Ikalawang Markahan

Ika-sampung Baitang

Paksa: Globalisasyon: Konsepto at Anyo

Inihanda ni: G. Rommel E. Bachoco

Ang Konsepto ng Globalisasyon

Ang globalisasyon ay katagang ginamit ng ilan upang ilarawan ang lumalawak na pandaigdig na
pa interdependence ng mga tao at mga bansa sa isa’t isa. Gayon na lamang kabilis ang takbo ng
prosesong ito sa nakalipas na dekada o higit pa, panunahin nang dahil sa malalaking pagsulong
sa teknolohiya. Sa naglaho na, nabuwag ang mga hadlang sa kalakalan, nagsama-sama ang
pangunahing mga stock market sa daigdig, at nagging mas mura at madali ang paglalakbay.

Ang Konsepto ng Globalisasyon

Sumibol ang konseptong globalisasyon noong dekada ’70. Ito ay hango sa salitang Ingles na
globalize na tumutukoy sa pagsibol ng pandaigdigang ugnayan sa mga sistemang
pangkabuhayan. Pinasikat ni Theodore Levitt ang katagang ito nang gamitin ito sa kanyang
artikulong “Globalization Market” na inilimbag sa isang isyu ng Harvard Business Review noong
1983.

Maliban sa pagkakagamit ni Levitt, marami pang pankahulugan ang salitang globalisasyon. Ilan
ditto ay ang mga sumusunod:

 Ayon sa mga sosyologong sina Martin Albrow at Elizabeth King, ang globalisasyon ay
kabuuang proseso kung saan ang mga tao ay nagsasama sa iisang lipunan. Sa proseso
ring ito, lumiliit ang mundo at higit na nagging magkakaugnay ang mga tao sa iba’t ibang
panig ng mundo. Sa madaling salita, tumutukoy ang globalisasyon sa paglawak, paglalim
at paglaganap ng ugnayan sa mundo.
 Tinukoy naman ng International Monetary Fund (IMF) noong 2000 na ang globalisasyon
ay pag-igting ng kalakalan, transaksyon, capital, pamumuhunan, pandarayuhan, at
paglaganap ng kaalaman, ideya, pananaw at ibang aspektong kultural.
 Para naman sa World Bank (WB), ang globalisasyon ay ang paglago ng intergrasyon ng
mga ekonomiya at lipunan sa mundo.

Ito ay proseso ng internasyonal na integrasyon bunga ng pagpapalitan ng mga pananaw,

ideya at iba pang mga aspeto ng kultura ng mga tao mula sa iba’t ibang bansa. Bilang isang
proseso, ang globalisasyon ay kaparaanan kung paano nagiging pang-internasyonal o global ang
mga local o pambansang mga gawi o paraan. Sa pamamagitan nito, ang mga ideya at iba pang
mga bagay ukol sa ekonomiya, kalakalan, teknolohiya, politika at kalinangan o kultura ay
naipapasa sa mga tao sa iba’t ibang panig ng mundo.

Ang paglago ng teknolohiya, partikular ang pagkakaroon ng mga makabagong

kasangkapang pantransportasyon (gaya ng eroplano) at pangkomunikasyon (gaya ng mga smart
phone at internet), paglago ng pandaigigang transaksyon sa pananalapi, paglawak ng kalakalan
ng transnational corporations, pagdami ng foreign direct investments ay ilan lamang sa mga
pangunahing salik sa globalisasyon. Ito ay dahil nagkakaroon ng pagpapalitan at
pagtutulungan(interdependence)sa mga gawaing kultural, panteknolohiya at pang-ekonomiya.
 Nakatutulong din nang malaki sa globalisasyon ang bumabang gastos (reduced cost) sa
paglikha ng mga transaksiyon o palitan (exchange) pati na rin ang pinabilis na pagkilos ng capital
(increased monility of capital). Ganon pa man, ang globalisasyon ay binubuo hindi lamang ng
mga pang-ekonomiyang aktibidad, kung hind imaging ng mga gawaing pampolitika, pangkultura,
pangkapaligiran, mga isyung panseguridad, at ano mang may kaugnayan sa pagkakaugnay-
ugnay (interconnectivity) ng mga bansa at mga komunidad.

