Ang pagtuturo ay isa sa mga mahahalagang propesyon dahil magsisislbkng itong tulay

upang mahasa ang mag-aaral ng iba't ibang propesyon. Ayon kay Alcantara et. al. (2015), ang

propesyon ng pagtuturo ay nangangako ng kabuuang pagbabago ng natutunan, isang tuluy-tuloy

na pag-unlad ng mga potensyal para sa isang lubos na kasiya-siyang buhay bilang isang tao at

mag-aaral. Ito ang dahilan kung bakit napakaraming nakatuon sa kalidad ng mga guro na

handang matugunan ang mga hinihingi na kalidad ng pagtuturo na maaaring magawa para sa

mga mag-aaral. Gayunpaman, habang ang pag-aalala sa pangkalahatang kagalingan ng mga

indibidwal ay binibigyang diin sa paaralan lalo na at walang hinihiling ang mga guro na

nangangailangan sila ng sistema ng suporta mula sa mga magulang at komunidad. Kung saan

ang mga sektor na ito ay baluktot na nagbibigay ng kanilang bahagi ng responsibilidad,

pagkakaroon ng kinatawan at pagpayaman ng lahat na kinikilala na kumikilos bilang kultura ng

lipunan. Gampanan ng guro ang isang mahalagang papel sa patuloy na pag-unlad ng lipunan

tulad ng sinusubukan upang matugunan ang mga hamon na kaugnay sa edukasyon. Ito ay

maisasakatuparan kung ang guro ay nakabuo ng bihirang pagkahilig sa pagtuturo na higit ito sa

anumang iba pang banal na propesyon.

Sa pagtuturo, maraming sanggunian ang maaaring pagkunan ng impormasyon ngunit

tanging ang may kredibilidad lamang ang kunin upang hindi magkaroon ng suliranin sa kung

wasto ba ang impormasyon na naipapasa sa mga mag-aaral. Ayon kay Ang et. al. (2001), ang

edukasyon ay kailangang tumugon sa sarili at patuloy na sinusubaybayan ang mga impormasyon

na nakukuha sa silid-aralan. Ang student-centered method ay isang terminolohiya ng mga

edukador upang muling idirekta ang mga layunin ng mga sistemang pang-edukasyon. Ang mga

mag-aaral ang ginagamit bilang pangunahing pamamaraan ng mga bagong layunin at estratehiya
sa pagtuturo upang mapadali ang pag-aaral na bumubuo sa komunidad ng pagkatuto. Pagtrato sa

mag-aaral hindi bilang tagatanggap lamang ng impormasyon kung hindi isang aktibo at

kooperatibo sa silid-aralan. Ang mga guro naman ang nagbibigay ng kanilang sariling parte

patungo sa kaalaman.

Ayon kay Bustamante (n. d.), ang mga pagbabago ng paradigma sa edukasyon ay

lumilikha ng maraming hamon at debate. Ito ay banta para sa iba, at sa iba naman ay bilang

pagkakataon. Ang student-centered method at teacher-centered method ay hindi maaaring

makamit dahil sa mga hamon at hinihiling ng ekonomikong globalisasyon, kumplikadong

merkado, at lipunan na plurastik. Hindi ito basta basta umiiral lang. Naimpluwensyahan ito ng

ekonomiya at merkado. Ito ay isang bagong kagamitan na ginagamit upang disiplinahin, ayusin,

at ibahin ang anyo ng mga mag-aaral sa uri ng mga mapagkukuhaan ng tao na kailangan ng

pandaigdigang ekonomiya at pandaigdigang pamilihan—isang habambuhay na nag-aaral. Huwag

nating kalimutan na bilang isang tagapagturo ang ating pangunahing tungkulin ay pag-alala sa

makabuluhang karanasan sa pag-aaral ng mga mag-aaral. Ang paradigma ay dapat magamit nang

maayos at naaangkop para sa holistic na pagbuo ng mga mag-aaral at para sa kanilang

makabuluhang karanasan sa pagkatuto. Hindi dapat ito ipataw sa pamamagitan ng pagpapalabas

ng mga kautusan o pagpasa ng isang batas. Hindi ito ang "one-best-way" upang mapagtanto ang

pagkatuto. Mayroong mga paradigma na napipili ng mga paaralan mula sa pinakamahusay na

angkop sa kanilang kultura, tradisyon, halaga at pangitain at misyon. Ang pagpili ng isang

paradigma sa isa pa at hiniling ng mga paaralan na mapagtibay ito ay isang anyo ng

pangingibabaw na kalaunan ay papatayin ang kalayaan sa akademikong at pagkamalikhain.

Bukod dito, maaari ring mapigilan ang pag-aaral kung hindi angkop sa kultura ng institusyon at

sa istilo ng pagtuturo at pagkatuto. Ang edukasyon ay mahalaga at kritikal na pampulitika, dahil

sa kahalagahan nito sa kapakanan ng mga indibidwal at sa katatagan ng ekonomiya at

pampulitika ng lipunan at Estado. Samakatuwid, kailangan nating maging maingat sa paggamit

ng balangkas ng edukasyon na maaaring magamit bilang batayan para sa pambansang balangkas

ng edukasyon. Kailangan nating suriin ang mga frameworks na naaangkop sa ating kultura pati

na rin sa aming mga pangangailangan. Sa buong mga taon, ang mga institusyong pang-

edukasyon ay nakabuo ng balangkas at tradisyon ng pagtuturo at pagkatuto. Ang mga ito ay

dapat kilalanin at iginagalang habang nagtatrabaho para sa mga reporma; sapagkat kung hindi,

ang mga reporma ay maaaring magpahina lamang sa mga institusyong pang-edukasyon at sa

sistemang pang-edukasyon sa pangkalahatan.

