«Ένα σχολείο για όλους» η έκφραση που εν δυνάμει χαρακτηρίζει ένα σχολείο χωρίς

στερεότυπα έναντι των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Το ένα σχολείο για όλους είναι το σχολείο
που δεν υπάρχει η συνύπαρξη δυο σχολείων, ειδικού και γενικού, αλλά η συγχώνευση σε ένα
ενιαίο σύστημα που θα αλληλεπιδρούν μαθητές και από τα δυο σχολεία, είτε είναι μαθητές με
ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είτε όχι. Για να συμβεί αυτό και οι μαθητές με ειδικές ανάγκες να
συνυπάρχουν σε έναν κοινό χώρο με τους υπόλοιπους μαθητές του γενικού σχολείου σαφώς
παίζει το ρόλο του και ο οικονομικός παράγοντας.

Αρχικά πρέπει να τροποποιηθούν οι χώροι, οι εγκαταστάσεις όχι μόνο οι αίθουσες αλλά και οι
χώροι υγιεινής για τα παιδιά με αναπηρία. Πρέπει να φτιαχτούν κάγκελα στις σκάλες των
αιθουσών αν αυτές έχουν, πρέπει να τα θρανία των μαθητών αυτών να είναι σταθερά και να μην
μετακινούνται. Να διαμορφωθεί κατάλληλα ο προαύλιος χώρος για τα παιδιά αυτά, αυτό
σημαίνει αλλαγή δαπέδου ώστε αν επρόκειτο για παιδιά με κινητικά προβλήματα όταν πέφτουν
να μην χτυπούν τα πόδια και τα χέρια τους, να μην υπάρχουν γωνίες στον προαύλιο χώρο ώστε
να μην χτυπήσουν το κεφαλάκι τους. Να φτιαχτεί ειδικός χώρος εκγύμνασης κατάλληλος για
κάθε παιδί. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι θα πρέπει να προσληφθούν εκπαιδευτικοί που σχετίζονται
οι ειδικότητες τους με παιδιά με ειδικές ανάγκες και αναπηρίες, όπως γυμναστές,
φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, αλλά και εκπαιδευτικοί δάσκαλοι και καθηγητές (ανάλογα
την ηλικία των μαθητών) για τα υπόλοιπα μαθήματα εφόσον είναι εξειδικευμένοι ή θα πρέπει να
επιμορφωθεί σχετικά με τα παιδιά αυτά.

Για να πραγματοποιηθούν και να υλοποιηθούν όλα αυτά βεβαία οι δαπάνες είναι τεράστιες για
κάθε σχολείο που θα συνυπάρχουν μαθητές με ειδικές ανάγκες και παιδιά του γενικού πλαισίου.
Από την άλλη θα μπορούσε να φτιαχτεί ένα δίκτυο ειδικών σχολείων για κάθε όχι μόνο νομό,
αυτό προσφέρεται για τους μικρούς νομούς, αλλά και για κάθε περιοχή ή έστω κοντινή περιοχή
σε κάθε νομό που υπάρχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες. Νέα ειδικά σχολεία με νέες υποδομές
είτε χωροταξικές, είτε προσωπικού.

Εν κατακλείδι πιο εύκολο για οικονομικούς λόγους θα ήταν το «ένα σχολείο για όλους» με
διαρθρωτικές αλλαγές για την αρμονική συνύπαρξη όλων των μαθητών γενικού και ειδικού
πλαισίου.