Bagaman sinasabi ng marami na ang globalisasyon ay nagsimula lamang sa modernong

panahon, ipinalalagay ng iba na ito ay nagsimula nab ago pa man ang tinatawag na European
Age of Discovery at mga paglalakbay (voyage) sa New World. May mga iskolar na nagsasabong
ito ay bagsimula noong ika-19 na siglo at nagging mabilis ang paglago nito sa unang bahagi ng
ika-20 siglo.

Ang konseptong globalisasyon ay isang kamakailan lamang na termino na ang kahulugan

ay sinasabing mula sa interaksyon ng apat na magkakaugnay na propesyon: mga
tagapagturo(academician), mamamahayag(journalist), manlilimbag o patnugot (publisher/
editor) at librarian.

Noong 2000, kinilala ng International Monetary Fund (IMF) apat na pangunahing aspekto
ng globalisasyon: (1) kalakalan at mga transaksiyon, (2) capital at paggalaw ng pamumuhunan
(investment movement), (3) igrasyon at paggalaw ng tao at ang (4) diseminasyon ng kaalaman.
Ang prosesong globalisasyon ay kaugnay ng ibapang mga isyu gaya ng global warming, cross-
boundary water and air pollution, at ang labis na pangingisda sa karagatan.

Tanging sa pagiging proseso, ang globalisasyon ay maituturing ding isang teorya. Ayon
kay Ronald Robertson - isa sa mga nagpasimula sa teorya ng globalisasyon. “Ang globalisasyon
ay isang pinabilis na kompresyon ng kontemporaryong mundo at pagpapatindi sa kamalayan sa
mundo bilang iisang entidad o bagay (singular entity). Sa pamamagitan ng globalisasyon, ang
pagiging natatangi (uniqueness) ng mga panlipunan at pangkulturang pagkakakilanlan at
tradisyon (societal and ethnic identities and traditions) ay waring hindi na napapansin dahil sa
bilis na pagkalat ng mga ideya sa mundo.

Ang lumalawak na pandaigdig na pagsasama-samang ito ay nagdulot ng pangkalahatan

at kawing-kawing na mga resulta ng pagbabago – sa politika, kultura, kapaligiran at maging sa
ekonomiya. Nakalulungkot, ang ilan sa mga resultang ito ay maaaring hindi kaaya-aya.
Ipinaliwanag ng publikasyon ng United Nations na “Human Development Report 1999” ang
ganito.” Lalong lumalim ang ugnayan sa buhay ng mga tao sa palibot ng daigdig, mas puno ng
buhay, mas malapit higit kailanman. Nagbukas ito ng maraming oportunidad, ano pa at
nagbibigay ng bagong pagkakataon para sa kapaki-pakinabang at maging ng mga nakasasamang
mga pagbabago.” Tulad ng maraming tagumpay na naisagawa ng tao, ang globalisasyon ay may
mabubuti at masasamang aspekto.

Ang Pinagmulan ng Globalisasyon

Pangkasaysayang Pinagmulan. Si Roland Robertson ay isa sa mga sosyolohistang unang naglabas

ng teorya ukol sa globalisasyon. Bagama’t ang katagang globalisasyon ay bago, sinasabi ni
Roberston na ang kasaysayan nito ay matagal nang nagsimula. Sa katunayan, ang globalisasyon
ay lumitaw raw bago pa ang pagdating ng modernity at bago pa umusbong ang kapitalismo.
 Gumawa si Robertson ng pagtutukoy sa kasaysayan ng globalisasyon sa limang
pangunahing yugto na kilala bilang “Roland Robertson’s Mapping of Globalization History”.

Unang Yugto: Ang Pag-usbong o Germanic Phase (1400-1750). Ito ang simula ng mga
internasyonal na relasyong pangkalakalan sa Europa. Sa mga panahong ito, ang mga simbahan
ay itinuturing na global o pang-internasyonal, dumating ang tinatawag na Enligthenment,
kumalat ang mga ideya tungkol sap ag-unlad, nagkaroon ng paglaganap ng humanism at
pagkamaksarili (individualism) at ginamit ang Gregorian Calendar na halos lahat ng mga bansa
sa Kanluran.

