Tema:Pasivna mrežna oprema

SADRŽAJ

1. Uvod....................................................................................................................................................1
2. Klasifikacija računarskih mreža...........................................................................................................2
3. Podjela mrežne opreme........................................................................................................................3
4. Pasivna mrežna oprema.......................................................................................................................5
4.1 Kablovi........................................................................................................................................6
4.1.1 Kablovi sa upredenom paricom...............................................................................................7
4.1.2. Koaksijalni kabl.....................................................................................................................10
4.1.2.1. Tanki koaksijalni kablovi...............................................................................................12
4.1.2.2. Debeli koaksijalni kablovi..............................................................................................12
4.1.3. Optički kablovi......................................................................................................................13
4.2. Hub............................................................................................................................................16
4.3. Network Cabinet........................................................................................................................17
5. Zaključak...........................................................................................................................................19
6. Literatura...........................................................................................................................................20

1
 1. Uvod

Računarska mreža je pojam koji se odnosi na računare i druge uređaje koji su međusobno
povezani kablovima ili na drugi način, a u svrhu međusobne komunikacije i dijeljenja podataka.

Računarsku mrežu, osim računara, čine i habovi (razvodnici), svičevi (skretnice,

komutatori), ruteri (usmjerivači) i drugi uređaji. Za prenos podataka s jednog mjesta na drugo,
mogu se koristiti različite tehnologije, uključujući kablove, radio talase i mikrotalasni prenos.

Prema nacinu rada svu opremu možemo podijeliti na aktivnu i pasivnu.

Tema moga rada je pasivna mrežna oprema, u koju se ubrajaju razne vrste kablova,
konektora, spojnica, ormara, kanalica i slično.

2
 2. Klasifikacija računarskih mreža

Računarske mreže možemo podijeliti na osnovu topologije, veličine i tehnologije prenosa

podataka.

Topologija mreže

Na osnovu topologije računarskih mreža razlikujemo: magistrale, zvijezde i prstenove.

Podijela na osnove veličineNa osnovu veličine, računarske mreže se dijele na osnovu

područja koje pokrivaju. Možemo posmatrati lokalne mreže LAN (Local Area Network) i
mreže na velikom području WAN (World Area Network).

Lokalna mreža (LAN)

3
LAN mreža je skup računara koji su povezani u jednu mrežu, na relativno malom prostoru. Ova
mreža može da broji dva i više računara koji su povezani na određen način. Neki periferni
uređaji kao što su štampači, modemi i sl., takođe se ubrajaju u ovu mrežu. LAN mreža obično je
postavljena u kancelariji, kući ili poslovnoj ispostavi.

Mreža na velikom području (WAN)

WAN mreža predstavlja skup više povezanih LAN mreža, koje se nalaze na različitim
geografskim lokacijama. Postoji više različitih tehnologija koje omogućavaju prenos podataka sa
jednog mjesta na drugo. Internet, kao skup mreža na različitim geografskim lokacijama nije
WAN mreža. Iako koristi neke od WAN tehnologija, za Internet bi se prije moglo reći da je to
međumreža.

Tehnologija prenosa podataka

Po osnovu tehnologije koja se upotrebljava za prenos podataka imamo Eternet mrežu i bežičnu
mrežu WLAN (Wireless Local Area Network).

WLAN mreža predstavlja novi način povezivanja računara bez kabla. Primjenjuje se na mjestima
gde kablovi predstavljaju fizičku smetnju ili tamo gde se ukaže potreba za ovakvom vrstom
mreže. Prednost ovog načina povezivanja je u tome što nema rada sa kablovima, a nedostaci se
ogledaju u mogućnosti uticaja raznih faktora na rad mreže kao što su prisustvo metala u zgradi,
radio talasi, mobilni telefoni i sl.

Prenos podataka putem kabla:

Modemi (dialup), Iznajmljene linije, Frame relay, Ethernet umrežavanje, HomePNA, HomePlug

4
 Bežični prenos podataka:

Kratki domet :Bluetooth

Srednji domet: IEEE 802.11

Dugi domet: Satelit, MMDS, SMDS

Prenos preko mobilnih telefona: CDMA, CDPD, GSM, TDMA

3. Podjela mrežne opreme

Velika količina kreiranog sadržaja koji se razmjenjuje pomoću računarskih mreža

(lokalnih i internet), uslovila je da se i oprema u računarskim mrežama kontinuirano
razvija već nekoliko decenija.

Svu mrežnu opremu, globalno možemo podijeliti na pasivnu i aktivnu mrežnu opremu.

