‫‪www.mybook.

ir‬‬

‫︻¨‪—﹞1± Á‬‬
‫)ﻫﻮ ﺷﻨﺎﺳﻲ در ﻗﺮآن(‬

‫)ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎي ﻧﺎدره اﻣﺎم ﻋﻠﻲ ع(‬

‫ﺧﻄﺒﻪ ﻏﺪﻳﺮ‪ -‬ﺧﻄﺒﻪ اﻟﻌﻴﺪﻳﻦ)ﺧﻄﺒﻪ اﻣﺎم ﻋﻠﻲ ع در روز ﻋﻴﺪ ﻏﺪﻳﺮ(‪ -‬ﺧﻄﺒﻪ ﻧﻮراﻧﻴﻪ‪ -‬ﺧﻄﺒﻪ ﺗﻄﻨﺠﻴﻪ‬

‫ﺧﻄﺒﻪ ﻃﺎرق ﺑﻦ ﺷﻬﺎب‪ -‬ﺧﻄﺒﻪ اﻓﺘﺨﺎر‪ -‬ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻴﺎن‬

‫ﮔﺮدآوري و ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺗﺮﺟﻤﻪ و ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻫﺎ‬

‫دﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲ اﻛﺒﺮ ﺧﺎﻧﺠﺎﻧﻲ‪-‬ﺣﺠﺖ اﻻﺳﻼم ﻣﺮﺗﻀﻲ آﻗﺎزاده‬

‫‪١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﺴﻢ اﷲ اﻟﺮّﺣﻤﻦ اﻟﺮّﺣﻴﻢ‬

‫ﻋﻨﻮان ﻛﺘﺎب ‪ :‬ﻋﻠﻲ ﻧﺎﻣﻪ)ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎي ﻧﺎدره اﻣﺎم ﻋﻠﻲ ع(‬

‫ﮔﺮدآوري و ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺗﺮﺟﻤﻪ و ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻫﺎ‪:‬‬

‫دﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲ اﻛﺒﺮ ﺧﺎﻧﺠﺎﻧﻲ‪-‬ﺣﺠﺖ اﻻﺳﻼم ﻣﺮﺗﻀﻲ آﻗﺎزاده‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺄﻟﻴﻒ ‪ :‬ﻋﻴﺪ ﻓﻄﺮ ﺳﺎل ‪ 1391‬ﻫﺠﺮي ﺷﻤﺴﻲ‬

‫ﺗﻌﺪاد ﺻﻔﺤﻪ ‪119 :‬‬

‫‪٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺗﻤﺜﺎل ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ ع اﺛﺮ اﺳﺘﺎد ﻋﻠﻲ اﻛﺒﺮ ﺧﺎﻧﺠﺎﻧﻲ‬

‫ﻳﻚ ﺳﺮش ﺑﺮ ﺧﻮد زﻧﺪ ﻳﻚ ﺳﺮ ‪ ،‬دﮔﺮ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺷﻤﺸﻴﺮ اﺳﺖ آﻧﻬﻢ ﺑﺎ دو ﺳﺮ‬

‫ع‪.‬خ‬

‫‪٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‪:‬‬

‫‪ -1‬ﻣﻘﺪﻣﻪ‪5........................................................................................‬‬

‫‪ -2‬ﺧﻄﺒﻪ ﻏﺪﻳﺮ‪8..................................................................................‬‬

‫‪ -3‬ﺧﻄﺒﻪ اﻟﻌﻴﺪﻳﻦ)ﺧﻄﺒﻪ اﻣﺎم ﻋﻠﻲ ع در روز ﻋﻴﺪ ﻏﺪﻳﺮ(‪23...................................‬‬

‫‪ -4‬ﺧﻄﺒﻪ ﻧﻮراﻧﻴﻪ‪31..............................................................................‬‬

‫‪ -5‬ﺧﻄﺒﻪ ﺗﻄﻨﺠﻴﻪ‪44.............................................................................‬‬

‫‪ -6‬ﺧﻄﺒﻪ ﻃﺎرق ﺑﻦ ﺷﻬﺎب‪58....................................................................‬‬

‫‪ -7‬ﺧﻄﺒﻪ اﻓﺘﺨﺎر‪64..............................................................................‬‬

‫‪ -8‬ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻴﺎن‪68................................................................................‬‬

‫‬
www.mybook.ir

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬


 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﺴﻢ اﻟ ّﻠﻪ اﻟﻌﻠﻲ اﻟﻌﻈﻴﻢ‬

‫ﺣﺪود ﭼﻬﺎرده ﻗﺮن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎي ﻧﺎدره ﻣﻮﻻ ﻋﻠﻲ ع ﺑﻄﺮزي ﺣﻴﺮت آور در ﻗﻠﻮب ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻋﻠﻲ ع ﺳﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ‬

‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﻬﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻻﻳﻘﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲ رﺳﺪ و ﺑﻪ ﻧﻮرش زﻧﺪه و ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﺧﻮد اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻣﻔﻘﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻤﺮي در ﺟﺴﺘﺠﻮي اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎي ﻧﺎدره ﺑﻮدم ﻛﻪ از آﻧﻬﺎ ﺟﺰ ﻧﺎﻣﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه در ﺷﺒﻬﺎي ﻗﺪر‬

‫رﻣﻀﺎن اﻣﺴﺎل ﺑﻪ آﻧﻬﺎ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺎن ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﺣﻴﺮت دﻳﺪم ﻛﻪ اﻛﺜﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ و ﻣﻔﺎدﺷﺎن را ﻗﺒﻼً ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻪ ام‬

‫ﻛﻪ ﻳﻚ وﺟﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﻮر وﻻﻳﺖ ﻋﻠﻲ در دل و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﺮي ﻣﺸﻐﻮل ﻓﺮاﮔﻴﺮي ﻋﻠﻢ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻲ‬

‫ع ﺑﻮده ام ﺑﻪ ﻣﺼﺪاق اﻳﻦ ﻛﻼم رﺳﻮل ﻋﺸﻖ ﻛﻪ »ﻣﺘﻘﻴﻦ در ﺑﻬﺸﺖ‪ ،‬ﻋﻠﻢ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻲ را ﻓﺮا ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ« و اﻣﺎ ﺟﻨﺒﻪ دﻳﮕﺮ اﻳﻦ‬

‫اﻣﺮ آن ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﻨﺪه از دوران ﻛﻮدﻛﻲ اﻳﻦ ﻣﻌﺎرف را از ﻣﺎدر ﺑﺰرگ اﻣ‪‬ﻲ و ﺑﻲ ﺳﻮادم ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ وﻻﻳﺖ اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ع ﺑﻮد‬

‫ﺑﻪ زﺑﺎن ﻛﻮدﻛﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪم و اﻳﻦ ﻣﻌﺎرف از ﻫﻤﺎن دوران دل و روح ﻣﺮا ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬و اﻳﻨﻜﻪ آن ﭘﻴﺮزن ﺑﻲ ﺳﻮاد‬

‫و روﺳﺘﺎﺋﻲ اﻳﻦ ﻣﻌﺎرف ﺣﻴﺮت آور را از ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮد ﺧﻮد از اﺳﺮار وﻻﻳﺖ ﻋﻠﻲ ع اﺳﺖ زﻳﺮا اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ‬

‫ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر در ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎي اﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﻲ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ آن ﺳﺨﻦ ﺣﻴﺮت آور ﻳﻜﻲ از ﻋﻠﻴﻴﻦ‬

‫ﻗﺮن ﻫﻔﺘﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﺷﻤﺲ ﺗﺒﺮﻳﺰي را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آورﻳﻢ ﻛﻪ »ﻣﺎ ﭘﻴﺎم و اﺳﺮار ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻫﺮﻛﺴﻲ در ﻫﺮ ﻛﺠﺎي زﻣﻴﻦ و‬

‫زﻣﺎن ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻣﻲ رﺳﺎﻧﻴﻢ و اﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ درآوﻳﺰﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﮕﻮ‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻮﺋﻴﻢ« آري ﺑﺮاﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ‬

‫در ﻣﺤﻮر اﺳﺮار ﻣﮕﻮي ﺣﻖ ﻗﺮار دارﻧﺪ‪ .‬زﻳﺮا اﻣﺎﻣﺖ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮر ﻫﻤﻪ اﺳﺮار اﻟﻬﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ در ﻛﺘﺎﺑﺶ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻛﻪ »ﻗﻴﺎﻣﺖ از راه رﺳﻴﺪه وﻟﻲ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻣﻌﻴﻦ آﻧﺮا ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲ دارﻳﻢ«‪ .‬و ﮔﻮﻳﺎ اﻳﻦ‬

‫ﭼﻬﺎرده ﻗﺮن ﻫﻤﺎن ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اراده ﻧﻤﻮده ﺗﺎ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ از دﺳﺘﺮس ﻋﺎﻣﻪ ﻣﺮدم ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ و اﻳﻨﻚ‬

‫ﺷﺎﻛﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ را ﻳﻚ ﺟﺎ ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺳﺎده در اﺧﺘﻴﺎر ﻣﺮدم ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﻴﻢ و ﺧﻄﺒﻪ ﻏﺪﻳﺮ از رﺳﻮل‬

‫اﻛﺮم ص را ﻫﻢ ﻛﻪ ﺳﺮآﻏﺎز ﻣﻌﺮﻓﻲ وﻻﻳﺖ ﻋﻠﻲ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻘﺪﻣﻪ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﻛﺮده اﻳﻢ‪ .‬ﻇﻬﻮر اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ‬

‫ﻫﺎ ﺳﺮآﻏﺎز ﭘﺮده ﺑﺮداري از ﻗﻴﺎﻣﺖ اﺳﺖ‪ .‬زﻳﺮا ﻗﻴﺎﻣﺖ‪ ،‬ﻟﻘﺎء اﷲ اﺳﺖ و ﻋﻠﻲ ع وﺟﻪ اﷲ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ رخ‬

‫‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﮔﺸﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﻘﺎي اﻟﻬﻲ در ﻋﺎﻟﻢ ارض ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻓﻬﻢ ﻋﻤﻴﻖ و واﻗﻊ‬

‫ﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ دﻓﺎﺗﺮ»ﻣﺬﻫﺐ اﺻﺎﻟﺖ ﻋﺸﻖ« ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﺟﻠﺪ ﻧﻬﻢ آﻧﺮا ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺪﻗﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﻪ اي در ﺑﺎب ﺗﺮﺟﻤﻪ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ ﻗﺎﺑﻞ ذﻛﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺋﺮ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ‬

‫اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﻳﻢ و ﺗﺮﺟﻤﻪ اي ﻓﻲ اﻟﺒﺪاﻋﻪ ﻧﻨﻤﻮده اﻳﻢ‪ .‬دﻳﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﺴﻴﺎري از اﻟﻔﺎظ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ‬

‫ﺑﺮاﺳﺘﻲ ﻛﺎري ﺳﺨﺖ و ﻣﻼزم ﻣﻌﺮﻓﺘﻲ ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ و اﻗﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ از ﻋﻬﺪه ﺣﻖ اﻳﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪه اﻳﻢ ﭼﺮا ﻛﻪ‬

‫ﺗﻌﺠﻴﻞ در اﻧﺘﺸﺎرﺷﺎن ﻓﺮﺻﺖ ﻛﺎﻓﻲ را از ﻣﺎ ﺳﻠﺐ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در ﻓﺮﺻﺘﻲ دﻳﮕﺮ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺎﻣﻠﺘﺮي ﻣﻤﻜﻦ ﺷﻮد و ﻳﺎ‬

‫ﻣﺘﺮﺟﻤﻴﻦ ﺧﺒﺮه ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻛﺒﻴﺮ اﻗﺪام ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺗﻔﻜﺮ و ﺗﺤﻘﻴﻖ در اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ اﻣﺮوزه ﺑﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮآن ﻛﺮﻳﻢ ﻣﻘﺪم اﺳﺖ و ﻓﻘﻂ از درب ﻣﻌﺎرف اﻳﻦ‬

‫ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻗﺮآن دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﭼﺮا ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ع ﺧﻮد ﻗﺮآن زﻧﺪه و ﺷﺄن ﻧﺰول آن و ﻣﺼﺪاق ﻋﻴﻨﻲ ﺑﺴﻴﺎري‬

‫از ﺳﻮره ﻫﺎي آن از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻮره ﺣﻤﺪ و ﺑﻘﺮه و ﺗﻮﺣﻴﺪ و واﻗﻌﻪ و ﻗﺎرﻋﻪ اﺳﺖ و اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ ﻋﻴﻦ ﺗﺄوﻳﻞ ﻗﺮآن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻏﻔﻠﺖ و ﻧﺎآﮔﺎﻫﻲ ﻣﺘﻔﻜﺮﻳﻦ ﺷﻴﻌﻪ درﺑﺎره اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ ﻏﻔﻠﺖ ﻛﻠﻲ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻴﻌﻪ از اﻣﺎم ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ زﻳﻦ‬

‫ﭘﺲ اﻳﻦ ﺧﺴﺮان ﻋﻈﻴﻢ را ﺟﺒﺮان ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ وﻇﻴﻔﻪ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺷﻴﻌﻪ در آﺧﺮاﻟﺰﻣﺎن ﺑﻪ‬

‫اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ از ﻳﺎران اﻣﺎم زﻣﺎن ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﻇﻬﻮر ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻋﻠﻲ ع اﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش‪.‬‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ را در ﮔﻮش ﺟﺎن ﻧﺴﻞ ﺟﻮان ﺑﺨﻮاﻧﻴﻢ ﺗﺎ از ﺷﻴﻄﺎن آرﻳﻞ رﻫﺎﺋﻲ و از ﻣﺴﺦ آﺧﺮاﻟﺰﻣﺎن ﻧﺠﺎت‬

‫ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﺎ را ﺑﺨﻮاﻧﻴﻢ و ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻧﻜﻨﻴﻢ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺼﺪاق ﺳﺨﻦ ﺧﻮد ﻋﻠﻲ ع در ﺧﻄﺒﻪ اش از ﺟﻤﻠﻪ ﻟﻌﻨﺖ ﺷﺪﮔﺎن درﮔﺎه اﻟﻬﻲ و ﻣﺴﺘﺤﻖ آﺗﺶ او ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻮد! و ﻧﻴﺰ ﺑﻘﻮل‬

‫رﺳﻮل ﺧﺪا ص »اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ را ﺑﺪاﻧﺪ و ﺑﻪ اﻫﻠﺶ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﻮرد ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪاﺳﺖ« ﻧﻬﺞ اﻟﻔﺼﺎﺣﻪ‪-‬‬

‫ﻋﻠﻲ اﻛﺒﺮ ﺧﺎﻧﺠﺎﻧﻲ‬

‫ﻋﻴﺪ ﻓﻄﺮ ‪ 1391‬ﻫﺠﺮي ﺷﻤﺴﻲ‬

‫‪٧‬‬
 www.mybook.ir

‫ﺧﻄﯿﻪ ﻏﺪﯾﺮ‬

٨
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ‬
‫ﺧﻄﺒﻪ ﻏﺪﻳﺮ و وﻗﺎﻳﻊ ﻗﺒﻞ از آن در ﻛﺘﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻴﻌﻪ و ﺳﻨﻲ ﺑﺎ ﺳﻠﺴﻠﻪ اﺳﻨﺎد ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻧﻘﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ آﻧﭽﻪ از ﻣﺠﻤﻮع‬
‫اﻳﻦ رواﻳﺎت ﺑﺮ ﻣﻲ آﻳﺪاﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻧﺎزل ﺷﺪن آﻳﻪ » إِﻧﱠﻤﺎ ‪‬وﻟ‪ ‬ﻴ ُﻜﻢ‪ ‬اﻟ ﱠﻠﻪ‪ ‬و ‪‬رﺳ‪‬ﻮ ُﻟﻪ‪ ‬و اﻟﱠﺬﻳﻦ‪ ‬آ ‪‬ﻣﻨُﻮا اﻟﱠﺬﻳﻦ‪ ‬ﻳ‪‬ﻘﻴﻤ‪‬ﻮنَ‬

‫اﻟﺼ‪‬ﻼةَ ‪‬و ‪‬ﻳ ْﺆﺗُﻮنَ اﻟﺰﱠﻛﺎةَ ‪‬و ‪‬ﻫﻢ‪ ‬راﻛ‪‬ﻌ‪‬ﻮن)ﻣﺎﺋﺪه‪ «(55/‬ﭼﻮن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ )ع( را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺼﺪاق اﻳﻦ آﻳﻪ‬
‫ﻣﻄﺮح ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮔﺮوﻫﻲ از ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ دﻟﻬﺎي ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺎب ﭘﺬﻳﺮش اﻳﻦ اﻣﺮ را ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪ )ص(‬
‫اﻳﻦ آﻳﻪ را ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻨﺪ ‪.‬اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺮاي ﻗﺘﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﻛﺮده و ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر‬
‫ﻧﺸﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻧﮕﺎه ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ در ﺟﺮﻳﺎن ﺣﺠﻪ اﻟﻮداع ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺿﺮورت ﻫﻤﺮاﻫﻲ و ﺗﻮام ﺑﻮدن ﻗﺮآن و ﻋﺘﺮت را ﻣﻄﺮح‬
‫ﻧﻤﻮد)ﺣﺪﻳﺚ ﺛﻘﻠﻴﻦ( و ﺑﺮ آن ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻛﺮد؛ ﺑﺎزﺗﺎب آن در ﻣﻴﺎن ﮔﺮوﻫﻲ از ﻣﺮدم اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺤﻤﺪ)ص( ﻗﺼﺪ‬
‫واﮔﺬار ﻛﺮدن ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺪان ﺧﻮد را دارد از اﻳﻦ روي ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از آﻧﺎن در ﺧﺎﻧﻪ ﻛﻌﺒﻪ ﻋﻬﺪ ﻧﺎﻣﻪ اي اﻣﻀﺎء ﻛﺮده‬

‫و ﻫﻢ ﭘﻴﻤﺎن ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻳﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﺬارﻧﺪ اﻣﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﻲ )ع( ﺑﺮﺳﺪ ‪.‬‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ اﻣﺮ اﻋﻼم اﻣﺎﻣﺖ ﻋﻠﻲ )ع( را از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺎزل ﻧﻤﻮد ؛ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ‬

‫ﻗﻮم ﻣﻦ ﻗﺮﻳﺐ اﻟﻌﻬﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ و اﻳﻦ دﻳﻦ را ﺳﺎﻟﻴﺎن ﺑﺎ ﺗﺸﻮﻳﻖ و اﻛﺮاه ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻋﺮﺿﻪ ﻛﺮدم ﺗﺎ ﻣﻦ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ‬

‫ﺣﺎل ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ اﻣﺎﻣﺖ ﻋﻠﻲ را ﺑﺮاي اﻳﻨﺎن آﺷﻜﺎر ﻛﻨﻢ وﻟﻲ دوﺑﺎره ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺎ اﻳﻦ آﻳﻪ ﻧﺎزل ﺷﺪ ﻛﻪ اي رﺳﻮل‬

‫آﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﺎزل ﺷﺪه اﺳﺖ را اﺑﻼغ ﻛﻦ ﻛﻪ اﮔﺮ اﺑﻼغ ﻧﻜﻨﻲ رﺳﺎﻟﺖ ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده اي و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را از ﺷﺮ‬

‫ﻣﺮدم ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬آﻧﮕﺎه ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ در ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﻛﻪ راه اﻫﺎﻟﻲ ﻣﺼﺮ ‪ ،‬ﻣﺪﻳﻨﻪ‪ ،‬ﻋﺮاق و ﺷﺎم از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﺪا ﻣﻴﺸﺪ‬

‫دﺳﺘﻮر ﺗﻮﻗﻒ داد و ﺧﻄﺒﻪ ﻏﺪﻳﺮ را اﻳﺮاد ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫‪٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫‪1‬‬
‫ﺧﻄﺒﻪ ﻏﺪﻳﺮ‬

‫اﺑﻦ ﻃﺎووس در ﻛﺘﺎب »اﻻﻗﺒﺎل« ازﺻﺎﺣﺐ ﻛﺘﺎب ـ» اﻟﻨﺸﺮ و اﻟﻄﻲ« ازﺣﺬﻳﻔﻪ ﻧﻘﻞ ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ‬

‫رﺳﻴﺪﻳﻢ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻮا ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮم ﺑﻮد ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ )ص( ﻧﺰد ﻣﺎ رﺳﻴﺪ و ﻧﺪا ﻛﺮد‪ :‬اﻋﻼم ﻧﻤﺎز ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻛﻨﻴﺪ ؛ اﻣﺮ‬

‫ﻋﻠﻲ ﻧﺰد ﺧﺪا ﺑﺎ ﻋﻈﻤﺖ ﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﺷﻮد ‪.‬‬

‫آﻧﮕﺎه ﻣﻘﺪاد و ﺳﻠﻤﺎن و اﺑﺎذر و ﻋﻤﺎر را ﺻﺪا ﻛﺮد و ﺑﻪ آﻧﺎن ﻓﺮﻣﻮد ﺑﺮاي اﻳﺸﺎن ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﺮ‬

‫درﺳﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﺳﭙﺲ آن ﺣﻀﺮت ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻣﻨﺒﺮ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ و راﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺮدم‬

‫ﺷﺪ و ﭼﻮن ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮد ‪:‬‬

‫ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪاي را ﻛﻪ در ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ اش ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ و در ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اش ﺑﻪ آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺖ؛ ﺳﻠﻄﻨﺘﺶ ﭘﺮﺟﻼل و در‬

‫ارﻛﺎن آﻓﺮﻳﻨﺶ اش ﺑﺰرگ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻰ آﻧﻜﻪ ﻣﻜﺎن ﮔﻴﺮد و ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ اﺣﺎﻃﻪ دارد و ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن‬

‫ﺑﻪ ﻗﺪرت و ﺑﺮﻫﺎن ﺧﻮد ﭼﻴﺮه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻮاره ﺳﺘﻮده ﺑﻮده و ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻣﺠﺪ و ﺑﺰرﮔﻲ او را ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آﻏﺎز و‬

‫اﻧﺠﺎم از او و ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻣﻮر ﺑﻪ ﺳﻮي اوﺳﺖ‪ .‬اوﺳﺖ آﻓﺮﻳﻨﻨﺪه آﺳﻤﺎن ﻫﺎ و ﮔﺴﺘﺮاﻧﻨﺪه زﻣﻴﻦ ﻫﺎ و ﺣﻜﻤﺮان آن ﻫﺎ‪.‬‬

‫دور و ﻣﻨﺰه از ﺧﺼﺎﻳﺺ آﻓﺮﻳﺪه ﻫﺎﺳﺖ و در ﻣﻨﺰه ﺑﻮدن ﺧﻮد ﻧﻴﺰ از ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻫﻤﮕﺎن ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻮﺳﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر‬

‫ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن و روح؛ اﻓﺰوﻧﻲ ﺑﺨﺶ آﻓﺮﻳﺪه ﻫﺎ و ﻧﻌﻤﺖ ده اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻴﻢ ﻧﮕﺎه دﻳﺪه ﻫﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ و دﻳﺪه ﻫﺎ‬

‫ﻫﺮﮔﺰ او را ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻛﺮﻳﻢ و ﺑﺮدﺑﺎر و ﺷﻜﻴﺒﺎﺳﺖ‪ .‬رﺣﻤﺖ اش ﺟﻬﺎن ﺷﻤﻮل و ﻋﻄﺎﻳﺶ ﻣﻨّﺖ ﮔﺬار‪ .‬در اﻧﺘﻘﺎم ﺑﻲ ﺷﺘﺎب و در ﻛﻴﻔﺮ ﺳﺰاواران‬

‫ﻋﺬاب‪ ،‬ﺻﺒﻮر و ﺷﻜﻴﺒﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮ ﻧﻬﺎن ﻫﺎ آﮔﺎه و ﺑﺮ درون ﻫﺎ داﻧﺎ‪ .‬ﭘﻮﺷﻴﺪه ﻫﺎ ﺑﺮ او آﺷﻜﺎر و ﭘﻨﻬﺎن ﻫﺎ ﺑﺮ او روﺷﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ١‬ﻣﱳ ﻣﻔﺼﻞ و ﰷﻣﻞ ﺧﻄﺒﻪ ﻏﺪﻳﺮ در ﻫﻔﺖ ﻛﺘﺎب از ﻣﺪارك ﻣﻌﺘﱪ ﺷـﻴﻌﻪ ﻛﻪ ﱒ اﻛﻨﻮن در دﺳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ و ﺑﻪ ﭼﺎپ ﱒ رﺳـﻴﺪﻩ‪ ،‬اب اﺳـﻨﺎد ﻣﺘﺼﻞ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬رواايت اﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﻛﺘﺎب ﺑﻪ ﺳﻪ‬
‫ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻨﳤـﻰ ﻣﻴﺸﻮد‪:‬‬
‫ﻳﲃ ﺑﻪ رواﻳﺖ اﻣﺎم ابﻗﺮ)ع( اﺳﺖ ﻛﻪ اب اﺳـﻨﺎد ﻣﻌﺘﱪ در ﺳﻪ ﻛﺘﺎب »روﺿﺔ اﻟﻮاﻋﻈﲔ« ﺗﺎٔﻟﻴﻒ ﺷـﻴﺦ إﺑﻦ ﻓﺘﺎل ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرى ‪»،‬اﻻٕﺣﺘﺠﺎج« ﺗﺎٔﻟﻴﻒ ﺷـﻴﺦ ﻃﱪﳼ‪» ،‬اﻟﻴﻘﲔ« ﺗﺎٔﻟﻴﻒ ﺳـﻴﺪ إﺑﻦ ﻃﺎووس‬
‫ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ‪ .‬ﻃﺮﻳﻖ دوم ﺑﻪ رواﻳﺖ زﻳﺪ ﺑﻦ ارﰴ اﺳﺖ ﻛﻪ اب اﺳـﻨﺎد ﻣﺘﺼﻞ در ﺳﻪ ﻛﺘﺎب »اﻟﻌﺪد اﻟﻘﻮﻳﺔ« ﺗﺎٔﻟﻴﻒ ﺷـﻴﺦ ﻋﲆ ﺑﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﺣﲆ‪ » ،‬ﻟﺘﺤﺼﲔ« ﺗﺎٔﻟﻴﻒ ﺳـﻴﺪ إﺑﻦ ﻃﺎووس‪ ،‬و»اﻟﴫاط‬
‫اﳌﺴـﺘﻘﲓ« ﺗﺎٔﻟﻴﻒ ﺷـﻴﺦ ﻋﲆ ﺑﻦ ﻳﻮﻧﺲ ﺑﻴﺎﴇ ‪ ،‬و»ﳖﺞ الاﳝﺎن« ﺗﺎٔﻟﻴﻒ ﺷـﻴﺦ ﺣﺴﲔ ﺑﻦ ﺟﺒﻮر ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از ﻛﺘﺎب «اﻟﻮﻻﻳﺔ« ﺗﺎٔﻟﻴﻒ ﻣﻮرخ ﻃﱪى رواﻳﺖ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ‪.‬ﻃﺮﻳﻖ ﺳﻮم ﺑﻪ رواﻳﺖ ﺣﺬﻳﻔﺔ ﺑﻦ‬
‫اﻟامين اﺳﺖ ﻛﻪ اب اﺳـﻨﺎد ﻣﺘﺼﻞ در ﻛﺘﺎب »اﻻٕﻗﺒﺎل« ﺗﺎٔﻟﻴﻒ ﺳـﻴﺪ ﺑﻦ ﻃﺎووس ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از ﻛﺘﺎب »اﻟﻨﴩ و اﻟﻄﻰ« ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮﺟﻊ ﻣﱳ اﺧﲑ‪:‬‬
‫ﻃﱪﳻ‪ ،‬اﻻٕﺣﺘﺠﺎج ﻋﲆ أﻫﻞ اﻟﻠﺠﺎج‪ ،‬ج‪ ،۱‬ص ‪۵۸‬؛ اﺑﻦ ﻃﺎووس‪ ،‬اﻟﺘﺤﺼﲔ ٔﻻﴎار ﻣﺎ زاد ﻣﻦ ﻛﺘﺎب اﻟﻴﻘﲔ ‪ ،‬ص ‪۵۷۸‬؛ ﲝﺎر الاﻧﻮار‪ ،‬ج‪ ،۳۷‬ص ‪.۲۰۴‬‬

‫‪١٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫او راﺳﺖ ﻓﺮاﮔﻴﺮي و ﭼﻴﺮﮔﻲ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻫﺴﺘﻲ‪ .‬ﻧﻴﺮوي آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن از او و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭘﺪﻳﺪه وﻳﮋه اوﺳﺖ‪ .‬او را‬

‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي ﻧﻴﺴﺖ و ﻫﻤﻮﺳﺖ اﻳﺠﺎدﮔﺮ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮد در ﺗﺎرﻳﻜﺴﺘﺎن ﻻﺷﻲء‪ .‬ﺟﺎوداﻧﻪ و زﻧﺪه و ﻋﺪل ﮔﺴﺘﺮ‪ .‬ﺟﺰ او ﺧﺪاوﻧﺪي‬

‫ﻧﺒﺎﺷﺪ و اوﺳﺖ ارﺟﻤﻨﺪ و ﺣﻜﻴﻢ‪ .‬دﻳﺪه ﻫﺎ را ﺑﺮ او راﻫﻲ ﻧﻴﺴﺖ و اوﺳﺖ درﻳﺎﺑﻨﺪه دﻳﺪه ﻫﺎ‪ .‬ﺑﺮ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﻫﺎ آﮔﺎه و ﺑﺮ ﻛﺎرﻫﺎ‬

‫داﻧﺎﺳﺖ‪ .‬ﻛﺴﻲ از دﻳﺪن ﺑﻪ وﺻﻒ او ﻧﺮﺳﺪ و ﺑﺮ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ او از ﻧﻬﺎن و آﺷﻜﺎر دﺳﺖ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻣﮕﺮ‪ ،‬او ‪ -‬ﻋﺰّوﺟﻞّ ‪ -‬ﺧﻮد‪،‬‬

‫راه ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫و ﮔﻮاﻫﻲ ﻣﻲ دﻫﻢ ﻛﻪ او »اﷲ« اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻮ ﻛﻪ ﺗﻨﺰّﻫﺶ ﺳﺮاﺳﺮ روزﮔﺎران را ﻓﺮاﮔﻴﺮ و ﻧﻮرش اﺑﺪﻳﺖ را ﺷﺎﻣﻞ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻲ ﻣﺸﺎور‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ را اﺟﺮا‪ ،‬ﺑﻲ ﺷﺮﻳﻚ ﺗﻘﺪﻳﺮش را اﻣﻀﺎ و ﺑﻲ ﻳﺎور ﺳﺎﻣﺎن دﻫﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ .‬ﺻﻮرت آﻓﺮﻳﻨﺶ او را اﻟﮕﻮﻳﻲ‬

‫ﻧﺒﻮده و آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن را ﺑﺪون ﻳﺎور و رﻧﺞ و ﭼﺎره ﺟﻮﻳﻲ‪ ،‬ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻬﺎن ﺑﺎ اﻳﺠﺎد او ﻣﻮﺟﻮد و ﺑﺎ آﻓﺮ ﻳﻨﺶ او‬

‫ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ اوﺳﺖ »اﷲ« ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮدي ﺑﻪ ﺟﺰ او ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻮ ﻛﻪ ﺻ‪‬ﻨﻌﺶ اﺳﺘﻮار اﺳﺖ و آﻓﺮ ﻳﻨﺸﺶ زﻳﺒﺎ ﺳﺖ‪.‬‬

‫دادﮔﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺘﻢ روا ﻧﻤﻲ دارد و ﻛﺮﻳﻤﻲ ﻛﻪ ﻛﺎرﻫﺎﺑﻪ او ﺑﺎزﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫و ﮔﻮاﻫﻲ ﻣﻲ دﻫﻢ ﻛﻪ او »اﷲ« اﺳﺖ ﻛﻪ آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺰرﮔﻲ اش ﻓﺮوﺗﻦ و در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﺰّﺗﺶ رام و ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ‬

‫اش ﺗﺴﻠﻴﻢ و ﺑﻪ ﻫﻴﺒﺖ و ﺑﺰرﮔﻲ اش ﻓﺮوﺗﻦ اﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎه ﻫﺴﺘﻲ ﻫﺎ و ﭼﺮﺧﺎﻧﻨﺪه ﺳﭙﻬﺮﻫﺎ و رام ﻛﻨﻨﺪه آﻓﺘﺎب و ﻣﺎه ﻛﻪ‬

‫ﻫﺮﻳﻚ ﺗﺎ اَﺟ‪‬ﻞ ﻣﻌﻴﻦ ﺟﺮﻳﺎن ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬او ﺷﺐ را ﺑﻪ روز وروز را ‪ -‬ﻛﻪ ﺷﺘﺎﺑﺎن در ﭘﻲ ﺷﺐ اﺳﺖ ‪ -‬ﺑﻪ ﺷﺐ ﭘﻴﭽﺪ‪ .‬اوﺳﺖ‬

‫ﺷﻜﻨﻨﺪي ﻫﺮ ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺳﺮﻛﺶ و ﻧﺎﺑﻮدﻛﻨﻨﺪي ﻫﺮ ﺷﻴﻄﺎن راﻧﺪه ﺷﺪه‪ .‬ﻧﻪ او را ﻧﺎﺳﺎزي ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻪ ﺑﺮاﻳﺶ اﻧﺒﺎز و ﻣﺎﻧﻨﺪي‪.‬‬

‫ﻳﻜﺘﺎ و ﺑﻲ ﻧﻴﺎز‪ ،‬ﻧﻪ زاده و ﻧﻪ زاﻳﻴﺪه ﺷﺪه‪ ،‬او را ﻫﻤﺘﺎﻳﻲ ﻧﺒﻮده‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ و ﭘﺮوردﮔﺎر ﺑﺰرﮔﻮار اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺨﻮاﻫﺪ و‬

‫ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬اراده ﻛﻨﺪ و ﺣﻜﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﺪاﻧﺪ و ﺑﺸﻤﺎرد‪ .‬ﺑﻤﻴﺮاﻧﺪ و زﻧﺪه ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ و ﺑﻲ ﻧﻴﺎز ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺑﺨﻨﺪاﻧﺪ و‬

‫ﺑﮕﺮﻳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ آورد و دور ﺑﺮد‪ .‬ﺑﺎزدارد و ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬او راﺳﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ و ﺳﺘﺎﻳﺶ‪ .‬ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮاﻧﺎي اوﺳﺖ ﺗﻤﺎم‬

‫ﻧﻴﻜﻲ‪ .‬و ﻫﻤﻮﺳﺖ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺗﻮاﻧﺎ‪ .‬ﺷﺐ را در روز و روز را در ﺷﺐ ﻓﺮو ﺑﺮد‪ .‬ﻣﻌﺒﻮدي ﺟﺰ او ﻧﻴﺴﺖ؛ ﮔﺮان ﻣﺎﻳﻪ و‬

‫آﻣﺮزﻧﺪه؛ اﺟﺎﺑﺖ ﻛﻨﻨﺪه دﻋﺎ و اﻓﺰاﻳﻨﺪه ﻋﻄﺎ‪ ،‬ﺑﺮ ﺷﻤﺎرﻧﺪه ﻧﻔَﺲ ﻫﺎ؛ ﭘﺮوردﮔﺎر ﭘﺮي و اﻧﺴﺎن‪ .‬ﭼﻴﺰي ﺑﺮ او ﻣﺸﻜﻞ‬

‫ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎد ﻓﺮﻳﺎد ﺧﻮاﻫﺎن او را آزرده ﻧﻜﻨﺪ و اﺻﺮا ِر اﺻﺮارﻛﻨﻨﺪﮔﺎن او را ﺑﻪ ﺳﺘﻮه ﻧﻴﺎورد‪ .‬ﻧﻴﻜﻮﻛﺎران را‬

‫‪١١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻧﮕﺎﻫﺪار‪ ،‬رﺳﺘﮕﺎران را ﻳﺎر‪ ،‬ﻣﺆﻣﻨﺎن را ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر و ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن را ﭘﺮوردﮔﺎر اﺳﺖ؛ آن ﻛﻪ در ﻫﻤﻪ اﺣﻮال ﺳﺰاوار‬

‫ﺳﭙﺎس و ﺳﺘﺎﻳﺶ آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن اﺳﺖ‪.‬‬

‫او را ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻓﺮاوان و ﺳﭙﺎس ﺟﺎوداﻧﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﺮ ﺷﺎدي و رﻧﺞ وآﺳﺎﻳﺶ و ﺳﺨﺘﻲ و ﺑﻪ او و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن و ﻛﺘﺎب ﻫﺎ و‬

‫ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻫﺎﻳﺶ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن او را ﮔﺮدن ﻣﻲ ﮔﺬارم و اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ؛ و ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺸﻨﻮدي او ﻣﻲ ﺷﺘﺎﺑﻢ و ﺑﻪ‬

‫ﺣﻜﻢ او ﺗﺴﻠﻴﻤﻢ؛ ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮي او ﺷﺎﺋﻖ و از ﻛﻴﻔﺮ او ﺗﺮﺳﺎﻧﻢ‪ .‬زﻳﺮا او ﺧﺪاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ از ﻣﻜﺮش در‬

‫اﻣﺎن ﻧﺒﻮده و از ﺑﻲ ﻋﺪاﻟﺘﻴﺶ ﺗﺮﺳﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ )زﻳﺮا او را ﺳﺘﻤﻲ ﻧﻴﺴﺖ(‪.‬‬

‫و اﻛﻨﻮن ﺑﻪ ﻋﺒﻮدﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ و ﭘﺮوردﮔﺎري او ﮔﻮاﻫﻲ ﻣﻲ دﻫﻢ‪ .‬و وﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮد را در آن ﭼﻪ وﺣﻲ ﺷﺪه اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﻢ‬

‫ﻣﺒﺎد ﻛﻪ از ﺳﻮي او ﻋﺬاﺑﻲ ﻓﺮود آﻳﺪ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻳﺎري دورﺳﺎﺧﺘﻦ آن از ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺶ ﺑﺴﻴﺎر و دوﺳﺘﻲ اش‬

‫)ﺑﺎ ﻣﻦ( ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺎﺷﺪ ‪ -‬ﻣﻌﺒﻮدي ﺟﺰ او ﻧﻴﺴﺖ ‪ -‬ﭼﺮا ﻛﻪ اﻋﻼم ﻓﺮﻣﻮده ﻛﻪ اﮔﺮ آن ﭼﻪ )درﺑﺎره ي ﻋﻠﻲ( ﻧﺎزل ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﻣﺮدم ﻧﺮﺳﺎﻧﻢ‪ ،‬وﻇﻴﻔﻪ رﺳﺎﻟﺘﺶ را اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده ام؛ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﺒﺎرك و ﺗﻌﺎﻟﻲ اﻣﻨﻴﺖ از ]آزار[ ﻣﺮدم را ﺑﺮاﻳﻢ ﺗﻀﻤﻴﻦ‬

‫ﻛﺮده و اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ او ﺑﺴﻨﺪه و ﺑﺨﺸﻨﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺲ آﻧﮕﺎه ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ وﺣﻲ ام ﻓﺮﺳﺘﺎد‪» :‬ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻣﻬﺮﺑﺎن‪ .‬اي ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﺎ! آن ﭼﻪ از ﺳﻮي‬

‫ﭘﺮوردﮔﺎرت درﺑﺎري ﻋﻠﻲ و ﺧﻼﻓﺖ او ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺮود آﻣﺪه ﺑﺮ ﻣﺮدم اﺑﻼغ ﻛﻦ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ رﺳﺎﻟﺖ ﺧﺪاوﻧﺪي را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم‬

‫ﻧﺮﺳﺎﻧﺪه اي؛ و او ﺗﻮ را از آﺳﻴﺐ ﻣﺮدﻣﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﻲ دارد‪«.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! آﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻓﺮود آﻣﺪه‪ ،‬در ﺗﺒﻠﻴﻎ آن ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﻜﺮده ام و ﺣﺎل ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺳﺒﺐ ﻧﺰول آﻳﻪ را ﺑﻴﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪:‬‬

‫ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻓﺮود آﻣﺪ از ﺳﻮي ﺳﻼم‪ ،‬ﭘﺮوردﮔﺎرم ‪ -‬ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ او ﺳﻼم اﺳﺖ ‪ -‬ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ آورد ﻛﻪ در‬

‫اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻴﺰم و ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻔﻴﺪ و ﺳﻴﺎﻫﻲ اﻋﻼم ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ اﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﺮادر‪ ،‬وﺻﻲ و ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﻦ در ﻣﻴﺎن اﻣ‪‬ﺖ و‬

‫اﻣﺎم ﭘﺲ از ﻣﻦ ﺑﻮده ﺟﺎﻳﮕﺎه او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺎن ﻫﺎرون ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮي ﭘﺲ از ﻣﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد او‬

‫)ﻋﻠﻲ(‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎرﺗﺎن ﭘﺲ از ﺧﺪا و رﺳﻮل اﺳﺖ؛ و ﭘﺮوردﮔﺎرم آﻳﻪ اي ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﺎزل ﻓﺮﻣﻮده ﻛﻪ‪» :‬ﻫﻤﺎﻧﺎ وﻟﻲ‪،‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر و ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺧﺪا و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ او و ﻣﺆﻣﻨﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﺎز ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﻲ دارﻧﺪ و در ﺣﺎل رﻛﻮع زﻛﺎت ﻣﻲ‬

‫ﭘﺮدازﻧﺪ‪ «.‬و ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ اﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎز ﺑﻪ ﭘﺎ داﺷﺘﻪ و در رﻛﻮع زﻛﺎت ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺧﺪاﺧﻮاه اﺳﺖ‪ .‬و ﻣﻦ‬

‫‪١٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫از ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ درﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻛﻪ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﻼم اﺟﺎزه ﻛﻨﺪ و ﻣﺮا از اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻌﺎف ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ .‬زﻳﺮا ﻛﻤﻲ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎران و‬

‫ﻓﺰوﻧﻲ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن و دﺳﻴﺴﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﮔﺮان و ﻣﻜﺮ ﻣﺴﺨﺮه ﻛﻨﻨﺪﮔﺎنِ اﺳﻼم را ﻣﻲ داﻧﻢ؛ ﻫﻤﺎﻧﺎن ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﻛﺘﺎب ﺧﻮد‬

‫در وﺻﻔﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮده‪» :‬ﺑﻪ زﺑﺎن آن را ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ در دل ﻫﺎﻳﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ و آن را اﻧﺪك و آﺳﺎن ﻣﻲ ﺷﻤﺎرﻧﺪ ﺣﺎل آن ﻛﻪ‬

‫ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺲ ﺑﺰرگ اﺳﺖ‪«.‬‬

‫و ﻧﻴﺰ از آن روي ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن ﺑﺎرﻫﺎ ﻣﺮا آزار رﺳﺎﻧﻴﺪه ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﺮا ﺳﺨﻦ ﺷﻨﻮ و زودﺑﺎور ﻧﺎﻣﻴﺪه اﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﻫﻤﺮاﻫﻲ اﻓﺰون ﻋﻠﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ و روﻳﻜﺮد ﻣﻦ ﺑﻪ او و ﺗﻤﺎﻳﻞ و ﭘﺬﻳﺮش او از ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ در اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع آﻳﻪ اي‬

‫ﻓﺮو ﻓﺮﺳﺘﺎده‪ » :‬و از آﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا را ﻣﻲ آزارﻧﺪ و ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬او ﺳﺨﻦ ﺷﻨﻮ و زودﺑﺎور اﺳﺖ‪ .‬ﺑﮕﻮ‪:‬‬

‫آري ﺳﺨﻦ ﺷﻨﻮ اﺳﺖ و اﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺪا اﻳﻤﺎن دارد و ﻣﺆﻣﻨﺎن را ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ « و اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻧﺎم‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪﮔﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﻨﻲ را ﺑﺮ زﺑﺎن آورم و ﻳﺎ ﺑﻪ آﻧﺎن اﺷﺎرت ﻛﻨﻢ و ﻳﺎ ﻣﺮدﻣﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺸﺎن ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻢ ]ﻛﻪ آﻧﺎن را‬

‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻛﻨﻨﺪ[ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪا در ﻛﺎرﺷﺎن ﻛﺮاﻣﺖ ﻧﻤﻮده ﻟﺐ ﻓﺮوﺑﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺧﺪاوﻧﺪ از ﻣﻦ‬

‫ﺧﺸﻨﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ آن ﭼﻪ در ﺣﻖ ﻋﻠﻲ ﻓﺮو ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻪ ﮔﻮش ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻲ اﷲ‬

‫ﻋﻠﻴﻪ و آﻟﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاﻧﺪ‪» :‬اي ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺎ! آن ﭼﻪ از ﺳﻮي ﭘﺮوردﮔﺎرت ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﺎزل ﺷﺪه ‪ -‬در ﺣﻖّ ﻋﻠﻲ ‪ -‬اﺑﻼغ ﻛﻦ؛‬

‫وﮔﺮﻧﻪ ﻛﺎر رﺳﺎﻟﺘﺶ را اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده اي‪ .‬و اﻟﺒﺘﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را از آﺳﻴﺐ ﻣﺮدﻣﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﻲ دارد‪«.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺑﺪاﻧﻴﺪ اﻳﻦ آﻳﻪ درﺑﺎره اوﺳﺖ‪ .‬ژرﻓﻲ آن را ﻓﻬﻢ ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر و‬

‫اﻣﺎم ﻗﺮار داده‪ ،‬ﭘﻴﺮوي او را ﺑﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮان و اﻧﺼﺎر و آﻧﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻲ از اﻳﺸﺎن ﭘﻴﺮوي ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺮ ﺻﺤﺮاﻧﺸﻴﻨﺎن و‬

‫ﺷﻬﺮوﻧﺪان و ﺑﺮ ﻋﺠﻢ و ﻋﺮب و آزاد و ﺑﺮده و ﺑﺮ ﻛﻮﭼﻚ و ﺑﺰرگ و ﺳﻔﻴﺪ و ﺳﻴﺎه و ﺑﺮ ﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎﭘﺮﺳﺖ ﻻزم ﺷﻤﺮده‬

‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫]ﻫﺸﺪار ﻛﻪ[ اﺟﺮاي ﻓﺮﻣﺎن و ﮔﻔﺘﺎر او ﻻزم و اﻣﺮش ﻧﺎﻓﺬ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎرش راﻧﺪه‪ ،‬ﭘﻴﺮو و ﺑﺎورﻛﻨﻨﺪه اش در ﻣﻬﺮ و‬

‫ﺷﻔﻘﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬او و ﺷﻨﻮاﻳﺎن ﺳﺨﻦ او و ﭘﻴﺮوان راﻫﺶ را آﻣﺮزﻳﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ اﺟﺘﻤﺎع ﺑﻪ ﭘﺎ اﻳﺴﺘﺎده ام‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ و ﻓﺮﻣﺎن ﺣﻖ را ﮔﺮدن ﮔﺬارﻳﺪ؛ ﭼﺮا ﻛﻪ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر و وﻟﻲ و ﻣﻌﺒﻮد ﺷﻤﺎﺳﺖ؛ و ﭘﺲ از ﺧﺪاوﻧﺪ وﻟﻲ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻓﺮﺳﺘﺎده و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ اوﺳﺖ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن‬

‫‪١٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ و ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬و ﭘﺲ از ﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﭘﺮوردﮔﺎر‪ ،‬ﻋﻠﻲ وﻟﻲ و ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر و اﻣﺎم‬

‫ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬آن ﮔﺎه اﻣﺎﻣﺖ در ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻦ از ﻧﺴﻞ ﻋﻠﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﺗﺎ ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻛﻪ ﺧﺪا و رﺳﻮل او را‬

‫دﻳﺪار ﻛﻨﻴﺪ دوام دارد‪.‬‬

‫روا ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﮕﺮ آن ﭼﻪ ﺧﺪا و رﺳﻮل او و اﻣﺎﻣﺎن روا داﻧﻨﺪ؛ و ﻧﺎروا ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ آن ﭼﻪ آﻧﺎن ﻧﺎروا داﻧﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫ﻋﺰوﺟﻞ‪ ،‬ﻫﻢ روا و ﻫﻢ ﻧﺎروا را ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻴﺎن ﻓﺮﻣﻮده و آن ﭼﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرم از ﻛﺘﺎب ﺧﻮﻳﺶ و ﺣﻼل و ﺣﺮاﻣﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ‬

‫آﻣﻮﺧﺘﻪ در اﺧﺘﻴﺎر ﻋﻠﻲ ﻧﻬﺎده ام‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! او را ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺪاﻧﻴﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻫﻴﭻ داﻧﺸﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ آن را در ﺟﺎن ﻣﻦ ﻧﺒﺸﺘﻪ و ﻣﻦ ﻧﻴﺰ آن را‬

‫در ﺟﺎن ﭘﻴﺸﻮاي ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎران‪ ،‬ﻋﻠﻲ‪ ،‬ﺿﺒﻂ ﻛﺮده ام‪ .‬او ﭘﻴﺸﻮاي روﺷﻨﮕﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ او را در ﺳﻮره ﻳﺎﺳﻴﻦ ﻳﺎد‬

‫ﻛﺮده ﻛﻪ‪» :‬و داﻧﺶ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ را در اﻣﺎم روﺷﻨﮕﺮ ﺑﺮﺷﻤﺮده اﻳﻢ‪«...‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! از ﻋﻠﻲ رو ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﻴﺪ‪ .‬و از اﻣﺎﻣﺘﺶ ﻧﮕﺮﻳﺰﻳﺪ‪ .‬و از ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ اش رو ﺑﺮﻧﮕﺮداﻧﻴﺪ‪ .‬او ]ﺷﻤﺎ را[ ﺑﻪ‬

‫درﺳﺘﻲ و راﺳﺘﻲ ﺧﻮاﻧﺪه و ]ﺧﻮد ﻧﻴﺰ[ ﺑﺪان ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬او ﻧﺎدرﺳﺘﻲ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﺪ و از آن ﺑﺎزدارد‪ .‬در راه ﺧﺪا‬

‫ﻧﻜﻮﻫﺶ ﻧﻜﻮﻫﺶ ﮔﺮان او را از ﻛﺎر ﺑﺎز ﻧﺪارد‪ .‬او ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺪا و رﺳﻮل اوﺳﺖ و ﻛﺴﻲ در اﻳﻤﺎن‪ ،‬ﺑﻪ او ﺳﺒﻘﺖ‬

‫ﻧﺠﺴﺘﻪ‪ .‬و ﻫﻤﻮ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﻓﺪاي رﺳﻮل اﷲ ﻧﻤﻮده و ﺑﺎ او ﻫﻤﺮاه ﺑﻮده اﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ اوﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه رﺳﻮل ﺧﺪا ﻋﺒﺎدت‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺟﺰ او ﻛﺴﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻧﻤﺎزﮔﺰار و ﭘﺮﺳﺘﺸﮕﺮ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬از ﺳﻮي ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ‬

‫او ﻓﺮﻣﺎن دادم ﺗﺎ ]در ﺷﺐ ﻫﺠﺮت[ در ﺑﺴﺘﺮ ﻣﻦ ﺑﻴﺎراﻣﺪ و او ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮده‪ ،‬ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﻓﺪاي ﻣﻦ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! او راﺑﺮﺗﺮ داﻧﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه؛ و ﭘﻴﺸﻮاﻳﻲ او را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﺑﺮﭘﺎ ﻛﺮده‬

‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! او از ﺳﻮي ﺧﺪا اﻣﺎم اﺳﺖ و ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻨﻜﺮ او را ﻧﭙﺬﻳﺮد و او را ﻧﻴﺎﻣﺮزد‪ .‬اﻳﻦ اﺳﺖ روش‬

‫ﻗﻄﻌﻲ ﺧﺪاوﻧﺪ درﺑﺎره ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎر ﻋﻠﻲ و ﻫﺮآﻳﻨﻪ او را ﺑﻪ ﻋﺬاب دردﻧﺎك ﭘﺎﻳﺪار ﻛﻴﻔﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬از ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ او ﺑﻬﺮاﺳﻴﺪ و‬

‫ﮔﺮﻧﻪ در آﺗﺸﻲ درﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ آﺗﺶ ﮔﻴﺮه آن ﻣﺮدﻣﺎﻧﻨﺪ و ﺳﻨﮓ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺣﻖ ﺳﺘﻴﺰان آﻣﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﻇﻬﻮرم ﻣﮋده داده اﻧﺪ و اﻛﻨﻮن ﻣﻦ ﻓﺮﺟﺎم ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان و ﺑﺮﻫﺎن ﺑﺮ‬

‫آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن آﺳﻤﺎﻧﻴﺎن و زﻣﻴﻨﻴﺎﻧﻢ‪ .‬آن ﻛﺲ ﻛﻪ راﺳﺘﻲ و درﺳﺘﻲ ﻣﺮا ﺑﺎور ﻧﻜﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﻔﺮ ﺟﺎﻫﻠﻲ درآﻣﺪه و ﺗﺮدﻳﺪ در‬

‫ﺳﺨﻨﺎن اﻣﺮوزم ﻫﻤﺴﻨﮓ ﺗﺮدﻳﺪ در ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺤﺘﻮاي رﺳﺎﻟﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ‪ ،‬و ﺷﻚ و ﻧﺎﺑﺎوري در اﻣﺎﻣﺖ ﻳﻜﻲ از اﻣﺎﻣﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎن‬

‫ﺷﻚ و ﻧﺎﺑﺎوري در ﺗﻤﺎﻣﻲ آﻧﺎن اﺳﺖ‪ .‬و ﻫﺮآﻳﻨﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻧﺎﺑﺎوران ﻣﺎ آﺗﺶ دوزخ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ از روي ﻣﻨّﺖ و اﺣﺴﺎن ﺧﻮﻳﺶ اﻳﻦ ﺑﺮﺗﺮي را ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﻴﺸﻜﺶ ﻛﺮد و اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﺧﺪاﻳﻲ ﺟﺰ‬

‫او ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ :‬ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻫﺎ در ﻫﻤﻪ روزﮔﺎران و در ﻫﺮ ﺣﺎل و ﻣﻘﺎم وﻳﮋه اوﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻋﻠﻲ را ﺑﺮﺗﺮ داﻧﻴﺪ؛ ﻛﻪ او ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮدﻣﺎن از ﻣﺮد و زن ﭘﺲ از ﻣﻦ اﺳﺖ؛ ﺗﺎ آن ﻫﻨﮕﺎم ﻛﻪ آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن‬

‫ﭘﺎﻳﺪارﻧﺪ و روزي ﺷﺎن ﻓﺮود آﻳﺪ‪ .‬دور دورﺑﺎد از درﮔﺎه ﻣﻬﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺧﺸﻢ ﺧﺸﻢ ﺑﺎد ﺑﺮ آن ﻛﻪ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ را ﻧﭙﺬﻳﺮد و‬

‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺎزﮔﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ!‬

‫ﻫﺎن! ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ از ﺳﻮي ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺒﺮم داد‪» :‬ﻫﺮ آن ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻲ ﺑﺴﺘﻴﺰد و ﺑﺮ وﻻﻳﺖ او ﮔﺮدن ﻧﮕﺬارد‪ ،‬ﻧﻔﺮﻳﻦ و‬

‫ﺧﺸﻢ ﻣﻦ ﺑﺮ او ﺑﺎد!« اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻨﮕﺮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻓﺮداي رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺧﻮد ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده‪] .‬ﻫﺎن![ ﺗﻘﻮا‬

‫ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻴﺪ و از ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎري ﺑﺎ ﻋﻠﻲ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﺪ‪ .‬ﻣﺒﺎد ﻛﻪ ﮔﺎم ﻫﺎﻳﺘﺎن ﭘﺲ از اﺳﺘﻮاري درﻟﻐﺰد‪ .‬ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﻛﺮدارﺗﺎن‬

‫آﮔﺎه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻫﻤﺎﻧﺎ او ﻫﻢ ﺟﻮار و ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮد او را ﻳﺎد ﻛﺮده و درﺑﺎره ﺳﺘﻴﺰﻧﺪﮔﺎن‬

‫ﺑﺎ او ﻓﺮﻣﻮده‪» :‬ﺗﺎ آﻧﻜﻪ ﻣﺒﺎدا ﻛﺴﻲ در روز رﺳﺘﺨﻴﺰ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ :‬اﻓﺴﻮس ﻛﻪ درﺑﺎره ﻫﻤﺠﻮار و ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ي ﺧﺪا ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ‬

‫ﻛﺮدم‪.«...‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! در ﻗﺮآن اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻛﻨﻴﺪ و ژرﻓﻲ آﻳﺎت آن را درﻳﺎﺑﻴﺪ و ﺑﺮ ﻣﺤﻜﻤﺎﺗﺶ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻴﺪ و از ﻣﺘﺸﺎﺑﻬﺎﺗﺶ ﭘﻴﺮوي‬

‫ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻃﻦ ﻫﺎ و ﺗﻔﺴﻴﺮ آن را آﺷﻜﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ دﺳﺖ و ﺑﺎزوي او را ﮔﺮﻓﺘﻪ و‬

‫ﺑﺎﻻ آورده ام و اﻋﻼم ﻣﻲ دارم ﻛﻪ‪ :‬ﻫﺮ آن ﻛﻪ ﻣﻦ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ اوﻳﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ اوﺳﺖ‪ .‬و او ﻋﻠﻲ ﺑﻦ اﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ‬

‫اﺳﺖ؛ ﺑﺮادر و وﺻﻲ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ و وﻻﻳﺖ او ﺣﻜﻤﻲ اﺳﺖ از ﺳﻮي ﺧﺪا ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻋﻠﻲ و ﭘﺎﻛﺎن از ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ از ﻧﺴﻞ او‪ ،‬ﻳﺎدﮔﺎر ﮔﺮان ﺳﻨﮓ ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮﻧﺪ و ﻗﺮآن ﻳﺎدﮔﺎر ﮔﺮان ﺳﻨﮓ‬

‫ﺑﺰرگ ﺗﺮ‪ .‬ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ دو از دﻳﮕﺮ ي ﺧﺒﺮ ﻣﻲ دﻫﺪ و ﺑﺎ آن ﺳﺎزﮔﺎر اﺳﺖ‪ .‬آن دو ﻫﺮﮔﺰ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ‬

‫در ﺣﻮض ﻛﻮﺛﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ وارد ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن! ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ آﻧﺎن اﻣﺎﻧﺘﺪاران ﺧﺪاوﻧﺪ در ﻣﻴﺎن آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن و ﺣﺎﻛﻤﺎن او در زﻣﻴﻦ اوﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺸﺪار ﻛﻪ ﻣﻦ وﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮد را ادا ﻛﺮدم‪ .‬ﻫﺸﺪار ﻛﻪ ﻣﻦ آن ﭼﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ام ﺑﻮد اﺑﻼغ ﻛﺮدم و ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺘﺎن رﺳﺎﻧﺪم و‬

‫روﺷﻦ ﻧﻤﻮدم‪ .‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺧﺪا ﺑﻮد و ﻣﻦ از ﺳﻮي او ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﻫﺸﺪار ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺟﺰ اﻳﻦ ﺑﺮادرم ﻛﺴﻲ‬

‫ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮد‪ .‬ﻫﺸﺪار ﻛﻪ ﭘﺲ از ﻣﻦ اﻣﺎرت ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﺟﺰ او روا ﻧﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﺮدﻣﺎن! ﻛﻴﺴﺖ ﺳﺰاوارﺗﺮ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ؟ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ او! ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮد آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ! آن ﻛﻪ‬

‫ﻣﻦ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ اوﻳﻢ‪ ،‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ اوﺳﺖ! ﺧﺪاوﻧﺪا دوﺳﺖ ﺑﺪار آن را ﻛﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ او را ﺑﭙﺬﻳﺮد و دﺷﻤﻦ‬

‫ﺑﺪار ﻫﺮ آن ﻛﻪ او را دﺷﻤﻦ دارد و ﻳﺎري ﻛﻦ ﻳﺎر او را؛ و ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬار آن را ﻛﻪ او را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارد‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! اﻳﻦ ﻋﻠﻲ اﺳﺖ ﺑﺮادر و وﺻﻲ و ﻧﮕﺎﻫﺒﺎن داﻧﺶ ﻣﻦ‪ .‬و ﻫﻤﻮﺳﺖ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﻦ در ﻣﻴﺎن اﻣ‪‬ﺖ و ﺑﺮ ﮔﺮوﻧﺪﮔﺎن ﺑﻪ‬

‫ﻣﻦ و ﺑﺮ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻛﺘﺎب ﺧﺪا ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي او ﺑﺨﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ آن ﭼﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺧﺸﻨﻮدي اوﺳﺖ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ‬

‫ﺳﺘﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬او ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺑﺎزدارﻧﺪه از ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻲ او ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ اوﺳﺖ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ رﺳﻮل اﷲ و‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﻣﺆﻣﻨﺎن و ﭘﻴﺸﻮاي ﻫﺪاﻳﺘﮕﺮ از ﺳﻮي ﺧﺪا و ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﺪا ﺑﺎ ﭘﻴﻤﺎن ﺷﻜﻨﺎن روﻳﮕﺮداﻧﺎن از راﺳﺘﻲ و‬

‫درﺳﺘﻲ و ﺑﻪ دررﻓﺘﮕﺎن از دﻳﻦ ﭘﻴﻜﺎر ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻦ دﮔﺮﮔﻮن ﻧﺨﻮاﻫﺪﺷﺪ‪«.‬‬

‫ﭘﺮوردﮔﺎرا! اﻛﻨﻮن ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﺧﺪاوﻧﺪا! دوﺳﺘﺪاران او را دوﺳﺖ دار‪ .‬و دﺷﻤﻨﺎن او را دﺷﻤﻦ دار‪.‬‬

‫ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﺎن او را ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻛﻦ‪ .‬ﻳﺎراﻧﺶ را ﻳﺎري ﻧﻤﺎ‪ .‬ﺧﻮدداري ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن از ﻳﺎري اش را ﺑﻪ ﺧﻮد رﻫﺎ ﻛﻦ‪ .‬ﻧﺎﺑﺎوراﻧﺶ را‬

‫از ﻣﻬﺮت ﺑﺮان و ﺑﺮ آﻧﺎن ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را ﻓﺮود آور‪.‬‬

‫ﻣﻌﺒﻮدا! ﺗﻮ ﺧﻮد در ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮﭘﺎداﺷﺘﻦ او و ﺑﻴﺎن وﻻﻳﺘﺶ ﻧﺎزل ﻓﺮﻣﻮدي ﻛﻪ‪» :‬اﻣﺮوز آﻳﻴﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻛﻤﺎل‪ ،‬و ﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮد‬

‫را ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﺗﻤﺎم رﺳﺎﻧﺪم‪ ،‬و اﺳﻼم را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪم‪» «.‬و آن ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ اﺳﻼم دﻳﻨﻲ را ﺑﺠﻮﻳﺪ‪ ،‬از او‬

‫‪١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﺒﻮده‪ ،‬در ﺟﻬﺎن دﻳﮕﺮ در ﺷﻤﺎر زﻳﺎﻧﻜﺎران ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ «.‬ﺧﺪاوﻧﺪا‪ ،‬ﺗﻮ را ﮔﻮاه ﻣﻲ ﮔﻴﺮم ﻛﻪ ﭘﻴﺎم ﺗﻮ را ﺑﻪ‬

‫ﻣﺮدﻣﺎن رﺳﺎﻧﺪم‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ دﻳﻦ را ﺑﺎ اﻣﺎﻣﺖ ﻋﻠﻲ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻓﺮﻣﻮد‪ .‬اﻳﻨﻚ آﻧﺎن ﻛﻪ از او و ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻧﺶ از ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻦ و‬

‫از ﻧﺴﻞ او ‪ -‬ﺗﺎ ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ و ﻋﺮﺿﻪ ﺑﺮ ﺧﺪا ‪ -‬ﭘﻴﺮوي ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ ،‬در دو ﺟﻬﺎن ﻛﺮده ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻴﻬﻮده ﺑﻮده در آﺗﺶ‬

‫دوزخ اﺑﺪي ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﻧﻪ از ﻋﺬاﺑﺸﺎن ﻛﺎﺳﺘﻪ و ﻧﻪ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! اﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﻳﺎورﺗﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺳﺰاوارﺗﺮﻳﻦ و ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ و ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ و‬

‫ﻣﻦ از او ﺧﺸﻨﻮدﻳﻢ‪ .‬آﻳﻪ رﺿﺎﻳﺘﻲ در ﻗﺮآن ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ درﺑﺎره اوﺳﺖ‪ .‬و ﺧﺪا ﻫﺮﮔﺎه اﻳﻤﺎن آوردﮔﺎن را ﺧﻄﺎﺑﻲ‬

‫ﻧﻤﻮده ﺑﻪ او آﻏﺎز ﻛﺮده ]و او اوﻟﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺧﺪاي ﻣﺘﻌﺎل ﺑﻮده اﺳﺖ [ ‪ .‬و آﻳﻪ ﺳﺘﺎﻳﺸﻲ ﻧﺎزل ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻣﮕﺮ‬

‫درﺑﺎره او‪ .‬و ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺳﻮره »ﻫﻞ أﺗﻲ ﻋﻠﻲ اﻹﻧﺴﺎن« ﮔﻮاﻫﻲ ﺑﺮ ﺑﻬﺸﺖ ]رﻓﺘﻦ [ ﻧﺪاده ﻣﮕﺮ ﺑﺮاي او‪ ،‬و آن را در‬

‫ﺣﻖ ﻏﻴﺮ او ﻧﺎزل ﻧﻜﺮده و ﺑﻪ آن ﺟﺰ او را ﻧﺴﺘﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! او ﻳﺎور دﻳﻦ ﺧﺪا و دﻓﺎع ﻛﻨﻨﺪه از رﺳﻮل اوﺳﺖ‪ .‬او ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎر ﭘﺎﻛﻴﺰه و رﻫﻨﻤﺎي ارﺷﺎد ﺷﺪه ]ﺑﻪ دﺳﺖ‬

‫ﺧﻮد ﺧﺪا[ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺗﺎن ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ‪ ،‬وﺻﻲ او ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ وﺻﻲ و ﻓﺮزﻧﺪان او ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ اوﺻﻴﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻓﺮزﻧﺪان ﻫﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮ از ﻧﺴﻞ اوﻳﻨﺪ و ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻦ از ﺻﻠﺐ و ﻧﺴﻞ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺑﻪ راﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﻴﻄﺎنِ اﻏﻮاﮔﺮ‪ ،‬آدم را ﺑﺎ رﺷﻚ از ﺑﻬﺸﺖ راﻧﺪه ‪ .‬ﻣﺒﺎدا ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﻲ رﺷﻚ ورزﻳﺪ ﻛﻪ ﻛﺮده‬

‫ﻫﺎﻳﺘﺎن ﻧﺎﺑﻮد و ﮔﺎم ﻫﺎﻳﺘﺎن ﻟﻐﺰان ﺧﻮاﻫﺪﺷﺪ‪ .‬آدم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﻚ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻫﺒﻮط ﻛﺮد و ﺣﺎل آن ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺧﺪاي‬

‫ﻋﺰّوﺟﻞّ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد ﺷﻤﺎ و ﺣﺎل آن ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﻤﺎﻳﻴﺪ و دﺷﻤﻨﺎن ﺧﺪا ﻧﻴﺰ از ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻲ ﻧﻤﻲ ﺳﺘﻴﺰد ﻣﮕﺮ ﺑﻲ ﺳﻌﺎدت‪ .‬و ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ او را ﻧﻤﻲ ﭘﺬﻳﺮد ﻣﮕﺮ رﺳﺘﮕﺎر ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎر‪ .‬و ﺑﻪ او‬

‫ﻧﻤﻲ ﮔﺮود ﻣﮕﺮ اﻳﻤﺎن دار ﺑﻲ آﻻﻳﺶ‪.‬‬

‫و ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻛﻪ ﺳﻮره ي واﻟﻌﺼﺮ درﺑﺎره اوﺳﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺨﺸﺪه ﻣﻬﺮﺑﺎن‪ .‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ زﻣﺎن ﻛﻪ اﻧﺴﺎن در‬

‫زﻳﺎن اﺳﺖ‪ «.‬ﻣﮕﺮ ﻋﻠﻲ ﻛﻪ اﻳﻤﺎن آورده و ﺑﻪ درﺳﺘﻲ و ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ آراﺳﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺧﺪا را ﮔﻮاه ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﭘﻴﺎم او را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﺎﻧﻴﺪم‪ .‬و ﺑﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎده وﻇﻴﻔﻪ اي ﺟﺰ ﺑﻴﺎن و اﺑﻼغ روﺷﻦ‬

‫ﻧﺒﺎﺷﺪ!‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺗﻘﻮا ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬و ﻧﻤﻴﺮﻳﺪ ﺟﺰ ﺑﺎ ﺷﺮف‪ ‬اﺳﻼم‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! »ﺑﻪ ﺧﺪا و رﺳﻮل و ﻧﻮر ﻫﻤﺮاﻫﺶ اﻳﻤﺎن آورﻳﺪ ﭘﻴﺶ از آن ﻛﻪ ﭼﻬﺮه ﻫﺎ را ﺗﺒﺎه و ﺑﺎژﮔﻮﻧﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﻳﺎ ﭼﻮﻧﺎن‬

‫اﺻﺤﺎب روز ﺷﻨﺒﻪ ]ﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﺪا ﻧﻴﺮﻧﮓ آوردﻧﺪ[ راﻧﺪه ﺷﻮﻳﺪ« ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺼﻮد ﺧﺪاوﻧﺪ از اﻳﻦ آﻳﻪ‬

‫ﮔﺮوﻫﻲ از ﺻﺤﺎﺑﻪ اﻧﺪ ﻛﻪ آﻧﺎن را ﺑﺎ ﻧﺎم و َﻧﺴ‪‬ﺐ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻟﻴﻜﻦ ﺑﻪ ﭘﺮده ﭘﻮﺷﻲ ﻛﺎرﺷﺎن ﻣﺄﻣﻮرم‪ .‬آﻧﻚ ﻫﺮ ﻛﺲ ﭘﺎﻳﻪ ﻛﺎر‬

‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﻬﺮ و ﻳﺎ ﺧﺸﻢ ﻋﻠﻲ در دل ﻗﺮاردﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮدﻣﺎن! ﻧﻮر از ﺳﻮي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞ در ﺟﺎن ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﭙﺲ در ﺟﺎن ﻋﻠﻲ ﺑﻦ اﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ‪ ،‬آن ﮔﺎه در ﻧﺴﻞ او ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻬﺪي ‪-‬‬

‫ﻛﻪ ﺣﻖ ﺧﺪا و ﻣﺎ را ﻣﻲ ﺳﺘﺎﻧﺪ ‪ -‬ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞ ﻣﺎ را ﺑﺮ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺳﺘﻴﺰه ﮔﺮان‪،‬‬

‫ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎران‪ ،‬ﺧﺎﺋﻨﺎن و ﮔﻨﻬﻜﺎران و ﺳﺘﻤﻜﺎران و ﻏﺎﺻﺒﺎن از ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن دﻟﻴﻞ و راﻫﻨﻤﺎ و ﺣﺠﺖ آورده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻫﺸﺪارﺗﺎن ﻣﻲ دﻫﻢ‪ :‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ رﺳﻮل ﺧﺪاﻳﻢ‪ .‬ﭘﻴﺶ از ﻣﻦ ﻧﻴﺰ رﺳﻮﻻﻧﻲ آﻣﺪه و ﺳﭙﺮي ﮔﺸﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬آﻳﺎ اﮔﺮ ﻣﻦ‬

‫ﺑﻤﻴﺮم ﻳﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮم‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻋﻘﺐ ﮔﺮد ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟ آن ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻬﻘﺮا ﺑﺮﮔﺮدد‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺪا را زﻳﺎﻧﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ و‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاران ﺷﻜﻴﺒﺎﮔﺮ را ﭘﺎداش ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ و ﭘﺲ از او ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻦ از ﻧﺴﻞ او‪ ،‬داري ﻛﻤﺎل‬

‫ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ و ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! اﺳﻼﻣﺘﺎن را ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﻨﺖ ﻧﮕﺬارﻳﺪ؛ ﻛﻪ اﻋﻤﺎل ﺷﻤﺎ را ﺑﻴﻬﻮده و ﺗﺒﺎه ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺧﺸﻢ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﭙﺲ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺷﻌﻠﻪ اي از آﺗﺶ و ﻣﺲ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺷﻤﺎ در‬

‫ﻛﻤﻴﻦ ﮔﺎه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮدﻣﺎن! ﺑﻪ زودي ﭘﺲ از ﻣﻦ ﭘﻴﺸﻮاﻳﺎﻧﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺳﻮي آﺗﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻨﺪ و در روز رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ‬

‫وﺑﺪون ﻳﺎور ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻣﻦ از آﻧﺎن ﺑﻴﺰارﻳﻢ‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! آﻧﺎن و ﻳﺎران و ﭘﻴﺮواﻧﺸﺎن در‬

‫ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎي ﺟﻬﻨﻢ‪ ،‬ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻣﺘﻜﺒ‪‬ﺮان ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ آﻧﺎن اﺻﺤﺎب ﺻﺤﻴﻔﻪ اﻧﺪ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﻫﺮ ﻛﺲ در ﺻﺤﻴﻔﻪ ﺧﻮد‬

‫ﻧﻈﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪١٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! اﻳﻨﻚ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻣﺎﻣﺖ و وراﺛﺖ ﺑﻪ اﻣﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﻲ ﮔﺬارم در ﻧﺴﻞ ﺧﻮد ﺗﺎ ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ روز‬

‫رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ‪ .‬و ﺣﺎل‪ ،‬ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺗﺒﻠﻴﻐﻲ ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﻫﺎن ﺑﺮ ﻫﺮ ﺷﺎﻫﺪ و ﻏﺎﻳﺐ و ﺑﺮ آﻧﺎن ﻛﻪ زاده ﺷﺪه ﻳﺎ ﻧﺸﺪه‬

‫اﻧﺪ و ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را ﺣﺎﺿﺮان ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺒﺎن و ﭘﺪران ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﺗﺎ ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ‬

‫ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﺑﻪ زودي ﭘﺲ از ﻣﻦ اﻣﺎﻣﺖ را ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻤﻮده‪ .‬آن را ﻏﺼﺐ ﻛﺮده و ﺑﻪ ﺗﺼﺮف ﺧﻮﻳﺶ درآورﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن! ﻧﻔﺮﻳﻦ و ﺧﺸﻢ ﺧﺪا ﺑﺮ ﻏﺎﺻﺒﺎن و ﭼﭙﺎول ﮔﺮان! و اﻟﺒﺘﻪ در آن ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ آﺗﺶ ﻋﺬاب ‪ -‬ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ و ﻣﺲ‬

‫ﮔﺪاﺧﺘﻪ ‪ -‬ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﺟﻦ و اﻧﺲ ﺧﻮاﻫﺪ رﻳﺨﺖ‪ .‬آن ﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻳﺎري ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰوﺟﻞ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﺎن رﻫﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻧﺎﭘﺎك را ازﭘﺎك ﺟﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻤﻲ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻤﺎ را ﺑﺮ ﻏﻴﺐ آﮔﺎه ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻫﻴﭻ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻜﺬﻳﺐ اﻫﻞ آن ‪ ،‬آﻧﺎن را ﭘﻴﺶ از روز رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻧﺎﺑﻮد‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮد و ﺑﻪ اﻣﺎم ﻣﻬﺪي ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﭙﺮد‪ .‬و ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ وﻋﺪه ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﭘﻴﺶ از ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎر ﻓﺰوﻧﻲ از ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن ﮔﻤﺮاه ﺷﺪﻧﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ آﻧﺎن را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮد‪ .‬و ﻫﻤﻮ ﻧﺎﺑﻮدﻛﻨﻨﺪه‬

‫آﻳﻨﺪﮔﺎن اﺳﺖ‪.‬‬

‫او ﺧﻮد در ﻛﺘﺎﺑﺶ آورده‪» :‬آﻳﺎ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎن را ﺗﺒﺎه ﻧﻜﺮدﻳﻢ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آﻧﺎن آﻳﻨﺪﮔﺎن را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﺴﺎﺧﺘﻴﻢ؟ ﺑﺎ ﻣﺠﺮﻣﺎن اﻳﻦ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬واي ﺑﺮ ﻧﺎﺑﺎوران!«‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻣﺮ و ﻧﻬﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﻮده و ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر او داﻧﺶ آن را ﻧﺰد ﻋﻠﻲ ﻧﻬﺎدم‪ .‬ﭘﺲ‬

‫ﻓﺮﻣﺎن او را ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ و ﮔﺮدن ﻧﻬﻴﺪ و ﭘﻴﺮوﻳﺶ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ و از آﻧﭽﻪ ﺑﺎزﺗﺎن دارد ﺧﻮدداري ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ راه ﻳﺎﺑﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﻫﺪف‬

‫او ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬راه ﻫﺎي ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮن ﺷﻤﺎ را از راه او ﺑﺎزﻧﺪارد!‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺻﺮاط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﭘﻴﺮوي آن اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮده‪ .‬و ﭘﺲ از ﻣﻦ ﻋﻠﻲ اﺳﺖ و آن ﮔﺎه‬

‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ از ﻧﺴﻞ او‪ ،‬ﭘﻴﺸﻮاﻳﺎن راه راﺳﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ درﺳﺘﻲ و راﺳﺘﻲ راﻫﻨﻤﺎﻳﻨﺪ و ﺑﻪ آن ﺣﻜﻢ و دﻋﻮت ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪١٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻲ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ و آﻟﻪ ﻗﺮاﺋﺖ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺑﺴﻢ اﷲ اﻟﺮّﺣﻤﻦ اﻟﺮّﺣﻴﻢ اﻟﺤﻤﺪﻟﻠّﻪ رب‪ ‬اﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ اﻟﺮّﺣﻤﻦ اﻟﺮّﺣﻴﻢ«‬

‫‪ -‬ﺗﺎ آﺧﺮ ﺳﻮره‪.‬‬

‫ﻫﺎن! ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ اﻳﻦ ﺳﻮره درﺑﺎره ﻣﻦ ﻧﺎزل ﺷﺪه و ﺷﺎﻣﻞ اﻣﺎﻣﺎن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ آﻧﺎن اﺧﺘﺼﺎص دارد‪ .‬آﻧﺎن اوﻟﻴﺎي‬

‫ﺧﺪاﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺮس و اﻧﺪوﻫﻲ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ ﺣﺰب ﺧﺪا ﭼﻴﺮه و ﻏﺎﻟﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺸﺪار ﻛﻪ‪:‬‬

‫ﺳﺘﻴﺰﻧﺪﮔﺎن ﺑﺎ اﻣﺎﻣﺎن‪ ،‬ﮔﻤﺮاه و ﻫﻤﻜﺎران ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﮔﻤﺮاﻫﻲ ﻣﺮدﻣﺎن‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎن ﺑﻴﻬﻮده و ﭘﻮچ را ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﻲ‬

‫رﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ از دوﺳﺘﺎن اﻣﺎﻣﺎن در ﻛﺘﺎب ﺧﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻳﺎد ﻛﺮده‪ » :‬ﻧﻤﻲ ﻳﺎﺑﻲ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺑﻪ ﺧﺪا و روز‬

‫ﺑﺎزﭘﺴﻴﻦ را ﻛﻪ دﺷﻤﻨﺎن ﺧﺪا و رﺳﻮل را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ آﻧﺎن ﭘﺪران‪ ،‬ﺑﺮادران و ﺧﻮﻳﺸﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ]ﻛﻪ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺪ[ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻳﻤﺎن را در دل ﻫﺎﻳﺸﺎن ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ - «.‬ﺗﺎ آﺧﺮ آﻳﻪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن! دوﺳﺘﺪاران اﻣﺎﻣﺎن ﻣﺆﻣﻨﺎن اﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺮآن ﭼﻨﺎن ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻓﺮﻣﻮده‪» :‬آﻧﺎن ﻛﻪ اﻳﻤﺎن آورده و ﺑﺎور ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﺮك‬

‫ﻧﻴﺎﻟﻮده اﻧﺪ‪ ،‬در اﻣﺎن و در راه راﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ «.‬ﻫﺸﺪار! ﻳﺎران ﭘﻴﺸﻮاﻳﺎن ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺎور رﺳﻴﺪه و از ﺗﺮدﻳﺪ و‬

‫اﻧﻜﺎر دور ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺸﺪار! اوﻟﻴﺎي اﻣﺎﻣﺎن آﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ آراﻣﺶ و ﺳﻼم ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ درﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﺎ ﺳﻼم‬

‫آﻧﺎن را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬درود ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﭘﺎك ﺷﺪه اﻳﺪ‪ .‬اﻳﻨﻚ داﺧﻞ ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ در ﺑﻬﺸﺖ‪ ،‬ﺟﺎوداﻧﻪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ‬

