Cellphone, tablet, Ipad, laptop. Iilan lamang ito sa mga gadyet na
ginagamit. Mga gadyet na idinidikdik sa atin ng Sistema ngunit pilit nilalayo satin ng ating mg magulang.Kaya ako’y napapaisip, “Paano kaya namuhay ang ating mga magulang noong wala pang teknolohiya?”, “Ganito rin baa ng kanilang pamumuhay? O mas nagging produktibo sila noon?” “Ano kaya ang pakiramdam na mabuhay sa sibilisasyon?”.
Kapatagan, mga karwahe, gubat at ilog na kay gandang pagmasdan.
Halos saang sulok makikita ang mga taniman. Mga batang naglalaro pa ng tumbang preso at piko. Mga tawana’y maririnig sa palengke habang nag- uusap ang magkumare. Mga burol na puwede pang paliparan ng saranggola. Mga gubat na mahangin at paboritong lugar para maglaro ng tagu-taguan. Mga panahong tayo’y nasasabik sa paparating na sulat. Maamoy ang mga sobre at Makita ang sulat kamay ng ating mahal sa buhay. Mga panahong maaari pang maglaro sa mga kalsada at umakyat at magpabitin-bitin sa mga puno. Mga panahong gusto kong ibalik. Mga panahong baka hindi na maibabalik. Mga panahong hindi na mararanasan ng susunod na henerasyon. Ang panahong pinoproblemahan lang ng mga kabataan ay kung paano matulog sa hapon, hindi ang kanilang caption. Ang panahon ng totoong dalagang pilipina at hindi lang sa kanta.
Tayo’y magbalik tanaw sa mga panahong wala na’t hindi na
maibabalik. Mahirap ng makamit dahil sa ganid ng mga tao. Mga kayamanang gusting maangkin, hindi na isinaantubili ang mga konsekwensiya. Korapsiyon ditto, krimen doon. Mga nagagawa ng sakim, hindi na mahulaan. Ang sobrang katalinuhan ay nakakasama. Teknolohiyang sana ay makakatulong sa ating umunlad, nakakatulong din para tayo’y mapabagsak. Mga bata’y imbis maglaro at makihalubilo sa ibang bata’y naglalaro ng tablet at Ipad. Mga tao sa hapag hindi na nag uusap. Telepono nalang ang inaatupag. Mga kabataan marami nang alam at ginagawang kabolastugan. Mga gusali’y nakatayo sa dating taniman. Makapal na usok sinisira ang mundo. At ito’y kagagawan ng mga tao. Mga modernong tao. Mabuti ang layunin ng teknolohiya, pero hindi maayos ang dulot nito sa karamihan. Hindi ito ang gusto kong maabutan ng mga susunod na henerasyon. Dapat ngayon palang isabuhay na natin ang sinabi ni Dr. Jose Rizal, “Kabataan ang pag asa ng bayan”. Tayo’y kumilos habang hindi pa nahuhuli ang lahat. Ibalik natin ang nakaraan at haluan ng kasalukuyan. Tayo’y magbalik tanaw at ibalik ang ating dating pananaw.