‫ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻟﺰ‬

‫ﮔﻲ دو ﻣﻮﭘﺎﺳﺎن‬

‫برگردان‪ :‬ياسمن بھمن آبادی‬

‫ﺳﺎﻳﺖ ادﺑﻴﺎت ﻣﺎ‬

‫‪ ١‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﻳﻚ روز ﭘﻴﺮﻣﺮدي ﺳﻔﻴﺪ ﻣﻮ از ﻣﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺻﺪﻗﻪ ﻛﺮد و ﻫﻤﺮاﻫﻢ ﺟﻮزف ﭘﻨﺞ ﻓﺮاﻧﻚ ﺑﻪ او ﭘﻮل‬
‫داد و وﻗﺘﻲ ﻧﮕﺎه ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﺮا دﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪ " :‬اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﻴﭽﺎره ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻳﺎد داﺳﺘﺎﻧﻲ ﻣﻲ اﻧﺪازه ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ‪ .‬ﺧﺎﻃﺮه اي ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ دﻧﺒﺎﻟﻢ ﻣﻲ آد"‪.‬‬

‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻦ ﻛﻪ اﺻﺎﻟﺘﺎ اﻫﻞ ﻫﺎور ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺛﺮوﺗﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎر ﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ‬
‫ﻧﺤﻮي ﺷﺪه دﺧﻞ و ﺧﺮﺟﻤﺎن را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻮر ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﭘﺪرم ﺳﺨﺖ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺷﺐ ﻫﺎ دﻳﺮوﻗﺖ از اداره ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ اﻣﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ درآﻣﺪ ﺧﻴﻠﻲ‬
‫ﻛﻤﻲ داﺷﺖ ‪ .‬ﻣﻦ دو ﺧﻮاﻫﺮ دﻳﮕﺮ ﻫﻢ داﺷﺘﻢ ‪ .‬ﻣﺎدرم ﻛﻪ از ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﭘﺎﺋﻴﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺪت‬
‫رﻧﺞ ﻣﻲ ﺑﺮد ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻨﮕﺪﻟﻲ ﺑﺎ ﭘﺪر ﺣﺮف ﻣﻲ زد ‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺸﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ و ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﻣﺎ‬
‫ﺧﻄﺎب ﺑﻪ او ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬ﻣﺮد ﺑﻴﭽﺎره در ﺟﻮاب اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺷﺪت‬
‫اﻧﺪوﻫﮕﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬او ﻫﻤﻴﺸﻪ در اﻳﻦ ﻣﻮاﻗﻊ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻴﺸﺎن اش ﻣﻲ ﺑﺮد اﻧﮕﺎر ﻛﻪ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻋﺮﻗﻲ ﻛﻪ روي آن ﻧﺒﻮد را ﭘﺎك ﻛﻨﺪ و ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻓﻲ در ﺟﻮاب ﻣﺎدر ﺑﻪ زﺑﺎن ﻧﻤﻲ‬
‫آورد ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد رﻧﺞ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻣﺎﻳﻮس را ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﺮدم ‪ .‬ﻣﺎ در ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺻﺮﻓﻪ‬
‫ﺟﻮﺋﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ و ﻫﻴﭻ وﻗﺖ دﻋﻮت ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﻴﻬﺎي ﺷﺎم را ﻗﺒﻮل ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ‬
‫ﭘﺲ دادن آن ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺧﻮار و ﺑﺎر و ﻣﺎﻳﺤﺘﺎج ﻣﺎ از ﺣﺮاﺟﻲ ﺧﺮﻳﺪاري ﻣﻲ ﺷﺪ ‪.‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺮﻫﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎﻳﺸﺎن را ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮد ﻣﻲ دوﺧﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﻚ ﻣﺘﺮ ﻗﻴﻄﺎن ﺑﻲ‬
‫ارزش ﻛﻪ ﻳﻚ ﻳﺎرد آن ﻓﻘﻂ ده ﺳﺎﻧﺘﻴﻢ ﺑﻮد ﺑﺤﺜﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﺎ ﻓﺮوﺷﻨﺪه راه ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻏﺬاﻳﻤﺎن ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺳﻮﭘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﺴﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ آن را ﭘﺨﺖ‪ .‬ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ اﻳﻦ ﻏﺬا ﺳﺎﻟﻢ و ﻣﻘﻮي اﺳﺖ اﻣﺎ ﻣﻦ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دادم ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻏﻴﺮ از آن ﺑﺨﻮرم ‪ .‬اﮔﺮ‬
