2 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Është pyetur Dijetari i Shekullit Ebu Abdurahman Muhammed Nasirud-din El-Albani

(rahimehull-llah)

Pyetja:

Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) ?

Përgjigje:

Vetëm All-llahut (subhanehu ue teala) i përkasin falenderimet. Atij i shprehim mirënjohje e

falenderime të pafundme dhe vetëm prej Tij kërkojmë ndihmë e mbështetje.

Atij i drejtohemi për mbrojtje, Atij i lutemi plot përulësi për falje të gabimeve tona.
Të devotshmin që All-llahu (subhanehu ue teala) e udhëzon në të vërtetën askush e asgjë
nuk mund ta lëvizë nga udha, dhe Mizorin që All-llahu (subhanehu ue teala) e lë të humbur
e në errësirë askush e asgjë nuk mund ta udhëheqë në shtegun e së drejtës.

Dëshmoj se, veç All-llahut (subhanehu ue teala), nuk ka Zot tjetë që të meritojë të
adhurohet dhe dëshmoj, gjithashtu, se Muhammedi (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-
lem) është rob dhe i Dërguar i Tij.

Nuk ka dyshim se fjalët më të mira janë fjalët e All-llahut (subhanehu ue teala) dhe
udhëzuesi më i mirë në të Vërtetën, është udhëzimi i Muhamedit (salall-llahu alejhi ue ala
alihi ue sel-lem), gabimet më të mëdha janë shpikjet në Fe, kështu që ç`do shpikje e tillë
është bidat, dhe ç`do bidat është humbje e ç`do humbje te çon në zjarr.

…........Unë nuk jam asgjë më tepër sesa një nxënës i dijes dhe ç`do nxënës i dijes duhet të
ketë parasysh fjalën e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam), ku thotë:
“Komunikoni prej meje qoftë edhe një fjalë, Tregoni edhe prej (të dhënave të) bijve
të Izraelit dhe s'ka problem, por kushdo që gënjen për mua me vetëdije le të
përgatisë ndenjësen e tij në zjarr”.

Duke u mbështetur në këto fjalë dhe duke iu përgjigjur këtij teksti Profetik e plot teksteve
të tjera të shumta, transmetuar në Librin e All-llahut (subhanehu ue teala) dhe në hadithet
e të Dërguarit të All-llahut (subhanehu ue teala) marrim mundimin t'u komunikojmë
njerëzve atë që ndoshta nuk e dinë dhe kjo jo se kemi arritur që të tjerët të kenë mendim të
mirë për ne.

Ç`ështja nuk është kështu. Kur dëgjoj fjalë të tilla, më kujtohet një shembull i vjetër mjaft i
3 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

njohur mes letrarëve: “Me të vërtetë bugathja (nje lloj zogu, ose Arabeli) në tokën tonë
bëhet shqiponjë”.

Ndoshta ndonjëri nuk e di se qëllimi i kësaj fjale është që të shprehë se bugathja është një
zog i vogël që s'ka vlerë, por që shndërrohet në shqiponjë tek njerëzit për shkak të
injorancës së tyre ndaj forcës së shqiponjës dhe madhështisë së saj.

Ky shembull është më se i vërtetë për shumë njerëz, të cilët thërrasin me të drejtën e të

vërtetën apo pa të drejtë e gabim në Islam. Porse All-llahu (subhanehu ue teala) e di se toka
është zbrazur nga dijetarët, e gjithë toka islame përveç individëve të pakët, për të cilët ia
vlen të thuash se filani është dijetar, siç ka ardhur në hadithin sahih të cilin e ka
përmbledhur Imam Bukhari në sahihun e tij, hadith që transmetohet nga Amr ibn El As
(radiall-llahu anhu), i cili thotë: Tha i Dërguari i Allahut (subhanehu ue teala): “Me të
vërtetë All-llahu (subhanehu ue teala) nuk e largon dijen duke e larguar atë nga
gjokset e dijetarve, por e merr dijen duke marrë dijetarët (me vdekjen e tyre) derisa
të mos mbeten më të tillë, e atëherë njerzit do të marrin koka injorante e do t'i
pyesin e ata do të përgjigjen (japin fetua) pa dije, do të humbasin vetveten dhe të
tjerët”.

Pra kur do All-llahu (subhanehu ue teala) që të marrë dijen, nuk e shkul atë nga gjokset e
dijetarve derisa të bëhet dijetari sikur nuk ka mësuar asnjëhërë.

Jo, Nuk është kjo prej ligjit të All-llahut (subhanehu ue teala) për hirë të kënaqësisë së All-
llahut (subhanehu ue teala)

All-llahu (subhanehu ue teala) është gjykues i drejtë, nuk e merr dijen nga kraharorët e
dijetarve të vërtetë, porse ligji i All-llahut (subhanehu ue teala) ka rrjedhur në krijesat e Tij
që ta marrë dijen me marrjen dijetarve (me vdekjen tyre) ashtu siç bëri me më të mirin e
dijetarve, të profetëve dhe të dërguarve, Muhamedin (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-
lam).

Derisa të mos mbeten më dijetarë e njerëzit të lartësojnë koka injorante, të cilët do të

pyeten dhe do të japin fetua pa dije dhe do të humbin vetveten e të tjerët.

