‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﺮاﺗﺮ از‬

‫‪ ‬زﻣﺎن ﭘﺮﻳﺪﻧﺪ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ‪ :‬ﺁن ﺑﺮﯾﻨﮓ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﻣﺘﺮﺟﻢ ‪ :‬ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻋﻨﺒﺮﺳﻮز‬
‫ﻳﻚ روز ﻛﻪ زﻣﻴﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮد ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ در ﻫﻤﻪ ﺟﺎي دﻧﻴﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺑﻪ آﻧﻬـﺎ ﮔﻔـﺖ‪" :‬‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎز دارم‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﻛﻨﻢ ﻫﻤﮕﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ در ﻳﻚ ﻣﻜﺎن ﺟﻤﻊ ﺷـﻮﻳﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ‪".‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﺮﻧﺪه ﻫﺎ آﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ از ﺷﻤﺎل و ﺟﻨﻮب‪ ،‬و از ﺷﺮق و ﻏﺮب آﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑـﻪ ﺣـﺮف ﻫـﺎي زﻣـﻴﻦ‬
‫ﮔﻮش ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺐ ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻄﻮرﻳﻜﻪ ﻓﻘـﻂ ﺑﭽـﻪ ﻫـﺎ و ﺟـﺎﻧﻮران ﺷـﺒﮕﺮد ﻣـﻲ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺻﺪاي ﺑﺎل زدن آﻧﻬﺎ را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪ .‬در ﺣﺎل ﭘـﺮواز ﻫﻤـﺪﻳﮕﺮ را ﺻـﺪا ﻣـﻲ زدﻧـﺪ و از ﻫـﻢ ﻣـﻲ‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ " :‬زﻣﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ؟ زﻣﻴﻦ ﭼﻪ ﻧﻴﺎزي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﭼﺮا ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑـﺎ ﻣـﺎ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ؟ "‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺮده و ﺑﻴﺸﻪ اي ﺑﺎﺗﻼﻗﻲ در دل ﺟﻨﮕﻞ ﺑـﻮد‪ ،‬رﺳـﻴﺪﻧﺪ ‪ .‬ﺑـﺮ ﻓـﺮاز‬
‫درﺧﺘﺎن داﻳﺮه اي از ﻛﻮﻫﻬﺎي ﺑﺮﻓﻲ در ﻧﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺎه ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎن‪ ،‬ﺳﺮ و ﺻﺪا و ﭘﭻ ﭘﭻ زﻳﺎد ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻘﺪر زﻳﺎد ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺮﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻬﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد و‬
‫ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي و ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﻛﺪام از ﺟﺎﻳﻲ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬درﻧﺎي ﺗﺎﺟﺪار ﺑﺰرگ و ﻓﻼﻣﻴﻨﮕﻮي ﺻﻮرﺗﻲ از آﻓﺮﻳﻘﺎ‪ ،‬ﻣﺮغ ﻣﮕـﺲ ﺧـﻮار‬
‫ﻟﻄﻴﻒ و ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ و ﺳﺴﻚ ﻃﻼﻳﻲ ﺗﺎﺟﺪار‪ ،‬ﻃﻮﻃﻲ ﺑﺎﻫﻮش از آﻣﺮﻳﻜﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ و ﮔﻨﺠﺸﻚ در ﺧﺘﻲ از ﭼﻴﻦ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﺘﻮي ﻗﻄﺒﻲ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻫﺎي زﻳﺎدي را از ﺷﻤﺎل ﭘﺮواز ﻛﺮده ﺑـﻮد‪ .‬ﺑـﺎﻛﻼن از ﻛﻨـﺎر درﻳـﺎ و آﻟﺒـﺎﺗﺮوس‬
‫ﺳﺮﮔﺮدان از اﻗﻴﺎﻧﻮس ﭘﻬﻨﺎور آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻫﻴﻦ‪ ،‬ﻋﻘﺎب و ﺷـﺎﻫﺮخ ﺑـﺰرگ ﻫـﻢ از ﻛﻮﻫﺴـﺘﺎن ﻫـﺎي‬
‫ﻣﺮﺗﻔﻊ و ﻣﻜﺎﻧﻬﺎي ﻣﺘﺮوك ﺟﻨﮕﻠﻲ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﭼﻬﺮه ﻫﺎي‬
‫ﻋﺠﻴﺐ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻐﺪ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻠﺒﻞ و ﺑﺎﺳﺘﺮك ﻛﻪ ﺑﺰﻳﺒﺎﻳﻲ آواز ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن اﺳﺮار آﻣﻴﺰ‬
‫ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻫﻲ ﺧﻮرك ﺑﻬﺸﺘﻲ و ﭘﺮﻧﺪه آﺑﻲ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰار ﭘﺮﻧﺪه از ﻫﻤﻪ ﺟﺎي زﻣﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺳﻤﻬﺎﻳﺸﺎن و ﻣﻜﺎﻧﻲ را ﻛﻪ از آﻧﺠﺎ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ ﺑـﻪ‬
‫ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬از آب و ﻏﺬاﻳﻲ ﻛﻪ زﻣﻴﻦ اﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺗﻬﻴﻪ دﻳﺪه ﺑﻮد ﺧﻮردﻧﺪو ﻧﻮﺷـﻴﺪﻧﺪ و‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن آﻧﭽﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬آرام در ﺟﺎي ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫در اﺑﺘﺪا ﻏﺮﺷﻲ آﻫﺴﺘﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺻﺪاي رﻋﺪ ﺑﮕﻮﺷﺸﺎن رﺳﻴﺪ و ﺑﻌـﺪ ﺻـﺪاﻳﻲ از دور ﺷـﻨﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺻـﺪاﻳﻲ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ دور و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل آﻧﻘﺪر ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ از درون ﻗﻠﺐ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﻣﻲ آﻳـﺪ‪ .‬ﺻـﺪا‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎﻣﻔﻬﻮم و ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮد و ﺑﺎ آراﻣﻲ و از روي ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ " :‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻣـﻦ‬
‫از ﻣﻦ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻫﺎ ﺳﺎل ﻗﺴﻤﺘﻲ از زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺑﻮده اﻳـﺪ و ﻣـﻦ در ﻃـﻲ اﻳـﻦ ﻣـﺪت‬
‫ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻏﺬا و ﺳﺮ ﭘﻨﺎه داده ام‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎز دارم‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺘﺎن ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻴﻦ‬
‫زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺘﺎن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻧﺴـﺎن ﻫـﺎ و دﻳﮕـﺮ‬
‫ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻣﻲ داﻧﻴﺪ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﻛﺸﻒ ﻫﺮ ﻣﻜﺎن ﻣﺨﻔﻲ آزاد ﻫﺴﺘﻴﺪ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ داﻧﻴـﺪ‬
‫ﭼﺮا ﻣﻦ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻫﺴﺘﻢ‪:‬‬
‫درﻳﺎﻫﺎ و رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻣﻦ ﺑﺎ زﺑﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﺳﻤﻲ ﭘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻳـﻦ ﺳـﻤﻮم ﺑـﻪ ﻣﺎﻫﻴـﺎن و دﻳﮕـﺮ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدات ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻛﻪ در آﺑﻬﺎي ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻟﻄﻤﻪ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻨﮕﻠﻬﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻦ ﻛﻪ رﻳـﻪ ﻫـﺎي‬
‫ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ در ﺣﺎل ﻣﺮدن و ﻳﺎ در ﺣﺎل ﻗﻄﻊ ﺷﺪن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﻤـﻲ ﺗـﻮاﻧﻢ ﺑﺪرﺳـﺘﻲ‬
‫ﻧﻔﺲ ﺑﻜﺸﻢ ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از رﻃﻮﺑﺖ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎي ﻣﻦ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﺰرگ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑـﺎران ﻧﻤـﻲ‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ از آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻗﻮت دادن ﺑﻪ ﻣﻦ و ﻫﻤﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت و ﮔﻴﺎﻫﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ از آﻧﻬﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺒـﺎرد‪.‬‬
‫آﺳﻤﺎن ﻣﻦ ﭼﺎك ﺧﻮرده و ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي ﺳﻮزان ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ آﺳﻴﺐ ﻣﻲ زﻧﻨـﺪ‪ .‬ﺣﻴﻮاﻧـﺎت درﻳـﺎي ﻣـﻦ‪،‬‬
‫ﻧﻬﻨﮓ ﻫﺎ‪ ،‬دﻟﻔﻴﻦ ﻫﺎ و ﻻك ﭘﺸﺖ ﻫﺎ ﺷﻜﺎر ﺷﺪه و در اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻫﺎي ﻣﻦ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻣـﻦ‬
‫ﺗﺤﺖ رﻓﺘﺎر ﺑﻴﺮﺣﻤﺎﻧﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و از ﺑﻴﻦ ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬ﺳﻤﻮم در ﻋﻤﻖ ﺑـﺪن ﻣـﻦ رﺳـﻮخ ﻛـﺮده و ﻣـﺮا‬
‫ﻣﺮﻳﺾ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻴﻤﺎر ﺷﻮم ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻏﺬا ﺑﺮوﻳﺎﻧﻢ و دﻧﻴﺎ‬
‫ﭘﮋﻣﺮده ﺷﺪه و ﻣﻲ ﻣﻴﺮد‪.‬‬
‫در ﺑﺴﻴﺎري از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي ﻣﻦ ﻣﺮدم ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ ﭼﻮن ﮔﻤﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪﺳـﻬﻢ آﻧﻬـﺎ از زﻣـﻴﻦ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن اﺳﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮدن ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﻨﮓ اﻓﺰارﻫﺎﻳﻲ از ﭘﻴﻜﺮ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺳﺎزﻧﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﺑﻤﺐ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﺪن ﻣﺮا ﭘﺎره ﭘﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻮاﺳﻄﻪ اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﻫﺎ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻫـﺎ ﻛـﻮدك ﮔﺮﺳـﻨﻪ‪ ،‬ﺻـﺪﻣﻪ‬
‫دﻳﺪه و در ﺣﺎل ﻣﺮدن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آن ﻛﻮدﻛﺎن ﻳﺎد ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ دﺷﻤﻦ از ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ و ﻣﺘﻨﻔﺮ‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻛﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺻﺪاي زﻣﻴﻦ را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﻣـﻦ ﺑـﺮاي ﻛﻤـﻚ ﮔـﻮش‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را دﻳﺪه اﻳﺪ و واﻗﻌﻴﺖ را ﻣﻲ داﻧﻴﺪ‪ ،‬آﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد؟‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺳﺮ و ﺻﺪاﻳﻲ ﻣﺜﻞ ﻫﺠﻮم ﺑﺎدﻫﺎي وﺣﺸﻲ ﺑﭙﺎ ﻛﺮدﻧﺪ‪ :‬آﻧﻬﺎ از ﻫﻢ ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ " ﻣﺎ ﭼﻄﻮر ﻣـﻲ‬
‫ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﻢ؟ زﻣﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ؟ " ﺳﭙﺲ ﻫﻤﮕﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ از زﻣﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ " :‬ﭼﻄﻮر ﻣﺎ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﻢ؟"‬
‫زﻣﻴﻦ دوﺑﺎره ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺪاﻳﺶ واﺿﺢ و ﻗﻮي ﺑﻮد‪ " :‬آﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛـﺎﻓﻲ ﺷـﺠﺎع‬
‫ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﻣﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﻔﺮ اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﺑﺮوﻳﺪ؟ آﻳﺎ آﻧﻘﺪر ﺑﺎﻫﻮش ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛـﻪ ﻣﻜـﺎﻧﻲ را ﻛـﻪ‬
‫ﺷﺮق ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﻏﺮب ﻣﺎه‪ ،‬آﻧﺴﻮي ﻣﺮز زﻣﺎن‪ ،‬آﻧﺴﻮي ﻫﻔﺖ دره ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ؟ ﺟﺎﻳﻴﻜـﻪ ﻧـﻪ‬
‫اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻧﻪ آﻧﺠﺎ اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﺳﺖ؟ آﻳﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺟـﺎدوي ﻫﻴﻮﻻﻫـﺎي ﻫﻔـﺖ دره ﻗـﻮي‬
‫ﻫﺴﺘﻴﺪ؟ آﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻋﻤﺎق درﻳﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻲ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ درﻳﺎﻫﺎي دﻧﻴﺎﺳﺖ ﺷﻴﺮﺟﻪ ﺧﻮاﻫﻴـﺪ‬
‫رﻓﺖ و آن ﺑﺎغ را ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ اي ﺑﺎ ﮔﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎن دارد ﺟﺴـﺘﺠﻮ ﺧﻮاﻫﻴـﺪ ﻛـﺮد؟ در آن ﺧﺎﻧـﻪ ﻫﺴـﺘﻲ ﺑـﺰرگ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﭘﻴﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻧﻪ ﺟﻮان‪ ،‬ﻛﺴﻴﻜﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﺎت ﻫﻤـﻪ ﻣﻮﺟـﻮدات‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ زﻣﻴﻦ در ﺧﻄﺮ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺗﻮ ﻧﻴﺎز دارد‪ .‬ﺳـﭙﺲ‬
‫ﭘﻴﺎﻣﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ دﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن در ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬آﻧﻬﺎ ﻗﺒﻼ ﻫﺮﮔﺰ ﺻﺪاي زﻣﻴﻦ را ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻴﭻ‬
‫ﭼﻴﺰي در ﻣﻮرد ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ آﻧﺴﻮي ﻣﺮز زﻣﺎن‪ ،‬آﻧﺴﻮي ﻫﻔﺖ دره‪ ،‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ و در ﻣﻮرد رﺳﻴﺪن‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎغ در اﻋﻤﺎق درﻳﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ درﻳﺎي دﻳﮕﺮي ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺗﺼﻮري ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﻓﻜـﺮ ﻣـﻲ‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﺗﺼﻮرات ﻳﻚ روﻳﺎ ﺑﻮد‪ .‬دﻳﮕﺮان ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ اﻧﺘﻈﺎر زﻣﻴﻦ از ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن اﺑﻠﻬﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫راﻫﻲ ﺑﻪ آن دوري را ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻨﺴﺖ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮواز ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﺪه اي ﻫﻢ‬
‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻨﺴﺖ آﻧﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻔﺮ ﺳﺨﺘﻲ را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷـﻨﺪ و در راه ﺑﻤﻴﺮﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪن و ﭘﺎك ﻛﺮدن ﭘﺮﻫﺎ و ﭘﭻ ﭘﭻ ﻛﺮدن‪ ،‬ﻫﺪ ﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﻴﺸﻪ ﭘﺮواز‬
‫ﻛﺮد و روي ﻳﻚ ﻛﻨﺪه درﺧﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎل ﺑﺎل زدن ﺑﺎﻟﻬﺎي ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﻴﺪ‬
‫و ﻛﺎﻛﻞ زﻳﺒﺎي ﺻﻮرﺗﻲ را ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﺎﺟﻲ ﺑﺮوي ﺳﺮش ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮ روي ﺳﻴﻨﻪ اش ﻳﻚ ﻳﺎﻗﻮت ﺗﺎﺑﺎن ﺑﻮد‬
‫و ﺑﺮ روي ﻣﻨﻘﺎر ﺧﻤﻴﺪه ﺑﻠﻨﺪش ﺣﺮوف ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺒﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﻌﻨﻲ‬
‫آﻧﺮا ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ‪.‬‬
‫او ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎده اي از ﺟﻬﺎن ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﻫﺴﺘﻢ و راه ﺑﺎغ ﻣـﺎوراي ﻣـﺮز زﻣـﺎن را ﻣـﻲ‬
‫داﻧﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﻨﺞ ﻗﺪم ﻧﻬﺎده ام و ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ را دﻳﺪه ام‪ ،‬ﻛﺴﻴﻜﻪ ﻣـﻦ در ﺧـﺪﻣﺖ او ﻫﺴـﺘﻢ و‬
‫اﺳﻤﺶ ﺑﺮ روي ﻧﻮك ﻣﻦ ﺣﻚ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﺮق ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﻏـﺮب ﻣـﺎه‬
‫اﺳﺖ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ راه ﺧﻄﺮﻧﺎك و ﺑﻴﻐﻮﻟﻪ ﻣﻴﺎن ﻫﻔﺖ دره را ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﮔﻨﺞ ﻧﻬﺎن در اﻋﻤﺎق‬
‫آن درﻳﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ دﻳﮕﺮ درﻳﺎﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺮواز ﻛﺮده ام و ﺗﻤﺎم ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰار ﺣﺠﺎب ﻧﻮر و ﺗـﺎرﻳﻜﻴﻲ ﻛـﻪ‬
‫ﺑﻴﻦ ﻣﺎ و ﺷﻜﻮه و ﺟﻼل درﺧﺸﺎن ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬دﻳﺪه ام‪ .‬ﺑﺮاي ﭘﻴﻤﻮدن اﻳﻦ ﺳـﻔﺮ ﺷـﻤﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻳﻚ ﻋﻘﺎب‪ ،‬دﻳﺪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻳﻚ ﺟﻐﺪ‪ ،‬ﻓﺮزاﻧﮕﻲ ﻳﻚ ﻛﻼغ و ﻣﻼﻳﻤﺖ ﻳﻚ ﻗﻤﺮي ﻧﻴﺎز دارﻳـﺪ‪ .‬ﺑﻌـﺪ او‬
‫ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ داﺳﺘﺎﻧﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪.‬‬
‫او ﮔﻔﺖ‪ " :‬ﻣﺪﺗﻬﺎي زﻳﺎدي ﭘﻴﺶ‪ ،‬در اوﻟﻴﻦ روزﻫﺎ‪ ،‬در روزﻫﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ‪ ،‬در اوﻟـﻴﻦ ﺷـﺐ ﻫـﺎ‪ ،‬در‬
‫ﺷﺒﻬﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ‪ ،‬در اوﻟﻴﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ‪ ،‬در ﺳﺎﻟﻬﺎي ﺧﻴﻠـﻲ ﻧﺨﺴـﺘﻴﻦ‪ ،‬ﻫﺴـﺘﻲ ﺑـﺰرگ ﻛـﻪ ﺣﻴـﺎت ﻫﻤـﻪ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدات اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻚ ﭘﺮ ﻃﻼﻳﻲ ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ‪ .‬آن ﭘﺮ ﺑﻪ ﻇﺮاﻓﺖ ﺗﺎر ﻋﻨﻜﺒﻮت‪ ،‬ﺑـﻪ ﻧﺮﻣـﻲ ﺑـﺎل‬
‫ﭘﺮواﻧﻪ و ﺑﻪ درﺧﺸﻨﺪﮔﻲ ﻳﻚ ﺳﺘﺎره ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭘﺮﻧﺪه اي در درون ﻗﻠﺒﺶ آن ﭘـﺮ ﻃﻼﻳـﻲ ﺟـﺎدوﻳﻲ را ﺑـﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻄﻮري ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﺼﻮرﺗﻲ ﻧﻬﺎﻧﻲ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻛﻪ آن ﭘـﺮ را‬
‫ﺑﻪ زﻣﻴﻦ داده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻃﻮﻟﻲ ﻧﻜﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭘﺮﻧﺪه از اﻳﻦ ﭘﺮ ﺗﺼﻮري ﺳﺎﺧﺖ و ﺑﺎور ﻛﺮد ﻛـﻪ‬
‫ﺗﺼﻮرش ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻓﺮق دارد‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﻫﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺼﻮر آﻧﻬﺎ اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ و ﺑﻬﺘﺮ از ﺗﺼـﻮر‬
‫ﻫﺮ ﻛﺲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺼﻮر ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﺑـﻮد ﺷـﺮوع ﺑـﻪ دﻋـﻮا و ﻣﺮاﻓﻌـﻪ ﺑـﺎ‬
‫ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﭘﺮ ﺣﻘﻴﻘﻲ را ﻛﻪ درون ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺸﺎن ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻫـﻢ و ﺑـﻪ ﻫﺴـﺘﻲ‬
‫ﺑﺰرگ ﭘﻴﻮﻧﺪ داده ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدﻧﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﻨﮓ وزد و ﺧﻮردﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪد ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﻮدﻧـﺪ و از‬
‫ﻳﺎد ﺑﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪان زﻣﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺪون زﻣﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﻣﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﻫﺪﻫﺪ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﻳﺶ را ﺗﻤﺎم ﻛﺮد‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻫﻴﺠﺎن زده در ﻣﻮرد ﭘـﺮ ﻃﻼﻳـﻲ و ﺳـﻔﺮ ﺑـﻪ ﻫﺴـﺘﻲ‬
‫ﺑﺰرگ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﺑﺘﺪا ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﮕﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ وﻗﺘﻲ در ﻣﻮرد ﻣﺪت‬
‫زﻣﺎن اﻳﻦ ﺳﻔﺮ و ﻣﺸﻜﻼت ﻏﻴﺮ ﻣﺘﺮﻗﺒﻪ و ﺗﺮك زﻧﺪﮔﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬دﭼﺎر ﺗﺮدﻳـﺪ ﺷـﺪﻧﺪ و ﺑـﺎ‬
‫وﺟﻮد ﺣﺴﻦ ﻧﻴﺘﺸﺎن‪ ،‬ﻳﻜﻲ ﻳﻜﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ آوردن ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻣﺪت زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﮔﻞ ﻫﺎي رز ﺑﻮﺳـﺘﺎن ﻫـﺎي دﻧﻴـﺎ آواز‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺮوم ﮔﻞ رز ﻣﻤﻜﻨﺴﺖ ﺑﺪون آواز ﻣﻦ ﺑﻤﻴﺮد‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ او را ﺣﺘـﻲ ﺑـﺮاي‬
‫ﻳﻚ ﺷﺐ ﺗﺮك ﻛﻨﻢ؟‬
‫ﻫﺪ ﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬آواز ﺧﻮاﻧﺪن ﺗﻮ ﭼﻪ ﺣﺴﻨﻲ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ اﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺎﻏﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻧـﻪ رزﻫـﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ آن را آﻛﻨﺪه ﻛﻨﺪ؟ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺎغ ﺑﺎغ ﻫﺎ ﺑﻴﺎ و ﭘﻴﺎم ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ را ﺑﺮاي زﻣﻴﻦ ﺑﺮﮔﺮدان‪ .‬ﺣﻨﺠﺮه ات را‬
‫ﺻﺎف ﻛﻦ و ﺑﺮاي ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن در ﻫﻨﮕﺎم روﺑﺮوﻳﻲ ﺑﺎ ﺧﻄﺮات ﺳﻔﺮ آواز ﺑﺨﻮان‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮد را ﻧﺒﺎزﻧـﺪ از‬
‫اﻳﻤﺎن‪ ،‬اﻣﻴﺪ‪ ،‬دﻟﻴﺮي و ﺳﺮور ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺑﺨﻮان‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺮاي رزﻫﺎي ﺑﺎﻏﻬﺎي دﻧﻴﺎ آواز‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﻲ‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻃﻮﻃﻲ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻪ ﺳﺒﺰ درﺧﺸﺎن و ﺣﻠﻘﻪ ﻃﻼﻳﻲ اﻃﺮاف ﮔﺮدﻧﺶ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﮔـﺮ ﻣـﻦ‬
‫ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي ﮔﺮم وﻣﺮﻃﻮب را ﻛﻪ ﻫﺰاران ﺳﺎل در آن زﻧـﺪﮔﻲ ﻛـﺮده ام ﺗـﺮك ﻛـﻨﻢ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧـﻪ در ﻣﻜـﺎن‬
‫دﻳﮕﺮي زﻧﺪه ﺧﻮاﻫﻢ ﻣﺎﻧﺪ؟ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن در آن ﺑﺎغ ﻧﺒﺎﺷﻢ ‪ ،‬ﭘﺲ ﻫﺪف از اﻧﺠـﺎم‬
‫اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺳﺨﺘﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن راه ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺟﺎي ﺧﻮد دارد‪.‬‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ :‬وﻗﺘﻲ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎي ﻏﻨﻲ و ﺑﻠﻨﺪ ﺗﻮ در ﺣﺎل ﻗﻄﻊ ﺷﺪن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮ ﻛﺠﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛـﺮد‬
‫؟ ﻛﺠﺎ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ و ﮔﭗ زدن ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺖ ﺑﺮ روي درﺧﺘﺎن ﭘﻴـﺪا ﺧـﻮاﻫﻲ ﻛـﺮد؟ ﭼـﺮا اﻳﻨﻘـﺪر‬
‫اﻋﺘﻤﺎدت ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدت ﻛﻢ و اﻳﻨﻘﺪر ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮاي زﻣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺪت ﻣﺜﻞ ﻣـﺎدر از ﺗـﻮ‬
‫ﻧﮕﻬﺪاري ﻛﺮده ﻛﻢ اﺳﺖ؟‬
‫ﭘﺲ از آن ﻃﺎووس ﭘﺮ زرق و ﺑﺮق ﻛﻪ ﺑﺪﻧﺶ از ﭘﺮﻫﺎﻳﻲ در ﺻﺪ ﻫﺰار رﻧﮓ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑـﻪ اﻳـﻦ‬
‫ﻃﺮف و آﻧﻄﺮف ﭼﺮﺧﻴﺪ و ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺷﻜﻮه و درﺧﺸﺶ ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن دﻳﮕﺮ ﻧﻤﺎﻳﺶ داد و ﮔﻔـﺖ‪:‬‬
‫ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ زﻣﻴﻦ اﻏﺮاق ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻳﻚ ﺧﺒﺮه ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﻬﺘﺮ از زﻣﻴﻦ ﻣﻲ داﻧـﻢ ﻛـﻪ ﺑـﺮ درﻳﺎﻫـﺎ‪،‬‬
‫ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ‪ ،‬ﺻﺤﺮا ﻫﺎ و ﺷﻬﺮﻫﺎي دﻧﻴﺎ ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪ .‬اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻛﻪ در ﻣﻮردش ﺻﺤﺒﺖ ﻣـﻲ ﻛﻨﻴـﺪ‬
‫ﻣﻤﻜﻨﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ روﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻣﺪرﻛﻲ ﻛﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ آﻧﭽﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪدرﺳﺖ اﺳﺖ‪ ،‬وﺟـﻮد‬
‫ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﻫﺪ ﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬آه! اي ﻃﺎووس ﻧﺎدان ﻛﻪ ﻟﺒﺎس ﭘﺮ زرق و ﺑﺮﻗﺖ ﻗﻠﺐ ﺳﺮد و ﮔﻮش ﻧﺎﺷﻨﻮاﻳﺖ را ﻣﺨﻔـﻲ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ!! اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ ﻛﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﺪﻧﻴﺎزي ﻧـﺪارﻳﻢ‪ .‬ﻣـﺎ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﺪاي او ﮔﻮش ﻛﻨﻴﻢ و ﺑﻪ ﻧﺪاي دﻟﻬﺎﻳﻤﺎن اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﻧﻮﺑﺖ اردك ﺑﻮد‪ :‬ﻣﻦ در آب ﺑﺮﻛﻪ ﻫﺎ و رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده و ﻏﺬاي ﺧﻮد را ﭘﻴﺪا ﻣﻴﻜﻨﻢ‪ .‬آب‬
‫زﻻل از ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎي ﺑﺮﻓﻲ و ﺗﭙﻪ ﻫﺎي زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺪاﺧﻞ رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﺟـﺎري‬
‫ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ دﻳﮕﺮ روﺷﻦ و درﺧﺸﺎن ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آب ﻣﺴﻤﻮم از ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ از ﻛﻨـﺎره ﻫـﺎ ﺑـﻪ‬
‫داﺧﻞ آن ﺟﺎري ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬اﻛﺜﺮ اوﻗﺎت ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺎ ﻣﻲ ﻣﻴﺮﻧﺪ و آب دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺧﻮب ﻧﻴﺴـﺖ‪ .‬ﻣـﻦ ﺑـﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻪ اردك ﻫﺎ و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن آﺑﺰي دﻧﻴﺎ و ﺑﺨﺎﻃﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻢ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺪ ﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬از ﺗﻮ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪ .‬ﺟﺮات ﺗﻮ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺮو ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻛﺒﻚ ﺻﺪاﻳﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ " :‬ﻣﻦ در ﺟﻨﮕﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ زﻣﻴﻦ را وﻳﺮان ﻛﺮده ﺻـﺪﻣﺎت‬
‫زﻳﺎدي دﻳﺪه ام‪ .‬ﻫﻤﺴﺮم ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﻣﻦ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ و درﺑﺪري ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻗﻠﺐ ﻣﻦ در ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ‬
‫ﻧﻔﺮت ﺑﻪ آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻳﻨﻜﺎر را اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ ﻣﻲ ﺳﻮزد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ آرزوي ﻣﻦ اﻧﺘﻘﺎم اﺳـﺖ ﺗـﺎ دﻳﮕـﺮان ﻫـﻢ آن‬
