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻻن دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺷﺪه ؟ ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻲ ؟ ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ ،‬ﻣﺮي ﻧﻤﻲ داﻧﻲ ﭼﻪ ﻗﺪر دوري از ﺗﻮ‬

‫ﺑﺮاﻳﻢ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﻲ ﭼﻘﺪر دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ‪ .‬ﺷﺐ و روز ﺗﻤﺎم ﻓﻜﺮم ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎدت را ﺑﺸﻨﻮم داﺷﺘﻢ ﺗﻮي آن اﺗﺎق ﻗﺪم ﻣﻲ زدم ‪...‬‬

‫آﻳﻦ اﺷﺎره اي ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدش ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ ... -‬و آرزو ﻣﻴﻜﺮدم ﻛﻪ اي ﻛﺎش ﺑﻪ ﻣﻦ اﺟﺎزه ﻣﻲ دادي ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺖ ﺑﻴﺎﻳﻢ و ﺑﻴﺮوﻧﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدي ‪ .‬وﻟﻲ ﻫﺮ دﻓﻌﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺰدﻳﻚ‬

‫ﻣﻲ ﺷﻮم ‪ ،‬ﻣﺮا رد ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺧﻮن ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ دوﻳﺪ ‪ .‬ﭘﺲ او و ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺒﻮده اﻧﺪ ؟ آﻳﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﻪ اوﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮده ؟ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ‬

‫ﻣﺸﻜﻼت ﺣﻞ ﻧﺸﺪه اي ﻛﻪ ﺳﺮ راﻫﺸﺎن ﺑﻮد ‪ ،‬ﻗﻠﺐ ﻣﺮي از اﻳﻦ اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ ﺷﺎدي ﻃﭙﻴﺪ ‪ .‬وﻟﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ و ﺟﻮاب او را ﺑﺎ‬

‫ﻣﻨﻄﻖ دﻫﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻮ را رد ﻛﺮدم ؟ ﻣﺮا ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﻜﻦ ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﻜﺮده ام ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ روي او ﺧﻢ ﺷﺪ وﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﻜﺮده اي ؟‬

‫ﻣﺮي ﺣﺘﻲ در ﺣﻴﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻫﻢ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ ﺑﻮد ‪ .‬آﻳﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﻟﺒﺎﻧﺶ را ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺮ ﻟﺒﺎن ﻣﺮي‬

‫ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت او را ﻛﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ وﻟﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺎزواﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﻴﻞ ﺧﻮدﺷﺎن رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ دور‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﮔﺮدن آﻳﻦ ﭼﺴﺒﻴﺪﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ‬

‫********************‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ آراﻣﻲ از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﺪ ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﺿﻌﻒ ﺷﺪﻳﺪي ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻋﻠﺖ اﻳﻦ ﺿﻌﻒ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎن‬

‫ﻫﻮﺷﻴﺎر ﺷﺪ ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺎز ﺑﻪ روي ﺗﺨﺘﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﺶ ﺧﺎﻟﻲ آن ﻃﺮف ﺗﺨﺖ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ! ﺧﺪاي ﺑﺰرگ ! ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه دﺳﺘﺎن ﻳﺦ ﻛﺮده اش را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﻮرت ﮔﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اش ﺑﺮد ‪ .‬او ﭼﻪ ﻛﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد ؟‬

‫اﺻﻼ آﻣﺎدﮔﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ و او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﻤﺴﺮش ﻗﺒﻮل ﻛﻨﺪ ‪ .‬دﻳﮕﺮ اﺟﺎزه ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد ﭼﻨﻴﻦ اﺗﻔﺎﻗﻲ دوﺑﺎره‬

‫ﺑﻴﻔﺘﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﺮدي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺸﻮد ﻋﻤﻴﻘﺎ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺮد ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻋﻤﺎل و ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ ﮔﻮاه اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد اﺟﺎزه دﻫﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ زن و ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺮاﺳﺎس اﻋﺘﻤﺎد و اﺣﺘﺮام ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬

‫ازدواج ﻛﺮده اﻧﺪ ﻧﻪ او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﺿﺮﺑﻪ اي ﺑﻪ در او را ﺑﻪ ﺧﻮد آورد وﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ اﺟﺎزه دﻫﻴﺪ ‪.‬‬

‫و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻟﺒﺎس ﺧﻮاﺑﺶ ﮔﺸﺖ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺗﺎ آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺑﻪ روي ﺑﺎﻟﺶ دراز ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ وارد ﺷﻮﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻧﮕﺮان وارد اﺗﺎق ﺷﺪ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮي ﻓﻘﻂ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻫﻨﺮﻣﻨﺪاﻧﻪ‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪي از ﺧﻮﺷﺎﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﺑﺰﻧﺪ ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻫﻢ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا داﺧﻞ اﺗﺎق آﻣﺪ و در را ﺑﺴﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي اﻣﻴﺪوارم ﻣﺰاﺣﻢ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬آه ﻧﻪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﻪ ‪ ...‬ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﺗﺨﺘﺨﻮاب او ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ اﻳﺴﺘﺎد ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﻣﺮوز ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎل ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﺧﻮدش ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻣﺘﺸﻜﺮم ‪.‬‬

‫ﻓﻘﻂ آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اي ﻛﺎش ﺑﺎرﺑﺎرا ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺑﺮاي ﭼﻪ ﺑﺎ آﻧﺠﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد و زود ﻣﻲ رﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ داﻧﻲ دﻳﺸﺐ وﻗﺘﻲ ﻓﺮﻳﺎد ﻛﺸﻴﺪي ﭼﻘﺪر ﻣﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻳﻢ ‪ .‬ﺻﻮرت آﻳﻦ از ﺗﺮس ﻣﺜﻞ ﮔﭻ ﻛﺎﻣﻼ ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي وﺣﺸﺖ زده ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻴﺮﺗﺶ را ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش‬

‫را ﺑﮕﻴﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ و آﻳﻦ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻮدﻳﺪ ؟‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ اﻛﺮاه ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد وﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ‪ ....‬آره ‪....‬ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻳﻢ ‪ .‬دﻟﻴﻠﻲ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ اﻧﻜﺎر ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻣﺎ داﺷﺘﻴﻢ ‪...‬داﺷﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺴﺎب ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮدﻳﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ وﺿﻮح ﻣﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ در ﭘﻲ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻛﻠﻤﺎت ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺟﻤﻠﻪ اش را ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اي ﻋﺼﺒﻲ ﺗﻤﺎم ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺎر ﺑﺪي ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻳﻢ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻢ از اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ و آﻳﻦ در ﺟﺮﻳﺎن اﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﺒﺮي‬

‫وﻟﻲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﺎرﺑﺎرا را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ اﻣﻜﺎن دارد او در ﻣﻮرد رواﺑﻄﺶ ﺑﺎ آﻳﻦ دروغ ﺑﮕﻮﻳﺪ؟ و ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ آﻳﻦ داﺷﺖ‬

‫دروغ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﺑﻪ درد آورد ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮاﻳﻦ ﻛﻪ ﻗﻠﺒﺶ را از ﮔﺰﻧﺪ‬

‫آﻳﻦ در اﻣﺎن ﻧﮕﻪ دارد ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ اﺳﺖ وﻟﻲ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﺬارد ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ او ﭼﻪ ﻗﺪر از اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ‬

‫ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭘﻲ ﺑﺒﺮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﺑﮕﻮﻳﻲ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﻣﺘﻬﻢ ﻧﻜﺮدم ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﻧﻜﺮدي ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ ‪...‬‬

‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎل ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر داﺷﺖ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ دﻳﺸﺐ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻫﻠﺖ داده اﮔﺮ ﭼﻪ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻲ ﭼﻨﺪ روز اﺳﺖ ﻛﻪ از‬

‫اﺗﺎﻗﺖ ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪه اي ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﻧﺒﺎﺷﺪ و اﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻋﺼﺒﻲ و ﺧﻴﺎل ﺑﺎف ﺷﺪه‬

‫ﺑﺎﺷﻲ ‪.‬‬

‫اﺧﻢ ﻫﺎي ﻣﺮي در ﻫﻢ رﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻪ ﻋﺼﺒﻲ ﻫﺴﺘﻢ و ﻧﻪ ﺧﻴﺎﻟﺒﺎف ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻣﺮا ﻫﻞ داد ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ روي اﺑﺮﻳﺸﻢ دوزي ﺳﺮﻣﻪ اي رﻧﮓ ﺟﻠﻮي ﻟﺒﺎﺳﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﻧﺎراﺣﺘﺖ ﻛﺮدم ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ ‪ ،‬ﻓﻘﻂ آﻣﺪه ﺑﻮدم ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از آن ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪي ؟‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و اﻳﺴﺘﺎد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ‪ ...‬ﺧﻮب ‪ . ..‬ﺧﻴﻠﻲ از اﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ از اﻳﻦ ﺧﺴﺘﻪ ات ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫‪ -‬از ﻟﻄﻔﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﺣﺘﻲ ﻛﻲ ذره ﻫﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﻮد ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺗﻼﺷﻲ ﺑﺮاي ﻣﻨﺼﺮف ﻛﺮدن ﺑﺎرﺑﺎرا از رﻓﺘﻦ ﻧﻜﺮد ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﻠﺤﻔﻪ ﻫﺎ‬

‫را ﺑﻪ ﻛﻨﺎري اﻧﺪاﺧﺖ و روي ﻟﺒﻪ ي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا اﻋﺘﺮاف ﻛﺮد ﺷﺐ ﭘﻴﺶ را ﺑﺎ آﻳﻦ ﮔﺬراﻧﺪه ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﻣﺮي‬

‫ﺑﻪ درد آﻣﺪ وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﺧﺸﻤﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﺟﺎي اﻳﻦ درد را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺣﺘﻤﺎ دروغ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ در اﺗﺎﻗﺶ ﺑﻮده و ﺑﻪ او ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮده ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﺪ وﻗﺘﻲ ﺑﺎرﺑﺎرا اﻳﻦ ﻗﺪر اﺻﺮار‬

‫دارد رواﺑﻄﺸﺎن را آﺷﻜﺎر ﻛﻨﺪ و ﻣﺪام ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ آﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدن ﻧﺪارﻧﺪ ؟ ﻣﺮي اﺻﻼ اﻳﻦ روش ﻋﺠﻴﺐ ﺑﺎرﺑﺎرا را در‬

‫ﻣﻮرد اﻳﻦ وﺿﻮع ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪ ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺖ ﻫﻢ ﺧﻮدش و ﻫﻢ آﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻲ ﮔﻨﺎه ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ‬

‫ﭼﻴﺰي را ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﺗﺎزه اﻳﻦ ﭼﻪ ﺟﻮر رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﻓﻘﻂ‬

‫ﻳﻚ رﺑﺪوﺷﺎﻣﺒﺮ ﺗﻨﺶ ﺑﻮد اﻧﺠﺎم ﺑﮕﻴﺮد ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي از ﺟﺎ ﺟﺴﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮق ﻛﻤﺪ ﻟﺒﺎﺳﺶ در ﮔﻮﺷﻪ اﺗﺎق رﻓﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﮔﻔﺖ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب اﺳﺖ ﻛﺎﻣﻼ ﺣﻘﻴﻘﺖ داﺷﺪ ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺣﺎدﺛﻪ دﻳﺸﺐ اﺛﺮ ﺑﺪي ﺑﻪ روي ﭘﺎﻳﺶ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬دوﺑﺎره ﺧﺸﻢ و ﻏﻀﺐ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻫﺠﻮم آورد ‪ .‬ﭼﺮا آﻳﻦ‬

‫درﺑﺎره راﺑﻄﻪ اش ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ او دروغ ﮔﻔﺖ ؟ آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﭼﻮن ﻣﺮي ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺑﺎرﺑﺎرا اﺻﻴﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺲ ﻫﻴﭻ ارزﺷﻲ ﻧﺪارد‬

‫و ﺑﺪون ﻫﻴﭻ رﺣﻢ و ﻣﺮوﺗﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از او ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺳﻮاﺳﺘﻔﺎده اي ﺑﻜﻨﺪ ؟ ﻗﻠﺒﺶ از ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ و ﻧﺪاﻣﺖ ﺑﻪ درد آﻣﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺻﺪﻣﻪ اي را ﻛﻪ دﻳﺪه ﺑﻮد ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻓﻘﻂ ﺣﻤﺎﻗﺘﺶ را ﺑﻪ ﻳﺎد آورد و اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﻫﻤﻪ و ﻫﻤﻪ‬

‫ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدش ﺑﻮده ‪ .‬اﮔﺮ آن ﻗﺪر ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ در آرزوي ﭼﻴﺰي ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﺒﻮد و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﻛﺴﻲ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ ﺑﺎ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻼ درون او ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﭘﺮ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ وﻟﻲ ﺧﻮب ﺣﺎﻻ ﻫﻢ‬

‫وﺿﻌﻴﺖ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺣﺮﻛﺘﻲ از ﻃﺮف آﻳﻦ اﻳﻦ ﺧﻼ ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫***********‬

‫آﻳﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ را دوﺗﺎ ﻳﻜﻲ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ‪ .‬اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﻛﻪ از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ در ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﻣﺮي ﺧﻮاﺑﻴﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﭼﻬﺮه ي او در ﺧﻮاب ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻣﺤﺒﺘﻲ در دﻟﺶ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ ﻛﻪ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ دﻳﺸﺐ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﺮي‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاﻳﺶ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد ﺗﺎ اﺣﺴﺎس اراﻣﺶ و رﺿﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﺪارش ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﻪ ﻗﺪر اﺣﺴﺎس ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﺮي ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ و اﻳﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬

‫ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﺪارش ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻣﺮي ﺑﻴﺪار ﻣﻲ ﺷﻮد ﺳﺮي ﺑﻪ اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪش ﺑﺰﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از‬

‫ﺳﻮاري ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﺮﮔﺮدد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ زود ﺳﻮاري را ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎره رﻫﺎ ﻛﺮد ﭼﻮن ﺑﺮاي دﻳﺪن ﻣﺮي ﺑﻲ ﺗﺎب ﺑﻮد ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﭘﻠﻪ ﻫﺎ رﺳﻴﺪ از ﺧﻮدش ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺮي ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻘﻴﻪ روز را در ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﺑﮕﺬراﻧﻨﺪ ﻋﻜﺲ‬

‫اﻟﻌﻤﻠﺶ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ؟ از ﻓﻜﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ اش از ﺗﻌﺠﺐ ﺷﻮﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و وادارش ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺮاي رﺿﺎﻳﺖ‬

‫دادن او را ﺑﺒﻮﺳﺪ ﻟﺒﺎﻧﺶ را ﺟﻤﻊ ﻛﺮد ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﭘﺸﺖ در اﺗﺎق ﻣﺮي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ در ﺑﺰﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ ؟ ﻫﻴﭻ ﺻﺪاﻳﻲ‬

‫از داﺧﻞ اﺗﺎق ﻧﻤﻲ آﻣﺪ ‪.‬‬

‫او ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد ‪ .‬ﻧﻪ ‪ ،‬او ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آراﻣﻲ وارد اﺗﺎق ﺑﺸﻮد ﻣﺒﺎدا ﻛﻪ ﻣﺮي ﻫﻨﻮز ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ در‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﻛﺮد وﻟﻲ ﺗﺨﺖ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ درون اﺗﺎق اﻧﺪاﺧﺖ و‬

‫ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت اﺧﻢ آﻟﻮد ﻣﺮي اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﻛﻨﺎر در ﺑﺎز ﻛﻤﺪ ﻟﺒﺎﺳﺶ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ‪ .‬آﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻜﺚ ﻛﺮد ‪ .‬اﻳﻦ‬

‫ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷﺖ ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﺪ و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻣﺮي ﻓﺮﻳﺎد زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﻴﺮون ‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ؟‬

‫آﻳﻦ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻣﺮي را ﻫﻀﻢ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻛﻤﺮ ﺑﺎرﻳﻜﺶ زد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻨﻲ ﺧﻮش‬

‫ﺗﺮﻛﻴﺒﺶ را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻗﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن اﻳﻦ ﺟﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻴﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻗﺪم ﺑﻪ داﺧﻞ اﺗﺎق ﮔﺬاﺷﺖ و در را ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺖ ‪ .‬درد ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه اي ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬آب دﻫﺎﻧﺶ را‬

‫ﻗﻮرت داد و ﻫﻢ زﻣﺎن ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﺸﻢ را ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ اﻧﺪوﻫﺶ ﻛﻨﺪ ‪ .‬آﻳﺎ ﺣﻖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻋﻠﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﺮي را ﺑﺪاﻧﺪ ؟ اﮔﺮ او ﻓﻜﺮ‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ آﻳﻦ دﻣﺶ را روي ﻛﻮﻟﺶ ﻣﻲ ﮔﺬارد و ﺑﺪون درﻳﺎﻓﺖ ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺿﻴﺤﻲ از آﻧﺠﺎ ﻣﻲ رود ﺳﺨﺖ در اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ در را ﺑﺴﺖ ‪ ،‬ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﺟﺮات ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؟ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺗﻮ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﺷﻲ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﺮدي ﭘﺎﺳﺦ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬و ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮﺿﻴﺤﻲ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺸﻨﻮم ‪ ،‬از اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻤﻲ روم ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﺸﻜﻠﻲ داري ؟‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﺸﻜﻞ دارم ؟‬

‫ﻣﺮي ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ ﺑﻠﻨﺪش را از روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻛﻨﺎري زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ از اول اﻳﻦ آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ دروغ ﮔﻔﺘﻦ ﻛﺮد ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﺒﻮدم ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻣﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن دﻫﻢ ﭼﻘﺪر از رﻓﺘﺎرم ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻢ ‪ .‬از ﺧﺪا ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ اي ﻛﺎش ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ را ﺟﺒﺮان‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ و در آﻳﻨﺪه ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﺎدق ﺑﺎﺷﻢ ‪.‬‬

‫ﺑﺮق ﺳﺮدي در ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮي دﻳﺪه ﺷﺪ و ﻃﻌﻨﻪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺎدق ﺑﻮدي ؟‬

‫آﻳﺎ آن ﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﻣﺮور ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ؟ آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﺮي ﺣﻖ دارد از دﺳﺖ او ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ‬

‫ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻣﻴﺪي ﺑﻪ آﻳﻨﺪه ﺑﻬﺘﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻮدم ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﻢ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻮب رﻓﺘﺎر‬

‫ﻧﻜﺮده ام وﻟﻲ آﻳﺎ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﺮا ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺒﺨﺸﻲ ؟‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ آﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺗﻴﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺳﻮراخ ﻛﺮد ‪ ،‬آﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﻄﺮات اﺷﻜﻲ را ﻛﻪ‬

‫او ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺳﻌﻲ در ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدﻧﺸﺎن داﺷﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭘﺸﺘﺶ را ﺑﻪ او ﻛﺮد وﻟﻲ آﻳﻦ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ آﻣﺪ ‪ .‬ﻣﺮي اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺗﻮ را ﺑﺒﺨﺸﻢ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺪﻳﺪي را ﺑﺎ ﺗﻮ ﺷﺮوع ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﺑﻪ ﺷﺮط اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدي‬

‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺎدق ﺑﺎﺷﻲ وﻟﻲ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﺮدي ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﻋﻤﺮش ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻴﺞ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرش ﭼﻪ ﺑﻮد ؟ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﮔﻴﭽﻲ و دﺳﺖ ﭘﺎﭼﮕﻲ اش‬

‫ﻛﻨﺘﺮل ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ وﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﺷﺪه ؟ آﺧﺮﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ رد و ﺑﺪل ﺷﺪ اﺻﻼ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﺶ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻨﻲ داﺷﺘﻨﺪ ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪ اي رو ﺑﻪ آﻳﻦ ﻛﺮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ دوﺑﺎره‬

‫ﭘﺸﺘﺶ را ﺑﻪ او ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ آﻳﻦ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ را ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺣﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ و ﺗﺎزه ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺣﻞ ﻫﻢ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‬

‫ﺑﺎز ﻫﻢ ﻫﻨﻮز ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺣﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ او دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻣﻮرد ﻣﺴﺌﻠﻪ اول ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻗﻼ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺣﻞ‬

‫ﻧﺸﺪه ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪاﻧﺪ ﭘﺲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬و اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼت ﭼﻴﺴﺖ ؟‬

‫ﻣﺮي اﺻﻼ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ‪ ،‬ﻫﻢ ﺷﺎن ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ ﺳﺎده ام و ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﻳﻚ ارل ‪ .‬آن روزي‬

‫را ﻛﻪ در ﺑﺎغ ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺎر ﻛﺮدن ﺑﻮدم ﻳﺎدت ﻣﻲ آﻳﺪ ؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻳﻚ ﺑﺎﻧﻮي اﺻﻴﻞ زاده ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ رﻋﻴﺖ دﺳﺘﺎﻧﺶ را آﻟﻮده‬

‫وﮔﻠﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﺗﻬﺎﻣﺎﺗﺶ اﺻﻼ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪارد ‪ .‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ او ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﭼﻪ ﻗﺪر او و‬

‫ﭘﺪرش ﺷﺨﺼﻴﺖ و ﻣﻘﺎوﻣﺘﺶ او را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﻧﺎراﺣﺘﻲ اش از ﻛﺎر ﻛﺮدن او در ﺑﺎغ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮدش را‬

‫ﺑﺮاي ﻏﻔﻠﺖ از او ﻣﻼﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺮي آن ﻗﺪر ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﺑﻪ ﺣﺮف‬

‫ﻫﺎي او ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻧﻜﺮد ‪ .‬آﻳﻦ ﻫﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﻬﺘﺮي ﺻﺒﺮ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ آن ﻗﺪر ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﺮي اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻛﻪ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ دﺳﺘﺶ را دراز ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ او را ﻧﻮازش ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺣﺘﻲ‬

‫ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻣﺤﺒﺖ زﻳﺎدي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او در وﺟﻮدش اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻛﺎش ﻣﻲ داﻧﺴﺖ از ﭼﻪ ﻧﺎراﺣﺖ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻣﺮي ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ دروغ ﻧﮕﻔﺘﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪ و از اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﻦ را آن ﻗﺪر ﻧﺰدﻳﻚ ﺧﻮدش دﻳﺪ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﻛﺮد ‪ ،‬آﻳﻦ ﺑﺎ‬

‫ﺗﺤﺴﻴﻦ او را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪:.‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ دروغ ﮔﻔﺘﻲ ‪ .‬ﺗﻮ دﻳﺸﺐ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي اﺗﺎﻗﺖ ﺑﻮدي و داﺷﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدي وﻟﻲ اﻣﺮوز ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻛﻪ اﻳﻦ‬

‫ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺻﻼ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪارد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرت را ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي دوردﺳﺖ ﺑﻪ روي دﻳﻮار ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ دﻳﺸﺐ در اﺗﺎﻗﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮدي ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﺸﺘﺶ را ﺑﻪ ﻛﻒ دﺳﺘﺶ زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺴﺨﺮه اﺳﺖ ‪ .‬ﻛﺴﻲ اﻳﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت را ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪ ؟‬

‫ﻣﺮي ﻫﻨﻮز از ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ آﻳﻦ اﻣﺘﻨﺎع ﻣﻴﻜﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺧﻮدت ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﻦ ﻣﻲ داﻧﻲ ‪ .‬ﻣﻦ آن ﻗﺪر ﭘﺴﺖ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﺟﺰﺋﻴﺎت آن اﻓﺘﻀﺎح را ﻣﺮور ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺳﻜﻮت ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﺟﻮاب ﻣﺮا درﺳﺖ ﻧﻤﻲ دﻫﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻬﺮﺑﺎﻳﻲ ﺑﺮاق ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاري ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮاﺑﺖ را ﺑﺪﻫﻢ ؟ ﻳﺎدت ﻫﺴﺖ دﻳﺸﺐ وﻗﺘﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻫﻠﻢ داد ‪ ،‬ﺣﺮﻓﻢ را ﺑﺎور‬

‫ﻧﻜﺮدي ؟‬

‫آﻳﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ دﻟﻴﻞ و ﺑﺮﻫﺎن اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺣﻞ ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻳﻦ دو ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻼ ﻫﻴﭻ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺮا اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﻲ ؟ آﻳﺎ اﮔﺮ ﺣﺮﻓﺖ را ﺑﺎور ﻛﻨﻢ ﻳﻌﻨﻲ دارم ﺑﻪ ﺗﻮ اﺣﺘﺮام ﻣﻲ ﮔﺬارم ؟ ﭼﻪ ﻃﻮر از ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ‬

‫ﺑﺎور ﻛﻨﻢ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺗﻮ را ﻫﻞ داده وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﺪت زﻳﺎدي از اﻗﺎﻣﺘﺖ در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﻧﻤﻲ ﮔﺬرد اﻳﻦ ﻗﺪر ﻣﻮرد‬

‫ﺗﺤﺴﻴﻦ و ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﺮدم ﻫﺴﺘﻲ ﺣﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻣﻦ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم را در اﻳﻦ ﺟﺎ ﮔﺬراﻧﺪه ام ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﭘﺪرم ﻫﻢ ﺗﻮ را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‬

‫‪.‬‬

‫ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺰون ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬و آﺧﺮ ﭼﻪ ﻃﻮر اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ از ﺟﻠﻮي ﻣﻦ ‪ ،‬ﺑﺎرﺑﺎرا و ﭘﺪر ﻛﻪ داﺷﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﻮ ﻣﻲ آﻣﺪﻳﻢ ﺑﮕﺬرد ؟‬

‫ﻣﺮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ وﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺪارم وﻟﻲ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﻗﻠﺒﺶ آن ﻗﺪر در ﺳﻴﻨﻪ اش ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد از ﻃﭙﺶ اﻳﺴﺘﺎده ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻣﻦ ﭼﻪ ﻃﻮر از اﻳﻦ اﻣﺘﺤﺎن ﺑﻴﺮون ﺧﻮاﻫﻢ آﻣﺪ ؟‬

‫ﻣﺮي رو ﺑﻪ آﻳﻦ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﻲ ‪ ،‬ﭘﺲ ﻛﻤﻲ از ﺧﻮدت ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﮕﻮ ‪ .‬اﮔﺮ از ﻣﻦ اﻧﺘﻈﺎر داري ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ روراﺳﺖ ﺑﺎﺷﻢ اول‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺻﺪاﻗﺖ ﺧﻮدت را ﻧﺸﺎن ﺑﺪه ‪ .‬رازﻫﺎي ﺧﻮدت را ﺑﺮاﻳﻢ ﻓﺎش ﻛﻦ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ رازي ؟‬

‫‪ -‬ﺧﻮدت ﻣﻲ داﻧﻲ ‪ .‬ﺧﻮدت ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺪرت ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺮگ ﺑﺮادرت ﺷﺪي ‪ .‬ﻣﮕﺮ آن روز ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎد ؟‬

‫آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺧﺸﻢ در وﺟﻮدش ﺷﻌﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﺧﺸﻢ از ﭘﺪرش ‪ ،‬از ﺑﺮادرش ‪ ،‬از ﺧﻮدش و ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر از ﻣﺮي ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ‬

‫اﻳﻦ زﺧﻢ ﻛﻬﻨﻪ را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ ؟ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﮔﻔﺘﻦ آن ﭼﻴﺰي را ﺣﻞ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﺮاي ﻣﺮي ﺗﻌﺮﻳﻒ‬

‫ﻣﻴﻜﻨﺪ ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﺳﺮدي ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺼﻤﻢ ﻫﻤﺴﺮش اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪر ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ واژﮔﻮن ﺷﺪ ﻣﻦ داﺷﺘﻢ آن را ﻣﻲ راﻧﺪم ‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﻃﻮر ﻧﺒﻮد ‪ .‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ داﺋﻢ‬

‫اﺻﺮار ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ را ﺑﺮاﻧﻢ و ﭘﺪر ﻫﻢ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻃﻼع داﺷﺖ وﻟﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم اﺻﻼ زﻳﺮﺑﺎر ﻧﻤﻲ رﻓﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻮد ﻣﺎﻟﻜﻮم‬

‫ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﻗﺪر ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ را راﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ زﻧﺪﮔﻲ اش ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮي از ﺗﻌﺠﺐ ﮔﺸﺎد ﺷﺪه ‪:‬‬

‫‪ -‬و ﺗﻮ اﺟﺎزه دادي ﻛﻪ ﭘﺪرت ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﻣﻘﺼﺮي ؟‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﭼﻨﺪ روز ﺑﻲ ﻫﻮش ﺑﻮدم ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪم ‪ ،‬ﭘﺪرم ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻘﺼﺮ اﺻﻠﻲ ﻣﻦ ﺑﻮده ام و ﺑﺪون ﻫﻴﭻ‬

‫ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ اي ﻣﺮا ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﻲ ‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر وﺣﺸﺘﻨﺎك در ﻣﻮرد ﺗﻮ ﻗﻀﺎوت ﻛﺮده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺮي را ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ‪ .‬ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري را ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫از دردي ﻛﻪ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻲ ﻟﺰﻳﺪ و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺧﻮد ﺗﻮ دوﺳﺖ داري ﺣﺮﻓﺖ را ﺑﺎور ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ اﻳﻦ ﺣﻖ را دارم ‪ .‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﺗﻮﻗﻊ داري ﻣﻦ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺖ را ﺑﺎور ﻛﻨﻢ‬

‫وﻗﺘﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﺮف ﻣﺮا ﺑﺎور ﻧﻜﺮد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ ﻣﺤﺰوﻧﺶ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﻟﺐ ﻫﺎﻳﺶ را ﮔﺰﻳﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﻋﺒﻮر از‬

‫اﻳﻦ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﺮي ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﺎري ﻛﻪ آﻳﻦ در اﺑﺘﺪاي آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺷﺎن ﻛﺮده ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ‬

‫ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد از زﻳﺮ آن ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﺮف دﻳﮕﺮي ﺑﺰﻧﺪ اﺗﺎق را ﺗﺮك ﻛﺮد ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻓﻜﺮ‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺘﻦ ﻋﻠﺖ ﻣﺮگ ﺑﺮادرش ﻫﻢ ﭼﻴﺰي را ﻋﻮض ﻧﻜﺮد ‪.‬‬

‫**********‬

‫آﻳﻦ ﺧﻮدش را در ﻛﺎر رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ اﻣﻼك ﻏﺮق ﻛﺮد ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﭘﺪرش ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭘﻴﺶ از دﺳﺖ او ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ اﺳﺖ و ﺑﻪ‬

‫اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻣﻮرد ﺗﺎﻳﻴﺪ او ﻗﺮار ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺳﻌﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻣﻮرد ﺑﺨﺸﺶ ﭘﺪرش ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺜﻤﺮ ﺛﻤﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻓﻘﻂ در ﺻﻮرت ﻟﺰوم ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻫﻴﺞ ﻛﺪام از ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ او ﻧﻤﻲ آﻣﺪ ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﺖ ﻫﺎي‬

‫زﻳﺎدي ﻛﻪ داﺷﺖ ﻓﻜﺮ ﻣﺮي و ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﻳﺶ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻋﺎت ﺑﻴﺪاري آﻳﻦ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬اﺷﺎره ﻣﺮي ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ‬

‫اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﻦ دروغ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد در اﻇﻬﺎر ﺗﻤﺎﻳﻼﺗﺶ ﺑﻪ او ﻧﻴﺮﻧﮓ زده ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ آن اﺣﺴﺎس‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﺑﺮاي ﺣﻞ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﻪ ﻣﺮي دروغ ﻧﮕﻔﺘﻪ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد اﮔﺮ راﻫﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺮي ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻳﺶ اﺳﺎﺳﻲ ﻧﺪارﻧﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻐﺮﻧﺞ را‬

‫ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﺎري ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮي ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﺮاي او ارزش دارد و ﭼﻪ ﻗﺪر از داﺷﺘﻦ او و دﻳﺪن‬

‫ﻛﺎرﻫﺎﻳﺶ اﺣﺴﺎس ﻏﺮور ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد آﻳﻦ آن ﻗﺪر ﻫﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ‬

