You are on page 1of 206

Guns & Roses

by frappauchino

Corinthians 13:7
Zayn Andrei "Z.A" Vladislav's story

=================

Prologue

Love is patient -1 Corinthians 13:7

I'd always believe that Zanti Lawrence dela Paz will soon be mine. Might not be
today, tomorrow, or the next day. But I know someday he'll be mine.

Love is patient, so I'm more than willing to wait until Zanti realizes that I'm the
one that is made for him.

Zanti Lawrence dela Paz will always be for Camille Syanna Velez only.

=================

Chapter 1

"Oh my god!" I exclaimed as I stared at the newest bag collection catalog of Prada
on my Ipad. "I'll die if I wont have these!"

Nagmamadaling kinapa ko ang aking cellphone sa loob ng bukas kong, Hermes tote.
With my fingers fidgeting in my excitement, I dialed my assistant's number. "Hello,
Marie! Order me all of the bags on the newest collection of Prada, okay."

"That would cost aproximately three million pesos Miss Camille." Nagugulantang na
sabi nito sa kabilang linya. "Thinking na hindi pa po dumadating ang inorder natin
na Givenchy set of collections last week. Which costs one point five million
pesos."

"Marie, you're just my assistant. You have no right to contest my decisions okay?"
I said calmly as I sipped on my raspberry frappuccino no sugar drink.
"Pero sabi po ng daddy niyo ay limitahan ang pag-gastos ninyo." She said.

"Oh, just do what I said!" Inis kong sabi bago ito babaan ng telepono.

Pero ang inis ko ay agad na nawala nang makita ko kung sino ang dahilan ng pagtunog
ng welcome chime ng Mug Cafè.

My heart never missed its loud beating everytime my eyes found him.

Zanti Lawrence Dela Paz.

"Hi Zanti!" Masayang bati ko kahit malayo pa ito saakin.

"Hi." He said, flashing an adorable smile that made me melt. He waved his hand,
bago lingunin si Dance na kalalabas lamang ng quarters ng cafe.

I immediately looked down at my phone as I composed a message for my two best


friends.

"Zanti said hi to me!!!! ☺☺☺�"

"Be envy Nisha!" Bulong ko habang pinindot ang send button sa screen.

Ilang saglit pa'y nag-vibrate ang cellphone ko, indicating that I have a new
message. I'm pretty sure it wasn't from Chi. Chi just ignored all my "Zanti
messages."

Hindi nga ako nagkamali, it was Nisha's name that was registered on my screen.

From: Nisha Mendrez

"�"

Natatawang itinabi ko ang cellphone ko sa bag, Nisha just sent me an emoji. I don't
know why, but Nisha never got jealous kahit pa ano ang pagyayabang na gawin ko
rito.

I'm thinking that, maybe she doesn't love Zanti much as I do. Don't get me wrong,
bata pa lamang kami ni Nisha ay nakundisyon na namin ang aming mga sarili na hindi
kami masasaktan at tatanggapin namin ng maluwag sa kalooban ang kung sino man
saaming dalawa ang pipiliin ni Zanti.
Sandali lamang at natanaw ko na si Zanti na naglalakad papalabas sa cafè hanggang
sa makasakay ito sa black Pagani Zonda nito na basta na lamang nitong ipinarada sa
tapat.

I love Zanti that much kaya maging ang sasakyan nito'y ginaya ko. Mine is pink. I
still can rember how I begged to dad para lamang ibili ako nun.

Nang makaalis ito'y, tumayo narin ako atsaka inilibas ang tatlong paper bill na
alam kong labis na halaga kaysa sa kinain ko mula sa Louis Vuitton pallas compact
wallet ko.

Isinuot kong muli ang aking black Dior sunglasses before flipping my naturally
blonde hair back as I cling my tote bag into my shoulder. Bahagya ko ring inayos
ang aking Tommy Hilfiger yellow dress, before stepping my way out of the cafe
ticking my six inches high Jimmy Choo boots.

I was about to get in my car when someone parked on the vacant slot beside me. And
to my horror, I felt something sticky splashes on my leg.

"Ahhhhh!" I screamed as I closed my eyes and fist tight.

Padabog kong inalis ang salaming suot ko at inis na nilingonang may gawa noon. From
a brown Maserati, ay bumaba ang isang lalaking kinaiinisan ko.

I don't know why I hate this man, mula sa blonde hair nito hanggang sa bawat
himaymay ng katawan nito ay kumukulo ang dugo ko. Simula ng una ko itong makita ay
puro kaperwisyuhan na ang dala nito sa buhay ko.

"Ikaw?!" Galit kong sigaw dito. "Nanaman?!"

As usual, he did not respond instead he gave me a bored look.

"Hobby mo na ba ang dungisan ang mga damit ko?!" Noong una ko itong makita ay
natapunan nito ng brandy ang aking puting Alberta Ferretti dress and now this? "Do
you have any idea kung gaano kamahal ang mga ito?!"

"Sorry." Labas sa ilong na sabi nito. Mula sa bulsa nito'y inilabas nito ang itim
na wallet nito taking of a card on it. Lumakad ito patungo sa kinaroroonan ko at
hindi ko alam kung bakit biglang bumilis ang pagtibok ng aking puso ng marahan
nitong abutin ang aking kamay at isiklop roon ang card na kinuha nito. "Buy a
replacement. Ibalik mo saakin pagtapos ka na." He said.

At bago ko pa mahanap ang salita saaking bibig ay mabilis na itong nakatalikod bago
at naglakad papasok sa Mug Cafe.
"Urrrrrrrgh!!!!" Inis na ipinadyak ko sa lupa ang aking paa. "Arogante!"

Nagpupuyos na pumasok ako sa loob ng aking sasakyan, mabuti at ang laylayan lamang
nito ang naputikan.

I was wiping my leg with the wet tissue I have on my bag nang malingunan ko ang
card nito sa ibabaw ng dash board ng sasakyan kung saan ko ito ipinatong.

A sudden idea came into my mind. Mabilis kong kinuha ang aking cellphone mula sa
bag at idinial ang number ni Marie.

"Marie, don't charge the collection under my name." Nakangiting sabi ko dito bago
abutin ang itim na debit card na may nakaukit na Dela Paz Bank bilang pangalan ng
banko at ang pangalan ng card holder. "Charge it under, Zayn Andrei Vladislav."

Matapos kong ibigay rito ang billing information na nakatala sa card ay kuntento
akong napasandal sa headrest ng upuan ko with a smirk on my face.

"Tignan natin kung saan ka dadalhin ng ka-arogantehan mo." I happily placed his
card on my wallet, and drive my way home kung saan kami magkikita ni Marie para sa
billing process.

I am Camille Syanna Velez and no one can beat me.

_____

"Are you getting crazy?" Sabi ni Nisha habang pinagmamasdan akong nakangiti sa
kawalan.

Hanggang ngayon ay hindi mawala sa isip ko kung ano ang magiging reaksyon ni Z.A
kapag dumating na sakanya ang billing statement niya.

Bukod sa bag collection, kanina ay namili ako sa Glorietta. I took everything that
pleases my eyes. From signature perfumes, down to designer bags, clothes and shoes.

Halos mapagod na ang kahera sa kakapunch ng mga nabili ko. And all falls on Z.A's
card of course.

Matapos nito akong insultuhin ay kulang pa itong ganti ko ano!

"Wala, I'm just so overwhelmed to the new things on my closet." I said as I picked
a movie on Netflix.

"Ikaw talaga, diba napagalitan ka na ng daddy mo dahil sa labis mong pag-gastos!"


She reprimanded me.

I rolled my eyes ceilingwards. "Relax! It's not gonna fall under dad's bill
anyway." I giggled as I selected a movie of Tom Cruise.

I can see her frown. "To whom?"

"Nevermind Natasha Dennise." I said as I focused my eyes on the movie.

Hindi na ito nangusisa pa at itunuon narin ang atensyon sa movie sa flat screen.

I still can't help but smile, thinking of how he would react learning that I spent
his millions within twelve hours.

Perfect Camille Syanna. Perfect.

_____

Hi loves, I'll be updating this story na. Read Lips of an Angel and The Kept Woman
too okay? I love you.

Vote&Comment�

=================

Chapter 2

"Brother, have you been shopping?" Natatawang sabi ni Three habang nakiusisa sa
hawak kong billing statement from Dela Paz Bank. "Seriously Z.A Prada collection?
Man! Saan mo dinala ang mga iyan bakit hindi ko nakita?"

"Did someone snatched your wallet out of your pocket dude?" Maging si Dave ay
patawa-tawang umiinom ng hawak nitong baso ng brandy.

My eyes were focused on the paper that I'm holding. Detalyadong detalyado doon ang
lahat ng nangyari sa five million two hundred sixty eight thousand four hundred
twenty two pesos, sa loob ng kulang beinte-kwatro oras.

"God dammit." Bulong ko habang kalmadong ibinalik iyon sa putting sobre nito.

Red gave me glance bago kuhain ang tisa sa billiard table at lagyan ang itim na
tako na hawak nito. Tumayo ako sa kinauupuan ko atsaka kinuha ang tako ko na
nakasalansan sa gilid.
"Dammit!" Inis na sabi ni Three nang makitang nai-pasok ni Red ang ball number
three at masagi nito ang ball number nine.

Red just smirked. Kinuha ko ang baso ng brandy ko sa bar counter at ininom iyon.
"Pinatayo mo pa ako Red, kaya mo naman na palang tapusin."

We're on a billiard match, its me and Red versus Three and Dave. And to all the
misfortune, pangatlong game na naming ito ngunit hindi umaabot kanila Three ang
set. Red started and ended both the first and third game. While I nailed the
second.

"This is getting boring." Sabi nito habang abalang nakatutok ang atensyon sa
cellphone nito.

With the looks of him, it's damn obvious na si Chi ang ka-text nito. Umiiling na
muli kong I-sinet ang mga bola at nagsimulang mag-larong mag-isa.

"Red alam na naming iyang ganyan mo." Lumapit si Three at sumali sa pag-lalaro ko.
"You're itching to see your girlfriend."

Sabay naman kaming natawa ni Dave nang makita ang pag-kunot ng noo ni Red bago
muling itago sa bulsa ang cellphone nito.

"Chi is not my girlfriend."

"Fool my ass." Muli akong yumuko para i-asinta ang pagpasok ng bola. "Shoot."

"Pero mabalik tayo sa billing statement mo Z.A, I didn't know you have hots for
bags." Dave said as he joined us.

"Scratch." Natatawang sabi ko nang pumalpak ang tira nito. "I didn't know you're
stupid." I said as I pick the mother ball.

"That's what you call bad luck." He excused.

"Yeah right." I said before taking another move. After I got my desired ball shoot,
sakto namang tumunog ang cellphone ko sa bulsa ko.

I took it off from my pocket and answered my phone.

"Hi, I just wanna thank you for your precious card." Mapangasar na sabi ng nasa
kabilang linya. "You know what? I like him na, he's so generous. And I really love
my new set of DKNY and Prada collection. All the Victoria's Secret swimwear and
lingerie are epitome of perfection. Also my set of Juicy Couture, I love them so
much." She said in a fake sweet voice.

"Is that all that you wanna say?" I said in a bored tone. "Why, you've wasted your
time searching for my contact details just to tell me every details of your wayward
act which I don't give damn."

Napansin kong natigilan ito sa kabilang linya, I waited for a few seconds before I
ended the call.

"What?" Tanong ko sa tatlong pares ng mga mata na nakamasid saakin.

"Who's your wayward chick?" Natatawang tabong ni Three bago ipagpatuloy ang
paglalaro.

"Someone you don't have to know." I smirked as I drink up another glass of brandy.

I'll get back to you Camille Syanna, in a way you don't wanna missed.

_____

Hanggang ngayon ay hindi parin mawala sa isip ko ang usapang namagitan saamin ni
Z.A kagabi, I spent all of his money for goodness' sake! Hindi birong halaga iyon!
At tila wala lang ang lahat para sakanya? And that pisses me off! Big time!

"Camille."

Napalingon ako sa tumawag saakin. "Dave."

"We need your help." Sabi nito bago maupo sa bakanteng upuan sa harap ko.

"What for?" Walang gana kong tanong. "Dalawang antique vase na ang nabili ko sa mga
pina-auction niyo Dave. I'll ask Marie to issue the check first thing in the
morning tomorrow."

Nandito kami ngayon sa events hall ng Cameron Hotel para sa isinasagawang auction
for a cause, ito'y para sa pondong medical para makatulong sa medical mission ng
medical team na pinamumunuan ni Dave Mondragon.

"Thank you." Sabi nito bago muling tinitigan ako sa mata na tila may mahalagang
bagay na sasabihin saakin. "Camsy, I really do appreciate if you'll say yes to
this."

Lalong lumalim ang kunot saaking noo. "Ano ba kasi yun?"


"Camsy, wala na kaming mai-a-auction pa. At ang pera na kikitain sa auction ay
hindi pa sapat para sa kakailanganin para sa Medical Mission." Sabi nito.

"You need me to donate?" I shrugged. "No problem, just name the price."

Umiling ito. "It's not that. We came up into an idea, can we ask you to join the
auction?"

"Sige, I have my antiques at home. Pwede kong ipakuha iyon ngayon na at pwede
nating isali sa program. Would that help?" I asked.

"No, hindi ganun." He sighed deeply. "Obviously, the bidders here are not up for
antiques."

"Eh ano?" Tanong ko rito. I was getting pissed. Hindi nalang diretsuhin ang gustong
mangyari mabilis lang naman akong kausap.

"We need you to join the auction literally. Ikaw mismo ang i-a-auction namin."
Walang ka-abog abog na sabi nito.

Muntik ko ng maibuga ang iniinom kong punch nang marinig ang sinabi nito.

"ANO?!!"

"Camille, calm down. Listen to me first." He said, trying to calm me down nang
makitang nag-lingunan saamin ang mga tao.

"Calm down Dave?" Hindi makapaniwalang tanong ko. "You want me to calm down?!"

"Camsy, its just a little favor we're asking." He said calmly. "Just a date. No
more no less."

"Little? Then why don't you go pimp yourself!" Inis kong sabi.

Ako i-a-auction? Ano ako, prostitute na pwedeng i-bid just for a date?! For the
love of god! I am Camille Syanna at hindi ako kung sino-sino lang!

"We're not pimping you." He explained. "Majority of the population in this room are
consist of men. Sa tingin mo ba may mag-bibid saamin?"

"Then why can't you accept my donation! I'm donating money instead of myself!" I
hissed. "That would be alot easier for everyone."
"No, kung ganoon lang edi sana'y ako na mismo ang naglabas ng pera." Huminto ito ng
ilang saglit atsaka nagpatuloy. "Mawawalan ng saysay ang auction for a cost program
na ito kung ganoon."

"E bakit ako?!" Reklamo ko. "Alam kong maganda ako, mayaman. Hindi malulugi ang
kahit sino saakin. Pero naman Davidson, I need explanation! Why not Chi? Nisha? Or
anybody else!"

"Chi? Do you want Red to kill me? Isama mo pa si Zanti. And Nisha? Surely Dansen
would hit me in the face big time." He shrugged.

"Ah, so porke wala akong kapatid o boyfriend na magtatanggol sakin aapihin niyo
nalang ako ganoon?" I said exhasperatedly.

"We have no choice but to choose you. You're the last option we have."

"Wow, so nalugi ko pa kayo ganoon? Na no choice pa kayo?!" Irap ko rito. "Excuse


me, with a me!"

He chuckled. "C'mon Camsy, look at the brighter side. Zanti is on the audience.
He'll be one of the bidders. Anong malay mo, siya ang mag-bid sayo? Nakatulong ka
na, nagka-dream date ka pa."

_____

"Who will bid for Camille Syanna Velez, for fifty thousand pesos?" Sigaw ni Nisha
na nagsisilbing host ng event.

Really? Fifty thousand pesos? Iyon na ang worth ko?! E, pang pa-spa ko lang yun eh!
Bakit ba kasi ako na-uto ni Dave na umakyat dito at gawing cheap ang sarili ko eh!
Basta kapag Zanti na ang nababanggit, I tend to forget everything.

My god, I felt my body trembled as I saw the fat businessman na mukhang may edad na
na nagtaas ng flag nito.

"One hundred thousand pesos." Sigaw nito.

What the fuck, ipapakulong ko talaga itong matandang ito pag siya ang nanalo sa
bidding.

"Higher than a hundred thousand?"

"Doubled."
Agad na nanlaki ang mata ako sa sigaw na iyon. My heart beats so fast as I saw
Zanti flashing a grin as he raised his flag.

Maging si Nisha ay natigilan.

"H-higher than two hundred thousand?"

Omg! Wala na wag na wag na kayong mag-bid please please. I silently prayed.

"Five hundred thousand pesos." Hindi papatalong sigaw ng matabang mama.

Manyak siguro yan! Handang gumastos ng kalahating milyon palibhasa walang papatol.

My god Zanti, bet a higher kahit bayaran nalang kita mamaya!

"Doubled." Muling taas ni Zanti ng flag.

"Higher than a million pesos?"

Nabalot ng katahimikan ang paligid. Nagbubunyi na ang mga ngit sa labi ko nang wala
ng nag-bid pa saakin.

Oh god, promise hindi ko sasayangin ang gabing ito. Naalala ko ang panalangin ko
kagabi, kahit isang gabing walang proteksyon with Zanti okay na okay na ko.

Hindi ko naman akalain pagpapalain ako ng diyos ng agad agad. Mamaya ay i-cocomfort
at iinggitin ko si Nisha.

I was planning everything in my mind, when suddenly out of nowhere someone shouted.

"Two million pesos."

"Closed." Mabilis na sabi ni Dave na nasa tabi ni Nisha.

Nilingon ko si Zanti, he just shrugged bago nakipag-usap sa katabi nito.

I wanna kill Dave for this. I feel like melting on my stand.

At halos isumpa ko ang taong nalingunan ko na may taas ng bidding flag nito.
Die now, Zayn Andrei Vladislav!

____Comment your thoughts���Vote&Comment.

Read: Lips of an Angel and The Kept Woman.

=================

Chapter 3

"What are you up to?!" Singhal ko rito nang makapasok ito sa loob ng sasakyan nito.

He snatched my clutch on my lap and placed it beside him.

"Hey! Give me back my clutch! I have my phone and money in there!" I said as Itried
to get it from him but he suddenly started the engine and drive off.

Dahil sa mabilis at agad nitong pagpapatakbo ay hindi ko na naikabit pa ang


seatbelt ko. I reached for it and buckled it nang di sinasadyang lumilis ang
laylayan ng bestidang suot ko at bahagyang humantad sa mga mata nito ang aking
hita.

"Bastos!" Sigaw ko dito nang makita ang bahagya nitong pag-sulyap roon. Agad ko
iyong ibinaba at naupo ng maayos.

"It's dry." He smirked as he focused his eyes on the road.

Agad naman akong napalingon dito, with my eyes gets chinkier. "Excuse me with a
me!" My perfectly shaped brow raised into horror. "Do you know that it was soaked
on a Kona Nigari water from Japan four times a day! I scrubbed it with Aveda
Rosemary Mint hand and body soap, along with a Molton Brown shower gel. Plus, I
never forget to apply a Creme de la Mer lotion to it!"

"Just saying." He shrugged.

"Bwisit!" I hissed as I leaned on my seat with my arms crossed in my chest as I


focused my eyes outside the window.

"Saan mo ko dadalhin?" Tanong ko rito nang halos isang oras na kaming nasa daan, at
hindi ko na matandaan itong lugar na tinatahak namin.

"Somewhere you'll suffer." He smirked.


I gave him the sharpest glare I could ever muster. "Hindi ka nakakatuwa."

He shrugged.

Bakit ba kasi ako pumayag sa kalokohan ni Dave? Bakit ba wala akong nagawa nang
yakagin ako ng hudas na ito pababa ng stage? Bakit ba pumayag akong sumama rito sa
gagong to!??? Oh Camille have you gone nuts?!

"Urgh I hate you!!!" Inis na sigaw ko dito.

"The feeling is mutual." He smiled with his eyes still on the road.

"Alam mo Mr. Vladislav kung type mo ako, hindi na kita masisisi dyan. Men drool
over me like bees to honey." I shrugged. "I'm gorgeous, smart, rich and famous.
Pwede mo naman akong ligawan sa maayos na paraan. Yun nga lang, I set no
expectations. Cause I'm in love with Zanti dela Paz."

Sukat doon ay tumawa ito ng napakalakas. Nilingon ko ito. This is the first time I
heard him laugh. Para itong demonyo, laughing out of glee.

I frowned. "I'm serious. Is there something funny on what I just said?"

"You're so full of yourself huh?" Naiiling-iling itong ngumisi.

And fuck those dimples he got. I didn't know Z.A is somehow gorgeous. But yuck!
I'll drool over this man, over my dead sexy boddy.

"Nakakainis ka na talaga!" Irap ko dito. "You know what? Dapat hindi ka na nag-bid
kanina eh, you should've let me go with Zanti!"

"May awa kasi ako kay Zanti. He'll ears will surely bleed kung ikaw ang makakasama
niya."

"Ang kapal talaga ng pagmumukha mo!" I hissed. "That's a dream date kung hindi ka
umeksena!"

"E umeksena ako." He said cheeky. "Edi walang dream date."

Pinili kong huwag nalang patulan ang pang-aasar nito saakin. I panicked when I saw
nothing but trees. Where on earth could we be?

Am I gonna be raped? Murdered? Kagaya nang mga naitatala sa newspaper?


"Nasan tayo?" I asked him with tremble above my voice.

"Nasa impyerno." He smirked.

"Z.A seryoso ako!" I shouted. "Are you gonna rape me? Murder me?"

"Woah." Muli itong tumawa, isang mapang-inis na halakhak. "We'll see."

Nanlaki ang mata ko at agad himapas ang braso nito gamit ang palad ko. Halos
makalas na ang braso ko sa balikat ko ngunit hindi ito natinag. "Damn you! Take me
back home!"

Hindi ito nagsalita at nagpatuloy lamang sa tahimik na pagmamaneho na siyang lalong


nagpahestirya saakin.

"Kahit anong sigaw mo, walang makakarinig sayo rito." He said as he parked the car
in front of a plain white house.

"Where are we?" I asked him again. Takot at kaba ang siyang bumabalot saakin
ngayon.

"To the place where no one could find you." He smirked. "Baba."

Wala akong nagawa kundi tumalima sa sinasabi nito. My toes were greeted by a bunch
of dried leaves scattered on the ground. Wala akong ibang matanaw kundi malalaking
puno.

"Hahanapin ako ng mommy at daddy ko." I said as I gritted my teeth. "I swear
they'll sue you!"

"Oh, baby I'm scared." He smirked. "Okay baby girl, you take care. Ako na ang
magsasabi sa daddy mo. I love you." Napalingon ako rito, in horror he was holding
my phone! "Mom. Sweet."

"Damn you Zayn Andrei Vladislav!" I shouted bago ko sinubukang haklitin mula rito
ang clutch at cellphone ko. "Give me back my things!"

He raised it with one hand and wrapped his other hand on my tiny waist. "You little
brat needs some taming."

"Ano bang kasalanan ko sayo?" I shouted. "Yung card mo ba? I'll pay for it. Iuwi mo
na ko saamin!"
"No."

"Eh ano?!" I asked frustratedly.

Imbes na sagutin ay nagdirediretso ito papasok sa loob ng bahay na puti. He left


the door open hoping that I'll be next to him.

Nilinga ko ang paligid, then I looked down to my Prada boots. My precious Prada
could't rush its way to the woods and dried leaves that I see everywhere.

"There's no way of escaping." I heard him shouted. Nilingon ko ito at prente itong
nakasandal sa hamba ng pinto with a mischievous grin on his face. "C'mon now
princess, I'll roam you in your new hub."

"Over my dead body!" I stubbornly turned my backk from him and see the misery in
front of me.

The Monster is right, I have no way of escaping!

I chewed my bottom lip to held my sob. I am Camille Syanna Velez! I wont let that
Vladislav trapped me into this hell of a place!

Reluctantly, I bow down removing my five-inches high black Prada boots from my
pinkish little toes.

I was whispering chants of apology to my beloved footies, seeing how dirty the
ground is. Oh my god!

When I've successfully removed them, I immediately felt the rouch ground touching
my bare foot.

I started walking slowly, I know its impossible to get away from this place but I
just wanna get rid of Z.A and all of these shits around me.

I increased my speed, almost runing. Hindi ko alam kung gaano na kalayo ang
narating ko cause I don't wanna look back.

I stopped right on my track when I heard a sudded growl. My feet remains closed as
my fingertoe closes.

I bit my lip as I hugged my booties on my chest.

"Rrrrrrraaaaaawrr.."
I closed my eyes out of fear as I see ahuge dog barking. A dalmatian.

He keeps on barking as I keep on peaying silently. Hoping that Z.A would come and
rescue me.

The bark is getting louder, as the dog gets closer.

"Mackie."

Trembling, I slowly opened my eyes when the barks had gone. I saw Z.A, he's on his
knees as he caresses the back of the dalmatian.

"Hey.." He chuckled when the dog keeps licking his neck as he avoids his face. "You
missed me hmm?"

I frowned to the gentleness of his voice. Z.A had always been rude to everyone. And
I'm so sure about that.

I cleared my throat, reminding him of my presence.

Saglit akong nilingon bago muling ibinaling ang atensyon sa aso. As his hands
cupping the doga face. "Mackie boy, we have our new housemate here." He again
looked at me. "Come here."

"Ayoko." Irap ko rito.

"Lalapit ka o bibitawan ko to?"

Do I have a choice? I'm Camille Syanna! I was so gorgeous just to be attacked by a


dog!

Padabog akong lumapit sa mga ito, he dragged my wrist down to make me bend my leg
beside him.

Pumiksi ako nang mag-grr ang aso.

"Relax." He said with a soothing voice. Before placing my hand on the dogs hand.
"Hello Mackie, she's daldalita."

I gave him a sharp glare and was about to nag at him when I felt something wet on
my palm that made me flinched. I gulp as I saw how Mackie smelled my palm.
"A dog knows when you're scared. They'll attcked you even more." He shrugged.

I tried to relaxed my trembling hand when Mackie started licking it.

"See? My dog likes you." He commented.

"It gross!" I grimaced.

"Brat." He said as he stood up, pulling me with him.

"I was just telling the truth! I've never been licked by a dog on my palm!" I said
as I grabbed his shirt and wiped my palm on it. "Yuck!"

Totoo naman! My hands are too pretty to be licked by a dog!

He just shook his head and dragged me as he walked his way back to the house.

"Could you please slow down!" Reklamo ko. "I'm not wearing anything on my pretty
toes in case you might forget!"

"It's not my fault." He smirked.

I really hate this life! I hate Dave, I hate how he used Zanti, and I hate this oaf
in front of me!

_____Comment your thoughts��votevotevote.

=================

Chapter 4

"Ang init wala ka bang aircon?" I said as I fan my hand on myself.

"Fresh air is better than aircon." Sabi nito bago buksan ng malaki ang bintana.
Agad ko naman naramdaman ang paghaplos ng malamig na sariwang hangin galing sa mga
puno sa labas.

Inirapan ko ito. I roamed my eyes around. The place is neat, but its small.

Sementado ang bahay, ngunit gawa sa kahoy halos lahat ng kasangkapan. The walls are
painted white, ni wala man lamang kurtina sa paligid. The house is so plain and
boring, no touch of class.
"Hindi mo ako mapapatira dito." I said.

"Na parang may magagawa ka?" He smirked na agad namang nagpairap saakin.

"I'll find my way out damn you!" I hissed.

"Good luck to you." He grins as he walked towards the other side of the house. Kung
saan naihihiwalay ng divider.

Good luck nga naman talaga saakin kung kaya ko bang mabuhay sa lugar na ito. Dahan-
dahan akong tumayo sa couch na inuupuan ko.

Napairap ako sa maliit na tv na may malaking likuran pa. "How poor.."

Sa pagkakaalam ko'y mayaman naman ito, I just spent his cash as if I'm washing my
hands with water.

Napabaling ang tingin ko sa isang maliit na picture frame sa gilid ng lamesa kung
saan nakapatong ang lampshade.

An old woman smiling with a little boy sitting on her lap.

With the blonde hair and furrow brows, and of course the green eyes, ay hindi
makakailang si Z.A ang bata sa larawan.

"Bata pa lang demonyo na." I hissed before turning my back and followed him.

Kagaya ng sala ay maliit rin ang kusina, the kitchen and the dining were merged.
Siguro'y kung susukatin ang laki ng bahay na ito ay hindi makakapantay sa laki ng
kwarto ko.

"What are you doing?" I asked as I watched him cooked something.

"Cooking. Stupid."

Agad na nanlaki ang mata ko at ngalingali kong ibato rito pink plastic cup na agad
kong nakita sa lamesa. "What I mean is ano ang niluluto mo! You idiot!"

Hindi na ako inimik pa nito kaya ako na mismo ang lumapit rito at sinilip ang
niluluto nito. "Eww.." Sabi ko bago takpan ang ilong ko. "Ang baho!"
"Ang arte mo." He gave me a sideways glance bago muling ituon ang atensyon sa
niluluto.

"Pagkain ba yan? Have you checked it first? Maybe its already expired!" I grimaced.

"Ngayon ka lang ba nakakita ng tuyo?" He chuckled. "Stupid ka nga."

"Ikaw sumosobra ka na ha?!" Irap ko rito. "Its not my fault that I was born with a
golden spoon!"

Imbis na makipagtalo ay binuksan ko nalang ang refrigirator nito, hoping na may


ibang makakain roon cause I'd die if I eat those shitty fish.

In my dismay, walang laman ang ref nito kundi kakarampot na gulay.

"My god, poor ref!" I sighed as I shut its door close.

"Wala na bang makakain rito kundi iyang kadiring niluluto mo?!" I hissed.

"Wala ng ibang pagkain dito. Ngayon lang ako nakabalik dito."

"I wont eat that, yuck with a y!"

"Gabaan ka sana." Tahimik nitong sabi.

"Hindi ako gagabaan. I'm rich, my family is rich." I shrugged.

Umupo ako sa upuang katapat ng lamesa habang pinapanuod si Z.A na maghain ng


pagkain kasabay ng pagkaluto ng kanin na isinaing nito.

Nangunot ang noo ko nang maupo na ito matapos kuhaan ng kutsara, tinidor at pinggan
ang sarili.

"And where's mine?"

"I'm not your hired help." Sabi nito bago mag-simulang magsandok ng kakainin. "If
you want to eat, go prepare your own food. Isa pa akala ko ba you wont eat this
yuck with a y?"

Inirapan ko ito as irritation rose inside me. "Namnamin mo yang tuyo mo!" Padabog
ko itong iniwan at bumalik na lang ako sa sala, kung sala nga ba itong matatawag.
Lumipas ang halos kinse minutos bago ito lumabas sa kusina.

Agad ko namang tinakpan ang aking ilong. "Ang baho mo!"

He grinned, before sitting beside me at umisod pang lalo saakin.

"Layo ano ba!" Itinulak ko ito gamit ang isang kamay ko, ngunit tila ako nagtutulak
ng matibay na pader. "Kadiri ang baho mo yuck yuck!"

Hindi ito nagpatinag bagkus ay hinapit pa nitong papalapit ang aking bewang.

"Hoy ano ba ang kadiri mo!" Sigaw ko rito.

Napahinto ito nang tumunog ang cellphone nito. Sinagot nito ang telepono nang hindi
inaalis ang kamay sa bewang ko.

"Red."

I was about to scream for help nang malamang si Red Santa de Leones ang kausap
nito, nang mabilis na umangat ang palad nito patakip saaking bibig.

"Si Three?" Nakita kong napatingin ito saakin. "Sige pupuntahan ko."

Iyon lang at ibinaba na nito ang telepono. "Halika na sa taas. Maaga pa ko bukas."
Sabi nito bago tumayo.

I was left with no choice but to follow him.

Sa taas ay may dalawang silid. Binuksan nito ang isang pinto.

"Isa lang ang kwarto rito dahil simula ng mamatay si abuela ay ako nalang naman ang
nauwi rito. Ang isang silid ay bodega, alam kong sa kaartehang taglay mo mas
pipiliin mong dito sa kwarto ko matulog." Sabi nito.

The scent of Z.A welcomed me as I stepped into his room. It was so simple, gaya ng
sa baba ay puro puti lamang ang kulay ng dingding nito. May isang katamtang laking
kama, but it looks like 1/4 of my bed. And the whole room is as large as the size
of my bathroom. Goodness!

"Where are you gonna sleep?" I asked.

"Here of course."
"Hey!" Nanlaki ang aking mga mata. "I wont share bed with you!"

He shrugged. "Well little miss Philippines, that's my bed kung ayaw mo mahiga sa
tabi ko, the wooden floor is welcoming you."

Inirapan ko ito. "I am Camille Syanna Velez!"

"Nice meeting you." He smirked, mockingly.

"Urgh!" Inis na naupo ako sa paanan ng kama habang pinapanuod ko itong buksan ang
wooden cabinet sa gilid at maglabas mula roon ng isang puting t-shirt na nasisiguro
kong pag-aari nito.

He threw it right on my face. "Bastos!"

"I don't wear Prada, but that shirt will do. First thing in the morning tomorrow
I'll buy you clothes. Sa ngayon, 'yan na muna." He said. "Unless you want to wear
my grandma's clothes." He chuckled.

I gritted my teeth. "As if I have a choice!"

Padabog akong pumasok sa isang maliit na pinto na sa tingin ko'y cr. Isang maliit
na cr nga ang nadatnan ko.

Napairap ako sa kawalan, tubig sa gripo. Sana'y hindi mag-pantal ang balat ko sa
tubig na ito. Why the water that I used in my every bath costs twenty two thousand
pesos in every 750ml.

I saw a white towel na maayos na nakatupi sa maliit na vanity cabinet roon. Matapos
akong maligo ay ginamit ko iyon pantuyo sa aking katawan as I wrapped it on my body
nang maalalang wala akong kahit anong maaring gamitin panloob.

Binuksan ko ang pinto ng banyo at sinungaw si Z.A sa silid na nakatalikod saakin


habang may kausap sa telepono.

"Z.A" mahinang tawag ko rito.

Agad naman itong napalingon saakin at ibinaba ang telepono bago lumapit. "What?"

"A-ano.." Nag-iwas ako ng tingin rito nang makaramdam ng bahagyang pagkahiya sa


sasabihin ko.

"Ano?" Asik nito.


"Wala akong toothbrush!"

"Use mine."

"Yuck with a y!" Irap ko rito. "Kadiri ka talagang tao ka!"

He shrugged. "Kung ayaw mo, then don't brush your teeth."

Akmang tatalikod na ito nang pigilan ko. "Ano pa?!" Inis na asik nito.

"I-I don't have an undergarments." I felt my cheek turned into crimson red.

He chuckled. "Camille, kahit matulog kang hubad sa tabi ko umasa kang hindi lalapat
kahit dulo ng daliri ko sa balat mo."

"Bastos!" I shouted bago padabog na isinara ang pinto.

For the nth time, I was left with no choice!

I was laying flat on the bed, with my eyes darted on the ceiling. Kipkip ko sa
dibdib ko ang kumot na nasa kama.

Dito kaya lumaki sa bahay na ito si Z.A?

Napalingon ako nang makalabas ito sa cr. I immediately turned my gaze away nang
makitang wala itong ibang suot kundi ang boxer shorts nito.

Naramdaman ko ang paglakas ng tibok ng dibdib ko nang maglakad itong papalapit sa


kama kung saan ako nakahiga.

I almost swallowed my own breath nang maramdaman ko ang paglundo ng kabilang bahagi
ng kama.

"H-hindi ka ba mag-t-t-shirt man lang?" I asked.

"I sleep naked usually." He shrugged before he settled himself beside me.

Agad namang tila sumikip ang paligid at napa-isod ako sa kabilang bahagi ko. "Damn
you!" Sabi ko bago ko ito talikuran nang maramdaman kong pumasok rin ito sa kumot
na gamit ko.
For Pete's sake! Ito ang unang pagkakataon makipagtabi ako sa lalaki and for the
record it wasn't Zanti whom I draw my first night with!

Ipinikit ko ang mga mata ko sa iritasyon. I prayed silently. Praying and asking god
to keep me alive all through out this hardship and trouble.

_____Comment your thoughts��VOTE VOTE VOTE.

Read: The Kept Woman and Lips of an Angel�

=================

Chapter 5

"Good morning." Bati ni Z.A nang imulat ko ang aking mga mata sa walang habas
nitong paghawi ng kurtina sa malaking bintana ng silid.

"For the record, this is the worst morning of my life!" Inis kong sabi bago padabog
na dumapa at ibaong muli ang aking mukha sa unan.

"Cheeky bum."

Agad na nanlaki ang aking mata at kinapa ang aking likuran, muli kong ibinalik ang
nalilis kong t-shirt pababa. "Bastos!" Hiyaw ko bago ito batuhin ng unan.

He just chuckled as he picked the pillow on the floor. "Bangon."

"Ayoko!" I hissed.

"Bumangon ka dyan tanghali na. Naibili na kita ng masusuot mo." He said, as he


placed a white paper bag on the bed.

Agad naman akong napabangon paupo sa kama at agad na hinaklit at inusisa ang laman
ng paperbag.

A dozen of plain white underwear at anim na pirasong puting brassieres.

"Those are not from Victoria's Secret, but it will serve its purpose." He mocked as
he put down another white paperbag na mas malaki sa nauna. "These are shirts, jeans
and shorts." Agad ko namang inisa-isang tingin mga iyon. "Don't expect a Gucci,
Dolce and Gabbana, Fendi or whatever those names are, on a flea market to where I
got those."
Inirapan ko na lamang ito, walang kataste-taste ang isang ito. Puro plain white ang
tatlong t-shirt na binili nito, ang iba dalawa ay itim.

"This is such a hell of a life." Bulong ko. "Poor me, I've never pictured myself
wearing unbranded stuf."

"Hoy, ikaw ayan lang ang pinoproblema mo. Yung iba walang makain." Naiiling nitong
sabi.

"Why would I bother about food, I was born and raised having every food I want
handed in front of me in a silver platter." Irap ko rito.

"Sige na, maligo at magbihis ka na. May pagkain sa baba. At nasisiguro ko sayong
makakain iyon at hindi yun "Yuck with a Y" don't starve yourself, that would be odd
kung mamatay ang isang napakayamang katulad mo sa gutom." He said out of sarcasm.

Kumibotkibot naman ang labi ko. "Kailan mo ako ibabalik sa bahay ko? Why I miss my
glamorous life!"

He smirked. "I'll send you back once you stopped missing the life you had."

"Damn you!" Inis kong sigaw sa tumatawang bulto nito.

"Sige na kumilos ka na." Niyuko nito ang wrist watch nito bago ako muling balingan.
"I'll be back before dinner."

"Hoy sandali!" Sigaw ko rito nang maglakad ito patungo sa pinto. "I-iiwan mo ko
dito mag-isa?"

Tumayo ako sa kama at sinundan ito.

"Scared?" He chuckled.

"S-san ka ba pupunta?" Pigil ko sa braso nito.

"Magtatrabaho ako, para may pangkain tayo. Kasi inubos mo yung pera ko sa kapritso
mo." He mockingly said.

"Babayaran ko na nga eh!" I stompped my foot. "Iuwi mo na ko samin. Please?"

I tried my best to look cute with my puppy eyes baka sakaling maawa saakin ang
demonyitong ito.
His expressions softened, he tugged my hair behind my ear and lift my chin up. He
sighed.

I was silently celebrating inside me, mukhang umeepekto ang mag-iinarte ko sa


diablo na to!

"Ang pangit mo lalo kapag nag-iinarte ka ng ganyan. Huwag mo nang uulitin yan." He
shook his head with a smug face before freeing my face and turning his back on me.

"Damn you Vladislav!"

Hindi ko ito tinigilan hanggang sa makababa ito at marating namin ang main door.

"Z.A a-anong gagawin mo?" Natatarantang sabi ko nang makitang may hawak itong
kandado.

"Hindi ko alam iyang takbo ng kulang kulang mong utak Camille, mas mabuting
sigurado dahil pag nakawala ka dito'y hindi ko alam kung anong ppwedeng mangyari
sayo." Sabi nito.

"No!" Pahisterya kong sigaw. "Please Z.A I swear I will behave! Wag mo akong
ikulong!"

Hindi ako preso para ikulong nito sa bahay nitong maliit pa sa garden namin.

"No. You'll be locked here till I get home. Isa pa'y nasa labas lamang si Mackie. I
know you wont like it if you'll have your leg bitten by a dog." Sabi nito bago
tuluyang umalis.

The main door and the back door were locked. Ultimo ang nagiisang napakalaking
bintana ay nakasarado rin.

Matapos kong maligo at magbihis ay mabilis akong nagtungo sa komedor upang tignan
ang pagkain na sinasabi ni Z.A na hinanda nito.

"Pwede na." I pouted, looking at the fried breast part of a chicken.

Mabilis akong kumain atsaka nagmamadaling hinalughog ang buong bahay, trying to
find a way out. Pero napagod lamang ako sa kakahanap.

Tinignan ko ang relong naka-sabit sa dingding, magaalas-sais na ngunit wala parin


si Z.A.
Kanina pa ako nababagot sa apat na sulok na bahay na ito. Sinubukan kong manuod ng
t.v ngunit hindi kinaya ng mata ko, masakit sa mata. Hindi high definition.

Mabuti na lamang ay may nakita akong makapal na libro sa ibabaw ng bedside table.
It's somehow interesting, buts its pure action.

Napalingon ako nang marinig ang pagbukas ng pinto. Alertong napapunta agad ako sa
harapan noon, waiting for Z.A to come in.

"Z---"

"Dito ka na mag-hapunan." Napalingon ka sa babaeng kasunod ni Z.A na siyang kausap


nito. Not a typical province girl, mas maayos itong manamit kaysa sa iba.
"Camille."

Tinaasan ko ito ng isang kilay.

"Si Charlene, nakatira siya sa kabilang bayan, nasiraan ng sasakyan kaya


nakisakay." Sabi nito bago nagtuloy-tuloy papasok ng kusina.

"Hello.."

Hindi ko ito pinansin sa halip ay sinundan ko nalang si Z.A "Andrei where's my


phone?"

Nilingon ako nito. "No."

"Kailan pa naging sagot ang no sa where?" I rolled my eyes. "Give me my phone, I


won't do anything. Siguro naman I deserve a little joy sa maghapon mong pagpigil
saakin dito sa boring mong bahay."

"Camille Syanna."

"Zayn Andrei."

"Huwag ka ngang makulit." Inis nitong sabi bago maglabas ng kung ano-ano sa ref at
magsimulang maghain.

Sa hapag ay nag-mukha akong tanga, I really hate the fact na sa Charlene na iyon ay
masaya itong makipagkwentuhan. Samantalang ako'y halos isumpa na nito.

Halos hindi ko galawin ang pagkain sa harap ko sa pagngingitngit ng aking kalooban.


What's whith that girl na wala saakin? She's not even wearing ang designers
clothes. Cheap.

"Ang tagal mo rin na nawala rito ha?" Sabi ng babae habang kumakain. "Ang akala ko
nga'y nang mamatay si lola Tisay ay hindi ka na muling titigil pa rito."

"I got tied up to work." He shrugged as he ate.

"I'm really glad to see you here again Z.A!" Maarteng sabi nito.

I can't help but obviously roll my eyes heavenwards.

"Aray!" Napalingon ako kay Z.A nang maramdaman ko ang kamay nitong pumisil sa
ibabaw ng hita ko.

He gave me a warning glare bago muling bumalik sa pakikipag-usap kay Charlene.

I tried shrugging his hands away from my legs but I just can't, cause he's not
letting me do that.

"Me too." Nginitian nito si Charlene bago ko maramdaman ang marahan nitong
paghimas saaking hita.

I tensed. I can't name the sensation that rise inside me.

I caughty own breath I felt his hand hike up, almost reaching my sensitivity.

"Z.A" I whispered.

"Hm?" He smirked.

Padabog akong tumayo at nagmartsa paakyat ng silid.

"Urgh!" Inis na naupo ako sa kama.

Obviously! He did that in purpose! Para umalis ako roon. Para magkaroon sila ng
solo time nila.

Then god damn him! Bakit hindi nalang niya ako i-uwi?!

Halos kalahating oras din ang lumipas nang makarinig ako ng yabag, kaya naman
nagmamadaling nahiga ako sa kama at nagpanggap na payapang natutulog.
Ilang minuto pa'y narinig ko ang pag-bukas sara ng pintuan. Bago ko marinig ang
papaalis na tunog ng sasakyan ni Z.A.

Hindi ko alam bakit, pero imbes na matulog na ay nanatili akong mulat at nagaantay
ng halos dalawang oras bago ito nakabalik.

Ganoon ba kalayo ang kabilang bayan?

Nang pumasok ito sa silid ay nagulat ito nang madatnan pa akong gising.

"Bakit gising ka pa? You're supposed to be sleeping."

"Ikaw? Bakit ngayon ka lang? You're supposed to be at home." I raised a brow.

He frowned, bago napailing at nagdirediretso sa cr.

He's drunk. I can smell it.

Maya-maya pa'y nakapaligo na ito at tanging boxers lamang ang suot. Humihikab na
naglakad ito patungo sa kama at nahiga sa tabi ko.

"Ang baho mo."

Hindi ako nito pinansin at ipinikit na lamang ang mata.

Akmang tatalikuran ko ito nang hilahin ako nito palapit sakanya, paunan sa dibdib
niya.

Bago ibalot saaking ang kaniyang bisig.

Natigilan ako nang marinig ang mismong tibok ng puso ko sa sobrang lakas noon.

The kind of beating that was only for Zanti.

Akmang itutulak ko ito palayo nang lalo nitong higpitan ang pagkakayakap saakin.

"Just for now. Goodnight Camille."

I swallowed hard, before lifting my gaze on him. He's fast asleep.


He's really drunk. I can sense it.

But what's bothering me is the erratic beating of my heart that seems to be louder
than ever.

What is the meaning of this?

_____Comment your thoughts��VOTEVOTE.

Read: Usapang Puso, Lips of an Angel and The Kept Woman��

Fb: Frappauchino WPFb Group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 6

"Camille.."

Napaungol ako sa marahang pagtapik sa aking balikat. "Urgh!"

Imbes na bumangon ay lalo kong ipinikit ang aking mga mata, but Z.A didn't stop
bugging me.