Kjo nuk do të thotë se All-llahu (subhanehu ue teala) do ta zbrazë tokën nga dijetarët aq sa
të mos ketë më asnjë dijetar që të jetë bartës i argumenteve të All-llahut (subhanehu ue
teala) ndaj njerëzve, por kuptimi i kësaj është se sa më shumë kalon koha, aq më tepër
pakësohet dija (dija e fesë) derisa të mos mbetet në faqe të tokës askush të thotë: All-llah,
All-llah.
4 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Këtë hadith e dëgjoni shpesh dhe është një hadith sahih: Ku thotë Profeti (salall-llahu alejhi
ue ala alihi ue sel-lam): “Nuk do të bëhet Kjameti për derisa në faqe të tokës ka (ende
njerëz) që thonë, All-llah, All-llah”.

Shumë prej atyre që i përmend hadithi i mëparshëm se All-llahu (subhanehu ue teala) e

merr dijen duke marrë dijetarët derisa të mos mbetet dijetar dhe njerëzit të marrin koka
injorante, prej këtyre kokave janë edhe ata që e komentojnë Kuranin dhe Sunnetin me
komente të kundërta me ato të dijetarve te Selefit (te pareve tane te mirë)

Nuk them vetëm të dijetarve të hershëm, por edhe ata të më vonshmit gjithashtu.

Sepse ata argumentojnë me këtë hadith: All-llahu, All-llahu, për të treguar se lejohet,
madje është e pëlqyer përmendja e All-llahut (subhanehu ue teala) (dhikri) me vetëm një
fjalë, Il-lah, ose All-llah.

Por që të mos gënjejë veten ndonjëri, kushdo qoftë ai, kur dëgjon të tillë hadith me këtë
interpretim.

Mu duk e arsyeshme që, qoftë edhe shkarazi, t'u përmend se ky interpretim është i pasaktë
Së pari: Sepse sqarimi i tij është bërë në një rivajet tjetër nga i Dërguari i All-llahut (salall-
llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam).

Dhe së dyti: Sepse nëse ky komment do të ishte i saktë, atëherë do të kishin vepruar
kështu në praktikën e tyre të jetës të parët tanë të mirë (selufuna salih), All-llahu
(subhanehu ue teala) qoftë i kënaqur prej tyre.

E pra, përderisa ata nuk e kanë bërë, atëhërë tregon mosaprovimin e tyre ndaj këtij
komenti e rrjedhimisht pasaktësinë e tij.
E si do të reagonin kur kësaj i bashkohet edhe transmetimi tjetër, në të cilin, siç thuhet,
është edhe pika kryesore.

Imam Ahmedi e transmeton këtë hadith në musnedin e tij me zinxhir transmetimi të saktë
me fjalët: “Nuk do të bëhet Kjameti duke pasur në tokë (nga ata) që thonë, la ilahe il
All-llah”.

Atëherë ky është synimi nëpërmjet fjalës së përsëritur All-llah, All-llah, në transmetimin e

parë.

Ajo që është për t'u vënë në dukje është se bota sot, për fat të keq, është zbrazur nga
dijetarët që mbushin këtë tokë të gjerë me dijen e tyre dhe që e përhapnin atë në rradhët e
5 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

ymetit të tyre.
Gjendja sot ka ardhur në një pikë të tillë që, siç thuhet në një shembull:

Dhe kur numëroheshin ishin të pakët, e sot janë bërë më të pakët se të paktët.

Ne shpresojmë prej All-llahut (subhanehu ue teala) që të na bëjë neve prej kërkuesve të

dijes, të cilët me të vërtetë anojnë nga dijetarët dhe ecin ndershmërisht në rrugën e tyre.
Kjo është ajo që shpresojmë prej All-llahut (subhanehu ue teala) që të na bëjë prej atyre
nxënësve që ndjekin atë rrugë për të cilën Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem)
ka thënë: “Kush ndjek një rrugë për të marrë në të dije, ndjek me të All-llahu
(subhanehu ue teala) një rrugë për (ta futur ) në Xhenet”.

Kjo më hap mua një derë për të folur për këtë dije, e cila përmendet në Kuran mjaft shpesh,
siç është p.sh. fjala e të Lartësuarit: “A janë të njellojtë ata që dinë dhe ata që nuk dinë?”
[Zumer: 9]

Dhe përsëri fjala e Tij (subhanehu ue teala): “All-llahu i lartëson ata që besuan prej jush
dhe ata që kanë dije në grada (të larta)”. [Muxhadele: 11]

Ç’është, pra, kjo dije, pasuesit dhe zotëruesit e së cilës All-llahu (subhanehu ue teala) i
lavderon ?

Përgjigja është ashtu siç thotë Imam Ibn Kajjim El Xheuzijje, nxënësi i Shejkhul Islam Ibn
Tejmijjes (rahimehull-llah): “Dija është, ç`farë thotë All-llahu (subhanehu ue teala),
thotë i Dërguari i Tij (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem), thonë Sahabët”.

Dija, pra, siç e kuptojmë prej këtyre fjalëve dhe vargjeve, rradhën e së cilës e dëgjojmë në
fjalët e poetëve sepse poezitë e dijetarëve janë ndryshe nga ato të poetëve e pra ky dijetar,
që ka aftësi edhe poetike, gjithashtu thotë:

Dija është ajo që thotë All-llahu (subhanehu ue teala) në rradhën e parë.

Thotë i Dërguari i All-llahut (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) në rradhën e
dytë.
Thonë Sahabët në rradhën e tretë.