‫ﺑﻮد‪ «.‬ﻫﺎن! ﺑﻬﺸﺖ ﭘﺎداش اوﻟﻴﺎي آﻧﺎن اﺳﺖ و در آن ﺑﻲ ﺣﺴﺎب روزي داده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺎن! دﺷﻤﻨﺎن آﻧﺎن آن ﻛﺴﺎﻧﻲ‬

‫اﻧﺪ ﻛﻪ در آﺗﺶ درآﻳﻨﺪ‪ .‬و ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻧﺎﻟﻪ اﻓﺮوزش ﺟﻬﻨﻢ را ﻣﻲ ﺷﻨﻮﻧﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ زﺑﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ و زﻓﻴﺮ‬

‫)ﺻﺪاي ﺑﺎزدم( ﺟﻬﻨﻢ را ﻧﻴﺰ درﻣﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن! ﺧﺪاوﻧﺪ درﺑﺎره ﺳﺘﻴﺰﮔﺮان ﺑﺎ آﻧﺎن ﻓﺮﻣﻮده‪» :‬ﻫﺮﮔﺎه اﻣﺘﻲ داﺧﻞ ﺟﻬﻨﻢ ﺷﻮد ﻫﻤﺘﺎي ﺧﻮد را ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬

‫ﻫﺸﺪار! ﻛﻪ دﺷﻤﻨﺎن اﻣﺎﻣﺎن ﻫﻤﺎﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ درﺑﺎره آﻧﺎن ﻓﺮﻣﻮده‪» :‬ﻫﺮ ﮔﺮوﻫﻲ از آﻧﺎن داﺧﻞ ﺟﻬﻨﻢ ﺷﻮد ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﺎن‬

‫ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻨﺪ‪ :‬ﻣﮕﺮ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪه اي ﻧﻴﺎﻣﺪ؟! ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﭼﺮا ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪه آﻣﺪ ﻟﻴﻜﻦ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮدﻳﻢ و ﮔﻔﺘﻴﻢ‪ :‬ﺧﺪاوﻧﺪ وﺣﻲ‬

‫ﻧﻔﺮﺳﺘﺎده و ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﻣﮕﺮ در ﮔﻤﺮاﻫﻲ ﺑﺰرگ!« ﺗﺎ آن ﺟﺎ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﻫﺎن! ﻧﺎﺑﻮد ﺑﺎد دوزﺧﻴﺎن!« ﻫﺎن! ﻳﺎران‬

‫اﻣﺎﻣﺎن در ﻧﻬﺎن‪ ،‬از ﭘﺮوردﮔﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪ و آﻣﺮزش و ﭘﺎداش ﺑﺰرگ ﺑﺮاي آﻧﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﭼﻪ‬

‫ﺑﺴﻴﺎرراه اﺳﺖ ﻣﻴﺎن آﺗﺶ و ﭘﺎداش ﺑﺰرگ! ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺘﻴﺰه ﺟﻮﻳﺎن ﻣﺎ را ﻧﺎﺳﺘﻮده و ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻓﺮﻣﻮده و‬

‫‪٢٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫دوﺳﺘﺎن ﻣﺎ را ﺳﺘﻮده و دوﺳﺖ دارد‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ اﻧﺬارﮔﺮم و ﻋﻠﻲ ﻣﮋده دﻫﻨﺪه‪ .‬ﻫﺎن! ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﻢ‬

‫دﻫﻨﺪه ام و ﻋﻠﻲ راﻫﻨﻤﺎ‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮم و ﻋﻠﻲ وﺻﻲ ﻣﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎده و ﻋﻠﻲ اﻣﺎم و وﺻﻲ ﭘﺲ از ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬و اﻣﺎﻣﺎن ﭘﺲ از او ﻓﺮزﻧﺪان اوﻳﻨﺪ‪ .‬آﮔﺎه‬

‫ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﻣﻦ واﻟﺪ آﻧﺎﻧﻢ وﻟﻲ اﻳﺸﺎن از ﻧﺴﻞ ﻋﻠﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﻫﻤﺎﻧﺎ آﺧﺮﻳﻦ اﻣﺎم‪ ،‬ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻬﺪي از ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﻫﺎن! او‬

‫ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ادﻳﺎن ﭼﻴﺮه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺸﺪار! ﻛﻪ اوﺳﺖ اﻧﺘﻘﺎم ﮔﻴﺮﻧﺪه از ﺳﺘﻤﻜﺎران‪ .‬ﻫﺸﺪار! ﻛﻪ اوﺳﺖ ﻓﺎﺗﺢ دژﻫﺎ و‬

‫ﻣﻨﻬﺪم ﻛﻨﻨﺪه آﻧﻬﺎ‪ .‬ﻫﺸﺪار! ﻛﻪ اوﺳﺖ ﭼﻴﺮه ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﻣﺸﺮﻛﺎن و راﻫﻨﻤﺎي آﻧﺎن‪ .‬ﻫﺸﺪار! ﻛﻪ او ﺧﻮﻧﺨﻮاه ﺗﻤﺎم‬

‫اوﻟﻴﺎي ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ! اوﺳﺖ ﻳﺎور دﻳﻦ ﺧﺪا‪ .‬ﻫﺸﺪار! ﻛﻪ از درﻳﺎﻳﻲ ژرف ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ اﻓﺰون ﮔﻴﺮد‪ .‬ﻫﺸﺪار!‬

‫ﻛﻪ او ﺑﻪ ﻫﺮ ارزﺷﻤﻨﺪي ﺑﻪ اﻧﺪازه ارزش او‪ ،‬و ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﺎدان و ﺑﻲ ارزﺷﻲ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻧﺎداﻧﻲ اش ﻧﻴﻜﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﺸﺪار! ﻛﻪ‬

‫او ﻧﻴﻜﻮ و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺸﺪار! ﻛﻪ او وارث داﻧﺶ ﻫﺎ و ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ ادراك ﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﻫﺎن! ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ او از‬

‫ﺳﻮي ﭘﺮوردﮔﺎرش ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ و آﻳﺎت و ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي او را ﺑﺮﭘﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻫﻤﺎﻧﺎ اوﺳﺖ ﺑﺎﻟﻴﺪه و اﺳﺘﻮار‪ .‬ﺑﻴﺪار‬

‫ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﻫﻤﻮﺳﺖ ﻛﻪ ]اﺧﺘﻴﺎر اﻣﻮر ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن و آﻳﻴﻦ آﻧﺎن [ ﺑﻪ او واﮔﺬار ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن‬

‫ﻇﻬﻮر او را ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ ﻛﺮده اﻧﺪ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﻛﻪ اوﺳﺖ ﺣﺠ‪‬ﺖ ﭘﺎﻳﺪار و ﭘﺲ از او ﺣﺠ‪‬ﺘﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬درﺳﺘﻲ و‬

‫راﺳﺘﻲ و ﻧﻮر و روﺷﻨﺎﻳﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺰد اوﺳﺖ‪ .‬ﻫﺎن! ﻛﺴﻲ ﺑﺮ او ﭘﻴﺮوز ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﺳﺘﻴﺰﻧﺪه او ﻳﺎري ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ او وﻟﻲ ﺧﺪا در زﻣﻴﻦ‪ ،‬داور او در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم و اﻣﺎﻧﺘﺪار اﻣﻮر آﺷﻜﺎر و ﻧﻬﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻣﻦ ﭘﻴﺎم‬

‫ﺧﺪا را ﺑﺮاﻳﺘﺎن آﺷﻜﺎر ﻛﺮده ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻧﻤﻮدم‪ .‬و اﻳﻦ ﻋﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را آﮔﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻨﻚ ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻢ‬

‫ﻛﻪ ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن ﺧﻄﺒﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻋﻠﻲ دﺳﺖ دﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ او ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮده ﺑﻪ اﻣﺎﻣﺖ او اﻗﺮار ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻦ ﺑﺎ‬

‫ﺰوﺟﻞ ﺑﺮاي اﻣﺎﻣﺖ او ﭘﻴﻤﺎن ﻣﻲ ﮔﻴﺮم‪]» .‬ي ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ [آﻧﺎن‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻋﻠﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ و ﻣﻦ اﻛﻨﻮن از ﺳﻮي ﺧﺪاي ﻋ ّ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮده اﻧﺪ‪ .‬دﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﺎﻻي دﺳﺘﺎن آﻧﺎن اﺳﺖ‪ .‬و ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻴﻌﺖ ﺷﻜﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮ زﻳﺎن‬

‫ﺧﻮد ﺷﻜﺴﺘﻪ‪ ،‬و آن ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎن ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺘﻮار و ﺑﺎوﻓﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ او ﭘﺎداش ﺑﺰرﮔﻲ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺣﺞ و ﻋﻤﺮه از ﺷﻌﺎﺋﺮ و آداب و رﺳﻮم ﺧﺪاﻳﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ زاﺋﺮان ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا و ﻋﻤﺮه ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮ ﺻﻔﺎ‬

‫و ﻣﺮوه ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮاف ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٢١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا ﺣﺞ ﮔﺰارﻳﺪ؛ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺧﺎﻧﺪاﻧﻲ داﺧﻞ آن ﻧﺸﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻲ ﻧﻴﺎز ﺷﺪ و ﻣﮋده ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬و ﻛﺴﻲ از آن‬

‫روي ﺑﺮﻧﮕﺮداﻧﻴﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻲ ﺑﻬﺮه و ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻣﺆﻣﻨﻲ در ﻣﻮﻗﻒ )ﻋﺮﻓﺎت‪ ،‬ﻣﺸﻌﺮ‪ ،‬ﻣﻨﺎ( ﻧﻤﺎ َﻧﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻦ‬

‫ﻛﻪ ﺧﺪا ﮔﻨﺎﻫﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ او را ﺑﻴﺎﻣﺮزد و ﺑﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن اﻋﻤﺎل ﺣﺞ ]ﺑﺎ ﭘﺮوﻧﺪه ي ﭘﺎك [ ﻛﺎر ﺧﻮد را از‬

‫ﺳﺮ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺣﺎﺟﻴﺎن دﺳﺘﮕﻴﺮي ﺷﺪه اﻧﺪ و ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﺳﻔﺮﺷﺎن ﺟﺒﺮان ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ آن ﺑﻪ آﻧﺎن‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ .‬و اﻟﺒﺘﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺎداش ﻧﻴﻜﻮﻛﺎران را ﺗﺒﺎه ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺣﺞ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا را ﺑﺎ دﻳﻦ ﻛﺎﻣﻞ و‬

‫داﻧﺶ ژرف ﺑﺠﺎي آورﻳﺪ و از ﻣﺸﺎﻫﺪ‪ ‬ﺣﺞ ﺟﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ و ﺑﺎزاﻳﺴﺘﺎدن ]از ﮔﻨﺎﻫﺎن [ ﺑﺮﻧﮕﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻧﻤﺎز را‬

‫ﺑﻪ ﭘﺎ دارﻳﺪ و زﻛﺎت ﺑﭙﺮدازﻳﺪ ﻫﻤﺎن ﺳﺎن ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮده‪ .‬ﭘﺲ اﮔﺮ زﻣﺎن ﺑﺮ ﺷﻤﺎ دراز ﺷﺪ و ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ‬

‫ﻛﺮدﻳﺪ ﻳﺎ از ﻳﺎد ﺑﺮدﻳﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻲ ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر و ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞ او راﭘﺲ از ﻣﻦ اﻣﺎﻧﺘﺪار ﺧﻮﻳﺶ‬

‫در ﻣﻴﺎن آﻓﺮﻳﺪﮔﺎﻧﺶ ﻧﻬﺎده‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ او از ﻣﻦ و ﻣﻦ از اوﻳﻢ‪ .‬و او و ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻦ از ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎن او‪ ،‬ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ راﭘﺎﺳﺦ‬

‫دﻫﻨﺪ و آن ﭼﻪ را ﻧﻤﻲ داﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ آﻣﻮزﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن! روا و ﻧﺎروا ﺑﻴﺶ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎرش ﻛﻨﻢ و ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﻢ و در اﻳﻦ ﺟﺎ ﻳﻜﺒﺎره ﺑﻪ روا ﻓﺮﻣﺎن دﻫﻢ و از ﻧﺎروا‬

‫ﺑﺎزدارم‪ .‬از اﻳﻦ روي ﻣﺄﻣﻮرم از ﺷﻤﺎ ﺑﻴﻌﺖ ﺑﮕﻴﺮم ﻛﻪ دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﻬﻴﺪ ‪،‬در ﻣﻮرد ﭘﺬﻳﺮش آن ﭼﻪ از ﺳﻮي ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫آورده ام ‪،‬درﺑﺎره ﻋﻠﻲ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ و اوﺻﻴﺎي ﭘﺲ از او ﻛﻪ آﻧﺎن از ﻣﻦ و اوﻳﻨﺪ‪ .‬و اﻳﻦ اﻣﺎﻣﺖ ﺑﻪ وراﺛﺖ ﭘﺎﻳﺪار اﺳﺖ و‬

‫ﻓﺮﺟﺎم اﻣﺎﻣﺎن‪ ،‬ﻣﻬﺪي اﺳﺖ و اﺳﺘﻮاري اﻣﺎﻣﺖ ﺗﺎ روزي اﺳﺖ ﻛﻪ او ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺪ‪‬ر و ﻗﻀﺎ دﻳﺪار ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ روا و ﻧﺎروا راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮدم و از آن ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﻧﻤﻲ ﮔﺮدم‪ .‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ و آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ! آن‬

‫ﻫﺎ را ﻳﺎد ﻛﻨﻴﺪ و ﻧﮕﻪ دارﻳﺪ و ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻪ آن ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ و در آن دﮔﺮﮔﻮﻧﻲ راه ﻧﺪﻫﻴﺪ‪ .‬ﻫﺸﺪار ﻛﻪ دوﺑﺎره ﻣﻲ‬

‫ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﻧﻤﺎز را ﺑﻪ ﭘﺎ دارﻳﺪ‪ .‬و زﻛﺎت ﺑﭙﺮدازﻳﺪ‪ .‬و اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮوف ﻛﻨﻴﺪ و از ﻣﻨﻜﺮ ﺑﺎزدارﻳﺪ‪ .‬و ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ‬

‫رﻳﺸﻪ اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮوف اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻦ ]درﺑﺎره ي اﻣﺎﻣﺖ [ ﺑﺮﺳﻴﺪ و ﺳﺨﻦ ﻣﺮا ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ و ﻏﺎﻳﺒﺎن را‬

‫ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮش ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻛﻨﻴﺪ و آﻧﺎن را از ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎري ﺳﺨﻨﺎن ﻣﻦ ﺑﺎزدارﻳﺪ؛ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﺪا و ﻣﻦ اﺳﺖ و‬

‫ﻫﻴﭻ اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮوف و ﻧﻬﻲ از ﻣﻨﻜﺮي ﺟﺰ ﺑﺎ اﻣﺎم ﻣﻌﺼﻮم ﺗﺤﻘﻖ و ﻛﻤﺎل ﻧﻤﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫‪٢٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻗﺮآن ﺑﺮ ﺷﻤﺎ روﺷﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻣﺎﻣﺎن ﭘﺲ از ﻋﻠﻲ ﻓﺮزﻧﺪان اوﻳﻨﺪ و ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪم ﻛﻪ آﻧﺎن از او و‬

‫از ﻣﻦ اﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﻛﺘﺎب ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪» :‬اﻣﺎﻣﺖ را ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ﭘﺎﻳﺪار در ﻧﺴﻞ او ﻗﺮار داد‪ «...‬و ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ‬

‫ام ﻛﻪ‪» :‬ﻣﺎدام ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺮآن و اﻣﺎﻣﺎن ﺗﻤﺴﻚ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﮔﻤﺮاه ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪ «.‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺗﻘﻮا را‪ ،‬ﺗﻘﻮا را رﻋﺎﻳﺖ ﻛﺮده از‬

‫ﺳﺨﺘﻲ رﺳﺘﺨﻴﺰ ﺑﻬﺮاﺳﻴﺪ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ زﻣﻴﻦ ﻟﺮزه روز رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺣﺎدﺛﻪ اي‬

‫ﺑﺰرگ اﺳﺖ‪ . «...‬ﻣﺮگ‪ ،‬ﻗﻴﺎﻣﺖ‪ ،‬و ﺣﺴﺎب و ﻣﻴﺰان و ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن و ﭘﺎداش ﻛﻴﻔﺮ را ﻳﺎد‬

‫ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬آن ﻛﻪ ﻧﻴﻜﻲ آورد‪ ،‬ﭘﺎداش ﮔﻴﺮد‪ .‬و آن ﻛﻪ ﺑﺪي ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻬﺮه اي از ﺑﻬﺸﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺶ از آﻧﻴﺪ ﻛﻪ در ﻳﻚ زﻣﺎن ﺑﺎ ﻳﻚ دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬از اﻳﻦ روي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ دﺳﺘﻮر‬

‫داده ﻛﻪ از زﺑﺎن ﺷﻤﺎ اﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮم و ﭘﻴﻤﺎن وﻻﻳﺖ ﻋﻠﻲ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ را ﻣﺤﻜﻢ ﻛﻨﻢ و ﻧﻴﺰ ﺑﺮ اﻣﺎﻣﺎن ﭘﺲ از او ﻛﻪ از‬

‫ﻧﺴﻞ ﻣﻦ و اوﻳﻨﺪ؛ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ اﻋﻼم ﻛﺮدم ﻛﻪ ذ ‪‬رﻳ‪‬ﻪ ﻣﻦ از ﻧﺴﻞ اوﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﻫﻤﮕﺎن ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‪» :‬اﻟﺒﺘّﻪ ﻛﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺗﻮ را ﺷﻨﻴﺪه ﭘﻴﺮوي ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ و از آن ﻫﺎ ﺧﺸﻨﻮدﻳﻢ و ﺑﺮ آن ﮔﺮدن ﮔﺬار و ﺑﺮ آن‬

‫ﭼﻪ از ﺳﻮي ﭘﺮوردﮔﺎرﻣﺎن در اﻣﺎﻣﺖ اﻣﺎﻣﻤﺎن ﻋﻠﻲ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ و اﻣﺎﻣﺎن دﻳﮕﺮ ‪ -‬از ﺻﻠﺐ او ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﺎ اﺑﻼغ ﻛﺮدي‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ‬

‫ﭘﻴﻤﺎن ﻣﻲ ﺑﻨﺪﻳﻢ ﺑﺎ دل و ﺟﺎن و زﺑﺎن و دﺳﺖ ﻫﺎﻳﻤﺎن‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﻴﻤﺎن زﻧﺪه اﻳﻢ و ﺑﺎ آن ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻣﺮد و ﺑﺎ آن اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬

‫ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬و ﻫﺮﮔﺰ آن را دﮔﺮﮔﻮن ﻧﻜﺮده ﺷﻚ‪ ‬و اﻧﻜﺎر ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ و از ﻋﻬﺪ و ﭘﻴﻤﺎن ﺧﻮد ﺑﺮﻧﻤﻲ ﮔﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ را‬

‫ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﺪا ﭘﻨﺪ دادي درﺑﺎره ﻋﻠﻲ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ و اﻣﺎﻣﺎن از ﻧﺴﻞ ﺧﻮد و او‪ ،‬ﻛﻪ ﺣﺴﻦ و ﺣﺴﻴﻦ و آﻧﺎن ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺲ‬

‫از آﻧﺎن ﺑﺮﭘﺎ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻋﻬﺪ و ﭘﻴﻤﺎن از ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ از دل و ﺟﺎن و زﺑﺎن و روح و دﺳﺘﺎﻧﻤﺎن‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ‬

‫دﺳﺖ وﮔﺮﻧﻪ ﺑﺎ زﺑﺎن ﭘﻴﻤﺎن ﺑﺴﺖ‪ .‬و ﻫﺮﮔﺰ ﭘﻴﻤﺎﻧﻤﺎن را دﮔﺮﮔﻮن ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد و ﺧﺪاوﻧﺪ از ﻣﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﻋﻬﺪ ﻧﺒﻴﻨﺪ‪ .‬و‬

‫ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﺎن ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻚ و دور از ﻓﺮزﻧﺪان و ﺧﻮﻳﺸﺎن ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﺳﺎﻧﻴﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺮ آن ﮔﻮاه ﺧﻮاﻫﻴﻢ‬

‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬و ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﮔﻮاﻫﻲ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ و ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻣﺎ ﮔﻮاه ﺑﺎش‪«.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﺪ؟ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺮ ﺻﺪاﻳﻲ را ﻣﻲ ﺷﻨﻮد و آن را ﻛﻪ از دل ﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﺬرد ﻣﻲ داﻧﺪ‪» .‬ﻫﺮ آن‬

‫ﻛﺲ ﻫﺪاﻳﺖ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ‪ .‬و آن ﻛﻪ ﮔﻤﺮاه ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ زﻳﺎن ﺧﻮد رﻓﺘﻪ‪ «.‬و ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮ‬

‫آﻳﻨﻪ ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ؛ ﻛﻪ »دﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﺎﻻي دﺳﺘﺎن آن ﻫﺎﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪٢٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! اﻳﻨﻚ ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﺎ ﻣﻦ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻨﺪﻳﺪ و ﺑﺎ ﻋﻠﻲ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ و ﺣﺴﻦ و ﺣﺴﻴﻦ و اﻣﺎﻣﺎن ﭘﺲ از‬

‫آﻧﺎن از ﻧﺴﻞ آﻧﺎن ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﭘﺎﻳﺪارﻧﺪ در دﻧﻴﺎ و آﺧﺮت‪.‬‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻜّﺎران را ﺗﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﺑﺎوﻓﺎﻳﺎن ﻣﻬﺮ ﻣﻲ ورزد‪» .‬ﻫﺮ ﻛﻪ ﭘﻴﻤﺎن ﺷﻜﻨﺪ« ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ زﻳﺎن ﺧﻮد ﮔﺎم‬

‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ‪ ،‬و ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪي ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﺴﺘﻪ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ زودي ﺧﺪا او را ﭘﺎداش ﺑﺰرﮔﻲ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪«.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! آن ﭼﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﮔﻔﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ و ﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﺑﺎ ﻟﻘﺐ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﺳﻼم ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‪» :‬ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ و ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻲ‬

‫ﺑﺮﻳﻢ‪ .‬ﭘﺮوردﮔﺎرا‪ ،‬آﻣﺮزﺷﺖ ﺧﻮاﻫﻴﻢ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﻮ اﺳﺖ‪ «.‬و ﻧﻴﺰ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‪» :‬ﺗﻤﺎم ﺳﭙﺎس و ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪاﻳﻲ‬

‫راﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ اﻳﻦ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻓﺮﻣﻮد وﮔﺮﻧﻪ راه ﻧﻤﻲ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ« ‪ -‬ﺗﺎ آﺧﺮ آﻳﻪ‪.‬‬

‫ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺑﺮﺗﺮي ﻫﺎي ﻋﻠﻲ ﺑﻦ اﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞ ‪ -‬ﻛﻪ در ﻗﺮآن ﻧﺎزل ﻓﺮﻣﻮده ‪ -‬ﺑﻴﺶ از آن‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻳﻜﺒﺎره ﺑﺮﺷﻤﺎرم‪ .‬ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﺲ از ﻣﻘﺎﻣﺎت او ﺧﺒﺮ داد و آن ﻫﺎ را ﺷﻨﺎﺧﺖ او را ﺗﺼﺪﻳﻖ و ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﻫﺎن‬

‫ﻣﺮدﻣﺎن! آن ﻛﺲ ﻛﻪ از ﺧﺪا و رﺳﻮﻟﺶ و ﻋﻠﻲ و اﻣﺎﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﺎم ﺑﺮدم ﭘﻴﺮوي ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ رﺳﺘﮕﺎري ﺑﺰرﮔﻲ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! ﺳﺒﻘﺖ ﺟﻮﻳﺎن ﺑﻪ ﺑﻴﻌﺖ و ﭘﻴﻤﺎن و ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ او و ﺳﻼم دﻫﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮ او ﺑﺎ ﻟﻘﺐ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ‪،‬‬

‫رﺳﺘﮕﺎراﻧﻨﺪ و در ﺑﻬﺸﺖ ﻫﺎي ﭘﺮﺑﻬﺮه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺎن ﻣﺮدﻣﺎن! آن ﭼﻪ ﺧﺪا را ﺧﺸﻨﻮد ﻛﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‪ .‬ﭘﺲ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ و‬

‫ﺗﻤﺎﻣﻲ زﻣﻴﻨﻴﺎن ﻛﻔﺮان ورزﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺪا را زﻳﺎﻧﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺮوردﮔﺎرا‪ ،‬آﻧﺎن را ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﭼﻪ ادا ﻛﺮدم و ﻓﺮﻣﺎن دادم اﻳﻤﺎن آوردﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻣﺮز‪ .‬و ﺑﺮ ﻣﻨﻜﺮان ﻛﺎﻓﺮ ﺧﺸﻢ ﮔﻴﺮ! و‬

‫اﻟﺤﻤﺪﻟﻠّﻪ رب‪ ‬اﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ‪.‬‬

‫‪٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻄﺒﻪ ﯾﻮﻡ ﺍﻟﻌﯿﺪﯾﻦ‬

‫‪٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫‪1‬‬
‫ﺧﻄﺒﻪ ﻳﻮم اﻟﻌﻴﺪﻳﻦ‬

‫)ﺧﻄﺒﻪ ﻋﻠﻲ )ع( در ﻋﻴﺪ ﻏﺪﻳﺮ(‬

‫ﺷﻴﺦ ﻃﻮﺳﻲ ﺑﻪ اﺳﻨﺎد ﺧﻮد از ﻓﻴﺎض ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻘﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ :‬در اﻳﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻣﺎم رﺿﺎ )ع ( در ﻃﻮس ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮدﻧﺪ‬

‫روزي ﻛﻪ ﻣﺼﺎدف ﺑﺎ ﻏﺪﻳﺮ ﺑﻮد در ﻣﺤﻀﺮ اﻳﺸﺎن ﺑﻮدم و ﺟﻤﻌﻲ از دوﺳﺘﺎن ﺻﻤﻴﻤﻲ و ﺧﻮاص ﺣﻀﺮت ﻧﻴﺰ در ﻣﻨﺰل‬
‫اﻳﺸﺎن ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮت آﻧﺎن را ﺑﺮاي ﺻﺮف اﻓﻄﺎر دﻋﻮت ﻓﺮﻣﻮده ﺑﻮد و ﻫﺪاﻳﺎي ﻓﺮاواﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎي‬

‫آﻧﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺮﺧﻮرد و رﻓﺘﺎر ﺣﻀﺮت‪ ،‬آن روز ﺑﺎ روزﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد و اﺣﺴﺎن و ﺑﺨﺸﺶ اﻣﺎم ﻫﺸﺘﻢ ) ع ( ﺑﻪ وﻓﻮر و ﺑﻴﺶ‬

‫از ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل دوﺳﺘﺎن ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎم رﺿﺎ ) ع ( ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ از ﻓﻀﻴﻠﺖ روز ﻏﺪﻳﺮ ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ و ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺗﺎرﻳﺨﻲ آن‬
‫روز را ﻳﺎدآوري ﻣﻲ ﻛﺮد؛ از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺣﻀﺮت اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬

‫ﭘﺪرم از اﻣﺎم ﺻﺎدق ) ع ( و اﻳﺸﺎن از اﻣﺎم ﺑﺎﻗﺮ ) ع ( و ﺣﻀﺮﺗﺶ از اﻣﺎم ﺳﺠﺎد ) ع ( از اﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ ) ع ( رواﻳﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‬
‫ﻛﻪ در اﻳﺎم ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ )ع ( ﻳﻚ ﺳﺎل‪ ،‬روز ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺎ ﻋﻴﺪ ﻏﺪﻳﺮ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﮔﺸﺖ‪ ،‬اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ) ع ( ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻋﺖ از روز‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﺮاد ﺧﻄﺒﻪ ﺑﺮﻓﺮاز ﻣﻨﺒﺮ رﻓﺖ و در آﻏﺎز ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﺧﻮد ﭼﻨﺎن ﺣﻤﺪ و ﺛﻨﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ آن روز ﻛﺴﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ آن را ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮد ‪ .‬اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬

‫»ﺣﻤﺪ و ﺛﻨﺎ ﻣﺨﺘﺺ ﺧﺪاوﻧﺪي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻋﻴﻦ ﺑﻲ ﻧﻴﺎزي از ﺣﻤﺪ و ﺛﻨﺎي ﺳﺘﺎﻳﺶ ﮔﺮاﻧﺶ‪ ،‬ﺣﻤﺪ را راﻫﻲ از راﻫﻬﺎي‬
‫اﻗﺮار ﺑﻪ ذات ﻻﻫﻮﺗﻲ‪ ،‬ﺑﻲ ﻧﻴﺎز ‪ ،‬رﺑﻮﺑﻲ و ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮارداده اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺣﻤﺪ را ﻳﻜﻲ از اﺳﺒﺎب ازدﻳﺎد رﺣﻤﺖ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ و ﻣﺴﻴﺮي ﺑﺮاي ﺟﻮﻳﻨﺪﮔﺎن ﻓﻀﻞ و رﺣﻤﺘﺶ وﺿﻊ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬و ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ را در ﻧﻬﺎن اﻟﻔﺎظ ﺣﻤﺪ و ﺛﻨﺎ ﻣﺴﺘﻮر‬

‫داﺷﺘﻪ و آن ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﻳﻨﻜﻪ در ﺣﻤﺪ و ﺳﺘﺎﻳﺸﻲ ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ﺑﺎ ﻫﺮ ﻟﻔﻈﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ اﻟﻔﺎظ ﺑﺰرﮔﻲ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻌﻤﺖ ﺣﻘﻴﻘﻲ و اﺻﻴﻞ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ و ﺑﺲ‪.‬‬

‫و ﺷﻬﺎدت ﻣﻲ دﻫﻢ ﻛﻪ اﻟﻪ و ﻣﻌﺒﻮدي ﺟﺰ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ و او ﻫﻴﭻ ﺷﺮﻳﻜﻲ ﻧﺪارد‪ ،‬ﺷﻬﺎدﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از اﺧﻼص‬

‫درون و ﺻﺪاﻗﺖ ﺑﺎﻃﻨﻲ ﺑﻮده و زﺑﺎن آن را ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﺎﻟﻖ اﺳﺖ و آﻓﺮﻳﻨﻨﺪه اي ﺑﻲ ﺳﺎﺑﻘﻪ و ﺻﻮرﺗﮕﺮي‬

‫‪ ١‬ﻃﻮﳻ‪ ،‬ﶊﺪ ﺑﻦ اﳊﺴﻦ‪ ،‬ﻣﺼﺒﺎح اﳌﳤﺠﺪ‪ ،‬ج‪ ،۲‬ص‪۷۵۲‬؛ اﺑﻦ ﻃﺎووس‪ ،‬الاﻗﺒﺎل‪،‬ج‪ ،۲‬ص ‪.۲۵۴‬‬

‫‪٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫)ﺑﻲ ﻧﻈﻴﺮ( ‪ ،‬ﺑﺮاي او ﻧﺎﻣﻬﺎي ﻧﻴﻚ اﺳﺖ و ﭼﻴﺰي ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﻧﻴﺴﺖ؛ زﻳﺮا ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺖ و ﻣﺸﻴﺖ او ﭘﺪﻳﺪ آﻣﺪه اﺳﺖ‬

‫و ﻣﺨﻠﻮﻗﺶ ﺑﺎ او ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫و ﺷﻬﺎدت ﻣﻲ دﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻨﺪه ﺧﺪا و ﻓﺮﺳﺘﺎده اوﺳﺖ ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ او را از زﻣﺎﻧﻬﺎي ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺧﺎﻟﺺ ﻧﻤﻮده و آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺮ‬
‫دﻳﮕﺮ اﻣ‪‬ﺘﻬﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ وﺟﻮد او ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد ﺑﻮده و ﻫﻤﮕﻮن و ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ دﻳﮕﺮ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ ﺗﺎ از ﺟﺎﻧﺐ او ﻓﺮﻣﺎن دﻫﻨﺪه ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻫﺎ و ﺑﺎزدارﻧﺪه از زﺷﺘﻲ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ و او را در ﺗﻤﺎم ﻋﻮاﻟﻢ‬
‫ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺖ )ﺗﺎ رﺣﻤﺖ اش از ﻃﺮﻳﻖ او ﺑﻪ ﺧﻼﻳﻖ ﺑﺮﺳﺪ و ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ او ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻛﻨﺎن ﻋﻮاﻟﻢ ﺑﺎ ﺧﺪا ارﺗﺒﺎط‬
‫ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻨﺪ( زﻳﺮا دﻳﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺧﺪا را ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ و ﮔﺬر اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ او ﻧﻤﻲ اﻓﺘﺪ و در ﻗﻠﻤﺮو اﺳﺮار‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﻫﺎي ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﻫﻤﺘﺎﻳﻲ ﺑﺮاي او ﻧﻤﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺧﺪاﻳﻲ ﻏﻴﺮاز آن ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﺳﺎﻣﺎن ﺑﺨﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺷﻬﺎدت ﺑﻪ ﻧﺒﻮت رﺳﻮل ﺧﺪا ) ص ( را در ﻛﻨﺎر اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪي ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮار داد و ﭼﻨﺎن او را اﺣﺘﺮام و‬

‫ﺗﻜﺮﻳﻢ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﺨﻠﻮﻗﻲ ﺑﻪ آن درﺟﻪ از ﻛﺮاﻣﺖ اﻟﻬﻲ ﻧﺮﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫آري ! رﺳﻮل ﺧﺪا ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت و ﺻﺪاﻗﺘﺶ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎم رﻓﻴﻌﻲ ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻣﻘﺎم و ﻣﻨﺰﻟﺖ ﻧﺼﻴﺐ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲ‬
‫ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺘﻐﻴﺮاﻟﺤﺎل ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ دﮔﺮﮔﻮن ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و رﺷﺘﻪ ﻣﺤﺒﺖ و دوﺳﺘﻲ را ﭘﺎس ﻧﻤﻲ دارﻧﺪ و در دام ﮔﻤﺎن ﻫﺎ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎن داد ﺗﺎ ﺑﺮ او درود و ﺻﻠﻮات ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ و اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮ اﺣﺘﺮام و ﺗﻜﺮﻳﻢ او اﻓﺰوده و آن ﺻﻠﻮات ﻫﺎ را‬
‫راﻫﻲ ﺑﺮاي اﺟﺎﺑﺖ دﻋﺎي دﻋﺎ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮد ﺑﺮ او ﺻﻠﻮات ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﮔﺮاﻣﻲ اش داﺷﺖ و ﺷﺮاﻓﺘﺶ ﺑﺨﺸﻴﺪ و ﭼﻨﺎن ﻋﻈﻤﺘﺶ داد ﻛﻪ آن را ﻛﺮاﻧﻪ اي‬

‫ﻧﻴﺴﺖ و ﺗﺎ اﺑﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﭘﺲ از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ) ص ( ﺧﺪاوﻧﺪ ﮔﺮوه ﺧﺎﺻﻲ را ) ﺑﺮاي ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻲ او ( اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‬

‫و ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﻘﺎم رﻓﻴﻌﻲ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮد و ﺗﺎ رﺗﺒﻪ رﺳﻮﻟﺶ ) ص ( ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪ .‬آﻧﺎن را دﻋﻮت ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮد ﻗﺮار‬
‫داد‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻃﻲ ﻗﺮن ﻫﺎ و ﻃﻮل زﻣﺎن ﻫﺎ ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺳﻮي او ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﻗﺒﻞ از ﺧﻠﻘﺖ ﻫﺮ ﭘﺪﻳﺪه اي ‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﺻﻮرت اﻧﻮاري آﻓﺮﻳﺪه ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ آﻧﺎن را ﺑﻪ ﺣﻤﺪ و ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻮﻳﺎ ﺳﺎﺧﺖ و ﺷﻜﺮ و ﺗﻤﺠﻴﺪ از ذات ﺧﻮد‬
‫را ﺑﻪ اﻳﺸﺎن اﻟﻬﺎم ﻧﻤﻮد و آﻧﺎن را ﺣﺠ‪‬ﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻗﺮار داد ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ رﺑﻮﺑﻴﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻋﺒﻮدﻳﺖ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬

‫اﻋﺘﺮاف دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ آﻧﺎن‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ را ﻛﻪ ﺗﻮان ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎ ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺎ زﺑﺎﻧﻬﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪﻳﺶ‬

‫اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ او ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ آﻓﺮﻳﻨﻨﺪه و ﺷﻜﺎﻓﻨﺪه آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ و زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ آﻧﺎن را ﺑﺮ آﻓﺮﻳﻨﺶ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫‪٢٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﮔﻮاه ﮔﺮﻓﺖ و از وﻻﻳﺖ اﻣﺮش آﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪان ﻫﺎ ﺳﭙﺮد و آﻧﺎن را ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﺸﻴﺖ ﺧﻮد و ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ اراده‬

‫اش ﻗﺮار داد‪.‬‬

‫)آﻧﺎن ﻣﺼﺪاق اﻳﻦ آﻳﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ( ‪» :‬ﻫﺮﮔﺰ در ﺳﺨﻦ ﺑﺮ ﺧﺪا ﭘﻴﺸﻲ ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ و ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن او ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ اﻋﻤﺎل اﻣﺮوز و آﻳﻨﺪه و ﮔﺬﺷﺘﻪ آﻧﻬﺎ را ﻣﻲ داﻧﺪ و آﻧﻬﺎ ﺟﺰ ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ راﺿﻲ )ﺑﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺑﺮاي او(‬
‫اﺳﺖ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ و از ﺗﺮس او ﺑﻴﻤﻨﺎﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫آﻧﺎن ﺑﺮاﺳﺎس اﺣﻜﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺣﻜﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺳﻨّﺖ ﻫﺎي اﻟﻬﻲ را ﺟﺎري ﻣﻲ ﺳﺎزﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺪود او را ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻲ دارﻧﺪ و واﺟﺐ او‬
‫را ادا ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻨﺪﮔﺎن را در ﻣﺸﻜﻼت و دﺷﻮارﻳﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﺎﺷﻨﻮا رﻫﺎ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ و در ﺗﻴﺮﮔﻲ ﻫﺎ ﺑﺴﺎن ﺑﻲ زﺑﺎﻧﺎن ﻓﺎﻗﺪ‬
‫ﺷﻌﻮر وا ﻧﻨﻬﺎده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي آﻧﺎن ﻋﻘﻞ ﻫﺎﻳﻲ ﻗﺮار داده ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﻋﻀﺎي ﺑﺪﻧﺸﺎن در آﻣﻴﺨﺘﻪ اﺳﺖ و در ﻛﺎﻟﺒﺪﻫﺎﻳﺸﺎن‬

‫ﮔﺴﺘﺮده ﺷﺪه و در ﺟﺎن ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺗﺜﺒﻴﺖ ﮔﺸﺘﻪ و ﺣﻮاس را ﺗﺤﺖ اﻣﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮار داده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻋﻘﻞ ﻫﺎ‪ ،‬ﺣﺠ‪‬ﺖ را ﺑﺮ ﮔﻮش و ﭼﺸﻢ و اﻓﻜﺎر اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺗﻤﺎم ﻛﺮده و راه ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻧﺎن ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ‬
‫و زﺑﺎن ﻫﺎي ﮔﻮﻳﺎ و رﺳﺎ در اﺧﺘﻴﺎرﺷﺎن ﻗﺮارداده ﺗﺎ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﻴﺎن ﻛﻨﻨﺪ و اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺣﻖ‬
‫اﻧﺴﺎن ﻫﺎ و اﻋﻄﺎي ﻋﻘﻠﻲ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗﺪرت و ﺣﻜﻤﺘﺶ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪه و ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ آن ﻫﺮآﻧﭽﻪ ﻻزم ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ‪ » :‬آن ﻫﺎ ﻛﻪ ﻫﻼك )و ﮔﻤﺮاه( ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬از روي اﺗﻤﺎم ﺣﺠ‪‬ﺖ ﺑﺎﺷﺪ و آن ﻫﺎ ﻛﻪ زﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‬
‫)و ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ( از روي دﻟﻴﻞ روﺷﻦ ﺑﺎﺷﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻨﻮا و داﻧﺎﺳﺖ« و ﺑﻴﻨﺎ و ﮔﻮاه و آﮔﺎه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اي ﻣﺆﻣﻨﺎن ! ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل اﻣﺮوز دو ﻋﻴﺪ ﺑﺰرگ و ﻣﻬﻢ را ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺟﻤﻊ ﻛﺮده اﺳﺖ )ﺟﻤﻌﻪ و ﻏﺪﻳﺮ( ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺪاري ﻫﺮ‬

‫ﻛﺪام از اﻳﻦ دو ﻋﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮي اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ دو ﻋﻴﺪ زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اراﺋﻪ ﻛﺮده و راه رﺷﺪ و‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻲ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن داده و ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﭘﻴﺮوي از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ از اﻧﻮار اﻟﻬﻲ ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ دﻋﻮت ﻧﻤﻮده و راه ﻣﺘﻌﺎدل را‬
‫ﺑﺮاي ﭘﻴﻤﻮدن ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻮار ﻓﺮﻣﻮده و ﮔﻮاراﺗﺮﻳﻦ و ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﻫﺪاﻳﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ارزاﻧﻲ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ روز‬
‫ﺟﻤﻌﻪ را ﺑﻪ ﻣﺤﻞّ اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻗﺮار داده و ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺳﻮي آن دﻋﻮت ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ آﻟﻮدﮔﻲ ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ در ﻃﻮل‬
‫ﻫﻔﺘﻪ ﭘﺪﻳﺪ آﻣﺪه و آﻧﭽﻪ را داد و ﺳﺘﺪﻫﺎ و ﻛﺴﺐ ﻫﺎي ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮﺟﻮد آورده اﺳﺖ ﭘﺎك ﮔﺮداﻧﺪ و ﺗﺬﻛﺮي ﺑﺮاي ﻣﺆﻣﻨﺎن‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﺗﻘﻮا ﭘﻴﺸﮕﺎن از ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺸﻴﺘﻲ ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ اﻋﻤﺎل ﺧﻴﺮ اﻫﻞ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮﻳﺶ را در روز ﺟﻤﻌﻪ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺮاﺑﺮ روزﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﭘﺎداش ﻣﻲ دﻫﺪ‪.‬‬

‫‪٢٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫اﻳﻦ وﻋﺪه ﻫﺎي اﻟﻬﻲ ﺗﺤﻘﻖ ﻧﻤﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ در ﻣﻮرد ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻳﺮﺑﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﻬﺎي او رﻓﺘﻪ و ﺧﻮاﺳﺖ اﻟﻬﻲ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ و‬

‫ﻣﻄﻴﻊ ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺧﻮد را از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻧﻬﻲ ﻛﺮده دور ﻧﻤﻮده و ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺪان ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه و ﺗﺸﻮﻳﻖ‬
‫ﻛﺮده ﮔﺮدن ﻧﻬﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻗﺮار ﺗﻮﺣﻴﺪ را ﻧﻤﻲ ﭘﺬﻳﺮد ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺑﺎ اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ ﻧﺒﻮت ﭘﻴﺎﻣﺒﺮش ) ص ( و ﻫﻴﭻ دﻳﻦ و آﺋﻴﻨﻲ را ﻧﻤﻲ‬
‫ﭘﺬﻳﺮد ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮش وﻻﻳﺖ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ وﻻﻳﺘﺸﺎن اﻣﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ و زﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎي اﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﻲ آﻳﺪ ﻣﮕﺮ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﻋﺼﻤﺖ اﻟﻬﻲ و ﻋﺼﻤﺖ اﻫﻞ وﻻﻳﺖ او‪.‬‬
‫و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺧﺪاوﻧﺪ در روز ﻏﺪﻳﺮ آﻳﺎﺗﻲ را ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮش ) ص ( ﻧﺎزل ﻓﺮﻣﻮد و اراده ﺧﻮد را در ﺑﺎره ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ‬
‫درﮔﺎﻫﺶ و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻧﻤﻮد و رﺳﻮل ﺧﺪا ) ص ( را ﻣﺄﻣﻮر ﻛﺮد ﺗﺎ ﭘﻴﺎم او را ﺑﻪ ﻣﺮدم اﺑﻼغ ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫و در اﻳﻦ راه از اﻫﻞ ﺑﺎﻃﻞ و ﻧﻔﺎق ﻧﻬﺮاﺳﺪ و ﺣﻔﻆ رﺳﻮﻟﺶ را از آﺳﻴﺐ آﻧﺎن ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ آﻳﻪ از آن رازﻫﺎي ﻧﻬﻔﺘﻪ در دل ﻫﺎي اﻫﻞ ﺗﺮدﻳﺪ و ﻣﺮدﻣﺎن از دﻳﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ‪ ،‬ﭘﺮده ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي‬
‫ﻛﻪ ﻣﺆﻣﻦ و ﻣﻨﺎﻓﻖ ﻣﻄﺎﻟﺐ را ﻓﻬﻤﻴﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه اﻫﻞ ﺣﻖ ‪ -‬ﻛﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ -‬ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪ و آﻧﺎن ﻛﻪ در ﻣﻴﺪان ﺣﻖ ﺛﺎﺑﺖ‬
‫ﻗﺪم ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺪار ﺗﺮ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ‪ ،‬ﻧﺎداﻧﻲ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن و ﺗﻌﺼ‪‬ﺐ ﻛﻮر از دﻳﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﮕﺎن ﻓﺰوﻧﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬آﻧﺎن از ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﻴ‪‬ﺖ دﻧﺪان ﻫﺎ را ﺑﺮﻫﻢ ﻣﻲ‬
‫ﻓﺸﺮدﻧﺪ و دﺳﺘﻬﺎ را ﻓﺸﺎر ﻣﻲ دادﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﻫﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻓﺮﻳﺎدﻫﺎ ﺑﺮآوردﻧﺪ و ﻟﻐﺰﺷﻬﺎ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ ﺑﺮ ﻋﻨﺎد و ﻟﺠﺎﺟﺖ‬
‫ﺧﻮد ﭘﺎﻳﺪار ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ و ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮش ﺣﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮوﻫﻲ ﻧﻴﺰ اﻣﺮ اﻟﻬﻲ را ﺑﻪ زﺑﺎن ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎور ﺣﻘﻴﻘﻲ و ﻗﻠﺒﻲ‬
‫ﺑﻪ آن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﺟﻤﻌﻲ ﺑﺎ زﺑﺎن و ﻗﻠﺐ و اﻳﻤﺎن ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ آن را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺶ رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫در آن روز ﺧﺪاوﻧﺪ دﻳﻨﺶ را ﻛﺎﻣﻞ ﻧﻤﻮد و ﭼﺸﻤﺎن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ) ص ( و ﻣﺆﻣﻨﺎن و ﭘﻴﺮوان راﺳﺘﻴﻦ را روﺷﻨﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ و‬

‫آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ از ﺷﻤﺎ ﮔﻮاه آن ﺑﻮدﻳﺪ و ﺑﺮﺧﻲ ﺧﺒﺮ آن را ﺷﻨﻴﺪه اﻳﺪ ‪ ،‬آن روز ﻧﻌﻤﺖ زﻳﺒﺎي ﺧﺪا ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺻﺒﻮر و‬
‫ﭘﺎﻳﺪارش ﻛﺎﻣﻞ ﮔﺸﺖ و ﺧﺪاوﻧﺪ آﻧﭽﻪ را ﻓﺮﻋﻮن و ﻫﺎﻣﺎن و ﻗﺎرون و ﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻧﺸﺎن ﻓﺮاﻫﻢ آورده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺒﺎه ﺳﺎﺧﺖ و‬
‫ﻛﺎخ ﻫﺎﻳﺸﺎن را وﻳﺮان ﻛﺮد‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﮔﺮوﻫﻲ از ﮔﻤﺮاﻫﺎن و اراذل و اوﺑﺎش ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﻧﺪ ﻛﻪ از ﻫﻴﭻ ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻤﻲ در ﺣﻖ ﻣﺮدم ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ آﻧﺎن را ﻧﻴﺰ در ﺳﺮزﻣﻴﻨﺸﺎن ﻋﺬاب و آﺛﺎرﺷﺎن را ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎن را ﺗﺒﺎه و ﺑﺰودي ﺣﺴﺮت‬

‫را ﺑﺪرﻗﻪ ﻛﺎروان زﻧﺪﮔﻴﺸﺎن ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﻠﺤﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﮔﺸﻮدﻧﺪ و ﮔﺮدن ﻛﺸﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و‬

‫‪٢٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫در دﻳﻦ ﺧﺪا دﺳﺖ ﺑﺮدﻧﺪ و اﺣﻜﺎم اﻟﻬﻲ را دﮔﺮﮔﻮن ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬و ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﺼﺮت اﻟﻬﻲ‪ ،‬ﻧﺎزل ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻃﻮﻣﺎر دﺷﻤﻨﺎن‬

‫ﺧﺪا را درﻫﻢ ﻣﻲ ﭘﻴﭽﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻟﻄﻴﻒ و آﮔﺎه اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻧﭽﻪ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ‪ -‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻤﺎ را ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ و رﺣﻤﺖ ﺧﻮد ﻗﺮار دﻫﺪ! ‪ -‬ﺗﺄﻣﻞ و ﺗﺪﺑ‪‬ﺮ‬

‫ﻛﻨﻴﺪ در آﻧﭽﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺳﻮي آن دﻋﻮت ﻧﻤﻮده و ﺑﺮاي آن ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﺮده اﺳﺖ و ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﻮدن راه ﺧﺪا‬
‫ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ و ﺻﺮاط روﺷﻦ او را ﺑﭙﻴﻤﺎﻳﻴﺪ و ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺮﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را از راه او ﻣﺘﻔﺮق ﻣﻲ ﺳﺎزد‪ ،‬وارد ﻧﺸﻮﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ اﻣﺎم اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﺧﻮد اداﻣﻪ داد ﻛﻪ ‪:‬اﻣﺮوز )ﻏﺪﻳﺮ( روز ﺑﺎ ﻋﻈﻤﺖ و ﻣﻬﻤﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﮔﺸﺎﻳﺶ رخ‬
‫داده و ﻧﺮدﺑﺎن ﺗﺮﻗﻲ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺷﺪه و ﺣﺠ‪‬ﺖ ﻫﺎ آﺷﻜﺎر ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺮوز ‪ ،‬روز روﺷﻨﺎﻳﻲ و ﭘﺮده ﺑﺮداري از ﺧﺎﻟﺺ‬
‫ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎت اﺳﺖ‪ .‬روز ﻛﺎﻣﻞ ﺷﺪن دﻳﻦ‪ ،‬روز ﻋﻬﺪه و ﭘﻴﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ‪،‬روز ﺷﺎﻫﺪ و ﻣﺸﻬﻮد ‪،‬روز آﺷﻜﺎر ﮔﺸﺘﻦ ﻋﻘﺪه‬
‫ﻫﺎي ﻧﻔﺎق و ﻛﻔﺮ‪،‬روز ﺑﻴﺎن اﻳﻤﺎن ‪،‬روز ﻃﺮد ﺷﺪن ﺷﻴﻄﺎن ‪،‬روز دﻟﻴﻞ و ﺑﺮدﻫﺎن‪،‬روز ﺟﺪاﻳﻲ ﺣﻖ از ﺑﺎﻃﻞ )ﻳﻮم اﻟﻔﺼﻞ(‬

‫ﻛﻪ وﻋﺪه آن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ داده ﺷﺪه ‪ ،‬روز ﻣﻼ اﻋﻠﻲ ﻛﻪ از آن روي ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﻴﺪ‪،‬روز ارﺷﺎد و ﻫﺪاﻳﺖ‪،‬روز آزﻣﻮن‬

‫ﺑﻨﺪﮔﺎن ‪،‬روز راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﭘﻴﺸﺎﻫﻨﮕﺎن ﻗﻮم ‪ ،‬روز آﺷﻜﺎر ﮔﺸﺘﻦ آﻧﭽﻪ در ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎن و ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد ‪،‬روز ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺑﻪ‬
‫اﻓﺮاد ﺧﺎص ‪،‬روز ﺷﻴﺚ )وﺻﻲ و ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺣﻀﺮت آدم ع (روز ادرﻳﺲ )وﺻﻲ ﻳﻜﻲ از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﻗﺒﻞ از ﺣﻀﺮت ﻧﻮح ع‬
‫( روز ﻳﻮﺷﻊ )وﺻﻲ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ ع ( روز ﺷﻤﻌﻮن )وﺻﻲ ﺣﻀﺮت ﻋﻴﺴﻲ ع ( روز اﻣﻦ و آﺳﻮدﮔﻲ‪ ،‬روز ﻇﻬﻮر‬
‫آﻧﭽﻪ در ﻧﻬﺎن ﭘﺎﺳﺪاري ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬و روز ﻋﻴﺎن ﺷﺪن رازﻫﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﻮد ‪ :‬اﻣﺮوز روز ‪ ...........‬ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮد ‪:‬ﭘﺲ ﺧﺪا را درﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ و ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ‬
‫ﻛﻪ ﺗﻘﻮاي اﻟﻬﻲ را ﻛﺴﺐ ﻛﺮده و ﻓﺮﻣﺎن ﺧﺪا را ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ و اﻃﺎﻋﺘﺶ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬از ﻣﻜﺮ و ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺑﺮﺣﺬر ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬در اﻧﺪﻳﺸﻪ‬

‫ﻓﺮﻳﺐ دادن ﺧﺪا ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ‪ .‬درون ﺧﻮد را ﺗﻔﺘﻴﺶ ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﺎ ﺧﺪا ﻣﻜﺮ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻧﺒﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻗﺮار ﺑﻪ وﺣﺪاﻧﻴﺖ او و اﻃﺎﻋﺖ از‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ آﻧﺎن ﻓﺮﻣﺎن داده اﺳﺖ ‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﻛﺎﻓﺮان ﻣﺘﻤﺴ‪‬ﻚ ﻧﺸﻮﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺒﺎدا ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ و ﺗﺒﺎﻫﻲ ﺷﻤﺎ را ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ از ﮔﻤﺮاﻫﺎن و ﮔﻤﺮاه ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﻴﻞ و رﻏﺒﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﻲ راﻫﻪ‬
‫روﻳﺪ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﮔﺮوﻫﻲ را در ﻗﺮآن ﻣﺬﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ‪» :‬ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﭘﺮوردﮔﺎرا! ﻣﺎ از ﺳﺮان و ﺑﺰرﮔﺎن ﺧﻮد‬
‫اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮدﻳﻢ و ﻣﺎ را ﮔﻤﺮاه ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ * ﭘﺮوردﮔﺎرا ! آﻧﺎن را ﻋﺬاب دوﭼﻨﺪان ده و آﻧﻬﺎ را ﻟﻌﻦ ﺑﺰرﮔﻲ ﻓﺮﻣﺎ!« )‬

‫اﺣﺰاب‪ 68 -‬و ‪( 67‬‬

‫‪٣٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫و ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ‪» :‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در آﺗﺶ دوزخ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺤﺎﺟ‪‬ﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺿﻌﻴﻔﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻜﺒﺮان ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﻣﺎ ﭘﻴﺮو ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻳﻢ‬

‫« ) ﻏﺎﻓﺮ‪» ( 47 -‬آﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮﻳﺪ ﺳﻬﻴﻢ از ﻋﺬاب اﻟﻬﻲ را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ و از ﻣﺎ ﺑﺮدارﻳﺪ؟ آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬اﮔﺮ ﺧﺪا ﻣﺎ را‬
‫ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎ را ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ )وﻟﻲ ﻛﺎر از اﻳﻨﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ(« ) اﺑﺮاﻫﻴﻢ ‪( 21‬‬

‫آﻳﺎ ﻣﻲ داﻧﻴﺪ اﺳﺘﻜﺒﺎر ﭼﻴﺴﺖ؟ اﺳﺘﻜﺒﺎر ﺗﺮك اﻃﺎﻋﺖ از ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺄﻣﻮر ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮي از او ﻫﺴﺘﻴﺪ و ﺑﺮﺗﺮي‬
‫ﺟﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺮوي از او دﻋﻮت ﺷﺪه اﻳﺪ‪ .‬ﻗﺮآن در اﻳﻦ ﺑﺎره ﺳﺨﻦ ﻓﺮاوان ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ در آن آﻳﺎت‬
‫ﺗﺪﺑ‪‬ﺮ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬از اﻧﺤﺮاف در اﻣﺎن ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ و ﭘﻨﺪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫اي ﻣﺆﻣﻨﺎن ! ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ‪ » :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ را دوﺳﺖ دارد ﻛﻪ در راه او در ﺻﻒ ﺟﻬﺎد ﭘﻴﻜﺎر‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺪ‪ ‬آﻫﻨﻴﻦ ﻫﻤﺪﺳﺖ و ﭘﺎﻳﺪارﻧﺪ«‬
‫آﻳﺎ ﻣﻲ داﻧﻴﺪ »ﺳﺒﻴﻞ اﷲ « )راه ﺧﺪا( ﭼﻴﺴﺖ؟ و ﭼﻪ ﻛﺴﻲ راه اوﺳﺖ؟و ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺻﺮاط ﺧﺪاﺳﺖ؟ و ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻃﺮﻳﻖ‬

‫ﺧﺪاﺳﺖ؟! ﻣﻦ »ﺻﺮاط« ﺧﺪا ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺮاي اﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪا آن را ﻧﭙﻴﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ آﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ اﻓﻜﻨﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻦ‬

‫»راه « ﺧﺪا ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻌﺪ از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮش ) ص ( ﺑﺮاي ﭘﻴﺮوي ﻣﺮدم ﻣﺮا ﻣﻨﺼﻮب ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻬﺸﺖ و‬
‫دوزﺧﻢ ‪.‬ﻣﻦ ﺣﺠﺖ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﺒﻬﻜﺎراﻧﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻮر ﻫﻤﻪ ﻧﻮرﻫﺎﻳﻢ ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﺧﻮاب ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪار ﺷﻮﻳﺪ و ﭘﻴﺶ از ﻓﺮا رﺳﻴﺪن ﻣﺮگ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻛﺎر ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ و ﺑﺮاي ﻛﺴﺐ ﻣﻐﻔﺮت ﺧﺪا ﺑﺮ‬
‫ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﻴﺮﻳﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از آن ﻛﻪ دﻳﻮاري ﻛﺸﻴﺪه ﺷﻮد ﻛﻪ آن ﺳﻮﻳﺶ رﺣﻤﺖ و اﻳﻦ ﺳﻮﻳﺶ ﻋﺬاب اﺳﺖ‪ .‬آن ﮔﺎه‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زﻧﻴﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻛﺴﻲ ﮔﻮش ﻓﺮا ﻧﻤﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﻧﺎﻟﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ دﻫﺪ و ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ‪ .‬اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﻣﻲ‬
‫ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﺎ ﺗﻀﺮع و زاري اﺳﺘﻤﺪاد ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ و ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ آﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﻃﺎﻋﺎت ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از آﻧﻜﻪ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻴﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺮگ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎ رو ﻧﻬﺎده اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﮔﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻟﺬّﺗﻬﺎ را ﺗﺒﺎه ﻣﻲ ﺳﺎزد‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ رﺣﻤﺘﺘﺎن ﻛﻨﺪ! ﺑﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﻳﺎﻓﺘﻦ اﻳﻦ اﺟﺘﻤﺎع ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻬﺎﻳﺘﺎن ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻫﻞ‬
‫و ﻋﻴﺎل ﺧﻮد ﮔﺸﺎﻳﺸﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و در زﻧﺪﮔﻲ آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ اي دﻫﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺮادراﻧﺘﺎن ﻧﻴﻜﻲ ﻛﻨﻴﺪ و ﺧﺪا را ﺑﺮ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ‬
‫ﻟﻄﻒ و اﺣﺴﺎﻧﺶ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار و ﺷﺎﻛﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬دور ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻟﻔﺖ ﺷﻤﺎ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ اﺣﺴﺎن‬
‫ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺻﻤﻴﻤ ‪‬ﻴﺖ ﺷﻤﺎ را اﻓﺰون ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻋﻴﺪ ﺑﺰرگ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ارزاﻧﻲ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻫﺪﻳﻪ دﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫در اﻳﻦ ﻋﻴﺪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﻴﺪﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﺟﺮ و ﭘﺎداش ﻣﻲ دﻫﺪ‪.‬‬

‫‪٣١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫اﺣﺴﺎن ﻛﺮدن در اﻳﻦ ﻋﻴﺪ ﺑﺰرگ‪ ،‬ﺑﻪ ﺛﺮوت ﺑﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ و ﻋﻤﺮ را زﻳﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺤﺒ‪‬ﺖ و ﻣﻬﺮورزي ﺑﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎن‬

‫ﺧﺪا در اﻳﻦ روز رﺣﻤﺖ و ﻋﻄﻮﻓﺖ ﺧﺪاوﻧﺪي را ﺟﻠﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ روز‪ ،‬ﻫﺮ آﻧﭽﻪ در ﺗﻮان دارﻳﺪ از ﻓﻀﻞ و اﺣﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺼﻴﺐ ﺷﻤﺎ ﻛﺮده اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺑﺮادران و اﻫﻞ و‬

‫ﻋﻴﺎل ﺧﻮد ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻛﻨﻴﺪ و ﮔﺸﺎده دﺳﺘﻲ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ و زﻣﻴﻨﻪ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ از آﻧﻬﺎ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﺧﻮد را آﺷﻜﺎر ﻛﻨﻴﺪ و‬

‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﺗﺒﺴ‪‬ﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ رو ﺑﻪ رو ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬ﺷﻜﺮ ﺧﺪا را ﺑﺮاﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻟﻄﻒ و ﻛﺮاﻣﺘﺶ ﺑﺮزﺑﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﻪ دﻳﺪار‬
‫آﻧﺎن ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ آرزوﻣﻨﺪي ﭼﺸﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﺷﻤﺎ دوﺧﺘﻪ اﻧﺪ و ﺑﺨﺸﺶ ﻓﺮاوان ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺿﻌﻴﻔﺎن و ﻧﺎﺗﻮاﻧﺎن را درﻳﺎﺑﻴﺪ و در ﺣﺪ ﺗﻮان و اﻣﻜﺎﻧﺘﺎن ﺑﺎ آﻧﻬﺎ در اﻣﺮ ﺧﻮراك و ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺎوات رﻓﺘﺎر‬
‫ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎداش ﻳﻚ درﻫﻢ اﺣﺴﺎن در اﻳﻦ روز‪ ،‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺻﺪ ﻫﺰار درﻫﻢ در روزﻫﺎي دﻳﮕﺮ اﺳﺖ و اﻣﻴﺪ اﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ‬

‫ﻫﻢ ﭘﺎداش دﻫﺪ‪ .‬روزه اﻳﻦ روز ﻣﺴﺘﺤﺐ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ آن دﻋﻮت ﻧﻤﻮده و ﭘﺎداش ﻋﻈﻴﻤﻲ ﺑﺮاي آن ﻗﺮارداده ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﮔﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﻨﺪه اي از ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪا‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮ دﻧﻴﺎ‪ ،‬روزﻫﺎ را ﺑﻪ روزه داري و ﺷﺒﻬﺎ را ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﺳﭙﺮي ﻛﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻫﻤﺴﺎن ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﺖ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ در روز ﻏﺪﻳﺮ روزه ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻫﺮﻛﺴﻲ در اﻳﻦ روز ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺮادر ﻣﺆﻣﻨﺶ از او درﺧﻮاﺳﺘﻲ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬از او ﻛﺎرﮔﺸﺎﻳﻲ ﻛﻨﺪ و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺮاي او ﻗﺪم ﺧﻴﺮ ﺑﺮدارد‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ روز‪ ،‬روزه ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺷﺐ آن را ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫و ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در ﻏﺮوب روز ﻏﺪﻳﺮ‪ ،‬ﺑﻪ روزه داري اﻓﻄﺎر دﻫﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ده »ﻓﺌﺎم« را اﻓﻄﺎري داده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻛﺴﻲ از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﻮاﺳﺖ و ﺳﺌﻮال ﻛﺮد‪ :‬ﻳﺎ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ! »ﻓﺌﺎم« ﭼﻴﺴﺖ؟اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻓﺘﺎم«‬

‫ﺻﺪ ﻫﺰار ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ و ﺷﻬﻴﺪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺎل ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﭘﺎداش ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻲ از ﻣﺮدان و زﻧﺎن اﻫﻞ اﻳﻤﺎن را اﻓﻄﺎري داده‬

‫ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻣﻦ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﻣﻲ دﻫﻢ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ او را از ﻛﻔﺮ و ﻓﻘﺮ اﻣﺎن دﻫﺪ و اﮔﺮ در ﻫﻤﺎن ﺷﺐ‪ ،‬ﻳﺎ ﻫﻤﺎن روز ‪ ،‬ﻳﺎ ﭘﺲ از آن‬
‫روز ﺗﺎ ﻋﻴﺪ ﻏﺪﻳﺮ ﺳﺎل آﻳﻨﺪه ﺑﻤﻴﺮد ‪ -‬ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﮔﻨﺎه ﻛﺒﻴﺮه اي ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ -‬اﺟﺮ و ﭘﺎداش او ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫و ﻫﺮﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﺮادراﻧﺶ ﻗﺮض ﺑﮕﻴﺮد )ﺑﺮاي ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻞ آﻧﻬﺎ واﺳﻄﻪ ﺷﻮد( و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﻣﻲ‬
‫دﻫﻢ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺮض او را ﺑﭙﺮدازد ‪ -‬اﮔﺮ زﻧﺪه ﺑﻤﺎﻧﺪ ‪ -‬و اﮔﺮ ﺟﺎﻧﺶ را ﺑﮕﻴﺮد ‪ ،‬از ﻃﺮف او ﺑﺮﻋﻬﺪه ﮔﻴﺮد و ادا‬

‫ﻛﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ روز‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ دﺳﺖ دﻫﻴﺪ و اﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺰرگ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﺗﻬﻨﻴﺖ و‬
‫ﺗﺒﺮﻳﻚ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ‪.‬‬

‫‪٣٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮا ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮان ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺒﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ و آﻧﻬﺎ ﻛﻪ در ﻣﺠﻠﺲ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ ﭘﻴﺎم ﻣﺮا ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ‬

‫دوري راه ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ در اﻳﻦ اﺟﺘﻤﺎع ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬اﺑﻼغ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ و ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﻓﺮاد ﻣﺘﻤﻜﻦ و داراي اﻣﻜﺎﻧﺎت از‬
‫ﻧﺎﺗﻮاﻧﺎن و ﺿﻌﻴﻔﺎن دﻟﺠﻮﻳﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ﻣﺮا اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎن داده اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ‪ ،‬ﺧﻄﺒﻪ ﺟﻤﻌﻪ را آﻏﺎز ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ و ﻧﻤﺎز ﺟﻤﻌﻪ را اﻗﺎﻣﻪ ﻛﺮدﻧﺪو ﺑﻌﺪ از ﻧﻤﺎز ﺑﺎ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪان و ﺷﻴﻌﻴﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻨﺰل اﻣﺎم ﺣﺴﻦ ﻣﺠﺘﺒﻲ )ع( رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﺸﺎن ﻏﺬاﻳﻲ را ﺑﺮاي ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ از ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن آﻣﺎده ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن اﻋﻢ از ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و ﻓﻘﻴﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ﺣﻀﺮت ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﭘﺲ از ﺻﺮف ﻏﺬا ﻫﺮ ﻛﺪام ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻫﺪﻳﻪ‬
‫اي ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٣‬‬
 www.mybook.ir

‫ﺧﻄﺒﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﯿﺔ‬

٣
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ‬
‫ﺧﻄﺒﻪ ﻧﻮراﻧﻴﻪ ﻳﻜﻲ از ﻛﻬﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺘﻮن ﺷﻴﻌﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ)ع( ﺑﻄﻮر ﺧﺎص ﺑﺮاي ﺳﻠﻤﺎن و اﺑﻮذر در‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﺆال از ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﻘﺎم ﻧﻮراﻧﻴﺖ آن ﺣﻀﺮت اﻳﺮاد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬از اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﮔﺮاﻧﻘﺪر ‪-‬ﻛﻪ در ﺣﻜﻢ ﻣﻨﺸﻮر اﻳﻤﺎن‬

‫ﺗﺸﻴﻊ اﺳﺖ‪ -‬ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪدي در دﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﻤﻮده اﻳﻢ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﺴﺨﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻛﺘﺎب‬

‫»اﻟﻤﻨﺎﻗﺐ « ﻧﻮﺷﺘﻪ »ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻮي« از ﻣﻮﻟﻔﻴﻦ ﺷﻴﻌﻪ در ﻗﺮن ﭘﻨﺠﻢ ﻫﺠﺮي اﺳﺖ‪ .‬از اﻳﻦ ﻛﺘﺎب در ﺑﺮﺧﻲ آﺛﺎر ﺑﺎ‬

‫ﻧﺎم »ﻛﺘﺎب ﻋﺘﻴﻖ« ﻳﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ 1.‬از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺠﻠﺴﻲ در ﺑﺤﺎر اﻻﻧﻮار از ﭘﺪر ﺧﻮد )ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻲ ﻣﺠﻠﺴﻲ( ﻧﻘﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‬

‫ﻛﻪ اﻳﻦ رواﻳﺖ را در ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻋﺘﻴﻖ دﻳﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻋﺪم ذﻛﺮ ﻧﺎم اﻳﻦ ﻛﺘﺎب وﻣﺆﻟﻒ آن در ﺑﺤﺎر اﻻﻧﻮار ‪-‬ﺑﻄﻮر‬

‫ﺳﻬﻮي ﻳﺎ ﻋﻤﺪي ‪ -‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻜﺮان اﻳﻦ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﺧﻄﺒﻪ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﻨﺪ ؛ ﺣﺎل‬

‫آﻧﻜﻪ ﻣﺘﻦ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ در ﻛﺘﺎب »اﻟﻤﻨﺎﻗﺐ« از ﻛﺘﺐ ارزﺷﻤﻨﺪ ﺷﻴﻌﻪ ذﻛﺮ ﺷﺪه ‪ 2‬؛ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ‬

‫در ﻛﺘﺎب ﻫﺎي دﻳﮕﺮي از ﺟﻤﻠﻪ »اﻧﻴﺲ اﻟﺴﻤﺮا« ﻧﻴﺰ ذﻛﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از ﻋﻠﻤﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ازاﻳﻦ اﺛﺮ اﺳﺘﻔﺎده‬

‫ﻛﺮده اﻧﺪ‪.‬ﻛﺘﺎب »اﻟﻤﻨﺎﻗﺐ ﻟﻠﻌﻠﻮي« در ﺳﺎل ‪ 1428‬ق ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻔﺼﻠﻲ از ﺳﻴ‪‬ﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﺳﻮى ﺑﺮوﺟﺮدي ﺑﻪ ﭼﺎپ‬
‫‪3‬‬
‫رﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻀﻞ« ﻧﻘﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ از اﻣﺎم ﺻﺎدق )ع( در ﻣﻮرد ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﻮراﻧﻴﻪ‬
‫در ﺟﺎي دﻳﮕﺮي از اﻳﻦ ﻛﺘﺎب رواﻳﺘﻲ از »ﻣﻔ ّ‬

‫ﻋﻠﻲ)ع( ﺳﺆال ﻛﺮد ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻋﺒﺎرت ﻧﻘﻞ ﺷﺪه دراﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ را درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮد ؛ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺮ اﻳﻦ‬

‫ﻣﺪﻋﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﺻﻄﻼح ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﻮراﻧﻴﻪ ﻋﻠﻲ )ع( و اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ )ع( در ﺿﻤﻦ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻪ ﺳﻠﻤﺎن و‬

‫اﺑﻮذرﻓﺮﻣﻮده اﻧﺪ ﺑﺮاي ﺧﻮاص و اﺻﺤﺎب اﺋﻤﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮده و ﺑﺎرﻫﺎ ﻣﻮرد ﺳﺆال ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺘﻦ دﻳﮕﺮي از اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻛﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﺗﺮ از ﻧﺴﺨﻪ ﻗﺒﻠﻲ اﺳﺖ در ﻛﺘﺎب »ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار اﻟﻴﻘﻴﻦ« ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻋﺎﻟﻢ و ﻋﺎرف‬

‫ﮔﺮاﻧﻘﺪر »ﺣﺎﻓﻆ رﺟﺐ ﺑﺮﺳﻲ« اﺳﺖ‪» .‬ﺑﺮﺳﻲ« از ﻋﻠﻤﺎي ﺑﺰرگ و ﻋﺮﻓﺎي ﻣﻬﻢ ﺷﻴﻌﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺑﻲ‬

‫‪ ١‬ﻧﺴﺨﻪ ﺧﻄﯽ ﮐﺘﺎب »اﳌﻨﺎﻗﺐ ﻟﻠﻌﻠﻮی« در ﮐﺘﺎﲞﺎﻧﻪ ﳎﻠﺲ و ﮐﺘﺎﲞﺎﻧﻪ آﻳﺖ ﷲ ﻣﺮﻋﺸﯽ ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ ٢‬اﻳﻦ رواﻳﺖ از ﮐﺘﺎب »اﻧﻴﺲ اﻟﺴﻤﺮاء« ﻧﲒ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ دﺳﱰﳻ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﺘﺎب ﻧﺪارﱘ‪.‬‬
‫‪٣‬‬
‫اﳌﻨﺎﻗﺐ ﻟﻠﻌﻠﻮی ‪،‬ﳏﻘﻖ‪-‬ﻣﺼﺤﺢ ﻣﻮﺳﻮی ﺑﺮوﺟﺮدی‪ ،‬ﺣﺴﲔ‪ ،‬ﻧﴩ دﻟﻴﻞ ﻣﺎ‪ ،‬ﰴ‪۱۴۲۸ ،‬ق‪.‬‬

‫‪٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﺪﻳﻞ او درﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻘﺎﻣﺎت و ﺟﺎﻳﮕﺎه اﻣﺎم ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮده و ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﻣﻮرد ﺗﻬﻤﺖ و اﺗﻬﺎم ﻗﺮار‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻼﻣﻪ اﻣﻴﻨﻲ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ » :‬ﺷﻴﺦ رﺿﻲ اﻟﺪﻳﻦ ‪ ...‬ﺑﺮﺳﻲ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻆ از ﻋﺎرﻓﺎن اﻣﺎﻣﻴﻪ‬

‫و ﻓﻘﻬﺎي ﺳﻬﻴﻢ در ﻋﻠﻮم اﺳﺖ ‪ ...‬ﻛﻪ در وﻻﻳﺖ اﺋﻤﻪ دﻳﻦ ﻧﻈﺮاﺗﻲ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺮدم آﻧﺮا ﻧﻤﻲ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻧﺪ و‬

‫ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ او را ﺑﻪ ﻏﻠﻮ ﮔﻮﻳﻲ و ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﺑﻴﺠﺎي اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻣﺘﻬﻢ ﻛﺮدﻧﺪ اﻣﺎ واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﺆﻟﻒ در‬

‫اﻣﻮر ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮاي اﻫﻞ ﺑﻴﺖ اﺛﺒﺎت ﻛﺮده ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ از درﺟﻪ ﻏﻠﻮ اﺳﺖ«‪.1‬‬

‫ﺧﻮد ﺣﺎﻓﻆ رﺟﺐ ﺑﺮﺳﻲ در ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻣﺸﺎرق ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺮﻳﻦ در ﻣﻘﺎﻣﺎت اﺋﻤﻪ و ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد داده و در اﻳﻦ‬

‫ﺑﺎره ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬

‫»ﻣﻦ آﻧﻬﺎ را ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﭼﺮا ﻛﻪ اﺋﻤﻪ ﻓﺮﻣﻮده اﻧﺪ »ﻛﻼم ﻣﺎ دﺷﻮار و ﭘﻴﭽﻴﺪه اﺳﺖ و ﺟﺰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺳﻞ وﻳﺎ‬

‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻘﺮب و ﻳﺎ ﻣﺆﻣﻨﻲ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻠﺒﺶ را ﺑﻪ اﻳﻤﺎن آزﻣﻮده ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺤﻤﻞ درك آن را ﻧﺪارد« و وﻗﺘﻲ ﻳﻚ ﻣﻨﺎﻓﻖ ‪،‬‬

‫اﺳﺮار ﻋﻠﻲ را از روي ﻛﻴﻨﻪ ﺧﻮد رد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻳﻚ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﻢ از روي ﺟﻬﻞ ﺧﻮد رد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻧﻘﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﺎ دﺷﻮار اﺳﺖ ﺣﺎل اﮔﺮ او اﻳﻦ اﺳﺮار را ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ ﭘﺲ دﻳﮕﺮدﺷﻮار ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و اﮔﺮ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮ‬

‫ﺿﺪ ﺧﻮد ﺷﻬﺎدت ﻣﻲ دﻫﺪ؟ ﭘﺲ از ﻣﺆﻣﻨﻴﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻠﺒﺶ را ﺑﺮاي اﻳﻤﺎن آزﻣﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﭼﺮا اﻳﻦ اﻓﺮاد ﺳﺎﻛﺖ‬

‫ﻧﻤﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ؟ و اﮔﺮ ﭼﻴﺰي ﻣﻲ داﻧﻨﺪ ﭘﺲ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ‪ .‬ﭘﺲ ﻫﺮﻛﺲ ﻫﻨﮕﺎم اﻣﺘﺤﺎن دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ورود اﺳﺮار‬

‫وﻟﻲ ﺧﺪا ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﻟﺮزه در ﻣﻲ آﻳﺪ و ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﺸﺪ ﭘﺲ او از اﻳﻤﺎن ﺑﻪ دور و ﺑﻪ ﺷﻴﻄﺎن ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺖ ﭼﺮا ﻛﻪ‬

‫ﻣﺤﺒﺖ ﻋﻠﻲ ﺑﺪون ﺷﻚ ﻣﻌﻴﺎر و ﻣﺤﻚ اﺳﺖ ‪ ...‬ﻫﺮﻛﺲ ذاﺗﺶ از اﻳﻦ ﻣﻌﻴﺎر ﺗﻬﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﺎره اي ﺟﺰ آﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﺪارد و ﺗﻨﻬﺎ‬

‫اﻧﮕﻴﺰه آﻧﻬﺎ از اﻳﻦ اﻧﻜﺎر ﺟﻬﺎﻟﺖ و ﺣﺴﺎدت و ﺣﺐ دﻧﻴﺎﺳﺖ«‪. 2‬‬

‫ﻻزم ﺑﻪ ذﻛﺮ اﺳﺖ ‪ ،‬از آﻧﺠﺎﻛﻪ اراﺋﻪ ﻣﺘﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﻋﺒﺎرات ﻫﺮ دو ﻧﺴﺨﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﻜﺎﻧﭙﺬﻳﺮ ﻧﺒﻮد ‪-‬ﭼﺮا ﻛﻪ‬

‫در ﻧﺴﺨﻪ ﻣﺸﺎرق در ﻋﻴﻦ ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻮدن‪ ،‬ﻋﺒﺎراﺗﻲ اﻓﺰون ﺑﺮ ﻋﺒﺎرات ﻛﺘﺎب ﻣﻨﺎﻗﺐ ذﻛﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ -‬ﻟﺬا ﺑﺮ آن ﺷﺪﻳﻢ ﻛﻪ‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺮ دو ﻧﺴﺨﻪ را ﺑﻄﻮر ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫‪ ١‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از ‪ :‬ﺗﺮﲨﻪ ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار اﻟﻴﻘﲔ‪ ،‬ص ‪۱۶‬‬

