Σχολιασμός βίντεο με το δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη και το Δήμαρχο Αθηναίων

Γιώργο Καμίνη οι οποίοι επιχειρούν μια περιήγηση σε δρόμους της Αθήνας φέροντας μαζί
τους ένα αμαξίδιο για άτομα με κινητικά προβλήματα

Η τηλεοπτική εκπομπή «Το κουτί της Πανδώρας» περιλαμβάνει ένα επεισόδιο –

αφιέρωμα στους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα με τον τίτλο «Ανάπηρη πόλη», το οποίο
παρουσιάζει μια βόλτα του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη με το Δήμαρχο της Αθήνας
Γιώργο Καμίνη με ένα αναπηρικό αμαξίδιο στους δρόμους της Αθήνας. Παρατηρούν τις
δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ανάπηροι για να μετακινηθούν στο δρόμο, καθώς βρίσκονται
αντιμέτωποι με παρκαρισμένα αυτοκίνητα, κάδους σκουπιδιών, περίπτερα, τραπεζοκαθίσματα
καταστημάτων εστίασης, μηχανάκια αλλά και πεζοδρόμια που οδηγούν σε αδιέξοδο με
αποτέλεσμα να παραμένουν εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους και να απομονώνονται από την
κοινωνικό περίγυρο.

Τα κινητικά προβλήματα είναι είτε εγγενή (παρόντα κατά τη γέννηση) είτε επίκτητα
(εκδήλωση κατά τη διάρκεια της ζωής), ενώ αφορούν είτε ορθοπεδικές και νευρολογικές
ανεπάρκειες είτε εγκεφαλική παράλυση (Στασινός, 2016). Τα άτομα αυτά δεν εκδηλώνουν
δυσκολίες κατά την προσαρμογή τους στο κοινωνικό περιβάλλον, αλλά επιβάλλεται να γίνουν
κάποιες αλλαγές στις συνθήκες προσβασιμότητας, έτσι ώστε να συμμετέχουν ισάξια στην
κοινωνική ζωή (Heward, 2011).

Στο επεισόδιο επισημαίνεται πως οι άνθρωποι φυσιολογικής ανάπτυξης αγνοούν ότι

υπάρχουν άτομα με κινητικά προβλήματα αλλά και οι ίδιες οι πόλεις είναι διαμορφωμένες για
άτομα χωρίς δυσκολίες, λες και τα ανάπηρα άτομα δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υγιείς
ανθρώπους. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με περίπου 1.000.000 ανάπηρους κατοίκους, οι
περισσότεροι από τους οποίους παρουσιάζουν επίκτητες αναπηρίες λόγω του υψηλού ποσοστού
των τροχαίων ατυχημάτων που σημειώνονται. Συγκεκριμένα η Αθήνα, παρόλο που είναι μια
ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, παρουσιάζει πολλές αδυναμίες στον πολεοδομικό της σχεδιασμό.
Ειδικότερα, μπορεί να υπάρχουν στα πεζοδρόμια ανάγλυφα πλακάκια, όμως κάποια καταλήγουν
σε εμπόδια. Υποστηρίζεται πως η αναλγησία των ανθρώπων και της κοινωνίας ευρύτερα είναι
θέμα παιδείας, αντίληψης και ευαισθησίας. Πιο συγκεκριμένα, οι πεζοί είναι βιαστικοί και δεν
κάνουν χώρο στα πεζοδρόμια για να περάσει ένας ανάπηρος, ενώ οι θέσεις των αναπήρων στα
πολυκαταστήματα είναι κλειδωμένες και απαιτούν την επίδειξη πιστοποιητικού αναπηρίας. Δεν
θα πρέπει λοιπόν να είμαστε αρνητικά προκατειλημμένοι απέναντι στην αναπηρία, αλλά να
αντιληφθούμε πως η αρτιμέλεια δεν είναι δεδομένη και παντοτινή.

Το επεισόδιο περιλαμβάνει εμπειρίες ατόμων με αναπηρία, οι οποίοι παρουσιάζουν τις

δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Αρχικά, παρακολουθούμε την περίπτωση της
Μαριέττας Γιαννάκου, η οποία λόγω ενός προβλήματος υγείας, αναγκάστηκε να ακρωτηριάσει
το πόδι της. Πιο συγκεκριμένα, υποστηρίζει πως η Αθήνα δεν βοηθά τους ανάπηρους να έχουν
μια φυσιολογική και αρμονική διαβίωση, ενώ παράλληλα και οι συνθήκες στους εργασιακούς
και δημόσιους χώρους, εξαιτίας της υλικοτεχνικής τους υποδομής (ακατάλληλα κτήρια χωρίς
ράμπες, ανυπαρξία ειδικά διαμορφωμένων χώρων υγιεινής, στενά ασανσέρ και σκάλες), δεν
ευνοούν τα άτομα αυτά. Τονίζεται επίσης η μη ανοχή και η ευέξαπτη συμπεριφορά των
ανθρώπων φυσιολογικής ανάπτυξης απέναντι στα άτομα με αναπηρία, αναφέροντας ως
χαρακτηριστικό παράδειγμα την καθυστέρηση κατά τη διάρκεια της αποβίβασης από το
αυτοκίνητο και την αδιαφορία των οδηγών λεωφορείων.

Στη συνέχεια παρουσιάζεται η περίπτωση του Γιάννη, ενός 20χρονου με σπαστική

τετραπληγία εξαιτίας εγκεφαλικής παράλυσης. Γεννήθηκε τρίδυμος με πρόωρη γέννα και κατά
τη διάρκεια της νοσηλείας του σε θερμοκοιτίδα, νόσησε από μηνιγγίτιδα. Φοίτησε σε κανονικό
σχολείο, τώρα πια είναι φοιτητής, αναγνωρίζει την ιδιαιτερότητά του, έχει παρέες, ασχολείται με
τον υπολογιστή και γενικά δεν παραιτείται από τη ζωή. Ωστόσο, τονίζει πως η κοινωνία κόβει τα
όνειρα των αναπήρων, υπάρχει ρατσισμός και δυσκολία στην αποδοχή της διαφορετικότητας και
οι άνθρωποι πολλές φορές τους αντιμετωπίζουν με οίκτο φτάνοντας στο σημείο να τους
προσφέρουν ελεημοσύνη.

Τέλος παρουσιάζονται οι περιπτώσεις του Παναγιώτη Κουρουμπλή, ενός ανθρώπου με

επίκτητη τύφλωση που ωστόσο, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, φοίτησε σε γενικό
σχολείο και σπούδασε και της Ευανθίας με ακουστική ανεπάρκεια που επισημαίνει τον
αποκλεισμό των ατόμων με ακουστικά προβλήματα.
Βιβλιογραφία

Heward, W. (2011). Παιδιά με ειδικές ανάγκες: Μία εισαγωγή στην ειδική εκπαίδευση. Αθήνα:
Τόπος.

Στασινός, Δ. (2016). (αναθεωρημένη έκδοση). Η Ειδική Εκπαίδευση 2020 (plus). Για μια
Συμπεριληπτική ή Ολική Εκπαίδευση στο Νέο-ψηφιακό σχολείο με Ψηφιακούς Πρωταθλητές.
Αθήνα: Παπαζήση.