‫ﻳﻜﻲ از دﻛﻤﻪ ﻫﺎﻳﻢ ﮔﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺷﻠﻮار ﭘﺎره ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺸﺘﻢ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﺮدم ‪.‬‬

‫‪ ٢‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ و ﺑﺮاي ﭘﻴﺎده روي در ﻃﻮل ﻣﻮج‬
‫ﺷﻜﻦ ﺑﻪ راه ﻣﻲ اﻓﺘﺎدﻳﻢ ‪ .‬ﭘﺪرم در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻛﺖ ﻓﺮاك ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻛﻼه ﺑﻠﻨﺪ و دﺳﺘﻜﺶ‬
‫ﻫﺎي دو اﻧﮕﺸﺘﻲ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎزوﻳﺶ را ﺑﻪ ﻣﺎدر ﻣﻲ داد و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻛﺸﺘﻲ ﺗﺰﺋﻴﻦ ﺷﺪه اي ﻛﻪ‬
‫در ﺗﻌﻄﻴﻼت اﺳﺖ آراﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﺧﻮاﻫﺮﻫﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ اوﻟﻴﻦ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ آﻣﺎده ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ اﺷﺎره اي‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ راه ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ اﻣﺎ درﺳﺖ در ﻟﺤﻈﻪ آﺧﺮ ‪ ،‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻟﻜﻪ اي روي ﻛﺖ ﻓﺮاك ﭘﺪر‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ آن را ﺑﺎ ﻛﻬﻨﻪ اي آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﻨﺰﻳﻦ ﭘﺎك ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ .‬ﭘﺪر ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﺎ ﭘﻴﺮاﻫﻦ و‬
‫ﻛﻼه ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺪ ‪ .‬ﻣﻮﻗﻊ ﭘﺎك ﻛﺮدن ‪ ،‬ﻣﺎدر ﻋﻴﻨﻜﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ زد و دﺳﺘﻜﺶ ﻫﺎﻳﺶ را در ﻣﻲ آورد ﺗﺎ ﺧﺮاب ﻧﺸﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻛﺎرش را ﺗﻤﺎم‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از آن ﺑﺎ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﺑﻪ راه ﻣﻲ اﻓﺘﺎدﻳﻢ ‪ .‬دو ﺧﻮاﻫﺮ‪ ،‬ﺑﺎزو ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻣﺎ ﻗﺪم‬
‫ﻣﻲ زدﻧﺪ ‪ .‬ﻣﻦ و ﭘﺪر ﻫﻢ دو ﻃﺮف ﻣﺎدر راه ﻣﻲ رﻓﺘﻴﻢ ‪ .‬در آن ﭘﻴﺎده روي ﻫﺎي روز ﻳﻚ ﺷﻨﺒﻪ‬
‫‪ ،‬ژﺳﺖ ﭘﺮ اﻓﺎده ﭘﺪر و ﻣﺎدرم را‪ ،‬ﺣﺮﻓﻬﺎي ﺟﺪي و ﻗﺪم ﻫﺎي ﺧﺸﻚ ﺷﺎن را ﻛﺎﻣﻼ ﺣﺲ ﻣﻲ‬
‫ﻛﺮدم ‪ .‬آﻧﻬﺎ آﻫﺴﺘﻪ ﻗﺪم ﻣﻲ زدﻧﺪ و ﺧﻮدﺷﺎن را ﺻﺎف و ﺷﻖ و رق ﻧﮕﻪ ﻣﻲ داﺷﺘﻨﺪ اﻧﮕﺎر ﻛﻪ‬
‫ﺣﻀﻮر آﻧﻬﺎ در آﻧﺠﺎ اﺗﻔﺎق ﻣﻬﻤﻲ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫در ﺗﻤﺎم آن ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ﻫﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﺸﺘﻲ ﻫﺎي ﺑﺨﺎر ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ از ﻛﺸﻮرﻫﺎي دور و ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﺮ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺸﺘﻨﺪ ‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﺪون اﺳﺘﺜﻨﺎء ﺟﻤﻠﻪ اي ﺗﻜﺮاري را ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﻲ آورد و ﻣﻲ ﮔﻔﺖ "ﭼﻘﺪر ﺟﺎﻟﺐ‬
‫ﻣﻲ ﺷﻪ اﮔﻪ ﺟﻮﻟﺰ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻛﺸﺘﻲ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ،‬ﻧﻪ ؟ " ‪ .‬ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻟﺰ ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻳﻪ وﺣﺸﺖ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﺪه ﺑﻮد اﻛﻨﻮن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﻴﺪ و ﭘﻨﺎه آﻧﻬﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬از ﻛﻮدﻛﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ‬
‫او ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪم و آن ﻗﺪر ﭼﻴﺰ راﺟﻊ ﺑﻪ او ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺑﻪ ﻣﺤﺾ دﻳﺪن او را‬
‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻢ ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺟﺰﺋﻴﺎت زﻧﺪﮔﻲ او را ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺳﻔﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد از ﺣﻔﻆ ﺑﻮدم ‪.‬‬

‫‪ ٣‬‬