Kjo fjalë e Ibn Kajimit (rahimehull-llah) na kujton një të vërtetë të rëndësishme që për kaq
kohë është mospërfillur e neglizhuar nga shumica e davistave (thirrësve) që veprojnë sot
në emër të ftesës në Islam.

Cila është kjo e vërtetë ?

6 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Dihet mjaft mirë ndër të gjithë këta thirrës se Islami, është libri i All-llahut (subhanehu ue
teala) dhe Sunneti i të Dërguarit të All-llahut (subhanehu ue teala) dhe që kjo është mëse e
vërtetë dhe nuk ka pikë dyshimi.

Porse kjo nuk mjafton.

Kjo pamjaftueshmëri lidhet me atë që na tregon Ibn Kajimi (rahimehull-llah) në vargjet e tij
të mëparshme, kur përmendi pas Kur`anit dhe Sunnetit edhe Sahabët.

Sot rrallë dëgjojmë që ndonjë të përmendë bashkë me Kur`anin dhe Sunnetin edhe Sahabet.
Dhe ata, siç e dimë që të gjithë, janë kreu i Selefëve (të parve), për të cilët kanë ardhur
hadithe muteuatir nga Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam).

Siç është fjala e tij (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem): “Njerëzit më të mirë janë
brezi im (shekulli më i mirë )”.

Në Sunnetin e vërtetë, në dy Sahihet (Sahihët e Bukhariut dhe Muslimit) dhe në libra të

tjerë referues të hadithit dhe Sunnetit janë përmendur fjalët: “Njerëzit më të mirë janë,
brezi im, e më pas ata që vijnë pasë tyre e më pas ata që vijnë pas tyre”.

Këta Sahabë që janë ne krye të tre brezave, për të cilët është dëshmuar për mirësi, Imam
Ibn Kajjim El-Xheuzije ia ka bashkangjitur, kështu, Kur`anit dhe Sunnetit.

A ishte kjo bashkangjitje që ai bëri një opinion apo një ixhtihad, apo deduksion që mund te
jetë paraqitur gabim (sepse ç`do kalë i kuq e ka një huq, për të mos thënë huqe) ?

Përgjigja është jo.

Kjo nuk është prej deduksioneve, as ixhtihadeve dhe nuk ka mundësi që të jetë e gabuar,
por është e mbështetur në Librin e All-llahut (subhanehu ue teala) dhe hadithin e të
Dërguarit të All-llahut (subhanehu ue teala)

Përsa i përket Kur'anit, është fjala e Zotit tonë në Kuranin e madhnueshëm, ku thotë:
“Kush i kundërvihet të Dërguarit pasiqë i është bërë e qartë e vërteta DHE NDJEK
RRUGË TJETËR NGA AJO E BESIMTARËVE, ne e lemë në atë që ka zgjedhur dhe e
fusim në Xhehenem. Përfundim i keq është ai”. [Nisa: 115]

Nuk mjaftohet Zoti ynë në këtë ajet dhe nëse do ta bënte do të kishte të drejtë duke thënë:
“Kush i kundërvihet të dërguarit pasi i është bërë e qartë e vërteta, ne e lemë në atë
7 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

që ka zgjedhur…..... “

Porse tha për një arsye të madhe që ne tani po nisim ta shpjegojmë dhe qartësojmë, Ai tha:
“DHE NDJEK RRUGË TJETËR NGA AJO E BESIMTARËVE...”

Thotë All-llahu (subhanehu ue teala): “Kush i kundërvihet të Dërguarit pasiqë i është

bërë e qartë e vërteta DHE NDJEK RRUGE TJETER NGA AJO E BESIMTAREVE ne e lemë
në atë që ka zgjedhur dhe e fusim në Xhehenem. Përfundim i keq është ai”. [Nisa:115]

Ky ajet ju lutem që të jetë i ngulitur në mendjet dhe zemrat tuaja e të mos harrohet për
asnjë çast prej jush, sepse në të ndodhet e vërteta, e drejta ashtu siç po e shqiptoni.
E kështu do të shpëtoni së devijuari majtas e djathtas dhe nuk do të jeni qoftë edhe në një
pjesë apo çështje të vetme nga ndonjëri prej grupeve jo të shpëtuar, për të mos thënë prej
grupeve të humbura.

Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) thotë në hadithin e mirënjohur, dhe po
mjaftohem të përmend prej tij atë që na mjafton këtu dhe që dëshmon, ku thotë:

“…....... do të përçahet ummeti im në shtatëdhjetë e tre grupe, të gjithë në zjarr,

përveç njërit, i thanë, cili është ai (grup), o i Dërguari i All-llahut ? Tha: Ai është xhemati”.

Pra xhemati është rruga e besimtarëve.

Hadithi, nëse nuk është shpallje e drejtëpërdrejtë e All-llahut (subhanehu ue teala) në

zemrën e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) atëherë është nxjerrë nga ajeti i
mëparshëm:

“… DHE NDJEK RRUGË TJETËR NGA AJO E BESIMTARËVE, …”

Nëse gjendja është e tillë për atë që kundërshton të Dërguarin (salall-llahu alejhi ue ala alihi
ue sel-lam) dhe ndjek rrugë tjetër nga ajo e besimtarëve, ai kërcënohet me zjarr dhe
anasjelltas: “Kush ndjek rugën e besimtarëve, atij i është premtuar Xhenneti pa asnjë
dyshim”.

