Professional Documents
Culture Documents
DERS NOTLARI
2020
Çelik Yapıların Tasarım Yapım ve Hesap Esaslarına Dair Yönetmelik Hakkında Uygulama Kılavuzu,
T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, 2017
Steel Structures: Design and Behavior, C. G. Salmon, J. E. Johnson, F. A. Malhas
Çelik Yapı Tasarımı-Uygulamaya Yönelik Bir Yaklaşım, Abi O. Aghayere, Jason Vigil, Çeviri :Bülent
Akbaş, Oğuz Özgür Eğilmez
Büyük Açıklıklı Çelik Yapılar, Özlem Eren
Çelik Yapılar, M. Ruhi Aydın, Ayten Günaydın
Çelik Yapılar I. Cilt II Cilt, Cemal Eyyubov
Çelik Yapılar, Hilmi Deren, Erdoğan Uzgider, Filiz Piroğlu
Çelik Yapılar, Zafer Öztürk
Bazı görseller için web siteleri
Yönetmelik
Çelik Yapıların Tasarım, Hesap ve Yapım Esasları Yönetmeliği 2016
Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği 2018
Şartname
İMO-01.R-01/2005 Çelik Yapılarda Kaynaklı Birleşimler
İMO-02.R-01/2008 Çelik Yapılar Emniyet Gerilmelerine Göre Hesap ve Proje Esasları
Türk Standartları
TS EN 1991-1-3 Yapılar Üzerindeki Etkiler-Bölüm 1-3: Genel Etkiler – Kar Yükleri 2007
TS EN 1991-1-4 Yapılar Üzerindeki Etkiler-Bölüm 1-4: Genel Etkiler – Rüzgâr Etkileri 2007
TS 498 Yapı Elemanlarının Boyutlandırılmasında Alınacak Yüklerin Hesap 1997
Değerleri
TS EN 1993-1-1~12 (Eurocode 3/1) Çelik yapıların projelendirilmesi, yangına karşı tasarım,
TS EN 1993-2 malzeme özelikleri için kurallar
TS EN 1993-3-1~2 (Eurocode 3/2) Çelik köprüler 2004
TS EN 1993-4-1~2 (Eurocode 3/3) Kuleler, direkler ve bacalar
TS EN 1993-5 (Eurocode 3/4) Silolar, depolar ve boru hatları 2010
TS EN 1993-6 (Eurocode 3/5) Kazıklar
(Eurocode 3/6) Krane mesnet yapıları
TS EN 10025 Sıcak Haddelenmiş Yapı Çelikleri 2006
Uluslararası standartlar
ACI 318-08 Building Code Requirements for Structural Concrete, American Concrete Institute,
Farmington Hills, Michigan, USA.
ANSI/AISC 360-16 Specification for Structural Steel Buildings, American Institute of Steel Construction,
Chicago, Illinois, USA.
ASCE/SEI 7-10 Minimum Design Loads for Buildings and Other Structures, ASCE, Reston, Virginia, USA.
Eurocode 3/1 Design of steel building and civil engineering structures (excluding bridges, silos, tanks and
pipelines, steel piling, crane supporting structures, and towers and masts)
Eurocode 3/2 Design of steel bridges
Eurocode 3/3 Design of steel towers and masts
Eurocode 3/4 Design of steel silos, tanks and pipelines
Eurocode 3/5 Design of steel piling
Eurocode 3/6 Design of steel crane-supporting structures
İÇİNDEKİLER
BÖLÜM 1
ÇELİK YAPILARA GİRİŞ ................................................................................................................................ 6
1.1. Gelişimi ve Tarihçe ............................................................................................................................. 7
1.2. Çelik Taşıyıcı Sistemlerinin Kullanım Alanları ............................................................................... 11
1.3. Çelik Yapıların Üstünlükleri ve Sakıncaları .................................................................................... 19
1.4. Çelik Yapı Tasarımı ve Tasarım Prensipleri.................................................................................... 21
1.5. Şartname ve Yönetmelikler ............................................................................................................. 22
1.5.1. Çelik Yapıların Tasarım, Hesap ve Yapım Esasları Yönetmeliği’nin Kapsamı .................. 22
1.5.2. ÇYY-2016’nın Genel İlkeleri ve Tasarım Prensipleri ........................................................ 23
BÖLÜM 2
ÇELİK ÜRETİMİ ve MALZEME ÖZELLİKLERİ............................................................................................ 31
2.1. Çelik Üretimi...................................................................................................................................... 32
2.2.1. Çeliğin Statik Yükler Altında Davranışı ............................................................................ 37
Çekme Deneyi ........................................................................................................................... 37
2.3. Çelik Emniyet Gerilmeleri ................................................................................................................ 45
2.3.1. Eski Standart ve/veya Yönetmeliklerdeki Durum ........................................................... 45
2.4. Çelik Malzemesinin Şekil ve Boyutları ........................................................................................... 47
2.4.1. Haddeleme (Şekil verme) ................................................................................................ 48
1- Profiller .............................................................................................................................. 50
2- Lamalar (dikdörtgen enkesitli çubuklar) ........................................................................... 51
3- Levhalar ............................................................................................................................. 52
4- Çubuklar ............................................................................................................................ 52
BÖLÜM 3.
ÇELİK YAPILARDA BİRLEŞİM VASITALARI VE HESAPLARI..................................................................... 53
3. ÇELİK YAPILARDA BİRLEŞİM VASITALARI .......................................................................................... 54
ÇELİK YAPILARDA BİRLEŞİM ARAÇLARINDA GENEL ESASLAR............................................................. 54
ELEMANLARIN BİRLEŞEN ENKESİT PARÇALARI VE BİRLEŞİM ELEMANLARININ DAYANIMLARI .... 60
ÇEKME ETKİSİNDE DAYANIM .................................................................................................... 61
KAYMA ETKİSİNDE DAYANIM .................................................................................................... 62
BLOK KIRILMA DAYANIMI.......................................................................................................... 63
BASINÇ ETKİSİNDE DAYANIM .................................................................................................... 64
EĞİLME ETKİSİNDE DAYANIM ................................................................................................... 64
BÖLÜM 3.1.
3.1. KAYNAKLI BİRLEŞİMLER ................................................................................................................... 66
3.1.1. Basınç Kaynağı ................................................................................................................. 66
3.1.2. Ergitme Kaynağı .............................................................................................................. 68
3.1.2.1. Elektrot Kaynağı........................................................................................................ 68
3.1.2.2. Tozaltı Kaynağı.......................................................................................................... 71
3.1.2.3. Gazaltı Kaynağı (Koruyucu Gaz Kaynağı) .................................................................. 73
3.1.3. Kaynak Dikişleri ............................................................................................................... 75
3.1.3. Kaynak Dikişlerinde Gerilmeler ....................................................................................... 89
3.1.4. Kaynaklı Birleşimlerin Dayanımı ve Hesaplanması......................................................... 94
BÖLÜM 3.2.
BULONLU (CİVATALI ) BİRLEŞİMLER .....................................................................................................117
3.2.1. BULON VE ÇEŞİTLERİ ...................................................................................................................118
3.2.1.1. Normal Bulonlar (4.6, 4.8, 5.6, 5,.8, 6,8).....................................................................119
3.2.1.2. Yüksek Mukavemetli Bulonlar ....................................................................................121
3.2.1.3. Ankraj Bulonları ..........................................................................................................123
3.2.1.4. Bulon Sınıflarının Gösterimi ........................................................................................123
3.2.1.5. Bulon Çapları ve Gösterimi .........................................................................................124
3.2.2 BULONLARIN MUKAVEMET ÖZELLİKLERİ ..................................................................................125
3.2.2.1.Bulon Dayanım Değerleri .............................................................................................125
3.2.2.2. Bulonların Karakteristik Çekme ve Kayma Gerilmesi Dayanımları .............................126
3.2.2.3.Bulonlu Birleşimlerde Gerilmeler ................................................................................127
3.2.3. BULON DELİĞİ BOYUTLARI VE UYGULAMASI ...........................................................................131
1. Minimum Bulon Aralığı ........................................................................................................131
2. Eleman Kenarına Minimum Uzaklık .....................................................................................131
3. Maksimum Bulon Aralığı ve Kenara Uzaklık ........................................................................133
3.2.4. BULONLU BİRLEŞİMLERDE OLUŞAN HASARLAR ......................................................................133
3.2.5. BULONLU BİRLEŞİMLERDE TAHKİKLER .....................................................................................135
3.2.5.1. Ezilme Etkili Birleşimler...........................................................................................................135
3.2.5.1.1. Bulonların Çekme ve Kesme Kuvveti Dayanımları ...................................................138
3.2.5.1.2. Bulon Deliği Ezilme Kuvveti Dayanımı .....................................................................139
3.2.5.1.3. Çekme ve Kesme Kuvvetinin Ortak Etkisindeki Ezilme Etkili Birleşimler .................141
3.2.5.2. Sürtünme Etkili Birleşimler......................................................................................................143
3.2.5.2.1. Kesme Kuvveti Etkisindeki Sürtünme Etkili Birleşimin Dayanımı ............................143
3.2.5.2.2. Çekme ve Kesme Kuvvetinin Ortak Etkisindeki Sürtünme Etkili Birleşimlerin
Dayanımı ..................................................................................................................................144
3.2.6. ÖZEL YÖNETMELİK KOŞULLARI VE SINIRLAMALAR .................................................................145
BULONLU BİRLEŞİM UYGULAMALARI ..................................................................................................146
UYGULAMA 3.6. ......................................................................................................................................146
UYGULAMA 3.7. ......................................................................................................................................149
UYGULAMA 3.8. ......................................................................................................................................159
UYGULAMA 3.9. ......................................................................................................................................165
ÖDEV ........................................................................................................................................................167
BÖLÜM 4
ÇEKME ÇUBUKLARI .................................................................................................................................168
4. ÇEKME ÇUBUKLARI ............................................................................................................................169
4.1. Sınır Durumlar İçin Enkesit Alanları ..............................................................................................173
4.1.1. Kayıpsız Enkesit Alanı, Ag ............................................................................................................173
4.1.2. Net (kayıplı) enkesit alanı, An .....................................................................................................174
4.1.3. Etkin Net enkesit alanı, Ae ..........................................................................................................175
BÖLÜM 5
BASINÇ ÇUBUKLARI................................................................................................................................ 266
BASINÇ ÇUBUKLARI................................................................................................................................ 267
Teşkil Edilmelerine Göre Basınç Çubuklarının Çeşitleri .................................................................... 267
1. Tek Parçalı Basınç Çubukları ............................................................................................................. 267
2. Çok Parçalı Basınç Çubukları ............................................................................................................ 268
BURKULMA SINIR DURUMLARI ............................................................................................................ 274
Yerel Burkulma ....................................................................................................................................... 274
Eleman Burkulması ( Genel Burkulma) ............................................................................................... 276
ELASTİK BURKULMA VE EULER BURKULMA TEORİSİ ........................................................................ 278
Kritik Gerilme .......................................................................................................................................... 281
Euler Hiperbolü ...................................................................................................................................... 282
EKSENEL BASINÇ KUVVETİ ETKİSİNDEKİ ELEMANLARIN DAVRANIŞI .............................................. 285
Burkulma Boyu Katsayısı, K................................................................................................................... 285
BASINÇ ÇUBUKLARININ ÇYY-2016’YA GÖRE TASARIM VE HESAP KURALLARI .............................. 291
Narinlik Oranı Sınırı ................................................................................................................................ 291
Tasarım Esasları ...................................................................................................................................... 291
Elastik burkulma gerilmesi, Fe.............................................................................................................. 292
BÖLÜM 1
Demir ilk defa 2300 yıl önce Çin’de üretilmeye başlamıştır. Demir ve çelik malzemesi 19. Yy
başlangıcına kadar silah ve eşya yapımında yaygın olarak kullanılmıştır.
Yapısal anlamda çelik 12. ve 13. yy’larda anıtsal yapıların taş duvarlarını birbirine bağlama
amacıyla gergi malzemesi olarak kullanılmıştır.
Demir yapı malzemesi olarak 18. yüzyılda ham demir üretiminin başlamasıyla birlikte
kullanılmaya başlanmıştır. Demir ve font kullanılarak inşa edilen ilk yapılar köprülerdir.
1770li yıllarda İngiltere öncülüğünde yüksek sıcaklık fırınlarının geliştirilmesi ve kok kömürünün
kullanılmasıyla (bkz. Şekil 1-2) iyi kalite çelik elde edilebilmiş ve dövme çelik kullanılarak dolu
gövdeli ana kirişli ve kafes ana kirişli köprülerin yapımına başlanmıştır .
Bu fırınlarda font demirin (dökme demir) bol miktarda üretilmesinden sonra, demir köprülerde
kullanılmaya başlanmıştır. Font, malzemenin özelliği bakımından basınç mukavemeti yüksek,
çekme mukavemeti düşük bir malzemedir. Bu özelliği sebebiyle bu malzeme kemer sistemlerde
kullanılabilmiştir. Bunun ilk ve en önemli örneği İngiltere’de Severn nehri üzerindeki 31 m açıklığı
geçen Coalbrookdale Köprüsü’dür (bkz. Şekil 3.)
1850’li yıllarda çeşitli yöntemlerin geliştirilmesiyle ve/veya bulunmasıyla ham demirin sıvı
haldeyken arıtılması sağlanmış ve dökme çelik üretimi olanağı ortaya çıkmıştır. Böylece 1800’lü
yılların sonlarından itibaren dökme çelik, en çok üretilen cins olmuştur. Özellikle 20. yüzyılın
başında elektrik fırınlarının da kullanılmaya başlanmasıyla da çelik yapı tekniklerinde büyük
ilerlemeler meydana gelmiştir. Çelik yapı kullanımı hızlı üretiminin sağladığı olanaklar göz önünde
bulundurularak önceleri askeri amaçlı yapıların hızlı inşa edilebilmesi için kullanılmıştır. Sanayi
binaları, sosyal-spor tesisleri, okul ve konut binalarının hızla yapılması ihtiyacı, ancak çelik
kullanımı ile mümkün olabilmiştir. Mukavemeti 200 kg/mm2'yi bulan çelik üretiminin sağlanması
ve elektrik ark kaynağının yaygın halde kullanılmaya başlaması bugünkü modern çelik
konstrüksiyon tarzını ortaya çıkarmıştır.
Esas taşıyıcı sistemi çelik malzemesi ile oluşturulan yapılara “çelik yapılar” denilmektedir. Çelik
yapılar çelik malzemesini yüksek dayanım özelliklerine bağlı olarak yüksek yapıların yapımında ve
büyük açıklıkların geçilmesinde tercih edilmektedir. Konstrüksiyon biçimi ve uygulama alanlarına
göre adlandırılırlar.
Çelik Levha Konstrüksiyonları (Silolar, bunkerler, büyük borular, katı, sıvı ve gaz
tankları)
Kuleler ve Pilonlar
Köprüler
Sanayi Yapıları
Büyük Açıklıklı Sosyal Yapılar (Spor yapıları, sergi salonları, uçak hangarları, pazar
yerleri)
Antenler
Çatı Konstrüksiyonları
Kuleler ve Pilonlar
Köprüler
Sanayi Yapıları
Çatı Konstrüksiyonları
Antenler
Yapısal tasarım statik, dinamik, malzeme mekaniği ve yapısal analiz ilkelerini sağlam bir bilgiye
sahip ve yapı davranışı hakkında tecrübeli bir mühendisin sezgileriyle birleştirmesiyle amacına
uygun hizmet edebilecek güvenli ve ekonomik yapı üretmek adına sanat ve bilimin bir karışımı
olarak tarif edilebilir.
Bu tariften yola çıkarak, bir inşaat mühendisinin tecrübe kazanmasından önce statik, dinamik,
malzeme mekaniği ve yapısal analiz ilkelerini bilmesi gerekmektedir. Yapılacak tasarımın çelik
yapı olması durumunda öncelikle çeliğin malzeme özelliklerinin ve yükler altındaki davranışın
bilenmesi gerekmektedir. Sonrasında ise çelik yapı elamanların enkesitlerinin, enkesitlerin
birbiriyle birleşiminin, birleşimi sağlayan yardımcı elemanların özelliklerinin bilinmesi öncelikli
konulardan birisidir. Yapılacak hesaplamalarda bu konularda yeterli bilgiye sahip olunması son
derece önemlidir.
Ülkemizde 2016 yılından önce çelik yapı tasarımı, Türk Standartları Enstitüsü tarafından
hazırlanan TS 648 (1980- Çelik Yapıların Hesap ve Yapım Kuralları) standardına uygun şekilde
emniyet gerilmeleri yöntemi esas alınarak yapılmaktaydı. Bunun yanı sıra çelik malzemesinin
plastik şekil değiştirme durumunun da göz önünde bulundurulduğu ve tasarımcı mühendisin
gerekli görmesi halinde başvurduğu TS 4561 (1985-Çelik Yapıların Plastik Teoriye Göre Hesap
Kuralları) standardına göre taşıma gücü yöntemi de kullanılmaktaydı. Her iki doküman da
standart niteliğinde idi.
04.02.2016 tarih ve 29614 sayılı Resmi Gazete ’de yayınlanan “Çelik Yapıların Tasarım, Hesap ve
Yapım Esaslarına Dair Yönetmelik” (kısaca ÇYY-2016) 01.09.2016 tarihi itibariyle yürürlüğe
girmiştir. Ülkemizde çelik yapılar için hazırlanan ilk “yönetmelik” olma özelliğini taşımaktadır ve
bu tarihten sonra projelendirilecek çelik yapı veya çelik yapı bölümlerinde bu yönetmelik
esaslarına uyulması zorunlu hale gelmiştir. Genel kapsamı itibariyle Amerikan şartnamesi
olan AISC 360-10’un içeriğini barındırmaktadır. Gerekli görülen durumlarda ülkemizdeki üretim
şartları göz önünde bulundurularak değişiklikler yapılması şeklinde oluşturulmuştur ve halen
gücellemektedir.
TSE tarafından Türkçeye çevrilen EN 1993-1-1 (Eurocode 3), TS EN 1993-1-1 haliyle başka bir
tasarım esasları niteliği taşımaktadır. Avrupa şartnamesinin çevirisi olan bu standart da tasarım
esası olarak kullanılabilmektedir. Fakat yönetmelik standartların daha üstünde yükümlülükler
gerektirdiği için öncelikle uyulması gereken esaslar ÇYY-2016 kapsamındaki esaslar olmaktadır.
boru ve kutu profillerin karakteristik cidar kalınlıkları hariç olmak üzere, eleman kalınlıkları
en az 4.0 mm olan çelik yapı sistemlerini kapsamaktadır. (boru ve kutu enkesitlerin
karakteristik cidar kalınlığı 2.5 mm den küçük olan enkesitli profiller bu yönetmelik
kapsamına dahil edilmemiştir, başka bir deyişle taşıyıcı yapısal eleman niteliği
taşımamaktadır)
Çelik yapıların tasarımı için iki ana yöntem bulunmaktadır. Bunlar taşıma gücü yöntemi ve
emniyet gerilmeleri yöntemidir. Bu yöntemler ÇYY-2016’daki isimleri ve tasarım yaklaşımları
aşağıda verilen maddeler şeklinde belirtilmektedir.
Çelik yapı elemanlarının ve birleşimlerin tasarımı Yük ve Dayanım Katsayıları ile Tasarım
(YDKT) veya Güvenlik Katsayıları ile Tasarım (GKT) yaklaşımlarından biri uygulanarak
gerçekleştirilebilir.
Elemanların ve birleşimlerin gerekli dayanımı, uygulanan tasarım yaklaşımı için öngörülen
yük birleşimleri altında hesaplanır.
Sistem analizleri doğrusal-elastik teoriye göre gerçekleştirilebilir.
Taşıma gücü yönteminde yapıya etkiyen yükler belli katsayılar kullanılarak artırılır ve gerekli
dayanım buna göre hesap edilir. ÇYY-2016 ‘da Yük ve Dayanım Katsayıları ile Tasarım (YDKT)
adıyla anılmaktadır. Sistem analizleri doğrusal elastik teoriye göre gerçekleştirilmektedir. Yani
malzemelerin plastik şekil değiştirme kapasiteleri göz önünde bulundurulmamaktadır.
Emniyet gerilmeleri yönteminde yapı üzerine etkiyen yüklerde herhangi bir artırıma gidilmez.
Bunun yerine malzeme dayanımlarında azaltma yapılır. Bu yöntem ÇYY-2016’da Güvenlik
Katsayıları İle Tasarım (GKT) adıyla anılmaktadır. Sistem analizleri doğrusal elastik teoriye göre
gerçekleştirilmektedir. Yani malzemelerin plastik şekil değiştirme kapasiteleri göz önünde
bulundurulmamaktadır.
ÇYY-2016 kapsamında yapısal çözümleme ve birleşim tasarımları için öngörülen sınır durumlar ve
diğer tasarım kabulleri ana başlıklar halinde aşağıda sıralanmaktadır. Bu sınır şatları ve tasarım
kabulleri ilgili bölümlerde daha ayrıntılı olarak incelenecektir.
Çelik yapı elemanlarının ve birleşimlerinin tasarımı, yapının işletme ömrü boyunca kendinden
beklenen tüm fonksiyonları belirli bir güvenlik altında yerine getirebilecek düzeyde dayanım,
kararlılık (stabilite) ve rijitliğe sahip olacak şekilde, dayanım ve kullanılabilirlik sınır durumları
esas alınarak gerçekleştirilecektir.
Yapı sistemi, yapısal elemanlar ve birleşimler kullanılabilirlik sınır durumları için kontrol
edilmelidir. Kullanılabilirlik sınır durumlarının kontrol edildiği yük birleşimleri aşağıda
sıralanmıştır.
Eel itibariyle tanımlanan bu durum için etkiyen yüklere göre yer değiştirme ve sehim
kontrollerinde ÇYY-2016’da ilgili bölümlerde erilen maddelere uyulması gerekmektedir.
Genel olarak verilen sınırlar aşağıda verilmektedir.
(a) Sabit yükler ve kısa süreli hareketli yükler veya kar yükleri altındaki düşey yerdeğiştirme
kontrollerinde (1) ve (2) numaralı yük birleşimleri gözönüne alınmalıdır.
(b) Sabit yükler ve uzun süreli hareketli yükler altında, çelik-betonarme kompozit elemanlarda
rötre ve sünme etkilerini de kapsayan düşey yerdeğiştirme kontrollerinde (3) numaralı yük
birleşimi uygulanmalıdır.
(c) Yapısal olmayan elemanları etkileyen düşey yerdeğiştirme kontrollerinde, G sabit yüklerinin
söz konusu yapısal elemanın inşasından sonra etkiyen bölümü göz önüne alınmalıdır.
(d) Yatay yerdeğiştirme kontrollerinde (4) numaralı yükleme esas alınmalıdır.
Bu kontrollerde, sabit ve hareketli yükler (kar yükleri) altında hesaplanan toplam düşey
yerdeğiştirmelerin açıklığa oranı için 1/300 sınır değeri öngörülmektedir. Konsol elemanlarda ise
bu oran 1/150 olmaktadır.
Özellikle rüzgar yüklerinin etkin olduğu yük birleşimleri altında, yatay yerdeğiştirmelerin sınır
değerleri, binanın türüne ve cephe kaplamaları ile bölme duvarlarının cinsine bağlı olarak
değişmektedir.
3. Stabilize Analizi
Tasarımı yapılan çelik yapı sistemi hem tüm sistem hemde eleman bazında stabiliteşartlarını
sağlamalı, ikinci mertebe etkilerini taşıyacak şekilde boyutlandırılmalıdır.
4. Birleşimlerin Tasarımı
Prefabrik üretimli elemanların oluşturduğu çelik yapı sistemlerinde her bir elemanın
birleşimindeki ve elemanları birbirine eklenmesi durumundaki tasarım ilkeleri ÇYY-2016
kapsamında ayrı bir bölümde verilmektedir. Birleşimler ve ekler sistem bütünlüğü (yapısal
bütünlük veya yapıdaki her elemanın birlikte çalışabilmesi) bakımından gerekli verilen koşulları
daha önce bahsedilen diğer dayanım koşullarından bağımsız olarak sağlamalıdır. Bunlar
kolon eklerinin eksenel çekme kuvveti dayanımı,
kiriş uç birleşimlerinin eksenel çekme kuvveti ve kesme kuvveti dayanımı,
kolonların stabilitesini sağlayan elemanların uç birleşimlerinin eksenel çekme kuvveti
dayanımı olup bunlarla ilgili minimum koşullar, yapısal bütünlük açısından sağlanacaktır.
Taşıyıcı sistem içerisindeki elemanlar üzerinde oluşan etkin kesit tesirine (eksenel kuvvet,
kesme kuvveti, eğilme momenti vb.) göre boyutlandırılmalıdır. Bu durumda etkin kesit
tesirine bağlı taşıyıcı elemanlar çekmeye çalışan, basınca çalışan ve eğilmeye çalışan
elemanlar şeklinde gruplandırılır. Gruplandırılan elemanlar da enkesit özelliklerine bağlı farklı
hesaplama formülleri ve tabloları dikkate alınarak boyutlandırılır. ÇYY-2016 enkesit türüne ve
özxelliğine bağlı hesaplama esaslarını ayrı ayır vermektedir. Mesela;
Eksenel basınç etkisindeki enkesitler, yerel burkulma sınır durumu esas alınarak narin
enkesitler ve narin olmayan enkesitler olarak ikiye ayrılırlar.
Benzer şekilde, eğilme momenti etkisindeki enkesitler, yerel burkulma sınır durumu esas
alınarak kompakt enkesitler, kompakt olmayan enkesitler ve narin enkesitler olarak üçe
ayrılırlar.
Bu sınıflandırma eleman enkesitini oluşturan enkesit parçalarının genişlik (çap) / kalınlık
oranlarına bağlı olarak tanımlanır. Yönetmelikte, rijitleştirilmemiş ve rijitleştirilmiş enkesit
parçaları için yukarıdaki sınıflandırmaya ait sınır değerler tablolar halinde verilmiştir.
Çelik Yapıların Tasarım, Hesap ve Yapım Esasları Yönetmeliği ile İlgili Standart ve Yönetmelikler
Bu yönetmelik kapsamı içinde bulunan yapısal çelik ve çelik-betonarme kompozit yapı elemanları
ve yapı sistemlerinin tasarımında referans verilen başlıca standart ve yönetmelikler aşağıda
özetlenmiştir.
TS 498: 1997 Yük standardı
TS EN 1991-1-3: 2009 Kar yükleri
TS EN 1991-1-4: 2005 Rüzgar etkileri
Deprem Bölgelerinde Yapılacak Binalar Hakkında Yönetmelik (DBYBHY-2007)
TS 500: 2000 Betonarme tasarım ve yapım standardı
Yapısal çelik malzemeler, bulonlar, kaynak ve başlıklı çelik elemanlar ile ilgili TS EN
standartları
Burada genel olarak açıklanan ÇYY-2016’nın hesap esasları ilerleyen konularda verilecektir.
BÖLÜM 2.
Çelik demir cevherinden elde edilir. Doğada demir cevheri; oksitler (magnetit (Fe3O4) ve hematit
(Fe2O)), hidroksitler (geotit (FeO(OH)) ve limonit (FeO(OH)·nH3O)), karbonatlar (siderit(Fe2CO))
ve diğer maddelerle karışık olarak bulunmaktadır.
Hemen tüm cevher türleri Silisyum Oksit (Si2O) ihtiva etmektedirler. Çoğu cevher türleri az
miktarda Fosfor, Alüminyum, Kükürt, vb. elementler içermektedir.
Demir cevherleri
Magnetit,
Hematit,
Geotit,
Limonit
Siderit’tir.
Bu cevherler yüksek fırında kok kömür ile yakılıp ergitilerek ham demir elde edilir. Kok
kömürünün iki fonksiyonu vardır; birincisi gerekli sıcaklığı sağlamak, ikincisi ise erimiş demir
cevheri ile tepkimeye girecek CO’i üretmektir. Kok kömürdeki karbon demir ile alaşım meydana
getirir, ayrıca bu alaşım yani ham demir cevherden gelen Silisyum, Alüminyum, Kükürt gibi
maddeleri de ihtiva eder. İşlem sonunda cüruf ve yüksek fırın gazları da ortaya çıkar. Cüruf,
yoğunluğu az olduğundan ergimiş ham demirin üzerinde toplanır ve yüksek fırındaki cüruf
deliğinden dışarıya atılır.
