Wika at kultura

Filipino 101

Ipapasa nina:

Somirado, Noryah D.
Solaiman, Jasmin M.

Ipapasa kay:

Bb. Johara M. Noroden

Ipapasa sa:

Desyembre 20 2020

ANG WIKA AT KULTURA NG LEBANON

1
 TSAPTER I

LEBANON

Ang Lebanon, na opisyal na kilala bilang Lebanon Republic, ay isang bansa sa rehiyon ng
Levant ng Kanlurang Asya, at ang rehiyon na transcontinental ng Gitnang Silangan. Ito ay
hangganan ng Syria sa hilaga at silangan at Israel sa timog, habang ang Siprus ay nasa kanluran
sa kabila ng Dagat Mediteraneo. Ang Lebanon ay isang bansang Kristiyano (higit sa lahat ang
teritoryo ng Maronite na may ilang mga enclave ng Greek Orthodox) ngunit nagsama rin ito ng
mga lugar na naglalaman ng maraming mga Muslim at Druze. Noong Setyembre 1, 1926, nabuo
ng Pransya ang Lebanon Republic.

2
 Mapa ng bansang Lebanon

Ang Lebanon ay nahahati sa limang tulad ng laso na mga topograpikong lugar na umaabot
hanggang sa hilagang-timog na direksyon: ang 210 km (130.49 mi) ang haba ng baybayin,
mabato sa hilaga at mabuhangin sa timog, kabilang ang maraming mga bay at isla. ang makitid
na baybayin na kapatagan, humigit-kumulang na 3 km (1.86 mi) ang lapad. ang kanlurang
Bundok Lebanon saklaw. Ang papel ng bansa sa rehiyon, tulad ng sa buong mundo sa
pangkalahatan, ay hinubog ng kalakalan. Ang Lebanon ay pinangalanang "ang Perlas ng Gitnang
Silangan." Nagsisilbi itong isang link sa pagitan ng mundo ng Mediteraneo at India at Silangang
Asya. Ang mga mangangalakal sa rehiyon ay nag-export ng langis, butil, tela, gawaing metal, at
palayok sa mga lungsod ng daungan patungo sa mga pamilihan sa Kanluran. Ang maburol na
heograpiyang Mediteraneo ay nakaimpluwensya sa kasaysayan, lutuin, at kultura ng Lebanon.

KASAYSAYAN

Ang mga hangganan ng napapanahong Lebanon ay isang produkto ng Treaty of Sèvres noong
1920. Ang teritoryo nito ay ang core ng Bronze Age Phoenician (Canaanite) na mga estado ng
lungsod. Bilang bahagi ng Levant, bahagi ito ng maraming kasunod na mga emperyo sa buong
sinaunang kasaysayan, kasama na ang mga emperyo ng Egypt, Asyrian, Babylonian,
Achaemenid Persian, Hellenistic, Roman at Sasanid Persian.

Matapos ang ika-7 siglong pagsakop ng mga Muslim sa Levant, bahagi ito ng mga emperyo ng
Rashidun, Umayyad, Abbasid Seljuk at Fatimid. Ang estado ng krusada ng County ng Tripoli, na
itinatag ni Raymond IV ng Toulouse noong 1102, ay sumaklaw sa karamihan sa kasalukuyang
Lebanon, na bumagsak sa Mamluk Sultanate noong 1289 at sa wakas ay sa Ottoman Empire
noong 1516. [28] Sa pagkasira ng Ottoman Empire, ang Greater Lebanon ay nahulog sa ilalim ng
mandato ng Pransya noong 1920, at nagkamit ng kalayaan sa ilalim ng pangulo na si Bechara El
3
Khoury noong 1943. Ang kasaysayan ng Lebanon mula nang ang kalayaan ay minarkahan ng
mga alternatibong panahon ng katatagan sa politika at kasaganaan batay sa posisyon ni Beirut
bilang isang panrehiyong sentro para sa pananalapi at kalakal, sinamahan ng kaguluhan sa
politika at armadong tunggalian (1948 Digmaang Arabo – Israeli, Digmaang Sibil ng Lebanon
1975–1990, 2005 Cedar Revolution, 2006 Digmaan ng Lebanon, 2007 Laban sa labanan, 2006-
08 mga protesta ng Lebanon, hidwaan noong 2008 sa Lebanon, 2011 Syrian Civil War spillover,
at 2019–20 mga Lebians na protesta).

Sinaunang Lebanon

Ang katibayan na nagmula pa sa maagang pag-areglo sa Lebanon ay natagpuan sa Byblos,

itinuturing na isa sa pinakamatandang patuloy na tinatahanan na mga lungsod sa mundo. Ang
katibayan ay nagsimula pa noong mas maaga sa 5000 BC. Ang mga arkeologo ay natuklasan ang
mga labi ng mga sinaunang-panahon na kubo na may durog na mga apog ng apog, sinaunang
sandata, at mga garapon ng libing na iniwan ng mga pamayanang pangingisda ng Neolithic at
Chalcolithic na nanirahan sa baybayin ng Dagat Mediteraneo higit sa 7,000 taon na ang
nakararaan. Ang Lebanon ay bahagi ng hilagang Canaan, at dahil dito ay naging tinubuang bayan
ng mga inapo ng Canaan, ang mga Phoenician, isang taong marino na kumalat sa buong
Mediteraneo noong unang milenyo BC. Ang pinakatanyag na mga lungsod ng Phoenician ay ang
Byblos, Sidon at Tyre, habang ang pinakatanyag na mga kolonya nila ay ang Carthage sa
kasalukuyang Tunisia at Cádiz sa kasalukuyang Espanya. Ang mga Phoenician ay kredito sa
pag-imbento ng pinakalumang na-verify na alpabeto, na kasunod na nagbigay inspirasyon sa
alpabetong Greek at Latin pagkatapos. Ang mga lungsod ng Phoenicia ay isinasama sa Imperyo
ng Achaemenid ng Persia ni Cyrus the Great noong 539 BCE. Ang mga lungsod-estado ng
Phoenician ay kalaunan ay isinama sa emperyo ni Alexander the Great kasunod ng Siege of Tyre
noong 332 BC.

Maronites, Druze, at ang Krusada

Ang rehiyon na ngayon ay Lebanon, tulad ng natitirang bahagi ng Syria at karamihan ng

Anatolia, ay naging isang pangunahing sentro ng Kristiyanismo sa Roman Empire sa panahon ng
maagang pagkalat ng pananampalataya. Noong huling bahagi ng ika-4 at unang bahagi ng ika-5
siglo, isang ermitanyo na nagngangalang Maron ay nagtatag ng isang monastic na tradisyon na
nakatuon sa kahalagahan ng monoteismo at asceticism, malapit sa bundok ng Mediteraneo na
kilala bilang Mount Lebanon. Ang mga monghe na sumunod kay Maron ay nagkalat ng kanyang
mga aral sa mga Lebanhon sa rehiyon. Ang mga Kristiyanong ito ay nakilala bilang Maronites at
lumipat sa bundok upang maiwasan ang pag-uusig sa relihiyon ng mga awtoridad ng Roma. Sa
panahon ng madalas na Roman-Persian Wars na tumagal ng maraming siglo, sinakop ng mga
Sassanid Persian ang tinatawag na Lebanon ngayon mula 619 hanggang 629. Sa panahon ng ika-
7 siglo nasakop ng mga Muslim na Arabo ang Syria na nagtatatag ng isang bagong rehimen
upang mapalitan ang Byzantines. Bagaman ang Islam at ang wikang Arabe ay opisyal na
nangingibabaw sa ilalim ng bagong rehimeng ito, ang pangkalahatang populasyon gayunpaman
4
ay unti-unting lumipat mula sa Kristiyanismo at wikang Syriac. Ang pamayanan ng Maronite, sa
partikular, ay pinananatili ang isang malaking antas ng awtonomiya sa kabila ng sunod-sunod na
mga pinuno sa Lebanon at Syria.Noong ika-11 siglo ang relihiyong Druze ay lumitaw mula sa
isang sangay ng Shia Islam. Ang bagong relihiyon ay nakakuha ng mga tagasunod sa
katimugang bahagi ng Mount Lebanon. Ang hilagang bahagi ng Mount Lebanon ay
pinamumunuan ng Druze pyudal na pamilya hanggang sa unang bahagi ng ika-14 na siglo na
pagkatapos ay tinapos ng pagsalakay ng Mamluk. Ang populasyon ng Maronite ay unti-unting
tumaas sa Hilagang Bundok Lebanon at ang mga Druze ay nanatili sa Timog Mount Lebanon
hanggang sa modernong panahon. Sa timog ng Lebanon, ang Jabal Amel, Baalbek at ang Beqaa
Valley ay pinamumunuan ng mga pamilyang pyudal ng Shia sa ilalim ng Mamluks at ng
Ottoman Empire. Ang mga pangunahing lungsod sa baybayin, Acre, Beirut, at iba pa, ay
direktang pinangasiwaan ng mga Muslim Caliphs at ang mga tao ay naging mas ganap na
nasisipsip ng kulturang Arab. Matapos ang pagbagsak ng Roman Anatolia sa mga Muslim na
Turko, ang mga Byzantine ay tumawag sa Papa sa Roma para sa tulong noong ika-11 siglo. Ang
resulta ay isang serye ng mga giyera na kilala bilang mga Krusada na inilunsad ng mga Franks
mula sa Kanlurang Europa upang bawiin ang dating mga teritoryo ng Byzantine Christian sa
Silangang Mediteraneo, lalo na ang Syria at Palestine (ang Levant). Nagtagumpay ang Unang
Krusada sa pansamantalang pagtatatag ng Kaharian ng Jerusalem at ng County ng Tripoli bilang
estado ng Roman Catholic Christian sa baybayin. Ang mga estado ng crusader na ito ay gumawa
ng isang pangmatagalang epekto sa rehiyon, kahit na ang kanilang kontrol ay limitado, at ang
rehiyon ay bumalik sa ganap na kontrol ng Muslim pagkatapos ng dalawang siglo kasunod ng
pananakop ng mga Mamluks. Ang isa sa pinakahihintay na epekto ng mga Krusada sa rehiyon na
ito ay ang pakikipag-ugnay sa pagitan ng mga Franks (ibig sabihin ang Pranses) at ang mga
Maronite. Hindi tulad ng karamihan sa iba pang mga pamayanang Kristiyano sa Silangang
Mediteraneo, na nanumpa ng katapatan kay Constantinople o iba pang mga lokal na patriyarka,
ipinahayag ng mga Maronite ang katapatan sa Papa sa Roma. Tulad ng nakita ng mga Franks sila
bilang magkakapatid na Romano Katoliko. Ang mga paunang pakikipag-ugnay na ito ay
humantong sa daang siglo ng suporta para sa mga Maronite mula sa Pransya at Italya, kahit na
matapos ang pagbagsak ng mga estado ng Crusader sa rehiyon.