E pra i Dërguari (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam), në përgjigje të pyetjes se kush
është grupi i shpëtuar, tha:

........ Xhemati .......

Ndërsa Xhemati nuk është tjetër veçse grupi i muslimanëve.

8 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Na vjen edhe një transmetim tjetër që e përforcon këtë kuptim, madje shton edhe qartësinë
e shpjegimit.

Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) përsëri në përgjigje të pyetjes se cili është
grupi i shpëtuar, thotë: “...është Ai që ndodhet në (rrugën) time dhe të Sahabëve të mi”.

E pra atëherë: “...dhe sahabëve të mi” është rruga e besimtarëve.

Kur Ibn Kajim (rahimehull-llah) tha në atë që përmendëm më parë: “... dhe thonë Sahabët
...” e ata janë shokët e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam), atë nuk e nxorri
nga tjetër gjë, veçse nga ajeti i sipërpërmendur dhe nga ky hadith.

Po kështu edhe nga hadithi i mirënjohur i Irbad ibn Sarije (radiall-llahu anhu), nga i cili po
mjaftohem tani vetëm me atë që përbën pjesën dëshmuese, sipas të cilës thotë Profeti
(salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam): “Ju e keni detyrim Sunnetin tim dhe Sunnetin
e Khalifëve të drejtë e udhëzues që vijnë pas meje........”

Atëherë, pra, edhe këtu kemi të njëjtën gjë si në hadithin para tij dhe ajetin e mëparshëm.

Nuk thotë Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem): “Ju e keni detyrim Sunnetin
tim...” dhe kaq, por ai i shtoi Sunnetit të tij Sunnetin e kalifëve të drejtë. këtej mund të
konkludojmë se kjo është e rëndësishme veçanërisht në këtë kohë, në të cilën po përplasen
opinionet, mendimet dhe medh'hebet e po shtohen partitë e xhematet saqë shumë prej të
rinjve muslimanë jetojnë të pavendosur e nuk dinë në cilin xhemat të anëtarsohen.

Këtu vjen përgjigja në ajetin dhe dy hadithet e përmendura: Ndiqni rrugën e

besimtarëve.

Lind pyetja, Rrugën e besimtarëve në kohën e sotme ?

Përgjigja është jo.

Është fjala për rrugën e besimtarëve të kohës së parë, kohës së Sahabeve, të parëvë tanë të
mirë (selefus-salih).

Ata meritojnë të jenë prijësit tanë, të cilët duhet t'i ndjekim dhe askënd tjetër në faqe të
tokës përveç tyre.

E pra daveti, (thirrja) jonë ngrihet mbi tri shtylla: Mbi Kuranin, Sunnetin dhe pasimin e
9 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

të parëve të mirë (selefus-salih).

Kushdo që pretendon Kur`anin dhe Sunnetin, por nuk ndjek të parët e mirë (selefus-salih)
dhe thotë me gjuhën e veprave e ndoshta shprehet edhe me gojën e tij:
Ata janë njerëz sikurse edhe ne jemi njerëz, s'ka dyshim se do të jetë në rrugë të
shtrembër e në humbje.

Pse ?

Sepse ai nuk i mori parasysh këto argumente që ju përmendëm më sipër.

A ka ndjekur rrugën e besimtarëve ? Jo.

A ka ndjekur Sahabet e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) ? Jo.

Kë ka ndjekur atëherë ? Ka ndjekur mendjen e vet, për të mos thënë tekat e veta.

Mos vallë mendja e tij është e pagabueshme ? Pa dyshim që jo.

Atëherë ai vetëm ka humbur qartas.

Unë kam bindjen se shkaku i mospajtimeve të shumta të trashëguara mes fraksioneve të

vjetra dhe mospajtimeve të lindura në ditët e sotme është çështja (e të parëve tanë të mirë)
Selefuna Salih.

Shumë pretendojnë se ndjekin Kur'anin dhe Sunnetin.

Shpesh po dëgjojmë të rinj të pavendosur që të thonë:

Mor vëlla, këta thonë Kurani e Sunneti; edhe ata të tjerët thonë Kurani dhe Sunneti, Cili
është gjykimi ndarës ?

U themi: Është Kur`ani, Sunneti dhe Menhexhi (metodologjia) i të parëve tanë të mirë
(selefus-salih).

Kushdo që mbështetet mbi Kur`anin dhe Sunnetin pa u mbështetur tek selefus-salih nuk
është mbështetur aspak tek Kur`ani dhe Sunneti, por është mbështetur tek mendja, për të
mos thënë tek tekat e veta personale.

Prej zakonit tim është që të jap disa shembuj për të bërë sa më të qartë këtë ç`ështje, madje
këtë bazë të rëndësishme e që është dhe në rrugën (menhexh) e të parëve tanë të mirë.
10 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Na transmetohet nga Faruku, Umer Ibn Hattab (radiall-llahu anhu), i cili thotë: “Nëse ju
polemizojnë juve ndjekësit e tekave e të bidadit me Kur`an, atëherë përgjigjuni atyre
me Sunnet, Sepse Kur`ani përmaban mundësinë e këndvështrimeve të ndryshme”.

Pse e tha Umeri (radiall-llahu anhu) këtë fjalë ?