Elde edilen ham demirin karbon oranı yüksek (%3-5) olduğundan şekil değiştirmeye ve
kaynaklanabilmeye elverişli değildir. Elde edilen bu malzemeye font denilmektedir. Fontun
çekme mukavemeti çok düşüktür. Döküm malzemesi olarak kullanılır. Fontun işlenebilmesini
sağlamak amacıyla “ısıl işlem” uygulanarak bünyesindeki karbon miktarının azaltılması ve
fosforun uzaklaştırılması gerekmektedir. Isıl işlemde asıl amaç erimiş malzemeye nemli hava veya
direk oksijen üflenmesiyle bünyedeki karbonun oksijen ile tepkimeye girmesin sağlamaktır. Ham
demir işlenerek, kullanılan yöntem ve katkılara bağlı olarak çelik veya dökme demir üretilebilir.
Bu yöntemlerde ana üretim tekniği kızıl hammadde elde ederek demir cevherine element ilavesi
veya element uzaklaştırılması şeklindedir.
Demir 1535ºC ‘de erimektedir. Erimiş demir sıcaklığı azaldıkça küp şeklinde kristalleşerek δ (delta)
demirini oluşturur. 1400ºC’de demir berkir ve δ demiri γ (gama) demirine çevrilir, devamında da
demirin en son formu α demiri olarak adlandırılan formları alır.
Demir eriğine karbon ilavesiyle karbon miktarı ve soğuma rejimine göre 910 ºC’ye kadar östenit,
723 ºC’den sonra da perlit kristalleri oluşur. Oda sıcaklığına kadar soğutulan çelik sementit ve
ferrit tanelerinden oluşmaktadır. Ferrit çok sünek ve az mukavemetli olup, sementit bunu aksine
çok sert ve gevrektir. Perlit bunların her ikisini bünyesinde bulunduran formdur. Ferrit ve
sementit tanelerinin miktarı çeliğin mekanik özelliklerine göre direkt etki etmektedir.
Çeliğin soğuma rejimi de mekanik özelliklerini doğrudan etkilemektedir. Çeliğin faz seviyesine
uygun olarak ısıtılıp tekrar faz değişim hızından daha hızlı bir şekilde soğutulması (tavlama) çok
Başka bir ifadeyle mekanik olarak işlenebilen (dövülerek, preslenerek, haddeden geçirilerek şekil
alabilen) demir alaşımlarına ‘’çelik’’ denir. Yapısal çelik malzemeler genel itibariyle bünyesinde
%16-20 kadar karbon ihtiva ederler.
C Sertlik Mukavemet
Çelik yapılar statik ve dinamik yükler, sıcaklık değişimi ve korozyon etkileri altındadır. Bunun yanı
sıra çelik malzemesinin işlenmesinde, dış yüklerin etkisi altında çalışması da dikkate alınarak
üretimin sağlanması gerekmektedir. Başka bir deyişle yapıların projelendirilmesi, öngörülen
işlenebilme ve kullanılmasına yönelik malzeme özelliklerine göre yapılmaktadır. Yapısal çeliklerin
başlıca özellikleri mukavemet (dayanım), süneklik, enerji yutma kapasitesi, kaynaklanabilirlik,
işlenebilme özelliği ve korozyon dayanımı şeklinde sıralanabilmektedir. Dolayısıyla çelik
malzemesi içerisindeki katkı miktarları bu özellikleri doğrudan etkilediğinden istenilen çelik
sınıfının sağlandığından kanıtlanmalıdır. Bu sebeple farklı eriyiklerden üretilen her çeliğin
laboratuvar deneyleri sonucunda karakteristik özelliklerin kesin şekilde ortaya konulması gerekir.
işlenmesi ve kullanılmasına yönelik başlıca özellikler
Yapısal çelikler çekme deneyleri ile elde edilen akma ve çekme dayanımı ile birim uzama
değerlerine bağlı sınıflandırılır. Çelik sınıfları çelik yapılar yönetmeliklerinde tanımlanmaktadır.
Çelik Yapıların Tasarım ve Yapım Kuralları 2016’da TS EN 10025’e uygun şekilde sıcak
haddelenerek üretilmiş çelik profiller ve levhalar ile EN 10210 ve EN 10219’a uygun olarak
üretilen yapısal boru ve kutu enkesitli elemanların oluşturduğu çelik profiller için dayanım
değerleri ilgili yönetmeliğin Tablo 2.1A ve Tablo2.1B’de verilmektedir.
(Eski standartlarda verilen St37 (Fe37) çelik sınıfı yeni yönetmelikte S235’e ve St52 (Fe52) çelik
sınıfı yeni yönetmelikte S355’e karşılık gelmektedir. St37 için “37” değeri malzemenin minimum
çekme mukavemetinin (σB) kN/cm2 veya kg/mm2 biriminden değeridir. Yeni yönetmelikte ise çelik
sınıflandırmada verilen S235’de ise “235” değeri malzemenin minimum akma mukavemetinin (Fy-
σF) N/mm2 birimden değerini göstermektedir)
Ferrit taneleri ve sementit tabakalarından oluşan çelik malzemesinin dayanım özellikleri ihtiva
ettiği madde miktarına bağlı olarak farklı karakteristikler göstermektedir. Demir kristallerini
birbiri üzerinde kaydırmak atomlarını koparmaktan daha kolaydır. Bu sebeple demir tanelerinin
plastik deformasyonu kaymadan olmaktadır. Bununla birlikte kaymaya karşı daha mukavemetli
olan perlit taneleri de bulunduğu için çelik malzemesi demire göre daha yüksek çekme
mukavemetine sahip olmaktadır.
Çekme Deneyi
Çeliğin mukavemet özellikleri laboratuvarda yapılan çekme deneyi ile belirlenmektedir. Çekme
deneyi dairesel kesitli (çubuk) veya dikdörtgen kesitli (levha) orta kısmı inceltilmiş çekme deney
numuneleri üzerinde yapılmaktadır. Çekme bölgesi uzunluğu çapının veya en kesit genişliğinin 5
katı kadardır. Çekme numunesi belirli bir hız aralığında artış gösteren çekme kuvvetine maruz
bırakılır.
Numunenin başlangıç boyu L0 esas alınarak belirlenen ΔL boy değişiminin kuvvetle olan ilişkisi
ortaya konulmaktadır. Etki eden kuvvete karşılık gelen boy değişim (uzama) değeri alınarak
kuvvet-uzama diyagramı çizilmektedir. Bu diyagram ile aynı karakteristiği gösteren gerilme–birim
deformasyon eğrisi, kuvvetin enkesit alanına bölünmesiyle gerilmenin, boy değişiminin ilk boya
bölünmesiyle birim deformasyonun hesaplanması şeklinde çizilebilmektedir.
Bu durumda,
L – L0
Çubuğun uzama oranı;
L0
P
Çubuğun gerilmesi; olmaktadır.
A0
ve birbiriyle yakından ilgilidir.
Sıcak işlem görmüş çelik malzemesinden üretilen çekme numunesine ait karakteristik gerilme-
birim deformasyon eğrisi aşağıda verilmektedir.
P kuvveti sıfırdan başlayarak yavaş yavaş artırılırsa gerilme p değerine varıncaya kadar malzeme
lineer elastik bir karakter gösterir. Yani - grafiğinde p’ ye kadar olan bölüm bir doğru
parçasıdır.
Yani malzeme Hooke Kanununa uyar. P’ ye ‘’orantılı sınır gerilmesi’’ değeri denilmektedir.
P’ nin değeri; S235 için 180-220 N/mm2 (1,8 - 2,2 tcm2)
S355 için 260-380 N/mm2 (2,6 - 3,8 tcm2) dir
Doğrusal olan bu kısmın eğimi “elastisite modülü” olarak isimlendirilir. Çelik için elastisite
modülü,
Es=2.000.000 kgcm2 (2.000 tcm2 veya 200.000 N/mm2) (AISC 360-10 ve ÇYY-2016)
Es=2.100.000 kgcm2 (2.100 tcm2 veya 210.000 N/mm2) (EC3 ve TS EN 1993-1-1)
gerilmesi p ‘yi aştıktan sonra E gerilmesine varıncaya kadar malzeme yine elastik kalır, fakat
Hooke kanununa uymaz.
E ‘ye kadar olan bölgeye “elastik bölge” denir. Bu bölgede şekil değiştirmelerin tamamı kuvvet
kaldırıldığında geri döner. E değerine “elastik sınır gerilmesi” denir.
gerilmesi F gerilmesine vardığı zaman malzemede akma ve büyük plastik şekil değiştirme
meydana gelir.
F gerilmesine varıldığı zaman - diyagramı eksenine paralel hareket eder. Yani, kuvvet
(gerilme) artmadığı halde deformasyon artmaktadır. F değerine “akma sınır gerilmesi” adı
verilmektedir.
F’ nin değeri (Yönetmelikte Fy); S235 için F =235 N/mm2 (2,35 t/cm2)
S355 için F =355 N/mm2 (3,55 t/cm2)
Malzemedeki akma durumu çok devam etmez. Diyagramda tekrar bir yükselme görülür. Yani
deformasyon, ancak gerilmelerin artmasıyla artar. Bu olaya “pekleşme” denir. Bu bölgede eğim
elastik bölgedekine göre çok küçüktür ve gerilme arttıkça azalır ve sıfıra iner.
B değeri, diyagramdaki en büyük ordinattır. Bu değer çeliğin taşıyabileceği en büyük yüke karşılık
gelen gerilme değeridir ve bu değere çeliğin “çekme mukavemeti” denilmektedir.
Çekme mukavemetine ulaşan numune bir miktar daha bu gerilme değerinde kaldıktan sonra
numune herhangi bir kesitinde “boyun verme” denilen kesit daralmasına maruz kalır. Boyun
verme başladıktan sonra gerilme deformasyon eğrisi azalan yönde bir eğilim gösterir ve kesitin
daraldığı yerden kopar.
Plastik bölgeye girildiğinde diyagramın herhangi bir C noktasında kuvvet sıfırlanırsa çubuk ilk boyu
Lo’ a dönmez, (pl) kadar bir plastik uzama kalır.
Çekme mukavemeti, alan olarak malzemenin ilk kesitinin göz önüne alınması halinde
dayanabileceği en büyük gerilmedir.
P Pçekme
B
A0 A0
Yapısal çelikler için (betonarme çeliği hariç) B =370-450 N/mm2 (3.7-4.5 t/cm2) civarındadır.
- diyagramında k ile gösterilen değere “kopma uzaması” adı verilmektedir. k, çubuk
kopuncaya kadar meydana gelen toplam uzamadır.
Yapılan deneyler, boyuna uzayan çubuğun enine daraldığını göstermektedir. Enine daralmayı e
ile gösterelim. Boyuna uzama ile enine daralmanın birbirine oranı sabittir.
e
sbt ( poisson oranı)
Bu değer çelik için
0,3 değerindedir.
Çeliğin kayma modülü
G 77200MPa ( AISC 360 10 ÇYY 2016)
E
G 81000MPa ( EC 3 TS EN 1993 1 1)
2 1
Aynı gerilme-şekil değiştirme eğrisi üzerinde çekme numunesinin şekil değiştirme karakteristiği
aşamaları aşağıda verilmektedir.
Soğuk işlem görmüş yapısal çeliklerin çekme etkisindeki davranışı sıcak hadde ürünlerine göre
farklılık göstermektedir. Soğuk işlem görmüş çelikler daha yüksek dayanıma göstermelerine
karşın, daha az sünek davranış göstermektedirler. Bu tip çeliklerin gerilme-şekil değiştirme
eğrilerinde akma sahanlıkları bulunmamaktadır.
Akma dayanımı değerinin belirlenmesinde % 0.2 uzama değerinden tanα eğiminde (Hooke
kanununa başlangıç doğrusuna paralel) doğru çizilmesiyle elde edilmektedir. Çizilen bu doğrunun
esas eğriyi kestiği noktanın gerilme eksenine izdüşümü alındığında akma dayanımı değeri elde
edilir.
Farklı çelik sınıflarının içerdikleri karbon miktarlarına göre mukavemet değerlerinde artış
gösterdiği, buna bağlı olarak daha gevrek davranış sergiledikleri daha önce söylenmişti. Çelik
malzemesinin düşük, orta ve yüksek karbon ihtivasına göre çekme durumundaki gerilme- şekil
değiştirme eğrileri aşağıda verilmektedir.
Çeliğin basınç altındaki davranışı elastik ve plastik bölge karakteristiği olarak benzerlik
göstermektedir. Ancak pekleşme sonrasında basınç yükünün etkisiyle enine genleşme sürekli
olacağından kesit alanında sürekli artış gözlenecektir. Bu durum gerilme şekil değiştirme
eğrisinde sonsuza giden bir eğilim gösterecektir. Aşağıdaki eğri basınç deneyine tabi tutulmuş
çelik malzemesinin gerilme-şekil değiştirme eğrisidir.
Ancak unutulmamalıdır ki basınca maruz çelik yapı elemanları basınç altında boyutlandırılırken
kesit şekillerindeki farklı formlar ve eleman boylarındaki narinlik etkisine bağlı olarak gerçekte
yukarıdaki eğriye benzer sonsuz dayanım sergilememektedir. Basınç altındaki elemanlar kesit
şekline ve eksenel doğrultudaki boylarına ve mesnetlenme şartlarına bağlı burkulma dayanımı
göstermektedir. Bu konuyla ilgili ayrıntılı bilgi “basınç çubukları” bölümünde verilecektir.
Çelik Yapıların Tasarım, Hesap Ve Yapım Esasları Yönetmeliği-2016 öncesinde çelik yapılar için yapılan
hesaplamalar TS 648’e göre ve emniyet gerilmeleri yönteminin kullanılması esasına göre yapılmaktaydı.
Bu tasarım yaklaşımına göre çeliğin malzeme davranışı düşünüldüğünde akma sınırına kadar yüklenmiş
çelikte büyük deformasyonlar meydana gelmektedir. Dolayısıyla yapıların bu sınıra kadar yüklenmesi
düşünülemez. Bu bakımdan çelikte meydana gelecek maksimum gerilmenin, akma sınırının yeterince
altında bir değerde tutulması gerekir. Bu değer, akma sınır gerilmesi F ‘nin bir katsayı ile küçültülmesi
yolu ile elde edilmektedir.
F
em
F
Emniyet katsayısının seçilmesinde diğer bir parametre ise yapının kullanım amacına ve üretileceği yere
bağlı olarak dış ve sismik yüklerin alınması durumudur. Başka bir ifadeyle emniyet katsayısı değeri
yüklenme şekline bağlı olarak değişmektedir.
Çelik yapılarda göz önüne alınacak yükler iki gruba ayrılır:
1-) Esas Yükler EY(H)
2-) Tali (ilave) Yükler İY(Z)
Bir çelik yapının hesabı, iki farklı yükleme haline göre ayrı ayrı yapılır;
1-) Sadece esas yükler (H) yüklemesi veya 1.yükleme
2-) Esas yüklerle birlikte tali yüklerde alınır. (HZ) yüklemesi veya 2.yükleme
Bu iki yükleme halinde emniyet katsayıları ve emniyet gerilmeleri farklıdır. F emniyet katsayıları TS498’de
şöyle verilmiştir:
(H) yüklemesi için F =1.71 (HZ) yüklemesi için F=1.50
Buna göre, St37 çeliğinde (H) yüklemesi için emniyet gerilmesi:
F 2.4
St37 ; em 1.4 t / cm2
F 1.71
St52 çeliğinde (HZ) yüklemesi için emniyet gerilmesi
F 3.6
St52 ; em 1.4 t / cm2
F 1.5
şeklinde hesap edilmektedir.
St37 St52
Gerilme Çeşidi Yükleme Durumu
H HZ H HZ
I. yük. II. yük. I. yük. II. yük.
Çekme, Basınç, Eğilme 1400 1600 2100 2400
Yüksek Yapı
Çelik malzemeler, bugüne kadar elde edilen tecrübelerin altında en ekonomik kesit şekilleri ile
imal edilirler. Malzeme dayanımının yapısal diğer malzemelere karşı yüksek olmasından dolayı
mukavemet özellikleri (atalet ve statik moment, atalet yarıçapı) ve montajlanma kolaylığına bağlı
olarak daha hafif olacak şekilde üretilirler.
Dört kesitin alanları birbirine eşit olmasına karşın (yani eleman ağırlıkları eşittir) atalet
momentleri incelendiğinde yüksekliğin ve genişliğin artmasına bağlı olarak bir artış
görülmektedir. Bu sebeple yüksek dayanıma sahip, aynı zamanda pahalı bir malzeme olan
çeliğin ekonomik şekilde kullanılmasının gereği olarak farklı en kesitlerde üretilmesi
gerekmektedir.
Haddeleme, kendi ekseni etrafında dönen takımlar (merdane) arasından geçirerek sürekli ya da
çok adımda basma ile şekillendirmedir. Üretilen çelik haddeleme adı verilen şekillendirme
işlemine tabi tutulursa istenilen şekli alan ürünler elde edilir. Haddeleme belirli bir sıcaklığın
üstündeki çelikte yapılabildiği gibi göreceli olarak daha düşük sıcaklıktaki çelik malzemeye de
uygulanabilir. Sıcak haddeleme sırasında kalıplara döküm yapılarak çelik katı eriyiğinden elde
edilen slab, kütük veya blum denilen mamuller merdaneler yarımıyla şekillendirilir. Genelde
haddeleme işlemi sırasında sıcaklık 800ºC-1200ºC aralığında değişmektedir.
Haddeleme Şekilleri
Yukarıdaki şema gösterimi sonunda bitmiş hadde ürünler elde edilmektedir. Haddeleme yöntemi
sıcak veya soğuk olarak adlandırılır. Sıcak haddelemede hadde mamül başka herhangi bir
kimyasal veya işleme tabi tutulmaz. Soğuk haddeleme yarı mamül olarak üretilen çeliğin, soğuk
olarak nitelik kazandırıldığı ve/veya makas hatlarında istenilen ölçülerde kesilmesi işlemidir.
2.4.2.Hadde Ürünleri
Çelik yapı taşıyıcı elemanı olarak en çok kullanılan hadde mamulleri aşağıda verilmektedir.
1- Profiller
I Profiller
[ profiller
L profiller (Korniyerler)
3- Levhalar
4- Çubuklar
BÖLÜM 3.
Çelik yapılarda birleştirme vasıtası olarak kaynak, bulon (civata) ve perçin kullanılmaktadır.
Günümüzde yaygın olarak kullanılan birleşim vasıtaları kaynak ve bulonlardır.
Perçinli birleşimler ile yeni yapı üretimi yapılmamaktadır. Ancak geçmişte perçinli birleşimle
teşkil edilen yapıların bakımı, onarımı veya gerekmesi durumunda rehabilitasyonu için perçinli
birleşimlerin konstrüktif esaslarının ve uygulama prosedürlerinin bilinmesi gerekmektedir.
Bu bölümde verilen genel esasların tamamına yakını ÇYY-2016’da birleşim elemanları ile
birleşim bölgeleri dikkate alınarak verilen dayanım ve konstrüktif esaslar ve bu elemanların
tasarımı bölümünden (Bölüm 13) alınmıştır. Birleşim elemanlarının tasarımı bu esaslara göre
yapılmalıdır.
Bu bölümde birleşim araçlarının birleşimin niteliğine bağlı olarak olması gereken kurallar
hakkında genel bilgler verilmektedir. Birleşim araçlarının detaylı işlendiği sonraki bölümlerde
kontrüktif esaslara daha ayrıntılı yer verilecektir.
1) Tasarım Esasları
1) Birleşimler ve birleşim araçlarının tasarımı tasarım ve güvenli dayanım olmak üzere iki şekilde
(YDKT) (GKT)
Rn Rn
Birleşimlerin gerekli dayanımı, tasarım yükleri altında gerçekleştirilen yapısal analiz sonucunda
veya ilgili alt bölümlerde tanımlanması durumunda, birleşen elemanların gerekli dayanımının
belirli bir oranı olarak belirlenecektir. Yani birleşimin dayanımı birleşim vasıtalarının
dayanımlarının şeklinde düşünülecektir.
Yapısal çelik taşıyıcı elemanlara etkiyen yükler çeşitlilik göstermektedir. Örneğin bir kolon
eleman hem eksenel kuvvet hemde eğilme etkisine maruz kalmaktadır. Bu durumda her iki
etkiden dolayı birleşimde oluşan gerilmelere göz önüne alınmalıdır.
Bununla birlikte eksenel yüklü elemanların düşey eksenlerinin ortak bir noktada kesişmemesi
halinde, dış merkezlik etkisi göz önüne alınacaktır. Yani taşıyıcı elemanın tarafsız eksenine belirli
bir mesafede yükün etkimesi sebebiyle bu yükün tarafsız eksene olan mesafesi kadar ikincil
mertebe etkileri oluşarak kesitte ilave gerilmelere yol açmaktadır.
yük aktarım şekillerine göre farklı teşkiller mümkün olduğu için bu etkilere bağlı kesit tesirleri
dikkate alınmalıdır. Bu birleşimler için yönetmelikte verilen koşullar aşağıda sıralanmaktadır.
Dolu gövdeli ve kafes kirişlerin basit (mafsallı) birleşimleri, yeteri miktarda dönme yeteneğine
sahip olacak şekilde ve sadece kesme kuvveti etkisi dikkate alınarak boyutlandırılabilir.
Ancak, birleşime etkiyen diğer kuvvetlerin de bulunması halinde birleşim, en elverişsiz sonucu
veren kuvvetlerin ortak etkisi altında boyutlandırılmalıdır.
Dolu gövdeli ve kafes kirişlerin moment aktaran birleşimleri, moment ve kesme kuvveti ile normal
kuvvetin ortak etkisi altında boyutlandırılmalıdır.
(a) Herhangi bir birleşim ekinde birleşen kolon uçlarının tam temas sağlayacak şekilde işlenmesi
halinde, birleşimi oluşturan elemanların bağlantısı, tüm parçaları konumlarında güvenle tutacak
şekilde, yeterli miktarda birleşim aracı kullanılarak sağlanacaktır.
(b) Kolonlar dışındaki basınç elemanlarının mesnetlenen uçlarının tam temas sağlanacak şekilde
işlenmesi halinde, ek elemanları ve birleşim araçları, tüm parçaları bir arada ve mevcut
konumlarında tutacak şekilde düzenlenecek ve gerekli dayanımları aşağıdaki değerlerden küçük
olanı dikkate alınarak belirlenecektir.
(1) Elemanın gerekli basınç dayanımının %50 si olarak hesaplanan eksenel çekme kuvveti,
(2) Elemanın gerekli basınç dayanımının %2 sine eşit enine yükten meydana gelen eğilme
momenti ve kesme kuvveti. Enine yük, elemana etkiyen diğer yükler hariç tutularak, ekin
bulunduğu noktaya uygulanacaktır. Eleman uç bağlantıları, ekteki eğilme momenti ve kesme
kuvvetinin belirlenmesi sırasında mafsallı olarak varsayılacaktır.
Kiriş ve kolonlarda tam penetrasyonlu küt kaynaklı ekler, birleşen daha küçük boyutlu enkesitin
karakteristik dayanımını sağlaması gerekmektedir. Diğer tür ek birleşimleri ise, aksi
belirtilmedikçe, ek noktasındaki iç kuvvetlerin gerektirdiği dayanımı sağlayacak şekilde
boyutlandırılmalıdır.
Birleşim bölgelerinde taşıyıcı eleman en kesitine bağlı olarak tüm kesit çevresince kaynağın
sürekli olarak ve/veya tam penetrasyonlu yapılmasının gerekli olduğu durumlarda profil gövde ve
başlıklarının belirli mesafede kesilmesi gerekmektedir. Tüm kaynak ulaşım delikleri, kaynak
işlemi için gerekli boşluk oluşturacak şekilde detaylandırılmalıdır.
Bu durum, tek ve çift korniyerler ile benzer elemanların uç birleşimleri için geçerli değildir.
Bulon ve Kaynakların, aynı kuvveti veya bir kuvvetin aynı bileşenini ortak olarak aktaracak
şekilde boyutlandırılmasına izin verilmemektedir.
Aksi belirtilmedikçe, birleşimlerin normal bulonlar ve basit sıkılan yüksek dayanımlı bulonlar
kullanılarak teşkil edilmesine izin verilebilir. Aşağıdaki birleşimler, önçekme verilen yüksek
dayanımlı bulonlar veya kaynak kullanılarak teşkil edilecektir.
(c) Kapasitesi 5 ton (50 kN) u aşan krenlerin bulunduğu tüm yapılarda, kafes kiriş ekleri, kafes
kirişin kolonlara bağlantıları, kolon ekleri, stabilite elemanı birleşimleri ve kren mesnetleri.
(d) Makinelerin mesnetleri ve tekrarlı veya darbe etkili yüklerin aktarıldığı birleşimler
Çelik yapı elemanlarının birleşimlerinde, elemanların birleşen enkesit parçaları ile bağlantı için
kullanılan levhalar, düğüm noktası levhaları, korniyerler gibi birleşim elemanlarının tasarımı için
uygulanacak esaslar aşağıda verilmiştir. Bu hesaplamalarda birleşime veya birleşimdeki bir
bölüme etkiyen kesit tesirine göre (çekme, kayma, basınç, eğilme, burulma) birleşim vasıtası ile
birleşen parçanın dayanımının birlikte düşünülmesi gerekir. Birleşimin hangi kuvvetin tesirinde
olduğuna göre hesaplama katsayıları ve formülleri değişmektedir.
Ayrıca birleşimin dayanımı kaynaklı birleşim ve bulonlu birleşimler için sadece birleşimi
sağlayanın dayanımı değil birleşen profil, levha vb. birleşim elemanlarının da birleşime bağlı
olarak dayanımlarıyla birlikte karakteristik dayanım değeri hesaplanmalıdır.
dayanımı Rn , çekme etkisinde akma ve kopma (kırılma) sınır durumları için sırasıyla verilen
denklemlerle belirlenir.
Tasarım çekme kuvveti dayanımı, Rn (YDKT), veya güvenli çekme kuvveti dayanımı, Rn
(GKT), aşağıda (a) ve (b)’ye göre hesaplanan değerlerin küçüğü olarak alınmalıdır.
Rn Fy Ag
0, 90 (Y D K T ) veya 1, 6 7 ( G K T )
Rn Fu Ae
0, 75 (Y D K T ) veya 2 , 0 0 (G K T )
şeklinde hesaplanır.
An Ag A
Ae U An
Dayanımı Rn , çekme etkisinde akma ve kopma (kırılma) sınır durumları için sırasıyla verilen
denklemlerle belirlenir.
Tasarım kesme kuvveti dayanımı, Rn (YDKT), veya güvenli çekme kuvveti dayanımı, Rn
(GKT), aşağıda (1) ve (2)’ye göre hesaplanan değerlerin küçüğü olarak alınmalıdır.
Rn 0, 60 Fy Agv
1, 0 0 ( Y D K T ) veya 1, 5 0 (G K T )
Rn 0,60 Fu Anv
0, 75 (Y D K T ) veya 2 , 0 0 (G K T )
şeklinde hesaplanacaktır.
(1) R n 0 , 6 0 Fu A n v U b s Fu A n t
(2) R n 0 , 6 0 F y A g v U b s Fu A n t
Tasarım blok kırılma dayanımı, Rn (YDKT), veya güvenli blok kırılma dayanımı, Rn
(GKT), aşağıda (1) ve (2)’ye göre hesaplanan değerlerin küçüğü olarak alınacaktır.
Çekme gerilme yayılışının üniform olduğu yüzeylerde, Ubs 1,0 , üniform olmadığı yüzeylerde
Dayanımı Pn , basınç etkisinde akma ve burkulma sınır durumları esas alınarak aşağıda verilen
şekilde belirlenir.
Pn Fy Ag
(b) Lc / i 25 için karakteristik basınç kuvveti Dayanımı Pn , ÇYY-2016 Bölüm 8’e göre hesap
edilmelidir.
Tasarım basınç kuvveti dayanımı, Pn (YDKT), veya güvenli çekme kuvveti dayanımı, Pn
(GKT),
Birleşen enkesit parçalarının durumu dikkate alınarak, tasarım eğilme momenti dayanımı (YDKT)
veya güvenli eğilme momenti dayanımı (GKT), akma, yerel burkulma, yanal burulmalı burkulma
ve kırılma sınır durumları için hesaplanan mevcut dayanımların en küçüğü esas alınarak
belirlenecektir.