‫اﻋﺘﻤﺎد و ﭘﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ آن روزي را ﻛﻪ ﻣﺮي ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد و او ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪ ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺮي ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎﮔﻮار آﻣﺪه ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪.‬‬

‫**********‬

‫ﻳﻚ روز ﺻﺒﺢ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﺮاي ﺳﻮار ﻛﺎري ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻲ اش ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮك ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﭘﺪرش ﺟﻠﻮﻳﺶ را ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﻮار ﻛﺎري ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺒﺢ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮرد وﻟﻲ در اﻳﻦ ﺻﻮرت دﻳﮕﺮ ﻻزم ﻧﺒﻮد ﺑﺎ‬

‫ﺳﻜﻮت ﻧﺎﺷﻲ از دل ﺷﻜﺴﺘﮕﻲ ﻫﻤﺴﺮش رو ﺑﻪ رو ﺷﻮد ‪.‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎب ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎﻳﻲ ؟‬

‫از روي ﻟﺤﻦ ﺻﺪاي ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﭼﻴﺰي را ﺣﺪس زد ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﺮدد ﺑﻮد و اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﭘﺪرش رو ﺑﻪ رو ﺷﻮد ‪.‬‬

‫ﭘﺪرش ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ رو ﺑﻪ او ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻮل ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭘﺪرش ﺑﻪ ﻛﺘﺎب ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﻧﻈﺎره ﮔﺮ ﻧﺸﺴﺘﻦ او ﭘﺸﺖ آن ﻣﻴﺰ ﺑﺰرگ ﭼﻮب ﮔﺮدوﻳﻲ ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﭘﻴﺶ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﺑﻪ روي ﻳﻜﻲ از ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎي ﭼﺮﻣﻲ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﻛﻨﺎر ﻣﻴﺰ ﻧﺸﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻓﻮرا رﻓﺖ ﺳﺮ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣﻲ آﻳﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ اﺻﻼﺣﺎﺗﻲ در زﻣﻴﻨﻪ ي اداره ي اﻣﻼك ﻛﺮده اي !‬

‫آﻳﻦ ﺻﺎف ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬او دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺑﺤﺚ ﻛﻨﺪ ‪ .‬آن روز ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻋﻤﺪا ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺪرش ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮد ‪ .‬ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر‬

‫در زﻧﺪﮔﻲ اش اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺗﻌﻠﻖ دارد و ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در آن ﺟﺎ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ‬

‫ﭘﺪرش ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ....‬ﻣﻦ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮده ام ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻳﻚ ورق ﻛﺎﻏﺬ از روي ﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ اش ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻳﻚ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ دﻳﮕﺮ را ﻫﻢ ﻗﺒﻮل ﻛﻨﻲ ؟‬

‫آﻳﻦ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺻﺎف ﺗﺮ ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬آﻳﺎ درﺳﺖ ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪ ؟ آﻳﺎ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻛﻢ ﺣﺮف و ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎﻻﺧﺮه از او درﺧﻮاﺳﺖ‬

‫ﻫﻤﻜﺎري ﻛﺮده ؟ اﺻﻼ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ روزي را ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻨﻴﺪه ام ﻛﻪ ﻣﻼك ﺑﺰرگ آﻗﺎي وﻳﻨﺴﻠﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻗﺴﻤﺖ اﻋﻈﻢ زﻣﻴﻦ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻔﺮوﺷﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ آن‬

‫زﻣﻴﻦ ﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ اﻣﻼﻛﺶ اﺳﺖ ‪ .‬اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي در دﻫﻜﺪه رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ آﻳﺎ ﺗﻮ‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮوي و ﺑﺎ او درﺑﺎره ي ﺧﺮﻳﺪ زﻣﻴﻦ ﻫﺎﻳﺶ ﻣﺬاﻛﺮه ﻛﻨﻲ ؟‬

‫ﺑﺎور ﻛﺮدﻧﻲ ﻧﺒﻮد ! آﻳﻦ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻗﻴﻤﺘﻲ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﻨﻢ ؟‬

‫ﭘﺪرش ﺑﺎ ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎري ﻋﻤﺪي ﭘﺎﺳﺦ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮدت ﺻﻼح ﻣﻲ داﻧﻲ ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺗﻮ اﻋﺘﻤﺎد دارم ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي آﻳﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﻧﺒﻮد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎ آن ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ از ﭘﺪرش اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ‪ .‬او از ﻣﺎﻟﻜﻮم اﻧﺘﻈﺎر‬

‫ﻣﺤﺒﺖ داﺷﺖ وﻟﻲ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اﻳﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺑﻪ آﻳﻦ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻫﺎﻳﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬وﻟﻲ اﮔﺮ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ‬

‫ﻛﻠﺮ واﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ آن روز در اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺑﻪ ﻣﺮي زده ﺑﻮد اﻳﻤﺎن داﺷﺖ ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ‬

‫؟ آﻳﻦ ﺟﻮاب اﻳﻦ ﺳﻮال را ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ؟‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﻴﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭘﺎﺳﺦ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﻣﻲ روم ‪ .‬ﻣﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﺳﺒﻢ را ﺑﺮاي ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺑﺒﺮد ‪.‬‬

‫ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ ﺑﺎ رﺿﺎﻳﺖ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻲ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﭼﺮا ﺣﺎﻻ ﭘﺪر ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل ؟‬

‫ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﺼﻤﻢ آﻳﻦ ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ‪ ،‬ازدواﺟﺖ ﺑﺎ ﻣﺮي از ﺗﻮ ﻳﻚ ﻣﺮد ﺳﺎﺧﺖ ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ اﻳﻦ را ﺑﺒﻴﻨﻢ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ آﻳﻦ ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﺑﺪ ﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﻫﺎ آﻣﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد وﻟﻲ اﻳﻦ ﺣﺮف ﭘﺪرش ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮ او ﮔﺮان آﻣﺪ ‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﺴﺮم ﻣﺮا ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺗﻼش آﺷﻜﺎري ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ دادن ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻛﺎﻣﻼ ‪ .‬ﭼﻴﺰ ﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ‪ ...‬ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﺑﺲ ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﻲ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﺮﻓﻲ ﻣﻲ زﻧﻢ ﻳﺎ ﻛﺎري ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ در واﻗﻊ ﻣﻨﻈﻮرم آن‬

‫ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ‪....‬‬

‫آﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺻﺮﻓﺎ ﻳﻚ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ و ﻳﺎ اﻇﻬﺎر ﻋﻼﻗﻪ ﻧﺒﻮد ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﺑﻮد ﻛﻪ او از ﭘﺪرش اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ‪ .‬آﻳﻦ اﺟﺎزه ﻧﺪاد‬

‫اﻣﻴﺪي ﻛﻪ در دروﻧﺶ ﺑﻴﺪار ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬زﻳﺎد از ﺣﺪ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ زود ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ رﻓﺖ ﺗﺎ ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﻋﻮض ﻛﻨﺪ و ﻟﺒﺎﺳﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي دﻳﺪار ﺑﺎ ان ﻣﻼك ﺑﺰرگ ﺑﭙﻮﺷﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﻋﻮض ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر ﻧﺎﺧﻮد آﮔﺎه ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ دري ﻛﻪ ﻣﺎﺑﻴﻦ اﺗﺎق او و ﻣﺮي ﺑﻮد اﻓﺘﺎد ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫ﺧﻴﻠﻲ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﻛﻪ راﺑﻄﻪ ي ﺑﻴﻦ او و ﭘﺪرش ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪه را ﺑﻪ ﻣﺮي ﺑﺪﻫﺪ و ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاﺳﺎس اﻋﺘﺮاﻓﺎت‬

‫ﭘﺪرش ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻀﻮر ﻣﺮي ﺑﻮده اﺳﺖ وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ ﻃﻮل راﻫﺮو را ﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﻮد ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا را در‬

‫ﭘﻴﺮاﻫﻦ اﺑﺮﻳﺸﻤﻲ ﺗﻴﺮه اي دﻳﺪ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻛﻼﻫﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن رﻧﮓ ﺑﻮد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ ﺷﻮق و ﺣﺮارت ﺑﺎ آﻳﻦ ﺳﻼم و‬

‫اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﻲ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬اوه ‪ ،‬آﻳﻦ ﭼﻪ ﺷﺎﻧﺴﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ را دﻳﺪم ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﺑﻴﺮون ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮﺳﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ روي ﺑﺎزوي آﻳﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻣﺮا ﻫﻢ ﺗﺎ ﺑﺎزار ﺑﺒﺮي ؟ اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ زﺣﻤﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻳﻚ ﻣﻘﺪارﺧﺮﻳﺪ دارم ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ دري ﻛﻪ ﻣﺴﺘﺨﺪم ﺑﺎز ﻛﺮد اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﻴﺶ ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﺑﻪ زن ﺧﺎﻧﻪ دار ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ‬

‫ﭘﻴﺎده روي رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻲ ﺑﻴﻦ آن دو ﻫﻨﻮز دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪه ﻣﺮي را ﻗﺒﻞ از‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫رﻓﺘﻨﺶ ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪه او را ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ .‬ﺗﺮﺳﺶ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد‬

‫ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﺮي اﺻﻼ از دﻳﺪن او ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ؟‬

‫آﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﻮاﺳﺶ ﻛﺎﻣﻼ ﭘﺮت ﺑﻮد رو ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﻴﭻ زﺣﻤﺘﻲ ﻧﺪارد ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﺷﻮم ﻛﻪ ﺑﺒﺮﻣﺖ ‪ .‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫و ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ در اﺷﺎره ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرچ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫آن روز ‪ ،‬روز ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮد و ﻳﻚ ﻟﻜﻪ ي اﺑﺮ ﻫﻢ در آﺳﻤﺎن دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا‬

‫ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺳﻮار ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﻧﻤﻮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ اي را ﺑﺮاي دﻳﺪن ﻣﺮي ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬اﺻﻼ ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻫﻮا‬

‫ﭼﻪ ﻗﺪر ﺧﻮب اﺳﺖ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻗﺪر راﺑﻄﻪ اش ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪه ﭼﻮن اﺻﻼ اﺣﺴﺎس ﺷﺎدي ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻋﻠﺘﺶ ﭼﻴﺴﺖ وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﻲ ارﺗﺒﺎط ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫آن ﻫﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ازدواج ﻛﺮده اﻧﺪ و ﻣﺎداﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻨﺸﺎن ﺗﻨﺶ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اش ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن دﻫﺪ‬

‫وﻟﻲ اﻳﻦ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻛﺎﻣﻼ ﻋﻤﻖ ﻧﺎراﺣﺘﻲ او را رﻳﺸﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ را دور زد ﺗﺎ در ﺟﺎي راﻧﻨﺪه ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺮي را دﻳﺪ ‪ .‬ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫ﻟﺤﻈﻪ اي داﻣﻦ ﺑﻨﻔﺶ ﻛﻤﺮﻧﮕﻲ را در ﻣﻴﺎن درﺧﺘﺎن ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺶ دﻳﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد اﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺷﺎﺧﻪ ي درﺧﺘﺎن ﻛﻪ‬

‫در ﻣﻴﺎن ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻼﻳﻤﻲ ﺗﻜﺎن ﻣﻲ ﺧﻮردﻧﺪ ﺟﻨﺒﻨﺪه اي را در ﻣﻴﺎن درﺧﺘﺎن ﻧﺎرون و ﺑﻠﻮط ﻧﺪﻳﺪ ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ آه ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﺑﺎ ﺷﻼق‬

‫ﺿﺮﺑﻪ اي ﺑﺮ ﭘﺸﺖ اﺳﺐ زد ‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ آن ﭼﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﺎه ﮔﺎﻫﻲ ﺟﻮاب ﻫﺎﻳﻲ‬

‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻮاس ﭘﺮﺗﻲ آﻳﻦ ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻛﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﮔﻮش ﻓﺮا داده ﺑﻮد ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ او ﺗﺎ ﭼﻪ ﻣﺪت‬

‫دﻳﮕﺮي ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﻤﺎﻧﺪ ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ دﻟﺶ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺗﻨﮓ ﺷﺪه و آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ او را ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ .‬ﻣﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ازدواج ﺑﺎ او ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل آﻣﺪه و از ﻓﻜﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ او آﺳﻴﺐ زده ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺪودي‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﺣﺴﺎس ﺗﺎﺳﻒ ﻛﺮد ‪ .‬آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اي ﻛﺎش ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺎر ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎي ﺧﻴﻞ ﺑﺎرﻳﻚ ﺑﻜﺸﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت‬

‫دﻳﮕﺮان اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارد ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا رﻓﺘﺎر ﺑﻬﺘﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬دوﺑﺎره ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ دارد ﺑﻪ ﻣﺮي ﻓﻜﺮ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﺪ ‪ ،‬اي ﻛﺎش ﻣﺮي ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ و اﻳﻦ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺟﺪﻳﺪ او را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫**********‬

‫ﻣﺮي اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮدش دﻳﺪه ﺑﺎور ﻛﻨﺪ اﻣﺎ آن ﻫﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا و آﻳﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﺳﻴﻦ‬

‫ﻛﻠﺮ ﻫﺎ را ﺗﺮك ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ .‬در ﻃﻮل ﭼﻬﺎر روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ،‬ﮔﻬﮕﺎﻫﻲ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﻧﻜﻨﺪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و آﻳﻦ‬

‫ﺑﻪ او ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺮگ ﺑﺮادرش را ﺑﺮاي او ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﺮد ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد آﻳﺎ ﻣﻤﻜﻦ‬

‫اﺳﺖ روزي ﺑﺘﻮاﻧﺪ در دﻳﻮاري ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ دور ﺧﻮد ﻛﺸﻴﺪه ﺷﻜﺎﻓﻲ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ ؟ وﻟﻲ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ دوﺑﺎره ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ آ‪‬ن ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ او را ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ دروﻏﮕﻮﻳﻲ ﻛﺮد واﻗﻌﺎ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻓﻜﺮ او را ﻣﻨﺤﺮف ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻣﺮي ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻴﺶ آﻳﻦ ﺑﺮود و ﻫﺮ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻪ او‬

‫ﺑﮕﻮﻳﺪ وﻟﻲ ﻏﺮورش ﻣﺎﻧﻊ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺷﺪﻳﺪا ﺑﻪ ﻃﺮف آﻳﻦ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد و آن ﻗﺪر دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬

‫ﺑﺎ او ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻤﺎم ﺣﺮف ﻫﺎي او را ﺑﺎور ﻣﻲ ﻛﺮد ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪاﺷﺖ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ اي را ﻛﻪ او ﻣﻲ‬

‫آورد ﺑﭙﺬﻳﺮد ﺑﻪ ﺷﺮط آن ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ آﻏﻮﺷﺶ ﺑﺮﮔﺮدد ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻣﺮي ﺗﺴﻠﻴﻢ اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻧﺸﺪ ‪ .‬ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻣﻲ ﺟﻨﮕﻴﺪ و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﺪ اﮔﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‬

‫آﻳﻦ او را دوﺳﺖ دارد و ﺑﻪ او اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ دﻫﺪ ﻓﻘﻂ ﻧﺎﺷﻲ از ﺿﻌﻒ ﺧﻮد اوﺳﺖ ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻤﺒﻮد ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ و ﻧﻴﺮو ﺑﻮد ﻛﻪ او را ﺗﺎ اﻳﻦ‬

‫ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻛﺸﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﻛﻪ آﻳﻦ و ﺑﺎرﺑﺎرا در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ در ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﻣﻲ دﻳﺪ ‪ .‬آن ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﭼﻬﺎر روز ﻛﻪ آﻳﻦ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ او ﻧﺰده واﻗﻌﺎ‬

‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮده و ﭘﻴﺶ او ﻧﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ‪ ،‬ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﺎرﺑﺎرا را دارد دﻳﮕﺮ از او ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﻮدش ﭘﻴﺶ ﻣﺮي آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‬

‫ﻛﻪ آﻳﻦ را دوﺳﺖ دارد ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺟﺎزه دﻫﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ آﻳﻦ را دوﺳﺖ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﭼﻮن ﻋﺸﻖ آﻳﻦ ﻗﻄﻌﺎ او را از ﺑﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﺮد ‪.‬‬

‫روز ﻫﺎي آﻳﻨﺪه ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ از ﺗﻴﺮرس ﻧﮕﺎه آﻳﻦ دور ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده ﺑﻮد ‪ .‬ﭼﻮن وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ در ﺳﻴﻦ‬

‫ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﻮد ﻳﺎ ﺧﻮدش را ﺑﺎ اﺳﺐ ﻫﺎﻳﺶ ﺳﺮﮔﺮم ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻳﺎ وﻗﺘﺶ را ﺑﺎ ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﻳﻚ ﻋﻤﺎرت ﺳﻨﮕﻲ ﻋﺠﻴﺐ در‬

‫ﮔﻮﺷﻪ ي دور اﻓﺘﺎده اي از ﺑﺎغ ﻣﻲ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻣﻲ ﮔﺬراﻧﺪ ‪ .‬آن ﻛﺎرﮔﺮ ﻫﺎ ﻛﺎﻣﻼ از اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻮاده دور ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻳﻜﻲ از ان ﻫﺎ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻬﻊ ﺷﺪ ﻣﺪام ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد و ﭼﻴﺰ ﻫﺎﻳﻲ را ﺑﻪ روي ﺗﻜﻪ اي ﻛﺎﻏﺬ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪ .‬ﻳﻚ ﺑﺎر ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او رﻓﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ آن ﻣﺮد ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎغ را ﺗﺮك ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻨﺠﻜﺎو ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ از ﺗﺮس اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫ﻧﻜﻨﺪ آﻳﻦ را ﺑﺒﻴﻨﺪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﻣﺮد ﻧﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﻏﻠﺐ اوﻗﺎﺗﺶ را ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﻲ ﮔﺬراﻧﺪ ‪ .‬ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد آﻳﻦ از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ‬

‫اﻣﻼك ﺳﺮ ﺑﺰﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﻢ اﺻﻼ ﺗﻼﺷﻲ ﺑﺮاي ﻣﺨﻔﻲ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ راﺑﻄﻪ اش ﺑﺎ آﻳﻦ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬او ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻲ‬

‫ﭘﺮده راﺟﻊ ﺑﻪ ﮔﺮدش ﻫﺎﻳﺸﺎن در دﻫﻜﺪه و ﻳﺎ ﻛﻨﺎرﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮاي ﻣﺎﻟﻜﻮم و ﻫﺮﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ داد ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻣﺜﻼ ﻳﻚ روز اﻳﻦ ﻃﻮر ﺷﺮوع ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻘﺪر آن روزي را ﻛﻪ او و آﻳﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﺘﻨﺪون ‪ -‬ﻛﻪ در ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻳﻠﻲ دراﻳﺪن ‪ -‬رﻓﺘﻨﺪ ‪،‬‬

‫زﻳﺒﺎ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي از روي ﺻﻨﺪﻟﻲ اش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻨﺠﺮه اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ رﻓﺖ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭼﺎﻳﺶ را ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎره رﻫﺎ ﻛﺮد و ﺑﻪ‬

‫ﻃﺮف در ﺧﺮوﺟﻲ اﺗﺎق رﻓﺖ ‪.‬ﻫﻢ ﺑﺎرﺑﺎرا و ﻫﻢ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪﻧﺪ ‪.‬ﭘﺪر ﺷﻮﻫﺮش ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﺟﺪي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫_ وﻟﻲ ﻣﺮي ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﭼﺎﻳﺖ را ﺗﻤﺎم ﻧﻜﺮده اي !‬

‫ﺑﺎ وﺟﻮد آن ﻛﻪ ﻧﮕﺎه ﭘﺮﺳﺶ ﮔﺮاﻧﻪ ي ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺑﻪ روي ﺧﻮدش اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪ اي اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻟﺒﺨﻨﺪي زد ‪.‬‬

‫آن ﭘﻴﺮﻣﺮد زود رﻧﺞ اﻳﻦ اواﺧﺮ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ او ﺧﻮب رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﺧﻴﺮﻳﻪ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ درﺑﺎره ﺑﺎزاري ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺑﻴﻮه ﻫﺎي دﻫﻜﺪه ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻴﺎﻳﻴﻨﺪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻤﻲ ﭘﻴﺎده‬

‫روي ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﺑﺮاي دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت او آﻣﺪ ‪ ،‬ﻣﺮي آﻣﺎدﮔﻲ اش را ﺑﺮاي ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻴﺮﻳﻪ اﻋﻼم ﻛﺮد و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدش ﺑﺎ‬

‫ﺷﺎدي ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم از ﻣﻴﺎن ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻴﺮون را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬ﻫﻮاي آﻓﺘﺎﺑﻲ دﻟﭽﺴﺒﻲ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺧﻮﺑﻲ اﺳﺖ ‪ .‬از ﭘﻴﺎده روي ﻟﺬت ﺑﺒﺮي ‪.‬‬

‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻧﺎراﺣﺘﻲ اش ﻣﺮي ﺑﺎ رﺿﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎﻛﻠﻮم ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ در ﻃﻮل روز ﭘﺮده ﻫﺎ را ﻛﻨﺎر ﻣﻲ زدﻧﺪ و ﻓﻀﺎي‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ رﻧﮓ ﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺗﻴﺮه ﺑﻮد وﻟﻲ دﻳﮕﺮ آن ﻃﻮر ﻧﺎﻣﻄﺒﻮع ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺎ‬

‫ﺗﺎﺑﺶ ﻧﻮر آﻓﺘﺎب آن رﻧﮓ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﭘﺮ رﻧﮓ ﺗﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺒﺮدي ﺑﻮد ﻛﻪ او در آن ﺑﺮﻧﺪه ﺷﺪ اﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻠﻴﻪ ارل ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮك ﻛﺮد ﻛﻪ اﺻﻼ از ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎي ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد اﺣﺴﺎس ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﺎ‬

‫ﭼﻪ ارزﺷﻲ داﺷﺘﻨﺪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ او و آﻳﻦ ﺑﻪ ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﻋﺒﺎرت ﺑﺴﻴﺎر ﺿﺮوري ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﻠﻤﻪ اي رد و ﺑﺪل ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‬

‫و ﺗﺎزه آن ﻫﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ ﺣﺴﺎﺑﻲ ﺑﺎ ﻛﺎر ﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪش ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ و ﺑﺮاي ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺎرﺑﺎرا‬

‫وﻗﺖ ﻧﺪارد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ اﻓﻜﺎر را از ﺧﻮدش دور ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ او ﺑﺨﻮاﻫﺪ اﻣﺮوز راﺟﻊ ﺑﻪ آن ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ‪ .‬او داﺷﺖ زﻧﺪﮔﻲ‬

‫اش را در اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺳﺎﺧﺖ و اﮔﺮ اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﺴﺮش ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬ﺧﻮب ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺟﺎزه‬

‫ﻧﺪﻫﺪ از روي ﺿﻌﻒ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺗﻜﻴﻪ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از آن اﺗﺎق آﻓﺘﺎب ﮔﻴﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺮاس ﭘﺸﺖ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ ‪ .‬ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﻲ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ ‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ را رو ﺑﻪ آﻓﺘﺎب‬

‫ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ راﻫﺶ اداﻣﻪ داد ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺮارت ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺳﺮﻣﺎي دروﻧﺶ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد ‪.‬‬

‫اﮔﺮ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ آن ﺟﺎ ﺑﻮد از ﺗﻌﺠﺐ ﺧﺸﻜﺶ ﻣﻲ زد ﻛﻪ ﭼﺮا ﻣﺮي اﺻﻼ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺎ ﺑﻪ ﻳﺎد‬

‫آوردن اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﻲ زد ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﭽﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ زودي ﻫﺎ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ .‬ﭼﻪ ﻗﺪر دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻻن‬

‫ﭘﻴﺶ او ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻃﺒﻖ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ او وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﺎﻣﻼ آﻣﺎده ﺑﻮد و از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﺮاي زاﻳﻤﺎﻧﺶ ﭘﻴﺶ او ﻧﻴﺴﺖ اﺣﺴﺎس ﺗﺎﺳﻒ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎ‬

‫ﺧﻮاﻧﺪن آن ﻧﺎﻣﻪ ‪ ،‬ﻣﺮي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﭘﻴﺶ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﺑﺮود ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺟﺪاﻳﻲ از او را دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺤﻤﻞ‬

‫ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻛﺎرﻟﻴﺴﻞ ﺑﺮود ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻛﺎﻣﻼ او را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﻣﺮي ﻫﻢ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ آن ﭼﻪ در ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲ‬

‫ﻧﻮﺷﺖ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ وﺿﻌﻴﺖ ﺗﺎﺳﻒ ﺑﺎرش را از دﻳﺪ او ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﻪ دارد ‪.‬‬

‫ﻧﻪ ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎر اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﻋﺘﺮاف ﻛﺮد اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ رواﺑﻂ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰش ﺑﺎ آﻳﻦ ﻧﺒﻮد از اﻗﺎﻣﺘﺶ در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل و راﺿﻲ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ آه ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪ ،‬ﻗﺪم زﻧﺎن در ﻣﻴﺎن ﺑﺎغ ﺑﻪ ﮔﺮدش ﻣﻲ ﭘﺮداﺧﺖ ‪ .‬ﺳﭙﺲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﻮار ﮔﺮد ﻋﺠﻴﺒﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ داﺷﺖ‬

‫ﻣﻲ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺣﺘﻲ ﺧﻮد ارل ﻫﻢ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻓﻠﺴﻔﻪ آن ﺑﻨﺎ ﭼﻴﺴﺖ و ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي آﺷﻜﺎري راﺟﻊ ﺑﻪ آن‬

‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﻛﻪ ﻃﻲ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺖ ﭘﺴﺮش را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﺮد ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻗﺒﻮل ﻛﺮده ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﺮ دوي‬

‫آﻧﻬﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﺣﻖ آﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺪرش ﺑﻪ اواﻫﻤﻴﺖ دﻫﺪ و اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻣﺎﻟﻜﻮم روزي ﭘﻲ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺮگ‬

‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺶ ﺑﺒﺮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ را از ﺧﻮدش دور ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع اﻳﻦ دﻳﻮار ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ را ﻧﺪﻳﺪ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‬

‫اﻳﻦ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد ‪ .‬در ﻃﻮل ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻛﺎر اﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺮ روز از ﺻﺒﺢ زود ﺷﺮوع ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺗﺎ دﻳﺮوﻗﺖ اداﻣﻪ‬

‫ﭘﻴﺪا ﻣﻴﻜﺮد ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﭘﺸﺘﻜﺎر ﻛﺎرﮔﺮان اﺣﺘﻤﺎﻻ ﭘﺎداﺷﻲ ﺑﺮاﻳﺸﺎن داﺷﺘﻪ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﭘﺮوژه ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه‬

‫ﺑﻮد ‪ ،‬ﺣﺪ اﻗﻞ از ﺑﻴﺮون ﻛﻪ اﻳﻦ ﻃﻮر ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف آن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن رﻓﺖ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﻴﻠﺶ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ رﻓﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ‬

‫دﻳﻮار ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ او ﻗﺒﻼ از ﻓﺎﺻﻠﻪ دور دﻳﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻛﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ آن ﺑﻨﺎ ﺑﺎ‬

‫ﺑﺮج ﻫﺎي ﻗﺮون وﺳﻄﻲ ﺷﺪ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪي آن ﻫﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ آراﻣﻲ دﻳﻮار را دور زد و ﺗﻨﻬﺎ درب آن را ﻛﻪ از ﭼﻮب ﺑﻠﻮط ﺑﻮد ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ‪ .‬اﻳﻦ در ﺣﺘﻲ ﺳﻮراخ ﻛﻠﻴﺪ ﻫﻢ داﺷﺖ ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ‬

‫ﺑﺮاﻳﺶ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻛﻨﺎر آن در اﻳﺴﺘﺎد ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ آن ﺟﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف آن در ﺑﺮد‬

‫‪.....‬‬

‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﺮدد ﺑﻮد ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﺑﺎز ﺷﺪ و آﻳﻦ ﻛﻪ آن ﺟﺎ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد از آن ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪ ‪ .‬ﻣﺪت ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎدي آن دو‬

‫ﺑﺪون ﺣﻀﻮر ﺷﺨﺺ ﺳﻮﻣﻲ آن ﻗﺪر ﻧﺰدﻳﻚ ﻫﻢ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬ﻗﻠﺐ ﺳﺮﻛﺶ ﻣﺮي از دﻳﺪن ﺳﻴﻨﻪ ﻋﺮﻳﺾ آﻳﻦ در آن‬

‫ﭘﻴﺮاﻫﻦ آﺑﻲ ﻛﻢ رﻧﮓ و آن ﺟﻠﻴﻘﻪ ﺷﻠﻮار ﺳﺮﻣﻪ اي ﺑﻪ ﻟﺮزه در آﻣﺪ ‪ .‬ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮا آﻳﻦ اﻳﻦ ﻗﺪر ﺟﺬاب و ﺧﻮش‬

‫ﺗﻴﭗ اﺳﺖ ؟‬

‫آﻳﻦ وﻗﺘﻲ او را دﻳﺪ در ﺟﺎ ﺧﺸﻜﺶ زد و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﺮي !‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن دري را ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﻮد ﺑﺴﺖ و ﻓﻮرا ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺻﻮرت آﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺠﺎورت ﺑﺎ‬

‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺮﻧﺰه ﺷﺪه وﻟﻲ اﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺟﺬاﺑﻴﺖ او اﻓﺰوده ﺑﻮد ‪ .‬آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ و ﺑﻲ ﭘﺮده ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي اﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﺸﺘﺎق و ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﻨﻨﺪه او را ﺑﻪ روي ﺧﻮدش اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪ .‬ﭼﺮا ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺑﻮد و ﺗﻦ ﺻﺪاﻳﺶ ﻳﻚ‬

‫ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ ؟‬

‫ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﻲ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ‪ .‬آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اي ﻛﺎش دﻳﺪن او اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﺮاﻳﺶ دردﻧﺎك ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺗﺎﺳﻒ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ اﺻﻼ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ از‬

‫اﺻﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش وﺿﻊ ﻛﺮده ﺑﻮد ﭘﺎ را ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﮕﺬارد و آن ﻃﻮر ﻛﻪ آﻳﻦ در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ او را ﺑﭙﺬﻳﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ داﺷﺘﻢ ﻗﺪم ﻣﻲ زدم ‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻣﺰاﺣﻤﺖ ﺷﻮم ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻫﻢ ﻣﻲ روم ‪.‬‬

‫و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺮود ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻟﻄﻔﺎ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ‪ ...‬ﻧﺮو ‪.‬‬

‫او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮕﺬارد ﻣﺮي ﺑﺮود ‪ .‬ﺷﻮﻛﻲ ﻛﻪ از دﻳﺪﻧﺶ ﺑﺮ او وارد ﺷﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻟﺬت و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ اﻳﻦ دﻳﺪار ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن آن در اﺷﻌﻪ ﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮓ ﺧﻮرﺷﻴﺪ را در ﻣﻘﺎﺑﺶ دﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺮدد ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ آﻳﻦ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺶ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ ﺑﻴﺎ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ درﺧﺘﺎن دوردﺳﺖ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ‪ ....‬ﺷﺎﻳﺪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪...‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﺮي ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ اي ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ﺟﺰ ﺑﻪ او ‪ ،‬اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺰون ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻗﺪم ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺰﻧﻴﻢ ؟ ﻗﻮل ﻣﻲ دﻫﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻮع ﺧﻄﺮي از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪت ﻧﻜﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻮﺗﺎه دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ‪ .‬ﻛﺎﺷﻜﻲ اﻳﻦ ﻃﻮر ﻧﺒﻮد وﻟﻲ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ‬

‫اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ واﻗﻌﻴﺖ دارد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ‪ ،‬ﺧﻴﻞ ﻛﻠﻪ ﺷﻘﻲ !‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺑﺤﺚ ﻛﺮدن از ﺳﻜﻮت ﺳﺮد ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﺑﺎ‬