‫‪ ‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ درﺑﺎره اﻳﻦ دوره زﻧﺪﮔﻲ او ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ آرام و ﺧﻔﻪ ﺣﺮف ﻣﻲ زدﻧﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﻲ آﻣﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻟﺰ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺪي را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻘﺪار ﻛﻤﻲ ﭘﻮل ﻫﺪر‬
‫داده ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮاده ﻓﻘﻴﺮ ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ .‬ﺑﻴﻦ دوﺳﺘﺎن و‬
‫رﻓﻘﺎي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪش ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻓﻜﺮ و ذﻛﺮش ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﻲ و ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻛﻨﺎر ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪش ﭘﺴﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺑﺮوﻧﺪ و ﺧﻮد‬
‫ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ آدﻣﻲ ﺑﻲ ارزش و ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ .‬آن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻟﺰ ﺑﻌﺪ از آن‬
‫ﻛﻪ ارﺛﻴﻪ ﺧﻮد را ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﺳﻜﻪ ﺧﺮج ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي از ﭘﻮل ﭘﺪر را ﻫﻢ ﻛﻪ روي آن‬
‫ﺣﺴﺎب ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻞ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﺎي دﻳﮕﺮ ‪ ،‬ﺳﻮار ﺑﺮ ﻳﻚ ﻛﺸﺘﻲ ﺑﺎري ﻛﻪ از‬
‫ﻫﺎور ﺑﻪ ﻧﻴﻮﻳﻮرك ﻣﻲ رﻓﺖ ﺑﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬در آﻧﺠﺎ ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻟﺰ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻣﻼت ﻛﻮﭼﻜﻲ‬
‫ﻛﺮده و ﺑﺮاي ﭘﺪر ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻮل ﻛﻤﻲ ﺟﻤﻊ ﻛﺮده و اﻣﻴﺪوار اﺳﺖ ﺑﻪ زودي ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬
‫ﺿﺮري ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺪر زده ‪ ،‬ﺟﺒﺮان ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺨﺸﻴﺪ و او ﻛﻪ ﺗﺎ آن ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﻣﺮدي ﻧﻤﻚ ﻧﺸﻨﺎس ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ‪ ،‬ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺮدي ﺧﻮش ﻗﻠﺐ و ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ‪ ،‬ﻣﺮدي ﺻﺎدق و درﺳﺘﻜﺎر ﻣﺜﻞ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺮدان ﺧﺎﻧﻮاده داوراﻧﭻ ‪ .‬ﻛﺎﭘﻴﺘﺎن ﻳﻜﻲ از ﻛﺸﺘﻲ ﻫﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ داد ﻛﻪ ﺟﻮﻟﺰ ﻳﻚ ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﺑﺰرگ اﺟﺎره ﻛﺮده و ﻛﺎر و ﺑﺎر ﺣﺴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ زده اﺳﺖ ‪.‬‬
‫دو ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻟﺰ ﺑﻪ ﭘﺪر ﻧﻮﺷﺖ " ﻓﻴﻠﻴﭗ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻧﮕﺮان ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﻓﺮدا ﻋﺎزم ﺳﻔﺮي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻫﺴﺘﻢ ‪ .‬اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺳﺎل ﻃﻮل ﺑﻜﺸﺪ و ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﺧﺒﺮي از ﺧﻮدم ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻫﻢ ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ‪،‬‬
‫ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﭘﻮﻟﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﻢ ﺑﻪ ﻫﺎور ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدم ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم اﻳﻦ دوري‬