"Gumising ka na hoy!"

"Ano ba?!" Iritang sigaw ko rito nang walang habas ako nitong hilain pabangon ng
higaan.

"Alas-kwatro na mamamalengke pa tayo dalian mo maligo ka na." Sabi nito bago


tumalikod at maglakad patungo sa pinto.

"Ang aga aga mamalengke ka mag-isa mo!" I shouted as I drift back to bed.

"Wala ka ng sariwang pagkain na maaabutan sa palengke kung tanghali ka mamimili


tanga." Sabi nito.

I haven't treated this way before. Tanging si Z.A lang ang gumagawa ng ganitong
pagtrato saakin. Lahat ay tila prinsesa kung ako'y ituring. Kaya naman talagang
kumukulo ang aking dugo sa kinikilos nito.
"I hate you!" I shouted as I threw the pillow hitting the back of his head.

Lumingon ito bago damputin ang unan na bumagsak sa sahig. "Wag mo kong ginagalit
Camille, bumangon ka na diyan at marami pa tayong gagawin."

"At bakit sa palagay mo ako susunod sayo?" I raised a brow as I sharply looked at
him.

"You wouldn't like to stay here forever. So you have to follow everything that I
said." Tahimik nitong sabi bago lumabas ng pinto.

"Urgh!" Inis akong napasigaw bago ipagbabato ang mga unan sa kama patungo sa
pintong nilabasan nito. "I so hate you Zayn Andrei Vladislav!"

I'm not happy with the fact that I'm following someone's order, why I rule my life!
And he's not even Zanti to start with. But I was left with no choice but to follow
him since I don't wanna be stuck here for a long time.

Nang makapagbihis ako nang isang plain white shirt at maong shorts wearing a
slippers he gave me ay bumaba na ako. God, I have never been this plain and simple
all my life! Ngayon lang!

Labag man sa loob ko ay bumaba na ako. Naabutan ko itong nagkakape sa komedor


habang nagbabasa ng dyaryo.

Nakita ko rin sa ibabaw ng lamesa ang isang tasa at kape sa sachet kasama ang
kursarita at thermos na may mainit na tubig.

"Wala ka bang coffee maker." I rolled my eyes.

Bahagya itong nag-angat ng tingin saakin bago muling tutukan ang binabasa. "Learn
to appreciate things in front of you."

Inirapan ko ito. "I don't drink instant coffee. Its eeeew with more e and a single
w."

"Then don't drink it." Sabi nito bago ibaba ang dyaryong binabasa atsaka ubusin ang
kape sa tasa nito.

Inirapan ko itong muli bago ko yukuin ang aking paa. "Poor toes. I promise I'll be
getting you a sweet spa as soon as we get back home." I whispered as I sighed.

I heard him smirked, paglingon ko ay nakatayo na ito. "Halika na wag ka ng mag-


inarte diyan." Nagpatiuna itong nag-lakad papalabas ng kabahayan.
I was left with no choice but to follow him.

Nangunot ang noo ko nang lagpasan namin ang sasakyan nito, agad akong napakapit sa
braso nito nang makita ko si Mackie sa di kalayuan.

"How could you let a dalmatian run around!" Inis kong sabi dito. "Baka may makagat
ang aso na iyan!"

"Mackie bite bad girls, those rotten spoiled bratinella of your likes." He smirked.

Inirapan ko naman itong kaagad. Nakakainis! Nakakainis na ako, na isang Camille


Syanna Velez ay walang magawa rito!

Nakita kong pumara ito ng isang tricycle. Not the type of tricycle na malalaki at
malilinis na nasa tapat ng subdivision namin. Isang maliit at kalawanging tricycle
iyon.

"Sa bukana lang nong." Sabi nito sa driver.

"Sige ho boss."

Nilingon ako ni Z.A "Sakay na."

Agad naman akong pinanlakihan ng mata. "What?! Do you really expect I would ride
this piece of junk that even junkshop will refused of buying!" Umiling-iling ako.
"There's no way in hell I would ride that! Kunin mo na ang kotse mo doon ako
sasakay!"

"Wag ka ngang maarte." Inis na sabi nito bago ako itulak paloob sa tricycle. "Hindi
ko sasayangin ang gas ko dahil lang sa pag-iinarte mo."

"Ano ba?!" I tried to wiggle off his grip but I had nothing left to do but to ride
inside the tricycle.

Pumasok din ito sa loob at naupo. I suddenly fet suffocated sa laking bulas nito at
sa liit ng espasyo sa loob.

I was bouncing when we're on the rough road, ngunit parang hindi naman ito
apektado.

Ilang minuto pa ang lumipas ay narating na namin ang bukana na sinasabi nito. Kung
saan may mga jeepney at ibang pampublikong sasakyan na dumadaan.
"Thank god I'm still alive!" Inis kong sigaw ng makababa ako ng tricycle.

"It's not as if you're gonna die on riding a tricycle." Sagot nito nang makalapit
saakin matapos magbayad sa driver.

Pumara ito ng jeep bago ako hilahin sa aking palapulsuhan.

"Ayokong sumakay!" Pinandilatan ko ito ng mata. "Abuso ka na!"

Muli ay tinulak ako nito papasok sa kabila ng pagmamatigas ko.

"I hate you." Inis kong bulong nang maupo ito sa tabi ko.

"The feeling is mutual."

Naiinis na umirap na lamang ako dito. My god! Never did I thought that I'd ride a
tricycle and a jeep my whole life!

This is really frustrating!

"Bayad po." Napalingon ako sa nagsalita.

Inirapan ko ito. Hindi ako pinanganak para mag-abot ng bayad ng kung sino-sino!

"Ang arte arte akala---"

Natigil ang pagsasalita ng babae nang ilahad ni Z.A ang kamay niya upang i-abot ang
bayad nito.

"T-thank you.." Malambing na sabi ng babae.

Inirapan ko itong lalo bago bumaling kay Z.A bago bumulong. "Flirt."

Napailing nalang ito at bumaling sa kabila upang i-abot sa driver ang bayad.

Naramdaman kong umusog papalayo ang babae, mabuti naman! I so hate her.

Maya-maya pa'y huminto ang jeep at may isang mama na sumakay at naupo sa tabi ko.

Oh my god! He's so baho!


"Andrei." Mahinang tawag ko dito bago ito kalabitin. "Ang baho ng katabi ko."

I heard him chuckled a little pero hindi ako pinansin.

"Hi miss sexy."

Agad akong napausog pasiksik kay Z.A nang marinig ang nakakadiring bulong ng manong
saaking tabi.

"Ang kinis ng legs." Dagdag pa nito.

"Z.A" Tawag ko rito.

Napalingon itong agad sa lalaking katabi ko, before he leaned back and wrapped his
arms on my waist pulling me closer to him as he placed his hands on my exposed
legs.

Agad naman akong bumaling sa leeg nito upang hindi ko na maamoy pa ang masangsang
na amoy ng katabi ko.

Z.A's scent invades my nose.

His scent is a mixture of its own signature smell ang a manly perfume. Tila kay
sarap sa ilong samyuin.

Napapitlag ako nang tumaas ang kamay ni Z.A sa aking mukha at haplusin iyon.

Napatingala ako rito at nakita kong nakayukong nakatitig saakin si Z.A, his green
eyes is invading mine. Tila may humihigop saakin na kung ano mula sa berdeng pares
ng mga matang iyon.

"Mabaho pa?" Tanong nito.

Umiling ako ng marahan. "Mabango."

Huli na para marealize ko yung sinabi ko. He was already laughing like crazy.

"Nakakainis ka!" Hinampas ko itong kaagad sa braso.

"Shh." I felt him squeezed my legs at ini-usog pa akong lalo padikit sakanya.
Nang malingunan ko ang matandang katabi ko ay malagkit parin itong nakatingin
saakin.

"Kadiri Andrei, malayo pa ba tayo?" Bulong ko dito.

"Konti nalang."

Maya-maya pa'y pumara na ito at pinauna akong bumaba. Nang makababa kami ay nakita
kong nasa tapat kami ng isang flea market where muds are everywhere.

"My god Z.A don't tell me diyan tayo mamamalengke!" Nanlalaki ang mga matang tanong
ko rito.

He grins mischievously. "Yes ma'am."

"Napakakadiri dito! Isa pa, ang baho baho diyan. Sigurado bang sariwa pa ang foods
diyan? Why that whole market smells like rotten!" I exclaimed.

"Walang mabangong palengke Camille." Sabi nito bago magpatiunang maglakad.

"Urgh!" I stomped my foot on the ground. "I hate this life!"

_____Comment your thoughts��Vote&Vote.

Read: Usapang Puso, The Kept Woman and Lips of an Angel. Also The Mighty Has
Fallen.

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 7

"Magkano po?" Tanong ni Z.A nang ikilo ng ale ang karneng tinuro nito kanina.

"Two hundred fifty po sir." Sagot ng tindera habang isinusupot ang karne.

Nakita ko namang dumukot si Z.A ng sapat na halaga mula sa bulsa ng pantalon nito.
Kinuha nito ang supot pag-kaabot ng bayad sa ale atsaka ako nilingon.

"Oh" Abot nito saakin ng supot.


"Ano ngangawin ko nyan?" I said.

"Tangina hindi kita maintindihan para kang ngongo!" Reklamo nito bago tanggalin ang
kamay ko mula sa pagkakapisil sa ilong ko. "Hawakan mo yan!" Sabi nito bago ipaloob
sa kamay ko ang hawakan ng supot.

"Eeeeewww!" Naiiyak kong reklamo rito. Ang baho baho sa palengke na ito! Dapat
kapag pupunta rito ay may suot-suot na face mask eh! "Kadiri Z.A!"

Labag man sa loob ko ay sinundan ko ito.

"Hi sexy, dito ka na libre lang." Halos maduwal ako sa pandidiri ng makita ang
maitim at mabahong lalaking may malaking tyan na may hawak na malaking kutsilyong
pangtadtad ng baboy na kumindat saakin.

"Yuck, you creature near to decay!" I grimmaced on the top of my lungs.

"Pare yuck pala eh!" Natatawang sabi ng mga katabi nito.

Agad namang namula sa pagkapahiya ang matabang manong. "Aba't napaka-yabang


nitong---"

Hindi ko na narinig pa ang sasabihin nito nang may biglang humila saaking kamay at
kinuha mula roon ang plastic na may laman na karne bago i-kulong ang palad ko sa
palad niya.

"Sabi sayong wag kang hihiwalay sa tabi ko eh." Bulong ni Z.A na bahagya ko na
lamang narinig dahil sa mabilis at malakas na pag-tibok ng puso ko. "Sa susunod,
hindi ka na mag-susuot ng short pag lalabas ng bahay."

Tahimik ko lamang na pinakinggan ang pag-wawala ng aking puso sa tuwing dadaiti ang
balat ko sa balat nito.

What is this I'm feeling..I just can't explain.When you're near.. I'm just not the
same.

Agad naman akong natigilan sa kantang umalingawngaw sa buong palengke. Napalingon


ako kay Z.A na abala sa pamimili ng mga gulay sa harapan nito.

My heartbeat is still as fast as how it is everytime I saw Zanti. I chewed my


bottom lip. "Yuck, no." I whispered.

"What?" Lingon nito sa akin.


His green eyes again. Ang berdeng mga mata nito na tila ba gusto akong higupin.
Marahan akong umiling bago mag-iwas muli ng tingin rito.

Is this really happeningOr am I just dreaming..Its crazy..How could it be..

Tama, maaaring nababaliw lamang ako. When was the last time I've had a body
massage. This might be stress kaya kung ano ano ang napasok sa isip ko.

I'm falling in love..Finally my heart gave in.And I'm falling in love..I finally
know how it feelsSo this is love..

To hell me being affected by a song. Niyuko ko ang kamay namin ni Z.A na nanatiling
magkahugpong. Lalong bumilis ang tibok ng aking puso sa ginawa kong iyon.

I tried to pull my hand away from him but he just gripped it harder.

Halos isang oras rin kaming nag-ikot-ikot at binili ang lahat ng aming
kakailanganin nang lingunin ako nito.

"Dapat lagi kang ganyan, hindi mareklamo."

Nag-iwas nalang ako ng tingin rito. Mula kanina'y nanatili na akong tahimik dahil
pilit kong winawari ang kakaibang damdamin na sumisibol sa dibdib ko.

"Nagugutom ka na?" He asked.

With that, hindi nakisama ang tyan ko dahil agad itong natawa ng marinig ang pag-
tunog noon.

"Napakaarte mo kasi hindi mo pa ininom ang kape kanina." Naiiling nitong sabi.
"Halika na kumain tayo."

Nagpatiuna itong naglakad habang hila hila ang aking kamay. "Andrei sandali maputik
kadiri!"

Ngunit hindi ito nakinig at nagpatuloy lamang sa mabilis na paglalakad hanggang sa


marating namin ang isang malaking kainan sa gilid ng palengke kung saan maraming
tao ang kumakain.

"Perfect." He smiled as he turned his gaze on me.

Bigla naman akong natigilan sa paraan ng pag-ngiti nito. Ito ang unang beses ko
itong nakitaan ng ganoong pag-ngiti. And I swear to earth he's million times
attractive with that!

Urgh scratch that Camille!!

"Dito tayo kakain?" Irap ko, trying to hide an undefined feeling I have.

"You're really a snob aren't you." He smirked. Bago nito bitawan ang kamay ko. Nang
mag-angat ako ng tingin dito ay wala na ang magandang ngiti sa mukha nito bagkus
napalitan iyon ng isang emosyon na hindi ko mawari. "Kung ayaw mong kumain rito, di
wag."

Pinagmasdan ko si Z.A na naupo sa isang bakanteng hapag sa loob ng kainan.

Did I offended him or something? Kung ano man ang nagawa ko ay hindi ko sinasadya.
I was just trying to knock something inside me out! And I never meant to hurt his
feelings.

Sinundan ko ito at naupo ako sa tabi nito. "Nagugutom ako. Sorry."

Nilingon lamang ako nito sandali bago nag-order ng makakain. Maya maya pa ay may
lumapit saamin na may dalang isang maliit na palanggana na may lamang tubig.

Nakita kong hinanaw roon ni Z.A ang kamay nito kaya ginaya ko iyon. Maligamgam ang
tubig.

Ilang minuto ang lumipas ay inilapag sa lamesa sa harapan namin ang mga pagkain.
Hindi ko alam ang tawag sa mga iyon, isa lamang ang kilala ko sa mga nasa harapan
ko maliban sa kanin. Tilapia.

Z.A placed enough rice on my plate at saka inilagay ang isang hiwa ng tilapia,
matapos ay gumawa ito ng sawsawan gamit ang toyo at kalamansi.

"Kain na." Sabi nito

I frowned. "Where's the spoon and fork?"

"May nakita ka bang gumagamit noon rito?" He said as he started eating the meal in
front of him with his bare hand.

Agad naman akong napalingon sa paligid ko. Wala nga ni isa sa mga ito ang gumagamit
ng kubyertos.

Ilang sandali akong napatitig sa aking plato. Thinking of a way on how am I gonna
eat it.
"Kumain ka na Camille Syanna." Usig nito.

"H-hindi ako marunong mag-kamay." Nahihiyang pag-amin ko rito.

He chuckled gently. "That's the down side of being rich. Hindi kakayaning mabuhay
kapag nawala na ang salapi."

Marahan nitong hinimay ang isda sa plato ko at isinawsaw iyon sa sawsawan na ginawa
nito, then he placed it over a small portion of rice bago ito i-umang saaking
bibig.

"Sige na kain na. Alam kong gutom ka na." Sabi nito.

I opened my mouth a little, enough for me to take in the food in his hand.

"Careful, don't bite the hand that feeds you." He joked.

I slowly chewed the food in.

"Masarap?" He asked.

"Lasang kamay mo." I joked, following by a chuckle.

He chuckled. "Subukan mo din, para malaman mo kung masarap din yung kamay mo."

"Hindi nga ako marunong e." Sabi ko bago lingunin ang pagkain sa harap ko.

"Pano mo malalaman kung hindi mo naman susubukan diba?" He shrugged. "Try it,
kumuha ka ng tilapia konti lang."

Sinunod ko naman ito. "Then?"

"Dip it here." Tinuro nito ang sawsawan. "Then get a small portion of rice tapos
isubo mo."

Sinawsaw ko naman doon ang isda. Tapos ay kumuha ako ng kanin and I slowly eat it.

I can't help but smile out of success.

"Masarap ba yung kamay mo?" He chuckled.


"Of course with an e!" Irap ko rito.

We continued eating, hangga't sa unti-unti ko ng nagagamay ang pagkakamay.

"Z.A where are your parents?" I asked, out of nowhere.

Natigilan ito ng bahagya bago muling sumagot. "My dad died, pinagbubuntis palang
ako ng nanay ko. My mom died when I was seven."

"I'm sorry to hear that." I said apologizingly.

He shrugged. "Lumaki ako sa lola ko. But when I was ten, she died cause of breast
cancer."

Hindi ko alam kung bakit may bahagyang kirot akong nararamdaman sa kaalamang mag-
isa na lamang ito sa buhay. Now I understand kung bakit marami itong alam sa buhay.
Maybe growing up alone, is not pretty easy.

"Ako kasi lumaki ako with both parents giving all my whims and caprices. I'm
sorry." I whispered.

"Don't feel sorry. Hindi mo kasalanan lumaki ng may magulang at sunod sa luho." He
shrugged. "I may have no one in my life, but I lived and still living."

"Y-you have me." Bago ko mapigilan ang sarili ko ay lumabas na iyon ng kusa saaking
bibig.

Agad akong nagyuko ng tingin at nagpatuloy sa pagkain nang maramdaman kong muli ang
paglakas ng tibok ng aking puso.

What is happening on you Camille Syanna Velez?!

_____Comment your thoughts��� Vote and Vote!

Read: Usapang Puso, The Kept Woman, Lips of an Angel and The Mighty Has Fallen.

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================
Chapter 8

"Camille! Bilisan mo!" Narinig ko na naman ang sigaw ni Z.A mula sa ibaba.

"Ito na!" Ganting sigaw ko habang ipinupusod ang aking buhok.

As usual, maaga na naman ako nitong ginising dahil may mahalaga daw kaming mga
gagawin. I really hate the idea of someone is dominating me!

But I have no choice, gusto ko ng umuwi saamin. I so miss all the glamour in my
life.

Nang makababa ako ay natanaw ko ito mula sa malaking bintana na may dala-dalang
dalawang timba ng tubig.

I can't help but to stare at his perfectly built body. His arms, and shoulder. Down
to his broad chest and washboard torso.. to his oblique.

Why, he seems to be so perfectly hot under the morning sun.

"Hoy! Wag mo kong titigan. Lumabas ka na dyan." Pukaw nito sa atensyon ko.

Agad naman akong napakurap sa ginawa kong pag-eestima rito. Ano ka ba naman
Camille!

"Ano bang gagawin natin?!" Inis kong tanong rito nang makalabas ako.

"Maglalaba." Sagot nito bago ilagay ang tubig sa isang bakanteng palanggana.

"What?!" My eyes widened. "Like seriously? Ako? Paglalabahin mo? Are you okay with
a K?"

"Yes with a Y." He mimicked.

"No way!" Sigaw ko.

"Yes way." He grinned.

"I have never did the laundry in my whole life!" I said frustratedly.

"There's always a first time, baby." He winked at me as he started sorting the


colored from white.
"No, my hands are too precious for that Andrei. Wag kang abusado." Irap ko rito.

"Hindi ako abusado, mga damit mo rin itong mga lalabahan mo." Seryoso ako nitong
tinitigan. "I thought you wanted to go back home?"

"I badly wanted to."

"Then be a good girl, daldalita." He said, bago tumalikod at inayos ang kung ano
ano sa gilid.

"Urgh! For the love of god!" I groaned out of frustration. "Wala ka bang washing
machine man lang?!"

"Wala."

"You're the poorest person ever!" Inis kong sigaw dito.

_____

"Poor babies, I'm so sorry." I sobbed as I looked down on my hand with some little
bruises, na nagsisimula ng mamula.

"Hoy wag kang maarte dyan. Lilinisin pa natin yung kwarto ni abuela sa itaas para
magamit ko. Nakakahiya naman kasi sa likot mong matulog." Sabi nito bago i-abot ang
broom sakin.

"Ayoko na." I said. "I'm tired."

"Tired mo mukha mo. Tayo!" Sabi nito atsaka iniwan ang walis sa harapan ko at
nagpatiunang maglakad paakyat.

I sighed, bago tumayo at sumunod rito. Naabutan ko itong isinasalansan sa kahon ang
mga display picture frames sa silid.

"Simulan mo mag-walis doon sa sulok." Turo nito sa isang bahagi ng silid.

"H-hindi ako marunong mag-walis." Pag-amin ko.

"As expected. You just have to swipe the dust away." Sabi nito.

I sighed and started doing it, sa paraang alam ko.


Wala bang vacuum sa bahay na to. This might be the worst house ever!

"Why are you shaking the broom?" Natatawang tanong nito. "Hindi iyang feather
duster."

"I told you. I don't know how to use it." I sighed in resignation.

Lumapit ito saakin at idinemonstrate ang proper way ng pagwawalis. "Oh, ituloy mo."

"Ang galing galing mo mag-walis e, sana ikaw na tumapos!" Ingos ko.

Nanlaki ang mata ko nang may maramdaman akong gumagapang saaking paa.

I screamed at the top of my lungs. "Andrei! There's a Blattaria on my feet!"

Agad naman nitong binugaw iyon atsaka tinapakan at winalis.

"Yuck yuck yuck!" I cried in disgust.

"Hoy Camille, hindi ka mamamatay sa ipis." Masungit nitong sabi bago bumalik sa
ginagawa.

"Oh my god Andrei. I need to see my doctor. Baka makasira yun ng balat!" I said
worriedly.

"Camille, tigilan mo nga ako pwede?" He said, pissed. "Walang namatay dahil lang
nagapangan ng ipis. Para kang tanga."

"How could you be so calm! Blattaria is one of the eeewest creature on earth! They
carries alot of bacteria they're totally disgusting with a gust!" I grimmaced.

"You know what? Ikaw ang pinaka-oa na taong nakilala ko." He snapped.

"Fair enough. Ikaw ang pinaka kadiring taong nakilala ko." Irap ko dito.

Hindi ko alam kung bakit pero bigla kaming nagkatitigan nito.

"Tao ka ba?"

"Tao ka ba?"
Magkapanabay naming sabi. "Hmp!" Inirapan ko na lamang itong muli atsaka sinimulang
kumilos para lamang matapos na ang kalbaryong ito.

_____

Matapos namin mag-linis ng kwarto ng abuela ni Z.A ay agad kaming kumain ng


hapunan. After that mabilis akong naligo at nag palit ng damit.

I was laying flat on the bed, with my eyes darted on the ceiling.

I was staring blankly on it, when I suddenly pictured my mom and dad image.

I suddenly missed them. Its been almost a week now, at wala akong balita tungkol
sakanila.

I missed everyone. Nisha, Chi and the others around me.

Si Zanti.

Hindi ko alam kung hanggang kailan pa ako tatagal sa ganitong klase ng pamumuhay.
Wala akong ibang magawa kundi ang sumunod sa utos ng ibang tao.

I have never imagined that it will happen. Tama si Z.A e, the down side of being
rich is that we wont be able to live without money.

Marahan kong pinahid ang luha saaking mga mata nang bumukas ang pinto ng silid at
sumungaw si Z.A.

"Are you crying?" Tanong nito ng mapuna ang marahang pag-singhot ko.

Umiling naman akong kaagad. "Why would I cry? Wala naman nakakaiyak."

"Malay ko ba. Alam ko namang may nawawalang tornilyo diyan sa utak mo." He
chuckled.

"Nakakatawa." I fake a laugh bago ito irapan. "Anong ginagawa mo dito? Diba may
kwarto ka na?"

"Kwarto ko parin to." Sabi nito bago hubarin ang suot na t-shirt at dumapa sa kama.
"Napapagod ako Camille. I-massage mo nga ako."
"Ayoko nga!" Sigaw ko dito. "Ano ako? Katulong mo?!" Irap ko rito.

"Sige na." He yawned and closed his eyes. Damn this man for being beautiful!
"Hilot, o maeextend ka dito?"

I pouted. Lagi na lamang ba akong susunod ng susunod sa tao na to?! "Hanggang


kailan ba ko dito?!"

"I told you, hanggang sa hindi mo na hilinging iwan ang lugar na to." He said
meaningfully.

_____Comment your thoughts��� Vote and Vote!

Read: Usapang Puso, The Kept Woman, Lips of an Angel and The Mighty Has Fallen.

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 9

"Ano ba kasing gusto mong diin?!" I sighed deeply bago napipikon na ihampas ang
kamay ko sa likod nito.

"Wala kang kwenta mag-masahe! Hindi ko maramdaman." He complained. "Sige na simulan


mo ulit. With feelings kasi dapat."

Agad naman akong napairap dito. "Do you know that I pay millions for my spa ang
body massage? Now you're asking me to massage your body then what would I get in
return?"

Nilingon ako nito at hindi makapaniwala akong nilingon. "Now you're asking.." He
chuckled before twisting to his side, at itinukod ang siko sa kama with his head
laying on his palm. "Sige nga, then what does Camille Syanna Velez wants in
return?"

Sukat doon ay nanlaki ang mata ko. Is he really asking me that question? Ito na ba
ang panahon na hihilingin ko na iuwi na niya akosaamin at pagbibigyan niya ako. Oh
my god!

I was rejoicing inside, while grinning from ear to ear and was about to speak when
he interrupted me.

"Name anything you want, maliban lang sa ihatid kitang pabalik dahil kaya kong
tiisin yung sakit ng katawan ko Camille." He grinned annoyingly.

Kung kanina'y tila ako nakalipad sa alapaap, ngayon ay para akong ibinagsak ng
langit patungo sa lupa.

How could he be so rude to me?!! Inis ko itong tinitigan. "You really know where to
hit me!"

He shrugged. "That's how it goes."

"Ayoko na!" Padabog akong nahiga sa tabi nito atsaka ito tinalikuran. "Matutulog na
ko! Dun ka na sa kwarto mo. Hindi mo ko katulong!"

Inis na itinakip ko ang unan saaking mukha nang marinig ko ang malademonyo nitong
halakhak.

Curse him!

Naramdaman kong gumalaw ito saaking tabi. "Didn't you miss icecream, cake, or other
foods?"

"Yuck, do you know that too much sweets will ruin your figure!" Irap ko dito.

"Not if you have enough exercise." He smirked.

"I know, but what's your point on eating things that would make you fat then burn
them the next day. Pinapagod mo lang ang sarili mo." I rolled my eyes.

"C'mon, yan ang mahirap sa inyong mayayaman. You're used to live a life where
working hard is out off the option. You wan't to live life easy. That you missed
the thrill in life." Narinig kong sabi nito.

Sukat doon ay napalingon ako rito. "That's not true! My life is never boring!"

He shrugged. "Have you ever tried to climb a tree?"

Umiling ako ng mabilis. "The sun will burn the whole me! A big no no with a NO!"

Hindi nito pinansin ang sinabi ko. "E, ang magtanim?"

Umiling muli ako. "Lalong hindi. Like eeew to the eeewest of the eeewest point of
eeeeew!" Inirapan ko ito. "I won't stay under the sun, bending and touching my feet
and hands to eewy and sticky mud!"
"Snob." Ito naman ang umirap. And how he reacted made my heart take a leap. By
gods, why does he have to look so sexy in that manner? "Those farmers were the
reason why you're able to eat rice. Those eeewy and sticky mud, doon galing ang
kanin na kinakain mo."

"I don't care. I often eat rice anyway." I said truthfully.

"Ungrateful bitch." Bulong nito, bago bumangon pa-upo.

I just shrugged and rolled my eyes at him. Totoo naman ang sinabi ko e, I lived not
caring about the people around me but my family, close friends, and Zanti of
course.

Napakunot ang noo ko nang muling mapansin ang mangilan-ngilang pilat sa likuran
nito. Kanina ko lamang iyon napansin habang minamasahe ko ang likod nito. They were
so light that I couldn't barely see them, hindi ko nga mapansin dahil narin sa
maputi nitong balat.

"Where did you get those creepy scars?" I asked.

"Disgusting?" Tuya nito sa sarili.

Bigla naman akong naalarma at napabangon. Did I offended him with my statement?
Well if that is, I did not mean it.

"Hey, I mean no offense. I'm just a bit curious." I shrugged. "It wont mark forever
if that doesn't hurt you before."

"Just a simple scars." He answered.

"I wont buy that." I said. "Pero sige, I wont force you to answer me. Kung ayaw
mong sagutin, its up to you." Tila balewala kong sabi.

But to be honest? I was freaking curious anout those scars! I just want him to
notice my curiosity dahil baka iba ang maging dating nito sakanya.

"Good." Tumayo ito. "Are you sure you don't want to eat icecream?" Tanong nito
saakin habang sinusuot ang t-shirt nito.

Tinitigan ko ito bago ko niyuko ang tyan ko.

"An icecream wont hurt. Isa pa, ang payat payat mo nga." Inis nitong sabi.
"I'm slender." Inirapan ko ito. "On the second thought, an icecream for the evening
sounds great anyway."

Napalingon naman ito saakin. Tila nanantyang tinitigan ako.

"What?" I rolled my eyes heavenward. "You're always grumpy and irritated. That wont
make you gwapo!"

Which is wrong! Dahil tuwing nagsusungit ito ay mas lalo itong gumagwapo. Ay ano ba
Camille Syanna!!!

"I don't care." He smirked, bago naglakad palabas ng silid. Nabuksan na nito ang
pintuan nang lingunin ako nito. "Ano sasama ka ba?"

_____

"Ang eeeew mo! Naubos mo na yung sayo e!" I pouted. After he finished his cone of
icecream, he licked on mine.

"Bakit? Ako naman bumili niyan ah." Tumatawa nitong sagot.

"Oh edi sayo na!" Inabot ko rito ang icecream na hawak ko.

Ngunit umiling ito. "Ubusin mo yan hoy. Hindi ko pinulot yung pinambili ko dyan."

"Akala mo naman kung magkano to. Corneto lang naman to!" Irap ko dito. "Atsaka
gross! You want me to lick on where you licked? Ikaw na talaga ang pinaka-gross na
taong nakilala ko!"

"At wala akong pakialam. Kainin mo nalang yan." Sabi nito bago tumayo at nagdiretso
sa lababo upang mag-hugas ng kamay.

"No way!" Ano siya siniswerte? Kakainin ko ang dinalaan niya?!

Tumayo ako upang sana itapon iyon at nang makapag-hugas ng kamay, nang bigla itong
lumingon at muntik na akong matabig.

"Ano ba?!" Inis kong sigaw nang maramdaman ko ang paggapang ng malagkit na likido
mula sa cone pababa saaking kamay. "Eeeeeeeew Andrei eeew!!"

He smirked bago isandal ang ibabang bahagi ng likod nito sa lababo, without taking
his eyes off me.
God those green eyes makes me wanna melt! Hindi ko alam ngunit kusang tumigil ang
aking pag-hinga nang abutin nito ang aking kamay.

"A-anong gina----"

I failed to finish my sentence when I felt his tongue touches my bare skin.

He was slowly licking the drop of icecream on the back of my hand going into my
palm without leaving my eyes.

Fuck my hearbeat for thumping crazy!

He then slowly get the cone of icecream on my hand, at basta na lamang iyon
inilapag sa lababo.

God knows how havoc run inside me when he started planting wet kisses on my palm.
His movements didn't stop him from keeping his eyes on me.

Tila hindi ako makahinga sa paraan ng pagtitig nito, ganoon din ang ginagawa nito
saaking kamay.

Hindi ko alam kung ano ang uunahin kong pagtuunan ng pansin. Ang mga mata nito, o
ang mga labi nitong parehong nagdudulot ng kakaibang kilabot saaking sistema.

I felt a sudden heat covers me nang marahang abutin ng isang kamay nito ang aking
bewang at hapitin akong papalapit.

Papadikit dito.

"A-andrei.."

I closed my eyes nang maramdaman kong ipinatong nito ang aking kamay paikot sa leeg
nito as he pulled me closer to him. Na tila hangin ay hindi makakapamagitan saamin.

Hindi ko maiwasang mapapiksi ng maramdaman ko ang mainit nitong labi sa aking leeg.

Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko. A sudden sensation I couldn't put a
name on it.

A soft moan escape on my mouth when I felt him suckled it gently.


This is the first time that someone kissed me there. Yet I couldn't stop him. For
it feels so good.

Naramdaman ko ang marahan nitong pagkagat roon, bago nito muling paliguan ng halik
ang aking leeg.

I was so engrossed to the new sensation I was feeling.

Ilang sandali ang lumipas nang maramdaman ko ang pag-tigil nito.

Nagmulat ako ng mata at pareho kaming blankong nakatitig sa isa't isa. Pareho tila
nagising sa katotohanan.

Realization hits me! Why did I just let him do that to me!

In horror, mabilis ko itong itinulak at mabilis na lumayo rito bago nagmamadaling


umakyat patungo sa aking silid.

Ibinagsak ko ang aking katawan sa higaan atsaka ipinikit ang aking mga mata.

Pinakiramdaman ko ang tibok ng aking puso. Napakabilis na tila galing ako sa


marathon.

Ano ba itong nararamdaman ko? Ano ba itong nangyayari saakin?

Tumaas ang kamay ko sa aking leeg, to where he kissed me.

I just couldn't explain what I'm feeling as I slowly traces it.

"No. I'm not in love with him." Mariin kong bulong. "He's not Zanti!"

But you didn't even think of Zanti when he showered you wonders!

Urgh NO!!! This can't be! Just no! Oh god.

_____

Comment your thoughts�� Vote Vote✨No comment? No update.

Read: Usapang Puso, Lips of an Angel, The Kept Woman and The Mighty Has Fallen.
Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 10

What happen last night was something that we have to forget.

Tinignan ko ang sarili ko sa salamin bago itali ang aking buhok. "C'mon I am
Camille Syanna. I won't get affected by a simple kiss."

Kung simple ngang matatawag iyon. I inhaled deeply when I heard a loud knock from
the door of the room.

Lumabas ako ng cr at tinungo ang pintuan ng silid.

Ang bagong paligong Z.A ang bumungad sakin.

Bigla akong nailang nang estimahin nito ang bihis ko. "Mabuti naman at hindi ka na
kailangan pang gisingin."

Dahil hindi naman ako nakatulog. Hindi mo ko pinatulog kakaisip sa mga bagay na
ginawa mo!

Inirapan ko ito. "What do you want?"

He smirked. "We have to go somewhere."

"Where?" I hissed.

"Somewhere." He shrugged.

"Kung hindi mo lang din naman ako iuuwi ay mas nanaisin ko pang ikulong mo ako
dito. Ang init init sa labas and for Pete's sake ayoko ng sumakay ng tricycle at
jeep!" I snapped out of frustration.

"Its as if you have a choice." He chuckled. "Sumunod ka na sa baba, Camille. Nag-


aantay si Charlene satin."

Agad na napakunot ang aking noo nang marinig ang pangalan na binanggit nito.
Akmang bubuksan na sana nito ang pintuan ng silid upang lumabas ng pigilan ko.
"Zayn Andrei, anong ginagawa rito ng babae na yun?" I raised a brow.

"You'll know later on." He shrugged. "Halika na." Akmang lalabas na ito nang tila
muling may naalala. "Oo nga pala. Sandali, wait here."

Kumunot ang noo ko nang makita itong lumabas ng silid. How can he act as if nothing
happen last night? Na tila ba wala itong ginawa at walang nangyaring ganoon? While
I'm all bothered as hell na halos hindi na ako nakatulog sa kaiisip roon.

Idagdag pa ang pagkainis ko sa kaalamang nasa baba ang babaeng iyon. I don't know
why I hate her, but I hate her!

Napakunot ang noo ko nang makita si Z.A na may dalang kahon na may tatak na
Skechers kaya nasisiguro kong rubber shoes ang laman noon.

"Here. Wear this. Slippers is not a good idea para suotin sa pupuntahan natin, most
especially not your Prada boots." Iniabot nito iyon saakin. "And for the record
that's original, mind you."

Tumaas naman ang kanang kilay ko at tinanggap ang kahon mula rito. Naupo ako sa
paanan ng kama at binuksan iyon.

A pair of white sneaker with a black linings. You'll know that its original in
first look and touch.

Hindi sinasadyang mapalingon ako sa paanan nito. Biglang napakunot ang noo ko, why
that's the same sneakers I have here right in my hand! Mas malaki at mas mahaba nga
lang ang isang iyon.

Hindi ko maipaliwanag ang pag-bilis ng tibok ng aking puso sa di malamang


kadahilanan.

"Z-"

Bago pa ako mag-salita ay mabilis na itong nakalabas ng silid.

I sighed deeply. "C'mon Camille Syanna, breathe."

Matapos kong maisuot ang sapatos na binigay nito ay bumaba na ako. Kusang napairap
sa kawalan ang aking mga mata nang marinig ang mapang-akit na halakhak ng isang
babae.

Kailangan ko pa bang hulaan kung kanino nag-mula ang tinig na iyon?


"You know what Z.A you haven't changed a bit, you're still the same old Z.A I used
to know." She said in the most irritating voice I had the misfortune of hearing.

I cleared my throat, agad namang napalingon sa kinatatayuan ko si Z.A at ang


babaeng mukhang palaka. Her face was full of make up na hindi naaayon sa panahon,
lugar at damit nito.

How cheap with a eap? I can't help but rolled my eyes. Paanong natatagalan ni Z.A
ang tignan ang isang ito, e nakakaasiwa naman ito sa mata.

Isa pa, if you're gonna compare the two of us ay walang dudang kahit walang tatak
ang mga suot ko ngayon at wala akong kahit na anong kolorete sa mukha, maging
pabango sa katawan ay ako parin ang pipiliin ng lahat.

Why this girl is like a trying hard darling!

O baka nasanay lamang ako na napapaligiran ako ng mga magagandang mukha sa alta
sociedad na kinabibilangan ko. Why Nisha and Chi contributes a lot to the word
beauty and glamour!

"Andyan ka na pala." Nilingon nito si Charlene. "Tara na."

Nagpatiuna itong maglakad papalabas, kasunod ni Charlene. Wala akong nagawa kundi
sununod sa mga ito, kahit pa hindi ko alam kung saan talaga kami pupunta.

Napakunot ang noo ko nang huminto si Charlene ant salubungin si Mackie.

"Hi Mackie."

I raised a brow, ultimo aso!

Nagulat ako ng lampasan ito ni Mackie at lumapit saakin. I can't help but smirk in
triumph, even dogs knows the best choice.

With out hesitation, I brushed my right hand on Mackie's head. "Good dog." Bulong
ko rito, nang mamataan ang bahagyang napahiyang mukha ni Charlene.

Napapitlag ako nang maramdaman ang isang kamay na humawak saaking bewang, kasabay
noon ay ang pag-yuko ni Z.A upang marahan ding haplusin ang ulo ni Mackie.

"Mackie boy, you guard the house habang wala kami ni daldalita." Sabi nito.

Mackie answered it with a bark. Na hindi nakapagpagulat saakin dahil mas naging
abala ako sa mabilis na pag-tibok ng aking puso.

Napalingon kami ng makarinig ng isang pag-tikhim. "Z.A mahuhuli na tayo."

Agad naman akong napairap. Be envy Charlene.

Tumayo na kami ni Z.A nang tuwid at tumakbo narin palayo si Mackie nang hindi
sinasadyang magsalubong ang aming mga tingin.

We stared at each other, for seconds perhaps. Bago sabay kaming napangiti ng walang
dahilan.

"What?" I asked him.

"You're starting to like Mackie, Cams." Nakangiti nitong pahayag.

Cams, this was the first time he called me that way. And that sounds better than
Camille.

I shrugged. "But not his master." Natatawang sabi ko bago ito lagpasan at
magpatiunang mag-lakad.

"That I bet." Narinig kong tumatawa nitong pahayag.

"Dream on, Andrei." I chuckled.

Nakita kong nakatayo sa tapat ng passenger seat si Charlene at akmang bubuksan iyon
nang tunguhin ko din iyon, placing my hand on the knob and opened it. "Excuse me."
I faked a smile and entered.

I don't wanna be a bitch in this time of the day, but I don't wanna be at the
backseat either.

Maya-maya pa'y sumakay na si Z.A, at naupo sa tabi ko bago ito mag-simulang mag-
maneho.

Napakunot ang noo ko nang mapansing napasulyap ito saaking paa bago ko nakitang
pangiti-ngiti ito.

"Is there something funny, Andrei?" I asked, half irritated.

He just gave me a shrugged.


Inirapan ko na lamang ito at itinuon ang aking mata sa labas ng bintana.

I rolled my eyes when Charlene opened a conversation na hindi ko alam at hindi ako
makakasali.

I'm a girl, alam ko ang mga ganyang galawan. Hello, nagawa ko na kay Zanti yan! And
more.

"Remember Ms. Dela Cruz, yung teacher natin nung grade three. She died a year ago.
Hindi nakapag-asawa." Sabi nito.

"Ah, oo nabalitaan ko nga." Tila walang ganang sagot ni Z.A, I know Z.A. Ayaw nito
ng madaldal.

"Tapos alam mo ba, yung classmate natin dati si Rico at Claudine ikakasal na!"
Excited pa nitong kwento.

Hindi ko napigilan ang impit na pagtawa ng makita ang bahagyang iritasyon sa mukha
ni Z.A.

"Good for them." He said, keeping his focus on the road.

Patuloy lamang sa pag-kkwento si Charlene at sa walang buhay na pag-sagot si Z.A.

Hindi ba nito napapansin na ayaw ni Z.A ipakipag-usap ang mga bagay na binabanggit
nito. Kailangan pa ba talaga nitong isigaw na tumahimik siya at hahanapin nalang ni
Z.A ang pake niya mamaya sa lahat ng kinikwento nito? Why she's insensitive.

I bit my lower lip to keep men from laughing, but my shoulder can't keep itself
from shaking a bit.

"What's funny, Camille Syanna?" Kunot noo nitong tanong bago ipatong ang kamay sa
aking kaliwang hita. Giving it a gentle squeeze.

Tila nag-tayuan ang lahat ng malahibo saaking katawan sa kilabot na naramdaman ko.
A sweet shiver I exactly felt last night. With that simple gesture.

"W-wala." I stammered when he caresses my exposed leg softly.

Ngayon ko gustong pagsisihan na nagsuot ako ng shorts. Akmang itutuon ko ang aking
tingin sa labas ng bintana ng abutin ni Z.A ang aking kaliwang kamay at ipag-siklop
iyon sa palad nito.
Nilingon ko ito, but his eyes were too focus on the road.

My heart almost jumped out of my chest when I felt him lift my hand to touch his
lips in a very light kiss. Bago iyon ilapag sa mismong kandungan nito.

I tried to pull my hand back, ngunit lalo lamang humigpit ang kapit nito.

What is he doing?

Puzzled, I rested back on my seat. Bahagya kong nasulyapan ang matalim na tinging
ibinibigay ni Charlene saakin mula sa rear view mirror.

I raised a brow and smirked bitchily at her.

Kahit pa napupuno ang puso ko ng hindi maunawaan na damdamin buhat pa kagabi, ay


hindi parin ako basta bastang magpapatalo sa hampas lupang nasa likuran ko.

I know a bitch when I see one. And remember, no one can ever beat Camille Syanna
Velez.

_____Sinong kinilig? Nabuo na ba ni Z.A ang umaga niyo? ��� Comment your
thoughts�� Vote Vote✨ No comment? No update.

Add them on fb guys:

Chi DeSalvo, Nisha Mendrez, Ica Vinluan, Nicole Sandejas, Ellaine Antonette, Camsy
Velez

Read: Usapang Puso, Guns & Roses, The Kept Woman and The Mighty Has Fallen.

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 11

Mas mapapabilis ang next update kung magcocomment kayo�_____

Nilingon ko si Z.A nang ihinto nito ang sasakyan sa tapat ng isang center. Kung
saan may mga toldang nakatayo sa labas. May mga uniformed nurses na nagkalat sa
paligid.
Binitawan nito ang kamay kong hawak nito sa buong byahe bago bumaba. Nangunot ang
noo ko nang mas nauna nitong pag-buksan ng pinto si Charlene sa likod.

I can even see how Charlene grinned on me. Nakita ko mula sa rear view mirror ang
pagbaba nito, and was about held Z.A's hand nang humarap si Z.A sa pinto ng
passenger seat at pag-buksan ako ng pinto.

Lihim akong napangiti bago lumabas. Umingos si Charlene at nagpatiunang maglakad.


Sinundan namin ito patungo sa ilang naka-uniform na nurses.

"She's a nurse." Narinig kong bulong ni Z.A sa aking likuran.

I shrugged. "The devil cares."

Nag-tuloy tuloy kami sa paglakad hanggang makasilong kami sa tolda. "Mamaya lang ay
paparating na ang mga may karamdaman, nakausap ko na si Kapitan." Sabi ng lalaki na
may nakasabit na stethoscope sa leeg. "Mabuti't nakarating kayo bago mag-simula."

"Hindi naman ganoon kalayo ang byahe mula sa bahay ni Z.A, Henry." Nakangiting
sagot ni Charlene dito. "Siya nga pala Henry si Z.A kababata ko. Z.A si doc Henry,
ka schoolmate nung college nung nag-aral na ko sa Manila."

Tango lamang ang ibinigay ni Z.A, I almost rolled my eyes. See how insecure this
girl is, talagang hindi man lamang ako pinakilala. Not that I wanna be introduced,
but out of courtesy,

"And, you're Camille Syanna Velez hindi ba?" Nalingunan kong nakangiti saakin ang
doctor.

I can't help but raised a brow. "Do I know you?"

Maging si Charlene ay nabigla. "Kilala mo siya?!"

"Yes." Natatawang sagot nito. "Why her face were in every commercials of beauty
products."

Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang iyon, but I felt Z.A sneered.

"I'm Doctor Henry Cortez." He smiled at me as he offered his hand on me.

Politely, I accepted it. "Camsy Velez."

I was about to pull my hand when he gently squeezed it. As he smiled at me.
Nagulat ako nang biglang may humila noon mula saaking likuran at ipinagsiklop iyon
sakanyang kamay. "I think we have to start." Ibinaling nito ang tingin sa aming
harapan kung saan nagdasatingan na ang mga mag papagamot.

