Mayugba, Jeric B.

Kas 101- Ancient and Medieval History of Europe

Mitolohiyang Norse: Ang Sandigan ng Pamana, Kultura at Kasaysayang Viking

Sa paghahangad na makilala ang ang isang kalipunan ng mga tao ay maaari silang

kilalanin sa pamamagitan ng pagsusuri sa kanilang pook na kinalalagyan kung ito ba'y

mabundok, nasa mga isla o kaya nama'y disyerto; o kaya'y sa pamamagitan ng kanilang wika,

kaugalian at relihiyon. Ang mga ito ang nakakaapekto sa kultura ng isang lipunan, sapagkat ang

kultura ang tagahulma ng isang lipunan, 'pag naparam na ang kultura ay mabubura na rin ang

pagkakakilanlan ng isang lipunan. Ang pag-aaral na ito ay nagnanais talakayin ang "relihiyon"

ng isang kalipunan ng mga tao, ang mga "Viking", sapagkat ang relihiyon ang isa sa mga

pangunahing sangkap ng pagbuo at pagpapanatili ng isang lipunan. Ang relihiyon ang tagahulma

ng kultura at kasaysayan ng isang lipunan, kaya nga nagsagawa ng mga ekspedisyon ang mga

Europeo, hindi lamang dahil sa pampalasa kundi para rin sa kanilang pinaniniwalaang

obligasyon na palaganapin ang Kristiyanismo. Ang layunin ng papel na ito'y talakayin ang

Mitolohiyang Norse , kung paano naging tagahulma ang relihiyon sa kaugalian ng mga ​Viking​,

at kung ano ang naging papel nito sa paghabi ng kanilang Kasaysayan, maging sa Kasaysayan ng

Europa.

Ang salitang "Viking" ay tumutukoy sa mga piratang mula sa mga kweba o ​fjord ​(mula

sa salitang Norse na "vik" ​na nangangahulugang kweba o maliit na ​fjord​) sa Scandinavia, na sa

1
kasalukuyan ay katatagpuan ng mga bansang Sweden, Norway at Denmark. At dahil nga sa

lokasyon ng lupaing pinagmulan ng mga Viking, sila rin ay tinatawag na Northmen o Norse na

mga mula sa mga lupaing nasa hilaga ng Europa o ​Nordic Countries​, at ito ang mga lupaing

hindi pa nararating ng Kristiyanismo sa pasimula ng Panahong Midyebal. Maaaring naiisip natin

na sila ang mga taong may helmet na may sungay o kaya naman ay ang pangalan ng isang sikat

na ​buffet restaurant. Ngunit sa papel na ito ay kikilalanin natin kung sino nga ba sila? Totoo bang

sila'y mga sa demonyong mga tao?. Sa loob ng mahabang panahon sa Kasaysayan ay itinuring na

mga barbaro ang Viking ng mga Europeo, dahil na rin sa kakaiba nilang mga tradisyon na

lubusang taliwas sa paniniwala at gawi ng mga Kristiyano, at dahil rin sa mga mararahas na

pananalakay nila sa iba't ibang bahagi ng Europa noong Panahon ng Maagang Midyebal.

Nagsimula ang "​Viking Age" noong 790 to hanggang 1100, ito ang mga panahon ng

pananalakay ng mga Viking sa mga sibilisadong lugar sa Kanlurang Europa at nakaabot pa sa

mga lupain ng ​Iceland​, ​Greenland, Vinland ​sa Hilagang Amerika, Imperyo ng Byzantine at mga

Islamikong lupain upang makipagdigma, makipagkalakalan, mangubkob sa mga pamayanan at

maghanap ng mga lupaing mapaninirahan. Kaalinsabay ng mga Viking sa pananalakay sa

Kanlurang Europa o sa Latin Christendom ang mga Muslim, mula timog na sumalakay sa

Hilagang Africa, Iberia at Sicily at ang mga Magyar na mula sa Silangan na tumawid ng

Bulubunduking Carpathian at sumalakay sa Hilagang Italya, Kanlurang Alemanya at mga bahagi

ng Pransya. Ang mga mananalakay na Viking, Muslim at Magyar ay nagdulot ng

desentralisasyon at malawakang kaguluhan noon sa Kanlurang Europa. Dahil sa ganitong naging

papel ng mga Vikings sa Kasaysayan ng Europa ay naging palasak na dasal ang mga katagang "

O Lord, drive us from the fury of the Northmen", b​ ilang pagsamo sa Panginoon para sa

2
proteksyon sa mga mapaminsalang Viking. Ngunit atin namang alamin kung ano ang kultura at

relihiyong tangan ng mga Viking? Sino ang dinidiyos nila?

