1.

Biodiversity

Ang biodiversity ay ang pinaka-kumplikado at mahalagang katangian ng ating planeta. Ito ay mahalagang
bawat buhay na bagay at ecosystem na bumubuo sa kapaligiran. Mula sa pinakamataas na dyirap sa
pinakamaliit na mikroorganismo, ang lahat ay may mahalagang papel sa pagpapanatili ng ating mundo.

Ngunit sa pagtaas ng global warming, polusyon at deforestation, ang biodiversity ay nasa panganib.
Bilyun-bilyon ng mga species ay pupunta o nawala sa buong mundo. Ang ilang mga siyentipiko, sa
katunayan, ay nagpapahiwatig na tayo ay nasa simula ng ika-6 na mass extinction, na nagpapalabas ng
mga isyu para sa ating planeta at ating sarili.

Ang pagbawas ng aming karne, lalo na ang pulang karne, pati na ang paggawa ng mga napapanatiling
pagpili ay makakatulong upang mapanatiling maayos ang ating planeta.

2. Tubig

Ang polusyon sa tubig ay isang malaking pag-aalala para sa atin at sa ating kapaligiran. Hindi lamang ang
maruming tubig ay isang malaking pinansiyal na pilay kundi pinapatay din ang parehong mga tao at
buhay sa dagat. Sa mga spill ng langis, ang isang kasaganaan ng basurang plastik at mga nakakalason na
kemikal na pumapasok sa aming mga daluyan ng tubig, nasisira namin ang pinakamahalagang
mapagkukunan ng aming planeta.

Sa pamamagitan ng pagtuturo sa mga tao tungkol sa mga sanhi at epekto ng polusyon sa tubig, maaari
tayong magtulungan upang i-undo ang pinsala na dulot ng mga tao. Ang mga batas ay kailangang
baguhin upang gumawa ng polusyon na mas matibay, tuloy-tuloy sa mga pambansang hangganan.

3. Deforestation

Kailangan namin ang mga halaman at mga puno upang mabuhay. Nagbibigay ang mga ito ng oxygen,
pagkain, tubig at gamot para sa lahat, sa buong mundo. Ngunit kung ang pagpapanatili ng kalangitan ay
nagpapatuloy sa rate na ito ay nangyayari, hindi kami magkakaroon ng magkano ang mahalagang natira
sa kagubatan.

Sa natural na mga wildfires, iligal na pag-log at ang mass mass ng timber na kinukuha para sa komersyal
na paggamit, ang aming mga kagubatan ay bumababa sa isang alarma rate. Pati na rin ang pagbawas ng
ating suplay ng oxygen, ang pagkawala ng kagubatan ay nag-aambag sa paligid ng 15% ng ating mga
greenhouse gas emissions.

Upang makatulong, maaari kang bumili ng higit pang mga recycled at organic na mga produkto, na
naglilimita sa dami ng papel at karton na iyong ginagamit.

4. Polusyon

Ang polusyon ay isa sa mga pangunahing sanhi ng marami sa iba pang mga alalahanin sa kapaligiran,
kabilang ang pagbabago ng klima at biodiversity. Lahat ng 7 pangunahing uri ng polusyon - hangin, tubig,
lupa, ingay, radioactive, ilaw at thermal - ay nakakaapekto sa ating kapaligiran.

Ang lahat ng mga uri ng polusyon, at mga alalahanin sa kapaligiran, ay magkakaugnay at

makakaimpluwensya sa isa't isa. Kaya, upang harapin ang isa ay upang harapin ang lahat ng ito. Iyon ang
dahilan kung bakit kailangan nating magtulungan, bilang isang komunidad, upang mabawasan ang
epekto ng polusyon sa ating kapaligiran.

5. Pagbabago ng Klima

Tulad ng itinuturing ng isang kamakailang ulat ng UN, na walang 'mga walang kapararakan na pagbabago'
sa aming mga pagkilos at pag-uugali, ang ating planeta ay lubhang magdurusa mula sa global warming sa
loob lamang ng 12 taon. Ang mga gas sa greenhouses ang pangunahing sanhi ng pagbabago ng klima,
ang pagpigil sa init ng araw at pag-init ng ibabaw ng lupa.