Digmaang sibil at trabaho

Noong 1975, kasunod ng pagtaas ng tensiyon ng sekta, na higit na pinalakas ng paglipat ng

militanteng Palestinian sa Timog Lebanon, isang ganap na digmaang sibil ang sumiklab sa
Lebanon. Ang Digmaang Sibil sa Lebanon ay nag-away ng isang koalisyon ng mga grupong
Kristiyano laban sa magkasanib na puwersa ng PLO, left-wing Druze at mga milisya ng Muslim.
Noong Hunyo 1976, hiniling ng Pangulo ng Lebanon na si Elias Sarkis na makialam ang Syrian
Army sa panig ng mga Kristiyano at tulungan na mapanumbalik ang kapayapaan. Noong
Oktubre 1976 ang Arab League ay sumang-ayon na magtatag ng isang nakararaming Syrian
Arab Deterrent Force, na kinasuhan ng pagpapanumbalik ng kalmado. Ang mga pag-atake ng
PLO mula sa Lebanon patungo sa Israel noong 1977 at 1978 ay tumindi ang tensyon sa pagitan
5
ng mga bansa. Noong 11 Marso 1978, labing-isang mandirigma ng Fatah ang lumapag sa isang
beach sa hilagang Israel at nagpatuloy sa pag-hijack ng dalawang bus na puno ng mga pasahero
sa kalsada ng Haifa - Tel-Aviv, pagbaril sa mga dumadaan na sasakyan sa tinaguriang masaker
sa Coastal Road. Pinatay nila ang 37 at nasugatan ang 76 na Israelis bago pinatay sa isang
bumbero kasama ang mga puwersang Israel. Sinalakay ng Israel ang Lebanon apat na araw
mamaya sa Operation Litani. Sinakop ng Israeli Army ang karamihan sa lugar sa timog ng Litani
River. Ang UN Security Council ay nagpasa ng Resolution 425 na tumatawag para sa agarang
pag-atras ng Israel at paglikha ng UN Interim Force sa Lebanon (UNIFIL), na sinisingil sa
pagtatangka na maitaguyod ang kapayapaan.Ang mga puwersa ng Israel ay umatras kalaunan
noong 1978, ngunit pinanatili ang kontrol sa timog na rehiyon sa pamamagitan ng pamamahala
ng isang 12-milya (19 km) na malawak na security zone kasama ang hangganan. Ang mga
posisyon na ito ay hinawakan ng South Lebanon Army (SLA), isang Christian-Shi'a militia sa
pamumuno ni Major Saad Haddad na suportado ng Israel. Ang Punong Ministro ng Israel, si
Menudhem Begin ng Likud, ay inihambing ang kalagayan ng minorya ng mga Kristiyano sa
katimugang Lebanon (pagkatapos ay humigit-kumulang 5% ng populasyon sa teritoryo ng SLA)
sa mga European Hudyo noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Regular na sinalakay ng PLO
ang Israel sa panahon ng tigil-putukan, na may higit sa 270 na dokumentadong pag-atake. [Sipi]
Ang mga tao sa Galilea ay regular na umalis sa kanilang mga bahay sa mga pagbabaradang ito.
Ang mga dokumentong nakuha sa punong tanggapan ng PLO matapos ang pagsalakay ay
ipinakita na sila ay nagmula sa Lebanon. Tumanggi si Arafat na kondenahin ang mga pag-atake
na ito sa kadahilanang ang tigil-putukan ay nauugnay lamang sa Lebanon. Noong Abril 1980 ang
pagkakaroon ng mga sundalong UNIFIL sa buffer zone na humantong sa insidente sa At Tiri.
Noong Hulyo 17, 1981, binomba ng sasakyang panghimpapawid ng Israel ang mga gusali ng
maraming palapag na apartment sa Beirut na naglalaman ng mga tanggapan ng mga nauugnay na
pangkat ng PLO. Ang delegado ng Lebanon sa United Nations Security Council ay inangkin na
300 sibilyan ang napatay at 800 ang nasugatan. Ang pambobomba ay humantong sa pagkondena
sa buong mundo, at isang pansamantalang embargo sa pag-export ng sasakyang
panghimpapawid ng Estados Unidos sa Israel. Noong Agosto 1981, ang ministro ng pagtatanggol
na si Ariel Sharon ay nagsimulang magbalak ng mga plano na atakehin ang imprastraktura ng
militar ng PLO sa West Beirut, kung saan matatagpuan ang punong tanggapan ng PLO at mga
command bunker. Noong 1982, ang mga pag-atake ng PLO mula sa Lebanon sa Israel ay
humantong sa isang pagsalakay sa Israel, na naglalayong suportahan ang mga pwersang Lebanon
sa pagtaboy sa PLO. Ang isang puwersang multinasyunal ng mga kontingente ng Amerikano,
Pransya at Italyano (sumali noong 1983 ng isang kontingente ng British) ay na-deploy sa Beirut
pagkatapos ng pagkubkob ng Israel sa lungsod, upang pangasiwaan ang paglisan ng PLO. Ang
digmaang sibil ay muling sumibol noong Setyembre 1982 pagkatapos ng pagpatay sa Pangulo ng
Lebanon na si Bashir Gemayel, isang kaalyado ng Israel, at kasunod na pakikipaglaban. Sa
panahong ito maraming bilang ng mga patayan sa sekta ang nangyari, tulad ng sa Sabra at
Shatila, [67] at sa maraming mga kampo ng mga kagiw. [68] Ang lakas na multinasyunal ay
naatras noong tagsibol ng 1984, kasunod ng isang nagwawasak na atake sa pambobomba noong

6
nakaraang taon. Noong Setyembre 1988, nabigo ang Parlyamento na pumili ng kahalili kay
Pangulong Gemayel bilang resulta ng mga pagkakaiba sa pagitan ng mga Kristiyano, Muslim, at
Syrian. Ang Arab League Summit noong Mayo 1989 ay humantong sa pagbuo ng isang komite
ng Saudi – Moroccan – Algerian upang malutas ang krisis. Noong Setyembre 16, 1989 ang
komite ay naglabas ng isang plano sa kapayapaan na tinanggap ng lahat. Itinatag ang isang tigil-
putukan, ang mga daungan at paliparan ay muling binuksan at nagsimulang bumalik ang mga
tumakas. Sa parehong buwan, ang Parlyamento ng Lebanon ay sumang-ayon sa Kasunduan sa
Taif, na kasama ang isang balangkas na iskedyul para sa pag-atras ng Syrian mula sa Lebanon at
isang pormula para sa de-confionalisation ng sistemang pampulitika ng Lebanon. Ang digmaang
sibil ay natapos sa pagtatapos ng 1990 makalipas ang labing anim na taon; nagdulot ito ng
malaking pagkawala ng buhay at pag-aari ng tao, at sinira ang ekonomiya ng bansa. Tinatayang
150,000 katao ang napatay at 200,000 pa ang nasugatan. [69] Halos isang milyong sibilyan ang
nawala sa giyera, at ang ilan ay hindi na bumalik. Ang mga bahagi ng Lebanon ay naiwan sa
pagkasira. Ang Kasunduang Taif ay hindi pa rin naipatupad nang buo at ang sistemang
pampulitika ng Lebanon ay patuloy na nahahati sa mga linya ng sekta. Ang alitan sa pagitan ng
Israel at ang pagtutol ng Lebanon ay nagpatuloy na humantong sa isang serye ng marahas na
mga kaganapan, kabilang ang mga pag-atake ng rocket sa Israel at ang Qana masaker at sa
malaking pagkalugi. Noong 2000, ang pwersa ng Israel ay umalis mula sa Lebanon. Tinantya na
higit sa 17,000 mga sibilyan ang napatay at higit sa 30,000 ang nasugatan. Simula noon, ang 25
Mayo ay isinasaalang-alang ang Araw ng Paglaya para sa Lebanese.

