Professional Documents
Culture Documents
რომი - კითხვები და პასუხები
რომი - კითხვები და პასუხები
1 ქულიანი ტესტები:
2.persona sui iuris- შიდასაოჯახო სოციალურ სივრცეში ოჯახის უფროსი. ოჯახის უფროსი
საკუთარ ხელისუფლებასა და უფლებას მორჩილებდა, იმავდროულად საკუთარი თავის
ბატონ-პატრონი და დამოუკიდებელი პიროვნება იყო.
21.lex - კანონი. კანონი არის, რაც რომის ხალხმა ბრძან და დაადგინა ცენტურიის
კრებაზე. კანონის სამი სახე არსებობდა: სრულყოფილი, ნაკლებად სრულყოფილი და
არასრულყოფილი კანონი. კანონი შედგებოდა სამი ნაწილისგან: პრესკრიფციული,
როგაციული და სანქციური ელნემტებისგან.
26) ius civile (Quiritium) - ცივილური, ანუ რომაელი ხალხის სამართალი. იგი
მომდინარეობს უძველესი კვირიტული ტომიდან. ცივილური სამართლით
ხაზგასმულია რომის მოქალაქეთა სამართლის მკაცრად ეროვნული ხასიათი.
29) agere -.ნიშნავს სასამართლოში საქმის წარმოებას. ამ დროს იურისტი მხარის დაცვის
ფუნქციებს საკუთარ თავზე იღებს და სასამართლოში ადვოკატის ფუნქციას ითავსებს.
Cavere - სარჩელების, გარიგებებისა და ანდერძების შედგენას ნიშნავს. მისი ფუნქცია
მაგისტრატებისა და მოსამართლეებისთვის დახმარების გაწევა იყო.
Respondere - მათი ფუნქცია კერძო პირებისა და მათი წარმომადგენლების მიერ
დასმულ კითხვებზე პასუცის გაცემაა.
34) ius gentium - ხალხის სამართალია, მისი შექმნა უცხოელების ძირითადი კერძო
უფლებების: საკუთრების უფლება, ხელშეკრულების დადების უფლება,
მემკვუდრეიბის მიღების უფლებისა და სხვათა აღიარების და დაცვის
სავალდებულოობამ გამოიწვია. ხალხის სამართლით უცხო თემებთან რომაელთა
ურთიერთობები წესრიგდებოდა. თავდაპირველად ეს იყო ვაჭრობის ( ius commercii)
უფლება.
37) latini prisci - რომის ტერიტორიაზე მცხოვრები უძველსი ლათინები, რომლებიც ჯერ
კიდევ V საუკუნეში შექმნილი, ლათინური ქალაქების ლიგაში გაწევრიანებული
თემების მოქალაქეები იყვნენ. მათ რომის მოქალაქეების უფლებები მიენიჭათ და
შეეძლოთ ერთდროულად ius conubii, ius commercii, ius honoris, ius migrandi, ius suffragii
ქონა.
38) persona alieni iuris - სხვის ხელისუფლებაში მყოფი პირები. ასეთი პირები შეიძლება
დაქვემდებარებულნი იყვნენ: ერთიანი ოჯახის უფროსის ხელისუფლებასა, ქმრის
ხელისუფლებას ან განკარგვით ხელისუფლებაში იმყოფებიდნენ.
39) servi - მონა. ხალხის სამართლის მიხედვით, მონობა არის ადამიანის არაბუნებრივი
მდგომარეობა, როდესავ ერთი პირი მეორე პირის ბატონობას განიცდის.
40) ius publicum - რომის საჯარო სამართალი, რომელიც რომის სახელმწიფოს, რომის
საზოგადოების საერთო ინტერესსა და საკრალურ საკითხებს აგვარებდა.
41) ius naturale - ბუნებითი სამართალი. ულპიანეს აზრით, ბუნებითი სამართლის
მოთხოვნა ზოგადად სიცოცხლეზე, ანუ ყველა სულიერზე ვრცელდება.
5 ქულიანი ესსე:
1) Edictum magistratum
4) Colonus
მიწაზე მიმაგრებული გლეხობა. თავდაპირველად, მიწაზე მიმაგრების პროცესი
მხოლოდ იმპერატორის მიწაზე მოენბის, გააზატებულებისა და მოიჯარეთა შრომის
გამოყენებას ითვალისწინებდა. იმპერიის აღმოსავლეთ ნაწილში კოლონებს
საგადასახადო ცენტრში მიწასთან ერთად აღნუსხავდნენ. კოლონს ეკრძალებოდა
მამულის მესაკუთრის თანხმობის გარეშე მიწის ნაკვეთის მიტოვება, მესაკუთრეს კი ამ
მიწებიდან კოლონების განდევნა. მესაკუთრეს კოლონის ერთი მიწიდან მეორეზე
გადაყვანა შეეძლო. კოლონატის წარმოშობის საფუძვლები: 1. თუ ერთ-ერთი მშობელი
კოლონი იყო, შვილი დედის სტატუსს იღებდა, 2. თუ პირი 30 წლის განმავლობაში
კოლონი იყო, ხანდაზმულობის ვადის ძალით მიწაზე მიმაგრებას ექვემდებარებოდა.
