1% தீர்வு டாம் கானல்லன் PDF

CLICK & JOIN -> https://telegram.
me/tamilbooksworld
CLICK & JOIN -> https://telegram.me/tamilbooksworld
பாராட் மைழ ல் . . .
“தங் கள் வாழ் கை
் க ல் ெவற் ெபறத்
க் ம் எவெரா வ ம் அவ யம் ப க்க
ேவண் யஒ த்தகம் இ .”
- ெகன்னத் ளான்சார்
‘ஒ நி ட ேமலாளர ்’ த்தகத் ன் இைணயா ரியர ்
“இந் ல் றப்பட் ள் ள ேயாசைனகள்

உங் கள் வாழ் கை
் க ல் 30 ெநா களிேலேய
ஆக்கப் ர ்வமான தாக்கத்ைத ஏற் ப த்த
வல் லைவ.”
- மார்ஷல் ேகால் ஸ் த்
‘வாட் காட் யர ் ேவான்ட் ெகட் ேதர ்’ த்தகத் ன் ஆ ரியர ்
“இப் த்தகத்ைதப் ப க்கத் வங் ஒ

மணிேநரத் ற் உள் ளாகேவ என் மன அ த்தம்
ெம வாகக் கைரந் ெகாண் ந்தைத என்னால்
உணர ந்த . தற் ேபா இ க் ம்
ெந க்க யான ெபா ளாதாரச ் ழ் நிைல ல்
நாம் எ ர ்ெகாண் வ ன்ற சவால் கைளக்
கடப்பதற் கான சரியான வ காட் ைய நான்
கண் த் ட்ேடன் என்ற உணர ் தான்
அதற் க் காரணம் .”
- ெபட் கார்டன்
ெதா ல பர ்
“டாம் கானல் லனிடம் ஓர ் அரிய றைம

இ க் ற - மக்களிடம் ேநர ்மைறயான
தாக்கத்ைத ஏற் ப த் ம் ஷயங் கைளக்
கண் த் அைதப் ற டன் ப ர ்ந்

ெகாள் ம் பண் நலன்தான் அ .”
-மார்க் ல் லர்
‘ க்-ஃ ல் -ஏ’ நி வனத் ன் ைணத் தைலவர ்
“உங் க ைடய ெதா ல் வாழ் கை ் க ம்

தனிப்பட்ட வாழ் கை
் க ம் ெவற் கரமாகத்
கழ ேவண் ம் என் நீ ங்கள் ம் னால் ,
சக் க்க இப் த்தகத்ைத நீ ங்கள் கண் ப்பாகப்
ப த்தாக ேவண் ம் . இ ல் றப்பட் ள் ள எளிய
வ கள் உங் க ைடய வாழ் கை
் கையேய
மாற் றக் யைவ.”
- ைமக்ேகல் ஸ்
உத த் தைலவர ், இ.& ேஜ. ேகல் ேலா ைவனரி
“டாம் கானல் லன் தான் ெகா த்த

வாக் ையக் காப்பாற் ள் ளார ். ஏெனனில் ,
அ த்த 30 நாட்கைள உங் க ைடய
வாழ் கை
் க ேலேய ெபான்னான நாட்களாக
மாற் வதற் கான மாயாஜாலமான த் ரத்ைத
அவர ் இந் ல் வழங் றார ்.”
- மார்கட் ேமாெரல்
‘ேஷக் ல் டன்ஸ் ேவ’ த்தகத் ன் ஆ ரியர ்
“எங் கள் ச தாயத் ன் ன்ேனற் றத் ல்

டா ன் த்தகங் க ம் அவர ேபாதைனக ம்
கப் ெபரிய பங் வ க் ன்றன. அதற்
இப் த்தக ம் லக் அல் ல.”
- ஏ.ஆர். ெபர்னார்
பா ரியார ், த்தவக் கலாச ்சார ைமயம்
“உங் கள் வாழ் கை

் கைய ேமம் ப த் வ ஒ
மைலப்பான காரியமாக உங் க க் த்
ேதான்றலாம் . ஆனால் , ஒ ஷயத் ல் ஒேர ஒ
சத த ேமம் பாட்ைட ஏற் ப த்த நீ ங்கள்
யன்றால் , அ ஒ றந்த வக்கப் ள் ளியாக
இ க் ம் என் டாம் இப் த்தகத் ல்

காட் றார ். இ ல் றப்பட் ள் ள வ ைறகள்
ப ப்பதற் சாதாரணமாக இ ந்தா ம் ,
அற் தமான ைள கைள ஏற் ப த்த வல் லைவ.
அைத நீ ங்கள் உங் க ைடய தனிப்பட்ட
வாழ் கை் க, ெதா ல் வாழ் கை ் க, உற கள் , நி
நிர ்வாகம் என் எ ல் ேவண் மானா ம்
பயன்ப த் ெவற் ெபறலாம் என்ப இதன்
தனிச ் றப் .”
- சன் எம் . ெஹய் ம்
‘ க்கன் ப் ஃபார ் த ேஸால் ’ த்தக வரிைச ன் இைண ஆ ரியர ்
“இப் த்தகம் ன்ைவக் ன்ற ெகாள் ைககள்

ேநர யானைவ, நைட ைறக் உகந்தைவ,
எளிதாகச ் ெசயல் ப த்தப்படக் யைவ.
இக்ெகாள் ைககைள என் வாழ் ல் கைட க்க
யல நான் த் க் ெகாண் க் ேறன்.”
- சான்ட்ரா ங்
ரபல ேபச ்சாளர ் மற் ம் எ த்தாளர ்
“இப் த்தகம் வ ெமா ன்ற ேயாசைனகள்

சாதாரணமானைவயாகத் ேதான் னா ம்
சக் க்கைவ. ய ஷயங் க க் ப் ெபரிய
த் யாசங் கைள ஏற் ப த் ம் சக் உண்
என்பைத நான் நன்றாகேவ அ ேவன். ஆனால்
டாம் இைத இப் த்தகத் ல் ஆணித்தரமாக
நி த் ள் ளேதா , அைத எவ் வா ெசய் வ
என்பைத ம் ெதளிவாக எ த் ைரக் றார ்.”
- மார்க் சான்பார்ன்
‘ ேடான்ட் நீ ட் எ ைடட் ல் எ டர ்’ த்தகத் ன் ஆ ரியர ்
வாழ் க்ைக ல் மகத்தான ெவற்

ெப வதற் கான
1% ர்
டாம் கானல் லன்
ெமா யாக்கம் :
நாகலட் சண ் கம்
மஞ் ள் பப் ளி ங் ஹ ஸ்
First published in India by
Manjul Publishing House Pvt. Ltd.

• 2 nd Floor, Usha Preet Complex,
42 Malviya Nagar, Bhopal 462 003 - India
• 7/32, Ground Floor, Ansari Road, Daryaganj, New Delhi 110 002
Email: manjul@manjulindia.com Website: www.manjulindia.com
Distribution Centres:
Ahmedabad, Bengaluru, Bhopal, Kolkata, Chennai,
Hyderabad, Mumbai, New Delhi, Pune
Copyright © 2011 by Thomas K. Connellan, Ph.D.

All rights reserved.
Tamil translation Copyright © 2014

of Tom Connellan‘s The 1% Solution For Work and Life:
How to Make Your Next 30 Days the Best Ever
This edition first published in India in 2014
ISBN 978-81-8322-512-0
Translation by Nagalakshmi Shanmugam

Editing and Layout by PSV Kumarasamy
All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in or introduced into a
retrieval system, or transmitted, in any form, or by any means (electronic, mechanical, photocopying,
recording or otherwise) without the prior written permission of the publisher. Any person who does
any unauthorized act in relation to this publication may be liable to criminal prosecution and civil
claims for damages.
உள் ளடக்கம்
நன் ைர
1 ப் ைன
2 ஊக் ப்ைபப் பன்மடங் காகப் ெப க்க
3 ெவற் அ யல்
4ப ற் க் ம் அப்பால்
5 ைமயான மாற் றத் ற் கான 30 நாள் ட்டம்
6 ைள கைள ேமம் ப த்த ஒ ேனாதமான
வ ைற
7 ர ்த் யா ம் வட்டம்
நன் ைர
“இைத என்னால் தனிெயா வனாகச ்

ெசய் க்க யா ,” என் ஒவ் ெவா
லா ரிய ம் ன்றனர ். அவர ்கள் ற்
ற் ம் உண்ைம. ஏெனனில் , எங் கள்
த்தகத் ற் ப் பங் களித்த அைனவைர ம்
நாங் கள் இங் தான் பாராட் ேறாம் .
இவர ்க க் நன் வ எனக் எப்ேபா ேம
ஒ க னமான ேவைலயாக இ ந் வந் ள் ள .
ஏெனனில் , என் த்தகங் கள் ைம ெபற்
ெவளிவ வதற் ஏராளமாேனார ் உத வதால் ,
யா ைடய ெபயைரயாவ நான் ப் ட
மறந் ேவேனா என் எப்ேபா ேம நான்
கவைலப்ப ேறன்.
ன்வ ம் மக்க க் நான் என் மனமார ்ந்த
நன் ையத் ெதரி த் க் ெகாள் ள ம் ேறன்:
ஒ ங் ைணந்த ம த் வம் த்தத் தங் கள்
டமான அ ைற ன் வா லாகத் தங் கள்
ஆற் றல் வைத ம் இப் த்தகத் ற் க்
ெகா த்ததற் காக ஸ்ெவட்லானா இவேனாவா,
ர ்த் காளிதாஸ், ெபௗலா ேநாஆக், ேட ட்
ைரஃப்ஸ்ைனடர ் ஆ ேயா க் என் நன் .
ட்டத்தட்ட ஒவ் ெவா வார ்த்ைதக் ம்
ேதைவப்பட்ட ஆதரைவ ம் வ காட் தைல ம்
ெகா த் , ெபா த்தமான வார ்த்ைதக ம்

ெசாற் ெறாடர ்க ம் எனக் த் ேதைவப்பட்ட
ேநரத் ெலல் லாம் இர பகல் த் யாசம்
பாராமல் எனக் உத யதற் காகக் ேகா
ெகன்ன க் ம் ேஜ டா க் ம் நான் நன் ற
ம் ேறன். நன் , ெகன்ன மற் ம் ேஜ .
இப் த்தகத் ல் நீ ங்கள் கா ம்
வார ்த்ைதகளில் ைறயான த்தம்
ேமற் ெகாண் , ெபா த்தமான ைற ல்
அவற் ைற அைமத் க் ெகா த்த என்
ப ப்பா ரியர ் வனீஸா க்க க் என் நன் .
எனக்ேக ெதரியாமல் என் ள் ைதந் டந்த
வார ்த்ைதகைள அவர ் ெவளிக்ெகாண் வந்தார ்.
இந் ள் ள எந்தெவா ைறபாட் ற் ம் நான்
ெபா ப்ேபற் க் ெகாள் ேறன். இ ள் ள
ெதளி ற் வனீஸாதான் ெபா ப் . நன் ,
வனீஸா.
இந் ன் அட்ைடைய வ வைமப்ப ல் 1106
ைசன் நி வனத்ைதச ் ேசர ்ந்த ச ்ெசல்
ஃ ப்ேபா வழக்கம் ேபாலச ் றப்பாகத் தன்
ைகவண்ணத்ைதக் காட் ள் ளார ். அவ க் ம்
அவ ைடய ஒட் ெமாத்தக் ன க் ம் என்
றப் நன் ையத் ெதரி த் க் ெகாள் ேறன்.
நன் , ச ்ெசல் .
ஏ கா ன்ஸ் ெமக் ெரகார ், ெபத்தனி ர ன்
ஆ ேயா க் ப் த்தகத் ைற ல் இ க் ம்
ஆழமான அ பவ ம் , ளம் பரப்ப த் தல்
மற் ம் சந்ைதப்ப த் த ல் உள் ள அபாரமான
அ ம் இந் க் க ம் ம ப்பானைவயாக
அைமந்தன. அவர ்க க் ம் , ‘த ேகெடன்ஸ் ப்’
நி வனத் ல் இ க் ம் அவர ்க ைடய
ஒட் ெமாத்தக் ன க் ம் என் மனமார ்ந்த

நன் . இந் ைல ெவளிக்ெகாண் வ வ ல்
அவர ்கள் அைனவ ம் ெப ம் பங் காற் ள் ளனர ்.
நன் , ஏ மற் ம் ெபத்தனி.
இ யாக, என் ைடய ெபா ைமயான
மைன ேபம் டா க் என் உளங் கனிந்த
நன் ைய நான் யாக ேவண் ம் . இந் ல்
ைம ெபற் ெவளிவ வதற் த் தன்
ைமயான ஆதரைவக் ெகா த் உத யதற்
அவ க் என் நன் ைய ம் அன்ைப ம்
பாராட்ைட ம் நான் ெதரி த் க் ெகாள் ள
ம் ேறன். நன் , ேபம் .
1
ப் ைன
ெகன் அந்த நாளின் இ ல் தன்

கணினிைய அைணத் ட் த் தன் நாற் கா ல்
உட்கார ்ந் ெகாண் தன்ைன
ஆ வாசப்ப த் க் ெகாண்டார ். அன்ைறய னம்
இன் ேமார ் உ ப்ப யான னமாகக்
க ந் ந்த . அவர ் தன் அைறக் ெவளிேய
பார ்த்தேபா , ட் ற் க் ளம் க் ெகாண் ந்த
அவ ைடய சக ஊ யர ் ஒ வர ் அவைரப்
பார ்த் ப் ன்னைகத்தப ைகயைசத்தார ்.
இவ ம் ப க் அவைரப் பார ்த் க்
ைகயைசத்தார ். தன் அ வலகத் ல் தன்ைனச ்
ற் இ ந்தவர ்கள் தான் றைமயாக ேவைல
பார ்க்க உத பவர ்களாக இ ந்த த் அவர ்
ம ழ் ச ் ெகாண் ந்தார ். அவர ் தன் அைறச ்
வரில் மாட் ைவத் ந்த ஒ ைத ேநாக்
அவர பார ்ைவ ெசன்ற . அதன் பக்கத் ல்
இன் ம் பல க ம் நற் சான் தழ் க ம்
ெதாங் க் ெகாண் ந்தன. அைவ
ஒவ் ெவான்ைற ம் தான் ெபற் ற த்த
நிைன கள் அவைரச ் ழ் நத
் ேபா அவ க்
க ம் ப் யாக இ ந்த . அவ க் வந்
ேசர ்ந்த ெகௗரவங் கேளா ைகேகார ்த் க்

ெகாண் பல பத உயர ் க ம் அவைரத் ேத
வந்தன.
ன் அவர பார ்ைவ அவர ் தன் ேமைச ன்
ைவத் ந்த தன் ம் பத்தாரின்
ைகப்படத் ன் ப ந்த . ெகன் ஓர ்
அற் தமான ெபண்மணிைய மணந் ந்தார ்.
அவ ைடய மணவாழ் கை ் க அேமாகமாகச ்
ெசன் ெகாண் ந்த . அவர ்கள் இ வ ம்
ஒ வைர ஒ வர ் ஆழமாக ேந த்தனர ். வாழ் கை ் க
எப்ேபாதாவ ேசா க்கத் வங் னால் , அவர ்கள்
இ வ ம் பரஸ்பரம் சாய் த் ெகாள் ள ஒ ேதாள்
இ ந்த . தன் வய மகைன ம் மகைள ம்
த் அவர ் ெப தம் ெகாண் ந்தார ்.
அவர ்கள் இ வ ட ம் இ ந்தேபா அவ க்
இவ் லகேம மறந் ேபான .
அவர ் மனநிைற டன் ஆழமாக ஒ ைற
வா த்தார ். தான் க ம் ம ழ் ச ் யாக
இ ந்தைத அவர ் பரி ரணமாக உணர ்ந்தார ்.
ஆனால் நிைலைம எப்ேபா ேம இப்ப
இ ந் க்க ல் ைல . . .
ஆ மாதங் க க் ன் ெகன்னின்
நிைலைம ெசால் க் ெகாள் ம் ப யாக
இ க்க ல் ைல. அைதப் பற் நிைனத்த
உடேனேய அவர ன்னைக காணாமல்
ேபாய் ட்ட . அவ ம் அவ ைடய மைன ம்
எப்ேபா ம் எ ம் ைன மாக இ ந்தனர ்.
பரஸ்பரம் ஒ வர ் மற் ெறா வர ்
ற் றங் ைறகள் கண் ப்ப ல் ம் ரமாக
இ ந்தனர ். அவ ைடய ழந்ைதக ம்
எப்ேபா ம் தங் க க் ள் சண்ைட ட் க்
ெகாண் ந்தனர ், தங் கள் ெபற் ேறா க் க்

ழ் ப்ப ய ம த்தனர ். ப ப் ம் அவர ்கள்
அக்கைற ெச த்த ல் ைல. அ வலகத் ம்
ெகன்னின் ேவைல ெகாஞ் சம் ஆட்டம்
கண் ந்த . அவர ் தன் சக ஊ யர ்கள் ல டன்
சண்ைட ட் க் ெகாண் ந்தார ்.
தான் அப்ப ப்பட்ட ஒ நிைலைமக் ள்
எப்ப ச ் க் ேனாம் என்ப அவ க் ப்
ரிபடாமல் இ ந்த . ெரன் ஒ நாள்
கண் த் ப் பார ்த்தேபா அவர ் அந்த இடத் ல்
இ ந்தார ். அவர ் தன்ைனச ் ற் ப் பார ்த்தேபா ,
தன் நண்பர ்கள் , உற னர ்கள் , மற் ம் அ வலக
சகாக்கள் பல ம் அைத நிைல ல் தான்
இ ந்தனர ் என்ப ம் அவ க் ப் ரிந்த .
ெகன்ைனப்ேபாலேவ அவர ்க க் ம் தாங் கள்
எப்ப அந்த நிைலைமைய வந்தைடந்ேதாம்
என்ப ெதரிந் க்க ல் ைல. அ ல் ஒ லர ்,
தாங் கள் அப்ப ப்பட்ட ஒ நிைலைமக்
ஆளா ந்ேதாம் என்பைதேய
உணர ்ந் க்க ல் ைல. வாழ் கை ் க என்றால்
இப்ப த்தான் இ க் ேமா என் டக் ெகன்
பயந்தார ்.
ஆனால் அவர மனத் ன் எங் ேகா ஒ
ைல ல் , ெபரிதாக எைதயாவ சா ப்பதற் க்
காலம் கடந் ட் க்க ல் ைல என்ற ஒ
நம் க்ைகக் ற் ஆழமாகப் ைதந் டந்த .
தன் வாழ் கை ் க ல் ஏற் பட்ட அந்தத்
ப் ைனத் த ணம் அவர நிைன ற்
வந்த ம் , ன்னைக அவர உத களில் ண் ம்
வந் ந் ெகாண்ட .
***
அ ஒ சனிக் ழைமக் காைல ேநரம் . ெகன்

தன் மகன் ேஜக் ைளயா க் ெகாண் ந்த
கால் பந் ப் ேபாட் ையப் பார ்த் க்
ெகாண் ந்தார ். அவர ்க ைடய எ ரணி கடந்த
வ டம் வ ம் ெதாடர ்ச ் யாக அவர ்கைளப்
ேபாட் த் ைவத் ந்ததால் , இப்ேபா தன்
மகனின் அணி னர ் ெவற் ெப வார ்கள் என்
ெகன் எ ர ்பார ்க்க ல் ைல. ஆனால் தன் மகன்
ைளயா யைதப் பார ்ப்ப அவ க்
எப்ேபா ம் ெப ைமயாக இ ந்த . ஆனால்
அந்தக் ப் ட்ட நாளன் , அவர ்
வழக்கம் ேபாலத் தன் மகைன உற் சாகப்ப த் க்
ெகாண் க்காமல் , ஏேதா ர ேயாசைன ல்
ழ் ந்தார ். ெகன் க் அந்த வார ம்
அதற் ந்ைதய ல வாரங் கைளப்ேபாலேவ
ரச ்சைனயான ஒ வாரமாக இ ந் ந்ததால் ,
அ த் அவர ் ண் ம் ண் ம் தன்
மனத் ல் அைசேபாட் க் ெகாண் ந்தார ்.
ஆட்ட ேநரத் ல் ட்டத்தட்டப் பா ேநரம்
வைடந் ந்த த ணத் ல் , தன்ைனச ் ற்
இ ந்த ெபற் ேறார ்களின் உற் சாகக் ரல் அவைர
இவ் ல ற் இ த் வந்த . “அபாரம் !”
“அற் தம் !” ேபான்ற க் ரல் களின் சத்தம்
வ த் க் ெகாண் ந்த . இப்ேபா இ
அணிக ம் சமமாக ேகால் ேபாட் ந்தன. பந்
ேஜக் ன் அணி வசம் இ ந்த . அவர ்க ைடய
அணி ேகால் ேபாஸ்ட்ைட ெந ங் க்
ெகாண் ந்த .
ேஜக் ன் அணி னர ் இந்த ைற அ க ேநரம்
பந்ைதத் தங் கள் கட் ப்பாட் ற் ள்
ைவத் ந்தனர ் என்ப ெரன் ெகன் க்
உைறத்த . கடந்த வ டத் ந் ஏேதா ஒன்

மா ந்த . ேஜக் ன் அணி னரின்
கவனக் ப் க ம் ப் டத்தக்க அள
ேமம் பட் ந்த . அவர ்கள் தங் கள்
ப ற் ப்பாளரின் கட்டைளகைளச ் றப்பாகச ்
ெசயல் ப த் க் ெகாண் ந்தனர ். அவர ்கள்
அற் தமாக ஒ ங் ைணந் ெசயல் பட் க்
ெகாண் ந்தனர ். என்ன இ ந்தா ம் அவர ்கள்
இன் ம் வர ்கள் தான் என்பதால் , அவ் வப்ேபா
பந்ைத ைவத் க் ெகாண் ைமதானத் ல்
க் ம் ெந க் மாக அைலந்
ெகாண் ந்தனர ். ஆனால் ன் எப்ேபாைதக்
காட் ம் இம் ைற அவர ்கள் அ க
கவனக் ப் டன் றப்பாக ைளயா க்
ெகாண் ந்தனர ் என்ப ெவளிப்பைடயாகத்
ெதரிந்த .
ேஜக் ன் அணி ல் , ெசன்ற ஆண்
இடம் ெபற் ந்த அேத வர ்கள் தான்
இப்ேபா ம் இ ந்தனர ். ேபான வ டத்ேதா
ஒப் ம் ேபா அவர ்க க் ஒ வய
ந்த உண்ைமதான் என்றா ம் , அ
அவர ்க டைய எ ரணிக் ம் ெபா ந் ம் தாேன!
ெகன் தன் மகனின் எ ரணி னைர ேநாக் த் தன்
பார ்ைவையத் ப் னார ். அ ம் கடந்த
வ டம் இடம் ெபற் ந்த அேத வர ்கேள
இப்ேபா ம் இ ந்தனர ். கடந்த ைற இ ந்த அேத
ப ற் ப்பாளர ்தான் இம் ைற ம் அந்த
அணி னைரப் ப ற் த் க் ெகாண் ந்தார ்.
அவர ் ைமதானத் ன் ம ைன ல் நின்
ெகாண் ந்தார ். ஆனால் அவர கத் ல்
வழக்கத் ற் மாறாக ஓர ் ஆச ்சரிய ேரைக ஓ க்

ெகாண் ந்த .
தங் கள் அணிக் ப் ப் ப ற் ப்பாளர ்
எவ ம் வந் ந்ததாக ேஜக் தன்னிடம்
யதாகக் ெகன் க் நிைன க்க ல் ைல.
ெகன் ற் ற் ம் பார ்த்தார ். தன் மகனின்
அணி ன் ப ற் ப்பாளரான ம் , தன்
வழக்கமான இடத் ல் நின் ெகாண் ந்தார ்.
ெகன் அவைர நன்றாக உற் ப் பார ்த்தார ். அ
ம் தான் என்ப ல் அவ க் எந்த சந்ேதக ம்
இ க்க ல் ைல. ஆனால் அவரிடம் ஏேதா ஒ
ெபரிய மாற் றம் ெதரிந்த . அவ ைடய அணி ல்
ைளயா க் ெகாண் ந்த
வர ்கைளப்ேபாலேவ அவரிட ம் அ கமான
கவனக் ப் க் காணப்பட்ட . அவ ம்
உற் சாகமாகக் காணப்பட்டார ். அவ ைடய
ேதாரைண ல் ெப ம் த் யாசம் ெதரிந்த .
ன் எப்ேபா ம் இ ந்தைத ட அ கமான
தன்னம் க்ைகைய அவர ் ெவளிப்ப த் க்
ெகாண் ந்தார ்.
ெகன் அதன் ற ேவ எைதப் பற் ம்
ேயா க்க ல் ைல. அவர ் தன் மகனின்
ைளயாட் ல் ழ் ப் ேபானார ். மற் றப்
ெபற் ேறார ்க டன் ேசர ்ந் ெகாண் அவ ம்
அச ் வர ்கைளக் ைகதட் உற் சாகப்ப த் க்
ெகாண் ந்தார ். ேஜக் தன் அணி ல் இ ந்த
இன்ெனா வைன ேநாக் ப் பந்ைத எட்
உைதத்தான். அவன் அைத வ வாக உைதக்க
அ ேநராக ேகால் ேபாஸ் ற் ள் ேபாய் ந்த .
ேகால் !
ைளயாட் வைடந்த ம் ெகன் ம் ற

ெபற் ேறார ்க ம் ேஜக் ன் அணி னைரச ் ழ் ந்
ெகாண் அவர ்கைளப் பாராட் க் ெகாண் ம் ,
தங் கள் எ ரணி ன டன் கைட வைர
டாப் யாக அவர ்கள் ேபாரா ய த்
லா த் ப் ேப க் ெகாண் ம் இ ந்தனர ். அங்
ஸ்கட் க ம் ளிர ்பானங் க ம்
பரிமாறப்பட்டன. வர ்கள் கலமாகப் ேப க்
ெகாண் ம் அங் ங் ம் ஓ க் ெகாண் ம்
இ ந்தனர ். அப்ேபா ெகன்னின் பார ்ைவ
ேஜக் ன் ப ற் ப்பாளைர ேநாக் ச ் ெசன்ற .
ெகன்னின் பார ்ைவைய எ ர ்ெகாண்ட ம் ,
அவைர ேநாக் வந் அவ டன் ைக
க் வதற் காகத் தன் ைகைய நீ ட் னார ்.
ெகன் அவ டன் ைக க் யவா ,
“வாழ் த் க்கள் , ம் ! என் மகன் ேஜக் இந்த வ டம்
நன்றாக ன்ேன க் றான். மற் றச ்
வர ்களிட ம் நல் ல ன்ேனற் றம் ெதரி ற .
உண்ைமையக் ற ேவண் ெமன்றால் ,
அவர ்க ைடய ேமம் பா எனக்
ஆச ்சரியமளிப்பதாக இ க் ற ,” என்
னார ்.
ம் ஒ மலர ்ச ் யான ன்னைக டன், “இன்
இச ் வர ்கள் கச ் றப்பாக
ைளயா னார ்கள் என்ப உண்ைமதான்.
அவர ்கள் க னமாகப் ப ற் ெசய் தனர ். களத் ல்
இன் அைத அவர ்கள் சரியாகப் பயன்ப த் க்
ெகாண்டனர ். எனக் அவர ்கைள நிைனத்தால்
ெப ைமயாக இ க் ற ,” என் னார ்.
ேஜக் தன் னரிட ந் தன்ைன ஒ
கணம் த் க் ெகாண் , தன் தந்ைத டம்
வந்தான். ெகன் தன் மகைனப் பார ்த் ட் ,

“எனக் ம் ெப ைமயாக இ க் ற ,” என்
னார ். ற அவர ் னிந் ேஜக்ைகக் கட் ப்
த் , “சபாஷ்! இன் நீ க அ ைமயாக
ைளயா னாய் ,” என் னார ். ேஜக்
அவரிட ந் தன்ைன த் க் ெகாண் ,
தங் கள் ெவற் ையத் தன் சகாக்க டன் ேசர ்ந்
ெகாண்டா வதற் காக அவர ்கைள ேநாக்
ண் ம் ஓ ட்டான்.
“ ம் , உங் கள் ெவற் ன் ரக யம் என்ன
என் நான் ெதரிந் ெகாள் ளலாமா?”
“ஓ! அ வா? நீ ங்கள் இ ேபால எைதயாவ
ேகட் ர ்கள் என் நான் எ ர ்பார ்த்ேதன். இ
உங் கள் மண்ைடையக் ைடந்
ெகாண் க் ற என் எனக் த் ெதரி ம் ,”
என் ம் னார ்.
“இந்த வ டம் ஏேதா ஒன் த் யாசமாக
இ க் ற . நீ ங்கள் என்ன மந் ரம் ேபாட் ர ்கேளா
ெதரியா . ஆனால் நம் அணி னரிடம் ஒ ெபரிய
த் யாசம் ஏற் பட் ள் ள .”
“நன் ! அவர ்கள் கச ் றப்பாக ைளயா க்
ெகாண் க் றார ்கள் என்ப உண்ைமதான்,”
என் , ெகன்னின் பாராட்ைட ம் ஏற் க்
ெகாண்டார ்.
“அ மட் மல் ல,” என் ய ெகன், ஒ
கணம் நி த் னார ். ற ம் ன் கண்கைள
ேநராகப் பார ்த் , “நீ ங்கள் தவறாக எ த் க்
ெகாள் ள மாட் ர ்கள் என்றால் , நான்
இன்ெனான்ைற ம் ற ம் ேறன்.
வர ்களிடம் மட் மல் ல, உங் களிட ம் ஒ
ெப ம் த் யாசம் ஏற் பட் ள் ள ,” என்

தயங் ப னார ்.
“இ ல் தவறாக எ த் க் ெகாள் ள என்ன
இ க் ற ?” என் ேகட்ட ம் ன் கத் ல்
ரகாசமான ன்னைக ஒன் படர ்ந்த . “ெகன்,
நீ ங்கள் ெசால் வ உண்ைமதான். நா ம்
மா த்தான் இ க் ேறன். கடந்த வ டம் இேத
ேநரத் ல் நான் இப்ப இ க்க ல் ைல.”
ட்டத் னரிட ந் தள் ளி ந்த ஒ
மரத்த ன் ழ் இ ந்த ஒ ெபஞ் ைசச ்
ட் க்காட் ய ம் , “உங் க க் ேநரம்
இ ந்தால் , நாம் அங் ேக உட்கார ்ந் ேபசலாம் .
கடந்த ல மாதங் களில் நான் பல பாடங் கைளக்
கற் க் ெகாண் ள் ேளன். அைதத் ெதரிந்
ெகாள் ள நீ ங்க ம் ஆர ்வமாக இ ப் ர ்கள் என்
நான் நிைனக் ேறன்,” என் னார ்.
ம் ய ெகன்னின் ஆர ்வத்ைதக்
ள யதால் , ெகன் சரிெயன்
தைலயைசத் ட் ம் ைமப் ன்ெதாடர ்ந்தார ்.
அவர ்கள் இ வ ம் அந்தப் ெபஞ் ன்
அமர ்ந்த ம் ம் இவ் வா தன் ேபச ்ைசத்
வக் னார ்: “ெகன், என் வாழ் கை ் க ஏேதா ஓ க்
ெகாண் ந்த . ரமாதமாக இல் லா ட்டா ம் ,
ப ேமாசமாக இ க்க ல் ைல. ஆனால்
வாழ் கை் கைய இப்ப ஓட் வ ல் அர ்த்த ல் ைல
என் ம் , இைத டப் ெபரிதாக எைதயாவ
என்னால் சா க்க ம் என் ம் என் மனத் ன்
ஒ ைல ல் ஏேதா ஒன் என்ைன நச ்சரித் க்
ெகாண்ேட இ ந்த .
“ வர ்க க் ப் ப ற் யளிப்ப எப்ேபா ம்
எனக் மனநிைறைவக் ெகா த் வந் ள் ள .
இச ் வர ்கள் கத் றைமயான ைளயாட்

ரர ்களாக உ ெவ க்க அவர ்க க் உதவ
ேவண் ம் என் எனக் நாேன ைரத் க்
ெகாண்ேடன்.
“அதற் தற் காரியமாக, மற் ற ைளயாட்
ரர ்களிட ந் , தைல றந்த ைளயாட்
ர ்ர ்கைள எ தனித் வப்ப த் ற
என்பைதக் கண் க்க ேவண் ம் என் நான்
ெசய் ேதன். என்ைனப் ெபா த்தவைர, ஒ
ைளயாட் ரன் தன் றைமையச ் ேசா க்க
ஒ ம் க் ேபாட் ைய டச ் றந்த இடம் ேவ
எ ல் ைல. ஒ ம் க் ைளயாட் ப்
ேபாட் ல் பங் ேகற் கத் ேதர ்ந்ெத க்கப்ப ம்
ரர ்கள் அைனவ ேம கச ் றப்பாக இ ப்பதாக
எனக் த் ேதான் ற . நீ ங்கள் என்ன
நிைனக் ர ்கள் ?”
“நீ ங்கள் வ சரிதான். ஒ கணம் ,
ேபாட் ன் வக்க நிைல ல் அவர ்கள்
நிற் ப ேபால இ க் ற . அ த்தக் கணம் ,
ேபாட் ேய ந் ற ,”என் ெகன்
னார ்.
அதற் ம் , “2006ல் ேடாரிேனா ல்
நைடெபற் றக் ளிர ்கால ஒ ம் க் ேபாட் ையத்
ெதாைலக்காட் ன் உட்கார ்ந் ெகாண்
நான் பரவசமாகப் பார ்த் க் ெகாண் ந்த என்
ெநஞ் ல் ப ைமயாகப் ப ந் ந்த . அதனால் ,
ப ெசய் யப்பட் ந்த அந்த நிகழ் ச ் ைய நான்
ண் ம் ேபாட் ப் பார ்த்ேதன். அ ல்
தலாவதாக வந்தவ க் ம் நான்காவதாக
வந்தவ க் ம் , அதாவ , தங் கப் பதக்கம்
ெபற் றவ க் ம் பதக்கம் எைத ம்
ெபறாதவ க் ம் இைடேய இ ந்த கால

இைடெவளி ெவ ம் 1.08 ெநா கள் தான். அதாவ ,
0.9 சத தம் மட் ம் தான்,” என் னார ்.
ெகன் நம் ப யாமல் அவைரப் பார ்த்தார ்.
அவர ் ெதாடர ்ந் , “அ என் ந்தைனையத்
ண் ய . ஒ ம் க் ேபாட் ல் இடம் ெபற் றப்
பல ைளயாட் களின் கைள எ த் நான்
ஆராயத் வங் ேனன். பதக்கம்
ெவன்றவர ்க க் ம் ெவல் லாதவர ்க க் ம்
இைடேய இ ந்த இைடெவளிைய நான்
ப்ெப க்கத் வங் ேனன். அந்த இைடெவளி,
ல ைளயாட் களில் ேநரத் ன் வ ல்
இ ந்த . ேவ ல ைளயாட் களில் , அ
ரமாகேவா அல் ல அவர ்கள் க் ய
எைடயாகேவா இ ந்த . நான் இப்ப ப்பட்டப்
ள் ளி பரங் களில் எப்ேபா ம் ழ் க் டந்த
த ல் என் மைன க் எரிச ்சல் அளித்தா ம் ,
நான் கண் த்த ஷயத்ைத அவரிடம்
காட் ேபா அவ ைடய கவைல பஞ் சாய் ப்
பறந்த . அவர ் ஓர ் ஆ ரிையயாக இ ந்ததால் ,
றைமகைள ம ப் ெசய் வ த் த்
தனக் எல் லாம் ெதரி ம் என் அவர ்
நிைனத் ந்தார ். ஆனால் நான்
கண் த் ந்த ஷயம் அவைர
ஆச ்சரியத் ல் ழ் க த்த ,” என் னார ்.
ெகன் தன் வத்ைத உயர ்த் னார ். ற ,
ன்னால் னிந் , ம் யைத ேம ம் அ க
எ ர ்பார ்ப் டன் ேகட்கத் வங் னார ்.
“ெகன், ஒ ம் க் ேபாட் ல் இடம் ெபற் ற
நீ ச ்சல் ேபாட் கள் , தடகளப் ேபாட் கள் ேபான்ற
ைளயாட் களில் தங் கப் பதக்கம்
ெபற் றவர ்க க் ம் நான்காவ இடத் ல் வந்

பதக்கம் எ ம் ெபறாத நபர ்க க் ம் இைடேய
இ ந்த த் யாசம் ெவ ம் ஒ சத தம்
மட் ம் தான்.
“அ ர ்வமாக ல சமயங் களில் அ ஒ
சத தத் ற் ம் தலாக இ ந்த .
எ த் க்காட்டாக, 2002ல் சால் ட் ேலக் ட் ல்
நைடெபற் ற ஒ ம் க் ேபாட் ல் , 5000 ட்டர ்
ெதாடர ் ஓட்டத் ல் கனடா ரர ் தங் கப்
பதக்கத்ைத ெவன்றார ். அதற் அவர ் எ த் க்
ெகாண்ட ேநரம் 6 நி டங் கள் , 51 நா கள் .
நான்காவதாக வந்த அெமரிக்க ரர ் எ த் க்
ெகாண்ட ேநரம் 7 நி டங் கள் 30 நா கள் .
அவர ்கள் இ வ க் ம் இைடேய இ ந்த
த் யாசம் ெவ ம் 2.9 சத தம் . இ ல் ஒ
ேவ க்ைகயான ஷயம் என்னெவன்றால் , தங் கப்
பதக்கம் ெவன்றவைரத் த ர மற் ற அைனவ ம்
ேபாட் ன்ேபா ேழ ந் ட்டனர ்.
ஆனா ம் த ல் வந்தவ க் ம் நான்காவதாக
வந்தவ க் ம் இைடேய இ ந்த இைடெவளி
ெவ ம் 2.9 சத தம் மட் ம் தான்.
“ேவ ல சமயங் களில் , இைடெவளி 1
சத தத் ற் ம் ைறவாகேவ இ ந்த . 2008ல்
ங் ல் நைடெபற் ற ஒ ம் க் ல் இடம் ெபற் ற
ஆண்க க்கான 100 ட்டர ் பட்டர ்ஃ ைள நீ ச ்சல்
ேபாட் ன் கைட ச ் ற் ன்ேபா , அ ல்
கலந் ெகாண் ந்த எட் ப் ேபரில் ைமக்ேகல்
ஃெபல் ப்ஸ் ஏழாவதாக வந் ெகாண் ந்தார ்.
ஆனால் கைட 50 ட்டர ் ரம் மட் ேம
ச ்ச ந்தேபா , ஓர ் அ யசம் நிகழ் நத
் .
ைமக்ேகல் தனக் ன்னால் இ ந்த ஐந்
ரர ்கைள எப்ப ேயா கடந் ன்ேன , த ல்

நீ ந் க் ெகாண் ந்த, ெசர ் யாைவச ் ேசர ்ந்த
ேலார கா க் ன் ன்னால் வந்தார ்.”
கக் க ைமயாக இ ந்த அப்ேபாட் ைய
நிைன ர ்ந்த ெகன், ம் ன் ற் ைற
ஆேமா த் த் தைலயாட் னார ்.
ம் ெதாடர ்ந் ேப னார ். “ேபாட் ன்
ல் , நீ ச ்சல் ளத் ன் வைர ேலார
த ல் அைடந் ட் ந்த ேபாலத்
ேதான் ய . ஒ ெபரிய பாய் ச ்சேலா வைர
அைடந் ந்த ைமக்ேக ம் ேலார ெவற்
ெபற் ந்ததாகத்தான் நிைனத் ந்தார ். ஆனால்
அந்தப் பாய் ச ்சல் காரணமாக, வைர ைமக்ேகல்
த ல் ெதாட் ந்தார ். அவர ் எ த் க் ெகாண்ட
ேநரம் 50.58 ெநா கள் . ேலார எ த் க் ெகாண்ட
ேநரம் 50.59 ெநா கள் .”
“ ம் , ஒ நி டங் கள் ெபா ங் கள் ,” என்
ய ெகன் தன் மனத் ல் கணக் ப் ேபாட்டார ்.
“ைமக்ேகல் ஃெபல் ப்ஸ் ஒ ெநா ல் ற் ல் ஒ
பங் ேநர இைடெவளி ல் தங் கப் பதக்கத்ைத
ெவன் ந்தார ் என்றா நீ ங்கள் ர ்கள் ?”
என் ேகட்டார ்.
“ஆமாம் . உங் களால் அந்த ேவகத் ல்
கண்கைளத் றந் டக் ட யா . தங் கப்
பதக்கத் ற் ம் ெவள் ளிப் பதக்கத் ற் ம்
இைடேய இ ந்த இைடெவளி 0.002 சத தம்
மட் ம் தான். தலாவதற் ம் நான்காவதற் ம்
இைடேய இ ந்த இைடெவளி ெவ ம் 0.15
ெநா கள் மட் ம் தான். அதாவ , 0.33 சத தம்
மட் ம் தான்.”
ெகன் க் இன்ெனா ேபாட் நிைன ற்

வந்த . “ ம் , ங் ஒ ம் க் ல் நைடெபற் ற,
ெபண்க க்கான 100 ட்டர ் தைட தாண் ஓ ம்
ேபாட் உங் க க் நிைன க் றதா? என்
கண்க க் , த ல் வந்தவ ம் இரண்டாவதாக
வந்தவ ம் ஒேர ேநரத் ல் ெவற் க் ேகாட்ைடத்
ெதாட்ட ேபாலத்தான் ெதரிந்த ,” என் அவர ்
னார ்.
“அவ் வள வார யமான ேபாட் ைய நான்
ட் ைவத் ப்ேபனா? நான் அைத ம்
ஆராய் ந்ேதன். அ ல் தலாவ வந்தவ க் ம்
ஏழாவதாக வந்தவ க் ம் இைடேய இ ந்த
இைடெவளி ஒ ெநா ல் 18ல் ஒ பங் ,” என்
ம் னார ்.
அவர ் ெதாடர ்ந்தார ்: “நான் இ யாக இந்த
ற் த்தான் வந்ேதன்: றந்த
ஆட்டக்கார க் ம் கச ் றந்த
ஆட்டக்கார க் ம் இைடேய இ ந்த இைடெவளி
ஒ சத தம் மட் ம் தான்.”
“ெவ ம் ஒ சத தம் மட் ம் தானா?” என்
ெகன் நம் ப யாமல் ேகட்டார ். ஒ கணம்
அவ க் ள் ஒ நம் க்ைகக் ற் த்
ளிர ் ட்ட . அங் ஓ யா க் ெகாண் ந்த
வர ்கள் பக்கம் அவர பார ்ைவ ெசன்ற . ன்
அவர ் ம் ன் பக்கம் ம் , “ஆனால் நீ ங்கள்
ஒன் ம் ஒ ம் க் எைத ம் உ வாக் க்
ெகாண் க்க ல் ைலேய?” என் ேகட்டார ்.
ம் அதற் த் தயங் காமல் இவ் வா
ப லளித்தார ். “நீ ங்க ம் நா ம் ஒ ேபா ம்
ஒ ம் க் ைளயாட் ரர ்களாக ஆகப்
ேபாவ ல் ைல. இந்தச ் வர ்க ம் அப்ப ஆவ
சந்ேதகேம. ஆனால் ஓர ் ஒ ம் க் ைளயாட்

ரராகேவா அல் ல ஒ ல் ேகட்ஸ், ஒ வாரன்
பஃேப, ஒ ஓப்பரா ன்ஃ ேர, அல் ல ஒ
ெமாசார ்டாகேவா ஒ ேபா ம் ஆகப் ேபாகாத
நம் ைமப் ேபான்றவர ்க க் இந்த ஒ சத தம்
த்தப் ள் ளி பரத்தால் என்ன ரேயாஜனம்
என் நீ ங்கள் ேகட்கலாம் .
“நான் தைல ழாக நின்றா ம் நம் ைடய
இந்த அணி மற் ற அணிகைள ட 100 சத தம்
ேமம் பாடான அணியாக ஒ ேபா ம் ஆகா என்
எனக் த் ெதரி ம் . ஆனால் 1 சத த ேமம் பா ?
அ கண் ப்பாக ம் . நம் ஒவ் ெவா வரா ம்
ற் க்கணக்கான ஷயங் களில் 1 சத த
ேமம் பாட்ைட அைடய ம் .”
“நீ ங்கள் உண்ைம ேலேய இ த் த்
ரமாக ேயா த் ள் ள ேபாலத் ெதரி ற ,”
என் ெகன் னார ்.
“இந்த 1 சத தத் ர ் த்த ரக யம் எனக்
ஒ ய உலகத்ைதேய றந் ட்ட .
ேநர ்ைமயான ேநாக் , மனப்பான்ைம, தகவல்
பரிமாற் றம் , டா யற் , அ ப்பைட
ைளயாட் த் றன்கள் ேபான்றவற் ல் , 1
சத தம் ன்ேனற ேவண் ம் என் நான் இந்தச ்
வர ்க க் ப் ப ற் அளித்ேதன். அதன்
ைளைவ இப்ேபா நீ ங்கேள கண் டாகப்
பார ்த் ர ்கள் . அ சரியாக ேவைல ெசய் ற
என்பைத இன்ைறய னம் நி த் ள் ள . இ
உங் க க் ம் , எனக் ம் , மற் ம் கண் ப்பாக
ன்ேனற ேவண் ம் என்ற மன உ டன்
இ க் ம் எவெரா வ க் ம் , அ ஒேர ஒ சத த
ன்ேனற் றமாக இ ந்தா ம் ட, எப்ப ப்பட்ட
ைள கைளக் ெகாண் வ ம் என் கற் பைன

ெசய் பா ங் கள் ,” என் ம் னார ்.
“ ம் , எனக் சந்ேதகமாக இ க் ற . ஒ ல
ஷயங் களில் 1 சத தம் ேமம் பா அைடய
ேவண் ம் என்றால் ட அதற் ப் ெப ம் யற்
ேதைவப்ப ம் என் தான் எனக் த்
ேதான் ற . அப்ப ேய அக் ப் ட்ட
ஷயங் களில் 1 சத தம் ேமம் பா
அைடந்தா ம் ட, உச ்சகட்ட ெவற் க் இ ல்
உத்தரவாதம் இல் ைல. நாம் எப்ேபா ேம தங் கப்
பதக்கம் ெபற் றவர ்கைள மட் ேம நிைன ல்
ைவத் க் ேறாம் , அப்ப த்தாேன?” என்
க் ெகன் ெப ச ்ெச ந்தார ். “ ல
சமயங் களில் , ஒ சாதைனைய ய க்க
நம் மால் யா என் நமக் த்
ேதான் ட்டால் , தலான யற் எ க்க
ேவண் ம் என்ற உந் தல் நமக்
ஏற் ப வ ல் ைல.”
“ெகன், என்னிடம் இன்ேனார ் எ த் க்காட் ம்
இ க் ற . அ த் ம் ந் த் ப் பா ங் கள் ,”
என் ம் னார ்.
“உங் கள் ைகவசம் இப்ப ஏதாவ
ைவத் ப் ர ்கள் என் நான் எ ர ்பார ்த்ேதன்,”
என் ெகன் ரித் க் ெகாண்ேட னார ்.
“சரி, நான் இப்ேபா இன் ம் ெகாஞ் சம்
ன்ேன தள் ளிச ் ெசல் லப் ேபா ேறன். 1990ல்
நி லாந் ல் நடந்த அயர ்ன்ேமன் ேபாட் பற்
இப்ேபா பார ்க்கலாம் . அப்ேபாட் , 2.4 ைமல் ரம்
நீ ந் தல் , 112 ைமல் ைசக் ள் ஓட் தல் , 26 ைமல்
ஓ தல் ஆ யவற் ைற உள் ளடக் ய ஒன்
என்பைத நீ ங்கள் அ ந் க்கக் ம் .
இப்ேபாட் இவ் வள க ைமயானதாக

இ ப்பதால் , இ ல் த ல் வ பவ க் ம்
அதற் க த் வ பவர ்க க் ம் பல நி ட ேநர
இைடெவளி இ க் ம் என் தாேன நீ ங்கள்
எ ர ்பார ்ப் ர ்கள் ?” என் ம் ேகட்டார ். “நான்
அ ல் கலந் ெகாண் ந்தால் , பல நாட்கள்
இைடெவளி இ ந் க்கக் ம் ,” என் ெகன்
நைகச ் ைவயாகக் னார ்.
ம் அைத கவனிக்காதவர ்ேபாலத் ெதாடர ்ந்
ேப னார ். “இப்ேபாட் ல் தலாவதாக வந்த
ஃ ன்லாந் நாட்ைடச ் ேசர ்ந்த ரர ் பா
ர் ற் ம் இரண்டாவதாக வந்த அெமரிக்க
ரர ் ெகன் ளா ற் ம் இைடேய உண்ைம ல்
ஒேர ஒ ெநா இைடெவளிதான் இ ந்த .
அப்ேபாட் ஓர ் ஆேராக் யமான ேபாட் ைய
வ த் யதால் , தான் அ ல் இரண்டாவ
இடத்ைதப் ெபற் ந்த ேபா ம் , அ ல் கலந்
ெகாண்ட தன் ைளயாட் வாழ் கை ் க ல் ஒ
மறக்க யாத த ணம் என் அந்த அெமரிக்க
ரர ் வர ்ணித்தார ்.
“ஒ ேபாட் ல் ெவல் வைத ட, அதற் கான
தயாரிப் கள் , அைத வந்தைடய ேமற் ெகாண்ட
யற் கள் , ஆேராக் யமான ேபாட்
மனப்பான்ைம ஆ யைவதான் க் யம் என்
நான் க ேறன். எல் லாவற் ம் உங் களால்
ெவல் ல யாமல் ேபாகலாம் . ஆனால்
ேநற் ைற ட இன் ேமம் பா அைடய
எைதயாவ ெசய் ய நீ ங்கள் யன்
ெகாண் ந்தால் , ெவற் ெபற் றவரின்
மனப்ேபாக்ைக உங் களால் எப்ேபா ம் தக்க
ைவத் க் ெகாள் ள ம் .
“எல் ேலாரா ம் மகத்தான சாதைனகைளப்

பைடக்க யா ட்டா ம் ட, தாங் கள்
இப்ேபா இ ப்பைத ட ேமம் பட்ட ஒ வராக ஆக
அவர ்களால் கண் ப்பாக ம் என் நான்
டமாக நம் ேறன்.”
தான் க் ெகாண் ந்த ெகன்னின்
மனத் ல் ப வதற் காக ஒ ல கணங் கள் தன்
ேபச ்ைச நி த் ட் , ம் , “ெகன், ஒ ம் க்
ேபாட் ன் க்ேகாள் வாசகம் உங் க க்
நிைன க் றதா?” என் ேகட்டார ். ெகன்
இல் ைலெயன் தைலயைசத்த ம் , ம் தன்
ேகள் க் த் தாேன ப லளித் க் ெகாண்டார ்.
“‘ேவகமாக! உயரமாக! வ வாக!’
“ெகன் இ ல் நீ ங்கள் ஒன்ைற கவனிக்க
ேவண் ம் . உச ்சகட்ட ேவகம் என்ேறா, உச ்சகட்ட
உயரம் என்ேறா, அல் ல உச ்சகட்ட வ என்ேறா
இங் ப் டப்பட ல் ைல. அதாவ , ன்
இ ந்தைத ட அ க ேவகமாக, அ க உயரமாக,
அல் ல அ க வ வாக இ க்க ேவண் ம்
என்பைதேய அ வ த் ற .”
ெகன் தான் உட்கார ்ந் ந்த இடத் ந்
எ ந் , அந்த ெபஞ் ன் அ ேக ேம ம் மாக
நடக்கத் வங் னார ். அவரால் இப்ேபா
உட்கார ்ந் க்க ய ல் ைல. இந்த 1 சத தத்
ர ்ைவத் தன் வாழ் கை ் க ல் எந்ெதந்த வ களில்
பயன்ப த்தலாம் என் அவர மனம் கணக் ப்
ேபாட் க் ெகாண் ந்த . அவர ் ெரன் தன்
நைடைய நி த் ட் , ம் டம் , “இத் ர ்ைவ
ேவைல ம் பயன்ப த்த மா?” என்
ேகட்டார ்.
“அ ெலன்ன சந்ேதகம் ? நீ ங்கள் என்ன ேவைல

பார ்க் ர ்கள் என் எனக் த் ெதரியா . நீ ங்கள்
ஒ ற் பைனப் ர நி யாக இ க்கலாம்
அல் ல ஒ ேமலாளராக இ க்கலாம் . நீ ங்கள்
என்னவாக இ ந்தா ம் சரி, உங் கள் ைற ல்
இ க் ம் மற் றவர ்கைள ட 100 சத தம் ேமம் பா
அைடந்த ஒ வராக உங் களால் ஆக யா .
நீ ங்கள் அைதச ் ெசய் ய ைனந்தால் ,
உண்ைம ல் ஊக்கம் இழந் ர ்கள் . ஆனால்
உங் கள் ேவைல ன் அம் சங் களில் 1 சத த
ன்ேனற் றத்ைத உங் களால் கண் ப்பாக அைடய
ம் . அந்த 1 சத த ேமம் பா நீ ங்கள் கற் பைன
ெசய் பார ்க்க யாத உயரத் ற் உங் கைள
அைழத் ச ் ெசல் ம் என்ப உ ,” என் ம்
னார ்.
“அதாவ , ல் லைர ற் பைன, கணினித்
ைற, நி த் ைற என் எந்தத் ைறயாக
இ ந்தா ம் , அ ல் இ றப்பாக ேவைல
ெசய் ம் என் ர ்கள் , அப்ப த்தாேன?”
“ஆம் . அ மட் மல் ல. உங் கள் வாழ் கை ் க ல்
நீ ங்கள் ேமம் ப த்த ம் ம் எந்தேவார ்
அம் சமாக இ ந்தா ம் சரி, அதற் ம் இைதப்
பயன்ப த் க் ெகாள் ளலாம் . பலர ் தங் க ைடய
ேகால் ஃப் ைளயாட் , சாக்ேஸாேபான் வா ப்
ேபான்றவற் ைற ேமம் ப த்த ம் , உடல் எைடையக்
ைறக்க ம் இைதப் பயன்ப த் ள் ள
எனக் த் ெதரி ம் . இவ் வள ஏன், மக்கள் தங் கள்
ம் ப வாழ் கை ் கைய ேமம் ப த்தக் ட இைதப்
பயன்ப த் ள் ளனர ்,” என் ய ம் ,
ெகன்னின் கண்களில் ெதன்பட்ட ஒ ளி
நம் க்ைகையப் பார ்த்த ம் , “ெமாத்தத் ல் இ
அைனவ க் ம் பலனளிக்கக் ய ஒன் ,” என்

த்தார ்.
ைளயாட்ைடக் காண வந் ந்தவர ்களின்
ட்டம் கைலயத் வங் ந்த . கார ் நி த் ம்
இடத் ல் கார ்களின் கத கள் ஓங் ச ்
சாத்தப்பட்டச ் சத்தங் கள் ேகட்டன. வர ்களின்
ச ்சல் சத்த ம் ைறந் ந்த . “வா ங் கள் ,
நாம் கார ்வைர நடந் ெகாண்ேட ேபசலாம் ,” என்
ம் னார ்.
அவர ்கள் எ ந்த ம் ெகன் அவரிடம் , “இந்த
அணி ன் றைன ேமம் ப த்த
ேவண் ெமன்றால் இவர ்க க் 1 சத தத்
ர ்ைவச ் ெசால் க் ெகா க்க ேவண் ம் என்
நீ ங்கள் ஏன் ர ்மானித் ர ்கள் என்ப எனக் ப்
ரி ற . அ அவ் வள லபமாக
இ ந் க்கா என்ப ம் எனக் த் ெதரி ற .
ஆனால் எந்த இடத் ந் வக்க ேவண் ம்
என்பைத நீ ங்கள் எப்ப ெசய் ர ்கள் ?” என்
ேகட்டான்.
“நான் என்ன ெசய் ய ேவண் ம் , அைத எப்ப ச ்
ெசய் ய ேவண் ம் என் எனக் ஒேர ழப்பமாக
இ ந்த . ஒ நாள் நான் என் நண்பர ் ஒ வரிடம்
ேப க் ெகாண் ந்ேதன். அவர ் ஒ தைல றந்த
ற் பைனத் ைற நிர ்வா . ற் பைனத் ைறக்
என் ஓர ் ஒ ம் க் ேபாட் நடத்தப்பட்டால் அவர ்
அ ல் கண் ப்பாகத் தங் கப் பதக்கத்ைதப்
ெபற் வார ். நான் என் கண் ப்ைபப் பற்
அவரிடம் ட் , அவர ் தன் ைற ல் க ம்
ெவற் கரமாக இ ந்ததால் , அவரிட ந்
என்னால் என்ன கற் க் ெகாள் ள ம் என்
ேகட்ேடன். ெகன், என் நண்பர ் என்னிடம் என்ன
ெசான்னார ் ெதரி மா? ‘ேவைள வந் ட்ட !’

என் னார ்,” என் ம் ெதரி த்தார ்.
“அப்ப ெயன்றால் ?” என் ெகன் யப் டன்
“ ரல் ட் எண்ணி டக் ய நபர ்க க்
மட் ேம ெதரிந் க் ம் ஒ ஷயத்ைத நான்
இப்ேபா உங் களிடம் றப் ேபா ேறன்.
உங் க க் ம் அதற் கான ‘ேவைள வந் ட்ட ’
என் நான் நிைனக் ேறன்.
“வாழ் கை் க ல் உன்னதமான நிைலைய
அைடய ேவண் ம் என்பைதத் தங் க ைடய
லட் யமாக ைவத் க் ெகாண்ட நபர ்கள் அடங் ய
ஒ னரிடம் , என் நண்பர ் என்ைன அ கம்
ெசய் ைவத்தார ். நான் அவர ்கைளச ்
சந் த்தேபா ெப ம் யப்பைடந்ேதன்.
ஏெனனில் ஒ ம் க் ள் ளி பரங் கைளக்
ெகாண் நான் கண் த் ைவத் ந்த அந்த 1
சத தத் ர ்ைவ அவர ்கள் தங் கள் வாழ் கை ் க ல்
ஏற் கனேவ பயன்ப த் க் ெகாண் ந்தனர ்.
“ தல் தரமானவர ்க க் ம் மற் றவர ்க க் ம்
இ ந்த இைடெவளி ட்டத்தட்ட 1 சத தம்
மட் ேம என்ற கணக்ைக அவர ்கள்
அ ந் க்க ல் ைல. ஆனால் அந்த இைடெவளி
க கக் ைறவான என்பைத அவர ்கள்
அ ந் ந்தனர ். ெதாடர ்ச ் யான,
க்ேகா டன் ய, ய ேமம் பா கைள
ஏற் ப த் க் ெகாள் வதன் லம் மட் ேம
தங் களால் ெவற் யைடய ம் என்பைத
அவர ்க டய அ பவங் க ம் அவர ்கள
உள் ணர ் ம் அவர ்க க் க் கற் க்
ெகா த் ந்தன.
“என் ள் ளி பரங் கைள நான் அவர ்களிடம்

ப ர ்ந் ெகாண்டேபா , தங் கள் ர ்க்கட்டத் ல்
தாங் கள் ேத க் ெகாண் ந்த கைட த்
ண்ைடத் தாங் கள் கண் த் ட்ட ேபால
அவர ்கள் உணர ்ந்தனர ். உன்னதத்ைத
அைடவதற் கான எங் கள் அ ைறக்
நாங் கள் 1 சத தத் ர ் என் ெபயரிட்ேடாம் .
“இப்ேபா அக் ல் நாங் கள் ஆ ேபர ்
உள் ேளாம் . நான், ற் பைனத் ைற நிர ்வா யாக
இ க் ம் என் நண்பர ், ஒ றந்த இயற் யல்
அ ஞர ், ஓர ் உள யல் நி ணர ், ஒ ெதா ல பர ்,
மற் ம் இன்ெனா நபர ். அந்த ஆறாவ நபர ்
யாெரன் ெதரிந்தால் உங் க க் ஆச ்சரியம்
ஏற் படா . அவர ் ஓர ் ஒ ம் க் ரர ்.
“எங் கள் ைவப் ெபா த்தவைர
வழக்கமான ட்டங் கேளா அல் ல சங் ேகதமான
ைக க்கல் கேளா ைடயா . ஆனால் அ
ட்டத்தட்ட ஒ ‘ ளப்’ ேபான்ற . வாழ் கை ் க ல்
ெபரிய மாற் றத்ைத ஏற் ப த்தத் தயாராக
இ க் ம் உங் கைளப் ேபான்றவர ்கைள நாங் கள்
எங் க டன் இைணத் க் ெகாள் ேறாம் .”
“என்ன? நானா?” என் ெகன் அ ர ்ந்தார ். “ ம் ,
என்ைனத் தவறாக நிைனத் க் ெகாள் ளா ர ்கள் .
நீ ங்கள் எனக்காகச ் ெசல ட்ட ேநரத் ற் காக நான்
உங் க க் நன் ைடயவனாக இ க் ேறன்,”
என் ய ெகன், “ஆனால் நான் ஒ ேபா ம் . . .”
என் தன் வாக் யத்ைதப் பா ேலேய
நி த் னார ். தன்னிடம் ைள ட் க்
ெகாண் ந்த ஒன்ைறக் த் த் தாேன
அப்ேபா தான் அ யத் வங் ந்த நிைல ல் ,
அைத அந்தப் ப ற் ப்பாளர ் ஏற் கனேவ
கண் த் ட் ந்த த் அவர ்

யந்தார ்.
ெகன் யைதக் கண் ெகாள் ளாமல் ம்
ெதாடர ்ந்தார ்: “ெகன், நீ ங்கள் உங் கள்
வாழ் கை ் க ல் மாற் றங் கைள ஏற் ப த் க்
ெகாள் ளத் தயாராக இ ந்தால் , நான் எங் கள்
ல் உள் ள றைர உங் க க்
அ கப்ப த் ைவக் ேறன். தங் கள்
வாழ் கை ் க ல் தாங் கள் உன்னதமான நிைலைய
அைடந்த எப்ப என்ற ரக யத்ைத அவர ்கள்
உங் க டன் ப ர ்ந் ெகாள் வார ்கள் . ஆனால் அ
லபமாக இ க்கா என்பைத நீ ங்கள் நிைன ல்
ைவத் ப்ப நல் ல . அைதச ் ெசயல் ப த்த
நீ ங்கள் ணிந் ட்டால் , நீ ங்கள் உங் க ைடய
பைழய பழக்கங் கைள ட்ெடா க்க
ேவண் க் ம் , பல ஷயங் களில் நீ ங்கள்
இப்ேபா ன்பற் க் ெகாண் க் ம்
வ ைறகைளத் த் க் ெகாள் ள
ேவண் க் ம் , உங் கைளப் பற் ம் றைரப்
பற் ம் நீ ங்கள் ெகாண் க் ம்
நம் க்ைககைள மாற் க் ெகாள் ள
ேவண் க் ம் . வாழ் கை் க ல்
உற் சாகத்ைத ம் மனநிைறைவ ம் உங் களால்
ைகவசப்ப த்த ம் . ஆனால் வ ல் பல
சவால் கைள நீ ங்கள் சந் க்க ேவண் க் ம்
என் நான் உங் கைள எச ்சரிக்க ம் ேறன்.”
கார ் நி த் டத் ற் அவர ்கள் வந்
ேசர ்ந்தேபா , ெவ ல ெபற் ேறார ்கேள அங்
ச ்ச ந்தனர ். “ெகன், நான் யவற் க்
நீ ங்கள் இப்ேபாேத ப லளிக்க ேவண் ய
அவ ய ல் ைல. நிதானமாக ேயா த் ப்
பா ங் கள் ,” என் ட் , ம் , இன்ெனா

ெபற் ேறாரிடம் ேப வதற் காகச ் ெசன் ட்டார ்.
ேஜக்ைக ம் அவ ைடய நண்பர ்கைள ம்
அைழத் ச ் ெசல் வதற் காகக் ெகன் அங் ந்
ெசன்றார ்.
ெகன் தன் காரில் ஏ உட்கார ்ந் றப்படத்
தயாரா க் ெகாண் ந்தேபா , ம் ண் ம்
தன்ைன ேநாக் வந் ெகாண் ந்தைத அவர ்
பார ்த்தார ்.
அவர ் ம் ைமப் பார ்த் , “நன் , ம் ! நான்
ந் ப்பதற் எனக் நிைறயேவ அவல்
ைடத் க் ற ,” என் னார ்.
“இெதல் லாம் ஒ ெபரிய ஷயேம இல் ைல,”
என் ய ம் , அவரிடம் தன் கவரி
அட்ைடையக் ெகா த் ட் , “நீ ங்கள் தயாராக
இ க் ம் ேபா என்ைனத் ெதாடர ்
ெகாள் ங் கள் . என்ைன நம் ங் கள் . அ ஓர ்
அற் தமான அ பவமாக இ க் ம் ,” என்
ட் அங் ந் அகன்றார ்.
2
ஊக் ப் ைபப் பன்மடங் காகப்
ெப க்க
ெகன், ப ற் ப்பாளர ் ம் ைம சந் த்

ன் வாரங் கள் ஆ ந்தன. அவர ் தன் காரில்
பதற் றத் ட ம் ெப ம் எ ர ்பார ்ப் ட ம்
அமர ்ந் ந்தார ். ற் பைனத் ைறக் என் ஓர ்
ஒ ம் க் ேபாட் நடத்தப்பட்டால் அ ல்
கண் ப்பாகத் தங் கப் பதக்கத்ைதப்
ெபற் வார ் என் ம் யாைரக்
ப் ட் ந்தாேரா, அந்த அ த்த 1 சத தத்
ர ்வாளைரக் ெகன் அப்ேபா சந் க்க ந்தார ்.
அந்த நப க் ஏகப்பட்ட ேவைலகள்
இ ந்ததால் தான் அவைர சந் க்க ன்
வாரங் கள் காத் க்க ேநர ்ந்த ெகன் க்
ஆச ்சரியத்ைத ஏற் ப த்த ல் ைல. அவர ் ம் ைம
சந் த்த ம நாேள தன்ைன அவர ்க ைடய
ல் இைணத் க் ெகாள் ள ம் ந்தார ்.
ம் ைம சந் த்த நாளன் இர ல் , ெகன், அந்தப்
ப ற் ப்பாளர ் ந்தவற் ைறப் பற்
ேயா த் க் ெகாண்ேட ங் கச ் ெசன்றார ்.
அப்ேபா அவர ் நிைறயேவ ழம் ப்
ேபா ந்தார ். ஆனால் ம நாள் காைல ல் , தான்

வழக்கமாக எ ந் க் ம் ேநரத் ற்
ன்பாகேவ அவர ் எ ந்தேபா , அவரிடம் நல் ல
ெதளி றந் ந்த . தன் வாழ் கை ் க ல் ல
மாற் றங் கைள ஏற் ப த் க் ெகாள் ளத் தான்
தயாராக இ ந்தைத அவர ் உணர ்ந்தார ். தன்
வாழ் கை
் க ன் பல் ேவ அம் சங் களில் 1 சத த
ேமம் பாட்ைட ஏற் ப த் க் ெகாள் ளத் தன்னால்
மா என் அவர ் தன்ைனத் தாேன ேகட் க்
ெகாண்டார ். அ தன்னால் ம் என்ேற
அவ க் த் ேதான் ய .
உண்ைம ல் அதற் கான ஆழமான ேதைவ
ஒன் இ ந்ததாக அவர ் உணர ்ந்தார ்.
***
அ த்த நாள் காைல ல் அவர ் ம் ைமத்

ெதாைலேப ல் அைழத் , அவரிடம் தன்
ைவத் ெதரி த்தேபா தான், தான்
எ த் ந்த ன் க் யத் வத்ைதக் ெகன்
உணர ்ந்தார ். ெகன் தன்ைனத் ெதாடர ்
ெகாண்ட த் ம் ம ழ் ச ் ைய
ெவளிப்ப த் னா ம் , அவர ் அ த்
ஆச ்சரியம் அைடய ல் ைல.
“வணக்கம் , ெகன்! உங் கைள எங் கள் ல்
ேசர ்த் க் ெகாள் ள எங் க க் ம் ம ழ் ச ் ேய.
ஆனால் அதற் ன் , எங் கள் ல் உள் ள
ன் அ ப்பைட கைள நான் உங் க க் த்
ெதரியப்ப த் க் ெகாள் ள ம் றன்.
அவற் ைற ஏற் க் ெகாள் ள நீ ங்கள் தயாராக
இ க் ர ்களா என் த ல் ர ்மானி ங் கள் ,”
என் ம் னார ். இ ல் ஏேதா ல் லங் கம்

இ க்கக் ம் என் ெகன் நிைனத்தார ்.
“ தலாவ : நீ ங்கள் என்ன ெசய்
ெகாண் க் ர ்கள் என்பைத உங் கள்
மைன ையத் த ர ேவ யா க் ம் நீ ங்கள்
ெதரி க்கக் டா . நீ ங்கள் த் யாசமாக ேவ
எ ல் ஈ பட் க் ர ்கள் என் யாராவ
ேகட்டால் , ஏேதா ப ற் வ ப் ல்
ஈ பட் ப்பதாகக் றலாம் . ஆனால் அதற்
ேமல் ேவ எைத ம் றக் டா . ெகன்,
உங் களால் இந்த ைய ஏற் க் ெகாள் ள
மா?” என் ம் ேகட்டார ்.
இ க னமான ஒன்றாத் ேதான்ற ல் ைலேய
என் ேயா த்தக் ெகன், “ ம் , நான் அைத ஏற் க்
ெகாள் ேறன்,” என் னார ்.
“இரண்டாவ : ெசயல் ைற
வைத ம் ெசய் க்க ஒப் க்
ெகாண்டால் தான் நீ ங்கள் இைதத் வக்க
ேவண் ம் . ெகன், நீ ங்கள் இைதத் வக் ட்டால் ,
1 சத தத் ர ்வாளர ்கள் ஆ ேபைர ம் சந் க்க
உங் க க் ஆட்ேசபைன இல் ைல என் ம் ,
நீ ங்கள் கற் க் ெகாண் ள் ளைத உங் கள்
வாழ் கை ் க ல் பயன்ப த் ர ்கள் என் ம்
நீ ங்கள் வாக் க் ெகா க்க ேவண் ம் ,” என் ம்
ெதரி த்தார ்.
இந்த , கைட ப்பதற் க்
க னமானதாகத் ேதான் ய . ெகன்
தயங் யைத ம் உணர ்ந் ெகாண்ட ேபாலத்
ேதான் ய . அவர ் ெதாடர ்ந் , “நீ ங்கள் அப்ப
வாக் க் ெகா த்தால் , நீ ங்கள் உங் க க்காக
நிர ்ண த் ள் ள இலக் கைள உங் களால் அைடய
ம் என் நான் உத்தரவாதம் அளிக் ேறன்.

