SIPAG O TALINO Mga batas na ginawa’t pinatupad sa ‘ting bayan,

pinuhunan ay talino , kaya’t sila’y naging gabay.

LAKANDIWA:
SIPAG:
Sa dami ng matalino, namumumuno sa ating bansa,
Ako itong lakandiwang nagbuhat pa sa Bulacan.
Ibat-ibang pagpapasya at maging paniniwala.
Buong galang na sa inyo’y bumabati’t nagpupugay.
Utos ditto, utos doon, sila’y di gumagawa,
Taglay ko din ang pag-asang, naway maging
kaya’t laging nababalang kapakanan naming dukha.
matagumpay.
Samantalang kung masipag itong mga punong halal,
Patimpalak sa bigkasang, kung tawagi’y balagtasan.
Sa problema’t kalamidad, sila’y laging naririyan,
Paksang aking ilalatag, pakiwari’y mahalaga.
Hindi na kailangang tawagin sila kung saan,
Pagkat nasasangkot dito’y bayan nating sinisinta.
Sapagkat pagtulong nila ay kambal ng kasipagan.
Sa pag-unlad nitong bayan, puhunan ay ano baga,
TALINO:
Ang SIPAG ba o TALINO, alin ang mas mahalaga?
Tila yata nalimutan nitong aking katunggali,
Kaya’t inyong lakandiwa ay muling nag-aanyaya
Sa pagtulong ay talino ang gamit palagi,
ng dalawang mambibigkas na mahusa’y at kilala.
Pag mayroong kalamidad, manloloko’y nariyan lagi,
Ang hiling ko’y, salubungin ng palakpak ang dalawa.
Kaya’t anong mahalaga, Talino’y ipagbunyi.
Panig nilang ihaharap ay suriin at magpasya.
Matataas na gusali, Super market, public mall,
Fly overs, sky ways, at ibat-ibang komunikasyon.
SIPAG:
Lahat ng yan ay nagawa, talino ang naging puhon,
Kapag baya’y umunlad. Ang pagko’y pinupukol.
Kaya’t bayan ay umunlad, ang biyaya’y tuloy-tuloy.
Sa gobyerno at mga tao, sama-sama’t tulong-tulong.
Kung ang lahat ay tinatamad, bayan nati’y ano ngayon?
SIPAG:
Wala na ngang pagbabago. Kabuhaya’y urong-sulong.
Sipag ang kailangan!
Kasipaga’y puhunan nating lahat sa gawain,
Maliit man o malaki, mahirap man ang gampanin.
TALINO:
Kung ang ating kasipagan, itatabi’t magmamaliw.
Talino ang puhunan!
Maunlad na Pilipinas, di natin masasalapi.
SIPAG:
TALINO:
Matalino nga, tamad naman!
Akong aba’y inyong lingkod, isinilang na mahirap,
at ni walang kayamanan, maaaring mailantad.
TALINO:
Pamana ng magulang ko ay talinong hinahangad,
Ang taong tamad ginagamit ang talino para sumipag.
Pamanang magtatanghal, puhunan sa pag-unlad.
Sa gobyerno at lipunan, mga tao’y may puhunan
SIPAG:
Na kanilang tataglayin, habang sila’y nabubuhay.
Sipag!
Ang talino’y nagbubuklod, sa pambansang kalayaan,
Nagbibigkis sa damdamin, makayao’t makabayan.
TALINO:
Talino!
LAKANDIWA:
Matapos maipahayag ang panig ng magtatalo,
LAKANDIWA:
Ngayo’y aming ihahanda, tayog ng inyong talino
Saglit munang pinipigil, inyo itong lakandiwa.
Bawat isa’y papalaot sa napapanahong isyu
Pagtatalo nitong dalwang mahuhusay na makata,
Kaya’t inyong timbangin upang inyong mapagsino.
Pagkat tila nag-iinit, at kapwa di masawata.
Inilahad na katwiran, nakatatak sa ating diwa,
SIPAG:
Ang talino ay biyaya’t kayamanang handog ng Dyos,
Sa tuwing may magaganap na halalan sa’ting bayan,
Lagi nating nagagamit, sa mabubuting gawa’t loob.
Sinusuring kandidata, may nagawang kabutihan,
Kasipagan at talino, pagsamahing walang toos,
Kung anong kursong natapos ay hindi na inaalam.
Kakayahan n’ya at sipag, tanging pinag-uusapan,
Kaya’t dapat ng magsanib, pag-isahing lubos-lubos.
Aanhin mo ang talino kung di naman nagagamit,
Ang talino’y siyang utak sa balangkas ng paggawa.
Mga tao’y umaasa, lalo’t sila’y nagigipit.
Ang sipag nama’y s’yang bisig sa planong binabadya.
Matalinong naturingan, tamad naman walang bait.
Kung ang isa’y mawawala, walang silbing magagawa.
Kawawa lang itong bansa, mga luha ang kapalit.
Kaya’t kapwa mahalaga.
Panalo silang kapwa.
TALINO:
Nalimutan ng kantalo, mga bayaning namatay,
Na nagtanggol sa ‘ting bayan , ng laya ay makamtan.
Kung di dahil sa talino, taglay nila nung araw,
Hanggang ngayon, tayong lahat, alipin pa ng dayuhan.
Mga naging presidente o senador at kongresman.
Lahat sila ang talino ay di natin matawaran.
Sa Larong Dusa’t Ligaya; Wala:

