Chciałаbym opowiedzieć o Gustavie Olizarze, ponieważ ma świetne relacje z moim

rodzinnym miastem.
Urodził się trzeciego maja tysiąc siedemset dziewięćdziesiątego ósmego roku w
Korostyszewie na Żytomierszczyźnie. On był polskim poetą, pamiętnikarzem,
działaczem narodowym.
Dzieciństwo Gustava minęło bez matki - zmarła wcześnie, więc jego wychowanie i
edukacja początkowo zajmowały guwernantki. Później Gustaw odziedziczył majątek
Korostyszów.
W rodzynnym majątku gospodarował od tysiąc osiemset szesnastego roku.
W tym okresie Gustav szczególnie dużo komunikuje się z inteligencją twórczą, czyta
literaturę polską i zachodnioeuropejską.
Jest autorem tomików wierszy „Spomnienia” i „Pielgrzymki”.
Gustav wielokrotnie spotykał się z Aleksandrem Puszkinem. Wiersz Puszkina
„Hrabia Olizar” został napisany w tysiąc osiemset dwudziestym czwartym, w którym
nawołuje do pokoju i jedności między narodami rosyjskim i polskim, a także otwiera
współczucie dla nieodłącznej miłości Olizara do Marii Raevskiej (Wołkońskiej).

W tysiąc osiemset dwudziestym piątym podczas pobytu na Krymie zawarł znajomość

z Mickiewiczem.
Miał też szczęście spotkać się ze słynnym francuskim pisarzem Honore de Balzac.
W czasie powstania polskiego deportowany do Kurska, następnie wyjechał do
Włoch, skąd w w roku tysiąc osiemset trzydziestym szóstym powrócił. Mieszkał w
swoich dobrach w Korostyszowie i Horynce. Po powstaniu polskim w tysiąc
osiemset sześćdziesiątym trzecim roku wyjechał do Drezna, gdzie zginął.