Ang mga Viking ay mayroong relihiyong polyteistiko at ang pagdakila sa mga diyos na

ito ang sentro ng lipunang Viking. Ngunit taliwas sa Kristiyanismo ay walang organisadong

kalipunan ng mga kasulatan ang relihiyon ng mga Viking, kaya't sa ​oral tradition naipapahayag

at naipapasa ang paniniwala. Ngunit kalaunan ay magkakaroon tayo ng higit na pag-unawa sa

relihiyon ng mga Viking sa pamamagitan ng mga arkeolohikal na ebidensya tulad ng mga ​knarr

o bangka ng mga Viking at ang mga ​saga ​na matatagpuan sa Iceland. Dalawa ang pangunahing

batis natin sa pag-unawa sa Mitolohiyang Norse; una ang ​Poetic Edda n​ a binubuo ng mga tulang

naisulat mula sa mga saling bibig na tala mula ika-9 hanggang ika-10 daantaon at ang ​Prose

Edda n​ a binuo ni Snorri Sturluson noong 1220, na binubuo naman ng mga tulang mula sa ​Poetic

Edda​ at iba pang mga sanggunian.

Ang ​oral tradition na ito na kalauna'y naisulat ang naging batayan ng paniniwala ng mga

Viking sa kanilang mga diyos. Kung ating titingnan ang sistema ng relihiyon ng mga Viking ay

maihahalintulad natin ito sa sistema ng Mitolohiyang Griego. Bakit? Dahil sa konsepto nila ng

Pantheon ng mga diyos na makikita rin natin sa mitolohiyang Griego. Kung sa mga Griego ay

mayroong ​Olympian gods,​ ang mga Norse/Vikings naman ay mayroong ​Asgardian gods​. Ang

Asgard ay ang pinakamataas na bahagi ng mundong Norse. Ang pagtuturing nila sa mundo ay

isang banal na punong tinatawag na ​Yggdrasil​. Ang unang bahagi ng daigdig o ​Yggdrasil para sa

mga Norse ay ang Asgard na tahanan ng mga diyos at nasa pinakamataas na bahagi ng

Yggdrasil.​ Ang ikalawang bahagi at nasa kalagitnaan naman ay ang ​Midgarth kung saan

naninirahan ang mga mortal. At ang pinakahuli at nasa ilalim ng daigdig ay ang ​Alfeihm na

3
pinaninirahan ng mga ​elves. Ang konsepto nilang ito ay kahawig ng paniniwalang Kristiyano sa

Langit-Lupa-Impyerno ngunit nagkakaiba rin dahil iba ang konsepto nila ng ilalim ng mundo

ang ​Alfeihm na kinaroroonan ng mga elves, kaibayo konsepto ng Impiyerno ng mga Kristiyano

na lugar ng diyablo at ng kaparusahan, bukod rito'y wala rin silang konsepto ng Purgatoryo na

itinataguyod ng Simbahang Katoliko.

Sa pag-aaral ng relihiyon ng Viking, mahalagang makilala muna natin kung sino ang mga

diyos na sentro ng kanilang paniniwala. Dahil sa pagiging polyteistiko ng Mitolohiyang Norse,

ang bawat salik ng kanilang pamumuhay ay iniuugnay sa partikular na mga diyos. Ang

pangunahin dito ay si Odin na tinatawag ding ​Wotan ​sa wikang Aleman at ​Woden ​sa Ingles. Si

Odin ang kinikilalang panginoon ng digmaan at tula. Siya rin ang pinuno ng Ásgard, ang tahanan

ng mga diyos, at ama ng maraming mga diyos, bagay na maihahalintulad natin kay Zeus na

pinuno ng Olympus. Si Odin ay inilalarawan na mayroong isang mata at may dalawang uwak na

sina ​Huginn at ​Munnin.​ Siya rin ang pinakasentral na diyos ng mga Viking dahil siya ang pinuno

ng mga diyos at siya ring tagapagtakda ng Ragnarök, ang huling digmaan at wakas ng daigdig.