Forever ; Meron nga ba o wala? Magandang umaga po sa lahat ng naririto,

(Simula) Sa inyo Lakandiwa at sa aking Katalo.

Lakandiwa : __________ (pangalan) ngalan ng lingkod niyo,

Magandang Umaga po datnan sating lahat , Tulad mo’y umiibig , mandi’t naloloko.

Sa mga nasa likuran, sa gitna at sa harap. Hindi naman sa nagiging bitter ang lagay ko,

Nagkatipon tayo’t nagkasama dito pagkat , Ngunit natitiyak kong maghihiwalay din kayo.

Upang silayan ang dalawang magtatapat.

Linawin muna natin gagawing pakikibaka, Ako’y nagmamahal , ako ri’y minamahal,

Balagtasan ang taguri sa pagtatalong patula, Ito may hindi dapat at hindi rin bawal.
Naghahabulan kayo’t ikaw lang ang hinihingal,
Sa gaganaping pagtutuos ako ang gigitna,
Takbo ka pa rin ng takbo , may iba na siyang mahal!
Aawat , pupuna , hahatol inyong Lakandiwa.
Itulad natin sa batas hindi lahat ay moral,
Sa katwira’y makikinig kung may punto ba o wala,
“Walang Forever , ligal man ito o iligal!”
Kung ito ba’y totoo at may kinalaman sa paksa.
Sa larangang pag-ibig ang itatampok na paksa
(Unang Tindig)
“Paniniwalang Forever , Meron nga ba o wala?”.

Lakandiwa:
Unang Tindig

Hayo’t Inyo na ngang napakinggan ang dalawa,

Meron:
Inyo na ring nabusisi’t sila’y nakilala.
Inilatag , inihain ang mga paniniwala,
Malugod na pagbati po ang nais kong iparating,
Sa argumentong ito’y kanilang ibibida.
Sa butihing Lakandiwa at sa katalo ko na rin.
Kalasag at espada ngayon nga’y nakahanda,
Ako po si ________(pangalan) , taong maibigin.
Krusada ng salita, Unang tindig ang simula.
Umiibig , nagmamahal , at nasasaktan rin.
Noong una pa ma’y laganap na ang usapin ,
Meron:
Dakilang Maylikha , pagibig ang handog sa atin.