Eğilmeye çalışan elemanlarla ilgili hesaplamalar Çelik Yapılar II dersi kapsamında anlatılacaktır.
BÖLÜM 3.1.
KAYNAKLI BİRLEŞİMLER
Günümüzde çelik yapılarda en çok kullanılan birleşim aracıdır. Aynı veya benzer alaşımlı
metallerin ısı tesiriyle birbirlerine ilave bir malzeme (kaynak alaşımı) katılarak ve ya katılmaksızın
birleştirilmesi işlemine “kaynak” adı verilir.
Başlıca iki tür kaynak vardır:
a) Basınç kaynağı
b) Ergitme kaynağı
Birleştirilecek parçaların kızıl dereceye kadar ısıtılıp birbiri üzerine bastırılması sonucu
birleştirilmesi şeklinde tanımlanabilir.
Basınç kaynaklarının modern çelik yapılarda yegane kullanımı elektrik direnç kaynağı şeklindedir.
Elektrik direnç kaynağında elektrik akımına kısa devre yaptırılarak kaynak için gerekli ısı sağlanır.
Çelik yapıların çatı ve döşeme sistemlerindeki çelik ankraj (çelik stud) uygulamaları, hafif çelik
yapılarda ince levhaların nokta kaynak ile birleştirilmesi ve kompozit yapılarda başlıklı
saplamaların elektrik arkı saplama kaynağı ile profillere kaynaklanması elektrik direnç kaynağı
yönteminin çelik yapılardaki uygulamalarıdır.
İlave bir plastik malzeme (kaynak alaşımı) kullanılarak yapılan kaynak tekniğine “ergitme
kaynağı” adı verilir. Birleştirilecek metallerin kaynaklanacak kısımları uç uca veya yan yana
getirilip ergitme sıcaklığına kadar (3000C5000C) kadar ısıtılarak ergitilir. Bu durumda esas
metaller ile birlikte kaynak elektrotu ergiyerek birbirine karışır ve parçalar arasındaki boşluk veya
köşe dolar. Soğuma sonucunda birleşme sağlanmış olur.
Elektrik arkından istifade ederek bugünkü anlamda kaynağı ilk tatbik eden Slavianoff olmuştur.
Daha sonra İsveç'li Oskar Kjellberg örtülü elektrotu bularak metodu geliştirmiştir.
Slavianoff metodunda elektrod adı verilen ilave metal kaynak maşası ile (-) kutba, iş parçası da
(+) kutba bağlıdır. Elektrot iş parçasına yaklaştırıldığı zaman elektrik arkı meydana gelir ve
yaklaşık 4000 °C sıcaklıkla metaller ergimeye başlar. Elektrottan düşen damlalar yerçekimi,
elektron akımı sayesinde birleşim derzini doldurur. Metal soğuduğu zaman kaynak gerçekleşmiş
olur.
Kaynak için hem doğru akım, hem de alternatif akım kullanılabilir. Ancak 10-60 volt gerilim ve
60-600 amper akım şiddetinde bir elektrik akımı gereklidir. Akım şiddeti kaynatılacak parçaların
kalınlığına göre ayarlanır. Çelik yapıların birleşimlerinde kullanılan elektrik arkı kaynağıdır.
Kullanılan kaynak makineleri doğru akım ve alternatif akım vermesine göre iki gruba ayrılır:
1. Doğru akım veren kaynak makineleri
2. Alternatif akım veren kaynak makineleri
Kaynak jeneratörleri: Bir motor ve bir dinamo grubundan meydana gelir. Motor genellikle
trifaze şebeke akımı ile beslenir. Şebeke akımından istifade edilemeyen yerler için dizel veya
benzin motoru ile çalışan tipleri de vardır.
Kaynak redresörleri: Kaynak transformatörü ile bir redresörden ibarettir. Trifaze şebeke akımı
ile beslenir.
2- Alternatif akım veren kaynak makineleri
Bunlar sadece bir alternatif akım transformatöründen ibarettir. Kaynak transformatörü ismi
verilir.
Elektrot
Elektrodlar kaynatılacak parçalara uygun alaşımda 2-8 mm çapında, Manganez (Mn), Silisyum
(Si), Nikel (Ni) ilave edilmiş çubuklardır. Çelik yapılarda “sıvalı elektrotlar” kullanılır. Sıva,
elektrot kalınlığının % 25 - 75'i kadardır.
Ergitme kaynağında kullanılan elektrotları üç kısma ayırabiliriz.
a) Çıplak elektrotlar; kaynaklanacak parçaların malzemesine uygun alaşımdan bir teldir.
b) İnce sıvalı elektrotlar; çıplak elektrotların bir sıva tabakası ile kaplanması sonucu elde
edilen elektrotlardır. Sıva malzemesinin içinde, kaynak kalitesi artırıcı maddeler
bulunur. Sıva kalınlığı, elektrot çapının 20’si kadardır.
c) Kalın sıvalı elektrotlar; sıva tabakası kalınlığı elektrot çapının 2070’i olan
elektrotlardır. En çok bu elektrotlar kullanılmaktadır.
Sıva tabakasının faydalan şunlardır:
a) Koruyucu gaz ortamı meydana getirerek, kaynak dikişi ile havadaki oksijen ve azotun temasını
önler. Böylece kaynak dikişinin mekanik özellikleri iyileştirilmiş olur.
b) Kaynağı müteakip dikişin üzeri cürufla kaplanır ve böylece yavaş soğuma sağlanır.
c) Arkın teşekkülünü kolaylaştırır, kararlı bir ark oluşmasını sağlar, hem alternatif hem de doğru
akımla kaynak yapılmasına imkan verirler.
d) Ergimiş haldeki kaynak malzemesi ile cüruf arasındaki kimyasal reaksiyonlarla mekanik
özellikler iyileşir.
Toz altı kaynak yöntemi ilk defa 1933 yılında Amerika Birleşik Devletlerinde, devamında 1937
yılında Avrupa'da kullanılmaya başlamış ve bugünkü şeklini ise 1946 yılında Rusya'da almıştır.
Yöntemin Türkiye'ye girişi 1960'lı yıllara rastlar. Bugün ülkemizde kaynaklı imalat yapan büyük
kuruluşların tümünde toz altı kaynağı yapılmaktadır.
Normal örtülü elektrotla yapılan kaynağa göre bu yöntemde kullanılan aynı çaplı elektrot daha
yüksek kaynak akımı ile yüklendiğinden, daha büyük kaynak banyosu ve daha derin nüfuziyet
elde edilir.
Yöntem, yarı otomatik ve tam otomatik kaynak uygulamalarına da müsait olduğu için, modern
kaynak uygulaması olarak sanayileşmiş ülkelerde yaygın kullanım sahası bulmuştur. Netice olarak
toz altı kaynak yöntemi için özetle sürekli kaynakta hızlı üretim, malzeme ve işçilikten ekonomi,
güvenilir ve güzel görünümlü kaynak dikişi elde edilen bir kaynak yöntemidir.
Toz altı kaynak yönetiminde de ark, otomatik olarak kaynak yerine sürülen çıplak elektrot ile iş
parçası arasında meydana gelir ve ayrı bir kanaldan kaynak yerine dökülen toz yığını altında
işlevine devam eder. Kaynak arkının toz yığını altında teşekkül etmesinden dolayı bu yönteme
“Tozaltı Kaynak Yöntemi” denmiştir.
Kaynak donanımının prensip şeması aşağıda görüldüğü gibidir.
Avantajları
Yüksek kaynak hızı, kaynak parametreleri uygun seçildiğinde hatasız ve güzel görünümlü kaynak
dikişleri elde edilir. Kaynak arkı, kaynak tozu tarafından örtüldüğünden ark ışınlarından korunmak
için maske kullanmaya gerek yoktur.
Ergiyen elektrotla gazaltı kaynağı fikri 1920’lerde ortaya atılmış olmakla birlikte, ticari anlamda
ancak 1948’den itibaren kullanılmaya başlanmıştır. Yöntem önceleri soy gaz koruması altında
yüksek akım yoğunluklarında ince elektrotlarla gerçekleştirilen bir kaynak yöntemi olarak
benimsenmiş ve temelde alüminyumun kaynağına kullanılmıştır. Ergiyen metal elektrot ve soy
gaz kullanılması nedeniyle yönteme MIG (Metal Inert Gas) kaynağı adı verilmiştir. Yöntemde
daha sonra düşük akım yoğunluklarıyla ve darbeli akımla çalışma, daha değişik metallere
uygulama ve koruyucu gaz olarak aktif gazların (CO2) ve gaz karışımlarının kullanılması gibi
gelişmeler meydana gelmiştir. Bu gelişmeler, aktif koruyucu gazın kullanıldığı yönteme MAG
(Metal Active Gas) kayna- ğı adının verilmesine neden olmuştur. Bu ad ayırımı sadece yöntemin
adını belirtmek isteyenlerde sıkıntı yaratmış ve bu nedenle çeşitli ülkeler yöntemi belirtmek
amacıyla değişik adlar kullanmaya başlamıştır.
Amerika'da bu yönteme "GMAW - Gaz Metal Ark Kaynağı ", İngiltere'de ve Almanya'da ise
"MIG/MAG Kaynağı" adı verilmektedir. Ülkemizde de, "Ergiyen Elektrotla Gazaltı veya
MIG/MAG Kaynağı" adları kullanılmaktadır.
Bu yöntemde kaynak için gerekli ısı, sürekli beslenen ve ergiyen bir tel elektrotla kaynak banyosu
arasında oluşturulan ark yoluyla ve elektrottan geçen kaynak akımının elektrotta oluşturduğu
direnç ısıtması aracılığı ile üretilir.
Elektrot çıplak bir tel olup, elektrod besleme tertibatıyla kaynak bölgesine sabit bir hızla sevk
edilir.
Çıplak elektrot, kaynak banyosu, ark ve esas metalin kaynak bölgesine komşu bölgeleri, atmosfer
kirlenmesine karşı dışarıdan sağlanan ve bölgeye bir gaz memesinden iletilen uygun bir gaz veya
gaz karışımı tarafından korunur.
Bu yöntemde dışarıdan sağlanan gazla korunan ve otomatik olarak sürekli beslenen ve ergiyen
elektrod kullanılır.
Kaynakçı tarafından ilk ayarlar yapıldıktan sonra arkın elektriksel karakteristiğinin kendi kendine
ayarını otomatik olarak kaynak makinası sağlar. Bu nedenle yarı otomatik kaynakta kaynakçının
gerçekleştirdiği elle kontroller; kaynak hızı, doğrultusu ve torcun pozisyonundan ibarettir. Uygun
donanım seçilip, uygun ayarlar yapıldığında ark boyu ve akım şiddeti (elektrod besleme hızı)
kaynak makinası tarafından otomatik olarak sabit değerde tutulur. Gazaltı kaynağı için gerekli
donanım aşağıdaki şekilde gösterilmektedir.
Küt Kaynaklar
Köşe Kaynaklar
Dairesel ve Oval Dolgu Kaynaklar
Bazı kaynaklarda seçilmesi gereken uygun dikiş çeşidi için levha kalınlıklarının dikkate alınması
gerekmektedir. Bu sebeple 2-2,5 mm kalınlık için I dikişi, 14-20 mm için x dikişi, 6-20 mm
arasında V dikişi, 20-30 mm arasında U veya J dikişi, 30 mm büyük levhaların küt kaynakla
birleştirilmesi içim cift U dikişi kullanılması önerilmektedir.
Küt kaynak ile birleştirilecek elemanların kalınlığına bağlı olarak kaynak çekme adetleri artış
gösterebilir. Kaynak yapılacak boşluğun tamamen doldurulmasına esasına göre paso adı verilen
kaynak çekme adetleri artış gösterebilir.
Etkin Alan
Küt kaynakların etkin alanı, kaynak uzunluğu (L) ile etkin kaynak kalınlığının (a) çarpımı
olarak dikkate alınır.
Ak L a
Küt kaynakta kaynak uzunluğu (L) uygulandığı boya eşittir. Hesaplamalarda bu uzunluk dikkate
alınır ve herhangi bir düzeltme yapılması istenmemektedir.
Etkin kaynak kalınlığında kaynağın tam nüfuziyetli (penetrasyonlu) veya kısmi nüfuziyetli
(penetrasyonlu) olması durumunda etkili alan değişkenlik göstermektedir.
Tam Nüfuziyetli (Penetrasyonlu) Küt Kaynak (TNK veya TPK): Kaynak metalinin birleşim
enkesitinin tüm kalınlığı boyunca uygulandığı küt kaynaktır.
Kısmi Nüfuziyetli (Penetrasyonlu) Küt Kaynak (KNK veya KPK): Kaynak metalinin birleşen
elemanın tüm kalınlığı boyunca uygulanmadığı küt kaynaktır.
Tam penetrasyonlu küt kaynakların etkin kalınlığı, birleşen parçalardan ince olanının
kalınlığına eşit alınacaktır. (a=tmin)
İMO-01-/2005’te birleşim elemanlarının şekline ve kaynak dikişi türüne göre tam penetrasyonlu
küt kaynak için kaynak dikişi hesap kalınlığı aşağıdaki tabloda verilmektedir.
Tablo 3.1. Tam Nüfuziyetli Küt Kaynak Etkin Kalınlıklar (Hesap Kalınlıkları)
Kaynak Dikişi
Kaynak Dikişi Türü Görünüş
Hesap Kalınlığı a
Kök Karşı
Taraftan a=t1
3
Kaynak (paso)
yapılmış
Yarım V
Dikişi
Kök tam
nüfuziyetli
4
kaynak
Yapılmış
Enkesiti eğrisel kenarlı küt kaynakların etkin kalınlıkları, deneysel yöntemlerle farklı etkin
kalınlıkların geçerliliği gösterilmedikçe, kaynak metalinin eğik yüzey (dairesel enkesitli çubuk
yüzeyi, 90° bükülerek şekil verilmiş yüzey, boru enkesitli elemanların yüzeyleri ve kutu enkesitli
elemanların köşe yüzeyleri) hizasına kadar doldurulması halinde ÇYY-2016’da Tablo 13.2 de
verilmiştir.
Kaynak metalinin eğik yüzey hizasına kadar doldurulmadığı enkesiti eğrisel kenarlı küt
kaynakların etkin kalınlıkları, Tablo 13.2 de verilen değerler, esas metal yüzeyinden itibaren
kaynak yüzeyine kadar ölçülen en büyük kaynaklanmayan yükseklik (derinlik) kadar azaltılarak
belirlenecektir.
Tablo 3.2. Kısmı Nüfuziyetli Küt Kaynak Etkin Kalınlıklar (Hesap Kalınlıkları)
Kaynak Dikişi Hesap
Kaynak Dikişi Türü Görünüş
Kalınlığı a
1 Yarım Y Dikişi
Çift Yarım Y
3
Dikişi
Kısmi nüfuziyetli küt kaynağın minimum etkin kalınlığı, hesaplanan kuvvetin güvenle
aktarılmasını sağlayacak kaynak kalınlığından ve Tablo 13.3 te verilen minimum kalınlıklardan az
olamaz. Minimum kaynak kalınlığı, birleşen iki parçanın ince olanı esas alınarak belirlenecektir.
Minimum kaynak kalınlığı, birleşen iki parçanın ince olanı esas alınarak belirlenecektir.
Birbiri üzerine getirilen parçaların teşkil ettiği köşede kaynak oyuğu açılmaksızın yapılan kaynağa
“köşe kaynağı“ denir. Birleştirdiği elemanlar arasındaki açı 60° ile 120° arasında olan kaynaklar,
köşe kaynak olarak dikkate alınacaktır. Bu açının 60° den küçük olması halinde bu kaynaklar,
kısmi penetrasyonlu küt kaynak olarak değerlendirilecektir.
Etkin Alan
Bir köşe kaynağın etkin alanı, etkin kaynak uzunluğu (Le) ile etkin kalınlığı (a) çarpılarak elde
edilecektir.
Ak Le a
Köşe kaynağın etkin kalınlığı, a, kaynak kökünden kaynak yüzeyine olan en kısa uzunluk (kaynak
enkesiti içine çizilebilen üçgenin yüksekliği) olarak dikkate alınacaktır.
Köşe kaynakların minimum etkin kalınlığı, hesaplanan kuvvetin güvenle aktarılmasını sağlayacak
kaynak kalınlığından ve ÇYY-2016’da Tablo 13.4 te verilen minimum kalınlıklardan az olamaz.
Bu koşullar, kısmi ve tam penetrasyonlu küt kaynakların takviye edilmesi amacıyla kullanılan köşe
kaynaklar için geçerli değildir.
Kaynaklanan elemanlardan ince olanının et kalınlığı t olmak üzere, köşe kaynakların maksimum
kalınlığı için aşağıdaki koşullar göz önüne alınacaktır.
(a) Kaynaklanan elemanın kenar kalınlığı 6mm den ince ise 0.7t kalınlığından büyük olamaz.
(b) Kaynaklanan elemanın kenar kalınlığı 6mm veya daha kalın ise, öngörülen kaynak kalınlığının
sağlanabilmesi amacıyla, 0.7(t – 2mm) şeklinde belirlenecektir.
Dairesel ve oval delikler içinde teşkil edilen köşe kaynakların etkin uzunluğu, kaynak kalınlığı
doğrultusundaki düzlemin merkezi boyunca uzanan kaynak ekseni uzunluğu (L) şeklinde
belirlenecektir.
Köşe kaynakların girişim yapması (üst üste binmesi) halinde, birleşim yüzeyinin düzlemi içindeki
etkin kaynak alanı, dairesel veya oval deliklerin karakteristik enkesit alanını aşamaz.
Köşe kaynak uzunluğu, uygulanan kaynak uzunluğundan kaynak başlangıç ve bitiş noktalarının
her biri için kaynak kalınlığı “a” kadar uzunlukta krater kaybı çıkarılarak hesaplanabilir.
L L veya L L a veya L L 2a
Köşe kaynakların minimum etkin uzunluğu, kaynak kalınlığının 6 katından veya 40mm
den az olamaz.
6 a
Lmin
40 mm
Bu koşulun sağlanamadığı durumda, kaynağın etkin kalınlığı, kaynak uzunluğunun 1/6 sı olarak
göz önüne alınacaktır.
Lamadan teşkil edilen bir çelik çekme elemanın uç birleşiminde sadece boyuna doğrultuda
köşe kaynaklar kullanılması halinde, bu kaynakların her birinin uzunluğu kaynaklar arası dik
uzaklıktan daha küçük olamaz. Yani levha eninden küçük olamaz.
L 150a için Le L
150a L 400a için Le L 1, 2 0, 0014( L / a) 1, 0
400a L için Le 250a
L: Kaynak Uzunluğu
L e: Etkin kaynak Uzunluğu
a: Etkin kaynak kalınlığı (kaynak enkesiti içine çizilebilen üçgenin yüksekliği)
β: Azaltma katsayısı
Köşe kaynağın,
- kaynaklanan kenarın uç noktasından önce sonlandırılmasına,
- diğer kenar boyunca uzatılmasına veya
- çepeçevre uygulanmasına,
aşağıda tanımlanan hususlar göz önünde tutularak izin verilebilir.
a) Çekme kuvveti etkisindeki bir eleman üzerine bağlanan başka bir elemanın uç birleşimi için
kullanılacak köşe kaynaklar, çekme etkisindeki eleman kenarından kaynak kalınlığının en az
1,5 katı kadar geride sonlandırılacaktır.
Kiriş ucu ile birleşim elemanı arasındaki dönme uyumunun sağlanabilmesi için kaynak
uygulaması
(c) Rijitlik levhalarının kiriş başlıklarına bağlandığı durumlar hariç olmak üzere, enine rijitlik
levhalarını 20mm ve daha ince kalınlıkta gövde levhasına bağlayan köşe kaynakların
sonlandırıldığı noktanın, gövde – başlık kaynağına uzaklığı, gövde kalınlığının 4 katından az,
6 katından fazla olamaz.
(d) Aynı düzlemin farklı yüzeylerine uygulanan köşe kaynaklar birbirleriyle birleştirilmeyecek
şekilde eleman köşe bölgelerinde sonlandırılmalıdır.
Köşe kaynakta etkili hesap boyu kaynağın durumuna kaynak boyundan her bir kaynak ucu
için bir kaynak kalınlığı (1 veya 2 adet krater (a)) çıkarılarak elde edilmelidir.
Küt kaynak dikişlerinde gerilmeler birleşim noktasında etkiyen kuvvetin yönüne ve kaynak
dikişinin formuna göre asal çekme ve kayma gerilmeleri şeklinde oluşmaktadır.
a) Kaynak dikişinin aktardığı P kuvveti, ya dikişe dik doğrultuda normal kuvvet (çekme,
basınç) ya da dikiş doğrultusunda kayma kuvveti alabilir.
k P
k ( a L)
şeklinde yapılır. Burada (aL) kaynak dikişinin bulunduğu birleşimdeki toplam kaynak
b) Kaynak dikişi, yalnız eğilmeye maruz bir birleşimde bulunuyor ise, tarafsız eksenden c
uzaklığında ki kaynak dikişindeki
M
Normal gerilme c
I
M
Kenar lifte ise
W
ifadeleri ile hesaplanmaktadır. ve W, tahkiki yapılan kesitin atalet ve mukavemet momentleri
göstermektedir.
c) Küt ve köşe kaynaklarının birlikte kuvvet aktarması durumu
Eğer iki ve daha fazla kaynak tipi (küt, köşe, dairesel ve oval) tek bir düğüm noktasında birlikte
kullanılıyorsa, kaynak grubunun dayanımı her birinin dayanımı ayrı ayrı hesaplanarak
değerlendirilecektir.
k em.k
d.2.) Asal gerilme tahkiki
Kaynak dikişinden hayali koparılmış
küçük parçaya normal ve kayma
gerilmesi etkisi söz konusu olduğunda;
h
1
2
k k2 4 k2 em , k
1
2
h x y x y 4 2 (Mukayese Gerilmesi)
2
Eğer iki ve daha fazla kaynak tipi (küt, köşe, dairesel ve oval) tek bir düğüm noktasında birlikte
kullanılıyorsa, kaynak grubunun dayanımı her birinin dayanımı ayrı ayrı hesaplanarak
değerlendirilecektir.
Yönetmelik 2.1.1 de tanımlanan farklı çelik sınıflarından oluşan elemanların birbirleriyle kaynaklı
olarak birleştirilmesine izin verilir. Kaynak metalinin akma gerilmesi, çekme dayanımı, kopma
uzaması ve minimum çentik tokluğu (CVN, Charpy-V-Notch) değeri daima birleştirdiği
elemanlarınkinden büyük veya en az elemanlarınkine eşit olacaktır.
Ayrıca, kaynak dikişine nüfuz edebilecek hidrojen miktarının düşük olması (örneğin, hidrojen
içerikli örtüye sahip elektrotların kullanılması) sağlanacaktır.
Kaynaklı birleşimlerde iki farklı malzeme söz konusudur. Bunlardan biri kaynak vasıtası ile
birleştirilen esas metal, diğeri ise kaynaklama için kullanılan kaynak metalidir (ilave metal). Bu
sebeple dayanım hesaplamalarında iki farklı metal için hesaplama yapılmaktadır. Kaynaklı
birleşimlerin tasarım dayanımı, Rn (YDKT) veya güvenli dayanımı, Rn (GKT) esas metalin
çekme ve kayma etkisinde kırılma sınır durumları ile kaynak metalinin kırılma sınır durumuna
göre hesaplanan değerlerin küçüğü olarak belirlenmektedir.
Esas metal karakteristik dayanımı, RnBM, ve kaynak metali karakteristik dayanımı Rnw, sırasıyla
aşağıda verilen denklemler kullanılarak hesaplanacaktır.
Genel olarak kaynaklı birleşimleri taşıma güçleri, anma dayanımlarının ÇYY-2016 Tablo 13.5’te
verilen ϕ dayanım katsayısı ile çarpılması veya Ω güvenlik katsayısına bölünmesi ile
hesaplanmaktadır.
Köşe kaynakların karakteristik gerilmesi, Fnw , köşe kaynakların boyuna eksenlerinin kuvvet
doğrultusuyla yaptığı açı gözönüne alınmaksızın, Tablo 13.5 ten alınabilir. Köşe kaynakların
boyuna eksenlerinin kuvvet doğrultusuyla yaptığı açı göz önüne alındığında ise kaynakların
(a) Ağırlık merkezinden geçen eksenel yük etkisindeki, birbirine paralel veya aynı eksen
üzerindeki üniform kalınlığa sahip köşe kaynak grubunun karakteristik dayanımı aşağıda verilen
denklemler kullanılarak hesaplanabilir.
Bir başka deyişle kaynak metalinin anma dayanımı, kaynak işlemi için kullanılan elektrotun anma
dayanımını (FE) ve kaynak ağırlık merkezinden geçerek kaynağa etki eden yükün kaynak ile yaptığı
açıya (θ) bağlı hesap edilmektedir.
(b) Ağırlık merkezinden geçen eksenel yük etkisindeki, eksenine paralel ve eksenine dik yük
etkisindeki köşe kaynaklardan oluşan üniform kalınlıklı kaynak grubunun karakteristik dayanımı,
aşağıda verilen denklemler ile hesaplanan değerlerin büyüğüne eşit alınacaktır.
KAYNAKLI BİRLEŞİMLER
Yük Ve Dayanım Katsayıları İle Tasarım
YDKT
Köşe Kaynak
Yük Tipi ve Kaynak Karakteristik Gerilme Etkin Alan
İlgili Metal ϕ
Eksenine Göre Doğrultusu (FnBM veya Fnw) (ABM veya Awe)
Esas Metal Genel Kurallar geçerlidir
Kesme
Kaynak Metali 0, 75 0,60FE
Kaynak eksenine paralel çekme ve basınç etkilerinin düğüm
Kaynak Eksenine Paralel noktası tasarımında göz önüne alınmasına gerek yoktur.
Çekme ve Basınç Kontrollerin esas metalde genel kurallara göre yapılması
yeterlidir
KAYNAKLI BİRLEŞİMLER
Güvenlik Katsayıları İle Tasarım
GKT
Köşe Kaynak
Yük Tipi ve Kaynak Karakteristik Gerilme Etkin Alan
İlgili Metal Ω
Eksenine Göre Doğrultusu (FnBM veya Fnw) (ABM veya Awe)
Esas Metal Genel Kurallar geçerlidir
Kesme
Kaynak Metali 2, 00 0,60FE
Kaynak eksenine paralel çekme ve basınç etkilerinin düğüm
Kaynak Eksenine Paralel noktası tasarımında göz önüne alınmasına gerek yoktur.
Çekme ve Basınç Kontrollerin esas metalde genel kurallara göre yapılması
yeterlidir
RnBM : Esas metal karakteristik dayanımı ABM : Esas metal etkin enkesit alan
Rnw : Kaynak metali karakteristik dayanımı Awe : Etkin kaynak alanı
Şekilde 18×200 ve 20×200 enkesitlerine sahip elemanlar küt kaynaklı ek birleşimi 350 kN’luk
sabit yükü (PG) altında eksenel çekme kuvveti etkisindedir. Örtülü elektrot kullanılarak yapılan
kaynak uygulamasında başlatma ve sonlandırma levhası kullanılmıştır. Buna göre birleşimlerin
karakteristik dayanımlarını aşağıda verilen kaynak durumları için hesaplayınız. Tasarım (YDKT)
ve güvenli dayanımlarını kontrol ediniz.
a) birleşimin V-60° tam nüfuziyetli küt kaynakla birleştirilmesi
b) kaynak ağzı V-60° ve derinliği 10 mm olan kısmi penetrasyonlu küt kaynakla birleştirilmesi
durumunda (F-düz pozisyonda)
Çözüm
a. Tam nüfuziyetli küt kaynak kullanılması durumu
Etkin kaynak kalınlığı ve boyunun belirlenmesi (Tam nüfuziyetli küt kaynakta)
Etkin kaynak kalınlığı (TNK) (Tablo3.1.)
