ისტორიული მოთხრობები წარმოაჩენენ ჩვენს დიდ წინაპრებს, მათ ღვაწლს.

გვითხრობს თუ
როგორი იყო ჩვენი ქვეყანა ადრე, გვასწავლის თუ რა არის სამშობლოს სიყვარული,
პატრიოტიზმი. გვაფიქრებს იმაზე თუ ვინ ვართ, საიდან მოვდივართ და როგორ ვარსებობთ
დღეს. გვახსენებს დავიწყებულს, რაც ყველა ჩვენთაგანმა უნდა იცოდეს. ისტორია, ეს
უდიდესი რამაა, რაც დავიწყებას არ უნდა მიეცეს, ისტორია ზოგჯერ გვთრგუნავს, ზოგჯერ
პირიქით სიმტკიცეს გვძნეს... "ერის დაცემა და გათახსირება მაშინ იწყება, როცა ერი,
თავისდა საუბედუროდ, თავის ისტორიას ივიწყებს. როგორც კაცად არ იხსენება ის მაწანწალა
ბოგანა, ვისაც აღარ ახსოვს - ვინ არის, საიდამ მოდის და სად მიდის, ისეც ერად სახსენებელი
არ არის იგი, რომელსაც ღმერთი გასწყრომია და თავისი ისტორია არ ახსოვს" ილია ჭავჭავაძე.
მაგალითად:ილია ჭავჭავაძის ეს სიტყვები ძალიან კარგად ხსნის ყველაფერს

ისტორილი მოთხრობები კიდევ ერთხელ ჩაგვაფიქრებს იმაზე, თუ რანი ვიყავით გუშინ,

რანი ვართ დღეს და რანი უნდა ვიყოთ მომავალში