Ang isang pagtaas ng temperatura ng karagatan ay nakakaapekto sa buhay ng dagat at mga ekosistem na
hinihirang doon. Ang pagtaas sa mga antas ng pandaigdigang dagat ay umuubos sa ating lupain, na
nagdudulot ng mga pagbaha at mga pambihirang insidente ng panahon sa buong mundo. Kung
magpapatuloy tayo bilang tayo, ang mundo ay magdaranas ng irreversibly.

Ang pagsasabi ng hindi pagmamaneho ay magbabawas sa iyong carbon footprint, gaya ng paglilipat ng
mga de-koryenteng item kapag hindi ito ginagamit. Higit sa lahat, kailangan nating turuan ang mundo sa
mga epekto at kalubhaan ng global warming, bago pa ito huli
A. Mga Problema sa Kapaligiran

Ang Pilipinas ay madaling kapitan ng kalamidad, lalo na ang mga bagyo, baha,

landslide, pagsabog ng bulkan, lindol, at tsunami, na namamalagi sa pagtatago nito

bagyo belt, sa aktibong rehiyon ng bulkan na kilala bilang "Pacific Ring of Fire," at sa

geologically unstable region sa pagitan ng Pacific at Eurasian tectonic plates. Ang

Pinaghihirap din ng Pilipinas ang mga pangunahing sanhi ng pagkasira ng kapaligiran na pinalala ng

isang mataas na taunang antas ng paglago ng populasyon, kabilang ang pagkawala ng mga lupang pang-
agrikultura, pagkalbo ng kagubatan,

pagguho ng lupa, polusyon sa hangin at tubig, hindi wastong pagtatapon ng solid at nakakalason na
basura, pagkawala ng

coral reef, maling pangangasiwa at pang-aabuso sa mga mapagkukunan ng baybayin, at sobrang

pagdami.

Pagbabago ng Klima at ang Pilipinas

Ang mga kamakailang pag-aaral ng agham ay nagpapakita

na ang mga gawain ng tao ay nag-ambag

makabuluhang sa pagtaas ng

greenhouse gases sa kapaligiran

na nagiging sanhi ng pagbabago ng klima.

Ang Pilipinas ay isang hotspot para sa

lalo na ang mga kalamidad sa pagbabago ng klima

panganib para sa agrikultura at seguridad sa pagkain dahil

sa matinding El Nino at malubhang tropikal

mga bagyo. Ang pagkalat ng nakakahawang sakit

Ang mga sakit ay naiimpluwensyahan ng pagbabago sa

mga variable ng klima, temperatura, kamag-anak

kahalumigmigan at pag-ulan. Pumutok sobrang

Ang mga bagyong tulad ng Reming na pumuputok sa rehiyon ng Bicol noong 2006 ay nawasak ng hindi
bababa sa $ 90-

milyong halaga ng mga produktong pang-agrikultura at imprastraktura.

Ang mga karamdaman tulad ng dengue fever, malarya, kolera ay nadagdagan sa buong

taon. Ang epekto ng pagbabago sa klima sa mga baybaying zone at marine ecosystems sanhi

napakalaking pagpapaputi ng koral lalo na noong 1998 dahil sa mataas na temperatura ng dagat at isda

pumatay at pulang tides tulad ng isang naganap noong 1992 na isang panahon ng El Nino.

Nagbabala ang mga siyentipiko na makararanas ng gutom ang Pilipinas sa taong 2020, dahil sa

Ang masamang epekto ng global warming ay tumatagal ng toll nito sa likas na yaman. Libo-libong
magiging

na nawala mula sa kanilang mga tahanan lalo na sa mababang komunidad ng baybayin.

Pagtanggi ng Likas na Mapagkukunan at Biodiversity

Nagdurusa ang Pilipinas

pagkasira ng likas na kapaligiran.

Mayroon itong limampung malalaking ilog na ngayon ay marumi

sa pang-aabuso at pagpapabaya. Tinatayang

dalawang-katlo ng orihinal na bansa

Ang mga bakawan ay nawala. Isang daan

taon na ang nakalipas, malapit na ang Pilipinas

22 milyong ektarya ng lumang kagubatan sa paglago.

Sa simula ng 2000, kami ay mas mababa sa

600,000 ektarya ng lumang-paglago kagubatan

naiwan. Sa isang siglo, pinutol namin

malapit sa 97 porsiyento ng aming orihinal na kagubatan.