‫ﻣﻘﺮب‪ ،‬أو ﻣﺆﻣﻦ ﻗﺪ اﻣﺘﺤﻦ َّاهلل ﻗﻠﺒﻪ ﻟ ٕﻼﳝﺎن ‪ ،‬وٕاذا ر َّد اﳌﻨﺎﻓﻖ ٔاﴎار ﻋﲇ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻟﺒﻐﻀﻪ‪ ،‬وردّﻫﺎ اﳌﻮاﻓﻖ ﲜﻬهل ﺑﻌﺪﻣﺎ ﻧﻘﻞ ٔاﻧ ّﻪ‬ ‫‪» ٢‬وﻏﲑ ﻣﻠﻮﻣﲔ ﰲ اﻻٕﻧﲀر ٔﻻﻧﻪ ﺻﻌﺐ ﻣﺴـﺘﺼﻌﺐ‪ ،‬ﻻ ﳛﳣهل ا ّٕﻻ ﻧﱯ ﻣﺮﺳﻞ أو ٌ‬
‫ﻣكل ّ‬
‫ّ‬
‫ﺻﻌﺐ ﻣﺴـﺘﺼﻌﺐ ﻓﺎٕن ﰷن ﻳﻌﻠﻤﻪ ﳁﺎ ﻫﻮ اﻟﺼﻌﺐ اﳌﺴـﺘﺼﻌﺐ‪ ،‬وٕان ﱂ ﻳﻌﺮﻓﻪ ﻓﻜﻴﻒ ﺷﻬﺪ ﻋﲆ ﻧﻔﺴﻪ ٔاﻧ ّﻪ ﻟﻴﺲ ﲟﺆﻣﻦ ﳑﺘﺤﻦ‪ ،‬ﻓﻬﻼ ﲳﺖ ﻓﺴﲅ‪ ،‬أو ﻗﺎل ٕان ﻋﲅ‪ ،‬ﳁﻦ وﺟﺪ ﻓﺆادﻩ ﻋﻨﺪ الاﻣﺘﺤﺎن‪ ،‬ورود ﻧﺴﲈت ٔاﴎار وﱄ‬
‫ﺣﺐ ﻋﲇ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻫﻮ اﶈﻚ ﺑﻼ ﺷﻚ‪ ،‬ﳁﻦ ﲣﺎﳉﺘﻪ اﻟﺸﻜﻮك ﻓﻴﻪ ﻓﻠﻴﺴﺎٔل ُٔا ّﻣﻪ ﻋﻦ أﺑﻴﻪ ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻘﺺ ﺟﻮﻫﺮﻩ‬ ‫اﻟﺮﲪﻦ‪ ،‬ﻗﺪ اﴰﺎٔز وﻗﺸﻌﺮ‪ ،‬وﻣﺎل ﻋﻦ اﻟﺘﺼﺪﻳﻖ وأزور‪ ،‬ﻓﺬاك ﺑﻌﻴﺪ ﻋﻦ اﻻٕﳝﺎن‪ ،‬ﻗﺮﻳﺐ ﻣﻦ اﻟﺸـﻴﻄﺎن‪ٔ ،‬ﻻن ّ‬
‫ﻋﻦ اﻟﻌﻴﺎر‪ ،‬ﻓﻠﻴﺲ هل ﻣﻄﻬﺮ ا ّٕﻻ اﻟﻨﺎر‪ ،‬وٕاﻧ ّﲈ دﻋﺎﱒ إﱃ اﻻٕﻧﲀر اﳉﻬﻞ واﳊﺴﺪ‪ ،‬وﺣﺐ ادلﻧﻴﺎ« ﺗﺮﲨﻪ ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار اﻟﻴﻘﲔ« ص ‪.۵۱‬‬

‫‪٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻄﺒﻪ ﻧﻮراﻧﻴﻪ‬
‫)ﻧﺴﺨﻪ ‪(1‬‬

‫ﻫﺮﻛﺲ ﻇﺎﻫﺮ او در وﻻﻳﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺑﺎﻃﻨﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻔﻪ ﺗﺮازوﻳﺶ ﺳﺒﻚ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اي ﺳﻠﻤﺎن! اﻳﻤﺎن ﻣﺆﻣﻦ ﻛﺎﻣﻞ‬

‫ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻣﮕﺮ آﻧﻜﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻧﻮراﻧﻴ‪‬ﺖ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ و وﻗﺘﻲ ﻣﺮا ﺑﻪ آن ﺷﻨﺎﺧﺖ او ﻣﺆﻣﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻠﺒﺶ را ﺑﻪ اﻳﻤﺎن‬

‫اﻣﺘﺤﺎن ﻛﺮده اﺳﺖ و ﺳﻴﻨﻪ اش را ﺑﺮاي اﺳﻼم وﺳﻌﺖ داده و در دﻳﻦ ﺧﻮد ﻋﺎرف و ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺼﻴﺮت ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬و ﻫﺮ ﻛﺲ‬

‫از اﻳﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﻨﺪ دﭼﺎر ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ اﺳﺖ‪ .‬اي ﺳﻠﻤﺎن و اي ﺟﻨﺪب)اﺑﻮذر( ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻮراﻧﻴﺖ ﻣﻌﺮﻓﺖ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ و ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ و اﻳﻦ ﻫﻤﺎن دﻳﻦ ﺧﺎﻟﺺ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺳﺨﻦ ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ » :‬و ﻣﺎ‬

‫ﺨﻠ‪‬ﺼﻴﻦ‪َ ‬ﻟﻪ‪ ‬اﻟﺪ‪‬ﻳﻦ‪ ‬ﺣﻨَﻔﺎء‪ ‬و ﻳ‪‬ﻘﻴﻤ‪‬ﻮا اﻟﺼ‪‬ﻼةَ ‪‬و ‪‬ﻳ ْﺆﺗُﻮا اﻟﺰﱠﻛﺎةَ ‪‬و ذﻟ‪‬ﻚ‪ ‬دﻳﻦ‪ ‬ا ْﻟ َﻘ ‪‬ﻴ ‪‬ﻤﺔِ «؛ ]در اﻳﻦ آﻳﻪ[ »اﻻ‬
‫ُأﻣ‪‬ﺮُوا إِﻻﱠ ﻟ‪ ‬ﻴ ‪‬ﻌ ‪‬ﺒﺪ‪‬وا اﻟ ﱠﻠﻪ‪ ‬ﻣ ْ‬

‫ﻟﻴﻌﺒﺪوا اﷲ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ« ﻫﻤﺎن اﺧﻼص اﺳﺖ و» ‪‬ﺣﻨَﻔﺎء« ﻫﻤﺎن اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ ﻧﺒﻮت ﻣﺤﻤﺪ)ص( اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎن دﻳﻦ ﺣﻨﻴﻒ اﺳﺖ‬

‫و » ‪‬و ﻳ‪‬ﻘﻴﻤ‪‬ﻮا اﻟﺼ‪‬ﻼةَ« ﻫﻤﺎن وﻻﻳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﻫﺮﻛﺲ وﻻﻳﺖ ﻣﺮا ﺑﭙﺬﻳﺮد ﻧﻤﺎز را اﻗﺎﻣﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ و اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﺖ و‬

‫دﺷﻮار اﺳﺖ‪.‬‬

‫اي ﺳﻠﻤﺎن و اي ﺟﻨﺪب! ﻣﺆﻣﻦ اﻣﺘﺤﺎن ﺷﺪه ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي از اﻣﺮ ﻣﺎ ﺑﺮ او وارد ﻧﺸﻮد ﻣﮕﺮ آﻧﻜﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﻴﻨﻪ او‬

‫را ﺑﺮاي ﭘﺬﻳﺮش آن وﺳﻌﺖ دﻫﺪ و در آن ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﺮا و ﭼﮕﻮﻧﻪ؟ در اﻳﻦ ﺻﻮرت او‬

‫ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺗﺴﻠﻴﻢ اﻣﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ اﻣﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬

‫اي ﺳﻠﻤﺎن و اي ﺟﻨﺪب! ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺮا اﻣﺎﻧﺖ دار ﺧﻮدش در ﺑﻴﻦ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت و ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﻮدش در ﺑﻴﻦ زﻣﻴﻦ و ﺷﻬﺮ ﻫﺎ و‬

‫ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻗﺮار داده اﺳﺖ و ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ آن را ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪ و ﻋﺎرﻓﺎن‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ آن ﻣﻌﺮﻓﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ وﻗﺘﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﻣﺮا ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد‪ .‬اي ﺳﻠﻤﺎن! ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل‬

‫ﺮ ‪‬و اﻟﺼ‪‬ﻼةِ« ﭘﺲ ﺻﺒﺮ ﻣﺤﻤﺪ اﺳﺖ و ﻧﻤﺎز وﻻﻳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺬا ﮔﻔﺖ‪ »:‬و إِﻧﱠﻬﺎ َﻟﻜَﺒﻴﺮَة« )و‬
‫ﺼ ‪‬ﺒ ِ‬
‫ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ » :‬و ا ‪‬ﺳﺘَﻌﻴﻨُﻮا ﺑِﺎﻟ ‪‬‬

‫آن ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرگ اﺳﺖ( و ﻧﮕﻔﺖ ‪» :‬و اﻧﻬﻤﺎ« )و آن دو( ]و در اداﻣﻪ آﻳﻪ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ :‬اﻻ ﻋﻠﻲ اﻟﺨﺎﺷﻌﻴﻦ )ﻣﮕﺮ ﺑﺮ‬

‫ﺧﺎﺷﻌﺎن([ ﭘﺲ اﻫﻞ وﻻﻳﺖ ﻣﺮا اﺳﺘﺜﻨﺎء ﻛﺮد‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻮر ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻦ داراي ﺑﺼﻴﺮت ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫اي ﺳﻠﻤﺎن! ﻣﺎ اﺳﺮار ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮان آن را ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮد و ﻧﻮر او ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮان آن را ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮد‬

‫و ﻧﻌﻤﺖ او ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺟﺰا داده ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‪ ....1‬اول ﻣﺎ ﻣﺤﻤﺪ وﺳﻂ ﻣﺎ ﻣﺤﻤﺪ و آﺧﺮ ﻣﺎ ﻣﺤﻤﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻫﺮﻛﺲ ﻣﺎ را‬

‫ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ دﻳﻦ اﺳﺘﻮار ﺧﻮد را ﻛﺎﻣﻞ ﻛﺮده اﺳﺖ‪.2‬‬

‫اي ﺳﻠﻤﺎن و اي ﺟﻨﺪب! ﻣﻦ و ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻚ ﻧﻮر ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از ﻫﻤﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻴﻢ و ﻗﺒﻞ از ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت اﺷﺮاق داﺷﺘﻴﻢ و‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ آن ﻧﻮر را ﺑﻪ دو ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮد‪ :‬ﻳﻚ ﻧﺼﻒ آن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه و ﻧﺼﻒ دﻳﮕﺮ وﺻﻲ ﻣﻮرد رﺿﺎﻳﺖ ‪ .‬و‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰ و ﺟﻞ ﺑﻪ آن ﻧﺼﻒ ﻓﺮﻣﻮد ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎش و ﺑﻪ ﻧﺼﻒ دﻳﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮد ﻋﻠﻲ ﺑﺎش و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ )ص(‬

‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻦ از ﻋﻠﻲ ﻫﺴﺘﻢ و ﻋﻠﻲ از ﻣﻦ اﺳﺖ و ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻴﺰي را از ﻃﺮف ﻣﻦ ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺧﻮدم ﻳﺎ ﻋﻠﻲ‪.‬‬

‫اي ﺳﻠﻤﺎن و اي ﺟﻨﺪب! ﻣﺤﻤﺪ »ﻧﺎﻃﻖ« ﺑﻮد و ﻣﻦ »ﺻﺎﻣﺖ« و ﺑﺎﻳﺪ در ﻫﺮ زﻣﺎن ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺻﺎﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ و دﻳﮕﺮي ﻧﺎﻃﻖ‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻤﻊ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﺸﺮﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ اﻧﺬار ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺖ و ﻣﻦ ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪه ه‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻮض‬

‫اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻮاء ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻠﻴﺪ ﻫﺎ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻬﺸﺖ و ﺟﻬﻨﻢ ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺣﺐ وﺣﻲ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ‬

‫اﻟﻬﺎم ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺣﺐ دﻻﻟﺖ ﻫﺎﺳﺖ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻌﺠﺰات ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﺗﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺧﺎﺗﻢ اوﺻﻴﺎء ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺣﺐ‬

‫دﻋﻮت اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻤﺸﻴﺮ و ﺳﻄﻮت ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻛﺮﻳﻢ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺻﺮاط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ رؤوف اﺳﺖ و ﻣﻦ‬

‫»ﻋﻠﻲ‪ ‬ﻋﻈﻴﻢ« ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ﺮه‪ ‬ﻋ‪‬ﻠﻰ ‪‬ﻣﻦ‪ ‬ﻳ‪‬ﺸﺎء‪ ‬ﻣ‪‬ﻦ‪ ‬ﻋ‪‬ﺒﺎد‪‬ه« و اﻳﻦ روح را ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ دﻫﻨﺪ‬
‫اي ﺳﻠﻤﺎن! ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺒﺤﺎن ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ » :‬ﻳ ْﻠﻘ‪‬ﻲ اﻟﺮﱡوح‪ ‬ﻣ‪‬ﻦ‪َ ‬أ ‪‬ﻣ ِ‬

‫ﻣﮕﺮ آﻧﻜﻪ اﻣﺮ و ﺗﻘﺪﻳﺮ را ﺑﻪ او ﺗﻔﻮﻳﺾ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻣﺮدﮔﺎن را زﻧﺪه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﻣﻴﺪاﻧﻢ در آﺳﻤﺎن ﻫﺎ و زﻣﻴﻦ ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﻛﺘﺎب ﻣﺒﻴﻦ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬اي ﺳﻠﻤﺎن! ﻣﺤﻤﺪ اﻗﺎﻣﻪ ﻛﻨﻨﺪه‬

‫ﺣﺠﺖ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺣﺠﺖ ﺣﻖ ﺑﺮ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت و ﺑﺎ آن روح ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻌﺮاج رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻧﻮح را در ﻛﺸﺘﻲ ﺣﻤﻞ ﻛﺮدم‪ ،‬ﻣﻦ در ﻛﻨﺎر ﻳﻮﻧﺲ در ﺷﻜﻢ ﻧﻬﻨﮓ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻣﻮﺳﻲ را از درﻳﺎ ﻋﺒﻮر دادم و‬

‫ﻣﻠﺖ ﻫﺎي اوﻟﻴﻦ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮدم‪ ،‬ﻣﻦ ﻋﻠﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان و اوﺻﻴﺎء و ﻋﻠﻢ ﻓﺼﻞ اﻟﺨﻄﺎب را در اﺧﺘﻴﺎر دارم و ﻧﺒﻮت ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ‬

‫‪ ١‬اﺷﺎرﻩ ﺑﻪ اﻳﻦ آايت از ﺳﻮرﻩ ﻟﻴﻞ ‪» :‬ﳁﺎ ﻻﺣﺪ ﻋﻨﺪﻩ ﻣﻦ ﻧﻌﻤﺔ ﲡﺰی * الا اﺑﺘﻐﺎء وﺟﻪ رﺑﻪ الاﻋﲆ * و ﻟﺴﻮف ﻳﺮﴇ« ﻟﻴﻞ ‪.۱۹-۲۱‬‬
‫‪ ٢‬ﻓﻘﺪ اﺳـﺘﳬﻞ ادلﻳﻦ اﻟﻘﲓ‪.‬‬

‫‪٣٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻛﺎﻣﻞ و ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻬﺮﻫﺎ و درﻳﺎﻫﺎ را ﺟﺎري ﻛﺮدم‪ ،‬ﻣﻦ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎي زﻣﻴﻦ را ﺟﻮﺷﺎﻧﺪم ﻣﻦ دﻧﻴﺎ را ﺑﺮ ﺻﻮرﺗﺶ واژﮔﻮن‬

‫ﻛﺮدم‪.1‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﻋﺬاب روز ﺳﺎﻳﻪ ‪،‬ﻣﻨﻢ ﺧﻀﺮ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻮﺳﻲ ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻣﻌﻠﻢ داود و ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻣﻨﻢ ذواﻟﻘﺮﻧﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ اذن ﭘﺮوردﮔﺎرم اﷲ‬

‫ﻋﺰوﺟﻞ ﺳﻘﻒ دﻧﻴﺎ را ﺑﺮﭘﺎ داﺷﺘﻢ و زﻣﻴﻦ را ﮔﺴﺘﺮاﻧﺪم ﻣﻨﻢ ﻛﻪ از ﻣﻜﺎنِ دور ﻧﺪا ﺷﺪم ﻣﻨﻢ داﺑﺔ اﻻرض ﻣﻦ آن ﮔﻮﻧﻪ ام‬

‫ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ )ص( ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﻮد ‪ » :‬ﺗﻮ اي ﻋﻠﻲ ﺻﺎﺣﺐ دوﻗﺮن و ﻫﺮ دوﻃﺮف ﺑﻬﺸﺖ ﻫﺴﺘﻲ و دﻧﻴﺎ و آﺧﺮت از آن‬

‫ﺗﻮﺳﺖ«‪.2‬‬

‫اي ﺳﻠﻤﺎن! ﻣﺮده ﻣﺎ ﻧﻤﺮده اﺳﺖ و ﻣﻘﺘﻮل ﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻧﺮﺳﻴﺪه اﺳﺖ و ﻏﺎﻳﺐ ﻣﺎ ﭼﻮن ﻏﻴﺒﺖ ﻛﻨﺪ ﻏﺎﻳﺐ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺰاده و ﻧﻪ‬

‫از ﺷﻜﻢ ﻫﺎ زاﺋﻴﺪه ﺷﺪه اﻳﻢ ‪ 3‬و اﺣﺪي از ﻣﺮدم ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺑﺎ زﺑﺎن ﻋﻴﺴﻲ در ﮔﻬﻮاره ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻮح و اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﺎﻗﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ‬

‫»راﺟﻔﻪ«)ﻟﺮزش اول ﻗﻴﺎﻣﺖ( ام ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ زﻟﺰﻟﻪ ام‪ .‬ﻣﻦ ﻟﻮح ﻣﺤﻔﻮﻇﻢ و ﻫﻤﻪ ﻋﻠﻮم ﻣﻮﺟﻮد در آن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺘﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد‪،‬‬

‫ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ در ﭼﻬﺮه ﻫﺎ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﻣﻲ ﺷﻮم و ﻫﺮﻛﺲ آﻧﻬﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﺮا دﻳﺪه اﺳﺖ و ﻫﺮﻛﺲ ﻣﺮا ﺑﺒﻴﻨﺪ‬

‫آﻧﻬﺎ را دﻳﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ زاﺋﻞ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫اي ﺳﻠﻤﺎن! ﻫﻤﻪ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﻣﺒﻌﻮث ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺮاﻓﺖ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﭘﺲ ﻣﺎ را ﺧﺪاﻳﺎن ﻧﺨﻮاﻧﻴﺪ و ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ در‬

‫ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻣﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ؛ ﻛﻪ در ﺑﺎره ﻣﺎ ﻫﻼك ﺷﺪ آن ﻛﺲ ﻛﻪ ﻫﻼك ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺖ آن ﻛﺲ ﻛﻪ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫اي ﺳﻠﻤﺎن! ﻫﺮﻛﺲ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ و ﺷﺮح دادم اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎورد ﻣﺆﻣﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻠﺒﺶ را ﺑﻪ اﻳﻤﺎن اﻣﺘﺤﺎن ﻛﺮده‬

‫اﺳﺖ و از او راﺿﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻫﺮﻛﺲ ﺷﻚ ﻛﻨﺪ و ﺗﺮدﻳﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﺻﺒﻲ اﺳﺖ و اﮔﺮ ادﻋﺎي وﻻﻳﺖ ﻣﺮا داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫دروغ ﮔﻮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اي ﺳﻠﻤﺎن! ﻣﻦ و ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن از اﻫﻞ ﺑﻴﺘﻢ اﺳﺮار ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ و اوﻟﻴﺎء ﻣﻘﺮب او ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻳﻜﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ و‬

‫اﺳﺮار ﻣﺎ ﻳﻜﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ در ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺟﺪاﻳﻲ ﻧﻴﻨﺪازﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻼك ﻣﻲ ﺷﻮﻳﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﺎ در ﻫﺮزﻣﺎن ﺑﻪ آن ﺷﻜﻞ ﻛﻪ ﺧﺪاي‬

‫رﺣﻤﻦ اراده ﻛﻨﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ؛ ﭘﺲ واي و واي ﺑﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ اﻧﻜﺎر ﻛﻨﺪ آﻧﭽﻪ را ﮔﻔﺘﻢ و اﻧﻜﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﮕﺮ اﻫﻞ‬

‫‪ ١‬اان ﰷب ادلﻧﻴﺎ ﻟﻮهجﻬﺎ‪.‬‬

‫‪ ٢‬اﺷﺎرﻩ ﺑﻪ اﻳﻦ رواﻳﺖ ﻣﻨﻘﻮل از ﭘﻴﺎﻣﱪ دارد‪ :‬اي ﻋﲆ ا ْن َ َكل ﺑَﻴْﺘ ًﺎ ِﰲ اﻟْ َﺠﻨَّ ِﺔ َو اﻧ ََّﻚ َ ُذلو ﻗَ ْﺮﻧَﳱْ َﺎ‪.‬‬
‫ِٕ‬ ‫ِٕ‬
‫‪ ٣‬وﻻ ﻧدل و ﻻ ﻧﻮدل ﰱ اﻟﺒﻄﻮن‬

‫‪٣٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻧﺎداﻧﻲ و ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻗﻠﺐ و ﮔﻮﺷﺶ ﻗﻔﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺶ ﭘﺮده اي اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اي ﺳﻠﻤﺎن! ﻣﻦ ﭘﺪر ﻫﺮ ﻣﺮد و‬

‫زن ﻣﺆﻣﻨﻲ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬اي ﺳﻠﻤﺎن! ﻣﻨﻢ »ﻃﺎ ‪‬ﻣﻪ ﻛﺒﺮي« )ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﺰرگ( ﻣﻨﻢ »آزﻓﻪ«)وﻗﺖ ﻧﺰدﻳﻚ( ﻣﻨﻢ»ﺣﺎﻗّﺔ«‬

‫ﻣﻨﻢ»ﻗﺎرﻋﻪ« ﻣﻨﻢ»ﻏﺎﺷﻴﺔ« ﻣﻨﻢ»ﺻﺎﺧّﺔ« ﻣﻨﻢ رﻧﺞ ﻧﺎزل ﺷﺪه‪.‬‬

‫ﻣﺎ آﻳﺎت و دﻻﻻت و ﺣﺠﺎب ﻫﺎ و وﺟﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻦ اﺳﻤﻢ ﺑﺮ ﻋﺮش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و اﺳﺘﻘﺮار ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و آﻧﻬﺎ ﺑﺮﭘﺎﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و زﻣﻴﻦ ﻣﺴﻄﺢ ﺷﺪ و ﺑﺮ ﺑﺎد ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﺎد ﺟﺮﻳﺎن ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﺮ ﺑﺮق‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﺎ آن ﺗﺎﺑﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﺑﺮ دره ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﺳﻴﻞ ﺟﺎري ﺷﺪ و ﺑﺮ ﻧﻮر ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺳﺎﻃﻊ ﮔﺮدﻳﺪ و ﺑﺮ‬

‫اﺑﺮﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﺎران ﺑﺎرﻳﺪ و ﺑﺮ رﻋﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﺧﺸﻮع ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﺑﺮ ﺷﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﺗﺎرﻳﻚ و ﺳﻴﺎه ﺷﺪ و ﺑﺮ‬

‫روز ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و روﺷﻦ و ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻄﺒﻪ ﻧﻮراﻧﻴﻪ‬
‫‪1‬‬
‫ﻧﺴﺨﻪ )‪(2‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪﺑﻦ ﺻﺪﻗﻪ رواﻳﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ روزى اﺑﻮذر ﻏﻔﺎرى از ﺳﻠﻤﺎن ﻓﺎرﺳﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬اى اﺑﺎﻋﺒﺪاﻟﻠّﻪ‪) ،‬ﻛﻨﻴﻪ ﺳﻠﻤﺎن( ﻣﻌﻨﺎى‬

‫ﻣﻌﺮﻓﺖ اﻣﺎم اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ)ع( و ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ او ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻧﻮراﻧﻴﺖ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺳﻠﻤﺎن ﻓﺎرﺳﻰ در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ‪ :‬اى ﺟ‪‬ﻨﺪب)اﺑﻮذر(‪،‬‬

‫ﺧﻮﺑﺴﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮوﻳﻢ ﺗﺎ از ﺧﻮد آن ﺣﻀﺮت در ﺧﺼﻮص ﻣﻌﻨﺎى آن ﺳﺆال ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﺑﻮذر ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬رﻓﺘﻴﻢ؛ وﻟﻰ در اﺑﺘﺪا اﻣﺎم‬

‫را ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ و اﻧﺘﻈﺎر ﻛﺸﻴﺪﻳﻢ ﺗﺎ اﻳﺸﺎن ﺗﺸﺮﻳﻒ آوردﻧﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮت ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ آورد؟ ﻋﺮض‬

‫ﻛﺮدﻳﻢ‪ :‬آﻣﺪهاﻳﻢ ﺗﺎ از ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻧﻮراﻧﻴﺖ ﺳﺆال ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﺮﺣﺒﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ‪ ،‬دودوﺳﺖ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﻪ دﻳﻦ ﺧﻮد‬

‫ﻛﻪ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻤﻰﻛﻨﻨﺪ و ﺳﭙﺲ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻰ )ع( ﻗﺴﻢ ﺧﻮرد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع )ﻣﻌﺮﻓﺖ اﻣﺎم ﺑﻪ ﻧﻮراﻧﻴﺖ( ﺑﺮ ﻫﺮ‬

‫ﻣﺮد و زن ﻣﺆﻣﻦ واﺟﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻫﺮ دو ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ اى اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اَﺣ‪‬ﺪى‬

‫اﻳﻤﺎن را ﻛﺎﻣﻞ ﻧﻤﻰﻛﻨﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻛُﻨﻪ ﻣﻌﺮﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﻧﻮراﻧﻴﺖ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺮا اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻣﺤﻘﻘﺎً‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻠﺐ او را ﺑﻪ اﻳﻤﺎن آزﻣﺎﻳﺶ ﻛﺮده و ﺳﻴﻨﻪاش را ﺑﺮاى اﺳﻼم ﮔﺸﺎﻳﺶ داده و ﻋﺎرف و ﺑﻴﻨﺎ ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬و‬

‫ﻫﺮﻛﺲ از ﺷﻨﺎﺧﺖ آن ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺷﻚ ﻛﻨﻨﺪه و ﺗﺮدﻳﺪﮔﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ اى اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻧﻮراﻧﻴﺖ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫ﻋﺰّوﺟﻞّ اﺳﺖ و ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻧﻮراﻧﻴﺖ اﺳﺖ‪ .‬و آن ﻫﻤﺎن دﻳﻦ ﺧﺎﻟﺼﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫درﺑﺎرهى آن ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ دﺳﺘﻮرى را درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﺰاﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﺧﻠﻮص ﺑﻪ آﺋﻴﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ‪ ،‬ﺧﺪا‬

‫را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻛﻨﻨﺪ و ﻧﻤﺎز را ﺑﺮﭘﺎ دارﻧﺪ زﻛﺎت ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ اﺳﺖ آﺋﻴﻦ راﺳﺘﻴﻦ‪ «.‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اﻣﺮ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ‬

‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮى ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﺻﻠﻰاﷲﻋﻠﻴﻪوآﻟﻪ و آن دﻳﻦ و آﺋﻴﻦ ﻳﻜﺘﺎﭘﺮﺳﺘﻰ آﺳﺎن ﻣﺤﻤ‪‬ﺪى اﺳﺖ و ]اﻣﺎ[ اﻳﻦ ﻛﻼم ﺧﺪا ﻛﻪ‬

‫ﻓﺮﻣﻮد‪ » :‬وﻧﻤﺎز را ﺑﺮ ﭘﺎ دارﻧﺪ«‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﻪ وﻻﻳﺖ ﻣﺮا ﺑﺮ ﭘﺎ دارد‪،‬ﻧﻤﺎز را ﺑﺮ ﭘﺎ داﺷﺘﻪ و ﺑﺮ ﭘﺎ داﺷﺘﻦ وﻻﻳﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﺨﺖ و‬

‫دﺷﻮار اﺳﺖ ‪،‬ﻛﻪ ﺟﺰ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻘﺮب درﮔﺎه اﻟﻬﻰ ﻳﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺳﻞ و ﻳﺎ ﻣﺆﻣﻨﻰ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻠﺐ او را ﺑﻪ اﻳﻤﺎن آزﻣﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬

‫‪ ١‬ﻋﻠﻮى‪ ،‬ﶊﺪ ﺑﻦ ﻋﲆ ﺑﻦ اﳊﺴﲔ‪ ،‬اﳌﻨﺎﻗﺐ) ﻟﻠﻌﻠﻮي( ‪ /‬اﻟﻜﺘﺎب اﻟﻌﺘﻴﻖ‪ ،‬ﳏﻘﻖ ‪ /‬ﻣﺼﺤﺢ‪ :‬ﻣﻮﺳﻮى ﺑﺮوﺟﺮدى‪ ،‬ﺣﺴﲔ‪ ،‬ص ‪.۶۷‬‬

‫‪١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻛﺴﻰ ﻗﺪرت ﺣﻤﻞ آن را ﻧﺪارد و اﮔﺮ ﻓﺮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻘﺮب ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ‪ ،‬ﻣﺮﺳﻞ ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﻣﺆﻣﻦ‪ ،‬آزﻣﻮده ﺷﺪه ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻗﺪرت‬

‫ﺣﻤﻞ آن را ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻋﺮض ﻛﺮدم اى اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ! ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﻣﺆﻣﻦ اﺳﺖ و ﺣﺪود و ﻣﺮز اﻳﻤﺎن ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺑﻴﺎن ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ آن را ﺑﺸﻨﺎﺳﻢ‪.‬‬

‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اى اﺑﺎﻋﺒﺪاﻟﻠّﻪ! ﻋﺮض ﻛﺮدم‪ :‬ﺑﻠﻰ اى ﺑﺮادر رﺳﻮل ﺧﺪا‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﺆﻣﻦ اﻣﺘﺤﺎن ﺷﺪه ﻛﺴﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻴﺰى از‬

‫اﻣﺮ ﻣﺎ ﺑﺮ او وارد ﻧﻤﻰﺷﻮد ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﻴﻨﻪ او را ﺑﺮاى ﭘﺬﻳﺮش آن‪ ،‬ﮔﺸﺎده ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﻫﺮﮔﺰ دﭼﺎر ﺷﻚ و‬

‫ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﻤﻰﮔﺮدد‪ .‬اى اﺑﺎذر! ﺑﺪان ﻣﻦ ﺑﻨﺪه ﺧﺪاوﻧﺪﻋﺰّوﺟﻞّ و ﺧﻠﻴﻔﻪ او ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎ را »رب« ﻧﭙﻨﺪارﻳﺪ و ﻫﺮ‬

‫ﭼﻪ در ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻣﺎ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﺪ‪ ،‬ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛُﻨﻪ و ﻧﻬﺎﻳﺖ آﻧﭽﻪ در ﻣﺎ وﺟﻮد دارد ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ رﺳﻴﺪ وﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ‬

‫ﺑﺴﻲ ﺑﺰرگﺗﺮ و ﻋﻈﻴﻢﺗﺮ از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ اَﺣ‪‬ﺪى از ﺷﻤﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آن را وﺻﻒ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﺑﺮ ﻗﻠﺒﺘﺎن ﺧﻄﻮر ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ‬

‫ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﻮن ﻣﺎ را اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻴﺪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﻣﺆﻣﻦ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻠﻤﺎن ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻋﺮض ﻛﺮدم اى ﺑﺮادر رﺳﻮل‬

‫ﺧﺪا! ﺑﺮﭘﺎداﺷﺘﻦ ﻧﻤﺎز ﺑﺮﭘﺎداﺷﺘﻦ وﻻﻳﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ؟ اي ﻋﻠﻲ ﻛﻪ درود ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻮﺑﺎد! ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬آرى اى ﺳﻠﻤﺎن! ﮔﻮاه اﻳﻦ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮده ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل در ﻗﺮآن اﺳﺖ ﻛﻪ‪» :‬از ﺻﺒﺮ و ﻧﻤﺎز ﻛﻤﻚ ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺟﺰ ﺑﺮاى ﺧﺎﺷﻌﺎن‪،‬‬

‫ﮔﺮان اﺳﺖ« ﻣﺮاد از »ﺻﺒﺮ« رﺳﻮل ﺧﺪا اﺳﺖ و ﻣﻨﻈﻮر از »ﻧﻤﺎز« ﺑﺮﭘﺎ داﺷﺘﻦ وﻻﻳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫ﻣﺘﻌﺎل ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬و آن ﺳﺨﺖ و ﮔﺮان اﺳﺖ« و ﻧﻔﺮﻣﻮد‪» :‬آن دو« زﻳﺮا ﺣﻤﻞ وﻻﻳﺖ ﺟﺰ ﺑﺮﺧﺎﺷﻌﺎن‪ ،‬دﺷﻮار و ﺳﻨﮕﻴﻦ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬و ﺧﺎﺷﻌﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺷﻴﻌﻴﺎن روﺷﻦﺑﻴﻦ و اﻫﻞ ﺑﺼﻴﺮﺗﻨﺪ‪ .‬و آن ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺨﻨﻮران ﻣﻨﺤﺮف‪ ،‬از ﻗﺒﻴﻞ ﻣﺮﺟﺌﻪ‬

‫و ﻗﺪرﻳ‪‬ﻪ و ﺧﻮارج و دﻳﮕﺮ ﻧﺎﺻﺒﻴﺎن‪ ،‬ﻫﻤﮕﻰ ﺑﻪ ﻧﺒﻮت ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ)ص( اﻗﺮار دارﻧﺪ و در ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن اﺧﺘﻼﻓﻰ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ‪،‬وﻟﻲ ﺟﺰ ﮔﺮوﻫﻰ اﻧﺪك‪ ،‬ﻫﻤﮕﻰ در ﻣﻮرد وﻻﻳﺖ ﻣﻦ اﺧﺘﻼف داﺷﺘﻪ و آن را اﻧﻜﺎر ﻧﻤﻮده و در ﻣﻘﺎﺑﻞ آن ﻟﺠﺎﺟﺖ‬

‫ﻣﻰورزﻧﺪ‪ ،‬و آﻧﺎن ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﻛﺘﺎب ﻋﺰﻳﺰش اﻳﺸﺎن را ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻤﻮده و ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﻫﻤﺎﻧﺎ آن ﺟﺰ ﺑﺮ‬

‫ﺧﺎﺷﻌﺎن ﮔﺮان اﺳﺖ« و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل در ﺟﺎى دﻳﮕﺮى از ﻗﺮآن‪ ،‬ﻧﺒﻮت ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ)ص( و وﻻﻳﺖ ﻣﺮا اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎن‬

‫ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬

‫‪٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫»و ﭼﻪ ﭼﺎه واﻧﻬﺎده ﺷﺪه اي و ﭼﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﺮﺗﻔﻌﻲ«‪ 1‬ﻣﺮاد از ﻗﺼﺮ‪ ،‬ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ اﺳﺖ و ﭼﺎه‪ ‬آبِ ﻣﺘﺮوك‪ ،‬وﻻﻳﺖ ﻣﻦ‬

‫اﺳﺖ؛ آن راواﻧﻬﺎده و اﻧﻜﺎر ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ وﻻﻳﺖ ﻣﻦ اﻗﺮار ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬اﻗﺮار او ﺑﻪ ﻧﺒﻮت ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ)ص( ﻧﻔﻌﻰ ﺑﺮاﻳﺶ‬

‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ؛ ﭼﺮا ﻛﻪ آن دو ﻣﻘﺮون ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫او‪‬ﻟﻴﻦ ﻣﺎ ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ‪ ،‬ﻣﻴﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ و آﺧﺮﻳﻦ ﻣﺎ ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﻌﺮﻓﺘﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬او ﺑﺮ دﻳﻦ درﺳﺖ و‬

‫اﺳﺘﻮار اﻟﻬﻰ ﻗﺮار دارد؛ ﻛﻪ ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬اﻳﻦ اﺳﺖ آﺋﻴﻦ راﺳﺘﻴﻦ« و ﺑﻪ زودى ﺑﻪ ﻳﺎرى و ﺗﻮﻓﻴﻖ اﻟﻬﻰ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را‬

‫ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ روﺷﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ اى اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﻛﻪ درود ﺧﺪا ﺑﺮﺗﻮ ﺑﺎد‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻣﻦ و ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﻧﻮر واﺣﺪى‬

‫از ﻧﻮرﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ ﺑﻮدﻳﻢ ﺗﺎ آن ﻛﻪ ﺧﺪاى ﻣﺘﻌﺎل ﺑﻪ آن ﻧﻮر اﻣﺮ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ دو ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻮد ]ﺳﭙﺲ[ ﺑﻪ ﻧﻴﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬

‫ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﺑﺎش و ﺑﻪ ﻧﻴﻢ دﻳﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻋﻠﻰ ﺑﺎش‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﻟﺤﺎظ رﺳﻮل ﺧﺪا ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻋﻠﻰ از ﻣﻦ و ﻣﻦ از ﻋﻠﻰ ﻫﺴﺘﻢ و ﺟﺰ ﻋﻠﻰ‬

‫ﻛﺴﻰ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰﺗﻮاﻧﺪ از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ ]ﻓﺮﻣﺎن اﻟﻬﻰ را[ ادا ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬و زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ اﺑﺎﺑﻜﺮ را ﺑﺎ ﺳﻮره ﺑﺮاﺋﺖ ﺑﻪ ﻣﻜّﻪ اﻋﺰام‬

‫ﻓﺮﻣﻮد‪ ،‬ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻧﺎزل ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬اى ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ! ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﻠﻰ‪ ،‬ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ‪ :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮده ﻛﻪ آن ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ را‬

‫ﺧﻮدت ﻳﺎ ﻣﺮدى از ﺧﻮدت اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ آن ﺳﻮ ﮔﺴﻴﻞ داﺷﺖ ﺗﺎ اﺑﻮﺑﻜﺮ را ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻢ و او را ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪم‪.‬‬

‫او درون ﺧﻮد ﻧﮕﺮاﻧﻰ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬اى رﺳﻮل ﺧﺪا‪ ،‬آﻳﺎ در ﻣﻮرد ﻣﻦ آﻳﻪاى ﻧﺎزل ﺷﺪه اﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻧﻪ وﻟﻜﻦ‬

‫اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ را ﻛﺴﻰ ﺟﺰ ﻣﻦ و ﻳﺎ ﻋﻠﻰ اﻧﺠﺎم ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد‪ .‬اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻋﺮض ﻛﺮدﻧﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ اى ﺑﺮادر رﺳﻮل‬

‫ﺧﺪا‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺣﻤﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪاى از ﺟﺎﻧﺐ رﺳﻮل ﺧﺪا ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻧﺪارد‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮاى ﭘﻴﺸﻮاﻳﻰ ﻣﺮدم‬

‫ﺻﻼﺣﻴﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ؟‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻣﻦ و رﺳﻮل ﺧﺪا ﻧﻮر واﺣﺪى ﺑﻮدﻳﻢ ﺳﭙﺲ او ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺷﺪ و ﻣﻦ وﺻﻰ‪ ‬او ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺷﺪم‪.‬‬

‫ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﻧﺎﻃﻖ ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺻﺎﻣﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ در ﻫﺮ ﻋﺼﺮى ﻳﻜﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺎﺷﺪ و دﻳﮕﺮى ﺻﺎﻣﺖ‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن! ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﺑﻴﻢ دﻫﻨﺪه ﺷﺪ و ﻣﻦ رﻫﺒﺮ و ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪه و اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﻓﺮﻣﻮده ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ اﺳﺖ »ﺗﻮ ﺑﻴﻢ دﻫﻨﺪهاى‬

‫و ﻫﺮ ﻗﻮﻣﻰ را ﻫﺪاﻳﺘﮕﺮى اﺳﺖ«‪ .‬ﺳﭙﺲ آﻳﺎت ﺑﻌﺪ از آن را ﺗﻼوت ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﺎدهاى ﺑﺪان‬

‫»ﻓَ َ َٔاك ِﻳ ّ ْﻦ ِﻣ ْﻦ ﻗَ ْﺮﻳ َ ٍﺔ َٔاﻫْﻠَ ْﻜﻨﺎﻫﺎ َو ِ َ‬

‫‪١‬‬
‫وﺷﻬﺎ َو ﺑ ْ ٍِﱤ ُﻣ َﻌ َّﻄ َ ٍةل َو ﻗَ ْ ٍ‬
‫ﴫ َﻣﺸـﻴ ٍﺪ « ﰗ‪.۴۵ ،‬‬ ‫ﱔ ﻇﺎ ِﻟ َﻤ ٌﺔ ﻓَﻬ َِـﻲ ﺧﺎ ِوﻳ َ ٌﺔ ﻋَﲆ ﻋ ُُﺮ ِ‬

‫‪٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﺎردار ﻣﻰﺷﻮد و آﻧﭽﻪ را رﺣﻢﻫﺎ ﻛﻢ ﻳﺎ اﻓﺰون ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻣﻰداﻧﺪ و ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻧﺰد او ﻣﻘﺪار ﻣﻌﻴﻨﻰ دارد‪ .‬او داﻧﺎى ﻧﻬﺎن و‬

‫آﺷﻜﺎر و ﺑﺰرگ و ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ ﭼﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻮﺋﻴﺪ ﭼﻪ آﺷﻜﺎر‪ ،‬و ﻧﻴﺰ ﻣﺨﻔﻰ ﺷﺪﮔﺎن در ﺷﺐ ﻳﺎ ﭘﻴﺪاﻳﺎن در روز ﺑﺮاى‬

‫او ﻳﻜﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﺪام او را ازﭘﻴﺶرو و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ اﻣﺮ ﺧﺪا ﺣﻔﻆ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬

‫]ﺳﻠﻤﺎن[ ﮔﻔﺖ‪ :‬آن ﺣﻀﺮت دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮ دﺳﺖ دﻳﮕﺮش زد و ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﺸﺮ‪.‬‬

‫ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻬﺸﺖ ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ دوزخ ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﻣﻰﮔﻮﻳﻢ اﻳﻦ را ﺑﮕﻴﺮ و آن را رﻫﺎ ﻛﻦ‪ .‬ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﺻﺎﺣﺐ رﺟﻌﺖ ﺷﺪ و‬

‫ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻮدت‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻮح ﻣﺤﻔﻮظ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻤﺎم ﻋﻠﻢ آن را ﺑﻪ ﻣﻦ اﻟﻬﺎم ﻓﺮﻣﻮد‪ .‬آرى اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب!‬

‫ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ »ﻳﺲ و اﻟﻘﺮآن اﻟﺤﻜﻴﻢ« و »ن و اﻟﻘﻠﻢ« و »ﻃﻪ ﻣﺎ اﻧﺰﻟﻨﺎ ﻋﻠﻴﻚ اﻟﻘﺮآن ﻟﺘﺸﻘﻰ« و ﺻﺎﺣﺐ دﻻﻻت و راﻫﻨﻤﺎﻳﻰﻫﺎ‬

‫ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻌﺠﺰات و ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ؛ و ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﺧﺎﺗﻢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺧﺎﺗﻢ اوﺻﻴﺎء‪.‬‬

‫ﻣﻨﻢ »راه ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ«و ﻣﻨﻢ آن »ﺧﺒﺮ ﺑﺰرﮔﻰ ﻛﻪ در آن اﺧﺘﻼف ﻛﺮدﻧﺪ« و ﻛﺴﻰ ﺟﺰ در وﻻﻳﺖ ﻣﻦ اﺧﺘﻼف ﻧﻜﺮد‪ .‬ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ‬

‫ﺻﺎﺣﺐ دﻋﻮت ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻤﺸﻴﺮ‪ .‬ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺳﻞ ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬

‫»ﺧﺪاوﻧﺪ روح را ﺑﻪ اﻣﺮ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻫﺮ ﻳﻚ از ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻰﻓﺮﺳﺘﺪ« و او روح ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫آن را ﺟﺰ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻘﺮّب ﻳﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺳﻞ ﻳﺎ وﺻﻰ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﻋﻄﺎ ﻧﻤﻰﻛﻨﺪ و ﻧﻤﻰﻓﺮﺳﺘﺪ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ اﻳﻦ روح‬

‫را ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ او را از دﻳﮕﺮ ﻣﺮدﻣﺎن ﺟﺪا و ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﮔﺮداﻧﻴﺪه و ﻗﺪرت را ﺑﻪ او واﮔﺬار ﻣﻰﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻧﻪاى ﻛﻪ ﻣﺮده را‬

‫زﻧﺪه ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﺷﺪه و ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ داﻧﺎ ﺷﻮد و در ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻫﻢ زدن از ﻣﺸﺮق ﺑﻪ ﻣﻐﺮب و از ﻣﻐﺮب ﺑﻪ ﻣﺸﺮق‬

‫ﻣﻰرود و ﺑﻪ آﻧﭽﻪ در دلﻫﺎ‪ ،‬آﺳﻤﺎنﻫﺎ و زﻣﻴﻦ اﺳﺖ آﮔﺎﻫﻰ ﻣﻰﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ »ذﻛﺮ« ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ در ﻗﺮآن ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬و ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ‬

‫ﺳﻮى ﺷﻤﺎ ذﻛﺮ ﻳﻌﻨﻰ رﺳﻮﻟﺶ را ﻓﺮﺳﺘﺎد ﻛﻪ آﻳﺎت اﻟﻬﻰ را ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮاﻧﺪ« ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻠﻢ ﻣﻨﺎﻳﺎ )ﻣﺮگ و ﻣﻴﺮﻫﺎ( و‬

‫ﺑﻼﻫﺎ و ﻓﺼﻞ اﻟﺨﻄﺎب )ﺣﻜﻢ ﻗﺎﻃﻊ در داورى( ﻋﻄﺎ ﺷﺪه و ﻋﻠﻢ ﻗﺮآن و آﻧﭽﻪ ﺗﺎ روز ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮده‬

‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺤ ‪‬ﻤﺪ ﺣﺠ‪‬ﺖ ﺧﺪا و ﺑﺮﻫﺎن را ﺑﺮاى ﻣﺮدم اﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﻮد و ﻣﻦ ﺣﺠ‪‬ﺖ ﺧﺪاى ﻋﺰّوﺟﻞّ ﺷﺪم‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ درون ﻣﻦ‬

‫ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ را ﺑﻪ ودﻳﻌﻪ ﻧﻬﺎده ﻛﻪ ﺑﺮاى اﺣﺪى ﭼﻪ از اوﻟﻴﻦ و آﺧﺮﻳﻦ‪ ،‬و ﭼﻪ از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺳﻞ و ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻘﺮّب ﻗﺮار ﻧﺪاده‬

‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ‪ ،‬اى اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن ‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻦ آن ﻛﺴﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ اذن ﭘﺮوردﮔﺎرم ﻧﻮح را در‬

‫ﻛﺸﺘﻰ ﺳﻮار ﻛﺮدم‪ .‬ﻣﻦ آن ﻛﺴﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ اذن ﭘﺮوردﮔﺎرم‪ ،‬ﻳﻮﻧﺲ را از ﺷﻜﻢ ﻣﺎﻫﻰ ﺑﻴﺮون آوردم‪ .‬ﻣﻦ آن ﻛﺴﻰ‬

‫ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﭘﺮوردﮔﺎرم‪ ،‬ﻣﻮﺳﻰﺑﻦ ﻋﻤﺮان را از درﻳﺎ ﻋﺒﻮر دادم‪ .‬ﻣﻦ آن ﻛﺴﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ اذن ﭘﺮوردﮔﺎر‬

‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ را‪ ،‬از آﺗﺶ ﺑﻴﺮون آوردم‪ ،‬ﻣﻦ آن ﻛﺴﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ اذن ﭘﺮوردﮔﺎرم زﻣﻴﻦ را ﮔﺴﺘﺮاﻧﻴﺪه و رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎى آن‬

‫را ﺟﺎرى ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﭼﺸﻤﻪﻫﺎﻳﺶ را ﮔﺸﻮده و درﺧﺖﻫﺎى آن را ﻛﺎﺷﺘﻢ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻋﺬاب روز ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻨﻢ آن ﻧﺪا ﻛﻨﻨﺪه از ﺟﺎى‬

‫ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻪ ﺟﻦ‪ ‬و اﻧﺲ آن را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ و ﮔﺮوﻫﻰ آن را ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ آن ﻛﺴﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ روز ﺻﺪاى ﺟﺒ‪‬ﺎران و‬

‫ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن را ﺑﻪ زﺑﺎن ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻰﺷﻨﻮم‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺧﻀﺮ داﻧﺎى ﻣﻮﺳﻰ و ﻣﻨﻢ آﻣﻮزﮔﺎر ﺳﻠﻴﻤﺎن ﭘﺴﺮ داود‪ ،‬ﻣﻨﻢ ذواﻟﻘﺮﻧﻴﻦ و ﻣﻨﻢ‬

‫ﻗﺪرت ﺧﺪاى ﻋﺰّوﺟﻞّ‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻣﻦ ﻣﺤﻤ‪‬ﺪم و او ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ از ﻣﺤﻤ‪‬ﺪم و ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ از ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاى ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬دو درﻳﺎ را‬

‫ﺑﻪ ﻫﻢ آﻣﻴﺨﺖ و ﻣﻴﺎن آن دو ﺑﺮزخ و ﻓﺎﺻﻠﻪاى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺪود ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﻰﻛﻨﻨﺪ«‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ‪ ،‬اى اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن ‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﺮده ﻣﺎ ﻧﻤﺮده و ﻏﺎﻳﺐ ﻣﺎ ﻏﻴﺒﺖ ﻧﻨﻤﻮده و ﻛﺸﺘﻪ‬

‫ﺷﺪﮔﺎن از ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ اى ﻛﺴﻰ ﻛﻪ درود ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻮﺑﺎد‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻦ اﻣﻴﺮ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواى ﻫﺮ ﻣﺮد و‬

‫زن ﻣﺆﻣﻦ از ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن و آﻳﻨﺪﮔﺎﻧﻢ و ﺑﺎروح ﻋﻈﻤﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺷﺪهام‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻨﺪهاى از ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪاوﻧﺪم ﻣﺎ را رب ﻧﻨﺎﻣﻴﺪ و ﻫﺮﭼﻪ‬

‫ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﺪ در ﻓﻀﺎﻳﻞ ﻣﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ؛ ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛُﻨﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاى ﻣﺎ ﻗﺮارداده‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻳﻚ دﻫﻢ از ﻳﻚ دﻫﻢ آن‬

‫ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ رﺳﻴﺪ؛ زﻳﺮا ﻣﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ و راﻫﻨﻤﺎﻳﺎن و ﺣﺠ‪‬ﺖﻫﺎ و ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎن و اﻣﺎﻧﺘﺪاران و اﻣﺎﻣﺎن از ﻃﺮف ﺧﺪا ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬و ﻧﻴﺰ‬

‫ﻣﺎ وﺟﻪ و ﭼﺸﻢ و زﺑﺎن ﺧﺪاﻳﻴﻢ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ را ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﻣﺎ ﻋﺬاب و ﭘﺎداش ﻣﻰدﻫﺪ و از ﻣﻴﺎن ﺧﻠﻘﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎ را ﭘﺎك‬

‫ﻧﻤﻮد و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ و اﺧﺘﻴﺎر ﻓﺮﻣﻮد‪ .‬و اﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﭼﻮن و ﭼﺮا ﻛﻨﺪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻛﺎﻓﺮ و ﻣﺸﺮك اﺳﺖ؛ زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ درﺑﺎره‬

‫آﻧﭽﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ ﻧﻴﺴﺖ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻣﻮرد ﺳﺆال وﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺮار ﻣﻰﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ اى اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن درود ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻮد ﺑﺎد‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻫﺮﻛﺲ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ‬

‫اﻳﻤﺎن آورد و ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ آن را ﺑﺎ ﺑﻴﺎن و ﺗﻔﺴﻴﺮو ﺷﺮح و روﺷﻨﻰ و ﺑﺮﻫﺎن ﺗﻮﺿﻴﺢ دادم‪ ،‬اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺆﻣﻦ اﻣﺘﺤﺎن‬

‫‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺷﺪهاى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻠﺐ او را ﺑﺮاى اﻳﻤﺎن آزﻣﻮده و ﺳﻴﻨﻪاش را ﺑﺮاى ﭘﺬﻳﺮش اﺳﻼم ﻓﺮاخ ﻧﻤﻮده و او ﻋﺎرف‬

‫روﺷﻦﺑﻴﻦ و اﻫﻞ ﺑﺼﻴﺮﺗﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻠﻮغ و ﻛﻤﺎل رﺳﻴﺪه اﺳﺖ و اﮔﺮ ﻛﺴﻰ درﺑﺎره آﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﻚ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻨﺎد‬

‫ورزد‪ ،‬اﻧﻜﺎر ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎز اﻳﺴﺘﺪ‪ ،‬ﺣﻴﺮان ﺷﻮد و ﺗﺮدﻳﺪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻘﺼﺮ و ﻧﺎﺻﺒﻰ و دﺷﻤﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ اى اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن ‪ ،‬ﻛﻪ درود ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎد‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ اذن ﭘﺮوردﮔﺎرم‬

‫زﻧﺪه ﻣﻰﻛﻨﻢ و ﻣﻰﻣﻴﺮاﻧﻢ و ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﻰﺧﻮرﻳﺪ و در ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﻳﺘﺎن ﻣﻰاﻧﺪوزﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﻰدﻫﻢ و ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻧﻰﻫﺎى‬

‫دﻟﺘﺎن آﮔﺎﻫﻢ و اﻣﺎﻣﺎن از ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻦ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ و ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ اﻳﻨﻬﺎ را ﻣﻰداﻧﻨﺪ و اﻧﺠﺎم ﻣﻰدﻫﻨﺪ؛ زﻳﺮا‬

‫ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻳﻜﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬او‪‬ﻟﻴﻦ ﻣﺎ ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬آﺧﺮﻳﻦ ﻣﺎ ﻣﺤﻤﺪ و ﻣﻴﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﻣﺤﻤﺪ اﺳﺖ و ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺟﺪاﻳﻰ‬

‫ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺸﻮﻳﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﭼﻴﺰى را ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ‪،‬ﺧﺪاوﻧﺪ آن را ﺧﻮاﺳﺘﻪ و ﻫﺮﮔﺎه از ﭼﻴﺰى ﻛﺮاﻫﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪،‬‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ از آن ﻛﺮاﻫﺖ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻔﺮﻳﻦ و ﺗﻤﺎم ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﺎد ﻛﻪ ﻓﻀﻞ و وﻳﮋﮔﻰ ﻣﺎ و آﻧﭽﻪ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺑﻪ ﻣﺎ‬

‫ﻋﻄﺎ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ را اﻧﻜﺎر ﻧﻤﺎﻳﺪ؛ زﻳﺮا ﻫﺮ ﻛﺲ ﭼﻴﺰى از آﻧﭽﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﻮده اﻧﻜﺎر ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻗﺪرت اﻟﻬﻰ‬

‫و ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪاوﻧﺪى را درﻣﻮرد ﻣﺎ اﻧﻜﺎر ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ اى اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن‪ ،‬درود ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻮد ﺑﺎد‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﺎ »اﻟﻠّﻪ« آﻧﭽﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮده‪ ،‬واﻻﺗﺮ و ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻫﻤﻪ اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﻋﺮض ﻛﺮدﻳﻢ‪ :‬آن‪ ،‬ﭼﻪ ﻋﻄﻴﻪاى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻫﻤﻪ‬

‫اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﻢ اﻋﻈﻢ را در اﺧﺘﻴﺎر ﻣﺎ ﻧﻬﺎده ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ آن‪ ،‬آﺳﻤﺎنﻫﺎ‪ ،‬زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻬﺸﺖ و‬

‫دوزخ را ﻣﻰﺷﻜﺎﻓﻴﻢ‪ .‬از آﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻ ﻣﻰروﻳﻢ و ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻓﺮود ﻣﻰآﻳﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺮق و ﻏﺮب ﻣﻰروﻳﻢ و ﺑﻪ ﻋﺮش رﺳﻴﺪه‪،‬‬

‫در ﺑﺮاﺑﺮﺧﺪاى ﻋﺰّوﺟﻞّ ﻣﻰﻧﺸﻴﻨﻴﻢ و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎ‪ ،‬ﺣﺘﻰ آﺳﻤﺎنﻫﺎ‪ ،‬زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺧﻮرﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺎه‪ ،‬ﺳﺘﺎرﮔﺎن‪ ،‬ﻛﻮهﻫﺎ‪ ،‬درﺧﺘﺎن‪،‬‬

‫ﭼﺎرﭘﺎﻳﺎن‪ ،‬درﻳﺎﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻬﺸﺖ و دوزخ‪ ،‬از ﻣﺎ اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻳﻦﻫﺎ را ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ اﺳﻢ اﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ آﻣﻮﺧﺘﻪ و ﺑﻪ‬

‫ﻣﺎ اﺧﺘﺼﺎص داده اﺳﺖ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﻰﺧﻮرﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻰآﺷﺎﻣﻴﻢ و در ﻣﻴﺎن ﺑﺎزارﻫﺎ راه ﻣﻰروﻳﻢ و ﻫﻤﻪ اﻳﻦ اﻣﻮر را ﺑﻪ‬

‫ﻓﺮﻣﺎن ﭘﺮوردﮔﺎرﻣﺎن اﻧﺠﺎم ﻣﻰدﻫﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﻛﺮاﻣﺖ ﺧﺪاوﻧﺪﻳﻢ‪» .‬آﻧﺎن ﻛﻪ در ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﺑﺮ ﺧﺪا ﭘﻴﺸﻰ ﻧﻤﻰﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫و ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن او ﻛﺎر ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ« ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ را ﻣﻌﺼﻮم و ﭘﺎك ﻗﺮار داده و ﺑﺮ ﺑﺴﻴﺎرى از ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻣﺆﻣﻨﺶ ﺑﺮﺗﺮى ﺑﺨﺸﻴﺪه‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺬا ﻣﺎ ﻣﻰﮔﻮﻳﻴﻢ‪» :‬ﺳﭙﺎس و ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﺨﺼﻮص ﺧﺪاﻳﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ اﻳﻦ )اﻣﻮر( ﻫﺪاﻳﺖ ﻧﻤﻮد و اﮔﺮ ﺧﺪا ﻣﺎ را‬

‫‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺪاﻳﺖ ﻧﻤﻰﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ آن راه ﻧﻤﻰﻳﺎﻓﺘﻴﻢ و ﻛﺎﻓﺮﻳﻦ ﺳﺰاوار ﻋﺬاب ﺷﺪﻧﺪ و وﻋﺪه ﻋﺬاب درﺑﺎره آنﻫﺎ ﺣﺘﻤﻰ اﺳﺖ و آنﻫﺎ‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ آﻧﭽﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﺶ و اﺣﺴﺎن ﻧﻤﻮده اﻧﻜﺎرﻣﻰورزﻧﺪ‪.‬‬

‫اى ﺳﻠﻤﺎن و اى ﺟﻨﺪب! اﻳﻦ اﺳﺖ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﻮراﻧﻴﺖ‪ ،‬اﻳﻨﻚ ﺑﺎ ر‪‬ﺷﺪ وﻫﺪاﻳﺖ ﺑﺪان ﭼﻨﮓ ﺑﺰﻧﻴﺪ؛ زﻳﺮا ﻫﻴﭻ اﺣﺪي از‬

‫ﺷﻴﻌﻴﺎن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺣﺪ ﺑﺼﻴﺮت و روﺷﻦﺑﻴﻨﻰ ﻧﻤﻰرﺳﺪ ﻣﮕﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ ]ﻣﻘﺎم[ ﻧﻮراﻧﻴﺖ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻫﺮﮔﺎه ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺑﺼﻴﺮت و روﺷﻦﺑﻴﻨﻰ رﺳﻴﺪه و در درﻳﺎﻳﻰ از ﻋﻠﻢ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ و ﻣﺮﺗﺒﻪاى از ﻓﻀﻴﻠﺖ را ﭘﻴﻤﻮده و ﺑﺮ‬

‫ﺮ اﺳﺮار ﺧﺪا و ﮔﻨﺠﻴﻨﻪﻫﺎى ﭘﻨﻬﺎن ﺧﺪا آﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺳﺮّي از ﺳ ّ‬

‫‪٧‬‬
 www.mybook.ir

ّ
‫ﺧﻄﺒﻪ ﺗﻄﻨﺠﯿﺔ‬

٨
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ‬

‫از آن ﺟﺎ ﻛﻪ ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻰ)ع( در ﻗﺴﻤﺘﻰ از اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬اَﻧَﺎ اﻟْﻮاﻗ‪‬ﻒ‪ ‬ﻋﻠَﻰ اﻟﺘﱡﻄﻨﺠ‪‬ﻴﻦ« ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻦ ﺑﺮ دو ﺗﻄﻨﺞ‬

‫اﻳﺴﺘﺎدهام اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ را ﺗﻄﻨﺠﻴﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ و ﺗﻄﻨﺞ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎى ﺧﻠﻴﺞ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ در ﻛﺘﺎب ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار‬

‫اﻟﻴﻘﻴﻦ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﺣﺎﻓﻆ رﺟﺐ ﺑﺮﺳﻲ ﻧﻘﻞ ﺷﺪه و ﻋﺒﺎرﺗﻲ از اﻳﺸﺎن ﺣﺎﻛﻲ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ از وي ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻣﻮرد‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬ﻛﻬﻦﺗﺮﻳﻦ اﺷﺎره ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ‪ ،‬ﻧﻘﻞ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﺧﻄﺒﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺒﻪ اﷲ ﻣﻮﺳﻮي در ‪ 703‬ق‪1304/‬م‬

‫در اﻟﻤﺠﻤﻮع اﻟﺮاﺋﻖ‪ ،‬ﺟﺎي داده اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻴﺾ ﻛﺎﺷﺎﻧﻲ از ﻣﺤﺪﺛﻴﻦ ﺑﺰرگ ﺷﻴﻌﻪ در دورة ﺻﻔﻮﻳﻪ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ‪ ‬اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ )ع( را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮده اﺳﺖ ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺗﺼﺮﻳﺢ »ﺑﺮﺳﻲ« اﻳﺮاد ﺧﻄﺒﻪ در ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻴﺎن ﻛﻮﻓﻪ و ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ و‬

‫اﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎﺑﺮ )ﻇﺎﻫﺮاً ﺟﺎﺑﺮﺑﻦ ﻋﺒﺪاﷲ اﻧﺼﺎري( در ﻃﻲ ﺧﻄﺒﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺧﺎص ﺣﻀﺮت ﺑﻮده‪ ،‬و ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن ﺧﻄﺒﻪ‪ ،‬از‬

‫ﺣﻀﺮت ﭘﺮﺳﺸﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﺘﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﺑﺎ اﺷﺎراﺗﻲ‪ ،‬زﻣﺎن ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻪ اﻧﺪﻛﻲ ﭘﺲ از ﺟﻨﮓ ﺻﻔﻴﻦ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪه ﺷﺪه‪ ،‬و‬
‫‪1‬‬
‫در آن از اﻧﺘﻘﺎم ﻛﺸﺘﮕﺎن ﺻﻔﻴﻦ ﭼﻮن ﻋﻤﺎرﺑﻦ ﻳﺎﺳﺮ و اوﻳﺲ ﻗﺮﻧﻲ ﺳﺨﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ١‬ﻧﻘﻞ از ‪ :‬داﺋﺮة اﳌﻌﺎرف ﺑﺰرگ اﺳﻼﻣﯽ ‪ ،‬ج ‪ ،۱۵‬ﺣﺮف‪ ،‬ت »ﺗﻄﻨﺠﻴﺔ«‪.‬‬

‫‪٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫‪1‬‬
‫ﺧﻄﺒﻪ ﺗﻄﻨﺠﻴﺔ‬

‫ﺣﻤﺪ و ﺳﭙﺎس از آنِ ﺧﺪاﻳﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻮ‪‬ﻫﺎ را ﮔﺸﻮد و ﻫﻮا را ﺷﻜﺎﻓﺖ و اﻃﺮاف آن را ﭘﺎره ﻛﺮد‪ ،‬روﺷﻨﺎﻳﻰ را روﺷﻨﺎﻳﻰ‬

‫ﺑﺨﺸﻴﺪ و ﻣﺮدﮔﺎن را زﻧﺪه ﻧﻤﻮد و زﻧﺪهﻫﺎ را ﻣﻴﺮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺣﻤﺪ ﻣﻰﻛﻨﻢ او را ﺣﻤﺪى ﻛﻪ‪ :‬ﺳﺎﻃﻊ ﺷﺪه و ﺳﭙﺲ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮدﻳﺪه و رﺳﻴﺪه و درﺧﺸﻴﺪه و ﻧﻮ ﺑﻴﺮون آﻣﺪه‪ ،‬ﭘﺲ ﭘﻨﺎه ﺟﺴﺘﻪ‬

‫و ﺗﺮﺳﻴﺪه‪...‬و درﺧﺸﻴﺪه و ﺗﺎﺑﺎن ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪] .‬ﺣﻤﺪى ﻛﻪ[ ارﺳﺎل آن در آﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻ ﺑﺮود و ﺑﺎ اﻋﺘﺪال در ﻓﻀﺎ‬

‫ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ ‪ .‬او آﺳﻤﺎنﻫﺎ را ﺑﺪون ﺳﺘﻮن آﻓﺮﻳﺪ و آنﻫﺎ را ﺑﺪون ﭘﺎﻳﻪ ﺑﺮﭘﺎ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﺘﺎرﮔﺎن درﺧﺸﺎن زﻳﻨﺖ داد و‬

‫در ﻓﻀﺎ ‪ ،‬اﺑﺮﻫﺎى ﻣﺘﺮاﻛﻢ را ﻣﺤﺒﻮس ﻛﺮد و درﻳﺎ ﻫﺎ و ﻛﻮه ﻫﺎ را ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻼﻃﻢ اﻣﻮاج ﻧﺮم و دﻟﻨﺸﻴﻦ آﻓﺮﻳﺪ و ﺗﻨﮕﻨﺎ‬

‫ﻫﺎي آن را ﺑﺎز ﻛﺮد و اﻣﻮاج آن ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺣﻤﺪ ﻣﻰﻛﻨﻢ او )ﺧﺪا( را و ﺣﻤﺪ ﺑﺮاى اوﺳﺖ و ﮔﻮاﻫﻰ ﻣﻰدﻫﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺧﺪاﻳﻰ ﺟﺰ اﻟﻠّﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ و ﺷﺮﻳﻜﻰ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﮔﻮاﻫﻰ ﻣﻰدﻫﻢ ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ) ص ( ﺑﻨﺪه و رﺳﻮل ﺧﺪاﺳﺖ ﻛﻪ او را ازﻣﻴﺎن ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻠﻴﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻓﺮﻣﻮد و ﻣﻴﺎن ﻋﺮب ﻓﺮﺳﺘﺎد و او‬

‫را ﻫﺪاﻳﺘﮕﺮ و ﻫﺪاﻳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﺑﺰرگ ﻗﻮم و ﭘﺮﺗﻮان و ﻃﻠﺴﻤﻰ ﻣﺒﻌﻮث ﻓﺮﻣﻮد‪ .‬ﭘﺲ دﻻﺋﻞ را اﻗﺎﻣﻪ ﻛﺮد دﻻﺋﻞ ]ﺗﻮﺣﻴﺪ[‬

‫را ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ او ﺑﭙﺎ داﺷﺖ و رﺳﺎﻟﺖﻫﺎ را ﺧﺘﻢ ﻧﻤﻮد و ﻣﺴﻠﻤﺎنﻫﺎ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪى او ﻧﺼﺮت ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺷﺪﻧﺪ و دﻳﻦ را ﺑﻪ ﺳﺒﺐ‬

‫او آﺷﻜﺎر ﺷﺪ‪ .‬درود ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ او و آل ﭘﺎﻛﺶ ﺑﺎد‪.‬‬

‫اي ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ از ﻣﻦ ﺑﺎزﮔﺮدﻳﺪ و ﻣﻼزم ﺑﻴﻌﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﺎ ﺣ‪‬ﺴﻦ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺮ دﻳﻦ ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ و ﺑﻪ وﺻﻰ‪‬‬

‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺗﺎن ﺗﻤﺴﻚ ﺑﺠﻮﻳﻴﺪ؛ ﻫﻤﺎن ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻧﺠﺎت ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اوﺳﺖ و ﺑﻪ ﺳﺒﺐ دوﺳﺘﻴﺶ در روز ﺣﺸﺮ‪ ،‬ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ‬

‫ﻧﺠﺎت اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١‬‬
‫ﺣﺎﻓﻆ رﺟﺐ ﺑﺮﳻ‪ ،‬ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار اﻟﻴﻘﲔ‪ ،‬ص‪) ،۲۶۳‬ط‪ -‬ﺑﲑوت( ‪.‬‬

‫‪٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﭘﺲ ﻣﻦ آرزو ﻛﻨﻨﺪه و آرزو ﺷﻮﻧﺪهام‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﻀﻴﻠﺘﻢ و وﺻﻰ‪ ‬رﺳﻮل ﺧﺪاﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪهى ﺑﻬﺸﺖ و دوزخ‬

‫ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮ ﺗﻄﻨﺠﻴﻦ‪) 1‬دو ﺧﻠﻴﺞ( اﻳﺴﺘﺎدهام‪ .‬ﻣﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮ دو ﻣﺸﺮق و دو ﻣﻐﺮﺑﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ رﺣﻤﺖ ﺧﺪا و "اﻓﺮدوس" را ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻢ دﻳﺪهام و او در درﻳﺎى ﻫﻔﺘﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻓﻠﻚ ﺟﺎري اﺳﺖ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ در‬

‫ﻣﻮﺟﻬﺎي آن درﻳﺎ ﺳﺘﺎرﮔﺎن و راه ﻫﺎي آﺳﻤﺎﻧﻲ)ﺣﺒﻚ( ﻗﺮار دارﻧﺪ‪.‬‬

‫و دﻳﺪم زﻣﻴﻦ در ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺷﺪن ﻟﺒﺎس ﻛﻮﺗﺎه‪ ،‬و او در ﭘﺎرهاى از ﺧﻠﻴﺞ راﺳﺖ اﺳﺖ از ﻃﺮﻓﻰ ﻛﻪ‬

‫دﻧﺒﺎﻟﻪ ﻣﺸﺮق اﺳﺖ و دو ﺗﻄﻨﺞ دو ﺧﻠﻴﺞ از آب اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ در ﻃﺮف ﭼﭗ دو ﺗﻄﻨﺞ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻦ ﻣﺘﻮﻟّﻰ داﻳﺮهى آن‬

‫ﻫﺴﺘﻢ و ﻓﺮدوس و آﻧﭽﻪ در آن اﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻧﮕﺸﺘﺮ در اﻧﮕﺸﺖ‪.‬‬

‫و ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ﻫﻨﮕﺎم ﻏﺮوﺑﺶ دﻳﺪهام‪ .‬او ﻫﻤﺎﻧﻨﺪه ﭘﺮﻧﺪهاى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻻﻧﻪاش ﺑﺎزﻣﻰﮔﺮدد‪ .‬اﮔﺮ ﻧﺒﻮد اﺻﻄﻜﺎك ﺳﺮ‬

‫اﻓﺮدوس و اﺧﺘﻼط دو ﺗﻄﻨﺞ)ﺧﻠﻴﺞ( و ﺻﺪاى اﻓﻼك ﻫﺮ آﻳﻨﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ در آﺳﻤﺎنﻫﺎ و در زﻣﻴﻦ ﺑﻮد ﺻﺪاى وارد‬

‫ﺷﺪن ﻓﺮﺳﻮدهى ﺳﻮزان ﺧﻮرﺷﻴﺪ را در آب ﺳﻴﺎه در ﭼﺸﻤﻪ ﮔﻞآﻟﻮد ﻣﻰﺷﻨﻴﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﻋﺠﺎﻳﺒﻰ از ﺧﻠﻖ ﺧﺪا آﮔﺎﻫﻢ ﻛﻪ‬

‫ﺟﺰ ﺧﺪا‪ ،‬ﻛﺴﻰ آن را ﻧﻤﻰداﻧﺪ‪.‬‬

‫و اﻧﭽﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮده و در آﻳﻨﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد را ﻣﻲ داﻧﻢ و اﻧﭽﻪ در ﻋﺎﻟﻢ ذ ‪‬ر اول و ﻣﻘﺪم ﺑﺮ آدم اول ﺑﻮد را ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮاى ﻣﻦ ﻛﺸﻒ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ و ﭘﺮوردﮔﺎرم ﻣﺮا ﺗﻌﻠﻴﻢ داد و آﻣﻮﺧﺘﻢ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻴﺪ و ﺿﺠ‪‬ﻪ‬

‫ﻧﻜﻨﻴﺪ و ﻧﻠﺮزﻳﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﺮس ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺟﻨّﻰ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻳﺎ ﻣﺮﺗﺪ‪ ‬ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﻰدادم ﺑﻪ آﻧﭽﻪ‬

‫]ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن[ ﺑﺮ آن ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﺷﻤﺎ در آن ﻫﺴﺘﻴﺪ و ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﺗﺎ روز ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻰﺷﻮﻳﺪ‪.‬‬

‫]اﻳﻦ[ ﻋﻠﻤﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﺮﻓﻴﺖ آن ﺑﻪ ﻣﻦ داده ﺷﺪه و ﻣﻦ آن را آﻣﻮﺧﺘﻢ و ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ اﻳﻦ ﻋﻠﻢ از ﺗﻤﺎم اﻧﺒﻴﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺷﺪه‪ ،‬ﺟﺰ‬

‫از ﺻﺎﺣﺐ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ درود ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ او و ﺑﺮ آﻟﺶ ﺑﺎد‪ .‬ﭘﺲ ﻋﻠﻤﺶ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺎد داد وﻣﻦ ﻋﻠﻤﻢ را ﺑﻪ او ﻳﺎد دادم‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻢ دﻫﻨﺪﮔﺎن ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ و ﺑﻴﻢ دﻫﻨﺪﮔﺎن آﺧﺮت و دﻧﻴﺎ و ﺑﻴﻢ دﻫﻨﺪﮔﺎن ﻫﺮ وﻗﺖ و ﻫﺮ زﻣﺎن ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﺳﺒﺐ ﻣﺎ ﻫﻼك ﺷﺪ آن ﻛﺲ ﻛﻪ ﻫﻼك ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﺎ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺖ آن ﻛﺲ ﻛﻪ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را در ﻣﻮرد‬

‫ﻣﺎ ﺑﺰرگ ﻧﺸﻤﺎرﻳﺪ‪.‬‬

‫‪ ١‬ﺑﻪ ﳊﺎظ اﺷـامتل ﺧﻄﺒﻪ ﺑﺮ »اﮐﻮار« و »ادوار« در ﻣﻮرد ﻣﻌﻨﺎی دو ﺗﻄﻨﺞ ﺑﺮىخ ﺑﺮآﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر دو ﮐﺮﻩ ﳇﯽ ﻋﺎﱂ وﺟﻮد اﺳﺖ ﮐﻪ ﴎﭼﺸﻤﻪ ای واﺣﺪ دارد ﮐﻪ ﶍﻮع آﳖﺎ ﲝﺮ ﳏﻴﻂ انﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬داﺋﺮﻩ اﳌﻌﺎرف ﺑﺰرگ اﺳﻼﻣﯽ‪ ،‬ج‪ .۱۵ ،‬ذﻳﻞ ﺣﺮف ت‪ ،‬واژﻩ ﺗﻄﻨﺠﻴﻪ‪.‬‬

‫‪١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻗﺴﻢ ﺑﻪ آن ﺧﺪاﻳﻰ ﻛﻪ داﻧﻪ را ﺷﻜﺎﻓﺖ و ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت را ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﺟﺒﺮوت و ﻋﻈﻤﺖ ﻣﺘﻔﺮد اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‪،‬‬

‫ﺑﺎدﻫﺎ‪ ،‬ﺟﻦ‪ ،‬ﺧﺰﻧﺪﮔﺎن ﮔﺰﻧﺪه‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬درﺧﺘﺎن و درﻳﺎﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺴﺨّﺮ ﻣﻦ ﺷﺪهاﻧﺪ و ﺷﻤﺎ ﻣ‪‬ﻠﻚ ﺳﻠﻴﻤﺎن را ﺑﺰرگ ﻣﻰﺷﻤﺎرﻳﺪ‬

‫و ﺳﻠﻴﻤﺎن ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺣﺎل آﻧﻜﻪ اﮔﺮ او را ﻣﻰﺷﻨﺎﺧﺘﻴﺪ و ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ ﻛﺸﻒ ﻣﻰﺷﺪ و او را ﻣﻰدﻳﺪﻳﺪ‪ ،‬در درون ﻧﻔﺴﻬﺎﻳﺘﺎن‬

‫ﻫﻼك ﻣﻰﺷﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎ ﺑﺎ آدم‪ ،‬ﻧﻮح‪ ،‬ﻣﻮﺳﻰ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻰ‪ ،‬داوود‪ ،‬ﺳﻠﻴﻤﺎن و اﻧﺒﻴﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ آنﻫﺎ و ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻳﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدهاﻳﻢ؛ ﭘﺲ‬

‫ﻫﻤﻪ ى آنﻫﺎ )اﻧﺒﻴﺎ(‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮى ﻣﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ و در راه ﻣﺎ ﻗﺪم ﺑﺮﻣﻰدارﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﺎ رﺷﺪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮدى ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ‪ :‬اى اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬ﻣﺘﺪاول ﺷﺪه و ﻣﺎ آن را از ﺗﻮ ﻧﻘﻞ ﻛﺮده و ﺑﻌﺪ از ﺗﻮ درﺑﺎرهاش ﺳﺨﻦ‬

‫ﻣﻰﮔﻮﻳﻴﻢ و از ﻣﻌﺎﻧﻰاش ﺳﺆال ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ؛ وﻟﻰ ﻧﻤﻰداﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﺴﻴﺎر دور اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر دور اﺳﺖ ‪ ] ...‬از‬

‫ﻓﻬﻢ ﺷﻤﺎ [ اﻳﻦ ﻋﻠﻤﻰ ﻛﻪ ﺣﺪ‪‬ى ﺑﺮاى آن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻮﺟﺶ ﺑﻪ ﺗﻼﻃﻢ آﻣﺪه و آﻧﭽﻪ را در آن اﺳﺖ ﺑﻴﺮون ﻣﻰاﻓﻜﻨﺪ ] ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ‬

‫[ ﻛﻪ ﺳﻜﻮت در ﻣﻮرد آنﻫﺎ ﺑﺮاى ﻣﻦ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ؛ زﻳﺮا در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت‪ ،‬از آﻧﭽﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮد‪،‬‬

‫اﺣﺪى ﺳﺆال ﻧﻤﻰﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ آن ﺧﺪاﻳﻰ ﻛﻪ داﻧﻪ را ﺷﻜﺎﻓﺖ و ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت را آﻓﺮﻳﺪ‪ ،‬دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﺮﺿﻪ ﺷﺪ و ﻣﻦ از آن اﻋﺮاض ﻛﺮدم‪ .‬ﻣﻦ‬

‫واژﮔﻮن ﻛﻨﻨﺪهى دﻧﻴﺎ ﺑﺮ ﺻﻮرﺗﺶ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ آن ﺟﺎ ﻛﻪ از ﻣﻦ روى ﮔﺮدان ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻪ زﻣﺎﻧﻰ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻧﺪه ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻠﺤﻖ‬

‫ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ آﻧﭽﻪ را ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻓﺮدوس ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ و آﻧﭽﻪ زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﻫﻔﺘﻢ و آﻧﭽﻪ در آﺳﻤﺎنﻫﺎى ﺑﻠﻨﺪ و آﻧﭽﻪ ﺑﻴﻦ‬

‫آﻧﻬﺎﺳﺖ و آﻧﭽﻪ در زﻳﺮ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ ﻣﻰداﻧﻢ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻋﺮش ﺳﻮﮔﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻰﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ از ﭘﺪراﻧﺘﺎن و ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻧﺘﺎن ﺧﺒﺮ ﻣﻰدادم ﻛﻪ ﻛﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و از ﻛﻪ‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ و اﻛﻨﻮن ﻛﺠﺎﻳﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮى ﭼﻪ ﭼﻴﺰى رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮرﻧﺪهاى از ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺮادرش را ﻣﻰﺧﻮرد و‬

‫ﻧﻮﺷﻨﺪهاى ﻛﻪ درﺳﺮ ﭘﺪرش ﻣﻰﻧﻮﺷﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ او اﺷﺘﻴﺎق دارد و ﻓﺮدا اﻣﻴﺪ او را دارد‪ .‬دور اﺳﺖ دور‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ‬

‫ﻛﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪه آﺷﻜﺎر ﺷﻮد و آﻧﭽﻪ در ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون اﻓﺘﺪ و وارده ﻫﺎي ﺿﻤﻴﺮ داﻧﺴﺘﻪ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺘﮕﺎه ﻋﻠﻢ‬

‫ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺨﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ دور زده اﻳﺪ و ﺑﺎرﻫﺎ رﺟﻌﺖ ﻛﺮده اﻳﺪ و ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ و آﻳﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻋﺪه اي ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪه و ﻋﺪه اي ﻣﺮده‪ ،‬ﺑﺮﺧﻲ در ﭼﻴﻨﻪ دان‬

‫‪٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺎي ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و ﺑﺮﺧﻲ در ﺷﻜﻢ ﺣﻴﻮاﻧﺎت وﺣﺸﻲ‪ ،‬ﻋﺪه اي رﻓﺘﻪ و ﻋﺪه اي در ﻏﺮور زﻧﺪه اﻧﺪ‪ ،‬ﻋﺪه اي ﻣﻲ روﻧﺪ و ﻋﺪه‬
‫‪1‬‬
‫اي ﻣﻲ آﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ آﺷﻜﺎر ﺷﻮد آﻧﭽﻪ ﻣﻦ در ﻗﺪﻳﻢ او‪‬ل اﻧﺠﺎم داده ام و آﻧﭽﻪ از ﻣﻦ در آﺧﺮ ﺻﻮرت ﻣﻰﮔﻴﺮد‪ ،‬ﻫﺮ آﻳﻨﻪ‬

