‫اﺑﻠﻪ‬

‫اﺑﻠﻪ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺪام اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ؛ اﺑﻠﻪ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ رﻏﻢ ﺗﻤﺎم ﺗﺠﺎرب‬

‫ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎز ﻫﻢ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬او را ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻲ دﻫﻴﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ؛ ﺑﺎز او‬

‫را ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻲ دﻫﻴﺪ ‪ ،‬او اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ؛ دوﺑﺎره او را ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻲ دﻫﻴﺪ و او اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ او ﻳﻚ اﺑﻠﻪ اﺳﺖ ‪ ،‬او ﻧﻤﻲ آﻣﻮزد ‪ .‬اﻋﺘﻤﺎد او ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ ؛‬

‫اﻋﺘﻤﺎد او ﭼﻨﺎن ﺧﺎﻟﺺ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ آن را آﻟﻮده ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﺗﺎﺋﻮ ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ذن ‪ ،‬ﻳﻚ اﺑﻠﻪ ﺑﺎش ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻧﻜﻦ دﻳﻮاري از داﻧﺶ ﭘﻴﺮاﻣﻮن‬

‫ﺧﻮد اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﻫﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺖ ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ ،‬ﺑﮕﺬار ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪ ،‬و ﺳﭙﺲ آن را‬

‫رﻫﺎ ﻛﻦ ‪ .‬ذﻫﻦ ﺧﻮد را ﻣﺪام ﭘﺎك ﻛﻦ ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻤﻴﺮ ﺗﺎ در زﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﻤﺎﻧﻲ ‪،‬‬

‫اﻳﻨﺠﺎ و ﻫﻢ اﻛﻨﻮن ؛ ﮔﻮﻳﻲ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه اي ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻳﻚ ﻧﻮزاد ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬در آﻏﺎز اﻳﻦ‬

‫ﻛﺎر ﺑﺴﻴﺎر دﺷﻮار ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن از ﺗﻮ ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ‪ ...‬ﺑﮕﺬار‬

‫ﺑﻜﻨﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻴﭽﺎره ﻫﺎ ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻣﻮرد ﻓﺮﻳﺐ و ﻧﻴﺮﻧﮓ و ﺳﺮﻗﺖ واﻗﻊ ﺷﺪي ‪ ،‬ﺑﮕﺬار اﻳﻨﻬﺎ‬

‫اﺗﻔﺎق ﺑﻴﻔﺘﺪ ‪ ،‬زﻳﺮا آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﻲ از آن ﺗﻮﺳﺖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻗﺖ ﺑﺮود ‪ ،‬آﻧﭽﻪ‬

‫ﻛﻪ واﻗﻌﺎً از آن ﺗﻮﺳﺖ را ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از ﺗﻮ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ ‪ .‬و ﻫﺮ ﺑﺎر ﻛﻪ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻲ‬

‫ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎ ﻓﺎﺳﺪت ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ اﻧﺴﺠﺎم دروﻧﻲ درﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ و‬

‫روح ﺗﻮ ﻣﺘﺒﻠﻮرﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪.‬‬

 ‫ﻫﺴﺘﻲ‬

‫ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﻧﻴﺴﺘﻲ ‪ .‬ﻫﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﺎز دارد ‪ .‬ﺑﺪون ﺗﻮ ﭼﻴﺰي در ﺟﻬﺎن ﻛﻢ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺎي آن را ﭘﺮ ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ‬

‫ﻋﺰت و ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ ‪ ،‬اﻳﻨﻜﻪ ﻛﻞ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﺗﻮ را ﻛﻢ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ‪ .‬ﻣﺎه و ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬

‫و ﺳﺘﺎرﮔﺎن ‪ ،‬درﺧﺘﺎن ‪ ،‬زﻣﻴﻦ و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن – ﻫﺮ ﭼﻴﺰي در ﻛﺎﺋﻨﺎت ﺣﺲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫ﺟﺎﻳﻲ ﺧﺎﻟﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ آن را ﭘﺮ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫اﻳﻦ اﻣﺮ ﺷﺎدي ﻋﻈﻴﻤﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ ؛ اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﺳﺮور آﻣﻴﺰ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن وﺻﻞ‬

‫ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬و ﻫﺴﺘﻲ ﻣﺮاﻗﺐ ﺗﻮﺳﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺎك و روﺷﻦ ﺷﻮي ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪ ﻋﺸﻖ ﻋﻈﻴﻤﻲ‬

‫ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺮو ﻣﻲ ﺑﺎرد ‪.‬‬

‫ﻧﺪاي درون‬

‫اﮔﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ درون ﺧﻮدت را ﻳﺎﻓﺘﻪ اي ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي در اﻳﻦ ﻛﻞ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ‬

‫ﻧﺪاري ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﺗﻮ ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬اﻳﻦ‬
 ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را ﻣﻲ ﺑﻨﺪي ‪ ،‬اﻳﻦ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻣﻲ ﺑﻨﺪد ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ ‪ .‬اﮔﺮ ﺻﺮﻓﺎً‬

‫ﺑﺘﻮاﻧﻲ اﻳﻦ ﺗﻤﻬﻴﺪ را ﺑﻔﻬﻤﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺎر دﻳﮕﺮي ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻲ ؛ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در ﺣﺎل اﻧﺠﺎم‬

‫آﻧﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﻗﺪم ﻛﻪ ﻣﻲ زﻧﻲ ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ ؛ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫روي ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ؛ ﺳﺨﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻲ ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ؛ ﺳﻜﻮت ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻜﻮت ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از ﺳﺎده ﺗﺮﻳﻦ ﻓﻨﻮن ﻣﺮاﻗﺒﻪ اﺳﺖ ‪ .‬آرام آرام ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﺮﻣﻮل ﺳﺎده‬

‫ﺷﻜﻞ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ‪ ،‬و آﻧﮕﺎه دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﻓﻦ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻲ ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺒﻪ را‬

‫رﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬دارو را رﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ – زﻧﺪه ‪،‬‬

‫ﺑﺎ ﻧﺸﺎط ‪ ،‬ﺧﺸﻨﻮد ‪ ،‬ﻣﺘﺒﺮك ‪ ،‬آوازي درون ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮدت ‪ .‬ﻛﻞ زﻧﺪﮔﻲ ات ﺑﻪ ﻋﺒﺎدﺗﻲ‬

‫ﺑﻲ ﻛﻼم ﺑﺪل ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﻳﺶ ‪ ،‬رﺣﻤﺖ و زﻳﺒﺎﻳﻲ اي ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي ﻣﺎ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارد ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎﺑﺸﻲ از ﻧﻮر اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻣﺎوراء ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺟﻬﺎن ﻣﺎ‬

‫ﻣﻲ ﺗﺎﺑﺪ ‪.‬‬

‫ﺧﻼﻗﻴﺖ‬
‫ﺧﻼﻗﻴﺖ ﻛﻴﻔﻴﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ ﻛﻪ در دﺳﺖ اﻧﺠﺎم داري ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻲ ‪ .‬ﺧﻼﻗﻴﺖ‬

‫ﻳﻚ ﻧﮕﺮش اﺳﺖ ‪ ،‬ﻳﻚ ﻃﺮز ﺑﺮﺧﻮرد دروﻧﻲ اﺳﺖ – ﺷﻴﻮه اي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻣﻮر ﻣﻲ‬

‫ﻧﮕﺮي ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻧﻘﺎش ﺷﻮﻧﺪ – و ﻧﻴﺎزي ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﻧﻘﺎش ﺑﻮدﻧﺪ‬

‫ﺟﻬﺎن ﺟﺎي ﺑﺴﻴﺎر زﺷﺘﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ ؛ زﻧﺪﮔﻲ در آن دﺷﻮار ﻣﻲ ﺷﺪ ! ﻫﻤﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ‬

‫رﻗﺼﻨﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬و ﻧﻴﺎزي ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻼق ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﺮﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ آن را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻲ ‪ ،‬اﮔﺮ ﻋﻤﻠﺖ ﺻﺮﻓﺎً اﻗﺘﺼﺎدي‬

‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ ،‬آن ﻛﺎر ﺧﻼق اﺳﺖ ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﭼﻴﺰي در دروﻧﺖ رﺷﺪ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬اﮔﺮ اﻳﻦ‬

‫ﻛﺎر ﺑﺎﻋﺚ رﺷﺪت ﺷﻮد ‪ ،‬ﻣﻌﻨﻮي اﺳﺖ ‪ ،‬ﺧﻼق اﺳﺖ ‪ ،‬اﻟﻬﻲ اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻼق ﺗﺮ ﺷﻮي‬

‫اﻟﻬﻲ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮي ‪.‬‬

‫ﺗﻤﺎم ﻣﺬاﻫﺐ دﻧﻴﺎ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺧﺎﻟﻖ اﺳﺖ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ را ﻣﻲ داﻧﻢ ‪ :‬ﻫﺮﭼﻪ‬

‫ﺧﻼق ﺗﺮ ﺑﺸﻮي ‪ ،‬ﺧﺪاﮔﻮﻧﻪ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻼﻗﻴﺖ ات ﺑﻪ اوج ﺧﻮد ﺑﺮﺳﺪ ‪،‬‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﻞ زﻧﺪﮔﻲ ات ﺧﻼق ﺑﺸﻮد ‪ ،‬در ﺧﺪا زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﭘﺲ او ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻟﻖ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻼق ﺑﻮده اﻧﺪ ﺑﻴﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮده اﻧﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻛﺎري‬

‫ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﻲ ﻋﺸﻖ ﺑﻮرز ‪ .‬ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺮاﻗﺒﻪ آن را اﻧﺠﺎم ﺑﺪه ‪ .‬ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ‬

‫!‬
 ‫ﺷﻮرﺷﻲ‬

‫ﻣﺮدم از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻨﺪ ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻨﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻧﻮﻋﻲ‬

‫ﻗﺪرت ‪ ،‬ﻧﻮﻋﻲ ﻫﺎﻟﻪ ‪ ،‬ﻧﻮﻋﻲ ﻣﻐﻨﺎﻃﻴﺲ ‪ ،‬و ﺟﺎذﺑﻪ اي دارﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻓﺮاد ﺳﺮزﻧﺪه و‬

‫ﺟﻮان را از ﺑﻨﺪ زﻧﺪان ﺳﻨﺘﻲ ﺑﻴﺮون ﺑﻜﺸﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫اﻧﺴﺎن روﺷﻦ ﺑﻴﻦ را ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻛﺸﻴﺪ – اﻳﻦ ﻛﺎر دﺷﻮار اﺳﺖ – و ﻧﻤﻲ ﺗﻮان او را‬

‫زﻧﺪاﻧﻲ ﻛﺮد ‪ ...‬ﻫﺮ ﻧﺎﺑﻐﻪ اي ﻛﻪ ﭼﻴﺰي از درون را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ‪ ،‬درك او ﻛﻤﻲ دﺷﻮار اﺳﺖ‬

‫؛ او ﻧﻴﺮوﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮان آﺷﻔﺘﻪ اش ﻛﺮد ‪ .‬ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ زﻧﺪﮔﻲ‬

‫ﺷﺎن دﭼﺎر اﺧﺘﻼل ﺷﻮد ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ در ﻓﻼﻛﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺒﺮﻧﺪ ؛ و آﻧﻬﺎ در ﻓﻼﻛﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪،‬‬

‫اﻣﺎ ﺑﻪ ﻓﻼﻛﺖ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ ‪ .‬و ﻫﺮﻛﺲ ﻛﻪ ﻣﻔﻠﻮك ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ‪.‬‬

‫ﻓﺮد روﺷﻦ ﺑﻴﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮد در ﺟﻬﺎن اﺳﺖ ؛ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻜﺲ‬

‫ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارد ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻣﻠﺘﻲ او را ﻣﺤﺪود‬

‫ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻧﻲ ‪ -‬ﺳﺘﻲ‬
 ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮدا ﻳﻜﻲ از واژه ﻫﺎي واﻗﻌﺎً ﻗﻮي – ﺷﻮﻧﻴﺎﺗﺎ – را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬واژه‬

‫اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻳﺎ ﻣﻌﺎدل اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ آن ﻳﻌﻨﻲ » ﻧﻴﺴﺘﻲ « واژه ﭼﻨﺪان ﻗﺸﻨﮕﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ آن را ﺑﻪ ﺻﻮرت » ﻧﻲ – ﺳﺘﻲ « در آورم ‪ ،‬زﻳﺮا ﻫﻴﭻ‬

‫ﺻﺮﻓ ًﺎ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺮﺗﻌﺶ از ﻫﻤﻪ اﻣﻜﺎﻧﺎت اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮان ﺑﺎﻟﻘﻮه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺗﻮان ﻣﻄﻠﻖ اﺳﺖ ‪ .‬آن ﻫﻨﻮز ﺗﺠﻠﻲ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را در ﺑﺮ دارد ‪.‬‬

‫در آﻏﺎز ﻃﺒﻴﻌﺖ اﺳﺖ ‪ ،‬در ﭘﺎﻳﺎن ﻃﺒﻴﻌﺖ اﺳﺖ ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا در ﻣﻴﺎن ‪ ،‬اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻲ ؟ ﭼﺮا در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺮان و ﻣﻀﻄﺮب ‪ ،‬اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺎه ﻃﻠﺐ ﻫﺴﺘﻲ ؟ ﭼﺮا اﻳﻦ‬

‫ﻫﻤﻪ ﻳﺄس و ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﺑﻪ ﺑﺎر ﻣﻲ آوري ؟ ﻛﻞ ﺳﻔﺮ از ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻋﺸﺎق‬

‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮد ‪ :‬ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﻋﺸﻖ ‪ ،‬ﺳﻜﺲ اﺳﺖ – ﻛﻪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ‬

‫اﺳﺖ – و ﻋﺎﻟﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺪ ﺧﻠﻮص ﻋﺸﻖ ‪ ،‬ﺷﻔﻘﺖ اﺳﺖ ‪ .‬ﺳﻜﺲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ‪،‬‬

‫ﺷﻔﻘﺖ ﺑﺎﻻي ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ؛ ﻋﺸﻖ دﻗﻴﻘﺎً ﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ﻗﺮار دارد ‪.‬‬

‫اﻓﺮاد ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻤﻲ ﻣﻲ داﻧﻨﺪ ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ‪ 99‬درﺻﺪ ﻣﺮدم ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‬

‫ﺳﻜﺲ ﻫﻤﺎن ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺳﻜﺲ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﻴﻮاﻧﻲ اﺳﺖ ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﻗﻄﻌﺎً ﺗﻮان‬
 ‫ﺑﺎﻟﻘﻮه رﺷﺪ ﻛﺮدن و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺷﺪن را دارد ‪ ،‬اﻣﺎ واﻗﻌﺎً ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً ﻳﻚ‬

‫ﺗﻮان ﺑﺎﻟﻘﻮه اﺳﺖ ‪...‬‬

‫اﮔﺮ آﮔﺎه و ﻫﺸﻴﺎر ﺑﺎﺷﻲ و ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬آﻧﻮﻗﺖ ﺳﻜﺲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﺪل ﺷﻮد ‪ .‬و‬

‫اﮔﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺮاﻗﺒﻪ ات ﻛﺎﻣﻞ و ﻣﻄﻠﻖ ﺷﻮد ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻔﻘﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫ﺳﻜﺲ ﺑﺬر اﺳﺖ ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﮔﻞ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺷﻔﻘﺖ ﻋﻄﺮ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﻮدا ﺷﻔﻘﺖ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان » ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻋﻼوه ﻣﺮاﻗﺒﻪ « ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﺮﮔﺎه ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬

‫ﺻﺮﻓﺎً ﺗﻤﻨﺎي ﻓﺮد دﻳﮕﺮي ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻧﻴﺎز ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬

‫ﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﻳﻚ ﮔﺪا ﺑﻠﻜﻪ ﻋﺸﻖ ﻋﺸﻖ ﻳﻚ اﻣﭙﺮاﻃﻮر ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﻋﻮض‬

‫ﭼﻴﺰي ﻃﻠﺐ ﻧﻜﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻓﻘﻂ آﻣﺎده دادن ﺑﺎﺷﺪ – دادن ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻟﺬت ﻣﺤﺾ‬

‫دادن ﺑﺎﺷﺪ – آﻧﻮﻗﺖ ﻣﺮاﻗﺒﻪ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ آن اﺿﺎﻓﻪ ﻛﻦ ﺗﺎ راﻳﺤﻪ ﻋﻄﺮ ﻧﺎب ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﺖ‬

‫ﺑﺮﺳﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﺷﻔﻘﺖ ؛ ﺷﻔﻘﺖ ﻋﺎﻟﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫وﻗﻮف‬

‫ذﻫﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ؛ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻲ ذﻫﻦ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ ؛ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻲ ذﻫﻦ‬

‫اﺻﻴﻞ و ﻋﻤﻴﻖ اﺳﺖ ؛ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻲ ذﻫﻦ اﻧﻘﻼﺑﻲ اﺳﺖ ؛ اﻧﻘﻼﺑﻲ در ﻋﻤﻞ ‪.‬‬
 ‫ذﻫﻦ ﺗﻮ را دﭼﺎر ﻧﻮﻋﻲ ﺑﻲ ﺣﺴﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬در زﻳﺮ ﺑﺎر ﺧﺎﻃﺮات ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ،‬در زﻳﺮ ﺑﺎر‬

‫ﻓﺮا ﻓﻜﻨﻲ ﻫﺎي آﻳﻨﺪه ‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اداﻣﻪ ﻣﻲ دﻫﻲ – اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ زﻧﺪﮔﻲ در ﺣﺪاﻗﻞ ‪ .‬ﺗﻮ در‬

‫ﺣﺪاﻛﺜﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺷﻌﻠﻪ وﺟﻮد ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻢ ﻧﻮر ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺮوع ﻛﻨﻲ ﺑﻪ ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﻓﻜﺎر ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻏﺒﺎري ﻛﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﺮد‬

‫آورده اي ‪ ،‬ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻴﺰد – ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﭘﺎك ‪ ،‬ﺗﻤﻴﺰ ‪ ،‬زﻧﺪه ‪ ،‬ﺟﻮان ‪ .‬ﻛﻞ زﻧﺪﮔﻲ‬

‫ات ﺑﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬و ﺷﻌﻠﻪ اي ﺑﺪون دود ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ وﻗﻮف‬

‫ﻧﺎم دارد ‪.‬‬

‫ﺷﻬﺎﻣﺖ‬

‫ﺑﺬر ﻧﻤﻲ داﻧﺪ ﻗﺮار اﺳﺖ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﻴﻔﺘﺪ ‪ ،‬ﺑﺬر ﻫﺮﮔﺰ ﮔﻞ را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺬر‬

‫ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺪاﻧﺪ ﻛﻪ وي از اﻳﻦ ﺗﻮان ﺑﺎﻟﻘﻮه ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﻲ زﻳﺒﺎ ﺑﺪل‬

‫ﺷﻮد ‪ .‬ﺳﻔﺮ ﻃﻮﻻﻧﻲ اﺳﺖ و ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻳﻤﻦ ﺗﺮ آن اﺳﺖ ﻛﻪ راه ﺳﻔﺮ در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﻮد‬

‫‪ ،‬زﻳﺮا ﺟﺎده ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ و ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬

‫ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬در ﺳﻔﺮ ﻫﺰار و ﻳﻚ ﺧﻄﺮ ﻫﺴﺖ ‪ ،‬دام ﻫﺎي ﺑﻲ ﺷﻤﺎر در راه اﺳﺖ‬

‫– و ﺑﺬر در ﺟﺎي اﻣﻨﻲ ﻗﺮار دارد ‪ ،‬او درون ﭘﻮﺳﺘﻪ اي ﺳﺨﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺬر‬
‫ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﻧﺒﺮد آﻏﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬ﻧﺒﺮد ﺑﺎ ﺧﺎك‬

‫‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ‪ .‬ﺑﺬر ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﻮاﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺮم اﺳﺖ ‪ ،‬و‬

‫ﻣﺨﺎﻃﺮات ﺑﻲ ﺷﻤﺎرﻧﺪ ‪ .‬ﺑﺮاي ﺑﺬر ﺧﻄﺮي وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ،‬ﺑﺬر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﺰاران ﺳﺎل‬

‫زﻧﺪه ﺑﻤﺎﻧﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﻮاﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﻄﺮات ﺑﺴﻴﺎر روﺑﺮوﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺟﻮاﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬

‫ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ رﻫﺴﭙﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮر ؛ او ﻧﻤﻲ داﻧﺪ ﻛﺠﺎ‬

‫ﻣﻲ رود ‪ ،‬و ﭼﺮا ‪ .‬ﺻﻠﻴﺒﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ دوش ﻛﺸﻴﺪ ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺬر روﻳﺎﻳﻲ در ﺳﺮ‬

‫دارد و ﻟﺬات آﻏﺎز ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫راه اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ ‪ .‬راه دﺷﻮار و ﭘﺮ ﻣﺨﺎﻃﺮه اﺳﺖ ‪ .‬و ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻻزم‬

‫اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻳﻜﺘﺎﻳﻲ‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻲ – و ﻣﻴﺎن ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و ﻳﻜﺘﺎﻳﻲ ﺗﻔﺎوت ﻋﻈﻴﻤﻲ‬

‫وﺟﻮد دارد ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﺑﻪ دﻳﮕﺮي ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؛ دﻟﺖ ﺑﺮاي دﻳﮕﺮي ﺗﻨﮓ‬

‫ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻳﻚ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻨﻔﻲ اﺳﺖ ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺧﻮب ﺑﻮد اﮔﺮ‬

‫دﻳﮕﺮي – دوﺳﺘﺖ ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮت ‪ ،‬ﻣﺎدرت ‪ ،‬ﻣﺤﺒﻮﺑﺖ ‪ ،‬ﺷﻮﻫﺮت – ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺑﻮد ‪ .‬اﮔﺮ آن‬
 ‫دﻳﮕﺮي ﻧﺰد ﺗﻮ ﺑﻮد ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﺪ ؛ اﻣﺎ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻓﻘﺪان‬

‫دﻳﮕﺮي اﺳﺖ ‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﻳﻜﺘﺎﻳﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺣﻀﻮر ﺧﻮد ‪ .‬ﻳﻜﺘﺎﻳﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺜﺒﺖ اﺳﺖ ‪ .‬ﻳﻜﺘﺎﻳﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺣﻀﻮر ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ‬

‫ﺣﻀﻮر ﺳﺮﺷﺎر ‪ .‬ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﺳﺮﺷﺎر از ﺣﻀﻮر ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺣﻀﻮر‬

‫ﺧﻮد ﻛﺎﺋﻨﺎت را ﭘﺮ ﻛﻨﻲ ؛ و ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ‪ ،‬ﺑﺪون ﻓﻜﺮ ‪ ،‬ﺧﻮد را ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﺪ – ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﺸﻴﺎر ﻧﺸﺪه اي ‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ‬

‫ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﭼﺮخ ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺪ و ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻮداﻳﻴﺎن آن را‬

‫ﭼﺮخ زﻧﺪﮔﻲ و ﻣﺮگ ‪ ،‬ﭼﺮخ زﻣﺎن ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻨﺪ ‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﭼﺮخ ﻣﻲ ﮔﺮدد ‪ :‬ﺑﻪ‬

