Bildiriler Kitabı

İnşaatlarda Kullanılan TS EN 1263-1 ve 1263-2

Standartlarına Uyumlu Güvenlik Ağlarının Özellikleri

Mert Uzun
Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü,34349 Beşiktaş/İstanbul
Tel: 0212 383 31 08
mertuzunn@gmail.com
1T 1T

Serhat Yaman
Gayrettepe Mahallesi Yıldız Posta Caddesi No:18/B Beşiktaş-İstanbul
Tel: 0212 347 26 22
srhtymn@outlook.com
1T 1T

Öz

Sayısı her geçen gün artan yüksek katlı bina inşaatlarında uygulanan toplu koruma
önlemlerinin başında güvenlik ağları gelmektedir. Hemen hemen tüm inşaat
projelerinde yüksekten malzeme ve insan düşme riskini en aza indirmek için kullanılan
güvenlik ağları, Yapı İşlerinde İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetmeliği’nce de zorunlu
tutulmaktadır. İlgili yönetmeliğin “yüksekte çalışma” başlıklı bölümünde, yüksekte
yapılan çalışmalarda önceliğin güvenli korkuluklar, düşme önleyici platformlar, bariyer
ve kapaklar, çalışma iskeleleri, hava yastıkları veya güvenlik ağları gibi toplu koruma
tedbirlerine verileceği belirtilmektedir. Yine aynı yönetmelikte toplu koruma önlemi
olarak kullanılacak güvenlik ağlarının malzeme özelliklerinin, deney metotları ile
bağlantı ve kurulum şartlarının TS EN 1263-1 ve 1263-2 standartlarına uygun olması
gerektiği vurgulanmaktadır.

Bu çalışma, yapı iş kolunda ölümle sonuçlanan iş kazaları arasında en büyük paya sahip
olan yüksekten düşme ve yüksekten malzeme düşme risklerinin kontrol altında
tutulması için kullanılan güvenlik ağlarının TS EN 1263-1 ve 1263-2 standartlarınca
incelenmesi amaçlamaktadır. Çalışmada, ilgili standartların ülkemiz yapı iş kolunda
takip edilen iş sağlığı ve güvenliği mevzuatına uyum ve uyumsuzlukları da incelenmiş
ve çalışmanın bir çıktısı olarak, yapılan saha gözlemlerine dayanarak inşaat projelerinde
kullanılan güvenlik ağlarının bahsi geçen standartlara uygunluğunun kontrol
edilebilmesi için bir çeşitli öneriler sunulmuştur.

Anahtar Sözcükler: Güvenlik Ağı, Yüksekten Düşme, Malzeme Düşmesi, İş Güvenliği,

TS EN 1263-1, TS EN 1263-2

Giriş

Yüksekte güvenli çalışmanın en önemli ilkelerinden olan “toplu” koruma önlemlerinin

alınması ilkesinin, ülkemiz inşaat sektöründeki uygulamalarda maalesef yeterince
anlaşılamadığı veya çeşitli sebeplerle yaygın kullanıma alınamadığı görülmektedir.
Yapı iş kolunu kapsamına alarak gerekli asgari sağlık ve güvenlik düzenlemelerinin

TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası 177

5. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Sempozyumu

çerçevesini oluşturan Yapı İşlerinde İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetmeliği’nde, toplu

koruma önlemlerine öncelik verilmesi gerektiğinden bahsedilmekte ve bir dizi toplu
koruma sistemi ile birlikte güvenlik ağları ile ilgili hususlar da açıklanmaktadır. İlgili
yönetmelikte yapı iş kolunda kullanılacak güvenlik ağları ile ilgili TS EN 1263-1 ve TS
EN 1263-2 standartlarına atıf yapılmaktadır.

Güvenlik ağları özellikle yüksekten malzeme ve insan düşmesi riskini önlemeye yönelik
olarak yapı iş kolunun olmazsa olmaz parçalarından birisi haline gelmiş durumdadır.
Birkaç yıl öncesine kadar büyük şehirlerde, merkezi konumda bulunan projelerde göze
çarpan güvenlik ağları, gün geçtikçe daha yaygın hale gelmektedir.