நீ ங்கள் த ல் நிர ்ண த் ள் ள இலக் ல் நீ ங்கள்
ெப ம் ெவற் , உங் கள் ம் பம் , நண்பர ்கள் ,
ேவைல மற் ம் ச கம் ேபான்ற உங் கள்
வாழ் கை் க ன் மற் ற ற அம் சங் களி ம்
எ ெரா க் ம் என் ம் நான் உத்தரவாதம்
த ேறன்,” என் னார ்.
“ ம் , உங் கள் தன்னம் க்ைகைய நான்
பாராட் ேறன். ஆனால் உங் களால்
உண்ைம ல் அப்ப ப்பட்ட ஓர ் உத்தரவாதத்ைதக்
ெகா க்க மா என் எனக் சந்ேதகமாக
இ க் ற ,” என் ெகன் அவரிடம் னார ்.
இவ் வள ெபரிய ஷயம் ஒன் ல் காெல த்
ைவப்பதற் ன் , தனக் ள் எ ந்த
சந்ேதகங் கைள ற் மாகத் ர ்த் க் ெகாள் ள
அவர ் ம் னார ். “நான் இதற் த் த இல் லாத
ஒ வனாக இ ந் ட்டால் என்ன ஆ ம் ? இ
எனக் ப் பலனளிக்கா ட்டால் என்ன ெசய் வ ?”
ேபான்ற ேகள் கைளக் ெகன் ம் ைம ேநாக்
னார ்.
“ெகன், அப்ப ப்பட்ட ஓர ் உத்தரவாதத்ைதக்
கண் ப்பாக என்னால் உங் க க் வழங் க
ம் . ஏெனனில் , நீ ங்கள் கற் க்
ெகாள் ள க் ம் ஷயம் த்தக்
ெகாள் ைககள் , உத் கள் , க்கங் கள் ேபான்ற
எல் லாவற் ைற ம் பற் ய ஆழமான அ
என்னிடம் இ க் ற . அேதா , இதன் உத் கள்
ெவ ம் அ ப் ராயங் களின் அ ப்பைட ல்
அைமக்கப்பட்டைவ அல் ல, மாறாக வ வான
ஆய் கள் மற் ம் பரிேசாதைனகளின்
அ ப்பைட ல் அைமக்கப்பட்டைவ. நீ ங்கள்
எங் க டன் இைணந் ெகாள் ம் பட்சத் ல்

இைத நீ ங்கள் அ ந் ெகாள் ர ்கள் ,” என் ம்
னார ்.
சந்ேதகம் ெதாக் நின்ற தன் ேகள் கைள ம்
தப்பாக எ த் க் ெகாள் ள ல் ைல என்பைதக்
கண் ெகன் நிம் ம அைடந்தார ். அேதா ,
கண் ப்பாகத் தங் க டன் ேசர ்ந் ெகாள் ள
ேவண் ம் என் ம் அவைர வற் த்த ம்
இல் ைல. ம் க் த் தன் ெகாள் ைககள் அள
கடந்த நம் க்ைக இ ந்ததால் தான் அவர ் தன்ைன
நிர ்ப்பந் க்க ைனய ல் ைல என் ெகன்
நம் னார ்.
“ெகன், உங் களால் இைதச ் ெசய் ய ம்
என்பைத நான் அ ேவன். இதற் ன்
உங் கைளப் ேபான்ற பலர ் இந்த உத் கைளப்
பயன்ப த் அற் தமான ைள கைளப்
ெபற் ள் ளதால் , உங் கள் ஷயத் ல் மட் ம்
அதற் ேநர ் எ ர ்மாறான ஒன் நிகழக் ம்
என் நம் வதற் இட ல் ைல,” என் ம்
னார ்.
ெகன் ஒ ைற ஆழமாக வா த் ட் ,
அவரிடம் , “சரி, நான் உங் கள் டன் இைணந்
ெகாள் ளத் தயார ்,” என் னார ்.
“அப்ப யானால் , நாங் கள் உங் கைளச ்
ேசர ்த் க் ெகாள் ேறாம் ,” என் ம்
ப லளித்தார ்.
“ஒ நி டம் ெபா ங் கள் ! ன்றாவ
என்னெவன் நீ ங்கள் ெசால் லேவ இல் ைலேய?”
என் ெகன் அவசர அவசரமாகக் ேகட்டார ்.
“இ நிைறவைடந்த ஆ மாதத் ற் ள்
நீ ங்கள் இேத வ ல் ேவ ஒ வ க் உதவ
ேவண் ம் என்ப தான் ன்றாவ .”

“அதாவ , நான் அந்தக் கைட 1 சத த
ர ்வாளைரச ் சந் த் ஆ மாதங் க க் ள் , நான்
கற் க் ெகாண்டவற் ைற ேவ ஒ வ டன் நான்
ப ர ்ந் ெகாள் ள ேவண் ம் என் ர ்கள் ,
அப்ப த்தாேன?”
“நீ ங்கள் ய சரிதான். எங் க டன் ேசர ்ந்
ெகாள் ள உங் க க் ச ் சம் மதமா?”
தன் அ வலத் ல் தன் ல் தாகச ்
ேசர ்ந் ந்த இைளஞனின் கம் ெகன்னின்
கண் ன்னால் ேதான் ய . ஒ ல வ டங் களில்
தன் மக ம் மக ம் ெபரியவர ்களாக
வளர ்ந் வார ்கள் என்ப ம் அவர
நிைன ற் வந்த . வாழ் கை ் க ல் உன்னதமான
நிைலைய அைடவைதப் பற் த் தன்னால் கற் க்
ெகாள் ள ந்தால் , அைத மற் றவர ்க க் க்
கற் க் ெகா ப்பதற் க் ெகா த் ைவத் க்க
ேவண் ம் என் ெகன் நிைனத் க் ெகாண்டார ்.
அவர ் ம் ைமப் பார ்த் , “எப்ேபா
வக்கலாம் ?” என் ேகட்டார ்.
***
ம் தன் னர ் அைனவ ட ம் கலந்

ேப னார ். ன் ெகன்ைனத் ெதாடர ் ெகாண் ,
ற் பைனத் ைற ல் நிர ்வா யாகப் பணி ரிந்
ெகாண் ந்த கார ்ேலா ன் ெதாைலேப
எண்ைண அவ க் க் ெகா த் ட் , “அவைர
உங் க க் க் கண் ப்பாகப் த் ம் .
இைதத் வக் ைவப்பதற் அவர ்தான் சரியான
ஆள் . றைர ஊக் ப்ப தான் அவர
தனிச ் றப் . அவர ் ஒ சக் வாய் ந்த ர கர ்,”

என் அவரிடம் ெதரி த்தார ்.
கார ்ேலாைஸக் ெகன் ெதாைலேப ல்
ெதாடர ் ெகாண் ேப யேபா , அவரிடம்
ெபாங் வ ந்த உற் சாகத்ைதக் ெகன்னால்
கண் ெகாள் ள ந்த . கார ்ேலாஸ்
ேவகேவகமாகப் ேப னார ். 1 சத தத் ர ் ன்
அ ப்பைடகைளக் ெகன் க் க் கற் க்
ெகா க்க அவர ் ஆர ்வமாக இ ந்தார ். அவர
உற் சாகம் உடன யாகத் ெதாற் க்
ெகாள் ளக் ய ஒன்றாக இ ந்த .
கார ்ேலாஸ் தன் ேவைல ஷயமாக அ க்க ப்
பல இடங் க க் ப் பறந் ெகாண் ந்தார ்.
அவர ்கள் இ வ ம் கலந் ேப , இ வ க் ம்
வச யாக இ ந்த ஒ மாைலப் ெபா ைதத்
ேதர ்ந்ெத த் , அந்நாளில் சந் ப்பெதன்
ெசய் ெகாண்டனர ்.
“ெகன், உங் க க் ேகால் ஃப் ைளயாட் ப்
க் மா?” என் கார ்ேலாஸ் ேகட்டார ்.
ெகன் ேகால் ஃப் ைளயாட் ல் த மா க்
ெகாண் ந்தார ். அவ க் அந்த ைளயாட் ப்
த் ந்த , ஆனால் அந்த ைளயாட் ற் த்
தன்ைனப் த் ந்ததா என் அவ க்
சந்ேதகமாக இ ந்த . அவர ் எப்ேபாதாவ
ேகால் ஃப் ைளயாடச ் ெசன்றார ். ஏெனனில்
அங் தான் ஏராளமான மக்கட்ெதாடர ்
நடவ க்ைககள் நைடெபற் றன. அந்த ெவள் ைளப்
பந்ைதச ் சரியாகச ் சாத் ம் கைலைய அவர ்
இன் ம் ைகவரப் ெபற் க்க ல் ைல. அேதா ,
அவ ம் கார ்ேலாஸ ம் ேசர ்ந் ெசய் ய ேவண் ய
ேவைலக ம் எக்கச ்சக்கமாக இ ந்தனேவ!
“கார ்ேலாஸ், நான் அவ் வளவாக ேகால் ஃப்

ைளயா வ ல் ைல.”
“ ரமாதம் ! அப்ப யானால் நாம் ேகால் ஃப்
ப ற் ைமதானத் ல் சந் க்கலாம் ,” என்
கார ்ேலாஸ் னார ்.
தான் யைதக் கார ்ேலாஸ் சரியாகக் கா ல்
வாங் க் ெகாள் ள ல் ைல என் ெகன்
நிைனத்தார ். ெகன் அைதப் பற் ப்
ேபச ்ெச ப்பதற் ள் , கார ்ேலாஸ், தாங் கள்
ஒ வைரெயா வர ் எப்ப அைடயாளம் கண்
ெகாள் வ என்ப ேபான்ற ஷயங் க க் க்
தா னார ்.
“நான் வப் நிறத் ல் ஒ ெதாப்
அணிந் ப்ேபன். நீ ங்க ம் அேத நிறத் ல் ஒ
ெதாப் அணிந் வா ங் கள் . அைடயாளம் கண்
ெகாள் வ லபமாக இ க் ம் ,” என் கார ்ேலாஸ்
னார ்.
“சரி,” என் ெகன் அதற் ஒப் க் ெகாண்டார ்.
“அப்ப யானால் நாம் ேநரில் சந் க்கலாம் ,”
என் ட் க் கார ்ேலாஸ் தன் ெதாடர ்ைபத்
ண் த் க் ெகாண்டார ்.
இைணயத்தளத் ல் தாங் கள் இ வ ம்
பரஸ்பரம் அ த்தவ ைடய ைகப்படத்ைதக்
கண் த் அைடயாளம் கண் ெகாள் வ
லபமாக இ க் ம் என் ெகன்
நிைனத் ந்தார ். ஆனால் இப்ேபா ,
கார ்ேலாைஸச ் சந் ப்பதற் காகக் கார ்
நி த் டத் ல் அவர ் உட்கார ்ந் இ ந்தேபா ,
தாங் கள் அப்ப ச ் ெசய் யாமல் இ ந்த த்
அவர ் ம ழ் ச ் அைடந்தார ். இ அவைர ஒ
தத் ல் தயார ்ப த் ந்த . பதற் றமாக

இ ந்தா ம் , அவர ் தயாராக இ ந்தார ்.
ெகன் அந்த ேகால் ஃப் ப ற்
ைமதானத் ற் ள் ைழந்தார ். அங்
ேபாடப்பட் ந்த ரம் மாண்டமான
ளக் களின் ஒளி அவ ைடய கண்கைளக் சச ்
ெசய் தன. ேகால் ஃப் பந் கள் அங்
நி வப்பட் ந்த ரம் மாண்டமான வைலைய
ேநாக் ப் ப ேவகமாகப் பறந் ெகாண் ந்தன.
அப்ப ற் ைமதானத் ல் அப்ேபா
அவ் வளவாகக் ட்டம் இ க்க ல் ைல. வப்
நிறத் ெதாப் இல் லாமேலேய கார ்ேலாைஸத்
தன்னால் அைடயாளம் கண் ெகாண் க்க
ம் என் ெகன் நிைனத்தார ். கார ்ேலாஸ்
கைட இடத் ல் நின் ெகாண் , அங் ந்த
மற் ற எவைர ம் டப் ப ேவகமாக ேகால் ஃப்
பந் கைள வரிைசயாக ளா த் தள் ளிக்
ெகாண் ந்தார ். தான் அ த்த அ அவ க் த்
ப் யாக இ ந்தேபா , அவர ் தன் ைக
ஷ் ைய மடக் , ‘ ரமாதம் !’ என் தனக் த்
தாேன க் ெகாண்டார ்.
ஒ ளாச க் ம் மற் ெறா ளாச க் ம்
இைடேய ைடத்த ேநரத் ல் கார ்ேலாஸ் தன்
ெநற் யர ்ைவையத் ைடத் க் ெகாண்டார ்.
அப்ப ப்பட்ட ஓர ் இைடெவளி ன்ேபா அவர ்
ெகன்ைனப் பார ்த்தார ். அவர ் உடன யாகத் தன்
மட்ைடையக் ேழ ைவத் ட் , தன் கத் ல்
ஒ ன்னைகையத் தவழ ட் க் ெகாண்
ெகன்ைன ேநாக் ேவகமாக நடந் வந்தார ்.
“வனக்கம் . என் ெபயர ் கார ்ேலாஸ். நீ ங்கள் தான்
ெகன்னாக இ க்க ேவண் ம் ,” என் அவர ்
ஆரவாரமாகக் னார ். இ வ ம் ைக க் க்
ெகாண்ட டன் கார ்ேலாஸ் ெரன் ம் ,
தன்ைனப் ன்ெதாட மா ெகன் க் ைசைக
காட் னார ். “வா ங் கள் , நாம் ைளயாட்ைடத்
வக்கலாம் . நீ ங்கள் உங் கள் மட்ைடையக்
ெகாண் வந் க் ர ்களா? ஓ! நீ ங்கள்
அவ் வளவாக ேகால் ஃப் ைளயா வ இல் ைல
என் னீர ்கள் , இல் ைலயா? பரவா ல் ைல.
நாம் இ வ ம் ட்டத்தட்ட ஒேர உயரம் தான்.
நீ ங்கள் என் ைடய மட்ைடைய உபேயா த் க்
ெகாள் ளலாம் ,” என் அவர ் னார ்.
அவர ்கள் இ வ ம் தங் க ைடய கல் ரிப்
ப ப் , ெசாந்த ஊர ், ேவைல, ம் பம் ேபான்ற
தகவல் கைளப் பரிமா க் ெகாண்ட டன்
அவர ்க க் ள் ஒ நல் ல ைணப் ஏற் பட்ட .
ேகால் ஃப் மட்ைடகள் , பந் கள் ேபான்ற ேகால் ஃப்
ைளயாட் ச ் சாதனங் கைள உற் பத் ெசய்
வந்த ஒ ெபரிய நி வனத் ன் சர ்வேதச
ற் பைனப் ரி ற் க் கார ்ேலாஸ்
ெபா ப்பாளராக இ ந்தார ்.
ெகன் த ல் இ க்கமாக இ ந்தார ். அவர ்
அ த்தப் பந் க ம் தா மாறாகச ் ெசன்றன.
தான் ேகால் ஃப் ைளயா ப் பல மாதங் கள்
இ க் ம் என் அவர ் கார ்ேலா டம் னார ்.
கார ்ேலாஸ் அவர ் யைதத் தன் ஒ ைகைய
அைசத் ஒ க் த் தள் ளினார ். இைட ைடேய
தா ம் ைளயா யேபா , அவர ் ெகன் க் ல
உபேயாகமான ஆேலாசைனகைள வழங் னார ்.
வக்கத் ல் இ ந்தைத ட, தான் அ த்தப்
பந் கள் இப்ேபா ேநராகச ் ெசல் லத்
வங் ந்தைதப் பார ்த் க் ெகன் க் த்

ப் யாக இ ந்த .
கார ்ேலாஸ் அவ் வப்ேபா ய “சபாஷ்,”
“இப்ேபா நன்றாக அ த் ர ்கள் !” ேபான்ற
வார ்த்ைதக ம் ெகன்ைன ஊக்கப்ப த் ன.
ஆனா ம் அவர ் பதற் றமாக இ ந்தார ்.
கார ்ேலாஸ் இன் ம் ஓரி னங் களில்
இன்ெனா ற் க் க த்தரங் கள் , மாநா கள்
ேபான்றவற் க் ச ் ெசல் ல ந்ததால் , தாங் கள்
வந்த ேவைல ல் தாங் கள் உடன யாக கவனம்
ெச த்தா ட்டால் , அவைரச ் சந் ப்பதற் கான
அ த்த வாய் ப் ண் ம் தனக் எப்ேபா
ைடக் ம் என் ெதரியா என்ப தான்
ெகன்னின் கவைலக் க் காரணமாக இ ந்த .
அவர ் இங் வந்தேபா , ப்ேப ஒன்ைற ம்
தன் டன் எ த் வந் ந்தார ். அ ல் இ ந்த
இ க்ைக ன் டந்த அந்தக் ப்ேபட்ைட
ேநாக் அவர பார ்ைவ ெசன்ற . கால் பந் ப்
ேபாட் ன்ேபா ம் அவரிடம் நிைறய
ஷயங் கைளக் ந்ததால் , அவற் ைறக்
ப்ெப த் க் ெகாள் ள வச யாக, ம் ைமத்
ெதாைலேப ல் ெதாடர ் ெகாண் ,
அவ் ஷயங் கைள ண் ம் தன்னிடம் மா
ம் ைம அவர ் ேகட் க் ெகாண்டார ். அவர ்
அவ் வா ப்ெப த் க் ெகாண்டேதா
நி த் க் ெகாள் ள ல் ைல. தான் கற் க்
ெகாண் ந்தவற் ைறப் ன்பற் ற ேவண் ம் என்ற
ேநாக்கத் டன், ‘ெசய் யப்பட ேவண் யைவ’ என்ற
தைலப் ன் ழ் அவர ் லவற் ைற எ ம்
ைவத்தார ். 1 சத தத் ர ்வாளர ் ஒ வைரத் தான்
சந் த்த ஒவ் ெவா ைறக் ப் ற ம் ,
அவரிட ந் தான் கற் க் ெகாண்ட

ஷயங் கைள அ ல் ெதாடர ்ந் எ
ைவக்க ம் ெகன் ர ்மானித்தார ்.
ெகன்னின் பார ்ைவ ெசன்ற ைசையக்
கவனித்தக் கார ்ேலாஸ், “ெகன், நீ ங்கள்
ப்ெப த் க் ெகாண் க் ர ்கள் என்ப
ெதரி ற . அ நல் ல ஷயம் . இச ்ெசயல் ைற
த் நீ ங்கள் எவ் வள ரமாக இ க் ர ்கள்
என்பைத இ ளக் ற . உங் கள்
ப்ேபட் ல் நீ ங்கள் இ வைர என்ன எ
ைவத் க் ர ்கள் என் ெசால் ல மா?”
ெகன் தன் ப்ேபட் ல் தான் எ
ைவத் ந்தைதப் ப க்கத் வங் னார ்:
1. றந்த ஆட்டக்கார க் ம் கச் றந்த ஆட்டக்கார க் ம்
இைடேய இ ந்த த் யாசம் ெவ ம் 1 சத தம் தான் .
“ க ம் சரி. ேவ என் ன
எ க் ர்கள் ?”
2.றைரக் காட் ம் 100 சத தம் ேமலானவராக உங் களால்
ஆக யா . ஆனால் நம் ஒவ் ெவா வரா ம்
ற் க்கணக்கான ஷயங் களில் 1 சத த ேமம் பாட்ைட
அைடய ம் .
அவர ் க் ெகாண் ந்தைதக் ேகட் க்
ெகாண் ந்த கார ்ேலாஸ் அவ் வப்ேபா , “ஆமாம் ,”
என்ேறா “ேமேல ெசல் ங் கள் , நான் ேகட் க்
ெகாண் தான் இ க் ேறன்,” என்ேறா க்
ெகாண் ந்தார ். ஆனால் அேத சமயம் ,
பந் கைள அ க் ைவத் அவற் ைற ளா த்
தள் ளிக் ெகாண் ம் இ ந்தார ்.
3. எல் லாவற் ம் உங் களால் ெவல் ல யாமல் ேபாகலாம் .
ஆனால் ேநற் ைறய னத்ைத ட இன் ேமம் பா அைடய
ஏேத ம் ெசய் ய நீ ங்கள் யன் ெகாண் ந்தால் , ெவற்
ெபற் றவரின் மனப்ேபாக்ைக உங் களால் எப்ேபா ம் தக்க

ைவத் க் ெகாள் ள ம் .
4. எல் ேலாரா ம் மகத்தான சாதைனகைளப் பைடக்க
யா ட்டா ம் ட, தாங் கள் இப்ேபா இ ப்பைத ட
ேமம் பட்ட ஒ வராக ஆக அவர்களால் கண் ப்பாக ம் .
5. இப்ேபா இ ப்பைத ட ேவகமாக, உயரமாக, வ வாக
ஆவதற் த்தான் யல ேவண் ேம த ர, உடன யாக
உச்சகட்ட ேவகத் ற் ேகா, உச்சகட்ட உயரத் ற் ேகா அல் ல
உச்சகட்ட வ ற் ேகா ஆைசப்படக் டா .
தன் பட் ய ந் தான் வா த் க்
ெகாண் ந்தவற் ைறக் கார ்ேலாஸ் ேகட் க்
ெகாண் ந்தாரா இல் ைலயா என் ெகன்
சந்ேத த்த அக்கணத் ல் , கார ்ேலாஸ் அவர ்
பக்கமாகத் ம் , அவைர ேநாக் வ கரமாகப்
ன்னைகத்தார ். “எல் லாவற் ைற ம் கச ் தமாக
எ த் ல் வ த் ள் ள ீர ்கள் . இதற் ேம ம் நான்
என்ன ட ம் என் நீ ங்கள்
நிைனக் ர ்கள் ?” என் ேகட்டார ்.
ற அவர ் தன் ைககைளத் ைடத் ட் ,
அ ந்த ஒ ெபஞ் ன் அமர ்ந்
ெகாண் , ெகன்ைன ம் தன் அ ல்
உட்கா ம் ப அைழத்தார ். “ெகன், நீ ங்கள்
இப்ேபா ப த்தைவ, ஒ வர ் தன் வாழ் ல்
உன்னத நிைலைய அைடயத் ேதைவயான
க் ய அம் சங் கள் என்பைத நீ ங்கள் ஒப் க்
ெகாள் ர ்கள் , இல் ைலயா?” என் அவர ்
ேபச ் எந்தத் ைசைய ேநாக் ச ் ெசன்
ெகாண் ந்த என்ப ெகன் க் ப் ரியாமல்
இ ந்ததால் அவர ் சற் அெசௗகரியமாக
உணர ்ந்தா ம் , “ஆமாம் , நான் ஒப் க்
ெகாள் ேறன்,” என் னார ்.
“உங் கள் வாழ் ன் எந்த அம் சத் ல் இந்த 1

சத த ேமம் பாட்ைட உங் களால் அைடய ம்
என் நீ ங்கள் நிைனக் ர ்கள் ?”
ெகன் ஒ கணம் ெமௗனமாக இ ந்தார ். அவர ்
தன் பார ்ைவையப் ப ற் ைமதானத் ன் பக்கம்
ப் , தன் ேவைல ல் ன ம் தான் என்ன
ெசய் ெகாண் ந்ேதாம் என் ேயா த்தார ்.
தன் ேவைல ல் பல ஷயங் கைளத் தன்னால்
ேமம் ப த்த ம் என்ற க் அவர ்
வந்தார ். தனித்தனியாக அவற் ன் ேமம் பா
ெபரிய தாக்கத்ைத ஏற் ப த்தா ட்டா ம் ,
ஒட் ெமாத்தமாக அைவ அற் தமான
ைள கைள ஏற் ப த் ம் என் அவர ்
உ யாக நம் னார ். அ த் , தன் மைன
மற் ம் தன் ழந்ைதக டனான தன் உறைவப்
பற் அவர ் ேயா த்தார ். ற , தன் உடல்
ஆேராக் யம் மற் ம் உடற் கட் ஆ யைவ
த் த் தான் எந்த அள அக்கைற
ெகாண் ந்ேதாம் என் அவர ் ந் த்தார ். தன்
வாழ் ல் உடன யாகச ் ய அள ல் ேமம் பா
ஏற் ப த்தப்பட ேவண் ந்த பல ஷயங் கள்
அவ ைடய நிைன க் வந்தன.
இ யாக அவர ், “ஆமாம் , என் வாழ் ல்
அன்றாட அ ப்பைட ல் பல ஷயங் களில் நான்
ேமம் பா கைள ஏற் ப த்த
ேவண் ப்ப உண்ைமதான்.
ஒட் ெமாத்தமாக அைவ றப்பான தாக்கத்ைத
ஏற் ப த் ம் என்ப ல் எனக் எந்த சந்ேதக ம்
இல் ைல,” என் னார ்.
“ெகன், அைதச ் ெசய் ய டாமல் உங் கைள எ
த த் க் ெகாண் க் ற ?”
“உண்ைமையக் ற ேவண் மானால் ,

அதற் ச ் சரியான காரணங் கள் எைத ம்
என்னால் ற யா ,” என் ய ெகன், தன்
தைல ந் தன் ெதாப் ையக் கழற் ட் ,
தைலையக் னிந் ெகாண் , தன் ர ல்
ரக் ேம ட, “ெகாஞ் ச காலமாக என்ைன
என்னால் ஊக் த் க் ெகாள் ள ய ல் ைல.
ஊக் ப் இல் லாததால் என்னால் எைத ம்
ெசய் ய ய ல் ைல,” என் னார ்.
“எைத ம் ெசய் ய யாத நிைல ல்
இ ப்பதால் , உங் க ைடய ஊக் ப் இன் ம்
அதளபாதாளத் ற் ச ் சரிந் ட்ட ,
ெகன் சட்ெடன் நி ர ்ந் அவைரப் பார ்த் ,
“ஆமாம் , கார ்ேலாஸ். நீ ங்கள் என் மனத் ல்
உள் ளைத அப்ப ேய படம் த் ட் ர ்கள் ,”
என் ட் , ஒ கணம் ேயாசைன ல்
ஆழ் நத ் ார ். ன் தன் ெதாப் ைய ண் ம் தன்
தைல ல் அணிந் ெகாண் , “இ என்ைனச ்
ற் இ ப்பவர ்கைள ம் பா க் ற . என்
அ வலகத் ல் எனக் க் ேழ ேவைல
பார ்ப்பவர ்க ம் என் ம் பத்தா ம் இதனால்
ெப ம் பா ப் ற் ஆளா ன்றனர ். என்னால்
இன் ம் அ கமாகச ் ெசய் ய ந்தால் ,
அவர ்களா ம் அப்ப ச ் ெசய் ய ம் . என்ைன
ேமம் ப த்த உத ம் ஷயங் கைளச ் ெசய் ய நான்
ம் ேறன். ஆனால் அவற் ைறச ்
ெசய் வதற் கான ஊக் ப் என்னிடம் இல் ைல,”
என் னார ்.
கார ்ேலாஸ் இைதக் ேகட் த் தன் ெதாைடையத்
தட் க் ங் க் ங் ச ் ரித்தார ். அவ ைடய
ெசய் ைக தனக் க் ேகாப ட்ட ந்ததாகக் ெகன்

நிைனத்தார ். ஆனால் மாறாக, கார ்ேலா ன்
உற் சாகம் அவைர ம் ெதாற் க் ெகாண்ட .
ெகன்னின் உதட்ேடாரம் ஒ ன்னைக அ ம் பத்
ெதாடங் ந்த .
கார ்ேலாஸ் ஒ வ யாகத் தன்ைனக்
கட் ப்ப த் க் ெகாண் நி ர ்ந் உட்கார ்ந்தார ்.
ன் ெகன்னின் ப்ேபட்ைடத் தன் ைக ல்
எ த் க் ெகாண் , அவ ைடய ைக ந்த
ேபனாைவப் ங் னார ்.
“ெகன், நீ ங்கள் நிைறய
ெசயல் நடவ க்ைககளில் ஈ பட ேவண் ம்
என்பதற் காக உங் க ைடய ஊக் ப்ைப
அ கரித் க் ெகாள் ள ம் ர ்கள் ,
ெகன் அைத ஒத் க் ெகாண்
தைலயைசத்தார ்.
“சரி, நீ ங்கள் யைத இப்ப வைரயலாம் ,”
என் ட் , ெகன்னின் ப்ேபட் ல் அவர ்
இவ் வா வைரந்தார ்:
“உங் க க் அ கமான ஊக் ப் க்

ைடத்தால் உங் களால் அ கமானவற் ைறச ்
ெசய் க்க ம் என் நீ ங்கள்
ர ்கள் , அப்ப த்தாேன? ேவ
வார ்த்ைதகளில் னால் , ஊக் ப்
அ கரித்தால் உங் கள் ெசயல் நடவ க்ைகக ம்
அ கரிக் ம் , இல் ைலயா?” என் ேகட்டார ்.
“கார ்ேலாஸ், நீ ங்கள் ய க்க க்கச ்

சரி.”
“ெகன், இதற் அ தான் ஒேர வ யா?”
கார ்ேலாஸ் வைரந் ந்த படத்ைதக் ெகன்
பார ்த்தார ். அைதத் த ர ேவ வ ஏ ம்
இ ந்ததாக அவ க் த் ேதான்ற ல் ைல. எனேவ
அவர ் ஆமாெமன் தைலயாட் னார ்.
“ெகன், நீ ங்கள் இப்ேபா ேகால் ஃப் பந் கைள
வரிைசயாக அ க் ைவத் , ன் உபேயா த்த
அேத மட்ைடயால் அவற் ைற அ ங் கள் .”
ெகன் யப் ன் உச ்சகட்டத் ல் இ ந்ததால் ,
கார ்ேலாஸ டன் வா ப்ப ட அவ க் ப்
ைபத் யக்காரத்தனமாகத் ேதான் ய . அதனால்
அவர ் கார ்ேலாஸ் யப ேய ெசய் தார ்.
“ெகன், நீ ங்கள் இங் வந் தன் தலாகப்
பந்ைத அ த்தேபா எப்ப உணர ்ந் ர ்கள் ?”
என் கார ்ேலாஸ் ேகட்டார ்.
“ த ல் ெகாஞ் சம் இச சகாகத்தான்
உணர ்ந்ேதன்,” என் ெகன் ப லளித்தார ். “இ
எனக் இயல் பாக வர ல் ைல என்ப தான்
அதற் க் காரணம் என் நிைனக் ேறன்.”
“இப்ேபா ஒ ல ைற ப ற் ெசய் த ற ,
நீ ங்கள் ஒரள ேமம் பா அைடந் ள் ள த்
எப்ப உணர ் ர ்கள் ?”
“இப்ேபாதா? நான் இன் ம் அ க ேநரம்
ைளயாட ஆர ்வமாக இ க் ேறன். பந்ைத
நன்றாகச ் சாத் வ என் ெவ ப் க் ஒ நல் ல
வ காலாக உள் ள ,” என் க் ெகன் ரித்தார ்.
ற அவர ் தன் மட்ைடையச ் ழற் னார ்.
இப்ேபா அவர ் அ ல் உண்ைம ேலேய ல த் ப்
ேபானார ்.
அவர ் ைளயா ட் ண் ம் வந்

உட்கார ்ந்த ம் , கார ்ேலாஸ், “இன்ெனா வ
இ ப்பதற் கான வாய் ப் இ க் றெதன்
இப்ேபா நீ ங்கள் நிைனக் ர ்களா? அம் க்
ேநெர ராகத் ம் னால் எப்ப இ க் ம் ?”
என் ேகட் ட் , அவர ் அப்படத் ல் ேம ம் ஒர ்
அம் க் ைய வைரந்தார ்.
“நீ ங்கள் அ கமான ெசயல் நடவ க்ைககளில்

இறங் னால் , ஒ ேவைள உங் கள் ஊக் ப்
அ கரிக்கக் ம் ” என் கார ்ேலாஸ் னார ்.
“ேகால் ஃப் ஆட்டத் ல் ஏற் பட்ட ேபாலவா?”
இைதக் ேகட் . கார ்ேலாஸ் உற் சாகமாகக் ைக
தட் னார ். “ஆமாம் . நீ ங்கள் யத சரிதான்.
ேகால் ஃப் ஆட்டத் ல் ஏற் பட்ட ேபாலேவ
ேமம் பா ஏற் ப ம் .” காக்ேலாஸ் ஒர ் ஊக் ப்
நி ணர ் என் ம் னார ் என்ப ெகன் க்
இப்ேபா ெதளிவாகப் ரிந் , கார ்ேலாஸ்
ெதாடர ்ந் ேப யேபா அவ ைடய கம்
ரகா த் க் ெகாண் ந் : "ெகன்,
ஊக் ப் தான் ெசயல் நடவ க்ைகையத்
ண் ற என் நீ ங்கள் ய
உண்ைமதான். நீ ங்கள் ஊக் க்கப்பட்
இ க் ம் ேபா , எந்த ஷயத் ற் காக நீ ங்கள்
ஊக் க்கப்பட் இ க் ர ்கேளா அந்த
ஷயம் த்தச ் ெசயல் களில் நீ ங்கள் அ கமாக
ஈ ப ர ்கள் . ஆனால் அதற் ேநெர ரான ம்
உண்ைம என்பைதப் பல ேபர ் அ ந் ப்ப

இல் ைல. எைதயாவ சா ப்ப ந் தான்
ஊக் ப் ப் றக் ற .
“நான் என்ன ெசால் ல வ ேறன் என்றால் ,
நீ ங்கள் அ கமான ெசயல் நடவ க்ைககளில்
ஈ ப ம் ேபா , அ கமாக
ஊக் க்கப்ப ர ்கள் . அ கமான
ெசயல் கைளச ் ெசய் வதன் லம் அ க
ஊக் ப் க் ைடக் ற . அந்த ஊக் ப்
அ கச ் ெசயல் கைளச ் ெசய் ய உங் கைளத்
ண் ற . இந்தச ் ழற் வட்டம் இப்ப த்
ெதாடர ்ந் ெகாண்ேட இ க் ம் .”
ஒ ைற, தான் ஒ ஷயத்ைதச ் சா த்தப்
ற தனக் க அ க அள ல் ஊக் ப் க்
ைடத்த சம் பவம் ெகண்ணின் நிைன ற்
வந்த . உடேன அவர உட ல் ஒ த் ணர ்ச ்
ஊற் ெற த்த . “அப்ேபா நான் தன் தலாக
நீ ச ்சல் கற் க் ெகாண் ந்ேதன். நீ ச ்சல் கற் க்
ெகாள் ள எனக் த் ளி ட ப்பம்
இ க்க ல் ைல. ஆனால் என் ெபற் ேறார ் என்ைன
வதாக இல் ைல. நாங் கள் தண்ண ீ க்
உள் ேளேய ெவ ேநரம் டந்ேதாம் .
“அதனால் நான் ேவண்டா ெவ ப்பாக நீ ச ்சல்
கற் க் ெகாள் ளத் வங் ேனன். ல அ ப்பைட
ஷயங் கைளக் கற் க் ெகாண்ட ம் , நான் நீ ச ்சல்
அ ப்பைத ர க்கத் வங் ேனன்.
“நான் இன் ம் அ கமான ப ற்
வ ப் களில் கலந் ெகாள் ள ம் யதாகக் ட
என் ெபற் ேறாரிடம் ேனன் என்றால் பார ்த் க்
ெகாள் ங் கேளன். எனக் நன்றாக நீ ச ்சல் அ க்க
வந்த ம் , நீ ச ்சல் ைளயாட் அணி ல் ேசர ்ந்
ெகாண்ேடன். ன் என் ைக கால் அைசப் கைளக்

கச ் தமாக ஆக் க் ெகாண்ேடன். நான் நீ ச ்சல்
ேபாட் களில் ெவன்ற ேகாப்ைபகைள
இன் ம் ட நான் பத் ரமாக ைவத் க் ேறன்,”
என் ெகன் தன் கடந்தகாலத்ைத அைச
ேபாட்டார ். “நான் என் ஊக் ப்ைப அ கரித் க்
ெகாள் ள ேவண் ம் என்றால் , நான் என்
ெசயல் நடவ க்ைககைள அ கரித் க் ெகாள் ள
ேவண் ம் என் நீ ங்கள் யதற் இ தான்
அர ்த்தமா?”
“ க ம் சரி!”
இக்ெகாள் ைக ல் இ ந்த எளிைமயால் ெகன்
வாயைடத் ப் ேபானார ்.
இ இந்த அள எளிைமயாக இ க் ம்
பட்சத் ல் அ ஏன் தன் வாழ் ல் நிகழ ல் ைல
என் ெகன் ேயா த்தார ். “ெசயல் நடவ க்ைககள்
ஊக் ப்ைப அ கரிப்பதாகக் கார ்ேலாஸ்
ேவண் மானால் க் ெகாண் ரியலாம் .
ஆனால் நான் இப்ேபா இ க் ம் நிைலைமையப்
பார ்த்தால் அ உண்ைமயாக இ க் மா என்
சந்ேத க்கத் ேதான் ற ,” என் ெகன்
நிைனத்தார ்.
“கார ்ேலாஸ், உங் கைளப் ேபான்ற ஒ லர ்,
இயல் பாகேவ, என்ைனப் ேபான்ற பாமரர ்கைள ட
அ கமான ஊக் ப்ைபப் ெபற் க்கக் ம்
என் எனக் த் ேதான் ற .”
“ெகன், என்ைன நம் ங் கள் . இக்ெகாள் ைகயால்
யார ் ேவண் மானா ம் பயனைடயலாம் ,” என்
ய கார ்ேலா ன் ரல் ெரன்
ெமன்ைமயைடந்த . “நான் என் இளைமக்
காலத் ல் வாழ் கை ் கையத் வக் யேபா ,
எனக் பல ேபர ் ன்னால் ேப வ ளி டப்

க்காமல் இ ந்த . என்னால் ந்த அள
நான் அைதத் த ர ்த் வந்ேதன்.”
“நீ ங்களா?” என் ெகன் நம் ப யாமல்
ேகட்டார ். இன் ஒவ் ெவா வ ட ம் தன்
ேபச ்சால் ஆ ரக்கணக்கானவர ்கைள
ஊக் த் வந்த அவர ், ஒ காலத் ல் அப்ப
இ ந் ப்பார ் என் கற் பைன ெசய் வ
ெகன் க் க் க னமாக இ ந்த .
“என் அ வலகத் ல் பணித் ட்டத்ைதப் பற்
எ த் ைரக்க ேவண் க் ம் ேபா , என்
அணி ல் இ ந்த ேவ யாராவ அைதச ் ெசய் ய
ன்வர ேவண் ம் என் நான் எப்ேபா ேம
ேவண் க் ெகாள் ேவன். ஆனால் ஒ நாள் , தாக
ேவைலக் ச ் ேசர ்ந் ந்த ஒ ல ற் பைனப்
ர நி க க் எங் கள் அணி ல் இ ந்த
யாராவ ஒ வர ் ஒ ப ற் வ ப்ைப எ க்க
ேவண் ய நிைலைம வந்தேபா , அைதச ் ெசய் ய
நான் தானாகேவ ன்வந்ேதன்.”
“அ எப்ப ச ் ெசன்ற ?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“நான் அைதப் ரமாதமாகச ் ெசய் ேதன்! அந்தப்
ப ற் வ ப்ைப ேவ யா ம்
கண் ெகாள் ளக் ட இல் ைல. ஆனால் என்ைனப்
ெபா த்தவைர, அ ஓர ் இமாலயச ் சாதைன. அ
நான் ேம ம் பல ப ற் கைள வழங் க என்ைன
ஊக் த்த . ெபரிய ட்டங் களில் ேப வதற்
ெமல் ல ெமல் ல நான் என்ைனத் தயார ்ப த் க்
ெகாண்ேடன். இன் ஆ ரக்கணக்கான நபர ்கள்
ன்பாகப் ேபசக் ட எனக் த் தயக்க ல் ைல.
“ஆனால் , எங் ந் வக் வ என்ப தான்
உண்ைமயான ேகள் . நீ ங்கள் ஏதாவ ஒன்ைறத்
வக்க ேவண் ம் என்ப தான் அதற் கான ப ல் .

அ எவ் வள யதாக இ ந்தா ம்
பரவா ல் ைல. நீ ங்கள் அைதச ் சா த் ட்டால் ,
உங் க ைடய ஊக் ப் கணிசமாக
அ கரிக் ம் . அதனால் நீ ங்கள் இன் ம்
அ கமான நடவ க்ைககளில் இறங் ர ்கள் . அ
உங் கள் ஊக் ப்ைப இன் ம் அ கரிக் ம் .
ன். . .”
ெகன் கார ்ேலாைஸ இைடம த் , “ ன் நீ ங்கள்
இன் ம் அ கமான நடவ க்ைககளில்
இறங் ர ்கள் . அ உங் கள் ஊக் ப்ைப
இன் ம் உயர ்த் ம் ,” என் த்தார ். “இ
எங் ேக ெசன் ெகாண் க் ற என்ப
எனக் ப் ரி ற . அ எனக் ப் த் க்க ம்
ெசய் ற . என் வாழ் ல் பல தளங் களில் 1 சத த
ேமம் பாட்ைட அைடய உதவக் ய பல வ கைள
இப்ேபாேத என்னால் காண ற .”
கார ்ேலாஸ் ெகன்னின் ல் ேலசாகத்
தட் க் ெகா த் ட் இவ் வா னார ்:
“இ ல் இன்ேனார ் அம் ச ம் உள் ள . நான் அைத
இலக் கள் த்தத் ெதளி என்
அைழக் ேறன். இ க ம் க் யமான .
இைத நீ ங்கள் த் க் ெகாள் ள ம் பக் ம் :
நீ ங்கள் எைத ம் ர ்கள் , எைத
ம் ப ல் ைல என்ப த் நீ ங்கள் க ம்
ெதளிவாக இ க்க ேவண் ம் .
“நாம் ஏற் கனேவ பார ்த்த ேபால, நீ ங்கள்
ெசயல் நடவ க்ைக ல் இறங் னால் , அ
உங் க ைடய ஊக் ப்ைப அ கரிக் ம் .
ஆனால் நீ ங்கள் உங் க க்காக வ த் ள் ள
இலக் க க் எந்த தத் ம் பங் களிக்காத
ெசயல் நடவ க்ைககளில் இறங் வதற் அந்த

ஊக் ப்ைப நீ ங்கள் பயன்ப த் வதாக
இ ந்தால் , அதனால் எந்தப் ரேயாஜன ம்
இல் ைல.”
“அதாவ , நான் என் ெசயல் நடவ க்ைககைளத்
ேதர ்ந்ெத ப்பதற் ன் , என் இலக் கைள
அைடய அைவ எனக் உத மா அல் ல உதவாதா
என்ப த் நான் ெதளிவாக அ ந் க்க
ேவண் ம் என் ர ்கள் , அப்ப த்தாேன?”
“ஆமாம் . நான் ஒ றைமயான ற் பைனப்
ர நி யாக ஆக ம் ேறன் என்
ைவத் க் ெகாள் ேவாம் . அப்ேபா நான்
என் ைடய ெடன்னிஸ் ைளயாட் ல் எப்ப
ேவகமாகப் பந்ைத அ ப்ப என்ப த்த
நடவ க்ைககளில் இறங் வதற் ப் ப லாக,
ற் பைன அைழப் கைளத் ட்ட தல் , எந்த
மா ரியான வா க்ைகயாளர ்க க் அைழப்
க்க ேவண் ம் என் ர ்மானித்தல் ,
வா க்ைகயாளர ்களின் ேதைவ என்னெவன்
ரிந் ெகாள் ள யற் த்தல் ேபான்ற
நடவ க்ைககளில் நான் இறங் க ேவண் ம் .
“இ ல் அ ப்பைடயாக இரண் அம் சங் கள்
உள் ளன. தலாவ , சரியான ெசயல் கைளச ்
ெசய் வ . இரண்டாவ , ஷயங் கைளத்
றைமயான ைற ல் ெசய் வ .
“ த ல் , ெசய் வதற் ச ் சரியான
ெசயல் கைளத் ேதர ்ந்ெத க்க ேவண் ம் .
இரண்டாவ , அப்ப த் ேதர ்ந்ெத க்கப்பட்ட
ெசயல் கைளத் றைமயான ைற ல் ெசய் ய
ேவண் ம் . இைத ேவ தமாக இப்ப ம்
றலாம் : நீ ங்கள் ெசய் யத் ேதைவேய இல் லாத ஒ
காரியத்ைத கத் றைமயாகச ் ெசய் வ ல் எந்த

அர ்த்த ம் இல் ைல.”
ெகன் அைதத் தன் ப்ேபட் ல் த் க்
ெகாண்ேட, “ ரமாதம் !” என் னார ்.
“ெகன், நான் யைத நீ ங்கள் அப்ப ேய
நம் பத் ேதைவ ல் ைல. அ சரியாக ேவைல
ெசய் றதா என் நீ ங்கேள ேசா த் ப் பா ங் கள் .
ேமம் ப த்த வாய் ப் ள் ள ஒேர ஒ சரியான
நடவ க்ைகையத் ேதர ்ந்ெத த் க்
ெகாள் ங் கள் . இ வக்கமாக இ ப்பதால் ,
நீ ங்கள் ேதர ்ந்ெத க்கப் ேபா ம் நடவ க்ைக
கப் ெபரிய ஒன்றாக இ க்க ேவண் ய
அவ ய ல் ைல.”
“கண் ப்பாக என்னால் அப்ப ப்பட்ட ஒன்ைறத்
ேதர ்ந்ெத த் க் ெகாள் ள ம் .”
“ெகன், நாைளேய அைத உங் களால் ெசய் ய
மா?”
ெகன் ஒ நி டம் ேயா த்தார ். ன், “ ம் ,”
“அதற் அ த்த நா ம் அைதத் ெதரடர ்ந்
ெசய் ய மா?”
ெகன், “அ ெலான் ம் ரச ்சைன ல் ைல,”
“அ த்த 30 நாட்க ம் உங் களால் அந்த ஒ
ஷயத்ைதத் ெதாடர ்ந் ெசய் வர மா?
இப்ேபாைதக் இ ேபா ம் .”
“ேமம் பாட்ைடக் ெகாண் வ ன்ற ஒேர ஒ
ெசயல் நடவ க்ைகைய ஒ மாதகாலம்
ெதாடர ்ந் நான் ெசய் வர ேவண் ம் என்
நீ ங்கள் ர ்கள் . ஆனால் அ ஒ ய
காரியமாக இ ந்தா ம் பரவா ல் ைல

என் ர ்கள் , அப்ப த்தாேன?”
“ க்க க்கச ் சரி!”
அ த்த நாள் , தான் எந்த நடவ க்ைகைய
ேமற் ெகாள் ளலாம் என் ெகன் ஏற் கனேவ
ந் க்கத் வங் ந்தார ். அ தன் வாழ் ல்
ெகாண் வர ந்த ஒ ய ஊக் ப்ைப
அவர ் ஆவ டன் எ ர ்பார ்க்கத் வங் ந்தார ்.
***
பத்த நாட்கள் க த் , தன் ஊக் ப் கக்

ப் டத்தக்க அள அ கரித் ந்தைதக்
ெகன் கண்டார ்.
தான் ேதர ்ந்ெத த் ந்த ெசயல்
நடவ க்ைகையத் ன ம்
நைட ைறப்ப த்தவ ல் அவர ் ரமாக
இ ந்தார ். ஆனா ம் தாக ஒ ஷயத்ைத
ேமற் ெகாள் வ த ல் ேனாதமாக இ ந்
என்பைத அவர ் ஒப் க் ெகாண்டாக
ேவண் ந் .
தான் அந்தச ் ய நடவ க்ைகையச ்
சா த்த , அைதத் ெதாடர ்ந் ெசய் யத் தன்ைனப்
ெபரி ம் ஊக் த்தைதக் கண் ெகன்
ெகன் அவ் வப்ேபா தன் ப்ேபட்ைட
ெவளிேய எ த் , அ ல் கார ்ேலாஸ் வைரந் ந்த
படத்ைத உற் ப் பார ்த்தார ்.
அவர ் அைதப் பார ்த்த ஒவ் ெவா ைற ம் ,

அதன் எளிைம ம் வ ைம ம் அவைர
ஆச ்சரியத் ல் ழ் க த்தன. ஒேர ஒ ெசயல்
நடவ க்ைகைய ேமற் ெகாள் ளத் ணிந்த
இல வாக இ ந்தேதா , றன் க்கதாக ம்
இ ந்த .
அவர ் கார ்ேலா டம் அைத னார ்.