‫ﺷﮕﻔﺘﻴﻬﺎى ﺑﺰرگ و اﻣﻮر اﻋﺠﺎب آور و ﻛﺎرﻫﺎ و اﺣﺎﻃﻪﻫﺎﻳﻰ را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻰﻛﺮدﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻠﻖ او‪‬ل ﻗﺒﻞ از ﻧﻮح او‪‬ل ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺎرﻫﺎى ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺒﻰ ﻛﻪ در ﺑﻴﻦ زﻣﺎن ﺣﻀﺮت آدم ﺗﺎ زﻣﺎن ﺣﻀﺮت‬

‫ﻧﻮح اﻧﺠﺎم دادهام ﻣﻰداﻧﺴﺘﻴﺪ و درﻣﻰﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ اﻣﺖﻫﺎﻳﻰ را ﻫﻼك ﻛﺮدم‪] ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﻰﺷﺪﻳﺪ[ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻋﺬاب‬

‫ﺳﺰاوارﺷﺎن ﺑﻮد؛ زﻳﺮا ﺑﺪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻃﻮﻓﺎن او‪‬ﻟﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻃﻮﻓﺎن دوم ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻴﻞ ﻋﺮم ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ اﺳﺮار ﻣﻜﻨﻮن‬

‫و ﭘﻮﺷﻴﺪهام‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺎد و ﺑﺎﻏﻬﺎﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺛﻤﻮد و آﻳﺎت و ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ زﻳﺮ و رو ﻛﻨﻨﺪه ى آن ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ‬

‫ﻟﺮزاﻧﻨﺪه و ﺗﻜﺎن دﻫﻨﺪهى آن ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻼك ﻛﻨﻨﺪه آن ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪه ى آن ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻨﺎ ﻛﻨﻨﺪه ى آن‪ ،‬ﻣﻦ‬

‫ﮔﺴﺘﺮش دﻫﻨﺪه آن‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻴﺮاﻧﻨﺪه آن‪ ،‬ﻣﻦ زﻧﺪه ﻛﻨﻨﺪه آن ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ او‪‬ﻟﻢ‪ ،‬ﻣﻦ آﺧﺮم‪ ،‬ﻣﻦ ﻇﺎﻫﺮم‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎﻃﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ‬

‫ﺑﻮدن و ﻗﺒﻞ از آن ﺑﻮدم‪.‬‬

‫ﻣﻦ در ﻋﺎﻟﻢ ذ ‪‬ر و ﻗﺒﻞ از آن ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ د‪‬ور و ﻗﺒﻞ از دور ﺑﻮدم ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ و ﻗﺒﻞ از آن ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻟﻮح و ﻗﺒﻞ از آن‬

‫ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ازﻟﻴ‪‬ﺖ و اﺑﺪﻳ‪‬ﺖ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎﺑﻠﻘﺎ و ﺟﺎﺑﺮﺳﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ رﻓﺮف و ﺑﻬﺮام ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪه ﻋﺎﻟﻢ او‪‬ﻟﻢ؛ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻧﻪ اﻳﻦ‬

‫آﺳﻤﺎن و ﻧﻪ اﻳﻦ زﻣﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﭘﺴﺮ ﺻﻮﻳﺮﻣﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ آن ﺣﻀﺮت ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ‪ :‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ ﻳﺎ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ؟‬

‫ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﺪاﻳﻰ ﺟﺰ اﻟﻠّﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ او ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ و ﭘﺮوردﮔﺎر ﺗﻤﺎم ﺧﻼﻳﻖ اﺳﺖ و ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻠﻖ و اﻣﺮ‬

‫از آنِ اوﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﺧﺪاﻳﻰ ﻛﻪ اﻣﻮر را ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺘﺶ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻓﺮﻣﻮد و آﺳﻤﺎنﻫﺎ و زﻣﻴﻦﻫﺎ ﺑﻪ ﻗﺪرﺗﺶ ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ‪ .‬ﮔﻮﻳﻰ‬

‫‪١‬‬
‫ﳛﺼﻞ ﻣﺎ ﰲ اﻟﺼﺪور و ﻋﲅ واردات اﻟﻀﻤﲑ و ﺗﻌﻠﻤﻮن اﳌﺼﲑ و أﱘ ّاهلل ﻗﺪ ﻛﻮرﰎ ﻛﻮرات و ﻛﺮرﰎ ّﻛﺮات و ﰼ ﻣﻦ ﺑﲔ ّﻛﺮة و ّﻛﺮات و ﰼ ﻣﻦ آﻳﺔ و آايت و ﻣﺎ‬
‫ﻫﳱﺎت ﻫﳱﺎت إذا اﻧﻜﺸﻒ اﳌﺴﻄﻮر و ّ‬
‫‪١‬‬
‫ﺑﲔ ﻣﻘﺘﻮل و ﻣﻴّﺖ و ﺑﻌﺾ ﰲ ﺣﻮاﺻﻞ اﻟﻄﻴﻮر و ﺑﻌﺾ ﰲ ﺑﻄﻮن اﻟﻮﺣﻮش و اﻟﻨﺎس ﻣﺎ ﺑﲔ ﻣﺎض و راج و راﰁ و ﻏﺎد‪،‬‬

‫‪٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫اﻓﺮاد ﺿﻌﻴﻒ ﺷﻤﺎ را ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ‪» :‬آﻳﺎ ﻧﻤﻰﺷﻨﻮﻳﺪ آﻧﭽﻪ را ﭘﺴﺮ اﺑﻰﻃﺎﻟﺐ در ﻣﻮرد ﺧﻮﻳﺶ اد‪‬ﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﺪ؛ و اﻳﻦ‬

‫در ﺣﺎﻟﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ دﻳﺮوز‪ ،‬ﻟﺸﻜﺮ ﺷﺎم ﺑﻪ ﻃﻮر اﻧﺒﻮه اﻃﺮاﻓﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و او ﺑﻪ ﺳﻮى آنﻫﺎ ﺑﻴﺮون ﻧﻤﻰآﻣﺪ‪«.‬‬

‫ﻗﺴﻢ ﺑﻪ آن ﺧﺪاﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ و اﺑﺮاﻫﻴﻢ را ﻣﺒﻌﻮث ﻓﺮﻣﻮد‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ اﻫﻞ ﺷﺎم را ﺑﻪ ﻋﻮض ﺷﻤﺎ ﺑﺎرﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺸﺖ‪ ،‬ﭼﻪ‬

‫ﻛﺸﺘﻨﻰ؟ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺣﻖّ و ﻋﻈﻤﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻮض ﺷﻤﺎ‪ ،‬اﻫﻞ ﺻﻔﻴﻦ را ﻫﻔﺘﺎد ﺑﺎر ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺸﺖ و ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ زﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺟﺪﻳﺪى‬

‫ﻣﻰﺑﺨﺸﻢ و ﺻﺎﺣﺐ و ﻗﺎﺗﻠﺶ را ﺑﻪ او ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻰﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺳﻮزش ﺳﻴﻨﻪاش را از او ﺷﻔﺎ دﻫﺪ و در ﻋﻮض ﻋﻤ‪‬ﺎر ﻳﺎﺳﺮ و‬

‫اوﻳﺲ ﻗﺮﻧﻰ‪ ،‬ﻫﺰار ﻧﻔﺮ را ﻣﻰﻛﺸﻢ‪ .‬ﭘﺲ رﺣﻤﺖ ﺧﺪا از ﻗﻮم ﻇﺎﻟﻢ دور ﺑﺎد‪ .‬آﻳﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﻰﺷﻮد‪ :‬اﮔﺮ ﻧﺒﻮد و ﭼﮕﻮﻧﻪ و ﻛﻰ‬

‫و ﺗﺎ ﭼﻪ زﻣﺎن و در ﻛﺠﺎ و ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه؟‬

‫ﭘﺲ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ داﺷﺖ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﺎم ]ﻣﻌﺎوﻳﻪ[ را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ار‪‬هﻫﺎ ﭘﺎره ﭘﺎره ﻣﻰﺷﻮد و ﺑﺎ ﺳﺎﻃﻮرﻫﺎ‬

‫ﺗﻜّﻪ ﺗﻜّﻪ ﻣﻰﮔﺮدد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ او ﻋﺬاﺑﻰ دردﻧﺎك ﻣﻰﭼﺸﺎﻧﻢ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﺸﺎرت ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد ﻛﻪ اﻣﺮ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﻓﺮداى ﻗﻴﺎﻣﺖ‬

‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ آﻧﭽﻪ را ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺰرگ ﻣﺸﻤﺎر؛ زﻳﺮا ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻠﻢ ﻣﺮﮔﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻼﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺄوﻳﻞ‪ ،‬ﺗﻨﺰﻳﻞ‪ ،‬ﻓﺼﻞ اﻟﺨﻄﺎب )ﺣﻜﻢ‬

‫ﻗﺎﻃﻊ در داورى( و ﻋﻠﻢ ﺑﻪ ﺣﻮادث و وﻗﺎﻳﻌﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻰآﻳﺪ داده ﺷﺪه و ﭼﻴﺰى از ﻣﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﻰﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﻮﻳﻰ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ]ﻓﺮزﻧﺪم[ ـ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﺒﺎرﻛﺶ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪش‪ ،‬اﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ )ع( اﺷﺎره ﻛﺮد ـ از ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ‬

‫ﻛﺮﺑﻼ ﻣﻰآﻳﺪ و ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣﻰرﺳﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮش ﻣﺮداﻧﻰ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ او ﺑﺮ ﺣﻖّ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫درﺳﺘﻰ ﻣﻦ آنﻫﺎ را ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﺘﺮان ﺑﺎ آﻧﺎن رﻓﺘﺎر ﻣﻰﺷﻮد )آنﻫﺎ را ﻧﺤﺮ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ(‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺖ زﻣﻴﻦ ﻛﺴﺎﻧﻰ‬

‫را ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮدان ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎرى ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬در ﺧﻮد ﻓﺮو ﺑﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻰﺧﻮاﺳﺘﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﮔﺎن را ﻳﻚ ﻳﻚ و‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ اﻳﻦﻫﺎ را ﻣﻰﻛﺸﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎمﻫﺎى ﺧﻮدﺷﺎن و ﻧﺎمﻫﺎى ﻣﺎدران و ﭘﺪراﻧﺸﺎن ﻧﺎم ﻣﻰﺑﺮدم‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ‬

‫ﻧﺰدﻳﻜﻨﺪ‪] .‬ﺟﺎﺑﺮ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ [ ﻋﻠﻰ )ع( ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ آﻧﺎن اﺷﺎره ﻓﺮﻣﻮد و ﻣﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آن ﺣﻀﺮت ﻣﺮداﻧﻰ را دﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ‬

‫ﭼﻬﺮهﻫﺎﻳﺸﺎن از ﻣﺎه ﺷﺐ ﭼﻬﺎرده ﻧﻮراﻧﻰﺗﺮ و رﻧﮕﻬﺎﻳﺸﺎن ﻣﺘﻐﻴﺮ و اﺟﺴﺎم ﻻﻏﺮ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاى ﻛﻪ ﭼﻬﺮهﻫﺎى زﻳﺒﺎﺗﺮ‬

‫از آنﻫﺎ دﻳﺪه ﻧﺸﺪه و ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺸﺪ اﻳﻦ ﻳﺎوران ﺣﻖّ از ﻛﺠﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎﺑﺮ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اى ﺳﺮور ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺗﺎ وﻗﺖ ﻣﻌﻠﻮم ]آﻧﺎن[ در ﭘﺸﺖ ﭘﺪراﻧﺸﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ‬

‫و از اﺻﻼب ﭘﺎك ﭘﺪران ﺑﻪ ارﺣﺎم ﭘﺎﻛﻴﺰه ﻣﺎدران اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻰﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺣﻀﺮت در اداﻣﻪ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻠﻖ ﻣﻰﻛﻨﻢ و‬

‫‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫روزى ﻣﻰدﻫﻢ‪ .‬ﻣﻦ زﻧﺪه ﻣﻰﻛﻨﻢ و ﻣﻰﻣﻴﺮاﻧﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺛﺎﺑﺖ در ﺧﻴﺮ اﺳﺖ و اﺳﻤﺎء او ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎﺑﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬اى‬

‫ﺳﺮور ﻣﻦ‪ ،‬آﻳﺎ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺣﻘّﻴﻢ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬آرى ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﺣﻘّﻴﺪ و ﺑﺎ ﺣﻖّ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد‪ .‬اى ﺟﺎﺑﺮ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺣﺎل ﺷﻤﺎ‪،‬‬

‫وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻧﺎﻗﻮس ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻳﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ اﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم اﺷﺎره ﻛﺮد؛ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻧﻮر از ﺑﻴﻦ دو ﭼﺸﻤﺶ‬

‫ﻣﻰدرﺧﺸﻴﺪ ﭘﺲ در ﻫﻤﺎن وﻗﺖ ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪاى ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻛﻪ زﻣﻴﻦ را ﺑﻪ ﻟﺮزه درﻣﻰآورد و آن را ﺧﺴﻒ ﻣﻰﻛﺮد‪ ،‬او را اﺣﻀﺎر‬

‫ﻛﺮد و ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ از ﻫﺮ ﻣﻜﺎﻧﻰ ﺑﺎ او ﻫﻤﺮاه ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﻗﺴﻢ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻢ آنﻫﺎ را ﻳﻜﻰ ﻳﻜﻰ ﺑﺎ ﻧﺎمﻫﺎى ﺧﻮدﺷﺎن و‬

‫ﻧﺎمﻫﺎى ﭘﺪراﻧﺸﺎن ﻧﺎم ﻣﻰﺑﺮدم‪ .‬ﭘﺲ آﻧﺎن از اﺻﻼب ﻣﺮدان ﺑﻪ ارﺣﺎم زﻧﺎن اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻰﻳﺎﺑﻨﺪ ﺗﺎ وﻗﺖ ﻣﻌﻠﻮم ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺣﻀﺮت‬

‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اى ﺟﺎﺑﺮ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺣﻖّ ﻫﺴﺘﻴﺪ و ﺑﺎ ﺣﻖّ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد و در ﺣﻖّ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻣ‪‬ﺮد‪.‬‬

‫اى ﺟﺎﺑﺮ‪ ،‬ﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻧﺎﻗﻮس ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻳﺪ و ﻛﺎﺑﻮس ﻫﺠﻮم آ ‪‬ور‪‬د و ﮔﺎوﻣﻴﺶ ﺗﻜﻠّﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ؟‬

‫ﭘﺲ در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺠﺎﻳﺒﻰ اﺳﺖ و ﭼﻪ ﻋﺠﺎﻳﺒﻰ‪ .‬وﻗﺘﻰ آﺗﺶ در ﻧﺼﻴﺒﻴﻦ روﺷﻦ ﺷﻮد و ﭘﺮﭼﻢ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ در وادى ﺳﻮد‬

‫آﺷﻜﺎر ﮔﺮدد و ﺑﺼﺮه ﻣﻀﻄﺮب ﺷﻮد و ﺑﻌﻀﻰ از ﻣﺮدم ﺑﺮ ﺑﻌﺾ دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺮه ﺷﻮﻧﺪ و ﻫﺮ ﮔﺮوﻫﻰ ﺑﻪ ﺳﻮى ﮔﺮوه‬

‫دﻳﮕﺮى ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺷﻮد و ﻣﻘﺎﻟﻪﻫﺎ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮔﺮدد و ﻟﺸﻜﺮﻫﺎى ﺧﺮاﺳﺎن ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ و ﺷﻌﻴﺐ ﺑﻦ ﺻﺎﻟﺢ ﺗﻤﻴﻤﻰ از ﺳﺮزﻣﻴﻦ‬

‫ﻃﺎﻟﻘﺎن ﭘﻴﺮوى ﺷﻮد و در ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺑﺮاى ﺳﻌﻴﺪ ﺳﻘﻮﺳﻰ ﺑﻴﻌﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد و ﭘﺮﭼﻢ ﺑﺮاى ﻋﻤﺎﻟﻘﻪ ﻛُﺮدان ﻣﻨﻌﻘﺪ ﮔﺮدد و‬

‫ﻋﺮبﻫﺎ ﺑﺮ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ارﻣﻦ و ﺳﻘﻼب ﭼﻴﺮه ﺷﻮﻧﺪ و ﻫﺮﻗﻞ در ﻗﺴﻄﻨﻄﻨﻴﻪ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ارﺗﺶ ﺳﻔﻴﺎن اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ ﭘﺲ‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺘﻮﻗﻊ ﻇﻬﻮر ﺗﻜﻠّﻢ ﻛﻨﻨﺪهى ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮ ﻛﻮه ﻃﻮر ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻇﺎﻫﺮ و آﺷﻜﺎرا ﻫﻮﻳﺪا ﻣﻰﮔﺮدد؛‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮى ﻛﻪ دﻳﺪه ﻣﻰﺷﻮد و وﺻﻔﺶ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺠﺎﻳﺒﻰ را ﻛﻪ واﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ را ﻛﻪ ﻛﺘﻤﺎن ﻛﺮدم؛ زﻳﺮا ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ ﺣﻤﻞ آن را‬

‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻤﻰﻳﺎﺑﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻴﻄﺎن ﺑﻪ ﺳﺠﺪه ﻛﺮدن و ﻋﺬاب ﻛﻨﻨﺪه اوﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻋﺬاب ﻛﻨﻨﺪهى ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن او ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ از ﺳﺠﺪه‬

‫ﻛﺮدن ﺗﻜﺒ‪‬ﺮ ﻛﺮد و ﻣﻦ ﺗﺮﻓﻴﻊ دﻫﻨﺪه ادرﻳﺲ ﺑﻪ ﻣﻜﺎن ﺑﻠﻨﺪى ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻋﻴﺴﻰ را در ﮔﻬﻮاره ﺑﻪ ﺳﺨﻦ درآوردم‪ .‬ﻣﻦ‬

‫وﺳﻴﻊ ﻛﻨﻨﺪه ﻣﻴﺪان ﻫﺎ و وﺿﻊ ﻛﻨﻨﺪهى زﻣﻴﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ آن را ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮدهام؛ ﻳﻚ ﭘﻨﺠﻢ آن را ﺧﺸﻜﻰ‪ ،‬ﻳﻚ‬

‫ﭘﻨﺠﻤﺶ را درﻳﺎ‪ ،‬ﻳﻚ ﭘﻨﺠﻤﺶ را ﻛﻮﻫﻬﺎ‪ ،‬ﻳﻚ ﭘﻨﺠﻤﺶ را آﺑﺎد و ﻳﻚ ﭘﻨﺠﻤﺶ را وﻳﺮاﻧﻪ ﻗﺮار داده ام‪ .‬ﻣﻦ درﻳﺎى ﻗﻠﺰم را‬

‫‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫از رﺟﻴﻢ‪ ،‬و ﻋﻘﻴﻢ را از ﺣﻤﻴﻢ ﺷﻜﺎﻓﺘﻢ و ﻫﻤﻪ را از ﻫﻢ و ﺑﻌﻀﻰ را از ﺑﻌﻀﻰ ﭘﺎره ﻛﺮده و ﺟﺪا ﺳﺎﺧﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻃﻴﺒﻮﺛﺎ‪،‬‬

‫ﺟﺎﻳﻨﻮﺛﺎ‪ ،‬ﺑﺎرﺟﻠﻮن و ﻋﻠﻴﻮﺛﻮﺛﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮ درﻳﺎﻫﺎ در ﻗﻠﻤﺮو اﻗﻠﻴﻢﻫﺎى ﺑﺰرگ‪ ،‬وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺗﻼﻃﻢ ﻣﻰﻧﻤﺎﻳﺪ اﺷﺮاف دارم‬

‫ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ آﻧﭽﻪ ﺑﺮاى ﻣﻦ از ﺳﻮاره و ﭘﻴﺎده ﻣﻬﻴﺎ ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻴﺮون آﻳﺪ ﭘﺲ آﻧﭽﻪ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻰﮔﻴﺮم و آﻧﭽﻪ را‬

‫ﺑﺨﻮاﻫﻢ‪ ،‬رﻫﺎ ﻣﻰﻧﻤﺎﻳﻢ ﭘﺲ ﺑﻪ ﻋﻤ‪‬ﺎر ﻳﺎﺳﺮ دوازده ﻫﺰار اﺳﺐ ﺳﻴﺎه ﻣﻰدﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻳﻚ از آنﻫﺎ ﻳﻜﻰ از دوﺳﺘﺎن ﺧﺪا و‬

‫رﺳﻮل ﺧﺪا ﺻﻠﻰ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ و آﻟﻪ ﺳﻮار اﺳﺐ و ﺑﺎ ﻫﺮ ﻛﺪام از دوازده ﻫﺰار ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﻟﺸﻜﺮى ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﺪاى‬

‫ﺑﺰرگ ﻛﻪ آنﻫﺎ را آﻓﺮﻳﺪه‪ ،‬ﻛﺲ دﻳﮕﺮى ﺗﻌﺪاد آنﻫﺎ را ﻧﻤﻰداﻧﺪ و ﻣﻦ ﺗﻌﺪاد آنﻫﺎ را ﻣﻰداﻧﻢ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﺸﺎرت ﺑﺮ‬

‫ﺷﻤﺎ ﺑﺎد؛ ﺷﻤﺎ ﺑﺮادران ﺧﻮﺑﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪ‪‬ﺗﻰ ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺻﺘﻰ اﻧﺪك اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ى آن ﺑﻌﻀﻰ از ﺑﻴﺎن را ﺧﻮاﻫﻴﺪ داﻧﺴﺖ و ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ‬

‫ﺻﻨﻌﺖ ﻫﺎى دﻟﻴﻞ و ﺑﺮﻫﺎن ﻛﺸﻒ ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺮام و ﻛﻴﻮان ﺑﺮ دﻗﺎﺋﻖ اﻗﺘﺮان ﻃﻠﻮع ﻛﻨﺪ؛ ﭘﺲ در آن وﻗﺖ‬

‫ﺟﻨﺒﺶﻫﺎ و زﻟﺰﻟﻪ ﻫﺎ ﭘﻰ در ﭘﻰ ﺷﻮد و ﭘﺮﭼﻢﻫﺎ از ﻛﻨﺎر رود ﺟﻴﺤﻮن ﺗﺎ ﺷﻬﺮﻫﺎى ﺑﺎﺑِﻞ رو ﻣﻰآورد‪.‬‬

‫ﻣﻦ درﺳﺖ ﻛﻨﻨﺪه ى ﺑﺮجﻫﺎ‪ ،‬و ﺳﺪ‪ ‬ﻛﻨﻨﺪه ى درﻫﺎى ﺑﺰرﮔﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎز ﻛﻨﻨﺪهى ﺷﻜﺎﻓﻬﺎ و ﮔﺸﺎﻳﻨﺪه ى راﻫﻬﺎﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ‬

‫ﻃﻮرم؛ روزى ﻛﻪ ﺑﺮاى ﻣﻮﺳﻰ ﺗﺠﻠّﻰ رخ داد؛ ﻣﻦ آﺷﻜﺎر ﻛﻨﻨﺪه آن ﭼﻴﺰى ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻮﺳﻰ را ﺑﻴﻬﻮش ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻨﻢ آن‬

‫ﻧﻮر ﻇﺎﻫﺮ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻮﺳﺎﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺄواﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻦ آن ﺑﺮﻫﺎن روﺷﻨﻢ و ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺑﺮاى ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺟﺰﻳﻰ از اﺟﺰاء‪‬‬

‫ذر‪‬ه اى از ﻣﺜﻘﺎل آﺷﻜﺎر ﺷﺪ و ﺗﻤﺎم اﻳﻦﻫﺎ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺧﺪاى ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻼﻟﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻬﺸﺖﻫﺎى ﻋﺪن و ﺧﻠﻮدم‪ .‬ﻣﻦ ﺟﺎرى‬

‫ﻛﻨﻨﺪه ى ﻧﻬﺮﻫﺎ از آب ﻣﻮ‪‬اج ﻫﺴﺘﻢ؛ ﻧﻬﺮﻫﺎﻳﻰ از ﺷﻴﺮ و ﻧﻬﺮﻫﺎﻳﻰ از ﻋﺴﻞ ﭘﺎﻛﻴﺰه و ﻧﻬﺮﻫﺎﻳﻰ از ﺷﺮاب ﻛﻪ ﺑﺮاى‬

‫ﻧﻮﺷﻨﺪﮔﺎن ﻟﺬّتﺑﺨﺶ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪه ى ﺑﻬﺸﺖﻫﺎﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻨﺪه اﺳﻼﻣﻢ‪ ،1‬ﻣﻦ آﺧ ِ‬
‫ﺮ زﻣﺎﻧﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺟﻬﻨﻢ را ﮔﺮم ﻛﺮدم و ﻧﺎﻣﺶ را ﺟﺤﻴﻢ و ﺳﺠ‪‬ﻴﻞ ﻧﻬﺎدم و آن را ﺑﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮدم؛ از آن ﺟﻤﻠﻪ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺳﻌﻴﺮ‬

‫اﺳﺖ و دﻳﮕﺮى ﺛﺒﻮر ﻛﻪ ﺑﺮاى ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻣﻬﻴﺎ ﻧﻤﻮدم و دﻳﮕﺮى ﻋﻤﻴﻮس ﻛﻪ ﺑﺮاى ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ آﻣﺎده ﻛﺮدم‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ‬

‫ودﻳﻌﻪ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﺮﻫﻮت ﻗﺮار دادم و ﺑﺮﻫﻮت ﻫﻤﺎن َﻓ َﻠﻖْ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻓﻠﻖ‪ ،‬در آﻧﺠﺎ "ﺟﺒﺖ" و‬

‫"ﻃﺎﻏﻮت" و ﻫﺮ ﻛﺲ آن دو را ﻋﺒﺎدت ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﺮﻛﺲ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺰّت و ﺟﺒﺮوت‬

‫‪ ١‬اان دارس الاﺳﻼم‬

‫‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻛﻪ زﻧﺪه اﺳﺖ و ﻧﻤﻰﻣﻴﺮد‪ ،‬ﻛﻔﺮان ورزد‪] ،‬در ﻓﻠﻖ[ ﺟﺎودان ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻤﺎن ﺑﻬﺸﺖﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ وادى اﻟﺴﻼم‬

‫و ﺳﺮاى ﺟﺎوداﻧﻰ وﺻﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺳﺎزﻧﺪه اﻗﺎﻟﻴﻢ و ﻓﺮوآورﻧﺪه ﺑﺮﻛﺎت از ﻃﺮف ﺧﺪاوﻧﺪ ﺣﻜﻴﻢ و داﻧﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻦ آن ﻛﻠﻤﻪاى ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪى آن‪،‬‬

‫ﻛﺎرﻫﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و دﻫﺮ ﻫﺎ)روزﮔﺎران( ﺳﭙﺮي ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦﻫﺎ را ﭼﻬﺎر ﻗﺴﻤﺖ و ﺟﺰاﻳﺮ را ﻫﻔﺖ ﻗﺴﻤﺖ ﻗﺮار‬

‫دادم‪:‬‬

‫ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺟﻨﻮب‪ ،‬ﻣﻌﺪن ﺑﺮﻛﺎت اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺷﻤﺎل‪ ،‬ﻣﻌﺪن ﺳﻄﻮﺗﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺷﺮق )اﻗﻠﻴﻢ ﺻﺒﺎ(‪ ،‬ﻣﻌﺪن زﻟﺰﻟﻪﻫﺎﺳﺖ‬

‫و ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻏﺮب)اﻗﻠﻴﻢ دﺑﻮر(‪ ،‬ﻣﻌﺪن ﻫﻼﻛﺖﻫﺎﺳﺖ ﭘﺲ از ﻛﻮران ﻏﺮب ﺑﻪ ﺧﺪا ﭘﻨﺎه ﺑ‪‬ﺮﻳﺪ و از اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﺑﺎد ﺗﻨﺪ ﻏﺮب‬

‫ﻛﻪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪى آن‪ ،‬ﺳﺮﻛﺸﺎن را ﻫﻼك ﻛﺮدم ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ آنﻫﺎ را ﻣﺜﻞ اﺳﺘﺨﻮان ﭘﻮﺳﻴﺪه ﻗﺮار دادم و او‪‬ﻟﻰﻫﺎ را ﻛﻪ ﺑﺎ‬

‫ﻃﻐﻴﺎن ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻛﺮدﻧﺪ‪،‬ﻧﺎﺑﻮد ﺳﺎﺧﺘﻢ‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬واى ﺑﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎى ﺷﻤﺎ از ﻃﻐﻴﺎﻧﮕﺮاﻧﻰ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰدﻫﻨﺪ و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ و ﺷﻤﺎ را ﻋﺬاب‬

‫ﻣﻲ دﻫﻨﺪ‪ :1‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎرىﻫﺎ و ﺳﺨﺘﻰﻫﺎ از ﺟﺎﻧﺐ دوﻟﺖ ﺧﻮاﺟﮕﺎن و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﭽﻪﻫﺎ و زنﻫﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﮕﺬرد زﻣﺎن ﻫﺮ ﻳﻚ از ﺳﺘﻤﮕﺮان و ﺟﺒ‪‬ﺎراﻧﻰ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﺸﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ؛ آنﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ را ﺑﻪ‬

‫ﺧﻮﺑﻰ اﺟﺮا ﻧﻜﺮدﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ "ﻛﻬﺐ" و "ﻛﻬﻴﺐ" و "ﻛﺜﻴﺮ" و "ﻗﻨﻴﺮ" و "ﻧﻌﻤﺎن" و "ﺷﻀﻴﺒﺎن" و‬

‫"ﻣﻜﺴﻮر" و "ﻛﺮﺷﻮن" و "ﺷﻔﺼﺒﺎن" و "ﺣﻮﺻﺒﺎن" و "ﻫﻮﻟﺐ" و "اﻗﺘﻢ" و "ﺷﻬﻴﻂ" و "ﻧﺨﻴﻂ" ﺑﮕﺬرﻧﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻛﺸﻨﺪه اﻗﺮان اﺳﺖ و ﻓﺘﻮا دﻫﻨﺪه ﻋﻠﻴﻪ ﺷﺠﺎﻋﺎن و ﺑﻌﺪ از آن "ادﻳﻞ" و "اﻣﻴﻞ" و "ﺻﻌﻠﻮك" و ﻛﻮدك‪) ‬دﻋﻮك( ﻣﻲ‬

‫آﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻫﻤﻪ ﮔﻴﺮ ﺷﺪه و ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را در ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و ﻋﻤﺮ ﻫﺎ ﻛﻮﺗﺎه و ﺳﺨﺘﻲ ﻫﺎ در ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺳﻠﻄﺎن و‬

‫زﻧﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن‪ ،‬ﺑﻬﻠﻮلِ ﺑﺎﻃﻞ و راﻧﺪه ﺷﺪه ﺻﺎﺣﺐ وﺳﻌﺖ و ﺻﺎﺣﺐ روزﮔﺎر ﺷﻮم و ﻧﺤﺲ ﻣﻲ آﻳﺪ و ﺑﻌﺪ‬

‫از او "ﻧﻮش" ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰﺷﻮد و ﺑﺪﺧُﻠﻘﻰ و اﺧﻢ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻰآﻳﺪ و اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﺮ ]ﺣﻜﻮﻣﺖ[ ﺑﻪ ﺑﻨﺪهاى ﻣﻌﺮوف‬

‫ﺑﻪ "ارﺣﺐ" ﻣﻰرﺳﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ اوﺳﺖ آﻧﭽﻪ در ارﻋﺐ )آن ﻛﻮﺗﺎه ﻗﺪ( اﺳﺖ ‪ ...‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم‪ ،‬ﻗﺒﻴﺢﺗﺮﻳﻦ ﻋﻴﺐ و ﻋﺎرﻫﺎ‪،‬‬

‫اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻰرود و ﮔﺮﻳﺰ و دورى زﻳﺎد ﻣﻰﺷﻮد و ﻧﻮاﺣﻰ ]زﻣﻴﻦ [ در اﺛﺮ دﻋﻮت ﺑﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻪ ﻟﺮزه ﻣﻰاﻓﺘﺪ‪.‬‬

‫‪ ١‬ﻓﻴﻌﺬﺑﻮﻧﲂ؛ ﻧﺴﺨﻪ ﻣﺸﺎرق‪.‬‬

‫‪٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﺴﻴﺎر دور اﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎر دور اﺳﺖ‪] ،‬ﺷﻤﺎ[ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮارﺳﻴﺪن ﮔﺸﺎﻳﺶ ﺑﺰرگ و روى آوردن ﮔﺸﺎﻳﺸﻲ ﺑﻌﺪ از ﮔﺸﺎﻳﺸﻲ‬

‫دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﻨﮕﺮﻳﺰهﻫﺎى ﻧﺠﻒ را ﺟﻮاﻫﺮ ﻛﻨﺪ و آن را زﻳﺮ ﭘﺎى ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻗﺮار دﻫﺪ و ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ و‬

‫ﻣﺎرﻗﻴﻦ را ﻫﻼك ﻛﻨﺪ و ﻣﻌﺪن ﻳﺎﻗﻮت ﺳﺮخ و د‪ ‬ر ﺧﺎﻟﺺ و ﺟﻮاﻫﺮ را آﺷﻜﺎر ﺳﺎزد‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ از روﺷﻦﺗﺮﻳﻦ‬

‫ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺮﮔﺎه ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻮد‪ ،‬روﺷﻨﻰ آن آﺷﻜﺎر ﻣﻰﺷﻮد و ﻧﻮرش ﻣﻰﺗﺎﺑﺪ و آن ﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻫﻮﻳﺪا ﻣﻰﺷﻮد و ﺑﻪ آﻧﭽﻪ‬

‫دوﺳﺖ دارﻳﺪ ﻣﻰرﺳﻴﺪ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻋﺠﺎﻳﺒﻰ و ﭼﻪ ﻛﺎرﻫﺎى ﺑﺰرﮔﻰ ]رخ ﺧﻮاﻫﺪ داد[‪.‬‬

‫اى ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﭼﻬﺎرﭘﺎ دارﻳﺪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﭘﺮﭼﻢﻫﺎى ﺑﻨﻰ ﻛﻨﺪه ﺑﺎ ﻋﺜﻤﺎنﺑﻦ‬

‫ﻋﻨﺒﺴﻪ ﻛﻪ اراده ﺑﻨﻰ اﻣﻴﻪ را دارد‪ ،‬از ﻣﻴﺎن ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺷﺎم‪ ،‬ﺷﻤﺎ را ﭘﺎﻳﻤﺎل ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر دور اﺳﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﺣﻖ در ﺗﻴﻤﻰ ﻳﺎ‬

‫ﻋ‪‬ﺪ ِوى‪ ‬ﻳﺎ اُﻣﻮى ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻧﮕﺎه ﻋﻠﻰ )ع( ﮔﺮﻳﺴﺖ و ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬

‫آه آه ﺑﺮ اﻣ‪‬ﺖﻫﺎ‪ ،‬آﻳﺎ ﻧﻤﻰﻧﮕﺮي ﭘﺮﭼﻢﻫﺎى ﺑﻨﻰ ﻋﺘﺒﻪ را ﺑﺎ ﺑﻨﻰ ﻛﻨﺎم ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﻮﻧﻪ )ﻳﺎ در ﺳﻪ ﮔﺮوه( ﺳﻴﺮ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ و‬

‫ﻳﻜﺎﻳﻚ ﻛﻮﻫﻬﺎ را ﺑﺎ ﺗﺮس زﻳﺎد و ﻓﻘﺮ و ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪى ﻃﻰ ﻣﻰﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ آن ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻤﺎن زﻣﺎﻧﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ آن وﻋﺪه‬

‫داده ﺷﺪهاﻳﺪ؛ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮ اﺳﺐ ﻫﺎي ﻧﺠﻴﺐ ﺳﻮار ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد وﻣﺮﻛﺐ ﻫﺎي اﻓﻼك را ﺑﻪ آﻧﺎن ﻫﺪﻳﻪ ﺧﻮاﻫﻢ داد‪ .‬و‬

‫ﺷﺨﺼﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬آﻳﺎ ﻣﺎ از ﺟﻤﻠﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ؟ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ از آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﺮاى‬

‫ﻣﺎ ﺳﻌﻴﺪ و ﺷﻘﻰ را روﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ‪.‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﺎﻃﻦﻫﺎى ﺧﻮد را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﻨﻴﺪ و از داﻧﺸﻤﻨﺪاﻧﺘﺎن ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ و ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎن‪ ،‬ﺑﺮ راه‬

‫درﺳﺖ اﺳﺘﺪﻻل ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ]ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت[ ﺑﻪ رﺳﺘﮕﺎرى ﺑﺰرگ و ﻧﻌﻤﺖ داﻳﻤﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ رﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر در ﻋﺎﻟﻢ‪] ،‬اﻣﻮ ِر[ ﺷﮕﻔﺖآور ﺟﺎرى ﺷﻮد و ﻧﻴﺰ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر در ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻰ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﺮاى اﻣﺘﻴﺎز‬

‫و )ﺑﺮﺗﺮى( ﻧﻤﻰﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻴﺶﺗﺮﻳﻦ ﻋﻼﻳﻢ‪ ،‬ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﻨﻰﻗﻨﻄﻮر و ﺣﻜﻮﻣﺖ و ﺳﻠﻄﻨﺖ آنﻫﺎ ﺑﺮ ﻋﺮاق و اﻃﺮاف ﺷﺎم اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺿﻌﻴﻔﺎن و ﻧﺎﺗﻮاﻧﺎن و ﻧﻴﺰ زﻧﺎن ﭘﺮدهﻧﺸﻴﻦ در ﺑﺎره ﺷﻤﺎ ﻓﺘﻮى ﻣﻰدﻫﻨﺪ و ا‪‬ﻋﻤﺎل ﻧﻈﺮ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻢ ﻣﻦ از آﻧﺎن‬

‫ﺑﻴﺶﺗﺮ و ﺣﻠﻢ ﻣﻦ ﺑﺰرگﺗﺮ اﺳﺖ و اﻳﻦ‪ ،‬ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺧﺪاى ﺑﻠﻨﺪﻣﺮﺗﺒﻪ و ﺣﻜﻴﻢ اﺳﺖ ﺳﭙﺲ "اﻧﺎﺑﺎط آﻓﻜﻪ" و اﻋﺮابِ‬

‫ﺳﺮزﻣﻴﻦﻫﺎى ﺑﺼﺮه و ﺣﺘﻰ واﺳﻂ و اﻃﺮاف آن ﺗﺎ اﻫﻮاز و ﺣﻮﻣﻪى آن را ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻴﺖ و ﺗﺼﺎﺣﺐ ﺧﻮد ﻣﻰآورﻧﺪ و آﻏﺎز‬

‫‪٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﺮاﺑﻰ ﻋﺮاق در روزﮔﺎر آﻧﺎن ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﻼﻫﺎى ﺑﺰرگ زﻳﺎد ﻣﻰﺷﻮد و ﻗﺤﻄﻰ ﺷﺪﻳﺪ واﻗﻊ ﻣﻰﮔﺮدد و ﺳﭙﺲ ﺷﮕﻔﺘﻰﻫﺎ‪،‬‬

‫آن ﻫﻢ ﭼﻪ ﺷﮕﻔﺘﻰﻫﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺟﺎرى ﻣﻰﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺮﺷﺎن ﺑﺎ آنﻫﺎ آﺷﺘﻰ و ﻣﺼﺎﻟﺤﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم‬

‫در اﻳﻦ ﺣﺎل‪ ،‬دﻫﻤﻴﻦ ]آنﻫﺎ[ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎى آﻧﺎن رﺣﻞ اﻗﺎﻣﺖ اﻓﻜﻨﺪه و از ﺑﻴﻢ ﺷ ّ‬

‫اﻳﻨﻬﺎ از ﺳﺎل ﺳﻰامِ ﻗﺮن ﻳﺎزدﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻗﺘﻞ ﻛﺸﺘﺎرى ﺟﻬﻨﻤﻰ واﻗﻊ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا در ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﺷﺪﻳﺪ‬

‫ﻗﺮار ﻣﻰﮔﻴﺮد و ﺧﺎص و ﻋﺎم را ﻣﻰﻛﺸﻨﺪ و اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻼ‪" ،‬زوراء" را ﻓﺮاﻣﻰﮔﻴﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻼ و‬

‫ﻣﻌﺼﻴﺖ ﻋﺎﻟﻢﮔﻴﺮ ﻣﻰﺷﻮد و ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻧﺒﻄﻰ و زورﮔﻮﻳﺎن آنﻫﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ و ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﻓﺮزﻧﺪان اﻳﺸﺎن را ﺗﺼﺎﺣﺐ‬

‫ﻣﻰﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫و ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ]ﺣﻮادﺛﻰ[ ﻛﻪ در ده ﺳﺎل اول ﻗﺮن دوازدﻫﻢ واﻗﻊ ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬از ﻇﻬﻮر دﻳﻠﻤﻴﺎن و "اﺟﺒﺎ" و ﮔﻴﻼن و ﻃﺎﻳﻔﻪاى‬

‫از ﺧﺮاﺳﺎن‪ ،‬ﺗﺒﺮﻳﺰ را ﺑﻪ ﺗﻤﻠّﻚ ﺧﻮد درﻣﻰآورﻧﺪ و ﺣﺎﻛﻢ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ و ﻋﺮاق ﺑﺎ وﺟﻮد آنﻫﺎ دﭼﺎر اﺿﻄﺮاب ﻣﻰﺷﻮد‬

‫و ﺷﮕﻔﺘﻰ و ﺗﻤﺎم ﺷﮕﻔﺘﻰ از دﻫﻪ ﭼﻬﻞ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺎه ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺮن اﺳﺖ از ﮔﺮﻓﺘﺎرىﻫﺎى روزﮔﺎر و زﻟﺰﻟﻪﻫﺎ و ﺑﻴﺎن ﺣﺠ‪‬ﺖﻫﺎ و‬

‫دﻟﻴﻞﻫﺎ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم‪ ،‬ﺑﻴﻦ ﻫﻤﺪان و ﺣﻠﻮان واﻗﻌﻪاى رخ ﻣﻰدﻫﺪ و از ﺣ‪‬ﻠﻮان ﺗﺎ ﻧﻬﺮوان‪ ،‬اﻓﺮادى ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻰِ دﻳﻠﻢ‬

‫از ﺑﻴﻦ ﻣﻰرود و ﺷﺨﺼﻰ اﻋﺮاﺑﻰ ﻛﻪ زﺑﺎﻧﺶ ﻋﺠﻤﻰ )ﻓﺎرﺳﻰ( اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮ آن ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﻣﺮدان ﺻﺎﻟﺢ اﻳﻦ دوره را‬

‫ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻰرﺳﺎﻧﺪ و او اوﻟﻴﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ در دﻫﻪ ﺳﻮم از ﺳﻲ ﺳﺎل‪ 1‬ﭘﺮﭼﻢﻫﺎﻳﻰ از ﻛﻨﺎره رود ﺟﻴﺤﻮن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺎرس و ﻧﺼﻴﺒﻴﻦ ﻣﻰآﻳﺪ و ﭘﺮﭼﻢﻫﺎى ﻋﺮب‬

‫ﺑﻪ ﺳﻮى آنﻫﺎ ﻫﻤﺴﻮ ﻣﻰﺷﻮد و ﺑﻪ زﺑﺎن آﻧﻬﺎ ﻧﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ....‬در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺣﻖ آﺷﻜﺎر ﻣﻰﺷﻮد و ﺑﻼ از ﺑﻴﻦ ﻣﻰرود‪،‬‬

‫ﻣﺆﻣﻦ ﻋﺰﻳﺰ و ﮔﺮاﻣﻰ ﻣﻰﺷﻮد و ﻛﺎﻓﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ‪ ،‬ﺧﻮار و ذﻟﻴﻞ ﻣﻰﮔﺮدد ‪...‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ آنﻫﺎ‪ ،‬ﻃﻐﻴﺎﻧﮕﺮ‪ ،‬ﺳﺮﻛﺶ و ﻣﺘﻜﺒ‪‬ﺮ ﻣﻰﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬و در ﻧﻮاﺣﻰ ﺑﺼﺮه ﺣﺮﻛﺘﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ آن را ﻣﺘﺬﻛﺮ ﻧﺸﺪم‬
‫‪2‬‬
‫و ﻋﺮب ﺑﺮ ﻋﺠﻢ ﭼﻴﺮه ﻣﻰﺷﻮد و ﺑﻪ اﻫﻮاز ﮔﺮاﻳﺶ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ ١‬ﰱ اﻟﻌﴩ اﻟﺜﺎﻟﺚ ﻣﻦ اﻟﺜﻼﺛﲔ‬

‫‪ ٢‬ﻳﻌﺪﻟﻮن ابﻻٔﻫﻮاز ﻣﻦ دون اﻟﻨﺎس‪.‬‬

‫‪٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫و ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ ﻣﻮاردى ﻛﻪ آنﻫﺎ را ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺮدم؛ زﻳﺮا ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻇﺮﻓﻴﺖ و ﻫﻮش و ذﻛﺎوت‪ ،‬ﻃﺎﻗﺖ آن را ﻧﺪاﺷﺘﻪ و‬

‫ﻧﻤﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺣﻤﻞ آنﻫﺎ ﺻﺒﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬و ﭼﻪ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ آنﻫﺎ را ﻣﻬﻤﻞ ﮔﺬاﺷﺘﻢ از ﺗﺮس اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺒﺎدا ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد‪ :‬ﭼﻪ‬

‫زﻣﺎﻧﻰ آنﻫﺎ را ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻰ؟‬

‫ﺑﻪ درﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ دورﺗﺮﻳﻦ ﻏﺎﻳﺖ و ﻫﺪف رﺳﻴﺪم؛ ﻫﻤﺎن ﻫﺪﻓﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪم و ﺑﺮ آﻧﭽﻪ ﻣﺄﻣﻮر ﮔﺮدﻳﺪم‪ ،‬ﻣﻮرد‬

‫ﺳﺮﻛﺸﻰ و ﻋﺼﻴﺎن واﻗﻊ ﺷﺪم‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺮا ﻣﺘّﻬﻢ ﻛﻨﻨﺪ ]زﻳﺮا اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ [ آﺗﺶ‪ ،‬ﺟﺎﻳﮕﺎه آنﻫﺎ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد »و در آن ﻧﻪ ﺣﻜﻢ ﺑﻪ ﻣﺮﮔﺸﺎن ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ و ﻧﻪ ﻋﺬاب از آنﻫﺎ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﭘﻴﺪا ﻣﻰﻛﻨﺪ و اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ‪ ،‬اﻓﺮاد‬

‫ﻧﺎﺳﭙﺎس را ﺟﺰا ﻣﻰدﻫﻴﻢ« )ﻓﺎﻃﺮ ـ ‪.(36‬‬

‫و ﺷﺮط ﻗﻴﺎﻣﺖ در ﮔﺮدش زﻣﺎن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ دروغ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ رﺳﺪ و ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺳﺘﻢ ﻛﻨﺪ و ﺗﻜﺮار )اﻟﻜﺮّة( و رﺟﻌﺖ ﻣﺤﻘﻖ‬

‫ﺷﻮد و ﺳﺎﻋﺖ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﺋﻤﻲ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﻗﻴﺎم ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻓﺮا رﺳﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻼ از ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺮﻃﺮف‬

‫ﻣﻰﺷﻮد و ﺗﺮس و رﻋﺐ از آنﻫﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮد و ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﻰﮔﻮﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ اذن او »‪ ...‬ﭘﺲ ﺑﻌﻀﻰ از ﻣﺮدم‬

‫ﺷﻘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺾ دﻳﮕﺮ ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨﺪ ‪.«...‬‬

‫ﻣﻦ ﻫﻤﺎن ﺟﻨﺒﺪهاى ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﺮدم را ﻋﻼﻣﺖ و ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﻰزﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺷﻨﺎﺳﺎى ﺑﻴﻦ ﻛﻔﺮ و اﻳﻤﺎﻧﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﺑﻪ اذن‬

‫ﭘﺮوردﮔﺎرم ﺧﻮرﺷﻴﺪ را از ﻣﺤﻞّ ﻏﺮوﺑﺶ آﺷﻜﺎر ﻣﻰﻛﻨﻢ و از ﻣﺤﻞ ﻃﻠﻮﻋﺶ ﻏﺎﻳﺐ ﻣﻰﻛﻨﻢ‪ ،‬و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ آﻳﺎت و ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻰ‬

‫را ﻣﻰﻧﻤﺎﻳﺎﻧﻢ؛ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ اﺳﺘﻬﺰاء ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ اذن ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻌﺎﻟﻰ‪ ،‬ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻛﻨﻨﺪه ى اﻓﻼك‪ ،‬روﺷﻨﻰﺑﺨﺶ ﺳﺘﺎرﮔﺎن در آﺳﻤﺎنﻫﺎ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺣﻖ‪ ،‬آنﻫﺎ را ﺑﻠﻨﺪ‬

‫ﻛﺮدم و آنﻫﺎ را رﻗﺺ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻧﺎﻣﻴﺪم و ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺎت ﻟﻘﺐ دادم و ﺧﻮرﺷﻴﺪ را در ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪم و آن را ﻃﺎﻟﻊ ﺳﺎﺧﺘﻢ و‬

‫ﻧﻮراﻧﻰ ﻛﺮدم و درﻳﺎﻫﺎ را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاى ﻗﺮار دادم ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻰﻳﺎﺑﺪ و ﻣﻦ ﺑﺮاى اﻳﻦ اﻣﻮر اﻫﻠﻴ‪‬ﺖ دارم‪.‬‬

‫اﺑﻦ ﻗﺪاﻣﻪ ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ‪ :‬ﻳﺎ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ‪ ،‬اﮔﺮ ﻛﻼﻣﺖ را ﺑﻪ اﺗﻤﺎم ﻧﻤﻰرﺳﺎﻧﺪى‪ ،‬ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﻣﺎ ﻣﻰﮔﻔﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺧﺪاﻳﻰ ﺟﺰ ﺗﻮ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اى ﭘﺴﺮ ﻗﺪاﻣﻪ‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻜﻦ ]وﮔﺮﻧﻪ[ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﻰﺷﻨﻮى‪ ،‬ﻫﻼك ﻣﻰﺷﻮى‪ .‬ﻣﺎ ﻣﺨﻠﻮق و‬

‫دﺳﺖ ﭘﺮوردهى ﺧﺪاﺋﻴﻢ ﻧﻪ ﺧﺎﻟﻖ‪ .‬ﻣﺎ زﻧﺎن را ﺑﻪ ﻧﻜﺎح درآوردﻳﻢ‪ ،‬رﺣ‪‬ﻢﻫﺎ ﻣﺎ را ﺣﻔﻆ و ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮدﻧﺪ و از ﻃﺮﻳﻖ‬

‫‪٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫اﺻﻼب اﻧﺘﻘﺎل ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﺑﻮده و آﻧﭽﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و آﻧﭽﻪ در آﺳﻤﺎنﻫﺎ و زﻣﻴﻦﻫﺎﺳﺖ را ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﭘﺮوردﮔﺎرﻣﺎن‬

‫داﻧﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ و ﺑﻪ اﻳﻦ وﻳﮋﮔﻰ اﺧﺘﺼﺎص ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ اﺧﺘﺼﺎص ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻧﻴﻢ و ﻣﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬

‫اﺑﻦ ﻗﺪاﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺎ اﻳﻦ ﻛﻼم را ﺟﺰ ﺳﺨﺖ و دﺷﻮار ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﻢ‪.‬‬

‫ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اى ﭘﺴﺮ ﻗﺪاﻣﻪ‪ ،‬ﻣﻦ و دو ﻓﺮزﻧﺪم ﺷﺒ‪‬ﺮ وﺷُﺒﻴﺮ)ﺣﺴﻦ و ﺣﺴﻴﻦ( و ﻣﺎدرﺷﺎن ﻓﺎﻃﻤﻪ زﻫﺮا دﺧﺘﺮ ﺧﺪﻳﺠﻪ‬

‫ﻛﺒﺮى و ﺳﺎﻳﺮ اﻣﺎﻣﺎن ﺗﺎ ﻗﺎﺋﻢ آل ﻣﺤﻤﺪ از ﻳﻚ ﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪهاﻳﻢ و ﺑﻪ ﺳﻮى آن ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪه ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ‪.‬‬

‫اﺑﻦ ﻗﺪاﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺴﻦ و ﺣﺴﻴﻦ و زﻫﺮا و ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ اﻟﺴﻼم را ﻣﻰﺷﻨﺎﺳﻴﻢ؛ اﺳﺎﻣﻰ ﺑﻘﻴﻪ ﭼﻴﺴﺖ؟‬

‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻧُﻪ آﻳﻪ و ﻧﺸﺎﻧﻪ روﺷﻦ؛ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻧُﻪ آﻳﻪ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮد‪ .‬اول ﻋﻠﻤﻮﺛﺎ ﻋﻠﻰﺑﻦ اﻟﺤﺴﻴﻦ‪ ،‬دوم‬

‫ﻃﻴﻤﻮﺛﺎ ﺑﺎﻗﺮ‪ ،‬ﺳﻮم دﻳﻨﻮﺛﺎ ﺻﺎدق‪ ،‬ﭼﻬﺎرم ﺑﺠﺒﻮﺛﺎ ﻛﺎﻇﻢ‪ ،‬ﭘﻨﺠﻢ ﻫﻴﻤﻠﻮﺛﺎ رﺿﺎ‪ ،‬ﺷﺸﻢ اﻋﻠﻮﺛﺎ ﺗﻘﻰ‪ ،‬ﻫﻔﺘﻢ دﻳﺒﻮﺛﺎ ﻧﻘﻰ‪ ،‬ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﻋﻠﺒﻮﺛﺎ ﻋﺴﻜﺮى و ﻧﻬﻢ رﻳﺒﻮﺛﺎ و او ﺑﻴﻢ دﻫﻨﺪه ﺑﺰرگ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﺑﻦ ﻗﺪاﻣﻪ ﻋﺮض ﻛﺮد‪ :‬ﻳﺎ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﻟﻐﺘﻰ اﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اﺳﺎﻣﻰ اﺋﻤﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻳﺎﻧﻰ و ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻰ‬

‫ﻋﻠﻴﻪاﻟﺴﻼم ﺑﻪ ﺳﺒﺐ آن ﻧﻄﻖ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﺒﺐ آن ﻣﺮدﮔﺎن و روح را زﻧﺪه ﻛﺮد و ﻛﻮر ﻣﺎدرزاد و ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﺮص را ﺷﻔﺎ‬

‫داد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم اﺑﻦ ﻗﺪاﻣﻪ ﺑﻪ ﺳﺠﺪه اﻓﺘﺎد و ﺷﻜﺮ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن را ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ او ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻣﺘﻮﺳﻞ‬

‫ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ از ﻣﻘﺮّﺑﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬

‫]ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮد[ اي ﻣﺤﻘّﻘﺎ ﻛﻼم ﺧﻴﺮ را ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺳﺨﻦ ﺧﻴﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ و ﺳﺆال ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ و ﺣﺎﻣﻼن ﻋﻠﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ‬

‫و آن را ﺟﺰ ﺑﻪ اﻫﻠﺶ ﻧﮕﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻼك ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎﺑﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻢ‪ :‬اى اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺲ راه ﻛﺸﻒ ﻧﻤﻮدن اﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭼﻴﺴﺖ؟‬

‫ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬از ﻣﻦ و اﺋﻤﻪ ى ﺑﻌﺪ از ﻣﻦ ﺳﺆال ﻛﻨﻴﺪ؛ ﻫﻤﺎن اﻣﺎﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻧﺎم آنﻫﺎ را ﺑﺮاﻳﺘﺎن ذﻛﺮ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﻫﻴﭻ زﻣﺎﻧﻰ‬

‫از زﻣﺎنﻫﺎ ﺗﺎ زﻣﺎن ﻗﻴﺎم ﻗﺎﺋﻢ از آنﻫﺎ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﺪام از آنﻫﺎ را ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ‪ ،‬از او ﺳﺆال ﻛﻨﻴﺪ و از زﺑﺎن آنﻫﺎ‬

‫ﻛﺘﺎب ﻣﺮا ﻧﻘﻞ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ ﻋﻠﻲ ﺑﺮاى ﺧﻮدش ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺑﻪ رﺑﻮﺑﻴﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﮔﻮاه ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﻫﺮﮔﺎه از‬

‫‪١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺷﻬﺎدت دﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ اﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﻮرﻳﺴﺖ آﻓﺮﻳﺪه ﺷﺪه و ﺑﻨﺪه اﻳﺴﺖ روزى داده ﺷﺪه‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺲ‬

‫ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﻟﻌﻨﺖ ﻛﻨﺪ و ﺑﺮ ﻣﻦ دروغ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ دﻋﺎ ﻣﻰﻓﺮﻣﻮد از ﻣﻨﺒﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ‪ :‬ﭘﻨﺎه ﻣﻰﺑﺮم ﺑﻪ ﺧﺪاى زﻧﺪه اى ﻛﻪ ﻧﻤﻰﻣﻴﺮد و ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺰت و‬

‫ﺟﺒﺮوت و ﻗﺪرت و ﻣﻠﻜﻮت اﺳﺖ؛ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﻣﻰﺗﺮﺳﻢ و ﺑﻴﻤﻨﺎﻛﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﻫﺮ ﺑﻨﺪه اى‪ ،‬اﻳﻦ ﻋﺒﺎرات را در وﻗﺘﻰ ﻛﻪ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﺎرى و ﺑﻠﻴﻪ اى ﺑﻪ او وارد ﺷﺪه ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ آن ﺑﻼ را از او ﺑﺮﻃﺮف ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫اﺑﻦ ﻗﺪاﻣﻪ ﻋﺮض ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ :‬اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ؟‬

‫ﻋﻠﻰ)ع( ﻓﺮﻣﻮد‪:‬ﺑﻪ آنﻫﺎ اﺳﻢ دوازده اﻣﺎم را اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻰﻛﻨﻰ و ﺑﺮاى ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻰ و دوﺳﺖ دارى‪ ،‬دﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﻰ ﻛﻪ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ دﻋﺎى ﺗﻮ را اﺟﺎﺑﺖ ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻄﺒﻪ‬

‫ﻃﺎﺭﻕ ﺑﻦ ﺷﻬﺎﺏ‬

‫‪٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻄﺒﻪ ﻃﺎرق ﺑﻦ ﺷﻬﺎب‬

‫اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ را ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ )ع( ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻃﺎرق ﺑﻦ ﺷﻬﺎب‪ 1‬اﻳﺮاد ﻓﺮﻣﻮده و در ﻛﺘﺎب ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار اﻟﻴﻘﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺤﺎر‬

‫اﻻﻧﻮار و اﻟﺰام اﻟﻨﺎﺻﺐ ﻧﻘﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ 2.‬ﻣﺤﺘﻮاي اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ و ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎم اﻣﺎم و اﻣﺎﻣﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺴﻢ اﷲ اﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﺮﺣﻴﻢ‬

‫ﻃﺎرق ﺑﻦ ﺷﻬﺎب از اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ)ع( رواﻳﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ آن ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪،‬اى ﻃﺎرق‪ :‬اﻣﺎم‪ ،‬ﻛﻠﻤﻪ ﺧﺪا‪ ،‬ﺣﺠ‪‬ﺖ ﺧﺪا‪ ،‬وﺟﻪ‬

‫ﺧﺪا‪ ،‬ﻧﻮر ﺧﺪا‪ ،‬ﺣﺠﺎب ﺧﺪا و آﻳﻪ وﻧﺸﺎﻧﻪ ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ او را اﺧﺘﻴﺎر ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ و از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮدش ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‬

‫در او ﻗﺮار ﻣﻰدﻫﺪ و ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدارى او را ﻓﺮض ﻛﺮده وﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻴﺶ را ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺗﺶ واﺟﺐ‬

‫ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ او وﻟﻰ‪ ‬ﺧﺪا درآﺳﻤﺎنﻫﺎ و زﻣﻴﻦ اوﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ از ﺗﻤﺎم ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺮاى وﻻﻳﺖ اﻣﺎم‪ ،‬ﻋﻬﺪ وﭘﻴﻤﺎن‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺮ اﻣﺎم ﺗﻘﺪم ﺟﻮﻳﺪ‪ ،‬از ﻓﻮق ﻋﺮش ﺑﻪ ﺧﺪا ﻛﺎﻓﺮﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ را ﺑﺨﻮاﻫﺪ اﻧﺠﺎم‬

‫ﻣﻰدﻫﺪ و ﻫﺮﮔﺎه ﭼﻴﺰى ﺑﺨﻮاﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺑﺎزوى اﻣﺎم ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﺪ‪ :‬ﻛﻠﻤﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرت از ﺟﻬﺖ ﺻﺪق و ﻋﺪل ﺗﻤﺎم و ﻛﺎﻣﻞ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺲ اﻣﺎم ﻫﻤﺎن ﺻﺪق و ﻋﺪل اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻤﻮدى از ﻧﻮر از ﺟﺎﻧﺐ زﻣﻴﻦ ﺗﺎ آﺳﻤﺎن ﺑﺮاى اﻣﺎم ﻧﺼﺐ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ اﻋﻤﺎل ﺑﻨﺪﮔﺎن را‬

‫در آن ﻣﻰﺑﻴﻨﺪ ﺑﻪ ﻟﺒﺎس ﻋﻈﻤﺖ و ﺑﺰرﮔﻰ و ﻋﻠﻢ ﺑﻪ ﺿﻤﻴﺮ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺷﺪه و از اﻣﻮر ﻏﻴﺐ آﮔﺎﻫﻰ دارد و ﺗﺼﺮف ﻣﻄﻠﻖ ﺑﻪ‬

‫او ﻋﻄﺎ ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻣﻴﺎن ﺷﺮق و ﻏﺮب وﺟﻮد دارد را ﻣﻰﺑﻴﻨﺪ ﻟﺬا ﭼﻴﺰى از ﻋﺎﻟﻢ ﻣ‪‬ﻠﻚ و ﻣﻠﻜﻮت ﺑﺮ او ﭘﻮﺷﻴﺪه ﻧﻴﺴﺖ‬

‫و در وﻻﻳﺖ او ﻋﻠﻢ ﻣﻨﻄﻖاﻟﻄﻴﺮ ﻋﻄﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ اﻳﻦ اﺳﺖ آن ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﺑﺮاى وﺣﻰ ﺧﻮد ﺑﺮﻣﻰﮔﺰﻳﻨﺪ‬

‫ﺑﺮاى ﻏﻴﺐ ﺧﻮد ﻣﻰﭘﺴﻨﺪد و ﺑﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﺧﻮد ﺗﺎﻳﻴﺪش ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﺣﻜﻤﺘﺶ را ﺑﻪ او ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻣﻰﻧﻤﺎﻳﺪ و ﻗﻠﺐ او را ﺟﺎﻳﮕﺎه اراده و‬

‫ﻣﺸﻴﺖ ﺧﻮد ﻗﺮار ﻣﻰدﻫﺪ و ﻫﻤﮕﺎن را ﺑﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻰ او دﻋﻮت ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﺑﺮاى ﺣﻜﻮﻣﺖ او اﻋﺘﺮاف ﻣﻰﮔﻴﺮد و ﺑﻪ‬

‫اﻃﺎﻋﺖ از او ﺣﻜﻢ ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ زﻳﺮا اﻣﺎﻣﺖ ﻣﻴﺮاث اﻧﺒﻴﺎ و ﻣﻘﺎم ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن و ﺧﻼﻓﺖ ﺧﺪا و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان اﻟﻬﻰ اﺳﺖ ﭘﺲ اﻣﺎﻣﺖ‬

‫ﻋﺼﻤﺖ و وﻻﻳﺖ وﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻰ و ﻫﺪاﻳﺖ اﺳﺖ؛ زﻳﺮا اﻣﺎﻣﺖ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﻛﻨﻨﺪه دﻳﻦ و ﺑﺮﺗﺮي ﻛﻔﻪ ﺗﺮازوﻫﺎﺳﺖ‪ .3‬اﻣﺎم دﻟﻴﻞ و‬

‫‪ ١‬ﻃﺎرق ﺑﻦ ﺷﻬﺎب‪ :‬اﺑﻮ ﺣﻴﻪ ﻛﻨﻴﻪ داﺷﺖ‪ .‬از اﲱﺎب اﻣﲑ اﳌﺆﻣﻨﲔ ﺑﻮد و در ﺳﺎل ‪ ۸۲‬ه هجﺎن را ﺑﺪرود ﮔﻔﺖ‪) .‬رﺟﺎل ﻃﻮﳻ‪ ،‬ﺗﻘﺮﻳﺐ اﻟﳤﺬﻳﺐ ‪ ۳۷۶ /۱‬و ﲥﺬﻳﺐ اﻟﳤﺬﻳﺐ ‪(۳ /۵‬‬
‫‪ ٢‬ﺣﺎﻓﻆ رﺟﺐ اﻟﱪﳻ‪ ،‬ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار اﻟﻴﻘﲔ‪ ،‬ص ‪۱۷۷‬؛ ﺣﺎﺋﺮی ﻳﺰدی )ابرﺟﻴﲎ(‪ ،‬اﻟﺰام اﻟﻨﺎﺻﺐ‪ ،‬ج‪ ،۱‬ص ‪۳۱‬؛ ﳎﻠﴗ‪ ،‬ﲝﺎر الاﻧﻮار‪ ،‬ج‪ ،۲۵‬ص ‪.۱۶۹‬‬
‫‪ ٣‬رﰕ اﳌﻮازﻳﻦ‬

‫‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫راﻫﻨﻤﺎى ﻗﺎﺻﺪان و ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻧﻮر و روﺷﻨﺎﻳﻰ ﻫﺪاﻳﺖ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎن و راه روﺷﻦ ﺳﺎﻟﻜﺎن و ﺧﻮرﺷﻴﺪ درﺧﺸﺎن در ﻗﻠﻮب ﻋﺎرﻓﺎن‬

‫اﺳﺖ‪ .‬وﻻﻳﺖ اﻣﺎم ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺠﺎت و ﻣﻌﺮﻓﺖ زﻧﺪﮔﻲ و ذﺧﻴﺮهاى ﭘ‪‬ﺮ ﻓﺎﻳﺪه ﺑﺮاى ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ اﺳﺖ و ﻋﺰت ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ و ﺷﻔﺎﻋﺖ‬

‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران و ﻧﺠﺎت دوﺳﺘﺪاران و رﺳﺘﮕﺎرى ﭘﻴﺮوان اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا اﻣﺎﻣﺖ رأس اﺳﻼم‪ ،‬ﻛﻤﺎل اﻳﻤﺎن‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺪود و اﺣﻜﺎم‬

‫و آﺷﻜﺎر ﻛﻨﻨﺪه ﺣﻼل از ﺣﺮام اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ آن ﺟﺎﻳﮕﺎه رﻓﻴﻌﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ آن ﻧﻤﻰرﺳﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ او را‬

‫اﺧﺘﻴﺎر ﻓﺮﻣﻮده و ﻣﻘﺪم داﺷﺘﻪ و وﻻﻳﺖ داده و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ وﻻﻳﺖ ﺣﻔﻆ ﻣﺮزﻫﺎ و ﺣ‪‬ﺴﻦ اﻧﺠﺎم اﻣﻮر اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد روزﻫﺎ و ﻣﺎهﻫﺎ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎم آب ﺷﻴﺮﻳﻦ و ﮔﻮارا ﺑﺮاى ﺗﺸﻨﮕﺎن و راﻫﻨﻤﺎى ﻫﺪاﻳﺖ ﺑﺮاى ﻃﺎﻟﺒﺎن اﺳﺖ و از‬

‫ﮔﻨﺎﻫﺎن ﭘﺎك و ﺑﺮ ﻧﻬﺎنﻫﺎ آﮔﺎه ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎم ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﺎﺑﻨﺪهاى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻧﻮار ﺧﻮد ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻣﻰﺗﺎﺑﺪ ﻟﺬا دﺳﺘﺎن‬

‫وﭼﺸﻤﺎن ﺑﻪ او ﻧﺮﺳﻨﺪ؛ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّوﺟﻞّ ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﺑﮕﻮ ﭘﺲ ﻋﺰت ﺑﺮاى ﺧﺪا و رﺳﻮﻟﺶ و ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ اﺳﺖ«‬

‫و ]ﻣﻨﻈﻮر از[ ﻣﺆﻣﻨﻮن‪ ،‬ﻋﻠﻰ و ﻋﺘﺮت او ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭘﺲ ﻋﺰت از آن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ و ﺧﺎﻧﺪان اوﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن زﻣﺎن از ﻫﻢ ﺟﺪا‬

‫ﻧﻤﻰﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬آﻧﺎن ﻣﺮﻛﺰ داﻳﺮه اﻳﻤﺎن وﻗﻄﺐ وﺟﻮد و آﺳﻤﺎن ﺟﻮد و ﺷﺮاﻓﺖ ﻫﺴﺘﻰ و ﻧﻮر درﺧﺸﻨﺪه ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺷﺮف و ﻣﺎه‬

‫ﺗﺎﺑﺎن آن ﻫﺴﺘﻨﺪ و رﻳﺸﻪ ﻋﺰت و ﺑﺰرﮔﻮارى و آﻏﺎز و ﺗﺮﺟﻤﺎن و ﭘﺎﻳﮕﺎه آﻧﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎم‪ ،‬ﭼﺮاغ ﻧﻮراﻓﺸﺎن و راه روﺷﻦ و‬

‫ﻓﺮاخ و آب ﺳﻴﻞآﺳﺎ و درﻳﺎى ﭘ‪‬ﺮ ﺧﺮوش و ﻣﺎه ﺗﺎﺑﺎن و ﺑﺮﻛﻪ ﭘ‪‬ﺮ آب و راه روﺷﻦ ﺗﻤﺎم راهﻫﺎ و دﻟﻴﻞ و راﻫﻨﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم‬

‫ﻓﺮاﮔﻴﺮ ﺷﺪن ﻣﻬﻠﻜﻪﻫﺎ و اﺑﺮ ﺑﺎرﻧﺪه و ﺑﺎران ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ و ﻣ‪‬ﺪام و ﻣﺎه ﺷﺐ ﭼﻬﺎرده و راﻫﻨﻤﺎى واﻻ ﻣﻘﺎم و آﺳﻤﺎن ﭘﺮ ﺳﺎﻳﻪ و‬

‫ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺰرگ و درﻳﺎى ﺧﺸﻚ ﻧﺸﺪﻧﻰ و ﺑﺰرﮔﻮار ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ وﺻﻒ و ﭼﺸﻤﻪ ﭘ‪‬ﺮﻓﻴﺾ و ﺟﻮﺷﺎن و ﺑﻮﺳﺘﺎن ﭘﺮﺑﺎران و‬

‫ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻣﻌﻄﺮ و ﻗﺮص ﺗﻤﺎم و زﻳﺒﺎ و ﺳﺮوراﻧﮕﻴﺰ و ﭼﺮاغ ﻓﺮوزان و ﻋﻄﺮ دل اﻧﮕﻴﺰ و ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ و ﺗﺠﺎرت ﭘﺮﻓﺎﻳﺪه‬

‫و ﻃﺮﻳﻖ واﺿﺢ و ﻃﺒﻴﺐ ﺧﻮﺷﺨﻮ و ﭘﺪر ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه ﻣﺮدم در ﺳﺨﺘﻰﻫﺎ و ﺑﻼﻳﺎ و ﺣﺎﻛﻢ و اﻣﺮ ﻛﻨﻨﺪه و ﻧﻬﻰ ﻛﻨﻨﺪه‪،‬‬

‫اﻣﻴﺮ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺧﻼﺋﻖ و اﻣﻴﻦ او ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ‪ ،‬ﺣﺠﺖ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن و راه ﻓﺮاخ او در زﻣﻴﻦ و ﺷﻬﺮﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻄﻬﺮ از ﮔﻨﺎﻫﺎن‪،‬‬

‫ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﻏﻴﺐ ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺒﺮا از ﻋﻴﻮب ﮔﻨﺎﻫﺎن ﭘﺎك‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮش اﻣﺮى دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﻰ و ﺑﺎﻃﻨﺶ‪ ،‬ﻏﻴﺒﻰ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ درك اﺳﺖ‪،‬‬

‫ﻳﮕﺎﻧﻪى روزﮔﺎر ﺧﻮد و ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪا در ﻧﻮاﻫﻰ و اواﻣﺮ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪى ﺑﺮاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﻮد و ﻫﻴﭻ ﺑﺪﻳﻠﻰ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﺎ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻣﺎ ﺑﺮﺳﺪ ﻳﺎ ﺟﺎﻳﮕﺎه رﻓﻴﻊ ﻣﺎ را درك ﻛﻨﺪ‪ .‬درﺑﺎره آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﻰﮔﻮﻳﻢ؛‬

‫ﻫﻮﺷﻤﻨﺪان و ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و ﺻﺎﺣﺒﺎن اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺰرﮔﺎن ﻛﻮﭼﻚ‪ ،‬داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻋﺎﺟﺰ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺷﻌﻮر‪،‬‬

‫‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫رﻧﺠﻮر و زﺑﺎن ﺳﺨﻨﻮران ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺧﻄﺒﺎ ﺑﻴﺎن ﺧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺷﻌﺮا درﻣﺎﻧﺪه و زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن از ﺑﻴﺎن ﻣﻘﺎم ﺑﻠﻨﺪ اوﻟﻴﺎ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻳﺎ ﻣﻰﺗﻮان ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻳﺎ وﺻﻒ ﻛﺮد ﻳﺎ داﻧﺴﺖ ﻳﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻳﺎ درك ﻛﺮد ﻳﺎ ﺑﺪﺳﺖ آورد ﺷﺄن ﻛﺴﻰ را ﻛﻪ او ﻧﻘﻄﻪى ﻛﺎﺋﻨﺎت‪،‬‬

‫ﺮ ﻣﻤﻜﻨﺎت‪ ،‬ﺷﻌﺎع ﺟﻼل ﻛﺒﺮﻳﺎﻳﻰ ﺧﺪا و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺮاﻓﺖ زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن اﺳﺖ؟‬
‫ﻗﻄﺐ داﻳﺮه ﻫﺎي وﺟﻮد‪ ،‬ﺳ ّ‬

‫ﻣﻘﺎم آل ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﺑﺮﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ وﺻﻒ و ﺑﻴﺎن ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن درآﻳﺪ و ﻋﺎﻟﻰﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ آنﻫﺎ اﺣﺪى از‬

‫اﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻗﻴﺎس ﺷﻮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ اﻳﺸﺎن ﻧﻮر او‪‬ل و ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ و ﺗﺴﻤﻴﻪ ﺑﻴﻀﺎء )ﻧﺎﻣﻮران ﻧﻮر( و وﺣﺪاﻧﻴﺖ ﻛﺒﺮي‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﺮﺿﺎن و ﭘﺸﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن از آن دورى ﻧﻤﻮدﻧﺪ و اﻳﺸﺎن ﺣﺠﺎب ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺰرگ و ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪاﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺧﻮﺑﺎن‬

‫و اﺧﻴﺎر در ﭼﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ از ﺑﻴﺎن اﻳﻦ اﻣﺮ ﻗﺮار دارﻧﺪ و ﻋﻘﻼ ﻛﺠﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ درك ﻛﻨﻨﺪ و داﻧﺎﻳﺎن ﻛﺠﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ و‬

‫وﺻﻒ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻛﺠﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ وﺻﻒ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﻤﺎن ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ آن در ﻏﻴﺮ آل ﻣﺤﻤﺪ اﺳﺖ دروغ ﮔﻔﺘﻨﺪ و دﭼﺎر ﻟﻐﺰش و ﺧﻄﺎ ﺷﺪﻧﺪ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ را ﭘﺮوردﮔﺎر ﺧﻮد و‬

‫ﺷﻴﻄﺎن را ﻟﺸﮕﺮ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ اﻳﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﭘﺎﻛﻲ و ﺳﺮاى ﻋﺼﻤﺖ ﺑﻮد و ﺣﺴﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬

‫ﻛﺎﻧﻮن رﺳﺎﻟﺖ و ﺣﻜﻤﺖ‪ .‬و ﺷﻴﻄﺎن اﻋﻤﺎل آﻧﺎن را در ﻧﻈﺮﺷﺎن زﻳﺒﺎ ﺟﻠﻮه داد ﭘﺲ ﻧﺎﺑﻮدى و ﻫﻼﻛﺖ و دورى از رﺣﻤﺖ‬

‫ﺧﺪا ﺑﺮ آﻧﺎن ﺑﺎد‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﺸﻮاىِ ﻧﺎدانِ ﺑﺖﭘﺮﺳﺖ‪ ‬ﺗﺮﺳﻮ از ﺟﻨﮓ را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻧﺪ؟ و ﺣﺎل آﻧﻜﻪ اﻣﺎم ﺑﺎﻳﺪ داﻧﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺟﺎﻫﻞ‪،‬‬

‫دﻻور ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺗﺮﺳﻮ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ‪‬ﺣﺴ‪‬ﺒﻲ ﺑﺮ او ﺑﺮﺗﺮي ﻧﻴﺎﺑﺪ و ﻫﻴﭻ َﻧﺴ‪‬ﺒﻲ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﻧﺸﻮد ﭘﺲ او در ﺑﻠﻨﺪاي ﻃﺎﺋﻔﻪ ﻗﺮﻳﺶ و‬

‫اوج ﺷﺮف ﺧﺎﻧﺪان ﻫﺎﺷﻢ و ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه اﺑﺮاﻫﻴﻢ و راه ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ از ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ زﻻل ﻛﺮاﻣﺖ ﺧﺪاوﻧﺪى و ﺟﺎﻧﻰ از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ و‬

‫ﻣﻮرد رﺿﺎﻳﺖ و ﭘﺬﻳﺮش ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ او ﺷﺮف اﺷﺮاف و ﻓﺮع ﻋﺒﺪ ﻣﻨﺎف و ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ و ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻪ رﻳﺎﺳﺖ اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﺗﺎ روز ﻗﻴﺎﻣﺖ اﻃﺎﻋﺘﺶ واﺟﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ رازش را درﻗﻠﺐ او ﻧﻬﺎده و زﺑﺎﻧﺶ را ﺑﺪان روان و ﮔﻮﻳﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺲ او ﻣﻌﺼﻮﻣﻰ اﺳﺖ ﻣﻮﻓﻖ و ﺗﺮﺳﻮ و ﺟﺎﻫﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﺲ اى ﻃﺎرق او را واﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬و از ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ ﺧﻮدﺷﺎن ﭘﻴﺮوى‬

‫ﻧﻤﻮدﻧﺪ »و ﻛﻴﺴﺖ ﮔﻤﺮاهﺗﺮ از ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺮوى ﻫﻮاى ﻧﻔﺲ ﺧﻮد را ﻧﻤﻮد؛ ﻧﻪ ﻫﺪاﻳﺖ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا را«‪.‬‬

‫اى ﻃﺎرق‪ ،‬اﻣﺎم ﺑﺸﺮى ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮔﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺪﻧﻰ آﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬اﻣﺮى اﻟﻬﻰ‪ ،‬روﺣﻰ ﻗﺪﺳﻰ و ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻋﺎﻟﻰ و ﻧﻮرى آﺷﻜﺎر و ﺳﺮّى‬

‫ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ؛ ﭘﺲ ذاﺗﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ذات ﻓﺮﺷﺘﻪ و ﺻﻔﺎﺗﺶ ﭼﻮن ﺻﻔﺎت ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺰاﻳﻨﺪه ﻧﻴﻜﻮﻳﻰﻫﺎ و داﻧﺎى اﺳﺮار اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻳﻚ وﻳﮋﮔﻰ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل و اﻣﺮى ﺗﻐﻴﻴﺮﻧﺎﭘﺬﻳﺮ از ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺘﮕﻮى درﺳﺘﻜﺎر ﺑﺮاى اﻣﺎم اﺳﺖ و ﺗﻤﺎم اﻳﻦ‬

‫‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫اﻣﻮر ﺧﺎص آل ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ اﺳﺖ و ﻛﺴﻰ در آن ﺷﺮﻳﻚ ﻧﻴﺴﺖ؛ زﻳﺮا اﻳﺸﺎن ﻣﻌﺪن ﺗﻨﺰﻳﻞ و ﻣﻌﻨﺎي ﺗﺄوﻳﻞ و ﻣﺨﺼﻮص ﻧﺰد‬

‫ﺮ و ﻛﻠﻤﻪ او‪ ،‬ﺷﺠﺮه ﻧﺒﻮت و ﻣﻌﺪن ﻓﺘﻮت‪،‬‬

‫ﭘﺮوردﮔﺎر ﺟﻠﻴﻞ و ﻣﺤﻞ ﻓﺮود ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ اﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺻﻔﺎت ﺧﺪا و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه او‪ ،‬و ﺳ ّ‬

‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1‬و ﻣﻨﺘﻬﺎي دﻻﻟﺖ و اﺳﺘﻮار ﻛﻨﻨﺪه رﺳﺎﻟﺖ و ﻧﻮر ﺟﻼﻟﺖ‪ ،‬ﺣﺒﻴﺐ ﺧﺪاو ودﻳﻌﻪ او و ﻣﺤﻞ ﻛﻠﻤﻪ ﺧﺪا و ﻛﻠﻴﺪ‬