Po ju them, për këtë arsye thotë All-llahu (subhanehu ue teala) në Kur`an, duke iu drejtuar
Profetit të tij (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam): “Dhe ta zbritëm ty Kuranin që
t'ua shpjegosh njerëzve atë që u është zbritur atyre”. [Nahl: 44]

A mundet një musliman arab, i cili është, siç thuhet, Sibeuejhi i kohës së tij për shkak të
njohjes së gjuhës arabe, të letërsisë dhe formës së saj, ta kuptojë Kur`anin pa pasur nevojë
për udhëzimet e Profetit tonë (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam)?

Përgjigja është jo.

Në të kundërt fjala e All-llahut (subhanehu ue teala): “...që t'ua shpjegosh njerëzve atë që
u është zbritur atyre...”

Do të kish qenë vetëm një tallje. Hasha, (e papranueshme!)

Në fjalët e All-llahut (subhanehu ue teala) nuk mund të ketë tallje!

Atëherë kushdo që mundohet të kuptojë Kur`anin pa udhërrëfimin e Profetit (salall-llahu
alejhi ue ala alihi ue sel-lam) veçse ka rrëshqitur në një humbje të largët.

A ka mundësi ky njeri që të kuptojë Kur`anin dhe Sunnetin pa pasur nevojë për udhëzimin e
Sahabeve ?

Përgjigja është përsëri jo.

Kjo sepse janë ata që na i përcollën së pari fjalët e Kur`anit, të cilin e zbriti All-llahu
(subhanehu ue teala) në zemrën e Muhammedit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam)
dhe së dyti na përcollën neve shpjegimin e tij, i cili u përmend në ajetin e mëparshëm, si
dhe mënyrën se si ai e praktikoi Kur'anin.
Këtu më duhet pa tjetër të qëndroj pak. Shpresoj që ky qëndrim të jetë i shkurtër.

Sqarimi i Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) është tri llojesh: Nëpërmjet
fjalëve të tij, veprimeve të tij dhe aprovimit të tij.
11 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Fjalët e tij, Kush janë ata që na i transmetojnë ?

Sahabet e tij.

Veprimet e tij kush na i transmeton ?

Sahabet e tij.

Aprovimin e tij kush na e transmeton ?

Sahabet e tij.

Për këtë arsye ne nuk mund të shkëputemi nga kuptimi i Kur`anit dhe i Sunnetit duke u
mbështetur vetëm në aftësitë tona gjuhësore.

Kjo nuk do të thotë se për gjuhën s'kemi nevojë, Jo, Ne jemi plotësisht të bindur se joarabët,
të cilët nuk e zotërojnë gjuhën arabe kanë rënë në gabime të shumta, dhe veçanërisht kur
kanë rënë në gabim në lidhje me këtë bazë, duke mos u kthyer (në të kuptuarit e tyre ) tek
Selefët (të parët e mirë ) për të kuptuar Kuranin dhe Sunnetin.

Me këtë nuk nënkuptojë mosmbështetjen tek gjuha, kjo ështe e pamundur, sepse nëse
duam të kuptojmë fjalët e Sahabeve, patjetër duhet të kuptojmë gjuhën Arabe ashtu siç
është e domosdoshme gjuha për njohjen e Kur`anit dhe Sunnetit.

Porse ne po themi se sqarimi i Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam), i

përmendur në ajetin e mësipërm, ndahet në tre lloje: fjalë, veprim dhe aprovim.

Po japim disa shembuj, për ta bërë sa më të qartë këtë lloj ndarjeje, që është një çështje
reale plotësisht e padyshimtë.

Kemi fjalën e All-llahut (subhanehu ue teala): “Vjedhësit dhe vjedhëses prituani

duartë...” [Maide: 38]

Shikoni tani se si nuk mund të mbështetemi vetëm tek gjuha në të komentuarit e Kuranit.

Vjedhësi, në pikëpamje gjuhësore, është kushdo që vjedh një mall nga një vend i ruajtur,
ç`farëdo qoftë ky mall, edhe pa ndonjë vlerë të veçantë, vezë, për shembull, apo ndonjë
qindarkë.

Ky, nga ana gjuhësore, quhet vjedhës.

Thotë i Lartësuari: “...Vjedhësit dhe vjedhëses prituani duartë...”

12 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Lind Pyetja: A i pritet dora ç`do njeriu që vjedh ?

Përgjigja është, Jo.

Përse ?

Sepse sqaruesi, i cili mori përsipër këtë shpjegim, është i Dërguari i All-llahut (salall-llahu
alejhi ue ala alihi ue sel-lam) e ai na e ka bërë të qartë neve se kush janë ata hajdutë, të
cilëve u pritet dora ku thotë: “Nuk ka prerje (dore) përveçse për çerek dinari e sipër”.

Kushdo që vjedh diçka me një vlerë më të ulët sesa çereku i dinarit, edhe nëse, nga ana
gjuhësore quhet, vjedhës nga ana e Sheriatit nuk llogaritet si vjedhës.
Atëherë që këtu arrijmë në një përfundim shkencor, me të cilin shumë nga studentët e dijes
janë të panjohur.

Pra, ne kemi gjuhën arabe të trashëguar dhe gjuhën e Sheriatit (terminologjinë legjislative),
e cila e ka prejardhjen nga All-llahu (subhanehu ue teala)

Dhe arabët që flisnin gjuhën, në të cilën zbriti Kur`ani, ishin të panjohur me këtë lloj
terminologjie.

