Mangaran, Stephanie Kaye L.

GRADUATION SPEECH 2020

Sa kinatawan ng Kagawaran ng Edukasyon, Dibisyon ng Malolos, sa

tagapamanihala ng mga paaralang panlunsod, Gng (name of superintendent), sa ating
minamahal na punongguro na si Dr. Ma. Victoria C. Vivo, Principal IV, sa ating mga
katuwang na punong-guro para sa akademik, Gng. Cherry Len C. Briones at learners’
support, Gng. Gladys Glo M. Bondoc, sa lahat ng pinagpipitaganang mga guro ng ating
paaralan, sa mga mahal naming magulang at pamilyang saksi sa pagsulong ng mga
mag-aaral na kinikilala ngayon, at sa mga kapwa kong nagsipagtapos sa ating
Pambansang Mataas na Paaralan ng Marcelo H. Del Pilar: isang mapagpalang araw sa
inyo. Nawa lahat tayo at ang ating mga mahal sa buhay ay nasa mabuting kalalagayan.

Isang hamon ang maging tagapaghatid ng talumpati sa ngalan ng lahat ng mga

nagsipagtapos. Mahiyain ako bilang mag-aaral at hindi siguro kilala o nakasalamuha ng
karamihan. Gayunpaman ay nandito ako upang tuparin ang inatas na tungkulin.

Nakababawas ng kaba sapagkat walang mga matang nakatingin o mga tengang

nakikinig sa mga sandaling ini-record ang talumpating ito. Subalit patuloy na nadama
ang bigat ng tungkulin na magwika sa ngalan ng isa sa pinaka hindi malilimutang hanay
ng mga nagsipagtapos sa kasaysayan ng ating paaralan.

Twenty twenty, saradong bilang, madaling tandaan, lalo pang hindi malilimutan
dahil sa hamon ng pandaigdigang pandemya. Sa huling isandaang taon, mabibilang sa
daliri ang pagkakataon na tulad ng ating panahon. Sa natatandaang kasaysayan,
maaaring noong Ikalawang Digmaang Pangdaigdig lamang naantala ang pagtatapos ng
mga mag-aaral. Tunay na nabubuhay tayo sa isang di pangkaraniwang panahon! Tayo
ang makasaysayang Batch 2020 ng Pambansang Mataas na Paaralang Marcelo H. del
Pilar.
 Walang nag-akalang mangyayari ang lahat ng ito. Tila kailan lamang nang tayo’y
nagkakagulo sa pagsusukat ng toga na susuotin sana natin sa pagtanggap ng ating
diploma. Tila kailan lamang nang tayo’y abala sa pag-aayos ng sarili para sa
pagpapakuha ng ating gradpic. Excited, nakamake-up, nakalipistik. Mayron pang
nagpabango na tila may aamoy ng kanilang litrato. Puno tayo ng sabik at pag-asa para
sa inaasam-asam na pagtatapos sa hayskul at pagpasok sa bagong yugto ng ating
buhay sa labas ng sintang paaralan.

Ang henerasyong nang-goghost, sa isang iglap, tila ginhost, pinaasa at iniwan ng

pag-asang makakagradweyt sa paraang ilang taon ding inasahang dumating. Hindi man
nga lamang nakapagpaalam ng personal sa mga naging guro at nakasalamuha sa
eskwela at sa paaralang nag-iwi sa ating kamusmusan at sumasaksi sa ating paglaki.
Tila ba pinagkaitan tayo ng mga kaganapang magsisilbi sanang ala-ala natin na
babalik-balikan ilang taon mula ngayon.

Dineklara ang quarantine. Tila lahat automatic grounded. Ganti ba to nila nanay
at tatay sa ating mga di sanay maglagi sa loob bahay o kaya ay aral ng lolo at lola sa
ating mga nagsasabing mainam pa noong panahon ng Batas Militar. Ayan, natikman
ang curfew, at detention sa bahay. Walang wala yan sa dinanas sa totoong Martial Law
sa kasaysayan. Ang daming teorya diba, epekto ng pagkabagot sa buhay sa loob ng
aming bahay.