‫ﺣﻜﻤﺖ او‪ ،‬ﭼﺮاغ ﻫﺎي رﺣﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎي ﻧﻌﻤﺖ او‪ ،‬ﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﭼﺸﻤﻪ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ و ﺗﺮازوي ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و راه‬

‫روﺷﻦ اﺳﺘﻮار و ذﻛﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺣﻜﻴﻢ و وﺟﻪ ﻛﺮﻳﻢ و ﻧﻮر ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ اﻫﻞ ﺷﺮاﻓﺖ و اﺳﺘﻮاري و ﭘﻴﺸﮕﺎﻣﻲ و‬

‫ﺑﺮﺗﺮي و ﺑﺰرﮔﻲ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮاﻣﻲ و ﻓﺮزﻧﺪان آن رؤف رﺣﻴﻢ و اﻣﻴﻨﺎن ﺧﺪاي ﻋﻠﻲ ﻋﻈﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ذرﻳﻪ اي ﻛﻪ‬

‫ﻳﻜﻲ از دﻳﮕﺮي اﺳﺖ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻨﻮﻧﺪه داﻧﺎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻧﻬﺎ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﻗﻠﻪ و اﺳﺘﻮار ﺗﺮﻳﻦ راه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮﻛﺲ آﻧﻬﺎ را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ و از آﻧﻬﺎ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ‪ 2‬ﺟﺰو آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺑﻪ‬

‫اﻳﻦ اﺷﺎره دارد ﻗﻮل ﺧﺪا ﻛﻪ‪ :‬ﻫﺮﻛﺲ از ﻣﻦ ﭘﻴﺮوى ﻛﻨﺪ‪ ،‬از ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ اﻳﺸﺎن را از ﻧﻮر ﻋﻈﻤﺖ و ﺑﺰرﮔﻰ‬

‫ﺧﻮد آﻓﺮﻳﺪ و وﻻﻳﺖ اﻣﺮ آﻓﺮﻳﻨﺶ ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻧﺎن ﺳﭙﺮد؛ ﭘﺲ اﻳﺸﺎن راز ﻧﻬﺎن ﺧﺪاوﻧﺪ و دوﺳﺘﺎن ﺑﺴﻴﺎرﻧﺰدﻳﻚ او و اﻣﺮ‬

‫او ﺑﻴﻦ "ﻛﺎف" و "ﻧﻮن" و ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮد ﻛﺎف و ﻧﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻮى ﺧﺪا دﻋﻮت ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ و از ﺟﺎﻧﺐ او ﺳﺨﻦ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ و‬

‫ﺮ آنﻫﺎ و ﻋﺰّت اوﻟﻴﺎء در ﻣﻘﺎﺑﻞ‬

‫ﺮ اوﺻﻴﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳ ّ‬
‫ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن او ﻋﻤﻞ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻠﻢ ﺗﻤﺎم ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻠﻢ آﻧﻬﺎ و ﺳ ّ‬

‫ﻋﺰّت آنﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻄﺮهاى اﺳﺖ در ﻣﻴﺎن درﻳﺎ و ذرهى ﻛﻮﭼﻜﻰ اﺳﺖ در ﻣﻴﺎن ﺑﻴﺎﺑﺎن و آﺳﻤﺎنﻫﺎ و زﻣﻴﻦ ﻧﺰد اﻣﺎم ﻣﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﻛﻒ دﺳﺖ اوﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ و ﺑﺎﻃﻨﺶ‪ ،‬ﺑﺮاى او ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎرش را از ﺑﺪﻛﺎرش و ﺧﺸﻜﻰﻫﺎ را از ﺗﺮىﻫﺎى آن‬

‫ﻣﻰﺷﻨﺎﺳﺪ؛ زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻢ آﻧﭽﻪ ﺷﺪه و ﻣﻰﺷﻮد را ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮش آﻣﻮﺧﺘﻪ و ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎن ﺑﺮﮔﺰﻳﺪهى او اﻳﻦ راز ﺳﺮ ﺑﻪ‬

‫ﻣ‪‬ﻬﺮ را ﺑﻪ ارث ﺑﺮدهاﻧﺪ و ﻫﺮ ﻛﺲ اﻳﻦ را اﻧﻜﺎر ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺷﻘﻲ و ﻣﻠﻌﻮن اﺳﺖ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﻴﺮوى و اﻃﺎﻋﺖ‬

‫ﻛﺴﻰ را ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ واﺟﺐ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻠﻜﻮت آﺳﻤﺎن ﻫﺎ و زﻣﻴﻦ را از او ﭘﻮﺷﻴﺪه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ؟ و ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻫﺮ ﻛﻠﻤﻪ از آل‬

‫ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ داراى ﻫﻔﺘﺎد وﺟﻪ اﺳﺖ ‪ -‬و ﻫﺮ ﺟﺎ در ﻗﺮآن ﻣﺤﻜﻢ و ﻛﻼم ﻗﺪﻳﻢ آﻳﻪاى ذﻛﺮ ﺷﺪه ﻛﻪ در آن ﻛﻠﻤﺎت‪ :‬ﻋﻴﻦ و وﺟﻪ‬

‫و ﻳﺪ و ‪‬ﺟﻨْﺐ آﻣﺪه‪ ،‬ﻣﺮاد از آﻧﻬﺎ ﺷﺨﺺ وﻟﻰ‪ ‬اﺳﺖ؛ زﻳﺮا او ﺟﻨﺐ ﺧﺪا و ﺻﻮرت‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻖ ﺧﺪا و ﻋﻠﻢ ﺧﺪا و ﭼﺸﻢ ﺧﺪا‬

‫ودﺳﺖ ﺧﺪا اﺳﺖ؛ زﻳﺮا ﻇﺎﻫﺮ اﻳﺸﺎن‪ ،‬ﺑﺎﻃﻦ ﺻﻔﺎت ﻇﺎﻫﺮى و ﺑﺎﻃﻨﺸﺎن ﻇﺎﻫﺮﺻﻔﺎت ﺑﺎﻃﻨﻰ اﺳﺖ؛ ﭘﺲ اﻳﺸﺎن در ﻋﻴﻦ‬

‫‪ ١‬ﻋﲔ اﳌﻘﺎهل‬
‫‪ ٢‬اﺧﺬ ﻋﳯﻢ‪.‬‬

‫‪٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫آﺷﻜﺎرا‪ ،‬ﻧﻬﺎن و در ﻋﻴﻦ ﻧﻬﺎن‪ ،‬آﺷﻜﺎرﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﺷﺎره دارد ﻛﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ﺻﻠﻰاﷲﻋﻠﻴﻪوآﻟﻪ ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬

‫ﺑﺮاﺳﺘﻰ ﺧﺪا را ﭼﺸﻢ و دﺳﺖﻫﺎﻳﻰ اﺳﺖ و ﻣﻦ و ﺗﻮ اى ﻋﻠﻰ‪ ،‬از آن ﺟﻤﻠﻪاﻳﻢ‪ -1‬ﭘﺲ اﻳﺸﺎن ﺟﻨﺐ واﻻ و ﭼﻬﺮه ﺧﺸﻨﻮد و‬

‫ﺮ‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﻮارا و راه وﺳﻴﻊ و ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و وﺳﻴﻠﻪ و واﺳﻄﻪ ﺑﻪ ﺳﻮى ﺧﺪا و دﺳﺘﻴﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺖ و ﺧﺸﻨﻮدى او و ﺳ ّ‬

‫ﺧﺪاى واﺣﺪ واَﺣﺪﻧﺪ؛ ﭘﺲ اَﺣ‪‬ﺪى از آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آﻧﺎن ﺧﻮاص ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺮاي او‪ ،‬راز‬

‫ﻧﻬﺎن ﺧﺪا و ﻛﻠﻤﻪ او‪ ،‬و ﺑﺎب اﻳﻤﺎن و ﻛﻌﺒﻪ او‪ ،‬و ﺣﺠﺖ ﺧﺪا و ﻣﺤﻞ اﺣﺘﺠﺎج او‪ ،‬و ﻋﻼﻣﺖ ﻫﺎي ﻫﺪاﻳﺖ و ﭘﺮﭼﻢ او‪ ،‬و ﻓﻀﻞ‬

‫ﺧﺪا و رﺣﻤﺖ او‪ ،‬و ﻋﻴﻦ ﻳﻘﻴﻦ و ﺣﻘﻴﻘﺖ او‪،‬و ﺻﺮاط ﺣﻖ و ﻋﺼﻤﺖ او‪ ،‬و ﻣﺒﺪأ وﺟﻮد و ﻏﺎﻳﺖ او‪ ،‬و ﻗﺪرت ﭘﺮوردﮔﺎر و‬

‫ﻣﺸﻴ‪‬ﺖ او و ام‪ ‬اﻟﻜﺘﺎب و ﺧﺎﺗﻤﻪ او‪ ،‬و ﻓﺼﻞ اﻟﺨﻄﺎب و دﻻﻟﺖ او و ﺧﺰاﻧﻪ ﺧﺪا و ﺣﺎﻓﻈﺎن او و اﻣﻴﻨﺎن ذﻛﺮ و ﺗﺮﺟﻤﺎن او و‬

‫ﻣﻬﺪن ﺗﻨﺰﻳﻞ و ﻧﻬﺎﻳﺖ او ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ آﻧﺎن ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻋ‪‬ﻠﻮي و ﻧﻮرﻫﺎي ‪‬ﻋﻠَﻮي ﻛﻪ ازﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻋﺼﻤﺖ‪ ‬ﻓﺎﻃﻤﻲ در آﺳﻤﺎن‬

‫ﻋﻈﻤﺖ ﻣﺤﻤ‪‬ﺪي ﻃﻠﻮع ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﺷﺎﺧﻪﻫﺎى )ﺷﺠﺮه( ﻧﺒﻮى ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در درﺟﻪ اﺣﻤﺪي روﺋﻴﺪه اﻧﺪ و اﺳﺮار اﻟﻬﻲ‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در ﻫﻴﻜﻞ ﻫﺎي ﺑﺸﺮي ﺑﻪ ودﻳﻌﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ‪ .‬آﻧﺎن ذرﻳﻪ ﭘﺎك و ﻋﺘﺮت ﻫﺎﺷﻤﻲ و ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻫﺪاﻳﺖ‬

‫ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻧﺎن ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺧﻠﻖ اﻧﺪ ﭘﺲ اﻣﺎﻣﺎن ﭘﺎك و ﻋﺘﺮت ﻣﻌﺼﻮم و ذرﻳِﻪ ﺑﺰرﮔﻮار و ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎن راﻫﻨﻤﺎ و ﺑﺰرﮔﺎﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎر راﺳﺘﮕﻮ‬

‫و ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻘﺎﻣﺎن ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه و ﺧﺎﻧﺪان ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ و ﻫﺪاﻳﺘﮕﺮ ﻫﺪاﻳﺖ ﺷﺪه و ﺑﺰرﮔﻮاران ﻣﺒﺎرك‪ ،‬ﺧﺎﻧﺪان ﻃﻪ و ﻳﺲ و ﺣﺠﺖ ﺧﺪا‬

‫ﺑﺮ اوﻟﻴﻦ و آﺧﺮﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺎم آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺳﻨﮓﻫﺎ و ﺑﺮگ درﺧﺘﺎن و ﺑﺎل ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و درﻫﺎى ﺑﻬﺸﺖ وﺟﻬﻨﻢ و ﻋﺮش و اﻓﻼك و ﺑﺎل ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن و‬

‫ﭘﺮدهﻫﺎى ﺟﻼل و ﺳﺮاﭘﺮدهﻫﺎى ﻋﺰّت وﺟﻤﺎل ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺑﻪ اﺳﻢ اﻳﺸﺎن ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺧﺪا را ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ و ﺑﺮاى‬

‫ﺷﻴﻌﻴﺎﻧﺸﺎن‪ ،‬ﻣﺎﻫﻴﺎن در آبﻫﺎى ﻋﻤﻴﻖ و اﻧﺒﻮه درﻳﺎﻫﺎ ﻃﻠﺐ آﻣﺮزش ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ از ﻫﻤﻪ آﻓﺮﻳﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺮ وﺣﺪاﻧﻴﺖ‬

‫ﺧﻮد و وﻻﻳﺖ ﺧﺎﻧﺪان ﭘﺎك و دورى ﺟﺴﺘﻦ از دﺷﻤﻨﺎن آﻧﻬﺎ اﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﻋﺮش اﺳﺘﻘﺮار و آرام ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺗﺎ آﻧﮕﺎه‬

‫ﺤ ‪‬ﻤﺪ‪ ‬رﺳ‪‬ﻮلُاﻟﻠّﻪ‪ ،‬ﻋﻠ‪‬ﻰ‪ ‬وﻟ‪‬ﻰ‪‬اﻟ ّﻠﻪ‪.‬‬

‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻮر ﺑﺮ آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ :‬ﻻا‪‬ﻟﻪ‪‬ا‪‬ﻻﱢاﻟﻠّﻪ‪ ،‬ﻣ ‪‬‬

‫‪١‬‬
‫ﻋﺒﺎرت ﺑﲔ ﺧﻂ ﺗﲑﻩ در ﺑﺮىخ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎ ذﮐﺮ ﺷﺪﻩ از ﲨهل در ﮐﺘﺎب ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار اﻟﻴﻘﲔ ‪.‬‬

‫‪٨‬‬
 www.mybook.ir

‫ﺧﻄﺒﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ‬

٩
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻄﺒﻪ اﻓﺘﺨﺎر‬
‫ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻳﻲ از ﺧﻄﺒﻪ اﻓﺘﺨﺎر در ﻛﺘﺎب »ﻣﻨﺎﻗﺐ آل اﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ « ﺗﺎﻟﻴﻒ اﻳﻦ ﺷﻬﺮ آﺷﻮب ﻣﺎزﻧﺪراﻧﻲ )‪588‬ق( ﻧﻘﻞ ﺷﺪه ‪1‬و‬

‫ﻣﺘﻦ ﻛﺎﻣﻞ آن در ﻛﺘﺎب » ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار اﻟﻴﻘﻴﻦ « ذﻛﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .2‬ﻣﺠﻠﺴﻲ در ﺑﺤﺎر اﻻﻧﻮار ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻳﻲ از‬
‫‪3‬‬
‫اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺴﻢ اﷲ اﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﺮﺣﻴﻢ‬

‫ﻣﻦ ﺑﺮادر رﺳﻮل ﺧﺪا و وارث ﻋﻠﻢ او و ﺻﺎﺣﺐ اﺳﺮار او ﻫﺴﺘﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻓﻲ را در ﻛﺘﺎﺑﻲ از ﻛﺘﺎب ﻫﺎﻳﺶ ﻧﺎزل‬

‫ﻧﻜﺮده اﺳﺖ ﻣﮕﺮ آن ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﻋﻠﻢ آﻧﭽﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮن اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده و آﻧﭽﻪ ﺗﺎ روز ﻗﻴﺎﻣﺖ اﺗﻔﺎق‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد ﺑﻪ ﻣﻦ داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ داراي ﻋﻠﻢ ﻧﺴﺐ و ﺳﺒﺐ و داراي ﻫﺰار ﻛﻠﻴﺪ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻠﻴﺪ ﻫﺰار ﺑﺎب را ﺑﺎز‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺗﻘﺪﻳﺮات ﻛﻤﻚ ﺷﺪم و اﻳﻦ در اوﺻﻴﺎء ﺑﻌﺪ از ﻣﻦ ﻧﻴﺰ اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﺐ و روز اداﻣﻪ‬

‫دارد؛ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ وارث زﻣﻴﻦ و آﻧﭽﻪ ﺑﺮ روي آن اﺳﺖ ﺷﻮد و او ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ وارﺛﺎن اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺮاط و ﻣﻴﺰان و ﭘﺮﭼﻢ و ﺣﻮض ﻛﻮﺛﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ داده ﺷﺪه‪ .‬ﻣﻦ در روز ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺑﻨﻲ آدم ﻣﻘﺪم ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ‬

‫ﻛﻨﻨﺪه اﻋﻤﺎل ﻣﺨﻠﻮﻗﺎ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻣﻨﺎزﻟﺸﺎن ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻢ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻋﺬاب اﻫﻞ ﺟﻬﻨﻢ‪ .‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻫﻤﻪ اﻳﻨﻬﺎ ﻓﻀﻴﻠﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ داده اﺳﺖ و ﻫﺮﻛﺲ درﺑﺎره رﺟﻌﺖ ﻣﻜﺮر و ﻧﻮ ﺑﻪ ﻧﻮ ﻣﻦ در آﻳﻨﺪه اﻧﻜﺎر ورزد ﻣﺎ را رد ﻛﺮده اﺳﺖ ﻳﻌﻨﻲ‬

‫ﺧﺪا را رد ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ دﻋﺎ ﻫﺎ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻤﺎز ﻫﺎ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺬاب ﻫﺎ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ دﻻﻟﺖ ﻫﺎ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ آﻳﺎت ﻋﺠﻴﺐ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ‬

‫اﺳﺮار ﺧﻼﻳﻖ ﻣﻨﻢ روح ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ ﻋﺼﺮ آﻫﻦ )ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي( ﻣﻨﻢ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻼﺋﻜﻪ را در ﻣﻨﺎزﻟﺸﺎن ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﻢ ﻣﻨﻢ ﻛﻪ از ارواح در ازل ﻋﻬﺪ ﮔﺮﻓﺘﻢ و در آﻧﺠﺎ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﺧﺪاي ﻗﻴ‪‬ﻮم ازﻟﻲ ﻧﺪا دادم‪ :‬اﻟﺴﺖ‪ ‬ﺑﺮﺑ‪‬ﻜﻢ‪.‬‬

‫‪ ١‬اﺑﻦ ﺷﻬﺮ آﺷﻮب‪ ،‬ﻣﻨﺎﻗﺐ آل اﰉ ﻃﺎﻟﺐ‪ ،‬ج‪ ،۲‬ص ‪.۱۳۶‬‬

‫‪ ٢‬ﺣﺎﻓﻆ ﺑﺮﳻ‪ ،‬رﺟﺐ ﺑﻦ ﶊﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار اﻟﻴﻘﲔ‪ ،‬ص‪ ،۲۶۰-۲۶۲‬اﻋﻠﻤﯽ‪ ،‬ﺑﲑوت‪۱۴۲۲ ،‬ق‪.‬‬
‫‪ ٣‬ﳎﻠﴗ‪ ،‬ﲝﺎر الاﻧﻮار‪ ،‬ج‪۳۸‬؛ ص ‪.۷۸‬‬

‫‪٧٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻣﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺳﺨﻨﮕﻮي ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺑﻴﻦ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺗﺶ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻦ در ﻧﻤﺎز ﻫﺎ از ﻫﻤﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت ﻋﻬﺪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮم ﻣﻦ ﻓﺮﻳﺎدرس زﻧﺎن‬

‫ﺑﻲ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ و ﻳﺘﻴﻤﺎن ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻦ دروازه ﺷﻬﺮ ﻋﻠﻤﻢ ﻣﻦ ﺳﺘﻮن ﻗﺎﺋﻢ ﺧﺪاوﻧﺪم ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻮاء ﺣﻤﺪم ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﺪاﻳﺎﻳﻲ‬

‫ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﻢ ﻛﺎﻓﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻗﺎﺗﻞ ﺟﺒﺎران ﻣﻨﻢ ذﺧﻴﺮه دﻧﻴﺎ و آﺧﺮت ﻣﻨﻢ ﺳﻴ‪‬ﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﻨﻢ ﻋﻼﻣﺖ‬

‫ﻫﺪاﻳﺖ ﺷﺪﮔﺎن ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻨﻢ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻨﻢ اﻣﺎم ﻣﺘﻘﻴﻦ ﻣﻨﻢ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪه در دﻳﻦ ﻣﻨﻢ رﻳﺴﻤﺎن اﺳﺘﻮار ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻨﻢ آن‬

‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ دﻧﻴﺎ را ﺑﺎ اﻳﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮم از ﻋﺪاﻟﺖ ﭘﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﻌﺪ از آﻧﻜﻪ از ﻇﻠﻢ و ﺟﻮر ﭘﺮ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮاه ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻣﻨﻢ ﺗﺎﺑﻊ ﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻞ ﻣﻨﻢ ﺷﺠﺮه ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻨﻢ ﭘﺮﭼﻢ ﺗﻘﻮا ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت را ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺤﺸﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‬

‫ﺑﺎ ﻛﻠﻤﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺎ آن ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت ﺟﻤﻊ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺧﻠﻖ را دوﺑﺎره اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﻦ ﺟﺎﻣﻊ ﻫﻤﻪ اﺣﻜﺎم ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺼﺎي ﻧﻮراﻧﻲ و ﺷﺘﺮ ﺳﺮخ رﻧﮓ ﻣﻨﻢ دروازه‬

‫ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻨﻢ اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮاه ﺧﻀﺮ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻴﻀﺎء و ﺣﻴﻔﺎء )ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ و ﺷﺎم( ﻣﻨﻢ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﺰرﮔﺎن ﻣﻨﻢ‬

‫ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻨﺪه ﺷﺠﺎﻋﺎن ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮاه ﻣﻠﺖ ﻫﺎي او‪‬ﻟﻴﻦ ﻣﻨﻢ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺰرگ ﻣﻨﻢ ﺟﺪا ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺰرگ ﺣﻖ از ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻦ ﺑﻮدم‬

‫ﻛﻪ وﺣﻲ را ﺑﺮ زﺑﺎن آوردم ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻣﻨﻢ ﻛﻪ اﻣﻮر ﺳﺘﺎرﮔﺎن را ﺑﻪ اﻣﺮ ﭘﺮوردﮔﺎرم و ﻋﻠﻤﻲ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﻣﻦ‬

‫اﺧﺘﺼﺎص داده اﺳﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺮﭼﻢ ﻫﺎي زرد رﻧﮓ و ﭘﺮﭼﻢ ﻫﺎي ﺳﺮخ رﻧﮓ‪ .‬ﻣﻦ ﻏﺎﻳﺒﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻣﺮي ﻋﻈﻴﻢ اﻧﺘﻈﺎرم را ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ‬

‫ﻣﻨﻢ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﻨﺪه ﻣﻨﻢ ﺑﺨﺸﺶ ﮔﺮ ‪ .‬ﻣﻦ دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮ روي ﻣﺤﺎﺳﻦ ﺻﻮرت ﻗﺒﻀﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﺧﻮدم را ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ در دﻳﻦ ﭘﺮوردﮔﺎرم ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﻨﻢ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪه از ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳﻢ ﻣﻨﻢ ﻗﺮار دﻫﻨﺪه او در ﻛﻔﻦ ﻫﺎ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ وﻻﻳﺖ‬

‫ﺧﺪاي رﺣﻤﻦ ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮاه ﺧﻀﺮ و ﻫﺎرون ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮاه ﻣﻮﺳﻲ و ﻳﻮﺷﻊ ﺑﻦ ﻧﻮن ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﻫﺰاران ﻧﻔﺮ را‬

‫وﺣﺸﺖ زده ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﻨﻢ ﻗﺎﺗﻞ ﻛﺎﻓﺮان ﻣﻨﻢ اﻣﺎم ﻧﻴﻜﻮﻛﺎران ﻣﻨﻢ ﺑﻴﺖ ﻣﻌﻤﻮر ﻣﻨﻢ ﺳﻘﻒ ﺑﺮ اﻓﺮاﺷﺘﻪ آﺳﻤﺎن ﻣﻨﻢ درﻳﺎي ﻣﻨﻔﺠﺮ‬

‫ﺷﺪه ﻣﻨﻢ ﺑﺎﻃﻦ ﺣﺮم‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﻜﺒﻪ ﮔﺎه اﻣﺖ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺮي ﻋﻈﻴﻢ‪ .‬آﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ ﻣﻦ ﻧﻄﻖ ﻛﻨﺪ؟‬

‫ﻣﻨﻢ آﺗﺶ ﺟﻬﻨﻤﻢ و اﮔﺮ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺳﺨﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ را ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮدم ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮدم را ﺑﺮ روي ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪم‬

‫و ﺷﻤﺎ را ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪم‪.‬‬

‫‪٧١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﻣﺎه رﻣﻀﺎن ﻣﻨﻢ ﺷﺐ ﻗﺪر ﻣﻨﻢ ام اﻟﻜﺘﺎب ﻣﻨﻢ ﻓﺼﻞ اﻟﺨﻄﺎب ﻣﻨﻢ ﺳﻮره ﺣﻤﺪ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻤﺎز در ﺳﻔﺮ و ‪‬ﺣﻀَﺮ ﻣﻨﻢ‬

‫ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺸﺮ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎن اﻣﺖ ﻣﺤﻤﺪ را از دوش آﻧﻬﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻢ ﻣﻨﻢ ﺑﺎب ﺳﺠﺪه ﻣﻨﻢ ﻋﺒﺎدت ﻛﻨﻨﺪه ﻣﻨﻢ‬

‫ﻣﺨﻠﻮق ﻣﻨﻢ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻨﻢ ﻣﺸﻬﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺳ‪‬ﻨﺪ‪‬س ﺳﺒﺰ ﻣﻦ در آﺳﻤﺎن ﻫﺎ و زﻣﻴﻦ ﻣﻮرد ذﻛﺮ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻦ در ﻛﻨﺎر ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻫﺎ رﻓﺘﻢ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ‬

‫ﻛﺘﺎب و ﻗﻮس ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮاه ﺷﻴﺚ ﭘﺴﺮ آدم ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮاه ﻣﻮﺳﻲ و ا‪‬ر‪‬م ﻣﻨﻢ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻣﺜﺎل زده ﻣﻲ ﺷﻮد ﻣﻨﻢ آﺳﻤﺎن ﺳﺒﺰ و‬

‫ﺻﺎﺣﺐ دﻧﻴﺎي ﺳﺮﺳﺒﺰ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎراﻧﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﻣﻲ ﺑﺎرد‪.‬‬

‫ﺑﻠﻪ ﻣﻦ اﻳﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ اﺳﺖ؟‬

‫ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ رﻋﺪ ﺑﺰرگ ﻣﻨﻢ درﻳﺎي ﺗﻴﺮه ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻜﻠّﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﻦ ﺻﺎﺋﻘﻪ اي ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ دﺷﻤﻨﺎن ﻧﺎزل ﻣﻲ‬

‫ﺷﻮد ﻣﻦ ﻓﺮﻳﺎدرس ﻣﺮدﻣﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﺮا اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﻨﺪ و اﷲ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ اﺳﺖ و ﺟﺰ او ﺧﺪاﺋﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎﻃﻞ ﺟﻮﻻﻧﻲ و ﺑﺮاي ﺣﻖ ﻧﻴﺰ دوﻟﺘﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ زودي از ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﻛﻮچ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد ﭘﺲ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬

‫ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻨﻲ اﻣﻴﻪ و دوﻟﺖ ﻛﺴﺮاﺋﻲ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﻌﺪ دوﻟﺖ ﺑﻨﻲ ﻋﺒﺎس ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻓﺮج و ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﺎري رو ﻣﻲ آورد و ﺷﻬﺮي ﺑﻴﻦ‬

‫دﺟﻠﻪ و دﺟﻴﻞ و ﻓﺮات ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ زوراء ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد ﻣﻠﻌﻮن اﺳﺖ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در آن ﺷﻬﺮ ﺳﺎﻛﻦ ﺷﻮد و از آﻧﺠﺎ‬

‫ﻃﻴﻨﺖ ﺟﺒ‪‬ﺎران ﺑﻴﺮون ﻣﻲ آﻳﺪ و در آن ﺷﻬﺮ ﻛﺎخ ﻫﺎ ﺑﻨﺎ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﭘﺮده ﻫﺎ آوﻳﺨﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﺎ ﻣﻜﺮ و ﮔﻨﺎه ﺑﻪ ﺑﺮﺗﺮي‬

‫دﺳﺖ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻨﻲ ﻋﺒﺎس اﻳﻦ دوﻟﺖ را در دﺳﺖ ﭼﻬﻞ و دو ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﺪد ﺳﺎل ﻫﺎي ﺣﻜﻮﻣﺘﺸﺎن ﺑﻌﺪ ﻓﺘﻨﻪ‬

‫اي ﻏﺒﺎر آﻟﻮد ﻓﺮا ﻣﻲ رﺳﺪ و ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪي ﺳﺮخ ﺑﺮ ﮔﺮدن آن اﺳﺖ و ﺣﻖ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬آﻧﮕﺎه ﭼﻬﺮه ﻣﻦ در ﻣﻴﺎن ﺑﺎﻟﻬﺎي‬

‫اﻗﻠﻴﻢ ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺎه در ﻣﻴﺎن ﺳﺘﺎرﮔﺎن آﺷﻜﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺮوج ﻣﻦ ده ﻋﻼﻣﺖ دارد‪ :‬اوﻟﻴﻦ آن ﺗﺤﺮﻳﻒ ﭘﺮﭼﻢ ﻫﺎ‬

‫در ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﻛﻮﻓﻪ اﺳﺖ و ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺷﺪن ﻣﺴﺎﺟﺪ و ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪن ﺳﻔﺮ ﺣﺞ و ﺧﺴﻮف و ﻗﺬف‪) ‬ﺑﻤﺒﺎرن( ﺧﺮاﺳﺎن و ﻃﻠﻮع‬

‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن دﻧﺒﺎﻟﻪ دار و ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ و ﻫﺮج و ﻣﺮج و ﻗﺘﻞ و ﻏﺎرت؛ اﻳﻨﻬﺎ ده ﻋﻼﻣﺖ اﺳﺖ و از ﻳﻚ‬

‫ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺎ ﻋﻼﻣﺖ دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰ ﻫﺎي ﻋﺠﻴﺒﻲ رخ ﻣﻲ دﻫﺪ وﻗﺘﻲ ﻋﻼﻣﺖ ﻫﺎ ﻛﺎﻣﻞ ﺷﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺎ ﻗﻴﺎم ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻪ ﺣﻖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫و ﺑﻌﺪ آن ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اي ﻣﺮدم ﭘﺮوردﮔﺎر ﺧﻮد را ﻣﻨﺰه ﺑﺪاﻧﻴﺪ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ او اﺷﺎره ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻫﺮﻛﺲ ﺧﺎﻟﻖ را‬

‫ﻣﺤﺪود ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎب ﻧﺎﻃﻖ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٧٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫و ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل اﻫﻞ وﻻﻳﺖ ﻣﻦ ﻛﻪ در راه ﻣﻦ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﻣﻮرد ﻃﺮد ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻧﻬﺎ ﺧﺰاﻧﻪ داران ﺧﺪاوﻧﺪ در زﻣﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ و در روز وﺣﺸﺖ ﺑﺰرگ دﭼﺎر ﺗﺮس ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﻧﻮر ﺧﺪاﻛﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻣﻨﻢ اﺳﺮاري ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮدن ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫‪٧٣‬‬
 www.mybook.ir

‫ﺧﻄﺒﺔ ﺍﻟﺒﯿﺎﻥ‬

٧
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ‬
‫ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻴﺎن آﺧﺮﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ اي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ )ع( ﺑﺮاي ﻣﺮدم اﻳﺮاد ﻓﺮﻣﻮده اﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ در ﺑﺮ دارﻧﺪه ﻣﻔﺼﻞ‬

‫ﺗﺮﻳﻦ و ﺑﺎﻋﻈﻤﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎت در ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻠﻲ )ع( و اوﺿﺎع آﺧﺮ اﻟﺰﻣﺎن اﺳﺖ ‪ .‬در ﻣﻘﺪﻣﻪ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ رواﻳﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ اﺳﻼم)ص( ﺑﻪ ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻲ)ع( وﺻﻴﺖ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ را ﺑﺮاي ﻣﺮدم اﻧﺸﺎء ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻛﺘﺎب ﻫﺎي ﻣﻌﺘﺒﺮي ﻛﻪ ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻴﺎن ﻳﺎ ﺑﺨﺸﻲ از آن را ذﻛﺮ ﻧﻤﻮده اﻧﺪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬

‫‪ -1‬اﻟﺒﺪأ و اﻟﺘﺎرﻳﺦ ﻣﻘﺪﺳﻲ؛ ‪ -2‬ﺗﺎرﻳﺦ ﻃﺒﺮي؛ ‪ -3‬رﺟﺎل اﻟﻜﺸﻲ ؛ ‪ -4‬اﻟﻤﺮاﺗﺐ اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺑﻦ اﺣﻤﺪ ﺑﺴﺘﻲ )‪ 420‬ق(؛ ‪-5‬‬

‫ﺑﺼﺎﺋﺮ اﻟﺪرﺟﺎت ﺻﻔﺎر ﻗﻤﻲ‪-6‬اﻻﺧﺘﺼﺎص ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﻣﻔﻴﺪ ؛‪ -7‬روﺿﻪ اﻟﺘﺴﻠﻴﻢ ﺷﻴﺦ ﻃﻮﺳﻲ ؛‪ -8‬اﻟﺪر اﻟﻤﻨﻈﻢ‬

‫ﻓﻲ اﻟﺴﺮ اﻻﻋﻈﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻃﻠﺤﻪ ﺷﺎﻓﻌﻲ؛‪ -9‬ﻣﺸﺎرق اﻻﻧﻮار ﺣﺎﻓﻆ رﺟﺐ ﺑﺮﺳﻲ‪ 10.‬اﻻﻧﺴﺎن اﻟﻜﺎﻣﻞ ﻋﺒﺪ اﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﺪوي؛‬

‫‪ -11‬ﻋﻼﺋﻢ اﻟﻈﻬﻮر ﻋﺒﺪ اﷲ ﺷﺒ‪‬ﺮ‪.‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﻴﺪر آﻣﻠﻲ از ﺧﻄﺒﻪ اﻟﺒﻴﺎن در ﻣﺒﺤﺚ وﻻﻳﺖ ﻳﺎد ﻛﺮده ﭼﻨﺎن ﭼﻪ داود ﻗﻴﺼﺮي ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪1‬‬
‫ﻣﻼﺻﺪرا ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻲ از ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺨﻦ اﻣﺎم ﻋﻠﻲ )ع( اﺳﺘﻨﺎد ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺷﺮح ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه و ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﺮح ﺑﺮ اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ "ﺣﺴﻦ ﺻﺒﺎح" اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ از‬
‫‪2‬‬
‫اﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﺷﺮح ﻧﻮﺷﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ دو ﻧﺴﺨﻪ از اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ را ذﻛﺮ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد؛ ﻧﺴﺨﻪ اول ﻛﻪ ﻛﻮﺗﺎﻫﺘﺮ اﺳﺖ در ﻛﺘﺎب "ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار‬

‫اﻟﻴﻘﻴﻦ" ﺑﺪون ذﻛﺮ ﻧﺎم ﻧﻘﻞ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﺨﺘﺼﺮي از ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻴﺎن ﺑﻮده و در اﻛﺜﺮ آﺛﺎر ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﺎ ﻧﺎم "ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻴﺎن"‬

‫ﻣﻌﺮوف ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺴﺨﻪ دوم ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻔﺼﻞ ﺑﻮده و در ﻛﺘﺎب "اﻟﺰام اﻟﻨﺎﺻﺐ" ﺗﺎﻟﻴﻒ ﺷﻴﺦ ﻋﻠﻲ ﺑﺎرﺟﻴﻨﻲ ) ‪ 1323‬ق(‬

‫و "ﻧﻮاﺋﺐ اﻟﺪﻫﻮر" ﺗﺎﻟﻴﻒ آﻳﺖ اﷲ ﻋﻼﻣﻪ ﻣﻴﺮﺟﻬﺎﻧﻲ ذﻛﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ١‬ﻧﺮﳝﯽ‪ ،‬اﻣﻴﺪ)ﺗﺮﲨﻪ و ﲢﻘﻴﻖ(‪ ،‬ﺧﻄﺒﺔ اﻟﺒﻴﺎن‪ ،‬ص ‪ ،۵۴‬ﻧﴩ زاﺋﺮ‪.‬‬

‫‪ ٢‬ﻫﲈن ‪ ،‬ص ‪.۴۶‬‬

‫‪٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻴﺎن‬
‫‪1‬‬
‫ﻧﺴﺨﻪ)‪(1‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﻛﻠﻴﺪ ﻫﺎي ﻏﻴﺐ در دﺳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ و ﺑﻌﺪ از ﻣﺤﻤ‪‬ﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺧﺪا ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﻣﻦ ﺑﺮ آن آﮔﺎه ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﻢ آن ذواﻟﻘﺮﻧﻴﻦ‬

‫ﻛﻪ در ﺻﺤﻒ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻳﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ اﻧﮕﺸﺘﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺴﺎب ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺮاط و ﻣﻮﻗﻒ ﻗﻴﺎﻣﺖ و‬

‫ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺣﺴﺎب‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻬﺸﺖ و دوزخ ﺑﻪ اﻣﺮ ﭘﺮوردﮔﺎرم ‪ ،‬ﻣﻨﻢ آدم اول ﻣﻨﻢ ﻧﻮح اول ﻣﻨﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺧﺪاي ﺟﺒ‪‬ﺎر ﻣﻨﻢ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺮار‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﺎزﻧﺪه ﺑﺮگ درﺧﺘﺎن ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻴﻮه ﻫﺎ را ﻣﻲ رﺳﺎﻧﻢ ﻣﻨﻢ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪه ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺟﺎري ﻛﻨﻨﺪه ﻧﻬﺮﻫﺎ‬

‫‪،‬ﻣﻨﻢ ﺧﺰاﻧﻪ دار ﻋﻠﻢ ﻣﻨﻢ ﻛﻮه ﺑﺮدﺑﺎري ﻣﻨﻢ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻣﻨﻢ ﻋﻴﻦ اﻟﻴﻘﻴﻦ ﻣﻨﻢ ﺣﺠﺖ ﺧﺪا در آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ وزﻣﻴﻦ‬

‫ﻣﻨﻢ"راﺟﻔﻪ" )اول ﻧﻔﺨﻪ ﺻﻮر اﺳﺮاﻓﻴﻞ( ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺋﻘﻪ ﻣﻨﻢ ﻋﺬاب ﻫﻼك ﻛﻨﻨﺪه‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺻﻴﺤﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ‪ ،‬ﻣﻨﻢ "ﺳﺎﻋﺔ"‬

‫ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻛﻪ آن را اﻧﻜﺎر ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﻨﻢ آن ﻧﻮري ﻛﻪ از آن راه راﺳﺖ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻮر‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺮدﮔﺎن را از ﻗﺒﺮﻫﺎ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ روز ﻧﺸﺮ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮاه ﻧﻮح و ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪه او ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮاه اﻳﻮب‬

‫دردﻣﻨﺪ وﺷﻔﺎﺑﺨﺶ او ﻣﻨﻢ آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ را ﺑﻪ اﻣﺮ ﭘﺮوردﮔﺎرم ﺑﺮﭘﺎ داﺷﺘﻪ ام‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺮاه اﺑﺮاﻫﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻨﻢ راز ﻣﻮﺳﻲ ﻛﻠﻴﻢ‪،‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻨﺪه در ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﻜﻮت‪ ،‬ﻣﻨﻢ اﻣﺮ ﭘﺮورﮔﺎر زﻧﺪه اي ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﻣﻴﺮد‪ ،‬ﻣﻨﻢ وﻟﻲ ﺣﻖ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت‪ ،‬ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ‬

‫ﺳﺨﻦ در ﻧﺰد ﻣﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻲ ﭘﺬﻳﺮد و ﺣﺴﺎب ﺧﻠﻖ ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ ﻛﺎر ﺧﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻦ واﮔﺬارﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﻨﻢ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﻣﻨﻢ راز ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺷﻬﺮﻫﺎي او و ﺣﺠﺖ او ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻣﻨﻢ اﻣﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ و روح ‪،‬ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺧﺪاي‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻓﺮﻣﻮد ‪ :‬اي رﺳﻮل از ﺗﻮ ﺳﻮال ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ از روح ﺑﮕﻮ روح از اﻣﺮ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻛﻮﻫﻬﺎي ﻣﺮﺗﻔﻊ را‬

‫اﺳﺘﻮار ﺳﺎﺧﺘﻢ ‪،‬و ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎي ﺟﺎري را ﺷﻜﺎﻓﺘﻢ ﻣﻨﻢ ﻧﺸﺎﻧﻨﺪه درﺧﺘﺎن ﻣﻨﻢ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻛﻨﻨﺪه رﻧﮕﻬﺎي ﻣﻴﻮه ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻗﺴﻤﺖ‬

‫ﻛﻨﻨﺪه رزﻗﻬﺎ ﻣﻨﻢ زﻧﺪه ﻛﻨﻨﺪه ﻣﺮدﮔﺎن ﻣﻨﻢ ﻧﺎزل ﻛﻨﻨﺪه ﻗﻄﺮات ﺑﺎران ﻣﻨﻢ ﻧﻮردﻫﻨﺪه ﺧﻮرﺷﻴﺪ وﻣﺎه وﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻣﻨﻢ ﻋﻬﺪه‬

‫دار ﻗﻴﺎﻣﺖ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺑﺮﭘﺎ ﻛﻨﻨﺪه ﺳﺎﻋﺔ‪ ،‬ﻣﻨﻢ آن ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري او از ﻃﺮف ﺧﺪا واﺟﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﻨﻢ زﻧﺪه اي ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﻣﻴﺮم‬

‫‪ ١‬ﺣﺎﻓﻆ رﺟﺐ ﺑﺮﳻ‪ ،‬ﻣﺸﺎرق اﻧﻮار اﻟﻴﻘﲔ‪ ،‬ص ‪) ،۲۶۸‬ط‪ -‬ﺑﲑوت(‬

‫‪٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫وﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻧﻤﺮده ام‪ ،‬ﻣﻨﻢ رازﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﺧﺪا ﻣﻨﻢ داﻧﺎ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﺑﻮد و آﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻧﻤﺎز ﻫﺎي ﻣﻮﻣﻨﺎن و‬

‫روزه آﻧﺎن ﻣﻨﻢ ﻣﻮﻻ و اﻣﺎم آﻧﺎن‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ رﺳﺘﺎﺧﻴﺮ اول و آﺧﺮ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺎﻗﺐ و ﻣﻔﺎﺧﺮ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺘﺎرﮔﺎن‪ ،‬ﻣﻨﻢ‬

‫ﻋﺬاب ﺛﺎﺑﺖ ﺧﺪا‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻨﻨﺪه ﺳﺘﻤﻜﺎران اول‪ ،‬ﻣﻨﻢ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻧﺪه ﺣﻜﻮﻣﺘﻬﺎ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ زﻟﺰﻟﻪ و ﺟﻨﺒﺶ )رﺟﻒ( ﻣﻨﻢ‬

‫ﺻﺎﺣﺐ ﻛﺴﻮف و ﺧﺴﻮف‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻫﻼك ﻛﻨﻨﺪه ﻓﺮﻋﻮﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮم‪ ،‬ﻣﻨﻢ آﻧﻜﺲ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺮا ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﭙﺎ‬

‫داﺷﺖ و آﻧﺎن را ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪ ﭘﺲ ﭼﻮن ﻇﺎﻫﺮﺷﺪم ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و ﻣﻨﻜﺮﺷﺪﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮد ﺧﺪاي ﺳﺒﺤﺎن‪ :‬ﭘﺲ‬

‫آﻧﮕﺎه ﻛﻪ آﻣﺪ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬او را و اﻧﻜﺎر ﻛﺮدﻧﺪ )ﺑﻘﺮه‪.(89-‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﻧﻮر اﻻﻧﻮار ﻣﻨﻢ ﺣﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪه ﻋﺮش ﺑﻬﻤﺮاه اﺑﺮار ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻨﻢ آن ﺑﺎب ﺧﺪاوﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻛﻪ‬

‫اﻧﻜﺎر ﻛﺮد ﺑﺎز ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و ﺑﻬﺸﺖ را ﻧﻤﻲ ﭼﺸﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ ﻣﻼﺋﻜﻪ ﺑﺮﻓﺮاﺷﻢ ﻫﺠﻮم ﻣﻲ آورﻧﺪ وﺑﻨﺪﮔﺎن اﻗﺎﻟﻴﻢ دﻧﻴﺎ ﻣﺮا‬

‫ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ دوﺑﺎر ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ و دو ﺑﺎر ﺑﺮﻣﻦ ﺳﻼم ﻛﺮد و ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮ دو ﻗﺒﻠﻪ ﻧﻤﺎز ﺧﻮاﻧﺪم و‬

‫دوﺑﺎر ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮدم‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺪر وﺣﻨﻴﻦ ﻣﻨﻢ ﻃﻮر‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻛﺘﺎب ﻣﺴﻄﻮر )ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه( ﻣﻨﻢ درﻳﺎي ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﻣﻨﻢ ﺑﻴﺖ‬

‫ﻣﻌﻤﻮر‪ 1‬ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻮﺟﻮدات را ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﻛﺎﻓﺮﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻛﺮدﻧﺪ ﭘﺲ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻧﺪ و‬

‫ﮔﺮوﻫﻲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﭘﺲ رﻫﺎﻳﻲ و ﻣﻨﺰﻟﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ ﻛﻠﻴﺪﻫﺎي ﺑﻬﺸﺖ و ﻗﻼده ﻫﺎي دوزخ در دﺳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ‬

‫ﻋﻨﻮان ﻛﺮاﻣﺘﻲ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺑﺎ رﺳﻮل ﺧﺪا در زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن ﻣﻨﻢ ﻣﺴﻴﺢ آﻧﮕﺎه ﻛﻪ ﻏﻴﺮ از ﻣﻦ ﻧﻪ روﺣﻲ ﺣﺮﻛﺖ‬

‫داﺷﺖ و ﻧﻪ ﻣﻮﺟﻮدي ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﻣﻦ ﻣﻮﺳﻲ را از درﻳﺎ ﻋﺒﻮر دادم و ﻓﺮﻋﻮن وﻟﺸﮕﺮش راﻏﺮق ﻧﻤﻮدم ﻣﻦ ﻫﻤﻬﻤﻪ‬

‫ﭼﻬﺎر ﭘﺎﻳﺎن و ﮔﻔﺘﺎر ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن را ﻣﻲ داﻧﻢ ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻫﻢ زدن آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ و زﻣﻴﻨﻬﺎي ﻫﻔﺘﮕﺎﻧﻪ را ﺳﻴﺮ‬

‫ﻣﻴﻜﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻨﻢ آن ﺗﻜﻠﻢ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮ زﺑﺎن ﻋﻴﺴﻲ در ﮔﻬﻮاره‪ ،‬ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﺎز ﮔﺬا ‪‬رد‪.‬‬

‫ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ در ﺻﻮرﺗﻬﺎ دﮔﺮﮔﻮن ﻣﻲ ﺷﻮم آن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ اﻋﺼﺎر اوﻟﻴﻪ ﻣﻨﻢ ﺻﺎﻣﺖ و ﻣﺤﻤﺪ‪،‬‬

‫ﻧﺎﻃﻖ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﭼﺮاغ ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻨﻢ ﻛﻠﻴﺪ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎري ﻣﻨﻢ آﺧﺮ و اول و دﻧﻴﺎ و آﺧﺮت ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎي ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻧﻈﺮ‬
‫‪2‬‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﻨﻢ ﺧﺰاﻧﻪ دار آﺳﻤﺎﻧﻬﺎي ﻫﻔﺘﮕﺎﻧﻪ و زﻣﻴﻦ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺑﺮﻗﺮارﻛﻨﻨﺪه ﻗﺴﻂ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺑﺮﭘﺎدارﻧﺪه دﻳﻦ‬

‫‪١‬ﻣﻌﺒﺪی در آﺳﲈن ﭼﻬﺎرم ﳏﺎذی و ﻣﻄﺎﺑﻖ ﮐﻌﺒﻪ‬

‫‪ ٢‬اان داين ادلﻳﻦ‬

‫‪٧٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ ﻋﺒﺎدات ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻣﮕﺮ ﺑﺎ وﻻﻳﺖ ﻣﻦ و ﺣﺴﻨﺎت ﺳﻮد ﻧﺒﺨﺸﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻨﻢ داﻧﺎ ﺑﻪ ﻣﺪار ﺳﭙﻬﺮ‬

‫در ﮔﺮدش ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ داﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺎران ورﻳﮕﻬﺎي ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ اذن ﭘﺮوردﮔﺎر ﺟﺒ‪‬ﺎر‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ دو ﺑﺎر ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮم و دوﺑﺎر زﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮم وﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲ ﺷﻮم‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺷﻤﺎره‬

‫ﻛﻨﻨﺪه ﻣﻮﺟﻮدات اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ ﻣﻨﻢ ﺣﺴﺎب ﻛﻨﻨﺪه آﻧﺎن ﺑﻪ اﻣﺮ ﭘﺮوردﮔﺎرم ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ ﻫﺰار ﻛﺘﺎب از ﻛﺘﺐ اﻧﺒﻴﺎء ﻧﺰد‬

‫ﻣﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ وﻻﻳﺖ ﻣﺮا ﻫﺰار اﻣ‪‬ﺖ اﻧﻜﺎر ﻛﺮدﻧﺪ ﭘﺲ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻨﻢ آﻧﻜﻪ در روزﮔﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻳﺎد ﺷﺪه ام و در‬

‫آﺧﺮ اﻟﺰﻣﺎن آﺷﻜﺎر ﺷﺪه ام ﻣﻨﻢ ﺷﻜﻨﻨﺪه وﻛﻮﺗﺎه ﻛﻨﻨﺪه ﻋﻤﺮﺳﺘﻤﮕﺮان در زﻣﺎﻧﻬﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ وﺧﺎرج ﻛﻨﻨﺪه وﻋﺬاب ﻛﻨﻨﺪه‬

‫آﻧﺎن در واﭘﺴﻴﻦ زﻣﺎن‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻋﺬاب ﻛﻨﻨﺪه "ﻳﻐﻮث" و "ﻳﻌﻮق" و "ﻧﺴﺮ"ﻋﺬاب ﻛﺮدﻧﻲ ﺳﺨﺖ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺳﺨﻨﮕﻮ ﺑﻪ ﻫﺮ‬

‫زﺑﺎن‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺮ اﻋﻤﺎل ﺧﻠﻖ در ﻣﺸﺎرق و ﻣﻐﺎرب‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻣﺤﻤﺪ و ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻨﻢ داﻣﺎد ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻦ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ‬

‫اﺳﻢ و ﺷﺒﻴﻬﻲ ﺑﺮ آن ﻗﺮار ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬و ﻻ ﺣﻮل وﻻ ﻗﻮة اﻻ ﺑﺎﷲ اﻟﻌﻠﻲ اﻟﻌﻈﻴﻢ‪.‬‬

‫‪٧٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻴﺎن‬
‫‪1‬‬
‫ﻧﺴﺨﻪ )‪(2‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ اﺣﻤﺪ اﻧﺒﺎري از ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ اﺣﻤﺪ ﺟﺮﺟﺎﻧﻲ ﻗﺎﺿﻲ ري از ﻃﻮق ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ از ﭘﺪرش و او از ﺟﺪش و او از ﻋﺒﺪ اﷲ‬

‫ﺑﻦ ﻣﺴﻌﻮد رواﻳﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ‪:‬‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ اﻣﺮ ﺧﻼﻓﺖ را ﻋﻬﺪه دار ﮔﺮدﻳﺪ‪،‬ﭘﺲ از ﺳﻪ روز ﺑﻪ ﺑﺼﺮه آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺟﺎﻣﻊ ﻣﺴﺠﺪ‬

‫ﺷﺮﻓﻴﺎب ﺷﺪه ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻣﻨﺒﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ اﻳﺮاد ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ ﻋﻘﻮل را ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺘﻲ و ﺑﺪﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻟﺮزه‬

‫اﻓﻜﻨﺪ‪.‬ﻣﺮدم ﭼﻮن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را از ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮﻳﺴﺘﻨﺪ و ﺻﺪاﻫﺎ را ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎد و ﻧﺎﻟﻪ و ﺷﻴﻮن ﺑﻠﻨﺪ‬

‫ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن)ع( در آن ﺟﻤﻊ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ‪:‬رﺳﻮل ﺧﺪا ﺻﻠﻲ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ و آﻟﻪ ﺑﺎ او در ﻧﻬﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ و اﺳﺮار‬

‫ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺎن ﺧﺪا و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮش وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺮاي او ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﺮده‪.‬از اﻳﻦ رو ﻧﻮري ﻛﻪ در روي ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﻮدﺑﻪ روي‬

‫ﻋﻠﻲ اﺑﻦ اﺑﻴﻄﺎﻟﺐ)ع( ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا در ﺑﻴﻤﺎري و ﻣﺮﺿﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ وﻓﺎﺗﺶ ﮔﺮدﻳﺪ اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن را‬

‫وﺻﻴﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻄﺒﻪ اﻟﺒﻴﺎن را ﺑﺮ ﻣﺮدم اﻧﺸﺎﻛﻨﺪ ﻛﻪ در آن ﻋﻠﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ و آﻳﻨﺪه و آﻧﭽﻪ ﻛﻪ واﻗﻊ ﺷﺪه و ﻣﻲ ﺷﻮد‪ -‬ﺗﺎ‬

‫روز رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ‪-‬آﻣﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از رﺣﻠﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ‪،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ اﻣﺖ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‪،‬ﭼﻮن ﻋﻤﺮ‬

‫ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺑﺎم رﺳﻴﺪ و زﻣﺎن آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ وﺻﻴﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺧﻄﺒﻪ اي اﻳﺮاد ﻓﺮﻣﻮد‬

‫ﻛﻪ ﺧﻄﺒﻊ اﻟﺒﻴﺎﻧﺶ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ .‬اﻣﻴﺮﻣﺮﻣﻨﺎن در ﺑﺼﺮه و ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻣﻨﺒﺮﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺧﻄﺒﻪ اي اﻳﺮاد ﻛﺮد ﻛﻪ آﺧﺮﻳﻦ‬

‫ﺧﻄﺒﻪ ﺣﻀﺮﺗﻀﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻀﺮت در آن ﺧﻄﺒﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﺟﺎ آورد و ﺑﺮ او ﺛﻨﺎ ﮔﻔﺖ و ﻳﺎدي از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا‬

‫ﻧﻤﻮد‪.‬آﻧﮕﺎه ﻓﺮﻣﻮد اي ﻣﺮدم ﻣﻦ و ﺟﺒﻴﺒﻢ ﺑﻪ ﺳﺎن اﻳﻦ دو اﻧﮕﺸﺘﻴﻢ‪ ،‬و اﺷﺎره ﻓﺮﻣﻮد ﺑﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﺳﺒﺎﺑﻪ و وﺳﻄﺎي ﺧﻮد‪ .‬آﻧﮕﺎه‬

‫ﻓﺮﻣﻮد اﮔﺮ آﻳﻪ اي از ﻛﺘﺎب ﺧﺪا ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﻲ دادم ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ و زﻣﻴﻦ اﺳﺖ و آﻧﭽﻪ ﻛﻪ‬

‫‪ ١‬اﻳﻦ ﻧﺴﺨﻪ در ﮐﺘﺎب اﻟﺰام اﻟﻨﺎﺻﺐ ج‪،۲‬ص ‪ ۱۴۸‬و ﻧﻮاﺋﺐ ادلﻫﻮر ذﮐﺮ ﺷﺪﻩ و در ﺗﺮﲨﻪ آن از ﮐﺘﺎب ﺧﻄﺒﺔ اﻟﺒﻴﺎن‪ ،‬ﺗﺮﲨﻪ و ﲢﻘﻴﻖ‪ :‬اﻣﻴﺪ ﻧﺮﳝﯽ ‪ ،‬ﻧﴩ زاﺋﺮ)آﺳـﺘﺎﻧﻪ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﰴ( اﺳـﺘﻔﺎدﻩ ﺷﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮای ﺑﺮرﳻ ﻣﻔﺼﻞ ﳘﻪ اﺳـﻨﺎد اﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻪ ﲢﻘﻴﻘﯽ ﮐﻪ در ﮐﺘﺎب ﻣﺬﮐﻮر اﳒﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫‪٧٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫در دل زﻣﻴﻦ ﺟﺎي دارد ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﻴﺰي از آن ﭘﻨﻬﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﻛﻠﻤﻪ اي از ﻧﻈﺮم دور ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ وﺣﻲ ﻧﻤﻲ‬

‫ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ رﺳﺪ داﻧﺸﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪.‬ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ‬

‫ﺮ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و ﻫﺰار ﻣﺴﺎﻟﻪ در ﻣﻴﺎن ﻧﻬﺎد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻫﺰار ﺑﺎب دارد و ﺑﺮ ﻫﺮ ﺑﺎﺑﻲ ﻫﺰار ﻓﺮع ﻣﺘﻔﺮع اﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﺳ ّ‬

‫ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ از ﻣﻦ ﭘﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﻣﺮا ﻧﻴﺎﺑﻴﺪ‪ .‬ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ از ﻣﻦ از آﻧﭽﻪ در زﻳﺮ ﻋﺮش اﺳﺖ ﺗﺎ ﺧﺒﺮ دﻫﻢ ﺷﻤﺎ را‪ .‬اﮔﺮ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪه اي از ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪:‬ﻛﻪ ﻋﻠﻲ اﺑﻦ اﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺟﺎدوﮔﺮ اﺳﺖ‪ -،‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ در ﺣﻖ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﻲ‬

‫دادم ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه روﻳﺎﻳﺘﺎن و دﻓﻴﻨﻪ ﻫﺎي ﭘﻨﻬﺎن در زﻳﺮ زﻣﻴﻦ‪ .‬ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪادم ﺷﻤﺎ را از اﻋﻤﺎق زﻣﻴﻦ‪.‬‬

‫و اﻳﻦ اﺳﺖ آن ﺧﻄﺒﻪ اي ﻛﻪ ﺧﻄﺒﻪ اﻟﺒﻴﺎﻧﺶ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٨٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺨﺸﺎﻳﻨﺪه ﻣﻬﺮﺑﺎن‬

‫ﺳﭙﺎس ﺧﺪاي را ﻛﻪ آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺻﻨﻌﺶ‪-‬ﺑﻲ آﻧﻜﻪ اﻟﮕﻮﻳﻲ ﺑﺮاي او ﺑﺎﺷﺪ‪-‬ﺑﻴﺎﻗﺮﻳﺪ‪ ،‬و ﮔﺴﺘﺮدﻧﻴﻬﺎ را ﻫﻤﻮار ﻛﺮد‪،‬‬

‫و ﻛﻮه ﻫﺎ را در ﺟﺎي ﺧﻮد ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻧﻤﻮد‪ ،‬و ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎران از زﻣﻴﻦ ﺟﻮﺷﺎﻧﻴﺪ و ﺟﺎري ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬و ﺑﺎدﻫﺎ را ﻓﺮﺳﺘﺎد و اﻓﻼك‬

‫را ﻓﺮاﻫﻢ آورد و در ﻣﺴﻴﺮي ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآورد‪ .‬ﺳﭙﺎس از آن ﺧﺪاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎه ﻫﺎي ﺳﺎل را اﻳﺠﺎد ﻛﺮد‪ ،‬و‬

‫اﺑﺮﻫﺎ را ﻣﺼﺨﺮ ﺣﻮﻳﺶ ﮔﺮداﻧﻴﺪ‪ ،‬و ﻣﻨﺰﻟﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﺎه در آﺳﻤﺎن‪ -‬را ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﻤﻮد‪،‬و ﺳﻴﺎﻫﻲ را در ﺷﺐ ﻫﺎي ﺗﺎر ﻓﺮو‬

‫رﻳﺨﺖ‪ ،‬و اﺟﺴﺎم را ﭘﺪﻳﺪ آورد‪،‬و اﺑﺮ ﻫﺎ را ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﺪ‪ ،‬و ازﻣﻨﻪ را ﺑﻴﺎﻓﻜﻨﺪ‪ .‬اوﺳﺖ ﺳﺮ ﻣﻨﺸﺎ اﻣﻮر‪ ،‬و ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه روزي‪،‬‬

‫و ﺑﻪ ﻫﻢ آورﻧﺪه اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎي ﭘﻮﺳﻴﺪه‪ ،‬ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻴﻜﻨﻢ او را ﺑﺮ روزي ﻫﺎ و ﻓﺮاواﻧﻴﺸﺎن‪ .‬ﺷﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ او را ﺑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎ‬

‫و اﺳﺘﻤﺮارﺷﺎن‪ .‬ﺷﻬﺎدت ﻣﻲ دﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮدي ﺟﺰ ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اوﺳﺖ ﻳﻜﺘﺎي ﺑﻲ ﻫﻤﺘﺎ‪ .‬ﺷﻬﺎدﺗﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪه ﺑﻪ آن را ﺑﻪ‬

‫اﺳﻼم ﻣﻲ ﻛﺸﺎﻧﺪ و او را از ﻋﺬاب روز رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ اﻳﻤﻦ ﻣﻲ دارد‪ .‬ﺷﻬﺎدت ﻣﻲ دﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻨﺪه او و ﺧﺎﺗﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎﻧﺶ‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬اوﺳﺖ ﻛﻪ دﻋﻮت ﺣﻖ را ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﺑﻪ ﺳﻮي اﻣﺘﻲ ﮔﺴﻴﻞ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺑﺘﻬﺎ دل ﻣﺸﻐﻮل‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮ اﺛﺮ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺘﻬﺎ اﻓﺮاد ﻗﺎﺑﻞ در وادي ﮔﻤﺮاﻫﻲ در ﻏﻠﻄﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺮواز ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎ زﺑﺎن ﻋﺼﻴﺎﻧﮕﺮي ﻫﺪاﻳﺖ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮرده ﺑﻪ ﺳﺒﺐ زﻳﻮر ﻧﺎداﻧﻲ و ﮔﻤﺮاﻫﻲ ﻣﺮﺗﻜﺐ‬

‫اﺷﺘﺒﺎه ﺷﺪ‪ .‬رﺳﻮل ﺧﺪا ﭘﻴﺎم ﺧﻮد را رﺳﺎﻧﺪ ﺣﺎل آﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﻣﻔﺎد آن آﮔﺎه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻗﺮآن دﻋﻮت ﺷﻴﻄﺎن را ﻣﺤﻮ و ﻧﺎﺑﻮد‬

‫ﻧﻤﻮد‪ ،‬و ﺑﻴﻨﻲ ﻧﺎداﻧﺎن ﻋﺮب و ﺑﺰرﮔﺎﻧﺸﺎن را ﺑﻪ ﺧﺎك ﻣﺬﻟﺖ ﻣﺎﻟﻴﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ دﻋﻮﺗﺶ ﺑﻪ ﺣﻖ و ﺣﻘﻴﻘﺖ ‪ ،‬ﺻﺒﺢ را ﺑﺮاي اﻣﺖ ﺑﻪ‬

‫ارﻣﻐﺎن آورد‪ .‬ﺑﺮ اﻳﻦ اﻣﺖ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ و ﭘﻴﺎﻣﺶ دﻋﻮت ﺑﺰرگ راﺳﺖ آﻣﺪ و رﻳﺸﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﭘﺎك و ﭘﺎﻛﻴﺰه ﮔﺸﺖ‪ .‬اي‬

‫ﻣﺮدم!ﻣﺜﻞ ﺳﻴﺮ ﻛﺮد و ﻋﻤﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺗﺮس ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ و اﺟﻞ ﻓﺮارﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ زﻣﺎن رﺧﺖ ﺑﺮﺑﺴﺘﻦ از اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ‬

‫ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﻧﺪارم و از ﻋﻤﺮم ﺟﺰ اﻧﺪك زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻴﺶ ﺑﺎﻗﻴﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ ﭘﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﻣﺮا در ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﻧﻴﺎﺑﻴﺪ‪.‬‬

‫اي ﻣﺮدم! ﻣﻨﻢ آﮔﺎه ﻛﻨﻨﺪه از اﺳﺮار ﻛﺎﺋﻨﺎت‪ .‬ﻣﻨﻢ آﺷﻜﺎرﮔﺮ آﻳﺎت ﻛﺘﺎب ﺧﺪاوﻧﺪي‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻛﺸﺘﻲ ﻧﺠﺎت‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﺮ ﻧﺎﭘﻴﺪا‪ .‬ﻣﻨﻢ‬

‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ داراي دﻻﻳﻞ روﺷﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﺮ ﻣﻨﺸﺎ ﺟﻮﺷﺶ ﻓﺮات‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺗﻮرات را ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺮﺑﻲ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻨﻨﺪه ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﻫﺎ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﭘﺪﻳﺪآورﻧﺪه ﻣﻌﺠﺰات و ﺧﻮارق ﻋﺎدت‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪه ﺑﺎ ﻣﺮدﮔﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪه‬

‫ﺳﺨﺘﻲ ﻫﺎ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺣﻼل ﻣﺸﻜﻼت‪ .‬ﻣﻨﻢ زاﻳﻞ ﻛﻨﻨﺪه ﺷﺒﻬﺎت‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺷﻴﺮ ﺑﻴﺸﻪ ﻧﺒﺮد‪ .‬ﻣﻨﻢ ازﺑﻴﻦ ﺑﺮﻧﺪه ﺳﺨﺘﻲ ﻫﺎ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪ‬

‫‪٨١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺮار‪ .‬ﻣﻨﻢ در ﻇﺎﻫﺮ ﻋﻠﻲ اي ﻛﻪ ﺣﻴﺪر ﻛﺮار اﺳﺖ)ﻳﻌﻨﻲ در ﻧﺒﺮد ﻫﻴﭽﮕﺎه ﭘﺸﺖ ﺑﻪ‬

‫دﺷﻤﻦ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪو ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺗﺎزد(‪.‬ﻣﻨﻢ وارث داﻧﺶ ﺧﺪاوﻧﺪي‪ .‬ﻣﻨﻢ درﻫﻢ ﻛﻮﺑﻨﺪه ﻛﺎﻓﺮان‪ .‬ﻣﻨﻢ ﭘﺪر اﻣﺎﻣﺎن‬

‫ﭘﺎﻛﺒﺎز‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻣﺎه در ﺑﺮج ﺳﺮﻃﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ دﻧﺒﺎﻟﻪ ﺷﺐ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ﻣﺎه‪.‬ﻣﻨﻢ ﺷﻴﺮ ﺷﺮه‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﻌﺪ زﻫﺮه‪ .‬ﻣﻨﻢ )ﺳﻴﺎره(ﻣﺸﺘﺮي‬

‫ﺳﺘﺎرﮔﺎه‪ .‬ﻣﻨﻢ )ﺳﻴﺎره( زﺣﻞ ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﭘﺮﻧﻮر‪ .‬ﻣﻨﻢ ﭼﺸﻢ دو ﺳﺘﺎره ﺷﺮﻃﻴﻦ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﮔﺮدن ﺳﺒﻄﻴﻦ)دو ﺳﺪه ﻣﺘﻮاﻟﻲ(‪ .‬ﻣﻨﻢ‬

‫ﺣﻤﻞ اﻛﻠﻴﻞ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻋﻄﺎرد ﻓﻀﻴﻠﺖ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻗﻮس ﻋﺮاك‪.‬ﻣﻨﻢ ﻓﺮﻗﺪ ﺳﻤﺎك‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻣﺮﻳﺦ ﻓﺮﻗﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺷﺎﻫﻴﻦ ﺗﺮازو‪.‬ﻣﻨﻢ ذﺧﻴﺮه‬

‫ﻣﺮدان ﺷﺎﻛﺮ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻛﻨﻨﺪه زﺑﻮر‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﺎوﻳﻞ ﺑﺮﻧﺪه ﺗﺎوﻳﻞ‪.‬ﻣﻨﻢ ﻣﺤﺼﻒ اﻧﺠﻴﻞ‪.‬ﻣﻨﻢ ﻓﺼﻞ اﻟﺨﻄﺎب‪ .‬ﻣﻨﻢ ام اﻟﻜﺘﺎب‪.‬ﻣﻨﻢ‬

‫رﻳﺴﻤﺎن اﺑﺮار‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ »ﺑﻘﺮه«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺗﺮازوي اﻋﻤﺎل‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه »آل ﻋﻤﺮان«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﺰرگ‬

‫ﺑﺰرﮔﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﻤﺎﻣﻲ »اﻧﻌﺎم«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﭘﻨﺠﻤﻴﻦ از اﺻﺤﺎب ﻛﺴﺎ‪ .‬ﻣﻨﻢ روﺷﻨﮕﺮ »ﻧﺴﺎء«)زﻧﺎن(‪ .1‬ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ »اﻋﺮاف«‪ .‬ﻣﻨﻢ‬

‫ﻛﻤﺮﺷﻜﻦ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن‪.‬ﻣﻨﻢ داﻳﺮ ﻣﺪار ﻛﺮم‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﭘﺸﻴﻤﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ »ﺻﺎد« و »ﻣﻴﻢ«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﺮ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺧﻠﻴﻞ‪ .‬ﻣﻨﻢ‬

‫ﻣﺤﻜﻢ ﻛﻨﻨﺪه رﻋﺪ‪.‬ﻣﻨﻢ ﺳﻌﺎدت ﻛﻮﺷﺶ ﻛﻨﻨﺪه‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪ آﺷﻜﺎر ﻣﻌﺒﻮد‪.‬ﻣﻨﻢ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﮔﺮ ﻫﻮد‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﻠﻴﻞ‪ .‬ﻣﻨﻢ آﻳﻪ‬

‫ﺑﻨﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻞ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻦ اﺻﺤﺎب ﻛﻬﻒ‪ .‬ﻣﻨﻢ دوﺳﺘﺪار ﺻﺤﻒ‪.‬ﻣﻨﻢ راه اﺳﺘﻮار‪ .‬ﻣﻨﻢ روﺷﻨﮕﺮ »ﻣﺮﻳﻢ«‪ .2‬ﻣﻨﻢ ﺳﻮره‬

‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻗﺮآن ﺗﻼوت ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﺬﻛﺮه آل ﻃﻪ‪ .‬ﻣﻦ وﻟﻲ ﭘﺎك ﺳﺮﺷﺘﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﻧﺪه ﺑﺎ اﻧﺒﻴﺎ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﻜﺮار ﻛﻨﻨﺪه‬

‫ﻓﺮﻗﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪارﻧﺪ رﺣﻤﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻣﺤﻜﻢ ﻛﻨﻨﺪه ﺳﻮره ﻫﺎي ﻃﻮاﺳﻴﻦ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﭘﻴﺸﺮوي آل ﻳﺎﺳﻴﻦ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺣﺎء ﺳﻮره‬

‫ﺣﺎﻣﻴﻢ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﻴﺮاب ﻛﻨﻨﺪه »زﻣﺮ«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﺎه‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎن ﻛﻤﻴﻨﮕﺎه‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﺮﺟﻤﻪ »ﺻﺎد«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻮه ﻃﻮر‪.‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺎدي‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﻠﻨﺪاي ﻛﻮه ﻗﺎف‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻛﻮﺑﻨﺪه »اﺣﻘﺎف«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﺮﺗﻴﺒﮕﺮ »ﺻﺎﻓﺎت«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪه در‬

‫»ذارﻳﺎت«‪.‬ﻣﻨﻢ ﺳﻮره »واﻗﻌﻪ«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﻮره ﻫﺎ ي »ﻋﺎدﻳﺎت« و »ﻗﺎرﻋﻪ«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﻮره »ﻗﻠﻢ«‪ .‬ﻣﻨﻢ ﭼﺮاغ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻫﺎ‪.‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻨﻨﺪه‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﺎوﻳﻞ ﮔﺮ ﻗﺮآن‪ .‬ﻣﻨﻢ آﺷﻜﺎرﻛﻨﻨﺪه ﺑﻴﺎن‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ادﻳﺎن‪.‬ﻣﻨﻢ ﺳﻴﺮاﺑﮕﺮ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺒﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻋﻘﺪ‬

‫اﻳﻤﺎن‪.‬‬

‫‪ ١‬اﻳﻦ اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﺮﻩ‪ ،‬آل ﲻﺮان‪ ،‬ﻧﺴﺎء و ‪ ...‬ﱒ اﰟ ﻫﺎی ﺧﺎص ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻮرﻩ ﻫﺎی ﻗﺮا ٓﱏ را ﻣﻨﻈﻮر دارﻧﺪ و ﱒ اﰟ ﻫﺎی ﻋﺎﻣﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻋﺎم ﺗﺮی را در ﺑﺮ دارﻧﺪ ﺑﺮای ﻣﺜﺎل‪ :‬اان‬
‫ﺗﺒﻴﺎن اﻟﻨﺴﺎء ﻳﻌﲎ ﻣﻦ روﺷﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ و ﺗﺒﻴﲔ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺳﻮرﻩ " ﻧﺴﺎء" ﻫﺴـﱲ ﳘﭽﻨﲔ ﻣﻦ ﮐﴗ ﻫﺴـﱲ ﮐﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ و ابﻃﻦ زن را روﺷﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﻳﻌﲎ ﱒ اﴎار اﻳﻦ ﺳﻮرﻩ ﻧﺰد ﻣﻦ اﺳﺖ و ﻣﯽ داﱎ و ﱒ‬
‫اﺻﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ وﺟﻮد زن را ﻣﻦ ﺗﺒﻴﲔ ﮐﺮدم و آﺷﲀر ﳕﻮدم‪.‬‬
‫‪ ٢‬ﺳﻮرﻩ ﻣﺮﱘ و ﺧﻮد ﺣﴬت ﻣﺮﱘ)ع(‬

‫‪٨٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻣﻨﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻬﺸﺖ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻛﻴﻮان اﻣﻜﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ روﺷﻨﮕﺮ اﻣﺘﺤﺎن‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪه از آﺗﺶ دوزخ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺣﺠﺖ ﺧﺪاوﻧﺪي‬

‫ﺑﺮ ﺟﻦ و ﺑﺸﺮ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﭘﺪر اﻣﺎﻣﺎن ﭘﺎﻛﺒﺎز‪ .‬ﻣﻨﻢ ﭘﺪر ﻣﻬﺪي ﻛﻪ در آﺧﺮاﻟﺰﻣﺎن ﻗﻴﺎم ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻧﮕﺎه ﻣﺎﻟﻚ اﺷﺘﺮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﻋﺮض ﻛﺮد‪:‬اي اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن!ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻗﺎﺋﻢ از ﻓﺮزﻧﺪان ﺗﻮ ﻗﻴﺎم ﻛﻨﺪ؟ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪:‬آن‬

‫زﻣﺎن ﻛﻪ ﺑﺎﻃﻞ و ﻧﺎﭼﻴﺰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﻨﺪ و ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺳﺒﻚ و ﺧﻮار ﺷﻮد وﺑﺮﺳﺪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺟﻮر و ﻓﺴﺎد ﺑﺮ‬

‫ﭘﺸﺖ ﻣﺮدم ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮد و آﺷﻜﺎرا ﻛﺮدن ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻣﻤﻨﻮع ﮔﺮدد و ﺑﻴﻨﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻪ ﺧﺎك‬

‫ﻣﺎﻟﻴﺪه ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺎي ﻛﻮﺑﻨﺪه در راه ﺷﺮ ﭘﺎي ﺑﻔﺸﺮد و ﺳﻘﻮط ﻛﻨﻨﺪه در وادي ﺟﻬﻞ و ﺿﻼﻟﺖ درﻏﻠﺘﺪ‪ .‬ﻗﻨﻮات ﺧﺸﻚ ﺷﻮد و‬

‫ﻋﺸﺎﻳﺮ و ﻗﺒﺎﻳﻞ از ﻓﺮﻣﺎن ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺳﺨﺘﻲ ﻫﺎ و ﻛﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺷﺪت ﮔﻴﺮد‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﺎ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﮔﺮدد و ﻧﻔﻮس ﻛﻮﺗﺎه‬

‫ﻋﻤﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﻴﺸﻤﺎر ﻣﺮدﻣﺎن را ﺳﺮﮔﺮدان و ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻛﻨﺪ و اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎي ﻧﺎﺻﻮاب ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺮدﻣﺎن‬

‫درﻧﺪه ﺧﻮي ﮔﺮگ ﺻﻔﺖ و ﺧﺎرﭘﺸﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺮ ﺧﺮوش و ﻏﻮﻏﺎ ﮔﺮد ﻫﻢ آﻳﻨﺪ ‪.‬اﻣﻮاج ﻓﺘﻨﻪ و ﺑﻼو ﺻﺪاي ﻣﺨﺎﻟﻒ و‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ درآﻳﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻴﺎن از اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺳﻢ ﺣﺞ ﻧﺎﺗﻮان ﮔﺮدﻧﺪ و ﺷﻴﻔﺘﮕﻲ ﻫﺎ و آﺷﻔﺘﮕﻲ و آزﻣﻨﺪي ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬ﺑﺪي‬

‫ﻫﺎ ﭘﻲ در ﭘﻲ و ﻋﺬاب ﻫﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻼوﻳﺰ ﺷﺪه و آﺗﺶ ﺟﻨﮓ و اﺧﺘﻼف زﺑﺎﻧﻪ ﻛﺸﺪ‪.‬‬

‫در ﻣﻴﺎن اﻋﺮاب اﺧﺘﻼف اﻓﺘﺪ و ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻫﺎ ﺳﺨﺖ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺮﺳﻨﺪﮔﺎن ﭘﺎي ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﮔﺬارﻧﺪ و واﻣﻬﺎ واﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻮد‪ .‬اﺷﻜﻬﺎ‬

‫از ﭼﺸﻢ ﻫﺎ روان ﮔﺮدد وﻣﺮدﻣﺎن ﺳﺴﺖ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮرﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﻫﺎ از ﺑﻴﻦ رود و ﺷﺎدي ﻛﻨﻨﺪه اي ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻧﮓ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد از ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﺮآﻳﺪ و ﺷﻮرﺷﻴﺎن ﺳﺮ ﺑﺮ ﺷﻮرش ﺑﺮدارﻧﺪ و در ﻫﺮ ﺷﻬﺮ و ﻣﻨﻄﻘﻪ اي ﺑﻪ زد و ﺧﻮرد ﭘﺮدازﻧﺪ‪.‬‬

‫رؤﺳﺎ از ﻣﺮﺋﻮﺳﻴﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﺠﺰ و ﻻﺑﻪ اﻓﺘﻨﺪ و ﻧﻮر آﻓﺘﺎب ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺗﺎرﻳﻜﻲ را از ﻛﻒ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﮔﻮﺷﻬﺎ ﻧﺸﻨﻮﻧﺪ و‬

‫ﻋ ّﻔﺖ و ﭘﺎﻛﺪاﻣﻨﻲ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮود‪ .‬دادﺧﻮاﻫﻲ و درﺳﺘﻲ ﻣﻮرد ﻣﻼﻣﺖ واﻋﺘﺮاض واﻗﻊ ﮔﺮدد و ﺷﻴﻄﺎن ﺑﺮ اﻣﻮر ﭼﻴﺮه و‬

‫ﻣﺴﺘﻮﻟﻲ ﮔﺮدد‪ .‬ﮔﻨﺎﻫﺎن رو ﺑﻪ ﻓﺮﺑﻬﮕﻲ ﻧﻬﺪ و زﻧﺎن ﺣﺎﻛﻢ ﮔﺮدﻧﺪ وﺣﻮادث ﮔﺮاﻧﺒﺎر ﺷﻮد‪ .‬ﻧﺎاﻫﻼن ﺳﻤﻮم اﺧﻼﻗﻲ را‬

‫ﺳﻤﭙﺎﺷﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻫﺠﻮم آورﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺧﻮاﻫﺶ ﻫﺎي ﻧﻔﺲ ﺗﻨﻮع ﻳﺎﺑﺪ و ﺑﻼﻳﻞ ﺑﺰرگ ﮔﺮدد و ﺷ‪‬ﻜﻮه ﻫﺎ ﻓﺮاوان ﺷﻮد و اﺧﺘﻼﻓﺎت و ﻣﺸﺎﺟﺮات دﻧﺒﺎﻟﻪ دار ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺘﺠﺎﺳﺮ ﻣﺘﺠﺎوز ﺑﺴﻲ ﭘﺎ از ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮد ﻓﺮاﺗﺮ ﻧﻬﺪ‪ .‬ﺧﺸﻤﮕﻴﻨﺎن ﻓﺮاوان ﺑﻪ ﺧﺸﻢ آﻳﻨﺪ و ﺑﻪ ﺟﻨﮓ و ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي اﻗﺪام ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﺗﺠﺎوز و ﺗﺎﺧﺖ و ﺗﺎز ﺳﺮﮔﺮم ﺷﻮﻧﺪ و ﻃﺎﻋﻨﺎن در دﻳﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺟﻮاب ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺪت ﻧﺒﺮد و ﻣﻌﺮﻛﻪ‬

‫‪٨٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺎ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎ راﻏﺒﺎر آﻟﻮده ﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺮ اﺛﺮ ﺧﺸﻜﺴﺎﻟﻲ ﻋﺎري از آب و ﮔﻴﺎه ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻧﮓ و ﻓﺮﻳﺎد ﺳﻼﻃﻴﻦ و زﻣﺎم داران‬