Kur thuhet, vjedhës nga ana gjuhësore, përfshihet ç`do vjedhës, por kur përmendet
vjedhësi nga ana ligjore, nuk përfshihet ç`do vjedhës, por vetëm ai që vjedh çerek dinari e
sipër.

Atëherë këtu kemi një shembull praktik se si ne s'mund të jemi të pavarur në të kuptuarit e
Kur`anit e Sunnetit vetëm duke u mbështetur në njohjen nga ana jonë të gjuhës arabe.

Kjo është një mangësi që vihet re tek shumë shkrues të sotëm.

Kur përdorin vetëm aftësinë e tyre njohëse të gjuhës arabe në interpretimin e ajeteve
kuranore dhe haditheve profetike, i interpretojnë ato duke na servirur tefsire, të panjohura
më parë nga muslimanët.

Për këtë arsye duhet të kuptojmë se Thirrja e vërtetë e Islamit mbështet në tri shtylla:

Kur`ani, Sunneti dhe rruga e ndjekur nga të parët tanë të mirë (selefus salih).

Thotë All-llahu (subhanehu ue teala): “...Vjedhësit dhe vjedhëses…”

13 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Atëherë nuk komentohet ky ajet sipas rregullsive të gjuhës së folur, por sipas gjuhës së
Sheriatit, e cila thotë: “Nuk ka prerje (dore) përveçse për çerek dinari e sipër”.

All-llahu (subhanehu ue teala), në vazhdim të ajetit të sipërpërmendur, thotë: “…prituani

duartë”. Cila është dora sipas gjuhës ?

Sipas gjuhës, dora shtrihet nga shpatulla deri tëk majat e gishtërinjve.

Në ç'masë pritet?

Këtë gjë e sqaroi i Dërguari i All-llahut (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) në
veprimtrinë e tij.

Ne nuk kemi ndonjë hadith që të na bëjë të ditur vendin e prerjes drejtpërdrejt përmes
fjalëve, por kemi një shpjegim të mbështetur në vetë praktikën e Profetit (salall-llahu alejhi
ue ala alihi ue sel-lem).

Si e njohim ne këtë zbatim praktik ?

Prej të parëve tanë të mirë, Sahabeve të Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam).

Ky, pra, është lloji i dytë: shpjegimi me anë të praktikës.

Ndërsa lloji i tretë është aprovimi i Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) për
diçka që as nuk ndalohet e as nuk qortohet prej tij.

Ky lloj aprovimi nuk është as fjalë e as vepër e tij, por është një veprim, të cilin e kryen
dikush tjetër, kurse reagimi i Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) për këtë
konsiston në të vëzhguarit dhe të aprovuarit e tij.

Kur shihte diçka dhe heshtte, pra aprovonte.

Kjo shndërrohej në diçka të aprovuar dhe të lejuar, ndërsa kur shihte diçka dhe tërhiqte
vërejtje ndaj saj, edhe nëse ajo bëhej nga ndonjë prej Sahabeve, por vërtetohet se ai e ka
ndaluar, atëherë kjo gjë e ndaluar prej tij ndryshon plotësisht nga ajo që ai e aprovonte.

Po ju jap një shembull.

Transmetohet nga Abdullah Ibn Umeri (radiall-llahu anhuma): “Pinim në këmbë dhe
hanim në ecje e sipër në kohën e të Dërguarit të All-llahut “
14 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Na tregon Abdullahi në këtë hadith për të pirët duke qenë në këmbë dhe për të ngrënit
duke ecur, si dhe na bën të ditur se kjo ndodhte në kohën e Profetit (salall-llahu alejhi ue
ala alihi ue sel-lam).

Cili, pra, është vendimi i Sheriatit për këto dy gjëra ?

Nëse zbatojmë fjalët tona të mëparshme, le të mundohemi të nxjerrim normën e Sheriatit

për këtë gjë, natyrisht duke pasur parasysh patjetër diçka: Njohja e fjalëve të Profetit
(salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) , praktikës dhe aprovimit të tij.

Nëse i kthehemi Sunnetit Sahih në lidhje me ç`ështjen e parë, me të cilën janë sprovuar
shumë, për të mos thënë shumica e muslimanëve, duke kundërshtuar fjalët e Profetit
(salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) e që është të pirët në këmbë.

Kanë pirë në këmbë, kanë mbajtur flori, kanë veshur mëndafsh.

Këto janë disa të vërteta, të cilat nuk mund të mohohen.

Por a i aprovoi ato Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam)?

Përgjigja është: Aprovoi disa dhe ndaloi disa të tjera.

Ajo që ai e ndaloi u kategorizua tek të ndaluarat dhe ajo që ai e aprovoi u klasifikua tek të
lejuarat.

E ndaloi të pirët në këmbë në hadithe të shumtë, në të cilët nuk dua të thellohem për të mos
dalë nga tema dhe për arsye se kjo është një çështje që kërkon një trajtim të veçantë, por
më mjafton t'ju përmend juve një hadith sahih, të cilin e transmeton Imam Muslimi në
Sahihun e tij nga Enes Ibn Malik (radiall-llahu anhu), që ka thënë: “Ka ndaluar i Dërguari i
Allahut (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) të pirët në këmbë”.

Në disa transmetime të tjera i Dërguari i All-llahut (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam)
e ka qortuar të pirët në këmbë.