2019–2020 krisis

Noong Oktubre 17, 2019, ang una sa isang serye ng mga maramihang demonstrasyong sibil ay
sumabog; una silang na-trigger ng mga nakaplanong buwis sa gasolina, tabako at mga tawag sa
online na telepono tulad ng sa pamamagitan ng WhatsApp, ngunit mabilis na pinalawak sa isang
buong bansa na pagkondena sa patakaran ng sekta, walang pag-unlad na ekonomiya, kawalan ng
trabaho, endemikong katiwalian sa sektor ng publiko, batas (tulad ng pagbabangko sikreto) na
pinag-uusapan upang maprotektahan ang naghaharing uri mula sa pananagutan at pagkabigo
mula sa gobyerno na magbigay ng pangunahing mga serbisyo tulad ng elektrisidad, tubig at
kalinisan. Bilang resulta ng mga protesta, pumasok ang Lebanon sa isang pampulitika na krisis,
kasama ni Punong Ministro Saad Hariri na magbitiw sa tungkulin at ibalik ang kahilingan ng
mga nagpoprotesta para sa isang gobyerno ng mga independiyenteng espesyalista. Ang iba pang
mga pulitiko na target ng mga protesta ay nanatiling nasa kapangyarihan. Noong ika-19 ng
Disyembre 2019, ang dating Ministro ng Edukasyon na si Hassan Diab ay itinalaga bilang
susunod na punong ministro at naatasang bumuo ng isang bagong gabinete. Ang mga protesta at
kilos ng pagsuway sa sibil mula noon ay nagpatuloy, kasama ng mga nagpoprotesta na tinuligsa
at kinondena ang pagtatalaga kay Diab bilang punong ministro ng Lebanon na nagdurusa sa
pinakamasamang krisis sa ekonomiya sa mga dekada. Ang Lebanon ay ang unang bansa sa
Gitnang Silangan at Hilagang Africa na makita ang rate ng implasyon na lumampas sa 50% sa
loob ng 30 magkakasunod na araw, ayon kay Steve H. Hanke, propesor ng inilapat na ekonomiya
7
sa Johns Hopkins University. Noong ika-4 ng Agosto ng 2020, isang pagsabog sa daungan ng
Beirut, ang pangunahing daungan ng Lebanon, ang sumira sa mga kalapit na lugar, pumatay sa
higit sa 200 katao, at libo ang nasugatan. Ang sanhi ng pagsabog ay natukoy sa kalaunan na
maging 2,750 tonelada ng ammonium nitrate na hindi ligtas na naimbak, at aksidenteng nasunog
noong Martes ng hapon. Wala pang isang linggo pagkatapos ng pagsabog, noong Agosto 10,
2020, si Hassan Diab, ang punong ministro na itinalaga na mas mababa sa isang taon bago, ay
nagsalita sa bansa at inihayag ang kanyang pagbibitiw sa tungkulin.

TSAPTER 2

KULTURA

MGA PANINIWALA AT KAUGALIAN

Ang Paniniwala at kaugalian ng Lebanon ay umusbong mula sa iba`t ibang mga sibilisasyon sa
loob ng libu-libong taon. Ang namamayaniang kultura ay panimula konserbatibo at nagpapakita
ng isang malaking paggalang sa mga tradisyon, pagguhit sa maraming mga kaugalian ng Arab.
Ang mga matagal nang tradisyon ng Islam at Kristiyano ay mananatiling malalim na nakatanim
sa mga pamantayan sa lipunan at inaasahan. Gayunpaman, maraming mga kasanayan at
pamumuhay ay sumasalamin din sa mga impluwensya ng Europa.

 Panganganak

Sa kabila ng medyo advanced na sistema ng pangangalaga ng kalusugan ng Lebanon, ang

pagbubuntis at panganganak ay puno ng panganib. Ang panganganak ay nakatuon sa tradisyunal
na mga aspeto ng proseso ng pagsilang.

Pangangalaga sa Sanggol

Ang mga sanggol ay karaniwang inilalagay sa mga kuna at mga playpens, at mayroon silang
sariling mga maliit na silid-tulugan. Ang mga kindergarten at yaya ay nagiging mas karaniwan
dahil maraming mga kababaihan ngayon ang nagtatrabaho sa labas ng bahay. Kadalasan ang mga
lolo't lola o kasapi ng malawak na pamilya ay makakatulong sa pangangalaga sa isang sanggol.

8
  Pagaasawa

Kasal

Ang mga nakaayos na pag-aasawa ay bihira, kahit na mayroon pa rin. Ang kasalukuyang krisis
sa ekonomiya ng bansa ay nagbigay ng pera, isang ligtas na trabaho, at isang malaking bahay sa
mga kontrata sa pag-aasawa. Ang poligamya ay ligal sa mga Muslim; gayunpaman, nagtataglay
ito ng stigma sa lipunan, at napakakaunting mga tao ang pumili ng ganitong lifestyle. Ang mga
korte ng relihiyon ay nagpasiya sa mga isyu ng kasal at diborsyo. Ang diborsiyo ay madali sa
mga Muslim, mas mahirap para sa mga Kristiyanong Orthodokso, at pinaka mahirap sa mga
pamayanan ng Maronite. Ang rate ng diborsyo ay nananatiling napakababang.

Ang isang tipikal na kasal sa Arabo ay maaaring inilarawan bilang isang malakas, masayang at
buhay na buhay na kulay na kaganapan na kumukuha ng tonelada ng mga tao. Ang pundasyon
ng karamihan ng mga kasal sa Arab ay ang panukala sa kasal, ang pakikipag-ugnayan, henna
night, ang kasunduan sa pag-aasawa at pagpaparehistro, ang pagtanggap at ang hanimun.

Tradisyonal na kasal

9
Ang Lebanese Zaffe ay isa, labis na pag-init sa isang malaking pagdiriwang. Ang nobya at
ikakasal ay gumawa ng isang engrandeng pasukan habang sumasayaw patungo sa pangunahing
palapag ng sayaw na napapaligiran ng mga drummer at mga propesyonal na mananayaw ng
zaffe. Pagkatapos ay nagpatuloy silang sumayaw sa sahig, habang ang kanilang mga panauhin ay
nasa paligid nila na pumapalakpak at naaaliw.

Tradisyonal na selebrasyon bago ang kasal

The Lylia --- Isang Lebanese Pre-Wedding Party. ... Para sa mga hindi nakakaalam, nangyayari
ang mga ito ng 1 o 2 araw (depende sa kung saan ka nakatira) bago ang araw ng kasal na may
mga unang pinsan lamang at malalapit na kaibigan. Ang magkakasal ay may kanya-kanyang
magkakahiwalay na pagdiriwang.

Apat na asawa

Malinaw na kinikilala ng Batas sa mga karapatan sa pamilya ang karapatan ng isang lalaki (at
ang lalaki lamang) na magkaroon ng hanggang sa apat na asawa (poligamya). Ngunit malinaw
din na nakasaad na ang mga partido ay maaaring isama sa kanilang kontrata sa pag-aasawa ng
isang kundisyon ng hindi muling pag-aasawa. Tulad ng anumang kontrata, ang kasal ay
bumubuo ng mga obligasyon sa mga partido nito.

Kasuotan

Maaari ka ring gumawa ng pantalon o isang magandang, buong palda na may isang tuktok ng
pag-crop, ngunit kailangan itong magkaroon ng mga bakas ng damit pantulog: pag-beading sa
isang lugar, sutla o isang maliit na puntas. Ang mahaba, hindi nagbabawal na mga gown, aniya,
ay karaniwang nakalaan para sa mga panauhing pinakamalapit sa ikakasal. Napaka-ugat sa
kultura ng Lebanon upang magbihis.

Dowry

Para sa nakararami, ang lalaking ikakasal at ang kanyang pamilya ang talagang nagbabayad para
sa kasal. Mga panauhin sa kasal. Ilan ang dumalo? Mga 120 panauhin.

Panloob na Yunit

Karamihan sa mga yunit ng sambahayan ay binubuo ng isang pamilyang nukleyar. Gayunpaman,

ang pinalawak na pamilya ay napakahalaga rin at madalas na gumaganap bilang isang sistema ng
seguridad sa lipunan.

