Katedra za teoriju

mehanizama i mašina
Mašinski fakultet u Beogradu

KONSTRUKTIVNA
GEOMETRIJA I GRAFIKA
~ PREDAVANJA ~
4. NEDELJA
U ovoj lekciji obrađuje se konstruisanje ortogonalnih projekcija figura i tela na kosoj
ravni. Svi konstruktivni postupci koji se pojavljuju u ovom predavanju već su
objašnjeni u prethodna tri: 10 principa konstruktivne geometrije, obaranje (rotacija) i
transformacija ravni, karakteristične prave na ravni, normala ravni i prodor normale
kroz ravan, transformacija i rotacija duži. Takođe, koriste se i osnovne metričke
karakteristike nekih figura (pravilni poligoni, krug, elipsa) i nekih tela (prave prizme i
piramide, obrtni konus i obrtni cilindar).
26. KRUG NA KOSOJ RAVNI
U paru ortogonalnih projekcija data je ravan 4(140; 90; 70) i tačka K(40; 30; ?) koja
pripada ravni 4. Potrebno je da se konstruiše krug poluprečnika r=30 mm, sa centrom
u tački K, koji pripada datoj ravni 4. Na slici 1 prikazana je postavka zadataka.

Slika 1: Krug na ravni – postavka zadatka

Tačka K data je u horizontalnoj projekciji, pa je najpre neophodno da se ona prenese
u frontalnu projekciju. To je učinjeno horizontalom ili, alternativno, frontalom ravni
4. Na slici 1 horizontale su prikazane zelenom bojom, a frontale plavom. Sledeća faza
u rešavanju ovog zadatka data je na slici 2.

Slika 2: Krug na kosoj ravni – obaranje ravni i konstruisanje kruga na oborenoj

ravni
Na slici 2 prikazano je obaranje ravni 4, rotacijom tačke 4z oko horizontalnog traga 4H,
u horizontalnu osnovu H. U horizontalnoj projekciji, luk rotacije tačke 4zH, kako i svih
drugih tačaka, vidi se kao prava linija upravna na horizontalni trag 4HH i prikazan je
crvenom bojom. Na istoj slici, prikazano je obaranje i tačke KH, obaranjem zelene
horizontale ili, alternativno, plave frontale. U oborenom položaju, oborena
horizontala ostaje paralelna horizontalnoj projekciji horizontalnog traga 4HH, a
oborena frontala oborenom frontalnom tragu 4FOH. (Svi detalji konstruktivnih
postupaka obaranja ravni i pojedinih tačaka na ravni već su objašnjeni na prethodnom
predavanju, pa se zato ovde ne ponavljaju.)
U oborenom položaju, u kome se ravan 4 vidi u pravoj veličini, nacrtan je traženi krug,
poluprečnika r=30 mm, sa centrom u tački Ko. Sada je potrebno da se krug prenese
(„vrati“), prvo u horizontalnu, a potom i u frontalnu projekciju. U ortogonalnim
projekcijama, krug može da se vidi u pravoj veličini – kao krug, zračno – kao duž ili u
skraćenju - kao elipsa (druge nema)! Kako se ravan u horizontalnoj projekciji vidi u
skraćenju, krug će se na njoj videti takođe u skraćenju – kao elipsa. Odabraćemo na
krugu u oborenom položaju 4 tačke, koje ćemo preneti u horizontalnu projekciju, i
koje će biti dovoljne za konstrukciju elipse kao horizontalne projekcije kruga na ravni
4. Odabrane tačke 1 i 2 nalaze se na zelenoj horizontali centra Ko, a 3 - 4 na prvoj
nagibnoj liniji koja je upravna na horizontalni prečnik 1-Ko-2. Dakle tačke 1-2 i 3-4
predstavljaju dva spregnuta, uzajamno ortogonalna prečnika ovog kruga.
Na slici 3, izvršeno je prenošenje odabranih tačaka (1, 2, 3 i 4) iz oborenog položaja u
horizontalnu projekciju i tako su dobijene tačke 1H, 2H, 3H i 4H. To je učinjeno, za svaku
tačku, zelenim horizontalama i lukovima obrtanja koje se u horizontalnoj projekciji
vide kao crvene prave linije upravne na horizontalnu projekciju horizontalnog traga
4HH. Treba zapaziti da se u horizontalnoj projekciji poluprečnik kruga r=30 mm vidi bez
skraćenja na horizontali tačke KH, jer se u horizontalnoj projekciji horizontale vide u
pravoj veličini. Drugim rečima, u horizontalnoj projekciji dužine poluprečnika KH-
1H=KH-2H=r=30 mm vide se bez skraćenja i mogu se nanositi neposredno lenjirom i
šestarom. Nasuprot tome, poluprečnici KH-3H i KH-4H, na prvoj nagibnoj liniji ravni 4,
vide se u horizontalnoj projekciji sa maksimalnim skraćenjima. Odavde neposredno
sledi da se prečnika 1-Ko-2 preslikava iz oborenog položaja u veliku osu elipse 1H-KH-
2H u horizontalnoj projekciji, a da se prečnika 3-Ko-4 preslikava iz oborenog položaja u
malu osu elipse 1H-KH-2H u horizontalnoj projekciji. Centar kruga Ko preslikava se iz
oborenog položaja u centar elipse KH u horizontalnoj projekciji. Ako su poznate velika
i mala osa elipse i njen centar, elipsa je potpuno definisana i može se konstruisati.
Nadalje će biti reči o konstrukciji elipse, koja je obavezna!
 Slika 3: Krug na kosoj ravni – prenošenje kruga iz oborenog položaja u
horizontalnu projekciju u kojoj se krug vidi kao elipsa