‫اﻳﻨﻜﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺣﺘﻲ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ از ﺧﻮدش دﻓﺎع ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ روش ﺷﻮد و ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ روﺷﻦ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ دﺳﺖ ﻣﺮي را در دﺳﺘﺎن ﮔﺮﻣﺶ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺧﻤﻲ ﻛﺮد و ﻧﺎﮔﻬﺎن دﺳﺘﺶ را از دﺳﺖ او ﺑﻴﺮون ﻛﺸﻴﺪ ‪:.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻣﺠﺒﻮرم ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﺑﺪون ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺗﻠﻒ ﻛﺮدﻧﻲ آﻳﻦ او را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻠﻮ ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻲ اﻋﺘﻨﺎﻳﻲ ﻣﺮي ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ‬

‫ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺮﻛﺰش را ﺑﺮ آن ﺑﮕﺬارد ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ‪ .‬دﻟﺶ ﻧﻤﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ از اﻳﻦ و آن راﺟﻊ ﺑﻪ او اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ دﺳﺖ آورد ‪ .‬ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻓﻜﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭼﻮﺑﻲ اﻧﺘﻬﺎي ﺑﺎغ رﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺳﻜﻮت ﻫﻤﺮاه او ﻣﻲ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه آﻳﻦ اﻳﺴﺘﺎد ‪ .‬اﻧﺒﻮه درﺧﺘﺎن ‪ ،‬آن ﺟﺎ را ﺑﻪ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻫﻲ اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﻣﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ رﺳﻴﺪﻳﻢ وﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد اﻣﻴﺪوارم ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻣﺸﻜﻞ را ﺣﻞ ﻛﻨﻴﻢ ‪ .‬اﻣﻴﺪوار‬

‫ﺑﻮدم ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﺣﻞ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻧﻜﺮد ‪ .‬ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﺎري ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺘﻮاﻧﻢ اﻧﺠﺎم دﻫﻢ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن آﻳﻦ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮدش ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﺸﻤﻨﺎﻛﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻟﺒﺎﻧﺶ را از ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻔﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﺑﺎ دﻳﺪن اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ آﻳﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﻫﻴﭻ اﻣﻴﺪي ﺑﺮاي ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻞ آن ﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺮي ﺑﺴﻴﺎر‬

‫ﺣﻴﺮت ﻧﻤﻮد ‪.‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﺎده ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬راﺳﺘﺶ درك ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﺮاﻳﺖ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ در ﻛﻨﺎر او ﺑﺎﺷﻲ وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺣﺎل ﻣﺠﺒﻮري اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺖ را ﺣﺎﺷﺎ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻲ و ﺗﻤﺎم ﻣﺪت او را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ اي وﻟﻲ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ‪....‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ را دوﺳﺖ دارم ؟ راﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺘﻔﻜﺮاﻧﻪ اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ درﻫﻢ رﻓﺖ ﮔﻮﻳﻲ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻌﺠﺐ و ﺣﻴﺮت آﻳﻦ او را ﮔﻴﺞ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ ات ﺑﺎرﺑﺎرا ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺳﺮش ﺣﺮف ﻫﺎي او را ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻣﻌﻨﻲ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺮي را ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎرﺑﺎرا را دوﺳﺖ ﻧﺪارم ‪ .‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮب ﺑﺎ او ازدواج ﻣﻲ ﻛﺮدم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮدرﮔﻤﻲ آﺷﻜﺎري ﺣﺮف ﻫﺎي آﻳﻦ را ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ او ﮔﻔﺖ ‪....‬ﻛﻪ ﺗﻮ ‪ ....‬ﺑﺎ او راﺑﻄﻪ داري ‪ ...‬ﻳﻌﻨﻲ اﻳﻦ ﻃﻮر ﻧﻴﺴﺖ ؟‬

‫ﺗﺎ ﻣﻐﺰ ﺳﺮش از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪن ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺑﻄﻪ ! ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ! ﺧﺪاي ﻣﻦ ﻣﺮي ! اﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ راﺑﻄﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻛﻪ اﺻﻼ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش او‬

‫ﻧﺒﻮد ‪ .‬او ‪ ....‬ﺧﻮب ‪ ....‬اﺻﻼ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺟﺬاب ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﻧﮕﺸﺘﺶ را ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺎﻻ ﺑﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﺗﻮ ﺑﺎ او ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻲ روي و آن ﺷﺒﻲ ﻛﻪ ﻣﺮا از ﺑﺎﻻ ي ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻫﻞ دادﻧﺪ ﺑﺎ او ﺑﻮدي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ زﻳﺮ رﺑﺪوﺷﺎﻣﺒﺮت‬

‫‪...‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﺮخ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دوﺑﺎره ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎ او ﻧﺒﻮدم ‪ .‬ﭼﻪ ﻃﻮر اﻳﻦ اراﺟﻴﻒ ﺑﻪ ذﻫﻨﺖ رﺳﻴﺪ ؟ و در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻛﻪ او را ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻲ ﺑﺮم ‪ ،‬ﺧﻮب ‪ ...‬وﻗﺘﻲ ﻣﻦ‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻣﻼك ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻢ او از ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮود ﺑﺮﺳﺎﻧﻤﺶ ‪ .‬ﻓﻘﻂ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ‪ .‬ﻣﻦ اﺻﻼ ﺑﺎ او ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻧﺮﻓﺘﻪ ام ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ ﻣﻜﺜﻲ ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪ ،‬ﻣﺮي ﺗﻮ ﭼﺮا ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺷﺒﻲ را ﻛﻪ ﺗﻮ ‪ ...‬اﻓﺘﺎدي ﻣﻦ ﺑﺎ او ﺑﻮدم ؟‬

‫آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ او روي ﻛﻠﻤﻪ اﻓﺘﺎدي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ اﺻﻼ‬

‫اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬او ﺧﻮدش اﻳﻦ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﺑﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬او ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻳﻢ ؟‬

‫ﻣﺮي ﻣﺮدد ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ...‬او ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻫﺎ ‪ ..‬اﻳﻦ ﺗﺎ ﺣﺪودي درﺳﺖ اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ او در رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺣﺴﺎب ﻫﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﺮدم وﻟﻲ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺎل ﻃﺮﻓﻬﺎي ﻋﺼﺮ ﺑﻮد و‬

‫در آن ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ رﺳﻤﻲ ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮدم درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ وﻗﺖ ﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﺑﺎ او ﻫﺴﺘﻢ ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺳﻮﺗﻔﺎﻫﻤﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ‬

‫‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭘﺮ از ﺗﻤﻨﺎ ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ﻣﺮي ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻛﻦ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺟﺪاﻳﻲ ﻣﻦ و ﺗﻮ از ﻫﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﺎز داﺷﺘﻢ ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ‪...‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ روي ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ اش ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﺳﻌﻲ‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺣﻼﺟﻲ ﻛﻨﺪ و ﺗﺎزه دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻤﻨﺎ را در وﺟﻮد آﻳﻦ ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬آه ﻣﺮي ‪..‬‬

‫آﻳﻦ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬آﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﻮﺗﻔﺎﻫﻢ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؟ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺣﺘﻲ دﺳﺘﻢ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﺮزي ﻛﻪ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا‬

‫ﻧﺨﻮرده ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﺳﺘﺶ را از روي ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ اش ﺑﺮداﺷﺖ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﻫﻢ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪ و در ﻫﻢ آﻣﻴﺨﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ‬

‫ﺗﻤﺎم آن ﺟﻨﮕﻞ را ﻫﻢ ﺳﻜﻮت ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻫﻢ ارزش اﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت را ﺑﺮاي ﻳﻚ زن و ﻣﺮد درك ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺗﺎب ﺗﺤﻤﻞ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﺸﺘﺎق آﻳﻦ را ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬ﻣﮋﮔﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮرد و دوﺑﺎره ﺑﻪ او ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﺳﭙﺲ اﺳﻤﺶ را‬

‫زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ ...-‬آﻳﻦ ‪...‬‬

‫آﻳﻦ او را ﻣﺤﻜﻢ در ﻣﻴﺎن ﺑﺎزواﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻛﺮد آن ﭼﻨﺎن ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﺑﺎزوان آﻳﻦ ذوب ﺷﺪ ﮔﻮﻳﻲ اﺻﻼ ﺑﺮاي‬

‫آﻏﻮش او آﻓﺮﻳﺪه ﺷﺪه و آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ زن را ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﻴﺰدﻫﻢ‬

‫*******************‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد آﻳﻦ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ او را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن آن ﺣﺎﻟﺖ ﻏﻢ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﺗﻤﺎم‬

‫وﺟﻮدش را درﭘﺮ ﻛﺮد ﺑﺎ وﺟﻮد آن ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ آﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او وﻓﺎدار ﺑﻮده اﻣﺎ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻣﺮي را دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬ﻗﻠﺐ آﻳﻦ‬

‫در ﻣﻴﺎن ﺳﻴﻨﻪ اش ﻗﻔﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﭽﻪ اي ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد و اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ داﺷﺖ ﭘﺪرش او را از ﺧﻮد راﻧﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‬

‫آﻳﻦ ﺧﻮدش را ﺑﺎ زﻧﺎن ﻫﻢ ﺟﻮارش ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﻣﺮي را دوﺳﺖ ﺑﺪارد وﻟﻲ ﺧﺪا رﺣﻢ ﻛﻨﺪ ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺗﻼش زﻳﺎدش ﻋﺎﺷﻖ آﻳﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺮي‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﺿﻄﺮاب ﺷﺪﻳﺪش در ﻣﻮﻫﺎش ﻓﺮو ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻋﺎﺷﻖ رﻓﺘﺎرش ﺑﺎ اﺳﺐ ﻫﺎ ﺑﻮد و‬

‫آن ﻏﺮور ﭘﺪراﻧﻪ اي ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻫﺎ داﺷﺖ ‪ .‬او ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺸﺘﻜﺎر آﻳﻦ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم درﺳﺖ وﻇﺎﻳﻔﺶ در ﻗﺒﺎل رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ اﻣﻼك‬

‫ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺻﻼ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داد ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ درﺑﺎره او ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ او ﻋﺎﺷﻖ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﻧﺜﻞ ﻳﻚ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ‬

‫ﻣﺪرﺳﻪ اي ﺷﻴﻄﺎن ﻣﻲ ﺷﺪ وﻟﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ وﻗﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻣﺮي ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ اﺣﺴﺎﺳﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬زﻣﺎﻧﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﻪ او را در ﻣﻴﺎن ﺑﺎزواﻧﺶ ﺟﺎي ﻣﻲ داد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻄﻮر اﻳﻦ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ ﻋﺸﻖ از اﺣﺘﺮام و ﻋﻼﻗﻪ دوﻃﺮﻓﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ‬

‫ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮدش و ﻳﺎ ﻣﺜﻞ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ و ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ وﻟﻲ اﻳﻦ ﻧﻪ ﺑﻪ او ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ و ﻧﻪ اﺣﺘﺮام ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬او ﺣﺘﻲ ﻗﺒﻮل ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‬

‫اﻣﻜﺎن دارد ﺣﻖ ﺑﺎ ﻣﺮي ﺑﺎﺷﺪ و واﻗﻌﺎ آن ﺷﺐ ﻛﺴﻲ او را ﻫﻞ داده اﺳﺖ ‪ .‬او ﻓﻮرا ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮي ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺮي ﺑﻮده ﻛﻪ ﺣﺮف‬

‫ﻫﺎي ﺑﺎرﺑﺎرا را راﺟﻊ ﺑﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ان دو آن ﺷﺐ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮده اﻧﺪ ﺑﺪ ﺑﺮداﺷﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ‬

‫ﺣﺪاﻗﻞ ﻗﺒﻮل ﻣﻲ ﻛﺮد او اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ذﻫﻦ ﻣﺮي را ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻣﻲ دادﻧﺪ وﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ وﺟﻮد ﺑﻪ ﺧﻮدش اﻋﺘﺮاف ﻛﺮد ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ‬

‫دوﺳﺖ دوارد ﺑﺎ آﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻫﻴﭻ راه ﮔﺮﻳﺰي از دام ﻋﺸﻖ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻧﺪارد ‪ .‬آﻳﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را از ﻧﻮ‬

‫ﺷﺮوع ﻛﻨﻨﺪ و ﻣﻨﻈﻮرش اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻬﺘﺮ دﻳﻚ ﻛﻨﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﺮي اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮي داﺷﺖ ‪ .‬او دﻟﺶ ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ي آﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي از او ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ و ﻫﻴﭻ ﻛﺲ او را ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﺘﻬﻢ و ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آن اﻧﮕﺸﺘﺶ را روي ﻟﺐ ﭘﺎﻳﻴﻨﻲ او ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺒﺎﻳﻲ !‬

‫ﻣﺮي از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ اﺷﺎره ي ﻛﻮﭼﻚ آﻳﻦ از ﺧﻮد ﺑﻲ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺷﺪ از دﺳﺖ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن‬

‫اداﻣﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي آﻳﻦ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ داﻧﻲ ﭼﻘﺪر ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﮕﻮﻳﻢ وﻟﻲ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺑﮕﺬارم ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ‬

‫ﺑﺎﻫﻢ آﺷﺘﻲ ﻛﺮده اﻳﻢ ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺧﻠﻴﻲ ﺳﺨﺘﻪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺻﺎف ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬او اﺻﻼ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮف ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪي ﻧﺪاﺷﺖ و ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺒﺎﻧﻲ از ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي درﺧﺘﺎن در‬

‫ﺑﺎﻻي ﺳﺮش دوﺧﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺠﺒﻮرم دو روز از اﻳﻦ ﺟﺎ دور ﺑﺎﺷﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺻﻮرت آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﻣﺎﻧﺪ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬دور ﺑﺎﺷﻲ ؟‬

‫آﻳﻦ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ...‬ﻳﻚ ﻛﺎر ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ‪.‬‬

‫و ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎور ﻛﻦ ﻣﺮي اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﭘﺪر ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻗﺒﻮل ﻛﺮد ﻗﺴﻤﺘﻲ از رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ اﻣﻮر اﻣﻼك را ﺑﻪ ﻣﻦ واﮔﺬار ﻛﻨﺪ‬

‫‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ وﻇﺎﻳﻔﻢ را درﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﻢ ‪ .‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ اﻳﻦ ﻛﻪ ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻻ واﻗﻌﺎ ﺑﺮاﻳﻢ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺟﺬاب‬

‫و ﺧﻮش آﻳﻨﺪي را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ ‪.‬‬

‫ﭘﺲ اﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬او ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺟﺬاب و ﺧﻮش آﻳﻨﺪ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و اﺷﻚ‬

‫ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دوﻳﺪ وﻟﻲ ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﻛﻪ اﺷﻚ ﻫﺎﻳﺶ ﻓﺮو ﺑﺮﻳﺰد ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد ﻋﺎﺷﻖ آﻳﻦ ﺷﺪه ﺑﺮاﻳﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ﻗﺒﻮل‬

‫ﻛﻨﺪ او اﺻﻼ ﺑﺮاي ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ارزش ﻗﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ آﻛﻨﺪه از ﺗﺎﺳﻒ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﻣﺮي ‪...‬دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﻮدم ﺑﺮوم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد آﻳﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻧﺪوه او ﺷﺪه وﻟﻲ آن را ﺑﺪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﺮد ‪ .‬او اﺻﻼ از دﺳﺖ آﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻔﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺪرش و اﻣﻼك ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺒﻮد ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﺪت زﻳﺎدي ﺻﺒﺮ ﻛﺮد ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ارل او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬

‫ﭘﺴﺮش ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوي ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺧﻢ ﺷﺪ و او را ﺑﻮﺳﻴﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻋﻠﻲ رﻏﻢ درد دروﻧﺶ ‪ ،‬از اﻳﻦ ﻛﺎر او ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ آﻳﻦ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ ‪ .‬داﺷﺘﻢ ﺧﻮدم را ﺑﺮاي ﺳﻔﺮ آﻣﺎده ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺗﻮ را دﻳﺪم ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﻜﺜﻲ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺗﺎﺳﻒ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ داﻧﻲ ﻣﺮي ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﻳﻦ ﻃﻮري ﺑﺸﻮد ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ ‪ ،‬ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ اداﻣﻪ آن وﺿﻌﻴﺖ‬

‫اﻣﻜﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﻧﺸﺴﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮدن ﻟﺒﺎس ﻫﺎﻳﺶ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻲ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ اﺗﻔﺎﻗﻲ ‪ ...‬ﺣﺪاﻗﻞ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﻔﺘﺪ ‪.‬‬

‫ﺻﺪاﻳﺶ آن ﻗﺪر از دوردﺳﺖ ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻫﻢ واﺿﺢ ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ آﻳﻦ ﻫﻴﭻ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ وﻟﻲ او را ﺑﻲ‬

‫رﺣﻤﺎﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻛﺸﺎﻧﺪ و ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﭼﻴﺰي راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻔﺮش ﻧﮕﻔﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﺳﺘﺎن او را در دﺳﺖ ﮔﻔﺖ ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮي ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﻣﺮي ‪ .‬دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮوﻳﻢ ‪ ،‬ﺑﺪاﻧﻲ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﻢ در ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻜﺎن ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎي دﻳﮕﺮي ﺑﺮوم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ او اﻣﺘﻨﺎع ﻛﺮد ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ دﻛﻤﻪ ﻫﺎي ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﺑﺒﻨﺪد آﻳﻦ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺟﺎزه ﺑﺪه ﻣﻦ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﻓﺸﺮد ﻗﺒﻮل ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎي ﻟﺮزان ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ رﻓﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻳﻦ ﻫﻢ‬

‫ﻣﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮا در اﻓﻜﺎر ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ ﺧﻮدش ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﺗﻬﻲ ﺑﻮدن ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ‪ .‬ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ آن ﻗﺪر از‬

‫دﺳﺖ آﻳﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻮ ﻇﻨﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ راﺑﻄﻪ ي او و ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ‪ ...‬ﻣﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﻳﻚ زن ﻫﺮزه ﺑﻪ روي ﭼﻤﻦ ﻫﺎ ﻣﻲ ﻏﻠﻄﻴﺪ ‪ .‬آﻳﺎ او ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻳﺶ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ ؟‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻃﻮري ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ‪ .‬اﮔﺮ آﻳﻦ ﭼﻨﺪ روزي را از آن ﺟﺎ دور ﺑﺎﺷﺪ او وﻗﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن و‬

‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮدش ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آزاداﻧﻪ در ﻣﻮرد رواﺑﻄﺶ ﺑﺎ آﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ‬

‫ﭼﻨﺪ روز ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن داﺷﺖ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آن ﻫﺎ از ﻣﻴﺎن ﺑﺎغ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ‪ .‬درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻣﺴﻴﺮي را ﻛﻪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﺮي ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻴﻤﻮد ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ‬

‫ﭼﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﭼﻪ ﻗﺪر ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻓﺮق ﻛﺮده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد و ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻛﻪ از دﺳﺖ ﻣﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪي ‪ .‬دوﺑﺎره ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻣﻴﻞ ﺑﺎﻃﻨﻲ ام اﺻﻼ اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد ﺑﺘﻮاﻧﻢ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ را ﺑﻪ‬

‫ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺑﻴﺎﻧﺪازم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ دﻛﻤﻪ ي ﺑﺎﻻﻳﻲ ﭘﻴﺮاﻫﻦ او ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ ﻛﻪ ﺧﻮدش آن را ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﺮد ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ از دﺳﺘﺘﺎن ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﻢ ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ؟ ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ دوﺑﺎره ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ رﻓﺘﺎر ﻛﺮدﻳﺪ ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ ﻣﺮي را در آﻏﻮش ﻛﺸﻴﺪ و ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻮﺳﻴﺪش ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺗﻮ داري ﻣﺮا ﺑﻪ ﺟﻨﻮن ﻣﻲ ﻛﺸﺎﻧﻲ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻦ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ زور ﺧﻮدش را از ﻣﻴﺎن ﺑﺎزوان او ﺑﻴﺮون آورد و در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎرﺑﺎرا از راﻫﺮوي اﺻﻠﻲ وارد ﺷﺪ ‪ .‬ﻛﺎﻣﻼ واﺿﺢ ﺑﻮد ﻛﻪ‬

‫ﻣﺪت زﻳﺎدي آن ﻫﺎ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﻛﺮده ‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ از ﺧﺸﻢ آن ﭼﻨﺎن ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي از ﺗﺮس ﺑﻪ ﻟﺮزه در آﻣﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ‬

‫ﻋﺠﻠﻪ راﻫﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و رﻓﺖ ‪ .‬آﻳﻦ ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﺮي ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺷﺪه ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ‪.‬‬

‫ﻓﺎﻳﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ آﻳﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا را دﻳﺪه اﺳﺖ ‪ .‬آﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درك ﻛﻨﺪ ﭼﺮا دﻳﺪن ﺑﺎرﺑﺎرا او را آن ﻗﺪر ﻣﺘﻮﺣﺶ‬

‫ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎري ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻗﻮري دﺷﻤﻨﻲ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ و ﺗﺮﺳﻨﺎك اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﺑﻪ آﻳﻦ ﻓﻘﻂ وﻗﺖ ﺗﻠﻒ ﻛﺮدن ﺑﻮد ‪ .‬او دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ اش را ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت از ﻣﺮي ﻣﻲ دﻳﺪ ‪ .‬اﻃﻤﻴﻨﺎن او‬

‫از اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺮي ﺑﻮده ﻛﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺑﺪ ﺑﺮداﺷﺖ ﻛﺮده ﺧﻮد ﮔﻮاه اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫**********‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دو روز ﺑﻌﺪ ﻣﺮي ﺑﺎ ﭘﺪرﺷﻮﻫﺮش ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮ ﻣﻴﺰ ﻏﺬا ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮا ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻛﺎري ﺑﻪ دﻫﻜﺪه رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺎﻟﻜﻮم‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﮔﻮﺷﺖ آن ﻗﺪر ﺳﻔﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻳﻜﻲ از ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎي ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ را ﺑﺮاي دﺳﺖ ﻛﺮدن آن ﺑﺮﻳﺪه اﻧﺪ ‪.‬‬

‫و ﻏﺮﻏﺮ ﻛﻨﺎن ﻏﺬاﻳﺶ را ﻣﻲ ﺧﻮرد ‪ .‬ﻣﺮي در ﭘﺸﺖ دﺳﺘﻤﺎل ﺳﻔﺮه اش ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و زﻧﮓ را ﺑﻪ ﺻﺪا در آورد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ در آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﺷﻜﺎر را ﺑﻴﺎورﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ دﺧﺘﺮ ﺑﺎﻫﻮﺷﻲ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﻣﺮي ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ رو ﺑﻪ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ آﺷﭙﺰ ﺑﮕﻮ دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ ﮔﻮﺷﺖ ﮔﺎو ﻏﺬا درﺳﺖ ﻧﻜﻨﺪ ‪ .‬ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻘﻴﻪ اش را ﺑﻪ زﻧﺎن ﺑﻴﻮه و ﻳﺎ ﻛﻮدﻛﺎن ﻳﺘﻴﻢ ﺑﺪﻫﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دوﺑﺎره ﻟﺒﺨﻨﺪ زد ‪ .‬دﺧﺘﺮك ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻛﺮد و ﺑﺸﻘﺎب ﻫﺎي آن ﻫﺎ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻴﺰ را دوﺑﺎره ﭼﻴﺪ ‪ .‬ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ‬

‫ﻛﺎﻣﻼ از ارﺑﺎﺑﺶ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ و اﻳﻦ را ﻳﻚ ﺑﺪ ﺑﺨﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ‪ .‬ﭼﻮن ﺧﺸﻢ و ﻏﻀﺐ ارل ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﺘﺮ از ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ‬

‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ را ﻋﻤﻠﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻠﺶ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ او را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ دﺷﻤﻨﻲ و ﻋﺪاوت ﺑﻴﻦ آﻳﻦ و ﭘﺪرش ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﺑﻲ‬

‫ﻣﻮرد اﺳﺖ ‪ .‬اﺻﻼ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﺒﻮد ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮگ ﻋﺰﻳﺰاﻧﺶ آن ﻗﺪر ﺑﺪ ﺑﺎ آﻳﻦ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ ‪ .‬آن ﻗﺪر ﺑﺪ ﻛﻪ آﻳﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ‬

‫ﺗﺮك ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻟﻨﺪن ﺑﺮود ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻗﻄﻌﺎ او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻧﺰواي آن ﭼﻨﺪ ﺳﺎل را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ وﻟﻲ‬

‫ﻛﺎرﻫﺎي اﺧﻴﺮش ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺪرش را ﺑﺒﺨﺸﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ رواﺑﻂ آﻳﻦ ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮد ‪ ،‬ﻗﻄﻌﺎ ﻗﻔﻞ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻜﺴﺖ وﻟﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻫﻨﻮز‬

‫اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﻴﺎﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ .‬ﻋﻤﻞ ﺑﻲ ﻓﻜﺮاﻧﻪ اي را ﻛﻪ درﺳﺖ در ﻫﻨﮕﺎم رﻓﺘﻨﺶ ﺑﺎ ﻣﺮي اﻧﺠﺎم داد ﺧﻮد ﮔﻮاه اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻮد ‪ .‬در اﻳﻦ‬

‫دو روز ﻣﺮي ﻫﺮﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ اي ﻧﺮﺳﻴﺪ ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ راﺟﻊ ﺑﻪ آﻳﻦ و ازدواﺟﺸﺎن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻠﻮي آﻳﻦ ﺑﻴﺎﺳﺘﺪ و ﺑﮕﻮﻳﺪ از او اﻋﺘﻤﺎد و اﺣﺘﺮام و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺑﻪ او وﻓﺎدار ﺑﻮده اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻼﻗﻪ اش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﺒﻮده ﺑﻠﻜﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ‬

‫ﻏﺮاﻳﺰش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺮ زﻧﺪﮔﻲ اش ﻋﻮض ﺷﻮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﻳﻦ ‪ ،‬ﻣﺮي ﺟﺬاب ﺑﻮد ‪ .‬او را ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ وﻟﻲ ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﺮ‬

‫زن دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻬﺶ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﻛﺮد از دوردﺳﺖ اﺳﻤﺶ را ﺷﻨﻴﺪ ‪ .‬ارل ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي !‬

‫ﺑﺎ ﺣﻮاس ﭘﺮﺗﻲ و ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد ‪ .‬از ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺪر ﺷﻮﻫﺮش ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺪت زﻳﺎدي اﺳﺖ دارد ﺑﺎ‬

‫او ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي دﺧﺘﺮ ﻛﺠﺎﻳﻲ ؟‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﭘﺪر ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻴﺪ ؟‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻪ !‬

‫ﻣﺮي دﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﻛﻨﺎر ﺻﻨﺪﻟﻲ او اﻳﺴﺘﺎده و ﻳﻚ ورق ﻛﺎﻏﺬ ﻣﻬﺮ و ﻣﻮم ﺷﺪه در دﺳﺖ دارد ‪ .‬ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺮي ﺳﺮخ ﺷﺪ و‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آه ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺪم ‪ .‬داﺷﺘﻢ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﻲ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ‪ ،‬ﺑﮕﻴﺮش دﻳﮕﺮ ‪ .‬ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ از ﻃﺮف آﻳﻦ آﻣﺪه ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻛﺎﻏﺬ اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬اول دو دل ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻌﺪ ﭘﻴﻐﺎم را ﺑﺮداﺷﺖ ‪ .‬آﻳﻦ ﻗﺮار ﺑﻮد اﻣﺮوز ﺑﻌﺪ ازﻇﻬﺮ ﺑﺮﮔﺮدد‬

‫ﭘﺲ ﭼﺮا دﻳﮕﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ؟‬

‫ﻣﺮي رو ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺸﻜﺮم ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮن وﻳﻦ ﺳﻠﻮ ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد و اﺗﺎق ﻏﺬاﺧﻮري را ﺗﺮك ﻧﻤﻮد ‪ .‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ رو ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﺑﺎزش ﻛﻦ دﻳﮕﺮ ‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دوﺑﺎره ﺳﺮخ ﺷﺪ ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا از ﺑﺎز ﻛﺮدن ﻧﺎﻣﻪ ﺟﻠﻮي ﭘﺪر آﻳﻦ اﻛﺮاه داﺷﺖ ‪ .‬ﺗﻼش ﻛﺮد ﺗﺮدﻳﺪش را ﻣﺨﻔﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ‬

‫ﭼﺎﻗﻮ ﻣﻬﺮ ﻛﺎﻏﺬ را ﺷﻜﺴﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ؟‬

‫ﻣﺮي ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و اﮔﺮ ﭼﻪ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻋﺘﺮف ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻫﻢ ﻣﺎﻳﻮس ﺷﺪ ‪ .‬ﭘﻴﻐﺎم ﻛﺎﻣﻼ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻮد و ﻫﻴﭻ‬

‫ﭼﻴﺰي در آن ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻧﺸﻮد آن را ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺨﻮاﻧﺪ ‪.‬‬

‫»ﻣﺮي ﻋﺰﻳﺰم ‪ ،‬زود ﺗﺮ از آﻧﭽﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم از ورﻛﻬﺎم ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ‪ ،‬ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺮ ﮔﺎه ﺑﻴﺎﻳﻲ ‪ .‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻧﺸﺎﻧﺖ دﻫﻢ ‪ .‬ﻟﻄﻔﺎ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻴﺎ ‪ -.‬آﻳﻦ «‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﺪرﺷﻮﻫﺮش ﻛﻪ اﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﭘﺴﺮ ﻋﺠﻴﺒﻴﻪ ! ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮاﻳﺖ ﭼﻴﺰي آورده ؟‬

‫ﻣﺮي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﻣﻨﻈﻮرش ﭼﻴﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻳﻚ ﺟﻮراﻳﻲ ﻣﺮﻣﻮز اﺳﺖ وﻟﻲ آن ﺳﻪ ﻛﻠﻤﻪ آﺧﺮش ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم اﺑﺮوﻫﺎي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي اش را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﺮوم وﻟﻲ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوي ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻟﺒﺶ را ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﺎدداﺷﺖ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻓﻮري اش ﺑﻪ آن ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻲ ﺑﺮو ﺑﺮﮔﺮد ﻣﻨﻔﻲ ﺑﻮد‬

‫وﻟﻲ »ﻟﻄﻔﺎ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻴﺎ «را در آﺧﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد ﻣﺎﻟﻜﻮم را دﻳﺪ ﻛﻪ ﻏﻤﮕﻴﻦ و ﻧﮕﺮان او را ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬او ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ‪ .‬آن ﻗﺪر ﺑﺎ‬

‫ﻣﻼﻳﻤﺖ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﺮي از ﻫﻨﮕﺎم ﺟﺮاﺣﺖ ﭘﺎﻳﺶ دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﻟﺤﻦ را از او ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ آﻳﻦ راﺣﺖ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺧﻮد ﻣﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺳﻦ او ﺑﻮدم ‪ .‬وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﻗﻠﺒﺶ را ﺑﻪ ﻛﺴﻲ‬

‫ﻣﻲ دﻫﺪ ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻟﻮراي ﻋﺰﻳﺰم دادم ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ اﺳﺖ ‪ .‬او ﻋﻤﻴﻘﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﻼﻗﻪ دارد ﻓﻘﻂ ﺧﻮدش ﻧﻤﻲ داﻧﺪ ﭼﻪ‬

‫اﻧﺪازه ‪ .‬راﺳﺘﺶ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ او در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ‪.‬‬

‫درد ﻋﻤﻴﻘﻲ در ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﻪ وﺿﻮح دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪر ﻣﻲ داﻧﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺣﺮف را ﺑﺰﻧﻢ وﻟﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﻻن زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﻋﻨﻮان ﻛﻨﻢ ‪ .‬آﻳﻦ ﺷﻤﺎرا ﻫﻢ‬

‫دوﺳﺖ دارد ‪.‬‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ آﻳﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻋﻼﻗﻪ دارد ﺳﺨﺖ در اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ ‪ .‬ﺻﺪاي ﻧﺎﻟﻪ اي از ﮔﻠﻮي‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪ ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﻛﻨﺪ ﻣﺮي اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻛﺎﻣﻼ ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺮادر آﻳﻦ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه و از ﻫﻨﮕﺎم اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﺧﻴﻠﻲ از دﺳﺖ آﻳﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ‬