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1, 4 PG Pa PG
Pu 1, 4(350) 490 kN Pa 350 kN
Tasarım dayanımı Güvenli dayanım
(Tablo 3.5.a) (Tablo 3.6.a)
A.S.D. Ω=1,67
A.S.D. ϕ=0,90
R d R n B M 0 , 9 0 (9 9 0 , 0 ) 8 9 1, 0 k N Rg RnBM / (990,0) /1,67 592,0kN
K.S.D. ϕ=0,75 K.S.D. Ω =2,00
R d R n B M 0 , 7 5 (1 5 4 8, 0 ) 1 1 6 1, 0 k N
***En küçük Rd değeri belirleyicidir.
Rg RnBM / (1548,0) / 2,00 774,0kN
***En küçük Rg değeri belirleyicidir.
Pu 490 Pa 350
0, 55 1, 0 0, 59 1, 0
Rd 891 R g 592
Örtülü elektrot ile elektrik arkı kaynağı, V-60° düz kaynak (F) durumunda kaynak ağzı
derinliği alınır. (Tablo 3.2.b)
Minimum kaynak kalınlığı kontrolü
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1, 4 PG Pa PG
Pu 1, 4(350) 490 kN Pa 350 kN
Tasarım dayanımı (Tablo 3.5.b) Güvenli dayanım (Tablo 3.6.b)
Kaynak metali için Kaynak metali için
Rd Rnw (0, 80) (576) 460, 8 kN Rg Rnw / (576) / 1,88 306, 4 kN
Esas metal için Esas metal için
Rd RnBM (0, 75) (860) 645 kN Rg RnBM / (860) / 2, 00 430 kN
Küçük olan değer seçilir Küçük olan değer seçilir
Pu 490 Pa 350
1, 06 1, 0 1,14 1, 0
Rd 460, 8 R g 306, 4
Şekilde 16×200 ve 14×200 enkesitlerine sahip elemanlar küt kaynaklı ek birleşimi sabit yükü (PG)
altında eksenel çekme kuvveti etkisindedir. Örtülü elektrot kullanılarak yapılan V-60° F-düz
pozisyonda tam nüfuziyetli küt kaynaklı birleşimde kesitin taşıyabileceği (PG) kuvvetini
a) krater kayıplarını olması durumunda
b) başlatma ve sonlandırma levhası kullanılması durumunda hesaplayınız.
(Güvenlik oranını 0.99 alınız)
Çözüm
a) krater kayıplarını olması durumunda
Etkin kaynak kalınlığı ve boyunun belirlenmesi (Tam nüfuziyetli küt kaynakta)
Etkin kaynak kalınlığı (TNK) (Tablo3.1.)
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1,4PG Pa PG
Tasarım dayanımı (Tablo 3.5.a) Güvenli dayanımı (Tablo 3.6.a)
Rd RnBM 0,90 (565,9) 509,3kN Rg RnBM / (565,9) /1,67 338,8kN
Rd RnBM 0,75 (866,9) 650,1kN Rg RnBM / (866,9) / 2,00 433,5kN
Pu Pa
0, 99 kabulü ile 0, 99 kabulü ile
Rd Rg
Pu 1, 4 PG Pa P
0, 99 G 0, 99
Rd 509, 3 Rg 338,8
1, 4 PG 0, 99 509, 3 PG 0, 99 338,8
PG 360,1kN PG 335,5 kN
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1,4PG Pa PG
Tasarım dayanımı (Tablo 3.5.a) Güvenli dayanımı (Tablo 3.6.a)
Rd RnBM 0,90 (658) 592, 2 kN Rg RnBM / (658) /1,67 394,0kN
Rd RnBM 0,75 (1008,0) 756,0kN Rg RnBM / (1008) / 2,00 504,0kN
Pu Pu
0, 99 kabulü ile 0, 99 kabulü ile
Rd Rd
Pu 1, 4 PG Pu P
0, 99 G 0, 99
Rd 592, 2 Rd 394, 0
1, 4 PG 0, 99 592, 2 PG 0, 99 394, 0
PG 418,8 kN PG 390 kN
UYGULAMA 3.3.(Tahkik)
Aşağıda köşe kaynaklı uç birleşim detayı verilen 14×200 enkesit boyutlarına sahip eleman,
PG=100 kN sabit yük ve PQ=250 kN hareketli eksenel çekme kuvveti etkisindedir.
a) Birleşimin karakteristik dayanımını belirleyiniz.
b) Birleşimin tasarım dayanımı kontrolünü yapınız (YDKT)
c) Birleşimin güvenli dayanım kontrolünü yapınız (GKT)
Aşağıda köşe kaynaklı uç birleşim detayı verilen UPE 240 enkesitli profil, PG=130 kN sabit yük
ve PQ=300 kN hareketli eksenel çekme kuvveti etkisindedir.
a) Birleşimin karakteristik dayanımını belirleyiniz.
b) Birleşimin tasarım dayanımı kontrolünü yapınız (YDKT)
c) Birleşimin güvenli dayanım kontrolünü yapınız (GKT)
Çözüm
a) Birleşimin karakteristik dayanımının belirlenmesi,
Birleşen eleman kenarı ile birleşilen yüzey arasındaki 90° lik açının uygunluğu,
(Özel Not: Birleşim yerinde profil başlığı olmasından dolayı bu bölge gövde kalınlığından %20 fazla
kalınlıkta düşünülebilir.)
Paralel Rnwl Fnw Awe (0, 60 FE )(2 3,5 236,5) 103 546,32 kN
Dik Rnwt Fnw Awe (0, 60 FE )(3,5 240) 103 277, 20 kN
Üniform kalınlıklı kaynak grubunun karakteristik dayanımı hesaplanacak iki değerin büyüğü
olacağından
Aşağıda eşit kollu 2L110.12 korniyer 14 mm kalınlığında bağ levhasına köşe kaynaklı uç
birleşimle bağlandığı detay verilmektedir. Korniyerler PG=350 kN’luk sabit yük ve PQ=400 kN
hareketli eksenel çekme kuvveti etkisindedir. (1) kaynağında dikiş uzunluğu 220 mm olduğuna
göre;
Çözüm
a) Etkin Kaynak Kalınlıkları (a)
Kaynaklar köşe kaynağıdır.
(1) Nolu kaynak kalınlığı (Tablo 3.4’den)
tmin 12 mm 13 t 12 mm 6 olduğu için amin 3,5 mm
amak 0,7 (12 2) 7 mm
a1 4 mm seçelim
(2) Nolu kaynak kalınlığı (Tablo 3.4’den)
tmin 12 mm 13 t 12 mm 6 olduğu için amin 3,5 mm
amak 0,7 (12 2) 7 mm
a2 4 mm seçelim
(Özel Not: Birleşim yerinde korniyer gövdesi olması durumunda kol kalınlığı %20 fazla düşünülebilir. Bu
durumda tmin=1,2×12=14.4 mm olur)
78, 5
L2 (212) 528 mm
3,15
L2 528 2 4 536 mm (kaynak boyu)
Kontroller
6a=6 4=24mm
(1) kaynağı L1 212 mm
40 mm
L1 212 mm 150a=150 4=600mm
6a=6 4=24mm
(2) kaynağı L2 528 mm
40 mm
L2 528 mm 150a=150 4=600mm
Rnw 1704, 9 kN
Rn min RnBM 2504, 2 kN
R
nBM 3836, 2 kN
olduğu için birleşimin karakteristik dayanımını belirlemede kaynak metali belirleyicidir. Ancak ϕ
ve Ω katsayılarındaki farklılıklar göz önünde bulundurularak tasarım ve güvenli dayanım
hesaplarında her üç değer için hesap yapılmalıdır.
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1, 2 PG 1, 6 PQ Pa PG PQ
Pu 1, 2(350) 1, 6(400) 1060 kN Pa 350 400 750 kN
Tasarım dayanımı (Tablo 3.5.c) Güvenli dayanım (Tablo 3.5.f)
Kaynak metali için Kaynak metali için
Rd Rnw (0, 75) (1704, 9) 1278, 6 kN R g Rnw / (1704, 2) / 2, 00 852, 5 kN
Esas metal için akma Esas metal için akma
Rd RnBM (1, 00) (2504, 2) 2504, 2 kN R g RnBM / (2504, 2) / 1, 5 1669, 4 kN
Esas metal için kırılma Esas metal için kırılma
Rd RnBM (0, 75) (3836, 2) 2877,1kN R g RnBM / (3836, 2) / 2, 00 1918,1kN
Küçük olan değer seçilir Küçük olan değer seçilir
Pu 1060 Pa 750
0, 83 1, 0 0, 88 1, 0
Rd 1278, 6 R g 852, 5
BÖLÜM 3.2.
Bulon (Cıvata): Silindirik gövdeli, altı köşeli başlıklı, ucunda spiral diş açılmış kısmı bulunan bir
birleşim aracıdır.
Silindirik gövdenin bir kısmı düz, uç kısmı da somun takılmasına uygun şekilde dişlidir. Önceden
açılmış yuvaya bulon takılır. Uç kısmına önce rondela (pul) konduktan sonra somunu takılarak
saat yönünde döndürmek suretiyle anahtarla sıkılır.
Normal bulonlar delik çevresinde ezilme ve gövdede makaslamaya göre kuvvet taşırlar.
Bulonlarda diş açılmamış gövde uzunluğunun (L-b), birleştirilecek levhaların toplam kalınlığı (S)
den 2-3 mm büyük olması gerekir. Böylece taşıma gücünde bir eksilmeye meydan verilmemiş
olur.
ÇYY-2016 gereği bu tür bulonlar basit sıkma yönteminin uygulandığı ezilme etkili birleşimlerde
kullanılmalıdır ve montajları sırasında öngerme kuvveti uygulanmamalıdır.
a) Kaba Bulonlar: Preslenmek suretiyle imâl edilirler, dişli kısmı hariç gövdede herhangi bir
işleme tabi tutulmazlar. Bu sebeple gövde siyah ve düzgün olmayan bir görünümdedir. Bundan
dolayı birleştirilecek elemanda açılmış yuva ile kaba bulon çapı arasında yaklaşık 1 mm 'lik bir
boşluk vardır.
d1 = d + 1 mm
Bu boşluk sebebiyle birleşimde kalıcı deformasyonlar meydana gelebilir ve özellikle hiperstatik
sistemlerde kuvvet ve gerilme yayılışı büyük ölçüde değişebilir. Bunun için kaba bulonlar geçici
inşaatta, perçinleme bitinceye kadar parçaları istenilen şekilde tutmak için ve moment tesiri
bulunmayan küçük kuvvetlerin tesirinde olan birleşimlerde kullanılır. Köprülerde ve moment tesiri
olan birleşimlerde kullanılamazlar. Hesaplarda bulon çapı dikkate alınır. Kaba bulonlar
genellikle 4.6. çeliği kullanılarak üretilir.
b)Uygun Bulonlar: Gövdenin düz dişsiz kısmı tornalamak suretiyle işlenmiştir. Düzgün bir yapıya
sahip ve parlak görünümdedir. Uygun bulonlarda birleştirilecek elemandaki delik çapı arasında
fark yönetmeliklerde belirtilmektedir. Uygun bulon yuvasına tam uyum sağlar ve kalıcı
deformasyonlara sebep olmaz. Birleşen parçaların arasında rölatif hareketin istenmediği moment
ve büyük kuvvet aktaran eklerde ve köprülerde uygun bulonlar kullanılır. Bu durumda birleşen
parçalarda açılan delik çapı dh =(1~1.15)d şeklinde olmalıdır. Hesaplarda bulon çapı dikkate alınır.
Yüksek mukavemetli çelikten TS EN 14399-1 ve DIN 6914-16 standartlarına uygun olarak üretilir.
Somunlar özel bir anahtarla yüksek kuvvet uygulanarak sıkılır. Bu şekilde birleştirilen levhalar
veya eleman kısımları arasında sürtünme kuvveti meydana gelir.
Başka bir deyişle bulonlara belirli oranda (maksimum öngerme kuvvetinin en az yarısı kadar)
öngerme kuvveti uygulanarak sürtünme kuvveti ile de kuvvet aktarımı sağlanabilir. Ancak bu
artım sırasında bulonun boyu doğrultusunda birleşen parçalara ait ezilme emniyet gerilmeleri göz
önünde bulundurulmalıdır.
Pv: Bulon öngerilme kuvveti, μ: Temas yüzeylerindeki sürtünme katsayısı, ν: Kaymaya karşı emniyet
katsayısı
Montaj sırasında tüm düğüm noktası yüzeyleri, yüzey pullarından temizlenmelidir. Bu tür
bulonlar basit sıkma yönteminin uygulandığı ezilme etkili birleşimlerde de kullanılabilir. Bulonlara
uygulanacak sıkma yöntemi proje çizimleri üzerinde açık olarak tanımlanmalıdır.
Önçekme verilerek kullanılacak tüm yüksek dayanımlı bulonlara, aşağıdaki tabloda verilen (ÇYY-
2016 Tablo 13.6 ve TS EN 1090-2 Tablo 15) verilen çekme kuvvetlerinden az olmayacak şekilde
önçekme uygulanmalıdır.
Özellikle temel birleşimlerinde ve çok büyük kesit tesirlerine maruz kalan mesnet birleşim
bölgelerinde standart üretim bulonların yetersiz kaldığı çaplar söz konusu olduğunda kullanılan
bulon çeşididir. İstenilen çapta ve istenilen diş boylarında üretilir.
Gösterme işaretlerine ilave olarak DIN ISO 5845’e göre proje çizimlerinde bulon gösterimleri
aşağıdaki tabloda verilmektedir. Bu tabloda bulonun takılma yeri veya deliğin açılma yeri göz
önünde bulundurularak faklı gösterim şekilleri kullanılmaktadır.
Tablo 4.3 Bulonlar için sınır gerilme değerleri (N/mm2) (ÇYY-Tablo 2.2)
Yüksek Dayanımlı
Normal Bulonlar
Bulon Sınıfı Bulonlar
4.6 4.8 5.6 5.8 6.8 8.8 10.9
Bulonların karakteristik çekme gerilmesi dayanımı, Fnt , Tablo 4.3. de verilen bulon malzemesi
karakteristik çekme dayanımı, Fub ye bağlı olarak, aşağıda verilen denklem ile hesaplanır.
Fnv 0.563Fub
Her bir bulon sınıfı için karakteristik çekme ve kayma dayanımları Tablo 4.4 de verilmiştir. Normal
bulonların (4.6, 4.8, 5.6, 5.8 ve 6.8) karakteristik kayma dayanımları, diş açılmış gövde bölümünün
b
:Doğrudan eksenel (çekme ve basınç) yük etkisindeki bir birleşim uzunluğunun 950 mm yi aşması halinde,
tablodaki Fnv değerleri %15 oranında azaltılacaktır.
c
:Birleşimin kalınlığı bulon çapının 5 katını aştığında, aşan her 2 mm için normal bulonların tabloda verilen
değerleri %1 oranında azaltılmalıdır.
Yüksek mukavemetli bulonlarda (8.8 ve 10.9) diş açılmış gövde bölümünün kayma düzlemi
içinde olup olmadığı durumu ezilme etkisi altında farklılık göstermektedir. Bu durum aşağıdaki
şekilde verildiği gibi bulonlardaki diş açılma boyuna ve/veya birleşen elemanların kalınlıklarına
bağlı olarak iki tipte oluşmaktadır. Diş açılmış bölgenin kayma düzlemi içerisinde bulunması
ezilme etkili birleşimlerde kayma emniyet gerilmesinin daha düşük bir değerde alınmasını
gerektirmektedir (Tablo 4.4.).
Öngerme elemanlarında kesme ve ezilme etkilerinin yanı sıra birleştirilen levhalar arasında
oluşan sürtünme kuvvetinin de gerilme hesaplamalarında dikkate alınması gerekmektedir.
Bulonda kesmeye bağlı olarak zorlanan kesit bulonun dairesel gövde kesitidir. Bulon kayma
dayanımı hesabında bu alan dikkate alınır. Bu alan birleştirilen parça sayısına bağlı olarak tek veya
çok tesirli oluşabilir. Birleşimdeki kayma düzlemi adedi bulon enkesitinde kayma kuvvetinden
etkilenen enkesit adedine eşittir.
Bu alanda oluşan gerilmeler düzgün yayılı değildir. Gerçekte parabolik bir eğri şeklindedir. Ancak
hesaplamalarda bu gerilme dağılışı üniform olarak dikkate alınmaktadır.
Bu alanlardaki hasar oluşumları için yapılan deneysel araştırmaların sonuçları, ezilme göçmesinin
bulon gövdesinde değil, birleştirilen levhalarda oluştuğunu göstermektedir. Bu durum bulon
dayanımı ile levha dayanımı arasındaki farklılıktan ileri gelmektedir. Dayanımı düşük bulonlu
birleşimlerde delik ezilmesiyle birlikte bulon gövdesindeki ezilmenin de tahkikinin yapılması
gerekebilir.
Birleştirilen levha adedine bağlı olarak bulonun kesme etkisinde kalan alanlarının bir veya birden
fazla bulunması durumuna göre tek tesirli ve çift tesirli olarak ikiye ayrılmaktadır.
Çelik yapı elemanlarında bulonla birleştirilecek elemanlar ve eleman parçalarında açılacak bulon
delikleri şekil ve boyut itibariyle standart dairesel delik, büyük dairesel delik, kısa oval delik ve
uzun oval delik olmak üzere 4 farklı şekilde yapılmaktadır. Açılacak deliklerin çapları aşağıdaki
tabloda verilmektedir.
Standart dairesel, büyük dairesel ve oval deliklerin merkezleri arasındaki uzaklık, s, karakteristik
bulon çapı d nin 3 katından az olamaz.
smin 3d
Standart dairesel delik çapı merkezinden itibaren parça kenarına uzaklık, herhangi bir doğrultuda
olmak üzere, Tablo 4.6 da verilen değerden az olmaz. Büyük dairesel delik veya oval delik
merkezinden itibaren parça kenarına uzaklık, standart dairesel delik çapının gerektirdiği değere,
ÇYY-2016 Tablo 13.10 da verilen uygulanabilir C değeri ilave edilerek hesaplanan uzaklıktan az
olamaz.
Tablo 4.6. Standart Dairesel Delik Çapıa Merkezinden Parça Kenarına Olan Minimum
Uzaklık,(mm) (ÇYY-2016 Tablo 13.9)
Bulon Çapı Kenara Olan Minimum Uzaklık
16 22
20 26
22 29
24 32
27 36
30 40
36 48
>36 1.30d
a
:Büyük dairesel delik çapı veya oval delik çapları için Bkz. Tablo 13.8
1. Herhangi bir bulonun merkezinin en yakın kenara olan maksimum uzaklığı, bağladığı
parçanın kalınlığının 12 katını ve 150mm yi aşamaz.
2. Boyalı veya korozyon etkisinde olmayan boyasız elemanlarda, bir profil ile levhayı veya iki
levhayı sürekli olarak birbirine bağlayan bulonların kuvvet doğrultusundaki aralıkları,
birleşen ince parçanın kalınlığının 14 katını ve 200mm yi aşamaz.
3. Bu boyutlar, temas halindeki iki profilin birbirine sürekli olarak bağlantısını sağlayan
bulonlu birleşimler için geçerli değildir.
Bulonlu birleşimlerde etkiyen kuvvete bağlı olarak farklı hasar türleri oluşabilir. Hasar oluşumu
Etkiyen kuvvetin çeşidine
Etkiyen kuvvetin büyüklüğüne
Birleşimde kullanılan bulon kalitesine
Birleşim yapılan levha ve profillerin kalitesine
bağlı olarak farklılık göstermektedir.
Ezilme etkili birleşimin karakteristik dayanımı, kayma etkisinde bulon gövdesi kırılma sınır durumu
için Rn Rnv Fnv nsp Ab kullanılarak hesaplanan karakteristik kesme kuvveti dayanımı ile
Birden çok sayıda bulonun kullanıldığı birleşimde karakteristik dayanım ise, birleşimdeki her bir
bulonun dayanımlarının toplamı alınarak hesaplanacaktır. Hesaplamalar bulon yerleşiminin
simetrik oluşturulduğu (yükleme doğrultusunun bulon ağırlık merkezinden geçtiği birleşimlerde)
kayma dayanımı için tek bir bulonda hesap yapılabilir ancak ezilme durumu için bulon deliklerinin
birleşim elemanı kenarına ve birbirleriyle olan konumları dikkate alınmalıdır.
Bulon gövdesi ile levha kenarı temas ettiğinde, bu iki yüzey arasında basınç gerilmeleri
oluşmasıyla, bulon gövdesinde ve/veya levhada ezilme, başka bir deyişle, plastik şekil
değiştirmeler meydana gelecektir. Deneyler ezilme göçmesi sınır durumunu bulonların değil,
birleştirilen levhaların ezilme dayanımlarının belirlediğini göstermiştir.
Bulon gövdesi ve delik kenarında ezilme gerilmelerinin gerçek dağılımı bilinmediğinden, basınç
etkisindeki bu yüzeyde gerilmelerin düzgün dağıldığı varsayımı ile silindirik ezilme yüzeyi yerine
(d×t) dikdörtgen düzlem alanı gözönüne alınır. Burada, d ve t sırasıyla bulon gövdesi karakteristik
çapı ile birleştirilen eleman kalınlığını göstermektedir.
Böyle bir durumda bulon delik yerleşimine, delik çapına ve birleşim elemanı çelik sınıfına bağlı
olarak iki tip hasar gerçekleşir. Bunlarda birincisi deliklerin ovalleşmesi, diğeri ise birleşim
parçasında kesme kırılmasını gerçekleşmesidir. Ezilme dayanımı için bu durumlar için hesaplanan
dayanımların en küçüğü dikkate alınarak birleşimin ezilme dayanımı belirlenmiş olur.
Birden çok sayıda bulonun kullanıldığı bir birleşimde, ezilme sınır durumu için karakteristik
dayanım, kenar bulonlar ve ara bulonlar için ayrı ayrı net uzaklıklar ile belirlenen levha ezilme
dayanımlarının toplamı olacaktır.
Öngermeli yüksek dayanımlı bulonların, basit sıkılan bulonların ve diş açılan çubukların
karakteristik çekme kuvveti veya kesme kuvveti dayanımı, çekme etkisinde kopma veya kayma
etkisinde kırılma sınır durumları esas alınarak hesaplanır.
Hesaplanacak olan bu değer bir adet bulon içindir. Birleşimdeki bulon sayısı düşünüldüğünde
katsayılarıyla hesaplanır.
Ab : Diş açılmamış bulon gövdesi karakteristik enkesit alanı.
Fnt : Tablo 4.4 de verilen karakteristik çekme gerilmesi dayanımı.
Fnv : Tablo 4.4 de verilen karakteristik kayma gerilmesi dayanımı.
Rnt : Karakteristik çekme kuvveti dayanımı.
Rnv : Karakteristik kesme kuvveti dayanımı.
nsp : Kayma düzlemi sayısı.
n : Birleşimdeki bulon sayısı
Gerekli çekme kuvveti dayanımı, birleşim parçasının şekil değiştirmesi nedeniyle meydana gelen
bulon boyuna eksenine paralel ilave kaldırma kuvvetini de kapsamalıdır.
Bir bulon deliğinin karakteristik ezilme kuvveti dayanımı, Rn , kayma etkisinde ezilme sınır durumu
esas alınarak, aşağıda açıklandığı şekilde belirnir.
(a) Yükün doğrultusundan bağımsız olarak, standart dairesel, büyük dairesel delikler ve kısa
oval deliklerde veya oval boyuna ekseni yük doğrultusuna paralel olan uzun oval
deliklerden teşkil edilen birleşimler için aşağıdaki denklem ile hesap yapılır.
R n 1, 2 L c t Fu 2, 4 d t Fu
Burada birinci durum levhada kesme kırılması durumu için hesaplana ezilme dayanımı değeri,
diğeri ise deliklerin ovalleşmesi durumu için hesaplanan ezilme dayanımı değeridir.
(b) Oval boyuna ekseni yük doğrultusuna dik uzun oval deliklerden teşkil edilen birleşimler
için aşağıdaki denklem ile hesap yapılır.
R n 1, 0 L c t F u 2 , 0 d t F u
Tasarım ezilme kuvveti dayanımı, ɸRn (YDKT) veya güvenli ezilme kuvveti dayanımı, Rn/Ω (GKT),
ϕ= 0.75 (YDKT) veya Ω = 2.00 (GKT)
alınarak hesaplanır.
(c) Bulonların rijitleştirilmemiş boru ve kutu enkesitli elemanların tüm enkesiti boyunca
geçirilmesiyle teşkil edilen birleşimlerde, yönetmelikteki madde 13.6’daki mesnette
ezilme dayanımı için verilen şartlar ve aşağıda verilen denklem gözönüne alınır.
Birleşimler için ezilme kuvveti dayanımı, her bir bulon deliği için hesaplanan ezilme
kuvveti dayanımlarının toplamı alınarak elde edilir.
Ezilme kuvveti dayanımı, ezilme ve sürtünme etkili birleşimlerin her ikisi için kontrol
edilecektir.
Sürtünme etkili birleşimlerde, büyük dairesel delikler ile oval boyuna ekseni kuvvet doğrultusuna
paralel kısa ve uzun oval deliklerin kullanımı sınırlandırılmıştır.
Çekme ve kesme kuvvetinin ortak etkisindeki bir bulonun karakteristik çekme kuvveti dayanımı
kopma sınır durumu için aşağıdaki denklem kullanılarak hesap yapılır.
Rn Fnt Ab
Tasarım çekme kuvveti dayanımı ,ɸRn (YDKT) veya güvenli çekme kuvveti dayanımı, Rn/Ω (GKT),
ϕ = 0.75 (YDKT) veya Ω = 2.00 (GKT)
alınarak belirnecektir.
Fnt
Fnt' 1.3Fnt f rv Fnt (YDKT)
Fnv
Fnt
Fnt' 1.3 Fnt f rv Fnt (GKT)
Fnv
Fnt' : Kesme kuvveti etkisi dikkate alınarak elde edilen azaltılmış karakteristik çekme
gerilmesi dayanımı.
Fnt : Tablo 4.4. de verilen karakteristik çekme gerilmesi dayanımı.
Fnv : Tablo 4.4. de verilene karakteristik kayma gerilmesi dayanımı.
frv : YDKT veya GKT yük birleşimleri altında bulonun karakteristik gövde alanındaki en büyük
kayma gerilmesi
Bulondaki kayma gerilmesi, fv, kayma tasarım veya güvenlik gerilmesinin %30’una eşit veya daha
küçük ( fv 0.30 Fv) ise, etkilerin birlikte dikkate alınmasına gerek yoktur.
Birleşimdeki her bir bulon için karakteristik gövde alanı göz önüne alınarak hesaplanan en büyük
kayma gerilmesi, frv, değeri,
Sürtünme etkili (kayma kontrollü) birleşimler, birleşen parçaların temas yüzeyleri arasında
kaymayı önleyecek şekilde ve ezilme etkili birleşimlerin sınır durumları dikkate alınarak
boyutlandırılacaktır. Bu birleşimlerde mutlaka yüksek dayanımlı bulon sınıfı kullanılmalıdır.
Bir bulon için sürtünme etkili karakteristik kayma kuvveti dayanımı, sürtünme etkili kayma sınır
durumu esas alınarak aşağıdaki denklem ile hesaplanır.
Rn Du h f Tb n s
Sürtünme etkili tasarım kayma kuvveti dayanımı, ɸRn (YDKT) veya sürtünme etkili güvenli kayma
kuvveti dayanımı, Rn/Ω (GKT), aşağıda tanımlanan durumlara göre,
(a) Standart dairesel delikler ve boyuna ekseni yük doğrultusuna dik oval delikler için
ϕ = 1.00 (YDKT) veya Ω = 1.50 (GKT)
(b) Büyük dairesel delikler ve boyuna ekseni yük doğrultusuna paralel kısa oval delikler için
ϕ = 0.85 (YDKT) veya Ω = 1.76 (GKT)
(c) Uzun oval delikler için
ϕ = 0.70 (YDKT) veya Ω = 2.14 (GKT)
alınarak belirlenecektir.
(b) Besleme levhalarının bulonlarla bağlanmadığı durumlarda, (1) Birleşen parçalar arasında bir
adet besleme levhası kullanılması halinde, hf = 1.0, (2) Birleşen parçalar arasında iki veya daha
fazla besleme levhası kullanılması halinde ise, hf = 0.85 olarak alınacaktır.
Bir sürtünme etkili birleşime ayrıca bir dış çekme kuvveti etkimesi halinde, her bir bulon 3.2.5.2.1.
de hesaplanan sürtünme etkili mevcut kayma kuvveti dayanımı (YDKT için sürtünme etkili tasarım
kayma kuvveti dayanımı veya GKT için sürtünme etkili kayma kuvveti dayanımı ) aşağıdaki şekilde
elde edilebilecek ksc katsayısı ile çarpılarak azaltılmaldıır.