கார ்ேலாஸ் த ல் வழக்கம் ேபாலப்
ப உற் சாகமாக இ ந்தார ். ன்னர ் அைம யாக,
"ெகன், நீ ங்கள் நன்றாகேவ வக் க் ர ்கள் .
ெதாடர ்ந் இேத வ ல் ெசயல் பட் வா ங் கள் .
அ த்தக் கட்டத் ற் கான ேவைள வந்த ட்ட "
3
ெவற் அ யல்
ெகன் அ த்த ஒ நி டத் ர ்வாளைரச ்

சந் ப்பதற் காக, வைளந் ெநளிந் ெசன்ற ஒ
மைலப் பாைத ல் தன் காைர ஓட் ச ் ெசன்
ெகாண் ந்தார ். அவர ் ேமேல ெசல் லச ் ெசல் ல,
உயரமான, ப ைமயான, ெபரிய மரங் கள்
சாைல ன் இ பக்கங் களி ம் அணிவ த்
நின்றன. அேதேபால, ஒ ட் ற் ம் அ த்த
ட் ற் ம் இைடேய இ ந்த இைடெவளி ம்
அ கரித் க் ெகாண்ேட வந்த . ளிர ்ந்த,
த் ணர ்ச ் ஊட் ய அந்தக் காற் ைற
வா ப்பதற் காக, ெகன் தன் காரின் கண்ணா ச ்
சன்னல் கைள இறக் ட்டார ். அக்காற்
அவ ைடய மனத்ைத ம் ெதளிவாக் ய .
அ த்த ஆசான் தனக் க் கற் க்
ெகா க்க ந்த ஷயங் க க் அவர ்
தன்ைனத் தயார ் ெசய் ெகாள் ள ம் அ
அவ க் உத ய .
இம் ைற அவர ் சந் க்க ந்த நபர ் ஒ
கல் ரிப் ேபரா ரிைய. அவ ைடய ெபயர ்
ேகத்தரனீ ் . அவர ் இயற் யல் ேபரா ரிையயாக
ேவைல பார ்த் வந்தார ். தன் கல் ரி
இைணயத்தளத் ன் கவரிையக் ெகன் க்

அவர ் ஏற் கனேவ அ ப் ந்தார ். ெகன் அ ல்
அவைரப் பற் ப் ப த் ட் ர த் ப்
ேபா ந்தார ். ேகத்தரன ீ ் ஏகப்பட்ட கைள
வாங் க் த் ந்தேதா , அற் தமான பல
ய கண் ப் கைள ம் நிகழ் த் ந்தார ்.
ஓர ் இயற் யல் ெகாள் ைகக் அவ ைடய ெபயர ்
இடப்பட் ந்த .
ெகன் இப்ேபா அந்த மைல ன் உச ் ைய
வந்தைடந் ந்தார ். அக் ன் ன் உச ் ல் ,
ந்த நகரத்ைதப் பார ்த்தவா
கட்டப்பட் ந்த ேகத்தரனின ீ ் ட்ைட அவர ்
அைடந்தேபா , அப்ேபரா ரிைய, ஓர ் இதமான
ன்னைக டன் வாசற் கதைவத் றந் அவைர
வரேவற் றார ். ெகன் உள் ேள ைழந்தேபா , தம்
வால் கைள ஆட் க் ெகாண் இரண் ஜா
நாய் கள் ஓ வந்தன. கா ன் ந மணம்
க்ைகத் ைளத்த . ஆனால் ேகத்தரனினீ ்
ேதாற் றம் ெகன்ைனத் த மாற ைவத்த . அைதக்
ேகத்தர ீ ம் உடன யாக உணர ்ந் ெகாண்டார ்.
இன் ம் ன்னைகத் ெகாண் ந்த அவர ்,
ெகன்னிடம் , “இைத நீ ங்கள் எ ர ்பார ்க்க ல் ைல,
அப்ப த்தாேன?” என் ேகட்டார ்.
“ஆமாம் . நான் . . . வந் . . . மன்னிக்க ம் ,” என்
ெகன் அச வ ந்தார ். அன் அப்ேபரா ரிைய
தன் ட் ல் இ ந்தவாேற ேவைல பார ்ப்பார ்
என்பைதக் ெகன் ன் ட் ேய அ ந் ந்ததால் ,
தா ம் ெவ ம் ன்ஸ ம் —சர ்ட் ம் அணிந்
வந் ந்தார ். அப்ேபரா ரிைய ம் ன்ஸ ம் —
சர ்ட் ம் தான் அணிந் ந்தார ். ஆனால் அேதா ,
ேனாதமான, உயரமான கால் கைளக்

ெகாண்ட ஷ க்கைள ம் அவர ் அணிந் ந்தார ்.
ேகத்தரன ீ ் ரித் க் ெகாண்ேட, தன் ஷ க்கள்
பலத்த ஒ ெய ப்ப, ெகன்ைனத் தன்
சைமயலைறக் அைழத் ச ் ெசன்றார ். “என்
ேனாதமான ஷ க்கைளப் பற் ேயா த் க்
ெகாண் க் ர ்களா? அைதப் பற் நான்
ன்னர ் வரிக் ேறன்,” என் அவர ்
ம ழ் ச ் யாகக் னார ். ெகன் தன்
ேதாள் கைளக் க் க் ெகாண் அவ டன்
ேசர ்ந் ரித்தார ். காலம் , ேநரம் , ெவளி
ஆ யவற் ன் மர ்மங் கைள ெவளிப்ப த் ம்
ேவைல ல் ஒ வர ் இ ந்தால் , தனக் ப் த்த
தத் ல் எைத ேவண் மானா ம் அணிந்
ெகாள் ளலாம் ேபால என் ெகன் நிைனத் க்
ெகன் க் க் கா ைய ஊற் க் ெகா த்தக்
ேகத்தரன ீ ், ெகன் அ வைர என்ன கற் க்
ெகாண் ந்தார ் என்பைத அ ய ஆவலாக
இ ந்தார ்.
“ஊக் ப் இல் லாத தான் நான் எைத ம்
சா க்காமல் இ ந்ததற் க் காரணம் என் நான்
நிைனத் ந்ேதன். ஆனால் அைத ேவ மா ரிப்
பார ்க்க ேவண் ம் என் கார ்ேலாஸ் எனக்
கற் க் ெகா த்தார ்." என் ய ெகன், தான்
ெகாண் வந் ந்த ப்ேபட்ைடத் றந் ,
அ ல் கார ்ேலாஸ் வைரந் ந்த படத்ைதக்
ேகத்தரனிடம்
ீ காட் னார ்.
ேகத்தரன ீ ் தன் தைலைய ஆட் , ெதாடர ்ந்

ேபசக் ெகன்ைன ஊக் த்தார ். எனேவ,
ஊக் ப் , ெசயல் நடவ க்ைக ஆ யைவ
த் த் தான் எ ைவத் ந்த க் யக்
ப் கைளக் ெகன் அவ க் ப் ப த்தல்
காட் னார ்:
1. ெசயல் நடவ க்ைககைள அ கரிப்ப தான் ஊக் ப்ைப
அ கரிப்பதற் கான றந்த வ .
2. நான் அ கமான ஷயங் கைளச் ெசய் தால் , இன் ம்
அ கமான ஷயங் கைளச் ெசய் ய நான்
ஊக் க்கப்ப ேவன் .
3. வக் வதற் கான ஒேர வ ெசய ல் இறங் வ தான் ,
அ எவ் வள தாக இ ந்தா ம் பரவா ல் ைல.
4. என் இலக் கள் த் நான் ெதளிவாக இ க்க ேவண் ம் .
5. என் இலக் கைள நான் அைடவதற் ணக் உத ம்
ெசயல் நடவ க்ைககைள மட் ம் தான் நான் ேதார்நெ ் த க்க
ேவண் ம் . ன் அவற் ைற கச் றப்பாகச் ெசய் ய நான்
யல ேவண் ம் .
அப்ேபரா ரிைய ன் கத் ல் ஒ

ன் வல் படர ்ந்த . அேத சமயம் , அவர
பார ்ைவ எங் ேகா ெதாைல ரம்
ெசன்ற ேபால ம் இ ந்த அவர மனத் ல் ஒ
ன்னல் பளிச ் ட்ட ேபாலத் ேதான் ய . "ெகன்,
இப்ப வா ங் கள் " என் , அவர ் தன் ட்
வரேவற் பைறைய ேநாக் ச ் ெசன்றார ். ெகன்
அவைரப் ன்ெதாடர ்ந்தார ். வ ல் , ேகத்தரன ீ ்
தன் ழந்ைதகள் இ வைர ம் அவ க்
அ கப்ப த் ைவத்தார ். அவ் வ ம் தங் கள்

ட் ப்பாடங் கைளச ் ெசய் ெகாண் ந்தனர ்.
ேகத்தரன ீ ் தன்ைன அவ ைடய அ வலக
அைறக் அைழத் ச ் ெசல் வார ் என் ெகன்
எ ர ்பார ்த் இ ந்ததால் , வரேவற் பைற ன் ஒ
ைல ல் இ ந்த ஒ ெபரிய ைளயாட்
அைறக் அவர ் தன்ைன அைழத் ச ் ெசன்ற ம்
ெகன் ஆச ்சரியம் அைடந்தார ். அந்த
அைறெயங் ம் ெபாம் ைமக ம் உடற் ப ற்
இயந் ரங் க ம் த க் டந்தன. அங் ஒ ஏர ்—
ஹாக் ைளயாட் ேமைச ம் இ ந்த .
“ெகன், ஏர ்—ஹாக் ைளயாட்
ைளயா ர ்களா?” என் ேகத்தரன ீ ் ேகட்டார ்.
ெகன்னின் கத்ைதப் பார ்த்த உடேனேய
அதற் கான ப ல் அவ க் க் ைடத் ட்ட .
“எப்ேபாதாவ ைளயா வ ண் ,” என்
ெகன் ப லளித்தார ். அந்த ைளயாட் ல்
பயன்ப த்தப்ப ம் அ ப்பாைன அவர ்
ஆர ்வமாகத் தன் ைக ல் எ த்தார ். அந்த
ைளயாட் ற் கான பந் அந்த ேமைச ன்
ந ேவ உட்கார ்ந் ந்த .
“நீ ங்கள் தான் அந்தப் பந் என் இப்ேபா
நாம் கற் பைன ெசய் ெகாள் ளலாம் ,” என்
ேகத்தரன ீ ் னார ். “உங் க க் ஊக் ப்
எ ம் இல் லாததால் , உங் களால் எைத ம் வக்க
ய ல் ைல. அந்தப் பந் ேபால நீ ங்க ம்
அைசயாமல் ஒேர இடத் ல் இ க் ர ்கள் .”
“ஆம் ,” என் ெகன் னார ். அந்த உணர ்
எப்ப இ க் ம் என்பைத அவர ் அ ந் ந்தார ்.
“ெகன், உங் க க் என்ன நிக ம் என்
நீ ங்கள் நிைனக் ர ்கள் ?”
“நான் எைத ம் ெசய் யாமல் , ன்ேனறாமல் ,

அேத இடத் ல் காலாகாலத் ற் ம் அப்ப ேய
அமர ்ந் ப்ேபன் என் நிைனக் ேறன்.” அவர
ரல் வ ழந் ஒ த்த . “அ ந் ள ஒேர
வ . . .” அவர ் அந்த ேமைசைய ேநாக் க் னிந்
தன் அ ப்பாைனக் ெகாண் அப்பந்ைத
அ த்தார ். அ அங் ந் நகர ்ந்த .
“சபாஷ்!” என் ய ேகத்தரன ீ ் , அப்பந் தன்
பக்கத் ற் வந்த ம் , தன் ைக ல் இ ந்த
அ ப்பானால் அைதத் தள் ளி ட்டார ். “இப்ேபா
நீ ங்கள் நகரத் வங் ட் ர ்கள் !”
ேகத்தரன ீ ் அந்த ைளயாட் ேமைச ல்
இ ந்த ஏர ்— ெஜட் ன் ட்ைசப் ேபாட்டார ். பந்
ைரவாகப் ேபாக அ உத ம் என்பைதக் ெகன்
அ ந் ந்தார ். அவர ்கள் இ வ ம் அப்பந்ைதத்
தள் ளி ைளயாடத் வங் னர ். ேகத்தரனீ ்
ெகன்னிடம் , “நீ ங்கள் தற் சமயம் இயற் ய ன்
அ ப்பைட ஒன்ைறப் பார ்ைவ ட் க்
ெகாண் க் ர ்கள் என் நான் னால் , அ
உங் க க் ஆச ்சரியம் அளிக்கக் ம் .
ல் யமாகக் னால் , ஐசக் நி ட்டனின்
தலாம் இயக்க தான் அ .”
“என்ன ெசான்னீர ்கள் ? நி ட்டனின் யா?”
என் ெகன் ேகட்டார ். ேகத்தரன ீ ் தன் ைற ல்
க உயர ்ந்த நிைல ல் இ ந்ததால் , தான்
ன்ேன வதற் ஏேத ம் உத் கைளக் கற் க்
ெகா ப்பார ் என் தான் ெகன்
எ ர ்பார ்த் ந்தார ். ஆனால் இயற் யல்
பாடங் கைளக் கண் ப்பாக அவர ்
எ ர ்பார ்த் க்க ல் ைல.
“இந்த இயக்க , 1 சத தத் ர ் ன் ஒ

க் ய அம் சமா ம் . இைத த ல்
கண் த்தவர ் நி ட்டன்,” என் ேகத்தரன ீ ்
னார ். ெகன்னின் க் கவன ம் தன்
இ ந்தைத உ ெசய் ெகாண்ட அவர ், அந்த
ையக் னார ்:
“ெவளிப் ற ஆற் றல் ஒன் ன் தாக்கம்
இல் லாதவைர, அைசயா நிைல ல் இ க் ம் ஒ
ெபா ள் ெதாடர ்ந் அைசயா நிைல ேலேய
இ க் ம் , இயங் க் ெகாண் க் ம் ஒ ெபா ள்
ெதாடர ்ந் இயங் க் ெகாண்ேட இ க் ம் .”
“இைத இப்ப வரிக்கலாம் : இந்த ேமைச ல்
இ க் ம் பந்ைத ேவ ஓர ் ஆற் றல்
அைசக்காதவைர, அ அப்ப ேய அைசயாமல்
இ க் ம் . அ இயங் க் ெகாண் ந்தால் ,
ெதாடர ்ந் இயங் க் ெகாண்ேட இ க் ம் .”
ெகன்னின் கம் உடேன ரகாசமான .
“என் வாழ் ல் ல சமயங் களில் எ ேம
நிகழாமல் இ க் ம் ; ன்னர ் நைடெப ம் ஏேதா
ஒ நிகழ் அைதத் ண் ட்டப் ற தான்
நிைலைம சரியா ம் என்பைத நான்
பார ்த் ள் ேளன். அ இதனால் தானா?” என் ெகன்
“ஆமாம் . நீ ங்கள் உங் கள் வாழ் கை ் க ல்
ஏதாவ ஓர ் இடத் ல் இடக் மடக்காக மாட் க்
ெகாண் க்கக் ம் . ன் ஏதாவ ெவளிப் ற
ஆற் றல் ஒன் வ ம் . அ , நாட் ன்
ெபா ளாதாரத் ல் ஏற் ப ம் ஒ மாற் றமாக
இ க்கலாம் , ஓர ் உடல் நலக் ைறவாக
இ க்கலாம் அல் ல உங் கள் ம் ப வாழ் ல்
ஏற் பட்ட ஒ மாற் றமாக இ க்கலாம் . அந்த
ஆற் றல் எ வாக ேவண் மானா ம்

இ ந் ட் ப் ேபாகட் ம் . அ உங் கைள
இயங் க ைவக் ம் . இந்தப் பந்ைத நீ ங்கள்
அ க் ம் ேபா , அதன் இயக்கத்ைத நீ ங்கள்
வக் ர ்கள் .”
இக்ெகாள் ைக ன் நைட ைறப் பயன்பா
என்னவாக இ க் ம் என் ெகன் ேயா த் க்
ெகாண் ந்தார ். அவர ் ந் த் க்
ெகாண் ந்தேபா , ேகத்தரன ீ ் அ த்தப் பந்
ெகன்னின் ேகா ல் வந் ந்த . ெகன் அைத
எ த் ேமைச ன் ந ேவ ைவத் ட் ,
“என்ைன ன்ேன எ த் ச ் ெசல் வதற் கான ஒ
சந்தர ்ப்பத் ற் காக நான் ெவ மேன காத் க்
ெகாண் இ க் ம் ேபா , நான் உண்ைம லேய
எைதச ் ெசய் ய ம் ேறேனா அைத என்னால்
ெசய் ய யாமல் ேபாய் ற ,” என்
னார ்.
“ெகன், நான் உங் க க் ஒ வார யமான
ஷயத்ைதக் ேறன். நீ ங்கள் பந் ேபால ஒ
ஜடப் ெபா ள் இல் ைல. ந் க்கத் ெதரிந்த ஒ
மனிதர ் நீ ங்கள் . உங் கைள இயங் க
ைவப்பதற் கான ஒ சந்தர ்ப்பத் ற் காக நீ ங்கள்
ெவ மேன காத் க் ெகாண் க்க
ேவண் ய ல் ைல.
“கார ்ேலாஸ் யைத நீ ங்கள் ெசய் யலாம் .
உங் கள் வாழ் கை ் க ல் உங் க க்
க் யமாகப்ப ம் ஒ ப ைய ேமம் ப த்த
ஏதவா ஒ நடவ க்ைக எ க்கலாம் .
நி ட்டனின் தவறாமல் ேவைல ெசய் வதால் ,
நீ ங்கள் இயங் கத் வங் ய ம் , நீ ங்கள்
ெதாடர ்ந் இயங் க் ெகாண்ேட இ ப் ர ்கள் .”
“ேகத்தரன ீ ், ஒ நி டம் ெபா ங் கள் !

அப்ப யானால் , இந்தப் பந் இப்ேபா ஏன்
அைசயாமல் ஒேர இடத் ல் இ க் ற ?” என்
ெகன் ேகட்டார ். “இயங் க் ெகாண் க் ம் ஒ
ெபா ள் ெதாடர ்ந் இயங் க் ெகாண்ேட
இ க் ம் என்ப உண்ைமெயன்றால் , இப்பந்
இம் ேமைச ல் ெதாடர ்ந் அங் ங் ம் ஓ க்
ெகாண் தாேன இ க்க ேவண் ம் ?”
“ெகன், என் வ ப் ல் எப்ேபா ேசரப்
ேபா ர ்கள் ?” என் ேகத்தரனீ ் ப க் க்
ேகட்டார ். அவ ைடய கண்கள் த்தன.
ெகன் ேபான்ற மாணவர ்க க் ப் பாடம் எ ப்ப
உற் சாகமான அ பவமாக இ க் ம் என் அவர ்
ேகத்தரன ீ ் ஏர ்—ெஜட்ைட அைணத் ட் ,
அப்பந்ைதத் தன் ைகயால் ெம வாகத் தள் ளினார ்.
அ ப ப்ப யாக ேவகம் ைறந் இ ல்
அந்த ேமைச ன் ந ல் வந் நின்றைத
இ வ ம் பார ்த்தனர ். “நான் ெசான்ன சரியாகப்
ேபாய் ட்ட பார ்த் ர ்களா?” என்ப ேபாலக்
ெகன் அவைரப் பார ்த் ெவற் ப் ன்னைக
ரிந்தார ்.
***
இ யாக, “உராய் ,” என் ேகத்தரன ீ ்

னார ். “ த ல் ஏர ்—ெஜட் இயங் க்
ெகாண் ந்ததால் உராய் ைறவாக இ ந்த .
இப்ேபா அைத நான் அைணத் ட்டதால் ,
இப்பந் ன் தாக்கம் ஏற் ப த் ம் ஓர ் ஆற் றல்
இ ப்ப நமக் த் ெதரிய வ ற .”
“இ நம் கண்ணால் காண யாத ஓர ்

ஆற் றல் ,” என் ெகன் ெம வாகக் னார ். “ஏர ்—
ெஜட் ேபாடப்பட் ந்தேபா ட, அங் கக்
ைறந்த அள ல் உராய் இ ந்த . நாம் அந்தப்
பந்ைத அ ப்பைத நி த் ய டன் அ
நின் ற , அப்ப த்தாேன?”
“ெகன் நீ ங்கள் ய க்க க்கச ் சரி,”
என் அவர ் ப லளித்தார ். “ஓர ் ஆற் றல் ஒ
ெபா ைள அதன் நி த்தத் ற் க் ெகாண்
வ ம் ேபா அ ெசயலற் றத் தன்ைமைய
அைடந் ற என் நி ட்டன்
ெதரி க் றார ். உன்னத நிைலைய அைடய
ேவண் ம் என் கன கா ம் ஒ வ க் இந்தச ்
ெசயலற் றத் தன்ைம ஒ ேமாசமான எ ரியா ம் .
ஏெனனில் அ உங் கைள இயக்கமற் ற நிைல ல்
ைவத் ற . அதனால் தான், ஊக் ப் —
ெசயல் நடவ க்ைக—ஊக் ப் என்ற ழற்
வட்டத்ைத க் ட ேவண் மானால் ,
ெசயல் நடவ க்ைகைய ைவத் அைதத் வக்க
ேவண் ம் .”
“அதாவ , நான் ஒ காைல ன்னால் எ த்த
ைவப்பதன் லம் நான் என்ைன இயக்கத்
வங் ேறன், அப்ப த்தாேன?” என் ெகன்
ேகட்டார ். ேகத்தரன ீ ் யைத அவர ் வ மாக
ர த் க் ெகாண் ந்த அ ல் ெவளிப்பட்ட .
“ஆமாம் ,” என் ேகத்தரன ீ ் ஒப் க் ெகாண்டார ்.
“நீ ங்கள் இயங் கத் வங் ய டன், உங் கைள ஒேர
இடத் ல் இ த் ப் த் ைவத் ந்த
உங் க ைடய ெசயலற் றத் தன்ைமக் நீ ங்கள்
ைடெகா த் அ ப் ர ்கள் .
அக்கட்டத் ல் உங் கள் இயக்கத் ற் நீ ங்கள்
கட் ெய ப் க் ம் ேவகம் , நீ ங்கள்

ெதாடர ்ந் ன்ேன ெசன் ெகாண் க்க வ
வ க் ம் . நீ ங்கள் சரியான ைசைய ேநாக்
இ க் ம் வைர நீ ங்கள் ன்ேன க்
ெகாண் ப் ர ்கள் .”
“ெவளி ல் இ ந் வ ம் ேவ ஏதாவ
ஆற் றல் என்ைனத் த த் நி த் ம் வைர அ
ெதாட ம் , அப்ப த்தாேன?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“ஆமாம் . அந்த ெவளிப் றச ்
சந்தர ்ப்பங் களின் ல சமயங் களில்
உங் க க் எவ் தக் கட் ப்பா ம் இ க்கா ,”
என் ேகத்தரன ீ ் னார ். “ஆனால் ண் ம்
ண் ம் இந்த ைய நீ ங்கள் உபேயா த்தால் ,
உங் கைள நீ ங்கள் ெதாடர ்ந் இயக்கத் ல்
ைவத் க்கலாம் . ன ம் 1 சத தத் ர ்ைவ
உபேயா த் உங் க ைடய இலக் கைள நீ ங்கள்
அைடயலாம் .”
ேகத்தரன ீ ் ஏர ்—ெஜட்ைட ண் ம் வக் னார ்.
ன் தன் அ ப்பாைனத் க் ப் த் ச ்
ரித்தப , “பாடத் ற் ச ் ஓய்
ெகா ப்பதற் கான ேவைள வந் ட்ட ,” என்
னார ்.
ேகத்தரனின ீ ் ழந்ைதகள் தங் க ைடய
ட் ப்பாடங் கைளச ் ெசய் த்த டன்,
ேநராக, ெகன் ம் ேகத்தர ீ ம் இ ந்த இடத்ைத
ேநாக் ஓ வந் , தாங் கள் ைளயா வதற் கான
ேநரம் வந் ட்டதாக அ த்தனர ். ெகன் ம்
ேகத்தர ீ ம் தங் கள் உைரயாடைலத்
ெதாடர ்வதற் காகக் ேகத்தரனினீ ்
அ வலகத் ற் ச ் ெசன்றனர ். அந்த அைற ன்
வர ்கள் கண்ணா யால் ெசய் யப்பட் ந்தன.
ெகன் அவ க் எ ரில் அமர ்ந்தார ். ெந யர ்ந்த

மரங் களா ம் நீ ல வானத்தா ம் தான்
ழப்பட் ந்த ேபால அவர ் உணர ்ந்தார ்.
“என்னால் சா க்க ன்ற
ேமம் பா க க்கான சாத் யக் க க்
அளேவ இல் ைல என்ப ேபாலத்தான் எனக் த்
ேதான் ற ,” என் ெகன் னார ். “ஆனால்
நான் த ல் ஒ ய நடவ க்ைகையத்தான்
வக்க ேவண் ம் என் கார ்ேலாஸ்
வ த் னார ். நான் அப்ப ப்பட்ட ஒ
ஷயத்ைதத் வக் இ க் ேறன். ஆனால் என்
மைன ேயா, என் ழந்ைதகேளா அல் ல என் சக
ஊ யர ்கேளா இைதப் பாராட் வ ேபால
எனக் த் ேதான்ற ல் ைல. மாறாக, நான் ேவ
ஏேதா ஒ ரகத் ல் இ ந் இறங்
வந்தவன்ேபால அவர ்கள் என்ைனப்
பார ்க் ன்றனர ்.”
“ெகன், உங் கள் நிைலைம எனக் ப் ரி ற ,”
என் ேகத்தரன ீ ் னார ். “நான் உங் க க் ஒ
கைதையக் ேறன். நான் அ க ேநரம் ட் ல்
இ ந்தப ேய ேவைல பார ்க்க என் கல் ரி
என்ைன அ ம த்தேபா , நான் அந்த
வாய் ப்ைபச ் க்ெகனப் த் க் ெகாண் , என்
ட் ல் ஓர ் அ வலகத்ைத உ வாக் க்
ெகாண்ேடன். அ எனக் க ம் வச யாக
இ ந்த . ஏெனனில் நான் என் கல் ரிக் ப் ேபாய்
வ வதற் த் ன ம் இரண் மணிேநரத்ைதச ்
ெசலவ த் க் ெகாண் ந்ேதன். வாரத் ல்
ஒ ல நாட்கள் ட் ல் இ ந்தப ேய ேவைல
ெசய் தால் , ேவைல ல் ஏற் ப ம் கவனச ் தறல் கள்
ைறவாக இ க் ம் என் ம் , அதனால் என்னால்
இன் ம் அ கச ் றப்பாக என் ேவைலகைளச ்

ெசய் ய ம் என் ம் நான் நிைனத்ேதன்.
“ஆனால் ஷயங் கள் நான் நிைனத்த ேபால
நிகழ ல் ைல. ைறந்தபட்சம் வக்கத் ல்
அப்ப நிகழ ல் ைல. ட் ல் எனக் ஏகப்பட்ட
ட் ேவைலகள் ைளத்தன. நான் என் கல் ரி
ேவைலகைள ஒ க் ைவத் ட் , என் ட்
ேவைலகைள கவனித் க் ெகாண்ேடன். என்
கல் ரி ேவைலகைள எப்ப ம் மாைல ம்
இர ம் த் க் ெகாள் ளலாம் என்ற நிைனப்
என்னிடம் இ ந்த தான் அதற் க் காரணம் .
“அந்த வாரம் நான் ெசய் க்க
ேவண் ந்த ேவைலகளில் பா ையத்தான்
நான் ெசய் த் ந்ேதன். ற நான்
இரெவல் லாம் கண் த் அவற் ைறச ் ெசய்
க்க ேவண் ந்த . என் மாணவர ்கள்
என்னிடம் ஒ கட் ைரைய எ த் தர
ேவண் ந்தேபா எப்ப நடந்
ெகாண்டார ்கேளா அப்ப நான் நடந்
ெகாண்ேடன்.” அவர ் அப்ப க் க்
ெகாண் ந்தேபா அவர கத் ல் வ த்தம்
இைழேயா ய .
“அவ யமாகத் ேதைவப்பட்ட மாற் றம் இந்த
வ ல் வந்த ,” என் ய ேகத்தரன ீ ் , தன்
கால் கைளத் தன் பக்கமாகத் ப் , தான்
அணிந் ந்த ஷ க்கள இரண்ைட ம் ேசர ்த் த்
தட் க் காட் னார ். “இந்த ஷ க்கைள என்
சேகாதரி எனக் க் ெகா த் ட் , இைவ
என் ைடய ேவைல ேநர ஷ க்கள் என்
னார ். நான் இவற் ைற அணிந்
ெகாள் ம் ேபா நான் என் அ வலக
ேவைலையத் வக் ேறன் என் ம் , அவற் ைறக்

கழற் ம் ேபா நான் என் அ வலக
ேவைலைய த் க் ெகாள் ேறன் என் ம்
க க் ெகாள் மா அவள் என்னிடம் னாள் .
இ அற் தமாக ேவைல ெசய் த . நான் இவற் ைற
அணிந் க் ம் ேபா , நான் என் கல் ரி
ேவைலகைளத் த ர ேவ எந்தெவா
ேவைலைய ம் ெசய் ய என் மனசாட் என்ைன
அ ம க்கா . இப்ேபா நான் இர கண் த்
எந்த ேவைலைய ம் ெசய் ய ேவண் ய ல் ைல.
நான் என் கல் ரிக் ச ் ெசன் ெசய்
ெகாண் ந்தைத ட இப்ேபா ட் ல்
இ ந்தப அ கமான ேவைலகைளச ்
ெசய் ேறன்.”
“ேநர ்ைமயாக ேமற் ெகாள் ளப்ப ம் ய
நடவ க்ைககள் ெபரிய ைள கைள ஏற் ப த்த
வல் லைவ என்பதற் உங் க ைடய றந்த
எ த் க்காட் என் நான் நிைனக் ேறன்,”
என் ெகன் னார ். “இ எனக் என் மாமா
ைபயனின் கைதைய நிைன ப த் ற .
அவன் ஒ ேபக்கரிைய ம் ஒ கா க்
கைடைய ம் நடத் வந்தான். அவ ைடய
கைட ன் ன்ப ல் சன்னல் கள் எ ம்
ைடயா . கைடக் உள் ேள ைழ ம் வ ம்
உள் ேள தள் ளி ஒ க் ப் றமாகேவ இ க் ம் .
கைட ன் அ ேக இ க் ம் நைடபாைத ல் ஓர ்
அ ப் ப் பலைகைய ைவக்க ம் அவன்
அ ம க்கப்பட ல் ைல. அவன் கைட
இ ந்தைதேய மக்கள் கவனிக்க ல் ைல. ஒ நாள்
அவ க் ப் ரமாதமான ஒ ேயாசைன
உ த்த . அவன் தன் வாசற் கத க் ெவளிேய
ஒ ய ேமைசைய ைவத் , தன் ேபக்கரிப்

ெபா ட்கைள அதன் ைவத்தான். அதன்
அ ேக ஒ ய ன் ைய ம் அவன்
ழல ட்டான்.
“எங் ந் இவ் வள நல் ல வாசைன வந்த
என் மக்கள் ம் ப் பார ்த்தேபா , அவர ்கள்
அவ ைடய கைடையக் கண்டனர ். ஒேர
வாரத் ல் அவ ைடய ற் பைன இ மடங் காக
ஆன . அந்தச ் ய ேமைச, அவன் தட் ட் ச ்
சாமான்கள் ேபாட் ைவத்த இடத் ல்
ேகட்பாரற் க் டந் ந்த . அந்தக் ட்
ன் க் அவன் ெசாற் பத் ெதாைகையேய
ெசலவ த் ந்தான். அவன்அைதக் ட்
அ ர ்ஷ்டம் என் அைழத்தான். இப்ப ப்பட்டச ்
ய நடவ க்ைககளில் ஈ பட ேவண் ம்
என் தாேன நீ ங்கள் வ த் க்
ெகாண் க் ர ்கள் ?”
“ஆமாம் , ெகன். நீ ங்கள் ய கைத
உண்ைம ல் ெநம் ற க்கான ஒ றந்த
எ த் க்காட் . நான் அ த் க் ற க் ம்
இயற் யல் இைதப் பற் ய தான்.
நடத்ைத ல் ஒ ய மாற் றத்ைதத்
ேதாற் க் ம் வல் லைம ெநம் ற க்
உண் .ஒ ய மாற் றத்ைத ைள த் கப்
ெபரிய பலைன உங் களால் அ வைட ெசய் ய
இய ம் ,” என் ேகத்தரன ீ ் ஆர ்வத் டன் னார ்.
“பைழயப நி ட்டனா?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“இல் ைல. நாம் இம் ைற வரலாற் ல் இன் ம்
ன்னால் ெசல் ல ேவண் ம் . இைதக் ய
ஆர ்க் ெம ஸ்.”
ேகத்தரன ீ ் தன் ேமைச ல் இ ந்த ல

கா தங் கைள ஓரமாக ஒ க் ைவத் ட் , ஒ
ெபன் ைல எ த் க் ேழ ைவத்தார ். ன் ஒ
ஸ்ேகைல எ த் , அ சமநிைல ல் இ க் ம்
தத் ல் அப்ெபன் ன் ைவத்தார ்.
ன்னால் ம் , அவர ் தன் த்தக
அலமாரி ந் ஒ கனமான அகரா ைய
எ த் , அைதக் ெகன்னின் ன்னால் ைவத்தார ்.
ற ெகன்ைனப் பார ்த் , “ஒேர ஒ ரைல
மட் ம் உபேயா த் இந்த அகரா ைய
ேமைச ந் உங் களால் க்க மா?”
என் அவர ் ேகட்டார ்.
ெகன்னால் அைத ஓரள க்க ந்த
என்றா ம் , அ அவ் வள லபமாக
இ க்க ல் ைல.
ேகத்தரன ீ ் அப் த்தகத்ைத அவரிட ந்
வாங் , அைத அந்த ஸ்ேக ன் ஒ ைன ல்
ைவத்தார ். “இந்த ஸ்ேகல் இப்ேபா ஒ
ெநம் ேகாைலப்ேபாலச ் ெசயல் ப ற
என்பைத நிைன ல் ைவத் க் ெகாள் ங் கள் .
இந்த ஸ்ேக ன் ம ைனைய உங் க ைடய ஒ
ரலால் ேலசாக அ த் ங் கள் ,” என் ேகத்தரன ீ ்
ெகன்னிடம் னார ்.
ெகன்னிட ந் கச ் ெசாற் பமான
யற் ல் அப் த்தகம் அந்த ேமைசைய ட்
ேமேல எ ம் ய .
“ஆர ்க் ெம ஸ் ய ஏறக் ைறய
இ தான்: ‘ க நீ ண்ட, க வ வான ஒ
ெநம் ேகாைல எனக் க் ெகா ங் கள் ; ஒ ெநம்
ைமயத்ைத எனக் க் காட் ங் கள் ; நான்
நிற் பதற் ஓரிட ம் ெகா ங் கள் ; நான் இந்த
ையேய அைசத் க் காட் ேறன்.’

என்னெவா தன்னம் க்ைக!”
“நான் இந்த ையேய அைசத் க்
காட் ேறன்!” ெகன் அந்த வாசகத்ைத ஒ ைற
தனக் த் தாேன ெசால் ப் பார ்த் க் ெகாண்டார ்.
ற தன் ரைல அைசத் அந்தப் த்தகத்ைத
ேம ம் ம் பல ைற ஆட் ப் பார ்த்தார ்.
“நீ ங்கள் ெசய் ம் காரியங் களில்
ேமற் ெகாள் ளப்ப ம் சரியான ய மாற் றங் கள் ,
நீ ங்கள் ேமற் ெகாள் ம் யற் கேளா
ஒப் டப்ப ம் ேபா பல மடங் ெபரிய
ைள கைளப் ெபற் த் த ம் . தங் கள்
ைறகளின் உச ்சத் ல் இ க் ம் நபர ்கள்
உயர ்ந்தபட்ச ெநம் றைன அளிக் ம்
சந்தர ்ப்பங் கைளக் கண் ெகாண் , அவற் ைற
உபேயா த் க் ெகாள் வ ல் வல் லவர ்கள் ,” என்
ேகத்தரன ீ ் னார ்.
“அப்ப யானால் , ஒ வர ் தான் ேமற் ெகாள் ம்
வ ைறகளில் சரியான ய மாற் றத்ைதத்
ேதர ்ந்ெத ப்ப தான் இ ப்ப ேலேய
க் யமான ஷயம் என் நீ ங்கள்
ர ்களா?” என் ெகன் ேகட்டார ். “ேவ
தமான காலணிைய அணிந் ெகாள் வதற் ேகா
அல் ல என் மாமா மகன் ெசய் த ேபான்ற ஒ
ெசயைலச ் ெசய் வதற் ேகா ெபரிய யற் எ ம்
ேதைவ க்க ல் ைல. ஆனால்
ேமற் ெகாள் ளப்பட்ட யற் ேயா ஒப் ம் ேபா
அவற் ன் ைள கள் ரம் மாண்டமானைவயாக
இ ந்தன.”
“ஆமாம் , ெகன்,” என் ேகத்தரன ீ ் அைத
ஆேமா த்தார ். “அதற் 20/80 ெகாள் ைக என்
ெபயர ். இ த் நீ ங்கள் ஏற் கனேவ

ேகள் ப்பட் க்கக் ம் . அ ‘பேரட்ேடா
ெகாள் ைக’ என் ம் அைழக்கப்ப ற .”
ெகன் அைத ஆேமா ப்ப ேபாலத்
தைலயைசத்தார ். தான் ேவைல ெசய் ந்த
ஒ ல நி வனங் களின் ப ற் வ ப் களில்
அைதப் பற் அவர ் ேகள் ப்பட் ந்தார ். ஆனால்
இந்தப் ேபரா ரிைய அைத அதன் உண்ைமயான
ெபயரான 80/20 ெகாள் ைக என் அைழக்காமல்
20/80 ெகாள் ைக என் ஏன் அைழத்தார ் என்
அவ க் ப் ரிய ல் ைல.
“இைதக் கண் த்தப் பேரட்ேடா ஒ
ெபா ளாதார நி ணர ். உல ல் உள் ள ெமாத்தச ்
ெசல் வ வளங் களில் 80 சத தம் உல ள் ள
மக்களில் 20 சத தத் னரின் ைககளில் இ ந்த
அவர கவனத்ைதக் கவர ்ந்த ,” என் ேகத்தரன ீ ்
னார ். “இேத உற மற் ற இடங் களி ம்
இ ப்ப ன்னர ் ெதளிவா ய . ெபா வாக, ஒ
நி வனத் ன் வ மானத் ல் 80 சத தத்ைத
அந்நி வனத் ன் 20 சத தப் ெபா ட்கேள
உ வாக் க் ெகா க் ன்றன. அேதேபால,
உணவகங் களின் வ வா ல் 80 சத தத்ைத
அவற் ன் 20 சத த ெபா ட்கேள உ வாக் க்
ெகா க் ன்றன. என் ேவைலையப்
ெபா த்தவைர என் மாணவர ்களில் 20 சத தப்
ேப க் என் ேநரத் ல் 80 சத த ேநரம்
ேதைவப்ப ற . இந்த 20/80 ெகாள் ைகைய
உங் களால் எல் லா இடங் களி ம் பார ்க்க ம் .”
தன் ேவைல ல் இந்த 20/80 ெகாள் ைக எந்த
இடங் களிெலல் லாம் இ ந்த என் ெகன்
ேயா த் ப் பார ்த்தார ்.
ன் அவர ், “ேகத்தரன ீ ் , என் வாழ் கை ் க ல்

இக்ெகாள் ைக எல் லா இடங் களி ம் நீ கக் மற
நிைறந் ப்பைத என்னால் காண ற .
ஆனால் இ 80/20 ெகாள் ைக என்
அைழக்கப்ப வதாக நான் ேகள் ப்பட் ந்ேதன்.
எ சரி?” என் ேகட்டார ். “ெபா வாக இ
ெபா ட்கைளப் பற் க் ப் ம் ேபா
மட் ம் தான் உபேயா க்கப்ப ற என் நான்
நிைனக் ேறன். ஒ நி வனத் ன் ெமாத்த
ற் பைன ல் 20 சத தத்ைத அதன் 80 சத தப்
ெபா ட்கள் எ த் க் ெகாள் ன்றன என்
ப் வார ்கள் என் நான் ப த் க் ேறன்.
ஆனால் , நாம் ேமற் ெகாள் ம் நடவ க்ைககளில்
எப்ப ப்பட்ட மாற் றங் கைளக் ெகாண் வரலாம்
என்பைதப் பற் அல் லவா இங் நாம் ேப க்
ெகாண் க் ேறாம் .”
“அ சரிதான். ெகன், உங் கைளப்
ேபான்றவர ்கைள மாணவர ்களாகப் ெபற் றால்
நான் க ம் ம ழ் ச ் யைடேவன்,” என்
ட் , ேகத்தரன ீ ் தன் நாற் கா ல் இ ந்
எ ந் , அ ேக இ ந்த ஒ ெவள் ைளப்
பலைகையத் ப் ைவத்தார ். அதன் ன் றம்
எ தப்பட் ந்த க்கல் கைளப் பார ்த்த டன்
ெகன் க் த் தைல ற் ய . ேகத்தரன ீ ் ஏேதா ஓர ்
இயற் யல் கணக்ைகப் ேபாட் ப் பார ்த் க்க
அதன் ம றம் த்தமாகத் ைடத்
ைவக்கப்பட் ந்த .
“நம் நடவ க்ைககள் ல ப் ட்ட
ைள கைள உ வாக் ன்றன,” என் ய
ேகத்தரன ீ ் , இவ் வா வைரந்தார ்:
“20/80 ெகாள் ைககள் இதற் ம் ெபா ந் ம் .

அைவ ெபா ட்கள் மற் ம்
வா க்ைகயாளர ்க க் மட் ேம
ெபா த்தமானைவயாக இ க்கத் ேதைவ ல் ைல.
ெகன், அக்ெகாள் ைககள் எல் ேலா க் ம்
ெபா ந் ம் .
“ெநம் றனின் சக் ன் காரணமாக, நாம்
ெசய் ெகாண் க் ம் காரியத் ல் நாம்
ேமற் ெகாள் ளப் ேபா ம் ஒ ய மாற் றம் ஒ
மாெப ம் ைளைவ ஏற் ப த் ம் என் ன்
நாம் பார ்த்ேதாம் , இல் ைலயா?”
“ஆமாம் ” என் ெகன் னார ். ேகத்தரன
ீ ்
அந்த வைரபடத் ல் ேம ம் வ ேகா கைள
வைரந்தார ்.
“அதாவ நாம் ைள கள் கவனம்

ெச த் ேவண் ய ல் ைல. மாறாக, அந்த
ரம் மாண்டமான மாற் றங் கைளக் ெகாண்
வரக் ய நடவ க்ைககள் தான் நாம் கவனம்
ெச த்த ேவண் ம் . த ல் அப்ப ப்பட்ட
நடவ க்ைககைள நாம் அைடயாளம் கண்
ெகாள் ள ேவண் ம் . அதனால் தான் நான் இைத 80/20
ெகாள் ைக என் அைழக்காமல் , 20/80 ெகாள் ைக
என் அைழக் ேறன்,“ என் ேகத்தரன ீ ்
ளக் னார ்.
அவர ் அந்த வைரபடத் ற் ஒ தைலப்ைபக்
ெகா த் அைத நிைற ெசய் தார ்.
“இக்ெகாள் ைகைய 20, ெகாள் ைக என்

அைழப்பதன் லம் , நாம் எ ல் கவனம் ெச த்த
ேவண் ம் என்ப நமக் வ த்தப்ப ற .
நம் ைடய ைள களில் ரம் மாண்டமான
மாற் றங் கைள ஏற் ப த் ன்றநடவ க்ைககளில்
ய மாற் றங் கைள ஏற் ப த் வ ல் தான் நாம்
கண் ப்பாக கவனம் ெச த்த ேவண் ம் .”
“20/80 ெகாள் ைக,” என் ெகன் தனக் ள்

ெசால் ப் பார ்த் க் ெகாண்டார ். இப்ேபா
அவ க் அ த் ந்த . ப்பாக, கவனம்
எதன் க்கப்பட ேவண் ம் என்பைத அ
வ த் ய தம் அவைர க ம் கவர ்ந்த .
“ஒ நி வனத் ன் வ வா ல் 80 சத தத்ைத
அந்நி வனத் ன் 20 சத தப் ெபா ட்கேள
ெபற் த் த ன்றன என்ற, 80/20 ெகாள் ைகைய
வரிக்கப் ெபா வாகப் பயன்ப த்தப்ப ம்
எ த் க்காட் ல் ட, வ வாயான 80
சத தத் ன் கவனத்ைதக் க்காமல் , அந்த
வ வாையப் ெபற் த் த ன்ற 20 சத தப்
ெபா ட்கள் கவனத்ைதக் க் ம் தத் ல்
அைத 20/80 ெகாள் ைக என் அைழப்ப தான்
ெபா த்தமாக இ க் ம் என் ேதான் ற ,”
“உங் கள் எண்ணம் சரிதான். ெகன்,
ெநம் றைனச ் சரியாகப் ரிந் ெகாண்டதன்
லம் கார ்ேலாஸ் தன் நி வனத் ல்
என்னெவல் லாம் சா த் ள் ளார ் என்பைத நீ ங்கள்
பார ்க்க ேவண் ம் ,” என் ேகத்தரன ீ ் னார ்.
“கார ்ேலாஸ் தன் நி வனத் ல் உள் ள
ஒவ் ெவா வ க் ம் 1 சத தத் ர ் க் ப் ன்னால்
உள் ள க த் க்கைளப் பற் எ த் ைரத் ,
அவர ்கள் அைனவ ம் ஏதாவ ஒ ஷயத் ல் 1
சத த ேமம் பா அைடயப் பா பட உ ெமா
எ த் க் ெகாள் ள ேவண் ம் என் அவர ்கைளக்
ேகட் க் ெகாண்டார ்.”
“அ ஒ ரமாதமான ேயாசைன. ஒேர ஒ
சத த ேமம் பா அைடந்தால் ேபா ம் என்
ெசால் ம் ேபா , யார ் தான் அதற் ம ப் த்

ெதரி ப்பார ்கள் ?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“ஆமாம் . நீ ங்கள் வ உண்ைமதான்.
அேதா , தனக் க் ேழ ேவைல பார ்த் வந்த
நபர ்க டன் கார ்ேலாஸ் ஏராளமான ேநரத்ைதச ்
ெசல ட் , ெபரிய ைள கைள
ஏற் ப த்தக் ய ய மாற் றங் கைள அவர ்கள்
ேதர ்ந்ெத க்க ம் உத னார ்.
“அவர ்கள் ெசய் த காரியங் களில் ஒன் , ெவளிப்
பார ்ைவக் ச ் சாதாரணமாகத் ேதான் னா ம்
நல் ல பலன்கைள அளித்த . அவர ்கள்
தங் க ைடய அ வலக சகாக்கைளக்
கண் ப்பாக மரியாைத ட ம் ேநர ்மைறயாக ம்
நடத்த ேவண் ம் என் ர ்மானிக்கப்பட்ட .
ஏெனனில் , நீ ங்கள் உங் கள் சகாக்கைள எப்ப
நடத் ர ்கேளா அப்ப த்தான் உங் கள்
வா க்ைகயாளர ்கைள ம் நீ ங்கள் நடத் ர ்கள் .
“அதற் ப் ற , கார ்ேலாஸ், ற் பைனத்
ைறக் ச ் ெசன்றார ். அவர ் அத் ைற ல் இ ந்த
ன் ற் பைன ேமலாளர ்க டன் இைணந்
ேவைல ெசய் , அவர ்க ைடய ற் பைனப்
ர நி கள் ேமற் ெகாண்ட வ ைறகளில்
ெப ம் தாக்கத்ைத ஏற் ப த்தக் ய ய
மாற் றங் கைளக் கண் த்தார ். அத்தைகய
ய மாற் றங் கைள ேமற் ெகாள் வைத அந்த
ற் பைனப் ர நி கள் ஒ ெபரிய காரியமாக
எ த் க் ெகாள் ள ல் ைல. ஆனால் அ
ர க்கத்தக்க ைள கைள ஏற் ப த் யதாகக்
கார ்ேலாஸ் னார ். அதனால் அந்த நி வன ம்
ெப ம் லாபம் அைடந்த .
“அதற் ஒ ல மாதங் க க் ப் ன் என்ைன

சந் த்தக் கார ்ேலாஸ், ஓர ் அற் தமான
கண் ப்ைப என்ேனா ப ர ்ந் ெகாண்டார ்.
அவர ்கள் ேமற் ெகாண்ட மாற் றத் னால் ஒ நல் ல
பக்க ைள ம் ஏற் பட்ட . ேநர ்மைறயான மற் ம்
அபாரமான பக்க ைள அ .
“ஒ ளத் ன் ந ேவ நீ ங்கள் ஒ கல் ைல
எ ந்தால் அ உண்டாக் ம் அ ர ்வைலகள் ளம்
வ ம் பர ம் . 1 சத தத் ர் ம்
அப்ப த்தான். நீ ங்கள் ெசய் ம் காரியங் களில்
சரியான ய மாற் றங் கைள நீ ங்கள்
ஏற் ப த் ம் ேபா , அைவ அந்தக் ப் ட்டப்
ப ல் மட் மல் லாமல் அைதச ் ற் ள் ள
அம் சங் களி ம் ேநர ்மைறயான தாக்கத்ைத
ைள க் ம் .”
“உண்ைமயாகவா? எந்த வ ல் ?” என் ெகன்
ன னார ்.
“கார ்ேலா ன் நி வனத்ைதப் ெபா த்தவைர,
அவர நி வனத் ல் இ ந்த அைனவ ம் தல்
ஈ பாட் டன் ேவைல ெசய் யத் வங் னர ்.
அவர ்களில் லர ், தங் கள் ேமலாளர ்கைள அ ,
ரம் மாண்டமான ைள கைள
ஏற் ப த்தக் ய ேம ம் ல மாற் றங் கைளப்
பரிந் ைரக்கக் ட ெசய் தனர ்.”
“அதாவ , அந்த நி வனத் ல் இ ந்தவர ்கள்
சரியான ய மாற் றங் கைள ேமற் ெகாண் ,
ரம் மாண்டமான ைள கைள ஏற் ப த் னர ்.
அேதா , அவர ்கள் ேமற் ெகாண்ட ெவ ம் 1 சத த
மாற் றத் ன் ேநர ்மைறயான பக்க ைள ,
நி வனத் ன் றப களி ம் ஏற் பட்ட என்
ர ்கள் , இல் ைலயா?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
ேகத்தரன ீ ் இ வைர ந்தைதத் தான்

சரியாக உள் வாங் க் ெகாண் ந்ேதாமா
என்பைத உ ெசய் ெகாள் வதற் காகேவ அவர ்
அவ் வா ேகட்டார ்.
“ஆமாம் . மக்கள் நல் ல ைள கள்
ஏற் ப வைதப் பார ்க் ம் ேபா , ேம ம் ய
ஷயங் கைள யற் ெசய் வதற்
ஊக் க்கப்ப றார ்கள் . ஒ ஷயம்
றப்பான பலன்கைள அளிப்பைதப் பார ்க் ம்
அவர ்கள் , அ ேபான்ற ஷயங் கைள ேம ம்
அ கமாகச ் ெசய் ய ன்வ றார ்கள் .
ஊக் ப் ப் ப ப்ப யாக
ெப க்கப்ப வதற் கான ஒ றந்த
எ த் க்காட் அ ,” என் ேகத்தரன ீ ் னார ்.
“ெகன், ஒ ஷயத்ைத கவனித் ர ்களா? நாம்
ண் ம் ஊக் ப் — ெசயல் நடவ க்ைக
வைரபடத் ற் வந்த ேசர ்ந் ட்ேடாம் .” ன்
அவர ் ெகன்னின் ப்ேபட்ைடப் ரட் , அந்த
வைரபடம் வைரயப்பட் ந்த பக்கத் ற்
வந்தார ். தன் ைக ல் ஒ ெபன் ைல எ த் க்
ெகாண் , "நான் இ ல் ேவெறான்ைறச ்
ேசர ்க்கலாமா?” என் அவர ் ேகட்டார ்.
“இதற் ப் ேபாய் என்னிடம் அ ம ேகட்க
ேவண் மா” என் ெகன் ெசல் லமாகக் க ந்
ேகத்தரன ீ ் அந்த வைரபடத் ற் ஒ
தைலப் ட்டார ். அ இப்ேபா இப்ப க்
காட் யளித்த :
ெகன் ெவளிேய ெதரிந்த மரங் கைளப் பார ்த் க்

ெகாண்ேட, ெப ம் மாற் றத்ைதக்
ெகாண் வரக் ய ய மாற் றங் கள் தன்
ேவைல டத் ல் எத்தைகய தாக்கத்ைத
ஏற் ப த் ம் என் ஒ கணம் ேயா த்தார ். அந்த
மாற் றம் ற இடங் களி ம் பர ம் ேபா ேவ
என்ெனன்ன மாற் றங் கள் ஏற் படக் ம் என் ம்
அவர ் ந் த்தார ்.
அவர ் எல் லாவற் ைற ம் நன்றாகக் ர த் க்
ெகாள் ள வச யாக, ேகத்தரன ீ ் ஒ ல கணங் கள்
ெமளனமாக இ ந்தார ். ன் ெதாடர ்ந் ேப னார ்:
“ெகன், இ ெபரிய நி வனங் க க் மட் ம் தான்
ெபா ந் ம் என் கணக் ப் ேபாட் டா ர ்கள் .
இயற் யல் கள் எல் லாவற் க் ம் ெபா ந் ம்
என் நான் என் மாணவர ்களிடம் அ க்க க்
வ வழக்கம் . அ நம் மால் பார ்க்க ன்ற
ஷயங் க க் மட் மல் லாமல் , நம் மால் பார ்க்க
யாத ஷயங் க க் ம் ெபா ந் ம் .
அைதேயதான் நான் உங் களிட ம் றப்
ேபா ேறன்.
“உங் கள் வாழ் கை் க ன் எந்தேவார ்
அம் சத் ற் ம் இக்ெகாள் ைக ெபா ந் ம் . ேவைல,
உடல் நலம் , உடற் றன், ய றைமையக்
கற் க் ெகாள் தல் ேபான்றைவ ம் அ ல்

அடங் ம் .”
“உற க க் இ ெபா ந் மா” என் ெகன்
“என் வாழ் கை ் க ல் இந்த 1 சத தத் ர ் க
க் யமான இடத்ைத வ க் ற ,” என்
ேகத்தரனீ ் ப லளித்தார ். “கார ்ேலாஸ் தன்
நி வனத் ல் ஏற் பட்ட ைள கைளப் பற்
என்னிடம் யேபா , என் வாழ் கை ் க ல் நான்
அ கப் ெப தம் ெகாண் ராத ஒன் என்
கவனத் ற் வந்த .”
ெகன் தன் பார ்ைவைய ெவளி ந்
ப் அவர ் ப த்தார ்.
“நான் என் மணத் ல் ஈ பாட்ைடக்
காட் க் ெகாண் க்க ல் ைல. நான் என்
ழந்ைதகளிட ம் ைமயான ஈ பாட் டன்
இ க்க ல் ைல. ஓர ் அ யல ஞர ் என்ற
ைற ல் நான் இப்ப ப்பட்ட ஷயங் கள்
த் ப் ேப வ ல் ைல. ஆனால் நான் ய
ஷயங் களி ந் வக் ேனன்.
“என் ம் பத்தார ் என்னிடம் ேப ம் ேபா ,
அவர ்கள் வைத க ம் கவனமாகக்
கா ெகா த் க் ேகட்ப என் த ல் நான்
ெவ த்ேதன். அப்ப க் ேகட் க்
ெகாண் க் ம் ேபா என் பார ்ைவ அவர ்கள்
நிைலத் ப்பைத நான் உ ெசய்
ெகாள் ேவன் என் ம் நான் ர ்மானித்ேதன். நான்
அவர ்கைள ேந ப்பைத ெவளிப்ப த் ம் ஏதாவ
ஒ காரியத்ைத நான் ஒவ் ெவா நா ம் ெசய்
வந்ேதன். கட் அைணப்ப , ெகாஞ் வ , ‘நான்
உன்ைன ேந க் ேறன்’ என் வ
ேபான்றைவ அ ல் அடங் ம் . வாரத் ற் ஒ

நாள் , நான் அவர ்க க்காகப் ரத்ேயகமாக
ஏேத ம் ஒ காரியத்ைதச ் ெசய் ேவன்.
அவர ்க க் ப் த்தப் பதார ்த்தங் கைளத்
தயாரித் க் ெகா ப்ேபன் அல் ல அவர ்க ைடய
ேவைலைய நாேன இ த் ப் ேபாட் க் ெகாண்
ெசய் ேவன்.”
ெகன் ம ப ம் ெவளிேய பார ்த்தார ்.
அவ ைடய கண்கள் ேலசாக ஈரமா ந்தன.
“ேகத்தரன ீ ், நீ ங்கள் ெசய் தைவ அற் தமான
ஷயங் கள் ,” என் அவர ் னார ். அவ க் ப்
த்தப் பாடல் வரிகள் ெரன் அவ ைடய
மனத் ல் தைல க் ன. ‘அன்பான வார ்த்ைதகள்
ஒ ேபா ம் ேகட்கப்படாமல் ேபாவ ல் ைல.
ஆனால் ெப ம் பாலான சமயங் களில் , அைவ
ெசால் லப்ப வ தான் இல் ைல.’ ேகத்தரன ீ ்
ேமற் ெகாண்ட மாற் றங் கைளத் தா ம் ெசய் ய
ேவண் ய ேவைள வந் ட்டதாக அவர ்
நிைனத்தார ். அைவ க ம் லபமானைவயாக
இ ந்ததால் , தன்னால் அவற் ைற உடேன வக்க
ம் என் அவர ் நம் னார ்.
“ ற் றைல ைள ம் பத் ம்
ஏற் ப ற . ஆனால் அ இங் ேநர யாக
இ க்கா ,” என் ட் க் ேகத்தரன ீ ்
ரித்தார ். ன்னர ் ெதாடர ்ந் ேப னார ்: “ெவ
ைர ேலேய இதன் தாக்கம் என் ழந்ைதகள்
மற் ம் என் கணவைரத் தாண் , நண்பர ்கள்
மற் ம் உற னர ் வட்டத்ைத ம் அைடந்த . நான்
ெசன்ற இடங் களிெலல் லாம் எனக்
அரவைணப் கள் ைடத்தன. எனக் ப் த்த
உண வைககள் எனக்காகப் ரத்ேயகமாகத்
தயாரிக்கப்பட் ப் பரிமாறப்பட்டன. நான்

ேப யேபா மக்கள் உன்னிப்பாகக்
கா ெகா த் க் ேகட்டனர ்.”
“நீ ங்கள் பகற் கன ஏ ம் கண் ெகாண்
இ க்க ல் ைலேய?”
“இதற் அ யற் ர ்வமான ஆதாரங் கள்
இ க் ன்றன,” என் ேகத்தரன ீ ் னார ்.
“உங் க க் ஒ ண்டான நண்பர ் இ ந்தால் ,
உங் கள் எைட சராசரிக் ம் தலாக
இ ப்பதற் 57 சத தம் தல் வாய் ப்
இ க் ற . நீ ங்கள் ைக ப்பவராக இ ந் ,
உங் கள் நண்பர ் தன் ைக க் ம் பழக்கத்ைத
ட்ெடா த் ட்டால் , நீ ங்க ம் உங் க ைடய
ைக க் ம் பழக்கத்ைத ட்ெடா ப்பதற் 30
சத தம் தல் வாய் ப் இ க் ற . ஆனால்
இைத ட அ க வார யமான ஆய் ஒன்
ேமற் ெகாள் ளப்பட் உள் ள ,” என் ய
ேகத்தரன ீ ் , தன் இ ப் ேமைசையத் றந்
அ ந் ஒ கா தத்ைத எ த்தார ். அதன்
உச ் ல் , “நிக்ேகாலஸ் ஸ்டா ஸ் மற் ம்
ேஜம் ஸ் ஃெபௗளர ் எ ய ‘கெனக்டட்’ என்
எ தப்பட் ந்த .
“ஹார ்வர ் பல் கைலக்கழகம் மற் ம்
க ஃேபார ்னியா பல் கைலக்கழகத்ைதச ் ேசர ்ந்த
ஓரி ேபரா ரியர ்கள் எ ய ஒ
த்தகத் ந் நான் எ த் க் ெகாண்ட
ப் கள் இைவ. ெந ங் காலமாகத் தாங் கள்
ேமற் ெகாண்ட ஓர ் ஆய் ெதாடர ்பாக அவர ்கள்
எ ய ஒ த்தகம் அ . நீ ங்கள்
ம ழ் ச ் யைட ம் ேபா , அ , உங் க க்
ன் ன் அ கம் இல் லாத நபர ்கைளக் ட
நீ ங்கள் ம ழ் ச ் ப்ப த்தக் ய அள க் ஒ

ெதாடர ்ச ் யான, ஆழமான தாக்கத்ைத
ஏற் ப த் ம் என் அவர ்கள் அந்த ஆய் ன் லம்
கண்ட ந்தனர ்.
“உண்ைமயாகவா?”
“ஆமாம் . நீ ங்கள் ம ழ் ச ் யாக இ ந்தால் ,
உங் கள் அண்ைட ட் க்கார ம் ம ழ் ச ் யாக
இ ப்பதற் 34 சத தம் அ க வாய் ப் உள் ள ,”
என் தன் ப் ந் ப த் க் காட் ய
ேகத்தரன ீ ் , ேம ம் ெதாடர ்ந்தார ்.
“அ மட் மல் ல, உங் கள் வாழ் கை் கத்
ைணவ ம் ம ழ் ச ் யாக இ ப்பதற் 8 சத தம்
அ க வாய் ப் உள் ள . உங் கள் ட் ந் ஒ
ைமல் ெதாைல ற் ள் வாழ் ன்ற உங் கள்
சேகாதரேனா அல் ல சேகாதரிேயா ம ழ் ச ் யாக
இ ப்பதற் 14 சத த அ க வாய் ப் இ க் ற .
உங் கள் வ ப் டத் ந் ஒ ைமல்
ெதாைல ல் வாழ் ன்ற உங் கள் நண்பர ்
ம ழ் ச ் யாக இ ப்பதற் ம் 25 சத த அ க
வாய் ப் உள் ள . உங் க ைடய நண்பரின் நண்பர ்
ம ழ் ச ் யாக இ ப்பதற் 10 சத த அ க
வாய் ப் இ க் ற .”
ெகன் இைடம த் , “நண்பரின் நண்ப மா?”
என் ஆச ்சரியத்ேதா ேகட்டார ்.
“இன் ம் ஒ ஷயத்ைதக் ேகட்டால் நீ ங்கள்
அசந் ேபா ர ்கள் . உங் கள் நண்ப ைடய
நண்பரின் நண்பர ் ம ழ் ச ் யாக இ ப்பதற் 5.6
சத த அ க வாய் ப் உள் ள . இ ஒ வ ப்
பாைத அல் ல. உங் கள் அண்ைட ட் க்காரர ்
ம ழ் ச ் அைடந்தால் , நீ ங்க ம் உங் கள்
ம் பத்தா ம் ம ழ் ச ் யாக இ ப்பதற் கான

வாய் ப் 34 சத தம் அ கரிக் ற .”
ஒேர சமயத் ல் ஆச ்சரிய ம் ம ழ் ச ் ம்
அைடந்த ெகன், “ஆர ்க் ெம ஸ் மட் மல் ல,
இவ் லைக அைசப்பதற் கான சக் உண்ைம ல்
நம் ஒவ் ெவா வ க் ேம இ க் ற , இல் ைலயா?”
“ஒ ேநரத் ல் ஒ சத தம் என்ற ைற ல் !”
என் ேகத்தரனீ ் னார ்.
4
ப ற் க் ம் அப் பால்
பலைர சந் ப்பைத உள் ளடக் ய இந்தப்

பயணம் உண்ைம ல் ஒ சாகசப் பயணமாக
இ க் ம் என் ப ற் ப்பாளர ் ம் ய
சரிதான் என் ெகன் நிைனத்தார ். தன் வாழ் ல்
ேமன்ைமத் வத்ைத அைடவதற் த் தான்
தன்ைன அர ்ப்பணித் க் ெகாண் ந்த
நிைல ல் , தான் ெசன் ெகாண் ந்த
அற் தமாக இடங் கைள ம் , தான் சந் த் க்
ெகாண் ந்த அசாதாரணமான மனிதர ்கைள ம்
நிைனத்தேபா ெகன் க் க ம் ர ப்பாக
இ ந்த . அன் ெவள் ளிக் ழைம.
ெவள் ளிக் ழைமகளில் அ வலகத் ற் எந்த
வைகயான ஆைடகைள ம் அணிந் வர
ஊ யர ்கள் அ ம க்கப்பட் ந்தனர ். ெகன் ஓர ்
அைரக்கால் சட்ைட ம் பட ல் பயணிக் ம் ேபா
அணிவதற் ரிய காலணிகைள ம்
அணிந் ந்தார ். அதற் கான காரணத்ைத
மற் றவர ்கள் அவரிடம் ேகட்டேபா , ேவைல ேநரம்
ந்த ற தான் பட சவாரி ஒன்ைற
ேமற் ெகாள் ள ந்ததாகக் ெகன் யைதக்
ேகட்ட அவர ்கள் ஆச ்சரியத் ல் வாயைடத்
நின்றனர ். ெகன் இைதக் கண் ெப தம்

ெகாண்டார ். அ ப்பைட கைள வதற்
அவர ் உந்தப்பட்டார ். ஆனா ம் , யா ைடய பட ல்
தான் சவாரி ெசய் ய ந்ேதாம் என் அவர ்
அவர ்களிடம் றாமல் பார ்த் க் ெகாண்டார ்.
ெசய் ப் பத் ரிைககளின் தைலயங் கங் களில்
அ க்க இடம் ெபற் ற, ம ப் ற் ரிய ஒ
ெதா ல பர ்தான் அப்பட ற் ச ் ெசாந்தக்காரர ்.
அன்ைறய நாளின் ல் தன் இடத்ைத ட்
எ வதற் ன்பாக, ெசயல் ேவகம் மற் ம்
ெநம் றன் கள் த் க்
ேகத்தரனிட ீ ந் தான் கற் க் ெகாண்டவற் ைற
ண் ம் ஒ ைற ப த் ப் பார ்ப்பதற் க் ெகன்
ேநரத்ைத எ த் க் ெகாண்டார ்.
அவ ைடய ெசய் யப்பட ேவண் யைவ' பட் யல்
இவ் வா அைமந் ந்த :
1. ேநர யாகச் ெசய ல் இறங் வ உங் கைள இ த் ப்
த் ைவத் க் ன் ற ெசய ன் ைம ந்
ள் வதற் உங் க க் உத ற .
2. ெசயல் ேவகம் தான் உங் கைள எப்ேபா ம் இயக்கத் ல்
ைவத் க் ற .
3. சரியான ெநம் றன் தான் நீ ங்கள் த ெசய் ன் ற
யற் கைளக் காட் ம் க அ க அள லான
ைள கைளக்ெகாண் வ ற .
4. 20/80 ெகாள் ைக ன் காரணமாக, உங் கள் ைள களில்
கப் ெபரிய மாற் றங் கள் ஏற் ப வதற் வ வ க்கக் ய
உங் கள் நடவ க்ைககளில் நீ ங்கள் ேமற் ெகாள் ளக் ய
ய மாற் றங் கைள நீ ங்கள் கண் த்தாக ேவண் ம் .
5. ெசயல் ேவகம் , ெநம் றன் , ெதாடர் ைள ஆ யைவ
ைமயான ஈ பாட் ற் வ வ க் ன் றன.
அரிதாக என்ேற ம் சற் ெமத்தனமாக

இ ந்தா ம் ட, கடந்த ஒ ல வாரங் களாக, தன்
ேவைல ம் தன் ட் ம் தான் ேமற் ெகாள் ளத்
ர ்மானித் ந்த ய மாற் றங் கைளக் ெகன்
அர ்ப்பணிப் டன் ெசயல் ப த் வந் ந்தார ்.
ஓரி ைற, ேகத்தரன ீ ் ப் ட் ந்த ெதாடர ்
ைள களில் ஒ ப ையத் தான் பார ்க்கத்
வங் ந்ததாகக் ட அவர ் நிைனத்தார ்.
ெகன் தன் ப்ேபட் ல் ஒ ய பக்கத்ைதத்
றந்தேபா , அவ க் ள் ஒர ் உற் சாக உணர ்
ெபாங் ய . அ த்த 1 சத தத் ர ்வாளரிட ந்
தான் கற் க் ெகாள் ள ந்தவற் ைற அந்தப்
பக்கத் ல் தான் ப்ெப க்க ந்ேதாம் என்ற
எண்ணம் தான் அவ ைடய உற் சாகத் ற் க்

காரணம் .
***
ெதா ல பரான தாமஸ் ஒ ெசயல் ரர ்

என்பைதக் ெகன் ைர ேலேய
கண் ெகாண்டார ். தாமஸ் கக் ைறவாகேவ
ேப ம் பழக்கத்ைதக் ெகாண் ந்தார ். அவர ்கள்
இ வ ம் ைற கத் ல் நி த்தப்பட் ந்த
பல் ேவ பட களின் ஊடாக நடந் தங் கள்
படைக ேநாக் ச ் ெசன் ெகாண் ந்தேபா ,
பட ல் சவாரி ெசய் வதற் த் ேதைவயான
அ த்தல் கைளத் த ர, ெகன்னிடம் தாமஸ்
அவ் வளவாக எ ம் ேபச ல் ைல. அவர ் அ கத்
தன்னம் க்ைகக் ெகாண்டவராகக் ெகன் க் க்
காட் யளித்தார ். தாமஸ் ய எைத ம் மக்கள்
நிச ்சயமாகக் கா ெகா த் க் ேகட்டதாகக் ெகன்
உ யாக நம் னார ்.
தாமஸ ம் ெகன் ம் தங் கள் பட ல் ஏ , அதன்
பாய் மரங் கைள ரித்தனர ். அவர ்க ைடய பட
அந்தத் தண்ண ீைரக் த் க் ெகாண்
ெசன்றேபா , அவர ்கள் தங் கள் கண் ன்ேன
ரிந் பரந் ந்த கடைல ம் வானத்ைத ம்
பார ்த்தப ஒ கணம் ஒ நட்பான அைம டன்
அமர ்ந் ந்தனர ்.
ற , தாமஸ், ெதாைல ல் இ ந்த ஒ ய
ைவச ் ட் க்காட் , “நாம் அங் தான் ெசன்
ெகாண் இ க் ேறாம் ,” என் ெகன்னிடம்
னார ். எ ர ்த் ைச ந் ஒ பலமான
காற் க் ெகாண் ந்தைத உணர ்ந்தேபா ,
ெகன்னின் உள் ளங் ைககள் ேலசாக யர ்த்தன.
“பலத்தக் காற் ைற எவ் வா ைகயாள ேவண் ம்

என் உங் க க் நிைன க் றதா?” என்
தாமஸ் ேகட்டார ்.
ெகன் க் அவ் வள உ யாக நிைன
இல் லா ட்டா ம் ட, தாம ன் ேகள் க் ஆம்
என் அவர ் தைலயைசத்தார ். காற் ைற
எ ர ்ெகாண் க் ம் ேபா , அ த ல்
பாய் மரத் ன் ஒ பக்கத்ைத நிரப் ட் ப் ற
ம பக்கத்ைத நிரப் வதற் அைத அ ம க் ம்
தத் ல் படைகச ் ெச த்த ேவண் ம் என்பைதக்
ெகன் அ ந் ந்தார ். ஆனால் நீ ண்டகாலம் சவாரி
ெசய் க்காத காரணத்தால் , தன்னால்
லாவகமாகப் படைகச ் ெச த்த மா என்
அவர ் சந்ேத த்தார ். ஆனா ம் அந்த லாவகம்
ைர ல் தன் வசமா ம் என்பைத அவர ்
அ ந் ந்தார ்.
காற் யதற் ஏற் ப, தாமஸ் தங் கள் படைக
த ல் ஒ பக்கமாக ம் ற ம பக்கமாக ம்
மாற் மாற் ச ் ெச த் ன்ேனாக் எ த் ச ்
ெசன் ெகாண் ந்தார ். ெதாைல ல் இ ந்த
அந்தக் ட் த் ைவ ேநாக் வைளந் வைளந்
ெசன் ெகாண் ந்த அப்பட , ெதாடர ்ந் 40
ரி ேகாணத் ேலேய தந் ெகாண் ந்த .
தாமஸ் இப்ேபா பட ன் ேவகத்ைத
அ கரித்தார ். அேதா , படைக இ
பக்கங் களி ம் ேவகமாக மாற் மாற் ச ்
ெச த் னார ். ற ெரன் , “ெகன், இப்ேபா
உங் கள் ைற,” என் , பட ன்
கட் ப்பாட்ைடக் ெகன்னின் ைககளில்
ஒப்பைடத்தார ். ெகன்னின் வாய் உலர ்ந்
ேபா ந்த . காற் ைற எ ர ்த் ப் படைகச ்
ெச த்த யன்ற அவ ைடய கத் ன்

