Η ΘΈΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΊΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΊΑ ΑΘΉΝΑ

Η Αθηναία δεν είχε πολιτικά δικαιώματα, δεν είχε το δικαίωμα να κατέχει ιδιοκτησία. Το
μόνο γεγονός που συμμετείχε και είχε το δικαίωμα να κατέχει ιδιοκτησία ήταν οι
θρησκευτικές τελετές. Σε όλη της τη ζωή ήταν υπό την κηδεμονία του πατέρα της και
αργότερα αν παντρευόταν υπό την κηδεμονία του άντρα της. Οι ασχολίες των γυναικών
περιοριζόταν στην παρακολούθηση του υπηρετικού προσωπικού, την φροντίδα του σπιτιού
και την ανατροφή των παιδιών. Ο Ευριπίδης όμως, στο έργο του, παρουσιάζει την
πρωταγονίστρια Ελένη ως γυναίκα με πάθος που παρασύρει τα πάντα στο διαβά της, γυναίκα
περήφανη και γυναίκα με πονηριά που πετυχαίνει τους στόχους της. Από την άλλη ο
Ευριπίδης προσπαθεί να αποκαταστήσει τη φήμη της Ελένης και την παρουσιάζει ως μια
γυναίκα που υποφέρει χρόνια στην ξενιτιά χωρίς τον άνδρα της, υποχρεωμένη να παντρευτεί
εναν άλλο βασιλιά. Ακόμη, ελπίζει για την επανασύνδεση με τον άνδρα της. Με τα παραπάνω
λοιπόν καταλαβαίνουμε πως η στάση της Ελένης στο έργο του Ευριπίδη είναι περίπου ίδια με
τη θέση της γυναίκας στην αρχαία Αθήνα. Η Ελένη όπως και οι γυναίκες εκείνη την εποχή
θεωρούνταν κατώτερες από τον άνδρα, αδιαφορώντας αν ήταν περήφανες και δυνατές με
πάθος και πονηριά. Ήταν ενα ''παιχνίδι'' των ανδρών ώστε να τα βρίσκουν όλα εύκολα και
έτοιμα. Πιστεύω πως οι άνδρες και οι γυναίκες θα πρέπει να είναι ακόμα και σήμερα ίσοι,
πόσο μάλλον θα έπρεπε να είναι στο μακρινό παρελθόν.