‫ﮔﻮش ﻓﻠﻚ را ﻛﺮ ﻛﻨﺪ و ﺳﻨﮕﺪل ﺳﺨﺖ ﻛﺮدار در ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻏﺎﻟﺐ آﻳﺪ‪ .‬ﺳﺘﻢ ﭘﻴﺸﮕﺎن ﺧﺎك ﻣﺬﻟﺖ ﺑﺮ ﻣﺮم ﻓﺮو ﭘﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫زﻟﺰﻟﻪ زﻣﻴﻦ را ﻓﺮا ﮔﻴﺮد و اﻗﺎﻣﻪ ﺣﺪود و واﺟﺒﺎت اﻟﻬﻲ ﻣﻌﻄﻞ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎﻧﺖ ﺿﺎﻳﻊ ﮔﺮدد و ﺧﻴﺎﻧﺖ و ﻛﮋدﺳﺘﻲ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻛﺎر ﺑﺴﻲ ﺗﺮﺳﺎن ﺑﺎﺷﺪ و ﺧﺸﻢ و ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮزي ﺷﺪت ﻳﺎﺑﺪ و ﻣﺮگ ﺳﺒﺐ ﻫﺮاس ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﻣﺮدﻣﺎن ﺷﻮد‪.‬‬

‫اﺷﺮار اﻣﻮر را در دﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ و اﺧﻴﺎر ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭘﻠﻴﺪي ﺑﺮ دارﻧﺪﮔﺎن و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﻣﺴﺘﻮﻟﻲ ﺷﻮد و ﻣﺮدﻣﺎن‬

‫ﺷﺮارت ﭘﻴﺸﻪ ﺑﻪ آرزوي ﺧﻮد رﺳﻨﺪ‪ .‬داﻧﺸﻤﻨﺪان و ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم ﺑﻪ ﻛﮋاﻧﺪﻳﺸﻲ روي آورﻧﺪ و اﻣﻮر ﺑﺮ آﻧﺎن ﻣﺸﺘﺒﻪ‬

‫ﺷﻮد‪ .‬ﺳﺴﺘﻲ و ﭘﺎ ﺑﻪ ﮔﻞ ﻣﺎﻧﺪن در ﻛﺎرﻫﺎ اﻣﺮي راﻳﺞ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻗﺮﻋﻪ زدن ﺣﺮﻳﺺ و ﺑﺨﻴﻞ ﻏﺎﻟﺐ ﺷﻮد ورﺳﺘﮕﺎر و‬

‫ﻓﻴﺮوزي ﻳﺎﻓﺘﻪ اي ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﻮد‪ .‬راﺣﺖ و آﺳﺎﻳﺶ از ﻣﺮدم ﺑﺎزداﺷﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺮﺧﻮري رواج ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﻣﻬﻤﻮم از ﺳﺮ ﻧﺎﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ‬

‫و ﺗﺮس ﻣﻔﺮط و آزﻣﻨﺪﻳﺶ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎن ﻓﺮو ﺑﺮد‪ .‬ﻣﺮد ازﺗﺮﺳﻨﺎﻛﻲ ﮔﺮﻳﺰان ﺷﻮد و اوﺿﺎع ﺗﻴﺮه و ﺗﺎر ﮔﺮدد‪ .‬اﻓﺮاد‬

‫از ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ ﺑﻪ ورﻃﻪ ﻫﻼﻛﺖ اﻓﺘﻨﺪ و روزﮔﺎري ﭘﻴﺶ آﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ از وﺧﺎﻣﺖ اوﺿﺎع روي ﺗﺮش ﻛﻨﺪ وﻣﺮدان‬

‫ﺷﻴﺮ ﺧﻮي ﺳﺨﺖ ﻣﻨﻜﻮب ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ اي ﻛﻪ ﺗﺎزه ﺑﻨﻴﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﻲ ﺑﺪود)ﻛﻨﺎﻳﻪ اﺳﺖ از ﻛﻮدك ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺻﻔﺖ‬

‫ﻛﻪ روي ﻛﺎر ﺑﻴﺎﻳﺪو در اﻣﻮر ﻋﺎﻣﻪ دﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺮدم ﺗﻔﺮﻗﻪ اﻓﻜﻨﻲ ﻛﻨﺪ وﺷﻖ ﻋﺼﺎي ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﻳﺎ در آﺳﻤﺎن ﺑﺮﻗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﻲ ﺳﻴﺮ ﻛﻨﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮدد و دراز ﺑﺎﺷﺪ وﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺖ و ﭼﭗ ﻣﻴﻞ ﻧﻜﻨﺪ(‪.‬‬

‫از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻓﺘﺪ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺲ ﺷﮕﻔﺖ ﺑﺎﺷﺪ وروﺷﻦ ﮔﺮداﻧﺪ اﻓﻴﻖ را)ﻛﻪ ﻣﺮاد ﮔﺮدﻧﻪ اﻓﻴﻖ ﺑﺎﺷﺪﻛﻪ در ﻛﺘﺎب‬

‫اﻟﻤﺤﺎﻟﻢ و اﻟﻔﺘﻦ ذﻛﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ(‪ .‬دور ﻛﻨﺪ دورﻛﻨﻨﺪه را و ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ درآورد ﺟﺴﺘﺠﻮﻛﻨﻨﺪه را و ﺑﻪ ﻛﻮﺷﺶ وادارد‬

‫ﻛﻮﺷﺶ ﻛﻨﻨﺪه را و ﺑﻪ ﻣﺸﻘﺖ و رﻧﺞ و ﺗﻌﺐ اﻧﺪازد ﺑﻪ ﻣﺸﻘﺖ و رﻧﺞ و ﺗﻌﺐ اﻧﺪازﻧﺪه را و ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﮔﺮداﻧﺪ ﺧﺸﻢ ﮔﻴﺮﻧﺪه‬

‫را‪ .‬ﺧﻮن ﺑﻪ راﻳﮕﺎن و ﺑﺎﻃﻞ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﻮد و ﻛﻴﻨﻪ ﺟﻮ از ﺷﻬﺮي ﺑﻪ ﺷﻬﺮي ﺑﻪ ﺷﺘﺎب ﭘﻴﻐﺎم ﻓﺮﺳﺘﺪ‪ .‬آزﻣﻨﺪي ﻓﺰوﻧﻲ ﻳﺎﺑﺪ و‬

‫ﻗﺒﺎﻳﻞ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎﺗﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﺷﻤﺎﺗﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻛﻬﻨﺴﺎﻻن ﺑﻪ ﻣﺸﻘﺖ و رﻧﺞ و ﺗﻌﺐ اﻓﺘﻨﺪ و ﮔﺮﻓﺘﺎران در‬

‫ﻫﻢ ﺷﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﺸﻤﮕﻴﻨﺎن اﻧﺪوﻫﮕﻴﻦ و ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﻮﻧﺪ و رﻧﺠﺒﺮ ﺑﻪ اﻧﺪﻛﻲ از ﻣﺎل )ﻛﻤﺘﺮ از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ اﺳﺘﺤﻘﺎق دارد(ﺑﺮﺳﺪ‬

‫و ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ و ﻣﺸﻘﺖ اﻓﺘﺪ‪.‬‬

‫‪٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺘﺎره ﺣﻠﻘﻪ دار‪ ،‬ﻗﺮآن زر و زﻳﻮر داده ﺷﻮد‪ ،‬و ﺧﻮاﻧﻬﺎ و ﮔﺴﺘﺮدﻧﻴﻬﺎ ﺳﺮخ ﮔﺮدد‪ .‬آن زﻣﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ‬

‫ﺗﺴﺪﻳﺲ رﺳﺪ ﺷﺮﻃﺎن)ﻛﻪ ﻣﻨﺰل اول از ﻣﻨﺎزل ﻣﺎه اﺳﺖ( و ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺮﺑﻴﻊ رﺳﺪ زﺑﺮﻗﺎن)ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺎه( و ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺴﻠﻴﺲ‬

‫رﺳﺪ ﺣﻤﻞ و در ﺧﺎﻧﻪ ﺳﻬﻢ )ﻳﻌﻨﻲ در ﺣﺎل ﻣﻘﺎرﻧﻪ( واﻗﻊ ﺷﻮد زﺣﻞ و ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﻮد ﻫﺮﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي‬

‫ﺑﺎزﮔﺮدد‪ .‬ﻋﺒﻮر از ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎي ﻣﻴﺎن ﻣﻜﻪ و ﺑﺼﺮه ﻣﻤﻨﻮع ﺷﻮد و ﻓﺮﻣﺎﻧﻬﺎ و ﺣﻜﻢ ﻫﺎ و اﻧﺪازه ﮔﻴﺮﻳﻬﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮد و ﺧﺎﻧﻪ‬

‫ﻫﺎي دﻫﮕﺎﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮ و ﻛﺎﻣﻞ ﺷﻮد و زﻫﺮه ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺴﺪﻳﺲ رﺳﺪ وﺳﺨﺘﻲ ﻓﺮاﮔﻴﺮﺷﻮد)ﻳﺎ ﮔﺮوﻫﻲ از ﻣﺮدﻣﺎن ﭘﺮاﻛﻨﺪه از‬

‫اﻃﺮاف و اﻛﻨﺎف ﮔﺮد ﻫﻢ آﻳﻨﺪ(‪ .‬ﮔﺮوه ﭘﻬﻦ ﺑﻴﻨﻴﻬﺎ از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺸﺮق ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺴﺖ اﺳﺖ اﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎي ﺑﻴﻨﻴﺸﺎن و‬

‫ﺑﻪ ﺗﻮﻫﻢ اﻓﺘﻨﺪ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﺎﻻﻳﺎن در ﺷﺪت اﻧﺪام ﺑﺰرگ ﭘﻴﻜﺮ ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﺎﻧﻲ ﻧﻴﻚ و ﮔﺮاﻧﻤﺎﻳﻪ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻏﺎﻟﺐ ﺷﻮﻧﺪ و ﻣﻌﻴﻮب‬

‫ﻛﻨﻨﺪ زﻧﻬﺎي آزاد را و ﻣﺎﻟﻚ ﺷﻮﻧﺪ ﺟﺰﻳﺮه ﻫﺎ را‪ .‬آﻧﺎن ﺳﺮﻣﻨﺸﺎ ﻧﻴﺮﻧﮕﻬﺎ و ﻓﺮﻳﺒﻜﺎري ﻫﺎ و ﺑﻲ وﻓﺎﻳﻴﻬﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن‬

‫ﺧﺮاﺳﺎن را وﻳﺮان ﻛﻨﻨﺪ و ﻣﻼزﻣﻴﻦ ﺧﺎﻧﻬﺎ را از ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﻛﺎرﺷﺎن ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻨﺪ و ﺣﺼﺎرﻫﺎ را وﻳﺮان ﻛﺮده آﺷﻜﺎر‬

‫ﻛﻨﻨﺪ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﭘﻨﻬﺎن و ﺣﻔﻆ ﺷﺪه‪ .‬آن ﮔﺎه ﺷﺎﺧﺴﺎران ﻗﻄﻊ ﻛﻨﻨﺪ و ﻋﺮاق را ﻓﺘﺢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ و در ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ و دﺷﻤﻨﻲ و زﻳﺎن‬

‫رﺳﺎﻧﺪن و ﺧﻮﻧﻲ ﻛﻪ رﻳﺨﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﺮ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺳﺒﻘﺖ ﺟﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم در اﻧﺘﻈﺎر ﺧﺮوج ﺻﺎﺣﺐ اﻟﺰﻣﺎن‬

‫ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬

‫آن ﮔﺎه ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺮ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﭘﻠﻪ ﻣﻨﻴﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ و آﻫﻲ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪:‬آه از ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻟﺒﻬﺎ و ﭘﮋﻣﺮده ﺷﺪن‬

‫دﻫﺎﻧﻬﺎ‪ .‬راوي ﮔﻮﻳﺪ‪:‬آن ﮔﺎه ﺣﻀﺮت ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﭼﭗ و راﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮده ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﻤﺎﻋﺘﻲ از ﺑﺰرﮔﺎن و ﻣﻮﺟﻬﻴﻦ‬

‫اﻫﻞ ﻛﻮﻓﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﺒﺎﻳﻞ در ﭘﻴﺶ روي ﺣﻀﺮت در ﺳﻜﻮﺗﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻴﺎ ﻣﺮغ‬

‫آﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻي ﺳﺮ اﻳﺸﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺣﻀﺮت آﻫﻲ ﺳﺮد از دل ﺑﺮﻛﺸﻴﺪﻧﺪ و ﻧﺎﻟﻪ اي اﻧﺪوﻫﮕﻴﻦ ﺳﺮدادﻧﺪ و اﻧﺪك زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻮﺗﺎه آرام ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﺣﺎل‬

‫ﺳﻮﻳﺪ ﭘﺴﺮ ﻧﻮﻓﻞ ﻛﻪ از ﺳﺮان ﺧﻮارج ﺑﻮد از روي ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاﺳﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬اي اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن!آﻳﺎ ﺗﻮ در آن زﻣﺎن‬

‫ﻛﻪ از آن ﻳﺎد ﻣﻴﻜﻨﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﻲ؟ و آﮔﺎﻫﻲ ﺑﺪاﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪﻫﻲ؟ راوي ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اﻣﺎم ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻣﺘﻮﺟﻪ او‬

‫ﮔﺮدﻳﺪو ﺑﺮ ﻗﺎﻣﺘﺶ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺧﺸﻢ آﻟﻮده اﻓﻜﻨﺪ‪ .‬ﺳﻮﻳﺪ ﺑﻦ ﻧﻮﻓﻞ ﺻﻴﺤﻪ اي ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﺰرﮔﻲ ﻋﺬاﺑﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ او ﻧﺎزل ﺷﺪه‬

‫ﺑﻮد زد و ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎن آﻓﺮﻳﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺟﺴﺪش را از ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮدﻧﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭘﺎره ﭘﺎره ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺣﻀﺮت ﭘﺲ آن ﮔﺎه ﻓﺮﻣﻮد‪:‬آﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻨﻲ را اﺳﺘﻬﺰا ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ؟ آﻳﺎ ﺳﺰاوار اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﻣﻨﻲ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ‬

‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻧﻤﻲ داﻧﺪ و ادﻋﺎ ﻛﻨﺪ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﺑﺮاي او ﺳﺰاوار ﻧﻴﺴﺖ؟ﺑﻪ ذات ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ‪،‬ﺑﺎﻃﻞ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺣﺠﺖ ﺧﺪا ﺑﻪ‬

‫ﻫﻼﻛﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﻴﮕﺬارم ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ ﻛﺎﻓﺮي ﻛﻪ ﺧﺪا را اﻧﻜﺎر ﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﻲ ﻛﻪ‬

‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ را ﭘﺬﻳﺮا ﻧﻤﻲ ﮔﺮدد و ﻧﻪ ﻛﺎذﺑﻲ ﻛﻪ ﻛﻤﺮ ﺑﻪ ﺗﻜﺬﻳﺐ وﺻﻲ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬از ﺣﺰن و اﻧﺪوﻫﻲ ﻛﻪ ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ‬

‫ﺑﻪ درﮔﺎه ﺧﺪا ﻣﻲ ﺑﺮم و ﻣﻲ داﻧﻢ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻴﺪ‪ .‬راوي ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪:‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺻﻌﺼﻌﻪ ﺑﻦ ﺻﻮﺣﺎن‬

‫و ﻣﻴﺜﻢ و اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ اﺷﺘﺮ و ﻋﻤﺮوﺑﻦ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اي اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن! ﺑﺮاي ﻣﺎ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در‬

‫آﺧﺮاﻟﺰﻣﺎن اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺪ را ﺑﻴﺎن ﻛﻦ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻗﻠﺐ ﻫﺎي ﻣﺎ را ﺷﺎداب و زﻧﺪه ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﺪ و اﻳﻤﺎﻧﻤﺎن را از ﺟﻬﺖ دوﺳﺘﻲ و‬

‫ﻛﺮاﻣﺖ دوﭼﻨﺪان ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪-.‬راوي ﮔﻮﻳﺪ‪ -:‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺣﻀﺮت ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ و ﺧﻄﺒﻪ اي ﺷﻴﻮا اﻳﺮاد ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ و ﻧﻌﻤﺎﺗﺶ ﺗﺸﻮﻳﻖ و از دوزخ و آﻧﭽﻪ در اوﺳﺖ ﺑﺮﺣﺬر ﻣﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﺟﻀﺮﺗﺶ ﭘﺲ از آن ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬اي‬

‫ﻣﺮدم! ﻣﻦ از ﺑﺮادرم ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ﺷﻨﻴﺪم ﻛﻪ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬در اﻣﺖ ﻣﻦ ﻳﻜﺼﺪ ﺧﺼﻠﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﺮد ﻣﻲ آﻳﻨﺪ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن اﻣﻢ دﻳﮕﺮ‬

‫ﺑﻲ ﺳﺎﺑﻘﻪ اﺳﺖ‪-.‬راوي ﮔﻮﻳﺪ‪ -:‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم داﻧﺸﻤﻨﺪان و ﻓﻀﻼي ﻗﻮم ﺑﻪ ﭘﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ و ﺑﺮ ﻛﻒ ﭘﺎﻫﺎي ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻮﺳﻪ‬

‫زده ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﺖ رﺳﻮل اﷲ ﺻﻠﻲ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ و آﻟﻪ و ﺳﻠﻢ ﺗﻮ را ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻲ دﻫﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺮاي ﻣﺎ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ در ﮔﺬر‬

‫زﻣﺎن ﻣﻲ ﮔﺬرد ﺑﻪ ﻛﻼﻣﻲ ﻛﻪ داﻧﺎ و ﻧﺎداﻧﺎن آن را درك ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻴﺎن ﻧﻤﺎﻳﻲ‪ .‬راوي ﮔﻮﻳﺪ‪:‬ﭘﺲ آﻧﮕﺎه ﺣﻀﺮت ﺧﺪاي را‬

‫ﺳﭙﺎس ﮔﻔﺖ و ﻳﺎدي از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪاﻧﻤﻮد و ﻓﺮﻣﻮد‪:‬ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺧﺒﺮدﻫﻨﺪه ام ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در ﺑﻌﺪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﺬرد و ﺑﻪ آﻧﭽﻪ‬

‫ﻛﻪ در آﺧﺮاﻟﺰﻣﺎن ﺑﻪ وﻗﻮع ﻣﻲ ﭘﻴﻮﻧﺪد ﺗﺎ ﺧﺮوج ﺻﺎﺣﺐ اﻟﺰﻣﺎن‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ دارﻧﺪه اﻣﺮ ﻣﺎ و از ذرﻳﻪ ﻓﺮزﻧﺪم ﺣﺴﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻧﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬آن واﻗﻌﻪ در ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺖ‪ ،‬اي اﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎن؟ ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺮگ در ﻓﻘﻬﺎ ﺷﺎﻳﻊ ﺷﻮد و اﻣﺖ‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻲ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ و آﻟﻪ و ﺳﻠﻢ ﻧﻤﺎزﻫﺎ را ﺿﺎﻳﻊ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬و ﭘﻴﺮوي از ﺷﻬﻮات ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎﻧﺖ داري ﻛﻢ و ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻓﺮاوان‬

‫ﮔﺮدد‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﻜﺮات ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻨﺪ و دﺷﻨﺎم دادن ﺑﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺷﻌﺎرﺷﺎن ﮔﺮدد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻛﻴﻨﻪ و دﺷﻤﻨﻲ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬

‫ﻧﻤﺎزي در ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺑﻪ ﭘﺎي داﺷﺘﻪ ﻧﺸﻮد و از آن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺠﻠﺲ ﺧﻮرد و ﺧﻮراك اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد‪ .‬در اﻧﺠﺎم ﮔﻨﺎﻫﺎن زﻳﺎده‬

‫روي و در ﺑﻪ ﺟﺎي آوردن ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮب ﻛﻢ ﻛﺎري ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد‪ .‬آ ن زﻣﺎن ﻛﻪ ﺑﺮ ﻛﺖ از ﺳﺎل و ﻣﺎه و روز وﻫﻔﺘﻪ و‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﻣﻘﺪار ﻳﻚ ﻣﺎه و ﻫﺮ ﻣﺎه ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬و ﻫﺮﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪار ﻳﻚ روز‪ ،‬و ﻫﺮروز‬

‫‪٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﻪ ﻗﺪر ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺮدد‪ .‬آب و ﻫﻮا درﻓﺼﻞ ﺑﺎرﻳﺪن ﺑﺎران‪،‬آب و ﻫﻮاي ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪو ﺑﺎران ﻧﺒﺎرد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﻛﻴﻨﻪ ﭘﺪر و‬

‫ﻣﺎدر را در دل ﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑﺮاي اﻫﻞ آن دوران ﭼﻬﺮه ﻫﺎي ﭘﺎﻛﻴﺰه و ﺑﺎﻃﻦ ﻫﺎي ﺑﺪﺳﮕﺎﻟﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﻨﺪ‬

‫در ﺷﮕﻔﺖ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ او ﺳﺘﻢ روا دارﻧﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮه ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺳﺎن آدﻣﻴﺎن و دﻟﻬﺎﻳﺸﺎن دﻟﻬﺎي‬

‫ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﻧﺎن از ﮔﻴﺎه ﺻﺒﺮ ﺗﻠﺦ ﺗﺮ و از ﻣﺮدار ﮔﻨﺪﻳﺪه ﺗﺮ و از ﺳﮓ ﻧﺠﺲ ﺗﺮ و از روﺑﺎه ﺣﻴﻠﻪ ﮔﺮﺗﺮﻧﺪ‪ .‬و‬

‫ﻃﻤﻌﺸﺎن از اﺷﻌﺐ)ﻛﻪ در ﻋﺮب ﺿﺮب اﻟﻤﺜﻞ ﻃﻤﻊ اﺳﺖ(ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ و از ﺣﻴﻮان ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎري ﮔﺮي ﭼﺴﺒﻨﺪه ﺗﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻧﺎن را از ﻣﻨﻜﺮي ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ﻧﺘﻮان ﻧﻬﻲ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﭼﻮن ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﺗﻜﺬﻳﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ و اﮔﺮ اﻳﺸﺎن را اﻣﻴﻦ‬

‫داﻧﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ از اﻳﺸﺎن روي ﮔﺮداﻧﻴﺪي ﻋﻴﺐ ﺗﻮ را ﻛﻮﻳﻨﺪ و اﮔﺮ ﺗﻮ را ﻣﺎﻟﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ رﺷﻚ ﺑﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫اﮔﺮ در ﺑﺬل ﻣﺎل ﺑﺨﻞ ﻛﻨﻲ ﻛﻴﻨﻪ ات را ﺑﻪ دل ﮔﻴﺮﻧﺪ و اﮔﺮ اﻳﺸﺎن را ﭘﻨﺪ دﻫﻲ ﺗﻮ را دﺷﻨﺎم دﻫﻨﺪ‪ .‬دروغ را ﺑﺴﻴﺎر ﺷﻨﻮﻧﺪ‬

‫و ﻣﺎل ﺣﺮام ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪ .‬رﺑﺎ را ﺣﻼل داﻧﻨﺪ و ﺧﻮردن ﻣﺴﻜﺮات‪ ،‬و ﺳﺨﻨﺎن ﺷﺮ و ﻓﺘﻨﻪ اﻧﮕﻴﺰ‪ ،‬و اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎي دروغ و‬

‫ﺣﺮام‪ ،‬و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ و ﻧﺸﺎط و آوازه ﺧﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﻏﻨﺎو ﺳﺎز وﻧﻮاز را ﺟﺎﻳﺰﺷﻤﺮﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮ در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﺧﻮار و ﻛﻮﭼﻚ‬

‫اﺳﺖ و ﻣﻮﻣﻦ ﻧﺎﺗﻮان و ﭘﺴﺖ‪ .‬داﻧﺎ در ﻧﺰدﺷﺎن ﺑﻲ ﻗﺪر اﺳﺖ و ﻓﺎق در ﻧﺰدﺷﺎن ﮔﺮاﻣﻲ‪ .‬ﺳﺘﻤﻜﺎر در ﻧﺰدﺷﺎن ﺑﺰرگ‬

‫ﺷﻤﺮده ﺷﻮد و ﻧﺎﺗﻮان در ﻧﺰدﺷﺎن ﻧﺎﭼﻴﺰ و ﺻﺎﺣﺐ ﻗﻮت ﻧﺰدﺷﺎن ﻣﺎﻟﻚ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮوف و ﻧﻬﻲ از ﻣﻨﻜﺮ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺛﺮوت در ﻧﺰدﺷﺎن دوﻟﺖ اﺳﺖ و اﻣﺎﻧﺖ را ﻏﻨﻴﻤﺘﻲ داﻧﻨﺪ ﻛﻪ در ﺗﺼﺮﻓﺶ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ردع و ﻣﻨﻌﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬زﻛﺎت ﻣﺎل ﺧﻮد‬

‫را دﻓﻊ ﻛﺮدن ﻧﻮﻋﻲ ﺿﺮر داﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدان ﻛﻮرﻛﻮراﻧﻪ از زﻧﺎن ﺧﻮد ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮدارﻧﺪ و در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺳﺮ ﺑﻪ‬

‫ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮدارﻧﺪ و در ﺣﻘﺸﺎن ﺟﻔﺎ روا دارﻧﺪ و ﻫﻤﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻧﺎﺑﻮدي ﺑﺮادر ﺧﻮد ﮔﺮد آورﻧﺪ‪.‬‬

‫در آن زﻣﺎن‪ ،‬ﻧﻮاي اﻫﻞ ﻓﺠﻮر ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺮدم ﻓﺴﺎد و ﻏﻨﺎ و زﻧﺎ را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻧﺪ و ﺑﻪ ﺣﺮام و رﺑﺎ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻠﻤﺎﻳﺸﺎن ﺳﺮزﻧﺶ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن رﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮن ﻓﺮاوان ﮔﺮدد و ﻗﻀﺎﺗﺸﺎن ﻗﺒﻮل رﺷﻮه ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬در آن زﻣﺎن‪ ،‬زن‬

‫ﻫﻤﺴﺮي از زﻧﺎن ﺑﺮاي ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ و ﺧﻮدش را ﺑﺮاي ﻫﻤﺠﻨﺲ ﺧﻮد ﺑﻴﺎراﻳﺪ‪ ،‬آﻧﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﻋﺮوس ﺧﻮد را ﺑﺮاي‬

‫ﺷﻮﻫﺮش ﻣﻲ آراﻳﺪ‪ .‬دوﻟﺖ ﻛﻮدﻛﺎن در ﻫﺮ ﺟﺎ آﺷﻜﺎرا ﮔﺮدد‪ .‬ﺧﻮاﻧﺪن زﻧﻬﺎي ﺧﻮاﻧﻨﺪه و رﻗﺎﺻﻪ ﺣﻼل ﺷﻮد و ﻏﻨﺎﻫﺎي‬

‫ﺣﺮام و آﺷﺎﻣﻴﺪن ﻣﺴﻜﺮات و اﻛﺘﻔﺎ ﻛﺮدن ﻣﺮدان ﺑﻪ ﻣﺮدان و زﻧﺎن ﺑﻪ زﻧﺎن روا ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زﻧﺎن ﺑﺮ زﻳﻨﻬﺎ ﺳﻮار ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺮ‬

‫ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮد اﺳﺘﻴﻼ داﺷﺘﻪ و در ﻫﺮ اﻣﺮي ﺳﻠﻄﻪ ﺧﻮد را اﻋﻤﺎل ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﺑﺮ ﺳﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺞ ﺑﻪ ﺟﺎي‬

‫‪٨٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫آورﻧﺪ‪:‬ﺷﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺑﺮاي ﮔﺮدش و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ‪ ،‬و ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺣﺎﻻن ﺑﺮاي ﺗﺠﺎرت‪ ،‬و ﻓﻘﺮا ﺑﺮاي ﮔﺪاﻳﻲ‪.‬در آن دوران اﺣﻜﺎم‬

‫اﻟﻬﻲ ﺑﺎﻃﻞ و ﻧﺎﭼﻴﺰ و اﺳﻼم ﺳﺒﻚ ﺷﻤﺮده ﺷﻮد و دوﻟﺖ ﺷﺮﻳﺮان آﺷﻜﺎرا ﮔﺮدد‪ .‬ﺳﺘﻤﮕﺮي روا ﺑﺎﺷﺪ و ﺳﺘﻢ ﭘﻴﺸﮕﻲ در‬

‫ﺗﻤﺎم ﺷﻬﺮﻫﺎﻣﻌﻤﻮل ﮔﺮدد‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﺗﺎﺟﺮ در ﺗﺠﺎرت ﺧﻮد دروغ ﮔﻮﻳﺪ وزرﮔﺮ در زرﮔﺮي ﺧﻮد‪ -‬وﺑﺎﻻﺧﺮه‪-‬‬

‫ﻫﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻨﻌﺘﻲ در ﺻﻨﻌﺖ ﺧﻮد‪ .‬ﭘﺲ ﻛﺴﺐ ﻫﺎ اﻧﺪك ﮔﺮدد و راه ﻫﺎي ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺗﻨﮓ ﮔﺮدد‪ .‬در ﻣﺬاﻫﺐ و روﺷﻬﺎ‬

‫اﺧﺘﻼف روي دﻫﺪ و ﻓﺴﺎد رو ﺑﻪ ﺗﺰاﻳﺪ ﻧﻬﺪ و رﺷﺪ و ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻢ ﮔﺮدد‪ .‬درﭼﻨﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ دﻟﻬﺎ ﺳﻴﺎه ﺷﻮد و ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن‬

‫ﺳﺘﻤﻜﺎر ﺑﺮ آﻧﺎن ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺮده ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن داوري ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺨﻨﺎﻧﺸﺎن از ﮔﻴﺎه ﺻﺒﺮ ﺗﻠﺦ ﺗﺮ اﺳﺖ و دﻟﻬﺎﺷﺎن از ﻣﺮدار ﮔﻨﺪﻳﺪه ﺗﺮ‪ .‬ﭼﻮن ﭼﻨﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﭘﻴﺶ آﻳﺪ داﻧﺸﻤﻨﺪان و داﻧﺎﻳﺎن ﻣﻲ‬

‫ﻣﻴﺮﻧﺪ و دﻟﻬﺎ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﮔﻨﺎﻫﺎن رو ﺑﻪ ﻓﺰوﻧﻲ ﻣﻲ ﻧﻬﺪ و ﻗﺮآﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﻨﺎري ﮔﺬارده ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺗﺨﺮﻳﺐ و‬

‫آرزوﻫﺎ دور و دراز ﻣﻲ ﺷﻮد و اﻋﻤﺎل ﻧﻴﻚ ﺗﻘﻠﻴﻞ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺣﺼﺎرﻫﺎ و ﭘﺎﻳﮕﺎه ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺣﻮادث ﺑﺰرگ‬

‫در ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﻨﺎ ﻛﺮده ﻣﻲ ﺷﺪ و ﭘﺲ در ﭼﻨﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ از آﻧﻬﺎ در ﺷﺒﺎﻧﻪ روز ﻧﻤﺎز ﮔﺬارد ﭼﻴﺰي در ﻧﺎﻣﻪ ﻋﻤﻠﺶ‬

‫ﺛﺒﺖ ﻧﻤﻲ ﮔﺮدد و ﻧﻤﺎز از او ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬زﻳﺮا در آن ﺣﺎل ﻛﻪ ﻧﻤﺎز ﻣﻲ ﮔﺬارد در اﻳﻦ ﻓﻜﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در‬

‫ﺣﻖ ﻣﺮدم ﺳﺘﻢ ﻛﻨﺪ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬آﻧﺎن رﻳﺎﺳﺖ را ﺑﺮاي ﻓﺨﺮﻓﺮوﺷﻲ و ﻣﺒﺎﻫﺎت و وﺳﻌﺖ دادن ﺑﻪ‬

‫داﻣﻨﻪ ﺳﺘﻤﮕﺮﻳﺸﺎن ﻃﻠﺐ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺴﺎﺟﺪﺷﺎن ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﻛﺎﻓﺮ در ﺣﻘﺸﺎن ﺣﻜﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ ﺑﺮ ﺑﺮﺧﻲ ﺳﺘﻢ روا‬

‫ﻣﻲ دارﻧﺪ و ﺑﻌﻀﻲ از آﻧﻬﺎ ﺑﻌﺾ دﻳﮕﺮ را از ﺳﺮ دﺷﻤﻨﻲ و ﻛﻴﻨﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﺑﺮ آﺷﺎﻣﻴﺪن ﻣﺴﻜﺮات ﻓﺨﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‬

‫ودر ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺳﺎزﻫﺎ و ﻧﻮازﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﺪا درﻣﻲ آورﻧﺪ و ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ آﻧﺎن را از اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺎزدارد‪ .‬ﺑﺰرﮔﺎﻧﺸﺎن‬

‫زﻧﺎزادﮔﺎن و ﻣﺮدﻣﺎن ﭘﺴﺘﻨﺪ و ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ و ﺳﺮﻛﺮده آﻧﺎن ﻧﺎدان ﺗﺮﻳﻨﺸﺎن اﺳﺖ‪ .‬در آن زﻣﺎن اﻓﺮادي ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎل و ﻣﻨﺎل‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻚ آن ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن اﻓﺮاد ﭘﺴﺖ و ﭘﻠﻴﺪي ﻫﺴﺘﻨﺪ از ﻓﺮزﻧﺪان ﭘﺴﺖ و ﭘﻠﻴﺪ‪ .‬روﺳﺎ رﻳﺎﺳﺖ را ﺑﻪ ﻛﺴﻲ‬

‫ﺗﻔﻮﻳﺾ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ در ﺧﻮر ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺪﻋﺘﻬﺎ آﺷﻜﺎر ﺷﻮد و ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ ﺳﺮﺑﺮآورد‪ .‬ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﺟﺰ دﺷﻨﺎم ﺑﺮ زﺑﺎن‬

‫ﺟﺎري ﻧﮕﺮدد و ﻛﺮدارﺷﺎن از ﺳﺮ ﺗﻮﺣﺶ ﺑﺎﺷﺪ و آﻧﭽﻪ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ ﺑﺮآﻣﺪه از ﺧﺒﺚ ﺑﺎﻃﻨﺸﺎن اﺳﺖ‪ .‬آﻧﺎن در زﻣﺮه‬

‫ﺳﺘﻤﻜﺎراﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در ﺳﺘﻤﮕﺮي از ﭼﻴﺰي ﻓﺮوﮔﺬار ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺰرﮔﺎﻧﺸﺎن ﺑﺨﻴﻼن و ﮔﺪاﻳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻬﺎﻳﺸﺎن آﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ‬

‫ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻓﺘﻮا دﻫﻨﺪ و ﻗﻀﺎﺗﺸﺎن ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻧﻤﻲ داﻧﻨﺪ ﺣﻜﻢ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺟﻤﻊ ﻛﺜﻴﺮي از آﻧﺎن ﺷﻬﺎدت ﺑﻪ دروغ دﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٨٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻫﺮﻛﺸﺲ ﻣﻜﻨﺘﻲ دارد ﻧﺰدﺷﺎن ﺑﻠﻨﺪﻣﺮﺗﺒﻪ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﻛﻪ را ﻛﻪ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻓﻘﻴﺮ و ﺑﻴﺠﺎره اﺳﺖ ﻧﺰدﺷﺎن ﺧﻮار و ﭘﺴﺖ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮ و ﻣﺤﺘﺎج ﻧﺰد اﻳﺸﺎن ﻣﻬﺠﻮر اﺳﺖ و ﻛﻴﻨﻪ او را ﺑﻪ دل دارﻧﺪ و دارا و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﻮرد ﻣﺤﺒﺘﺸﺎن‪ .‬آن ﻛﻪ‬

‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺣﻠﻖ و ﮔﻠﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ و راﻫﻬﺎ ﺑﺮ او ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮﻛﺲ ﻛﻪ ﺳﺨﻨﭽﻴﻦ و دروﻏﮕﻮ اﺳﺖ ﻗﺪر ﺑﻴﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ اﻳﻦ دﺳﺘﻪ از ﻣﺮدم را ﺳﺮاﻓﻜﻨﺪه ﺳﺎﺧﺘﻪ ﭼﺸﻢ دﻟﺸﺎن را ﻛﻮر ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮراك آﻧﺎن ﮔﻮﺷﺘﻬﺎي ﻣﺮﻏﺎن ﻓﺮﺑﻪ‬

‫و ﺗﻴﻬﻮ اﺳﺖ و ﭘﻮﺷﺎﻛﺸﺎن ﺧﺰ ﻳﻤﺎﻧﻲ و اﺑﺮﻳﺸﻢ‪ .‬رﺑﺎ و اﻣﻮال ﺷﺒﻬﻪ ﻧﺎك را روا ﻣﻲ دارﻧﺪ و ﺷﻬﺎدت دادن را ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬

‫ﻗﺮض ﻣﻲ دﻫﻨﺪ و ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮد را از ﺳﺮ رﻳﺎ و ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﻨﺪ‪ .‬ﻋﻤﺮﻫﺎﺷﺎن ﻛﻮﺗﺎه ﺷﻮد و ﺳﺨﻨﻲ ﺟﺰ ﮔﻔﺘﺎر‬

‫ﺳﺨﻦ ﭼﻴﻦ ﻧﺰد آﻧﻬﺎاﻋﺘﺒﺎر ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﻼل را ﺣﺮام ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻛﺎرﻫﺎﺷﺎن زﺷﺖ و ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ اﺳﺖ و دﻟﻬﺎﺷﺎن ﻧﺎﻫﻤﮕﻮن‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ‪ .‬ﺑﺎﻃﻞ را در ﻣﻴﺎن ﺧﻮد آﻣﻮزش ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ودرس ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬از ﻛﺎرﻫﺎي زﺷﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎزداﺷﺘﻪ ﻧﻤﻲ‬

‫ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻧﻴﻜﺎﻧﺸﺎن از ﺑﺪاﻧﺸﺎن در ﻫﺮاﺳﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﻏﻴﺮ از ذﻛﺮ ﺧﺪاي ﺗﻌﺎﻟﻲ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن ﺣﺮام ﺷﻤﺮده ﺷﻮد وﻗﻌﻲ ﻧﻨﻬﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬

‫ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺷﺨﺺ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اي را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ در ﻣﻘﺎم رد و اﻧﻜﺎرش ﺑﺮآﻳﻨﺪ و اﮔﺮ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﻳﺎ‬

‫ﺳﺨﻦ ﭼﻴﻦ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ او را اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﻨﻨﺪ‪.‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺪي ﻛﻨﺪ او را ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬در آن زﻣﺎن‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪان زﻧﺎ‬

‫ﻓﺮاوان ﮔﺮدد و ﭘﺪران ﻫﺮ ﻛﺎر زﺷﺘﻲ ﻛﻪ از ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﺑﺒﻴﻨﻨﺪﺧﻮﺷﺤﺎل و ﻣﺴﺮور ﮔﺮدﻧﺪ و آﻧﻬﺎ را از اﻧﺠﺎﻣﺶ ﺑﺮ‬

‫ﺣﺬر ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮد از زن ﺧﻮد ﻋﻤﻞ زﺷﺖ را)ﻳﻌﻨﻲ زﻧﺎ(را ﺑﻪ راي اﻟﻌﻴﻦ ﺑﺒﻴﻨﺪ و او را ﻧﻬﻲ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬زﻧﺎن از راه ﺷﺮﻣﮕﺎه‬

‫ﺧﻮد اﻣﺮار ﻣﻌﺎش ﻛﻨﻨﺪ و در ﺟﺎده ﺑﻲ ﻋﻔﺘﻲ ﮔﺎم ﺑﺮدارﻧﺪ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ اﮔﺮ از درازا و ﭘﻬﻨﺎ ﺑﺎ زﻧﺎن آﻧﻬﺎ ﻫﻢ آﻏﻮش ﺷﻮﻧﺪ‬

‫اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪﻫﻨﺪ‪ .‬و اﮔﺮ درﺑﺎره آﻧﻬﺎ ﺳﺨﻦ زﺷﺘﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد ﺗﺮﺗﻴﺐ اﺛﺮ ﻧﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ آﻧﺎﻧﺪ آن ﺑﻲ ﻏﻴﺮﺗﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻧﻪ ﺳﺨﻨﻲ‬

‫از آﻧﻬﺎ ﭘﺬﻳﺮا ﻣﻲ ﮔﺮدد‪ ،‬و ﻧﻪ ﻛﺎر درﺳﺘﻲ و ﻧﻪ ﻋﺬر و ﭘﻮزﺷﻲ‪ .‬ﺧﻮراك ﭼﻨﻴﻦ اﺷﺨﺎﺻﻲ ﺣﺮام و ازدواﺟﺸﺎن ازدواج‬

‫ﮔﻨﺎه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺸﺘﻦ آﻧﺎن در ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺳﻼم اﻣﺮي روا و رﺳﻮا ﻛﺮدﻧﺸﺎن در ﻣﻴﺎن ﺧﺎص و ﻋﺎم ﺟﺎﻳﺰ ﺷﻤﺮده ﺷﻮد و در‬

‫روز رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ در آﺗﺶ دوزخ ﺟﺎوداﻧﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬آﻧﺎن آﺷﻜﺎرا ﭘﺪران و ﻣﺎدران ﺧﻮد را دﺷﻨﺎم دﻫﻨﺪ و ﺑﺰرﮔﺎن ﺧﻮد‬

‫را ﺧﻮار ﺷﻤﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدﻣﺎن ﭘﺴﺖ و ﺑﻲ اﺻﻞ و ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ ﺑﻪ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻧﺮدﺑﺎن ﺗﺮﻗﻲ را ﺑﺎﻻ روﻧﺪ و ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻋﻘﻠﻲ و دﻳﻮاﻧﮕﻲ‬

‫ﻓﺰوﻧﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬در آن زﻣﺎن ﺑﺮادري ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﺗﻘﺮب ﺑﻪ ﺧﺪاي ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺑﺴﻲ اﻧﺪك و ﭘﻮل ﻫﺎي ﺣﻼل در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺎﭼﻴﺰي ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٨٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮد ﺑﺎزﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬در آن زﻣﺎن دوﻟﺖ ﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﺤﻮر ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻨﺪ و ﭘﻴﺸﻪ اﺷﺎن ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ‬

‫ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻧﺎﺗﻮاﻧﺎن و ﮔﺪاﻳﺎن اﺳﺖ و ﻳﻮزﭘﻠﻨﮓ ﻟﺒﺎس ﺷﻜﺎري ﻛﻪ ﺷﻜﻤﺶ را درﻳﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ‬

‫ﻛﻪ دارد ﺑﺨﻞ ﻣﻲ ورزد و ﻧﺎدار آﺧﺮت ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻪ دﻧﻴﺎي ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲ ﻓﺮوﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ واي ﺑﺮ ﻓﻘﻴﺮ! و آﻧﭽﻪ ﺑﻪ او وارد‬

‫ﻣﻲ ﺷﻮد در آن زﻣﺎن از زﻳﺎن و ذﻟﺖ و ﺧﻮاري ﻛﻪ اﻫﻞ ﺧﻮد را ﺿﻌﻴﻒ و ﺑﻴﭽﺎره ﻛﻨﺪ‪ .‬زود ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﺮا در ﻃﻠﺐ آﻧﭽﻪ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺣﻼل ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮآﻳﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻮد زﻳﺎﻧﻬﺎﻳﻲ ﺑﺪاﻳﺸﺎن روي ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮان ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آن را ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ اول ﻓﺘﻨﻪ از ‪‬ﻫﺠﺮي )ازاﻫﺎﻟﻲ ﻗﺼﺒﻪ اي در ﺑﺤﺮﻳﻦ( و رﻗﻄﻲ )ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ داراي ﻣﺮض ﻟﻚ و‬

‫ﭘﻴﺲ(ﺷﺮوع ﻣﻲ ﺷﻮد و در آﺧﺮ ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺎﻧﻲ و ﺷﺎﻣﻲ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫آن ﮔﺎه ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد ‪:‬ﺷﻤﺎ در ﻫﻔﺖ ﻃﺒﻘﻪ دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪي ﻣﻲ ﺷﻮﻳﺪ‪:‬ﻃﺒﻘﻪ ﻳﻜﻢ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻓﺰوﻧﻲ ﺗﻘﻮا و ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎري‬

‫ﺳﺮ آﻣﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﺎل ﻫﻔﺘﺎدم از ﻫﺠﺮت زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ)ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻧﺴﺨﻪ دﻳﮕﺮ‪ :‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻫﻞ ﺳﺨﺖ و دﺷﻮار زﻧﺪﮔﻲ‬

‫ﻛﺮدن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﺎل ﻫﻔﺘﺎدم از ﻫﺠﺮت وﺟﻮد دارﻧﺪ(‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ دوم اﻫﻞ ﺑﺬل و ﺑﺨﺸﺶ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﺎل‬

‫دوﻳﺴﺖ و ﺳﻲ ام ﻫﺠﺮي ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ ﺳﻮم اﻫﻞ ﭘﺸﺖ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮو ﺑﺮﻳﺪن از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﺎل‬

‫ﭘﺎﻧﺼﺪوﭘﻨﺠﻢ ﻫﺠﺮي ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ ﭼﻬﺎرم اﻫﻞ ﺳﮓ ﺻﻔﺘﻲ و رﺷﻚ ﺑﺮدن ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﺎل ﻫﻔﺘﺼﺪ‬

‫ﻫﺠﺮي دوام ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ ﭘﻨﺠﻢ اﻫﻞ ﺑﺎد ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻲ اﻓﻜﻨﺪن و ﺗﻜﺒﺮ و ﺑﻬﺘﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﺎل ﻫﺸﺘﺼﺪ و ﺑﻴﺴﺖ ﻫﺠﺮي دوام ﻳﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﺷﺸﻢ اﻫﻞ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي و ﻏﻠﻖ و اﺿﻄﺮاب و ﺳﮓ ﺻﻔﺘﻲ ﺑﺎ دﺷﻤﻨﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﺎن ﻓﺎﺳﻖ ﭘﻴﺸﻪ در اﻳﻦ ﺑﺮﻫﻪ‬

‫ﻇﻬﻮر و ﺑﺮوز ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺗﺎ ﺳﺎل ﻧﻬﺼﺪ و ﭼﻬﻞ ﻫﺠﺮي ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ ﻫﻔﺘﻢ ﻣﺮدﻣﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻜﺮ‬

‫ﭘﻴﺸﻪ‪،‬ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺑﺎز‪ ،‬ﺳﺘﻴﺰه ﺟﻮ‪ ،‬ﻓﺎﺳﻖ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻛﻨﻨﺪه ﻛﻪ از دﻳﮕﺮان ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ و ﻛﻴﻨﻪ ﻫﻢ را ﺑﻪ دل ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻧﺎن اﺳﺒﺎب ﺑﺎزﻳﻬﺎي ﺑﺰرگ را ﻓﺮاﻫﻢ آورده و ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﻬﻮات ﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺧﺮاب ﻧﻤﻮدن ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﺧﺎﻧﻪ و اﻧﻬﺪام‬

‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎ و ﻗﺼﺮﻫﺎ ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎرﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﻟﻌﻨﺖ ﺷﺪه اي از ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﺑﺪ ﻳﻤﻦ ﭘﺪﻳﺪار ﻣﻲ ﮔﺮدد و در ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺒﻘﻪ اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﭘﺮده ﺣﻴﺎ و ﺷﺮﻣﮕﺎه ﺑﻪ ﻛﻨﺎر ﻣﻲ رود و وﺿﻌﻴﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻮال اﺳﺖ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺎ ﻣﻬﺪي ﻛﻪ درود ﺧﺪا ﺑﺮ او ﺑﺎد‪-‬‬

‫ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫‪٩٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫راوي ﮔﻮﻳﺪ‪:‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺰرﮔﺎن اﻫﻞ ﻛﻮﻓﻪ و ﻋﺮب ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اي اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن! ﺑﺮاي ﻣﺎ زﻣﺎن وﻗﻮع اﻳﻦ‬

‫ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ و اﻣﻮر ﺑﺰرﮔﻲ را ﻛﻪ ﻳﺎد ﻓﺮﻣﻮدي ﺑﻴﺎن ﻓﺮﻣﺎ‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻗﻠﺒﻬﺎي ﻣﺎ از ﺷﺪت وﺣﺸﺖ و اﺿﻄﺮاب‬

‫ﺷﻜﺎﻓﺘﻪ ﺷﻮد و روح از ﺑﺪﻧﻤﺎن ﻣﻔﺎرﻗﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻮد ﺑﺮ ﺟﺪاﻳﻲ ﻣﺎ از ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﻲ ﺗﺎﺳﻒ ﺧﻮرد‪ .‬اﻣﻴﺪوارﻳﻢ‬

‫ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ از ﻣﺎ ﺑﺪي و ﻣﻜﺮوﻫﻲ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻓﺮﻣﻮد‪:‬ﻗﻀﺎ در آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ در ﻃﻠﺐ‬

‫آن ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺟﺎري ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻲ ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﻣﻲ ﭼﺸﺪ‪ .‬راوي ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪:‬ﻫﻤﻪ از ﻛﻼم ﺣﻀﺮت ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ‬

‫اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﻌﺪ از آن اﻣﺮي ﺑﻪ وﻗﻮع ﻣﻲ ﭘﻴﻮﻧﺪد ﻛﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﻲ دﻫﻢ ﺷﻤﺎ را‬

‫از اﻣﺮ ﻣﻜﻪ و ﻣﺪﻳﻨﻪ‪ ،‬از ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﻏﺒﺎرآﻟﻮده و ﻣﺮگ ﺳﺮخ)ﻳﻌﻨﻲ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي(‪ .‬اي واي ﺑﺮ اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ و ﺷﺮﻳﻔﻬﺎي‬

‫ﺷﻤﺎ! از ﮔﺮاﻧﻲ و ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ و اﺣﺘﻴﺎج و ﺗﺮس ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ رخ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬آﮔﺎه‬

‫ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ از ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺷﻤﺎ در آن زﻣﺎن ﻫﻴﭻ ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻧﺮﺳﺪ و ﻫﻴﭻ دﻋﺎﻳﻲ در آن ﻣﺴﺘﺠﺎب ﻧﮕﺮدد‪ .‬ﭘﺲ ﻫﻴﭻ ﺧﻴﺮي‬

‫در زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻌﺪ از آن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در آن زﻣﺎن ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﻛﻔﺎر زﻣﺎﻣﺪار اﻣﻮر ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ راﻧﻨﺪ و ﻫﺮﻛﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻲ‬

‫آﻧﻬﺎ را ﻛﻨﺪ او را ﺑﻜﺸﻨﺪ و ﻫﺮ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮد دوﺳﺘﺶ ﺑﺪارﻧﺪ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻣﺎم اﻣﺮ ﺷﻤﺎ را در‬

‫دﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و واﻟﻲ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﮔﺮدد ﺑﻨﻲ اﻣﻴﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻌﺪ از اﻳﺸﺎن ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﺑﻨﻲ ﻋﺒﺎس‪ .‬ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر‬

‫ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪه و ﻏﺎرت زده ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اي واي ﺑﺮ ﻛﻮﻓﻪ ﺷﻤﺎ! و آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ آن وارد ﺷﻮد از ﺳﻔﻴﺎﻧﻲ‪،‬‬

‫در آن زﻣﺎن ﻛﻪ او از ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻫﺠﺮ )ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺑﺤﺮﻳﻦ اﺳﺖ(ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﺳﻔﻴﺎﻧﻲ از آن ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﺎ اﺳﺒﻬﺎي ﻗﻮي ﻣﻲ‬

‫ﺗﺎزد ﻛﻪ ﺑﺮ آن اﺳﺐ ﻫﺎ ﻣﺮداﻧﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﺷﻴﺮان دﻻور و ﻛﺮﻛﺴﻬﺎي ﺷﻜﺎري ﺳﻮار ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺳﺮﻛﺮده آﻧﻬﺎ ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ اول ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺎ ﺣﺮف ش آﻏﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺮون آﻳﺪ ﺟﻮاﻧﻲ ﻛﻪ اﺷﺘﺮ اﺳﺖ)ﻳﻌﻨﻲ ﭘﻠﻚ ﭼﺸﻢ او ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﻳﺎ آﻧﻜﻪ ﻟﻘﺐ او اﺷﺘﺮ اﺳﺖ و ﻳﺎ آﻧﻜﻪ ﭼﻬﺮه‬

‫او اﺳﻤﺮ)=ﮔﻨﺪم ﮔﻮن( اﺳﺖ( و ﻣﻦ داﻧﺎي ﺑﻪ ﻧﺎم او ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬او ﺑﺰرﮔﺎن ﺑﺼﺮه را ﻛﺸﺘﻪ و زﻧﻬﺎ را ﺑﻪ اﺳﺎرت ﻣﻲ ﺑﺮد ﻣﻦ‬

‫ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺟﻨﻚ در آﻧﺠﺎ واﻗﻊ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫و در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻧﺒﺮد ﻫﺎﻳﻲ در ﻣﻴﺎن ﺗﻠﻬﺎ و ﭘﺸﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ وﻗﻮع ﭘﻴﻮﻧﺪد‪ .‬ﭘﺲ ﺷﺨﺼﻲ ﮔﺘﺪم ﮔﻮن در آﻧﺠﺎ ﻛﺸﺘﻪ‬

‫ﺷﻮد‪ .‬در آن ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﺖ ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﺳﻴﺮ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ از آﻧﺠﺎ آﻏﺎز ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺑﺮ ﻧﻤﻲ ﮔﺮدد ﻣﮕﺮ‬

‫‪٩١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﺎ زﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﺳﻴﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬در آن ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺪاﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺮﺧﻲ ﺑﺮ دﻳﮕﺮان ﻳﻮرش ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬اي‬

‫واي ﺑﺮ ﻛﻮﻓﻪ ﺷﻤﺎ! از ﻓﺮود آﻣﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺘﺎن‪ .‬او ﺣﺮﻳﻢ ﺷﻤﺎ را ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺘﺎن را ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮد و‬

‫ﺣﺮﻣﺖ زﻧﺎﻧﺘﺎن را ﻣﻮرد ﻫﺘﻚ ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﻋﻤﺮش دراز و ﺷﺮش ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ او در اﺳﺘﺨﺪام دارد‬

‫ﺟﻤﻠﮕﻲ از ﺷﻴﺮدﻻﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫در آﻧﺠﺎ ﻧﺒﺮد ﺑﺰرﮔﻲ را ﺗﺪارك ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ در آن ﻧﺒﺮد ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن و از ﺣﻖ‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺘﮕﺎن ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺳﺘﻢ ﭘﻴﺸﻪ و آﻧﺎن ﻛﻪ در دﻳﻦ ﺧﺪا و ﺷﻬﺮﻫﺎﻳﺶ ﻓﺴﻖ و ﻓﺠﻮر ﭘﻴﺸﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻟﺒﺎس ﺑﻨﺪﮔﺎن‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻼﻛﺖ اﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ آﻧﻬﺎ را ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ ﮔﺮوﻫﻲ را ﻛﻪ از ﺻﺪاﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﻣﺮدم در‬

‫ﻫﺮاس و از ﺷﺮارت و ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﻫﺎي ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي ﻛﻪ ﻫﻴﺒﺖ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺮﻧﺪه را ﻓﺮا ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻼي ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﺼﻪ ﻇﻬﻮر ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻛﻪ آﺧﺮ را ﺑﻪ اول ﻣﻠﺤﻖ ﻣﻲ ﺳﺎزد‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﻪ درﺳﺘﻲ ﻛﻪ‬

‫ﺳﻔﻴﺎﻧﻲ ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ داﺧﻞ ﺑﺼﺮه ﻣﻲ ﺷﻮد و اﺷﺨﺎص ﺑﺎ ﻋﺰت و ﻧﺎﻣﺪار را ذﻟﻴﻞ و ﺧﻮار ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﺪ و زﻧﺎن را ﺑﻪ اﺳﺎرت‬

‫ﻣﻲ ﺑﺮد‪ .‬اي واي ﺑﺮ ﺷﻬﺮي ﻛﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻗﻮم ﻟﻮط ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ‪ -‬ﺑﻪ اﻣﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ‪ -‬واژﮔﻮن‬

‫ﮔﺮدﻳﺪ و آﻧﭽﻪ ﺑﺮ آن وارد ﺷﻮد از ﺷﻤﺸﻴﺮ آﺧﺘﻪ و ﻛﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎك اﻓﺘﺎده و زﻧﻬﺎي ﻫﺘﻚ ﺣﺮﻣﺖ ﺷﺪه‪.‬ﭘﺲ آﻧﮕﺎه ﺑﻪ‬

‫ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻐﺪاد ﻛﻪ اﻫﺎﻟﻲ ﺳﺘﻤﻜﺎري دارد رواﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا رواﺑﻂ او واﻫﺎﻟﻲ ﺑﻐﺪاد ﺗﻴﺮه ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻫﻤﻴﻦ‬

‫اﻣﺮ ﺳﺒﺐ ﻣﻲ ﮔﺮدد ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﺳﺎﻛﻨﺎن ﺷﺪت و ﺳﺨﺘﻲ رواج ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ و ﻃﻐﻴﺎن و ﺳﺮﻛﺸﻲ رو ﺑﻪ ﺗﺰاﻳﺪ ﻧﻬﺪ‪ .‬ﺑﺎ وارد‬

‫ﺷﺪن ﺳﻔﻴﺎﻧﻲ در ﻧﺒﺮد ﺑﺎ ﺑﻐﺪادﻳﺎن ﺳﻠﻄﺎن ﺷﻬﺮ ﻣﻐﻠﻮب ﮔﺮدد‪ .‬اي واي ﺑﺮ دﻳﻠﻢ! ﻛﻪ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ اﺳﺖ از ﻣﺎزﻧﺪران و‬

‫ﮔﻴﻼن در ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﻗﺰوﻳﻦ و اﻫﻞ ﺷﺎوان )ﻛﻪ از ﺗﻮاﺑﻊ ﻣﺮو ﺧﺮاﺳﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ اﻫﻞ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﻬﺮ ﻣﺎزﻧﺪران( و ﻣﺮدﻣﺎﻧﻲ‬

‫ﻋﺠﻢ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي درك ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ را ﺳﻔﻴﺪروي و ﺳﻴﺎه دل و روﺷﻦ ﻛﻨﻨﺪه آﺗﺶ ﺟﻨﮓ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ دﻟﻬﺎﻳﺸﺎن ﺳﺨﺖ و‬

‫ﺿﻤﺎﻳﺮﺷﺎن ﺳﻴﺎه اﺳﺖ‪ .‬اي واي! واي واي ! ﺑﺮ آن ﺷﻬﺮي ﻛﻪ داﺧﻞ در آن ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬واي ﺑﺮ آن زﻣﻴﻨﻲ ﻛﻪ در آن ﺳﻜﻨﺎ‬

‫ﮔﺰﻳﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﻴﺮي از آﻧﻬﺎ دﻳﺪه ﻧﺸﻮد و ﺷﺮﺷﺎن ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷﺪ و ﻗﻠﻴﻞ ﻫﻤﺘﺸﺎن ﺑﺴﻲ ﻓﺰوﻧﺘﺮ از ﺑﺰرﮔﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﺮوه ﻫﺎﻳﻲ‬

‫را ﺗﺸﻜﻴﻞ دﻫﻨﺪ و زد و ﺧﻮرد در ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن ﺑﻪ وﻓﻮر ﺑﻪ وﻗﻮع ﭘﻴﻮﻧﺪد‪ .‬اﻛﺮاد ﺳﺎﻛﻦ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻳﺎري آﻧﻬﺎ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ و‬

‫از ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎ اﻓﺮادي ﺑﻪ ﮔﺮو ﻫﺸﺎن ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻛﺮدﻫﺎي ﻫﻤﺪان ﻳﺎ ﻛﺮدﻫﺎي ﻋﺮاﻗﻮ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻫﺎي ﻫﻤﺪان و ﺣﻤﺰه و‬

‫‪٩٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻋﺪوان )ﻛﻪ از ﻗﺒﺎﻳﻞ ﻋﺮﺑﻨﺪ(ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻋﺠﻢ )ﻳﻌﻨﻲ اﻳﺮان(از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺮاﺳﺎن ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﻴﻄﺮه‬

‫آﻧﺎن درآﻳﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه از ﻃﺮﻳﻖ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻛﺎﺷﺎن و ﻗﺰوﻳﻦ را ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﺧﻮد درآورﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ در آﻧﺠﺎ‬

‫ﺳﺎدات از اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺗﺎن را ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ و ﭘﺲ از آن ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺷﻴﺮاز ﻓﺮود ﻣﻲ آﻳﻨﺪ‪ .‬اي واي ﺑﺮ اﻫﻞ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻬﺎ‬

‫و آﻧﭽﻪ ﺑﺮ آﻧﺎن وارد ﺷﻮد از ﻋﺮﺑﻬﺎ‪ .‬اي واي ﺑﺮ اﻫﻞ ﻫﺮﻣﺰ و ﻗﻠﻬﺎت و آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ آن وارد ﺷﻮداز آﻓﺘﻬﺎي ﻃﺮﻃﺮي‬

‫ﻣﺬﻫﺒﻬﺎ‪.‬اي واي ﺑﺮ اﻫﻞ ﻋﻤﺎن و آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ وارد ﺷﻮد از ذﻟﺖ و ﺧﻮاري‪.‬‬

‫از ﺟﺎﻧﺐ اﻋﺮاب ﭼﻨﺪ واﻗﻌﻪ در آﻧﺠﺎ رخ دﻫﺪ ﻛﻪ ﻗﻄﻊ اﺳﺒﺎب از آﻧﺎن ﮔﺮدد‪ .‬ﭘﺲ در آﻧﺠﺎ ﻣﺮدان ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ و زﻧﺎن ﺑﻪ‬

‫اﺳﺎرت روﻧﺪ‪ .‬واي ﺑﺮ اﻫﻞ اوال)ﻛﻪ ﺟﺰﻳﺮه اي اﺳﺖ از ﺟﺰاﻳﺮ ﺑﺤﺮﻳﻦ ﻛﻪ درﻳﺎ ﺑﺮ آن ﻣﺤﻴﻂ اﺳﺖ(و اﻫﻞ ﺻﺎﺑﻮن)ﻛﻪ‬

‫دﻫﻲ اﺳﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﺼﺮ( از ﺷﺨﺺ ﻛﺎﻓﺮ ﻣﻠﻌﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮد ﻣﺮدان را و زﻧﺪه ﻣﻲ ﮔﺬارد زﻧﺎﻧﺸﺎن را‪ .‬ﻣﻦ ﺳﻴﺰده‬

‫واﻗﻌﻪ اي را ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ ﺑﻪ وﻗﻮع ﻣﻲ ﭘﻴﻮﻧﺪد را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ واﻗﻌﻪ در ﻣﻴﺎن دو ﻗﻠﻌﻪ اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺪ‪.‬‬

‫واﻗﻌﻪ دوم در ﺻﻠﻴﺐ )ﻛﻪ ﻛﻮﻫﻲ اﺳﺖ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻛﺎﻇﻤﻪ ﻛﻪ در ﺑﻴﻦ ﺑﺤﺮﻳﻦ و ﺑﺼﺮه واﻗﻊ اﺳﺖ و ﻣﺴﺎﻓﺖ آن ﺗﺎ ﺑﺼﺮه‬

‫دو ﻣﻨﺰل اﺳﺖ(‪ .‬ﺳﻮم در ﺟﻨﻴﻨﻪ)ﻛﻪ ﻣﺤﻠﻲ اﺳﺖ ﻧﺰدﻳﻚ وادي اﻟﻘﺮي و ﺗﺒﻮك(‪ .‬ﺳﻮم در ﺛﻮﺑﺎ)ﻛﻪ ﻣﺤﻠﻲ اﺳﺖ ﻧﺰدﻳﻚ‬

‫ﻧﻴﻨﻮا و آن ﻛﻮﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻮم ﻳﻮﻧﺲ ﺑﺮ آن ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻋﺬاب از آﻧﻬﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ و آن در ﺣﺪود ﻣﻮﺻﻞ واﻗﻊ‬

‫اﺳﺖ(‪ .‬ﭼﻬﺎرم در ﻋﺮار) ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻌﻲ اﺳﺖ از دﻳﺎر ﺑﺎﻫﻠﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻳﻤﺎﻣﻪ(‪ .‬ﭘﻨﺠﻢ در اﻛﻮار‪ .‬ﺷﺸﻢ در اوﻛﺮ ﺧﺎرﻗﺎن‪.‬‬

‫ﻫﻔﺘﻢ در ﻛﻠﻴﺎ‪ .‬ﻫﺸﺘﻢ در ﻣﺜﺎر)ﻛﻪ از ﺣﺼﺎرﻫﺎي ﻳﻤﻦ و ﻧﺎم ﻳﻜﻲ از ﻣﻜﺎن ﻫﺎي ﺗﻬﺎﻣﻪ اﺳﺖ (‪ .‬ﻧﻬﻢ ﺑﻴﻦ دو ﻛﻮه‪ .‬دﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ‬

‫ﭼﺎه ﺣﻨﻴﻦ )ﻛﻪ در ﺳﻪ ﻣﻨﺰﻟﻲ ﻣﻜﻪ واﻗﻊ اﺳﺖ(‪ .‬ﻳﺎزدﻫﻢ در ﻛﺜﻴﺐ)ﻛﻪ ﻧﺎم ﻣﺤﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻞ رﻳﮓ در آﻧﺠﺎ اﺳﺖ(‪.‬‬

‫دوازدﻫﻢ در ﺑﺎﻻي ﻛﻮه‪ .‬ﺳﻴﺰدﻫﻢ در ﭘﺎي درﺧﺘﺎن ﺳﺪر‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اي واي ﺑﺮ ﻛﻨﻴﺲ و زﻛﻴﻪ)ﻛﻪ ﻗﺮﻳﻪ اي اﺳﺖ ﻣﻴﺎن‬

‫ﺑﺼﺮه و واﺳﻂ( و آﻧﭽﻪ ﺑﻪ آن وارد ﺷﻮد از ذﻟﺖ و ﺧﻮاري‪ ،‬و از ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ و ﮔﺮاﻧﻲ‪ .‬واي ﺑﺮ اﻫﻞ ﺧﺮاﺳﺎن و آﻧﭽﻪ ﺑﻪ‬

‫آن وارد ﺷﻮد از ذﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﺎب ﺗﺤﻤﻞ آن ﻧﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫واي ﺑﺮ ري و آﻧﭽﻪ ﺑﺮ آن وارد ﺷﻮد از ﻛﺸﺘﻦ ﺑﺰرﮔﺎن و اﺳﻴﺮ ﺷﺪن زﻧﻬﺎ و ﺳﺮﺑﺮﻳﺪن ﺑﭽﻪ ﻫﺎ و ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪن ﻣﺮدان‪ .‬اي‬

‫واي ﺑﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎي دﻳﺎر ﻓﺮﻧﮓ و آﻧﭽﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ وارد ﺷﻮد از ﻛﺸﺘﻦ و ﺳﺮﺑﺮﻳﺪن و ﺧﺮاب ﺷﺪن‪ .‬اي واي ﺑﺮ ﺟﺰﻳﺮه ﻗﻴﺲ‬

‫)ﻛﻪ ﺟﺰﻳﺮه ﻛﻮﭼﻜﻲ اﺳﺖ در ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎرس( از ﻣﺮد ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ در آﻧﺠﺎ ﻓﺮود ﻣﻲ آﻳﺪ و ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺳﺎﻛﻨﺎن‬

‫‪٩٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫آن ﺟﺰﻳﺮه راﻗﺘﻞ ﻋﺎم ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﭘﻨﺞ واﻗﻌﻪ ﺑﺰرﮔﻲ را ﻛﻪ در آﻧﺠﺎﺑﻪ وﻗﻮع ﻣﻲ ﭘﻴﻮﻧﺪد ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ ‪ .‬واﻗﻌﻪ اول ﻛﻨﺎر‬

‫ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎي آن اﺳﺖ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ‪ .‬واﻗﻌﻪ دوم در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻴﺎﺑﺎن آن ﻣﻜﺎن‪ .‬اي واي ﺑﺮ اﻫﻞ ﺑﺤﺮﻳﻦ از ﺟﻨﮓ ﻫﺎي ﭘﻲ‬

‫در ﭘﻲ ﻛﻪ در آن واﻗﻊ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺲ او ﺟﺎن ﺑﺰرﮔﺎن آن دﻳﺎر را ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻛﻬﺘﺮاﻧﺸﺎن را ﺑﻪ اﺳﺎرت ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬‬

‫ﻫﻔﺖ ﺟﻨﮓ در آﻧﺠﺎ واﻗﻊ ﺷﻮد‪:‬ﺟﻨﮓ اول در ﺟﺰﻳﺮه اي اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻃﺮف ﺷﻤﺎل از ﺑﺤﺮﻳﻦ ﺟﺪا ﻣﻲ ﮔﺮدد و آن را‬

‫ﺳﻤﺎﻫﻴﺞ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﮓ دوم در ﻗﺎﻃﻊ واﻗﻊ ﺷﻮد در ﻣﻴﺎن ﻧﻬﺮ آﺑﻲ ﻛﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻤﺎل ﻏﺮﺑﻴﺶ ﻗﺮار دارد‪ .‬ﺟﻨﮓ ﺳﻮم در‬

‫ﺣﺪ ﻓﺎﺻﻞ اﺑﻠﻪ و ﻣﺴﺠﺪ واﻗﻊ ﮔﺮدد‪ .‬ﺟﻨﮓ ﭼﻬﺎرم در ﺣﺪ ﻓﺎﺻﻞ ﺑﻴﻦ ﻛﻮﻫﻲ ﺑﻠﻨﺪ و ﻣﻴﺎن دو ﺗﻞ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﻛﻮه ﺣﻨﻮه در‬

‫ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬آﻧﮕﺎه او ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻛﺮخ ﻣﻴﺴﺎن ﻛﻪ ﺷﻬﺮي اﺳﺖ ﻣﻴﺎن ﺗﻞ و ﺟﺎده در ﻣﻴﺎن درﺧﺘﺎن ﺳﺪر ﻛﻪ آن را‬

‫ﺳﺪاﻳﺮات)ﻳﺎﺑﺪﻳﺮات(ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ رودﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﺟﻲ اﺳﺖ‪ ،‬روان ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺲ از آن در دو وادي از وادي ﻫﺎي‬

‫ﻗﺒﻴﻠﻪ در ﻫﻤﺎن ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻛﻪ آن را ﺣﻮرﺗﻴﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪ وارد ﻣﻲ ﺷﻮد و اﻳﻦ ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ ﺑﻼي ﺑﺰرگ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻼﻣﺖ اﻳﻦ ﺑﻠﻴﻪ آن اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ ﻣﺮدي از ﺑﺰرﮔﺎن ﻋﺮب در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدش ﻛﻪ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎ اﺳﺖ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺳﺮ اﻳﻦ‬

‫ﺷﺨﺺ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺣﺎﻛﻢ آن دﻳﺎر از ﺗﻦ ﺟﺪا ﻣﻲ ﮔﺮدد ﻛﻪ اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﻮرش اﻋﺮاب ﺳﺎﻛﻦ آن ﻣﻜﺎن ﻣﻲ ﮔﺮدد‪ .‬در‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﺷﻮرش ﻣﺮدان اﻧﺒﻮﻫﻲ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻲ رﺳﻨﺪ و اﻣﻮال ﻓﺮاواﻧﻲ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﻣﻲ رود‪ .‬ﭘﺲ از آن ﻋﺠﻢ ﺑﺮ ﻋﺮب ﻣﻲ‬

‫ﺷﻮرد و آﻧﻬﺎ را ﺗﺎ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي ﺧﻂ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اي واي ﺑﺮ اﻫﻞ ﺧﻂ از وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻛﻪ از ﭘﻲ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ در آن‬

‫واﻗﻊ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ واﻗﻌﻪ در ﺑﻄﺤﺎ اﺳﺖ‪ .‬دوﻣﻴﻦ واﻗﻌﻪ در دﺑﻴﺮه )ﻛﻪ آن ﻗﺮﻳﻪ اي اﺳﺖ در ﺑﺤﺮﻳﻦ از ﺑﻨﻲ ﻋﺎﻣﺮ ﺑﻦ‬

‫ﺣﺎرث ﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﻗﻴﺲ(اﺳﺖ‪ .‬ﺳﻮﻣﻴﻦ واﻗﻌﻪ در ﺻﻔﺼﻒ) ﻛﻪ زﻣﻴﻦ ﻧﺮﻣﻲ اﺳﺖ از ﺷﻬﺮ اﻓﻜﺎن( اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻬﺎرﻣﻴﻦ واﻗﻌﻪ ﺑﺮ‬

‫ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻨﺠﻤﻴﻦ واﻗﻌﻪ در ﺑﺎزار ﺷﺘﺮﻛﺶ ﻫﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺸﻤﻴﻦ واﻗﻌﻪ در ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎ و ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ‬

‫واﻗﻌﻪ در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺸﺘﻤﻴﻦ واﻗﻌﻪ در ﺟﺮاره اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻬﻤﻴﻦ واﻗﻌﻪ در ﺗﺎروت اﺳﺖ‪ .‬اي واي ﺑﺮ اﻫﻞ ﻫﺠﺮ و‬

‫آﻧﭽﻪ ﺑﺮ آن وارد آﻳﺪ در ﺟﻨﺐ دﻳﻮار آن در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻛﺮخ‪ .‬واﻗﻌﻪ ﺑﺰرﮔﻲ در ﻗﻄﺮ)ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﻋﻤﺎن ﻋﻘﻴﺮاﺳﺖ(ﺑﻪ‬

‫وﻗﻮع ﭘﻴﻮﻧﺪد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺤﺮﻳﻦ ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺖ و در زﻳﺮ ﺗﻞ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﺗﻠﻴﻞ ﺣﺴﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن‪ ،‬واﻗﻌﻪ اي‬

‫در ﻓﺮج واﻗﻊ ﺷﻮد)ﻛﻪ آن ﺷﻬﺮي اﺳﺖ از اﻋﻤﺎل ﻓﺎرس(و واﻗﻌﻪ اي در اراك و ﻗﺰوﻳﻦ واﻗﻊ ﺷﻮد و واﻗﻌﻪ اي در ام‬

‫‪٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻨﻮر)ﻛﻪ ﻣﺮاد ﺑﺼﺮه ﻳﺎ ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺷﺪ(واﻗﻊ ﮔﺮدد‪ .‬اي واي ﺑﺮ ﻧﺠﺪ و آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در آن واﻗﻊ ﺷﻮد از ﻗﺤﻄﻲ و ﮔﺮاﻧﻲ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﺰرﮔﻲ را ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن رخ ﻣﻲ دﻫﺪ‪.‬‬

‫اي واي ﺑﺮﺑﺼﺮه و آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ آن وارد ﺷﻮد از ﻃﺎﻋﻮن و ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎي ﭘﻲ در ﭘﻲ‪ .‬ﻣﻦ وﻗﺎﻳﻊ ﺑﺰرﮔﻲ را ﻛﻪ در واﺳﻂ‬

‫واﻗﻊ ﺷﻮد ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ و ﺑﺮ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺎن رود ﻓﺮات و ﻣﺠﻨﻴﺒﻪ)ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﺳﻮاد ﻋﺮاق و زﻣﻴﻦ ﻳﻤﻦ واﻗﻊ‬

‫اﺳﺖ(آﮔﺎﻫﻢ و اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ را ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﻋﻮﻳﻨﺪ )ﻛﻪ ﻗﺮه اي اﺳﺖ در ﻳﻤﺎﻣﻪ از ﺑﻨﻲ ﺧﺪﻳﺞ(واﻗﻊ ﺷﻮد ﺑﺎ ﺧﺒﺮم‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪،‬‬

‫اي واي ﺑﺮ ﺑﻐﺪاد از ري از ﻣﺮدان و ﻛﺸﺘﺎر و ﺗﺮﺳﻲ ﻛﻪ اﻫﻞ ﻋﺮاق را ﻓﺮاﮔﻴﺮد زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺣﻜﻢ‬

‫ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮد آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ‪ .‬ﻋﻼﻣﺖ آن واﻗﻌﻪ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎه روم ﺿﻌﻴﻒ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻋﺮب ﺑﺮ‬

‫ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﭼﻴﺮه ﻣﻲ ﮔﺮددو ﻣﺮدم ﺑﺮاي اﻳﺠﺎد ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﺎن ﻣﻮرﭼﮕﺎن ﻣﻬﻴﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬و در‬

‫ﭼﻨﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺠﻢ ﺑﺮ ﻋﺮب ﻳﻮرش ﻣﻲ ﺑﺮد اي واي ﺑﺮ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ و آﻧﭽﻪ ﺑﺮ آن وارد ﺷﻮد از ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻃﺎﻗﺖ ﺗﺤﻤﻞ آن ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬اي واي ﺑﺮ اﻫﻞ ﺟﻬﺎن و آﻧﭽﻪ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ وارد ﺷﻮد از ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ ﻛﻪ در ﻫﺮ زﻣﺎن و در ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺷﻬﺮﻫﺎ‪،‬‬

‫از ﺷﺮق و ﻏﺮب و ﺟﻨﻮب و ﺷﻤﺎل ﮔﺴﺘﺮده اﺳﺖ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺮدم ﺑﺮ ﺑﺮﺧﻲ دﻳﮕﺮ ﺳﻮار ﺷﻮﻧﺪ و‬

‫ﻧﺒﺮدﻫﺎﻳﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ را داﻣﻦ زﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺸﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ آﻧﻬﺎ ﻛﺮده ﺧﻮد آﻧﻬﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرت ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺳﺘﻤﻜﺎر‬

‫ﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﭘﺲ آن ﺑﺰرﮔﻮار ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﺮ ﺧﻠﻊ ﻓﺮدي از ﻓﺮزﻧﺪان ﻋﺒﺎس ﻣﺴﺮور ﻧﺸﻮﻳﺪ‪،‬ﭼﺮا ﻛﻪ او ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ در‬

‫اﻣﻮر اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎﻧﺸﺎن را از اﻳﻦ زﻣﺎن ﺗﺎ آن زﻣﺎن‪.‬‬

‫راوي ﮔﻮﻳﺪ‪:‬ﻣﺮدي ﻛﻪ او را ﻗﻌﻘﺎع ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﮔﺮوﻫﻲ از ﺑﺰرﮔﺎن ﻋﺮب ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﺎﺳﺘﻪ ﺣﻀﺮت را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ‬

‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اي اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن!ﺑﺮاي ﻣﺎ اوﺻﺎف اﻳﺸﺎن را ﺑﻴﺎن ﻓﺮﻣﺎ‪ .‬ﭘﺲ آن ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻨﺸﺎن ﻣﺮدي‬

‫اﺳﺖ ﻣﺘﻜﺒﺮ)ﻳﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻ( و ﺳﺎﻟﺨﻮرده)ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ راي و داﻧﺸﻤﻨﺪ‪ ،‬و ﻳﺎ ﻣﺎﻟﺪار‪ ،‬و ﻳﺎ ﺳﺮﻛﺮده ﻗﻮم و ﻗﺒﻴﻠﻪ‪ ،‬و ﻳﺎ داراي‬

‫اوﻻد ﻓﺮاوان(‪ ،‬ﺗﻴﺰﺧﺎﻃﺮ ﭼﺎﻻك و ﺗﻮاﻧﺎ و ﺳﺮﻛﺶ و درﮔﺬرﻧﺪه‪ ،‬اﺷﺎره ﻛﻨﻨﺪه و ﻧﻮدﻳﺪه و ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ)وﻳﺎ‬

‫ﻓﺮﻳﺎدﻛﻨﻨﺪه(‪،‬ﺑﺴﻴﺎر ﻟﻌﻦ ﻛﻨﻨﺪه و ﺳﺨﻦ ﭼﻴﻦ و ﻛﺎﻓﺮ‪،‬زﻧﺎﻛﺎر و ﮔﻨﺎه آﻟﻮده)ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺎزﻧﺪه(‪ .‬ﻣﺮدي ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن‬

‫ﺣﺮﻣﺴﺮاﻳﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻲ رﺳﺪ‪ ،‬و ﻟﺸﮕﺮي ﺑﺰرگ را راﻫﺒﺮي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪،‬و در ﺑﻴﻢ دادن و ﻋﺬاب ﻛﺮدن آزﻣﻮده و در‬

‫‪٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻘﺎوم و در ﻧﻴﺮو و ﻗﻮت ﺿﺮب اﻟﻤﺜﻞ و در ﻣﻴﺪان ﻧﺒﺮد ﺑﺲ دﻟﻴﺮ اﺳﺖ‪ .‬او ﻣﺮدي اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺷﻜﻢ درﻧﺪﮔﺎن‬