‫‪ .‬ﭼﻴﺰ ﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﻴﺪ اﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺣﻖ دارم و ﻧﻪ ﻣﺎﻳﻠﻢ ﻛﻪ آن ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ و ﻋﻠﺘﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ در‬

‫اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ آﻳﻦ اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺎوﻗﻊ آن ﺣﺎدﺛﻪ آن ﻗﺪر ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ اﻫﻤﻴﺖ دارد ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬او ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺑﻮد‬

‫‪ .‬او ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻟﻜﻮم را از دﺳﺖ داد و ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ و ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎز داﺷﺖ وﻟﻲ ﺷﻤﺎ ﺣﻤﺎﻳﺘﺘﺎن را از او درﻳﻎ ﻛﺮدﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻲ داﻧﻢ اﻻن ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ وﻟﻲ ﺑﺨﺸﺶ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ زﻣﺎن دارد ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم روﻳﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ‪ .‬ﭼﺎﻧﻪ اش ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬او ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻣﺮا ﻧﻤﻲ ﺑﺨﺸﺪ ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺷﻜﺴﺘﻪ و ﻣﻀﻄﺮب او ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮد ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ ﺟﻮاب دﻫﺪ ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫ارﺗﺒﺎط ﺑﻴﻦ آﻳﻦ و ﭘﺪرش ﺑﺮاي راﺑﻄﻪ ي آن دو اﻫﻤﻴﺖ دارد ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺮم ﺷﺪن ﻗﻠﺐ ﭘﺪرش ﺑﻪ روي ﺧﻮد آﻳﻦ ﻫﻢ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﮕﺬارد ‪.‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ي آﺧﺮي ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻋﻼﻣﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮي در روﻳﻪ اش ﺑﺪﻫﺪ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻟﺒﺘﻪ آن ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ آﻳﻦ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺸﻘﻲ ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﺪ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﻌﺪ از ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ازدواﺟﺸﺎن ﭘﻴﺶ‬

‫آﻣﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﺷﺎﻳﺪ دﻳﻮاري را ﻛﻪ ﺑﻪ دور ﻗﻠﺒﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻤﻲ ﻛﻨﺎر ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ذره اي از اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ را ﻛﻪ ﭘﺸﺖ اﻣﻴﺎﻟﺶ ﺑﻮد‬

‫ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺮي دوﺑﺎره ﺟﺮﺋﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﺎﻟﻜﻮم از اﻳﻦ ﻛﻪ او در اﻳﻦ اﻣﺮ دﺧﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺨﻮاﻫﺪ‬

‫ﺷﺪ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺷﻤﺎ آﻳﻦ را درﺳﺖ ارزﻳﺎﺑﻲ ﻧﻜﺮده اﻳﺪ ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﺮ ﻋﻼﻣﺘﻲ از ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ ﺟﺎن و دل ﭘﺬﻳﺮا‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﻗﺎﺑﻞ درك ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬و ﺣﺎﻻ اﮔﺮ اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﺪ ﭘﻴﺮو ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺶ ﺷﻮﻫﺮم ﻣﻲ روم ‪.‬‬

‫ﻣﺪت ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﻌﺪ ‪ ،‬ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺐ راه دﻫﻜﺪه را ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ از ﺣﺎﻻ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻨﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد ‪.‬‬

‫ﻫﻨﻮز از ﺟﺴﺎرت ﺧﻮدش ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺪر آﻳﻦ داﺷﺖ در ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺮاي‬

‫ﺑﻬﺒﻮد رواﺑﻄﺶ ﺑﺎ آﻳﻦ ﺷﺎﻧﺲ دﻳﮕﺮي را اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﺪ از ﺧﻮدش ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺑﺎر ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪه ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﮕﺮان‬

‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮش ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ .‬ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد درﺳﺖ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻏﻠﻂ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﻮز ﻫﻴﭻ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﺣﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ ﺷﺎﻳﺪ آن ﺳﻪ ﻛﻠﻤﻪ »ﻟﻄﻔﺎ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻴﺎ « ﻧﻘﻄﻪ ي ﺷﺮوﻋﻲ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫آن روز ﻫﻮا ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﺑﻮد ‪ .‬ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﮔﺮم ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻛﻼه ﺟﺪﻳﺪش ﺑﺎ آن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻣﻲ‬

‫ﻧﻤﻮد ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺘﻲ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺻﻮرﺗﺶ در ﻣﻌﺮض آﻓﺘﺎب ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫ﻛﻚ و ﻣﻚ دﻳﮕﺮي ﺑﻪ آن ﺳﻪ ﺗﺎﻳﻲ ﻛﻪ روي ﺑﻴﻨﻲ اش دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﺸﻮد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺤﻠﻮﻟﻲ از آب ﻟﻴﻤﻮ از ﺷﺮ‬

‫آن ﻫﺎ ﺧﻼص ﺷﻮد ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺮوز ﻋﺼﺮ از ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺤﻠﻮل را ﺑﺮاﻳﺶ آﻣﺎده ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﻲ ﺗﺎﺧﺖ ‪ ،‬وﻟﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻠﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ درﺧﺘﺎن اﻧﺒﻮه ﺗﻤﺎم ﻣﺤﻮﻃﻪ را ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن درد ﺷﺪﻳﺪي در‬

‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮش اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪ .‬ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﻮع ﺷﺪﻳﺪي داﺷﺖ ‪ .‬ﻛﻨﺘﺮﻟﺶ را از دﺳﺖ داد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﺎ اﻣﻴﺪي اﻓﺴﺎر را در دﺳﺖ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد از ﻣﺎدﻳﺎن آوﻳﺰان ﺷﺪ ‪ .‬ﭼﻪ ‪ ...‬ﻓﺮﻳﺎدي زد ‪ .‬ﺿﺮﺑﻪ دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﺑﻪ روي ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮاﺗﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد و‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫از اﺳﺐ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد ‪....‬‬

‫آﻫﺴﺘﻪ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪ ‪ .‬ﺻﺪاي ﻋﺠﻴﺒﻲ در ﺳﺮش ﺻﺪاﻫﺎي اﻃﺮاف را ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار داده ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﺶ را‬

‫ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﺮ آﻣﺪﮔﻲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش را ﻟﻤﺲ ﻛﺮد ‪ ،‬دردش ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ ‪ .‬ﻧﺎﻟﻪ اي ﻛﺮد و ﺳﻌﻲ ﻧﻤﻮد ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﺑﺨﻮاﺑﺪ اﻣﺎ ﺣﺘﻲ اﻳﻦ‬

‫روش ﻫﻢ از دردش ﻧﻜﺎﺳﺖ ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن دﺳﺘﻲ را ﺑﻪ روي ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﺮﺳﻴﺪ‬

‫ﻧﻜﻨﺪ ﻛﻮر ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬آﺧﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﻴﺎه ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ دارد ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻫﻮا ﻫﻢ ﺗﺎرﻳﻚ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻮﻳﻲ را اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻮي ﻧﺎﻣﻄﺒﻮﻋﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﻮﻋﺶ ﺷﺪ ‪ ،‬ﺑﻮي زﻧﻨﺪه اي ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺣﺎﻟﺖ‬

‫ﺗﻬﻮﻋﺶ ﻓﺎﻳﻖ آﻳﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﺴﻲ او را ﺑﻪ روي ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻳﻜﻲ از دﺳﺖ ﻫﺎﻳﺶ ﻛﻤﻲ‬

‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ درﺳﺖ ﺣﺪس زده ﺗﺎزه در آن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺻﺪاي اﻣﻮاج درﻳﺎ را ﺷﻨﻴﺪ ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻛﻨﺎر ﻳﻚ ﻗﺎﻳﻖ ﺑﻮد و ﻳﺎ در‬

‫ﻟﻨﮕﺮﮔﺎه ‪ .‬ﺗﺮس ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ؟‬

‫آﺧﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﺎدش ﻣﻲ آﻣﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت آﻳﻦ ﻣﻲ رﻓﺖ ‪ .‬ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﺑﻪ آن ﺟﺎ ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮد ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‬

‫ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ روي ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد و ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دردش را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد‬

‫ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ آﻧﺠﺎﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻫﻼل ﻣﺎه ﻧﻮر ﻛﻤﻲ داﺷﺖ و اﺑﺮ ﻫﺎ ﻫﻢ روي آن را ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺷﻮﻣﻲ را در ﻫﻮا اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ وﻗﺘﺶ را‬

‫ﺑﺮاي اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ اﻓﻜﺎر ﺗﻠﻒ ﻧﻜﺮد ‪ .‬اﻃﺮاﻓﺶ را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ وﻟﻲ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺒﻬﻢ ﻗﺎﻳﻘﻲ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﺪﻳﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻧﺎﮔﻬﺎن آﺳﻤﺎن‬

‫ﺗﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎز ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ دارد ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ‪ .‬از ﺗﺮس ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻨﺪ آﻣﺪ ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﻮرﺗﻲ‬

‫را ﺑﺎﻻي ﺳﺮش دﻳﺪ ‪.‬‬

‫در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬آن ﺻﻮرت ﭘﻒ ﻛﺮده ﺑﺎ آن ﺗﻪ رﻳﺶ ﺟﻮ ﮔﻨﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش آﺷﻨﺎ آﻣﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ‪ ...‬ﺗﻮ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ و اﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؟‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﻣﻜﺚ ﻛﺮد ﺣﺘﻲ ﺣﺮف زدن ﺑﻠﻨﺪ ﻫﻢ درد ﺳﺮش را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫آن ﻣﺮد ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﺮﻋﻪ اي از ﺑﻄﺮي ﻛﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﻨﻮﺷﺪ ﺷﻜﻠﻜﻲ در آورد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ آﺳﺘﻴﻨﺶ دﻫﺎﻧﺶ را ﭘﺎك ﻛﺮد‬

‫و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬دﻫﻨﺘﻮ ﺑﺒﻨﺪ ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮام ﺑﺮام دردﺳﺮ درﺳﺖ ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ او ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ آن ﻣﺮد واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺪ ﻻاﺑﺎﻟﻲ ﺷﻬﺮ ﺷﻬﺮت داﺷﺖ ‪ .‬ﻣﺮدي ﻛﻪ آﻳﻦ‬

‫ﺑﻪ او ﻛﺎري در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل واﮔﺬار ﻛﺮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دوﺑﺎره ﺑﻄﺮي را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد ‪ ،‬ﻣﺮي دﻳﮕﺮ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ او ﺧﻮد واﻟﻲ‬

‫ﻛﻤﭗ اﺳﺖ ‪ .‬زﻣﺰﻣﻪ ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺮف زدن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﺮش ﻓﺸﺎر آورد و ﻣﺎﻧﻊ اﻳﻦ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ درﺳﺖ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ و ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد ‪.‬‬

‫واﻟﻲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻠﻮﺗﻠﻮ ﻣﻲ ﺧﻮرد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺸﻚ و ﺧﺸﻨﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻴﭽﻲ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ دوﻧﻲ ‪ ،‬ﺷﻨﻴﺪي ؟‬

‫ﻣﺮي اﺿﻄﺮاب را در ﺻﺪاي او ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪ ‪ .‬او از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد از اﻳﻦ ﺗﺮس او ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮدش‬

‫اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺷﻮﻫﺮم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺗﻮ را ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﻲ اﻧﺪازد ‪.‬‬

‫او ﺟﺮﻋﻪ اي دﻳﮕﺮ ﻧﻮﺷﻴﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬از ﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ وﻗﺘﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻛﺮده ام ؟‬

‫ﻣﺮي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد ﻣﻨﻈﻮرش ﭼﻪ ﺑﻮد ؟‬

‫از درون ﻗﺎﻳﻖ ﺻﺪاي ﺑﺮﺧﻮرد ﺳﺎﭼﻤﻪ ﻫﺎي ﻫﻔﺖ ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﺧﺪاﻳﺎ آﻳﺎ او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮي را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ؟‬

‫راه دﻳﮕﺮي وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ آﻳﻦ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺮا ﺑﻜﺸﻲ ‪ ،‬آﺧﺮ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻛﺎري ﻧﻜﺮده ام ‪.‬‬

‫واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﺑﻄﺮي را ﺑﺮداﺷﺖ و ﭘﺮ از آب ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺷﻦ ﻫﺎ اﻧﺪاﺧﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ دﻗﻴﻘﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻢ و ﺑﺮاﻳﻢ ﻫﻢ اﺻﻼ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺗﻮ ﻛﺎري ﻛﺮده اي ﻳﺎ ﻧﻪ ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر آن ﻗﺪر‬

‫ﭘﻮل ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﺪون دردﺳﺮ ﻫﺮﭼﻪ ﻗﺪر دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺟﻴﻦ ﺑﺨﺮم ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از ﺗﺮس ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻨﺪ آﻣﺪ ‪ .‬واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﻣﺴﻠﻤﺎ آن ﻗﺪر زﻳﺎد ﻧﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ و ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ واﻗﻌﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داد ﻣﺮي ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ او ﭘﻮل داده ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﺪ ‪ .‬او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻗﻄﻌﺎ ﻣﺮي را ﺑﻜﺸﺪ و ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد او‬

‫ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﻣﻲ داﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮد ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺧﻄﺮي ﺟﺪي ﺗﻬﺪﻳﺪش ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬از ﻧﺎاﻣﻴﺪي اﺣﺴﺎس ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﻮع ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺮ‬

‫اﻋﺼﺎﺑﺶ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﺎش ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ درﺳﺖ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ اﻣﻴﺪش ﻓﺮار ﺑﻮد وﻟﻲ واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﺳﺮﻳﻊ ﺧﻮدش را ﺑﻪ او رﺳﺎﻧﺪ و ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ‬

‫را ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻟﮕﺪي ﺑﻪ او زد و وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮف ﻣﻲ ﻛﻮﺑﻴﺪ وﻟﻲ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺧﻮدش را از دﺳﺖ او ﻧﺠﺎت دﻫﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﻳﻜﻲ از ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ را آزاد ﻛﻨﺪ وﻟﻲ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﭘﺎﺷﻨﻪ ي ﻛﻔﺶ ﺳﻮار ﻛﺎري اش ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﮔﻴﺮ ﻛﺮده ‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن واﻟﻲ ﻛﻤﭗ او را رﻫﺎ ﻛﺮد و از ﻓﺮط ﻣﺴﺘﻲ ﻧﻘﺶ زﻣﻴﻦ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﻜﺮد ‪ .‬ﭼﻬﺎر دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد‬

‫ﺧﻮدش را از او دور ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ روي ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻴﺰ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﺠﺎﺳﺖ وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ در اﻣﺘﺪاد ﺳﺎﺣﻞ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﺑﺰرﮔﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ روﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺎﺣﻞ‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﮔﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ آن ﺟﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ‪ ،‬ان وﻗﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮد ‪ .‬ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد روي ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ‬

‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻗﻠﺒﺶ از ﻃﭙﺶ اﻳﺴﺘﺎد ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺻﺪاي ﭘﺎﻫﺎي واﻟﻲ ﻛﻤﭗ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪ ‪ .‬واﻟﻲ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ‬

‫ﻣﺮي را ﺑﻪ روي ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﻫﻞ داد ‪ .‬ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺧﺮاش دادﻧﺪ و ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺒﻨﺪد ﻛﻪ ﺷﻦ ﺑﻪ دروﻧﺸﺎن‬

‫ﻧﺮود ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ‪ ،‬ﻛﻤﺮ ﻣﺮي را ﮔﺮﻓﺖ و او را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮد ‪ .‬ﻣﺮي ﻓﻮرا ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻘﻼ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻪ او ﻟﮕﺪ‬

‫ﻣﻲ زد و ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﺴﻤﺖ از ﺑﺪﻧﺶ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﻲ زد وﻟﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﻳﻚ دﺳﺖ آﻫﻨﻴﻦ را ﺑﻪ روي ﺳﺮش‬

‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد آرام ﺷﺪ ‪ .‬دوﺑﺎره اﺣﺴﺎس ﮔﻴﺠﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ از وﻗﺘﺶ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺳﺘﻔﺎده را ﺑﻜﻨﺪ ‪ .‬اﮔﺮ او‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻪ ﺳﺮ او ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺰﻧﺪ آن ﻗﺪر ﺣﺎﻟﺶ ﺧﺮاب ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺮار ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫واﻟﻲ ﻛﻤﭗ او را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﺎﻳﻖ ﺑﺮد و ﺑﻪ داﺧﻞ آن اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬ﻗﺎﻳﻖ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﻮي ﻣﺎﻫﻲ ﮔﻨﺪﻳﺪه و ﭼﻮب ﻣﺮﻃﻮب ﻣﻲ داد ‪ .‬ﭼﻨﺪ‬

‫اﻳﻨﭻ آب ﺗﻪ ﻗﺎﻳﻖ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻃﻮري ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻛﻪ داﻣﻨﺶ ﺧﻴﺲ ﻧﺸﻮد ‪ .‬او اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﻴﺲ ﺷﻮد و ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺨﻮرد ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﻤﭗ داﺷﺖ او را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺑﺮد و ﻣﺮي ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ از ﺗﻤﺎم ﻫﻮش و‬

‫ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎﺗﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ واﻟﻲ داﺧﻞ ﻗﺎﻳﻖ ﺷﺪ ﭘﺎرو را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺗﻬﺪﻳﺪ آﻣﻴﺰ رو ﺑﻪ ﻣﺮي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻌﻲ ﻧﻜﻦ ﻛﺎري ﺑﻜﻨﻲ و ﮔﺮﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﺎرو ﺗﻮي ﻣﻐﺰت ﻣﻲ ﻛﻮﺑﻢ ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪ ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺎرو زدن ﻛﺮد و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺮاﻗﺐ ﻣﺮي ﺑﻮد اﻃﺮاﻓﺶ را ﻫﻢ ﺑﺎ دو ﭼﺸﻢ‬

‫ﻣﻲ ﭘﺎﻳﻴﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اواﺳﻂ درﻳﺎ رﺳﻴﺪﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎد ﺷﺮوع ﺑﻪ وزﻳﺪن ﻛﺮد ‪ .‬زاﻧﻮﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺶ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و‬

‫دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دور آن ﻫﺎ ﺣﻠﻘﻪ ﻛﺮد و از ﺗﺮس ﻃﻮﻓﺎن ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ ‪ .‬در ﻣﺪت زﻣﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ درﻳﺎ ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪ ‪ .‬در‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ آن ﻗﺪر درﻳﺎ ﻣﺘﻼﻃﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ واﻟﻲ ﻫﻢ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ‪ ،‬ﻣﺮي اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫اﺑﺘﺪا ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﺷﺪ ‪ .‬آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺣﺪ اﻗﻞ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮﮔﺶ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﺳﻢ دﺷﻤﻨﺶ را ﺑﻔﻬﻤﺪ ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ آن ﻣﺮد‬

‫ﻓﺎﺳﺪ ﭘﻮل داده ﺗﺎ او را ﺑﻜﺸﺪ ‪ .‬از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ دﻳﺪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺧﻮاﻫﺎن ﻣﺮگ اوﺳﺖ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﺶ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫آن ﺷﺐ در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﻳﻚ ﻧﻔﺮ او را ﻫﻞ داد ﻫﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ درﺟﻪ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ دﻳﺪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ آرزوي ﻣﺮگ او را در ﺳﺮ دارد ‪.‬‬

‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﻴﺪش ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﻓﺮار ﺑﻮد وﻟﻲ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﻓﺮار وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﻪ از ﻗﺎﻳﻖ‬

‫ﺑﻴﺮون ﺑﭙﺮد و در درﻳﺎ ﺷﺎﻧﺴﺶ را اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ .‬ﭘﺮﻳﺪن ﺑﻪ آن درﻳﺎي ﻣﺘﻼﻃﻢ ﻓﻘﻂ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﺮگ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﭘﺎرو ﻫﺎ را ﻛﻒ ﻗﺎﻳﻖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف او آﻣﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻗﺎﻳﻖ ﺗﻜﺎن ﺧﻮرد و ﻣﺮي ﺑﻪ‬

‫ﻳﻚ ﻃﺮف اﻓﺘﺎد ‪ .‬ﻓﺮﻳﺎد زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؟‬

‫‪ -‬ﻛﺎري را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﭘﻮل ﮔﺮﻓﺘﻪ ام ‪.‬‬

‫و ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎزوي ﻣﺮي را ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻣﺮي در ﺑﺮاﺑﺮش ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ ‪ .‬از درد ﻣﺸﺘﻲ ﻛﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﺮش اﺻﺎﺑﺖ ﻛﺮد ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻟﺘﻤﺎس ﻛﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻ زﻳﺮ ﺿﺮﺑﺎت‬

‫ﻣﺸﺖ او ﻛﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﻗﻮﻟﺶ را ﺑﻪ او داده ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻬﺖ ﭘﻮل داده ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻲ ‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺪر ﻛﻪ ﻣﻦ ﺣﻖ دارم ﺑﺪاﻧﻢ ‪.‬‬

‫واﻟﻲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻜﻮت ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬ﺗﻜﻪ ﻃﻨﺎﺑﻲ از ﻛﻒ ﻗﺎﻳﻖ ﺑﺮداﺷﺖ ‪ .‬ﻃﻨﺎب ﻫﻢ ﺧﻴﺲ و ﻫﻢ ﺳﺮد ﺑﻮد اﻣﺎ ﻣﺮي ﻫﻴﭻ ﻋﻜﺲ‬

‫اﻟﻌﻤﻠﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﺎن او را ﺑﺴﺖ اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ او را ﻛﻒ ﻗﺎﻳﻖ اﻧﺪاﺧﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺟﻮاب ﻣﺮا ﺑﺪﻫﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر واﻟﻲ او را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻬﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬از او‬

‫ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺗﺮﺣﻢ و ﻣﺮوت ﻧﻜﺮد ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ او را ﺑﻜﺸﺪ ‪.‬‬

‫از ﺟﻮاب واﻟﻲ ﻣﺮي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﻫﻴﭻ ﺧﻄﺮي ﺗﻬﺪﻳﺪم ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻪ زودي از اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﻲ روي ‪ .‬او ‪....‬‬

‫در آن ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻮج ﺳﻬﻤﮕﻴﻨﻲ آن ﭼﻨﺎن ﻗﺎﻳﻖ را ﺗﻜﺎن داد ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﭼﻮب ﭘﻨﺒﻪ اي در ﻣﻴﺎن آب ﺟﻮش ﺷﻨﺎور اﺳﺖ ‪ .‬واﻟﻲ ﺑﺪ‬

‫ﺟﻮري ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ واﻟﻲ ﻫﻢ ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻧﺎﮔﻬﺎن‬

‫ﺧﻮدش را در ﻣﻴﺎن آب ﻫﺎي ﺳﺮد درﻳﺎ دﻳﺪ و در ﻣﻴﺎن اﻣﻮاج ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫او ﺑﺪون ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻗﺒﻠﻲ ﺑﻪ درﻳﺎ ﭘﺮت ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ رﻳﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻓﺸﺮده ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ‪ .‬ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺳﻄﺢ آب ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدن دﺳﺘﺎﻧﺶ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺠﺒﻮرﺷﺪ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺎ دﻫﺎن ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﺑﻜﺸﺪ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي آب ﺷﻮر ﻫﻢ وارد دﻫﺎﻧﺶ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻌﺪ ﻃﻮﻓﺎن ﻓﺮوﻛﺶ ﻛﺮد وﻟﻲ‬

‫ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي از ﻗﺎﻳﻖ و ﻳﺎ از واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد ‪ .‬ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻗﻮي ﻗﺎﻳﻖ ﭼﭙﻪ ﺷﺪه و واﻟﻲ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮي ﺑﻪ اﻗﻴﺎﻧﻮس‬

‫ﭘﺮت ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬اﻣﺎ ﻛﺠﺎ ﺑﻮد و آﻳﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎر او را ﻳﻜﺴﺮه ﻛﻨﺪ ؟ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮﮔﺮدد و ﭘﻮﻟﺶ‬

‫را ﺑﮕﻴﺮد ؟‬

‫ﻣﻮﺟﻲ دﻳﮕﺮ دوﺑﺎره ﻣﺮي را زﻳﺮ آب ﺑﺮد ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺳﻄﺢ آب ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﻧﻔﺲ ﺑﻜﺸﺪ ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﻻن‬

‫دﻳﮕﺮ واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﺑﺮاﻳﺶ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪارد ‪ .‬او ﺷﺎﻧﺲ ﻛﻤﻲ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت داﺷﺖ و اﮔﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ ﻗﻄﻌﺎ ﻏﺮق‬

‫ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬او ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻨﺎ ﻛﻨﺪ و اﺻﻼ ﻫﻢ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺳﺮش را از آب ﺑﻴﺮون ﻧﮕﺎه دارد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف دﻫﺎﻧﺶ ﺑﺮد و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ دﻧﺪان ﻫﺎﻳﺶ ﮔﺮه ﻃﻨﺎب را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ زود ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ آن‬

‫ﻃﻨﺎب ‪ ،‬ﻃﻨﺎﺑﻲ ﻛﻬﻨﻪ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺠﺎورت ﺑﺎ آب ﺷﻮر ﻛﻒ ﻗﺎﻳﻖ ﺗﻤﺎم اﻟﻴﺎﻓﺶ ﭘﻮﺳﻴﺪه ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮﺷﻨﻮدي در ﻣﺪت زﻣﺎن ﻛﻤﻲ ﻃﻨﺎب ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺘﺎﻧﺶ را آزاد ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ اﻗﺒﺎل ﻛﻮﭼﻚ وﻟﻲ ﻧﻴﺮو دﻫﻨﺪه‬

‫اﻣﻴﺪش ﺑﺮاي زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻣﻴﺪش ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎد ﻧﺒﻮد وﻟﻲ آن ﻗﺪر ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ او ﺷﻬﺎﻣﺖ دﻫﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدش را ﺑﻪ‬

‫ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ‪ .‬ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻛﻤﻜﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﻨﺎ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﻛﻒ درﻳﺎ را ﻟﻤﺲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻗﺪر زﻣﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ .‬او ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﻮ د ‪ .‬ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ‪.‬‬

‫ﺑﺪن ﺑﻲ رﻣﻖ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﺶ را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ و ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ اﻓﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻧﺼﻒ ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻪ روي ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﺑﻮد ﻧﺼﻒ دﻳﮕﺮ آن در آب ﺳﺮد درﻳﺎ ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ اي ﻛﻪ ﻧﺸﺎن از آﺳﻮدﮔﻲ ‪ ،‬ﺧﺴﺘﮕﻲ و ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﻮد ‪،‬‬

‫ﺑﻲ ﻫﻮش ﺷﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ از اﺳﺒﺶ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪ و دوان دوان از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ زود ﺗﺮ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺳﺪ وﻟﻲ‬

‫ﻛﺎرش در ورﻛﻬﺎم ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﺎ ﻛﻤﻲ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪.‬‬

‫در ورﻛﻬﺎم ﻣﺪام ﺑﻪ ﻣﺮي ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪش ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ و ﺑﻪ ﺗﻼﻟﻮ ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮓ ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ‪ .‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ در ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺮي او را ﺗﺎ ﺳﺮ ﺣﺪ ﺟﻨﻮن ﻣﻲ ﻛﺸﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ‪ .‬ﺳﺮوﺻﺪاﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﻣﻲ آﻣﺪ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺪت‬

‫ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮاﺑﻴﺪه اﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ اﻣﻴﺪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻫﻢ ﺟﺰ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ درب اﺗﺎق را ﺑﺎز ﻛﺮد و آن ﭼﻪ راه ﻛﻪ دﻳﺪ ﺑﺎﻋﺚ‬

‫ﺣﻴﺮﺗﺶ ﺷﺪ ‪ .‬ﭘﺪرش در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻃﻮل اﺗﺎق را ﻣﻲ ﭘﻴﻤﻮد ﺑﺎ ﺳﺮﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ و ﭼﻨﺪ ﻣﺴﺘﺨﺪم دﻳﮕﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺑﺎرﺑﺎرا رﻧﮓ‬

‫ﭘﺮﻳﺪه در ﺳﻜﻮت ﺑﻪ روي ﻟﺒﻪ ي ﻳﻜﻲ از ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي در ﺟﻨﮕﻞ دﻳﺪه ﻧﺸﺪه و ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻫﻢ او را در دﻫﻜﺪه ﻧﺪﻳﺪه ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎر دﻳﮕﺮي ﺑﻜﻨﻴﻢ ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻳﻚ ﺟﺎﻳﻲ‬

‫ﻫﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﻋﺮق ﺳﺮدي ﺗﻤﺎم وﺟﻮد آﻳﻦ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﺪر ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻳﻚ ﺟﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ ؟‬

‫ﺣﺘﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﺮف را ﻣﻲ زد ﺗﺮس ﻣﻬﻴﺒﻲ ﺳﻴﻨﻪ اش را ﻟﺮزاﻧﺪ ‪ .‬ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ آﺳﻮدﮔﻲ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪي‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آه ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ‪ ،‬ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ ؟‬

‫آﻳﻦ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﻲ اش اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺪرش او را ﭘﺴﺮ ﻣﻲ ﻧﺎﻣﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ؟‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﻪ ﻃﺮف او آﻣﺪ ‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻀﻄﺮب ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ‪ ،‬او ﻫﻨﻮز ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ و ﻣﺎ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻲ دﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺶ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺻﺪاي وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ در ﮔﻮش ﻫﺎﻳﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪ و زاﻧﻮﻫﺎﻳﺶ ﻫﺮ آن در ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﻜﺴﺘﻨﺪ ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را‬

‫ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ ‪: .‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ﭼﻄﻮر ؟ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ؟ اﺻﻼ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬آﺧﺮ او ﻛﻪ دﺷﻤﻨﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم دﺳﺘﺶ را در اﻧﺒﻮه ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﻓﺮو ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ را ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭘﺴﺮم وﻟﻲ آن ﭼﻪ را ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ‪ .‬ﻣﻦ و ﻣﺮي داﺷﺘﻴﻢ ﻧﺎﻫﺎر ﻣﻲ ﺧﻮردﻳﻢ ﻛﻪ ﻳﺎدداﺷﺘﻲ ﺑﺮاي او‬

‫رﺳﻴﺪ ‪ .‬ﻳﺎدداﺷﺖ از ﻃﺮف ﺗﻮ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ در ﻫﻢ رﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻣﻦ اﺻﻼ ﻳﺎدداﺷﺖ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎدم ‪.‬‬

‫ﭘﺪرش ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪم ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮده ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺗﻮ از ﻣﺮي ﺑﺨﻮاﻫﻲ ‪ ،‬او ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺠﺎ‬

‫ﻣﻲ رود ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﻣﻜﺜﻲ ﻛﺮد و ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ اداﻣﻪ دﻫﺪ ﻟﺒﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ او را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ رﻓﺘﻦ ﻛﺮدم ‪ .‬ﭘﺴﺮم اﺻﻼ ﻫﻢ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ اﺳﺒﺶ ﺑﺪون ﺳﻮار ﺑﺮﮔﺸﺖ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻛﺴﻲ را ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺑﺒﻴﻨﻢ آﻳﺎ او ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب اﺳﺖ و ﺗﺎزه در آن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﻟﻨﮕﺮ ﮔﺎه ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ آن ﺟﺎ ﻧﺒﻮدي ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ ﺗﻮ آن ﻳﺎدداﺷﺖ را ﻧﻔﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدي ‪ .‬از آن ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺎ ﺗﻤﺎم ﺟﻨﮕﻞ و دﻫﻜﺪه‬

‫را ﮔﺸﺘﻪ اﻳﻢ وﻟﻲ ﻫﻴﭻ اﺛﺮي از ﻣﺮي ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮده اﻳﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺧﻮﻧﻲ در رگ ﻫﺎﻳﺶ ﺟﺮﻳﺎن ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺶ ﻓﻘﻂ ﻳﺦ ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‬

‫ﭘﺪرش در ﻛﻨﺎرش اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺴﺮم ‪ ،‬ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ؟‬

‫آﻳﻦ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ‪ .‬اﺻﻼ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺗﻤﺎم ذﻫﻨﺶ را اﻳﻦ ﺳﻮاﻻت ﭘﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ و ﭼﺮا اﻳﻦ ﻋﻤﻞ‬