‫رﻧﺠﻲ را ﻛﻪ ﻣﻦ ﻛﺸﻴﺪم‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺑﺪﻟﻴﻞ دردي ﻛﻪ دارم ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ رﻧﺠـﻲ را ﻛـﻪ زﻣـﻴﻦ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻢ و ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻢ آﻣﺪ ﺗﺎ ﭘﻴﺎﻣﻲ از ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﺑـﺮاي ﻛﻤـﻚ ﺑـﻪ زﻣـﻴﻦ‬
‫ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﺧﺪا اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ را اﻟﺘﻴﺎم ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﺎﻫﻴﻦ ﺗﻨﺪﺧﻮ و ﻣﻐﺮور‪ ،‬ﭘﻮﺷﻴﺪه در ﻟﺒﺎس رزم‪ ،‬ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﻄﺮف ﻫﺪﻫﺪ ﭘـﺎﻳﻴﻦ آﻣـﺪ‪ .‬ﺻـﺤﺒﺖ‬
‫ﻫﺎﻳﺶ ﻫﻤﻴﺸﻪ از ارﺗﺶ‪ ،‬ﺟﻨﮓ اﻓﺰار و ﭘﻴﺮوزي ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﺮا ﺷﻤﺎ در ﻣﻮرد ﺟﻨﮓ اﺷـﻚ‬
‫ﻣﻲ رﻳﺰﻳﺪ و ﻣﺎﺗﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻳﺪ‪ .‬ﺟﻨﮓ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻮده و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑـﻮد‪ .‬ﺑـﺮاي ﭘﻴـﺮوزي در ﺟﻨـﮓ‬
‫ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ دﺷﻤﻨﺎن را ﻛﺸﺖ و ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﺳﺨﺘﻲ و ﺗﻠﻔﺎت ﻫﻢ داﺷﺖ ‪ .‬ﭼﺮا وﻗﺘﻴﻜﻪ در اﻳﻨﺠـﺎ ﻧﺒﺮدﻫـﺎي‬
‫ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮي ﺑﺮاي ﺟﻨﮕﻴﺪن ﻫﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺧﻄﺮات راه ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮم ؟‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ :‬ﺗﻮ زﻣﻴﻦ را ﺑﺎ ﺧﻮن آﻟﻮده ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﻪ ﺟﺎي دﻻور ﺟﻨﮓ‪ ،‬دﻻور ﺻﻠﺢ ﻧﺒﺎﺷـﻲ؟ ﻳـﻚ‬
‫دﻻور ﺑﺠﺎي وﻳﺮان ﻛﺮدن زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ آن را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ‪ .‬آﻳﺎ زﻣﺎﻧﻴﻜﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺧـﻮد زﻣـﻴﻦ در ﺧﻄـﺮ‬
‫اﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ از ﺟﻨﮓ ﺑﻴﻦ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ؟ اﮔﺮ ﺗﻮ ﺑـﻪ ﻫﻤـﺎن ﺷـﺠﺎﻋﻲ رﺟـﺰ ﺧـﻮاﻧﻲ ﻫﺎﻳـﺖ‬
‫ﻫﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻴﺎ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺣﻮاﺻﻴﻞ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻄﺮف ﺟﻠﻮ ﻗﺪم زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ آﻧﻘﺪر ﻧﺠﻴﺐ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻫـﻴﭽﻜﺲ‬
‫از ﻣﻦ ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﻧﺪارد‪ .‬در ﻟﺒﻪ آب ﻣﻲ اﻳﺴﺘﻢ و روﻳﺎﻫﺎﻳﻢ را ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺳﻔﺮي ﻛﻪ ﺷﻤﺎ از آن‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺣﺴﺎس و ﺷﻜﻨﻨﺪه ام‪.‬‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ :‬روﻳﺎﻫﺎ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺗﻮ را از ﻣﺴﻴﺮ درﺳﺖ زﻧـﺪﮔﻲ دور ﻛﻨﻨـﺪ‪ .‬ﻣﻤﻜﻨﺴـﺖ روﻳﺎﻫـﺎ ﻣﺜـﻞ‬
‫رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ و درﻳﺎﭼﻪ ﻫﺎ ﻟﻄﻴﻒ و ﺧﻮش آﻳﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ اﻣﺎ اﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﻫﻢ وﺟـﻮد دارد ﻛـﻪ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺳـﻴﻼب‬
‫ﺷﺪﻳﺪ ﺗﻮ را در ﻫﻢ ﺑﺸﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ درﻳﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﮕﻔﺘﻲ ﻫﺎ و ﻫﻤﻪ ﮔﻨﺞ ﻫﺎ را در ﺑﺮ ﻣـﻲ ﮔﻴـﺮد ﺑﻴـﺎ‪،‬‬
‫آﻧﻮﻗﺖ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ روﻳﺎﻫﺎﻳﺖ درﺳﺖ درﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از آن ﻣﺮغ ﻣﮕﺲ ﺧﻮار ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺑﺪن ﻧﺤﻴﻒ اﻣﺎ ﻗﻠﺒﻲ ﻟﻄﻴﻒ و ﺣﺴﺎس داﺷﺖ و از ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﻣﺜﻞ‬
‫ﺷﻌﻠﻪ آﺗﺶ ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ‪ .‬او ﮔﻔﺖ‪ " :‬آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﭘﺮﻧﺪه ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮواﻧـﻪ‬
‫ﻧﺤﻴﻒ وﺷﻜﻨﺪه‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ راﻫﺶ را ﺑﻪ ﺑﺎغ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﭘﻴﺶ ﺑﺒﺮد؟ ﻳﻚ ﻣﺮغ ﻣﮕﺲ ﺧﻮار ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤـﻲ‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻨﻜﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ﺑﻪ او ﺟﻮاب داد‪ :‬ﻗﺒﻞ از اﻗﺪام ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻛﺎري ﭼﻄﻮر ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ ﭼـﻪ ﺗﻮاﻧـﺎﻳﻲ و ﻗﺎﺑﻠﻴـﺖ ﻫـﺎﻳﻲ‬
‫داري؟ ﮔﺎﻫﻲ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﺠﺎع ﺗﺮ و ﭘﺎﻳﺪارﺗﺮ از ﻗﻮي اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺮوع ﻛﺮدن و دﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎري زدن ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻼﺷﻲ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮي‪ .‬اﻣﻴﺪوار ﺑﺎش و ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﭙﻴﻮﻧـﺪ‪ ،‬ﻓﻜـﺮ ﻛـﻦ ﺑﻌـﺪﻫﺎ ﭼﻘـﺪر‬
‫داﺳﺘﺎن ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺖ ﺧﻮاﻫﻲ داﺷﺖ!‬
‫ﺟﻐﺪ ﭘﺮﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎد ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﭘﺮﻧﺪه اي ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از ﺳﻴﻞ ﺑﺰرگ ﻫﻢ ﺳﻦ و ﺳـﺎل زﻳـﺎدي‬
‫از آﻏﺎز زﻣﺎن ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎ دﻳﺪه ام‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻛﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ ﻫﺴـﺘﻴﻢ اﻧﺠـﺎم ﻫـﺮ ﻛـﺎري‬ ‫داﺷﺘﻢ و‬
‫ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ اﻣﺘﻴﺎزي ﺑﺮاي ﺗﻼش وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺗﻌﺪاد ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻤﻲ از ﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺟﻐﺪ ﻋﺎﻗﻞ‪ ،‬اي ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮام ﺗﺮﻳﻦ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻴﻠـﻲ دﻳـﺮ ﻧﻴﺴـﺖ‪ .‬ﻛﻨـﺎر ﺑﺰرﮔﺘـﺮﻳﻦ‬
‫ﺧﻄﺮات ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﺑﺮاي ﺗﻐﻴﻴﺮ وﺿﻌﻴﺖ وﺟﻮد دارد‪ .‬زﻣﻴﻦ ﻣﺎ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده ﺗﺎ ﺑﻪ او ﻛﻤـﻚ ﻛﻨـﻴﻢ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ او ﺑﻪ ﻣﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬آﻳﺎ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷـﻴﻢ؟ اﻧﺘﺨـﺎب ﺷـﻤﺎ ﻣـﻲ ﺗﻮاﻧـﺪ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ و آﻳﻨﺪه را ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺮ ﭘﺮﻧﺪه ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺧﻮدش را ﺑﻴﺎن ﻛﺮد‪ ،‬ﻳﻜﺒﺎر دﻳﮕﺮ ﻫﺪﻫﺪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﮔـﺮ‬
‫دﺳﺖ و ﭘﺎي ﺧﻮدﺗﺎن را در ﻳﻚ ﻟﻴﻮان آب ﮔﻢ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻋﻤﺎق درﻳـﺎي ﻣـﺎوراي‬
‫ﻣﺮز زﻣﺎن ﺷﻴﺮﺟﻪ ﺑﺮوﻳﺪ؟ اﮔﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻳﻚ آﺗﺶ ﻛﻮﭼﻚ را روﺷﻦ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ آﺗﺶ ﻣﺸﺘﻌﻞ در‬
‫ﻗﻠﺐ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ رﺳﻴﺪ؟ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻳﻚ ذره ﻛﻮﭼﻚ را ﻧﺪارﻳﺪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻪ زﻣـﻴﻦ‬
‫ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﺪ؟ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ دل ﺷﻴﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن در اﻳﻦ ﺑﺎره ﻓﻜﺮ ﻛﺮدﻧﺪ و دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻫﺪﻫﺪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﻣﻌﺠﺰه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد اﮔﺮ ﻣﺎ از‬
‫اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺟﺎن ﺑﺪر ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ .‬آﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ در ﻣﻮرد ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻛﻪ ﺷـﺮق ﺧﻮرﺷـﻴﺪ و‬
‫ﻏﺮب ﻣﺎه وﺟﻮد دارد‪،‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻧﻪ اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻧﻪ آﻧﺠﺎ اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺑﮕﻮﻳﻲ؟ آﻧﻮﻗﺖ ﺷﺎﻳﺪ ﺟـﺮات راﻫـﻲ‬
‫ﺷﺪن را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ :‬اي ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﻲ ﺣﺎﻓﻈﻪ! ﺷﻤﺎ ﭘﺮ ﻃﻼﻳﻲ ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺘﺎن را ﻛﻪ ﻣﺜﻞ آوازي در ﻧﻔـﺲ ﻫﺴـﺘﻲ‬
‫ﺑﺰرگ ﺷﻨﺎور اﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اﻳﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه اي ﻛـﻪ زﻣـﻴﻦ دوﺳـﺘﺪار ﺷﻤﺎﺳـﺖ‬
‫دوﺳﺘﺶ دارﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻲ آﺗﺸﻴﻦ ﺑﺴﻮي ﻫﺪف ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ و رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫـﺪف راﺑﺰرﮔﺘـﺮﻳﻦ ﻛﺎﻣﻴـﺎﺑﻲ‬
‫ﺧﻮد ﺑﺪاﻧﻴﺪ‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮي در ﻗﻠﺒﺸﺎن اﺣﺴﺎس ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﺸﻘﺸﺎن ﺑﺮاي زﻣﻴﻦ آﻧﻬـﺎ را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘـﻪ و‬
‫ﺗﺼﻮر ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ در آﻧﺴﻮي ﻣﺮز زﻣﺎن ﻓﻜﺮﺷﺎن را ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﻲ ﭘﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺑـﻪ ﻫﺪﻫـﺪ ﺑـﺮاي‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﭘﻴﺎم آور دﻧﻴﺎي ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ ﺑﻮد و راه ﺑﺎغ را ﻣﻲ داﻧﺴﺖ و ﭼﻮن ﻧﺎم ﻫﺴﺘﻲ ﺑـﺰرگ ﺑـﺮ روي ﻣﻨﻘـﺎرش‬
‫ﺣﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﮔﻮش ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ " :‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳـﺪ‬
‫از ﻫﻔﺖ دره ﻋﺒﻮر ﻛﻨﻴﻢ و ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪ از ﻋﺒﻮر از آﻧﻬﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻏﻲ را ﻛﻪ در اﻋﻤﺎق درﻳﺎ ﻧﻘـﺮه اي اﺳـﺖ‬
‫ﭘﻴﺪا ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﺠﺎع و ﺻﺒﻮر ﺑﺎﺷﻴﺪ اي ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑـﺮاي ﻛﻤـﻚ ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎ در روﺑﺮوﻳـﻲ ﺑـﺎ‬
‫ﺧﻄﺮات راه اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ درون ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻫﻔﺖ دره ﭘﺮواز ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻫـﺮ دره در‬
‫دﺳﺖ ﻫﻴﻮﻻﻳﻲ ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ ﻣﺮﺗﻔﻊ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ در دره زﻳـﺮ ﻃﻠﺴـﻢ‬
‫ﺟﺎدوﻳﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ اي ﺧﻴﻠﻲ دور‪ ،‬ﻫﻴﻮﻻﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻳﻜﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬
‫درد و ﺗﺮس در ﺑﻴﻨﺸﺎن ﭘﺨﺶ ﺷﺪ و آﻧﻬﺎ را از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻛـﺮد‪ .‬ﻫﻴﻮﻻﻫـﺎ زﺧﻤـﻲ ﺑـﺰرگ در ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺸـﺎن‬
‫دارﻧﺪو ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ زﺧﻢ ﺧﻮرده اﻧﺪ دﻳﮕﺮان را زﺧﻢ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ در دﻟﺘﻨﮕﻲ ﻫﺎ و دردﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺪ و ﺧﻄﺮﻧﺎك و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﺳﻨﮓ ﺳﺨﺖ ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫راﻫﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﺮاي ﻋﺒﻮر از اﻳﻦ دره ﻫﺎ وﺟﻮد دارد و ﻫﻤﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻫﻢ ﺷﺒﻴﻪ ﻫﻢ ﭘﺮواز ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣـﺎ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﻛﻨﻴﻢ اﻣﺎ ﻫﺮ ﻛﺪام ﺑﺎﻳﺪ راه ﺧﻮدش را درﻣﻴﺎن دره ﻫﺎ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤـﺎﻧﻄﻮر ﻛـﻪ ﻃﻠﺴـﻢ‬
‫ﻫﻴﻮﻻﻳﻲ ﻛﻪ در ﻫﺮ دره ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻬﺎرﺗﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﻳﺪ در ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﻗﻮﻳﺘﺮ‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪﺗﺮ و ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ از ﻣﻴﺎن ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻣﻲ ﮔﺬرﻳـﺪ‪ ،‬ﻧـﻮع ﻣﺘﻔـﺎوﺗﻲ از‬
‫ﻧﻮر ﺧﻮاﻫﺪ درﺧﺸﻴﺪو ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬ﺷﻤﺎ از دﻳﺪن‬