Na slici 4 prikazana je konstrukcija elipse, ako su poznati njen centar K i velika i mala
osa. Konstrukcija se zasniva na temenim oskulatornim krugovima, koji najbolje
aproksimiraju tu elipsu u okolini njenih temena 1, 2, 3 i 4. Na slici 4 velika osa je duž
1-K-2, a mala osa duž 3-K-4. Kao što je prikazan na slici 4, najpre je neophodno da se
konstruiše tangencijalni pravougaonik ABCD koji tangira buduću elipsu u temenima 1,
2, 3 i 4. Na dijagonalu DB (zelene boje) konstruiše se normala iz temena A (takođe
zelene boje). Normala iz temena A seče pravac velike ose u tački W1, a pravac male
ose u tački W4. Tačka W1 je centar krivine za teme 1, a tačka W4 je centar krivine za
teme 4. Simetrično tački W1 u odnosu na pravac male ose 3-K-4, nalazi se tačka W2,
koja je centar krivine za teme 2. Simetrično tački W4 u odnosu na pravac velike ose 1-
K-2, nalazi se tačka W3, koja je centar krivine za teme 3. Sada je potrebno da se
nacrtaju kružni lukovi poluprečnika W1-1 i W2-2 (na slici 4 oba su crvene boje), W3-3 i
W4-4 (na slici 4 oba su plave boje). Ovi kružni lukovi predstavljaju delove temenih
oskulatornih krugova elipse koji je, u okolini temena 1, 2, 3 i 4 najbolje aproksimiraju.
Na kraju se, slobodnom rukom ili krivuljarom, nacrta elipsa između tih krugova, kako
je prikazano na slici 5. Treba zapaziti da se elipsa nalazi sa unutrašnje strane velikih
kružnih lukova, a sa spoljašnje strane malih. Sve konstruktivne linije su tanke, a punom
debelom linijom crta se samo elipsa.

Slika 4: Konstrukcija elipse – tangencijalni Slika 5: Elipsa nacrtana pomoću oskulatornih

pravougaonik i centri temenih krivina kružnih lukova temenih krivina

Na slici 6 prikazano je prenošenje kruga iz oborenog položaja u frontalnu projekciju.

