Ibong adarna

Isinulat ni : AiralynRoxas

Noong unang panahon,Sa malayang reyno ng berbanya,

Mapayapa at masayang namumuhay ang mga mamamayan nito dahil sa
pamumuno ni Haring Fernando ay ang kanyang asawa’y na si reyna valeriana

Si haring Fernando ay may katangiang katalinohan at isang maginoin.habang

ang kanyang asawa na may katangiang kagandahan at kabaitan.

May tatlo silang anak na may kapangyarihan na magmana ng trono,magigilas

ang mga ito at sa kanilang reyno ay malalakas.

Si Don pedro ang panganay na may angking talino at lakas,sumunod naman dito
si Don diego’y malumanay,Habang ang bunso’y si don juan na ang paborito ng
hari dahil parehas sila ng ugali nito.

Isang araw,Nang gabi’y ang haring naidlip mayroon itong napaginipan

masamang panaginip tungkol sa kanyang bunsong anak na ito raw ay
pinagtaksilan at niloko ng dalawang suwail.pagkatapos daw itong patayin ang
dalawang suwail ay tinapon ang katawan ng kanyang bunsong minamahal sa
balon na hindi man lang matarok.Nang magising ang hari ay di ito makakain at
hindi mapakali.

Ang hari’y nangingiyayat parang buto’t balat.Walang nakakaalam ng sakit ni

haring Fernando ng lahat ng manggagamot na nasgsuri ng kanyang sakit.Nang
isang araw,Mayroong manggagamot na dumalo para suriin ang sakit at sa
mabuting palad itoy nga’y nagtagumpay.

“Aking hari,Ang tamang gamot lang sa inyong lunas ay ang isang ibon na may
angking kapangyarihan sa pamamagitan ng pag awit. Matatagpuan ito sa
bundok ng tabor na dumadapo sa punong Piedras platas”

Nang marinig ito ng hari.ipinatawag nito si don pedro at inutusang hanapin ang
ibong adarna.
Kinuha ni don pedro ang kabayo,at nagsimula ng hanapin ang ibong adarna.
Nang lumipas ang tatlong buwan at malapit na rin makapunta sa destinasyon si
don pedro.hindi nakayanan ng kabayo at ito’y namatay na.

May namasdan ang prinsipe na punong kahoy.siya’y naghintay roon at hindi na

namalayan na siya’y makatulog sa pagod. Nang dumating ang ibong
adarna,Gawain niya’y pagkatapos kumanta’y at bago’y matulog nagdumi.sa
masamang kapalaran si don pedro’y napatakan at naging bato.
Si Don diego’y naisiping hanapin ang panganay at ang ibong adarna nang
walang paalam sa kanyang haring ama.

Si don diego’y naglakbay kasama ang kabayo at naglakbay ng limang buwan,

katulad rin ng kay don pedro si don diego’y rin nakarating at namatay rin ang
kabayo nito.
Nang gabi’y lumipas at naghintay si don diego.Napaupo siya sa tabi ng bato at
doon nagpahinga.Nang ang ibong adarna ay dumating at sinumulang umawit.sa
ganda ng tinig nito naantok si don diego at nakatulog.Dumumi ulit ang ibon at
napatakan namang si don diegong nakatulog.

Nang lumipas ang tatlong taon,nainip ang bunsong prisipe at napagpasiyahan na

sya na naman ang maglakbay para hanapin ang kapatid at ang ibong adarna.

“aking amang hari,gusto ko sa inyo ipaalam na ako napo ang maklakbay para
hanapin ang aking mga kapatid at ang ibong makakagamot sa iyong malubhang
lunas,sana akoy iyong payagan aking ama at gusto kop o tumulong.”

Ang hari ay napilitan at binigyan na n g bendisyon ang kanyang anak na may

kasamang luha sa mga mata.napaluha rin ang reyna na nagaalala.

Si Don juan ay hindi nagdala ng kabayo at tanging kanyang paa lamang ang
kanyang gagamitin sa paglalakbay.siya ay may baong limang tinapay at kada
isang buwam lang siya kumakain.
Sa kanyang paglalakad mayroong siyang nakasulobong na matandang leproso
na naglilimos.binigay ni don juan ang kanyang natitirang tinapay at binigay ito sa
matanda,ang matanda’y nagpasalamat at nais pa sana itong ibigay ulit kay don
juan ngunit hindi sya pumayag sa hiling nito.
Ang leproso ay nalaman ang kanyang hiling at sinabing:
“pumunta ka sa ibaba at may makkita kang ermitanyo roon na magsisilbing
magtuturo sayo sa ibong iyong nais hulihin.”