Atëherë kjo gjë, që siç mësojmë nga hadithi i Ibn Umerit (radiall-llahu anhuma), bëhej në
kohën e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) u ndalua prej tij dhe u shndërrua,
kështu, në një çështje të abroguar përmes këtij ndalimi.

Kurse përsa i përket pjesës së dytë të hadithit, që lidhet me të ngrënët në ecje, nuk na ka
ardhur ndonjë ndalim nga ana e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam).
15 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Kështu pra, nga ky aprovim përfituam një hukm (normë ligjore) të Sheriatit.

Po mjaftohem me kaq për domosdoshmërinë e mbështetjes në të kuptuarit e Kur'anit e

Sunnetit me atë, në të cilën qëndronin të parët tanë të mirë (selefus salih).

Pra, në të kuptuarit e Kur`anit e Sunnetit duhet evituar të mbështeturit vetëm në njohuritë

personale ekzistuese, për të mos thënë në injorancën personale.

Por, tani që u bë e qartë rëndësia e kësaj çështjeje, të komentuarit e të kuptuarit e Kur`anit

duhet realizuar vetëm në përputhje me Menhexhin (metodologjinë) e të parëve tanë të
mirë (selefus salih).

Muslimanët që në kohët e hershme janë përçarë në rryma e grupime të ndryshme, siç

mund të keni dëgjuar për: Mu'tezilit, Murxhiat, Khauarixhët, Zejditë pa përmendur Shijat
dhe Rafidhat etj...

Nuk ka asnjë prej këtyre grupeve, sado të humbur që të jenë, që të mos bashkohen me
pjesën tjetër të muslimanëve në fjalën se: Ne mbështetemi në Kur`an e Sunnet.

Asnjë prej tyre nuk thotë se nuk mbështetet në këto dy burime. Sepse nëse do ta thoshte
këtë dikush prej tyre, do të dilte prej Islamit tërësisht.

Atëherë përse gjithë kjo përçarje përderisa të gjithë u bazokan tek Kur`ani e Sunneti ?

Nuk mund të konceptohet kjo mbështetje pa shtyllën e tretë: Të parët tanë të mirë (selefus
salih).

Duke vënë në dukje këtu edhe diçka tjetër, atë se Sunneti ndryshon shumë nga Kur`ani për
faktin se Kur`ani është i ruajtur e i mbledhur ndërmjet dy kapakëve të mus'hafit (fletëve ku
është shkruar), siç e dinë të gjithë.

Ndërsa Sunneti së pari duhet thënë se është i shpërndarë nëpër qindra libra, për të mos
thënë nëpër mijra, një pjesë e madhe e të cilëve vazhdojnë të jenë në një botë të panjohur,
në botën e dorëshkrimeve (të pabotuara).

Së dyti edhe librat e njohur sot përmbajnë si hadithe sahih, ashtu edhe daif.
Ata, të cilët bazohen tek Sunneti, qofshin nga ata që i përkasin Ehli Sunneh Uel Xhemmah
dhe në atë të cilën ishin të parët e mirë (selefus-salih) apo qofshin nga grupet e tjera,
shumë prej tyre nuk i dallojnë dot Sunnetin Sahih nga ai daif dhe bien në kundërshtim në
Kur`anin dhe Sunnetin për shkak të mbështetjes në hadithe të dobëta apo meudu (të
16 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

shpifura).

Ajo ç'ka dua të them është se se disa prej grupeve, të cilat i përmendëm pak më parë,
mohojnë disa të vërteta nga Kur`ani dhe nga Sunneti Profetik.

Këtë gjë e kanë bërë më parë por edhe sot e kësaj dite .
Kur`ani i madhënueshëm i tregon dhe i përgëzon besimtarët me një mirësi mjaft të madhe,
të cilën do ta arrijnë ditën kur do të takojnë All-llahun (subhanehu ue teala) në Xhennetin e
mrekullueshëm, ku Ai (subhanehu ue teala) do tu shfaqet atyre.

Besimtarët do ta shohin Atë, siç thotë një dijetarë Selefij: Do ta shohin besimtarët (All-
llahun) pa mënyrë se si, dhe pa përngjasim dhe pa shëmbëllim (me askë).

Për këtë ekzistojnë fakte në Kur'an dhe me dhjetra fakte në hadithet e Profetit (salall-llahu
alejhi ue ala alihi ue sel-lam).

Si e mohuan këtë mirësi disa prej fraksioneve të djeshme dhe të sotme?

Përsa i përket të djeshmëve, ata ishin Mutezilitët.
Sot, me sa di unë, nuk ka në faqe të dheut asnjë grup që të shprehet: Ne jemi mutezilitë, ne
jemi në rrugën e mutezilitëve.

Por unë kam parë një njeri të ç`mendur, i cili deklaronte se ishte mutezilit dhe mohonte
disa të vërteta të Fesë, sepse ai i ishte mbështëtur kaplloqes së vet.

Mutezilitët e mohuan këtë nimet dhe thanë me mendjet e tyre të dobëta se është e
pamundur të shihet All-llahu (subhanehu ue teala)

Ç’farë bënë atëherë? A e mohuan Kuranin ?

All-llahu thotë në Kur`an:“Atë ditë do të ketë fytyra të ndriçuara që tek Zoti i tyre
shikojnë”. [Kijame: 22-23]

A e mohuan këtë ajet ?