Sa madaling salita, ang globalisasyon (ayon kay Robertson) ay nagsimula sa Europa sa

panahon ng 1400-1750. Ang mga larangang tumanggap sa pagsisimula ng globalisasyon ay ang
Simbahang Katoliko, mga konsepto ng katarungan at sangkatauhan (concepts of justice and
humanity), kalendaryong unibersal, global na paggalugad (global exploration) at kolonyalismo.

Ikalawang Yugto: Ang Pagsisimula o Incipient Phase – Europa (1750-1825). Nagkaroon

ng biglaang pagkiling tungo sa ideya ng waring iisang estado (homogenenous, unitary state).
Ang mga pormal na relasyong internasyonal ay nagpasimulang magkaroon ng anyo. Ilan sa mga
larangang nakatanggap ng anyo ng globalisasyon ay ang paglitaw ng mga estadong-bansa
(nation-state), mga diplomatikong relasyon sa pagitan ng mga estadong-bansa, mga
internasyonal na kasunduan, mga unang hindi Europeong (non-European) bansa, at mga unang
ideya tungkol sa internasyonalismo at unibersalimso.

Ikatlong Yugto: Ang Take-off Phase (1875-1925). Ito ay ang panahon nang ang mga ideya
ukol sa katanggap-tanggap na pambansang lipunan (acceptable national soviety) ay lumitaw.
Nagkaroon ng dagliang pagtaas ng bilang at bilis ng komunikasyong global. Nagkaroon din ng
mga pandaigdigang kompetisyon gaya ng Olympics at Nobel Peace Prize, naganap at nabuo ang
League of Nations at iba pa.

Sa panahong ito, ang globalisasyonay isang konseptwalisasyon ng mundo sa larangan ng

apat na global reference point: ang estadong -bansa, ang indibidwal, ang isang internasyonal na
lipunan at isang maskulinong sangkatauhan (single masculine humanity).

Ikaapat na Yugto: Ang Pakikibaka para sa Dominasyon (1925-1969). Ang mga alitan at
digmaang may kaugnayan sa mga marupok na tuntunin ng prosesong globalisasyon ay naganap
sa may dulo ng take-off phase. Nagkaroon ng mga global o internasyonal na hindi
pagkakaunawaan o hindi pagkakasundo. Lumitaw ang mga isyu ukol sa Holocaust, bombing
atomika at United Nations.

Ang bawat estadong-bansa, sa sarili nitong paraan, ay nakibaka upang magtatag ng

kaniyang control o dominasyon (hegemony). Umiral ang mga ito: League of Nations at United
Nations, Ikalawang Digmaang Pandaigdig, Cold War, pagkabuo ng mga krimen ukol sa digmaan
(war crime) at mga krimen laban sa sangkatauhan (crime against humanity) at unibersal na
bantang nukleyra at bombing atomika.

Ikalimang Yugto: Ang Kawalan ng Katiyakan o Uncertainty (1969-1992). Nagkaroon

ng pandaigdigang kamalayan sa mundo bilang isang komunidad (world community). Gayon din,
nagkaroon ng pagkiling sa tinatawag na post-materialist values at paglago ng mga pandaigdigang
institusyon at mga pagkilos (global institutions and movements). Ang pagyingin sa indibidwal ay
natuon din sa kaniyang kasarian o lahi.
 Ilan sa bumubuo sa yugtong ito ay ang paggalugad ng kalawakan (space exploration), post-
materialist values, mga internasyonal na komunidad (world community), mga relasyong
internasyonal, mga global na problemang pangkapaligiran, at global na mass media sa
pamamagitan ng space technology (satellite television at iba pa). Tinawag ito ni Robertson na na
yugto ng kawalan ng katiyakan sapagkat sa panahong ito ang mundo mismo ay hindi nakatitiyak
tungkol sa kaniyang hinaharap na direksyon.

May ilang iskolar naman na nagsasabing ang kasaysayan ng globalisasyon ay nahahati sa

talo (1) Archaic globalization, sa panahon kung kailan lumago ang kalakalan at pamilihan mula
sa mga Sumer hanggang sa mga paglalakabay ni Marco Polo. (2) Proto-globalization, panahon
ng pagsibol ng mga imperyo sa Europa hanggang sa pananakop ng mga Europeo sa mga nasa
Afrika at Asya. (3) Modern Globalization, nagsimula sa ika-20 siglo hanggang sa kasalukuyang na
binibigyang katangian ng pag-unlad ng teknolohiya sa transportasyon at komunikasyon.