‫ﻫﺰاران راز ﺑﻲ ﭘﺮده ﺷﮕﻔﺖ زده ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ و دوﺳﺘﺎن ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺧﻮد را ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺗﺮﺳﺎن و ﻟﺮزان ﻋﺎزم ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳـﻬﺮه اوﻟـﻴﻦ ﭘﺮﻧـﺪه اي ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﻫﺪﻫـﺪ را دﻧﺒـﺎل‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻟﻬﺎي او در ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از او ﭘﺮﻧﺪه آﺑﻲ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻛﺴﺎﻧﻴﻜﻪ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺘﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻘﺪر ﺗﻌﺪادﺷﺎن زﻳـﺎد ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺳـﺮ و ﺻـﺪاي‬
‫ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺸﺎن ﺷﺒﻴﻪ ﻏﺮش آﺑﻬﺎ در ﺑﻬﺎر ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻛﻮﻫﻬﺎ و ﺑﻄﺮف درﻳـﺎ ﻫﺠـﻮم ﻣـﻲ ﺑﺮﻧـﺪ‪ ،‬ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن زﻣﻴﻦ را ﺗﺮك ﻛﺮده و ﺑﻄﺮف ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻫﻔﺖ دره ﭘﺮواز ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﮕﺎه ﻛـﺮده‬
‫و ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎن را دﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻮاﻫﺮي ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ در ﻓﻀﺎ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬و ﮔﺮﻳﺴـﺘﻨﺪ ﺑـﺮاي اﻳﻨﻜـﻪ‬
‫ﻣﻨﻈﺮه اي زﻳﺒﺎ ﺑﻮد و ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮدﻧﺪ و اﻣﻴﺪوار ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ دوﺑﺎره آن را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻃﻮﻟﻲ ﻧﻜﺸﻴﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ در اﻣﺘﺪاد ﻣﺴﻴﺮﺷﺎن ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﺰرگ اوﻟﻴﻦ دره‪ ،‬دره ﺷـﻚ و ﺗﺮدﻳـﺪ را دﻳﺪﻧـﺪ‪.‬‬
‫اﺿﻄﺮاب و ﺗﺮس ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻏﺎﻟﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ و ﺳﺮﻫﺎ و ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺸﺎن را ﻧﺰدﻳﻚ ﻫﻢ آوردﻧـﺪ و‬
‫ﺑﻄﻮر رﻗﺖ ﺑﺎري ﺷﻴﻮن ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ در ﺗﻮده ﻫﺎي ﮔﻞ ﻓﺮو رﻓﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻤـﻲ ﺧﻮاﻫﻨـﺪ اداﻣـﻪ‬
‫دﻫﻨﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ :‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ را اداﻣﻪ دﻫﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎل و ﭘﺮﻫﺎي ﻣﺎ ﺑـﻪ اﻧـﺪازه‬
‫ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﺑﻴﺮون ﺑﺮدﻧﻤﺎن از اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻗﻮي ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و ﻣﺎ از وﺣﺸﺖ ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﻢ ‪ .‬ﻣﺎ ﻗـﺒﻼ ﻫﺮﮔـﺰ ﻫـﻴﭻ‬
‫ﻛﺎري ﺷﺒﻴﻪ اﻳﻨﻜﺎر اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده اﻳﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺪاﺧﻞ اﻳﻦ دره ﭘﺮواز ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ راه ﺧﻮد را در ﻣﻴـﺎن آن ﭘﻴـﺪا‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬و ﺳﭙﺲ ﺑﻄﺮف زﻣﻴﻦ ﭘﺮواز ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ در اﻃﺮاف ﻫﺪﻫﺪ ازدﺣﺎم ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻠﺒـﻞ و ﻗﻤـﺮي ﺷـﺮوع ﺑـﻪ آواز ﺧﻮاﻧـﺪن‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻮاي آﻧﻬﺎ آﻧﻘﺪر ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺴﺎﻧﻴﻜﻪ آن را ﺷـﻨﻴﺪﻧﺪ ﻣﺴـﺤﻮر ﺷـﺪه و ﻳﻜﺒـﺎر دﻳﮕـﺮ‬
‫ﺟﺮات ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﭘﻴﺶ روﻳﺸﺎن ﺑﺰرگ‪ ،‬و راه ﻃﻮﻻﻧﻲ و ﺳـﺨﺖ اﺳـﺖ‪ ،‬اﻣـﺎ‬
‫دﻳﮕﺮ وﺣﺸﺘﺰده ﻧﺒﻮدﻧﺪ و اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺑﺎغ در اﻋﻤﺎق درﻳﺎي ﻧﻬﺎن ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫در آن ﻫﻨﮕﺎم ﻫﺪﻫﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺟﺎدوي ﻫﻴﻮﻻي ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ دره را ﺑﺎ ﻣﻪ ﺧﺎﻛﺴـﺘﺮي ﻏﻠﻴﻈـﻲ ﻛـﻪ‬
‫ﺑﻮي ﮔﻨﺪاب دارد‪ ،‬ﭘﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻪ آﻫﺴﺘﻪ در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺟﺮﻳﺎن ﭘﻴﺪا ﻛﺮده و اﻃﺮاف ﺷـﻤﺎ را اﺣﺎﻃـﻪ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را ﻛﻮر ﻛﺮده و ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ راﻫﺘﺎن را ﮔﻢ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻪ ﺑﺮ روي ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺘﺎن ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‬
‫و آﻧﻬﺎ ﻣﺮﻃﻮب و ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻄﻮرﻳﻜﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﺨﺘﻲ ﭘﺮواز ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﻴﻮﻻي ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ ﺑﺎ ﻧﺠـﻮاي‬
‫ﻣﻼﻳﻢ ﺻﺪاﻳﺶ ﺷﻤﺎ را ﮔﻴﺞ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬در اﺑﺘﺪا ﺷﻤﺎ ﺣﺘﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺷـﻨﻴﺪن و داﻧﺴـﺘﻦ اﻳﻨﻜـﻪ ﺻـﺪا از‬
‫ﻛﺪام ﺟﻬﺖ ﻣﻲ آﻳﺪ‪ ،‬ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪﻗﺖ ﮔﻮش ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛـﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت را ﺑﻮﺿﻮح ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﻨﻴﺪﻛﻪ ‪ " :‬ﺷﻤﺎ ﺑـﻪ اﻧـﺪازه‬
‫ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﮔﻨﺞ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺟـﺎدوي ﻣـﻦ ﺑـﺎﻫﻮش‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺑﺎغ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﻗﻮي ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ از اﻳﻦ ﺳـﻔﺮ ﺟـﺎن ﺑـﺪر ﻧﺨﻮاﻫﻴـﺪ‬
‫ﺑﺮد‪".‬‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺠﻮاﻫﺎ ﮔﻮش ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺻﺪاي واﻗﻌﻲ ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﺻﺪاي ﻫﻴﻮﻻﺳﺖ ﻛﻪ واﻧﻤـﻮد ﻣـﻲ‬
‫ﻛﻨﺪ ﺷﻤﺎﺳﺖ و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ واﻗﻌﻲ ﺧﻮدﺗﺎن را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬آواز ﺷـﻔﺎف ﺑﻠﺒـﻞ و ﺻـﺪاي‬
‫ﻣﻼﻳﻢ ﻗﻤﺮي را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮدﺗﺎن اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﭼﻮن اﻳﻦ ﻧﻴﺮوﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﻴﻮﻻي ﺷﻚ‬
‫و ﺗﺮدﻳﺪ را ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻜﺴﺖ‪ .‬ﭘﺮ ﻃﻼﻳﻲ را ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺳﺘﺎره در ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺘﺎن ﻣﻲ درﺧﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺎﻃﺮ آورﻳـﺪ‪.‬‬
‫آن ﻣﻌﺠﺰه اي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را از ﺗﻤﺎم ﺧﻄﺮات ﻫﻔﺖ دره ﺣﻔﻆ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﺑﺪاﺧﻞ ﺗﺎرﻳﻜﻲ اوﻟﻴﻦ دره‪ ،‬دره ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺷﻴﺮﺟﻪ رﻓﺘﻨﺪ و ﻧﺎﮔﻬـﺎن در ﻣـﻪ ﺗﻴـﺮه‬
‫ﺿﺨﻴﻤﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را ﻛﻮر ﻛﺮده و ﭘﺮﻫﺎي درﺧﺸﺎﻧﺸﺎن را زﻳﺮ ﺑﺎر ﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻢ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻮي ﮔﻨـﺪاب‬
‫را ﺣﺲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﺑﺘﺪا ﻫﻴﭻ ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﻧﺠﻮاي ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ را آﻧﻘﺪر ﺿﻌﻴﻒ ﻛـﻪ ﻣﺜـﻞ‬
‫اﻓﺘﺎدن ﻳﻚ ﺑﺮگ ﻣﻲ آﻣﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﻮدﺷﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ‪ " :‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي‬
‫ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﮔﻨﺞ ﻗﻮي ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‪.‬ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺟﺎدوي ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺎﻫﻮش ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي‬
‫رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺑﺎغ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﻗﻮي ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻫﺮﮔﺰ از اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺟﺎن ﺑﺪر ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺑﺮد" ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻫﺪﻫﺪ را ﺑﺨﺎﻃﺮ آوردﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﻠﺪرﭼﻴﻦ ﻫﻢ ﻛﻪ آﻧﻘﺪر دودل و ﻣـﺮدد ﺑـﻮد‬
‫آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎدآورد‪ .‬ﻓﺮاﺗﺮ از ﻧﺠﻮاي ﻫﻴﻮﻻ‪ ،‬او ﺻﺪاي ﻓﻠﻮﺗﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺻﺪاي ﺑﻠﺒﻞ و آواز آرام ﻗﻤﺮي ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬او‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭘﺮ ﻃﻼﻳﻲ را ﺑﻪ وﺿﻮح ﺧﻮرﺷﻴﺪ در ﻗﻠﺒﺶ دﻳـﺪ‪،‬‬
‫او ﺻﺪاي واﻗﻌﻲ ﺧﻮدش را ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻫﻴﻮﻻ ﮔﻔﺖ‪ " :‬ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ درون ﻣﺮا آﻛﻨـﺪه از ﻣـﻪ ﺷـﻚ و‬
‫ﺗﺮدﻳﺪ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﺎت ﺗﻮ ﮔﻮش ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺑـﺰرگ‬
‫ﻗﻮي ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﺮ ﺟﺎدوي ﺗﻮ ﻏﻠﺒﻪ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪ " .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ او اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت را ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻟﻬﺎي ﻣﺮﻃﻮب‬
‫و ﺳﻨﮕﻴﻨﺶ ﺳﺒﻜﺘﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬از ﻣﻴﺎن ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎي ﻣﻪ او ﺑﻮﺿﻮح ﻫﺪﻫﺪ را ﻛﻪ در ﺟﻠﻮﻳﺶ ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﺮد دﻳﺪ‬
‫و ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ او ﻫﻢ ﺟﺎدوي ﻫﻴﻮﻻي ﺷـﻚ و دودﻟـﻲ را ﺷﻜﺴـﺘﻪ اﺳـﺖ‪.‬اﻣـﺎ ﻋـﺪه اي از ﭘﺮﻧـﺪﮔﺎن‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﻔﺎوت ﺻﺪاي ﺧﻮدﺷﺎن و ﺻﺪاي ﻫﻴﻮﻻ را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻨﺪ و ﭘﺮﻫـﺎي آﻧﻬـﺎ ﺳـﻨﮕﻴﻨﺘﺮ ﺷـﺪه و‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از دره اول ﻋﺒﻮر ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺪاﺧﻞ ﺗﺎرﻳﻜﻲ دوﻣﻴﻦ دره‪ ،‬دره روﻳﺎﻫﺎي دروﻏﻴﻦ ﭘﺮواز ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻮا ﻣﺮﻃـﻮب‪ ،‬ﺳـﻨﮕﻴﻦ‬
‫وﺧﻔﻪ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد و ﺧﻴﻠﻲ زود ﻣﺴﻴﺮﺷﺎن را ﮔﻢ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺻﺪاي ﻛﺮ و ﺧﻔﻪ ﻫﻴـﻮﻻ را ﺷـﻨﻴﺪﻧﺪ ﻛـﻪ از‬
‫داﺧﻞ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬او ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮا دﻧﺒﺎل ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﻚ راه ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ و آﺳﺎﻧﺘﺮ ﺑـﺮاي‬
‫رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺑﺎغ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﻢ داد‪ .‬ﻣﺮا ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﻚ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ ﻣﺨﺼـﻮص‬
‫ﻣﻲ دﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﻗﻮي و ﺷﺠﺎع ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﺮاه ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ و ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ روﻳﺎﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲ دﻫـﻢ ﻛـﻪ‬
‫ﺗﺮس و ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﺘﺎن را ﻓﺮاﻣﻮش ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮدو‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ﻓﺮﻳﺎد ﻛﺮد‪ :‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﺪا ﮔﻮش ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻓﺮو ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪ .‬آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻫﻴﻮﻻ‬
‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲ دﻫﺪ ﻧﻨﻮﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼـﻪ ﻛﺴـﻲ ﻫﺴـﺘﻴﺪ و زﻧـﺪﮔﻴﺘﺎن از‬
‫دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﻌﺪ از ﺳﻔﺮﺷﺎن ازﻣﻴﺎن دره ﺷﻚ و دودﻟﻲ اﺣﺴﺎس ﺗﺸﻨﮕﻲ و ﺿﻌﻒ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎي‬
‫ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻏﺮﻳﺒﻲ را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛـﻪ ﺑـﻮي ﺷـﻴﺮﻳﻦ و ﺧﻮﺷـﻤﺰه داﺷـﺘﻨﺪ و ﺑـﺮاي‬
‫ﭼﺸﻴﺪن ﺑﻨﻈﺮ ﺑﻲ ﺧﻄﺮ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﻮاﺻﻴﻞ ﺟﺮﻋﻪ اي از داروي ﻣﺨﺪر ﻧﻮﺷﻴﺪ‪ .‬ﻫﺸـﺪارﻫﺎي‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﺤﻮ ﺷﺪن از ﺧﺎﻃﺮش ﻛﺮد‪ .‬او ﺑﺮاي ﺑﻴﺪار ﻣﺎﻧﺪن ﺳﺨﺖ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬وﻟﻲ ﺟـﺎدوي‬