கட ன் உப் நீ ர ் ஓங் அைறந்த . காற் ன்
ேவகம் ெரன் அ கரித் ட் ந்ததா
அல் ல அ ெவ மேன தன் கற் பைனயா என்
அவரால் கண் ெகாள் ள ய ல் ைல.
அப்ேபா , காற் அவர ்க ைடய படைகப்
ன்ேனாக் த் தள் ளிய . ெகன் தர ்மசங் கடமாக
உணர ்ந்தார ். ஆனால் தாமஸ் ெகா த்த
அ த்தல் கைளப் பயன்ப த் , ெகன்
அப்படைக ண் ம் ன்ேனாக் ச ் ெச த் னார ்.
ைர ல் , காற் அப்பட ன் பாய் மரங் கைள
நிரப் க் ெகாண் ந்த . அவர ்கள் இப்ேபா
ண் ம் சரியான பாைத ல் பயணிக்கத்
வங் னர ்.
“பட சவாரி ல் நீ ங்கள் ேமதைம ெபற
ேவண் ய அ ப்பைடத் றைமகளில் ஒன் இ :
உங் கைளச ் ற் இ க் ம் ழ் நிைலகள்
உன்னிப்பாகக் கவனம் ெச த் , நீ ங்கள்
எப்ேபா ம் ன்ேனாக் ச ் ெசன்
ெகாண் க் ம் தத் ல் அச ் ழ் நிைலக க்
ஏற் றப ெசயல் ைட அளிக்க ேவண் ம் ,” என்
, தாமஸ் ஒ கணம் ெமௗனம் காத்தார ். ற ,
“வாழ் கை் க ம் அப்ப த்தான்,” என் அவர ்
னார ்.
பாைறகள் நிைறந்த அந்தத் ைவச ்
ட் க்காட் ய அவர ், ேம ம் ெதாடர ்ந்தார ்.
“அந்தத் தான் உங் கள் இலக் என் ைவத் க்
ெகாள் ங் கள் . உங் கள் இலக்ைக ேநாக் ய
பாைத ல் எ ர ்ப் கைள மட் ேம நீ ங்கள்
எ ர ்ெகாள் ர ்கள் என்றால் , உங் கள் இலக்ைக
ஒ த் யாசமான ேகாணத் ந் நீ ங்கள்
அ க ேவண் க் ம் என்பைத நீ ங்கள் ரிந்

ெகாள் ள ேவண் ம் . உங் கள் இலக் என்ன
என்பைதத் ெதரிந் ெகாள் ங் கள் . ற , அந்த
இலக் ற் உங் கைள இட் ச ் ெசல் லக் ய
சரியான பாைத ன் உங் கள் கவனத்ைதக்
ங் கள் .
“ெகன், ஒட் னர ் இ க்ைக ல் இ க் ம்
நீ ங்கள் ஒ ேபா ம் கண்ணயர ்ந் டக் டா
என்ப தான் இதற் அர ்த்தம் .”
“ ரி ற ,” என் ெகன் ப லளித்தார ்.
“நீ ங்கள் உங் கள் பாைத ந் ம் உங் கள்
இலக் ந் ம் உங் கள் கவனத்ைதச ்
தற ட் ட்டதாகக் கற் பைன ெசய்
ெகாள் ங் கள் . உங் கள் கவனம் ெவ ம் 1 சத தம்
மட் ேம த ட்டதாக நிைனத் க்
ெகாள் ங் கள் . இப்ேபா என்ன நடக் ம் என்
நிைனக் ர ்கள் ?” என் தாமஸ் ேகட்டார ்.
“நான் இத் ைவத் தாண் ப் ேபாய் டக் ம் .
இ கச ் ய .”
“ ற் ம் சரி. அேதா , ண் ம் இத் க் த்
ம் வ வதற் நீ ங்கள் உங் கள் ேநரத்ைத
ணாகச ் ெசல ட ேவண் க் ம் . அல் ல ,
ேமற் ல் அைலக க் க் ேழ இ க் ம் பவளப்
பாைறகள் நீ ங்கள் ேமாத ம் ம் ,” என்
ய தாமஸ், “ஆனால் இத் க அ ல்
இ ப்பதால் நீ ங்கள் அைதக் கடந் ெவ ரம்
ெசன் ட மாட் ர ்கள் , சரிதாேன?” என்
“ஆமாம் .”
“ஆனால் இ ஒ நீ ண்டகால இலக் என்
ைவத் க் ெகாள் ேவாம் . நாம் இப்பட ல்
இங் லாந் ற் ப் பயணம் ெசய் ய ேவண் ம்

என் க க் ெகாள் ங் கள் .”
ெகன் ரித் க் ெகாண்ேட, “தாமஸ்,
அப்ப ெயன்றால் நான் ஒ ல ெதாைலேப
அைழப் கைள க்க ேவண் ம் . ல
ேவைலகைள என் கால அட்டவைண ந்
நான் அகற் ற ேவண் ம் ,” என் ைளயாட்டாகக்
னார ்.
தாமஸ ம் ன்னைகத் க் ெகாண்ேட, “ஆமாம் ,
நாம் இக்கட ன் ெப ம் ப ையக் கடந்தாக
ேவண் க் ம் . ழ் நிைல நமக் ச ் சாதகமாக
இ ந்தால் , நாம் நம் இலக்ைக அைடவதற்
ப்ப அல் ல நாற் ப நாட்கள் ஆகலாம் .
ஆனால் அவ் வள அ க ரத்ைதக்
கடக் ம் ேபா , நீ ங்கள் சராசரியாக 1 சத தம்
பாைத ல ச் ெசன்றால் , நீ ங்கள் எந்தத்
ைச ல் 1 சத தம் பாைத ல ச ் ெசன் ர ்கள்
என்பைதப் ெபா த் , இங் லாந் ற் ப் ப லாக
நீ ங்கள் ரான்ஸ் நாட்ைடேயா அல் ல
அயர ்லாந் நாட்ைடேயா ெசன்றைட ர ்கள் ,”
“தாமஸ், இ 40 நாட்கைள உள் ளடக் ய ஓர ்
எ ர ்கால இலக் . இ ல் ெவ ம் 1 சத தப் பாைத
லகைலப் பற் மட் ேம நாம் ேப ேறாம் .
ஆனால் ல இலக் கள் அைத ட அ கத்
ெதாைல ல் இ க் ம் . எனேவ நான் அ க ரம்
பாைத மா ப் ேபாகக் ம் ,” என் ெகன்
னார ். அ த்த ஐந் வ டங் களி ம் , தன்
ழந்ைதகள் கல் ரிக் ப் ேபாகத் தயாராக
இ க் ம் ேநரத் ம் , பணி ந் தான் ஓய்
ெபறத் தயாராக இ க் ம் சமயத் ம் தான்
எங் ேக இ க்க ம் ேனாம் என்பைதப் பற்

அவர ் ந் த்தார ்.
“ெகன், 1 சத தத்ைதக் ைறவாக ம ப் ட்
டா ர ்கள் . அ நிச ்சயமாக ஒ க் யப் பங்
வ க் ற ,” என் தாமஸ் னார ்.
ஒ தைலவ க் ரிய அைனத்
ணாம் சங் க ம் தாம டம் இ ந்ததாகக் ெகன்
நிைனத்தார ். தாம ன் நைரத்தத் தைல ராக
ெவட்டப்பட் ந்த . ஒ மா க் ரிய
உடற் கட் அவ க் இ ந்த .
“தாமஸ், படைகச ் ெச த் வ ல் நீ ங்கள்
இவ் வள றப்பாக இ ப்பதற் ஏேத ம்
ரக யம் உள் ளதா? இ உங் க க் க ம்
இயல் பாக வ றேத!” என் ெகன் யந்தார ்.
“நல் ல ேவ க்ைக! நான் றந்தேபா , என்ைனச ்
ற் ம் வயல் ெவளிகள் தான் இ ந்தன. நாங் கள்
நீ ச ்சல் ளங் கைளக் டப் பார ்த்த ைடயா .
கட க் நாங் கள் எங் ேக ேபாவ ? ற நான்
ப வ வயைத எட் யேபா , என் ெந ங் ய
உற னர ் ஒ வர ் ஓர ் ஏரி ன் பக்கமாக ஒ
ட்ைட வாங் அ ல் ேய னார ். அவர ் ஒ
பாய் மரப் படைக ம் வாங் னார ். ஒவ் ெவா
ேகாைட ம் நான் அவ டன் ெசன்
தங் ேனன். ைர ல் , பாய் மரப் பட ல் சவாரி
ெசய் வ டன் நான் ஒன் ப் ேபாேனன்.
“ஆனால் அ எனக் இயல் பாக வர ல் ைல.
படைகச ் ெச த் வதற் நான் க ைமயான
ப ற் ேமற் ெகாள் ள ேவண் ந்த . பல ைற
நான் தவ ெசய் ேதன். நான் த க் ந்
கற் க் ெகாண்ட ஷயங் கள் ஏராளம் . பட
ெச த் வ ெதாடர ்பான ஒ ப ற் வ ப் ல்
கலந் ெகாண் நான் ப ன்ேறன். அ ல் ,

என்ைன ட ஐந்தா வய ைறந்த
வர ்க டன் நான் ேசர ்ந் ப ல
ேவண் ந்த . பட ப் ேபாட் ல் கலந்
ெகாள் ம் அள க் த் த ெப ம் வைர நான்
பல மணிேநரம் ப ற் ெசய் ேதன். இ ல் ,
நான் எனக்ெகன் ெசாந்தமாக ஒ படைக
வாங் , பட ப் ேபாட் களி ம் கலந்
ெகாண்ேடன். ஒ படைகச ் ெச த் வதற் ஆ
ேபர ் ேதைவப்பட்டனர ். நாங் கள் ஒவ் ெவா நா ம்
கக் க ைமயாகப் ப ற் ெசய் ேதாம் .
ேபாட் க் ன் ம் ேபாட் ந்த ற ம்
நாங் கள் அ த் க் கலந்தாய் ெசய் ேதாம் .”
ெகன்னின் கவனம் தன் நிைலத் ந்தைத
உ ெசய் ெகாண்ட தாமஸ், ேம ம்
ெதாடர ்ந்தார ். “1 சத தத ர ்ைவப் பற் நீ ங்கள்
ெதரிந் ெகாள் ள ேவண் ய ஒ க் யமான
ஷயம் உள் ள . ‘இயல் பான றைம பைடத்தவர ்’
என் யா ம் ைடயா .
“ஏேதா ஒன் ல் இயல் பாகேவ றைம
ெபற் ள் ள ெவற் கரமான நபர ்கள் பற் ய
ேபச ் க்கைள மறந் ங் கள் . அ ெவ ம்
அபத்தம் . ப ற் தான் ஒ வ க் ெவற் ையக்
ெகாண் வ ற .” ற தாமஸ் ெகன்னிடம் ,
“நீ ங்கள் எ ேல ம் க ம் றைம
பைடத்தவராக ஆக ம் ர ்களா?” என்
“நிச ்சயமாக,” என் ெகன் ப லளித்தார ். ஒ
றந்த மா யாக ஆவ த் அவ க்
அவ் வளவாக அக்கைற இ க்க ல் ைல. ஆனால்
அவர ் தன் ேவைலைய ம் உற கைள ம் ம் ப
வாழ் கை ் கைய ம் ஆேராக் யம் மற் ம்

உடற் றைன ம் பற் ச ் ந் த்தேபா , தான்
உண்ைம ேலேய கச ் றந் ளங் க ம் ய
பல ஷயங் கள் இ ந்தைத அவர ் உணர ்ந்தார ்.
“மற் றவர ்கள் என்ன னா ம் அைதப் பற்
எனக் க் கவைல ல் ைல. நீ ங்கள் ஏேத ம்
ஒன் ல் றைம பைடத்தவராக ஆக
ம் னால் , ெதாடர ்ச ் யான ப ற் யால்
மட் ேம அைத உங் களால் சா க்க ம் .
உண்ைம ல் , தைல றந்தவர ்களில் கச ்
றந்தவராக ஆக ேவண் ம் என்றால் , நீ ங்கள் 10,000
மணிேநரம் ப ற் ெசய் ய ேவண் ம் ,” என்
தாமஸ் னார ்.
ெகன் எ ம் ரியாதவர ்ேபால அவைரப்
பார ்த்தார ். 10,000 என்ற எண்ைண அவர ் எங் ந்
த்தார ் என் ெகன் ேயா த்தார ்.
“பல் ேவ ஆய் கள் இைத நி த் ள் ளன,”
என் தாமஸ் ெதாடர ்ந்தார ். “ யாபாரம் , கணிதம் ,
அ யல் , இைச, இலக் யம் , ச ரங் கம் அல் ல
ேவ எ வாக இ ந்தா ம் சரி, அவற் ல்
உச ்சநிைலைய நீ ங்கள் அைடய ம் னால் ,
10,000 மணிேநரப் ப ற் க ம்
இன் யைமயாத .”
“ஆனால் அதற் அ க காலம் ஆ ேம? ஒ
வாரத் ற் 20 மணிேநரம் ப ற் ெசய் தால் ட,
மார ் பத் வ டங் கள் ஆ ேம?” என் ெகன்
ைகத்தார ்.
“ம் ம்ம் . . .”
“உண்ைம ேலேய ஓர ் அசாதாரணமான
றைம டன் றக் ன்ற மக்கைளப் பற் நீ ங்கள்
என்ன நிைனக் ர ்கள் ? . . . ஒ தைல றந்த
யாேனா கைலஞர ் ேபான்றவர ்கைளப் பற்

உங் கள் க த் என்ன?”
“ெகன், என் ைடய ேபத் ஒ கச ் றந்த
இைசக் கைலஞர ். வய ன் இைசக்க ையக்
ெகாண் தனி ஆவர ்த்தனம் ெசய் வ ல் அவள்
ைகேதர ்ந்தவள் . அவள் அ ல் ேமதைம
ெப வதற் ப் பல மணிேநரத்ைத த
ெசய் வைத நான் பார ்த் க் ேறன். ப ற்
ெசய் வ ல் இவைளப் ேபான்ற மக்கள் எவ் வள
ேநரத்ைதச ் ெசல ன்றனர ் என்ப பற்
யாேரா ஒ வர ் ஓர ் ஆய் ைவக் ட
ேமற் ெகாண் ள் ளார ்: ஆன்டர ்ஸ் எரிக்ஸன் என்ற
ஓர ் உள யலாளர ், ேவ ல நி ணர ்க டன்
ேசர ்ந் , ஒ ரபல இைசப் பள் ளி ல் வய ன்
ப ன் ெகாண் ந்த மாணவர ்கைள ஆய்
ெசய் , அவர ்கைள நான் வைகயாகப் ரித்தார ்:
1. ெபரிய நட்சத் ரங் களாக ஆக ந்த
மாணவர ்கள் 2. உண்ைம ேலேய கச ் றப்பாக
வா க்க ம் , வய ன் வா ப்ைப ஒ ெதா லாக
ஆக் க் ெகாள் ள ம் வல் லவர ்கள் 3. ஓரள க் ச ்
றப்பாக வா க்க வல் லவர ்கள் , வய ன்
இைசையப் ப ற் க் ம் ஆ ரியர ்களாக
ஆகக் ய சாத் யம் இ ந்தவர ்கள் .
“இந்த ன் வைக ன க் ம் இைடேய
அவர ்கள் கண் த்த ஒேர ேவ பா
என்னெவன் நிைனக் ர ்கள் ? இைசப்
ப ற் க் அவர ்கள் ெசல ட்ட ேநரம் தான்.
ற க் க் கற் க் ெகா க்கப் ேபா மான அள
றப்பாக வா த்தவர ்கள் மார ் 4,000 மணிேநரம்
ப ற் ெசய் தனர ். உண்ைம ேலேய கச ்
றப்பாக வா க்க ம் , அைத ஒ ெதா லாக
ஆக் க் ெகாள் ள ம் வல் லவர ்கள் 8,000 மணிேநரம்

ப ற் ெசய் தனர ். தனி ஆவர ்த்தனம் ெசய் ம்
அள க் த் தைல றந்த கைலஞர ்களாக
ஆனவர ்கள் எத்தைன மணிேநரம் ப ற்
ெசய் தார ்கள் ெதரி மா?” என் ேகட்டத் தாமஸ்,
ைடைய எ ர ்பார ்த் க் ெகன்ைனப் பார ்த்தார ்.
“என் ஊகம் சரியாக இ ந்தால் . . . 10,000
மணிேநரம் ,” என் ெகன் னார ். இ வ ம்
பரஸ்பரம் ஒ வைரெயா வர ் பார ்த் ப்
ன்னைகத் க் ெகாண்டனர ்.
“இயல் பாகேவ றைம பைடத்த ஒ வைரக் ட
அந்த ஆய் வாளர ்களால் கண் க்க
ய ல் ைல. ப ற் ெசய் யாமல் ெவ மேன
தங் கள் த் சா த்தனத்ைதக் ெகாண்
உயரத்ைத அைடந்த யாைர ம் அவர ்கள்
கண் க்க ல் ைல. இன்ெனா றப்பான
ஷயம் என்ன ெதரி மா? இவ் வா தங் கள்
உ ைரக் ெகா த் ப் ப ற் ெசய் , ற
ேதாற் ப் ேபான எவைர ம் அவர ்கள்
காண ல் ைல,” என் தாமஸ் னார ்.
அவர ் ேம ம் ெதாடர ்ந்தார ். “நீ ங்கள் நிைன ல்
ைவத் க் ெகாள் ள ேவண் ய ஷயம் இ தான்:
ப ற் ெசய் வ ல் நீ ங்கள் உங் கள் ேநரத்ைத ம்
யற் ைய ம் த ெசய் தால் , ேமம் பாட்ைட
உங் களால் காண ம் . ேமம் பாட்ைட நீ ங்கள்
காண ம் னால் , ப ற் க் நீ ங்கள் உங் கைள
அர ்ப்பணித் க் ெகாள் ள ேவண் ம் .”
“தாமஸ், ஒ ஷயத்ைதக் கண் என்னால்
யக்காமல் இ க்க ய ல் ைல.
யாபாரத் ம் இ உண்ைமதானா? சரியான
நடவ க்ைகைய ேமற் ெகாள் வதற் கான
உள் ணர ் ல க் வாய் த் ப்ப ேபாலத்

ெதரி ற . உதாரணத் ற் , ல் ேகட்ைஸப்
பா ங் கள் . அவ ைடய சாதைனக் அ ல்
வரக் ட யாரா ம் ய ல் ைல.”
“சரி, உங் கள் ப்பப்ப ேய நாம் ல்
ேகட்ைஸப் பார ்க்கலாம் ,” என் தாமஸ்
ப லளித்தார ். “‘அ ட்ைலயர ்ஸ்’ என்ற தன்
த்தகத் ல் , மால் கம் ளாட்ெவல் , ல் ேகட்ைஸப்
பற் எ னார ். ல் ேகட்ஸ் உயர ்நிைலப்
பள் ளி ல் இ ந்தேபா , நள் ளிர ல் யா க் ம்
ெதரியாமல் ஒ பல் கைலக்கழகத் ன்
கணினிகளில் ேரா ரா ங் ெசய் யக் கற் க்
ெகாண்டார ். காைல ல் அவைர எ ப் வ ஏன்
அவ் வள க னமாக இ ந்த என் அவ ைடய
ெபற் ேறார ் யந்தனர ்! அவர ் ஹார ்வர ்
பல் கைலக்கழகத்ைத ட் ல யேபா ,
ேரா ரா ங் ெசய் வ ல் 10,000 மணிேநரத்ைத
அவர ் ஏற் கனேவ ெசல ட் ந்தார ். இவ் ல ல்
உள் ள மற் ற எவெரா வைர ம் ட அவர ் க
அ கமாகப் ப ற் ெசய் ந்தார ்.”
ெகன் க் இந்த ப ல் த் ப் ையக்
ெகா க்க ல் ைல. லர ் நிச ்சயமாக மாெப ம்
மனிதர ்களாக ஆவதற் ப்
பைடக்கப்பட் ந்ததாக அவர ் உ யாக
நம் னார ். “தைல றந்த ைளயாட்
ரர ்கைளப் பற் உங் கள் க த் என்ன?
எ த் க்காட்டாக, ஐஸ் ஹாக் ைளயாட் ல்
ஒப்பற் த் கழ் நத் ெவ ன் ெரட்ஸ் ைய
எ த் க் ெகாள் ங் கள் . ேவ யாரா ம் பார ்க்க
யாதைத அவரால் பார ்க்க ந்த .
அவரால் ட அதற் ளக்கம் ெகா க்க
ய ல் ைல. ைளயாட் அரங் ேக ய பனித்

தைர ல் மற் ற ரர ்கள் எங் ேக இ ந்தனர ் என்
உணர ் ப் ர ்வமாகத் தன்னால் கண் ெகாள் ள
ம் என் அவர ் னார ். எனேவ,
அவர ்கைளப் பார ்க்காமேலேய ஹாக் ப் பந்ைத
அவர ்கைள ேநாக் அவரால் அ க்க ந்த .
பந் ெசன்ற இடத் ற் அவர ் ெசல் ல ல் ைல.
மாறாக, பந் எங் ேக ெசல் ல ந்தேதா, அவர ்
அங் ேக ெசன்றார ்,” என் ெகன் னார ்.
“அவ க் ஓர ் ஆறாவ அ
இ ந் ந்த ேபாலத் ேதான்றக் ம் . ஆனால்
மற் றவர ்கைள ட அவ ைடய ைள அவைரச ்
ற் இ ந்த ஷயங் கைள ம் ப் க்கைள ம்
றப்பாகப் பரி த்ததாக இவ் ஷயங் கள்
த் ஆய் ெசய் த ைளயாட்
அ யல ஞர ்கள் ன்றனர ்,” என் தாமஸ்
னார ். “இைதப் பற் ச ் ந் த் ப் பா ங் கள் .
அவர ் வனாக இ ந்தேபா , மற் றச ்
வர ்க டன் ேசர ்ந் தன் ட் ற் ப் ன்னால்
அைமக்கப்பட் ந்த பனித் தைர ல்
ஆ ரக்கணக்கான மணிேநரங் கள் ப ற்
ெசய் த ல் வங் , எத்தைன மணிேநரம் அவர ்
தன் ப ற் ம் ைளயாட் ம்
ெசல ட் ப்பார ் என் ந் த் ப் பா ங் கள் .
ற அவர ் தன் அணி ன டன் எத்தைன
ஆ ரக்கணக்கான மணிேநரம் ப ற்
ெசய் ப்பார ் என் ேயா ங் கள் .
“ெகன், தன் எ ரணி னர ் ஒ ப் ட்ட
தத் ல் நகர ந்தைத அவர ்கள் தங் கள்
கால் களில் அணிந் ந்த பனிச ்ச க் த் தக கள்
பனி ல் ஏற் ப த் ய சத்தத் ல் ஏற் பட்ட
மாற் றத்ைதக் ெகாண் கண் ெகாள் ளக் ய

றன் ெபற் ந்த, கல் ரி ல் ன் என்ேனா
ேசர ்ந் ப ன்ற ைளயாட் ரர ் ஒ வைர
எனக் த் ெதரி ம் . என் நண்பரான அவரால்
அவ் வா ெசய் ய ந்த என்றால் ,
ெரட்ஸ் யால் அ ஏன் யா ?
“ஹாக் ரர ்கள் ெரட்ஸ் ையப்ேபால அந்த
உள் ணர ்ைவ வளர ்த் க் ெகாள் வதற் ‘ ேயா
ேகம் ’ வைகயான ப ற் ையக் ட
அ யல ஞர ்கள் அ கப்ப த் ள் ளனர ்.
தங் கைளச ் ற் இ க் ம் தகவல் கைளச ்
றப்பாகப் பரி ப்பதற் ைளயாட்
ரர ்க க் அவர ்கள் ப ற் அளிக் ன்றனர ்.
நம் ப யாத அப்ப ப்பட்ட ஒ றைமைய
வளர ்ப்பதற் ப் ப ற் யால் உங் க க் உதவ
ம் என்றால் , ப ற் ன் லம் உங் களால்
உ வாக் க் ெகாள் ள ன்ற மற் றத்
றைமகைளப் பற் ச ் ந் த் ப் பா ங் கள் .”
இந்த அ ைவ எ ர ்காலத் ல் பயன்ப த்
அ ந் எவ் வா தான் பலனைடவ என்ப
பற் க் ெகன் ேயா த்தார ். ற அவர ் தாம ன்
உத டன் ெசௗகரியமாகப் படைகச ்
ெச த் னார ். அவர ்க ைடய பட அச ் ய
ைவ ெந ங் க் ெகாண் ந்தேபா , ெகன்
ண் ம் ெமௗனமானார ்.
அவர ் தன் மனத் ல் ஏேதா கணக் ப் ேபாட் ப்
பார ்த் ட் , தான் நிைனத்தைத உ
ெசய் தார ்: அவர ் தன் ேவைல ல் 10,000
மணிேநரத்ைதச ் ெசல ட் ந்தார ். ஆனா ம்
தன் ெதா ல் தான் இன் ம் ேமதைம
ெபற் க்க ல் ைல என்ற உணர ் அவ க் ள்
இ ந்த . தான் ஒ ட் க்கட்ைடைய

எ ர ்ெகாண் இ ந்ததாக ம் , அைதத்
தகர ்த்ெத ந் தன்னால் ேம ம் ன்ேன ச ்
ெசல் ல ய ல் ைல என்ப ேபால ம் அவர ்
உணர ்ந்தார ்.
உற கைளப் பராமரிப்ப ம் ஒ தகப்பனாக
இ ப்ப ம் அவர ் 10,000 மணிேநரத் ற் ம்
அ கமாகேவ ெசல ட் ந்தார ். அப்ப
இ ந் ம் , ல நாட்கள் தனக் ஏன் அ இன் ம்
ஒ ேபாராட்டமாகேவ இ ந்த என் அவர ்
“தாமஸ், நான் என் ேவைல ல் ஒ வாரத் ற்
45—50 மணிேநரம் ெசல ேறன். அதாவ , ஒ
வ டத் ற் மார ் 2,200 மணிேநரங் கள் . நான்
இந்த ேவைல ல் ஐந் வ டங் களாக இ ந்
வ ேறன். அப்ப ெயன்றால் , ைறந்தபட்சம்
11,000 மணிேநரங் கைள நான் என் ேவைல ல்
ெசல ட் க் ேறன். ஷயம் இப்ப
இ க்ைக ல் , நான் இதற் ள் என் நி வனத் ன்
தன்ைம நிர ்வாக அ காரியாக
ஆக்கப்பட் க்க ேவண் ம் , இல் ைலயா? அேத
சமயத் ல் , 30 அல் ல 40 வ ட அ பவம்
ெபற் ந் ம் தங் கள் ேவைல ல் சாமர ்த் யம்
அற் றவர ்களாக இ ப்பவர ்கைளப் பற் நீ ங்கள்
என்ன நிைனக் ர ்கள் ?” இைவ அைனத் ம்
அவைரத் ெதாந்தர ெசய் ம் ட, அைத
ேவ க்ைகக் கலந்த ஒ ர ல் அவர ் தாம டம்
ெவளிப்ப த் னார ்.
தாமஸ் கத் ரமான ர ல் அதற்
இவ் வா ப லளித்தார ். “நான் உங் க ைடய
இரண்டாவ ேகள் க் த ல் ப ல்
ேறன். 30 வ டங் களாக ேவைல பார ்த்

வந் ள் ள பல க் உண்ைம ல் 30 வ ட
அ பவங் கள் இல் லேவ இல் ைல. அவர ்க க் ஒ
வ ட அ பவம் மட் ேம உள் ள . ப்ப ைற
அவர ்கள் அந்த அ பவத்ைதப் ெபற் ள் ளனர ்,
அவ் வள தான். அவர ்கள் ஒ ேபா ம் வளரேவ
இல் ைல.
“இப்ேபா நாம் உங் க ைடய தல்
ேகள் க் வரலாம் . நீ ங்கள் உங் கள் ேவைல ல்
10,000 மணிேநரத் ற் ம் அ கமாகச ்
ெசல ட் ந் ம் ஏன் இன் ம் உங் கள்
நி வனத் ன் தன்ைம நிர ்வாக அ காரியாக
ஆ க்க ல் ைல என் நீ ங்கள் யக் ர ்கள் .
எத்தைன மணிேநரம் நீ ங்கள் ப ற்
ெசய் ர ்கள் என்ப மட் ேம க் யமல் ல.
நீ ங்கள் எவ் வள தரமாகப் ப ற் ெசய் ர ்கள்
என்ப ம் சம அள ல் க் யம் வாய் ந்த தான்.
நான் ன் ப் ட்ட ஆன்டர ்ஸ் எரிக்ஸன்
அைதப் ‘ ரக்ைஞ டன் ய ப ற் ’ என்
அைழக் றார ்.
“ ரக்ைஞ டன் ய ப ற் யான
ெசயற் றைன ேமம் ப த் வதற் காக
வ வைமக்கப்பட் ள் ள . அைத நீ ங்கள் ண் ம்
ண் ம் ெசய் யக் ய தத் ல் அ
வ வைமக்கப்பட் ள் ள . ஆக்கப் ர ்வமான
ன் ட்டக் க த் ம் அத டன் வ ற .
ேம ம் , இ கலத்ைதப் பற் ய அல் ல. இ
கக் க னமான . ல சமயங் களில் , இ ல்
நீ ங்கள் கக் க னமாக உைழக்க
ேவண் க் ம் .”
“என் ேவைலையக் ‘ கலம் ’ என் என்னால்

றேவ யா ,” என் ெகன் ப லளித்தார ்.
இப்ேபா அவ ைடய ர ல் ஒ த எரிச ்சல்
ெதானித்த .
தாமஸ் அவைர அைம ப்ப த் ம் தமாகத்
தன் ைகைய உயர ்த் , “ெகன், உங் கள்
ெதா ல் வாழ் கை ் க ல் நீ ங்கள் த
ெசய் ள் ள யற் ைய ம் க ன உைழப்ைப ம்
நான் சந்ேத க்க ல் ைல. உண்ைம ல் அ ல்
எனக் எந்த சந்ேதக ம் இல் ைல,” என்
ட் , ேம ம் ெதாடர ்ந்தார ்.
“ஆனால் , நீ ங்கள் ெசய் ம் ேவைல ல்
நாட் ேலேய கச ் றந்தவராக இ ப்ப தான்
உங் கள் இலக் என் ம் , அ ல் உங் க க் எந்த
ன்ேனற் ற ம் ஏற் பட் க் ெகாண் க்க ல் ைல
என்ற உணர ் உங் க க் ள் எ ற என் ம்
நான் நிைனக் ேறன். உங் கைள நீ ங்கேள ேகட் க்
ெகாள் ள ேவண் யஒ ல ேகள் கள் உள் ளன.”
“தாமஸ், தயங் காமல் ேக ங் கள் ,” என் ெகன்
னார ்.
“ெகன், நீ ங்கள் உங் கள் இளம் ப வத் ல்
ஏேத ம் ஓர ் இைசக் க ைய எப்ேபாேத ம்
வா த் க் ர ்களா?”
“ஆமாம் , யாேனா வா த் க் ேறன்.”
“ஒவ் ெவா நா ம் எவ் வள ேநரத்ைதப்
யாேனா ப ற் ல் நீ ங்கள் ெசல ட் ர ்கள் ?”
“ஒவ் ெவா ங் கட் ழைம ம் யாேனா ல்
நான் ஒ பாடத்ைதக் கற் க ேவண் ந்த .
ெசவ் வாய் க் ழைம ந்
ெவள் ளிக் ழைமவைர ஒவ் ெவா நா ம் ப்ப
நி டங் கள் நான் ப ற் ெசய் ேதன்.”
“ஒ நாளில் எவ் வள ேநரம் நீ ங்கள்

ரக்ைஞ டன் ப ற் ெசய் ர ்கள் ?”
ெகன் தன் ைடய ம ய ேநரப் யாேனா
ப ற் ேநரத்ைதப் பற் நிைனத் ப் பார ்த்தார ்.
வ ப் களின்ேபா சன்ன க் ெவளிேய எட் ப்
பார ்த் , யாேனா ல் ப ற் ெசய் வதற் ப்
ப லாக, ெவளிேய ைளயா க் ெகாண் ந்த
வர ்க டன் ேசர ்ந் தா ம் ைளயாட
ம் யைத அவர ் அைச ேபாட் ப் பார ்த்தார ்.
“உண்ைமயாகக் னால் , ரக்ைஞ டன் நான்
ஒ ேபா ம் ப ற் ெசய் ய ல் ைல . . . ஒவ் ெவா
ங் கட் ழைமயன் ம் 30 நி டம் நான் பங்
ெகாண்ட யாேனா வ ப் கைள
ேவண் மானால் அப்ப க் றலாம் .”
“இப்ேபா நாம் ஒ ல வ டங் கள்
ன்ேனாக் ச ் ெசல் லலாம் .”
ெகன் ன்னைகத்தப , “இ எங் ேக ெசன்
ெகாண் க் ற என் எனக் ப் ரி ற . அ
எனக் ப் க் ம் என் எனக் த்
ேதான்ற ல் ைல,” என் னார ்.
“உங் க க் அ க்காமல் ேபாகக் ம் .
ஆனால் இ உங் கைளக் ட் ச ் ெசல் ம் இடம்
உங் க க் ப் க் ம் என் நான்
நிைனக் ேறன். ேவைல ெதாடர ்பான
உங் க ைடய ப் ட்டத் றைமகைள
உள் ளடக்காத நிர ்வாகச ் ெசயல் பா கள் மற் ம்
ற ேவைலகைள ஒ க் த் தள் ளி ட் ப்
பார ்த்தால் , ஒ வாரத் ல் எத்தைன மணிேநரம்
நீ ங்கள் உங் க ைடய றைமகைளப்
பயன்ப த் ச ் ெசயல் ப ர ்கள் ?” என் தாமஸ்
ெகன் அைதப் பற் ச ் ந் த் ப் பார ்த் ட்

ஆச ்சரியத் ல் ல த்தார ். “18 அல் ல 20
மணிேநரமாக இ க்கலாம் .”
“உங் கள் ேவைல ெதாடர ்பான றைமகைளப்
ரக்ைஞ டன் ப ற் ெசய் வதற் நீ ங்கள்
எவ் வள ேநரத்ைதச ் ெசல ர ்கள் ?”
ேவைல ல் எப்ேபா ம் எண்ணற் ற
கவனச ் தறல் கள் இ ந்ததாகக் ெகன்
நிைனத்தார ். ஆனால் தான் சாக் ப்ேபாக் கைள
மட் ேம கண் த் க் ெகாண் ந்ேதாம்
என்பைத அவர ் உணர ்ந்தேபா , அத்தைகய
எண்ணங் கைள அவர ் ஒ க் த் தள் ளினார ்.
உண்ைம ல் , ேவைல ல் தன் ெசயற் றைன
ேமம் ப த் ம் தத் ம் ண் ம் ண் ம்
ெசய் ம் தத் ம் வ வைமக்கப்பட் ந்த,
ஆக்கப் ர ்வமான ன் ட்டக் க த் க்கைளப்
ெப வைத உள் ளடக் ய, சவாலான
ஷயங் கைளச ் ெசய் ய அவர ் ஒ ேபா ம்
ன்வந் க்க ல் ைல. “ஒ மாதத் ற் ஒ
மணிேநரம் நான் ெசல ட்டால் அ கம் ,” என்
அவர ் ப லளித்தார ்.
“அ ஏெனன்றால் , ெப ம் பாலான
மக்கைளப்ேபால, நீ ங்கள் ெவ மேன உங் கள்
ேவைலகைளச ் ெசய் ெகாண் க் ர ்கேள
த ர, ரக்ைஞ டன் அவற் ைறப் ப ற் ெசய்
ெகாண் க்க ல் ைல.”
தான் க்கத் ல் நடந் ெகாண் ந்த
ேபால ம் , தாமஸ் தனக் அப்ேபா தான்
ப் ட் ந்த ேபால ம் ெகன் ஒ கணம்
“உங் கள் ெதா ல் வாழ் கை ் க ெதாடர ்பான

உங் கள் இலக் கைளப் ெபா த்தவைர, நீ ங்கள்
அ த் வ க்க ம் ம் பத க் த் ேதைவயான
றைமகைளப் ரக்ைஞ டன் ப ற் ெசய் வ ல்
எவ் வள ேநரத்ைதச ் ெசல ர ்கள் ?”
ெகன் ஒ கணம் அைம யாக இ ந் ட் ,
ற , “நான் என் நி வனத் ன் தன்ைம நிர ்வாக
அ காரியாக ஆவைதப் பற் நாம் இங் ேப க்
ெகாண் க் ேறாம் என்றால் , தைலைமத் வத்
றைமகள் , உத் கைள வ வைமப்பதற் கான
றைமகள் , ன்ேனாக் ப் பார ்ப்பதற் கான றன்
. . . “ என் நீ ட் ழக் ட் ண் ம்
ெமௗனமானார ். தன் கவனம் வைத ம்
தன் ைடய தற் ேபாைதய ேவைலையச ் ெசய்
ப்ப ல் மட் ேம தான் த்தைத ம் ,
எ ர ்காலத் ற் த் ேதைவயான இத் றைமகைள
வளர ்த் க் ெகாள் வைதப் பற் த் தான் அரிதாகேவ
ந் த்தைத ம் ெகன் உணர ்ந்தார ். உண்ைம ல் ,
தன் ெதா ல் வாழ் கை ் க ம் சரி, ட் ம் சரி,
எந்ெதந்த ஷயங் களில் தான் றப் ற ேவண் ம்
என் அவர ் ம் னாேரா, அவற் ைறப்
ரக்ைஞ டன் ப ற் ெசய் வதற் அவர ் கக்
ைறவான ேநரத்ைதேய ெசல ட்டார ்.
“நான் ேம ம் ேபச ேவண் மா?” என் தாமஸ்
அைம யாகக் ேகட்டார ்.
“நீ ங்கள் இ வைர யேத எனக் ப் ேபா ம் ,”
என் ெகன் ப லளித்தார ். தன் ன்ேன பரந்
ரிந் ந்த கடைலப் பார ்த்த அவர ், உப் நீ ர ் தன்
ேதாைல எரித்த ேபால உணர ்ந்தார ். “உங் கள்
ேகள் கள் , ேகட்பதற் ேவதைனயளித்தன.
ஆனால் அைவ என் ைடய உண்ைமயான
ரச ்சைனகைள எனக் ெவளிச ்சம் ேபாட் க்

காட் ட்டன. நீ ங்கள் என் கண்கைளத்
றந் ட் ர ்கள் .”
இப்ேபா ஒ ய யதார ்த்தம் அவ க்
உைறத்த . “நான் தற் ேபா ெசய் க்க
ேவண் ய ேவைலகேள ஏராளமாக
இ க் ம் ேபா , எ ர ்காலத் ற் த் ேதைவயான
அத் றைமகைள வளர ்த் க் ெகாள் வதற் கான
ேநரத்ைத நான் எங் ந் கண் க்கப்
ேபா ேறன்?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“ெப ம் பாலான மக்கைளப்ேபால, நீ ங்க ம்
இக்கணத் ல் நாள் வ ம் ெவ மேன உங் கள்
ேவைலகளில் உங் கைளப் ைதத் க்
ெகாண் க் ர ்கள் . ரக்ைஞ டன் ய
ப ற் க் உங் க க் ேநரம் ைடப்ப ல் ைல,
அப்ப த்தாேன?” என் தாமஸ் ேகட்டார ்.
“ஆமாம் .” இ ஒ நியாயமான ம ப் ேபால
அவ க் த் ேதான் ய .
“நீ ங்கள் எந்ெதந்த ஷயங் களில் றப் ற
ம் ர ்கேளா, அவற் ல் ஏேத ம் ஒன்ைறப்
ப ற் ெசய் வதற் ன ம் ஒ மணிேநரத்ைத
நீ ங்கள் ெசல ட்டால் என்ன? ஒ நாளில் ஒ
மணிேநரத்ைத உங் களால் கண் க்க
யாதா?” என் தாமஸ் ேகட்டார ்.
அ சாத் ய ல் ைல என் தான் ெகன் க்
த ல் ேதான் ய . ஆனால் தன்
ன்ேனற் றத் ற் எந்த தத் ம் உதவாத
ஷயங் களில் ஒவ் ெவா நா ம் தான்
ெசல ட்டப் பல நி டங் கைள அவர ்
கணக்ெக த் ப் பார ்த்தேபா , அ
சாத் யம் தான் என்பைத அவர ் உணர ்ந்தார ்.
இ யாக, “ெதாைலக்காட் நிகழ் ச ் கைளப்

பார ்ப்ப ம் இைணயத்தளத்ைதத்
ழா வ ம் ைறந்தபட்சம் ஒ மணிேநரத்ைத
நான் ன ம் ெசல ேறன்,” என் அவர ்
னார ்.
“அதற் ப் ப லாக, உங் க க் ப் பய ள் ள
ஒ ஷயத்ைதத் ன ம் ஒ மணிேநரம் நீ ங்கள்
ரக்ைஞ டன் ப ற் ெசய் தால் உங் க க்
எந்த வைகயான நன்ைமகள் ைள ம் என்
நிைனக் ர ்கள் ? ைர ல் நீ ங்கள்
ேமம் பாட்ைடப் பார ்ப் ர ்கள் என்
நிைனக் ர ்களா?”
“ஆராய் ச ் ையப் பற் நீ ங்கள் யவற் ைற
ைவத் ப் பார ்க் ம் ேபா , ஆமாம் என்ப தான்
உங் கள் ேகள் க்கான ப ல் . ஒ நா க் ெவ ம்
ஒ மணிேநரம் என் பார ்த்தால் , அ
சாத் யம் தான்.”
“அ மட் மல் ல. ரக்ைஞ டன் ய
ப ற் க்கான வாய் ப் கள் எப்ேபா ம் உங் கள்
கண் ன் இ ந் வந் ள் ளன. இ வைர நீ ங்கள்
அவற் ைறக் கவனிக்க ல் ைல, அவ் வள தான்.
உண்ைம ல் , உங் கள் ஒட் ெமாத்த
வாழ் கை ் க ேம ப ற் க்கான ஒ வாய் ப் தான்.
நீ ங்கள் ெவ மேன கண் த்தனமாகச ்
ெசய் வைதப் ரக்ைஞ டன் ய ப ற் யாக
மாற் வ தான் இங் க் யம் . அவ் வப்ேபா
நீ ங்கள் சற் நிதானித் , நீ ங்கள் எவ் வள ரம்
றப்பாகச ் ெசயல் பட் க் ெகாண் க் ர ்கள்
என் பார ்ப்பதற் நீ ங்கள் ஒ ல நி டங் கைளச ்
ெசல ட ேவண் ம் , அவ் வள தான்.
“உங் கைள நீ ங்கேள மர ் த் க் ெகாள் வதற்

ைறயாக ேநரத்ைத ஒ க் க் ெகாள் ங் கள் .
உங் கள் ெசௗகரியத் ற் ஏற் றாற் ேபால ஒ
மணிேநரத் ற் ஒ ைறேயா, பல
மணிேநரங் க க் ஒ ைறேயா, அல் ல
ஒ ல நாட்க க் ஒ ைறேயா அதற் கான
ேநரத்ைத உங் கள் அட்டவைண ல் ேசர ்த் க்
ெகாள் ங் கள் . இங் க் யமான ஷயம்
என்னெவன்றால் , நீ ங்கள் எவ் வள றப்பாகச ்
ெசயல் பட் ர ்கள் என்பைத ம ப் ெசய் ,
அ த்த ைற இேத ேபான்ற ஒ ேவைலையச ்
ெசய் ம் ேபா எவ் வா உங் கைள ேமம் ப த் க்
ெகாள் வ என்பைத நீ ங்கள் கணிக்க ேவண் ம் .”
“ஒ ைளயாட் ரைர ஆய் ெசய் ன்ற
ஒ ப ற் ப்பாளைரப் ேபாலவா?” என் ெகன்
“ஆமாம் . ஏெனனில் , ஆக்கப் ர ்வமான
ன் ட்டக் க த்தான ரக்ைஞ டன் ய
ப ற் ன் ஓர ் இன் யைமயாத அம் சம்
என்பைத நீ ங்கள் உங் கள் நிைன ல் ைவத் க்க
ேவண் ம் . அந்தப் ன் ட்டக் க த்ைத நீ ங்கேள
உங் க க் க் ெகா த் க் ெகாள் ளலாம் . அல் ல ,
உங் கள் ேமல காரி டேனா அல் ல உங் கள்
நம் க்ைகக் ரிய ஒ வ டேனா ஒ சந் ப் ற்
ஏற் பா ெசய் , நீ ங்கள் றப்பாகச ் ெசய் ள் ள
ஓரி ஷயங் கைள ம் , நீ ங்கள் அ கச ்
றப்பாகச ் ெசய் வதற் ச ் சாத் ய ந்த, ஆனால்
ெசய் யாமல் ட் ட்ட ஓரி ஷயங் கைள ம்
ப் மா அவர ்களிடம் ேக ங் கள் .”
“ேகட்பதற் இ க எளிைமயாக இ க் ற .
நான் இைதச ் ெசய் தால் , இ உண்ைம ேலேய
ஒ த் யாசத்ைத ஏற் ப த் மா?”

“ெகன், என் ேபத் ஒ வாரத் ற் 20
மணிேநரம் தன் வய ன் இைசையப் ப ற்
ெசய் வைதப்ேபாலேவா, ஐஸ் ஹாக்
ைளயாட் ப் ப ற் க் ெரட்ஸ் ெசல ட்ட
ேநரத்ைதப்ேபாலேவா இ ஒ ேபா ம் இ க்கா .
ஆனால் நிச ்சயமாக இ உங் க க் ந்த
பலனளிப்பதாக இ க் ம் .
“ெகன், இைதப் பற் ச ் ந் த் ப் பா ங் கள் :
நீ ங்கள் உங் க ைடய அன்றாட ேவைலகைளச ்
ெசய் ெகாண் க் ம் ேபா ட நீ ங்கள் ப ற்
ெசய் ெகாண் க் ர ்கள் என்ற அள க்
நீ ங்கள் உங் கள் கவனத்ைத மாற் யைமத் க்
ெகாண்டால் , நீ ங்கள் ெசய் ம் ேவைலகேள
உங் கள் றைமகைள ேமம் ப த் வதற் கான ஒ
வ யாக ஆ ன்றன. அவற் ைற ண் ம்
ண் ம் உங் களால் ெசய் ய ம் . உங் க க்
நீ ங்கேள ஆக்கப் ர ்வமான ன் ட்டக்
க த் க்கைளக் ெகா த் க் ெகாள் ள ம் .
அல் ல உங் கள் அ வலகத் ல் உங் கள்
நம் க்ைகக் ரிய ஒ வைர அைழத்
உங் க க் ப் ப ற் அளிக் ம் ப அவைர
நீ ங்கள் ேகட் க் ெகாள் ளலாம் . இ யாக, உங் கள்
ேவைல ம் உங் க க் க் கல ட் வதாக
ஆ ம் .
“உண்ைம ல் , உங் கள் அ வலகத் ல்
க னமான காரியங் கைளக் ைகயாள் வதற்
நீ ங்களாகேவ ன்வர ேவண் ம் என் நான்
உங் க க் ப் பரிந் ைரக் ேறன். ஏெனனில் ,
ஓரள க் சவாலான காரியங் கைளச ் ெசய் வைத
நீ ங்கள் ேதர ்ந்ெத த்தால் , கற் க் ெகாள் வதற் ம்
நீ ங்கள் உங் கள் ெசௗகரிய எல் ைலைய ட்

ெவளிேய வ வதற் மான ஒ வாய் ப்பாக அ
உங் க க் அைம ம் .”
அப்ேபா ெகன் க் அ உைறத்த .
“நீ ங்கள் என்ன ர ்கள் என் எனக் ப்
ரி ற . நம் ைடய இந்தப் பட சவாரி ல் ,
பலத்தக் காற் ைற நாம் சமாளிக்கத்
வங் யேபா , நீ ங்கள் ப ப்ப யாக ேவகத்ைதக்
ட் யைத ம் , ெமல் ல ெமல் ல எனக் அ க
அ த்தத்ைதக் ெகா த்தைத ம் நான்
கவனித்ேதன். உண்ைம ல் , எனக் எ சாத் யம்
என் நான் நிைனத் ந்ேதேனா, அைத ம்
தாண் நான் ெசயல் பட்டதாக நான் உணர ்ந்ேதன்,”
“ப ப்ப யான அ த்தம் ,” என் தாமஸ்
னார ்.
எல் லாவற் க் ம் ஒ ெபயர ் இ ந்தேதா என்
ெகன் யந்தார ்.
“ெகன், ஒ ேவைலையச ் ெசய் வ ள் ள
அ த்தத்ைத 1 ந் 10 என்ற அள ட் ல்
ேயா ங் கள் . காற் ைற நாம் சமாளிக்கத்
வங் யேபா உங் கள் அ த்த அள 2 ந்
4க் இைடேய எங் ேகா இ ந்த . அ நீ ட் அள
என் அைழக்கப்ப ற . இந்நிைல ல் நீ ங்கள்
உங் கள் ெசௗகரிய எல் ைலைய ட் ச ் தள
ெவளிேய தள் ளப்ப ர ்கள் . ற இப் ய
இடம் உங் க க் ப் பழக்கமா ம் ேபா , இ
உங் க ைடய ய ஒன்றாம் நிைலயாக
ஆ ற . இந்நிைல ல் உங் க க் எந்த
அ த்த ம் இ ப்ப ல் ைல. நான் வைத
ஒத் க் ெகாள் ர ்களா?” என் தாமஸ் ேகட்டார ்.
“ஆமாம் .”
“ ற நான் பட ன் ேவகத்ைதக் ட்
ண் ம் உங் கைள 2க் ம் 4க் ம் இைடேய
தள் ளிேனன், சரிதாேன?”
“ஆமாம் . ஆனால் நான் அைதப் பற் அப்ப
நிைனத் க்க ல் ைல. ஆனால் நீ ங்கள்
ல் யமாக அைதத்தான் ெசய் ர ்கள் .”
“ ற பட ன் கட் ப்பாட்ைட நான்
உங் களிடம் ஒப்பைடத்தேபா , உங் கள் அ த்த
நிைல என்னவாக இ ந் க் ம் என்
நிைனக் ர ்கள் ?”
“ ைறந்தபட்சம் 5 என் நிைனக் ேறன். அ 6
அல் ல 7ஆகக் ட இ ந் க்கலாம் ,” என்
ெகன் ஒத் க் ெகாண்டார ்.
தாமஸ் தைலயைசத் ட் , “நான்
அைதத்தான் எ ர ்பார ்த் ந்ேதன்,” என்
னார ். “அ அ த்த அள என்
அைழக்கப்ப ற . அந்த அள க் உங் கைளப்
த் த் தள் வ உங் க க் நல் ல . ஆனால்
அைதச ் சமாளிப்பதற் உங் க க் யாேர ம்
ஒ வரின் ஆதர இ க்க ேவண் ம் . ஒ
ப ற் ப்பாளர ், ஒ சக ஊ யர ், ஒ ம் ப
உ ப் னர ், ஓர ் ஆேலாசைனயாளர ், உண்ைமைய
எ த் க் றத் தயங் காத ஒ நண்பர ் என்
யாேர ம் ஒ வர ் உங் க க் ப் பக்கத்
ைணயாக இ க்க ேவண் ம் .”
ெகன் ன்னைகத் க் ெகாண்ேட, “அல் ல
ைறந்தபட்சம் 10,000 மணிேநரம் அ பவம்
வாய் ந்த ஒ நல் ல மா எனக் வாய் க்க
ேவண் ம் ,” என் னார ்.
தாமஸ் அைதப் ரிந் ெகாண்டவராக,

“ஆனால் ஒ ஷயத் ல் நீ ங்கள் எச ்சரிக்ைகயாக
இ க்க ேவண் ம் . அந்த அ த்த நிைலக் ேமேல
நீ ங்கள் உங் கைளத் தள் ம் ேபா , ஒ
நிைலைய நீ ங்கள் அைட ர ்கள் . நீ ங்கள்
த ஞ் ய அ த்தத் ற் உங் கைள ஆளாக் க்
ெகாண்டால் , உங் க க் எத்தைனப் ேபரின்
ஆதர இ ந்தா ம் சரி, அந்த அ த்தத்ைத
உங் களால் ைகயாள யா ,” என் னார ்.
ய அள ல் வக் வ பற் க்
கார ்ேலாஸ ம் ேகத்தர ீ ம் ய அ ைரையக்
ெகன் நிைனத் ப் பார ்த்தார ். அ இப்ேபா அ க
க் யத் வம் வாய் ந்ததாக அவ க் த்
ேதான் ய .
***
அவர ்கள் ட்டத்தட்ட அந்தத் ைவ

ெந ங் ந்தனர ். அத் ல் ஒ ைநந் ேபான
டார ம் , ஓரி பைழய சாய் நாற் கா க ம் ,
ஒ க ற் ஊஞ் ச ம் , ஓர ் அ ப் ம் இ ந்தன.
அத் ன் அ ேக ஒ ல ற க ம் இ ந்தன.
அவற் ல் அழகான ேதாட்டங் கள் மற் ம் நீ ச ்சல்
ளங் க டன் ய ெபரிய கள் இ ந்தன.
பாைறகளால் நிரம் வ ந்த இந்தத் ற் ப்
ப லாக, அவற் ல் ஏேத ம் ஒ ற் ச ்
ெசன்றால் நன்றாக இ க் ம் என் ெகன்
நிைனத் க் ெகாண் ந்தேபாேத, தாமஸ் தங் கள்
படைக அத் ன் அ ேக நி த் , அைத ஒ
ய மரப் பாலத் டன் இைணத் க் கட் னார ்.
ெகன் ம் தாமஸ ம் படைக ட் க் ேழ இறங் ,
அந்தக் டாரத்ைத ேநாக் நடக்கத் வங் னர ்.
கடந்தகாலத் ல் தான் தவற ட் ந்த, கற் க்

ெகாள் வதற் ம் ேமம் ப வதற் மான
வாய் ப் கைளப் பற் க் ெகன் நிைனத் ப்
பார ்த்தார ். அப்ப ப்பட்ட வாய் ப் கைளப்
த் சா த்தனமாகக் ைகவசப்ப த் க்
ெகாண்டவர ்கைள ம் அவர ் நிைனத் ப்
பார ்த்தார ். ஏராளமாேனார ் தன்ைன ட
ெவ ரம் ன்னால் ெசன் ந்தைத
உணர ்ந்தேபா , அவர ் ஊக்க ழந்தார ்.
ஆழ் நத ் ேயாசைன ல் ழ் யப ெம வாக
நடந் வந் ெகாண் ந்த ெகன்னின்
ேவகத் ற் ஏற் பத் தன் ேவகத்ைதக் ைறத் க்
ெகாண் , தாமஸ் அவேரா ேசர ்ந் நடந்தார ்.
ெகன் இப்ேபா எைதப் பற் ச ் ந் த் க்
ெகாண் ந்தார ், அவ க் ள் எப்ப ப்பட்ட
உணர ் கள் ஊற் ெற த் க் ெகாண் ந்தன
என்பைதப் பற் த் தாமஸ் அ ந் ந்த ேபால
இ ந்த .
“ெகன், ன் நான் எல் லா ேநரங் களி ம்
என்ைன மற் றவர ்கேளா ஒப் ட் க்
ெகாண் ந்ேதன். ஆனால் இ ல் , அ
எனக் அவ் வள உத கரமாக இல் ைல என்பைத
நான் உணர ்ந்ேதன். ஏெனனில் , என்ைன டச ்
றப்பான ஒ வர ் எப்ேபா ம் இ ந்தைத நான்
கண் ெகாண்ேடன்.” இவ் வள அ க சக்
வாய் ந்த, க உயர ்வாக ம க்கப்பட்ட ஒ வர ் ட
இவ் தத் ல் உணர ்ந் ந்தார ் என்பைதக்
ேகட் க் ெகன் ஆச ்சரியமைடந் ந்தார ்
என்பைத அவ ைடய கம் ெதௗ் ளத் ெதளிவாகக்
காட் ய .
தாமஸ் ேம ம் ெதாடர ்ந்தார ். “நான் என்ைன

என் டன் ஒப் டத் ெதாடங் யேபா தான்
இ யாக அ எனக் உைறத்த .
அப்ேபா தான் நான் உண்ைம ேலேய சா க்கத்
வங் ேனன். உங் கைள உங் க டன் ஒப் வ
அ கப் பலனளிக் ம் என்பைத நீ ங்கள்
கண் ெகாள் ளக் ம் . நீ ங்கள் உங் கைள ட 1
சத தம் அ கச ் றப்பானவராக ஆக ேவண் ம் .
அ தான் இங் க் யம் .”
பாைறக ம் கற் க ம் நிரம் ய அந்தப்
பாைத ல் ெகன் க ம் எச ்சரிக்ைகயாக நடக்க
ேவண் ந்த . “ெகன், உங் க க் ன்னால்
ெவ ெதாைல ல் நிற் ன்ற ஒ வ ைடய
இடத் ந் இப்பயணத்ைத உங் களால் வக்க
யா . அவர ்கள் அ த் எங் ேக
ெசன்றைடவார ்கள் என் நீ ங்கள்
நிைனக் ர ்கேளா, அங் ந் ம் உங் களால்
இைதத் வக்க யா . நீ ங்கள் எங் ேக
ெசன்றைடய ம் ர ்கேளா, அங் ந் ட
உங் களால் இப்பயணத்ைதத் வக்க யா ,”
என் ய தாமஸ், தாங் கள் ெசன்
ெகாண் ந்த இடத்ைதக் ெகன் க் ச ்
ட் க்காட் ட் , ற தங் கள் பாதங் க க் க்
ேழ இ ந்த ெபரிய கற் கைளச ் ட் க்காட் ,
“இப்ேபா நீ ங்கள் எங் ேக இ க் ர ்கேளா,
அங் ந் தான் நீ ங்கள் வக் யாக ேவண் ம் ,”
“ெகன், நீ ங்கள் நாைளய னத்ைதப் பற் ச ்
ந் க்கலாம் , எ ர ்காலத்ைதப் பற் ச ் தள
கன ம் காணலாம் . ஆனால் நிகழ் காலத் ல்
நீ ங்கள் றப்பாகச ் ெசயல் பட ேவண் ம்
என்ப தான் உங் கள் அ ப்பைட யாக இ க்க

“ேநர ்மைறச ் ந்தைன ன் சக் ையப் பற்
உங் கள் க த் என்ன? அ க் யம் என்
நீ ங்கள் நிைனக் ர ்களா?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“நம் க்ைக நல் ல தான். ஆனால் த ந்த
ெசயல் நடவ க்ைககைள நீ ங்கள்
ேமற் ெகாள் ளா ட்டால் , அ அவ் வள பய ள் ள
உத் யாக இ க்கா ,” என் தாமஸ்
ப லளித்தார ். “நம் ல் பலர ் ேநர ்மைறயான
எண்ணங் கைள எண் ேறாம் . ஆனால் நாம்
கன கண் ெகாண் க் ம் ஷயங் கைள
அைடவதற் த் ேதைவயான நடவ க்ைககைள
ேமற் ெகாள் ள நம் ைமக் கட்டாயப்ப த் ன்ற ஒ
ட்டத்ைத நாம் ெசயல் ப த் வ ல் ைல.
ெவ மேன ஆைசப்பட்டால் மட் ம் ேபாதா —
களத் ல் இறங் க ேவண் ம் .”
அவர ்கள் இ வ ம் அத் ன் உச ் ைய
அைடந் அந்தக் டாரத் ற் ள் ைழந் ,
கடைலப் பார ்த்தவா நிழ ல் தங் கள்
இ க்ைககளின் அமர ்ந்தேபா , “நான்
உங் க க் ஓர ் எ த் க்காட்ைடக் ேறன்,”
என் தாமஸ் ெதாடர ்ந்தார ். “ ன்னாள் அெமரிக்க
ரா வத் தளப கால் ன் பாெவல் ன் ேபச ்ைச
நான் ஒ ைற ேகட்ேடன். ரா வத் ல் தாக
ேவைலக் ச ் ேசர ்ந்த, லட் ய ெவ ெகாண்ட ஒ
ப்பாையப் பற் ய ஒ கைதைய அவர ் னார ்.
ஒ நாள் இர ல் , ரா வ அ காரிக க்கான
ளப் ல் , ம பானப் ப ல் அமர ்ந் ந்த ஒ
தளப ைய அப் ய ப்பாய் கவனித்தான்.
அவன் ேநராக அத்தளப டம் ெசன் , ‘தளப
அவர ்கேள, நான் எப்ப ஒ தளப யாக ஆவ ?’