‫دﻧﺒﺎل ﺗﻮﻟﺪ ‪ ،‬ﻣﺮگ ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ ،‬و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻧﻔﺮت ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ؛ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ‪ ،‬ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻲ‬

‫آﻳﺪ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺷﻜﺴﺖ ‪ ،‬ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ‪.‬‬

‫ﻓﻘﻂ ﺑﺒﻴﻦ ! اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ روز ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﻳﻚ اﻟﮕﻮي ﭼﺮﺧﻨﺪه را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ‪ ،‬اﻟﮕﻮي ﻳﻚ‬

‫ﭼﺮخ را ‪ .‬ﻳﻚ روز ‪ ،‬ﻳﻚ ﺻﺒﺢ ﺧﻮب ‪ ،‬ﺧﻮب و ﺳﺮﺣﺎل ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬و روز ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺎن‬

‫ﻏﻤﮕﻴﻦ و اﻓﺴﺮده اي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻣﻲ اﻓﺘﻲ ‪ .‬و دوﺑﺎره روز ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺎن ﺳﺮزﻧﺪه‬
 ‫و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ و ﻋﻤﻴﻘﺎً ﺳﭙﺎﺳﮕﺬاري ‪ .‬و ﺑﺎز روز دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺎن‬

‫ﻣﺎﻻﻣﺎل از ﺷﻜﻮه و ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ اﺻﻼً دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي اداﻣﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲ ﻳﺎﺑﻲ ‪ ..‬و اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا‬

‫ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ دارد ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻮ اﻟﮕﻮ را ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ اﻟﮕﻮ را ﺑﺒﻴﻨﻲ ‪ ،‬از آن‬

‫ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮي ‪.‬‬

‫ﮔﺸﺎﻳﺶ‬

‫ﺗﻤﺎم ﻛﺎر ﻳﻚ اﺳﺘﺎد ‪ ،‬ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻜﺴﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﺸﺎﻳﺶ ﻫﺎﺳﺖ ‪ .‬روان ﭘﺰﺷﻚ ﺻﺮﻓﺎً ﺗﻮ را‬

‫ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ ‪ .‬ﻛﺎر او اﻳﻦ اﺳﺖ ‪ .‬او ﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮ را ﻣﺘﺤﻮل ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي‬

‫ﻓﺮاﺗﺮ از روان ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻧﻴﺎز داري ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﻪ روان ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﻮدا ﻧﻴﺎز داري ‪ .‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ‬

‫ﻣﺎﺟﺮاي زﻧﺪﮔﻲ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ وارد ﺷﻜﺴﺖ ﺷﻮﻳﻢ ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ‬

‫ﺧﻄﺮﻫﺎﺳﺖ ‪ ،‬زﻳﺮا ﻫﻴﭻ ﺗﻀﻤﻴﻨﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﻪ ﮔﺸﺎﻳﺶ ﺑﺪل ﺷﻮد ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﺪل ﺷﻮد ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﺮد ‪ .‬اﻏﺘﺸﺎش وﺟﻮد ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻬﻦ و‬

‫دﻳﺮﻳﻨﻪ اﺳﺖ – ﺗﻮ در زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر در اﻏﺘﺸﺎش ﺑﻮده اي ‪ .‬اﻳﻦ اﻏﺘﺸﺎش ﻏﻠﻴﻆ و‬

‫ﻣﺘﺮاﻛﻢ اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺧﻮد ‪ ،‬ﻳﻚ ﻛﻴﻬﺎن اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﻇﺮﻓﻴﺖ اﻧﺪك ﺧﻮد‬

‫وارد آن ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺧﻄﺮ وﺟﻮد دارد ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺪون ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪن ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﻄﺮ ‪،‬‬
 ‫ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ اﻧﺴﺠﺎم و ﻳﻜﭙﺎرﭼﮕﻲ دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ‪ ،‬و ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻓﺮدي‬

‫ﻣﻨﺴﺠﻢ و ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺪل ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ذﻫﻦ ﻳﺎ ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺷﻴﻮه اي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ از ﻣﻴﺎن اﻏﺘﺸﺎش ‪ ،‬از ﻣﻴﺎن‬

‫ﺷﺐ ﺗﺎرﻳﻚ روح ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺮدي ﻣﺘﻮازن ‪ ،‬ﻣﻨﻀﺒﻂ ‪ ،‬و ﻫﺸﻴﺎر ﻋﺒﻮر ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺳﺤﺮ دور‬

‫ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﻴﺶ از آن ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﺑﺮﺳﻲ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ از ﺷﺐ ﺗﺎرﻳﻚ ﻋﺒﻮر ﻛﻨﻲ ‪ .‬و‬

‫ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺤﺮ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬ﺷﺐ ﻧﻴﺰ ﺗﻴﺮه ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫ﺑﻴﻨﺶ ﻧﻮ‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ روي ﻏﺎﻳﺖ ﻫﺴﺘﻲ ﻣﻲ ﮔﺸﺎﻳﻲ ‪ ،‬ﻫﺴﺘﻲ آﻧﺎً ﺑﻪ درون ﺗﻮ ﺳﺮازﻳﺮ ﻣﻲ‬

‫ﺷﻮد ‪ .‬ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻧﻴﺴﺘﻲ – ﺗﻮ ﻣﺘﻌﺎﻟﻲ ﺷﺪه اي ‪ .‬ﺑﻴﻨﺶ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﺶ ﻛﻞ‬

‫وﺟﻮد ﺑﺪل ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬اﻛﻨﻮن دﻳﮕﺮ ﺟﺪا ﻧﻴﺴﺘﻲ – ﺗﻮ رﻳﺸﻪ ﻫﺎﻳﺖ را ﻳﺎﻓﺘﻪ اي ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً‬

‫ﻫﻤﻪ ﺑﺪون رﻳﺸﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬و ﻧﻤﻲ داﻧﻨﺪ ﻗﻠﺒﺸﺎن از ﻛﺠﺎ اﻣﺘﺪاد ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﻳﺎ‬

‫اﻧﺮژي درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ؛ ﻧﻤﻲ داﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ در درون آﻧﻬﺎ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ‪ ،‬ﻧﻤﻲ‬

‫داﻧﻨﺪ ﻋﺼﺎره ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ در درون آﻧﻬﺎ ﺟﺎري اﺳﺖ ﭼﻴﺴﺖ ‪ .‬آن ﺑﺪن ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬آن ذﻫﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ – آن ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺗﻤﺎم دوﮔﺎﻧﮕﻲ ﻫﺎ ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻬﺎﮔﺎواد ﻧﺎﻛﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد –‬

‫ﺑﻬﺎﮔﺎواد در ده ﺟﻬﺖ ‪...‬‬

‫وﻗﺘﻲ وﺟﻮد دروﻧﻲ ﺗﻮ ﺑﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬اﺑﺘﺪا دو ﺟﻬﺖ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ :‬ﺑﻠﻨﺪي و ﻋﻤﻖ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ آرام آرام ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﻪ وﺿﻊ ﺛﺎﺑﺖ ﺗﻮ ﺑﺪل ﺷﺪ ‪ ،‬ﻛﻢ ﻛﻢ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﻲ‬

‫ﻧﮕﺮي ‪ ،‬و در ﺗﻤﺎم ﻫﺸﺖ ﺟﻬﺖ ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻲ ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺗﻼﻗﻲ‬

‫ﺑﻠﻨﺪي و ﻋﻤﻖ ﺧﻮد رﺳﻴﺪي ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺎﺋﻨﺎت ﺑﻨﮕﺮي ‪ .‬آﻧﮕﺎه آﮔﺎﻫﻲ‬

‫ات ﻛﻢ ﻛﻢ در ﺗﻤﺎم ده ﺟﻬﺖ ﮔﺴﺘﺮش ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﺎده ﻳﻜﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺗﺤﻮل‬

‫اﺳﺘﺎد ذن ﺻﺮﻓﺎً ﻳﻚ آﻣﻮزﮔﺎر ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬در ﺗﻤﺎم ﻣﺬاﻫﺐ ﺗﻨﻬﺎ آﻣﻮزﮔﺎران وﺟﻮد دارﻧﺪ ‪.‬‬

‫آﻧﻬﺎ درﺑﺎره ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ داﻧﻴﺪ آﻣﻮزش ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ‪ ،‬و از ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ‬

‫را ﺑﺎور ﻛﻨﻴﺪ ‪ ،‬زﻳﺮا راﻫﻲ ﺑﺮاي آوردن آن ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﻋﻴﻨﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪.‬‬

‫ﺧﻮد ﻣﻌﻠﻢ ﻧﻴﺰ آن آﻣﻮزه ﻫﺎ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ – وي آﻧﻬﺎ را ﺑﺎور ﻛﺮده و ﺳﭙﺲ ﺑﺎور‬

‫ﺧﻮد را ﺑﻪ دﻳﮕﺮي اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻲ دﻫﺪ ‪.‬‬

‫ذن رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﺆﻣﻨﺎن ﻧﺪارد ‪ .‬ذن ﺑﺮاي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻤﺎن ﻣﻲ آورﻧﺪ ‪ .‬ﺑﺮاي‬

‫آن اﻧﺴﺎﻧﻬﺎي ﺷﺠﺎﻋﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺎورﻫﺎ ‪ ،‬ﻧﺎﺑﺎوري ﻫﺎ ‪ ،‬ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﻫﺎ ‪ ،‬ﻋﻘﻞ و‬

‫ﻣﻨﻄﻖ ‪ ،‬و ذﻫﻦ را ﻛﻨﺎر ﻣﻲ ﮔﺬارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ وارد ﻫﺴﺘﻲ ﺧﺎﻟﺺ و ﻧﺎ ﻣﺤﺪود ﺧﻮد‬

‫ﺷﻮﻧﺪ ‪.‬‬

‫اﻣﺎ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ و ﺗﺤﻮل ﻋﻈﻴﻤﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر ﻣﻲ آورد ‪ .‬ﻟﺬا ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮان‬

‫ﺳﺮﮔﺮم ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ ،‬ذن ﺑﺎ اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺮ و ﻛﺎر دارد ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﻴﻤﻴﺎﮔﺮي ﺣﻘﻴﻘﻲ‬

‫اﺳﺖ ‪ :‬و ﺗﻮ را از ﻓﻠﺰ ﺑﻲ ﺑﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻼ ﺑﺪل ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻣﺎ زﺑﺎن آن را ﺑﺎﻳﺪ درك ﻛﺮد ‪ ،‬ﻧﻪ‬

‫ﺑﺎ ذﻫﻦ ﻋﻘﻼﻧﻲ و ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ دوﺳﺘﺪار و ﻣﻬﺮﺑﺎن ‪ .‬ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺎ ﮔﻮش دادن‬

‫‪ ،‬و ﻧﮕﺮان درﺳﺖ ﻳﺎ ﻏﻠﻂ آن ﻧﺒﻮدن ‪ .‬و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻟﺤﻈﻪ اي ﻓﺮا ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ آن را ﻣﻲ‬

‫ﺑﻴﻨﻲ ‪ ،‬ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻳﻚ ﻋﻤﺮ از ﺗﻮ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﮔﻮﺗﺎم ﺑﻮدا »‬

‫ﻫﺸﺘﺎدو ﭼﻬﺎر ﻫﺰار در « ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﮔﺸﻮده ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫ﻳﻜﭙﺎرﭼﮕﻲ‬

‫ﻛﺸﻤﻜﺶ در درون اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ ﺣﻞ ﻧﺸﺪه ‪،‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻫﻴﭻ‬

‫ﺟﺎي دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ ﺷﻮد ‪ .‬ﺳﻴﺎﺳﺖ درون ﺗﻮﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﻴﻦ دو ﺑﺨﺶ ذﻫﻦ اﺳﺖ ‪.‬‬
 ‫ﭘﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﭼﻜﻲ آﻧﺠﺎ ﻫﺴﺖ ‪ .‬اﮔﺮ آن ﭘﻞ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮد ‪ ،‬و ﻳﺎ ﺑﺎ‬

‫ﻧﻮﻋﻲ ﻧﻘﺺ رواﻧﻲ ﻳﺎ ﭼﻴﺰي دﻳﮕﺮ ﺧﺮد ﺷﻮد ‪،‬اﻧﺴﺎن دو ﭘﺎره ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﺑﻪ دو‬

‫ﺷﺨﺺ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﭘﺪﻳﺪه ﺷﻴﺰوﻓﺮﻧﻲ ﻳﺎ ﺷﻜﺎف ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲ آﻳﺪ ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﭘﻞ ﺑﺸﻜﻨﺪ – و اﻳﻦ ﭘﻠﻲ اﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻇﺮﻳﻒ و ﺷﻜﻨﻨﺪه – آن وﻗﺖ دوﭘﺎره ﻣﻲ ﺷﻮي‬

‫‪ ،‬و ﻣﺎﻧﻨﺪ دو ﻧﻔﺮ ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪،‬ﺻﺒﺢ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب و دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ ﻫﺴﺘﻲ ؛ ﻋﺼﺮ ﺑﺴﻴﺎر‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ و ﻣﻄﻠﻘﺎً ﻣﻮﺟﻮدي دﻳﮕﺮ ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ .‬ﺗﻮ ﺻﺒﺢ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻤﻲ آوري ‪ ...‬ﭼﻄﻮر‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎوري ؟ ذﻫﻦ دﻳﮕﺮي ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺒﺢ ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﺮد – و اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﻪ دو ﺷﺨﺺ ﺑﺪل ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﭘﻞ ﭼﻨﺎن ﺗﺮﻣﻴﻢ ﺷﻮد ﻛﻪ دو‬

‫ذﻫﻦ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻳﻚ ذﻫﻦ ﺑﺪل ﺷﻮد ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﻳﻜﭙﺎرﭼﮕﻲ و ﺗﺒﻠﻮر ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻇﻬﻮر‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺟﻮرج ﮔﺮﺟﻴﻒ ﺗﺒﻠﻮر وﺟﻮد ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﭼﻴﺰي ﺟﺰ ﺗﺒﺪﻳﻞ اﻳﻦ دو ذﻫﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ‬

‫ذﻫﻦ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﺬﻛﺮ و ﻣﺆﻧﺚ درون ‪ ،‬ﻣﻼﻗﺎت ﻳﻴﻦ و ﻳﺎﻧﮓ ‪ ،‬ﻣﻼﻗﺎت ﭼﭗ‬

‫و راﺳﺖ ‪ ،‬ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻨﻄﻖ و ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻖ ‪،‬ﻣﻼﻗﺎت اﻓﻼﻃﻮن و ارﺳﻄﻮ ‪.‬‬

‫ﺷﺮﻃﻲ ﺷﺪن‬
‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺧﻮد را رﻫﺎ ﻧﻜﻨﻲ ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻓﺮدﻳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎز ﻳﺎﺑﻲ ‪ ،‬ﻓﺮدﻳﺖ‬

‫را ﻫﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ ‪،‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ‪،‬‬

‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻓﺮدﻳﺖ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ ‪،‬زﻳﺮا ﻓﺮدﻳﺖ ﻫﻤﭽﻮن‬

‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻓﺮدﻳﺖ ﺧﺎص ﺷﻴﺮان اﺳﺖ ‪ .‬ﺷﻴﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﮔﻠﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻮدن ﺑﺎ ﮔﻠﻪ اﻣﻦ ﺗﺮ اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎ‬

‫ﺟﻤﻊ ﺑﻮدن ‪،‬اﺣﺴﺎس ﺣﻤﺎﻳﺖ و اﻣﻨﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﮔﻠﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﺪ ‪،‬‬

‫اﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﺧﻮدﺗﺎن را ﻧﺠﺎت دﻫﻴﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ؟ ‪ -‬ﻓﻘﻂ ﺷﻴﺮان ﺗﻨﻬﺎ‬

‫ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺷﻴﺮ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪه اﻳﻢ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻤﺎ را ﺷﺮﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ذﻫﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ‬

‫ﺻﻮرت ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﻚ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ‬

‫‪،‬ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ اﻣﻦ ‪،‬ﻣﻼﻳﻢ ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎزﮔﺎر و ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻄﻴﻊ ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮده ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ‪ ،‬ﻧﻪ‬

‫اﻧﺴﺎﻧﻬﺎي ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﻪ آزادي ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮده ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ زﻳﺮا ﺗﻤﺎم ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻣﻨﺎﻓﻊ ‪ ،‬اﻃﺎﻋﺖ‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺻﺎﻋﻘﻪ‬
 ‫ﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﺮاﻗﺒﻪ آرام آرام ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻳﻚ ﻓﺮﻳﺎد ﺧﻮب اﺳﺘﺎد در ﻳﻚ آن اﻧﺠﺎم ﻣﻲ‬

‫دﻫﺪ ‪،‬ﻓﺮﻳﺎدي ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه ‪،‬در وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﭘﺮﺳﺸﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬و اﺳﺘﺎد از ﺟﺎ ﻣﻲ‬

‫ﭘﺮد و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ‪ ،‬ﻳﺎ او را ﻣﻲ زﻧﺪ ‪ ،‬ﻳﺎ او را از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون ﻣﻲ اﻧﺪازد ‪ ،‬ﻳﺎ روي او‬

‫ﻣﻲ ﺟﻬﺪ ‪...‬‬

‫اﻳﻦ ﺷﻴﻮه ﻫﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﺷﻴﻮه ﻧﺎب ﻧﺎﺑﻐﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻼق ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺎﺗﺴﻮ‬

‫ﺑﻮد ‪ ،‬و او اﻓﺮاد ﺑﺴﻴﺎري را ﺑﻪ روﺷﻦ ﺑﻴﻨﻲ رﺳﺎﻧﺪ ‪ .‬ﮔﺎه اﻳﻦ ﺷﻴﻮه ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻨﺪه دار ﺑﻪ‬

‫ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ‪ :‬او ﻣﺮدي را از ﭘﻨﺠﺮه ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ دو ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻴﺮون اﻧﺪاﺧﺖ ‪ ،‬و ﻣﺮد آﻣﺪه‬

‫ﺑﻮد ﺑﭙﺮﺳﺪ در ﻣﻮرد ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻛﻨﺪ ‪ .‬و ﻣﺎﺗﺴﻮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ او را ﺑﻴﺮون اﻧﺪاﺧﺖ ‪،‬‬

‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او دوﻳﺪ ‪ ،‬روي او ﭘﺮﻳﺪ ‪ ،‬روي ﺳﻴﻨﻪ اش ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﻬﻤﻴﺪي ؟‬

‫ﻣﺮد ﺑﻴﭽﺎره ﮔﻔﺖ ‪ » :‬ﺑﻠﻪ « زﻳﺮا اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻲ » ﻧﻪ « ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ او ﺗﻮ را ﻛﺘﻚ ﺑﺰﻧﺪ ﻳﺎ‬

‫ﻛﺎر دﻳﮕﺮي ﺑﻜﻨﺪ ! دﻳﮕﺮ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ – ﺑﺪن او ﺷﻜﺴﺘﻪ ‪ ،‬و ﻣﺎﺗﺴﻮ روي ﺳﻴﻨﻪ اش‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ‪ » :‬ﻓﻬﻤﻴﺪي ؟ « در واﻗﻊ ﻫﻢ او ﻓﻬﻤﻴﺪ ‪ ،‬زﻳﺮا آن ﻛﺎر ﭼﻨﺎن ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ‬

‫و ﭼﻨﺎن ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﻮرش را ﺑﻜﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﻜﻮت‬
 ‫اﻧﺮژي ﻛﻞ ﺗﻮ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺷﺪه اي ‪ ،‬ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﻛﻞ ﻫﺴﺖ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﺳﻜﻮت در ﺗﻮ رﺳﻮخ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ اﻫﻤﻴﺖ آن را‬

‫ﺑﻔﻬﻤﻲ ‪ ،‬زﻳﺮا اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﺳﻜﻮﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﺗﺎم ﺑﻮدا ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن‬

‫ﺳﻜﻮت ﭼﻮاﻧﮓ ﺗﺴﻮ ﻳﺎ ﺑﻮدي دارﻣﺎ ﻳﺎ ﻧﺎﻧﺴﻦ اﺳﺖ ‪ ...‬ﻃﻌﻢ ﺳﻜﻮت ﻳﻜﻲ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫زﻣﺎن ﻋﻮض ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻣﺪام ﻋﻮض ﻣﻲ ﺷﻮد ‪،‬اﻣﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﻜﻮت ‪ ،‬و ﻟﺬت آن‬

‫ﻳﻜﺴﺎن ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻪ آن ﺗﻜﻴﻪ ﻛﻨﻲ ؛ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﻣﻴﺮد ‪ .‬ﺳﻜﻮت ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺟﻮﻫﺮ وﺟﻮدت‬

‫ﺑﻨﺎﻣﻲ ‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ‬

‫ﻛﻮدك ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻲ آﮔﺎه ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ در زﻧﺪﮔﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺣﺪ ﻛﺎﻓﻲ ﻣﺮاﻗﺒﻪ‬

‫ﻛﺮده و اﻧﺮژي ﻣﺮاﻗﺒﻪ اي ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﺮگ ﺧﻠﻖ ﻛﺮده‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ در ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﮔﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﻌﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن زﻫﺪان ﺟﺪﻳﺪي ﻳﺎﻓﺘﻪ‬

‫و ﺑﺪن ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻪ ﻛﻠﻲ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﮔﺴﺴﺖ ﺗﺪاوم وﺟﻮد دارد‬

‫‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﺎ آﮔﺎﻫﻲ ﻋﻠﺖ ﮔﺴﺴﺖ ﺗﺪاوم اﺳﺖ ‪ .‬ﺷﺮق ﺗﻼش ﺳﺨﺘﻲ ﺑﺮاي‬
 ‫رﺳﻮخ در اﻳﻦ ﻣﻮاﻧﻊ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬و ﺗﻼش ده ﻫﺰار ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻴﻬﻮده ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﺮﻛﺲ‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ،‬ﻳﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﻳﺶ رﺳﻮخ ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮاي‬

‫اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺑﻪ دو دﻟﻴﻞ ‪ :‬اوﻻ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﻓﺮو ﻧﺮوي ‪،‬‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ورود ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ دﻳﮕﺮ را ﺑﻴﺎﺑﻲ ؛ ﺛﺎﻧﻴﺎً ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﻣﺮاﻗﺒﻪ‬

‫ﻛﻨﻲ ﻛﻪ اﮔﺮ در ورود ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ دﻳﮕﺮ را ﻳﺎﻓﺘﻲ ‪ ،‬ﺳﻴﻠﻲ از وﻗﺎﻳﻊ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻫﺠﻮم ﺧﻮاﻫﺪ‬

‫آورد ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺣﻤﻞ ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﺪر ﻛﺎﻓﻲ دﺷﻮار اﺳﺖ ‪...‬‬

‫ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ‬

‫ذن ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ داﻧﺶ را ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬارﻳﺪ – و داﻧﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪:‬‬