Moguće je preneti tačke 1, 2, 3 i 4 iz horizontalne projekcije u frontalnu, i na osnovu
tih tačaka konstruisati frontalnu projekciju kruga (koja se takođe vidi kao elipsa).
Međutim, ako bi se to učinilo, frontalne projekcije prečnika 1F-KF-2F i 3F-KF-4F ne bi bile
uzajamno ortogonalne, pa ne bi mogla da se primeni opisana i već primenjena metoda
za konstrukciju elipse. Zato će biti odabrane nove tačke 5, 6, 7 i 8, i to: 5 i 6 nalaze se
na plavoj frontali centra Ko, a 7 i 8 na drugoj nagibnoj liniji, ljubičaste boje, koja je
upravna na frontalni prečnik 5-Ko-6 i frontalni trag 4FF. Dakle tačke 5-6 i 7-8
predstavljaju dva spregnuta, uzajamno ortogonalna prečnika ovog kruga, koja se
preslikavaju u frontalnoj projekciji u veliku osu 5F-KF-6F i malu osu 7F-KF-8F elipse.
Tačke 5 i 6 nije potrebno prenositi nikakvim posebnim konstruktivnim postupkom iz
oborenog položaja u frontalnu projekciju.

Slika 6: Krug na kosoj ravni – prenošenje kruga iz oborenog položaja u frontalnu

projekciju u kojoj se krug vidi kao elipsa
Naime, kako se tačke 5 i 6 nalaze na frontali f ravni 4, a frontale se vide u pravoj veličini
upravo u frontalnoj projekciji, dužine poluprečnika KF-5F=KF-6F=r=30 mm vide se bez
skraćenja i mogu se nanositi neposredno lenjirom i šestarom. Potrebno je još samo
da se odrede frontalne projekcije tačaka 7 i 8 koje pripadaju drugoj nagibnoj liniji g2
ravni 4 u tački K. U oborenom položaju ravni 4, kroz tačku Ko, postavljena je druga
nagibna linija g2o (ljubičaste boje), ortogonalno na frontalni oboreni trag 4FOH. U tački
7 oborenog kruga uočena je horizontala ho (zelene boje), koja seče oboreni trag 4FOH
u tački Ho. Kako se frontalni trag 4F vidi u pravoj veličini i u oborenom, horizontalnom
položaju i u frontalnoj projekciji, tačka Ho preneta je neposredno u frontalnu
projekciju kružnim lukom koji je na slici 6 prikazan narandžastom bojom, a čiji je
centar tačka 4xH=4xF. U frontalnoj projekciji, kroz tačku HF uočena je horizontala hF,
koja seče drugu nagibnu liniju g2F u tački 7F. Tačka 8F simetrična je tački 7F, u odnosu
na pravac velike ose elipse. Sada, kada su poznate i velika i mala osa elipse, elipsa je
potpuno definisana i može se konstruisati u frontalnoj projekciji. To se čini
konstruktivnim postupcima koji su već objašnjeni i prikazani na slikama 4 i 5.
27. OBRTNI KONUS NA KOSOJ RAVNI
Zadatak konstruisanja kruga na kosoj ravni, čije je rešavanje opisano u prethodnom
poglavlju, može se proširiti zadatkom konstruisanja obrtnog konusa na kosoj ravni, čiji
je bazis ovaj krug. Zadatak u takvom, proširenom obliku mogao bi da glasi: u paru
ortogonalnih projekcija data je ravan 4(140; 90; 70) i tačka K(40; 30; ?) koja pripada
ravni 4. Potrebno je da se konstruiše obrtni konus čiji je bazis krug poluprečnika r=30
mm na ravni 4, sa centrom u tački K. Vrh konusa je tačka V. Visina konusa je h=80 mm.
Rešavanje ovog i njemu sličnih zadataka uvek se svodi na dve faze. Prvo se konstruiše
bazis na kosoj ravni, a zatim se određuje visina ili neka druga veličina traženog tela
kojom se iz ravni bazisa prelazi u prostor. U ovom slučaju, konstruisanje bazisnog
kruga traženog obrtnog konusa već je objašnjeno i prikazano u prethodnom poglavlju.
Na ovom mestu nastavljamo sa rešavanjem proširenog zadatka, konstruisanjem visine