‫وﺣﺸﺘﻨﺎك را اﻧﺠﺎم داده ؟‬

‫ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﭼﻪ ﻗﺪر ﻣﺮي ﭘﺎ ﻓﺸﺎري ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ آن ﺷﺐ ‪ ،‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ او را از ﺑﺎﻻي ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻫﻞ داده و آﻳﻦ ﭼﻪ ﻗﺪر ﻣﻄﻤﺌﻦ‬

‫ﺑﻮد ﻛﻪ او اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻓﻜﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﺪ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ‪ .‬از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﺳﻴﻦ‬

‫ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﻮرد ﺗﺤﺴﻴﻦ و ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﺮدم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﺳﺘﻲ را ﺑﻪ روي ﺑﺎزوﻳﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻮد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه و ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪: .‬‬

‫‪ -‬آه ‪ ،‬آﻳﻦ ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﮕﺮاﻧﻴﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺗﻤﺎس دﺳﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﺻﻤﻴﻤﻲ ﺑﻮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ اﻳﺴﺘﺎد و اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﺮخ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻧﺸﺪ ‪ .‬او از‬

‫ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺳﭙﺎﺳﮕﺬار ﺑﻮد وﻟﻲ اﻻن ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﺗﻤﺎس دﺳﺘﺶ آن ﻗﺪر او را آﺷﻔﺘﻪ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدم ﺑﺮوم و دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﮕﺮدم ‪.‬‬

‫ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﺪرش اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻓﻘﻂ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﺒﺮ دﻳﮕﺮان ﺑﺎﺷﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ ‪ ،‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻛﺎرﻫﺎ را در اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻲ دﻫﻢ و اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺧﺒﺮي آورد ‪ ،‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ را ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﻮ را‬

‫ﻣﻄﻠﻊ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﭙﺲ ﭘﻴﺮﻣﺮد دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ و ﻫﻢ دردي ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ي آﻳﻦ ﮔﺬاﺷﺖ ‪.‬‬

‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﻣﻲ ﻓﺸﺮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ روي دﺳﺖ ﭘﺪرش ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻮﺗﺎه ‪ ،‬دو ﻣﺮد در‬

‫ﺳﻜﻮت ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻴﺮه ﺷﺪﻧﺪ ‪ .‬ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ -‬ﻣﺮي ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻋﺎﻃﻔﻲ ﭘﺪرش ﺷﺠﺎﻋﺖ و‬

‫ﻣﺮداﻧﮕﻲ را در او از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺻﻄﺒﻞ رﺳﻴﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻟﺘﺎزار را ﺑﺎ‬

‫ﺧﻮدش ﺑﺒﺮد ﭼﻮن ﺣﻴﻮان ﺗﻤﺎم ﻋﺼﺮ آن روز را ﺗﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آن اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪ اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺗﺎ ﺣﺪودي‬

‫ﭼﻤﻮش ﺑﻮد وﻟﻲ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺘﺶ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻮاري ﭘﻲ در ﭘﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ آﻳﻦ و آن اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪ ﺗﺎﺧﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف دﻫﻜﺪه ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ ‪ .‬ﺑﺎد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻼق ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﺧﻮرد و ﺑﺎﻻﭘﻮش‬

‫ﺗﻴﺮه اش را از روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ اﻧﺪاﺧﺖ وﻟﻲ اﺻﻼ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داد ‪ .‬ﭘﺪرش ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺟﻨﮕﻞ و دﻫﻜﺪه را ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻣﺮي‬

‫زﻳﺮ و رو ﻛﺮده اﻧﺪ ﭘﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ رو ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اي ﭘﺪر ﻣﻘﺪس ﺑﻪ ﻣﻦ رﺣﻢ ﻛﻦ و ﻧﺸﺎﻧﻪ اي در اﺧﺘﻴﺎرم ﺑﮕﺬار ‪ .‬ﻟﻄﻔﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻦ ﺗﺎ ﻣﺮي را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﻛﻨﺎر دﻫﻜﺪه ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺷﺨﺼﻲ ﻫﻤﺮاه ﻳﻚ ﺑﭽﻪ ي ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ .‬ﻓﺎﻧﻮﺳﻲ در دﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ي ﺑﺎد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻣﺎﻧﺪه ‪ ،‬آﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ اﺳﺒﺶ را ﻛﻢ ﻛﺮد ‪ .‬آن ﺷﺨﺺ اﻣﺎ‬

‫اﺳﻤﻴﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن آﻳﻦ ﻓﺮﻳﺎدي از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪ .‬آن ﺑﭽﻪ ﻫﻢ ﻗﻄﻌﺎ ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﻦ از او ﺑﭙﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا در ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻮاي ﺑﺪي ﺑﻴﺮون از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آه ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ‪ .‬داﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻨﺰﻟﺘﺎن ﻣﻲ آﻣﺪم ‪ .‬ﺷﻮﻫﺮم رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺪرش ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ و‬

‫ﮔﺮﻧﻪ از او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﭼﻮن ﻗﻄﻌﺎ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ از ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ‪ .‬ﺷﻨﻴﺪه ام ﻫﻤﺴﺮﺗﺎن ﮔﻢ ﺷﺪه ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم‬

‫ﺧﺪا ﭘﺸﺖ و ﭘﻨﺎﻫﺶ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺮدان ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ او را ﻧﺪﻳﺪه ام ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ وﻟﻲ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﺎم‬

‫ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ از ﺧﻮاب ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﮔﻔﺖ ﻛﻪ او را دﻳﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ از اﺳﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪ و ﺟﻠﻮي ﭘﺴﺮك ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن در ﻳﻚ ﺳﻄﺢ ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﺮا دﻳﺪه اي ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﻤﺎم ﺳﻌﻴﺶ را ﻛﺮد ﺗﺎ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻃﻮﻓﺎن دروﻧﺶ ‪ ،‬ﻟﺤﻦ ﺻﺪا و ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرﺗﺶ آرام ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن آﺑﻴﺶ ﺑﺮﻗﻲ زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻟﻴﺪي ﻣﺮي را دﻳﺪم ‪ .‬او در ﭘﺸﺖ ﮔﺎري واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﺧﻮاﺑﻴﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﺘﻮ روﻳﺶ ﺑﻮد وﻟﻲ ﻣﻦ ﻣﻮﻫﺎي زﻳﺒﺎﻳﺶ را دﻳﺪم‬

‫‪.‬‬

‫ﺧﻮاﺑﻴﺪه ﺑﻮد ؟ آﻳﻦ از ﺗﺮس ﻟﺮزﻳﺪ ‪ .‬ﺧﺪاي ﺑﺰرگ ! ﻣﺮي آﺳﻴﺐ ﻧﺪﻳﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﻜﺎر را از ذﻫﻨﺶ دور ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﻫﺎ ﻣﻲ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد او را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ از ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ دﻳﺪي آن ﻫﺎ ﻛﺠﺎ داﺷﺘﻨﺪ ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ ؟‬

‫ﭘﺴﺮك ﺑﺮﮔﺸﺖ و راﻫﻲ را ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻧﺸﺎن داد ‪:‬‬

‫‪ -‬آن ﻫﺎ از آن راه ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ ﻟﺮد آﻳﻦ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﺗﺎزه ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ و ﭘﺴﺮك را در آﻏﻮش ﻛﺸﻴﺪ ‪: .‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺸﻜﺮم ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺗﻮ ﻛﻤﻚ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدي و ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻧﻢ اﺳﻤﻴﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ اﺳﺐ ﭘﺮﻳﺪ ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻲ رﻓﺖ ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد‬

‫و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ واﻟﺘﺮ ﻣﻴﺪﻟﺘﻮن ﺑﺮوﻳﺪ و از او ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ اﻳﻦ ﺧﺒﺮ را ﺑﻪ ﭘﺪرم ﺑﺪﻫﺪ ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ راه را ﻫﻤﺮاه اﻳﻦ ﺑﭽﻪ ي ﻛﻮﭼﻚ‬

‫ﺑﻪ آن ﺟﺎ ﻧﺮوﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از آن ﺟﺎ دور ﺷﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ رﺳﻴﺪ ‪ ،‬ﺑﺎد ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻣﻲ وزﻳﺪ ‪ .‬ﻗﻄﺮات ﺷﻮر آب ﻛﻪ ﺑﺎد آن ﻫﺎ را ﺑﻪ‬

‫اﻃﺮاف ﻣﻲ ﭘﺮاﻧﺪ ‪ ،‬دﻳﺪ او را در آن ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻣﻄﻠﻖ دﺷﻮار ﺗﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﭼﻪ دﺷﻤﻨﻲ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ او داﺷﺘﻪ ‪ .‬او اﺻﻼ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﺑﻄﺮي ﻫﺎي ﺟﻴﻦ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داد‬

‫‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻢ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ درﺳﺖ ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺗﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮده ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﺮي را در ﭘﺸﺖ‬

‫ﮔﺎري واﻟﻲ دﻳﺪه ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ او ﺑﭽﻪ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ و ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮدش ﻓﻘﻂ اﻧﺒﻮﻫﻲ از ﻣﻮ ﻃﻼﻳﻲ دﻳﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد آﻳﻦ ﻛﺎر دﻳﮕﺮي از دﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﻲ آﻣﺪ ‪ .‬او از ﺧﺪا ﻧﺸﺎﻧﻪ اي ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻗﻄﻌﺎ اﻳﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻲ ارﺗﺒﺎط ﻧﺒﻮدﻧﺪ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﻣﻲ ﺗﺎﺧﺖ ‪ .‬ﻃﻮﻓﺎن او را از ﭘﺎ در آورده ﺑﻮد و ﺷﻦ و ﻣﺎﺳﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﻲ ﺧﻮرد ‪ .‬ﻣﺪت زﻳﺎدي ﮔﺬﺷﺖ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ‬

‫داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻗﺪر وﻟﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻣﺎ ﻫﻴﭻ اﺛﺮي از ﻣﺮي ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫ﺣﺘﻲ ﻫﻤﺎن اﻣﻴﺪ ﻛﻢ ﻫﻢ رو ﺑﻪ زوال ﻣﻲ رﻓﺖ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﻲ ﺗﺎﺧﺖ ‪ .‬از ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﻣﻘﺎوﻣﺖ‬

‫اﺳﺒﺶ ﺑﻮد ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﺎزه ﺳﻮاري را ﺷﺮوع ﻛﺮد ‪ ،‬ﺗﺎزه ﻧﻔﺲ ﻣﻲ آﻣﺪ و ﻫﻢ زﻣﺎن ﻛﻪ ﻣﻲ اﻳﺴﺘﺎد ﺗﺎ ﺷﻲ اي را و ﻳﺎ‬

‫ﺳﺎﻳﻪ اي را ﻛﻪ در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻧﻈﺮش را ﺟﻠﺐ ﻣﻲ ﻛﺮد اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﺣﻴﻮان ﺑﻲ ﻗﺮار ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻲ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫آﺧﺮش ﻫﻢ اﻳﻦ اﺳﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮي را ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ‪ .‬آﻳﻦ در ﻣﻴﺎن زوزه ﺑﺎد ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻴﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺑﺮﺧﻮرد‬

‫ﻣﺪاوم ﺷﻦ و ﻣﺎﺳﻪ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﺟﺎﻳﻲ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﺳﺐ ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ اﻳﺴﺘﺎد آﻳﻦ ﺑﺎ ﺑﻲ ﻗﺮاري ﺑﺎ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﻫﺎﻳﺶ‬

‫ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮي او ﺿﺮﺑﻪ اي زد وﻟﻲ ﺣﻴﻮان ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻧﻜﺮد ‪ .‬ﺳﺮش را ﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﭼﻴﺰي را روي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﻮﻳﻴﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ‬

‫ﺧﻮدش را ﺑﻪ زﻣﻴﻦ رﺳﺎﻧﻴﺪ ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ي درﻳﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺘﻲ ﭼﻨﺪ اﻳﻨﭽﻲ در آب ﺳﺮد ﻫﻢ ﻓﺮو‬

‫رﻓﺖ ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻓﺴﺎر اﺳﺐ را رﻫﺎ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺟﻠﻮ رﻓﺖ ‪ .‬ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﭘﺎرﭼﻪ ي ﺧﻴﺴﻲ را اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﻪ دﻗﺖ ﻛﺮد دﻳﺪ ﻛﻪ آن ﭘﺎرﭼﻪ داﻣﻦ اﺑﺮﻳﺸﻤﻲ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺻﻮرت آن ﺷﺨﺺ رﺳﺎﻧﻴﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬

‫دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻧﺮم او ﺧﻮرد اﺿﻄﺮاب ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﭼﻘﺪر آن ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻳﺦ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ آن‬

‫ﺷﺨﺺ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﻣﺮي ﻧﺒﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاﻳﺎ ‪ ،‬ﻧﮕﺬار ﺑﻤﻴﺮد ‪ ،‬ﻟﻄﻔﺎ ﻧﮕﺬار ﺑﻤﻴﺮد ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻨﺎﺟﺎت در دﻟﺶ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﮔﺮﻓﺘﻪ اش ﺑﻪ ﮔﻮش ﺧﻮدش رﺳﻴﺪ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ‬

‫آﻧﻬﺎ را ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﻪ دﻫﺎن ﻣﺮي ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺑﺎ آن ﻫﻤﻪ ﺻﺪاي زوزه ﺑﺎد ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاي‬

‫ﺗﻨﻔﺲ او ﻧﺒﻮد ‪ .‬دﺳﺖ ﻟﺮزاﻧﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻴﻨﻪ ي او ﺑﺮد و ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ از روي ﻟﺒﺎس ﺧﻴﺲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻗﻠﺒﺶ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه‬

‫ﺟﺎي آن را ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﺳﺮاﭘﺎي وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ ﭼﻮن اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻗﻠﺒﺶ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ آﻫﺴﺘﻪ ﻣﻲ زد وﻟﻲ ﻣﺮي‬

‫ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﻓﺮﻳﺎدي ﻛﺸﻴﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺪن ﻣﺮي را ﻣﺤﻜﻢ در ﻣﻴﺎن ﺑﺎزواﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬اﺻﻼ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﻋﻤﻖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ اش را ﻧﺸﺎن‬

‫دﻫﺪ ‪ .‬ﭼﻪ در آن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎد ﺷﺪﻳﺪي ﺷﺮوع ﺑﻪ وزﻳﺪن ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﺳﺐ ﻛﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺪون ﺳﻮار ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد از ﺗﺮس ﺷﻴﻬﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﻪ روي دوﭘﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬و ﺳﻢ ﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ ‪ .‬آﻳﻦ‬

‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ ‪ ،‬ﺑﺪن ﻣﺮي را ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺳﺐ ﺳﻢ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ روي ﭘﺸﺖ او ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺬاﺷﺖ وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ درﻳﺎﻓﺖ‬

‫ﭼﻨﺪ اﻳﻨﭻ آن ﻃﺮف ﺗﺮ از آن ﻫﺎ ‪ ،‬اﺳﺐ ﺳﻢ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ روي ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﺳﭙﺲ ﺻﺪاي دور ﺷﺪﻧﺶ‬

‫را از ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺷﻨﻴﺪ ‪.‬‬

‫آﺳﻮدﮔﻲ اش از اﻳﻦ ﻛﻪ در زﻳﺮ دﺳﺖ و ﭘﺎي اﺳﺐ ﻟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد دﻳﺮي ﻧﭙﺎﻳﻴﺪ وﻗﺘﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺣﺎﻻ ﺗﻚ و ﺗﻨﻬﺎ در آن ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه‬

‫ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ وﺳﻴﻠﻪ اي ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ در دﺳﺘﺮﺳﺶ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﺴﺮش را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﻧﺎﻟﻪ‬

‫ي ﺿﻌﻴﻔﻲ ﻛﺮد و آﻳﻦ ﺳﺮ او را ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ اش ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ‪ .‬ﺧﻮدم از ﺗﻮ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او آراﻣﺶ دﻫﺪ اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮد ‪.‬‬

‫در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻧﺸﺎﻧﻪ اي ﻣﻲ ﮔﺸﺖ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ در ﻛﺠﺎ اﺳﺖ وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﻳﺎدش آﻣﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫ﻃﺮف ﻣﻲ آﻣﺪ ﺳﻨﮓ ﭘﻬﻨﻲ را دﻳﺪ ﻛﻪ از ﺻﺨﺮه اي ﺑﻴﺮون زده ﺑﻮد و ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻧﺼﻒ ﺳﺎﺣﻞ را ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ اي ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ از ﺳﺎﺣﻞ را ﻣﺜﻞ ﻛﻒ دﺳﺘﺶ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻳﻚ ﻛﻠﺒﻪ ي‬

‫ﻣﺎﻫﻴﮕﻴﺮي درﺳﺖ در ﻛﻨﺎر آن ﺗﻜﻪ ﺳﻨﮓ ﻗﺮار داﺷﺖ ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد آن را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ روز ﻫﺎﻳﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺼﻤﻤﺎﻧﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ از راﻫﻲ ﻛﻪ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻛﺮد ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﻨﻮز ﻋﺪاﻟﺖ و اﻧﺼﺎف ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن ﻓﺎﻧﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ آن‬

‫ﻛﻠﺒﻪ ﻫﻨﻮز ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ‪ ،‬آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد درب آن آﻟﻮﻧﻚ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻠﻮ ﻫﻞ داد ﺗﺎ ﺑﺎز ﺷﻮد ‪ .‬در ﺗﺎرﻳﻜﻲ‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻳﻚ ﺗﺨﺖ ﺑﺎرﻳﻚ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﻣﺮي را ﺑﻪ روﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻣﻲ آﻣﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﻓﺎﻧﻮﺳﻲ ﻫﻢ در آن‬

‫ﺟﺎ ﺑﻮد ‪ .‬دوﺑﺎره ﻫﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ اش درﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﻤﻜﺶ آﻣﺪ ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻛﻮرﻣﺎل ﻛﻮرﻣﺎل در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎﻻﺧﺮه‬

‫ﻓﺎﻧﻮس و ﺳﻨﮓ ﭼﺨﻤﺎخ را ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ آن را روﺷﻦ ﻛﺮد و در ﺟﺎي ﺑﻠﻨﺪي آوﻳﺰان ﻧﻤﻮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺨﺖ‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد آن ﻛﻠﺒﻪ از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ او ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ اي ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪ .‬آن ﺗﺨﺖ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺶ از‬

‫ﻳﻚ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﺗﺎ ﺷﻮ ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﺗﺎزه آن ﻗﺪر ﻛﻮﭼﻚ و ﺑﺎرﻳﻚ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ روﻳﺶ ﺑﺨﻮاﺑﺪ ‪ .‬اﺟﺎق ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻧﺪازه‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ي ﻳﻚ ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ ﺟﺎ داﺷﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺷﻨﻠﺶ را در آورد و روي ﻣﺮي اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ دﺳﺘﻪ ﻫﻴﺰﻣﻲ ﻛﻪ آن ﺟﺎ ﺑﻮد اﺟﺎق را روﺷﻦ ﻛﻨﺪ ﭼﻮب ﻫﺎ‬

‫ﻛﺎﻣﻼ ﺧﺸﻚ ﺑﻮدﻧﺪ و آﺗﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ آﻣﺎده ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي ﺑﺮﮔﺸﺖ و او را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪه ﺑﻮد ﭼﻮن دﺳﺘﺶ ﻛﻤﻲ ﺗﻜﺎن ﺧﻮرد ‪.‬‬

‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻋﻼﻗﻪ اي ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ و اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻳﺦ ﻛﺮده و رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه ﻣﺮي را ﺑﻮﺳﻴﺪ ‪ .‬ﺑﻐﻀﺶ را‬

‫ﻓﺮو داد و ﺷﺮوع ﺑﻪ در آوردن ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺧﻴﺲ ﻣﺮي ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﺪه او را ﮔﺮم ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﭼﻨﺪ‬

‫ﻣﺮد ﻗﻮي ﻫﻴﻜﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺮﻣﺎزدﮔﻲ ﺟﺎﻧﺸﺎن را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﺪن ﻣﺮي را ﺑﺎ ﭘﺘﻮي ﻣﻨﺪرس روي ﺗﺨﺖ‬

‫ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺪﻧﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮم ﺷﺪن ﻛﺮد ﺑﻪ ﻃﻮر وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ ‪ .‬ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺳﺮش را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮف و آن ﻃﺮف‬

‫ﻣﻲ ﺑﺮد ‪ .‬آﻳﻦ ﻛﻪ دﻳﺪ دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰي ﻧﺪارد ﺗﺎ ﺑﺎ آن ﻣﺮي را ﮔﺮم ﻛﻨﺪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺧﻴﺴﺶ را در آورد و ﺧﻮدش را ﺑﻪ او ﭼﺴﺒﺎﻧﻴﺪ ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ از ﺗﺨﺖ آوﻳﺰان ﺑﻮد ﺑﺪن ﻟﺮزان ﻣﺮي را در ﻣﻴﺎن ﺑﺎزواﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ و آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﮔﺮﻣﺎي ﺑﺪﻧﺶ ‪ ،‬ﻣﺮي‬

‫را ﮔﺮم ﺗﺮ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺗﻤﺎم آن ﺳﺎﻋﺎت وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻣﺮي را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ او را ﺗﺮك ﻛﺮد ﺗﺎ در اﺟﺎق ﻫﻴﺰم ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮﻳﺰد ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺪن ﻣﺮي ﮔﺮم ﺷﺪ ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﻟﺮزﻳﺪ و ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ ‪ .‬آﻳﻦ آﺳﻮده ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻣﺎﻫﻴﭽﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﻛﻪ ﻣﻨﻘﺒﺾ و‬

‫ﻛﺮﺧﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻤﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ دﻫﺪ ‪.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و دﺳﺘﺶ را ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻪ روي ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺮي ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻣﺮي در آﻏﻮش او در اﻣﻨﻴﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ‬

‫ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮد و ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻋﻼﻗﻪ اش ﺑﻪ او ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ دﻳﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ او را از ﺧﻮدش ﺟﺪا ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ‪ .‬دﻳﮕﺮ‬

‫ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ او آﺳﻴﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻛﻢ ﻛﻢ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪ ‪ .‬دردي را در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮش اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬اﻳﻦ درد او را ﺑﻪ ﻳﺎد ﭼﻴﺰي اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻳﺎد‬

‫آورد ﭼﻪ ﺑﻪ ﺳﺮش ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد ‪ ....‬واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ! او ﻣﺮي را ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﺮد و ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ در درﻳﺎ ﻏﺮق‬

‫ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻗﺎﻳﻖ واژﮔﻮن ﺷﺪ ‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﺑﻪ وﺿﻮح ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺧﻮدش ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ را ﺷﻨﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﺮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ رﺳﻴﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ را ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻣﺒﻬﻤﻲ از ﺧﺎﻃﺮش ﮔﺬﺷﺖ ‪ .‬ﺷﺨﺺ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ آﺷﻨﺎﻳﻲ او را‬

‫ﺑﻐﻞ ﻛﺮد ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺻﺪاي آﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎ دﭼﺎر ﺗﻮﻫﻢ ﺷﺪه ﭼﻮن آﻳﻦ ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ او را‬

‫دزدﻳﺪه اﻧﺪ ‪ .‬ﻳﺎدش آﻣﺪ آﻳﻦ او را ﺗﺮك ﻛﺮده ﺑﻮد ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ اﺻﻼ ﻫﻴﭻ ارزﺷﻲ ﻧﺪارد ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻳﻦ اﻓﻜﺎر در ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ‬

‫رﺳﻴﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﻛﻮﺗﺎه آن ﻛﻠﺒﻪ ي ﻣﺎﻫﻲ ﮔﻴﺮي اﻓﺘﺎد از ﺧﻮدش ﭘﺮﺳﻴﺪ آن ﺟﺎ ﻛﺠﺎﺳﺖ ؟ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ‬

‫درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬در ﻛﻨﺎر ﺑﺪن ﻋﺮﻳﺎن او ﺑﺪﻧﻲ ﮔﺮم و ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬دﺳﺘﻲ ﺑﻪ دور ﻛﻤﺮش و دﺳﺘﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ‬

‫روي ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﺗﻌﺠﺐ از ﺣﺪﻗﻪ در آﻣﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺑﻜﻨﺪ ‪ ،‬ﺻﺪاي ﻣﺮداﻧﻪ اي اﺳﻤﺶ را ﺻﺪا‬

‫ﻛﺮد ‪ .‬آﻳﻦ ؟ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﺻﻮرت آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﮔﻮش ﻫﺎﻳﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫اﻳﻦ آﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﻨﺎرش دراز ﻛﺸﻴﺪه و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎﻫﺶ ﻣﻤﻠﻮ از ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ؟‬

‫ﻣﺮي دﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ اش ﻛﺸﻴﺪ ‪ .‬ﭘﺎك ﮔﻴﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪:.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ‪ ...‬ﺑﻠﻪ ‪ ...‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺳﺮم ﻣﺜﻞ ﻗﺒﻞ درد ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ؟ ﭼﻄﻮر ﻣﻦ ‪ ...‬ﺗﻮ اﻳﻦ ﺟﺎ آﻣﺪي ؟ آﺧﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰي‬

‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آورم ‪...‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﺸﺴﺖ و ﭘﺘﻮ را ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ دور ﻣﺮي ﭘﻴﭽﺎﻧﺪ ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ او ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮدش را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي از اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺘﺶ‬

‫ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮد وﻟﻲ آن ﻗﺪر ذﻫﻨﺶ درﮔﻴﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺳﺮﺳﺮي ﮔﺬﺷﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺟﻮاب ﻫﻤﻪ ي ﺳﻮاﻻﺗﺖ را ﺑﺪﻫﻢ ‪ .‬اﻣﻴﺪوار ﺑﻮدم ﺗﻮ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﺑﺮاي ﺳﻮاﻻت ﻣﻦ ﭘﺎﺳﺨﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬آن ﭼﻪ را ﻛﻪ‬

‫ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻲ ﻫﻮش ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﭘﻴﺪاﻳﺖ ﻛﺮدم ‪ .‬اﺳﺒﻢ ﻓﺮار ﻛﺮد و ﻣﻦ ﺧﻮدم و ﺗﻮ را اﻳﻦ ﺟﺎ آوردم ‪ .‬اﻳﻦ‬

‫ﺟﺎ را از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺑﻮدم ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻫﻨﻮز ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﺧﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آورم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدم را ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ رﺳﺎﻧﻴﺪم ‪ .‬واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮا از ﻗﺎﻳﻖ ﺑﻴﺮون‬

‫ﺑﻴﺎﻧﺪازد وﻟﻲ ﻗﺎﻳﻖ واژﮔﻮن ﺷﺪ و ﻫﺮ دوي ﻣﺎ ﺑﻪ درون آب اﻓﺘﺎدﻳﻢ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي دﻳﺪ ﻛﻪ آﻳﻦ از ﺗﺮس رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮ را ﻏﺮق ﻛﻨﺪ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ‪ ،‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ او ﭘﻮل داده ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﺮا ﺑﻜﺸﺪ ‪.‬‬

‫رﻧﮓ آﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺮﻳﺪ ‪: .‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ ،‬ﺗﻮ را ﺑﻜﺸﺪ ‪ ،‬ﻣﺮي ؟ اﻣﺎ ﭼﺮا ؟ ﭼﻄﻮر ؟‬

‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻫﻢ ﭼﻮن ﺳﻨﮕﻲ ﺳﺨﺖ ﺑﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﺧﺮ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ آن ﻧﮕﺎه ﺳﺮد ﻧﻔﺮت اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻟﺮزﻳﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﻋﺚ و ﺑﺎﻧﻲ اﻳﻦ ﺧﺸﻢ و ﻏﻀﺐ ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﻜﺸﺪ وﻟﻲ اﮔﺮ آﻳﻦ ﭘﻲ ﺑﻪ ﻫﻮﻳﺘﺶ ﻣﻲ ﺑﺮد ‪ ...‬ﻣﺮي واﻗﻌﺎ دﻟﺶ ﺑﺮاي آن ﺷﺨﺺ ﻣﻲ ﺳﻮﺧﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﻜﺮ در ذﻫﻨﺶ‬

‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﺴﺌﻮل اﻳﻦ ﻛﺎر اﺳﺖ ‪ .‬واﻟﻲ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﻪ درﻳﺎ اﻓﺘﺎد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺴﺖ ﺑﻮد ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ‬

‫ﻏﺮق ﺷﺪه و دﻳﮕﺮ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ راز را ﻓﺎش ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﻳﺴﺘﺎد و ﻃﻮل ان ﻛﺎﺑﻴﻦ ﻛﻮﭼﻚ را ﭘﻴﻤﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻌﻨﺘﻲ ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻲ او ﻣﺎﻧﻊ از آن ﺷﺪ ﻛﻪ ﻟﺬت ﻛﺸﺘﻦ آن ﺣﺮاﻣﺰاده را ﺑﺒﺮم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از ﻋﻤﻖ ﺧﺸﻢ و ﻏﻀﺐ آﻳﻦ در ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻮد ‪ .‬ﭘﺘﻮ را ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ دور ﺧﻮدش ﭘﻴﭽﻴﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ او ﻏﺮق ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﻦ اﻻن اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﺒﻮدم ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎن اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﻪ ﻃﺮف او آﻣﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ ﻣﺮي ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻳﻚ آدم دﻳﻮاﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ آن ﻗﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﻓﻘﻂ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻲ آن ﺷﺐ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺗﻮ را ﻫﻞ داده ﺣﺮﻓﺖ را ﺑﺎور ﻣﻲ ﻛﺮدم اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﺣﺎدﺛﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻲ آﻣﺪ ‪ .‬ﻓﻘﻂ‬

‫اﻣﻴﺪوارم ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺸﻲ ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻴﺮواﻗﻌﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ درك ﻛﻨﻢ ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﻲ داري ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻏﻴﺮواﻗﻌﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﺗﻤﺎم‬

‫اﺗﻔﺎﻗﺎت دﻳﺸﺐ زاﻳﻴﺪه ي ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎل ﻣﻦ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ آن ﺷﺐ آﻳﻦ ﺣﺮف او را ﺑﺎور ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻫﻠﺶ داده اﺳﺖ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از اﻳﻦ‬

‫ﺣﺎدﺛﻪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد در آن ﺻﻮرت وﻗﺘﻲ ﻛﻪ واﻟﻲ او را ﻣﻲ ﺑﺮد ﻻاﻗﻞ ﻛﻢ ﺗﺮ اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و اﻧﺰوا ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫اﺣﺴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺣﺎﻻ ﻫﻢ از ﺑﻴﻦ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻋﺘﺮف ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻗﺪر ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد اي ﻛﺎش ان ﻟﺤﻈﻪ آﻳﻦ در ﻛﻨﺎرش ﺑﻮد ‪ .‬آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اي‬

‫ﻛﺎش وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎﺳﺶ را ﺑﺎ او در ﻣﻴﺎن ﺑﮕﺬارد ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ آﻣﺪه اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﺪاده ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻣﺮي را دوﺳﺖ ﻧﺪارد ‪ .‬او از ﭼﻨﮕﺎل ﻣﺮگ ﻧﺠﺎت ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻮچ زﻧﺪﮔﻴﺶ ﺑﺮﮔﺮدد ‪.‬‬

‫ﺻﺪاي آﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﺷﻜﻨﺠﻪ آور او را در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاﻳﺎ ! ﻛﺎش ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ را ﻃﺮح ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻄﺮات اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ آﻳﻨﺪه از‬

‫ﺗﻮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺎت ﻛﻨﻴﻢ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮاﺳﺖ ﻧﺪارﻳﻢ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻮاب اﻳﻦ ﺳﻮال را ﻣﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ‪.‬‬

‫آن در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در اﻓﻜﺎرش ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﺶ اﮔﺮ اﻳﻦ ﺑﺰدل ﺷﻴﻄﺎن ﺻﻔﺖ ﻗﺎدر ﺑﻮده ﺑﻪ واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﭘﻮل دﻫﺪ ﭘﺲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﺮﻛﺪام از ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻴﻦ ﻫﻢ اﻳﻦ ﻛﺎر را‬