‫ﭼﻨﺪان ﻃﻮل ﻧﻜﺸﺪ و ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ دوﺑﺎره ﻫﻤﮕﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﻲ ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻳﻢ ‪ " .‬اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻦ ﺣﻜﻢ وﺣﻲ ﻣﻨﺰل را ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ اﺷﺎره اي آن را ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ وﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دادﻧﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﺎ ده ﺳﺎل ﭘﺲ از آن ﺧﺒﺮي از ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻟﺰ ﻧﺸﺪ ‪.‬‬

‫‪ ۴‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ زﻣﺎن ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ﭘﺪر اﻣﻴﺪوار ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻣﺎدر ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ " وﻗﺘﻲ ﺟﻮﻟﺰ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎن اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻋﻮض ﻣﻴﺸﻪ ‪ ،‬آن وﻗﺖ ﻛﺴﻲ را دارﻳﻢ ﻛﻪ اوﺿﺎع رو ﻣﺮﺗﺐ‬
‫ﻛﻨﻪ‪ ".‬و ﻫﺮ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻛﺸﺘﻲ ﺑﺨﺎر ﺑﺰرﮔﻲ از اﻓﻖ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺧﻄﻲ از‬
‫دود ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ ﭘﺪر اﻳﻦ ﺳﻮال ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ اش را ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ " ﭼﻘﺪر‬
‫ﺟﺎﻟﺐ ﻣﻲ ﺷﻪ اﮔﻪ ﺟﻮﻟﺰ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻛﺸﺘﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﻧﻪ ؟ " و ﻣﺎ در ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ﻫﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻳﻢ ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻟﺰ از آن دورﻫﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﻤﺎﻟﻲ را ﺗﻜﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺰﻧﺪ "‬
‫ﻓﻴﻠﻴﭗ !" ‪ .‬در اﻧﺘﻈﺎر اﻳﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻗﺮﻳﺐ اﻟﻮﻗﻮع ﻫﺰاران ﻧﻘﺸﻪ ﻛﺸﺪه ﺷﺪ و ﻣﺎ ﺣﺘﻲ در آﺳﺘﺎﻧﻪ‬
‫ﺧﺮﻳﺪن ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ ﻛﻮﭼﻚ در دﻫﻜﺪه اي ﻧﺰدﻳﻚ اﻳﻨﮕﻮوﻳﻞ ﺑﻮدﻳﻢ ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﭘﺪر ﺣﺘﻲ‬
‫راﺟﻊ ﺑﻪ آن ﭼﺎﻧﻪ ﻫﻢ زده ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺮم ﺑﻴﺴﺖ و ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ و دوﻣﻲ ﺑﻴﺴﺖ و‬
‫ﺷﺶ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ازدواج ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و اﻳﻦ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻳﻚ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺰرگ ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻳﻚ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر ﺑﺮاي ﺧﻮاﻫﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮم ﭘﻴﺪا ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﺎرﻣﻨﺪ ﺑﻮد و ﭼﻨﺪان ﭘﻮﻟﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫اﻣﺎ ﻣﺮد آﺑﺮوﻣﻨﺪي ﺑﻮد و ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﺷﺒﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻟﺰ را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن‬
‫دادﻳﻢ ﺗﺮدﻳﺪي ﺑﺮاي او ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ داﻣﺎد ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ ﺷﻮد ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻀﻮ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﻫﺮ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﺮ از ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ و ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮاﺳﻢ ازدواج آﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺮﺳﻲ ﺳﻔﺮ ﻛﻨﻴﻢ ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻔﺮي ﻛﻪ اﻳﺪه آل ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎي ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮد و ﭼﻨﺪان دور ﻧﺒﻮد ‪.‬‬