‫اﺳﻢ ﺷﻤﺎ ‪ ،‬ﻫﻮﻳﺖ ﺷﻤﺎ ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ‪ ،‬زﻳﺮا دﻳﮕﺮان اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ داده اﻧﺪ – ﺑﺎري اﮔﺮ‬

‫ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺷﻤﺎ داده اﻧﺪ ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬارﻳﺪ ‪ ،‬ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ را‬

‫وارد زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺼﻠﻮب ﻛﺮدن ﻧﻘﺎب‬

‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻇﺎﻫﺮي ‪ ،‬و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺗﻮ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ‪ .‬ﺗﻮ از ﻧﻮ‬

‫ﻛﻮدك ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﺪ ؛ ﺗﻮﻟﺪي دوﺑﺎره ‪.‬‬

 ‫وراي ﺗﻮﻫﻢ‬

‫اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻔﺎوت ﺑﻴﻦ روﻳﺎ و واﻗﻌﻴﺖ اﺳﺖ ‪ :‬واﻗﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزه ﺷﻚ ﻛﺮدن ﻣﻲ دﻫﺪ ‪،‬‬

‫روﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ دﻫﺪ ﺷﻚ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺷﻚ ﻛﺮدن ﻳﻜﻲ از‬

‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺸﺮ اﻋﻄﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺮام ﻫﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫دﻟﻴﻞ دﺷﻤﻦ ﺑﻮده اﻧﺪ ﻛﻪ رﻳﺸﻪ ﻫﺎي ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺊ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮده اﻧﺪ و ﻋﻠﺖ اﻳﻦ ﻛﺎر‬

‫آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ روﺷﻦ اﺳﺖ ‪ :‬آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺗﻮﻫﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‬

‫اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪...‬‬

‫ﭼﺮا اﻓﺮادي ﭼﻮن ﮔﻮﺗﺎم ﺑﻮدا آن ﻗﺪر اﺻﺮار ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﻞ ﻫﺴﺘﻲ – ﺑﺠﺰ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬

‫ﺷﺎﻫﺪ ﺷﻤﺎ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺰ آﮔﺎﻫﻲ ﺷﻤﺎ – ﺻﺮﻓﺎً ﭼﻴﺰي ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار و ﮔﺬرا اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻫﻤﺎن‬

‫ﺟﻨﺲ روﻳﺎﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ واژه » ﺗﻮﻫﻢ « دﭼﺎر ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﻧﺸﻮ ‪ ..‬اﻳﻦ‬

‫واژه را ﺗﻮﻫﻢ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮده اﻧﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻮﻫﻢ واژه ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻣﺎﻳﺎ درﺳﺖ در ﻣﻴﺎﻧﻪ‬

‫اﺳﺖ – ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً وﺟﻮد دارد ‪ .‬ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎي روزﻣﺮه ﻣﺮﺑﻮط ﻣﻲ ﺷﻮد ‪،‬‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮان آن را واﻗﻌﻴﺖ ﻗﻠﻤﺪاد ﻛﺮد ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻧﻬﺎﻳﻲ ‪ ،‬از ﻗﻠﻪ روﺷﻨﺎﻳﻲ وﺟﻮدت ‪،‬‬

‫ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻏﻴﺮ واﻗﻌﻲ و ﻣﻮﻫﻮم ﺑﺪل ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬‬

 ‫ﭘﺎﻳﺎن‬

‫راه ذن اﻳﻦ اﺳﺖ ‪ :‬ﺗﺎ ﺑﻪ آﺧﺮ از ﭼﻴﺰي ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻮﻳﻴﻢ ‪ .‬اﻳﻦ را ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ‪ :‬اﻳﻦ ﺷﻴﻮه‬

‫اي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻧﮕﻔﺘﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪه ﻓﺮﺻﺖ ﺗﻜﻤﻴﻞ‬

‫آن را ﺑﺪﻫﻴﻢ ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎ ﻧﺎﻛﺎﻣﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ .‬اﺳﺘﺎد ﻓﻘﻂ ﺟﻬﺖ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن داده‬

‫اﺳﺖ ‪ ...‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﻣﺮز ﺑﺮﺳﻲ ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻫﺮﮔﺎه ﻛﺴﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﻨﺪ از راه ﻓﻜﺮ و ﻣﻨﻄﻖ ذن را ﺑﻔﻬﻤﺪ ‪ ،‬ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ‬

‫ﺷﺪ ‪ .‬ذن ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺑﺮاي ﭘﺮﺳﺶ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭘﺎﺳﺦ اﺳﺖ ‪ .‬ذن ﺑﻪ‬

‫ﺧﻮد واﻗﻌﻴﺖ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪....‬‬

‫ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﻮدا ﭼﻴﺰي دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﻲ اﺳﺖ – ﺧﻮد آﮔﺎﻫﻲ ﺗﻮ ﻫﻤﺎن ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﻮدا اﺳﺖ ‪ .‬و‬

‫آﮔﺎﻫﻲ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺟﻬﺎن را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﺟﻬﺎن ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ آﻳﻨﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ‪ ،‬و ﻫﻴﭻ را ﻣﻨﻌﻜﺲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫اﺳﺘﺎد‬
‫اﺳﺘﺎدان ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﻤﻲ دﻫﻨﺪ ؛ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﺗﻌﻠﻴﻢ آن ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬اﻳﻦ اﻧﺘﻘﺎل ﻓﺮاﺗﺮ از‬

‫ﺟﺰوه و ﻣﺘﻦ ‪ ،‬ﻓﺮاﺗﺮ از واژه ﻫﺎﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻮد اﻧﺘﻘﺎل اﺳﺖ ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ اﻧﺮژي اي ﻛﻪ اﻧﺮژي‬

‫ﻣﻮﺟﻮد در ﺗﻮ را ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ؛ اﻳﻦ ﻧﻮﻋﻲ ﻫﻢ ﺳﺎزي و ﻫﻢ ﻧﻮازي اﺳﺖ ‪...‬‬

‫ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻓﺮاوان ‪ ،‬ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﻓﺮاوان و ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻲ ﮔﺸﻮده ﺑﻪ ﻳﻚ اﺳﺘﺎد ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮي‬

‫‪ .‬ﺗﻮ ﻧﻤﻲ داﻧﻲ ﻛﻲ ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬او ﻣﻲ داﻧﺪ ﻛﻴﺴﺖ ‪ ،‬و ﻣﻲ داﻧﺪ ﺗﻮ ﻛﻴﺴﺘﻲ ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬

‫ﻛﺮم ﺣﺸﺮه ﻧﻤﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﺪل ﺷﻮد ‪ .‬ﺗﻮ ﻛﺮم ﺣﺸﺮه اي –‬

‫ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻮﺟﻮدي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺮواﻧﻪ ﺷﻮد ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻳﻚ ﺑﻮدا ﺷﻮد ‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮدي ﻛﻪ ﺑﺬر‬

‫ﺑﻮدا در وﺟﻮد اوﺳﺖ ‪ ،‬ﺟﺰو ﺟﻮﻫﺮه اوﺳﺖ ‪...‬‬

‫راﺑﻄﻪ ﺷﺎﮔﺮد و اﺳﺘﺎد راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﻛﺮم ﺣﺸﺮه و ﻳﻚ ﭘﺮواﻧﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﭘﺮواﻧﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬

‫ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺮم ﺣﺸﺮه ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﺪل ﺷﻮد ﻳﺎ ﻧﻪ ‪ ،‬ﻫﻴﭻ راه ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﺮاي‬

‫آن وﺟﻮد ﻧﺪارد ؛ اﻣﺎ ﭘﺮواﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﺗﻤﻨﺎ را در ﻛﺮم ﺣﺸﺮه ﺑﻴﺪار ﻛﻨﺪ – اﻳﻦ ﻛﺎر‬

‫ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫آﻓﺮﻳﻨﻨﺪه‬
 ‫دو ﻧﻮع آﻓﺮﻳﻨﻨﺪه در ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺖ ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻮع آﻓﺮﻳﻨﻨﺪه ﺑﺎ اﺷﻴﺎء ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ – ﺷﺎﻋﺮ و‬

‫ﻧﻘﺎش ‪ ،‬ﺑﺎ اﺷﻴﺎء ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺧﻠﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬ﻧﻮع دﻳﮕﺮ آﻓﺮﻳﻨﻨﺪه ‪ ،‬ﻋﺎرف‬

‫اﺳﺖ ‪ ،‬ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺧﻠﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬او ﺑﺎ اﺷﻴﺎء ﻛﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬او ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻛﺎر ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﺪ ؛ او روي ﺧﻮد ‪ ،‬روي ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﺧﻮد ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬و او آﻓﺮﻳﻨﻨﺪه واﻗﻌﻲ اﺳﺖ ‪ ،‬او‬

‫ﺷﺎﻋﺮ واﻗﻌﻲ اﺳﺖ ‪ ،‬زﻳﺮا ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﺎﻫﻜﺎر ﺑﺪل ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺗﻮ ﺷﺎﻫﻜﺎري را در‬

‫درون ﺧﻮد ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ راه اﻳﺴﺘﺎده اي ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻛﻨﺎر ﺑﺮو ‪ ،‬ﺗﺎ ﺷﺎﻫﻜﺎر‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﻮد ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻳﻚ ﺷﺎﻫﻜﺎر اﺳﺖ ‪ ،‬زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻴﺰي ﻛﻤﺘﺮ از آن‬

‫ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻫﺮﻛﺴﻲ آن ﺷﺎﻫﻜﺎر را ﻛﻪ در زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪد ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ‬

‫ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﻴﺴﺖ و ﻫﻤﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﻃﻮر ﺳﻄﺤﻲ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺪل ﺷﻮﻧﺪ ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻓﻜﺮ را ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺸﻮي رﻫﺎ ﻛﻦ ‪ ،‬زﻳﺮا ﺗﻮ ﻫﻢ اﻛﻨﻮن ﺷﺎﻫﻜﺎر ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ‬

‫ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮي ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ آن را درك ﻛﻨﻲ ‪ ،‬آن را ﺑﺸﻨﺎﺳﻲ ‪ ،‬آن را ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺧﻮد‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را ﺧﻠﻖ ﻛﺮده اﺳﺖ ؛ ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ ﺷﻮي ‪.‬‬

‫ﺗﺴﻬﻴﻢ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﭼﻬﺎرم – ﻳﻌﻨﻲ ﻗﻠﺐ – ﻣﻲ رﺳﻲ ‪ ،‬ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﻴﺖ ﺑﻪ ﺗﺴﻬﻴﻢ ﺑﺪل ﻣﻲ‬

‫ﺷﻮد ‪ .‬ﻣﺮﻛﺰ ﺳﻮم ‪ ،‬وﻓﻮر ﻋﺸﻖ را ﺧﻠﻖ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺳﻮم در ﻣﺮاﻗﺒﻪ‬

‫‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﻟﺒﺮﻳﺰ از ﻋﺸﻖ ‪ ،‬ﻟﺒﺮﻳﺰ از ﺷﻔﻘﺖ ﺷﺪه اي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ آن را ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﺳﻬﻴﻢ‬

‫ﺷﻮي ‪ .‬اﻳﻦ ‪ ،‬در ﻣﺮﻛﺰ ﭼﻬﺎرم ‪ ،‬در ﻗﻠﺐ رخ ﻣﻲ دﻫﺪ ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ در‬

‫ﺟﻬﺎن ﻋﺎدي ﻣﺮدم ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻋﺸﻖ از ﻗﻠﺐ ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ .‬ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ اﻳﻦ ﺻﺮﻓﺎً ﻳﻚ ﻧﻘﻞ‬

‫ﻗﻮل اﺳﺖ ‪ .‬آﻧﻬﺎ آن را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ‪ ،‬زﻳﺮا ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد ﻧﺮﺳﻴﺪه اﻧﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺮاﻗﺒﻪ‬

‫ﮔﺮ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻲ رﺳﺪ ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺶ – ﻣﺮﻛﺰ ﺳﻮم –‬

‫ﻣﻲ رﺳﺪ ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭼﻨﺎن اﻧﻔﺠﺎري از ﻋﺸﻖ و ﺷﻔﻘﺖ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ و ﺳﻌﺎدت و ﻧﻴﻚ‬

‫ﺧﻮاﻫﻲ در او رخ ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﻗﻠﺐ او را از ﻫﻢ ﺷﻜﺎﻓﺘﻪ و آن را ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻗﻠﺐ‬

‫درﺳﺖ در وﺳﻂ ﻫﻔﺖ ﻣﺮﻛﺰ وﺟﻮد ﺗﻮﺳﺖ – ﺳﻪ ﻣﺮﻛﺰ در ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﺳﻪ ﻣﺮﻛﺰ در ﺑﺎﻻ –‬

‫ﺗﻮ دﻗﻴﻘﺎً ﺑﻪ وﺳﻂ رﺳﻴﺪه اي ‪.‬‬

‫ﻧﻴﺮوي ﺷﺪﻳﺪ‬

‫ذن ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ‪ :‬ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻛﻠﻤﺎت ﺑﺰرگ و ﻓﻨﻮن ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دﺷﻤﻦ ﻣﺮﮔﺒﺎر ﺧﻮد‬

‫ﺑﻨﮕﺮ ‪ .‬از آﻧﻬﺎ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰ ‪ ،‬زﻳﺮا ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺒﻊ ﺧﻮدت را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﻴﺮو ﺑﺎﺷﻲ ‪،‬‬
 ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻘﻠﺪ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻓﺮد اﺻﻴﻞ ﺑﺎﺷﻲ ؛ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ دروﻧﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﻛﺰ وﺟﻮد‬

‫ﺧﻮدت را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺑﺪون راﻫﻨﻤﺎ ‪ ،‬ﺑﺪون ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي راﻫﻨﻤﺎ ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﺷﺐ ﺗﺎرﻳﻚ‬

‫اﺳﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ آﺗﺶ ﺷﺪﻳﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺣﺘﻤﺎً ﺑﻪ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﻲ رﺳﻲ ‪ .‬ﻫﺮﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﺎ‬

‫ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺷﺪﻳﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ اﺳﺖ ‪ ،‬ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬دﻳﮕﺮان ﻓﻘﻂ اﻋﺘﻘﺎد‬

‫دارﻧﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎ اﻋﺘﻘﺎد ﺻﺮف ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً از‬

‫ﻣﺎﺟﺮاي ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺬﻫﺐ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺎزﻳﮕﻮﺷﻲ‬

‫از ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ دﻳﮕﺮ زﻧﺪﮔﻲ را ﺟﺪي ﺗﻠﻘﻲ ﻧﻜﻨﻲ ‪ ،‬ﺑﻞ آن را ﺑﺎزي و ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺑﺒﻴﻨﻲ ‪،‬‬

‫ﺗﻤﺎم ﺑﺎرﻫﺎي روي ﻗﻠﺒﺖ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﺷﺮوع ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن ﺑﺎ ﻳﻚ‬

‫وزﻧﻪ ﺳﺒﻚ ﻳﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺑﺪون ﻫﻴﭻ وزﻧﻪ اي ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻲ وزن ﺷﻮد ‪ ،‬ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺪ در ﭘﻬﻨﻪ آﺳﻤﺎن ﭘﺮواز ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ اداي ﺳﻬﻢ ذن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻖ دﻳﮕﺮ اﻧﺴﺎن ﺟﺪي را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺟﺪي ﺟﻬﺎن را ﺳﺎﺧﺘﻪ ‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﺟﺪي ﺗﻤﺎم ﻣﺬاﻫﺐ را ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬او‬

‫ﺗﻤﺎم ﻗﻠﺴﻔﻪ ﻫﺎ ‪،‬ﺗﻤﺎم ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ‪ ،‬ﺗﻤﺎم اﺧﻼﻗﻴﺎت را ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ؛ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ‬
‫اﻃﺮاف ﺗﻮ وﺟﻮد دارد ‪،‬آﻓﺮﻳﺪه اﻧﺴﺎن ﺟﺪي اﺳﺖ ‪ .‬ذن ﺟﻬﺎن ﺟﺪي را رﻫﺎ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ذن از ﺟﻬﺎن دﺳﺖ ﻛﺸﻴﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ذن ﺟﻬﺎن ﺧﺎص ﺧﻮد را ﺧﻠﻖ ﻛﺮده ﻛﻪ ﺳﺮﺷﺎر از‬

‫ﺑﺎزي و آﻛﻨﺪه از ﺧﻨﺪه اﺳﺖ ‪ ،‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ اﺳﺘﺎدان ﻫﻤﭽﻮن ﻛﻮدﻛﺎن‬

‫رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺷﻔﺎ‬

‫ﺗﻮ زﺧﻢ ﻫﺎي ﺧﻮد را ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ‪ ،‬ﻛﻞ ﻫﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﻳﻚ زﺧﻢ اﺳﺖ ‪ .‬و ﺗﻮ آن‬

‫را ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﻲ ﺑﺮي ‪ .‬ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﺻﺪﻣﻪ زدن ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺪارد ‪ .‬ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻋﻤﺪاً‬

‫ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﺪ ‪ ،‬ﻫﺮﻛﺲ ﻧﮕﺮان ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از زﺧﻢ ﻫﺎي ﺧﻮدش اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﻧﺮژي آن ﻛﺎر را دارد ؟ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ‪ ،‬زﻳﺮا ﺗﻮ ﺑﺮاي زﺧﻤﻲ‬

‫ﺷﺪن ﻛﺎﻣﻼً آﻣﺎده اي ‪ ،‬ﭼﻨﺎن آﻣﺎده اي ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻳﺴﺘﺎده اي ﺗﺎ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﻔﺘﺪ ‪.‬‬

‫ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ اﻧﺴﺎن ﺗﺎﺋﻮ را ﻟﻤﺲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﭼﺮا ؟ ﭼﻮن ﻛﺴﻲ ﺑﺮاي ﻟﻤﺲ ﺷﺪن وﺟﻮد‬

‫ﻧﺪارد ‪ .‬زﺧﻤﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪ .‬او ﺳﺎﻟﻢ ‪،‬ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ‪ ،‬و ﻛﺎﻣﻞ اﺳﺖ ‪ .‬واژه ﻛﺎﻣﻞ زﻳﺒﺎﺳﺖ ‪.‬‬

‫واژه ﺷﻔﺎ از واژه ﻛﻞ ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ ،‬و واژه ﻣﻘﺪس ﻧﻴﺰ از واژه ﻛﻞ ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ .‬او ﻛﺎﻣﻞ ‪ ،‬ﺷﻔﺎ‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪ ‪ ،‬و ﻣﻘﺪس اﺳﺖ ‪ .‬از زﺧﻤﻬﺎﻳﺖ آﮔﺎه ﺑﺎش – ﻧﮕﺬار رﺷﺪ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﮕﺬار ﺷﻔﺎ ﻳﺎﺑﻨﺪ‬
 ‫‪ ،‬و آﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﺷﻔﺎ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ رﻳﺸﻪ ﻫﺎ ﺑﺮوي ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﻛﻤﺘﺮ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ ‪،‬‬

‫زﺧﻢ ﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺷﻔﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ؛ ﺑﺪون ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎل زﺧﻤﻲ ﻫﻢ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻳﻚ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻲ ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎل را زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻦ ‪ .‬ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻚ ﻛﻞ واﺣﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ ‪ ،‬و ﻫﻤﻪ‬

‫ﭼﻴﺰ را ﺑﭙﺬﻳﺮ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻦ – ﭘﺬﻳﺮش ﻛﺎﻣﻞ ﻫﺮ آن ﭼﻪ‬

‫ﻛﻪ اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻛﺮد ‪،‬ﺑﭙﺬﻳﺮ ‪ ،‬واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن ﻧﺪه ؛ و ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻪ‬

‫اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺟﺮﻳﺎﻧﻲ از اﻧﺮژي را در وﺟﻮد ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫ﻗﺒﻼً ﻫﺮﮔﺰ اﺣﺴﺎس ﻧﻜﺮده ﺑﻮدي ‪.‬‬

‫ﭘﺬﻳﺮش‬

‫ﮔﻮش دادن ﻳﻜﻲ از اﺳﺮار اﺻﻠﻲ ورود ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ ‪ .‬ﮔﻮش دادن ﻳﻌﻨﻲ‬

‫اﻧﻔﻌﺎل ‪ .‬ﮔﻮش دادن ﻳﻌﻨﻲ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدن ﻛﺎﻣﻞ ﺧﻮدت – ﺗﻨﻬﺎ در آن ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﮔﻮش ﻛﻨﻲ ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ و دﻗﺖ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﮔﻮش ﻣﻲ دﻫﻲ ‪،‬ﺧﻮدت را‬

‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﺧﻮدت را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﮔﻮش ﻧﻤﻲ دﻫﻲ ‪ .‬اﮔﺮ‬

‫ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ در ﻣﻮرد ﺧﻮدت ﺧﻮد آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻲ ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً واﻧﻤﻮد ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ‬
‫دﻫﻲ – ﮔﻮش ﻧﻤﻲ دﻫﻲ ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺳﺮت را ﺗﻜﺎن ﺑﺪﻫﻲ ؛ ﮔﺎه ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻠﻪ و ﻧﻪ‬

‫ﺑﮕﻮﻳﻲ ‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﻮش ﻧﻤﻲ دﻫﻲ ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ دﻫﻲ ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺠﺮاي ﺻﺮف ﺑﺪل ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ ،‬ﻳﻚ اﻧﻔﻌﺎل ‪ ،‬ﻳﻚ‬

‫ﭘﺬﻳﺮش ‪ ،‬ﻳﻚ رﺣﻢ ‪ :‬ﺗﻮ ﻣﺆﻧﺚ ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ .‬و ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺆﻧﺚ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﺻﻮرت‬

‫ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺧﺸﻦ ‪،‬ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺎﺗﺢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮﺳﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻪ‬

‫ﺧﺪا ﺑﺮﺳﻲ ‪ ...‬ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺧﺪا ﺗﻨﻬﺎ وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﭘﺬﻳﺮا ﺑﺎﺷﻲ ‪،‬‬

‫ﭘﺬﻳﺮﻧﺪه ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻳﻴﻦ ) ﻋﻨﺼﺮ ﻣﺆﻧﺚ ( ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ ،‬در ﺑﺎز‬

‫ﻣﻲ ﺷﻮد – و ﺗﻮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻲ ‪ .‬ﮔﻮش دادن ﻫﻨﺮي اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺷﺪن ‪.‬‬

‫اﻋﺘﻤﺎد‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ات را ﺑﺮاي آﻧﭽﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ از دﺳﺖ ﺑﺮود ﺗﻠﻒ ﻧﻜﻦ ‪ .‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اﻋﺘﻤﺎد‬

‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻲ ‪،‬ﺗﻨﻬﺎ در آن ﻣﻮﻗﻊ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ داﻧﺶ ات را‬

‫ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬاري ؛ ﺗﻨﻬﺎ در آن ﻣﻮﻗﻊ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ذﻫﻦ را ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬاري ؛ و ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد‬

‫ﭘﻬﻨﻪ ﻋﻈﻴﻤﻲ ﮔﺸﻮده ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬در آن زﻣﺎن ‪ ،‬اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ دﻳﮕﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫؛زﻧﺪﮔﻲ از وﺟﻮد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺮﺷﺎر و ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻗﻠﺒﺖ ﻣﻌﺼﻮم ﺑﺎﺷﺪ و دﻳﻮارﻫﺎ‬
 ‫از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ وﺻﻞ ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ .‬و ﻓﺮﻳﺐ ﻧﺨﻮرده اي ؛ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد ارزش ﻧﮕﻪ‬