I was about to pull my hand nang lalo lamang nito iyong hapitin. Maya-maya pa'y
hinila ako nito sa isang area kung saan may mga gamit pang-gamot.

Kumuha ito ng dalawang face mask at ito mismo ang nagsuot noon saakin. Hindi na
siguro magiging normal ang tibok ng aking puso sa tuwing naririyan lamang itong
Z.A.

Napakunot ang noo nito nang dumako ang tingin nito sa gilid ng aking leeg. Tumaas
ang isang kamay nito pahaplos sa parteng iyon. "Hickey." He smirked.

Sukat doon ay nanlaki ang mata ko. How could I be stupid not to notice the fruit of
what he did to me last night!

Tinabig ko ang kamay nito sa pagkakapahiya. "T-tabi nga!" Sabi ko at akmang


ilulugay ang aking buhok nang pigilan niya ako.

"Stop." He said, pulling my hand back on my side. "Just let them see it." He
smirked bago lumingon sa paligid. "C'mon, I think they need help."

Tinulungan namin ang ibang nurse na mag-assist ng mga pasyente.

Those people look eew, but when you see them in person hindi mo maiiwasang hindi
maawa.

Pinanuod ko ang mga ito na mag-kagulo sa pagkain nang umabot na ang alas-dose at
hindi padin natatapos ang gamutan.

They're like wild animals, na nag-aagawan sa pagkain. Na tila mauubusan ang mga
ito.

Napalingon ako nang may kumapit saaking braso. "Ay manang saan ho kayo pupunta?"
Tanong ko sa babae na napakapit sa aking braso upang pigilan ang pag-tumba.
Subconstantly, my arm was on her waist to guide her walk. "Samahan ko na po kayo."

Niyuko ko ang paa nito. I almost puke right at the moment nang makita ang sugat
doon, halos lumabas na doon ang mga nana o ano pa man.

Tinulungan ko itong maupo. "Sandali lang po ako na ang kukuha ng pagkain ninyo."

Tinalikuran ko na ito at naglakad patungo sa kung saan naroon ang mga pag-kain.
Nakasalubong ko si Z.A na may hawak na dalawang pinggang may lamang pagkain. "Here,
ito na ang kainin mo at alam kong ayaw mong makipagsiksikan doon."

Napangiti naman ako dito bago iyon kunin. "Thank you." Tinalikuran ko na ito at
binalikan ang babae. "Manang eto na po oh, kumain na po kayo."

"N-nako maraming salamat ineng." Sabi nito bago tanggapin ang pagkain na iniaalok
ko.

"Ano po ang pangalan ninyo?" I asked.

"Tawagin mo na lamang akong Ising." Sabi nito.

"Ako po si Camille." Pakilala ko rito.

"Napakagandang pangalan. Bagay na bagay sa'yo ineng."

"Salamat po. May kasama po kayo manang Ising?" Tinitignan ko ito habang nakaupo at
maganang kumakain. Na tila ba ilang araw nitong tiniis ang gutom.

"Wala, ineng. Magisa lamang ako sa buhay." Sabi nito habang ngumunguya ng kinakain.

"Wala po kayong asawa? Anak?" I asked. Kung gayon ay nakakaawa pala ito. Ganito na
ang kalagayan niya at mag-isa lamang siya sa buhay.

"Wala." Mapait itong ngumiti. "Hindi ako nag-asawa simula nang maiwan ako ng
nakabuntis saakin noong bata pa ako."

The woman maybe a few years older than my mom. I can't help but felt so sad sa
sinapit nito.

"Nasaan po ang anak ninyo?" I asked.

"Ipinaampon ko siya noong sanggol pa lamang siya. Ang huli kong balita ay nasa
America ito dinala ng umampon sakanya upang makapag-aral." Malungkot nitong
salaysay.

"Hindi niyo na po siya nakausap o nakasama?"

"Hindi na. Inilayo siya saaking tuluyan ng mga umampon sakanya."


I heavied a sigh. "Ano po ang nangyari sa paa ninyo?" I asked.

"Naipit, noong isang linggo sa palengke. Nagtitinda kasi ako roon ng gulay para may
panggastos." Kwento nito. "Nagkaroon ng hulihan nang dumating ang mga pulis ay
nagpulasan kaming mga illegal vendors. Natumba ako at napagaapakan."

"Oh my god." I gasped. "Napatignan niyo na po ba iyan?"

Umiling ito. "Wala akong sapat na pera paramagpunta sa ospital at magpa-gamot. Kaya
nang malaman ko ang tungkol dito sa medical mission na isinasagawa sa baranggay ay
ipinagpaliban ko ang aking pagtitinda sa palengke upang magbakasakalinh maipagamot
ko ang aking paa."

Ilang sandali pa kaming nag-usap tungkol sa masaklap nitong naging buhay nang
matapos na itong kumain.

"Sandali lang po ikukuha ko kayo ng tubig." Akmang tatalikod ako para sana ikuha
ang ale ng tubig nang may nag-abot na rito ng isang baso na may laman na tubig.

Si Z.A.

"Nagugutom ka na?" Lingon nito saakin. Umiling ako.

Tumayo ito ng ayos mula sa pagkakayuko sa matanda at sinenyasan ang isang nurse na
asikasuhin muna ang matanda.

Lumapit ito saakin at inakay ako sa isang sulok kung saan walang tao at puro lamang
mga gamit medical.

Inalis nito ang face mask sa aking mukha bago kumuha ng dalawang silyang plastic at
doon ako pinaupo. "What's bothering you?" He asked, bago nito iusog ang upuan
patabi saakin.

Umiling ako.

"C'mon Camille Syanna." He urged.

I sighed deeply. "Nakakaawa kasi sila." Naramdaman ko ang bahagyang pagiinit ng


sulok ng aking mga mata. "They all starve for food, for medicine, for money. They
need those Andrei, lalo na si manang Ising. You know what? When I saw her leg, I
wanna grimmaced pero hindi ko magawa. The woman need help Z.A, they all need help."
I wiped away the tears that's running down my face. "I felt so guilty, that I was
all in comfort while ang iba'y ganito pala. I felt so guilty, na ako'y iniintindi
ko lang kung anong kulay ng damit ang isusuot ko, kung anong bag ang gagamitin ko o
anong sapatos ang bagay sa ganito ganyan. Tama ka. I was a rotten spoiled brat."
Hindi ito nagsalita at pinanuod lamang ang marahan kong pag-iyak.

"You're starting to have a heart."

Nilingon ko ito at nakitang nakangiti ito saakin bago ako hilahin papalapit sakanya
at punasan ang mga luha saaking mga mata. Bago ko maramdaman ang pagkabig nito
saakin paloob sa mga bisig nito. Where I found the comfort I need.

Naiwan akong nakaupo sa isang tabi nang tawagin ni Charlene si Z.A asking for help,
for I don't know reason. At wala ako sa mood intindihin.

"So, how's the experience?" Napalingon ako kay Henry na naupo sa upuang binakante
ni Z.A kanina.

"It was great to help those in need." I said, bago matipid itong nginitian.

"Totoo, yan din ang nararamdaman ko sa tuwing makakatapos ako ng isang medical
mission." He shrugged. "Masaya sa kalooban na lahat sila'y uuwing may ngiti sa mga
labi dahil may lunas na ang mga karamdaman nila."

"Yeah." I said.

"Ano nga pala ang ginagawa ng isang Camille Syanna Velez sa maliit na bayang ito?"
He asked.

Ano nga ba ang ginagawa ko sa bayan na ito? Alangan namang sabihin ko na dinala ako
dito ni Z.A, he trapped me in here to teach me some lessons in life. Would he
believe me?

I just shrugged. "Trying something new in my life."

"Sabagay, the smell of hays are way better than the city's smoke." He chuckled na
siya ring nagpatawa saakin.

Napalingon kami nang padabog na isalansan ni Z.A ang ibang medical equipment na
ginamit kanina sa isang tabi katulong ang ilang mga nurse.

I frowned nang matalim ako nitong sulyapan. Ano na naman ang ginawa ko dito at
galit na naman ito? The last time I checked ay okay naman kami.

Napapitlag ako nang maramdaman ang kamay ni Henry saaking leeg. "Oh, I'm sorry." He
apologized. "Hindi ko lang napigilan hindi hawakan. Anong nangyari diyan?" Tanong
nito bago alisin ang kamay.
"H-ha?" Kusa namang umangat doon ang kamay ko at marahan iyong hinaplos. "E-eto?"

Tumango ito.

Ano nga bang sasabihin ko? That an oaf sucked it way enough to have it marked?
That'll be bullshit.

"A-ano wala, allergy. P-pawala na yan." I stammered nang malingunan si Z.A na


matalim na nakatitig saakin habang naglalakad papalapit saamin.

"Halika ka na uuwi na tayo." Sabi nito nang marating ang kinauupuan namin.

Agad namang tumayo si Henry. "Ah, sige pare maraminh salamat ulit sa tulong."

Z.A didn't even bother to look at him, tumango lamang ito ngunit nanatiling saakin
nakatingin.

"Salamat ulit Ms. Velez." Nakangiti akong nilingon nito. "Sana'y hindi ito ang
una't huling pagkakataon na makikita kita sa medical missions ko."

Nginitian ko lamang ito.

"Henry, mauuna na kami. May kailangan pa daw kasing gawin itong si Z.A eh."
Napataas ang kilay ko nang makita ang pag-ankla ng braso ni Charlene sa braso ni
Z.A.

At hindi man lamang nito iyon inalis?!

Kusang naningkit ang aking mga mata nang lingunin ko ito, bago ko ito irapan.

"Sige, salamat ulit sa tulong ninyong tatlo." Nakangiting nilingon ako ni Henry.
"Lalo ka na."

I smiled at him politely.

"Tss.." Napalingon ako at nakita ko ang pag-ingos ni Z.A bago kalasin ang kapit ni
Charlene sa braso niya at nagpatiunang mag-lakad.

Nakita kong maging si Charlene ay nabigla sa ginawa nito.

"S-sige mauna na kami." Nakangiting paalam ko rito. Bago magsimula nang mag-lakad
kasunod ni Z.A.

Charlene was about to follow nang tawagi itong muli ni Henry upang ipakipagusap ang
ilang mga bagay.

Nakita kong padabog na sumakay si Z.A sa sasakyan.

"Anong problema mo?" Tanong ko nang makaupo ako sa passenger seat.

Hindi ito umimik, sa halip ay tinanggal nito ang t-shirt na suot nito bago buksan
ang bintana at mag-labas ng sigarilyo at sindihan iyon.

Ilang sandali ko itong tahimik na pinanuod habang walang habas nitong hinihithit
ang sigarilyong sinindihan.

I sighed. "Ano pang problema mo? May nagawa na naman ba ko?"

"Wala."

"Eh, bakit ka nagkakaganyan?" Irap ko dito as irritation starts to fire inside me.

Hindi ko ito maintindihan. Bigla bigla nalang itong nagkakaganyan. Samantalang ayos
naman kami kanina.

"Mag-bihis ka." Sabi ko dito nang makita mula sa side mirror mg sasakyan si
Charlene na pabalik na.

Hindi ito tumalima. Sa halip ay pinaandar nito ang sasakyan at nagsimula ng


magmaneho.

"Hoy si Charlene iniwan mo." Not that I want to be with that girl at the same
place. Pero kasama namin siya nang magtungo roon. Isa pa'y bakit ito iniwan ni Z.A?

Pinitik nito palabas ang sigarilyo bago isara ang bintana.

He may not be talking, pero ang tensyon na inilalabas ng katawan nito ay damang
dama ko.

"Z.A anong ngang problema?" Tanong ko nang ihinto nito ang sasakyan sa tapat ng
bahay.

Buong byahe ay nanatili itong walang imik.


"Z.A kung may problema ka sakin sabihin mo!" Hindi ko na naiwasan pang hindi
magtaas ng tinig. "Hindi yung mukha akong tanga kakaisip sa kung ano ang dahilan
kung bakit ka nagkakaganyan. What did I do th-"

Napahinto ako nang lingunin ako nito. His green eyes were invading mine, lalo akong
natigilan ng magsalita ito, na halos tila bulong nalang na lumabas sa bibig nito.
"Fuck that doctor. Ilang marka pa ba ang kailangan para ipaintindi sakanyang sakin
ka."

_____Comment your thoughts�� Vote Vote✨No comment? No update.

Add them on fb guys:

Chi DeSalvo, Nisha Mendrez, Ica Vinluan, Nicole Sandejas, Ellaine Antonette, Camsy
Velez

Read: Usapang Puso, Guns & Roses, The Kept Woman and The Mighty Has Fallen.

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 12

Remember, for fast updates more comments ang kailangan ko motivation shempre��

_____

Lalo kong ibinaluktot ang aking sarili mula sa pagkakahiga nang sumakit pang lalo
ang aking puson na tila may pumipiga noon.

Menstrual cramps suck. Ganito ako palagi kapag first day of mentruation, I was like
a baby almost crawling from places to places.

And fuck, hindi man lamang ako makatayo rito sa higaan ko. Nang makapag-palit ako
ng damit kanina ay tila naidikit na ako aa higaan. Mabuti pala't nakabili kami
noong namalengke kami ng ilang personal na gamit ng babae.

Ipinikit ko ang aking namumungay na mata dahil sumasabay ang sakit ng ulo ko sa
sakit ng puson ko.

Nakarinig ako nang pag-katok mula sa pinto bago iyon bumukas at iluwa si Z.A.
"Camille, aalis muna ak-"
Natigilan ito nang malingunan akong nakayupyop sa gitna ng kama.

"Are you okay?" Kunot-noo nitong tanong habang lumalapit sa kinahihigaan ko.

I can't help but rolled my eyes and sneered at my weakest voice. "Mukha ba kong
okay?!"

I'm feeling under the weather, and that's normal during my first day of cycle.
Normal din na lagnatin ako, at maging bugnutin. Girls, obviously knows the dilemma.

Idagdag pa ang mga salitang lumabas sa bibig ni Z.A kahapon, he did not mention
anything about it matapos iyon. Alam kong nabigla lamang ito at balewala rito ang
nasabi. Ang ipinagtataka ko lamang saakin ay kung bakit tila apektadong apektado
ako sa sinabi nito.

Just like what happen the other night, I wasn't able to sleep. I just tossed and
turned in this bed until dawn.

Hindi nito pinansin ang pag-susungit ko, sa halip ay hinipo nito ang aking noo
matapos ay bumaba saaking leeg. "You're sick."

Ilang sandali ang lumipas bago ito tumayo atsaka lumabas ng silid.

See how the oaf cared? Napairap na lamang ako sa kawalan bago muling yakapin ang
unan saaking tabi.

Nagulat ako nang marinig ang pagbukas sara ng pintuan makalipas ang ilang sandali.

Napakunot ang aking noo nang malingunan ko si Z.A na nakasuot na ng pambahay nitong
damit. A white sando and a boxer shorts. In his hands is a tray of cup noodle and
water.

"Kumain ka muna nito." Sabi nito bago maupo sa gilid ng kama. "This isn't something
special, intsant cup noodles to but it will serve its purpose. Alam ko na wala kang
ganang kumain. But you have to, kahit ito lang para makainom ka ng gamot."

Why, he's sweet.

Napailing ako at pilit na ipinipilig sa aking isipan ang anoang namumuong kathang
isip roon. Maging ang malakas na kabog ng puso ko ay pinilit kong isa-walang
bahala.
Dahan-dahan akong inalalayan ni Z.A paupo. "Anong masakit sayo? Is it something to
be worried about?"

Umiling ako. "I-I'm just having a menstrual cramp."

Napayuko ako sa pagkapahiya, I can feel my cheeks burning. Why, discussing your
menstrution to a guy isn't a common thing.

"Masakit?" Napapitlag ako nang dumapo ang kamay nito sa aking puson, giving it a
gentle caress.

I nodded my head. "A-akala ko ba ay aalis ka?"

Pag-iiba ko nang usapan, trying to shy away all the sensation his hand is causing
me.

Why his palm sent me an enough soothing effect that would make me relax and feel
calm.

"I just can't leave you here sa ganyang lagay." Sabi nito bago lalong pag-husayan
ang ginagawa nito. "I don't know how painful that is, pero sapat na ang makita ang
isang kagaya mo na nakauklo sa kama at halos hindi makagalaw upang malaman na
talagang masakit nga iyan."

"But I have no choice." I sighed.

"You're suffering this kind of pain every month?" He bluntly asked na lalong nagpa-
ilang saakin.

Tumango lamang ako at kahit pa gusto kong manatili roon ang kanyang kamay ay
pinaalis ko yun, the effect of it wont do me any good.

"N-nagugutom na ako." Pinatong nito ang isang unan sa kandungan ko at inilapag nito
doon ang tray na may cup noodles.

Tahimik ako nitong pinanuod kumain. Naiilang man ay ipinagpatuloy ko lamang ang
pagkain. Bahagyang naibsan ng init ng noodles ang sakit ng aking puson.

Pinainom nito saakin ang isang gamot para bumaba ang aking lagnat.

"Kapag hindi ka pa naging okay, tatawagan at papupuntahin ko nalang si Charlene


dito para matignan ka." Sabi nito bago tumayo dala ang aking pinagkainan.

"Don't you dare with a dare! Baka lalo akong patayin ng babaeng iyon." Irap ko
dito. "Si Dr. Henry nalang."

He tsked. "Baka ako ang makapatay pag ganun."

Ito na naman ang puso ko, tila nagkakandaloko-loko na naman sa pag-tibok. Even the
butterflies in my stomach were on havoc.

Hindi ko na namalayan pa ang pag-labas ni Z.A ng silid sa sobra kong pagkaabala sa


pageestima ng aking nararamdaman.

Oh, shut up Camille Syanna! That was just another "nothing" of him!

Bumalik si Z.A sa silid at nahiga sa tabi ko. "May masakit pa?" Lingon nito saakin.

Umiling ako at marahang ngumiti nang may maalala ako. "Z.A si manang Ising, I wanna
help her."

Tumango ito. "Natawagan ko na si Dave kagabi, one of these days pupuntahan nila si
manang Ising para dalhin sa ospital niya kung saan mas kumpleto ang mga
kasangkapan."

I nodded. "Thank god." Napalingon ako sa bedside table at may naalala ako.

"Hey what are you doing?" Mabilis kong naramdaman ang kamay ni Z.A sa aking bewang
nang bigla akong gumalaw upang buksan ang drawer ng bedside table.

"Nakita ko ito noong isang araw." Sabi ko bago mulimh bumalik sa pagkakahiga sa
tabi nito habang sinimulang buklatin ang isang color blue na photo album. "Ang taba
mo nung baby ka." I smiled at the little Z.A frowning at the picture. "Bata ka
palang yung kilay mo, salubong na."

"Gwapo naman." Bulong nito.

"Is she your mom?" Turo ko sa babaeng may hawak sa kamay ng batang si Z.A, she look
so plain and simple but nonetheless gorgeous.

I felt him nod his head.

"She's gorgeous." I commented.

"Very." He whispered.

"And this is your dad." Sigurado kong sabi, why the man's green eyes says it all.
Hindi ito umimik at pinabayaan lamang akong buklatin ang mga iyon. Nang matapos
ako'y basta ko na lamang iyon nilapag sa dibdib nito.

"Oh, tapos na ko ligpit mo na!" I commanded na nagpataas ng kilay nito.

"Mukhang magaling ka na ah." He raised a brow.

I faked a groan. "Masakit pa pala." I smiled sheepishly.

Napailing naman ito bago iligpit ang album. "Magpahinga ka na nga diyang babae ka."

Akmang tatayo ito nang hablutin ko ang kamay niya at hilain ito pabalik ng higaan.
"Andrei, I miss my mommy so much. Please just let me talk to her kahit five minutes
lang. I swear hindi ako mandadaya, wala akong sasabihin. I just wanna say I love
her and I miss her so bad. Kung gusto mo manatili ka sa tabi ko at makinig."

Matagal ako nitong tinitigan bago ito tumayo at lumabas. Nang bumalik ito ay dala
nito ang cellphone ko at iniabot iyon saakin.

Ang buong akala ko'y makikinig ito, kaya nagulat ako nang lumabas ito ng silid.

Agad komg tinawagan si mommy, informing her that I'm still alive and breathing. I
told her I love her beyond her knowledge and that I'm missing her so bad that I
wanna hug her tight and kissed her.

Halos kalahating minuto rin tumagal ang aming usapan at saktong kabababa ko lang
phone ng magbalik si Z.A sa silid.

"Here, I'm done na. Thank you." Iniabot ko rito ang cellphone ko at itinabi nito
iyon. Pinunasan ko ang aking mukhang basang basa ng luha.

"You okay?" He asked sitting beside me.

I nodded. "I missed mom."

"You look like your mom." Komento nito habang matamang nakatitig saakin na
bahagyang nagpailang saakin.

"Y-you know her?" I asked.

Umiling ito. "I just saw her picture on your contacts."


I smiled. "She's very pretty no?"

Tumango naman ito.

"And very nice. You know what, sinasabi ko palaging Miss Universe 1987 ang mommy ko
sa lahat ng taong nakikilala ko. My mom is so kind, so genuine. She's so perfect
for me and I'm very proud of her." I said, smiling.

"You're very much alike. Physically." He shrugged. "You're not nice, never kind."
He chuckled.

"Why you're mean!" Inirapan ko ito.

Napakasama ng ugali talaga ng isang ito kapag dating saakin.

Nanatili itong mahinang tumatawa kaya naman inabot ko ang unan sa gilid ko at
hinampas dito.

Hinila niya ang unan saaking kamay na halos magpakalas sa braso ko.

He locked his gaze on me as he smiled. "You're mean, you're a complaining bitch, a


snob filthy rich wayward rotten spoiled bratinella.."

Agad na lalong uminit ang ulo ko at akmang sasagutin ito nang ipagpatuloy nito ang
sinasabi..

Na siyang nagpawala sa puso ko.

"But you have this kind of charm that could soften a gun. And damn, I'm smitten by
the pretty face." He smiled at me before lowering his head to me, giving the side
of my lip a very very light kiss.

My heart beats erratically, and I can feel how my inside system go on chaos. And
before I could react, nakalabas na ito ng silid.

Leaving me dumbfounded.

_____Comment your thoughts�� Vote Vote✨No comment? No update.

Add them on fb guys:

Chi DeSalvo, Nisha Mendrez, Ica Vinluan, Nicole Sandejas, Ellaine Antonette, Camsy
Velez.

Read: Usapang Puso, Lips of an Angel, The Kept Woman and The Mighty Has Fallen.

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 13

Most awaited? Hahaha comment ang sagot sa mabilisang update. Need your reaction
guys para alam ko kung ipupush ko pa tong kwento na to o unpublish ko nalang
hahaha��

_____

Nagising ako at napalingon sa bintana. Madilim na. See how affected I am during my
first day of cycle? Tila hindi na ako tumayo sa higaan na ito.

Dahan dahan akong bumangon sa higaan. Medyo magaan na ang pakiramdam ko, at hindi
narin ako nilalagnat.

After I fixed myself ay bumaba na ako. Naabutan ko si Z.A na nagluluto.

What's with this guy? Bakit ang hilig nitong magpagala gala sa kabahayan without
anything on his top!

I watched his sexy back flexed in his every move. Sa ganitong distansya ay malabong
mapansin ang mga pilat nito sa likod.

But that doesn't stopped me from wondering kung saan niya nakuha ang mga iyon.

Napapitlag ako nang bigla ako nitong malingunan na nakatitig sakanya. "Okay ka na?"
Tanong nito.

Tumango naman ako rito. My mind doesn't stop thinking about what he did a while
ago.

"Good. Maluluto na to, konti nalang." He smiled bago takpan ang kaserola na nasa
harap nito.

Geez with that smile! Why he's handsome as hell!


Imbes na kung ano ano pa ang pumasok sa isip ko ay nagtungo na lamang ako sa sala.
I frowned when I saw a guitar on the couch.

Another thing I found out about Andrei, he plays guitar. Well obviously, sakanya
iyon dahil siya lang naman ang siyang nakatira dito.

Naupo ako sa couch at kinuha ang gitara. I started strumming mindlessly.

"You can be the peanut butter to my jelly.." I started singing in a low voice. "You
can be the butterflies I feel in my belly.. You can be the captain and I can be
your first mate.. You can be the chills that I feel on our first date.."

This is my favorite song, hindi ko rin alam bakit. Pero kasi ang sarap sarap niya
sa tenga pakinggan.

"You can be the hero and I can be your side kick.. You can be the tear that I cry
if we ever split.. You can be the rain from the cloud when it's stormin'.. Or you
can be the sun when it shines in the mornin'.." I can't help but close my eyes.

No one knows but Nisha and Chi na mahilig akong kumanta. To everyone, I'm nothing
but a rotten spoiled brat na walang alam sa buhay kundi ang gumastos. Oh well, they
may rot in hell for all I care.

Mayaman ako e, gumagastos ako kasi may panggastos ako.

"Don't know if I could ever be.. Without you 'cause boy you complete me.. And in
time I know that we'll both see.. That we're all we need.."

Hindi ko alam kung bakit biglang bumilis ang tibok ng aking puso nang makita ko ang
mukha ni Z.A saaking pagkakapikit.

He was smiling there. He was so gorgeous, as gorgeous as his green eyes.

"'Cause you're the apple to my pie.. You're the straw to my berry.. You're the
smoke to my high.. And you're the one I wanna marry.."

Maging ako ay nagulat sa sarili kong imahinasyon nang banggitin ko ang salitang
marry ay imahe ni Z.A in a three-piece-suit, waiting at the end of the aisle while
smiling ang siyang nakita ko.

Bilib na ako sa tibay na meron ang dibdib ko dahil hindi ito nabiyak sa lakas ng
tibok ng puso ko.

"'Cause you're the one for me.. And I'm the one for you.. You take the both of
us.. And we're the perfect two.." I can't stop thinking of the man cooking on the
kitchen. "We're the perfect two.. We're the perfect two.. Baby me and you.. We're
the perfect two.."

Napahinto ako nang makarinig ng palakpak. Dahan dahan akong nag-mulat ng mata at
nilukuban ako ng hiya nang makita ko si Z.A na nakasandal sa hamba ng divider
habang nanunuod saakin.

Agad akong napaiwas rito ng tingin at mabilis na ibinaba ang gitara sa tabi ko.

"Oh, why did you stop?" He frowned. "I'm just starting to litsen."

Inirapan ko ito. "Don't make fun of me Zayn Andrei!" Pilit kong pinagtatakpan ng
pagtataray ang hindi ko maintindihang damdamin na lumulukob saakin.

Narinig ko itong tumawa kaya naman tumayo na lamang ako at naglakad patungo sana sa
kitchen, but when I was about to pass Z.A, he suddenly grabbed my waist in one arm.

"You have a very sweet voice, Camille." Pakiramdam ko na nigas ako sa kinatatayuan
ko nang maramdaman ko ang labi nito sa ibabaw ng aking buhok. "Binabaliw mo ko,
Camille.."

"Ako rin Andrei binabaliw mo.." Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang mga salitang
iyon ngunit huli na para bawiin pa iyon.

My eyes shuts automatically when he flipped me to face him. Before I could utter a
single content ay naramdaman ko na ang mga labi nito sa aking mga labi.

I can't help but open my eyes nang maramdaman kong nakalapat lamang ang labi nito
sa aking mga labi. No one dared to move, our gazes were locked to each other as if
were both savouring this moment that our lips finally touches.

In my twenty four years of existence, this is the first time I had someone's lips
against mine. And it was sheer heaven. Na tila ba may nagkikislapang fireworks sa
paligid.

Ironic that I thought people in movies were over reacting. Hell no! The ecstatic
feeling in my inner soul were as real as god.

Napasinghap ako nang bumaba ang palad ni Z.A na umaalalay saaking likod padausdos
sa aking pangupo sa isang marahang pag-pisil.

He grinned against my lips as he murmured. "That's my girl."

Bago ko pa mahanap ang salitang dapat kong sabihin ay bumalik nang muli iyon sa
kinalalagyan nito nang magsimulang gumalaw ang labi ni Z.A.

It was so gentle and so soft. He was slowly sipping and sucking it.

For Christ's sake! I don't even know how to return his kisses.

Slowly.. I nibbed his lips and follow its movement.

I moaned as he growled upon fondling my behind. My palm that was palced on his
chest slowly walks its way up to his neck.

Massaging it, as the kiss goes deeper.

"A-andrei.." I called out his name. And that's when he pulled out.

I groaned in frustration mixed with desperation.

Natauhan ako nang bigla itong tumawa. "You're intoxicating. I'd die if we wont
stop."

I can feel my lips swollen a little as I catch my own breath. I was about to bow my
head down when he lifted my chin and placed his lips on my forehead.

I closed my eyes, I don't know what the hell is going on but all I know is that his
lips tasted like heaven.

_____

Napatingin ako sa labas ng bintana ng sasakyan ni Andrei. Ang kaninang puro puno ay
napalitan na ng puro gusali.

"Missed the city life?"

Napalingon ako dito. Nakatuon ang pansin nito sa pagmamaneho. I shrugged. "Kinda."

He chuckled. "Hindi ka pa makakabalik, my princess."

Hindi ko alam kung nasaan na napunta ang iritasyong aking nararamdaman sa tuwing
maiisip ko na mabubulok ako sa maliit na bahay ni Z.A.

Ngayon ay tila ba normal na lamang saakin ang sabihin nitong doon ako titira.
"Kung hindi ko lang talaga kailangang puntahan si Three at Red ay hindi luluwas."
He said. "Hindi rin kita magagawang iwan lalo pa't may sakit ka."

"Okay naman na ko." Sagot ko dito. "Pero sasama at sasama padin ako. I'm too pretty
to rot in there alone!"

"So if we'll rot together there that's fine with you?" He smirked. "Clingy."

Agad naman akong pinamulahan ng mukha. "Ang kapal ng mukha mo!" Irap ko dito bago
sumandal saaking upuan.

He shrugged nonchalantly. "I'm just stating the obvious."

"Dreaming.. you must be dreaming.." I sang.

"Stop singing, Camille." He warned. "Alam mo ang nangyari nang huli kang kumanta."

Sukat doon ay mabilis na napatikom ang aking bibig at naramdaman kong agad ang pag-
iinit ng aking magkabilang pisngi nang di sinasadyang magbalik sa ala-ala ko ang
nangyari kahapon.

"Yan, learn how to keep that delicious mouth shut." He chuckled. "Para di na kita
pinapatahimik pa."

"Ewan ko sayo!" I hissed crossing my arms on my chest.

Tahimik itong tumawa, and damn my head for keep admiring those laughter!

Nagulat ako nang bigla nitong ihinto ang sasakyan at matutok ang mata nito sa isang
babaeng kakalabas lamang ng isang pastry shop.

The girl was holding a small paper bag na may tatak ng pangalan ng shop na
nilabasan nito.

She's wearing a plain shirt, paired with a black leggings that hugs her thighs like
a second skin and it has a ripped part showing her midthighs na lalong nagpaangat
sa mahaba nitong binti. On her waist is a checkered soft longsleeves polo tied. And
underneath is a pair of maroon vintage booties.

She was skinny, maybe as skinny as Nisha. Her black mixed in blonde hair was
totally in mess. She's wearing a sunglasses, that only makes her jaw more
prominent. It was squared.
She's like a Bohemian chic at flesh.

I gasped when I saw her ride a black Pagani Zonda. I know that car.

"Dana Marinella."

Napalingon ako sa katabi ko. His eyes were focused on the image of the moving car
in front of us.

The car that doesn't have a plate number.

"Y-you know her?"

Hindi ito umimik at mabilis na kinuha ang cellphone sa bulsa. "I saw her. You're
right she's alive."

Hindi ko alam kung ano at para saan ang kabang nararamdaman ko.

Who is that girl?

Why is she with Zanti? Yes it was Zanti's car. I know it at hindi ako pwedeng
magkamali basta tungkol kay Zanti.

But the biggest question that puzzles me now?

Sino siya sa buhay ni Z.A? I have a strange feeling na importante dito ang babaeng
iyon. If not, then bakit ganoon ang reaksyon nito nang makita niya ang isa.

Who's that Dana Marinella?

_____Comment your thoughts�� Vote Vote✨No comment? No update.

Add them on fb guys:

Chi DeSalvo, Nisha Mendrez, Ica Vinluan, Nicole Sandejas, Ellaine Antonette, Camsy
Velez.

Read: Usapang Puso, Guns & Roses, The Kept Woman and The Mighty Has Fallen.

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories


=================

Chapter 14

For update, I need comments. Para alam ko naman reaksyon niyo sa update mga
mahal �

_____

Huminto kami sa isang pintuang gawa sa classic mahogany. Pumindot ito roon ng pin
bago mag-click ang knob pabukas.

Andrei's male scent assaulted my nose. I roamed my eyes around his unit. It was so
manly, ang kulay ng walls ay salitang puti at itim lamang.

Gaya nang sa bahay nito, ang mga kagamitan dito ay pulos kahoy. Except for the
soft brown huge couch in the middle of his receiving area.

"Dito ka na muna." Sabi nito bago sulyapan ang relo nito sa braso. "Makikipag-kita
lang ako kay Tristan."

"M-ma--bilisan mo lang ha!" I said.

He chuckled. "Yes ma'am. I'll cook our dinner."

Inirapan ko ito. "Anong gagawin ko naman dito mag-hapon?" I pouted.

"You can watch movies in my room. Marami dun." He rolled his eyes nang makita ang
aking pag-irap. Lumapit ito saakin at hinapit ako sa bewang papalapit rito. "Little
brat, much as I would like to take you with me. I can't. Mababagot ka lang dun. Wag
ka naman masyadong clingy." He grinned.

Sukat doon ay naitulak ko ito. "Ikaw tong yayakap yakap diyan tapos ako ang
clingy?! Really with a y?!"

Tawa lamang ang sinagot nito bago muling yukuin ang relo nito sa braso. "But on a
serious note Camille, I'll try to make it quick. Pag hindi tayo makakauwi, we'll
spend the night here."

"I have no clothes." I frowned. Hindi ko naman alam na may posibilidad na dito kami
matutulog. All I have in his car is an extra underwear and pads.

"That's fine." He said. He was about to add up something when his phone ring.
"Damn. I'll go now." He moved closer to me na nagpalakas ng tibok ng aking puso. He
had his lips landed on my forehead. "May pagkain sa ref daldalita."

I nodded my head. Pinanuod ko ito na maglakad na patungo sa pintuan nang muli kong
tawagin.

I don't know why, but I feel like doing it.

"What?" He asked.

I chewed my bottom lip bago ako naglakad papalapit dito, throwing my arms around
him before I tiptoed and reached for his lips, as I closed my eyes.

I felt him smiled against my lips, as he encircled his arms on my waist before I
felt him returned my kisses.

I don't know how long have we been kissing, but it was like forever.

We were both panting when we both pulled out from our kiss. "M-mag iingat ka." I
looked away as I felt embarrassment lift up inside me.

Yes Camille Syanna, you just did. You just kissed him!

"I will." He smiled at me, flashing a perfect set of pearl white teeth na lalong
nagpabilis ng tibok ng aking puso. "I'll better get going, baka hindi na ako
makaalis." He then pulled me and kissed the top of my head. And before I could
utter a single word, ay nakalabas na ito.

Dinama ko ang aking dibdib na siyang hindi na natigil sa mabilis na pagtibok.

You are in danger, Camille. Oh god!

_____

Pag-baba pa lamang ni Z.A sa sasakyan ay nakarinig na itong agad ng putok ng baril


na nanggagaling sa warehouse ng mga Santa de Leones.

Namataan niyang agad ang sasakyan ni Red sa tapat ng malaking asul na gate. Kasunod
noon ay ang sasakyan ni Nisha na ginagamit ni Tristan.

Nang makapasok siya ay nakita niya si Red na nakatayo sa harapan ng lalaking


nakikiusap para sa buhay niya.

Tristan, being Tristan. Tried to lighten everything out. But Red being Red, Z.A
knows that this will be the man's last day. Minuto na lamang ang inaantay.

"Who's that?" Tanong ni Z.A nang makatayo sa tabi ni Tristan.

"Pang ilan na yan Red. Wala tayong sagot na nakukuha." Halata ang frustration sa
boses ni Three.

Tinitigan ni Z.A ang lalaki na naliligo sa sarili nitong dugo.

"H-huwag niyo akong papatayin." Sigaw ng lalaki.

"Damn, then just give us the answer we need." Three hissed.

"S-sinasabi ko sainyo.. Wala akong alam." Umiiyak na sigaw ng lalaki. "Nautusan


lamang ako na mag-"

"Lies." Bulong ni Red bago nito barilin ang lalaking nasa harapan niya.

A bullet was planted on the man's forehead. Na siyang nagpa-bulagta rito.

Red kept his gun at sinalubong ang galit na titig ni Three.

"Red why did you shoot him?!" Sigaw nito. "We should have squeezed him a little!"

"Do you really believe na mapagsasabi mo ng totoo ang taong iyon?" Red smirked.
"Tristan, toughen yourself a little. That man wont spill any juices."

"Pero putangina naman Red! Paano natin mahahanap ang katotohanan kung lahat ng may
alam ay pinapatay mo." Sigaw ni Three.

Z.A remained still, watching how anger covers Tristan at kung gaano kakalmante ang
mukha ni Red.

"I don't believe they know what's the truth behind the truth. I'm not stupid. I
know when the person serves its worth." Yun lamang ang sinagot ni Red at naglakad
na papalabas ng warehouse.

"Putangina!" Patuloy na mura ni Three.

"Stop rushing things Tristan." Sabi ni Z.A habang tinititigan ang kaibigan.

"We've been doing this all our lives."


"Exactly. Habaan mo pa ang pasensya mo."

Kung ipagkalatiwala man ni Z.A ang buhay niya, ay sa dalawang tao lamang niya iyon
ipagtitiwala. His comrades Red and Tristan. Malaki ang tiwala niya sa mga ito, he
believed in Red's every decision. Sa matagal na panahon niya itong nakasama, ay
wala pa siyang nakikitang mali nitong naging desisyon.

_____

Napalingon akong agad nang bumukas ang pinto ng silid. I was sitting in the middle
of his big bed while watching Netflix on flat screen wall mounted in front of me.

"Hungry?" Tanong ni Z.A nang malingunan ako.

"Sort of." I said as I watched him remove his shirt throwing it on a single couch
near him.

Why his torso could be a perfect dinner!

Urgh Camille Syanna! Stop it!

"What do you want for dinner?" He asked as he unbuckle his belt taking his pants
down.

Shoot? Could anything else be hotter?

"You." I said mindlessly. Agad kong natutop ang bibig ko realizing what I just
said. "I-I mean, its up to you ikaw ang mag-luluto e."

He smirked. "What if I told you that you're a perfect meal in a perfect plate?" He
said gazing at the bed.

Naramdaman ko ang pagiinit ng aking pisngi sa kabulgaran ng mga salitang ginagamit


nito. "Ano ka ba Andrei ang bastos mo!"

He chuckled. "Halika na, samahan mo ko mag prepare ng makakain." Akmang tatalikod


na ito nang tawagin ko.

"Mag shirt ka naman!" I complained.

His brow arched up. "Why, is the view a bit bothering?"


I rolled my eyes. "Dream on, Andrei!"

"Who's Dana Marinella?" I asked Andrei while we're eating.

Sumubo muna ito ng pagkain at nginuya iyon, matapos ay sumagot. "She's the one I've
been looking for. Na napakahirap hanapin."

"Okay." I rolled my eyes. "That doesn't answer my question."

Hindi naman iyon ang sagot na gusto kong makuha sakanya. I feel like I wanna dig
more about who she is in her life!

"You sounded like a jealous wife." He chuckled that made my nose flared in anger.
"To keep your worries away, we're into each other. She's a good friend of mine."

"Ang kapal ng mukha mo. I wasn't worried, at lalong hindi ako nagseselos!" Inis
kong irap dito.

"Sabi mo eh." He shrugged.

Matapos kumain ay iniwan ko na si Andrei na magligpit ng aming pinagkainan. I


wasn't born to do household chores anyway.

Pumasok na ako sa silid nito, dahil ito lang naman ang natatanging silid dito. Isa
pa'y sharing a bed with Z.A seems to be normal now. Why we've been sharing bed
since he doomed me in his house.

Matapos makapaglinis ng katawan ay kinuha ko ang isa sa mga t-shirt ni Z.A since I
have nothing to wear.

Saktong kakasuot ko lamang ng t-shirt nito nang bumukas ang pinto ng banyo, at
iniluwa si Z.A.

Hindi ko maiwasang hindi pamulahan ng mukha nang ilibot nito ang paningin saakin.

Why his shirt is just an inch longer to cover my underwear!

"Not bad." He smirked.

I frowned. "Excuse me with all the meeeees in the world! Are you hearing
yourself?!" I exclaimed. "Not bad?! Why I'm always the best!"
Lalo akong nainis nang tumawa ito ng malakas. Aba't I am Camille Syanna Velez and I
never deserved that freakin' statement!

I was about to marched out but he blocked my way. Tinabig ko ito, but Z.A was huge!

Napatili ako nang hawakan nito ang aking bewang, lifting me up from the ground.

He was chuckling and I was wiggling from his arms. "Andrei let me go!!"

Ibinagsak ako nito sa ibabaw ng malambot na kama before settling himself above me.
Bago pa ako makahanap ng sasabihin ay bumaba na ang labi nito saakin.

I closed my eyes as I feel the tenderness of his lips.

I moaned as I felt him palming my legs. And he took that opportunity to thrust his
tongue and taste the sweetness of my mouth.

Napaliyad ako nang maramdaman ang pag-gapang ng palad nito sa loob ng shirt na suot
ko. I cried in pleasure when I felt his bare hand covers my breast in a sweet
fondling caress.

This was the very first time I had someone touched me there and it feel so
priceless.

His kisses trailed down from my jaw to the side of my neck as he squeezed my breast
thoroughly.

He then removed the shirt out of my body in no time.

I arched my back even more when I felt his kisses goes down on my chest..

To my breast..

He nibbed my nipple and sucked it softly.

I was so intoxicated on the pleasure that I'm feeling.

Have felt for the very first time.

Naramdaman ko ang isang palad nito sa aking pang-upo squeezing it tightly.


Na siyang nagpa-gising saakin mula sa kapusukan.

"A-andrei.." I called out his name.

"Hmm?" He answered, still busy pleasuring my breast.

I felt hot fluid trailed down to my abdomen. But..

"We have to stop.." I whispered as I moaned softly.

But he did not. He instead reached for the garter of my panties and was about to
pull it down when I shouted.

"Andrei meron ako!" Hila kong pabalik sa underwear ko na akma na nitong ibababa.

"Fuck!" He cussed as he groaned like a wounded animal.

_____Comment your thoughts�� Vote Vote✨No comment? No update.

Add them on fb guys:

Chi DeSalvo, Nisha Mendrez, Ica Vinluan, Nicole Sandejas, Ellaine Antonette, Camsy
Velez.

Read: Usapang Puso, Lips of an Angel, The Kept Woman and The Mighty Has Fallen.

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 15

Kaway Team Cam-Z hahaha. For fast updates I need comments/reactions!��

__

Napakunot ang noo ko nang makarinig ng isang halakhak ng babae nang nasa
kalagitnaan na ako ng hagdan pababa.

Noong isang araw pa kami nakabalik ni Z.A dito matapos ang isang gabi na pananatili
namin sa condo unit nito.
Remembering what happen that night brings a sweet shiver in my system. That night
that we almost.. urgh stop it Camille Syanna!

"You have to taste it. I swear masarap." Narinig ko pang sabi ng babae, and I never
go wrong. Alam ko na ang boses na iyon ay pagaari ni Charlene.

Naabutan ko itong nakaupo sa couch katabi ni Andrei. Habang nasa center table ang
isang mangkok.

"Thanks, I appreciate it." Tipid na sabi ni Z.A dito.

Napairap naman ako sa kawalan. Nang malingunan ako ni Charlene.

"Oh hi Camsy." She faked a smile.

Feeling close. Tinaasan ko lamang ito ng isang kilay. Oh, how far this bitch would
go makapagpabida lamang kay Andrei!

"I brought some food." Alok nito sa pagkain na dala nito. "Kare kare, may bagoong
din akong dala."

Wow, how plastic.

Kunwari kong sinilip ang laman ng bowl before I grimmaced. "I don't eat peanut
butters."

"Ah, ganun ba?" Medyo napahiya nitong sabi.

Inirapan ko itong muli. "And I don't eat foods from cheap people."

Natigilan ito. At napalingon saakin si Z.A with a sharp look.

"What?" Tanong ko dito. "I'm just telling the truth."

Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang inis na bigla kong naramdaman sa paraan ng
pagtitig saakin ni Z.A na tila ba may nagawa akong mali.

Why, that bitch is a huge plastic material this earth had produced.

"Okay lang Z.A" Malungkot itong ngumiti kay Andrei.


Paawa. Napairap akong muli sa kawalan before I marched out towards the kitchen.

Naulanigan ko ang pag-alis ng mga ito na lalong nagpangitngit saaking kalooban. I


hate the both of them!

Binuksan ko ang ref at tumingin roon ng pag-kain. Oh, god. Now I pity myself dahil
wala ni isa sa mga pagkain sa loob ng ref ang luto na. At hindi ako marunong mag-
luto. Why I was born and raised with someone cooking my meal.

Kinuha ko ang dalawang piraso ng itlog sa egg tray. I've seen our made cooking egg
naman, and it somehow seems to be alot easy.

I heated the pan above the stove and pour some oil, gaya ng aking nakikita na
ginagawa ng maid namin.

Hindi ko maiwasang mapatili ng magtalsikan ang mantika nang basagin ko ang itlog sa
pan. Then I was looking for pepper and salt pero hindi ko makita iyon, sa I grabbed
the jar with something white inside. Which is salt, I guess?

I continued cooking, kahit pa napapadaing ako sa bawat talsik ng mantika saaking


braso.

Oh my poor skin, I'm so sorry.

It took me several minutes before I successfully took the eggs off the pan and
placed it on a plate.

Ilang paso ang nakita ko saaking braso at nakaramdam ako ng ginhawa ng padampian ko
iyon ng malamig na tubig galing sa gripo.

"Why are you so mean to Charlene?"

Agad akong napalingon dito nang magsalita ito mula sa likod ko. Inirapan ko ito at
kinuha ang malinis na towel sa hawakan ng ref to dry my gorgeous hand.