Ova podijela se može zasnivati na dva kriterijuma:

 da li se za rad opreme koristi električne energije (pasivnoj opremi nije potrebna

električna energija za rad, a aktivnoj opremi je potrebna)
 prema mogućnosti logičkog odlučivanja (u svrhu usmjeravanja mrežnog
saobraćaja - pasivna oprema nema mogučnost usmjeravanja a aktivna ima ).

5
 Jedna od definicija navodi da se aktivna komunikaciona oprema sastoji od uređaja koji
koriste izvor energije i koji omogućava aktivno upravljanje mrežnim saobraćajem. Oni imaju
zajedničku osobinu da imaju procesor i memoriju. Na osnovu njihovih karakteristika, ciljeva,
operativnog sistema i ugrađenih programa, oni donose odluku o mrežnom saobraćaju koji
generišu ili prolaze.

Pasivna oprema se sastoji od kablova, konektora, patch panela, prekidačkih panela,

panela, komunikacionih ormara i sistema napajanja (vodovi, prekidači i trake za napajanje,
sistemi za hlađenje).

Aktivna i pasivna oprema uglavnom pokriva prva 3 sloja OSI referentnog modela.

Pasivna oprema pripada prvom (fizičkom sloju), dok aktivna oprema pokriva drugi
(svitch-data link laier) i 3. sloj (router-netvork laier).

U skladu sa raznovrsnim komunikacijskim zahtjevima, odnosno tehničkim i

funkcionalnim zahtevima komunikacije koje želimo postići, moramo voditi računa o
kompatibilnosti tehnologije koju ćemo koristiti. Na primjer, ako želimo da omogućimo veću
brzinu saobraćaja, veću pouzdanost i veću pokrivenost, koristićemo optički kabl. On kabl
zahtijeva određene konektore za povezivanje sa aktivnom opremom (u zavisnosti od tipa
porta). ), omogućava određen broj priključaka i količinu saobraćaja, itd. ...

6
 4. Pasivna mrežna oprema

Pasivna mrežna oprema predstavlja najjednostavniju komponentu računarskih mreža.

Atribut “pasivna” potiče od ciljne karakteristike komponenti ove kategorije da nad mrežnim
saobraćajem ne izvrše nikakvu izmjenu. Pasivne komponente mreže čine:

 kablovi
 utičnica
 paneli za prespajanje i za završavanje kablova (patch panel)
 kablovi za prespajanje (patch cabel)
 rek ormani
 kanalice za vođenje kabla…

4.1 Kablovi

Kabl je medijum kroz koji se prenose informacije između mrežnih uređaja i računara. Za
prenos signala između računara većina današnjih mreža koristi kablove koji se ponašaju kao

7
mrežni prenosni medijumi. Ostala pasivna oprema služi kao pomoćna oprema za povezivanje i
prespajanje kablova.

Postoji mnogo različitih tipova kablova koji mogu da se primjene u različitim situacijama.
Njihov broj je veliki, ali se mogu svrstati u tri osnovne vrste kablova:

 kablovi sa upredenim paricama (twisted pair)

 koaksijalni kablovi
 optički kablovi

Kroz upredene parice i koaksijalni kabl prenose se električni signali, dok se kroz optička
vlakna prenose signali u vidu svjetlosnih impulsa. Za ispravan rad mreže potrebno je da se
kablovski sistem (kablovi i priključni elementi) formira od komponenti koje zadovoljavaju
određene tehničke standarde.

Kablovi koji se koriste u jednoj mreži zavise od više parametara:

 binarni protok
 pouzdanost kabla
 maksimalnu dužinu između čvorova
 zaštitu od električnih smetnji
 podužno slabljenje
 tolerancije u otežanim uslovima rada
 cijenu i opštu raspoloživost kabla
 lako povezivanje i održavanje

U nekim slučajevima u mreži će se koristiti samo jedan tip kabla, dok će se u drugim
mrežama upotrebljavati više različitih tipova. Izbor kabla je vezan i za topologiju mreže,
protokol i veličinu mreže. Razumijevanje karakteristika različitih tipova kablova i toga kako oni
utiču na druge aspekte umrežavanja je veoma bitno za projektovanje kvalitetne mreže.