‫ﻣﺴﻴﺮي ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ را ﺑﺎ ﻳﻚ ﻛﺸﺘﻲ ﺑﺨﺎر ﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ و در ﻛﺸﻮري ﺧﺎرﺟﻲ ﭘﻴﺎده ﻣﻲ ﺷﺪﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن اﻳﻦ ﺟﺰﻳﺮه ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻫﺎ ﺑﻮد ‪ .‬ﻳﻚ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ دو ﺳﺎﻋﺖ‬
‫درﻳﺎﻧﻮردي ﻣﺮدم ﻛﺸﻮر ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻣﺘﻔﺎوت را ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ .‬ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺟﺮﺳﻲ ﻣﺎ را آﻧﻘﺪر‬
‫ﻣﺠﺬوب ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﺟﺰآن ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻳﻢ ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه راه اﻓﺘﺎدﻳﻢ ‪ ،‬ﺧﺎﻃﺮه آن روز‬
‫آﻧﻘﺪر ﺑﺮاﻳﻢ روﺷﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﻫﻤﻴﻦ دﻳﺮوز اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ ‪ .‬ﻛﺸﺘﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺳﻜﻠﻪ‬
‫ﻟﻨﮕﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﭘﺪرم ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻲ ﺑﺎرﻫﺎﻳﻤﺎن را ﺑﻪ ﻃﺮف آن ﻣﻲ ﺑﺮد ‪ .‬ﻣﺎدرم ﻛﻪ ﻋﺼﺒﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎزوي ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮم را ﻛﻪ ﭘﺲ از ازدواج ﺧﻮاﻫﺮدﻳﮕﺮم ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ از‬

‫‪ ۵‬‬
‫‪ ‬‬
‫دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻋﺮوس و داﻣﺎد ﻫﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻣﻲ آﻣﺪﻧﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﻲ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ و اﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻣﻦ ﻣﺪام روﻳﻢ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﻢ ‪ .‬ﺳﻮت ﻛﺸﺘﻲ ﺑﻪ ﺻﺪا در آﻣﺪ ‪ ،‬ﻣﺎ‬
‫روي ﻋﺮﺷﻪ رﻓﺘﻴﻢ و ﻛﺸﺘﻲ ﻣﻮج ﺷﻜﻦ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ داﺧﻞ درﻳﺎ ﻟﻐﺰﻳﺪ ‪ .‬آﻧﻘﺪر‬
‫ﺻﺎف و ﺑﻲ ﻟﺮزش ﻣﻲ رﻓﺖ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر روي ﻳﻚ ﻣﻴﺰ ﻣﺮﻣﺮي ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺳﺎﺣﻞ ﻛﻢ ﻛﻢ‬
‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ آدﻣﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ زﻳﺎد ﺳﻔﺮ ﻧﻤﻲ روﻧﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل و ﻣﻐﺮور ﺑﻮدﻳﻢ ‪.‬‬
‫ﭘﺪرم در ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻼﻳﻢ ﺳﻴﻨﻪ اش را ﻃﻮري ﺟﻠﻮ داده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ از زﻳﺮ ﻛﺖ ﻓﺮاﻛﺶ ﻛﻪ ﺻﺒﺢ‬
‫ﻫﻤﺎن روز ﺗﻤﻴﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻢ ﺗﻮي ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد ‪ .‬ﺑﻮي ﺑﻨﺰﻳﻦ از اﻃﺮاف ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﺸﺎم ﻣﻲ‬
‫رﺳﻴﺪ و ﻣﺮا ﻳﺎد ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬ﭘﺪر ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ دو ﺧﺎﻧﻢ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻟﺒﺎﺳﻲ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺷﻴﻚ و آراﺳﺘﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و دو ﻣﺮد ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺻﺪف آوردﻧﺪ ‪ .‬ﻣﻠﻮاﻧﻲ ﭘﻴﺮ و ژﻧﺪه ﭘﻮش‬
‫ﺻﺪﻓﻬﺎ را ﺑﺎ ﭼﺎﻗﻮ ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﺧﺎﻧﻤﻬﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻇﺮﻳﻒ و ﺑﺎ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﺻﺪﻓﻬﺎ را ﺑﺎ ﻳﻚ دﺳﺘﻤﺎل‬
‫زﻳﺒﺎ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و دﻫﺎﻧﺸﺎن را ﻛﻤﻲ ﺟﻠﻮﺗﺮ آوردﻧﺪ ﺗﺎ ﻟﺒﺎﺳﺸﺎن ﻛﺜﻴﻒ ﻧﺸﻮد و ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺳﺮﻳﻊ‬
‫ﻣﺎﻳﻊ درون آن را ﻣﻲ ﺧﻮردﻧﺪ و ﭘﻮﺳﺘﻪ آن را ﺗﻮي درﻳﺎ ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ‪ .‬ﭘﺪر از اﻳﻦ ﻃﺮز ﺻﺪف‬
‫ﺧﻮردن ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺶ آﻣﺪ وﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﺑﺎ وﻗﺎر ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮﻫﺎﻳﻢ رﻓﺖ و ﭘﺮﺳﻴﺪ " ﻣﻴﻞ دارﻳﺪ ﻛﻤﻲ ﺻﺪف ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺑﻴﺎورم ؟ " ﻣﺎدر ﻛﻪ‬