"So, ano naman ang pag-papaawang ginawa ng babaeng iyon at ako na naman ang
masama?" I said.

"Wala na siyang kailangan pang sabihin dahil nakita ko iyon mismo sa harap ko."
Tahimik nitong sabi habang pinapanuod ang bawat galaw ko.

Inabot ko mula sa lalagyan ang isang plato at pares ng kubyertos. "Stop making it
seems like that she's Princess Sarah and I'm Lavinia. Because first and foremost
she's more of a pauper than a princess."
"And you're more like Miss Minchin than Lavinia." He chuckled. "Why are you so
irritated with her?"

"Because, she's not pretty. And she's feeling pretty." Simple kong sagot bago
maupo. "She'll never be pretty."

"And you are?" He asked.

"Of course with all the course in the world."

"Conceited."

Napakunot ang noo nito nang makitang magsandok ako ng kanin at saka kumuha ng itlog
at inilagay iyon sa plato ko.

"You cooked?" He asked, half amused.

I proudly lift my head up and smirked. "Yes."

"Wow, that's something new." He chuckled a bit. "May Kare-Kare baka gusto mo."

"Ayoko!" Masungit kong sabi. "Kung gusto mo ikaw ang kumain nun."

I sliced a small portion of egg and ate it. At pinagsisisihan ko iyon.

I wanna threw the food out of my mouth, but damn! Not in front pf Z.A! I pretended
to be enjoying it but I'm not!

Sa pagkakaalam ko'y hindi matamis ang itlog, pero ang kinakain ko ngayon ay mas
matamis pa sa candy.

How could I be stupid para ipagkamali ang asukal sa asin?

I mentally tortured myself sa pilit na pagkain ng kinakain ko.

"Is this mine?" Hila nito sa plato na mayroon pang isang itlog.

"Oh my god no!" I exclaimed at hinilang pabalik ang plato.

Hindi dapat matikman ni Andrei iyon! Nakakahiya! I was so proud on what I did tapos
ay fail naman.

"Ang damot mo naman." Sabi nito.

"M-may kare-kare ka diba? Iyon ang kainin mo! This is mine!" Kunwaring pagdadamot
ko kahit na sa totoo lang ay gusto ko na itong itapon sa pinakamalapit na
basurahan.

Hinding hindi na talaga ako uulit pa!

"Patikim lang e." Inagaw nito ang kutsarang hawak ko at kumuha ng maliit na parte
ng itlog.

"Andrei kang makulit!" Pagaawat ko dito, but then the food is already in his mouth.

Hindi ko alam kung bakit biglang tumahip ang dibdib ko. I was waiting for Andrei to
throw up and grimmaced over the food but he didn't.

Embarrassed, I bow my head down and played the food in front of me. "Sige na pwede
mo na kong pagtawanan. I'm such a failure." I chewed my bottom lip to keep me from
crying. "That's just so simple but I didn't perfect it."

"Masarap." Mabilis na napaangat ang tingin ko sa sinabi nito. He smiled at me bago


kumuha ng kutsara at tinidor at doon mismo sa pinggan na iyon naglagay ng kanin,
bago naupo sa tabi ko.

"A-andrei, hindi mo kailangan pilitin ang sarili mo na kainin iyan." Nahihiyang


sabi ko dito. Kung ako nga ay hindi matagalan ang pagkain nito, ito pa kaya?
"Kainin mo nalang ang kare-kare na dinala para sayo ni Charlene."

Umiling ito. "I felt so honored, na ako ang kaunaunahang taong ipinagluto ng isang
spoiled brat na kagaya mo." He chuckled. "There's nothing wrong about eating a
sweet egg, may sweet corn nga eh diba? Ano ba naman yung maiba naman paminsan-
minsan."

Wala na akong nagawa pa kundi panuorin itong kumain. Its as if, he's enjoying the
food.

Napakunot ang noo nito ng malingunan ang palapulsuhan ko na may bakas ng mumunting
tilamsik ng mantika.

Agad na nabuhay ang mga paru-paro saaking tiyan nang abutin nito iyon at dalhin sa
mga labi nito. "Next time be careful hmm?"

Bigla naman akong nailang sa ginawa nito kaya tumango lamang ako bago hilahin ang
ang kamay ko pabalik sa kandungan ko.

Andrei's actions starting to confuse me.

Matapos kumain ito na ang nagkusang mag-ligpit ng lahat. I just stayed there,
watching him.

"Hindi ka aalis?" I asked, nang lingunin ako nito matapos itong mag-hugas ng
pinggan.

"Pinapaalis mo ba ako?" He chuckled as he walks towards me.

"Hindi naman. Nagtatanong lang ako." I said, bago ako tumayo.

Akmang maglalakad na ako palabas ng kusina ng haklitin nito ang braso ko at hilahin
ako pakulong sa bisig nito.

"A-andrei.." Pilit kong itinulak ito papalayo dahil pakiramdam ko'y sumisikip ang
aking paghinga kasabay ng malakas na tibok ng aking puso.

But his arm around my waist along with his broad chest against my body, is strong
and unbreakable.

"Cams.." For the second time, tinawag niya ako ng ganoon.

Madami ang tumatawag sakin ng ganoon ngunit tanging ang pagtawag lamang nito ang
nagdulot ng kakaibang sensasyon at damdamin saaking pagkatao.

His green eyes invades me again. Tila ito dagat na animo'y handa akong lunurin ano
mang sandali. It was so deep and so unreadable. Hindi ko matukoy ang kung ano mang
emosyon ang inilalabas ng mga matang iyon.

"A-andr--" I failed to finish my word when Andrei's lips dropped on mine in a slow
yet savage kiss.

Awtomatikong napapikit ang mata ko nang maramdaman kong gumalaw ang labi nito sa
ibabaw ng labi ko.

Ang mga labi nito ay nagdala saakin ng hindi maipaliwanag na damdamin, na maging
ang lahat ng balahibo ko sa katawan ay nagtayuan.

I moaned when I felt him thrust his tongue inside mine. "Andrei.."
I felt him lift he from the ground and encircled my legs on his waist as he slowly
walked with both arms supporting my hips.

Marahan ako nitong inihiga sa sofa bago ito umibabaw saakin at tinitigan ako sa
mata.

We're both panting from the deep and passionate kiss.

"Meron pa?" He asked.

Hindi ko mapigilan hindi mapangiti sa tanong nito. I chewed my bottom lip and
slowly nodded.

He groaned, matapos maupo sa paanan ko. "Kailan ba yan matatapos?!" Inis nitong
tanong.

Napatawa naman akong agad sa itsura nito. Why he looked so frustrated.

"I'm sorry Mr. Vladislav." Tumayo na ako at akmang maglalakad paakyat ng hilahin
ako nito paupo sa kandungan nito.

"And who told you we're done?" He smirked as he started kissing my shoulder.

"A-andrei!" Napaigtad ako nang pumaloob ang kamay nito sa suot kong shirt, cupping
one side of my breast above my bra.

I closed my eyes as sensation started to cover my system.

God help me survive with the devil named Zayn Andrei around!

_____Comment your thoughts�� Vote Vote✨No comment? No update.

Add them on fb guys:

Chi DeSalvo, Nisha Mendrez, Ica Vinluan, Nicole Sandejas, Ellaine Antonette, Camsy
Velez.

Read: Usapang Puso, Lips of an Angel, The Kept Woman and The Mighty Has Fallen.

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories


=================

Chapter 16

Updates, are base on how you guys reacted. So comments are really needed para sa
mabilisang takbo ng utak ko at mabilisang update! ���

___

"Camille." Napalingon ako nang bumukas ang pintuan ng silid at sumungaw si Z.A.

"Ano?" Tanong ko dito bago muling tinutok ang atensyon ko sa libro na binabasa ko.

Naramdaman ko ang paglakad nito patungo sa kinahihigaan ko. "Tinawagan ako ni


Tristan. Nisha is pregnant and they're getting married."

Sukat doon ay nabitawan ko ang librong binabasa ko at mabilis na napatitig dito.


"What?!"

"Pwede bang wag kang sumigaw. Para kang tanga." Inis nitong sabi. "Ikakasal sila,
buntis si Nisha. Malabo ba yun kailangan ipaulit pa."

"No that can't be!" Hindi makapaniwalang sabi ko dito. "The last time I checked
Nisha hated Three beyond the meaning of the word hate!" I exclaimed. "How does it
happen?"

He shrugged. "Wala akong masasagot diyan. Maybe because they had too much sex kaya
nabuntis si Nisha."

"Stupid! That's not what I'm asking!" Irap ko dito. Kahit kailan talaga, itong si
Z.A hindi pumapalyang pag-initin ang ulo ko.

"Ang bobo kasi ng mga tanong mo. Anong malay ko e palagi tayong magkasama dito,
wala naman ako dun." Masungit nitong tugon. "Tinawagan lang ako ni Tristan, aalis
ako bukas. He's inviting me to their wedding, ako at si Red lang ang bisita nila.
Nisha's family didn't know any single detail about it. Malamang sa malamang, Chi
will be there too."

"I wanna go. Isama mo ko." I said.

"Are you crazy? Anong sabihin nila sayo pag nakitang magkasama tayo?" Tanong nito.
"Not that I care, pero ikaw anong isasagot mo sa mga kaibigan mo kapag tinanong ka
kung paanong nandun ka. Surely you wont tell the truth."

Naisip ko na din iyon, but it was Nisha we're talking about. Its my best friend's
wedding we're talking about. "Wala na akong pakialam. Basta I wanna be there!"

He shrugged. "Bahala ka."

"I don't know kung dapat ba akong maging malungkot, o masaya dahil wala na akong
kaagaw kay Zanti." I said, dreamily.

Sukat doon ay nagdilim ang mukha ni Z.A at mabilis na tumayo. "Zanti parin Camille?
Really? You're impossible." He muttered, before marching out.

Napakunot naman ang noo ko. "Minsan ang topak talaga ng lalaking iyon napakahirap
sabayan."

_____

The wedding went well, that's the most simple wedding I have ever attended. But
that's the sweetest of them all.

Nakita ko ang labis na pagmamahalan nila Nisha at Tristan, maaring mabilis at hindi
ko talaga inaasahan. At hindi ako makapaniwala. But its real, mahal nila ang isa't
isa. The love they have for each other is written all over their faces. Kung
paanong ganun din kay Chi at Red, dangan imposibleng maging showy ang isang Red
Santa de Leones.

Kanina'y sinulit ko ang mga sandali na makasama ko ang mga kaibigan ko. Why, I
missed them so much.

"Kanina ka pa ngiti ng ngiti para kang baliw." Bulong ni Z.A sa tabi ko habang
nagmamaneho ito pauwi.

Inirapan ko ito. "Wala ka ng topak?"

Maghapon kasi ako nitong hindi kinakausap, buhat pa pala kagabi ng iwan niya ako sa
silid.

Hindi na naman ito umimik. "May topak pa nga." Intinuon ko ang aking mata sa labas
ng bintana.

Hindi ko na narinig pa itong nagsalita. Kung hindi lang talaga ako sobrang talino'y
siguro nabaliw na ako, why this man can drain brains!

Hanggang sa makarating kami sa bahay ay hindi ako nito iniimik. Hindi narin ako
nagsalita, bukas panigurado wala na ang topak niyan.
Z.A is somehow unreadable, one moment he's grumpy the next minute he's sweet, then
he's snob.

Matapos maligo at makapagpalit ng pantulog ay napakunot ang noo ko nang madatnan si


Z.A sa na nakahiga sa ibabaw ng kama ko, wearing nothing but his boxer shorts.

"Anong ginagawa mo dito?" I asked. Trying to compose myself upang hindi nito
mahalata ang malakas na tibok ng aking puso.

"Nothing. I wanna drink. Wala akong kasama." Nilingon nito ang bote ng Jack
Daniel's sa ibabaw ng bedside table katabi ng isang shot glass.

"And you're inviting me." I said, more of a statement than a question.

He shrugged.

"Sige." I shrugged as well, bago naupo sa tabi nito.

Nakakailang shot na kami, at feeling ko mamamatay na ako sa pagkabagot dahil hindi


naman nagsasalita itong si Z.A nakakainis!

"Mag laro nalang tayo!" Masiglang sabi ko. Kumunot naman ang noo nito at akmang
magsasalita ng pangunahan ko. "Ooops, hold on don't be a trigger-happy oaf."

Natawa ako nang mapairap ito at hindi na nga nagsalita.

"Have you ever, ang name ng game." I smiled. Back in high school, nalaro ko na iyon
with Nisha and Chi. "I will ask you if you ever had.. at pag oo ang sagot ay sh-
shot ka. Ganoon din ang gagawin mo sakin."

Hindi ito nag-react. Pero nanatiling nakatingin saakin.

"Wala ka man lang reaksyon?" I rolled my eyes. "Anyway, magsimula na tayo. Mamatay
na ko sa pagka-bagot, kaibigan ka nga talaga ni Red." Sinalinan ko na ng alak ang
shot glass at inilahad iyon sakanya. "Have you ever.. had sex with a lady double
your age?" Hindi ko mapigilan ang mapahagikgik sa tanong ko.

Napataas ang isang kilay ko nang kunin nito ang shot glass at inumin iyon.

"Yuck! What a cougar!" I grimmaced. "Ilang taon ka nun? How old is she? Wh-"

"Follow up questions will not be entertained." He said, habang sinasalinan muli ng


alak ang shot glass. "Have you ever go to somewhere without underwear?" Iniabot
nito saakin ang shot glass.
I smirked. Nakita ko ang pagkabigla dito nang abutin ko iyon. Bakit, sa cr minsan
ay nakatapis lamang ako ng tuwalya pag pumupunta doon and I'm not wearing
underwear. He didn't make his questions clear anyway.

Pigil na pigil ang pagtawa ko sa reaksyon ng mukha nito habang nilalagok ko ang
laman ng shot glass.

"And where could that be?" He asked.

"Follow up questions will not be entertained." Pag-uulit ko sa sinabi nito kanina,


habang sinasalinang muli ang shot glass na hawak ko. "Have you ever had a one night
stand?"

Hindi na ako nagtaka pa nang abutin niya ang shot glass at lagukin iyon. Why he's
Zayn Andrei Vladislav, gaano man siya kaabnormal ay alam kong marami paring babae
na handang itapon ang katawan nila rito.

"Have you ever kissed a lady" Abot nito saakin ng shot glass.

"No with an O." I shook my head bago iyon kunin at ialok rin dito pabalik. "Have
you ever slept with a married woman?" I frowned as I watched him emptied the shot
glass. "Home wrecker!"

He shrugged. Now I wonder, how many times this oaf got laid!

"Have you ever did a strip dance in front of a man?" Abot nito saakin ng shot
glass.

I smirked. Why not do a little playing, inabot ko ang shot glass at kitang kita ko
ang pagbabago ng ekspresyon ng mukha nito. I can feel his gaze watching my every
move. He was looking at me intently, as if urging me to drop the glass back.

I chuckled. "Kidding. Napakaswerte naman ng lalaking gagawan ko nun." I can sense


relief on his face na kung para saan ay hindi ko alam. Muli kong inalok dito ang
walang bawas na alak sa shot glass. "Have you ever had sex in a public place?"

I frowned and twitched my lips when he immediately emptied the glass. "Aba Mr.
Vladislav mukhang wala tayong pinapalampas na shot ah!"

He shrugged. "I was just following the rule you stated."

Inirapan ko ito. "Manyak ka!"


"Sino kaya?" He smirked. "Ikaw tong tanong ng tanong ng mga ganiyang bagay na tila
interesadong interesado ka sa sex life ko."

Agad naman akong pinamulhan ng mukha sa sinabi nito. "Ewan ko sayo! Ang kapal
talaga ng mukha mo!"

He shrugged. "Napansin ko lang naman." He then handed me back the shot glass. "My
turn, have you ever had sex with a stranger?"

Had I ever? Definitely no. Si Andrei ang kaunaunahang lalaking humalik saakin, and
no one had ever touched me to where he had touched me.

Pero mamamatay muna ako bago ko iyon aminin dito.

Mabilis pa sa alas kwatro kong tinanggap ang shot glass at inubos ang laman noon.

"Really Camille?" He smirked dangerously bago dahan dahang bumangon papalapit sa


akin.

I gasped when he pulled my waist, dragging me on top of him bago i-revised ang
posisyon namin.

"Talaga ba Camille Syanna?" Mapanganib nitong bulong habang ang mga berdeng mata
nito ay tila naunuot saaking sistema.

"O-oo.." Sagot ko habang marahan itong itinutulak paalis sa ibabaw ko. "Umalis ka
nga diyan!" Sigaw ko upang pagtakpan ang mabilis na pag-tibok ng aking puso.

Ngunit hindi ito nag-patinag sa halip ay bumaba ang mga labi nito sa aking mga labi
sa isang malalim na halik.

I moaned when I felt his hand jerk inside my shorts, touching my most private part.

I cried in pain when he thrust a finger on my core without a single warning.

"You, liar." He muttered against my lips.

"A-andrei.." I cried out his name both in pleasure and in pain.

"Siguro naman ngayon pwede na. Since wala na.." He said meaningfully.

At bago pa ako makapagsalita ay muli na nitong isiniklop ang labi nito saaking
labi.
Zayn Andrei Vladislav, is a demon incarnate.

_____Comment your thoughts�� Vote Vote✨No comment? No update.

Add them on fb guys:

Chi DeSalvo, Nisha Mendrez, Ica Vinluan, Nicole Sandejas, Ellaine Antonette, Camsy
Velez.

Read: Usapang Puso, Lips of an Angel, The Kept Woman and The Mighty Has Fallen.

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 17

Remember, I'm looking forward to your comments guys. Since you want update motivate
me�☺�

_____

Itinutok kong lalo ang aking atensyon sa pagsasalansan ng mga nakita at pinitas
kong mga bulaklak sa tapat ng bahay ni Z.A nang maulanigan ko itong pababa ng
hagdan.

I woke up earlier than ever, or should I say I haven't been sleeping yet. What
happen last night is something hastily, spur of the moment. We were both under the
power of passion and desire. And I felt so embarrassed, that it was me who's
yearing for more. If he hadn't stopped to control himself, hindi imposible na may
mangyari nga saamin.

"You want to eat?" Tanong nito.

Umiling lamang ako habang patuloy ang pag-aayos ko sa mga bulaklak. To be honest, I
missed doing this kind of thing. Mag-tatatlong linggo ko na rin hindi napupuntahan
ang shop ko, without my touch surely my flowers will die.

"Are you sure?" He asked once more.

Tango lamang ang isinagot ko rito. I don't know what to say, I couldn't utter a
single word. I couldn't even turn to look at him! Pakiramdam ko'y kusa akong
malulusaw sa pagkapahiya if I do so.

"You really have great hands when it comes to flowers huh." He commented as he sat
beside me while watching me arranged it perfectly.

I immediately felt uneasy. Pakiramdam ko sumikip bigla ang paligid, that precluded
me to take in enough air to breathe.

Reluctantly, I moved a little from the other side. But to all the misfortune,
umisod din ito papalapit saakin.

I tensed when I felt his arms brushed on mine. Naramdaman ko ang pagtayuan ng mga
balahibo ko sa katawan, but I choose to pretend that I wasn't affected. Because I
shouldn't! I shouldn't be affected!

"On second thought, hindi lang naman diyan magaling ang kamay mo." He said
significantly. Bago nito ilagay ang kamay sa gilid ng aking bewang, tugging me
close to him. "Why these hands, can do wonder." He then lift his hand to took mine
away from the flowers.

I instantly felt the loud knocking of my heart inside my chest, followed by a quick
replay of what had happen last night.

"Andrei.." I called out his name when he successfully pulled off the last piece of
clothing I have in my body.

I met his intense gaze, as he go over me. His solid green eyes wandered all over my
bareness. That made me wanna grab something to cover my entire body.

"Now I believe, you are such a pampered brat.." He smirked before sipping my lower
lip, slightly nibbing it.

I moaned when I felt his palm caressed me on my most private part.. Making my legs
spreads wider than ever.

He then shoved his tongue inside my mouth, tasting every inch of it in a savage
kiss. I couldn't help but cry his name out. I have never felt this kind of pleasure
my whole life. I feel like I'm literally hanging on cloudnine.

I had my eyes shut as I felt him strokes my core in a not so gentle but careful
way. I softly groaned as I answered back his kisses, while lifting my hips
accepting every inch of his finger.

"Ohhh.." I chewed my bottom lip when his kisses trailed down to my jaw, slipping
into my neck. Sucking its most sensitive part.
My moans gets louder when I felt his other hand hitched up from the side of my
waist up to my side boob.

I can't put a name to the electrifying feeling I felt when his thumb brushes
against my hardened nipple. He played it with his expert fingers, that made me go
beyond crazy.

"A-andrei.." My fingers automatically clutched into his hair when I felt him lick
the top of my breast before he blessed my crown with his extremely hot mouth.

I whimpered when he started suckling it like a hungry little baby craving for milk.

Napasigaw ako nang maramdaman ko ang pagdiin ng daliri nito sa lagusan ko. I can't
imagine I'm doing this, but passion and lust did a great job controlling me.

The last time I checked, tomorrow is old enough to take good care of itself.

My mind was filled of Z.A, the wonders that he's giving me, the great amount of
passion that is killing me in pleasure.

I don't even know where to turn my head, I was so busy feeling Z.A's lips
alternately eat my both crowns with one hand molding it and the other palming my
below.

How could he be so gifted to multitask.

I groaned in protest when I felt him left my both breast, ang pagkakahawak nito sa
babae ko ay nawala rin. I felt a sudden emptiness and was about to open my eyes
when my legs were drew on seperate sides, wide open.

Nanlaki ang mga mata kong napadilat nang matanto ang gagawin nito.

I shot him a glare an was about to stop him when he quickly positioned himself into
my V.

"Oh god Zayn Andrei!!" I cried out, drifting my head back to the bed.

I moved my hips along when he started licking my wall.. I found his tongue
thrusting my core, and it felt beyond heaven.

I whimpered once more in pleasure that I was receiving when he gently squeezed my
butt.
"S-stop.." I said mindlessly, not really wanting him to do so but darn I can feel
hot fluid trailed down my stomach and it brought slight shiver into my spine.

I wanted to stop him, because I know.. I was about to expload.

"Andrei.." And I did. Panting, I reached my release right on Andrei's mouth.

"That's the sweetest.." Narinig kong sabi nito as he keeps on licking my folds, as
if cleaning it all.

Ipinikit ko ang mga mata ko nang maramdaman ang paghiwalay ng katawan nito saakin.
I can feel my cheeks burning, why I let him do the things I never allowed other man
to do unto me!

I reserved myself to Zanti, yet here I am enjoying every pleasure that Zayn
Andrei's touch and kisses is bringing me.

"Hey, not yet." He chuckled before getting on top of me.

I was forced to open my eyes when he bit my jaw.

"We aren't done yet." He said, reaching my hand and putting it on the waist band of
his boxer shorts. "My turn.."

Anticipation covers my entire cells. My fingers were slightly shaking as I clutched


the hem of his last piece of clothing.

"Remove it." He commanded like a king.

And I obeyed it for I don't know reason. I just foud myself slowly removing his
boxers off his sex.

I can't help but gasp when a blue-vein-sausage sprung free. Huge is an


understatement. I stared on it with awe, it was thick and beyod big. Though I'm not
touching it, I could already feel its hardness. The looks of it is like teasing me
to have my palm covered around it.

Hindi ko na namalayan pa na nahubad na ni Z.A ng tuluyan ang boxer nito, I was so


busy studying his bed snake.

"Why don't you touch it?" He encouraged. "Be friend him, he don't bite. But he
stabs.." He laughed, pure of passion and lust that adds up to the heat that I'm
feeling.
Nang hindi ako tumalima ay ito mismo ang nagpatong doon ng kamay ko.

"Oh my god! It's alive.." I muttered stupidly upon feeling its pulse right on my
palm.

"And he's mad.." He said gruffly. "Calm him down.."

"H-how?" I asked innocently.

"Stroke damn it!" He groaned as he shut his eyes close.

Hesitantly I moved my hand slowly, up and down. I closed my eyes as I listen to his
loud growls against my neck.

Tila ba hirap na hirap ito.

"Faster.." He wished.

I did. Kusa ng gumagalaw ang kamay ko na tila may sariling ritmo na sinusunod.

I can't help but moan everytime I feel it touching my opening.

"R-rub it in me.. Please.." Kusang lumabas ang mga salitang iyon sa bibig ko.

My entire mind was full of anticipation on what will happen next, as I positioned
his banana bazooka right into my core.

Tumalima naman ito, I felt him gently rubbing it on mine. As he keeps on sucking
the flesh of my neck.

Minutes later, we both groaned aloud as I felt a heat of orgasm jacked off his
thing.

As dragged by passion, we did it the whole night na tila ba hindi namin iyon
pinagsasawaan. I anticipated for more.. But nothing happen more than rubbing his
big bed snake to my virgin cherry.

"Dirty thoughts?" Tila ako nabuhusan ng malamig na tubig nang magsalita ito. While
he started kissing the back of my hand.

Mabilis ko iyong binawi at agad na tumayo.


I was about to marched out when he quickly grabbed me from the waist pulling me
down, making me sit on his lap.

"Hey, hey. Why the sudden change of mood?" He asked as I felt his hand raised my
shirt.

Mabilis ko iyong ibinaba. "Ano ba Andrei?!" I said trying my best not to get
affected by his touchy touch.

Ano, sisimulan na naman niya ang apoy tapos hindi niya kayang ipagpatuloy? I felt
so ashamed that I was waiting for him to be in, but the fuck with this man to be
such a cherry tease!

He just chuckled. "Reserve yourself." He said kissing the side of my head.

"Wow! Really Zayn Andrei?!" Hindi makapaniwalang sigaw ko rito. "Sana naisip mo yan
kagabi, before you ravish me!"

"You liked it! Very much. Stop making it seem like you're a victim." He said
truthfuly.

"Oh, I do." I fankly shouted. "I even expected more. I even want you to fuck me
over and over again but you didn't!"

My bluntness might have shocked the hell out of him dahil hindi ito nakapagsalita.

"Ipapasok mo nalang nahiya ka pa." Anger rose inside me. Buong buhay ko ngayon lang
ako nakaramdam ng ganoon klaseng pagkapahiya. I felt like I was rejected.

And god damn him! No one dared to reject me!

"You really want me inside you?" He smirked dangerously. "Akin na, halika dito.
I'll give you what you want."

What he said delivered sweet shiver in my system. I can feel my mound started to
anticipate something as the picture of his baby maker cross my mind.

I raked all my composure back bago pa nito mahalata ang epekto ng mga salita nito
saakin.

Pride is all I have at the moment.

"No, I've already changed my mind." I snickered. "You wont get any of me anymore!"
Inis ko itong tinalikuran as I marched my way to up to the bedroom. Lalong
nagngitngit ang damdamin ko ng marinig ko ang napakalakas na halakhak nito.

Padabog kong isinara ang pinto ng silid at ikinandado iyon.

I turned my back and stopped my gaze into the bed. "God damn you Zayn Andrei!!"

I can't help myself from imagining everything that happen right above that very
bed.

I don't know what he's up to. But bullshit I am Camille Syanna Velez, no one can
defeat me!

"I'll play your game Vladislav, nice and smooth." I muttered as I twitched my lips
in an evil smirk.

_____Vote&Comment.Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 18

Comment guys!! And vote of course :)

--

"Eeeew mixed with a y!" I grimmaced, holding the malansang plastic of fish from the
flea market. "Yuck! You should've carry this one!"

He chuckled. "You know I can't. Unless you want to carry this."

Patukoy nito sa sako ng bigas na dala nito. I can't help but get awed by his
physical look. How his muscles flexed into perfection.

"Hey!" He snapped. Nakalingon na pala ito saakin. "Wag mo na kong pagnasaan. All
you have to do is beg."

"You wish!" I sneered, marching my way towards the house.

Bakit ba kasi ako nasama na naman ng lalaking iyon sa pamamalengke!


Nangunot ang noo ko nang sumungaw mula sa loob ng bahay si Charlene. Wearing ten
ounce of make-up on her face and a floral above the knee dress.

"Hi Z.A, hi Camille." Nakangiti nitong bati habang nakatayo sa tapat ng pinto.

"Andrei, I think we should start locking the door whenever we're out. Kung sino-
sino ang nakakapasok e." I said, passing through Charlene as if she's not even
existing.

I went straight to the kitchen. Kasunod ko namang agad si Andrei. "You're evilness
is unstoppable." He said in a low voice. "You, little devil."

"What? I was just telling the truth." Irap ko dito.

"Z.A, may dala pala akong caldereta." Nakangiting sabi ni Charlene dala-dala ang
brown plastic bowl.

"I'm not informed, may kusinera ka na pala ngayon." I muttered, sneering. At alam
kong pareho nila iyong narinig.

Z.A turned on me, giving me a quzzical look. Bago nito balingan si Charlene.
"Thanks Charlene, I appreciate it."

Hindi ko naman maiwasan ang mapairap sa kawalan nang tanggapin iyon ni Z.A at
ipatong sa lamesa. Why I should've spilled it over to that woman's face!

"You're such an angel." Dagdag pa ni Z.A, na agad na nagpasingkit ng mata ko.

Nag-dala lang ulam anghel na?! Nilingon ako nito nang may nakakalokong ngiti sa mga
labi.

Charlene blushed. Slapping Z.A's arm lightly as she tucked the loose strands of her
hair behind her ears. "Bolero ka talaga."

I rolled my eyes. "Pabebe." Tumalikod ako sa mga ito at nag-hugas ng kamay, cause
the sight of them is irritating me.

Naupo ako sa tapat ng lamesa, I couldn't stand the sight of this girl but I don't
wanna leave them alone. Not in a million years.

Hawak ang libro ay nanatili akong tahimik na nagbabasa. But my whole senses were so
much aware of their movements.
They were talking about some sensible topic that Charlene opened to be discussed
over. Syempre, she's making her way not to lose the conversation she has with
Andrei. Desperate bitch.

Halos kalahating oras narin magkausap ang dalawang ito. At alam ko na sa tono ng
pagsasalita ni Andrei ay nababagot na ito, he's just gentleman enough not to stop
her.

Hindi ko naman maiwasang hindi matawa sa naisip ko. Napalingon naman silang dalawa
saakin.

I ignored them and just pretended that it was something on the book which seems to
be funny.

Naulanigan ko ang pagpapaalam ni Charlene na gagamit muna ito ng cr at ang pag-tayo


ni Andrei. Hindi ko alam kung ano ang ginagawa nito, because I don't wanna look
back. Ayokong mahalata nito na binabantayan ko ang kilos nito.

It took a couple of minute bago may maglapag ng bowl na may lamang crackers sa
harap ko. It was Z.A of course. He leveled his face down enough to check what I'm
reading.

Maya-maya pa ay inabot nito ang libro, at inikot iyon. "My brat is a genius.
Nababasa ang libro kahit nakabaliktad." He chuckled before pressing his lips on my
crimson red cheek.

How could I be stupid?! Bakit hindi ko napansin na baliktad ang librong binabasa
ko?!

"O-of course! I'm way brilliant than you." I said, trying to gathered back my
composure.

"Oh, I do believe that." He said sarcastically.

Inirapan ko lamang ito, na ikinatawa naman nito. "What do you wanna eat? Surely you
wont eat what Charlene prepared."

"Ayokong kumain. Okay na to." I said, as I started eating the crackers he handed
me.

"You sure? Hindi nakaka-busog yan." Sabi nito, bago kumuha rin doon ng cracker at
kinain.

I rolled my eyes. "Kung magugutom ako titiisin ko nalang. Ayoko naman abalahin pa
ang paguusap niyong dalawa."
"Woah, do I smell jealousy in here?" He teased.

"Eeew with three e." Tinignan ko ito. "Don't assume, you're putting an ass between
u and me."

He can't help but chuckle. "I don't want an ass, I rather be having your sweet
twat." He muttered sexily.

I don't know why, but I immediately felt a set of hot fluid trailed down to my
lower abdomen. "B-bastos!" I shouted just to cover the intense sensation starting
to fire up my system.

Isang marahang pag-tawa lamang ang isinagot nito nang bumalik ng muli si Charlene.
Ilang sandali pa ay nagpaalam narin ito, maybe she noticed that she's being a bore
to Andrei na.

"Ihahatid na kita." Sabi ni Z.A habang nakakalokong nakatitig saakin.

I looked at him with a shrap gaze, as if challenging him to do so. But he just gave
me a mischievous smile.

"Hindi na, pwede naman akong mag-tricycle nalang." Pagpapakipot ni Charlene.

Na para namang hindi ako sanay sa mga ganyang gawain. Pabebe girl talaga.

"Okay." Sagot ni Z.A dito na halos magpabago sa pacute na ekspresyon ng mukha ni


Charlene.

I can't help not to smile with all triumph.

Akala mo pipilitin ka ha! I pretended to get my focus on what I'm reading nang
lingunin ako nito.

"Bye Camsy, bye Z.A." She said, I just ignored her.

Tinanguan lamang ito ni Z.A, bago ko nakita ang pag-lakad nito papalabas ng bahay.

Ilang minuto ang lumipas ng matalim akong napasulyap kay Z.A soon as I felt his
foot traicing my leg up.

"Andrei!" Suway ko dito.


But he just chuckled, until his foot reached my inner thigh touching my most
sensitive part.

I swallowed my moans when he started feeling it with his finger.

"Zayn Andrei!" Buong lakas akong tumayo mula sa pagkakaupo at akmang maglalakad na
papalabas ng kusina when he suddenly stood up and grabbed my waist.

I screamed, but it was immediately covered by his mouth in a deep and passionate
kiss.

I moaned when I felt his hardness poking my stomach.

I closed my eyes as I returned his kisses. Agad ko namang naramdaman ang pagbuhat
saakin nito paupo sa ibabaw ng lamesa.

"Andrei.." I cried out his name when he palmed the one side of my breast.

We were both cutted out by a loud knock.

Tila doon ako nagising at natauhan. Seeing myself sitting above the table with Z.A
standing right in the middle of my thighs.

We were both panting when I decided to pushed him away, atsaka bumaba sa lamesa. My
legs were shaking, na tila anumang oras ay tutumba ako. I pulled a chair and take a
sit.

Patuloy kong iniiwasan ang maiinit na titig na ipinupukol saakin ni Z.A.

Muli itong napalingon sa pintuan ng muling makarinig doon ng malakas na pag-katok.

Tumalikod ito at pinag-buksan ang kumakatok. Nangunot ang noo ko nang makita si Red
na pumasok kasunod ni Z.A bitbit ang isang bote ng alak, hindi ko ito nakitaan ng
pagkabigla ng makita ako nito sa kusina. Para bang alam na nito na naroroon ako.

"What happen?" Tanong ni Z.A dito habang nag-labas ng dalawang shot glass.

Red didn't utter any word, sa halip ay naupo sa isang upuan na katapat ko.

Z.A gave Red's shoulder a slight tap.

By the looks of Red, he seems to be troubled. And I think I should give him and Z.A
a little privacy. "Andrei, aakyat na muna ako."
Bahagya kong nginitian si Red nang mapalingon ito saakin. Isang tango naman ang
isinagot nito saakin.

"Sige, aakyatan nalang kita ng pagkain." He said.

"No, I'm fine." Tanggi ko dito. Ayoko naman maging abala pa sakanilang mag-
kaibigan.

"Magugu-"

"I'm fine." Putol ko sa sasabihin nito, showing him a reassuring smile.

Hindi ko alam kung gaano na ako katagal na nagpapaikot-ikot sa kama, reading a book
as I keep on shifting positions, nalingunan ko ang bintana at nakita roong gabi na.

I was hesitant to check the two downstairs dahil baka maka-abala ako sa mga ito,
when I heard heavy steps outside the door.

Binuksan ko ang pinto at naabutan si Z.A, guiding Red towards the other room. Agad
naman akong lumapit doon at tinulungan itong buksan ang pinto upang maipasok ang
kaibigan sa silid.

"Anong nangyari?" Tanong ko.

"Nag-papababy, natulog." He said sarcastically.

Naningkit naman agad ang mata ko.

"Malamang, nasobrahan sa inom. Stop asking the obvious." Masungit nitong sabi.

Z.A is a typical bipolar. Awhile back, he's sweet and caring now he's a grumpy son
of a bitch!

"Bobo." I sneered. "Tinatanong ko kung anong problema niyan, surely a mighty Red
Santa de Leones wont pass out for nothing."

Bago pa nito masagot ang tanong ko ay napalingon na kami kay Red nang magsalita
ito.

Nakadapa ito sa kama. He was holding his phone right on his ear. "Chi.. Chi.. Talk
to me baby please?" He said, a bit tipsy.
"I guess that answers my question." Sabi ko habang nakatitig kay Red. I can't
believe that a lady could render a mighty guy into this. I should give Chi an award
for this.

"What the fuck!" Napalingon ako kay Z.A nang mag-mura ito sa tabi ko.

"Ano na nam-" Bago ko pa matapos ang sasabihin ko ay nakaladkad na ako nitong


pabalik sa sild namin.

Namin. Scratch that Camille! This is just his room alone!

"Ano bang proble-"

"Have you gone nuts?! Bakit ka lumalabas ng kwarto ng ganyan ang suot!" He hissed,
roaming his eyes around my body.

Sukat doon ko lamang napagtanto, that I was wearing nothing but his shirt and a
pair of underwear. Dahil kanina'y nainitan ako at naisipan kong maligo.

"Oh my god I forgot!" I exclaimed, bago akmang aalis sa harapan nito ng hilahin
nito ang braso ko.

"You little tease." He said in a raspy voice.

He was about to lower his head down when I remembered something.

No Cams, huwag na huwag kang magpapadala sa pangaakit niya! No one can beat Camille
Syanna!

Malakas ko itong itinulak papalayo. "You. Wont. Get. Any. Of. Me. Remember?" I
muttered word for word as I smirked at him. Before crawling up to bed, swaying my
hips intentionally because I know he's watching my every move.

Hah! You're messing with the wrong girl Zayn Andrei.

_____Hi babies, checkout Zigger Romanov's story. Unzipping Zigger's Zipper, hope
eyou'll enjoy reading it too. Love love e�

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Stories

=================
Chapter 19

Z.A(green) and Red(red) on the multimedia. Don't foret to give feedback. Comments
please? Para naman mamotivate ako magupdate��

_____

"Morning." Napahinto ako sa pagbabasa ng libro at napalingon ako ako kay Z.A nang
magsalita ito.

He's making coffee, and cooking some breakfast meal while I'm just sitting in front
of the table holding a novel book in my hand with my two legs placed above the
other chair, waiting for him to fully prepare the table. Why I'm a princess, and
besides we got used on this routine anyway.

Nilingon ko ang binati nito na si Red. He was slowly and lazily walking down the
stairs as if taking all the time in the world. His palm was rubbing his slightly
closed eyes bago ito humila ng upuan sa harap ng mesa at doon naupo.

How could he stay this gorgeous with hang over! His early morning look doesn't have
much difference on his daily look. Now I understand why Chi almost go gaga over
this man. Why he's one hot beast!

Though, I prefer the looks of Andrei than him.

Oh my god?! No! Erase it Camille!

I can feel myself blushed at the thought, kaya minabuti kong pagtuunan ng pansin
ang aking binabasa. I make sure of it that I was holding the book properly, mind
you!

"Have some food. Para mawala ang hang over mo." Nakita kong inilagay ni Z.A ang
plato na may ilang toasted bread with butter, along with the plate with egg, bacon
and hotdog and a cup of brewd coffee. A typical breakfast.

Hindi ito pinansin ni Red. He was so busy massaging his throbbing temple.

Naramdaman kong inangat ni Andrei ang aking binti mula sa upuan at naupo roon bago
ilapag muli iyon sa kandungan nito.

"Kain na daldalita." He said as he gently massaged my leg mindlessly.

I immediately felt a tingling sensation runs down my system on Andrei's simple


touch.
Bahagya ko itong sinulyapan. He's sipping his own cup of coffee on his other hand.

Nilingon ako nito bago naglipat ng tingin sa librong hawak ko. "Now you're
reading." Mapanukso nitong sabi.

Agad ko namang naalala ang pagkapahiya ko kahapon. "Damn you!"

Hinila kong paalis sa kandungan nito ang aking mga binti at naupo ng maayos, trying
to gain all my senses back. Because his laugh could awaken all the hell out of my
system.

Isinara ko ang libro at nagsimula ng kumain. "Red, kumain ka muna." I said nang
malingunan ko itong tila malalim ang iniisip.

Tango lamang ang isinagot nito. Before he slids his phone out of his pocket and
muttered a curse in a low raspy voice still fresh from sleep. "Bullshit."

"You want me to try calling her?" Sabi ni Z.A dito. "Para mapanatag ka, that she's
safe."

Muli ay hindi sumagot si Red. Hindi naman talaga ito matututong sumagot. Parang
hindi kakayanin ng napakatalino kong utak ang abnormality na meron si Red, it was
way beyond Andrei's abnormality. Siguro sa kanilang tatlo, si Tristan na ang
pinakamakakausap mo ng maayos.

Ipinaglipat-lipat ko ang tingin ko sa kanilang dalawa. "Is it about Chi? I can call
her if you want?"

Sukat doon ay agad na napalingon saakin si Red. With the looks of it, its like he's
biting my idea.

"I'm glad you're now using your mind rather than your mouth." Natatawang sabi ni
Z.A bago tumayo at naglakad patungo sa silid.

Napairap nalang ako sa kawalan. "Minsan nakakasanay nalang ang kasamaan ng ugali ng
kaibigan mo no?" Sabi ko kay Red.

But he just leaned on his seat and grabbed the coffee cup in front of him and
sipped it.

Oh god! Siguro kung may award para sa pinakamasungit na tao tyak hahakot ng
parangal ang isang ito.
"Oh." Andrei handed me my phone, bago bumalik sa pagkakaupo sa tabi ko.

I immediately dialed Chi's number and two pair of eyes were darted on me. After
four rings she finally picked it up.

"Hi Chi!" I greeted a little bit perky.

"What do you need Cams?" Narinig kong sabi nito sa kabilang linya. Her voice
sounded a little bit raspy. Bahagya ko din narinig ang marahang pag-singhot nito sa
kabilang linya.

Itong babaeng ito, nahawa na siguro kay Red! Wala ng manners. Hindi man lamang nag-
hello!

But the sound of her voice bewildered me. It's as if she just cried. "Hey, have you
been crying?"

I can see Red gave me a questioning look. A bit amount of worry crossed his eyes.

"No, its just some damn cold." She answered weakly.

"Yeah right. Fool me more." I rolled my eyes na tila ba nasa harapan ko lamang ito.
"Where are you anyway?"

"I'm at Kurt's unit along with Zanti."

Red is like a patient predator waiting for his prey. "Oh, so you're with Zanti!
Tell him I miss him." I said as I giggled wag lamang nitong mahalata ang ginagawa
kong panguusisa.

Napalingon ako nang maulanigan ko ang mahinang. "Tss" Ni Andrei sa tabi ko.

Masungit ako nitong iniwasan ng tingin. What the hell is wrong with this man!

"I don't believe you called me for this. So what is it Cams?" Chi said half
irritated.

"Ikaw naman. Hindi ba pwedeng namimiss lang kita." I chuckled nervously. I have to
end this call before I got doomed. "Yun lang. I'm just checking on you. Bye! I love
you."

Before she could even react I ended the call. Nakita kong nagtagis ang bagang ni
Red bago ito tumayo mula sa kinauupuan nito.
"I'll get going." Tahimik nitong sabi, as he slids his phone back to his pocket.

"Hey, don't be impulsive. Hindi maganda Red kung magpapang-abot kayo ni Kurt."
Suway ni Z.A dito.

"You know I don't mind dying." He just emptied his cup of coffee at bago pa
mapigilan ni Andrei ay nakalabas na ito.

My gaze followed Red's car moved away. Nilingon ko si Z.A na nakatingin din sa
papalayong sasakyan ni Red.

Tumayo ito at kinuha ang sarili nitong phone atsaka nagdial ng numero doon.

Ilang sandali ay bumalik ito sa aking tabi, at tahimik na kumain.

Napalingon ako ng magsalita ito. Salita na nagpabilis ng tibok ng aking puso.

"Cams, are you still in love with Zanti?"

Dahan dahan ko itong nilingon. His focus wasn't on me, its on the food he's eating.

Am I? Pinakiramdaman ko ang sarili kong damdamin. Am I still in love with Zanti?

Tumango ako ng marahan. "O-oo bakit?"

Tipid lang itong ngumiti atsaka inubos ang pagkain na nasa harapan nito. Matapos ay
tumayo. "Aalis ako saglit. Kailangan kong puntahan si Red. Hindi ako natatakot na
may mangyari sakanya, natatakot ako sa mangyayari sa makakabangga niya." Naiiling
nitong sabi.

Marahan naman akong tumango.

Hindi ako tumayo sa kinauupuan ko, at ipinagpatuloy ang ginagawa kong pag-babasa
hanggang sa bumaba na itong muli nang naka-bihis na ng pang-alis.

"Andrei.." Tawag ko dito nang bubuksan na nito ang pinto paalis.

Huminto ito at nilingon ako. My heart started pounding as I get drown into his
green eyes.

Kusang tumayo ako at naglakad papunta sa kinatatayuan nito. "M-mag-iingat ka.."


He gave me a quite nod. "Will you be alright?" Nilingon nito ang paligid. "Always
keep the door lock okay? Your phone is on the bedside table. Kung hindi na kita
madadatnan dito, nasa sayo na yun. But it'll be alot harmful kung tatakas ka."

Tatakas? Kinapa ko sa dibdib ko kung naroon pa ang kagustuhan kong tumakas. Ni


hindi ko nga iyon naisip.

Pakiramdam ko, hindi na ako nakakulong dito. I'm starting to feel that this was my
home. Unti-unti na akong nasasanay sa sukat ng bahay na ito. And my heart didn't
feel like going.

"I'll go ahead." Sabi nito bago ako gawaran ng halik sa aking noo.

Papalayo na ang sasakyan ni Z.A ngunit nanatili akong nakatayo at pinagmamasdan ang
pag-alis nito.

"Earth to Camille! Anong nangyayari sayo." Bulong ko sa sarili ko.

_____

"Putangina mo Santa de Leones" sigaw ni Kurt habang tinutok ang baril niya kay Red.

Agad na naalarma si Dave at Tristan at akmang lalapit para pumagitna sa dalawa nang
sawayin sila ni ZA.