Ang sumunod na mahalagang diyos ay si Thor na lubusang popular sa atin dahil sa adaptasyon

ng kanyang karakter sa pelikulang "​Avengers"​ , at dahil rin sa kilala niyang armas, ang ​Mjolnir.

Si Thor ay diyos ng kidlat at ang kanyang pangunahing gampanin ay ang paggapi sa mga

halimaw at higante na nagdudulot ng panganib sa daigdig. Halimbawa rito ay ang

pakikipaglaban niya sa isang malaking serpente na pumapalibot sa Yggdrasil, at siya rin ay

kinikilalang "fertlity god" ng mga Viking. Ang iba pang mahalagang diyos ng mga Viking ay

sina; Freyja o Freya na diyosa ng kagandahan at pag-ibig, at kinikilalang modelo ng mga

kababaihang Viking; Si Freyr na isa ring ​fertility god; ​Si Loki na diyos ng apoy at panlilinlang.

4
Siya ay kilala bilang pilyong diyos, dahil kung may kakatwang pangyayari sa mga diyos ay siya

ang may gawa, tulad ng pagkawala ng ​mjolnir ni Thor at pagkawala ng buhok ni Sif na asawa ni

Thor. Ang mga esposang diyosa naman ay sina Sif na asawa ni Thor na mayroong ginintuang

buhok at si Frigga na asawa ni Odin na diyosa ng kasal, kalangitan, pugon at tahanan na

maihahalintulad natin kay Hera na asawa ni Zeus sa Mitolohiyang Griego.

Ngayong nakilala natin ang mga diyos ng mga Viking ay atin namang alamin ang mga

pundamental na paniniwala nila. Kahalintulad ng Kristiyanismo, mayroong ding konsepto ng

pinagmulan o paglikha ng daigdig ang mga Viking na kinasasandigan ng kanilang

pananampalataya. Ngunit sa kabilang banda, 'di tulad ng "​Creation"​ ng Kristiyanismo kung saan

nilikha ng Diyos ang sansinukob at mga nilalang na narito sa loob ng anim na araw at sa

ikapitong araw ay nagpahinga Siya, ay iba naman ang paniniwala ng mga Viking sa pinagmulan

ng mundo. Para sa mga Viking nagmula ang mundo kay Ymir. Ayon sa kanilang paniniwala ang

higanteng si Ymir na nababalot sa yelo ay dinilaan ng isang baka na siyang ring sinusuan niya.

Ito ang naging sanhi ng pagkatunaw ng yelo sa katawan ni Ymir at mula sa kaniya ay lumabas

sina Odin, Vili at Ve, na siyang makagagapi kay Ymir at ang kaniyang katawan ay naging

mundo. Kung may konsepto sila ng pasimula ng daigdig ay naniniwala rin sila sa katapusan ng

mundo, ang Ragnarok. Ang Ragnarok ay ang malawakang digmaang itinakda ni Odin na sa

pagitan ng mga dakilang mandirigma sa Valhalla, ang dakilang bulwagan ni Odin. Ang

Ragnarok ang konsepto ng ​apocalypse​ para sa mga Norse na siyang wakas ng Mundo.

Lubhang napakahalaga para sa mga Viking ang pagkilala sa kanilang mga ninuno.

Itinuturing nilang ang kanilang mga ninuno ay mayroong direktang kaugnayan sa mga diyos,

kaya't sila ay binibigyan ng matinding pagpapahalaga at pagkilala. Ang matinding pagkilala at

5
katapatan sa legasiya ng kanilang mga ninuno ang dahilan kung bakit naging masidhi ang

panghahawak at katapatan ng mga Viking sa kanilang pananampalataya. Inaasahan sa bawat

Viking ang pagbibigay galang at pagdakila sa mga ninuno at sa kanilang mga diyos, sapagkat

ang relihiyon para sa mga Viking ay pampamilya at bawat kasapi ng mag-anak ay marapat na

maging tapat sa pananampalatayang Norse at kumikilala sa mga diyos.