Günümüzde kullanılmakta olan güvenlik ağları yapısal tasarımları ve konumlandırılma

biçimlerinden de kaynaklanan nedenlerle “düşme önleyici” vazifeden daha çok “düşme
tutucu” olarak işlev görmektedirler. Bu nedenledir ki güvenlik ağları “ikincil düşme
koruma sistemleri” olarak algılanmalıdırlar. Bu sistemde öncelik, yüksekten
düşme(malzeme ya da insan) riskinin önlenmesi anlayışı üzerine yoğunlaşmalıdır. Bu
durumun yanı sıra, güvenlik ağlarının çalışanlardan daha çok, düşen malzemeleri
yakalama uygulamalarında öne çıktıkları da bilinmektedir. Öyle ki, özellikle yoğun
şantiyelerin kat boşluklarında ve dış cephelerinde kullanılan güvenlik ağlarının
üzerlerinde her gün kalas, demir, yalıtım malzemesi, elektrik boruları, havalandırma
kanal malzemesi vb. yapı malzemeleri birikmekte ve ağların temizletilme somut bir
ihtiyaç haline gelmektedir.

İnşaat Sektöründe Gerçekleşen İş Kazaları

Gerek dünya çapında gerekse ülkemizde iş kazası sayıları ve sonuçları incelendiğinde,

inşaat sektörünün başı çektiği görülmektedir. Sektörün kendine has özellikleri sebebiyle
sürekli iş göremezlik ve ölümle sonuçlanan kazaların büyük bir çoğunluğu yine inşaat
işkolunda gerçekleşmektedir.

2011 yılı verilerine göre toplam istihdamdaki payı %7 mertebelerinde olan sektörün
ölümlü iş kazalarındaki payı ise %33,5 mertebelerindedir.(Gürcanlı, 2013) Toplam
istihdamdaki payının neredeyse beş katı olan bu rakam, inşaat sektöründeki vahim
tabloyu gözler önüne sermektedir. 1968-2004 yılları arasında inşaat sektöründe en fazla
karşılaşılan kaza tipleri incelendiğinde, ölümle sonuçlanan kazaların %53,4’ ünün
“insan düşmesi ve malzeme düşmesi” şeklinde gerçekleştiği görülmektedir (Tablo 1)
(Gürcanlı, 2006). Sektörde gerçekleşen kazaların neredeyse yarısını oluşturan bu kaza
tiplerinin, projeye uygun güvenlik ağlarının doğru kullanımı ile büyük oranda
azaltılabileceği düşünülmektedir.

178 TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası

 Bildiriler Kitabı

Tablo1. İnşaat sektöründe gerçekleşen iş kazaları (Gürcanlı, 2013).

Kaza Tipi Ölüm % Yaralanma %

İnsan Düşmesi 1028 42,9 934 32,9

Elektrik Çarpması 293 12,2 80 2,8
Malzeme Düşmesi 251 10,5 278 9,8
Yapı Makinasındaki Kazalar 206 8,6 97 3,4
Şantiye İçi Trafik Kazası 168 7 38 1,3
Yapı Kısmının Çökmesi 167 7 73 2,6
Kazı Kenarının Göçmesi 138 5,8 53 1,9
Diğer Tip Kazalar 85 3,5 74 2,6
Patlayıcı Madde Kullanımındaki Kazalar 50 2,1 82 2,9
Malzeme Sıçraması 10 0,4 211 7,4
Tezgah ve Makinaya Uzuv Kaptırma 1 0 604 21,3
Malzeme Altında Arasında Uzuv Sıkıştırma 1 0 200 7
El Aleti İle Ele Vurma 0 0 42 1,5
Sivri Uçlu Keskin Kenarlı Cisimle Yaralama 0 0 75 2,6
Toplam 2398 2841

Sektörde Kullanılan Güvenlik Ağlarının Değerlendirilmesi

Güvenlik ağları kullanarak insan düşmesi ve malzeme düşmesi şeklinde gerçekleşen iş

kazalarının önüne geçebilmek için önemli birkaç hususun dikkate alınması
gerekmektedir. Bunlardan ilki, güvenlik ağlarının projeye özgün olarak tasarlanması
hususudur. Sektörde, önceki projelerde temin edilmiş ve kullanılmış güvenlik ağlarının
uzun yıllar ve projeler boyunca kullanılma eğiliminin fazlaca yaygın olduğu
görülmektedir.

