Edebiyat I.

Dönem Performans Ödevi

Masa da Masaymış ha
Adam yaşama sevinci içinde Serbest nazım biçimi
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu Şiirin nazım birimi bent
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı “koydu”
Bisiklet sesini çıkrık sesini kelimesi redif
Ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu
Adam masaya yarım kafiye
Aklında olup bitenleri koydu -i, -ı sesleri
Ne yapmak istiyordu hayatta
İşte onu koydu
Kimi seviyordu kimi sevmiyordu
Adam masaya onları da koydu adam, masa ve koydu
Üç kere üç dokuz ederdi kelimelerinin tekrarı
Adam koydu masaya dokuzu şiire ahenk katmıştır.
Pencere yanındaydı gökyüzü yanında
Uzandı masaya sonsuzu koydu
Bir bira içmek istiyordu kaç gündür
Masaya biranın dökülüşünü koydu
Uykusunu koydu uyanıklığını koydu
Tokluğunu açlığını koydu. (Tokluk ve açlık kelimeleriyle tezat sanatı yapılmıştır)
Masa da masaymış ha
Bana mısın demedi bu kadar yüke (Burada masaya insani bir özellik yüklenerek
Bir iki sallandı durdu kişileştirme yapılmıştır.)
Adam ha babam koyuyordu. (Abartma sanatı)
Edip Cansever şiirde basit, anlaşılabilir, duru bir dil kullanılmıştır. Basit dille
birlikte şiirdeki çoğu dizeden anlaşıldığı üzere birçok imge bulunuyor. Benim
şiirden çıkarımıma göre masa bizim yaşamımızı, masaya koyduğumuz şeyler de
yaşamımıza kattığımız, seneler içinde ömrümüzü doldurduğumuz sürede
kendimize bindirdiğimiz yükleri ama buna rağmen sapasağlam duruşumuzu
anlatıyor. Bu sebeple bence şiirin teması kısaca “Yaşam”dır.
Ömrümüzün bu şekilde, bir masa kadar basit bir şeye indirgenerek anlatılması
çok hoşuma gidiyor. Çok zorlandığımız günlerde bile son dört dizede söylendiği
gibi bana mısın demeyişimizin bu şekilde dile getirilmesi bu şiiri sevmemin
nedenlerinden biri olabilir.
2