Dahil sa matinding impluwensiya ng mitolohiyang Norse sa mga Viking, ang kanilang

mga panlipunang tradisyon ay nakaangkla rito. Ang pinakatampok sa mga tradisyong Viking ay

ang paglilibing. Ang dakilang tradisyon ng paglilibing ay iginagawad sa mga lider na Viking at

iba pang matataas na tao sa kanilang lipunan. Sinisimulan ito sa pagbabaon sa nagyeyelong lupa

ng bangkay ng pinuno sa loob ng sampung araw hanggang mangitim ang bangkay. Pagkatapos

ay ilalagak ito sa ​knarr ​o bangka, kung saan ay itatabi sa bangkay ang maraming pagkain at mga

putol-putol na mga hayop, partikular na ng kabayo bilang alay, at ang pinakahuling alay ay isang

babaing aliping nilasing, sinipingan at hubo't hubad sa bangka. Ang babae ay hahampasin at

sasakalin ng mga matatandang babae hanggang bawian ng buhay. Kapagdaka'y aapuyan na ang

bangka bilang huling hakbang ng paglilibing. Ang paraan ng paglilibing na ito ay

pinaniniwalaang magpapabilis sa paglalakbay ng namayapa patungo sa bulwagan ng mga diyos,

partikular na sa Valhalla, ang dakilang bulwagan ni Odin. Ang pag-aalay ng kabayo ng mga

Viking para kay Odin at ang paggamit ng kabayo sa paglilibing ay lubhang kinamuhian ng

Simbahang Katoliko dahil sa umano'y kademonyohan ng barbarong gawi na ito. Kaugnay ng

tradisyong ito ng mga Viking, Ipinagbawal ni Pope Gregory III na namuno noong. 731-741 ang

pagkain ng karne ng kabayo, dahil kasumpa-sumpang gawain umano ang pagkain nito dahil ito'y

marumi. Noong taong 787 naman sa Konsilyo ng Celcyth ay kinondena rin ang pagkain ng

6
kabayo na isang mahalagang simbolo para sa mga Viking dahil ito ay kanilang iniaalay kay Odin

. Ang mga pagbabawal na ito ay paraan ng pagsalungat ng Simbahan sa mga itinuturing nilang

barbarong gawi at paniniwala ng mga Viking.

Bagaman naging matatag ang Mitolohiyang Norse bilang hulmahan ng kultura at

lipunang Viking, katulad ng ibang mga tribo sa Europa ay naging Kristiyano rin ang maraming

mga Viking. Noong taong ika-11 daantaon ang Norse na hari ng Scotland, England at Isle of

Man na si King Canute ay yayakap sa Kristiyanismo dahil sa mga kasunduan sa ibang mga hari

upang mapayapa ang kanilang nasasakupang lupain, at kalaunan ang Denmark ay masasakop

niya rin at magiging kristiyano rin. Gayundin, noong 911 sa pakikipagkasundo ni Haring Charles

ng mga Frank sa mga Norse na nasa kanilang lupain (kasalukuyang Pransya) ay naging

Kristiyano ang mga Viking. Noong ika-10 daantaon naman ay ipinasunog ni Haring Erick ng

Norway na naging Kristiyano ang mga dambana ng mga itinuturing niyang mga pagano, ang

mga Viking na tapat sa kanilang pananampalataya, ngunit siya rin ay pinatay ng mga nakatataas

na mga Viking. Sa mga sumunod na panahon, gayundin ang ginawa ni Haring Olaf Tryggvason

ng Norway noong taong 998 ay puwersahan niyang ipinasunog ang mga dambana ng mga

mananampalatayang Viking at pinilit ang mga Viking na magpabinyag, ngunit maraming Viking

ang mas piniling maging martir at mamatay kaysa yumakap sa Kristiyanismo. Dulot ng

malawakang Kristiyanisasyon na nagdulot ng pagkakahati ng mga Viking sa mga naging

Kristiyano at naging tapat sa kinagisnang pananampalataya, nagkaroon ng maraming kaguluhan

sa Scandinavia. Noong 1024 ay idineklara ni Haring Olave Scotkonug ang pagiging opisyal na

relihiiyon ng Kristiyanismo sa Sweden, ngunit nagpatuloy pa rin sa kinagisnang relihiyon ang

mga Norse at mananatili ang Sweden bilang huling lupaing hindi yumayakap sa Kristiyanismo.