Alin man sa mga sinasabi ng mga iskolar at sosyolohista ang gamitin ay nagpapatunay
lamang na ang globalization ay hindi isang kalagayang pangkasalukuyan lamang kundi nag-ugat
ito sa kagustuhan ng tao na mapaunlad ang sarili at kinabibilangang pangkat at matuklasan pa
ang iba niyang kakayahan.

MGA ASPEKTO NG GLOBALISASYON

Aspektong Pang-ekonomiya. Ang globalisasyon ng ekonomiya ay nagsimula sa
ebolusyon ng mga sistemang pangkabuhayan. Dahil ditto, lumalago ang local na
produksiyonat nadaragdagan ang kakayahang pinansyal. Itinuon ng mga bansa ang
pagbabawas ng mga hadlang sa kalakalan habang itinataguyod ang komersiyo,
pamumuhunan at paglilingkod.
Binuksan ng globalisasyon ang integrasyon ng mga local, rehiyonal at pambansang
ekonomiya sa mundo. Kaugnay ng globalisasyon ng ekonomiya ang teknolohiya,
produksiyon, pananalapi, pamilihan, paggawa, mga korporasyon, organisasyon at
institusyon. Ang tatlong salik na nagpabilis sa paglago sa globalisasyon ng ekonomiya,
pagpapatupad ng mga reporma sa pamilihan at paglaganap ng mga multinational
corporation at transnational corporations.
Nagsimulang lumaganap ang globalisasyon ng ekonomiya sa pagsibol ng kalakalang
tumatawid sa hangganan ng mga bansa. Ang ugnayang ito ay nasa ilalim ng pagsubaybay
ng General Agreement on Trade and Tariffs (GATT) at World Trade Organization (WTO).
Isinusulong ng mga institusyong ito ang unti-unting pagbabawas ng mga balakid sa
kalakalan. Nagsasagawa ng mga negosasyon ang mga pamahalaan upang magbawas ng
mga hadlang para sa kalakalan at komersiyo. Ang mga ito ay lumalagda sa mga
pandaigdigang kasunduan na naghihikayat ng kalakalan ng mga produkto, serbisyo at
pamumuhunan.
Sa ngayon, marami sa mga negosyante o korporasyon ang nagtatayo ng mga
pabrika o opisina sa mga papaunlad na mga bansa. Ito ay tinatawag na outsourcing.
Madalas itong nakikita sa mga papaunlad na bansa dahil mas mababa ang pasahod at
maluwag ang mga patakaran dito.
Itinataas ng outsourcing ang kita ng bansa. Ang ganitong ugnayan ay nagpapababa
ng gastusin sa operasyon ng negosyo, binabawasan ang mga balakid sa kalakalan, at
naghhikayat ng pandarayuhan sa pagitan ng mga bansa. Sa paglipat ng lokasyon ng
pagawaan ng mga produkto, maraming trabaho rin ang tumawid sa hangganan ng isang
bansa. Ito ay nakaapekto sa mga uri ng trabaho na naiwan sa mga maunlad na bansa.
Aspektong Pangkultural o Sosyo-Kultural. Ang globalisasyon ng kultura ay proseso
ng pandaigdigang integrasyon na nagsimula mula sa palitan ng mga produkto, ideya,
kaugalian, pagpapahalaga at iba pang aspektong kultural. Ito ay hatid ng teknolohiya sa
larangan ng transportasyon, komunikasyon at agham.
Ang prosesong ito ay inilalarawan ng global na pagkonsumo o paggamit ng ilang
kulturang naipakalat sa pamamagitan ng internet, mga popular na kultura, media at
intenasyunal na paglalakbay. Kagaya ng nagaganap sa mga proseso ng pagpapalitan ng
mga kalakal at kolonisasyon, ang globalisasyon ay nagdadala ng mga kultural na
kahulugan sa buong mundo.
Ang sirkulasyon o pagpapalitan ng mga kultura ay nagbibigay -daan sa mga
indibidwal upang sumalo o makibahagi sa pinalawak na panlipunang relasyon na
tumatawid sa nasyonal at rehiyonal na mga hangganan. Ang paglikha at pagpapalawak
ng nasabing panlipunang relasyon ay hindi lamang napapansin sa larangang materyal.
Nakapaloob din sa sosyo-kultural na globalisasyon ang pagbuo ng pinagsasaluhang mga
kaugalian at kaalaman (shared norms and knowledge) na rito ay iniuugnay ng mga tao