4.1.1 Kablovi sa upredenom paricom

8
 Kabl sa upredenim paricama (Twisted Pair Cable) se sastoji od parova izolovanih bakarnih
žica koje su upredene jedna oko druge. Upredanje se vrši u cilju otklanjanja elektromagnetnih
smetnji. Postoje dva osnovna tipa kabla sa upredenim paricama:

1. Neoklopljeni UTP kabal (Unshielded Twisted Pair)

2. Oklopljeni STP (Shielded Twisted Pair)

4.1.1.1 Neoklopljeni (UTP) kabl je najpopularniji i obično najbolje rješenje za

lokalne mreže, manje površine pokrivanja.

slika 1. UTP kabl

slika 2. Konektor UTP kabla

9
 Kvalitet UTP kabla može varirati u zavisnosti od prečnika parice i kvaliteta i
debljine njene izolacije. UTP kabl koji obično srećemo primijenjen u računarskim mrežama je
sastavljen od četiri para žica (parica) unutar gumenog omotača. Svaki par žica je upleten kako bi
se smanjilo preslušavanje,. Što je korak upredanja parice manji ( više upletena), veća mu je
otpornost na interferencije, a i cijenu mu raste. Moderni industrijski standardi za računarsku
mrežu napravljeni su od strane EIA/TIA i u okviru ove asocijacije ustanovljene su četiri osnovne
kategorije UTP kablova, od kategorije 3 do kategorije 6e, detaljno propisanih po standardu
EIA/TIA-568.

Nivo 1 Omogućava prenos govora i faks poruka

Nivo 2 Omogućava prenos podataka do 4Mbps

Kategorija 3 Omogućava prenos podataka do 10Mbps

Kategorija 4 Omogućava prenos podataka do 20Mbps

Kategorija 5 Omogućava prenos podataka do 100Mbps

Kategorija 5e Omogućava prenos podataka do 1Gb do 550m

razdaljine
Kategorija 6 Omogućava prenos podataka do 1Gb do 700m
razdaljine
tabela 1. Kategorija UTP kablova

Za sada je najviše u primjeni Kategorije 5e, a sada je sve češće Kategorija 6.

Jedno od ograničenja koje treba imati u vidu kod razvlačenja UTP kabla je da jedan segment ne
smije preći 100m dužine.

10
 4.1.1.2 Oklopljeni kabl sa upletenim paricama (STP) se sastoji od parica, od kojih je
svaka obmotana metalnom folijom (tzv. ekran) da bi se spriječili spoljašnji elektromagnetni
uticaji (efekat preslušavanja nastao elektromagnetnom indukcijom od signala iz susjedne parice,
spoljašnji elektromagnetni uticaji i dr.).

Slika 3. STP kabal

Nedostatak UTP kabla je što je osjetljiv na ove uticaje, dok STP kabl to nije. Kada je potrebno
razvući kabl kroz neku energanu ili rentgen odijeljenje bolnice, ili kada se kablovi računarske
mreže vode kroz iste kanalice sa drugim telekomunikacionim i energetskim kablovima koristi se
STP kabl. On je malo krući i teže je montirati konektore na njega. RJ-45 konektori su za ovu
namjenu oklopljeni i malo drugačije izgledaju, čak je i raspored izolovanih provodnika drugačiji.

Iskustvo govori da je, ukoliko to sredstva dozvoljavaju dobro upotrijebiti oklopljeni kabl za
vertikalno kabliranje (STP) kabl, kod koga je svaka parica obavijena metalnom folijom radi
zaštite od spoljašnjih elektromagnetnih zračenja). Veze između spratova prolaze kroz svakakve
građevinske konstrukcije, pa je zgodno obezbijediti se.

4.1.2. Koaksijalni kabl

Nekada su ovo bili najrasprostranjeniji mrežni kablovi, i to iz više razloga: relativno

su jeftini, laki, fleksibilni i jednostavni za rad.

U svom najjednostavnijem obliku, koaksijalni kabl se sastoji od bakarne žice u

sredini oko koje se nalazi najpre izolacija, a zatim sloj od upletenog metala širm i, na kraju,
spoljašnji zaštitni omotač.
11
 Kada se kaže širm, misli se na upletenu ili vlaknastu metalnu mrežu, mada može da
posluži i neki drugi materijal. Svrha ovog oklopa je da apsorbuje elektromagnetne smetnje ili
šum (eng. noise), i time spreči njihovo miješanje sa podacima koji se prenose.