‫ﻓﻮرا ﺑﻪ ﻳﺎد ﭘﻮل آن اﻓﺘﺎد ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاد اﻣﺎ ﻫﺮ دو ﺧﻮاﻫﺮم ﻓﻮرا ﻗﺒﻮل ﻛﺮدﻧﺪ ‪ .‬ﻣﺎدر ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﻧﺎراﺣﺖ ﻛﻨﻨﺪه اي ﮔﻔﺖ " ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﻣﻌﺪه ام را ﻧﺎراﺣﺖ ﻛﻨﻪ ‪ .‬ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﮕﻴﺮ اﻣﺎ زﻳﺎد‬
‫ﻧﺒﺎﺷﻪ ﭼﻮن ﺣﺎﻟﺸﺎن ﺑﺪ ﻣﻲ ﺷﻪ ‪ " .‬ﺑﻌﺪ روﻳﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ " ﺟﻮزف ﻫﻢ‬
‫ﺻﺪف ﻧﻤﻲ ﺧﻮره ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﺴﺮﻫﺎ را ﻟﻮس ﻛﺮد ‪ ".‬ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻨﺎر ﻣﺎدر اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدم و اﻳﻦ‬
‫ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﭘﺪر ﺑﺎ ﺗﻜﺒﺮ دﺧﺘﺮﻫﺎ و داﻣﺎدش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻠﻮان ﭘﻴﺮ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﺮد ‪ .‬ﺧﺎﻧﻤﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎزه رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﭘﺪر ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮﻫﺎﻳﻢ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﭼﻄﻮر‬
‫ﺻﺪف ﻫﺎ را ﺑﺪون آﻧﻜﻪ ﺷﻴﺮه داﺧﻞ آن ﺑﺮﻳﺰد ﺑﺨﻮرﻧﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺗﻘﻠﻴﺪ از آن ﺧﺎﻧﻤﻬﺎ‬
‫ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﭼﻄﻮر اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﻨﺪ ﺗﻤﺎم ﻣﺎﻳﻊ ﺻﺪف روي ﻛﺘﺶ رﻳﺨﺖ ‪.‬‬

‫‪ ۶‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﻣﺎدر زﻳﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ " اﮔﺮ ﺳﺎﻛﺖ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد " ‪ .‬ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﭼﻬﺮه ﭘﺪر ﻧﮕﺮان ﺷﺪ‬
‫و ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻛﻪ دور ﻣﻠﻮان ﭘﻴﺮ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎ آﻣﺪ ‪ .‬رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺮﻳﺪه ﺑﻮد و ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاﺋﻲ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺎدرم ﮔﻔﺖ " ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻴﺒﻪ ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺻﺪﻓﻬﺎ رو ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‬
‫ﭼﻘﺪر ﺷﺒﻴﻪ ﺟﻮﻟﺰه ‪ ".‬ﻣﺎدر ﺣﻴﺮت زده ﮔﻔﺖ " ﻛﺪام ﺟﻮﻟﺰ ؟" ﭘﺪر اداﻣﻪ داد " ﺑﺮادرم رو ﻣﻲ‬
‫ﮔﻢ ‪ ،‬اﮔﻪ ﻧﻤﻴﺪوﻧﺴﺘﻢ ﺟﻮﻟﺰ اﻻن در آﻣﺮﻳﻜﺎﺳﺖ واﻗﻌﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺧﻮدﺷﻪ " ‪ .‬ﻣﺎدر ﻛﻪ‬
‫آﺷﻔﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﻜﻨﺖ ﮔﻔﺖ " ﺗﻮ دﻳﻮاﻧﻪ اي ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻣﻲ دوﻧﻲ اون ﺟﻮﻟﺰ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮا اﻳﻦ‬
‫ﺣﺮﻓﻬﺎي اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ رو ﺑﻪ زﺑﻮن ﻣﻲ آري ؟ " ‪ .‬اﻣﺎ ﭘﺪر ﺑﺎ اﺻﺮار ﮔﻔﺖ "ﺧﻮدت ﺑﺮو ﺑﺒﻴﻦ ﻛﻼرﻳﺲ‬
‫‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺧﻮدت ﺑﺒﻴﻨﻲ " ‪ .‬ﻣﺎدر از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف دﺧﺘﺮﻫﺎﻳﺶ رﻓﺖ ‪ .‬ﻣﻦ‬
‫داﺷﺘﻢ ﺑﻪ آن ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﭘﻴﺮ ‪ ،‬ﻛﺜﻴﻒ و ﭼﺮوﻛﻴﺪه ﺑﻮد و ﭼﺸﻢ از ﻛﺎرش ﺑﺮ ﻧﻤﻲ‬
‫داﺷﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﺎدر ﺑﺮﮔﺸﺖ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم ﻛﻪ داﺷﺖ ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ و ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎن ﮔﻔﺖ " ﻓﻜﺮ ﻣﻲ‬
‫ﻛﻨﻢ ﺧﻮدﺷﻪ ‪ ،‬ﭼﺮا ﻧﻤﻲ ري از ﻛﺎﭘﻴﺘﺎن ﺑﭙﺮﺳﻲ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش ﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ دوﺑﺎره اﻳﻦ‬
‫آدم ﺑﺪ ذات و دﻏﻞ ﺑﺎز رو ﺳﺮﻣﻮن ﺧﺮاب ﺑﺸﻪ ‪ " .‬ﭘﺪر ﺑﻪ ﻃﺮف ﻛﺎﭘﻴﺘﺎن رﻓﺖ و ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ‬