Sa sambahayan

10
 ang mag-asawa ay nagbabahagi ng awtoridad, kahit na ang mga asawa ay kadalasang mayroong
higit na impluwensya sa mga anak at sa iba`t ibang mga bagay sa sambahayan.

Mana

Ang mga batas sa mana ay ang kinalaman sa iba't ibang mga korte ng relihiyon, na karaniwang
pinapaboran ang mga tagapagmana ng lalaki. Sa mga nayon, ang lupa ang pinakamahalagang
mana, samantalang ang mga apartment, pera, at pribadong pag-aari ng mga tindahan ay bumubuo
ng karamihan ng mana sa mga lungsod.

 Kamatayan

Kamatayan at ang kabilang buhay

Ang mga libing ay karaniwang napaka-detalyado; hinihikayat ang mga tao na ipahayag ang
kanilang mga damdamin ng pagkawala nang hayagan at sundin ang mga prusisyon sa libing.
Ang lahat ng mga relihiyon sa Lebanon ay nagbibigay ng diin sa kabilang buhay. Ang mga
indibidwal ay patuloy na hinihimok na mamuhay ng matuwid sa kasalukuyan, na
magpapahintulot sa kanila na makapasok sa isang magandang paraiso. Sa tradisyon ng Lebanon
ay dapat mailibing ang bangkay ng isang nasawing Lebanese sa loob ng 24 oras. Tanging
bangkay lamang na balot sa putting tela at walang kabaong ang dapat na mailibing. Ang
paghahanda ng dasal para sa bangkay bago ito ilibing. Balot sa puting tela ang bangkay at
tinatalian ito upang masigurong hindi ito matatanggal. Lingid sa kaalaman ng iba, walang Araw
ng Patay o undas sa paniniwala ng mga Muslim, ngunit kakaiba ang tradisyon ng Islam. At tulad
ng sa Kristiyano ay may mga sinusunod na pamamaraan ang mga Muslim kung sila ’y
namamatayan. Sa tradisyon ng mga Muslim ay dapat mailibing agad ang namatay sa loob ng 24
oras at ang mga ritwal na kinapapaluuban nito ang pagpapaligo sa bangkay bago ito ilibing.
Dapat ay malinis ang bangkay sa huli nitong hantungan. Matapos na malinisan o mapaliguan ang
bangkay ay ibabalot naman ito sa puting saplot bilang simbolo ng kalinisan at saka ito aalayan ng
dasal ng isang Imam. Kalimitang nagtatagal ang dasal sa loob ng 5 minuto o mas mahaba pa.
Janazah ang tawag sa dasal ng mga Muslim na alay sa patay. Tradisyon rin na naroon ang
pamilya ng namatayan - maliban lamang kung ito’y nasa malayong lugar at imposibleng
11
makauwi agad bago malibing ang bangkay - habang isinasagawa ang pagdarasal. Matapos ng
dasal ay ililibing na ang bangkay na balot sa puting tela. Kalimitang may hugis na titik L ang
hukay ng libingan ng isang Muslim. Bago ipasok ang bangkay sa hulay na mistulang kuweba ay
aalisan naman ito ng saplot sa kanyang ulo at saka ihihiga ng patagilid at nakahalik ang mukha
sa lupa katulad sa pagdarasal ng mga Muslim. Dapat rin ay nakaharap sa Mecca (ang sentro ng
relihiyon ng Muslim sa Saudi Arabia) ang bangkay at ito ay palaging naka turo sa lugar na kung
saan lumulubog ang haring-araw o sa kanluran. At saka tatabunan ang libing. Ngunit iba naman
ang paraan sa mga namatay na jihadist o holy warrior kung tawagin o yaong mga Muslim na
nakikipaglaban sa digmaan. Kalimitan ay hindi inililibing na ito agad ay hindi na kailangan
dumaan sa mga ritwal ng tulad sa nabanggit dahil mga “martir” na ang turing sa mga ito na
namatay sa pakikidigma.

 Kalamidad

Ang klima ng Lebanon sa pangkalahatan ay subtropiko at nailalarawan sa pamamagitan ng

mainit, tuyong tag-init at banayad, mahalumigmig na taglamig. Ang Lebanon ay isang highly
urbanized, middle-income na bansa na may isang maunlad na industriya ng turismo. Ang
pagbabago ng klima, na ipinamalas sa pamamagitan ng tumataas na antas ng dagat at pagtaas ng
temperatura, ay inaasahang makakaapekto sa mga siksik na populasyon sa baybayin na mga
lugar na nagho-host ng imprastraktura at industriya na kritikal sa ekonomiya. Ang mga pangkat
ng tao sa Lebanon ay may sarili ring paniniwala ukol sa pagbasa at pagkilala sa kalikasan.

Apat na seson

Ang Lebanon ay may karaniwang klima sa Mediteraneo. Mayroong apat na magkakaibang mga
panahon. Ang tag-araw (Hunyo hanggang Setyembre) ay mainit sa baybayin at mas malamig sa
mga bundok. Mainit at kaaya-aya ang tagsibol at taglagas at ang mga perpektong oras upang
bumisita para sa pamamasyal.

 Paniniwala sa aswang, multo, mahika

12
Ang mga mamayan ng Lebanon ay tulad din ng mga Muslim sa ibat ibang parti ng mundo. Ang
paniniwala sa mga masasamng espiritu ay nabubugaw sa pamamagitan ng Pagdarasal at
pagbabasa sa holy Qur-an. Naniniwala din sila sa "Jin" isang mapanganib na espiritu na
sumsanib sa katawan ng tao.

 Pagdidisiplina at pagaalaga sa mga anak

Tulad ng pagdisiplina ng mga magulang sa kanilang mga anak ang mga taga Lebanon ay may
sariling pagdidisiplina sa kanilang mga anak upang maging mmasunurin, ang pagmamahal at
supurta ay kanilang ibinibigay sa kanilang mga anak.

 Batas at tradisyon

13
Ang mga tao ng Lebanon ay magkakaiba, na may maraming iba't ibang mga sekta ng Muslim at
Kristiyano na kinakatawan. Dapat mong igalang ang mga lokal na tradisyon, kaugalian, batas at
relihiyon sa lahat ng oras at magkaroon ng kamalayan sa iyong mga aksyon upang matiyak na
hindi sila masaktan, lalo na sa panahon ng banal na buwan ng Ramadan o kung balak mong
bisitahin ang mga relihiyosong lugar. Ang pagkakaroon, paggamit at trafficking ng iligal na
droga kabilang ang kaunting dami ay pawang mga seryosong pagkakasala sa Lebanon. Maaari
mong asahan ang isang parusa sa bilangguan kung ikaw ay nahuli at dapat limitahan ang
potograpiya sa mga site ng turista. Ang pag-litrato ng mga site ng militar ay maaaring magresulta
sa pag-aresto sa iyo.

Palaging ipinahayag ng Leban ang kanilang iba`t ibang pagkakakilanlan sa pamamagitan ng

pagkakaugnay ng relihiyon, pagkain, musika at sayaw. Ang kultura at tradisyon ng Lebanon ay
pinarangalan sa haflis (mga partido), mahrajans (piyesta), at ng mga musikero na tumutugtog ng
tradisyunal na five-stringed instrument, ang Oud.

Kasuotan

Ang kulturang Lebano ay by-product ng pagkakaiba-iba ng etniko at relihiyoso ng populasyon

nito na naiwan ng mga parehong nanakop at nanirahan dito sa libu-libong taon - ang mga
Romano, Persiano, Griyego, Arabo, Turko at pinakahuli, ang Pranses, mula sa na kinita ni Beirut
ang palayaw na "Paris ng Gitnang Silangan" bago bumalik sa mga Arabo. Ang lahat ng
kasaysayan ng kultura na ito ay may impluwensya sa, bukod sa iba pang mga bagay, ang
tradisyunal na mga costume ng Lebanon. Gayunpaman, sa modernong Beirut, ang karamihan sa
mga Lebanese ay nagsusuot ng naka-istilong kasuotan sa Kanluranin, habang ang kanilang mga
katapat sa kanayunan ay nagsusuot ng mas tradisyunal na kasuotan sa Lebanon.