Kablovi koji imaju jedan sloj izolacije i jedan sloj od upletenog metala zovu se i
kablovi sa dvostrukom zaštitom. Postoje, takođe, i kablovi sa četvorostrukom zaštitom (dva sloja
izolacije i dva sloja širma), koji se primjenjuju u sredinama sa jakim elektromagnetnim
smetnjama.

slika 4 . Koaksijalni kabal

Bakarni provodnik (žica) u sredini kabla prenosi elektronske signale koji čine podatke. Ovaj
provodnik može biti od punog metala, ili u obliku više upletenih žica. Ukoliko je od punog
metala, onda je to obično bakar.

Širm ima ulogu uzemljenja i štiti provodnik od električnog šuma i preslušavanja.

Preslušavanje (engl. crosstalk) nastaje indukovanjem, tj. prelaženjem signala sa

susjednih provodnika.

12
 Bakarni provodnik i širm ne smeju biti u kontaktu. Kada eventualno dođe do
kontakta u kablu, nastaje kratak spoj, a šum ili zalutali signali sa mreže prelaze u provodnik. Na
ovaj način dolazi do pojave skretanja podataka u neželjenom smjeru.

Koaksijalni kabl je mnogo otporniji na pojave mješanja i slabljenja signala od kabla

sa upletenim paricama. Slabljenje signala (engl. attenuation) je gubitak jačine signala koji se
pojavljuje kao posledica dugog putovanja kroz bakarne kablove.

Zaštitni omotač od upletenog metala širm apsorbuje lutajuće elektronske signale i, na

taj način, štiti podatke u bakarnom provodniku. Zbog toga je koaksijalni kabl dobar i jednostavan
način prenošenja podataka na veće daljine.

Postoje dva tipa koaksijalnih kablova:

 tanki (engl. thinnet) kabl

 debeli (engl. thicknet) kabl

Od potreba konkretne mreže zavisi koja će vrsta biti upotrebljena.

4.1.2.1. Tanki koaksijalni kablovi

Tanki koaksijalni kablovi su fleksibilni koaksijalni kablovi debljine oko 0,64 cm.
Ova vrsta kabla, zbog svoje fleksibilnosti i lakog korišćenja, odgovara skoro svakom tipu mreže.

Kod tankih koaksijalnih kablova značajnije slabljenje signala se pojavljuje na

razdaljinama većim od 185 metara.

Proizvođači kablova su usvojili standarde za različite vrste kablova. Tanki koaksijalni

kabl se nalazi u grupi kablova koja je označena sa RG-58. Osnovna karakteristika cijele grupe

13
RG-58 je da je provodnik uvijek od bakra. Provodnik može biti od punog bakra ili od više
upletenih bakarnih žica.

4.1.2.2. Debeli koaksijalni kablovi

Ovo su relativno čvrsti koaksijalni kablovi prečnika oko 1,27 cm. Debeli koaksijalni
kablovi se ponekad nazivaju i Standard Ethernet zbog toga što su to bili prvi kablovi koji su se
koristili u popularnoj mrežnoj arhitekturi Ethernet. Njihov bakarni provodnik je deblji od
provodnika tankih koaksijalnih kablova.

Što je debljina provodnika veća, veće su i daljine prenosa signala. Tako ova vrsta
provodnika može da prenese signal na razdaljine od 500 metara bez značajnijeg slabljenja
signala.

Zbog toga debeli koaksijalni kablovi često predstavljaju kičmu neke mreže
povezujući niz manjih mreža koje mogu biti povezane tankim koaksijalnim kablovima. Za ovaj
način povezivanja mreža koristi se uređaj koji se naziva primopredajnik (engl. transceiver).
Primopredajnik služi za povezivanje tankih koaksijalnih kablova sa debelim.

4.1.3. Optički kablovi

Kod ove vrste kablova, optička vlakna prenose digitalne signale u obliku
modulisanih svjetlosnih impulsa.

Ovo je relativno bezbjedan način prenošenja podataka jer optički kablovi ne

mogu da prenose električne impulse pa se i ne mogu prisluškivati, a podaci su bezbjedni od
krađe. Takođe, kablovi od optičkih vlakana ne podliježu električnim smetnjama, imaju najmanje
slabljenje signala duž kabla i podržavaju izuzetno velike brzine prenosa podataka na velikim
udaljenostima.

14
 Najčešće čine osnovu tj. kičmu (backbone) bilo koje ozbiljnije
telekomunikacione mreže.

Optički kablovi se koriste i u slučajevima umrežavanja više objekata, gdje se sa

bakarnim kablovima mogu očekivati problemi sa uzemljenjem i atmosferskim pražnjenjima.