Isang pag-aaral ng Mga Siyentipiko ng Kapaligiran

para sa Social Change (ESSC) ay ipinapakita na

pinipigilan natin ang sistematikong ito sa kagubatan at hindi natin pinigilan ang pagkawasak nito

at ng pangunahing biodiversity nito.

Tinatantya ng International Rice Research Institute (IRRI) na tumatagal ito

4,000 litro ng tubig upang makabuo ng isang kilo ng bigas. Dahil sa pagkawala ng kagubatan, mayroon
kami

mas mababa ang tubig dahil ang karamihan sa aming mga freshwater ay nagmumula sa mga watershed
na matatagpuan sa kagubatan.

Samakatuwid, ang pagkawala ng kagubatan ay nangangahulugan ng pagkawala ng pagkain.

Mahigit sa 400 species ng halaman at hayop na natagpuan sa Pilipinas ay kasalukuyang

nanganganib sa pagkalipol, kabilang ang agila ng Pilipinas, ang tamaraw, at ang dugong.

Noong 2001, 49 sa species ng mammal sa bansa, 86 species ng ibon, at 320 species ng halaman

ay nanganganib na may pagkalipol. Ang mga endangered species sa Pilipinas ay kasama ang

unggoy na kumakain ng agila, tarsier ng Pilipinas, tamaraw, apat na uri ng pagong (berdeng dagat,

hawksbill, olive ridley, at leatherback), buwaya sa Pilipinas, sinarapan, at dalawa

mga uri ng butterflies. Ang Cebu warty pig, Panay flying fox, at fruit bat ni Chapman

ay naging patay na.

at 21 landfill sa bansa. Isang

Ang karagdagang 307 na mga site ng basura ay napapailalim

plano ng pagsasara o rehabilitasyon ngunit wala

tiyak na mga iskedyul para sa pagpapatupad. Mga 215 karagdagang mga landfill ang ipinanukalang

itatag sa buong bansa.

Humigit-kumulang na 1,000 bukas at kontroladong mga basura ang umiiral sa bansa. Kilalang

Ang mga dump sa buong bansa ay matatagpuan sa Antipolo at Montalban sa Rizal; Baguio

Lungsod; Calapan, Mindoro Oriental; Carmen, Cagayan de Oro; Mandurriao, Iloilo City;
Obando, Bulacan; at San Pedro, Laguna.

Ang mga environmentalist ay nagpapahiwatig na ang Republic Act 9003 ay tumatawag para sa pag-
aampon ng pinakamahusay

ang mga gawi sa kapaligiran sa pangangasiwa ng ecological waste at tahasang hindi binubura ang basura

pagsunog bilang isang ecological option. Ang mga polluting na mga pasilidad ng pagtatapon ay mga
pangunahing pinagmumulan

ng greenhouse gas emissions sa kapaligiran na nagdaragdag sa global warming.

Ang mga landfill at bukas na dump, ayon sa pag-aaral, ay tumutukoy sa 34 porsiyento ng mga kaugnay
na methane emissions sa tao, ang isang global warming gas na mayroong 23 beses

mas maraming init-tigil kapangyarihan kaysa sa carbon dioxide. Ang mga landfills at bukas na dumps ay

ilegal sa ilalim ng RA 9003.

Ang mga incinerator, sa kabilang banda, ay may mas mataas na antas ng greenhouse

gas emissions (bawat kilowatt) kaysa sa planta ng fired power ng karbon kapag ang lahat ng carbon ay
darating

sinusukat sa isang stack incinerator. Ang mga naturang emissions ay pinagbawalan ng bansa
Clean Air Act.

Ang pagkilos sa basura ay nakakatulong sa pagkamatay ng kahit dalawang tao bawat minuto

dahil sa mga komplikasyon mula sa mga problema sa kapaligiran, na maaaring maiiwasan kung ang

ang bansa ay nakagawa lamang ng isang mas mahusay na programa sa pamamahala ng kapaligiran.

Ang kawalan ng pamamahala ng basura ay may malubhang epekto sa kapaligiran: lupa at

ibabaw ng kontaminasyon ng tubig, lokal na pagbaha, polusyon ng hangin, pagkakalantad sa mga toxin,
at pagkalat

ng sakit. Marami sa mga lugar ng pagtatapon ang naglalaman ng nakakahawang materyal, kaya
nagbabanta

sanitasyon manggagawa at basura-pickers.