i vrha V traženog obrtnog konusa.
Na slici 7 prikazana nastavak rešavanja ovog proširenog zadatka. Visina h=80 mm
obrtnog konusa nanosi se na njegovu osovinu koja predstavlja normalu n ravni 4. Kako
se normala n ne sagledava u pravoj veličini ni u horizontalnoj ni u frontalnoj projekciji,
neophodno je da se ona najpre odredi u pravoj veličini, a zatim da se na tu pravu
veličinu normale nanese od tačke K visina h=80 mm. Uvedena je nova projekcijska
osnova upravno na osnovu H (1H) i upravno na horizontalni trag 4H (1H4HH) i
izvršena je transformacija ravni 4 iz horizontalne projekcije u prvu pomoćnu.
Slika 7: Krug kao bazis obrtnog konusa na kosoj ravni – određivanje visine i vrha konusa
U prvoj pomoćnoj projekciji, ravan 41 vidi se zračno, a normale ravni 4 u pravoj veličini.
U tački K1 postavljena je normala n1 na ravan 41, duž nje odmerena je visina konusa
h=80 mm i tako dobijen vrh V1 ovog obrtnog konusa (K1V1=h=80 mm). Sada je
potrebno da se vrh V1 prenese („vrati“) prvo u susednu horizontalnu projekciju, a
zatim i u frontalnu projekciju.
Prenošenje vrha V1 konusa iz prve pomoćne projekcije u horizontalnu i frontalnu
projekciju prikazano je na slici 8. U horizontalnoj projekciji, u tački KH, postavljena je
normala nH na ravan 4 (nH4HH). Horizontalna projekcija VH vrha V obrtnog konusa
nalazi se na preseku spone tačke V1 iz prve pomoćne projekcije i horizontalne
projekcije normale nH. U frontalnoj projekciji, u tačku KF postavljena je normala nF na
ravan 4 (nF4FF). Frontalna projekcija VF vrha V obrtnog konusa nalazi se na preseku
spone tačke VH iz horizontalne projekcije i frontalne projekcije normale nF.
Na samom kraju, potrebno je da se u svakoj projekciji nacrtaju konturne izvodnice
konusa i da se odredi vidljivost. Kao što je prikazano na slici 8, konturne izvodnice
konusa vide se i u horizontalnoj i u frontalnoj projekciji kao tangente iz projekcije vrha
na projekciju bazisnog kruga odnosno, kao tangente na elipse. Tangenta na elipsu
može se konstruisati upotrebom šestara i lenjira apsolutno tačno, ali u ovom kursu
konstruktivne geometrije to se neće činiti. Dovoljno je da se elipse korektno nacrtaju
i da se iz odgovarajućih projekcija vrhova, približno, na njih postave tangente.
Vidljivost obrtnog konusa određuje se saglasno principu broj 10. U horizontalnoj
projekciji, kao i u svakoj drugoj, kontura konusa je vidljiva. (Njegovu konturu čine
konturne izvodnice i spoljašnji deo ivice bazisa.) Postavlja se pitanje da li je vidljiv i
deo ivice bazisa koji se nalazi unutar konture. Da bi se odgovorilo na to pitanje,
potrebno je da se odredi da li je tačka 3 na bazisu viša ili niža od vrha V. Rastojanja
tačaka 3 i V od osnove H mere se u susednoj, frontalnoj, projekciji, u kojoj se
neposredno sagledava da je tačka V, u odnosu na tačku 3, udaljenija od osnove H.
Zato se u horizontalnoj projekciji tačka 3H ne vidi, pa samim tim i deo ivice bazisa
unutar konture konusa. On je nacrtan isprekidanim linijama. U frontalnoj projekciji,
kao i u horizontalnoj, kontura konusa je vidljiva. (Njegovu konturu čine konturne
izvodnice i spoljašnji deo ivice bazisa.) Postavlja se pitanje da li je vidljiv i deo ivice
bazisa koji se nalazi unutar konture. Da bi se odgovorilo na to pitanje, potrebno je da