ang kanilang mga indibidwal at kolektibong kultural na pagkakakilanlan. Ito ay
nagdudulot ng pagtaas ng pagkakaugnay-ugnay (interconnectedness) ng iba’t ibang lahi
at kultura.
Subalit bagama’t ang kultural na globalisasyonay nagbibigay-daan sa cross-cultural
na mga ugnayan, ganon pa man, nagpapababa ito ng pagiging natatangi (uniqueness)
ng ilang minsan ay ilang (isolated) na mga komunidad. Halimbawa, ang sushi ay hindi
lamang matatagpuan sa Japan kundi sa halos lahat ding bansa. Ang French cuisine ay
matatagpuan na rin sa maraming bansa sa Asya at ito ay maaaring makapagpapababa
sa demand ng authentic French pastry. Ang globalisasyon kung ganon ay
nakapagdaragdag sa pagkakahiwalay ng mga indibidwal mula sa kanilang mga tradisyon.
Pinalawak ng globalisasyon ang pagkakataong makapaglibang sa pamamagitan ng
pagkalat ng pop culture, lao na sa pamamagitan ng Internet at Satellite TV o Cable.
Aspektong Politikal. Ang isa pang mahalagang aspekto ng globalisasyon ay ang
politika. Ang political na globalisasyon ay tumutukoy sa akumulasyon o pagtitipon ng
kapangyarihan sa isang internasyonal na pamahalaan. Ang kasaysayan ng globalisasyon
sa aspektong politika ay masasabing nagsimula nang ang pamilya ay magkasundong
magsama-sama upang bumuo ng tribo, ang mga tribo ay lumilikha ng bansa, ang mga
bansa ay bumuo ng panrehiyong pamahalaan (regional power bloc) at buhat doon ay
inaasahang makabubuo ng isang pambuong mundong pampolitikang komunidad (single
world political community).
Kahit na ang ideyang ito ay waring napakahirap makamit, walang pagtangging sa
kasalukuyang ito ay tila nagaganap na. Sa mga nakaraang taon maraming mga
internasyonal na organisasyon ang nabuo, at ang United Nations marahil ang
pinakamalaki ngayon. Bagama’t ang pangunahing layunin ng UN ay ukol sa pagkamit ng
kapayapaan sa pagitan ng iba’t ibang bansa, ito rin ay gumagawa sa pagkamit ng iba
pang mga layunin tungo sa pagsasama-sama ng mga bansa at pag-unlad.
 Ang pagsama-samang ito ng iba’t ibang bansa ay maaaring maging isang
epektibong solusyon para sa pandaigdigang kapayapaan. Binubuo ng 193 miyembrong
estado (2016) ang UN ay isang magandang halimbawa ng isang diplomatikong global na
pamayanan (diplomatic global village). Ang mga delegasyong mula sa bawat bansa ay
nagkasundo tungkol sa ilang mga panuntunan at patakaran at dahil ditto ay nababawasan
o naiiwasan ang mga salungatan (conflicts)
Sinasabing ditto ay makikinabang nang Malaki ang mga papaunlad pa lamang na
bansa dahil sila ang nasa panganib na sakupin o pagsamantalahan ng mga mauunlad na
bansa. Tangi sa pagkamit ng kapayapaan, ang globalisasyong pampolitika ay maaaring
maging isang paraan upang malutas ang mga isyu gaya ng edukasyon, kapaligiran,
organisadong krimen at maging kahirapan sa ekonomiya. Ang mga ito ay mga global na
isyung dapat na solusyunan, at ang mga mahihirap na bansa ang siya ring labis na
apektado ng mga isyung ito. Sa tulong ng iba’t ibang bansa at mga internasyonal na
organisasyon, maging ito ay sa anyong pondo o lakas pantao ( human resource), ang
mas mahihirap na bansa ay nagkakaroon ng mga pakakataong lutasin ang mga nabanggit
na suliranin.
Positibong Epekto ng Globalisasyon
 Pag-unlad ng kalakalan sa pagitan ng iba’t ibang bansa sa daigdig.
 Paglago ng pandaigdigang transaksyon sa pananalapi
 Paglaki ng pamumuhunan ng mga dayuhang mangangalakal na nakapagbibigay ng
trabaho sa mga mamamayan at paglaki ng produksiyon na makatutugon sa
pangangailangan ng mga tao