"Let them. Red is tough enough to carry himself." Tipid na sabi nito habang
pasimpleng nilalaro ang gatilyo ng hawak na hand gun.

Red moves closer. Itinaas ni Kurt ang baril direkta sa noo ni Red.

"I don't care if you shoot me right above my nose in the middle of my brows. Let me
talk to Chiara first." Red calmness could shock the hell out of everyonr.

Kurt smirked. "Wag mo kong pipikunin Red Santa de Leones. I rather end up behind
cold bars kaysa makalapit kang muli sa kapatid ko."

Nanatiling nakamasid si Z.A sa kaibigan at kay Kurt DeSalvo. Nalipat ang tingin
niya kay Zanti nang magsalita ito.

"Red umuwi ka na. Hindi papalabasin ni Roy si Chi kahit gaano ka pa katagal na
tumayo diyan." Sabi nito bago lingunin ang malaking bahay sa tapat nila.

"No. I need to talk to Chi." Tahimik na sabi ni Red.


Napailing si Z.A, hindi niya alam kung ano ang totoong nangyari. All he just knew
is that Red hurted Chi big time.

"Kurt could you put your gun down? Pag-usapan niyo nalang ito ng maayos." Sabi ni
Tristan.

Nakikinita na ni Z.A kung paano niyang ipuputok ang baril na hawak niya kay Kurt
kumalabit lamang ang gatilyo ng baril na hawak nito.

"Umalis ka na Santa de Leones." Muling sabi ni Kurt. "Habang kaya ko pang tantyahin
ang sarili ko."

"I wont." Mariin at hindi mababaling sagot ni Red.

Z.A just smirked. Kund hindi lamang siguro ito kapatid ni Chi ay kanina pa
humulagpos ang lahat ng pagtitimpi sa katawan ni Red.

He knows Red very well. Santa de Leones is as mighty as an African Lion.

_____Hi babies. Read Zigger's story. Unzipping Zigger's Zipper�

Fb: Frappauchino WPFb group: Frappauchino WP Group

=================

Chapter 20

So, back to the regular timeline. Which is nine months before the timeline on Lips
of an Angel Final Chapter. Comment guys okay, :)

-----

"Camille?" Halata ang pagkabigla sa mukha ni Z.A nang makita ako nitong nakaupo sa
maliit na bangkong kahoy sa tapat ng bahay nang makababa ito sa sasakyan. "Why are
you still here?"

Napataas naman agad ang isang kilay ko sa tanong nito. So he wasn't expecting me
here anymore?

Napatayo ako sa kinauupuan ko nang maglakad ito papalapit. Malayo pa lamang ay


naamoy ko na mula rito ang baho na dulot ng alak.
Lalong tumaas ang nakataas ko ng kilay. "Did you drink?"

Bale-walang tumango ito. "A bit."

"Ah, so you drink." I nodded my head. "Saan?"

"Bar." He inched closer to my stand until he finally get in front of me.

"Wow, so I'm waiting here. Patiently, like a dog to its master. Dead worried.
Thinking ng kung ano na ang nangyari sa'yo. Kung bakit wala ka pa? At anong oras
na! Tapos ano? Yun pala you were out drinking! Sana natulog na lang ako!" I marched
out, and get in the house.

Hindi ko alam kung bakit ako naiinis. Siguro dahil labis ang pagtahip ng dibdib ko
sa pag-aalala while all along hindi naman pala ako kinakailangan na mag-alala.

Naramdaman ko ang tahimik nitong pagsunod saakin. Nang lingunin ko ito ay naka-upo
na ito sa couch habang tahimik na pumikit habang minamasahe ang sintido.

Inirapan ko ito, I drink alright but not to the extent that I'll get my headache
out of it.

I sighed, bago kumuha ng tasa at itinimpla roon ang instant coffee na nasa cup
board.

I immediately grimaced on the smell of it. Yuck like a duck.

Inilapag ko sa harapan nito ang kape matapos iyong haluin. "Goodnight."

Akmang tatalikod na ako nang pigilan ako nito sa pamamagitan ng pagkapit saaking
palapulsuhan.

Maging ako ay nabigla sa hindi inaasahang paglakas ng tibok ng aking puso. I can
feel cold sweat forms in my forehead as I looked down into his hand encircled into
my wrist.

My feelings is starting to confuse the hell out of me.

"What?" Pasimple kong hinila ang kamay ko mula rito. Naiirita parin ako sa lalaking
ito and that womt change!

Nag-mulat ito ng mga mata. A pair of green eyes invades my system. "Thank you."
He said, sitting up straight reaching the cup of coffee.

Inirapan ko ito habang marahan nitong iniinom ang kape. "I'll go upstairs. Inaantok
na ako.

Tinalikuran ko na ito at nag-lakad na paakyat sa silid. Nagngingitngit parin ang


aking kalooban. Buong araw kong inisip kung may naaabi ba ako na nakasakit dito
dahil bago ito umalis kaninang umaga upang sundan si Red ay parang sinasabihan na
ako nitong lisanin ang bahay niya.

Which is another thing that confuses me! I have all the chances handed in me to
leave this place, but earth to! Hindi ko naisip na lisanin ang lugar na ito.

For I don't know reason, mas pinili kong maupo sa upuan at mag-abang sa pag-uwi ni
Andrei.

I was laying flat on my bed with my eyes darted at the ceiling nang bumukas ang
pinto ng silid. I immediately turned my back to him when I saw him entering the
room.

I felt a slight move behind me, bago ko naramdaman ang pag-pasok nito sa banyo.

I closed my eyes as I heard the bathroom door hits open and close after a few
minutes. Maya-maya'y naramdaman ko ang paglundo ng kama sa pag-higa nito as he
slids into the very blanket that I'm using.

I gasped when he placed his arms on my waist, pulling my back close to his chest as
he placed his one leg above my hips.

I shut my eyes as my heart started pounding. He isn't wearing any single cloth that
I am sure of!

My mind wanted to inched away from him, but my body didn't cooperate. The feeling
of being inside Andrei's arms feels so good that I'd rather stay here for countless
lifetime.

"Camille.." He called out my name as he nuzzled into the side of my neck. Kissing
it gently.

"Oh?" I said in a stoic manner, trying my very best not to get affected on what
he's doing.

"Do you still love Zanti?" He asked it once more.


Ang tanong niyang iyan kaninang umaga ang hindi nagpatahimik saakin mag-hapon. I
spend all day, estimating my feelings towards something and to the man who's
nibbling my neck now.

"Why do you ask?" I asked, trying my very best not to tremble.

He shrugged. "Because if you do, why are you letting me touch you the way I touch
you?"

Sukat doon ay pumaloob ang kamay nito sa suot kong t-shirk, hitching up to my
breast inside my bra as he fondled it into the most gentle way.

I closed my eyes and moaned into his touch. Hindi ko alam, hindi ko alam ang
isasagot sa tanong nito. Why his question is the exact same question I have in my
mind.

"Would you let other man touch you this way?" His hot breath fanning right into the
sensitive spot of my neck.

Kusa ang naging pag-iling na ginawa ng ulo ko. I couldn't imagined myself being
touched by the next man the way he touches me. I feel so dirty, isipin pa lamang.
But damn, I ain't feel that way when it was Andrei who touches every delicable inch
of me na siyang dapat ko ring nararamdaman.

My body submitted into his touch like an obedient slave.

"A-andrei.." I moaned when he lowered his hand into the waistband of the soft
shorts I'm wearing.

"Answer me Camille.." He commanded as he pulls my underthings down, into the half


of my thighs before he palmed the apex of my leg.

"O-ooh.." I felt hot fluid trailed down into my lower abdomen as my mound reacted
to the heat of his palm.

His two fingers parted the wall of my opening as his middle finger stayed in
between, expertly rubbing my instantly wet core.

"Ahh.." I cried out in pleasure eveytime his fingers touches my clit.

"Would you let other man touch you this way?" He nibbled my ear.

"N-no.." I said as I whimpered.


"Open your eyes.." He commanded, as his leg reached for my leg holding it up,
spreading them apart.

I obeyed.

"Now look down."

Parang may sariling buhay ang aking mga mata na nagyuko ako ng tingin sa ibabang
bahagi ng katawan kong nilalaro ng mga dalubhasa nitong daliri.

"Watch how my finger fuck you.." He whispered sexily.

"Ohhh.." My hips immediately move to meet the entrance of his finger. I watched it
as it slowly moves in and out my wetness. "God.."

I screamed as I felt him insert another finger making it two. Na siyang tinanggap
ng aking lagusan.

"Now, tell me. Tell me Camille, do you still love Zanti?" He asked me again as if
demanding for answer.

"Oh, Andrei.." I cried out his name as the movements of his fingers becomes speedy.

"Damn you, answer me." He muttered as he stopped moving.

And its killing me. Kusang bumaba ang aking kamay pakapit sa ibabaw ng kamay nito.
"M-move please.." I begged as I closed my eyes.

"I wont unless you answer." He said, quite torturing me.

"Oh god.." I cried out all the sexual frustration tht I'm feeling. "I-I don't.."

Kinapa ko sa dibdib ko ang pagsisisi na sinabi kong hindi ko na mahal si Zanti, but
I didn't feel any regrets in my heart.

He moves his finger faster as I heard him whispered triumphantly. "Good."

Seconds later, I felt hot fluid surrendered out of my body.

"Ahh.." I moaned reaching my release.


Nanatiling nakapikit ang aking mga mata nang maramdaman kong tumayo ito, wala pang
isang minuto ay bumalik ito sa kama.

I felt him wipe my release out of my mound with the tissue paper he collected.

Nang maramdaman kong muli ang paghiga nito sa tabi ko ay kusang gumalaw ang katawan
ko, twisting into his side as I hugged him. Feeling his warm body against mine.

I heard him chuckled as he strokes my hair gently. "Tired?" He asked.

Hindi ko ito sinagot bagkus mas lalo kong isiniksik ang aking katawan sa katawan
nito.

Bahagya akong napaisip sa nangyari, hindi ko sinabi na hindi ko na mahal si Zanti


dahil lamang sa sexual urge na nararamdaman ko. Nasabi ko iyon dahil iyon talaga
ang laman ng puso't isipan ko.

Sa kung anong milagro ang nangyari, that made me unlove Zanti ay hindi ko alam.

Isa lamang ang alam ko, I'm feeling something strange towards the man who's holding
me into his arms right at the moment.

Naramdaman ko ang malakas na pagtibok ng aking puso habang na tahimik na iniestima


ang aking damdamin.

"Thank you for staying." I heard him whispered in a soft voice. "Thank you for not
leaving me."

I can feel butterflies in my stomach happily dances in rhythm.

"I love you.."

Huli na para maisip ko ang tatlong salitang kusang lumabas sa bibig ko. I felt him
tensed in my embrace.

Naramdaman ko ang maingat nitong pag-angat sa aking mukha. I pretended to be fast


asleep, bago ko maramdaman ang pagdampi ng labi nito saaking mga labi in the most
gentle possible way.

"Goodnight, sexy brat." I felt his lips crept a smile against my lips.

Oh god, there we go.


I have to admit it to myself..

I am in love with a beast named Zayn Andrei Vladislav.

=================

Chapter 21

"What are you doing?"

Napalingon ako kay Z.A na nakasandal sa hamba ng divider habang nakakunot ang noong
pinapanuod akong tahimik na nagtitimpla ng kape.

"Making coffee." Simpleng sagot ko, habang hinahalo ang instant coffee sa tasa.

"Now you're drinking instant coffee." I heard him chuckled as he walks towards me.
I gasped a little when I felt him wrapped his arms around my waist. And watch me
drink the coffee, from behind. "Ako rin, coffee. Gusto ko din."

"Mag-timpla ka! Wag kang abusado!" Natatawang sabi ko dito.

He chuckled again before placing his hand above my hand I was holding on the mug,
matapos ay marahang dinala ang tasa sa bibig niya. Same exact spot to where I was
sipping a while ago. And that simple gesture, brings enough shiver on my spine.

Nilingon ako nito at nahuling pinapanuod ko ang bawat pag-galaw niya. He flashes a
smile, before giving my lips a light peck. "Good morning."

I can feel my cheeks burning. "G-good morning." I answered back avoiding his gaze.

Humiwalay na ito saakin atsaka nag-hila ng upuan at doon naupo. Hindi ko alam kung
matutuwa ba ako o maiinis, dahil ang ngiti sa mukha nito ay hindi mapuknat-puknat.
"Hindi pa tayo tapos, bakit ka uminom kagabi? I look so stupid waiting for you,
worried as hell tapos pala happy happy ka lang sa kung nasaan ka mang lupalop ng
mundo!"

"You sounded like a nagging wife." He chuckled before he shrugged. "I wasn't
expecting to still see you here. You know, I thought you wanted to go back home."

Napairap naman ako. "I told you, you better stop assuming things."

"You have all the means to live, why did you stay?" Seryoso nitong tanong habang
matiim na nakatitig saakin.
Bakit nga ba? Kagabi ay naamin ko na sa sarili ko na mahal ko ang lalaking nasa
harapan ko. Mahal ko si Andrei. At iyon lamang ang nakikita kong dahilan ng
pananatili ko dito.

I looked away and shrugged. "H-hindi ko alam ang lugar na ito. Plus baka mapahamak
ako outside."

Excuses Camille Syanna!

"Ohh" He nodded, knowingly.

Napairap naman ako. Dahil sa itsura nito, halatang hindi ito naniniwala sa sinasabi
ko. "Edi wag kang maniwala!"

"Wala naman akong sinabi na di ako naniniwala." He chuckled again like a little
boy.

"Ang sayo mo no?" I smiled sarcastically bago ito irapan. "Nakakainis ka!"

Napahinto kami ng may kumatok. Ito ang tumayo upang salubungin ang sino mang nasa
pinto. Agad naman akong sumunod at nag-antay habang nakasandal sa hamba ng divider.

My brow automatically shaped up when I saw Charlene holding a brown bowl again.

"Hi, good morning." Nakangiting bati nito kay Z.A.

And to my surprise, Andrei greeted her merrily. "Good morning."

I frowned. This man is all in good mood! And I'm starting to hate it.

"I cooked nilagang baboy." She said, stepping inside.

Napairap naman ako bago pumasok pabalik sa kusina. "Mackie will enjoy his meal
again."

"Ano yun Camille?" She asked not able to hear clearly what I just say.

And I'm too busy to give a little damn care to nothing but a pathetic person of her
likes.

Hindi ko ito pinansin. Naupo ito sa isang upuan sa harap ng lamesa. Kumuha ako ng
tasty bread sa stock cabinet at ng cheese, this tasted better than whatever she
cooked.

Naupo ako sa upuan sa tabi ng inuupuan ni Z.A kanina, upang balikan ang kape ko. I
was eating silently nang mapairap akong bigla when Z.A asked Charlene if she wants
coffee.

"Coffee you want?" He asked.

"No thank you." She declined politely.

Umupo sa tabi ko si Z.A at muling nakihigop sa kape ko. "Ano ba?! Magtimpla ka ng
sayo!"

He just grinned like a cute boy, bago kunin ang tinapay na hawak ko bago mismong
kumagat sa parteng kinakainan ko. I can see him grinning, as he was chewing it
gently before he winked at me.

Napairap nalang ako dito at gumawang muli ng sandwich.

"Well anyway Andrei, I'm he---"

"It's Z.A for you!" I hissed. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko umakyat lahat
ng dugo ko sa ulo nang marinig na tawagin niyang Andrei si Andrei. Ako lamang dapat
ang tumatawag dito ng Andrei!

Agad itong natigilan, I felt Z.A's palm above my leg and gently squeezed it. "What
was that again?" Baling nito kay Charlene.

"A-as I was saying. I'm here to invite you again to one of our medical mission sa
isang baranggay sa Pampanga." She smiled at him, not sweetly but pa-cutely!

I rolled my eyes, of course I know that look. I was exactly like that before. For
Zanti of course!

"Sure. Kailan ba yan?" Tanong ni Z.A.

"Bukas sana, buong team padin ni Dr. Henry." She said as she keeps on smiling out
her dimples.

Hindi naman niya ikinaganda! Its not the kind of dimples that Ica has.

Z.A nodded. "Actually, I have plans for tomorrow. I was about to go firing with my
comrades but I guess I'll just bring them with me. That is if its okay?"
Mabilis namang tumango si Charlene. "Yeah. Sure. Mas maganda nga yun e. Mas madami
ang tutulong."

Z.A nodded bago ako lingunin.

"What?!" I hissed.

"Your nose is flaring." He chuckled.

"Because you're flirting!" I muttered before keeping my focus back to what I'm
eating.

"Oh no, you know I'm not." He grinned before he playfully caresses the flesh of my
thighs.

I instantly felt a slight shiver trails down my spine that made me felt uneasy. I
tried to keep my focus back.

Inirapan ko nalang itong muli.

And being Charlene as she is, hindi ito nag-paawat at dinaldal ng dinaldal si
Andrei. This woman, just didn't know when to stop.

I was startled when my phone in my pocket rings. Yes, hindi na kinuha pa sakin ni
Andrei ang phone ko. Hindi naman na niya ako kailangan pang pigilin dito, dahil
kusa ko ng ginugustong manatili dito kasama siya.

I frowned when I saw a name registered on my screen. I should be feeling ecstatic


seeing that name appears on my screen. Why I had been wanting to see his name on my
phone screen! Now is the time, but I don't feel nothing at all. Simply because, I'm
in love with an oaf next to me.

"Zanti." Narinig kong bulong ni Z.A sa tabi ko.

Nang lingunin ko ito'y nakatuon ang mata nito sa screen ng phone ko. Gone with the
soft and cheeky Andrei, ngayon ay mas madilim pa sa gabi ang aura ng mukha nito.

"Excuse me, I'll just take this." I excused myself and got up.

Wala akong narinig na kahit na anong sagot mula rito. I just shrugged it off.

Umakyat ako sa taas at sinagot ang tawag sa loob ng kwarto.


"Zanti."

"Cams." Kinapa ko ang dibdib ko, the leaping of my heart everytime he calls out my
name is gone. "I need your help."

"What kind of help?" I asked.

"Can you pick me the most precious flowers I could give to a pretty precious girl."
He said.

"Para kay tita Vana ba?"

"No, its not for her."

"For Chiara?" Napakunot ang noo ko, I've been following Zanti all my life. He's
nothing but a cranky womanizer that sweat sex on every pore but Zanti isn't the
sweet type of guy who gives ladies flowers, chocolate and teddy bear. He's not up
on guving anything sweet but sweet fuck.

He's only the sweetest when it comes to his mom and cousin.

"No, I had been rooting for this girl-" I heard him sighed. "Well anyway, just pick
me your most gorgeous flowers and make sure na hindi ako mapapahiya sa pagbibigyan
ko." He chuckled, cheeky.

I rolled my eyes heavenwards. "Okay, sasabihin ko kay Marie na ayusin ang bulaklak
mo. I'm on a vacation kasi. I'll tell her to contact you pag-mapipick up mo na sa
shop."

"Thanks, you're such an angel."

Natawa naman ako. "Mr. Dela Paz you haven't changed a bit."

"And I'll never change a bit. Anyway I have something else to do. Thank you, you
take good care of yourself. Bye." Paalam nito.

"Okay, bye." I can't help but smile as I put my phone down.

Having a single conversation with Zanti, leads me on realizing things. Lalo ko


lamang napatunayan sa sarili ko na hindi ko na nga ito mahal.

It was Z.A now, and to heaven and hell I'd let that Charlene come in between!
"Saya mo ah."

Napalingon ako kay Z.A na nasa loob na pala ng silid. Why I was so busy estimating
my feelings with him that I didn't even notice him entering the room.

I smiled widely. Masaya talaga ako, why I'm in a room with someone I love.

Masungit itong umiling. "Tss."

"Si Charlene?" I asked.

"Umuwi na." Masungit nitong tugon.

"Good." I said as I watched him twitched his lips in quite irritation. "Change of
moods?"

"Why did he call you?" He asked in a stoic tone.

"Just asking a lil favor." I smiled as I saw his nose flare. "Your nose is
flaring." Gaya ko sa sinabi nito kanina.

I chewed my bottom lip to help me produce a giggle.

"Because you're flirting." He retorted, just what I did a while back.

Hindi ko na napigilan ang pagkawala ng pag-tawa saaking bibig. I slowly walked


towards the grumpy form of Andrei.

I wrapped my arms around his neck, as I met his green eyes.

Kung noon hindi ko nakuha si Zanti, now I wont stop until I drive this man crazy na
tulad ng ginagawa nito saakin.

I smiled at him knowingly. "Grumpy eh." I teased. Getting my body close to him.

"I'm not." He denied.

"Liar." I chuckled a little before reaching his lips in a sweet and gentle kiss. "I
love you, Andrei." I said as I closed my eyes.
And I almost melt when I felt his arms goes around my waist as he started to
response making the kiss deeper and demanding.

____Comment your thoughts for update!!

=================

Chapter 22

"You wear jeans babe, ayokong magdiwang ang mga makakakita niyang binti mo."
Napalingon ako kay Z.A nang magsalita ito mula sa likuran ko.

He was fresh from the bath, and was only wearing a towel wrapped on his waist. His
sight is overwhelming! Camille! Drool later!

"Ang init-init ayoko mag-jeans!" I pouted.

"Mag-papalit ka, o ako mismo magpapalit niyan?" He challenged.

Agad naman akong napangiti ng mapanukso. "Why that's quite an idea, Mr. Vladislav.
Very clever."

"Oh no, you're not getting it." He chuckled "Magpalit ka na."

I shrugged. Tumalikod ako dito and I slowly unsnapped the button of the maong short
that I'm wearing, before I slowly pulled it down. Leaving only my plain underwear.

I smirked, be seduced Andrei.

"Andrei, pakiabot naman ng jeans ko please?" I said, faking a sweet voice.

Hindi ko narinig ang sagot nito. Maya-maya'y nakita ko nalang ang paglipad ng
pantalon ko pabagsak sa kama.

Agad na naningkit ang mga mata ko. Nilingon ko si Z.A, and what irritates me even
more is that he grinned playfully. "I really love seeing your cheeky bum."

Inirapan ko ito. Hindi ko alam kung bakit ako naiinis! I was expecting him to lose
his self control! Damn it Syanna!

Padaskol kong kinuha ang pantalon at nagtuloy-tuloy na pumasok sa banyo. I really


hate it, when I'm hearing his victorious laugh!
"Aray ano ba?!" Napaingit ako nang pisilin ni Andrei ang tungki ng ilong ko habang
nagmamaneho ito.

"Bakit nag-susungit ata ang wicked tease?" He chuckled as he maneuver the car.

Hindi ko ito pinansin sa halip ay itinuon ko ang pansin ko sa labas ng bintana.

Halos mapaigtad ako nang ipatong nito ang kamay sa ibabaw ng aking kandungan as he
started caressing it gently.

"Andrei your hand!" I shot him a glare.

"What?" He asked as he innocently continued what he's doing.

I rolled my eyes and intertwined my hand to his na siyang nagpatawa rito. "Ang
manyak manyak."

He shrugged. "My hand is a traveller of a very wonderful sightseeing."

Inirapan ko na lamang itong muli. Bago ibinalik ang aking paningin sa dinadaanan
namin.

I can't help but smile, last night the battle of "Making Andrei fall for me" has
began. After the kiss, I feel like we slightly step up to the next point. And I
swear, Camille Syanna wont stop hangga't mabaliw siya sakin.

If I didn't make it to Zanti, then I'll double my skills to win it over Andrei.

Huminto na ang sasakyan sa tapat ng isang covered court ng isang baranggay.

"Nandyan na ata sila Dave." Sabi nito habang nakatingin sa isang service van sa
harap ng court.

"Somehow its a bit help for his dad's campaign." I commented, Dave's father is
currently running for presidency.

He shrugged. "You might not believe it, but to Mondragons and Santa de Leones'
helping is just a simple thing. Dave had been active on charity events at the age
of twelve. That's why he took up Medicine. Dave might be a whole lot of different
person compared to Red but believe me, they both have a heart that beats for
needy."

To Dave? Halata naman. Why he build his own Medical Foundation. But for Red, let's
not talk about it.

Pagkababa pa lamang namin ng sasakyan ay si Charlene na ang aga na sumalubong


samin. I made it pretty obvious that we're walking hand in hand.

At lihim akong napangiti nang makitang bumaba ang tingin nito sa magka-hugpong
naming mga kamay ni Andrei. Agad kong nakita ang pagkunot ng noo nito, ngunit agad
ring nakabawi.

"A-are you guys together?" She asked.

At bago pa makasagot si Andrei ay nakapagsalita na ako. "Yes." I said as if marking


my own territory.

"Oh." Nilingon nito si Z.A as if confirming my words.

Z.A gave her a quite nod na siyang nagpalugmok sa itsura nito. Hah! Poor you.

"Z.A, man kanina pa kami dito." Nakita kong naglakad papalapit samin si Dave, Dave
is one hell of a hot quack! Wearing his button down shirt with all the buttons
apart, showing his inside shirt with a stethoscope hanging on his neck. Very
sightful! "Oh, hi Camsy."

"Hi Dave." I smiled back. Nang maalala ko, I should talk to him later on, just to
say thanks.

"Gusto sanang sumama ni Three, kaso may mahalaga daw siyang kailangan gawin." Sabi
nito.

Of course! And that is to attend his pregnant wife.

"Oo nga, sabi din niya sakin." Sagot ni Z.A dito, agad na nagsalubong ang kilay
nito nang makitang lumapit saamin si Doc Henry.

"Oh, kayo pala. Salamat naman at pinaunlakan niyong muli itong medical mission
namin. Bringing the legendary doctor." Patukoy nito kay Dave. "Hi Camsy."

"Hi, doc." I smiled back.

"Doc? I bet you don't call Dave as doc. Call me Henry." He grinned. "You look more
beautiful."

Bago pako pakapagsalita ay naramdaman ko ang pag-angat ng kamay kong nakakapit sa


kamay ni Andrei ng kamutin nito ang leeg nito gamit ang kamay nitong nakakapit
saakin.

Agad namang nalipat roon ang tingin ni Henry. "Ah, tara na magsisimula na kasi yung
medical mission." Sabi nito bago bahagyang ngumiti.

I swear I saw Andrei smirk! Ugh this oaf!

The medical mission went well and fine, I don't know why but I'm starting to enjoy
this kind of doings. Most especially with Andrei around.

"You want water?" He asked, nang lumapit ito saakin mula sa desk na kinaroroonan
ko. I was the one who's incharged on the registration area.

Nilingon ko naman ito matapos itala ang pangalan ng pang-huling tao sa napaka-
habang pila.

"Please?" I begged behind the face mask that covers me.

Hinila nito iyon pababa bago mag yuko ng ulo, reaching his lips to mine in a quick
peck.

He chuckled as he gently returned my face mask into place.

I rolled my eyes as I feel my cheek turns crimson red.

"Wait, I'll get you one." He said before turning his back on me.

"So how is Camille Syanna Velez doing?" Napalingon ako kay Dave na naupo sa
bakanteng silya sa tabi ko.

I guess he's taking a quick break, dahil nakita kong isa sa mga kasama nitong
doctor ang nakaupo sa inuupuan nito kanina sa tabi ni Henry.

I shrugged. "Beyond good. And thanks to you."

He frowned, as if he didn't get what I said.

I rolled my eyes, removing the mask on my face. "Wag na tayong maglokohan Dave,
alam ko na sinadya mo akong i-auction para makaganti sakin si Andrei."

Agad naman itong natawa. "But I bet its leading to a good start."
"Oh it is! Thanks to you." I smiled at him sweetly.

He shrugged. "I'm not Dave Mondragon for nothing."

"Conceited oaf!" I chuckled back.

"Z.A really did you a great effect." He chuckled. "I never thought a prima donna
like you will be sitting behind this table, serving those who are in need."

I shrugged. "I'm not Camille Syanna for nothing."

Napalingon ako nang maramdaman ko ang pag-upo ni Andrei sa kabilang gilid ko,
handing me a bottle of cold water. Ito na mismo ang nag-bukas nun.

"Thank you." I smiled. Inabot ko ang panyo sa bulsa ng pantalon ko and wiped out
the sweat on his forehead na siyang nag-paubo kay Dave.

"Balik na ko dun. Nakakadiri kayong dalawa. Mas malala pa kayo kay Chi at Red."
Sabi nito bago tumayo.

"Naiinggit ka lang." I chuckled.

"Hah! I have set women who throw themselves on my feet." He said arrogantly before
hitting his way back to his place.

"You have a set of arrogant friends no?" Lingon ko kay Andrei.

He just shrugged and staredat me. Na bahagyang nag-pa-ilang sakin.

"W-why?" I frowned.

He reached for my cheek and caressed it gently. "You still manage to look way
beyond gorgeous kahit anong gawin mo, sa kahit anong ayos mo."

Agad ko namang naramdaman ang pag-bilis ng tibok ng puso ko kasabay ng pagliparan


ng paru-paro sa dibdib ko. I chewed my bottom lip as I blushed. "Do you love me
Andrei?"

Nakita ko itong natigilan. Tila hindi inaasahan ang tanong kong iyon. Agad din
naman itong nakabawi. "I like you, Camille. Very much."

Like is a whole different word from love. I know I love Z.A, and he likes me. I
lift my hope up, that someday time will come that he'll love me back.
He likes me na, the next stage on liking is loving. And I'd do everything to drag
him over the next level. I am Camille Syanna, at si Zanti lamang ang ginusto kong
hindi ko nakuha. Hindi ako makakapayag na hindi masuklian ni Z.A ang pagmamahal ko.

If I need to annoy him every single second then so be it. I wont give up with out a
fight.

"Then what are we?" I asked.

"I don't know. I don't do relationships Camille." He asked.

"But I demand relationship." I said in a firm and final tone. Nakita kong seryoso
itong nakatitig saakin. I shrugged. "Well kung ayaw mo talaga ng demand ko, that's
fine. Tigilan na natin to. Don't worry I'll get by." I fake a faint smile as I
turned my gase back at the registration papers in front of me.

But of course, that's just my scheme! Hah! Ako? Susuko? Na-uh-uh with all "uhs" in
the world!!

I was laughing vehemently inside when I heard him sighed. Gotcha Zayn Andrei!

"Fine. You're my girlfriend and I'm your boyfriend." He said.

I faked a shock as I turned to him, kahit pa alam ko naman na magwawagi ako! Why no
one can refuse me! "Napipilitan ka?" I arched a brow.

"No." He smiled gently. The kind of smile that could melt my intestine. "I wanna
give it a shot."

Ginantihan ko ito nang isang matamis na ngiti. Building an inside thought.

Operation: Zayn Andrei, Love me like I do!

Hindi ko maiwasang hindi matawa sa mga kalokohang naiisip ko. Camille Syanna,
you're such a clever goddess!

_____Comments of course I need your reaction and feedback mwa���

The Mighty Has Fallen again is the winner for another plus five chapters.

=================
Chapter 23

"Camsy do you want fish?" Alok ni Henry saakin when he invited us out for dinner,
to thank us all dahil sa pag-tulong namin sa Medical Mission niya but Dave and his
team didn't join us dahil nagmamadali ang mga ito na makabalik ng Manila ngayong
gabi.

"Sure thanks." I smiled.

Agad ko namang naramdaman ang paghigpit ng kapit ni Andrei sa kamay ko, before he
withdrew his famous "tss".

I can't help but giggle as I looked at him. Na siyang lalong nagpadilim sa mukha
nito.

"What?!" He hissed.

He's so cute when he's jealous. I couldn't help but smile. "Ikaw, do you want
fish?"

Inirapan lamang ako nito, kung kaya't ako na ang nag-lagay noon sa mismong plato
nito.

I'm aware of the strange gaze I'm getting from Charlene who's sitting right in
front of us, next to Henry.

Who the hell cares? He's my boyfriend now, anyway.

We ate peacefully, exchanging casual thoughts. But of course, I didn't utter a word
to Charlene. Hah! In her wildest dream.

Napakunot ang noo ko nang hindi ako imikin ni Andrei habang papauwi kami. He has
all his focus on the road, na para bang hindi ako nito kasama.

I just shrugged, baka naman tinotopak na naman itong boyfriend ko. Boyfriend. I
couldn't help but giggle at the thought.

Boyfriend ko na si Andrei, girlfriend niya ko. Funny that we both started hating
each other and now, look at where we're at.

Nilingon ako nito at matalim na tintigan. "What's funny?"

Umiling lang ako, bago ibaling ang paningin ko magandang tanawin sa labas ng
bintana.

I even heard him "tss" but I didn't bother to care.

"Oh my god stop the car!" Hinawakan ko ang braso nito habang nakatuon ang buong
pansin ko sa tanawin sa labas.

As soon as he parked the car along the side of the road ay mabilis kong inialis ang
seatbelt ko at bumaba ng sasakyan.

I heard him called me, but I intended not to turn back.

Pinagmasdan ko ang madilim na kalangitan na nakakalatan ng mga bituin sa langit. I


slowly walk reaching the edge of the cliff. Ikinapit ko ang aking mga kamay sa
malamig na barandilyang bakal na nagsisilbing harang mula sa malalim na hukay
patalon sa dagat.

I can feel my eyes watered as I stared at the stars. My heart constricted in a


sudden nostalgia.

Seeing the cliff reminds me of some memories. Some memories that brings so much
longing in my heart.

"Hey babe, are you okay?" Naramdaman ko ang pag-pulupot ng braso ni Andrei sa
bewang ko.

"Andrei.." I called out his name as I sobbed out a tear. "I-I miss Carmella."

"Who's Carmella?" He whispered as I felt him looked at me.

Muling na nariwa sa ala-ala ko ang nangyari noong umaga na iyon.

"Mom! I wanna go swim na!" I pouted as I stomped my foot.

"Camille, wait for your daddy. Kinakausap lang niya ang lola mo. O di kaya, antayin
mo nalang na matapos ko tong niluluto ko." Mom said as she cooks our meal.

"But mom, I wanna go swimming now!" I said stubbornly.

"Why is Camsy shouting in the morning?" Napalingon ako sa puno ng hagdan. I saw
Carmella laughing, kabababa lamang nito mula sa aming silid.

Agad na namilog ang aking mga mata nang makitang nakasuot na ito ng swimsuit na
kagaya ng saakin. Mine is yellow, hers is pink. "Carmy!" I said as I run towards
her.

Looking at Carmella Selena, is like looking at a full length view mirror. Though
she's an inch taller than me, na mahahalata lamang kung susukatin. We both have
blonde hair, fair skin and all. She's a couple of minutes older than me.

Yes, Carmy is my twin sister. We often fight almost everyday of ourlives, but we
still ended up cuddling each other at night on our sleep because we're sharing the
same bed for five years now.

Carmy is shy, timid and always the sweet girl. While I'm stubborn, loud and
wayward. Kanina ay nagtatalo kami sa kwarto, because I want her to change na so
that we could go swim, pero ayaw niya. She said, we should wait for daddy. On all
arguments, hindi ako kailanman pinatulan ni Carmy. Tuwina'y nagpapakumbaba ito at
gagawin na lamang ang gusto ko para hindi na kami mag-away.

"Wag mo ng guluhin si mommy, tara mag-laro na tayo sa labas." Hinila na ako nito
papalabas, at narinig pa namin ang pag-sigaw ni mommy na huwag kaming masyadong
lalayo at na antayin namin si daddy bago lumangoy sa dagat.

"Carmy tara na mag-swim na tayo!" Makulit kong pang-aya dito habang abala itong
bumuo ng sand castle.

"Camsy, mapapagalitan tayo ni mommy kapag hindi tayo nakinig sakanya." She said.
"Hindi ka niya bibilihan ng new shoes bahala ka."

I pouted before I look back to our rest house where my parents at. "E saglit lang
naman e. We'll make it quick. Ang tagal pa ni daddy e."

"Cams, ano nga yung sabi ni lola?" Tanong nito sakin as she mold the sand on her
tiny palm.

"Ang batang hindi nakikinig sa parents napapahamak." I sighed.

"Oh, halika na dito. Let's play nalang then pagbaba ni daddy we'll swim." She
smiled.

Nilingon kong muli ang asul na karagatan na nanghihikayat saakin maglunoy.

I think thrice before turning back to Carmy. "I'll be safe promise."

Bago pa ito makasagot ay nakatakbo na ako at nakapaglubog na ng aking katawan sa


dagat.
"Camsy!" Nakita ko itong tumayo mula sa buhanginan. "Wag kang lalayo!"

"Yey!" I feel so happy soaking my body into the sea. Dinama ko ang malamig na
tubig.

Ilang minuto akong nanatili sa kinatatayuan ko nang maenganyo akong humakbang sa


mas malalim na parte ng dagat.

I accidentally slipped my foot underwater that made me drown into the sea water. I
panicked as I struggled up for air.

"C-carmy!" I shouted her name as I started crying.

Dahil sa malakas na pag-alon ay lalo ang napalayo. I couldn't feel the underwater
sand anymore.

"Camsy!" I heard her shouted.

"Carmy help!" I cried as I keep on struggling versus the sea water.

Natanaw ko itong lumusong sa dagat at nag-simula ng lumangoy papalapit saakin.

Carmy is a swimmer, at the early age of three she started attending several
swimming lessons.

"Cams, breathe." Umiiyak nitong utos as she tried to lift me up.

"Carm. Carm." I hugged her as she hugged me tight. We were both crying as she tried
to swim for the both of us.

Nakatungtong na ang mga paa ko sa buhangin nang mapabitaw saakin si Carmy at


mapauklo ito.

"Carmy!" I shouted as I tried to reached her.

"C-camsy go.." She said in labored breathing.

"Carmy!" I moved forward again. "C-carm.."

"Camsy go! Malalim dito Cams, malulunod ka." Umiiyak nitong sabi.

"Carm move reach my hand." I extended my tiny arms to her.


"I can't my feet is aching. I love you Camsy, I love mommy and daddy." She smiled
at me as she kept on cying.

"No! No! Wait!" Nagmamadali akong umahon at tumakbo pabalik sa rest house.

"Dad! D-daaad! D-daaaad save Carmy!" I cried.

"Naabutan siya ni daddy, pero marami nang tubig sa katawan niya." I cried softly.
"Carmy died because of me. Carmy died because I'm a self-centered brat."

"Hush." Naramdaman ko ang paghila saakin ni Andrei pahilig sa dibdib nito. He gave
me a light kiss above my head. "You were too young then, it wasn't your fault.
Walang may gusto ng nangyari."

"Pero kung hindi ako makulit, hindi sana mawawala si Carmella." Naramdaman ko ang
marahang pag-landas ng daliri nito saaking buhok. "Akala ko magagalit saakin sina
mommy at daddy, but they're the most understanding parents on earth. Pinalaki nila
ako sa labis na pag-mamahal." I smiled faintly. "Sabi ni daddy, kapag nalulungkot
daw ako at mamimiss ko si Carmy tumingin lang daw ako sa langit. Lahat ng stars na
makikita ko, si Carmy daw yun. Pag nalulungkot ako, kinakausap ko yung bituin. Kasi
pakiramdam ko mag-isa ako. That's why I'm so attached to Nisha, naaalala ko si
Carmy sakanya and to Chi which reminds me of myself."

"You have me now." He held my hand and kissed it. "You have me now Camille, and I'd
stay for as long as you wanted me to stay."

Nilingon ko ito at sinukat ang katotohanan sa sinasabi nito. I can feel the loud
beating of my heart as I stared at his green eyes. His green eyes speaks nothing
but honesty.

"Hindi ka na mag-iisa." He smiled at me. "Nabuhay ka kasi alam ng diyos na


kakailanganin kita sa buhay ko."

I can't help but blush on his words. I was about to say something, but damn I
couldn't utter a single word.

"Kung nasaan man ngayon si Carmy, I wanted to thank her for saving you." He slowly
brushed his nose into mine as he pressed his forehead to my space. "Because you're
my life saver."

I was beyond stunned in his words, naramdaman ko ang pagwawala ng puso ko sa loob
ng dibdib ko. "I love you, Andrei." I whispered.

"You're my apple." He said meaningfully, and before I could ask he already covers
my lips into a sweet and passionate kiss.
_____

Hi, read The Mighty Has Fallen (Red's Story). Vote and comment!

=================

Chapter 24

"Andrei.."

"Hmm?" He answered in a sleepy manner as he snuggled behind me.

"Don't sleep on me. Kwentuhan mo ko please? I can't sleep." I begged. Hindi ko alam
bakit, but I really find it so hard to sleep right at this moment.

"Camsy its already two in the morning tulog na tayo baby." He muttered yawning.

"Sige na please?" I wiggled my body a little to wake him up.

That made him chuckled sleepily. Agad naman akong napangiti, mukhang matagumpay na
naman ako. Nilingon ko at niyakap, being trapped in Andrei's arms might be the best
feeling ever.

"Kwento na boo boo." I giggled when he pouted.

"Don't call me boo boo!"

I pinched his nose and gave his lips a quick peck. "You're my boo boo. Ang cute
kaya boo boo."

He pouted cutely like a little boy as if getting annoyed of me. But I just laughed
at him. Na lalong nagpahaba sa nanunulis nitong nguso.

"Game na, tell me your story. I wanna know my boyfriend more." I smiled at him.

Z.A never lied at me, but I can feel him creating some boundaries from what we have
and to what his life is. It's as if, he isn't willing to share things with me.

"Fine." He said indulgingly. "What do you wanna know about me?"


I twitched my lips thinking for questions to ask. "Where did you go to college?
What course did you took up? How old are you? When's your birthday?"

I can't help but blush about my question. Those were just basic stuff, but I didn't
know a single detail a girlfriend should know about her boyfriend.

I feel ashamed that with Zanti, I know everything. He's born in August 15, he's
now twenty nine, graduated Banking and Finance at Ateneo De Manila University, took
up some masteral degree at California University and some other basic stuff.

Ganoon din dapat ako kay Z.A, why he's my boyfriend now.

"I didn't go to a regular college university. Studied at some school at Texas. I'm
now twenty six. Was born the fourth of April." He answered in his most contained
way.

Agad naman nanlaki ang mata ko. "Weh?! April 4 ka din?!"

He frowned before he slowly nodded his head. "April four ka diba?" He smiled.

"Gaya gaya!" I chuckled, I don't know why but I feel so happy learning that we have
the same birthday.

A simple thought maybe, but I don't know. I feel ecstatic.

"Mas matanda kaya ako sayo. Kaya ikaw ang nanggaya." He pinched my cheek.

I pouted. "Hindi! Andrei kapag sinabi kong ikaw ang nanggaya ikaw ang nanggaya!!!"

Lalo naman itong natawa ant hinila ako papalapit sakanya bago yakapin ng
napakahigpit. My heart is thumping for an unbearable emotion that I'm feeling. It
was way faster than it leap to Zanti before.

"Andrei.." I whispered out his name.

"Hmm?"

"Bakit hindi ka nag-gigirlfriend?" I asked. "And the scars on your body, where did
you get those?"

Ilang sandali itong hindi nagsalita, ang akala ko'y wala na talaga itong balak na
magpatuloy pa. Kaya bahagya akong nagulat nang magsalita ito.
"I don't do girlfriend because I have alot more of important things to do than to
get mushy with someone."

I couldn't help but crack my heart unto what I've heard. So he thinks that what
we're having is such a waste of time. Pity me for thinking that this is such a
precious moment to treasure.

I nodded my head as a sign that I've heard his words. Isiniksik kong lalo ang mukha
ko sa dibdib nito upang hindi nito mapansin ang kalungkutan na nararamdaman ko.

"Little did I know, that there's this brat who'll came across. Stealing my
attention by spending my millions." He chuckled as he raised my chin to make me
look at him. "You're the apple of my life."

My heart constricted into sudden joy that I'm feeling. Looking at this man, staring
at his green eyes makes me forget everything except for the fact that I'm in love
with him.

"About my scars, let's not get bothered with them so long as it's not affecting
us." He smiled tenderly.

"I love you, Andrei." I hugged him tight and surrendered my lips to him. I love
Zayn Andrei.

_____

Napalingon ako sa oven nang marinig iyon na mag-ting, sabi ni Nisha ten minutes
lang dapat iyon ilagay sa oven dahil kung hindi baka ma-over cooked iyon.

Kanina'y tinawagan ko si Nisha para mag-patulong mag-bake ng butter cookies. I


didn't bothered calling Chi cause surely she can't even boil an egg.

Sinunod ko ang lahat ng sinabi nito. Excitement run through my veins as I took the
tray of buttered cookies out of the oven. It smells great. Hope it taste great.

I was smiling with all the happiness I have inside me as I arrange the mini cookies
on a beautiful plate. This may not be the most beautiful and delicious cookie in
town but this is the first cookie I baked.

I grab a bite on one of the cookie and I smiled contentedly. It tastes good! I
couldn't be more proud of myself.

Niligpit ko na ang mga pinag-lutuan ko. Nilingon ko ang wall clock, its already
eleven in the morning. Kanina'y matapos kaming mag-almusal ay nagpaalam si Z.A na
mayroon lamang siyang dadaanan sa bayan and that he'll be back on or before lunch.
Sinabi pa nitong ito na ang bahala sa lunch namin.
This is our first month of being girlfriend and boyfriend. I don't know if he
remembered it but me, I couldn't hardly forget it. So I took a chance of Z.A being
away for a few hours to make a lottle surprise for him. A cookie would be a
surprise since he wouldn't expect I could create one.

Isang buwan narin palang may kami. Sa loob ng isang buwan ay mas lalong lumalim ang
damdamin ko para kay Andrei. Oh I'm not saying that the whole month is nothing but
happiness, we argue most of the time cause we're both arrogant I must say. But we
still ended up in bed doing nothing more than sweet cuddles.

I was smiling from ear to ear when a knock from the outside caught my attention.

Tinapos ko muna ang gingawa ko bago alisin ang suot kong apron. I'm sure it was
Andrei, I don't know but excitement couldn't find enough space into my system.

I was all smiling as I opened the door thinking that it was Andrei, but all the
smile and happiness I have vanished in thin mist as I stared at Charlene's smiling
form.

"Andr--" unti unti ring naglaho ang mga ngiti sa labi nito nang makita akong
nakatayo sa hamba ng pinto.

"How many times do I have to tell you that you couldn't just call my boyfriend the
way I call him!" I sneered. I badly wanted to shut the door right on her face but I
have manners.

"Is Z.A there? I have some Caldereta for him." She said ignoring my words.

