“Kartílya ng Katipúnan” ang popular na tawag sa akda ni Emilio Jacinto na naglatag ng mga batas at prinsipyo ng

Katipunan at nagsilbing gabay para sa mga kasapi nitó. May katulad ding akda si Andres Bonifacio na
pinamagatan namang “Katungkulang Gagawin ng mga Z.Ll.B.” ngunit ipinasiya niyang ang isinulat ni Jacinto
ang ikabit sa sinusumpaang kasulatan ng magiging kasapi ng Katipunan. Ang orihinal na pamagat ng “Kartilya ng
Katpunan” ay “Mga Aral ng Katipunan Ng Mga Anak ng Bayan” at hinahangaan noon ar ngayon dahil sa
matalinghaga ngunit eksaktong pormulasyon ng mga tuntunin sa buhay na dapat sundin ng isang Katipunero. Ang
unang pangungusap nitó: “Ang kabuhayang hindi ginugol sa isang malaki at banal na kadahilanan ay kahoy na
walang lilim kundi man damong makamandag” ay tila isang kredo hinggil sa paglilingkod sa bayan at sa kapuwa
tao.
Mapapansin sa “Kartilya ng Katipunan” ang tuntuning moral at etiko na nais pairalin sa Katipunan bilang tunay
na kapatirang Filipino. Idinidiin nitó ang pag-ibig sa kapuwa at pagtutulungan, ang paniniwala sa katwiran, at ang
pag-iingat sa dangal at puri bilang tao. Gayunman, taglay din nitó ang pangunahing mga simulaing demokratiko,
gaya ng pagkakapantay ng tao anuman ang kulay ng balát, antas ng kabuhayan, at pinag-aralan. Ipinangangaral
din nitó ang mataas na pagtingin sa kababaihan at ang mabigat na tungkulin ng lalaki na alagaan ang asawa at
anak. Sa dulo, iginiit ang pag-ibig sa kalayaan at ang kahandaan ng kasapi na ihandog ang sarili para sa bayan.
Wika nga ni Jacinto, ang “kamahalan ng tao” ay tinitimbang alinsunod sa “magandang asal, may isang
pangungusap, may dangal at puri” at lalo na”y “di napaaapi’t di nakikiapi,” at “marunong magdamdam at marunong
lumingap sa bayang tinubuan.” (KLL)

expaination of analysis of kartila ng katipunan

The Kartilya nanogram Katipunan is a set of steering rules and ideals that remain most relevant today amidst our nation’s crises. The
revolution wears ruddy of August: all its primary day of the months are of the amuck month. The Katipunan was betrayed on August
19 and the resulting play. from Balintawak to Pinaglabanan. unfolds during the month’s concluding one-fourth. Dates are inquiry. In
prewar yearss the Cry of Balintawak was celebrated on August 26 at Pugad Lawin. Caloocan. scene of the Bonifacio rebellion. was so
a countrified town surrounded by fishpond. Fieldss and forest. Balintawak was countryside ; Pugad Lawin was deep forests ; Pasong
Tamo was a silvan trail. To Caloocan. after the exposure of their secret society. fled Bonifacio and Emilio Jacinto and followed by
their work forces.

The hegira from Manila of the Katipunan began on August 19. By August 22 the figure of Katipuneros grew to over a 1000 and
Bonifacio summoned them to a general meeting in the barrio of Balintawak. from there they went deep in to the forests of Pugad
Lawin. The rank and file of the Katipunan was still undecided ; they fled to Manila to avoid apprehension. non to get down an
rebellion. Few yearss the Rebels were back in Balintawak and the Katipuneros raised the call of rebellion. it was the Eve of St.
Bartholomew ( Patron Saint of knives & A ; bola tie ) . August 23 the point of no return for the Katipunan. Bonifacio’s Battle of
Pinaglabanan said to hold happened on August 29 -30. The assault on the fort in San Juan and the effort to prehend the ammo at that
place and the reservoir drearily flopped ; the debacle from which Bonifacio and the Manila Katipunan would ne’er retrieve. The
Supremo fled to the mountains of Montalban.