‫داﺷﺘﻦ ﻧﺪارد ؛ و در ﻣﻮرد آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮان از ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻧﮕﺮان از دﺳﺖ‬

‫دادﻧﺶ ﺑﺎﺷﻲ ؟ ‪ -‬آن را ﻧﻤﻲ ﺗﻮان از دﺳﺖ داد ؛ اﺑﺪاً اﻣﻜﺎﻧﺶ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﮔﻨﺞ واﻗﻌﻲ‬

‫ﺧﻮد را ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻲ ‪.‬‬

‫ادراك‬

‫ﺗﻮ ﺑﻴﺮون زﻧﺪاﻧﻲ ‪ ،‬ﺑﻴﺮون ﻗﻔﺴﻲ ؛ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺖ را ﺑﮕﺸﺎﻳﻲ و ﺑﺒﻴﻨﻲ ﻛﻪ آﺳﻤﺎن از‬

‫آن ﺗﻮﺳﺖ ‪ .‬ﭘﻬﻨﻪ ﻣﺎه و ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﺗﻤﺎم ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ در آﺑﻲ‬

‫ﺑﻴﻜﺮان ﻣﺎوراء ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﻮي ‪ ...‬ﻓﻘﻂ از ﭼﺴﺒﻴﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻗﻔﺲ دﺳﺖ ﺑﺮدار ‪،‬از ﻗﻔﺲ‬

‫ﺑﻴﺮون ﺑﭙﺮ و ﺗﻤﺎﻣﻲ آﺳﻤﺎن از آن ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺖ را ﺑﺎز ﻛﻦ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻋﻘﺎب‬

‫در اﻣﺘﺪاد ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭘﺮواز ﻛﻦ ‪ .‬در آﺳﻤﺎن درون ‪ ،‬در ﺟﻬﺎن درون ‪،‬آزادي واﻻﺗﺮﻳﻦ‬

‫ارزش ﻫﺎﺳﺖ – ﻫﺮﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﺮﻛﺖ و ﺷﻮر و ﺟﺬﺑﻪ ‪ .‬ﻫﺰاران ﮔﻞ‬

‫‪،‬ﺑﻲ ﺷﻤﺎران ﮔﻞ ﻫﺴﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ در ﻓﻀﺎي آزادي ﺷﻜﻮﻓﺎ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ‪.‬‬
 ‫ﻛﻨﺘﺮل‬

‫اﺷﺨﺎص ﻛﻨﺘﺮل ﺷﺪه ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﺼﺒﻲ اﻧﺪ ‪ ،‬زﻳﺮا در اﻋﻤﺎق وﺟﻮدﺷﺎن ‪،‬آﺷﻮب ﻫﻤﭽﻨﺎن‬

‫ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻲ ﻛﻨﺘﺮل ‪ ،‬ﺟﺎري و زﻧﺪه ﺑﺎﺷﻲ ‪ ،‬ﻋﺼﺒﻲ ﻧﻴﺴﺘﻲ ‪ .‬اﻣﻜﺎن ﻋﺼﺒﻲ ﺷﺪن‬

‫ﻧﻴﺴﺖ – ﻫﺮ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻔﺘﺪ ‪ ،‬ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻴﭻ اﻧﺘﻈﺎري ﺑﺮاي آﻳﻨﺪه ﻧﺪاري ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻘﺶ‬

‫ﺑﺎزي ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺼﺒﻲ ﺑﺎﺷﻲ ؟‬

‫ﺑﺮاي ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮدن ذﻫﻦ ‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎن ﺳﺮد و ﻳﺦ زده ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ اﻧﺮژي‬

‫ﺣﻴﺎﺗﻲ اي اﻣﻜﺎن ﺣﺮﻛﺖ در اﻧﺪام ﻫﺎ و در ﺑﺪﻧﺖ را ﻧﻤﻲ ﻳﺎﺑﺪ ‪ .‬اﮔﺮ اﻧﺮژي اﻣﻜﺎن‬

‫ﺣﺮﻛﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺳﺮﻛﻮب ﺷﺪه ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﺳﺮد ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ‪ ،‬ﭼﻄﻮر دﻳﮕﺮان را ﻟﻤﺲ ﻛﻨﻨﺪ و در‬

‫ﻋﻴﻦ ﺣﺎل آﻧﻬﺎ را ﻟﻤﺲ ﻧﻜﻨﻨﺪ ‪ ،‬ﭼﻄﻮر اﻓﺮاد را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل آﻧﻬﺎ را ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮدم ﺑﺎ ﻛﻠﻴﺸﻪ ﻫﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ » -‬ﺳﻼم ‪ ،‬ﭼﻄﻮري ؟ « ﻫﻴﭽﻜﺲ از اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ‬

‫ﻫﻴﭻ ﻫﺪﻓﻲ ﻧﺪارد ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮاي اﺟﺘﻨﺎب از ﻣﻼﻗﺎت واﻗﻌﻲ دو ﺷﺨﺺ اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺮدم‬

‫ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬آﻧﻬﺎ دﺳﺖ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﺳﻌﻲ‬

‫ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ اﻧﺮژي ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را اﺣﺴﺎس ﻛﻨﻨﺪ ‪،‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ اﺟﺎزه ﺟﺎري ﺷﺪن ﻧﻤﻲ‬
‫دﻫﻨﺪ – آﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪه ‪ ،‬و ﻛﻨﺘﺮل ﺷﺪه اﻧﺪ ؛ آﻧﻬﺎ ﺳﺮد و ﻣﺮده اﻧﺪ ؛ ﺑﺴﺘﻪ و ﻣﺤﺼﻮر‬

‫‪.‬‬

‫اﺧﻼﻗﻴﺎت‬

‫ﺑﻮدي دارﻣﺎ ‪ ...‬ﺑﺴﻴﺎر ﻓﺮاﺗﺮ از اﺧﻼق ﮔﺮاﻳﺎن ‪ ،‬اﺻﻼح ﻃﻠﺒﺎن ‪ ،‬و ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﻣﺮدم ﺧﻮب‬

‫؛ و ﻧﻴﻜﻮﻛﺎران اﺳﺖ ‪ .‬او دﻗﻴﻘ ًﺎ اﻋﻤﺎق رﻳﺸﻪ ﻣﺸﻜﻞ را ﻟﻤﺲ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬

‫آﮔﺎﻫﻲ در ﺗﻮ رﺷﺪ ﻧﻜﺮده ‪ ،‬ﺗﻤﺎم اﺧﻼﻗﻴﺎت ات دروﻏﻴﻦ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﻓﺮﻫﻨﮕﺖ‬

‫ﺻﺮﻓﺎًﻻﻳﻪ ﻧﺎزﻛﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ آن را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ‬

‫اﺧﻼﻗﻴﺎت ﺗﻮ از آﮔﺎﻫﻲ ات ﺑﺮﺧﻴﺰد ‪ ،‬ﻧﻪ از ﻧﻮﻋﻲ اﻧﻀﺒﺎط ﻣﻌﻴﻦ ‪ ،‬آن وﻗﺖ ﻗﻀﻴﻪ ﻛﺎﻣﻼً‬

‫ﻓﺮق ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬آﻧﻮﻗﺖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻫﺮ وﺿﻌﻴﺘﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس آﮔﺎﻫﻲ ات ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲ دﻫﻲ ‪ .‬و ﻫﺮ‬

‫ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﻜﻨﻲ ﺧﻮب ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ .‬آﮔﺎﻫﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺎر ﺑﺪي ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻜﻨﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬

‫زﻳﺒﺎﻳﻲ آﮔﺎﻫﻲ اﺳﺖ ‪ ،‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ از آن ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻴﺰد ﺻﺮﻓﺎً زﻳﺒﺎﺳﺖ ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً‬

‫درﺳﺖ اﺳﺖ ‪ ،‬و ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺗﻼش و ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻋﻤﻠﻲ ﺻﻮرت ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮد ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺟﺎي‬

‫ﺑﺮﻳﺪن رﻳﺸﻪ ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺷﻴﻮه وﺟﻮد دارد ‪ :‬ﺷﻴﻮه ﻫﺸﻴﺎر ﺑﻮدن ‪ ،‬ﺷﻴﻮه واﻗﻒ ﺑﻮدن ‪،‬‬

‫ﺷﻴﻮه آﮔﺎه ﺑﻮدن ‪.‬‬

 ‫ﺟﻨﮕﻴﺪن‬

‫او ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪ دﻳﮕﺮ از آﻧﺠﺎ رﻓﺘﻪ ‪ .‬ﻣﺎ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﺑﻌﺪ رﻓﺘﻪ اﻳﻢ ‪ .‬و ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺎده ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﻗﻴﻞ و ﻗﺎل ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ! ﭼﻘﺪر ﺧﺸﻮﻧﺖ ‪،‬‬

‫ﺟﺎه ﻃﻠﺒﻲ ‪ ،‬ﻣﺒﺎرزه ‪،‬ﻛﺸﻤﻜﺶ ‪،‬ﺧﺸﻢ ‪ ،‬ﻧﻔﺮت ‪،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻛﻮﭼﻚ ! ﻣﺎ ﺻﺮﻓﺎً‬

‫در ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر اﻳﺴﺘﮕﺎه ﻗﻄﺎر ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻳﺴﺘﺎده اﻳﻢ ‪،‬و آﻧﻮﻗﺖ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ‪:‬‬

‫ﻣﻲ ﺟﻨﮕﻴﻢ ‪ ،‬از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ ‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺳﻠﻄﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ – ﺗﻤﺎﻣﺎ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺎزي ‪ .‬و ﺑﻌﺪ ﻗﻄﺎر ﻣﻲ رﺳﺪ و ﻣﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ رﻓﺘﻪ اﻳﻢ ‪.‬‬

‫ذﻫﻦ‬

‫اﻳﻦ وﺿﻊ ﺳﺮ ﺗﻮﺳﺖ ‪ :‬ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ اﻧﻮاع ﭼﺮخ دﻧﺪه ﻫﺎ و ﭘﺪال ﻫﺎ و ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻋﺠﻴﺐ و‬

‫ﻏﺮﻳﺐ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ از اﻳﻨﺠﺎ و آﻧﺠﺎ ﮔﺮد آورده اي ‪ .‬ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮ ﻛﻮﭼﻜﻲ ‪ ...‬و‬

‫ﻫﻴﭻ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ در آن ﻧﻴﺴﺖ ! و ﻫﻤﻪ اﻳﻦ آت و آﺷﻐﺎل ﻫﺎ ﻣﺪام در ﺳﺮ ﺗﻮ‬

‫ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬ﺳﺮت ﻣﺪام ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺪ و ﻣﻲ ﮔﺮدد – و ﺗﻮ را ﻣﺸﻐﻮل ﻧﮕﻪ ﻣﻲ دارد‬

 ‫‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻓﻜﺎري ﻛﻪ در ﺳﺮت داري ﻓﻜﺮ ﻛﻦ ‪ .‬ﻳﻚ روز ﺑﻨﺸﻴﻦ ‪ ،‬درﻫﺎ را ﺑﺒﻨﺪ و ﻧﻴﻢ‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ را ﻛﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺖ ﻣﻲ رﺳﺪ ﺑﻨﻮﻳﺲ ؛ آن وﻗﺖ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻲ ﻣﻨﻈﻮرم ﭼﻴﺴﺖ ‪،‬‬

‫و از ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺳﺮت ﻣﻲ ﮔﺬرد ﺣﻴﺮت ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ذﻫﻦ در ﭘﺲ زﻣﻴﻨﻪ اﺳﺖ‬

‫‪،‬داﺋﻤﺎً آﻧﺠﺎﺳﺖ ‪،‬ﻣﺜﻞ اﺑﺮي اﺣﺎﻃﻪ ات ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ اﺑﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ واﻗﻌﻴﺖ را‬

‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻲ ‪ :‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻴﻨﺶ ﻣﻌﻨﻮي ﻛﺴﺐ ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ اﺑﺮ را ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬاري و ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺗﻮﺳﺖ ﻛﻪ اﺑﺮ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ آن‬

‫ﭼﺴﺒﻴﺪه اي – اﺑﺮ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺪارد ‪ .‬اﻳﻦ را ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ‪.‬‬

‫وﻓﻮر‬

‫در ﺷﺮق ‪ ،‬ﻣﺮدم ﺟﺴﻢ را ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﺎده را ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﺎده را‬

‫ﺗﻮﻫﻢ ﻳﺎ ﻣﺎﻳﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ – ﭼﻴﺰي ﻛﻪ وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪ ،‬و ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ وﺟﻮد‬

‫دارد ؛ آن از ﻫﻤﺎن ﺟﻨﺴﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ روﻳﺎﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺟﻬﺎن را‬

‫ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺮدﻧﺪ ‪ ،‬و ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺮق اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻘﻴﺮ ‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎر و ﺑﻴﻨﻮا ﻣﺎﻧﺪه‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬ﻧﻴﻤﻲ از ﺑﺸﺮﻳﺖ ‪ ،‬ﺟﻬﺎن درون را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﻣﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺮون را ﻧﻔﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻧﻴﻤﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺸﺮﻳﺖ ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ و ﺟﻬﺎن درون را ﻧﻔﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﺮ دو‬
 ‫ﻧﻴﻤﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﺮﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﺸﻨﻮد ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻲ ‪:‬‬

‫ﻏﻨﻲ در ﺟﺴﻢ ‪ ،‬ﻏﻨﻲ در ﻋﻠﻢ ؛ ﻏﻨﻲ در ﻣﺮاﻗﺒﻪ ‪ ،‬ﻏﻨﻲ در آﮔﺎﻫﻲ ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ‬

‫اﻧﺴﺎن ﻛﺎﻣﻞ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﻣﻘﺪس اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ زورﺑﺎ و ﺑﻮدا ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬زورﺑﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺧﺎﻟﻲ اﺳﺖ ‪ .‬رﻗﺺ او‬

‫اﻫﻤﻴﺖ اﺑﺪي ﻧﺪارد ‪ ،‬ﻳﻚ ﻟﺬت آﻧﻲ اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﻪ زودي او از آن ﺧﺴﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬ﺗﺎ‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻛﻪ از ﺧﻮد ﻛﺎﺋﻨﺎت ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺳﺪ ‪ ...‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻪ اﺻﺎﻟﺖ وﺟﻮد ﻧﺮﺳﻲ ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬اﻳﻦ اداي ﺳﻬﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‬

‫اﺳﺖ ‪ :‬اﻧﺴﺎن ﻛﺎﻣﻞ ‪.‬‬

‫ﺷﻜﻮﻓﺎﻳﻲ‬

‫ذن ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬در وﻓﻮر زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬در ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺑﺎ‬

‫ﻧﻴﺮو و ﻗﻮت زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ – ﻧﻪ در ﺣﺪاﻗﻠﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در ﺣﺪاﻛﺜﺮ‬

‫‪ ،‬در اوج ﺷﻜﻮﻓﺎﻳﻲ ‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﺑﺪ ‪ .‬ﺑﺮﻛﺖ ﺗﻮ ‪ ،‬ﺧﻴﺮ ﺗﻮ ‪ ،‬وﺟﺪ و ﺳﺮور ﺗﻮ‬

‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ داﻧﻪ اي در درون ﺗﻮ ﻣﺤﺪود ﺑﻤﺎﻧﺪ ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﭽﻮن ﮔﻠﻲ ﺑﺎز ﺷﺪه و‬
‫ﻋﻄﺮ آن در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ و ﺑﻴﻦ ﻫﻤﻪ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺷﻮد – ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻦ دوﺳﺘﺎن ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﻦ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻴﺰ ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﺷﻔﻘﺖ واﻗﻌﻲ ‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﻋﺸﻖ واﻗﻌﻲ ‪ :‬روﺷﻦ ﺑﻴﻨﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎ دﻳﮕﺮان‬

‫ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮ ‪ ،‬رﻗﺺ ﺧﻮد در ﻣﺎوراء را ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮ ‪.‬‬

‫ﻛﺎﻫﺶ ﺳﺮﻋﺖ‬

‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻧﻮﻋﻲ داروﺳﺖ – اﺳﺘﻔﺎده از آن ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي زﻣﺎن ﺣﺎل اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻴﻔﻴﺖ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻲ ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﺪاري ؛آﻧﮕﺎه ﻣﺮاﻗﺒﻪ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬راه رﻓﺘﻦ ذن اﺳﺖ ‪ .‬ﻧﺸﺴﺘﻦ ذن اﺳﺖ ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﻛﻴﻔﻴﺘﻲ اﺳﺖ ؟ ﻓﺮد ﺑﺎ دﻗﺖ و ﺗﻮﺟﻪ ‪ ،‬ﻫﺸﻴﺎر ‪ ،‬ﺷﺎدﻣﺎن ‪ ،‬ﺑﻲ اﻧﮕﻴﺰه ‪ ،‬ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ‪،‬‬

‫دوﺳﺘﺪار ‪،‬ﻧﺮم و روان راه ﻣﻲ رود ‪ .‬و راه رﻓﺘﻦ ﺑﻲ ﻫﺪف اﺳﺖ ‪ .‬ﻓﺮد ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ‬

‫‪ ،‬ﻫﺸﻴﺎر ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ ؛ ﺑﻲ اﻧﮕﻴﺰه ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ – ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮري ﺧﺎص ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﺻﺮﻓﺎً از اﻳﻦ اﻣﺮ ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮد ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﻧﺸﺴﺘﻦ و ﻫﻴﭻ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﻧﺪادن زﻳﺒﺎﺳﺖ ‪،‬‬

‫ﭼﻘﺪر آراﻣﺶ ﺑﺨﺶ اﺳﺖ ‪،‬ﭼﻘﺪر آﺳﻮده ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﭘﺲ از ﻳﻚ راﻫﭙﻴﻤﺎﻳﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ‬

‫‪،‬زﻳﺮ درﺧﺘﻲ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﻲ و ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻲ وزد و ﺗﻮ را ﺧﻨﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻧﺴﺎن در ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ‬

 ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد آﺳﻮده ﺑﺎﺷﺪ – ﺳﻌﻲ در ﺑﻬﺒﻮد ‪ ،‬ﺳﻌﻲ در ﭘﺮورش ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ‪ ،‬ﻳﺎ ﺗﻤﺮﻳﻦ‬

‫ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫راه رﻓﺘﻦ ذن اﺳﺖ ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻦ ذن اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺨﻦ ﻳﺎ ﺳﻜﻮت ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎم ﺣﺮﻛﺖ ﻳﺎ‬

‫ﺳﻜﻮن ‪ ،‬ﺟﻮﻫﺮ وﺟﻮد راﺣﺖ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺟﻮﻫﺮ راﺣﺖ اﺳﺖ ‪ :‬اﻳﻦ واژه ﻛﻠﻴﺪي اﺳﺖ ‪ .‬ﺟﻮﻫﺮ‬

‫راﺣﺖ اﺳﺖ ‪ :‬اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﻠﻴﺪي اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺎري ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺑﻜﻦ ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻋﻤﻖ ﺟﻮﻫﺮ‬

‫وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺶ راﺣﺖ ﺑﺎش ؛ ﺧﻮﻧﺴﺮد ‪ ،‬آرام و ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺑﺎش ‪.‬‬

‫ﻣﺎﺟﺮا‬

‫ذن ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻴﭻ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﻧﺪارد ‪،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻴﭻ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﺳﻨﺖ ﻧﺪارد‬

‫‪،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻴﭻ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺪارد – ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺗﺤﻘﻖ ﻋﻤﻴﻖ ﻓﺮدي و ﺷﺨﺼﻲ‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آن ﺑﺮﺳﻲ ‪ .‬داﻧﺶ اﻣﺮي ﻗﻄﻌﻲ اﺳﺖ ؛ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﺮاي داﻧﺶ ﺷﺨﺼﻲ‬

‫اﻣﺮي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ آن را ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺑﻜﻨﺪ ‪ .‬اﮔﺮ از‬

‫ﻣﻦ ﺑﭙﺮﺳﻲ ﻛﻪ آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﭼﻴﺰي را ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺑﻜﻨﻢ ‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ را ﺑﺮاﻳﺖ‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻢ ‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺧﻄﺮ را ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻢ ‪ ،‬ﺗﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﻗﻄﻌﻲ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮاﻳﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﻣﻜﺎن‬
‫ﺑﻴﺮاﻫﻪ رﻓﺘﻦ و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻫﺪف ﻧﺮﺳﻴﺪن در آن وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﻗﻄﻌﻲ‬

‫اﺳﺖ ‪ :‬ﺧﻮد ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﺗﺎ رﺷﺪ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ رﺷﺪ را ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ‬

‫ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﺧﻄﺮ وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ؛ ﻓﺪاﻛﺎري و اﻳﺜﺎر وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﻫﺮ‬

‫روز در ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ‪ ،‬در زﻣﻴﻦ ﺑﻲ ﻧﻘﺸﻪ ﻃﻲ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد ؛ ﻫﻴﭻ ﻧﻘﺸﻪ اي ﺑﺮاي‬

‫دﻧﺒﺎل ﻛﺮدن وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ‪ .‬ﺑﻠﻪ ‪،‬آﻧﺠﺎ ﻫﺰاران ﺧﻄﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺑﻴﺮاﻫﻪ ﺑﺮوي و ﮔﻢ ﺑﺸﻮي ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ رﺷﺪ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻋﺪم اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺗﻨﻬﺎ راه رﺷﺪ اﺳﺖ ‪ ،‬ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﺗﻨﻬﺎ راه رﺷﺪ اﺳﺖ ‪ ،‬ﭘﺬﻳﺮش ﭼﺎﻟﺶ‬

‫ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺗﻨﻬﺎ راه رﺷﺪ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫اﻣﻜﺎﻧﺎت‬

‫ذﻫﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﺮ ﻣﺤﺪوده اي را ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﭙﺬﻳﺮد ‪ .‬اﻣﺎ واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮد ﻣﺎﻫﻴﺖ آن ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﻣﺮزي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬زﻳﺮا ﻣﺎوراء ﻣﺮز ﭼﻴﺴﺖ ؟‬

‫ﺑﺎز ﻳﻚ آﺳﻤﺎن دﻳﮕﺮ ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ آﺳﻤﺎن ﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮاي ﭘﺮواز‬

‫ﺗﻮ آﻣﺎده اﺳﺖ ‪ .‬آﺳﺎن راﺿﻲ ﻧﺸﻮ ‪ .‬آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ راﺿﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻲ‬
 ‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ‪ :‬ﺷﺎدي ﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﻛﻮﭼﻚ اﻧﺪ ‪ ،‬وﺟﺪ و ﺳﺮور آﻧﻬﺎ ﻛﻮﭼﻚ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺳﻜﻮت ﻫﺎي‬

‫آﻧﻬﺎ ﻛﻮﭼﻚ اﺳﺖ ‪ .‬اﻣﺎ اﺑﺪاً ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ !‬

