ANG BATANG PULUBI

Palimos po, palimos po maawa na po kau sa akin, tatlong araw na akong hindi kumakain.Palimos po, palimos poYan ang
aking hanapbuhay, humihingi ng limos sa mga taong dumaraanAng aking ina ang isang labendera sa isang malaking
bahay.At kami ay nakatira sa isang maliit na dampaIsang araw narinig ko ang aking ina na sumisigaw ng malakas

“huwag po, huwag po maawa na po kayo”

“Guyardiya ilabas mo ang babaeng ito sa pamamahay ko”.

“Maawa na po kayo senyora. Maawa na po kau,Hindi po ang nanay ko ang kumuha ng nawawala ninyong pera”.

Ngunit pinakawalan ng senyora ang kanyang mga aso.

“aw, aw,aw”

Kaya dinala ko ang aking ina sa aming munting dampa.

“diyan ka muna inay ha, manghihingi muna ako ng kaunting tulong at gamot ninyo”

.TOK! TOK! TOK! TOK! Palimos po, maawa na po kayo ngunit wala ni isang nagbigay ng tulong pag-uwi ko sa aming bahay

“inay, inay, asan na po kayo?”

“Inay gising na po! huwag mo akong iwan inay!”

“Ineng narito ang kaunting pera”

Ano ang ginagawa ninyo rito? wala na ang aking ina, umalis kayo rito. Layas! Maaari ba itong inumin?
 Inay Patawad

Inay? Inay? Nandito na po ako! (Magkakamot) Nasaan na kaya yun? (Sa mga manonood) Nakita niyo ba siya? Hindi?
Teka lang, anong araw ba ngayon? Ha? Kaya pala eh! Araw ng kanyang pamamalengke! Sana, sana ipagluto niya ako ulit
ng paborito kong adobo. Yung adobong manok na may halongpatatas at, at, nanunuot ang lasa ng sabaw sa loob ng
laman ng manok! Hmmm« Parang naglalaway tuloy ako! (Sa mga manonood) Alam niyo ba na napakabait ng nanay ko?
Naaalala ko pa nung bata pa ako,lagi niya akong kinakantahan bago matulog. Yung kantang, O· tulog n, bunsong
maganda; o·tulog na, hanggang sa umaga«Haay«nung nag-umpisa naman na akong pumasok ay lagi niya akong
pinagbabaunan ngnapakasarap na tinapay. Hanggang sa lumaki na nga ako. Pero, parang naging masyado na
siyangpakialamera. Tapos nakakahiya dahil kahit sa harap ng mga kaklase ko binebeybi niya ako.Minsan nga, nasabi ko
sa kanya, ´Ano ba yan inay, malaki na ako, hindi na ako bata! Nakakasakalna kayo a! Tapos sabi niya, ´Anak gusto ko lang
namang alagaan ka e Isinagot ko, ´Sobra kana kasi e, nakakahiya na! Pagkatapos nun umalis ako at nang umuwi ako,
gabing-gabi na. ´Anak sa·n ka ba galing? Gabi naa, delikado sa labas. Akala ko kung ano na·ng nangyari sa yo. ´Ang O.A.
niyo naman nay. ´O, kain ka na anak ´Tapos na, inaantok na ako. (Hihikab) Nang mga sumunod na araw ay hindiko na
namalayang napapabayaan ko na pala ang aking pag-aaral. Nabarkada ako, nasubukan koang manigarilyo, uminom ng
alak, at tumikim ng droga. Masaya, laging may party, gimik at ibapa. Minsan hindi na ako umuuwi ng bahay. Nakikitulog
na lang ako sa mga kabarkada ko. At minsan nang umuwi ako ´Nandiyan ka na pala anak. ´Oo, may pagkain ba? Gutom
na ako e. Sandukan mo naman ako.´Anak ikaw na lang. Nasa kusina yung pagkain. Nahihilo kasi ako e, ikaw na lang muna
angmagsandok. ´Ang arte naman nito, nahihilo pa kunwari.µHayun. Napansin ko si Inay na hindi niya na ako laging
inaasikaso. Naisip ko, nagsawa na rinsiguro. Lagi na lang nakahilata sa higaan, kain, tulog, linis, ewan. Nanibago ako
bigla. Isang araw humingi ako sa kanya ng pera. ´Inay pahingi nga ng isangdaan, may bibilhin langako. ´Doon sa may
nakasabit kong palda. Kunin mo na lang doon. ´Saan dito? Ano ba, hindi komakita, saan mo ba talaga nilagay? (Naiinis)
´Ano ba nay. sumagot ka naman! (Lalapit sa ina)