Sinumulan ni don juan maglakad at nang siya’y makarating sinabing:

“TAO PO.” Tinig nyang pasigaw.
Nakita niya ang ermitanyo at siya’y pinapasok agad sa bahay nito.
“Lahat po ay umaasa sa ibong adarna na kakantahan ang aking ama para
mapagaling ang malubhang sakit ni ama.”
Sabi ni don juan sa ermitanyo.Sumagot nman ang ermitanyo sa sinabi ni don
juan

“Don juan,Ang ibong adarna ay isang engkanto,mahirap ito hanapin at wala pa

ang nakakatalo rito.ang ibong adarna ay aawit ng pitong beses at magpapalit rin
ito ng ibat ibang kulay ng balahibo, ”
Pahayag ng ermitanyo.
“Para maiwasan ang pag aantok sa awit nito,may bibigay ako saiyo na maaring
makatulong para hindi ka makatulog sa tinig nito.”
May hinawakan ang ermitanyong dayap at labaha at ipinapahayag nito kay don
juan kung paano ito gamitin.
“ito ang pitong dayap at labaha panlaban ito sa engkantadyang Iyong hu
hulihin.Bawat kantang iyong maririnig susugatan mo ang iyong kamay gamit ang
labaha ng pitong beses at gayon din sa dayap na pipigain ng pitong beses rin sa
iyong mga sinugatan.ito namang sintas,dalhin mo para taliin ang ibong adarna
kung ito may magwawala.”

Nang makarating si don juan sa piedras platas.hindi sya natagalan sa pag hintay
at nakita nya na ang ibong adarna na dumarapo sa sanga.nang sinumulan ng
ibong adarna ang kanyang pag awit,natukso si don juan pero may naalala itong
gawin para syay makaiwas.kinuha nya ang labaha’t dayap at sinugatan at
pinigaan ang sugat bawat awit nito.Nang matapos na ang ibong adarna si don
jua’y sinalubong ito at tinali agad gamit ang sintas na binigay sa kanya.nang
makahu ni do juan ang ibong adarna pumunta sya ulit sa bahay ng ermitanyo’t
at laking tuwang siyang sumalubong sa ermitanyo.nang siya’y makarating ang
ermitanyo ang may inutos sa kanya.
“kunin mo ang banga’y iyan at bilisan mo dahil may uutos ako sayo.ang tubig
riyan ay ibuhos mo sa dalawang bato doon sa puno. Para Makita mo na ang
dalawang mong minamahal.”
Nang makarating ulit si don juan sa bundok ng tabor.ginawa niya ang utos ng
ermitanyo at dahang dahang binuhos ang tubig sa bato.tuwang tuwa si don juan
ng Makita niya ang kanyang dalawang kapatid.sila’y tatlo’y nagyakapan at labis
na talaga ang tuwa ni don juan.
Nang sila ay naglalakad mayroon si don pedrong naiisiip kabalastugan na
ipinaalam kay don diego.
“Magaling naman na si don juan , kaya patayin na natin sya at iwanan.kunin ang
ibong adarna,ibigay kay ama.”
Bulong ni don pedro kay don diego. Nung una pa nitong sinabi kay don diegoy ay
hindi naman ito pumayag, pero dahil sa pangalawang pagkakataon ay ito’y
napilitan na.
“sige,pero wag don pedro natin syang patayin,ating lang bugbugin”
Sumang ayon si don pedro sa pahayag ni don diego at sinumulan bugbugin si
don juang di lumalaban .
Kinuha nila ang ibong adarna at sabay pumunta sa Berbanya.

Nang makarating ang dalawang nanglilo tinawag nila ang kanilang ama’t at
sumigaw
“Dala namin ang ibong adarna amang hari!!!!”
Inabot ni don pedro at don diego ang ibong adarna sa ama.at labis ang
pagtataka ng amang hari,sa kulay nito at pagiging matamlay.

“Ito ba ang Ibong adarna?”

Tanong niya sa kanyang dalawang anak.
“aba ang pangit pala!!!”
Hindi kumakanta ang ibong adarna sa kadahilanan na wala pa ang mismo may-
ari sa kanya.

Samantalang si don juay nanghihina at gumagapang sa damo.

Nagdadasal na sana hindi parusahan ang dalawa nyang kapatid na taksil.

May nakakita kay don juang matandd