Tradisyonal na Damit ng Kababaihan ng Lebanon

Ang tradisyunal na kasuotan ay naiiba sa pagitan ng mga lunsod at bayan ng Lebanon at lalo na
sa mga damit ng kababaihan. Gayunpaman, mayroong isang tampok ng tradisyonal na damit na

14
pambabae ng Lebanon na karaniwang nakikita: alinman sa mga naninirahan sa lungsod at nayon
ang karamihan sa mga kababaihan ng Lebanon sa buong bansa ay sinubukan na takpan ang
karamihan sa kanilang mga katawan, kabilang ang ulo. Ang mga kababaihan ay nagsusuot ng
mahaba, itim na balabal at tinatakpan ang kanilang mga mukha ng mga belo kapag umalis sila sa
kanilang mga bahay. Hindi lamang ito isang bagay na Islam, alinman bilang mga kababaihang
Muslim, na karaniwang nagsusuot din ng hijab, at ang mga kababaihang Kristiyano ay nagsusuot
ng mga balabal, scarf, at belo upang takpan ang kanilang mga katawan. Karaniwan din para sa
mga babaeng Lebanese na alisin ang kanilang mga buhok sa ulo kapag walang kalalakihan sa
malapit na maaaring mabilis na maiakyat sa ulo at ibalik sa lugar kung may sinumang kakaibang
lalaki na mangyari sa kanila. Hindi alintana kung saan sila nagmula o kanilang katayuan sa
panlipunan, ang tradisyonal na kasuutan na nagbubuklod sa lahat ng mga kababaihan ng
Lebanon ay isang mahabang damit na may mahabang manggas, isang maikling dyaket na gawa
sa satin, sutla o koton na may kaunting pagbuburda at appliqué, isang balabal o scarf upang
takpan ang ulo at katawan, at paminsan-minsan, mga pantalong pantalon. Ang pagkakaiba sa
pagitan ng istilo ng probinsiya at lunsod ng costume na ito ay karaniwang kung paano ito naka-
pista. Karaniwang ginusto ng mga kababaihan mula sa kanayunan ang mas simpleng mga
kasuotan na may kaunting mga dekorasyon at maliit na burda na pinalamutian ito. Karamihan sa
mga kababaihan ng Lebanon ay ginusto ang mga costume na ito na magkaroon ng mahaba,
mayaman na burda at pinalamutian na maaaring makalas at mai-attach muli kung kinakailangan.
Bilang isang resulta, ang mga may kulay na burda na manggas na ito ay karaniwang ibinebenta
nang hiwalay mula sa mga damit. Minsan, ang mga manggas ay nakatali pa rin upang hindi ma-
ground ito habang kumakain sa isang kasal o ibang espesyal na okasyon; gayunpaman, kapag
sumayaw ang mga babaeng Lebano sa mga kaganapang ito, hinayaan nilang lumipad at
magpalibot-libot ang mga manggas. Ang gambaz ay isa pang tradisyonal na pandekorasyon na
damit na karaniwang isinusuot ng mga kababaihan at ginawa mula sa mamahaling materyales
tulad ng pelus, brokada at makintab na sutla. Ang gambaz ay madalas na may isang mababang
leeg at madalas na isinusuot ng mga may-asawa na kababaihan dahil ang dibdib ay itinuturing na
simbolo ng pagiging ina. Dati ay mayroon ding mahaba, maluwag na manggas din, ngunit
ngayon ang mga manggas ay nakakabit sa mga braso ng ginang. Bukod pa rito ang palda ay
maaaring maluwag na mga panel o maaari rin itong magkaroon ng mga gilid na gilid na
nagbubunyag ng isang damit sa ilalim. Sa tuktok ng lahat ng ito ay ang kaakit-akit - ang
klasikong headdress ng Lebanon na isinusuot ng mga babaeng kasal - na may napakataas na
hugis na kono at mahabang piraso ng tela ng seda o seda na brocade na nakakabit sa tuktok nito
na dumadaloy sa gitna ng likuran. Ang paglipat mula sa ulo hanggang sa mga daliri ng paa,
tradisyonal na isinusuot ng mga kababaihang Lebano ang kahoy at karaniwang hugis ng sapatos
na kilala bilang kabkabs mula pa noong ika-14 na siglo. Ang mas maraming gayak na ito ay pag-
aari ng mga mayayamang babae na pinalamutian ang mga ito ng mga masalimuot na pattern at
larawang inukit at ina ng perlas habang ang mga itaas na bahagi ng sapatos ay gawa sa katad,
pelus o seda. Ang iba pang mga accessories ay kasama ang mga malalaking sinturon na may
kahit mga huger belt buckles na isinusuot ng mga kababaihan sa at paligid ng mga lungsod ng

15
Lebanon. Ang mga sinturon at buckles na ito ay din na may dekorasyong dekorasyon ng mga
makukulay na baso, hiyas, perlas, at iba pang mahalagang at semi-mahalagang mga hiyas.
Kadalasan maaari mong makita na ang pinakamahigpit, pinakamagagandang sinturon sa mga
kasal bilang bahagi ng kasuotan sa kasal ng nobya. Gayundin, ang mga kababaihang Lebano,
tulad ng karamihan sa mga kababaihan mula sa buong mundo, ay gustung-gusto sa kanila ng
ilang mga alahas at magsuot ng marami dito - mga gintong kuwintas at pilak, singsing, hikaw,
pulseras, tiara, pinangalanan mo ito - at ang dami ng mga alahas na isinusuot nang sabay-sabay
ay madalas na isang tagapagpahiwatig kung gaano mayaman at mahal ang mga kababaihan sa
kanilang asawa.

Lebanon Tradisyonal na Damit ng Lalaki

Ang pambansang kasuutan ng mga kalalakihan ng Lebanon ay kadalasang binubuo ng mga

multi-layered pantgy pantalon na kilala bilang sherwal, isang shirt, isang vest, jacket o balabal,
isang sinturon, isang headdress, at sapatos. Ginagamit din ang mga madilim na kulay at guhit na
tela upang gawin ang mga damit na ito, ngunit ang mga maligaya na kasuutan ay karaniwang
mas maliwanag na may kulay. Tradisyonal na kasuotan ang pang-araw-araw na binubuo ng itim
o asul na mga sherwal, isang puting shirt, isang madilim na vest, isang itim o pulang balot na
balot, sapatos, at isang gora na ang lahat ay makikita pa rin sa mga lugar sa kanayunan. Dahil
ang mga ito ay napaka cool at komportable mga kalalakihan ng Lebanon ay hindi nagmamadali
upang mapupuksa ang mga tradisyunal na damit. Ang maligayang kasuotan sa lalaki sa Lebanon
ay maliwanag at may gayak. Ang mga dyaket at vests ay pinalamutian ng pagbuburda, mga atlas
ribbon, at mga metal na dekorasyon. Bilang karagdagan, karaniwang gawa ito mula sa iba't ibang
tela kaysa sa kanilang pang-araw-araw na damit, ngunit ang hiwa ng isang kasuutan ay
mananatiling pareho. Tulad ng nabanggit dati, ang Lebanon ay napaka-kultura at gayun din ang
kanilang mga costume. Halimbawa, ang mga kalalakihang Druze ng Lebanon ay nagsusuot ng
maikling manggas na shirt at mahabang amerikana na nakaluhod. Gayundin, ang jubbe - isang
balakang haba ng balakang na walang mga pangkabit - ay pinaka-karaniwan sa pamayanan ng
Bedouin ng Lebanon. Mayroong maraming tradisyonal na mga headdress na isinusuot ng mga
kalalakihan, ang pinakapopular sa mga ito ay ang keffiya, isang talong na ginamit sa maraming
mga bansa sa mundo ng Arab. Ang ilang mga kalalakihan ng Lebanon ay nagsusuot din ng
labbade, isang matandang takip na isinusuot noong panahon ng Phoenician; gayunpaman, ang
tarboush, ang tradisyunal na maikli, hugis-kono, brown na sumbrero na tinatawag ding fez sa
ibang lugar sa mundo, ay pinalitan ang labbade, at ngayon, kadalasang ginagamit ito ng mga
pinakamatandang lalaki habang ang mas bata na Lebanong nagsusuot ng keffiya sa halip. Tulad
ng nakikita mo, ang mga tradisyunal na halaga at kultura ng bansang ito ay kamangha-mangha at
kahit na maraming mga tao sa Lebanon ang pinabayaan ang kanilang tradisyonal na mga
costume para sa mga mas modernong disenyo at istilo, mahahanap mo pa rin ang mga taong
nakasuot ng tradisyunal na kasuotan ng Lebanon sa festival, seremonya, at pagtatanghal ng
katutubong.

16
  Relihiyon

Tahanan ng 18 relihiyon, ang Lebanon ay ang pinaka-magkakaibang relihiyon na bansa sa

Gitnang Silangan. Ang mga pangunahing relihiyon nito ay ang Kristiyanismo (halos 40%), Islam
(halos 60%) at Druze (mga 5%).

Ang relihiyon ay may pangunahing papel sa kultura ng Lebanon, lipunan, politika at mga
sistemang ligal. Kinikilala ng Lebanon ang 18 magkakaibang sekta ng relihiyon na kinikilala sa
loob ng mga relihiyong Muslim at Kristiyano, na ang bawat isa ay itinuturing na kumakatawan
sa isang makabuluhang komunidad ng Lebanon. Ang representasyon ng Parliyamentaryo ay
isinaayos upang maipakita ang mga pagkahati na ito sa lipunan, at sa gayon ang mga upuan ay
ibinabahagi ayon sa pagpapakalat ng relihiyon. Ang ratio ng mga Kristiyano sa mga Muslim sa
Parlyamento ay itinatago sa 6: 5. Gayunpaman ito ay nasa 1: 1, na may walong upuan na
nakalaan para sa representasyon ni Druze. Ang istrakturang ito ng gobyerno ay inilaan upang
maiwasan ang anumang relihiyosong pamayanan na magkaroon ng pribilehiyo sa iba. Ang
paghihiwalay sa mga linya ng relihiyon ay nangyayari rin sa ligal na istruktura ng Lebanon, na
pinagsasama ang pangunahing mga karaniwang batas na may maraming magkakahiwalay na
hurisdiksyon ayon sa pagkakaugnay ng Muslim o Kristiyano. Maraming personal.