‫ﺑﻜﻨﺪ ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﺮاي آن ﺷﺐ ﻛﻪ ﺗﻮ را از روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻫﻞ دادﻧﺪ ﺗﻮﺿﻴﺤﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ‪ .‬ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻄﺮ‬

‫ﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻫﻢ ﺗﻮ را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف آﻳﻦ را ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﻳﻦ ﻃﻮر ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮل اﻳﻦ ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﻮده ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻴﻦ ﻗﺼﺪ ﺟﺎن ﻣﺮا‬

‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﺲ او ﻛﻴﺴﺖ ؟‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آﻳﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺳﻜﻮت ﻛﺮد ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﻜﺮي ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ‪ ،‬ﻳﻚ روز ﻣﺮدي ﺗﻮي ﺑﺎغ ﺑﻮد ‪ .‬او ﻫﻴﭻ ﻛﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ روي ﻳﻚ ﺗﻜﻪ ﻛﺎﻏﺬ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻳﺎدداﺷﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻣﺪام ﺑﻪ‬

‫ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد اﻣﺎ ‪....‬‬

‫آﻳﻦ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد ‪:‬‬

‫‪ -‬آن ﻛﺎرﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﺻﺪﻣﻪ اي ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺰده ﻣﺮي ﻣﻦ او را اﺳﺘﺨﺪام ﻛﺮده ﺑﻮدم ‪.‬‬

‫از روي ﭼﻬﺮه ي آﻳﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ او‬

‫اﺻﻼ ﻗﺼﺪ ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ در ﻛﺎرﻫﺎي آﻳﻦ را ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬

‫از اﻳﻦ ﻣﻈﻨﻮن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻗﺼﺪ ﺻﺪﻣﻪ زدن ﺑﻪ او را داﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻴﭻ دﻟﻴﻞ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪه اي ﺑﺮاي ﻣﺘﻬﻢ ﻛﺮدن آن ﺷﺨﺺ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد و ﺑﻪ آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ از اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ زﻧﻢ اﺻﻼ ﺧﻮﺷﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ آن را ﻋﻨﻮان ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻢ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ‪.... .‬‬

‫آﻳﻦ ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﺮي ؟ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ او ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ‪ ...‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ ي ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫رﻧﮓ از روي آﻳﻦ ﭘﺮﻳﺪ و ﺑﻪ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎرﺑﺎرا ؟ ﻣﺮي ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ را ﺑﻜﻨﻲ ؟ اﺻﻼ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻧﻤﻲ آﻳﺪ ‪ .‬او ﺧﻴﻠﻲ آرام و ﻣﺘﻴﻦ اﺳﺖ ‪ .‬آﻳﺎ‬

‫ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻪ ﻳﺎ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم داده ؟‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ در ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺘﻮاﻧﻢ اﻧﮕﺸﺖ روﻳﺶ ﺑﮕﺬارم ﻓﻘﻂ اﺣﺴﺎﺳﻢ اﻳﻦ ﻃﻮر ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ‪.‬‬

‫اﺻﻼ ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪه اي داﺷﺖ ؟ او ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻳﻦ را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﺪ و ﺣﺘﻲ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﭼﺮا اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﻪ ﺳﺮش‬

‫زده ﺑﻮد ‪ .‬آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮي ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ او را ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﻲ ﺗﻔﺎوت ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﻣﻌﺪه اش ﺗﻴﺮي ﻛﺸﻴﺪ ‪ .‬او ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﺒﺮان وﻗﺘﻲ را ﺑﻜﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺮي را ﺑﺎور ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ در آن ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻢ ﻛﺎري از دﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﻲ آﻣﺪ ‪ ،‬دوﺑﺎره ان اﺣﺴﺎس ﻋﺠﻴﺐ را ﺑﻪ‬

‫ﻳﺎد آورد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎزوﻳﺶ را دﻳﺮوز ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻓﺸﺮد ‪ ،‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻣﺎﻧﻨﺪ ‪ ...‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻟﻜﻴﺖ در ان دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬اﻣﺎ‬

‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮي ﮔﻔﺖ او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻋﻤﺪ ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﺮي ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪه ‪ .‬ﻳﻚ ﺑﺎر ﺑﻪ آﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﻘﺪر دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ و ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻓﺮدي ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد‬

‫وﻟﻲ آﻳﻦ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ زﻧﺪﮔﻲ را ﺑﺮاي او ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﻴﺎورد ‪ .‬ﺑﺎ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ از ﺗﻮ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدم و ﺗﻮ را در اﻣﻨﻴﺖ ﻗﺮار ﻣﻲ دادم ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ اش ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﺠﻴﺒﻲ از او ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺘﻨﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ از ﺗﻮ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪارم ﻛﻪ ﺗﻤﺎم زﺷﺘﻲ ﻫﺎ را زﻳﺒﺎ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ‪....‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد وﻟﻲ ﻣﺮي از اداﻣﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ اﻣﺘﻨﺎع ﻛﺮد ‪ .‬آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻣﻌﺪه اش زﻳﺮ و رو ﺷﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺮي از او اﻧﺘﻈﺎر‬

‫ﻣﺮاﻗﺒﺖ و ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﺪارد ﭘﺲ اﺻﻼ او ﺑﻪ ﭼﻪ دردي ﻣﻲ ﺧﻮرد ؟ دردي ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻒ وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫او ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ي ﻣﺮي ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻗﺎدر ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺎري ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻻﻳﻖ او ﺷﻮد ‪ .‬آﻳﺎ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻣﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫ﮔﻔﺖ او ﺑﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﻗﻔﻞ زده اﺳﺖ ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺳﻴﻨﻪ اش از درد ﻣﺘﻮرم ﺷﺪ ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺑﺎ آن ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد و آن ﭼﺸﻤﺎن ﻛﻬﺮﺑﺎﻳﻲ درﺷﺖ ﻛﻪ درد و‬

‫رﻧﺞ در آن ﻫﺎ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻣﻴﺎﻟﺶ را اﻧﻜﺎر ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد اﺣﺴﺎس دﻳﮕﺮي ﻫﻢ در وﺟﻮدش ﺑﻮد ﻛﻪ‬

‫ﺣﺘﻲ آن اﺣﺴﺎس اوﻟﻴﻪ را ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار ﻣﻲ داد ‪ .‬اﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎ ﻫﻤﺎن ﺣﺲ ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﺸﺐ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ ﻛﻪ او را‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﻴﺪا ﻛﺮد در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻮد ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﺲ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﻗﺒﻼ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻜﺮده و ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ آن را آﺷﻜﺎر‬

‫ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﭼﻘﺪر ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺎ او ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻛﺮده ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ او ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﺪ ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺎور ﻧﻜﺮد ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻠﻤﺎت ﺻﺮﻓﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﻴﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﻧﺒﻮدﻧﺪ و ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎت ﻣﻨﻈﻮرش را ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ آﻳﺎ اﺻﻼ ﻣﺮي اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ داد ؟ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﻮاب اﻳﻦ ﺳﻮال اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫اﺻﻼ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮي ﺑﻪ او اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ داد ؟ او ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﻣﺮي ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺎور‬

‫ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫روﻳﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﺑﻪ او ﻋﻼﻗﻪ دارد و اﮔﺮ ﭼﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻲ ﻛﺮده و در آﻳﻨﺪه ﻧﻴﺰ اﺣﺘﻤﺎل‬

‫دارد ﺑﺎز ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺧﻄﺎ ﺷﻮد وﻟﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮي ﺑﺪاﻧﺪ ﻛﻪ ارزﺷﺶ را دارد ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ي ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ او اﻫﻤﻴﺖ‬

‫دﻫﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﺮ ﺷﺎﻧﺴﻲ را ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻲ داد ﻣﺮي او را دوﺳﺖ ﺑﺪارد از دﺳﺖ داده ﺑﻮد اﻣﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻳﻲ از آن ﻋﺪم اﻋﺘﻤﺎد و ﻧﺎ اﻣﻴﺪي را از آن ﭼﺸﻤﺎن دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ ﭘﺎك ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫اوﻟﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺮد ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺘﻔﻜﺮاﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف آﺗﺶ رﻓﺖ ﻛﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﺑﻴﺎورد ‪ .‬ﻟﺒﺎس‬

‫ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺧﺸﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬آن را اﻳﻦ رو و آن رو ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻣﺮي داد ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻟﺒﺎﺳﺖ را ﺑﭙﻮﺷﻲ ﻣﻦ اﻻن ﺑﻴﺮون ‪....‬‬

‫ﺻﺪاﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﺑﻴﺮون ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮف در رﻓﺖ و آن را ﺑﺎز ﻧﻤﻮد ‪ .‬ﮔﺮوﻫﻲ از ﻣﺮدان دﻫﻜﺪه آن‬

‫ﺟﺎ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﻳﻜﻲ از آن ﻫﺎ ﻫﻤﺎن ﺗﺎم ‪ ،‬ﺷﻮﻫﺮ اﻣﺎ اﺳﻤﻴﺖ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او آﻣﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﺮد آﻳﻦ ‪ ،‬ﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﺧﻮب اﺳﺖ ؟ اﺳﺒﺘﺎن اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش اﺷﺎره اي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺴﺮم ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻃﻮري اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﻫﺎ ﻣﺮي را ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮدان دﻫﻜﺪه زﻳﺮﻟﺐ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮدﻧﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ‪.‬‬

‫دوﺑﺎره ﺑﻪ او ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي در ﺑﻴﻦ ﻣﺮدم ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺒﻮب اﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻦ اوﺳﺖ ﻛﻪ آن ﻗﺪر ﻛﻮر ﺑﻮده ﻛﻪ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺟﻮاﻫﺮي‬

‫در اﺧﺘﻴﺎر دارد ‪ .‬آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد اي ﻛﺎش آن ﻗﺪر دﻳﺮ ﭘﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻤﻲ ﺑﺮد ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﻛﺘﺎب ﺧﺎﻧﻪ آﻣﺪ و رو ﺑﻪ روي آﻳﻦ ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬آﻳﻦ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﭘﺪرش ﺑﻪ ﭼﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ اﻣﻀﺎ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺎرﺑﺎرا از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ او ازدواج ﻧﻜﺮده دﭼﺎر ﻳﺎس و ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﺷﺪه ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ اﻳﻦ‬

‫ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﺰﻳﺪ ﺑﺮ ﻋﻠﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ در ﺧﻴﻠﻲ زﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺧﻮدش را ﻓﺮﻳﺐ داده‬

‫‪ .‬ﻣﺜﻼ راﺟﻊ ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮي و اﻧﺘﻈﺎرات ﺑﺎرﺑﺎرا ‪ .‬او ﻛﻮر ﻧﺒﻮد و ﻣﻲ دﻳﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا و ﭘﺪرش در آرزوي روزي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻣﺼﺎﺣﺐ ﭘﺪر و ﻳﻚ زن ﺧﺎﻧﻪ دار ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻌﺮﻳﻒ و ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺮاﺳﺎس ﺷﺎﻳﻌﺎت ﻟﻨﺪن ﺧﺎﻧﻮاده ي آن ﻫﺎ‬

‫در وﺿﻊ ﻣﺎﻟﻲ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ‪ .‬آﻳﻦ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﻧﻘﺸﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ اﻛﺘﻔﺎ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را در داﻣﻦ اﺑﺮﻳﺸﻤﻲ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻔﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﺎ وﻗﺎر ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ ﻣﺮا ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭘﺴﺮ داﻳﻲ آﻳﻦ ؟‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ زﻧﻲ ﻣﻄﻴﻊ و ﺳﺮ ﺑﻪ راه ! اﺻﻼ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻓﻜﺮ آﺳﻴﺐ رﺳﺎﻧﺪن ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻐﺰش ﺧﻄﻮر‬

‫ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻫﻢ اﻳﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺷﺪ آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ او ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﻤﺎﻧﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻮد و‬

‫اﺣﺴﺎﺳﺎت او در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﻣﻘﺪم ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد و ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺳﺮ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ رﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺒﻴﻨﻤﺖ ﺑﺎرﺑﺎرا ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺪاﻧﻲ ﻛﻪ ﺣﻀﻮرت در اﻳﻦ ﺟﺎ ﻛﻤﻚ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮاي ﭘﺪرم ﺑﻮد ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‬

‫دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ و ﺧﺎﻧﻮاده ات ﺳﻮ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﻢ و ﺗﻮ را اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﮕﻪ دارﻳﻢ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا از ﺗﻌﺠﺐ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﭘﺴﺮداﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺘﻴﺎج دارد ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ اﻳﻦ ﺟﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮاده ام ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻮﺿﻮع را درك ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ اﺻﻼ دوﺳﺖ ﻧﺪارﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ‪....‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ او را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي وﻇﻴﻔﻪ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ اﻣﻮر ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺮدي ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ او ﺑﻪ راه و ﭼﺎه اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ وارد‬

‫ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪي ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺪاﻧﻲ ﻛﻪ آزاد ﻫﺴﺘﻲ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﺧﺎﻧﻮاده ات ﺑﺮﮔﺮدي ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﭼﻚ را ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﺪﻳﻪ را ﺑﺮاي زﺣﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻛﺸﻴﺪه اي ﻗﺒﻮل ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ رﻗﻢ روي ﭼﻚ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻟﻄﻒ ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ اﻣﺎ ‪....‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا اﺧﻤﻲ ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪرﺗﺎن دوﺳﺖ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﻣﻦ ‪....‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ از ﻃﺮف ﭘﺪرم ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬او ﻧﻴﺰ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﻛﻪ ﺣﻖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﻮ را در‬

‫اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻔﺮﺳﺘﻴﺪ ‪ ،‬ﻣﻦ ‪....‬‬

‫دوﺑﺎره ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪ .‬ﻧﺎ اﻣﻴﺪي در ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎﻫﺶ ﻣﻮج ﻣﻲ زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻣﺮا از اﻳﻦ ﺟﺎ دور ﻛﻨﻲ ‪ ،‬آﻳﻦ ؟ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﻲ دارم ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻢ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ آﻳﻦ را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﭼﻄﻮر ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻲ ؟ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮت ﺷﺪم ‪ .‬ﻫﺮﻛﺎري ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺪون ﺷﻜﺎﻳﺖ و ﮔﻠﻪ اي اﻧﺠﺎم دادم ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﭼﻄﻮر‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﭘﻴﺶ ﺧﺎﻧﻮاده ام ﺑﺮﮔﺮدم وﻗﺘﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ام در اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺪون ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻮﻫﺎش ﺑﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻄﻮر ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻣﻤﻜﻨﻪ ؟ آﻳﺎ ﻣﻦ ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻢ ﻳﺎ ﻛﺎري ﻛﺮده ام ﻛﻪ ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ ‪ ...‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﻃﻮر ﺑﻮده ‪ ،‬واﻗﻌﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ ي ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻲ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭘﺮ از اﺷﻚ ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ...‬ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﻜﺮدي ﻛﻪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﻛﻪ ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻛﻪ ﻣﺎ ﻳﻚ روز ﺑﺎﻫﻢ ازدواج ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد ‪ .‬آﻳﻦ‬

‫‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮت ﺑﻮدم ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﻮ را رﻧﺠﺎﻧﺪ وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺑﺎر ﻫﻢ ﻧﻈﺮ ﻣﺮا ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ اﻳﺴﺘﺎد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﺤﺖ اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ و ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ راه ﺣﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﻣﻦ ازدواج ﻛﺮده ام و از اﻳﻦ‬

‫ﺑﺎﺑﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ‪.‬‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ در ﺻﺪاي ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﻮج ﻣﻲ زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻄﻮر ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻲ ؟ او ﻣﻨﺎﺳﺐ ‪...‬‬

‫آﻳﻦ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ دﻳﺪ ﻫﻤﺴﺮش ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﻲ ‪ .‬او ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ در اﻳﻦ ﻣﺪت ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ را ﻛﻪ ﺑﺎﻫﻢ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮاي ﺑﺎرﺑﺎرا ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻛﺘﺎب ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﺮﺗﻴﺒﻲ ﺧﻮاﻫﻢ داد ﻛﻪ ﺻﺒﺢ زود ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ را ﺑﺮاﻳﺖ ﺣﺎﺿﺮﻛﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ ،‬آﻳﻦ اﺗﺎق را ﺗﺮك ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ‬

‫ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﺪ وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ وادار ﻛﺮدن او ﺑﻪ ﺗﺮك آن ﺟﺎ ﺗﻨﻬﺎ راه ﭼﺎره اﺳﺖ ‪ .‬او از اﺣﺴﺎﺳﺎت‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺖ و اﺻﻼ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ ﻛﻪ ﻛﺎر از اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺴﺖ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺷﻮد ‪ .‬اﻳﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ‬

‫ﺧﻮدش ﺑﺎﻳﺪ درﺳﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫***********‬

‫ﻣﺮي در ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﻪ وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﺖ ‪ .‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ آﻳﻦ در آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﺧﻮاﺑﻴﺪي ؟‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﺗﺎ ﺣﺪودي رﺳﻤﻲ ادا ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﺮي اﻧﺪوه و ﺗﺎﺳﻔﻲ در ﻗﻠﺒﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻤﻮد ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ آﻳﻦ ﻧﮕﺎه‬

‫ﻧﻜﻨﺪ ‪ .‬ﺗﺎب دﻳﺪن او را در آن ﻟﺒﺎس ﺳﻮار ﻛﺎري ﺷﻴﻚ و آن ﻛﺖ ﻳﺸﻤﻲ را ﻧﺪاﺷﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪.‬‬

‫ﭘﺪر آﻳﻦ ﺗﻤﺎم ﻃﻮل روز او را ﺗﺮك ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ روزﻧﺎﻣﻪ ﭘﺴﺖ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ ﻣﺮا ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻳﻚ ﺳﺮي ﻛﺎرﻫﺎ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آن ﻫﺎ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ او ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ آن دو را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارد وﻟﻲ ﺑﻪ روي ﺧﻮدش ﻧﻴﺎورد و ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﺎﻫﺎر ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻤﺘﺎن ﭘﺪر ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ‬

‫ﺳﭙﺲ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف آﻳﻦ ﺗﻜﺎن داد و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﻛﻨﺎرش ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺴﺮم ‪.‬‬

‫آﻳﻦ آﻫﺴﺘﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪر ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ دﻳﺪ آن دو ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ ‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﻣﺸﻜﻼت ﺧﻮد او ﺑﺎ آﻳﻦ ‪ ،‬آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد‬

‫رواﺑﻂ اﻳﻦ ﭘﺪر و ﭘﺴﺮ ﺑﻬﺒﻮد ﻳﺎﺑﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﺑﺰرگ رﻓﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺻﻼ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺪام ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ دﻫﻲ ‪ ،‬آﻳﻦ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻦ رﺳﻤﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻔﻬﻤﻢ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﭘﺸﺖ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻮده ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ از ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫از دﻳﺮوز ﻛﻪ ﻣﺮدان دﻫﻜﺪه آن ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل آورده ﺑﻮدﻧﺪ آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺑﺎ او رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ و‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﺑﺎ دﻗﺖ از او ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺧﻮدش را ﻣﺴﺌﻮل ﻣﻲ داﻧﺪ ‪ .‬اﻧﺪوﻫﮕﻴﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ آﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺻﺪﻣﻪ را ﻛﻪ او دﻳﺪه در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و اﺻﻼ ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻧﺪارد ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر‬

‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را دﻳﺪﻧﺪ ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد آﻳﻦ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ از او ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ او اﻫﻤﻴﺖ دﻫﺪ ‪ .‬وﻟﻲ‬

‫ﺣﺎﻻ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻘﻂ اﻳﻦ ﻫﺎ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬او از ﺷﻮﻫﺮش ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ آﻳﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ‬

‫دادﻧﺶ ﻧﺒﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﺑﻪ او ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ .‬آﻳﻦ از اﺿﻄﺮاب دﺳﺘﺶ را داﺧﻞ ﻣﻮﻫﺎي ﺳﻴﺎﻫﺶ ﻓﺮو ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ‬

‫اﻓﺘﺎده ‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﻛﻨﺎري ﮔﺬاﺷﺖ و ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ او ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺷﺪه ؟ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ؟‬

‫آﻳﻦ ﻧﺰدﻳﻜﺶ آﻣﺪ ‪ .‬در ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎﻫﺶ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﻠﺘﺶ را ﺑﻔﻬﻤﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺪن واﻟﻲ ﻛﻤﭗ را ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ آورده ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪ .‬ﭘﺲ او ﻣﺮده ﺑﻮد ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﺴﺖ و ﺷﺮور ﺑﻮد و در ﻃﻮﻓﺎن ﺟﺎﻧﺶ را از دﺳﺖ داد وﻟﻲ ﻣﺮي‬

‫ﺑﺮاﻳﺶ اﺣﺴﺎس ﺗﺎﺳﻒ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪ .‬واﻟﻲ ﻛﻤﭗ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ او ﺻﺪﻣﻪ اي ﺑﺰﻧﺪ ‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻦ‬

‫ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻘﺪر از اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق دوﺑﺎره ﺑﻴﻔﺘﺪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم و ﺑﻪ ﺟﺴﺪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻴﺎﻧﺪازم ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻢ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ اﺷﺎره اي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ‪.‬‬

‫و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎﻳﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻤﺎم وﻗﺘﺖ را در ﻛﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﮕﺬراﻧﻲ ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ از ﺧﻮدم ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﺗﻮ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ داﺋﻢ ﻣﺴﺌﻮل ﻣﺮاﻗﺒﺖ از‬

‫ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻲ ‪.‬‬

‫اﺧﻢ ﻫﺎي آﻳﻦ در ﻫﻢ رﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ...‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪...‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ .‬وﻟﻲ آﻳﻦ ﺣﺮﻓﺶ را اداﻣﻪ ﻧﺪاد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻴﺎزي ﻧﺪاري ‪ .‬ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺴﺌﻠﻪ را درك ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﻜﺜﻲ ﻛﺮد و ﮔﻮﻳﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را راﺿﻲ ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮدم اﺣﺘﻴﺎط ﻛﻦ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي آﻫﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ‪.‬‬

‫آن ﭼﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺎﺑﻮس وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺗﺎ واﻗﻌﻴﺖ ‪ .‬او ﺣﺘﻲ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺳﻮﻇﻦ‬

‫ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد ﻧﻴﺰ دﭼﺎر ﺗﺮدﻳﺪ ﺷﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ او و آﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﻛﺎﻣﻼ رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه و آرام ﻳﻚ ﺟﺎ‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ و ﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﻧﻴﺖ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ اش ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد اﻟﺒﺘﻪ دﻳﺪار آن دو ﺑﺎﻫﻢ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻋﻀﻼت ﭼﺎﻧﻪ اش ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺟﺰ ﺧﻮدت اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻜﻦ و ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ آن ﺷﺨﺺ را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ ﺳﻌﻲ ﻛﻦ ﺻﺒﻮر ﺑﺎﺷﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻧﺪاد ﻓﻘﻂ ﺑﻪ آن ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎه و ﻣﺮﻣﻮز ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﻛﺎش آﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮي ﭼﻪ ﻗﺪر دﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ او‬

‫ﺗﻜﻴﻪ ﻛﻨﺪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﺲ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﭘﺬﻳﺮﻳﺶ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ‪ .‬آﻳﻦ ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺑﺮﮔﺮدم ‪.‬‬

‫**********‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ و آﻳﻦ ﻫﻨﻮز ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺎﻟﻜﻮم ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ و ﻣﺮي ﻣﺪت زﻳﺎدي ﺑﻌﺪ از ﺷﺎم در اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺑﻴﺪار ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺷﺎم را ﺑﺎ آن ﻫﺎ ﺧﻮرد وﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﺪرت ﺣﺮف ﻣﻲ زد ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ در اﻓﻜﺎر ﺧﻮدش ﻏﺮق ﺷﺪه و از رﻓﺘﺎر و ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ‬

‫ﻣﻲ ﺷﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ اﺻﻼ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺒﻮد ‪ .‬دوﺑﺎره ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ و ﻣﺤﺠﻮﺑﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺮي رﻓﺘﺎر ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺷﺎم ﻫﻢ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻋﺬر‬

‫ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد و ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدش رﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺷﻮﻫﺮش ﻛﻪ ﻛﻨﺎر آﺗﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺧﻤﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺳﺮش ﻫﺮاز ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ‬

‫ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﺎد ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻗﺪر او ﺧﻮد ﺧﻮاه اﺳﺖ ‪ .‬ارل ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ او را در اﻳﻦ ﺟﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارد و ﺑﺮود ﺑﺨﻮاﺑﺪ‬

‫‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪر ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲ روم ﺑﺨﻮاﺑﻢ ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻴﺪ ‪.‬‬

‫آﺳﻮدﮔﻲ از ﭼﺸﻤﺎن ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻫﻮﻳﺪا ﺑﻮد ‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ ﺳﻌﻲ در ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدﻧﺶ داﺷﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺑﻴﻪ ‪ ...‬ﺗﻮ روز ﺳﺨﺘﻲ را ﮔﺬراﻧﺪه اي و ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻧﻴﺎز داري ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ را ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﻮد دﻳﺪ ‪ .‬ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻪ ﻛﻤﻚ ﻛﺮد ﺗﺎ او ﺑﺮاي ﺧﻮاﺑﻴﺪن آﻣﺎده ﺷﻮد وﻟﻲ در اﻧﺘﻬﺎ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ‬

‫ﺗﺮك اﺗﺎق ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲ داد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدش ﺑﺮود و ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬واﻗﻌﺎ راﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻴﺎزي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬ﻣﻦ در اﺗﺎق ﺧﻮدم ﻛﻪ دﻳﮕﺮ در اﻣﺎﻧﻢ ‪.‬‬

‫دﺧﺘﺮك ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن اﺷﻚ آﻟﻮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻫﻴﭻ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﻴﻔﺘﺪ ‪ ،‬ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪ .‬ﺷﻤﺎ ‪ ....‬ﻣﻦ ‪....‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﻮر ﻏﺮﻳﺰي او را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ در ﻣﻮرد ﺗﻮ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﭘﺲ ﺣﺎﻻ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺮو ﺑﺨﻮاب ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻴﺲ رﻓﺖ ‪ ،‬ﻣﺮي ﺑﺎ اﻓﻜﺎر ﺗﺮﺳﺘﺎك ﺧﻮدش ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻄﻤﺌﻦ و ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ دﻳﺮ ﺑﺮﻧﻤﻲ‬

‫ﮔﺮدد ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮل دزدﻳﺪن او ﺑﻮد ﺑﻪ آﻳﻦ ﺻﺪﻣﻪ زده ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ؟ دﻟﺸﻮره ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﻓﺮ اﮔﺮﻓﺖ وﻟﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدش‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻛﻤﻲ دﻳﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬او ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﺮي ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻳﻚ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آرام ﺑﮕﻴﺮد ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﻪ ﺳﺘﺎرﮔﺎن آﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺻﺪاي‬

‫ﺿﺮﺑﻪ اي را ﺑﻪ در ﺷﻨﻴﺪ ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ آﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺟﻮاب داد وﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻓﺮاوان ﺑﺎرﺑﺎرا را‬

‫دﻳﺪ ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن او ‪ ،‬اﺣﺴﺎس اﺿﻄﺮاب ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ ‪ .‬ﺷﻨﻠﻲ ﺑﺮ دوﺷﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و آن ﭼﻬﺮه آرام را‬

‫ﺗﺮس و اﺿﻄﺮاب ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺷﺪه ؟ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ؟‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺷﺪ ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺑﻠﻨﺪش را ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﻲ ﻓﺸﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪه ‪.‬‬

‫ﻧﻔﺲ ﻣﺮي ﺑﻨﺪ آﻣﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪه ؟ اﻣﺎ ﭼﻄﻮر ؟‬

‫‪ -‬اﺳﺒﺶ از روي ﺻﺨﺮه ﻫﺎ اﻓﺘﺎده‬

‫ﻣﺮي دﺳﺘﺎن ﺑﺎرﺑﺎرا را ﻣﺤﻜﻢ ﭼﺴﺒﻴﺪ ‪: .‬‬

‫‪ -‬او ﻛﻪ ‪.....‬‬

‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﺎ آن ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ﺗﺮس ﺷﺪﻳﺪي را در وﺟﻮدش ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﻦ از ﺑﺎﻻي آن ﻫﺎ ﺳﻘﻮط ﻛﺮده‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ‪....‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد او ﻫﻢ ﭘﺮ از درد ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ وﻟﻲ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ و اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺘﻪ وﻟﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺗﻮ ﭘﻴﺸﺶ ﺑﺮوي ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ ‪ .‬دﻟﺸﻮره او ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺶ او ﺑﺮوم وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻛﺠﺎﺳﺖ ؟‬

‫‪ -‬او در اﺻﻄﺒﻞ اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﺎوردﻧﺶ ؟ ﺑﻪ ﭘﺪرش ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ؟‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻲ ﺻﺒﺮاﻧﻪ او را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪرش آﻧﺠﺎﺳﺖ ‪ .‬او ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺑﻴﺎﻳﻢ و ﺗﻮ را ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻢ ‪ .‬آﻳﻦ ‪ ...‬ﺿﺮﺑﻪ ‪ ...‬ﺧﻮب راﺳﺘﺶ ﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ‬

‫ﻛﻪ ﺗﻮ او را ﺑﺒﻴﻨﻲ رﻳﺴﻚ ﻛﻨﻴﻢ و ﺗﻜﺎﻧﺶ دﻫﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﺻﺪاﻳﺶ در ﻣﻴﺎن ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬راﺳﺘﺶ اﺻﻼ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻪ دﻟﻴﻠﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻃﻮر رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ ؟ در‬

‫ﺗﻤﺎم ﻃﻮل دﻳﺮوز ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺳﻮﻇﻦ ﻣﺮي را ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻛﻨﺪ اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده ﺑﻮد ﺣﺘﻲ آن ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺑﺮﺗﺮي ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ اش‬

‫ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺘﺎﻧﺖ و وﻗﺎر ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ او آﺳﻴﺒﻲ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ در اﻳﻦ اﺗﺎق ﺑﻤﺎﻧﺪ ‪ .‬اﮔﺮ‬

‫آﻳﻦ واﻗﻌﺎ ﺿﺮﺑﻪ دﻳﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ؟ اﮔﺮ واﻗﻌﺎ او را ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﺗﺤﻤﻠﺶ ﺑﻮد ‪ .‬ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺮي اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ‬

‫داد ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻲ ﺗﻔﺎوت از ﺗﺮس ﺑﺎرﺑﺎرا در اﺗﺎﻗﺶ ﺑﻤﺎﻧﺪ ‪ .‬وﻗﺖ زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﻧﺪاﺷﺖ و ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ رﻓﺖ ﻳﺎ ﻫﻤﺎن‬

‫ﺟﺎﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺎري ﻏﻴﺮ از رﻓﺘﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻜﻨﺪ ‪ .‬ﺗﺎزه ﺑﺎرﺑﺎرا ﭼﻪ ﺻﺪﻣﻪ اي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ او در ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﺰﻧﺪ ؟ اﺗﺎق ﻫﺎي‬

‫ﻛﺎرﮔﺮان اﺻﻄﺒﻞ در اﻧﺘﻬﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻮد اﮔﺮ ان ﻫﺎ را ﺻﺪا ﻣﻲ ﻛﺮد ﻗﻄﻌﺎ ﺻﺪاﻳﺶ را ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ وﻗﺖ را ﺗﻠﻒ ﻧﻜﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫او ﺑﻪ ﻃﺮف ﻛﻤﺪ ﻟﺒﺎﺳﺶ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺷﻨﻠﺶ را ﺑﺮدارد ‪ .‬آن ﻗﺪر وﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﻟﺒﺎس ﺧﻮاب ﺳﻔﻴﺪش را ﻋﻮض ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﻓﺎﻧﻮس روﺷﻦ روي ﻣﻴﺰ ﻛﻨﺎر راﻫﺮو دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ وارد اﺗﺎق ﺷﻮد ‪ ،‬آن ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬دﺧﺘﺮ‬

‫ﻋﻤﻪ ي آﻳﻦ ‪ ،‬آن را ﺑﺮداﺷﺖ و ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﻣﺮي ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد ‪.‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ در ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﺷﺐ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻮﻫﺮ ﺳﻴﺎه ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪه‬