"He's not here. You can just leave that food there." I slightly opened the door and
pointed the center table.

She shrugged and entered the house. "I'll wait for him."

"What is it about that you urgently need to discuss over with my boyfriend?" I
can't contain the irritation in my voice.

I saw her rolled her eyes. "Hindi mo na kailangan na malaman pa. It will just be
between Z.A and I!"

I smirked, see! This girl is something. Now her true color is showing up. This
bitch is hiding on her sweety image. "Another medical mission?" I mocked. "Stop
using poor innocent people for your scheme! If you want to flirt around do it by
your own."
She gasped, suddenly blushed. See, I knew it! She's using Henry's medical mission
to get through Z.A! Hah! I'm sorry for her but I wouldn't let her came between us.

Naglakad ako papunta sa harapan nito. "Makakaalis ka na. Find another man to charm
with your dishes, surely Andrei is not for you."

She glared at me sharply. "Ang taas ng tingin mo sa sarili mo. Bakit akala mo ba
mahal ka ni Z.A? He might be getting something from you kaya hanggang ngayon ay
nandito ka pa. He might be enjoying your performance in bed which I greatly
believe. But time will come, he'll get tired of your pussy. He'll get tired of you.
Magsasawa siya sayo. And don't over estimate yourself why you're like a whore kept
in his house."

Agad na dumapo ang palad ko sa pisngi nito. I turned red in anger. No one had ever
talked to me that way. No one had ever have a guts to say those words to me.

"I'm giving you enough time para bawiin ang sinabi mo." I warned.

"Bakit? Masakit? Totoo naman Camille! You're nothing but a whore. High class maybe,
pero puta ka parin."

With that, I grabbed her by her hair and wagged herover with no mercy. I'm angry!
I'm mad! No I'm furious!

"You bitch!" I heard her groan in pain as she tried to reach my hair tied in a bun.

I can feel tears run down my face for overflowing anger that I'm feeling. Without
thinking, I closed my fist and threw it to her several times not caring if I hit
her head.

I can fee her scratched my arm. Na lalong nagpaigting ng galit sa puso ko. I wagged
her even more. "Damn you! You bitch!" I hissed.

That's when the door opened. "Camille! Charlene!"

Agad kaming napahinto at napalingon kay Z.A na nakatitig saamin habang nakatayo sa
tapat ng pinto.

His eyes were locked on mine. Bago pa ako makagalaw ay tumakbo na si Charlene
papalapit dito, throwing herself to him as she cried vehemently.

"S-she hurt me Z.A.. I-I just want to talk to you that's why I'm here.. T-then she
called me names! Started to --"

"You liar!" I hissed. My breathing heavied as I controlled the release of anger


inside me.

"Camille enough!"

Manghang napalingon ako kay Z.A nang sigawan ako nito. Then my eyes dropped into
his hand placed on Charlene's waist.

"You believe her?" I asked in a small voice as a new set of tears runs down my
face. "Andrei, I'm your girlfriend."

Bago pa ako magmukhang kaawa-awa, seeing my boyfriend comforting another woman in


his arms ay ipinahid ko ang mga luha saaking mga mata.

Umiling-iling ako habang nakatitig sakanya. "I made you cookies, happy first
month."

Mapait akong ngumiti bago nag-lakad paakyat sa kwarto. I locked myself inside the
room and crawled in the middle of the bed as I cried our all the pain.

Not having Z.A standing beside me is more painful than all of the words Charlene
had thrown me.

_____Comments! And guys check out my new story Vulnerable & Impossible. Thanks��

=================

Chapter 25

I felt little kisses on my neck that awakens me. "Hmm.. Andrei.." I moved away from
him bago ko siya lingunin. I shot him a glare before I hid under the blanket.

I heard him sighed deeply, before he placed his hand on the side of my hips. "Babe
let's talk please?"

Hindi ko ito pinansin. I was furious. No, I'm mad! Tinabig ko paalis ang
pagkakapatong ng kamay nito sa tagiliran ko, ngunit muli lang nito iyong ibinalik.

"If you don't wanna talk to me, then just at least listen to me baby." He said in a
low voice, almost a whisper. Hindi ko parin ito inimikan. "Baby, I believe you. I
know you're haughty, but I know you wont hurt people far as you're not being
provoked. I'm sorry if I raised my voice at you. I just wanted you to stop because
I don't want you to get hurt." Naramdaman ko ang marahan nitong pag-hila sa kumot
na bumabalot saakin. He then traces the light scratch on my arm. "See this? You
don't deserve this baby." He then give it a light kiss.
I can't explain the fast beating of my heart on what he did. I can feel my emotions
soften by his words. I opened my eyes, but still I didn't looked at him. Remaining
silent. Waiting for his words, wanting to hear more.

"You haven't eaten any meal baby. I prepared something downstairs." He then bended
a little to kissed my cheek. "Happy first month. The cookies were delicious."

Hindi ko na napigilan pa ang ngiting gumuhit saaking mga labi. Na agad namang
nagpangiti rin dito. Pinihit niya akong paharap sakanya, wrapping my right arm
around his neck.

"I'm sorry." He said sincerely. Before he kissed my eyes dried with tears. "I'm
sorry my apple. I'm sorry."

I pouted. "She hugged you!" Matapos ay inabot ko ang kamay niya. "Did you washed
your hand? She's a virus!"

He chuckled. "I didn't know I have a jealous apple here." Nagulat ako nang
pagdikitin nito ang aming mga noo, as he brushed his nose against mine.

"Yung first month anniversary natin nasira na." Irap ko dito.

"Eleven twenty five pm palang. We still have thirty five more minutes to spend it."
He smiled sweetly.

"Make sure you'll make it worthy." I reached for his lips in a light kiss. "I hate
you boo boo."

He laughed against my lips. "I know you don't. Tayo na diyan, minutes are passing."
Humiwalay ito saakin at tumayo sa kama.

"Andrei." I called him, and he immediately turned his gaze at me. I extended my
arms to him. "Carry me."

Agad namang tumaas ang kilay nito. "Abuso na iyan Camille Syanna Velez."

I pouted my lips more. "Please boo boo.."

He sighed deeply before walking towards me andlifting me to his arms na siya namang
nagpatawa sakin. "Tss.."

"Ang bait mo pag may kasalanan." I said pinching his nose.


___________________

Napakunot ang noo ko nang makitang madilim ang buong paligid, except for a pair of
candlelit above the dining table. Kung saan may mga pagkain na siyang nakahain.
"Wow. I didn't know you have a sweet bones, boo boo."

Natatawang nilingon ko ito. "Kumain ka na. I cooked some chicken stew." Masungit
nitong sabi bago mag-iwas ng tingin.

Lalo naman akong napatawa. "Asus, nahiya pa ang boyfriend ko." I grabbed him by the
hand and pulled him against me, inching him closer. "Pull me a chair!"

Imbes na makipagtalo ay tumalima na lamang ito sa sinabi ko.

Hindi ko maiwasan ang hindi mapangiti habang kumakain kami. Ngali-ngali ko rin
namang nakikita ang munting pag-ngiti ni Z.A habang kumakain. This was just made
the day perfect. This isn't the first time I've been in a romantic dinner. But this
is definitely the first time I enjoyed a romantic date with not so romantic beast,
yet there's no one I'd rather share this moment with other than this man sitting in
front of me. Zayn Andrei and his pair of green eyes makes me just wanna love him
more. More than what I'm feeling right now.

Nang matapos kaming parehong kumain ay ilang saglit kaming nanatiling nakatitig sa
isa't isa. He then smiled at me, a little at first till it become widely. And it
turns into a smooth chuckle.

"May nakakatawa ba Vladislav?" I asked holding my giggles.

He stared at his watch on his wrist. Tumayo ito mula sa kinauupuan at nagtungo sa
tapat ko, na siyang nagpakunot ng noo ko. Lalo pa nang ilahad nito ang palad sa
harapan ko. "Shall we dance?"

I inhaled enough air into my lungs as I gazed at his hand. I didn't see that
coming. I swear. Slowly, I placed my hand above his as he pulled me up away from my
chair. Wrapping his one arm around my waist.

"Wala naman tayong tugtog." I chuckled. Snaking my arms around his neck.

Pakiramdam ko, ako na ang pinakamagandang babae sa mga sandaling ito. Having
Andrei, holding me into his arms inviting me to dance with him after a delicious
candelit dinner.

"Problema ba yun?" He then clears his throat and I gasped as he started singing.
"The best thing about tonight's that we're not fighting.. Could it be that we have
been this way before. I know you don't think that I am trying.. I know you're
wearing thin down to the core.."
I froze on my stand hearing his voice singing a song as he swayed me into the
rhythm. I was losst of words, I just stayed stuck in there staring at his green
eyes. Being caught into it.

"But hold your breath.. Because tonight will be the night that I will fall for
you.." He whispered those words as if he means every inch of it. "Over again..
Don't make me change my mind, or I won't live to see another day I swear it's
true.. Because a girl like you is impossible to find.." He smiled at me, so tender
that I couldn't muster. "You're impossible to find.."

"A-Andrei.."

"This is not what I intended, I always swore to you I'd never fall apart.. You
always thought that I was stronger, I may have failed. But I have loved you from
the start.."

I could feel tears streaming down my face with heavy emotions my heart is handling.
As my fingers trembling, clutching on the back of his neck. My heart is beating
erratically as if its gonna jump out of my chest anytime soon.

"But hold your breath.. Because tonight will be the night that I will fall for
you.. Over again. Don't make me change my mind, or I won't live to see another day.
I swear it's true.. Because a girl like you is impossible to find.. It's
impossible.." He pulled me closer to him, that even air would find it so hard to go
between us. "So breathe in so deep.. Breathe me in.. I'm yours to keep, And hold
onto your words.. 'Cause talk is cheap.. And remember me tonight.. When you're
asleep."

Ilang sandali na ang nakalipas nang huminto ito sa pag-awit. Maging ang aming
marahang pag-indayog ay nahito sa panandaliang pagkakataon. We found enough satiety
having each other this close, with our foreheads attached, nose almost brushing,
lips almost touching. Gazes were locked as if we'll die if we'd blink.

Malaya ang pagdaloy ng luha mula saaking mga mata sa hindi ko malamang kadahilanan.
All I know is that I'm crying for so much love I'm feeling over this man infront of
me. Zayn Anrdei Vladislav.

"I never thought that I could be smitten by a little wayward witch named Camille."
He muttered above my lips, almost whispered. "I was supposed to be taming you,
teaching you a lesson. But god damn you, now I wont even care if you want to spend
my money for all your whims and caprices. I would even hand the world right in your
palm if you'll ask me to do so."

His words rendered me speechless. Invalid. Unable to move. I was immobilized for a
moment.

I didn't expected it. I didn't expected those words from him. The dinner was too
much, and this is too much to take. Honestly, I can be contented with only him
staying by my side.

"You know why I'm calling you apple?" He asked, and the shyness on his voice
somewhat surprised me a little.

I gave him a quizzical look.

"Because apple symbolizes love. You're the apple of my life." He chuckled.

My jaw dropped for a moment. Silently praying for a miracle that I wont melt on the
tiled floor by the intensity of his gaze. "Y-you..-"

He chuckled, nodding his head before kissing the tip of my nose. "Yes, I do. I love
you, Camille Syanna."

I swallowed several times, blinking for a moment. "I-is this real? A-are you real?"

He answered me with a bark of laughter. "Come, touch me I'm real." I gasped when he
brought my hand right above his crotch. "See?"

Agad na nanlaki ang mata ko, feeling his masculinity below. As my senses get into
me, I immediately pulled my hand back. Slapping his arm "Bastos bastos mo!" I'm
pretty sure I'm beating red.

Lalong lumakas ang pagtawa nito. "I love you, Cams."

I pursed my lips before I smiled at him. "I love you too, Zayn Andrei.."

____Comments guys! Check out Zanti's story. Match Maid in Heaven. Posted Chapter
1 :) also Vulnerable&Impossible.

=================

Chapter 26

"Andrei wake up.." I whispered, wiggling my body to wake him up. "Mamamalengke pa
tayo."

"Mamaya na, ang aga pa.." He answered in a sleepy manner, nuzzling behind my neck.

I gasped when his palm started playing along with my breast. "Stop it Andrei!"
Suway ko ngunit mas lalong nagsumuot ang kamay nito sa loob ng damit ko. Palming my
bare breast. "Ohhh.."
I moaned softly when he started kissing the back of my neck as he worked on my
nipples. "The market can wait."

"W-wala na tayong maaabutang sariwa sa palengke." I tried fighting the urge of my


sexual inhabitant.

"So?" He chuckled huskily as his other hand started to reached down the center of
my humanity. "Hmm.. I love you, Camille.."

Hindi ko maiwasang hindi mapangiti nang marinig kong muli ang mga salitang iyon
sakanya. It's been a week now since Z.A's confession, but still the effect of his
words is still as intense as the first time.

"Zayn Andrei Vladislav!" Natatawang hinila ko paalis ang kamay niyang nagsusumuot
na sa waisstband ng suot kong gartered shorts atsaka tumayo. "Ang manyak mo!"

Since that night, Z.A and I had been constantly making out but the real thing never
happened.. yet.

Hindi ko naman mapigilan ang di mapatawa sa takbo ng isipan ko.

"What's funny Ms. Velez?" He asked suspiciously.

"Tumayo ka na diyan!" I hissed, trying to shrugged off my nasty thoughts.

"Kanina pa nakatayo." He chuckled sexily gazing down at his live pet. Na siyang
nababalutan ng kumot.

Agad kong naramdaman ang pamumula ng aking pisngi sa tinuran nito. Z.A had been
sleeping naked beside me every freaking night, na sa tingin ko'y hindi ko kailanman
makakasanayan. But I have no choice! He has a dirty mind.

"Bumangon ka na Andrei! Nakakadiri ka!" I averted my gaze into somewhere, before I


stood up from the bed.

Trying to gain back my composure, I walked towards the comfort room. Tying my hair
in a bun.

I was so busy brushing my teeth when I felt Andrei's arms around my waist.
Napalingon ako sa salamin sa harapan ko. He wasn't wearing anything but a boxer
shorts.

He smirked at me before smelling the side of my neck. "Hmm.. I love your smell..
Its intoxicating."

I immidiately finished what I'm doing bago natatawang hinarap ito. "Mr. Vladislav,
stop it!" I cupped his face as he settled his hands on my waist.

His green eyes were eating my inner soul, as he inched his face closer. "I love
you.." He whispered before landing his lips against mine in a sweet and gentle
kiss.

"I love you too.." I muttered across his lips.

_____

"Bakit hindi tayo nag-commute?" I asked, while we're on our way home.

He shrugged as he maneuvered the car. He reached for my hand and kissed the back of
it.

I felt my cheeks burning on its own way. Why his gestures really touches my heart
in the deepest way.

I rested my back into my seat and wandered my eyes outside the car's window. This
isn't the life I'm used to, but with Z.A beside me I tend to firget what I had
before him.

I have never been this in love my whole life. Kung pagmamahal ang nararamdaman ko
para kay Zanti noon, ano nalang ang nararamdaman ko kay Z.A ngayon?

My life had revolved to Zanti and Zanti alone, like the universe to sun. But I have
never felt this happy, masaya pala na maramdamang nasusuklian yung pagmamahal na
kayang ibigay ng puso mo.

Nabitawan ni Z.A ang kamay ko nang tumunog ang telepono nito. Maging ako ay
napalingon rito.

His eyes were focused on the road, as he answered the call. "Leave Dana to me,
intindihin mo si Nisha."

Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng bahagyang pagkainis sa narinig ko.
Obviously, he's talking with Three.

"Dana Marinella, will always be Dana Marinella. Hindi ka pa nasanay." He then


followed it with a chuckle.
Fondness is obvious in his voice and it somehow irritates me.

Hanggang sa makabalik kami sa bahay ay nanatiling hindi ko iniimik si Z.A. Hindi ko


rin matukoy kung saan nanggagaling ang inis na nararamdaman ko. Basta ang alam ko,
I'm mad at him.

"Babe.." Napalingon ako kay Andrei nang tawagin ako nito, he was pushing the main
door close.

"What?" I asked.

"May problema ba? Kanina ka pa walang imik ah?" He said as he walks towards me.

"Wala, mainit sa labas. Nakakainis." I excused. Of course I couldn't just spill out
that I am mad!

Akmang tatalikod ako nang hilain ako nito sa bewang papalapit sakanya. "What's the
matter my apple?"

"Wala nga." Pilit kong iniiwasan ang mapanuri nitong mga mata.

He then raised my chin with his fingers making me look at him. "What's the matter?"

I stared at his fresh green eyes that was invading my system. Curiosity was all
over his face.

I sighed heavily. Kahit kailan ay hindi talaga ako magaling sa pagtatago ng aking
emosyon.

"Who's Dana?" I asked in a stoic manner.

Nakita kong bahagya itong natigilan, tila ba hindi nito inaasahan ang aking tanong.
But being Z.A Vladislav as he is, he immediately keep his emotions at bay.

"Why are you asking?" He asked.

I shrugged off from his grip and walks towards the kitchen to get something to
drink. "I know where she is."

Narinig ko ang mabilis nitong pag-sunod saakin. "Anong ibig mong sabihin? Nasaan si
Dana?"

Hindi ko sinagot ang tanong nito at nagpatuloy lamang sa pagkuha ng maiinom sa ref.
Totoong alam ko kung posibleng nasaan ito ngayon. He's with Zanti. I'm sure of
that. Dahil sa sasakyan ni Zanti ko siya nakitang sumakay noong nakita namin siya
ni Z.A, but that doesn't bothered me a bit. What bothers me is the worry and
curiosity I sense on Andrei's voice.

"Camille, kinakausap kita." He said calmly.

Hindi ko na napigilan pa ang paniningkit ng aking mga mata. Nilingon ko ito matapos
kong inumin ang tubig na kinuha ko. "Bakit? Nag-abala ka bang sagutin ang tanong
ko?"

Kita ko ang pag-titimping magalit sa mukha nito. But that didn't scare me. "Cams,
hindi tayo dapat na nag-aaway sa bagay na to. Dana is Red's sister. She's long been
gone. I've been trying to find her for about a year now. She's like a sister to me
and Tristan."

Bahagya kong naitago ang pagkabigla ko sa kaalamang kapatid ni Red ang Dana na
hinahanap ng mga ito. Why I don't have a piece of an idea that Red Santa de Leones
has a sister. I looked straight in his eyes, na tila sinusukat ang katotohanan sa
mga sinasabi nito.

"I don't have any reason of lying. Babe, she's important to us. Red's family is
almost our family since we don't have one." He sighed deeply before inching towards
me, he then take my hand and pulled me towards him. Encircling his arms around my
waist. "I love you, Camille Syanna. Like I have never love any other woman
before."

The last time I checked I was mad, but now? A sweet smile slowly crept my lips. Why
does Andrei needs to be this charming when he's declaring all his love for me. Why
this is unfair!

"So please, don't get mad at me." He said in the sweetest tone of his baritone
voice, before he brushed his nose on my blushing cheek. "I love you, Cams."

"Oo na." I pouted. "I love you too."

He smiled. The kind of smile that could kill thousand lives. Then he gently and
slowly savor my lips in a romantic kiss, that I answered immediately.

Z.A dismissed the kiss after awhile, but his arms never let my waist go an inch off
him. "Now babe, answer me. Nasaan si Dana? Pano mong alam kung nasaan siya?"

I twitched my lips sideward. "I'm not quite sure, but the last time na makita natin
siya I know she entered at Zanti's car so I conclude that she's with Zanti."

A frown immediately cross hiss handsome face. "You're not kidding me, are you?"
I rolled my eyes ceilingward. "Why would I lie?"

"This is crazy. He muttered, bago bahagyang humiwalay saakinat kunin ang cellphone
sa bulsa nito. "Red has to know it."

"No!" Agad na lumabas ang pagtutol sa aking bibig na lalong nagpakunot sa noo nito.
"T-that was just an assumption. We're not sure if she's really with Zanti, or if
she's still with Zanti. Why its quite more than a month now since we saw her. Let's
not jump into conclusion. Isa pa, you know your friend having a temper of a lion.
It will make a quite chaos if he'll learn that his sister is with Zanti. Siguradong
hindi sasantuhin ni Santa de Leones si Zanti, regardless if he's Chiara's cousin."

He shot me a glare. "Are you worried about that dela Paz?"

Inirapan ko naman itong agad. "C'mon Zayn Andrei, what I felt for Zanti long time
ago is way different on what I feel for you. And what I'm saying is, siguraduhin
muna natin na nasa kanya ngaa talaga si Dana bago mo sabihin kay Red."

Tinitigan ako nito na tila hindi parin kumbinsido sa sagot ko.

I chuckled as I rolled my eyes. "Marunong ka rin palang mag-selos."

"Tss."

"Naiinitan ako, Andrei." I whispered playfully na agad na nagpaiba sa ekspresyon ny


mukha nito. "I think, I need a bath."

Dahan-dahan akong humiwalay sa kapit nito, at ngumiti rito ng nakakaloko. I swear I


could sense enough amount of passion on his green eyes.

I chewed my bottom lip, readying my seductive voice. "If you wanna join me, you
can."

Pinigilan kong mapatawa sa naging reaksyon ng mukha nito, bago ko ito talikuran at
mabilis na maglakad patungo sa hagdan paakyat sa silid.

"Goddammit Camille Syanna Velez!" Narinig kong sigaw nito bago ko naulanigan ang
pagsunod nito saakin.

I rushed into the bathroom laughing, and before I could even locked the door close
Z.A's masculine arm get in between wagging it open.

"Now we'll shower." He smirked dangerously.


_____

Babies, sorry sobrang tumagal ang update. I was so busy with some personal matters
lately. Masyadong marami ring nangyari, and its been very very stressful. So hope
you all enjoyed my update :) Lovelots. -Madamxx

FB: Frappauchino WP

FB Accounts:

Red- Red Santa De Leones

Z.A- ZA Vladislav

Zigger- Zigger Trevor Romanov

George- George Altamonte

Dana- Dana Marinella

FB Group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 27

Keep the comments coming babies�

_____

Living with Andrei, is fun and simple. We're like newly weds living in the same
roof. Andrei wasn't sweet, wasn't gentle but he's the perfect boyfriend for me.

I don't think I could take the likes of Three, so caring and so loving. At lalo
naman ang katulad ni Red, so tough and hard to deal with.
Unlike Andrei, he can be sweet and contained depending on the situation we're at.

Tinignan ko ang wall clock sa dingding, six in the afternoon. Mamaya maya lang ay
naririyan na si Z.A, I can't help but get excited everytime he comes home.

Kahapon ay napag-alaman ni Z.A na ang kapatid ni Red ay nasa pangangalaga parin ni


Zanti. I wonder if Zanti knows that Dana is Red's sister.

Ang sabi ko kay Andrei ay mas na mabuting si Dana ang kausapin niya patungkol sa
bagay na iyon. Dahil tiyak na magwawala si Red kung malalaman niya iyon.

Nakarinig ako ng pag-parada ng sasakyan. Excitement runs through my vein, agad na


napatakbo ako sa tapat ng bintana at hinawing paalis ang kurtina.

I frowned as I saw a mint green car parked in front of our humble abode. I gasped
when I saw Z.A and Charlene gets off the car.

Bakit magkasama ang dalawang iyon?

My eyes started to gets chinky. I immediately rushed downstairs.

Naabutan ko ito sa sala, agad na napangiti si Z.A ng malingunan ako pero inirapan
ko ito. At matalim na tinignan si Charlene.

"Sige Andrei mauuna na ko ha?" Pagpapaalam nito. "Bye, Camille."

Ayan, ganyan nga babae! Makuha ka sa tingin. Pinanuod ko ito hanggang sa maglaho
saaking paningin at pangit nitong sasakyan.

"What is she doing here?" I raised my perfectly shaped brow on Z.A. "Don't lemme
guess."

A playfull smile crept on his lips.

"Andrei wag mo kong ngiti-ngitian kasi ako matagal na kong nagtitimpi sa kalandian
ng babaeng iyan!" I grew impatient. "Hindi ako natutuwa sa ideyang lumabas ka
galing sa sasakyan niya."

Hindi na nito napigilan pa ang tumawa na siyang nagpainit ng ulo ko.

Inirapan ko ito atsaka tinulikuran ng hilahin ako nito sa bewang papayakap mula sa
aking likuran. "Apple, nasiraan ako ng sasakyan sa bayan on my way home. She was
there, she offered me a ride."
"Nako Andrei ha!" Inalis ko ang kamay nito sa bewang ko at nagtuloy-tuloy sa
kusina. "Tigil tigilan niyo kong dalawa sa siraan ng mga sasakyan niyo." Sa
pagkakatanda ko noong unang dinala ni Andrei si Charlene ay ito naman ang nasiraan
ng sasakyan. "Pagbubuhulin ko yang mga sasakyan niyo."

Mula sa cupboard ay umabot ako ng isang baso, bago yukuin ang ref at kuhanin ang
pitcher ng tubig doon. Pouring enough amount to the glass.

Narinig ko ang mahinang pagtawa nito, inis na ininom ko ang tubig sa baso bago ito
lingunin. He was leaning at the divider, his face was light and mischievous.

"Kung natatawa ka Zayn Andrei, ako hindi." Pagtataray ko dito bago ko ito irapan.
"Huwag ka lang talagang mayayayaya niyang babaeng harot na iyan sa medical mission
na naman dahil iba na ang minimission nyan. At nako Andrei sinasabi ko sayo
talaga!"

Lalong lumakas ang pagtawa nito bago dahang dahang dumiretso ng tayo mula sa
pagkakasandal sa hamba ng divider at naglakad patungo sa kinatatayuan ko.

Inirapan ko ito.

Nang makalapit ay mabilis ako nitong nahila pakulong sa kanyang mga bisig. Having
his hand on both sides of my waist.

"I love it when you're jealous."

"And I hate it when you're making me jealous!" I pursed my lips.

I eeked when he bit it hardly. "Delicious.." He muttered before claiming it in an


intense deep kiss that I was forced to answer.

I moaned when I felt him palming and squeezing my behind. My arms automatically
encircled around his neck, fingers clutching his hair as the kiss goes wild and
deep.

"A-Andrei.." I breathed out his name.

My moans gets louder when he deliberately pushed his lower body close to mine.
Banging it.

Feeling how hard he is makes me yearn for more. "T-touch me Andrei.."

"I surely will.." He chuckled pulling my shorts down.. palming my very sex.
"Hmm.." I whimpered when his kisses trailed down to the side of my neck.

Kusang iniliyad ko ang sarili upang mas na bigyan ng daan ang mga labi niya sa
paghalik saaking leeg.

Nasa ganoong tagpo kami ni Z.A nang tumunog ang telepono nito.

But Z.A seem not to care about its unstoppable ringing, kaya naman ako na ang
nagtulak dito papalayo. "Answer your phone loverboy!" I gigiggled. Pulling out his
hand on my part and pulling up my shorts back again.

He groaned, cussing. Bago nito sagutin ang telepono. "Shit."

Pinanuod ko kung paano mag-tagis ang bagang nito kasabay ng paniningkit ng mata
nito. His brows were meeting at the center, his body produces tension. "Okay."

Nang mababa nito ang telepono ay hinarap ako nito. "What's going on?"

"Si Red, papunta na sa bahay ni Zanti."

Agad na nanlaki ang mata ko. "Sinabi mo kay Red?!" My heart is thumping, thinking
of what might happen next.

Red has his different temper. He's like a lion on a human form. Mabalasik. No one
could ever be so sure where and when he'll attack his prey.

"He did his own investigation, apple." He sighed deeply. "When Red wants something,
he'll get it. By hook or by crook."

"Oh my god!" I exclaimed. "Puntahan mo sila Andrei. I know he's unstoppable pero
mas na mabuting naroroon kayo. I'm worried for their safety."

Tumango naman ito. "Will you be safe in here?"

I smiled and nodded befor giving him a tight hug. "I love you, magiingat ka. Get a
cab, at ipapatawag ko sa talyer ang kotse mo. Text me the address."

Nakangiting itinaas nito ang mukha ko. "How I love you, Camille Syanna."

"Andrei, be safe okay?" I pressed my lips against him. "I'll wait for you."

_____
Huminto ang taxi sa kabilang street, at doon na nagpabba si Andrei. He doesn't want
the driver to witness his friend's cruelty.

Zanti is a bank-magnate kaya hindi na siya nag-taka pa kung ang bahay nito ang
natatanging bahay sa isang mahabang street na tinatahan niya.

Malayo pa lang ay natanaw na niya ang bulto ng ilang kalalakihan sa tapat ng


malaking itim na gate.

"E ayaw ngang sumama ng kapatid mo sayo. Hindi mo na dapat pinipilit ang mga taong
ayaw na sayo." Patuyang sabi ni Zanti.

And everyone knows that he's not refering to Dana, but Chiara.

"I need my sister out of your abode." Kalmanteng sabi ni Red.

Tristan is standing right beside Red, kasama si Dave. While Zanti was with Roy.

"And you're not gonna get her out." Zanti threw him a smirk.

Z.A's eyes averted to Red's favorite toy he's holding. A gold pistol. Zanti might
be unferestimating Red's ability. But to Z.A, alam niya kaunting pihit pa at
maipuputok na ni Red ang hawak niya.

"This is not making any sense. Just give me back my sister and were all done." He
muttered under his breath.

"Madali din naman akong kausap Santa de Leones, kung gusto ba ng kapatid mo na
sumama sayo bakit ko siya pipigilin?" Zanti wont stop taunting Red.

"You fucker." Red took a deep sigh before lifting the gun on his hand up. Pointing
it straight to Zanti. "I need my sister Zanti dela Paz. Give me my sister now, and
were done." Paguulit nito.

Everyone was alarmed. Seeing how serious Red is.

"Red, put your gun down." Kalmanteng suway dito ni Dave.

But Three and Z.A just let him do his thing. He's Red anyway. He knows what to do.

"Red, wag mong daanin sa dahas lahat ng bagay." Sabi ni Roy sa kaunaunahang
pagkakataon.
"I came here all calm and decent. All I need is my sister. But your bullshit cousin
refused to provide me my request." His eyes never left Zanti's eyes. "If I need to
plant a bullet in his head. Be it. If that's the only way to haul my sister's sweet
ass out of his house."

Zanti smirked. "Then shoot me. For all I care."

Nabigla ang lahat ng iputok ni Red ang hawak na baril na siyang nakatutok kay
Zanti. Except for Tristan and Z.A, who more likely expected it to happen.

They know Red very much. Ang sinabi nito ay sinabi. If he'll give you a chance to
run, you just have to grab it.

=================

Chapter 28

Mabilis akong napatayo mula sa aking pagkakaupo sa maliit na sofa nang maulanigan
ko ang paghinto ng isang taxi sa tapat ng bahay.

I hurriedly went to the door to open it. "Andrei, how's Red? How's Zanti?" Agad
kong tanong dito nang lumapit ito saakin at halikan ang tungki ng ilong ko.

"Why are you still up?" He asked, pulling me inside the house as he shut the door
close. "You should sleeping by now."

I sighed. "I'm worried, hindi ako mapakali. Isa pa hindi ako mapapalagay hanggat
hindi ka pa nakakauwi."

He look so tired, marahil ay napagod sa kakaparoo't parito. Naupo ito sa sofa na


siyang inuupuan ko kanina at isinandal ang ulo sa sandalan bago ipikit ang mga
mata. "I love you, Cams."

Agad naman akong napangiti sa sinabi nito. Naglakad ako papalapit dito at naupo sa
mismong kandungan nito. Nakita ko ang agad na pag-guhit ng ngiti sa labi nito sa
ginawa ko, he then placed his arm around my waist pulling me closer.

I started stroking his hair as I gently massage his forehead. "What happen bubu?"

"Don't mind them apple, malalaki na sila kaya na nila ang sarili nila. Kung anuman
ang mangyayari sa kanila, they're the one who's responsible for their actions."
Sabi nito habang nananatiling nakapikit ang mga mata.
Hindi na ako muling nagtanong dahil base sa sagot nito ay wala itong balak na mag-
kwento.

"Kumain ka na?" I asked as I trailed his pointed nose.

He smiled. "I like this scenario." He shrugged before opening his eyes. "Not yet,
anong dinner natin?"

I giggled. "Nagpadeliver lang ako ng Mcdo pano yun lang yung malapit na fastfood
dito. Alam mo naman na hindi pa ko marunong mag-cook." I pouted.

He smiled before giving my lips a quick peck. "One at a time, baby." Niyakap ako
nito ng mahigpit bago ako alalayang tumayo. "Sa ngayon, McDonalds will do. "

Sabay naman kaming natawa sa sinabi nito. Bago nagtungo sa kusina. I prepared his
food.

"Sorry, hindi na kita naantay. Nagutom na kasi ako." I watched him eat his meal.

Ngumuya muna ito bago sumagot. "That's fine. Dapat naman talaga na hindi ka
nagpapalipas ng gutom."

Nginitian ko naman itong muli. "Pagkatapos niyan maligo ka na, magbihis para mag-
sleep na tayo hmm?"

Nakita ko naman ang pagsilay ng magandang ngiti sa labi ni Z.A bago ipinagpatuloy
ang pagkain. Nang matapos ito ay agad akong tumayo at kinuha ang pinagkainan nito.
I don't know why but I feel like doing such things for Z.A seems to be so right.

Hindi ako marunong maghugas ng pinggan, pero feeling ko naman madali lang kasi
kanina naman nahugasan ko yung pinagkainan ko.

I started washing the plate when I felt Z.A's arms around my waist, kissing my
cheek. "Ako nalang dyan. Mag-sleep ka na, apple."

I smiled. "Ikaw maligo ka na at magbihis ka na ha? Ako na dito kaya ko na to."

"Are you sure?" He muttered against the skin of my neck. "Hindi ba yan yuck with a
y?" His chuckles vibrated into my flesh.

"Oo nga." Natatawang sagot ko. "Sige na Vladislav ako na bahala dito."

He then pressed my hips before giving my cheek a sweet and soundy kiss. "I'll wait
upstairs."
Hindi ko maipaliwanag ang labis na kasiyahan na nararamdaman ko sa piling ni Z.A,
everything seems to be in place. I love him, I so much do with all the might.

Matapos kong magligpit sa baba ay umakyat nadin ako ng silid. Naabutan ko si Z.A na
nakadapa sa kama at payapang natutulog. I smiled, seeing Z.A sleeping peacefully
squeezes my heart into an amount of happiness.

Mabilis akong naligo at nagpalig ng damit bago ito tabihan. Sa tuwing maiisip ko na
tila na rin kami mag-asawa, my heart is taking a leap.

Soon as I positioned myself beside him ay mabilis kong naramdaman ang pag-pulupot
ng braso nito sa bewang ko. Pulling me against him, nuzzling into my neck.

"I love you.." He whispered on his sleep.

Ilang beses ko ng narinig ang mga salitang iyon galing kay Z.A, pero hanggang
ngayon ay walang tigil parin ang mabilis nitong pag-tibok sa tuwing idedeklara nito
ang labis nitong pagmamahal saakin.

"I love you, Andrei." I said before I smiled and close my eyes dosing myself into a
sleep.

My life had changed alot with Andrei. I never imagined myself living this way.
Enjoying a very simple life. A very happy life. No shopping, no out of the country,
no nothing. But I'm really very happy. Hindi ko kailanman naisip na maari akong
makaramdam ng labis na kasiyahan without those material things that build me. Now,
Z.A completed me. With Z.A, I'm contented.

Mabilis na lumipas ang mga araw. Mas naging abala si Z.A sa mga bagay na ginagawa
na nito bago pa niya ko makilala. I'm always left alone the whole afternoon in the
house. Always excited to see Andrei's car in front of the house, killing its
engine. Waiting for Andrei was never a bore since he'd been calling me from time to
time.

Muli kong tinignan ang cellphone ko, checking if there's any message coming from
him. But there's none. No missed calls, no nothing. I pouted, nagsisimula na akong
makaramdam ng bahagyang pagtatampo. But then I'm a bit worried, sinceits not normal
for him not to call me.

Buong maghapon ang lumipas, wala akong kahit anong tawag na natanggap mula kay Z.A.
I spent the whole afternoon inside the room, holding my phone turning and tossing
around the bed.

Its already nine in the evening when I heard his car's engine outside the house. I
jumped off the bed, and hurriedly get out of the room. Nasa kalagitnaan ako ng
pagbaba ng hagdan nang marinig ko ang pamilyar na boses ng isang babae, that made
my blood reach its boiling point.

"Andrei, I love you. I love you so much."

I froze, waiting for my boyfriend's answer.

Ilang segundo ang lumipas, ngunit wala akong anumang narinig galing kay Andrei.

Naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko sa di ko maipaliwanag na kaba. My


legs gets wobly. Maging ang aking mga kamay na nakakapit sa barandilya ng hagdan.

Dahan-dahan akong naglakad pababa, and I felt my world collapsed around me as I


watch Charlene kissing Z.A, with Z.A's hands onher waist.

Napako ako sa kinatatayuan ko, I can feel my heart breaking into bits. Naramdaman
ko ang pag-uunahan ng luha sa pagbagsakan sa aking mga mata.

I clenched my fist, gritted my teeth. Before walking towards them with all the
anger and pain that I'm feeling.

Galit na hinila ko ang buhok ni Charlene palayo kay Z.A na siyang nagpatili dito.
Blinded with anger, I wagged her with unstoppable tears rushed down my face.

"Ouch! Z.A help!" Sigaw nito.

"Malandi ka! You scum!" Sinubukan nitong manlaban but I tend to forget how to
control myself that I let my palm trailed down to her face in a slap. "You bitch!"

"Cams." Narinig kong awat sakin ni Z.A bago ko maramdaman ang paghawak nito sa
bewang ko. "Camille stop it."

Hindi ko tinigilan si Charlene, hanggang sa mahila na akong papalayo ni Z.A dito.

Panting, I stared at her with anger. Pinanood ko itong umiiyak na sinusuri ang
sarili at lahat ng sugat na natamo nito mula saakin.

"Kulang pa yan! Malandi ka!" I screamed at her. "You freaky whore!"

"Camille tama na!" Mariin na suway ni Z.A saakin.

Sukat doon ay marahas akong kumawala sa kapit nito at nilingon ito. My eyes
squinted, galit ko itong tinitigan. His green eyes were of many emotions I couln't
distinguish.
Before I could even stop myself from doing so, umigkas na ang palad ko palapat sa
pisngi nito. "I hate you, Andrei. I hate you so much!" Tumaas ang dibdib ko nang
magsimula akong mapahagulgol. "I hate you!"

Z.A tried to reach me but I took aback.

"Don't touch me!" I screamed, before I run out of the house.

Naramdaman ko ang pagsunod saakin ni Z.A. "Camsy, Camille!"

Nilingon ko ito, with tears flooded my face. "I hate you! I hate you!" I was
sobbing out of pain. Pakiramdam ko lahat ng bigat sa mundo pasan pasan ko. Halo-
halo ang nararamdaman kong sakit but on top of all that, I felt cheated.

"Cams, let me explain." Mahinahon na sabi ni Z.A.

Umiling ako. "Galit ako sayo. Galit na galit. Alam mo Andrei, I maybe themost
conceited person you'll ever met. I am so full of myself, confident that I am on
top of everything. P-pero ngayon, I'm asking myself. Saan ako nagkulang? A-anong
kulang sakin?"

Guilt is obvious in his green eyes as he averted his gaze into somewhere else.

"Andrei, mahal kita. Mahal na mahal." I can feel my energy slowly draining, ilang
minuto akong tahimik na umiiyak nang maramdaman ko ang pag-hila saakin ni Andrei
pakabig sa dibdib nito. "I love you. I love you.."

"I'm sorry. I'm sorry." Lalong humigpit ang kapit nito saakin nang magpumiglas ako
pakawala rito.

"Nasasaktan ako!" Sigaw ko habang buong lakas itong itinulak palayo. "I can't
believe you'll let this happen to us."

"I'm sorry baby." He said sincerely.

Umiling ako bago lumayo nang akmang aabutin ako nitong muli. "I need time. I need
time to think if I can still forgive you.."

Mapait akong ngumiti at tinalikuran ito.

"Camille!" I heard him called me when I started running away from a pain named Z.A.
Ilang beses ko pang narinig ang pagtawag nito, but I'm hurt and all I wanna do is
runaway.

Patuloy ako sa pag-iyak habang patuloy ang aking pagtakbo nang may isang puting van
na huminto saaking harapan.

Bumukas iyon at dalawang lalaking nakamask ang bumaba. I tensed when they both
grabbed me and forcefully took me inside the van.

"Andrei!" I shouted his name seeking fir help. "Andrei!"

Lalong lumakas ang iyak ko maging ang kaba saaking dibdib nang malakas akong itulak
ng mga ito papasok sa van.

"Camsy!" I heard Z.A screamed my name.

But before he could reach us ay mabilis na nakasakay na ang dalawang lalaki at


naisara na ang van. I started screaming as I wiggled off their grip when the van
started moving.

"Get off me!" I shouted. "Who the fuck are you! What do you want from me!"

"Tangina manahimik ka!" Singhal ng isa.

"Damn you! Pakawalan niyo ko dito! You-"

"Napakaingay mong putangina ka!" Mabilis nitong tinakpan ang bibig ko gamit ang
isang puting panyo.

I was about to shout the hell out when I started to feel dizzy, and before I could
even utter a word everything went black.

=================

Chapter 29

"H-Henry?" Shocked crossed her face when one of the masked guy took off the cover
of his face. It was Henry. "A-anong kailangan mo sakin?"

Henry gave her a smug smile. "Ibibigay mo ba?" Matapos ay malisyosong hinagod ng
tingin ang kaniyang katawan.

Camille grimaced on what he did. She even wanted to vomit. Umusog siyang palayo
dito at halos isiksik na niya ang kaniyang sarili sa nakasaradong pinto ng sasakyan
makalayo lamang dito. "Over my dead body."

"Oh, no. Darling, I don't want it "dead" I want it alive and responding." His eyes
were of lust. Na siyang lalong nagpabuhay ng kaba sa kaniyang dibdib.

"Don't touch me!" She shrieked when he grabbed her thigh, pulling her close to him.
"Ano ba! Get your hands off me!" Then she started wagging of his gripped but that
only arouses him more.

"Feisty, that's the more I like it Camsy." He said, grabbing her arm and her waist.
"Hindi naman sana tayo aabot sa ganito Camille, kung madali kang kausap. Hindi
iyong ipinapamukha mo pa saki n a hindi mo ko gusto."

"I never treated you wrong! Ano ba!" Pilit siyang kumakawala nang bigla gagapin
nito ang kaniyang mukha at marahas na hinalikan siya sa kaniyang mga labi. That
made her sneered when he started sipping her lips, seeking for her sweetness.

Ang mga kamay niya ay kusang gumalaw upang itulak itong papalayo, she furiously
started slapping his face. Na siyang nag-pagalit dito. "Putangina kang babae ka!"
Isang malakas na sampal ang ginawa nito sakanya na halos magpakalas sa mukha niya.
She can even taste her own blood. "Putangina napaka-pakipot mo pa. Abner akin na
yang panali diyan." Sigaw nito sa lalaking nagmamaneho.

"Boss, mamaya mo na tirahin iyan. Nadi-distract ako sa pagmamaneho ko." Tumatawang


sabi nito habang inaabot ang lubid, he was scanning Camsy on the rear view mirror.
"Jackpot ka pala sa isang ito, napakaganda at napakakinis. Masarap pagpasasaan bago
ipatubos kay Benedict."

Pilit nagpumiglas si Camsy nang sinimulan ni Henry na igapos ang kaniyang mga kamay
sa kaniyang likuran habang malademonyong tumatawa. "Surely Benedict Velez wont mind
me fucking her daughter."

Camille screamed out of detest when he grabbed her shirt tearing it apart.
"Pakawalan mo ko nakakadiri kang hayup ka!" She started pushing him with her legs
but he's bulky and the fact that he's a guy just made everything impossible.
Camille cried out of frustration nang sa kakapalag niya ay napahiga siya sa leather
seat at umibabaw ito sakanya. "A-ano ba?! Pakawalan mo ko!"

Malisyoso itong tumawa at hinagod ng tingin ang kanyang nahantad na dibdib, she
tried her very best to get it covered but he furiously fondled it with his
calloused hand. "Wala ka ng magagawa Camille, kung ako sayo Camsy, just freaking
enjoy the moment. I'll surely take you to heaven."

Wala nang nagawa si Camille kung hindi marahang umiyak, nanghihina na siya
sakanyang kakapalag. Wala siyang ibang nararamdaman kundi galit at pandidiri sa
bawat dampi ng labi at balat nito sakanyang katawan. She closed her eyes and prayed
for a miracle. She prayed for something to happen that will make everything right
when she felt him unsnapping and unzipping her pedal pusher.
She keeps on wagging and struggling free, humugot siya ng malalim na hininga at
sapat nalakas bago umigkas ang kaniyang tuhod patama sa pinakaiingat-ingatang
kaselanan ni Henry.

Marahas itong dumaing at bumangon palayo sakanya. "Putangina mo!" He cussed.

Kinuha ni Camille ang pagkakataon na iyon upang makabangon papalayo dito. She
collected herself on the corner with her legs bent in front of her as she continued
sobbing.

Napasigaw siya nang hatakin nito ang kaniyang buhok. "Tangina mong babae ka!" He
then splapped her hard na lalong nagpaiyak sakanya.

"H-help me.." She begged, but he doesn't seem to be hearing it. "L-let go of me..
please.."

"Let go?" Nakakaloko itong tumawa. "Gago ka ba? Hindi pa sira ang ulo ko para
pakawalan ka. Putangina ka!"

"I-if you need money I'll give you money.." She's begging, begging for her life.
"H-hindi kita isusumbong sa pulis, j-just please let me go.."

"Putangina." Napalingon silang dalawa nang magsalita ang lalking nagmamaneho. "May
sumusunod satin boss."

Nilingon ng mga ito ang isang sasakyan na nakasunod sakanila. Hope started to build
up within her when she saw Z.A's car.

She knew it. Andrei will save her. "Andrei.." She the started to holler. "Andrei
help! Help me! Help me Andrei please!"

"Putangina! Iligaw mo Abner!" Sigaw ni Henry. "Tanginang pakialamerong yan."

"Andrei help me! Hel-" Her words chocked on her throat when she felt his fist his
her stomach.

"Tangina mo! Manahimik ka!"