Optičke veze osim velike brzine prenosa obezbjeđuju i potrebno galvansko

razdvajanje instalacija. Često se postavljaju u objektima, u slučajevima kada se predviđa veliki
mrežni saobradaj između spratnih (vertikalnih) razvoda u odnosu na centar mreže.

Prilikom postavljanja ovih kablova potrebno je poštovati pravila o savijanju jer

isuviše veliki ugao savijanja može sprečiti prostiranje svjetlosti.

slika 5. Optički kablovi

Sistemi prenosa sa optičkim kablovima se sastoje iz tri osnovna funkcionalna dela, a

to su predajnik (izvor svjetlosti: LED ili laserska dioda), optičko vlakno i prijemnik (foto
senzor).

15
 Standardni električni signal se dovodi na lasersku ili LED diodu koje vrše konverziju
u svjetlost, zatim se svjetlost ubacuje u optičko vlakno na čijem drugom kraju je prijemnik koji
vrši opto-električnu konverziju posle koje se dobija standardni električni signal.

Princip po kome se informacija prenosi po optičkom vlaknu bazira se na fizičkom

fenomenu pod nazivom totalna refleksija.

Svako optičko vlakno se sastoji iz jezgra koga čini staklo određenog indeksa
prelamanja i omotača presvučenog preko jezgra. Ovaj omotač je takođe od stakla, ali ono ima
drugu vrijednost indeksa prelamanja. Svjetlost se ubacuje u jezgro pod određenim uglom
potrebnim da dođe do totalne refleksije, zbog koje se svjetlosni zrak neprestalno odbija od
granične površine jezgro/omotač putujući tako kroz vlakno do prijemnika.

Ponekad vlakna mogu biti napravljena i od plastike. Sa plastikom se lakše radi, ali ona
ne može da prenese svjetlosne impulse na razdaljine na koje to mogu staklena vlakna.

slika 6. Sastav optičkog kabla

Optička vlakna se mogu podijeliti u dvije osnovne grupe:

 na monomodna (singlemode - SMF) koja su tanja i omogućavaju prostiranje samo jednog

svjetlosnog zraka, i

16
  multimodna (multimode - MMF) koja su deblja i omogućavaju istovremeno prostiranje
više zraka od više različitih izvora.

U tehnološkom procesu je mnogo jednostavnije (a time i jeftinije) proizvesti

vlakno vedeg prečnika jezgra. To je razlog zbog kog se multimodna vlakna češče koriste. Pored
toga, u vede jezgro je mnogo lakše “ubaciti“ svjetlost iz izvora, pa su i predajnici jeftiniji jer
svjetlosni snop izvora ne mora biti toliko fokusiran kao u slučaju korišćenja monomodnog
vlakna.

Dakle, cjelokupni sistem baziran na multimodnom vlaknu je jeftiniji i takvi sistemi

su danas dominantni kod lokalnih računarskih mreža.

Sa druge strane, zbog većih rastojanja koja je potrebno premostiti, u

telekomunikacijama su dominantna monomodna vlakna. Kod računarskih mreža svaki link
(veza) zahtjeva dva vlakna – jedan za predaju a drugi za prijem.

slika 7.Optički konektori

4.2. Hub

17
 Hab (engl. Hub) spada u kategoriju zastarjelih uređaja koji ima vrlo jednostavnu ulogu a
to je da, kao obično čvorište, sve što stigne od podataka na jedan od njegovih konektora
(portova) proslijedi svima (samo pojačano i očišćeno od šumova, tj. regenerisano). Aktivni
habovi rade na struju, pojačavaju signale na način na koji to rade i repetitori dok pasivni
jedostavno samo prosleđuju signale svima.

slika 8. Hub

Takođe, dovoljno je „inteligentan“ da može prepoznati prekid mrežnog kabla što

omogućava normalno funkcionisanje mreže u takvim situacijama. Razvodnici se najčešće koriste
u mrežama u kojima se upotrebljavaju kablovi sa upredenim paricama, mada postoje i hibridni
habovi imaju mogućnost povezivanja više različitih vrsta kablova.

Broj portova koje hub uređaj može imati se razlikuje ali obično ima od 8 do 48 portova
za priključenje mrežnih uređaja i računara. Takođe neki od hub uređaja mogu posjedovati i BNC
konektor za priključenje onih segmenta mreže koji koriste koaksijalne kablove.