Ang taunang basura sa Pilipinas ay inaasahang lalago ng 40 porsiyento

2010. Ang mga pagpapabuti sa recycling, pagkolekta, at pagtatapon ay magiging mas kritikal

habang ang produksyon ng basura ay patuloy na lumalaki sa paglago ng populasyon at pang-ekonomiya

pag-unlad.
Ang mga nakaraang pagsisikap na itaguyod ang segregasyon ng basura sa pinagmulan ay may kaunting
epekto sa kabila

ang pagkakaroon ng Republic Act 9003. Karamihan sa mga ito ay barangay, lungsod, at munisipalidad

mga ordenansa na nagbibigay ng mga parusa at mga parusa para sa hindi pagsunod. Mga kampanya,

seminar, pagsasanay at iba pang iba't ibang aktibidad sa komunidad ang ipinatupad sa

tulong ng iba't ibang pribadong grupo o NGO upang ipagpatuloy ang layunin ng paglutas ng basura

problema.

Higit pa rito ang RA 9003 para sa pagtatatag ng mga kagamitan sa pagbawi ng materyales, o

mga sentro ng ekolohiya, sa bawat barangay o cluster ng isang barangay. Sa ngayon, 1,923 lamang

umiiral ang mga sentro ng ekolohiya, naglilingkod sa 2,133 na mga barangay ng isang kabuuang 41,975
sa buong bansa. Sa Quezon

Lunsod lamang, 52 na mga barangay lamang ang nagtatag ng Mga Pasilidad sa Pagbawi ng Materyal
mula sa isang

kabuuan ng 142.

Pag-uugali ng Tao patungo sa Basura

Ang pag-uugali ay isang pangunahing aspeto ng kultura na naka-embed sa paraan ng pamumuhay ng
mga tao.

Ang pag-aaral ng pag-uugali ng isang komunidad at pagpapasok ng mga bago ay nangangailangan ng

intensive, long term na term, at creative social marketing. Ito ay maaaring gawin sa pamamagitan ng
pag-aaral sa demograpiko at

kultura ng hibla ng komunidad sa pamamagitan ng mga immersion at mga aktibidad sa pagbuo ng

kapasidad.

Ang Mga Mapagkukunan, Kapaligiran at Economics Center for Studies, Inc. (REECS)

2002 pag-aaral sa mga sistema ng pamamahala ng basura ng sambahayan at ang mga saloobin at pag-
uugali

Ipinakita:

1. Ang pangangasiwa ng basura ay itinuturing pa rin ng marami bilang responsibilidad ng

gobyerno.

2. Pampublikong paglahok sa pangangasiwa ng basura, lalo na sa paghihiwalay sa

pinagmulan, ay nananatiling limitado.

3. Higit pang mga malawakang aktibidad sa pagbibigay ng kamalayan at pagsasanay sa ecological

Kinakailangan ang pamamahala ng basura, kasama ang mas matibay na pagpapatupad ng

Dapat na sundin ang Batas at mga lokal na ordenansa.

4. May kakulangan ng empowerment sa komunidad at pampulitikang kalooban upang malutas

ang problema.

Kinikilala ang kahalagahan ng agarang pagbawi at epekto ng kapaligiran

ng di-wastong pangangasiwa ng basura sa Pilipinas, kailangan ng pag-unawa

at reporma ng mga saloobin at pagmamalasakit sa proteksyon ng kapaligiran. Ang

Ang nalalapit na krisis sa basura ay maiiwasan kung isasagawa lamang natin ang basura sa segregasyon

pinagkukunan, recycling, at composting kung ano ang kinakailangan ng batas. Isang masinsinang
panlipunan

Ang programa sa pagmemerkado ay dapat na itinatag sa isang pang-matagalang sukat sa loob ng isang
barangay - ang

pinakamaliit na yunit ng lokal na pamahalaan.

B. Mga Problema sa Ekonomiya

• mataas na pag-unlad ng populasyon

• hindi pantay na pamamahagi ng yaman

• mahinang pagganap ng sektor ng agrikultura ng ekonomiya.