TS EN 1263-1 standardında dört tip güvenlik ağının tanımı yapılmaktadır ve bu

ağlardan üç tanesi dış cephede farklı kombinasyonlarda kullanılabilecek türdendir.
İnşaatlarda yaygın olarak, konsol şeklinde çalışmakta olan sadece bir tip güvenlik
ağının kullanıldığı görülmektedir. Projede güvenlik önlemleri alınması için hangi ağ
tipinin kullanılacağı hususunu, projenin sınır yerleşim konumu, coğrafi konumundan
kaynaklanabilecek olumsuz hava şartları ve mimari yapısı belirleyecektir.

Projenin henüz hazırlık aşamasındayken hangi mahalde hangi tip güvenlik ağının
kullanılacağı belirlenmelidir. Güvenlik ağlarının nem, UV ışınları, açık alev vb.
etkenlerden kolaylıkla etkilendikleri bilinmektedir. Sistemlerin kullanılacağı mahallerde
hangi tip çalışmalar gerçekleştirileceği ve bu çalışmaların sıralamasının önceden iyi
belirlenmesi gerekmektedir.

Güvenlik ağları ile ilgili sektörde yaşanan bir diğer sorun ise, bu sistemlerin şantiyelerin
oldukça dinamik olan yapısına entegre edilememesidir. Güvenlik ağlarının TS EN
1263-2 standardınca belirtilen konumlandırılma şartlarına uygun olmayacak şekilde,
yükselen binaların imalat seviyelerinin oldukça altında bırakıldığı bilinmektedir. Ağlar
şantiyelerde beton programlarına entegre edilmeli ve görevleri sadece güvenlik

TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası 179

5. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Sempozyumu

ağlarının deplasesini gerçekleştirmek olacak eğitimli bir ekip tarafından takip

edilmelidir.

TS 1263-1 ve 1263-2 Standartlarında Güvenlik Ağları

TS 1263-1 ve 1263-2 standartları ayrı ayrı ele alınacak olursa; TS 1263-1’ de ip, ağ,
güvenlik ağı, destek sistemler ve deney metotlarından bahsedilirken, TS 1263-2’ de
1263-1’ de tanımlaması yapılan ve sınıflandırılan güvenlik ağlarının konumlandırılması
(kurulması) ve deneye tabi tutulmaları için güvenlik kurallarından bahsedilmektedir.

İpler

TS 1263-1’ de, ipler kullanım amacına bağlı olarak; kenar ipi, bağlama ipi ve
birleştirme ipi olmak üzere üç sınıfa ayrılmaktadır. “Kenar ipleri” ağları çepeçevre
sarmakta olup, güvenlik ağının yüke maruz kalması durumunda oluşan etkiyi homojen
olarak dağıtan ve nihai yükü karşılayan bileşenlerdir. “Bağlama ipleri”, ağlar ile kanca
noktaları arasındaki bağlantıyı sağlamakta iken “birleştirme ipleri” de birden fazla ağın
birleştirilmesinde kullanılmaktadırlar. Standartlarda, ağların destek yapı veya birbirleri
arasında sağlanacak bağlantıları için sadece iplerden bahsedilmekte iken, sektörde bu
işlemler için çoğunlukla alaşım veya çelikten imal edilmiş kanca vb. malzemeler
kullanılmaktadır.

Ağlar

Ağ terimi TS 1263-1’ de “küçük ağ gözlerinin bağlantısı (birleşimi)” olarak

tanımlanmıştır. Ağlar, azami ağ gözü büyüklüğüne (I m ) ve ağın sahip olması gereken
R R

asgari enerjiye (E A ve E B ) göre dört sınıfta incelenirler. Şekil 1’ de kare desenli (Q) ve
R R R R

eşkenar dörtgen desenli (D) ağ gözleri görülmektedir.

Şekil 1 Ağ gözü desenleri.

Q ve D göz desenli ağların piyasada hangisinin tercih edileceğini genelde kenar ipi
kullanımı gerekliliği belirlemektedir. Kenar ipi kullanımının standartta zorunlu
tutulduğu S ve V tipi güvenlik ağlarında genellikle D göz desenli ağlar kullanılmaktadır.
Tablo 2’ de, ağların yüke maruz kalmaları durumunda asgari enerji sönümleme
kapasiteleri(E A ) ve azami ağ gözü büyüklüğüne (I M ) göre ağların sınıflandırılması yer
R R R R

almaktadır.