Druze sa Lebanon

Ang Druze ay isang etno-relihiyosong paniniwala na batay sa Islam. Ibinahagi nito ang marami
sa parehong mga paniniwala, pinagmulan at pundasyong Abrahamiko bilang Islam.
Gayunpaman, nag-iiba ito mula sa maginoo na Islam na hindi nito sinusunod ang kasanayan ng
Limang Haligi ng Islam. Halimbawa, ang mga taong Druze ay hindi nag-aayuno sa panahon ng
Ramadan o kinakailangang pumapasyal sa Mecca. Isinasama din nila ang ilang iba't ibang mga
elemento ng pilosopiko sa kanilang pag-iisip at paniniwala. Maraming Muslim ang hindi
isinasaalang-alang ang pananampalatayang Druze na maging ganap na Islam, at sa gayon ay
isinasaalang-alang ang mga tagasunod nito na miyembro ng isang ganap na magkakahiwalay na
relihiyosong populasyon. Isinasaalang-alang ng mga Druze ang kanilang sarili na mga inapo ng
isang piling pangkat ng 'pinasinayaan' na mga tao. Samakatuwid, ang mga tao ay ipinanganak sa
relihiyon at, ayon sa kaugalian, walang pagbabago na pinapayagan na pumasok o labas ng
pananampalataya. Sa paglipas ng kasaysayan, sinubukan ng ilang mga Druze na protektahan ang
kanilang relihiyon sa pamamagitan ng pamumuhay sa mga nakahiwalay na pamayanan o
pagdarasal bilang mga Muslim o Kristiyano upang makihalubilo. Gayunpaman, ang lihim at pag-
iingat na ito sa kabanalan ng relihiyon ay nawawala sa kontemporaryong Lebanon.

 Gamot at sakit

Ang panggamot sa bansang Lebanon ay katulad din ng ibang rehiyon na gumagamit ng mga
halamang gamot at makabagong medisina. May mga tradisyonal din silang pangagamot sa
kanilang lugar kung ito ay hindi malalang karamdaman at tumatakbo sila sa hospital para namn
sa malubhang karamdaman naa hindi kayang gamutin ng kanilang manggagamot.
17
  Pampaganda at pagluluto

May mga ritwal ding isinasaga ang mga Lebanon ukol sa pagpapaganda ngunit dahil sa
makabagong henerasyon sila ay gumagamit lamang ng mga pampagandang nabibili sa butika o
sa tindahan. Ang pagluluto naman ay may sarili silang recipe at paniniwala kung kaya't sa
bawat hain nila ng pagkain may kahulugan. Dala-dala parin nila ang tradisyong iniwan ng
kanilang kaninununuan. Pagkain sa Pang-araw-araw na Buhay. Ang lutuing Lebanon ay ang
Mediterranean. Ang tinapay ng Pita ay isang sangkap na hilaw. Masisiyahan ang Lebanon sa
hummus (isang sisiw na gisaw na sisiw), tanga (isang fava bean dip), at iba pang mga pinggan ng
bean. Ang bigas ay halos isang sangkap na hilaw, at ang pasta ay napakapopular. Karaniwan ang
inasnan na yogurt sa maraming pinggan. Karaniwan ang pulang karne at manok ngunit
karaniwang kinakain bilang bahagi ng isang ulam. Ang baboy ay hindi gaanong popular, dahil
ipinagbabawal sa ilalim ng batas ng Islam. Ang pagkain sa Lebanon ay nakatali sa pamilya: ang
mga tao ay halos hindi kailanman kumain ng mag-isa. Isinasaalang-alang ng Lebanon ang
pagkain sa isang panlipunan at halos karanasan sa aesthetic. Samakatuwid, ang mga restawran ay
karaniwang may kaaya-ayang tanawin, kung saan ang heograpiya ng Lebanon ay nagbibigay ng
marami.

 Pamahaiin

Ang bawat tao ay may paniniwala ukol saa pamahiin. Ang mga nangyayari na mga hindi
inaakalang mangyayari ay may mga ibig sabihin ganun din ang mga taga Lebanun sila ay
naniniwala sa mga pamahiin ukol sa buhay. [ wala akong maibigay na halimbawa dahil hindi ko
ito nasagap sa internet]

 Paniniwala sa pagtatanim O hanapbuhay

Ukol sa pagtatanim ang mga taga Lebanon ay naniniwala rin sa mga araw na magandang
magtanim at araw na bawal magtanim. Ang mga magsasaka sakanila ay kabisado din ang mga
panahon kung kailan magandang magtanim ng mga pananim tulad mga gulay, Palay at iba pang
pananim. At hindi lamang pagtatanim ang kanilang hanap buhay sapagkat ang iba din sa kanilay
ay mga trabahong kaayaaya at marangya.

Dibisyon ng Paggawa

Ang mga kabataan sa Lebanon ay bihirang gumana. Ang populasyon ng nagtatrabaho ay

karaniwang 18 taong gulang pataas. Pangunahing kapitalista ang Lebanon, at ang presyo ng
pamumuhay ay medyo mataas. Binubuo ulit ng Lebanon ang sarili; ang mga lugar ng
konstruksyon ay saanman.

Dibisyon ng Paggawa ayon sa Kasarian

18
Tradisyonal na pinapaboran ang pamilihan sa mga kalalakihan, at mas maraming mga
kababaihan ang nanatili sa bahay kaysa sa mga kalalakihan. Pinapayagan ang mga kababaihan na
bumoto, magtrabaho, pumasok sa paaralan, at lumahok sa lahat ng uri ng buhay publiko, ngunit
may posibilidad silang sakupin ayon sa kaugalian.

 Taboo o bawal

Ilan sa mga mamamayan ng Lebanon ay may paniniwala ukol sa mga Bawal o taboo. Sila ay
may sariling panananaw ukol sa mga bagay.

Dapat at hindi dapat

Dapat

1. Kung nagmula ito, mag-alok ng simpatiya sa sitwasyon sa kanilang sariling bansa dahil
natural na tumutugon sila sa init.

2. Kumilos nang magalang at magalang sa paligid ng isang taong Lebano na mas matanda sa iyo.

3. Kung kaya mo, maging bukas ka sa kanila tungkol sa iyong sarili at sa iyong buhay.
Pinahahalagahan ng Lebanon kung ang mga tao ay personal tungkol sa kanilang sarili.

4. Asahan ang isang taong Lebano na kumilos ayon sa kanilang salita. Kadalasan sila ay
nagsasalita ng napaka taos-puso at lantaran.

5. Kung hihilingin sa iyo ang isang pabor, sumang-ayon na gawin ito at subukang sundin ito
hangga't makakaya mo; halos laging sumasang-ayon ang Lebanon na tulungan ang bawat isa.
Kung hindi mo nakumpleto ang pag-ibig, makikita pa rin ng katapat mo ng Lebanon ang iyong
paunang kasunduan bilang isang patotoo na sinubukan mo at nauunawaan na talagang
pinahahalagahan mo ang kanilang pagkakaibigan.

Hindi dapat

1. Huwag sabihin ang anumang maaaring kunin bilang nakakainsulto o nakakainsulto. Ang isang
mahusay na paraan upang maiwasan ito ay upang gumawa ng isang hindi direktang diskarte
patungo sa mga pagwawasto pangungusap, siguraduhin na isama ang papuri ng kanilang
mahusay na mga puntos upang mabawasan ang dungis ng kanilang karangalan.

2. Iwasang maging mahigpit tungkol sa oras at pagbibigay ng oras dahil mas maluwag sila sa
mga lugar na iyon.

3. Iwasang mag-atubiling tumanggap ng mga pabor. Mahusay na tanggapin ang kabaitan sa

kanila at ibalik ang pabor sa paglaon.

TSAPTER 3

19
 WIKA

Ang opisyal na wikang pambansa ng Lebanon ay Arabic tulad ng nakasaad sa Artikulo 11 ng

konstitusyon ng Lebanon. Bukod dito, maraming iba't ibang mga wika na mahusay na sinasalita
at ginagamit sa buong bansa ang mga Lebanese, Ang iba pang mga nangingibabaw na wika ay
sinasalita ng Arabic sa diyalekto ng North Laventine, English, Armenian, French at Kurdish.

Ang mayamang kasaysayan ng Lebanon ay may malaking epekto sa wika nito. Ang Lebanon ay
naging bahagi ng iba't ibang mga emperyo tulad ng Armenian at Empire ng Arabic na
nagpapaliwanag kung bakit ang mga tao dito ay maaaring magsalita ng iba`t ibang mga wika.
Ang wikang Ingles ay tumaas ang epekto nito sa Lebanon pagkaraan ng Ikalawang Digmaang
Pandaigdig.