‫دﻧﺒﺎﻟﺶ راه اﻓﺘﺎدم ‪ .‬ﻛﺎﭘﻴﺘﺎن ‪ ،‬ﻣﺮدي ﻗﺪﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ رﻳﺸﻲ ﺑﻮر و ﻻﻏﺮ اﻧﺪام ﺑﻮد و ﻃﻮري روي ﭘﻞ‬
‫ﻗﺪم ﻣﻲ زد ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻳﻚ ﻛﺸﺘﻲ ﭘﺴﺘﻲ ﻫﻨﺪ اﺳﺖ ‪ .‬ﭘﺪر ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ رﺳﻤﻲ او را ﺻﺪا زد‬
‫و راﺟﻊ ﺑﻪ ﻛﺎرش ﭘﺮﺳﻴﺪ و ﻣﻘﺪاري ﺗﻌﺮﻳﻒ و ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ آن اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد " اﻫﻤﻴﺖ ﺟﺮﺳﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﻴﺴﺖ ؟ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ؟ ﺟﻤﻌﻴﺖ آن ﺟﺎ ﭼﻘﺪر اﺳﺖ ؟ ﭼﻪ رﺳﻮﻣﺎﺗﻲ‬
‫دارﻧﺪ و ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﭼﻴﻨﻲ ﻫﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ " ﭘﻴﺮﻣﺮدي ﻛﻪ ﺗﻮي ﻛﺸﺘﻲ ﺻﺪف ﺑﺎز ﻣﻲ‬
‫ﻛﻨﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آدم ﺟﺎﻟﺒﻲ ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺰي راﺟﻊ ﺑﻪ او ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ ؟ " ﻛﺎﭘﻴﺘﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮي اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ آﻣﺪه ﺑﻪ ﺧﺸﻜﻲ ﺟﻮاب داد " ﻳﻚ وﻟﮕﺮد ﻓﺮاﻧﺴﻮي‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺎرﺳﺎل ﺗﻮ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﭘﻴﺪاﻳﺶ ﻛﺮدم و اﻻن ﻫﻢ دارم اوﻧﻮ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدوﻧﻢ ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﭼﻨﺪ ﻗﻮم‬
‫وﺧﻮﻳﺶ ﺗﻮ ﻫﺎور داره اﻣﺎ دوﺳﺖ ﻧﺪاره ﭘﻴﺶ اوﻧﻬﺎ ﺑﺮه ﭼﻮن ﻇﺎﻫﺮا ﺑﻪ اوﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﻜﺎره ‪ .‬اﺳﻤﺶ‬

‫‪ ٧‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﺟﻮﻟﺰ دارواﻧﭻ ﻳﺎ دارواﻧﺶ ﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﺷﺒﻴﻪ اﻳﻨﻪ ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻛﻪ ﺗﻮي آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺛﺮوﺗﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ زده ﺑﻮد اﻣﺎ‬
‫اﻻن ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ روزي اﻓﺘﺎده ‪ ".‬ﺻﻮرت ﭘﺪر ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺷﺪ و ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺶ ﺑﻲ ﺣﺎل و‬
‫ﻧﺰار ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و ﮔﻔﺖ " آه ! اﺻﻼ ﺗﻌﺠﺒﻲ ﻧﺪارد ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺸﻜﺮم ﻛﺎﭘﻴﺘﺎن " ‪ .‬و در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎن ﺣﻴﺮت زده ﻛﺎﭘﻴﺘﺎن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ ‪ .‬ﭘﺪر ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ و اﺿﻄﺮاب ﭘﻴﺶ ﻣﺎدر ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫و ﻣﺎدر ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ " ﺑﻨﺸﻴﻦ ‪ ،‬اﻻن ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده " ﭘﺪر روي ﻧﻴﻤﻜﺖ‬
‫اﻓﺘﺎد و ﺑﺎ ﻟﻜﻨﺖ ﮔﻔﺖ " ﺧﻮدﺷﻪ ‪ ،‬ﺧﻮدﺷﻪ ! ﺣﺎﻻ ﭼﻜﺎر ﻛﻨﻴﻢ ؟ " ﻣﺎدر ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﮔﻔﺖ " ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رو از اوﻧﺠﺎ دور ﻛﻨﻴﻢ ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺟﻮزف از ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﺒﺮ داره ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮه اوﻧﻬﺎ رو ﺻﺪا‬
‫ﻛﻨﻪ ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﻢ داﻣﺎدﻣﻮن ﭼﻴﺰي ﻧﻔﻬﻤﻪ ‪ " .‬ﭘﺪر ﻛﺎﻣﻼ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺑﻮد و زﻳﺮ‬
‫ﻟﺐ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ " ﭼﻪ ﻣﺼﻴﺒﺘﻲ ! ﭼﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ اي ! ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﺎدر ﻛﻪ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ " ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻛﺎري از اون ﺑﺮ ﻧﻤﻲ آد و دوﺑﺎره روي ﺳﺮﻣﻮن‬