180 TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası

 Bildiriler Kitabı

Tablo 2 Enerji kapasitelerine göre ağ sınıfları (TS 1263-1, 2004).

Sınıf A1 : E A = 2,3 kj I M = 60 mm
R R R R

Sınıf A2 : E A = 2,3 kj I M = 100 mm

R R R R

Sınıf B1 : E A = 4,4 kj I M = 60 mm
R R R R

Sınıf B2 : E A = 4,4 kj I M = 100 mm

R R R R

Güvenlik Ağları

Güvenlik ağları TS 1263-1’ de, bir kenar (sınır) ipi veya diğer destekleme elemanları ile
veya bunların birleşimi ile desteklenen, yüksekten düşen kişileri yakalamak için
tasarımlanmış sistem olarak betimlenmektedir. Güvenlik ağları konumlandırılma
şekilleri ve desteklenme çeşitlerine göre dört sınıfa ayrılmaktadırlar. Tablo 3’ te bu
sınıflar görülebilmektedir.

İlgili standartlarda “ağ” ve “güvenlik ağı” kavramları farklı anlamlar barındırmaktadır.

“Ağlar”, küçük ağ gözlerinden birleşmiş olan ve belirli ölçüye göre kare veya eşkenar
dörtgen göz desenli olarak poliamid veya polipropilen hammadde ile üretilen
malzemeyi ifade etmektedir. “Güvenlik ağları” ise bir yapıya veya alana kurulan ve
içerisinde ağ barındıran toplu koruma sisteminin bütününü ifade etmektedir (ağ, destek
ayakları, bağlantı ipleri, kancalar vs.).

Tablo 3 Güvenlik ağı sınıfları (TS 1263-1, 2004).

Sistem S: Kenar ipi olan güvenlik ağı
Sistem T: Yatay kullanım için konsollara bağlanan güvenlik ağı
Sistem U: Düşey kullanım için destek yapısına bağlanan güvenlik ağı
Sistem V: Bir sehpa tipi desteğe bağlanan kenar ipi olan güvenlik ağı

S Tipi Güvenlik Ağları

S tipi güvenlik ağları, projenin mimari yapısına bağlı olarak geniş galeri boşluklarında
kullanılmakla birlikte asansör, mekanik, elektrik vb. küçük boyutlu boşluklarda daha
sıklıkla kullanılmaktadır. S tipi güvenlik ağlarının standartlarda belirtilen en
karakteristik özelliği bir kenar ipine sahip olmasının gerekliliğidir (Şekil 2). Bir S tipi
güvenlik ağının ilgili standartlar kapsamına girebilmesi için alanının en az 35 m 2 ve P P R

dikdörtgen şeklinde ise en kısa kenarının en az 5 metre olması gerekmektedir. Sınır

R

değerlerden ufak olan küçük S tipi güvenlik ağlarının uygulanabilir olduğu yerlerde
kurulum ve güvenlik esasları ulusal düzenlemelere göre belirlenir (TS 1263-2, 2005).
Burada belirtilmelidir ki ülkemizde küçük S tipi güvenlik ağları için herhangi bir ulusal
düzenleme bulunmamaktadır. Bu durum, sektörde küçük boyutlu boşlukları korumak
için çoklukla kullanılmakta olan bu tarz güvenlik ağlarının üretim, montaj ve deney
aşamalarında kontrolsüzlüğe yol açmış bulunmaktadır.

TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası 181

5. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Sempozyumu

Şekil 2 S tipi güvenlik ağları (TS 1263-1, 2004).

S tipi güvenlik ağlarının bağlantıları, yapı ile arasındaki boşluklar 100 mm’yi
aşmayacak şekilde gerçekleştirilmelidir. Ağlar bindirmeli olarak yerleştirildiği zaman
asgari bindirme uzunluğu 2 metre olmalıdır (TS 1263-2, 2005).
S tipi güvenlik ağları, bağlama ipleriyle karakteristik yükünü taşıyabilecek özellikteki
kanca noktalarına bağlanmalıdır. Kanca noktaları arasındaki mesafe 2,5 metreden az
olmalıdır.