Ang mga taong gumagamit ng Ingles bilang pangunahing wika ay madalas na mga dayuhan na
naninirahan sa Lebanon. Bukod dito, ang wikang Kurdish ay sinasalita ng mga Kurdish na
minorya na nakatira doon. Sa kabilang banda, ang wikang Pranses ay may markang malaking
epekto sa lipunan at kultura ng Lebanon. Ito ay dahil sa mandato ng Pransya ng Lebanon na
naganap noong ika-20 siglo kung saan inilagay ang Lebanon sa ilalim ng pamahalaang Pransya
mula 1918-1943. Malinaw na maliwanag sapagkat ang karamihan sa mga publikasyon ng
gobyerno ay lilitaw sa Pranses, bukod sa Arabic, na wikang pambansa. Ang mga gumagamit ng
Ingles at Pransya bilang isang medium ng pagsulat at marunong magsalita sa mga wikang ito ay
madalas na minarkahan bilang bahagi ng mga piling tao o edukadong pangkat. May mga tao pa
ring gumagamit ng Pranses bilang kanilang unang wika. Karaniwan itong mga matatandang tao
na bahagi ng mandato ng Pransya noong ika-20 siglo.

Ang iba`t ibang dayalekto ng Lebanon ay may mahalagang papel sa paghubog ng lipunan nito.
Bukod dito, malaki rin ang epekto nito sa kultura nito. Maaari itong sabihin dahil sa kung paano
may posibilidad na mag-ampon at masanay ang mga tao sa iba't ibang mga wikang ito. Sa gayon,
ang magkakaibang mga wikang ito ay gampanan ang pantay na papel sa pagbuo ng Lebanon
bilang isang bansa.

TSAPTER 4

MAY MGA KAUGALIAN PA BANG SINUSUNOD AYON SA KANILANG

TRADISYON?

Ang bawat nasyon sa buong mundo ay may sinusunod na kaugalian sa kanilang tradisyon
sapagkat ito ay paggalang sa kanilang kaninununuan. Ang kultura ng Lebanon at ang mga
naninirahan dito ay umusbong mula sa iba`t ibang mga sibilisasyon sa loob ng libu-libong taon.
Ito ay tahanan ng mga Phoenician at kasunod nito ay nasakop at sinakop ng mga Asyrian, mga
Greko, Romano, Persia, Arab, Crusaders, Ottoman Turks at Pranses. Ang pagkakaiba-iba na ito

20
ay makikita sa magkakaibang populasyon ng Lebanon, na binubuo ng iba't ibang mga pangkat ng
relihiyon, at mga tampok sa mga pagdiriwang ng bansa, mga istilo sa musika, panitikan, lutuin
ng Lebanon at arkitektura ng Lebanon. Ang turismo sa Lebanon ay popular sa mga panahon ng
pagkagambala. Sa kabila ng pagkakaiba-iba ng relihiyon at denominasyonal ng Lebanon,
"nagbabahagi sila ng halos isang pangkaraniwang kultura".

ANO ANO ANG MGA PAGBABAGONG DALA NG MODERNISASYON O

TEKNOLOHIYA ANG SINUSUNOD NILA?

Ang paggawa ng makabago ay mayroong mabuti at masamang impluwensya, ang paggawa

ng makabago ay nagpapabuti ng ating buhay sa maraming mga nasasalat na paraan. Tiyak na
mas ligtas na mabuhay sa isang mundo kung saan mayroon tayong mga doktor na makagagamot
ng mga impeksyon at kung saan ang mga kababaihan ay hindi gaanong malamang na mamatay
sa panganganak. Mas maginhawa upang mabuhay sa isang mundo kung saan may access tayo sa
maraming mga materyal na kalakal upang gawing mas komportable at mas masaya ang ating
buhay. Ang modernisasyon ay tumutulong din sa mga taong naaapi sa tradisyunal na lipunan.
Pinapayagan ng paggawa ng makabago ang mga kababaihan na magkaroon ng mas maraming
mga pagkakataon. Tumutulong ito upang mapalaya ang mga naaapi na grupo ng minorya. Sa
mga paraang ito, ang paggawa ng makabago ay tila isang napaka-positibong bagay.

Bagamat may posible na magtaltalan na ang paggawa ng makabago ay may mga negatibong
epekto. Ang isang negatibong epekto ay sa ating kapaligiran. Nagdadala ang modernisasyon ng
teknolohiya na kumokonsumo ng lakas at humahantong sa mga bagay tulad ng polusyon sa
hangin at pagbabago ng klima. Ang isa pang negatibong epekto ay (masasabi) sa ating lipunan.
Nasisira ng modernisasyon ang mga ugnayan sa lipunan na nagbubuklod sa mga tao sa mga
tradisyunal na lipunan. Ginagawa ito upang ang mga tao ay hindi na makaramdam na konektado
sa isa't isa. Maaari itong humantong sa mga problemang tulad ng krimen at pagkasira ng mga
pangkat ng pamilya.

NAKATUTULONG BA ANG PAGBABAGONG ITO O NAKASIRA SA GRUPO? ANO-

ANO DAPAT BAGUHIN?

Nakatulong ang pagbabagong ito hindi lang sa kanilang pamumuhay kundi pati narin sa kanilang
ekonomiya. Dahil sa pagbabagong ito mas umusbong ang kanilang kultura at mas nakilala.
Maraming opurtunidad ang dumating upang mas patibayin ang kanilang samahan at ang kanilang
grupo. Walang dapat baguhin sa kanilang sistema sapagkat ito ay balansi sa kanilang
pamumuhay ang gobyerno at mamamayan ay nagtutulungan upang mapabuti ang kanilang lugar.

ANO ANG KINAHINATNAN NG PAGPASOK NG TEKNOLOHIYA, MIDYA, AT

MODERNISASYON SA WIKA NILA?

Dahil sa makabagong henerasyon at ang pagkilala sa makabagong teknolohiya ay nabago ang

kanilang pamumuhay. Nagresulta ito ng positibo at negatibo sa pag-unlad at kaayusan ng
21
kanilang lugar. Sila ay natutu sa pakikipagkalakalan sa ibang bansa at natutu ng wikang
banyaga, hindi nila kinalumutan ang kanilang sariling wika dahil sa impluwensiya ng
makabagong henerasyon kungkaya't lalo pa nilang pinaigting ang pakikipagtalastasan sa iba
pang banyaga upang matutuo at dahil sa midya sila ay nakilala sa buong mundo.

TSAPTER 5

DAYARI

Kami sina Somirado Noryah at Solaiman Jasmin. kami ay bumabati sa aming kagalanggalang na
guro na si Ma'am Johara Noroden ng isang magandang araw. Sinimulan naming kalapin ang data
na nakatalagang datos sa amin noong unang araw ng disyembre, hinati namin sa dalawang
pangkat itong nasabing datos na kakalapin upang masmadali ang aming paggawa ngunit kahit na
may sarili kaming parte nito ay nagtulungan parin kaming dalawa upang makompleto ang aming
gawain. Hindi naging madali ang pagkalap namin sa mga datos na ito sapagkat ito ay mahirap
hanapin sa internet lalo nang wala kaming mainterbyu sa personal. Nahirapan kaming alamin ang
kultura at tradisyon ng mamayang Lebanon sapagkat sila ay banyaga at hindi namin masyadong
kilala. Ngunit laking pasasalamat namin sa Internet dahil kami ay nakakalap ng matibay na
impormasyon ukol sa pamumuhay ng mga Lebanese. At inaamin namin na kami ay nahirapan
hindi lang dahil sa pagkalap ng datos sapagkat dahil narin sa wala kaming kasanagkapan upang
makompleto namin ang aming takdang aralin tanging Celphone lamang namin ang aming gamit
at walang laptop ngunit kami ay hindi nagpatinag sa pagsubok na ito kami ay humanap ng paraan
upang lubos na makumpleto ang aming gawain at sa awa ng diyos " Allah s. w. a. " ito ay aming
napagtagumpayan. Alhamdulillah! Napagtanto namin na kahit anong pagsubok sa buhay ay
malalagpasan ito kung ikaw ay determinado sa iyong ginagawa dahil ang lahat ng problema ay
may solusyon at habang may buhay ay may pagasa. Muli kami ay nagpapasalamat sa iyo ma'am
dahil sa takdang aralin na ito ay natutu kami ng bagong kaalaman tungkol sa kultura at wika ng
lebanon. At dito lang po nagtatapos ang aming kwento tungkol sa karanasan namin sa pagkalap
ng datos na ito. Paalam at maraming salamat po ma'am.