என் ேகட்டான்.
‘ ரேன, நீ ஒ நாையப்ேபாலக் க ைமயாக
உைழக்க ேவண் ம் . நல் ெலா க்கர ீ யான
ணிச ்ச ம் உடல் ர ீ யான ணிச ்ச ம் உனக்
இ க்க ேவண் ம் . நீ கைளத் ழக் ய பல
நாட்கள் இ க் ம் , ஆனால் நீ உன் தளர ்ச ் ைய
ஒ ேபா ம் ெவளிக்காட் க் ெகாள் ளக் டா . நீ
பயப்படக் ய பல சமயங் கள் வ ம் , ஆனால்
ஒ ேபா ம் உன் பயங் கைள நீ ெவளிக்காட் க்
ெகாள் ளக் டா . நீ எப்ேபா ம் ஒ தைலவனாக
இ க்க ேவண் ம் ,’ என் அத்தளப
“இந்த அ ைரையக் ேகட் உற் சாகமைடந்த
அந்தச ் ப்பாய் , ‘தளப யாேர, க்க நன் ,’ என்
ட் , ‘ஆக, நான் இவ் வ ல் தான் ஒ
தளப யாக ஆக ேவண் மா?’ என் ேகட்டான்.
“அதற் அத்தளப , ‘இல் ைல,
இவ் வ ல் தான் நீ உன் ைடய அ த்த
நிைலக் உயர ேவண் ம் . ற இேதேபால நீ
ெதாடர ்ந் ெசய் வந்தால் , இ ல் ஒ நாள்
நீ ம் ஒ தளப யாக ஆவாய் ,’ என் னார ்.”
“தாமஸ், அப்ப ெயன்றால் , நீ ங்கள் எங் ேக
ெசல் ல ம் ர ்கள் என்பைத ம் , அங் ேக
ெசன்றைடவதற் நீ ங்கள் என்ெனன்ன
நடவ க்ைககைள ேமற் ெகாள் ள ேவண் ம்
என்பைத ம் ெதரிந் ெகாள் வ தான் உங் கள்
இலக்ைக அைடவதற் கான ற ேகால் . ற
டா யற் ம் தாக் ப் க் ம் ற ம்
உங் கைள அங் ேக ெகாண் ேசர ்த் ம் ,
“ெகன், கச ் சரியாகக் னீர ்கள் ,” என்

ய தாமஸ், தன் நைரத்தத் தைல ையக்
ேகா ட் நிம் ம ப் ெப ச ்ெச ந்தார ். “அந்த
ேநரத் ல் அக்கைதையக் ேகட்ட எனக் ப்
ேப த யாக இ ந்த . நான் உண்ைம ல்
பரித ப்ேபா இ ந்ேதன், என் ேகள் க க்கான
ைடகைளத் ேத க் ெகாண் ந்ேதன்.
“ெகன், இ பல வ டங் க க் ன் நடந்த
ஷயம் . அப்ேபா நீ ங்கள் ஒ வனாக
இ ந் ப் ர ்கள் ,” என் ய தாமஸ்,
ெகன்ைன நன்றாகப் பார ்த் ட் த்
ெதாடர ்ந்தார ். “நான் ஒ யாபாரத்ைத
உ வாக் , அைத ைரவாக
ரி ப த் ந்ேதன். ைர ல் , மற் றவர ்கள்
தங் கேளா ஒப் ட் க் ெகாள் ம் ஒ வனாக
நான் உ வாேனன்.
“ ற என் யாபாரம் நி ப் ரச ்சைனக்
உள் ளா ற் . ன்ெபல் லாம் , என்னால் என்
னிேயா ப்பாளர ்க க் 30 நாட்க க் ள்
பணத்ைதத் ப் ச ் ெச த்த ந்த த்
நான் ெப தம் ெகாண் ந்ேதன். ஆனால் என்
கணக் வழக் கைள நான் பார ்ைவ ட்டேபா ,
என்னால் 30 நாட்க க் ள் பணத்ைதச ் ெச த்த
யா என்பைதத் ெரன் உணர ்ந்ேதன்.
என் ைடய நிகரச ் ெசாத் ம ப் ெரன்
அதளபாதாளத்ைதத் ெதாட் ந்த .
உண்ைம ல் , நான் கடனாளி ஆ ந்ேதன். என்
தல் மணம் ெப ம் ரச ்சைனக்
உள் ளா ந்த . என் ழந்ைதகள் என்னிடம்
ேபச ம த்தனர ். அப்ேபா ெரன் ஒ யல்
வந் என் படைகச ் ன்னா ன்னமாக் ய . நான்
என் யற் ையக் ட்டத்தட்டக் ைக ம்

நிைலைய எட் ந்ேதன். என் வாழ் ல்
அ ேபால கக் ழான நிைல ல் நான்
ஒ ேபா ம் இ ந்த ல் ைல.
“நிகழ் காலத் ல் உங் களால் ந்த அள க் ச ்
றப்பாகச ் ெசயல் ப வதற் கான அவ யத்ைதக்
கால் ன் பாெவல் வ த் னார ். அ
உண்ைம ேலேய என் கண்கைளத் றந்த . நான்
ல் யமாக அைதத்தான் ெசய் ய ேவண் ம்
என்பைத நான் அ ந்ேதன். நான் என்
னிேயா ப்பாளர ்கள் அைனவைர ம் அைழத் ,
அவர ்க க் நான் ைவத் ந்த பண பாக் ைய
ெமல் ல ெமல் லத் ப் ச ் ெச த் வதற் கான ஓர ்
ஏற் பாட்ைட அவர ்கேளா ேசர ்ந் ர ்மானித்ேதன்.
என் ைடய யாபாரத்ைத ட்ெட ப்பேதா
மட் மன் , எ ர ்காலத் ல் அைத
ஒட் ெமாத்தமாக ஒ ய, உயர ்ந்த நிைலக்
எ த் ச ் ெசல் வதற் ம் நான் ஒ டமான
ட்டத்ைத வ த்ேதன்,” என் தாமஸ் னார ்.
“அ க ம் லபமாக இ ந்த என் நான்
ற ல் ைல. என் கடன்காரர ்களில் யாேர ம்
ஒ வர ் ெபா ைம ழந் தன் பணத் ற் காக
என்ைன ெந க் , நான் வாலா ட்டதாக
நீ மன்றத் ல் நான் ஒ ம த்தாக்கல் ெசய் ம்
நிைலக் என்ைனத் தள் ளினால் , இந்தக் க ன
உைழப் ந் நான் தப் த் டலாம் என்
நிைனத் , அவ் வா நடக்க ேவண் ம் என் நான்
பல நாட்கள் ரார ்த்தைன ெசய் க் ேறன்.
ஆனால் ெதாடர ்ந் ஒவ் ெவா நா ம் காைல ல்
ப க்ைகைய ட் எ ந் , மாடாய் உைழத்
ஓடாய் த் ேதய் ந்ேதன்.
“ெகன், நீ ங்கள் யாராக இ ந்தா ம் சரி, ல

சமயங் களில் இ ல் க ன உைழப் மட் ேம
ஞ் ற . நான் இவற் ைறெயல் லாம்
அ ப த் க் ெகாண் ந்தேபா , என்ைன ட
அ க இழப் க க் ஆளா ந்த என் நண்பர ்
ஒ வரிடம் இ பற் ப் ேப ேனன். அவர ் தனக் ச ்
ெசாந்தமான ஒ மானத்ைத இழந் ந்தார ்.
மைன வாங் கல் மற் ம் ற் றல் ெதா ல்
ஏற் பட்ட ஒ ன்னைட ன் காரணமாக,
மாதத் ற் ப் பத் லட்சம் டாலர ்கள் என்ற
கணக் ல் அவ ைடய ெசாத் க்கள் தம் ம ப்ைப
இழந் ெகாண் ந்தன. அவேரா
ஒப் ட்டேபா என் ைடய இழப் கள்
ஒன் ல் லாத ேபால எனக் த் ேதான் ய .
“நான் என் ைமத் னரிட ம் ேப ேனன். ெபரிய
ேதாட்டங் கைள வ வைமத்த ஒ ேதாட்ட
வ வைமப்பாளராக இ ந்த அவ ைடய
யாபார ம் க ேமாசமான நிைல ல் இ ந்த .
தன் ைடய கா க்கான மாதாந் ரக் தவைணத்
ெதாைகயான 400 டாலர ்கைளச ் ெச த்த
யாமல் ேபாரா க் ெகாண் ந்த அவர ், ெப ம்
அ த்தத் ற் ஆளா ந்தார ்.
“எத்தைன டாலர ்கள் என்ப இங் ஒ
ெபா ட்டாக இ க்க ல் ைல. நாங் கள்
எல் ேலா ேம அ த்தத் ற் ஆளா ந்ேதாம் .
நாங் கள் அைனவ ேம ஒேர ஷயத்ைதத்தான்
ெசய் ய ேவண் ந்த : த ல் , நாங் கள்
ல் யமாக எங் ேக இ ந்ேதாம் என்பைத நாங் கள்
கண் த்ேதாம் . நான் எங் ேக இ ந்ேதன், என்
நி வனம் எங் ேக இ ந்த என்பைத நான்
உண்ைம ேலேய ஆய் ெசய் ய
ேவண் ந்த . ல காலமாக நான்

உதா னப்ப த் வந் ந்த உண்ைமகள்
பலவற் ைற நான் பாரபட்ச ன் ம ப் ெசய் ய
ேவண் ந்த . நான் அள க்க கமான
தன்னம் க்ைக ட ம் ெமத்தனமாக ம் இ ந்
வந் ந்ேதன். என் ழ் நிைலைய ஏற் க் ெகாள் ள
நான் கற் க் ெகாள் ள ேவண் யதா ற் . அ என்
வசமான டன், நான் எைதச ் சா க்கத்
ட்ட ட்ேடேனா, அைத அைடவதற் ஒ
ட்டத்ைத வ த் , ஒவ் ெவா நா ம் அ
த் க் க ைமயாக உைழக்கத்
தைலப்பட்ேடன்.”
“அ க ம் க னமாக இ ந் க் ம் ,
இல் ைலயா? நீ ங்கள் ெசய் ள் ள கக் க னமான
காரியம் அ தானா?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“இல் ைல. ஒ நண்பரிடம் உத ேகட்ட தான்
நான் ெசய் ள் ள ேலேய க ம் க னமான
காரியம் . மைன ெந க்க ல் க் ந்த
நண்பர ் அல் ல இவர ். இவர ் ேவெறா வர ். நான்
எப்ேபா ேம எல் லாவற் ைற ம் நாேன ெசய்
வந் ந்ேதன். நான் தனியாகச ் ெசயல் ப ம்
வைகையச ் ேசர ்ந்தவன். எல் லாவற் ைற ம்
என்னாேலேய ர ்த் க் ெகாள் ள ம் என்
நான் நம் ேனன். ஆனால் அ உண்ைமயல் ல
என் நி பணமா ய . நான் அ ைரைய
நா ேனன். நான் என் யாபாரத்ைத ேநர ்ைமயாக
ம ப் ெசய் , நான் மாட் ந்த க்க ல்
இ ந் ப வதற் ஒ ட்டத்ைத
உ வாக் வதற் அந்த ஆேலாசைன எனக் ப்
ேப த யாக இ ந்த .
“நான் உத ேகட்ட டன், யாேர ம் ஒ வர ்

வந் என்ைன ட் வார ் என் நான்
நிைனத்ேதன். அ ம் ஒ பயனற் ற நம் க்ைக
என்பைத ைர ல் நான் ரிந் ெகாண்ேடன்.
நீ ங்கள் இப்ப ப்பட்ட ஒ ழ் நிைல ல்
க் க் ம் ேபா , ெவளி ல் உள் ேளாரின்
உத ைய நா வ த் சா த்தனமான
காரியம் தான், ஆனால் மற் றவர ்கள் உங் க க்காக
எல் லாவற் ைற ம் ெசய் வார ்கள் என் நீ ங்கள்
ெமத்தனமாக இ ந் டக் டா என்பைத ம்
நான் ைர ல் உணர ்ந்ேதன். யா ம் உங் கள்
உத க் வரப் ேபாவ ல் ைல. நீ ங்கள் தான்
உங் க க் உத .”
தாமஸ் அச ் ய ைவச ் ற் ற் ம்
பார ்த்தார ். “அந்நாட்களில் நான் இங் அ க்க
வந்ேதன். ந் க்க ம் , நடவ க்ைககைளத்
ட்ட ட ம் , அவற் க்காக என்ைனத்
தயார ்ப த் க் ெகாள் ள ம் இத் எனக்
உத கரமாக இ ந்த . அன்றாட உைளச ்ச ல்
இ ந் இ எனக் ச ் ஓய் ைவக்
ெகா த்த .”
“நீ ங்கள் வ த்தத் ட்டங் கள் , உங் கள் க ன
உைழப் , மணிக்கணக் ல் நீ ங்கள் ேமற் ெகாண்ட
ரக்ைஞ டன் ய ப ற் . . . இைவதான்
இன் நீ ங்கள் ஒ ெவற் யாளராக இ ப்பதற் க்
காரணம் , இல் ைலயா?” என் ெகன்
அைம யாகக் ேகட்டார ்.
5
ைமயான மாற் றத் ற் கான
30 நாள் ட்டம்
அ த்த 1 சத தத் ர ்வாளைரச ்

சந் ப்பதற் காகத் தான் வந் ந்தைத அவ க் த்
ெதரியப்ப த் வதற் காக அவ ைடய
ெசயலாளரிடம் ெகன் தன் ெபயைரத்
ெதரி த்தேபா , “எனக் ஓர ் அவசர ேவைல
வந் ட்ட , நான் ற வ ேறன்,” என்
ட் அங் ந் ெவளிேய வதற் கான
உந் தல் அவ க் ள் எ ந்த . அப்ேபா ,
ப ற் ப்பாளர ் ம் ற் என்ன ப ல் வ
என் நிைனத் அவர ் ேபசாமல் அந்த
வரேவற் பைற ல் காத் ந்தார ்.
தாமஸ டன் பட சவாரி ெசய் ட்டத்தட்ட
ஒ மாதம் ஓ ட் ந்த . எந்தெவா
ஷயத் ம் உண்ைம ேலேய
ேமன்ைம வதற் எவ் வள மணிேநரம் ப ற்
ெசய் ய ேவண் ந்த என்பைதக் ெகன்
ெதரிந் ெகாண்டேபா , இந்த ஒட் ெமாத்தச ்
ெசயல் ைற ம் அவ க் அ ப் ைய
ஏற் ப த் ய . தாமஸ் தனக்காக ேநரம்
ெசல ட் ந்தைதக் ெகன் ெமச ் னார ். தாமஸ்

ந்த அைனத் ம் உண்ைம என் அவர ்
நம் னார ். ஆனா ம் ஒ த ரக் அவ க் ள்
எ ந்த . இலக் கைள ேநாக் ய பாைத ல் ல
சவால் கள் இ க் ம் என் ப ற் ப்பாளர ் ம்
ந்தார ் என்ப உண்ைமதான் என்றா ம் ,
10,000 மணிேநரச ் சவால் களா என் ெகன்
ெப ச ்ெச ந்தார ். ெவ ம் 1 சத தம்
ேமம் ப வதற் காகப் பத்தா ரம் மணிேநரம் க ன
உைழப்பா? கடந்த ல நாட்களாக, தன் வாழ் ல்
மாற் றத்ைத ஏற் ப வ த் அவர ்
ேமற் ெகாண் ந்த யற் களில் அவர ்
ைமயான ஈ பாட் டன்
ெசயல் பட் க்க ல் ைல. எனேவ, தன் ைடய
அர ்ப்பணிப் க் த் அவ க் ேம ம்
சந்ேதகங் கள் ைளத்தன.
ெகன் சந் க்க ந்த அ த்த 1 சத தத்
ர ்வாளர ் ெடய் . அவர ் ஓர ் உள யலாளர ். கற் க்
ெகாள் வதற் கான தங் கள் றைன அ கப்ப த் க்
ெகாள் வதற் மக்க க் உத ய ஒ
ம் ரமான ைமயத்ைத அவர ் நடத் வந்தார ்.
அ ‘ ைளக்கான ப ற் ைமயம் ’ என்
ப ற் ப்பாளர ் ம் அைத ளக் ந்தார ்.
தனக் இங் என்ன ேவைல என் ெகன்
யந்தார ். ஆனால் இந்தச ் சந் ப் ,
இச ்ெசயல் ைறக் க் ப் ேபா வதற் த்
தனக் ஒ வாய் ப்பாக அைம ம் என்பைத அவர ்
கண் ெகாண் ந்தார ். இச ்ெசயல் ைறைய
ைமயாகப் ர ்த் ெசய் வதற் ப்
ப ற் ப்பாளர ் ம் டம் தான் ஒப்பந்தம்
எைத ம் ெசய் ெகாண் க்க ல் ைலேய என்
அவர ் தனக் த் ேதா சமாதானம் க்

தன்ைனப் ேபாலேவ ெவ மேன தங் கள்
வாழ் கை் கைய அதன் ேபாக் ல் ஓட் க்
ெகாண் ந்த ஏராளமான மக்கைளக் ெகன்
அ ந் ந்தார ். மாற் றத்ைத ம் ேமம் பாட்ைட ம்
உள் ளடக் ய கப் ெபரிய ெசயற் ட்டங் கள்
எைத ம் ெசயல் ப த்த ேவண் ய ேதைவைய
அவர ்கள் உணர ல் ைல. அவர ்களில்
ெப ம் பாலாேனார ் ெசய் தைதப்ேபால, தனக்
வாய் த் ந்த ஷயங் கைளச ் றப்பாகப்
பயன்ப த் க் ெகாண் , தன் வாழ் ல் இ ந்த
ஆ ர ்வாதங் கைளக் கண் ெகாண் , தான்
ேமம் பட ேவண் ய ல ப் ட்ட அம் சங் கள்
நடவ க்ைக எ ப்பெதன் வ டத்
ர ்மானங் கைள உ வாக் க் ெகாள் ள ெவ மேன
தான் யற் க்கப் ேபாவதாகக் ெகன்
ெசய் தார ்.
ன்னர ் ஒ நாள் தன் மகனின் அணி னர ்
ைளயா ய கால் பந் ப் ேபாட் ன்ேபா
ப ற் ப்பாளர ் ம் ைம சந் த்தக் ெகன், தன்
ைவ அவரிடம் னார ். கடந்த ஒ ல
வாரங் களாகச ் ெசய் வந் ந்தைதப்ேபாலேவ
ைளயாட் ந்த ற ெகன் தன் மகைன
ேவகமாகத் தங் கள் காைர ேநாக் இ த் ச ்
ெசல் ல யன்றார ். ஆனால் இம் ைற ம் அவைர
வதாக இல் ைல. அவர ் ேவகமாகக் ெகன்ைன
ேநாக் ச ் ெசன் , அவைர வ ம த்தார ். ெடய்
தன்ைனத் ெதாைலேப ல்
அைழத் ந்ததாக ம் , ெகன் ஏன் தன்ைனத்
ெதாடர ் ெகாண் க்க ல் ைல என் அவர ்
தன்னிடம் ேகட்டதாக ம் ம் ெகன்னிடம்

ெதரி த்தார ்.
அப்ேபா ம் ன் கத் ல் ேகள் க்
ெதாக் நின்றைதக் ெகன் கவனித்தார ்.
அ ப்பைட கைளப் ன்பற் வதாகக் ெகன்
ெகா த் ந்த வாக் ைய ம் , 1 சத தத் ர ்
த் த் வக்கத் ல் அவர ்
ெவளிப்ப த் ந்த உற் சாகத்ைத ம்
ஆற் றைல ம் பற் ம் ம் அவ க்
நிைன ப த் னார ். இ யாக, அ த்த 1
சத தத் ர ்வாளைரச ் சந் ப்பதற் க் ெகன் ஒப் க்
தாமஸ டன் பட ப் பயணம் ெசய் ட்
வந்த ற , உடன யாகப் பல ஷயங் கைள
அவர ் தன் ப்ேபட் ல் எ ந்தார ். ஆனால்
அவர ் அவற் ைற ண் ம் எ த் ப்
ப த் க்க ல் ைல. இப்ேபா அ த்த 1 சத தத்
ர ்வாளைரச ் சந் ப்பதற் ன் , தான் கற் க்
ெகாண்டவற் ைற ஒ ைறயாவ ப த் ப்
பார ்த் வ நல் ல என் நிைனத் அவர ்
தன் ப்ேபட்ைடத் றந்தார ்.
1. ஒ ஷயத் ல் தைல றந்தவராக ஆவதற் க்
ைறந்தபட்சம் 10,000 மணிேநரம் ரக்ைஞ டன் ய
ப ற் ேதைவ.
2. ரக்ைஞ டன் ய ப ற் ல் ேநரத்ைதச் ெசல ம்
ஒவ் ெவா வ ம் தங் கள் ெசயற் றைன
ேமம் ப த் ன் றனர்.
3. அன் றாட ேவைலகைளப் ன் வ ம் ைற ல்
ரக்ைஞ டன் ய ப ற் யாக மாற் க் ெகாள் ங் கள் :
• ஒ காரியத்ைத நீ ங்கள் எவ் வள றப்பாகச்
ெசய் ர்கள் என் பைத ம் , அ த்த ைற அைத
உங் களால் எவ் வா ேமம் ப த்த ம்
என் பைத ம் ம ப் ெசய் ங் கள்
• ஆக்கப் ர்வமான ன் ட்டக் க த் க்கைளப்

ெப ங் கள்
• சவாலான, ஆனால் மற் றவர்களின் ஆதர டன்
சா க்கப்படக் ய இலக் கைளக் ைகயா ங் கள்
4. உங் கைள மற் றவர்க டன் ஒப் வதற் ப்
ப லாக, உங் க டேனேய ஒப் ட் ப் பா ங் கள் .
5. ன் ேனாக் த் ட்ட ங் கள் , இலக் கைள
நிர்ண த் க் ெகாள் ங் கள் , ஆனால்
நிகழ் காலத் ல் உங் களால் ந்த அள க் ச்
றப்பாகச் ெசயல் ப ங் கள் .
***
ெடய் க ஆழமாகத் தன்ைன

அர ்ப்பணித் க் ெகாண் ந்த ெசயல் ைற
த் த் தான் சந்ேதகம் ெகாண் ேகள்
ேகட்ட த் அவர ் தன் ேகாபம் ெகாள் வார ்
அல் ல ஏமாற் றம் அைடவார ் என் ெகன்
எ ர ்பார ்த் ந்தார ். ஆனால் தான் அமர ்வதற்
ஒ வச யான நாற் கா ைய ம் , ப வதற்
ஒ ேகாப்ைபத் ேதநீ ைர ம் ெகா த் , தான்
வைதக் கா ெகா த் க் ேகட்க ம் அவர ்
தயாரானேபா ெகன் இனிைம கலந்த
ஆச ்சரியமைடந்தார ். ெகன்னின் உணர ் கைளப்
பற் ம் ஏற் கனேவ தன்னிடம் ந்ததாக
ெடய் ெகன்னிடம் னார ். இப்ேபா அவர ்
அைதக் ெகன்னிட ந் ேநர யாகக் ேகட் த்
ெதரிந் ெகாள் ள ம் னார ். அவர ்
ஆ வாசமாக ம் ஒ த்தக் கவனத் ட ம்
ெகன் க் எ ரில் அமர ்ந்தார ்.
“ெடய் , 1 சத தத் ர ் உங் க க் ம் உங் கள்
ல் உள் ள மற் றவர ்க க் ம் றப்பாகப்
பலனளித் ள் ளைத என்னால் பார ்க்க ற .
ஆனால் ரக்ைஞ டன் ய ப ற் ல்
ெசல வதற் ஆ ரக்கணக்கான

மணிேநரங் கள் என்னிடம் இல் ைல,” என் ெகன்
னார ். “அப்ப ேய என்னிடம் 10,000 மணிேநரம்
இ ந்தா ம் , அ என்னிடத் ல் ஒேர ஒ சத த
ேமம் பாட்ைட மட் ேம ஏற் ப த் ம் என்றால் ,
அதனால் என்ன பயன்?”
“ேமம் பாட் ற் கான இச ்ெசயல் ைறைய
இன் ம் அ கப் ெபா த்தமான ஒ கால
வைரயைறக் ள் ைவத் நீ ங்கள் பார ்க்கத்
வங் னால் , அ உங் க க் உதவக் ம் ,”
என் ெடய் தன் ேபச ்ைசத் வக் னார ்.
“நீ ங்கள் அவ் வப்ேபா ேகால் ஃப்
ைளயா வதாகக் கார ்ேலாஸ் என்னிடம்
னார ். அ சரிதாேன?”
“ஒ மாதத் ற் ஒ ைற நான்
ைளயா ேவன்,” என் ெகன் ப லளித்தார ்.
“ ரிட் ஷ் ஓப்பன் அல் ல அெமரிக்க ஓப்பன்
அல் ல மாஸ்டர ்ஸ் ேகால் ஃப் ேபாட் ல் ெவற்
ெப ம் அள க் த் றைம ெப வதற் க்
ைறந்தபட்சம் 10,000 மணிேநரம்
ரக்ைஞ டன் ய ப ற் அவ யம் என்பைத
நீ ங்கள் ஒத் க் ெகாள் ர ்களா?”
“ஆமாம் . நான் தாமஸ டன் ேநரத்ைதச ்
ெசல ட்டைதத் ெதாடர ்ந் ஆராய் ச ்
ெசய் ேதன். நீ ங்கள் வ உண்ைம
என்பதற் கான ஆதாரத்ைத என்னால் பார ்க்க
ற ,” என் ெகன் ப லளித்தார ்.
“ப ற் ெசய் வ த்த எண்ணேம நமக்
மைலப் ட் வதாகத்தான் இ க் ம் . உங் கள்
உணர ்ைவ என்னால் ரிந் ெகாள் ள ற ,”
என் ெடய் னார ். “ஆனால் நீ ங்கள்
ேகால் ஃப் ெதாடர ்பாக ைறயான பாடங் கைளப்

ப லத் ெதாடங் , வாரத் ற் ஒ ைறயாவ
ஒ ச் ற் ேகால் ஃப் ைளயா வதற்
உங் கைள அர ்ப்பணித் க் ெகாண் ,
உங் க ைடய ழல் ச ்ைசப் ப ற்
ெசய் வதற் த் ன ம் ஒ மணிேநரத்ைதச ்
ெசல ட் , ேகால் ஃப் ப ற் ேயாக்கைளப்
பார ்த் , ேகால் ஃப் ப ற் ெதாடர ்பான
த்தகங் கைள ம் நீ ங்கள் ப ப்பதாக ைவத் க்
ெகாள் ேவாம் .
“நீ ங்கள் அவற் ைறெயல் லாம் ெசய் தால் , தல்
வாரத் ன் ல் , உங் க ைடய தற் ேபாைதய
ேகால் ஃப் றைம டன் ஒப் ைக ல்
உங் க ைடய றைம ல் 1 சத த ேமம் பா
ஏற் பட் க் ம் என் நான் பந்தயம் கட்டத்
தயார ்.”
“நீ ங்கள் வ சரி என் தான்
ேதான் ற . எ ேம ெசய் யாமல்
இ ப்பைத ட 1 சத த ேமம் பா றந்த
என்ப எனக் ப் ரி ற . ஆனால் உண்ைம ல் ,
எண்ணற் ற மணிேநரம் ப ற் ெசய் த ற
ெவ ம் ஒேர ஒ சத த ேமம் பா மட் ேம
ைடக் ம் என்றால் , அப்ப ற் க் ேநரத்ைதச ்
ெசல வ ல் என்ன ம ப் உள் ள என்
எனக் ப் ரிய ல் ைல.”
“ெகன், இைத ஒ நீ ளமான ெலன்ைஸக்
ெகாண் நீ ங்கள் பார ்க்க ேவண் ம் . நீ ங்கள்
உங் கள் ய வழக்கத்ைதத் ெதாடர ்ந்
கைட த் , அ த்த வாரம் நீ ங்கள் 1 சத தம்
ேமம் ப வதாக ைவத் க் ெகாள் ேவாம் ,” என்
ய ெடய் , ெகன் அைத உள் வாங் க்
ெகாள் வதற் காகச ் ேநரம் ெமௗனம்

சா த்தார ். ற , “இரண்டாவ வாரம்
உங் க க் க் ைடக்கக் ய 1 சத த ேமம் பா
ெவ மேன உங் க ைடய தற் ேபாைதய றைம
அள ன் தான ேமம் பாடாக இ க்கா . தல்
வாரத் ல் நீ ங்கள் ஏற் கனேவ 1 சத த
ேமம் பாட்ைட அைடந் ட் ர ்கள் . இரண்டாவ
வாரம் , தல் வாரத் ல் ஏற் பட்ட ேமம் பாட் ன்
நீ ங்கள் 1 சத த ேமம் பாட்ைட அைட ர ்கள் ,
இல் ைலயா?” என் ேகட்டார ்.
“இ என் வங் க் கணக் ல் ட் வட் ையப்
ேபான்ற என் ர ்களா?”
ெடய் ன்னைகத்தார ். “ஆம் . அைத நீ ங்கள்
அப்ப ம் பார ்க்கலாம் . உங் கள் வட் ன்
வட் ையச ் சம் பா ப்பதன் லம் உங் கள்
ேச ப் த் றைன நீ ங்கள் அ கரிப்ப ேபால,
உங் கள் ேமம் பா ம் ட் வட் ைற ல்
அ கரிக் ற . ரக்ைஞ டன் ய ப ற் ன்
லம் உங் கள் ‘ றைம வங் ’ ல் ேச த் க்
ெகாண்ேட இ ங் கள் . அப்ேபா ெதாடர ்ச ் யான
ேமம் பா ஏற் ப வைத நீ ங்கள் காண் ர ்கள் .
ன்றாவ அல் ல ஆறாவ மாதத் ன் ல் ,
நீ ங்கள் வக்கத் ல் இ ந்தைத ட ெவ ம் 1
சத த ேமம் பாட்ைட அைடந் க்க மாட் ர ்கள் .
மாறாக, அைத ம் கடந் ேமம் பட் ப் ர ்கள் .
ரக்ைஞ டன் ய ப ற் ைய நீ ங்கள் உங் கள்
வாழ் ன் ஒ ப யாக ஆக் க் ெகாண்டால் ,
நீ ங்கள் ெதாடர ்ந் பன்மடங் ேமம் பட் க்
ெகாண்ேட இ ப் ர ்கள் .”
“இ ஒ வ கரமான ஏற் பாடாக இ க் ற ,”
என் ெகன் ப லளித்தார ். “ஆனா ம் , நான் ெபற
ம் ன்ற ைள கைளப் ெப வதற் கான

லபமான அல் ல ேவகமான வ இ தானா
என் எனக் உ யாகத் ெதரிய ல் ைல.”
“ெகன், அப்ப ெயன்றால் உங் கள் மனத் ல்
ேவ ஏேத ம் உத் இ க் றதா?”
“உண்ைம ல் , நான் என் ைடய வ டத்
ர ்மானங் கைள ஏற் கனேவ எ
ைவத் ள் ேளன்,” என் ய ெகன், தன் ைடய
ப்ேபட் ன் ஒ ப் ட்ட பக்கத்ைதத் றந் ,
அ ல் இ ந்த ஒ பட் யைல ெடய் டம்
காட் னார ். “என் ெதா ல் வாழ் கை ் க, என் ம் ப
வாழ் கை ் க, என் ஆேராக் யம் , என் உடற் றன்
ஆ யவற் ைற ேமம் ப த்தப் ேபா ன்ற இந்த
மாற் றங் கைளெயல் லாம் ஜனவரி 1ம்
ேத ந் நான் நைட ைறப்ப த்தப்
ேபா ேறன். இந்த உத் உடன யா ைள கைள
எனக் ப் ெபற் க் ெகா க் ம் . அதற் க த்த
வ டம் , நான் இன்ெனா ய பட் யைலத்
தயாரிப்ேபன். நான் ம் ம் எல் லாவற் ம்
நான் ேமம் ப ம் வைர இவ் வா ெதாடர ்ந் ெசய்
ெகாண்ேட இ ப்ேபன்.”
தன் ைடய ட்டத்ைதக் ேகட் அந்த
உள யலாளர ் ர ப்பைடவார ் என் ெகன்
நிைனத்தார ். ஆனால் ெடய் தன் தைலைய ஒ
பக்கமாகச ் சாய் த் க் ெகன்ைனப் பார ்த்தேபா ,
அவ ைடய கத் ல் எந்த உணர ்ச ் ம்
ெதன்பட ல் ைல.
“ெகன், உங் க ைடய நல் ல
ேநாக்கங் க க்காக நான் உங் கைளப்
பாராட் ேறன்,” என் ெடய் னார ்.
“நீ ங்கள் உங் க க்காக ம் உங் கள்
ம் பத் ற் காக ம் நண்பர ்க க்காக ம் சக

ஊ யர ்க க்காக ம் ஒ றந்த நபராக ஆவ
த் ஒ வ ைமயான அர ்ப்பணிப்ைபக்
ெகாண் ப்ப உண்ைம ேலேய ஒ மகத்தான
ஷயம் தான். ஆனால் நீ ங்கள் அந்த
அ ைறையத் ேதர ்ந்ெத ப்பதற் ன் ,
வ டத் ர ்மானங் கள் எவ் வள ரம்
பலனளிக் ன்றன என்ப த் ச ்
ெசய் யப்பட் ள் ள ஆராய் ச ் ையப் பற் நீ ங்கள்
ெதரிந் ெகாள் ள ம் ர ்களா?”
“அ உண்ைம ேலேய எனக் உத யாக
இ க் ம் , நன் ,” என் ெகன் ப லளித்தார ்.
“ வ டத் ர ்மானங் கள் அரிதாகேவ
பலனளிக் ன்றன,” என் ெடய் னார ்.
“எ த் க்காட்டாக, இங் லாந் ல் உள் ள ஒ
பல் கைலக்கழகத்ைதச ் ேசர ்ந்த ஒ ேபரா ரிய ம்
உள யலாள மான ரிச ்சர ் ைவஸ்ேமன்,
வ டத் ர ்மானங் கைள ேமற் ெகாண்ட
மக்க க் க் ைடத்த ைள கைள ஆய்
ெசய் தார ். ெகன், இத்தைகய ர ்மானங் கைள
ேமற் ெகாண்டவர ்களில் 88 சத தத் னர ் தங் கள்
ர ்மானங் கைள நிைறேவற் றத்
தவ ட் ந்தனர ்.
“அப்ப ெயன்றால் , நீ ங்கள் பட் ய ட் ள் ள
வ டத் ர ்மானங் கைள நீ ங்கள்
நிைறேவற் வதற் கான வாய் ப் க் ட்டத்தட்டப்
பத் ல் ஒ பங் தான்.”
“ஓ,” என் ெகன் னார ்.
“ றப்பைடவதற் காக உங் கைள மாற் க்
ெகாள் வ சாத் ய ல் ைல என் இதற்
அர ்த்த ல் ைல. மா வதற் கான உங் கள்
றனின் ம் எனக் எந்த சந்ேதக ம் இல் ைல,”

என் ெடய் அவ க் உத்தரவாதம்
ெகா த்தார ். “ஆனால் நிரந்தரமான
ேமம் பாட்ைடக் ெகாண் வ வ ல் கக் ைறந்த
பலனளிக் ன்ற வ களில் ஒன் தான் வ டத்
ர ்மானங் கள் என் அந்த ஆய் ன்
ற .
“அைவ பலனளிக்காமல் ேபாவேதா
மட் மன் , மக்கைள உள யல் ர ீ யாக
பா க்க ம் ெசய் ன்றன,” என் ெடய்
னார ்.
“ெடய் , ஒ றந்த நபராக உ வாவ
த் ேமற் ெகாள் ளப்ப ம் ஒ ர ்மானம்
ேபான்ற ேநர ்மைறயான ஒன்றால் எப்ப
ஒ வ க் பா ப்ைப ஏற் ப த்த ம் ?” என்
ெகன் ேகட்டார ்.
“ெப ம் பாலான மக்கள் ஒவ் ெவா வ ட ம்
ேமற் ெகாள் ன்ற ர ்மானங் கள் ெபா வாக எைட,
உடற் றன், ெதா ல் அல் ல ேவைல, உற கள் ,
பணம் ேபான்ற ரி க க் ள் ேளேய
அடங் ன்றன. ரச ்சைன என்னெவன்றால் ,
இலக் கள் ெப ம் பா ம் பரந் பட்
இ க் ன்றன. அைவ அைனத்ைத ம்
ெரன் ம் ஒேர சமயத் ம் அைடவ
ட்டத்தட்ட சாத் யமற் ற . நாம் ஒ
ர ்மானத்ைத ேமற் ெகாள் ம் ேபா ல் யமாக
அைதத்தான் நம் ட ந் நாம்
எ ர ்பார ்க் ேறாம் . உங் கள் பட் ய ல் உள் ள
ர ்மானங் கள் இந்த வரிப் ற் ள் அடங் வதாக
நீ ங்கள் க ர ்களா?”
ெகன் தன் பட் யைல ண் ம் ஒ ைற

பார ்த்தேபா , “ஆமாம் ,” என் தான் ப லளிக்க
ேவண் ந்த . தன் வாழ் ல் மாெப ம்
ேமம் பா கைள ஏற் ப த்தக் ய ெபரிய
மாற் றங் கைள உ வாக் வதற் கான பல
ர ்மானங் கைள அவர ் பட் ய ட் ந்தார ்.
“ வ டத் ர ்மானங் கள் எப்ேபா ம்
ேதால் ையேய த ன்றன என்
ர ்களா?” என் அவர ் ெடய் டம்
“ஆமாம் , ெகன். நாம் ஓர ் இலக்ைக அைடயத்
தவ ம் ேபா , நம் ைடய யகட் ப்பாட்ைட
இழந் ேறாம் . ஜனவரி 1ம் ேத க் ப் ற
தாங் கள் இனி ஒ ேபா ம் இனிப் ப்
பதார ்த்தங் கைள ஏ ட் க் டப் பார ்க்கப்
ேபாவ ல் ைல என்ேறா, ைக க்கப்
ேபாவ ல் ைல என்ேறா ன்ற பலைர நீ ங்கள்
அ ந் ப் ர ்கள் . அவர ்கள் ஒ வாரம் அந்த
உ டன் இ க்கக் ம் , அ ல் ெவற் ம்
ெபறக் ம் . ஆனால் ெரன் , அவர ்க ைடய
எைட இன் ம் அ கமாக அ கரித் க் ம்
அல் ல ன்ைப ட இரண் மடங் அ கமாக
அவர ்கள் ைக க்கக் ம் .
“நம் ைடய ர ்மானங் களில்
ெப ம் பாலானைவ நம் யம ப் ன் ல
அம் சங் கைள உள் ளடக் ள் ளதால் , இங் நம்
யம ப் ம் அ வாங் ற . நம் ர ்மானத்ைத
நம் மால் கைட க்க யாமல் ேபா ம் ேபா
நாம் ஊக்க ழந் ேறாம் . ல சமயங் களில்
நாம் ற் மாக நம் க்ைக இழந் ேறாம் .
இந்த பா ப்ைபப் பற் த்தான் நான் ேப க்

ெகாண் க் ேறன்.”
ெகன் தன் இ க்ைக ல் சாய் ந் ெகாண் ,
ெடய் ந்தைதப் பற் ஆழ் ந்
ந் த்தார ். “மா வ ஏன் அவ் வள க னமான
ஒன்றாக இ க்க ேவண் ம் ?” என் அவர ்
ெடய் டம் ேகட்டார ். “ஒ ேவைள, இ மனம்
ெதாடர ்பானதாக இ க்கலாம் . தங் கள்
ர ்மானங் கைள நிைறேவற் றத் தவ ய மக்களிடம்
ேபா மான ஒ ங் இல் லாமல் ேபா க்கலாம் .
ேபா ய அள மன உ அவர ்களிடம் இல் லாமல்
ேபான அவர ்க ைடய ேதால் க் க்
காரணமாக இ ந் க் மா?”
“ெகன், நீ ங்கள் கச ் சரியாகக் ள் ள ீர ்கள் .
இ ெப ம் பா ம் மனம் ெதாடர ்பான தான்.
வ டத் ர ்மானங் கள் வழக்கமாகத் ேதாற் ப்
ேபாவதற் கான க் யக் காரணங் களில் ஒன்ைற
நீ ங்கள் ல் யமாகக் கண் த் க் ர ்கள் .
உலக அள ல் மன உ பற் றாக் ைறயாக
இ ப்ப தான் அத்ேதால் க் க் காரணம் .
“ஜனவரி மாதத் ன் தல் வார இ ல் ,
வ டத் ர ்மானங் கைள
ேமற் ெகாண்டவர ்களில் 75 சத தத் னர ் மட் ேம
தங் கள் ர ்மானங் களில் உ யாக
இ க் ன்றனர ். அப்ப ெயன்றால் , ஏ நாட்கள்
டத் தங் கள் ர ்மானங் கைளக்
கைட ப்பதற் த் ேதைவயான மன உ
நான் ல் ஒ வரிடம் இ ப்ப ல் ைல என்
ெபா ள் . வாரங் கள் ெசல் லச ் ெசல் ல,
அ கப்ப யான மக்களின் மன உ ேதய் ந்
ேபா ற . உண்ைம ல் , மன உ ைய மட் ேம
சார ்ந் க் ம் மக்கள் தான் நிரந்தரமான

மாற் றங் கைள ஏற் ப த் வ ல் கக் ைறந்த
அள ெவற் ெப பவர ்களாக இ க் ன்றனர ்.”
“ஆனால் அந்த மாற் றங் கைள உ வாக் வ ல்
நான் உண்ைம ேலேய என் மனத்ைத
நிைலப்ப த் னால் ?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“ஒ ல மக்கள் மட் ேம தங் கள் வ டத்
ர ்மானங் களில் உ யாக இ க் ன்றனர ்.
ஆனால் , அவர ்கள் அரிதாகேவ ெவற்
ெப ன்றனர ். ஏெனனில் , அவர ்கள் ெவ மேன
தங் கள் மனத்ைத அவற் ன்
நிைலப்ப த் ன்றனர ்,” என் ய ெடய் ,
தனக் ப் பக்கத் ல் இ ந்த அலமாரி ந் ,
மனித ைள ன் மா ரி ஒன்ைற எ த்தார ்.
அைத அவர ் தனக் ன்னால் உயர ்த் ப்
த் , அதன் ன்ப ன் ேமற் பக்கத்ைதச ்
ட் க்காட் னார ். “உங் கள் மன உ க்
க் யக் காரணமான ைளப் ப இ தான்.
உங் கள் ெநற் க் ப் ன்னால் உள் ள ப இ .
இப்ப பல ேவைலகைளச ் ெசய் ற .
இப்ப தான் உங் கைள ஒ த்தக் கவனத் டன்
இ க்கச ் ெசய் ற , உங் க ைடய யகால
நிைனைவக் ைகயாள் ற , க்கலான
ரச ்சைனகைளத் ர ்க் ற . ஒ பைழய
பழக்கத்ைதத் ெரன் மாற் வதற் மன
உ ைய ெவளிப்ப த் ம் ப நீ ங்கள் அைதக்
ேகட் க் ெகாள் ம் ேபா , அ அதற் தல்
ேவைலயா ற .
“ ைளக் ள் ஆழமாக உைறந் க் ம்
‘ெவ ம மற் ம் ஊக் ப்
அைமப் ைற’ ன் ெசயல் பட்
ெகாண் க் ம் ைள ேவ ப் ெபா ட்கள் ,

பழக்கங் கைள கச ் றப்பாக உ வாக்
நிைலப்ப த் வ இதற் கான காரணங் களில்
ஒன் . ஷயங் கைள நீ ங்கள் உங் கைள ம்
அ யாமல் ரக்ைஞ ன் எப்ேபா ம் ஒேர
தத் ல் ெசய் ர ்கள் . நீ ங்கள் ெசய் ம்
ஒவ் ெவா ஷயத்ைத ம் ரக்ைஞேயா
ெசய் ய ேவண் ம் என்றால் , அ உங் களால்
சமாளிக்க யாத அள க் க்
கைளப் ட் வதாக இ க் ம் . ன ம் நீ ங்கள்
உங் கள் பற் கைளத் லக் ம் தத்ைத
நிைனத் ப் பா ங் கள் .”
ெகன் தான் பல் லக் ய தத்ைதத் தன்
மனத் ற் ள் காட் ப்ப த் ப் பார ்த்தார ்.
ஒவ் ெவா ைற ம் தான் ஒேர இடத் ல் வக் ,
ஒேர மா ரியாகத் லக் யைத அவர ்
ெடய் அந்த ைள மா ரிைய ண் ம்
அந்த அலமாரி ல் ைவத்தார ். “ெகன், இப்ேபா
நாம் ஒ ய ப ற் ைய யற் த் ப்
பார ்க்கலாம் . உங் கள் ைககைள உங் கள் ன்னால்
ேநராக நீ ட் , உங் கள் ரல் கள் அைனத் ம்
ஒன்ேறாெடான் ன்னிப் ைணந் க் ம் ப
உங் கள் உள் ளங் ைககள் இரண்ைட ம் ேசர ்த் ப்
ங் கள் ,” என் அவர ் னார ். ெகன் அவர ்
ய ேபாலேவ ெசய் தார ்.
“ஒ ெப ரல் இன்ெனா ெப ர ன்
இ க் ற , இல் ைலயா?” என் ெடய் ேகட்டார ்.
ெகன் தன் ரல் கைளப் பார ்த் ட் ,
“ஆமாம் ,” என் னார ்.
“இப்ேபா உங் கள் ரல் கைள த் ,

மற் ெறா ெப ரல் இப்ேபா ேமேல
இ க் ம் ப உங் கள் ரல் கைள ண் ம்
ன்னிப் ைண ங் கள் .”
ெகன் அவ் வா ெசய் தேபா , “இப்ேபா
நீ ங்கள் எப்ப உணர ் ர ்கள் ?” என் ெடய்
“இ சற் அெசௗகரியமாக இ க் ற ,”
என் ெகன் ப லளித்தார ். “என் ைககைள
ஒன் ைணக் ம் ேபா , ஒ ப் ட்ட தத் ல்
என் ரல் கைளப் ன்னிப் ைணப்பைத நான்
ம் ேறன் என் இ வைர நான் ஒ ேபா ம்
உணர ்ந்த ல் ைல. இப்ேபா நான் என் ரல் கைள
மாற் ப் ைணக் ம் ேபா , அ இயல் க் ப்
றம் பானதாக இ க் ற . . . சற் இச சகாக
இ க் ற .”
“ெகன், இப்ேபா நீ ங்கள் உங் கள் ைககைளத்
தளர ்த் க் ெகாள் ளலாம் ,” என் ெடய் னார ்.
“ஒ மாதம் வைர யற் த் ப் பார ்க் மா
கார ்ேலாஸ் உங் க க் ப் பரிந் ைரத்த
மாற் றத்ைதப் பற் இப்ேபா நீ ங்கள் ந் த் ப்
பா ங் கள் . நீ ங்கள் அைத யற் த்தேபா
உங் க க் எப்ப ப்பட்ட உணர ் ஏற் பட்ட ?”
“உண்ைம ல் , இப்ேபா எப்ப
அெசௗகரியமாக உணர ்ந்ேதேனா, அேத ேபான்ற
உணர ் தான் அப்ேபா ம் எனக் ஏற் பட்ட .
ஷயங் கைளப் ய வ ல் ெசய் வ எனக்
இயல் பாக வர ல் ைல,” என் ெகன் ஒப் க்
ெகாண்டார ். “நான் எனக் உண்ைமயாக நடந்
ெகாள் வ க் யம் என் நான் எப்ேபா ேம
நிைனத் வந் ள் ேளன். எனேவ நான் ஒ ய
தத் ல் நடந் ெகாள் ள யற் த்தேபா , நான்

ேவ யாேரா ஒ வராக இ ந்த ேபால
உணர ்ந்ேதன். அ எனக் அெசௗகரியமாக
இ ந்த .”
“ெகன், அ நல் ல ஷயம் ,” என் ெடய்
னார ்.
ெகன் ழப்பத் டன் அவைரப் பார ்த்தார ்.
“ெகன், நம் ைளகள் வ வைமக்கப்பட் ள் ள
தம் த் நான் அ ந் ப்பதால் , ஒன்ைறப்
ய தத் ல் ெசய் ய யற் த் ப் பார ்ப்ப
உங் கைள அெசளகரியமாக உணரச ்
ெசய் ய ல் ைல என்றால் உங் கள் மன
ஆேராக் யம் த் நான் ந்த கவைல
ெகாள் ேவன். நீ ங்கள் ைடயளிக்க ேவண் ய
ேகள் கள் இைவதான்: அந்த அெசளகரியத்ைதப்
ெபா த் க் ெகாண் நீ ங்கள் ெதாடர ்ந்
யற் த் ர ்களா? அந்த மாற் றத்ைதக்
ைறந்தபட்சம் ஒ மாதமாவ தக்க ைவத் க்
ெகாண் ர ்களா?”
ெகன் தன்ைனக் த் ச ் ெவட்கம்
ெகாண்டைத அவ ைடய கம் ெதளிவாகக்
காட் ய . “அ என்ைன ம் ேவ லைர ம்
அெசௗகரியமாக உணரச ் ெசய் ததால் , அந்தப்
ய பழக்கத்ைதக் கைட ப்பைத நான்
அவ் வப்ேபா நி த்தத் வங் ேனன். நான்
எவ் வள அ க நாட்கள் அவ் வா ெசய் ேதேனா,
ண் ம் அந்த மாற் றத்ைதத் வக் வ
அவ் வள அ கக் க னமாக ஆன ,” என் ெகன்
னார ்.
“ஆக, நீ ங்கள் ஏறக் ைறய உங் கள் பைழய
பழக்கத் ற் ப் ேபாய் ட் ர ்கள் , இல் ைலயா?”
“ஆமாம் . அ தான் உண்ைம. என் வாழ் ல்

ஷயங் க ம் பைழய நிைலைய எட்டத்
வங் ன.”
“உங் கள் ட் ன் ெவப்பநிைல ேலசாக அப்ப
இப்ப மா னா ம் , உங் கள் ெதர ்ேமாஸ்டாட் எந்த
ெவப்பநிைலையத் தக்க ைவக் ம் ப
நிர ்ண க்கப்பட் உள் ளேதா, அேத நிைலக்
உங் கள் ட் ன் ெவப்பநிைல ண் ம்
ம் வைதப் ேபாலத்தான் இ ம் ,
இல் ைலயா?” என் ெடய் ேகட்டைதக் ெகன்
தைலயைசத் ஆேமா த்தார ் “ெகன், நா ம்
இைதேயதான் ெசய் ேறாம் . நமக் எந்தக்
ப் ட்ட நிைல பழக்கமா இ க் றேதா, எந்த
நிைல ல் நாம் ெசௗகரியமாக உணர ் ேறாேமா,
நாம் அந்த நிைலக் த் ம் ேறாம் .”
“ெடய் , ல சமயங் களில் , அைத எ ர ்த் ப்
ேபாராட யற் ப்ப அர ்த்தமற் றதாகத்
ெதரி ற . மாற் வதற் க் க னமான இந்த
ஷயங் கைள ேமம் ப த்த யற் ப்ப
ஆற் றைல ரயம் ெசய் வைத நி த் வ தான்
நான் ெசய் யக் ய த் சா த்தனமான ெசயல்
என் எனக் த் ேதான் ற . எைதேய ம்
ப ற் ெசய் வ ல் நான் பல மணிேநரங் கைளச ்
ெசல ட ேவண் ம் என்றால் , எனக் க்
ைடத் ள் ள வாழ் கை் கயைக் ெகாண்
ம ழ் ச ் யாக இ க்கத்தான் நான் ப ற் ெசய் ய
ேவண் ம் என் நிைனக் ேறன்,” என் ெகன்
னார ்.
“ெகன், அ த் நீ ங்கள் உ யாக
இ க் ர ்களா?” என் ெடய் ேகட்டார ்.
“ வ டத் ர ்மானங் க டன் தயாராக நீ ங்கள்
இங் வந்த எனக் உண்ைம ல் ஒ

க் யமான ப்பாக இ ந்த . உங் கள் வாழ் ல்
நீ ங்கள் எவ் வள ைறவான ம ழ் ச ் ையக்
ெகாண் க் ர ்கேளா, வ டத்
ர ்மானங் கைள அைமப்ப ல் நீ ங்கள் அவ் வள
அ க ம் ரமாக இ ப் ர ்கள் என் ம் அந்த
ஆராய் ச ் ெதரி த் ள் ள .”
ெடய் ஒ கணம் அைம யாக இ ந்தார ்.
தன் வாழ் ல் மாற் றங் கைள ஏற் ப த்த ேவண் ம்
என் தான் உண்ைம ேலேய ம் யைத ம் ,
அ ேதைவ என்பைத ம் ெகன் உணர ்ந்தேபா ,
இச ்ெசயல் ைற ன் வக்கத் ல் அவர ்
அ ப த் ந்த உணர ்ைவ அவர ்
நிைன ப த் ப் பார ்ப்பதற் காக ெடய் அந்த
இைடெவளிைய அவ க் க் ெகா த்தார ்.
“ ஷயங் கைள நாம் அள க்க கமாக
நீ ண்டகாலம் உ ம் ப் யாகப் பற் க்
ெகாள் ேறாம் ,” என் ெடய் ெதாடர ்ந்தார ்.
“காலாவ யா ட்ட நம் ைடய ய ம் பம் ,
பைழய மனக் காயங் கள் மற் ம் ேகாபங் கள் ,
ெவற் ெப வதற் ம் மா வதற் மான நம்
றன்கள் த்த நம் ைடய மட் ப்ப த்தப்பட்ட
நம் க்ைககள் ேபான்றவற் ைற இதற்
எ த் க்காட் களாகக் றலாம் .”
ெகன் தன் ெசாந்த வாழ் ந் பல
எ த் க்காட் கைள நிைன ப த் ப் பார ்த்தார ்.
ற ெடய் அவரிடம் , “ஒ
ைகக் ழந்ைதைய அதன் தா ன் ைககளி ந்
ேவெறா வர ் எ க் ம் ேபா என்ன நிகழ் ற
என் நீ ங்கள் பார ்த் க் ர ்களா?” என்
“அ ஊைரேய ட் வார ்கள் என்பைத

என் ழந்ைதகளின் ஷயத் ல் நான்
பார ்த் க் ேறன்,” என் ெகன்
நிைன ர ்ந்தார ்.
“ெகன், நம் ல் பல ம் அேதேபாலத்தான்
நடந் ெகாள் ேறாம் என் நான் னால் அ
உங் க க் ஆச ்சரியம் ஏற் ப த்தக் ம் . நீ ங்கள்
ஒ ழந்ைதையப்ேபாலக் ைகையக் காைல
உைதத் அழ மாட் ர ்கள் , ஆனால் உள் க் ள் ,
மாற் றத்ைத எ ர ்ெகாள் ம் ேபா ெப ம் பா ம்
அப்ப த்தான் நிகழ் ற . நீ ங்கள் தான் அந்த
மாற் றத்ைத ஏற் ப த் க் ெகாண் க் ர ்கள்
என்ற பட்சத் ம் இ தான் நிகழ் ற .
“ைகையக் காைல உைதத் ச ் சத்தம் ேபாட்
அ வ ஒ ைகக் ழந்ைதக் ேவண் மானால்
உபேயாகமாக இ ந் க்கலாம் , ஆனால் நீ ங்கள்
அந்தப் ேபாக்ைகக் ைக வதற் கான ேநரம்
வந் ட்ட ,” என் ெடய் னார ்.
பல சமயங் களில் மாற் றத் ற் எ ராகக்
ெகன் ேபாரா ந்தார ். அ ேநர ்மைறயான
மாற் றமாக இ ந்தேபா ட அவர ் அதற்
எ ர ்ப் த் ெதரி த் ந்தார ். அந்த எ ர ்ப்ைபக்
ைக ட ந்தால் எவ் வள நிம் ம யாக
இ க் ம் என் அவர ் நிைனத்தார ். “மன உ
அவ் வள நம் பகமான அல் ல என்றால் ,
ஒவ் ெவா ைற ம் ஷயங் கைள நாம்
ரக்ைஞ ன் ஒேர வ ல் ெசய் ம்
தத் ல் தான் நம் ைளகள்
வ வைமக்கப்பட் ள் ளன என்றால் , என்னால்
உண்ைம ேலேய மாற மா?” என் ெகன்
ெடய் , ெந ழ் த்தன்ைம ெகாண்ட ஒ

ய பந்ைதத் தன் ேமைச ன் ந் எ த்
அைத நன்றாக அ த் யப , “இந்தப்
பந்ைதப்ேபால உங் கள் ைளைய நீ ங்கள் எந்த
தத் ம் ம வ வைமப் ெசய் யலாம் என்ப
நல் ல ெசய் . உங் கள் ைள ளாஸ் க்
ேபான்ற . அதற் எந்த வ வத்ைத
ேவண் மானா ம் உங் களால் ெகா க்க ம் .
நீ ங்கள் தாக எைதேய ம் கற் ம் ேபாேதா
அல் ல ெசய் ம் ேபாேதா, உங் கள் ைள ய
ெதாடர ் கைள வளர ்த் க் ெகாள் ற . நீ ங்கள்
அதற் க் ெகா க் ன்ற ய ேவைலகைளக்
ைகயாள அ ெபௗ கர ீ யாகத் தன் வ வத்ைத
மாற் க் ெகாள் ற . இந்தப் ய ெதாடர ் கைள
ஊக் ப்பதற் கான றந்த வ ைய அ ந்
ெகாள் வ தான் ஷயங் கைள நீ ங்கள் ெசய் ம்
தத் ல் ஒ நிரந்தரமான மாற் றத்ைத
ஏற் ப த் வதற் கான ற ேகால் .”
ெகன் ன்னைகத் க் ெகாண்ேட, “அந்த
வ ைய உங் களால் எனக் க் காட்ட ம்
என் நான் நம் ேறன்,” என் னார ்.
ெடய் ப க் ப் ன்னைகத் ட் ,
“ஆச ்சரிய ட் ம் தத் ல் அ க ம்
எளிைமயான ,” என் னார ். “நீ ங்கள் மாற் ற
ம் ன்ற ஒ பழக்கத்ைதத் ேதர ்ந்ெத த் க்
ெகாள் ங் கள் . அந்த மாற் றம் யதாக ம்
ட்டவட்டமான ஒன்றாக ம் இ க் ம் ப
பார ்த் க் ெகாள் ங் கள் . எ த் க்காட்டாக, ஒ
ப் ட்ட ஷயத்ைத நீ ங்கள் ெசய் ம்
தத்ைத மாற் ற ம் ர ்கள் என் ைவத் க்
ெகாள் ேவாம் . நீ ங்கள் ேமற் ெகாள் ள ம் ம்
மாற் றம் கப் பரந்ததாகேவா அல் ல

க னமானதாகேவா இ ந்தால் , நீ ங்கள்
ேதாற் பதற் கான வாய் ப் கள் அ கம் . ற
நீ ங்கள் ஊக்க ழந் ர ்கள் . ற வ டத்
ர ்மானங் க க் ஏற் ப ன்ற நிைலைமதான்
இதற் ம் ஏற் ப ம் .”
“நான் ேமற் ெகாள் ள ம் ன்ற மாற் றத்ைத
நான் ேதர ்ந்ெத த்த டன், ற என்ன ெசய் வ ?”
“ ஷயங் கைளச ் ெசய் வதற் கான இப் ய
வ ைய அ த்த ப்ப நாட்கள் ன ம்
கைட ங் கள் . ப்ப நாட்களின் ல் ,
அ ஒ பழக்கமாக உ வா , உங் கள் இயல் பாக
மா ம் .”
“உண்ைமயாகவா?”
“ெகன், அ ற் ம் உண்ைம. ற
ரக்ைஞ டன் ய யற் அதற் த்
ேதைவப்படா . அப்ேபா நீ ங்கள் இன்ெனா
ய மாற் றத்ைதக் ைகயாளத் வங் டலாம் .
அைத ஒ மாதம் ப ற் ெசய் த ற , அ த்த
மாற் றத் ற் ப் ேபாகலாம் . ஒவ் ெவா வ ட ம் ,
நீ ங்கள் வாழ் ன்ற மற் ம் ேவைல ெசய் ன்ற
தத் ன் 12 அம் சங் கைளயாவ நிரந்தமாக
உங் களால் மாற் ற ம் . உங் கைள ம் உங் கள்
வாழ் கை ் கைய ம் நீ ங்கள் ெதாடர ்ந்
ேமம் ப த் க் ெகாண்ேட இ க்கலாம் .”
“30 நாட்கள் என்ற மாயாஜால எண் எங் ந்
வந்த ?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“ ளாஸ் க் சர ்ஜரி ெசய் ெகாண்டவர ்கள் ,
அந்த மாற் றத் ற் உணர ்ச ் ர ீ யாகப்
பழக்கப்ப வதற் சராசரியாக 21 நாட்கள்
ேதைவப்பட்டதாக ஒ றந்த லா ரிய ம்
மாெப ம் ந்தைனயாள ம் ளாஸ் க் சர ்ஜரி

நி ண மான ேமக்ஸ்ெவல் மால் டஸ ் ்
கண்ட ந்தார ்.
“ஏேத ம் ய ஷயத் ற் ப்
பழக்கப்ப வதற் ம் ய ெதாடர ் கைள
உ வாக் வதற் ம் உங் கள் ைளக் க்
ைறந்தபட்சம் 21 நாட்கள் ஆவைத ம் அவர ்
கண் த்தார ். எனேவ, ஒ ேநர ்மைறயான
பழக்கத்ைத உ வாக் வதற் ேகா அல் ல ஓர ்
எ ர ்மைறயான பழக்கத்ைத
ட்ெடா ப்பதற் ேகா ைறந்தபட்சம் 21 நாட்கள்
ரக்ைஞ டன் ய யற் ேதைவ.
“30 நாட்கள் என்ற ர ீ ல் ந் ப்ப அ க
உத கரமாக இ ப்பதாக என் அ பவத் ல் நான்
கண்ட ந் ள் ேளன். ஏெனனில் , உங் கள்
அட்டவைண ல் ெபா த் க் ெகாள் வதற் ம்
கணக் ைவத் க் ெகாள் வதற் ம் அ அ க
லபமாக இ க் ற . ஒ ய பழக்கத்ைத 21
நாட்கள் நீ ங்கள் கைட ப்பதற் மட் மன் ,
அப் ய நடவ க்ைகைய உங் கள் அன்றாட
வாழ் ல் உண்ைம ேலேய வ வாகப்
ெபா த் க் ெகாள் வதற் ம் அ உங் க க் ஒ
வாய் ப்ைபக் ெகா க் ற .
“இைதக் ேகத்தரனின ீ ் பாணி ல் இப்ப க்
றலாம் : நீ ங்கள் உங் கள் ெசய ன்ைம
நிைலையக் கடந் ெசன் , நீ ங்கள்
ேதர ்ந்ெத த் ள் ள ய பழக்கம் உங் கள்
இயல் பாக ஆ ம் வைர அதன் ெதாடர ்ந்
உங் கள் கவனத்ைதக் ப்பதற் நீ ங்கள்
உங் கள் ஒ ெவளிப் ற ஆற் றைலச ்
ெச த் ர ்கள் .”
“மக்க க் இ பலனளிப்பைத நீ ங்கள்

பார ்த் க் ர ்களா?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“என் ைடய உள யல் ைமயத் ல் ஒவ் ெவா
நா ம் நான் சந் க் ன்ற நபர ்க க் இ
பலனளித் க் ெகாண் ப்பைத நான்
பார ்க் ேறன். 1 சத தத் ர ்வாளர ்கள்
அைனவ க் ம் இ பலனளிப்பைத நான்
பார ்த் க் ேறன். உண்ைம ல் , இவ் வ ல்
ச பத் ல் நான் ேமற் ெகாண்ட ஒ
மாற் றத் ற் கான ஒ கச ் றந்த
எ த் க்காட்ைட நான் உங் க டன் ப ர ்ந்
ெகாள் ள ம் ேறன். ஓரி மாதங் க க்
ன் , என் ேமைச ன் மைலேபாலக்
ந் ந்த உள யல் பத் ரிைககைள நீ ங்கள்
பார ்த் ந்தால் அ எனக் தர ்மசங் கடமாக
இ ந் க் ம் . என் ேமைச ப்ைபயாக ம்
ஒ ங் ன் ம் காணப்பட்ட . ஆனால்
ச பத் ய ஆய் கள் பற் ய அைனத்ைத ம்
நான் உண்ைம ேலேய ப த் த் ெதரிந் ெகாள் ள
ேவண் ந்த . அப்பத் ரிைககைளப்
ப ப்பைத நான் ஒ வாரம் தள் ளிப் ேபாட்ேடன்,
ற இன்ெனா வாரம் , அைதய த்
இன்ெனா வாரம் என் காலம் தாழ் த் க்
ெகாண்ேட இ ந்ேதன். ெரன் ஒ நாள் நான்
பார ்த்தேபா , ைகயாள யாத அள க் என்
ேமைச ல் அைவ மைலேபாலக்
ந் ட் ந்தன.
“ஒ ய பழக்கத்ைத உ வாக் வதற்
எனக் நாேன ஒ மாதகால அவகாசத்ைதக்
ெகா த் க் ெகாண்ேடன். அப்பழக்கம் இ தான்:
தாக வந்த பத் ரிைககைள நான்
உட க் டன் ப த்ேதன். ன ம் இர ல் நான்

ம் யேபா , பைழய ய ந் ஒ
பத் ரிைகைய என் டன் எ த் ச ் ெசன் ,
அைதப் ப த் ட் , நான் ைவத் க் ெகாள் ள
ம் ய கட் ைரகைள அ ந் கத்தரித்
அவற் ைறக் ேகாப் ல் இட் ட் ,
அப்பத் ரிைகைய ைலக் ப் ேபாட் ட்ேடன்.
ெவள் ளிக் ழைமகளில் , வார இ ல் ப த்
ப்பதற் காகக் தலாக ஒ ல
பத் ரிைககைள என் டன் எ த் ச ் ெசன்ேறன்.
இரண் மாதங் க க் ப் ற , என் ேமைச
இ ந்த யல் காணாமல் ேபான . இ நடந்
ஆ மாதங் கள் கடந் ட்டன. அந்தக் ல்
அதன் ற ண் ம் ேதான்றேவ இல் ைல.
“ஒ தத் ல் பார ்த்தால் , 1 சத தத் ர ் ன்
இப்ப , ‘வாழ் ன் 90 சத தம் தானாகேவ
ைளக் ற ’ என்ற, உட் ஆலன் என்ற ந கரின்
மாெப ம் ேமற் ேகாைளப் ேபான்ற தான். நீ ங்கள்
சரியான ைச ல் அ ேமல் அ எ த்
ைவத் ப் ேபாய் க் ெகாண்ேட இ ந்தால் ,
ைர ல் , நீ ங்கள் ம் ம் இடத் ற் ப் ேபாய் ச ்
ேசர ்ந் ர ்கள் . நீ ங்கள் எங் ேக ெசன்றைடய
ம் ர ்கேளா, அங் ேக உங் கைளக் ெகாண்
ேசர ்க்கக் ய ஷயங் கைளத் ெதாடர ்ந்
ெசய் வைதப் பற் ய இ . ஏேதா ஒன் ல் ெவற்
ெபற் ள் ள ஒவ் ெவா வ ேம இைதச ்
ெசய் ள் ளனர ்.”
ெகன் தன் வ டத் ர ்மானங் கள்
பட் யைல ண் ம் ைக ெல த்தார ்.
“என் ைடய இப்ெபரிய ர ்மானங் கைள,
என்னால் லபமாகக் ைகயாளக் ய ய
மாற் றங் களாகப் ரித் க் ெகாண் , ஒ