‫اﻳﻦ ﻛﻮﭼﻜﻲ در واﻗﻊ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺧﻮد ﺗﻮ ﺑﺮ آزادي ﺧﻮدت ‪ ،‬ﺑﺮ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻧﺎﻣﺤﺪودت ‪ ،‬ﺑﺮ‬

‫ﺗﻮان ﺑﺎﻟﻘﻮه ﻧﺎﻣﺤﺪودت اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮدن‬

‫ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻳﻚ ﻛﻮدك ﻣﻲ ﻧﮕﺮي ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻪ‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺤﺒﻮﺑﺖ ‪ ،‬ﻣﺎدرت ‪ ،‬دوﺳﺘﺖ – ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻧﻴﺰ درﺧﺖ را ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫آﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ درﺧﺘﻲ را در آﻏﻮش ﻛﺸﻴﺪه اي ؟ در ﺧﺘﻲ را در آﻏﻮش ﺑﻜﺶ ‪ ،‬و آﻧﮕﺎه‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮي ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻛﻪ درﺧﺖ را در آﻏﻮش ﻛﺸﻴﺪه اي ﺑﻠﻜﻪ‬

‫درﺧﺖ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲ دﻫﺪ ‪ ،‬درﺧﺖ ﻧﻴﺰ ﺗﻮ را در آﻏﻮش ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺑﺮاي‬

‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺧﻮاﻫﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ درﺧﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮم ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻌﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﮔﻴﺎه‬

‫ﺷﻨﺎﺳﺎن از آن ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ؛ درﺧﺖ ﺧﺪاي ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ‪ -‬درﺧﺘﻲ‬

‫ﺳﺮﺳﺒﺰ در ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻪ ات ‪،‬درﺧﺘﻲ ﻟﺒﺮﻳﺰ از ﮔﻞ در ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻪ ات ‪ ،‬آن ﭼﻨﺎن ﻧﺰدﻳﻚ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻮ ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺻﺪاﻳﺖ ﻣﻲ زﻧﺪ ‪.‬‬

 ‫ﻣﺸﺎرﻛﺖ‬

‫آﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ رﻓﺘﻦ ﺷﺐ را دﻳﺪه اي ؟ اﻧﺪك ﺷﻤﺎري از ﻣﺮدم ﺑﻪ وﻗﺎﻳﻌﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ روز رخ‬

‫ﻣﻲ دﻫﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬آﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ آﻣﺪن ﻏﺮوب را دﻳﺪه اي ؟ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ و آواز آن‬

‫را ﭼﻪ ؟ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﻴﺪ و زﻳﺒﺎﻳﻲ آن را دﻳﺪه اي ؟‬

‫ﻣﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻣﺜﻞ ﻛﻮران رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ‪ .‬در ﺟﻬﺎﻧﻲ ﭼﻨﻴﻦ زﻳﺒﺎ ‪ ،‬در ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻫﺎي ﺣﻘﻴﺮ‬

‫ﻓﻼﻛﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻢ ‪ .‬ﺣﻮﺿﭽﻪ آﺷﻨﺎﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺗﻮ‬

‫را ﺑﻴﺮون ﺑﻜﺸﺪ ‪ ،‬ﻣﺒﺎرزه ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ از ﻓﻼﻛﺖ ‪ ،‬از رﻧﺞ و ﻣﺤﻨﺖ ﺧﻮد‬

‫ﺑﻴﺮون ﻛﺸﻴﺪه ﺷﻮي ‪ .‬وﮔﺮﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﺪري ﺷﺎدي و ﺳﺮور در اﻃﺮاﻓﺖ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺎﻳﺪ‬

‫از آن آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻲ و در آن ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺟﻮﻳﻲ ‪ ،‬ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻲ ﺑﺎﺷﻲ ‪.‬‬

‫ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﻏﻮر و اﻧﺪﻳﺸﻪ ؛ ذن ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﻣﺸﺎرﻛﺖ ‪ .‬ﻣﺸﺎرﻛﺖ در‬

‫رﻓﺘﻦ ﺷﺐ ‪ ،‬ﻣﺸﺎرﻛﺖ در آﻣﺪن ﻏﺮوب ‪ ،‬ﻣﺸﺎرﻛﺖ در ﺳﺘﺎرﮔﺎن ‪ ،‬و ﻣﺸﺎرﻛﺖ در اﺑﺮﻫﺎ‬

‫؛ ﻣﺸﺎرﻛﺖ را ﺷﻴﻮه زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﺑﺴﺎز ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻛﻞ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﻪ وﺟﺪ و ﺳﺮور‬

‫و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﺑﺪل ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻛﺎﺋﻨﺎﺗﻲ ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ را ﺑﻪ ﺗﺼﻮر در آوري ‪.‬‬
 ‫ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ‬

‫در ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﻣﻜﺎن ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻮدن وﺟﻮد دارد ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻨﺎن ﻋﻤﻴﻘﺎً‬

‫ﺟﺬب آن ﺷﻮي ﻛﻪ ذﻫﻨﺖ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ آﻧﺠﺎﺳﺖ ‪ ،‬و ﻫﻤﺎن‬

‫ﺟﺎ ﺣﻀﻮر دارد ‪ .‬و ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮي در راه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ .‬و ﻃﻌﻢ ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ ﺗﻮ را‬

‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺎدر ﻣﻲ ﺳﺎزد ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﻦ زﻣﺎﻧﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﻧﻴﺴﺘﻲ‬

‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﻨﻲ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ آرام آرام ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻨﺎر اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ‪ .‬ﻫﺮﮔﺎه در‬

‫ذﻫﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮي – ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬زرﻧﮓ و‬

‫زﻳﺮﻛﻲ – ﻛﺎﻣﻞ ﻧﻴﺴﺘﻲ ‪ .‬آرام آرام از آن ﻟﺤﻈﺎت ﺧﺎرج ﺷﻮ ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻋﺎدت‬

‫ﻛﻬﻨﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﻋﺎدت ﻫﺎ دﻳﺮ ﻣﻲ ﻣﻴﺮﻧﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﻗﻄﻌﺎً ﻣﻲ ﻣﻴﺮﻧﺪ – اﮔﺮ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﻣﻲ‬

‫ﻣﻴﺮﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ‬

‫ﺑﻪ اﻣﻮاج اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻧﮕﺎه ﻛﻦ ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻮج ﻫﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﻲ روﻧﺪ ‪ ،‬ﻓﺮودي ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن‬

‫ﻓﺮا ﻣﻲ رﺳﺪ ‪ ،‬ﻋﻤﻴﻘﺘﺮ اﺳﺖ ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﺗﻮ ﻣﻮﺟﻲ ‪ ،‬و زﻣﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ ﮔﻮدي ﺧﺎﻟﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ‬
 ‫ﭘﺲ از آن ﻓﺮا ﻣﻲ رﺳﺪ ‪ .‬از ﻫﺮ دوي اﻳﻨﻬﺎ ﻟﺬت ﺑﺒﺮ – ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ ﻣﻌﺘﺎد ﻧﺸﻮ ‪.‬‬

‫ﻧﮕﻮ ‪ :‬دوﺳﺖ دارم ﻫﻤﻴﺸﻪ در اوج ﺑﺎﺷﻢ ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺻﺮﻓﺎً اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ را ﺑﺒﻴﻦ‬

‫؛ اﻳﻦ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي رخ ﻧﺪاده و ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻴﺰ رخ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻪ‬

‫ﺳﺎدﮔﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ – ﺟﺰو ﻃﺒﻴﻌﺖ اﻣﻮر ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﻜﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد ؟ از اوج‬

‫ﻗﻠﻪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اداﻣﻪ دارد ﻟﺬت ﺑﺒﺮ و وﻗﺘﻲ ﻧﻮﺑﺖ دره ﻓﺮا رﺳﻴﺪ – از دره ﻟﺬت ﺑﺒﺮ ‪.‬‬

‫دره ﭼﻪ اﺷﻜﺎﻟﻲ دارد ؟ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮدن ﭼﻪ اﺷﻜﺎﻟﻲ دارد ؟ آن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻗﻠﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻴﺠﺎن ‪ ،‬و ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺪام در ﻫﻴﺠﺎن ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮد ‪.‬‬

‫ﻓﺸﺎر روﺣﻲ‬

‫ﺗﻤﺎم اﻫﺪاف ﺷﺨﺼﻲ ﻋﺼﺒﻲ ﻛﻨﻨﺪه اﻧﺪ ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻣﻲ داﻧﺪ ‪ ،‬و اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‬

‫ﻛﻪ ﻣﻦ از ﻛﻞ ﺟﺪا ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻓﻨﻴﺎزي ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻫﻴﭻ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدم‬

‫ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬اﺗﻔﺎﻗﺎت رخ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ‪،‬ﺟﻬﺎن ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ – ﺧﺪاوﻧﺪ ‪ ...‬ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ‬

‫آن را ﺑﻨﺎﻣﻲ ‪ ،‬ﻛﺎرﻫﺎ را اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﺪ ‪ .‬اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﻪ ﻣﻴﻞ ﺧﻮد رخ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ‪ .‬ﻧﻴﺎزي‬

‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﻣﺒﺎرزه اي ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺗﻼﺷﻲ ﺑﻜﻨﻢ ؛ ﻧﻴﺎزي ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮاي ﭼﻴﺰي ﺑﺠﻨﮕﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ آرام ﺑﮕﻴﺮم و ﺑﺎﺷﻢ ‪ .‬اﻧﺴﺎن واﻗﻌﻲ ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪه ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﻋﺎرﺿﻲ ﻋﻤﻞ‬
 ‫ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﭘﺲ واﺿﺢ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻋﺎرﺿﻲ در اﺿﻄﺮاب ‪ ،‬ﻧﮕﺮاﻧﻲ و دﻟﺘﻨﮕﻲ ﺑﻪ‬

‫ﺳﺮ ﺑﺒﺮد ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻣﺪام ﺑﺮ ﻗﻠﻪ آﺗﺸﻔﺸﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬آﺗﺸﻔﺸﺎن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﻓﻮران ﻛﻨﺪ ‪ ،‬زﻳﺮا او در ﺟﻬﺎﻧﻲ از ﻋﺪم ﻗﻄﻌﻴﺖ ﻫﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻣﻌﺘﻘﺪ‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻗﻄﻌﻲ و ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ ‪ .‬و اﻳﻦ اﻣﺮ در زﻧﺪﮔﻲ او ﺗﻨﺶ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‬

‫‪ :‬او در اﻋﻤﺎق وﺟﻮد ﺧﻮد ﻣﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻗﻄﻌﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﺳﻔﺮ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﻫﻤﺎره و ﻫﻤﺎره ﻳﻚ ﺗﺪاوم اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﻬﺎﻳﻲ اي ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ و رﺳﻴﺪن‬

‫وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪ .‬ﺻﺮﻓﺎً زﻳﻠﺮت ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً ﺧﻮد ﺳﻔﺮ ﻳﻌﻨﻲ زﻧﺪﮔﻲ ‪،‬ﻧﻪ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﻳﺎ‬

‫ﻫﺪﻓﻲ ﺧﺎص – ﺻﺮﻓﺎً رﻗﺼﻴﺪن و در زﻳﺎرت ﺑﻮدن ‪،‬ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدن ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ‪ ،‬ﺑﺪون‬

‫ﻧﮕﺮاﻧﻲ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺼﺪي ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﻴﺪي ﭼﻜﺎر ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد ؟ ﻫﻴﭽﻜﺲ‬

‫اﻳﻦ ﺳﺆال را ﻧﻜﺮده ‪ ،‬زﻳﺮا ﻫﻤﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ در زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪي ﺑﺮﺳﻨﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﻓﻜﺮ‬

‫ﻛﻦ ‪ ...‬اﮔﺮ واﻗﻌﺎً ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮﺳﻲ ‪ ،‬آن وﻗﺖ ﭼﻪ ؟ آن وﻗﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﮕﺮان و‬

‫دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﻴﭻ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﻬﺎﻳﻲ رﺳﻴﺪه اي‬

‫– در ﺳﻔﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را از دﺳﺖ داده اي ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را از دﺳﺖ ﻣﻲ دادي ‪ .‬ﭘﺲ‬
 ‫ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻋﺮﻳﺎن در ﻣﻘﺼﺪ ﻧﻬﺎﻳﻲ اﻳﺴﺘﺎده اي ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن اﺑﻠﻬﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﻲ ﻧﮕﺮي ‪:‬‬

‫ﻣﻘﺼﺪ ﻛﺠﺎ ﺑﻮد ؟ آن ﻫﻤﻪ ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺘﻲ ‪،‬آن ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﻮدي ‪ ،‬و ﺣﺎﻻ ﻧﺘﻴﺠﻪ اش اﻳﻦ‬

‫اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻓﺮﺳﻮدﮔﻲ‬

‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺿﻤﻴﺮ وﺟﺪان زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ‬

‫آﮔﺎﻫﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻧﺮم ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪ .‬ﭼﺮا ؟ زﻳﺮا ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪي درﺑﺎره ﭼﮕﻮﻧﻪ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن دارد ﻃﺒﻴﻌﺘﺎً ﺳﺨﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬او ﻣﺪام ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫ﺳﻮ و آن ﺳﻮ ﻣﻲ ﺑﺮد ‪ .‬آن ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ زره اﺳﺖ ؛ ﺳﭙﺮ او اﻣﻨﻴﺖ اوﺳﺖ ؛ ﻛﻞ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ او در آن ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺧﻼﺻﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬و او ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ آن ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﻪ اوﺿﺎع‬

‫واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ‪ .‬اﮔﺮ از او ﺳﺆاﻟﻲ ﺑﭙﺮﺳﻲ ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ او ﺣﺎﺿﺮ و‬

‫آﻣﺎده اﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﺳﺨﺖ اﺳﺖ – او ﻛﻮدن ‪ ،‬اﺣﻤﻖ و ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ اﺳﺖ‬

‫‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ او ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﻣﻲ‬

‫دﻫﻴﺪ ‪ ،‬او ﺑﻪ ﺷﻴﻮه اي ﻛﺎﻣﻼً ﻣﻌﻴﻦ واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ‪ .‬واﻛﻨﺶ او ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬او آدم آﻫﻨﻲ اﺳﺖ ‪ .‬اﻧﺴﺎن واﻗﻌﻲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻮدﺟﻮش ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﮔﺮ از او‬
 ‫ﺳﺆاﻟﻲ ﺑﭙﺮﺳﻲ ‪ ،‬ﺳﺆاﻟﺖ ﻳﻚ ﭘﺎﺳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻧﻪ ﻳﻚ واﻛﻨﺶ ‪ .‬او ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را‬

‫ﺑﻪ روي ﭘﺮﺳﺶ ﺗﻮ ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﺧﻮد را در اﺧﺘﻴﺎر ﭘﺮﺳﺶ ﺗﻮ ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ آن‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲ دﻫﺪ ‪...‬‬

‫ﺳﺮﻛﻮب‬

‫در ﺳﺎﻧﺴﻜﺮﻳﺖ ‪ ،‬اﻳﻦ را آﻻﻳﺎ وﻳﮕﻴﺎن ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻨﺪ ‪،‬ﺧﺎﻧﻪ اي ﻛﻪ ﻣﺪام ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮاﻫﻲ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻲ اﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ‪ ،‬داﺧﻞ زﻳﺮزﻣﻴﻦ آن ﻣﻲ اﻧﺪازي ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺮاﻳﻂ‬

‫اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪،‬ﺗﻤﺪن ‪ .‬اﻣﺎ آﻧﻬﺎ آﻧﺠﺎ روي ﻫﻢ ﺗﻠﻨﺒﺎر ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و روي اﻋﻤﺎل ﺗﻮ و‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﺛﺮ ﻣﻲ ﮔﺬارﻧﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻮاﺟﻪ‬

‫ﺷﻮﻧﺪ – ﺗﻮ ﺑﻪ زور آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ راﻧﺪه اي ‪،‬اﻣﺎ آﻧﻬﺎ از آن ﻧﻘﻄﻪ ﺗﺎرﻳﻚ ﻫﻤﭽﻨﺎن‬

‫روي رﻓﺘﺎر ﺗﻮ اﺛﺮ ﻣﻲ ﮔﺬارﻧﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﻊ در دروﻧﺖ‬

‫ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﻫﺴﺖ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﻓﺮد دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﻪ اوج‬

‫ﺧﻮد رﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ .‬دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺳﺮﻛﻮب ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي‬

‫ﻣﻲ رﺳﻨﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ آﻧﻬﺎ را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﻲ ‪ .‬اﻣﺎ دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﻲ اﺳﺖ ‪،‬در‬
 ‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ – و ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻣﻄﻠﻘﺎً ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ‬

‫ذن از ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ از ذﻫﻦ ﺧﺎرج ﺷﻮي و ﺑﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ اﺻﻠﻲ ﺑﻴﺎﻳﻲ ‪ ..‬ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻛﻪ ذن از ﻛﺎرﺑﺮدﻫﺎي اﻧﺮژي ﻣﻮﺟﻮد در ذﻫﻦ آﮔﺎه ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺗﻤﺎم اﻧﺮژي در ﺳﺮ‬

‫اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ از اﺑﺪﻳﺖ ﺧﻮد آﮔﺎه ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﺷﺪ ‪...‬‬

‫ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻳﻜﻲ ﺷﺪن ﺑﺎ ﻛﻞ را ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ اﻧﺮژي در ﻣﺮﻛﺰ اﺳﺖ و‬

‫ﻣﻲ ﺗﭙﺪ ‪،‬وﻗﺘﻲ اﻧﺮژي ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻧﻤﻲ رود ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ درﺳﺖ در‬

‫ﻣﺮﻛﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻠﺐ از آن اﻧﺮژي ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ‪ ،‬و ﺳﺮ از آن اﻧﺮژي ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ‪ ،‬وﻗﺘﻲ‬

‫اﻧﺮژي در ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲ ﺗﭙﺪ ‪ ...‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ذن ‪...‬‬

‫ذن ﻳﻌﻨﻲ درﺳﺖ در ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ‪ ،‬و ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻧﺮﻓﺘﻦ ؛ در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺮوي ﻋﻈﻴﻤﻲ‬

‫ﺑﺮﻣﻲ ﺧﻴﺰد ؛ ﺗﺤﻮل اﻧﺮژي ﺑﻪ ﻧﻮر و ﻋﺸﻖ ‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ وﺳﻴﻊ ﺗﺮ ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻬﺮ و ﺷﻔﻘﺖ ‪ ،‬و ﺑﻪ‬

‫ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺻﻮرت ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ‪ .‬اﻳﻦ اﻧﺮژي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﺷﻜﺎل ﻣﺘﻌﺪدي ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﻴﺮد ‪ .‬اﻣﺎ‬

‫اﺑﺘﺪا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻣﻮزي ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﻣﻨﺸﺎء ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ﻛﻪ‬
 ‫ﺗﻮان ﺑﺎﻟﻘﻮه ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ در ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺑﻴﺎراﻣﻲ ‪ ،‬و آن ﺗﻮ را ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺑﻪ ﺳﻮي‬

‫ﺗﻮان ﺑﺎﻟﻘﻮه ات ﻫﺪاﻳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫دوﺳﺘﻲ‬

‫اﺑﺘﺪا ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻛﻦ ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺪل ﺑﺎش ‪ ،‬آﻧﮕﺎه وﻓﻮر ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﻴﻞ ﺧﻮد ﭘﺪﻳﺪ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ‪.‬‬

‫آﻧﮕﺎه ﺑﻮدن ﺑﺎ دﻳﮕﺮان زﻳﺒﺎﺳﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدن ﻧﻴﺰ زﻳﺒﺎﺳﺖ ‪ .‬ﭘﺲ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺎده اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ‬

‫ﺑﻪ دﻳﮕﺮان واﺑﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ و دﻳﮕﺮان را ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮد واﺑﺴﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻳﻚ‬

‫دوﺳﺘﻲ ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ رﻓﺎﻗﺖ اﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻳﻚ راﺑﻄﻪ ﺑﺪل ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬

‫ﻳﻚ ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺗﻮ ﺗﺸﻜﻴﻞ ازدواج ﻧﻤﻲ دﻫﻲ ‪ .‬ازدواج از‬

‫روي ﺗﺮس اﺳﺖ ‪ ،‬ارﺗﺒﺎط از روي ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؛ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ‬

‫ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻃﺮز زﻳﺒﺎﻳﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ رود ‪ ،‬ﺳﻬﻴﻢ ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ دﻳﺪي ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﺟﺪاﻳﻲ ﻓﺮا رﺳﻴﺪه ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ راه ﻫﺎي ﺷﻤﺎ در اﻳﻦ ﻣﻘﻄﻊ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺷﺪه ‪ ،‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﺪر داﻧﻲ از ﻫﻤﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺑﻮده ‪ ،‬از ﻫﻤﻪ ﺷﺎدي ﻫﺎ و ﺗﻤﺎم‬

‫ﻟﺬت ﻫﺎ و ﺗﻤﺎم ﻟﺤﻈﺎت زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﮕﺮي ﺳﻬﻴﻢ ﺑﻮده اي ‪ .‬ﺑﺪون ﻫﻴﭻ اﺣﺴﺎس‬

‫ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ‪ ،‬ﺑﺪون ﻫﻴﭻ دردي ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﺟﺪا ﻣﻲ ﺷﻮي ‪.‬‬

 ‫ﺟﺸﻦ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪ اي اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ ‪ ،‬ﺑﺮاي ﭘﺎﻳﻜﻮﺑﻲ و ﻟﺬت ﺑﺮدن ‪ .‬ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻛﻦ‬

‫‪ ،‬از زﻧﺪﮔﻲ ﻟﺬت ﺑﺒﺮ و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﮔﺎم ﻣﻲ ﻧﻬﻲ ‪ .‬ﻣﻌﺒﺪ ﺟﺎﻳﻲ‬

‫ﺑﺮاي ﻋﺒﻮﺳﺎن ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻨﮕﺮ ‪ ،‬آﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻴﭻ‬

‫ﺟﺎ اﻧﺪوﻫﻲ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ؟ آﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ درﺧﺖ اﻓﺴﺮده اي دﻳﺪه اي ؟ آﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺮﻧﺪه‬

‫ﻣﻀﻄﺮﺑﻲ دﻳﺪه اي ؟ آﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻳﻚ ﺣﻴﻮان ﻋﺼﺒﻲ دﻳﺪه اي ؟ ﻧﻪ ‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ اﻳﻨﻄﻮر‬

‫ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬اﺑﺪاً ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺧﻄﺎ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ‪ ،‬و او ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻪ راه ﺧﻄﺎ رﻓﺘﻪ ﻛﻪ‬

‫ﺧﻮد را ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺎﻗﻞ و زﻳﺮك ﻣﻲ ﺷﻤﺎرد ‪.‬‬

‫زﻳﺮﻛﻲ ﺗﻮ ﺑﻴﻤﺎري ﺗﻮﺳﺖ ‪ .‬زﻳﺎد ﻋﺎﻗﻞ ﻧﺒﺎش ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﻛﻨﻲ‬