‫ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از ﺣﻴﺎط ﺧﻠﻮت ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻧﮕﺮان ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﻫﺮﭼﻪ‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ واﻗﻌﻪ ي ﺷﻮﻣﻲ در ﺷﺮف وﻗﻮع اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﭘﺎﻳﻴﺪ ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺑﺎر ﻫﻢ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮد ﻇﺎﻫﺮا ﺗﻤﺎم ﺣﻮاﺳﺶ ﻣﻌﻄﻮف آﻳﻦ ﺑﻮد ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد اﺣﺘﻴﺎط را ﻫﻢ از دﺳﺖ ﻧﻤﻲ داد‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ .‬دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا در ﭼﻮﺑﻲ اﺻﻄﺒﻞ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻛﻨﺎري اﻳﺴﺘﺎد ﺗﺎ ﻣﺮي وارد ﺷﻮد ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر ﻣﺮي در ﺟﻠﻮ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺻﺪاي ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺷﻨﻴﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ؟ ﭼﺮا ﻫﻴﭻ ﭼﺮاﻏﻲ روﺷﻦ ﻧﻴﺴﺖ ؟‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻮن ﻫﻤﻪ در آن ﻃﺮف ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي اﻳﺴﺘﺎد و روﻳﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺎرﺑﺎرا ﻛﻪ درﺳﺖ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ؟ آﻳﻦ ﻛﺠﺎﺳﺖ ؟‬

‫در ﻧﻮر ﻓﺎﻧﻮس ﺑﻪ دﻗﺖ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از دو ﻋﺪد اﺳﺐ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻧﺪﻳﺪ ‪ .‬ﻗﻠﺒﺶ از ﺗﺮس ﺗﻮي دﻫﺎﻧﺶ آﻣﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا دروغ ﮔﻔﺘﻪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ از اﺻﻄﺒﻞ ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﻫﻔﺖ ﺗﻴﺮي از ﺟﻴﺐ‬

‫ﺷﻨﻠﺶ در آورد و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ از او ﺑﻌﻴﺪ ﻧﺒﻮد ﺑﺎ دﺳﺖ دﻳﮕﺮش ﺑﺎزوي ﻣﺮي را ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻓﺮﻳﺎد زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻤﻚ !‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﺮدي زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺻﺪاي ﺗﻮ را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ي آﻧﻬﺎ داروي ﺧﻮاب آور داده ام ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﺛﺮش ﺗﺎ ﺻﺒﺢ دوام ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺣﺪ‬

‫اﻗﻞ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ از ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎد ﺗﻮ ﺑﻴﺪار ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺳﺮدي اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﻤﻲ اﺳﺐ ﺳﻮاري ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫و ﻣﺮي را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻳﻜﻲ از اﺳﺐ ﻫﺎ ﻫﻞ داد ‪ .‬ﻣﺮي از ﻗﺪرت آن اﻧﮕﺸﺘﺎن اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آﻧﻬﺎ را از ﺧﻮدش‬

‫دور ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ‪ .‬ﻧﻔﺴﺶ از ﺗﺮس ﺑﻨﺪ آﻣﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﻦ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا اﺻﻼ اﻋﺘﻨﺎﻳﻲ ﻧﻜﺮد و ﻫﻢ ﭼﻨﺎن او را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻠﻮ ﻫﻞ ﻣﻲ داد ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي ﺑﺎرﺑﺎرا زاﺋﻴﺪه دﻳﻮاﻧﮕﻲ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎر وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ﻛﻴﻨﻪ ي آﺷﻜﺎري در ﺻﺪاﻳﺶ ﻣﻮج ﻣﻲ زد ‪ .‬ﺧﺸﻢ و ﻏﻀﺐ ﺷﺪﻳﺪش ﺣﺎﻛﻲ از ﺟﻨﻮن ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﺟﺎزه ﻧﺨﻮاﻫﻢ داد ﻛﻪ ﺗﻮ آﻳﻦ را از ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮي ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﻣﻨﻄﻖ ﺟﻮاب او را ﺑﺪﻫﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ آﻳﻦ را از ﺗﻮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ او را از ﻣﻦ ﻧﮕﺮﻓﺘﻲ ؟ آﻳﻦ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺗﺎ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل را ﺗﺮك ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻫﻤﺶ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي آن ﻗﺪر از اﻳﻦ ﺣﺮف ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻧﺒﻮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻫﻢ آن را اﺣﺴﺎس‬

‫ﻛﺮد ﭼﻮن اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻮ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻲ ؟‬

‫ﻣﺮي ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ‪..‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﺸﻢ ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺮد و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺿﺮﺑﻪ اي ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﺑﺎزوي او زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻓﺮﻗﻲ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ وﻗﺘﻲ ﺗﻮ ﺑﻤﻴﺮي آن وﻗﺖ آﻳﻦ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺘﻴﺎج دارد ‪.‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ او ﺣﺪس ﻣﻲ زﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮده اي ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻮن ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﻣﺪرﻛﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ او ﻧﻤﻲ دﻫﻢ ‪ .‬ﺑﺎ اوﻟﻴﻦ اﺷﻌﻪ ي آﻓﺘﺎب از اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻲ روم و ﺗﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ‬

‫ﻧﻔﺮ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺗﻮ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه اي ﻣﻦ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﻫﺎ از اﻳﻦ ﺟﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ام ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﺪ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ آﻳﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎور ﻛﻨﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﺪ ‪ .‬ﺣﺘﻲ‬

‫ﺧﻮد او ﻫﻢ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﻇﻨﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﺷﻚ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﻓﺸﺮد ‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺮﻳﺎدي از دروﻧﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ‪ .‬در ﻃﻮل ﻣﺎه ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻓﺮاد زﻳﺎدي ﺳﻌﻲ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ او آﺳﻴﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ‬

‫ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از او در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻫﺎ دﻓﺎع ﻛﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺧﻮدش ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﺎﺗﻤﻪ دﻫﺪ ‪ .‬او ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ زن ﺑﺪي ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﻣﻴﺎن ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت ‪ ،‬ﻧﻴﺮوي‬

‫ﻋﻈﻴﻤﻲ در دروﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻪ روي ﭘﺎﺷﻨﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﭼﺮﺧﻴﻴﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺿﺮﺑﻪ اي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا زد و او را ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي ﭘﺮت ﻛﺮد و ﺧﻮدش را آزاد ﻧﻤﻮد ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ ﻫﻔﺖ ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻮار اﺳﺐ ﺷﻮ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮاﭘﺎي وﺟﻮدش ﺧﺸﻢ ﺑﻮد ﻓﺮﻳﺎد زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻄﻮر ﺟﺮات ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻲ ؟ ﻣﻦ آﻳﻦ را از ﺗﻮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻓﺮﻳﺎد زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ او را ﮔﺮﻓﺘﻲ ‪ ،‬اﮔﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪه ﺑﻮدي ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫آن ﻗﺪر ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ زد زﻳﺮ ﮔﺮﻳﻪ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﺎ ﺗﻮ آﻣﺪي اﻳﻦ ﺟﺎ ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﺒﻮدي ‪ .‬دﺧﺘﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺶ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮدي و ﺣﺎﻻ ﺗﻤﺎم ﻣﺮدم اﻳﻦ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﺎز ﺗﻮ‬

‫ﻣﻲ رﻗﺼﻨﺪ ‪ .‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻣﻄﻴﻊ و ﺻﺒﻮر ﺑﻮدم ‪ .‬ﺻﺒﺮ ﻛﺮدم ﻛﻪ او ﻣﺮا ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ ،‬ارزش ﻣﺮا ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ وﻟﻲ آﻳﻦ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺳﺎل ﻫﺎ ﻣﺮا ﻧﺎدﻳﺪه‬

‫ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬از ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻧﺠﺎﻣﺸﺎن ﺑﻮدم ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻢ ﭼﻮن ﻛﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﻮدم را در اﺟﺘﻤﺎع ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ و ﻣﺘﻘﺎﺑﻼ اﻧﺘﻈﺎر‬

‫داﺷﺘﻢ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻴﻦ و رﻋﻴﺖ ﻫﻢ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺪاﻧﻨﺪ ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﺮ دﺳﺘﻮر ﭘﺴﺮداﻳﻲ ﻣﺎﻟﻜﻮم را اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدم ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻣﻴﺎل‬

‫ﺧﻮدم را ﺳﺮﻛﻮب ﻛﺮدم ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮي وﻇﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎس ﻫﺴﺘﻢ وﻟﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدم ﭼﻮن دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد دﻟﺶ ﺑﺮاي او ﻣﻲ ﺳﻮﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮﺧﻼف ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎﻳﺖ رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدي ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ اﻳﻦ ﻗﺪر از ﺗﻮ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺮي ﻧﺸﺪ ‪ .‬ﭼﻮن ﻓﺮﻳﺎد زد ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﺮ آﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻣﻲ ﻛﺮد از اﻧﺠﺎم آن ﻛﺎرﻫﺎ ﺣﺘﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻫﻢ ﺑﻮدم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا اﺻﻼ ﻣﻨﻈﻮر او را ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ ‪ .‬او ﻛﺎﻣﻼ ﺧﻮدش را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد وﻟﻲ اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮدش ﺑﻮده و ﻫﻴﭻ ﻛﺲ‬

‫دﻳﮕﺮي او را ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ‪ .‬در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎس ﺗﺎﺳﻒ ﻫﻢ ﺑﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا آﻳﻦ ‪ ،‬آن راﺑﻄﻪ اي را‬

‫ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ او ﻧﺪارد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺗﻤﺎم ذﻫﻨﺶ را ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ دﺳﺖ ﺧﻮدت ﺑﻮد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﻓﺮﻳﺎد ﻛﺸﻴﺪ و ﻫﻔﺖ ﺗﻴﺮ را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮاي ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺧﻴﻠﻲ آﺳﺎن اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ در آﻳﻨﺪه ﻫﻤﺴﺮ ﻳﻚ ارل ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ آﻳﻦ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮدم و ﺑﺎ‬

‫دﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ام رو ﺑﻪ رو ﺷﻮم ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ زﺣﻤﺎﺗﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﻢ ﻛﺸﻴﺪه اﻧﺪ ﺟﺒﺮان ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ‬

‫ﺑﻴﺎﻳﻢ ‪ ،‬ﭘﺪرم ﭘﻮﻟﻲ زﻳﺎدي را ﺑﺎﺑﺖ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻣﻦ ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ آن ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺑﻪ روي آﻳﻦ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﮕﺬارم ‪ .‬ﭘﻮﻟﻲ را ﻛﻪ آﻳﻦ‬

‫ﺑﺎﺑﺖ ﺟﺒﺮان ﮔﻨﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ داد در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺛﺮوت ﻫﻤﺴﺮ آﻳﻨﺪه ارل دراﻳﺪن ﻫﻴﭻ اﺳﺖ ‪ .‬ﭘﺪر و ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮاﻧﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫اﻣﻴﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاﻳﺸﺎن زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻬﻴﺎ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﺎ واﻗﻌﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ اﺳﺖ ‪ .‬دوﺑﺎره اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ دﻟﺶ ﺑﺮاي او ﻣﻲ ﺳﻮزد وﻟﻲ‬

‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺪاﻓﻌﻲ اش را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ‪ .‬اﻳﻦ زن ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﻜﺸﺪ و ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﺮ ﻗﺪر ﻫﻢ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﺎرﺑﺎرا رﻗﺖ اﻧﮕﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ او ﻣﻮﺟﻮدي ﺑﺎﻟﻘﻮه ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﺗﻮ ﺑﻮدي ﻛﻪ ﺑﻪ واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﭘﻮل دادي ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ درﻳﺎ ﺑﻴﺎﻧﺪازد ‪.‬‬

‫ﺣﺘﻲ ﻳﺎدآوري آن ﺷﺐ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻧﻴﺰ ﺑﺪن ﻣﺮي را ﺑﻪ ﻟﺮزه در آورد وﻟﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺳﻌﻲ اش را ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﻋﻤﻖ‬

‫اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﭘﻲ ﻧﺒﺮد ‪.‬‬

‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا آن ﻗﺪر ﻓﻜﺮش ﻣﺸﻐﻮل اﻳﻦ ﺑﻲ ﻋﺪاﻟﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺻﻼ ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺮي اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬آن اﺣﻤﻖ ! وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آن ﺷﺐ ﺗﻮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺮدي و از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﻴﻔﺘﺎدي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪم ﻛﻪ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻳﻚ ﻫﻢ دﺳﺖ‬

‫دارم ‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ آن اﺣﻤﻖ ﻫﻢ ﻛﺎرش را درﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﻧﺪاد ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺠﺒﻮرم ﺧﻮدم اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ‪ .‬اﻣﺸﺐ‬

‫ﺗﻮ ﭘﺎﻳﺎن زﻧﺪﮔﻴﺖ را ﺑﻪ روي ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻲ دﻳﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﮔﺬاﺷﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﺳﻮدي ﺑﺮاﻳﺖ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﻜﺸﻲ ‪ .‬آﻳﻦ از ﺗﻮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ات ﺑﺮﮔﺮدي ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﺮدي زد ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﺮگ ﺗﻮ ﭘﺨﺶ ﺷﻮد ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدم ﺗﺎ ﻫﺮ ﻛﻤﻜﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ او و ﭘﺪرش ﺑﻜﻨﻢ ‪ .‬ﻣﺮگ‬

‫ﻫﻤﺴﺮ و دﺧﺘﺮ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ آن ﻫﺎ ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻳﻚ ﻓﺎﺟﻌﻪ اﺳﺖ ‪ .‬آﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺘﻴﺎج دارد ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﺎ واﻗﻌﺎ ﻣﺮگ ﻫﻤﺴﺮ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ آﻳﻦ ﺑﺮاي او ﻓﺎﺟﻌﻪ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﺎ آن زن دﻳﻮاﻧﻪ ﻫﻴﭻ ﺑﺤﺜﻲ ﻧﻜﺮد ‪ .‬اﻳﻦ‬

‫ﻛﻪ ﻣﺮي آﻳﻦ را دوﺳﺖ دارد ﻛﺎﻣﻼ ﺣﻘﻴﻘﺖ داﺷﺖ وﻟﻲ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﺑﺎرﺑﺎرا از اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﻦ ﺑﻪ او ﻋﻼﻗﻪ دارد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ‬

‫ﻛﻨﺪ آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از اﻳﻦ ﻃﺮز ﺗﻔﻜﺮ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮدش اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ ‪ .‬آﻳﻦ از ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ ﺑﺎ‬

‫وﺟﻮد اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮي ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﺮا وﻟﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﺮﻳﻒ را از ﻣﻴﺪان ﺑﻪ در ﻛﻨﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻈﻨﻮن ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ ﻧﻈﺮ دو دل ﻣﻲ آﻣﺪ وﻟﻲ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف او را ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﻮ در اﻳﻦ ﻛﺎر دﺧﺎﻟﺖ داﺷﺘﻪ اي وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﻣﺪرﻛﻲ در دﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﻫﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺟﺎي اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ازت ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮدي ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﻮرد ﺳﻮﻇﻦ او ﻗﺮار ﻧﮕﻴﺮي‬

‫ﺑﺎز ﻫﻢ از ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻓﺮار ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﻣﻦ ﺳﻮار آن اﺳﺐ ﻧﻤﻲ ﺷﻮم و اﮔﺮ ﻫﻢ ﺷﻠﻴﻚ ﻛﻨﻲ ﻗﻄﻌﺎ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺻﺪاي آن را ﺧﻮاﻫﺪ‬

‫ﺷﻨﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﺸﻤﻨﺎك ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ راﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻲ ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ دروغ ﺑﮕﻮﻳﻲ ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻫﻢ راﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﻣﻦ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ دﻫﻢ ‪ .‬ﻣﻲ ﺷﻨﻮي ﭼﻪ ﻣﻲ‬

‫ﮔﻮﻳﻢ ؟ دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬اﮔﺮ آﻳﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺮا داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺲ ﺗﻮ را ﻫﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬اﮔﺮ آن ﭼﻪ ﺗﻮ ﻣﻲ‬

‫ﮔﻮﻳﻲ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ و ﻗﺮار اﺳﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺗﺒﺎه ﺷﻮد ﭘﺲ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺒﺎه ﺷﻮد ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﻫﻔﺖ ﺗﻴﺮ را در دﺳﺘﺶ ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻳﺎ ﺳﻮار اﺳﺐ ﺷﻮ و ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺷﻠﻴﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﭘﻴﺎﻣﺪ ﻫﺎي آن را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﻣﻲ ﮔﻴﺮم ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا اﺻﻼ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ‪ .‬ﻗﺪرت ﺗﺸﺨﻴﺺ اش را ﻛﺎﻣﻼ از دﺳﺖ داده ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ راه ﻧﺠﺎﺗﺶ اﻳﻦ‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ اﺳﻠﺤﻪ را از او ﺑﮕﻴﺮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ در ﻧﺎاﻣﻴﺪي ﻛﺎﻣﻞ ﻓﻜﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﻴﺪ ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ آﻳﺎ ﻋﻤﻠﻲ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ وﻟﻲ ﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻗﺒﻮل ﻛﺮدن ﻇﺎﻫﺮي ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا او را ﻓﺮﻳﺐ دﻫﺪ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرﮔﻲ‬

‫ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮداﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﻛﺮد و ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ آوﻳﺰان‬

‫ﺷﺪﻧﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻛﺮاه ﺑﻪ ﻃﺮف اﺳﺐ ﻫﺎ ﻣﻲ رﻓﺖ ﻋﻤﺪا درﺳﺖ از ﻛﻨﺎر ﺑﺎرﺑﺎرا ﮔﺬﺷﺖ ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ در ﻓﻜﺮ اﺳﻠﺤﻪ‬

‫ﺑﻮد در ﺳﻜﻮت از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﺪ و اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﭘﻴﺶ آﻣﺪ ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﻜﻲ از اﺳﺐ ﻫﺎ ﺷﻴﻬﻪ اي ﻛﺸﻴﺪ و‬

‫ﺣﻮاس ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺮت ﺷﺪ ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻫﻤﺎن ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺎرﺑﺎرا ﭘﺮد و اﺳﻠﺤﻪ را ﭼﻨﮓ زد ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن داد و‬

‫دﺳﺘﺎن او را ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻧﺴﺶ ﺑﺮاي زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن اﺳﺖ ﺑﺎ ﻋﺰﻣﻲ راﺳﺦ در ﺑﺮاﺑﺮ او ﻣﻘﺎوﻣﺖ‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ ﺳﺮ اﺳﻠﺤﻪ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﮔﻼوﻳﺰ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎرﺑﺎرا ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از دﺳﺖ داد و ﺑﻪ روي ﻳﻮﻧﺠﻪ ﻫﺎ ي ﭘﺸﺖ ﺳﺮش اﻓﺘﺎد ‪ .‬اﺳﻠﺤﻪ از‬

‫دﺳﺘﺶ رﻫﺎ ﺷﺪ و در دﺳﺘﺎن ﻣﺮي ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺖ وﻟﻲ در ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺎﻧﻮس ﻫﻢ از دﺳﺖ دﻳﮕﺮش اﻓﺘﺎد و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﻌﻠﻪ ﺗﻤﺎم‬

‫ﻋﻠﻒ ﻫﺎي ﺧﺸﻚ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻌﻠﻪ را ﺧﺎﻣﻮش ﻛﻨﺪ وﻟﻲ دﻳﮕﺮ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدد ﺣﺘﻲ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻫﻢ ﺳﻮﺧﺖ ‪.‬‬

‫اﺳﺐ ﻫﺎ از ﺗﺮس ﺷﻴﻬﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺷﻌﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ آن ﻫﺎ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ زﺑﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ان‬

‫ﻫﺎ رﻓﺖ و ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻲ ﻟﺮزان آن زﺑﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎ را آزاد ﻛﺮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻫﺎ رﻓﺖ ﺗﺎ آن ﻫﺎ را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ ‪ .‬در اﻳﻦ‬

‫ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش دﻳﺪ ‪ .‬اﺷﻚ ﺗﻤﺎم ﺻﻮرﺗﺶ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﻫﻖ ﻫﻖ زﻧﺎن ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺳﺐ ﻫﺎي آﻳﻦ ‪ ،‬اﺳﺐ ﻫﺎي آﻳﻦ ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ آن ﻫﺎ را ﻧﺠﺎت دﻫﻴﻢ ‪ .‬آن ﻫﺎ ﺑﺮاي آﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ارزش دارﻧﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﻴﭻ‬

‫وﻗﺖ ﻣﺮا ﻧﻤﻲ ﺑﺨﺸﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻳﺎدش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮي را ﺑﻜﺸﺪ ‪ .‬اﻻن ﻧﺠﺎت اﺳﺐ ﻫﺎي آﻳﻦ ﺑﺮاﻳﺶ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻫﻢ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ آﻳﻦ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ از ﺿﺎﻳﻌﻪ از دﺳﺖ دادن اﺳﺐ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻬﺒﻮد ﻧﻤﻲ ﻳﺎﺑﺪ وﻟﻲ اﻳﻦ را ﻫﻢ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ آن‬

‫دو ﻧﻔﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﺠﺎت ﺗﻤﺎم اﺳﺐ ﻫﺎي آن اﺻﻄﺒﻞ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ‪.‬‬

‫دﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺣﻖ ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﺎﺷﺪ و ﻛﺎرﮔﺮان اﺻﻄﺒﻞ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻲ ﻫﻮش ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﺪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫در آن ﻃﺮف ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﺻﻄﺒﻞ دوﻳﺪ ‪ .‬اﺳﺐ ﻫﺎي اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﻨﻮز ﺑﻮي دود را اﺳﺘﺸﻤﺎم ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻲ ﺗﺎب ﻣﻲ‬

‫رﺳﻴﺪﻧﺪ ‪ .‬ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺑﻪ در اﺗﺎق ﻛﺎرﮔﺮان ﻛﻮﺑﻴﺪ و ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻟﺴﺘﺮ ﺧﻮاب آﻟﻮده در‬

‫آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺪون ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺟﺮﻳﺎن آﺗﺶ ﺳﻮزي را ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ و ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ دﻳﮕﺮان را ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺪار ﻛﻨﻨﺪ‬

‫و اﺳﺐ ﻫﺎ را ﺑﻴﺮون ﺑﺒﺮﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻟﺴﺘﺮ از ﺗﺮس ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺸﺎد ﺷﺪ وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﺮي ﺷﺘﺎﻓﺖ ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ زود ﭼﻬﺎر ﻛﺎرﮔﺮد دﻳﮕﺮ اﺻﻄﺒﻞ ﻫﻢ از اﺗﺎق‬

‫ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻴﺮون آﻣﺪﻧﺪ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﻫﻮﺷﻴﺎر ﻧﺒﻮدﻧﺪ وﻟﻲ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ اﺻﻄﺒﻞ را ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ آﺗﺶ ﺗﻤﺎم ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي دوﺑﺎره ﺑﻪ داﺧﻞ اﺻﻄﺒﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ آﻳﺎ ﻫﻤﻪ ﺣﻴﻮاﻧﺎت را ﺑﻴﺮون ﺑﺮده‬

‫اﻧﺪ ؟ ﺗﻤﺎم درﻫﺎ را ﺑﺎز ﻛﺮدﻧﺪ و اﺳﺐ ﻫﺎ را ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ از ﻣﻴﺎن آﺗﺶ ﻋﺒﻮر ﻣﻲ دادﻧﺪ وﻟﻲ ﺟﺮﻳﺎن ﻫﻮا ﺑﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ داﻣﻦ‬

‫ﻣﻲ زد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد راه ﮔﻠﻮﻳﺶ ﺗﻨﮓ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ از آن ﺟﺎ‬

‫ﻓﺮار ﻛﻨﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاي ﺷﻴﻬﻪ اي ﺷﻨﻴﺪ ‪ .‬در ﻣﻴﺎن دود و ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ‪ ،‬اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪ آﻳﻦ را دﻳﺪ ﻛﻪ از ﺗﺮس رم ﻛﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﺷﺘﺎﻓﺖ ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا را دﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ در ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت آن اﺳﺐ ﺑﻮد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ دﺳﺘﺎن او را ﻛﻨﺎر زد و‬

‫ﺣﻴﺮت زده از دﺳﺖ و ﭘﺎ ﭼﻠﻔﺘﻲ ﺑﻮدن او ﻃﻨﺎﺑﻲ را ﻛﻪ ﺑﺎ آن اﺳﺐ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎز ﻛﺮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻛﻪ ﺑﻪ روي زﻣﻴﻦ ﺧﻢ ﺷﺪﻧﺪ و‬

‫اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪ از روي آن ﻫﺎ ﭘﺮﻳﺪ و از اﺻﻄﺒﻞ ﺧﺎرج ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت آن اﺳﺐ ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺑﺎرﺑﺎرا را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ اﻓﺘﺎده و وﻗﺘﻲ ﺻﺪاﻳﺶ ﻛﺮد ﻫﻴﭻ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ‬

‫ﺑﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ان دود ﻏﻠﻴﻆ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻴﺎورده ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺧﺰﻳﺪ وﻟﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﻪ ﻫﻮش ﺑﻴﺎورد ‪.‬‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا در آن ﺟﺎ ﺑﻤﻴﺮد ‪ .‬ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﺑﺎ او ﭼﻪ ﻛﺮده ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺎرﺑﺎرا رﻓﺖ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﻪ ﻃﺮف در ﺑﻜﺸﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻣﺮي اﻓﺘﺎد ‪ .‬زﻣﺰﻣﻪ ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬واي ﺧﺪاي ﻣﻦ ! ﻣﺮي ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺮا ﻧﺠﺎت دﻫﻲ ؟‬

‫ﻗﻄﺮه اﺷﻜﻲ ﺑﻪ روي ﺻﻮرت ﻏﺒﺎر آﻟﻮدش ﻏﻠﻄﻴﺪ ‪: .‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ دوﺑﺎره ﺑﻲ ﻫﻮش ﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي در آن ﻫﻮاي ﭘﺮ از دود و ﻏﺒﺎر ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﻣﺮﺗﺐ ﺳﺮﻓﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﺻﻔﺎت ﻣﺜﺒﺘﻲ ﻫﻢ در وﺟﻮد اﻳﻦ زن ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫*********************‬

‫آﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻏﻴﺒﺘﺶ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ي دﻗﻴﻖ ﺑﺪن واﻟﻲ ﻛﻤﭗ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ دﻟﻴﻞ و ﻣﺪرﻛﻲ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫ﭼﻪ ﻛﺴﻲ او را اﺟﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد در اﺧﺘﻴﺎرش ﻧﮕﺬاﺷﺖ ‪.‬‬

‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮاي ﻣﺮي ﻧﮕﺮان ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ زودﺗﺮ از اﻳﻦ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﺮﮔﺮدد وﻟﻲ‬

‫ﺧﺒﺮ رﺳﻴﺪ ﻗﺎﻳﻖ واﻟﻲ ﻫﻢ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺳﺎﺣﻞ ﻛﺸﻒ ﺷﺪه ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻗﺎﻳﻖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ او را ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﺨﻲ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﻮار ﻳﻜﻲ از ﻗﺎﻳﻖ ﻫﺎي ﻣﺎﻫﻲ ﮔﻴﺮي ﺷﺪ و ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺑﻪ آن ﺟﺎ رﻓﺖ وﻟﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ دﺳﺘﮕﻴﺮش ﻧﺸﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ رﻓﺖ ﻧﻮر ﻋﺠﻴﺒﻲ را در ﻓﺎﺻﻠﻪ دور در آﺳﻤﺎن ﺗﺎرﻳﻚ دﻳﺪ ‪ .‬آن ﻧﻮر ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬آﺗﺶ‬

‫! ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪.‬‬

‫ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺟﺎده ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﺪ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﺗﺎﺧﺖ ﻣﻲ رﻓﺖ ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﻜﺮي ﻣﺸﻮش ‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﺎﻧﻴﺪ ‪.‬‬

‫اﺳﺒﺶ را ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻧﻲ ﺑﺴﺖ و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺤﻞ آﺗﺶ ﺷﺘﺎﻓﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ دﻳﺪ اﻳﻦ اﺻﻄﺒﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺳﻮزد از ﺗﻪ دل ﺧﻮﺷﺤﺎل‬

‫ﺷﺪ ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺮي ﺳﺎﻟﻢ اﺳﺖ ‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ اﻻن در اﻣﻨﻴﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ دور از اﻳﻦ ﻓﺎﺟﻌﻪ و دوزﺧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه در اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ اﺳﺐ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ آن ﻗﺪر ﺑﺮاﻳﺸﺎن زﺣﻤﺖ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد اﻓﺘﺎد ‪ .‬ﻳﻚ ﺗﻌﺪاد از آن ﻫﺎ در ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻪ از ﺗﺮس ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻮد‬

‫و آن ﺳﻮ ﻣﻲ ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ و ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ان ﻫﺎ را رام ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺻﺪاي ﻳﻚ ﻋﺪه از ﻛﺎرﮔﺮان را ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺎد‬

‫ﻣﻲ زدﻧﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ داﺧﻞ اﺻﻄﺒﻞ رﻓﺖ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ‪ ،‬آﻳﻦ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ داﺧﻞ اﺻﻄﺒﻞ ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﺮگ رﻓﺘﻦ ‪ .‬ﺳﻘﻒ ﻛﺎﻫﮕﻠﻲ‬

‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ ﻓﺮوﺑﺮﻳﺰد ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮف آن ﻫﺎ دوﻳﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﺒﺎﻳﺪ وارد اﺻﻄﺒﻞ ﺷﻮد ﻣﻦ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ دﻫﻢ ‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﭘﺮ از ﻧﮕﺮاﻧﻲ و اﻧﺪوه ﺑﻮد ‪ .‬آن ﻗﺪر ﻛﻪ آﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﺗﺮس ﺷﺪﻳﺪي ﻛﺮد ‪ .‬ﻳﻜﻲ از ان ﻫﺎ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ داﺧﻞ اﺻﻄﺒﻞ ﺑﺮوﻳﻢ ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮﺗﺎن و دوﺷﻴﺰه ﺑﺎرﺑﺎرا ‪....‬‬

‫آﻳﻦ ﻳﻘﻪ ي ﻣﺮد ﺑﻴﭽﺎره را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻲ ؟ ﻫﻤﺴﺮم ﻛﺠﺎﺳﺖ ؟‬

‫ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﻪ آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آن ﻫﺎ داﺧﻞ اﺻﻄﺒﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎب ﻟﺮد ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﻴﭻ ﻛﺪام ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪه اﻧﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬از ﻛﺠﺎ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻣﺮي آن ﺟﺎﺳﺖ ؟‬

‫ﻟﺴﺘﺮ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬

‫‪ -‬او ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮا از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﻛﺮد ‪.‬‬

‫و ﺑﺎ دﺳﺖ ﭼﺸﻤﺎن اﺷﻚ آﻟﻮدش را ﭘﺎك ﻛﺮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ آن ﻗﺪر ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺎد زﻧﺎن ﺧﻮدش را ﺑﻪ اﺻﻄﺒﻞ رﺳﺎﻧﻴﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ و اﺿﻄﺮاب او ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي‬

‫آﺗﺶ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮي ﻣﻲ رﻓﺖ ‪ ،‬ﻫﻤﻮاره دﻋﺎ ﻣﻴﻜﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻬﺮﺑﺎن ‪ ،‬او را از ﻣﻦ ﻧﮕﻴﺮ ‪ .‬ﻟﻄﻔﺎ او را از ﻣﻦ ﻧﮕﻴﺮ ‪ .‬ﻣﻦ او را دوﺳﺖ دارم ‪ .‬ﻟﻄﻔﺎ او را از ﻣﻦ ﻧﮕﻴﺮ‪.‬‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر در ذﻫﻨﺶ ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺧﻮدش را ﺑﻪ آن ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮ از ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ رﺳﺎﻧﻴﺪ ‪ .‬و ﻓﺮﻳﺎد‬