7
Nguniit noong taong 1120 ay magtatapos na ang pananampalatayang Norse sa Scandinavia nang

magpadala si Haring Sigurd ng krusada sa Sweden upang wakasan ang pag-iral ng mitolohiyang

Norse sa Sweden. Tuluyan nang nagwakas ang pananampalataya ng mga Viking na minana nila

sa kanilang mga ninuno at ganap na yumakap sa Kristiyanismo.

Matatalos natin mula sa Kasaysayan ng mga Viking Kung gaano kahalaga ang ginampanan ng

Mitolohiyang Norse sa paghabi ng pagkakakilanlan, kultura at kasaysayan ng mga Viking at

nang bitiwan na ng mga Viking ang kanilang relihiyong katutubo ay naglaho na rin ang mga

tradisyong ito.

Bagaman nawala na ang mga Viking at ang mga sumunod na henerasyon ng kanilang

lupain ay naging kristiyano na, at sa kasalukuyan ay nabibilang sa Simbahang Protestante ang

karamihan ng mga Scandinavian dulot ng Repormasyon ay maarami namang naiwang ambag

ang mga Viking sa Kasaysayan ng Europa at ng mundo. Ang mga Viking ang isa sa mga

nagpalawak ng Kalakalan noong Gitnang Panahon sa Europa, na noong panahong iyon ay

matamlay. Patunay rito ang mga natagpuan na mga baryang ​dinar ng mga Muslim sa lugar ng

mga Viking na isang ebidensya ng kanilang malawak na kalakalan na umabot pa sa lupain ng

mga muslim. Bukod sa kalakalan ay ang ambag nila sa Literatura, sa pamamagitan ng mga

naiwang “​sagas​” sa Iceland na siyang naging susi natin sa pagkilala ng mayaman nilang kultura,

na nakaimpuwensiya sa mundo ng literatura at palabas. Ang mga Viking din ay nag-iwan ng

legasiya sa larangan ng pandaragat dahil sa pagiging mahusay nilang mga manlalakbay sa dagat

na nakaabot pa sa ​Vinland ​na nasa Hilagang Amerika, bago pa man ang panahon ni Columbus.

Ang ating mga araw ngayon ay impluwensiyang Viking rin: Wednesday (Woden/Odin);

Thursday (Thor) at Friday (Frigga). Bagaman sa kasaysayan ay naging negatibo ang tingin ng

8
mga Romano at kalaunan ng mga naging Kristiyano sa mga Viking, at maging sa mga tribong

Germanic bilang mga barbaro at sa demonyo ay marapat nating maunawaan na tulad ng iba, sila

rin ay mayroong kultura at pagkakakilanlan na lubos na nag-ambag sa ating kasaysayan. Tunay

na hindi buo ang ating Kasaysayan kung wala ang mga Viking, sapagkat walang tunay na

inperyor sa Kasaysayan sapagkat lahat ng bansa at lipunan ay kabahagi sa pagbuo ng ating

dakilang Kasaysayan.

_____________________________________________________________________________

Bilang ng mga salita sa Katawan​: 2,482 salita

Sanggunian​:

Fabel, Bokförlaget. The ​Viking Gods​. Stockholm: Beyronds AB Malmö, 1966

Jones, Prudence and Nigel Pennick. ​A History of Pagan Europe​. London: Routledge, 1995

Gunnell, Terry. ​Viking Religion: A Norse Mythology in Beowulf & Other Stories: A New

Introduction to Old English, Old Icelandic and Anglo-Norman Literatures pp. 351-371. London:

Pearson Education Limited, 2007

Harl, Kenneth. ​The Vikings.​ Chantilly, VA: The Teaching Company, 2005

Tibi, Amin. ​The Vikings in Arabic Sources. Islamic Studies, Vol. 35, No. 2, pp. 211-217.

Islamabad: Islamic Research Institute, International Islamic University, 1996

9
10