C. Mga Problema sa Panlipunan

• Korapsyon

• Kahirapan

• Overpopulation

• Paggawa ng bata (isang porma ng pang-aabuso sa bata)

• Kakulangan ng sapat na serbisyo sa pangangalagang pangkalusugan

• Terorismo

• Prostitusyon

• Pagkawala ng trabaho

MUNGKAHI NG MGA PANGANGATWIRAN NA MANGYAYARI

1. Participatory Communication for Development

• Social Capital / Community Empowerment

• Pagbubuo ng mga Pinuno ng Komunidad

• Makilahok sa multi-sektoral na pakikilahok (kabataan, paaralan,

negosyo, simbahan, atbp.) sa disenyo at pagpaplano ng komunidad

2. Pagpasok ng Komunidad

• Pagsasawsaw at Pananaliksik sa sosyograpikong komunidad at

psychographic profile

• Pakikipag-ugnayan sa Komunidad sa mga kababaihan, kabataan, at mga lokal na opisyal ng komunidad

• Mga Gawaing Pangkapaligiran at Mga Demo ng Edukasyon

• Mga aralin sa Edukasyon sa kapaligiran na pamilyar sa iba't ibang paraan

pag-unawa sa kapaligiran at krisis sa ekolohiya

• Pagsaliksik ng lokal na Biodiversity

• Pagsusuri ng mga Magagamit na Kasanayan at Mapagkukunan ng Stakeholder

• Pagsusuri ng kasalukuyang antas ng kamalayan ng kapaligiran ng komunidad

3. Kampanya ng Komunidad IEC

• Pag-unlad ng mga lokal na kampanya sa kapaligiran

• Pamamahagi at Exhibit ng mga nilikha na materyales ng IEC

• Mga Flyer at Posters

4. Mga Pamamahala sa Kapaligiran para sa Pamamahala ng Kapaligiran para sa Komunidad

• Mga Kamay-on na Mga Pamamahala sa Pamamahala ng Solid sa Pamamahala ng Solid ng Sambahayan

• Pagsasanay sa Paglikha ng mga Ordinansa para sa mga lokal na opisyal ng komunidad

• Pagtatatag ng Mga Pasilidad sa Pagbawi ng Mga Materyales sa Lokal na Paaralan at Komunidad

Center / s

• Pagtatalaga ng mga kinatawan ng stakeholder - sektor ng kababaihan, sektor ng kabataan, atbp.

5. Mga Pamamahala sa Kapaligiran sa Pagtatayo ng Kapaligiran para sa Lokal na Paaralan

• Pagsasanay para sa Edukasyon para sa Edukasyon para sa mga Guro - Pag-aaral ng Proyekto

Tree, Water Education para sa Teachers, Watershed Box at Ecological Solid Waste

Pamamahala

• Pag-develop ng mga module at silid-aralan na may kaugnayan sa Creative at Environment

gawain

Ang Tugon ng Pilipinas sa Problema ng Pagbabago sa Klima

Bilang pagpapakita ng pangako ng bansa na makibahagi sa mga pagsisikap ng maraming panig

na naglalayong tugunan ang pandaigdigang suliranin ng pagbabago ng klima at makamit ang

napapanatilingunlad, ang Pilipinas ay lumahok sa mga talakayan at negosasyon

na humahantong sa pagpapatibay ng iba't ibang mga internasyonal na kasunduan. Ang mga

internasyonal na ito

ang mga kasunduan ay nakatuon sa pagpapagaan ng mga epekto ng pagbabago ng klima at ang

strategic na pagbagay sa mga kondisyon. Ang pinakamahalagang kinalabasan ng mga ito

Ang mga negosasyon ay kinabibilangan ng Convention of the United Nations Framework on Climate
Change

(UNFCCC) na pinatibay noong Agosto 2, 1994 at ang Kyoto Protocol, na pinatibay sa

Nobyembre 20, 2003. Sa pambansang antas, ang Medium Term Philippine Development

Ang Plano ng 2004-2010 (MTDP) ay nagpapahiwatig na kailangan pang pamahalaan ang kapaligiran

epektibo upang ang bansa ay matugunan ang problema ng kahirapan lalo na sa

rural na lugar.