‫ﻫﻴﻮﻻ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي ﻳﻚ آﻫﻨﺮﺑﺎ ﺑﻮد و او ﺧﻴﻠﻲ ﺿﻌﻴﻒ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن دﻳﮕﺮ را ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺻﺪا ﻛﺮد وﻟﻲ دﻳﺪ‬
‫ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ آراﻣﻲ در ﺧﻮاب ﻓﺮو ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻮﻣﻴﺪي ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ دﻳﮕﺮان‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜـﻪ ﺧﻴﻠـﻲ‬
‫دﻳﺮ ﺷﻮد‪ ،‬ﺗﻼش ﻛﺮد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﺴﻴﻤﻲ از ﻫﻮاي ﺗﺎزه و ﺻﺎف در ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ دره وزﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ و ﺣﻮاﺻﻴﻞ‬
‫ﻳﻜﺒﺎر دﻳﮕﺮ اﺣﺴﺎس ﻗﺪرت ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻮك ﺑﻠﻨﺪش ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ را از دﺳﺘﺮس دﻳﮕﺮ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن دور ﻛـﺮد‪ .‬او‬
‫ﺑﻪ ﻫﻴﻮﻻ ﮔﻔﺖ‪ " :‬ﻣﺎ روﻳﺎﻫﺎي دروﻏﻴﻦ ﺗﻮ را ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ در دره ﺗﻮ ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻋﺎﺷـﻖ زﻣـﻴﻦ‬
‫ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدﻣﺎن و ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻋﺸـﻖ ﻣـﻲ ورزﻳـﻢ و اﻋﺘﻤـﺎد دارﻳـﻢ و‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬او ﺟﺎدوي ﻫﻴﻮﻻ را ﺷﻜﺴﺖ و ﺑﻪ ﺧﺎرج از دره ﭘﺮواز‬
‫ﻛﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻌﺪادي از ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻛﻪ ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي از دارو ﻛﻪ ﻃﻌﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ داﺷﺖ ﻧﻮﺷـﻴﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ‪،‬‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و در دره روﻳﺎﻫﺎي دروﻏﻴﻦ ﺧﻮاﺑﺸﺎن ﺑﺮد و ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺪاﺧﻞ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺳﻮﻣﻴﻦ دره‪ ،‬دره ﺣﺴﺎدت ﭘﺮواز ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬـﺎ ﻓـﻮرا ﺗﻮاﻧﺴـﺘﻨﺪ ﺟـﺎدوي‬
‫ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﻫﻴﻮﻻي اﻳﻦ دره را اﺣﺴﺎس ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭘﺮﻧﺪه آرزو ﻛﺮد ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﭘﺮﻧﺪه اي دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬ﻣـﺮغ‬
‫ﻣﮕﺲ ﺧﻮار ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻘﺎب ﻗﻮي ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻘﺎب ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺟﻐﺪ ﺑﺎﻫﻮش ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺟﻐﺪ ﻣـﻲ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﺎووس زﻳﺒﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻃﺎووس ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﻠﺒﻞ آواز ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﺒﻞ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺜـﻞ‬
‫ﻗﺮﻗﻲ )ﻃﺮﻻن( ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻗﺮﻗﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ از ﻫﻤﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﺠﻮم آورده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮدﻧﺪ ﭘﺮﻫﺎﻳﺸﺎن در ﺗﻮر ﺗﻠـﻪ ﻫـﺎي‬
‫ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ ﻫﻴﻮﻻ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺗﻠﻪ ﻫﺎي ﺷﻜﺎرﭼﻴﺎن ﻛﻪ در زﻣﻴﻦ از آن ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫از داﺧﻞ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺻﺪاي ﺟﻴﻎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻴﻮﻻ آﻧﻬﺎ را ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻔـﺖ‪" :‬ﺷـﻤﺎ ﺑـﺮاي ﺷﻜﺴـﺘﻦ‬
‫ﺟﺎدوي ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ درﻣﺎﻧﺪه و ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺿﻌﻴﻒ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاﻫﻴـﺪ ﺗﻮاﻧﺴـﺖ ﺧـﻮد را از ﺗﻠـﻪ ﻫـﺎي‬
‫ﺣﺴﺎدت آزاد ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه آﻫﻦ ﻗﻮي ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪه ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت از ﺗﻠﻪ ﻫﺎ ﺗﻘﻼ ﻣﻲ‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺎﻫﺎﻳﺸﺎن زﺧﻤﻲ و ﻣﻨﻘﺎر آﻧﻬﺎ از ﻧﻮك زدن ﺑﻪ ﺗﻠﻪ ﻫﺎ دردﻧﺎك ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻋﻘـﺎب وﺣﺸـﺖ‬
‫زده ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زد‪ :‬اي ﻛﺎش ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺷﺒﻴﻪ ﺷﺎﻫﺮخ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﻗﻮﻳﺘﺮ‪ ،‬ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ و ﺷـﺠﺎﻋﺘﺮ‬
‫ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮدم را از اﻳﻦ ﺗﻠﻪ ﻫﺎ رﻫﺎ ﻛﻨﻢ‪ .‬در آن ﻫﻨﮕﺎم از دور‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ دور‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﺻﺪاي ﺿـﻌﻴﻒ‬
‫ﻫﺪﻫﺪ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ‪ :‬ﭘﺮ درون ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺘﺎن را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎورﻳﺪ‪ ،‬ﭘﺮ ﻃﻼﻳﻲ را ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎر ﻋﻨﻜﺒـﻮت ﻇﺮﻳـﻒ‪،‬‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﻟﻬﺎي ﭘﺮواﻧﻪ ﻧﺮم‪ ،‬و ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺳﺘﺎره درﺧﺸﺎن اﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎورﻳﺪ ﻛـﻪ ﺷـﻤﺎ را ﺑـﻪ ﻫـﻢ و ﺑـﻪ‬
‫ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻛﻪ ﺣﻴﺎت ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮدات اﺳﺖ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ آرزو را ﻛـﻪ ﻛـﺲ دﻳﮕـﺮي ﺑﺎﺷـﻴﺪ‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﺎن ﺻﺎدق ﺑﺎﺷﻴﺪ ‪ .‬از اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻠﻪ ﻫﺎي ﺣﺴﺎدت ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺻـﺪاي‬
‫ﻫﺪﻫﺪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮد آورد‪ ،‬در وﺣﺸﺖ زﻳﺎدﺷﺎن‪ ،‬در ﺗﺮﺳﺸﺎن‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻫﻤـﻪ ﭼﻴـﺰ را دوﺑـﺎره ﻓﺮاﻣـﻮش‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ آﻧﻬﺎ ﭘـﺮ ﻃﻼﻳـﻲ درون ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺸـﺎن را ﺑﺨـﺎﻃﺮ آوردﻧـﺪ‪ ،‬ﺿـﻌﻴﻒ ﺗـﺮﻳﻦ و‬
‫ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻣﺮغ ﻣﮕﺲ ﺧﻮار و ﭼﻜﺎوك آواز ﺧﻮان‪ ،‬راﻫﻲ ﺑﺮاي ﺑﺮﻳﺪن ﺑﻨـﺪﻫﺎي ﺗﻠـﻪ ﻫـﺎ ﭘﻴـﺪا‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ و ﺳﻮراخ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮﺟﻮد آوردﻧﺪ ﺑﻄﻮرﻳﻜﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴـﺘﻨﺪ ﺑـﺎ ﻓﺸـﺎر از ﻣﻴـﺎن آن‬
‫ﺑﮕﺬرﻧﺪ و آزاد ﭘﺮواز ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻌﺪادي از ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺸﺎن ﻓﺮاﺗﺮ از ﺗﺮﻣﻴﻢ ﺷﺪن آﺳﻴﺐ دﻳـﺪه و‬
‫ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭘﺮواز ﻧﺒﻮدﻧﺪ دردره ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮان ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﻧﺪ آﻧﻬﺎ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ ،‬ﺑـﺮاي‬
‫دوﺳﺘﺎﻧﺸﺎن ﻛﻪ در ﺗﻠﻪ ﻫﺎي ﺣﺴﺎدت ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﺎﺛﺮ ﮔﺮﻳﺴﺘﻨﺪ و آرزو ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﺎش ﻣﻲ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ آﻧﻬﺎ را ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ آزاد ﺷـﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ ﺑـﺪاﺧﻞ ﺗـﺎرﻳﻜﻲ ﭼﻬـﺎرﻣﻴﻦ دره‪ ،‬دره ﻧﻔـﺮت ﭘـﺮواز ﻛﺮدﻧـﺪ‪ .‬از دور‬
‫آﺗﺸﻔﺸﺎﻧﻲ را دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ از ﻣﺨﺮوط آن آﺗﺶ ﺑﺸﺪت ﺑﻴﺮون ﻣﻲ زد‪ .‬ﺑـﺎدي ﺷـﺒﻴﻪ ﮔﺮدﺑـﺎد ﺑﻄﺮﻓﺸـﺎن‬
‫ﺧﺮوﺷﻴﺪ‪ .‬رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻌﻠﻪ ور از ﻣﻮاد ﻣﺬاب آﺗﺸﻔﺸﺎﻧﻲ ﺑﻪ دو ﻃﺮف ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺟﺎري ﺷﺪﻧﺪ و ﻫـﺮ‬
‫ﭼﻪ در ﻣﺴﻴﺮﺷﺎن ﺑﻮد ﺳﻮزاﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﻮي ﺑﺪ زﻧﻨﺪه ﻧﻔﺲ ﻫﻴﻮﻻ را ﻛﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺸﻨﺶ‬
‫درﻣﻴﺎن دره ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺲ ﻛﺮده و از ﺗﺮس ﻟﺮزﻳﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻴﻮﻻ ﻏﺮﻳﺪ‪ :‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻳﻴﻜﻪ ﻧﻔﺮت ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻣﻴﻜﻨـﺪ ﻫـﻴﭻ‬
‫ﭼﻴﺰي زﻧﺪه ﻧﻤﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬راه ﺷﻤﺎ از ﻣﻴﺎن دره ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﺬرد و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﭘﺮواز ﻣـﻲ ﻛﻨﻴـﺪ ﺳـﻮﺧﺘﻪ و‬
‫ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺒﻚ رﻫﺒﺮي ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺪﻫﺪ و راﻫـﻲ ﻛـﻪ ﺗﻮﺳـﻂ او ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﺷـﺪه ﺑـﻮد‬
‫اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬زﺑﺎﻧﻪ آﺗﺶ ﻫﻴﻮﻻي ﻧﻔﺮت ﻫﻮا را ﺳﻮزاﻧﺪ و آﻧﻬﺎ ﻣﺮﻳﺾ ﻛﺮده و از ﺣﺎل ﺑﺮد ﺑﻄﻮرﻳﻜـﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﻮه ﻫﺎي آﺗﺸﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ و ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮﻫـﺎﻳﻲ از ﺟﺮﻗـﻪ ﻫـﺎي ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘـﻪ ﺑﺴـﺮﻋﺖ‬
‫ﺑﻄﺮف آﻧﻬﺎ ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﻛﺒﻚ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺟﺮﻗﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ روي ﭘﺮﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲ اﻓﺘﺎد و از درد ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣـﻲ‬
‫زد ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ در ﻣﻴﺎن آﺗﺶ ﺳﻮزان ﭘﺮواز ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ در ﺟﻨﮕﻬﺎي زﻣﻴﻦ ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎد رﻧﺞ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎدوي ﺗﻨﻔﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﺸﺪ و ﺷﺠﺎﻋﺖ او ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن اﻟﻬﺎم ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﻫﺪﻫﺪ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ :‬آﻳﺎ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه‬
‫ﻫﺴﺘﻴﺪ؟ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺼﺪا ﻓﺮﻳﺎد زدﻧﺪ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺮﻫﺎي ﻣﺎ ﺳﻮﺧﺘﻪ و ﺳﻴﺎه ﺷﺪه اﻧﺪ‪ .‬ﻫﺪﻫﺪ آﻧﻬـﺎ‬
‫را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﮔﺮ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪه اﻳﺪ‪ ،‬ﺟﺎدوي ﻫﻴﻮﻻي ﻧﻔﺮت را ﺷﻜﺴـﺘﻪ اﻳـﺪ‪ .‬ﺷـﻤﺎ‬
‫ﺑﺮاي ﮔﺬر ﻛﺮدن از اﻳﻦ دره ﺑﻄﻮر ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰي ﺷﺠﺎع و ﻗﻮي ﻫﺴـﺘﻴﺪ و ﻧﻌﻤﺘﻬـﺎي ﺑﺴـﻴﺎري در ﺳـﺮ‬
‫راﻫﺘﺎن ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ"‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻌﺪادي از ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن در ﻛﻒ دره ﻣﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬و ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﭘﺮﻧـﺪﮔﺎن‬
‫ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪه آﻧﻬﺎ را دﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻏﺼﻪ ﺑﺮاي دوﺳﺘﺎﻧﺸﺎن ﻛﻪ در ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي ﻧﻔﺮت ﻣﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ ﮔﺮﻳﺴـﺘﻨﺪ و‬
‫آرزو ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اي ﻛﺎش ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺪﻫﺪ را ﺑـﺪاﺧﻞ ﺗـﺎرﻳﻜﻲ ﭘﻨﺠﻤـﻴﻦ دره‪ ،‬دره ﻗـﺪرت‬
‫ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺪﻫﺪ در ﺣﺎل ﭘﺮواز ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﭼﻴﺮه ﺷـﺪن ﺑـﺮ ﺟـﺎدوي اﻳـﻦ ﻫﻴـﻮﻻ آﻧﻬـﺎ‬
‫ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻗﻮﻳﺘﺮ از ﻓﻮﻻد و ﻟﻄﻴﻒ ﺗﺮ از اﻓﺴﻮﻧﮕﺮي ﭘﺮﻧﺪه آﺑﻲ رﻧﮓ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﭼﺸﻢ اﻧـﺪازي ﺑـﻪ‬
‫ﺳﺮدي و ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮدن ﻳﻚ ﺳﻴﺎره ﻣﺮده ‪ ،‬ﺧﺸﻜﻴﺪه در ﻏﺒﺎر ﭘﻮدر ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻔﻴﺪي دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي‬