Tu 1.5Ta
k sc 1 (YDKT) k sc 1 (GKT)
Du Tb nb Du Tb nb
Bulonların Yerleşimi
Dış merkezlik etkisi dikkate alınmadığı sürece, eksenel kuvvet aktarmak amacıyla
boyutlandırılacak uç birleşimlerde, kaynak veya bulon grubu ağırlık merkezlerinin birleşen
eleman ağırlık merkezi ile üst üste düşmesi sağlanacaktır. Bu durum, tek ve çift korniyerler ile
benzer elemanların uç birleşimleri için geçerli değildir.
Aksi belirtilmedikçe, birleşimlerin normal bulonlar ve basit sıkılan yüksek dayanımlı bulonlar
kullanılarak teşkil edilmesine izin verilebilir. Aşağıdaki birleşimler, önçekme verilen yüksek
dayanımlı bulonlar veya kaynak kullanılarak teşkil edilecektir.
(a) Yüksekliği 40m yi aşan tüm çok katlı yapıların kolon ekleri.
(b) Yüksekliği 40m yi aşan yapılarda tüm kirişlerin kolona bağlantıları ve kolonların
(c) Kapasitesi 5 ton (50 kN) u aşan krenlerin bulunduğu tüm yapılarda, kafes kiriş ekleri, kafes
kirişin kolonlara bağlantıları, kolon ekleri, stabilite elemanı birleşimleri ve kren mesnetleri.
(d) Makinelerin mesnetleri ve tekrarlı veya darbe etkili yüklerin aktarıldığı birleşimler.
UYGULAMA 3.6.
Aşağıda ezilme etkili bulonlu birleşim detayı verilen 14×200 enkesit boyutlarına sahip çekme
elemanı, sabit ve hareketli yükler altında, sırasıyla, PG = 80 kN ve PQ = 200 kN eksenel çekme
kuvvetleri etkisindedir.
Çözüm
a) Birleşimin karakteristik dayanımının belirlenmesi.
Kesmeye Göre:
M20 – 8.8 bulon grubunun karakteristik kesme kuvveti dayanımı, Rnv (Tablo 4.4 çap değeri)
(20)2
veya Ab 314.2 mm2
4
n 5 bulon sayısı
Rnv n Fnv nsp Ab (5)(360)(1)(314,2) 103 565,56 kN
Ezilmeye Göre
Bulon deliklerinde ezilme sınır durumu (syf 20)
Ezilme dayanımı için bulon delik çapı, dh (Tablo 4.5)
dh 20 2.0 22 mm
Ezilme etkisi altındaki kalınlık, t
t = 12 mm ( 12 mm ˂ 14 mm )
Bulon deliği grubunun karakteristik ezilme kuvveti dayanımı, Rn
Lc ,1 Le 0.5d h 35 0.5(22) 24 mm
Rne ,1 1.2 Lc tFu 1.2(24)(12)(360)10 3 124.42 kN
Rne ,1 124.kN 2.4(20)(12)(360)10 3 207.36kN
Lc s d h 100 22 78 mm
Rn 1.2 Lc tFu 1.2(78)(12)(360)10 3 404.35 kN
Rn 404.35 kN 2.4(20)(12)(360)10 3 207.36 kN
Rn 207.36 kN
b ve c)
Pu = 1.2PG + 1.6PQ Pu = PG + PQ
= 1,2(80) + 1,6(200) = 416 kN = 80 + 200 = 280 kN
Birleşimin tasarım dayanımı (13.3.9) Birleşimin tasarım dayanımı (13.3.9)
Pu 416 Pa 280
0.98 1.0 GÜVENLİ 0.99 1.0 GÜVENLİ
Rd 424.12 Rg 282.75
UYGULAMA 3.7.
Çözüm:
P1 ve P2 kuvvetlerini hesabı
3 1
X 0 P1.sin60=P2.sin30
2
P1 P 2 0
2
3 1
Y 0 P1.cos60+P2.cos30=P
2
P2 P1 P
2
1
P1 P P2 3P1
2
PG1=60 kN PG2=104 kN
PQ1=90 kN PQ2=156 kN
a) Sol tarafın hesabı: (A-A kesiti_ Tek Tesirli Birleşim)
Yaklaşık Bulon Çapı
d 5t min 0, 2 5 2, 0 0, 2 2, 96 cm seçilen bulon M27
4.8 sınıfı M27 için d=572,6 mm2 dh=30 mm Tablo 4.5.
çekme Fnt 300 N/mm 2
Tablo 4.4.
kayma Fnv 180 N/mm 2
YDKT için Çözüm
Rn 303, 0
n 2, 94 3 bulon gerekir
Rnv 103, 0
Kenara ve bulonlar arası minumum mesafeler düşünülerek (Tablo4.5.a ya göre) birleşim aşağıdaki
şekilde teşkil edilebilir.
Lc s d h 81 30 51 mm
Rn 1.2 Lc tFu 1.2(51)(20)(360)10 3 440, 64 kN
Rn 440.64 kN 2.4(27)(20)(360)10 3 466, 56 kN
Kesmeye göre ve ezilmeye göre hesap edilen dayanım değerleri birleşimin sağlaması gereken ve
en başta hesap edilen karakteristik dayanım kuvveti değeri ile karşılaştırıldığında;
Pa PG PQ 60 90 150 kN
Birleşimin güvenli dayanımı
Pa 150
0,95 1.0
Rg Rg
Rg 157, 9 kN
Birleşimin karakteristik dayanımı Ω=2,00 alınması gerekliliği ile
Rn Rg 2, 0 157, 9 315, 8 kN
Bulon için kayma dayanımı hesabı
Ezilme etkili birleşimde kayma gerilmesi bulon gövde alanına etkimektedir ve karakteristik kayma
gerilmesi dayanımı dikkate alınarak bir adet bulonun taşıyabileceği kuvvet;
Lc ,1 Le 0.5d h 36 0.5(30) 21 mm
Rne ,1 1.2 Lc tFu 1.2(21)(20)(360)10 3 181, 44 kN
Rne ,1 181, 44 kN 2.4(27)(20)(360)10 3 466, 56 kN
Lc s d h 81 30 51 mm
Rn 1.2 Lc tFu 1.2(51)(20)(360)10 3 440, 64 kN
Rn 440.64 kN 2.4(27)(20)(360)10 3 466, 56 kN
Rn ne,1Rne,1 ni Rni
Rn (181, 44) 3(440,64) 1503,36 kN
Sonuç Değerlendirme
Kesmeye göre ve ezilmeye göre hesap edilen dayanım değerleri birleşimin sağlaması gereken ve
en başta hesap edilen karakteristik dayanım kuvveti değeri ile karşılaştırıldığında;
Birleşimde kesme ve ezilme dayanımı karakteristik dayanım kuvvetinden büyük olduğu için
birleşim uygundur.
Lc ,1 Le 0.5d h 36 0.5(30) 21 mm
Rne ,1 1.2 Lc tFu 1.2(21)(22)(360)10 3 199, 6 kN
Rne ,1 199, 6 kN 2.4(27)(22)(360)10 3 513, 2 kN
Lc s d h 81 30 51 mm
Rn 1, 2 Lc t Fu 1, 2(51)(22)(360)10 3 484, 70 kN
Rn 484, 70 kN 2, 4(27)(22)(360)10 3 513, 2 kN
Birleşimde kesme ve ezilme dayanımı karakteristik dayanım kuvvetinden büyük olduğu için
birleşim uygundur.
Kontrol: Birleşimde ezilme dayanımı bulon kesilmesinden büyük olduğu için bulonun kesilmesi
belirleyici niteliktedir.
YDKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1.2PG 1.6PQ 1,2 104 1,6 156 374,4 kN
Birleşimin tasarım dayanımı
Rd Rn 0.75 773,0 579,75 kN
Pu 374, 7
0, 64 1.0 birleşim güvenlidir.
Rd 578, 75
Pa 260
0,95 1.0
Rg Rg
Rg 273, 68 kN
Birleşimin karakteristik dayanımı Ω=2,00 alınması gerekliliği ile
Rn Rg 2, 0 273, 68 547, 36 kN
Bulon için kayma dayanımı hesabı
Ezilme etkili birleşimde kayma gerilmesi bulon gövde alanına etkimektedir ve karakteristik kayma
gerilmesi dayanımı dikkate alınarak bir adet bulonun taşıyabileceği kuvvet;
şeklinde hesaplanır.
Buna göre gerekli bulon adedi
Rn 547, 36
n 2,12 3 bulon gerekir
Rnv 257, 67
Kenara ve bulonlar arası minumum mesafeler düşünülerek (Tablo 4.5.a ya göre) birleşim aşağıdaki
şekilde teşkil edilebilir.
Lc ,1 Le 0.5d h 36 0.5(30) 21 mm
Rne ,1 1.2 Lc tFu 1.2(21)(22)(360)10 3 199, 6 kN
Rne ,1 199, 6 kN 2.4(27)(22)(360)10 3 513, 2 kN
Lc s d h 81 30 51 mm
Rn 1, 2 Lc t Fu 1, 2(51)(22)(360)10 3 484, 70 kN
Rn 484, 70 kN 2, 4(27)(22)(360)10 3 513, 2 kN
Kontrol: Birleşimde ezilme dayanımı bulon kesilmesinden büyük olduğu için bulonun kesilmesi
belirleyici niteliktedir.
GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı
UYGULAMA 3.8.
Aşağıda detayı verilen ezilme etkili bulonlu birleşim, sabit ve hareketli yükler altında, sırasıyla,
PG = 200kN ve PQ = 480kN eğik merkezi kuvvetlerin etkisindedir.
Not: Birleşim parçasının şekil değiştirmesi nedeniyle meydana gelen bulon boyuna eksenine
paralel ilave kaldırma kuvvetinin oluşmadığı varsayılacaktır.
Çözüm
Eğik ve merkezi olarak etkiyen çekme kuvveti nedeniyle bulonlar çekme ve kesme kuvvetinin
ortak etkisi altındadır. Bu nedenle bulonlar, bu iki kuvvetin etkisi altında değerlendirilmelidir.
YDKT Çözümü
V1 504, 0
0.41 0.30
Rd 1221,5
Bu durumda çekme ve kesme kuvveti etkileşimi dikkate alınmalıdır. Yani çekme kuvvetinde
azaltmaya gidilebilir.
Fnt
Fnt' 1.3Fnt f F
Fnv rv nt
(600)
Fnt' 1,3 (600) (111, 41) 600 N/mm2
0.75 (360)
Fnt' 532.42 N/mm2 600 N/mm2
Rn nFnt' Ab (10)(532.42)(452.39)10 3
Rn 2408.6 kN
Lc ,1 Le 0.5d h 60 0.5(26) 47 mm
Rne ,1 1.2 Lc t Fu 1.2(47)(18)(360)10 3 365, 47 kN
Rne ,1 365, 47 kN 2.4(24)(18)(360)10 3 373, 24 kN
Lc s d h 150 26 124 mm
Rn 1, 2 Lc t Fu 1, 2(124)(18)(360)10 3 964, 2 kN
Rn 964, 2 kN 2, 4(24)(18)(360)10 3 373, 25 kN
Rn ne,1Rne,1 ni Rni
Rn (2)(365, 47) (8)(373, 25) 3716,94 kN
H ve V kuvvetlerine göre kesmede Rnv için çekmede ise Rnt için kontrol yapılmalıdır.
YDKT
GKT Çözümü
V1 340
0.41 0.30
Rd 814,3
Bu durumda çekme ve kesme kuvveti etkileşimi dikkate alınmalıdır. Yani çekme kuvvetinde
azaltmaya gidilebilir.
Lc ,1 Le 0.5d h 60 0.5(26) 47 mm
Rne ,1 1.2 Lc t Fu 1.2(47)(18)(360)10 3 365, 47 kN
Rne ,1 365, 47 kN 2.4(24)(18)(360)10 3 373, 24 kN
Lc s d h 150 26 124 mm
Rn 1, 2 Lc t Fu 1, 2(124)(18)(360)10 3 964, 2 kN
Rn 964, 2 kN 2, 4(24)(18)(360)10 3 373, 25 kN
Rn ne,1Rne,1 ni Rni
Rn (2)(365, 47) (8)(373, 25) 3716,94 kN
H ve V kuvvetlerine göre kesmede Rnv için çekmede ise Rnt için kontrol yapılmalıdır.
GKT
Bulon grubunun karakteristik çekme ve ezilme kuvveti
dayanımları
kesme Rnv 1628,6 kN
çekme Rnt 2395, 27kN
Bulon grubunun tasarım çekme kuvveti dayanımı
Rnt 2395.27
Rd 1197.64 kN
2.00
H 588.90
0.49 1.0 güvenlidir
Rg 1197.64
Bulon grubunun tasarım kesme kuvveti dayanımı
Rnv 1628, 6
Rd 814,3 kN
2.00
V 340,0
0.42 1.0 güvenlidir
Rd 814,3
UYGULAMA 3.9.
Aşağıda sürtünme etkili bulonlu birleşim detayı verilen 14×200 enkesit boyutlarına sahip çekme
elemanı, sabit ve hareketli yükler altında, sırasıyla PG = 80 kN ve PQ = 200 kN eksenel çekme
kuvveti etkisindedir.
Çözüm
YDKT GKT
Pu = 1.2PG + 1.6PQ Pu = PG + PQ
= 1.2(80) + 1.6(200) = 416 kN = 80 + 200 = 280 kN
Pu 416 Pu 280
1.52 1.0 1.53 1.0
Rd 274.00 Rg 182.67
ÖDEV
Aşağıdaki şekilde verilen bulonlu birleşimde UPN160 profili 12 mm kalınlığında bağ levhası,
bağlanmaktadır. Etkiyen yük değerleri PG=230 kN ve PQ=150 kN olduğuna göre aynı bulon çapı
kullanarak YDKT için
a) Birleşimi 5.6 bulon sınıfında teşkil ederek minimum l messafesini bulunuz ve tasarım
dayanımı kontrolünü yapınız.
b) Birleşimi 8.8 bulon sınıfında teşkil ederek minimum l messafesini bulunuz ve tasarım
dayanımı kontrolünü yapınız.
BÖLÜM 4
ÇEKME ÇUBUKLARI
4. ÇEKME ÇUBUKLARI
Tanım: Eksenel doğrultuda çekme kuvveti aktaran çubuklara veya başka bir deyişle boyuna
doğrultuda çekme kuvvetine maruz olan çubuklara çekme çubuğu denir.
Çelik yapılarda salt eksenel çekme kuvveti genellikle kafes kirişlerde ve rijitlik bağlantılarındaki
elemanlarda bulunur.
Çekme çubuklarını standart üretim tek profillerden veya bunların birden fazlasının kullanılmasıyla
farklı geometrilerde çoklu profillerden teşkil edilebilir.
Birleşimi sağlanan çekme çubuğunda kayıpların göz önüne alınmadığı toplam enkesit alanıdır.
Herhangi bir yapısal çelik eleman enkesiti için verilen profil tabloları yardımıyla elde edinilir.
Birleşim bölgelerinde açılan bulon deliklerinden veya birleşim için yapılması gerekli kesim
işlemleri sonrasında enkesitte zayıf kesitlerin oluşmaktadır. Enkesit üzerinde oluşan bu zayıf hat
kırılma çizgisi olarak adlandırılır ve bulon deliği yerleşimine bağlı olarak değişkenlik
göstermektedir. Bu durumda zayıflatılmış enkesit alanının hesaplanması gerekir.
Bu alan kırılma çizgisi üzerinde yer alan bulon delikleri nedeniyle veya konstrüktif nedenlerden
dolayı oluşan kayıp enkesit alanlarının çıkarılması ile elde edilir.
Şekildeki bulonlu birleşim dikkate alındığında, net enkesit alanı (taralı alan), An
An Ag Akayıp
şeklinde hesaplanır. Bu ifadede yer alan kayıp enkesit alanı, Akayıp etkin delik çapı, de, kullanılarak
hesaplanmalıdır.
Buna göre yukarıdaki birleşimde A-A kesiti doğrultusundaki kırılma çizgisi için net alan aşağıdaki
şekilde hesaplanır.
de dh 2.0 mm Akayıp 2 d e t An b t 2 d e t
Enkin net enkesit alanı, net enkesit alanının yönetmelikte Tablo 7.1’de verilen gerilme düzensizliği
etki katsayısı “U” ile çarpımıyla hesaplanır.
Bu katsayı, çekme elemanı enkesit parçalarının bağlantı teşkiline bağlı olarak Tablo 7.1 ile
belirlenir. Bu tabloya göre Durum 2 dikkate alındığında, bu katsayı aşağıdaki şekilde
hesaplanmaktadır.
x
U 1 U 1.0
l
x : Birleşim etki alanı ağırlık merkezinin birleşim düzlemine dik uzaklığı (dışmerkezlik etkisi).
l : Yük doğrultusundaki etkin birleşim uzunluğu (bulonlu birleşimlerde en uzun bulon sırasındaki
en dış bulon merkezleri arasındaki uzunluk).
x mesafesinin belirlenmesi
l mesafesinin belirlenmesi
Enkesitte kırılmanın izlediği çizgi (göçmenin ortaya çıktığı enkesit) kırılma çizgisi olarak tanımlanır.
Birleşim alanının sınırlı olması veya birleşimin geometrisi nedeniyle, bulonlar birbirine paralel
olan birden fazla bulon çizgisine şaşırtmalı olarak yerleştirilebilir.
Şaşırtmalı delikler için net enkesit alanı hesabında birkaç yöntem önerilmiştir. En yaygın yöntem,
şaşırtmalı olarak yerleştirilen iki delik arasındaki göçme çizgisi için azaltılmış çap, d ’nün
kullanılmasıdır.
Birleşimde bulonlar kuvvet doğrultusunda aynı enkesitte iki çizgi boyunca yerleştirilmiş (şaşırtma
yapılmamış veya s = 0) ise, bu durumda, d d olacağı kolaylıkla görülebilir. (Buradaki s ifadesi
bulon delikleri arasında yatayla yapılan mesafe olarak verilmektedir. Daha önce tanımlanan
bulon delikleri arası mesafe ile karıştırılmamalıdır.)
Bulonların şaşırtmalı olarak yerleştirilmesi durumunda net enkesit alanı, An aşağıdaki denklem
kullanılarak hesaplanacaktır.
s2
An Ag de t t
4g
g=bulon delikleri arası düşey mesafe s=bulon delikleri arası yatay mesafe
a). Aynı sırada düzenlenmiş bulon boşlukları, b). Şaşırtmalı sırada düzenlenmiş bulon boşlukları
c) Çift delikli korniyerden g uzaklığı
Kaynaklı birleşimlerde kesit kayıpları genel itibariyle söz konusu değildir. Ancak bazı özel I, yarım
I ve korniyerli birleşimleri için birleşimin sağlanabilmesi amacıyla profil gövdesinde bağlantı
levhası veya parçasına uygun kesmeler yapılması gerekmektedir. Kesim sonrası levhaların
kaynaklanması söz konusu olsa da kaynak yapılamayan bazı alanlar oluşur. Bu durumlarda profil
kesitinde zayıflama söz konusu olduğu için bulonlu birleşimlerde olduğu gibi zayıflayan en kesit
alanı hesaplanmalıdır.
Standart boylarda üretilen çelik profil ürünler 6 m veya 12 m uzunluğunda olmaktadır. Fakat
projelerdeki gereksinime bağlı olarak bu boyların arasındaki veya bu boyları aşan mesafelerde
çubukları birbirine eklenmesi gerekebilir. Böyle durumlarda eğer eleman çekme çubuğu ise
çekme çubuğu eki adını alan birleşimler teşkil edilmelidir.
e. Lamalı (laşeli) ekte (bulonlu veya kaynaklı), kesit parçalarının her birinin ayrı ayrı
eklenilmesi gerekir.
f. Ek elemanlarının faydalı alanı, en az çubuğun faydalı alanı kadar olmalıdır.
Lamalı ekler birleştirilen profilin gövde ve başlıklarının ek lama (ek levha) ile bulonlu veya kaynaklı
şekilde birleştirilmesi şeklinde teşkil edilmektedir.
Bulonlu birleşim olması durumunda hem ek levhalarda hemde esas çubuğun enkesitinde
oluşacak kayıplara dikkat edilmelidir. Kaynaklı birleşimlerde ise kaynak yapılabilmesi için
levha en kesitinde uygun gerekli mesafelerin bırakılması önemlidir.
Çekme çubuğu kesitini oluşturan kısımların ayrı ayrı eklenmesi gerekmektedir. Sadece
başlık veya sadece gövdenin birleştirilmesi uyun değildir.
Ek elemanlarının ağırlık merkezi ile çubuk ağırlık merkezi çakışmıyor ise kuvvet ek
elemanlarına moment dengesi ile dağıtılır.
Her bir ek elemanının hissesine düşen kuvvet bulunduktan sonra, o elemanda kullanılacak
birleşim araçları en az bu kuvveti aktarabilecek nitelikte teşkil edilmelidir. Perçinli veya bulonlu
eklerde gerekli perçin ya da bulon sayısı, gövde ve başlık için ayrı ayrı hesaplanır.
Gövde levhaları gövdenin düz kısmı uzunluğunca eklenmelidir. Bunun için h-2c mesafesi kadar
veya daha kısa levha kullanılması uygundur. Bu şekilde yapılmadığı takdirde dairesel veya kavisli
yüzeylere denk gelen levhalar gövdeye tamamen yaslanmadığı için birleşimden istenilen
performans sağlanamamış olur. Başlıklarda ise başlığın bittiği sınıra kadar uygun genişlikte levha
kullanılmalıdır.
Uç uca eklenecek çekme çubuklarının aralarına konan enleme levhaya köşe kaynak dikişleriyle
bağlanmaları sonucunda oluşturulan ek çeşididir. Profili enleme levhasına bağlayan toplam köşe
dikiş alanı mevcut kuvvete bölünmek suretiyle kaynak dikişlerinin kontrolü yapılır. Enine levha
kalınlığı en az profil başlık kalınlığı kadar alınır. Köşe kaynak dikiş kalınlıkları maksimum
seçilmelidir.
Çekme çubuklarının doğrudan doğruya uç uca küt kaynakla bağlanması ile elde edilir. Genellikle
böyle bir ek yapmaktan mümkün olduğunca kaçınmak gereklidir. Zorunlu olması durumunda
kesitin emniyet gerilmesi değeri %50 azaltılarak hesaplama yapılır.
Eksenel çekme kuvveti etkisindeki bir elemanın davranışı, kayıpsız alan ve etkin net enkesit alanı
davranışları ile birleşim bölgesinde eleman davranışı olmak üzere, üç farklı karakteristik durum
dikkate alınarak incelenmektedir.
Bu durumda bir çekme elemanının dayanımı, aşağıdaki üç davranış biçimi dikkate alınarak
belirlenmektedir.
2- Etkin net enkesit alanının davranışı: Etkin net enkesitteki gerilmelerin çekme dayanımına
(kopma gerilmesine) ulaşması sınır durumudur.
3- Birleşim bölgesinde eleman davranışı: Birleşim bölgesinde blok kırılma sınır durumuna
ulaşılması sınır durumudur.
Kayıpsız enkesit alanının eksenel çekme kuvveti etkisindeki davranışı, 1000 mm uzunluğundaki
bir eleman ve çeliğin (S235) gerilme-şekil değiştirme ilişkisi dikkate alınarak incelenebilir.
Büyük uzama miktarına ulaşılması göçme sınır durumu olarak tanımlanır ve bu duruma karşı
gelen çekme kuvveti dayanımı, akma gerilmesi ile kayıpsız enkesit alanının çarpımı (Fy Ag ) ile
sınırlandırılmaktadır.
Etkin net enkesit alanının eksenel çekme kuvveti etkisindeki davranışı, aşağıdaki birleşim ve
çeliğin (S235) gerilme-şekildeğiştirme ilişkisi dikkate alınarak incelenebilir.
Kayıpsız enkesit alanında meydana gelen uzama miktarına göre oldukça küçük bir uzama değerine
ulaşılması nedeniyle, göçme sınır durumu, çekme dayanımına ulaşılması olarak tanımlanır ve bu
duruma karşı gelen çekme kuvveti dayanımı, çekme dayanımı ile etkin net enkesit alanının
çarpımı (FuAe) ile sınırlandırılır.
Birleşimi oluşturan çekme elemanının veya birleşim levhasının bir parçasının blok halinde kırılarak
esas elemandan (çekme elemanı veya birleşim levhası) ayrılması durumu olarak karşılaşılan
davranış biçimidir. Bu sınır durum çekme elemanı ve birleşim levhası için ayrı ayrı olmak üzere,
bir korniyerin bulonlu ve kaynaklı birleşimleri esas alınarak açıklanabilir.
Tasarım çekme kuvveti dayanımı, ɸtTn (YDKT) veya güvenli çekme kuvveti dayanımı, Tn/Ωt (GKT),
eksenel çekme kuvveti etkisindeki elemanın,
Çekme elemanlarında akma sınır durumu için karakteristik çekme kuvveti dayanımı, Tn, kayıpsız
enkesit alanı kullanılarak aşağıdaki denklem ile hesaplanacaktır.
Tn Fy Ag
Tasarım çekme kuvveti dayanımı, tTn (YDKT) veya güvenli çekme kuvveti dayanımı, Tn / t
(GKT),
Çekme elemanlarında kırılma sınır durumu için karakteristik çekme kuvveti dayanımı, Tn, etkin
net enkesit alanı kullanılarak aşağıdaki denklem ile hesaplanacaktır.
Tn Fu Ae
Tasarım çekme kuvveti dayanımı, tTn (YDKT) veya güvenli çekme kuvveti dayanımı Tn / t (GKT),
Karakteristik blok kırılma dayanımı, Rn, kesme yüzeyi veya yüzeyleri boyunca akma ve kırılma sınır
durumları ile çekme yüzeyi boyunca kopma sınır durumları esas alınarak aşağıdaki denklem ile
hesaplanacaktır.
Tasarım blok kırılma dayanımı, ϕRn (YKDT) veya güvenli blok kırılma dayanımı, Rn/Ω (GKT),
alınarak belirlenecektir. Buradaki terimler aşağıda açıklanmıştır.
Çekme kuvveti aktaran elemanların iki veya daha çok sayıda profil ve/veya levhanın birbirlerine
bulonlu veya kaynaklı olarak birleştirilmesiyle oluşmasına izin verilir. Uç noktalar arasında en az
iki adet ara bağlantı teşkil edilecektir.
Ayrıca bu tür elemanların 7.3 te verilen uygulama koşullarına uyulacaktır. Ara bağlantılar için
verilen örnek bazı uygulama koşulları aşağıda gösterilmiştir.
Çekme Dayanımı
Çekme elemanlarının mil birleşimlerinde tasarım
çekme kuvveti dayanımı, ɸtTn (YDKT) veya güvenli
çekme kuvveti dayanımı, Tn/Ωt (GKT) çekme
kırılması sınır durumu, kesme kırılması sınır
durumu, ezilme ve akma sınır durumları esas
alınarak hesaplanacak mevcut dayanımların en
küçüğü ile belirlenecektir.
(a) Çekme kırılması sınır durumunda karakteristik çekme kuvveti dayanımı, Tn , aşağıdaki
şekilde hesaplanacaktır.
Tasarım çekme kuvveti dayanımı, ɸtTn (YDKT) veya güvenli çekme kuvveti dayanımı, Tn/Ωt
(GKT),
alınarak belirlenecektir.
(a) Kesme kırılması sınır durumunda karakteristik kesme kuvveti dayanımı, Tn , aşağıdaki
şekilde ile hesaplanacaktır.
Tn 0.60 Fu Asf
Tasarım çekme kuvveti dayanımı, ɸtTn (YDKT) veya güvenli çekme kuvveti dayanımı, Tn/Ωt (GKT),
Asf 2t (a d / 2)
Fu : Yapısal çelik karakteristik çekme dayanımı
t : Levha kalınlığı
be : Etkin genişlik = 2t 16mm b
b : Delik kenarından eleman kenarına olan,kuvvete dik doğrultudaki uzaklık
Asf : Kesme kırılması yüzeyi etkili alanı
a : Delik kenarından eleman kenarına olan,kuvvet doğrultusundaki uzaklık
(b) Ezilme sınır durumu için yönetmelikte 13.6 (a) da verilen koşullar uygulanacaktır.
