ANG PAGIGING BAKLA AY PAGKABAYUBAY RIN SA KRUS NG KALBARYO

(an Anthology of Gay Poetry)

By: Rolando A. Bernales

Ang pagiging bakla ay habambuhay

Na pagkabayubay sa krus ng kalbaryo.
Papsaninn mmo ang krus sa iyong balikat
Habang naglalakad sa kung saan- saang lansangan.
Di lagging ementado o aspalto ang daan,
Madalas ay mabato, maputik, o masukal.
Mapalad kung walang magpupukol ng bato
O mangangahas na bumulaslas ng pangugutya.
Kailngang tiisinang matatalas na sulyap
O ang bulung- bulungan at mtutunog na halakhak.
Di kailangang lumingon pa, di sila dapat kilalanin
Sapagkat sila’y iba’t ibang mukha: bata, matanda
Lalaki, babae, ina, ama, anak, o kapatid,
Mayaman o mahirap, kilala o di-kilala.
Sinong pipigil sa kanila. Hindi ikaw.
Anong lakas mo upang tumutol?
Makapaghihimagsik ka pa ba kung ang iyong mga palad
At ng iyong paa’’y ipinako na ng lipunan
Sa likong kultura’t tradisyon at sa bulok na paniniwalang
Nagdidiktang ang pagiging bbakla ay isang kasalanan
Na nararapat na pagdusahan sa krus ng kalbaryo
Kahit pa ika’y magpumilit na magpakaranagl!?!