კოლონატის შეწყვეტის პირობები: 1. მემამულეს კოლონისადმი საკუთარ უფლებაზე
უარის თქმა მხოლოდ მიწაზე უარით შეეძლო. 2. თუ კოლონი 30 წლის განმავლობაში
თავისუფალი პირის სტატუსით ცხოვრობდა, მისი გათავისუფლება ხანდაზმულობით
ხერხდებოდა. 3. თუ კოლონი 30 წლის განმავლობაში ხელისუფლების ადგილობრივი
ორგანოს წევრი - დეკურიონი - იყო, კოლონატი წყდებოდა. 4. თუ მიწის მესაკუთრის
თანხმობით კოლონი ეპისკოპოსი ან მონაზონი გახდებოდა, კოლონატი წყდებოდა.
5) Lex et plebiscitum
8) Senatus
რომის სენატი რესპუბლიკისა და იმპერიის პერიდში მართვის მნიშვნელოვანი ორგანო
იყო. თავდაპირველად სენატი უხუცესთა საბჭო იყო, შემდეგ ფართო
უფლებამოსილებები შეიძინა. თქმულების თანახმად ის რომულუსმა შექმნა და მის
შემადგენლობაში 100 სენატორი შეიყვანა, რომლებსაც patres (მამები) ერქვათ. ძვ.წ 510
წელს უკანასკნელი რექსის, ტარკვინიუს ამაყის, ხელისუფლების დამხობის შემდეგ
სენატმა საკანონმდებლო ხელისუფლების როლი მოიპოვა. იგი აკონტროლებდა
სახალხო კრებების მუშაობას და მათ მიერ შემოთავაზებული კანონების მიღება-
უარყოფაზეც მუშაობდა. სენატი აგვარებდა საგარეო პოლტიკის საკითხებს, აწესრიგებდა
ფინანსებს და ა.შ. რიგითი რომაელებისთვის სენატის შეურაცხყოფა სახელმწიფოს
უპატივცემულობას უტოლდებოდა. მას შემდეგ, რაც ხელისუფლებაში ოქტავიანე
ავგუსტუსი მოვიდა, საფუძველი ჩაუყარა პრონციპატს და სენატის ძალაუფლება
პრონცეპსს გადაეცა. სენატი მხოლოდ მისი მრჩეველი იყო. მოგვიანებით დიოკლეტიანემ
შეცვალა მმართველობის სისტემა და პრინციპატს დომინატი ჩაენაცვლა. დომინუსს აღარ
სჭირდებოდა სენატისგან აღიარება და შესაბამისად, სენატმა მნიშვნელობა და
ძალაუფლება საბოლოოდ დაკარგა.
9) რომაული magistratuum
მაგისტრატურები რომში არჩევითი თანამდებობები იყო. მაგისტრატები აღმასრულებელ
ხელისუფლებას წარმოადგენდნენ. ისინი იყოფოდნენ ორ ტიპად - ჩვეულებრივი
(magistratus ordinarii) და საგანგებო (magistratus extraordinarii). მაგისტრატად არჩევა
დიდი პატივი იყო და მათ ანაზღაურება არ ჰქონდათ. მათ შორის ყველაზე მაღლა
კონსულატი იდგა. ერთი წლის ვადით აირჩეოდა ორი კონსული, რომლებიც
ახორციელებდნენ imperium-ს, ანუ უზენაეს სამხედრო და სამოქალაქო ხელისუფლებას.
დამნაშავისთვის საისკვდილო განაჩენის გამოტანა მხოლოდ მათ შეეძლოთ. საგანგებო
მდგომარეობის დროს ერთ-ერთი მათგანი დიქტატორად ინიშნებოდა 6 თვის ვადით.
ძირითადად ისინი ამეტებდნენ საკუთარ ძალაუფლებას, რის გამოც მათ რომიდან
აძევებდნენ. მუდმივმოქმედ მაგისტრატურებს შორის აღსანიშნავია პრეტურა. პრეტორი
უმაღლესი ხელისუფლების მატარებელი მაგისტრატი იყო, რომელსაც
მართლმსაჯულების განხორციელების უფლებაც ჰქონდა. ძვ.წ 242 წელს შემოიღეს
უცხოელების პრეტორის(pretor peregrinus) თანამდებობა. მას რომაელებსა და
უცხოელებს შორის დავის მოგვარება ევალებოდა. რაც შეეხება კვესტორებსა და
ედილებს, პირველნი სისხლისსამართლებრივ დანაშაულებს იძიებდნენ, გააჩნდათ
ხაზინისა და სამოქალაქო ქონების დაცვის ვალდებულება, ედილები კი საზოგადოებრივ
წესრიგს იცავდნენ და ქალაქს სურსათ-სანოვაგით ამარაგებდნენ. ერთ-ერთი
მნიშვნელოვანი პლებსის ტრიბუნატი იყო. ის ერთგვარი „ბელადი“ იყო პლებეებისთვის
პატრიციების წინააღმდეგ თანასწორობისთვის ბრძოლაში. მისი ძალაუფლება უფრო და
უფრო იზრდებოდა და საბოლოოდ მას სხვა მაგისტრატების გადაწყვეტილებებზე ვეტოს
დადების უფლებაც მიენიჭა. ცენზორებად ყოფილი კონსულები 18 თვით აირჩეოდნენ
და მათი მოვალეობა იყო ყოველ 5 წელიწადში მოქალაქეები ცენზის მიხედვით
კატეგორიებად გაენაწილებიათ.
14) Senatusconsultum