Jo, nëse do ta mohonin, do të bënin kufr e do të dilnin nga Islami, mirëpo deri më sot Ehli
Sunneti i vërtetë i ka gjykuar mutezilitët si të humbur e të devijuar, por nuk i sheh ata
jashtë Islamit, sepse ata nuk e mohuan këtë ajet, por mohuan kuptimin e tij të vërtetë,
kuptim, të cilit i ka ardhur shpjegimi në Sunnet, siç do ta sqarojmë më poshtë.

All-llahu (subhanehu ue teala) na bën të ditur për besimtarët që do të jenë në Xhennet se:
17 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

“Atë ditë do të ketë fytyra të ndriçuara që tek Zoti i tyre shikojnë”.

Ata e interpretuan dhe shtrembëruan atë.

Besuan tek fjalët e tij dhe e mohuan kuptimin e tij.
Fjalët, siç thonë dijetarët, janë shprehje kuptimore.
Nëse i besojmë fjalët e mohojmë kuptimin e tyre, atëherë ç'vlerë ka?

E përse, pra, këta njerëz e mohuan këtë lloj të pari ?

Sepse mendjet e tyre u treguan shumë të ngushta që të përfytyrojnë e imagjinojnë se ky

njeri i krijuar e i pafuqishëm do të jetë i aftë të shohë All-llahun (subhanehu ue teala) pa
pengesë, ashtu siç e patën kërkuar çifutët nga Musai (alejhis-selam).

All-llahu (subhanehu ue teala) tregoi paaftësinë e tyre nëpërmjet historisë së mirënjohur,

kur thotë: “Shiko tek mali, Nëse do të qëndrojë në vendin e tij, atëherë do të më
shohësh”. [Araf: 43]

Mendjet e tyre nuk mund ta pranonin këtë gjë, prandaj u detyruan që të luanin me tekstin
Kur'anor dhe ta interpretonin atë.

Pse?

Sepse besimi i tyre tek gajbi (e fshehta) ishte i dobët, e besimi tek mendjet e tyre ishte
shumë më i fortë se besimi i të fshehtës, për të cilën jemi urdhëruar në hyrje të sures
Bekare: “Elif, Lam, Mim. Ky është Libri, në të cilin nuk ka dyshim, udhëzues për të
devotshmit,......” kush janë ata ? “.......ata, të cilët besojnë tek e fshehta (gajbi)”.

All-llahu (subhanehu ue teala) është më i fshehti i ç`do të fshehte dhe ç`farëdo që Ai të na

thotë rreth vetvetes, nuk na mbetet tjetër veçse ta pranojmë e besojmë, për arsye se
aftësistë tona perceptuese janë shumë të ngushta e të mangëta.
E ndërsa mutezilitët nuk e pranun këtë të vërtetë e, si pasojë, kundërshtuan mjaft të vërteta
fetare, prej tyre edhe fjalën e All-llahut (subhanehu ue teala) ku thotë: “Atë ditë do të ketë
fytyra të ndriçuara që tek Zoti i tyre shikojnë”.

Po kështu edhe ajeti tjetër, i cili mund të keqinterpretohet më lehtë sesa ajeti i mëparshëm
nga këta lloj njerëzish është fjala e All-llahut (subhanehu ue teala) ku thotë: “Atyre që
bëjnë vepra të mira u takon e mira e edhe më tëpër”. [Junus: 26]

Atyre që bëjnë vepra të mira u takon e mira d.m.th. xhenneti, e dhe më tepër d.m.th. të
shikuarit e All-llahut (subhanehu ue teala) në botën tjetër.
18 | Ç'është thirrja selefije (e të parëve tanë të mirë) Shejh Muhamed Nasirudin el Albani

Në këtë mënyrë ka ardhur hadithi në Sahih Muslim me Sened Sahih (zinxhir transmetimi të
saktë) nga Sad Ibn Ebi Uekkas (radiall-llahu anhu), i cili thotë, tha i Dërguari i All-llahut
(salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam): “Atyre qe bëjnë vepra të mira u takon e mira”.

Tha Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) pra Xheneti, edhe më tepër, pra të
parit e All-llahut (subhanehu ue teala)

Ndërsa Mutezilitët e mohuan këtë e po kështu edhe shijat, që kanë akide (besim) të njëjtë
me atë të mutezilitive.

Ata mohuan shikimin e All-llahut (subhanehu ue teala) që jepet mjaft qartë në ajetin e parë
dhe të dytë.
Për më tepër, nga Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) janë transmetuar shumë
hadithe të sakta (muteuatir).

Interpretimi i tyre (i gabuar) i Kur`anit i shpuri ata në mohimin e haditheve Sahih të

Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) dhe kështu dolën nga të qenit prej grupit
të shpëtuar.

“Në atë, në të cilën jam unë dhe sahabët e mi”.

Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam) ishte i besimit se besimtarët do ta shohin
Zotin e tyre, siç thotë në hadithin e transmetuar në Sahih Bukhari dhe Muslim nga një grup
sahabesh të Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam), siç janë Ebi Sejjid El-Khudrij,
Enes ibn Malik etj..

Tha i Dërguari i All-llahut (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lam): “Ju me të vërtetë do
ta shihni Zotin tuaj në Ditën e Kjametit ashtu siç e shihni hënën natën, kur ajo është e
plotë.........”