‫‪ .‬ﺑﻪ اﻓﺮاط ﻛﺸﻴﺪه ﻧﺸﻮ ‪ .‬ﻛﻤﻲ ﺣﻤﺎﻗﺖ و ﻛﻤﻲ ﺧﺮد ﺧﻮب اﺳﺖ ‪ ،‬و ﺗﺮﻛﻴﺐ اﻳﻦ دو ﺗﻮ‬

‫را ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﻮدا ﺑﺪل ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﭼﺮﺧﺶ ﺑﻪ درون‬
‫ﭼﺮﺧﺶ ﺑﻪ درون اﺻﻼً ﭼﺮﺧﺶ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬رﻓﺘﻦ ﺑﻪ درون اﺻﻼً رﻓﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﭼﺮﺧﺶ ﺑﻪ‬

‫درون ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻳﻦ ﻳﺎ آن آرزو ﺑﻮده اي ‪ ،‬و دوﻳﺪه‬

‫اي و دوﻳﺪه اي و ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﻣﺄﻳﻮس ﺷﺪه اي ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ آرزوﻳﻲ ﻓﻼﻛﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺑﺎر ﻣﻲ آورد ‪ ،‬و ﻫﻴﭻ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ اي از ﻃﺮﻳﻖ آرزو ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ‬

‫ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺠﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﻲ ‪ ،‬و ﺧﺸﻨﻮدي و رﺿﺎﻳﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫‪ ،‬اﻳﻨﻜﻪ دوﻳﺪن در ﭘﻲ آرزوﻫﺎ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﺎﻧﺪ ‪ ،‬ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻴﭻ‬

‫ﺗﻼﺷﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﻛﻨﻲ ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺮاي ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮدن ﻫﻢ ﺗﻼش ﻛﻨﻲ ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻌﻨﻲ دوﻳﺪن اﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻴﻮه اي ﻇﺮﻳﻒ و ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز آرزو ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻲ – ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺎﻻ ﺑﻲ آرزوﻳﻲ را آرزو ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻼش ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﺑﻪ درون ﺑﺮوي ‪،‬‬

‫ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ روي ‪ .‬ﻫﺮ ﺗﻼﺷﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﻜﺸﺎﻧﺪ و ﺑﻪ‬

‫ﺳﻤﺖ ﺧﺎرج ﺑﺒﺮد ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺳﻔﺮﻫﺎ ﺳﻔﺮﻫﺎي ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺳﻔﺮي دروﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻪ درون ﺳﻔﺮ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن آﻧﺠﺎ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ رﻓﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫‪ .‬وﻗﺘﻲ رﻓﺘﻦ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮد ‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﻛﺮدن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ؛ وﻗﺘﻲ آرزو ﻛﺮدن دﻳﮕﺮ‬

‫ﻫﻤﭽﻮن اﺑﺮي ذﻫﻨﺖ را ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ‪ ،‬در درون ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬اﻳﻦ را ﭼﺮﺧﺶ ﺑﻪ درون ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻨﺪ‬

‫‪ .‬اﻣﺎ در واﻗﻊ اﺻﻼً ﭼﺮﺧﺸﻲ در ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬اﻳﻦ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻴﺮون ﻧﺮﻓﺘﻦ اﺳﺖ ‪.‬‬
 ‫ﭼﺴﺒﻴﺪن ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬

‫اﻳﻦ اﻓﻌﺎل – ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ،‬ﺣﺎل و آﻳﻨﺪه – اﻓﻌﺎل زﻣﺎن ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ‪ ،‬آﻧﻬﺎ اﻓﻌﺎل ذﻫﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫آﻧﭽﻪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ در ﺑﺮاﺑﺮ ذﻫﻦ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در ﭘﻴﺶ ذﻫﻦ اﺳﺖ‬

‫‪ ،‬ﺣﺎل اﺳﺖ ‪ .‬و آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ذﻫﻦ ﺑﺎﺷﺪ آﻳﻨﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﻴﺰي‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬آﻳﻨﺪه ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز در ﺑﺮاﺑﺮت ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬و‬

‫ﺣﺎل ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮﺳﺖ و از ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻣﻲ ﮔﺬرد ‪ .‬آن ﺑﻪ زودي ﺑﻪ‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺪل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .. .‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﭽﺴﺒﻲ ‪ ...‬زﻳﺮا ﭼﺴﺒﻴﺪن ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬

‫ﺣﻤﺎﻗﺖ ﻣﺤﺾ اﺳﺖ ‪ .‬ﮔﺬﺷﺘﻪ دﻳﮕﺮ آﻧﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﭘﺲ ﺗﻮ داري ﺑﺮاي آب رﻓﺘﻪ از‬

‫ﺟﻮي ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻛﻪ رﻓﺘﻪ ‪ ،‬رﻓﺘﻪ ! و ﺑﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل ﻫﻢ ﻧﭽﺴﺐ ‪ ،‬زﻳﺮا آن ﻫﻢ‬

‫ﻣﻲ ﮔﺬرد و ﺑﻪ زودي ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺪل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﻪ اﻣﻴﺪﻫﺎي آﻳﻨﺪه ﻫﻢ ﻧﭽﺴﺐ ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﺗﺨﻴﻼت ‪ ،‬ﺗﺼﻮرات ‪ ،‬و ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﺑﺮاي ﻓﺮدا – زﻳﺮا ﻓﺮدا ﺑﻪ اﻣﺮوز ﺑﺪل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ ،‬و‬

‫ﺑﻪ دﻳﺮوز ﺑﺪل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ دﻳﺮوز ﺑﺪل ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ از دﺳﺘﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻴﺮون ﻣﻲ رود ‪ .‬ﭼﺴﺒﻴﺪن ﻓﻘﻂ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻣﻲ آورد ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﺠﺒﻮري رﻫﺎ ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫روﻳﺎ‬
‫اﻳﻦ را ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﻃﻲ اﻋﺼﺎر ﻣﺘﻤﺎدي ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻓﺮاد ﻣﺬﻫﺒﻲ اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ‪:‬‬

‫» ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﻲ آﻳﻴﻢ و ﺗﻨﻬﺎ از اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﻲ روﻳﻢ ‪ « .‬ﺗﻤﺎم ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدن ﻫﺎ ﺗﻮﻫﻢ‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬ﺧﻮد اﻳﺪه ي ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدن ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲ آﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ و‬

‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ آزرده ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﻤﺎن را در راﺑﻄﻪ ﻏﺮق ﻛﻨﻴﻢ ‪...‬‬

‫ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ اﻳﻦ ﻗﺪر ﺧﻮدﻣﺎن را درﮔﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﻛﺮده اﻳﻢ ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻛﻦ ﻧﻜﺘﻪ‬

‫را ﺑﻔﻬﻤﻲ ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻋﺎﺷﻖ زﻧﻲ ﻳﺎ ﻣﺮدي ﺷﺪه اي ﻛﻪ او‬

‫زﻳﺒﺎﺳﺖ ‪ ،‬ﺧﻮش ﻗﻴﺎﻓﻪ اﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪارد ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﻧﺤﻮي از اﻧﺤﺎء از‬

‫ﺧﻮدت اﺟﺘﻨﺎب ﻛﻨﻲ ‪ .‬و اﻓﺮادي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ زﻧﻲ ﻳﺎ ﻣﺮدي ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ – آﻧﻬﺎ‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﭘﻮل ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻛﻢ ﻛﻢ ﺑﻪ دام ﭘﻮل ﻳﺎ ﻗﺪرت ﻣﻲ اﻓﺘﻨﺪ ؛ آﻧﻬﺎ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار‬

‫ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻢ اﺟﺘﻨﺎب ﻛﺮدن از ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﻮب ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻲ ‪،‬‬

‫اﮔﺮ ﻋﻤﻴﻘﺎً ﺑﻪ ﺧﻮدت ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﺪ – ﺗﻤﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ‬

‫ﻳﻚ ﻣﻨﺸﺎء واﺣﺪ ﺗﻘﻠﻴﻞ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻣﻨﺸﺎء اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ات ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻲ ‪ .‬ﺗﻤﺎم‬

‫ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﻋﻠﺖ اﺻﻠﻲ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدت را ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﻓﺮاﻓﻜﻨﻲ ﻫﺎ‬
 ‫در ﺳﺎﻟﻦ ﺳﻴﻨﻤﺎ ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﭘﺮده ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻲ‬

‫ﻛﻨﻲ – ﭘﺮوژﻛﺘﻮر در ﭘﺸﺖ ﺳﺮت ﻗﺮار دارد ‪ .‬ﻓﻴﻠﻢ واﻗﻌﺎً روي ﭘﺮده ﻧﻴﺴﺖ ؛ ﻓﻴﻠﻢ ﺻﺮﻓﺎً‬

‫ﻓﺮاﻓﻜﻨﻲ ﻧﻮر و ﺳﺎﻳﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﻓﻴﻠﻢ ﻓﻘﻂ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻗﺮار دارد ‪ ،‬و ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه‬

‫ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﭘﺮوژﻛﺘﻮر آﻧﺠﺎﺳﺖ ‪ .‬ذﻫﻦ ﺗﻮ در ﭘﺸﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻗﺮار دارد ‪ ،‬و ذﻫﻦ‬

‫ﭘﺮوژﻛﺘﻮر اﺳﺖ ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻮ ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ دﻳﮕﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬زﻳﺮا دﻳﮕﺮي ﭘﺮده ﻧﻤﺎﻳﺶ‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺘﻲ او زﻳﺒﺎ و ﺑﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻧﻔﺮت داري‬

‫‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺷﺨﺺ زﺷﺖ ﺗﺮﻳﻦ آدم ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ‪ ،‬و ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻲ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر‬

‫ﻳﻚ ﺷﺨﺺ واﺣﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻢ زﺷﺖ ﺗﺮﻳﻦ و ﻫﻢ زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ … ﭘﺲ ﺗﻨﻬﺎ‬

‫راه رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻣﻮزي ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﻧﮕﺮش ﺧﻮد ﻫﻤﮕﺎم ﺑﺎ ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﻲ و ﻛﻤﻚ ذﻫﻦ را ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬاري ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﻤﻚ و ﻳﺎري ذﻫﻦ ﻣﺸﻜﻞ اﺻﻠﻲ اﺳﺖ ‪،‬‬

‫زﻳﺮا ذﻫﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ روﻳﺎ ﺧﻠﻖ ﻛﻨﺪ … از ﻃﺮﻳﻖ ﻫﻴﺠﺎن ﻫﺎﻳﺖ ‪ ،‬ذﻫﻦ ﻛﻢ ﻛﻢ‬

‫ﺷﺒﻴﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻫﻴﺠﺎن زده ﺷﻮي ﻣﺴﻤﻮم ﻣﻲ ﺷﻮي ‪،‬‬

‫آﻧﮕﺎه دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺣﻮاس ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﻲ ﺑﺮي ‪ .‬از آن ﭘﺲ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﺻﺮﻓﺎً ﻓﺮاﻓﻜﻨﻲ‬

‫ﺗﻮﺳﺖ ‪ .‬و ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ذﻫﻦ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺖ ؛ زﻳﺮا ﻫﺮ ذﻫﻨﻲ در ﺟﻬﺎن ﺧﻮد‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

 ‫رﻫﺎ ﻛﺮدن‬

‫در ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻲ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺑﺮﺗﺮ و ﻫﻴﭽﻜﺲ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺗﻴﻐﻪ ﻋﻠﻒ و ﺳﺘﺎره ﺑﺰرگ‬

‫ﻣﻄﻠﻘﺎً ﻳﻜﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ … اﻣﺎ اﻧﺴﺎن ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮﺗﺮ از دﻳﮕﺮان ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬او ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮ‬

‫ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻟﺬا داﺋﻤﺎً ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﻨﮕﺪ ‪ .‬ﺗﻤﺎم دﺷﻮاري ﻫﺎ ﻧﺎﺷﻲ از ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻨﮓ اﺳﺖ‬

‫‪ .‬ﻣﻌﺼﻮم ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻨﮕﻴﺪن را ﻧﻔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ؛ او ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻋﻼﻗﻪ اي‬

‫ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﺎزي ﻛﺮدن ﻧﺪارد ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻓﺮد ﺧﺎﺻﻲ اﺳﺖ ؛ او ﺑﻪ‬

‫ﻳﻚ ﮔﻞ رز ﺑﺪل ﺷﺪه ﻳﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﺷﺒﻨﻢ روي ﺑﺮگ ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ؛ او ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻲ از اﻳﻦ ﻻﻳﺘﻨﺎﻫﻲ ﺑﺪل ﺷﺪه اﺳﺖ ؛ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ذوب ﺷﺪه ‪ ،‬ﺑﻪ اﻗﻴﺎﻧﻮس‬

‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ و ﺑﺎ آن ﻳﻜﻲ ﺷﺪه ‪ ،‬و ﺣﺎﻻ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﻲ از آن اﺳﺖ ؛ او ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ اﻳﺪه‬

‫اي از » ﻣﻦ « ﻧﺪارد ‪ .‬ﻣﺤﻮ » ﻣﻦ « ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ‪.‬‬

‫ﺗﻨﺒﻠﻲ‬
 ‫وﻗﺘﻲ ﺗﻨﺒﻞ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﻣﻴﻞ ﻣﻨﻔﻲ اﺳﺖ ؛ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ اﻧﺮژي اي‬

‫ﻧﺪاري ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪي و ﻛﺮﺧﺘﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؛ اﺣﺴﺎس ﺧﻮاب آﻟﻮدﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪،‬‬

‫اﺣﺴﺎس ﺑﻲ ﺣﺴﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﻣﺮده اي ‪ .‬اﻣﺎ وﻗﺘﻲ در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻲ ﻋﻤﻠﻲ ﻫﺴﺘﻲ‬

‫ﺳﺮﺷﺎر از اﻧﺮژي ﻫﺴﺘﻲ و اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺜﺒﺖ اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ اﻧﺮژي ﻛﺎﻣﻠﻲ داري ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫ﺟﻮﺷﺪ و ﺳﺮرﻳﺰ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺗﻮ ﺗﺎﺑﺎن ‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺪه و ﺗﭙﻨﺪه ﻫﺴﺘﻲ ؛ ﺗﻮ ﺧﻮاب آﻟﻮد ﻧﻴﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﺗﻮ‬

‫ﻛﺎﻣﻼً ﻫﺸﻴﺎر ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﺮده ﻧﻴﺴﺘﻲ – ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ زﻧﺪه ﻫﺴﺘﻲ ‪ ..‬اﻣﺎ اﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﻫﺴﺖ‬

‫ﻛﻪ ذﻫﻨﺖ ﺗﻮ را ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺪﻫﺪ ‪ :‬ذﻫﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻨﺒﻠﻲ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻲ ﻋﻤﻠﻲ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ » :‬ﻣﻦ ﻳﻚ اﺳﺘﺎد ذن ﺷﺪه ام « ‪ ،‬ﻳﺎ » ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﺎﺋﻮ ﻣﻌﻨﻘﺪم « اﻣﺎ ﺗﻮ‬

‫ﻫﻴﺠﻜﺲ دﻳﮕﺮي را ﻓﺮﻳﺐ ﻧﻤﻲ دﻫﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺧﻮدت را ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻲ دﻫﻲ ‪ .‬ﭘﺲ ﻫﺸﻴﺎر‬

‫ﺑﺎش ‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ‬

‫ﺑﻪ ﻗﻠﺒﺖ ﮔﻮش ﻓﺮا ﺑﺪه ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺪاي ﻗﻠﺒﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪:‬‬

‫وﺿﻌﻴﺖ ﺳﺎدﮔﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺑﻬﺎي ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ داري ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﺑﺮاي ﺳﺎده‬

‫ﺑﻮدن ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻲ ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺑﻮدن را‬
 ‫اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده اﻧﺪ و ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺎده ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻗﻠﺐ ﺳﺎده ‪،‬‬

‫دﺳﺖ در دﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻲ ﺗﭙﺪ ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻗﻠﺐ ﺳﺎده در ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ژرف ﺑﺎ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ آواز ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ‪ .‬ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آن ﻧﻘﻄﻪ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻠﺒﺖ را ﺑﻴﺎﺑﻲ ‪ ،‬ﺿﺮﺑﺎن‬

‫ﺧﻮدت ‪ ،‬ﺗﭙﺶ ﺧﻮدت را ﺑﻴﺎﺑﻲ ‪.‬‬

‫ﺷﻨﺎ ﻛﺮدن در ﺟﻬﺖ ﺟﺮﻳﺎن آب‬

‫وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ آب ﺑﺪل ﺷﻮ ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎري ﺷﻮ ‪ ،‬ﺳﺎﻛﺖ ﻧﻤﺎن ‪،‬‬

‫ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ و ﻣﺜﻞ آب ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ ‪ .‬ﻻﺋﻮﺗﺰو ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ‪ :‬راه ﺗﺎﺋﻮ راﻫﻲ اﺳﺖ ﻫﻤﭽﻮن‬

‫ﺟﺮﻳﺎن آب ‪ .‬آن ﻫﻤﭽﻮن آب ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺣﺮﻛﺖ آب ﻳﺎ ﺣﺮﻛﺖ رودﺧﺎﻧﻪ‬

‫ﭼﻴﺴﺖ ؟ ﭼﻨﺪ ﻧﻜﺘﻪ زﻳﺒﺎ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻫﺴﺖ ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ اﻳﻨﻜﻪ ‪ ،‬آب ﻫﻤﻴﺸﻪ‬

‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﻖ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮﻳﻦ زﻣﻴﻦ ﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﺮدد ‪ .‬آب‬

‫ﺟﺎه ﻃﻠﺐ و ﺑﻠﻨﺪﭘﺮواز ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ‬

‫آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ‪ :‬ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ آﺧﺮﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ ،‬در‬

‫ﻗﻠﻤﺮو ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ اوﻟﻴﻦ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ‪ .‬او درﺑﺎره ﻣﺴﻴﺮ آب ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺎﺋﻮ ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‬

‫– آن را ذﻛﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ از آن ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ‪.‬‬

 ‫آﺧﺮي ﺑﺎش ‪ ،‬ﺟﺎه ﻃﻠﺐ ﻧﺒﺎش ‪ .‬ﺟﺎه ﻃﻠﺒﻲ ﻳﻌﻨﻲ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ ‪ .‬آب ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬

‫ﺳﺮازﻳﺮي ﻣﻲ رود ‪ ،‬آب ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭘﺴﺖ ﺗﺮﻳﻦ زﻣﻴﻨﻬﺎ ﻣﻲ رود ‪ ،‬آب ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﺎ وﺟﻮد‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬آب ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﻮد را ﺑﻲ ﻫﻤﺘﺎ ‪ ،‬اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ‪ ،‬ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده ﺑﻨﺎﻣﺪ ‪ .‬آب ﻫﻴﭻ اﻳﺪه‬

‫اي از ﻧﻔﺲ ﻧﺪارد ‪.‬‬

‫ﺷﻴﺰوﻓﺮﻧﻲ‬

‫اﻧﺴﺎن ﻣﻮﺟﻮدي ﭘﺎره ﭘﺎره اﺳﺖ ‪ .‬ﺷﻴﺰوﻓﺮﻧﻲ وﺿﻌﻴﺖ ﻋﺎدي اﻧﺴﺎن اﺳﺖ – ﺣﺪاﻗﻞ ﺣﺎﻻ‬

‫‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در دﻧﻴﺎي ﺑﺪوي ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮده ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺮن ﻫﺎ ﺷﺮﻃﻲ ﺷﺪن ‪ ،‬ﺗﻤﺪن ‪،‬‬

‫ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﻣﺬﻫﺐ ‪ ،‬ﻫﺮ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﻳﻚ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺪل ﻛﺮده اﺳﺖ – ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪه ‪،‬‬

‫ﺷﻜﺎﻓﺘﻪ ‪ ،‬ﻣﺘﻀﺎد ‪ ...‬اﻣﺎ از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﺎف ﺑﺮﺧﻼف ﻃﺒﻴﻌﺖ اوﺳﺖ ‪ ،‬در اﻋﻤﺎق‬

‫ﺟﺎﻳﻲ ﻧﻬﻔﺘﻪ و ﭘﻨﻬﺎن ‪ ،‬وﺣﺪت ﻫﻨﻮز وﺟﻮد دارد ‪ .‬از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ روح ﺑﺸﺮ ‪ ،‬ﻳﻜﻲ اﺳﺖ ‪،‬‬

‫ﺗﻤﺎم ﺷﺮﻃﻲ ﺷﺪن ﻫﺎ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺟﻮاﻧﺐ ﺣﺎﺷﻴﻪ اي اﻧﺴﺎن را ﻧﺎﺑﻮد ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺮﻛﺰ‬

‫دﺳﺖ ﻧﺨﻮرده ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪ ...‬اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اداﻣﻪ ﻣﻲ دﻫﺪ ‪ .‬اﻣﺎ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ او ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﺪل ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﻛﻞ ﺗﻼش ذن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﺷﻴﺰوﻓﺮﻧﻲ‬

‫ﺧﻼص ﺷﻮﻳﻢ ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺷﻜﺎف ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻓﺎﺋﻖ آﻳﻴﻢ ‪ ،‬و ﺑﻪ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻨﺴﺠﻢ ‪،‬‬
 ‫ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ و ﻣﺘﺒﻠﻮر ﺑﺪل ﺷﻮﻳﻢ ‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬ﺗﻮ از‬

‫ﺑﻮدن ﺑﻲ ﺑﻬﺮه اي ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺎزار ﻣﻜﺎره اي ‪ ...‬اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ از اﻧﻮاع ﺻﺪاﻫﺎ ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻲ ﺑﮕﻮﻳﻲ »‬

‫ﺑﻠﻪ « ﻓﻮراً ﭘﺎي ﻳﻚ » ﻧﻪ « ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ .‬ﺗﻮ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ » ﺑﻠﻪ « ﺳﺎده را ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ادا ﻛﻨﻲ ‪ ...‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺳﻌﺎدت و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻧﺎ ﺷﺎدي‬

‫ﺣﺎﺻﻞ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺷﻜﺎف ﺷﺨﺼﻴﺖ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫اﻧﺠﻤﺎد‬

‫ﻣﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻢ ‪ ،‬زﻳﺮا ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ در ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻢ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ‬

‫در ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ ؟ و وﻗﺘﻲ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ در ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻢ ﭼﻪ‬

‫اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ؟ ﺗﻮ ﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ در ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺎﺷﻲ ﻳﺎ در ﻧﻔﺲ ‪ ...‬ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ‬

‫ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬در ﻧﻔﺲ ﺑﻮدن ﻳﻌﻨﻲ ﺟﺪا ﺑﻮدن ‪ ،‬ﻣﺠﺰا ﺑﻮدن ‪ .‬در ﻧﻔﺲ ﺑﻮدن ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻪ‬

‫ﻳﻚ ﺟﺰﻳﺮه ﺑﺪل ﺷﺪن ‪ .‬در ﻧﻔﺲ ﺑﻮدن ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺸﻴﺪن ﻳﻚ ﺣﺪ و ﻣﺮز ﺑﻪ دور ﺧﻮدت ‪.‬‬

‫در ﻧﻔﺲ ﺑﻮدن ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻨﺎﻳﺰ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪن ﺑﻴﻦ » ﻣﻦ اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻢ « و » ﻣﻦ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ « ‪.‬‬