‫از زﻧﺪﮔﻲ در آن دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻮا آﻧﻘﺪر ﺧﺸﻚ و ﺳﺒﻚ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑـﻪ ﺷـﺪت ﻧﻔـﺲ ﻧﻔـﺲ‬
‫ﻣﻲ زدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺮس‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ دﺳﺖ آﻫﻨﻲ ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ ﮔﻠﻮﻳﺸﺎن را ﻣﻲ ﻓﺸﺮد‪ .‬ﻏـﺮش ﻫﻴـﻮﻻ ﺷـﺒﻴﻪ ﺳـﻘﻮط‬
‫ﺑﻬﻤﻦ ﺑﻮد و آﻧﻬﺎ ﻓﺮﻳﺎد او را از ﺑﺎﻻي ﻛﻮه ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪ " :‬ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻛﻨﺘـﺮل ﻣﻴﻜـﻨﻢ‪ .‬ﻣـﻦ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ را درﺑﺎره ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻲ داﻧﻢ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺷﻤﺎ در دره ﻣـﻦ ﺑﻤﺎﻧﻴـﺪ‪ ،‬ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎ‬
‫ﻫﻤﻪ ﻗﺪرت‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻛﻨﺘﺮل و ﻫﻤﻪ داﻧﺸﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺎز دارﻳﺪ ﺧﻮاﻫﻢ داد‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ دﻳﮕﺮان ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ از‬
‫ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد و دﻳﮕﺮ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺿﻌﻴﻒ و درﻣﺎﻧﺪه و ﻧـﺎدان ﻧﺨﻮاﻫﻴـﺪ ﺑـﻮد و ﻧﻴـﺎز ﺑـﻪ رﻧـﺞ ﺑـﺮدن‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ داﺷﺖ‪" .‬‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻣﺮدد ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ در اﺛﺮ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ و ﺳﻴﺎه ﻫﻴﻮﻻي ﻗﺪرت اﺣﺴﺎس ﻓﻠﺞ ﺷﺪن ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻃﺎووس ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﺒﻮد و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد دﻣﺶ را ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎورد اﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻨﻜﺎر را اﻧﺠـﺎم‬
‫دﻫﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻗﻠﺒﺶ ﺳﻨﮕﻴﻨﺘﺮ و ﺳﺮدﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺪﻫﺪ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ دﻳﻮاﻧﻪ وار ﺑﻪ ﻋﻘﺐ و ﺟﻠﻮ در ﺟﻠﻮي او ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎد زد‪ " :‬ﺑﻴﺪار ﺷﻮ" و ﺳﻌﻲ‬
‫ﻛﺮد آن ﺟﺎدو را ﺑﺸﻜﻨﺪ‪ " .‬ﺑﻴﺪارﺷﻮ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺷﻮد و ﺗﻮ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻗﻠﺒـﺖ را از دﺳـﺖ‬
‫ﺑﺪﻫﻲ‪ .‬ﻫﻴﻮﻻي ﻗﺪرت ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻴﻮﻻي روﻳﺎﻫﺎي ﻛﺎذب ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎﻫﻮش اﺳﺖ‪ .‬او ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻣﺎﻧـﺪن در‬
‫اﻳﻦ دره ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺴﺘﺠﻮﻳﺘﺎن را ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ دﻧﻴﺎي ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﺪ‪" .‬‬
‫ﻃﺎووس ﺻﺪاي او را از راه ﺧﻴﻠﻲ دور درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﻜﻪ از ﻋﻤﻖ درﻳﺎ ﻣﻲ آﻣﺪ ﺷـﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻟﻬـﺎﻳﺶ را ﺑـﺎ‬
‫ﺷﺪﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ زد و ﺑﻪ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﺎدوي ﻫﻴﻮﻻي ﻗـﺪرت را در‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺸﻜﻨﺪ و ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ .‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻫـﺰاران ﮔﻨﺠﺸـﻚ ﻛﻮﭼﻮﻟـﻮ‪ ،‬ﭘﺮﻧـﺪﮔﺎن ﻛﻮﭼـﻚ‬
‫ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺪاي ﮔﺮﻳﻪ او را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ و ﺑﻴﻦ او و ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي ﻓﻠـﺞ‬
‫ﻛﻨﻨﺪه ﻫﻴﻮﻻي ﻗﺪرت ﭘﺮواز ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻮاﺳﻄﻪ ﺗﻼﺷﻬﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺨﺖ آﻧﻬﺎ ﺑـﺮاي ﻧﺠـﺎت او‪ ،‬ﻃـﺎووس از‬
‫ﺟﺎدوي وﺣﺸﺘﻨﺎك رﻫﺎ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ درﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﻫﻴﻮﻻ اﻳﺴـﺘﺎدﮔﻲ‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻧﺪ و ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون از دره ﭘﺮواز ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ رﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺷﺸﻤﻴﻦ دره‪ ،‬دره ﺑﻴﺮﺣﻤـﻲ ﻧﺰدﻳـﻚ ﺷـﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﺸﺪار داد‪ :‬ﺟﺎدوي ﻫﻴﻮﻻﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ دره ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻗﻮي و روﺑﺮوﻳـﻲ‬
‫ﺑﺎ آن ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺠﺒﻮرﻳﺪ ﺷﺠﺎﻋﺖ روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ ﺑﻴﺮﺣﻤﻲ ﺧﻮدﺗﺎن را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻫﻴﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‪ :‬ﻣﺸﻜﻞ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺠﺎع ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺪاﺧﻞ دره ﺑﻴﺮﺣﻤﻲ ﭘﺮواز ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﻮاﺟﻲ ﭘﻲ در ﭘﻲ از ﺟـﺎﻧﻮران ﺑﺎﻟـﺪار ﺑﻴـﺮون از‬
‫ﻏﺎرﻫﺎي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺑﺮاي ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺟﻴﻎ ﻣﻲ زدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻧﻴﻤﻲ ﭘﺮﻧﺪه و ﻧﻴﻤﻲ اﻫﺮﻳﻤﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﻳﻚ از‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﭼﻨﮕﺎﻟﻬﺎي ﺑﻴﺮﺣﻤﻲ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻮزن ﻧﻴﺶ ﻣـﻲ زدﻧـﺪ‪ .‬ﺳـﻢ آﻧﻬـﺎ ﭘﺮﻧـﺪﮔﺎن را ﻃـﻮري‬
‫ﻣﺴﻤﻮم ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از آﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮده ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﺟـﺎﻧﻮران ﺑﺎﻟـﺪار‬
‫ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و از ﺗﺮس ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪﻧﺪ و ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ آﻧﻬـﺎ ﺑﺠﻨﮕﻨـﺪ‪ .‬ﺻـﺪاﻳﻲ در ﻗﻠﺒﺸـﺎن‬
‫ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ " :‬ﺑﻲ رﺣﻢ ﺑﻮدن ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﻴﺮﺣﻢ ﺑـﻮدن ﺑـﺎﻣﺰه اﺳـﺖ‪ .‬ﺑـﻲ رﺣـﻢ ﺑـﻮدن‬
‫ﺷﺠﺎﻋﺖ اﺳﺖ‪ ".‬ﺷﺎﻫﻴﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ در ﻧﺒﺮدي ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻧﺠﻨﮕﻴﺪه و ﺑﺮاي روﺑﺮو ﺷـﺪن ﺑـﺎ اﻳـﻦ‬
‫ﺟﺎﻧﻮران ﺑﻲ رﺣﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﻄﺮه ﻧﺎﭼﻴﺰ از ﺟﺮات و ﻣﻘﺎوﻣﺘﺶ ﻧﻴﺎز ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀـﻲ از‬
‫اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮران روح ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪﻛﻪ او در ﻧﺒﺮد ﻛﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﺎ ﺑﻴﺮﺣﻤﻲ ﺧـﻮد ﺑﻄﻮرﻳﻜـﻪ ﻗـﺒﻼ ﻫﺮﮔـﺰ‬
‫روﺑﺮو ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ‪ .‬اﺷﻜﻬﺎي ﮔﺮم از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺟﺎري ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ از آﻧﺠﺎﻳﻴﻜﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺠﺎع ﺑﻮد ﺑـﻪ‬
‫ﻫﻴﻮﻻي دره ﺑﺎﻧﮓ زد ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﺶ ازاﻳﻦ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺟﻨﮕﻴﺪ‪ .‬ﺟﺎﻧﻮراﻧﺖ را از ﻛﺸﺘﻦ ﻣﻨﺼﺮف ﻛﻦ ‪ .‬آﻧﻬـﺎ را از‬
‫ﺟﺎدوﻳﺖ رﻫﺎ ﻛﺮده و ﺑﻪ ﻣﻦ اﺟﺎزه ﺑﺪه ﺑﺎ دﺷﻤﻨﺎن ﺳﺎﺑﻘﻢ دوﺳﺖ ﺑﺎﺷـﻢ‪ .‬ﻛﺸـﺘﻦ ﺗﻨﻬـﺎ ﻣـﺮگ ﺑﻴﺸـﺘﺮ‬
‫ﻣﻲ آورد‪.‬‬
‫از درون ﻛﻮﻫﻬﺎ ﻫﻴﻮﻻ ﺑﻪ او ﺟﻮاب داد‪ :‬اي ﺷﺎﻫﻴﻦ آﻳﺎ ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻳﻚ ﭘﺮﻧﺪه ﻣﻲ ﺗﻮاﻧـﺪ ﺟـﺎدوي ده‬
‫ﻫﺰار ﺳﺎﻟﻪ را ﺑﺸﻜﻨﺪ؟ ﭘﺲ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ ﺗﻮ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد؟ آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮران اﻫﺮﻳﻤﻨﻲ‬
‫ﺟﻨﮕﻴﺪن را ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺗﻮ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ دوﺳﺖ ﺑﻮدن دﻋﻮت ﻣـﻲ ﻛﻨـﻲ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻗـﻒ ﺧﻮاﻫﻨـﺪ ﻛـﺮد؟ ﺗـﻮ‬
‫ﻣﻤﻜﻨﺴﺖ ﺷﺠﺎع ﺑﺎﺷﻲ اﻣﺎ اﺑﻠﻬﻲ‪ .‬اﻣﺎ ﺷﺎﻫﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ :‬ﻣﻦ ﻣﺒﺎرزي از ﺟﺎﻧﺐ زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻴـﺮوي‬
‫ﻧﺎم ﻣﻘﺪس ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ و ﻧﺎﻣﻬﺎي ﻫﻤﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن زﻣﻴﻦ را ﻓﺮا ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻢ ﺗﺎ ﺑﻬﻤﺮاه ﻣﻦ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮگ اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺟﺎدوي ﺗﻮ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻣـﻲ ﺷـﻮد‪ .‬ﺳـﭙﺲ ﻫﻤـﻪ ﭘﺮﻧـﺪﮔﺎن ﻓﺮﻳـﺎدي ﻋﻈـﻴﻢ‬
‫ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﻮﻫﻲ را ﻛﻪ در آن ﻫﻴﻮﻻي ﺑﻴﺮﺣﻤﻲ ﻣﻲ زﻳﺴﺖ ﺧﺮد ﻛﺮد‪ ،‬و ﺟﺎدوي وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻲ رﺣﻤـﻲ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬درﻧﺒﺮد ﺑﺎ ﺟﺎﻧﻮران ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻫﺰاران ﭘﺮﻧﺪه ﺗﻠﻒ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻻﺷـﻪ ﻫـﺎي‬
‫آﻧﻬﺎ در دره ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬از ﮔﺬرﮔﺎه ﺑﺎﻻي دره‪ ،‬ﻗﺮﻗﺎول ﺑـﻪ ﻋﻘـﺐ ﻧﮕـﺎه ﻛـﺮد و ﺑـﺎﺣﺰن و اﻧـﺪوه‬
‫ﮔﺮﻳﺴﺖ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﻚ ﻗﻠﺐ ﻃﻼﻳﻲ ﻓﺮوزان در آﺳﻤﺎن دﻳﺪ و ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻧﻴﺮوي ﻋﺸﻖ او ﺑﺮاي دوﺳـﺘﺎﻧﻲ ﻛـﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ را در ﻧﺒﺮد از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ ،‬روزي آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﻣﻌﺪود ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در اوج ﻗﺪرت ﺑﻪ درون ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ و آﺧﺮﻳﻦ دره‪،‬‬
‫دره ﻳﺎس و ﻧﺎاﻣﻴﺪي ﭘﺮواز ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺪﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬در ﺟﺎدوي ﺻﺪاي ﻫﻴﻮﻻ ﻛﻪ در ﻗﻠﺐ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ‬
‫ﻛﻨﺪ ﻧﻴﻔﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ اﮔﺮ در ﺟﺎدوي اﻳﻦ ﻫﻴﻮﻻ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﻮﻳﺪ ﺧﻮدﺗﺎن را ﻓﺮاﻣـﻮش ﻛـﺮده و از ﺗـﺮس‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻣﺮد‪ .‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺻﺪاي ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻮش ﻛﻨﻴﺪ و ﻣﺮاﻗـﺐ ﻳـﺎﻗﻮت روي ﺳـﻴﻨﻪ ﻣـﻦ ﺑﺎﺷـﻴﺪ‪ .‬ﺑﻴﺎﻳﻴـﺪ‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن دﻻور؛ اﻳﻦ آﺧﺮﻳﻦ و ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن اﻳﻦ ﻫﻴﻮﻻ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮﻳﻦ زﺧﻢ را دارد‬
‫و از ﺑﻘﻴﻪ ﻫﻴﻮﻻﻫﺎ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﺘﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺑﺎل ﻳﻚ ﻛﻼغ زاﻏﻲ ﺑـﻮد‪ .‬ﻧﻔـﺲ ﻫﻴـﻮﻻ آﻧﻬـﺎ را‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻓﻌﻲ ﻓﺸﺮده و آﻧﻘﺪر ﺑﻲ ﺣﺲ‪ ،‬ﺳﺮد‪،‬ﺿﻌﻴﻒ و ﺧﺴﺘﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ آرزو داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻤﻴﺮﻧـﺪ‪ .‬ﺟﻐـﺪ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻧﻴﺮوي ﻫﻴﻮﻻ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎزوﻫﺎي اﺧﺘﺎﭘﻮﺳﻲ ﺑﻪ او ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮده و او را ﻋﻤﻴﻘﺘﺮ و ﻋﻤﻴﻘﺘﺮ ﺑﻪ داﺧـﻞ‬
‫ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺳﻴﺎﻫﭽﺎﻟﻲ ﺳﺮدﺗﺮ از ﺳﺮدﺗﺮﻳﻦ آﺑﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮده ﺑـﻮد‪،‬ﻣﻲ ﻛﺸـﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻗﻮﻳﺘﺮ ﺑﻮد ﭼﻮن ﺟﺎدوي ﺷﺶ ﻫﻴﻮﻻي دﻳﮕﺮ را ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬او ﮔﻔﺘـﻪ ﻫـﺎي ﻫﺪﻫـﺪ را ﻓﺮاﻣـﻮش‬
‫ﻧﻜﺮده و ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪﻗﺖ ﺑﻪ ﺻﺪاي ﺷﺮ در ﻗﻠﺒﺶ ﮔﻮش ﻛﺮد‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺷﻨﻴﺪ ﻛـﻪ ﻫﻴـﻮﻻ ﺑـﺎ ﺻـﺪاي ﺧـﻮد او‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮده و ﭘﻲ در ﭘﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺗﻮ در ﺗﻼﺷﺖ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮرده اي‪ ،‬ﺳﻔﺮت ﺑﻲ ﻓﺎﻳﺪه اﺳـﺖ‪ .‬ﻫـﻴﭻ‬
‫دﻟﻴﻞ ﻣﻬﻤﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ اﻳﻦ دره را ﺗﺮك ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﻛـﺮد ﭼـﻮن ﺟـﺎﻳﻲ در ﻣـﺎوراي آن وﺟـﻮد‬