Natutuwa ako sa mga taong nagmamahalan,

Nabanggit ko na ako nga ay umiibig ,
Sila’y magkasama sa lungkot at kasiyahan.
Nagmamahal ako’t puso’y may ipinipintig.
Sa hirap at ginhawa sila’y nagdadamayan,
Katulad ng halamang nakatanim sa daigdig,
Kanilang pangarap sabay nilang makakamtan.
Nangangailangan ng alaga , sinag at dilig.
Gayunpaman ang ipinagtataka ko lamang,
Pagdating sa mga usaping tampok ay pag-ibig,
Kung bakit sa ganito ay mayroong humahadlang?
“MAY FOREVER , IYAN ANG AKING ITITINDIG”.
Wala:
Sa mga magkasintahan na aking nakikita,
Sa kanilang katamisan ako ay naaawa.
Sapagkat sa isip ko ganito ang salita ,
“Hindi totoo yan , Iiwan ka rin niya.”
Binigay nga ang lahat noong dakong una ,
Tiyak kong sa huli papatak ang iyong luha.
Meron:
May nais lang akong sabihin sa’yo katoto,
Bakit ba ang pananaw mo’y pulos negatibo?
Impluwensiya ba ito ng mga nababasa mo?
Na tuluyang nagpagbago sa’yong perspektibo.
O baka naman umibig ka’t ikaw’y nabigo ,
Di kaya ikaw mismo ang siyang manloloko?
Wala:
Oo’t ako’y umaamin na naging isang biktima,
Nang lintik na pag-ibig grabe, pambihira.
Ibinuhos kong lahat ang aking mga luha,
Akalain mong nakita ko may kasama ng iba?
Kaya’t ako’y nababagabag sa iyong mga gawa,
At kapag ikaw ang maloko ay hindi mo makaya.
Meron:
Ako’y nakikiramay sa sawi mong pag-ibig,
Katoto ko’y sinakluban pala ng daigidig.
Niloko’t pinaasa ng kanyang mangingibig,
Kaya’t pulos kabiguan buka ng kanyang bibig.
Ngunit paalala sa nilalaman ng dibdib,
Kasiyaha’y makakamtaman kung ika’y iibig.
Wala:
Masaya ka na’t sa pagyurak sa aking kasawian?
Huwag kang tumawa’t pag nagbiro ang kapalaran.
Ay baka mas higit pa ang iyong paglagyan,
Tuyo mong panyo sa luha’y maging basahan.
Magdamag ka mang lumuha at siya’y iyakan,
Kung gaano kasakit ay baka di mo makayanan!
Lakandiwa:
Hintay magsitigil at kayo’y huminahon,
Ipayapa ang kalooban sa maikling panahon.
Katulad ng iba ako’y nalilito ngayon,
Papaano’y katuwiran lumabas na sa kahon.
Huling tindig binubuksan sa inyo ay hamon,
Paka-isiping mabuti Kaisipang itutugon.
Meron :
Ipaglalaban ko’t hanggang sa huling paghinga,
Pag-ibig na nagdulot sa mundo ng ligaya.
Pagtutulungan , kapayapaan at pagkakaisa,
Maging sa banal na aklat ay iyong mababasa.
Di maglalaho pananampalataya’t pag-asa,
Pati na ang pag-ibig na higit pang dakila.
Wala :
Ititindig ko rin aking pinaniniwalaan,
Na lahat ng bagay ay mayroong katapusan.
Katulad at kabagay ng isang halaman,
Diligan mo ma’y mamatay rin kalaunan.
Di man natin nalalaman kung kailan ,
Hadlangan mo man ay hindi na mapipigilan.
Lakandiwa:

Tunay nga na usaping ito ay dakila ,

Gayon na rin ang sa dalawang manunula.
Ngunit kabagay ng sa lahat ng pakikibaka ,
May nananaig at may umuuwi ng wala.
Kaya’t sa pagtatalong ito galangin ang pasya,
At sa matatalo , mangyari’y magpaubaya.

Pag-ibig kailanma’y walang layong masama,

Siya ay darating kung ito ay nakatakda .
At kaagad ding aalis kung nararapat na,
Salitang “FOREVER” ay malawak na paksa.
Paghahatol dito kung meron nga ba o wala,
Karapatan niyo, O bayan kayo ang magpasiya!

—–wakas—–