 Pagkakaroon ng pandaigdigang pamilihan (world market)
 Paglaganap ngteknolohiya at kaalaman sa tulong ng mabilis na transportasyon sa iba’t
ibang panig ng daigdig
 Pagtatag ng demokrasya sa mga dating komunistang bansa.
 Patuloy na pagkakaisa ng mga bansa sa pamamagitan ng pagbuo ng mga pandaigdigan
at panrehiyong organisasyon tulad ng UN, ASEAN, APEC, at WHO
 Pag-unlad ng pamamaraan sa paggawa sa pamamagitan ng pagpapaunlad ng teknolohiya
 Paglago ng iba’t ibang sangay ng agham na nakatutuklas ng gamut sa pagsugpo ng iba’t
ibang sakit at mga epidemya
 Pag-usbong ng mga korporasyong multinasyonal at pandaigdigang institusyon na
nangangalaga sa kalakalan at pananalaping pandaigdig
 Pagbilis ng pagbibigay tugon at tulong ng iba’t ibang bansa sa mga nasalanta ng
kalamidad
 Pagdali ng pamamahagi sa iba’t ibang lugar ng mga makabagong gamut
 Pagtaas ng antas ng kaunlaran sa pamamagitan ng pagbibigay ng maraming oportunidad
para sa mga trabaho sa ibang bansa
 Pagdami ng mga estudyanteng nakapag-aaral sa ibang bansa
 Sinisikap mapabuti ng mga local na kompanya ang presyo at kalidad ng serbisyo at
produkto upang maging kompetitibo laban sa mga banyagang kompanya o mga
multinasyonal na kompanya.
Negatibong Epekto ng Globalisasyon
 Pagbaba ng capital ng mga local na industriya na hindi kompetitibo dahil sa
pagtatanggal ng mga patakaran na nagbibigay proteksyon sa mga ito. Sa ilalim ng
malayang kalakalan, hindi mabigyan ng suporta ng pamahalaan ang mga local na
industriya tulad ng diskuwento sa buwis at mga taripa sa mga produktong banyaga.
 Dahil walang buwis at mga produkto mula sa ibang bansa o duty free ang mga ito., ang
mga ito ay naipagbibili sa murang halaga kaysa sa local na mga produkto. Halimbawa
ay ang bawang na galling Taiwan.
 Pagtaas ng antas ng kahirapan sa ating bansa dahil sa mataas na antas ng kawlaan ng
trabaho at mataas na antas ng kompetisyon sa trabaho sa merkado
 Pagdami ng mga taong walang trabaho dahil sa natutumba ang maliliit na negosyo
 Pagbaba ng halaga ng sahod ng mga manggagawa
 Paghigpit ng mga patakaran sa paggawa
 Pagsasara o pagkalugi ng mga local na kompanya at industriya na hindi makasabay sa
pandaigdigang kompetisyon
 Paglaki ng kakulangangan sa mahuhusay na manggagawa o brain drain sa bansa dahil
naaakit ang mga tao sa matas na pasahod ng mga bansang umaangkat ng mga
manggagawa tulad ng mga bansa sa Europa, Canada, at sa Kanlurang Asya
 Pagbubuo ng maliliit na armadong grupong may basbas at suporta ng ilang malalakas
na armadong grupo sa ibang bansa
 Paglaganap ng biological weapons dulot ng mabilis na pagkalat ng impormasyon sa iba’t
ibang panig ng mundo at pagdami ng pamilihan ng mga materyales naa ginagamit ditto
 Pagkasira ng kalikasan dahil sa hindi maayos na paggamit ng mga likas na yaman na
pinagkukunan ng mga sangkap sa paggawa at sa polusyong dulot ng paggawa at
industriyalisasyon
 Pagtaas ng dependency rate ng mga bansang may mabagal na kaunlaran
(underdeveloped countries) at papaunlad na mga bansa (developing countries) sa mga
maunlad na bansa (developed countries) dahil sila ang nagsisilbing merkado ng duty
free na mga produkto at mababang pasahod sa empleyado (cheap labor)
 Pagpasok at pagkalat ng mga nakahahawang sakit sa iba’t ibang panig ng mundo
 Pagkakaroon ng mga suliraning may kaugnayan sa ugnayang panlabas (international
Relations) bunsod ng patuloy na paghahanap ng likas na yaman na makakatulong sa
ekonomiya ng mga tao sa bansa.
 Mga Institusyong sa Globalisasyon