Bilang isa sa mga unang bansa na pumirma sa United Nations Framework Convention sa

Pagbabago ng Klima noong 1992, ipinahayag ng Pilipinas ang pagsunod sa mga prinsipyo ng

napapanatiling pag-unlad at pangangalaga ng kapaligiran batay sa paniwala ng katarungan

at ang mga natatanging kakayahan ng mga kalahok na bansa. Higit na partikular, Artikulo 3 ng

ang UNFCC ay nagsasaad na ang mga bansa na nakahanay sa kanilang mga utos

sa pamamagitan ng Convention "ay dapat na protektahan ang sistema ng klima para sa kapakinabangan
ng kasalukuyan at
mga hinaharap na henerasyon ng sangkatauhan, batay sa katarungan at alinsunod sa kanila

karaniwan ngunit naiiba ang mga responsibilidad at kaukulang kakayahan. "

Sa ilalim ng Kyoto Protocol, ang pagbubuo ng mga bansa tulad ng Pilipinas ay

tinawag upang ipasa at ipatupad ang mga pambansang hakbang na dapat isulong ang internasyonal

agenda ng komunidad na nauukol sa pangangalaga ng kapaligiran sa pamamagitan ng pagbabawas ng

greenhouse emissions (GHGs) sa kapaligiran. Alinsunod sa mga probisyon dito

kasunduan, ang Pilipinas ay nagpasa ng mga pambansang batas upang itaguyod ang mga kasunduan na
naka-embed

sa Kyoto Protocol. Ang Clean Air Act of 1999, na kilala rin bilang Republic Act

8749, ay pinagtibay upang makarating sa isang epektibong programa sa pamamahala ng kalidad ng

hangin

na magpapagaan sa lumulubhang problema ng polusyon sa hangin sa bansa. Ang pagpapalakas sa

Ang biyahe ng bansa patungo sa isang malusog na kapaligiran ay ang pagpapatibay ng Solid Waste

Pamamahala ng Batas ng 2000 (RA 9003) na naglalayong magbigay ng komprehensibong solusyon

sa problema sa basura ng bansa.

Sa antas ng institusyon, ang Pilipinas ay isa sa pinakamaagang mga bansa sa

kilalanin ang kahalagahan ng isang sistematikong pagtugon sa institusyon sa problema ng

pagbabago ng klima. Bago ang pag-sign at pagpapatibay ng UN Framework Convention sa

Pagbabago ng Klima, ang paglikha ng Inter-Agency Committee sa Pagbabago ng Klima (IACC)

Mayo 8, 1991 sa ilalim ng Environmental Management Bureau ng Kagawaran ng

Ang Kapaligiran at Mga Likas na Kayamanan (DENR) ay isang kongkretong paghahayag ng

Pagtatangka ng Pilipinas na agad na matugunan ang isyu ng pagbabago ng klima. Gawa sa

ang mga kinatawan mula sa mga ahensya ng gobyerno pati na rin ang mga kinatawan ng NGO, ang IACC
ay

nilikha sa pamamagitan ng Prinsipyo Order No. 220 sa sekretarya ng DENR sitting bilang

upuan at kalihim ng DOST bilang co-chair. Ang tunay na layunin ng komite ay ang

gamitin at i-synergize ang iba't ibang mga gawain na isinasagawa ng pambansa

gobyerno at sibil na lipunan bilang tugon sa krisis na ibinabanta ng lumalaking problema sa

pagbabago ng klima.

Ang mahahalagang utos ng IACC ay ang magsagawa ng iba't ibang mga coordinate,

pag-unlad at pag-monitor ng mga function na may paggalang sa mga aktibidad na may kaugnayan sa
klima

pagbabago sa county. Bilang isang organisasyon na nangunguna sa pagsulong sa

ang agenda ng pagbabago ng klima ng gubyerno, ang IACC ay binubuo din ng mga pagkilos ng patakaran
atang mga rekomendasyon habang sa parehong oras assumes isang napaka-makabuluhang papel sa mga
tuntunin ng

na bumubuo sa mga pambansang posisyon sa Pilipinas sa iba't ibang mga internasyunal na negosasyon
na

naglalayong pagaanin ang mga epekto ng pandaigdigang pagbabago ng klima at maiwasan ang mas
masahol na posible

mga bunga nito. Samakatuwid, tinitiyak ng IACC ang tapat na pagsunod ng Pilipinas

sa mga utos at prinsipyo na nakapaloob sa UNFCCC at sa Kyoto Protocol at

nakikita nito na ang sapat na pampublikong kamalayan at mga hakbangin ay ginaganap upang dalhin ang
isyu sa lahat ng sektor ng bansa.