‫ﺗﺮﺳﻴﻢ ﺣﺪ و ﻣﺮزﻫﺎ ﺑﻴﻦ » ﻣﻦ « و » ﻏﻴﺮ ﻣﻦ « ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ اﺳﺖ ‪...‬‬

‫ﻧﻔﺲ ﻣﻨﺰوي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬و ﺗﻮ را ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ...‬ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﺟﺎري ﻧﻴﺴﺘﻲ ‪ .‬اﮔﺮ ﺟﺎري‬
 ‫ﺑﺎﺷﻲ ﻧﻔﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺮدم ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻣﺜﻞ ﻗﻄﻌﺎت ﻳﺦ ﺷﺪه‬

‫اﻧﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﺮﻣﺎﻳﻲ ﻧﺪارﻧﺪ ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﻋﺸﻘﻲ ﻧﺪارﻧﺪ – ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﮔﺮﻣﺎ و آﻧﻬﺎ از‬

‫ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻨﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﮔﺮﻣﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮد آﻧﻬﺎ ﻛﻢ ﻛﻢ ذوب ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﺣﺪ و‬

‫ﻣﺮز ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬در ﻋﺸﻖ ‪ ،‬ﺣﺪ و ﻣﺮزﻫﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ؛ در ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﺣﺪ و‬

‫ﻣﺮزﻫﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬زﻳﺮا ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﺳﺮد ﻧﻴﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﺗﻌﻮﻳﻖ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﻛﺎر اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اي اﺳﺖ ‪ .‬ﻓﺮدا ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮي ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا‬

‫اﻣﺮوز اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﻨﻲ ؟ آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻓﺮدا ﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮ از اﻣﺮوزي ؟ آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻲ ﻓﺮدا ﺳﺮزﻧﺪه ﺗﺮ از اﻣﺮوزي ؟ آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻓﺮدا ﺟﻮان ﺗﺮ و ﺑﺎ ﻧﺸﺎط ﺗﺮ از‬

‫اﻣﺮوزي؟ ﻓﺮدا ﭘﻴﺮﺗﺮي و ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻛﻤﺘﺮي ﺧﻮاﻫﻲ داﺷﺖ ؛ ﻓﺮدا ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺮي ‪ ،‬و‬

‫ﻣﻜﺎرﺗﺮ از اﻣﺮوز ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ؛ ﻓﺮدا ﻣﺮگ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد – ﻓﺮدا ﻣﺘﺰﻟﺰل و ﻣﺮدد‬

‫و ﺗﺮﺳﻮﺗﺮ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺎر اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻓﺮدا ﻣﻴﻔﻜﻦ ‪ .‬و ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ داﻧﺪ ؟ ﻓﺮدا‬

‫ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻴﺮي ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺗﺼﻤﻴﻢ‬

‫ﺑﮕﻴﺮ ‪ .‬دﻛﺘﺮ وﮔﻞ دﻧﺪاﻧﭙﺰﺷﻚ روزي ﭘﺲ از ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ دﻧﺪان ﻫﺎي ﻳﻚ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان و‬
 ‫زﻳﺒﺎ ﮔﻔﺖ ‪ » :‬دوﺷﻴﺰه ﺑﻴﺴﻤﺎن ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﻮم دﻧﺪان ﻋﻘﻠﺘﺎن را ﺑﻜﺸﻢ ! «‬

‫دﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﮔﻔﺖ ‪ » :‬اوه ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﭽﻪ دار ﺷﻮم ! « دﻛﺘﺮ وﮔﻞ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪ » :‬ﺧﻮب ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ را ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺗﺎن را ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ؟‬

‫« ﺗﺼﻤﻴﻤﺖ را ﺑﮕﻴﺮ ‪ .‬ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ ﻧﻴﺎﻧﺪاز ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎﻋﺚ اﺣﺴﺎس ﺣﻘﺎرت ﻳﺎ ﺑﺮﺗﺮي ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻜﻨﻲ ‪ ،‬ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎس‬

‫ﺑﺮﺗﺮي ﻫﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ ؛ ﺗﻮ ﺻﺮﻓﺎً اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻲ ؛ ﻳﻚ ﺑﻮﺗﻪ ﻛﻮﭼﻚ‬

‫ﻳﺎ ﻳﻚ درﺧﺖ ﺑﺰرگ – ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ؛ ﺗﻮ ﺧﻮدت ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﻚ‬

‫ﺳﺎﻗﻪ ﻋﻠﻒ ﻫﻤﺎن ﻗﺪر ﻧﻴﺎز ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺳﺘﺎرﮔﺎن ‪ .‬ﺑﺪون ﺳﺎﻗﻪ ﻋﻠﻒ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻛﻤﺘﺮ از آﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ‪ .‬ﺻﺪاي ﻣﺮغ ﻣﻴﻨﺎ ﻫﻤﺎن ﻗﺪر ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز اﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻮدا ؛ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﺮغ ﻣﻴﻨﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﻮد ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻛﻤﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻏﻨﺎي آن ﻛﻤﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ‬

‫ﺑﻮد ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ دور و ﺑﺮت ﺑﻜﻦ ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز اﺳﺖ ‪ .‬و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬

‫ﺗﻨﺎﺳﺐ دارد ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ وﺣﺪت آﻟﻲ اﺳﺖ ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺎﻻﺗﺮ و ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺑﺮﺗﺮ و ﻫﻴﭽﻜﺲ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺑﻲ ﻫﻤﺘﺎﻳﻲ ﻳﮕﺎﻧﻪ اﻧﺪ ‪.‬‬
 ‫ﺑﺎر‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ‪ ،‬ﺷﻴﻮه اي اﺳﺖ ﻛﻪ او دروغ ﻫﺎي ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ‬

‫دﻳﮕﺮان را ﻛﻨﺎر ﻣﻲ ﮔﺬارد ‪ .‬او ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﺮﻫﻨﻪ و ﻋﺮﻳﺎن و ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰي اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻮدن ﻣﻄﺮح اﺳﺖ ‪ ،‬ﻧﻪ ﺷﺪن ‪ .‬دروغ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺪل‬

‫ﺷﻮد ‪ ،‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ روح ﺷﻤﺎ ﺷﻮد ‪ .‬ﻫﻴﭻ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻏﻴﺮ اﺳﺎﺳﻲ ﺑﻪ‬

‫اﺳﺎﺳﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪ .‬ﻏﻴﺮ اﺳﺎﺳﻲ ‪،‬ﻏﻴﺮ اﺳﺎﺳﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ و اﺳﺎﺳﻲ ﻧﻴﺰ اﺳﺎﺳﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪،‬‬

‫آﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ‪ .‬ﺗﻼش ﺟﻬﺖ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ‬

‫اﻳﺠﺎد آﺷﻔﺘﮕﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮان ﺑﻪ آن دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ را‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﻛﺴﺐ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻢ اﻛﻨﻮن وﺟﻮد دارد ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ دروغ را ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻨﺎر‬

‫ﮔﺬاﺷﺖ ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻫﺪف ﻫﺎ و ﻣﻘﺼﻮد ﻫﺎ و آرﻣﺎن ﻫﺎ و ﻣﻨﻈﻮر ﻫﺎ ‪ ،‬ﻣﺮام ﻫﺎ و ﻧﻈﺎم ﻫﺎي‬

‫ﺑﻬﺒﻮد و اﺻﻼح دروغ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ .‬از آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺣﺬر ﺑﺎش ‪ .‬اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ را ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪه ﻛﻪ‬

‫آن ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬دروﻏﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ دﻳﮕﺮان ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ اﻧﺤﺮاف و ﺗﺄﺧﻴﺮ و ﺗﻌﻮﻳﻖ اﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻦ راه دروغ ﺑﺮاي ﭘﻨﻬﺎن‬

‫ﺷﺪن اﺳﺖ ‪ .‬دروغ را ﺑﺒﻴﻦ ‪ ،‬ﻋﻤﻴﻘﺎً ﺑﻪ ﻛﺬب ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺧﻮد ﻧﮕﺎه ﻛﻦ ‪ .‬زﻳﺮا ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن‬
 ‫ﺑﻪ دروغ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮدن دروغ اﺳﺖ ‪ .‬دﻳﮕﺮ دروغ ﻧﮕﻔﺘﻦ ﻳﻌﻨﻲ دﻳﮕﺮ در‬

‫ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻫﻴﭻ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﻧﺒﻮدن – ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ آن ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ دروغ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ‬

‫ﺷﻮد ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم زﻳﺒﺎﻳﻲ و ﺗﺸﻌﺸﻊ ﺧﻮد آﻧﺠﺎﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن و ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ‬

‫دروغ ‪ ،‬دروغ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬و آﻧﭽﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺳﻴﺎﺳﺖ‬

‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻳﻚ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎز ﺧﻮب ‪ ،‬ﻳﻚ رﻳﺎﻛﺎر ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬رﻫﺒﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﻮ ‪،‬‬

‫ﻛﺸﻴﺶ راﻫﻨﻤﺎي ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ او ﻻزم دارد ﭼﻬﺮه اي اﺳﺖ ﻛﻪ در‬

‫ﭘﺸﺖ آن ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮد ‪ .‬ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪاران ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻲ دوﮔﺎﻧﻪ دارﻧﺪ ‪ ،‬ﻛﺸﻴﺶ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻲ‬

‫دوﮔﺎﻧﻪ دارد – ﭼﻬﺮه اي در ﺟﻠﻮي در ‪ ،‬و ﭼﻬﺮه دﻳﮕﺮي در ﭘﺸﺖ در ‪ .‬و زﻧﺪﮔﻲ ﭘﺸﺖ‬

‫دري زﻧﺪﮔﻲ واﻗﻌﻲ آﻧﻬﺎﺳﺖ ‪ .‬آن ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎي ﺟﻠﻮي در دروﻏﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ ،‬آن ﭼﻬﺮه‬

‫ﻫﺎي ﭼﻨﺎن ﻣﻌﺼﻮم ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ واﻗﻌﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار را ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫او را از در ﭘﺸﺘﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻲ ‪ .‬در آﻧﺠﺎ او ﻋﺮﻳﺎن ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد و‬

‫ﻛﺸﻴﺶ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ‪ .‬اﻳﻦ دو ﻧﻮع آدم ﻫﺎي زﻳﺮك ﺗﺎ ﻛﻨﻮن ﺑﺮ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺳﻠﻄﻪ داﺷﺘﻪ‬

‫اﻧﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﻲ زود درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺮ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺣﻜﻢ ﺑﺮاﻧﻲ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ او را‬
 ‫ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ در او اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎري ﻛﻨﻲ ﺗﺎ اﺣﺴﺎس ﺑﻲ‬

‫ارزش ﺑﻮدن ﺑﻜﻨﺪ ؛ ﻋﺰت ﻧﻔﺲ اﻧﺴﺎن را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻦ ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺷﻜﻮه او را از او ﺑﮕﻴﺮ ‪ ،‬و‬

‫ﺗﺤﻘﻴﺮش ﻛﻦ ‪ .‬و آﻧﻬﺎ ﭼﻨﺎن راه ﻫﺎي ﻇﺮﻳﻔﻲ ﺑﺮاي اﻳﺠﺎد اﻳﻦ ﺣﻘﺎرت ﻳﺎﻓﺘﻪ اﻧﺪ ﻛﻪ اﺑﺪاً‬

‫ﺧﻮد آﻧﻬﺎ در ﺗﺼﻮﻳﺮ دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ ؛ آﻧﻬﺎ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮدن ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﻮدت واﮔﺬار ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮدن ﺧﻮدت را ﺑﻪ ﺧﻮدت ﻣﺤﻮل ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ آﻣﻮﺧﺘﻪ اﻧﺪ‬

‫ﻛﻪ آرام آرام ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫ﮔﻨﺎه‬

‫اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ! ‪ ...‬اﻳﻦ اﻳﻨﺠﺎ و اﻛﻨﻮن ‪ ...‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲ ﺷﻮد وﻗﺘﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن از‬

‫اﻳﻦ زاوﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﺴﺐ ﻛﻨﻲ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ذﻫﻦ ﻛﺎﺳﺐ ﮔﺮ ﻇﻬﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪،‬‬

‫ﺗﻤﺎس ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺑﻬﺸﺘﻲ ﻛﻪ در آن ﻫﺴﺘﻲ از دﺳﺖ ﻣﻲ دﻫﻲ ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از رﻫﺎﻳﻲ‬

‫ﺑﺨﺶ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﮕﺮش ﻫﺎﺳﺖ ‪ :‬اﻳﻦ ﺗﻮ را ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ آزاد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ! ﺗﻤﺎم ﺣﺮف ﻫﺎي‬

‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺗﻘﺪس را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻦ ‪ :‬ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ‬

‫اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اﻧﺪ ‪ .‬ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺗﻤﺎم ﺳﺮور و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﺑﺸﺮﻳﺖ را ﻧﺎﺑﻮد‬

‫ﻛﺮده اﻧﺪ ‪ .‬ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬و ﻟﺬا ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ اش از دﺳﺖ ﻣﻲ رود ‪ .‬اﮔﺮ‬
 ‫ﻣﺪام ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺮوي و اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺧﻄﺎ و آن ﻛﺎر اﺷﺘﺒﺎه را ﻛﺮده اي‬

‫ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ از زﻧﺪﮔﻲ ﻟﺬت ﺑﺒﺮي ؟ و ﺧﻄﺎ و ﺧﻄﺎ و ﺧﻄﺎ ‪ ...‬ﻇﺎﻫﺮاً ﻛﻞ زﻧﺪﮔﻴﺖ از‬

‫ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ ؟ ﻟﺬت ﺑﺮدن‬

‫از زﻧﺪﮔﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﺗﻮ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮي و زﻳﺮ ﺑﺎر ﮔﻨﺎه ﺧﻢ ﻣﻲ ﺷﻮي ‪.‬‬

‫ﮔﻨﺎه ﻫﻤﭽﻮن ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮕﻲ روي ﺳﻴﻨﻪ ات ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺧﺮدت ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ؛ آن ﻧﻤﻲ ﮔﺬارد‬

‫ﺑﺮﻗﺼﻲ ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮﻗﺼﻲ ؟ ﮔﻨﺎه ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮﻗﺼﺪ ؟ ﮔﻨﺎه ﭼﻄﻮر ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﺪ آواز ﺑﺨﻮاﻧﺪ ؟ ﮔﻨﺎه ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﻮرزد ؟ ﭘﺲ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‬

‫ﻛﺎر ﺧﻄﺎﻳﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﺪ و ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر اﺳﺖ ‪ ،‬زﻳﺮ ﺑﺎر ﮔﻨﺎه ﺧﻢ ﺷﺪه ‪ ،‬و ﭘﻴﺶ از ﻣﺮگ‬

‫ﻣﺮده اﺳﺖ ‪ .‬او ﻫﻢ اﻛﻨﻮن وارد ﮔﻮر ﺷﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫اﻧﺪوه‬

‫ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ‪ ،‬اﻳﻦ رﻧﺞ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻮ را ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم‬

‫اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ...‬اﻳﻦ رﻧﺞ ﺻﺮﻓﺎً ﻗﺮار اﺳﺖ ﺗﻮ را ﻫﺸﻴﺎر ﻛﻨﺪ – زﻳﺮا ﻣﺮدم ﻓﻘﻂ زﻣﺎﻧﻲ‬

‫ﻫﺸﻴﺎر ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻴﺮ ﻋﻤﻴﻘﺎً در ﻗﻠﺐ آﻧﻬﺎ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ و زﺧﻤﻲ ﺷﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬در ﻏﻴﺮ‬

‫اﻳﻦ ﺻﻮرت آﻧﻬﺎ ﻫﺸﻴﺎر ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ راﺣﺖ و آﺳﺎن ‪ ،‬ئ در اﻣﻦ و‬
‫اﻣﺎن اﺳﺖ ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ دﻫﺪ ؟ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ زﺣﻤﺖ ﻫﺸﻴﺎر ﺷﺪن را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ‬

‫دﻫﺪ ؟ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ دوﺳﺘﻲ ﻣﻲ ﻣﻴﺮد ‪ ،‬اﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻧﺖ ﺗﻮ‬

‫را ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﮔﺬارد – در آن ﺷﺒﻬﺎي ﺗﻴﺮه و ﺗﺎر ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬ﺗﻮ آن زن را ﺑﻲ‬

‫ﻧﻬﺎﻳﺖ دوﺳﺖ داﺷﺘﻲ و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰت را ﺷﺮط ﺑﻨﺪي ﻛﺮدي ‪ ،‬و ﺑﻌﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ‬

‫او رﻓﺘﻪ ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲ دﻫﺪ‬

‫ﻛﻪ اﮔﺮ از آﻧﻬﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ آﮔﺎه ﺷﻮي ‪ .‬ﺗﻴﺮ در ﻗﻠﺐ آزار ﻣﻲ دﻫﺪ ؛ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮان از آن ﺳﻮد ﺟﺴﺖ ‪ .‬رﻧﺞ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﭽﺎره ات ﻛﻨﺪ ‪ ،‬رﻧﺞ ﺑﺎﻳﺪ آﮔﺎه ﺗﺮت ﻛﻨﺪ ! و وﻗﺘﻲ‬

‫آﮔﺎه ﺷﺪي ‪ ،‬ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫ﺗﻮﻟﺪ دوﺑﺎره‬

‫در آﻳﻴﻦ ذن ‪ ،‬ﺗﻮ از ﻫﻴﭻ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ آﻳﻲ و ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ روي ‪ .‬ﺗﻮ ﺻﺮﻓﺎً اﻛﻨﻮن‬

‫اﻳﻨﺠﺎﻳﻲ ؛ ﻧﻪ ﻣﻲ آﻳﻲ ﻧﻪ ﻣﻲ روي ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ از ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﻲ ﮔﺬرد ؛ آﮔﺎﻫﻲ ﺗﻮ آن را‬

‫ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ آن ﻳﻜﻲ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺷﻴﺮي در ﺑﺮاﺑﺮ آﻳﻨﻪ ﻣﻲ ﻏﺮد ‪ ،‬آﻳﺎ ﺗﻮ‬

‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ آﻳﻨﻪ ﻣﻲ ﻏﺮد ؟ ﻳﺎ وﻗﺘﻲ ﺷﻴﺮ ﻣﻲ رود و ﻛﻮدﻛﻲ رﻗﺼﺎن ﻣﻲ آﻳﺪ ‪،‬‬

‫آﻳﻨﻪ ﻛﺎﻣﻼً ﺷﻴﺮ را از ﻳﺎد ﻣﻲ ﺑﺮد و ﺑﺎ ﻛﻮدك ﺷﺮوع ﺑﻪ رﻗﺺ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ – آﻳﺎ ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ‬
 ‫ﻛﻨﻲ ﻛﻪ آﻳﻨﻪ ﺑﺎ ﻛﻮدك ﻣﻲ رﻗﺼﺪ ؟ آﻳﻨﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬آﻳﻨﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﻣﻨﻌﻜﺲ‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫آﮔﺎﻫﻲ ﺗﻮ ﺻﺮﻓﺎً ﻳﻚ آﻳﻨﻪ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﻲ آﻳﻲ ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﻲ روي ‪.‬‬

‫ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻣﻲ آﻳﻨﺪ و ﻣﻲ روﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﺗﻮ ﺟﻮان ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ ،‬ﺗﻮ ﭘﻴﺮ ﻣﻲ ﺷﻮي ؛ ﺗﻮ زﻧﺪه اي ؛ ﺗﻮ ﻣﺮده اي ‪ .‬ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﺣﺎﻻت ﺻﺮﻓﺎً‬

‫ﺑﺎزﺗﺎب ﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ در ﺣﻮض اﺑﺪي آﮔﺎﻫﻲ ‪.‬‬

‫آﮔﺎﻫﻲ‬

‫ﻣﺎ از ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲ آﻳﻴﻢ و ﺑﻪ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲ روﻳﻢ ‪ .‬ﻣﺎ دوﺑﺎره ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدﻳﻢ ؛ ﻣﺎ ﻫﺰاران‬

‫ﺑﺎر اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮده اﻳﻢ ‪ ،‬و ﻫﺰاران ﺑﺎر اﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻮد ‪ .‬ذات وﺟﻮد ﻣﺎ ﻓﻨﺎﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ اﻣﺎ‬

‫ﺟﺴﻢ ﻣﺎ ‪ ،‬ﺑﺪن ﻣﺎ ‪ ،‬ﻓﺎﻧﻲ اﺳﺖ ‪ .‬ﭼﺎرﭼﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ در آن ﻫﺴﺘﻴﻢ ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ‪ ،‬ﺑﺪن ‪ ،‬ذﻫﻦ‬

‫ﻣﺎ ‪ ،‬از ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻣﺎدي ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻓﺮﺳﻮده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻛﻬﻨﻪ‬

‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺮد ‪ .‬اﻣﺎ آﮔﺎﻫﻲ ﺗﻮ ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻮدي دارﻣﺎ از واژه » ﺑﻲ ذﻫﻦ «‬

‫ﺑﺮاي آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﺪ – و ﺑﻮدا ﻧﻴﺰ از واژه » ﺑﻲ ذﻫﻦ « اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده – ﭼﻴﺰي‬
 ‫ﻓﺮاﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ ؛ آن ﺑﻲ – ذﻫﻦ اﺑﺪي اﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ از ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ‪ ،‬و از ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ‪ ،‬ﺗﺎ اﺑﺪ اداﻣﻪ دارد ‪ ،‬ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﻪ روﺷﻦ‬

‫ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺮﺳﺪ ‪ .‬آن وﻗﺖ ﺷﺨﺺ آﺧﺮﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد را ﺳﭙﺮي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬آن وﻗﺖ او ﮔﻠﻲ‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺎز ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻠﻲ ﻛﻪ از ﺧﻮﻳﺶ آﮔﺎه ﺷﺪه دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزي‬

‫ﻧﺪارد ﺑﻪ اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎزﮔﺮدد ‪ ،‬زﻳﺮا زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻣﺪرﺳﻪ اي ﻛﻪ اﻧﺴﺎن‬

‫در آن درس ﻫﺎي ﺧﻮد را ﻣﻲ آﻣﻮزد ‪ .‬او درس ﺧﻮد را آﻣﻮﺧﺘﻪ ‪ ،‬او اﻳﻨﻚ ﻓﺮاﺗﺮ از‬

‫ﺗﻮﻫﻤﺎت اﺳﺖ ‪ .‬او ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر از ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي‬

‫ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﻲ رﻫﺴﭙﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ و آﻳﻨﺪه ﻫﻨﻮز ﻧﻴﺎﻣﺪه اﺳﺖ ‪ :‬ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﻃﻮر ﻏﻴﺮ ﺿﺮوري در ﺟﻬﺎﻧﻲ‬

‫ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻳﻜﻲ ﻗﺒﻼً وﺟﻮد داﺷﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪ ،‬و‬

‫دﻳﮕﺮي ﻫﻨﻮز ﺣﺘﻲ آﻏﺎز ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﻜﺮده اﺳﺖ ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻟﺤﻈﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻧﻮك ﭘﻴﻜﺎن او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﻬﺖ ﮔﻴﺮي ﺷﺪه ‪،‬‬

‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ در اﻳﻨﺠﺎ و اﻛﻨﻮن اﺳﺖ ؛ او ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ‪ ،‬ﻛﻞ آﮔﺎﻫﻲ او ‪ ،‬ﻛﻞ‬

 ‫وﺟﻮد او ‪ ،‬در واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻨﺠﺎ و واﻗﻌﻴﺖ اﻛﻨﻮن ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮد ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻬﺖ ﺻﺤﻴﺢ‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از دروازه ﻃﻼﻳﻲ ﻋﺒﻮر ﻛﻨﺪ ‪ .‬زﻣﺎن ﺣﺎل دروازه‬

‫ﻃﻼﻳﻲ اﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ و اﻛﻨﻮن دروازه ﻃﻼﻳﻲ اﺳﺖ ‪ ...‬و ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ در‬

‫زﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﺎﺷﻲ ﻛﻪ ﺟﺎه ﻃﻠﺐ ﻧﺒﺎﺷﻲ – ﺑﺪون ﻫﻴﭻ دﺳﺘﺎوردي ‪ ،‬ﻫﻴﭻ آرزوﻳﻲ ﺑﺮاي‬

‫ﻛﺴﺐ ﻗﺪرت ‪ ،‬ﭘﻮل ‪ ،‬اﻋﺘﺒﺎر و ﺣﺘﻲ روﺷﻦ ﺑﻴﻨﻲ – زﻳﺮا ﺗﻤﺎم ﺟﺎه ﻃﻠﺒﻲ ﻫﺎ ﺗﻮ را ﺑﻪ آﻳﻨﺪه‬

‫ﻣﻲ ﻛﺸﺎﻧﻨﺪ ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﻏﻴﺮ ﺟﺎه ﻃﻠﺐ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در زﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﻤﺎﻧﺪ ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ در زﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ و وارد دروازه ﺷﻮد ‪.‬‬

‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ‪.‬‬

‫ﻫﺪاﻳﺖ‬

‫ﺗﻮ ﻣﺠﺒﻮري ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻫﺪاﻳﺖ ﺑﮕﺮدي زﻳﺮا ﻧﻤﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﺪاﻳﺖ دروﻧﻲ ات در درون ﺗﻮ‬

‫ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺪاﻳﺖ درون را ﺑﻴﺎﺑﻲ ‪ ،‬و اﻳﻦ آن ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﻮ‬

‫ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻢ ‪ .‬اﻳﻦ آن ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ دارﻣﺎي ﺗﻮ ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻢ ‪ ،‬اﻳﻦ آن ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻦ ﺑﻮداي ذاﺗﻲ ‪ .‬دروﻧﻲ ﺗﻮ ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻢ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ آن ﺑﻮدا را ﺑﻴﺪار ﻛﻨﻲ ‪ ،‬و زﻧﺪﮔﻲ ات از‬
 ‫ﺑﺮﻛﺖ و ﻧﻴﻜﻲ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ ات ﭼﻨﺎن از ﻧﻮر ﻧﻴﻜﻲ و اﻟﻮﻫﻴﺖ روﺷﻦ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫آن ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻣﺜﻞ ﻧﻮر اﺳﺖ ‪ .‬اﺗﺎق ﺗﻮ ﺗﺎرﻳﻚ اﺳﺖ ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻧﻮر را ﺑﻪ آن ﺑﻴﺎور ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺷﻤﻊ‬

‫ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻧﻴﺰ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻛﻞ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫ﺷﻤﻌﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻣﻲ داﻧﻲ در اﺗﺎق ﻛﺠﺎﺳﺖ ‪ .‬ﻧﻴﺎزي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ ‪ » :‬در اﺗﺎق‬

‫ﻛﺠﺎﺳﺖ ؟ » ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻮران ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ در ﻛﺠﺎﺳﺖ ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻢ دارﻧﺪ و‬

‫ﻧﻮر ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ‪ ،‬اﻳﻦ ﻓﻜﺮ را ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬آﻳﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻓﻜﺮ ﻛﺮده اي » در اﺗﺎق ﻛﺠﺎﺳﺖ‬

‫؟ « ﺗﻮ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻴﺰي و ﺑﻴﺮون ﻣﻲ روي ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﻴﺰ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ در‬

‫ﻛﺠﺎﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ ﻛﻮرﻣﺎل ﻛﻮرﻣﺎل ﺑﻪ دﻧﺒﺎل در ﻧﻤﻲ ﮔﺮدي ﻳﺎ ﺳﺮت را ﺑﻪ دﻳﻮار ﻧﻤﻲ ﻛﻮﺑﻲ‬

‫‪ .‬ﺻﺮﻓﺎً ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻲ و ﺑﺪون ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﻔﻜﺮ ﺻﺮﻓﺎً ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮي ‪.‬‬

‫ﺑﻲ ﭼﻴﺰ‬

‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻲ ﭼﻴﺰ ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ ،‬ﺑﻪ روي ﭘﺪﻳﺪه اﺻﻠﻲ و اﺳﺎﺳﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺴﺘﻲ ‪:‬‬

‫ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻪ ﺑﺴﻂ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺴﻬﻴﻢ ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ ﺷﺮوع ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺑﻪ ﭼﺴﺒﻴﺪن ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎ ‪ ،‬ﻫﺪف‬

‫را ﮔﻢ ﻛﺮده اي ‪ ...‬ﺗﻮ ﮔﻢ ﺷﺪه اي ‪ .‬زﻳﺮا ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻫﺪف ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ؛ ﺧﻮد ﺗﻮ ‪ ،‬دروﻧﻲ ﺗﺮﻳﻦ‬
 ‫وﺟﻮد ﺗﻮ ‪ ،‬ﻫﺪف اﺳﺖ ‪ ...‬ﻧﻪ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ زﻳﺒﺎ ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﺗﻮي زﻳﺒﺎ ؛ ﻧﻪ ﭘﻮل زﻳﺎد ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﻳﻚ ﺗﻮي ﻏﻨﻲ ؛ ﻧﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻳﺎد ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ وﺟﻮد ﺑﺎز ‪ ،‬در دﺳﺘﺮس ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰ ‪.‬‬

‫ﻏﺮﻳﺒﻪ‬

‫ﭘﺲ ﺗﻮ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻳﻚ ﻏﺮﻳﺒﻪ اي ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻮب اﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ دوره اﻧﺘﻘﺎﻟﻲ اﺳﺖ‬

‫‪ .‬اﻛﻨﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺸﻴﺎر ﺑﺎﺷﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ دﺳﺖ درد و رﻧﺞ ﻧﺴﭙﺎري ‪ .‬ﭘﺲ ﺣﺎﻻ ﭼﻪ‬

‫ﻛﺴﻲ ﺗﺴﻼﻳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد ؟ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﺴﻼﻳﻲ ﻧﻴﺎز ﻧﺪاري ‪ .‬ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﻪ ﺳﻦ ﺑﻠﻮغ‬

‫رﺳﻴﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺮد ﺑﺎش ‪ ،‬زن ﻧﺒﺎش ‪ ،‬و روي ﭘﺎي ﺧﻮدت ﺑﺎﻳﺴﺖ ‪ ...‬ﺗﻨﻬﺎ راه وﺻﻞ‬

‫ﺷﺪن ﺑﻪ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬رﻓﺘﻦ ﺑﻪ درون اﺳﺖ ‪ ،‬زﻳﺮا آﻧﺠﺎ در ﻣﺮﻛﺰ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﻣﺘﺼﻞ‬

‫ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ از ﺑﺪن ﻣﺎدرت ﺟﺪا ﺷﺪي ‪ .‬آن ﺟﺪاﻳﻲ ﺿﺮوري ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ‬

‫ﻓﺮدي ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺪل ﺷﻮي ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻮ از ﻛﺎﺋﻨﺎت ﺟﺪا ﻧﺸﺪه اي ‪ .‬اﺗﺼﺎل ﺗﻮ ﺑﺎ ﻛﺎﺋﻨﺎت از راه‬

‫آﮔﺎﻫﻲ اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ آن را ﺑﺒﻴﻨﻲ ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ وﻗﻮﻓﻲ ﻋﻈﻴﻢ ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﺸﻴﺎري و‬

‫ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺎز ﺑﻪ اﻋﻤﺎق ﻓﺮو ﺑﺮوي ‪ ،‬ﺗﺎ اﺗﺼﺎل را ﺑﻴﺎﺑﻲ ‪ .‬ﺑﻮدا ﻳﻌﻨﻲ اﺗﺼﺎل !‬

‫ﺳﺎزش‬
 ‫زﻳﺮك ﻧﺒﺎش ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺎﻧﺪ ؛ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﻛﺮد ‪ .‬ﻓﻨﻮن‬

‫ﻣﻴﺎﻧﻪ در راه ﻋﺸﻖ و ﻓﻨﻮن ﻣﻴﺎﻧﻪ در راه ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺴﻲ ﮔﻴﺠﻲ و ﺳﺮدرﮔﻤﻲ در ﺗﻮ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎ ﻛﻤﻜﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻤﻚ ﻛﺮدن ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻔﺲ اﺳﺖ ‪،‬‬

‫ﭘﺲ ﺗﻮ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺳﺎزش ﻛﻨﻲ ‪ .‬ﺳﺎزش ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﺳﺎزش ﺗﻮ را‬

‫ﺳﺮدرﮔﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد زﻳﺮا ﺳﺎزش ‪ ،‬ﺧﻮد از ﺳﺮدرﮔﻤﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ؛ و ﺳﺮدرﮔﻤﻲ‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺧﻮاﻫﺪ آﻓﺮﻳﺪ ‪ .‬ﭘﺲ ﺳﻌﻲ ﻛﻦ ﺑﻔﻬﻤﻲ ﻛﻪ ﭼﺮا ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﺎزش ﻣﻲ ﮔﺮدي ‪.‬‬

‫دﻳﺮ ﻳﺎ زود درﺧﻮاﻫﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺳﺎزش ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻜﻨﺪ ‪ .‬و ﺳﺎزش ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬

‫راﻫﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ در ﻫﻴﭻ ﺟﻬﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻜﻨﻴﻢ ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺳﺮﻛﻮب‬

‫ﺳﺮدرﮔﻤﻲ ات ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﺳﺮدرﮔﻤﻲ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺧﻮد را ﺑﺮوز ﺧﻮاﻫﺪ داد ‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ‬

‫را ﺳﺮﻛﻮب ﻧﻜﻦ ‪ ،‬در ﻣﻮرد وﺿﻊ ﺧﻮد روﺷﻦ و آﮔﺎه ﺑﺎش ‪ .‬و اﮔﺮ ﺳﺮدرﮔﻢ ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﻛﻪ ﺳﺮدرﮔﻢ ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ واﺿﺢ و روﺷﻦ در ﻣﻮرد ﺗﻮ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ :‬اﻳﻨﻜﻪ ﺳﺮدرﮔﻢ ﻫﺴﺘﻲ ‪.‬‬

‫ﺗﻮ ﺳﻔﺮ را آﻏﺎز ﻛﺮده اي ‪.‬‬

‫ﺑﺮدﺑﺎري‬
‫ﻣﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ؛ اﻳﻦ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪه اﺳﺖ‬

‫‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﻣﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ‪ .‬ﻛﻞ‬

‫ﻫﺴﺘﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪ .‬ﺣﺘﻲ درﺧﺘﺎن اﻳﻦ را ﻣﻲ داﻧﻨﺪ – آﻧﻬﺎ ﻣﻲ داﻧﻨﺪ‬

‫ﻛﻲ زﻣﺎن ﮔﻞ دادن اﺳﺖ و ﻛﻲ زﻣﺎن اﻳﻨﻜﻪ ﺑﮕﺬارﻧﺪ ﺗﻤﺎم ﺑﺮﮔﻬﺎ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ و ﻟﺨﺖ و‬

‫ﻋﺮﻳﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻋﺮﻳﺎﻧﻲ ﺧﻮد ﺑﺎز ﻫﻢ زﻳﺒﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ‬

‫روﻳﻴﺪن ﺑﺮﮔﻬﺎي ﻧﻮ ؛ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻋﻈﻴﻢ ﻛﻪ ﻛﻬﻨﻪ ﻫﺎ رﻓﺘﻪ اﻧﺪ و ﻧﻮ ﻫﺎ ﺑﻪ زودي ﻓﺮا ﻣﻲ‬

‫رﺳﻨﺪ ‪ ،‬و ﺑﺮﮔﻬﺎي ﻧﻮ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ رﺷﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ‪ .‬ﻣﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اﻳﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬

‫ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ و ﻳﻜﺒﺎره ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﻘﺪان ﻋﻈﻴﻤﻲ ﺑﺮاي‬

‫ﺑﺸﺮﻳﺖ اﺳﺖ ‪ ...‬در ﺳﻜﻮت و اﻧﺘﻈﺎر ‪ ،‬ﭼﻴﺰي درون ﺗﻮ رﺷﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ – وﺟﻮد اﺻﻴﻞ و‬

‫راﺳﺘﻴﻦ ﺗﻮ ‪ .‬و ﻳﻚ روز ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻲ ﺟﻬﺪ و ﺑﻪ ﺷﻌﻠﻪ اي ﺑﺪل ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬و ﻛﻞ ﺷﺨﺼﻴﺖ‬

‫ﺗﻮ ﻣﺘﻼﺷﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد ؛ اﻛﻨﻮن ﺗﻮ اﻧﺴﺎن ﺟﺪﻳﺪي ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬و اﻳﻦ اﻧﺴﺎن ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺟﺸﻦ و ﺳﺮور ﭼﻴﺴﺖ ؛ اﻳﻦ اﻧﺴﺎن ﺟﺪﻳﺪ ﻋﺼﺎره اﺑﺪي ﺣﻴﺎت را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﻮدن‬
 ‫ﮔﺎه اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻛﻞ ﻳﻜﻲ ﻣﻲ ﺷﻮي ؛ ﻟﺤﻈﺎت ﻧﺎدري ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻧﮕﺎه ﻛﻦ ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﺖ وﺣﺶ ﻋﻈﻴﻢ آن را ﺑﺒﻴﻦ – و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﻜﺎف وﺟﻮد ﺧﻮدت ‪،‬‬

‫ﺷﻴﺰوﻓﺮﻧﻲ ﺧﻮدت را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؛ ﺗﻮ آرام ﻣﻲ ﮔﻴﺮي ‪ .‬ﻳﺎ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻫﻴﻤﺎﻟﻴﺎ ﺳﻔﺮ‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬و ﺑﺮف ﺗﺎزه و دﺳﺖ ﻧﺨﻮرده روي ﻗﻠﻞ ﻫﻴﻤﺎﻟﻴﺎ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺎزﮔﻲ و‬

‫ﺧﻨﻜﻲ ﭘﻴﺮاﻣﻮﻧﺖ را ﻓﺮا ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﻛﺬب و دروغ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ ‪ .‬زﻳﺮا اﻧﺴﺎن‬

‫دﻳﮕﺮي آﻧﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮش ﻛﺎذب ﺑﺎﺷﻲ ‪ ،‬ﺗﻮ ﻳﻜﻲ ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ .‬ﻳﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ دل اﻧﮕﻴﺰي ﮔﻮش ﻣﻲ ﺳﭙﺎري ‪ ،‬ﻳﻜﻲ ﻣﻲ ﺷﻮي ؛ ﻳﻚ ﺻﻠﺢ ‪ ،‬ﻳﻚ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ‪،‬‬

‫ﻳﻚ ﺑﺮﻛﺖ ﺗﻮ را ﻓﺮا ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ‪ ،‬و در وﺟﻮد ﺗﻮ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﻲ ﺧﻴﺰد ‪ .‬ﺗﻮ ﺳﺮﺷﺎر ﻣﻲ ﺷﻮي ‪.‬‬

‫ﻧﻴﺎزي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺑﺎﺷﻲ – اﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺟﺰو زﻧﺪﮔﻲ‬

‫ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻟﺤﻈﺎت ﻋﺎدي و ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬

‫– ﻛﻞ ﺗﻼش ذن اﻳﻦ اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ در زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺧﻮد ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺎرق‬

‫اﻟﻌﺎده داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ‪ :‬ﻫﻨﮕﺎم ﻫﻴﺰم ﺷﻜﺴﺘﻦ ‪ ،‬ﭼﻮب ﺧﺮد ﻛﺮدن ‪ ،‬آب ﻛﺸﻴﺪن از ﭼﺎه ‪،‬‬

‫ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺑﺎ ﺧﻮدت راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮدن ﻛﻒ اﺗﺎق ‪ ،‬آﺷﭙﺰي‬

‫ﻛﺮدن ‪ ،‬ﺷﺴﺘﻦ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎ ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻛﺎﻣﻼً راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻲ – زﻳﺮا ﻛﻞ ﻣﺴﺄﻟﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻛﺎر ﺧﻮدت را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻲ ‪ ،‬از آن ﻟﺬت ﺑﺒﺮي ‪ ،‬از آن ﺧﺸﻨﻮد ﺑﺎﺷﻲ ‪.‬‬
 ‫ﭘﺨﺘﮕﻲ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﻧﻮري را ﺑﺮاﻳﺖ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورد ﻛﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ در زﻧﺪﮔﻴﺖ‬

‫ﺑﺪرﺧﺸﺪ ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻣﺮگ ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﻳﺖ ﻣﺮگ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ دري ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻮي‬

‫آﺳﻤﺎن ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻮري ﻛﻪ در ﻗﻠﺒﺖ داري ‪ ،‬ﺧﻮد ﻣﺮگ ﺑﻪ ﻳﻚ دروازه ﺑﺪل ﺷﺪه ‪ ،‬و ﺗﻮ ﺑﻪ‬

‫روح ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮔﺎم ﻣﻲ ﮔﺬاري ؛ ﺗﻮ ﺑﺎ اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻳﻜﻲ ﻣﻲ ﺷﻮي ‪ .‬و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ‬

‫اﻗﻴﺎﻧﻮس را ﻛﺴﺐ ﻧﻜﺮده اي ‪ ،‬ﺑﻴﻬﻮده زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده اي ‪ .‬زﻣﺎن ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻛﻨﻮن اﺳﺖ و‬

‫ﻣﻴﻮه ﻫﻤﻴﺸﻪ رﺳﻴﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻬﺎﻣﺖ آن را ﻛﺴﺐ ﻛﻨﻲ و ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ دروﻧﻲ ات‬

‫ﮔﺎم ﺑﮕﺬاري ‪ .‬ﻣﻴﻮه ﻫﻤﻴﺸﻪ رﺳﻴﺪه اﺳﺖ و زﻣﺎن ﻫﻤﻴﺸﻪ زﻣﺎن درﺳﺖ اﺳﺖ ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﺑﻪ‬

‫ﻧﺎم زﻣﺎن ﻧﺎدرﺳﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪.‬‬

‫ﻣﺎ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻴﻢ‬

‫وﻗﺘﻲ ﻫﺰاران ﻫﺰار ﻧﻔﺮ از ﻣﺮدم روي زﻣﻴﻦ ﺟﺸﻦ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ‪ ،‬آواز ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻨﺪ ‪ ،‬ﻣﻲ‬

‫رﻗﺼﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻮر اﻟﻬﻲ ﻣﺴﺖ ﺷﻮر و ﺷﻌﻒ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﺧﻮدﻛﺸﻲ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻲ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺟﺸﻨﻲ و ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺧﻨﺪه اي ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺻﺤﺖ و‬
‫ﺳﻼﻣﺘﻲ ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﻲ و ﺧﻮدﺟﻮﺷﻲ ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺟﻨﮕﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ؟ ‪ ...‬ﺑﻪ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻲ داده ﺷﺪه ﺗﺎ ﺧﻠﻖ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬ﻟﺬت ﺑﺒﺮي ‪ ،‬و ﺟﺸﻦ ﺑﮕﻴﺮي ‪ .‬وﻗﺘﻲ‬

‫ﮔﺮﻳﻪ و زاري ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﺑﻴﭽﺎره و ﺑﻲ ﻧﻮاﻳﻲ ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺟﺸﻦ ﻣﻲ ﮔﻴﺮي ‪،‬‬

‫ﻛﻞ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ در ﺟﺸﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻏﺎﻳﺖ اﺑﺪي ﻣﻼﻗﺎت‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ در ﺟﺸﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ از داﻳﺮه زﻧﺪﮔﻲ و ﻣﺮگ ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﻲ روﻳﻢ ‪.‬‬

‫ﺑﻠﻮغ‬

‫ﺗﻔﺎوت ﺑﻴﻦ ﻋﻠﻒ و ﺷﻜﻮﻓﻪ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﺗﻮ اﺳﺖ وﻗﺘﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻮدا‬

‫ﻫﺴﺘﻲ ‪ ،‬و ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻳﻚ ﺑﻮدا ﻫﺴﺘﻲ ‪ .‬در واﻗﻊ راﻫﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ اﻳﻨﻜﻪ‬

‫اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻲ ‪ .‬ﺑﻮدا ﻛﺎﻣﻼً ﺷﻜﻮﻓﺎﺳﺖ ‪ ،‬ﻛﺎﻣﻼً ﮔﺸﺎده اﺳﺖ ‪ ،‬ﮔﻞ ﻫﺎي او ‪ ،‬ﮔﻠﺒﺮﮔﻬﺎي او‬

‫ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺎز ﺷﺪه اﻧﺪ ‪ ...‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً در ﺑﻬﺎر ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻮدن ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎﺗﺮ از زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺒﻨﻢ‬

‫ﭘﺎﻳﻴﺰي ﺑﺮ ﺑﺮﮔﻬﺎي ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان‬

‫ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﻳﺶ ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺷﺒﻨﻢ ﭘﺎﻳﻴﺰي ﺑﺮ ﺑﺮﮔﻬﺎي ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ و در زﻳﺮ ﻧﻮر‬

‫ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺮوارﻳﺪي واﻗﻌﻲ ﻣﻲ درﺧﺸﺪ ‪ .‬اﻣﺎ اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻳﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ اي‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎ ﺑﺮ آﻣﺪن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ‪ ،‬ﺷﺒﻨﻢ ﭘﺎﻳﻴﺰي ﻛﻢ ﻛﻢ ﺑﺨﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ...‬اﻳﻦ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻣﻮﻗﺘﻲ‬
 ‫را ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﺑﺎ ﺑﻬﺎر اﺑﺪي ﻣﻮﺟﻮد در درون ﺗﻮ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺮد ‪ .‬ﺗﻮ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﻲ ﻧﮕﺮي و ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ آن ﻫﻤﻴﺸﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ ‪ .‬ﺗﻮ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮاﻧﻲ ﺟﻠﻮ را ﻣﻲ ﻧﮕﺮي و ﺣﻴﺮت ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪ :‬آن ﺧﻮد ﺗﻮﺳﺖ ‪ .‬ﻫﺮﺟﺎ ﺑﺎﺷﻲ آن آﻧﺠﺎﺳﺖ‬

‫و ﮔﻞ ﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺑﺎرﻧﺪ ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻬﺎر ﻣﻌﻨﻮي اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﭘﺎﻳﺎن ﻛﺘﺎب ‪.‬‬