And before she could yelp again, she was hit again by his violence.
_____

His fingers clutched tight on the steering wheel as he kept his focus on the white
van in front of him. Only god knows how nervousness eat him inside. He was afraid,
for the longest time of his life he's now afraid. Not for him, but for Camille.

He can feel his heart thumping wild out of fear as he silently prayed for the sake
of the woman he loves the most.

He cursed himself, even wanted to kick his own ass. Kapag may nangyaring masama kay
Camsy ay hindi niya mapapatawad ang kaniyang sarili. Why he just hurt the woman
that healed him.

Mahal niya si Camille, he love her like he'd never loved someone before way beyond.
He even thought of building a future with her. With Camille, he feel so safe. A
safe zone that is million times different to the life he's living.

His life was dark, dangerous and lonely. Then she came along, changed him into
something that he never did thought he'll be. His life had been in an exact turmoil
until she came. He never thought he'd fell this hard to a wayward brat who thinks
that bags and expensive clothes are the whole meaning of life.

Hindi niya mapigilan na sisihin ang kaniyang sarili, kanina'y nabigla siya nang
halikan siya ni Charlene. He was about to pushed her away through her waist when
she even pushed herself against him, na siyang naabutan ni Camsy.

He wasn't use to this kind of drama, since he never had girlfriends before. Women
come and go. That's how he find it, never did he believe in love. For him love is
the craziest kind of thought, his mother died because of that shitty love.

But when he watched how Camsy collapsed in depression and pain in front of him, he
felt his heart ache for the woman he love. He didn't wanna hurt her. But he already
did.

"Shit baby.." He cussed as he increases the speed of his car.

Lumiko ang van sa daan kung saan maraming pampublikong sasakyan na nagdaraan. He
wanted to pull the gun off his pocket and hit the van, but he didn't do it dahil
alam niyang maaring may madamay kung gagawin niya iyon sa mataong lugar.

He patiently followed the van, nang lumiko ito sa isang kalsada. Marahil ay
natunugan nito na sinusundan niya ang mga ito. But that was just another stupid
move of them. He's not Zayn Andrei for nothing. Alam niya na kapag dumaan sa
kalsadang iyon ay isang kalsada lang ang maaring labasan ng mga iyon, sa tinagal
tagal na niyang pinakikibagayan ang ganitong klase ng buhay he already memorized
all the twist and turn.

Iniliko niya ang sasakyan sa ibang daan, he already knew the final block. There's
no need to go through the same path. Marahil ay iisipin ng mga iyon na nailigaw na
nila si Z.A, but of course Andrei deals better than any goon.

Sa kanto ng isang tahimik na street niya inihinto ang sasakyan, he's waiting for
the white van to come across. Hindi nagtagal ang ilang sandali ay dumaan na ito, he
can't help but to smirk. Hindi nga siya nagkamali, dito nga ang tuloy ng mga ito.
Sinundan niya ito ng tingin at inantay na lumipas ang ilang sandali bago ito
sundan.

Now he made sure to keep a distance. He's worried as hell that he wanted to panic.
But he knows that that wont help. He needs to think of his every move, he need not
to focus on his feelings but to use his head to think of any possible way to save
Camsy.

Mula sa di kalayuan ay nakita niyang sa isang abandonadong gusali huminto ang van.
Kung hindi siya nagkakamali ay isa itong lumang ospital, he decided to get off his
car at lakarin na lamang ang distansya.

Walang ginawang ingay ang kanyang naging paglakad. He was used to that.

"Fuck." He muttered a curse nang makita niya si Henry na bumaba ng van kasunod noon
ay ang isang lalaki na nakaitim na maskara, hila-hila si Camille.

She was crying, her hair was on mess, her shirt was torn up, the zipper of her
pedal pusher were unzipped, her hand were both tied behind her, nanghihina ito at
halos hindi na makapag-lakad, Her face were slightly bruised and it's as if he's
looking into a different Camille.

Hindi maipaliwanag ni Z.A ang labis na galit na nararamdaman sa pagkakakita sa


kasinatahan. He's immobile for awhile, letting the pain do a sudden constriction in
his heart. Nabato siya sa kinatatayuan habang pinapanuod na ipasok si Camille sa
loob ng abandonadong gusali.

His hand automatically get a gripped on his gun placed behind him as his jaw
flexed. He'd never felt this kind of anger in his life that he thought of crashing
the world out.

_____
Comments please :)

=================

Chapter 30

Z.A tried to controlled himself not to do an impulsive move, but if he were to


choose he'll go get Camille without thinking if he'll die or not. Yet he can't,
maaring mapahamak lalo si Camille kung mag-papabigla-bigla siya.

He stayed behind the scrap hospital materials, at mula sa kinatatayuan niya ay


nakita niyang nakaupo si Camille sa sementadong sahig. Si Henry ay nanatiling
nakatayo sa harap nito. Nakita niya rin ang isang lalaking naka-mask na dahan-
dahang nag-hubad ng suot nitong maskara. Ilang sandali pa ay nakita niya itong
kinuha ang cellphone nito mula sa kung saan at may tinawagan.

He's skilled. Gaano man kalayo, gaano man kahina, the air is sending the whole
conversation right into his earshot.

"Benedict Velez, hindi mo na kailangan pang malaman kung sino ako. What you need to
know is that I have your daughter with me." Tumatawang sabi nito. "Hindi ka
naniniwala?" Nilingon nito si Camille at sinipa sa binti na siyang nagpasigaw dito.
Z.A's fist clenched as he kept his gaze on Henry. "Naniniwala ka na ba? Forty
million pesos, Velez. Kapalit ng anak mo. Kung bibilisan mo ang pagtubos marahil ay
mawawalan ako ng pagkakataong saktan ang anak mo kaya kung ako sayo'y huwag mo ng
patagalin pa. Antayin mo ang mga susunod naming tawag."

Z.A was about to come out to where he's hiding when three other men came. His eyes
squinted when he saw a very familiar thing, nang hubarin ni Henry ang suot nitong
t-shirt na basang basa sa pawis. Nakita niya sa likuran nito ang isang malaking
tattoo, a Demon's Tail.

He cussed as his jaw flexed. Now he's sure that someone is behind all of this.
Nakita niyang nag-uusap ang mga ito, he's very much aware of every words they
utter. Mula sa bulsa ng denims niya ay kinuha niya ang kanyang cellphone, he dialed
Red's phone number and just told him where he is.

Soon as he get off the phone, he kept his gun behind him and came out to where he's
hiding.

Shocked registered in their faces, while hope covers Camsy's beautiful face nang
lingunin niya ito.

"Andrei.." She said in a helpless, small voice.

He felt his heart sank upon seeing her, he wanted to run and take her into his arms
but he controlled himself. He still need to make someone pay for something.
His gaze averted to Henry and those set of men. His green eyes turned greener as he
stared at them with anger.

"Napaka-pakialamero mo talagang hayup ka. Akala ko'y nailigaw ka na ni Abner


kanina." Henry smirked.

Tahimik na tinitigan lamang ni Z.A ang mga ito.

"Gusto atang samahan dito yang syota niya e." Tumatawang sabi ng tinutukoy na
Abner.

Z.A's fists clenched as he controlled himself. Kung nakakamatay ang tingin ay


paniguradong bumulagta na ang mga ito sa klase ng tingin na ipinupukol sakanila ni
Z.A.

"Z.A Vladislav." One of the guy recognized him, that made him smirked. Binalingan
niya ito ng tingin at nakita niya ang takot sa mga mata nito habang pinagmamasdan
si Z.A, now he's starting counting every seconds left in his life. He knows, that
this green-eyed demon in front of them knows no mercy.

"Ano pang hinihintay niyo? Patumbahin niyo na iyan. Baka mapano iyan pag ako ang
dumali diyan." Mayabang na sabi ni Henry sa tatlong lalaki na huling dumating
ngunit wala ni isa sa mga ito ang tumalima.

"Then why don't you try?" Z.A challenged.

Nawala ang mayabang na ngiti sa mga labi ni Henry. He felt challenged on what he
said. Matalim nitong tinitigan si Z.A, yet Andrei is too mad to care about his
sharp gazes.

"You want this huh?" Nilingon nito ang mga kasama. "Walang makikialam sainyo,
ipapakilala ko lang sa lalaking to kung sino ang kinakalaban niya dahil matagl na
akong nagtitimi rito."

Mabilis nitong sinugod ng suntok si Z.A, but with Andrei reflex agad din nito
iyong naiwasan. He tried to punch for the second time but he failed. He was so
furious that Z.A seems to be relaxed while he's already on the game.

"Putangina." The third time he attempted to punch Z.A ay mabilis ring umigkas ang
kamao nito, hitting his very jaw na siyang agad na nagpatumba rito sa

Agad na napatili si Camsy ng makitang bahagyang natamaan ang pisngi ni Z.A, but
that was nothing to the impact that Z.A's punch rendered to Henry.
Napahiyang muling tumayo si Henry at nagsimulang inikutan si Z.A with both fist
ready for defense. Ang apat na lalaki ay pawang naging alerto, the three of them
were familiar to Z.A.

Z.A is very much alert as he anticipated for Henry's next move. Iniagat ni Henry
ang binti upang sana sipain si Z.A but he just grabbed his leg and wagged it of na
siyang naging dahilan upang mawalan ito ng balanse at muling bumagsak sa sahig.

Mabilis itong tumayo.

"Putangina anong tinatanga-tanga niyo diyan. Tulungan niyo ako dito." Sigaw na utos
ni Henry sa apat na siya namang dali-dali ring pumalibot kay Z.A.

Andrei was so ready for this scene in which he'll stepped his life on risk. His
brows were meeting on the center, his jaws were flexing as he shakes his hands as
if preparing it for the battle of the lifetime.

Muli siyang dinaluhong suntok ni Henry na siyang naiwasan niya, matapos ay sinugod
din siya ni Abner ng isang suntok na bahagya lamang niyang naiwasan bagama't tumama
lamang sa kaniyang dibdib.

Andrei expertly moved his arms when he felt someone was about to attacked him from
behind at hindi nga siya nagkakamali dahil walang ilang segundo ay narinig niya ang
pag-bagsak sa sementadong sahig ng lalaking natamaan niya sa leeg.

Hindi maiwasan ni Camsy ang patuloy na mapahagulhol habang isinisigaw ng paulit-


ulit ang pangalan ng kasintahan nang sabay sabay na daluhungin ito ng apat.

He'd been into several battles all his life, that made him surpass the four with no
sweat. They kicked, punched and hit him savagely. Na siyang nagdulot ng labis na
pangamba kay Camille, Z.A wasn't really fighting. He's now on the chilled floor
bending.

Patuloy na nagtawanan ang apat. "Putangina ano? Ipakita mo samin yang tapang mo!"

Z.A seems to be a bit helpless. His side lips were bleeding, he had some bruises.
Nagulat ang mga ito nang buong lakas na bumangon si Z.A mula sa pamamaluktot sa
sahig. Marahas nitong ipinahid ang dugo sa gilid ng labi, he then smirked and took
off the gun from his back at mabilis iyong itinutok sa mga ito.

Sabay-sabay na kinapa ng apat ang baril sa kanilang mga likuran at halos


nagsipaglkihan ang mga mata ng mga ito nang wala silang makapa.

"Ano?!" Sigaw ni Henry. "Nasaan ang mga rmas niyo?!"

"Looking for this?" Natatawang tanong ni Z.A habang inilabas mula sa likuran niya
ang ilang pirasong baril na nakuha niya sa mga ito. Lalong lumaki ang mga mata ng
mga ito. "Stupids never win the battle."

Nahihintatakutan na tinitigan ng mga ito ang mala-demonyong anyo ni Z.A, he's mad.
He's furious.

"Let's put some thrill." Mapanganib niyang sabi. Bago ibato sa malalayong bahagi ng
abandonadong gusali ang mga baril ng mga ito. "I'll have you run for your lives."

Na siya ngang ginawa ng apat maliban ni Henry na siyang nanatiling nakatayo at


manghang nakatitig lamang ky Z.A, Z.A walked towards Camille without leaving
Henry's gaze.

He lifted her up, at kinalagan ito ng kamay while his gun still pointing on him.
Agad na yumakap at sumiksik sa likuran niya si Camille. She's scared. She had never
seen Z.A this way before.

"Stay behind me." Bulong ni Z.A sa kasintahan.

Inilibot ni Z.A ang tingin sa apat, they're all looking for their gun.

"Ready to die?" He shouted, with all the anger he have in his heart.

Nakuha ng isa ang kaniyang baril. Mabilis nito iyong tinutok kay Z.A ngunit bago pa
niya iyon maiputok ay walang ingay na itong bumagsak sa sahig. Tulad ng kung
paanong walang ingay na narinig mula sa baril ni Z.A na siyang nagpakilabot sa
naiwang mga lalaki.

"One down." Sabi nito na tila naglalaro lamang ng isang video game. "Who's next?'
Tanong nito nang muling itinutok ang baril kay Henry.

Camsy is scared, nakita niya sa mismong pares ng kaniyang mga mat kung paanong
walang pagdadalawang isip na binaril ni Z.A ang lalaki. Dahan dahang lumuwang ang
kapit niya dito.

She screamed when Z.A pushed her not so gently na siyang nagpabagsak sakanya sa
sahig kasabay ng isang putok ng baril.

Nilingon ni Z.A ang pinagmulan ng bala ng baril na muntik ng tumama sakanila and
before the guy could even run, he already fell from the cold floor lifeless.

"Stay there." Bulong ni Z.A kay Camille bago ito itinulak patago sa shelf kasabay
ng sunod-sunod na putok ng baril mula sa likuran nila.

"Z.A!" Camsy was trembling. She wanted to go after him but she know she can't.
Gusto niya itong hilahin at pigilan, pero alam niyang hindi ito papayag.

"Wear this." Z.A gave her his jacket kasabay ng marahas na pagmumura nang makita
nang ilang sugat sa kanyang punong dibdib. "I love you." Binigyan siya nito ng
isang mabilis na halik sa labi bago tumayo at balikan ang mga lalaking naiwan.

Dalawang baril ang nakatuon kay Z.A, samantalang ang kaniyang baril ay nakatuon kay
Henry na nanatiling tila nanigas sa kinatatayuan nito. Sunod sunod at magkapanabay
na pinagbabaril ng dalawa ang kinatatayuan ni Z.A dahilan upang mawala kay Henry
ang atensyon nito. Tumalungko siya upang maiwasan ang mga ito. He maybe so lucky
that none of the bullets hit him.

Nang muling makatayo ay nakita niya ng akmang pagtakbo ng dalawa na akmang tatakas.
He immediately shoot the first guy. And he frowned when the second guy named Abner
fell on the floor, with a bullet planted right between his brows.

Nang lumingon siya ay nakita niya si Red hawak ang gold pistol nito habang ang
isang kamay ay nakakapit sa leeg ni Henry. Halos panawan na ito ng dugo sa mukha sa
pamumutla dahil sa labis na kabang nararamdaman nito.

Red furiously pushed him on the floor. Matapos ay iniapak nito ang kanang paa nito
sa likod ni Henry with his gun pointed straight on his head. His eyes were so
focused on the tattoo he has on his back.

"Where's Montano Wesley?" Diretsong tanong nito.

Litong nilingon nito si Red ng tingin, bago maglipat ng tingin kay Z.A na
nanatiling nakamasid sakanya at nagaantay ng sagot.

"One.." Red started counting. "Two.."

Henry knows how serious Red is on shooting his head, kaya bago pa man umabot sa
tatlo ay nasabi na nito ang impormasyong kinakailangan nila.

Red smirked bago padarang na inialis ang paa sa likuran nito at muling itago ang
baril nito sa likuran. "Do the honor Andrei." Then he took aback. Giving Andrei
enough space to do his thing.

"Z-Z.A p-please w-wag.. w-wag mo kong p-patayin." Pagmamakaawa ni Henry.

Z.A's eyes shadowed with anger. He pointed the gun right in his very head, he
wanted to think straight but he remembered Camsy's face as they dragged her out of
the van. She was abused. Without second thoughts, he fired the bullet out of his
gun.

Camsy gasped aloud, astounded on what she witnessed. Her wide eyes gazed on Z.A's
hand going into his face. Their eyes met, fear is very much obvious on her.

"Cams." He whispered. He walked towards her, he tried to reach for her and he
almost died when she flinched on his touch.

Umiling ng marahan si Camsy habang mahinang humihikbi. Kilala niya bang talaga ang
taong minamahal niya? "Who are you Zayn Andrei?" She asked in a very small voice,
almost a whisper.

=================

Chapter 31

Tinignan ni Z.A si Camsy mula sa rear view mirror. Simula ng lisanin nila ang
abandonadong gusali ay hindi siya iniimik ni Camsy. Kanina'y sinabihan siya ni Red
na ito na ang bahala sa mga kalat na naiwan sa abandonadong gusali at mas mabuti
daw na i-uwi na nito si Camille.

With what Red planned, alam niya na magpaparating ito kay Montano ng mensahe na
hindi kailanman matatalo ng buntot ng demonyo ang nangangalit na pangil ng leon na
siyang palagi nitong ginagawa. Yet, Montano Wesley doesn't have a fuck of an idea
that Red is an enemy.

Nang maihinto niya ang sasakyan sa tapat ng kanilang kabahayan ay bumaba siya upang
pag-buksan ng pinto si Camsy. Hindi parin siya nito kinikibo, his heart is breaking
as he watched how her body trembles. Her legs were wobbly. Marahan parin itong
humihikbi habang nakayakap ang mga braso sa sariling katawan.

"Do you wanna eat?" Mahina niyang tanong dito ngunit hindi siya nito pinakinggan at
mabagal itong naglakad paakyat sa kanilang silid.

Seeing her in that form pains him more. He sighed deeply nang makitang ipinid na
nito pasara ang pinto ng silid. His heart heaved in pain and anger. Camille is
nothing but a sweet wayward brat, she doesn't deserved to be abused. Ngunit patay
na, pinatay na niya ang taong umabuso sa kahinaan ng babaeng pinakamamahal niya. Na
siya ngayong dahilan para katakutan siya nito.

Hindi niya ito masisisi. He's a monster. He's aware of that. But then every
monsters has their own story to tell. Why they do things, they do. Either way,
balibaliktarin man ang mundo isa siyang masamang tao. He kill people with no second
thoughts. Naging normal na na gawain sakanya ang pagpatay, why he lived every
second of his life fighting for survival. If you can't kill them, they'll kill you.
Iyon ang isang bagay na naitanim niya sakanyang kaisipan as he risk his very life
in every battle. It's either he fight or he'll die. At iyon ang isang bagay na alam
niyang hindi na kailanman maiaalis sa pagkatao niya.

He stayed downstairs dahil alam niyang hindi pa siya nais na makausap ni Camille.
He was sitting on the couch yes but his whole focus were on the person upstairs.
Nangunot ang noo niya nang may marinig siyang tila nabasag mula sa itaas. Mabilis
na tinungo niya ang silid na kinaroroonan ni Camille.

The room was empty. Narinig niya ang mahinang lagslas ng tubig mula sa nakasaradong
pinto ng banyo. Tinungo niya iyon at pilit na pinakinggan ang nangyayari sa loob.
He can't hear anything but a water flashing from the shower, kasunod noon ay ang
mararahan na pag-hikbi ng dalaga.

He knocked twice. "Cams, baby?"

But he got no response.

He tried to knock again. "Camille?"

Worry covers his entire system when Camille kept no response. He forcefully opened
the door, only to find Camsy sitting on the corner of the shower area with her legs
bent in front of her as she hugged herself. Silently sobbing on her knees, staring
at nowhere.

He can feel his heart heaved in so much pain. Nasasaktan siyang nakikita ang
babaeng pinakamamahal niya sa ganoong kalagayan. Camille didn't deserve what
happened to her. Siya, siya ang dapat na naglayo dito sa kapahamakan but it turns
out to be the other way around. Siya ang nagpain dito sa kapahamakan.

He walked towards her, pinulot niya ang mga pira-piraso ng nabasag na garapon ng
shower gel. He carefully cleaned the mess, siniguradong walang bubog na naiwan bago
niya nilapitan ang kasintahan.

Camille is wearing nothing. She's bare naked from head to toe, she's like a child
soaking under the heavy rain.

The sight of Camsy could tempt any saint, but not Z.A. He didn't feel any sexual
attraction towards her at the moment. What her sight awakens in him is an amount of
protectiveness.

Tumalungko siya upang sana'y abutin ito at itayo mula sa pagkakaupo sa sementadong
sahig. But the very first touch of his finger on her skin, she immediately
flinched. He felt a sudden squeeze of pain in his heart, sa kaalamang kinatatakutan
siya ng babaeng pinakamamahal niya.

"Cams, ako to. Baby this is me." Mahina at malambing niyang sabi. He attempted to
touched her again, that made her feel uneasy. Tinitigan siya nito sa kanyang mga
mata. Her eyes were shaking in an amount of fear. "I wont hurt you, Camille." He
said, almost begging her to trust him.
Camille didn't utter a single word. She averted her gaze back into nowhere, ngunit
hindi na ito umiwas pa nang marahan siyang abutin ni Z.A upang itayo.

They were both soaking by the water pouring from the shower. But he couldn't
careless, hindi niya pwedeng hayaan si Camsy mag-isa. He get the soap, and starting
soaping her. Naramdaman niya ang panay nitong pag-pitlag. It's as if she doesn't
want anybody to be touching her.. Not even him. And Z.A couldn't blame her for
that, why she'd been abused.

He started rubbing the soap into her neck, down into her shoulder. Camille has a
body of a goddess. She's a great epitome of a woman. Hindi maiwasang mapamura ni
Z.A ng palihim ng makita niya ang ilang bakas ng pang-aabuso sa dibdib nito.

That's when he heard her started crying again. That made him wanna cry with her,
but no tears flooded his eyes.

"B-binaboy niya ko.." Nanghihina nitong sabi.

Agad na napa-angat sa mukha nito ang tingin ni Z.A, she was staring blankly at the
wall. Ang takot sa mukha nito ay hindi maitatanggi. And Andrei wanted to remove all
the fear that she's feeling. But he don't know how to start it.

"W-wala akong laban, Andrei.." Humihikbi nitong bulong. "A-ayoko.. ayoko nito..
ayoko nito.."

He wanted to pull her in his arms, but he's scared. He's scared he might scare her.
He's scared that he might pain her.

"K-kada pikit ko.. S-si H-henry.. N-nakikita ko s-siya.." Malayang umagos ang luha
nito kasabay ng malayang pag-daloy ng tubig sa kanilang katawan. "A-ayoko nito..
Ali.. Alisin mo s-sakin to A-Andrei.."

He wanted to say something, but he couldn't utter a single word. He wanted to do


something, but he's stoned in front of her that he didn't even noticed that he lose
a grip from the soap he was holding that it fell to the ground. He was lost at the
moment, seeing how the woman he wanted to give the whole world with weep in pain,
fear, anger, and sadness.

She's hurt. She's suffering too much pain. And all he wanted to do, is to lift the
pain away from her and carry it all by himself. If he could just possibly do that
in a blink of an eye, he'll do it.

"H-help me.." She cried helplessly.

Ilang sandali niya itong tinignan, what he has in mind is the only thing he thought
that could help her let go of what had happen. He know that this wont be easy, but
he'll do everything for her. He'll do everything to have her back.
"Make me suffer." He whispered. "Make me feel your pain."

=================

Chapter 32

"Make me suffer." He whispered. "Make me feel your pain."

What he said, caught her attention. Camille look straight in his eyes, his green
eyes were bold of numerous emotions he has no idea how to utter.

Amount of confusion flooded her face when he reached for her hand slapped it in his
face. "Hurt me, Camille." He again moved her hand to hurt himself. "Do all you
want. Lahat. Lahat ng ginawa nila sayo. Lahat ng sakit na ipinaranas nila sayo.
Make me feel your pain." His voice trembled as his throat aches, he's holding back
some tears that were supposed to be released. "Hindi na natin maibabalik pa, but I
want you to share the pain with me." His green eyes hooded at her. "I wont move. I
wont complain." Marahang inilapan nito ang palad niya sa matipuno nitong dibdib.
Right above where his heart is. And she could feel the loud thumping of it, inside.
"I'm giving you an authority to my body. Kill me if that will make you feel better.
I wont move, baby. Unless you asked me to."

He slowly let go of her hand, letting her do what could satisfy her heart. What
could release her anger. He's more than willing to give his life for her, if
killing him will set her free from all the pain they inflicted her then be it.

Matagal na pinakatitigan ito ni Camille. She was scared, scared of what she's
suffered. Scared of him, scared of what she witnessed that he did.

She wasn't sure of what she's supposed to be doing. All she know is that she needed
to release something inside her, and Z.A's gaze is encouraging her to do so.

Kusang nag-lakbay ang kamay niya paangat sa gilid ng leeg nito. A sudden picture of
Henry touching her on that particular spot of her body came across her mind, her
hand automatically gripped his neck with an amount of pressure.

Hindi niya mapigilan ang mapahagulgol ng iyak habang nanariwa sakanyang isipan kung
paano siyang binaboy ni Henry. She let herself be drowned in her own tears of
agony, that she didn't noticed she's gripping him tight that she's choking her.
But Z.A didn't make any single moment. All he wanted Camille to feel, is that she's
now the dominant. Na ito ang siyang masusunod. Na ang kagustuhan nito ang siyang
magaganap.

Camille stared at Z.A, she look straight into his green eyes that was looking at
her with intensity. She's crying so hard as she tried to remove the memories of
Henry on her mind. Pilit niyang iniaalis ang mukha nito sa bawat pagpikit na
gagawin niya.

She want it to be Z.A. She only wanted Z.A, and no one else. Ipinikit niya ang mga
mata niya, she was sobbing vehemently when she tiptoed and reached for his lips.

Soon as she tasted the sweetness of his firm lips, muli niyang naalala ang marahas
na paraan na pag-halik na ginawa sakanya ni Henry.

Out of anger, she have no idea that she's currently doing the same thing to Z.A.
She was kissing him brutally, that she could even taste the blood of his lips.

Ang mga kamay niya ay marahas na naglandas sa dibdib nito. She tore his shirt
harshly, cruelly, exactly what she'd suffered.

Mabilis na nasira at bumagsak sa sahig ang basang damit nito, her hand wandered on
his broad chest.. caressing it in a brutal way as her lips traveled from his lips
to his jawline biting it. Leaving marks.

Her nails dig into his skin, scratching every inch of it. Sa kung paano rin siyang
binaboy sa bahaging iyon. Her palm grazed on his nipples, she pinched it hardly
that almost made him groan.

Andrei is losing his mind, when he felt her lips traveled down to his neck. Her
kisses weren't the one he'd imagined. His kisses bears all the pain and agony she's
feeling. Naramdaman niya ang pag-kapit nito sakanyang braso, habang patuloy na
ginagawaran ng mararahas na halik ang kaniyang leeg pababa sakanyang dibdib.

Humigpit pang lalo ang diin ng mga kuko nito sa kanyang balat. Naramdaman niya ang
hapding dulot ng pagdudugo nito. He inhaled deeply out of deep pain nang kagatin
nito ang isang bahagi ng kaniyang dibdib.

Is this how they treated her? Now he regret he killed him. Death had become easy
for him. He should've tortured her. Killed him bit by bit.

Hindi na kaya pang isipin pa ni Andrei kung paanong nababoy ang babaeng
pinakamamahal niya. All he wanted to do is to lift the pain off her heart.

Z.A summoned all the self control in his system when she reached for the buckle of
his belt. She's trembling. Her fingers were fidgeting. He saw how tears flooded her
face, she's grunting in anger as if she remember something.
Z.A shut his eyes close as he tried to hold his emotions. He badly wanted to touch
every inch of her. But he's scared. So scared that he might scare her.

Her tears were unstoppable. Her sobs were loud and unbearable. She successfully
unbuckled his belt na siyang nagpasinghap dito.

Z.A clenched his fist. Na halos maglabasan na ang ugat sa braso nito sa labis na
pagpipigil hapitin ito, keeping his emotions and stopping himself from taking her
right there and then.

Soon as she unsnapped and unzipped his jeans, it slowly dropped on the floor
leaving his boxers on.

Andrei couldn't help not to grunt like a wounded animal when he felt her hand
trembling above his pet.

Naramdaman niyang natigilan ito at napasinghap. He scared her with a simple grunt.

Ilang sandaling hindi gumalaw si Camille, na siyang naging pinakamahabang sandali


sa buhay ni Andrei.

Buong akala niya'y tuluyan na itong natakot. Since he couldn't hear anything but
her sobs. He was about to open his eyes when he felt her hands hitched up to the
waistband of his boxers as she pulled it down, making his hard-rock maleness sprung
free.

He's in heat. In so much heat.

Her soft palm grazed into his wonder as she wrapped her fingers into his shaft
making it stir further.

His heartbeat pump faster, kasabay ng pagtibok ng kaniyang kaselanan sa mismong


palad ni Camsy. He inhaled gruffly when she started moving her hand up and down,
gently rubbing her palm into his loins that made him gasped for air.

His jaws were flexed. Z.A gets harder and bigger in every seconds passed.

She gripped his maleness in her hand firm and tight, a bit savage just like how
Henry touched her breast.

"I love you, Cams.." Mahinang bulong ni Z.A na siyang nagpabaling sakanya sa mukha
nito. He uttered those words as a whisper that she could hardly hear.
Napahinto siya sa ginagawa. Tila nagising sa isang bangungot. Lumuwag ang mahigpit
niyang kapit dito. Her eyes flooded with tears focused on his face.

Z.A's eyes were tightly shut. Ang paghihirap sa mukha nito ay hinding hindi
maitatanggi. His lips were swollen from her kisses. There are some scratches on his
face down to his neck.

She gasped in horror as she stared on his broad chest with fresh scratches, some
are bleeding.

What is she doing?

Dahan-dahan niyang nabitawan ang hawak niyang bahagi ng katawan nito. Nagsimula na
naman siyang umiyak na siyang nagpamulat ng mga mata nito.

His green eyes stared at her with all the gentleness. "Did I scare you?" He asked
softly, a bit worried that he did.

Hindi na niya napigilan pa ang sariling yakapin ito. She cried hard in his chest.
This man, this man saved her. This man loves her way beyond. Yet here she is,
torturing him.. killing him.. Kagaya ng siyang ginawa sakanya..

"Baby, I wont move. I'm sorry if I scare you.." Wika nito.

"No, I'm sorry Zayn Andrei. I'm sorry." Humihikbi kong sabi. "I'm really sorry if I
tortured you.. I'm sorry bubu.. I'm sorry."

Ilang sandali ang lumipas ngunit hindi parin tumatalima si Z.A, then she remembered
something..

"I wont move, baby. Unless you asked me to."

Bahagya siyang humiwalay dito, she looked up at him cupping his face. "Move,
please. Make me yours.. Make me feel your gentleness.. Ease my pain, I'm about to
die.. Please, Andrei make me yours.."

His green eyes turns greener with passion. He cleared his throat. Nervousness
trembles along his voice. "Are you sure, Camille Syanna?"

Slowly, she nodded her head as she chewed her bottom lip with anticipation of what
will happen next.

She wanted him. Wanted him to take her into his arms. Wanted him more than
anthying. She can't remember wanting anyone else in the world much as she want Z.A
now.
"Please.." She begged.

In a split second, she's trapped into his arms as he grabbed her by her waist.
Gripping and caressing the side of her waist with his hard thing poking and rubbing
along her stomach.

"I love you, Camille.." Madamdamin nitong sabi bago dahan-dahang bumaba ang labi
nito sakanya.

She closed her eyes and surrendered herself to him. It surprised her that it was
Z.A that she saw in her imaginations. She felt his lips gently and slowly brushing
against her.

The kiss seems to be in its lightest way, tila mamahaling figurine ang kaniyang
labi na pinakaiingatingatan nitong huwag mabasag.

Slowly, she returned his kisses. Its as if they owned the world as they take all
the time kissing each other gently and full of love.

Dahan-dahan na pinakawalan ni Z.A ang kanyang mga labi, trailing down her jaw to
her neck..

Z.A is gentle, tila iniingatan na hindi siya masaktan. Making her feel so much
special.

She moaned softly when his hot mouth covered her taunted breast. Nibbling her
nipples gently, as he softly fondled the other one. As if erasing all the unwanted
memories.

She was lost.. so lost. It's Z.A who seemed to be all that matters.

Hindi niya na alam kung paanong nailabas siya ni Z.A sa banyo nang hindi niya
namamalayan. Naramdaman na lamang niya ang maingat na paglapat ng kaniyang bigat sa
malambot na higaan. With Z.A on top of her.

Hindi alintana ang basang basa nilang katawan. Passion and desire ruled between
then.

Andrei's lips were all over her. He kissed and touch every inch of her, lovingly.

She cried out of pleasure when she felt him palming her.. His fingers were teasing
her opening.
"Z.A please.." Kung para saan iyon ay hindi niya alam. But she wanted him. Inside
her! Deep and needy.

Halos mapaiyak siya sa kakaibang sensasyon rumolyo sa pagkatao niya nang maramdaman
niya ang mainit nitong labi sa kanyang pagkababae.

Z.A gently spreaded her legs widely as he started licking her core making her go
wild and crazy.

Kusang umabot sa ulo nito ang kaniyang kamay. Clutching her fingers into his hair
as she arched her back and moved her hips when he started thrusting her tongue..
licking her walls.. seeking for her inner sweetness..

She felt uneasy. Hot fluid streamed down from her abdomen. She can feel her
explosion, and she wanted to pushed him away bago pa niya ipahiya ang sarili.

But his tongue inside her core seems to be the best thing in life. She's on
cloudnine.

"A-andrei!!" She screamed his name, panting as she exploads into his very mouth.

She suddenly felt her energy draining.

"Sweet, sweet Camille.."

Bago pa siya makagalaw ay napakubabaw na ito sakanya. He's smiling sweetly,


positioning himself into her entrance.

"You can still say no baby.." Bulong niya, kahit alam niyang ikamamatay niya
sakaling tanggihan siya nito.

Matagal na pinakatitigan ito ni Camsy. Mahal siya ni Andrei, mahal niya ito. At
sigurado siya doon.

She saw a glimpse of fear crossed his green eyes. Natatakot ba ito na baka umayaw
siya?

Napawi ang pangamba na nararamdaman niya nang dahan-dahan itong ngumiti at abutin
ang kaniyang mga labi sa isang mapusok at mapanghanap na halik.

"Take me, Zayn.. Make me yours.." She said in between their kiss.

Male thriump surged within him. He returned his kissses with equal amount of
passion and intensity.
Slowly, he thrusted his throbbing maleness inside her.

She shrieked in pain. Na siyang nagpaputol sa mapusok nilang halik. Alam niyang
magiging masakit, but she never imagined that this will be this painful.

"Ahhh.." She sobbed in pain as she felt something breaking inside her.

Maging si Z.A ay napahinto. He watched her groan in pain. His heart is thumping
fast in realization of what's going on.

Hindi niya mapigilan ang hindi mapangiti sa tuwa. He silently uttered his thanks to
the lord almighty. He watched how she moaned and cry as her purity left her.

She was his first.

Definitely will be her last.

Hindi niya alam kung ano ang maganda niyang nagawa sa buhay niya para ipagkaloob sa
kanya si Camille, either way he's glad he did it.

Ilang minutong hindi siya gumalaw sa ibabaw nito. Making her adjust into his size
as he planted soft and tiny kisses in her face. Muttering sweet nothings, easing
her pain.

"M-move.." She begged in a little while.

Slowly he moved. Much as he wanted to go deeper and faster cause this thing is
painfully killing him. He drove gently, this is gonna be her first, their first..
She wanted it to be special.

His hand slids down into where their intersection is. Slowly massaging it.. Easing
her pain.

"A-andrei.." She cried his name over and over again.

Andrei increases his speed as he thrust in and out her opening.

He was busy kissing her in every part as he moves deeper.. faster..

"Z.A, ohhhh.."
Her moans were like cheering him to do better.

"Camille.." He grunt like a wounded animal.

Minutes later, they both reached their mindblowing climax.

"I love you.."

"I love you.."

Magkapanabay nilang sabi habang parehong naghahabol ng paghinga.

Camille smiled, it was epic. Z.A just turned her into a complete woman. He's gentle
and soft.

"That was the best I ever had.." He whispered truthfully before he began kissing
her again in the most passionate way possible as his bedsnake inside her started
rocking again.

That made her gasped. He just smirked and started driving again.. In a not so
gentle way..

_____Comments please��Fb/twitterr/ig: frappauchinowpFb group: Frappauchino WP


Stories

=================

Chapter 33

"Andrei, where did you get these scars?" She said, tracing the light scar on the
middle of his chest.

They're both naked under the sheet, cuddling after a passionate love making.

Naramdaman niyang bahagya itong natigilan sa tanong niya, tila ba hindi ito handang
sagutin iyon.

"Trust me your life." Nag-angat siya ng tingin dito, his green eyes were of
different emotions she could hardly name. "Just how I trusted you myself."

Nanatiling nakatingin si Z.A sakanya, as if measuring things up.


"Please? I wanna know you.." She begged.

Ilang sandali silang nabalot ng katahimikan nang magsimulang magsalita si Andrei.

"My dad died, bago pa ako ipanganak." Simula nito. "Sabi ni lola namatay siya sa
trabaho niya."

Hindi nagsalita si Camille at nanatiling nakikinig lamang dito. She patiently


waited for his words.

"Your dad is a US military officer. Namatay siya sa isang sagupaan, bago ka pa man
ipanganak." Sabi ng lola niya nang minsang usisain niya ito tungkol sa ama.
"Lumalaki ka na ngang tunay Andrei, alam kong tatanungin mo ako ng tungkol sa iyong
ama." Malungkot na ngumiti ang matanda at hinaplos ang mukha ng pitong taong gulang
na apo. "Kamukhang kamukha mo si Zandro, maging ang iyong mga mata'y katulad ng
siyang sakanya. Wala ka nga sigurong namana kay Andrea kung hindi ang katigasan ng
ulo." Natatawang sabi ng matanda.

"Lola, kwentuhan mo pa po ako tungkol sa papa ko. I want to know him more." Sabi
nito bago tumungtong, at naupo sa kandungan ng matanda.

His grandmother sighed and started stroking his blonde hair. "Nineteen years old
ang mama mo noong umuwi siya dito upang sabihin saakin na buntis siya, na nabuntis
siya ng isang sundalong Americano. Galit ako noon, dahil pinayagan ko siyang
ipagpatuloy ang kaniyang pagkokolehiyo sa Maynila, iginagapang ko ang kanyang pang-
matrikula matapos ay isang hapon uuwi na lamang siya upang sabihin na buntis siya."

Andrei is a bright kid. He maybe young, but he surely understand what is his
grandmother trying to tell him.

"Nagalit ako sakanilang dalawa apo, ngunit mabait ang papa mo. Kaiba siya sa mga
dayuhan na pumupunta rito sa Pilipinas. Wala siyang pamilya. He's a Russian-
American, kaya sa una'y nahirapan akong pakibagayan siya." Napangiti ito sa
pagbabalik tanaw sa ala-ala ng ama nito. "Zandro didn't stop gaining my trust.
Tuwina'y pupunta iyon rito upang gumawa ng gawaing bahay kapag may libre siyang
panahon, pinakasalan niya rin ang iyong ina kahit pa bumubukol na ang tiyan nito
dahil ayaw daw niya na ipanganak kang hindi kasal ang iyong mga magulang. Your
father is a noble man, he's honorable."

Andrei smiled, sa wari niya ba'y mas na nakikilala niya ang ama base sa kwento ng
kanyang lola.

"Walong ka na noon sa sinapupunan ni Andrea nang makita ang bangkay ni Zandro nang
kaniyang mga kasamahan sa Head Quarters nila sa Maynila." Nostalgia hits her upon
sharing that painful past to his grandson. "He was killed in the most brutal way
possible. Hindi nahanap apo ang gumawa noon sa papa mo. Your dad is a fine man,
walang lubos na makaisip kung bakit siya kailangan lapastanganin."
Z.A's little fist clenched tight as he pursed his lips gritting his teeth, flexing
his jaw. In his very young mind, naitanim na niya sa isip niya na kapag lumaki
siya, kapag sapat na ang kaniyang lakas, he'll make the demon taste his revenge.
Hahanapin niya ang pumatay sakanyang ama.

It was a sunny Friday afternoon, sinundo siya ng lola niya sakanyang eskwelahan
ngunit hindi na ito bumaba pa ng tricycle dahil didiretso ito sa palengke. Hindi na
nito isinama si Andrei dahil sa labis na init ng panahon at napakaalinsangan pa.

Kumunot ang noo ni Andrei nang makita ang isang puting sasakyan na nakaparada sa
tapat ng kanilang bahay.

Siguradong naroroon na naman si Mon, ang bagong kasintahan ng kaniyang ina. Noong
isang araw ay kinausap siya ng kaniyang ina upang sabihin na mahal na mahal na nito
ang bagong kasintahan. Nakaramdam siya ng panibugho para sa kaniyang ama na
namayapa na, ngunit pilit niyang inunawa na kailangan din ng kaniyang ina ng
magiging katuwang nito.

Hindi niya gusto si Mon, hindi niya malaman ang dahilan ng pagkadisgusto niya dito
pero hindi palagay ang loob niya dito. But then, his mother love that guy and he
loves his mother.

Akmang isasara niya ang pinto nang makarinig siya ng malakas na sigawan mula sa
silid ng kaniyang ina.

Mabilis at iniwasan niyang gumawa ng ingay sakanyang pagtungo roon. Mula sa maliit
na siwang ng hindi nakasaradong pinto ay nakita niya ang kaniyang ina na nakaupo sa
kama at nakabalot ng kumot ang katawan.

Nakatayo ang lalaking nakatalikod sa kinaroroonan niya. Ngunit alam niya kung sino
ito. He has a tattoo in his arm, a Demon's tail.

"Putang ina Andrea!" Sigaw nito sa kanyang ina. "Huwag mo kong artehan. Kapag
sinabi kong ipalalaglag mo ang batang iyan, ipalalaglag mo!"

"Naririnig mo ba ang sinasabi mo Montano?!" Umiiyak na sabi ng kaniyang ina. "Anak


mo ang nasa sinapupunan ko! Anak natin! At gusto mong patayin ko ang anak natin?!"

"Oo!" Galit nitong sigaw. "Putangina hindi kasama sa plano ang batang iyan!"

"Plano?" Gulat na tanong ng kaniyang ina rito. Mula sa lamesa ay kinuha ni Montano
ang baril nito. "A-anong gagawin mo Montano?"

"Ang plano, patayin si Zandro sa paraang hindi niya kailanman lubos na naisip na
kahihinatnan niya." He smirked, bago ikinasa ang baril. "At isunod ang asawa niya,
pero mapapakinabangan ko pa ang katawan mo kaya I prolonged the process Andrea.."
"M-may kinalaman ka sa pagkamatay ng asawa ko?" Nangangatal nitong tanong.

Tumawa naman ang lalaki. "Andrea, you're young and naïve. You fell in love with me.
You gave me an authority to your body. And I enjoyed it. Very much.."

"S-sabi mo mahal mo ko.."

"Ang pagmamahal para sa mga bobo at mahihina." He smirked again. "See what love did
to you?"

Itinaas nito ang baril kay Andrea na walang tigil sa pag-iyak.

"Hayop ka!" Sigaw ni Andrea bago ito sugurin at paghahampasin sa dibdib, ngunit
mabilis itong ibinalya ni Montano sa sahig. "Hayop ka!"

Andrei was about to run into his mother when someone stopped him and covered his
mouth. Nilingon niya ito, its his grandmother Adalia na hindi narin matigil ang
pag-iyak habang pinapanood ang nangyari sa anak.

Hinila nito si Andrei papason sa katabing silid at niyakap ng mahigpit. Andrei is


cryin into his grandmother's arm. Ilang sandali pa'y ilang putok ng baril ang
kanilang narinig mula sa kabilang silid.

Isinumbong nila sa mga pulis ang nangyari. Ngunit walang nagawa ang mga ito. Walang
hustisyang nakuha ang kamatayan ng kaniyang mga magulang.

Andrei continued living for one main goal, ang patayin ang pumatay sakanyang mga
magulang.

He was ten when his grandmother -Adalia, died in heart illness. Pakiramdam niya'y
magisa na lamang siya, na para bang lahat ng sakanya ay nakuha sa isang iglap.

Isang araw na pag-uwi niya galing eskwelahan ay may isang magarang sasakyan na
nakaparada sa tapat ng tahanan nila.

Bahagya siyang nakaramdam ng takot na maaaring si Montano iyon, ngunit hindi.

Nadatnan niya ang isang matangkad na lalaking mukhang Kastila ng unang panahon. Ang
balat nito'y maputi at namumula.

"Hijo, nariyan ka na pala." He gave Andrei a friendly smile. "Pasensya ka na at


kami ay tumuloy na, naiwan mong bukas ang pinto."
Kami. Sukat doon ay napalingon siya sa sofa. Nakaupo roon ang isa pang lalaking
mayroon ding katanglaran. Kamukha ito ng lalaking nakatayo, but this one has a
sunkissed skin, his eyes were dark. So dark that you couldn't hardly see your
reflection to it.

"I am Solomon Mondragon." Pagpapakilala ng lalaking nakatayo. "And he's my cousin,


Rodrigo Santa de Leones."

"Anong ginagawa niyo dito?" Tanong ni Andrei.

"Andrei, we heard about what happened to your grandmother. We're here to help you."

"I need no help. Thank you, but I can manage." Mariin niyang sabi. After all that
happened to him, isang bagay ang natutunan niya. Iyon ay ang huwag magtiwala sa
iba.

"You're very much like Zandro, hindi ba Rigo?" Natatawang sabi ni Solomon sa
pinsan.

Hindi umimik si Rigo, he's busy staring at the young boy who look so lost and
empty. Ganoong ganoon niya rin nakita si Tristan five years ago.

"Makakaalis na po kayo. Kaya ko na ang mabuhay mag-isa." Akmang maglalakad si Z.A


paakyat sa silid nito nang magsalita si Rigo.

"How can you beat your enemy if you have nothing but yourself?"

Nilingon ito ni Z.A, giving him a quizzical look.

"You want to get even with Montano Wesley, how? If you're just a piece of young boy
with lost soul." Tumayo ito mula sa kinauupuan nito at naglakad papalapit sakanya.
"You have to be very wise on determining people, with just one look.." His dark
eyes overpowered his green eyes. "You should know who to trust."

