Rosselle C.

Rizabal
1PsyA

Reflection

Kambas ng Lipunan ay nagpapakita ng iba’t-ibang kalagayan ng buhay ng mga bata sa

hirap. Habang pinapanood ko ito natutunan ko na di pa pala ganoon kalalim ang naiintindihan
ko sa buhay. Akala ko mahirap na ang mga problemang dumadating sakin. Ang mga batang nasa
painting ay nakakaranas ng kahirapan sakanilang murang edad. Akala ko marami na akong alam
pero nung napanood ko ito nakita ko ang mga sakripisyo ng mga bata para mabuhay. Ang
kanilang sarili ang naging sandigan nila para mabuhay. Sabi nga ni Joey Velasco “Para akong
naglakbay, para kong nakita ang sarili ko”. Ang Kambas ng Lipunan ang nagmulat saking mga
mata sa kung ano ba ang tunay na nangyayari sa ating lipunan.
Isa sa mga nakakuha ng atensyon ko ay ang batang si Itok Garganera. Base sa palabas ay
si Garganera ay isang matalinong bata, magaling sa math, marunong mag tumbling, handang
lumaban. Ngunit kung hahayaan natin si Garganera na ganto ay maaaring isa siya na tumarak ng
patalim sayo. Ibig sabihin maraming bata ang may potensyal na nasasayang dahil hindi
napagtuonan ng pansin at isa na rin ay dahil sa kahirapan. Isa rin sa nakakuha ng atensyon ko ay
si Sudan. Isa sa inspirasyon ng pintor na hango sa batang nakuhaan ng litrato na may vulture na
nakaabang. Hanggang ngayon di pa rin mawala sa isip ko ang litratong yun. Ang sakit isipin na
may gantong pangyayari pala. Matagal ko ng nakita ang litratong yun pero andoon pa rin ang
lungkot na nararamdaman ko sa tuwing nakikita ko yun.
Mas nakita ko ang itsura ng buhay na dapat kada butil ng pagkain ay wag sayangin, kung
kayang tumulong huwag magdalawang isip na tumulong. Minsan nakikita ko yung may mga
taong nanlilimos sa daan, naiisip ko na sapat ba ang piso naibibigay ko sakanya. Ano pa ba ng
kaya kong magawa? May magagawa tayo, basta’t handang tumulong at dapat nasa puso. At
syempre dapat natin silang ipagdasal, na sana nasa maayos silang kalagayan, gabayan sila sa
araw araw na pakikisalamuha at sana walang mga taong mamantala sakanila.