se odredi da li je tačka 7 na bazisu, u odnosu na vrh V, bliža ili udaljenija od osnove F.
Rastojanja tačaka 7 i V od osnove F mere se u susednoj, horizontalnoj, projekciji, u
kojoj se neposredno sagledava da je tačka V, u odnosu na tačku 7, udaljenija od
osnove F. Zato se u frontalnoj projekciji tačka 7F ne vidi, pa samim tim i deo ivice bazisa
unutar konture konusa. On je nacrtan isprekidanim linijama. Ovim je okončano
rešavanje ovog zadatka.
Slika 8: Obrtni konusa na kosoj ravni – konturne izvodnice i vidljivost konusa
 28. PRAVILNA PRAVA TROSTRANA PRIZMA NA KOSOJ RAVNI
U ovom poglavlju rešićemo primer koji je zadat na alternativan način prethodnom.
Dok su u slučaju obrtnog konusa bili zadati podaci koji su definisali bazis na kosoj ravni,
u primeru koji sledi biće zadati elementi koji ne pripadaju kosoj ravni bazisa. Svi
konstruktivni postupci koji se primenjuju za rešavanje ovog zadatka obrađeni su na
prethodnim predavanjima.
U paru ortogonalnih projekcija data je ravan 4(140; 90; 70) i tačka D(100; 80; 70) koja
ne pripada ravni 4. Potrebno je konstruisati pravilnu pravu trostranu prizmu ABCDEF,
čiji je bazis jednakostranični trougao ABC na ravni 4. Ivica AB je horizontalna i ima
dužinu a= 50 mm. Prilikom rešavanje ovog i sličnih zadataka korisno je da se na samom
početku skicira telo koje se traži. U gornjem desnom uglu slike 9 skicirana je trostrana
prizma ABCDEF, ravan 4 kojoj pripada bazis ABC i horizontalni trag 4H. Tačka D, kao
poznato teme prizme zaokruženo je. Rešavanje ovog zadatka može se podeliti u 4
faze:
1. Postavljanje u tački D normale n na ravan 4 i konstruisanje prodora ove normale
kroz ravan 4: tačka prodora A=n∩4 teme je bazisa na ravni 4.
2. Obaranje ravni 4 (u osnovu H ili F), obaranje temena A i konstruisanje
jednakostraničnog trougla u oborenom položaju tako da je njegova ivica AB
paralelna horizontalnom tragu 4H.
3. Prenošenje jednakostraničnog trougla (bazisa prizme) iz oborenog položaja u
horizontalnu i frontalnu projekciju.
4. Konstruisanje prizme i određivanje njene vidljivosti u obe ortogonalne
projekcije.
Na slici 9 uvedena je nova projekcijska osnova upravno na osnovu H (1H) i upravno
na horizontalni trag 4H (1H4HH) i izvršena je transformacija ravni 4 iz horizontalne
projekcije u prvu pomoćnu. U prvoj pomoćnoj projekciji, ravan 41 vidi se zračno.
Izvršena je transformacija i tačke D, dobijena je tačka D1 i u njoj je postavljena normala
n1 na ravan 41. (Rastojanja koja se prenose u prvu pomoćnu projekciju za tačke 4z i D
izmerena su u frontalnoj projekciji i na slici 9 označena plavom bojom.) U prvoj
pomoćnoj projekciji prodor A1 normale n1 kroz zračnu ravan 41 sagledava se
neposredno kao A1=n1∩41. Postavljena je horizontalna nH i frontalna nF projekcija
normale n na ravan 4, koje obrazuju prave uglove sa odgovarajućim tragovima ravni:
u horizontalnoj projekciji nH4HH, a u frontalnoj projekciji nF4FF. Tačka A1 preneta je
sponom iz prve pomoćne projekcije na horizontalnu projekciju normale nH i tako je
dobijena tačka AH. Zatim je sponom iz horizontalne projekcije preneta tačka AH na
frontalnu projekciju normale nF, čime je određena i tačka AF. Ovim je okončana prva
faza u rešavanju ovog zadatka.
 Slika 9: Pravilna prava trostrana prizma na kosoj ravni: prodor normale kroz ravan