ேநரத் ல் ஒன் என்ற கணக் ல் ஒவ் ெவா
பழக்கத்ைத ம் ெதாடர ்ந் ப்ப நாட்கள்
கைட த் அவற் ைற ஒவ் ெவான்றாகச ்
சமாளித்தால் , நிரந்தரமான ேமம் பாட்ைட நான்
அைடேவன் என் ர ்களா?” என் அவர ்
ெடய் டம் ேகட்டார ்.
“நிச ்சயமாக. வ டத் ர ்மானங் கைள
ேமற் ெகாள் வ ல் நீ ங்கள் ரமாக இ ந்தால் ,
ஜனவரி மாதத் ன்ேபா , உங் கள் தனிப்பட்ட
வாழ் கை ் க அல் ல ெதா ல் வாழ் கை ் க
ெதாடர ்பான ல அம் சங் கைளக் ைறந்தபட்சம் 1
சத தம் ேமம் ப த் வதற் ஒ ர ்மானத்ைத
எ ங் கள் . ற அைத நிைறேவற் வதற்
உங் க க் உதவக் ய ஒ ெசயற் ட்டத்ைத
உ வாக் க் ெகாண் , ஜனவரி மாதத் ன்
ஒவ் ெவா நா ம் அைதச ் ெசய் ங் கள் . அப்ேபா ,
அந்தப் பழக்கத்ைதத் ெதாடர ்ந்
கைட ப்பதற் த் ேதைவயான உ யான
அ த்தளத்ைத நீ ங்கள் அைமத் ப் ர ்கள் .”
“அந்த தல் ப்ப நாட்கைள எவ் வா
ெவற் கரமாகச ் சமாளிப்ப என்பதற்
உங் களிடம் ஏேத ம் உத க் ப் கள்
இ க் ன்றனவா?”
“நீ ங்கள் உ வாக் க் ெகாள் ள ம் ன்ற
ய பழக்கத்ைத உங் கள் இயல் பாக மாற் வ ல்
நீ ங்கள் உ யாக இ ப்ப த் உங் க க்
நீ ங்கேள ெவ ம ெகா த் க் ெகாள் ளத்
தவ டா ர ்கள் . உங் கள் இலக்ைகப் பற்
உங் கள் நண்பர ்களிடம் , அதற்
அவர ்க ைடய ஆதரைவப் ெப ங் கள் . இந்த
இலக் ல் நீ ங்கள் ேதாற் ட்டால் என்ன ஆ ம்

என் ந் ப்பதற் ப் ப லாக, இ ல் நீ ங்கள்
ெவற் ெப ம் ேபா நீ ங்கள் எவ் வள றப்பாக
உணர ் ர ்கள் என்பதன் உங் கள் கவனத்ைதக்
ங் கள் . உங் கள் பழக்கத்ைத ஒ
நாட் ப்ேபட் ல் எ க் ெகாண் ,
உங் க ைடய அன்றாட ன்ேனற் றத்ைத அ ல்
ெதாடர ்ந் த் வா ங் கள் . எைடையக்
ைறப்ப , அ கமாக உடற் ப ற் ெசய் வ
ேபான்ற, ஒன் க்ெகான் ெந ங் ய ெதாடர ்
ெகாண்ட இரண் பழக்கங் கைள நீ ங்கள் மாற் ற
ம் னால் , அைவ இரண்ைட ம் ேசர ்த் க்
ைகயாள் வ றப்பானதாக இ க் ம் . ஆனால்
மற் ற சமயங் களில் , ஒ ேநரத் ல் ஒ பழக்கத்ைத
மட் ேம ைகயாள் வ நீ ங்கள் ெவற்
ெப வதற் கான அ க வாய் ப் கைள
உங் க க் க் ெகா க் ம் .”
ெகன் இந்த உத க் ப் கைளத் தன்
ப்ேபட் ல் எ க் ெகாள் ள ெடய்
ேநரம் காத் ந்தார ்.
***
“என் பத் ரிைகக் யல் ெவ ம் ஓர ்

எ த் க்காட் மட் ம் தான்,” என் ெடய்
ெதாடர ்ந்தார ். “நீ ங்கள் ந் க் ன்ற தம் , நீ ங்கள்
உணர ் ன்ற தம் உட்பட, ஷயங் கைள நீ ங்கள்
ெசய் ம் தங் களில் எைத ேவண் மானா ம்
மாற் வதற் உங் கைள உங் களால்
அர ்ப்பணித் க் ெகாள் ள ம் .”
ெகன் தன் ப்ேபட் ந் தன் கண்கைள
அகற் ெடய் ைய ஆச ்சரியத் டன் பார ்த்தார ்.
“ஆனால் , நான் ந் க் ம் தத்ைத ம் உண ம்

தத்ைத ம் நான் ன் ட் த்
ட்ட வ ல் ைல. நான் ெவ மேன
எ ர ் ைனயாற் ேறன், அவ் வள தான். அைத
எவ் வா என்னால் கட் ப்ப த்தேவா அல் ல
மாற் றேவா ம் ?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“நடவ க்ைககள் தான் நம் ட ள் ள
ெவளிப்பைடயான பழக்கங் கள் ,” என் ெடய்
ப லளித்தார ். “ ல நடவ க்ைககள்
ேநர ்மைறயானைவ. எ த் க்காட்டாக, ஒவ் ெவா
நாள் காைல ம் பல் லக் வ , 20 நி டங் கள்
ேயாகா ப ற் ெசய் வ ேபான்றவற் ைறக்
றலாம் . ம றம் , உங் க ைடய வழக்கமான
ல நடவ க்ைககள் எ ர ்மைறயானைவயாக
இ க் ன்றன. காைல ல் பல் லக் ட் ,
உடேன ஒ கெரட்ைட எ த் ப் பற் ற ைவப்பைத
இதற் எ த் க்காட்டாகக் றலாம் .”
ெகன் க் ப் ைக க் ம் பழக்கம்
இ க்க ல் ைல என்றா ம் , அன்றாட
அ ப்பைட ல் தான் வழக்கமாகச ் ெசய் த
எ ர ்மைறயான ஷயங் கள் பலவற் ைற அவரால்
நிைனத் ப் பார ்க்க ந்த .
“இதற் ைடேய, ற எந்தெவா
பழக்கத்ைத ம் ேபால க வ ைமயான மனப்
பழக்கங் களால் உ வான ஒ வைகயான ெதாடர ்
மர ்சனம் உங் கள் தைலக் ள் இைட டாமல்
ஓ க் ெகாண்ேட இ க் ற .
“மனப் பழக்கங் க ம் ேநர ்மைறயாகேவா
அல் ல எ ர ்மைறயாகேவா இ க்கலாம் ,” என்
ெடய் ெதாடர ்ந்தார ். “நீ ங்கள் உங் கள் பற் கைளத்
லக் க் ெகாண் க் ம் ேபா , அன்ைறய
னத்ைதப் பற் த் தன்னம் க்ைகேயா ம் ஒ

க்ேகாேளா ம் நீ ங்கள் ந் க்கக் ம்
அல் ல ஒ த ச ப்ேபா ம் கவைலேயா ம்
நிைனக்கக் ம் .”
“ெடய் , நான் என்ைனப் பற் ேயா அல் ல
ஒ ழ் நிைலையப் பற் ேயா ந் ப்பதற் ம்
உணர ்வதற் ம் பல் ேவ வ கள் இ க் ன்றன
என்றா ம் , எல் லா ேநர ம் ஒேர தத் ல்
ந் க்க ம் உணர ம் நான்
பழக்கப்பட் ட்ேடன், அதற் ள் நான் க் க்
ெகாண்ேடன் என் நீ ங்கள் ர ்கள் ,
“ஆமாம் . ெகன், எப்ேபாதாவ உங் கள்
ேமல காரி உங் கைளப் பார ்த் க்
கத் க் றாரா? உங் கைள
மர ் த் க் றாரா?”
ெகன் அைத ஒத் க் ெகாண்
தைலயைசத்தார ். அப்ேபா ெடய் ,
“அப்ப ெயன்றால் நீ ங்கள் ஒ சாதாரண
மனிதர ்தான் என்ப நி பணமா ற ,” என்
யைதக் ேகட் அவர ் ன்னைகத்தார ்.
“ெகன், உங் க ைடய அந்த அ பவத்ைத ஒ
ண் தல் நிகழ் என் நாம் அைழக்கலாம் ,”
என் ட் , ெடய் அந்த வார ்த்ைதகைள
ஒ ெபரிய ப்ேபட் ல் எ னார ். “அ
உங் கைள எவ் வா உணரச ் ெசய் த ?”
“நான் ேகாபம் ெகாண்ேடன், ஊக்க ழந்ேதன்,
ேவெறன்ன?”
“அந்த உணர ் கைளப் ன் ைள கள் என்
அைழக்கலாம் ,” என் , ெடய் அந்த
வார ்த்ைதகைள அேத ப்ேபட் ல் எ னார ்.
ண் தல் நிகழ் (ஒ நிகழ் அல் ல வாழ் கை

் க
அ த்தம் )
ன் ைள (ஓர் உணர் அல் ல

நடவ க்ைக)
“நீ ங்கள் ‘ேவெறன்ன?’ என் யைத நான்

கவனித்ேதன். நீ ங்கள் அச ் ழ் நிைல ல் ேவ
ஏேத ம் ஒ தத் ல்
எ ர ் ைனயாற் வதற் கான வாய் ப் இ ந்ததா?”
“நான் என் ேவைலைய ரா னாமா
ெசய் க்கலாம் ,” என் ெகன் னார ்.
“கல் ரி ல் எங் கள் ேபரா ரியர ் ஒ வரின்
ஆராய் ச ் ல் உத வதற் காக நா ம்
என் ைடய ேதாழன் ஒ வ ம் ேதா ஒ த் ம்
ெசய் த ஒ ப ேநர ேவைலையப் பற் நான்
உங் க க் க் ேறன்.
“அந்தப் ேபரா ரியர ் தன் ேகாபத் ற் ப் ெபயர ்
ேபானவர ். அவைரக் கண் எல் ேலா ம்
ந ங் னர ். அவர ் ஒ நாள் நாங் கள் ேவைல
ெசய் ெகாண் ந்த அைறக் வந் , எங் கள்
ேவைல ன் தர ம் எங் கள் உற் பத் த் ற ம்
தனக் ஏமாற் றமளித்ததாகக் , ேகாபமாக
எங் கைளப் பார ்த் க் கத் னார ். அங் ஓர ்
எரிமைல ெவ த்தைதப்ேபால இ ந்த .
“அவர ் எங் களிடம் கத் த் ர ்த்தப் ற , என்
ேதா அனிதா கண்ண ீர ் ட் அ ட் த் தன்
ேவைலைய ரா னாமா ெசய் தாள் . தான்

த யற் றவள் என் எங் கள் ேபரா ரியர ்
க யதாக ம் , இனி அவ க் த் தன்
ஒ ேபா ம் ம ப் ஏற் படா என் ம் ன்னர ்
அவள் எங் களிடம் னாள் . ஓர ் உள யலாளராக
ஆக ேவண் ம் என்ப தான் அவ ைடய
உண்ைமயான இலக்காக இ ந்தேபா ம் , அவள்
அைத ட் ட் ேவ பாடத்ைதத்
ேதர ்ந்ெத த் ப் ேபாய் ட்டாள் .
“என் ேதாழன் ல் , ேபரா ய க் அன்
மனநிைல சரி க்க ல் ைல ேபா ம் என்
ட் , ஒன் ேம நடக்காத ேபால,
வழக்கம் ேபாலத் தன் ேவைல ல் ழ் ட்டான்.”
“ெடய் , நீ ங்கள் என்ன ெசய் ர ்கள் ?” என்
ெகன் ஆவலாகக் ேகட்டார ்.
“நான் த ல் அ ர ்ச ் ம் வ த்த ம்
அைடந்ேதன்,” என் ெடய் ப லளித்தார ். “நான்
என்ைன ஆ வாசப்ப த் க் ெகாள் வதற் காக
ெவளிேய ெசன் ேநரம் நடந்ேதன். ற ,
எங் கள் ேபரா ரியர ் ந்தைதப் பற் ச ்
ந் க்கத் வங் ேனன். அவர ் யவற் ல் பல
ஷயங் கள் தகாதைவயாக இ ந்தன, ஆனால்
ல ஷயங் களில் நியாயம் இ ந்தைத என்னால்
பார ்க்க ந்த . நான் ண் ம் எங் கள்
பரிேசாதைனக் டத் ற் ச ் ெசன் , ேவைலையச ்
ல ய வ களில் ெசய் ய யற் ப்பெதன்
ர ்மானித்ேதன். என் ைடய ைமகள்
பலனளித்தன. ஆராய் ச ் உத யாளர ் என்ற
என் ைடய ஒ ய, ப ேநர ேவைல, என்
ெதா ல் வாழ் கை ் கக் த் ட்ட ஒ கப் ெபரிய
அம் சமாக உ ெவ த்த .”
“நீ ங்கள் வ ம் ஒேர ண் தல்

நிகழ் ைவத்தான் அ ப த் ர ்கள் . ஆனால் ன்
ெவவ் ேவ ன் ைள கள் ஏற் பட்டன,” என்
ெகன் னார ்.
“ கச ் சரி. ண் தல் நிகழ் தான்
ன் ைள கைள ஏற் ப த் வதாக நம் ல்
ெப ம் பாலாேனார ் நிைனக் ேறாம் . உங் கள்
ேமல காரி உங் கைளப் பார ்த் க் கத் னால்
உங் க க் க் ேகாப ம் மனச ்ேசார ் ம்
ஏற் ப ன்றன. ஆனால் அந்தத் ண் தல்
நிகழ் இந்தப் ன் ைள க்
வ வ ப்ப ல் ைல. அந்தத் ண் தல் நிகழ் ைவப்
பற் ய உங் க ைடய நம் க்ைககள் தான் நீ ங்கள்
ஒ ப் ட்ட தத் ல் உணர ம் ெசயல் பட ம்
உங் கைளத் ண் ன்றன,” என் ய
ெடய் , இவ் வா எ னார ்:
் க
நம் க்ைக (ஓர் எண்ணம் , அ ப் ராயம் , அல் ல

உ யான நம் க்ைக)
ன் ைள (ஓர் உணர் அல் ல நடவ க்ைக)

“நீ ங்கள் றந்தேபா , உங் க க்
நம் க்ைககேளா அல் ல அ ப் ராயங் கேளா
இ க்க ல் ைல. ஆனால் ன்னாளில் உங் கள்
ம் பத் னரிட ந் ம் , பள் ளி ல் உங் க டன்
ப த்த மாணவர ்களிட ந் ம் , உங் க க் க்

ைடத்த அ பவங் களிட ந் ம் , இன் ம்
பலவற் ன் லமாக ம் ெமல் ல ெமல் ல அவற் ைற
வளர ்த் க் ெகாண் ர ்கள் . என் ைடய
நண்பர ்களிட ந் ம் அல் ல என்னிட ந் ம்
அல் ல ேவ எவரிட ந் ம் ற் ம்
ேவ பட்ட நம் க்ைககைள நீ ங்கள் வளர ்த் க்
ெகாண் க்கக் ம் . அந்த நம் க்ைககள் எ ம்
வ கட் ன் லமாக நிகழ் க க்
உங் கைள ம் அ யாமல் நீ ங்கள் அர ்த்தம்
ெகா க் ர ்கள் ,” என் ெடய் னார ்.
“ெடய் , இதற் ம் 1 சத தத் ர ் க் ம் என்ன
ெதாடர ் என் ங் கள் .”
“நீ ங்கள் ஒ ப் ட்ட தத் ல்
உணர ்வதற் ம் ெசயல் ப வதற் ம் உங் கள்
நம் க்ைககள் தான் காரணம் என்பதால் , நீ ங்கள்
உங் கள் இலக் கைள அைடய உத வதற் கான
சக் உங் கள் நம் க்ைகக க் இ க் ற .
அேதேபால, நீ ங்கள் உங் கள் இலக் கைள
அைடவ ந் உங் கைளத் த க் ம் சக் ம்
அதற் இ க் ற ,” என் ெடய் ப லளித்தார ்.
“ க க் யமான அந்த 1 சத தத்ைதத்
ெதாடர ்ந் ேமம் ப த்த ம் அதன் லம்
பலனைடய ம் நீ ங்கள் ம் னால் , நீ ங்கள்
உங் கள் நம் க்ைககைள ஆய் ெசய் ய
ேவண் ம் . அந்த நம் க்ைககள் உங் க க் ப்
பலனளிக்க ல் ைல என்றால் , நீ ங்கள் அவற் ைற
மாற் ற ேவண் ம் .”
“உங் க ைடய ெசாந்த நம் க்ைககைள
உங் களால் உண்ைம ேலேய மாற் ற மா?”
என் ெகன் ேகட்டார ்.
“நிச ்சயமாக உங் களால் ம் . கற் பைன

எ ம் பரி மனிதர ்க க் மட் ேம
அளிக்கப்பட் ள் ள . உங் கள் கற் பைனயால்
உங் க க் எ ராக ம் ெசயல் பட ம் .
எ த் க்காட்டாக, எங் கள் ேபரா ரியரின் ேகாப
ெவளிப்பாட் ற் என் ேதா அனிதா நடந்
ெகாண்ட தத்ைதப் பா ங் கள் . உங் கள்
கற் பைனயால் உங் க க் ச ் சாதகமாக ம்
ெசயல் பட ம் . ‘இ வைர’ என்பதன்
சக் தான் இதற் கான ற ேகால் .”
ெகன் அைத எ க் ெகாள் வதற் காக ெடய்
ஒ கணம் காத் ந்தார ். ற , “நீ ங்கள்
இ வைர அைடந் ராத ஏேத ம் ஓர ் இலக்ைக
அல் ல கனைவ என்னிடம் ற மா?” என்
அவர ் ெகன்னிடம் ேகட்டார ்.
ெகன் பலவற் ைறச ் ந் த் ப் பார ்த் ட் ,
“நான் ஒ ேகா ஸ்வரனாக ஆக ல் ைல,” என்
னார ்.
“இைதக் ம் ேபா உங் க க் எத்தைகய
உணர ் ஏற் ப ற ?”
“என் எனக் ச ் வ த்தமாக
இ க் ற .”
“சரி, உங் கள் வாக் யத் ல் ‘இ வைர’ என்ற
வார ்த்ைதையச ் ேசர ்த் க் ங் கள் .”
“நான் இ வைர ஒ ேகா ஸ்வரனாக
ஆக ல் ைல.”
இைதக் ய ம் ெகன்னின் கத் ல் ஒ
ன்னைக மலர ்ந்த . “ெடய் , இ அற் தம் !
இ வைர என்ற வார ்த்ைத உடன யாக என்
கண்ேணாட்டத்ைத மாற் ற . அ என்ைன
அ க ேநர ்மைறயாக உணரச ் ெசய் ற . நான்
ெதாடர ்ந் யற் க்க ேவண் ம் என் அ

வ ேபாலத் ேதான் ற . அைத என்
உட ம் என்னால் உணர ற . எனக் ள்
ஆற் ற ம் உற் சாக ம் ஊற் ெற ப்பைத நான்
உணர ் ேறன்.”
“இ ல் எந்த ஆச ்சரிய ம் இல் ைல. ெகன்,
மனத் ற் ம் உட க் ம் இைடேய ஒ
வ ைமயான ெதாடர ் இ க் ற . நீ ங்கள்
உங் கள் மனத்ைத மாற் னால் , உங் கள் உடைல
மாற் ர ்கள் . ைடப்பந்தாட்டத் ல் , ன ம் 20
நி டங் கள் என்ற கணக் ல் ன்
வாரங் க க் ஒ ப் ட்ட உத் ையப் ப ற்
ெசய் த ஒன் 24 சத த ேமம் பாட்ைட
அைடந்ததாக ஓர ் ஆய் கண் த்த . இ ல்
யப்ேப ல் ைல. ஆனால் உண்ைம ேலேய
ப ற் ெசய் வதற் ப் ப லாக, அப்ப ற் ையத்
தங் கள் மனத் ல் ன ம் 20 நி டங் கள் கற் பைன
ெசய் பார ்த்தக் ன ம் ட்டத்தட்ட 23
சத த ேமம் பாட்ைட அைடந்தனர ்.”
“ேநர ்மைறச ் ந்தைனையப்ேபாலவா?” என்
“இல் ைல,” என் ெடய் தைலயாட் னார ்.
“அவர ்கள் ெவ மேன ‘நல் ல எண்ணங் கைள’
எண்ண ல் ைல. பந்ைதத் தங் கள் ைககளில்
எ த் , அப்பந்ைத எ வதற் கான எல் ைலக்
ேகாட் ன் ன்னால் வந் நின் , அைதத்
தைர ல் ஓரி ைற ள் ளிெயழச ் ெசய் ,
பந்ைத எ வதற் த் தங் கைளத் தயார ்ப த் க்
ெகாண் , அைதக் ைடக் ள் எ வ ேபால ம் ,
ைடக் ள் அ சரியாக வைதத் தாங் கள்
காண்ப ேபால ம் அவர ்கள் தங் கள் மனத் ல்
காட் ப்ப த் னர ். இ ல் ஒ வார யமான

ஷயம் என்னெவன்றால் , ஒ காரியத்ைத
உடல் ர ீ யாகச ் ெசய் ம் ேபா எந்ெதந்தத்
தைசகள் இயக்கப்ப ன்றனேவா, அேத
தைசகள் , அக்காரியத்ைத நீ ங்கள் உங் கள்
மனத் ல் காட் ப்ப த் ப் பார ்க் ம் ேபா ம்
இயக்கப்ப வைத இந்த ஆராய் ச ் நமக் த்
ெதரி க் ற .”
“மனம் உடைல மாற் ற என்றால் ,
உடலா ம் மனத்ைத நிச ்சயமாக மாற் ற ய
ேவண் ம் ,” என் ெகன் உணர ்ந்தார ்.
“நல் ல க த் . அப்ப ெயன்றால் , உங் கள்
கண்ேணாட்டத்ைத அ க ேநர ்மைறயான, அ க
உத கரமான ஒன்றாக ஆக் வதற் ம் ல எளிய,
உடல் ர ீ யான உத் கைள உங் களால்
பயன்ப த் க் ெகாள் ள ம் என்
அர ்த்தமா ற . நீ ங்கள் ம் னால் ,
இக்கணத் ல் நீ ங்கள் யற் த் ப்
பார ்க்கக் ய ஒ ப ற் ைய என்னால்
உங் க க் க் கற் க் ெகா க்க ம் .”
“என்னெவன் ங் கள் .”
“ த ல் , ேழ னிந் உங் கள் ெபல் டை ் டப்
பா ங் கள் .” ெகன் அவ் வா ெசய் தேபா , ெடய்
தன் ைகக்க காரத்ைதப் பார ்த்தார ். பத்
னா கள் கடந் ந்தேபா , ெகன் எவ் வா
உணர ்ந்தார ் என் ெடய் அவரிடம் ேகட்டார ்.
ெகன்னின் தைல இன் ம் னிந்த நிைல ேலேய
இ ந்த .
“எனக் க் கைளப்பாக இ க் ற . இந்த வாரம்
கக் க னமான ஒன்றாக இ ந் வந் ள் ள .
உண்ைமையக் ற ேவண் ம் என்றால் , நான்
ண் ம் உற் சாக ழந்

ேபா க் ேறன்,” என் ெகன் னார ்.
“சரி, உங் கள் கவாைய ம் மார ்ைப ம்
நன்றாக நி ர ்த் ங் கள் .” ெகன் அப்ப ேய
ெசய் தார ். “இப்ேபா எப்ப உணர ் ர ்கள் ?”
என் ெடய் ேகட்டார ்.
“‘இ வைர’ என்ற வார ்த்ைதைய நான்
ேசர ்த் க் யேபா எவ் வா உணர ்ந்ேதேனா,
இப்ேபா அேதேபால க ேலசாக ம் அ க
ேநர ்மைறயாக ம் உணர ் ேறன். என் கைளப் ம்
ைறந் க் ற .”
“நீ ங்கள் க ைமயாக யற் க் ன்ற
எ ெவான்ைறக் த் ம் எப்ேபா நீ ங்கள்
ஊக்க ழந்தா ம் , இந்தப் ப ற் ைய ம்
‘இ வைர’ என்ற வார ்த்ைத ன் சக் ைய ம்
பயன்ப த் ப் பா ங் கள் .”
1 சத தத் ர ்வாளர ்கைளச ் சந் ப்பைத
உள் ளடக் ய இச ்ெசயல் ைறைய ைமயாகப்
ர ்த் ெசய் ம் ப ப ற் ப்பாளர ் ம் ஏன்
தன்ைன வாக் க் ெகா க்கச ் ெசய் தார ்
என்பைதக் ெகன் இப்ேபா ரிந் ெகாண்டார ்.
ம் எந்தத் தைடகைளப் பற் க் ெகன்ைன
எச ்சரித் ந்தாேரா, அத்தைடகைள அவர ்
இப்ேபா சமாளித் ந்ததால் , அவர ் இப்ேபா
அ க வ ைமயாக ம் அ க ஆற் றல்
ெபற் றவராக ம் உணர ்ந்தார ்.
“ெடய் , நன் . ஒவ் ெவா நா ம் 1 சத த
ேமம் பா கைள ஏற் ப த் வதற்
இக்ெகாள் ைககைளப் பயன்ப த்த நான்
ஆர ்வமாக இ க் ேறன். நாம் ேமற் ெகாள் ள
ம் ய தல் மாற் றத் ல் நான் பல ைற

த மா ள் ேளன். அ ஒ ரச ்சைனயா?
“ெகன், உண்ைம ல் அ ஒ நல் ல
அ யாக இ க்கக் ம் . ெவற் கரமாக
மா ய மக்கள் வக்கத் ல் அ க்க த்
த மா யதாக ஆராய் ச ் கள் ெதரி க் ன்றன.
இ ல் த் யாசம் என்னெவன்றால் , அவர ்கள்
அந்தத் த மாற் றத்ைத ஒ ேபர வாகப்
பார ்ப்பதற் ப் ப லாக, தங் க ைடய
அர ்ப்பணிப்ைப வ ைமப்ப த் ய ஏேதா
ஒன்றாகப் பார ்த்தனர ். ஒ த மாற் றம் ஒ
ழ் ச ் யாக ஆக ேவண் ய ல் ைல.”
தன் ைடய ஒ பழக்கத்ைத 1 சத தம்
மாற் வ த்தத் தன் இலக்ைகக் ெகன்
ஏற் கனேவ ெம ேகற் க் ெகாண் ந்தார ்.
அ த்த நாளி ந் அைத எவ் வா ெசய் யத்
வங் வ என்பைத ம் அவர ் ட்ட ட் க்
ெகாண் ந்தார ்.
6
ைள கைள ேமம் ப த்த ஒ
ேனாதமான வ ைற
இரண் வாரங் களாக, தன் வாழ் ல் ஒ

ப் ட்ட ஷயத்ைதச ் ெசய் வதற் த் தான்
ேதர ்ந்ெத த் ந்த ய வ ையப் ப ற்
ெசய் வ ல் ெகன் உ யாக இ ந் ந்தார ். அ
த் அவர ் நல் ல தமாக உணர ்ந்தார ். அதற் க்
க ைமயாக உைழக்க ேவண் ந்த ேபாலப்
பல சமயங் களில் அவர ் உணர ்ந் ந்தார ்.
இப்ேபா அவர ் அப் ய வ ைய ஒ நாள் டத்
தவறாமல் கைட த் வந் ெகாண் ந்ததால் ,
தன் ைடய ய பழக்கம் அவ க் அ க
ெசௗகரியமானதாக ஆகத் வங் ந்த . அவர ்
எவ் வள அ க ெசௗகரியமாக ம்
தன்னம் க்ைகக் ெகாண்டவராக ம் ஆனாேரா,
அவைரச ் ற் இ ந்தவர ்கள் அவ க் அவ் வள
அ க ேநர ்மைறயாகச ் ெசயல் ைட அளித்தனர ்.
ெடய் டனான தன சந் ப் ன்ேபா தான்
உ வாக் ந்த ‘ெசய் யப்பட ேவண் யைவ’
பட் யைலப் ப க்க ஒவ் ெவா நா ம் அவர ்
ஒ ல நி டங் கைள ஒ க் க் ெகாண்டார ். இந்த
ேவைலகைளத் தனக் த் தாேன நிைன ப த் க்

ெகாண்ட , தன் ைடய ய பழக்கத்ைதத்
ெதாடர ்ந் கைட ப்பதற் த் தனக்
உத யைத அவர ் கண்டார ். இப்ேபா , அ த்த 1
சத தத் ர ்வாளரான அர ்னால் ைடச ்
சந் ப்பதற் க் காத் க் ெகாண் ந்த அவர ்,
அப்பட் யைல ண் ம் ப த்தார ்.
ெசய் யப்பட ேவண் யைவ
உங் கள் பழக்கம் உங் கள் இயல் பாக மா
1. ம் வைர,
ெதாடர்ந் ப்ப நாட்க க் ஒவ் ெவா நா ம்
அைதப் ப ற் ெசய் ங் கள் .
2.ஒ ேநரத் ல் ஒன் என் ற கணக் ல் , மற் றப்
பழக்கங் கைள ம் இேதேபால உ வாக் க்
ெகாள் ங் கள் .
3. நிகழ் க க் ச் ெசயல் ைட அளிக் ம் ேபா ,
நாம் எவ் வா உணர் ேறாம் , எவ் வா நடந்
ெகாள் ேறாம் என் பைத நம் நம் க்ைககள் தான்
ர்மானிக் ன் றன என் பைத நிைன ல்
ெகாள் ங் கள் :
் க
நம் க்ைக (ஓர் எண்ணம் , அ ப் ராயம் , அல் ல

உ யான நம் க்ைக)
ன் ைள (ஓர் உணர் அல் ல

நடவ க்ைக)
4. உங் கள் இலக் கைள அைடவதற் உங் க க் உத ம்

தத் ல் உங் கள் எ ர்மைற நம் க்ைககைள மாற்
அைமத் க் ெகாள் ங் கள் .
5. ஒ த மாற் றம் ஒ ழ் ச ் யாக மாற
அ ம த் டா ர்கள் .
அந்தக் கைட அம் சத்ைதப் ப த்தேபா ெகன்
ன்னைகத்தார ். அ ம க்க யாத அள க்
கச ் றந்த அ ைரயாக இ ந்த . ஒ
கர ரடான மைல ன் அ த்தளத் ல் அமர ்ந்
ெகாண் ந்த அவ க் அந்த அ ைர அ கச ்
றப்பானதாகத் ேதான் ய . ன்னாள் ஒ ம் க்
தடகள ரரான அர ்னால் க் இந்த மைல ஒ
சாதாரணக் ன் ேபாலத் ேதான்றக் ம் .
ைர ல் வர ந்த ஒ ெந ந் ர ஓட்டத் ற்
அவர ் இப்ேபா ப ற் ெசய் ெகாண் ந்தார ்.
ெகன் அந்த மைலைய நி ர ்ந் பார ்த் , இ வைர
தான் சந் த் ந்த 1 சத தத் ர ்வாளர ்க டனான
சந் ப் கைளத் தன் மனத் ல் அைசேபாட் ப்
பார ்த்தேபா , 1 சத தத் ர ் ன் கைட த்
ற ேகாைலத் தான் ைர ல் கற் க்
ெகாள் ள ந்த த் ப் ெப ம் உற் சாகம்
ெகாண்டார ். தலாகத் ேதைவப்படக் ய
எந்தெவா யற் ைய ம் ேமற் ெகாள் ள அவர ்
தயாராக இ ந்தார ்.
***
ெகன் எ ர ்பார ்த் இ ந்த ேபால அர ்னால்

அங் காரில் வர ல் ைல. மாறாக,
மைலேயற் றத் ன்ேபா எ த் ச ் ெசல் லப்ப ம்
ைபையத் தன் ன் மந்தப , தன்
உட ல் யர ்ைவ வ ய, மைலப்பாைத ஒன் ன்
வ யாக அர ்னால் ேவகமாக அங் வந்தார ்.
அவ ைடய கத் ல் ஒ ன்னைக

மலர ்ந் ந்த . ெகன் ம் அர ்னால் ம்
ஒ வேரா ஒ வர ் ைக க் க் ெகாண் ,
பரஸ்பரம் தங் கைள அ கப்ப த் க்
ெகாண்டனர ்.
“நாம் நடந் ெகாண்ேட ேபசலாமா? என்
உட க் ச ் ளிர ்ச ் ேதைவ,” என்
அர ்னால் னார ்.
“சரி,” என் ய ெகன், தன் மைலேயற் றப்
ைபையத் தன் ன் ேபாட் க் ெகாண் ,
அர ்னால் ேடா ேசர ்ந் அந்த மைலப்பாைத
வ யாக நடக்கத் வங் னார ். 1 சத தத் ர ்ைவப்
பயன்ப த் வ ல் ெகன் எவ் வள ரம்
ன்ேன ந்தார ் என்ப த் ம்
அர ்னால் ன் ைளயாட் ப் ப ற் த் ட்டம்
பற் ம் அவர ்கள் ேப னர ்.
“நான் இந்த இடத் ற் அ க்க வ வ ல் ைல.
ஆனால் ப ற் ெசய் வதற் எனக் க ம்
த்தமான இடங் களில் ஒன் இ ,” என்
அர ்னால் னார ். அதற் கான காரணத்ைதக்
ெகன்னால் ரிந் ெகாள் ள ந்த . இந்தப்
பாைத ெசங் த்தாக ம் உடல் ர ீ யாக
ஒ வரிட ந் அ கம் எ ர ்பார ்ப்பதாக ம்
இ ந்த . ெகன் தன் கண்கைள உ யாக
ன்னால் நிைலப்ப த் யப க ம்
எச ்சரிக்ைகயாக ஏ னார ். அவ க் யர ்க்கத்
வங் ந்த . அர ்னால் க் ஈ ெகா த் த்
தன்னால் நடக்க ந்த த் அவர ்
நல் ல தமாக உணர ்ந்தார ். இந்த சவாைல
எ ர ்ெகாள் ளத்தான் அர ்னால் தன்ைன இங்
அைழத் வந் க்க ேவண் ம் என் ெகன்

ஆனால் அவர ்கள் ஒ ப் ட்ட உயரத்ைத
அைடந்த டன், அர ்னால் தன் நைடைய
நி த் ட் , தங் க க் வலப்பக்கமாக இ ந்த
காட் ையச ் ட் காட் , “நாம் இங்
சந் க்கலாம் என் நான் ஏன் பரிந் ைரத்ேதன்
என் உங் க க் த் ெதரி றதா?” என்
ெகன்னிடம் ேகட்டார ். தாங் கள் நடந் வந் ந்த
பாைத, வைளந் ெநளிந் ெசன் , அந்த
மைல ன் ம பக்கத் ற் த் தங் கைளக் ட்
வந் ந்தைதக் ெகன் கவனித் க்க ல் ைல.
அவர ்கள் நின்ற இடத் ற் கக் ேழ,
கா களால் ழப்பட்ட, அடர ்நீ ல நிற ஏரி ஒன்
இ ந்த . அவர ்க ைடய தைலக் ேமேல ஒ
க அழகாகப் பறந் ெகாண் ந்த . “ஆஹா!
என்ன அழ !” என் ெகன் மைலத்தார ். அவர ்
ெப ம் ஆச ்சரியத் ல் ழ் ப் ேபா ந்தார ்.
“ ச் டக் ட ேநர ல் லாமல் எப்ேபா ம்
பம் பரமாகச ் ழன் ெகாண் க் ம் நபர ்களில்
நீ ங்க ம் ஒ வர ் என் நான் நிைனக் ேறன்,
சரிதாேன?” என் அர ்னால் ேகட்டார ்.
“ஆமாம் ,” என் ெகன் ஆேமா த்தார ்.
ெகன்னின் ர ல் ெப தம் நிரம் ந்தைத
அர ்னால் டால் உணர ்ந் ெகாள் ள ந்த .
“எனக் ஏகப்பட்டப் ெபா ப் கள் உள் ளன.
எனேவ, என் ேவைல ந்
ஓய் ெவ த் க் ெகாள் வ அல் ல ப்
எ த் க் ெகாள் வ ேநர ரயமாக எனக் த்
ேதான் ற .”
“நா ம் அப்ப த்தான் இ ந்ேதன்,” என்

அர ்னால் னார ். ற அவர ் ஆழமாக
வா த் ட் , ேமேல ேவகமாகப் பறந் ெசன்ற
அந்தப் ெபரிய பறைவைய ர ப் டன் பார ்த்தார ்.
“நீ ங்க ம் அப்ப த்தான் ‘இ ந் ர ்கள் ’
என்றால் , இப்ேபா நீ ங்கள் அப்ப இல் ைலயா?”
என் ெகன் ேகட்டார ். “நிச ்சயமாக நீ ங்க ம் ஒ
ம் ரமான நபராகத்தான் இ க்க ேவண் ம் .
நீ ங்கள் ஏராளமாகப் ப ற் ெசய் ய
ேவண் ள் ள . உங் க க் ஒ ம் பம்
இ க் ற . அேதா , நீ ங்கள் உங் கள் ெசாந்தத்
ெதா ல் ஒன்ைற ம் நடத் வதாகத் தாமஸ்
என்னிடம் னார ்.”
அர ்னால் ெபரிதாகப் ன்னைகத்தார ். அவர ்
க அைம யாக ம் ஆ வாசமாக ம்
இ ந்தைதக் ெகன் கவனித்தார ். ஒன் ,
அர ்னால் க் உத வதற் ஏராளமாேனார ்
இ க்க ேவண் ம் , அல் ல ன ம் இர ல்
நான் மணிேநரம் மட் ேம ங் ட் மற் ற
ேநரங் களில் எல் லா ேவைலகைள ம் ெசய்
க் ன்ற நபர ்களில் ஒ வராக அவர ் இ க்க
அர ்னால் ெகன்னின் ேதாளின் ைக
ேபாட் க் ெகாண் , “நான் உங் க க் ஒ கைத
ெசால் லட் மா?” என் ேகட்டார ். அப்ேபா
அர ்னால் ன் ன்னைக ல் ெகன் ஏேதா ஒன்ைறப்
பார ்த்தார ். மக்கள் தங் கள் அ பவத் ன் லமாக
மற் றவர ்களிடம் காட் ம் ரிந் ணர ் தான் அ .
“தாராளமாகக் ங் கள் ,” என் ெகன்
ப லளித்தார ். அவர ்கள் இ வ ம் ண் ம் அந்த
மைலப்பாைத வ யாக நடக்கத் வங் னர ்.
இைடநிைலப் பள் ளி ல் ப த் க்
ெகாண் ந்த காலத் ந்ேத, ஒ ம் க் தடகள
ரராக ஆக ேவண் ம் என் தான்
ம் ந்ததாக அர ்னால் ெகன்னிடம்
னார ். அவர ் அதற் ந்த அர ்ப்பணிப் டன்
ப ற் ெசய் தார ். பள் ளி ல் ெப ம் பாலான
மாணவர ்கள் தங் கள் கன ம் நிைனத் ப்
பார ்த் ராத யாகங் கைளெயல் லாம் அவர ்
ெசய் தார ். அவர ் ஒவ் ெவா நா ம் ரமாகப்
ப ற் ெசய் தார ். வார இ நாட்களில் ட அவர ்
க ம் ப ற் ல் ஈ பட்டார ். தைல றந்த
ரர ்க க் ப் ப ற் யளித்த கப் ரபலமான
ப ற் ப்பாளர ் ஒ வரிடம் தங் கள் மகன்
ப ற் ெப வதற் காக, அர ்னால் ன் ெபற் ேறார ்
பல மணிேநரம் காேராட் ச ் ெசன் , அவைரத்
தங் கள் ய நகரத் ந்
அப்ப ற் ப்பாளர ் இ ந்த இடத் ற்
அைழத் ச ் ெசன்றனர ். ன்னாளில் , அவர ்கள்
தங் கள் வார இ நாட்கைள ம் தங் கள்
மக க்காகத் யாகம் ெசய் , பல
ேபாட் க க் அவைர அைழத் ச ் ெசன்றனர ்.
அவர ் கல் ரிக் ச ் ெசன்றேபா , ேகளிக்ைக
ந் கள் எ ம் அவர ் கலந் ெகாள் ள ல் ைல.
ப ற் க் ம் ேபாட் க் ம் அவர ் தன்ைனப்
ெபரி ம் அர ்ப்பணித் க் ெகாண்டார ். அவ க் 22
வயதாக இ ந்தேபா அவ ைடய கன
நிைறேவ ய . அப்ேபா ஒ ம் க் ல் அவர ்
கலந் ெகாண்டார ். அவர ் அப்ேபாட் ல்
நான்காவதாக வந்தார ். ெவற் ப் பதக்கத்ைத
ெவல் வதற் இ அவைர இன் ம் அ கமாக
உந் த் தள் ளிய .
“ஒ ல ெநா களில் நான் ஒ பதக்கத்ைத

இழந்ேதன். ெவற் ெபற் றவ க் ம் எனக் ம்
இைடேய இ ந்த த் யாசம் ஒ சத தத் ல்
பத் ல் ஒ பங் மட் ம் தான். அந்த
இைடெவளிைய அைடப்பதற் ஒேர வ
ன்ைப ட கக் க ைமயாகப் ப ற்
ெசய் வ தான் என் நான் நிைனத்ேதன். நான்
அ க ஓய் ேநரத்ைத ம் என் அட்டவைண ல்
ேசர ்த் க் ெகாள் ள ேவண் ம் என் என்
ப ற் ப்பாளர ்கள் என்னிடம் ற யன்றனர ்.
ஆனால் , ‘நான் ப ற் ெசய்
ெகாண் க்க ல் ைல என்றால் , ேவ யாேரா
ஒ வர ் ப ற் ெசய் ெகாண் க் றார ்’
என்ப தான் என் ேகாட்பாடாக இ ந்த .”
ெகன் ரிந் ெகாண்டார ். அவர ் ஒ ேபா ம்
ஒ ம் க் ல் பங் ெகாண் க்க ல் ைல.
ஆனால் , தான் ஒ கணம் ஓய் ந் நின்றா ம் ேவ
யாேர ம் தன்ைன ந் ச ் ெசன் வர ் என்ற
உணர ்ைவ அவரால் ரிந் ெகாள் ள ந்த .
“ ைர ல் , அந்த இைடெவளி ேவகமாகக்
ைறயத் ெதாடங் ய ,” என் அர ்னால்
ெதாடர ்ந்தார ். “அ எனக் உற் சாகமளித்த .
என் ைடய கால் ட் க்களில் ஒன் எல் லா
ேநர ம் வ ல் ச ்ச ட் க் ெகாண் ந்த .
ஆனால் நான் அைத உதா னப்ப த்தக் கற் க்
ெகாண்ேடன். ஆனால் ஹவாய் மாநிலத் ல்
நைடெபற் ற உலக சாம் யன் ப் ேபாட் ல்
கலந் ெகாள் ள நான் ெசன்றேபா , எல் லாம்
மா ய .
“‘ ைரயத்தலான்’ ேபாட் கைளப்
ெபா த்தவைர, ஒ ெபரிய ேபாட் க் ஒ
மாதத் ற் ன் உங் கள் ப ற் ைய நீ ங்கள்

கணிசமாகக் ைறத் க் ெகாள் ள ேவண் ம் .
அைத நான் ெவ த்ேதன். ஆனா ம் அைதச ்
ெசய் வதற் என்ைன நான் கட்டாயப்ப த் க்
ெகாண்ேடன். ஆனால் என் உட க் , ப்பாக
என் கால் ட் க் , அ ேபா மானதாக
இ க்க ல் ைல. அைத நான் உணர ல் ைல.
பா ப் ஏற் கனேவ நிகழ் ந் ட் ந்த ,” என்
“ேபாட் ல் ெப ம் பாலான ேநரம் நான்தான்
ன்னணி ல் இ ந்ேதன்,” என் அவர ்
ெதாடர ்ந்தார ். “ ற , ேபாட் ன் இ
நிைலயான ஓட்டத் ன்ேபா , என் ட்
இ யாக வ ழந்த . ெரன் ஒ ரான
கத் அ ல் ெச கப்பட்டைதப்ேபால நான்
உணர ்ந்ேதன். நான் எப்ப ேயா வ மாக ஓ
த்ேதன், ஆனால் கைட ல் வந்தவர ்களில்
ஒ வனாகத்தான் ேபாட் ைய என்னால் நிைற
ெசய் ய ந்த .
“என்னால் கணக் ைவத் க் ெகாள் ள யாத
அள க் எண்ணற் ற அ ைவச ் ச ்ைசகள்
எனக் ச ் ெசய் யப்பட்டன. ண் ம் பைழய மா ரி
நடப்பதற் காக ஆேராக் ய ட் ைமயங் களில்
நான் பல மணிேநரங் கைளச ் ெசல ட்ேடன்.
ஆனால் அங் ந் என் வாழ் கை
் க ழ் ேநாக் ச ்
ெசல் லத் வங் ய . அ உடல் ர ீ யான
ேபாராட்டமாக மட் மன் , மனர ீ யான
ேபாராட்டமாக ம் மா ய . என்னால் இனி
ஒ ம் க் ல் கலந் ெகாள் ள யா ட்டால் ,
என் ஒட் ெமாத்த வாழ் கை ் க ம் ந் ம்
என்ப ேபால நான் உணர ்ந்ேதன். நான்
ற் மாக நம் க்ைக இழந்ேதன். என்ைன

நாேன உதா னப்ப த் ேனன். நான் உடற் ப ற்
ெசய் வைத நி த் ேனன், கண்டைதெயல் லாம்
சாப் ட்ேடன்,” என் ய அர ்னால் ,
மைல ன் ஒ பக்கமாக அைமக்கப்பட் ந்த
ல ப க்கட் க்களில் தாங் கள் இறங் ச ் ெசல் ல
ேவண் ம் என் தன் ைகயால் ெகன் க்
ைசைக காட் னார ். ற அவர ்கள் அந்த ஏரிைய
ேநாக் அந்தப் ப கள் வ யாகக் ேழ இறங் கத்
வங் னர ்.
“என் உடல் வ வாக இ க்க ேவண் ம்
என்றால் ப ற் க க் இைடேய என் உட க்
ஓய் ேதைவ என் நான் எச ்சரிக்கப்பட் ந் ம்
நான் அந்த எச ்சரிக்ைகைய
உதா னப்ப த் ேனன். ‘ேவகமாக! உயரமாக!
வ வாக!’ என்ற ஒ ம் க் ேபாட் ன்
க்ேகாள் வாசகத்ைத நான் மறந்ேதன்.
ஒவ் ெவா நா ம் ப ப்ப யாக ேமம் ப வதற் ப்
ப லாக, அக்கணேம ேவகமாக ம் உயரமாக ம்
வ வாக ம் ஆக நான் யற் த்ேதன்.”
“எப்ப நீ ங்கள் சரியான பாைதக் த்
ம் னீர ்கள் ?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“நான் எப்ேபா ம் ட் ற் ள் ேளேய ண்
டந் என் வாழ் கை ் கையச ் ர த் க்
ெகாண் ந்தைதக் கண் கவைலப்பட்ட என்
தந்ைத, என் டன் ேப வதற் த் தன் சக
ஊ யர ்களில் ஒ வைர எங் கள் ட் ற்
அைழத் வந்தார ்.”
அந்த நபர ்தான் 1 சத தத் ர ்ைவ
அர ்னால் க் அ கப்ப த் னார ். இ ல் ,
தன் ப ற் க க் இைடேய ஓய் கைளத்
ட்ட வ உட்பட, ஆேராக் யமான

பழக்கங் கைள ஒவ் ெவான்றாக அர ்னால்
உ வாக்கத் வங் னார ். அவர ் ண் ம்
கல் ரிக் ச ் ெசன் , யாபாரத் ல் ஒ பட்டம்
ெபற் றார ். ய ைரயத்தலான் ேபாட் களில்
கலந் ெகாள் வதற் காக அவர ் ண் ம் ப ற்
ெசய் யத் வங் னார ். அவர ் ண் ம் தன்ைனப்
ப ப்ப யாக வளர ்த் க் ெகாண்டார ்.
“நான் உண்ைம ேலேய க னமாக
உைழத்ேதன். ஆனால் என் உட க் த்
ேதைவயான ஓய் ைவ ம் ெகா த் க்
ெகாண்ேடன். ெமல் ல ெமல் ல, ைரயத்தலான்
ேபாட் களி ம் என் ப ப் ம் உற களி ம்
ேவைல ம் இன் ம் பலவற் ம் என்
ெசயற் றன் ேமம் பட்டைத நான் கவனித்ேதன்.”
ெகன் ம் அர ்னால் ம் அந்த ஏரிைய
அைடந் ந்தனர ். ெகன்னின் கால் தைசகள்
தகதகெவன் எரிந் ெகாண் ந்தன. ேழ
இறங் வந்ததால் ஏற் பட்டச ் ேசார ் ல் அைவ
ந ங் க் ெகாண் ந்தன. ெகன் ம்
அர ்னால் ம் தங் கள் பாட் ல் களி ந்
தண்ண ீைரப் ப னர ்.
அந்த ஏரி ன் அ ேக ஒ ெபரிய ெவந்நீ ற்
இ ந்த . அ ந்த நீ ர ் ஒ நீ ேராைட ன்
வ யாக அந்த ஏரிக் ள் ெசன் கலந்த .
தாங் கள் நடந் வந் ந்த பாைத ல் ,
அவ் வப்ேபா ஓர ் ஓட்டக்காரைரேயா அல் ல ஒ
மைலேயற் ற ரைரேயா அவர ்கள் கடந்
வந் ந்தனர ். ஆனால் மார ் அைர டஜன் ேபர ்
அந்த நீ ற் ல் தங் கைளச ் ற் எ ந்
ெகாண் ந்த நீ ரா ல் ழ் த் ைளத் க்
ெகாண் ப்பார ்கள் என் ெகன்

எ ர ்பார ்க்க ல் ைல. அைரக்கால் சட்ைட
அணிந் வ ம் ப ம் , ஒ மாற் உைட ம் ஒ
வாைல ம் ெகாண் வ மா ம் அர ்னால் ஏன்
தன்னிடம் ேகட் க் ெகாண்டார ் என்ப
ெகன் க் இப்ேபா ரிந்த . அவர ்கள்
இ வ ம் அந்த ஊற் ைற ேநாக் நடந்
ெசன்றேபா , வ ல் இன் கத் டன்
மற் றவர ்க க் வணக்கம் ெதரி த் ட் ,
தங் கள் ஆைடகைள ம் வாைலகைள ம் ஓர ்
ஓரமாக ைவத் ட் த் தண்ண ீ க் ள்
இறங் னர ். அந்த நீ ர ் இதமளிக் ம் தத் ல்
கதகதப்பாக இ ந்தைதக் கண் ெகன்
ம ழ் நத் ார ்.
“நான் ண் ம் ைரயத்தலான் ேபாட் களில்
கலந் ெகாள் ளத் வங் யேபா , ன்ைப ட
அ கமாக, ப ற் க் ம் ஓய் ற் ம் இைடேய ஒ
சமநிைலைய உ வாக் க் ெகாள் ள ேவண் ம்
என்பைத நான் அ ந்ேதன். எனேவ, ஒ ம் க்
ப ற் ைமயத் ற் ச ் ெசன் , என்னால் என்ன
கற் க் ெகாள் ள ம் என் நான் பார ்த்ேதன்.
தங் கள் ப ற் அட்டவைணகள் அைனத் ம் ,
எப்ேபா க ைமயாகப் ப ற் ெசய் ய ேவண் ம் ,
எப்ேபா ஓய் ெவ க்க ேவண் ம் என்பைதப்
பற் ய தான் என் அங் ந்த
ப ற் ப்பாளர ்கள் னர ். அந்த ைமயத் ல் ,
‘தடகள ரர ்கள் ஆேராக் ய ட் ைமயம் ’
ஒன் ம் இ ந்த . பல தடகள ரர ்க க் அந்த
ைமயத் ல் க ம் த்த ஷயம் எ
ெதரி மா? ெவந்நீர ்த் ெதாட் தான்,” என்
“அ ஏன்?” என் ெகன் ேகட்டார ். தன் கால்

தைசகளி ம் தன் மனத் ம் இ ந்த அ த்தம்
அந்த ெவந்நீ ற் ல் இ ந்த ெவப்பமான நீ ரில்
கைரந் ெகாண் ந்தைத அவரால் உணர
ந்த .
“தடகள ரர ்கள் ஒவ் ெவா நா ம் அந்த
ஆேராக் ய ட் ைமயத் ற் ச ் ெசன்றனர ். ல
உயர ் ெதா ல் ட்ப வ ைறக ம் அங்
ன்பற் றப்ப ன்றன. ‘அ த்த ஆைட’ைய
அதற் எ த் க்காட்டாகக் றலாம் ,” என்
ப் ட்ட அர ்னால் , ெகன்னின் கத் ல்
எ ந்த ேகள் க் ையக் கண் , “அந்த
ஆைட ன் ைகப்ப வ யாக ம் கால் ப
வ யாக ம் காற் உட்ெச த்தப்பட் உட க்
அ த்தம் ெகா க்கப்ப ற . ஒ க ைமயான
ப ற் க் ப் ற உடன யாக ரத்த ஓட்டம்
ராவைத இ உ ெசய் ற ,” என் னார ்.
“அ மட் மல் ல. உயர ் அ த்த நீ ைர உட ன்
ேம ம் மாகப் ய் ச ் ய க் ன்ற ‘நீ ர ் ஒத்தடப்
ப க்ைக’ ஒன் ம் அங் உள் ள ,” என் அவர ்
ெதாடர ்ந்தார ். “ஆேராக் யமான ற் ண் க ம்
அங் ெகா க்கப்ப ன்றன. ஏெனனில் ,
சரியான ஊட்டச ்சத் ம் உடல் ம ரைடவதற்
க ம் க் யம் . ஒ க ைமயான ப ற் க் ப்
ற 20 நி டங் க க் ள் எெலக்டே ் ராைலட் ம்
ரதச ்சத் ம் உங் கள் உட க் க் ெகா க்கப்பட
ேவண் ய அவ யம் . அந்த ைமயத் ல் ஒ
நீ ரா அைற உள் ள . மசாஜ் ச ்ைச, யான
வ ப் கள் , ேயாகா வ ப் கள் ஆ யைவ ம்
அந்த ைமயத் ல் வழங் கப்ப ன்றன.”
“உண்ைமயாகவா? நீ ங்கள் வைதப்

பார ்த்தால் அ ஒ ந ன ‘ஸ்பா’ேபால
ஒ க் ற ,” என் ெகன் னார ். தடகள
ைளயாட் களில் மட் மன் , எ ெவான் ம்
றப் வதற் , ஓய் ெவ ப்ப ம் உடைலத்
தளர ்த் ஆ வாசப்ப த் க் ெகாள் வ ம் எப்ப ச ்
றந்த வ களாக அைமய ம் என் அவரால்
யக்காமல் இ க்க ய ல் ைல.
“ெகன், இ ஓர ் ஆடம் பரம் ேபால உங் க க் த்
ேதான்றக் ம் . ஆனால் , ேமல் மட்டத் ல் உள் ள 1
சத த மக்கள் , தங் கள் உடல் ஆேராக் யத்ைத
ட்ெட ப்பதற் ன ம் ேநரம் ஒ க் க்
ெகாள் ன்றனர ் என் ஆராய் ச ் கள்
ெதரி க் ன்றன. உேசன் ேபால் ட் இதற் ஒ
றந்த எ த் க்காட் . 2008ம் ஆண் ன் ஒ ம் க்
ேபாட் ல் , அவர ் 100 ட்டர ் ரத்ைத 9.69
னா களில் ஓ , ன் இ ந்த ஓர ் உலக
சாதைனையத் தகர ்த் ஒ ய சாதைனைய
உ வாக் னார ்.”
“நான் அந்தப் ேபாட் ையப் பார ்த்ேதன். அ
நம் ப யாததாக இ ந்த ,” என் ெகன்
னார ்.
“இ ல் நம் தற் கரிய ஷயம்
என்னெவன்றால் , அவர ் அந்தச ் சாதைனைய
நிகழ் த் வதற் ன் ஆண் க க் ன் , 9.75
னா தைடைய அவரால் உைடத்ெத ய
ய ல் ைல. அவர ் ேபா ய ஓய் எ த் க்
ெகாள் ள ல் ைல என்பைத அவ ைடய
ப ற் ப்பாளர ்கள் உணர ்ந்தேபா தான்,
அவ ைடய வாழ் ல் ஒ ப்பம் ஏற் பட்ட .
தன் ைடய ப ற் அட்டவைண ல்
ஓய் க்கான ேநரம் ேசர ்த் க் ெகாள் ளப்பட்டால் ,

அ தன் ேவகத்ைதக் ைறத் ம் என்
உேசன் ேபால் ட் கவைலப்பட்டார ். ஆனால் அந்த
ஓய் இைடேவைளகள் அவ ைடய ேநரத்ைத 0.6
சத தம் ேமம் ப த் ன. அந்த ேமம் பா 1
சத தம் ட இல் ைல. ஆனால் அந்த ேமம் பா ,
அவைர ஓர ் அசாதாரணமான தடகள் ரர ் என்ற
நிைல ந் உயர ்த் , உல ன் க ேவகமான
மனிதராக ஆக் ய .”
“ப ற் னால் கைளத் ம் ஓய் ந் ம்
ேபா ள் ள ஒ தடகள ரரால் கச ் றப்பாகச ்
ெசயல் பட யா என்பைத என்னால் காண
ற . ஆனால் இ என்ைனப் ேபான்ற
ஒ வ க் எப்ப ப் ெபா ந் ம் ?” என் ெகன்
ேகட்டார ். “ேவைல ெசய் வ ல் நான் எவ் வள அ க
ேநரத்ைதச ் ெசல ேறேனா, அவ் வள
அ கமாக என்னால் சா க்க ம் என்ப தான்
என் மனப்ேபாக்காக இ க் ற .”
“அ த்தத் ற் ஆளா ம் ேபா ,
ெப ம் பாலான மக்கள் , தங் கைள
ஆ வாசப்ப த் க் ெகாள் வைத ம் உடற் ப ற்
ெசய் வைத ம் ைறயாகச ் சாப் வைத ம்
நி த் ன்றனர ். அவர ்கள் ைறவாகத்
ங் , க அ க ேநரம் ேவைல ெசய் ன்றனர ்.
ஆனால் அ ஒ ெபரிய தவ . ஒன் , ன ம் 10
— 12 மணிேநரம் ேவைல ெசய் பவர ்கள் , இதய ேநாய்
அல் ல மாரைடப்பால் தாக்கப்ப வதற் , 10
மணிேநரத் ற் ம் ைறவாக ேவைல
ெசய் பவர ்கைள ட 56 சத தம் அ க சாத் யம்
உள் ள . இ ல் யரமான ஷயம்
என்னெவன்றால் , இவ் வா அ கமாக ேவைல
ெசய் வதால் எந்தப் ரேயாஜன ம் இல் ைல.