‫زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ؟ ‪ ....‬ﻣﺮي ؟‬

‫‪ -‬آﻳﻦ !‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آن ﻗﺪر ﺳﺮﻳﻊ ﺟﻮاب ﻣﺮي را ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻧﻜﻨﺪ ﺧﻴﺎﻻﺗﻲ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ دوﺑﺎره ﺻﺪاﻳﺶ را ﺷﻨﻴﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ‪ ،‬ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻫﺴﺘﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ ﭼﻪ ﻗﺪر ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻣﺮي رﺳﺎﻧﻴﺪ ‪ .‬در ان ﻣﻮﻗﻊ ﻧﻪ زﻣﺎن و ﻧﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﺑﺮاﻳﺶ ﻫﻴﭻ ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬

‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﺮي ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺑﺒﻴﻨﺪ آﻳﺎ او زﻧﺪه اﺳﺖ ؟‬

‫وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ او رﺳﻴﺪ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﮔﻴﭻ ﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺮي ﭘﺸﺘﺶ ﺑﻪ او ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ را ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آﻳﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ روي ﭘﺸﺖ او ﮔﺬاﺷﺖ ‪ ،‬ﻣﺮي ﻛﻤﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و از ﻣﻴﺎن ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ﻓﺮﻳﺎد زد ‪:‬‬

‫‪ -‬زود ﺑﺎش ‪ ،‬ﻛﻤﻚ ﻛﻦ ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ او را از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻴﺮون ﺑﺒﺮﻳﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد ‪ .‬آن ﻗﺪر ﮔﻴﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ او را در آﻏﻮش ﺑﮕﻴﺮد و ﻧﺸﺎﻧﺶ دﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻗﺪر از اﻳﻦ ﻛﻪ او را زﻧﺪه‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل اﺳﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻣﺮي ﺑﺎرﺑﺎرا را ﻛﻪ ﺑﻲ ﻫﻮش ﺷﺪه ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮدش ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻠﻨﺪش ﻛﺮد و‬

‫ﮔﻔﺖ ﻛﻼه ﺷﻨﻠﺶ را ﺳﺮش ﻛﻨﺪ و ﺳﺮش را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او ﺑﮕﺬارد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از ﻣﻴﺎن آن دﻳﻮار آﺗﺶ رد ﺷﺪﻧﺪ ‪ .‬ﻓﻘﻂ‬

‫ﻳﻚ ﻣﻌﺠﺰه ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ از اﺻﻄﺒﻞ ﺑﻴﺮون آﻣﺪﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻮاي ﺗﺎزه ﺑﻴﺮون رﺳﻴﺪﻧﺪ آﻳﻦ ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺳﭙﺮد ﺗﺎ از او ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ او را ﺑﻪ‬

‫داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮا ﻧﺠﺎت دادي ﻣﺮي ‪ .‬آﻳﺎ ﻣﺮا ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻲ ؟ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﻣﺮا ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻲ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺷﻨﻞ را از روي ﺳﺮش ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺎرﺑﺎرا رﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻢ ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻛﺎري را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻜﻨﻲ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻲ‬

‫و ﺳﻌﻲ ﻛﻨﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻬﺘﺮي ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎزي ‪.‬‬

‫اﺷﻚ ﭼﺸﻤﺎن ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺎرﺑﺎرا را ﭘﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ دﺳﺘﻮر داد ﻛﻪ او را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺮﻧﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎزواﻧﺶ را ﺑﻪ دور ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺮي ﺣﻠﻘﻪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٧‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮي زﻣﺰﻣﻪ ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬او ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺻﺪﻣﻪ دﻳﺪه اي و در اﺻﻄﺒﻞ ﻫﺴﺘﻲ و ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺮا ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺳﭙﺲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ‪ .... .‬وﻗﺘﻲ ﺗﻘﻼ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫‪ .....‬ﻓﺎﻧﻮس از دﺳﺘﺶ اﻓﺘﺎد و اﺻﻄﺒﻞ آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﮔﻴﺞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ آﻣﺪ ﺻﺪاﻳﺶ آن ﻗﺪر ﺑﻲ روح و ﻳﻚ ﻧﻮاﺧﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ آن ﺣﺎدﺛﻪ اﺻﻼ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﻪ او ﻧﺪاﺷﺘﻪ ‪.‬‬

‫ﻧﻔﺲ آﻳﻦ ﺑﻨﺪ آﻣﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاي ﺑﺰرگ !‬

‫ﺗﺎزه در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﺪرش ﺷﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺧﺪا ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ رﺣﻢ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﭘﺪرش ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻓﻜﺮش ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺮي ﺑﻮد ‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺎور ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺶ‬

‫اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲ ﻛﺮد وﻟﻲ آﺧﺮ ﻫﻴﭻ ﻣﺪرﻛﻲ ﻧﺪاﺷﺖ و ﻋﻠﻲ رﻏﻢ آن ﭼﻪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﻣﺮي زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش را ﺑﻪ‬

‫ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺠﺎت او ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭼﻪ ﻗﺪر در ﻣﻮرد او اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ درد ﺷﺪﻳﺪي در ﺳﻴﻨﻪ اش اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺧﺪاﻳﺎ او ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه اﺣﻤﻖ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ .‬ﺗﻤﺎم وﺟﻮد آﻳﻦ‬

‫ﻣﻤﻠﻮ از ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ و ﺗﺎﺳﻒ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮي اﻣﺮوز ﺑﻴﺶ از ﺗﻮاﻧﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد ‪ .‬اﻧﺼﺎف ﻧﺒﻮد ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮي درﺑﺎره ي اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﻛﻪ‬

‫اﻓﺘﺎده ﺑﺪﻫﺪ ‪ .‬او را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺮش را ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ اش ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺪرش ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎرﮔﺮان ﻣﻮﻇﻔﻨﺪ ﻛﻪ آﺗﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺨﺶ ﻧﺸﻮد ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از اﺻﻄﺒﻞ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﺮي را از اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺑﺮم ‪.‬‬

‫ﭘﺪرش ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎﻫﺶ ﻣﻤﻠﻮ از ﻏﻢ ﺑﻮد ‪: .‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎر ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ ‪ . .‬ﻣﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺟﻤﻊ ﻛﺮدن اﺳﺐ ﻫﺎ را ﻣﻲ دﻫﻢ ‪ .‬ﻛﺎرﮔﺮان ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام ازآن ﻫﺎ در آﺗﺶ ﺗﻠﻒ‬

‫ﻧﺸﺪه اﻧﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﺮي ﺗﺸﻜﺮ ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٨‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻲ ﻫﻮش ﺷﺪه ‪ .‬ﺗﺮس ﺷﺪﻳﺪي ﺑﺮ او ﻣﺴﺘﻮﻟﻲ ﺷﺪ ‪ .‬ﺗﺎزه اﻻن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﺪت‬

‫ﻋﺸﻘﺶ را ﺑﻪ او ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ آن ﻗﺪر ﻣﺮي را دوﺳﺖ دارد ﻛﻪ ﺑﺎور ﻛﺮدﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ اﻓﺴﻮس ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭘﻲ ﺑﺮد ‪.‬‬

‫ﻗﻠﺒﺶ در ﺳﻴﻨﻪ اش ﺑﻪ درد آﻣﺪ ‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﺮي ﻫﻴﭻ وﻗﺖ او را ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ ‪ .‬ﭼﻮن ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻜﺮد و‬

‫اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬او ﻧﻴﺰ ﺧﻮدش را ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ ‪.‬‬

‫دو روز ﺑﻌﺪ آﻳﻦ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ي ﭘﺪرش رﻓﺖ ‪ .‬ارل ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﻏﺬ ﻫﺎي دور و ﺑﺮش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪.‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ آﻳﻦ‬

‫ﺷﺪ ﺑﺎ روي ﺑﺎز از او اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ !‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ روي ﻳﻜﻲ از آن ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎي ﭼﺮﻣﻲ ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ اﺻﻼ ﺑﺮاي ﭘﺪرش ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ اﻳﻦ‬

‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪ -‬ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ‪: -‬‬

‫‪ -‬ﭘﺪر ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل را ﺗﺮك ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫ارل ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﺑﻪ او ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﺴﺖ ؟ﭼﺮا ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ اﻳﻦ ﺟﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻲ ؟ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻴﺮي و ﺧﻮﺷﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪه ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺎرا ﻛﻪ‬

‫ﭘﻴﺶ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ او دﻳﮕﺮ ﺗﻬﺪﻳﺪي ﺑﺮاي ﻣﺮي ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ از اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻲ رﻓﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ اش رﺿﺎﻳﺖ ﻣﺮي ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ دﻓﻌﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻘﺶ ﺑﺎزي ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫اﺧﻢ ﻫﺎي آﻳﻦ درﻫﻢ رﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﺻﻼ ﻫﻴﭻ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﻪ او ﻧﻤﻲ دﻫﻢ ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮي ﺑﺎ او ﺑﺮﺧﻮرد ﺟﺪي ﻧﻜﺮدم ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ اﻋﺼﺎﺑﺶ را‬

‫ﺧﺮد ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اش ﻋﻤﻞ ﻛﺮدم ‪ .‬ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﻛﺎﻓﻲ در ﮔﺬﺷﺘﻪ او را آزار داده ام ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﻫﻢ از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮوم ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻴﻠﻲ از ﻣﺮي ﺳﻮاﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ام ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ او ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﺪ و ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل و راﺿﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﺒﺎﺷﻢ ‪.‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﺗﻮ ﭘﺴﺮم ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬وارث ﻣﻦ ‪ .‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ از ﺣﻖ و ﺣﻘﻮﻗﺖ ﺑﮕﺬري ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٩‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪه ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻫﻤﻪ ي ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻛﺮده ام ‪ ،‬ﺣﻀﻮرم در اﻳﻦ ﺟﺎ ﻓﻘﻂ او را ﻋﺬاب ﻣﻲ دﻫﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ﻣﺎ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ در ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻴﻢ ‪ .‬ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ﻫﺎل ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ ي‬

‫ﻣﻦ اﺳﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ او ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ و اﮔﺮ ﻳﻜﻲ ﺑﺎﻳﺪ از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮود آن ﺷﺨﺺ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ‪.‬‬

‫‪ -‬آﻳﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮت ﻫﻢ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮده اي ؟‬

‫ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن رﻓﺘﺎري ﻛﻪ ﺑﺎ او داﺷﺘﻪ ام ‪ ،‬ﻗﻄﻌﺎ از ﻣﻦ ﻧﻔﺮت دارد ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و از ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﺑﻴﺮون آﻣﺪ ‪ .‬دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ آﻳﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺴﺮم ‪ ،‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻ از اﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ آﻣﺪ و ﺧﻮب ‪ ...‬ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻢ‬

‫ﮔﻮش ﻛﻨﻲ ‪ .‬از ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﺮا ﺗﻜﺮار ﻧﻜﻦ ‪ .‬ﻳﻚ ﺑﺎر ﺗﺮس ﺑﺮ ﻣﻦ ﻏﻠﺒﻪ ﻛﺮد و ﺗﻮ را از ﻣﻦ ﺟﺪا ﻧﻤﻮد ‪ .‬اﻳﻦ‬

‫اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺟﺒﺮاﻧﺶ ﻛﻨﻢ ‪ .‬درد آن ﺳﺎل ﻫﺎ را ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻢ ‪ .‬اﮔﺮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‬

‫ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اي ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ اﺳﺖ اول ﭘﻴﺶ ﻣﺮي ﺑﺮو و ﺑﻪ او ﺑﮕﻮ ﻛﻪ دوﺳﺘﺶ داري ‪ .‬اﮔﺮ ﻗﺒﻮﻟﺖ ﻧﻜﺮد ‪ ،‬آن وﻗﺖ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ‬

‫ﺗﺼﻤﻴﻢ درﺳﺘﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ اي ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﮔﺮﻓﺘﻪ اي ﭘﺎﺳﺦ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﮕﺮ ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ ﻫﻢ ﺟﻮاب دﻳﮕﺮي دارد ؟‬

‫ﻣﺎﻟﻜﻮم دوﺑﺎره ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻏﺮورت را ﻣﻲ ﺷﻜﻨﻲ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ و ﻏﺮور در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﺎﻧﺲ داﺷﺘﻦ ﻋﺸﻖ زﻧﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮي ﺑﻬﺎي ﺧﻴﻠﻲ‬

‫ﻛﻤﻲ اﺳﺖ ‪ .‬او آن ﻗﺪر ﺷﺒﻴﻪ ﻣﺎدرت اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت ﻣﻦ ﺷﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺪا او را ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﻣﺎدرت‬

‫ﭼﻪ ﻗﺪر ﻋﺰﻳﺰ و دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ ﺑﻮد ‪ .‬ﻟﻮراي ﻣﻦ ‪ ....‬ﻟﻮراي ﻣﺎ ‪.‬‬

‫ﺗﺎﺳﻒ در ﺻﺪاﻳﺶ ﻣﻮج ﻣﻲ زد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻛﻪ ﻣﺪت زﻳﺎدي ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ او را از دﺳﺖ دادي ‪.‬آﻳﻦ ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺎ ﺟﺎي ﻣﻦ‬

‫ﻧﮕﺬار ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺪت ﻋﻤﺮم آدم ﺗﻨﻬﺎ وﻏﻤﮕﻴﻨﻲ ﺑﻮدم و اﻳﻦ ﺑﺮاﻳﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﮔﺮان ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ‪ ،‬ﻋﺰﻳﺰم ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٠‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻳﺎ اﻳﻦ درﺳﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻏﺮورش را ﺑﺸﻜﻨﺪ ؟ واﻗﻌﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﺎﻛﺖ ﻣﺎﻧﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺻﺪاي‬

‫ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در را ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﭘﺪرش ﺷﻨﻴﺪ و او ﺑﺎ اﻓﻜﺎر ﻋﺬاب آورش ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫***********‬

‫آﻳﻦ ﭘﺸﺖ در اﺗﺎق ﻣﺮي اﻳﺴﺘﺎد ‪ .‬دﺳﺘﺶ آﻣﺎده ي در زدن ﺑﻮد ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﺳﭙﺲ در زد ‪ .‬ﺻﺪاي ﻣﺮي ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺗﻮ ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در را ﺑﺎز ﻛﺮد ﻣﺮي را روي ﻳﻜﻲ از ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎي اﺗﺎﻗﺶ در ﻛﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺸﺴﺘﻪ دﻳﺪ ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎي‬

‫ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮓ اﻃﺮاﻓﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﺳﺮش را از روي ﻧﺎﻣﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد ‪ .‬در ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت ﻣﻮج ﻣﻲ زد ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ !؟‬

‫ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﺶ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺒﻮد ‪ .‬در زﻣﺎن آﺗﺶ ﺳﻮزي ﺳﻪ روز ﭘﻴﺶ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬آﻳﻦ آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺢ ﺑﺨﻴﺮ ﻣﺮي ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي دﺳﺖ ﭼﭙﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد ‪ .‬ﺑﺎﻧﺪ ﻇﺮﻳﻔﻲ ﺑﻪ روي آن ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ زﻳﺎد آﺳﻴﺐ ﻧﺪﻳﺪم ‪ .‬ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ دﺳﺘﻢ ﻫﻢ زﻳﺎد ﺟﺪي ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻴﺸﺘﺮ آﺳﻴﺐ دﻳﺪ ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ....‬ﺷﻨﻴﺪم ‪ ....‬اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ رﻓﺘﻪ ﻫﻴﭻ ﺧﺒﺮي از او و ﻳﺎ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﻳﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي روﻳﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ‪ .‬ﭼﻬﺮه اش در زﻳﺮ ﻧﻮر ﺑﻲ ﻧﻘﺺ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدي اﻳﻦ ﺟﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ و رو ﺑﻪ آﻳﻦ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ؟‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ در ازاﻳﺶ اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻴﺰي را از ﺗﻮ دارم ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺎن اول ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ آﻣﺪﻳﻢ ﻣﻲ ﻛﺮدم ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥١‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدي او ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ آﺳﻴﺒﻲ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ وﻟﻲ ﺑﺎز ﻫﻢ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮدي ؟ آﻳﻦ از ﻟﺤﻦ ﺻﺪاي ﻣﺮي‬

‫اﺻﻼ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭘﻲ ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﺑﺒﺮد ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻫﻴﭻ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻧﺪاد ‪ .‬اﺻﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮي ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ او اﻧﺘﻈﺎر ﺗﺸﻜﺮ و ﻳﺎ‬

‫ﻗﺪرداﻧﻲ ﺑﺮاي آن ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻲ ﻓﺎﻳﺪه و ﺑﻲ ﻧﺘﻴﺠﻪ دارد ‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﺑﺎرﺑﺎرا او را ﺑﻜﺸﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ اداﻣﻪ ي ﺣﺮﻓﺶ آﻳﻦ را ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻛﺮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ از روز آﺗﺶ ﺳﻮزي دﻳﮕﺮ ﺑﻪ دﻳﺪن ﻣﻦ ﻧﻴﺎﻣﺪه اي !‬

‫آﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺑﺨﻮاي ﻣﺮا ﺑﺒﻴﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻓﻘﻂ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ‪ .‬از ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﻲ اش ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﭼﻴﺰي ﻓﻬﻤﻴﺪ ‪ .‬آﻳﻦ ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬

‫از اﺻﻞ ﻣﻮﺿﻮع ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮد و ﻛﺎري را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﻧﺎﺗﻤﺎم ﺑﮕﺬارد ﭘﺲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻧﺸﺎﻧﺖ دﻫﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎ دﻗﺖ آﻳﻦ را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﻳﻜﻲ از اﺑﺮوﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اون ﭼﻴﻪ ؟‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪﻫﻢ ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﻴﻨﻲ ‪.‬‬

‫در ﻣﻴﺎن ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت آﻳﻦ ﻣﺮي ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺳﻮاﻟﻲ از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻧﺸﺎﻧﻢ ﺑﺪه ‪.....‬‬

‫***********‬

‫ﻣﺮي از دﻳﺪن آﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﮕﻔﺖ زده ﺷﺪ ‪ .‬از روزآﺗﺶ ﺳﻮزي اﺻﻄﺒﻞ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺰرﮔﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬اوﻟﺶ ﻫﻨﻮز از دﺳﺖ آﻳﻦ‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﺮا در ﻣﻮرد ﻗﻀﺎوت درﺑﺎره ي ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻜﺮده وﻟﻲ ﺑﻌﺪش ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﮔﻮل‬

‫ﺑﺎرﺑﺎرا را ﺧﻮد ‪ .‬آﻧﻮﻗﺖ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺑﺮاي آﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺒﻮل ﻛﻨﺪ زن ﻣﻄﻴﻊ و آراﻣﻲ ﻣﺜﻞ ﺑﺎرﺑﺎرا ﺗﺎ آن اﻧﺪازه ﻛﻴﻨﻪ‬

‫ﺟﻮ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬درﻃﻲ روز ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﭙﺮي ﺷﺪ ﻣﺮي ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ دﻳﮕﺮي ﻫﻢ اﻧﺪﻳﺸﺪه ﺑﻮد ‪ .‬آﻳﻦ از ﺑﺎرﺑﺎرا ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ان ﺟﺎ را ﺗﺮك‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٢‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﻨﺪ و ﻋﻠﺘﺶ ﻫﻢ اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮده ﺑﻮد اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺮي در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻜﺮ ﻛﺮده و ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻧﻮر ﻛﻢ رﻧﮕﻲ از اﻣﻴﺪ ﺑﺮ دﻟﺶ ﺑﺘﺎﺑﺪ ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ آﻳﻦ ﺑﺮاي دﻳﺪن اوﻧﻴﺎﻣﺪ ‪ ،‬آن اﻣﻴﺪ ﺗﺪرﻳﺠﺎ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ‪.‬ﺣﺎﻻ ﺣﻀﻮر آﻳﻦ در اﺗﺎﻗﺶ را ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﻌﺪ از‬

‫اﻳﻦ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﺮاي دﻳﺪﻧﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪه ﭼﻮن ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮده ﻣﺮي ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ او را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻼوه ﺗﻮﺿﻴﺤﺶ درﺑﺎره ي‬

‫اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﺮا راﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ در ﻣﻮرد ﺑﺎرﺑﺎرا ﺑﻪ او ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻫﻢ در ﻧﻮع ﺧﻮدش ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم آﻳﻦ دﺳﺘﻤﺎل ﺳﻔﻴﺪي از ﺟﻴﺒﺶ ﺑﻴﺮون آورد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را ﺑﺒﻨﺪم ؟‬

‫ﻣﺮي دﻳﮕﺮ ﺑﺎورش ﺷﺪ ﻛﻪ داﺷﺖ ﺧﻮاب ﻣﻲ دﻳﺪ ‪ .‬آﻳﻦ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻧﺸﺎﻧﺖ دﻫﻢ ‪....‬‬

‫ﻣﻜﺜﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﮕﺬار ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را ﺑﺒﻨﺪم ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻣﺪت زﻳﺎدي ﺑﻪ آﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ ﻣﻮاﻓﻘﺘﺶ را ﺑﺪون ﮔﻔﺘﻦ ﻛﻠﻤﻪ اي اﺑﺮاز ﻛﺮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺟﻠﻮي آﻳﻦ اﻳﺴﺘﺎد‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬دﺳﺘﻤﺎل را ﺑﺪه ﺧﻮدم ﺑﺒﻨﺪم ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ ‪ ،‬آﻳﻦ دﺳﺖ او را در دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ و از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪﻧﺪ‬

‫دﻳﮕﺮ ﻣﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ روﻧﺪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﻒ ﻫﺎي ﻧﺮم را زﻳﺮ دﻣﭙﺎﻳﻲ ﻫﺎي ﺳﺎﺗﻦ ﻇﺮﻳﻔﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪.‬‬

‫آﻳﻦ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي دﺳﺖ او را رﻫﺎ ﻛﺮد و ﻣﺮي ﺻﺪاي ﭼﺮﺧﻴﺪن ﭼﻴﺰي را ﺷﻨﻴﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ آﻳﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ آﻫﺴﺘﻪ او را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻠﻮ‬

‫ﺑﺮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه اﻳﺴﺘﺎد و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺮي رﻓﺖ ‪ .‬دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ از ﻫﺮ ﻟﺤﺎظ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬از ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ اﻳﻦ ﻫﺪﻳﻪ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪﻫﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را ﺑﺴﺘﻪ ﻧﮕﺎه دار ﺗﺎﻣﻦ ﭘﺎرﭼﻪ را ﺑﺎز ﻛﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻗﺒﻮل ﻛﺮد ‪ .‬ﺳﭙﺲ اﻧﮕﺸﺘﺎن آﻳﻦ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮش اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﮔﺮه دﺳﺘﻤﺎل را ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﻤﺎل‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٣‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫را ﺑﺎز ﻛﺮد ﻋﻘﺐ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﺖ را ﺑﺎز ﻛﻦ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻳﻚ ‪ ...‬او ﺧﻮدش را در ﺑﺎغ زﻳﺒﺎﻳﻲ دﻳﺪ ‪ .‬آن ﻗﺪر زﻳﺒﺎ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺗﺼﻮرش را ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﻜﻨﺪ ‪ .‬ﺑﺎغ ﭘﺮ از ﮔﻞ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺪام در ﻣﺤﻠﻲ ﺧﺎص ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ردﻳﻒ ﺳﻨﮓ ﭼﻴﻦ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺮار‬

‫داﺷﺘﻨﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎغ ﭘﺮ از ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎ و درﺧﺘﺎن ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻫﻢ ﺑﻮد ‪ .‬از دﻳﻮار ﺳﻨﮕﻲ ﺑﻠﻨﺪ دور ﺗﺎ دور اﻳﻦ ﺑﺎغ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﭘﻴﭽﻚ ﻫﺎ و‬

‫ﺗﺎك ﻫﺎي زﻳﺒﺎ آوﻳﺰان ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ در ذﻫﻦ ﺑﺎﻏﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻗﺪﻳﻤﻲ را ﺗﺪاﻋﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﭘﻴﭻ ﺧﻮدره درﺧﺖ‬

‫ﺳﻴﺒﻲ در ﺑﺎﻻي ﺳﺮش دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي از آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮔﺬر ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻣﺮي ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ان ﺟﺎ ﻳﻚ ﺑﺎغ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬او ﺑﻪ ﻃﺮف آﻳﻦ رﻓﺖ ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ و ﻗﻠﺒﺶ از ان ﻫﻤﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ در اﻃﺮاﻓﺶ‬

‫ﺑﻪ وﺟﺪ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮا ﻣﺮا ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ آوردي ‪/‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﺎل ﺗﻮﺳﺖ ﻣﺮي ‪ .‬ﻣﻦ آن را ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ام ‪ .‬دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮدت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻮرد‬

‫ﻋﻼﻗﻪ ات ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﺎردﻳﮕﺮ و ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺪاﻧﻲ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ از داﺷﺘﻦ ﺗﻮ و ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﻲ‬

‫ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﻧﻴﺴﺘﻢ ‪.‬‬

‫اﺷﻚ در ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮي ﺣﻠﻘﻪ زد ‪ .‬آﻳﻦ ﻛﻠﻴﺪ ﻃﻼﻳﻲ ﺑﺰرﮔﻲ را در دﺳﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻠﻮ رﻓﺖ ‪ .‬ﻫﻨﻮز از ﺣﺮف ﻫﺎي‬

‫ﮔﻴﭻ ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬واﻗﻌﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﺎل ﻣﻦ اﺳﺖ ؟‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ اوﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ ﻛﺎر دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ در اﻳﻦ ﺟﺎ اﻧﺠﺎم دﻫﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺪون اﺟﺎزه ي ﺗﻮ ﺣﻖ ورود ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ را ﻧﺪارد ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ در ﺑﺎغ راه ﻣﻲ رﻓﺖ و ﮔﻞ ﻫﺎي رز و ﺷﻘﺎﻳﻖ را ﻟﻤﺲ ﻣﻲ ﻛﺮد زﻳﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎل ﻣﻦ !‬

‫آﻳﻦ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي از ﺑﺎغ ﻛﻪ داراي ﺳﺎﻳﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮد اﺷﺎره ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٤‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬از ﺑﺎﻏﺒﺎن ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﻌﺪادي ﻗﻠﻤﻪ از ﮔﻞ رز ﻫﺎي ﻣﺎدرت و ﺗﻌﺪاي ﻫﻢ از ﺑﺎغ ﭘﺪرﻣﻦ در آن ﺟﺎ ﺑﻜﺎرد ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﻪ وﺳﻂ آن ﺑﺎغ رﺳﻴﺪ ﻣﺠﺴﻤﻪ اي را در ﻣﻴﺪان ﻛﻮﭼﻚ ﭼﻤﻦ ﻛﺎري ﺷﺪه اي دﻳﺪ ‪ .‬دوﻃﺮف ﻣﻴﺪان ﺑﺎ ﻧﻴﻤﻜﺖ‬

‫ﻫﺎي ﻣﻨﺒﺖ ﻛﺎري ﺷﺪه ﺗﺰﻳﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬آﻳﻦ دﺳﺖ ﻣﺮي را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻣﺮي ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪ .‬در ﻋﻤﻖ‬

‫ﭼﺸﻤﺎن آﻳﻦ اﺿﻄﺮاب را دﻳﺪ ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻳﻦ ؟‬

‫او ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ او را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﺮد ‪ .‬وﻗﺖ ﻛﻪ ﻣﺮي ﺑﺎ دﻗﺖ آن ﻣﺠﺴﻤﻪ را ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺒﻴﻪ ‪ ....‬ﺷﺒﻴﻪ ﺧﻮد او‬

‫ﺑﻮد ‪ .‬آن ﻣﺠﺴﻤﻪ را ﺷﺒﻴﻪ او ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻄﻮر ؟ ‪ ....‬وﻟﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﺎدش آﻣﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬آن ﻣﺮدي ﻛﻪ ﻣﺪام ﻣﺮا ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﻛﺮد !‬

‫آﻳﻦ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻀﻄﺮب ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن آن ﻣﺠﺴﻤﻪ اﺷﺎره ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺮي دﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺷﻲ را‬

‫در دﺳﺖ داﺷﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ آﻣﺪ از ﺳﻦ ﻣﺮﻣﺮي ﺑﻪ رﻧﮓ ﮔﻞ رز ﺗﺮاﺷﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ رﻓﺖ دﻳﺪ ﻛﻪ آن ﺷﻲ‬

‫ﻳﻚ ﻗﻠﺐ اﺳﺖ ‪ .‬ﻗﻠﺒﻲ ﺑﻪ رﻧﮓ ﮔﻞ ﺳﺮخ ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوري و ﻣﻤﻠﻮ از ﺷﺎدي ﺑﻪ ﻃﺮف آﻳﻦ ﭼﺮﺧﻴﺪ وﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ اﻳﻦ ﻛﻪ ‪....‬‬

‫آﻳﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺻﺎف ﻛﺮد و ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ در ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮي ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮي اﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﻣﺤﻘﺮ و ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﻣﻦ اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي ﻣﻦ ارزش ﻧﺪارد‬

‫ﭼﻮن ﺗﺎ اﺑﺪ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﺷﺎدي ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﻣﺮي را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻤﺶ ؟ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ اﺷﺘﻴﺎق ﺑﺨﻮاﻫﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮي ﺑﺎزوان ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ آﻳﻦ را ﺑﻪ دور ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ‪ .‬آﻳﻦ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﺶ ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺮي را ﻧﻮازش ﻣﻲ داد و زﻣﺰﻣﻪ ﻛﻨﺎن‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٥‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫‪ -‬اوه ‪ .‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ .‬اﺻﻼ ﺑﺎورم ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺮا دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮوم ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﻳﻦ ﺟﺎ را ﺗﺮك‬

‫ﻛﻨﻢ ﺗﺎ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺬاب ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﻢ اﻣﺎ ﭘﺪر ﻣﺮا ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ اول اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻢ را ﺑﺎ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺑﮕﺬارم ‪ .‬او ﮔﻔﺖ ﻏﺮور ﻣﻦ در‬

‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﺗﻮ ﻫﻴﭻ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬آﻓﺘﺎب ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﻲ درﺧﺸﺶ ﻣﻮﻫﺎ و ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻣﺮي را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺒﺎﻳﻲ ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻲ ‪ ،‬آه ‪ .‬ﻣﺮي ﻣﻦ ! ﻫﻨﻮز ﺑﺎورم ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻳﺎدت ﻣﻲ آﻳﺪ وﻗﺘﻲ وارد اﺗﺎﻗﻢ ﺷﺪي داﺷﺘﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪم ‪ .‬از ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ ﺑﻮد ‪ .‬وﻳﻜﺘﻮرﻳﺎ ﭘﺴﺮي ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آورده ‪ .‬اﺳﻤﺶ را‬

‫ﺟﺪﻳﺪﻳﺎ وﻳﻠﻴﺎم ﺗﺮن ﻣﻚ ﺑﺮاﻳﺪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻲ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ ‪ .‬ﺧﻮب راﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ‪ ....‬ﻳﻌﻨﻲ‬

‫اﻣﻴﺪوارم ‪ ...‬ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻋﺎﺟﻲ رﻧﮕﺶ ﺳﺮخ ﺷﺪ ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﺷﻮم ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﭘﺴﺮي ﺑﺮاﻳﺖ ﺑﻴﺎورم ﺗﺎ ﺗﻮ را‬

‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻛﻨﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ‪.‬‬

‫از ﻓﻜﺮ داﺷﺘﻦ ﺑﭽﻪ ‪ ،‬ﺣﺲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻮدن ﺑﻪ آﻳﻦ دﺳﺖ داد ‪ .‬ﺑﭽﻪ او و ﻣﺮي !‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﺮي ﺳﻴﻦ ﻛﻠﺮ ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻲ ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ او را ﻣﺤﻜﻢ در آﻏﻮش ﻣﻲ ﻓﺸﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻗﻠﺐ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر او ﻋﺎﻗﺒﺖ آﺷﻴﺎﻧﻪ اش را ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٦‬‬
 ‫اﺷﺮاﻓﻲ ﺑﺪﻧﺎم – ﻛﺎﺗﺮﻳﻦ آرﭼﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪.‬ﭘﺎﻳﺎن‬

‫» ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ي ﻣﺠﺎزي ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ «‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٧‬‬