‫ﻧﺪارد‪ .‬ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ آن ﺑﺎغ ﻧﺨﻮاﻫﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎﻏﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﮔﻨﺠﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﻫﺴﺘﻲ ﺑـﺰرگ ﻓـﺮاي‬
‫ﻣﺮز زﻣﺎن وﺟﻮدﻧﺪارد‪ .‬ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﺑﻪ زﻣﻴﻦ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ درداﺧﻞ ﺗـﺎرﻳﻜﻲ‬
‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻫﻴﻮﻻ ﺟﻐﺪ را ﻣﺮﻳﺾ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ درﺳﺖ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻛﻪ ﺟﻐـﺪ ﺧـﻮدش را ﺑـﺮ‬
‫روي ﻟﺒﻪ ﻟﻐﺰش ﺑﺪاﺧﻞ ﺗﺎرﻳﻜﻲ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ ،‬ﺻﺪاي اوج ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻠﺒﻞ را واﺿﺢ و ﺣﻘﻴﻘـﻲ ﺷـﻨﻴﺪ ﻛـﻪ در‬
‫ﺑﻴﺮون ﻃﻨﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬ﻣﻦ از ﻟﺬت و ﻧﻮر و رﻧﮓ و زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻢ‪ .‬از ﺑﺮﻛـﺖ دﻧﺒـﺎل ﻛـﺮدن راه دل از‬
‫ﻣﻴﺎن ﻫﻔﺖ دره ﻣﻲ ﺳﺮاﻳﻢ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷـﻤﺎ ﻛﻤـﻚ ﻛـﻨﻢ ﺟـﺎدوي ﻫﻴـﻮﻻي ﻧﻮﻣﻴـﺪي را ﺑﺸـﻜﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻢ ﺗﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﻮدﺗﺎن اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﺑﺨﺎﻃﺮ آوردن‪ ،‬ﺑﻴﺎد آورﻳﺪ‪،‬‬
‫وﺟﺪ و ﺳﺮور را ﺑﻴﺎد آورﻳﺪ‪.‬‬
‫و ﻫﺪﻫﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﻤﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻓﺮﻳﺎد زد‪ :‬ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ! زﻣﻴﻦ را ﻛﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ او اﻳﻦ راه ﻃـﻮﻻﻧﻲ را ﺳـﻔﺮ ﻛـﺮده‬
‫اﻳﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ آورﻳﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺘﺎن را ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ رﺷﺘﻪ اي ﻧﻮر ﺳﻔﻴﺪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ دﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﻣﺜـﻞ ﻟﻴـﺰر از‬
‫ﺑﺎغ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﺑﺪاﺧﻞ دره ﻣﻲ ﺗﺎﺑﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻮر ﺗﺎرﻳﻜﻲ را ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﺑﺎرﻳﻜﻪ ﻧﻮر درﺧﺸـﺎن را‬
‫دﻧﺒﺎل ﻛﻨﻴﺪ ﺟﺎدوي ﻫﻴﻮﻻ را ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﻜﺴﺖ ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻳﺎﻗﻮت ﺳﺮخ روي ﺳـﻴﻨﻪ اش‬
‫در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪ .‬و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﺮ ﻧﻮﻣﻴﺪي ﻏﻠﺒﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬زﻣﻴﻦ و ﻋﺸﻘﺸﺎن ﺑﻪ‬
‫او را ﺑﺨﺎﻃﺮ آوردﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن را ﺑﺴﺘﻨﺪ و ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮر ﺳﻔﻴﺪ درﺧﺸﺎن را دﻳﺪﻧﺪ و ﺑﻪ رﻫﺒـﺮي ﺟﻐـﺪ در‬
‫اﻣﺘﺪاد آن ﭘﺮواز ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﺣﺎل ﭘﺮواز آوازي ﺑﺮاي ﻫﻴﻮﻻي ﻧﻮﻣﻴﺪي ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺻﺪاي راﺳﺘﻴﻦ ﺧﻮدش را ﭘﻴـﺪا ﻛـﺮد و‬
‫ﻳﻚ آواز اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﭼﻨﺎن آواز ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ و زﻳﺒﺎﻳﻲ را ﺳﺮ دادﻧﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻫﻴﻮﻻ در ﺟﺎدوي آﻧﻬﺎ اﻓﺘﺎد‪ .‬آﻧﻬﺎ از ﻋﺸﻘﺸﺎن ﺑﺮاي زﻣﻴﻦ و زﻳﺒـﺎﻳﻲ و ﺷـﮕﻔﺘﻲ زﻧـﺪﮔﻲ آواز ﺧﻮاﻧﺪﻧـﺪ‪،‬از‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻴﺸﺎن ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ در ﻣﻴﺎن آﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ ﭘﺮواز ﻛﻨﻨـﺪ ﺳـﺮودﻧﺪ‪ .‬از اﻳﻤﺎﻧﺸـﺎن ﺑـﻪ‬
‫ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻛﻪ ﺣﻴﺎت ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮدات ﺑﻮد ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و درﺑﺎره آن ﺑﺎغ در اﻋﻤﺎق درﻳﺎ ﺑﺎ ﻫﻴـﻮﻻ ﮔﻔﺘﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ آواز ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺮﺳﺸﺎن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ و ﻫﻴﻮﻻ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻠﻤﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ ﻛﺮد ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫آواز ﺧﻮاﻧﺪن ﻛﺮد و زﺧﻢ وﺣﺸﺘﻨﺎك در ﻗﻠﺒﺶ اﻟﺘﻴﺎم ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ آﻫﺴﺘﻪ آﻫﺴﺘﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ‬
‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه و ﻧﻮر ﻗﻮﻳﺘﺮ و ﻗﻮﻳﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬ﺗﺎ وﻗﺘﻴﻜﻪ ﺑﻪ درﺧﺸﻨﺪﮔﻲ ﺧﻮرﺷﻴﺪ در ﻧﻴﻢ روز ﺷﺪ‪ .‬و ﭼـﻮن‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻫﻴﻮﻻ را ﺷﻔﺎ داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻜﺪاﻣﺸﺎن ﭘﺸﺖ دره ﻧﻮﻣﻴﺪي ﻧﻤﺎﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻔﺎي ﻫﻴﻮﻻي ﻧﻮﻣﻴﺪي ﻧﻴﺮو و ﺟﺮات ﺗﺎزه اي ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﺤﺎل‪ ،‬ﻫﻨﻮز در ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮدﻧـﺪ‬
‫ﻛﻪ آﻳﺎ ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺑﺎغ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ در اﻧﺘﻬـﺎي ﻣـﺮز زﻣـﺎن ﺑﺮﺳـﻨﺪ‪ .‬اﻣﻴـﺪوار ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ‬
‫ﺳﻔﺮﺷﺎن آﻧﻘﺪر ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻧﺸﻮدﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت زﻣﻴﻦ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ‪ ،‬در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻛـﻪ‬
‫ﺗﺎ آن زﻣﺎن راه ﻣﺨﺼﻮص ﺧﻮدﺷﺎن را ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺣﻤﺎﻳـﺖ و ﭘﺸـﺘﻴﺒﺎﻧﻲ و دﻟـﺪاري ﻧﺰدﻳـﻚ‬
‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﻣﺮز زﻣﺎن و ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎﻳﻲ ﺑﺰرگ و ﺑﻲ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ درﻳﺎﻫـﺎي‬
‫دﻳﮕﺮ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از آﻧﻬﺎ از ﺷﻴﺮﺟﻪ رﻓﺘﻦ ﺑﺪاﺧﻞ اﻳﻦ درﻳﺎ وﺣﺸﺘﺰده ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﻮن ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧـﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻨﺴﺖ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻴﺪار ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺎﻫﻲ ﺧﻮرك ﺑﻬﺸﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺮ و ﺑﺎل ﺳﺒﺰ _ آﺑﻲ ﺑـﺮاﻗﺶ‬
‫ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺪ ﭼﻄﻮر ﺑﺪاﺧﻞ ﻋﻤﻖ آب ﺷﻴﺮﺟﻪ ﺑﺮود و از آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑـﺪون‬
‫ﺗﺮس ﺗﻌﻘﻴﺒﺶ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﻳﺸﺎن را ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ اﻋﻤﺎق آن آﺑﻬـﺎي ﻧﻘـﺮه اي ﻛـﻪ روﻳﺎﻫـﺎي آﻧﻬـﺎ را ﺑـﻪ ﻳﺎدﺷـﺎن‬
‫ﻣﻲ آورد ﺷﻴﺮﺟﻪ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬آب ﺑﻪ آراﻣﻲ آﻧﻬﺎ را در آﻏﻮش ﻛﺸﻴﺪ و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ در ﻣﻴـﺎن اﻳـﻦ‬
‫درﻳﺎ ﻧﻴﻤﻲ ﭘﺮﻧﺪه و ﻧﻴﻤﻲ ﺷﻨﺎﮔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آب درﻳﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳـﺒﻜﻲ ﻫـﻮا و ﻧـﻪ ﺑـﻪ ﻏﻠﻈـﺖ آب‪ ،‬ﺑﻠﻜـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﺷﻔﺎﻓﻴﺖ ﺑﻠﻮر و ﺑﻪ زﻻﻟﻲ ﺷﺒﻨﻢ در ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ و ﻋﻤﻴـﻖ ﺗـﺮ ﻣـﻲ رﻓﺘﻨـﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺑﺮاي ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺳﺮﺷﺎن ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﺎﮔـﺎه‪ ،‬در ﻫﻤـﺎن دم ﻛـﻪ اﺣﺴـﺎس ﻛﺮدﻧـﺪ ﺑـﻪ اﻧﺘﻬـﺎي‬
‫ﺗﻮاﻧﺸﺎن رﺳﻴﺪﻧﺪ و دﻳﮕﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺮوي ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎغ را دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻣﺮدي ﺳﺒﺰ ﺳﻮ ﺳﻮ ﻣﻲ زد‬
‫و ﺑﺎ روﺷﻨﺎﻳﻲ ﺿﻌﻴﻒ ﻣﻲ ﺗﺎﺑﻴﺪ‪.‬‬
‫از ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰار ﭘﺮﻧﺪه اي ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ را آﻏﺎز ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻌﺪاد ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﺑﺎغ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺴـﻴﺎري از‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺸﺎن را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪو ﺑﺪن ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺗﻮﺳﻂ آﺗﺶ و ﺑﺮﻳﺪﮔﻲ ﻫﺎي ﺳﻔﺮ از ﻣﻴﺎن ﻫﻔـﺖ‬
‫دره زﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺸﻨﺎﺳـﻨﺪ و ﻓﻘـﻂ ﺑـﻪ اﻧـﺪازه اي ﺗـﻮان‬
‫داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي دﻳﺪن ﭘﻴﺮاﻣﻮﻧﺸﺎن در ﺑﺎغ ﺳﺮﻫﺎ را ﺑﺎﻻ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻠﺒﻞ اوﻟﻴﻦ ﭘﺮﻧﺪه اي ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﺪ ﺑـﺎغ‬
‫ﭘﺮ از زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﮔﻠﻬﺎ و درﺧﺘﺎن از ﺟﻤﻠﻪ رزﻫﺎي ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اش اﺳﺖ‪ ،‬رزﻫﺎﻳﻲ ﺷـﺎداب ﺗـﺮ‪ ،‬ﺗـﺎزه ﺗـﺮ و‬
‫ﺧﻮﺷﺒﻮ ﺗﺮ از ﻫﻤﻪ رزﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل دﻳﺪه و ﻳﺎ ﺗﺼﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬از ﺷـﮕﻔﺘﻲ ﺑـﺎ ﺻـﺪاي ﺑﻠﻨـﺪ ﺑﺴـﻮي‬
‫دﻳﮕﺮان ﻓﺮﻳﺎد زد‪.‬زﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﺰه ﮔﺮم ﻧﺮم و ﺑﺎ ﺗﻮت ﻓﺮﻧﮕﻲ ﻫﺎي وﺣﺸﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺷﺪه ﺑـﻮد‪ .‬آﺑﺸـﺎري از‬
‫ﮔﻠﻬﺎ از درﺧﺘﺎن آوﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد و ﺷﻜﻮﻓﻪ ﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﻫﻮا را ﺑﺎ راﻳﺤﻪ ﻫﺎي ﻣﻄﺒﻮع ﻣﻌﻄﺮ ﻛﺮده ﺑـﻮد‪ .‬آﺑﺸـﺎرﻫﺎ‬
‫ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ و در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻫﻤﻬﻤﻪ زﻧﺒﻮرﻫﺎي در ﺣﺎل ﺟﻤﻊ ﻛﺮدن ﻋﺴﻞ ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬در وﺳﻂ ﺑﺎغ‬
‫ﻳﻚ ﺗﭙﻪ ﺑﻮد و آﻧﻬﺎ ﻳﻚ رﺷﺘﻪ ﭘﻠﻜﺎن را دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﻨﺞ ﻣﻨﺘﻬـﻲ ﻣـﻲ ﺷـﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧـﻪ درﺧﺸـﺎن ﺑـﻮد‬
‫درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﻜﻪ دﻳﻮارﻫﺎ از ﺑﻠﻮر ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻮر زﻳﺎدي از درون آن ﻣﻲ ﺗﺎﺑﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن درﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﮔﻨﺞ ﺑﺎز ﺷﺪ و آﻧﻬﺎ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﺎ ﺷﻜﻮه را دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ دوش اﻧﺪازي ﺷﺒﻴﻪ رﻧﮕﻴﻦ‬
‫ﻛﻤﺎن ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﻪ در ﻫﻢ رﻳﺨﺘﮕﻲ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﺑﺎ دﻟﺴﻮزي و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ زﻳﺎدي ﮔﻔـﺖ‪ :‬آه‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن از ﻛﺠﺎ آﻣﺪه اﻳﺪ و اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟ اﺳﻤﻬﺎي ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟ اوه ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺑـﻪ دﻧﺒـﺎل ﺧﻮاﺳـﺘﻪ‬
‫اﺗﺎن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﺗﺎن را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و از ﻣﻴﺎن ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻫﻔﺖ دره ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻳﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ اﺗـﺎن ﻛﺠﺎﺳـﺖ؟‬
‫ﺑﺮاي ﭼﻪ اﻳﻨﺠﺎ آﻣﺪه اﻳﺪ؟ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻴﺪ و ﻣﻦ ﭼﻜﺎر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮاﻳﺘﺎن اﻧﺠﺎم دﻫﻢ؟‬
‫آﻧﮕﺎه ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺧﺴﺘﻪ دوﺑﺎره ﺳﺮ ﺣﺎل آﻣﺪه‪ ،‬ﺑﺎل و ﭘﺮ زدﻧﺪ و ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺪاﻳﺸﺎن ﺿﻌﻴﻒ وآﻣﻴﺨﺘﻪ‬
‫ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﻮد‪ :‬راﻫﻨﻤﺎي ﻣﺎ‪ ،‬ﻫﺪﻫﺪ ﻣﺎ را از ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ دور ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ دور ﺑـﻪ اﻳﻨﺠـﺎ راﻫﻨﻤـﺎﻳﻲ ﻛـﺮد‪ .‬ﺑـﺮاي‬
‫رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺎغ ﻋﻤﺮي از ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه‪ .‬ﻣﺎ آﻣﺪه اﻳﻢ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﻲ از زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻛﻪ ﺣﻴـﺎت‬