‫ﻣﺤﺸﻮر ﺷﻮد)ﻳﻌﻨﻲ درﻧﺪﮔﺎن او را ﻃﻌﻤﻪ ﺧﻮد ﻛﻨﻨﺪ(‪ .‬او ﻣﺮدي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻫﻞ ﺣﺮم ﺧﻮد ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺪ‪ .‬او ﻣﺮدي اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻫﺎي روم ﻣﺘﻮاري ﮔﺮدد‪ .‬او ﻣﺮدي اﺳﺖ ﻛﻪ آﺗﺶ ﻓﺘﻨﻪ اي ﺗﻴﺮه و ﺗﺎر را ﺷﻌﻠﻪ ور ﻣﻲ ﺳﺎزد‪ .‬او ﻣﺮدي اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ در ﺑﺎزار از ﺳﺮ ﺑﻪ رو در ﻣﻲ اﻓﺘﺪ‪ .‬او ﻣﺮدي اﺳﺖ ﻛﻪ دﻳﮕﺮي را ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد ﻗﺮار داده در ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﺪو ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻲ‬

‫ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻣﺮدي اﺳﺖ ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﻛﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ و ﺑﺎزوي ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻴﻨﻮا ﻓﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﭼﻮن ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺮدد ﻣﺮدي از‬

‫ﺑﻨﻲ ﻋﺒﺎس را ﻣﻲ ﻛﺸﺪ و ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺼﺮ را ﺑﻪ ﺗﺼﺮف ﺧﻮد درﻣﻲ آورد‪ .‬او ﻣﺮدي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﻮﻛﻨﻨﺪه ﻧﺎم ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او‬

‫ﻣﺮدي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر درﻧﺪه ﺧﻮ و ﻓﺘﻨﻪ ﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬او ﻣﺮدي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻛﺎر اﺳﺘﻮار اﺳﺖ‪ .‬و ﺳﺮاﻧﺠﺎم او ﻣﺮدي اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ در ﭼﻬﺮه اش ﺳﻴﺎﻫﻲ و ﺳﻔﻴﺪي و ﻛﺒﻮدي ﺑﻪ ﻫﻢ آﻣﻴﺨﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ دوﻣﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﻣﺮدي اﺳﺖ ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﻛﻪ در ﺟﻠﻮي‬

‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﺪارد وﺑﺲ ﻣﻀﻄﺮب وﻧﺎ آرام اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺴﻰ درﻧﺪه ﺧﻮ‪ ،‬زﺑﺎن آور‪ ،‬در ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺴﻰ ﻓﺼﻴﺢ‪ ،‬ﻧﺎﻛﺲ‪ ،‬ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ‬

‫وﺑﻰ اﺻﻞ وﻧﺴﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮدى دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﺷﺎﻳﻌﻪ ﭘﺮاﻛﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ دروغ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﺧﺪا وﻛﻔﺮ وﺷﺮك ﺧﺎرج از دﻳﻦ‬

‫اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺮدى ﻋﻴﺎش‪ ،‬ﺧﻮﺷﮕﺬران‪ ،‬ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﻰ وﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرى ﺑﺮص ﻣﺒﺘﻼ اﺳﺖ وداﺋﻢ ﺑﻪ‬

‫ﻓﻜﺮ ﺑﻨﺎﻛﺮدن ﻗﺼﻮر ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او ﻛﺎرﻫﺎﻳﻰ را ﻛﻪ دارد ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻬﺎر ﻣﻰ ﻛﻨﺪ وداﺋﻢ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ آﺷﻮﺑﮕﺮى وﻓﺘﻨﻪ اﻧﮕﻴﺰى‬

‫اﺳﺖ ﻣﺮدى اﺳﺖ ﻛﻪ داﺋﻢ ﻣﻘﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧﻮد را از ﺷﻬﺮى ﺑﻪ ﺷﻬﺮ دﻳﮕﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻛﺎﻓﺮى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن‬

‫ﺣﻜﻢ ﻣﻰ راﻧﺪ ‪ .‬او ﻣﺮدى اﺳﺖ ﻛﻪ دﻳﺪ ﭼﺸﻤﺶ ﺿﻌﻴﻒ اﺳﺖ وﻋﻤﺮى ﻛﻮﺗﺎه دارد‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ‬

‫ﻣﺼﻴﺒﺘﻬﺎﻳﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﮔﺮدد‪ .‬ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﺴﺎن ﭘﺎره ﻫﺎى ﺷﺐ ﺗﺎر از ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ روى ﻣﻰ‬

‫آورﻧﺪ ‪ .‬ﭘﺲ آﻧﮕﺎه ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اى ﻣﺮدم! در ﮔﻔﺘﺎر ﻣﻦ ﺷﻚ وﺗﺮدﻳﺪ ﻣﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﻦ ادﻋﺎﻳﻰ ﻧﻜﺮده‬

‫ام وﺳﺨﻨﻰ ﺑﻪ دروغ ﻧﮕﻔﺘﻪ ام‪ .‬ﺧﺒﺮ ﻧﻤﻰ دﻫﻢ ﺷﻤﺎ را ﻣﮕﺮ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ﺻﻠﻰ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ وآﻟﻪ ﻣﺮا آﻣﻮﺧﺘﻪ‬

‫اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺰار ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻫﺰار ﺑﺎب ﻋﻠﻢ ﻣﺘﻔﺮع اﺳﺖ واز ﻫﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺰار ﺑﺎب دﻳﮕﺮ‬

‫ﮔﺸﻮده ﻣﻰ ﺷﻮد‪ ،‬آﻣﻮﺧﺖ‪ .‬ﻣﻦ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن واﺳﺮار را ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ ﺑﺎز ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﭼﻮن در ﮔﺮداب ﺑﻼ ﮔﺮﻓﺘﺎر آﻣﺪﻳﺪ زﻣﺎن‬

‫وﻗﻮع ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻴﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺻﺒﺮ وﺗﺤﻤﻞ ﺷﻤﺎ اﻧﺪك اﺳﺖ‪ - .‬اى ﻣﺮدم! ‪ -‬ﭼﻪ ﺷﮕﻔﺖ آور اﺳﺖ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎﻳﻰ‬

‫ﻛﻪ ﺷﻤﺎ در آن ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﻰ آﻳﻴﺪ وﭘﻠﻴﺪى زﻣﺎﻧﺘﺎن وﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﺮدن ﺳﺮدﻣﺪاراﻧﺘﺎن وﺳﺘﻢ ﻛﺮدن ﻗﻀﺎﺗﺘﺎن وﺳﮓ ﺻﻔﺘﻰ‬

‫‪٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﺎزرﮔﺎﻧﺎﻧﺘﺎن وﺑﺨﻞ وﺣﺮص ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎﻧﺘﺎن وآﺷﻜﺎر ﺷﺪن اﺳﺮارﺗﺎن وﻧﺰارى اﺟﺴﺎﻣﺘﺎن ودور ودراز ﺷﺪن آرزوﻫﺎﻳﺘﺎن‬

‫وﻓﺰون ﺷﺪن ﺷﻜﻮاﺋﻴﻪ ﻫﺎﻳﺘﺎن ‪ .‬در ﺷﮕﻔﺘﻢ از ﻛﻤﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺎن وﺧﻮارى ﻓﻘﺮاﻳﺘﺎن وﺗﻜﺒﺮ وﻓﺨﺮ ﻓﺮوﺷﻰ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪاﻧﺘﺎن‬

‫وﻗﻠﺖ وﻓﺎﻳﺘﺎن‪ .‬اﻧﺎ ﷲ واﻧﺎ اﻟﻴﻪ راﺟﻌﻮن از اﻫﻞ آن زﻣﺎن ﻛﻪ ﺑﺮ آﻧﺎن ﻣﺼﺎﻳﺐ واﻧﺪوﻫﻬﺎى ﺑﺰرﮔﻰ وارد ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﻴﺶ‬

‫را درك ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﻴﻄﺎن ﺑﺎ ﺟﺴﻤﺸﺎن آﻣﻴﺨﺘﻪ ﮔﺮدد ودر روﺣﺸﺎن ﻻﻧﻪ ﻛﻨﺪ وﺑﺎ ﺧﻮﻧﺸﺎن ﻋﺠﻴﻦ ﮔﺮدد‪ .‬آﻧﺎن را ﺑﺮاى‬

‫دروغ ﮔﻔﺘﻦ وﺳﻮﺳﻪ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﮔﺮدد‪ ،‬آن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻮﻣﻦ ﺑﻴﻨﻮاى دوﺳﺖ دارﻧﺪه ﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺎن‬

‫آﻣﺪه ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ‪ :‬ﻣﻦ از ﻧﺎﺗﻮاﻧﺎن ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺮدم در آن زﻣﺎن ﻛﺴﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻼزم ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ ودر ﺳﺮاى ﺧﻮد‬

‫ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮد واز آﻣﻴﺰش ﺑﺎ ﻣﺮدم اﺟﺘﻨﺎب ﻛﻨﺪ ‪ .‬آن ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻜﻰ ﺑﻴﺖ اﻟﻤﻘﺪس ﺳﻜﻨﺎ ﮔﺰﻳﻨﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﺎر آﺛﺎر‬

‫ﭘﻴﻐﺎﻣﺒﺮان ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫اى ﻣﺮدم ! ﺳﺘﻤﻜﺎر ﺑﺎ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪه ﺑﺮاﺑﺮﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﻧﺎدان وداﻧﺎ در ﻳﻚ ﻛﻔﻪ ﺗﺮازو ﻧﻤﻰ ﮔﻨﺠﺪ‪ .‬ﺣﻖ وﺑﺎﻃﻞ ﻫﻤﻮزن ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﺎدل‬

‫وﺟﺎﺋﺮ ﻫﻤﺴﺎن ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺧﺪا راﻫﻬﺎ وﺷﺮﻳﻌﺘﻬﺎﻳﻰ اﺳﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‪ .‬ﭘﻴﺎﻣﺒﺮى از ﺟﺎﻧﺐ او ﻧﻴﺎﻣﺪه ﻣﮕﺮ‬

‫اﻳﻨﻜﻪ آﻧﺎن را ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻨﻰ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺳﻌﻰ در ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮدن ﻧﻮرﺷﺎن ﻣﻰ ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ - .‬اى ﻣﺮدم! ‪ -‬ﻣﺎ اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺷﻤﺎ‬

‫ﻫﺴﺘﻴﻢ ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ را دﺷﻨﺎم دﻫﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺲ دﺷﻨﺎم ﺑﺪﻫﻴﺪ‪ .‬واﮔﺮ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﺷﻤﺎ را ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺎ ﻧﺎﺳﺰا ﮔﻮﻳﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻧﺎﺳﺰا ﮔﻮﻳﻴﺪ‪ .‬واﮔﺮ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﺷﻤﺎ را ﻛﻪ ﻣﺎ را ﻟﻌﻨﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻟﻌﻦ وﻧﻔﺮﻳﻦ ﻓﺮﺳﺘﻴﺪ‪ .‬واﮔﺮ‬

‫ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺑﻴﺰارى از ﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲ از ﻣﺎ ﺑﻴﺰارى ﻧﺠﻮﻳﻴﺪ ‪ .‬ﮔﺮدﻧﻬﺎى ﺧﻮد را ﺑﺮاى ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻜﺸﻴﺪ )ﻳﻌﻨﻰ ﻛﺸﺘﻪ‬

‫ﺷﻮﻳﺪ(‪ ،‬اﻣﺎ از ﻣﺎ ﺑﻴﺰارى ﻧﺠﻮﻳﻴﺪ ‪ .‬ﻳﻘﻴﻦ ﺧﻮد را ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﮕﺎه دارﻳﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﻫﺮ ﻛﻪ ﻗﻠﺒﺎ از ﻣﺎ ﺑﻴﺰار ﺷﻮد ﺧﺪا وﭘﻴﻐﻤﺒﺮ‬

‫از او ﺑﻴﺰارى ﺟﻮﻳﻨﺪ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ دﺷﻨﺎم وﻧﺎﺳﺰا وﻟﻌﻦ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻰ رﺳﺪ‪ .‬ﭘﺲ آﻧﮕﺎه ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اى واى ﺑﺮ ﺑﻴﻨﻮاﻳﺎن اﻳﻦ‬

‫اﻣﺖ ﻛﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎن وﭘﻴﺮوان ودوﺳﺘﺎن ﻣﺎﻳﻨﺪ ‪ .‬اﻳﺸﺎن در ﻧﺰد ﻣﺮدم در زﻣﺮه ﺑﺪﻛﺎران ودر ﻧﺰد ﺧﺪا از ﻧﻴﻜﺎﻧﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن در ﻧﺰد‬

‫ﻣﺮدم از دروﻏﮕﻮﻳﺎﻧﻨﺪ ودر ﻧﺰد ﺧﺪا از راﺳﺘﮕﻮﻳﺎن ‪ .‬آﻧﺎن در ﻧﺰد ﻣﺮدم در ﺟﺮﮔﻪ ﺳﺘﻤﻜﺎراﻧﻨﺪ ودر ﻧﺰد ﺧﺪا از‬

‫ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎن‪ .‬آﻧﺎن در ﻧﺰد ﻣﺮدم در ﮔﺮوه ﺟﻮر ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﻨﺪ ودر ﻧﺰد ﺧﺪا از ﻋﺪل وداد ﭘﻴﺸﮕﺎن‪ .‬آﻧﺎن در ﻧﺰد ﻣﺮدم از‬

‫زﻳﺎﻧﻜﺎراﻧﻨﺪ ودر ﻧﺰد ﺧﺪا از ﺳﻮد ﺑﺮﻧﺪﮔﺎن‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ‪ ،‬آﻧﺎن رﺳﺘﮕﺎراﻧﻨﺪ وﻣﻨﺎﻓﻘﺎن در زﻣﺮه زﻳﺎﻧﻜﺎران‪ .‬اى ﻣﺮدم!‬

‫ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﺰاوار ﺗﺮ ﺑﻪ ﺗﺼﺮف در ﻛﺎرﻫﺎى ﺷﻤﺎ ﺧﺪا ورﺳﻮل او وﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا ورﺳﻮل او اﻳﻤﺎن‬

‫‪٩٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫آورده اﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﺎز را ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﻰ دارﻧﺪ زﻛﺎت ﻣﺎل ﺧﻮد را در ﺣﺎل رﻛﻮع ﻣﻰ ﭘﺮدازﻧﺪ‪ .‬اى ﻣﺮدم!‬

‫ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ ﻃﺎﻳﻔﻪ اى از اﻳﺸﺎن را ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﻋﻠﻰ ﺑﻦ اﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﻏﻴﺐ ﻣﻰ داﻧﺪ و اوﺳﺖ آن ﭘﺮوردﮔﺎرى ﻛﻪ ﻣﺮدﮔﺎن‬

‫را زﻧﺪه ﻣﻰ ﻛﻨﺪ وزﻧﺪﮔﺎن را ﻣﻰ ﻣﻴﺮاﻧﺪ‪ .‬و اوﺳﺖ ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﺮ اﻧﺠﺎم ﻫﺮ ﻛﺎرى ‪ .‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻛﻌﺒﻪ‪ ،‬آﻧﺎن دروغ ﻣﻰ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ .‬اى ﻣﺮدم! در ﺷﺎن ﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ )ﻳﻌﻨﻰ از ﻓﻀﺎﻳﻞ وﻣﻨﺎﻗﺐ وﻛﻤﺎﻻت(‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺎ را آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن‬

‫وﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪا ﺑﺪاﻧﻴﺪ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ زودى ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ اﺧﺘﻼف ﭘﻴﺪا ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ واز ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﺪا ﻣﻰ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬آﮔﺎه‬

‫ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ زﻣﺎن ﻓﺘﻨﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ در اﻧﺘﻈﺎرش ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺳﺎل ﺻﺪ وﺷﺼﺖ وﺳﻮم از ﻫﺠﺮت اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻧﮕﺎه در اداﻣﻪ اﻳﻦ ﺳﺎل ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ ﻳﻜﻰ ﭘﺲ از دﻳﮕﺮى ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻳﻮرش ﻣﻰ آورﻧﺪ‪ - .‬ﺳﺎﻟﻬﺎى ﺑﻌﺪى ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪ - :‬ﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ‬

‫اﻓﺮاد ﺑﺎ اﻫﻞ ﺧﻮد ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ‪ ،‬وﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﺎدران ﺟﻨﻴﻦ ﺧﻮد را ﺳﻘﻂ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬وﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﺮدم از ﻗﺤﻄﻰ وﻣﺤﻨﺖ رﻧﺞ دﻳﺪه و‬

‫درﻣﺎﻧﺪه ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﻓﺘﻨﻪ ﺧﻴﺰى ﻛﻪ اﻫﻞ زﻣﻴﻦ را ﺑﻪ آﺷﻮﺑﮕﺮى اﻧﺪازد‪ ،‬وﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ اﻓﺮاد اﻫﻞ ﺧﻮد را از ﺳﺮ ﺳﺘﻤﮕﺮى‬

‫دور وآواره ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬وﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻓﺮد اﻫﻞ وﺧﻮد را ﺑﻰ ﺑﺎﻛﺎﻧﻪ ﺑﻔﺮﻳﺒﺪ‪ ،‬وﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ وﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻨﺪه اى اﻳﻤﺎن را از ﻗﻠﻮب‬

‫اﻫﻠﺶ ﺑﺒﺮد‪ ،‬وﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ از ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﺮ اﻫﻞ زﻣﻴﻦ ﻳﻮرش ﺑﺮده ﺷﻮد‪ ،‬وﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎرى ﺑﺮص ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورده ودر آن‬

‫ﺷﺨﺺ اﺑﺮﺻﻰ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺮاﺳﺎن ﺧﺮوج ﻛﻨﺪ‪ ،‬وﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ در آن اﻧﻮاع ﺳﻼﺣﻬﺎى ﺟﻨﮕﻰ ﺑﻜﺎر ﺑﺮده ﺷﻮد‪ ،‬وﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ در‬

‫آن ﭘﺎدﺷﺎه ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺑﺮ ﭘﺎدﺷﺎه ﺟﺰاﻳﺮ درﻳﺎ ﺧﺮوج ﻛﻨﺪ وﺑﺮ آﻧﺎن اﺳﺘﻴﻼ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺪا اﻫﻞ آن ﺟﺰاﻳﺮ را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﻨﺪ وآﻧﺎن‬

‫را ﺑﺮ ﺳﭙﺎﻫﺎن ﭘﺎدﺷﺎه ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻓﺎﻳﻖ آورد‪ .‬در آن زﻣﺎن اﻋﺮاب ﺧﺮوج ﻛﻨﻨﺪ وﺻﺎﺣﺐ ﭘﺮﭼﻢ ﺳﻴﺎه در ﺑﺼﺮه ﻗﻴﺎم ﻛﻨﺪ‪،‬‬

‫اﻣﺎ ﺟﻮاﻧﺎﻧﻰ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ وﺷﻮرش ﺑﺮدارﻧﺪ واو را ﺗﺎ ﺷﺎم ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻨﻨﺪ وﺳﺮاﻧﺠﺎم او را ﺑﻪ ﻗﺘﻠﺶ رﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬وﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ‬

‫ﺳﻮاراﻧﻰ ﻋﻨﺎن ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﺑﺮ ﺷﻬﺮ ﺑﺼﺮه ﺑﺘﺎزﻧﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﻧﺮم ﻛﻨﻨﺪه اى ﻛﻪ ﻧﺮم ﻛﻨﺪ روزﻳﻬﺎى اﻫﻞ ﺧﻮد را )ﻳﻌﻨﻰ در اﺛﺮ‬

‫ﻧﺒﻮدن ﺧﻮار وﺑﺎر ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻰ اﻓﺘﻨﺪ وﻧﺮم وﻛﻮﺑﻴﺪه ﺷﻮﻧﺪ(‪ ،‬وﺳﺎﻟﻰ ﻓﺘﻨﻪ ﺧﻴﺰ ﻛﻪ اﻳﺠﺎد ﻓﺘﻨﻪ وﺑﻠﻮا در ﻣﻴﺎن اﻫﻞ ﻋﺮاق ﻛﻨﺪ‪،‬‬

‫وﺳﺎل ﺑﻪ اﺣﺘﻴﺎج وآزﻣﻨﺪى اﻧﺪازﻧﺪه اى ﻛﻪ اﻫﻞ آن از ﻓﺮط اﺣﺘﻴﺎط وآزﻣﻨﺪى ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻳﻤﻦ روﻧﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﺳﺎﻛﺖ وآراﻣﻰ‬

‫ﻛﻪ در ﺷﺎم ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ ﺳﺎﻛﺖ وآرام ﺷﻮد‪ ،‬وﺳﺎل ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﻮﻧﺪه ﻛﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ در آن ﺟﺎﻧﺐ ﺟﺰﻳﺮه اى ﻛﻪ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ اوال ‪-‬‬

‫از ﺟﺰاﻳﺮ ﺑﺤﺮﻳﻦ ‪ -‬اﺳﺖ ﺳﺮازﻳﺮ ﮔﺮدد‪ ،‬وﺳﺎل ﺳﺨﺖ ﺷﻮﻧﺪه اى ﻛﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﺮاﺳﺎن ﺷﺪت ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬وﺳﺎل‬

‫ﺳﺘﻢ ﮔﺮى ﻛﻪ ﺟﻮر وﺳﺘﻢ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻓﺎرس را ﻓﺮاﮔﻴﺮد‪ ،‬وﺳﺎل وزﻳﺪن ﺗﻨﺪ ﺑﺎد ﻛﻪ ﺑﺎد ﺷﺪﻳﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎى ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻂ‬

‫‪٩٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫)ﻣﺮاد ﺧﻂ ﻋﻤﺎن ﻳﺎ ﺧﻂ ﻗﻄﻴﻒ وﻋﻘﻴﺮ وﻗﻄﺮ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺤﺮﻳﻦ اﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( را وﻳﺮان ﻛﻨﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﻧﺒﺮد دﻧﺒﺎﻟﻪ دار‬

‫ﻛﻪ در ﺷﺎم ﺟﻨﮓ وﻧﺒﺮد اداﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﻓﺮو ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه اى ﻛﻪ ﻓﺮود آﻳﺪ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻋﺮاق‪ ،‬وﺳﺎل اﺗﺼﺎل ﻳﺎﺑﻨﺪه‬

‫ﻛﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ روم ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﮔﺮه ﺑﺨﻮرد )ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻧﺴﺨﻪ اى ﺳﺎل ﭘﺮواز ﻛﻨﻨﺪه ﻛﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ روم‬

‫ﺑﻪ ﭘﺮواز در آﻳﻨﺪ (‪ ،‬وﺳﺎل ﺑﻪ ﻫﻴﺠﺎن آورﻧﺪه اى ﻛﻪ ﻛﺮدﻫﺎ را از ﺷﻬﺮ زور )ﻛﻪ ﺟﻠﮕﻪ اى اﺳﺖ وﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻰ در ﻣﻴﺎن‬

‫ارﺑﻞ وﻫﻤﺪان ( ﺑﻪ ﻫﻴﺠﺎن آورد‪ ،‬وﺳﺎل ﺑﻴﻮه ﻛﻨﻨﺪه زﻧﻬﺎ ﻛﻪ در ﻋﺮاق زﻧﻬﺎ ﺑﻴﻮه ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﺷﻜﻨﻨﺪه اى ﻛﻪ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن‬

‫اﻫﻞ ﺟﺰﻳﺮه را در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻪ وﺧﻮرد ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﻧﺤﺮ ﻛﻨﻨﺪه اى ﻛﻪ ﻣﺮدم در ﺷﺎم ‪ -‬ﺑﺴﺎن ﺷﺘﺮ ‪ -‬ﻧﺤﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬وﺳﺎل‬

‫ﺳﺨﺖ ﺷﻮﻧﺪه اى ﻛﻪ ﻓﺘﻨﻪ درﺑﺼﺮه ﺷﺪت ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﻛﺸﻨﺪه اى ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺑﺎﻻى ﺣﺒﺮ در راس اﻟﻌﻴﻦ ‪ -‬ﻛﻪ ﺷﻬﺮى اﺳﺖ‬

‫ﺑﺰرگ از ﺷﻬﺮﻫﺎى ﺟﺰﻳﺮه‪ ،‬در ﭘﺎﻧﺰده ﻓﺮﺳﺨﻰ ﻧﺼﻴﺒﻴﻦ وﭘﺎﻧﺰده ﻓﺮﺳﺨﻰ ﺣﺮان وده ﻓﺮﺳﺨﻰ دﻧﻴﺴﺮ )ﻛﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ از‬

‫ﺷﻬﺮﻫﺎى ﺟﺰﻳﺮه اﻧﺪ ( ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ‪ .‬ﺣﻀﺮت ﻛﻼم ﺧﻮد را اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اداﻣﻪ دادﻧﺪ ﻛﻪ‪ :‬وﺳﺎل رو آورﻧﺪه اى ﻛﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻳﻤﻦ وﺣﺠﺎز رو آورد‪ ،‬وﺳﺎل ﻓﺮﻳﺎد ﻛﻨﻨﺪه اى ﻛﻪ اﻫﻞ ﻋﺮاق ﻓﺮﻳﺎد ﻛﻨﻨﺪ واﻳﻤﻨﻰ از آﻧﺎن ﺳﻠﺐ ﮔﺮدد‪ ،‬وﺳﺎل‬

‫ﺷﻨﻮاﻧﻨﺪه اى ﻛﻪ اﻫﻞ اﻳﻤﺎن در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺻﺪاﻳﻰ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﺷﻨﺎورى ﻛﻪ ﻛﺸﺘﻴﻬﺎى ﺟﻨﮕﻰ ﺑﺮاى از ﺑﻴﻦ‬

‫ﺑﺮدن ﻣﺮدان ﺟﺰﻳﺮه در درﻳﺎ ﻏﻮﻃﻪ ور ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻛﺮدﻫﺎ در آن ﺳﺎل ﻣﺮدى از ﺑﻨﻰ ﻋﺒﺎس را در ﺧﻮاﺑﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻰ‬

‫رﺳﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬وﺳﺎل اﻧﺪوه آورى ﻛﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎن از ﺳﺮ اﻧﺪوه ﺟﺎن دﻫﻨﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﻓﺮوﮔﻴﺮﻧﺪه اى ﻛﻪ ﻗﺤﻄﻰ ﻣﺮدم را ﻓﺮو ﮔﻴﺮد‪،‬‬

‫وﺳﺎل ﺟﺎرى وروان ﺷﻮﻧﺪه اى ﻛﻪ ﻧﻔﺎق در دﻟﻬﺎﻳﺸﺎن ﺟﺎرى وروان ﺷﻮد‪ ،‬وﺳﺎل ﻏﺮق ﺷﺪن ﻛﻪ در آن ﺳﺎل اﻫﻞ ﺧﻂ ﻏﺮق‬

‫ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬وﺳﺎل رﺑﺎﻳﻨﺪه ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻬﺎى ﻣﺮدم در اﺛﺮ ﻗﺤﻄﻰ رﺑﻮده ﺷﻮد در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻂ وﻫﺠﺮ وﻫﺮ ﻧﺎﺣﻴﻪ اى ﻛﻪ ﺳﺎﺋﻠﻰ دور‬

‫ﺑﮕﺮدد و اﺣﺪى ﭼﻴﺰى ﺑﻪ او ﻧﺪﻫﺪ وﻛﺴﻰ او را رﺣﻢ ﻧﻜﻨﺪ‪ ،‬وﺳﺎل ﻏﻠﻮ ﻛﻨﻨﺪه اى ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻰ از ﺷﻴﻌﻴﺎن ﻣﻦ ﻏﻠﻮ ﻛﻨﻨﺪ وﻣﺮا‬

‫ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرى ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺰارم از آﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬وﺳﺎل درﻧﮓ ﻛﻨﻨﺪه ﻛﻪ ﻣﺮدم درﻧﮓ ﻛﻨﻨﺪ ودو ﻣﻨﺎدى دو‬

‫ﻧﺪا ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬ﻳﻜﻰ ﻛﻪ ﺟﺒﺮﻳﻞ ﺑﺎﺷﺪ وﻧﺪا ﻛﻨﺪ ﻛﻪ‪ :‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻠﻚ در آل ﻋﻠﻰ ﺑﻦ اﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ اﺳﺖ‪ .‬ودﻳﮕﺮى ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ ‪-‬‬

‫ﺧﺪا او را ﻟﻌﻨﺖ ﻛﻨﺪ ‪ -‬ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺎد آورد‪ :‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻠﻚ در آل اﺑﻰ ﺳﻔﻴﺎن اﺳﺖ‪ .‬در آن ﻫﻨﮕﺎم ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺧﺮوج ﻛﻨﺪ‬

‫وﻳﻜﺼﺪ ﻫﺰار ﻣﺮد او را ﻫﻤﺮاﻫﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬او در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻋﺮاق ﻓﺮود آﻳﺪ وﻣﻴﺎن ﺟﻠﻮﻻ )ﻛﻪ دﻫﻰ اﺳﺖ در ﺷﺶ ﻓﺮﺳﺨﻰ‬

‫‪٩٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﻐﺪاد( وﺧﺎﻧﻘﻴﻦ را ﺳﺪ ﻛﺮده وﻣﺮد ﺳﺨﻦ آراﻳﻰ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺧﻮد ﺑﺴﻰ ﻓﺨﺮ وﻣﺒﺎﻫﺎت ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪه وﺑﺴﺎن‬

‫ﻗﻮﭼﻰ ﺳﺮ از ﺑﺪﻧﺶ ﺟﺪا ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻌﻴﺐ ﺑﻦ ﺻﺎﻟﺢ از ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎى ﻧﻴﻴﻦ وﻧﻴﺰارﻫﺎ ﺑﻴﺮون آﻳﺪ‪ .‬او ﭘﻴﺮﻣﺮدى اﺳﺖ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ و ﺳﻴﻪ ﭼﺮده ‪ .‬ﺷﮕﻔﺖ آور‬

‫اﺳﺖ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ دو ﻣﺎه ﺟﻤﺎدى ورﺟﺐ اﺗﻔﺎق ﻣﻰ اﻓﺘﺪ از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در ﺟﺰاﻳﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮدد‪ .‬در آن ﺣﺎل ﮔﻤﺸﺪه اى‬

‫از ﻣﻴﺎن ﺗﻞ ﻛﻪ ﭘﻴﺮوزى وﻏﻠﺒﻪ از اوﺳﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮدد‪ .‬آن ﮔﺎه ﺑﺎ او ﻣﺮد ﻳﻚ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﺑﺮﺧﻴﺰد ‪ .‬ﺳﭙﺲ در‬

‫راس اﻟﻌﻴﻦ )ﻛﻪ ﺷﻬﺮى اﺳﺖ از ﺷﻬﺮﻫﺎى ﺟﺰﻳﺮه‪ ،‬ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺣﺮان وﻧﺼﻴﺒﻴﻦ( ﻣﺮدى زرد رﻧﮓ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﻠﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ‬

‫ﮔﺮدد‪ .‬او ﻫﻔﺘﺎد ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮدار را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻰ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻪ ﻋﺮاق ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ودر ﺷﻬﺮ زور‬

‫ﭘﺪﻳﺪار ﻣﻰ ﮔﺮدد‪ .‬آن ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻼﻳﻰ ﺑﺰرگ وﺗﺎر اﺳﺖ وﺑﻠﻴﻪ اى اﺳﺖ ﺳﺨﺖ وﭼﺴﺒﻨﺪه ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را دﻣﻰ رﻫﺎ ﻧﻜﻨﺪ‪.‬‬

‫راوى ﮔﻮﻳﺪ ‪ :‬ﭘﺲ ﮔﺮوﻫﻰ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اى اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن! ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺑﻴﺎن ﻛﻦ ﻛﻪ از ﻛﺠﺎ اﻳﻦ زرد ﭘﻮﺳﺖ ﺧﺮوج‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﺪ؟ وآن ﮔﺎه اوﺻﺎﻓﺶ را ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺑﺎزﮔﻮ‪ .‬آن ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم در ﭘﺎﺳﺦ آﻧﺎن ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ‪ :‬ﻫﻢ اﻛﻨﻮن او را‬

‫ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ‪ :‬ﭘﺸﺘﻰ ﭘﻬﻦ دارد‪ .‬دو ﺳﺎق ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ ‪ .‬زود ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﻣﻰ آﻳﺪ ‪ .‬دوازده )ﻳﺎ ﺑﻴﺴﺖ‬

‫ودو( ﺟﻨﮓ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ‪.‬ﭘﻴﺮﻣﺮدﻳﺴﺖ ﻛﺮد ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺧﻮب ﺻﻮرت‪ ،‬دراز ﻋﻤﺮ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎه روم ﺑﻪ آﺋﻴﻦ او در آﻳﺪ وزﻧﻬﺎى ﺧﻮد‬

‫را در اﺧﺘﻴﺎر او ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﻣﺮدﻳﺴﺖ ﻛﻪ در اﻳﻤﺎن ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ دارد ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ وﻳﻘﻴﻨﺶ ﻧﻴﻜﻮ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺧﺮوج او‬

‫ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺑﻨﺎى ﺷﻬﺮ روم اﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﻪ ﻗﻠﻌﻪ )ﻳﺎ ﺳﻪ ﺳﺮ ﺣﺪ ﻳﺎ ﺳﻪ ﭘﺎﻳﮕﺎه(‪ .‬ﭘﺲ آن وادى را ﺷﻴﺦ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮاق ﺧﺮاب ﻛﻨﺪ‬

‫واو ﻛﺴﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺎ )ﻳﺎ ﺳﺮ ﺣﺪات ﻳﺎ ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻬﺎ( ﻏﺎﻟﺐ آﻳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺎﻟﻚ رﻗﺎب ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺷﻮد )ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺮ ﮔﺮدن‬

‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺳﻮار ﺷﻮد( وﻣﺮداﻧﻰ از اﻫﻞ ﺑﻐﺪاد ﺑﺮ ﻟﺸﻜﺮ او اﻓﺰوده ﮔﺮدﻧﺪ وﻧﺒﺮدى در ﺑﺎﺑﻞ ‪ -‬ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺣﻠﻪ اﺳﺖ‬

‫درﮔﻴﺮد ﻛﻪ در آن ﺧﻠﻖ ﺑﺴﻴﺎرى ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ وﺑﺴﻴﺎرى ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻓﺮو روﻧﺪ‪ .‬وﻓﺘﻨﻪ اى در ﺑﻐﺪاد واﻗﻊ ﺷﻮد وﻛﺴﻰ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮ آورد ﻛﻪ‪ :‬ﺑﻪ ﺑﺮادرﻫﺎى ﺧﻮد در ﻛﻨﺎر ﻓﺮات ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬ﭘﺲ اﻫﻞ ﺑﻐﺪاد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮرﭼﮕﺎن از ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎى ﺧﻮد‬

‫ﺑﻴﺮون رﻳﺰﻧﺪ ودر اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﭘﻨﺠﺎه ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮد وﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻛﻮﻫﻬﺎ ﺑﮕﺮﻳﺰﻧﺪ وﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪه آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻐﺪاد روﻧﺪ‪.‬‬

‫آن ﮔﺎه ﺷﺨﺼﻰ دﻳﮕﺮ ﺻﺪاى ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎدى دﻳﮕﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد او ﻣﺮدم ﺑﺴﺎن ﻣﻮرﭼﮕﺎن از ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎى ﺧﻮد‬

‫ﺑﻴﺮون آﻳﻨﺪ‪ .‬از اﻳﺸﺎن ﻫﻢ ﺑﺴﻴﺎرى ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ‪ .‬ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺟﺰاﻳﺮ رﺳﺪ‪ .‬اﻫﻞ ﺟﺰاﻳﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﺑﻪ ﺑﺮادرﻫﺎى‬

‫‪١٠٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻮد ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻳﺪ‪ .‬از ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﻣﺮدى زرد رﻧﮓ ﺑﺮﺧﻴﺰد وﺑﺎ ﮔﺮوﻫﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻂ رواﻧﻪ ﮔﺮدد‪ .‬اﻫﻞ‬

‫ﻫﺠﺮ واﻫﻞ ﻧﺠﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ داﺧﻞ ﺑﺼﺮه ﺷﻮﻧﺪ وﻣﺮدم ﺑﺼﺮه ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ واز ﺷﻬﺮى ﺑﻪ ﺷﻬﺮى‬

‫دﻳﮕﺮ وارد ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ داﺧﻞ در ﺷﻬﺮ ﺣﻠﺐ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬در آﻧﺠﺎ ﻧﺒﺮد ﺷﺪﻳﺪى واﻗﻊ ﺷﻮد ‪.‬‬

‫آﻧﺎن ﺑﻪ ﻣﺪت ﻳﻜﺼﺪ روز در آﻧﺠﺎ اﺗﺮاق ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﻣﺮد زرد رﻧﮓ داﺧﻞ ﺟﺰﻳﺮه ﺷﻮد ودر ﻃﻠﺐ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺷﺎم ﺑﺮ آﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﺟﻨﮓ ﺑﺰرﮔﻰ در آﻧﺠﺎ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺴﺖ وﭘﻨﺞ روز ﻃﻮل ﻛﺸﺪ وﻧﻔﻮس ﺑﺴﻴﺎرى از ﻃﺮﻓﻴﻦ درﮔﻴﺮ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻟﺸﻜﺮ ﻋﺮاق ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻼد ﺟﺒﻞ ‪ -‬ﻛﻪ ﻣﺤﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﻛﺮدﻫﺎ اﺳﺖ ‪ -‬ﭘﻴﺸﺮوى ﻛﻨﻨﺪ وﻣﺮد زرد رﻧﮓ ﺑﺎ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻧﺶ ﺑﻪ‬

‫ﺷﻬﺮ ﻛﻮﻓﻪ ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﻮد‪ .‬او در آﻧﺠﺎ آن ﻗﺪر ﺗﻮﻗﻒ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﺒﺮ از ﺷﺎم ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ راه را ﺑﺮ ﺣﺎﺟﻴﺎن ﺑﺮﻳﺪه اﻧﺪ ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺣﺎﺟﻴﺎن از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻜﻪ ﻣﻨﻊ ﻛﺮده ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ اﺣﺪى از ﻃﺮف ﺷﺎم وﻋﺮاق ﺑﻪ ﻣﻜﻪ ﻧﺮود وﻓﻘﻂ از راه‬

‫ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﺣﺞ روﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن راه رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺣﺞ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺴﺪود ﮔﺮدد‪ .‬ﻛﺴﻰ از ﺳﻤﺖ روم ﻓﺮﻳﺎد ﻛﻨﺪ ﻛﻪ‪ :‬آن ﻣﺮد زرد‬

‫رﻧﮓ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ ‪.‬او ﺑﺎ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺳﺮ ﻛﺮده ﻳﻜﺼﺪ ﻫﺰار ﺟﻨﮕﺠﻮ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻟﺸﻜﺮى ﻛﻪ در روم ﻫﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﻴﺮون آﻳﺪ‪ .‬ﺟﻤﻠﮕﻰ ﺑﺎ ﺳﻼﺣﻬﺎى آراﺳﺘﻪ وﭘﻴﺮاﺳﺘﻪ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ارﺟﻮن )ﻛﻪ ﻧﺎم ﺷﻬﺮﻳﺴﺖ از اﻃﺮاف ﺟﻴﺎن‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ ام‬

‫اﻟﺴﻮداء وﻣﺪﻳﻨﻪ اﻟﺴﻮداء ﻫﻤﺎن دﻣﺸﻖ اﺳﺖ( ﻓﺮود آﻳﻨﺪ‪ .‬وآن ﺷﻬﺮى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎم ﺑﻦ ﻧﻮح در آن ﻓﺮود آﻣﺪ ‪ .‬ﭘﺲ‬

‫درﮔﻴﺮى ﺑﺮ دروازه ﺷﻬﺮ رخ دﻫﺪ‪ .‬ﻟﺸﻜﺮ روم از آﻧﺠﺎ ﻛﻮچ ﻧﻜﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮدى ﺑﺮ زﻳﺎن اﻳﺸﺎن ﺧﺮوج ﻛﻨﺪ‪ .‬از ﺟﺎﻳﻰ‬

‫ﻛﻪ ﻧﻤﻰ داﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻟﺸﻜﺮى ﺑﺎ او ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ ﮔﺮوه زﻳﺎدى از روﻣﻴﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ او وﺳﭙﺎﻫﻴﺎﻧﺶ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ آن ﮔﺎه‬

‫ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻪ ﺑﻐﺪاد ﺑﺎزﮔﺮدد ‪ .‬ﺑﻌﻀﻰ از اﻳﺸﺎن را ﮔﺮوﻫﻰ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻪ آﺧﺮ رﺳﺪ وﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ‬

‫دو ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻛﻪ ﻫﺮ دو در ﻳﻚ روز ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻜﻰ از آﻧﻬﺎ در ﻃﺮف ﻏﺮﺑﻰ ﺑﻐﺪاد ودﻳﮕﺮى در ﺟﺎﻧﺐ ﺷﺮﻗﻰ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﺒﺮ را اﻫﻞ ﻃﺒﻘﻪ ﻫﻔﺘﻢ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ در آن ﻫﻨﮕﺎم‬

‫ﺧﺴﻮف ﮔﺴﺘﺮده اى رخ دﻫﺪ وآﻓﺘﺎب ﺑﻪ وﺿﻮح روﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮدد وﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ اﻳﻦ آﻳﺎت را ودﺳﺖ از ﻣﻌﺎﺻﻰ وﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻰ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ دارﻧﺪ واﮔﺮ ﻧﻬﻴﺸﺎن ﻛﻨﻨﺪ از ﻛﺮدار زﺷﺖ ﺧﻮد دﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﺪارﻧﺪ ‪.‬‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ اﺑﻦ ﻳﻘﻄﻴﻦ وﮔﺮوﻫﻰ از ﻣﻮﺟﻬﻴﻦ اﺻﺤﺎب ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اى اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن! ﺷﻤﺎ ﺑﺮاى ﻣﺎ‬

‫ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺷﺎﻣﻰ را ﺑﺎز ﮔﻔﺘﻰ‪ ،‬ﺣﺎل ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻴﺎن ﻛﻨﻰ ﺑﺮاى ﻣﺎ اﻣﺮ او را‪ .‬ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺧﺮوج او‬

‫‪١٠١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫در آﺧﺮﻳﻦ ﺳﺎﻟﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺎ ﻗﻴﺎم ﻛﻨﺪ ‪.‬آﻧﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬آن را ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻛﻦ‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻪ دﻟﻬﺎى ﻣﺎ ﺗﺮﺳﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻛﻪ از ﺑﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﺼﻴﺮﺗﻰ ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮدد‪ .‬ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺧﺮوج او اﺧﺘﻼف ﺳﻪ ﭘﺮﭼﻢ اﺳﺖ‪ :‬ﻳﻜﻰ‬

‫ﭘﺮﭼﻢ ﻋﺮب اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺲ واى ﺑﺮ ﻣﺼﺮ وآﻧﭽﻪ ﻛﻪ وارد ﺷﻮد ﺑﺮ آن از اﻳﺸﺎن‪ ،‬وﭘﺮﭼﻤﻰ از ﺑﺤﺮﻳﻦ از‬

‫ﺟﺰﻳﺮه اوال ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻓﺎرس‪ ،‬وﭘﺮﭼﻤﻰ از ﺷﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد‪ .‬آن ﮔﺎه ﻓﺘﻨﻪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎل در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن اداﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫آن ﮔﺎه ﻣﺮدى از اوﻻد ﻋﺒﺎس ﺧﺮوج ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﻫﻞ ﻋﺮاق ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ‪ :‬ﺑﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﮔﺮوﻫﻰ ﭘﺎى ﺑﺮﻫﻨﻪ وﺑﻮاﻟﻬﻮس روان‬

‫ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬اﻫﻞ ﺷﺎم وﻓﻠﺴﻄﻴﻦ از ﺧﺒﺮ آﻣﺪن آﻧﻬﺎ ﻣﻀﻄﺮب ﺷﻮﻧﺪ وﺑﻪ رؤﺳﺎى ﺷﺎم وﻣﺼﺮ رﺟﻮع ﻛﺮده ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺷﺎﻫﺰاده را ﺑﻄﻠﺒﻨﺪ ‪ .‬آن ﮔﺎه در ﺟﺴﺘﺠﻮى او ﺑﺮ آﻣﺪه او را در ﻏﻮﻃﻪ دﻣﺸﻖ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬در ﻣﻜﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺣﺮﺷﺘﺎ )وآن ﻣﻮﺿﻌﻰ‬

‫اﺳﺖ در راه ﺣﻤﺺ ﻛﻪ ﺗﺎ دﻣﺸﻖ ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﻓﺮﺳﺦ ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد ( ﻧﺎﻣﻨﺪ‪ .‬او ﭼﻮن ﺑﻪ ﻧﺰد آﻧﺎن آﻳﺪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺧﻠﻮت ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬

‫از آن ﻣﺠﻠﺲ داﺋﻴﻬﺎى ﺧﻮد را ﻛﻪ از ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﻨﻰ ﻛﻼب وﺑﻨﻰ دﻫﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻴﺮون ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬از ﺑﺮاى او در وادى ﻳﺎﺑﺲ‬

‫ﻋﺪه ﻣﻌﺪودى اﺳﺖ واردﻳﻦ او را ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬اى آن ﺷﺨﺼﻰ ﻛﻪ ﺳﺰاوار وﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ اﻳﻦ ﻛﺎر را دارى! روا ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺗﻮ‬

‫ﻛﻪ اﺳﻼم را ﺿﺎﻳﻊ ﻛﻨﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻨﺸﻴﻨﻰ وﻗﻴﺎم ﻧﻜﻨﻰ ﺗﺎ اﺳﻼم از ﺑﻴﻦ رود‪ .‬آﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﭼﻪ اﻫﻮال وﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎﻳﻰ در‬

‫ﻣﺮدم ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ؟ ﭘﺲ از ﺧﺪا ﺑﭙﺮﻫﻴﺰ وﺑﺮاى ﻳﺎرى ﻛﺮدن دﻳﻨﺖ ﺧﺮوج ﻛﻦ‪ .‬او ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻣﻦ رﻓﻴﻖ وﺻﺎﺣﺐ‬

‫اﺧﺘﻴﺎر ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ ‪ .‬ﺑﻪ او ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬آﻳﺎ از ﻗﺮﻳﺶ ﻧﻴﺴﺘﻰ واز اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﭘﺎدﺷﺎه ﻗﻴﺎم ﻛﻨﻨﺪه ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻰ؟ آﻳﺎ ﻏﻴﺮت وﺗﻌﺼﺐ در‬

‫ﻣﻮرد اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮت ﺑﻪ ﺧﺮج ﻧﻤﻰ دﻫﻰ؟ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ آﻧﭽﻪ را از ذﻟﺖ وﺧﻮارى ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﺪت دراز ﺑﻪ آﻧﺎن وارد‬

‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﺎه ﻗﻴﺎم ﻛﻨﻰ ﺑﺮاى رﻏﺒﺖ در ﺟﻤﻊ آورى ﻣﺎل وﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در اﻳﻦ ﺣﺎل ﺣﺎﻣﻰ دﻳﻦ‬

‫ﺧﻮد ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻰ‪ .‬ﭘﺲ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪ از دﻳﮕﺮى در ﻧﺰد او رﻓﺖ وآﻣﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ و او در آن ﻫﻨﮕﺎم در ﭘﺎﺳﺦ اﻳﺸﺎن ﻣﻰ‬

‫ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺑﺮوﻳﺪ ﻧﺰد آن ﺧﻠﻔﺎﻳﻰ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﺪت ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻮدﻳﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن اﻳﺸﺎن را اﺟﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ودر روز ﺟﻤﻌﻪ اى ﺑﻪ‬

‫اﺗﻔﺎق آﻧﺎن ﺑﻴﺮون آﻳﺪ‪.‬‬

‫آن ﮔﺎه ﺑﺮﻓﺮاز ﻣﻨﺒﺮى در دﻣﺸﻖ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد واﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎرى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻨﺒﺮ ﻣﻰ رود ‪ .‬او در آن روز دو ﺧﻄﺒﻪ‬

‫ﻣﻰ ﺧﻮاﻧﺪ وآﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺟﻬﺎد ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ واز اﻳﺸﺎن ﺑﺮ ﻋﺪم ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ از دﺳﺘﻮراﺗﺶ ‪ -‬ﺧﻮاه ﺑﺪان ﺧﺸﻨﻮد ﺑﺎﺷﻨﺪ‬

‫وﺧﻮاه از آن روى ﮔﺮدان ‪ -‬ﺑﻴﻌﺖ ﻣﻰ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺷﻬﺮ را ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻏﻮﻃﻪ ﺗﺮك ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺧﺎرج ﻏﻮﻃﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ‬

‫‪١٠٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮداﻧﻰ ﻣﻠﻌﻮن وﺳﺨﻦ ﭼﻴﻦ وﻛﺎﻓﺮ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ﭘﻨﺠﺎه ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺑﻪ او ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه او داﺋﻴﻬﺎﻳﺶ را ﺑﺮاى‬

‫ﻓﺮاﺧﻮان ﺟﻨﮕﺠﻮ ﺑﻪ ﺳﻮى ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﻨﻰ ﻛﻼب ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﺴﺎن ﺳﻴﻞ ﻣﺮداﻧﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ او روان ﮔﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫آن ﮔﺎه ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻰ از ﻓﺮزﻧﺪان ﻋﺒﺎس ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﺑﺮﺧﻴﺰد‪ .‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﮔﺮوﻫﻰ از ﺷﺎﻣﻴﺎن ﺧﺮوج‬

‫ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻫﻞ ﺳﻪ ﭘﺮﭼﻢ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ اﺧﺘﻼف ﻛﻨﻨﺪ‪ :‬ﭘﺮﭼﻢ ﺗﺮك وﻋﺠﻢ ﻛﻪ رﻧﮕﺶ ﺳﻴﺎه اﺳﺖ وﭘﺮﭼﻢ ﻋﺮب ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﮕﺮد ﻛﻪ از‬

‫ﭘﻴﺮوان اﺑﻦ ﻋﺒﺎﺳﻨﺪ ورﻧﮓ ﭘﺮﭼﻤﺸﺎن زرد اﺳﺖ وﭘﺮﭼﻢ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ‪ .‬آن ﮔﺎه در ﺑﻄﻦ اﻻزرق ﻧﺒﺮدى ﺳﺨﺖ درﮔﻴﺮد ﻛﻪ از‬

‫آﻧﺎن ﺷﺼﺖ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺲ از آن ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﻏﺎﻟﺐ آﻳﺪ وﮔﺮوه اﻧﺒﻮﻫﻰ از آﻧﺎن را ﺑﻜﺸﺪ وﺑﺮ ﻣﺮاﻛﺰ‬

‫ﺣﺴﺎس دﺳﺖ اﻧﺪازد وﺑﻨﺎى ﺧﻮد را در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻋﺪل وداد ﮔﺬارد ﺗﺎ اﻧﺪازه اى ﻛﻪ در ﺣﻖ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺪا‬

‫ﺳﻮﮔﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎﻧﻰ ﻛﻪ درﺑﺎره او ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻇﺎﻟﻢ وﺳﺘﻤﻜﺎر اﺳﺖ ‪ -‬دروغ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ آﻳﻨﻪ اﻳﺸﺎن از دروﻏﮕﻮﻳﺎﻧﻨﺪ وﻧﻤﻰ‬

‫داﻧﻨﺪ ﻛﻪ او ﺑﺎ اﻣﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد؟ واﮔﺮ ﻣﻰ داﻧﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را ﻧﻤﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬او ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﺪاﻟﺖ در ﻣﻴﺎن‬

‫اﻳﺸﺎن رﻓﺘﺎر ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ در آﻳﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻴﺮش ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺣﻤﺺ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ درﺳﺘﻰ ﻛﻪ اﻫﻞ‬

‫ﺣﻤﺺ در ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﻨﺪ ‪ .‬ﭘﺲ از ﻓﺮات از ﺑﺎب ﺑﻴﻌﻪ ﻣﺼﺮ ﻋﺒﻮر ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪا رﺣﻢ وﺷﻔﻘﺖ را از دل او ﺑﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬آن‬

‫ﮔﺎه ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻌﻰ ﻛﻪ آن را ﻗﺮﻳﻪ ﺳﺒﺎ ﮔﻮﻳﻨﺪ رﻫﺴﭙﺎر ﻣﻰ ﮔﺮدد‪ .‬در آﻧﺠﺎ ﻧﺒﺮدى ﺑﺰرگ واﻗﻊ ﻣﻰ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺲ ﺷﻬﺮى ﺑﺎﻗﻰ‬

‫ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ آن ﻛﻪ ﺧﺒﺮ او ﺑﻪ ﺳﺎﻛﻨﻴﻨﺶ ﺑﺮﺳﺪ وﺗﺮس وﺟﺰع از اﻳﻦ ﺧﺒﺮ آﻧﻬﺎ را ﻓﺮو ﮔﻴﺮد‪ .‬ﭘﺲ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮى‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺷﻬﺮ دﻳﮕﺮى داﺧﻞ ﻣﻰ ﺷﻮد وﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﺑﺮ ﻣﻰ ﺧﻴﺰد‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﺒﺮد او در ﺣﻤﺺ اﺳﺖ وﺑﻌﺪ از آن در رﻗﻪ‬

‫وﭘﺲ از آن در ﻗﺮﻳﻪ ﺳﺒﺎ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺒﺮد از ﻧﺒﺮد در ﺣﻤﺺ ﺑﺲ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬آن ﮔﺎه ﺑﻪ دﻣﺸﻖ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮدد وﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻪ‬

‫او ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻟﺸﻜﺮى ﺗﺠﻬﻴﺰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ وﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ وﻟﺸﻜﺮى ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺸﺮق )ﻳﻌﻨﻰ ﻋﺮاق( ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ‪ .‬در‬

‫ﺑﻐﺪاد ﻫﻔﺘﺎد ﻫﺰار ﻧﻔﺮ را ﻣﻰ ﻛﺸﺪ وﺳﻲ ﺻﺪ زن ﺣﺎﻣﻠﻪ را ﺷﻜﻢ ﭘﺎره ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻟﺸﻜﺮ او در ﻛﻮﻓﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻴﺎم ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺮد وزن ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ در آﻳﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ در آﻧﺠﺎ ﺧﻠﻖ ﺑﺴﻴﺎرى را ﻣﻰ ﻛﺸﺪ‪ .‬واﻣﺎ ﻟﺸﻜﺮى ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﭼﻮن‬

‫ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﻴﺪار رﺳﻨﺪ ﺟﺒﺮﻳﻞ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮ ﻛﺸﺪ ﻛﻪ اﺣﺪى از آﻧﺎن در ﺻﺤﻨﻪ ﮔﻴﺘﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ آن ﻛﻪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ‬

‫ﻓﺮو رود‪ .‬دو ﻣﺮد در ﻋﻘﺐ ﻟﺸﻜﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ از آﻧﻬﺎ ﺑﺸﺎرت دﻫﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ ودﻳﮕﺮى ﺑﻴﻢ دﻫﻨﺪه‪ .‬اﻳﻦ دو ﻧﻔﺮ ﻣﻰ‬

‫ﺑﻴﻨﻨﺪ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ وارد ﻣﻰ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺲ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ از آﻧﻬﺎ ﻣﮕﺮ ﺳﺮﻫﺎى اﻳﺸﺎن را ﻛﻪ از زﻣﻴﻦ ﺑﺪر آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬آﻧﺎن‬

‫‪١٠٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ‪ .‬ﭘﺲ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺮ آن دو ﻧﻔﺮ ﺻﻴﺤﻪ اى زﻧﺪ ﻛﻪ ﺻﻮرﺗﻬﺎى آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺮدد‪ .‬ﺧﺪا‬

‫روﻳﻬﺎى آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻣﻰ رود وآن ﺑﺸﺎرت دﻫﻨﺪه اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﺸﺎرت ﻣﻰ دﻫﺪ‬

‫ﻛﻪ ﺧﺪا آﻧﺎن را از ﺷﺮ آن ﻟﺸﻜﺮ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻰ دارد ودﻳﮕﺮى آﻧﺎن را از آن ﻟﺸﻜﺮ ﺑﻴﻢ دﻫﺪ‪ .‬ﭘﺲ آن ﮔﺎه او ﺑﻪ ﺳﻮى‬

‫ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎز ﻣﻰ ﮔﺮدد وﺧﺒﺮ ﻣﻰ دﻫﺪ او را ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﺸﻜﺮ او وارد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬آن ﮔﺎه ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺧﺒﺮ‬

‫ﺻﺤﻴﺢ ﻧﺰد ﺟﻬﻴﻨﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻴﻠﻪ اى ﻫﺴﺘﻨﺪ از ﻋﺮب‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻪ اﻳﻦ دو ﻧﻔﺮ ﻛﻪ ﺑﺸﻴﺮ وﻧﺬﻳﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ از ﺟﻬﻴﻨﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ‬

‫ﮔﺮوﻫﻰ از اوﻻد ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ وآﻟﻪ ﻛﻪ از ﺷﺮﻳﻔﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ روم ﻓﺮار ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه روم‬

‫ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎزﮔﺮدان‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎه روم آﻧﺎن را ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻى ﭘﻠﻪ ﻫﺎى ﺷﺮﻗﻰ ﻣﺴﺠﺪ ﺟﺎﻣﻊ دﻣﺸﻖ آﻧﻬﺎ‬

‫را ﮔﺮدن ﻣﻰ زﻧﺪ وﻛﺴﻰ او را از اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﻬﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ‪.‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ آن )ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺮوج ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ( ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺑﻨﺎ ﺷﺪن‬

‫ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻬﺎﻳﻰ اﺳﺖ در ﺷﻬﺮﻫﺎ‪ .‬ﮔﺮوﻫﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ‪ :‬اى اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺑﺮاى ﻣﺎ آن ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻬﺎ را ذﻛﺮ ﻛﻦ‪ .‬ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬

‫ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺑﻨﺎ ﻣﻰ ﺷﻮد ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در ﺷﺎم‪ ،‬وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در ﻋﺠﻮز وﺣﺮان‪ ،‬وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در واﺳﻂ )ﻛﻪ ﺷﻬﺮى اﺳﺖ در ﻣﻴﺎن ﻛﻮﻓﻪ‬

‫وﺑﺼﺮه( وﺑﻨﺎ ﻣﻰ ﺷﻮد ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در ﺑﻴﻀﺎء‪ ،‬و ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در ﻛﻮﻓﻪ‪ ،‬وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در ﺷﻮﺷﺘﺮ‪ ،‬وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در ارﻣﻨﻴﻪ‪ ،‬وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ‬

‫در ﻣﻮﺻﻞ‪ ،‬وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در ﻫﻤﺪان‪ ،‬وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در دﻗﻪ )ﻛﻪ ﺷﻬﺮى اﺳﺖ در ﻛﻨﺎر ﻓﺮات( وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در دﻳﺎر ﻳﻮﻧﺲ‪،‬‬

‫وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در ﺣﻤﺺ‪ ،‬وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در ﻣﻄﺮﻳﻪ )ﻛﻪ از ﻗﺮﻳﻪ ﻫﺎى ﻣﺼﺮ اﺳﺖ( وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در رﻗﻄﺎء )ﻛﻪ از ﻧﻮاﺣﻰ ﺧﻂ ﻳﺎ‬

‫ﺑﺤﺮﻳﻦ اﺳﺖ( وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در رﺣﺒﻪ )ﻛﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻰ اﺳﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﺻﻨﻌﺎى ﻳﻤﻦ‪ ،‬ﻳﺎ ﻧﺎﺣﻴﻪ اى اﺳﺖ ﻣﻴﺎن ﻣﺪﻳﻨﻪ وﺷﺎم ﻳﺎ ﻗﺮﻳﻪ اى‬

‫اﺳﺖ در ﻋﺮاق(‪ ،‬وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در دﻳﺮ ﻫﻨﺪ‪ ،‬وﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻰ در ﻗﻠﻌﻪ ‪.‬‬

‫اى ﻣﺮدم! آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻮن ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد ﺑﺮاى او وﻗﺎﻳﻊ وﺟﻨﮕﻬﺎى ﺑﺰرﮔﻰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ :‬اول وﻗﻌﻪ وﺟﻨﮓ او‬

‫ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺣﻤﺺ واﻗﻊ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ از آن ﺑﻪ ﺣﻠﺐ‪ ،‬ﭘﺲ از آن ﺑﻪ رﻗﻪ‪ ،‬ﭘﺲ از آن ﺑﻪ ﻗﺮﻳﻪ ﺳﺒﺎ‪ ،‬ﭘﺲ از آن ﺑﻪ راس‬

‫اﻟﻌﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺲ از آن ﺑﻪ ﻧﺼﻴﺒﺶ‪ ،‬ﭘﺲ از آن ﺑﻪ ﻣﻮﺻﻞ ‪ -‬ﻛﻪ واﻗﻌﻪ ﻣﻮﺻﻞ واﻗﻌﻪ ﺑﺰرﮔﻰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از آن در ﻣﻮﺻﻞ‬

‫ﻣﺮداﻧﻰ از ﺑﻐﺪاد واز دﻳﺎر ﻳﻮﻧﺲ ﺗﺎ ﻟﺠﻤﻪ ﮔﺮد ﻫﻢ آﻳﻨﺪ وﻧﺒﺮد ﺳﺨﺘﻰ واﻗﻊ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻫﻔﺘﺎد ﻫﺰار ﻧﻔﺮ در آن ﮔﺸﺘﻪ‬

‫ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺟﻨﮓ ﺗﺎ ﻣﻮﺻﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﭘﻴﺪا ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ودر آﻧﺠﺎ ﻗﺘﺎل ﺳﺨﺘﻰ رو ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ در آﻧﺠﺎ ﻓﺮود ﻣﻰ آﻳﺪ‬

‫وﺷﺼﺖ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ از اﻳﺸﺎن را ﻣﻰ ﻛﺸﺪ‪ .‬ﺑﻪ درﺳﺘﻰ ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ اﺳﺖ ﮔﻨﺠﻬﺎى ﻗﺎروﻧﻰ واز ﺑﺮاى آﻧﺠﺎ اﺳﺖ ﺗﺮﺳﻬﺎى‬

‫‪١٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﺰرﮔﻰ ﺑﻌﺪ از ﻓﺮورﻓﺘﻦ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ وﺳﻨﮕﺒﺎرﻳﺪن وﻣﺴﺦ ﺷﺪن ﻛﻪ زودﺗﺮ از ﺟﺎﻫﺎى دﻳﮕﺮ رخ ﻣﻰ دﻫﺪ ﺑﺴﺎن ﻓﺮورﻓﺘﻦ ﻣﻴﺦ‬

‫آﻫﻦ ﺑﻪ زﻣﻴﻨﻰ ﺳﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺣﻀﺮت در اداﻣﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﻫﺮ ﻛﺴﻰ را ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﻣﺤﻤﺪ وﻋﻠﻰ وﺣﺴﻦ وﺣﺴﻴﻦ وﻓﺎﻃﻤﻪ وﺟﻌﻔﺮ‬

‫وﻣﻮﺳﻰ وزﻳﻨﺐ وﺧﺪﻳﺠﻪ ورﻗﻴﻪ اﺳﺖ از روى ﺑﻐﺾ وﻛﻴﻨﻪ اى ﻛﻪ ﺑﻪ آل ﻣﺤﻤﺪ دارد ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻰ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ‬

‫ﺷﻬﺮﻫﺎ رﺳﻮﻻﻧﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮاى او ﺑﭽﻪ ﻫﺎ را‪ .‬آﻧﮕﺎه روﻏﻦ زﻳﺘﻮن را ﺑﺮاى ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺮدن ﻣﻰ‬

‫ﺟﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ او ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬اﮔﺮ ﭘﺪران ﻣﺎ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺗﻮ را ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻛﺮده اﻳﻢ؟! اﻣﺎ او ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن‬

‫وﻗﻌﻰ ﻧﻨﻬﺎده ﻫﺮ ﻛﻪ را ﻛﻪ ﻫﻢ ﻧﺎم ﻛﺴﺎﻧﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ذﻛﺮ ﻛﺮده ام در دﻳﮓ روﻏﻦ زﻳﺘﻮن اﻧﺪاﺧﺘﻪ وﻣﻰ ﺟﻮﺷﺎﻧﺪ ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺑﻪ‬

‫ﺟﺎﻧﺐ ﻛﻮﻓﻪ رﻫﺴﭙﺎر ﻣﻰ ﮔﺮدد‪ .‬ﺷﻬﺮ را دور زده در ﻛﻮﭼﻬﺎﻳﺶ ﺑﺴﺎن ﻓﺮﻓﺮه ﭼﺮﺧﻴﺪه وﺑﺎ ﻣﺮدان ﻫﻤﺎن ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ را ﻣﻰ‬

‫ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻃﻔﺎل ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫او ﺑﺮ دروازه ﻛﻮﻓﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ را ﻧﺎﻣﺶ ﺣﺴﻦ وﺣﺴﻴﻦ اﺳﺖ ﺑﺮ دار ﻣﻰ ﻛﺸﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮﻧﻬﺎى رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪه ﻣﺮدم‬

‫ﻛﻮﻓﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﺷﺶ ﻣﻰ آﻳﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﺧﻮن ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ زﻛﺮﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﻮﺷﺶ آﻣﺪ‪ .‬او ﭼﻮن اﻳﻦ اﻣﺮ را ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻼﻛﺖ ﺧﻮد ﭘﻴﺪا ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬از اﻳﻦ رو‪ ،‬از ﺗﺮس ﺑﻪ ﻛﻮﻓﻪ ﭘﺸﺖ ﻛﺮده آن را ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﺎم ﺗﺮك ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ‪ .‬او در راه ﺗﺎ آن‬

‫ﻫﻨﮕﺎم ﻛﻪ داﺧﻞ ﺷﺎم ﺷﻮد ﻛﺴﻰ را ﻛﻪ ﺑﺎ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﺪ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن داﺧﻞ ﺷﻬﺮ ﺧﻮد ﺷﻮد ﺑﻪ ﺷﺮب ﺧﻤﺮ واﻧﻮاع‬

‫ﻣﻌﺼﻴﺘﻬﺎ دل ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻰ ﮔﺮدد وﻳﺎران ﺧﻮد را ﺑﻪ ارﺗﻜﺎب ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻰ وادار ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪى‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺑﺎر ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ‬

‫در ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻛﻪ ﺣﺮﺑﻪ اى در دﺳﺖ دارد ﺧﺮوج ﻣﻰ ﻛﻨﺪ وزﻧﻰ را ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ از ﻳﺎران ﺧﻮد ﻣﻰ دﻫﺪ ﺗﺎ در راه ﺑﺎ او ﻓﺠﻮر‬

‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﻳﻜﻰ از ﻳﺎراﻧﺶ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬در وﺳﻂ راه )ﻳﺎ ﻛﻮﭼﻪ ( ﺑﺎ او ﻓﺠﻮر ﻛﻦ‪ .‬آن ﺷﺨﺺ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻞ ﻗﺒﻴﺤﻰ‬

‫ﻣﻰ ﺷﻮد وزن را ﺑﺎردار ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬آﻧﮕﺎه او ﺷﻜﻢ آن زن را ﭘﺎره ﻣﻰ ﻛﻨﺪ وﺑﭽﻪ اى را ﻛﻪ زن در ﺷﻜﻢ دارد ﺳﻘﻂ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‬

‫وﻛﺴﻰ ﻗﺪرت ﺑﺮ ﻧﻬﻰ او از ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮده ﻧﺎﭘﺴﻨﺪى ﻧﺪارد ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺣﻀﺮت ﭼﻨﻴﻦ اداﻣﻪ دادﻧﺪ‪ :‬از ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻰ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن در‬

‫آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﭘﺮﻳﺸﺎن اﺣﻮال ﻣﻰ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬از اﻳﻦ رو‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﺮوج ﻗﺎﺋﻢ از ذرﻳﻪ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ زﻣﺎن اﺳﺖ را ﺻﺎدر‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺧﺒﺮ ﺧﺮوج او در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺷﺎﻳﻊ ﻣﻰ ﺷﻮد‪ .‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ در ﺑﺎﻻى ﺻﺨﺮه ﺑﻴﺖ اﻟﻤﻘﺪس ﻓﺮود ﻣﻰ آﻳﺪ‬

‫‪١٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫واﻫﻞ ﺟﻬﺎن را ﻧﺪا ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺑﺪر آﻣﺪ وﺑﺎﻃﻞ رﻓﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎﻃﻞ از ﺑﻴﻦ روﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ از آن‪ ،‬ﺣﻀﺮت آه ﺳﺮدى از‬

‫دل ﻛﺸﻴﺪه وﻧﺎﻟﻪ اى ﺣﺰن آورى ﺳﺮداده واﻳﻦ اﺷﻌﺎر را اﻧﺸﺎ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪:‬‬

‫» ﭘﺴﺮﻛﻢ! زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻃﺎﺋﻔﻪ ﺗﺮك ﻟﺸﻜﺮ آراﻳﻰ ﻛﺮد ﻣﻨﺘﻈﺮ وﻻﻳﺖ ﻣﻬﺪى ﺑﺎش ﻛﻪ ﻗﻴﺎم ﻣﻰ ﻛﻨﺪ وﺑﻪ ﻋﺪاﻟﺖ داورى ﻣﻰ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن روى زﻣﻴﻦ ﻛﻪ از آل ﻫﺎﺷﻤﻨﺪ ذﻟﻴﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ وﺑﻴﻌﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮد از اﻳﺸﺎن ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻟﺬت ﻃﻠﺐ‬

‫واﻫﻞ ﻫﺰل وﺑﻴﻬﻮده ﮔﻮﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ * ﻛﻮدﻛﻰ اﺳﺖ از ﺟﻤﻠﻪ ﻛﻮدﻛﻬﺎ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ راﻳﻰ از ﺧﻮد ﻧﺪارد وﻫﻴﭻ ﺟﺪﻳﺘﻰ ﻧﻜﻨﺪ‬

‫وﺻﺎﺣﺐ ﻋﻘﻞ وﺗﺪﺑﻴﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ * ﭘﺲ از آن ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻪ ﺣﻖ وراﺳﺘﻰ ﻛﻪ از ﺷﻤﺎﻳﺎن اﺳﺖ ﻗﻴﺎم ﻣﻰ ﻛﻨﺪ وﺑﺮ ﻧﻬﺞ ﺣﻖ وﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻰ‬

‫آﻳﺪ وﺑﻪ ﺣﻖ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ * او ‪ -‬ﻛﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻓﺪاﻳﺶ ‪ -‬ﻫﻤﻨﺎم رﺳﻮل ﺧﺪا اﺳﺖ ‪ .‬اى ﭘﺴﺮاﻧﻢ ! او را ﺧﻮار ﻣﺴﺎزﻳﺪ‬

‫وﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶ «‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ در ﺻﻴﺤﻪ ﺧﻮد ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اى ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪا! ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ درﺳﺘﻰ ﻛﻪ اﻳﻨﺴﺖ ﻣﻬﺪى آل‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﻛﻪ از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﻜﻪ ﺧﺮوج ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ او را اﺟﺎﺑﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫راوى ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم اﻓﺮادى ﺑﺎ ﻓﻀﻴﻠﺖ وداﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ وﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اى اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن! ﻣﻬﺪى را ﺑﺮاى ﻣﺎ‬

‫ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﻦ‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻪ دﻟﻬﺎى ﻣﺎ ﻣﺸﺘﺎق ذﻛﺮ او اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ آن ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬او روﻳﻰ ﭼﻮن ﻗﺮص ﻗﻤﺮ دارد‪ .‬ﻧﻮر‬

‫ﭘﻴﺸﺎﻧﻴﺶ درﺧﺸﻨﺪﮔﻰ ﺧﺎﺻﻰ دارد وﺧﺎﻟﻰ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ دارد‪ .‬داﻧﺎﻳﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ او را ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﺪاده اﻧﺪ وﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ اﺗﻔﺎق‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد ﺧﺒﺮ ﻣﻰ دﻫﺪ ﭘﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ داده ﺷﻮد ‪.‬‬

‫اى ﻣﺮدم! آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺪود دﻳﻦ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﭘﺎداﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮد واز ﻣﺎ ﺑﺮ اﻧﺠﺎم آن ﻋﻬﺪ وﭘﻴﻤﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻬﺪى ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻣﺎ را ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ ﻗﺼﺎص ﻛﻨﺪ‪ .‬اوﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺷﻬﺎدت ﻣﻰ دﻫﺪ وﺧﻠﻴﻔﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ‬

‫ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺗﺶ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻨﺎم ﺟﺪش رﺳﻮل ﺧﺪا ﺻﻠﻰ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ وآﻟﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﺣﺴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ از اوﻻد ﻓﺎﻃﻤﻪ‪ ،‬واز ذرﻳﻪ‬

‫ﻓﺮزﻧﺪم ﺣﺴﻴﻦ اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺎﻳﻴﻢ رﻳﺸﻪ داﻧﺎﻳﻰ وﻋﻤﻞ‪ .‬دوﺳﺖ داران ﻣﺎ از ﻧﻴﻜﺎﻧﻨﺪ ووﻻﻳﺖ ﻣﺎ ﻓﺼﻞ اﻟﺨﻄﺎب اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎﻳﻴﻢ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ‬

‫درﺑﺎﻧﺎن ﺧﺪ ا‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻬﺪى ﻧﻴﻜﻮﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮدم اﺳﺖ از ﺣﻴﺚ آﻓﺮﻳﻨﺶ وﺧﻠﻖ وﺧﻮى‪ .‬ﭼﻮن ﻗﻴﺎم ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﺮدش‬

‫ﻳﺎراﻧﺶ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎره اﺻﺤﺎب ﺑﺪر واﺻﺤﺎب ﻃﺎﻟﻮﺗﻨﺪ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻴﺼﺪ وﺳﻴﺰده ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺟﻤﻠﮕﻰ ﺷﻴﺮاﻧﻰ‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ از ﻛﻤﻴﻨﮕﺎﻫﻬﺎى ﺧﻮد ﺑﻴﺮون آﻳﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺎره ﻫﺎى آﻫﻦ‪ .‬اﮔﺮ اﻳﺸﺎن اراده ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻮﻫﻬﺎى ﺳﺨﺖ را از ﺟﺎ‬

‫‪١٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﻜﻨﻨﺪ ﻫﺮ آﻳﻨﻪ ﺑﺮ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻗﺎدرﻧﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬در دل ﺷﺐ از ﺗﺮس‬

‫وﺧﺸﻴﺖ ﺧﺪا ﺻﺪاﻳﻰ ﺑﺴﺎن زﻧﺎن ﺟﻮان ﻣﺮده دارﻧﺪ ‪ .‬آﻧﺎن ﺷﺒﻬﺎ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﮔﺬاردن وروزﻫﺎ را ﺑﻪ روزه داﺷﺘﻦ ﺳﭙﺮى‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬در ﺗﺮﺑﻴﺖ آن ﭼﻨﺎن ﻫﻤﺴﺎن ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ ﮔﻮ اﻳﻨﻜﻪ از ﻳﻚ ﭘﺪر وﻣﺎدرﻧﺪ‪ .‬دﻟﻬﺎﻳﺸﺎن در دوﺳﺘﻰ وﭘﻨﺪدادن ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬

‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧﺎﻣﻬﺎﻳﺸﺎن را ﻣﻰ داﻧﻢ وﺷﻬﺮﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ در آن زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻰ داﻧﻢ‪ .‬ﺟﻤﺎﻋﺘﻰ‬

‫از ﻳﺎران ﺣﻀﺮت ﺑﻪ ﭘﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اى اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن ! ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﺪا وﭘﺴﺮ ﻋﻤﺖ رﺳﻮل ﺧﺪا ﺻﻠﻰ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ وآﻟﻪ‬

‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻰ دﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﺎم آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاى ﻣﺎ ذﻛﺮ ﻧﻤﺎﻳﻰ وﺷﻬﺮﻫﺎﻳﺸﺎن را ﻧﺎم ﺑﺒﺮى ﻛﻪ دﻟﻬﺎى ﻣﺎ از ﺳﺨﻨﺎن ﺗﻮ آب ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺣﻀﺮت در ﭘﺎﺳﺦ آﻧﺎن ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺎن ﻛﻨﻢ ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻳﺎران ﻗﺎﺋﻢ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم را‪ .‬ﺑﻪ درﺳﺘﻰ ﻛﻪ اول‬

‫اﻳﺸﺎن از اﻫﻞ ﺑﺼﺮه اﺳﺖ وآﺧﺮ اﻳﺸﺎن از اﺑﺪال اﺳﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ از اﻫﻞ ﺑﺼﺮه اﻧﺪ دو ﻧﻔﺮﻧﺪ‪ :‬ﻳﻜﻰ از آﻧﻬﺎ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﻰ اﺳﺖ‬

‫ودﻳﮕﺮى ﻣﺤﺎرب‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻛﺎﺷﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺒﺪ اﷲ وﻋﺒﻴﺪ اﷲ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﻣﻬﺠﻢ اﻧﺪ )ﻛﻪ در ﺣﺪود ﻳﻤﻦ اﺳﺖ( ﺑﻪ‬

‫ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺤﻤﺪ وﻋﻤﺮ وﻣﺎﻟﻚ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺳﻨﺪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﺒﺪ اﻟﺮﺣﻤﻦ‪ .‬دو از ﻫﺠﺮﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﻮﺳﻰ وﻋﺒﺎس‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ‬

‫از ﻛﻮر )ﻛﻪ از ﺗﻮاﺑﻊ ﺑﺼﺮه اﺳﺖ( ﺑﻪ ﻧﺎم اﺑﺮاﻫﻴﻢ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮاز ﺷﻴﺰر اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﺒﺪ اﻟﻮﻫﺎب‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﺳﻌﺪاوه اﻧﺪ‬

‫)ﻛﻪ ﻧﺎم ﻗﺮﻳﻪ اى اﺳﺖ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺣﺠﺎز ( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى اﺣﻤﺪ وﻳﺤﻴﻰ وﻓﻼح‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از زﻳﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺤﻤﺪ‪،‬‬

‫ﺣﺴﻦ وﻓﻬﺪ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺣﻤﻴﺮﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺎﻟﻚ وﻧﺎﺻﺮ ‪.‬ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﺷﻴﺮازﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺒﺪ اﷲ‪ ،‬ﺻﺎﻟﺢ‪ ،‬ﺟﻌﻔﺮ‬

‫واﺑﺮاﻫﻴﻢ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻋﻘﺮ )ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮﺑﻼ اﺳﺖ( ﺑﻪ ﻧﺎم اﺣﻤﺪ ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻣﻨﺼﻮرﻳﻪ اﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺒﺪ اﻟﺮﺣﻤﻦ‬

‫وﻣﻼﻋﺐ‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﺳﻴﺮاﻓﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺧﺎﻟﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻚ‪ ،‬ﺣﻮﻗﻞ واﺑﺮاﻫﻴﻢ ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺧﻮﻧﺞ اﻧﺪ )ﻛﻪ ﻗﺮﻳﻪ اى اﺳﺖ ﻣﻴﺎن‬

‫ﻣﺮاﻏﻪ وزﻧﺠﺎن( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺤﺮوز وﻧﻮح‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺛﻘﺐ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻫﺎرون ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺳﻦ اﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﻘﺪاد‬

‫وﻫﻮد‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﻫﻮﻧﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺒﺪ اﻟﺴﻼم‪ ،‬ﻓﺎرس وﻛﻠﻴﺐ‪ .‬ﻣﺮدى از رﻫﺎط اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﻌﻔﺮ‪ .‬ﺷﺶ ﻧﻔﺮ از‬

‫ﻋﻤﺎن اﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﺻﺎﻟﺢ‪ ،‬داود‪ ،‬ﻫﻮاﺷﺐ‪ ،‬ﻛﻮش وﻳﻮﻧﺲ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻋﻤﺎره اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺎﻟﻚ ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺟﻌﺎره‬

‫اﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻳﺤﻴﻰ واﺣﻤﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻛﺮﻣﺎن اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﺒﺪ اﷲ‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﺻﻨﻌﺎى ﻳﻤﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ‪،‬‬

‫ﺣﻤﺰه‪ ،‬ﻳﺤﻴﻰ وﺳﻤﻴﻊ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻋﺪن ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى‪ :‬ﻋﻮن وﻣﻮﺳﻰ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻟﻨﺠﻮﻳﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻛﻮﺛﺮ ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻫﻤﺪان ﺑﻪ‬

‫ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﻠﻰ وﺻﺎﻟﺢ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﻃﺎﺋﻒ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺳﺒﺎ وزﻛﺮﻳﺎ‪ .،‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻫﺠﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﺒﺪ اﻟﻘﺪوس‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺧﻂ‬

‫‪١٠٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﻠﻰ وﻣﺒﺎرك‪ .‬ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ از ﺟﺰﻳﺮه اوال ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺎﻣﺮ‪ ،‬ﺟﻌﻔﺮ‪ ،‬ﻧﺼﻴﺮ‪ ،‬ﺑﻜﻴﺮ وﻟﻴﺚ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻛﺒﺶ )ﺟﺎﻧﺐ‬

‫ﻏﺮﺑﻰ ﺑﻐﺪاد( ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺤﻤﺪ )ﻳﺎ ﻓﻬﺪ(‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺟﺪه ﺑﻪ ﻧﺎم اﺑﺮاﻫﻴﻢ‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﻣﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﻤﺮو‪ ،‬اﺑﺮاﻫﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ‬