T Tipi Güvenlik Ağları

T tipi güvenlik ağları, dış cephelerde konsol sistem olarak koruma sağlamaktadır.
Ağların yapı sınırı ile karşı cephesindeki destekleri, kullanılan çelik vb. yapı malzemesi
ile verilmekte olup, kenar kısımlarda ise bu destek duruma göre birleştirme ipi veya
kenar ipleriyle sağlanmalıdır. T tipi güvenlik ağları bindirmeli olarak yerleştirildiği
zaman asgari bindirme uzunluğu 0,75 metre olmalıdır (TS 1263-2, 2005). İnşaatlarda
kullanılan tipik T tipi güvenlik ağlarının yapısal tasarımı Şekil 3’ te görülebilir.

Şekil 3 T tipi güvenlik ağı (TS 1263-1, 2004).

V Tipi Güvenlik Ağları

V tipi güvenlik ağları günümüzde modern ve prestijli projelerde tercih edilmekte olan
panel tipi kapama sistemlerine yakın performans sergilemektedirler.

182 TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası

 Bildiriler Kitabı

Şekil 4 V tipi güvenlik ağı (TS 1263-1, 2004).

Güvenlik ağının yukarıdaki kenarı, çalışma alanının en azından 1,0 m yukarısında

olmalıdır. Ağların kenarları arasında 100 mm’ den daha büyük boşluklar oluşmayacak
şekilde bağlantı yapılmalıdır. V tipi güvenlik ağları için (üst üste) bindirme
kullanılmamalıdır. Güvenlik ağı, ağın yukarıdaki kenarında “sehpa” tipi desteklere ve
binaya veya ağın alt kenarındaki destek yapıya tutturulmalıdır (TS 1263-2, 2005)

U Tipi Güvenlik Ağları

TS 1263-2, U tipi güvenlik ağlarına ait konumlandırma sınırları için, EN 13374 – Kenar
Koruma (Korkuluk) Sistemleriyle ilgili standarda bakılmasını belirtmektedir. Türkiye’
de kabul edilmiş haliyle TS EN 13374’ e kısaca bakıldığında; geçici kenar koruma
sistemlerinde ara korkuluk yerine “ara koruma (ağ, çit, vb.)” sistemi kullanılabileceği
hususu görülmektedir. U tipi güvenlik ağları düşey kullanım için tasarlanmışlardır ve
bir destek yapısına bağlanarak kullanılırlar (Şekil 5).

Şekil 5 U tipi güvenlik ağı (TS 1263-1, 2004).

TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası 183

5. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Sempozyumu

Güvenlik Ağlarının Konumlandırılma Sınırları

TS EN 1263-2’de verilen sınır durumlar, ürünlerin farklı inşaatlarda kullanımında bir eş

güdüm sağlamakla beraber, bazı sınır durumlara göre hareket etmek özellikle konut
projelerinin süregelen imalat sıralamalarıyla çakışmaktadır. Şekil 6’ da eğimi 0-20° olan
yüzeylerde yapılan çalışmalar için azami düşme yükseklikleri verilmiş olup verilen H i , R R

H e ve H r ifadeleri Tablo 4’ te tanımlanmıştır.

R R R R

Şekil 6 0-20° derece arasında eğimi olan çalışma alanındaki izin verilen düşme
yüksekliği ve buna bağlı olarak gerekli yakalama genişlikleri (TS 1263-2, 2005).

Tablo 4 Düşme yüksekliklerinin tanımlamaları (TS 1263-2, 2005).

Tanım Açıklama

Bir güvenlik ağına olan izin verilmiş azami düşme

Güvenlik ağı ile korunmakta olan bir
yüksekliği, çalışma konumundan 6 m'dir. Bu, bir
Hi çalışma konumu arasındaki düşey
kişinin ağırlık merkezinden azami beyan edilen
R

mesafedir
düşme yüksekliğinin 7 m olması anlamına gelir.

Korunmakta olan çalışma konumunun Bu boyut, güvenlik ağının üzerindeki çalışma

He R kenarı ile güvenlik ağı arasındaki düşey konumunun ötesinde bulunan güvenlik ağının yatay
mesafedir izdüşümünü hesaplamak için kullanılmalıdır.