‫ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮدات اﺳﺖ ﺑﻴﺎورﻳﻢ‪ .‬زﻣﻴﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻤﮕﻴﻦ اﺳﺖ و ﻣﺎ را ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻛﻪ ﻃﻠﺐ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﮔـﺮ ﻣـﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻋﺒﻮر از اﻳﻦ دروازه ﻣﺠﺎز ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﭘﺲ ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪه اي ﺑﺮاي ﻣﺎ در اﻳﻦ ﺳﻔﺮ وﺟﻮد دارد؟ﻣﺎ ﻧﻤـﻲ ﺗـﻮاﻧﻴﻢ‬
‫ﺑﺪون ﺑﺮدن ﭘﻴﺎﻣﻲ از ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از آن ﻛﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن دروازه‪ ،‬ﻗﻠﺒﻬﺎي ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن را ﻣﺤﻚ زده و آﻧﻬﺎ را راﺳﺘﮕﻮ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻼﻳﻤﺖ آﻧﻬـﺎ را‬
‫ﺑﺪاﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﻨﺞ دﻋﻮت ﻛﺮد‪ .‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ از ﭘﻠﻜﺎن ﺑﺎﻻ ﻣـﻲ رﻓﺘﻨـﺪ‪ ،‬ﺷـﺮوع ﺑـﻪ ﻟﺮزﻳـﺪن‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ‪،‬ﭼﻮن درآﺳﺘﺎﻧﻪ ﻋﻈﻤﺖ و ﺷﺎن و اﻗﺘﺪاري ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺮح دﻫﺪ و ﻫـﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤـﻲ‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻃﺮف دﻳﮕﺮ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﮔﻠﻬﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮرﻳﻜﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧـﺪ ﺷـﻜﻮﻓﻪ‬
‫داده و ﻫﻮا را ﺑﺎ ﻋﻄﺮﻫﺎي ﺑﻬﺸﺘﻲ ﭘﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮ ﻣﺴﺖ از ﺷﺎدي و ﺷﮕﻔﺘﻲ ﻧﺎﮔﻬـﺎن ﭘﺮﺗـﻮي از ﻧـﻮر‬
‫درﺧﺸﺎن دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ از ﻣﻴﺎن دروازه ﺧﺎﻧﻪ ﮔﻨﺞ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺗﺎﺑﻴﺪ‪ .‬در آﻧﺠﺎ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻛـﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻨﺶ از اﻳﻨﻄﺮف ﺑﻪ آﻧﻄﺮف دﻧﻴﺎ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن آﻫﺴﺘﻪ از آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﻨﺞ‬
‫ﻋﺒﻮر ﻛﺮده و ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻗﺪم ﻧﻬﺎدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻲ ﭘﺮ از ﻫﺰاران آﻳﻴﻨﻪ ﺑﺎ ﺗـﺎﺑﺶ‬
‫و روﺷﻨﻲ ﺧﻴﺮه ﻛﻨﻨﺪه داﺧﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺪام ﻧﻮري آﻧﻘﺪر درﺧﺸﺎن ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ آﻧﻬـﺎ‬
‫در اﺑﺘﺪا ﻛﻮر ﺷﺪﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺘﺪرﻳﺞ‪ ،‬در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻧﻮر ﺧﻮ ﻣـﻲ ﮔﺮﻓـﺖ‪ ،‬دروﻧـﻲ‬
‫ﺗﺮﻳﻦ راز ﺧﻠﻘﺖ را دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ در آﻳﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻮر ﺑﺪاﺧﻞ ﻫﻤﻪ ﺷـﻜﻠﻬﺎي ﺣﻴـﺎت ﺟﺮﻳـﺎن‬
‫ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺧﻴﺮه ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و در ﺷﻜﻮه و ﺟﻼل ﻣﻨﻈﺮه ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣـﻲ داﻧﺴـﺘﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ در ﻗﻠﺐ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدش و دﻳﮕﺮان در ﻟﺤﻈـﻪ ﻳﻜـﻲ‬
‫ﺷﺪه اﻧﺪ و ﻫﻤﮕﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ و ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ذره اي ﻛﻮﭼﻚ و درﺧﺸﺎن از زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷـﻨﺪ‪ .‬در‬
‫آن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ راز ﭘﺸﺖ ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰار ﭘﺮده را ﺑﻪ روﺷﻨﻲ دﻳﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﺷﺎﻫﺪﻫﺰاران ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﻗﺼﺎن‪ ،‬ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﺎﺷﻜﻮه ﺗﺮ از دﻳﮕﺮي‪ ،‬ﻫﺰاران ﻣﺎه و ﺳﺘﺎره‪ ،‬ﻫﻤـﻪ ﺑـﻪ ﻳـﻚ‬
‫اﻧﺪازه ﭘﺮﺗﻼﻟﻮ و درﺧﺸﻨﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺪام ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻳﻚ دﻧﻴﺎ ﺑـﻮد و ﻫﻤـﻪ اﻳـﻦ دﻧﻴﺎﻫـﺎ درون‬
‫ﻗﻠﺐ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﺷﻜﻮﻓﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﺻﺪاي ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺰرگ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ‪ :‬در روزﻫﺎي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ‪ ،‬در روزﻫـﺎي ﺧﻴﻠـﻲ ﻧﺨﺴـﺘﻴﻦ‪ ،‬در‬
‫اوﻟﻴﻦ ﺷﺒﻬﺎ‪ ،‬ﺷﺒﻬﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ‪ ،‬در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳـﺎﻟﻬﺎ‪ ،‬در ﺳـﺎﻟﻬﺎي ﺧﻴﻠـﻲ ﻧﺨﺴـﺘﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜـﻪ ﻫﻤـﻪ‬
‫ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻮد ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻦ آﻓﺮﻳﺪه ﺷﺪه و ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺣﻴﺎت ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮدات ﺷـﻜﻞ ﮔﺮﻓـﺖ‪ ،‬ﻣـﻦ ﺑـﻪ‬
‫زﻣﻴﻦ ﭘﺮي ﻃﻼﻳﻲ دادم‪ ،‬ﻇﺮﻳﻒ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎر ﻋﻨﻜﺒﻮت‪،‬ﻧﺮم و اﺑﺮﻳﺸﻤﻴﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎل ﭘﺮواﻧﻪ و ﺗﺎﺑﻨﺎك ﻣﺜﻞ ﻳـﻚ‬
‫ﺳﺘﺎره‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﺎل آن ﭘﺮ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ دﻧﻴـﺎي ﻧـﺎﻣﺮﺋﻲ ﻧـﺰد ﻣـﻦ ﺧﻮاﻫـﺪ‬
‫آورد‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺎغ ﻣﻦ در اﻋﻤﺎق درﻳﺎ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﮔﻮش ﻛﺮده و ﻫﺪﻫﺪ‪ ،‬ﻓﺮﺳـﺘﺎده دﻧﻴـﺎي ﻧـﺎﻣﺮﺋﻲ را ﺗـﺎ‬
‫آﻧﺴﻮي ﻣﺮز زﻣﺎن دﻧﺒﺎل ﻛﺮدﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺮا در ﻗﻠﺐ زﻧﺪﮔﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ از ﻣﻦ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﺑـﻪ‬
‫زﻣﻴﻦ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮد ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻜﻞ ﻛﻨﻮﻧﻲ‪ ،‬ﭘﻴﺎم ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺟﺎدوي ﻫﻴﻮﻻﻫﺎي ﻫﻔﺖ ﺗﭙﻪ را ﺷﻜﺴﺘﻪ اﻳـﺪ و ﺧﺎﻧـﻪ‬
‫ﮔﻨﺞ را دﻳﺪه اﻳﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ دﻳﮕﺮ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻧﺎدان‪ ،‬درﻣﺎﻧﺪه و ﺿﻌﻴﻒ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ذات واﻗﻌﻲ ﺧﻮدﺗﺎن‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‬
‫ﺧﺪاﻳﻲ‪ ،‬وﺟﻮدﺗﺎن را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ و ﻣﻲ داﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ در ﻗﻠﺐ ﻫﺮ ﻳﻚ از ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ و ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ‬
‫درون ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﺑﺎ داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻨﻜﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺮ اﺗﻢ‪ ،‬ﻫﺮ ﺳﻨﮓ‪ ،‬ﻫـﺮ ﺑـﺮگ‪ ،‬ﻫـﺮ درﺧـﺖ از‬
‫زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻮري ﻧﻬﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﻣﻦ ﺟﺎري ﺷﺪه ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺮﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮا ﻃﻠﺐ ﻛﻨﻴﺪ و ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد‪ .‬اﮔـﺮ ﮔـﺎﻫﻲ ﻣﻀـﻄﺮب و آﺷـﻔﺘﻪ‬
‫ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺮو و ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺧﻮاﻫﻢ داد‪ .‬اﮔﺮ ﮔﺎﻫﻲ ﻫﺮاﺳﺎن ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳـﺪ ﻧـﻮر ﻣـﺮا ﺑﻴـﺎد‬
‫آورﻳﺪ و آن ﻧﻮر درﺧﺸﺎن راه ﺷﻤﺎ را روﺷﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﻤﺎ آﻧﺴﻮي ﻣـﺮز زﻣـﺎن ﭘـﺮواز ﻛـﺮده اﻳـﺪ‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻲ داﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﻲ در ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ اﺑﺪي وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي زﻣﻴﻦ‬
‫آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ دﻳﺪه اﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ در ﻧﺘﻴﺠﻪ آﻧﻬﺎ از ﻣﺮگ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺗﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻦ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮوﻳﺪ‬
‫و ﭘﻴﺎم را ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺪﻫﻴﺪ و داﺳﺘﺎن را ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺎ ﭘﺮ و ﺑﺎل ﺑﺎ ﺷﻜﻮه ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬و ﺑﺎ ﭘﺮ ﻃﻼﻳﻲ درﺧﺸﺎن در ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺸﺎن‪ ،‬ﺑﻄﺮف زﻣﻴﻦ ﻋـﺎزم ﺷـﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻔﺮي ﻛﻪ آﻧﻘﺪر ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد اﻛﻨﻮن در ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ ﮔﺬﺷﺖ و آﻧﻬﺎ دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛـﺪام از ﻫﻔـﺖ‬
‫دره ﺑﻬﻤﺎن زﻳﺒﺎﻳﻲ و ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺑﺎغ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪ .‬ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺟﺎدوي ﻫﻴﻮﻻﻫﺎ ﻣﻨﺠﻤـﺪ‪ ،‬ﺳـﻴﺎه و‬
‫ﺳﻤﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اوﻟﻴﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﺛﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﺟـﺎدوي ﻫﻴﻮﻻﻫـﺎ‬
‫ﻣﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ و ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺸﺎن ﺑﻄﺮف زﻣﻴﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻮاﻫﺮي ﺑـﻪ‬
‫زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎن دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺰدﻳﻚ و ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬ﺗﺎ اﻳﻨﻜـﻪ ﻧﺎﮔﻬـﺎن ﺧـﻮد را در ﻣﺤـﻞ‬
‫ﻣﻼﻗﺎت اوﻟﻴﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن دﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﻜﺒﺎر دﻳﮕﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﺰه اي را در زﻳﺮ ﭼﻨﮕﺎﻟﻬﺎﻳﺸﺎن اﺣﺴـﺎس ﻛﺮدﻧـﺪ‪ ،‬اﻣـﺎ‬
‫اﻛﻨﻮن ﺑﺎ ﮔﻠﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺘﺎره ﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺰﺋﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑـﻪ اﻳـﻦ‬
‫ﺳﻔﺮ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺧﻮش آﻣﺪﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﺮح داﺳﺘﺎﻧﺸﺎن ﺑﺮاي زﻣﻴﻦ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫زﻣﻴﻦ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﻮش ﻓﺮا داد و ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ داﺳﺘﺎﻧﺸﺎن را ﺗﻤﺎم ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﮔﻔـﺖ‪ :‬ﭘﺮﻧـﺪﮔﺎن‬
‫ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﺷﻤﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮا ﻧﺠﺎت دادﻳﺪ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ و ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟـﻮداﺗﻢ ﻛـﻪ زﻳـﺮ‬
‫ﺟﺎدوي ﻫﻴﻮﻻي ﻫﻔﺖ دره ﺑﻮدﻧﺪ اﻧﺠﺎم دادﻳﺪ‪ ،‬ﺗﺸـﻜﺮﻛﻨﻢ؟ ﺷـﻤﺎ ﻫﻤﮕـﻲ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻫـﺎي ﻣﺨﺼـﻮص ﻣـﻦ‬
‫ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬داﺳﺘﺎﻧﺘﺎن را ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‪ .‬اﮔﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺪاي ﺷﻤﺎ در ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺸﺎن ﮔﻮش ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬
‫داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﭼﻪ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﻦ و ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎن و ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺑﭽﻪ‬
‫ﻫﺎﻳﺸﺎن ﻣﺮا دوﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ و ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد و در دام ﺟﺎدوي ﻫﻔـﺖ ﻫﻴـﻮﻻ ﻧﺨﻮاﻫﻨـﺪ‬
‫اﻓﺘﺎد‪ .‬روزي ﻫﺮ ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ ﺳﻔﺮي ﺑﻪ ﺑﺎغ در اﻋﻤﺎق درﻳﺎ ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮرﻳﻜﻪ ﻫﺪﻫﺪ راﻫﻨﻤﺎي‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ راﻫﻨﻤﺎي آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧـﻪ ﮔـﻨﺞ و ﻫﺴـﺘﻲ ﺑـﺮگ ﻛـﻪ ﺣﻴـﺎت ﻫﻤـﻪ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدات اﺳﺖ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ اﻛﻨﻮن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ دﻧﻴﺎي ﻧـﺎﻣﺮﺋﻲ ﻫﺴـﺘﻴﺪ و ﭘـﺮ‬
‫ﻃﻼﻳﻲ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺘﺎن ﺧﻮاﻫﺪ درﺧﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎﻳﺎن‬
‫‪ 23‬دي ‪1385‬‬