Tiyak ko na umasa ka na makaaakyat pa sa entablado upang tanggapin ang

ating diploma noong buwan ng Marso at Abril, kung kailan hindi pa natin lubos na batid
ang lawak ng hinaharap na pandemya. Hanggang sa dumating ang Mayo, at natapos
ang Hunyo, at nagdaan ang Hulyo… sa paghaaaaaaba ng mga araw ay unti-unting
isinuko ang pag-asa na tayo ay magmamartsa pa upang tanggapin ang ating mga
diploma. Unti-unting natabunan ng mabigat na pinagdadaanan ng sangkatauhan ang
tila ba simpleng hiling na sana makagradweyt din. Ang henerasyon ng mahihilig
mag-sana all, mukhang mapapasana-all na lang yata talaga.
 Sa anim na taong pananatili natin sa Pambansang Mataas na Paaralang Marcelo
H. del Pilar, samu't saring klase ng tao ang nakasalamuha na naging parte ng ating
buhay bilang mga mag-aaral. Mula sa ating mga magulang na nagpagal upang tayo ay
makapag-aral....sa aking nanay at tatay, salamat po sa lahat ng ibinigay. Sa ating mga
guro na nag-iwan ng mga leksyon na habang buhay nating bibitbitin...salamat po maam
ser, kila sir (you can name some teachers here). Sa ating mga kaibigan na bumuo at
nagbigay kulay sa ating mga karanasan bilang mag-aaral sa bahaging ito ng
buhay...kila (name friends), salamat! Hindi sapat ang mga salita upang maiparating sa
kanila ang lubos nating pasasalamat. Baka pedeng humiling na yakapin si Nanay at
Tatay kung sakaling katabi ngayon sa bahay! Wag mahiya, wala naman sigurong
nanunuod na kapitbahay.

At heto na nga, matapos ang anim na taon ng hayskul at limang buwang

pagkaantala, sa hinaba haba ng paghihintay, sa halos maubos ng pag-asa, sa
napakaraming balakid na dala ng pandemya, heto tayo sa isang payak na seremonya
na nagdiriwang ng maliliit natin subalit matamis na tagumpay! Sa kabila ng pandemya,
andito tayo para magsilbing pag-asa. Reminder sa lahat na all will be alright in time,
sabi nga better days are coming. Tayo ay grumaduate ngayon, sana maging paalala na
sa pandemya ay makakagraduate din.

Sa likod ng krisis na kinahaharap natin ngayon, hindi lamang mga kaalamang

pampaaralan ang natutunan natin, pati na rin ang mga aral na ipinadanas sa mahirap
na paraan. Nitong nagdaang ilang buwan ay tinuruan natin ang ating sarili na panatilihin
ang lakas ng loob at maging matatag. Maging mabuti nawa sa atin ang buhay,
pagnatapos itong pandemya buong loob kong masasabi na may puhunan na tayo kung
ano mang pagsubok ng buhay ang dumating, tayo lang naman ang batch 2020!

Oo, hindi tayo nagtapos nang magkakasama. Oo, wala tayong suot na toga. Oo,
hindi tayo naka-akyat sa entablado at tumanggap ng diploma. Hindi man natin nagawa
ang lahat ng iyan at ang ating pagtatapos ay malayo man sa tradisyunal na may
martsa, may banda, may mga umiiyak na kaklase’t kaibigan, may proud na nanay at
tatay at may handaa’t bisita…ang mahalaga ay ligtas, buhay… at nakagraduate for the
first time through online nga lang!

Pagkatapos ng munting programa ng ating pagtatapos, mag-ooffline at

huhubarin ang ini-imagine na toga at ipaalala sa sarili na mag-aaral pa ako at
magsisikap sa buhay...dahil may bayang nagdudusa na ating tutulungan! Let us take
inspiration from the many heroes of our time, sa mga nasa unahang hanay ng laban sa
pandemya at sa mga nagpupumilit na mabuhay sa gitna ng dala nitong kahirapan.
Delpilarian ka, isabuhay ang Diwa, Dangal at Dunong! Lalo na pagnatapos ang
quarantine, magpumilit mabuhay sapagkat may mundong naghihintay upang ating
papanibaguhin!

Maligayang online pagtatapos para sa lahat ng mag-aaral sa ika-12 baitang ng

Pambansang Mataas na Paaralan ng Marcelo H. Del Pilar! Maging ligtas! Manatili sa
bahay! Wear our masks! Practice physical distancing! Makakaraos din!

Maraming salamat at pagpalain tayo ng Poong Maykapal!