 Mga institusyong nagtataguyod sa globalisasyon. Noong 1944, may 44 na

bansa ang dumalo sa Bretton Woods Conference ba may layuning magkaroon ng
establisasyon sa pananalapi at maitaguyod ang pandaigdigang kalakalan pagkaraan
ng Ikalawang Digmaang Pandaigdigan. Ang kumperensiyang ito ay ay nagbigay daan
sa pagkakatatag ng mga organisasyong nagging mahalaga sa pagtataguyod ng
globalisasyon sa kasalukuyan gaya ng World Bank, International Monetary Fund at

World Trade Center.
Ang International Monetary Fund (IMF) ay isang organisasyonna may 184 nz
kasapi. Itinatagito upang magkaroon ng pandaigdigang kooperasyon sa
pananalapi at maaayos na kasunduan sa pakikipagkalakalan. Layon nito
maitaguyod ang paglago, at makapagbigay ng tulong pinansyal. Naitatag ang
IMF at World Bank bunga ng pagpupulong sa Bretton Woods noong 1944.
Naging layunin ng mga organisasyong ito na maging bukas ang ekonomiya
ng mga papaunlad na bansa.
 Ang World Bank ay may 184 na kasapi. Ito ay nagbibigay ng tulong teknikal
at pinansyal sa mga papaunlad na bansa. Nagbibigay ito ng pautang sa mga
bansa sa mababang interes upang makatulong sa edukasyon, kalusugan,
imprastraktura, komunikasyon at iba pa.

Ang World Trade Organization ay isang pandaigdigang institusyon na itinatag

upang magbigay ng panuntunan sa negosasyon at pagsasaayos ng mga
kasunduang pangkalakalan, gayundin ang mga di pagkakaunawaan sa
pakikipagkalakalan. Layunin nito na mapababa ang mga taripa at alisin ang
mga hadlang sa kalakalan

Mga Institusyong may Bahaging Ginagampanang sa Globalisasyon.

Pamahalaan. Sa globalisasyon, ang mga pamahalaan ay natural
na nakatutok sa pagprotekta sa mga interes ng kani-kanilang
nasasakupang mga mamamayan at sa pagpapalawak ng kani-
kaniyang pang-ekonomiyang aktibidad upang mas mapahusay
ang buhay ng mga nasasakupan lalo na sa hinaharap.
Gampanin din ng pamahalaan na protektahan ang mga
miyembro ng lipunan sa kapighatian, opresyon at kawalan ng
katarungan ng bawat isa. Ang pamahalaan ay gumagawa rin ng
mga batas at nakikisapi sa mga internasyonal na kasunduan laban
halimbawa sa cyber bullying, identity theft, copyright infringement
at ang mga kauri nito.
Bahagi rin ng pananagutan ng pamahalaan ang magtayo,
maglatag at magpanatili ng pisikal o birtwal na infrastructure at
plataporma na sumusuporta sa kapakanan ng publiko lalo na sa
pakikipag-ugnayan sa ilalim ng prosesong globalisasyon.
Paaralan. Bilang pangunahing pormal na ahensiya para sa
pagsasalin ng kaalaman, ang paaralan ay kitang-kita at may
mahalagang papel na giagampanan sa proseso at teroya ng
globalisasyon. Ilan sa naunang halimbawa ng pang-edukasyong
globalisasyon ay ang pagkalat ng mga global na relihiyon at
kolonyalismo.
Nagkakaroon ng palitan at kasunduan para sa pinagsasaluhang
kamalayan ng pagiging bahagi ng isang pandaigdigang Sistema.
Gampanin ng paaralan ang magkaloob ng edukasyon, kaalaman
at mga kasnaayang tumutugon sa tawag at hamon ng
globalisasyon.
Mass Media. Ang media at pamamahayag ang nagbibigay sa
mundo ng political na kahulugan. Ang mga mamamahayag kung
gayon ay hindi lamang tagapaloob ng mga impormasyon kung
hindi mga political ideologist din.
Sa pamamagitan ng mass media ay nalilikha ang imagined
community. Halimbawa nito ay pagpapakita o pag-televise ng
mga internasyonal na mga kaganapan kung saan ang kamalayang
komunal ay natatanim sa kamalayan ng mga manonood sa iba’t
ibang bahagi ng daigdig. Ang mga tao ay nakalilikha ng konesyon
 sa mga opinion at mga talakayan, naisasama ang publiko sa mga
magkakakabit na komunal na aktibidad (interconnected
communal activities)