ACT OF CLIMATE CLANGE ACT OF 2007

Ang bayarin na ito ay naglalayong lumikha ng isang National Framework Program sa Pagbabago ng Klima

Pagbawas, Pagbagay at Komunikasyon at magtatag ng mga mekanismo upang mabawasan

greenhouse gas emissions mula sa enerhiya, kapangyarihan, transportasyon at pagmamanupaktura

sektor sa

magpasimula ng isang mababang-rebolusyon sa Pilipinas at itatatag ang bansa

mga pangako sa mga internasyonal na pagsisikap upang tugunan ang problema sa pagbabago ng klima

Ang Programa sa Pagpapaunlad ng Upland ng Pilipinas: pagbabag sa mga epekto ng pandaigdig

krisis sa pinansya at pagbabago ng klima sa pamamagitan ng mga berdeng trabaho

Jose L. Atienza, Jr

Kalihim ng Kagawaran ng Kapaligiran at Likas na Kayamanan

Pamahalaan ng Pilipinas, Quezon City, Pilipinas.

Ang programa ay bubuo ng libu-libong mga trabaho sa pagpapanumbalik ng mga kagubatan at mga
watershed, pagtulong

upang pagaanin ang gutom at kahirapan.

Ang Kagawaran ng

Kapaligiran at Likas na

May mga mapagkukunan sa Pilipinas

nilikha ang Upland Development

Programa sa suporta ng

Economic Resiliency ng gobyerno

Plan, inilunsad noong Pebrero 2009 hanggang

palamig ang epekto ng pandaigdig

krisis sa pananalapi sa Filipino

mga tao. Nilalayon ng programa

mapabuti ang mga kita sa mga lugar ng kabundukan

at pagaanin ang kagutuman, habang din

pagpapabuti ng kapasidad ng bansa

upang umangkop sa pagbabago ng klima.

Ang kagubatan ay may pangunahing lugar sa

natutugunan ang parehong mga hamon, dahil ang mga populasyon sa kabundukan ay nakasalalay sa
kagubatan

mga mapagkukunan para sa subsistence at kabuhayan, at mga kagubatan ay nagsisilbing natural na

carbon sink.

Isang kagiliw-giliw na tampok ng programa ang malakas na suporta nito sa pamahalaan

pagpapagaan ng gutom at mga programa sa pag-alis ng kahirapan - halimbawa, sa pamamagitan ng

pagtulong upang matugunan

ang mga kinakailangang raw na materyales ng mga industriya na kasangkot sa Trade at Industry

Scheme ng "One Town One Product" ng Departamento, na naghihikayat sa mga bayan na

magpakadalubhasa

sa isang solong produkto ayon sa lokal na paghahambing sa mga mapagkukunan at kasanayan.

Ang layunin ng pamamaraan ay ang pagtaas ng produksyon habang nagpo-promote ng entrepreneurship
at

paglikha ng mga pagkakataon sa kita, lalo na para sa micro, maliit at katamtamang laki

negosyo. Ang pag-uugnay ng Upland Development Program sa pamamaraan na ito ay nagsisiguro na

handa na

mga merkado para sa mga produkto na nabuo sa ilalim ng programa, karagdagang pagpapabuti ng mga
kabuhayan

ng mga miyembro ng organisasyon ng mga tao.

Dalawang (2) programa ng mga programang green jobs ang kasalukuyang ipinatutupad sa

Pilipinas: (a) Greener Business Asia (GBA) na may suporta mula sa Japan

Pamahalaan, at (b) Promo ng Green Jobs na may suporta mula sa Australya

Pamahalaan. Ang GBA Project ay naglalayong bumuo at magsulong ng antas ng enterprise

mga diskarte na mapabuti ang pagiging produktibo at magbigay ng kontribusyon sa "pagtatanim" sa

ekonomiya. Ito ay

ginawa sa pamamagitan ng pagpapahusay ng mga relasyon ng manggagawa-pamamahala upang isama

ang pagganap ng kapaligiran
bilang isa sa mga pangunahing layunin para sa enterprise, at sama-samang nagtatrabaho sa mga
aktibidad na pinakamahusay

Ipinakikita ito. Ang GBA ay naglalayong hikayatin ang mga social partnerships at dialogue

itaguyod ang mga mapayapang kapaligiran sa mga aktibidad ng negosyo. Sa antas ng sektor, ang mga ito

ang mga negosyo ay susuportahan upang makipagtulungan sa pangkaraniwang pagganap sa kapaligiran

tagapagpahiwatig, pagpapalakas ng paglipat upang maging isang mas sustainable chain ng produksyon.

Ang pagpapatupad ng mga proyektong GBA at Green Jobs ay kinabibilangan ng pakikilahok ng

mga tripartite constituents.