(c) Kayıpsız alanda akma sınır durumu için 7.2.1 de verilen koşullar esas alınacaktır.
Geometrik Koşullar
Mil deliğinin açılacağı birleşim elemanının boyutları için aşağıdaki koşullar uygulanmalıdır.
(a) Mil deliği, delik açılacak birleşim elemanının çekme kuvveti doğrultusuna dik boyutunun iki
kenarına göre eşit uzaklıkta açılmalıdır.
(b) Çekme elemanının mil birleşiminde, maksimum yük etkisi altında birleşen parçaların birbirine
göre hareketinin önlenmesi için, mil deliğinin çapı mil çapından en fazla 1mm büyük olmalıdır.
(c) Mil birleşim elemanın geometrisi aşağıdaki şekilde verilen boyutlara uygun olmalıdır.
UYGULAMA 4.1.
6 mm 10 mm 13 mm amin 3.5 mm
Pu
1 Rd 525 kN
Rd
525
Rd .Rnw 0, 75 Rnw 700 kN
0, 75
Rnw 0, 6 FE . Aw
700 0, 6(480)(2 3.5 L ) 10 3 L 347, 2 mm
Kaynak Kontrolleri
Çubuk genişliği ‘b’ çekme çubuğundaki karakteristik dayanım kuvvetlerine göre hesaplanabilir.
A.S .D 0, 90 K .S .D 0, 75 B .KSD 0, 75
Pu
A.S .D. 1 Td 525 kN
Td
525
Td .Tn Tn 583,3 kN
0,90
Tn Fy . Ag Fy .(b t )
583,3 (275)(b 12) 103 b 176, 7 mm olmalı
Pu
K .S .D 1 Td 525 kN
Td
525
Td .Tn Tn 700 kN
0, 75
Tn Fu . Ae Fu .U . An Fu .U .(b t )
700 (430)(1)(b 12) 103 b 135, 6 mm olmalı
Pu
B.K .S .D 1 Td 525 kN
Rd
525
Td .Rn Tn 700 kN Not : t 10 mm bağ levhası kopacaktır.
0, 75
Rn1 0, 60.Fu . Anv U bs .Fu . Ant
700 0, 60(430)(10 355 2) (1)(430)(10 b) 103
1831,8 kN 4,3 b 700 kN
Rn 2 0, 60.Fy . Agv U bs .Fu . Ant
700 0, 60(275)(10 355 2) (1)(430)(10 b) 103
1171,5 kN 4,3 b 700 kN
olduğu için ‘b’ hesaplanmasına gerek yoktur. Başka bir deyişle kaynak uzunluğu boyunca blok
kırılma için kaymaya çalışan alan, gerekli kuvvetten fazladır. ‘b’ her değer için sağlar.
Olması gereken minimum ‘b’ genişliği A.S.D için hesaplanan 176,7 mm değerinden büyük
olmalıdır.
Seçilen b = 180 mm
Birleşimde
YDKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 525 kN
Tasarım çekme kuvveti dayanımı
Çekme çubuğu için
Td .Tn 0,90 594 534, 6 kN
Td .Tn 0, 75 928,8 696, 6 kN
Rd .Rn 0, 75 1945,5 1459,1 kN
Birleşim için
Rd .RnBM 1, 0 1405,8 1405,8 kN
Rd .RnBM 0, 75 2198, 2 1648, 6 kN
Rd .Rnw 0, 75 701,5 526,1 kN
en küçüğü seçilir.
Pu 525
0, 99 1 güvenlidir.
Rd 526,1
UYGULAMA 4.2.
Aşağıda bulonlu birleşim detayı verilen 14×200 enkesit boyutlarına sahip çekme elemanı sabit ve
hareketli yükler altında, sırasıyla PG = 80 kN ve PQ = 200 kN eksenel çekme kuvveti etkisindedir.
Çözüm
Birleşim detayı incelendiğinde, minimum net enkesit alanının olası 2 kırılma çizgisi formu dikkate
alınarak değerlendirilmesi gerektiği anlaşılmaktadır. Bu iki olası durum aşağıdaki şekilde
gösterilmiştir.
s 2t
An Ag det
4g
An,1 (14)(200) 2(24)(14) 2128mm2
(50)2 (14)
An,2 (14)(200) 3(24)(14) 2 2083.67mm2
4(60)
An Min( An,1 ; An ) An,2 2083.67mm2
Ae UAn
U 1.0
Ae 1.0(2083.67) 2083.67mm2
Tn (360)(2083.67)(10)3 750.12kN
Blok kırılma sınır durumunun değerlendirilmesinde aşağıdaki şekilde gösterilen olası göçme
durumu öngörülebilir.
Daha önce tespit edilen 2 numaralı kırılma çizgisi zayıf enkesit olduğu için aşağıdaki blok kırılma
hattı belirlenmiştir. Ayrıca levha kalınlıkları ve bulon deliklerinin kenara olan mesafeleri eşit
olduğu için birleşen levhalardan biri için hesap yapılabilir.
(*** Bulon deliği ve levha kalınlıkları belirleyici olduğu için farklı olması durumunda dikkate
alınacaktır.)
U bs 1, 0
Rn 0, 60(360)(2772)103 (1, 0)(360)(1299.67)103 1066, 63 kN
0.60(235)(3780)103 (1.0)(360)(1299.67)103 1000,86 kN
Rn 1066.63 kN 1000.86 kN olduğundan
Rn 1000.86 kN
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1.2 PG 1.6 PQ Pa PG PQ
1.2 80 1.6 200 416 kN 80 200 280 kN
Tasarım çekme kuvveti dayanımı Güvenli çekme kuvveti dayanımı
Td t Tn 0.90(658) 592.20 kN Tg Tn / t 658 / 1.67 394.00 kN
Td t Tn 0.75(750.12) 562.59 kN Tg Tn / t 750.12 / 2.00 375.06 kN
Rd Rn 0.75(1000.86) 750.65 kN R g Rm / 1000.86 / 2.00 500.43 kN
Pu 416 Pa 280
0.74 1.0 0.75 1.0
Td 562.59 Tg 375.06
UYGULAMA 4.3.
Şekildeki birleşimde Lev. 200×14 mm kesitindeki çekme çubuğu 12 mm kalınlığındaki bağ
levhasına bulon ile bağlanacaktır. Sisteme etkiyen çekme kuvveti Pu=530 kN (G+Q birleşimi)
olduğuna göre
a) Birleşim için bulon çapını belirleyerek birleşimi teşkil ediniz.
b) Teşkil edilen birleşimde gerekli çekme çubuğu tahkiklerini yapınız..
c) Birleşimin tasarım dayanımı kontrolünü (YDKT) yapınız.
Malzeme S275 , Bulon Sınıfı 6.8 , Büyük Dairesel Delik Çapı , (Güvenlik oranı 0,90)
UYGULAMA 4.3.A
Uygulama 4.3’de verilen birleşimde aynı hesaplamaları Pa=450 kN olması durumunda GKT
çözümüyle yapınız.
Çözüm 4.3
a) Yaklaşık bulon çapı d 51,2 0,2 2,24cm 22,4mm M20 Bulon seçilsin
YDKT
Pu 530
0,90 Rd Rd 588kN
Rd 0,90
Bulon kayma kuvveti dayanımı için 0, 75
588 7 84
Rd .Rn Rn 784kN n b u lon 9.24 10 b ulon
0,75 8 4.8
Bulon Yerleşimi
YDKT Kontrolü
YDKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 530 kN
Birleşimin tasarım çekme kuvveti dayanımı
Rd .Rn (0,75)(848,34) 636,25kN
Pu 530
0,83 1 Güvenlidir
Rd 636,25
Ae UAn U 1.0
Ae 1.0(2072) 2072 mm 2
**Kırılma çekme levhası düşünüldüğünde düşeydeki ilk bulon hattında (şekilde verildiği gibi) gerçekleşir.
***1 hattı en zayıf hattır. Bu hat blok kırılma hesabında da dikkate alınacaktır.
Tn (430)(2072)(10) 3 890, 96 kN
YDKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Pu 530kN
Tasarım çekme kuvveti dayanımı
Akma S .D . Td t Tn 0.90(770) 693 kN
Kopma S .D . Td t Tn 0.75(890.96) 668.22 kN
Blok Kır . S .D . Rd Rn 0.75(1168) 876 kN
Pu 530
0.79 1.0
Td 668.22
UYGULAMA 4.4.
Aşağıda kaynaklı birleşim detayı verilne UPE 240 enkesitli eleman sabit ve hareketli yükler altında,
sırasıyla PG = 130 kN ve PQ = 300 kN eksenel çekme kuvveti etkisindedir.
a. Elemanın çekme kuvveti dayanımının belirlenmesi.
b. Elemanın tasarım çekme kuvveti dayanımının kontrolü (YDKT)
c. Elemanın güvenli çekme kuvveti dayanımının kontrolü (GKT)
Çözüm
Tn Fy Ag 275(3852)(10)3 1059,3 kN
Ae UAn x 27,90 mm
x
Etkin net enkesit alanı, Ae U 1 l 240 mm
l
27,90
U 1 0.884
240
Blok kırılma sınır durumuna aşağıdaki şekilde gösterildiği gibi ulaşılacağı öngörülmüştür.
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1.2 PG 1.6 PQ Pa PG PQ
1.2 130 1.6 300 636 kN 130 300 430 kN
Tasarım çekme kuvveti dayanımı Güvenli çekme kuvveti dayanımı
UYGULAMA 4.5.
Şekildeki kaynaklı düğüm noktası teşkilinde 2UPN100 (Normal U) profili 12 mm kalınlığında bağ
levhasına bağlanmıştır. Çekme çubuğu PG=210 kN ve PG=200 kN yük etkisi altındadır.
a) Yan kaynak uzunluğu 145 mm ve tüm kaynak kalınlıkları 3 mm dir. Gerekli boy ve kalınlık
kontrollerini yaparak birleşimin karakteristik dayanımını hesaplayınız.
b) Çekme çubuğunun karakteristik dayanımlarını hesaplayınız.
c) Birleşim ve çekme karakteristik dayanımların hepsini dikkate alarak tasarım dayanımı
(YDKT) kontrolünü yapınız.
Çözüm
Tn Fu Ae
x 145 145
Ae UAn U 1 x 15,5 mm l 145 mm
l 2
15,5
U 1 0.893
145
Tn (510) (0, 893)(2 1 350) 10 3 1229, 6 kN
YDKT
Td t Tn 0.90(958, 5) 862, 6 kN
Td t Tn 0.75(1229, 6) 922, 2 kN
R d R n 0.75(1353, 2) 1014, 9 kN
Pu 572
0, 98 1.0 GÜVENLİDİR
Rd 581, 22
UYGULAMA 4.6.
Aşağıda eşit kollu 2L110.12 korniyer 14 mm kalınlığında bağ levhasına köşe kaynaklı uç birleşimle
bağlandığı detay verilmektedir. Korniyerler PG=350 kN’luk sabit yük ve PQ=400 kN hareketli
eksenel çekme kuvveti etkisindedir. (1) kaynağında dikiş uzunluğu 220 mm olduğuna göre;
e) (1) ve (2) kaynaklarının dikiş kalınlıklarını tayin ediniz.
f) (2) dikişinin kaynak uzunluğunu kaynaklarda eksantrik gerilmelere yol açmayacak şekilde
belirleyiniz.
g) Birleşimin karakteristik çekme dayanımını belirleyiniz.
h) Çekme çubuğunun karakteristik dayanımını belirleyiniz.
i) Birleşimin ve çekme çubuğunun tasarım dayanımı (YDKT) ve güvenli dayanım kontrolünü
yapınız (GKT)
Çözüm
a) Etkin Kaynak Kalınlıkları (a)
Kaynaklar köşe kaynağıdır.
(1) Nolu kaynak kalınlığı (Tablo 3.4’den)
tmin 12 mm 13 t 12 mm 6 olduğu için amin 3,5 mm
amak 0, 7 (12 2) 7 mm
a1 4 mm seçelim
(2) Nolu kaynak kalınlığı (Tablo 3.4’den)
tmin 12 mm 13 t 12 mm 6 olduğu için amin 3,5 mm
amak 0, 7 (12 2) 7 mm
a2 4 mm seçelim
(Özel Not: Birleşim yerinde korniyer gövdesi olması durumunda kol kalınlığı %20 fazla düşünülebilir. Bu
durumda tmin=1,2×12=14.4 mm olur)
78, 5
L2 (212) 528 mm
3,15
L2 528 2 4 536 mm (kaynak boyu)
Kontroller
6a=6 4=24mm
(1) kaynağı L1 212 mm
40 mm
L1 212 mm 150a=150 4=600mm
6a=6 4=24mm
(2) kaynağı L2 528 mm
40 mm
L2 528 mm 150a=150 4=600mm
Rnw 1704,9 kN
Rn min RnBM 2921,5kN
R 4475,5kN
nBM
220 536
Ae UAn x 31,5 mm l
378mm
2
3l 2 x 3 3782 x
U 2 2
1 2
1
3l b l 3 378 110 l
2
U 0,891
Blok kırılma sınır durumuna aşağıdaki şekilde gösterildiği gibi ulaşılacağı öngörülmüştür.
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1, 2 PG 1, 6 PQ Pa PG PQ
Pu 1, 2(350) 1, 6(400) 1060 kN Pa 350 400 750 kN
Tasarım dayanımı Güvenli dayanım
Kaynak metali için Kaynak metali için
Rd Rnw (0, 75) (1704, 9) 1278, 6 kN Rg Rnw / (1704, 2) / 2, 00 852, 5 kN
A.S .D.da çekme A.S .D .da çekme
Td Tn (0, 90) (1179, 7) 1061, 7 kN Tg Tn / (1179, 7) / 1, 67 706, 4 kN
K .S .D.da çekme K .S .D .da çekme
Td Tn (0, 75) (1610, 2) 1207, 65 kN Tg Tn / (1610, 2) / 2, 0 805,1 kN
Blok K .S .D.da çekme Blok K .S .D .da çekme
Rd Rn (0, 75) (2046, 7) 1535, 0 kN R g Rn / (2046, 7) / 2, 0 1023, 4 kN
Küçük olan değer seçilir Küçük olan değer seçilir
Pu 1060 Pa 750
0, 99 1, 0 1, 06 1, 0
Rd 1061, 7 R g 706, 4
UYGULAMA 4.7.
Şekilde verilen düzlem kafes çatı makası çekme çubuğu köşe dikişlerle 16 mm kalınlığındaki bir
düğüm levhasına birleştirilmesi istenmektedir. 2L150.75.9 korniyerler PG=250 kN’luk sabit yük ve
PQ=180 kN hareketli eksenel çekme kuvveti etkisindedir.
a) (1) ve (2) kaynaklarında kaynak boyları eşit olacak şekilde dikiş kalınlıklarını tayin ediniz.
b) Birleşimin karakteristik çekme dayanımını belirleyiniz.
c) Çekme çubuğunun karakteristik çekme dayanımını belirleyiniz.
d) Birleşimin tasarım dayanımı (YDKT) ve güvenli dayanım (GKT) kontrolünü yapınız.
Malzeme S275 Kaynak metali FE 480 N/mm 2
Çözüm
a) Etkin Kaynak Kalınlıkları (a) Kaynaklar köşe kaynağıdır.
Birleşim için istenen durum eşit kaynak boyları olduğu için kaynaklardan herhangi biri için kaynak kalınlığı
belirlemek suretiyle kuvvetler dengesinden diğer kaynak kalınlığı hesap edilebilir.
Kaynaklardaki kayma gerilmesi eşit olacak şekilde seçildiği takdirde 2 kaynağı kalınlığı
hesaplanabilir.
Kuvvetlerin ilave moment oluşturmadığı duruma göre kaynak boyları eşit alınarak 2 nolu kaynak
teşkil edilememektedir. Bu durumda kaynak boyları eşit alınarak teşkil mümkün değildir. Bu
durumda 2 nolu kaynak için maksimum kaynak kalınlığını alarak kayna boylarının birbirine en
yakın şekilde teşkiline gidilebilir.
YDKT GKT
Pu 1,2PG 1,6PQ Pa PG PQ
6a=6 3,5=21mm
(1) kaynağı L1 153 mm
40 mm
L1 153 mm 150a=150 3,5=525 mm
6a=6 6,1=36,6mm
(2) kaynağı L2 162,8 mm
40 mm
L2 162,8 mm 150a=150 6,1=915mm
160 175
Ae UAn x 15, 7 mm l 167,5 mm
2
3l 2 x 3 167,52 15, 7
U 1 1
3l 2 b 2 l 3 167,5 150 167,5
2 2
U 0, 715
Tn (430)(2788,5)103 1199, 05 kN
Blok kırılma sınır durumuna aşağıdaki şekilde gösterildiği gibi ulaşılacağı öngörülmüştür.
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1, 2 PG 1, 6 PQ Pa PG PQ
Pu 1, 2(250) 1, 6(180) 588 kN Pa 250 180 430 kN
Tasarım dayanımı Güvenli dayanım
Kaynak metali için Kaynak metali için
Rd Rnw (0, 75) (880, 4) 660,3 kN R g Rnw / (880, 4) / 2, 00 440, 2 kN
A.S .D .da çekme A.S .D .da çekme
Td Tn (0, 90) (1072, 5) 965, 3 kN Tg Tn / (1072, 5) / 1, 67 642, 2 kN
K .S .D .da çekme K .S .D .da çekme
Td Tn (0, 75) (1199, 05) 899, 28 kN Tg Tn / (1199, 05) / 2, 0 599, 5 kN
Blok K .S .D .da çekme Blok K .S .D .da çekme
Rd Rn (0, 75) (1956, 0) 1467, 0 kN R g Rn / (1956, 0) / 2, 0 978, 0 kN
Küçük olan değer seçilir Küçük olan değer seçilir
Pu 588 Pa 430
0, 89 1, 0 0, 97 1, 0
Rd 660, 3 R g 440, 2
UYGULAMA 4.8.
Şekilde verilen düzlem kafes çatı makası çekme çubuğu köşe dikişlerle 14 mm kalınlığındaki bir
düğüm levhasına birleştirilmesi istenmektedir. 2L150.75.9 korniyerler PG=350 kN’luk sabit yük ve
PQ=200 kN hareketli eksenel çekme kuvveti etkisindedir.
a) Kaynak kalınlıkları yönetmelik sınırları içerisinde olacak şekilde ve (1) ve (2) kaynaklarında
boylar eşit olacak şekilde dikiş kalınlıklarını tayin ediniz.
b) Birleşimin karakteristik çekme dayanımını belirleyiniz.
c) Çekme çubuğunun karakteristik çekme dayanımını belirleyiniz.
d) Birleşimin tasarım dayanımı (YDKT) ve güvenli dayanım (GKT) kontrolünü yapınız.
Çözüm (Ödev)
UYGULAMA 4.9.
Aşağıdaki ezilme etkili birleşimde 5 adet 5.6 sınıfında M16 bulonu, 2 adet L120.80.8 farklı kollu
korniyerini 14 mm kalınlığında bağ levhasına birleştirmektedir. Bulon yerleşimi şekilde verilen
delik mesafelerinde ve uygun şekilde düzenlenmiştir.
Malzeme: S 235 Bulon: M16 – 5.6, Büyük dairesel delik çapı, Güvenlik oranı:1
Etkiyen kuvvetin bulon ağırlık merkezinden geçtiği kabulü ile çözüm yapınız.
Çözüm
Lc ,1 Le 0.5d h 30 0.5(20) 20 mm
1 deliği Rne ,1 1.2(20)(14)(360)10 3 2.4(16)(14)(360)10 3
Rne ,1 120, 96 kN 193, 53 kN
Lc ,1 Le 0.5d h 70 0.5(20) 60 mm
2 deliği Rne ,1 1.2(60)(14)(360)10 3 2.4(16)(14)(360)10 3
Rne ,1 362,88 kN 193, 53 kN
Lc s d h 80 20 60 mm
3 3
3 deliği Rne 1.2(60)(14)(360)10 2.4(16)(14)(360)10
Rne 362,88 kN 193, 53 kN
Rnv 452,47 kN
Rn 452,47 kN
Rne 895,08kN
b) Çekme çubuğunda tahkik istendiği için akma, kırılma ve blok kırılma için düğüm levhasındaki
tahkikler yapılmayacaktır. Aksi takdirde yapılması gerekmektedir.
s 2t
An Ag d e t
4g
An ,1 3098 2 1 (22)(8) 2746 mm 2
(40) 2 (8)
An ,2 3098 2 2 (22)(8) 2 1 2607, 3 mm 2
4(30)
An Min( An ,1 ; An ) An ,2 2607, 3 mm 2 (2 hattı)
de 22mm
Rn 0.60Fu Anv Ubs Fu Ant 0.60Fy Agv Ubs Fu Ant Ubs 1.0
Rn 0.60(360)(3528)103 (1.0)(360)(392)103 903,17 kN
0.60(235)(4760)103 (1.0)(360)(392)103 812, 28 kN
YDKT
Tasarım çekme kuvveti dayanımı
UYGULAMA 4.10.
Aşağıda bulonlu birleşim detayı verilen IPE 270 enkesitli eleman, sabit ve hareketli yükler altında,
sırasıyla PG = 150 kN ve PQ = 350 kN eksenel çekme kuvveti etkisindedir.
a. Elemanın karakteristik çekme kuvveti dayanımının belirleyiniz.
b. Elemanın tasarım çekme kuvveti dayanımının (YDKT) kontrolünü yapınız.
c. Elemanın güvenli çekme dayanımının (GKT) kontrolünü yapınız.
Malzeme S235, M16 – 10.9 Standart dairesel delik çapı kullanılacaktır.
Çözüm
Birleşim detayı incelendiğinde, net enkesit alanının, alt ve üst başlıklarda olmak üzere toplam 4
adet bulon deliğini kapsayan düşey doğrultudaki kırılma çizgisi formu dikkate alınarak
değerlendirilmesinin yeterli olduğu anlaşılmaktadır.
s 2t
An Ag det
4g
An 4590 4(20)(10.2) 3774 mm2
Ae UAn x 29.66 mm
x
Etkin net enkesit alanı, U 1 l 3(70) 210 mm
l
29.66
U 1 0.859
210
Ae 0.859(3774) 3241.87 mm 2
Tn (360)(3241.87)10 3 1167.07 kN
Blok kırılma sınır durumuna aşağıdaki verildiği gibi I profilinin üst ve alt başlılarında gerçekleşecek
şekilde ulaşılacağı öngörülmüştür.
U bs 1.0
Rn 0.60(360)(7334)103 (1.0)(360)(877.20)103 1899.94 kN
0.60(235)(10200)103 (1.0)(360)(877.20)103 1753.99 kN
Rn 1899,94 kN 1753.99 kN olduğundan
Rn 1753.99 kN
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1.2 PG 1.6 PQ Pa PG PQ
1.2 150 1.6 350 740 kN 150 350 500 kN
UYGULAMA 4.11.
2L 90.90.9 profilinden oluşan çekme çubuğu PG = 100 kN ve PQ=70 kN değerindeki çekme yükleri
etkisindedir. Bu profil aşağıda verildiği şekilde kaynaklı ek yapılmıştır. Kaynak kalınlıkları etekte
3,5 mm, tepede 5 mm’dir.
Perspektif Görünüşleri
Çözüm:
Ae 1 (2 1550) 3100 mm 2
Tn (360)(3100)103 1116, 0 kN
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1, 2 PG 1, 6 PQ Pa PG PQ
Pu 1, 2(100) 1, 6(70) 232kN Pa 100 70 170 kN
Tasarım dayanımı Güvenli dayanım
Pu 232 Pa 170
0, 35 1, 0 0, 39 1, 0
Rd 655, 7 R g 436, 2
Ek Levha Kontrolleri
Etekte
tmin 9 mm 13 t 9 mm 6 olduğu için amin 3,5 mm olmalıdır.
amak 0,7 (9 2) 4,9 mm
etek kaynak kalınlığı ae 3,5 mm uygundur
Tepede
tmin 9 mm 13 t 9 mm 6 olduğu için amin 3,5 mm olmalıdır.
amak 0,7 (9 2) 4,9 mm
etek kaynak kalınlığı at 4,9 mm olarak düzeltilmeldir.
YDKT için
Pu P 232
u 1, 0 1.0
Rd Rn 0, 75 Rn
Rn 309, 33 kN
Ag 12 1, 2
Pg Rn 309, 33 Pg 121, 04 kN
A 36,8
Pb 309, 33 121, 04 Pb 188, 28 kN
YDKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 232kN
Tasarım dayanımı
Kaynak metali için
Rd Rnw (0, 75) (328, 6) 246, 45 kN
E .M . için akma
Rd RnBM (1, 00) (397, 7) 397, 7 kN
E .M . için kırılma
Rd RnBM (0, 75) (609, 2) 456, 9 kN
Pu 232
0,94 1.0 Güvenlidir.
Rd 246,45
GKT için
Pa P 170 2
a 1, 0 1.0 Rn 340 kN
Rg Rn Rn
Ag 120 12
Pg Rn 340 133, 0 kN
A 3680
Pb 340 133 207, 0 kN
R nw (288)(1225) 10 3 352, 8 kN
Esas metalin karakteristik dayanımı (RnBM)
GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pa 170 kN
Güvenli dayanım
Kaynak metali için R g Rnw / (352, 8) / 2, 00 176, 4 kN
E .M . için akma R g RnBM / (427, 3) / 1, 5 284, 9 kN
E .M . için kırılma R g RnBM / (654, 5) / 2, 00 327, 3 kN
Pa 170
0, 96 1, 0 Güvenlidir.
R g 176, 4
UYGULAMA 4.12.
2L 100.100.8 profilinden oluşan çekme çubuğu aşağıda gibi ekin bir tarafı için 3 sıralı ve başlık ve
gövdede aynı hizada olacak şekilde bulonlu ek ile birleştirilmiştir. Çekme çubuğundaki sabit yük
PG=210 kN ve hareketli yük PQ=150 kN’ dur. Gövde levhası 100.16, başlık levhası 200.8 enkesitinde
olup levha uzunlukları eşittir.
a) Ek birleşiminde gerekli kontrolleri (kesit alanı, ağırlık merkezi vb) yaparak bulonlu ek
birleşiminin karakteristik dayanım kuvvetini gövde ve başlık için belirleyiniz. Ek
birleşiminin karakteristik dayanımlarına göre YDKT kontrollerini yapınız.
Çözüm
a) Ek Birleşiminin Karakteristik Dayanımının Belirlenmesi
d 20 mm dh 22 mm de 22 2 24 mm
Bulonlar arası mesafe kontrolü
Ek Levha Kontrolleri
Ag 1600
Pg Pu 4 92 Pg 246 kN
A 3200
Pb 492 246 Pb 246 kN
1 deliği 1 deliği
Lc ,1 Le 0.5d h 30 0.5(22) 19 mm Lc ,1 Le 0.5d h 30 0.5(22) 19 mm
Rne,1 1.2(19)(16)(360)103 131,33 kN Rne,1 1.2(19)(8)(360)103 65, 66 kN
2.4(20)(16)(360)103 276, 48 kN 2.4(20)(8)(360)103 138, 24 kN
Rne,1 131,33 kN Rne,1 65, 66kN
2 deliği 2 deliği
Lc ,2 Le d h 60 (22) 38 mm Lc ,2 Le d h 60 (22) 38 mm
Rne,2 1.2(38)(16)(360)103 262, 65 kN Rne ,2 1.2(38)(8)(360)10 3 131, 32 kN
2.4(20)(16)(360)10 3 276, 48 kN 2.4(20)(8)(360)10 3 138, 24 kN
Rne,2 262, 65 kN Rne ,2 131,32 kN
Rn ne ,1 Rne ,1 ni Rni Rn ne ,1 Rne ,1 ni Rni
1(131, 33) 2(262, 65) 656, 63 kN 2(65, 66) 4(131, 32) 656, 63 kN
YDKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu Pgövde 246 kN Pu Pbaşlık 246 kN
Tasarım çekme kuvveti dayanımı Tasarım çekme kuvveti dayanımı
Rd Rn 0,75(509) 381,75 kN Rd Rn 0,75(509) 381,75 kN
Pu 246 Pu 246
0, 64 1.0 0, 64 1.0
Rd 381, 75 Rd 381, 75
Gövde Güvenlidir Başlık Güvenlidir
Tn (360)(1)(2332)(10)3 839,5 kN
YDKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 492 kN
Tasarım dayanımı
AS
. .D. Rd Tn (0,90) (728,5) 655,65kN
K.S.D. Rd T (0,75) (838,5) 629,62kN
Pu 492
0,78 1.0 Güvenlidir.