"I was young, tinapos ko ang elementary ko bago ako ipadala ni Solomon Mondragon sa
Texas." Pagpapatuloy niya. "He enrolled me into an Assassin School of Deadly Arts.
Doon ko nakilala si Red at Tristan. We've been trained to kill people, without even
blinking. Hindi naging madali Camille. Those scars are the proof that I suffered."

Naramdaman niya ang paghigpit ng yakap ng kasintahan sakanya. Camsy is silently


crying, hearing Z.A's story breaks her heart. Hindi niya alam na may mga ganoong
klase ng tao who can do bad things, lumaki siya sa isang buong pamilya where she
can have everything she wants. Way too different to the kind of life he had.

"Years later, the three of us became US Assassins. Part of Central Intelligence


Agency. Member of Pentagon. I'm a murderer Camille." Mapait itong ngumiti.

Umangat ang kamay ni Camille sa mukha nito at marahan iyong hinaplos. "But you
loved me. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan mo, you still have a heart. You still
shared your love for me, Zayn Andrei. And I can't love you less for that."

Nginitian niya ito, Camille had been his strength. Ang katotohanan tungkol sa
pagkatao ni Camille, ay hindi kailanman naging kabawasan o naging hadlang para
mahalin niya ito. He wanted to tell her something that he knows about her, but he
stopped himself. Hindi siya, hindi sakanya dapat manggaling ang katotohanan na
iyon.

"I wish Montano Wesley may rot in hell!" She cutely frowned and pursed her lips.

Masabi pa kaya nito ang katagang iyon kapag nalaman nito ang totoo.

Andrei pulled her closer in a tight embrace. How he love Camille. Hindi niya alam
ang gagawin niya kung sakaling mawala ito sakanya.

"I love you, my apple. You're my strength and my weakness." Bulong niya, he closed
his eyes and kissed the top of her head.

"I love youu, bubu..."

Now, he's begining to believe that Roses can possibly tame the Gun.

=================

Chapter 34

He parked his car in front of a huge black and white mansion. Matapos ay nilingon
ang kasintahan na halos hindi na mapakali sa kinauupuan nito.

"Hey, babe. Are you alright?" He asked.

Marahang tumango si Camille. "I-I'm just.." She sighed again.

He reached for her hand and kissed the back of it. "Your palms are sweating."

"K-kinakabahan ako, for no particular reason."

"Baby, we're just gonna meet your parents." He chuckled. "I'm gonna give you back
to them, so that we can make things right. Isa pa, hindi ka na ligtas sa lugar na
iyon."

She sighed again. Alam naman niya na ang kaligtasan niya ang siyang nasa isip ni
Z.A, Z.A isn't always around dahil abala parin ito sa plano nitong pagpatay kay
Montano Wesley. They already knew where he is, kayang kayang patayin nito at ni Red
si Montano sa lalong madaling panahon. But they didn't dahil ayon kay Andrei,
Montano Wesley doesn't deserve an easy death.

Bumaba na sila ng sasakyan. She stared at the huge abode in front of her.

Home. This is her home. Tila doon niya lang naramdaman ang pangungulila niya
sakanyang magulang. Alam niya na nag-aalala ang mga ito sakanya dahil sa tawag na
natanggap ng kaniyang ama mula sa mga kumidnap sakanya.

He felt Z.A, gently squeezed her hand. Nilingon niya ito and he gave her the
warmest smile he could possibly give.

"I love you, apple." He said as they started walking in.

"I love you too, bubu." With Andrei's words, she seemed to be lost.

They both sat on a huge loveseat at the huge sala. Camsy feels a bit odd, she'd
been used to Z.A's mini house. Pakiramdam niya'y nalulula na siya sa laki ng sarili
niyang bahay.

"Syanna!" Napalingon silang dalawa kay Camilla na siyang nagmamadaling bumaba ng


hagdan. "Oh my daughter!"

"Mom." She hugged her mom, as if telling her that she misses her much as she do.
"Mom I miss you.."

"Hey baby girl, how are you? We're all so worried. Balak ng humingi ng tulong ng
daddy mo sa mga Mondragon upang ipahanap ka." Nag-aalalang sabi nito bago
ininspeksyon ang anak. "Hindi ka ba nila sinaktan? What did they do to my
princess?"

Z.A just watched the two hugged each other. He's like looking at the older version
of Camille, perhaps twenty years from now. She's regal, and very beautiful. No
wonder she's a previous Miss Universe.

"I'm fine mommy, and I'm coming back." Nakangiti niyang sabi sa ina.

"Thank god." Camilla said in relief, tila naman doon niya lang napansin na hindi
mag-isa ang anak. She stared at Z.A, and just like others she got caught by the
green eyes. "Camille Syanna." She turned her head on Camsy and cocked a brow. "Who
is he?"
Napangiti naman si Camsy, atsaka binalingan si Z.A na siyang tumayo sa kinauupuan
nito. "He's Zayn Andrei, mom. My boyfriend."

Camilla's eyes grew wide open. She again stared at Z.A who's now offering a hand to
her.

"Good morning ma'am, I'm Z.A Vladislav, your daughters boyfriend." He smiled.

Wala sa sariling tinanggap ni Camilla ang kamay nito, she's still in shock at lalo
siyang nagulat ng dalhin iyon ni Andrei sa kanyang mga labi upang halikan ang
likuran noon.

"No wonder, napaibig mo si Syanna." Natatawang komento ni Camilla sa ginawa nito.


"Ang akala ko'y darating ang panahon na dadalhin ni Syanna dito si Zanti dela Paz
to introduce to us as her boyfriend. But I'm glad she'd woke up on her fantasies."

"Mom!" Nahihiyang sigaw ni Camsy dito.

"Camille Syanna." Napalingon silang tatlo sa tumawag rito. A man, wearing three-
piece-suit standing at the staircase.

"Dad!" Camsy run into his arm. "Daddy." She's a daddy's girl, and she can't explain
how she misses to be in his arms again. "Daddy, I missed you."

Benedict hugged his daughter tightly. "How are you my angel? You got me so worried.
Sinaktan ka ba nila anak?"

"I'm fine dad. Z.A saved me." Nilingon nito si Z.A na tahimik silang pinapanuod.
"He's Zayn Andrei daddy, he's my boyfriend."

Inakay niya ang ama na lapitan ito.

"Good morning sir. I'm-"

"Zayn Andrei Vladislav." Bigkas nito sa pangalan ni Z.A, the two ladies were
shocked but Z.A aren't.

"Dad? How did you know him?!" Camsy shrieked.

Benedict just gave his daughter a shrug. "Can we talk, Vladislav?"

Isang tango naman ang sagot ni Z.A dito. Nagpatiunang maglakad si Benedict patungo
sa isang silid sa gilid ng malaking family portrait ng mga ito.

Sumunod naman doon si Z.A, which made Camille frantic.

"Mom! What is he doing?" She panicked.

"Calm down, you know your dad. He wont hurt anyone. So breath Camille, relax."
Camilla calm her down.

Camille woke up from the unstoppable ringing of her phone. She reached for it, and
a sweet smile automatically crept into her lips as she stares at Andrei's name on
her phone screen.

"Good morning, my apple." He greeted, in a voice fresh from sleep.

She couldn't help but smile. "Good morning, bubu."

Isang linggo na simula ng makabalik siya sa kanilang bahay, at walang araw ang
lumipas na hindi siya binibisita ni Andrei. They're like high schools in love.
Childish it may seem, but she finds it cute. To exchange sweet text messages, phone
calls, video chats with him. It's amazing.

"Have you had your breakfast?" He asked.

"Kakagising ko lang. Ikaw?"

"Kakagising ko lang din." She heard him sighed from the other line. "I received a
call from Charlene's dad."

Upon hering Charlene's name her eyes squinted automatically. "Ano na naman ang
kailang-"

"She's dead, Camille." He said in a flat tone. "She was raped in her apartment.
Brutally killed."

"Oh my god.." She don't know whatelse to say, yes she's mad at her pero hindi naman
halang ang kaluluwa niya para matuwa sa kinahinatnan nito. "Who did that to her?"

"I have an idea that it's somehow connected to Montano Wesley." Narinig niya ang
pagkilos ni Andrei sa kabilang linya. "I'll call you later babe, I need to go to
Red. I love you, my apple."

"Mag-iingat ka. I love you, bubu."


Ilang sandali nang naibaba ni Andrei ang telepono ngunit hindi parin siya
tumatalima. She was thinking of what's happening. Kung bakit may mga taong kagaya
ni Montano Wesley? How could they afford to do that to innocent people? Wala ba
silang mga puso? Ayon kay Z.A hindi lamang siya ang nagawan ng mga ito ng kasamaan,
kundi pati si Tristan at mga magulang nito.

Matapos makapaligo ay lumabas na ng silid niya si Camille, she had no plans for
today kaya naisip na lamang niyang puntahan si Nisha sa bahay nila upang kamustahin
narin ang pagbubuntis nito.

She was walking along the hallway nang marinig niya ang tinig ng ina mula sa
drawing room.

Bahagyang naka-awang ang malaking pintuan ng silid at dinig na dinig niya ang
usapan mula sa loob.

"Benedict, h-hindi.. Hindi dapat malaman ng anak ko na anak siya ni Montano.."

Nakaramdam siya ng kaba sa kanyang narinig. Questions started popping into her
mind. Ayaw niya ng konklusyon na siyang namumuo sakanyang isipan.

"Walang anak si Montano, Camilla!" Mariing sabi ni Benedict. "Anak ko si Camille at


Carmella."

"N-natatakot ako.." Mahihinang hikbi ang narinig niya at alam niyang mula iyon
sakanyang ina. "Natatakot ako n-na baka kuhanin niya saakin si Camille.."

"Hindi ako papayag. Hindi ko hahayaang mangyari iyon."

She was stoned on her stand. Isa lang ang tumatakbo sa kanyang isipan ngayon..

Si Montano.

Could it be.. She shook her head. Hindi. Imposible. Imposible. Imposible.

"Benedict si Montano ang nasa likod ng pagpapakidnap sa anak natin." Humihikbing


sabi nito. "Hanggang ngayon ay hindi parin niya tayo tinitigilan.."

Sukat doon ay kusang gumalaw ang kamay ni Camille upang itulak pabukas ang pinto.
She saw her parents standing at the middle of the room with her mom crying on her
dad's arms.

Bahagyang nagulat din ito na makita siya sa kanyang kinatatayuan.


"Camille.." Tawag sakanya ng kaniyang ina.

"Mom, dad.." She said in a very small voice.

"Kanina ka pa diyan Syanna?" Tanong ng kaniyang ama.

Umiling siya. "Sapat para makarinig ako ng tungkol kay Montano."

Nakita niya ang pagkagitla sa mukha ng mga ito.

"S-sino ang anak ni Montano?" She asked, though she have an idea of who are they
talking about.

"Walang anak si Montano." Mariing sagot ng kaniyang ama na siyang lalong nagpahikbi
sakanyang ina.

"Dad I heard it loud and clear." Her eyes started to water as she bit her lower
lip. "Ampon ba ko dad? A-ampon ba kami ni Carmy.."

"No." His voice were dangerous. "Anak ko kayo ni Carmella, Camille. You are my
daughter."

"D-dad, gusto ko. Gusto kong anak mo nalang kami. P-pero daddy, gusto kong malaman
ang katotohanan." She cried.

"Iyon ang totoo Camille! You are my daughter at iyon lamang ang nararapat mong
paniwalaan dahil iyon ang totoo."

"Mom.." Binalingan niya ang kaniyang ina.

"Benedict.." Humihikbing tawag nito sa asawa.

"Dad please.. I deserve to know the truth."

Matagal na sandaling nabalot ng katahimikan ang silid at tanging hikbi lamang ng


mag-ina ang maririnig.

"Camilla was twenty four and happily married with me, when she was raped by Montano
Wesley." Panimula nito na siyang nagpasinghap kay Camille. "It was one Friday of
July, I was on a business seminar in Cebu. He raped my wife."

She can sense pain in his voice as she listen on his painful story. Camilla was
crying as painful memories hits her back.

Camille was shaking, hindi niya alam kung anong panghihina ang gagawin niya. She
don't know how much her heart tear apart.

"Montano Wesley is your mom's admirer. He's very much into her. And I
underestimated him. I never imagined he'll do that to Camilla." He sighed deeply.
"Your mom got pregnant. Nang makita namin ni Camilla ang una ninyong pag-ngiti
we're lost. I immediately fell in love with you and Carmy. Kaya inako ko kayo.
Saakin kayo. Ako ang ama ninyo."

"Dad.." She sobbed, wanting to extend his love and greatfulness to him.

"I'm sterile." He admitted. "Ngunit hindi ko inakong anak ko kayo ni Carmella dahil
sa hindi ko kayang magkaroon ng isa. I gave you my name because the two of you had
given me the joy of being a father na sino man ay hindi makapagbibigay."

Camille's thoughts were running circles. But all she understand is, this man loves
her like his own.

"Oh daddy." She run towards him and hugged him tightly. "You're my only dad.."

"I love you, hija." He whispered as he caresses her back. "Kayo ng mommy mo, kayo
ang buhay ko.."

She closed her eyes, now that she knew the truth. One thing is for sure, she hated
Montano Wesley more.. and no, Montano isn't her dad. Tanging si Benedict Velez
lamang ang kikilalanin niyang ama hanggang sa kanyang huling hininga.

=================

Final Chapter

I'ts been three days since I learned about my real father. I hate him. I hate him
beyond the meaning of the word. He's cruel and heartless. Hindi ko alam kung
papaano niyang nagagawa ang lahat ng kahayupang ginawa niya, but one thing is for
sure I will never accept him as my father. Iisa lang ang tatay ko, and that's
Benedict Velez.

Narinig ko ang pagkatok ng maid sa aking silid, I opened the door.

"Ma'am, nariyan po si sir Z.A." Sabi nito.

I immediately felt my heart took a leap, it's been three days since I last saw him.
Naramdaman ko ang kakaibang kaba sa aking puso, alam kong hindi iyon dahil sa labis
na pagmamahal ko dito. Oh, sure I do love him. But what I'm fearing is, how am I
gonna tell him that Montano Wesley -the guy who killed his parents- is my father.

Paano kung kagalitan ako ni Z.A? What if he stay away from me? What if he'll leave
me? I can't afford to lose him. No.

Tinanguan ko lamang ito, bago ko muling isara ang pinto. I was pacing back and
forth, thinking of a possible way how to tell Andrei the truth. Alam ko kung gaano
kalaki ang galit nito kay Montano, ako man ay ganoon din. I hate him for ruining
lives.

Nasa ganoong pag-iisip ako nang makarinig ako ng mahinang katok bago bumukas ang
pinto. Iniluwa noon ang lalaking laman ng isip at ng puso ko.

He smiled at me, his green eyes were glowing upon seeing me.

"Hi." Bati nito, I herd him locked the door.

How can he be so gorgeous in that simple shirt and jeans. Wala namang espesyal sa
suot nito, but damn his eyes were enough to make everything special.

His green eyes were beaming. As he smiled.

"Hi." I smiled back.

"I missed you, apple." Malambing nitong sabi bago lumakad papalapit saakin at
hapitin ang bewang ko. "I've been very busy. You know Red, hindi ata mabubuhay ang
isang iyon ng wala ako e. Kaunting kibot tatawag." He chuckled.

Natawa naman ako sa sinabi niya. "I missed you too. How're you bubu?" I encircled
my arms around his neck when he bent down and kissed the tip of my nose.

"I'm tired minutes ago, but then I have my energizer on my arms." He winked.

"Bolero!" I rolled my eyes bago marahang tampalin ang braso nito na siya namang
ikinatawa nito. "What happened to Charlene?"

"Nasisiguro kong may kinalaman si Montano Wesley sa nangyari." His jaw flexed in
certain anger. Bigla namang tumahip ang dibdib ko, at napayuko ako para iwasan ang
tingin nito dahil galit ang tanging nakaukit sa mga mata nito. "Nasa Cambodia na si
Wesley ngayon, but I know we'll get our revenge soon."

May kasiguraduhan sa tinig nito, alam ko naman alam na alam kong kayang kaya nila
ni Red pabagsakin si Montano Wesley. Red is a Santa de Leones, ang pinakamayaman,
pinakamakapangyarihan, pinakamaimpluwensyang tao na nabubuhay sa mundo.
At wala akong pakialam, ano man ang balakin nila kay Montano Wesley. Ang
ikinababagabag ko lang ay ang magiging pagbabago, sakaling malaman nila lalo na ni
Z.A ang tunay kong kaugnayan kay Montano.

"Love, what's bothering you?" He pulled me against his chest and kissed the top of
her head. Hindi ko napigilan ang marahang mapahikbi, na siyang lalong nagpaalarma
dito. "H-hey, your scaring me.. Baby.." I felt him cupped my face and made me look
at him. "What's wrong Camille Syanna?"

Naramdaman kong marahan nitong pinaalis ang luha sa aking mga mata. I let myself be
drown with those green eyes.

"A-andrei.. I-I'm.." I inhaled deeply as I continued. Kung ano man ang magiging
reaksyon niya ay tatanggapin ko, hindi ko lamang kayang magtago ng kahit ano
tungkol sakanya. He trusted me himself and that's enough reason for me to tell him
the truth. "A-anak ako n-ni Montano.."

Tuluyan na akong napaiyak, but it surprises me to see no shock from his face. It's
as if he expected it all.

"He raped my mom, h-he fathered me.. And I hate him for that.." I cried. "I-I'm
sorry.. I'm sorry for being my father's daughter.. I'm sorry.. Andrei.. I love
you.."

I thought he'll push me away, but he crashed me into his arms and hug me tightly.
"Stop crying my love.."

"N-natakot ako sabihin sayo.. B-baka magalit ka sakin.."

Ilang sandali ang lumipas na katahimikan at mumunting hikbi ko lamang ang namagitan
saamin. Tahimik akong umiiyak sa mga bisig nito. I was hurt, and scared at the same
time.

"Matagal ko ng alam." Pagbasag nito sa katahimikan.

Bahagya akong kumawala rito upang pakatitigan ito. "W-what are you trying to say?"

"Matagal ko ng alam. Even before I took you in my house, alam ko na." His green
eyes were tensed. "Alam ko na anak ka ni Montano. Alam ko na anak ka ng lalaking
pumatay sa mga magulang ko. Even Tristan and Red knows who you are."

I felt my whole world collapsed around me. A sudden turmoil hits me. I chewed my
bottom lip as I let my realization eats me.
"Red, Tristan and I never stop hunting Montano Wesley. It's like playing with the
demon's tail. Yet we're the head. Nasaamin ang utak. We did a further research, at
nalaman namin na anak ka ni Montano Wesley." He said.

Kusa akong napailing, I was so scared sa kung anong mararamdaman niya yun pala'y
alam niya ang lahat! All along he's hiding the truth to me!

"N-no.."

"I didn't tell you, dahil alam ko na hindi ako ang nararapat na magsabi noon sayo.
Your mom and dad are the person who's responsible for that."

My eyes widened as another realization hits me.

"S-stop!" Naramdaman ko ang panginginig ng sarili kong boses habang naguunahang


mag-bagsakan ang mga luha saaking mga mata. I can feel my heart breaking inside my
chest and I can't breathe.

Akmang lalapitan ako nito nang humakbang ako paatras. I looked up to him just to
see a glimpse of pain crossed his green eyes.

"D-don't come near me.." I inhaled deeply before I continued. "D-did you use me
Andrei?"

Hindi ito nagsalita. Ilang minuto na ang lumipas ngunit wala akong nakuhang sagot
mula rito.

"Andrei, did you use me?" Ulit ko. "Ginamit mo ba ko to get even with Montano?!"
Buong hinanakit kong sabi dito. "Did you took me into your place to get even with
Montano?!" I repeated myself, almost shouting.

Isa lang ang tumatakbo sa isip ko. Ang katotohanang ginamit nga ako ni Andrei para
makaganti kay Montano.

"No." I heard him whispered.

"You liar!" Bago ko pa mapigilan ay dumapo na ang palad ko sa pisngi nito para sa
isang malakas na sampal. "I hate you! I hate you! How dare you played with my
feelings?! How dare you!" Pinagbabayo ko ang dibdib nito.

Mabilis naman nitong nahuli ang aking kamay, inisang kamay nito ang aking
palapulsuhan. "Will you listen to me first, lady." Mariin nitong sabi as he gritted
his teeth.

"Bitawan mo ko!" I wiggled him off, but he's big. Walang anu-ano ako nitong
ibinalibag sa kama at bago pa ako makatayo ay nasa ibabaw ko na ito.

"Y-you asshole!" I shrieked when I felt him reaching the waist band of my soft
short, pulling it down. "B-bitiwan mo ko!"

I wiggled, as millions of sensation covers me as I felt his finger touching my


slit.

Napasinghap ako sa sensasyong dulot niyon.

"I don't wanna torture you apple, but this is the only way I could think to
possibly shut you up." He said in a hoarse voice. "No, Camille Syanna. Hindi ko
pinlano ang lahat. At lalong hindi ko binalak na gamitin ka laban kay Montano."

Tumaas baba ang dibdib ko when he started rubbing my clit. "A-Andrei.."

"Baby, I love you. And when I say I love you I mean it." Mariin nitong sabi. "I
want to get even with Montano yes, but I won't let anybody be hurt. Lalong lalo ka
na."

"A-And- ooh.." I moaned as he started thrusting his finger in and out.

I closed my eyes.

"Camille! I'm still talking to you! Don't close your eyes." He commanded. I obeyed.
"Good."

How can he still talk while doing that.. While he keeps on igniting the fire with
in me..

"I love you, that I even forgot about Montano Wesley for quite some time, because I
became busy loving you.." He doubled the finger he was putting in. "God knows how
much I wanted to give you the world my little wayward witch.."

"Ohh.." I can feel hot liquid started to build up in my abdomen.. I was almost
crying in pleasure that I couldn't think of. "Ahhh.."

"I said I love you Camille Syanna!" He repeated. "I demand an answer."

He stopped stroking, but he didn't removed his fingers inside me. My folds tighten
and clasped into his fingers. I can feel it, with a little movement I know I'll
expload.

"ANDREI MOVE!" I screamed.


"No."

I inhaled deeply. "DAMMIT I LOVE YOU! I LOVE YOU SO MUCH NOW MOVE THE FUCK UP!"

I heard him chuckled and continued thrusting until I exploaded.

I was panting, gasping for air. I was just watching him lick and clean his finger.
"Hmm, my sweet.."

I was about to get up, when he pinned me again.

"Hey, we aren't done yet." His weight is right above me, I felt him pulled down his
zipper down and took of his hard shaft as he started rubbing ot right into my core.
He even spreaded my legs further.

I moaned. He's teasing me. He's just rubbing it yet I want him in now! "Oh! Andrei
put it in!"

Malutong na tawa na naman ang isinagot nito. He then placed his forehead into mine.
Sumeryoso ang anyo nito, ngunit nakakaloko padin ang panunukso ng ibabang bahagi ng
katawan nito saakin. "Camille, I want you to mother my children. Please baby.. Do
marry me." He begged.

Napangiti naman ako. Lahat ng lungkot na bumabalot saaking puso kanina ay napalitan
ng labis na kaligayahan.

I love him, I love Andrei and his words freed my heart from all the doubts and
worries.

"Move first.."

"No, answer first." Mariin nitong sabi.

I rolled my eyes. Slowly I wrapped my legs around his hips as I encircled my arms
around his neck pulling him closer. "I.." I saw his eyes, how he anticipated for my
answer. "I love you, my gun. I will marry you.."

He smiled sweetly kasabay noon ay ang pamumula ng pisngi niya na siyang ikinabigla
ko. Mula sa bulsa nito ay may inilabas itong singsing. A pair of glod band ring.
"Binigay saakin to ni lola noon, this is the only thing that reminds me of my
parents." My eyes watered when he reached for my hand and slipped the ring into my
finger. "I love you my rose.." He kissed it. "I can't give you the world but I'm
willing to share you my world. I love you.."
"Oh god.." Napahagulgol na ako sa labis na kasiyahan. "Tell me this isn't a dream.
Prove it, make love to me my bubu.." Mabilis ko itong hinila papalapit at siniil ng
halik sa labi. I felt him smile before he answered back my kisses..

"Gladly will my apple.." He then invades me in and fill me with his love in the
most intense and passionate way.

Zanti is the man of my dreams, but Zayn Andrei is my one and only reality.

It's true, a gun was soften by a rose.

T H E • E N D

=================

Epilogue

Months later..

"Mom, dadaan lang po ako kanila Nisha. Baka doon na po ako mag-dinner, doon narin
po ako susunduin ni Andrei." Paalam ko kay mommy habang inaayos ang laman ng Prada
tote ko.

Nangunot naman ang noo nito. "Bakit naka-shorts ka! Halika ngang bata ka, mag-palit
ka ng damit!"

Takang tinignan ko ito. "Mom?" Nagulat akong lalo nang hatakin nito ang
palapulsuhan ko paakyat, pabalik sa silid ko. "Mom ano bang problema?"

She was twitching her lips in front of my closet. "Here!" It took her minutes to
finally extend her hand and reached for a white, above the knee dress with soft
floral design. "Mas bagay ito saiyo anak. Change."

"Mom, okay na ito. Kay Nisha lang naman ako pupunta." I pouted.

"Change, Camille." Ginamitan niya ako ng tono na ginagamit niya lamang noong bata
pa ako.

I sighed. Inabot ko ang dress at nagtungo sa cr. i wore it para matapos na ang
usapan. "Happy now?" I said, as soon as I get out of the bathroom.

Nagulat akong muli ng yakapin ako nito at haplusin ang aking buhok. "Ang laki laki
mo na, dati baby ka lang ni mommy.."
"Mommy, baby mo padin naman ako e.." I smiled and hugged her back.

"Sige na, lumakad ka na. Traffic pa naman." Sabi nito, as she gracefully wipe the
side of her eyes.

"Mom? Pupunta lang ako kanila Nisha, its not as if I'm gonna move in with Andrei."
I chuckled.

"Go now Camille. Move.."

Naguguluhan man ay umalis na ako. Nang nasa sasakyan na ako ay kinuha ko ang phone
ko para itext si Andrei. It's so unsual, it's already nine in the morning at hindi
pa ito tumatawag o text man lang. Andrei is an early bird, gawa ng trabaho nito. I
sighed. I don't want how dirty thoughts starting to eat me.

I leaned back and think of the past months. Andrei and I should be married now, our
wedding was scheduled three months ago. But it was moved, because of what happen to
Tristan.

I sighed again, hindi ko kayang isipin na mawawala saakin si Andrei sa paraang


nawala si Tristan kay Nisha. I remember that one night when Andrei cried like a
baby on my shoulder, because he can't accept that he lost Three. I wonder if Red
did that also. Doon ko nakita kung gaano sila katatag na tatlo. Red and Andrei took
all the responsibilities of Tristan with his son, Ethan.

Nisha was so devastated, she was wrecked. Tatlong buwan niyang nilunod ang sarili
niya sa kalungkutan, until she finally remembered that she has a son. Ethan looked
so much of his late father.

Chi and I became the happiest when Nisha started living her life again with her son
after she died along with Three.

Nasa ganoong pag-iisip ako nang tumunog ang cellphone ko. I picked it up. "Nisha..
Okay, yeah sure no problem.. bye."

Binalingan ko ang driver ko. "Kuya sa St. Catherine church tayo."

Nakita ko naman itong tumango bago tinahak ang daan papunta sa sinabi kong
simbahan. Oo nga pala at linggo ngayon, sabi ni Nisha ay nasa simbahan sila ni
Ethan kasama ang mga magulang niya.

Hindi ko maiwasang maging masaya para sa kaibigan ko. Why I've witnessed her
downfall, and hearing her now sounding happy touches my heart.
Nang makarating ako sa simbahan ay napakunot ang noo ko nang may lumapit saakin.

"Ma'am this way po." Kinuha nito ang tote bag ko atsaka muling ibinalik sa driver
ko na naakangiti.

"Hey, don't touch me!" I shrieked away nang tangkain ako nitong hawakan. Simula
nang mangyari ang insidente kay Henry ay natatakot na ako sa mga taong hindi ko
naman kilala. "I can walk. Stay away from me!"

Iniwasan ko ito atsaka naglakad patungo sa bukana ng simbahan, at ganoon nalang ang
pagbagsak ng panga ko nang makita ko ang lahat n taong malalapit sa buhay ko na
nakaupo sa magkabilang hati ng simbahan.

Sa dulo ay nakatayo si Red, he's wearing a gray three-piece-suit. On his arms is a


four-month-old little Ethan, wearing the same outfit as him. Hindi ko maiwasang
hindi mapangiti nang hindi maipinta ang mukha nito nang maglikot si Ethan sa braso
nito. Panigurado'y wala na naman itong nagawa sa utos ni Chi.

Lalong lumuwag ang ngiti ko nang makita ko ang lalaking pinakamamahal ko. Wearing a
white three-piece-suit Armani ensemble. And I just couldn't stop thinking of how
good he looks.

He extended his arm as he smiled on me as if urging me to move and take it.

Agad naman ang pagtahip ng dibdib ko nang magsimula akong maglakad, kasabay noon ay
ang pag-saliw ng musika sa buong simbahan.

Here we go, come with me,There's a world out there that we should see,Take my hand,
close your eyesWith you right here, I'm a rocketeer

Hindi ko maiwasang hindi matawa nang sabayan niya ang tugtog. Sa kabila ng marahang
pagpatak ng luha ko sa labis na kasiyahan ay ang pag-tahip ng dibdib ko sa labis na
pagmamahal sa lalaking nasa dulo ng altar.

Nalingunan ko si Nisha sa gilid, she gained weight kumpara sa huling kita ko dito.
Beside her was Chi na namimilog na ang tyan, yet she still manage to be as gorgeous
as the nect lady. Then there's Dansen's fiancè, with Dansen's arms wrapped around
her. Possessive.

Nangunot ang noo ko nang makita si mommy at daddy, they're beaming at the same time
ay lumuluha ang mga ito. So they knew! Kaya pala ganoon nalang kung yakapin at
pagpalitin ako ng damit ni mommy kanina! She should've told me para naman
nakapagayos ako!

It's my wedding day yet I'm on my casual wear.


Muli akong natawa nang sabayan ni Andrei maging ang rap part ng kanta, maging ito
ay natatawa rin.

Where we go we don't need roads,Where we stop nobody knows,To the stars if you
really want it,Got, got a jet pack with your name on it,Above the clouds in the
atmosphere,Just say the words and we outta here,Hold my hand if you feelin'
scared,We flyin' up, up outta here

As I get closer to him, lalong tumatahip ang dibdib ko. Ilang hakbang nalang, I'm
near my very dream.

Here we go, come with me,There's a world out there that we should see,Take my hand,
close your eyes,With you right here, I'm a rocketeer

Nang malapit na ako dito ay namataan ko si Zanti, he smiled at me. I looked at the
man I dreamed of marrying all my life, the man I had loved and go crazy with.
Katabi nito ang asawa nito na namimilog narin ang tyan, tulad ni Chiara.

I wanted to imagine the what ifs, but I rather not to dahil alam kong matatawa lang
ako doon at babagsak padin ako sa reality ko.

I turned my gaze to Zayn Andrei, I'll fall for him every single day of my life.

Let's fly, fly, fly, flyUp, up here we go, goUp, up here we go, goLet's fly, fly,
fly, flyUp, up here we go, go Where we stop nobody knows..

Inabot ko ang kamay nito at saka pumaloob sa bisig nito. He embraced me back.

"Hey, don't cry." He chuckled.

"Nakakainis ka. Hindi mo ako sinabihan!!"

"May surprise ba na sinasabi?" He kissed my temple.

I was about to reached for his lips when he stopped me.

"Pakasalan mo muna ako, Camille Syanna Velez."

"Ang arte mo ha!" Hinampas ko ang balikat nito na siyang ikinatawa nito. Nilingon
ko si Ethan at kinurot sa pisngi bago nagpatianod sa pag-akay ni Andrei saakin
patungo sa tapat ng pari.

The wedding ceremony went well. It's sacred and heart melting.
"Do you, Camille Syanna Velez take Zayn Andrei Vladislav to be your lawfully wedded
husband?" Nakangiti nitong tanong.

"I, Camille Syanna Velez take you my bubu to be my lawfully wedded husband. To have
and to hold, for richer or for poorer, in sickness and in health." I smiled at him
as I let his green eyes invades my soul. "I love you, Andrei. There's no way I'm
gonna live a single day without you by my side." I chuckled. "I do, I so much do."

"Do you, Zayn Andrei Vladislav take Camille Syanna Velez to be your lawfully wedded
wife?" He asked Andrei.

"Never did I thought I'll fall for some self centered, self loving, wayward brat
named Camille. Yet I am. I'm now so much in love with you, and no one can save me
from drowning within your love. Because I'll be an ass if I'll let them save me.
Why I'm enjoying it, that I'm even asking for more.." His eyes were of so much
emotions, love and all. "I love you, Cams. My apple, and my life. And I know, I'm
not gonna stop loving you for every waking day of my life. I want you to mother my
childen, I want to breathe the same air you breathe. I don't wanna drown in misery
anymore, our bright future should matter now than my dark past." He smiled gently.
"And I do, baby.I do. I fucking do."

Agad naman nanlaki ang mata ko kasabay ang pagsinghap ng pari nang marinig ang
sinabi nito. Tinampal ko ang bibig nito ngunit natawa lamang ito.

"I now pronounce you, husband and wife." The father declared. "Husband you may kiss
your wife."

Walang isang salitang hinapit nito akong palapit at siniil ng isang malalim na
halik, na siyang agad kong tinugon kasabay ng palakpakan at hiyawan sa paligid.

"I love you, Camille Syanna Vladislav." He muttered in between our kisses.

I smiled, why it sounds perfect. I'm now Mrs. Vladislav, and I'm filled with so
much love and happiness. "I love you, Andrei.."

I was about to kiss him again when I remembered something. How can I forget it!

He groaned, nang itukod ko ang kamay ko sa dibdib nito. "Babe what?"

I inhaled, smiled and bit my lower lip. "Remember this past few weeks, I'm always
dizzy?"

Wala sa loob itong tumango.

"Bubu, I'm six weeks pregnant." I announced.


His eyes widened as his jaw literally dropped. He cupped my face. "You are?"

Happiness is written all over him. I nodded.

"Oh fuck!" He exclaimed.

"Your mouth!" I hissed.

"I'm the happiest man alive baby." He said, with his eyes a little teary at bago pa
ako makapangasar ay siniil na ako nito ng isang magaan na halik. Then I felt his
hand on my tummy. "My Zander."

I pouted. "It's Dior!"

He shrugged. "Whatever you say."

Muli ay niyakap ako nito ng mahigpit. I felt contented and very much happy.

I love Zayn Andrei Vladislav, and this little life beating in my stomach. Zander
Dior.

• • •

Author's Note:

Nagtataka kayo bakit pang-five siya pero nauna pa siyang natapos kaysa sa four,
well I have my own personal reasons for that.

Para sa mga unresolved issues mostly about Tristan, Red, Z.A and Montano Wesley it
will all be written in Vulnerable&Impossible story.

Thanks for reading. Sinamahan niyo na naman ako na makatapos ng isang kwento. Hindi
ko po minadali ang story nito, I excerted time and effort to finish it. Sadyang may
katapusan lang talaga ang mga bagay bagay.

Anyway, samahan niyo ako ulit sa Unzipping Zigger's Zipper at Dancing in Bed love
you all!

Love, Madam.
=================

Bonus Chapter

Glimpse of second generation..

Nakaupo siya sa ilalim ng isang puno ng manga sa school ground. He's wearing his
jersey pair dahil mamaya ay may practice sila ng basketball.

Kinuha niya ang cellphone niya nang tumunog iyon. Napangiti siya nang makita ang
pangalan ng ina sa screen.

"Mom, I miss you." Bungad niya.

Camille's voice broke upon hearing her first born. "Zander, kailan ka ba pupunta
rito anak?"

He sighed. "Mom, you know why I'm doing this right?"

"Zander, hayaan mo nalang ang daddy mo na siyang umayos ng gulong iyon. Anak wag ka
ng makialam pa." Puno ng pag-aalalang tinig nito.

"Mom, alam mong malabo na magawa iyon ni daddy. He can't even take a single step
into the lion's empire." He cracked a joke. "I love you, you and my sisters are my
strength."

"Anak, you're worrying me.." Camille sighed.

Nag-migrate sa Las Vegas ang buong pamilya niya, at tanging siya na lamang ang
naiwan rito sa Pilipinas. For one mission, a mission that took him away from his
family.

Zander Dior is the eldest among the Vladislavs, next to him is Gabanna Victoria,
and their youngest Louis Chanel.

"Mom, tita Nisha is taking good care of me." He said, truthfully. "And also tita
Chi. They're all treating me as family."

He lied. There's this one man, who never even give him an eye sa buong panahon ng
pananatili niya sa Pilipinas.

Decades ago, his family migrated in Vegas after one incident that changes
everything. He's now seventeen, he moved back to the Philippines five years ago
mula nang malaman niya ang isang bagay na tinuring na niyang misyon. Labag man sa
kalooban ng ama, ay hindi na siya nito napigilan pa.
Ang mga Santa de Leones ang siyang maluwag na tumanggap sakanya. Chiara Santa de
Leones is very accommodating, kabaliktaran man noon ang asawa nito ay natutunan ng
pakibagayan iyon ni Zander.

He endured all the lonliness and sadness, he keeps on thinking that he's doing it
for his father.

"H-how about Red?" May bahagyang pangamba sa tinig ni Camille. "How is he treating
you?"

He cleared his throat. "He's civil. Reid and Rance were my friends. Like Ethan."

Totoo naman, kaibigan niya ang mga ito. Maging si Daniel Mondragon, at si Ethan
Montezor. Because they're all aiming for one mission.

"H-hindi ka ba niya pinagbubuhatan ng kamay?" She asked again.

"Mom, hindi naman ganoon si Mr. Santa de Leones-"

"Hindi mo siya kilala, Zander!"

"Mom, I survived five years with no scratch. I know he's a nice person." Nakikita
niya iyon, malimit na ay para sa pamilya nito.

"Umuwi ka nalang kaya dito anak? Miss na miss ka na ni mommy.." Malungkot nitong
sabi.

"I miss you, too mom. Kayo ni daddy, pati si Gabby at Chanel." He smiled faintly
remembering his sisters.

"Ayoko nga niyan! Ano ba, can you please just fucking leave me alone Romee!" Naagaw
ang atensyon niya nang makarinig ng sigawan mula sa di kalayuan.

Nangunot ang noo niya. It's the Santa de Leones twins. Agad siyang naalarma nang
mapansing tirik na tirik ang araw sa kinatatayuan ng magkapatid. He knows how
fragile Romee is, alam niyang bawal itong mapagod, o mabilad man lamang sa araw
dahil mabilis na sisikip ang dibdib nito.

"Kasama na nga kita sa bahay, pati ba naman dito sa school susundan mo ko?! Nasan
ba iyang si Thalia bakit hindi siya ang hatian mo niyang cookies mo!" Tinulak nito
ang kapatid, bago inis na tumalikod. "Dyan ka na nga!"

Tuluyan ng nawala ang atensyon ni Zander sa kanyang telepono nang makitang napaupo
ito sa damuhan ng school ground, mabilis siyang tumayo at dinaluhan ito.

"Romee." He carefully guide her to get up and he snaked his arms on her waist to
make her walk.

"Z-Zander.." Nakita niyang dumiin ang kapit nito sa baunan na hawak nito. Kasabay
ng pagtaas baba ng dibdib nito.

He make her sit into where he's sitting awhile ago, under the tree.

Kinuha niya ang tubig sa bag niya atsaka ito pinainom, he then pulled out his hanky
and wipe her sweat.

"Ano bang ginagawa mo sa initan? Alam mong masama sayo ang nagpapaaraw." Pinaypayan
niya ito. "Nasaan si Thalia?"

"S-She's busy.." She inhaled a huge amount of air again.

"Narito ba ang mga gamot mo? Ang inhaler mo?" Kinalkal niya ang designer bag nito.
He frowned nang hindi niya makita ang mga iyon.

"H-hindi ko nadala." Bulong nito.

"Bakit? Dapat palagi mong dala iyon!" He hissed, how can she be so careless.

"P-palagi kasing may dalang ganoon si Thali.."

"E nasaan si Thalia ngayon?" Hindi ito nakaimik. He pulled his own bag and opened
it. Mula roon ay inilabas niya ang isang medicine kit, nakita niya na bahagya itong
nagulat nang makita ang mga gamot nito roon at ang inhaler nito and the kit was
labelled Romee. Iniabot niya dito ang inhaler.

"Bakit meron ka niyan?" She asked as she started breathing through inhalers.

Hindi naman siya agad na nakasagot. Bakit nga ba? Napakamot siya sakanyang ulo.
"Intindihin mo muna yang sarili mo bago kung anu-ano ang tinatanong mo."

Bakit, ano naman kung mayroon siya ng mga iyon? Si Reid din naman, si Rance, si
Zac, si Daniel, si Kade, si Thalia, even the youngest dela Paz has it. Pero mga
pinsan at kapatid iyon ni Romee.. He just sighed whatever.

Maya-maya pa ay natapos na ito, mabuti at lumilim narin. Maayos na ang pag-hinga


nito.
Inayos niyang muli ang mga gamit sa loob ng bag, matapos ay nilingon ito. "Wala ka
bang klase?"

Her purple blue eyes invades him. Romee looks exactly like her mom, while Paris
-she looks exactly like Red Santa de Leones. Their skin color were different. Their
hair. Eye color. Hindi nga mapagkakamalang kambal ang mga ito.

"Wala ka bang klase?" He asked again.

Umiling ito. "Absent yung professor namin sa Literature. Ikaw?"

"May practice pa kaming basketball mamaya."

She nodded.

"Bawal sa'yo ang magbilad sa araw, bakit lumabas ka ng building?" He asked in a


stoic manner. He wanted to scream at her that she should be taking care of herself.

"Kasi sinundan ko si Paris. I want to share cookies with her." She sighed deeply.
"Mom, baked this kaso hindi niya ko pinansin so I followed her inisip ko na baka
hindi niya lang ako narinig."

"Next time don't be stupid ha?" He sit beside her and leaned on the tree she was
leaning. Inabot niya ang baunan at binuksan iyon. "Tita Chi baked well, kaya ako
nalang ang kakain." He smiled and started eating, somehow he remebered how his mom
baked him and his siblings cookies.

Natawa naman si Romee dahil sa kabilisan niyang kumain. Iniumang niya ang isang
cookies na kinagatan niya sa bibig nito.

"C'mon Francheska eat, tinutulungan na nga kita na ubusin ito e." He said.

Natatawang kinain naman iyon ni Romee. "Thank you, Zander. Kung wala ka, siguradong
nasa ospital na naman ako. Baka pahintuin pa ko ni daddy sa regular schooling,
ayoko na mag home study I have no friends there."

He shrugged. "Iyon na ang issuggest ko sa daddy mo, once na ulitin mo pa ang pag-
gawa ng bawal ha?"

"Opo, hindi na." Natatawang sabi nito. "But I just wanna be close with Paris. She's
always cold and distant."

"Si Reid din naman." He said.


"No, Reid and Rance are different. Kinakausap nila ako, madaldal nga ang dalawang
iyon lalo na kapag papagalitan ako." She giggled. "Ikaw ba, are you close to your
sisters, kasi sabi ni Ethan you have sisters daw. Where are they?"

"Nasa Las Vegas, close ako sakanila and I love them both. Gabby is about your age,
si Chanel mas bata."

Tumango-tango naman ito. "Para palang si Icen nasa Las Vegas din, anyway why are
you here? Your whole family is there."

He looked at her, if he can only tell her. But he can't. Pinisil niya ang ilong
nito ng madiin. "Ikaw napakarami mong tanong!"

"Ouch!!" She hissed, and slapped his arm na tinawanan lang niya bago pisilin muli
ang pisngi nito. "Zander!"

Napalingon sila nang may tumikhim mula sa kung saan.

Agad na napatayo si Romee mula sa pagkakaupo sa damuhan nang makita ang madilim na
anyo ni Red Santa de Leones.

As usual, Red Santa de Leones gave him a death glare. Sa tingin niya'y habang buhay
na niyang iindahin ang ganoong pag-trato mula rito.

Napatayo rin siya at pinagpagan ang bestida ni Romee na may mangilang-ngilang damo.

She picked up her bag and ran to her dad. "Hi, dad." She tiptoed and kissed her
father's cheek.

"Why are you outside the building?" Tanong nito.

Romee bit her lower lip. She can't tell her dad what really happen dahil magagalit
na naman ito kay Paris.

"Thalia and her friend are looking for you all over the building." Red still have
that intimidating aura na makakapagpalambot ng tuhod ng sino man. "I was planning
to pick the two of you for lunch because my meeting was cancelled."

"I'm sorry, dad." Bulong nitong sagot.

"That doesn't answer my question, Romee Francheska." Muli nitong tinapunan ng


nakamamatay na tingin si Zander na nabato sa kinatatayuan nito.
Romee sighed in relief when she heard Thalia's voice. Her ever life saver.

"Romee! Thank god you're safe." Thalia ran and hugged her. Nilingon nito ang isang
lalaki na akmang lalapit sakanila at sinenyasan na huwag nang magkamali.

Trigger Romanov stopped his track.

"Get in the car, both of you." Utos ni Red sa mga ito.

Walang sabi sabing tumalima ang dalawa. Bago magtuloy-tuloy sa loob ng sasakyan ay
nilingon nitong muli si Zander at nginitian. She mouthed thankyou.

Hindi naman na niya napigilan pa ang pag-ngiti na agad namang nabura nang marinig
na magsalita si Red.

"Stay away from my daughter, Vladislav." Matapos ay tumalikod na ito ay sumakay sa


sasakyan nito.

He mentioned his last name as if its something he couldn't take of saying.

Napailing na tinanaw niya papalayong sasakyan. At muling pinaalala sa sarili ang


kaniyang misyon.

Napakunot ang noo niya nang matantong hawak pa niya ang baunan ni Romee. He smiled
as he remembered her form.

"Romee Francheska.. Bakit ba naging Santa de Leones ka pa." He sighed atsaka


dinampot ang bag at naglakad na paalis.

• • •(From Zander Dior Vladislav's Story)

You might also like