Na slici 10, obaranjem tačke 4z, izvršeno je obaranje ravni 4, oko horizontalnog traga
4H, u osnovu H. U horizontalnoj projekciji luk rotacije tačke 4zH vidi se kao crvena prava
upravna na horizontalnu projekciju horizontalnog traga 4HH. Oborena je i tačka A,
korišćenjem horizontale tačke AH i zračnih projekcija odgovarajućih lukova rotacije.
Na slici 10, u horizontalnoj projekciji, svi lukovi rotacije prikazani su crvenom bojom i
ortogonalni su na trag 4HH. U oborenom položaju konstruisan je jednakostranični
trougao AoBoCo, čije stranice, saglasno zadatku, imaju dužinu a=50 mm, i stranica
AoBo je paralena sa tragom 4HH. (U zadatku se traži da je stranica AB horizontalna. Ako
je AB || 4H tada je ona horizontalna, jer pripada ravni 4. Ako bi se u zadatku tražilo da
je AB frontalna, onda bi AB || 4F. Da se zahtevalo da je AB profilnog pravca, onda bi je
AB || 4P).
 Slika 10: Pravilna prava trostrana prizma na kosoj ravni: obaranje ravni i
konstruisanje jednakostraničnog trougla u oborenom položaju

Na slici 11 prikazano je prenošenje („vraćanje“) trougla iz oborenog položaja u

horizontalnu i frontalnu projekciju. Najpre je trougao ABC prenet iz oborenog
položaja AoBoCo u njegovu horizontalnu projekciju AHBHCH. Prenošenje je izvršeno
horizontalama i zračnim projekcijama lukova rotacije (crvene boje) za svako pojedino
teme bazisnog trougla. Potom je trougao ABC prenet sponama i horizontalama iz
horizontalne projekcije AHBHCH u frontalnu projekciju AFBFCF. (Ovaj postupak može
se učiniti i upotrebom frontala, onako kako je to objašnjeno na prethodnim
predavanjima.) Ovim je okončano konstruisanje bazisa ABC pravilne prave trostrane
prizme ABCDEF. Preostalo je još da se konstruiše i gornji bazis DEF i nacrtaju ivice
AD, BE i CF omotača ove prizme.
 Slika 11: Pravilna prava trostrana prizma na kosoj ravni: prenošenje bazisa iz
oborenog položaja u horizontalnu i frontalnu projekciju

Na slici 12 prikazano je konstruisanje gornjeg bazis DEF i ivica AD, BE i CF omotača

prizme ABCDEF, kao i određivanje njene vidljivost. Ivice AD, BE i CF omotača prizme
nalaze se na normalama ravni 4. U horizontalnoj projekciji, normale nH ortogonalne
su na horizontalnu projekciju 4HH horizontalnog traga 4H. Dužina u skraćenju AHDH
preneta je neposredno (šestarom!) na normale ravni 4, koje su postavljene u
temenima BH i CH, jer je AHDH=BHEH=CHFH. Ovim je potpuno određena i horizontalna
projekcija gornjeg bazisa DHEHFH. Analogno tome, konstruisana je i frontalna
projekcija gornjeg bazisa DFEFFF. U frontalnoj projekciji, normale nF ortogonalne su na
frontalnu projekciju 4FF frontalnog traga 4F. Dužina u skraćenju AFDF preneta je
direktno (šestarom!) na normale ravni 4, koje su postavljene u temenima BF i CF, jer je
AFDF=BFEF=CFFF.
 Slika 12: Pravilna prava trostrana prizma na kosoj ravni - konstruisanje gornjeg
bazis DEF i ivica AD, BE i CF omotača ove prizme, kao i određivanje vidljivosti