Ayon kay De Guzman (2016), ang student-centered method o estratehiyang nakatuon sa

mag-aaral ang nagtataguyod ng analitikal at kritikal na pag-iisip at pag-unlad ng aktibong

pakikilahok ng indibidwal o grupo. Ang mga ipinapanukalang mga seminar at training ay nasa

aspeto ng pamamahala ng kooperatiba at collaborative learning, pagpaplano ng pagtuturo ng

guro at mag-aaral at pamamaraan para sa higher-order thinking skills. Walang makabuluhang

pagkakaiba ang teacher-centered method sa Student-Centered Method at sa pangakalahatang

persepsiyon ng student-centered method.

Ayon kay Rodrigo (2011), Ang ilang mga mag-aaral ay talagang natutunan kung paano

mas matutunan ang mahusay na pag-aaral sa pamamagitan ng aktwal na pakikipag-ugnayan sa

pagtuturo. Ang karagdagang pagsisiyasat ay kinakailangan upang maunawaan kung paano mas

mahusay na tulungan ang mga mag-aaral na may mababang kaalaman bago matuto sa

pamamagitan ng pagtuturo. Ang pag-aaral sa pamamagitan ng pagtuturo ay isang pangako ng

pagkatutol lalo na kung nilapatan ng isang advanced na teknolohiya. Gayunman, marami ang

hindi maunawaan kung kailan at paano natututo ang mga mag-aaral sa pamamagitan ng
pagtuturo at kung paano mapadali ang kanilang pag-aaral sa iba't ibang pagkakaiba-iba ng mga

indibidwal.

Ang pangunahing tunguhin ng edukasyon ay ang paggabay sa mga mag-aaral upang

makamit nila ang sapat na kaalaman ata kaalaman at kakayahan upang makipagsapalaran sa

hinaharap. Mababatid dito na ang pokus talaga nito ay ang mga mag-aaral kung kaya maaaring

umayon ang estilo ng pagtuturo ng mga guro sa paraan ng pag-iisip at pag-unawa ng mga mag-

aaral. Batay sa pag-aaral na Exploring Teaching Styles and Cognitive Styles: Evidence from

School Teachers in Canada (2008), may pagkakaiba-iba ng estilo ng pagtuturo ng bawat guro at

nahihinuha dito na may ugnayan ang estilo ng pagtuturo sa paraan ng pag-iisip ng mga mag-

aaral. Kung naisakatuparan ang ideya na makikibagay ang guro sa kaniyang mag-aaral, maaaring

ang silid-aralan ay maging isang lugar kung saan may magaganap na epektibong talakayan at

pagkatuto. Ang epektibong pamamalakad sa loob ng silid-aralan ay naaayon sa isang learner-

centered teaching style (Damme at Opdenakker, 2005).

Ang preperensiya ng mga mag-aaral ukol sa estilo ng pagtuturo na ipapatupad sa

kanilang klase ay maaaring nakabatay sa katayuan ng kanilang kumpiyansa sa sarili. Ayon kina

Dowaliby at Schumer (2019), ang teacher centered method ay nakakatulong sa pagkatuto ng mga

mag-aaral na may mataas na libel ng pagkabalisa o anxiety habang ang student centered method

naman ay epektibo para sa mga mag-aaral na may mababang libel ng pagkabalisa. Ang

kumpiyansa sa sarili ng mga mag-aaral ay isang salik na nakakaapekto sa kung paano makikisali

ang mga mag-aaral sa mga talakayan, mabuting pagtuunan ito ng pansin upang walang mag-aaral

na mapag-iiwanan dahil sa takot na makiisa sa mga gawain at dahil sa iba ang pamamaraan nito

sa pagkatuto.Upang lubusang maunawaan ang konsepto ng epektibong pagtuturo, napag-alaman

na mahalagang pagtuunan ng pansin ang iba't ibang paraan ng pagkatuto ng mga mag-aaral para

makamit ito (Bodi, 1990).

Mababatid na may dalawang estilo ng pagtuturo na napakilala sa pananaliksik na ito. Ang

dalawang estilong ito ay kapwa magsisislbkng gabay sa pagkatuto ngunit nagkakaiba sila sa

kung papaano nito naaapektuhan ang edukasyon ng isang mag-aaral. Batay sa pag-aaral na The

Comparison Between Student Centered and Teacher Centered Educational Methods (2006), ang

student-centered method ay maraming positibong epekto para sa mga mag-aaral at sa kanilang

pagkatuto tulad ng motibasyon sa pag-aaral, kumpiyansa sa sarili, at pagkakaunawaan ng mga

leksyon, sa kanilang banda, ang teacher centered method naman ay kapansin-pansin ang

pagkakaroon ng positibong epekto sa pag-unawa ng mag-aaral sa aralin.