ஏெனனில் , ஒ ப் ட்ட நிைலக் ப் ற ,
ேவைல ல் தல் ேநரம் ெசல வ
உண்ைம ேலேய அவ் வள
ஆக்கப் ர ்வமானதாக இ ப்ப ல் ைல.”
ெகன் ஒ வறண்ட ன்னைக டன், “என்
ேமல காரி டம் ெசன் இைதக் ப்
பா ங் கள் ,” என் னார ்.
“ெகன், அ ஓர ் அற் தமான ேயாசைன!” என்
அர ்னால் னார ். “என் ைடய அன்றாட
அட்டவைண ல் என் ஓய் ற் ம் நான் ேநரம்
ஒ க் க் ெகாண்ட என் வாழ் ன் அைனத்
அம் சங் களி ம் எனக் ப் ெபற் க் ெகா த் க்
ெகாண் ந்த பலன்கைள நான் கண்டேபா ,
நான் அந்த ஆராய் ச ் ையப் ப த்ேதன்.
“ேமல் மட்டத் ல் இ ப்பவர ்க க் ம்
சராசரியாக சா ப்பவர ்க க் ம் இைடேயயான
த் யாசம் என்னெவன்றால் , ேமல் மட்டத் ல்
இ ப்பவர ்கள் தங் கள் ேவைல ம் தங் கள் ஓய் ம்
சமநிைல ல் இ க் ம் ப பார ்த் க்
ெகாள் ன்றனர ் என்பைத நான் அந்த
ஆராய் ச ் ையப் ப த் த் ெதரிந் ெகாண்ேடன்.
ஒ ப் ட்ட ேநரம் ஒ த்தக் கவனத் டன்
ேவைல ெசய் வ ம் , ற ஒ ப் ட்ட ேநரம்
ஓய் ெவ ப்ப ம் ஒ ழற் ைற ல் வ மா
அவர ்கள் தங் கள் அட்டவைணைய அைமத் க்
ெகாண்டனர ்.”
“அந்தச ் சமநிைல எப்ப இ க் ம் ?” என்
“எந்தெவா ைற ம் றப்பாகச ்
ெசயல் ப பவர ்கள் , ஒ சமயத் ல் 90 நி டங் கள்
மட் ேம ஒ த்தக் கவனத் டன் ேவைல

ெசய் ன்றனர ். நாளின் இைட ைடேய அவர ்கள்
ஓய் ம் எ த் க் ெகாள் ன்றனர ். அவர ்கள்
பக ல் ஒ ட் த் க்கம் ேபா ன்றனர ்,
இர ல் எட் மணிேநரம் நன்றாகத்
ங் ன்றனர ். அவர ்கள் ைறயாக உல் லாசப்
பயணங் கைள ம் ேமற் ெகாள் ன்றனர ்,” என்
தன் வாழ் ல் தா ம் இ ேபாலச ் ெசய் தால் ,
உடல் ர ீ யாக ம் உளர ீ யாக ம் தான் எவ் வா
உணர ்ேவாம் என் ெகன் ஒ கணம் கற் பைன
ெசய் தார ்.
“ றைமயான வய ன்
இைசக்கைலஞர ்கைளப் பற் த் தாமஸ் ஏற் கனேவ
உங் களிடம் னாரா?” என் அர ்னால்
“ஆமாம் . அவர ்கள் தங் கள் ெவற் ன்
அ ப்பைட ல் ன் க்களாகப்
ரிக்கப்பட்டதாக ம் , அவர ்கள் எத்தைன
மணிேநரம் ப ற் ெசய் தனர ் என்பதன்
அ ப்பைட ல் அவர ்க ைடய ெவற்
அைமந்ததாகக் கண் க்கப்பட்டதாக ம் அவர ்
னார ். ேமல் மட்டத் ல் ன்றாம் நிைல ல்
இ ப்பதற் க் ட, ைறந்தபட்சம் 10,000
மணிேநரம் ப ற் ெசய் ய ேவண் ய அவ யம்
என் அவர ் ெதரி த்தார ்,” என் ெகன் னார ்.
“ேவைலைய ம் ஓய் ைவ ம் ைறப்ப த் க்
ெகாள் வதற் கான இந்தச ் ரான அ ைறைய
கரித் க் ெகாள் வ எவ் வா 1 சத த
அ லத்ைத உங் க க் க் ெகா க் ம்
என்பதற் கான ஒ றந்த எ த் க்காட் அ .
அந்த இைசக் கைலஞர ்க ைடய ெவற் ,

அவர ்கள் எவ் வள ேநரம் ஓய் ெவ த்தார ்கள்
என்பைத ம் எவ் வள அ க்க
ஓய் ெவ த்தார ்கள் என்பைத ம் சார ்ந் ந்த
என்ப ம் கண் க்கப்பட்ட . கச ் றப்பாகச ்
ெசயல் பட்டவர ்கள் ஓர ் அன்றாட வழக்கத்ைதக்
கைட த்தனர ். அவர ்கள் ஒ சமயத் ல் 90
நி டங் கள் மட் ேம ெதாடர ்ந் ப ற்
ெசய் தனர ். ப ற் ன்ேபா அவர ்கள் எந்த
இைட கைள ம் அ ம க்க ல் ைல. மாறாக,
அவ் வப்ேபா ைறயாக ஓய் ெவ த் க்
ெகாண்டனர ். கக் ைறவாக ெவற் ெபற் றக்
கைலஞர ்கள் , ப ற் ைய ம் ஓய் ைவ ம்
ஒ ேபா ம் ட்ட டேவ இல் ைல.
“ேமல் மட்டத் ல் தல் இரண் இடங் கைளப்
த் ந்த னர ், இர ல் சராசரியாக 8.6
மணிேநரம் ங் னர ். ழ் நிைல ல்
இ ந்தவர ்கள் சராசரியாக 7.8 மணிேநரம்
ங் னர ். ேமல் மட்ட இரண் ன ம்
வாரத் ற் மார ் ன் மணிேநரத்ைதப் பகல்
க்கத் ல் ெசல ட்டனர ். ழ் மட்டத் ல்
இ ந்தவர ்கள் ஒ வாரத் ற் ஒ
மணிேநரத் ற் ம் ைறவாகேவ பக ல்
ங் னர ்.”
“உண்ைமயாகவா?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“ேமல் மட்டத் ல் இ ப்பவர ்கள் , இர ல் ன்
அல் ல நான் மணிேநர உறக்கம் மட் ேம
ேதைவப்ப ன்றவர ்கள் என் ம் , அவர ்கள்
மற் றவர ்க க் எரிச ்ச ட் ன்ற நபர ்கள்
என் ம் தான் நான் அ மானித் ந்ேதன்.”
“ெகன், அ உண்ைமயல் ல. ஐந்

மணிேநரத் ற் ம் ைறவான க்கம்
ேதைவப்ப ன்ற மக்களின் சத தம் ஜ் யம்
என் ஒ வல் னர ் றார ். உண்ைம ல் , 95
சத த மக்க க் , அவர ்கள் சாதாரணமாகச ்
ெசயல் ப வதற் க் ைறந்தபட்சம் 7 அல் ல 8
மணிேநரத் க்கம் ேதைவப்ப ற . ைறவான
க்கம் தங் க க் ப் ேபா ம் என்
நிைனக் ன்ற ெப ம் பாலான மக்கள் தங் கைளத்
தாங் கேள ஏமாற் க் ெகாள் ன்றனர ். அவர ்கள்
என்ைறக்ெகல் லாம் தங் கள் க்கத்ைதத் யாகம்
ெசய் ன்றனேரா, அதற் க த்த நாள் அவர ்கள்
அ கமான கா ைய ம் சர ்க்கைரப்
பதார ்த்தங் கைள ம் உட்ெகாள் ன்றனர ். ஆனால்
அவர ்கள் என்ன ெசய் தா ம் சரி, ேபா மான அள
க்கம் உங் க க் க் ைடக்க ல் ைல என்றால் ,
உங் களால் றப்பாகச ் ெசயல் பட யா .
உங் கள் ெசயற் றன் நிச ்சயமாகக் கணிசமான
அள ைறந் ம் .”
“அப்ப யா? நான் ஒவ் ேவார ் இர ம் ஆ
அல் ல ஆறைர மணிேநரம் மட் ேம
ங் ேறன்,” என் ெகன் னார ்.
“அ தான் சராசரி அள . ஆனால் நீ ங்கள்
ேகள் ப்பட் க் ெகாண் க் ன்ற 1 சத த
ேமம் பாட்ைட அைடவதற் , மாெப ம்
மனிதர ்களின் எ த் க்காட்ைடப் ன்பற் னால்
நீ ங்கள் அ கச ் றப்பாகச ் ெசயல் ப ர ்கள் . மற் ற
1 சத தத் ர ்வாளர ்க ம் நா ம் ன ம் இர ல்
எட் மணிேநரத் க்கத் ற் க்
ைவக் ேறாம் . ஏெனனில் , ேமல் மட்டத் ல் உள் ள
ெவற் யாளர ்கைளப்ேபால, அ த்த நாள்
றப்பாகச ் ெசயல் ப வதற் நாங் கள் எங் கைள

ைமயாகத் தயார ்ப த் க் ெகாள் ள
ம் ேறாம் .”
“ க்கத்தால் எப்ப நம் ெசயற் றைன
ேமம் ப த்த ற ? க்கத் ற் ஏன்
அவ் வள க் யத் வம் ெகா க்கப்ப ற ?”
“உங் கள் ேகள் க் ைடயாக, ப க்
நான் உங் கைள ஒ ேகள் ேகட் ேறன்.
ேமம் பாட் ற் கான பாைத ல் நீ ங்கள் ெதாடர ்ந்
நீ க்க ம் னால் , ப ற் ம் கற் ற ம் க ம்
இன் யைமயாதைவ, இல் ைலயா?”
“ஆமாம் . 1 சத தத் ர ்ைவப் பற் நான்
அப்ப த்தான் ரிந் ெகாண் ள் ேளன்,” என்
ெகன் ப லளித்தார ்.
“ ங் ம் ேபா தான் உங் கள் நிைன கள்
ரைமக்கப்பட் ஒ ங் கைமக்கப்ப ன்றன.
எனேவ, 1 சத தத் ர ்வாளர ் என்ற ைற ல்
நீ ங்கள் ெசய் ன்ற ரக்ைஞ டன் ய
ப ற் ையப் பயன்ப த் க் ெகாள் வதற் ,
இர ல் நன்றாகத் ங் வைத நீ ங்கள் ஒ
பழக்கமாக ஆக் க் ெகாள் ள ேவண் ம் . அப்ேபா
உங் கள் பைடப் த் ற ம் , ரச ்சைனகைளத்
ர ்ப்பதற் கான உங் கள் ற ம் , நீ ண்டகாலக்
கண்ேணாட்ட ல் பார ்ப்பதற் கான உங் கள்
ற ம் அ கரிப்பைத நீ ங்கள் காண் ர ்கள் .
“ேபா மான க்கம் இல் ைல என்றால் ,
உங் க க் அ க்க க் ேகாபம் ஏற் ப ம் , நீ ங்கள்
ெபா ைம இழப் ர ்கள் , ஒ த்தக் கவனம்
ெச த் வ உங் க க் ப் ரச ்சைனயாக
இ க் ம் , நீ ங்கள் ஏராளமான தவ கைளச ்
ெசய் ர ்கள் . ம த் வமைன ல் ம த் வர ்க ம்
ெச ய ம் க நீ ண்ட ேநரம் ேவைல

ெசய் வதால் அங் நிக ம் பத் கைளப் பற் ச ்
ந் த் ப் பா ங் கள் . அவர ்க ைடய
எச ்சரிக்ைக ணர ் ைறவைத ம் ,
அவர ்க ைடய ெசயற் றன் ேமாசமாவைத ம்
உங் களால் பார ்க்க ம் ,” என் அர ்னால்
னார ்.
ேவைல ம் ட் ம் தான்
எ ர ்ெகாண் ந்த பல சவாலான
ழ் நிைலகைளக் ெகன் இப்ேபா ஒ ய
கண்ேணாட்டத் ல் பார ்த்தார ். ஓரி மணிேநரக்
தல் உறக்கம் தன் ைடய சவாலான
ழ் நிைலகைள அ கச ் றப்பாகக்
ைகயாள் வதற் த் தனக் உத க்கக் ம்
என் அவர ் நிைனத்தார ். “இர ல் ெந ேநரம்
ேவைல பார ்த்தால் , ம நாைள ஓட் வ ஒ
ேபாராட்டமாக இ ப்பைத அ பவப் ர ்வமாக
நான் அ ேவன்,” என் அவர ் னார ்.
“ஏெனனில் , அன்ைறய நா க் த் ேதைவயான
உடல் பல ம் மன ஆற் ற ம் உங் க க்
இல் லாமல் ேபாய் ற . எனேவ, நீ ங்கள்
உங் க ைடய அன்ைறய ேவைலகைளச ் ெசய்
ப்பதற் ேக, வழக்கத்ைத ட அ கக் க னமாக
நீ ங்கள் உைழக்க ேவண் க் ம் . எனேவ,
ஒ த்தக் கவனம் ெச த் வதற் ேகா, கற் க்
ெகாள் வதற் ேகா, ேமம் ப வதற் ேகா உரிய
நிைல ல் நிச ்சயமாக நீ ங்கள் இ க்க மாட் ர ்கள் ,”
என் அர ்னால் ப லளித்தார ்.
“நான் இப்ேபா எந்தப் பழக்கத்ைத
உ வாக் வதற் காக யற் ம் ப ற் ம்
ேமற் ெகாண் க் ேறேனா, அந்தப் பழக்கத்ைத
எனக் ள் நிைலப்ப த் க் ெகாண்ட ற ,

இர ல் க் ரமாகத் ங் கப் ேபாவைத அ த்தப்
பழக்கமாக நான் ஆக் க் ெகாள் ள ேவண் ம்
என் நிைனக் ேறன்,” என் ெகன் னார ்.
“ ரமாதம் ! அதன் ற , ஒ ேநரத் ல்
ெதாடர ்ந் 90 நி டங் கள் ேவைல ெசய் வைத ஒ
பழக்கமாக ஆக் க் ெகாள் ங் கள் .
இைட ைடேய ஓய் ற் காக இைடேவைளகைளக்
ெகா த் க் ெகாள் ள மறந் டா ர ்கள் . ம ய
உண ற் ப் ற ஒ ட் த் க்கம் அந்த
இைடேவைளகளில் ஒன்றாக இ க்கட் ம் .”
“அர ்னால் , ஒ ஷயத்ைத என்னால் ரிந்
ெகாள் ள ய ல் ைல. ல சமயங் களில் ,
ஞா ற் க் ழைம ம ய ேவைளகளில் நான்
ங் வ ண் . ஆனால் ங் எ ந்த டன்,
ைறந்த அைர மணிேநரமாவ என்னால்
எ ம் ந் க்கேவா அல் ல ெசய் யேவா
வ ல் ைல. எல் லாம் ழப்பமாக
இ ப்ப ேபாலத் ெதரி ற . இந்த நிைல ல் ,
ேவைல நாட்களில் நான் இப்ப த் ங் னால் , அ
எனக் க் கட் ப்ப யாகா .”
“பக ல் நீ ங்கள் ைறவான ேநரம் தான் ங் க
ேவண் ம் . ட் த் க்கம் தான் இங்
ெவற் க்கான ரக யம் . க்கத் ல் நீ ங்கள் பல
நிைலகைளக் கடக் ர ்கள் . வார இ
நாட்களில் நீ ங்கள் ங் ம் ேபா , நீ ங்கள்
ஆழமான உறக்கத் ற் ள் ெசல் ம் அள க்
நீ ண்ட ேநரம் ங் ர ்கள் . எனேவ
அ ந் கண் ப்பதற் உங் க க் அ க
ேநரம் ஆ ற . ஆனால் ேவைல நாட்களின்ேபா ,
பத் ந் ப்ப நி டங் கள் மட் ேம
ங் வதற் நீ ங்கள் உங் கைளப்

பழக்கப்ப த் க் ெகாள் ம் ேபா , நீ ங்கள்
க்கத் ன் வக்க நிைல ல் தான் இ ப் ர ்கள் .
எனேவ, நீ ங்கள் த் ணர ்ச ் டன்
கண் ப் ர ்கள் . ம ய உண ற் ப் ற
ெவ ம் 15 நி டங் கள் ங் எ ந் ப்பவர ்கள் ,
மாைலவைர க ம் த் ணர ்ச ் ேயா
இ ப்பதாக ஜப்பானில் நடத்தப்பட்ட ஆய் ஒன்
ெதரி க் ற .”
“அ எனக் ப் ேப த யாக இ க் ம் .
ஏெனனில் , ம யம் நான் வழக்கமாக
ேசார ்வைடயத் வங் ேறன்," என் ெகன்
னார ். “ஆனால் நான் என் அ வலகத் ல்
ங் னால் , நான் ேசாம் ேப என்ேறா அல் ல
எனக் உடல் நலம் சரி ல் ைல என்ேறா
மற் றவர ்கள் நிைனத் வார ்கள் என் நான்
கவைலப்ப ேறன்.”
“ெகன், நீ ங்கள் வ எனக் ப் ரி ற .
நான் ஜயம் ெசய் ன்ற ஒவ் ெவா
நி வனத் ம் இைதத்தான் நான்
ேகள் ப்ப ேறன். ஆனால் ம ய ேநரக் ட் த்
க்கங் கைள அவர ்கள் ஒ பழக்கமாக ஆக் க்
ெகாள் ளத் வங் , தங் கள் ெசயற் றன்
ேமம் ப வைத அவர ்கள் பார ்க் ம் ேபா , அவர ்கள்
ேவ தமாக உணர ் ன்றனர ். உங் க ைடய
ட் த் க்கம் அன்ைறய ம ய ேநரம் வ ம்
உங் கைளப் த் ணர ்ச ் ட ம் அ க
ப் ட ம் ைவத் ப்பைத மற் றவர ்கள்
பார ்க் ம் ேபா , அந்தப் பழக்கம் அவர ்கைள ம்
த் க் ெகாள் ளத் வங் வைதக் கண் நீ ங்கள்
ஆச ்சரியப்ப ர ்கள் .”
“நீ ங்கள் இைணந் ெசயல் ப ன்ற

நி வனங் களில் ேவைல ெசய் ம் மக்கள் எங் ேக
ங் ன்றனர ்?”
“உல ல் கச ் றப்பாகச ் ெசயல் ப ம்
நி வனங் களில் ல, தங் கள் ஊ யர ்க க்காக
ஓய் அைறகைள அைமத் ள் ளன. அேத சமயம் ,
ல ைமயான ர ் கைள ம் நான்
பார ்த் க் ேறன். எனக் த் ெதரிந்த ஓர ்
உயர காரி, தனக் ள் அ த்தம் உ வாகத்
வங் வைத உண ம் ேபா , ஒ பத் நி ட
இைடேவைள எ த் க் ெகாண் , தன்
அ வலகத் ல் தட் ட் ச ் சாமான்கள் ேபாட்
ைவக் ம் ஒ பைழய அைற ல் ஒ சாய்
நாற் கா ல் ப த் ஓய் ெவ ப்பார ்.
“உங் கள் அ வலக அைறக் ஒ கத
இ ந்தால் , ஒவ் ெவா ம ய ம் ஒ ப் ட்ட
ேநரத் ற் நீ ங்கள் அைதப் ட் ைவக்கலாம் .
‘ெதாந்தர ெசய் யா ர ்கள் ’ என்ற வாசகத்ைதத்
தாங் ய ஓர ் அட்ைடைய ம் அக்கத ற்
ெவளிேய ெதாங் க டலாம் . ற உங் கள்
நாற் கா ல் சாய் ந் அமர ்ந் ெகாண் ஒ
ட் த் க்கம் ேபாடலாம் . நீ ங்கள் ேவைல
ெசய் ம் இடத் ல் ங் வ உங் க க்
அெசௗகரியமாக இ ந்தால் , ெவ மேன உங் கள்
நாற் கா ல் சாய் ந் அமர ்ந் , உங் கள்
கண்கைள க் ெகாண்டால் டப் ேபா ம் .
ஆனால் அதற் ன் , ஒ ல நி டங் கள் யா ம்
உங் கைளத் ெதாந்தர ெசய் ய ேவண்டாம் என்
உங் கள் சக ஊ யர ்களிடம் ெதரி த் ங் கள் .
“என் உற னரின் மகன் ஒ வன் தன் கல் ரி
லகத் ல் ன ம் ம யம் ேநரம்
ங் வ வழக்கம் . அவன் தன் ப ப் ச ்

ைமயால் ச ் த் ண க் ெகாண் ந்தான்.
எனேவ நான் அவைனப் பார ்க்கச ் ெசன்ேறன். ற
அவ க் ஒ வழக்கத்ைதத் ட்ட ட் க்
ெகா த்ேதன். அவன் இப்ேபா 90 நி டங் கள்
ெதாடர ்ச ் யாகப் ப க் றான். ற , ஆள்
நடமாட்டம் அவ் வளவாக இல் லாத ஒ ப ல்
ஒ ேசாபா ல் 20 நி டங் கள் ங் றான்.
மற் ற மாணவர ்கள் த ல் அவ ைடய
இச ்ெசய் ைகயைக் கண் ரித்தனர ். ஆனால்
அவ ைடய ம ப்ெபண்கள் ேமம் படத்
வங் யைத அவர ்கள் பார ்த்தேபா , அவர ்களில்
ஒ லர ் அேதேபாலச ் ெசய் யத் வங் னர ்.”
“அெதன்ன 90 நி டங் கள் கணக் ?” என்
“அ உங் கள் உட ன் இயல் பான தாளங் கள்
ெதாடர ் ைடய . 90 நி டங் க க் ஒ ைற
உங் கள் கவனம் ப் டத்தக்க அள
ைற ற . அப்ேபா உங் கள் உடல்
கைளத் ற . ஒவ் ெவா 90 நி டங் க க்
ஒ ைற நீ ங்கள் படபடப்பாக உணரத்
வங் வைத நீ ங்கள் பார ்த் ப் ர ்கள் .
எதன் ம் கவனம் ெச த் வ உங் க க் க்
க னமா ற . நீ ங்கள் அ க
எரிச ்சலைடந் ர ்கள் .”
“வழக்கமாக, நான் என் ேவைலையச ் ெசய்
க் ம் வைர என் இடத்ைத ட் நகராமல்
இ க் ம் ப என்ைன நாேன கட்டாயப்ப த் க்
ெகாள் ேவன், அல் ல ஒ கா த் ட்ேடா
அல் ல ஏேத ம் ெநா க் த் னிையக்
ெகா த் ட்ேடா என் ேவைலையத்

ெதாடர ்ேவன்,” என் ெகன் னார ்.
“அ த்த ைற, உங் கள் உடல் உங் க க்
அ ப் ன்ற ச க்ைககைளக் கா ெகா த் க்
ேகட் ட் , 10 நி ட இைடேவைள ஒன்ைற
எ த் க் ெகாள் ள யற் ெசய் ங் கள் . அந்த
ஓய் ற் ப் ற நீ ங்கள் உங் கள் ேவைலையத்
ெதாட ம் ேபா , உங் கள் ெசயற் றன் எவ் வள
அ கமாக ேமம் ப ற என்பைதக் கண்
நீ ங்கள் அசந் ர ்கள் . உண்ைம ல் ,
இைடேவைளகைளப் ெபா த்தவைர . . .” என்
யப ேய அர ்னால் எ ந்தார ். ெவந்நீர ்
ஊற் ன் ம பக்கத் ல் இ ந்த மற் ற மைலேயற் ற
ரர ்க ம் ஓட்டக்காரர ்க ம் அங் ந் நகரத்
வங் னர ். அவர ்கள் அைனவ ம் அந்த ஏரிைய
ேநாக் நடக்கத் வங் யைதப் பார ்த்தப
ெகன் ம் எ ந்தார ்.
அவர ்கள் உற் சாகமாகக் கத் யப
ஒவ் ெவா வராக அந்த ஏரிக் ள் த்தனர ். ற
அர ்னால் ம் , இ யாகக் ெகன் ம் அந்த
ஏரிக் ள் த்தனர ்.
ஏரி நீ ர ் க ம் ளிராக இ ந்தைத உணர ்ந்
ெகாள் வதற் க் ெகன் க் ஒ னா த்த .
அவர ் ண் ம் ேமற் பரப் க் வந்தேபா ,
ஆழமாக வா த் ட் க் கைரைய ேநாக்
நீ நத
் ற் பட்டார ்.
ெகன்னின் கத் ன் படர ்ந் ந்த
அ ர ்ச ் ையக் கண் அர ்னால்
ஷமத்தனமாகப் ன்னைகத்தார ். "தடகள
ரர ்க க்கான ஆேராக் ய ட் ைமயத் ல் ,
ஒ ம் க் ரர ்கள் , ெவந்நீர ்த் ெதாட் ந்
ெவளிேய ேநராக ஒ ளிர ்ந்த

நீ ச ்சல் ளத் ற் ள் ேபாய் க் ப்பார ்கள் என்
நான் உங் களிடம் ற ல் ைலயா? அ ரத்த
ஓட்டத்ைத அ கரித் , க்கத்ைதத் த க் ற ,”
என் ட் அர ்னால் கலகலெவனச ்
ரித்தார ். ெகன் ம் தன்ைனக் கட் ப்ப த் க்
ெகாள் ள யாமல் அவேரா ேசர ்ந் ரிக்கத்
ெதாடங் னார ். அவர உடல் அந்தக் ளிர ்ந்த
நீ க் ப் பழக்கப்பட்ட டன், அந்த மாற் றம்
தனக் ப் த் ணர ்ச ் ட் யைத ம் , தன்
உட ல் ெரன் ஆற் றல்
ெப க்ெக த்தைத ம் அவர ் உணர ்ந்தார ்.
“நீ ங்கள் ெப ம் பாலான மக்கைளப் ேபான்றவர ்
என்றால் , ேவைலக் இைடேய ேநரம்
ஓய் ெவ ப்ப த் நீ ங்கள் ற் ற ணர ்
ெகாள் ளக் ம் , உங் கள் நாளில் நீ ங்கள் கக்
ைறவாகச ் சா த் ப்பதாக நீ ங்கள்
நிைனக்கக் ம் ," என் அர ்னால் னார ்.
ெகன் அைத ஒப் க் ெகாண்
தைலயைசத்தேபா , அர ்னால் ேம ம்
ெதாடர ்ந்தார ். “ஆனால் அ உண்ைமயல் ல என்
நி பணமா ள் ள . ஒ ல த் யாசமான
ஆராய் ச ் யாளர ்கள் , மக்களின் ெமாத்த ஓய்
ேநரத்ைத 20 ந் 30 நி டங் களாக
அ கரித் ள் ளனர ். இம் மக்கள் கக்
ைறவாகேவ கைளப் ற் றனர ், இவர ்கள்
அவ் வளவாகக் காயப்பட ம் இல் ைல.
அவர ்க ைடய ேவைல ேநரம் ைறந்தா ம் ட,
அவர ்க ைடய உற் பத் த் றன் ைறயேவ
இல் ைல.
“ஓய் இைடேவைளகள் உங் கள் உடல்

ம ரைடவதற் உத ன்றன. அைவ நீ ங்கள்
கைளப்பைடயாம ம் ேசார ்ந் ேபாய் டாம ம்
ேநா றாம ம் பார ்த் க் ெகாள் ன்றன. அதாவ ,
நீ ங்கள் ன ம் கச ் றப்பாகச ்
ெசயல் ப வதற் இந்த ஓய் இைடேவைளகள்
உங் க க் உத ன்றன.”
“அர ்னால் , 1 சத தத் ர ் க் இ எவ் வள
இன் யைமயாத என்பைத என்னால் காண
ற . நான் ற் ம் ேசார ்ந்
ேபாய் ட்டால் , ன ம் றப்பாகச ்
ெசயல் ப வதற் என்ைன அர ்ப்பணித் க்
ெகாள் வ இயலாத காரியமா ம் என்ப
எனக் ப் ரி ற ,” என் ெகன் னார ்.
“ெகன், நீ ங்கள் கச ் சரியாகக் ள் ள ீர ்கள் .
நான் க னமான வ ல் அைதக் கற் க்
ெகாண்ேடன். நீ ங்கள் நிைன ல் ெகாள் ள
ேவண் ய இன்ெனா ஷயம் என்னெவன்றால் ,
நீ ங்கள் சாமர ்த் யமாக ம் அ க
த் சா த்தனமாக ம் ேவைல ெசய் வதற் கான
அ லத்ைத இந்த ஓய் இைடேவைளகள்
உங் க க் க் ெகா க் ன்றன. ஒ க்கலான
ரச ்சைனையத் ர ்ப்ப ல் பல மணிேநரத்ைதச ்
ெசல ட்டப் ற , அப் ரச ்சைன இன் ம் அ கச ்
க்கலானதாக ஆ யைத ம் , அ ல் நீ ங்கள்
எவ் வள அ க ேநரத்ைதச ் ெசல ட் ர ்கேளா
அப் ரச ்சைன அவ் வள அ கச ் க்கலானதாக
ஆ யைத ம் நீ ங்கள் அ ப த் க் ர ்களா?”
“நிச ்சயமாக. அப்ப ேந ம் ேபா நான்
ெவ ப்பைட ேறன். அதன் ற என்னால்
ந் க்க யாமல் ேபாய் ற ,” என்

ெகன் னார ்.
“ஏெனன்றால் , உங் க க் ஓய்
இைடேவைளகள் ேதைவ. அந்ேநரங் களில் உங் கள்
ேவைலையப் பற் ச ் ந் ப்பைத நி த் ட் ,
ேவ எைதப் பற் யாவ நீ ங்கள் ந் க்க
“நீ ங்கள் என்ன ர ்கள் என் எனக் ப்
ரி ற . ன் ஒ சமயம் , நான் ஏேதா ஒ
ரச ்சைனையத் ர ்க்க யன்
ெகாண் ந்தேபா , ெவ ேநரமா ம் என்னால்
அைதத் ர ்க்க யாமல் ேபானதால் என்
யற் ையக் ைக ட் ட் ம ய
உணவ ந்தப் ேபாய் ட்ேடன். நான்
சாப் ட் ட் என் ேமைசக் த் ம் யேபா ,
என் ரச ்சைனக்கான ர் என் கண் ன்னால்
இ ந்தைத என்னால் காண ந்த .”
“ஆராய் ச ் யாளர ்கள் அைத ‘அைடகாக் ம்
காலம் ’ என் அைழக் ன்றனர ். ஒ
ரச ்சைனையப் பைடப் த் ற டன் ர ்ப்பதற்
அ உங் க க் உத ற என் அவர ்கள்
நி த் ள் ளனர ். எனேவ, ஒவ் ெவா நா ம்
உங் கள் ேவைலக் இைட ைடேய ஓய்
ேநரத்ைத ஒ க் க் ெகாள் வ க ம் க் யம் .
ப்பாக, காைலேநரத் ற் ம் ம ய
ேவைளக் ம் இைடேய ஓர ் ஓய் இைடேவைள ம் ,
ம யத் ற் ம் மாைலேநரத் ற் ம் இைடேய ஓர ்
ஓய் இைடேவைள ம் இ ப்ப அவ யம் ,”
என் அர ்னால் னார ்.
ெகன் அந்த ஏரித் தண்ண ீரின் மல் லாக்கப்
ப த்தப , ேமேல நீ லவானத்ைதப் பார ்த்தப
தந்தார ்.
“அர ்னால் , அந்த ஓய் இைடேவைளகளில்
நான் எத்தைகய ஷயங் கைளச ் ெசய் வ
றப்பாக இ க் ம் என் நீ ங்கள்
நிைனக் ர ்கள் ?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“தடகள ரர ்கைளப் ெபா த்தவைர,
ெவ மேன ஒ ளியல் ெதாட் ல் உட்கார ்ந்
உடைலத் தளர ்த் க் ெகாள் வ அல் ல ஒ மசாஜ்
ச ்ைச ெப வ அவர ்க ைடய
ஆேராக் யத்ைத ட்ெட ப்பதற் ச ் றந்த வ .
ஆனால் உடல் ர ீ யாக அவ் வள க னமான
ேவைல ெசய் யாதவர ்க க் , ஓய்
இைடேவைளகளில் உடற் ப ற் ெசய் வ கச ்
றந்ததாக அைம ம் .”
“அ எப்ப ?”
“உடைல வ த்தாத ஷயங் கைள நீ ங்கள்
ெசய் ய ேவண் ம் . யானம் ெசய் வ , இைச
ேகட்ப , ம் பத் ன டேனா அல் ல
நண்பர ்க டேனா அமர ்ந் ஆ வாசமாக
உணவ ந் வ ேபான்றவற் ைற நீ ங்கள்
ெசய் யலாம் . உங் கள் ேவைல, உட ைழப்ைப
எ ர ்பார ்க்காத, ஆனால் மனத்ைத அ கமாக
ஈ ப த் ச ் ெசய் ய ேவண் ய ஒன்றாக இ ந்தால் ,
ேமற் றப்பட்டச ் ெசயல் கள் உங் க க் அ கக்
கைளப்ைபத்தான் ஏற் ப த் ம் . உடற் ப ற்
உங் கள் கைளப்ைபக் ைறக் ம் என்
நி க்கப்பட் ள் ள .
“நீ ங்கள் ெவளிேய ேநரம் ஓய் வாக
நடந் ட் வரலாம் . ம ய உண
இைடேவைள ன்ேபா உடற் ப ற்
ைமயத் ற் ச ் ெசன் ேநரம் உடற் ப ற்
ெசய் ட் வரலாம் . ேவைல ேநரத் ற்

ன்பாகச ் ேநரம் நீ ச ்சல் ளத் ல்
நீ ந் ட் வரலாம் . உங் கள் இதயத் ப்ைப
அ கரிக் ன்ற, உங் கள் தைசக க் ம்
ட் க்க க் ம் ேவைல ெகா க் ன்ற
எந்தெவா ப ற் ைய ம் நீ ங்கள் ெசய் யலாம் .
ஒ ைறக் 20 நி டங் கள் என்ற கணக் ல் ,
வாரத் ற் ன் ைற இைத நீ ங்கள் ெசய்
வந்தால் , அதன் பலன்கைள நீ ங்கள் பார ்க்கத்
வங் ர ்கள் .”
“நான் அ க உடற் ற டன் இ க் ம் ேபா
நான் கச ் றப்பாக உணர ் ேறன் என்பைத நான்
அ ேவன்,” என் ெகன் ஒத் க் ெகாண்டார ்.
ஏரி ன் ஒ பக்கத் ல் இ ந்த ஏணிப்
ப க்கட் கைள அர ்னால் ெகன் க் ச ்
ட் க்காட் னார ். ெகன் அைத ேநாக் நீ ந் ச ்
ெசன் , அதன் வ யாக ஏ ஏரிக் ெவளிேய
வந்தார ். அர ்னால் அவைரப் ன்ெதாடர ்ந்
ெவளிேய ட் , “தவறாமல் க ைமயாக
உடற் ப ற் ெசய் வ மனச ்ேசார ்ைவக்
கைளவ ல் ந்த பலனளிக் ற . இர ல்
நீ ங்கள் நன்றாகத் ங் வதற் உடற் ப ற்
ெபரி ம் உத ற . அ உங் கள் அ த்தத்ைதக்
ைறத் , உங் கள் ைள அ கச ் றப்பாகச ்
ெசயல் ப வதற் ம் உத ற . உண்ைம ல் ,
இதயத் தைசகைளப் ப ற் ப்பதற் கான
உடற் ப ற் கள் , ய ைள உ ர க்கைள
உற் பத் ெசய் வதற் உங் கள் உடைலத்
ண் ன்றன. ஒ ங் கா, ஒ கடற் கைர
ேபான்ற, காற் ேறாட்டமான ெவளிப் றச ் ழல் கள்
எ ேல ம் உங் களால் உடற் ப ற் ெசய் ய
ந்தால் , அ உங் க க் இன் ம் அ கப்

பலன்கைளக் ெகா க் ம் ,” என் னார ்.
“அ எப்ப ?”
“நீ ங்கள் ஒ ம் ரமான ல் நடந்
ெசன் ெகாண் ந்தால் , நீ ங்கள் பார ்க்க ம்
கவனம் ெச த்த ம் ேவண் ய ஏராளமான
ஷயங் கள் அங் இ க் ம் . ஆனால் நீ ங்கள்
இயற் ைக ன் அ ல் இ ந்தால் , உங் கள் ைள
ஓய் ெவ ப்பதற் ம் தன் ஆேராக் யத்ைத
ட்ெட ப்பதற் ம் அ உங் கள் ைளக் ஒ
வாய் ப்ைபக் ெகா க் ற . ச ் கன்
பல் கைலக்கழகத் ல் , ல மாணவர ்கைளத்
ேதர ்ந்ெத த் , அவர ்கைள இரண் க்களாகப்
ரித் , ஒ னைர ஒ ங் கா ல்
நடந் ட் வ ம் ப ம் , இன்ெனா௫
னைர ஒ ம் ரமான ல்
நடந் ட் வ ம் ப ம் ெசய் தனர ்.
அம் மாணவர ்கைளப் ற அவர ்கள்
ேசா த்தேபா , ங் கா ல் நடந் ட்
வந்தவர ்கள் ஒ றந்த மனநிைல ல்
இ ந்தைத ம் , அவர ்களால் ஒ த்தக் கவனம்
ெச த்த ந்தைத ம் கண்டனர ்.
அவர ்க ைடய நிைன ம் அ கச ் றப்பாக
ேவைல ெசய் த கண் க்கப்பட்ட .”
ெகன் ம் அர ்னால் ம் தங் கள் மைலேயற் றப்
ைபகைளத் தங் கள் களின் ேபாட் க்
ெகாண் , ண் ம் நைடையக் கட் னர ்.
ம யேநர ெவ ல் அவர ்கள் உட ல் இ ந்த ஈரம்
ேவகமாகக் காய் ந்த . “ஓய் மற் ம் ஆேராக் ய
ட் ப் ரில் கைட அம் சம் ஒன் உள் ள .
ெவ ல மக்கேள இைதத் தங் கள்
அட்டவைணகளில் ேசர ்த் க் ெகாள் ன்றனர ்.

உல் லாச ைறகள் தான் அந்த அம் சம் ," என்
மைலப்பாைத வ யாக நடந் வந்த , ஏரி ல்
நீ ந் ய , ம யேநரக் க ம் ெவ ல் என்
எல் லாமாகச ் ேசர ்ந் , தான் வனாக
இ ந்தேபா தான் ெசன் வந்த உல் லாசப்
பயணங் கைளக் ெகன் க் நிைன ப த் ன.
அந்த ைறகள் ஒவ் ெவான் ம் அந்த வ டம்
வைத ம் ஒ ம ழ் ச ் யான, ரான
வ டமாக அைமத் க் ெகா த்தைத ம் ெகன்
நிைன ப த் ப் பார ்த்தார ். அந்த ைறகள்
அவ க் ப் த் ணர ் ட் ந்தன.
“ ம் பத்ேதா ேசர ்ந் ஓர ் உல் லாச
ைறையக் க ப்பதற் ச ் ேநரத்ைத
எ த் க் ெகாள் ள யாத அள க் எப்ேபா ம்
ஏராளமான ேவைலகள் இ ந் ெகாண்ேடதான்
இ க் ம் ,” என் அர ்னால் னார ்.
“ெபா வான ேபாக்ைக ைவத் ப்
பார ்க் ம் ேபா , அப்ப ேய நீ ங்கள் ஒ
ைற ல் ெசன்றா ம் ட, உங் கள்
அ வலகத் ந் உங் க க் வ ம்
ன்னஞ் சல் க ம் ஞ் ெசய் க ம் , நீ ங்கள்
எ ந் ஒ நல் ல இைடேவைளைய எ த் க்
ெகாள் ள ேவண் ய அவ யேமா ேநராக அதற்
உங் கள் மனத்ைத ண் ம் எ த் ச ்
ெசன் ன்றன. உண்ைம ேலேய ஒ
ெந க்க இ ந்தால் த ர, எந்த தமான
இைட ம் இல் லாத ஒ நல் ல உல் லாச
ைறக் த் தங் கள் அட்டவைண ல் ஓர ்
இடம் ஒ க் க் ெகாள் ள ேவண் ம் என்பைத
ேமல் மட்டத் ல் உள் ள 1 சத த மக்கள் அ வர ்,”

என் அர ்னால் ப லளித்தார ்.
“என் ேவைல இப்ேபா ஒ தமான
ரச ்சைனக் உள் ளா இ க் ற . நான்
ைற ல் ெசன்றால் ஷயங் கள்
த ெகட் ப் ேபாய் ம் . அ இப்ேபாைதக்
எனக் க் கட் ப்ப யாகா . என் ேவைல ல் என்
ெசயற் றைன ேமம் ப த் க் காட் னால் த ர,
எனக் ஏன் இப்ேபா ப் த் ேதைவ என்பைத
என் ேமல காரிகளிடம் என்னால் நியாயப்ப த்த
யா ,” என் ெகன் னார ்.
“உங் கைள ஒப் க் ெகாள் ள ைவக்க
உத வதற் என்னிடம் ஒ கச ் றந்த
எ த் க்காட் உள் ள ,” என் அர ்னால்
னார ். “எர ்ன்ஸ்ட் & யங் என்ற ஒ கணக் ட்
நி வனத் ல் ஒ வார யமான ஷயம்
கண் க்கப்பட்ட . ஒவ் ெவா மாத ம்
உல் லாச ைற ல் ஒ வர ் ெசல ட்ட
ஒவ் ெவா 10 மணிேநரத் ற் ம் , அவ ைடய
ெசயற் றன் 8 சத தம் அ கரித்த என்
அவர ்கள் கண் த்தனர ். ஊ யர ்கள் எவ் வள
அ க ேநரத்ைத உல் லாச ைற ல்
ெசல ட்டார ்கேளா, அவர ்க ைடய ேமம் பா
அவ் வள அ கமாக அ கரித்த ,” என்
ெகன் ன்னைகத் ட் , “என் ெசயற் றனில்
அத்தைகய ேமம் பாட்ைடக் ெகா க்கக் ய
இந்த வாய் ப்ைபத் தவற வ தான்
உண்ைம ேலேய இப்ேபா எனக் க்
கட் ப்ப யாகாத ஷயம் என்
நிைனக் ேறன்,” என் னார ்.
“ கச ் சரி. ‘நான் ப ற் ெசய்

ப ற் ெசய் ெகாண் க் றார ்கள் ’ என்
ன் நான் நிைனத் வந்ததாகக் ய
உங் க க் நிைன க் றதா? ஆனால்
இப்ேபா , ‘நான் என் ஆற் றைலப் ப் த் க்
நிச ்சயமாகத் தங் கள் ஆற் றைலப் ப் த் க்
ெகாண் க் ன்றனர ்’ என்ப உண்ைம என் ம் ,
அ க க் யமான என் ம் நான்
உணர ் ேறன். அவ் வா நிகழ நான்
அ ம த் ட்டால் , அவர ்கள் அ த்த நா ம்
தங் கள் ெசயற் றைன அ கரித் க்
ெகாண் ப்பார ்கள் . ஆனால் நாேனா, அந்த
நாைள ெவ மேன ஓட் க் ெகாண் ப்ேபன்.
“இன்ெனா ஷயத்ைத ம் நான்
கண் த் ள் ேளன். 1 சத தத் ர ் க் ள்
நீ ங்கள் ஆழமாக ஊ ச் ெசல் ம் ேபா ,
ெநம் றன் ெகாள் ைக, 20/80 ெகாள் ைக
ஆ யவற் ன் உத யால் , உங் க க்ேக
ெதரியாமல் உங் களிடம் இ க் ம் தல் ேநரம்
உங் க க்காகத் றக் ம் . அந்தக் தல்
ேநரத் ன் ஒ ப ைய, ட்ட ட்ட ஆேராக் ய
ட் ற் நீ ங்கள் பயன்ப த் க் ெகாள் வதன்
லம் , உங் கள் ஆற் றைல உங் களால் ெதாடர ்ந்
ப் த் க் ெகாள் ள ம் உங் க க் நீ ங்கேள
த் ணர ் ட் க் ெகாள் ள ம் ம் .
இவ் வ ல் , ஒ ேநரத் ல் 1 சத தம் என்ற
ைற ல் , ஒவ் ெவா நா ம் ெதாடர ்ந்
உங் களால் ேமம் பட் க் ெகாண்ேட இ க்க
ம் ,” என் ய அர ்னால் , "ெகன்,
இப்ேபாைதக் , நாம் இந்தப் ப க்கட் கைள

ட் ட் , மைல ன் அ வாரத்ைதச ் ற் த்
ம் நடந் ெசன்றால் என்ன?” என் ேகட்டார ்.
உயரமான, ப ைமயான மரங் கள் நிரம் ய
அந்த மைலப்பாைதையக் ெகன் பார ்த்தார ்.
“இந்த நைடப் பயணம் , நாைளக் நான்
உயர ்ந்த ெசயற் ற டன் ெசயல் ப வதற்
எனக் த் ேதைவயான ஓய் ைவக் ெகா த் , என்
ஆற் றைல ம் ப் க் ம் என் எனக் த்
ேதான் ற ,” என் ெகன் யேபா ,
அவர ்கள் இ வ ம் ன்னைகத்தனர ்.
7
ர்த் யா ம் வட்டம்
1 சத தத் ர ்வாளர ்க டன் பல

மணிேநரத்ைதச ் ெசல ட் ப் பாடங் கைள
ைமயாகக் கற் க் ெகாண்ட ெகன், தன்
பயணம் அேதா வைடந் ட ல் ைல
என்பைதக் கண் ம ழ் நத ் ார ். அர ்னால் ைடச ்
சந் த் ஐந் வாரங் களில் , 1 சத தத் ர ் க்
ெகாள் ைககள் ெகன் ைடய வாழ் ன் ஒவ் ேவார ்
அம் சத் ம் ஆழமாக ேவ ன் ந்தன.
அவ ைடய ரித ம் நா க் நாள் வ ைமயாக
வளர ்ந் ந்த .
ெகன் தன் ைடய ‘ெசய் யப்பட ேவண் யைவ’
பட் யைலத் ன ம் ைறயாகப் பார ்த் , எந்தக்
ெகாள் ைககைளத் தான் றப்பாக
நைட ைறப்ப த் க் ெகாண் ந்ேதாம்
என்பைத ம் , எந்தக் ெகாள் ைககைள இன் ம்
ைறயாகச ் ெசயல் ப த்த ேவண் ம்
என்பைத ம் த் க் ெகாள் வ ல் உ யாக
இ ந்தார ். அவர ் இ ல் ைமயான
அர ்ப்பணிப் டன் ஈ பட்டார ். அர ்னால் டனான
சந் ப் ன்ேபா தான் உ வாக் ந்த
பட் யைல அவர ் ப த் ப் பார ்த்தேபா ,
ைர ல் , ைறயாக ம் ப ப்ப யாக ம் அவர ்

தன்னிடம் மாற் ற ேவண் ந்த பல் ேவ
பழக்கங் கைள அப்பட் யல் அவ க்
நிைன ட் ய .
ஒவ் ெவா நா ம் , ஒ
1. த்தக் கவனத் டன் ேவைல
ெசய் வதற் ெகன் ஒ ப் ட்ட ேநரம் , ஒ
ஓய் ற் ெகன் ஒ ப் ட்ட ேநரம் என் ,
ேவைல ம் ஓய் ம் மாற் மாற் ச் ழற் ைற ல்
வ ம் தத் ல் அந்த நாள் வைத ம் ட்ட ட
ேவண் ம் .
ஒ சமயத் ல் 90 நி டங் கள் ஒ
2. த்தக் கவனம்
ெச த் ேவைல ெசய் ங் கள் . நாளின்
இைட ைடேய ஓய் இைடேவைளகைள எ த் க்
ெகாள் ங் கள் .
3. ஒவ் ெவா வார ம் , உங் க ைடய ஓய்
இைடேவைளகளில் ைறந்தபட்சம் ன்
இைடேவைளகைள 20 நி ட உடற் ப ற்
ேவைளயாக அைமத் க் ெகாள் ங் கள் .
4. பக ல் 10 ந் 30 நி டங் கள் வைர ஒ ட் த்
க்கம் ேபா ங் கள் .
5. ஒவ் ேவார் இர ம் ைறந்தபட்சம் 8 மணிேநரம்
ங் ங் கள் .
6. ப் ட்டக் கால இைடெவளிகளில் உல் லாச
ைறகைள ேமற் ெகாள் ங் கள் .
ெகன் தன் ைடய ப்ேபட்ைடத் தன்
ப க்ைகய இ ந்த ேமைச ன்
ைவத் ட் , தன் ைடய வப் நிற ேபஸ்பால்
ெதாப் ைய எ த் அணிந் ெகாண்டார ். ற
ேநராகக் கண்ணா ைய ேநாக் ச ் ெசன் , தன்
ெதாப் ைய ம் சட்ைடைய ம் சரிப்ப த் க்
ெகாண் , கண்ணா ல் தன் ர ப ப்ைபக்
கண் ரித்தார ். கார ்ேலா ன் ட் ல்
நைடெபற ந்த இர ந் ல் கலந்
ெகாள் வதற் , இந்தச ் வப் த் ெதாப் ைய

அணிந் ெகாண் தான் அவ ைடய ட் ற் ள்
ைழவைத அவர ் கண்டால் , அவர ் நிச ்சயமாக
ஆச ்சரியமைடவார ் என் ெகன் நிைனத்தார ்.
ெகன் அந்த ந்ைத ஆவ டன்
எ ர ்பார ்த் ந்தார ். ஏெனனில் , தான்
சந் த் ந்த 1 சத தத் ர ்வாளர ்கள்
அைனவைர ம் அவர ் ண் ம் சந் க்க ந்தார ்.
அவர ்கள் அைனவைர ம் ஒேர இடத் ல் ஒ
வாக அப்ேபா தான் தன் ைறயாக அவர ்
பார ்க்க ந்தார ். அவர ் எவ் வா ெசயல் பட் க்
ெகாண் ந்தார ் என்பைதத் ெதரிந்
ெகாள் வதற் காகப் ப ற் ப்பாளர ் ம் அவைரத்
ெதாைலேப ல் அைழத் ப் ேப , இந்த
ந் ல் கலந் ெகாள் வதற் அவ க்
அைழப் த்தேபா , ெகன், அைதத் தனக் க்
ைடத்த ெகௗரவமாகக் க னார ்.
ெகன் தன் சா கைள எ த் க் ெகாண் ,
ட்ைட ட் ெவளிேய வர ந்த ேநரத் ல் , அவர ்
தன் உ வத்ைதக் கண்ணா ல் ண் ம்
ஒ ைற பார ்த்தார ். தன்னிடம் ஏேதா
த் யாசமாக இ ந்த ேபால அவ க் த்
ேதான் ய .
அவர ் அக்கண்ணா க் ெவ அ ேக ெசன்
தன்ைன உன்னிப்பாகப் பார ்த்தார ். தன்னிடம்
ஏேதா ஒ நல் ல மாற் றம் ஏற் பட் ந்தைத
உணர ்ந்த அவர ், ப் யாகப் ன்னைகத்தார ்.
ஏெனனில் , மாற் றம் அவ ைடய தைல ேலா
அல் ல உைட ேலா இ க்க ல் ைல. மாறாக,
அவேர மா ந்தார ்.
***
ெகன் உள் ேள ைழந்தேபா , கார ்ேலாஸ ம்

தன் வப் த் ெதாப் ைய அணிந் ந்தைதக்
கண்டார ். இ வ ம் ஒ வைரெயா வர ்
பார ்த்தேபா , அவர ்களால் தங் கள் ரிப்ைப
அடக் க் ெகாள் ள ய ல் ைல.
“மாெப ம் மனிதர ்கள் ஒேர மா ரி
ந் க் ன்றனர ், இல் ைலயா?” என் ெகன்
கார ்ேலாஸ் ஒ ன்னைக டன் ெகன் டன்
ைக க் யப , “ெகன், வா ங் கள் . உங் கைளப்
பார ்ப்ப ல் நான் உண்ைம ேலேய
ம ழ் ச ் யைட ேறன். 1 சத தச ்
ெசயல் ைற ல் நீ ங்கள் எங் க டன்
ைமயாகப் பங் ெகாண்ட த்
உண்ைம ேலேய நான் ம ழ் ேறன்,” என்
ட் , ெகன்னின் ேதாைள ேலசாகக்
த் ட் , “நீ ங்கள் அக்காரியத்ைத
ைமயாகச ் ெசய் ப் ர ்கள் என் ன்ேப
எனக் த் ெதரி ம் ,” என் னார ்.
மற் ற 1 சத தத் ர ்வாளர ்கள் அைனவ ம் ,
ந் ற் காக அைமக்கப்பட் ந்த ெபரிய மர
ேமைச ன் அ ேக தங் கள் இ க்ைககளின்
ஏற் கனேவ அமர ்ந் ந்தனர ். ெகன் டன் ைக
க் வதற் காகப் ப ற் ப்பாளர ் ம்
எ ந்தார ். தாமஸ ம் அவ் வாேற ெசய் ட் ,
“நீ ங்கள் அச ்ெசயல் ைறைய வ மாக
நிைறேவற் ர ்கள் என் நான் உ யாக
நம் ேனன்,” என் னார ். ெடய் ம்
ேகத்தர ீ ம் எ ந் ெசன் ெகன் டன் ைக
க் னர ். ெகன் கச ் றப்பாகத்
ேதான் யதாக அவர ்கள் இ வ ம் ப் ட்டனர ்.
ெகன் அவர ்க க் நன் ட் , அந்த

அைறையச ் ற் ற் ம் பார ்த் ட் ,
“அர ்னால் எங் ேக?” என் ேகட்டார ். கார ்ேஸால் ,
தாமஸ், ம் , ெடய் , ேகத்தரன ீ ் ஆ ேயாரின்
ட் க ம் உற் சாகக் ரல் க ம் ைகதட்டல் க ம்
வரேவற் க, அந்தத் தடகள ரர ் உள் ேள
ைழந்தார ். பல மாதங் கள் க ைமயாகப் ப ற்
ெசய் , ந்ைதய வார இ ல் அவர ் ெவற்
ெபற் ற ஒ மாெப ம் ெந ந் ர ஓட்டப்
பந்தயத் ற் ப் ற , அர ்னால் ைடத் தாங் கள்
அப்ேபா தான் தன் ைறயாகப் பார ்த்ததாக
ம் ெகன்னிடம் னார ். ெகன் ம்
அவர ்கேளா ேசர ்ந் அர ்னால் ைடப் பாராட் க்
ைகதட் உற் சாகக் ரெல ப் னார ். அந்த இடம்
கைளகட் ய .
அர ்னால் கலந் ெகாண்ட ேபாட் ையப்
பற் சாரித்தப எல் ேலா ம் தங் கள் இடத் ல்
அமர ்ந்தேபா , கார ்ேலாஸ் பல் ேவ உண
வைககைள அந்த ேமைசக் ஒவ் ெவான்றாக
எ த் வந்தார ். அர ்னால் தன் ெவற் ையப்
பற் ய கைதையக் த் ட்
உணவ ந்தத் வங் யேபா , “கார ்ேலாஸ்,
வழக்கம் ேபால உங் கள் சைமயல் கப்
ரமாதமாக உள் ள ,” என் தாமஸ் னார ்.
“என்னெவா !” என் ம் பாராட் னார ். வாய்
நிைறய உண டன் இ ந்த ேகத்தரனால் ீ , “ம் ம்—
ம் ம்ம்” என் மட் ேம ற ந்த .
எல் ேலா ைடய டம் ளர ்களி ம் தண்ண ீர ்
இ ந்ததா, உண ப் பாத் ரங் களில் ேபா மான
உண இ ந்ததா என் சகலத்ைத ம் சரி
பார ்த்தப , கார ்ேலாஸ் ஒ கச ் றந்த
உபசரிப்ைப எல் ேலா க் ம் வழங் க்

ெகாண் ந்தார ். அவர ்க ைடய உைரயாடல்
ப ப்ப யாக ண் ம் ெதாடங் ய . தங் கள்
வாழ் ல் நிகழ் ந் ெகாண் ந்த ஷயங் கள்
த் அந்த அற் தமான நபர ்கள்
ஒவ் ெவா வ ம் ேப யைதக் ேகட்டக் ெகன்
ர ப்பைடந்தார ். தங் க ைடய ந்ைதய
சந் ப் ற் ப் ற தங் க க் க் ைடத்த
ெவற் கைள ம் , தங் கள் வாழ் ல் தற் ேபா
நிகழ் ந் ெகாண் ந்த வளர ்ச ் கைள ம்
அவர ்கள் ப ர ்ந் ெகாண்டேபா , அவர ்கள்
ஒ வைரெயா வர ் ேக ெசய் தனர ்,
நைகச ் ைவயாகப் ேப னர ். தாங் கள்
எ ர ்ெகாண் ந்த சவால் கள் த் அவர ்கள்
ஒ வ க்ெகா வர ் ஆதர வழங் னர ். அவர ்கள்
ஒவ் ெவா வராகச ் சாப் ட் த்தேபா , தான்
ஒ வன் மட் ேம தன்ைனப் பற் எைத ம்
அவர ்க டன் ப ர ்ந் ெகாண் க்க ல் ைல
என்பைதக் ெகன் உணர ்ந்தார ்.
தன் ந் னர ்க க் ேவ எ ம்
ேவண் மா என் கார ்ேலாஸ் ேகட்டார ். ஆனால்
யா க் ம் எ ம் ேவண் க்க ல் ைல.
தங் க டன் வந் அம மா அவர ்கள் அவைர
அைழத்தனர ். இதற் ைடேய, கத் ரமான
கத் டன் இ ந்த தாமைஸ மற் றவர ்கள்
உன்னிப்பாகப் பார ்த் க் ெகாண் ந்தனர ்.
“நண்பர ்கேள, ேநரம் வந் ட்ட !” என் தாமஸ்
னார ். இப்ேபா , கார ்ேலாைஸ ம்
ெகன்ைன ம் த ர, மற் ற அைனவ ம் ரமான
கத் டன் காணப்பட்டனர ். கார ்ேலாஸ ம்
ெகன் ம் எ ம் ரியாமல் த்தனர ்.
அப்ேபா தாமஸ ம் மற் றவர ்க ம் அந்த

ேமைசக் அ ந் ஆ க்ெகா வப் த்
ெதாப் ைய ெவளிேய எ த் த் தங் கள்
தைலகளில் அணிந் ெகாண்டேபா , எல் ேலா ம்
வாய் ட் ச ் ரித்தனர ். ற , கார ்ேலாஸ் அளித்த
ந் ற் காக ம் அவ ைடய நட் ற் காக ம்
அவர ்கள் அைனவ ம் அவ க் நன் னர ்.
அைதத் ெதாடர ்ந் நில ய ெமௗனத் ல் ,
ெகன் தன் ெதாண்ைடையச ் ெச ட் த்
ெரன் உணர ்ச ் கரமாகப் ேப னார ்.
“கார ்ேலாஸ், நான் உங் க க் என் றப்
நன் ையத் ெதரி த் க் ெகாள் ள ம் ேறன்.
1 சத தத் ர ்ைவப் பற் க் கற் க்
ெகாள் வதற் கான பாைத ல் என் பயணத்ைதத்
வக் ைவப்பதற் ச ் சரியான நபர ் நீ ங்கள் தான்
என் ப ற் ப்பாளர ் ம் ய எவ் வள
உண்ைம என்ப இப்ேபா எனக் ப் ரி ற .
“ ம் , த ல் என் கண்கைளத் றந் ட்டவர ்
நீ ங்கள் தான். அதற் காக நான் என் ம் உங் க க்
நன் ைடயவனாக இ ப்ேபன்.
தனித் வமானவர ்கைள, தனித் வத் ம்
தனித் வமானவர ்களிட ந் ரிப்ப 1
சத தம் மட் ேம என்பைத நான்
கண் ெகாண்ட , பல் ேவ சாத் யக் கள்
அடங் ய ஓர ் உலகத்ைத எனக் த் றந் ட்ட .
என்னால் அர ்னால் ைடப்ேபால ஓர ் ஒ ம் க்
ரராக ஒ ேபா ம் ஆக யா என்றா ம் ட,
ஏேத ம் ஒ ஷயத்ைத ேநற் ைற ட இன்
அ கச ் றப்பாகச ் ெசய் வதற் என்ைன நான்
அர ்ப்பணித் க் ெகாண்டால் , ஒ ெவற் யாளரின்
இதயத்ைத என்னால் ெபற ம் என்பைத
நீ ங்கள் எனக் க் காட் னீர ்கள் . மற் றவர ்கைள ட

100 சத தம் என்னால் அ கச ் றப்பானவனாக
இ க்க யா , ஆனால் ற் க்கணக்கான
ஷயங் களில் 1 சத தம் அ கச ் றப்பாக
என்னால் இ க்க ம் என் நீ ங்கள் ய
அ ைர க ம் சக் வாய் ந்த ,” என் ெகன்
யேபா , அங் ந்த அைனவ ம் அைத
ஆேமா த் த் தைலயைசத்தனர ்.
“நண்பர ்கேள, இன்ெனா ஷயம் . ஒ
கால் பந் ப் ப ற் ப்பாளர ் என்ற ைற ல்
தான் அைடந்த ெவற் கைளப் பற் க்
ப் ட்டேபா , ம் க ம் அடக் வா த்தார ்.
என் மகன் ேஜக் ன் கால் பந் அணி ெப மள
ேமம் பட் ள் ள . அ த்த வாரம் நைடெபற ள் ள
இ ப் ேபாட் ல் அவ ைடய அணி கலந்
ெகாண் ைளயா ற ,” என் ெகன்
யைதக் ேகட் எல் ேலா ம் ைகதட் னர ். “ க
க் யமாக, ேஜக் ம் மற் றச ் வர ்க ம் 1
சத தத் ர ்வாளரின் மனப்ேபாக்ைகத்
தங் க க் ள் வளர ்த் க் ெகாண் க் ன்றனர ்.
எ ர ்காலத் ல் அவர ்கள் எந்தத் ெதா ைல
அல் ல ேவைலையத் ேதர ்ந்ெத த்தா ம் சரி,
தங் கள் ெசயற் றைனத் ெதாடர ்ந்
ேமம் ப த் வதற் த் ேதைவயான
றைமகைள ம் மனப்ேபாக் கைள ம்
அவர ்கள் கற் க் ெகாண் க் ன்றனர ்.”
“ஒ ழந்ைதக் நீ ங்கள் ெகா க்கக் ய
கச ் றந்த பரி களில் ஒன் அ என் நான்
நிைனக் ேறன்,” என் ெடய் யேபா ,
எல் ேலா ம் ம் ற் த் தங் கள் ஒப் தைலத்
ெதரி த்தனர ்.
அவர ்க ைடய கவனம் ண் ம் ெகன்னின்

பக்கமாகத் ம் யேபா , ெகன் ெதாடர ்ந்தார ்.
"கார ்ேலாஸ், அப்ேபா தான் நான் உங் கைளச ்
சந் த்ேதன். எனக் ஊக் ப்
இல் லாததால் தான் என் ெசயற் றைன
ேமம் ப த் ம் ேவைலையத் வக் வ எனக் க்
க னமாக இ ந்ததாக நான் நிைனத் ந்ேதன்.
ஆனால் ெரன் , களத் ல் இறங்
எைதேய ம் ெசய் வ தான் என்ைன நாேன
ஊக் த் க் ெகாள் வதற் ச ் றந்த வ
என்பைத நான் உணர ்ந்ேதன். எனக் அந்தத்
ெதளி றந்ததற் நீ ங்கள் தான் காரணம் .
“நான் ெசயலற் ற நிைல ல் இ ந்ேதன்.
ஆனால் ஒ நடவ க்ைக எ ப்பதன் லம்
என்னால் அந்தச ் ெசய ன்ைமைய ய த் ,
ெசயல் ேவகத்ைத உ வாக் க் ெகாண் ,
ெதாடர ்ந் இயக்கத் ல் இ க்க ம் என்பைத
நீ ங்கள் எனக் க் காட் னீர ்கள் .”
“அந்தக் கைட உள் ேநாக் ற் நீ ங்கள்
ேகத்தர ீ க் த்தான் நன் ற ேவண் ம் .
இயற் ய க் ம் எனக் ம் ஏணி ைவத்தால் ட
எட்டா !” என் கார ்ேலாஸ் னார ்.
“நன் , ேகத்தரன ீ ் !” என் ய ெகன்,
அவைரப் பார ்த் மரியாைதயாகத்
தைலயைசத்தார ். “கார ்ேலாஸ் எனக்
இன்ெனான்ைற ம் கற் க் ெகா த்தார ்.
ெசயல் நடவ க்ைக என்ப ஒ வ ைமயான
ஊக் ப் . நான் ஒ காரியத்ைத எவ் வள
அ கமாகச ் ெசய் ேறேனா, ெதாடர ்ந் அைதச ்
ெசய் வதற் நான் அவ் வள அ கமாக
ஊக் க்கப்ப ேவன் என் ம் , எனேவ நான் என்
இலக் கைளப் பற் ஆழமாகச ் ந் க்க

ேவண் ம் , என் நடவ க்ைககைளப்
த் சா த்தனமாகத் ேதர ்ந்ெத க்க ேவண் ம்
என் ம் அவர ் னார ்.”
ேகத்தரன ீ ் இப்ேபா அந்த உைரயாட ல்
ேசர ்ந் ெகாண்டார ். “என் இலக் ற் என்ைன
இட் ச ் ெசல் லாத நடவ க்ைககளில் நான் என்
கவனத்ைதக் த் க் ெகாண் ப்பதாக நான்
உண ம் ேபாெதல் லாம் , ‘நீ ங்கள் எந்தெவா
காரியத்ைதச ் ெசய் யேவ டாேதா, அைதச ்
றப்பாகச ் ெசய் வ ல் எந்த அர ்த்த ம் இல் ைல’
என்ற கார ்ேலா ன் வார ்த்ைதகள் என் கா களில்
ர ீங் கார ம் .
“சரியாகச ் ெசான்னீர ்கள் !” என் ய ெகன்,
ஒ கணம் அைம யா , ஒ கா தக்
ைகக் ட்ைட ல் எைதேயா க் னார ்.
எல் ேலா ம் எ ர ்பார ்ப் டன் காத் ந்தனர ்.
‘ஊக் ப் —ெசயல் நடவ க்ைக’ வைரபடத்ைத
எல் ேலா ம் பார ்க் ம் தத் ல் உயர ்த் ப்
த்தப , “கார ்ேலாஸ் எனக் இந்த
வைரபடத்ைதக் காட் ய ற , நான் ெதரிந்
ெகாள் ள ேவண் ய அைனத்ைத ம் நான் ெதரிந்
ெகாண்டதாக நான் நிைனத்ேதன்,” என் ெகன்
னார ்.
“ ற நான் ேகத்தரைனச
ீ ் சந் த்ேதன்.
ெநம் றன் எ ம் சக் வாய் ந்த, ஒட் ெமாத்தப்
ய ேயாசைன ஒன்ைற அவர ் எனக்

அ கப்ப த் னார ். இப்ேபா , என்
ைள களில் ெபரிய மாற் றங் கைள ஏற் ப த்தக்
ய என நடவ க்ைககளில் ய
மாற் றங் கைள ஏற் ப த் வதன் ஒவ் ெவா
நா ம் நான் என் கவனத்ைதக் க் ேறன். என்
ெசயற் றனில் ஏற் கனேவ ேமம் பா கள் ஏற் படத்
வங் ள் ளைத நான் காண் ேறன்,” என்
ெகன் னார ். அவர ் ேப க் ெகாண் ந்தேபா ,
ஒரி ய கா தக் ைகக் ட்ைடகைளக்
கார ்ேலாஸ் அவரிடம் ெகா த்தார ். ெகன் அ ல்
இன்ெனா வைரபடத்ைத வைரந் , அைத
எல் ேலாரிட ம் காட் னார ்.
ெகன் ேகத்தரைன ீ ேநராகப் பார ்த் ,

இக்ெகாள் ைக ன் ெபயைர நீ ங்கள் தப்பாகக்
யதாக நான் நிைனத்ததற் என்ைன
மன்னித் ங் கள் . நீ ங்கள் இக்ெகாள் ைக ல்
வல் லவர ் என்பைத நான் ன்ேப ெதரிந்
ெகாண் க்க ேவண் ம் ,” என் னார ்.
ெடய் தனக் ப் பக்கத் ல் உட்கார ்ந் ந்த