‫وﻋﺒﺪ اﷲ‪ .‬ده ﻧﻔﺮ از ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺣﻤﺰه‪ ،‬ﺟﻌﻔﺮ‪ ،‬ﻋﺒﺎس‪ ،‬ﻃﺎﻫﺮ‪ ،‬ﺣﺴﻦ‪ ،‬ﺣﺴﻴﻦ‪ ،‬ﻗﺎﺳﻢ‪ ،‬اﺑﺮاﻫﻴﻢ‬

‫وﻣﺤﻤﺪ‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﻛﻮﻓﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﻏﻴﺎث‪ ،‬ﻫﻮد وﻋﺘﺎب‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻣﺮو ﺑﻪ ﻧﺎم ﺣﺬﻳﻔﻪ ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻧﻴﺸﺎﺑﻮر ﺑﻪ‬

‫ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﻠﻰ وﻣﻬﺎﺟﺮ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﻠﻰ وﻣﺠﺎﻫﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﻛﺎزرون ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﻣﻌﻤﺮ وﻳﻮﻧﺲ ‪.‬‬

‫دو ﻧﻔﺮ از ﺷﻮش ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺷﻴﺒﺎن وﻋﺒﺪ اﻟﻮﻫﺎب‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺷﻮﺷﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى اﺣﻤﺪ وﻫﻼل‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺿﻴﻖ )از دﻫﺎت‬

‫ﻳﻤﺎﻣﻪ اﺳﺖ( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺎﻟﻢ وﺳﻬﻴﻞ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻃﺎﺋﻒ ﻳﻤﻦ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻫﻼل ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻣﺮﻗﻴﻪ )ﻗﻠﻌﻪ اى اﺳﺖ در ﺳﺎﺣﻞ‬

‫ﺣﻤﺺ( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺑﺸﺮ وﺷﻌﻴﺐ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﺑﺮﻋﻪ )در ﻧﺰدﻳﻜﻴﻬﺎى ﻃﺎﺋﻒ ( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻳﻮﺳﻒ‪،‬داود وﻋﺒﺪ اﷲ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از‬

‫ﻋﺴﻜﺮ ﻣﻜﺮم )ﺷﻬﺮى اﺳﺖ از ﻧﻮاﺣﻰ ﺧﻮزﺳﺘﺎن( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻃﻴﺐ وﻣﻴﻤﻮن‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از واﺳﻂ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻘﻴﻞ ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از‬

‫ﺑﻐﺪاد ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺒﺪ اﻟﻤﻄﻠﺐ‪ ،‬اﺣﻤﺪ وﻋﺒﺪ اﷲ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺳﺎﻣﺮا ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺮاﺋﻰ وﻋﺎﻣﺮ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺳﻬﻢ )از ﻗﺮاى‬

‫اﻧﺪﻟﺲ( ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﻌﻔﺮ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﺳﻴﻼن ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻧﻮح‪ ،‬ﺣﺴﻴﻦ وﺟﻌﻔﺮ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻛﺮخ ﺑﻐﺪاد ﺑﻪ ﻧﺎم ﻗﺎﺳﻢ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از‬

‫ﻧﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى واﺻﻞ وﻓﺎﺿﻞ‪ .‬ﻫﺸﺖ ﻣﺮد از ﻗﺰوﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻫﺎرون‪ ،‬ﻋﺒﺪ اﷲ‪ ،‬ﺟﻌﻔﺮ‪ ،‬ﺻﺎﻟﺢ‪ ،‬ﻋﻤﺮو‪ ،‬ﻟﻴﺚ‪ ،‬ﻋﻠﻰ وﻣﺤﻤﺪ ‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺑﻠﺦ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺣﺴﻦ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻣﺮاﻏﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺻﺪﻗﻪ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻗﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻳﻌﻘﻮب‪ .‬وﺑﻴﺴﺖ وﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﻃﺎﻟﻘﺎن‪.‬‬

‫اﻳﺸﺎن ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ﺻﻠﻰ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ وآﻟﻪ از آﻧﺎن ﻳﺎد ﻛﺮده وﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ در ﻃﺎﻟﻘﺎن ﮔﻨﺠﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ‬

‫ﻛﻪ ﻧﻪ از ﻃﻼ اﺳﺖ وﻧﻪ از ﻧﻘﺮه‪ ،‬وآن اﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا آﻧﺎن را ذﺧﻴﺮه ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎﻣﻬﺎﻳﺸﺎن ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از‪:‬‬

‫ﺻﺎﻟﺢ‪ ،‬ﺟﻌﻔﺮ‪ ،‬ﻳﺤﻴﻰ‪ ،‬ﻫﻮد‪ ،‬ﻓﺎﻟﺢ‪ ،‬داود‪ ،‬ﺟﻤﻴﻞ‪ ،‬ﻓﻀﻴﻞ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻰ‪ ،‬ﺟﺎﺑﺮ‪ ،‬ﺧﺎﻟﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻮان‪ ،‬ﻋﺒﺪ اﷲ‪،‬اﻳﻮب‪ ،‬ﻣﻼﻋﺐ‪ ،‬ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﻋﺒﺪ‬

‫اﻟﻌﺰﻳﺰ‪ ،‬ﻟﻘﻤﺎن‪ ،‬ﺳﻌﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻀﻪ‪ ،‬ﻣﻬﺎﺟﺮ‪ ،‬ﻋﺒﺪون‪ ،‬ﻋﺒﺪ اﻟﺮﺣﻤﻦ وﻋﻠﻰ ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺳﺠﺎر )وآن دﻫﻰ اﺳﺖ از دﻫﺎت ﻧﻮر‪ ،‬ﺑﻴﺴﺖ‬

‫ﻓﺮﺳﺨﻰ ﺑﺨﺎر( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى اﺑﺎن وﻋﻠﻰ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺳﺮﺧﺲ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻧﺎﺟﻴﻪ وﺣﻔﺺ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از اﻧﺒﺎر ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻠﻮان‪ .‬ﻳﻚ‬

‫ﻧﻔﺮ از ﻗﺎدﺳﻴﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺣﺼﻴﻦ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از دورق )از ﺷﻬﺮﻫﺎى ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﻧﺰدﻳﻚ را ﻣﻬﺮﻣﺰ ( ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﺒﺪ اﻟﻐﻔﻮر‪ .‬ﺷﺶ‬

‫ﻧﻔﺮ از ﺣﺒﺸﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى اﺑﺮاﻫﻴﻢ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻰ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﺣﻤﺪان‪ ،‬اﺣﻤﺪ وﺳﺎﻟﻢ ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻣﻮﺻﻞ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻫﺎرون وﻓﻬﺪ‪ .‬ﻳﻚ‬

‫ﻧﻔﺮ از ﺑﻠﻘﺎء )ﺟﻠﮕﻪ اى اﺳﺖ از ﺟﻠﮕﻪ ﻫﺎى دﻣﺸﻖ‪ ،‬ﻣﻴﺎن ﺷﺎم ووادى اﻟﻘﺮي( ﺑﻪ ﻧﺎم ﺻﺎدق ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻧﺼﻴﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى‬

‫‪١٠٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫اﺣﻤﺪ وﻋﻠﻰ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺳﻨﺠﺎر )ﺷﻬﺮى اﺳﺖ ﻣﺸﻬﻮر از ﻧﻮاﺣﻰ ﺟﺰﻳﺮه ﻛﻪ ﺗﺎ ﻣﻮﺻﻞ ﺳﻪ روز ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد( ﺑﻪ ﻧﺎم‬

‫ﻣﺤﻤﺪ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺧﺮﺷﺎن )ﻣﻮﺿﻌﻰ اﺳﺖ در ﺑﻴﻀﺎء( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺗﻜﻴﻪ وﻣﺴﻨﻮن‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ارﻣﻨﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى اﺣﻤﺪ‬

‫وﺣﺴﻴﻦ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از اﺻﻔﻬﺎن ﺑﻪ ﻧﺎم ﻳﻮﻧﺲ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ذﻫﺎب ﺑﻪ ﻧﺎم ﺣﺴﻴﻦ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از رى ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺠﻤﻊ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از دﻳﺎر‬

‫ﺷﻌﻴﺐ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻫﺮات ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﻬﺮوش‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺳﻠﻤﺎن ﺑﻪ ﻧﺎم ﻫﺎرون‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺗﻔﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺤﻤﺪ ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از‬

‫ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻮن‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺟﻴﺶ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻛﺜﻴﺮ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺧﻼط ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺤﻤﺪ وﺟﻌﻔﺮ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺷﻮﺑﻚ‬

‫)ﻗﻠﻌﻪ اى اﺳﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮك از ﺑﻼد ﺷﺎم( ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻤﻴﺮ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺑﻴﻀﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺳﻌﺪ وﺳﻌﻴﺪ ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﺻﻴﻐﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻧﺎﻣﻬﺎى زﻳﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻰ وﻣﻮﺳﻰ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻗﺒﻴﻠﻪ اوس ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺤﻤﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﺒﺪ اﻟﺮﺣﻤﻦ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺣﻠﺐ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺻﺒﻴﺢ وﻣﺤﻤﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺣﻤﺺ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﻌﻔﺮ‪ .‬دو‬

‫ﻧﻔﺮ از دﻣﺸﻖ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى داود وﻋﺒﺪ اﻟﺮﺣﻤﻦ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از رﻣﻠﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻃﻠﻴﻖ وﻣﻮﺳﻰ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﺑﻴﺖ اﻟﻤﻘﺪس ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى‬

‫ﺑﺸﺮ‪ ،‬داود وﻋﻤﺮان‪ .‬ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ از ﻋﺴﻘﻼن ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﻳﻮﺳﻒ‪ ،‬ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﻓﻬﺪ وﻫﺎرون ‪ -‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻋﺮب ﻋﻴﺮه ﺑﻪ ﻧﺎم‬

‫ﻋﻤﻴﺮ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻋﻜﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺮوان وﺳﻌﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻋﺮﻓﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻓﺮخ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻃﺒﺮﻳﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻓﻠﻴﺢ ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ‬

‫از ﺑﻠﺴﺖ )از دﻫﺎت اﺳﻜﻨﺪرﻳﻪ( ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﺒﺪ اﻟﻮارث‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﻓﺴﻄﺎط )ﺷﻬﺮى ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﺼﺮ اﺳﺖ ودر زﻣﺎن ﺧﻼﻓﺖ‬

‫ﻋﻤﺮ ﻓﺘﺢ ﺷﺪ( وآن از ﺷﻬﺮﻫﺎى ﻓﺮﻋﻮن ‪ -‬ﻟﻌﻨﻪ اﷲ ‪ -‬اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى اﺣﻤﺪ‪ ،‬ﻋﺒﺪ اﷲ‪ ،‬ﻳﻮﻧﺲ وﻃﺎﻫﺮ ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺑﺎﻟﺲ‬

‫)آن ﺷﻬﺮى اﺳﺖ در ﺷﺎم‪ ،‬ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺣﻠﺐ و رﻗﻪ( ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﺼﻴﺮ‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از اﺳﻜﻨﺪرﻳﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺣﺴﻦ‪ ،‬ﻣﺤﺴﻦ‪ ،‬ﺷﺒﻴﻞ‬

‫وﺷﻴﺒﺎن‪ .‬ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ از ﺟﺒﻞ اﻟﻠﻜﺎم )ﻣﺤﻠﻰ اﺳﺖ ﻣﺸﺮف ﺑﺮ اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ در ﻟﺒﻨﺎن( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺒﺪ اﷲ‪ ،‬ﻋﺒﻴﺪ اﷲ‪ ،‬ﺑﺤﺮ‪ ،‬ﻗﺎدم‬

‫وﻃﺎﻟﻮت‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﺳﺎده )ﻣﺤﻠﻰ اﺳﺖ در ﻳﻤﺎﻣﻪ( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺻﻠﻴﺐ‪ ،‬ﺳﻌﺪان وﺷﺒﻴﺐ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺑﻼد ﻓﺮﻧﮓ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى‬

‫ﻋﻠﻰ واﺣﻤﺪ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻳﻤﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻇﺎﻓﺮ وﺟﻤﻴﻞ‪ .‬ﭼﻬﺎرده ﻧﻔﺮ از ﻣﻌﺎذه )ﻣﺤﻠﻰ اﺳﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻮﻫﻬﺎى ادﻗﻴﻪ از ﺑﻨﻰ‬

‫ﻗﺸﻴﺮ( ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺳﻮﻳﺪ‪ ،‬اﺣﻤﺪ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﺣﺴﻦ‪ ،‬ﻳﻌﻘﻮب‪ ،‬ﺣﺴﻴﻦ‪ ،‬ﻋﺒﺪ اﷲ‪ ،‬ﻋﺒﺪ اﻟﻘﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻌﻴﻢ‪ ،‬ﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺣﻴﺎن‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ‪ ،‬ﺗﻐﻠﺐ‬

‫وﻛﺜﻴﺮ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از اﻟﻮﻣﻪ )ﺑﺮ وزن اﻛﻮﻟﻪ ﺷﻬﺮﻳﺴﺖ از دﻳﺎر ﻫﺬﻳﻞ( ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻌﺸﺮ‪ .‬ده ﻧﻔﺮ از آﺑﺎدان ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺣﻤﺰه‪،‬‬

‫ﺷﻴﺒﺎن‪ ،‬ﻗﺎﺳﻢ‪ ،‬ﺟﻌﻔﺮ‪ ،‬ﻋﻤﺮو‪ ،‬ﻋﺎﻣﺮ‪ ،‬ﻋﺒﺪ اﻟﻤﻬﻴﻤﻦ‪ ،‬ﻋﺒﺪ اﻟﻮارث‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ واﺣﻤﺪ‪ .‬ﭼﻬﺎرده ﻧﻔﺮ از ﻳﻤﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺟﺒﻴﺮ‪،‬‬

‫ﺣﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻚ‪ ،‬ﻛﻌﺐ‪ ،‬اﺣﻤﺪ‪ ،‬ﺷﻴﺒﺎن‪ ،‬ﻋﺎﻣﺮ‪ ،‬ﻋﻤﺎر‪ ،‬ﻓﻬﺪ‪ ،‬ﻋﺎﺻﻢ‪ ،‬ﺣﺠﺮش‪ ،‬ﻛﻠﺜﻮم‪ ،‬ﺟﺎﺑﺮ وﻣﺤﻤﺪ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺑﺎدﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﻬﺎى‬

‫‪١٠٩‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺠﻼن ودراج‪ .‬ﺳﻪ ﻣﺮد از ﺑﺎدﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﻬﺎى اﻋﻘﻴﻞ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﻨﺒﻄﻪ‪ ،‬ﺿﺎﺑﻂ وﻏﺮﺑﺎن‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺑﺎدﻳﻪ‬

‫ﻧﺸﻴﻨﻬﺎى اﻏﻴﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻤﺮو‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺑﺎدﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﻬﺎى ﺷﻴﺒﺎن ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﻬﺮاش‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺗﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم رﻳﺎن‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ‬

‫از ﺑﺎدﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﻬﺎى ﻗﺴﻴﻦ )ﻧﺎﺣﻴﻪ اﻳﺴﺖ از ﻧﻮاﺣﻰ ﻛﻮﻓﻪ( ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﺎﺑﺮ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺑﺎدﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﻬﺎى ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻛﻼب ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻄﺮ‪.‬‬

‫ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﻣﻮاﻟﻴﺎن اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺒﺪ اﷲ‪ ،‬ﻣﺨﻨﻒ وﺑﺮاك‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﻣﻮاﻟﻴﺎن اﻧﺒﻴﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺻﺒﺎح‪ ،‬ﺻﻴﺎح‪ ،‬ﻣﻴﻤﻮن‬

‫وﻫﻮد‪ .‬دو ﻧﻔﺮ ﻏﻼم ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻋﺒﺪ اﷲ وﻧﺎﺻﺢ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺤﻤﺪ وﻋﻠﻰ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﻛﺮﺑﻼ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى‬

‫ﺣﺴﻴﻦ وﺣﺴﻴﻦ وﺣﺴﻦ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻧﺠﻒ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎى ﺟﻌﻔﺮ وﻣﺤﻤﺪ‪ .‬ﺷﺶ ﻧﻔﺮ از اﺑﺪال ﻛﻪ ﻧﺎم ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﻋﺒﺪ اﷲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﭘﺲ آن ﮔﺎه ﺣﻀﺮت ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﻪ درﺳﺘﻰ ﻛﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﺮوﻫﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در ﻣﺤﻞ ﺳﺮ زدن ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬

‫)ﻳﻌﻨﻰ از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺸﺮق( وﻣﻐﺮب آن‪ ،‬ودر زﻣﻴﻨﻬﺎى ﻫﻤﻮار وﻛﻮﻫﻬﺎ ﮔﺮد ﻫﻢ ﻣﻰ آﻳﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪاى ﺗﻌﺎﻟﻰ اﻳﺸﺎن را در ﻛﻤﺘﺮ از‬

‫ﻧﺼﻒ ﺷﺒﻰ ﺑﻪ دور ﻫﻢ ﮔﺮد ﻣﻰ آورد‪ .‬آن ﮔﺎه آﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﻮى ﻣﻜﻪ روان ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ از اﻫﻞ ﻣﻜﻪ آﻧﺎن را‬

‫ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎ ﺷﺪه ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻛﺎم ﺧﻮد ﺑﺮدﻧﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻮن ﺻﺒﺢ‬

‫روﺷﻦ ﺑﺪﻣﺪ اﻫﻞ ﻣﻜﻪ آﻧﺎن را در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻃﻮاف ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن وﺑﺮ ﭘﺎى دارﻧﺪﮔﺎن وﻧﻤﺎز ﮔﺬاراﻧﻨﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ .‬از اﻳﻦ رو‪،‬‬

‫اﻫﺎﻟﻰ ﻣﻜﻪ ﻣﻨﻜﺮ آﻧﺎن ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه آﻧﺎن ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻣﻰ روﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ در زﻳﺮ ﻣﻨﺎره‬

‫اى ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬آﻧﺎن ﺑﻪ ﺣﻀﺮت ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻰ دارﻧﺪ‪ :‬ﺗﻮﻳﻰ ﻣﻬﺪى؟! ﺣﻀﺮت ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ‪ :‬آرى‪ ،‬اى ﻳﺎوران ﻣﻦ ! آن ﮔﺎه‬

‫ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﺧﻮﻳﺶ را از آﻧﺎن ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻨﺪﺷﺎن ﻛﻪ در ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدارى ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻧﺪ ‪ .‬ﻟﺬا ﺣﻀﺮت ﺑﻪ‬

‫ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺪﻳﻨﻪ در راه ﻣﻰ ﺷﻮد‪ .‬آﻧﺎن را ﺧﺒﺮدار ﻣﻰ ﺳﺎزﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻪ ﻗﺒﺮ ﺟﺪش ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪ )ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ‬

‫ﻧﺰد ﻗﺒﺮ ﺟﺪش رﺳﻮل ﺧﺪا ﺻﻠﻰ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ وآﻟﻪ رﻓﺖ(‪ .‬ﭘﺲ آﻧﺎن در ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﻠﺤﻖ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮن آن‬

‫ﺣﻀﺮت اﺣﺴﺎس ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ آﻣﺪه اﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻜﻪ ﺑﺎز ﻣﻰ ﮔﺮدد واﻳﻦ ﻋﻤﻞ را ﺳﻪ ﺑﺎر اﻧﺠﺎم ﻣﻰ دﻫﺪ‪ .‬ﭘﺲ از‬

‫ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺣﻀﺮت ﺧﻮد را در ﻣﻴﺎن ﺻﻔﺎ وﻣﺮوه ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪ وﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ :‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺳﻰ‬

‫ﺧﺼﻠﺖ ‪ -‬ﻛﻪ داﺋﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ وﭼﻴﺰى از آن را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﺪﻫﻴﺪ ‪ -‬ﺑﻴﻌﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺑﺮ ﻛﺎرى ﻛﻪ ﺑﺮ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﭘﺎى‬

‫ﻣﻰ ﻓﺸﺮم ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ودر ﻋﻮض‪ ،‬ﺑﺮ ذﻣﻪ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺸﺖ ﻧﻜﺘﻪ را رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ‪ .‬آﻧﺎن ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﺑﺮاى ﻣﺎ ذﻛﺮ ﻧﻤﺎ‬

‫ﻛﻪ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻳﻢ وﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮدارﻳﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ‪ :‬ﺑﻴﻌﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﺸﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬دزدى‬

‫‪١١٠‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻣﺮﺗﻜﺐ زﻧﺎ ﻧﮕﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻛﺎر ﺣﺮاﻣﻰ از ﺷﻤﺎ ﺻﺎدر ﻧﮕﺮدد ‪.‬ﻓﺤﺸﺎ وﻣﻨﺎﻓﻰ ﻋﻔﺘﻰ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻴﺎورﻳﺪ‪ .‬اﺣﺪى را ﻣﻮرد‬

‫ﺿﺮب وﺷﺘﻢ ﻗﺮار ﻣﺪﻫﻴﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺣﻖ ‪ .‬ﻃﻼ وﻧﻘﺮه وﮔﻨﺪم وﺟﻮ را ذﺧﻴﺮه واﻧﺒﺎر ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣﺴﺠﺪى را وﻳﺮان ﻣﺴﺎزﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫دروغ ﺷﻬﺎدت ﻧﺪﻫﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﺮد ﻣﻮﻣﻦ زﺷﺖ ﻧﮕﻮﻳﻴﺪ ‪ .‬رﺑﺎ ﻣﺨﻮرﻳﺪ ‪ .‬در ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪ ﺳﺎزﻳﺪ‪ .‬ﻓﺮد ﻳﻜﺘﺎﭘﺮﺳﺖ را ﻟﻌﻦ‬

‫وﻧﻔﺮﻳﻦ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣﺴﻜﺮ ﻣﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪ‪ .‬ﻃﻼ را زﻳﻮر ﺧﻮد ﻧﺴﺎزﻳﺪ واﺑﺮﻳﺸﻢ ودﻳﺒﺎ ﻧﭙﻮﺷﻴﺪ‪ .‬آن ﻛﻪ از ﻣﻌﺮﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﻳﺰد را‬

‫دﻧﺒﺎل ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬از ﺳﺮ ﺣﺮﻣﺖ ﺧﻮﻧﻰ ﻧﺮﻳﺰﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻏﺪر ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻛﺎﻓﺮ وﻣﻨﺎﻓﻖ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﺪﻫﻴﺪ‪ .‬ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎى ﺧﺰ ﺑﺮ‬

‫ﺗﻦ ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﺳﺠﺪه ﺑﺮ ﺧﺎك ﻛﻨﻴﺪ وﺗﻜﻴﻪ ﺑﺪان ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻰ ﻋﻔﺘﻰ وﻛﺎر زﺷﺖ را ﻧﺎروا ﺑﺸﻤﺎرﻳﺪ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎن ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎى‬

‫ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه ﻛﺮده وﻣﻨﻜﺮات را ﻧﻬﻰ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﭼﻮن اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻴﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ رﻓﻴﻘﻰ ﺟﺰ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻧﮕﺰﻳﻨﻢ‪،‬‬

‫وﻧﭙﻮﺷﻢ ﻣﮕﺮ آن ﭼﻪ را ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﻴﺪ‪ ،‬وﻧﺨﻮرم ﻣﮕﺮ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺧﻮرﻳﺪ‪ ،‬وﺳﻮار ﻧﺸﻮم ﻣﮕﺮ ﺑﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ‬

‫ﺷﻤﺎ ﺳﻮار ﻣﻰ ﺷﻮﻳﺪ‪ ،‬وﻧﺒﺎﺷﻢ ﻣﮕﺮ آﻧﺠﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬وﻧﺮوم ﻣﮕﺮ آﻧﺠﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ روﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻧﺪك ﻣﺎﻟﻰ از‬

‫دﻧﻴﺎ ﺧﺸﻨﻮد ﺷﻮم وزﻣﻴﻦ را از ﻋﺪل وداد ﭘﺮ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ از ﺟﻮر وﺳﺘﻢ ﭘﺮ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻨﻬﺎ وﺗﻨﻬﺎ ﺑﻨﺪﮔﻰ‬

‫ﺧﺪا ﻛﻨﻢ وﺑﻪ ﺷﻤﺎ وﻓﺎدار ﺑﻤﺎﻧﻢ آن ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ وﻓﺎدار ﻣﺎﻧﻴﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﻣﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ اﻣﻮر ﺧﺸﻨﻮدﻳﻢ وﺑﺎ ﺗﻮ‬

‫ﺑﻴﻌﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬آن ﮔﺎه ﺣﻀﺮت ﺑﺎ ﺗﻚ ﺗﻚ آﻧﺎن دﺳﺖ ﻣﻰ دﻫﺪ‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ زﻣﺎﻧﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮت در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﻇﺎﻫﺮ‬

‫ﮔﺮدد‪ .‬ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﺮاى او ﺳﺮ ﺧﻀﻮع ﻓﺮود آورﻧﺪ وﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﻪ زﻳﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ ‪ .‬ﺧﻀﺮ ﭘﺮورده ﻋﻬﺪ‬

‫وﭘﻴﻤﺎن دوﻟﺖ او ﺷﻮد واﻫﻞ ﻫﻤﺪان در ﺳﻤﺖ وزﻳﺮى او ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ وﺧﻮﻻﻧﻴﺎن ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن او ﺷﻮﻧﺪ وﺣﻤﻴﺮﻳﺎن ﻳﺎران او‬

‫ﮔﺮدﻧﺪ وﻣﻀﺮﻳﺎن ﻃﻼﻳﻪ داران ﻟﺸﻜﺮش‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ او را ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮداﻧﺪ وﭘﺸﺖ او را ﻣﺤﻜﻢ ﻛﻨﺪ ‪ .‬او ﺑﺎ‬

‫ﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻧﺶ وارد ﻋﺮاق ﻣﻰ ﺷﻮد وﻣﺮدﻣﺎن در ﻋﻘﺐ وﭘﻴﺶ روى او رواﻧﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻃﻼﻳﻪ دار ﻟﺸﻜﺮ او ﻣﺮدى اﺳﺖ ﻋﻘﻴﻞ ﻧﺎم ودﻧﺒﺎﻟﻪ دار ﻟﺸﻜﺮش ﻣﺮدى اﺳﺖ ﺣﺎرث ﻧﺎم‪ .‬آن ﮔﺎه ﻣﺮدى از اوﻻد ﺣﺴﻦ ﺑﺎ‬

‫دوازده ﻫﺰار ﺳﻮار ﺑﻪ او ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪه وﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اى ﭘﺴﺮ ﻋﻢ! ﻣﻦ ﺳﺰاوارﺗﺮم از ﺗﻮ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ )ﻳﻌﻨﻰ اﻣﺎﻣﺖ (‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﻦ‬

‫از ﻓﺮزﻧﺪان ﺣﺴﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ واو ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﺣﺴﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﻀﺮت ﻣﻬﺪى ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻣﻨﻢ ﻣﻬﺪى‪ ،‬او ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ آﻳﺎ ﺑﺮاى ﺗﻮ‬

‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﻣﻌﺠﺰه ﻳﺎ ﻋﻼﻣﺘﻰ ﻫﺴﺖ؟ ﺣﻀﺮت ﻣﻬﺪى ﺑﺎ ﻧﻈﺮ واﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﺮﻏﻰ ﻛﻪ در ﻫﻮا ﭘﺮواز ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﺮده ﻣﺮغ ﺧﻮد‬

‫را در ﻛﻒ ﺣﻀﺮت ﻣﻰ اﻓﻜﻨﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﺑﻪ ﺳﺨﻦ در ﻣﻰ آﻳﺪ وﺑﻪ اﻣﺎﻣﺖ ﺣﻀﺮت ﮔﻮاﻫﻰ ﻣﻰ دﻫﺪ‪.‬‬

‫‪١١١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺣﻀﺮت ﭼﻮب ﺧﺸﻜﻰ را در ﻧﻘﻄﻪ اى از زﻣﻴﻦ ﻛﻪ در آن آﺑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻰ ﻛﺎرد وآن ﭼﻮب ﺧﺸﻚ ﺳﺒﺰ ﻣﻰ ﮔﺮدد‬

‫وﺑﺮگ ﻣﻰ دﻫﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﻗﻄﻌﻪ ﺳﻨﮓ ﺳﺨﺘﻰ را از زﻣﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺘﻪ در دﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮم ﻧﺮم وﺧﻤﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺣﺴﻨﻰ‬

‫ﺑﺎ دﻳﺪن اﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰات ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اﻣﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ اﺳﺖ وﻣﺎ ﻓﺮﻣﺎن از ﺗﻮ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﻢ‪ .‬آن ﮔﺎه ﺧﻮد ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻓﺮﻣﺎن آن ﺣﻀﺮت ﻣﻰ‬

‫ﮔﺮدد وﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻧﺶ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﻴﺮوزى از او ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻃﻼﻳﻪ دار ﻟﺸﻜﺮش ﻣﺮدى اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻨﺎم ﺑﺎ او اﺳﺖ ‪ .‬آن ﮔﺎه‬

‫او ﺑﻪ ﺳﻴﺮ ﭘﺮداﺧﺘﻪ وﺧﺮاﺳﺎن را ﻓﺘﺢ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ از آن ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺪﻳﻨﻪ اﻟﺮﺳﻮل ﺑﺎز ﻣﻰ ﮔﺮدد‪ .‬ﻣﺮدم ﺟﻤﻠﮕﻰ‬

‫ﺧﺒﺮ او را ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ‪ .‬اﻫﻞ ﻳﻤﻦ وﺣﺠﺎز ﻓﺮﻣﺎن او ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺛﻘﻴﻒ از ﺳﺮ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺷﻮرش ﺑﺮ ﻣﻰ دارد‪.‬‬

‫آن ﮔﺎه او ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﺎم ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺒﺮد ﺑﺎ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ در راه ﻣﻰ ﺷﻮد‪ .‬ﺻﺪاﻳﻰ در ﺷﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻰ ﺷﻮد ﻛﻪ ‪ :‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ اﻳﻦ ﻋﺮﺑﻬﺎ‬

‫ﻋﺮﺑﻬﺎى ﺣﺠﺎزى ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎ در راﻫﻨﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﻪ اﺻﺤﺎب ﺧﻮد ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬در ﺣﻖ اﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﭼﻪ‬

‫ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ؟ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن وﻳﺎراﻧﺶ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻨﺪ‪ :‬ﻣﺎ ﻳﺎران ﺟﻨﮓ وﺗﻴﺮاﻧﺪاز وﻋﺪه وآﻻت ﺟﻨﮕﻰ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ‪ .‬ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ آﻧﺎن را ﺑﻪ‬

‫ﺟﻨﮓ ﺗﺸﺠﻴﻊ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺮوﻫﻰ از اﻫﻞ ﻛﻮﻓﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ وﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اى اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﻧﺎم ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻧﺎم او ﺣﺮب اﺳﺖ‬

‫ﭘﺴﺮ ﻋﻨﺒﺴﻪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻣﺮه‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻛﻠﻴﺐ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺳﺎﻫﻤﻪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ زﻳﺪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻋﺜﻤﺎن‪ ،‬ﺑﺴﺮ ﺧﺎﻟﺪ‪ .‬او از ﻧﺴﻞ ﻳﺰﻳﺪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻣﻌﺎوﻳﻪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ‬

‫اﺑﻰ ﺳﻔﻴﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ در آﺳﻤﺎن وزﻣﻴﻦ ﻟﻌﻨﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺧﺪاى ﺗﻌﺎﻟﻰ وﻣﻠﻌﻮﻧﺘﺮﻳﻨﺸﺎن از ﺣﻴﺚ ﻧﺴﺐ‬

‫وﺳﺘﻤﮕﺮﺗﺮﻳﻨﺸﺎن اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻴﺮون آﻳﺪ ﺑﺎ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن وﺳﻮاران ﺧﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ دوﻳﺴﺖ ﻫﺰار ﺟﻨﮕﺠﻮ اﺳﺖ‪ .‬او در راه ﻣﻰ‬

‫ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻴﺮه )ﻛﻪ ﻳﻜﻰ از ﺷﻬﺮﻫﺎى ﻋﺮاق اﺳﺖ( ﻣﻰ رﺳﺪ ‪ .‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﺎ ﺳﻮاران وﻣﺮدان‬

‫وﻟﺸﻜﺮﻳﺎن ﺧﻮد ﺑﺮ او ﭘﻴﺸﻰ ﻣﻰ ﮔﻴﺮد در ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻛﻪ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ در ﻃﺮف راﺳﺘﺶ وﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻞ در ﺟﺎﻧﺐ ﭼﭙﺶ وﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﺼﺮ‬

‫روﺑﺮوﻳﺶ ﻗﺮار دارﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﮔﺮوه ﮔﺮوه از اﻗﺼﻰ ﻧﻘﺎط ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺪو ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺣﻀﺮت وﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻧﺶ در‬

‫ﺣﻴﺮه ﺑﺎ ﻟﺸﻜﺮ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺧﺸﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﺮدد‪ .‬ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت ﺧﺪا ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺸﻢ‬

‫وﻏﻀﺐ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ آن ﺳﺎن ﻛﻪ ﻣﺮﻏﺎن از ﺑﺎﻻى ﺳﺮ ﺑﺮ ﻟﺸﻜﺮ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺳﻨﮓ ﻣﻰ اﻓﻜﻨﻨﺪ وﻛﻮﻫﻬﺎ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮕﻬﺎى‬

‫ﺧﻮد را ﺑﺮ آﻧﺎن ﻓﺮو ﻣﻰ رﻳﺰﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺎن ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ وﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻧﺒﺮد ﺳﻬﻤﮕﻴﻨﻰ در ﻣﻰ ﮔﻴﺮد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن‬

‫ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﻫﻼك ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺨﺺ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﮔﺮوه اﻧﺪﻛﻰ از ﻳﺎراﻧﺶ ﻓﺮار ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮدى از ﻳﺎران ﻗﺎﺋﻢ‬

‫‪١١٢‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻛﻪ ﺻﻴﺎح ﻧﺎم دارد ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﻣﺮداﻧﻰ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺎى در رﻛﺎب او دارﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ وﻳﺎراﻧﺶ رﺳﺎﻧﺪه او را ﺑﻪ ﺑﻨﺪ‬

‫ﻛﺸﻴﺪه ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮت ﻧﻤﺎز ﻣﻐﺮب را ﺧﻮاﻧﺪه وﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﻋﺸﺎ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻰ آورﻧﺪ‪ .‬آن‬

‫ﺣﻀﺮت ﻧﻤﺎز ﺧﻮد را ﺳﺒﻚ ﻛﺮده ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻰ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اى ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮ! ﻣﺮا ﺑﺎﻗﻰ ﮔﺬار ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺮاى ﺗﻮ‬

‫ﻳﺎر وﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺣﻀﺮت رو ﺑﻪ اﺻﺤﺎب ﺧﻮد ﻛﺮده ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ :‬راى ﺷﻤﺎ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺑﺮ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؟ زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﻦ‬

‫ﺑﺮ ﺧﻮد ﻋﻬﺪ ﻛﺮده ام ﻛﻪ ﻛﺎرى ﻧﻜﻨﻢ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ رﺿﺎﻳﺖ ﺷﻤﺎ‪ .‬آﻧﺎن ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺧﺸﻨﻮد ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻳﻢ ﻣﮕﺮ‬

‫اﻳﻨﻜﻪ او را ﺑﻜﺸﻰ‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻪ او ﺧﻮﻧﻬﺎﻳﻰ را ﺑﻪ زﻣﻴﻦ رﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ رﻳﺨﺘﻦ آن را ﺣﺮام ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻬﺪى‬

‫ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬درﺑﺎره او آﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه او را ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﻛﻨﺎر رود ﻫﺠﻴﺮ )ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﺼﺮه‬

‫وﻛﻮﻓﻪ اﺳﺖ( زﻳﺮ درﺧﺘﻰ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﻬﺎى آن درﺧﺖ آوﻳﺰش ﻛﺮده اﻧﺪ ﺑﺴﺎن ﺑﺮﻳﺪن ﺳﺮ ﻗﻮچ ﺳﺮ از ﺗﻨﺶ ﺑﺮ‬

‫ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ‪ .‬ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ اﻓﻜﻨﺪن روح ﭘﻠﻴﺪ او در ﻧﺎر ﻧﻴﺮان ﺷﺘﺎب ﻛﻨﺪ‪ .‬راوى ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺑﻨﻰ ﻛﻼب ﻣﻰ رﺳﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺣﺮب ﺑﻦ ﻋﻨﺒﺴﻪ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ وﻗﺎﺗﻞ او ﻣﺮدى از ﻓﺮزﻧﺪان ﻋﻠﻰ ﺑﻦ اﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﻰ ﻛﻼب ﺑﺎ ﻣﺮدى از اوﻻد ﭘﺎدﺷﺎه روم‬

‫ﺑﺮ ﻧﺒﺮد ﺑﺎ ﻣﻬﺪى وﮔﺮﻓﺘﻦ اﻧﺘﻘﺎم ﺧﻮن ﺣﺮب ﺑﻦ ﻋﻨﺒﺴﻪ ﺑﻴﻌﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﻨﻰ ﺛﻘﻴﻒ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ آﻧﺎن اﻓﺰوده ﻣﻰ‬

‫ﺷﻮد ‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎه روم ﺑﺎ ﻫﺰار ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻛﻪ در زﻳﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﻫﺮ ﺳﺮﻫﻨﮕﻰ ﻫﺰار ﻣﺮد ﺟﻨﮕﺠﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻴﺮون آﻳﺪ ودر ﺷﻬﺮى‬

‫از ﺷﻬﺮﻫﺎى ﺗﺤﺖ ﺳﻴﻄﺮه ﻗﺎﺋﻢ ﻛﻪ آن را ﻃﺮﺳﻮس )ﺷﻬﺮى اﺳﺖ در ﺳﺮﺣﺪات ﺷﺎم ﻣﻴﺎن اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ وﺣﻠﺐ وﺷﻬﺮﻫﺎى‬

‫روم( ﻧﺎﻣﻨﺪ ﻓﺮود آﻳﻨﺪ واﻣﻮال وﭼﻬﺎرﭘﺎﻳﺎن وزﻧﺎﻧﺸﺎن را ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮداﻧﺸﺎن را از دم ﺗﻴﻎ ﮔﺬراﻧﻨﺪ وﺷﻬﺮ را وﻳﺮان‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ‪ - .‬اى ﻣﺮدم ! ‪ -‬ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ زﻧﻬﺎ را ﻛﻪ در ردﻳﻒ ﻣﺮدان ﺑﺮ ﭘﺸﺖ اﺳﺒﺎن ﺳﻮارﻧﺪ وﻣﺮﻛﻮﺑﺸﺎن در ﺷﻌﺎع آﻓﺘﺎب‬

‫وﻣﺎه ﻧﻤﺎﻳﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎرى‪ ،‬ﺧﺒﺮ آﻧﺎن ﺑﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻣﻰ رﺳﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮت ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺎدﺷﺎه روم ﺑﺎ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن ﺧﻮد در راه‬

‫ﻣﻰ ﺷﻮد‪ .‬ﭼﻮن ﺑﻪ ده ﻓﺮﺳﻨﮕﻰ رﻗﻪ ﻣﻰ رﺳﻨﺪ ﻣﻴﺎن ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن ﺣﻀﺮت وﺳﭙﺎه دﺷﻤﻦ ﻧﺒﺮدى در ﻣﻰ ﮔﻴﺮد‪ .‬از ﺷﺐ ﺗﺎ ﺑﻪ‬

‫ﺻﺒﺢ ﻧﺒﺮد اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ آب رودﺧﺎﻧﻪ از ﺧﻮن ﻛﺸﺘﮕﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﺪ واﻃﺮاف آن از ﺑﺪﻧﻬﺎى ﻣﺮدﮔﺎن‬

‫ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺷﺪﻳﺪى ﻓﺮاﮔﻴﺮد ‪ .‬در آﺧﺮ‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎه روم در ﭘﻰ اﻳﻦ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ ﻓﺮار ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم‬

‫او را ﺗﺎ ﻗﺒﻪ ﻋﺒﺎس )ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﺼﺮ اﺳﺖ( زﻳﺮ ﻗﻄﻮار )ﻛﻪ ﻧﺎم ﻣﺤﻠﻰ اﺳﺖ( دﻧﺒﺎل ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﭘﺎدﺷﺎه روم ﺑﻪ ﻧﺰد‬

‫ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﭘﻴﻜﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﻛﻪ در ﻗﺒﺎل درﻳﺎﻓﺖ ﺧﺮاج دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﻛﻴﺐ او ﻧﺰﻧﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮت ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻰ ﻛﻪ او از‬

‫‪١١٣‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫روم ﺧﺎرج ﻧﮕﺮدد واﺳﻴﺮى را در ﻧﺰد ﺧﻮد ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺬارد ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎه روم ﻗﺒﻮل ﻣﻰ ﻛﻨﺪ وﮔﺮدن ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن‬

‫ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﻰ ﻧﻬﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻪ ﺳﻮى ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺑﻨﻰ ﻛﻼب از ﻃﺮف درﻳﺎﭼﻪ روان ﻣﻰ ﺷﻮد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ دﻣﺸﻖ‬

‫ﻣﻰ رﺳﺪ‪ .‬ﻟﺸﻜﺮى را ﺑﻪ ﺳﻮى ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺑﻨﻰ ﻛﻼب اﻋﺰام ﻣﻰ دارد‪ .‬آن ﻟﺸﻜﺮ ﭘﺲ از ﻧﺒﺮد ﺑﺎ ﺑﻨﻰ ﻛﻼب وﻛﺸﺘﻦ ﺑﺴﻴﺎرى از‬

‫ﻣﺮداﻧﺸﺎن زﻧﺎن ﻗﺒﻴﻠﻪ را ﻛﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻀﺮت ﻣﻰ آورﻧﺪ‪ .‬آﻧﺎن در ﺣﻀﻮر ﺣﻀﺮت اﻳﻤﺎن آورده ﺑﻴﻌﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬آن‬

‫ﮔﺎه ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻌﺪ از ﻛﺸﺘﻦ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﺶ از ﮔﺮوه ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ در ﺷﻬﺮى از ﺷﻬﺮﻫﺎى روم ﻓﺮود ﻣﻰ آﻳﻨﺪو‬

‫ﻧﺪاى ﻻ اﻟﻪ اﻻ اﷲ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ رﺳﻮل اﷲ ﺳﺮ ﻣﻰ دﻫﻨﺪ ودﻳﻮارﻫﺎى ﺷﻬﺮ از اﻳﻦ ﻧﺪا ﻓﺮو ﻣﻰ رﻳﺰﻧﺪ )ﻳﻌﻨﻰ ﺷﻬﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ‬

‫ﺣﻀﺮت ﻣﻰ ﺷﻮد(‪ .‬ﭘﺲ از آن ﺑﻪ ﻗﺴﻄﻨﻄﻨﻴﻪ ‪ -‬ﻣﺤﻞ اﺳﺘﻘﺮار ﭘﺎدﺷﺎه روم ‪ -‬روان ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬در آﻧﺠﺎ ﺳﻪ ﮔﻨﺞ را از دل‬

‫ﺧﺎك ﺑﻴﺮون ﻣﻰ ﻛﺸﻨﺪ‪ :‬ﮔﻨﺠﻰ از ﺟﻮاﻫﺮ وﮔﻨﺠﻰ از ﻃﻼ وﮔﻨﺠﻰ از ﻧﻘﺮه ‪ .‬ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﮔﻨﺠﻬﺎ را در ﻣﻴﺎن‬

‫ﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻧﺶ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﺣﻀﺮت در راه ﻣﻰ ﺷﻮد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎى ارﻣﻨﻴﻪ ﻛﺒﺮى ﻣﻰ رﺳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻮن اﻫﺎﻟﻰ ارﻣﻨﻴﻪ آن ﺣﻀﺮت را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ راﻫﺒﻰ از راﻫﺒﺎن ﺧﻮد را ﻛﻪ داراى داﻧﺸﻰ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮى‬

‫ﺣﻀﺮت ﮔﺴﻴﻞ ﻣﻰ دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻨﺪ‪ .‬راﻫﺐ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﺎم ﻣﻰ رود وﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ‪:‬‬

‫آﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﻬﺪى ﻫﺴﺘﻰ؟ ﺣﻀﺮت ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ :‬ﺑﻠﻰ‪ ،‬ﻣﻨﻢ آن ﻛﺴﻰ ﻛﻪ در اﻧﺠﻴﻞ ﺷﻤﺎ از آن ﻳﺎد ﺷﺪه ﻛﻪ در آﺧﺮ اﻟﺰﻣﺎن ﺧﺮوج‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬راﻫﺐ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺴﻴﺎرى را ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ آﻧﻬﺎ را ﺣﻀﺮت ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ‪ .‬راﻫﺐ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﭘﺎﺳﺨﻬﺎى‬

‫ﺣﻀﺮت ﺑﻪ اﺳﻼم ﻣﻰ ﮔﺮود‪ .‬اﻣﺎ اﻫﺎﻟﻰ ارﻣﻨﻴﻪ از ورود ﺣﻀﺮت ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻧﺶ ﻣﻤﺎ ﻧﻌﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ‪ .‬اﻣﺎ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن‬

‫ﺣﻀﺮت ﺑﻪ ﺟﺒﺮ وارد ﺷﻬﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ وﭘﺎﻧﺼﺪ ﻧﻔﺮ ﺟﻨﮕﺠﻮ از ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن آن دﻳﺎر را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻰ رﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮت ﺑﺎ ﻣﺪد‬

‫از ﻧﻴﺮوى رﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮد آن ﺷﻬﺮ را ﻣﻴﺎن آﺳﻤﺎن وزﻣﻴﻦ ﻣﻌﻠﻖ ﻣﻰ ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎه ارﻣﻨﻴﻪ وﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ او ﻫﺴﺘﻨﺪ در‬

‫راه ﻧﺒﺮد ﺑﺎ ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم وﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﻬﺮﺷﺎن ﺑﺎﻻى ﺳﺮﺷﺎن ﻣﻌﻠﻖ اﺳﺖ ‪ .‬ﻟﺬا ﻓﺮار را‬

‫ﺑﺮﻗﺮار ﺗﺮﺟﻴﺢ داده ﺟﻤﻠﮕﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﻳﺰﻧﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﺷﻴﺮى ﺑﺰرگ ﺑﺮ ﺳﺮ راه آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺻﻴﺤﻪ اى ﻣﻰ‬

‫زﻧﺪ آن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ از آﻻت وادوات ﺟﻨﮓ دارﻧﺪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﻓﺮار ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻪ‬

‫دﻧﺒﺎل آﻧﺎن رﻓﺘﻪ اﻣﻮاﻟﺸﺎن را ﺿﺒﻂ ﻛﺮده ﺑﻴﻦ ﺧﻮد ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻧﺎن ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ﻫﺰاران ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺻﺪ‬

‫ﻫﺰار دﻳﻨﺎر ﻃﻼ وﺻﺪ ﻛﻨﻴﺰ وﺻﺪ ﻏﻼم ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻴﺖ اﻟﻤﻘﺪس در راه ﺷﻮد ‪ .‬در آﻧﺠﺎ‬

‫‪١١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺗﺎﺑﻮت ﺳﻜﻴﻨﻪ را ﺑﺎ ﻣﻬﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺑﻦ داود واﻟﻮاﺣﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﺎزل ﺷﺪه اﺳﺖ را ﺑﻴﺮون ﻛﺸﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه روى ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ‬

‫زﻧﮕﻴﺎن ﻛﻨﺪ ودﻳﺎرﺷﺎن را ﻓﺘﺢ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ آﻧﻬﺎ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﻫﺰار ﺑﺎزار اﺳﺖ ودر ﻫﺮ ﺑﺎزارى ﻫﺰار دﻛﺎن وﺟﻮد‬

‫دارد ‪ .‬ﭘﺲ از ﻓﺮاﻏﺖ از ﻓﺘﺢ اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺮى در آﻳﺪ ﻛﻪ آن را ﻗﺎﻃﻊ ﮔﻮﻳﻨﺪ وآن ﻛﻨﺎر درﻳﺎى ﺳﺒﺰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﻴﻂ‬

‫ﺑﺮ دﻧﻴﺎ اﺳﺖ ودرازاى آن ﺑﻪ ﻣﻘﺪار ﻫﺰار ﻣﻴﻞ راه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺳﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﺣﺼﺎر ﺷﻬﺮ ﻓﺮو رﻳﺰد ودﻳﻮارﻫﺎ ﺷﻜﺎف‬

‫ﺑﺮدارد‪ .‬در آن روز ﻳﻜﺼﺪ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ از ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ‪ .‬ﻣﻬﺪى‬

‫ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻪ ﻣﺪت ﻫﻔﺖ ﺳﺎل در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ اﻗﺎﻣﺖ ﻣﻰ ﮔﺰﻳﻨﺪ‪ .‬ﻏﻨﻴﻤﺘﻰ ﻛﻪ از ﻣﺮدم اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ‬

‫اﻟﺴﻼم ﻣﻰ اﻓﺘﺪ ده ﺑﺮاﺑﺮ آن ﭼﻴﺰى اﺳﺖ ﻛﻪ در روم ﺑﻪ ﭼﻨﮕﺸﺎن اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺻﺪ ﻫﺰار ﻣﻮﻛﺐ‬

‫ﺑﻪ زﻳﺮ ﻓﺮﻣﺎن دارد وﻫﺮ ﻣﻮﻛﺒﻰ زﻳﺎده ﺑﺮ ﭘﻨﺠﺎه ﻫﺰار ﺟﻨﮕﺠﻮ در ﺧﻮد ﺟﺎى داده از آن ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮون آﻣﺪه ﻛﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ‬

‫ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻣﻴﺎن ﻋﻜﺎ وﺣﺼﺎر ﻏﺰه وﻋﺴﻘﻼن ﺟﺎى ﻣﻰ ﮔﻴﺮد‪ .‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺒﺮ ﺧﺮوج دﺟﺎل وﺧﺮاﺑﻜﺎرﻳﻬﺎﻳﺶ ﺑﻪ او ﻣﻰ‬

‫رﺳﺪ ﻛﻪ آن ﻣﻠﻌﻮن ﻳﻚ ﭼﺸﻢ زراﻋﺘﻬﺎ وﻧﺴﻠﻬﺎ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬دﺟﺎل ﻓﺮدى ﻳﻚ ﭼﺸﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺷﻬﺮى ﻛﻪ آن را‬

‫ﻳﻬﻮدا )وآن ﻗﺮﻳﻪ اى اﺳﺖ از ﻗﺮﻳﻪ ﻫﺎى اﺻﻔﻬﺎن وآن ﺷﻬﺮى اﺳﺖ از ﺷﻬﺮﻫﺎى اﻛﺎﺳﺮه( ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺧﺮوج ﻛﻨﺪ‪ .‬از ﺑﺮاى‬

‫دﺟﺎل ﻳﻚ ﭼﺸﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﭘﻴﺸﺎﻧﻰ او ﺑﺴﺎن ﺳﺘﺎره اى درﺧﺸﻨﺪه اﺳﺖ‪ .‬او ﺳﻮار ﺑﺮ درازﮔﻮﺷﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﺎﻣﺶ ﺑﻪ‬

‫اﻧﺪازه ﻣﺴﺎﻓﺘﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﻋﺎدى ﺗﻮان دﻳﺪن آن را دارد‪ .‬درازى آن درازﮔﻮش ﻫﻔﺘﺎد ذراع اﺳﺖ‪ .‬آن درازﮔﻮش‬

‫ﺑﺮ روى آب آن ﭼﻨﺎن راه رود ﻛﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻗﺪم ﺑﺮدارد‪ .‬ﺑﺎرى‪ ،‬دﺟﺎل ﻧﺪا ﻛﻨﺪ ﻛﻪ آن ﻧﺪا ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ‬

‫ﮔﻮش رﺳﺪ ‪.‬او در اﻳﻦ ﻧﺪا ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اى دوﺳﺘﺎﻧﻢ! ﺑﻪ ﺳﻮى ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻢ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺷﻤﺎ‪ .‬ﻣﻨﻢ آن ﻛﻪ‬

‫ﺷﻤﺎ را آﻓﺮﻳﺪ واﻧﺪازه ﮔﻴﺮى ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻣﻨﻢ آن ﻛﻪ راه ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ وﮔﻴﺎﻫﺎن را ﺑﺮوﻳﺎﻧﺪ‪ .‬در آن روز زﻧﺎزادﮔﺎن وﺑﺪﺗﺮﻳﻦ‬

‫ﻣﺮدﻣﺎن ﻛﻪ از ﻓﺮزﻧﺪان ﻳﻬﻮد وﻧﺼﺎرا ﺑﺎﺷﻨﺪ او را ﭘﻴﺮوى ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪادﺷﺎن ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎرش ﻧﺒﺎﺷﺪ وﻛﺲ را ﺗﻮان اﺣﺼﺎ‬

‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺧﺪاى ﺗﻌﺎﻟﻰ ‪ .‬او در ﺣﺎﻟﻰ ﺳﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻮﻫﻰ از ﮔﻮﺷﺖ وﻛﻮﻫﻰ از ﻧﺎن ﺗﺮﻳﺪ ﺷﺪه ‪ -‬ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ از آن‬

‫ﺧﻮرﻧﺪ ﻛﻤﺒﻮدى در آن ﭘﺪﻳﺪار ﻧﮕﺮدد ‪ -‬را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد‪ - .‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ! ‪ -‬ﺧﺮوج او در زﻣﺎن ﻗﺤﻄﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻪ وﻗﻮع‬

‫ﭘﻴﻮﻧﺪد‪ .‬ﻟﺬا از آن ﺑﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﺎﻧﻰ ﻛﻪ اﻗﺮار ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرﻳﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﺨﻮراﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ آن ﮔﺎه اﻣﺎم ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ او ﺑﺴﻴﺎر دروﻏﮕﻮ وﻣﻠﻌﻮن اﺳﺖ‪ .‬آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ وﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرﺗﺎن ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﻧﻴﺴﺖ وﻃﻌﺎﻣﻰ ﻧﻤﻰ‬

‫‪١١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﺧﻮرد وﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻰ اى ﻧﻤﻰ آﺷﺎﻣﺪ‪ .‬او زﻧﺪه اى اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﻣﻴﺮد ‪ .‬ﻫﺮ ﺧﻴﺮ وﻧﻴﻜﻰ ﺑﻪ دﺳﺖ او اﺳﺖ واو ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰى‬

‫ﺗﻮاﻧﺎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫راوى ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم اﺷﺮاف اﻫﻞ ﻛﻮﻓﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ وﮔﻔﺘﻨﺪ ‪ :‬اى ﻣﻮﻻى ﻣﺎ! ﺑﻌﺪ از آن ﭼﻪ وﻗﺎﻳﻌﻰ رخ ﻣﻰ دﻫﺪ؟‬

‫ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﭘﺲ ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻪ ﺑﻴﺖ اﻟﻤﻘﺪس ﺑﺎز ﻣﻰ ﮔﺮدد وﭼﻨﺪ روزى ﺑﺎ ﻣﺮدم ﻧﻤﺎز ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﻰ ﮔﺬارد‪.‬‬

‫ﭼﻮن روز ﺟﻤﻌﻪ ﺷﻮد وﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮ ﭘﺎى داﺷﺘﻦ ﻓﺮﻳﻀﻪ ﻧﻤﺎز در رﺳﺪ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﻦ ﻣﺮﻳﻢ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم از آﺳﻤﺎن ﻓﺮود آﻳﺪ ﻛﻪ‬

‫در ﺟﺎﻣﻪ اى ﺳﺮخ ﻓﺎم ﺧﻮد را ﭘﻴﭽﻴﺪه وﮔﻮﻳﺎ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ روﻏﻦ از ﻣﻮﻫﺎي ﺳﺮاوﻣﻰ ﭼﻜﺪ )از ﻓﺮط ﺻﺎﻓﻲ و ﺑﺮاﻗﻲ (‪.‬‬

‫او ﻣﺮدى اﺳﺖ ﺧﻮﺷﺮو وزﻳﺒﺎ ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺧﻠﻖ اﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﺣﻀﺮت اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺑﺎرى‪ ،‬او ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﻬﺪى ﻣﻰ آﻳﺪ وﺑﺎ‬

‫ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ وﻣﮋده ﻳﺎرى او را ﺑﻪ ﺳﻤﻊ وﻧﻈﺮش ﻣﻰ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬در آن ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻬﺪى ﺑﻪ او ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اى روح‬

‫ﺧﺪا! ﭘﻴﺶ ﺑﺎﻳﺴﺖ وﺑﺎ ﻣﺮدم ﻧﻤﺎزﮔﺬار‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اى ﭘﺴﺮ رﺳﻮل ﺧﺪا! اﻣﺎﻣﺖ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺨﺼﻮص ﺗﻮ اﺳﺖ‪ .‬آن ﮔﺎه‬

‫ﻋﻴﺴﻰ ﺑﻪ اذان ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺮدد ودر ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻬﺪى ﻧﻤﺎز ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺮﮔﺰار ﻛﻨﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻋﻴﺴﻰ‬

‫را ﺑﺮ ﻧﺒﺮد ﺑﺎ دﺟﺎل ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﻮد ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ اﻣﺎرت ﻟﺸﻜﺮ ﻣﻬﺪى را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارد ﺑﺮ دﺟﺎل‬

‫ﺧﺮوج ﻛﻨﺪ‪ .‬دﺟﺎل ﻛﻪ زراﻋﺖ وﻧﺴﻠﻬﺎى اﻧﺴﺎﻧﻰ را ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدى ﻛﺸﺎﻧﺪه ﺑﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻫﻞ زﻣﻴﻦ ﺻﻴﺤﻪ زﻧﺪ وآﻧﻬﺎ را ﺑﻪ‬

‫ﺧﻮد دﻋﻮت ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدار او ﺷﻮد ﻣﺘﻨﻌﻢ ﺑﻪ ﻧﻌﻢ او ﮔﺮدد وﻛﺴﻰ ﻛﻪ از ﻓﺮﻣﺎن او ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻛﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫وﻧﺎﺑﻮدش ﺑﮕﺮداﻧﺪ‪ .‬دﺟﺎل در ﺗﻤﺎﻣﻰ رﻗﻌﺎت ﻛﺮه ﺧﺎك ﻗﺪم ﻧﻬﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ در ﻣﻜﻪ وﻣﺪﻳﻨﻪ وﺑﻴﺖ اﻟﻤﻘﺪس ‪.‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻤﺎﻣﻰ‬

‫زﻧﺎزادﮔﺎن در ﻣﺸﺮق وﻣﻐﺮب ﻛﺮه زﻣﻴﻦ او را ﭘﻴﺮوى ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه او ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺣﺠﺎز رود ‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ در ﮔﺮدﻧﻪ‬

‫ﻫﺮﺷﺎو ﺑﺎ او ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﺮدد‪.‬ﻋﻴﺴﻰ ﺑﺮ او ﻧﻌﺮه اى زﻧﺪ وﺑﺮ ﭘﻴﻜﺮش ﺿﺮﺑﺘﻰ وارد آورد‪ .‬دﺟﺎل از اﺛﺮ آن ﺿﺮﺑﺖ ﺑﺴﺎن ﻗﻠﻊ‬

‫وﻣﺲ ﮔﺪاﺧﺘﻪ آب ﺷﻮد ‪.‬ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻟﺸﻜﺮﻳﺎن دﺟﺎل را ﺑﻪ ﻣﺪت ﭼﻬﻞ روز از ﻃﻠﻮع آﻓﺘﺎب ﺗﺎ ﺑﻪ ﻏﺮوب‬

‫ﻗﺘﻞ ﻋﺎم ﻛﻨﻨﺪ وزﻣﻴﻦ را از ﻟﻮث وﺟﻮدﺷﺎن ﭘﺎك ﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻣﺎﻟﻚ اﻟﺮﻗﺎب ﻏﺮب وﺷﺮق ﻋﺎﻟﻢ‬

‫ﮔﺮدد وﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﺧﻮﻳﺶ از ﺟﺎﺑﺮﻗﺎ ﺗﺎ ﺟﺎﺑﺮﺳﺎ را ﻓﺘﺢ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﺑﺪﻳﻨﺴﺎن اﻣﺮ او ﺑﻪ ﻓﺮﺟﺎم ﺧﻮد رﺳﺪ‪ .‬ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم در‬

‫ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻋﺪاﻟﺖ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ در ﻛﻨﺎر ﮔﺮگ در ﻳﻚ ﻣﻜﺎن ﺑﻪ ﭼﺮا ﭘﺮدازﻧﺪ‪ .‬ﻛﻮدﻛﺎن ﺑﺎ ﻣﺎر‬

‫وﻋﻘﺮب ﺑﻪ ﺑﺎزى ﭘﺮدازﻧﺪ واز اﻳﻦ راه ﺿﺮرى ﻣﺘﻮﺟﻬﺸﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺪى از ﻣﻴﺎن رود وﻧﻴﻜﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ وﻣﺮدم ﺑﻪ ﻛﺸﺖ‬

‫‪١١‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﮔﻨﺪم وﺟﻮ ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪ ،‬آن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ از دﺳﺘﺮﻧﺞ آﻧﺎن از ﻫﺮ ﻳﻚ ﻣﻨﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻛﺎرﻧﺪ ﺻﺪ ﻣﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺧﺪاى‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻓﺮﻣﻮده‪ :‬در ﻫﺮ ﺧﻮﺷﻪ اى ﺻﺪ داﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ وﺧﺪا ﺑﺮاى ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ دو ﭼﻨﺪان ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬زﻧﺎ ورﺑﺎ وآﺷﺎﻣﻴﺪن‬

‫ﻣﺴﻜﺮات وﻏﻨﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد واﺣﺪى ﻣﺮﺗﻜﺐ اﻳﻦ اﻋﻤﺎل ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﻧﮕﺮدد ﻣﮕﺮ آن ﻛﻪ ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم او را ﺑﻜﺸﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﺣﺎل ﺗﺎرك ﻧﻤﺎز‪ .‬ﻣﺮدم ﺑﺮ ﻋﺒﺎدت وﻃﺎﻋﺖ وﺧﺸﻮع ودﻳﻨﺪارى ﻣﻌﺘﻜﻒ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻋﻤﺮﻫﺎ ﻃﻮﻻﻧﻰ ودراز‬

‫ﮔﺮدد ودرﺧﺘﺎن در ﺳﺎل دوﺑﺎر ﺑﺎرور ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﺣﺪى از دﺷﻤﻨﺎن آل ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻰ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ وآﻟﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻼك‬

‫وﻧﺎﺑﻮد ﮔﺮدد‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﺣﻀﺮت اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼ م اﻳﻦ آﻳﻪ از ﻗﺮآن را ﺗﻼوت ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬

‫ﺧﺪا ﺷﺮع وآﺋﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻗﺮار داد ﺣﻘﺎﻳﻖ واﺣﻜﺎﻣﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻮح را ﻫﻢ ﺑﻪ آن ﺳﻔﺎرش ﻛﺮد و ﺑﺮ ﺗﻮ‬

‫ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎن را وﺣﻰ ﻛﺮدﻳﻢ وﺑﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ وﻣﻮﺳﻰ وﻋﻴﺴﻰ ﻫﻢ آن را ﺳﻔﺎرش ﻧﻤﻮدﻳﻢ ﻛﻪ دﻳﻦ ﺧﺪا را ﺑﺮ ﭘﺎى دارﻳﺪ‬

‫وﻫﺮﮔﺰ ﺗﻔﺮﻗﻪ واﺧﺘﻼف در دﻳﻦ ﻧﻴﺎﻓﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﺪان ﻛﻪ ﻣﺸﺮﻛﺎن را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاى ﻳﮕﺎﻧﻪ وﺗﺮك ﺑﺘﺎن دﻋﻮت ﻣﻰ ﻛﻨﻰ ﻗﺒﻮﻟﺶ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر در ﻧﻈﺮﺷﺎن ﺑﺰرگ ﻣﻰ آﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎرى‪ ،‬از اﻧﻜﺎر آﻧﻬﺎ در اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﺸﻮ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻫﺮ ﻛﻪ را ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﺳﻮى ﺧﻮد ﺑﺮ‬

‫ﻣﻰ ﮔﺰﻳﻨﺪ وﻫﺮ ﻛﻪ را ﺑﻪ درﮔﺎه ﺧﺪا ﺑﻪ ﺗﻀﺮع ودﻋﺎ ﺑﺎز آﻳﺪ ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫آن ﮔﺎه ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻬﺪى ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻳﺎران ﺧﻮد را ﻣﻰ ﭘﺮاﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﺸﺎن ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ از آﻧﻬﺎ در اﺑﺘﺪاى‬

‫ﺧﺮوج آن ﺣﻀﺮت ﻋﻬﺪ وﭘﻴﻤﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬او آﻧﺎن را ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ وآﻧﺎن را ﻓﺮﻣﺎن ﺑﻪ داد ﺧﻮاﻫﻰ‬

‫وﻋﺪاﻟﺖ وﻧﻴﻜﻮﻳﻰ ﻛﺮدن ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺮ ﻣﺮدى از اﻳﺸﺎن ﺑﺮ اﻗﻠﻴﻤﻰ از زﻣﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﻨﺪ وآﺑﺎداﻧﻰ را در اﻗﺼﺎ ﻧﻘﺎط ﻋﺎﻟﻢ ﺑﮕﺴﺘﺮاﻧﻨﺪ وﻋﺪاﻟﺖ وﻧﻴﻜﻰ را‬

‫ﻓﺮاﮔﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻬﺪى ﺗﺎ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل در ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧﻮد ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ زﻣﻴﻦ را از ﻟﻮث ﭼﺮﻛﻬﺎ وﻛﺜﺎﻓﺎت ﭘﺎك ﻛﻨﺪ ‪.‬‬

‫راوى ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺑﺮﺧﻰ از ﺑﺰرﮔﺎن ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ‪ :‬اى اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن! ﺑﻌﺪ از آن ﭼﻪ ﻣﻰ ﺷﻮد؟ ﺣﻀﺮت‬

‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﻌﺪ از آن ﻣﻬﺪى دار ﻓﺎﻧﻰ را وداع ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ووزﻳﺮان او ﻳﻜﻰ ﭘﺲ از دﻳﮕﺮى از دﻧﻴﺎ رﺧﺖ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ‪ .‬دﻧﻴﺎ‬

‫رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻛﻪ از ﭘﻴﺶ ﺑﻮد ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮدد وﻧﺎداﻧﻴﻬﺎ وﮔﻤﺮاﻫﻴﻬﺎ روز اﻓﺰون ﺷﺪه وﻣﺮدم ﺑﻪ ﻛﻔﺮ ﺑﺎز ﻣﻰ ﮔﺮدﻧﺪ‬

‫‪ .‬در آن ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻬﺮﻫﺎ را ﺑﻪ وﻳﺮاﻧﻰ ﻣﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪ‪ .‬آب ﻓﺮات ﺑﺼﺮه را در ﺑﺮ ﺧﻮد ﻓﺮو ﺑﺮد وﺑﻐﺪاد ﺑﺮ اﺛﺮ ﻧﺒﺮدﻫﺎ‬

‫وﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ وﻳﺮان ﺷﻮد‪ .‬واﺳﻂ را آب ﻓﺮاﮔﻴﺮد وآذرﺑﺎﻳﺠﺎن واﻫﻞ آن ﺑﻪ ﻃﺎﻋﻮن ﻫﻼك ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﻫﺎﻟﻰ ﻣﻮﺻﻞ از‬

‫‪١١٧‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ وﮔﺮاﻧﻰ وﺗﺮس ﻫﻼك ﺷﻮﻧﺪ وﻫﺮات را ﻣﺼﺮى ﺑﻪ وﻳﺮاﻧﻪ اى ﺑﺪل ﺳﺎزد‪ .‬ﻗﺮﻳﻪ از ﺷﺪت وزش ﺑﺎدﻫﺎ ﺑﻪ‬

‫وﻳﺮاﻧﻪ اى ﺑﺪل ﮔﺮدد ‪ .‬ﺣﻠﺐ را ﺻﺎﻋﻘﻪ ﺧﺮاب ﻛﻨﺪ واﻧﻄﺎﻛﻴﻪ از ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ وﮔﺮاﻧﻰ وﺗﺮس ﻣﺘﺮوك ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻼد ﺻﻘﺎﻟﺒﻪ‬

‫از ﺣﺎدﺛﻪ ﻫﺎ ﺧﺮاب ﺷﻮد وﺑﻼد ﺧﻂ از ﻛﺸﺘﻦ وﻏﺎرﺗﮕﺮى از آﺑﺎداﻧﻰ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ .‬دﻣﺸﻖ از ﺷﺪت ﻛﺸﺘﺎر ﻣﺨﺮوﺑﻪ ﮔﺮدد‬

‫وﺣﻤﺺ از ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ وﮔﺮاﻧﻰ وﻳﺮان ﺷﻮد ‪ .‬اﻣﺎ در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﺗﺎ زﻣﺎن ﺧﺮوج ﻳﺄﺟﻮج وﻣﺄﺟﻮج ﺑﻴﺖ اﻟﻤﻘﺪس ﻣﺼﻮن‬

‫وﻣﺤﻔﻮظ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﺷﻬﺮى اﺳﺖ ﻛﻪ آﺛﺎر اﻧﺒﻴﺎ در آن ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺪﻳﻨﻪ اﻟﺮﺳﻮل از ﺷﺪت ﺟﻨﮓ وﻳﺮان ﻣﻰ ﺷﻮد‬

‫وﻫﺠﺮ از ﺷﺪت ﺑﺎدﻫﺎى ﺷﻨﻰ از ﺑﻴﻦ رود ‪ .‬ﺟﺰﻳﺮه اوال از ﺑﺤﺮﻳﻦ ﻣﺨﺮوﺑﻪ ﮔﺮدد‪ .‬ﺑﺮ اﺛﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻋﺪو ﻛﺲ در‬

‫ﺟﺰﻳﺮه ﻗﻴﺲ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ وﻣﺮدم ﻛﺒﺶ ﺑﺮ اﺛﺮ ﻗﺤﻄﻰ از ﺑﻴﻦ روﻧﺪ ‪ .‬در اﻳﻦ زﻣﺎن ﻳﺎﺟﻮج وﻣﺎﺟﻮج ﺑﻴﺮون آﻳﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ دو‬

‫ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ اوﺻﺎف از ﻳﻚ دﻳﮕﺮ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰﻧﺪ‪ :‬ﺻﻨﻒ اول ﻃﻮل ﻗﺎﻣﺘﺸﺎن ﺻﺪ ذراع اﺳﺖ وﻋﺮض اﻧﺪاﻣﺸﺎن ﻫﻔﺘﺎد ذراع‬

‫وﺻﻨﻒ دوم ﻃﻮل ﻗﺎﻣﺖ ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﺸﺎن ﻳﻚ ذراع اﺳﺖ وﻋﺮض اﻧﺪاﻣﺸﺎن ﻫﻔﺘﺎد ذراع‪ .‬ﻓﺮش ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻳﻜﻰ از دو ﮔﻮش‬

‫ﺧﻮد را وﻟﺤﺎف ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮔﻮش دﻳﮕﺮ را‪ .‬ﺷﻤﺎره اﻳﺸﺎن از ﺳﺘﺎره ﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬آﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﻴﺮ در روى زﻣﻴﻦ ﻣﻰ‬

‫ﭘﺮدازﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻧﻬﺮى ﻧﻤﻰ ﮔﺬرﻧﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻤﺎم آب آن را ﻣﻰ آﺷﺎﻣﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻛﻮﻫﻰ ﻋﺒﻮر ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ آن را ﻣﻰ‬

‫ﻟﻴﺴﻨﺪ )ﻳﻌﻨﻰ ﮔﻴﺎﻫﻰ ودرﺧﺘﻰ ﺑﺮ آن ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﺬارﻧﺪ(‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از رودﺧﺎﻧﻪ اى ﮔﺬر ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ آب آن را‬

‫ﺧﺸﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﺑﻴﺮون ﻣﻰ آﻳﺪ ﺟﻨﺒﻨﺪه زﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺳﺮى دارد ﺑﺴﺎن ﺳﺮ ﻓﻴﻞ‪ .‬اﻧﺪاﻣﺶ را ﻛﺮك وﭘﺸﻢ وﻣﻮ‬

‫وﭘﺮﻫﺎى رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ او اﺳﺖ ﻋﺼﺎى ﻣﻮﺳﻰ واﻧﮕﺸﺘﺮى ﺳﻠﻴﻤﺎن‪ .‬ﺑﺮ روى ﻣﻮﻣﻦ ﺑﺎ ﻋﺼﺎى ﺧﻮد ﺧﻄﻰ ﻣﻰ‬

‫ﻛﺸﺪ‪ ،‬ﭘﺲ روﻳﺶ ﺳﻔﻴﺪ ﻣﻰ ﮔﺮدد وﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺮى ﺑﺮ ﭼﻬﺮه ﻛﺎﻓﺮ ﺧﻄﻰ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ روﻳﺶ ﺳﻴﺎه ﻣﻰ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻮﻣﻦ‬

‫ﺑﻪ اﻳﻤﺎن ﺧﻮد وﻛﺎﻓﺮ ﺑﻪ ﻛﻔﺮ ﺧﻮد ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ آن ﮔﺎه ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد )ﻳﻌﻨﻰ دﻳﮕﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻗﺒﻮل ﻧﻤﻰ‬

‫ﺷﻮد(‪ .‬اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ آن زﻣﺎن اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎورده اﻧﺪ ﻧﻔﻌﻰ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ وﺧﻴﺮى از آن ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫راوى ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اﺷﺮاف ﻋﺮاق ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬اى اﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن! ﭘﺪران وﻣﺎدراﻧﻤﺎن ﺑﻪ ﻓﺪاﻳﺖ‪ ،‬ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺑﻴﺎن‬

‫ﻓﺮﻣﺎ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻛﺒﺮى ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻰ ﺷﻮد وﺧﺒﺮ ده ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻬﺎ وﻋﻼﺋﻢ آن‪ .‬ﺣﻀﺮت در ﭘﺎﺳﺦ درﺧﻮاﺳﺘﺸﺎن‬

‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻓﺮﻳﺎد ﻛﻨﻨﺪه اى در آﺳﻤﺎن رخ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺳﺘﺎره اى دﻧﺒﺎﻟﻪ دار در ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻐﺮب ودو ﺳﺘﺎره در ﻣﺸﺮق ﺑﺴﺎن‬

‫رﻳﺴﻤﺎن ﺳﭙﻴﺪى ﻛﻪ از آن ﻋﻤﻮد ﻧﻮرى ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ اﺳﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﺧﺴﻮف ﻣﻰ ﺷﻮد وآﻓﺘﺎب از ﺟﺎﻧﺐ‬

‫‪١١٨‬‬
 ‫‪www.mybook.ir‬‬

‫ﻣﻐﺮب ﺳﺮ ﻣﻰ زﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺮارﺗﺶ درﺧﺘﺎن ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎ وﻛﻮه ﻫﺎ را ﻣﻰ ﺳﻮزاﻧﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه آﺗﺸﻰ از آﺳﻤﺎن ﻓﺮو رﻳﺰد ﻛﻪ‬

‫دﺷﻤﻨﺎن آل ﻣﺤﻤﺪ را ﺑﺴﻮزاﻧﺪ آن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﭼﻬﺮه ﻫﺎ وﺑﺪﻧﻬﺎﻳﺸﺎن را ﺑﺮﻳﺎن ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛﻒ دﺳﺘﻰ ﺑﺪون ﻣﭻ در ﻓﻀﺎ ﭘﺪﻳﺪ آﻳﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻗﻠﻤﻰ ﺑﺪﺳﺖ دارد ‪ .‬در آﺳﻤﺎن ﭼﻴﺰى ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺻﺪاى ﻧﻮﺷﺘﻨﺶ را ﺑﻪ ﮔﻮش ﺟﺎن ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ ﻛﻪ‪ :‬زﻣﺎن وﻋﺪه‬

‫ﺣﻖ ﻓﺮا رﺳﻴﺪ )ﻳﻌﻨﻰ ﻗﻴﺎﻣﺖ(‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن آﻧﺎن ﻛﻪ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ از ﻓﺮط ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬در آن روز آﻓﺘﺎب‬

‫وﻣﺎه ﭼﻮن روزﻫﺎى ﻗﺒﻞ ﺑﻴﺮون آﻳﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺮوغ از آﻧﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه ﺻﻴﺤﻪ اى ﻣﺮدم را ﻓﺮو ﮔﻴﺮد در‬

‫ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺗﺎﺟﺮ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺮﻳﺪ وﻓﺮوش وﻣﺴﺎﻓﺮ در ﻣﻴﺎن ﻣﺘﺎع ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎﻣﻪ در ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ وزن ﺑﻪ رﻳﺴﻴﺪن ﻳﺎ‬

‫ﻧﺴﺎﺟﻰ ﺧﻮد ﺳﺮﮔﺮم ‪.‬زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺮد ﻟﻘﻤﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺒﻬﻮت ﻣﺎﻧﺪ وﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ ﺧﻮردﻧﺶ را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﻓﺘﺎب وﻣﺎه در آﻳﻨﺪ‬

‫در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺳﻴﺎه رﻧﮓ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در آن ﺣﺎﻟﺖ زوال واﻗﻊ ﺷﻮد )ﻳﺎ ﻣﺘﺰﻟﺰل وﻟﺮزان ﺑﺎﺷﻨﺪ(‪ .‬از ﺗﺮس ﺧﺪاى ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻣﺮدم در‬

‫آن ﺣﺎل ﮔﻮﻳﻨﺪ ‪ :‬اى ﺧﺪاى ﻣﺎ واى آﻓﺮﻳﻨﻨﺪه وآﻗﺎى ﻣﺎ! ﻣﺎ را ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻣﺸﺮﻛﺖ ﻋﺬاب ﻣﻜﻦ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻰ داﻧﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدارى ﻣﺎ را وﻛﻮﺷﺶ وﺷﺘﺎﺑﻰ ﻛﻪ ﺑﺮاى اﻣﺘﺜﺎل اواﻣﺮ ﺗﻮ در ﻣﺎ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻪ ﺑﺮ اﻣﻮر ﻧﻬﺎﻧﻰ‬

‫اﺣﺎﻃﻪ وآﮔﺎﻫﻰ دارى‪ .‬ﺧﺪاى ﺗﻌﺎﻟﻰ در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻪ آﻧﺎن ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬راﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﻣﻦ در ﻧﺰد ﺧﻮد ﺣﻜﻢ ﻛﺮده ام‬

‫ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺧﻠﻘﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺑﻪ درﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را از ﻧﻮر ﻋﺰت ﺧﻮد آﻓﺮﻳﺪه ام‪ .‬ﭘﺲ آﻓﺘﺎب وﻣﺎه ﺑﻪ‬

‫ﺳﻮى او ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬از ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ ﺑﺮﻗﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻮر ﻋﺮش در آﻣﻴﺨﺘﻪ ﺟﺴﺘﻦ ﻛﻨﺪ آن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺧﻴﺮه‬

‫ﻛﻨﺪ‪ .‬آن ﮔﺎه در ﺻﻮر دﻣﻴﺪه ﺷﻮد وﻫﺮ ﻛﻪ در آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ وزﻣﻴﻦ اﺳﺖ از آن ﺑﻰ ﻫﻮش ﮔﺮدد‪ ،‬ﻣﮕﺮ آﻧﺎﻧﻰ را ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫ﺑﺨﻮاﻫﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑﺎر در ﺻﻮر ﻧﻔﺨﻪ دﻳﮕﺮى دﻣﻴﺪه ﺷﻮد وﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮ ﭘﺎ ﺧﻴﺰﻧﺪ‪ .‬اﻧﺎ ﷲ واﻧﺎ اﻟﻴﻪ راﺟﻌﻮن‪ .‬راوى ﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻮﻻ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﮔﺮﻳﻪ اى ﺳﺨﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﺎﺳﻦ ﺷﺮﻳﻔﺶ را ﺗﺮ ﻧﻤﻮد‪ .‬آن ﮔﺎه از ﻣﻨﺒﺮ ﺑﻪ‬

‫زﻳﺮ آﻣﺪ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻤﻌﻴﻦ از ﻫﻮل ﺷﻨﻴﺪه ﻫﺎ ﻣﺸﺮف ﺑﺮ ﻫﻼﻛﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬راوى ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬آن ﮔﺎه ﻣﺮدم ﻣﺘﻔﺮق ﺷﺪﻧﺪ وﺑﻪ‬

‫ﻣﻨﺰﻟﻬﺎ وﺷﻬﺮﻫﺎى ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ از وﻓﻮر درك وﻓﺮاواﻧﻰ ﻋﻠﻢ ﺣﻀﺮﺗﺶ در ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮدﻧﺪ وﻧﻈﺮاﺗﺸﺎن در‬

‫ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻛﻠﻤﺎت ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺎ ﻳﻚ دﻳﮕﺮ ﺑﺴﻰ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪١١٩‬‬