Rd 629,62
UYGULAMA 4.13.
Şekildeki gibi bulon ve ek levha yerleşimi verilen ek birleşiminde çekme çubuğundaki sabit ve
hareketli yük değerleri Pg=300 kN, Pq=250 kN’dur.
Malzeme S235, Bulonlar M20 5.6 Standart delik çapı, diş açılmış kısım kayma düzlemi içinde
(Not: 80.80 lik ek parçanın 100.12 korniyerine köşe yaslanması için enkesit kaybı ihmal
edilecektir.)
Çözüm
a) ve b) Birleşimin Karakteristik dayanımları ve YDKT ve GKT Kontrolleri
Enkesit alanları açık şekilde aşağıda verilmiştir.
1- Alan Kontrolü
Ag (çekme çubuğu faydalı (net)enkesit alanı ) Aek (ek parçalarının faydalı (net)enkesit alanı)
Ek birleşiminde 3 farklı kırılma hattı söz konusudur. Bu 3 hat için hem çekme çubuğunun net alanı
hem de ek levha ve profillerin net alanları hesaplanarak karşılaştırılmalıdır.
Korniyerde g mesafesi
702
Ag çekme çubuğu kesit alanı An,3 2 2270 4 24 12 12 3516 mm2
4 114
70 2
Aek ,80.8 2 1230 4 24 8 8 1801 mm2
4 90
Ek parçaların kesit alanı Aek ,90.14 (14 90) 2 24 14 588 mm2 Aek 3605 mm2
Aek ,200.8 (200 8 2 24 8) 1216 mm2
Aek ,n3 3605 mm2 An,3 3516 mm2
Her üç kırılma çizgisi durumu için ek levhaların net alanları çekme çubuğu net alanından büyük
olmaktadır. Bu durumda bu levhalar birleşimde kullanılabilir.
Pu=1,2×300+1,6×250=760 kN Pa=300+250=550 kN
Her bir ek parçasına gelen kuvvet: Her bir ek parçasına gelen kuvvet:
P1 yükü, tek tesirli bulonlara bağlı 2L80.80.8 korniyeri tarafından taşınıyor. Bir adet korniyer
için kuvvet
YDKT GKT
P1 351, 42 kN P1 254,31 kN
P1 / 2 351, 42 / 2 175,71 kN P1 / 2 254,31/ 2 127,15 kN
Kesmeye Göre
Rnv n Fnv nsp Ab (4)(225)(1)(314,2) 103 282,78 kN
Ezilmeye Göre
Bulon deliklerinde ezilme sınır durumu (syf 20)
Ezilme dayanımı için bulon delik çapı, dh (Tablo 4.5) dh 22 mm
Ezilme etkisi altındaki kalınlık, t t = 8 mm
Bulon deliği grubunun karakteristik ezilme kuvveti dayanımı, Rn
Lc ,1 Le 0.5d h 55 0.5(22) 44 mm
Ezilme etkili birleşimin karakteristik dayanımı, kayma etkisinde bulon gövdesi kırılma sınır
durumu için hesaplanan karakteristik kesme kuvveti dayanımı ile bulon deliği ezilme sınır
durumu için hesaplanan, karakteristik ezilme kuvveti dayanımlarının küçüğü olarak
alınacaktır.
Rn min 282,78 kN;552,96 kN 282,78 kN
P2 yükü, çift tesirli bulonlara bağlı 90.14 lama tarafından taşınıyor. Lamaya gelen kuvvet
YDKT GKT
P1 180 kN P1 130,26kN
Ezilmeye Göre
Bulon deliklerinde ezilme sınır durumu (syf 20)
Ezilme dayanımı için bulon delik çapı, dh (Tablo 4.5) dh 22mm
Ezilme etkisi altındaki kalınlık, t t = 14 mm <12+12 mm
Bulon deliği grubunun karakteristik ezilme kuvveti dayanımı, Rn
Lc ,1 Le 0.5d h 55 0.5(22) 44 mm
Rne ,1 1.2 Lc t Fu 2, 4 d t Fu
kenar bulon deliği için
Rne ,1 1.2(44)(14)(360)10 3 2.4(20)(14)(360)103
Rne ,1 260,11 kN 241, 92 kN
Lc ,3 s d h 140 22 118 mm
Rne ,2 1.2 Lc t Fu 2, 4 d t Fu
iç bulon deliği için
Rne ,2 1.2(118)(14)(360)10 3 2.4(20)(14)(360)10 3
Rne ,2 713, 66 kN 241,92 kN
Bulon deliği grubunun tamamının karakteristik ezilme dayanımı:
Ezilme etkili birleşimin karakteristik dayanımı, kayma etkisinde bulon gövdesi kırılma sınır durumu için
hesaplanan karakteristik kesme kuvveti dayanımı ile bulon deliği ezilme sınır durumu için hesaplanan,
karakteristik ezilme kuvveti dayanımlarının küçüğü olarak alınacaktır.
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu = P2=180 kN Pa = 130,26 kN
Birleşimin tasarım dayanımı Birleşimin tasarım dayanımı
Pu P1 180 Pa 130, 26
0.84 1.0 GÜVENLİ 0.92 1.0 GÜVENLİ
Rd 212,08 Rg 141,39
P3 yükü, tek tesirli bulonlara bağlı 200.8 lama tarafından taşınıyor. Lamaya gelen kuvvet
YDKT GKT
P1 228,57 kN P1 165,41kN
Ezilmeye Göre
Bulon deliklerinde ezilme sınır durumu (syf 20)
Ezilme dayanımı için bulon delik çapı, dh (Tablo 4.5) dh 22mm
Ezilme etkisi altındaki kalınlık, t t = 8 mm
Bulon deliği grubunun karakteristik ezilme kuvveti dayanımı, Rn
Lc ,1 Le 0.5d h 70 0.5(22) 59 mm
Rne ,1 1.2 Lc t Fu 2, 4 d t Fu
kenar bulon deliği için
Rne ,1 1.2(59)(8)(360)10 3 2.4(20)(8)(360)10 3
Rne ,1 203, 90 kN 138, 24 kN
Lc ,3 s d h 140 22 118 mm
Rne ,2 1.2 Lc t Fu 2, 4 d t Fu
iç bulon deliği için
Rne ,2 1.2(118)(8)(360)103 2.4(20)(8)(360)10 3
Rne ,2 407,80 kN 138, 24 kN
Rn ne ,1 Rne ,1 ni Rni
Rn (2)(138, 24) (2)(138, 24) 552, 96 kN
Ezilme etkili birleşimin karakteristik dayanımı, kayma etkisinde bulon gövdesi kırılma sınır
durumu için hesaplanan karakteristik kesme kuvveti dayanımı ile bulon deliği ezilme sınır
durumu için hesaplanan, karakteristik ezilme kuvveti dayanımlarının küçüğü olarak
alınacaktır.
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu = P3=228,57 kN Pa = 165,41 kN
Tn (360)(1)(3516)103 1265,8 kN
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu=1,2×300+1,6×250=760 kN Pa=300+250=550 kN
Tasarım dayanımı Güvenli dayanım
A.S .D.da çekme A.S .D .da çekme
Td Tn (0, 90) (1066, 9) 960, 2 kN Tg Tn / (1066, 9) / 1, 67 638, 9 kN
K .S .D.da çekme K .S .D .da çekme
Td Tn (0, 75) (1265,8) 949, 4 kN Tg Tn / (1265, 8) / 2, 0 632, 9 kN
Küçük olan değer seçilir Küçük olan değer seçilir
Pu 760 Pa 550
0, 80 1, 0 0, 87 1, 0
Rd 949, 4 R g 632, 9
UYGULAMA 4.14.(ödev)
Şekilde ½ IPN 200 profilinden oluşan çekme çubuğuna ait köşe kaynaklı ek birleşimi kesiti verilmektedir.
Başlık ek levhası kalınlığı 14 mm ve kaynak kalınlığı 4 mm, gövde ek levhaları kalınlığı 8 mm ve kaynak
kalınlığı 3mm olup levha genişlikleri şekilde verildiği gibidir. Köşe kaynaklı birleşim için gerekli kontrolleri
yapınız.
4.14 Çözümü
4.14 Çözümü
Şekilde 2UPN160 profilinden oluşan çekme çubuğuna ait köşe kaynaklı ek birleşimi kesiti
verilmektedir. Başlık ek levhası kalınlığı 12 mm, gövde ek levhası kalınlığı 14 mm olup levha
genişlikleri kaynaklanabilme için kenarlardan 3a içeride olacak şekildedir. Kaynak kalınlıkları
başlıkta 5 mm gövdede 3 mm’dir.
U160 için
A=24 cm2
b=65 mm
s=7,5 mm
t=10,5 mm
h−2c=115 mm
4.15 Çözümü
4.15 Çözümü
U160 için
A=24 cm2
b=65 mm
s=7,5 mm
t=10,5 mm
h−2c=115 mm
Bulon adetleri gösterimden farklı olabilir. Şaşırtmalı yerleşimi açıklamak için gösterilmiştir.
Bulon adetleri gösterimden farklı olabilir. Şaşırtmalı yerleşimi açıklamak için gösterilmiştir.
4.16 Çözümü
4.16 Çözümü
BÖLÜM 5
BASINÇ ÇUBUKLARI
BASINÇ ÇUBUKLARI
Eksenel doğrultuda basınç kuvveti aktaran veya eksenel basınç kuvveti etkisindeki yapısal çelik
elemanlara “basınç çubukları” denir.
Kolonlar, kafes kirişlerin basınca çalışan elemanları ile rüzgar ve deprem çaprazları basınç
çubukları olarak adlandırılır. Basınç çubuklarında “burkulma” problemi söz konusudur.
Tek profilden yapılan çubuklarla parçaları sürekli olarak birleştirilmiş birden fazla profilden teşkil
edilmiş basınç çubukları tek parçalı basınç çubukları olarak adlandırılır.
Bir veya birden fazla profilin birbirleri arasında aralık bırakılarak ve bağlantı profilleri ile
birbirlerine bağlanmasıyla teşkil edilen çubuklar çok parçalaı basın çubukları olarak adlandırılır.
En kesiti oluşturan profillerin birbirine daha büyük bir mesafede konumlandırıldığı çok parçalı
basınç elemanları ağır kren yükü veya vinç taşıyan uzun kolonlarda, televizyon ve radyo
antenlerinde kullanılmaktadır. Bu amaçla kullanılacak çok parçalı basınç elemanın enkesitini
oluşturan parçaların, eleman uzunluğu boyunca çeşitli şekilde teşkil edebilen kafes örgü sistemler
ile bağlanarak beraber çalışmaları sağlanır.
Köşeleme konulmuş iki korniyerden meydana gelen bu çubukların, yalnız malzemeli (x-x) eksene
dik burkulma bakımından tahkik edilmeleri yeterlidir.
Malzemeli eksenli olmayan basınç çubuklarıdır. Her iki eksende dik burkulma açısından I. grup
çubukların y eksenine ( malzemesiz eksen ) dik burkulmasında anlatıldığı gibi hesaplanabilir.
III. grup basınç çubukları; ağır makas, kren ve köprü yapılarında ve esas olarak kule yapımında
kullanılırlar.
Burkulma: çubuğun basınç kuvveti altında düşey eksene dik yönde deplasman yapmasıdır. Bu
deplasman zayıf eksen yönünde gerçekleşmektedir.
Çekme elemanlarının tersine basınç elemanlarının dayanımı ve göçme şekli enkesit özellikleri ile
beraber basınç elemanın uzunluğuna ve mesnet koşullarına bağlıdır. Eksenel basınç kuvveti
etkisindeki elemanlarda göçme, genel olarak burkulma sınır durumu ile belirlenir.
Eksenel basınç kuvveti etkisindeki çelik kolonlarda yerel burkulma ve genel burkulma (eleman
burkulması) olmak üzere iki durum göz önüne alınır.
Yerel Burkulma
Basınç elemanının eleman burkulması (genel burkulma) ile hesaplanan karakteristik burkulma
dayanımına ulaşabilmesi için yerel burkulma veya yerel buruşma olarak isimlendirilen sınır
durumun ortaya çıkmadığı kabul edilmektedir.
Rijitleştirilmemiş enkesit parçası (basınç kuvveti doğrultusuna paralel sadece bir kenarı
boyunca enkesitin diğer parçası ile bağlanan enkesit parçaları)
Rijitleştirilmiş enkesit parçası (her iki kenarı boyunca enkesitin diğer parçaları ile
bağlanan enkesit parçaları)
b bf / 2 bf
t tf 2t f
h
tw
r
Eğilmeli burkulma : Kesitin asal eksenlerinden biri etrafında meydana gelen eğilme
deformasyonu şeklinde ortaya çıkar. Bu tür burkulma, çift simetri eksenli I-enkesitlerde, kutu
ve boru enkesitlerde kritik olan en basit burkulma sınır durumudur.
Eğilmeli burulmalı burkulma: Enkesit kayma merkezi ile ağırlık merkezinin çakışmadığı
elemanlarda eğilme ve burulma deformasyonlarının kombinasyonu şeklinde ortaya çıkmaktadır.
U-profiller, T-profiller, çift korniyerler ve eşit kollu tek korniyer gibi tek simetri eksenine
sahip enkesitlerde ve simetri eksenine sahip olmayan farklı kollu korniyerlerde ortaya
çıkabilir.
Euler 1744’de doğru eksenli iki ucu mafsallı prizmatik bir kolonda aşağıda ki varsayımları
esas alarak elastik burkulma teorisini geliştirmiştir. Bu varsayımlar:
Bu teoriye göre, eleman eğilme rijitliği ve eleman boyunun bir fonksiyonu olan ve burkulmaya
sebep olan yük, kritik burkulma yükü olarak tanımlanır ve şu şekilde hesaplanır:
2 EI
Pk 2
Pcr
Lc
Burkulma kritik yükten oluşacak kritik gerilme değerine ulaştığı anda oluşur. Kesit ve boy
özelliklerine bağlı gerçekleşen bir durumdur.
Kritik Gerilme
Burkulma kritik yükten oluşacak kritik gerilme değeri için i (atalet yarıçapı) ve λ (narinlik
katsayısı) değerlerinin formül içine yazılması gerekmektedir. Bunun için burada
i atalet yarıçapı (kesit ataletinin alanına oranının karekökü olarak ifade edilir)
I
i
A
λ narinlik (burkulma boyunun atalet yarıçapına oranı)
Lc
i
olmak üzere bu formülasyon göz önünde bulundurularak Pk kritik yüküne göre yüklenen bir kesitte
gerilme değeri olduğuna göre kritik gerilme değeri λ ‘ya bağlı olarak aşağıdaki şekilde
hesaplanmaktadır.
2 EI I Lc
Pk i
Lc 2 A i
Pk 2 EI 2E I 2 E i2 i2
cr 2 2 E 2
2
A Lc A Lc A Lc 2 Lc
2E 2E
cr 2 veya Fcr
( Lc / i ) 2
Euler Hiperbolü
2E
cr kritik gerilme ifadesiyle ilgili olarak λ çubuk narinliği ve σcr kritik (ideal) burkulma
2
gerilmesi arasındaki bağıntıyı gösteren denklemin (λ, σ) kartezyen eksen takımındaki eğrisi “Euler
Hiperbolü” olarak adlandırılır.
Basınç emniyet gerilmesi için teorik yaklaşımlarla kritik gerilme hesaplanır ve elde edilen değerler
emniyet katsayılarına bölünür. Hesaplamalarda dikkate alınan λ, çubuğun maksimum narinlik
oranıdır. Narinliği 20’den küçük olan çubuklar (kısa çubuklar) için burkulma hesabı
yapılmamaktadır. (bu durumda basınç emniyet gerilmesi çekme emniyet gerilmesi değerine eşit
alınmaktadır).
Narinliğin çok yüksek olduğu değerler burkulmanın elastik olduğu ve malzemenin Hooke
kanununa uyduğu durumu, düşük olduğu değerler ise elastik ötesi burkulmayı ifade eder.
Pk 2 .E.I 2 .E
2 ki 2 ideal burkulma gerilmesi
A lk . A
Orantı sınırı narinliği
ki p p olur.
2 .E 2 .E E
p p2 p .
p2 p p
2000000
p 102,5 100
0,8 2350
Tipik bir I-enkesitli elastik eğilmeli burkulma durumu dikkate alındığında, Euler burkulma
yükünün, eleman boyuna ve eğilme eksenlerine göre değişimi aşağıdaki diyagramda
gösterilmiştir.
λ<λp olduğu durumlarda veya başka bir deyişle burkulma gerilmelerinin elastik olmayan bölgede
oluşması durumunda (elastik olmayan burkulmanın meydana gelmesi durumunda) Euler
Burkulma ifadesi güvenilir sonuçlar vermeyecektir. Bu bölgede çelik malzemesi elasto-plastik
davranış göstermektedir ve bu bölgede kritik gerilmelerin hesabı için Tetmayer, Egesler formülleri
kullanılabilir.
Bu durum, aşağıdaki grafikten de görüleceği gibi kritik burkulma gerilmesi hesabı için elastik
olmayan bölge de değişken elastisite modülü, ET’nin kullanılmasını gerektirmektedir.
: Çubuğun narinlik derecesi olmak üzere enkesitin güçlü ve zayıf eksen olmasına bağlı iki farklı
narinlik olacağından büyük narinlik değerine sahip zayıf eksen hesaplamalarda dikkate alınır.
lkx lky Ix Iy
x ve y değerlerinden büyüğü alınır ix , iy
ix iy A A
lkx : Çubuğun x ekseni etrafındaki burkulma için burkulma boyu
lky : Çubuğun y ekseni etrafındaki burkulma için burkulma boyu
i x , i y : Çubuk enkesitinin x ve y eksenlerine göre atalet yarıçapları
Narinlik (L/i),
Mesnet koşulları,
Başlangıç kusuru,
Dışmerkezlik etkisi,
Artık gerilmeler,
Özellikle son üç tanesi her bir eleman için oldukça fazla değişiklik gösteren etkenlerdir.
Eksenel basınç kuvveti etkisindeki elemanlar için verilen ifadeler basınç elemanın her iki ucunda
mafsallı birleşim olduğu varsayımına dayanmasına karşın, pratikte uç birleşimleri, farklı uç
dönmelerine ve ötelenmelerine izin verecek şekilde tasarlanabilir. Mesnet şartlarına bağlı olarak
gerçek uzunluktan farklı olabilen eleman burkulma boylarının kullanılmasıyla, hesaplarda tüm
basınç elemanları iki ucu mafsallı elemanlar olarak gözönüne alınabilir.
Örneğin bir sistem içerisinde I Profilinden oluşan bir kolonun mesnetlenme durumu ve olası
burkulma şekli aşağıda verilmektedir.
Farklı mesnet koşulları halinde, örneğin bir çelik sistemin kolonlarına ait burkulma boyu
katsayıları, K nomogramlar (çizelgeler) kullanılarak elde edilebilir. Kolon uçlarına ait GA ve GB
(rölatif rijitlik) katsayıları kullanılır.
E: Elastisite modülü
E I
Lc c I: Kolon ve kiriş atalet momentleri
G c
E I
Lg g L: Kolon ve kirişlerin uzunluğu
g
Kolona birleşen kirişlerin diğer uçlarına ait mesnet koşulları farklılık gösteriyorsa, G katsayılarının
hesabında kirişlere ait terimler (α katsayıları) aşağıdaki gibi çarpılmalıdır.
Burkulma boyu katsayısı, K için rölatif rijitlik katsayıları, GA ve GB’nin en genel durum için
hesabı
I c I c1
Lc Lc1
GA
I g1 I
g1 g2 g2
Lg 1 Lg 2
Ic I
2
Lc Lc 2
GB
I g3 I
g3 g4 g4
Lg 3 Lg 4
Eksenel (enkesit ağırlık merkezine uygulanan) basınç kuvveti etkisindeki elemanların tasarımı
ÇYY-2016’da Bölüm 8’de belirtilen kurallara göre yapılacaktır.
Lc
200 olacaktır.
i
Tasarım Esasları
Karakteristik eksenel basınç kuvveti dayanımı, Pn, eksenel basınç etkisindeki elemanın enkesit
asal eksenlerinden herhangi biri etrafında eğilmeli burkulma, burulmalı burkulma ve/veya
eğilmeli burulmalı burkulma sınır durumlarına göre hesaplanacak dayanımların en küçüğü
olarak alınacaktır.
Tüm basınç elemanlarında, tasarım basınç kuvveti dayanımı, ᶲcPn , (YDKT) veya güvenli
basınç kuvveti dayanımı, Pn Ωc, (GKT)
Narin olmayan enkesitli (Tablo 5.1A ya göre narin enkesitli parçası içermeyen) elemanların
karakteristik eksenel basınç kuvveti dayanımı,
Pn Fcr Ag
Lc E
4.71
i Fy
Fy
Fcr 0.658 e Fy
F
veya
1. durum
Fy
2.25
Fe
Lc E
4.71
i Fy
2. durum
veya Fcr 0.877 Fe
Fy
2.25
Fe
Eksenel basınç kuvveti etkisindeki elemanın enkesit asal eksenlerinden herhangi biri etrafında
eğilmeli burkulma, burulmalı ve/veya eğilmeli burulmalı burkulma sınır durumlarında,
yukarıdaki denklemler için elastik burkulma gerilmesi, Fe aşağıda verilen esaslara göre
belirlenecektir.
Bu sınır durum, enkesit özelliklerinden bağımsız olarak, tüm basınç elemanlarında dikkate
alınacaktır. Eğilmeli burkulma sınır durumunda elastik burkulma gerilmesi, Fe,
2E
Fe 2
Lc
i
Enkesit tek simetri eksenli basınç elemanlarının (sırt sırta yerleştirilmiş çift korniyer,
enkesitler, vb.),
enkesiti çift simetri eksenlei bazı yapma basınç elemanlarının (+ şekilli yapma enkesitler),
simetri ekseni bulunmayan basınç elemanlarınn,
burulmaya karşı desteklenmeyen uzunluğu, yanal ötelenmeye karşı desteklenmeyen
uzunluğunu aşan enkesiti simetri eksenli tüm basınç elemanlarının,
kol uzunluğunun kalınlığına oranı, b / t 0.71 E / F y olan tek korniyerden oluşan basınç
2 ECw 1
Fe GJ
Ix I y
2
( Lcz )
‘’y’’ ekseninin simetri ekseni olduğu tek simetri eksenli enkesitler için;
Fex : x-ekseni etrafında eğilmeli burkulma sınır durumunda elastik burkulma gerilmesi
Fey : y-ekseni etrafında eğilmeli burkulma sınır durumunda elastik burkulma gerilmesi
Fez : Burulmalı burkulma sınır durumunda elastik burkulma gerilmesi
2E 2E
Fex 2
Fey 2
Lcx Lcy
ix iy
2 EC w 1
Fez 2
GJ 2
GJ ( Lcz ) Ag i0
Fez
Ag i0 2 2 EC w 1
Fez GJ
( Lcz ) Ix Iy
2
Eğilme sabiti
x02 y02
H 1
i0 2
I xx
1
3
h t w3 b t 3f
I xx
1
3
h t w3 2 b t 3f
I xx
1
3
h t w3 2 b t 3f
I xx
1
3
h t w3 b t 3f
I xx
1
3
h tw3 b1 t 3f 1 b2 t 3f 2
Tek korniyerler
Kol uzunluğunun kalınlığına oranı, b / t 0.71 E / F y olan tek korniyerden oluşan basınç
elemalarında, karakteristik basınç kuvveti dayanımı, Pn, eğilmeli burkulma sınır durumu esas
alınarak ve eğilmeli burulmalı burkulma sınır durumu esas alınarak hesaplanan değerlerin en
küçüğü alınacaktır.
Kol uzunluğunun kalınlığına oranı, b / t 0.71 E / F y olan tek korniyerden oluşan basınç
elemanlarında,
karakteristik basınç kuvveti dayanımı Pn, sadece eğilmeli burkulma sınır durumu esas alınarak
belirlenecektir.
Aşağıda verilen koşulları sağlayan tek korniyerden oluşan basınç elemanlarında, dışmerkezlik
etkisinin ihmal edilmesine ve etkin narinlik oranları (Lc/i) kullanılarak eksenel basınç kuvveti
dayanımının hesaplanmasına izin verilmektedir. Bunun için esas alınacak koşullar aşağıda
verilmiştir.
(a) Korniyer, her iki ucunda aynı kolundan basınç kuvveti etkisinde olmalıdır.
(b) Korniyer uçları, en az 2 bulon ile veya kaynakla bağlanmalıdır.
(c) Korniyerlerin boyuna eksenine dik yük bulunmamalıdır.
(d) Lc/i oranı 200 sınırını aşmamalıdır.
(e) Farklı kollu korniyerlerde, uzun kol boyunun kısa kol boyuna oranı 1.7 yi aşmamalıdır.
Ayrıca, korniyerler komşu örgü elemanıyla birlikte düğüm noktası levhasının veya başlık aynı
yüzüne (tarafına) bağlanmalıdır.
Tek korniyerler bölümünde tanımlanan koşulları sağlamayan, tek korniyerden oluşan basınç
elemanları, eğilme momenti ve eksenel basınç kuvvetinin ortak etkisi altında Bölüm 11 e göre
boyutlandırılır.
Eşit kollu korniyerlerin veya uzun kolları vasıtasıyla bağlanan farklı kollu korniyerlerin etkin
narinlik oranları¸ tek veya düzlem kafes sistemin örgü elemanı olarak veya uzay kafes sistemin
örgü elemanı olarak kullanılmaları durumları için verilmektedir.
Eşit kollu korniyerlerin veye uzun kolları vasıtasıyla bağlanan farklı kollu korniyerlerin tek veya
bir düzlem kafes örgü elemanı olarak kullanılmaları halinde, etkin narinlik oranları,
L L L
80 c 72 0.75
ia i ia
L L L
80 c 32 1.25
ia i ia
Lc / i 0.95 Lc / i z
1. Yöntem
Üniform basınç etkisindeki çubuklarda enkesitin narinliği olması durumunda o enkesitin enkesit
alanı parçasına göre Q 1 gibi bir azaltma katsayısı ile çarpılarak göz önüne alınır.
Q Q sQ a
azaltmaların katkısını gösteren katsayılardır. Bir enkesitte uç elemanlar narin değilse Qs 1 ,iç
E b E b f
0.56 1.03 ise Qs 1.415 0.74 y
fy t fy t E
b E 0.69 E
1.03 ise Qs 2
t fy b
fy
t
c) Tablo 5.1A üçüncü satırda gösterilen tipteki elemanlar (korniyerler ve artı kesitler)
b E
0.45 ise Qs 1.0
t fy
E b E b f
0.45 0.91 ise Qs 1.34 0.76 y
fy t fy t E
b E 0.53E
0.91 ise Qs 2
t fy b
fy
t
b= büyük kenar uzunluğu
d E
0.75 ise Qs 1.0
t fy
E d E d f
0.75 1.03 ise Qs 1.908 1.22 y
fy t fy t E
d E 0.69E
1.03 ise Qs 2
t fy d
fy
t
d= T kesitin gövde derinliği
Ae Ag b be t
b E
a) 1.49 olan üniform basınç etkisi altındaki narin elemanlarda etkili genişlik
t fy
b E E 0.34 E
1.49 ise be 1.92t 1 b
t fy f y bt f y
Burada
b= iç elemanda eşit kalınlıklı olan(yuvarlatma yarıçapları düşürülmüş), boy veya (Tablo 5.1A’da
gösterilen basınç etkisindeki boy değeridir.
b E
b) 1.40 olan kare ve dikdörtgen kutu kesitlerin başlıklarının eşit kalınlıklı bölgelerindeki
t fy
etkili genişlik
b E E 0.38 E
1.40 ise be 1.92t 1 b
t fy f y bt f y
E D E 0.038 E 2
0.11 0.45 ise Q Qa
fy t fy f y D / t 3
2. Yöntem (ÇYY-2016)
Yukarıda verilen yöntem haricinda yönetmelikte verilen azaltma gereksinimi enkesit parçasının
narinlik değerine göre aşağıdaki şekilde hesaplanır.