4.3. Network Cabinet

Prespojni / mrežni orman (Network Cabinet) - komunikacijski orman;

specifični dio namještaja bez kojeg je nezamisliva izvedba informatičke infrastrukture neke
firme, ustanove ili škole. Osnovna namjena mu je ugradnja mrežnih uređaja i njihovo

18
međusobno povezivanje u svrhu dobivanja funkcionalne i učinkovite mrežne infrastrukture.
Izrađuju su u različitim širinama i veličinama.. Unutarnja širina ormara za postavljanje mrežnih
uređaja uobičajeno iznosi 19" (48.26 cm)

Dakle, 19" je širina mrežnog uređaja s nosačima za pričvršćivanje, dok

stvarna širina uređaja bez nosača iznosi oko 17". Kostur samog ormara čini rupičasta profilirana
struktura u obliku kvadra. On stoji u spoljnom okviru za koji se pričvršćuju bočne obloge, vrata,
poprečni nosači i slično kako bi se ojačala konstrukcija. Korisnik može kupiti gotov ormar prema
izloženom uzorku ili ga ipak naručiti prema vlastitim potrebama. Sve se naručuje posebno, oblik
vrata (sa staklenom stijenom ili od lima), brava za zaključavanje, vodilice za kablove, ventilatori
na pokrovu , rupičasti ili puni profil podnice, horizontalne vodilice za kablove, vertikalne
vodilice za kablove koje se uglavnom nalaze naprijed, police, poklopci različitih visina i
mnoštvo ostalih dodataka.

Ventilacija ormara je od posebnog značaja, bilo da je ormar na običnom podu ili

dvostrukom podu. U oba slučaja treba odabrati ispravnu rešetkastu strukturu podnice ormara i
rešetki u strukturi dvostrukog poda. Ako je ormar u zasebnoj klimatiziranoj prostoriji u kojoj ne
borave ljudi, u kojoj nema prašine i koja je osigurana od neovlaštenog ulaska, nisu potrebni
dvostruki pod, dodatni ventilatori pokrova ni obloge; pristupačnije je. Kako god da bilo, mrežni
ormari ne bi trebali biti u prostorima gdje borave ljudi, jer ventilatori mrežnih uređaja i samih
ormara stvaraju buku, posebon neprihvatljivu u učioničkim ili knjižničnim prostorima. U takvom
okruženju odvojeni prostor za mrežni ormar je jedino prihvatljivo rješenje.

19
 slika 9. Mrežni orma

5. Zaključak

Do sredine devedesetih godina dvadesetog vijeka nije se obraćala velika pažnja na

računarske kablovske instalacije. Razlog tome bile su relativno jednostavne računarske mreže i
mrežne aplikacije koje nisu zahtjevale velike brzine prenosa podataka. Tadašnji sistemi
kabliranja su najčešće zavisili od proizvođača mrežne oprele koja je bila u upotrebi. Pošto nisu
postojali standardi kabliranja, moralo se voditi računa o preporukama proizvođača mrežne
opreme.

U slučaju da je mrežna oprema bila od više proizvođača, što je najčešće i bio

slučaj, postavljale su se različite vrste kablova. Problemi su nastajali svaki put kod
rekonfiguracije računarske mreže. Promjenom mjesta terminala ili dodavanjem novih, kablovi su
se iznova morali instalirati.

20
 Naglim razvojom računarskih mreža u devedesetim godinama ukazala se potreba
za sistemom strukturnog kabliranja koje je trebalo da na najbolji način riješi prenos različitih
računarskih podataka koji su uključivali i audio i video signale, alarmne signale, serijsku
komunikaciju, itd.

Takođe, instalacija je trebalo da se lako mijenja, proširuje i nadograđuje.

6. Literatura

[1]file:///C:/Users/Korisnik/Downloads/04%20predavanja%20-%20Informaticke
%20tehnologije.pdf%20(2).pdf

[2] https://racunarskem.wordpress.com/2013/04/05/pasivna-mrezna-oprema/

[3] https://infossremac.files.wordpress.com/2016/03/mreze.pdf

21
[4] http://radlovacki.users.sbb.rs/downloads/v03.Opticki.Kablovi.pdf

[5] https://electronic.ba/2016/05/28/sta-je-koaksijalni-kabal/

[6] http://agro.unibl.org/wp-content/uploads/2014/10/Skripta_iz_racunarskih_mreza.pdf

Komentar:____________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________

Pitanja na usmenom dijelu :

1.____________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________

2.____________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________

3.____________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________

22
Ocjena rada:_________________________________________

Usmena odbrana rada:_________________________________

Opšta ocjena:_____________________________________

Predsjednik: Stalni član: Ispitivač:

_______________________ ____________________ ________________

Podgorica, ___________________ 2019.godine

23
24