Ovim je potpuno određena i frontalna projekcija gornjeg bazisa DFEFFF. I na samom

kraju, potrebno je još da se odredi vidljivost ove prave pravilne trostrane prizme u
obe projekcije.
U obe projekcije konture su vidljive i one se prikazuju punim debelim linijama. Za
horizontalnu projekciju, postavlja se pitanje da li je vidljiva ivica AHBH ili ivica CHFH. Biće
vidljiva ona ivica koja je udaljenija od osnove H, a udaljenost od osnove H čita se
neposredno u susednoj, frontalnoj projekciji. U frontalnoj projekciji sagledava se da
je ivica AFBF najbliža osnovi H, a ivica CFFF najudaljenija od nje, pa je zato u
horizontalnoj projekciji AHBH nevidljiva duž, a CHFH vidljiva! Nevidljiva ivica CHFH ove
prizme prikazana je, po pravilu, isprekidanim linijama. Za frontalnu projekciju,
postavlja se pitanje da li je vidljiva ivica AFCF ili ivica EFBF. Biće vidljiva ona ivica koja je
udaljenija od osnove F, a udaljenost od osnove F čita se neposredno u susednoj,
horizontalnoj projekciji. U horizontalnoj projekciji sagledava se da je ivica AHCH
najbliža osnovi F, a ivica EHBH najudaljenija od nje, pa je zato u frontalnoj projekciji
AFCF nevidljiva duž, a EFBF vidljiva! Nevidljiva ivica EFBF ove prizme prikazana je, po
pravilu, isprekidanim linijama.
Na slici 12, oborena ravan i sve konstrukcije u oborenom položaju prikazane su svetlo
sivom bojom da ne bi odvraćale pažnju i smetale sagledavanju horizontalne i frontalne
projekcije ove prizme.

ZADACI ZA DODATNU VEŽBU

O(190; 120) U paru ortogonalnih projekcija data je ravan 4(140; 90; 70) i tačka
C(50; ?; 0) koja pripada ravni 4. Konstruisati pravilnu pravu trostranu prizmu ABCDEF,
čiji je bazis jednakostranični trougao ABC na ravni 4. Stranica AB pripada frontalnoj
osnovi F. Visina prizme je h=80 mm. Odrediti vidljivost prizme u obe projekcije.
O(190; 120) U paru ortogonalnih projekcija data je ravan 4(140; 90; 70) i tačka
C(50; ?; 0) koja pripada ravni 4. Konstruisati pravilnu pravu trostranu piramidu VABC,
čiji je bazis jednakostranični trougao ABC na ravni 4. Stranica AB pripada frontalnoj
osnovi F. Visina piramide je h=80 mm. Odrediti vidljivost piramide u obe projekcije.
O(190; 120) U paru ortogonalnih projekcija data je ravan 4(140; 90; 70) i tačka
C(40; 0; ?) koja pripada ravni 4. Konstruisati pravilnu pravu trostranu prizmu ABCDEF,
čiji je bazis jednakostranični trougao ABC na ravni 4. Stranica AB pripada
horizontalnoj osnovi H. Visina prizme je h=80 mm. Odrediti vidljivost prizme u obe
projekcije.
O(190; 120) U paru ortogonalnih projekcija data je ravan 4(140; 90; 70) i tačka
C(40; 0; ?) koja pripada ravni 4. Konstruisati pravilnu pravu trostranu piramidu VABC,
čiji je bazis jednakostranični trougao ABC na ravni 4. Stranica AB pripada
horizontalnoj osnovi H. Visina piramide je h=80 mm. Odrediti vidljivost piramide u obe
projekcije.