Maria Makiling

Noong unang panahon, maraming hayop at makahoy pa ang mga

bundok. Isang araw, isang mangangaso ang pumunta sa bundok.
Mangangahoy siya at manghuhuli ng usa upang may makain ang kaniyang
pamilya.
Tuwang-tuwa ang mangangaso. Nakita rin niya ang hinahanap niyang usa.
Ngunit mabilis na nakatakbo ang usa.
Sinundan ito ng mangangaso. Naligaw siya at hindi na niya matagpuan ang
daan pabalik sa kanila.
Nagpatuloy sa paghahanap ng daan ang mangangaso. Isang kubo ang
natanaw niya sa gitna ng gubat. At siya ay humanga sa kanyang nakita.
Bumukas ang pinto at isang napakagandang babae ang nakita ng
mangangaso.
Nagpakilala ang babae sa mangangaso, dahil pagod na pagod na ito pinaupo
niya at binigyan ng ma-iinom at pagkain mangangaso. At binigyan niya ito
ng isang basket na punong-puno ng gulay at prutas para sa kanyang pamilya.
Pagdating sa bahay nila iniabot niya ito sa kanyang asawa at laking gulat
niya, na ang isang basket ng prutas at gulay ay naging ginto.
Ganito din raw ang nangyari sa kanilang kanayon na binigyan din ni Maria
Makiling ng tulong.
Lumipas ang ilang taon. Isang araw, nabalitaan nila na may dalawang
masamang taong nagnakaw sa kubo sa gitna ng gubat. Nagalit si Maria. Mula
noon, hindi na siya nagpakita sa tao. Gayunman, hindi nila malilimutan ang
kabutihang ginawa ni Maria sa kanila. Tinawag nilang bundok ng Maria
Makiling ang bundok na tirahan ni Maria bilang alaala sa minamahal nilang
magandang diwata.