‫ﺧﺮاب ﻣﻲ ﺷﻪ ‪ .‬ﻣﮕﻪ از ﻳﻚ داواراﻧﭻ اﻧﺘﻈﺎر دﻳﮕﻪ اي ﻫﻢ ﻣﻲ ره ؟ " ﭘﺪر ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ روزﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻣﺎدر او را ﻣﻼﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ اش ﺑﺮد ‪ .‬ﻣﺎدر اداﻣﻪ داد " ﺑﻪ‬
‫ﺟﻮزف ﭘﻮل ﺑﺪه ﺗﺎ ﺑﺮه ﭘﻮل ﺻﺪﻓﻬﺎ رو ﺣﺴﺎب ﻛﻨﻪ ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ رو ﻛﻢ دارﻳﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﮔﺪا ﻣﺎ رو‬
‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻪ ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﻋﺎﻟﻲ ﻣﻴﺸﻪ ! ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﻳﻢ اون ﻃﺮف ﻛﺸﺘﻲ و ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻧﺰدﻳﻜﻤﻮن ﻧﻴﺎد "‪.‬‬
‫ﭘﺪرﭘﻨﺞ ﻓﺮاﻧﻚ ﭘﻮل ﺑﻪ ﻣﻦ داد و ﺑﺎ ﻣﺎدر از اوﻧﺠﺎ دور ﺷﺪ ‪ .‬ﺧﻮاﻫﺮﻫﺎﻳﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺪر‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎدر درﻳﺎزده ﺷﺪه و ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺻﺪف ﻓﺮوش ﮔﻔﺘﻢ " ﭼﻘﺪر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬
‫ﺑﺪم " ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﺧﻨﺪه ام ﺑﮕﻴﺮد ‪ ،‬ﭼﻮن او ﻋﻤﻮﻳﻢ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺮد ﺟﻮاب داد دو ﻓﺮاﻧﻚ و ﭘﻨﺠﺎه‬
‫ﺳﺎﻧﺘﻴﻢ ‪ .‬ﻣﻦ ﭘﻨﺞ ﻓﺮاﻧﻜﻲ را ﺑﻪ او دادم و او وﻗﺘﻲ ﺑﻘﻴﻪ ﭘﻮﻟﻢ را داد ﺑﻪ دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم ‪.‬‬
‫دﺳﺘﺎن ﭼﺮوﻛﻴﺪه ﻳﻚ ﻣﻠﻮان ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮد و ﺻﻮرﺗﺶ ﻏﻤﮕﻴﻦ و ﭘﻴﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﻋﻤﻮي ﻣﻦ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﺮادر ﭘﺪرم ‪ .‬ده ﺳﻨﺖ ﺑﻪ او دادم و او ﺗﺸﻜﺮ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ﺧﺪا‬
‫ﺣﻔﻈﺖ ﻛﻨﺪ ﻣﺮد ﺟﻮان‪ .‬ﻣﺜﻞ آدﻣﻬﺎﻳﻲ ﺣﺮف ﻣﻲ زد ﻛﻪ ﺻﺪﻗﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ و ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ‬
‫اﻓﺘﺎدم ﻛﻪ او آﻧﺠﺎ دارد ﮔﺪاﺋﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺧﻮاﻫﺮﻫﺎﻳﻢ از اﻳﻦ دﺳﺖ و دل ﺑﺎزي ﻣﻦ ﻫﺎج و واج‬

‫‪ ٨‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ دو ﻓﺮاﻧﻚ را ﺑﻪ ﭘﺪر ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪم ﻣﺎدر ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪ " ﻗﻴﻤﺖ ﺻﺪﻓﻬﺎ ﺳﻪ‬
‫ﻓﺮاﻧﻚ ﺷﺪ ؟ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻨﻪ " ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻣﺤﻜﻢ ﺟﻮاب دادم " ده ﺳﻨﺖ ﺑﻪ اون اﻧﻌﺎم دادم "‬
‫ﻣﺎدر ﻛﻪ ﻳﻜﻪ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ " ﻧﻜﻨﻪ دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪي ﻛﻪ ﺑﻪ اون وﻟﮕﺮد ده‬
‫ﺳﻨﺖ ﭘﻮل دادي " و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﭘﺪر ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮاﻫﺮم اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد ﺣﺮﻓﺶ را ﺧﻮرد و ﺑﻌﺪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪﻧﺪ ‪ .‬روﺑﺮوﻳﻤﺎن در اﻓﻖ دور اﻧﮕﺎر ﺳﺎﻳﻪ اي ﺑﻨﻔﺶ از درﻳﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﺪ ‪ .‬آﻧﺠﺎ‬
‫ﺟﺮﺳﻲ ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮج ﺷﻜﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪﻳﻢ اﺷﺘﻴﺎق ﺷﺪﻳﺪي در ﻣﻦ زﻧﺪه ﺷﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻟﺰم را ﺑﺒﻴﻨﻢ ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ او ﺑﺮوم و ﭼﻴﺰي دﻟﮕﺮم ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﻢ ‪ ،‬ﻳﻚ‬
‫ﺣﺮف ﻣﺤﺒﺖ آﻣﻴﺰ ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻮن دﻳﮕﺮ ﻛﺴﻲ ﺻﺪف ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ او ﻫﻢ ﻏﻴﺒﺶ زده ﺑﻮد ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬
‫داﺧﻞ اﻧﺒﺎري ﻛﺜﻴﻒ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻋﺮﺷﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺧﻮاﺑﮕﺎه آدﻣﻬﺎي ﻣﻔﻠﻮك و ﺑﻴﭽﺎره ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺎﻳﺎن‬

‫‪ ٩‬‬
‫‪ ‬‬