Multinational Corporations (MNC) o Multinational

Enterprise (MNE). Isang corporate enterprise na namamahala
sa produksiyon o naghahatid ng mga serbisyo sa higit sa isang
bansa. Ito ay tumutukoy sa mga pambansang kompanya na may
mga banyagang subsidiary. Ang mga multinational corporation ay
may malakas na impluwensiya o epekto sa local na ekonomiya at
maging sa ekonomiya ng mundo.
Napapaunlad ng mga ito ang mga pang-ekonomiyang
pagtutulungan ng mga pambansang ekonomiya sa buong mundo
sa pamamagitan ng pagpapabilis sa mga cross-border na palitan
ng mga kalakal, serbisyo, teknolohiya at capital.
Nongovernmental Organization. Mula noong 1980, ang mga
NGO ay lumitaw bilang mahalagang puwersa sa mundo na
gumagawa upang bigyang kalayaan ang mga proseso ng
paggawa ng desisyon, protektahan ang mga karapatan ng mga
tao at magbigay ng mahahalagang serbisyo sa mga
pinakanangangailangan sa iba’t ibang panig ng mundo. Ang mga
NGO kung gayon ay salik na pandaigdigang pamumuno at global
na pangangalaga sa kapakanan ng mga mamamayan ng mundo.

Mga International Organizations. Karaniwang gumagawa na

kabalikat ang mga NGO. Halos lahat ng mga International
Organization ay isinasama ang mga NGO sa kanilang mga
pagpapasya o deliberative process. Isang mahalagang papel sa
prosesong globalisasyon ay ginagampanan ng iba’t ibang
international na organisasyon na nasa uring mga
Intergovernmental Organization (IGO’s).

Ang Sustainable Development Laban sa Globalisasyon. Sa kabila ng mga hamon ng

globalisasyon kinakailangang magkaroon ng mga pananggalang ang pamahalaan sa mga
masasamang epekto nito sa pang-ekonomiyang kalagayang ng mga mamamayan.
Noong 1992, binalangkas ng Pilipinas ang National Agenda for Sustainable Development o
Philippine Agenda 21 bilang pagtugon ng bansa sa panawagan ng United Nations na magkaroon
ang mga bansa ng kanilang plano sa pagkakamit ng sustainable development. Sa pamamagitan
ng Executive Order No. 15 nabuo ang Philippine Council for Sustainabeble Development (PCSD)
noong Setyembre 1992.
Ang Sustainable development ay tungkol sa paglikha ng kondisyon na magbibigay -
kapangyarihan sa mga Pilipino na matransporma ang kalidad ng kanilang buhay, pagkakaroon ng
kondisyon na magbibigay sa kanila ng oportunidad na magkaroon ng maayos na buhay. Isa sa
mga layunin ng pagkakaroon ng sustainable development ay ang makalikha ang pamahalaan ng
Sistema na kung saan gagawing may pananagutan ang mga institusyong pang-ekonomiko,
political, sosyal at magbibigay-kapangyarihan sa bawat Pilipino na nagnanais ng kalayaan,
nagtataguyod ng kanilang karapatan, at isinasangkot sa pagbuo ng desisyon.