Mga Rekomendasyon ng Trade Union sa

Pagtataguyod ng Sustainable Development ng Kapaligiran

• Ang mga manggagawa ay maaaring maging isang asset para sa proteksyon sa kapaligiran. Maaari
silang sumailalim sa pagsasanay

sa batas sa kapaligiran, ang mga commitment ng kapaligiran ng kumpanya,

at pangkalahatang mga pamantayan sa kapaligiran.

• Dapat kilalanin ang mga manggagawa sa hinaharap na mga pagtatasa sa epekto sa kapaligiran bilang

mga stakeholder.

• Ang mga manggagawa ay dapat magbayad para sa karapatang tumigil sa trabaho batay sa hindi
tamang paraan

kondisyon ng kapaligiran.

• Ang mga manggagawa ay maaaring mag-set up ng isang istraktura tulad ng. Kaligtasan ng mga lupon,
kung saan maaaring magsalita ang mga manggagawa

malaya sa mga epekto sa kapaligiran ng mga operasyon ng pagmimina.

• Ang mga manggagawa ay dapat magbayad para sa isang pondo ng "economic displacement." o sa
kapaligiran

garantiya na ipagkakaloob para sa kaso ng isang katulad na kaganapan sa hinaharap.

• Dapat malaman ng mga manggagawa ang mga tool sa pamamahala ng kapaligiran at gumagana para
sa kanilang

pag-aampon. Kabilang sa mga tool na ito ang mga multi-partite monitoring team at kapaligiran

audit, bukod sa iba pa.

Ang mga unyon ng kalakalan ay nakikibahagi sa mga talakayan sa patakaran sa kapaligiran, lalo na at
karamihan sa Department of Labor and Employment (DOLE). Ang TUCP ay miyembro ng

ang Konseho ng Pilipinas sa Sustainable Development (PCSD), isang konseho ng pamahalaan na

unlad at sinusubaybayan ang mga napapanatiling programa sa pag-unlad. Patakaran sa kapaligiran ay

isang

tatlong isyu. Ang Tripartite Industrial Peace Council (TIPC) ay tinatalakay ang mga isyu at

mga patakaran na may kaugnayan sa mga berdeng trabaho at mga programang pangkabuhayan sa pag-
unlad sa lugar ng trabaho.

Ang ilang mga unyon ng TUCP ay nagpahayag ng interes sa pakikipagkasundo para sa berdeng mga
probisyon sa kanilang

mga kasunduan sa kolektibong pakikipagkasundo.

Ang mga unyon ng kalakalan ay nakikibahagi sa mga talakayan at paghahanda ng Disente ng ILO

Programa ng Bansa ng Trabaho. Gayunpaman, ang mga programa at mga prayoridad ng unyon ay
pinahihintulutan ng kakulangan ng dedikadong pondo para sa mga aktibidad ng unyon. Ang mga
priyoridad ng unyon ng mga manggagawa ay hindi angkop sa inaprobahan

proyekto. Ang mga programa ng pagtatayo ng kapasidad para sa mga unyong pangkalakalan ay kulang.

Ang TUCP ay may isang patakaran na may pamagat na: "Patungo sa Disenteng Trabaho, Green Trabaho
at
Sustainable Development. "Itinatampok nito ang pagpapasya ng TUCP na magsagawa ng mga aksyon na
nagtataguyod

berde trabaho, bumuo ng unyon ng pamumuno ng unyon, pangako na gumawa ng negosyo berdihan, at

monitor ang pag-unlad / pagpapaunlad. Ipinatupad ng TUCP ang ilang mga berdeng trabaho at

disenteng mga pagkukusa sa paggawa ng kakayahan sa trabaho, kabilang ang mga pambansa at
panrehiyong mga workshop.

Bukod dito, ang TUCP ay mayroong checklist ng aksyon na may pamagat na: "Checklist ng Aksyon sa
Disenteng Trabaho,

Green Jobs and Sustainable Workplaces. "Ito ay isang tool na maaaring gamitin ng mga unyon

tasahin ang mga kasalukuyang kondisyon at isang paraan upang makilala ang murang halaga, madaling
ipatupad, at mataas

Nagpapabuti ang epekto upang gumawa ng mga trabaho sa mga negosyo na disente, mas luntian at
napapanatiling (ligtas at

malusog).