22
 APENDIKS

A. MGA LARAWAN AT IMPORMANTE

Watawat ng Lebanon

Ang watawat ng Lebanon ay nabuo ng dalawang pahalang na pulang guhitan na bumabalot sa

isang pahalang na puting guhit. Ang puting guhit ay doble ang taas ng mga pula —isang Spanish
fess. Ang berdeng cedar sa gitna ay hinahawakan ang bawat pula na guhitan at ang lapad nito ay
isang katlo ng lapad ng bandila.

Ang kahulugan ng LEBANESE FLAG ay Ang mga pulang banda ay sumisimbolo ng dugo na
nalaglag para sa kalayaan, ang puting banda ay nangangahulugang kapayapaan, ang niyebe ng
mga bundok, at kadalisayan; ang berdeng puno ng cedar ay simbolo ng Lebanon at kumakatawan
sa kawalang-hanggan, katatagan, kaligayahan, at kaunlaran.

Mga tao sa Lebanon

23
Ang mga taong Lebano ay ang mga taong naninirahan o nagmula sa Lebanon. Ang term na ito ay
maaaring isama rin sa mga tumira sa Mount Lebanon at sa mga bundok ng Anti-Lebanon bago
ang paglikha ng modernong estado ng Lebanon. Ang mga pangunahing pangkat ng relihiyon sa
mga Lebanon sa loob ng Lebanon ay ang mga Shia Muslim (27%), Sunni Muslim (27%),
Maronite Christian (21%), Greek Orthodox Christian (8%), Melkite Kristiyano (5%), Druze (5.6
%), Mga Protestanteng Kristiyano (1%). [36] Gayunman, ang pinakamalaking contingent ng
Lebanon ay binubuo ng isang diaspora sa Hilagang Amerika, Timog Amerika, Europa, Australia
at Africa, na karamihan ay Maronite Christian.

Wika ng Lebanon

Lebanonong Arabiko o simpleng Lebanyan (Arabe: ‫انِ ّي‬UUَ‫لُ ْبن‬, romanized: lubnāniyy, Lebanese:
libnēne), ay isang iba't ibang katutubong sa North Levy pangunahin sa Lebanon, na may
makabuluhang mga impluwensyang pangwika na hiniram mula sa ibang mga wikang Gitnang
Silangan at Europa at sa ilang mga paraan natatangi mula sa iba pang mga pagkakaiba-iba ng
Arabe. Dahil sa multilingualism at laganap na diglossia sa mga Lebanon (ang karamihan sa mga
Lebanon ay bilingual o trilingual), hindi pangkaraniwan para sa mga Lebanon na mag-code-
switch sa pagitan o ihalo ang Lebanese Arabe, English, at French sa kanilang pang-araw-araw na
pagsasalita.

Ang Lebanese Arab ay pinaniniwalaang isang inapo ng mga diyalekto ng Arabe na ipinakilala sa
Levant noong ika-7 siglo CE, na unti-unting humalili sa iba't ibang mga katutubong wika ng
Northwest Semitiko upang maging rehiyonal na lingua franca. Bilang resulta ng matagal na
proseso ng paglipat ng wika, nagtataglay ang Lebanong Arabo ng isang makabuluhang Aramaic
substratum, kasama ang mga impluwensyang hindi Semitik na adstrate mula sa Ottoman
Turkish, English, at French. Bilang isang iba't ibang mga Levantine Arabic, ang Lebanonong
Arabe ay malapit na nauugnay sa Syrian Arabe at nagbabahagi ng maraming mga makabagong

24
ideya sa Palestinian at Jordanian Arab. Subalit ang ilang mga modernong mananaliksik ay
sumalungat sa ideya ng pagmumula sa mga diyalekto ng Peninsular na Arabe, tulad ni Ahmad
Al-Jallad at iba pa. Ipinagpalagay ng mga ito na ang mga wikang vernaculars ay dumaan sa isang
parallel evolution.

Relihiyon ng Lebanese

Ang Lebanon ay isang silangang bansa sa Mediteraneo na binubuo ng karamihan sa mga Muslim
at Kristiyano. Ang pangunahing dalawang relihiyon ay ang Islam na may 54.4% ng mga
mamamayan (Sunni at Shia) at Kristiyanismo na may 40.1% ng mga mamamayan (ang Maronite
Church, the Orthodox Church, the Melkite Greek Catholic Church, Protestantism, the Armenian
Apostolic Church). Ang mga Druze ay tungkol sa 5.2% ng mga mamamayan. Ang bansa ay
mayroong pinaka-magkakaibang relihiyon na lipunan ng lahat ng mga estado sa loob ng Gitnang
Silangan, na binubuo ng 18 kinikilalang sekta ng relihiyon. Ngunit sa labas ng Lebanon, ang mga
Lebanon (kasama ang diaspora) ay karamihan ay mga Kristiyano. Tinatantiya din na ang isang
malaking proporsyon ng populasyon nito ay mga refugee (1.5 milyon mula sa medyo higit sa 6
milyon noong 2017) na nakakaapekto sa mga istatistika. Ang mga refugee na halos Syrian o
Palestinian ay higit na nakararami Sunni ngunit kasama rin ang mga Kristiyano at Shia.

25
 Beirut Kabisera ng Lebanon

Ang Beirut ang kabisera at pinakamalaking lungsod ng Lebanon. Hanggang noong 2014, ang
Greater Beirut ay may populasyon na 2.2 milyon, na ginagawang pangatlong pinakamalaking
lungsod sa rehiyon ng Levant at ikalabintatlo sa pinakamalaking mundo ng Arab. Ang lungsod
ay matatagpuan sa isang peninsula sa kalagitnaan ng baybayin ng Mediteraneo ng Lebanon. Ang
Beirut ay pinanirahan ng higit sa 5,000 taon, ginagawa itong isa sa pinakamatandang lungsod sa
buong mundo. Ang unang pagbanggit sa kasaysayan ng Beirut ay matatagpuan sa mga liham ng
Amarna mula sa Bagong Kaharian ng Ehipto, na nagsimula sa ika-15 siglo BC.

Pera ng Lebanese

Ang Lebanon Pound ay ang pera ng Lebanon. Dati ay nahahati ito sa 100 piastres (o qirsh)
ngunit ang matataas na implasyon sa panahon ng Digmaang Sibil ng Lebanon (1975-1990) ay
tinanggal ang pangangailangan para sa mga subdibisyon. Ang Lebanese Pound ay kilala rin
bilang Lebanese Lira. Ang pangmaramihang anyo ng lira, tulad ng ginamit sa pera, ay alinman sa
lirat (‫يرات‬UU‫ ل‬līrāt) o walang pagbabago, habang mayroong apat na anyo para sa qirsh: ang
dalawahang qirshān (‫ )قرشان‬na ginamit sa bilang 2, ang plural qurush (‫ )قروش‬na ginamit sa mga
numero 3-10, ang nag-aakusa na solong qirshan (‫ )قرشا‬na ginamit ng 11–99, at ang genitive
singular qirshi (‫ )قرش‬na ginamit sa mga multiply na 100. Tinutukoy ng bilang kung aling plural
form ang ginamit. Bago ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig, ang pagbaybay ng Arabik ng

26
subdibisyon ay ‫( غرش‬girsh). Ang lahat ng mga barya at perang papel ng Lebanon ay bilingual sa
Arabe at Pranses.

B. KOMENTO TUNGKOL SA KINALAP NA DATOS

Ang kultura,wika at tradisyon ng Lebanon ay hindi naiiba sa paniniwala ng ibang tao sa mundo.
Sila ay may sariling tradisyon na ipinagdiriwang at isinasagawa. Hindi masama na kinalap namin
itong datos sapagkat natutunan namin ang kanilang sariling tradisyon at pamumuhay at masasabi
naming maganda at makulay rin ang kanilang tradisyong ipinagmamalaki sapagkat sila ay
masayang ipinagdiriwang ito. Masaya at kuntento ang mamamayan ng Lebanon sa buhay na
meron sila at yun ang dapat tularan ng nakakarami na maging Kuntento sa buhay at maging
palaban sa anumang pagsubok na darating. Ngunit sa kabila at sa likod ng masasayang araw at
ngiti ng mamamayang Lebanon ay may salimuot at dilim na karanasan, hindi natin mamasabi na
ang bawat tao ay walang mapait na karanasan. Ganoon din ang mamayang Lebanon ngunit dahil
sila ay palaban ito ay kanilang nasosolusyunan at nanatili itong bahid sa kanilang buhay upang
magpatuloy sa laban at agos ng buhay. Kami man ay nahirapan sa pagkalap ng datus na ito dahil
sa internet lamang kami nagbase at hindi sa personal na interbiyu masaya kaming nakumpleto
namin ito, may mga impormasyon man kaming nakaligtaan ngunit laking pasasalamat naming
natapos namin ito.

C. REPERENSES

Citations

https://www.everyculture.com/Ja-Ma/Lebanon.html

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Religion_in_Lebanon

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Lebanon

https://www.living-lebanon.com/about-lebanon/religion-in-lebanon

https://culturalatlas.sbs.com.au/lebanese-culture/lebanese-culture-other-considerations#lebanese-
culture-other-considerations

27