Etkin alan, Ae , her bir narin enkesit parçası için (b-be)t alınarak, kayıpsız alanda yapılan azaltma
ile belirlenecektir. Narin enkesit parçalarında etkin genişlik, be , (gövde olması durumunda he
alınacaktır, Bu değerin h-2c ile kıyaslanması gerekir.)
Fy
r için be b
Fcr
Fy Fel Fel
r için be b 1 c1
Fcr Fcr Fcr
Ae : Enkesit parçalarının azaltılmış etkin genişliği ile hesaplanan etkin alanların toplamı.
b : Enkesit parçasının genişliği (T-enkesitlerde d, gövde elemanlarında h)
c1,c2 : Etkin genişlik hata düzeltme katsayısı.
λ :enkesit parçası genişlik / kalınlık oranı.
λr : Tablo 5.1A da verilen enkesit parçası genişlik / kalınlık oranı sınır değeri.
Fy : Yapısal çelik karakteristik akma gerilmesi.
Fel : Aşağıdaki denklem ile hesaplanan yerel elastik burkulma gerilmesi.
Fel c2 r Fy
Tablo 5.a Narin Enkesit Parçalarında c1 ve c2 katsayıları
Narin enkesit parçası c1 c2
Rijitleştirilmiş enkesit parçaları (Kutu enkesitlerin cidarları hariç) 0.18 1.31
Kutu enkesitlerin cidarları 0.20 1.38
Diğer tüm elemanlar 0.22 1.49
Bu değerlerin enkesit parçaları için ayrı ayrı düşünülmesi gerekir. Yani başlık için hesaplanan b
değerinin daha düşük çıkması halinde başlık alanındaki değişim oranı azaltma katsayısı olarak tüm
enkesit alanı da dikkate alınarak düşünülebilir.
Ae Ag 2 (b f t f ) 2 (be t f )
Gövde parçasının narin olması durumunda etkin alan
Ae Ag 2 (hw tw ) 2 (he tw )
Her ikisinin narin olması durumunda
Pn Fcr Ae
ifadesiyle belirlenmiş olur.
Eksenel basınç kuvveti etkisindeki narin enkesitli boru kesitlerde, etkin alan, Ae, aşağıda
tanımlanmaktadır.
D E
0.11 için Ae Ag
t F
E D E 0.038 E 2
0.45 için Ae
F ( D / t ) 3 g
0.11 A
Fy t Fy y
Bu bölüm birbiriyle temasta olan veya belirli bir aralıkla konumlandırılan profillerin ve/veya
levhaların, birbirine aşağıdaki koşulları sağlayan bağlantı elemanları (bağ levhaları ve/veya kafes
örgü elemanları) ile birleştirildiği çok parçalı basınç elemanlarını kapsamaktadır.
Çok parçalı basınç elemanlarında uç noktalar arasında uç noktalar arasında en az iki adet ara
bağlantı teşkil edecek ve kayma şekil değiştirmelerinin karakteristik basınç kuvveti dayanımına
etkisi gözönüne alınacaktır. Bu etki, etkin narinlik oranı (değiştirlmiş narinlik oranı), (Lc/i)m ile
hesaba katılacaktır.
Elemanının karakteristik basınç kuvveti dayanımı, (Lc/i)0 yerine (Lc/i)m etkin narinlik oranı
kullanılarak, önceki bölümlerde belirtilen esaslara göre belirlenecektir. Elemanların etkin narinlik
oranları, bağ levhası ve kafes örgü elemanlarının birleşim araçlarının özelliklerine bağlı olarak
tanımlanmaktadır.
(Lc/i)0: Yapma elemanın tek parçalı basınç elemanı gibi davranması durumunda, göz önüne alınan
burkulma eksenine göre narinlik
(a) Ara bağlantılı araçlarının basit sıkılan bulonlar olması durumunda etkin narinlik oranı
2
Lc a
2
Lc
i i i
m 0 i
(b) Ara bağlantı araçlarının kaynak ya da öngermeli bulonlar olması durumunda etkin narinlik oranı
a L L
40 c c
ii i m i
2 2
a L L Ka
40 c c i
ii i m i 0 ii
olmak üzere basınç elemanın mevcut eksenel kuvvet dayanımın %2’si ile hesaplanan, basınç
elemanı eksenine dik kesme kuvveti etkisi altında boyutlandırılacaktır.
Elemanın, yanal yüke veya eğilme momenti etkisinde olduğu durumda ise örgü elemanları ve
birleşim elemanlarının boyutlandırılmasında, ilave kesme kuvveti ve eğilme momenti etkisi de göz
önüne alınacaktır.
Çok parçalı bir enkesit ile oluşturulan bir basınç elemanının enkesiti oluşturulan tek bir elemanın,
bağlantı noktaları arasındaki narinliği, tüm basınç elemanı enkesiti narinliğinin 0.75 katından
küçük olmalıdır.
a 3 Lc
ii 4 i maks
Eksenel basınç kuvveti altında, Tablo 5.1A ya göre narin enkesit parçalarına sahip basınç
elemanlarında karakteristik basınç kuvveti dayanımı, Pn,
Pn Fcr Ae
Kritik burkulma gerilmesi, Fcr,
göre belirlenecektir.
Tek korniyer enkesitlerde ise, kritik burkulma gerilmesi, Fcr sadece eğilmeli burkulma sınır
durumu ile hesaplanacaktır.
UYGULAMA 5.1.
Şekilde mesnetlenme şartları ile verilen 5m boyundaki IPE600 kesitindeki kolon sabit yük PG
= 300 kN ve hareketli yük PQ = 1000 kN eksenel basınç kuvveti etkisindedir. Gerekli kontrolleri
yaparak,
Çözüm
Yerel Burkulma Kontrolü
b 220 200000
Başlık parçası 5.79 r 0.56 15.1
2t f 2(19) 275
5.79 15.1 Başlıklar narin değildir
h 514 200000
Gövde parçası 42.83 r 1.49 40.2
tw 12 275
42.83 40.2 Gövde narindir
Başlık narin sınıfında değildir, başlık için Q b 1 ’dir. Gövde narin sınıfındadır. Bu durumda gövde
elemanı için azaltma katsayısı hesaplanmalıdır.
h h 2c 514 200000
42,83 r 1.49 40, 2 olduğu için
t tw 12 275
E 0,34 E
he 1,92 tw 1 h 2c
Fy h 2c Fy
tw
Yukarıda hesaplanan azaltma değeri yönetmelikte verilen şartlara göre yeniden tahkik
edilmelidir. Bunun için eğilme burkulma sınır durumu için Fcr değeri hesaplanarak azaltma
katsayısı yönetmelik şartlarına göre hesaplanacaktır.
Her iki yönde burkulma boyları eşit olduğu için küçük atalet yarıçapına sahip zayıf eksende
burkulmanın gerçekleşeceği öngörülür.
Lcy 5000
107,29 200
iy 46,6
Lc E 200000
107, 29 4.71 4.71 127
i Fy 275
2E 2 200000
Fe 171, 48 N / mm 2
107, 29
2 2
Lcy
iy
Fy 275
r 40, 2 56, 23
Fcr 140, 53
42, 83 56, 23 olduğu için he h alınabilir
YDKT GKT
Gerekli basınç kuvveti dayanımı Gerekli basınç kuvveti dayanımı
Pu 1.2 PG 1.6 PQ Pa 1.0 PG 1.0 PQ
= 1.2 300 1.6 1000 1960kN = 1.0 300 1.0 1000 1300kN
Tasarım basınç kuvveti dayanımı Güvenli basınç kuvveti dayanımı
Pd . Pn 0.90 2192, 3 1973, 7 kN P 2192,3
Pg n 1312,8 kN
1.67
Pu 1960 Pa 1300
0, 99 1.0 0, 99 1.0
Pd 1973, 7 Pg 1312, 8
UYGULAMA 5.2.
Sabit yüklerden PG = 850 kN ve hareketli yüklerden PQ = 2400 kN eksenel basınç kuvveti etkisinde
HE 450B enkesitli kolonun sistem bilgileri Şekil 1 de verilmiştir.
a. Kolonun karakteristik basınç kuvveti dayanımının belirlenmesi
b. Kolonun tasarım basınç kuvveti dayanımının kontrolü (YDKT) ve güvenli basınç kuvveti
dayanımının kontrolü (GKT)
Lc
47,1;61,4maks 61,4
i maks
Kolon dayanımını, y-ekseni etrafında oluşan eğilmeli burkulma durumu belirleyecektir. Çünkü o
eksendeki narinlik daha fazladır.
Lc E
61, 4 4.71 4.71 23.74 111,8
i maks Fy
2E 2 200000
Fe 524 N / mm 2
61.4
2 2
Lcy
iy
Fy
355
Fcr 0.658 Fy 0.658524 355 0.753 355 267, 40 N/mm2
Fe
Karakteristik basınç kuvveti dayanımı
b)
YDKT GKT
Gerekli basınç kuvveti dayanımı Gerekli basınç kuvveti dayanımı
Pu 1.2 PG 1.6 PQ Pa 1.0 PG 1.0 PQ
= 1.2 850 1.6 2400 4860kN = 1.0 850 1.0 2400 3250kN
Tasarım basınç kuvveti dayanımı Güvenli basınç kuvveti dayanımı
Pd c Pn 0.90 5829.40 5246 kN P 5829.40
Pg n 3491kN
c 1.67
Pu 4860 Pa 3250
0.93 1.0 0.93 1.0
Pd 5246 Pg 3491
UYGULAMA 5.3.
İki ucundan mafsallı ve PG = 180 kN ve PQ = 220 kN yükler etkisindeki basınç çubuğunu IPN
profili olarak GKT’ye göre boyutlandırınız.(Sadece eğilmeli burkulma için)
Malzeme S235 L=4000 mm Mesnetlenme şartı: Her ucu mafsallı
Çözüm
Pa
1, 00 kabulü ile Pa PG PQ 180 220 400kN
Pg
Pn
Pa Pg olacağından Pa ve Pg = Gerekli basınç dayanımı kuvveti
Karakteristik basınç dayanımı kuvveti (Yani seçilecek kesitin taşıyabileceği en yüksek yük
değeri)
Pn
400 Pn 668kN
1,67
2E
Pn Fcr Ag Fe 2
Lc
i
Başlangıç narinlik değeri seçimi için
Elastik narinlik sınırı
200000
4.71 137,40 ise
235
Lc 4000
130 i 30,78mm ( i=minimum narinlik değeri )
i 130
Fy
2 200000
Fcr 0.658 Fe Fy olacağından Fe 116,80N / mm2
130
2
Kritik Gerilme
235
Fcr 0.658116,80
235 101, 24 N/mm2
Gerekli Profil Alanı
668 103
Ag 6598,2mm2 65,98cm2
101,24
Ag 65, 98 cm 2
değerinin her iksini sağlayacak en yakın değere sahip profil seçilir
i 3, 07 cm
Hesap farklılıkların anlaşılması için Sadece alan düşünülerek!!! alanı sağlayan profil
seçilerek hesap yapılırsa;
2 200000
Fe 80,85N / mm2
156,25
2
Hem hesaplanan gerekli alan değeri ve hem de gerekli minimum atalet yarıçapı
değerine göre hesap yapıldığında:
Lc 4000 200000
127,80 127,80 4.71 137,40
i 31,3 235
2 200000
Fe 120,85N / mm2
127,80
2
Fy
235
Fcr 0.658 Fy 0,658
Fe 120,85
235 104,2 N / mm
2
Karakteristik basınç dayanımı kuvveti
Pn Fcr Ag
GKT
Gerekli basınç kuvveti dayanımı
Pa 180 220 400 kN
Güvenli basınç kuvveti dayanımı
Pn 1229,56
Pg 736, 25
1, 67
Pa 400
0,54 1
Pg 736,25
UYGULAMA 5.4.
Şekilde mesnet şartları görülen BC basınç çubuğunun A noktasının yatay hareketi şekil düzleminde
önlenmişken dik düzlemde serbest bırakılmıştır. Bu çubuk NPI 260 (IPN 260) profilinden teşkil edilirse,
a) NPI 260 (IPN 260) profilinin gövdesi hangi düzlemde olmalıdır?
b) Bu durumda çubuğun taşıyabileceği Pmak kuvveti nedir?
Malzeme S235
Kesit Özellikleri IPN 260 A 5330 mm 2 , ix 104 mm , i y 23, 2 mm
Çözüm:
Çubuğun taşıyabileceği maksimum kuvvet doğrudan narinlik ile ters orantılıdır. O halde çubuğun
pozisyonu tespit edilirken, x v e y den büyük olanını, en küçük yapacak konum araştırmalıdır.
Bu durumda L kX 2, 5 m , L kY 3, 5 m
LkX 250
X 107,8
iy 2,32
max 107,8
1
ℓ kY 350
Y 33,7
ix 10, 4
L kX 2 , 5 m , L kY 3, 5 m
LkY 350
Y 150,9
iy 2,32
max 150,9
2
L 250
X kX 24,0
ix 10, 4
Bu iki durum için hesaplanan narinlik değerlerine göre her iki mesnetlenme düzlemine göre en az narinlik
değerini veren 1. Durumda yerleştirilmesi uygun olacaktır. Çünkü bu durumdaki en büyük narinlik değeri
diğer durumdaki en büyük narinlik değerinden küçüktür.
a) Çubuğun taşıyabileceği maksimum kuvvet profil gövdesinin şekil düzlemine dik düzlemde olduğu kabulü
ile;
Lc 2500
107, 8 200
i maks 23, 2
Lc E 200000
107,8 4.71 4.71 4.71 29,17 137, 4
i maks Fy 235
2E 2 200000
Fe 169,9 N / mm 2
107,8
2 2
Lcx
ix
GKT
Gerekli basınç kuvveti dayanımı
Pa
1.0 olacağından Pa Pg olmalıdır
Pg
Güvenli basınç kuvveti dayanımı
Pn 702, 0
Pg 420, 3 kN
c 1.67
Not: Yük katsayıları ile artırma yapılmadığı için bu değer etkiyen
yükler toplamı olacaktır.
UYGULAMA 5.5.
L =4000mm uzunluğundaki iki ucu mafsallı ½ HE280B enkesitli basınç elemanı, sabit yüklerden
PG = 100 kN ve hareketli yüklerden PQ = 250 kN eksenel basınç kuvveti etkisindedir.
Çözüm
b 280 200000
Başlık parçası 7,78 0,56 13.29
2t f 2(18) 355
d 140 200000
Gövde parçası 13,33 0,75 17,80
tw 10.5 355
Basınç elemanı enkesitinin başlık ve gövde parçaları narin enkesit sınıfında değildir.
Basınç elemanı enkesiti tek simetri eksenine sahip olduğundan basınç dayanımını, x- veya y- asal
ekseninde eğilmeli burkulma ve simetri ekseni olan y- asal ekseninde eğilmeli-burulmalı
burkulma sınır durumu ile belirlenen dayanımların küçüğü belirleyecektir.
Lc E
125; 56.42 maks 125 125 4.71 4.71 23.73 112
i maks Fy
2E 2 200000
Fex 126.33 N / mm 2
125
2 2
Lcx
ix
2E 2 200000
Fey 620N / mm2
56.42
2 2
Lcy
iy
d d t / 2 140 18 / 2 131mm
J 564869 mm4
3 3
GJ 77200 594869
Fez 1124 N / mm2
Ag io2 6570 6219
0 13.31
2
xo2 yo2
H 1 1 0.971
io2 6219
F Fez 4 Fey Fez H
Fe ey 1 1
Fey Fez
2
2H
Fy 355
0.592 2.25
Fe 600
Fy
355
Fcr 0.658 Fe Fy 0.658 600 355 0.780 355 277.09 N / mm 2
YDKT GKT
Gerekli basınç kuvveti dayanımı Gerekli basınç kuvveti dayanımı
Pu 1.2 PG 1.6 PQ Pa PG PQ
= 1.2 100 1.6 250 520kN = 100 250 350kN
Tasarım basınç kuvveti dayanımı Güvenli basınç kuvveti dayanımı
UYGULAMA 5.6.
Aşağıda kesiti verilen basınç çubuğu iki adet UPN160 profilinin, bir adet IPN260 profilinin
başlıklarına sürekli olarak kaynaklanmasıyla elde edilmiştir. Birleşik kesitli çubuğun burkulma
boyları Lcx 5000 mm , Lcy 3500 mm olduğuna göre sadece eğilme burkulma durumunu dikkate
alarak çubuğun taşıyabileceği maksimum kuvveti bulunuz. (Malzeme S235)
s2 y
A 53, 4 cm 2 s1 9, 4 mm
I x 5740 cm 4
t1 14,1 mm
t2 IPN260:
I y 288 cm 4
b 113 mm
h 2c 208 mm
x x
s1
A 24 cm 2 s2 7,5 mm
I x 925 cm 4
t2 10,5 mm
UPN160:
t1 I y 85,3 cm 4
e 1,84 cm
y h 2c 116 mm b 65mm
Çözüm
Yerel Burkulma Kontrolü
Başlık parçası için narinlik hesabı U profilinin başlığı için yapılabilir. Çünkü U profilinin
gövdesi I profilinin başlığını güçlendirmektedir. Dolayısıyla I için başlıkta tahkike gerek
yoktur.
Durum 2
b 65 200000
U başlık parçasında 6,19 r 0.56 16,33 NARİN DEĞİL
t f 10,5 235
Durum 5
h 208 200000
Gövde parçası 22,12 r 1.49 43, 46 NARİN DEĞİL
tw 9,4 235
Oluşturulan kesitin x ve y eksenlerine göre atalet momentleri
x- ekseni etrafndaki atalet momenti
hI
2
I x I x,I 2 I y ,U AU s2 e
2
26
2
I y I y , I 2 I x ,U
I y 288 2 925 2138 cm 4
Kesit alanı
Ag AI 2 AU 53, 4 2 24 101, 4 cm 2
Atalet Yarıçapları
Ix 12719 Iy 2138
ix 11, 2 cm iy 4,59 cm
A 101, 4 A 101, 4
Lc E 200000
76,3 4.71 4.71 137, 40
i max Fy 235
Burkulma elastik böğe aşıldığında ortaya çıkacaktır.
2E 2 200000
Fey 339, 06 N / mm 2
76,3
2 2
Lcy
iy
Eğilmeli burkulma sınır durumunda kritik burkulma gerilmesi,
Fy
235
Fcr 0.658 Fy 0.658
Fe 339,06
235 175,82 N / mm
2
UYGULAMA 5.7.
2 adet U 200 ile 1 adet I 200 profilleri sürekli kaynaklanarak tek parçalı bir kesit elde edilecektir. Birbirine
dik 1-2 ve 1-3 düzlemlerindeki sınır şartları verildiğine göre;
a) Basınç çubuğu kesiti olarak A ve B şekillerinden hangisi daha uygundur? Neden? Başka bir deyişle
bu çubuk nasıl konulmalıdır ki daha çok kuvvet taşısın?
b) Bu durumdaki kesitin taşıyabileceği basınç kuvveti nedir?
Çözüm:
a) A kesiti için:
I xA 2140 2 1910 5960 cm 4
9
2
B kesiti için:
7468,6 3937
ixB 8,74 cm iyB 6,34 cm
97,8 97,8
Çubuk yerleşiminde büyük burkulma boyunu büyük atalet yarıçapına denk gelecek şekilde
yerleşimi yapılmalıdır. Bu yaklaşım narinlik değerinin azaltılması, başka bir deyişle optimum
değerine yaklaştırılması bakımından gereklidir. Aksi takdirde bir yerleşim için narinliği çok
azaltılırsa diğer mesnetlenme şartlarında çok büyük bir narinlik değeri hesaplanmış olur. En büyük
narinlik değerine göre taşıma kapasitesi hesaplanacağı için her bir mesnetlenme şartına da küçük
narinlik değerini sağlayacak şekilde yerleşim yapılmalıdır.
Başka bir deyişle büyük burkulma boyuna sahip düzlemde kuvvetli eksen etrafında
burkulacak şekilde aşağıdaki gibi yerleştirilmelidir.
Lc2 (1)(4000)
x 51, 2
ix 78,1 Lc
A kesiti için 100, 4
Lc1 (2,1)(4000) i
y 100, 4 max, A
iy 83, 6
Lc1(2,1)(4000)
x 96,1
ix 87, 4 Lc
B kesiti için 96,1
Lc2 (1, 0)(4000) i max, B
y 63, 0
iy 63, 4
iy 78,1 iy 87, 4
A ve B kesitleri için en büyük narinliklerine göre en uygun kesitin küçük narinliğe sahip kesit en
uygun kesit olacaktır. Bu iki durumda minimum m a x (96,1) B halinde olduğu için bu kesit
daha uygundur. Bu kesit y ekseni 1-2 düzlemi içinde olacak şekilde (2 ekseniyle aynı )
konulmalıdır.
Lc
Sonuç narinlik değeri 96,1( B kesiti )
i max
b) Çubuğun Taşıyabileceği maksimum basınç kuvveti
Lc E 200000
96,1 4, 71 4, 71 137, 4
i max Fy 235
burkulma elastik bölgede oluşacaktır.
2E 2 200000
Fe 2
213,7 N / mm2
Lc (96,1)2
i max
Eğilmeli burkulma sınır durumu için kritik burkulma gerilmesi
Fy
235
Fcr 0, 658 Fe . Fy 0, 658 213,7
.235 148, 3 N / mm 2
Karakteristik basınç kuvveti dayanımı
YDKT GKT
Pu Pa
1 Pd . Pn 1 Pg Pn
Pd Pg
Pa 1463, 7 /1, 67 876, 4 kN
Pu 0, 9(1463, 7) 1317, 3 kN
Katsayılarla artırılmamış yük değeridir.
Katsayılarla artırılmış yük değeridir.
Kesite etkiyen direk yük değeri
olduğundan bu değer alınmalıdır.
UYGULAMA 5.8.
2 adet U-260 ile 1 adet I-260 profilleri sürekli kaynaklanarak tek parçalı bir kesit elde edilecektir.
Buna göre;
a) Basınç çubuğu kesiti olarak A ve B şekillerinden hangisi daha uygundur? Neden? Başka
bir deyişle bu çubuk nasıl konulmalıdır ki daha çok yük taşısın?
b) Bu durumdaki kesitin taşıyabileceği basınç kuvveti nedir ?
Çözüm:
a) A kesiti için:
I xA 5740 2 4820 15380 cm4
I yA 288 2 x(317 48,3 x(8, 01) 2 ) 7119,9cm4
AA 2 48,3 53,3 149,9 cm2
15380 7119, 9
ixA 10,13 cm i yA 6,89 cm
149, 9 149,9
b) B kesiti için:
I xB 288 2 4820 9928 cm4
I yB 5740 2 (317 48,3 (15,36) 2 ) 29164,8 cm4
9928 29164,8
ixB 8,14 cm i yB 13, 05 cm
149,9 149, 9
Çubuk yerleşiminde büyük burkulma boyunu büyük atalet yarıçapına denk gelecek şekilde
yerleşimi yapılmalıdır. Bu yaklaşım narinlik değerinin azaltılması, başka bir deyişle
optimum değerine yaklaştırılması bakımından gereklidir. Aksi takdirde bir yerleşim için
narinliği çok azaltılırsa diğer mesnetlenme şartlarında çok büyük bir narinlik değeri
hesaplanmış olur büyük narinlik değerine göre taşıma kapasitesi hesaplanacağı için her bir
mesnetlenme şartınada küçük narinlik değerini sağlayacak şekilde yerleşim yapılmalıdır.
A kesiti için
B kesiti için
A ve B kesitleri için en büyük narinliklerine göre en uygun kesitin küçük narinliğe sahip
kesit en uygun olacaktır. Bu iki durumda minimum λmax(78,64) B halinde olduğu için bu
kesit daha uygundur.
LC
Sonuç narinlik değeri 78, 64
i max
LC E 200000
i 78, 64 4, 71 F 4, 71 127, 02
max Y 275
2E 2 200000
Fe 319, 2 N / mm2
78, 64
2 2
Lc
i max
Fy
275
Fcr 0, 658 Fe Fy 0, 658 319,2 275 191, 75 N / mm 2
YDKT GKT
Pu Pa Pn
1 Pd Pn 1 Pd
Pd Pd
UYGULAMA 5.9.
PG 470 kN (sabit yük) eksenel basınç kuvveti etkisinde sırt sırta konumlandırılan 2L.110.10
profilden teşkil edilen yapma enkesitli çok parçalı basınç elemanının boyu L=2700 mm dir. Her
iki asal ekseninde uçlarında mafsallı mesnet teşkil edilmiştir.
Kesit Özellikleri
Çözüm
b 110 E 200000
11 r 0.45 0.45 12.13
t 10 Fy 275
Çok parçalı basınç elemanının 10 mm bağ levhası aralığı ile teşkil edilmesi durumu için,
1013(10) 4
iy 48.89 mm
2(2120)
Lcx K x L 1.0(2700)
i i 33.5 80.60
x x a 3 Lc kesitin en küçük
L ii
K L
cy y 1.0(2700) 55.23 ii 4 i maks atalet yarıçapı
i y iy 48.89
maks
Lcx E
80.60 4.71 4.71(26.97) 127.02
ix Fy
2E 2 (200000)
Fex 2
303.85 N / mm 2
Lcx 80.60
ix
Fy
275
Fcr 0.658 Fe Fy 0.658 303.85 275 188.29 N / mm 2
a 900
41.86 40 için değiştirilmiş narinlik değeri aşağıdaki şekilde hesaplanır.
ii 21.5
2 2
Lc Lc K i a Lcx Lc
K i 0,5 (korniyer için)
i m i o ii ix i o
2
Lc
55.23o
2 0.5(900)
i 59.06
m 21.5
Lc E
i 59.06 4.71 F 4.71(26,97) 127, 02
m y
Fy
Lc
i 59.06 127, 02 olduğu için Fcr 0.658 Fe Fy
m
2E 2 (200000)
Fey 2
2
566.0 N / mm 2
Lcy (59.06)
iy m
Fy
275
Fcr 0.658 Fe Fy 0.658 566 275 224.40 N / mm 2
tf
yo e 30.6 5 26.6 mm
2
xo 0
h t w3 b t 3f
J
3
Tek simetri eksenli enkesitler için Eğilmeli burulma sınır durumunda elastik burkulma
gerilmesi
1 77200(2 70000)
Fez GJ 611,6 N / mm2
Ag i0
2
(2 2120)(4168)
Eğilme Sabiti
Fy 275
0.654 2.25
Fe 420.41
Fcr Min ( Fcr ) 1 8 8.29 N / mm 2
YDKT GKT
Gerekli çekme kuvveti dayanımı Gerekli çekme kuvveti dayanımı
Pu 1.4 G 1.4(470) 658 kN Pa 1.0G 1.0(470) 470 kN
Tasarım çekme kuvveti dayanımı Güvenli çekme kuvveti dayanımı
Pd c Pn 0.90(798.35) 718.51 kN Pg Pn / c 798.35 / 1.67 478.05 kN
Pu 658 Pa 470
0.915 1.0 0.983 1.0
Pd 718.51 Pg 478.05
Basınca çalışan düzlem kafes kiriş elemanlarından birine gelen toplam basınç kuvveti
Pu=……. kN olup çubuğun hesap boyu ……. mm dir. Bu çubuğu ….. mm kalınlığındaki bağ
levhalarına bağlanacağına göre çubuğu boyutlandırınız.
Boyutlandırma Adımları
Pn
Pu Pd Pn Pa Pg ile hesaplanır.
Kesit seçilmesi
Hesaplanan yük değerine bağlı gerekli minimum atalet yarıçapı hesaplanır ve tablodan profil
seçilir. Profil için gerekli değerler tablodan alınır.
Lc
seçilen değere göre imin minimum atalet yarıçapı seçilir.
i
Lc E
4.71 narinlik sınır kontrolü yapılır
imin Fy
I x _ 2L 2 I x _ L
I y _ 2 L 2 I y _ L Ag _ L (e t / 2) 2
I y _ 2L
i x _ 2 L ix _ L iy _ 2 L
2 Ag _ L
E 2
2E
Fex 2
Fex 2
Lcx Lcy
ix iy
Fy
2
Polar atalet yarıçapı i 0 x02 y02 ix2 iy2
Pn Fcr Ag
a 3 Lc kesitin en küçük
ii
ii 4 i maks atalet yarıçapı