ேகத்தரைனீ ேலசாகத் தன் ழங் ைகயால்
இ த் ட் , ெகன்ைனப் பார ்த் , “ஓ, அவர ் இந்த
ைளயாட்ைட உங் களிட ம் ைளயா னாரா?”
ற , ெகன், தாமைஸ ேநாக் த் ம் ,
“தாமஸ், நான் உங் க க் க ம் நன் க்
கடன்பட் ள் ேளன். ஆனால் ,
ேமன்ைம வதற் க் க் வ கள் எ ம்
இல் ைல என்பைதக் ேகட்க எனக் க்
க னமாகத்தான் இ ந்த என்பைத நான் ஒப் க்
ெகாண்டாக ேவண் ம் ,” என் னார ்.
ெகன் அந்த ேமைசையச ் ற் ம்
பார ்த்தேபா , ஒ ஷயத் ல் உண்ைம ேலேய
றப் வதற் க் ைறந்தபட்சம் 10,000
மணிேநரம் ரக்ைஞ டன் ய ப ற்
அவ யம் என்பைத அங் ந்த அைனவ ம்
கற் க் ெகாண்ட சமயத் ல் , அவர ்கள்
ஒவ் ெவா வ ேம க் க்கா ப் ேபா ந்தனர ்
என்பைத அவரால் உணர ்ந் ெகாள் ள ந்த .
“நான் எப்ேபா ம் என் நிைன ல் இ த்த
ேவண் ய ஷயமாக உங் களிட ந் நான்
கற் க் ெகாண்ட இ தான்: தங் கள்
ெசயற் றைனத் ெதாடர ்ந் ேமம் ப த்த ம் ,
தாங் கள் ெசய் ம் ேவைலகளில் ன ம்
றப் ற ம் ம் ன்ற நபர ்கள் ,
ரக்ைஞ டன் ய ப ற் ல் ேநரத்ைதச ்
ெசல ட ேவண் ய அவ யம் .
“தாமஸ், நான் என் அன்றாட
நடவ க்ைககைளப் ரக்ைஞ டன் ய
ப ற் க்கான ஒ வாய் ப்பாக மாற் வதற்
எனக் த் ேதைவயான க கைள நீ ங்கள் எனக்

வழங் ய நீ ங்கள் எனக் ச ் ெசய் த
ேப த யா ம் . ல ப் ட்டக் காரியங் கைள
நான் எவ் வள றப்பாகச ் ெசய் ேறன்
என்பைத ம் , என் ெசயற் றைன அ த்த ைற
எவ் வா என்னால் ேமம் ப த்த ம்
என்பைத ம் நான் ம ப் ெசய் யத்
வங் ள் ேளன். எனக் ஆக்கப் ர ்வமான
ன் ட்டக் க த் க்கைளக் ெகா க்கக் ய
சாமர ்த் யமான, என் நம் க்ைகக் ரிய
ஓரி வைரக் கண் க் ம் ேவைல ம் நான்
ஈ பட் க் ேறன்.
“கற் க் ெகாள் வதற் ம் ய யற் கைள
ேமற் ெகாள் ள என்ைன நாேன தயார ்ப த் க்
ெகாள் வதற் ம் , என் ெசௗகரிய எல் ைலைய ட்
என்ைன ெவளிேய தள் ன்ற இலக் கைள நான்
அைமத் க் ெகாள் ள ேவண் ம் என் நீ ங்கள்
எனக் க் காட் னீர ்கள் . நான் அந்த இலக் கைள
அைடவதற் எனக் உதவக் யவர ்களின்
ஆதர இ ப்பைத நான் உ ெசய் ெகாள் ள
ேவண் ம் என் ம் நீ ங்கள் னீர ்கள் .
உண்ைம ல் , நீ ங்கள் என் ந்தைனையத்
ண் ட் ர ்கள் . நீ ங்கள் கற் க் ெகா த்த
ேயாசைனைய நான் லபமாக
மனக்காட் ப்ப த் வதற் ம் நிைன ல்
ைவத் க் ெகாள் வதற் ம் எனக் உதவக் ய
ஒ வைரபடத்ைத நாேன ெசாந்தமாக
வைரந் க் ேறன். அைத நீ ங்கள் பார ்க்க
ம் ர ்களா?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“நிச ்சயமாக,” என் ய தாமஸ், ேமைசைய
ேநாக் க் னிந்தார ். ெகன் இன்ெனா கா தக்
ைகக் ட்ைட ல் ன்வ மா வைரந்தார ்:
இந்த வைரபடத்ைதக் கண் ர த்தத்

தாமஸ், "ெகன் இ ரமாதமாக இ க் ற ,”
என் னார ். தன் வார ்த்ைதகள் ெகன்னின்
ஏற் ப த் ந்த அளப்பரிய தாக்கத்ைதக்
கண் அவர ் ெப தம் ெகாண்டார ். “கற்
ெகா ப்பதற் ரிய ஒ ம ப்பான க யாக இ
அைமயப் ேபா ற ,” என் அவர ் னார ்.
அங் ந்த மற் ற 1 சத தத் ர ்வாளர ்க ம்
அந்த வைரபடத்ைதப் பார ்த்தனர ்.
“ ரமாதம் !” என் கார ்ேலாஸ் னார ்.
“இ தாம ன் ேயாசைனையத் ெதளிவாக

ளக் ற ,” என் ம் னார ்.
ெகன் ெதாடர ்ந்தார ். “ப ப்ப யான
அ த்தத்ைதப் பற் நான் கற் க் ெகாண்ட ஒ
ஷயத்ைத எனக் உணர ்த் ய .
கடந்தகாலத் ல் நான் எனக்ெகன் ஓர ் இலக்ைக
நிர ்ண த் க் ெகாண்டேபா , ல சமயங் களில் ,
அைதச ் சா ப்பதற் நான் என்னெவல் லாம்
ெசய் ய ேவண் க் ம் என்பைதப் பற் நான்
ந் த் க்க ல் ைல. நான் 1ம் அ த்த
நிைல ல் , அதாவ , என் ெசௗகரிய நிைல ல்
அமர ்ந் ெகாண் , எெனக்ெகன் ஒ
லட் யவாத இலக்ைக நிர ்ண த் க்கக் ம் .
ஆனால் அ என்ைன 5வ , 6வ , அல் ல 7வ
அ த்த நிைலக் இட் ச ் ெசல் ம் என்ப ம் ,
நான் அைத அைடவதற் ெவளி ந் எனக்
ஆதர ேதைவ என்ப ம் ரியாமல் நான் அைதச ்
ெசய் ப்ேபன். அல் ல , அைடவதற் ச ்
சாத் யமற் ற, என்ைன 8வ , 9வ , அல் ல 10வ
அ த்த நிைலக் இட் ச ் ெசல் லக் ய க
உயரமான இலக்ைக நான்
நிர ்ண த் க்கக் ம் .”
“அ தான் உங் கள் ப் ள் ளி இல் ைலயா?”
என் ேகத்தரன ீ ் ேகட்டார ்.
“எனக் ெவளி ந் எவ் வள ஆதர
ைடத்தா ம் சரி, நான் அந்த இலக்ைக
அைடவ ல் எவ் வள யற் ைய த
ெசய் தா ம் சரி, என்னால் ஒ ேபா ம் அந்த
இலக்ைக அைடயேவ யா ,” என் ெகன்
னார ். ற அவர ் தன் தைலையக் க ழ் த் க்
ெகாண் , “அப்ேபா எனக்ேக என்
ஏமாற் றமாக இ க் ம் . நான்

ழ் தத் ப்பட் ட்டதாக ம் ஒ
ேதால் யாளனாக ம் உணர ்ேவன்,” என்
னார ்.
“அப்ேபா நீ ங்கள் என்ன ெசய் ர ்கள் ?” என்
ம் ேகட்டார ்.
“எந்த த அ த்த ம் இல் லாத 1வ அ த்த
நிைலக் , அதாவ என் ெசௗகரிய நிைலக்
என்ைன ண் ம் அைழத் ச ் ெசல் லக் ய
தத் ல் கத் தாழ் வான இலக் கைள நான்
அைமத் க் ெகாள் ேவன். நான் அவ் வா
ெசய் தால் , ற நான் ெவ மேன என்
வாழ் கை ் கைய ஓட் க் ெகாண் ப்ேபன்.
“இப்ேபா நான் ஓர ் இலக்ைக
அைமக் ம் ேபா , இந்த வைரபடத்ைதப்
பார ்த் ட் , நான் என் இலக்ைக அைடவைத
ேநாக் ப் பயணிக்கத் வங் ம் ேபா நான் எந்த
அ த்த நிைல ல் இ ப்ேபன் என் என்ைன
நாேன ேகட் க் ெகாள் ேறன். 2—4வ நீ ட்
நிைலக் நான் ைவக் ேறன். அல் ல , என்
நம் க்ைகக் ரிய ஒ வரிட ந்ேதா அல் ல ஒ
ப ற் ப்பாளரிட ந்ேதா அல் ல ஒ
ஊ யரிட ந்ேதா எனக் ச ் சரியான ஆதர
ைடக் ம் என்றால் , 5—7வ அ த்த நிைலக்
நான் ைவக் ேறன்.
“ஒ தைலவன் என்ற ைற ல் , என்ைனச ்
ற் இ க் ம் மக்கள் தங் க க்ெகன்
நிர ்ண த் க் ெகாள் ன்ற இலக் கைள ம் நான்
கண்காணிக்க ேவண் ம் என்பைத ம் நான்
உணர ்ந்ேதன். அவர ்கள் தங் கைளத் ேதால் க்
இட் ச ் ெசல் லக் ய இலக் கைள
நிர ்ண த் டக் டா என்பைத நான் உ

ெசய் ய ேவண் ம் . அவர ்கள் கற் க்
ெகாள் வதற் ம் வளர ்வதற் ம் உத வதற் த்
ேதைவயான சரியான அள ஆதரைவ ம் நான்
அவர ்க க் வழங் க ேவண் ம் . கடந்தகாலத் ல் ,
க உயர ்ந்த இலக் கைள நிர ்ண ப்பதற்
அவர ்கைள வற் த் ட் , ஆனால் அவர ்கள்
அவற் ைற அைடவதற் த் ேதைவயான ஆதரைவ
நான் வழங் காமல் ேபா க் ேறன்.”
“ெகன், ஆனால் இலக் கைள நிர ்ண ப்ப
மற் ம் ஆதர ெகா ப்ப த் நீ ங்கள்
ெகாண் ள் ள இப் ய மனப்ேபாக் னால் ,
நீ ங்க ம் உங் கைளச ் ற் இ க் ம் மக்க ம்
நல் ல ைள கைளப் பார ்ப் ர ்கள் . நீ ங்கள்
ேதாற் ப் ேபாய் , உங் கள் யற் ையக் ைக ட
மாட் ர ்கள் ,” என் ய அர ்னால் , “நீ ங்கள்
எந்த வைகயான ஆதர கைள நாட ேவண் ம்
என்பைதப் பற் ய ல ஷயங் கைள நான்
உங் க டன் ப ர ்ந் ெகாள் ளலாமா?” என்
“தாராளமாக. உண்ைம ல் , உங் கள்
அைனவரிடம் இ ந் ம் எனக் ச ் ல உத க்
ப் கள் ைடக் ம் என் நான்
நம் ந்ேதன்.”
“ஒ ய நிைல லான ெசயற் றைன
அைடவதற் , அ க அ த்தம் ெகா க் ன்ற
யற் கைள நீ ங்கள் ேமற் ெகாள் ள
ம் ம் ேபா , இரண் க் யமான
ஆதர கைள நீ ங்கள் உங் கள் க த் ல் ெகாள் ள
ேவண் ம் . தலாவ வைகயான , அப் ய
நிைலக் உங் கைள ன்ேனற டாமல் த த் க்
ெகாண் க் ன்ற தைடகைளக் கைளவதன்

லம் ெசயல் ப ற . இரண்டாவ வைக,
உங் கைள வ நடத் ச ் ெசல் லக் ய ஓர ் உத க்
கரத்ைத உங் க க் க் ெகா ப்பதன் லம்
ெசயல் ப ற ,” என் அர ்னால் னார ்.
“நிஜ வாழ் ல் இ எவ் வா ேவைல
ெசய் ற ?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“ஓர ் எ த் க்காட்ைட நான் உங் க க் க்
ேறன்: என் ைடய ேதா ஒ த் ஒ
றந்த நீ ச ்சல் ராங் கைன. ஒ ம் க் ப ற்
ைமயத் ல் அவள் ப ற் ேமற் ெகாள் றாள் .
அவள் என்ைன அங் அைழத் ச ் ெசன் ,
அங் ந்த நீ ச ்சல் ளத் ல் ெசய் யப்பட் ந்த
ஏற் பா கைள எனக் க் காட் னாள் . அந்த ைமயம்
இந்த இரண் வைகயான ஆதர கைள ம்
வழங் ற .
“ெப ம் பாலான மக்க க் ஒ ஷயம்
ெதரிந் ப்ப ல் ைல. அந்த நீ ச ்சல் ளத் ல்
ப ற் ெசய் ன்ற நீ ச ்சல் ரர ்க ம்
ராங் கைனக ம் தங் கள் ப ற் ன்ேபா
அக் ளத் ல் உள் ள தண்ண ீைர அ கமாகப்
ரட் ப் ேபா வதால் , நீ ரின் ேமற் பரப் ற் ேமேல
உள் ள காற் , ஒ பனி ட்டத்ைதேபால,
நீ ர ்த் ளிகளால் நிரம் ற . அதன்
ைளவாக, அவர ்கள் வா ப்பதற் அங் ெவ
ைறவான ராண வா ேவ இ க் ற .”
“அதாவ , அவர ்கள் எவ் வள அ கக்
க னமாகப் ப ற் ெசய் றார ்கேளா,
அவர ்க ைடய உட க் சக் யளிக்கக் ய
எரிெபா ள் அங் அவ் வள ைறவாக
இ க் ற என் ர ்கள் , சரிதாேன?” என்

“ க ம் சரி. நீ ங்கள் ஏற் கனேவ உங் க ைடய
உச ்சபட்சச ் ெசயற் றன் நிைல ல் ப ற்
ெசய் ெகாண் ப்பதாகக் கற் பைன ெசய்
ெகாள் ங் கள் . அப்ேபா , நீ ங்கள் இன் ம் சற் ச ்
றப்பாகப் ப ற் ெசய் ய ேவண் ம் என்
உங் கள் ப ற் ப்பாளர ் றார ் என் ம் ,
ஆனால் உங் கள் ைர ரல் க க் ப் ேபா மான
அள ராண வா அப்ேபா அங் இல் ைல
என் ம் ைவத் க் ெகாள் ேவாம் . இைதக்
ைகயாள் வதற் , நீ ரின் ேமற் பரப் ற் ேமேல
உள் ள காற் ல் உள் ள நீ ர ்த் ளிகைள
லக் வதற் காக, அந்த ைமயத் னர ்,
ேமற் பரப் ன் உள் ள காற் ைற ஓர ்
இயந் ரத்ைதக் ெகாண் ஊ த் தள் வார ்கள் .”
“அற் தம் !” என் ெகன் னார ். “நீ ங்கள்
வ எனக் ப் ரி ற . ஓர ் உயர ்ந்த
ெசயற் றன் நிைலைய நீ ங்கள் அைடவ ந்
உங் கைளத் த த் க் ெகாண் க் ன்ற
ஒன்ைறக் கைளவதற் கான ஒ வைகயான ஆதர
அ , அப்ப த்தாேன?”
“நீ ங்கள் அைதச ் சரியாகப் ரிந்
ெகாண் ர ்கள் . நீ ச ்சல் ரர ்கள் அ த்த நிைலக் ச ்
ெசல் லத் தயாராக இ க் ம் ேபா , அந்த
ைமயத் னர ் இன்ேனார ் அற் தமான
ஷயத்ைத ம் ெசய் ன்றனர ். ஒ காரியத்ைத
ஒ ய தத் ல் ெசய் ய யற் க் ம் ேபா
எவ் வள ேனாதமாக ம் அெசௗகரியமாக ம்
இ க் ம் என் உங் க க் த் ெதரி ம் ,
இல் ைலயா?” என் அர ்னால் ேகட்டார ்.
“நிச ்சயமாக,” என் ப லளித்தக் ெகன்,

ெடய் ையப் பார ்த் ப் ன்னைகத்தார ்.
“ஒ ம் க் ரர ்க ம் அவ் வாேற
உணர ் ன்றனர ். எனேவ, அந்தப்
ப ற் ப்பாளர ், ஒ நீ ச ்சல் ரைர, அந்த ரர ்
எந்த ேவகத் ல் நீ ந் வைத இலக்காகக்
ெகாண் க் றாேரா, அந்த ேவகத் ற் நீ ரின்
ஊடாக அவைர இ த் ச ் ெசல் லக் ய ஓர ்
இயந் ரத் டன் அவைரப் ைணப்பார ். உயர ்ந்த
நிைல லான ெசயற் றன் என்றால் எப்ப
இ க் ம் என்பைத உணர ்ந் ெகாள் வதற் இ
அவ க் ஒ வாய் ப்ைபக் ெகா க் ற .”
“ ரமாதம் !” என் ெகன் னார ். இேத
ேபான்ற ஆதரைவத் தனக் த் தரக் ய
மக்கைள ம் நி வனங் கைள ம் க கைள ம்
தன்னால் கண் க்க ந்தால் , எ ர ்காலத் ல்
தன்னால் என்னெவல் லாம் சா க்க ம் என்
அவர ் கற் பைன ெசய் தார ்.
“இந்த இரண் வைகயான ஆதர ம் இ ந் ,
அந்த நீ ச ்சல் ரர ் ஒ ய ெசயற் றன்
நிைலைய எட் ள் ளார ் என்ற நிைல ல் , அந்த
நிைலக் ரிய அ த்தம் அவ ைடய ய
ெசௗகரிய எல் ைலயாக ஆ ற ,” என்
ய அர ்னால் , ெகன்னின் வைரபடத் ல் 5—7
ச ்ைசச ் ட் க்காட் னார ்
“ ற அந்த நீ ச ்சல் ரர ் அச ்ெசயல் ைறைய
ண் ம் ெதாடங் , இன்ெனா ய
ெசயற் றன் நிைலையக் ைவக்கலாம் .
இதற் ம் அவ க் ஆதர ேதைவ, சரிதாேன?”
என் ெகன் ேகட்டார ்.
“ஆமாம் ,” என் தாமஸ் னார ். “ெகன்,

நீ ங்கள் ப் ட்ட எல் லா ஷயங் கைள ம்
நீ ங்கள் ெசய் யத் வங் ட் ர ்கள் என்பைதக்
ேகட்க எனக் க ம் ம ழ் ச ் யாக இ க் ற .
ஓர ் இலக்ைக நிர ்ண ப்ப ம் , அதன்
எப்ேபா ம் ஒ கண் ைவத் ப்ப ம்
க் யம் தான், ஆனால் அந்த இலக்ைக ஒ
ேநரத் ல் ஒ நடவ க்ைக என்ற ைற ல் தான்
அைடய ம் என்பைத மறந் டா ர ்கள் .
ன் ட் ேய ட்ட ங் கள் , ஆனால்
நிகழ் காலத் ல் உங் களால் ந்த அள க் ச ்
றப்பாகச ் ெசயல் ப ங் கள் .”
“அைத எனக் நிைன ப த் யதற் நன் ,”
என் ய ெகன், “நான் ஒ ெபரிய
ட் க்கட்ைடைய எ ர ்ெகாண்ேடன் என்பைத
ம் ம் ெடய் ம் அ வர ்,” என் ,
அவர ்கள் இ வைர ம் பார ்த் ப் ன்னைகத்தார ்.
அவர ்க ம் ப க் ப் ன்னைகத்தனர ். “ெடய் ,
1 சத தத் ர ் ன் மட்டற் றப் பலன்கைள என்னால்
பார ்க்க ம் தத் ல் என் கண்கைளத்
றந்ததற் க்க நன் ,” என் ெகன் னார ்.
அவர ் ேம ம் ெதாடர ்ந்தார ். “காலப்ேபாக் ல்
ேமன்ேம ம் றப்பான பலன்கள் ைடக் ம்
என்பைத நீ ங்கள் எனக் க் காட் னீர ்கள் . தாமஸ்
எனக் க் ெகா த்தக் க கைளப் பயன்ப த் ,
சரியான றைமகைள நான் ரக்ைஞ டன்
ப ற் ெசய் தால் , என் ெசயற் றன் பன்மடங்
ேமம் ப ம் . ஏெனனில் , நான் ேமம் பாட் ன்
ேமம் பா அைடந் ெகாண் ப்ேபன்.”
“ெகன், நீ ங்கள் வ க்க க்க
உண்ைம,” என் ெடய் ஆேமா த்தார ்.
“மாற் றம் ேநர ்மைறயானதாக இ ந்தால் ட,

வக்கத் ல் அ நமக் அெசௗகரியமாக
இ க் ம் என்பைத நான் கற் க் ெகாண்டேபா
என் வாழ் கை ் க மா ய . நம் ைடய பைழய
ேயாசைனகைள ம் , ஷயங் கைள நாம் ெசய் ம்
தங் கைள ம் ட் த் தள் வ ம் மாற் வ ம்
எவ் வள க் யம் என்பைதப் பற் ம் நீ ங்கள்
ேப னீர ்கள் . ட் த்தள் வ ஒ சவாலான
காரியமாக இ க்கக் ம் . நீ ங்கள் ஏேதா ஒன்ைற
உ யாகப் த் க் ெகாண் க் ர ்கள் ,
அைத நீ ங்கள் க்க ேவண் ம் என்ற
உணர ்தேல உங் க க் ஒ ெபரிய சவாலாக
இ க் ம் . அ பற் ய கைதகள் உங் கள்
யாரிடமாவ இ ந்தால் , அைதக் ேகட்க நான்
ஆர ்வமாக இ க் ேறன்,” என் ெகன் னார ்.
அர ்னால் தான் த ல் ேப னார ்.
"என் ைடய காயங் கள் , எனக் ச ் ெசய் யப்பட்ட
அ ைவச ் ச ்ைசகள் , ற ஆேராக் ய ட்
ைமயத் ல் நான் ெசல ட்ட நாட்கள் ஆ ய
எல் லாவற் க் ம் ற , ஒ ம் க் ல் என்னால்
இனிேமல் ேபாட் ட யா என்பைத ஏற் க்
ெகாள் வதற் எனக் நீ ண்டகாலம் த்த .
“ ட் த்தள் வதன் சக் ையப் பற் நான்
கற் க் ெகாண்டேபா , வாழ் கை் க ல்
ன்ேன ச ் ெசல் வதற் , என்ைனப் பற் ய
பைழய ேயாசைனைய நான் ட் த்தள் ள
ேவண் ய அவ யம் என்பைத நான்
உணர ்ந்ேதன். அதாவ , நான் ஒ ம் க் ரன்
என்ற எண்ணத்ைத நான் ைக ட
ேவண் ந்த . என் ைடய நிைலைம த்
நான் அள க்க கமான காலம்
க்கப்பட் ந்ேதன் என்பைத நான் உணர ்ந்ேதன்.

எனேவ, என் ைடய ஒட் ெமாத்த அைடயாள ம்
ம ப் ம் இந்த ஒ ப் ட்டத் ைற ல் என்
சாதைனகைளச ் சார ்ந் ந்தன என்ற
ேயாசைனைய நான் ைக ட்ேடன்.
“நான் அவ் வா ெசய் தேபா , ஓர ் ஒட் ெமாத்த
எ ர ்காலம் எனக்காக ரிந்த . நான் இப்ேபா
அ க ம ழ் ச ் யாக ம் , நான் கற் பைன
ெசய் தைத ட அ க ெவற் கரமாக ம்
இ க் ேறன். ஏெனனில் , அந்தப் ய
யதார ்த்தத்ைத ஏற் க் ெகாள் ள ம் த க்
ெகாள் ள ம் நான் கற் க் ெகாண்ேடன்.”
“ெகன், நீ ங்கள் எங் கள் அைனவ க் ம் ஓர ்
உத்ேவகமாக இ க் ர ்கள் ,” என் ேகத்தரன ீ ்
னார ். “என்னிட ம் ஒ கைத இ க் ற .
தன் தலாக நான் என் ட் ந்தப ேய
ேவைல ெசய் யத் வங் யேபா , நான் ஒ ‘சாகச
ராங் கைனயாக’ இ க்க ேவண் ம் என்
எல் ேலா ம் எ ர ்பார ்த்ததாக நான் நிைனத்ேதன்.
நான் நிச ்சயமாக என்னிட ந் அைதத்தான்
எ ர ்பார ்த்ேதன்.
“ேவைலக் ச ் ெசன் வந்த ம்
சந் ப் களி ம் ன் நான் ெசல ட்ட ேநரம்
வ ம் இப்ேபா என் வசமா ட் ந்ததால் ,
என்னால் எல் லாவற் ைற ம் கச ் தமாகச ் ெசய் ய
ம் என் நான் நிைனத் ந்ேதன். நான்
என் ைடய ெசாந்த ஆராய் ச ் கைள
ேமற் ெகாண் , அ கமான அ யல் ஆய் க்
கட் ைரகைள ெவளி ேவன் என் நான்
நிைனத்ேதன். எங் கள் ப ேலேய நான்தான்
அ க ஆேராக் யமான, அ க உடற் றன்
ெகாண்டவளாக இ ப்ேபன் என் ம் , நான் என்

ட்ைடக் கச ் தமான ஒன்றாக ைவத் ப்ேபன்
என் ம் , நான் கச ் றந்த மைன யாக ம்
தைல றந்த தாயாக ம் இ ப்ேபன் என் ம்
கன க் ேகாட்ைடகைளக் கட் ேனன்.
“ஆனால் நான் ெசய் க்க ேவண் ந்த
ேவைலகளின் கவனம் ெச த் வதற் நான்
க ம் ேபாராட ேவண் ந்த . என் ஆற் றல்
நாலாப் பக்க ம் த ய . நான் ேவைல
ெசய் ம் ேபா அணிந் ெகாள் வதற் காக என்
சேகாதரி எனக் வாங் க் ெகா த்தக்
காலணிகள் எனக் உத ன. ஆனால் ஒ சாகச
ராங் கைனயாக இ ப்பைதப் பற் ய என்
ஆைசைய நான் ைக ட ேவண் ந்த . அந்த
எ ர ்பார ்ப்ைப நான் ைக ட்ட டன், நான் கவனம்
ெச த்த ேவண் ந்த ஷயங் களில் என்னால்
ஒ த்தக் கவனம் ெச த்த ந்த . அ என்
ெசயற் றைன ேமம் ப த் , என் ெவற் கைள
அ கரித்த .”
தாமஸ் இப்ேபா ெச ட் க் ெகன்ைனப்
பார ்த் த் ம் னார ். “ெகன், என் தல்
யாபாரம் ேதால் ற் றேபா , நான்
நிைல ைலந் ேபாேனன். அ ந் ள் வதற்
எனக் எந்த வ ம் இ க்க ல் ைல. நான்
வாலா ட்டதாக நீ மன்றத் ல் ம த்தாக்கல்
ெசய் ம் நிைலைய எட் ேனன்.
“என் ைடய ல ேயாசைனகைள ம் ,
ஷயங் கைள நான் ெசய் ெகாண் ந்த பல
வ கைள ம் நான் ைக ட ேவண் ம் என்பைத
அப்ேபா நான் உணர ்ந்ேதன். எனக் க் கடன்
ெகா த்தவர ்க க் எப்ேபா ம் 30 நாட்க க் ள்
அவர ்க ைடய பணத்ைத நான் ப் க்

ெகா த் க் ெகாண் ந்த த் நான்
ெப தம் ெகாண் ந்ேதன். நான் அந்தப்
ெப தத்ைதக் ைக ட ேவண் ந்த .
“அைத நான் ைக ட்ட ம் , எனக் க் கடன்
ெகா த்தவர ்கைளத் ெதாைலேப ல் அைழத் ,
என் நி வனத் ன் நி ப் ரச ்சைனகைள ம் ,
அந்தப் ரச ்சைனகைளத் ர ்ப்பதற் கான என்
ட்டங் கைள ம் நான் அவர ்களிடம் ேனன்.
இ ல் ஆச ்சரியமான ஷயம் என்ன ெதரி மா?
அவர ்கள் யா ம் என்ைனப் பற் க் ைறவாக
நிைனக்க ல் ைல. மாறாக, அவர ்கள் என்
ேநர ்ைமையப் பாராட் ட் , அவர ்க க் ப்
பணத்ைதத் ப் க் ெகா ப்பதற் நான்
வ த் ந்த ஒ ய ட்டத்ைத அவர ்கள்
ம ழ் ச ் யாக ஏற் க் ெகாண்டனர ்.”
“நீ ங்கள் அைனவ ம் உங் க ைடய
கைதகைளப் ப ர ்ந் ெகாண்டதற் க்க
நன் ,” என் ய ெகன், ெடய் ைய ேநாக் த்
ம் னார ். “எனக் உதவாத பழக்கங் கைள
மாற் வ த்த ஞானத்ைத எனக் க்
ெகா த்ததற் காக உங் க க் என் மனமார ்ந்த
நன் ையக் க் ெகாள் ள ம் ேறன்.
எந்தெவா மாற் ற ம் என் ைடய இயல் பான
பழக்கமாக ஆவதற் 30 நாட்கள் ெதாடர ்ந் நான்
அைதப் ப ற் ெசய் ய ேவண் ம் என் நீ ங்கள்
எனக் க் காட் னீர ்கள் . நான் அைத ஏற் கனேவ
ஒ ைற ெசய் ள் ேளன். இப்ேபா நான்
என் ைடய அ த்தப் பழக்கத்ைத மாற் க்
ெகாண் க் ேறன். ெடய் , அதற் காக
உங் க க் என் நன் . என் மைன ம்
ழந்ைதக ம் என் சக ஊ யர ்க ம்
நண்பர ்க ம் இங் இ ந்தால் , அவர ்க ம்
உங் க க் நன் ப்பார ்கள் .
“நான் என் இலக் கைள அைடய எனக்
உத வதற் கான சக் என் ைடய நம் க்ைககள்
மற் ம் எண்ணங் க க் இ ப்பைத நான் கற் க்
ெகாண்ட டன், என் ெசயற் றன் கணிசமாக
ேமம் பட்ட . எனக் உதவாத நம் க்ைககைள
என்னால் மாற் ற ம் , நான் என் இலக் கைள
அைடவைத என் மனத் ல் காட் ப்ப த் ப்
பார ்ப்பதற் என் கற் பைனைய என்னால்
பயன்ப த் க் ெகாள் ள ம் என்பைத ம்
நான் ெதரிந் ெகாண்ேடன்.”
ெகன் ஒ கணம் தன் ேபச ்ைச நி த் ட் ,
அர ்னால் ைட ேநாக் த் ம் னார ். “ ரின்
கைட க் காைய நீ ங்கள் எனக் க் ெகா த் ர ்கள் .
க்க நன் . நான் ஒவ் ெவா நா ம்
ேமம் ப வதற் த் ேதைவயான ஆற் ற ம்
வளவச க ம் எனக் க் ைடப்பதற் ,
ஒ த்தக் கவனத் டன் ய யற் க்ெகன்
ஒ ப் ட்ட ேநரத்ைத ம் , ட்ட டப்பட்ட
ஓய் க்ெகன் ஒ ப் ட்ட ேநரத்ைத ம்
ழற் ைற ல் நான் அட்டவைணப்ப த்த
ேவண் ம் என்பைத ம் நான் இப்ேபா ரிந்
ெகாண் ள் ேளன்.
“ஒவ் ேவார ் இர ம் ைறந்தபட்சம் 8
மணிேநரம் ங் வைத என் ைடய அ த்தப்
ய பழக்கமாக நான் உ வாக் க் ெகாள் ளப்
ேபாவதாக நான் உங் களிடம் ப் ட்டைத
நீ ங்கள் அ ர ்கள் . இப்ேபா நான் அந்தப்
பழக்கத்ைதத்தான் ப ற் ெசய்
ெகாண் க் ேறன்,” என் ெகன் னார ்.

களத் ல் இறங் நடவ க்ைக எ க்கத்
வங் ய த் அர ்னால் ெகன்ைனப்
பாராட் யேபா , ெகன் சற் அெசௗகரியமாக
உணர ்ந்தார ். “அர ்னால் , உங் கள் பாராட் க்
என் நன் . ஆனால் நான் இன் ம் ைமயாகக்
கைரையக் கடக்க ல் ைல என் நிைனக் ேறன்,”
என் அவர ் னார ்.
“அ எனக் ப் ரி ற ,” என் அர ்னால்
“ெகன், உண்ைம ல் எங் களில் யா ம் இன் ம்
ைமயாகக் கைரையக் கடந் க்க ல் ைல.
ன ம் காைல ல் கண் க் ம் ேபா ,
வாழ் கை் கைய அ வார யமானதாக
ஆக் ற , இல் ைலயா?” என் ெடய் ேகட்டார ்.
ெகன் ஆச ்சரியமைடந்தார ். “நான் மட் ம் தான்
கைரையக் கடந் க்காதவனாக இ க்க
ேவண் ம் . நீ ங்கெளல் லாம் . . .” என் ,
சரியான வார ்த்ைதகைளத் ேத , அந்த
ேமைசையச ் ற் அமர ்ந் ந்தவர ்களின்
கங் கைளப் பார ்த்தார ். ற , “நீ ங்கெளல் லாம்
ஏற் கனேவ பலவற் ைறச ் சா த்த சாகச
மனிதர ்களாகத்தான் எனக் த் ெதரி ர ்கள் ,”
அப்ேபா அர ்னால் க் ட் , “ெகன், என்
ேவைலைய ம் எனக் த் ேதைவயான ஓய் ைவ ம்
எவ் வா சமநிைல ல் ைவத் க் ெகாள் வ
என்பைத நான் ரிந் ெகாள் ள எனக்
உத வதற் காக என் தந்ைத தன் சக ஊ யர ்களில்
ஒ வ டன் எனக் த் ெதாடர ் ஏற் ப த் க்
ெகா த்தார ் என்ப உங் க க் த் ெதரி ம் ,

இல் ைலயா?” என் ேகட்டார ்.
“ஆமாம் ,” என் ெகன் ப லளித்தார ்.
“அந்த சக ஊ யர ் ேவ யா மல் ல.
இங் க் ம் தாமஸ்தான் அவர ்.”
“தாமஸா?” என் ேகட்டக் ெகன்னால்
அர ்னால் யைத நம் ப ய ல் ைல.
ரக்ைஞ டன் ய ப ற் , அர ்ப்பணிப் ,
ஒ த்தக் கவனக் ப் ஆ யவற் டன்தான்
தாமைஸக் ெகன் ெதாடர ் ப த் ந்தாேர
த ர, ஓய் இைடேவைளக டன் அல் ல.
தாமஸ் ரித் ட் , “ஓய் மற் ம்
ஆேராக் ய ட் த்த ஷயங் களில் நான்
எப்ப ஒ நி ணனாக ஆேனன் என்
நிைனக் ர ்கள் ? ஏெனனில் , ஒ காலகட்டத் ல் ,
ேவைல மற் ம் கவைலையக் ெகாண் நான்
என்ைனக் ட்டத்தட்டக் ெகான் ட் ந்ேதன்,”
“ஓய் இைடேவைளகைள எ த் க்
ெகாள் வதற் உண்ைம ல் எனக் நாேன
நிைன ட் க் ெகாள் ள ேவண் க் ற ,”
என் கார ்ேலாஸ் னார ்.
“நான் உங் க ைடய நாட்காட் ையப்
பார ்த் க் ேறன் என் ெகன் நிைன ர ்ந்தார ்.
“அவ ைடய நாட்காட் ையயா?” என் ேகட்ட
அர ்னால் ஓய் வாகத் தன் நாற் கா ல்
சாய் ந்தார ். கார ்ேலாஸ் தன் இ க்ைகைய ட்
எ ந் , அந்த ேமைச ல் இ ந்த ெவற் த்
தட் கைள ன்னல் ேவகத் ல் ேசகரித்தார ்.
“தவறான நடவ க்ைககள் நான் கவனம்
ெச த் டாமல் இ ப்ப ம் ,
க் யமானவற் ைறக் ேகாட்ைட ட் டாமல்

இ ப்ப ம் நான் க ம் எச ்சரிக்ைகயாக
இ க்க ேவண் ள் ள . இ எனக் இயல் பாக
வ வ ல் ைல,” என் ய ேகத்தரன ீ ் , ஏேதா
நிைன வந்தவராக, “இ வைர!” என்
த்தார ்.
“எதற் ம் உதவாத நம் க்ைககைள
மாற் வ ம் , என் இலக் கைள நான்
அைடந் ட்ட ேபால
மனக்காட் ப்ப த் வ ம் எனக் அவ் வள
றைம இல் ைல . . . இ வைர!” என்
ப ற் ப்பாளர ் ம் யேபா , அவர ்கள்
அைனவ ம் ரித் ட்டனர ்.
அப்ேபா ெடய் , “ெகன், 1 சத தத் ர்
என்ப ெரன் கச ் தத்ைத அைடவைதப்
பற் ய அல் ல. கச ் தத்ைத அைடவதற்
அ ர ்ஷ்டம் ேவண் ம் . ஏெனனில் , கச ் தம் என்ப
அைடயப்பட யாத ஒன் . 1 சத தத் ர ்வான ,
ஒவ் ெவா நா ம் , ேநற் ைற ட இன் இன் ம்
தள றப்பாக ஆவதற் யற் ப்பைதப்
பற் ய தான்,” என் னார ்.
“அ அைடயத்தக்க ஒன் தான்,” என்
ட் , ெகன் ஒ கணம் ெமௗனமானார ்.
ற , “சரி, 1 சத தக் ெகாள் ைககைள ஒவ் ெவா
நா ம் ெதாடர ்ந் கைட ப்ப சவாலான
காரியம் என் நான் ள் ளைத நான்
அ ேவன். ஆனால் என் வாழ் ன் ல
அம் சங் களில் இக்ெகாள் ைககள் கச ் றப்பாகப்
பலனளித் , 1 சத தத் ற் ம் அ கமான
ேமம் பாட்ைடக் ெகா த் க் ெகாண் க் ன்றன.
இ ல் ஏ ம் தவ ல் ைலேய?” என் ேகட்டார ்.
இைதக் ேகட் எல் ேலா ம் கலகலெவன்

ரித்தனர ். “ ல ஷயங் களில் நீ ங்கள் 1
சத தத் ற் ம் அ கமான ேமம் பாட்ைட
அைடவ ல் எந்தத் தவ ம் இல் ைல,” என் ம்
உத்தரவாதம் ெகா த்தார ். “உண்ைம ல் அ க
அற் தமான ! தாங் கள் ேமம் ப த் க்
ெகாண் க் ன்ற ஷயங் களில்
ஒ லவற் லாவ பல க் 1 சத தத் ற் ம்
அ கமான ேமம் பா ைடக் ற .”
தாமஸ் அங் ந் ெதாடர ்ந்தார ். “நாங் கள் 1
சத தத்ைத வ த் வதற் க் காரணம் , 1
சத த ேமம் பாட் ற் யற் க்க யாரா ம்
ம க்க யா என்ப தான். அ மட் மன் ,
நீ ங்கள் அந்தக் ெகாள் ைககைளப் ன்பற் னால் ,
ைறந்தபட்சம் 1 சத த ேமம் பாடாவ
உங் க க் க் ைடக் ம் என்பைத ம் நாங் கள்
அ ேவாம் . உங் க க் அ க ேமம் பா
ைடக்கக் ம் . ெப ம் பாலான மக்களின்
வாழ் கை ் க ல் அ உண்ைமயா ள் ள . எங் கள்
நி வனத் ல் பணியாற் ய ற் பைனப் ர நி
ஒ வர ் தன் ைடய மாதாந் ர ற் பைன அளைவ
1 சத தம் அ கரிப்பைதத் தன் இலக்காக
அைமத்தார ். அவர ் இக்ெகாள் ைககைளப்
ன்பற் றத் வங் யேபா , ஒவ் ெவா மாத ம்
2 ந் 3 சத த ேமம் பா அவ க் த் ெதாடர ்ந்
ைடத்த .
“நீ ங்கள் பார ்க் ன்ற ெபரிய இலக் கள் ட,
வழக்கமாக, ற் க்கணக்கான 1 சத த
ேமம் பா களாேலா அல் ல ஒ நடவ க்ைக ல்
ேமற் ெகாள் ளப்பட்ட மாற் றத்தாேலா
உ வானைவதான்.”
அதற் ெடய் , “அெதல் லாம் நீ ங்கள்

பயன்ப த் க் ெகாண் க் ன்ற கால
வைரயைறையச ் சார ்ந் ள் ள . உங் கள்
ேமம் பாட்ைட நீ ங்கள் அன்றாட அ ப்பைட ல்
பார ்க் ர ்களா, அல் ல மாதாந் ர அல் ல
வ டாந் ர அ ப்பைட ல் பார ்க் ர ்களா
என்பைதப் ெபா த் ேமம் பாட் தம் க ம்
த் யாசமாகத் ெதரியக் ம் ," என் னார ்.
அவர ் ேம ம் ெதாடர ்ந்தார ். “ஒ ேமம் பாட்ைட
நீ ங்கள் உங் க ைடய ஒ ப் ட்ட
நடவ க்ைகைய ைவத் (அைத நீ ங்கள் ெசய் ம்
தத்ைத ைவத் ) எைடேபா ர ்களா அல் ல
அந்த நடவ க்ைக னால் ஏற் ப ம்
ைள கைளக் ெகாண் ர ் க் ப்
பார ்க் ர ்களா என்பைத ம் அ சார ்ந் ள் ள .
“வழக்கமாக, ஒ ப் ட்ட நடவ க்ைக ல்
ஒ மாற் றத்ைத ஒ ய காலத் ற் ள்
உங் களால் ஏற் ப த்த ம் . நீ ங்கள்
ெப ம் பாலான மக்கைளப் ேபான்றவர ் என்றால் ,
ஏேதா ஒ ஷயத்ைத நீ ங்கள் ெசய் ம் தத் ல் ,
ஒேர நாளில் 1 சத த ேமம் பாட்ைட நீ ங்கள்
காண் ர ்கள் .
“ஆனால் ைள களில் ஒ மாற் றத்ைதக்
காண்பதற் நீ ங்கள் தல் ேநரம்
காத் க்க ேவண் க் ம் . அ ஒ வாரமாக
இ க்கலாம் , அல் ல ஒ மாதம் அல் ல ஒ
வ டமாக இ க்கலாம் .”
“உங் கள் ேமைச ன் ந்
ெகாண் ந்த பத் ரிைககைளப் ப த்
ப்பதற் நீ ங்கள் உங் கள் பழக்கத்ைத
மாற் யைதப்ேபாலவா?” என் ெகன் ேகட்டார ்.
“உங் க க் வந்த ய பத் ரிைககைள

உடன யாகப் ப த் ட் , 1 நா க் 1
பத் ரிைக என்ற கணக் ல் பைழய ய ல்
இ ந் ஒ பத் ரிைகையப் ப த் த்ததன்
லம் ஒவ் ெவா நா ம் நீ ங்கள் உங் கள்
நடவ க்ைககளில் மாற் றத்ைத ஏற் ப த் னீர ்கள் .
உங் கள் நடவ க்ைககளில் ைறந்தபட்சம் 1
சத த ேமம் பா உடன யாக ஏற் பட்ட . ஆனால்
உங் கள் ேமைசைய, பத் ரிைகக் யல் கள்
இல் லாத ஒ த்தமான ேமைசயாகத் ெதாடர ்ந்
ைவத் க் ெகாள் வதற் உங் க க் ஓரி
மாதங் கள் ஆ ன.”
“ கச ் சரி,” என் ெடய் னார ். “ெகன்,
இ ல் க் யமான ஷயம் என்னெவன்றால் ,
நீ ங்கள் உங் கள் நடவ க்ைககளில் ஏேத ம்
ஒன் ல் ஏற் ப த்த ம் ன்ற மாற் றத்ைதப்
பற் ம் , அந்த நடவ க்ைகயால் ஏற் ப ன்ற
ைள களில் நீ ங்கள் பார ்க்க ம் ன்ற
ேமம் பாட்ைடப் பற் ம் வக்கத் ல் நீ ங்கள்
நிதானமாக ேயா க்க ேவண் ம் . ற , நீ ங்கள்
அந்த ேமம் பா கைள ஒ நாளில் அைடயப்
ேபா ர ்களா, அல் ல ஒ வாரத் ல் , ஒ
மாதத் ல் , ஒ காலாண் ல் , அல் ல ஒ
வ டத் ல் அைடயப் ேபா ர ்களா என் நீ ங்கள்
ர ்மானிக்க ேவண் ம் .”
ெகன் எல் ேலாைர ம் ஒ ைற பார ்த் ட் ,
“நீ ங்கள் என் டன் ப ர ்ந் ெகாண் ள் ள
ெகாள் ைககள் அர ்த்தம் வாய் ந்தைவயாக உள் ளன.
உண்ைம ல் , அைவ க
எளிைமயானைவயாக ம்
ேநர யானைவயாக ம் உள் ளதால் , நான்
எைதேய ம் தவற ட் ட்ேடனா என் நான்

சரிபார ்த் க் ெகாள் ள ம் ேறன்,” என்
னார ்.
“ெகன், நீ ங்கள் இன் ள் ள
எல் லாவற் ைற ம் ைவத் ப் பார ்க் ம் ேபா , ஓர ்
அற் தமான, ேமன்ைமயான வாழ் கை் கைய
வாழ் வதற் த் ேதைவயான அைனத் க்
க க ம் இப்ேபா உங் களிடம் இ ப்பைத
நான் அ ேவன்,” என் தாமஸ் னார ். “
இக்ெகாள் ைககைளக் கைட ப்பதன் லம் ,
ைறந்தபட்சம் 1 சத தம் அல் ல அதற் ம்
அ கமான ேமம் பாட்ைட உங் களால் அைடய
ம் என்பைத நீ ங்கள் பார ்க்கத்
வங் க் ர ்கள் . எனேவ எல் லாவற் ைற ம்
ஒேர ேநரத் ல் ேமம் ப த்த யற் ப்பதற்
நீ ங்கள் ற் படக் ம் என்பைத ம் நான்
அ ேவன்.
“உங் கள் வாழ் ன் அைனத் ப் ப களி ம்
றப்பாகத் கழ ஒேர ேநரத் ல்
யற் க்கா ர ்கள் . த ல் , ஒ ப ல் 1
சத தம் றப் வதற் யற் த் , அ ல்
உங் கள் ேமம் பாட்ைட உ ெசய்
ெகாள் ங் கள் . ற இன்ேனார ் அம் சத்ைதத்
ேதர ்ந்ெத த் அதன் நடவ க்ைக எ ங் கள் .
ைர ல் , 1 சத தம் ேமம் ப வ உங் க ைடய
இயல் பாக மா ம் .
“அ எப்ேபா ம் லபமாக இ க் ம் என்
நான் ற ல் ைல. சவால் கைள நீ ங்கள்
நிச ்சயமாக எ ர ்ெகாள் ர ்கள் . அைவ வாழ் ன்
ஓர ் இயல் பான ப , இச ்ெசயல் ைற ன் ஓர ்
இயல் பான அம் சம் . ெடய் நமக் க்
காட் ள் ளைதப்ேபால, நாம் த மா ண் ம்

நம் ெசௗகரிய எல் ைலக் ள் ந் டக் ம் ,
அந்த ெசௗகரியப் ப நமக் ச ் றந்ததாக
இல் லாதேபா ட!
“உங் கைளச ் ற் இ க் ம் மக்கள் தங் கள்
வாழ் கை ் கைய நடத் ம் தத்ைதப் ன்பற் ற
நீ ங்கள் சபலப்படக் ம் . ஒ ட்டம் ன்பற் ம்
பாைதைய ட் ட் , உங் க க்ெகன்
ெசாந்தமான ஒ பாைதையப் ன்பற் வ
எப்ேபா ம் லபமான ெசயல் அல் ல. ெகன்,
ஆனால் இந்தப் பாைதையப் ன்பற் வதால்
ைள ம் நன்ைமகள் அசாதாரணமானைவ
என்பைத நீ ங்கள் ரிந் ெகாள் ள ேவண் ம் .
இதன் பலன்கள் எல் ைலயற் றைவ. உங் கள்
வாழ் ம் உங் கைளச ் ற் இ க் ம் மக்களின்
வாழ் ம் உங் களால் ஏற் ப த்த ன்ற பல
வைகயான ேமம் பா க க் ம் மனநிைற க் ம்
எல் ைலேய இல் ைல. ஏெனனில் , இங் ஒ ெதாடர ்
ைள இ க் ற என்பைத நாம்
மறந் டக் டா .”
ெகன் அங் ந்த அைனவ ைடய
கங் கைள ம் பார ்த் ட் , அவர ்க க் த் தன்
மரியாைதையச ் ெச த் ம் தமாகத் தன்
ெதாப் ைய உயர ்த் னார ். ற , “1 சத தத்
ர ்வாளர ்களான உங் கள் அைனவ க் ம் நான்
க ம் நன் ைடயவனாக இ க் ேறன்,” என்
னார ்.
“ெகன், நாங் கள் மட் மல் ல, நீ ங்க ம் 1
சத தத் ர ்வாளர ்களில் ஒ வர ்,” என் கார ்ேலாஸ்
ன்னைகத்தப னார ்.
“ஆமாம் ,” என் ப ற் ப்பாளர ் ம் ம்

ேசர ்ந் ெகாண்டார ்.
அங் ந்த அைனவ ைடய கங் க ம்
ம ழ் ச ் யால் மலர ்ந் ந்தன. அவர ்க ம் தங் கள்
ெதாப் கைள உயர ்த் , ெகன் க் மரியாைத
ெச த் னர ்.
***
ெகன் ம் அவ ைடய நீ ண்டகால

நண்பர ்களில் ஒ ல ம் வ டத் ற் ஓரி
ைற ஒன் னர ். இந்த இர ல் ,
ெதாைலக்காட் ல் ஒ கால் பந் ப்
ேபாட் ையப் பார ்ப்பதற் காக அவர ்கள் ேட ட் ன்
ட் ற் ச ் ெசன் ந்தனர ்.
கடந்த ைற அவர ்கள் அைனவ ம்
சந் த் ந்தேபா , ேட ட் ன் வாழ் கை ் க ெப ம்
ரச ்சைனக் உள் ளா ந்த . அவ ைடய
மணம் வாகரத் ல் ந் ந்த .
அவ க் ஒ நிைலயான ேவைல இ க்க ல் ைல.
ஆனா ம் அவர ் ஒ ேநர ்மைறயான, உற் சாகமான
மனப்ேபாக் டன் இ ந்ததாக மற் றவர ்கள்
அவரிடம் னர ்.
ஆனால் அந்த மனப்ேபாக் ற் க் ேழ, தன்
நண்பனிடம் ேவ எைதேயா தான் கண்டதாகக்
ெகன் நம் னார ். தன் வாழ் கை் க ெசன்
ெகாண் ந்த தம் த் ேட ட்
அ ப் யாக இ ந்தைத ம் , கடந்தகாலத்ைத
மறந் ட் ன்ேனாக் ச ் ெசல் வதற் கான ஒ
ய வ ைய அவர ் ேத க் ெகாண் ந்தைத ம்
அவ ைடய பார ்ைவ ந் ெகன்னால்
உணர ்ந் ெகாள் ள ந்த .
அந்தக் கால் பந் ைளயாட் ன் ல்

மற் றவர ்கள் அங் ந் கைலந் ெசன்றனர ்.
ெகன் மட் ம் அங் ேகேய இ ந் ட்டார ். தங் கள்
நண்பர ்கள் அைனவ ைடய கார ்க ம் ெவ ரம்
ெசன்ற ற , ேட ட் ெகன்னிடம் , “உன் வாழ் கை ் க
இக்கணத் ல் கச ் றப்பாகச ் ெசன்
ெகாண் ப்ப ேபாலத் ேதான் ற . நீ ம்
கச ் றப்பாகக் காணப்ப றாய் ,” என்
னார ்.
“நன் , ேட ட். என் வாழ் கை ் க
உண்ைம ேலேய கச ் றப்பாகச ் ெசன்
ெகாண் க் ற ,” என் ெகன் னார ்.
“ஆனால் , எல் லா ஷயங் க ேம உனக் ச ்
சாதகமாகச ் ெசன் ெகாண் ப்பதாகக் ட
யா , சரிதாேன? உன்னிடம் ஏேதா
த் யாசம் ெதரி ற . என்ைனத் தவறாக
எ த் க் ெகாள் ளாேத. நீ இன் ம் என் ைடய
பைழய கல் ரி நண்பன்தான். ஆனால் ன்
ஒ ேபா ம் இல் லாத அள க் நீ ந்த
தன்னம் க்ைகக் ெகாண்ட, க ேநர ்மைறயான
ஒ வனாக எனக் த் ெதரி றாய் . என்ன
நிகழ் நத் ?” என் ேட ட் ேகட்டார ்.
“ேட ட், இ பற் நீ என்னிடம் ேகட்ட எனக்
உண்ைம ேலேய ம ழ் ச ் அளிக் ற . நான் ஒ
வார யமான பயணத்ைத
ேமற் ெகாண் ந்ேதன். ல அற் தமான
மனிதர ்கைள ம் அப்பயணத் ல் நான்
சந் த்ேதன். நான் ஒவ் ெவா நா ம் கச ்
றப்பாகச ் ெசயல் ப வதற் ஏற் ற வைக ல் என்
வாழ் கை் கைய வாழ் வதற் கான, உண்ைம ேலேய
கச ் றந்த வ கள் லவற் ைற
அவர ்களிட ந் நான் கற் க் ெகாண் ள் ேளன்.

எனக் க் ைடத்த ைள கள் அபாரமானைவ.”
தனக் எ ேர இ ந்த ேசாபா ல் அமர ்ந் ,
தான் ேப க் ெகாண் ந்தைத உன்னிப்பாகக்
ேகட் க் ெகாண் ந்த ேட ட் ன் கத்ைதப்
பார ்த்தக் ெகன், தன் மகன் ேஜக் ன் கால் பந்
ைளயாட் ன்ேபா ப ற் ப்பாளர ் ம்
தன் ைடய கத் ல் கண்ட அேத ரகாசத்ைத
ேட ட் ன் கத் ல் கண்டார ்.
நாகலட் சண ் கம்
ெமா ெபயர்ப்பாளர்
நாகலட் கச ் றந்த ஊக் ப் ப்

ேபச ்சாளர ். மக்களிடம் பரி ரண மாற் றம்
ெகாண் வ ம் க த்தரங் கைள இவர ் நடத்
வ றார ். அவர ் ேநரப் ேபச ்சாளராக
ஆவதற் ன் , பத் வ டங் கள் கணினித்
ைற ல் தைலைமப் ெபா ப் உட்படப் பல
பத கைள வ த்தார ்.
த ழ் நாடகத் ைற ன் ன்ேனா
ேமைதகளான .ேக.எஸ் சேகாதரர ்களில்
ஒ வரான . த் சா அவர ்களின்
ேபத் யான நாகலட் டம் இ க் ம்
இயல் பான த ழ் ஆர ்வம் , த ழ் ெமா ெபயர ்ப் த்
ைறக் அவைர இ த் வந் ள் ள .
கடந்த ன் ஆண் களில் மார ்
ப்பத்ைதந் த்தகங் கைள அவர ்
ெமா ெபயர ்த் ள் ளார ். அவ ைடய
ெமா ெபயர ்ப் ல் களில் , ேரான்டா ைபர ்ன்,
டாக்டர ் ேஜாசப் மர ்ஃ , ஜான் ேமக்ஸ்ெவல் , டாக்டர ்
ஸ்ெபன்சர ் ஜான்சன், நார ்மன் ன்ெசன்ட் ல் ,
ஜான் ேர, ேகரி ேசப்ேமன், ஜாக் ேகன்ஃ ல் ,
மார ்க் க்டர ் ஹான்சன், ைரயன் ேர ,
ஸ் பன் ஆர ். க , ராபர ்ட் ேயாஸா , ேடல்
கார ்ன ேபான்ற சர ்வேதச அள ல்
ெகாண்டாடப்ப ன்ற தைல றந்த

லா ரியர ்களின் ல் க ம் அடங் ம் .
இவர ெமா ெபயர ்ப் க க் க் ைடத்த
அங் காரங் களில் , 2014 ப்ரவரி ல் ப் ர ்
த ழ் ச ் சங் கம் அளித்த ‘த ழ் ெமா ெபயர ்ப் த்
ைறக்கான றப் ம் ,’ அவர ்
ெமா ெபயர ்த்த ‘இ ச ் ெசாற் ெபா க்
2014 ஆகஸ் ல் வழங் கப்பட்ட ‘நல் ைச எட் ம்
ெமா யாக்க ம் ’ அடங் ம் .
நாகலட் தன் கணவ ட ம் தன்
ழந்ைதகள் இ வ ட ம் தற் ேபா ம் ைப ல்
வ த் வ றார ்.
டாம் கானல் லன்

ெசாற் ெபா வாளர், லா ரியர்
மரியாட் ேஹாட்டல் மம் , ஃெபட்எக்ஸ், ெடல் ,

ெஜனரல் எலக்டர ் ிக் ேபான்ற கப் ரபலமான
சர ்வேதச நி வனங் கள் , தங் கள் நி வனத் ன்
ெசயற் றைன அ த்தத் தளத் ற் எ த் ச ்
ெசல் ல ெசய் ம் ேபா , அவர ்கள் அ ம்
ஒேர நபர ் டாம் கானல் லன்தான். அதற் வ வான
காரணம் இ க் ற . அவர ் கச ் றந்த
ெசாற் ெபா வாளர ். ஒவ் ெவா வ ட ம் அவர ்
எண்ணற் றக் ட்டங் களில் ெவற் கரமாகப் ேப
வ றார ். அவர ேபச ் க்கள்
க த்தரங் க க் வ ேசர ்க் ன்றன.
ஒ நி வனத்ைதத் வக் , அதன் தன்ைம

நிர ்வா யாக அைத நடத் வந் ள் ள அ பவம்
அவ க் உண் என்பதால் , யாபாரத்ைதப்
ெபா த்தவைர வளர ்ச ் என்றால் என்ன என்பைத
அவர ் அ பவப் ர ்வமாக அ வார ். அவர
நி வனம் உடல் நலத் ைற ல் ெவற் கரமாக
நைடேபாட் வந் ள் ள .
“உண்ைமகைள பயப்படாமல் ஆணித்தரமாக
எ த் ைரக் ம் ேபச ்சாளர ்” என் ‘ெசல் ங் பவர ்’
பத் ரிைக அவைர வர ்ணித் ள் ள .
“நி வனங் களின் வளர ்ச ் த் ச ் ந் க் ம்
நம் காலகட்டத் ன் ன்னணிச ்
ந்தைனயாளர ்களில் ஒ வர ்” என் அெமரிக்க
நிர ்வாகக் ட்டைமப் அவைரப் பற் க்
ப் ட் ள் ள .
அவர ெசாற் ெபா ைவக் ேகட் ச ்
ெசல் பவர ்கள் , நைட ைற ல்
ெசயல் ப த்தத்தக்க வ ைறகைள ம்
தங் க டன் எ த் ச ் ெசல் ன்றனர ் என்
அவ க் ப் கழாரம் ட்டப்ப ற .
ற் பைன ல் சாதைன பைடத் ள் ள பத் ப்
த்தகங் கைள அவர ் எ ள் ளார ். நான்
நிர ்வாகப் பத் ரிைககள் மற் ம் மனிதவளப்
பத் ரிைககளின் நிர ்வா யாக ம் அவர ் பணி
ரிந் ள் ளார ்.

1% தீர்வு டாம் கானல்லன் PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

1% தீர்வு டாம் கானல்லன் PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

CLICK & JOIN -> https://telegram.

“இந் ல் றப்பட் ள் ள ேயாசைனகள்

“இப் த்தகத்ைதப் ப க்கத் வங் ஒ

“டாம் கானல் லனிடம் ஓர ் அரிய றைம

கண் த் அைதப் ற டன் ப ர ்ந்

“உங் க ைடய ெதா ல் வாழ் கை ் க ம்

“டாம் கானல் லன் தான் ெகா த்த

“எங் கள் ச தாயத் ன் ன்ேனற் றத் ல்

“உங் கள் வாழ் கை

இ க் ம் என் டாம் இப் த்தகத் ல்

“இப் த்தகம் ன்ைவக் ன்ற ெகாள் ைககள்

“இப் த்தகம் வ ெமா ன்ற ேயாசைனகள்

வாழ் க்ைக ல் மகத்தான ெவற்

டாம் கானல் லன்

First published in India by

Manjul Publishing House Pvt. Ltd.

Copyright © 2011 by Thomas K. Connellan, Ph.D.

Tamil translation Copyright © 2014

This edition first published in India in 2014

Translation by Nagalakshmi Shanmugam

“இைத என்னால் தனிெயா வனாகச ்

ெகா த் , ெபா த்தமான வார ்த்ைதக ம்

ஒட் ெமாத்தக் ன க் ம் என் மனமார ்ந்த

ெகன் அந்த நாளின் இ ல் தன்

ேசர ்ந்த ெகௗரவங் கேளா ைகேகார ்த் க்

ெகாண் ந்தனர ், தங் கள் ெபற் ேறா க் க்

அ ஒ சனிக் ழைமக் காைல ேநரம் . ெகன்

உைறத்த . கடந்த வ டத் ந் ஏேதா ஒன்

வழக்கத் ற் மாறாக ஓர ் ஆச ்சரிய ேரைக ஓ க்

ைளயாட் வைடந்த ம் ெகன் ம் ற

வந்தான். ெகன் தன் மகைனப் பார ்த் ட் ,

ெப ம் த் யாசம் ஏற் பட் ள் ள ,” என்

இச ் வர ்கள் கத் றைமயான ைளயாட்

ெபறாதவ க் ம் இைடேய இ ந்த கால

ெபற் றவர ்க க் ம் நான்காவ இடத் ல் வந்

ரர ்கைள எப்ப ேயா கடந் ன்ேன , த ல்

ெகன் க் இன்ெனா ேபாட் நிைன ற்

சந்ேதகேம. ஆனால் ஓர ் ஒ ம் க் ைளயாட்

ைள கைளக் ெகாண் வ ம் என் கற் பைன

இப்ேபாட் இவ் வள க ைமயானதாக

“எல் ேலாரா ம் மகத்தான சாதைனகைளப்

“அ ெலன்ன சந்ேதகம் ? நீ ங்கள் என்ன ேவைல

அைனவ க் ம் பலனளிக்கக் ய ஒன் ,” என்

ெசான்னார ் ெதரி மா? ‘ேவைள வந் ட்ட !’

“என் ள் ளி பரங் கைள நான் அவர ்களிடம்

கண் த் ட் ந்த த் அவர ்

பா ங் கள் ,” என் ட் , ம் , இன்ெனா

ெகன், ப ற் ப்பாளர ் ம் ைம சந் த்

ேபா ந்தார ். ஆனால் ம நாள் காைல ல் , தான்

அ த்த நாள் காைல ல் அவர ் ம் ைமத்

என் ம் னார ். இ ல் ஏேதா ல் லங் கம்

ம் என் நான் உத்தரவாதம் அளிக் ேறன்.

எங் க டன் இைணந் ெகாள் ம் பட்சத் ல்

ேவண் ம் என்ப தான் ன்றாவ .”

ம் தன் னர ் அைனவ ட ம் கலந்

தனிச ் றப் . அவர ் ஒ சக் வாய் ந்த ர கர ்,”

“கார ்ேலாஸ், நான் அவ் வளவாக ேகால் ஃப்

தத் ல் தயார ்ப த் ந்த . பதற் றமாக

வங் ந்தைதப் பார ்த் க் ெகன் க் த்

அவரிட ந் தான் கற் க் ெகாண்ட

ெபற் றவரின் மனப்ேபாக்ைக உங் களால் எப்ேபா ம் தக்க

“உங் கள் வாழ் ன் எந்த அம் சத் ல் இந்த 1

“உண்ைமையக் ற ேவண் மானால் ,