Güvenlik ağları, ağ kenarları yakın yerlerdeki darbe

Güvenlik ağının 2,0 m genişliğindeki sınır
yükünü taşıma konusundaki özelliği, ağ ortasına
Hr kenarı ile korunmakta olan çalışma
göre daha azdır. Bu nedenle, bu noktadaki düşey
R

konumu arasındaki düşey mesafedir

mesafe 3 m'yi aşmamalıdır.

Eğimi 20 °’ den fazla olan çalışma yüzeyleri için ise Şekil 7’ de verilen sınır değerler
dikkate alınır. Tablo 5’ te ise ise izin verilen düşme yüksekliklerine bağlı olarak
yakalama genişliği sınır değerleri verilmiştir.

184 TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası

 Bildiriler Kitabı

Şekil 7 20°’ den daha fazla eğimi olan çalışma alanındaki izin verilen düşme
yükseklikleri ve buna bağlı olarak gerekli yakalama genişlikleri (TS 1263-2, 2005).

Tablo 5 İzin verilen düşme yükseklikleri ve buna bağlı olarak gerekli yakalama
genişlikleri (TS 1263-2, 2005).
Düşme yüksekliği, He ≤ 1,0 m ≤ 3,0 m ≤ 6,0 m

Yakalama genişliği, b ≥ 2,0 m ≥ 2,5 m ≥ 3,0 m

Sonuç ve Öneriler
Güvenlik ağlarının, düşme eylemi başladıktan sonra devreye girdiği unutulmamalı ve
dolayısıyla “ikincil düşme koruma sistemi” veya “düşme tutucu sistemler” olarak tercih
edilmelidirler. Ağlara insan ve malzeme düşmemesi adına diğer toplu koruma
önlemlerine başvurulmalı ve alınan her önleme rağmen ortaya çıkabilecek aksi durumlar
için güvenlik ağları “yedek önlem” statüsünde daima hazır bulundurulmalıdır. Sektörde
bu başlıktaki bilgi eksikliğinin giderilmesi için daha fazla uygulama çalışması ve yazılı
çalışma hayata geçmelidir.

Güvenlik ağları sınıfının tercihinden, konumlandırılması ve denetimine kadar olan tüm

süreçler bir plan ve denetim dahilinde gerçekleştirilmelidir. Güvenlik ağları ile ilgili
ulusal mevzuatta bulunan boşluklar giderilmeli, mevcut düzenlemelerin sektördeki
uygulamalar ile uyumlulaştırılması sağlanmalıdır. Güvenlik ağlarının montajının, yer
değiştirmesinin, denetiminin ve deneylerinin kimler tarafından ve nerelerde
gerçekleştirileceği hususundaki belirsizlikler giderilmelidir.
Sektörde en yaygın olarak kullanılan küçük S tipi güvenlik ağları, ilgili standartlar
tarafından kapsam dışında bırakıldığından, en azından ulusal mevzuat kapsamında bu
güvenlik ağlarıyla ilgili bir çerçeve oluşturulmalıdır.

TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası 185

5. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Sempozyumu

Kaynaklar
Yapı İşlerinde İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetmeliği, (2013) 05/10/2013 tarihli ve 28786
sayılı Resmi Gazete http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/10/20131005-2.htm ,
1TU U1T

Erişim Tarihi: 09.06.2015

Gürcanlı G. E., (2006) İnşaat Şantiyelerinde Bulanık Kümeler Yardımıyla İş Güvenliği

Risk Analizi Yöntemi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi Fen
Bilimleri Enstitüsü.

Gürcanlı G. E., (2013) İnşaat Sektöründe Gerçekleşen Ölüm ve Yaralanmaların Analizi.

Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, Yayım Tarihi: Nisan-Mayıs-Haziran 2013

Türk Standardı, TS EN 1263-1, 2004

Türk Standardı, TS EN 1263-2, 2005

Türk Standardı, TS EN 13374, 2013

Capital Safety. Netting Systems, Catch Debris, Personnel Or Both!

https://www.capitalsafety.com/en-us/Pages/Product-Category-Overview-
1TU

Page.aspx?prodCatId=13 Erişim Tarihi: 10.08.2015.

U1 T

186 TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası