####################################

His Wife
####################################

All I get from him is PAIN, TEARS AND HATRED.

For him, I'm NOTHING.

' Coz I'm just HIS WIFE.

####################################
His Wife (01)
####################################

Naalimpungatan si Emerald dahil nakaramdam siya ng nagyeyelong tubig sa mukha. Agad

siyang napabalikwas ng bangon. Inaantok man ay pinilit pa rin niyang tumayo. Sunod-
sunod na buntong hininga ang ginawa niya. Tinatanong sa sarili kung ano ba ang
ginawa niyang mali, para parusahan siya ng Diyos ng ganito? Kung hind siya ako
bubuhasan ng malamig na tubig, bubulyawan, at sasaktan naman niya si Emerald?

Natitigan na lamang niya ang gwapong mukha ng lalaking nasa harap. Bagamat kunot na
kunot na ang noo nito ay mistulang greek god pa din ito sa paningin niya. Kaya
lang, kung ano naman ang kinagwapo nito ay ito naman ang kinagaspang ng ugali nito.
Mapanakit at marahas. Ito. Ito ang katangian ng taong nasa harap niya. Pero kahit
ganito iyon? Mahal ni Emerald ito. Mahal na mahal.
Magaspang man ang ugali, katulong man kung ituring sa kanya, ay mahal na mahal pa
rin ni Emerald ang kanyang asawa, si Jayden Cade Mercado. Napatulala na lang siya
sa kagwapuhan nito. Agad siyang nagbaba ng tingin ng makitang halos nagaalboroto na
ito sa galit.

" Bakit hindi ka pa nakakaluto!?" sigaw nito sa kanya. Tinignan niya ang orasan sa
tabi ng kanyang kama, halos alas siyete na din pala ng maga. Hindi niya namalayan.
Napahaba ang tulog niya dahil pasado alas tres na din siya nakatulog, tinapos pa
kasi niya ang report para sa araw na iyon. Halos wala pa siyang limang oras na
natutulog.

" S-sorry" tanging nasabi niya pero lalo yatang nagalit ang asawa niya sa kanya.
Hinawakan siya ni JC ng mariin sa braso at sa batok na halos nasasabunutan siya
nito, pero hindi siya dumaing. Sanay naman na siya eh. Para saan pa na magmakaawa
ako kung hindi rin naman niya ako lulubayan?

" Wala ka na bang ibang gagawin kundi ang mag-sorry! Fvck, I'm going to be late on
my meeting! Wala ka talagang kwentang babae ka!" asik na naman nito sa kanya at
pabalyang binitawan siya. Napatama ang tuhod niya sa lamesang katabi ng kama niya.
Muntik ng bumagsak ang kanyang macbook.
Umalis na ito sa kanyang harapan at sinundan na lamang niya ng tingin ang likuran
nito ng padabog nitong isinara ang pinto. Napangiti na lamang siya, pero yung
ngiting iyon. Puno ng pait, puno ng pasakit, puno ng lungkot.

Walang kwenta

Walang konsiderasyon

Tanga

Bwisit

Boba
Stupida

Ilan lang naman yan sa mga salitang binibitawan ng kanyang asawa sa kanya. Masyado
niya itong mahal kaya hindi niya ito masagot sagot at maiwan iwan kahit na anong
kumbinsi ng kanyang bestfriend na si Monica. Nakikita kasi nito kung paano siya
saktan ng asawa, kung paano siya ipahiya sa ibang tao, kung gaano karaming timba ng
luha ang nailuha niya para dito, kung gaano karaming pasa at galos ang natamo niya
dito.

Tanga ba siya? Hindi naman, kasi nagmamahal lang naman siya. Para kay Emerald, si
JC ay parang hangin... hindi siya makakahinga kapag wala ito sa tabi niya. Hindi
niya kayang wala ito sa tabi niya. Hindi niya kaya. Hindi.

Bago siya mapahagulhol ay tumayo na siya at inayos ang kanyang kama. Hiwalay kasi
sila ni JC ng kwarto kahit na mag- asawa sila. Napangiti na naman siya ng
malungkot. Ganoon ba ito talaga nasusuklam sa kanya, na hindi nito kayang tumagal
sa isang kwarto kasama siya? Nag- ayos na siya at nagbihis. Kailangan na niyang
pumasok sa trabaho. Sa kompanya ni JC. Ang Mercado Builders. Ito ay ang
pinakamalaking architecture firm sa buong Pilipinas. Isa siya sa department heads
ng kompanya ng kanyang asawa. She is Architect Emerald Thalia Soriano- Mercado, 23
years old.

Late na siya, alam niya iyon, dahil kung late ang asawa niya, malamang mas lalo
siyang late. 8:00 na pero heto siya at tinititigan ang sariling repleksiyon sa
salamin. Sunod sunod na butil ng luha ang kumawala sa mata niya. Minsan naitanong
niya kung kailan kaya siya titigil sa pagluha? Kailan kaya titigil ang asawa niya
sa pananakit sa kanya? Durog na siya. Wasak na siya. Sinasaktan siya ni JC
physically... and emotionally. Nakita niya ang naglalakihang pasa sa kanyang braso.
May sugat din siya sa tuhod marahil ng pagkakabagsak niya kanina. Maputla na din
ang kanyang labi na dati ay mamula- mula. Feeling nga ni Emerald, halos tumanda
siya ng sampung taon. Napakalaki ng ipinayat niya. Lumilitaw na halos ang collar
bone niya. Mahina na din ang resistensiya niya. Madalas na siyang tamaan ng
sakit... simula nung, kamuhian siya ni JC.

" Kung inalam niya sana ang nangyari..." Iiling- iling na sabi niya habang
pinagmamasdan ang sarili. Wala na siya sa mood. Masakit ang ulo niya, braso, tuhod,
halos buong katawan niya. Kasama nga pati ang puso niya eh.

" Good morning po Ma'am" bati sa kanya ng mga empleyado niya. Ngumiti na lang siya
pero pilit iyon. Ni hindi nga umabot ito sa tenga niya. Bumati rin siya sa mga ito.
Nasaan na kaya ang asawa niya? Nasagot ang kanyang mga katanungan tungkol sa
kanyang asawa ng may isang babaeng lumabas mula sa opisina nito. Kalat ang lipstick
nito at halos iika- ika na kung maglakad. Halatang may naganap kanina na hindi niya
alam. Ito pala ang tinatawag na meeting ng asawa. Umarte lang si Emerald na parang
walang nangyari, na parang wala siyang nakita.
Nakita naman niya si Monica Louise Nadal, ang kanyang bestfriend na nakakunot ang
noo na parang sinasabihan siya na 'hiwalayan-mo-na-kasi' pero agad siyang umiling
at lumapit dito. Niyakap siya nito ng sobrang higpit. Buti pa ito at sagana sa
lovelife sa boyfriend nitong si Nicholo Fabian.

" Hiwalayan mo na kasi, kaysa nasasaktan ka ng ganyan." Pangaral nito sa kanya pero
agad siyang umling. Iginiya siya nito sa kanilang opisina at pinagsabihan ang
kanilang mga sekretarya na huwag muna silang istobohin.

" Mahal ko yung tao. Mahal ko si JC" sabi ko na lang sa kanya. Pilit kong
ipinagtatanggol si JC sa kanya. Matapang at vocal kasi ang kaibigan niya hindi
katulad niya na timid and shy. Baka sugurin nito ang asawa niya na si JC sa oras na
maglabas nanaman siya ng hinaing dito. At malamang sa malamang ay sasaktan na naman
siya ng asawa. Inaakala kasi ni JC na nagsusumbong ako kay Monica.

" Hindi nakakain ang pagmamahal Emerald Thalia" sabi ni Monica habang tinitignan
siya nito, bigla bigla ay kinurot siya nito sa pisngi at pinanggigilan na kurutin
pa. Napadaing naman siya sa sakit. Ang haba pa naman din ng kuko nito.
" Magbati na kayo. Nasstress ako sa inyo eh. Mapapa-anak ako sa inyo ni JC na wala
sa oras eh" sabi nito sabay kuha ng tinapay at isinawsaw sa ketchup na may toyo!?
Nandiri man sa kinain ng kaibigan, natuwa na rin siya dahil nagdadalang-tao na pala
ito. Naunahan pa sila ng mga ito na kung titignan ay mas matagal na kaming kasal ni
JC. Naiinggit siya sa kanyang kaibigan. Buti pa ito.

" Is that a bruise?" tanong nito sa kanya. Napahawak naman siya sa kanyang braso.
Paano nito nakita iyon, eh nakablazer siya? Ibang klase talagang tumingin si
Monica. Lahat nakakakita. Walang nakakaligtas. Dali- dali niyang tinakpan ang braso
at marahas na umiling. Kaya naman pala eh, nagdudugo yung sugat niya sa braso.

" Hindi ah! Mga buntis talaga, yung imagination mo, lumalawak ha!" sabi niya sa
kaibigan pero halatang hindi ito kumbinsido. Iiling iling ito na lumapit sa kanya
at marahas na piniga ang braso niya kaya napadaing naman siya sa sakit.

" What the F!? Binubugbog ka ni JC?" bulalas nito sa kanya. Dali- dali nitong
binitawan ang tinapay na isinasawsaw nito sa ketchup na may toyo at akma na sanang
lalabas ng pigilan niya ito. Lumuhod siya at kumapit sa binti nito para hindi ito
makaalis.
" Please, huwag mo siyang puntahan. Kaya ko ito. Please" pagmamakaawa nito sa kanya
pero hindi ito nagpatinag at tinanggal ang braso niya sa binti nito. Dali- dali
itong pumunta sa pintuan patungo sa office ni JC. Magkakonekta kasi ang opisina
nila.

" Tarantado ka Jayden Cade Mercado! What the fuck did you do to my bestfriend!?"
sigaw ni Monica kay JC. Tintigan ako ni JC na halos ikatunaw ko. Para akong isang
basura na napadpad lang sa magara niyang opisina. Inirapan siya nito at agad na
binalingan si Monica.

" Nothing. Why?" matabang na tanong ng asawa niya sa kanyang bestfriend. Lalo
lamang nagalit si Monica at halos lumabas na ang ugat nito sa leeg at halos mamuti
na rin ang kamay nito dahil sa panggigigil nito.

" Please Monica. Kaya ko naman eh. Buntis ka, so please iwan mo muna kami"
pagmamakaawa ko sa kanya. Nung nakita na niya akong halos maiyak iyak na eh biglang
lumambot ang ekspresyon niya. Binalingan niya si JC at itinaas ang middle finger
nito. Tumatalon talon na lumabas ito ng office ni JC at kumaway sa kanya sabay
ngiti. Mood swings nga naman ng mga buntis.

" What was that!?" sigaw ng kanyang asawa. Nagsisisigaw ito kasi alam nitong sound
proof ang office nito. Napailing na lang siya at aalis na sana ng opisina ni JC ng
may tumamang vase sa may pintuan, muntik na siyang matamaan. Nanlalaking mata na
tinignan niya ito at sa isang iglap lang ay hawak na nito ang braso niya. Napangiwi
na lang siya sa sakit.

" W-wala. S-sige, a-aalis na ako" pagpapaalam niya pero lalo lang humigpit ang
hawak nito. Masakit na nga yung braso niya, sumakit pa lalo dahil sa pagkakahawak
ni JC

" Huwag mo akong tatalikuran Emerald. Ano!? Malakas ka na!? Ha!?" tanong nito sa
kanya. Agad naman siyang umiling.

" Ano!? Hindi eh. Malakas ka na eh. Kaya tinatalikuran mo na ako? Bakit ka
nagmamadali? Gusto mo na bang makausap yang lalaki mo!?" tanong nito sa kanya,
lalong humihigpit ang hawak nito sa kanya. Nasasaktan man ay wala na siyang nagawa.
Sa halos 1 taon nilang pagsasama ay nasanay na siya sa pananakit nito, namanhid na
nga ang katawan niya eh pero bakit ganun? Diba dapat hindi na siya nasasaktan kasi
sanay na nga siya?

" Wala nga kasi akong lalaki" mahinahon ko na sabi sa kanya at hinawakan ko pa ang
mga pisngi niya pero nagulat ako ng sinampal niya ako ng pagkalakas lakas sabay
sigaw ng:

" Sinungaling!" napaluhod nalang ako sakit sa mukha ko. Panigurado, magkakapasa na
naman ako nito. Ano nanamang brand ng make up at concealer ang gagamitin ko para
lamang mapagtakpan yung ginawa niya. Napatingin ako sa gilid ng labi ko, may dugo
iyon. Nalalasahan ko ang dugo sa bibig ko kaya idinira ko iyon. Tumingin ako sa mga
mata niya, nagbabakasakaling naging masaya siya sa pananakit sa akin. Nakita kong
may dumaan na guilt at kalungkutan sa mata niya pero agad din iyong nawala.
Napalitan iyon ng galit at muhi sa akin. Dumukot siya ng panyo sa bulsa niya at
initsa sa mukha ko.

" Magpalit ka ng damit, nakikita yang sugat mo sa braso, kung hindi ka pa naman
aanga- anga na hindi binand- aidan yung sugat mo. Shit! You're such an idiot!"
sigaw nito sa akin kaya tumungo na lang ako. Ganito naman lagi eh. Mamatay na lang
kaya ako? Ay! Huwag! Hindi ko makakasama si JC. Martir much ba ako? Sorry, mahal ko
yung tao eh.
" Sorry..." lagi naman eh. Kahit siya yung may kasalanan ako yung laging
nagsosorry, ako yung dapat na nagsosorry, ako dapat yung kailangang magsorry.

" I don't want any bitch in my office so please get the hell out of my office now!"
asik na naman nito sakin. Napabuntong hininga na lang ako. Ayaw daw niya ng bitch
pero kaliwat kanan yung pinapapasok niya dito.

Haaaaaay.... Kailan ba? Hanggang kailan ako hihingi ng tawad? Hanggang kailan ako
magkakaganito? Hanggang kailan ko ipagtatanggol ang sarili ko? Hanggang kailan ako
magtitiis? Hanggang kailang? Kailan?

Pasalamat ka JC at mahal na mahal kita na hindi ko kayang mawalay sa tabi mo kung

hindi iniwan na kita. Okay lang na saktan mo ako JC, basta, don't you ever leave
me. Please.
AUTHOR'S NOTE:

Masyado bang harsh? Hahaha. Natutuwa naman ako kasi ibang klaseng virus na namin
yung tumatakbo sa imagination ko.

V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

^0^ MGY
####################################
His Wife (02)
####################################

Kasalukuyan akong nagluluto ng paboritong ulam ni JC na Kaldereta sa kusina namin

ng marinig ko ang hagikgikan at tawanan ng isang babae at ng asawa ko? Oh no! Not
again, don't tell me, naguwi nanaman siya ng babae sa bahay namin! Oh? Nagtataka
siguro kayo? 'Nanaman' ang ginamit ko kasi lagi naman siyang naguuwi eh. For Pete's
Sake I always hear them moan and groan because of ecstasy. Sino ba naman ang hindi?
Siguro akong makita mo pa lang ang abs ni JC, tutulo na ang laway mo.

" Emerald!" sigaw sakin ni JC, dali-dali naman akong nagpunas ng kamay at pumunta
kung nasaan sila. Hinawakan ako sa braso ni Aling Cynthia pero ngumiti lang ako.
Siya yung kasama namin sa bahay, alam niya ang lahat ng nangyayari sa relasyon
namin kaya pinipigilan niya akong pumunta, alam niya kasing baka saktan na naman
ako ni JC eh.

" Bakit?" tanong ko habang ngumingiti ng napakatamis, tinitigan naman ako nung
babae mula ulo hanggang paa. Infairness, lollipop ngayon yung babae. Last time
kasi, yung dinala ni JC, hipon! Pwe! Red lipstick, 6 inches stiletto, super micro
mini skirt, sleeveless. Mygaaaawd! Bakit hindi na lang kaya siya nagpanty at bra?
She's so bwisit and so malandi.

" Katulong mo?" tanong sakin nung Lollipop girl sabay angkla nung braso niya kay
JC, ngumiti naman si JC na parang tuwang tuwa na mapagkamalan akong yaya niya.
Shit! Huwag ka ngumiti! Natutunaw na ako.

" Yup." Sagot ni JC while smiling. I grimaced. Nung isang araw, ang pakilala niya
sakin, hardinera, ngayon yaya? Ano sa susunod, tiga- agiw? Sorbetera sa loob ng
bahay? Ganito na ba ako kalosyang para mapagkamalan akong yaya?

" Oh yeah! Good. You, get me some orange juice, I want it fresh with only two cubes
of ice. Dapat yung ice, mineral huh? Like duh, make it faster. You are so bagal!"
inismiran ko na lang siya habang tinitignan yung asawa ko. Hindi na ba siya
nagsasawa sa kapapanakit sakin? Hindi pa ba siya kuntento na heto ako at durog na
durog na? Na heto ako at wasak na? Na heto ako na halos mamatay na?

May naisip naman akong kalokohan at kamalditahan. Hindi naman uubra sakin yang
kamalditahan ni Lollipop Girl. How dare her to insult me!? Urgggh. JC! You are so
pakipot! Pasalamat ka mahal kita! Kahit sinasaktan at sinugutan mo ako!
Nilagyan ko ng kalamansi, patis, toyo, asin tsaka baggong tsaka pala food color na
orange yung inumin na orange juice ni Lollipop Girl. Bahala na ako sa magiging
reaksyon at gagawin ni JC mamaya sakin. Basta makaganti lang ako, ngingiti ngiti
akong lalabas na sana ng kusina ng kalabitin ako ni Aling Cynthia, at may inabot na
sili sakin. Talaga itong si Aling Cynthia. Hahahaha.

Maingat kong inilagay yung juice ni Lollipop Girl sa lamesa sa labas. Aba! Grabe
naman to kung pumulupot sa asawa ko! Di bale na nga! Makakaganti naman ako sayo eh!
:P

Maarteng kinuha ni Lollipop Girl yung juice at pasimpleng ininom at laking gulat ko
ng ibuga niya kay JC yung juice! Jusko po! Ano itong nagawa ko?Nagpanic naman ako
kaya kumuha agad ako ng tissue at pinunasan yung mukha ni JC. Yung babae naman
sorry ng sorry kay JC tapos nagpacute at yumuko. Galit na galit si JC.

" Get out of my house, you bitch! Aaaargh!" sigaw niya kay Lollipop girl sabay
baling sakin. I swallowed hard. Nako! Baka malaman niya yung pinaggagagawa ko sa
juice ni Lollipop Girl kaya pasimpleng binangga ko yung juice para matapon at
SUCCESS!
" JC, okay ka lang?" tanong ko sa kanya pero nagulat na lang ako ng maapakan ko
yung bubog mula sa baso na tinabig ko kanina. Nagulat naman ako nung makita kong
maraming dugo yung lumalabas mula sa paa ko.

" Tanga tanga kasi. Kaya mo na yan, lagyan mo ng betadine." Sabi niya lang at
umalis na sa garden. Yun na yun? Ay nako! Ang hirap talaga umibig! Umupo ako sa
upuan sa may garden. Pinagiisipan ko kung naging masama ba akong bata kila mama at
papa at bakit naman naging ganito yung love life ko. Wala na bang talab iyong
alindog ko!? Shet! Alindog talaga!? Binale wala ko muna yung sugat ko, sanay na eh.
Nasa ganoon akong kalagayan nung mag-ring yung phone ko. Si Hiro!

Well, si Hiro? Base sa pangalan niya, hero talaga siya ng buhay ko. Tigapagligtas
ko kay JC. He's JC's younger brother, kung si JC ko ay 25 na at ako ay 23 pa lang,
si Hiro ay 24 years old na. He's a drag racer. Wala namang pakialaman si JC sa
kanya, ewan ko kung bakit.

" Hello!" bati ko sa masayang tono. Kung ganito ba naman ang ugali ng asawa ko eh
di masaya ako!
" Whoah! Yow Era, kumusta?" tanong niya sakin. Gusto ko sanang sabihin na 'Ito
minamahal pa rin ang kapatid mo. Ito sinasaktan pa rin niya' pero pinigilan ko yung
sarili ko. Dapat saming hindi na niya malaman na patuloy pa rin akong sinasaktan ni
JC. Era yung tawag niya sakin kasi masyado daw mahaba yung Emerald. Tinatamad daw
siyang magsalita. Diba? Ang kulit ni Hiro.

" Ito maganda pa rin. Aaaaaw" daing ko. Paano ba naman, nakalimutan kong mayroon
pala akong sugat sa paa tapos hindi ko pa nagagamot. Narinig ko naman ang panic at
pag-aalala ni Hiro sa phone.

" Shit! Bakit Era? Sinasaktan ka ba ni Kuya!?" sigaw niya sa kabilang linya.
Kinabahan naman ako, ayaw kong mag-away ulit yung magkapatid ng dahil sakin. Ayaw
kong ako ang maging dahilan ng pagkakaroon ng lamat ng pagiging magkapatid nila.

" A-ah e-h. N-no------" naputol yung sasabihin ko nung may nang-agaw ng phone ko
at pinindot yung loud speaker. Nanlalaking mata na lumingon ako at nakita ko si JC
na tinitignan ako. Galit ang rumehistro sa mukha niya. No, not again.
" Hello? Era!"

" What do you want from my wife?" mahinahon pero nandon yung galit sa boses ni JC.
Tumayo yung balahibo ko. First time niya akong tawagin na wife.

" Kuya? Are you hurting Era, again?" tanong ni Hiro. Mygaaawd. Bakit ganon yung
tanong niya. Sigurado, mamasamain na naman ni JC ito. Malamang sa malamang aakalain
niyang nagsusumbong ako. Haaay, di pa nga magaling yung braso at tuhod ko may
panibagong galos nanaman ako. Sakit ng paa ko! SAKIT NG PUSO KO!

" No. Why would I?" tanong ni JC tapos bigla niyang hinawakan yung buhok ko.
Napadaing naman ako sa sakit tapos pinanlakihan niya ako ng mata.
" Era, is Kuya hurting you again? Tell me the truth" full of care yung boses ni
Hiro, humigpit naman yung kapit ni JC sa buhok ko. Parang sinasabi niyang, sige
subukan mong magsalita, malilintikan ka sakin. Kahit hindi naman niya ako ganunin,
hindi pa rin naman ako magsusumbong kasi asawa ko siya, kasi mahal ko siya.

" A-ahmmm. N-no, of course not H-hiro. He's very loving and caring, why would he
hurt me, again?" tanong ko pano naman kasi, hinila ni JC yung buhok ko. Ang sakit!
Hindi ko naman magawang magreklamo, mahal ko eh!

" If you would excuse us, brother. We have many things to do. Bye Hiro" sabi lang
ni JC tapos kinaladkad niya ako papasok sa bahay eh may sugat pa nga ako. Ang sakit
sakit ng sugat ko sa paa pati na ang puso ko!

" Wala ka na talagang delikadesa. Pati kapatid ko, kinakalantari mo!" sigaw niya
sakin, tuloy tuloy na lumabas yung luha ko. Na naman?Kung pinapakinggan niya lang
kasi yung paliwanag ko eh!
" No! It's not like that, nangungumusta lang siya. Tsaka, hear my explanation
first, please!" sigaw ko rin sa kanya pero sinampal nanaman niya ako. Haaaay. Mahal
kita JC pero kung patuloy kang gaganito, nako! Magsasawa ako at iiwan kita kahit
mahal na mahal kita.

" Your explanation? Sige nga!? Ano ang rason mo kung bakit pumasok ka sa club then
nagpakasal ka sakin nung nalaman mong mayaman pala ako!?" sigaw na naman niya. Ito
kasi yun eh, kaya galit na galit na galit siya sakin, kasi nga I was once a
prostitute. But hell no! Hindi ako nagpaka-pokpok ng dahil lang sa kati ng katawan.
I did that because of him!

JC and I are in a relationship way back when I was in 1st year college. I do
believe in practicality so I want a rich man whom I would marry. Pero nasira ang
dream kong iyon ng makilala ko si Jayden Cade Mercado. He is so poor to the point
na halos kanin at tubig lang ang kinakain niya. I fell in love with him and vice
versa. Then it came to the point na nagkakasakit na siya sa sobrang dami ng works
niya. He's not even telling me what the problem is. Yun pala, nashoshort na siya sa
tuition niya at sa kapatid niya

Mahal ko siya kaya ayaw kong mahirapan siya. Wala din naman akong pera that time
kasi aside from the fact na ulila na ako eh scholar lang din ako. So, I decided to
go work for a club. Pero I swear! Sa pananatili ko don, I stayed as a virgin! I am
so loyal to JC. Mahal na mahal ko siya. Ako yung nagpapa-aral sa kanya, without him
knowing. Ang alam niya, scholar din siya like me pero hindi. Kasi ako yung nagpapa-
aral sa kanya.
Then dumating yung point na nakatapos kami ng college and I needed to end my work
sa club. Then one day, may isang lalaking nag-cclaim na si JC pala yung anak niya.
Si JC naman, naniwala kasi he has the picture of his lost father. Yun yung lalaking
nagpunta sa bahay namin dati. Nagpakasal kami ni JC then voila! Naging mayaman
kami.

Maayos naman kami until JC learned about my work way back in college. Sinabi niyang
marumi ako babae, na kesyo pokpok daw ako, kesyo pinakasalan ko daw siya dahil
mayaman na daw siya. Nagalit siya sakin without him knowing what the real reason
is. Kung bakit ako nagtrabaho sa club. At hindi niya ba alam na he is my first? Ang
alam niya kasi, nagpapagalaw din ako sa club which is all false accusations. Mahal
ko siya.

Kaya ngayon, ang kailangan kong gawin ay manatili sa tabi niya at ipaintindi sa
kanya na siya lang ang lalaking minahal, mahal, at mamahalin ko.

AUTHOR'S NOTE:

So, alam na agad natin kung bakit galit si JC kay Emerald. Pero tama bang saktan ni
JC si Emerald? Hindi naman diba? HUH! :P I hate JC na. Sana matauhan na si Emerald
at iwan si JC. Kasi kung tunay mong mahal yung tao, hihingin mo pa rin yung side
niya kahit anong mangyari diba? Dpat inalam niya yung tunay na nangyari, diba?
Kaloka si JC!

V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

^0^ MGY
####################################
His Wife (03)
####################################

Alas singko pa lang ng umaga ay bumangon na ako. Aba! Ayaw ko na yatang mabulyawan
ni JC noh!? Tsaka, ang panget kasi ng panaginip ko. Naaksidente daw ako. Pero,
haaay, maingat akong magdrive kaya imposible yun. Nagtoothbrush na ako at
naghilamos. Bababa na sana ako ng makita kong nakaawang yung pintuan ni JC, gising
na kaya siya? Pero kaaga pa ah. Tama nga yung unang hinala ko, gising nga siya.
Sumilip muna ako sandal. Nakita kong hawak hawak niya yung wedding picture namin
habang may kausap sa phone. Siyempre mageeavesdrop muna ako.

" Pare, alam mong hindi ko siya kayang patawarin. Ginago niya ako eh. Nagpakasal
siya sakin because of my money, not because of my love" sabi niya at nakita kong
may lumabas na luha sa mga mata niya. Ganoon ba yung tingin niya sakin? Na
nagpakasal ako sa kanya dahil sa pera? Pero habang tinitignan ko siya, parang
kinukurot yung puso ko. Please, ako na lang yung masaktan at umiyak, huwag lang
siya.
" Ano pa bang magagawa ko? Pahihirapan siya? Hmmmm, paano ko ba siya mapapatawad?"
sabi pa niya. Napatuwid ako ng tayo, paano nga ba niya ako mapapatawad? Maluha luha
na ako habang tinitignan siya. Gagawin ko lahat, mapatawad niya lang ako.

" Siguro kapag namatay na siya baka masiyahan pa ako pero--------" dali- dali akong
umalis sa harap ng kwarto niya at tumakbo sa kwarto ko. Para saan pa na pakikinggan
ko ang lahat ng sasabihin niya? Para masaktan ako lalo? Pero diba, sabi ko titiisin
ko lahat para sa kanya? Pero bakit ganun? Nauubos din pala ang pasensiya. Gusto
niya muna akong mamatay bago niya ako mapatawad? Ganoon niya pala talaga ako
kinasusuklaman na dumating sa point na kailangan talagang mamatay ako.

" Anong makakain diyan, Emerald?" tanong niya sakin. Tumingin muna ako sa kanya
bago ako ngumiti ng pilit. Alam ko naman na pinakikisamahan niya lang ako kasi
nagaalala siya sa sasabihin ng tao. Alam ko naman na kaya nanatili ang marriage
namin kasi takot siyang masira yung pangalan niya.

" Fried rice, bacon and eggs" walang ganang sagot ko. Nawala ako sa mood eh. Nawala
na yung dating greeting ko sa kanya na 'good morning' o kaya yung greeting ko na
'hi baby! Kumusta tulog mo?'. Anong sagot nanaman ang makukuha ko sa kanya? Yung
sagot niyang 'ka-aga aga nilalandi mo ako' o yung sagot niyang 'shut the fuck up
bitch?'
" Jayden, mauuna na ako sa opisina. Tatapusin ko muna yung blue print ko" sabi ko.
Nagtuloy- tuloy naman ako sa paglabas sa bahay. Narinig ko pang tinanong ako ni
Aling Cynthia kung kumain na ba ako pero hindi ko na rin siya pinansin. Masama
talaga yung loob ko. Tinawag ko siyang Jayden, after ilang years? 3 years? Lagi ko
kasing tawag eh JC. At tinatawag ko lang siyang Jayden kapag badtrip or may
dinadamdam ako. At ngayon nga, may dinadamdam ako.

Hindi ako dumiretso sa office. Wala talaga ako sa mood. Baka maberat lang ako doon.
Pumunta ako sa lugar na peaceful. Oops! Hindi sa langit ah! Pumunta ako sa lugar
kung saan naibubuhos ko lahat ng sama ng loob ko, kina Mama at Papa. Saan pa ba?
Edi sa sementeryo. Namamantain pa rin yung museleyo nila. Talagang ginandahan ko
yung design nung magiging huling hantungan nila Mama at Papa. Madalas kasi, dito
ako pumupunta kapag malungkot ako.

" Hi Ma! Pa! Kumusta na po kayo? Uhmmm. *huk Ma? *huk dati ba, nahirapan kang
mahalin si Papa? I mean, *huk nasaktan na ba kayo ng dahil kay Papa? *huk Hindi ko
na po siguro kailangan sabihin kung gaano ako kamiserable dito? Kahit naman po
sabihin ko na maayos ako sa piling ni JC hindi pa rin kapani- kapaniwala eh. *huk
Niloloko ko lang ang sarili ko kapag sinabi kong okay lang ako. Don't worry po,
I'll try to fix our marriage. Bye Ma, Pa. I love you po. I miss you."

Dumating ako sa opisina ko. Medyo mugto pa nga yung mata ko eh pero nagulat na lang
ako nung pinatawag ako ni JC sa office niya. Haaay, pagbibintangan nanaman ako
nitong naglandi kasi ako yung unang umalis sa bahay tapos ako pa yung late, siya pa
yung nauna. Pero uunahan ko na siya.
" Hindi ako naglandi. Yun lang" sabi ko sa kanya habang nakatingin sa ibang
direksyon. Aalis na sana ako nung pigilan niya ako sa braso. Napakislot naman ako
kasi nga masakit pa rin yung braso ko.

" Siguruduhin mo lang kundi papatayin ko kayo ng kabit mo. Huwag kang papahuli
Emerald." sabi niya through gritted teeth. Kabit ko? Saan ba ako nagpunta? Sa
puntod nila Mama at Papa lang naman eh. Tumango na lang ako para matapos na yung
usapan. Wala din namang patutunguhan yung usapan eh.

Balisa. Tuliro. Wala sa sarili. Ganyan ako this past few days. Tinatanong nga nila
kung ano yung problema ko pero hindi ako sumasagot. Ngiti at tango lang. Lahat sila
naninibago sa akin kasi napakadaldal ko. Ngayong week napakatahimik ko. Hindi ko na
rin masyadong kinakausap si JC. Pero napapansin ko na nababawasan yung mga babaeng
pumupunta sa bahay man o sa office.

Nakakasakit ng loob kasi hindi niya man lang naalala na birthday ko na pala. Na
birthday na pala ng magaling at maganda niyang asawa. Haaay. Buti pa yung friends
ko sa facebook, binati na ako. Ni hindi nga rin alam ng mga workmates at team
members ko na birthday ko eh.

" Happy Birthday to youuuuuu...... Happy Birthday, Happy Birthday." Napalingon ako
sa kumakanta. Napangiti na lang ako. May dala siyang balloons and cakes. Wala iba
kundi si.... HIRO.

" Malungkot yata si Lola Emerald" hinampas ko naman siya sa balikat. Tawagin ba
naman akong lola eh halos 24 years old lang naman ako. Buti pa si Hiro, binati ako,
buti pa siya. Eh si JC kaya?

" Gago! 24 palang ako noh!" sabi ko habang nagpapahid ng luha sa mga mata. At least
kahit papano, naibsan yung lungkot ko. Buti pa siya, naalala niya. Buti pa siya,
naghanda. Buti pa siya.

" Birthday pala ni Ma'am Emerald eh"

" Birthday pala ni Ma'am"

" Happy Birthday Ma'am!"

" Palibre naman jan Ma'am!"

" Ma'am inuman tayo mamaya!"

Yan yung mga kantyaw nila sakin.Nagkakasayahan na kaming lahat nung magulat kami
kasi may isang babaeng may super duper red lipstick at nakalacy dress with flat
shoes. Paano ba naman!? 6 footer na babae!

" Where is the office of JC baby?" malanding tanong niya samin. Tumingin silang
lahat sa akin. Nagulat siguro sa tinanong nung babae. Siyempre, andito yung asawa,
ganito yung itatanong? Ngumiti naman ako. My birthday would be perfect if it wasn't
for my goddamn husband. Urghh! Kahit mahal ko siya, nakakabwisit siya ah.

Hinawakan naman ako ni Hiro sa kamay na parang nababasa yung naiisip ko. Ngumiti na
lang ako sa kanya tapos tinanggal yung kamay niya sa pagkakahawak.
" What do you want from my brother?" tanong ni Hiro

" Mygawd. Are you the famous Hiro Mercado? The racer? JC baby's brother? Gaaawd.
You are so gwapo" sabi nung babae habang parang uod na nilagyan ng asin. Tch.
Arrrgh! Poise mo Emerald!

" Uhuh. So what do you want from my brother?" paguulit ni Hiro sa tanong niya sa
babae tapos tinignan niya ako na parang isang utusan. Gaga ito ah!

" You didn't know me, Hiro? Go, and consult your Kuya John.You!" sigaw niya sakin.
Bakit feeling ko kilala nung babae si Hiro, at si Hiro naman hindi kilala yung
babae? At bakit nasama dito si Kuya John? Well, si Kuya John yung half brother nila
JC at Hiro sa father side.

" Me?" tanong ko kahit alam kong ako.

" Yes you! Bring me to JC's office" utos niya. Aba! May attitude! Ma sampolan nga

" Go back to your working stations guys, manlilibre na lang si Emerald mamaya"
narinig kong sabi ni Hiro pero hindi pa rin mawala wala sa kanila yung tsismisan na
baka raw may kabit si JC. Haaaay, di ba nila napapansin na maraming babae ang labas
pasok sa office ni JC? Duuuh, nakakaloka talaga yung pag-ibig ko kay JC,
nakamamatay!

" This way to my HUSBAND'S OFFICE, ma'am" sabi ko then I smirk. Nakita kong namutla
siya. Aba! Dapat lang! Asawa ako eh. Ano ba siya? Kabit? Yuck. Pwe!

Nakita ko naman na ngingisi ngisi si Hiro. At inilead ko na nga yung babae sa

office ni JC. Nagbabakasakali din ako na baka maalala niya yung birthday ko.
Nagbabakasakaling kahit huwag na kami magcelebrate, kahit batiin niya na lang ako.
Kahit man lang kiss sa cheeks, okay na.
AUTHOR'S NOTE:

Kung ganyan yung asawa ko, kakabugin ko yan ah! Tarantado pala eh! Napakamartir
naman kasi ng bida ko! I won't let these scenes happen to me! You don't do that to
me. Hahahaha. Nakakaloka.Abangan ang next UD.

V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

^0^MGY

####################################
His Wife (04)
####################################

Hindi ko alam pero parang nawalan sa ulirat itong si tangkad girl nung sinabi kong
asawa ko si JC. Kinakabahan nga ako eh. Ewan ko pero may strange feeling
na bumabagabag sa akin. There's something inside me telling that there's something
wrong. Na may mangyayaring hindi ko magugustuhan. Pero iwinaksi ko na iyon sa isip
ko. Baka ganito lang talaga ang mga nagbibirthday, maraming bumabagabag. Dahan
dahan kong binuksan yung pintuan ng office ni JC. Nakita ko siyang maraming papeles
na hawak. Nakaloose na din yung tie niyat at may suot na din siyang eyeglass.

" Ehem." Yung si tangkad girl na yung tumikhim. Nakita ko namang nag- angat ng ulo
si JC at rumehistro yung gulat, excitement at tuwa sa mukha niya nung bumaling siya
sa girl.
"Maxene? Is that you?" tanong naman ni JC. Psh. Parang hangin lang ako ah, hindi
nakikita? Invisible?

Dali- daling tumayo si JC at niyakap si Maxene. Naramdaman ko namang parang kumirot

yung puso ko. Ito na ba yun? Ito na yung strange feeling? Hindi ba pwedeng
exception naman sana yung birthday ko para hindi ako pasakitan ni JC? O nakalimutan
niya talagang birthday ko?

" Tamang- tama, Emerald and Maxene please take a seat" sabi ni JC. Parang ang hirap
hirap lumabas sa bibig niya yung pangalan ko. Samantalang sa pangalan ni Maxene eh
parang ang sweet sweet at ang lambing pa niya.

" Hi. I'm Architect Maxene Mercado, nice meeting you Mrs. Mercado" sabi niya pero
feeling ko namula bigla yung mukha ko? Bakit Mercado? Don't tell me asawa din siya
ni JC.
" Yes, I am Architect Emerald Mercado. How are you related to my husband?" sabi ko
naman. Eh nacucurious ako eh.

" I'm John's future wife, 'coz we're now engaged.So, this is your wife huh?" sabi
ni Ate Maxene. Napayuko naman ako, nahihiya ako eh. Napagisipan ko siya ng masama,
eh fiancée pala siya ni Kuya John.

" Unfortunately" nakairap na sabi ni JC. Napababa naman balikat ko? Unfortunately?
Really? Yow! Birthday ko! Pwedeng ceasefire muna?

" Hey! You shouldn't speak that way to your wife" binato ni Maxene ng crumpled
paper si JC. Siguro nabrief na ito ni Kuya John tungkol sa relasyon namin ni JC.
Nasabi na siguro ni Kuya John kung gaano kamiserable yung buhay namin.

" Emerald, you have been demoted. Effective immediately, si Maxene na ang new
department head ng management." Sabi ni JC, nagulat naman ako. Birthday na birthday
ko, nademote ako? Birthday na birthday ko, napahiya ako? Birthday na birthday ko,
malulungkot na naman ako?
" Hey! JC naman, you shouldn't demote your wife, because of me! No, Emerald. Stay
for your position" caring na sabi ni Ate Maxene. Mas lalo akong nahiya, mabait
naman pala si Ate Maxene eh, mukha lang mataray sa umpisa. Pero si JC na yung
nagdecide eh, siya ang may- ari, siya ang boss, kaya dapat siya ang masusunod. Edi
demote ako! Pero nakakasama naman ng loob

" Thanks for the birthday gift" sabi ko and I stormed out of the room. Nakita ko
naman yung ngisi ni JC na parang nagtagumpay siya na pahirapan ako. Nakita ko din
yung mukha ni Ate Maxene, nandon yung pag- aalala.

" Era, are you okay?" tanong ni Hiro sakin. Siyempre tumango na lang ako. Baka kasi
pag nagsalita ako biglang, bumuhos yung luha ko eh. Hindi ko kaya. I can say, that
this is my best birthday ever! Yung birthday ko na nademote ako sa trabaho! Wala
naman akong hinanakita kay Ate Maxene, kay JC lang.

" Okay, pero umiiyak?" nakatawa na sabi ni Hiro sakin. I can't take it anymore.
Siguro itong birthday ko na ito, napamulat sa akin yung katotohanan na wala na
talaga. Na hindi ko na mabubuo yung marriage namin ni JC. Namulat na ako sa
katotohanan na ako na lang yung matibay, ako na lang yung kumakapit, na ako na lang
yung nagmamahal. Iiwan ko na ba siya? Hindi lang naman kasi yung pagkademote ko sa
trabho yung dahilan ko para iwan siya eh. Sumosobra na kasi, masakit na. Di ko na
kaya.
" Kung nasa kalagayan kita, anong gagawin mo?" tanong ko kay Hiro, andito kami sa
may rooftop ng building. Alangan namang ngumawa ako sa office, eh di narinig ako ni
JC. Alangan namang puntahan ko si Monica, eh di nastress pa iyon.

" Papakamatay? Hahahahaha." Pabirong tudyo niya pero para sakin, that's a nice
idea. Pero, kailangan ko bang isakripisyo yung buhay ko? Tch. No way! I love my
life!

" Natahimik ka naman. Joke lang yun. By the way, who is that girl who interrupted
us?" tanong ni JC. Siguro yung tinutukoy niya eh si Ate Maxene.

" She's Maxene. Kuya John's fiancée" paliwanag ko. Parang nagningning naman yung
mata ni Hiro. Alam ko yung iniisip niya. Sa sungit kasi ni Kuya John, imposibleng
may magkagusto dun. Hahaha. Pero knowing Maxene, she is the exact opposite of Kuya
John. She is caring with a happy disposition in life.
" Owwww. I see. Pero, if I were in your place? Seriously, I'll leave him at pupunta
ako sa taong alam kong hindi ako sasaktan at mamahalin ako. I'll go and sepnd my
life to the person whom he or she will love me until eternity, love without any
doubts , without any pain, without any tears coming out from my eyes." Seryoso si
Hiro. First time, ko siyang makitang ganoon kaseryoso . Pero? Pupunta sa taong
nagmamahal sa akin? Sino naman? Eh wala naman eh!

" Haha. That's why I like you Hiro, you never fail to amuse me" sabi ko habang
hinahampas hampas yung balikat ni Hiro. Whuuut!? Nakakatawa naman talaga diba?
Sinong tangang tao ang magkakagusto sa isang kagaya ko at sa isang may asawang
tulad ko?

" Sino namang tangang tao ang magkakagusto at magmamahal sa akin? Aber?" tanong ko
sa kanya at itinaas ko pa yung kilay ko.

" Ako." Mahinang bulong niya pero sapat na iyon para marinig ko. Natigilan naman
ako. Siya? May gusto sa akin? Mahal niya ako? Kaya ba may pagkacold din si JC sa
kanya?

" Alam mo Hiro, sa lahat ng jokes mo, yan ang hindi nakakatuwa. That's not a good
joke" sabi ko sa kanya.

" It's not a joke, Era. I really like you. I love you." Sabi niya habang hinhawakan
yung kamay ko ng sobrang higpit. Tinanggal ko yung pagkakahawak ko sa kamay niya at
tumayo ako. Hindi ako makapaniwala sa nalalaman ko. Why would Hiro like me?
Urggggh! Sumasakit yung ulo ko!

" That's not true. Stop it Hiro! Damn it! This is too much for a birthday!" sabi ko
na naguguluhan pa rin. Napakasakit na ng ulo ko. This is really too much. Una,
nademote ako.Pangalawa, Hiro's confession. Pangatlo, si JC. URRRGH!

" It's true Emerald! College pa lang kayo ni Kuya, mahal na kita. Kaya nga kahit
kayo na ni Kuya, nagpapapansin na ako, pero kahit anong gawin ko, si Kuya pa rin
ang mahal mo. Kapag sinasaktan ka ni Kuya, ako yung nahihirapan, kapag umiiyak ka,
gusto kong sapakin si Kuya for making you cry. I love you, please believe me
Emerald. Kaya kitang ipaglaban, please. Give me a chance, I'll protect you from JC"
sabi niya habang nakakapit sa binti ko. Mygaaawd! This scenario makes my head hurt!
Ano ba ang nangyayari sa buhay ko? Hindi ko ito kaya. Mahal ko si JC. I love Hiro
too, pero as a brother, not as a lover! For Pete's sake! He is my brother in law!
Tinanggal ko yung pagkakakapit niya sa binti ko.
" Stop it Shikihiro. I can't give back your love. You know that I love JC. Hind
kita kayang mahalin kaya kung anuman ang sasabihin mo? Drop it." Malamig na sabi ko
sa kanya. How could he!? Pinagtataksilan niya ang kapatid niya! He's secretly
loving the wife of his damn brother! Shit!

Kumapit pa lalo si Hiro sa binti ko at nararamdaman ko na lang na nababasa yung

binti ko. Teka, umiiyak ba siya? Pero! I can't really give back his love! I'm so
damn inlove with JC. Maybe yeah, I love Hiro, but hell, as a brother siyempre! I
could only see him as my brother! Hindi ko kayang tumbasan.

" Emerald, please. Just once... mahal na mahal kita that I can't breathe without
you. I think, someone's killing me everytime I see you cry. Halos lumabas yung puso
ko sa tuwing nakikita kitang masaya. Kay Kuya JC, iiyak ka lang, kapag sakin, alam
ko sasaya ka. If you wish for the world, I can give it to you darling. Just say it.
Mahal na mahal kita that I can't afford to lose you" sabi niya habang umiiyak pa
rin. Bakit ba napakakomplikado ng buhay ko? Hindi ba pwedeng si JC na lang ang
magmahal sakin? Si JC lang naman ang hinihiling kong magmahal sakin.

" Sorry, pero sa tingin ko this would be the last time that I'd see your face. I
don't want to see you again, Hiro. Bye" sabi ko habang tuluyang umaalis sa rooftop.
My life is a living replica of hell! And damn it! I hate it.

AUTHOR'S NOTE:

Kanina, nagsusurvey ako kung TEAM HIRO O TEAM JC. Yung katabi ko, si Abigail at si
Joy, ang pinili si Hiro. Halos nagwawala na nga si Abi habang kinekwento ko yung
plot nung magiging story ko.

Tinanong ko si Roh, siya yung nagstand out yung sagot: Team JC ako, kasi everyone
deserves a second chance. Malay mo bigla pala siyang magbago, diba?

SO ANO? TEAM HIRO O TEAM JC?

####################################
His Wife (05)
####################################

Halos alas onse na ng gabi ay pinili ko pa ring manatili sa opisina. Ayoko munang
umuwi sa bahay. Alam ko namang, wala din naman si JC doon eh. Binigyan ko na lang
ng pamblow out yung mga tauhan ko. Hindi mawala wala sa isip ko yung sinabi ni
Hiro. May gusto siya sakin. Kailangan ko siyang layuan simula ngayon. Baka isa pa
siya sa mga dahilan para mas lalo akong kamuhian ni JC.
Haaaay... JC. Ano kayang ginagawa ng asawa ko? Sino kayang kasama niya? Nasaan kaya
siya? Naalala niya kaya yung birthday ko? Ilang taon na ba kaming kasal? Ilang taon
na ba siyang galit sakin? Ilang taon na ba ako nagcecelebrate ng birthday na mag-
isa?

Wala ako sa concentration. Iyon lang ang alam ko. Ni hindi ko nga alam yung pinag
gagawa ko. Ang balak ko sana eh itayo yung dream house ko, pero natawa na lang ako
ng makita ko yung design. Parang pampatay. Puro black ang kulay. Bigla namang
nagring yung phone ko, si JC yung tumatawag.

" Where are you?" malamig na tanong niya, ewan ko pero I feel like crying. Wala man
lang greetings?

" In the office, working" sagot ko. Narinig ko pa siyang napabuntong hininga. Ano
na naman kaya? Maguutos na naman kaya siya? Oh baka idemote niya ulit ako?

" About earlier... the demotion thingy?" tanong niya. Iyan na naman eh.Wala na ba
akong pahinga para sa mga pinag gagawa niya?
" Don't worry. Okay lang. Bye, marami pa kasing paperworks dito sa office. If you
want to confirm that I'm here in the office, just ask the guard" sabi ko at ibababa
na agad yung tawag nung magsalita ulit siya, this time, umiyak na talaga ako. No,
mali pala. Hindi lang iyak ang ginawa ko, humagulhol na ako. After almost 5 years
of marriage this is the very first time na binate niya ulit ako. Mababaw ba? Hindi,
you can't blame me. It's been 5 years simula nung magcelebrate ako ng birthday ko
ng mag-isa. Mag-isa sa sense na nararamdaman kong ako lang yung nakikicelebrate. Si
Hiro, he never fails to greet me. Hiro... parang biglang bumalik sakin yung alaala
kanina sa rooftop. It's Hiro's offer. Sana si Hiro na lang. Pero ngayon pa ba ako
manghihinayang kung PARANG nagsisimula ng magbago si JC, in a way na nabati na niya
ako sa birthday ko?

" I'm coming over there, Emerald. Happy Birthday" sabi niya lang at siya na din ang
nagbaba ng tawag. JC... Hindi mo alam kung gaano mo pinasaya ang birthday ko, you
made my birthday complete by just greeting me.

I'm looking at the mirror when someone caught my attention. He's leaning on the
door. Napakagwapo niya sa suot niyang v-neck black shirt at cargo shorts. He's
silently looking at me as if memorizing my face, then again, my tears started to
fall. This time, not because of agony, but in happiness. May hawak siyang cake na
may candle sa ibabaw at bouquet of red and white roses. Patakbo akong yumakap sa
kanya and I felt him stiffen. Tumikhim siya.
" Do I gave you the permission to hug me?" tanong niya. Hindi ko na lang inintindi
iyon but instead I kiss him. I clung my arms into his neck making him closer to me.
Naramdaman ko naman yung pag-bubuhat niya sakin, napansin ko na lang na nakapalapag
na pala yung cake sa table ko.

After 5 long years, this would be also the first time that we would make love. Make
love nga ba? Para sakin, oo. Pero para sa kanya? Ano? He started to kiss me
passionately making me to moan. Moan because of ecstasy. I so love my husband.
Bumaba yung mga halik niya sa leeg ko and I felt his tongue lick it. He suck it,
and I know na bukas na bukas din may love mark na ako. I felt his hand on the hem
of my blouse. Pinasok niya yung kamay niya doon and I felt that he cupped one of my
boobs. I then again moan.

" Jayden, I love you" bulong ko pero wrong move. Parang sa isang panaginip,
nagising siya. Biglang nagiba yung expression niya. From tender to anger. Agad niya
akong sinibasib ng halik pero that was different. Puno ng galit yung halik niya and
I can taste my blood. He cupped my boobs once again. Pero in a harsh way.
Nasasaktan ako. I kept on pushing him away to the fact na halos pinapalo ko na yung
dibdib niya pero hinawakan niya lang yung buhok ko.

" Sanay ka naman dito diba? Bakit? Nung nagclub kaba, hindi ka nag ganito? Huh?"
tanong niya at hinalikan ako muli.
" Hindi!" sigaw ko, masakit na kasi yung ginagawa niya. Pero to my surprise,
sinampal niya lang ako. Not just once, not just twice but thrice.

" JC... nasasaktan ako" pagmamakaawa ko pero nagulat na lang ako nung inihiga niya
ako sa sahig at sinimulang sirain yung damit ko... I kept on pushing him, I kept on
punching him pero parang pumapalo lang ako sa bakal. I know this is rape, kahit na
mag asawa kami.

" You don't have any right to stop me, you bitch!" sigaw niya sakin at sinuntok pa
ako sa tiyan. Doon naman ako natahimik. Walang lumalabas na luha sa mga mata ko.
Ewan ko kung bakit? He then started to kiss me at sa bawat hindi pagtugon ko ay
sinasampal niya ako. He kept on hurting, punching and slapping me.

" Respond to my kisses, bitch" sabi pa niya at pilit na pinabubuka ang bibig ko.
Then, again I started to protest. Ayoko ng ganito.
" Ayaw ko na JC" sabi ko at pilit na hinahaplos ang mukha niya kahit na hinang hina
na ako. Feeling ko magcocollapse na ako. Then there again, my kingiht in shining
armor came again to rescue me. Sino pa ba? Si Hiro.

" Shit! JC!" sigaw niya kay JC at pilit na inaalis sa ibabaw ko. By that time, doon
bumuhos yung luha ko. I feel like being used. Naalala ko bigla yung offer ni Hiro.
Meron pa kaya? Pero no! I can't leave my husband. Nakita ko kung paano sinuntok ni
Hiro si JC sa mukha pero hindi gumaganti si JC. My husband seemed so confused.
Nakatingin lang siya sa mga mata ko. Maraming emosyon sa mga mata niya pero I can't
read it.

" Gago ka talaga Kuya!" sigaw pa ni Hiro at biglang sinapak si JC. Nagulat ako ng
may lumabas na dugo sa bibig ni JC. Naalarma naman ako bigla at kahit nananakit na
ang mga kalamnan ko, tumayo pa rin ako, tinulak ng pagkalakas lakas at pumunta ako
kay JC. Binalingan ko si Hiro at pinagsasampal siya.

" Fuck you! You fucking punch my husband! How dare you!" biglang nagiba yung aura
ko. Kung kanina yung dahilan ng pagiyak ko is yung ginawa ni JC, ngayon iba na.
Naawa ako sa asawa ko. May pasa pa siya.
" Are you okay, babe?" tanong ko kay JC pero nakatingin lang siya sakin as if
memorizing my face.

" Era! Sinasaktan ka niya!" sigaw ni Hiro at pilit akong hinihili palayo kay JC,
pilit ko namang tinatanggal yung hawak ko sa braso ko.

" Uuwi na tayo JC. Gagamutin ko yung sugat mo. Tara na."sabi ko kay JC at tatayo na
sana nung mapangiwi ako dahil sa sakit na naramdaman ko, ang sakit ng ulo ko. Para
akong tutumba na nahihilo na umiikot yung paligid ko na kumikirot yung sentido ko.
Pero hinaklit ako ni Hiro papunta sakanya. Nakita ko naman ang galit sa mukha ni JC
at ang agaran niyang pagtayo.

" Get your hands off my wife!" sigaw ni JC at saka ako hinila palapit sa kanya.

" Huh? Wife na ngayon? You almost raped her!" sigaw naman ni Hiro, ngayon ko lang
siya nakitang ganyan. Hiro is always calm. Ni hindi ko ng nakitang sumigaw yan eh,
ngayon lang. At dahil pa sakin.
" Halika na!" hinila ako ni Hiro pero sa ginawa niyang yun, mas lalo lang akong
nahilo at muntik na akong tumumba pero may mga kamay na humawak sa bewang ko para
hindi ako matumba. Kay JC.

" JC, uwi na tayo. Please" pagmamakaawa ko sa kanya. Nakita ko namang nagsmirk si
JC kay Hiro at wala nang ibang nagawa si Hiro kundi ang sabihin ang mga katagang:

" Akin ka na lang, Emerald. Iwan mo na siya. Di ka niya mahal, ako, mahal kita"
sabi niya. Binuhat ako ni JC. Para akong lumulutang sa alapaap ng mga sandaling yun
kasi sa wakas nabuhat na din ako ni JC. I feel so secured and warm. Naramdaman ko
na lang na inilapag niya ako sa kotse.

" Anong nararamdaman mo?" tanong niya, tinignan ko siya. Nakita kong may dumaan na
pag-aalalang expression sa mukha niya. Oh guniguni ko lang? Naramdaman ko namang
may tumutulo na namang luha sa mata ko. Wala na bang katapusan ang pag-iyak ko? At
ano ba ang nginangawa ko? Ang nakikita kong pag-aalala sa mukha niya?
" Uwi na tayo. Gagamutin ko yang sugat mo" sabi ko na lang and I drifted to sleep.
Nagising na lang ako nung maramdaman kong paliko na yung kotse namin sa garahe.
Pagtingin ko sa orasan. Ala una na. Tapos na yung birthday ko. Hindi ko man lang
naenjoy. Hindi man lang ako nakapagcelebrate.

Bumaba agad ako ng kotse at pumasok agad sa loob ng bahay. Hinanap ko agad yung
medicine kit namin. Agad ko namang nakita iyon at pumunta agad kay JC. Nakita ko
namang nakasandal siya sa pader at nakatingin sa malayo. Parang malalim yung
iniisip niya. Ni hindi niya nga napansin na nasa harap na niya ako eh.

" JC. Gagamutin na kita" sabi ko at kumuha ng alcohol, betadine at bulak. Nagulat
na lang ako nung hawakan niya yung pisngi ko. Ang init ng kamay niya.

" May sugat ka rin" sabi niya pero sa mababa at malumanay na boses. Hinawakan ko
yung parte ng pisngi ko na hinawakan niya rin kanina. Nakaramdam naman ako ng
kirot. Napabuntong hininga na lang ako
" Hayaan mo na yan. Sanay na ako eh" sabi ko at ginamot ko na yung mga pasa at
sugat niya. Hinawakan niya ang kamay ko. Gulat nga ako eh.

" Nagsasawa ka na ba, sakin?" tanong niya sakin. Nagulat naman ako sa tanong niya,
ngayon niya lang ako kinausap ng ganito. Ngumiti naman ako sa kanya at marahang
umiling. Alangan namang sabihin ko na: Oo, sawang sawa na ako sa kapapanakit mo
pero I can't blame myself for staying 'coz I badly need and love you.

" Yung totoo?" paninigurado niya pa.

" Jayden, remember this. I, Emerald Thalia, will always love you, no matter what.
Kahit.... Kahit.... Kahit na sinasaktan mo ako. Diba I promised that through
sickness and in health, till death do us apart?" sabi ko habang nakangiti. Naalala
ko kasi yung mga times na sweet at caring pa siya sakin. Yung happy memories naming
dalawa bago niya nalaman na.... nagtrabaho pala ako sa club.
" Get ready, isasama kita mamaya sa flight sa Paris." Yun lang at dirediretso ng
tumayo. Paris? Wiiiii! Dream country ko yun. Naalala ko nung college kami, lagi
kong sinasabi na kapag mayaman na ako, pupunta ako ng Paris. Bumabawi kaya siya?
Ano kayang mangyayari? Excited na ako!

AUTHOR'S NOTE:

Kumusta na ang mga TEAM HIRO diyan? Eh ang mga TEAM JC? Care to share your
thoughts, about this chapter? Ano kayang mangyayari sa Paris?

####################################
His Wife (06)
####################################

Naglagay lang ako ng ilang dress sa maleta ko tsaka flat shoes at heels na rin.
Isinilid ko silang lahat sa isang maliit na maleta. We'll be staying for Paris for
almost a week. Iniisip ko na nga yung mga gagawin at pupuntahan namin eh. My tour
would surely be perfect kung sabay naming titignan ang magandang scenery ng Eiffel
Tower. It surely would be romantic. Pagtingin ko sa orasan, halos 4 am na. Ibig
sabihin, we got only got 2 hours para makapunta sa airport.
Excited na akong pumunta sa airport. Sa sobrang excited ko nga kanina, nakalimutan
ko yung passport ko. Isang katakot takot na sermon na naman ang natanggap ko kay
JC. Basta! Walang makakasira ng trip to Paris ko. Siguro this serves as a blessing
in disguise. Hindi man naging maganda ang naging birthday ko, at least makakapunta
na ako sa Paris.

" Dalian mo" utos sa akin ni JC. Sinagot ko lang siya ng isang malapad na ngiti.
Basta kahit anong mangyari, good mood ako.

" Oh, buhatin mo na itong attaché case at maleta ko" utos niya sakin at inabot yung
case niya at yung maleta niya. Nako! Mabigat pa naman yun kasi puro coat yung
laman, kumpara sakin na mga dress- dress lang. Pero hindi. Ngumiti lang ako at
pilit na hinahabol siya. Ang layo na kasi niya eh.

" JC! Yes, dream come true na ito. Punta tayo ng Eiffel ha? Tapos papapicture
tayo!" niyugyog yugyog ko siya. Mukha naman siyang naiirita na natutuwa dahil sa
inaasal ko. Para kasi akong bata na palakpak ng palakpak.

" Para kang bata. Tumigil ka nga, business trip ang pupuntahan natin, Emerald" sabi
niya pero nakita kong ngumiti siya sakin at nagiwas ng tingin. Napangiti na rin
ako. This time, alam kong hindi ako namamalikmata. I know, deep in myself na
napangiti ko siya. Kahit na sabihin niyang business trip lang... Nakita ko nanaman
yung pasa sa mukha niya. Psh. Sayang ang feslaloo. Hindi ko natiis pero trinace ko
yung pasa niya.

" If I were you, I'd stop it" sabi niya sakin habang pinipiga yung kamay ko. Awwww,
ang sakit. Napakasarap niya talagang magmahal, nakakasakit! Hahaha. Pero, good mood
talaga ako promise. Shit! Para akong nakadrugs.

" Ang gwapo mo, JC" sabi ko na lang bigla. Namula naman ako dun

" Ako? O yung pera ko?" nanguuyam na tanong niya sakin. Napayuko na naman ako,
bakit ba wala akong lakas na umamin sa kanya, na hindi ako katulad ng iniisip niya?
Na hindi ako maduming babae? Na siya lang talaga ang mahal ko? Hindi ko na lang
pinansin yung tanong niyang iyan.

Natuwa naman ako sa ginagawa niya. Pabiro ko siyang pinalo kasi may pinagagawa siya
sa buhok ko. Para niyang tinitirintas na brinebraid na finifishtale na binubun.
Basta! Pinaglalaruan niya to the point na nagbubuhol na siya. Pero... I find it
sweet.

" Anong ginagawa mo?" tanong ko sa kanya habang tumatawa.

" Narinig ko kasi kay Nicholo na marunong daw siya mag- tinirininirintas?"
Tinirininirintas?Ano yun? Jusko! Kung anu ano nalalaman ng asawa ko sa asawa ng
bestfriend ko? Ano ba yun?

" Ano yun?" takang tanong ko

" Di ko alam! Tinintas!? Rinintas!? Tirin.... Tirintas!" tuwang tuwang sabi niya
and again this is the first time na nakita ko siyang ngumiti ulit sa akin and
somehow it makes me happy. VERRY HAPPY. Is this a happy ending now for my story? Is
it time to fix our marriage?
" JC talaga..." sabi ko na lang at tumingin sa labas ng eroplano. Maguumaga na
pala. Ilang hours ba ang biyahe? 12 hours? Urgggggh! Anong gagawin ko ngayon?
Chikahin ko kaya si JC? Ano!?

" JC, natatandaan mo ba nung pumunta tayo dati sa Bicol?" tanong ko. Wala
chichickahin ko muna yung asawa ko. Haha, feeling close kasi ang peg ko kahit
makirot yung kalamnan ko. Naalala ko kasi nung nag- Bicol kami. Yun yung time na
saktong pagbaba ko sa airport nadulas ako. Grabe yung pahiya ko nun pero siya tawa
lang siya ng tawa. Nagulat na lang ako nung bigla siyang humalakhak. Lahat ng
atensiyon, napunta sa amin. Yung mukha niya sobrang pula na, pumapadyak pa, tapos
hawak pa niya yung tiyan niya. Kita niyo? Natawa na siya?

" Y-yung n-nadapa ka?" tanong niya tapos tumawa ulit. Ito ang pinakamahaba na
naming conversation!

" Oo! Kasi naman ikaw eh, tinawanan mo pa ako!" sabi ko habang nakapout. Nakita ko
naman siyang napatitig sakin at iiling iling na ngumiti tapos nagulat ulit ako ng
hawakan niya yung ulo ko at ipinatong sa balikat niya. Naramdaman ko namang
nagstiffen siya
" Pero kita mo naman. Kahit puno ka ng putik, tinulungan pa rin kita. That's how
much I love you" sabi niya sakin habang pinaglalaruan yung dulo ng buhok ko. My
heart melted. Feeling ko lahat ng liquid sa katawan ko eh maddrain.

That's how much I love you

That's how much I love you

That's how much I love you

Mahal ko rin naman siya eh. Kaya nga nagtrabaho ako sa club para sa kanya. Para
hindi siya mahirapan. Para hindi siya magdusa. Kasi ayaw kong nakikita siya ng
ganoon kasi nga mahal ko siya. Mahal ko siya na dumating yung point sa buhay ko na
kahit sumusuko na ako sa kapapanakit niya, pinipili ko pa rin na magstay kasi
nananaig yung pagmamahal ko sa kanya.

" Eh ngayon, mahal mo pa ba ako?" lakas loob na tanong ko, tumingin siya sakin
tapos umiwas ulit ng tingin.

" Hindi" cold na sagot niya pero labas naman sa ilong na sagot yun. Ni parang hindi
nga lumabas sa bibig niya eh. Unti unting umusbong ang pagasa sa puso ko. Baka may
chance pa ang marriage namin, 5 years of marriage is not bad after all. I hope we
can fix it. I can fix it.

" Bakit hindi ka nagsasawa sakin?"tanong niya sakin habang minamasahe naman yung
palad ko. Ito na talaga! This is our most romantic scene after almost 5 years. Ito
lang yung oras na tumagal siya sa presence ko.
" Kasi mahal kita." Sagot ko sa kanya

"Eh paano yan? Hindi na kasi kita mahal" sabi naman niya. May bahagi ng puso kong
kumirot. Hindi na daw niya kasi ako mahal. Bakit may mahal na ba siyang iba?

" Edi, I'll make you fall for me again" sagot ko sa kanya habang nararamdaman kong
unti-unting bumabagsak yung talukap ng mata ko. Inaantok na kasi ako eh. Ni wala pa
akong tulog. Pagod yung buong katawan ko. Pagod ako kakaiyak. Pero kahit kailangan
hindi ako mapapagod na mahalin si JC.

" Next topic na nga! It just spoils our precious moment. Hmmmmp. Le'mme think."
Sabi ko tapos pinilit ko talagang magisip ng nakakatuwang memory namin. Siyempre,
iisipin ko na man yung nakaktuwang memory niya.

" JC, do you still remember how you confessed your love to me? Hahaha. That was
epic but... sweet." Comment ko. Totoo naman eh. I was the assigned radio
broadcaster for that day in our university. Then nagpplay ako nung tugtog ng
humahangos na pumunta si JC sakin.

"Totoo ba, Emerald?" tanong niya that time kasi hindi ko alam yung mga pinagsasabi
niya

"Nililigawan ka daw ni Sean?" tanong niya , tumango naman ako. Well, kablock ko ng
isang subject si Sean at nanliligaw siya. Pero hindi ko sinasagot si Sean kasi I
had been desperately and secretly loving Jayden Mercado.

" Hindi ka pwedeng magpaligaw sa kanya!" sigaw niya. Nagulat naman ako.

" At bakit?" nakataas kilay na tanong ko

" K-kasi... mahal kita! Kaya akin ka na." sabi niya and I was so happy that time.
Late ko na lang din nalaman na naka-on pala yung microphone sa room kaya the whole
university knew about our confession thingy.

" Yeah. Mga bagay na pinagsisihan kong gawin" bitter niyang sabi. :'( Huminga ako
ng napakalalim para iwasan ang mga nagbabadyang luha ko. Kasi ayaw ko ng umiyak.
Sawa na ako.

" Ah- o-okay? T-tulog na tayo JC." Sabi ko na lang. Okay! Idadaan ko na lang sa
tulog yung moment ko kanina! Good vibes dapat ang nasa sa akin ngayon! Ah! Alam ko
na magiisip ako ng maganda.... Hmmmp. Yeah! Paris, here we come!

Naramdaman ko na lang na hinalikan niya ang ibabaw ng ulo ko at may ibinulong siya
sakin na something na French ba? Hindi ko kasi magets eh. Aba! Kahit pangarap kong
pumunta sa Paris, hindi ko alam yung language doon no! Yaan na nga! Basta ito lang
ang narinig ko:

"Je t'aime toujours, Emerald. Je suis désolé pour vous blesser. Je t'aime toujours"

AUTHOR'S NOTE:
So what do you think? Keribels na ba? May gagawin pa ako eh buti nga tapos na
exams, pero babawi ako promise! Spread this story guys!

It depends po kung gusto niyong isearch yung meaning nung last phrase ni JC. Pero
If I were you, isa isang sentence ang search niyo. Bale, 3 sentences yan. Bale
isearch niyo yung meaning ng 3 sentences na yan. Iba kasi meaning pag may name. Sa
google translate!

So havey ba ang chapter na ito para sa TEAM JC?

Don't worry TEAM HIRO,bibigyan ko din kayo ng time to shine. :)

V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

####################################
His Wife (07)
####################################

Napabalikwas ako ng bangon ng makaramdam ako ng gutom. Natatandaan ko, hindi pa

pala ako kumakain. Malamang itong katabi ko rin, hindi pa kumakain. Grabe!
Kumakalam na yung sikmura ko, eh mukhang matagal tagal pa yung byahe. Nakita ko
namang gising si JC at nakatingin siya sa isang panig ng eroplano na
nakapagpalambot ng puso ko. May lalaki at babae na mukhang pinagkakatuwaan na
laruin yung anak nila. Tawa naman ng tawa yung bata. I see envy from JC's eyes.
Gusto na ba niyang magkaanak? Pwede naman eh, as long as he can promise na... he'll
not hurt me again... physically and of course, emotionally.
"JC?" untag ko sa kanya. Napalingon naman siya sakin at iniipit ang ilang hibla ng
buhok ko sa tenga ko.

" Gutom na ako" sabi ko sa kanya. Pero... suot na naman niya ang mascara niya, his
usual poker face.

"hdrbhilkhdfkh" sabi niya. Shemay! Wala akong marinig! Bingi na ba ako? HUHUHU.
Paano ko pa maririnig ang salitang ' I love you'sakanya kung bingi na ako? Pero!
Stupid me! Wala pala talagang maririnig pag mahaba yung biyahe. Psh. Lumunok ako ng
ilang beses para mawala yung bara sa sistema ko.

" Huwag ka nang kumain, 1 oras na lang din naman eh at lalapag na itong plane" sabi
niya habang nakairap. NOOOOO! Gutom na ako! Nilalamon na ng large instestines ko
yung little intestines ko. Tsaka, may ulcer ako eh.
" Gutom na talaga ako JC" pagmamakaawa ko.

" Ano ba!? Parang hindi ka pinapalamon ah!" JC hissed. Napayuko naman ako. Kanina,
tumatawa lang kami, tapos naging sweet? Tapos... URGH! Gutom na ako eh.

" Isang tempura, please" order ni JC sa dumaan na stewardess. Napabaling naman ako
sa kanya at nanalalaking mata na tumingin sa kanya sabay iling ng marahas. May
allergy ako sa shrimps, hindi ba niya naalala yun? Once kasi na nakakain ako ng
seafood, hindi na ako makahinga. Hindi ko pa naman dala yung gamot ko.
Pinapahirapan niya talaga ako? The F!

" What!? Akala ko ba gutom ka. Don't tell me magiinarte ka pa! I'm telling you
kapag hindi mo inabot ito, starve yourself to death. Dali, nangangawit na ako" sabi
niya sakin. Walang pagaalinlangan na inabot ko yung tempura. Napangiwi ako, nako!
Aatakihin ako nito eh.

" Ang arte arte para namang may maipagmamalaki pa eh, maduming babae naman" bulong
niya pero sapat na para marinig ko. Hangga't pagkain ko ba naman, nai bibring up pa
niya yung issue na yun? Walang ano- anong sinubo ko yung tempura at inubos. Ano ba
mas malala? Yung allergy ko o yung ulcer ko? Parang buntis si JC. Ang tindi ng mood
swings. Sweet kanina kuno tapos bwisit nanaman!

" May allergy kasi ako sa shrimps" mahinang sabi ko pagkatapos kong ubusin yung
binigay niya. Nanlalaking mata na lumingon siya sakin na parang may nakalimutan.
Ganyan kasi ang facial expression niya kapag may nakakaligtaan or nakakalimutan.

Sa gulat ko, dali dali niyang hinablot yung shoulder bag ko at parang tangang
tarantang kinalkal iyon. Mula sa zipper, sa make up kit ko tapos sa pouch pa. Nung
parang walang siyang makita, ibinaba niya yung maleta ko. Tapos tangang nagkalkal.
Andami ng nakatingin na atensiyon sa amin. Hindi ko nga alam kung bakit ganun siya
kung umasta. Nilapitan kami ng stewardess.

" Sir, any problems? Nakakakuha na po kasi tayo ng maraming attention" sita niya
kay JC tapos si JC naman ibinalik yung maleta ko sa itaas tapos tinignan ng masama
yung babae.
" Baka nakakalimutan mong I own this airplane, Miss" madiin na wika niya. Nagulat
naman ako. Ano ba yung hinahanap niya?

" JC, tama na yan. Ano ba yung hinahanap mo?" tanong ko sa kanya. Tumingin naman
siya ng masama sakin tapos bumaling sa babae.

" Dalan mo ako ng gamot sa allergy, as in right now" utos ni JC sa babae tapos
nagpatiuna na siyang umupo. Para namang mawawalan ng kulay sa takot yung babae. Di
nagtagal, may iniabot siya sa aming gamot. Inabot naman sakin ni JC yun.

" Oh." Abot niya sakin. Ito yung gamot ko sa allergy ah. So... naalala niya pala.
Pero too late kasi napakain pa rin niya ako ng shrimps. Urgh! Bakit ba nagiiba
siya? Meron bang sakit si JC at bakit naging sweet siya bigla? What the hell is
happening!? May mood swings siya. Promise! Posible bang mabuntis ang mga lalaki?
HAHAHAH. Nginitian ko lang siya at ininom na yung gamot.

" Why are you acting so strange?" tanong ko sa kanya. Bumaling naman siya sakin na
kunot na kunot yung noo. Tapos yung facial expression niya nagbago ulit.
" Don't tell me, susungitan mo ulit ako" sabi ko sa kanya. Pano naman kasi!? Sala
sa init sala siya sa lamig.

" Ayaw lang kitang mamatay sa allergy kasi gusto pa kitang pahirapan. Bitch"
nakasmirk na sabi niya. Napaawang naman yung labi ko. So back to dati nanaman?
Bitch ulit ang tawag. Buti pa si Hiro, hindi ako ginaganyan. Buti pa si Hiro,
mabait. Buti pa si Hiro... mamahalin ako. Kailan kaya magiging ganito si JC? Kapag
puti na ang uwak? Kapag pink na ang dagat? Kapag mayaman na ang Pilipinas?

Pero, speaking of Hiro. Napagtaasan ko nga pala siya ng boses kahapon kasi sinuntok
niya si JC. Pero come to think of it, Emerald.... Bakit nga ba sinuntok ni Hiro si
JC? Kasi pinagtanggol niya ako. Argh! I should've thank him instead. Pero, mali pa
rin, he fucking punched my husband! Mas gusto ko pang sinasapak ako ni JC kaysa si
JC ang sinasapak eh. Mahal ko siya that I don't want him to be hurt.

Bakit nga ba ako nagiisip ng mga ikinalulungkot ko? Diba dapat, look at the
brighter side? Ah! Simula ngayon, hindi na ako magiisip ng bad and negative
memories. Iisip na lang ako ng plano ko sa Paris. Siyempre, gusto kong makapunta sa
Eiffel Tower with JC. Tapos, Disneyland! Tapos shopping lang. Diba nga, country of
fashion ang Paris? Iiiih! Sana naman may time kami ni JC para maglibot :)

" Gusto ko lang sabihin sayo na kaya kita isinama kasi I want you to be in my
sight. Ayokong maglalandi ka lang sa opisina. At lease dito, I can control you"
dirediretso niyang sabi. Napanganga naman ako. All I knew kung bakit isinaman niya
ako is for us ti fix our marriage. Pero, mali pala!? Marami nga naman palang
namamatay sa maling akala. Hindi na lang ako umimik. Pero deep inside, I am hurt.
Oh! English ang peg? Haha. Tinignan ko yung orasan ko, halos 50- 60 minutes pa yung
biyahe. Buti na lang dala ko yung rubix cube ko!

[A/N: Just wanna plug ROH'S STORY, Rubix Cube(oneshot). Si Roh? Yung PRESIDENTE DAW
ng TEAM JC]

" Ay, paano na ito? Fish ba ito o ano?" tanong ko sa sarili ko. Ang hirap pala
magrubix! Nauubos na yung dugo ko!

" Stúpide" [Stupid] sabi ng gwapo kong katabi. Ibang language na naman!? Alien
words yata yung sinasabi niya, iba pa yung accent!
" Ano? You kept on telling those alien words ha" pabiro kong hinampas yung balikat
niya.Wala eh, feeling close ako kunyare. Binabalewala ko yung mga comments niya eh.

" Stupid ka talaga. Those are French words." Sabi ulit ni JC tapos I saw a hint of
smile form on his lips. Nakakatuwa. I can make him smile or my stupidity makes him
smile? Dibale na nga! At least, napapangiti ko siya.

" Anneonghaseo na ui irumun Emerald Mercado, imnida. Ottoshimnika?" sabi ko kay JC.
Aba! Kung marunong siya sa ibang languages, ako rin! Hahaha.

" Now you're weird. What you said earlier is alien language" sabi niya na nakakunot
noo

" Stupid ka rin pala eh. Those are Korean words" sabi ko sabay irap. Natutuwa kasi
ako kasi tumawa siya na hawak pa yung tiyan niya. Ginaya ko kasi yung pagkakasabi
niya kanina eh.
" Ah! Wait lang JC, wala pa tayong picture together. 1! 2! 3!" sabi ko bigla tapos
flinash agad yung camera. Tumingin naman siya sa akin ng masama. Ngumiti naman ako.
Buti nga, sa eroplanong ito, wala kaming pisikalan eh.

" Hmmmm. I'd post this on my blog" anunsiyo ko sa kanya. Tumingin naman siya sakin

" You'd post it?" tanong niya. Sunod sunod na tango naman ang ginawa ko

" Yup. What would be the caption kaya? Handsome and Beauty collides? Whattcha
think?" tanong ko. We can be sweet sometime. SOMETIMES.
" Nope, it's not appropriate. I think it would be better if it would be, The
handsome and the bitch, unfortunately collides" nakasmirk na sabi niya. Lahat ng
energy ko nadrain bigla. Bakit ba lagi niyang binibring up yung topic? Bakit lagi
niyang sinsira yung moment? Bakit kailangan lagi niya ako pahirapan? Bakit lagi
niya akong saktan? Bakit? Bakit ngayon pa? Anon a ang mangyayari sa Paris trip
namin kung ganito lang din naman? Can I prove that Paris is the city of lovers, or
not?

AUTHOR'S NOTE:

Sorry for the lame update :( Dontcha worry, sembreak na namin kaya regular na akong
mag-uud :)

Just wanna thank my bestfriend, Monica for helping me for contemplating the plot of
this story. Tinulungan niya akong gawin yung dulong part. :)

Sa lahat ng TEAM JC, ipinakikilala ko na ang inyong Presidente, si ROH.

Sa lahat ng TEAM HIRO, well, wala pa kayong president. Hehe, sorry ^0^ V

Sa bestfriend ko, si Agatha. Just wanna greet you a Happy 6th friendship
anniversary to the three of us (ikaw, ako, si Monica). Loveyouuuuu :*

V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

^0^ MGY

####################################
His Wife (08)
####################################
"Bonjour!" [Welcome] Bati sa amin ng siguro ay driver ni JC dito sa France. Medyo
mainit ang weather dito. Damang dama ko ang sikat ng araw sa balat ko. Hindi
masyadong masakit. Tinignan ko si JC at nakita kong nakatingin lang din siya sakin.
Nung ngumiti ako ay nag-iwas lamang siya ng tingin at tumikhim.

" Ihahatid ka lang niya sa bahay tapos ako naman, diidretso na sa office.
Naiintindihan mo ba?" tanong niya sakin at masaya naman akong tumango. Habang nasa
biyahe, hindi mapigilan ang tuwa at saya ko dahil sa mga nakikita kong magagandang
tanawin. It is so special. I looks so special and romantic.

"Madame, nous arriverons à la maison dans un moment de temps" [Ma'am we will arrive
at the house in just a moment of time] Ha? Ano daw? Para naman akong tanga na
tumango na lang, eh hindi ko nga alam eh. Napatingin naman ako kay JC na nagpipigil
ng tawa? What's wrong?

" Naiintindihan mo ba yung sinabi?" tanong niya, umiling na lang ako at parang
shongang nagkamot pa ng ulo.
" Bobo ka talaga. Stupid. Stupid na nga bitch pa."nakaramdam na naman ako ng galit
at coldness sa boses niya. Bakit pa palitpalit siya ng mood?

Ibinaba niya lang ako sa bahay at pinapasibad na agad niya yung kotse. Naiwan naman
lahat ng bagahe namin sa labas ng bahay. Kanina, nagoffer si Kuya Charles, well,
yung driver namin na tutulungan niya akong magbaba. Pero JC declined. Kaya ko na
daw. Kaya lahat ng bagahe kailangan kong ipasok sa bahay. Nagdoorbell ako ng
tatlong beses at may isang babae naman na lumabas mula sa bahay na labis na
ikinagulat ko. Well, natuwa actually kasi at least may makakasama ako sa bahay.

" Ate Maxene!" sigaw ko sa kanya ng makita ko siya. Well, si Ate Maxene lang naman
ang lumabas mula sa house. Napabusangot naman siya bigla nung lumapit siya sa akin
at binatukan pa ako. Napasapo naman ako sa ulo ko.

" Ate Max! Bakit na naman po!?" tanong ko

" Don't call me ate. Mahaderang ito eh halos 3 years lang naman tanda ko sayo! Max
na lang or Maxene" nakaingos na sabi ni Ate... AHEM, ni Maxene. Napatawa naman ako.
Inilibot niya yung tingin niya at bumaba naman yung tingin niya sa mga maleta sa
paanan ko. Napakunot yung noo niya at napangiwi siya.

" Demonyo talaga yang JC nay an. Nako! Kung hindi ko lang iyan magiging brother-in-
law" napapailing na sabi ni Maxene at tinulungan niya pa akong ipasok lahat ng
bagahe namin sa loob ng bahay. Umupo agad kami sa sofa at nagkwentuhan. Pero
siyempre, hindi ko ikinwento yung nangyari nung gabi nung birthday ko. Nalaman ko
rin na after niyang mameet ako kahapon, eh pumunta siya agad dito sa Paris.

" Bwisit na JC yan, pinabuhat sayo yung maleta niya, eh kabigat kaya!" sabi niya
with matching roll pa ng eyes. Napatawa naman ako. Para kasing bata magisip si
Maxene. Kung bata ako umasta, mas bata naman siya umasta.

" Hindi naman Maxene. Okay lang" sabi ko sakanya at pumikit. Pagod pa kasi ako mula
sa biyahe tsaka gusto ko pa ulit kumain. Buti nga hindi ako sinumpong ng allergy ko
eh. Buti nga inatake ng kabaitan si JC kanina baka kung hindi eh hindi na ako
makahinga dahil sa allergy. Meron kasing times na pababayaan niya lang ako. Yung
ganoon.
" Marunong ka bang mag- French?" tanong niya sakin tapos umiling ako bigla.
Natahimik na lang kami all of a sudden ng kumalam yung simura ko. Nagtinginan muna
kaming dalawa bago kami tumawa ng tumawa.

" Gutom na ako, Max" deklara ko sa kanya. Umiling naman siya bigla sa akin.

" Nako, wala pa akong food dito eh. Bibili pa tayo kung kailangan, pero
sasamahan-----" naputol yung sasabihin niya nung tumunog yung phone niya. Nagexcuse
naman siya at sinagot na yung tawag. Kinakabahan na iniabot naman niya yung phone
niya sakin. Sino kaya ito? Pagtingin ko sa screen, si JC.'

" Hello? JC?" untag ko sa kabilang linya

" Gusto kong magluto ka ng dinner mamayang gabi. Don't you ever disturb Maxene. May
kailangan pa siyang tapusin. Ikaw na lang ang gumawa. Meron akong bisita na pupunta
diyan mamaya. Got it?"tuloy tuloy na sabi niya. Napabuntong hininga naman ako ng
malalim. Tumango ako ng tatlong beses na feeling ko eh nakikita niya then I said
'yes'. Wala pa sa 1 millisecond niya kabilis na ibinaba yung phone. Tumingin naman
ako kay Maxene na nginangata na yung kuko. Hahahaha.
" Inuutusan niya ako Ate eh" sabi ko sa kanya. Bumakas na naman yung galit sa mukha
ni Ate Maxene. Dali dali ko naman siyang pinuntahan at niyakap. Naramdaman ko
namang unti unting kumakalma si Ate.

" Isa na lang at kakabugin ko na yung lalaking yan. Kung siya hindi pagod, pwes
ikaw kamo, pagod. Letche!" Ate Maxene hissed.

" Okay lang Ate. May pinapagawa naman pala sayo eh bakit sasamahan mo pa ako? Tsaka
may inuutos siya sakin eh. Ituro mo naman yung directions ng nearest market dito."
Sabi ko sa kanya. Tumingin naman agad siya sakin na parang tinatanong ng 'are-you-
out-of-your-mind?'

" Bago ka lang sa Paris, Emerald. Baka maligaw ka lang"

" Hindi. May directions naman diba, don't worry. Tsaka bigay mo na lang yung number
niyo ni JC, in case?" sabi ko. Sa dulo, napapayag ko din siya. Nung una parang
hesitant pa siyang ibigay yung number at address nila kasi natatakot daw siyang
mawala ako. Nagpaalam na agad ako sa kanya at tumakbo palabas ng bahay nila. Baka
kasi bigla akong hindi payagan at samahan niya pa ako. Ayoko namang istorbohin ko
siya sa pinapagawa sa kanya. Tsaka sa akin kasi ito iniutos ni JC. Sakin.

Sumakay ako ng taxi at mabilis naman akong nakarating sa parang public market.
Maraming tao. Siksikan. Ano nga pala ang lulutuin ko? Magbake kaya ako! Ah! Yung
favorite ni JC, chocolate cake. Tapos, lobster? Tsaka gulay, siyempre, hindi ako
pwedeng kumain ng lobster, eh kung atakihin pa ako ng allergy ko ay. Bwisit na
bwisit ako ng may isang mama na bumangga sa akin, halos matumba ako sa lakas ng
pagkakatulak sa akin. Tinitigan ko naman ng masama yung lalaki pero to my surprise,
ngumisi lang siya sakin. Sasapakin ko sana kaya lang naalala kong dapat akong
laging may poise.

Babayaran ko na sana yung kinuha kong lobster ng makapa ko yung bag ko. Shet! Wala
na yung pitaka ko! Wala na rin yung phone ko! Yung address ni Ate Maxene, nasa
pitaka ko! Hindi ko pa naman din alam kung paano babalik sa bahay. Tumingin naman
ako sa tinder ng lobster at tinanong siya. WAAAAH! Paano na ako nito?

" My wallet is lost." Anunsiyo ko sa kanya pero inirapan lang ako ng bruha. Lulugo
lugo akong naglakad paalis ng market. Pilit kong inaalala yung daan, may pera nga
ako sa bulsa, saan naman ako magpapahatid?

Halos dalawang oras na akong palakad lakad at palaboy laboy ng nagsimula ng

magtubig yung mga mata ko. Bukod kasi sa pagod at gutom na ako eh nagsisimula na
ring magdilim. Paano na ang gagawin ko nito? Kung bakit ba kasi hindi ko pa
nahalata na mandurukot na pala yung nakasalubong ko kanina. Hindi ko naman kasi
alam na hanggang Paris eh may mandurukot. Isa isang tumulo ang mga pinipigilan kong
luha. Frustration at takot ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung nasaan ako at
hindi ko alam ang mga likaw ng mga bituka ng mga tao dito.

Habang naglalakad, natitigan ko na lang ang wedding ring namin ni JC. Napakaganda
nito. Ako kasi mismo ang nagdesign nito. Infinity ring siya ng puro diamonds. Sabi
kasi ni JC, babawi siya sa mga naging pagkukulang niya at pinagtuunan niya talaga
ng pansin yung wedding namin. Masaya at plantsado naman ang lahat kung hindi lang
dahil nalaman niya ang naging trabaho ko at nagkandaleche leche na ang lahat. At
ngayon ay sinasaktan niya ako. Naramdaman ko nanamang tumulo yung luha ko. Hindi
dahil sa takot dahil nawawala ako kundi dahil sa frustration sa relationship namin
ni JC.

"Belle dame!" [Beautiful Lady!] tumayo lahat ng balahibo ko ng may isang lalaki ang
pumaswit sakin at may tinawag na kung ano sa akin. Natatakot na talaga ako. Iyak
naman ako ng iyak. At nagsimula ng tumakbo ng mabilis. Sana naman, at this time,
hinahanap na nila ako.
" Leave me alone! Layuan niyo nga ako!" sigaw ko at pilit na iwinawasiwas yung
kamay ko sa kanila. Nakita ko namang ngumisi yung isang lalaki. Tatlo kasi sila.
Hamak na mas malalaki sa akin. Malaki nga sila, panget naman!

"L'anneau est si précieux, puis-je avoir?" [The ring is so precious, can I have
it?] Hindi ko alam yung sinasabi nila. Basta ang alam ko, they are after my wedding
ring and I won't let that happen. Tumakbo ako pero the tallest guy caught my arm at
pilit na tinatanggal yung singsing ko, nagpupumiglas naman ako. Iyak lang ako ng
iyak. Hindi nila matanggal yung singsing. I silently muttered a short prayer for my
husband saying:

"Dear Lord, if I ever die at this very moment, let my husband, JC, feel how much I
love him. Make him understand na hindi po talaga ako masamang babae. You know how I
love my husband. Let me survive at this problem, Lord."

"JC!" isinigaw ko na ang pangalan niya dahil desperado na akong matulungan. Hindi
ko na kaya ito.
"JC! Tulungan mo ako, please!"

"Tulungan mo naman ako JC, oh. Kahit ngayon lang. Please?" pahina na ng pahina yung
bulong ko. Nawawalan na ako ng lakas at pag asa na maililigtas pa ako sa kamay ng
mga hinayupak na mga ito. Kasalanan ko lahat ng ito eh, naging clumsy ako.

Sa isang iglap, may isang lalaking nakikipagsuntukan sa tatlo, naitulak naman ako
sa gilid at nanghihinang iniayos ko ang pwesto ko sa isang puno at umupo. Nakita ko
kung paano niya ako iligtas. Nakita ko kung paano niya ako ipagtanggol. Nakita ko
kung paano niya ibinuwis ang buhay niya para lang sa akin. Nakita ko kung paano
niya suntukin yung mga lalaking nanakit sa akin. Nakita ko ang galit sa mga mata
niya ng makita niya akong umiiyak at nasasaktan. Dali- dali namang tumakbo ang
tatlo at dinaluhan naman niya ako. Iyak lang ako ng iyak at niyakap siya ng sobrang
higpit. Any moment, feeling ko magcocollapse na ako.

" Thankyou at dumating ka..." mahinang bulong ko sa kanya at umiyak lang ng umiyak.
Pilit naman niya akong kinocomfort at binuhat na parang bridal style. Alam na niya
kasing hindi rin ako makakatayo at makakalakad ng maayos dahil na rin sa pagod.
" Hush, babe. Huwag ka ng umiyak" sambit niya sa akin at hinalikan ako sa buhok.
Naramdaman kong pumasok kami sa isang sports car at mabilis na pinasibad iyon.
Somehow, during that trip, God did hear my prayers. Niligtas ako ni God. And I'm
thanking him. Siguro dahil sa pagod, puyat, stress, frustration at gutom ay agad
agad akong nakatulog.

" Thankyou for saving me" mahinang usal ko sa kanya bago ako makatulog

" It's my pleasure. Go and rest, Emerald" sabi niya sa akin at hinawakan ng sobrang
higpit yung kamay ko na parang pinapahiwatig niya na okay lang ang lahat na secure
at safe ako sa piling niya.

---------------------> JAYDEN CADE 'JC' MERCADO ON THE SIDE

AUTHOR'S NOTE:

YOW! Comment comment din kayo pag may time! Tsaka vote na rin naman :(

Kailangan ko ng comments niyo. SILENT READERS!

V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

^0^ MGY
####################################
His Wife (09)
####################################

Marahil dahil sa pagod at takot kanina kaya nakatulog ako. Hindi ko namalayan na
napahaba na pala yung tulog ko at ito na nga ako kagigising lang, tinignan ko ang
orasan sa tabi ng kama ko at laking gulat ko ng makitang 7 pm na sa Paris. Ibig
sabihin pagkatapos niya akong iligtas kanina ay nakatulog ako ng halos kalahating
oras? Biglang buamalik sa alaala ko ang nangyaring pangdurukot sa akin. Bigla ko na
lang naibalik ang tingin ko sa daliri ko. Nakahinga ako ng maluwag ng makitang
nandoon pa yung wedding ring ko. I can't afford to lose my wedding ring. It
symbolizes my love for JC, JC'S love for me.

Bigla na namang bumalik sa alaala ko yung nagyaring pagliligtas sa akin. Napangiti

na lang ako. Buti na lang nailigtas niya ako. Buti na lang nasagip niya ako. Buti
na lang nandoon siya para proktektahan ako. Buti na lang nandoon siya. BUTI NA LANG
NANDOON SI HIRO PARA ILIGTAS AKO.

Marami siguro ang nag-aakala na si JC ang nagligtas sa akin pero mali kayo ng
iniisip. Si Hiro ang nagligtas sa akin. He's theo ne who made me feel that I'm
secured and safe with his presence. Somehow I felt relieved. Bumaba ako ng hagdan
at doon ko nakita si Hiro, Maxene at si JC. Pero ang mas ikinagulat ko ay ang
babaeng animo'y model na nakakapit na parang tuko sa asawa ko.
" Emerald!" sigaw ni Hiro ng makita niya akong pababa ng hagdan. Niyakap niya ako
ng sobrang higpit na parang hindi na ako makakahinga.

" Thank God, you're safe" dagdag pa niya at niyakap na ulit ako sa sofa na
nakakapit pa sa baywang ko. Naiilang man ay tinanggal ko pa rin ang mga kamay niya
sa baywang ko.

" Sorry" nakayukong sabi ni Maxene at niyakap ako. I patted her shoulder, telling
that it's not her fault. Nang tignan ko si JC, wala akong emosyon na mabasa sa
kanya. Kung sabagay, dapat pa ba akong magexpect? Eh eto nga siya na may kalandian
na babae. Tumikhim siya at itinuon na ang buong atensiyon sa babaeng kasama niya.

" Chantal...Elle est Emerald Mercado, l'épouse de Hiro." [She is Emerald Mercado,
Hiro's wife.] Pagpapakilala ni JC sa babaeng kasama niya. So Chantal pala ang
pangalan niya. Kaya lang ano naman ang ipinakilala niya sa akin? Nakita ko namang
natigilan si Ate Maxene.

"Salut, ravi de vous rencontrer. Je suis Chantal." [Hi, nice to meet you. I'm
Chantal.] Sabi ni Chantal at inilahad ang kanang kamay niya sa akin at
nagshakehands pa kami. Kaya lang hindi ko pa rin maintindihan yung sinasabi niya.

" Oh, I'm sorry. I don't speak neither understand French" hinging paumanhin ko at
nakita ko namang natigilan siya. Nakatitig lang siya sa isang parte ng bahay...
particularly kay Ate Maxene. Tinignan ko na din ang reaksyon ni Ate Maxene at
nakita kong nakakuyom ang mga palad niya at nangagalaiti na siya.

" Oh. I'm sorry. By the way, you are so beautiful. I'm Chantal by the way" paguulit
ni Chantal sa akin. Tumango naman ako. Mukha naman kasi niya akong kilala.

"Je pense que vous devriez y aller. Il se fait tard." [I think you should be get
going. It's getting late.] sabi ni Ate Maxene pero nakikita ko ang galit sa mga
mata niya na nakatitig lang kay JC. Nagkibit balikat naman si JC. Hindi ko man
maintindihan ay alam ko na rin ang ibig sabihin... pinapauwi na ito ni Ate Maxene.
Si Hiro naman ito, feel na feel ang pagkaka akbay sa akin. Pero sa laki ng gulat ko
ay humalik lang si Chantal sa labi ni JC at sinabi ang mga katagang talagang
nakapagpatigil sa akin:

"Good bye Babe! Thanks for the visit and for the date. I enjoy it. I love you. And
ah! Nice meeting you Hiro's wife. Bye, guys!"she said as she waved her last
goodbye. WTF!? HIRO'S WIFE? ME?

Nang makaalis na si Chantal ay kagulat gulat na sampal ang natamo ni JC mula kay
Ate Maxene, dali dali ko namang dinaluhan yung asawa ko. Nagtatakang tinignan ko si
Ate Maxene. Pero sa tingin ko, alam ko na ang dahilan, marahil dahil kay Chantal.
Dapat nagagalit na ako kay JC pero bakit ganito ako? I'm taking his side pa rin.

" JC! You are too much! Sino na naman yung Chantal na yun!?"sigaw ni Ate Maxene na
pinipigilan naman ni Hiro. Tumayo na ako. Nahihilo na naman ako.

" Don't you think, it's a bit unfair? Nanglalalaki si Emerald, tapos ako bawal?"
tanong ni JC and a grin form into his face

" Hindi ako nanglalalaki, JC!" sigaw ko. Sumosobra naman na kasi siya ng bintang sa
akin. Nakita ko namang natigilan sila Hiro at Maxene. Siguro ang alam nila masyado
akong martir na sa point na tango lang ako ng tango. Pero siyempre... tao lang din
ako. Nasasaktan din ako. Actually, matagal na akong nasasaktan ni JC.
" Oh!? Really? So anong tawag mo sa buhat effect niyo ni Hiro kanina, huh!?" sigaw
niya habang hinahawakan ng sobrang higpit yung braso ko to the point na feeling ko
magkakapasa ako. Naramdaman ko namang itinulak siya ni Hiro palayo sa akin at
yinakap na ako ni Ate Maxene. Nanginginig na ako at iyak pa rin ng iyak.

" Nawawala siya kanina! You know that! Tinawagan kita at sinabi kong nawawala yung
asawa mo pero what did you say? I don't fucking care to my bitch wife?"
pangagalaiti ni Ate Maxene. Mas lalo naman akong naiyak sa nalaman ko. Hindi niya
ba alam na nasa bingit na ako ng kapahamakan kanina!?

" Nawawala ako kanina and Hiro was there to save me!" singit ko naman sa usapan
nila. Minsan kailangan din dumating sa point na ipagtanggol ko yung sarili ko.
Dapat kahit papano maiahon ko naman yung sarili ko sa pagkakalugmok ko sa
pagmamahal ko kay JC.

" Oh really huh? Baka naman way mo lang yun dahil nagkita kayo ng kapatid ko at
nagdate lang kayo?" nanguuyam na tanong sakin ni JC at umirap pa sakin. Wala ng
tigil ang paglandas ng mga luha sa pisngi ko. Hikbi pa rin ako ng hikbo at patuloy
lang si Ate maxene sa paghagod sa likod ko.

" Emerald can't do that! Makitid lang ang utak mo! At bakit mo pinakilalang asawa
ni Hiro si Emerald kay Chantal.!? Sino ba si Chantal?" tanon ni Ate Maxene, mas
lalo namang lumawak yung pagkakangiti ni JC na labis na ikinakaba ko. Tinignan ko
si Hiro at nakita ko kung paano yung urge niya na icomfort ako. Sige nga, lumugar
kayo sa akin. Paano kung ipakilala kayo ng asawa niyo sa ibang tao na asawa ka ng
iba?

" Chantal is my girlfriend. Mahal ko siya. You can't blame me... She's not a bitch
like Emerald. You know what, nagsisisi talaga ako dahil siya ang naging asawa ko.
Imagine? Napakamalas ko para maging asawa yang bayarang babae na yan. She's whore,
a slut, a bitch!" Sabi ni JC na parang proud na proud pa sa mga sinabi niya. Nakita
ko naman kung paano suntukin ni Hiro si JC. Hindi naman nagpaawat yung asawa ko at
sinuntok din si Hiro. Mas lalong umiikot yung pangingin ko. This day is too much.
Kailan ba niya ako papahalagahan?

" Sumosobra ka na JC!" sigaw ni Hiro. Ni hindi na niya kinukuya si JC. Nakita ko
namang pinahid ni JC yung dugo sa mga labi niya at binalingan ako. Tinitigan niya
ako. Yung titig na nabibiwisit at nandidiri at ibinaling naman niya ang tingin niya
kay Hiro at Maxene
" Okay lang yan. Oh!? Bakit ka umiiyak, Emerald? Sumosobra na ba ako? Kulang pa
itong ginagawa ko, hindi pa ako nasisiyahan. P*ta ka naman diba!?" sigaw ni JC and
then right on cue, my hero is there to save me. Hiro is there to save me. Hiro is
there to protect me. Hiro is there to cherish and love me. Hiro is my HERO.
Minsan... nakakasawa rin pala. Nakakasawa palang umibig. Nakakasawa palang
magpakamartir. Nakakasawa palang magpakasakit. Nakakasawa palang umasa. Umasa na
baling araw... mapapakinggan niya yung side ko at babalik yung dating tiwala niya
sa akin.

" HINDI.NGA.AKO.POKPOK! I'M.NOT.A.BITCH!" I spat every words to his face. Masakit

kasing masabihan ng ganoon kung hindi ka naman talaga ganoon. To think na asawa ko
siya. Siya dapat ang nagtatanggol sakin pero bakit siya pa ang nananakit sa akin?
Bakit? Nagkulang ba ako?Kulang pa ba ang ginagawa ko?

" Yeah right. Talk to my hands" sabi na lang ni JC at tinitigan ako ng masama.
Nakita ko namang napatiim bagang si Hiro. He even clenched his fists. Si Ate Maxene
naman halos kalmutin na si JC.

" You're insane Jayden! Hindi ko na alam ang gagawin ko. First, you are hurting
Emerald physically. Then you didn't even greet her when it was her birthday. You
even demoted her! You even made her carry your heavy luggages! You always insult
and say bad words to her. For once, nabati mo na ba siya ng Happy Birthday? O kahit
man lang Merry Christmas or Happy Anniversary? Did you even give her the chance to
explain her side? Huh? Jayden? Answer me!" sigaw ni Ate Maxene. Pero wala eh.
Ngumisi lang si JC. Tintigan niya ako na parang ako na ang pinaka nakakadiring
babae sa balat ng lupa. Na parang galing ako sa basurahan.

" She deserves all of my treatment. Oh ano, Emerald? Natutuwa ka na ba dahil

kumakampi sila sayo? Puta ka!" sigaw ni JC pero pinadugo lang ulit ni Hiro yung
bibig niya. Tumawa ng pagak si JC.

" Oh! Pinag- away mo pa kaming lahat. Good job!" nanguuyam na sabi niya sakin. Iyak
naman ako ng iyak. Feeling ko lalabas na yung baga ko sa sobrang lakas ng iyak ko.
Hindi na pala iyak ito, ngawa na. Why do I have to feel this way?

" You always hurt her. I'll make your wife fall for me. Ilalayo ko siya sayo!" Sabi
ni Hiro. His tone is full of confidence na parang sasama talaga ako sa kanya. Hiro
said that in a matter of fact tone. Nakita ko namang saglit na natigilan si JC...
mga ilang segundo siyang hindi nagsalita. Umiikot na talaga yung paningin ko.

" Okay lang. Pabor nga sakin pag nawala yang impaktang babaeng yan sa buhay ko
eh"sabi ni JC. Mas lalo namang umikot yung pangingin ko. Mas lalo akong nakaramdam
ng hilo. Mas lalo akong nakaramdam ng sakit. Hindi ko na namalayan na unti unti na
pala akong pinapanawan ng ulirat. Hanggang sa maramdaman ko ang mga matitipunong
bisig na yumakap at yumugyog sa akin.

" Emerald!" sigaw niya. This time, hindi na si Hiro ang nagligtas sa akin. Alam ko,
this time... hindi na si Hiro ang nagligtas sa akin kundi ang asawa ko na... SI JC.
Si JC na ang nagligtas sa akin. Siya na ngayon ang nagaalala sa akin. Bakas kasi sa
boses niya yung pagaalala eh. Pero bakit ganoon? Imbis na matuwa ako dahil kahit
papano nagpakita siya ng care sakin eh nasasaktan ako lalo?

Sumosobra na kasi siya. Minsan kasi dadating sa buhay ng tao na kailangan mo na

ring sumuko at mag give way. Hindi naman pwede yung habambuhay na lang akong
kakapit at magpapakamartir. Diba ang sabi nga nila eh, change is the only permanent
thing in the world. Siguro nga... kasi ang pagmamahal ko unti-unti ng nagbabago.
Bakit ko ipagpipilitan ang sarili ko sa taong kinasusuklaman naman ako? Sa taong
nanakit sa akin not just emotionally but also physically. Dapat nga ginawa ko na
ito 1? 2 ? 3? 4? 5 years ago? Dapat ginawa ko na ito noon pa, so that I can have
the chance to move on.

At ngayong gabi nga, I've made up my decision... I'm leaving JC... for good.

---------------------> SHIKIHIRO 'HIRO' MERCADO ON THE SIDE

AUTHOR'S NOTE:

Wala naman na yung mga TEAM JC ko diyan? Eh yung mga TEAM HIRO? Paramdam naman kayo
jaaaaaaan! Feel free to msg. me for your suggestions. Kung kelan sembreak ko na,
tsaka naman kayo hindi nagpaparamdam :'[

V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

^0^ MGY

####################################
His Wife (10)
####################################

Nagising ako dahil mat humahaplos sa pisngi ko. Minulat ko naman ang mga mata ko at
nakita ko agad si Hiro na nakatitig lang sa akin. Malamlam at malalim na yung mga
mata niya na parang hindi siya natulog. Makikita mo talaga yung kagalakan sa mukha
niya dahil siguro sa paggising ko. Dali- dali naman niya akong hinalikan sa pinsgi.
Kung sa ganito si JC. Sana... puro na lang sana. Bumalik sa memorya ko ang
napagdesisyonan ko bago ako mawalan ng malay. Tinignan ko si Hiro at unti-unti...
naglandas na naman ang mga luha ko. Desidido na talaga ako.

" Ayaw ko na Hiro..." iiling iling na sabi ko habang kinocomfort niya ako.
Naramdaman ko namang humigpit yung yakap niya.

" Sabi ko naman kasi sayo... nandito lang ako"sabi niya sakin at tinitigan ako.
Sana pala, dati pa ako sumama para hindi na ako nasaktan ng ganito. Para hindi na
ako nagpakamartir ng ganito.
" Sana pala... ikaw na lang"mahinang bulong ko. Sana pala si Hiro na lang ako
minahal ko para hindi ko nararanasan ang sakit na nadarama ko nagyon. Pero hindi
dapat ako maging selfish diba? May sarili din namang buhay si Hiro. Hindi ko dapat
siya pinapaasa ng ganito.

" Oo nga. Ang swerte ni Kuya. Don't worry, I'll take you from him. I'll never hurt
you like he do" sabi niya sakin. Napatango naman ako ng wala sa oras. Hindi na ako
nag alinlangan na tumayo mula sa kama at iligpit na ang mga gamit ko. Para saan pa
na mananatili ako rito? Para masaktan lalo? After my stay here in Paris, pupunta na
agad ako ng Pilipinas para hanapin at ayusin ang sarili ko. I'll leave JC.

" I bet, wala ka pang napupuntahan dito" sabi ni Hiro habang nakatingin sa kalsada.
He accepts me daw pero I did not give him any guarantee kasi kahit anong panloloko
sa sarili ang gawin ko. Iwan ko man si JC, alam ko parin sa sarili ko na patuloy ko
pa rin isyang minamahal.

" Wala pa" sabi ko. Totoo naman, yung last na labas ko, napahamak pa ako. Kung
hindi nga dahil kay Hiro baka napahamak na ako. Thanks to Hiro. Bumyahe kami
papunta sa parang city square at nagpark sa isang coffe shop named Lavender Monde.
Ang cute nung coffeshop kasi puro violet siya. Puro couples ang nasa loob.
"Awwww... cute couple"

" They're perfect"

" They look good together"

Iyan yung mga naririnig ko mula sa mga customers sa loob. Naramdaman ko namang
ngumiti si Hiro at hinalikan yung ibabaw ng ulo ko. Hindi pa pagtataksil ang tawag
ko dito? May asawa akong tao pero may kasama akong iba? Agad kong iwinaksi yung
thought na yun sa isip ko. Bakit? Itinuring ba niya ako bilang asawa?

" Latte and Strawberry Cream please"order ni Hiro. Alam na agad niya yung hilig ko.
Buti pa siya. I love strawberries kasi eh. Habang umiinom hindi maiwasan na balikan
yung dating alaala namin ni JC. Yung dati na sweet kami na halos kagatin na nga ng
mga pula at itim na mga langgam yung mga kasama namin dahil sa kasweetan namin.
" Baby, anong gagawin mo kapag nakakita ka ng lalaking mas mayaman sakin?" tanong
ni JC sakin habang nanonood kami ng fireworks. Bagong taon kasi noon at naisip
namin na pumunta sa isang rooftop ng isang building para makita namin yung buong
scenery.

" Siyempre. Iiwan kita" pabirong sagot ko at natuwa naman akokasi lumabi lang siya
at niyakap pa ako ng mas mahigpit.

" Siyempre. Joke lang yun, ano ka ba! Mahal na mahal kita eh" sabi ko sa kanya as
we share a sweet and passionate kiss.

" Kapag ako yumaman, pupunta tayo ng Paris. Sa Eiffel tower! Diba romantic yun!?"
parang batang pahayag ni JC sakin.Tumango tango naman ako. Bata pa lang ako
pangarap ko na iyon at mas lalong umigting yung pangarap ko na iyon dahil kay JC.

" Oo JC. Balang araw, pupunta tayo doon" masayang sabi ko sa kanya. Nakita ko naman
siyang ngumiti. Yung ngiti niyang yun, iyon ang ngiting nagpapalambot sa tuhod ko.
Mahal na mahal ko talaga ang lalaking ito.

" Emerald, you're space out. Nakikinig ka ba?" tanong sakin ni Hiro as he caress my
cheeks. Tumango na lang ako lkahit hindi ko alam yung mga pinagsasabi niya.

" Do you want to go to Eiffel Tower this evening?" tanong niya sakin. Nagningning
naman yung mga mata ko dahil sa narinig ko. This will be a dream come true. Pero
dream come tru ba talaga ang tawag dito eh ang pangarap ko eh magpunta kasama ang
taong mahal ko.Eh hindi ko naman mahal si Hiro eh. Si JC dapat ang kasama ko. Teka
nga Emerald! Bakit ganyan ka magisip!? Sinasaktan ka lang ni JC! Si Hiro, minamahal
ka!

" Sure!" nakangiting sagot ko pero alam ko iyong ngiti na iyon halos hindi na
umabot sa tenga ko. Kung siguro'y si JC ang magaaya sa akin ay baka nagtatalon pa
ako sa tuwa. Pero nga diba, iiwan ko na siya?

Nakarating na kami sa Eiffel Tower. Marami na ring couples ang nakatambay doon.
Naramdaman ko na lang ang yakap ni Hiro mula sa likuran ko. Tanaw na tanaw ang mga
tao sa ilalim ng Eiffel Tower, para lang silang mga langgam at laruan ng Barbie
doll naman yung mga kotse. Nang humangin pa ng mas malakas, mas hinigpitan pa ni
Hiro ang yakap niya sakin. Nararamdaman ko ang warm and love sa bawat haplos at
yakap niya kumpara kay JC na walang idinulot sa akin kundi hirap, pasa at sakit.
Napadaing na lang ako ng matamaan ni Hiro yung pasa at galos kong hindi pa
naghihilom dahil sa kagagawan ni JC.

" Shit! Sorry, are you okay?" nag-aalalang tanong niya sakin habang pinagmamasadan
yung braso ko. Nang tumango ako, he let out a relief sigh. At tsaka niya dinampian
ng magaang halik. Naramdaman ko namang umakyat lahat ng dugo ko sa mukha ko.

" Hiro, thankyou for everything" sincere na sabi ko sa kanya. Ngumiti siya pero
hindi abot yung tenga niya

"Do you want to stay with me? If you want your annulment papers, I can---------"
naputol niya yung sasabihin dapat niya nung pinigilan ko siya. Iwinaksi ko agad
yung kamay kong hawak niya at tinitigan siya ng masama. Annulment papers? Sinabi
kong sasama ako kay Hiro pero hindi ko sinabing makikipaghiwalay na ako kay JC.
Hindi ko kaya. Marriage na nga lang namin yung pinanghahawakan ko, yun pa yung
mawawala?
" No! Hindi. Annulment papers? Nahihibang ka na ba? Hindi ako makikipaghiwalay kay
JC! Yeah, maybe I left him, pero I can't afford to lose our marriage. Isa pa,
nakapagtiis na ako ng limang taon, why not sagarin na rin diba?" sabi ko kay Hiro
at tinitigan siya. Nakita ko namang bumaba yung mga balikat niya at umayos na ng
tayo at tingnan ang buong view.

" Era, was it delicious?" tanong bigla sa akin ni Hiro na ikinagulat ko. Ano ba
yung tinatanong niyang masarap? Yung strawberry cream kanina? Why jump into another
topic nanaman?

" Huh? Ano bang sinasabi mo? Kung sinasabi mo yung inorder natin kanina, oo,
masarap siya" sabi ko. Totoo naman eh. That strawberry cream is the best smoothie
I've ever tasted in my entire life.

" August 05, 2006" mahinang bulong niya. That was my birthday! That birthday of
mine is the most unforgettable moment in my whole life. Ipinagbake ako ni JC ng
chocolate cake. It was very delicious indeed na halos yun na lang yung kinain ko.
" I was the one who baked the chocolate cake. Ako rin yung nagtanim at nagalaga sa
oras na binigay niya sayo" nagugulat na napabaling ako sa kanya. August 05, 2006.
Binigyan ako ni JC ng 3 stem of red roses. He told me na inalagaan niya iyon para
lang sa birthday ko. I was so happy back then kasi hindi naman mahilig mag
gardening si JC. Pero he took time and effort pa rin sa pagaalaga ng rose at sa
pagbabake ng cake. Pero false hopes lang pala yung binigay niya sakin. Si Hiro pala
talaga yung nagbigay ng effort doon at hindi si JC.

" Hiro, bakit hindi na lang ikaw? Bakit hindi na lang ikaw?" humihibi at umiiyak
na sabi ko. Bakit hindi lang nga ba si Hiro? Bakit hindi na lang siya? Bakit si JC
pa? Si JC na walang ginawa kundi saktan ako. Si JC na walang ginawa kundi ang
pahirapan ako. Nandito lang naman pala si Hiro sa tabi ko eh, naghihintay....
nagmamahal.

" Baby, you know how I hate it if you cry. Hush now."pang-aalo sa akin ni Hiro
habang hinahaplos niya ang buhok ko. Panaka naka niyang pinupunasan yung mga luha
ko at hahalikan ang dalawang mata ko.

Iiwan ko na si JC, pero handa na ba ako?

Handa na ba ang puso ko na iwanan ang tunay kong mahal?

Pero paano nga kung yung taong mahal mo eh sinasaktan at pinahihirapan ka lang?

Heto ako... nasasaktan dahil kay JC. Pero hindi ko alam na may ibang tao palang mas
labis na nasasaktan dahil sakin kasi hindi ko man lang siya mapagtuunan ng pansin.

Pero, mahal ko si JC. Hindi ko naman mahal si Hiro. Should I give him a chance?

AUTHOR'S NOTE:

Kung nasa katayuan ka ni Emerald, would you leave JC, and give Hiro a chance?
V O T E S , C O M M E N T A N D S U G G E S T I O N S

^0^ MGY

####################################
His Wife (11)
####################################

Chapter 11

Nakauwi kami ng Pilipinas ng matiwasay. Well, sabay kami ni Hiro. Napakabait niya
sa buong biyahe namin. He let me rest my head on his shoulder, sing a lullaby song
for me, tap my shoulder. He even ordered the stewardess to bring one of my favorite
dishes. He also remembered na may allergy ako sa tempura kaya hindi iyon yung
inorder niya. How sweet of him pero bakit hindi ako masaya? Bakit may parte ng
pagkatao ko na hindi kontentoDahil ba... alam kong hindi si JC si Hiro? Dahil ba
ineexpect ko na sana si JC si Hiro?

" Baby? Gising ka na. Lalapag na yung plane" Hiro said as he kiss my head.

" Para ka palang si Sleeping Beauty eh. Hahalikan muna bago gumising. So how's your
sleep, baby?" tanong niya sakin. Nag ok sign naman ako bilang sagot. Baby... how I
wish na may gawing endearment din si JC sa akin. Na sana tawagin ako ni JC sa
endearment na iyon. Shit Emerald! Stop thinking about your goddamn husband! He's
just hurting you. You'll move on na diba?
" Hiro, kukunin ko sana yung mga damit ko sa bahay namin ni JC, would you
mind?"tanong ko sa kanya. Nakita ko naman siyang ngumiti. Dahil sa ngiti niyang
iyon, napangiti na lang ako. Pero, alam ko sa ngiting iyon, wala dun yung hinahanap
ko. Ano ba ang mga qualities na hinanap ko sa isang ngiti? Yung kay JC. Yung kay JC
na lumalabas yung dimples. Yung kay JC na nakakapagpatigil sa ikot ng mundo ko.
Yung kay JC---- EMERALD THALIA! Stop thinking na kasi... nasasaktan ka lang.

Pagbaba namin ng eroplano, hindi ako hinayaan ni Hiro na magbuhat kahit na anong
bagahe. Hindi katulad ni JC, na kahit bagahe niya pinabuhat sa akin. Pinagbukas din
niya ako ng pinto ng kotse. Siya yung nagdrive ng kotse papunta sa bahay namin,
pero laking gulat ko ng nandoon na agad si JC sa labas ng bahay namin. Para siyang
may hinihintay. Hinawakan naman ni Hiro yung kamay ko.

" Gusto mo, ako na lang kumuha ng gamit mo?"tanong sakin ni Hiro. Umiling naman
ako.

" Okay lang. Ako na. Sira ka talaga. Hahaha. Hintay mo na lang ako"sabi ko after I
faked a laugh. Bumaba na ako ng kotse then nagtuloy tuloy sa loob ng bahay.
Naramdaman ko namang sumusunod si JC sa akin. Then suddenly, hinarap niya ako sa
kanya.
" And where do you think you're going?"tanong niya sakin. Pero ang ikinagulat ko eh
wala yung galit sa boses niya, instead nandoon yung pag-aalala at pagmamakaawa. O
guni guni ko lang ulit?

" Pupunta ako sa lugar kung saan walang may nananakit na asawa" taas noo kong sagot
sa kanya. Nung nasa biyahe ako, napagisip isip ko na, minsan, kailangan ko din
maging matapang, kailangan ko ding lumaban, kailangan ko ding sumagot. Pero willing
ba akong masaktan, para lang lumayo sa taong mahal ko? Nagsimula na akong maglagay
ng damit ko sa maleta. Pero to my surprise, lahat ng inilalagay kong damit eh
inaalis din niya.

" JC!? Ano ka ba!" sigaw ko sa kanya. Mas lalo lang akong nahihirapan eh. Heto nga
ako pinipilit ang sarili na huwag tignan siya, kasi once na tinignan ko siya,
lalambot lang ulit yung puso ko at baka magbago pa yung desisyon ko na iwanan siya.

" Pupunta ka ba sa lalaki mo, ha!?" sigaw niya sakin. Pero yung boses niya, alam
ko, pinipilit lang niyang patatagin. Pero bakit? Tinignan ko siya ng masama. Nag
aalsabalutan na nga ako, iyon pa rin yung iniisip niya!?
" Oo, pupunta ako sa lalaki ko, may angal ka!?" ganting sigaw ko sa kanya at
pumunta sa banyo para kunin yung personal necessities ko. Kinuha ko na rin yung mga
nalalabi kong damit sa cabinet ko, yung mga pictures ko pero iniwan ko yung kay JC,
at isinilid lahat sa maleta. Nanlulumo namang napaupo si JC sa kama.

" Alam ko, hindi mo yun kaya. Wala ka namang lalaki diba?" sabi niya sa akin at
tinitigan ako. Sabi ko na nga ba eh, kapag tumingin ako sa kanya, mababawasan yung
urge ko para umalis na sa puder niya.

" Bakit, ngayon mo lang nalaman na wala akong lalaki?" tanong ko at pinipigilan ko
yung sarili ko na huwag umiyak. Hindi ako iiyak. Hindi na ako iiyak sa harap niya.

" A-ano b-ba ang k-kailangan kong gawin para hindi m-mo a-k-o iwan, Emerald ko?.
Why don't you give me a chance instead of leaving me? Please" tanong niya. Doon na
ako napaiyak. Bakit? Bakit kung kelan buo na ang desisyon ko na iwan siya, eh tsaka
pa siya gaganyan sa akin? Ano ba ang nangyayari sa kanya? Bakit kelangan niya ulit
akong paasahin tapos sa dulo eh sasaktan din naman niya ako. Hinawakan ko yung
pisngi niya at hinalikan iyon. Last kiss ang peg? Pero last chance? Is he worth my
last chance? Pero diba, sabi ko, hindi na ako magpapakamartir. Iiwan ko na siya.
Pero kapag iniwan ko ba siya eh sasaya ako? Hindi naman di ba? Kaya... I'll give my
last chance.
" You need to love me again, Jayden." Sabi ko. Tama naman diba? Kung mamahalin niya
ulit ako eh di, hindi na niya ako sasaktan. Babalik na kami sa dati. Handa ko naman
siyang balikan ulit kung hindi na ganoon yung asta niya.

Nagmamadaling tumakbo ako palabas ng bahay bitbit ang mga bagahe ko. Pumasok ako sa
loob ng kotse ni Hiro at doon umiyak ng umiyak. Naiintindihan na niya siguro na
kailangan ko ng oras. Oras para mag-isip. Oras para magdesisyon. Bumuntong hininga
si Hiro pagkatapos ay tumawa. Napatingin naman ako sa kanya. Umiiyak na siya.

" You do give him a chance, right?" tanong niya sakin habang nagmamaneho. Shit! Ano
ba talaga ang nangyayari sa akin, si Hiro ba o si JC ang bibigyan ko ng chance?
Umiiyak na tumango naman ako sa kanya at walang ano ano'y oitinabi niya yung kotse
tapos prumeno.

" Bakit kasi hindi na lang ako, Era!? I hate Jayden for having you! Bakit hindi na
lang ako, ha!?" sigaw niya sakin. Mas lalo naman akong naiyak. Oo nga, bakit hindi
na lang si Hiro? Si Hiro, hindi naman ako sasaktan. Si JC? Pero mahal ko si JC!
SHIT! Ito ang nagagawa ng pag-ibig eh! Nakakapagpatangan ng tao. Kung gaano ako
katalino, ganoon naman ako kabobo pagdating sa pag-ibig.
" Hiro, mahal ko siya" sabi ko sa kanya pero kinabig niya lang ako payakap sa
kanya.

" Mahal din kita, Era. Mahal na mahal" sabi niya sakin at umiyak pa rin siya.
Selfish na ba ako? Heto ako at sinasaktan ang taong nagmamahal sa akin.

Unti unting kumalma si Hiro at nagdrive na ulit.Hindi rin ako umimik. Dapat ako ang
sinisisi dito eh. I deserve this kind of treatment. Tama lang na sinasaktan ako ni
JC kasi nakakasakit din naman ako. Itinigil naman ni Hiro yung sasakyan niya sa
tapat ng condo ko. Dito na siguro muna ako. Pero kahit ganoon ang nangyari sa amin
ni Hiro, hindi niya ako pinabayaan. Iniakyat pa nga niya yung maleta ko sa
penthouse. Hinawakan ko yung kamay niya bago siya umalis.

" Try to understand me, Hiro. Please, I'm sorry" sabi ko sa kanya. Nakita ko namang
lumambot yung expression niya at niyakap ulit ako.
" Yeah. Ano pa nga ba? Andito lang ako, Emerald. Pag sawa na ang mundo sayo, andito
pa rin ako. Mamahalin ka. Matututunan mo din akong mahalin, Era. Bye" sabi niya
lang at umalis na ng penthouse. Ano ba ang nangyayari sa akin? Ano ba ang ginawa ko
sa past life ko at nagkakaganito ako? May nagawa ba akong mali. Hindi ko namalayan
na nakatulog na pala ako sa kaiiyak. Iniisip ko kung tama ba yung desisyon ko na
iwan si Hiro at panindigan ulit si JC.

Tama ba ang desisyon ko? Tama ban a sinaktan ko si Hiro para lang kay JC? Pero ang
sabi kasi ni JC, ano raw ang gagawin niya, manumbalik lang daw ako? Diba, kung
titignan niyo yung side, parang hindi niya kaya na hindi ako kasama? Hiro & JC!
Pinahihirapan niyo ako.

Sino ba ang dapat piliin?

Ang lalaking mahal na mahal mo ng sobra sobra, sagad sagad pero wala namang ibang
ginawa kundi ang saktan, pahirapan at paasahin ka?
O?

Yung taong, kahit anong mangyari, talikuran mo man siya, saktan mo man siya, ikaw
man ang magpaasa, mamahalin ka pa rin?

Ang hirap noon di ba?

AUTHOR'S NOTE:

Naguguluhan na si Emerald sa nangyayari. Binigyan niya ng chance si JC pero

nasaktan na si Hiro. Anong masasabi niyo, TEAM HIRO?

I want to dedicate this chapter to barbsgalicia. She inspires me a lot at bukod pa

doon, binigyan niya pa ako ng mga tips and advices :)
V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

-.- MGY
####################################
His Wife (12)
####################################

Nagising ako ng halos mag-aalasais na ng umaga. Namumugto pa rin yung mata ko sa

kakaiyak. Bakas pa rin sa mga pisngi ko ang mga luhang naglandas mula sa mga mata
ko. Sinubukan kong tumayo at ipaghahanda na sana ng umagahan si JC ng maalala ko na
wala na pala ako sa puder ni JC. Napapailing na lang akong pumunta ng kusina namin.
Naalala ko palang wala na akong stock ng grocery sa condo ko kaya imbis na mag-
umagahan ako eh mageexercise na lang ako, total mamayang 8 pa naman ang pasok ko at
halos 5 minutes lang ay nasa office na ako. Saktong pagbaba ko ng elevator eh
bumungad sakin yung ngiti ng isa sa receptionist, si Anna.

" Ang ganda naman ni Mrs. Mercado. Ay, ma'am may nagpadeliver po kagabi. Tumatawag
po kami sa unit niyo pero hindi kayo sumasagot" sabi sakin ni Anna at iniabot sakin
yung stock ng groceries at bouquet ng flowers.

" Kanino naman galing ito?" tanong ko kay Anna. Bumingisngis lang si Anna na
animo'y teenager lang na kinikilig. At sino naman kaya ang magbibigay nito? Si Hiro
kaya?
" Ma'am, may letter naman po eh. Basahin niyo na po dali!" kinikilig pa si Anna
habang sinasabi niya yan. At ganoon nga iyong ginawa ko, binuksan ko nga yung
letter at literal na napanganga talaga ako. Nanlalambot ang mga tuhod ko na napaupo
sa isa sa mga couch at halos teary eyed na binasa yung letter.

Emerald ko,

I know that you don't have any grocery supplies in there, so I decided
to give some for you. This will be the start of the new me. Talk to you tomorrow.

Love,

JC <3

What is this? Mygawd.? New me? New JC? Ibig bang sabihin nito... aayusin na namin
yung relasyon namin? Pero... baka naman pinapaasa niya lang ako? Baka naman sa
umpisa lang ito tapos sa dulo uuwi nanaman akong luhaan? Pero para saan pang
nagtiis na rin ako ng limang taon? Bale wala na siguro itong sakit na nararamdaman
ko. At tsaka nga, ang sabi ko, bibigyan ko pa siya ng chance? Kinikilig pa rin ako
hanggang sa mag-jogging ako. Naramdaman ko na lang na dinadala na pala ako ng mga
paa ko sa tapat ng Manila Bay. Umupo muna ako ng ilang sandal doon at naramdaman ko
na lang na may umakbay sa akin. Marahas na lumingon ako sa kanya.

" JC?" tanong ko. Oo, tama kayo. Si JC nga yung umakbay sa akin. Parehas kami ng
suot na tshirt. Destiny ba? Pero isinuot niya kasi yung tshirt na ibinigay ko sa
kanya nung Christmas, 3 years ago. Akala ko tinapon na niya. Ngingiti ngiti siyang
bumaling sa akin.

" Yep, wala ng iba pa" sabi pa niya at inusog ako malapit sa kanya.

" Napag-isip isip ko... kailangan na nating ayusin ito. Hindi dahil mahal pa rin
kita pero ano na lang yung sasabihin ng tao kapag naghiwalay tayo? It would surely
destroy my reputation. Kaya, babawasan ko na din ang pagiging cold ko sayo in
exchange na hindi ko na manlalalaki. Got it?"tanong niya sakin. Shit! New me? Ano
ito? Akala ko pa naman din nagbago na siya. Oo nga at nagbago na siya, hindi na daw
siya mananakit pero he only care for his reputation and his name. Dammit! How can I
resist his offer? Sabi ko, last chance na niya ito eh!

" Oh! Chocolates para sayo" inabutan niya ako ng isang heart shaped na Ferrero
Rocher. Tinanggap ko na rin iyon. Sige na, inaamin ko ng martir ako. Oo!
Napakamartir ko! Pero mahal ko yung tao eh. Mahal ko. Pero bakit niya ako
binibigyan ng roses at chocolates? Ah! Oo nga pala, ayaw niyang masira yung
pangalan niyang inalagaan niya! Pero bakit hindi ko magawang magalit sa kanya
gayong sinasaktan niya pa rin ako, well hindi nga physically pero emotionally
naman.
" Huwag na muna tayong pumasok ngayon" pagbibigay alam ni JC sakin. Napatingin
naman ako sakanya. Sakin, okay lang, eh paano siya?Paano yung kumpanya niya? paano
si Chantal? Paano nga ba napasok sa usapan yung hilaw niyang girlfriend? Eh mas
maputi lang naman si Chantal sa kanya tsaka mas matangkad.

" Ano naman ang gagawin natin?" tanong ko sa kanya pero sa malumanay na boses. Sige
nga? Magkukulong lang ba kami sa kwarto? Maglalaro ng tong-its?

" Tara, punta tayo sa grocery" sabi niya sakin at hinatak agad ako patayo. Ngayon
ko lang napansin na suot niya pala. Sinuot niya pala yung wedding ring namin. Kahit
papano natuwa naman ako. After five love years, ngayon niya lang ulit sinuot iyon.

Nagmaneho kami papunta sa Trinoma. Ang galing noh? Kapag kasama kop ala siya,
hindi ko namamalayan na matulin palang lumilipas ang oras. Yung pagsasama naming
iyon, umabot na pala ng halos 4 na oras. Kapag kasama ko talaga siya, tumitigil
yung pag-ikot ng mundo ko. Fantastic! Yeah, love can sometimes hurt me but love can
also make me happy. Kaya lang yung hurt ba sa love nay an eh sometimes nga lang ba
sa akin? Always yata eh. Nagulat na lang ako ng halos lahat yata ng makita niya eh
nilalagay niya sa cart.
" JC! Bakit lahat nilalagay mo!?" sita ko sa kanya. Ngumisi naman siya sakin.

" Hindi ko kasi alam kung ano yung mas maganda eh" nakanguso naman niyang sagot.
Para siyang bata. Kung titignan nga, para kaming bagong kasala dahil sa inaasta
niya. But I have to bear in mind na kaya niya lang ginagawa ito kasi ayaw niyang
masira yung pangalan niya.

" You should've ask me, hindi yung bili ka ng bili" mahinahon kong sabi sa kanya.
Pero to my surprise, kumuha lang siya ng isang Chuckie, at ininom. Hinampas ko
naman siya agad sa balikat.

" JC! Hindi pa bayad yan!" sita ko ulit sa kanya pero ngumisi lang ang loko at
nagkibit ng balikat. Pabayaan na nga, babayaran din naman eh.

" Hoy Emerald!" tawag niya sakin. May pagkabwisit din itong lalaking ito eh, lagay
ng lagay sa cart tapos ako yung pinagtutulak!? Andami na talagang gentleman sa
mundo ngayon. Isa na doon si JC *note sarcasm in here

" Oh? Bakit?" tanong ko sa kanya nung makalapit ako. Naabutan ko naman siyang
parang nalilito at distort yung mukha. May hawak siyang dalawang bagay. Kinocompare
niya yata. Nung makita ko yung hawak niya, wala sa loob na nahampas ko siya sa
balikat. Feeling ko lahat na yata ng dugo ko, umakyat sa mukha ko? Naginit bigla
yung feslalooko.

" Aanhin mo naman yan?" tanong ko sakanya. Kalalaking tao kasi, may hawak na... may
hawak na napkin at feminine wash. Diba? Parang nakakahiya yun. Idagdag mo pa na
maraming nakatingin sa kanya.

" Ano bang mas maganda? Itong Whisper or Modess? Uhmmm. Ano ba gamit mo? Yung
Lactacyd or yung PH Care?" tanong niya pa rin sakin. Nagmamadali akong umalis sa
harap niya. Tatawa tawa naman siyang sumunod sa akin.

" What? Bakit nilayasan mo ako? Sabi mo iconsult muna kita. Gumagamit ka naman non
diba?" tatawa tawa niyang tanong sa akin. Tuloy tuloy lang ako sa pagtulak sa cart
nung may malditang hangin na pumasok sa kokote ko. Humanda ka sakin JC, ako naman
ngayon ang titira.

" JC! Halika. Dali!" tawag ko sakanya. Dali dali naman siyang lumapit sa akin.

" Ano yung mas dekalidad? Itong Trust condom or itong Frenzy? Banana flavor or
orange? Uy! Magazine oh. FHM ba o Cosmo?"tanong ko sa kanya habang itinataas ko
yung mga kilay ko. Pero sa gulat ko, hindi man lang siya nagreact! Diba dapat eh
nahihiya siya kasi tinatanong ko siya ng ganon? Mas nagulat ako sa sunod niyang
ginawa. Umakbay siya sakin habang tinutulak na niya yung cart.

" Frenzy kasi yung gamit ko eh, banana flavor. Tapos, mas nirerecommend ko yung
FHM. Hmmmm, mas nakakapaginit yun kaysa sa Cosmo. Oh ano pa ang gusto mong itanong?
Gusto mo ba, para mapatunayan natin na mas kalidad yung Frenzy kaysa sa Trust eh
bili tayo ng isang dosena? Ano game ka ba?" tanong niya sakin. Nagulat naman ako
kaya walang ano anong kinurot ko siya sa tagiliran. Tawa lang siya ng tawa eh halos
lahat na yata ng dugo na dumadaloy sa katawan ko eh umakyat na sa mukha ko. Ang
pula na siguro ng mukha ko.

" Bastos!" sigaw ko sa kanya. Tawa naman siya ng tawa. Napatigil naman ako sa
paglakad ng may marealize ako.

Bumabalik na kami sa dati. Ganito din kami dati. Nagiging sweet na kami ulit.
Nakikipagtawanan na ulit siya sakin. Nakikipagbiruan na din siya. Pero shit! Bakit
niya pala ginagawa ito? Para pala sa pangalan niya. Napabuntong hininga na lang
ako. Naramdaman ko na lang na umakbay siya sakin tapos nakita kong buhat niya sa
isang kamay niya yung mga supot ng pinamili namin.

" Ikaw itong nang-aasar sakin" tawa pa rin siya ng tawa. Pero nanatili na lang
akong tahimik. Iniisip ko, paano kung totohanin na lang kaya namin yung pag-aayos
namin? Paano kung maging maayos yung relationship namin? Nagulat na lang ako sa
tunog ng cellphone ni JC, bagay na bagay sa nararamdaman, nararanasan at
relationship namin: Broken yet Holding on.

" Chantal? Yeah. I'll just go there. Bye" sabi niya lang. Chantal? Oh boy, this
will turn out to be a big problem. Pero dapat masaya ako kasi walang I miss you or
Ilove you? Pero shemay! Go there daw eh! Ibig sabihin, pupunta si JC kay Chantal.
Ibig sabihin, nandito na nga si Chantal.
Ano garod ngayon ang gagawin ko? Tatarayan ko ba si Chantal for stealing my husband
or mag babait baitan?

AUTHOR'S NOTE:

PASENSIYA na po kung tinatamad akong mag-update. Mahirap lang po talaga yung

pinaproject samin. Siyempre, ipapriority ko po yun kasi grades yun. Sorry na lang
po.

So ano ang magiging role ni Chantal sa buhay ng mag-asawa? No other woman ang peg?
Yung line ni Anne Curtis na: What will you do if the man that you love is
unfortunately married?

Ano nga bang gagawin mo kung dumating yung karibal mo?

-----------------------------------------------------------------------------------
------------------

May ikekwento lang ako. Haha. May nakita akong gwapo sa grocery. Ito namang radar
ko, umandar, sinundan ko. Heaven! Napakagwapo niya... napakacute... matangkad.
Tapos nung sinundan ko palabas. Napafacepalm na lang ako. Ang sabi niya kasi:

" Ay sisteret! Wiz na pala tinda ng Palmolive. Gorabels tayo sa kabila. May gwapo
daw!"

LESSON:

Kung may magagwapuhan, alamin muna kung lalaki or kauri mo. :(

V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

Y.Y MGY
####################################
His Wife (13)
####################################
Pagkasabi ni JC na pupunta siya kay Chantal, bigla na lang akong sumimangot. Hindi
pa nga namin naaayos ni JC yung gusot sa relasyon namin, may panibago nanamang
eepal. I don't know pero I have a bad feeling about Chantal. So what kung
pinakilala siya bilang nobya ng asawa ko? Basta ang alam ko, maganda ako. Mas
magandang hamak sa kanya. Aba! Tangkad at puti lang ang inilamang niya ah. Sige,
ikulong niyo ako sa kwartong may aircon ng dalawang linggo, puputi rin ako.

" Pano na si Chantal, hindi niya alam na mag-asawa tayo" sabi ko kay JC. Nanatili
lang siyang tahimik habang naglalakad.

" Alam na niya na ikaw yung asawa ko, I told her before I leave Paris" sabi niya
sakin at iginiya papunta sa kotse. Paano ko pakikitunguhan ang taong pwedeng agawin
yung asawa ko? Well, I doubt Chantal kung hindi niya aagawin si JC sakin. She
looked obsess with my husband.

" Nasaan daw ba siya?" tanong ko sa kanya makaraan ang ilang minuto.
" I don't care. Kaya na niya sarili niya. For now, punta muna tayo ng Star City?"
nakangiting tanong niya sakin. WTF!? Kakasabi niya lang na susunduin niya si
Chantal. Ano ba yung pinagpuputok ng butsi ko? Eh eto nga yung asawa ko, hindi
pinansin yung babaeng hilaw na yun para makalabas at makapasyal kami. I should've
be happy instead.

" Ano ba gagawin natin don?" tanong ko namin. Ay engot ka talaga Emerald! Malamang
mamamasyal, alangan namang gumawa ng baby!?

" Hahahaha. Oo nga pala, malamang mamamasyal tayo, alangan naman gumawa tayo ng
baby don diba?" tanong ko habang tawa ng tawa nung marealize ko yung katangahan ko.
Prumeno naman siya bigla at tinignan ako ng seryoso.

" Pwede naman tayong gumawa ng baby eh" seryoso niyang sabi sakin. Napalunok naman
ako ng tatlong beses. Oo, pwede naman. Kaya lang, siya. Kaya ba niya akong
panindigan? Kaya ba niya kaming alagaan?
Hindi ko alam kung paano at kelan pero namalayan ko na lang ang sarili kong
tumutugon sa mga halik niya. Yeah, nandito pa rin kami sa kotse. Ang first baby
namin, made in Honda! Hahaha. Pakiramdam ko napakainit. Tinignan ko yung aircon
pero nakatodo naman iyon. Naramdaman ko namang nirecline na ni JC yung inuupuan ko.
I let out a soft moan causing JC's tongue to explore my mouth. Damn! JC is a good
kisser.

" Aaaaah. JC" I moan when I felt his hand on my breast. Kneading and massaging it
gently. Parang si Flash si JC, hindi ko namalayan na parehas na pala kaming walang
saplot. He then started to kiss every part of my body.

" Emerald... I miss this" JC said as he inserted two fingers. I let out a moan.
Nakaramdam ako ng sakit pero humalili agad yung pleasure. 5 years na naming hindi
nagagawa ito pero I can't imagine na hindi pa rin kumukupas si JC sa ganitong
larangan. Ay, nakalimutan ko. Lagi niya palang ginagawa ito. Hindi nga sakin pero
sa ibang babae naman and damn it really hurts.

" JC! AAAAAAAHHH." I said as I feel my juices dripped over my thighs. JC then
licked my wetness causing me to moan louder. Then in just a split of a second, I
felt his manhood on mine. He let me adjust for over minutes then he started pumping
slowly and gently.
" Damn... JC, faster" I order then he did. He make it deeper, faster and harder. I
just felt my self reach my climax again for the nth time! DAMN IT! He's really good
at this.

" Emerald... it's so good inside you. So warm... so tight" he said as he plunge
harder and harder and he stop as he reach his climax inside mine. Nakakapagod nga
naman. To think na sa kotse pa talaga ang trip namin! Mygawd, buti na lang pumwesto
pa siya sa isa sa mga madilim na sulok nitong shemay! Abandonadong building!

Naramdaman ko na lang ang maiinit na halik ni JC sa balikat ko. Somehow, gusto kong
umiyak. Having him beside me, makes my knees tremble. I feel so secured and warm.
Ican't imagine my life without him. I can't. Yeah, kayak o sigurong mabuhay na wala
siya sa piling ko pero alam kong kulang. Alam kong halos ¾ ng magiging buhay ko ang
mawawala oras na mawala siya sakin. And now, nnapatunayan kong BAKA may pag-asa pa.
Pero stupid me. Para saan niya nga ba ginagawa ito? For his goddamn name right?
Hindi na dapat ako nasasaktan ng ganito kasi dapat sanay na ako. At tsaka gusto
niya ng anak. Baka, magbago yung pagtingin niya sakin oras na magbuntis ako, right?
May pag-asa pa naman siguro samin.

Meanwhile, habang dinadama naman nila Emerald at JC ang comfort ng isa't isa. Isang
dalaga at binatilyo naman ang nag-aaway at may pinagdidiskusyonan na importanteng
bagay. May pinag-aawayan sila. At hindi basta basta at simple lamang iyon. Tungkol
iyon sa isang plano. Planong kanilang binubuo. Planong manira ng isang nagsisimula
pa lamang ulit na relasyon.

" God damn it! You need to be good at seducing him! Para sa ganoon, hindi na siya
bumalik sa kanya!" sigaw ng lalaki sa babaeng kaharap nito. Makikita ang galit sa
mukha ng lalaki

" Ikaw rin ah! Bakit nasa akin ang sisi? Dapat galingan mo ang paninira tungkol sa
kuya mo ng iwan na siya ng asawa niya!" sigaw naman ng babae. Hindi rin ito
papaawat sa pagsigaw ng lalaki

" Hindi dapat sila mag-bati! Dapat mas kamuhian pa siya ng kapatid mo para mapunta
siya sayo! Diba? Nice plan? Sakin yung lalaki, sayo yung babae" ngingiti ngiting
sabi ng babae sa lalaki. Nakangiti namang tumango yung lalaki sa babae na parang
sang ayon sa plano.

" Ubusin mo ang oras ni Kuya para hindi na niya mabigyan ng oras si alam mo na.
Para kapag nahihirapan na ulit siya, sakin na siya pupunta. And this time, hindi ko
na siya pakakawalan. Tama! Dapat sa paningin niya, ako ang magiging hero niya then
si Kuya naman mas lalong magagalit sa kanya para hindi na siya balikan. Para akin
na siya, sayo na si Kuya" ngitngiti ngiti namang dagdag ng lalaki saka itinungga
ang isang basong may alak. Pinagiisipan nila ang mga paraan kung paano mapagsisira
ang isang relasyon. Kailangan daw nilang masira ito sa lalong madaling panahon para
makuha na nila ang kani-kanilang gusto.

Gusto ng babae ang diumano't lalaking may asawa na.

Gusto ng lalaki ang diumano'y asawa ng lalaking gusto ng babaeng kausap niya.

AUTHOR'S NOTE:

LAME AND SHORT UD. I'm sorry.

Ano nanaman kaya ang nagbabadyang panganib sa relasyon nila Emerald at JC?

May kinalaman kaya ito sa babae at lalaking naguusap?

Sino naman kaya ang mga ito at sino ang pag gagawan nila ng plano?
V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

^0^ MGY
####################################
His Wife (14)
####################################

Walang makakapantay sa kaligayahan na nadarama ko ngayon. It's been weeks. Laging

sweet sakin si JC, laging nakangiti tapos he always make love to me! Hindi na din
niya ako pinagsasalitaan ng masama or inaabuse physically and somehow I'm happy for
it. Yung tuwa sa dibdib ko walang kapantay! Kapag nasa malapit siya, parang
natatanggal yung puso ko sa katawan ko. Kung hindi nga lang dahil sa idinahilan
niya dati na masisira yung pangalan daw niya, iisipin ko na baka napatawad na niya
ako or better yet mahal na niya ako. Kinikilig tuloy ako. Teka nga, makaihi muna!

These past few weeks, grabe ang nangyayari sa akin. Halos ayaw ko ng pumasok sa
trabaho! Lagi akong tulog! Ihi ng ihi! Tapos ang weird ng mga kinahuhumalingan at
ayaw ko. Nagiging nagger na din ako. Buti nga hindi siya nabubwisit siya but
instead natutuwa pa nga siya eh. Para daw akong nagseselos! Bumaba na din ako at
pumunta sa kusina. Naramdaman ko naman na niyakap ako ni JC mula sa likuran.

" Eeeew. Lumayo ka nga JC, ang baho mo" sabi ko sa kanya sabay takip ng ilong. Ang
baho niya, promise. Para siyang di naligo. Nakakunot noong tumingin siya sakin at
pasimpleng inamoy yung sarili. Siguro naguguluhan siya sakin kasi bagong ligo pa
nga siya tapos sasabihan ko ng mabaho.
" Nakadrugs ka ba? If you're using one, please stop. Ang panget ng epekto sayo."
Nakangising sabi niya sakin at inakbayan ako papunta sa lamesa. Ngingiti ngiti niya
akong pinaghila ng upuan. Ngingisi ngisi namang naglapag ng mga pagkain si Aling
Cynthia.

" Stop smiling JC. Naalibadbaran ako sa pagmumukha mo" sita ko sa kanya. What?
Totoo naman. Last two weeks ko pa napapansin na ayaw kong naamoy or nakikita si JC.
Parang ang panget panget niya sa paningin ko. WAAAAH! Pero asawa ko yung
pinagsasabihan ko ng panget!? Anong nangyayari sa akin.

" Nako, mga batang ito. Oh, kumain na muna kayo ng adobo" sabi ni Aling Cynthia.
Hindi naman na ako pinansin ni JC at kumuha na ng pagkain. Malayo pa lang yung
pagkain sa akin ayaw ko na. Hala! Eh favorite ko yan dati

" Manang, pakiamoy nga. Ang baho eh" sabi ko kay Manang at hindi ko na napigilan
yung sarili ko na pumunta sa lababo at doon sumuka ng sumuka. Biglang nangasim yung
sikmura ko. Naramdaman ko naman na hinahagod ni JC yung likod ko.
" I feel like visiting my bestfriend, Monica!" biglang sigaw ko. WTF!? What's
happening to me? Paiba iba yung moods ko.

" Sige na, tara na nga. Naa-abno ka lang" tawa ng tawa si JC sakin. Kahit kasi siya
naweweirduhan sa mga ikinikilos ko. Para daw akong bata. Pero thank God naman hindi
na siya nagaglit sa akin.

" Stop the car JC! Bilan mo ako ng pakwan" sabi ko sa kanya. May nakita kasi akong
pakwan sa daan. Dali dali naman niyang tinigil yung sasakyan, siguro nagulat sa
akin. Nung una, kunot yung noo niya pero natigil yung nung umiyak ako. Nagccrave
kasi ako sa pakwan eh. Feeling ko naglalaway ako.

" WAAAAAH! Bakit ayaw mo akong bilhan? Ayoko na. Huhuhu" iyak ako ng iyak na parang
bata, dali dali naman siyang bumili ng pakwan at hindi na yata niya kinuha yung
sukli niya.

" Thankyou!" sabi ko sa kanya at kiniss siya sa cheeks. Namula naman ang gago!
Hahahaha. Joke lang

" Ang weird mo talaga" nailing iling naman na sabi niya sakin pero nagpatuloy din
siya sa pagdidrive. Pero may hinahanap ulit yung sikmura ko eh.

" JC, gusto kong isawsaw itong pakwan sa ketchup" nakalabing sabi ko. Diko alam
pero halatang gulat na gulat siya kasi napapreno siya agad agad. Nagbabadya siyang
tatawa pero pinipigilan niya lang. Nabwisit naman ako sa pagtawa niya. Ano bang
nakakatawa? Eh gusto ko nga ng pakwan na may ketchup.

" WAAAAAH! Tinatawanan mo ako. Huhuhuhu, ayaw ko na talaga. Tinatawanan mo na ako"

sabi ko sa kanya at humikbi. Mukha naman siyang nataranta kaya dali dali niya akong
pinatahan. Sa dulo, wala siyang nagawa kundi bumili ng ketchup sa mall at hinintay
ko naman siya. After nun, pumasok na kami sa office. Ngiti ang isinasagot ko sa
kanila. Pero napako ako sa kinatatayuan ko ng may makita akong pamiliar na bulto.

" Tristan..." mahinang usal ko. Napatigil naman si JC sa paglalakad at tinignan

kung sino yung tinitignan ko. Kahit siya mukhang natigilan din. Isang bangungot ba
naman ang bumabalik. Si Tristan Mercado, siya ang pinakabatang kapatid ni JC. Well,
una si Kuya John na nasa father side ni JC. Then si JC, si Hiro at si Tristan.

Hindi ko alam at hindi ko napigilan ang pagluha ko. Hinawakan naman ako ng mahigpit
ni JC at umakyat na agad kami sa office niya. Umiiyak pa rin ako. Hindi na namin
pinansin si Tristan. Nanginginig ako sa takot. Kinakabahan ako. Namamawis na rin
ang dalawang kamay ko. Feeling ko umiikot na yung paningin ko.

Sino nga bas si TRISTAN MERCADO? Oo, kapatid siya ni JC pero nagkaroon siya ng
malaking space sa buhay namin. Hindi sa dati kong naging nobyo si Tristan pero...
pero tinangka niya akong gahasain dati, dahilan para itakwil siya ni JC. May gusto
pala si Tristan dati sa akin. Pero dahil faithful at loyal ako kay JC ay siya lang
ang minamahal ko.

Isang gabi, nahuli ako sa paguwi pero nagulat na lang ako ng hilahin niya ako sa
isang abandonadong kwarto at sinimulang halikan. Nagpipiglas at nanlalaban ako pero
sadyang malakas siya. Buti na lang at nandoon si JC nung mga panahon na iyon at
nailigtas niya ako laban kay Tristan. Simula non, nagalit na si Hiro at JC kay
Tristan. Si Tristan? Biglang nawala. Hindi na namin alam kung saan nagpunta at wala
na kaming balak alamin. Pero andito siya, nagbabalik at nakatanim pa rin sa isip ko
kung ano yung huling sinabi niya dati sa amin ni JC:
" Mapupunta ka rin sa akin Emerald. Aagawin ko siya sayo, Kuya. Gagawin ko ang
lahat, magkasira lang kayo. Pagsisirain ko kayo, hindi man ngayon, pero dadating
din ang araw na iyon. Babalik ako, KUYA"

Nahahapong naupo ako sa sofa sa office ni JC. Hindi niya ako masisisi. Grabe ang
takot ko noon. Ewan ko pero isang akap at halik lang sa akin ni JC eh agad na niya
akong napatahan. Pero nagulat na lang kami nung biglang bumukas yung pintuan ng
office ni JC. Napatitig naman ako sa lalaking iyon at ngumisi lang siya sa akin.

" I miss you Emerald. Bumalik ako para sayo" sabi niya sa akin. Umiling naman ako
agad. Naramdaman ko namang naging stiff si JC.

" What are you doing here, Tristan?" nakatiim bagang na tanong ni JC sa kanya.
Tristan shrugged. Ngayong magkatabi sila, nakita ko ang difference ng facial
features nila. Palibhasa kasi na iba iba ng ama sila JC. Kaya siguro ganoon na lang
ang galit niya sa mama niya. Ganoon na lang ang galit niya sa mga nagtrabaho sa
club.
" Awww. Ganyan mo na ba kausapin ang isa sa mga major stockholders mo? I own 30%
here" nakangising sabi naman ni Tristan sabay kindat sakin. Tumayo naman lahat ng
balahibo ko dahil sa ginawa niyang yun. At wait!? 30 % ng company? JC holds 40%,
20% yung kay Kuya John at 10% yung sa iba. What the hell happen sa ibang
stockholders!? Ibig sabihin, oras na makuha ni Tristan yung iba, 3 na lang silang
mamamalakad and it means superiority over the company.

Hindi ko na matiis ang hilo na nadarama ko. Feeling ko kahit anong oras eh babagsak
ako. Pero pinigilan ko. Sumunod naman na pumasok sa opisina si Hiro, si Ate Maxene
then si Chantal. Kahit si Hiro nagulat nung makita si Tristan, I bet kilala din
siya ni Ate Maxene. Pero si Chantal, kumapit lang sa braso ni JC. Nakita ko naman
kung paano mag-smirk si Tristan sa ginagawa ni Chantal.

" JC..." tawag ko kay JC. Lumingon naman siya sakin. Tatayo sana ako para puntahan
siya ng biglang umikot ang paningin ko at hindi ko na alam ang nangyari. Narinig ko
na lang ang mga sigaw nila.

"Emerald!"

" Era!"

" Gosh!"
Nagising ako sa isang kwartong puro kulay puti. Bahagya pa akong napapikit ulit ng
dahil sa liwanag na tumambad sa akin. Naabutan ko si JC na nakatungo at hawak ang
kamay ko. I feel secured... safe. Nakita ko naman si Ate Maxene sa sofa at nanonood
ng TV. Wala pa siguro si Kuya John, nasa Spain pa rin siguro. Malapit na kasing
ikasal sila Ate Maxene eh, balak nilang doon ikasal.

" JC... Ate Max" tawag ko sa kanilang dalawa. Nakita ko namang lumingon si Ate
Maxene sa akin ng nakangiti. Ngumiti din si JC sa akin.

" How are you feeling?" tanong ni JC sakin at nagpunta sa ref at nagbalat ng
mansanas.

" Okay lang. Bakit nandito ako?" tanong ko sa kanila. Ngumisi lang sila sa akin.
Inabutan naman ako ni JC ng apple at kinain ko naman agad yun. Namataan ko yung
ketchup sa side table ko kaya sinawsaw ko yung apple dun. Napapailing na lang si
JC.
" YOU'RE 3 WEEKS PREGNANT, EMERALD KO." Sabi ni JC sa akin. Nabitawan ko naman yung
hawak kong prutas at napatitig sa akin. Buntis? Ako? Buntis Ako? May baby na kami?
Magkakaanak na kami? May nabubuong bata sa tiyan ko? WAAAAH!. That thought makes me
cry.

" Sshhhh. Stop crying, sige ka, masstress din si Baby. Emerald, I promise, from now
on, I'll be a good husband to you. Aayusin na natin yung marriage natin. I love the
both of you" mas lalong akong napaiyak. Ngayon niya lang ulit ako sinabihan ng I
love you. This day is the best. Tumayo naman si Ate Maxene at lumapit sa amin.

" Dapat wala nang stress para sayo. Wala ng Chantal at Tristan" sabi ni Ate. Oo
nga, nakakstress lang yung dalawang iyon. Hinawakan naman ni JC si Ate sa balikat
na parang pinapatahimik. Nag act naman si Ate na zinipper yung bibig. Natawa naman
ako. Parang gusto kong kurutin yung pisngi ni Ate Maxene kaya dinampot ko yung
malambot niyang pisngi at pinangigilan.

"YAAAAH! JC! Ako pa yata ang paglilihian ng asawa mo" tili ni Ate Maxene at lumayo
sa akin. Hala! Namumula na yung pisngi niya pero tawa pa rin ako ng tawa.
" Nako, Emerald naman. Sa dinami dami ng paglilihian, bakit si Ate Maxene pa? Baka
pumanget at maging arogante si Baby niyan eh" sabi ni JC. Napahagikhik naman ako.
Binatukan naman ni Ate Maxene si JC. Tawa naman ako ng tawa.

" Gago! Maganda kaya ako" depensa naman ni Ate pero bigla siyang nagpeace sign kasi
nagmura siya. Tapos lumapit siya sa tiyan ko.

" Sorry baby, nagmura ang maganda mong ninang" hinging paumanhin ni Ate,
napahagalpak naman sa tawa si JC. Ngayon ko lang siyang nakitang ganyan kasaya. And
somehow it makes me happy. It makes me cry. Not because of sadness, but because of
happiness.

" Akala mo naman, buo na yung anak ko at nakakarinig na!" sabi ni JC. Lumabi lang
si Ate Maxene. Nagulat na lang kami ng biglang bumukas yung pinto at iniluwa niyon
si Hiro. Nginitian ko lang siya. Tinitigan naman siya ni JC.
" Fruits for you" sabi niya sakin. Tinanggap ko naman ang mga iyon at nagpasalamat
pero tumikhim si JC.

" Kaya naming bumili, di ka nasana nag- abala" sabi ni JC. Hiro just shrugged his
shoulders. Malamang nag-away na ng tuluyan yung dalawa dahil sakin dahil sa fact na
gusto akong ilayo ni Hiro dati kay JC. Napailing na lang ako. Pero mas nagulat ako
ng bumukas ulit ang pintuan at iniluwa niyon si Tristan. Nilingunan siya ni JC

" Anong ginagawa mo dito?" tanong ni JC. Nagtatagis na yung bagang niya. Tumayo na
din si Hiro. Pumunta naman si Ate Maxene sa akin.

" Aagawin si Emerald? JOKE! Binibisita siya." Sabi naman ni Tristan at ngumiti sa
akin. Eeeeek, creepy. Kapag naaalala ko yung ginawa niya dati, nanginginig pa rin
ako sa takot.

" Get your ass away from here. Tinatakot mo lang si Emerald" sabi ni JC at
pinagtulakan na palabas si Tristan sa kwarto. Ngumisi naman siya sa akin.
Naramdaman ko naman ang yakap ni JC sa akin. Siguro'y nararamdaman niya ang takot
sakin kanina.
" Don't worry, I'm here. I'll protect you. No one's gonna hurt you" sabi niya lang
at unti unti na akong kumalma. Kailangan kong maging matatag para sa magiging baby
namin ni JC. Magiging ina na ako,kailangan ko ng ibayong pagiingat.

AUTHOR'S NOTE:

May dagdag na naman na tauhan sa kwento natin. Napag-alaman din na ito ang isa sa
mga kapatid ni JC at nagtangkang gahasain si Emerald dati. Ano ang magiging papel
ni Tristan sa kwento?

Guys? Sino na garod yung hula niyo sa nag-uusap na babae at lalaki sa Chapter 13?

V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

^0^ MGY
####################################
His Wife (15)
####################################

Naalimpungatan na lang ako ng makita kong halos alas dos ng madaling araw. Tinignan
ko naman yung katabi ko. Kahit paiba iba yung mood swings ko, hindi na siya
nagagalit sa akin. Ang sweet pa nga ni JC sakin eh. Halos langgamin na nga ako eh.
Ang gwapo gwapo ni JC kaya lang naaalibadbaran ako sa mukha niya. Ewan ko kung
bakit. Basta, isa lang ang alam ko, mahal ko siya. Teka, hindi ko pa pala nakukuha
yung gusto ko kung bakit ako nagising! Gusto ko ng buko shakeeeee~ Naramdaman
siguro ni JC na gising ako kaya nagmulat din siya ng mata. Overprotective din itong
lalaking ito eh! Bawat galaw ko, akala mo magagalusan ako, pero nung dati naman.
Haaaay. Bakit ko ba iniisip yung dati? Diba dapat masaya na ako? Ito na yung dream
ko eh. Pero napagisip isip ko. Kung hindi ba ako buntis, magiging ganito pa rin ba
siya? Haaaay, stress! Go away.
" Anong gusto mo, Emerald ko?" tanong niya pero nakapikit yung isang mata. EMERALD
KO, ang sweet. Ano ba gusto ko? Ah! Buko shake? Pero damn! Bukod shake at 2:30 am?

" JC... I want buko shake" nakalabing sabi ko. Tumayo na siya at tinignan yung
orasan sa bed side table. Dapat makakuha siya ng shake kung hindi! Nako! Gusto ko
ng buko shake.

" But, it's already 2:30 in the morning. Bukas na lang, I'll buy you ranch with
hectares of buko." Sabi niya sakin. Napafacepalm na lang ako. Sabi ko, gusto ko ng
buko shake ngayon. Ngayon. Ngayon. Hindi ko sinabing gusto ko ng puno ng buko? Ano
namang gagawin ko dun? Ngangatain? Naramdaman ko na lang na naluluha ako. Ambilis
ko talagang umiyak ngayon. Dati naman, hindi.

" Ah ganon? Ayaw mo na akong bilhan. Sige, tiisin mo lang kami. Gustong gusto ko pa
naman ng buko shake ngayon. Tse!" sabi ko sabay irap sa kanya. Tatayo na sana ako
sa kama ng akapin niya ako mula sa likod. 1 month na si baby~
" Baby naman. 2:30 na oh. Wala ng bukas na tindahan" alam ko na nakanguso na itong
si JC. Pero gusto ko talaga ng buko shake eh.

" Ah basta. Gutom kami ni baby ngayon. Kahit wag na buko shake. Gusto ko ng food."
Sabi ko sa kanya. Napasigh na lang si JC. Alam niya kasing naubos ko na yung
pagkain sa kusina eh. Aba! Ewan ko ba kay baby at minu-minuto kung magutom. Nagsuot
ng cargo shorts si JC at tshirt, nagpalit lang ako ng maluwang na tshirt at shorts.
Yehey! Lalabas kami. Nagulat naman ako ng pagtaasan ako ni JC ng kilay.

"Anong gusto mong kainin?" tanon niya sakin. I smiled widely. Ano ba gusto ko?
Maasim! Tama! Gusto ko ng maasim na matamis!

" Gusto ko ng matamis pero maasim" sabi ko habang nagmamaneho siya. Napatingin
naman siya sakin.
" Di kaya maging bakla yung anak natin?" seryosong tanong niya. Gago to! Bakit
naman magiging bakla itongpinagbubuntis ko? Ni hindi pa nga buo yung sex organ nito
eh.

" Gago ka ah! Pinagloloko mo ba kami?" tanong ko at parang may radar yung ulo ko
kasi nakahanap pa kami ng bukas na MCDO! Waaaah. Oorder ako ng maraming fries na
may sobrang raming ketchup na maasim at tsaka sundaeeee~

" Sabi kasi ni Aling Cynthia, kapag maasim daw ang pinaglihian, lalaki. Kapag
matamis, babae. Eh diba? Gusto mo ng matamis na maasim? Baka bakla si baby!"
hysterical na sigaw niya. Binatukan ko naman siya. Pati ba naman anak ko eh
pinagiisipan niya ng ganun. Hahahaha.

Isang kagila-gilalas ang nakita ko, may sumasabay na motor sa gilid ni JC at may
nakatutok na baril dito. Naalarma naman si JC kaya pinayuko niya ako. Binilisan
niya yung pagpapatakbo ng motor pero nakakasabay ppa rin yung motor. Nanginig naman
ako bigla sa takot. Paano kung pumutok yung baril kanina? Baka ipinagbubuntis ko pa
lang yung anak ko eh wala na silang ama. Or worse, baka sakin pa maputok yun.
Nangingilid na yung mga luha sa mata ko? Who the fuch that could bastard be? Wala
akong kaaway neither si JC---- Shet! It's Tristan. Si Tristan lang naman ang may
sama ng loob sa amin. That jerk! Pero how could I be so sure kung si Tristan talaga
yun? Iniligaw ni JC yung motor and thanks to God kasi hindi na niya kami nasundan.
Inihinto ni JC yung kotse sa isang liblib na lugar. Doon bumuhos yung takot ko.
Umiyak lang ako ng umiyak habang kinabig ako ng yakap ni JC.
Paano? Paano na lang ang gagawin ko kung nawala siya? Hindi ko kaya. Hindi. Nilusob
ng matinding takot ang buong sistema ko. Takot hindi para sa akin kundi poara kay
JC. Nakatutok kasi iyon kay JC. Paano na lang pala kung hindi ko nakita? Kung sana
pala eh hindi na lang akong nag- ayang lumabas.

" Shhhh. Stop crying na Emerald ko. Makakasama kay baby yan" sabi ni JC pero alam
ko at halata naman sa boses niya na naman puno ng katatagan. Alam ko,
natakot rin siya kanina.

" Paano... Paano na lang kung may nangyari sayo? I can't. Hindi ko kaya JC"
humihikbing wika ko kaya hinigpitan lang niya yung yakap. Pinahid niya yung mga
luha ko tsaka siya ngumiti. Siguro pinalalakas niya yung loob ko.

" Tahan na ah? Uhmmmm. Kikiss na lang kita" sabi niya sabay halik sa akin. That
kiss was long and passionate. With that kiss, I stay calm. Feeling safe with his
hug and kisses.
" I know who did this but don't worry. Hindi muna ako kikilos ngayon, maybe sooner
kapag tama ang hinala ko" nakangiting sabi niya na parang inaasure sa akin na
mahuhuli niya iyon. Deep in myself na baka si Tristan yon. Pero what the fvck!
Kapatid niya si JC. Bakit niya ito ipapapatay? Dahil sa stock sa negosyo? Nah. Pero
I know, dahil sakin kung bakit nangyari ito.

Pero who could that possibly be?

AUTHOR'S NOTE:

Yeah right, short and lame UD again. Hindi pa ako nakakapagpass ng requirements eh.
But! MagUUD ulit ako ng mahabang mahaba kapag hindi na busy, siguro mga Saturday?

And yeah, ginawa kong on-hold ang She's a Gangster? Bakit? Kasi balak ko munang
tapusin itong His Wife. Busy kasi ako eh. I'm sorry!

Kailangan ko nga pala yung comments niyo para malalam kung ano yung reaction niyo
sa chapter.

V O T E S, C O M M E N T S A N D S U G G E S T I O N S

^0^ MGY
####################################
His Wife (16)
####################################

Naramdaman ko na lang ang mga bisig ni JC sa akin. He really changed a lot. Hindi
na niya ako sinisigawan. He always make me feel special. Siya na nagluluto ng
pagkain ko. Mahaba na din yung pasensiya niya. If you could ask me what the word
'sweet' means? I'll probably answer JC. Hindi niya ako hinahayaan mastress. Halos
hindi na nga niya ako pinakikilos eh. Ayaw na din niya akong nagtatrabaho sa
Mercado Builders eh. Eh juice ko! Wala pa nga sa limang buwan itong pinagbubuntis
ko, pero I'm happy na rin kasi healthy naman daw siya kaya lang, the problem is,
mahina yung kapit niya. So somehow, I understand why JC cares a lot for the baby.
Yeah, he cares about the baby, not me.

Kasi, kung titignan niyo, kung hindi ba ako buntis, will he act the same way
katulad ngayon? Pero arrgh! I should'nt think this way. I should avoid stress! Para
kay baby, tsaka ko na lang iisipin yung iba. Basta ang alam ko, masaya ako dahil
napapasaya ko si JC. Masaya ako kasi magkakaroon na kami ng anak.

" Emerald? Anong gusto mong ipangalan kay Baby?" tanong ni JC. Nako! Itong lalaking
ito, nilalandi nanaman ako. Pinalipat niya kasi ako ng office eh, para daw
mabantayan niya ako. Kaya lang, puro naman kalandian yung ginagawa niya. Like, he
would kiss my nape. Argh! Ang kulit niya -.-

" Kapag lalaki Bruno o Douglas, kapag babae naman eh, Crusipina." Nakangiti kong
sagot sa kanya. Pero siyempre, joke lang yun. Baka isumpa ako ng anak ko kung
ganoon yung ipinangalan ko sa kanya noh. Nakita ko namang nagpout siya at kumunot
yung noo. Tsaka bumalik sa upuan niya. Pinagtuunan ko naman ng pansin yung ginagawa
kong architectural design ng isang mansion.

" Nagbuntis lang ang KJ na." sabi niya. Tinignan ko siya in a naiiirita look then
umirap ako sa kanya. Itinaas naman niya yung paa niya sa ibabaw ng lamesa at pumito
piton g "Careless Whisper". Napatingin naman ako sa kanya tapos kumindat siya
sakin. Nako! Alam ko na ibig sabihin nito.

" Emerald? Ang ganda mo ngayon" sabi niya sakin at tumayo na. Tumayo na rin ako at
lalabas na sana ng office nung higitin niya yung kamay ko kaya napaupo ako sa lap
niya.

" JC not-----" naputol yung sasabihin ko ng pabalang na binuksan ng isang hudas

yung pinto. Napatayo naman agad ako at napatingin kung sino iyon eh. Nagpapapilit
lang naman ako eh. Tapos kung kelan bibigay na ako tsaka may dadating? And speaking
of hudas, it's Chantal, wearing her super red lipstick. I immediately fix my
composure.

" JC~ May meeting tayo with the European investors, diba?" tanong niya kay JC.
Napasapo naman si JC sa noo niya na parang may nakalimutan. Pero alas sais na ng
gabi ah? Hmmmp. Tinignan ko siya at umiling. Well, kaya naman na siguro ni Chantal
yun. Ano nga ba si Chantal ngayon? Well, isa din naman sa department heads. Hindi
na ako nademote kasi may papalitan naman pala si Ate Max.
" You're not going JC" malamig na sabi ko sa kanya. Ewan ko, pero I feel strange.
Ang sama ng kutob ko. Feeling ko, may mangyayaring masama. I immediately shook my
head para mawala yung nasa isip ko. Rumehistro naman aang inis sa mukha ni JC.

" Emerald, papahatid na lang kita pauwi. I need to go to the meeting" sabi niya ng
seryoso sa akin. Ewan ko pero nagseselos ako. Nagseselos ako. I feel envy about
Chantal. There's something strange about her smile. Kinikilabutan ako sa mga ngiti
niya.

" Chantal? Will you leave me and my wife for a sec?" tanong ni JC. Dali dali
namang tumango si Chantal at ngumiti sa asawa ko. Nagmartsa na siya palabas ng
opisina. Mygaaawd. She is so unprofessional? How could she wear that kind of outfit
in the office? Walang takip yung badang likod niya. It's backless!

" Ano nanaman ang problema Emerald? Ipapahatid nalang kita" nawawalan na ng
pasensiya si JC and I know na pinipigilan niya lang iyon.

" Simple lang, huwag ka na sumama sa kanya" sabi ko din sa kanya

" I can't do that! Look, may meeting kami. Nagmamadali ako" pero nagtantrums lang
ako. Ayaw ko talaga siyang sumama kay Chantal. Kinakabahan ako eh.

" Dammit Emerald! Stop acting like a bitch again!" he said pagkatapos niyang umalis
sa opisina. Pabalya niyang isinara yung pintuan.

Sumosobra na ba ako? Am I being childish? Pero I think it's the hormones. I can't
control my emotions. Ayaw ko lang talaga siyang sumama kay Chantal kasi masama yung
kutob ko sa babaeng iyon. Feeling ko wala siyang gagawin na mabuti. Baka landiin
niya yung asawa ko. Pero nagtitiwala ako kay JC. Pero sumosobra na ako. I trust JC.
I know, hindi siya gagawa ng bagay na alam niya makakapagpastress sa akin at kay
Baby. Sige, given to the rule na, na hindi siya nag-kecare sa akin pero para na rin
kay baby. Hindi naman siya gagawa ng sakit ko sa ulo. Alam ko, nagbago na siya eh.

Nakonsiyensiya naman ako bigla. Hindi ko na dapat siya ginaganon. I know I'm wrong
and I should be sorry for that. I am being childish. Sobra- sobra na yung
pagpapasensiya na ginagawa niya sa akin. Alam ko, napapagod na din siya sa akin.
Kung ano kasi yung hilingin ko, tinutupad niya agad eh. Dali dali ko namang inayos
yung mga gamit ko tsaka umuwi sa bahay. I'm gonna prepare a candlelit dinner for JC
as an act of my forgivness. Tinulungan naman ako ni Manang Cynthia.

Nagluto ako ng mga paboritong kainin ni JC. Nagbake na rin ako ng chocolate cake.
Napapagod na ako. Pawis na pawis na ako kakaluto. Pinagpapahinga ako ni Mang pero
ayaw ko pa. Kailangan maging perfect ito. Pagtingin ko sa orasan. 7:30 na. Dali-
dali akong umakyat sa kwarto at nakita kong nagring yung phone ko. May text
message.

Nung buksan ko yung laman, feeling ko parang jellyace yung tuhod ko. Feeling ko
tinakasan ako ng kulay sa mukha. At feeling ko rin pinagbagsakan ako ng langit sa
natanggap ko. It's JC and Chantal lying on the bed. Tanging kumot lang yung
pantakip sa mga hubad nilang katawan. Napaupo naman ako sa kama at umiyak ng
umiyak. So, ito na pala yung tinatawag niyang Europena investors? Meeting?
Mygaaawd. Ito na nga ba yung sinasabi ko eh.

Dali dali ko namang tinawagan yung cellphone ni JC. After 10 calls, may sumagot na
rin nung tawag. Umiiyak pa rin ako. Punong puno ng luha yung mukha ko. Nagsayang
lang pala ako ng effort na magsorry sa kanya kung ganoon din pala yung nangyari.
"J-JC?" untag ko sa kabilang linya pero mahinhing tumawa si yung nasa kabila and
dammit! It's Chantal. Parang tinusok yung puso ko kasabay ng sunod sunod na
pagpatak ng luha ko. So, magkasama pala talaga sila.

" Sorry, if you're asking for your husband, wala siya eh. Napagod ko yata. Well
darling, it seemd that you can't satisfy his own needs. You know why JC treats you
nice? Because of the baby! Ilusyonada ka na lang kung iisipin mong dahil mahal ka
ni JC. Mabait lang siya sayo dahil sa anak niyo.Ayan tuloy. I'm thinking, hindi ka
naman ganoon kataba, in fact lump palang yung nasa tummy mo, pero ganito na si JC?
What more kung malaki na yung tiyan mo at lulumba lumba ka na!? HAHAHAHA" I
immediately end the call. Iyak lang ako ng iyak.

Humiga ako sa kama at pinagnilayan what just happened. Hindi pa nga tapos yung
tangka sa buhay namin, ganito na yung nangyayari. Umiyak lang ako ng umiyak, umaasa
na kahit paano mabawasan yung sakit pero nandoon pa rin. And thinking JC making
love to that bitch, kills me. Ganoon na ba ako kanon- exitent para hindi niya
maramdaman na may taong nagmamahal sa kanya pero sinasaktan niya lang. Bigla namang
sumakit yung sa may bandang puson ko.

Hinagilap ko agad yung phone ko then dialed JC's number. Walang sumasagot. I've
been trying to reach him for about 16 times. Nagpaalam si Manang Cynthia na umalis
muna so therefore, mag-isa lang ako sa bahay. I ran out of hope si I dialed Hiro's
number. Sana maging hero ko pa rin siya. I immediately went out of my room then
suddenly cried when I felt red hot liquid dripping in my legs. No! This can't be!
My baby...---------
Nagising na lang ako sa isang putting kwarto. Inilibot ko yung paningin ko pero all
I can see is white---- No! Si Manang Cynthia na halatang galing lang sa kaiiyak.
Nandoon rin si Monica na kasama si Nick, nandoon din si Ate Max and Hiro. Pero,
where's JC? Tsaka, where am I? Ano bang ginagawa ko dito? Shit. I cursed under my
breath when I remembered my baby.

" Bhe. Monica, how's my baby? Why am I here? Why are you guys, crying? Where's JC?"
tanong ko pero umiyak lang siya sa bising ni Nick. I saw Hiro held my hand. Nilusob
ng kaba yung damdamin ko. Anong nangyari sa baby ko!?

" Emerald, calm down" mahinahong sabi ni Hiro sakin at hinawakan yung kamay ko,
pero piniksi ko lang yung kamay ko.

" Calm down!? How can I calm down kung ayaw niyong sabihin ang lagay ni Baby!" sabi
ko then I bursted into anger making me to cry. Lumuha na din si Monica, napailing
si Ate Maxene. Then, right there, alam ko na ang sagot, my baby is gone. Napatingin
naman ako sa tiyan ni Monica, halos 7 months na yung ipinagbubuntis niya. Mas lalo
akong naiyak. Naiinggit ako. Magiging ganon dapat ako kung hindi lang... Kung hindi
lang--- Shit! I don't even want to say the word! My baby is gone. Kung hindi...
Kung hindi dahil sa nakita ko kagabi, hindi ako magkakaganito. Kung hindi dahil kay
Chantal, hindi ako makukunan. It's all that bitch's fault. Alam ko, wala namang
kasalanan si JC, diba?

Naniniwala ako na walang kasalanan si JC. Chantal just seduced JC. She just seduced
my husband. Pero in the other side, may kasalanan din naman si JC, why would he bed
another woman kung may asawa siya. Take note, buntis pa. Agad kong iwinaksi yung
iniisip ko. Hindi ko dapat pinagiisipan ng ganoon si JC. Umiyak lang ako ng umiyak
habang yakap ako ni Hiro. He's comforting me, pero bakit wala pa rin si JC?
Shouldn't he be the one to comfort me?

" So tapos na kayong maglandian diyan? Oh, ano ang susunod? Gagawa naman kayo ng
panibagong baby? Tch." Then there. I saw JC. Nakasandal siya sa pintuan. Again, he
is wearing his 'oh-so-cold-and-poker-face' look. Natakot naman agad ako. Bakit
ganoon na naman siya manalita sa akin?

" JC... si Baby" sabi ko sa kanya habang umiiyak pero he just shrugged his
shoulders. Then look straight into my eyes. Parang binuhusan na naman ako ng
malamig na tubig. Ganyan na naman siya. Then, naalala ko bigla yung sinabi sakin ni
Chantal. Mahal lang niya ako dahil sa bata. Kaya nung wala na yung bata, ganito na
ulit kami.
" Mabuti naman at gising ka na Mrs. Mercado.Sorry---- but I think you already
know." Sabi nung doctor na biglang pumasok at may kung anu anon a chineck sa akin.
Iyak lang ako ng iyak. Hindi ko mapigilan.

" You'll regret the day you killed my baby, you bitch" sabi ni JC then slammed the
door. Monica and Maxene are just looking at me. Umiyak naman ako ng umiyak. I lost
my baby ang my husband just this minute.

AUTHOR'S NOTE:

Ano nanaman kaya ang gagawin ni JC kay Era? Care to share your thoughts?

Matatagalan po pala ang next ud. May stage play kasi kami at ako yung bidaaaaa~ :*

#ithurts #friendship #thanksmonica #why #how

Haha. Sorry kung ginagawa kong twitter.

####################################
His Wife (17)
####################################

Hindi ko na alam ang gagawin ko sa buhay ko. Para akong bata na naliligaw. Batang
naghahanap ng isang mag-kakalinga. Para akong naghahanap ng masisilungan sa isang
malamig at mauling gabi. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Para akong jigsaw puzzle,
hindi kumpleto. Hindi buo. Ipinanalangin ko sa Diyos na sana, kasama niya akong
kinuha. Kasabay ng pagkawala nung anak ko, ang pagkawala din ng asawa ko. Mas
naging malala pa siya ngayon. Kung kailan naman, mahina ang relasyon namin ni JC.
Tsaka naman nagsisidatingan ang mga problema, si Tristan, si Chantal. Hindi ko nga
rin alam kung ituturing ko rin bang problema si Hiro. He keeps on wooing me.
Kasabay pa nun yung death threats naming mag-asawa.
Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin. Balik na naman kami sa dati. Pero naging mas
malala ngayon. Kung dati, nabibilang ko pa ang mga pasa at sugat ko. Ngayon, halos
takpan na nun yung buong katawan ko. Nanlalambot na humiga ako sa kama ko. Tumingin
ako sa ceiling ng mga ilang minuto. Iniisip ko kung may pag-asa pa kami. Kasi kung
wala na, bibitaw na ako. Gaano man kasakit. Gaano man kahirap. Titiisin ko. Kasi
mahal ko siya.

Nagagalit siya sakin kasi namatay si Baby. Sayang nga at hindi man lang niya
nasilayan ang mundo. Pero... nagpapasalamat na din ako sa nangyari. Oo, selfish
ako. Bakit ba ako nagpapasalamat? Kasi ayaw kong mamulat siya at mamuhay siya sa
isang pamilya na sira. Ayokong makita niya kung paano ako pagtiisan ni JC. Diba
nga, kung wala yung bata, hindi naman siya babait sa akin? Sinisisi niya ako sa
pagkawala ng anak namin. Oo nga naman, naging pabaya ako. Pero hindi naman siguro
ako makukunan kung hindi siya nakipagtalik kay Chantal. Pinagtataksilan niya ako.
Napabuntong hininga na lang ako at iniling ko yung ulo ko. Hindi ko dapat siya
sinisisi. Lalaki siya, may pangangailangan. Pero hindi ba pwede sakin na lang?
Hindi ba pwedeng... ako lang at walang Chantal? Oo... kasalanan ko nga siguro.
Hindi kasalanan ni JC. Kasalanan ko. Kasalanan ko kung bakit ako nakunan.

" Hija... kumain ka na muna. Kaninang umaga ka pa hindi kumakain" sabi ni Manang
Cynthia. Oo nga, I've lost weight. Dali dali akong bumaba. Tinignan ko yung orasan.
Alas nuwebe na ng gabi, pero wala pa si JC. Nasaan na ba siya?
" Huwag mo nang hintayin si JC, anak. Kumain ka na" sabi ni Manang pero nakita kong
may luhang naglalandas sa pisngi niya. Siguro'y naawa siya sa akin. Kaawa awa nga
naman ako. Hindi ko pa nga nalilinis ang pangalan ko sa pagpasok sa bar, mas lalong
pang gumulo dahil namatay yung anak ko.

" Sige po, tulog na po kayo. Hihintayin ko lang po yung asawa ko" nakangiting
baling ko naman sa kanya. Tumango naman na siya. Bumuntong hininga naman ako. Hindi
pa pala ako kumakain ng umagahan at tanghalian. Ilang oras ang lumipas at alas dos
na ng umaga. Hindi pa rin ako kumakain. Hihintayin ko siya. Narinig ko namang
bumukas yung main door namin. Napatuwid ako ng tayo at dali dali siyang sinalubong.

Hindi maayos yung damit niya. Gusot gusot iyon. Hindi nga nakatack in eh. Pagewang
gewang siya kung lumakad. May stain din ng lipstick sa mukha niya. Pinipigilan kong
umiyak kasi sanay na nga ako diba? Sanay na ako. Pero bakit naiiyak at nasasaktan
pa rin ako?

" Tara JC. Kain tayo. Hinintay talaga kita para sabay tayong kumain. Gutom ka na
siguro kasi alas dos na ng umaga" kung sa iba at normal sigurong mag- asawa...
inaaway na nung babae yung lalaki kasi umaga na ito umuwi. Pero hindi kami normal
na mag- asawa eh.
" Tch. Go away, I'm allergic to bitches like you" nakaismid na sabi niya at tumungo
sa mini bar sa bahay. Nagsalin siya ng scotch sa baso at tinungga iyon. Lasing na
nga siya, umiinom pa rin siya. Napapailing na lang ako.

" Tama na yan." Awat ko sa kanya at kinuha yung baso. Tumingin naman siya sa akin
ng masama. Ngumiti naman ako sa kanya. Pero inililigpit ko na yung bote ng scotch
nung maramdaman ko yung mismong baso sa likuran ko. Napaluha naman ako. Ang sakit.
Napaluhod ako dahil sa sakit. Sunod sunod na luha ang pumatak mula sa mga mata ko.

" Tangina mo ah! Hindi pa ako tapos pero inililigpit mo na! Walanghiya ka. Halika
rito!" nagulat na lang ako ng hilahin niya yung buhok ko at walang hirap na hinila
paakyat sa second floor ng bahay. Umiiyak ako dahil sa sakit. Walang ano anong
nakarating kami sa gitna ng hagdan. Idinapa niya ako at sinira yung damit ko.

(JC ON THE SIDE :'[ )

" Huhuhu. JC! Tama na, please" sabi ko sa kanya pero para siyang walang naririnig.
Sinira niya yung bra ko at walang ano anong isinubo iyon. Intead of feeling
pleasure, I feel pain. He sucked and licked my breast in a harsh way. Iba rin yung
paraan niya ng pagmamasahe. Para niyang pinipiga. Umiiyak pa rin ako.
" Tumahimik kang babae ka." Sabi niya sakin at walang ano anong nagpasok ng tatlong
daliri sa pagkababae ko. Napaiyak naman ako lalo. Binilisan niya pa ng binilisan
iyon. Nakakaramdam ako ng sakit. Hindi lamang sa katawan ko kundi pati na rin sa
buong pagkatao ko. Binababoy ako ng asawa ko.

" Please. Stop" nakahikbing sabi ko at umiyak pa rin ng umiyak. I felt his manhood
on mine. Ungol lang siya ng ungol. Pabilis lang ng pabilis until he exploded on
mine. He then grin from ear to ear. Hinawakan niya yung buhok ko at walang ano
anong ipinasubo niya sa akin iyon. Hindi ko kaya. Nung una, nabibilaukan pa ako
kasi nga mahaba siya at malaki pero bigla na lang niyang itinulak yung ulo ko
dahilan para maisubo ko lahat. Inalis ko agad iyon at umubo ng umubo. Nabulunan pa
ako. Nung nakuntento na siya sakin humagulhol lang ako ng humagulhol.

" JC..." bulong ko sa hangin at umiyak ng umiyak. Tumayo na ako mula sa pagkakahiga
ko sa hagdan namin at pumasok sa kwarto ko. Umiyak lang ako ng umiyak. Binaboy ako
ng asawa ko.

Nakatulog ako ng puro luha yung mukha ko. Alas singko na ng umaga ng magising ako.
Masakit pa rin yung katawan at puso ko. Hindi ko akalain na magagawa sa akin ni JC
yun. Five thirty na nung matapos ako sa pag-gayak. Nakatanggap ako ng isang message
mula sa isang unknown number.
Mag-iingat ka.Sulitin mo na yang mga nalalabi mong oras sa piling ng asawa mo.

Kinilabutan naman ako sa text. Natakot ako hindi para sa sarili ko, kundi para kay
JC. Ano ang ibig sabihin nung text? Lately, madalas may magtext sa akin tungkol sa
pagiingat. May kagalit ba si JC? At dati, sino yung sinasabi niyang pinaghihinalaan
niya? Who the fvck is that?

Maingat akong lumabas ng bahay namin. Alas sais ng umaga ng makarating ako sa
office. Ako palang yata yung nag-iisang empleyado sa buong office bukod sa mga
guards. Napatingin naman ako sa desktop ko. Ito sana yung magiging perspective ng
kwarto ni baby kung hindi ako nakunan. Dinesign ko pa mismo yung magiging kwarto at
banyo niya. Kung pwede lang akong sumunod sa kanya eh.

" You look sad, why?" tanong niya sakin. Ni Tristan. Ipinahid niya yung panyo niya
sa mga luha kong umalpas mula sa mga mata ko. Tinitigan ko siya. He look so
handsome on his grey suit. Nakangiti siya sa akin.
" C'mmon. Kung tungkol ito sa baby mo, don't be sad. May dahilan siguro si God. And
I would like to say sorry sa nagawa ko dati, Emerald" sabi niya sakin, sincerity on
his voice, sadness on his eyes. I silently nodded. Sino ba naman ako diba? Diyos
nga nagpapatawad, tao pa kaya? Nabulag lang siguro siya ng pag-ibig niya sakin kaya
nagawa niya yun.

" Don't worry, hindi na kita kukunin kay Kuya" nakangiti niyang sabi pero in a joke
tone. Napatawa naman ako. Paano niya ako kukunin eh never naman akong naging kay
JC.

Nakita ko si JC na pababa ng kotse ko. Katabi kao ngayon si Tristan and actually,
friends na agad kami. Madali naman akong magpatawad eh basta sincere yung sorry mo.
May kinakausap pa siyang mga tao. Kinalabit naman ako ni Tristan at nagulat ako
nung hapitin niya ako lalo. Nakarinig na lang ako ng tikhim mula sa likod namin.
Pagtingin ko, it's JC.

" Tristan, get your filthy dirty hands off my wife" nakatiim bagang na sabi ni JC.
Ngumisi naman si Tristan sa akin. At tinanggal naman na niya yung kamay niya sa
baywang ko.
" I knew it" mahinang bulong ni Tristan. Napatingin naman ako sa kanya. Ano yung
alam niya?

" Emerald and I were gonna check the mall site at Cavite." Sabi lang ni Tristan at
lumabas na ng building. Nasindak ako ng sunod sunod na putok ng baril ang narinig
ko. Yumuko ako agad. Nakita kong inaagusan na ng dugo si Tristan. May tama siya ng
bala sa mismong dibdib niya. Nakita kong naalarma naman yung mga tao.

Naramdaman ko naman yung mga bisig ni JC sa akin. Umiiyak pa rin ako. I witnessed a
fvcking crime! Posible nang patay si Tristan! Shit! Diretso sa dibdib niya. Ng
lingunin ko yung mga bumabaril. Bumalik sila at nanlaki yung mga mata ko ng makita
kong nakatutok yung baril kay JC. Dali dali kong iniharang yung sarili ko sa likod
ni JC. Narinig kong dalawang putok ng baril ang umalingawngaw. Hindi na ako
makagalaw. Dalawang tama ng bala ang naramdaman ko. Isa sa may tagiliran at sa may
bandang tiyan. Nakita ko kung paano lumingon si JC sa akin nung maghiyawan yung mga
tao.

" Nako! Si Ma'am Emerald!"

"Si Arki Era!"

" Ambulansiya!"

" Dalian niyo!"

Naramdaman ko namang ibinaba ako ni JC at inilagay yung ulo ko sa hita niya.

Umaagos na yung dugo ko. Nararamdaman ko na ding nanghihina ako. Oras ko na ba?
Masusundan ko na ba yung anak ko? Magkakasama na ba kami ng anak ko? Umubo ako pero
dugo lang yung inilabas ko.

" Emerald! Shit. Why the fvck did you do that?" tanong ni JC. Para siyang nakakita
ng multo. Maputla siya at nanginginig siya. Nararamdaman ko din ang bawat pintig ng
puso niya.

" O-o-okay k-k-ka l-lang?" tanong ko. Kailangan kong masiguro na ayos lang yung
asawa ko kahit nasa ganito akong sitwasyon.

" Wait lang, darating na daw yung ambulansiya" sabi niya pero magsasalita na sana
ako ng sunod sunod na dugo ang lumabas mula sa bibig ko. Nataranta naman siguro
siya. Nanlalabo na yung paningin ko pero ayaw kong pumikit.
" Huwag kang pipikit Emerald!" sigaw niya sakin. Hindi naman talaga ako pipikit JC,
eh. Gusto kong sabihin yun pero parang wala namang lumalabas na boses sa akin.

" Huwag kang susuko!" sabi niya sakin. Hindi naman ako sumusuko eh. Tignan mo nga,
hindi kita iniiwan, kasi mahal kita. Again, gusto ko yun sabihin sa kanya pero
parang nadrain yung energy ko. Feeling ko kaming dalawa na lang yung tao. Wala na
akong naririnig. Siya lang. Oras ko na ba? Is this the time para mamatay ako?

" JC..." kahit mahirap, ibinuhos ko yung natitirang lakas ko para masabi ko yung
pangalan niya. Lumuluha na siya. Umiiyak siya. Naramdaman ko namang inihiga ako sa
stretcher at ipinasok sa ambulansiya. Kinabitan na din ako ng oxygen.

" Emerald..." iyak ng iyak si JC. Kung umiiyak ako dati, dahil sa pananakit niya.
Dinaig pa niya yung pagiyak ko. Para siyang batang umaatungal. Para siyang batang
inagawan ng candy.
" M-m-mamamatay n-n-na b-ba a-a-ako?" tanong ko. Umiling lang siya ng umiling at
mas lalo pang umatungal. Mamamatay na ba ako? Huwag naman sana. Hindi ko pa
nalilinis ang pangalan ko kay JC.

" Kuya! Wala bang ibibilis itong ambulance----- Shit! Emerald! Shit! Fvck! Stop it!
Don't fvcking close your eyes!" sigaw niya pero imbis na matouch ako sa care na
sinasabi niya parang natuwa pa ako. Natuwa pa ako eh halos naghihingalo na ako.
Inabot ko yung ulo niya at marahan ko siyang binatukan.

" H-hindi a-ako m-mamatay"Nakangiti kong sabi. Hindi naman talaga ako mamamatay
diba? Kailangan kong maging matatag. Kailangan. Ngayon pang nagpakita siya ng
concern sa akin?

" Bakit mo naman kasi ginawa yun! *huk *huk Bakit?" nakahikbi niyang tanong sa
akin. Oo nga, bakit ko pa ba sinagip si JC sa kabila ng pagkamuhi niya sa akin?
Simple lang kasi...
" M-mahal k-kasi k-kita" sabi ko at naramdaman ko na naman ang unti unting
panlalabo ng mata ko.

Ang pagmamahal ko kasi si JC ay parang pag- akap sa cactus. Masaktan man ako,
patuloy ko pa din siyang aalagaan, pagsisilbihan at mamahalin.

AUTHOR'S NOTE:

Matatagalang ang next UD. Baka, Tuesday pa? I dunno. Depende kasi sa schedule ko
eh. Hope you understand guys.

Whatcha say about the chapter? Care to share your thoughts?

####################################
His Wife (18)
####################################
Nagising ako sa isa na namang maliwanag at puting kwarto. This time, alam ko ng
nasa ospital ako. Hindi ako makakilos. Masakit yung buong katawan ko. Hirap ko ding
idinilat yung mga mata ko. Hirap din akong makapagsalita. And as usual, una ko na
namang nakita si Ate Maxene. Pero namumugto ang mga mata nito. Halata kong galing
sa kaiiyak. Namumula yung mga mata niya. Inilibot ko yung mga mata ko. Pero halos
mahalughog ko na yung bawat sulok ng kwarto pero wala pa rin yung hinahanap ko.

" T-tubig..." nauutal utal ko pang sabi. Nakita ko kung pano magkumahog si Ate
Maxene sa pagkuha ng tubig. Feeling ko halos isang taon akong hindi nakainom. Uhaw
na uhaw ako. Dali dali naman niya iyong inabot sakin at ininom ko na yun. Naubos ko
na nga yung isang baso eh.

" Emerald naman eh... Don't do such things like that, huh? Alalang alala ako sayo,
lalo na si Monica." Napatuwid naman ako ng upo. Kahit hirap man pilit ko pa ring
iayos yung composure ko. Nag-aalala daw sila. Sila Ate Maxene at Monica. Pero bakit
hindi niya sinabing nag-aalala din si JC? Hindi man lang ba siya nag-aalala nung
isinugod ako sa ospital? Sadness and fear were evident in my husband's eyes.
Kumirot yung sugat ko dahil sa paggalaw ko. Na-alarma naman si Ate.

" Huwag ka munang gumalaw, Emerald. Wait, I'll call the doctors. Gosh! Tulog ka ng
halos 1 linggo!" kahit walang emosyon yung mukha ni Ate. I know na masaya siya
kasi evident yun sa boses niya. Wala man siyang ngiti, her eyes symbolizes her
happiness pa rin. Tinawag na niya yung mga doctor.
" So Mrs. Mercado, you're doing good naman po. Kailangan lang po nating linisin
yung mga sugat niyo para hindi sila mainfect. Anyway, you're now safe from danger."
Nakangiting sabi nung doctor. Tumango na lang ako.

" Where's JC?" tanong ko. I have to make sure that my husband is safe. He's my
energy and I can't live without him. Okay lang na mapahamak ako as long as hindi
kami magkakahiwalay at hindi siya masasaktan.

" It's so omygee, Emerald. Isang linggo kang tulog and you didn't even move. Gosh!
Para kang paralyzed for the past week. Next time, kapag may babaril sa jowa mong
gago, huwag mong sasaluhin, aneh? And it's like omygee talaga kasi you've finished
Architecture with flying colors pero you are so tatanga tanga talaga para sapuhin
yung bala. Dapat pinatama mo na lang kay JC yung bala para wala ng demonyo sa
planetang Earth."

" Ate, nasaan yung asawa ko?" pag-uulit ko sa tanong ko. Feeling ko kasi iniiba
niya yung topic eh. And with that, feeling ko may nangyayari. Feeling ko may
nangyari this past few week.
" Then, you know what? Makikibid tayo sa isang Taiwanese investors and I'm thinking
na ikaw ang gumawa ng designs and---" pinutol ko na yung pagkekwento niya. She's
acting strange, really.

" Ate, nasan nga po yung asawa ko?" paguulit ko and with that pumunta naman siya sa
ref at pinag-hiwa ako ng mansanas. Then inabot niya iyon sa akin.

" Try this apple, it's very delicious. Oh kaya ito na lang oranges---" pinutol ko
ulit yung sasabihin niya kasi I just realized na dinadivert na niya yung attention
ko. May dapat ba akong malaman?

" Where is JC, Ate? Please, tell me" pumikit naman si Ate Max na parang kinakalma
yung sarili niya. Para na kasi siyang nauubusan ng pasensiya sakin eh.
" Can we first leave him as a topic? JC na naman ba?" naiirita na niyang wika.
Napatungo na lang ako.

" Y-yes Ate" I stammered. Pero hindi pa rin nawawala sa isip ko si JC. Ano bang
nangyayari sa relasyon namin? Ano na bang nangyayari sa amin? Sa kaligtasan namin?

" Hindi mo man lang ipinapaalam sa amin na you've been receiving different death
threats. Why are you hiding it?" nagulat ako sa tanong ni Ate. Yes, it's true.
Hindi lang text messages regarding our safety ang natatanggap ko.

May nagsend sa akin ng email. I don't know pero unknown yung user. Then, what
shocked me is the message telling me:

Hindi kayo magiging masaya.

At first, hindi ko na siya pinapansin kasi ayoko namang takutin yung sarili ko. But
then what shocked me is that may nagpadala sa akin ng delivery. And that delivery
is very heavy. Lapida iyon.

R.I.P

JC AND EMERALD'S RELATIONSHIP.

" Maxene Quinto, where's my husband?" pinilit ko pa rin na panatilihin yung

composure ko. Where the heck is JC!?

" So yun nga gagawa tayo ng design para sa building sa Taiwan-----"

"Nasaan po ba siya?" tanong ko pero kinakabahan na rin ako.

" Nevermind na lang. Then you know?------"

" Ate Max! WHERE.THE.HECK.IS,JC!?" I spat every words to her. Mukha naman siyang
nagulat kaya ibinaba na niya yung mansanas sa tabi ko at walang emosyong tumingin
sa mata ko. Her eyes piercing on mine.

" Iniwan ka na niya" walang ka-abog abog na sabi niya. Iniwan? Ako? Why the heck
would he do that?

" What did you say?" tanong ko sa hindi makapaniwalang tono. I can feel myself
shivering. Kung biro iyon, that's not a good joke. At hindi ko nga madedetermine as
a joke iyon eh. Kahit sa panaginip, hindi ko nakikitang iniiwanan ako ni JC.

" Tutal manhid ka naman for the past five years until now... uulitin ko. JC, left
you" sabi niya and with that bumuhos na talaga yung luha ko.
" That's not true! He can't leave me!" sigaw ko. Nakita ko naman siyang bumuntong
hininga at humarap sa akin. Wala na yung masayahing Maxene na nasa harap ko but
instead it's the serious Maxene Quinto I'm dealing with.

" He can't? Emerald, stop fooling yourself! Kaya niyang iwan ka, pero ikaw ang may
hindi kaya!" namumula na siya sag alit. Feeling ko nanliliit ako sa mga titig niya
sa akin. It's my first encounter with Maxene na ganyan siya.

" This is too much!" umiiyak pa ring sabi ko. Yeah, this is too much. Nung nagsabog
ang Diyos ng kamalasan, gising na gising ako at nandoon ako para sumalo nun.
Napakamalas ko nga naman. Hindi ko pa nga naayos yung relasyon namin, nakunan pa
ako, then what? He left me? For what? For whom? For that goddamn Chantal bitch!?

" Yeah. It is. And I know that you'll collapse for the next revelations. Oh ano?
Gusto mong sabihin ko pa yung mga nalalaman ko? Tristan is dead." Walang kaabog
abog na pahayag niya. Oo nga, I forgot about Tristan. AND WHAT!? He's dead!?
" T-tristan? But, we just reconcile" nakayukong sabi ko

" Well, sweetie. That's life....Life is indeed unfair, right? Kung kelan siya
tumino, tsaka siya kinuha? And for you... kung kelan magulong magulo pa yung
sitwasyon niyo, tsaka ka niya iiwan" and again tears started to fall from my eyes.
Umiiyak na rin si Ate Maxene. And nakikita ko sa kanya ang isang image ng isang
nakakatandang kapatid. Pero why did JC left me?

Panaginip lang ito, diba?

Ano na naman ang nangyayari?

CRYING EMERALD ON THE SIDE ----------->

AUTHOR'S NOTE:

Hello! Guys naman, comments niyo naman po and votes. Please? Para ganahan ako.
Haha. Tumataas nga yung reads, yung comments di naman :(
Haha. Anyway, our stage play was a success! <3

MGY ^0^V
####################################
His Wife (19)
####################################

*** Well, first of all. Nagpapasalamat po ako sa inyong matiyagang paghihintay.

*** Then, thank you po sa suporta niyo. Dati, mga 3 reads lang ito, pero dahil sa
inyo, 9000 na siya. Thankyouuuu.

*** Dinededicate ko din ito sa aking ate na si LOUISENACO. Haha, babawi ako Ate,
hintayin mo lang. Anyways, good luck sa competition nasasalihan mo. Huwag
mabubulol! :* Labyouuuuuu

Pakiramdam ko, papanawan ako ng ulirat. Gusto ko nang magpakamatay pero hindi ko
kaya... kahit paano, may pananalig pa rin naman ako sa Diyos. Pabaling baling yung
ulo ko. Nalilito... natatakot. Iyon lamang ang nararamdaman ko ngayon. Dati naman
na akong takot, pero hindi sa ganitong bagay. Kumikirot yung mga sugat ko pero
hindi ko na iyon pinansin. Kung ikaw ang nasa katayuan ko, malamang sa malamang
ganito rin ang mararamdaman mo. Naramdaman ko na lang na may tumabi sa akin, nakita
ko si Hiro. Ngumiti siya sakin pero yung ngiting yun, parang puno ng pag-aalala.
Malamang, namatayan siya ng kapatid. Si Tristan. Alam ko, hindi sila close ni
Tristan, pero kapatid pa rin nila iyon.

" Anong nararamdaman mo, mahal kong prinsesa?" tanong niya sakin. Buti pa siya,
dumadalaw sa akin.
" Ayos lang, medyo makirot lang yung sugat ko" ngumiti ako pero pilit iyon. Iniisip
ko pa rin yung mga katagang iyon na kahit sa panaginip, hindi ko maatim. Yung mga
katagang namutawi sa labi ni Ate Max na:

" Iniwan ka na niya"

" Iniwan ka na niya"

" Iniwan ka na niya"

" Era! Tulala ka." Untag ni Hiro sakin. Wala kasi si Ate Maxene ngayon eh, inaayos
yung papeles para sa kasal nila ni Kuya John.

" G-ganun ba?" tanong ko. Pero nanatili pa rin akong tulala sa hangin, iniisip ko
kung ano yung mga gagawin ko. Iniisip ko kung ano yung mga dahilan kung bakit ako
iniwan ni JC. Bakit? Kung kelan magulo kami ngayon?
" Oo, kanina pa ako salita ng salita dito, hindi ka naman pala nakikinig"
nakangusong sabi niya sakin, siguro pinapatawa niya ako. Pero hindi eh... hindi ako
natatawa. Nalulungkot, oo.

" Iniwan na daw niya ako" malungkot na pahayag ko. Nakita kong ipinatong niya yung
kamay niya sa kamay ko at marahang pinisil iyon. Sympathy is written all over his
face.

" Yaan mo na. Andito naman ako eh" nakangiting sabi niya. Ipiniksi ko yung kamay
ko.

" Alam mong hindi kita mahal Hiro" diretsahang sagot ko. Oo, martir na nga kung
martir. Sinasabi ko na yan kay Hiro ng malubayan na niya ako. Si JC pa rin yung
mahal ko, si JC lang at wala ng iba pa!
Nakita ko ang galit na rumehistro sa mukha ni Hiro. Siyempre? Sino ba naman ang
hindi magagalit kung inaalayan ka na nga ng pagmamahal, tinatanggihan mo pa? Pero
what can I do? Tao lang ako, nagmamahal lang. And I know, that Hiro is not for me
and neither me for him. Kasi, kahit anong mangyari, para ako kay JC at para si JC
sa akin. Pero bakit? Bakit niya ako iniwan? Nakokosiyensiya lang naman siya diba?
Diba?

" Hindi ka niya mahal kaya iniwan ka na niya!" sigaw niya sakin at nagulat na lang
ako sa sunod kong ginawa, sinampal ko siya. Nasampal ko siya. H-hindi ko sinasadya.

" Masakit bang malaman ang katotohanan, Era? Iniwan ka niya and you can't fucking
change the fact na hindi ka niya mahal ang he will never will! Ayan ang mahirap
sayo eh! You can't see me... Heto ako Emerald! Lumuluhod sa harap mo para mahalin
ako! I think... yan ang karma mo! Bakit? Kasi kagaya ng ginagawa ni JC sayo, hindi
mo rin sinusuklian yung pagmamahal ko!" sigaw niya sakin, still hawak pa rin niya
yung pinsgi niya. Hindi ko maiwasang humagulhol. Ganoon na ba ako kaselfish?
Nagmamahal lang din ako. Babae kasi ako... marupok. Hindi ko kasi kayang mabuhay na
wala si JC sa tabi ko. Ikamamatay ko.

" Hindi totoo iyan! Hindi! Mahal niya ako! I know!" sigaw ko habang umiiyak. Hindi
na nga iyak eh, more like hagulhol na. Pinagbabato ko na rin yung mga bagay na
mahawakan ko. Mahal ako ni JC. Iniisip ko pa lang na hindi niya ako mahal, feeling
ko mababaliw na ako. PPero stupid me, pinapaasa ko lang yung sarili ko. Alam ko
naman na sa simula pa lang, hindi na niya ako mahal pero bakit ganun... masakit pa
rin?
" E-emerald! Please... stop. Shhhh" naramdaman ko namang pinapatahan ako ni Hiro
pero iyak pa rin ako ng iyak. Nagwawala pa rin ako. No! Pilit hinahagod ni Hiro
yung likod ko pero talagang mapilit ako at dahil tinutulak ko siya... naramdaman ko
na lang na kumirot yung tagiliran ko at may dugong lumabas mula sa benda nun. Mukha
namang naalarma si Hiro.

" D-doc! Doc!" sigaw ni Hiro at may pumasok na mga nurse. Tinurukan nila ako ng
kung ano at naramdaman ko na lang na umiikot yung paningin ko at nawawalan na din
ako ng lakas. Nakita ko ang ..... pagmamahal sa mukha ni Hiro. JC? Asan ka na ba?

" Rest... my love" naramdaman ko na lang na hinalikan ako ni Hiro sa noo.

Nasaan na ba ako? Bakit ang liwanag? Nasa langit na ba ako? Ang ganda naman dito.
Parang paraiso. Parang nasa isa akong open field na puro bulaklak. Nakafloral dress
ako at naka-yapak. Nakita ko naman ang isang bata na nagtatatakbo papunta sa akin.
Lalaki siya, tantiya ko, mga 5 limang taong gulang na siya. Napabuntong hininga na
lang ako. Lalaki din sana ang magiging anak namin ni JC. Siguro, ganito siya
kagwapo kung... kung hindi ko siya napatay. Naging pabaya kasi akong ina.
" Mommy ko!" sigaw ng bata sa akin. Lumingon lingon ako sa likod, at gilid ko pero
ako lang naman ang nandoon. Itinaas niya yung dalawang kamay niya na parang
nagpapabuhat.At siyempre, binuhat ko naman siya. Kiniss niya ako sa cheeks. Pero...
mommy ko? Ako? Pinakatitigan ko yung bata... ka-ka-kamukha niya si JC!

" Mommy, umiiyak ka na naman." Nakangusong sabi nung bata. Teka!? Sino ba ito!?

" Mommy? Ako? My baby died because of me... paanong anak kita? I'm useless. Pabaya
akong ina" nagtatakang tanong ko sa batang kaharap ko ngayon.

" Haahaha. Mom, long explanation. Ako... I mean ako po dapat yung magiging baby
niyo. And mom, hindi ka po pabaya." Sabi nung batang lalaki habang pinupunasan yung
mukha ko. Hindi ko namalayan... umiiyak na pala ako.
" Mom... remember that looks can be deceiving. Choose the right persons whom you
can give your trust with. I love you" sabi nung bata... I mean nung anak ko at
tumalon mula sa kamay ko at nagtatatakbo palayo. Pilit ko siyang hinahabol pero
napakabilis niyang tumakbo. Umiiyak pa rin ako. Iyon ang anak ko. Yung anak ko!

Nagising na lang ako na hapong hapo ako. Feeling ko nakipagkarera ako sa kabayo.
Dumadagundong yung dibdib ko, parang lalabas yung puso ko. Ang bilis pa ng tibok
nito. Naliligo na rin ako sa pawis. Everything... I mean everything in my dream was
so realistic. Parang nangyari talaga. And what do my son... means na... LOOKS CAN
BE DECEIVING? Nakita kong lumapit papunta sa akin si Hiro. Mukhang naalimpungatan
din siya. Dito siya natulog?

" Bakit? Nanaginip ka ba?" tanong niya habang pupungas pungas.

" N-nandito ka pa rin?" nagtatakang tanong ko. Tumango naman siya at unti unting
ngumiti. Napabuntong hininga na kang ako. Feeling ko, any moment, mawawala na sa
pagkakakonekta yung brain cells ko at tuluyan na akong mababaliw.
" Anong gusto mo? Nagugutom ka na ba? Tubig? You want?" mukhang nabuhay na din ang
natutulog na diwa ni Hiro kasi ngingiti ngiti nanaman siya sa akin. Kailan? Kailan
kaya gagawin ni JC yung mga ganitong bagay sa akin? Will he be sweet for me?
Teka... naging sweet din naman siya sakin... panandalian nga lang.

" Bakit?" tanong ko sa kanya. Ilang beses ko na ba siyang tinanggihan? Ilang beses
ko na ba siyang sinaktan? Pero, bakit nandito pa rin siya sakin? Bakit... mahal
niya pa rin ako?

" Anong bakit? Dumaan nga pala si Monica kanina, nako... malaki na din yung tiyan
ng babaeng yun ah." Sabi niya habang inaabutan ako ng tubig. Yumuko ako... naalala
ko na naman yung ginawa ko kanina. Nasampal ko siya.

" Hiro... about what happened earlier-----" naputol yung sasabihin ko ng makita
kong may dumaan na pain and sadness sa mata niya. Yumuko siya at lumuhod sa harap
ko. Hinawakan din niya yung kamay ko.
" Sorry..." nagulat din ako. Kasi... diba dapat, ako yung magsosorry kasi ako yung
nakasakit? Pero bakit? Bakit siya pa yung nagsosorry? Bakit nakuha niya lahat ng
kabaitan sa mundo at natira lahat ng kawalanghiyaan sa asawa ko? Bakit? Bakit mahal
ko pa rin si JC? Bakit iniwan niya ako? Bakit?

" Alam mo naman na siguro kung bakit niya ako iniwan... diba?" tanong ko. Tumango
naman siya, napabuntong hininga na naman ako. Ano kayang dahilan niya? Gusto kong
malaman pero may parte sa akin na parang ayaw ko. Ayaw ko... dahil alam ko
masasaktan na naman ako.

" Era... it's not the right time to know this kind of stuff. Just rest" sabi niya
pero tinignan niya ako na may pag-aalala sa mukha.

" Kelan ba ang tamang panahon para malaman ko ang dahilan kung bakit niya akong
iniwan?" sabi ko at tumingin sa labas... nagbabadya na naman ang mga pesteng luha
na ito.

" You're fragile Era and I don't want to hurt you" malungkot na sabi niya. Ano ba
kasi talaga yung dahilan at iniwan niya ako? Bakit niya ako iiwan sa gitna ng mga
problema?

" Sa tingin mo ba? Hindi ako nasasaktan?" tanong ko sa kanya. Napabuntong hininga
siya... nasa state of hesitation pa rin siya kung sasabihin niya o hindi.

" Ako na lang sana kasi"malungkot niyang sabi

" Pero alam ko namang... hindi mo ko mahal. Ang swerte ni Kuya JC." Pagpapatuloy pa
niya. Hinawakan ko lang siya sa balikat trying to comfort him. We can be friends pa
rin naman but not as lovers.

" Iniwan na niya ako Hiro... pero I want the reason why'd he do that" pinipigilan
kong humikbi. Kapag nalaman ko ba ang rason niya... if that's important well
then... I'd still aceept him. Pero paano kung walang kalatoy latoy naman yung
reason niya? Would I be still into him? Pero... living without him is living in
hell. Hindi ko kayang mabuhay nang wala siya. Kaya kahit ano pa man ang dahilan...
I'd still accept him. Pero ang mga sumunod na salita na lumabasa kay Hiro ang
nakapagpatunaw sa tapang ko:
" CHANTAL IS PREGNANT AND JC IS THE FATHER"

AUTHOR'S NOTE:

I WANT YOU TO MEET TRISTAN MERCADO. --------->

Whatcha say to Emerald? Martyr much ba? Naging pabayang ina ba talaga si Era?
####################################
His Wife (20)
####################################

Alam niyo ba yung feeling na para kang pinagbagsakan ng langit at lupa? Yes, I'm
feeling that way and fuck! It hurts. Nagbibiro lang naman si Hiro diba? Why would
JC leave me when he loves me? Oh crap, naalala ko... hindi nga pala niya ako mahal
and kaya niya lang ako pinangangalagaan because of my baby. And yeah, wala na yung
baby so babye care and love nga na naman ba? But this is damn too much! Come to
think of it, wala pa sa isang buwan ang pagkawala ng anak ko.

Then, may bago na naman siyang anak! Napakareproductive naman ng sperm cells niya!
Then that thought hit me... nung araw na mawala si Baby, that's the time na... na
magkasama sila JC at Chantal. Maybe, doon na nabuo? Pero... possible naman diba?
Baka hindi kay JC yun! Pero damn it Emerald! Huwag mo nang lokohin yung sarili
mo... huwag mo ng bilugin yang sarili mo. Buntis si Chantal at si JC ang ama? Then
what? Iiwan na lang niya ako bigla? I'm not putting this goddamn fight down.
Lalaban pa rin ako... yes, para kay JC.

Oo na, marami na ang nagsasabi na martir ako dahil kay JC. Pero fuck! Mahal ko
siya. Yes, kahit anong mangyari ipaglalaban ko pa rin si JC. He's my everything...
but this time, I'll ipaglalaban ko na ang sarili ko... ang karapatan ko... ang
pagmamahal ko. Hindi ko hahayaang makuha ng iba si JC, lalo na ni Chantal because
what mine is mine. Akin siya! Akin siya.

" Nasaan sila Hiro?" tanong ko kay Hiro pero pinilit kong tanggalin ang emosyon ko

" Anong gagawin mo?" nagtatakang tanong niya sakin. Ngumiti naman ako pero ngiting
nagdurusa.

" Masama bang icongratulate yung mga future parents?" nakangiting tanong ko. Nakita
ko naman ang kaba sa mata ni Hiro, parang naiisip na niya yung iniisip ko. Good,
dahil ayaw ko ng mahabang paliwanagan
" I don't like that smile" malamang sino ba naman ang gugusto sa plano ko, right?
I'm thinking right now how to make Chantal's life a living hell. Siya? Aanakan lang
siya ni JC? If you're thinking right now na papatayin ko ang baby ni Chantal. Nah!
Hindi ako ganoon kadesperada. Naranasan ko na kung paano mawalan ng baby at hindi
ko ipaparanas kay Chantal yun. Well... ano nga bang gagawin ko? Well, hindi naman
ako papayag na iwan lang ako ni JC. Why not join them, right? Tutal, I'm the legal
wife. Para sa ganoon, hindi niya masosolo yung asawa ko, right?

" Nasaan sila?" tanong ko as I wiggled my eyebrows still thinking how to piss
Chantal. WALANG AGAWAN NG ASAWA!

" C-chantal has a c-check up ---------" hindi ko na itinuloy yung sasabihin niya
kasi alam ko naman na siguro na magpapacheck up si Chantal sa OB. At tama nga ang
hinala ko kasi nandoon sila with JC's arms in her waist. Parang kumirot yung puso
ko pero para kay JC ito! Ipaglalaban ko si JC ko.

" Congratulations... bitch" nakasigaw na batik o at tama lang na nakuha ko ang

atensiyon nila dahil tumingin sila sakin. I smirked. JC, akin ka lang.
JC, you always tell me how bitch I am... and this time, I think this is the right
time:

IT'S TIME FOR EMERALD THALIA SORIANO- MERCADO, THE BITCH.

Author's Note:

Napakaikling UD :( Haha.

VOTES AND COMMENTS NAMAN DIYAN!

####################################
His Wife (21) The Awakening of Her Bitch Side
####################################

Nakita ko kung paano kumunot yung noo ni Chantal at kung paano niya iabrisete yung
braso niya sa braso ng asawa ko. My... My Chantal, you just wake the sleeping bitch
in me. At pagsisisihan mong ginising mo ang natutulog kong kasamaan. Tumingin naman
si JC sa akin. Nandoon yung... pag-aalala? Pero para kanino ba? Sakin o kay
Chantal? Omygawd, I so like to wreck that bitch's neck kung hindi lang siya buntis.
Kahit naman na ganito ako I won't let that baby die.
" Hello guys! Miss me?" nakangiting bati ko sa kanila. Nakipag-beso ako kay Chantal
and kiss JC fully on his lips.

" Nadischarge ka na?" hindi makapaniwalang tanong ni Chantal sakin causing me to

laugh. Bobo ba? Nakitang nakahospital gown ako tapos ganun yun tanong? Psh. My
my... lumalabas na talaga si Emerald the great.

" My..my.. JC naman, ito lang? Ito lang ba ang ipapalit mo sa akin? Malamang hindi
pa ako nadidischarge. Alangan namang ginawa ko ng damit itong hospital gown?"
nakangiting sagot ko. Nakita ko kung paano mamula si Chantal... and still wala pa
ring emosyon si JC. He is just intently looking at me.

" What is your problem ba?" maarteng tanong niya sakin, hinila naman siya ni JC,
more like pinipigilan siya.

" What is my problem ba? Omygawd, you agaw agaw my jowa and now you tanong tanong
me that!?" I said trying to mock her voice and with that nakita ko kung paano niya
itaas yung kamay niya then I saw how JC try to stop her. I smirk.

" May check-up pa tayo with the doctor, Chantal"mahinahaon pero with conviction na
sabi ni JC. Tumango na lang si Chantal ang clung her arms to my husband's. Kusang
tumirik yung mata ko sa mga nasaksihan ko. Ito lang pala ipapalit niya sakin, hindi
pa yung medyo may class. Psh. Pumasok na sila then sumunod naman ako.

" Hi! I'm Mrs. Emerald Mercado, JC's wife. Then this girl beside me is Chantal
Narium, my husband's mistress and we would like to ask you Doc how's the baby
inside my husband's mistress?" nakangiting tanong ko. Mukha namang nawindang yung
doctor. Anger crossed Chantal and JC's eyes. Mataman naman akong tinignan ni JC.

" Not here Emerald" mariin na pagkakasabi niya. Hindi mo na ako magaganyan JC. Psh.
Yes, I know mahal kita pero not now. I will not let my heart control me this time,
I'll let my brain took me.

" Ah. Ok. So Doc! How's the baby?" nakangiting tanong ko. Nakakuyom naman yung
palad ni Chantal as if trying to avoid something or someone. Then with that...
inaya na nung doctor si Chantal and naiwan na kami ni JC sa office.
" Nice one Jayden, wala pang one month ah... nakabuo ka agad?" mapang uyam na
tanong ko. JC just looked away. Then tumingin siya sakin at pumikit ng mariin.

" Hindi ko sinasadya."yun lang ang nasabi niya? Hindi niya sinasadya!? Intention
man niya o hindi!? He has sex with that bitch and that's the reason kung bakit
namatay yung anak ko! And nung may nangyari na kaguluhan, iiwan niya ako ng ganun
lang!?

" JC... gaano lang ba kamahal ang condom? Fifteen pesos? Twenty? Yes, sabihin na
natin na men's necessity yun pero sana man lang diba pinutok mo na lang sa labas?"
I said trying to hide my tears. Nilagyan ko din yun ng sarcasm.

" Emerald let me------" naputol yung explanation niya nung biglang dumating yung
doctor. Chantal is just smiling.

" Mr. Mercado, I think the baby is just 3 weeks old. Congratulations" sa tingin ko
wala nang iba pang masasabi yung doctor bukod sa bawal ang stress... then vitamins.
Ekek. Nung makalabas na kami, hinila na lang ako ni JC papunta sa kwarto ko,
nadatnan namin si Hiro doon na mukhang malalim yung iniisip. Sapilitan naman akong
iniupo ni JC then kumirot yung sugat ko sa tagiliran.
" Ouch! It hurts, you know?" I hissed at him. Dinaluhan naman ako ni Hiro looking
at me with so much worry.

" Damn it! May sugat pa siya!"Hiro also hissed. Mukha namang nag-alala si JC. Mukha
lang ah!

" Hey bitch... what do you want from us ba?" tanong ni Chantal sakin. Me? Bitch?
Mas bitch pa siya ah. Humanda ka sa Emerald Mercado Version 2.0 ko.

" Wait lang ha... Who are you talking to? Bitch? Me? Sino ba ang bitch dito, ikaw o
ako?" I asked.

" Iniwan ka na ni JC, Emerald. He's all mine. Mine!" sigaw niya trying to fake her
tears. Mygawd! Nagkukunyari pa siyang maiiyak eh ayaw naman pumatak nung luha niya!
" Do you know that I can sue you because of stealing my husband?" utak lang. Utak
lang ang kailangan sa laban na ito. Nakita ko naman na napanghinaan ng loob si
Chantal and all attention were on mine.

" What do you want Emerald?" tanong ni JC. I looked at him. Haaay, kahit pala anong
gawin ni JC. Siya pa rin yung mahal ko. Ibang klasse talagang itong pag-ibig eh.
Kaya nga LOVE IS NOT BLIND, IT'S THE HEART THAT DOESN'T MIND.

" Simple lang. Kung nasaan kayo, nandoon rin ako" I smiled. Nakita ko kung paano
umirap si Chantal sa akin. Natawa na lang ako. Insecure lang talaga ito sa beauty
ko. Mygaawd, anong klase siyang magiging ina sa anak niya? Mas kaya kong gampanan
ang role ng isang ina, pero bakit ipinagkait pa iyon sa akin. Naalala ko naman yung
anak ko... lalaki pal asana siya ano? Masaya sana kami. Sana...

" JC~ sabi ni Doc. Bawal daw sa mga pregnant ang stress. So don't you payag payag
that... that Bitch will sama sama to us" nakalabing sagot naman ni Chantal, nako!
Kung makapout akala mo naman bagay sa kanya eh mukha nga siyang bibe eh. At ako...
bitch? Weh? Di nga?
" Hindi bitch si Emerald" Haaaay, always the knight in shining armor ko talaga si
Hiro. I looked at him and smile showing my gratitude to him. Nandoon lang si JC na
matiyagang nakikinig sa amin.

" Yah. Yah, talk to my hands. Alam naman nating lahat na sinold niya yung body niya
for other men." Ngiting aso si Chantal. That pushed me to the limits. I have to use
my brain. Hindi ko hahayaang ma-overcome na naman ng puso ko ang emosyon ko. I will
fight not because of my pride.. my dignity.. but because of JC.

" My... my... hindi ka lang pala nang-aagaw ng asawa eh... chismosa ka rin pala?
Nabalitaan mo na din bang nananapak at nananadyak ako ng mga buntis? Buntis na
masama ang ugali?" of course hindi ko iyon nagawa. This is really my first time na
mag-pakaganito. Never pa akong nagtaray ng sobra sobra in my entire life. At
ginagawa ko ito para kay JC. Nakita ko namang sumilay ang nerbiyos sa mukha niya.
Eat that, bitch!

" Kailan ang discharge mo dito, Emerald?" haaaay, JC naman! Show some emotions!
Mygaaawd. Kung tutuusin, siya ang puno't dulo nito eh. Dahil sa kanya, nahihirapan
ako.
" Pwede na daw siya bukas" walang emosyon naman na sabi ni Hiro. Ngayon ko lang
napansin na medyo mahaba haba rin pala ang hair ko, pinag-aagawan nila ako? Hahaha,
silly me. Hindi naman pala ako mahal ni JC. Naalala ko naman si Trstan.

" Hope you don't mind pero... saan niyo inilibing si Tristan?" tanong ko. Napayuko
na lang ako. Sino ba yung nagtatangka sa buhay namin? I mean... sino ba yung
bumaril sa amin? And how I wish mamatay na rin sila. Tristan changed... at hindi ko
akalain na kukunin na agad siya. And to think na iniligtas pa niya ako.

" A certain Christia Divina came into here and got his... his body. Nung nasa
operating room siya... dumating yung babae then pumasok sa loob... after a few
hours, they declared Tristan's death. Hindi na namin nakita yung bangkay niya"
mahabang paliwanag ni Hiro. Tumango na lang ako, I feel so sad for Tristan. Kung
kelan siya nagbago, tsaka siya kinuha.

" Omygollie. Why so init in here?"naiiritang sigaw ni Chantal causing JC's eyebrows
to lift. Natawa na lang ako, ganyan kasi yung expression niya kapag naiirita siya
eh.
" Wanna know why it is hot in here?" nakangiting tanong ko to make the atmosphere
light. Pero I know that my answer here will piss Chantal more.

" Like duh. I know na mainit because there is Global Warming. Tsk!" naka irap na
tugon niya sakin. Tinignan ko si Hiro, kunot na kunot yung noo niya. Nandoon yung
expression niya na 'kung hindi ka lang babae, kikidagin kita'. And si JC? Cool pa
rin? How can he act cool kung nahihirapan at nagdurusa pa rin ako? How can he act
cool kung mayroong nagtangka sa buhay ko? Urghh! He's getting into my nerves! Pero
looking at that handsome face... Shit! Namemesmerize ako sa kanya. Para siyang
model na tumalon mula sa isang fashion magazine.

" Stop that, will you?" naiiritang tanong na ni Hiro.

" Wanna know why it's hot in here? 'Coz I'm HOT. Woooo" at inihipan ko pa yung
bangs ko pataas. Nakita ko namang napamaang si Chantal sa akin. Hindi niya siguro
aakalain na magiging ganoon ako. Well, naninibago nga ako sa attitude ko eh. This
is so not like me.
" You are so yabang" nakaismid na sabi niya sabay lagay ng kamay niya sa braso ni
JC. JC wouldn't mind at all and really! Gusto ko nang sapakin siya kahit mahal ko
siya.

" So joke mo na yan?" nakangiting banat ko. I so love to see that bitch's irritated
face, it fascinates me. Kung yun asawa ko eh parang model na lumabas mula sa isang
magazine, si Chantal naman, parang toy poodle na lumabas mula sa kulungan! Hahahah.
Bitch me.

" What joke? Anong joke ko? I didn't say any" nalilitong tanong niya. Ha! Humanda
ka sakin Chantal! Kulang pa ito sa pang-aagaw kay JC!

" That! Yang mukha mo. Akala ko kasi joke na iyang mukha mo eh. Tatawa na ba ako?"
tanong ko and that made Chantal more angry. Lalapit sana siya sakin nung magtago
ako sa likod ni JC.
" Ooops! May sugat pa ako oh, at sabi ni Doc bawal daw itong mainfect kaya please,
alis ka na!" sabi ko at nakita kong napangiti na si Hiro. Mas lalo namang namula si
Chantal.

" So sa tingin mo mukha akong bacteria that will cause infection to your sugat!?"
nangagalaiti niyang sigaw sakin. Tawa naman ako ng tawa. Hindi ko pa nailalabas ang
lahat Chantal. Hindi na ako padadaig. Looks can be deceiving. Maaring naakit mo si
JC with that looks, well not me.

" Wala akong sinabing ganyan ah!" tatawa tawa ko pa ring sagot. Kasalanan nila kung
bakit nila ginising ang natutulog na Emerald Mercado. Naramdaman ko namang
hinawakan ako ni JC pero hindi naman ganoon kahigpit.

" Will you stop it!? Buntis si Chantal and she's carrying my baby. So kung gusto
mong sumama sa amin sa iisang bubong? So be it! Just don't fucking hurt my baby"
walang kaemosyon emosyon niyang sabi sa akin. Napatigil naman ako doon. Bakit ba
lagi na lang ako natatake for granted? Hindi ba nila naiisip yung nararamdaman ko?
Nasasaktan na ako sa mga nangyayari and yet... wala pa rin silang pakialam.
" Yeah right. Ano namang tingin mo sakin? Mamamatay baby? Hindi naman ako katulad
ng iba diyan eh" makahulugan kong sabi sabay sulyap kay Chantal. Totoo naman diba?
Siya ang dahilan kung bakit nawala yung baby ko.

" You can live in our house two days from now. Bye." Yun lang at hinatak na ni JC
palayo si Chantal. Chantal just grinned on me. Urgggh! Humanda ka sa kin. Tumabi
naman si Hiro sa akin.

" I wish... I wish I could be him" yun lang ang sentence na namutawi sa bibig ni
Hiro. I know that sentence. Para sa akin iyon. Pero anong magagawa ko? Kay JC
tumitibok tong tarantadong pusong ito eh! At dahil nga kay JC yung pagbabago ko
diba? Hindi na ako papaapi.

" Yeah... I also wish that I am in Chantal's place" malungkot na sabi ko. Nakita ko
kasi na parang babasagin na vase kung ituring ni JC si Chantal. She looks so
fragile. Haaay, sana hindi namatay si baby. Edi sana nga talaga hindi kami
nagkakaganito. Pero... this topic just crossed my mind. Who the heck wants JC to be
killed? What is his/ her intention?

AUTHOR'S NOTE:
Okay lang ba yung pagka-mean at pagkabitch ni Emerald o itotodo ko pa? Suggestions
naman po diyan ah! HAHAHA.

I need your comments to improve this story.

Mag vote na rin kayo, aneh!?

^0^ MGY
####################################
His Wife (22) MAHA~
####################################

Napangiti na lang ako habang binabagtas namin ang kahabaan ng EDSA. Nakalabas na
ako sa ospital at ngayon nga ay pupunta kami sa tinutuluyan ng impaktang ito. At
sosyal ang malanding ito ha, FORBES PARK lang naman ang bahay. Hindi na naalis ang
pagkakadikit niya sa asawa ko. Gusto kong mainis at baliin yung leeg ni Chantal
kaya lang alam kong ibababa ko lang yung sarili ko. Hindi ko ibababa yung sarili ko
ng dahil lang sa kanya. Halata din sa mukha niya na may gagawin siya. Napagnilayan
ko nay an kagabi. Hindi na niya ako makakanti. Uunahan ko na siya at ngayon pa lang
na iniisip ko yung mga plano at gagawin ko napapatawa na ako.

" You know what Emerald----" naputol na yung sasabihin niya sana sakin nung
magsalita agad ako.

" Malamang hindi pa. Shonga lang teh?" pabalang na sagot ko and I know na nabwisit
ko agad siya kasi namula na agad siya. Tinignan naman ako ni JC sa rearview mirror
na parang sinasabing 'ayusin-mo'. I just shrugged my shoulders. Wala pa nga akong
ginagawa eh.
" Psh. You are so... URGH! Anyway, alam mo... parang tumaba ka. Right JC honey? She
gain some weight in the hospital, right?" Aba! Bwisit na Chantal to ah! Ako?
Tumaba!? Humanda ka ngayon sakin.

"Hindi ako mataba! Payat ka lang talaga at walang makain sa bahay nyo." Mataray na
sabi ko. Gusto kong matawa sa nakikita ko sa kanya. Parang sinasabi niya sa sarili
niya na ganoon na ba siya kapayat? Well, sexy nga naman siya eh. Parang hindi siya
buntis, sadyang may demonyo lang na sumapi sa akin at gusto ko siyang makitang
mabwisit.

Ibinaba na kami ni JC sa isang grey and white na mansion. It looks fabulous. Nah,
fabulous is not enough. It's astounding. Walang sinabi yung bahay namin ni JC sa
bahay na pinagtitirhan niya kay Chantal. Sumakit na naman yung puso ko, bakit
parang espesyal si Chantal kung ituring ni JC. Then it hit me. Buntis nga pala
siya, ano namang panama ko diba? Nagpaalam na si JC sa amin at may meeting daw siya
at ito ang kinatutuwa ko. I'll take care of Chantal daw. Pero may mangyari lang daw
kay Chantal, lagot na daw ako. And these are JC's last words to me before he left
this goddamn mansion.

" Emerald, I'm telling you... DON'T. DO. ANYTHING. STUPID. Ikaw na muna ang bahala
sa kanya. Take care of her.Huwag mo siyang sasaktan at hindi mo alam ang kaya kong
gawin sayo"
Siyempre, nasaktan na naman ang duguan kong puso. Ako ba inalala niya? Tao ako. May
feelings ako. Nasasaktan din ako.Pero akhit ano naman ang gawin niya mahal ko pa
rin siya. Pwede pala yung ganitong feeling? You are loving and hurting at the same
time. And Chantal is a hindrance to our relationship. Well, I'm not blaming the
baby, I'm blaming Chantal's.

" Why ba kasi na hindi you namatay when the baril accident happen!?"nakaingos na
sabi niya sakin. Aba! Bwisit na ito ah. Buti nga at nagpapapsensiya ako sa kanya
eh.

"Huwag mag-assume ng SOBRA, para hindi ma-disappoint ng BONGGANG-BONGGA" nakairap

na sabi ko. Nako! Kung hindi lang dahil kay JC at sa baby nila, tatadyakan ko yang
si Chantal eh. But don't get me wrong, nasasaktan din ako. Siyempre, sinong legal
wife ang matutuwa kung itinira sa iyo ng asawamo yung kabit niya? JC... gusto na
kitang iwan pero mahal kita eh.

" Do you want me to dukot dukot your eyeballs? You're irap ng irap to me."
Nakaismid na naman na sabi niya sakin. Kung ganyan ang kakausapin mo sa loob ng
mahabang panahon, hay nako, masisiraan ka lang ng ulo.
" Do you want me to tadyak tadyak and kidag kidag you. You're iniinis me" I said
trying to mimick her voice. Well, kagaya nga ng sinabi ko hindi ko naman siya
tatadyakan at kikidagin, takot ko lang kay JC noh. Tsaka, pano kung makunan siya?
Kasalanan ko pa. Alam ko kahit papano yung feeling na mawalan ng anak.

" I'll make sumbong sumbong you to JC! You are away away me!" nakasigaw na sabi
niya sakin. Napakatinis ng boses niya. Kung ano yung kinaganda niya, yun ang
kinapanget ng ugali niya.

" Edi magsumbong ka sa lelang mong panot! Samahan pa kita eh." Sabi ko habang
binubuksan yung chips. Buntis nga itong si Chantal, yung mood swings niya! Urrrgh!
Kaya lang nasa dalawang classification lang yung mood niya: PAG-IINARTE AT PAG-
LALANDI.

" Ha! I'll make sure that JC will galit galit to you and he will make you choopi in
our house" mapagmalaking sabi pa niya sa akin at ang bruha, tinotohanan nga.
Nagdial nga siya sa landline at walang ano- anon g sinagot naman ni JC yun.
Napabuntong hininga na lang ako.
" JC... uwi ka dito, inaaway ko si Chantal" walang kagatol gatol na sabi ko.
Narinig kong napabuntong hininga si JC at pansin kong pilit niyang kinakalma yung
sarili niya. Masokista nga talaga ako.

Ano nga ba ang purpose ko para pauwiin si JC? Well, simple lang naman, titignan ko
lang naman kung totoong mas mahalaga si Chantal kaysa sa akin. Kabit lang siya,
legal ako, pero bakit nasasaktan ako ng ganito. Yung urge ko para makabawi kay
Chantal, biglang naglaho, mas nangibabaw yung sakit. Bakit ako tinetake for granted
ni JC? Eh mahal ko lang naman siya eh. Nagagalit siya sakin kasi nawala yung anak
namin, pero hindi ba niya naisip na possible rin akong mawala sa mga ginagawa niya?
Kunsabagay, matagal na niya akong itinapon palabas sa buhay niya. Pero ang puno't
dulo? Nagtrabaho ako sa club para makapag-aral siya pero anong nangyari?
Sakripisiyo ko na't lahat, nagagawa pa rin niya akong saktan at balewalain na para
mas mahalaga pa ang ibang tao kaysa sa sarili niyang asawa.

[Ano na naman ba ang ginagawa mo, Emerald?]malalim pero puno ng galit na tanong
niya.

" Heto, nagpapatanga pa rin sayo, tinitiis lahat ng sakit na binibigay mo"mapait na
sabi ko pero lumipas ang ilang minuto pero hindi na siya nagsalita, akala ko
binabaan na niya ako.
[ Uuwi ako diyan] yun lang ang sinabi niya at binaba na yung telepono. Pilit kong
itinago yung lungkot sa mukha ko, ayaw kong madehado kay Chantal. Lalaban ko,
ipaglalaban ko ang pag-ibig ko para kay JC. Bigla na lang pumasok yung thought na
ito sa isip ko... MAHAL PA RIN BA NIYA AKO? KASI AKO? MAHAL NA MAHAL KO SIYA.

" Oh what happened? He is now galit to you because you away away me, you bitch!"
maanghang na sabi niya sakin pero I just grin.

" Bitch? Me? Sino ang bitch dito? Ikaw o ikaw? Kung naghahanap ka ng bitch,
manalamin ka lang, kita mo na agad kung sino ang sinasabi mong bitch" I answer as I
grin from ear to ear. Ang sarap palang makita na napipikon yung kaaway mo noh? Pero
nagulat na lang ako ng isang malakas at malutong na sampal ang dumapo sa pisngi na
halos ikalugmok ko sa lupa. Nakita ko si JC na galit nag alit at namumula na rin
siya.

" Bakit mo sinasabihang bitch si Chantal!? Alam mong buntis siya! Kakaiwan ko pa
lang sa inyo ah! Humingi ka ng sorry kay Chantal!" nanginginig na si JC. Narinig
niya siguro yung mga sinabi ko kay Chantal.
" H-hindi ako magsosorry sa kanya." I said trying to control my tears, gusto kong
umiyak pero alam ko na once na tumulo yung mga luha ko, mananalo si Chantal.

" Sorry JC..."yun na lang ang nasabi ko kay JC, galit na galit siya. Hindi ko alam
kung sinong espiritu ang sumapi sa katawang lupa ko para mapagtiisan si JC. Pero
wala eh, mahal ko eh!

" Huwag ka sa akin magsorry, kay Chantal" nakatiim bagang na utos niya sa akin.
Bakit si Chantal yung inaalala niya? Ah, buntis nga pala siya. Kahit labag sa loob
ko, nagsorry pa rin ako na ikinangisi naman ni Chantal.

" Sorry Chantal" labas sa ilong na sabi ko, nabigla na lang ako ng bigla siyang
umatungal at niyakap naman siya ni JC ng sobrang higpit at hinalikan pa niya si
Chantal. Naramdaman ko na naman ang matinding kirot at sakit na nadama ko. Parang
pinipiga yung puso ko, parang nilagyan ng calamansi yung sugat ng puso ko,
mahapdi... masakit... makirot. Umakyat muna ako sa kwarto ko. Iniisip ko pa rin ang
pinapasok kong gulo. Matalino akong tao pero pagdating talaga sa pag-ibig nagiging
bobo ako.
Makailang buntong hininga na ako pero hindi pa rin mawala wala yung bigat sa
dibdbib ko. Iniisip ko pa rin kung tama pa rin ba itong ginagawa ko. Tama pa rin ba
na panindigan ko ang pagmamahal ko kay JC ngayong mas nasasaktan ako? Tama pa rin
ba na hayaan ko siyang itira yung kabit niya sa pamamahay niya. Doon naman tumunog
yung cellphone ko. Napatingin na lang ako doon at unti unting napangiti. Kung gaano
naman ako kamalas sa buhay pag-ibig, ganoon naman ako kaswerte sa mga kaibigan ko.

Monica calling...

[Mabuti ka naman ba diyan, bhe?]mahihimigan mo yung care and concern ni Monica sa

boses niya.

" Of course I am." Sagot ko na pilit itinatago ang pait at lungkot doon.
[ Si Chantal, kumusta naman siya?] tanong naman niya sa kabilang linya.

" Ayun chararat na bitch pa rin" nakangising turan ko na nagpalabas sa malakas na

tawa niya. Napatawa na lang din ako.

[ Gaga talaga ito! Ano, uupa na ba tayo ng kakatay diyan sa kanto?]kahit hindi ko
nakikita, alam kong nakangisi na naman ito.

" Mygawd, where does those words came from? Kakatay? At saang baul ni Lola Basyang
mo nakuha yan?" tumatawa naman na sagot ko

[Urgggh... Monica~ Fasteeeeer....]tumindig yung balahibo ko nung marinig ko yung

ungol ni Nick sa kabilang linya, nanlalaking mata na tumingin ako sa screen ng
phone ko. Walanghiyang Monica na ito, tumatawag habang nakikipag-sex!
" Dammit Monica Louise! You're having sex while talking to me!? To think na 5
months pregnant ka!" naputol na naman yung pagsisintir ko nung tumawa si Monica at
ungol na naman ni Nick ang narinig ko. Hindi lang basta ungol! Dammit! Malakas na
tunog as if si Monica ang gumagalaw.

[ Monicaaaa.... I can't take it anymore! Bilisan mo na, please. I-im c-

cumming]ungol na naman ni Nick. Humahagikgik naman si Monica. Ang bruhildang ito
talaga! At sa nanlalaking mata pinatay ko agad ang cellphone ko, paano ba naman
kasi ganito ang mga narinig ko:

[ Aaaaaah....]

[ Uhhhh...]

[ Faster...]

[ Harder...]

[ Deeper..]

Bumaba na ako ng kwarto ko ng marinig kong tinatawag ako ni JC and well, kasama ni
Chantal. I put some red lipstick, as in yung super red yung parang puputok na yung
labi ko.... Then, JOKE LANG. Haha, ano ako parang si Chantal na mukhang clown? Then
yun nga, bumaba na ako at naabutan ko na naman si Chantal and JC... KISSING. Tell
me, hobby na ba nila yan? Duh! Yung magandang asawa niya, nandito lang.
" Aherm... Bitch... Aherm...Linta si Chantal"sabi ko causing JC to push Chantal
away. Siyempre, umubo muna ako para malaman nila na nandito lang ako na nanonood sa
kanila noh!

" You call me what? Bitch?" tinitigan ako ni JC na parang inaawat kung ano man yung
gusto kong sabihin, tumango na lang ako at ngumiti.

" Bakit hindi ba? Hindi ka ba bitch? Oh! Huwag kang maguguilty, panget ka na nga,
papanget ka pa lalo! Lumalaki butas ng ilong mo oh, napaghahalataan tuloy na
Thankyou Doc. Belo yan.Hehe, ano bang maipaglilingkod ko sa inyo, Maha, JC?"
mahabang paliwanag ko. And then, nakita ko namang tumayo si JC sa sofa then
hinawakan niya ng mahigpit yung braso ko.

" She's not a bitch, YOU. ARE!" he spat every words to me. And that words... parang
kutsilyo na tumatarak sa dibdib ko. Masakit pero ano bang magagawa ko? I'm just HIS
WIFE.
" Stop hurting me" malamig na sabi ko sakanya at marahan naman niya akong binitawan
causing me to fall. Ngumiti naman si MAHA sa akin. It's not Chantal, aneh? It's
MAHA.

" Ano ba kasing iuutos niyo ha? Maha? JC?" tanong ko sakanila. Ngumiti naman si
MAHA ng pagkatamis tamis yung tipong hahantikin na siya then after 3 seconds,
kumunot naman yung noo niya.

" Wait? Who's MAHA?" parang bobong tanong niya sa akin.

" Ayan oh, yung itim na babae sa tabi mo!" sabi ko then nagtatatakbo na siya kay
JC. Tsssk.
" Will you stop that Emerald!?" JC hissed at me. Habang pinagtatanggol niya si
Chantal, mas lalo akong nasasaktan. It damn hurts kasi pinagtatanggol niya yung
babaeng yan kaysa sa tunay niya asawa!

" Bumili ka ng pagkain ni Chantal, Emerald. Chantal, ano ba gusto mo?"masuyong

tanong ni JC. Shit Era! You have to be strong!

" Hmmm, I want Apple!"

" Ay Mango na lang pala!"

" Ay wait, I want gelly too!"

" Aw... Nata na lang kaya?"

" Hmmmm, I want pineapple too!"

Ineenumerate niya lahat ng gusto niyang ipabili sa akin sa grocery, pumanhik naman
si JC kasi may tumawag sa phone niya. If I know, hindi naman talaga gutom si
Chantal eh, pinahihirapan niya lang ako. Gusto niya daw yang mga pagkain nay an
para sa paglilihi niya. Tsk.
" Eh gusto mo naman na pala lahat eh! Eh bakit hindi na lang fruitcocktail pinabili
mo sakin!? Maha talaga, oo! " nakataas kilay na sabi ko

" Maha who ba!?" she hissed again. Then, I grin from ear to ear

" MAHA--- DERA! MAHADERA!" nakasigaw na sagot ko then tawa lang ako ng tawa.
Nagpupuyos naman siya sag alit, namumula na din siya. Then those words came out
from her mouth na hinding- hindi ko tatanggihan.

" JC'S MINE, BITCH. AWAY KUNG AWAY. I'LL MAKE PAHIRAP TO YOU"seryoso niyang sabi.

" LET THE WAR BEGIN, BITCH"nakangisi ko pa ring sabi. Hindi ako aatras kasi kahit
anong mangyari, hindi na ako magpapatalo. KAHIT KANINO.
AUTHOR'S NOTE:

Nagpapasalamat po ako sa mga readers ko na matiyagang naghihintay at nagcocomment

at nagvovote. Lalo na kay @MicrosoftWord. Thankyouuu.

Then, thanks din kay Ayen, kasi tinulungan niya akong gawin yung ibang lines
dito! :*

####################################
His Wife (23) I love--hate you JC!
####################################

Naalimpungatan na lang ako sa pagkakatulog ng makarinig ako ng mahihinang yabag

papunta sa kama ko. Nagkunyari akong tulog at pinakiramdaman na lang ang kung
sinong tao na pumasok sa kwarto ko. Sandali kong nilanghap ang bangong nanuot sa
ilong ko... Napangiti na lang ako. Kilala ko kung kaninong amoy iyon. Sa kanya lang
naman iyon eh... Naramdaman kong tumabi siya sa kama ko, still nagpapanggap pa rin
akong tulog.

I stiffen ng maramdaman kong hinahaplos niya yung buhok ko and he kiss me on my

lips. Naramdaman ko na lang na may tumutulo sa ulo ko. Yinakap niya ako ng mahigpit
na para bang mawawala ako sa kanya. Umiiyak ba siya? Bakit? Anong dahilan bakit
siya umiiyak? Patuloy pa rin niya akong niyakap, I can hear his sobs.

" Emerald..." mahinang bulong niya sakin. Alam niya kayang gising ako?
" Ginagawa ko naman na ang lahat... pero bakit nandiyan ka parin? Bakit nagtitiis
ka pa rin sa demonyong tulad ko? Pwede mo naman akong iwan eh" sabi niya sakin,
still fighting my urge to kiss and hug him, telling him that's everything is
alright.

" Katigas kasi ng ulo mo eh. Hindi mo ba naiintindihan? I want you out of my
life..." yang mga katagang sinabi niya sakin, parang kutsilyo na tinurok sa puso
ko. He wants me out of my life, pero bakit? Hindi pa ba ako sapat?

" I hate to see you crying" patuloy pa niya. Naguguluhan na ako. Ano ba itong
relasyon na napasukan ko? Ayaw na niya ako sa buhay niya pero ayaw din niya akong
nakikitang nasasaktan? Ang gulo naman, diba? Ayaw na daw niya ako... kaya ko ba
yon? Pero little by little, hindi ko nalalaman na masyado din palang nasasaktan si
JC. Naramdaman ko na lang na hinalikan niya ako bago umalis sa kwarto.

Pagkaalis na pagkaalis niya, pinakawalan ko na ang mga luhang nagbabadya ng umalpas

mula sa mata ko. Naguguluhan na ako... nasasaktan. He wants me out of his life pero
parang may pumipigil sa akin. Napatawa na lang ako ng pagak, napakamartir ko talaga
kasi ako eto... umiiyak at nasasaktan pero pilit ko pa ring iniintindi si JC.
Maraming beses ng dumaan yung plano kong iwan si JC. Nasasaktan at nahihirapan na
ako, di ba sapat na rason na yun para iwan siya? Kunsabagay... iniwan na niya ako
pero ako pa rin itong pilit na bumabalik sa kanya.
Nakita ko na lang na bumubuhos na pala yung ulan. Napangiti na lang ako ng mapait.
Sinasabayan ako ng weather. Habang pinagninilayan ko lahat ng nangyayari: Ang
pananakit ni JC, ang pagkamatay ng anak ko, ang pagbabahay niya kay Chantal, hindi
ko maiwasan na bumangon ang galit at pagkamuhi ko para kay JC at Chantal. Pero agad
kong ikiniling ang ulo ko, mahal ko si JC, pero bakit ako makakaramdam ng galit sa
kanya? Could it be possible? Mahal ko si JC pero galit din ako sa kanya?

Ipinikit ko ng mariin yung mga mata ko at dalidaling kinuha ang shoulder bag ko. Sa
mga ganitong pagkakataon talaga... wala akong makapitan. Hindi naman kasi pwede
yung mga kaibigan ko kasi alam kong marami na silang naitulong sa akin and isa
pa... nahihirapan sila ng dahil sakin, especially Monica and Maxene. Wala akong
masandalan sa mga ganitong problema... eto ang mahirap kapag wala kang kapamilya
eh. I wish... I have my family... here beside me.

I need to see my child to somehow make me relaxed. Bumaba agad ako sa hagdan at
binuksan ko yung kotse. Lumabas ako ng subdivision at tinunton agad ang daan
papunta sa cemetery. Umuulan pa rin and here I am standing under the rain. Pumunta
agad ako sa anak ko at lumuhod doon.

" Kumusta ka na Baby?" pahikbing tanong ko kahit na alam kong hindi ko siya
maririnig na sumagot.
" Alam mo? Nahihirapan na si Mommy... you're Daddy always hurts me, but what can I
do? I love him." Pagpapatuloy ko. Hindi ko na inaalintana na basang basa ako sa
ulan. All I can do is to sob and to cry.

" Bakit naman kasi sa dinami dami ng lalaki.... Si JC pa? Hindi lang ako nasasaktan
physically, emotionally din eh. Iniiwan ako ng lahat, pati ba naman ng asawa ko?
Galit ako sayo JC! Galit na galit na galit ako sayo! Walanghiya ka JC! Sinasaktan
mo lang ako! Fuck you! I hate you! Pero bakit MAHAL PA RIN KITA!?" sigaw ko sa
ilalim ng ulan. Kung sino siguro ang makakakita sa akin, aakalain na nababaliw na
ako. Actually, baliw naman na talaga ako eh. Baliw kay JC. Hindi ko alam kung ilang
minuto o siguro oras na akong nakababad sa ilalim ng ulan. Hindi pa rin ako
tumitinag hanggang sa tumunog yung cellphone ko.

JC KO calling...

" H-hello?" nauutal kong untag sa kabilang linya na hindi ko pa rin inaalintana ang
lamig na nararamdaman ko.
" Nasaan ka na naman!? Nasa LALAKI MO!?"sumisigaw siya sa kabilang linya. Ni walang
hi or hello diba? At to think na pinagiisipan niya ako na nasa lalaki ko ako?
Napatawa na lang ako ng pagak.

" Nasaan ka at anong ginagawa mo?" Again, nandoon na naman yung authorative na
boses niya. Gusto ko siyang sigawan at sumbatan sa lahat ng sakripisyo na ginagawa
ko pero pinigil ko ang sarili ko. Ang pagmamahal kasi... hindi binibilang.

" Nasaan ako? Nasa impyerno. Bakit... susundan mo ba ako? At anong ginagawa ko?
Nagpapakatanga sa lalaking alam ko naman na hindi na ako kayang mahalin. Eh ikaw?
Tapos ka na bang imaltrato yung asawa mo... emotionally?"ewan ko kung saang baul ko
nakuha yung tapang at mga salitang binitawan ko sa kanya pero at least lumuluwag
yung dibdib ko. Naiilalabas ko yung mga hinanakit ko. Pero to my surprise...
binabaan niya lang ako ng telepono. Napatawa na lang ako at hindi ko namalayan na
kasabay ng pagbagsak ng ulan ay ang pagbagsak ng mga luha ko.

" FUCK! I HATE YOU JC... PERO BAKIT MAHAL PA RIN KITA!?" I shouted at the top of my
lungs.
Hindi ko namalayan na may tao na palang yumakap sa akin mula sa likod at umiiyak
din siya kagaya ko. Hindi na ako magugulat at magtataka kung siya ang mabubungaran
kong nagaalala sa akin. Siya lang naman ang nakakatagal sa akin eh.

" Bakit ka nagpapaulan... paano kung magkasakit ka na naman?" mahina pero puno ng
pagmamahal yung pagbabanggit niya ng mga salita at tanong na iyon. Naramdaman ko na
lang na binubuhat niya ako papunta sa kotse niya at tinakluban niya ako ng jacket
niya.

" Hindi mo na kailangang gawin ito." Mahinang sabi ko sa kanya. Naiinis na ginulo
niya yung buhok niya at niyakap ako ng sobrang higpit.

" Huwag mo na ako pagpapaalalahanin ng ganito ah?" parang batang sabi niya at
nagpout naman siya. Gigil na kinurot ko yung ilong niya. Sana nakuha din niya...
Sana nakuha din ni JC yung pagiging maalalahanin ni ... HIRO.
" Hiro naman... Hindi mo dapat ginagawa ito" mahinang bawal ko sa kanya pero
hinawakan niya lang yung kamay ko at hinalikan iyon.

" Hindi kailangan? Nagpapatawa ka ba, Era? Ginagawa ko lahat ng ito kasi mahal
kita. Lahat ng ito, dahil hindi ko kayang mabuhay ng wala ka, dahil hindi mo alam
kung gaano ako nangungulila sayo... kasi MAHAL NA MAHAL NA MAHAL KITA" pagcoconfess
ni Hiro sakin pero itinulak ko na lang siya palayo. Hindi ko matutugunan yung
sinasabi niyang pagmamahal. Umiling na lang ako at tumingin sa bintana.

" Bakit kaya pag nagmamahal ka, masakit? Hindi ba pwedeng kapag nagmahal ka, saya
lang yung nararamdaman mo?" tanong ni Hiro, more on sa sarili niya at ini-on niya
yung stereo at nagulat na lang ako sa kanta kasi saktong sakto sa akin.

Someday, you'll gonna realize

One day, you'll see this through my eyes
By then I won't even be there
I'll be happy somewhere
Even if I cared
Pero duda ako kung makakahanap pa ako ng iba kasi wala ng iba na magpapalit dito sa
puso ko. Kasi kahit anong gawin ko... si JC pa rin.

I know you don't really see my worth

You think you're the last guy on earth
Well, I've got news for you
I know I'm not that strong
But it won't take long, won't take long

Totoo naman eh... hindi niya nakikita yung halaga ko eh. Kita niyo nga kung paano
niya ako ipagtabuyan, kung paano niya ako saktan, kung paano niya ako pahirapan? At
meron pa nga siyang guts para patirahin yung kabit niya sa isang bahay kasama ako
diba?

'Cause someday, someone's gonna love me

The way I wanted you to need me
Someday, someone's gonna take your place
One day, I'll forget about you
You'll see, I won't even miss you
Someday, someday

Right now, I know you can't tell

I'm down and I'm not doin' well
But one day, these tears
They will all run dry
I won't have to cry sweet goodbye

Oo nga... sana nga may magmahal sa akin. Pero teka... bakit ako naghahanap ng taong
magmamahal sa akin eh eto nga siya... katabi ko? Si Hiro. Kahit anong nangyayari,
nasa tabi ko pa rin siya, kahit anong problema ang dumarating, suportado niya pa
rin ako.

Hindi ko na namalayan na nandito na pala ako sa harap ng bahay at walang ano- ano
na lumabas lang ako ng kotse ni Hiro. Masyado akong pagod para mag-isip.
Dirediretso ako sa bahay at tumuloy na ako sa kwarto ko. Napaiyak na lang ulit ako.
Naisip ko na masyado naman na akong nagiging iyakin. Kung sino ba naman kasi ang
nagpa-uzzo ng pagmamahal! Bakit kailangan masaktan ng taong nagmamahal na gaya ko?

" JC... I love you yet I abhor you"

####################################
His Wife (24)-BS- Emerald VS Chantal
####################################

Nagising ako ng masakit ang ulo ko. May palagay ako na nilalagnat ako ngayon.
Napangiti na naman ako ng mapait habang inaalala ko yung mga nangyayari sa buhay
ko. Mabuway akong tumayo mula sa kama ko at hindi ko naman inaasahan na iikot yung
paningin ko. Pero inipon ko lahat ng lakas ko para tumayo at magtungo sa banyo.
Kinuha ko na yung thermometer ko at 40˚. Sa mga ganitong pangyayari sa buhay ko...
sino na ang mag-aalaga at magmamahal sa akin. Si JC? Pinapaasa ko lang ang sarili
ko tuwing naiisip ko iyon. Paano namang aalagaan ako ni JC. Kung ang tanging alam
niya lang ay ang saktan ako?

" Ako ay may jowa... Lumipad sa langit... Di ko na nakita...Nasulot na pala"

malungkot na kanta ko sa ilalim ng shower. Nakatatak na sa isip ko lahat ng pang-
aabuso ni JC sakin. Nagagalit ako sa sarili ko... bakit ko patuloy na minamahal ang
taong walang ginawa kundi ang saktan ang feelings ko? Nagagalit din ako kay JC...
minamahal ko siya pero sinasaktan niya ako.

Nagulat na lang ako ng biglang bumukas yung pinto sa banyo ko. It's JC. I can see
desire in his eyes. Nag-aalab na yung mata niya at walang ano-anong tinanggal yung
mga damit niya pero nandoon lang ako at tinitignan siya.

" J-JC..." I stammer. Yes, I can't help the fact na napakagwapo niya, making me
drool. Para siyang model. Actually, more than qualified siya as a model.
" Damn it!" sigaw niya at parang gutom na hayop na sinunggaban ako. Mas lalong
uminit yung paligid at pakiramdam ko. He is kissing me harshly. Nararamdaman ko na
yung dugo sa labi ko.

He then started to kiss me on my neck making me to moan. Hinila niya ako sa bewang
dahilan para mapalapit ako sa kanya. He even embraced me tighter na para bang
mawawala ako sa kanya. Napatigil siya and nararamdaman ko ang mga mumunting halik
niya sa balikat ko. Kung kanina, inaapoy ako ng lagnat, ngayon feeling ko,
nakababad ako sa kumukulong tubig, I feel so hot.

I feel so safe and comfortable with his touch and embrace. Para akong nasa
paradise... para akong nasa langit... parang sa panaginip. Pero nagulat na lang ako
ng marahas niya akong itulak dahilan para mapangudngod ako sa pader. Dali- dali
siyang umalis mula sa shower at sa CR. Para akong nagising sa magandang panaginip.
Kaya dali- dali kong isinuot yung robe ko, sinundan palabas at yinakap sa likod.

" JC..." mahinang tawag ko sa kanyaa pero inaalis lang niya yung kamay ko mula sa
pagkakayakap niya.
"P-please love me..." I plead. Mukha na talaga akong desperado. He just smirk and
look at me intently. Those eyes... those piercing eyes na parang tinitignan ang
kaloob-looban ko.

" I can't love you and I will never will" he said. Bumuntong hininga ako at laglag
balikat na pumikit, pinipigilan na umiyak.

" W-why?" tanong ko pero sapat para marinig niya. Matagl bago niya sinagot yung
tanong ko na parang yun na ang pinakamahirap na tanong na naibigay sa kanya.

" Simple lang. Ayaw ko sa kagaya mo. Nasusuklam ako sayo" malamig na sabi niya
sakin at mabilis na sanang tatalikod pero ipinihit ko siya paharap sa akin. He is
just looking at me na para akong batang may nagawang kasalanan sa kaklase.
Nanginginig na ako. Anon a ba itong ginagawa ko?

" P-please make love to me JC, just this once" hindi ko alam kung narinig niya.
Halos hindi ko na nga narinig yung sarili kong boses na sinasabi yun eh. Bakit ko
na naman ba ginagawa ito? I immediately remove my bathrobe and throw it. Hindi ko
na alam kung saan napadpad yun basta ang alam ko lang ngayon... hubad ako sa harap
ng asawa ko.

" Hindi make love ang gagawin ko sayo, Emerald.It's just plain sex, to satisfy my
needs" malamig na sabi pa rin niya sakin. Pinipigilan ko pa rin na umiyak sa harap
niya. Nagagalit ako sa kanya pero mas nagagalit ako sa sarili ko. Bakit ko
ibinababa yung pagkatao ng ganito? Bakit niya naman ako pinapahirapan at sinasaktan
ng ganito? Ilang milyong beses ko na ba iyon naitanong?

I initiated our make love--- no. Sex. It was just pure sex to satisfy HIS NEEDS.
Itinulak ko siya sa kama ko and I immediately remove his shirt revealing his 6-pack
abs. Yumuko ako para halikan yung leeg niya, yung pisngi niya, even his earlobe.
His hands then find their way to my boobs, feeling it, massaging it. Naka-on yung
aircon namin pero init na init ako. I then started to suck and lick his neck making
him to moan.

" A-aaah, Emerald, suck it" at mas lalo pa niyang idiniin yung ulo ko sa leeg niya.
Nasasarapan siya... siguro?
So, instead of doing his order, I bite him. Para akong bampira sa ginagawa ko. Ang
bango niya. Nahihypnotize na nga siguro ako sa kanya. I should've be angry to him,
right? Hindi na siguro niya nakayanan yung ginagawa ko kaya tinulungan niya akong
iunbuckle yung belt niya. He kissed me... in a very harsh way. Parang gusto niyang
paduguin yung labi ko. Ni hindi ko nga masabayan yung ginagawa niya eh. Pero kapag
iiwas naman ako, ilalapit niya agad yung mukha niya sakin.

Nawawalan na ako ng oxygen sa mga pinaggagagawa niya. Para siyang uhaw na uhaw.
Parang sa mga halik niya ipinaparamdam yung galit niya. Then in just one swift
move, napangubabawan na niya ako. His lips then started to kiss, lick and suck
every goddamn part of my neck and shoulder. I felt his right thumb encircling the
peak of my breast while his mouth is bust sucking the other one. I just kept in
moaning. It was pure pain and pleasure. Para akong nasa cloud nine!

Bigla namang bumaba yung kamay niya sa likudan ko. Ang init ng palad niya. Yung
kamay niya patuloy na bumababa at nang marating na niya yung pang-upo ko, hinampas
na lang niya bigla, nang pag-kalakaslakas. And in just a blink of an eye. He took
me. Napaluha pa ako dahil binigla niya. Wala akong ibang magawa kundi iungol yung
pangalan niya.

" Emerald... Wala kang dapat na iungol na pangalan kundi pangalan ko lang, clear?
Walang ibang lalaki!" pilit niyang hinahabol yung hininga niya. Alam kong hirap na
din siyang magsalita and as a response:
" A-aaah. Y-yes. JC... A-aaah" He keeps on ramming me. Faster... Harder... Deeper.
Para akong papanawan ng ulirat. Hindi ko alam kung ano yung pagkakapitan ko and sa
bandang huli, buhok ni JC ang pinag-hihila ko. Umaalog na yung kama ko pero wala pa
rin kaming pakialam.

" JC.... I-I'm c-c-umming" nauutal at nanginginig na sabi ko. But he just pounded
faster, harder and deeper na para siyang may inaabot. Feeling ko nga, umaabot na
siya sa intestine ko eh. Pero nagulat siya sa ginawa ko at mas nagulat naman ako
sa susunod na move na ginawa ko. We changed position. Ako na yung nasa ibabaw and I
ram myself to him in a fast way. This time, siya naman yung umuungol.

" E-emerald... U-uuuh.... A-aaaah"he then moan and release himself inside me. Halos
sabay lang kaming nilabasan. Pawis na pawis ako. Nanghihinang umalis ako sa ibabaw
niya at humiga sa tabi niya. Iniisip ko yung mga consequences sa mga ginawa ko.
Akala ko magtatagl pa siya sa tabi ko pero dali-dali siyang tumayo at lumingon sa
akin.

" Thanks for the sex, I enjoyed it." JC said at lumabas na ng kwarto ko. Nagtakip
ako ng katawan gamit yung kumot ko at impit na umiyak.
SEX... What we did earlier is SEX for him... Napaiyak na lang ako. Ganoon na ba ako
kababa sa paningin niya? What I did earlier is MAKE LOVE. Malaki ang difference
non, diba? Ngayon ko naisip at naramdaman yung mga dapat kong maramdaman.
Namamanhid na yung katawan ko. Una, nagagalit ako sa sarili ko. Why do I have to
provoke JC? It's so not like me. At ngayon... mas tumindi yung galit ko dahil sa
mga sinabi niya:

"Ayaw ko sa kagaya mo. Nasusuklam ako sayo" Oo. Naiinis na ako sa pinag gagagawa
niya pero every time na titingin ako sa mata niya... parang nawawala lahat ng
alinlangan at galit ko sa kanya. Parang hinihigop niya. Merong emotion sa mata niya
na hindi ko mawari... hindi ko maidentify kung ano. Parang, sa tuwing nakikita ko
yun, lumalambot ako. Katangahan nga naman.

" Bakit JC? Ikaw lang ba ang nasusuklam sakin? Nasusuklam din ako sayo. I hate you"
mahinang anas ko

At ngayon nga... lalong tumindi yung galit ko. Pero bakit ganun? Kasabay ng
pagtindi ng galit ko sa kanya... ang pagtindi ng pagmamahal ko para sa kanya?
" Pero bakit nagpapakatanga pa rin ako sayo?"

Siguro'y nakatulugan ko na yung pag-iyak ko at nagising na lang ako ng hapon na.

Nakita ko si Chantal at JC na parang nag-tatalo. Nakapout si Chantal na parang bibe
at nakakunot naman yung noo ni JC na parang naiinis na siya. Doon naman ako bumaba
sa hagdan at umupo sa isa sa mga couch ng sofa. Nag-eeavesdrop lang ako.

" I told you naman JC! I can handle yung project!" maktol nung malantod na mukhang
maduming pusod. Joke. Haha

" I told you Chantal, dalawa kayo ni Emerald sa designing department" bumuntong
hininga pa si JC at mataman akong tinitigan.
" Eeeeee~ Ako na lang kasi magdedesign, Baby JC" nakapout na si Chantal at gusto ko
sanang humagalpak ng tawa kasi mukha talaga siyang bibe.

" It's up to Emerald, kung hahayaan ka niya na, ikaw ang magdesign nung building"
tumingin ulit ng mataman sa akin si JC.

Well, dalawa kami ni Chantal sa Designing Department. Kung saan, kami yung
magpepresent ng mga design sa mga bagong investors and customers. Napataas naman
yung kilay ko. Bakit ayaw niya akong pagdesignin?

" Emerald..." untag sakin ni JC. Tumingin ako sa kanya at nagsimula na siyang
magpaliwanag.

" May dadating ng Korean customers satin. So, they've decided that they'll get
Mercado Builders as their contractor and seriously, right now, we need designs."
" At ayaw ni Chantal na magpass ako ng design, instead ay siya?" nakataas kilay
kong tanong.

" Kasi naman, JC! Eeeeee~" maktol ni Chantal.

" Why don't we compete?" nakangising suggestion ko dahilan. Nagtitigan naman sila
Chantal at JC.

" What? Gandang ganda naman na kayo sakin at kung maktitig kayo eh kala niyo may
lumabas na model sa magazine. Simple lang naman eh... Chantal and I will compete."
Tinignan naman ako ni JC at alam kong pinipigilan niyang ngumisi. Pero panandalian
lang yung nagbabadyang ngiti sa labi niya at inirapan ako.
" That's okay with me. So, siguro naman Chantal, tapos na ang usapang ito ah? Bye."
Humalik siya.... Hindi sa akin kundi kay Chantal. Parang piniga na naman yung puso
ko. Naiinis na ako.

" Ako ang magwiwin sa design" kampanteng pahayag ni Chantal sakin

" Kunsabagay, libre lang naman mangarap" mapanuksong sabi ko.

" Panget ka!" napipikon na sigaw na niya sakin.

" Hay letche! Oh eto, manalamin ka nga ng malaman mo kung sino ang mas panget
satin. Gagang to, dinadamay pa ako sa kapangetan niya!" I said at umakyat na ako sa
kwarto ko.
" Basta Emerald! I'm telling you! Hindi ka magwiwin sa akin. Akin lahat ng sayo.
Pati si JC! Ako ang magwiwin. I'll talo talo you!" nakasigaw na sabi ni Chantal
sakin. Ipinapanalangin ko na lang na sana hind imaging impakta yung magiging anak
ni Chantal... at ni JC.

" Maaring sayo nga si JC... pero Chantal, ako naman ang mananalo ngayon. Babangon
ako mula sa pagkakalugmok niyo ni JC sakin" bulong ko sa sarili ko.

Mabigat pa rin ang mga hakbang ko na tinungo ang kwarto ko. Tinitigan ko yung
kisame. Pilit inaalala kung paano ang magiging design ko sa building. Sa hamong
ito, nabuhay na naman yung katawang lupa ko.Hindi ko namalayan na unti unti na
palang tumutulo yung luha ko. Walang dahilan para umiyak ako. Dapat hindi na ako
nasasaktan ng ganito! Pero bakit tuwing dumadaan sa isip ko ang mga haplos, halik
at yakap ni JC kay Chantal ay nasasaktan ako.

Sa tuwing naiisip ko na isa niya lang akong parausan... nasasaktan ako. Sa tuwing
naiisip ko na nawala yung anak namin... nasasaktan ako. Sa tuwing naalala ko ang
mga luha, pasa at sugat na dulot ni JC sakin... nasasaktan ako. Sa tuwing naalala
ko ang mga maling paratang ni JC sakin... nasasaktan ako. Nasasaktan at nahihirapan
ako. Laging ako ang nagpaparaya, nagpupursigi na magwork yung relationship namin,
pero ako itong dehado. Hindi siya nakikinig ng mga paliwanag ko.
Di ko na namalayan na tumutunog na yung cellphone ko. Sinagot ko yung cellphone ko
na hindi ko man lang tinitignan yung caller. Bumuntong hininga ako bago nagsalita.

" H-hello?" tanong ko sa kabilang linya.

" I love you...." Matapos ang linyang iyan binabaan na ako nung caller. Unknown
caller ko. Hindi naman na sumasagot yung caller ko nung tinawagan ko. Malamang
nangtitrip lang iyon. Hindi kasi familiar yung boses niya kasi nababalutan ng
sadness at pain yung boses niya nga.

Who the heck is he?

AUTHOR'S MAHALAGANG NOTE:

Kailangan ko pa bang palitan yung characters ko o hindi na? If you want to change
it, just PM or comment yung gusto niyong pamalit

^0^ MGY
####################################
His Wife (25) DEATH
####################################

Napamulagat na lang ako ng mag-ring yung alarm clock ko. Pupungas pungas at
inaantok na bumangon ako at nagtungo sa banyo para maghilamos at magsipilyo.
Tumingin ako sa orasan ko at alas tres pa lang ng umaga. Halos 3 oras pa lang akong
natutulog. Isang linggo na akong ganito, ni hindi ako kumakain, ni hindi ako
lumalabas ng kwarto, pilit ko pa rin kasing inaayos yung design para sa Korean
investors. I don't know kung kumusta na yung plano or kumusta na si Chantal. All I
know is that I need to perfect this damn design. I need to pass that damn project.
All I know is that I need to win against Chantal.

" Wake up Emerald~ Finish this design" sabi ko habang mahinang tinatapik tapik yung
pisngi ko. Sa totoo lang, mas malaki pa yung eyebugs ko kaysa sa mata ko. Sobra na
akong napupuyat pero kailangan kong tapusin ito eh.

" Hmmm... Ano pa bang kulang?" tanong ko sa sarili ko habang chinecheck yung mga
files. Actually, ngayon kasi yung presentation at kinakabahan na talaga ako. What
if kung matalo ako? Hahayaan ko na lang ba iyon? Pero kasi... pinagsikapan ko itong
project na ito eh.
" Wala naman na sigurong mali." Sabi ko habang tatlong ulit kong binalikan yung
cost of materials at pati yung design nung building. Tumingin ako sa oras at
nagulat na lang ako ng pagtingin ko eh halos alas sais na ng umaga. Nagulat na lang
ako ng biglang tumunog yung cellphone ko. It's Maxene.

" Hello, good morning" masayang batik o sa kabilang linya. Bumuntong hininga lang
si Ate Maxene at ilang Segundo pa ay nagsalita na siya.

" Emerald... goodluck" hindi ko alam pero matamlay yung pagkakasabi niya. Hindi
naman siya ganito dati ah.

" Thankyou po Ate~" masaya ko pa ring sabi. Pero may kumalabog lang sa kabilang
linya, kinakabahan na tinanong ko naman si Ate Maxene.

" Anong ingay yan Ate? Okay ka lang po?" tanong ko naman.
 " A-h oo. Masarap lang palang tawaging ate."Naguguluhan naman ako kay Ate Maxene.
Siya kasi yung nagsabing wag daw siyang tinatawag na ate kasi feeling daw niya,
tumatanda siya.

" Haha. Eh di, ate yung itatawag ko sayo" sabi ko at sandali kong nakalimutan yung
mga problemang bumabgabag sa damdamin ko, sa problemang pilit na sinasaktan ang
puso at isip ko.

" Thankyou and Sorry, Emerald" naguluhan naman ako sa mga pinagsasabi ni Ate Max.
Bakit siya nagsosorry at nagtethankyou? For what? Wala naman akong ginagawa ah. At
wala ding siyang favor na ginagawa.

" Ang weird mo, ate!" sabi ko sa kanya. Napatawa na lang siya sa kabilang linya.
" Anyway, kumain ka na ba?"tanong naman niya. Para siyang nakatatandang kapatid sa
akin na concern na concern pa. Napabuntong hininga na lang ako. Pamilya... iyon ang
wala sa akin. Wala akong mapagsandalan, wala akong makapagkapitan, wala akong
mapanghuhugutan ng lakas.

" Hindi pa po, ate" sagot ko naman.

" Nako! Itong batang ito! Magmadali ka at kumain ka nga! Para kang walking
skeleton. Ang payat payat mo na, tapos di ka pa kumakain! What will happen to
you're sexy body. I'm very sure, sisteret that Chantal would exchange any damn
treasure to have your body. So eat, eat, eat!"feeling ko hindi huminga si Ate Max
habang sinesermunan niya ako. Tawa lang ako ng tawa sa kanya. Hindi ko na namalayan
na may mga luha na palang naglandas sa mukha ko. Hindi ko maiwasang hindi maalala
ang pamilya ko. Kumusta na kaya sila Mama at Papa? Napag-isip isip ko... kahit wala
kaming kaya nun, masaya at kuntento kami sa isa't isa. Hindi katulad ngayon na may
kaya nga ako, may kaya nga kami, malungkot at nasasaktan naman ako. Aanhin ko ang
karangyaan at kayamanan kung ganoong nasasaktan ang puso at damdamin ko.

" Sana, kapatid na lang kita" wala sa sariling naiusal ko. Katahimikan ang
sumalubong sa akin. Tsaka ko naramdaman na sa mundong ito, sa buhay kong ito, sa
existence kong ito, nag-iisa lang ako. Na kahit anong gawin o isakripisyo ko, ako
na lang ang natitirang karamay ng sarili ko. Walang ibang makakatulong sa sarili ko
kundi ako lang din.
"Si seulement je pouvais vous le dis, que tu es ma sœur perdue. Mais je ne veux pas
ajouter le fardeau dans votre vie. Je ne veux plus te faire de mal. C'est mieux de
cette façon. Je suis désolé, ma chère sœur." Dirediretso niyang sabi at base sa
hula ko ay French iyon. What does that mean?

" Ate Max, you know that I can't understand French. What does that mean?"
naguguluhang sabi ko pero parang may bikig sa lalamunan ni Ate Max. Nawala yung
jolly at masayahin na Maxene. Yung first impressiong kong maarte ay nawala. At
parang ngayon nga... tumatayo siyang ate ko.

" In time, Emerald. In time, I'll tell you. Bye and goodluck" sabi niya at binaba
na yung phone. Pero bakit ganun? I feel like crying? Nandoon kasi yung love and
care na ipinapadama ng bawat kapatid sa kapatid nila.

Siyempre, hindi ko nakakalimutan ang ginawa ni Ate Maxene na pagtatanggol sa akin

kay JC. Ang mga banat at hirit niya kay JC. Ang mga saway at pagsasabi niya kay JC
tuwing sinasaktan niya ako. Sa mundong ito, I treat her as my sister. I wish I
could have a sister exactly like her.
Nakangiting bumaba ako ng hagdan and there nakita kong ready na ready na si Chantal
sa project niya. Kasama na rin niya si JC wearing his cold expression to me and his
three piece suit. At ito namang si Chantal na nakaangkla sa kanya, hindi napansin
yung existence ko. Hello!? Legal wife here!? Duh!? Hindi ba nila alam na kahit
mukhang okay lang sakin eh masakit pa rin sa puso at damdamin ko na itira ng
magaling mong asawa ang kabit niya at ang asawa niya sa iisang bahay.

'

" Oh Emerald. Is your plan okay na?" maarteng tanong naman ni Chantal sakin habang
tinitignan niya pa yung pulang kuko niya.

" Yes, certainly ready to beat you" nakangising sabi ko. Nagdadabog na kumapit pa
siya lalo kay JC at pumout pa. 'Sige lang Ateng! Akala mo kinaganda mo yang pagpout
pout mo! Gaga! Mukha kang bibe! Letche' gusto ko sanang isigaw kaya lang nandoon si
ever supportive and ever loving JC at baka kung ano pa ang magawa niya sakin.

Lumabas na kami ng bahay at akmang sasakay dapat ako sa katabing upuan ni JC sa

harap ng bumaling si JC sakin. Naunahan ko kasi si Chantal kaya no choice siya
kundi umupo sa likod pero to my surprise...
" Si Chantal ang gusto kong makatabi sa harap Emerald, kaya kung pwede lang, just
get out of my sight and you don't have my permission to sit beside me" maanghang na
sabi niya sakin dahilan para manlumo naman ako.

" Next time kasi don't sit there. He doesn't gusto you" malademonyo namang bulong
ni Chantal sakin pero hindi ko na lang sila pinandin at umupo na si likod. Masyado
ng marami akong tinatanggap na hinanakit. Minsan, gusto ko ng sumuko at kitlin ang
buhay ko pero mawawalang saysay lang yun.

On time lang kami para sa pagdating namin sa opisina. Gentleman na pinagbukas ng

pinto ni JC si Chantal habang tinignan niya lang ako na parang sinasabing kaya ko
naman. Napapatingin na lang yung mga empleyado sa akin. Malamang, ako itong martir
na tanga na ayos lang na isama ni JC yung kabit niya sa opisina. Diba? Pumasok na
kami sa board room at nandoon na yung Korean investors. Nakangiting pumasok naman
ako sa board room.

" Sir, this will be the architects that will be competing for the design." Bungad
no JC. Tumango tango naman sila. Nandoon si Hiro, na nginitian lang ako, si Ate
Maxene na alanganin ding ngumiti, at si Nick na asawa ni Monica na kinawayan ako.

" I am Architect Emerald Thalia Soriano" I said at nakipagshake hands sa kanila.

Nakita ko ang gulat sa mata nila Nick pero hindi ko na pinansin iyon. Para saan pa
na ipakilala kong ako ang asawa ng CEO, diba?

" And I am Chantal Devio- Mercado, JC's wife" plastic na ngiti naman ang
pinakawalan ni Chantal. Ang kapal talaga ng mukha niya para sabihing siya ang asawa
ni JC at wala man lang bang pagtutol si JC!?

" So the first to present is Chantal" sabi ni JC at ifinlash na ni Chantal yung

gawa niya. And to my fucking surprise... IT'S MY FUCKING DESIGN SHE'S PRESENTING!

" Stop it you thief! That's my design!" Now I'm hysterical. I can't believe that
she stole my design, but how? Si JC lang naman ang pinagbigyan ko ng design. Nakita
kong lahat ng atensiyon ay napunta sakin. JC's eyes are piercing through my soul.
Nagtatakang tumingin si Nick, Ate Max and Hiro sakin.
" Emerald..." lumapit si Hiro at pilit akong pinapakalma pero kahit anong gawin
nila magwawala at magwawala ako. That's my fucking design she's presenting at
tatahimik lang ako!? Pinaghirapan ko iyon at halos dugo at pawis ko ang ipinuhunan
ko don para lang ipresent ng iba!?

" No! You don't have any idea what I've done with that project! That's my design
we're talking about" hysterical pa rin na sabi ko. Nakita ko kung paano mag igting
ang mga bagang ni JC pero wala akong pakialam kung magalit siya. At kung kakampihan
niya yung babaeng yun!? Magkamatayan na at sumosobra na siya. I'm fuming with
anger, I know.

" Sorry about this mess, Sir. We'll get back to you" hinging paumanhin na lang ni
Nick. Mukhang naintindihan naman nung mga Korean investors yung nangyayari kaya
tumango na sila at walang sinabing lumabas sila ng board room.

" What was that!?" sigaw ni JC sa akin. Chantal just smirked at me. Tumayo naman si
Ate Max mula sa pagkakaupo niya. She's turning red at mukhang nagagalit na din siya
sa inaasta ni JC.
" Wait, before shouting at her, let's hear Emerald's side, first" sabi ni Ate Max
kay JC.

" Kung wala kang nagawang design, wag mong ipasa at wag kang magiskandalo kay
Chantal!"JC shouted. Pero hindi ako nagpatinag at nagpumiglas lang ako sa hawak ni
Hiro pero hinawakan naman ako ni Ate Max sa braso na parang pinapakalma ako.

" Jayden! That's my design!" sigaw ko pa rin and right this very moment, hindi ko
na alam ang kahulugan ng salitang 'kalma.' Nagagalit na ako kay JC kasi hindi na
niya pinakinggan yung side ko, pinapanigan niya pa si Chantal . Ako dapat ang
pinapanigan niya kasi ako yung asawa diba!?

" Wala akong ini-stole sayo! Dinesign ko yan!" sabi ni Chantal but I can sense
happiness in her voice kahit hindi siya nakangiti. Parang sayang saya pa siya na
nahihirapan ako
" JC... Please try to hear----" parang sinasabi ni Ate Max na pakinggan ako ni JC
pero JC just cute her off at tumingin siya sa lahat ng nasa board room

"Maguusap lang kami ni Emerald... you may all leave" malamig n autos ni JC na
sadyang nakakatakot nga naman siya kapag tinitignan pero not me. Hindi ako
natatakot kasi kung nakakatakot si JC. Mas dapat kayong matakot kapag ako na ang
nagalit. Maaring martir nga ako, pero hindi ngayon. Dignidad at mga efforts ko ang
nakasalalay sa project na iyon. Martir ako, oo. Tao ako na may feelings din at
nasasaktan din.

" Kung wala kang nagawang matinong design, hindi ka na dapat nagwawala ng ganoon.
Hindi mo dapat inaangkin yung design ni Chantal" sabi ni JC sakin pero ibinalibag
ko lang iyong laptop ko papunta sa kanya at tumama naman iyon sa paanan niya.

" That's mine, okay!? Pinaghirapan ko yon! Bakit ba hirap kang paniwalaan na akin
yung design na yon!?" sigaw ko naman sa kanya. At hindi ko alam, matapang tapang na
siguro ako kasi hindi ako makaiyak, kahit isang luha, walang lumalabas sa mata ko.
I should've congratulate myself.
" How can I believe you? Imposible yang sinasabi mo. Why would Chantal steal your
design?" hindi pa rin niya kumbinsidong sabi at I've made my way to go to his place
and slap him. Slap him hard. Feeling ko nga bumakat yung palad ko sa mukha niya.
Namumula na kasi at nakayuko pa rin siya. Malutong at malakas na sampal ang
pinakawalan ko kaya imposibleng hindi siyang masaktan.

" Matagal ko ng gustong gawin sayo yan!" I hissed at him and for the second time
around, I slap him. Pero doon ko na napansin na nanginginig na yung buong katawan
ko at kung kanina... hindi ako umiiyak. Ngayon, umiiyak na ako. I am crying so
hard. Pero yung mga luha ko ngayon, hindi dahil sa pagpapakasakit ni JC. Yung luha
ay dahil sag alit ko kay JC.

" Ako yung asawa mo, pero sino ang pinaniniwalaan mo!?" sigaw ko sa kanya at pilit
na pinagpapalo yung dibdib niya pero hindi naman niya ako pinipigilan.

" I've lost my wife, five years ago." Malamig niya sabi sakin dahilan para mas
lalong lumakas yung iyak ko. Bakit nangyayari ang lahat ng ito?
" Damn you! Fuck you! I hate you! Sumosobra ka na... ibinigay ko lahat sayo pero
ano ba yung ginagawa mo sakin! Sinasaktan mo lang ako. Kahit kailan ba... nabigyan
mo ako ng katiting na importansiya at pagmamahal? Hindi diba, pero nagreklamo ba
ako? Hindi diba? Pero bakit!? Bakit mo ako pilit na sinasaktan? I am loving you yet
you are hurting me" pagbibigay hinaing ko sa kanya pero parang wala lang sa kanya
yung mga sinabi ko at umupo na siya sa swivel chair niya. Malamig na tingin lang
ang isinukli niya sakin.

" Nahihirapan ka na pala eh, bakit hindi ka umalis?" sabi niya sakin att tumayo
siyang muli para kumuha ng brandy sa gilid. Nangigigil na sinipa ko yung swivel
chair at binitawan ang mga katagang:

" I hate you for hurting me! Kung alam ko lang ang mangyayari, sana pala, hindi na
kita nakilala. Binigay ko lahat para sayo. Nagsakripisyo ako para sayo. Pero anong
ginawa mo? Pilit mo pa rin akong inilalayo. You aree hurting me emotionally and
physically pero wala akong sinabi. Pinapahiya mo ako, wala akong sinabi. Nakabuntis
ka ng ibang babae, wala akong sinabi. Itinira mo siya sa iisang bahay kasama ako,
wala pa rin ako sinabi but this is too much. Actually, sobra sobra sobra na ang
ginagawa mo. I'm leaving you, you jerk!" I said at pilit na kinokolekta ko pa rin
yung composure ko at aalis na sana nung marinig ko yung sinabi niya. Wlang bahid ng
pagtutol yung sinabi niya pero nandoon yung kagalakan. I so want to kill him.

" Anong sinasabi mong sakripisyo? Yung pagbebenta sa katawan mo, para sa ano? Sa
kin? Yun ba ang tinatawag mo na sakripisyo? Oh c'mmon. And yeah! Sa wakas,
makakaalis ka na rin sa buhay ko. My bitch wife, coming out of my life." Sabi niya
at hindi ko mapigilang umatras mula sa pinto at humarap sa kanya. Lumapit ako sa
kanya at sinampal ko siya ng mas malakas ng kaysa sa kanina.

" I hate you, goodbye" malamig na sabi ko at umalis mula sa board room. Tumakbo ako
papunta sa kotse ko. Hindi na ako magpapakatanga. Fuck JC for hurting me. And damn
myself for letting JC hurt me. Galit na galit ako sa kanya na parang gusto ko na
siyang sakalin.

Pinasibad ko ng takbo yung kotse ko not minding the other cars na bumubusina. My
phone just keep on ringing, si Ate Max lang naman yung tumatawag. Nang maalala ko
si JC at si Chantal, mas lalo kong diniinan yung silinyador, turning the car's
speed to 140 kph. Patuloy pa rin ang pag-agos ng luha mula sa mata ko pero ngayon,
galit na ang dahilan ng mga luhang iyon. Nagagalit ako kay JC. Nagagalit na din ako
sa sarili ko. That is too much.

Nagulat na lang ako ng bilang may lumitaw na kotse mula sa gilid nung eskinita. God
knows kung gaano yung urge ko na pigilan at kung gaano ko tapakan yung brake pero
hindi siya aabot and I know. Baka mapahamak pa yung kotseng mababangga ko. So,
ginawa ko lahat ng aking makakaya para ilihis yung kotse ko pakaliwa.
" AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHH!"

JAYDEN CADE MERCADO'S POV

" Sir Jayden, Ma'am Maxene! Si Ma'am Era po nasa T.V." humahangos na pumunta yung
isa kong empleyado papunta sa akin at binuksan naman na niya yung TV ko sa board
room. Flash report mula sa isang batikang reporter yung nangyayari. Sa likod niya
ang isang yupi yupi at nasusunog na kotse. Kasalukuyan pang nagliliyab iyon.
Nanlalaking mata na tinignan ko kung tama ang hinala ko pero naunahan na ako ng
reporter:

" Sa kasagsagan po ng kahabaan ng kalsadang SLEX ay nagpaikot ikot at bumangga po

ang puting Honda Accord.

Napag-alaman po namin na mabilis magpatakbo ang naturang driver nito at may

iniwasan lamang na kotse kaya naaksidente.
Ayon din po sa resources namin, babae ang nagmamaneho at ito daw po ang asawa ng
diumano ng may-ari ng Mercado Builders na si Mr. Jayden Cade Mercado. Si Mrs.
Emerald Thalia Mercado po ang laman nang naturang nag-aapoy na kotse. Nakumpirma po
na siya ang biktima dahil sa suot nitong singsing at dahil sa mahahalagang bagay na
nakalap ng pulisya sa loob ng kotse.

Matindi po ang nangyari sa binibini na halos hindi na makilala dahil sa sunog na

natamo nito. Wala na po siyang buhay ng mailabas sa kotse. Ang biktima ay
kasalukuyan pong nasa St. Luke's Medical Center ang bangkay nito para sa pag-
susuri. Ito po si Melanie Cruz, nag-uulat"

" NOOOOOOOOOOOOOOO!" Maxene hissed.

" No..." I whispered.

####################################
His Wife (26) Tears
####################################

MAXENE QUINTO'S POV

Hindi ko alam kung anong mararamdaman o kung ano ang dapat kong gawin sa mga oras
na ito. Nanlalamig na ang mga kamay ko at nanginginig na din ang katawan ko.
Nanlamig ako sa narinig kong balita at labis naman akong nagulat. Tinignan ko si JC
at mas malala pa ang naging ekspresyon niya. Tinakasan siya ng kulay sa mukha.
Putlang putla siya at nanlalaki din yung mga mata niya. Hindi ko maiwasang magalit
at sisihin si JC. Kasalanan niya ang lahat ng ito. Kasalanan niya ang lahat! Pero
sa gulat ko, tuloy tuloy na umagos ang mga luha mula sa mata ni JC. Para siyang
batang inagawan ng lollipop at ngayon nga ay umaatungal siya. Anong nangyayari sa
kanya? Hindi ba at ito naman yung gusto niya? He wants Emerald out of his life,
right?

I feel numb at this moment. Hindi ko alam pero umaagos na pala yung mga luha ko.
Pilit ko silang pinipigilan pero ayaw tumigil eh. Hindi maabsorb ng utak ko yung
fact na patay na... patay na si Emerald. Patay na yung... kapa--- Mataman kong
tinignan si JC na para ko na siyang pinapatay sa utak ko. I so want to kill him. I
so want to wreck his neck and shred him into pieces.

" Hindi pa siya patay, ate." Sabi niya with full conviction na parang feeling niya
eh tama yung hinala niya. But I knew better. I knew. Hindi ko na dapat pinapaasa
yung sarili ko na buhay pa siya. Pero, sana kahit ngayon lang, tumama yung inaasam
ko.

Dire- diretso akong lumabas ng office.Nakita ko namang naluluha na yung ibang

empleyado. I'm sure they are grieving because of the news. Pero confirmed na ba na
bangkay ni Emerald yun? Na bangkay ng kapa----- URGH! Hindi ko man lang nasabi!?
That thought makes me cry harder. Halos lahat ng madaanan ko, naiiyak na. I can't
blame them. Naging mabuting katrabaho at amo si Emerald. She treated them like her
brothers and sisters. Mas lalo namang nanikip ang dibdib ko.

Nagmamadali kong tinungo ang kotse at pinasibad na agad para papuntahin sa ospital.
Maraming press ang nag-aabang sa labas pero hindi ko na sila pinansin. All I need
to do is to check Emerald. All I need to do is to know that she is okay. That she's
fine.Naabutan ko na agad sila Hiro at Monica sa lobby pa lang ng hospital. Mukhang
hinihintay nila ako at mukhang gusto nila akong makasabay. Iyak lang ng iyak si
Monica at hindi na siya mapatahan ni Nick. Naluluha na din si Hiro pero wala akong
pakialam sa kanya.

" Huwag nga kayong umiyak jan! She's fine okay!? B-baka n-nag-iinarte lang siya."
JC said trying to make his voice comfortable with the situation pero he failed.
Pumiyok siya sa dulo. Napatigil silang lahat ng may biglang siyang sinampal ni
Monica. Nasa tapat na pala kami ng morgue. Talagang naunahan lang ako ni Monica,
because that is my original plan. I was about to slap him. How dare he tell that to
Emerald? Nag-iinarte? Paano siya makapag-iinarte kung nasa peligro na yung buhay
niya? This is between life and death situation ng asawa niya pero all he can say is
that CRAP!? Na nag-iinarte lang si Emerald?

" It's your fault! Kasalanan mo kung b-bakit siya n-nagkaganito!" sigaw ni Monica
kay JC. She's right, kasalanan nga ni JC kung bakit naging ganoon si Emerald. It's
all his damn fault. Kasalanan niya kung bakit, naranasan ni Emerald ang sitwasyong
ito!

Lumabas na yung doctor at agad na nilapitan si JC. Ngumiti ng pilit ang doctor at
tinapik siya sa balikat. Nandoon na din silang lahat na hindi na din maampat ang
luha. Kahit ako hindi ko na din mapigilan yung luha ko. Emerald... Tanging si JC
lang ang hindi umiiyak sa amin. Malamang nabunutan siya ng tinik sa nangyari but
his eyes are deceiving us. His eyes shows worry, guilt, pain and sadness. It's like
a portal to his emotions. I know, he wanted to cry but why do he still try to act
professional and civil infront of us? It's easy to cry pero... bakit ganoon siya?
JC is hiding his true emotions and feelings.
" Sorry... but she didn't make it" malungkot na sabi ng doctor. She didn't make
it!? That's impossible! Malakas at matapang si Emerald, pero paano nangyari yun?
I'm pretty sure that Emerald made it. Napahagulhol na lang ako ng iyak. This can't
be damn happening. Hindi ko pa nasasabi sa kanya. Is it too late for us to
reconcile?

" Gusto mo bang mawalan ng trabaho? Are you sure that siya nga yung asawa ko!?" JC
is fuming mad. This can't be happening to us. No! Nawala lahat ng barrier na
iniharang ni JC sa kanya. I'm mad at him, yes. Pero bakit natutunaw yung galit ko
sa kanya ng mga oras na humagulhol na lang siya sa harap ng doctor. Tears were
flowing from his eyes yet no words are delivered by him.

" I'm sorry Mr. Mercado pero masyadong sunog ang bangkay ng asawa niyo. We can't
make any tests. So now, hindi pa ba sapat yung mga gamit niya na nakalap ng
pulisya? Excuse me sir, and condolence" sabi nung doctor at napasadsad na lang ako
sa sahig. What the hell is happening? Emerald... why did you leave me? Bakit?

" Ibibigay ko lahat. Until the last cent in my money... just tell me that she's
okay" nanlulumo na ring sabi ni JC sa doctor pero umiiling iling na hinawakan ng
doctor yung balikat ni JC. It's like he's going to give an advice to JC.

" Mr. Mercado, minsan... sa buhay ng tao, may mga destined lang na nangyayari.
Funny right? I am a doctor yet I'm just like a priest giving a preach to you. But,
don't lose hope. May mga bagay lang talagang sadyang nangyayari na hindi natin
mapipigilan. Mga bagay na kahit anong gawin natin... hindi na natin maiibalik at
magagawa pang muli. Kaya nga sabi nila... habang may buhay, dapat bigyang halaga mo
na yung taong yun para kapag nawala siya... wala kang pagsisisihan? Malay mo this
is just a problem, binibigay ng Diyos sa iyo. You need to be strong. All of you
need to be strong. May darating at darating lang, we just need to wait." Sabi nung
doctor at hindi ko na napigilan na mapahagulhol. Kahit si JC umiiyak na. Hiro keeps
on punching the wall but would all the pain and the punches can bring back
Emerald's life?

Tama nga si Doc... dapat habang may buhay, binibigyan ng halaga para walang
pagsisisi. Pero I just waste all those times. JC too. Imbis na mahalin niya si
Emerald, sinaktan lang niya ito. Pero napag-isip isip ko, diba dapat masaya si JC
dahil wala na si Emerald? Pero bakit nagkakaganito siya na para siyang batang
inagawan ng candy? Something is happening na hindi ko alam. May nangyayari sa
relasyon nila na tanging si JC lang ang may alam. But what is that? Hindi ko na
napigilan yung sarili kong sampalin si JC. I still hate him for damn hurting
Emerald. It's all his fault pero it's too late

" Hindi siya namatay dahil sa car accident. She died because of you! You killed
Emerald. You fucking killed my sister!" sigaw ako ng sigaw. Napatingin silang lahat
sakin. All attention on mine. Nanginginig na din ang buong katawan ko. Ni hindi ko
alam ang gagawin ko sa mga oras na ito.
" Gulat ba kayo? Yes, Emerald is my sister!" iyak lang ako ng iyak. Siyempre, hindi
mawawala yung confusion and gulat sa mga mukha nila. Yes, Emerald Thalia Soriano is
my sister.

I am 10 years old that time and I barely understand things around me. I have a
sister and her name is Emerald Thalia Quinto. We live in a big, beautiful mansion
located at the hillside. My sister, Emerald is just 6 years old that time. Maayos
naman yung family namin. Dad and Mom... they're the best! Hindi sila nagkukulang sa
amin. Kahit na busy sila sa work nila, never nila kaming pinabayaan. They always
spend time with me. Until one day...

" Maxene, as the 'ate', you always need to protect your little sister, am I clear?"
sabi ni Miranda Quinto, which is our mom. I look at Emerald. Naglalaro siya ng
Barbie niya. That smile, para rinsiyang manika. Well, prettier than the doll.

" Yes Mommy, I'll protect Emerald, no matter what" sagot ko naman kay Mommy and I
saw her wipe her own tears. Hindi ko alam ang nangyayari sa paligid ko until that
conversation with my mom. I know, in that young age, may nangyayaring masama.
" Why are you crying, Mom? What's wrong?" tanong ko naman. Ngumiti lang si Mommy at
inakay na ako sa library leaving Emerald at the terrace.

" We have a big problem, Max" malungkot na sabi ni Mommy. Alam ko... ayaw niya
akong idamay sa 'problema' pero siguro, kailangan kong malaman. Bilang
nakakatandang kapatid sa aming dalawa, kailangang may knowledge ako sa nangyayari
sa pamilya namin.

" What problem is that, Mom?" nagugulumihanang tanong ko naman.

" Our business... it's getting pretty bigger than we expect. Competitors... Ahmmm.
Maxene, someone is threatening our family so ibayong pag-iingat ang kailangan
nating gawin. Especially the two of you. Marami na tayong nakakalaban sa business
that's why, marami na rin ang nagtatangka sa buhay natin" sabi ni Mom and I nod. At
that young age, naiintindihan ko lahat ng sinasabi ni Mommy. Quinto family... our
family owns an architectural firm located at different places around the world,
kaya siguro marami na rin kaming nakakalaban.
Days passed. Naging protective sa amin sila Mommy at Daddy. Well, siyempre,
natatakot sila para sa kapakanan namin. And of course, bodyguards everywhere pero
those things didn't stop that one unfaithful day. Biglang nawala si Emerald. Bilang
ate niya, hindi ko alam ang gagawin ko. Ni hindi ako makatukong sa pamilya ko. Si
Mommy... parang papanawan na lang lagi ng ulirat tuwing magrereport yung mga
pulisya.

" I'm sorry Mrs. Quinto... according pos a findings ng pulisya, you're daughter is
kidnapped. Ang kailangan lang po nating hintayin ay ang tawag ng mga kidnappers for
the ransom" Mommy just cried her lungs out. I feel so helpless. Ako yung ate, ako
dapat yung nagprotekta. Lumingon naman sa akin si Mommy at nanguuyam na tingin ang
ibinigay niya sa akin.

" What did I tell you? Diba sabi ko, bantayan mo yung kapatid mo?" tanong niya sa
akin. I just nod and tears were flowing from my eyes.

" M-mom... iniwan ko lang po siya sa swing then bumili ako ng cotton candy then
pagbalik ko, wala na po si Emerald. I tried to find her but I can't, I'm sorry!"
hinging paumanhin ko pero I know that it's now late.
" Ang tigas kasi ng ulo mo, Maxene! Sino bang may sabi na tumakas kayo sa guards
niyo?" I just cried and cried. Yes, that's true, tumakas kami sa bodyguards namin.
Feeling ko kasi nasasakal na ako kaya in the end, pumuslit kami and Emerald and I
went to the park then the rest is history. Yun yung time, na unti-unti ng nasisira
yung family namin. Little by little, nalaman namin na hindi pala kidnap for ransom
ang nangyari kay Emerald, to my little sister. And yung mga kidnappers ni Emerald
is Daddy's opponents to our business trying to divert our attention. At yes,
nagtagumpay nga sila. Napabayaan ni Daddy yung business namin turning our billions
into millions into thousands. Sobrang nadepress si Mommy nun kasi hindi na nahanap
yung kidnapers ni Emerald at kahit si Emerald mismo.

" Do everything to find your sister, Maxene" yan yung huling katagang binitawan ni
Mommy ng lagutan siya ng hininga. She can't accept the fact that Emerald left us.
Naging tuliro na din si Daddy but thank God, hindi niya ako iniiwan. Our
billions... naubos silang lahat. But thank God, nakapagtira sila daddy for my trust
fund na ginamit ko para makapagtapos ng pag-aaral as an Architectural student.

" Emerald Thalia Soriano?" tanong ko sa sarili ko ng makita ko ang pangalang iyon
na pasado sa board exams, one lazy afternoon while I am browsing the newspaper.
Emerald Thalia? Bakit parang may bumundol sa dibdib ko dahil sa pangalang iyon?
Could it be my sister? Then doon na ako nagsimulang maghanap... I heard that she's
from the orphanage. Then I saw her... that face. Para siyang yung kapatid ko na
tumanda lang ng halos 15 years. Then... nakipaglapit ako sa family niya, especially
to John, JC's eldest half brother which is too easy for me. With my charms and
beauty?
"Si seulement je pouvais vous le dis, que tu es ma sœur perdue. Mais je ne veux pas
ajouter le fardeau dans votre vie. Je ne veux plus te faire de mal. C'est mieux de
cette façon. Je suis désolé, ma chère sœur." [If only I could say to you, that you
are my lost sister. But I don't want to add the burden in your life. I don't want
to hurt you anymore. It's better this way. I'm sorry, my dear sister.] That day...
I so want to hug my little sister pero pinipigilan ko lang because I do believe na
lahat ng mangyayari ay nasa tamang panahon and I'm just waiting for the right time
for her to adjust. I so want to punch her husband, JC for damn hurting her, but I
can't.Because I do believe that JC... no matter how hard he tried to push my sister
away... I know that he still have a reason. But whatever reason it is... hindi niya
pa rin dapat sinasaktan si Emerald.

" Emerald!" I shouted and I hysterically cried my lungs out. I can hear their faint
sobs and cry. Namatay si Emerald without knowing that she still have her family.
Her dad... her sister. Then napagtuunan ko naman ng pansin si JC na nasa gilid
lang. He looks lost pero that doesn't stop my anger. Yeah, he looks fragile at that
time. Para siyang magfefreak out any minute pero wala... galit ako. He hurted my
'lil sister!

" You don't have any right to be in here! Doon ka sa kabit mo!" pero again... hindi
siya gumagalaw sa pwesto niya na parang mamamatay siya kapag nagpatinag siya sa
pwesto niya then tumayo si Monica not minding that she's pregnant. Then she slapped
JC hard.

" Nagagalit ka sa kanya kasi akala mo pokpok siya!? Eh putangina mo naman pala eh!
She did that for you to finish your college!?" sigaw ni Monica na nagpaangat ng ulo
ni JC at nagugulumihanang tumingin sa kanya. Napatawa naman siya ng pagak.

" Oh! Don't give me that fucking innocent look! Mayaman ka pero hindi mo ginamit
yung luho mo para alamin ang totoong nangyari noon. Wala kang kwenta!" sigaw pa ni
Monica na pilit namang pinipigilan ni Nick at pinapakalma pero Monica just bursted
out her anger to JC.

" What are you t-talking about?" kung hindi lang tahimik sa paligid ay malamang na
hindi na maririnig yung boses ni JC. Mas mahina pa siya sa isang bulong. Matamang
umiyak si Monica at umupo na parang nangangatog yung tuhod niya.

" She did that on purpose... bakit? Akala mo talaga na scholar ka? No! Emerald...
Yung bestfriend ko... Nagtrabaho siya sa club para lang may mapantustos ka sa pag-
aaral. Ayaw ka niyang nahihirapan. Ganoon kabait si Emerald. Nakikita ka niyang
nahihirapan kaya sa dami ng work mo, tinulungan ka niya. Pero bakit ganito ang
nangyari sa dulo? Namatay siya. Bakit? Dahil sa pagmamahal niya sayo!? Akala mo
nagpakaputa lang siya!? C'mmon! Matalino ang bestfriend ko. Bakit siya magpapaka-
pokpok dahil lang sa pera? She did that para makapag-aral ka... para makapag-tapos
ka!"then those confessions from Monica made JC burst into tears. Iyak lang ng iyak
si Jayden. Then she keeps on murmuring something we didn't underastand.
" EMERALD! NO!" sigaw niya at pinagsusuntok niya yung pader na nagpadugo sa kamay
niya. Tahimik lang sa isang gilid si Hiro. Pilit namang inaawat ni Nick si JC. But
JC is unstoppable. Ayaw niyang magpaawat.

" Emerald..." sa dulo... Si JC na din ang sumuko at parang napanawan ng ulirat na

natuliro na lang. Malamang ay nagsisisi siya dahil sa nangyari... sa mga nagawa
niya. Nakatulala lang siya ang tears were just flowing from his eyes. Mariin kong
pinikit yung mata ko... huli na ang lahat para sa amin ni Emerald. Hanggang sa
huling hininga niya... hindi niya nalaman na may kapamilya pa pala siyang dadamay
sa bawat takbo ng buhay niya. Sa pagpikit ko... namulat ako sa katotohanan na bawat
oras ay mahalaga para sa tao.

Sa pagkakapikit ko...All I could hear is JC. Jayden Cade Mercado's faint sobs.

####################################
His Wife (27) Death?
####################################

AUTHOR'S NAGMAMAGANDANG NOTE: IMPORTANTE ITO!

Hi Readers! First of all, babati ako ng MERRY CHRISTMAS SA INYO. This chapter will
serve as may gift to all of you.

Second... okay lang naman na muramurahin niyo si JC. Pero bakit pati ako eh
mumurahin niyo, I mean mo? Kung ayaw mo sa genre at sa story ko, ayos lang naman
eh. Eh di wag mong basahin! Sabi ko sa profile ko, feel free to PM me. Pero di ko
sinabing feel free to LAIT/ CRITICIZE me!

WELL, SORRY. Naglalabas lang ng sama ng loob. ^.^ MGY

Hindi ko alam ang nararamdaman ko ngayon. Kahit ako... sa sarili ko, naguguluhan na
din ako. I'm torn between these two emotions? Anger or Pity? Maawa ba ako or
magagalit kay JC? Ah! Hindi ko na alam! Sinasabi ng utak ko na dapat magalit ako sa
kanya... na dapat kamuhian ko siya for hurting my sister pero iba ang sinasabi at
isinisigaw ng puso ko. Half of me says naaawa ako kay JC. But that can't be!
Because of him, my sister died. Napailing na lang ako. Lahat halos ng tao sa St.
Marie's Funeral ay naka-itim. Inilibot ko ang aking paningin at lahat halos ng
madaanan ng aking mga mata ay umiiyak. Napatingin na lang ako kay John... John
Mercado...may fiancée. EX- FIANCEE. Still, wearing his cold expression to me ay
nangangatog yung tuhod na lumapit ako sa kanya.

" J-john... Please, I'm sorry---" magpapaliwanag na sana ako ng bigla siyang
tumawa. But I know that kind of laughter. Puno ng sarcasm at bitterness dahilan
para mapatingin yung ibang empleyado sa akin.

" Ano pa bang sasabihin mo, Maxene? Na ginamit mo lang ako para mapalapit sa
pamilya ko? Seriously, minahal mo ba talaga ako?" tanong niya sa nanlilisik na
mata. Galit ang nakarehistro sa mukha niya. Hindi ko naman siya masisisi eh...
totoong ang dahilan kung bakit nakipaglapit ako sa kanya ay dahil para makalapit
ako sa pamilya nila. But as time goes by, alam ko sa sarili ko, na minahal ko na
siya, na mahal ko siya, at mamahalin ko pa rin siya.

" John... It's not like that. Please try to understand mo, mahal talaga kita"
nagmamakaawa na ako sa kanya. It's so frustrating. Mahal ko siya, really!
Nakakafrustrate lang kasi... bukod sa problema ko kay Emerald, hindi pa rin siya
naniniwala na mahal ko siya.

" Yang pagmamahal mo pala, may double meaning, Maxene. Nilapitan mo lang ako dahil
gusto mong mapalapit sa kapatid mo, hindi para mahalin ako. Well, news flashed!
Malapit ka na sa pamilya ko so hindi mo na kailangang magpanggap na mahal mo ako!"
he spat every words to me. Unti unting bumagsak ang mga luha ko kasabay ng isang
mahinang hikbi. Alin ba sa salitang mahal ko siya ang mahirap intindihin? Mahirap
bang paniwalaan yun?

" Please believe me, John... Yeah, inaamin ko nakipaglapit ako sayo para mapalapit
sa family mo, pero mahal kita, John. Paniwalaan mo naman ako" I said habang
sinusundan siyang palabas ng Funeral Home. Pinagtitinginan na kami kasi iyak lang
ako ng iyak. Pero nanatili lang siyang expressionless.

" Sinayang mo lang yung pagmamahal ko, Maxene. Alam mo ba kung gaano kahirap
tanggapin na, hindi mo naman pala ako totoong mahal kaya nakipaglapit ka sakin? It
fucking hurts... in here" sabi niya sakin habang tinuturo yung dibdib niya. Hindi
lang siya ang nasasaktan. Kahit ako! Nasasaktan din ako sa nangyayari sa relasyon
namin. Alam ko... wala sa lugar yung pinagtatalunan namin, pero hindi ko mapigilan
eh. Sinusukuan na ako ng taong mahal ko.
" Hindi naman sa ganun... i-it's... it's just. Fuck! I don't know what to say but I
just know one thing! I LOVE YOU, JOHN!" sigaw ko pero hindi pa rin niya ako
pinapansin which made my heart ache. Titiisin ko to, kasi in the first place
kasalanan ko din naman eh. Napaangat na lang ako ng tingin ng may tumawag sa kanya:

" Honey!" Sabi nung isang babae sabay halik kay John. Pero to my dismay, akala ko
ipagtatabuyan niya yung babae pero he just look at me, he smirk at me then he kiss
that girl passionately infront of me. Parang tinutusok yung puso ko. Namanhid na
yung buong katawan ko. Ngayon, alam ko na yung pakiramdam ng kapatid ko, ni Emerald
kapag nakikita niyang may kasamang iba si John.After that breathtaking kiss,
humarap sila sakin. Nakapulupot yung braso ni John sa bewang nung babae.

" Mauuna na kami, Max. We have lots of better things to do that listening to your
stupid and lame explanations at isa pa---" John told me at iginiya na niya yung
babae papunta sa kotse niya. Napatingin ako sa kanya dahil pinutol niya yung
sasabihin niya.

" It's so nice playing with you. Really, I enjoy it" nakangiti niyang sabi sakin na
nagpagulo naman sa buong sistema ko. Anong playing?
" W-what are you saying? D-diba sabi mo mahal mo ako?" nagugulumihanang tanong ko
naman sa kanya pero he just smirk at me. Yung smirk niya na kahit nakakapagpalambot
sa tuhod mo eh nakakatakot?

" What? Ang akala mo ba, minahal talaga kita? Really, Maxene? Are you that stupid
thinking that the 'Famous John Mercado, the Cassanova' ay magpapatali sayo? So you
see... hindi lang ikaw ang nakinabang. Anyway, you are just my TROPHY GIRLFRIEND"
sabi niya at pumasok na sa kotse at umalis na. Napalugmok na lang ako sa lupa. Iyak
pa rin ako ng iyak pero after 10 minutes, pumasok na ulit ako na umiiyak pa rin
pero kontrolado ko na ngayon yung emosyon ko. Pumunta ako sa kabaong ni Emerald and
there... I stared at her picture. Sa litratong yun, may pagkakikay pa siya. Ang
ganda ng kapatid ko kapag nakangiti siya. Actually, kahit hindi naman nakangiti,
maganda pa rin siya.

I know what you feel, my dear sister.Bulong ko sa hangin. Alam ko na... alam ko na
ang nararamdaman niya kapag may kasamang iba si JC. Kapag may kayakap na iba si JC.
Kapag may kahalikang iba si JC pero nailing na lang ako. Wala pa itong nararamdaman
ko sa naramdaman ng kapatid ko. Iba si Emerald... Iba ako. Si JC... tinira pa niya
yung kabit niya sa iisang bahay kasama yung kapatid ko. Napatingin na lang ako kay
JC at napangiti ng wala sa oras. Ngiting sumusuko at ngiting punong puno ng pait.

Pareho lang kayo ng kapatid mo, JC. Magkapatid nga kayo. Parehas kayong nananakit.
Parehas niyong sinaktan ang damdamin naming magkapatid. Sabi ko at napansin ko na
lang na hindi pa rin siya natitinag sa pwesto niya. Dalawang araw na kami dito pero
hindi pa rin siya umaalis sa pwesto niya. Nasa dulo siya ng kabaong ni Emerald at
yakap yakap pa rin niya yung wedding picture nila ni Emerald. Nangingitim na yung
paligid ng mata niya. Actually, parehas sila ng lagay ni Hiro pero mas malala si
JC. Nakita kong lumapit si Nick kay JC.

" Pare, tama na muna yan. Kumain ka na, dalawang araw ka ng hindi kumakain" sabi ni
Nick kay JC. At least, kahit papano, nakakausap pa namin ng matino tino si Hiro. Si
JC, hindi na. Iling lang ang naging sagot ni JC at mas niyakap pa ng mas mahigpit
yung litrato nila ni Emerald.

" Jayden... sige na, kahit isang oras na tulog hindi mo pa nagagawa. Ni hindi ka
nga kumakain. Ni hindi ka gumagalaw jan. Tara na, dude!" sabi ni Nick kay JC.
Actually, totoo yun. Dalawang araw ng hindi natutulog at kumakain si JC. Kaya nga
kahit papano, naaawa na ako sa kanya. Aalis lang siya sa pwesto niya kapag maliligo
na siya pero kahit pag-ligo, hindi na din niya nagagawa.

" Sige na bru, baka may kailanganin si Emerald dito. Alam mo naman yan, baka
magtampo yan pag nakitang wala ako sa tabi niya" wala sa sariling sabi ni JC.
Nagkatinginan na lang kami ni Nick at kahit si Monica na nakikinig lang ay lumapit
na rin. Hinawakan niya si JC sa balikat. Alam ko, parehas kami ng nararamdaman ni
Monica. Hindi niya din alam kung maawa o magagalit siya kay JC.
" Jayden... stop that. Kumain ka na muna. Dalawang araw pa lang pero parang ang
laki ng pinayat mo. Do you think, Emerald will be happy kapag nakita ka niyang
nagkakaganyan?" totoo yung sinasabi ni Monica. Bukod sa naglalakihang eyebugs ni
JC, medyo pumayat nga siya. Napatingin na lang kaming lahat ng humagulhol si JC at
mas lalo pang hinihigpitan ang yakap sa litrato nila ni Emerald.

" Emerald!" yan lang ang paulit ulit na sigaw niya. Wala kaming ibang magawa kundi
ang patahanin si JC. Puso at isip namin ang nagugulo dahil sa inaasal niya. Ano
bang nangyari at nangyayari kay JC? Halos lahat kami ay naiiyak na lang din. Pero
hindi kami pwedeng maging mahina. Si Emerald... kahit nasasaktan na siya, hindi
siya nagpapakita ng kahinaan sa amin.

Nagulat yung ibang bisita sa ginawa ko. Oo, sinampal ko siya. Hindi na lang habang
buhay, magpapakita siya ng kahinaan sa amin. Anyway, kasalanan naman niya kung
bakit namatay si Emerald. Mukhang natigilan naman siya at humikbi na lang siya.
Isang lalaking umiiyak? Si JC yun. Isang lalaking humahagulhol? Si Jayden Cade
Mercado yun. Wala sa sariling tumayo siya mula sa kinauupuan niya at umalis na sa
St. Marie's Funeral.

" This is getting worse than we expect, Ate Max. Lagi siyang tulala. Para siyang
nawawala sa sarili" sabi ni Monica na bagama't visible yung galit sa mukha ay nag-
aalala pa rin kay JC. Si Hiro naman, tulala na rin at panaka-naka, may luhang
tutulo galing sa mata niya.
" I can't understand him. He wants my sister out of his life pero nung nawala
naman. Para siyang batang nawawala sa mall. Parang wala ng direction yung buhay
niya. He cries like a girl" mahabang sabi ko sa kanila na ikinatango naman nilang
lahat. Naguguluhan na ako!

" Kung sana, sakin pumunta si Era... bakit kasi kay Kuya pa? Mahal ko si Era...
mahal na mahal. Bakit kay JC pa kasi?" tanong ni Hiro more on sa sarili niya and
then... yung mga luha niya, unti unti na namang tutulo. Hawak niya naman yung
picture nila ni Emerald nung college. Tatlo sila ni JC dun sa picture pero ginupit
ni Hiro yung part ng picture kung nasaan yung kuya niya. Nasa gitna si Emerald at
naka-akbay sa kanilang dalawa. Emerald... You're ate miss you...

Halos alas dos na ng madaling araw at heto kami ni Nick at Hiro na gising pa rin.
Kasalukuyan namang natutulog si Monica sa isang hotel. Ayaw pa nga niyang pumayag
na umalis dito pero binawalan siya ni Nick. Makakasama kasi sa batang pinagbubuntis
niya. Nagulat na lang kami sa isang kalabog. Halos tatlo na nga lang kaming
nagbabantay dito kaya nagulantang kami. Si JC... may hawak siyang isang bote ng
brandy at pasuray suray na lumapit papunta sa kabaong ni Emerald. Base sa
obserbasyon ko, hindi pa rin siya umuuwi. Suot pa rin niya yung damit niya kanina.
Ang akal namin, umuwi na siya?

" Emerald!" hayan na naman siya... iiyak na naman siya. Pero ngayon iba na... hawak
hawak na niya yung wedding ring nila ni Emerald at sa isang kamay niya may hawak
siyang album. Album? Album ng kasal nila Emerald. Yung album... nagpapakita ng
karangyaan at kayamanan. Sosyal at engrande yung pagkakagawa.

" Pare, umuwi ka na muna" sabi ni Nick kay JC pero umiling iling lang si JC at
umiyak na naman at hinigpitan yung hawak sa album at sa wedding ring nila na para
bang anumang oras may aagaw nun sa kanila.

" JC... umuwi ka na nga." Malumanay n autos yun ni Hiro. Ni hindi siya makatingin
kay JC. Alam ko na nahihirapan kaming lahat dito. Si Hiro, hindi na niya nagagwang
tawaging kuya si JC. Parang nawalan na siyan g respeto at galang sa kuya niya dahil
sa nangyari. Hindi ko naman siya masisisi. Hindi naman kasi lingid sa kaalaman
namin na may pagtingin siya sa kapatid ko. Kaya alam ko nasasaktan din si Hiro.

" Ayoko! Kasi naman bakit may ganito pa!? Hindi pa patay si Emerald pero bakit may
burol na?" humihikbi pa rin si JC. Para siyang naghilamos sa luha. Basang basa na
yung mukha niya. Makabuluhang tumingin si Nick sa akin. Alam ko... indenial lang si
JC. Ayaw niyang paniwalaan na patay na si Emerald. Pero bakit naguguluhan pa rin
ako hanggang ngayon? Nasasaktan siya sa pagkamatay ni Emerald? Pero diba... ayaw na
niya sa kapatid ko? Bakit ganun?
Lumapit ako sa shoulder bag ko at kinuha yung brown envelope. Iniabot ko yun kay JC
at nagugulumihanang tumingin naman siya sakin na parang tinatanong niya kung ano
yung purpose nung envelope. Well? That envelope serves the truth. Yung katotohanang
kahit anong gawin niya... wala na siyang magagawa but to accept the truth. That
envelope contains the DNA of the corpse. Well... sabi nung doctor hindi na daw
pwedeng iexamine kasi sunog na masyado yung bangkay? Well, they are wrong. I have
my connections. Umupa ako ng mga batikang siyentipiko galing States at pinaexamine
yung bangkay... and it's positive. It's Emerald Thalia Quinto- Mercado. Bangkay
niya yun, that's one thing for sure.

" NOOOO! Hindi totoo ito! Hindi pa siya patay eh!" nagpapapasag na lang bigla si JC
at hindi na siya maawat ni Nick. Tahimik lang na nakamasid si Hiro sa amin. At sa
gulat namin... tumakbo palabas si JC at umiiyak pa rin. Hinabol namin siya pero
pinasibad niya na yung kotse niya. Umuusok pa nga yung gulong ng umalis siya.

" Para na siyang nababaliw, Ate." Iiling iling na sabi ni Nick pero I just tap his
shoulders.

" Malakas si JC. I know he.... He can.... Yeah, hindi lang naman siya yung nawalan.
That should be a lesson for hurting my sister" sabi ko pero feeling ko nawawalan na
din ako ng conviction. Para siyang nawawala sa huwisyo niya. Pero I know JC... he's
a strong guy.
" Gago ka ah! Ha-ha. Ate ka ng ate, eh magkakasing tanda lang tayo" I said to Nick
to make the situation light. Iiling iling lang siya at bahagyang napangiti. Umidlip
muna ako at nagising ako dahil sa mga nag-uusap. Tumingin ako sa orasan ko at alas
sais pa lang ng umaga. Nakita kong namumutla si Nick at papunta siya sakin. Dali
dali naman akong umupo ng mapuna kong worry at concern yung nakabalandra sa mukha
niya.

" Ate... Si JC" he just said pero kinilabutan at kinabahan ako bigla. Tumayo na ako
at sumunod kay Nick na humahangos na sumakay sa kotse niya. Ang bilis niyang
magpatakbo.

" What happened, Nick?" kinakabahang tanong ko. Nako JC! Don't do anything stupid!
Tensiomn ang nakabalot sa athmosphere namin ngayon and I don't know why pero
kinakabahan ako. Samantalang si Nick may kausap sa kabilang linya ng cellphone niya
and I just try to concentrate and to eavesdrop sa one sided conversation ng kausap
niya.

" Yeah... Don't. Don't touch him or it'll get worse. Just call an ambulance.
Nandito na kami sa tapat ng bahay." Nick said at nagmamadaling bumaba ng kotse.
Hindi ko na napansin na nasa tapat na pala kami ng bahay ni JC sa Forbes Park.
Tumakbo siya paakyat ng kwarto nila JC. Isaw Chantal crying at nanginginig siya.
Sumunod ako kay Nick na nasa banyo only to be shock with the scene...

.
.

JC is pale and unconscious with blood all over the bathtub.

####################################
His Wife (28) Our Love Story
####################################

JAYDEN CADE MERCADO'S POV

Alas sais pa lang ng umaga, pumapasok na siya sa school. Dinadaig ko na nga yung
guard namin sa school eh, si Kuya Sammy. Maaga pa lang talaga, gumigising na ako
para makapasok at masundan at mamanmanan ang aking nililigawan and yeah, minamahal.
Tch. Gay right? Pero mahal na mahal ko siya, kahit tinuturing niya akong sakit sa
ulo. Maaga siyang pumapasok kaya mas inaagahan ko yung pasok para makita ko kung
safe siya. May gulo, away, suntukan, nangongopya, nagkakalat... Lahat ng problemang
yan, makakaharap niya kasi siya ang Presidente ng College Council, and yes...
Presidente ng College Council ang babaeng natitipuhan ko, si Emerald Thalia
Soriano. 1st year ng Architecture. Parehas kami ng course. Ewan ko ba pero bakit sa
dinami dami ng babae sa campus siya pa? Eh bukod sa lagi siyang masungit sakin eh
lagi niya pa akong inisnob.

" Emeraaaaald~ Omygawd! Gising na Bruha!" sigaw ng isang matinis at nakakainis na

boses. Hindi ko na kailangang tignan kung sino iyon, isa lang naman ang may ganoong
boses eh. Rinig kong ginigisng niya si Emerald. Alam kong napapagod na din si
Emerald KO sa kakaayos ng mga gulo kaya minsan nakakatulugan na lang niya yung
ibang Gawain. Perfectionist yata ang HONEY KO!

"Pssssh!" bawal naman ng mga kaklase niyang nagrereview. May review kasi sila sa
Design. Napatakip naman si Monica sa bibig niya ng wala sa oras at nagpacute na
parang humihingi ng sorry.

" I have a chicka, President! You're super gwapo na manliligaw na si Jayden Cade
Mercado, will lipat lipat here in our block!" kumikinang kinang pa na sabi niya,
nagtilian naman yung mga kaklase niyang babae at walang anu-anong inilapag yung mga
notebook nila at lumapit kay Monica. Naflatter naman ako sa puri ni Monica. And
yeah, lumipat ako ng klase para lang kay Emerald. Para mapalapit na ako sa kanya.

" Omygawd!? Si Jayden Cade Mercado ng pang-afternoon block ay mapupunta dito!?"

tanong ni Mica. Pang-afternoon na block kasi ako at well, medyo sikat rin ako.

" Oo naman! Narinig ko kanina na pinaguusapan siya eh! Ang swerte mo Emerald!?
Sinusundan ka ng suitor mo!" nakangisi namang sagot ni Monica. Hay nako, nakita ko
ang iritasyon sa mukha ni Emerald. Lagi kasi akong nakabunton sa kanya, kaya lagi
din siyang naiinis sa akin eh. Namamartir na yata ako... pilit ko siyang hinahabol
kahit ayaw niya sakin. Pero hayaan na! Mahal ko eh.

" Sa wakas classmate na natin siya!" tili naman ni Selina. Well, si Selina ang
president ng fans club ko. Haha. May gusto yan sakin eh, pero hindi ko siya
pinapansin kasi may iba akong gusto... si Emerald nga.

"Ssssh! Quiet, and Selina, akin na yung phone mo, capture yan. Cellphone is a total
ban." Masungit na sabi ni Emerald. Sanay na sila, alam ko. Medyo maypagka masungit
kasi si Emerald eh.

" President naman!" nakapout na apila ni Selina. Ayaw kasi ng may nalalabag na
batas si Emerald kaya may pagkamahigpit siya. Fierce... and I like it.

" No buts, Selina. And ikaw naman Monica, keep your voice low kung ayaw mong
mapunta na naman sa disciplinary office" sabi niya at babalik na sana sa pagtulog
ng makarinig ako ng sari-saring ingay at sigawan sa labas ng classroom. Nagdadabog
na lumabas siya ng classroom. Heto pa rin ako, nakatanaw sa kanya mula sa labas.
Nagsisigawan kasi yung ibang estudyante nung makita ako eh.

" Waaah! He is so gwapo!"

" JC! Akin ka na lang!"

" JC! Iyong iyo ako!"

" I love you!"

At talagang nagimbal ako sa huling sigaw na narinig ko, tumindig talaga yung
balahibo ko sa sigaw na yun:

" KUYAH! HIHKWAZ LHANGSZ SUAPHATS NUAH!"

" Girls! Nagsisimula na ang klase niyo, bakit nandito pa kayo? And why the hell are
you shouting!? Sa pagkakatanda ko eh, 3rd warning ko na ito na hindi na kayo
magcucut sa klase at hindi na mag-iingay! Now go to the Disciplinary office!" Now,
I know umuusok na si Emerald . Ayaw niya kasi sa maiingay eh. At alam ko, mas lalo
pa siyang nainis nung tumili si Monica kanina at ibinalita na magiging classmate
niya ako.

" President naman... Hindi na po kami magcucut, promise!" pangako naman nung isa.

" Oo nga naman President! May nakita lang kaming gwapo eh!" depensa naman nung isa.
Napataas naman yung kilay ko, nakakita lang ng gwapo, kailangan magcut na? Well, di
ko sila masisisi. Gwapo ako eh.

" NO! Hala sige, punta na kayo!" sabi ko sa kanila at bagsak balikat na pumunta
sila sa SC Building para madetain sila. May humawak naman sa balikat ko, yung
Chemistry teacher namin, si Ma'am Peaches.

" Oh Emerald? Bakit naman umagang-umaga eh salubong yang kilay mo?" natatawang puna
naman ni Ma'am ni kay Emerald. Nakakunot noo pa rin yung noo niya na parang inis na
inis siya. Napangiti na lang din ako at pasimpleng pumunta sa likod ni Ma'am para
hindi niya ako makita kaagad.
" Hay nako ma'am. Nabalitaan ho kasi nila na lilipat ng am session si JC Mercado.
Ayun, nagtititili." Napatawa naman si Ma'am. Nako! Bad shot na talaga ako sa future
misis ko.

" Go back to your proper seats! Ikaw Jasper! Ibaba mo yung paa mo sa lamesa, may
iaanounce si Ma'am Peaches" strikto niyang sabi, nakita ko naman si Monica na halos
magkanda haba haba na yung leeg. Pumasok na si Ma'am Peaches kaya umupo na si
Emerald sa likuran. Parang siyang supervisor na nakamasid sa lahat. Hindi pa rin
ako

" Guys, I am pleased to announce that you will have your new classmate. I hope that
you will be nice to him" turan ni Ma'am sa amin at siyempre, unang una si Monica sa
pagsagot.

" OPO NAMAN PO MA'AM! I WILL TREAT HIM---- ESTE! WE WILL TREAT HIM NICE!" sigaw ni
Monica at nang mapansin niyang napalakas yung sigaw niya tumingin siya kay Emerald
sa likod at nagpeace sign. At ganoon nga, pumasok na ako sa room.

" Hello everyone. I'm Jayden Cade Mercado, I hope we can be friends, especially
you, Ms. President" nakangiti kong sabi then I winked at her but she just wrinkled
her nose. Alam naman kasi nang buong campus na nililigawan ko siya, siya lang naman
ang makulit at pakipot na ayaw bumigay.

" Dahil bago ka pa lang Jayden, Iho, tabi ka muna sa Presidente namin. Ayun siya
oh, sa dulo" turo naman ni Ma'am sa upuan sa tabi ko. Hindi na kailangan ituro ni
Ma'am yung upuan ni Emerald. Nakangisi pa rin akong lumapit sa kanya pero inirapan
niya lang ako. My my...

" Ako nga pala si Jayden Cade Mercado, but you can call me... honey,baby,babe, or
love for short." friendly yung pagkakasabi ko pero pinanliitan niya lang ako ng
mata at nabibwisit na tumingin sa akin at umirap.Napakamot na lang ako sa ulo ko.
" Yah, I know. Mamatay na nagtanong" sagot naman niya, alam kong nakita niya naman
ang dumaang lungkot sa mga mata ko. Napatakip naman siya sa bibig niya at sa
nahihiyang expression ay tumingin siya sakin at humingi ng paumanhin

" Look, I'm sorry, hindi lang talaga ako extrovert." sabi niya na lang, ngumiti
lang ako ng pagkatamis tamis.Nakita ko namang may umiikot na papel at alam kong
galing iyon kay Monica:

Palit tayo ng chair, Pres?

Monica

She immediately get her bag at tumayo na, tumayo na din si Monica at nagpalit sila
ng chair pero napahinto na lang siya bigla. Nag-aalalang dumalo na lang ako sa
kanya. Para siyang babagsak any minute. Nahawakan ko siya at mainit siya. Mataas
yung lagnat niya.

" Ayos ka lang, my Princess?" tanong ko sa kanya, tumango lang siya pero I know
that she's lying. Feeling ko nga kapag hindi ko siya hawak, babagsak na lang siya
any minute.

" Emerald, you look so pale, punta ka na kaya muna sa clinic" napatango na siya
ako bigla. Nagtaas naman yung isang kaklase niya... Err--- Manliligaw pala... si
BRUNO DOUGLAS DIMAYACYAC- MADLANGTUTA.

" Aherm... Sasamahan ko na lang po si Babyloves ko sa Clinic" sabi niya in aa

manyakis way. Nagtagis naman ang bagang ko at tinitigan siya ng masama. Nakita kong
napaatras siya at namumutlang umupo sa upuan niya. Mabuti yan, I'm marking my
territory.
" Ma'am ako na lang po ang sasama kay Emerald" gentleman na salo ko naman. Well,
dagdag pogi points for me!

" Let's go, my Princess?" anyaya ko naman sa kanya at tumango na lang siya. Alam
kong nahihiya siya at naiilang siya sa presensiya ko kaya habang naglalakad kami,
awkward pa rin kami sa isa't isa.

" Sige, balik ka na sa room, ayos na ako" magalang na sabi niya umiling lang ako.
Tumabi ako sa kanya. Wala pa kasi yung school nurse eh. Namumula na yung mata niya.
Mataas nga yung lagnat niya. Hindi niya dapat pinepwersa yung sarili niya ng
ganito. Hindi niya dapat pinpwersa yung sarili niya ng ganito. I know that being
the campus' president is a tough work and I admire her for making the students
disciplined.

" Sige na, tulog ka na. Babantayan kita para gumaling ka agad" I said then I kiss
her... sa cheeks. Baka bambuhin niya ako kapag sa lips eh. I felt her stiffen pero
sandali lang at pagkatapos ng ilang minuto ay mahimbing na siyang natutulog.

" JAYDEN CADE MERCADO! TO THE DISCIPLINARY OFFICE, NOW!" feeling ko lumalabas na
yung ugat niya sa leeg dahil sa akin. Ako lang naman ang dahilan ng sakit sa ulo
niya, shet! Hindi ko naman sinasadya na magsimula ng away sa garden kanina eh. It's
just that... It's just that ayaw ko lang na napagsasalitaan ng masama si Emerald.
Narinig ko kasing minumura siya nung mga lalaki kaya I punch them. Masyado kasing
mahigpit yung pamamalakad niya. Well, hindi naman ganun kahigpit. Sakto lang para
tumino yung estudyante.

" Pres!" napalingon siya nung sumigaw ako. Hawak ko sa isang kamay ko yung plate
niya na submission na ngayon. Tatakbo na sana siya kaya lang natapilok siya.
Tumakbo agad ako papunta sa kanya. Kinakabahan na tinignan ko siya. Damn! I can't
afford to look at her hurt face. Shit! Nasaktan ko siya, unintentionally!

" Ow Shit! Ayos ka lang, my Princess?" care ang nasa mukha ko. Kinakabahan ako nab
aka may malalang damage na nangyari sa kany. This is all my damn fault! Dapat hindi
ko na siya pinagtripan. Para hindi siya nasaktan. Nag-aalala pa rin ako sa kanya

" My Princess... I'm sorry" nakatungong sabi ko.

" TO.THE.OFFICE.NOW" she spat every words to me.

" And STOP.CURSING!" pinagtitinginan na kami dahil ngayon lang siya sumigaw ng
ganito katindi.

" Kaya hindi kita maligawan ng matino eh, ang sungit mo kasi" sabi ko sa kanya ng
mataman at binuhat siya pero pilit na nagpapasag lng siya. Dadalhin ko siya sa
clinic.

" Eh kung kinikidagkidag kaya kita diyan!? Damuhong to!" masungit na ismid niya at
tatalikod na siya sakin nung hinawakan koa yung braso niya dahilan para mapatigil
yung mga estudyante sa kani-kanilang ginagawa.

" Don't you see? Nagpapakabad boy ako para mapansin mo ako. I like you Emerald. I
love you" sincerity is written all over his face. At mas lalong lumakas yung tilian
ng mga tao ng lumuhod ako sa harap niya at tinitigan ko siya.

" Pwede ba kitang ligawan, President Emerald Thalia Soriano soon to be Mercado?"
tanong ko sa kanya and I'm dead serious over here. Nakakakuha na kami ng maraming
atensiyon. Ni hindi ko alam yung gagawin at sasabihin ko kaya kung anu-ano na lang
ang lumabas sa bibig ko. Pero nagulat at nanlumo ako sa sagot niya
" Eh kung pinapasuspend kita ng isang linggo!? Will you stop goofing and fooling
around? Is this some kind of your jokes? Tch. Tabi nga! Hindi kita gusto!" sigaw
niya at umalis na. Nalulungkot ako sa nangyayari. Pero I have to accept it.

Natapos ang mga buwan na hindi na ako pinansin ni Emerald at alam kong labanan ng
candidacy for president ngayon. Nakita ko kasi siyang nagfile ng candidacy kanina
so nagfile rin ako. Wala lang, may gagawin lang kasi ako. And sana ngayon, hindi na
fail ang attempt kong panliligaw sa kanya. Dahil mahal ko siya. Mahal na mahal ko
siya. Oo, badboy ako. Pero ginagawa ko ang lahat ng yun kasi gusto kong mapansin
niya ako. And those little stupid things like, pagpapaoffice ang way ko para
mapansin niya ako. Yes, napapansin niya ako. Pero alam kong imbis na mahulog siya
sakin, naiinis pa siya. Kasi nga naman, numero uno akong sakit sa ulo niya

Ipinapakilala na ni Ma'am Peaches yung mga tatakbo and yeah, standing ovation para
kay Emerald. Ang ganda kasi nung speech niya. Sinabi niya lang na pagbubutihin niya
then yun. Kinakabahan na pumunta ako sa harap. Alam kong unexpected kasi nga hindi
niya alam na kalalabanin ko siya.

" Hi everyone! I'm Jayden Cade Mercado, running for president. Marami sa inyo ang
magsasabi na masyado naman akong tanga para labanan yung posisyong ito. Pero isa
lang ang masasabi ko, lahat ng hindi napatupad ng nakaraang administrasyon, gagawin
ko,. Hindi ako magiging kasing higpit katulad ng nakaraang president. Magpapalagay
ako ng water dispenser sa bawat klase at kung maari, magpapaactivity ako every
month. Yun lamang salamat" Nagulat na lang ako nung nagstanding ovation yung mga
tao. Nanlalaki naman yung mata ni Emerald, I know. Kasi nilait ko yung pamamalakad
niya. But... that was all part of my plan.

Nagbotohan na at lahat at ineexpect ko
nanalo laban kay Emerald. Nakatanaw pa
na lumapit si Monica sa kanya. Narinig
scene would hurt, but please bear with
manhid mo kasi eh.
na talo ako. Pero contrast to that, ako ang
rin ako sa pwesto nila Emerald. Nakasimangot
ko silang nag-uusap.I know Emerald that this
it, kailangang maipagtapat ko na sayo. Ang

" What? I won right?" paninigurado niya. Nakangiti siyang malapad kasi ineexpect
siguro ni Emerald na panalo siya.
" 560 to 3040" sabi ni Monica na parang nirecite yung number ng boto.

" 3040 yung votes ko? Yes! Sabi ko na nga ba mananalo ulit ako!" masayang sabi
niya. Nakita ko ang satisfaction at happiness sa mukha niya and it worth millions
para lang sa ngiti niya. Any damn man would pay a billion just to see her smile.
Yung smile niyang nakakapagpatunaw sa lahat. Nakakapagpatigil sa pagikot ng mundo,

" Talo ka Emerald, 560 lang yung bumoto sayo. Si JC na ang bagong president"
Literal na talaga siyang napanganga. Lalapit na sana ako sa kanya ng marinig akong
nakapagpagimbal sa akin. Balitang, pinakaayaw ko sa lahat. Ang alam ko, patungo si
Emerald sa radio room. Siya kasi yung naka-assign na broadcaster para sa araw na
ito.

" Nililigawan daw ni Sean si Emerald, Kuya" tinapik naman ako ni Hiro at Tristan
sa balikat. We'll they're my brothers. May manliligaw si Emerald? No! This can't
be, pano kung magkagusto ang pinakamamahal ko kay Sean? Hindi ako makakapayag!
Kailangang may gawin na ako!

"Totoo ba, Emerald?" tanong ko. Hindi ako makapaniwala na gagawin ko ito. Na
ginagawa ko ito. I am JC Mercado ang pinipilahan ng mga babae pero heto ako,
naghahabol sa babaeng nasa harap ko, si Emerald. Sa babaeng mahal ko.

"Nililigawan ka daw ni Sean?" tanong ko , tumango naman siya. Well, kablock niya
ng isang subject si Sean. And I'm fucking jealous right at this moment. Yah, I know
every bit of information about Emerald. Alam ko lahat. Yung oras ng pag-uwi niya,
schedule niya, favorite food, color, drinks. Name it, basta tungkol kay Emerald,
alam ko.

" Hindi ka pwedeng magpaligaw sa kanya!" sigaw ko. Nakita ko naman siyang nagulat
sa akin.I'm fuming mad. What mine is mine. Akin lang si Emerald. I know, I look
like I'm a possessive boyfriend, pero I can't help it. She's my life.
" At bakit?" nakataas kilay na tanong niya.Nagsisimula na din siyang magtaray
sakin.

" K-kasi... mahal kita! Kaya akin ka na." sabi ko with full conviction. Hindi ko
alam pero hindi ko kayang mawala sa buhay ko itong babaeng nasa harap ko ngayon. At
nang nanatili pa rin siyang tahimik. Nagsalita ulit ako.

" Siguro naman, alam mo na ako na yung nanalong PRESIDENT NG CAMPUS" I spat every
words to her. She just look at me. Alam kong naiinis na siya sa mga pinagsasabi ko.

" Oo na! Kailangan bang ipagduldulan na natalo mo ako?" sabi niya at humarap na sa
equalizer ng radio system. Nagsalang lang kasi siya ng isang tugtog habang
kinakausap ko siya.

" Sino na garod yung magiging FIRST LADY ko?" nakabusangot at nakayuko pa rin siya
na siyang dahilan para mapaangat ang tingin niya sa mukha ko.

" What are you saying? Anong FIRST LADY?" pilit niyang inaanalyze yung sinabi ko

" Kapanget naman nun kung pamamahalaan ko itong university kung wala akong first
lady diba? Ayaw ko namang gayahin si President Noynoy." Nakangisi ko pa ring dagdag

" President JC, ang panget po ng joke niyo" seryoso pero alam kong kinakabahan
niyang sabi

" Dahil ako ang nanalong president ng council ngayon... ako naman ang mag-uutos
sayo" deadly na tingin ang pinakawalan ko. Kinakabahan siya, alam ko. Nakikita kong
nanginginig siya.
" A-ano h-ho yon?" magalang namang tanong niya

" Naalala ko dati na lagi mo akong pinapapunta ng disciplinary office. Yun na lang
ang lagi mong utos sakin" tumango tango pa siya na parang may naiisip.

" Ngayon... inuutusan naman kita na...

Mahalin ako" Napangiti na lang siya at maluha luha na yumakap sa akin.

Little by little, nagkareconcile na kami and we didn't even know na bukas pala yung
mic sa radio room kaya narinig ng buong campus ang 'pagaaminan' namin. But anyway,
hindi ako nahihiya kasi pinagtapat ko lang naman sa babaeng pinakamamahal ko na
mahal ko siya.

####################################
His Wife (29) Her Dream
####################################

Hindi ko na halos alam ang mga pinaggagagawa ko. Hindi ko na rin alam ang hitsura
ko. Ang lawak at laki ng pagkakangiti ko. Lahat halos ng nadadaanan ko binabati ko
at nginingitian ko. Para na akong berat dito na nakawala sa mental hospital. I feel
like a fool but I love it! I like it. Parang kaya kong pasanin ang buong mundo
dahil sa tuwang nararamdaman ko. Having my girl, Emerald walking in the school
corridor is a dream come true. Napatingin naman siya sakin at nakita ko kung paano
kumunot yung noo niya. Cute! Tch. I know gay, pero kasalanan ko bang purihin ang
taong mahal ko? Okay, corny na, nakakauyam.
" What's wrong with you? May boyfriend na ba akong baliw?" tanong ng nakakunot na
Emerald. I just shrug and laugh humorously.

" Oo, baliw sayo" kumunot lang lalo yung noo niya at sinamaan ako ng tingin. May
kung sino naman na nangbatok sakin. Tatawa tawa namang itinakbo nila Tristan at
Hiro si Emerald.

" Hoy! Ibalik niyo nga si Emerald dito! Mga letche!" sabi ko habang hinahabol sila.
Iniitsa lang ni Tristan yung bag ni Emerald kay Hiro at tumakbo na sila habang
buhat ni Tristan si Emerald. Tawa naman ng tawa si Emerald. Napatigil ako ng may
kumirot sa bandang dibdib ko. Naiinis ako kasi hinahawakan ni Tristan si Emerald ng
ganoon. Nabibwisit na ako at hindi na ako natutuwa. Ano nga bang tawag dito? Yung
feeling na gusto mo ng manuntok pero hindi pwede kasi kapatid mo siya? Is this what
you call... JEALOUSY?

" You know... I like your girlfriend" nagulat ako sa sinabi ni Tristan. Seryoso
siya habang sinasabi niya yun. Kahit kapatid ko siya gustong gusto ko siyang
suntukin. Hello!? Nandito yung boyfriend niyang kuya mo rin!

" Kaya gagawin ko ang lahat, mapasakin siya" napatiim bagang na lang ako sa sinabi
ni Tristan. Pinagmamasdan namin si Emerald habang dinadrawing niya si Hiro na
nakasandig sa isang puno. Mukhang masaya si Emerald kasama si Hiro.

" Joke lang naman kuya! HAHA" kahit joke yung sinabi ng kapatid ko, hindi ko pa rin
maiwasang mabahala. Tumango naman ako at ngumiti.

" Emerald... pwede ba tayong pumuntang Bicol?" I asked her one afternoon. Mukha
namang nasiyahan siya kasi tumango siya at ngumiti pa. Well, ilang buwan ko ding
pinag-ipunan ito para lang may pamasahe kami papunta. Hapon ang flight namin at
umaambon ambon pa. Bakas sa mukha niya ang tuwa. Balewala ang ilang linggo kong
overtime at pagtitipid kasi worth it naman yung sayang nakikita ko sa mukha niya.
Every damn artist would pay a billion para lang maipinta siya. Those smiles that
makes my knees tremble.
" Kapag may nakita kang mas mayaman sakin... anong gagawin mo?" I asked her as I
held her hand and kiss it. I know the whole story of her life. She's an orphan at
never pa niyang nakikita ang parents niya.

" Siyempre, iiwan kita" alam kong pabiro lang yung pagkakasabi niya pero nasaktan
pa rin ako. After all, sino ba naman ako. Eh ako lang naman ang boyfriend niyang
pinagkakasya ang girlfriend niya sa isang budget meal tuwing date nila. Isa lang
naman akong Jayden Cade Mercado na isang anak ng prostitute at may dalawang kapatid
sa labas.

Shikihiro Mercado... I don't know why do my mother let him use my surname but I
don't care. Sabi ni Mama, nabuntis daw siya ng isang hapon and there's Hiro!
Tristan Mercado... bunsong kapatid ko and yes, my mother let him use my surname
once again. Halos tig-iisang taon lang ang agwat namin pero magkakayear na kami.
And my father? I don't care! Wala ako ni isang balita tungkol sa kanya o kahit
litrato man lang. My mother and I never took the chance to talk about him.

" Emerald... picture ka naman! Tapos ipost mo sa blog mo... captionan mo ng " THE
HANDSOME AND THE BEAUTY COLLIDES! Dali!" sabi ko at natatawa naman siyang sumunod
sa utos ko. Nagpicture kami but when she was about to capture our image, I kiss
her. Napansin kong lumapit yung stewardess sa amin.

" Anong gusto mo?" tanong ko lang sakanya pero nakita ko namang nakakunot lang yung
noo niya. Masama ang tingin niya sa stewardess na malagkit ang tingin sakin. I feel
so proud having a girlfriend like her. Emerald Thalia Soriano is every man's dream
and I can't wait to make her to be my wife. To be Jayden's wife.

" Mata ng malalandi" nakairap na tugon niya. Napatawa naman ako at napabaling ang
atensiyon ko sa babae. Namutla siya. Takot siguro sa sinabi ni Emerald. Well, my
girlfriend is fierce, you know? Sometimes? Nah, always! Lagi nga yang nakabatok eh.
Feeling ko nga, kaya ako walang naisasagot sa quiz siguro kasi kakabatok niya.
" A-ah eh, I would like to prefer our tempura-----" patuloy sa pagsasalita yung
stewardess pero pinutol ko agad siya ng marinig ang tempura. May allergies si
Emerald sa shrimps so technically, bawal siya doon.

" Sorry, may allergy kasi yung misis ko diyan eh. Pwede iba na lang?" tanong ko
habang nakangiti pero ramdam kong nagpupuyos pa rin sa galit itong katabi ko.Nung
umalis na yung stewardess, nangigigil na kinurot niya yung tagiliran ko.

" Ang landi landi mo! Pati ba naman yung stewardess eh nginingitian mo!?"
nangigigil na tanong niya pero alam kong nangingiti ngiti na siya. Ginulo ko yung
buhok niya atdinampian ng isang masuyong halik sa labi na ikinatugon niya.

" Yuck! PDA kayo!" sigaw ng isang boses sa gilid ko sabay tawa. Naitulak ako bigla
ni Emerald at nakita kong namumula na siya. Nahihiya siguro. Nanlalaki yung mga
mata kong tumingin sa taong yun.

" Selina!? Bakit nandito ka?" tanong ni Emerald. Well, siya si Selina Mendez, yung
laging sakit sa ulo ni Emerald nung president pa siya, anak ng isang pulitiko.
Bukod kasi sa makulit yan, lagi pa siyang violator sa school. Isip bata din yan
pero matalino.

" Kasama ko si Ate Janelle ko! Kala niyo naman sinusundan ko kayo." Nakairap na
sabi niya. Nang mawala na si Selina sa harapan namin, isinandig ko yung ulo ni
Emerald sa balikat ko at hinalikan ito. Ang bango niya. Nakakaadik.

" Naisip mo na ba kung ano yung magiging endearment natin?" tanong ko sa kanya and
I saw how she shrug her shoulders. Alam ko kasing ayaw na niya ng masyadong kilala.

" Gummybear?" tanong ko sakanya dahilan para masiko ako. Tatawa tawa naman siya.
Tawa din naman ako ng tawa.

" Kadiri ka naman! Ang panget" nakalabing sabi niya. Bakit ganun? Kapag ibang tao
aang nagpopout sa harap ko, nagmumukha silang bibe. Pero bakit kung si Emerald ko,
ang cute niya? Ang ganda niya? She looks like a goddess. Para siyang marijuana,
naadik na ako sakanya. And I can't help it, she's so pretty, smart, kind... URGH!
Lahat na yata! Those eyebrows na laging tumataas kapag naiinis na siya, yung ilong
niyang iniukit yata ng isa sa mga kilalang iskultor, and those luscious lips... so
tempting!

" Mochababy!?" tanong ko pero mas lalo siyang natawa. Wala naman kasi akong maisip
na unique eh.

" Gusto ko ng endearment na unique hindi yung ganyan. Kadiri ka. Kalalaki mong tao
pero napakacorny mo" tatawa tawa niyang sabi sakin.

" Uhmmm? Buhay ko, short for buko? Pangarap ko, short for pako? Uhmmm, ano pa ba?
Minamahal ko? Diyosa ng kagandahan?" pero naputol lahat ng endearment na sinasabi
ko ng batukan niya ako.

" Nakakainis naman yang pagkacorny mo." Nakairap na niyang sabi.

" Sorry po" sabi ko pero kiniliti ko lang siya. Tawa lang siya ng tawa. Ito yung
mga moments na kahit wala akong pera, kahit parehas kaming salat sa buhay, kahit na
hindi ako yung pangarap niyang lalaki sa buhay, masaya pa rin kami. Napapatawa ko
pa rin yung girlfriend in just my simple ways. Nakababa na kami sa eroplano.
Kinawayan lang kami ni Selina. Lalakad na sana kami ni Emerald nung...

" AAAHHH~!" sigaw niya at nakita ko na lang na napasubasob siya sa putikan. May
putik dun kasi nga umulan siguro dito. Nakaputi pa naman siya nako!
" HAHAHAHAHA!" alam kong may pagka-bad akong boyfriend kasi tinawanan ko pa yung
girlfriend kong nasa putikan pero nakakatawa talaga eh. Ang ironic kasi kahit puno
siya ng putik, maganda pa rin siya. Kahit nakakunot na yung noo niya. Tinulungan ko
na siyang tumayo at pinagpagan ko siya. Inabutan naman ni Selina si Emerald ng
jacket, para pantapal niya sa damit.

" Heh! Letche ka! Tinawanan mo pa ako" sabi niya habang nakapout. Pinangigilan ko
lang yung pisngi niya.

" Alam niyo, total pupunta naman kami ni Ate Janelle sa resthouse,might as well na
isabay na namin kayo kung saan kayo pupunta, okay lang?" tanong ni Selina at
napanod na lang kami. Tahimik sa kotse. Nasa harap yung ate niya, si Janelle.
Well,, compared to Selina, mas mature si Janelle at may pagkasophisticated.

" Ano ba ang tipo mo sa isang lalaki, Emerald?" tanong ni Selina kay Emerald.

" Yung taong magpapa-angat sakin sa hirap" sagot niya pero alam kong hindi ako yung
tipo niya. Sino ba naman ako, diba? Mas mahirap pa yata kami sa daga eh! Dahil dun,
natahimik na lang ako. Paano ba ako yayaman? Paano ko pagkakasyahin yung mga
kinikita ko? Mga 4 na trabaho na kaya ako?

" Aw? Eh pano si JC?" tanong ni Selina, pero napangiti ako sa sagot ni Emerald.

" OBVIOUSLY, HE'S NOT MY TYPE, BUT NOW, I'M DREAMING TO BE HIS WIFE"
I slowly open my eyes. Pero kahit pagbukas ko ng mata ko, hirap pa rin ako. Para
akong nagmaratahon kasi hinihingal ako. Pinagpapawisan na ako at hindi ko alam kung
nasaang lupalop na ba ako ng mundo. Basta ang alam ko, puro puti lahat ng nakikita
ko. May bag ng dugo at IV fluids na nakakonekta sakin. Aw! I remember...I tried to
kill myself.

" JC!"nagulat ako sa sigaw ni Maxene. Punong puno ng pag-aalala yung mukha niya.
Mukhang hindi pa siya natutulog.

" N-nasaan si Emerald? Nakita niyo na ba yung asawa ko?"tanong ko sa kanya. Nakita
ko namang lumambot yung expression niya. Napaupo siya sa isang couch sa gilid ko.

" Patay na siya JC. Stop fooling yourself na buhay pa rin siya hanggang ngayon.
Nailibing na siya kahapon. God! Sobrang nag-aalala si Chantal sayo! Buntis yung
tao, pano kung makunan yon! Ano ba kasing pinag gagagawa mo!"sermon niya sakin.
Right... nabuntis ko si Chantal, namatay yung asawa ko, I tried to kill myself, but
I failed. Tumagilid na lang ako at hindi ko alam pero parang lawa yung mata ko.
Tuloy tuloy yung pag-agos ng luha ko. Parang hindi tumitigil sa paglabas ng luha.
Basang basa na yung mukha ko ng luha at pinipigilan ko ang sarili kong mapahikbi.

" Bakit mo ko iniwan... Emerald?"

JUST WANNA THANK JOY AND MONICA FOR HELPING ME FOR THIS CHAPTER.

PLEASE CLICK THE EXTERNAL LINK FOR SELINA'S LOVESTORY.

CONTINUE VOTING AND COMMENTING

####################################
His Wife (30) Maxene and John
####################################

MAXENE QUINTO'S POV

Tahimik kong pinagmamasdan ang anyo ni JC habang busy siya sa pagsscan ng reports
at files para sa Mercado Builders. Haggard at stress ang nakalarawan sa mukha nito.
Eyebags is also visible in his face. He's been in the office for almost a month.
Ibig sabihin, isang buwan na siyang parang lantang gulay. Lahat ng mga tao,
nasisinghalan niya, even Chantal who is carrying his child. Kasabay ng pagkawala ng
kapatid ko, ang pagkamatay ng katauhan ni Jayden. He seems to be in hell for almost
a month. Hindi siya umuuwi ng bahay. Hindi siya kumakain. Ginawa na nga niyang
condo unit yung office niya eh.

" You know, you shouldn't do that" napaangat yung tingin niya sa akin at ibinalik
ulit sa mga papeles na nasa harap niya. He's acting weird. Really weird. Pero
kunsabagay, meron bang matinong Mercado? I just sighed in frustration. Bumalik na
naman sa isip ko si John. How I love and care for him pero ganun lang? Hatred...
and love. Pwede nga pala siyang magsama. I love John pero he hurted me like hell so
I hate him.

" Do what?" maang maangan lang na tanong niya sakin. Pinapatay niya yung sarili
niya sa pagtatrabaho. Ang laki na talaga ng ipinayat niya. Mas gugustuhin pa nga ng
mga tauhan niya na sumisinghal siya kaysa ganyan. Parang any moment, magfefreak out
na lang siya.

" Pinapatay mo na ang sarili mo, Jayden" I said as I entered his room. Nakita kong
napayuko na naman siya at nakita ko na lang ulit na umaalog yung balikat niya.
Umiiyak na naman siya. He's been crying out his lungs for almost a month.

" Dapat lang, Max. I hurted her, dapat mamatay na ako eh!" he said in between his
sobs. Napatayo naman ako at feeling ko lahat ng dugo ko napunta na sa ulo ko kaya
hindi ko napigilan yung sarili ko ng dumapo na yung kamay ko sa pisngi niya. Sa
sobrang lakas ng impact ng sampal ko, nanatili lang siyang nakatingin sa gilid.

" FUCK YOU! WHY ARE YOU DOING THIS!? WHY ARE YOU ACTING LIKE THIS CRAP!? YOU WANTED
HER DEAD, YOU SHOULD BE HAPPY! PERO BAKIT GANYAN KA? YOU'RE SLOWLY KILLING
YOURSELF. DON'T YOU THINK THAT EMERALD WILL GET SAD IF SHE SAW YOU DOING THIS TO
YOURSELF!?" tanong ko sa kanya that makes him sob more. Hindi niya siguro ineexpect
yung sasabihin ko. Oo na, naawa ako para sa kanya, dahil sa nangyayari sa kanya.
Nabyudo siya at the young age. Pero hindi lang siya ang may problema! Lahat ng tao
may problema. Hindi niya pwedeng dalin yung pasanin na iyon habang buhay.

" You should fix yourself and stop acting like a piece of shit." I said coldly to
him before leaving him in his office. Nangangatog yung tuhod ko. Naalala ko nanaman
si Emerald. Why can't he accept the fact the my sister left us? That Emerald left
him? Left me without even saying goodbye. Left me wounded. Regrets rush into my
system. I should've told her. Should have's and what if's are on my mind.

" Fix yourself... stop acting like a piece of shit" inulit ko yung sinabi kong
advice kay JC as I rode on the elevator. Napabalahaw na lang ako ulit ng iyak.
Kahit anong tatag ko. Kahit anong sabi ko na wala na sa akin ang lahat ng nangyari,
nasa puso ko pa rin iyon. Yeah, somehow I accepted the fact that Emerald left us.

But ang ikinasasama ng loob ko ay ang nangyari sa amin ni John. Nasayang ang oras,
ang effort, ang care at ang... pagmamahal ko. How could I fix myself if I can't
move on? How can I stop pretending if it still hurts in the inside? Siguro,
ganitong paninibugho din yung naramdaman ni JC. How can he fix himself if he
doesn't know how to deal the situation? How can he stop pretending that he's okay
when the truth occurs that it's really not?

" Kelan ka pa naging busy sa trabaho Maxene? Masyado naman yatang overtime na umuwi
ka mula office ng 11:45 pm." Napatalon ako sa gulat dahil kilala ko ang boses na
iyon. That soothing voice which gave me shivers. That soothing voice owned by the
man whom I love.

" You don't care, John" I said as I flipped my hair. Gosh! Maxene Quinto which
happens to be the pinakamaarte is suffering from this kind of situation. Ang galing
kong umarte, kulang na lang na pati sarili ko mapaniwala ko na hindi talaga ako
nasasaktan.

" I care, Maxene." With full authority yung pagkakasabi niya. Ganyang boses ang
ginagamit niya kapag may nagawa akong mali o kaya kapag kinukulit ko siya sa office
niya dati. Kapag ganyan na siya, natatakot na ako. Hinawakan niya pa yung kamay ko
at kinaladkad ako into a Black Dodge Challenger. May bago na namang sasakyan ang
mokong.

" WHUUUT~ Let me go! My gawd! I am nasasaktan na" I said habang nagpupumiglas sa
mga hawak niya. Kahit gumaganito na ako, kahit nag-iinarte ako, nasasaktan pa rin
ako. To think na minahal ko siya, that I'm will to give up everything. Pero laro
lang pala iyon para sa kanya. Na ang totoo pala ay hindi niya ako minahal. Anyway,
I'm just his trophy girlfriend.

" Tumigil ka nga sa pagiinarte mo Maxene!" singhal niya sa akin. Napatameme naman
ako sa kanya. His eyes are full of anger... desire?

Nang pumasok kami sa kotse niya, nagulat na lang ako ng pinosasan niya ako at
inilagay niya yung kabila sa sabitan. Nanlalaki yung matang tumingin ako sa kanya
kasi hindi ako makapaniwala sa mga pinag gagagawa niya. Ngumiti lang siya ng
sobrang pilyo flashing his dazzling smile. What is he trying to do? I-is he? Is he
going to... to... to kill me? Iniiling ko yung sarili ko sa mga pinagsasabi ko.
Mygawd! Dapat nga ako ang magmurder sa kanya kasi sinaktan niya ako. Nagulat na
lang ako ng inihinto na niya yung sasakyan sa tapat ng isang abandonadong building.
I think, ito yung bagong bili niyang building eh.

" Why are we here!? Why did you punta punta me here dito? It's so creeeepy~!" sabi
ko sa kanya kahit na nanginginig na ako. He looked at me with full of desire.

" It's one of my fantasies, Max. Acrobatic Car Sex." Kinilabutan ako sa sinabi
niya. Sex? Here? Diba pwedeng love making na lang? I immediately shook my head sa
naisip ko. Yeah, w'eve done this before, pero he always call it LOVE MAKING.

Nagulat na lang ako ng bigla niya akong halikan. I can't help myself but to moan.
Pilit kong isinisiksik sa utak ko na dapat itulak ko siya. Pero his kisses melts my
anger. Hindi ko na napigilan ang sarili ko ng tugunin ko ang bawat halik niya. His
right palm kneading and massaging my right breast while his other hand puts its way
to my core. I moan because of ecstasy. Para akong nakadrugs, nakakaadik siya.
" Oooohh... John!" I shouted when he inserted one finger. I moan in frustration
kasi hindi ko maigalaw yung isa kong kamay. Inilagay ko yung isa kong kamay sa
batok niya ang kissed him fully on his lips. Patuloy lang kami sa paghahalikan,
with him initiating and dominating the kiss. Malikot yung dila niya na parang
nilalasahan yung buong bibig ko. So I bite his tongue making him groan more.

" Aaaaah" he said as I touch his buddy down there. Shet! It's been what? 3 months
since we do THAT. I know, he's kinda urgh... big. His lips immediately make its way
to my neck. Kissing, licking, biting it making me groan more. Gosh! I know he's
putting red marks over there but I can't help it but to moan. Para akong nasa cloud
nine sa ginagawa niya. I felt uncomfortable kasi nga anliit nung space nung kotse
niya.

" J-john!" I shouted his name when he ruined my dress revealing my lacy bra. I saw
fire igniting in his eyes. Nagsimula na siyang halik halikan yung dibdib ko after
he unhooked my bra. Para siyang sanggol na sumusubo sa isang boob ko. It's heaven!
I keep on shouting his name when he inserted 2 fingers more. I can't help but to
moan because of pure ecstasy.

" Aaaaah..."

" Ooohhh"

" Pp-please.."

Nirecline niya yung upuan ko then his playful smirk was playing in his lips. He
continued to kiss me down there and gosh! I'm soaking wet! Nagulat na lang ako ng
bigla niyang ipinasok ang kanya sa akin. It hurts like hell. Yeah, he devirginized
me but I can't take him. Ang laki niya kasi. Hindi ko na nga napansin na natanggal
na pala niya yung saplot namin eh. Whoah! He's really good at this.

" M-maaxenee!"
" I-im com-ming!" he said as he continues to thrust inside me. Napakauncomfortable
naman kasi!

" Me too~ Babe!" wala na akong iniisip na iba sa mangyayaring consequence sa ginawa
ko. He didn't use any protection, I don't want to be like my sister, Emerald. She
lost her baby because of his husband. If ever, that I'll have a baby, I'll take
care of him. Hindi sa sinasabi kong hindi niya inaalagaan yung anak niya... pero I
can't afford to have a baby na hindi ko pa nahahanap yung persona ko.

" S-sabay tayoo~!" he said then he exploded into me. Nanghihihina at hinihingal
siyang sumandal sa upuan ng kotse niya. May kinuha naman siyang susi sa bulsa niya
at inunlock yung posas ko. I started to dress myself. Nakatingin siya sa labas na
parang may malalim na iniisip.

" Thanks for the night" he blurted out. Mukhang nakabalik na siya sa tamang huwisyo
niya. Napatingin naman ako sa kanya. What is his next move? What am I going to say?

" I HOPE THIS WILL BE THE LAST TIME, I'LL SEE YOU., 'COZ I REALLY REALLY HATE YOU.
Actually, thanks for the time. Nagenjoy nga ako eh. Hindi ka pa rin talaga
kumukupas. Hoo~ One of the girls who drool over me." he said to me without even
looking at me. Tears started to roll on my eyes. After what happened? Sa
pagkakaalam ko, hindi siya ganito makitungo sa akin. Yeah, he changed. A lot. At
hindi ko maisip ng dahil sa akin, nagbago siya ng ganito. Mahal ko siya, yeah. I
kept on telling it for a milliong times. Pero siya din naman ang may kasalanan.

Bumaba na ako sa kotse niya without even saying goodbye. I hate him to death at
napakalaki kong tanga para patulan siya. Kung tutuusin, pwede ko siyang itulak,
sigawan pero ano itong ginawa ko? I pursue. I even initiate that goddamn sex! Nag-
abang ako ng taxi and luckily, nakahanap ako. Nang makauwi na ako sa condo ko, I
immediately go to the bathroom and wash myself. Kinuskos ko ng kinuskos yung sarili
ko. Feeling ko, napakadumi ko para pumayag sa kanya. Hindi na ako iiyak. Sino ba
siya?
I hate you John Mercado... I really hate you! Damn you!- Iyan ang paulit ulit na
kataga na tumatakbo sa isip ko. He's nothing but a selfish scheming jerk! Nagulat
na lang ako ng paulit ulit na tumunog yung cellphone ko. I glance at my wall clock
and it's 2 in the morning. Kahit hirap na bumangon, tumayo pa rin ako at tinignan
yung caller. I glanced at myself only to be shocked at what I saw. Red puffy eyes.
-.-

JC calling...

" Hello!? Pourquoi avez-vous appelé? Vous ne savez pas à quelle heure est-il? Il
baise 2 heures du matin!" { Why did you called!? Don't you know what time is it?
It's fucking 2 in the morning!} I said. Ganito na yata talaga ako, nagfefrench na
lang bigla. Tch, gisingin ka ba naman kasi eh halos wala pa yata akong tulog.

" Sorry po Miss, pero sa Police Station Quezon City po ito. Nasangkot po kasi si
Mr. Mercado sa isang away sa bar, eh kayo po yung nasa emergency dialer niya."
Maliwanag at mahinahon namang paliwanag ng nasa kabilang linya. Sa tingin ko, pulis
siya.

" Okay fine. Papunta na" nagmamadali naman akong nagsuot ng jeans at shirt and
headed to my car. Naiinis na ako! Naistorbo ang tulog ko ng dahil kay JC. Naabutan
ko naman siyang may pasa at dugo sa labi. Nakatungo lang siya habang naka-upo.
Somehow, I pity him. But I also hate him, just like his older brother. They both
hurt us. Me and my sister. Si Emerald na... namatay ng dahil sa kapabayaan niya.

" I'm Maxene Quinto" pakilala ko sa pulis. May pinirmahan lang akong mga papers at
pumunta na ako kay JC. Buti hindi nagsampa ng demanda yung 'babaeng' napagkamalan
niyang si Emerald. He tried to kiss the girl pero nandoon pala yung boyfriend kaya
nagkaroon ng gulo. He really is devastated.

" I thought I saw her! Urghh! I'm starting to get crazy" mahinang sabi niya at
tumayo na lang. Sinundan ko siya habang naglalakad siya. Umupo siya sa isang
concrete bench at tumungo. Here we go again, he started to cry again. Sa maikling
pagsasama namin ni Emerald, I know na sobrang napalapit at napamahal na siya sa
akin. Kaya kahit nag-aaway kami ni JC dahil pinagsasabihan ko siya tungkol kay
Emerald, okay lang. Because it's my duty. Duty to protect my sister.

" You know? You should move on. God gave us this problems to test our faith in Him.
Hindi naman habangbuhay, magmumukmok ka na lang sa isang bangkay. You should let
her go. You should set her free" mabuway na sabi ko sa kanya making him sob harder.
Kung hindi ko lang kilala si JC baka aakalain kong bakla na siya eh. Yeah, I cried,
a lot of times. Pero... para siyang nalugi. Higit pang nalugi kapag umiiyak siya.

" She's dead... wala na siya. Move on? I can't" more on sa sarili niya sinasabi
iyon pero narinig ko pa rin. I hugged him. A brotherly hug.

" Yes you will and you can" I told him pero nagulat na lang ako sa isang tikhim.
Napalingon ako and there he is... weaing his scary face, grinning from ear to ear.
John Mercado.

"Vous êtes vraiment une salope, stoling le mari de ta sœur. J'aurais dû vous en
premier lieu. Quelle perte de temps." { You really are a bitch, stealing your
sister's husband. I should've have you in the first place. What a waste of time.}
sumobra na siya sa sinasabi niya kaya nasampal ko siya. That's good for him. I
should've stab him with a knife!

"Vous intrigante secousse! N'avez-vous jamais montrer que vous êtes sale visage en
face de moi 'coz je ferai tout juste à se gratter le visage!" { You scheming jerk!
Don't you ever show you're filthy face infront of me 'coz I'll do everything just
to scratch your face!} I said as I walk to my car. Naiinis na ako. Nabibwisit ako.
Nagagalit ako. Damn you John! Para kang si JC!

20 VOTES & 10 COMMENTS <3

MAXENE AND JC ON THE SIDE.

####################################
His Wife (31) Maxene's Favor
####################################

I feel so different. Madalas akong mairita. Lagi na lang akong nabibwisit. Lahat ng
ayaw ko, gusto ko. Lahat ng gusto ko, ayaw ko na. Ito na ba ang epekto ng pagiging
proken hearted at ang pagmomove on? Coz right now, I'm feeling a bit paranoid,
crazy, and gosh! I am experiencing from nausea. Napatitig na lang ako kay JC.
Lately, kinahuhumalingan ko na siya. But don't get me wrong, hindi ko siya gusto.
It's just like, gusto ko siyang laging nakikita at gustong gusto ko ding pisilin
yung pisngi niya. Lahat ng nararamdaman ko ay bago sa akin kaya hindi ko alam ang
tawag dito.

" Max! Hey... what's happening to you?" I don't know kung ilang araw na akong
ganito. Bigla bigla na lang mahihilo at maduduwal. Then right after I throw up, I'd
crave for something. And I thought to myself, this is not really me. Yes, maarte
ako dati, pero hindi ako ganito na nahuhumaling sa iba't ibang bagay.

" JC! Waaaah! I'm so dizzy." Naiiyak na ako dahil sa nangyayari sa akin. Feeling ko
literal na umiikot yung kinatatayuan ko. Worries ang nakabalatay sa mukha niya
pagkatapos ay ngumiti siya showing his dimples in his cheeks. Lately, natututo na
rin siyang ngumiti. Ilang buwan na rin nga ba kasi... simula nung mawala siya?
Simula nang mamatay siya? I think it's good that he is on the process of moving on
pero hindi matatanggal ang galit ko para sa kanya.

" Aray! Tama na! Ouch! Arrêtez, vous freak!" { Stop it, you freak!} Siguro masyado
siyang nasaktan sa pagkurot ko sa pisngi niya kaya napagsalitaan niya ako ng
ganoon. Hindi ko alam pero nasaktan ako hindi dahil sa sinabi niya pero sinigawan
niya ako! Naramdaman kong tumulo yung luha ko at umatungal na ako ng iyak sa harap
niya.

" Ano ba!? Bakit ka ba umiiyak? Stop it! Urgggh! This is so not you. Psh!" he
really looked pissed. Naiinis na siya sa akin. That thought make me cry harder. I
silently cursed myself. Bakit ba nagiging emotional na ako? I cry over some little
things na dati ay kinakayankayanan ko lang.

" H-hindi k-ko r-rin a-alam! B-basta, k-kunan mo ako n-ng s-starwberries!" I
blurted out. Nung una, nagulat siya. Nanghihinang napaupo siya sa upuan niya at
tinignan ako. Tulala siya at parang may narealize na kung ano.

" Hey! I said I want some strawberries!" sabi ko sa kanya. Tumingin lang siya sa
akin at ngumiti. Pero may kulang na naman sa ngiti niya. It's a worried smile.
Hindi kalaunan ay tumango siya na nagpatahan sa akin at nagpalakpak.

" Yehey! I want some fresh huh? I want strawberries, apple and uhmmm... what do you
call the other red? Makopa? Yeah! Gusto ko din noon! Pero dapat freshly picked ha?"
sabi ko sa kanya at tumalon talon pa ako. Nagaalalang tumingin naman siya sa akin.

" Hey! Stop that! Be careful, baka madisgrasya ka!" saway niya sa akin. Maiiyak na
sana ulit ako ng itaas niya yung dalawang kamay niya sa ere at natatawang tumingin
sa akin.

" Don't cry you brat! Sige na, bibili na ako" sabi ni JC habang nakangiti. I don't
know pero yung ngiti niya may kulang talaga eh. Para siyang nagaalalang ano. Para
siyang may pinapangambahan na kung ano. Bago ako tuluyang umalis ng opisina niya,
narinig ko siya tumikhim.

" Ahmmm... Maxene, can you please call Chantal for me?" nagpantig na naman yung
tenga ko dahil sa narinig ko. That good for nothing pregnant bitch? Nang dahil sa
kanya, sa kanila, umiyak ang kapatid ko. Umiyak si Emerald. Nawala na naman ako
bigla sa mood.

" Edi ikaw ang tumawag sa kabit mo! Appelez votre bon à rien maîtresse!" { Call
your good for nothing mistress!} maanghang na sabi ko at dumiretso na sa office ko.
Ako na ang pumalit sa pwesto ng kapatid ko, at ako na rin ang nagtutuloy sa trabaho
niya although may sarili naman akong company. I stayed as the Department Head of
the Designs. Si Jayden pa rin naman ang CEO kasi hawak pa rin niya ang 30% shares
of stock, wala na rin namang stock si John dito kasi pinagbili niya yung shares
niya the moment na iwan at saktan niya ako.
" Hello! JC tawag tawag at me. May paguusapan daw kaming important" maarteng sabi
ni Chantal sa akin. Tinaasan ko lang siya ng kilay. Halatang halata na yung tiyan
niya. Para siyang nakalunok ng pakwan. Hindi niya bagay ang pagbubuntis, para
talaga siyang bibe, iadd pa ang fact the kung makapout wagas.

" Hay nako! Lumayas layas ka nga sa harap ko Chantal at nandidilim yung paningin
ko" sabi ko sa kanya. Ewan ko, kapag nakikita ko talaga siya nabibwisit talaga ako.
Nung makaalis siya, nakita ko yung file na nakapatong sa desk ko. Ito pala yung
design ni Emerald para sa gagawing building ng Taiwanese investors. Chantal stole
it... Naalala ko na naman tuloy si Emerald. Siya dapat ang gumagawa nito eh.

" Simula pa lang Chantal, alam mo na yung sitwasyon. Kaya ka nga magsstay sa Paris
eh! Susustentuhan ko naman yung bata!" napatigil ako sa pagpihit ng seradura ng
pinto dahil sa sigaw ni JC. Sumilip ako at nakita kong mangiyak ngiyak na si
Chantal. Hinihilot naman ni JC yung sentido. Niya. Alam kong bawala ang mag-
eavesdrop pero I can't help it.

" No! P-pano a-ako kapag nanganak ako!? T-then yung bata? Okay lang na sustentuhan
mo siya, pero it will turn out na magiging broken yung family niya!" sigaw rin
naman ni Chantal. Wala man akong naiintindihan. I keep myself shut.

" I'll ask Hiro if he can accompany you. And Chantal, hindi solusyon ang pakasalan
ka." Malamig na sabi ni JC. Kahit sino matatakot kapag ganyan na yung ginamit na
boses ni JC.

" Pagkatapos mo akong anakan, ipapatapon mo ulit ako sa Paris. How inconsiderate of
you!" sigaw pabalik ni Chantal. Somehow, I pity Chantal. Pagkatapos nga naman na
anakan ni JC si Chantal, tsaka niya ipapatapon sa malayong lugar?

" Hahaha, ako pa ang inconsiderate? Diba kayo ni----" nagulantang na lang ako ng
may humawak sa braso ko at inilayo ako sa pintuan.
"Eavesdropping is bad" naningkit ang mata ko ng makita ko siya. Ano ang mas masama?
Ang paglaruan ang damdamin mo at saktan ka o ang eavesdropping? Yeah , the mighty
conceited jerk of all times, John Mercado. Ang salot sa buhay ko.

" Heh! I don't care! Lumayas layas ka nga sa harapan ko at naalibadbaran ako!" sabi
ko sa kanya pero ngumisi lang siya sa akin. Ang totoo, nagsisinungaling ako.
Gustong gusto kong hawakan yung pisngi niya. I want to caress his cheeks, feel the
softness of it.

" Hey! Staring is also bad, you know?" napakayabang talaga niya. Ang sarap niya
kiskissin sa labi ko... Shit! Erase erase! Ang sabi ko ang sarap kiskisin nung
mukha at labi niya sa sahig! Oo! Tama! Hindi lang kiskis ang gagawin ko,
ingungudngod ko din siya.

" Why do you keep on pestering me? Wala ka bang magawang maganda sa buhay mo?"
tanong ko sa kanya pero umiling lang siya. Nakita ko namang nagdadabog na umalis si
Chantal sa opisina at nagpupunas pa siya ng luha niya.

" C-chantal ayos ka lang?" kahit papaano naawa naman ako sa kanya kaya tinanong ko
siya at ang bwisit, tinignan lang ako at inirapan.

" Umiiyak ako, sa tingin mo, ayos lang ako!?" napataas naman lalo yung kilay ko.
Ang bruha! Ako na nga ang concern sa kanya, binabara pa ako. Nako! Bakit ang daming
asungot sa buhay ko!?

"Passons. Vas te faire encule salope." { Nevermind. Fuck you bitch.} sabi ko sa
kanya pero hindi na yata niya narinig at dirediretso siyang umalis. Tumingin naman
ako kay John only to see him na nakasmirk ang hudas.
" Fierce as always, Maxene. My little tigress, I miss you" lumambot naman yung
expression ko at pati na rin yung puso ko. Kahit anong deny ang gawin ko, namimiss
ko rin naman siya. May pinagsamahan din naman kami at oo, mahal ko pa rin siya.
Hindi ganoon kabilis magmove on. Pero para sa pride at ego ko, hindi ko aaminin
yon. I still hate him for accusing me and telling me bad words... for hurting me. I
hate him, really!

Pero hindi na! Ayoko na! Dammit Maxene Quinto! Huwag mong palambutin yang leycheng
puso mo! He hurted you like hell. Called you bitch, a thief, slut, whore.
Pinagsalitaan ka niya. Hindi ka niya pinagkakatiwalaan. Ginawa ka niyang trophy
girlfriend. Come on! Don't waste your time and beauty for that good for nothing
jerk named John Mercado. Masasaktan ka lang.

" Kuya John... ano, uhmm? Can we talk some other time? Ahhh, I'll just go to your
condo unit later" sabi ni JC kay John. Napatingin naman si John sa akin. Parang
inaanalisa niya yung buong mukha ko. O imahinasyon ko lang iyon?

" Yeah sure. Bye Jayden... Bye Maxene" ewan ko pero iba yung dating sa akin nung
sinabi niya. Bye Maxene? Oo at nasaktan ako, dahil sa nasaktan kong pride at ego.
Nothing more nothing less. Bye Maxene? Saan ba siya nagapapaalam? Sa akin o sa
buhay ko?

" Maxene, I have some questions that you must answer" nasa boses ni JC yung
authority at ewan ko, bigla na lang akong kinabahan. What's with the face?

" When was your last menstruation?" nanlalaki yung mata kong hinampas ko siya sa
balikat. Thanks God at nasa loob na kami ng office at masinsinang naguusap.
Kalalaki niyang tao pero bakit niya itatanong iyon? Gosh! It's so nakakahiyaaa~!

" Ano ka ba JC!? Bakit------" naputol yung sinasabi ko sana nung tinignan niya ako.
Parang may important eng patutunguhan yung usapan kaya napaisip na ako.
" Just please Maxene, answer my questions" sabi niya sa akin. Tumango na lang ako.
Kung January 31 ngayon, dapat meron na ako pero... Gosh! 3 weeks na halos akong
delayed! Nanlalaki yung mga mata kong tumingin ako sa kanya

" December 05, 2013" sagot ko at napatango tango naman siya. Nahihiwagaan na ako sa
mga ikinikilos ni JC kaya umupo na ako sa upuan sa harap niya.

" Are you craving for some foods? Do you feel nauseous every morning? Do you vomit?
May nahuhumalingan ka ba ngayong bagay or tao?" sunod sunod na tanong niya.
Napaisip na ako. Craving for some foods? Yeah, gustong gusto ko ng mga prutas na
kulay red like strawberries, apples, makopa, cherry, watermelons and rambutans.
Nauseous every morning? Yeah, a lot. Grabe yung feeling ko na magigising na lang
ako na hilong hilo na. Parang hindi na nga ako makabangon eh. Vomit? Yeah, like
hell! A lot of times na rin. Nahuhumalingan? Si JC lang naman eh, nacucutan ko siya
this past few days.

Napaisip na lang ako. Ano ba ang ipinupunto ni JC? Why is he asking those
questions, anyway? First is my menstruation, cravings, nausea. Napalaki yung mata
ko. Umiling iling ako at napatingin na lang ako kay JC and he gave me a wry smile.
Napaiyak na lang ako bigla. Pumasok agad si John sa isip ko... the moment na nag
car-sex kami. Shit! Hindi sa ayaw ko sa bata or ano, in fact I'm overwhelmed though
hindi pa naman confirm. Natatakot ako... nagawa na niya akong saktan, paano pa
itong anak kong nasa sinapupunan ko pa lang?

" So it's my nephew or niece right?" tanong niya. Napatango na lang ako. May inabot
si JC sa drawer niya at inabot sa akin. A pregnancy test.

" Try to use it, Max. This is Chantal's excess PT" sabi niya habang unti unting
nawawala yung ngiti sa labi niya. Tinanggap ko na iyon at pumasok na ako sa loob ng
banyo. Hindi ko alam kung paano ako nakatagal sa nakakakabang sitwasyon na iyon.
Nanginginig na rin ako at pinagpapawisan. Paano kung hindi ako maging mabuting ina
at ama?

|| POSITIVE. Two lines? Positive yon diba!? Napatalon at napasigaw na lang ako.
Bumungad si JC sa CR at naiiyak na yumakap ako sa kanya. Those seconds while
waiting for the result, para akong inagawan ng oxygen.

" Sasabihin na ba natin kay Kuya?" tanong niya at pinaty yung ulo ko. Sasabihin?
Para ano? Para saktan niya ako at ang magiging anak ko? Para tawaging slut ako?
Ngayon pa lang nga, itinakwil na niya ako at sinabihang hindi mahal, paano pa yung
anak ko? Magiging nanay na ako and I can't afford na makita yung anak ko na
masasaktan dahil sa tatay niya.

" No!" umiling iling ako. Nagugulumihanang tumingin siya sa akin.

" Please do me a favor" determinado ako. Para sa akin, sa anak ko.

" Please be the father of my child." Umiyak na ako pagkatapos noon. For my baby,
I'll do anything. Hindi dapat malaman ni John ang nangyayari sa akin. It's possible
na ilayo niya ang anak ko sa akin kung hindi man ay saktan niya ito. Siguro not
physically pero emotionally. Naranasan ko na ang maiwan. Iniwan ako ni John. At
hindi ko naman hahayaang mangyari rin sa anak ko iyon.

####################################
His Wife (32) Wanted: WIFE
####################################

" MAXENE! TOTOO BA!?" nagulat ako sa isang sigaw mula sa likuran ko. Unti- unti
akong lumingon at nakita ko si John na papalapit sa akin. Bigla ko na lang
naramdaman na parang nanlambot yung tuhod ko, nanginig agad yung kalamnan ko, na
kung hindi ko naagapan, baka nabuwal na ako. Pinagbawalan na ako ni JC na magsuot
ng heels, so ngayon flats na lang ang suot ko na dahilan para lumiit ako.
Nakatingala ako kay John habang nakatingin siya sa akin at parang galit na galit.

" Ang alin?" maang maangan kong tanong sa kanya. Bigla niya akong hinaklit sa braso
at hinalikan. Gusto ko siyang itulak. Gusto ko siyang sigawan. Gusto ko siyang
sampalin. Kalahati ng utak ko ang nagsasabi noon, pero yung kalahati, ayaw pumanig.
I guess, this is love and hatred, after all.

" BUNTIS KA BA!?" nakasigaw pa rin siya sa akin habang binaba ko naman ng maayos
yung mga papeles na nirereview ko para sa company ko. Napatitig naman ako kay John
at wala sa sariling hinawakan ko yung tiyan ko. Kaharap ko ngayon ang tatay ng anak
ko. Ang taong maaring manakit sa akin. Sa amin ng anak ko.

" Oo, at ano bang pakialam mo!?" I must get him out of our sight. Marami na siyang
nagawa sa akin. At oo, natatakot ako para sa anak ko. Ngayong magiging ina na ako
months from now, I'll never let anything or anyone hurt my child.

" At kanino ka nagpabuntis!?" lumamlam yung mata niya pero siguro imagination ko
lang iyon. Galit ang nakarehistro sa mukha niya. Hindi ko na maaninag ang John
Mercado na nakilala ko. Ewan ko kung bakit pero, parang nasasaktan ako kasi
nakikita ko siyang ganito.

" S-si JC!" sigaw ko pero mas nagulat ako sa sunod niyang ginawa. Hinahalikan niya
ako! And I can't help myself. Hindi ko alam kung bakit parang nalungkot ako nung
bitawan niya na ako. I feel so helpless. Useless. Bumitaw siya at tinitigan ako ng
mataman.

" At nagpabuntis ka sa asawa ng kapatid mo!? I don't know pero... urgh! Malandi!"
he just said with clenched fists. Napayuko na lang ako at napatingin ulit sa kanya.
Isang malutong na sampal ang pinadapo ko sa mukha niya. Nakakainis isipin na yung
taong minahal at nakasama mo ng ilang taon eh, yung taong manghuhusga rin pala sa
iyo.
" Una sa lahat John! Hindi ikaw ang nagpapalamon sa amin para laitin mo ako ng
ganyan. Hindi ako malandi! Napaka-kapal talaga ng mukha mo para pagsalitaan ako ng
ganyan." I said habang pinupunasan ko yung mukha kong puno na ng luha ko.
Nadedepress ako dahil sa nangyayari.

" WAG KANG UMASTANG SOBRANG NASASAKTAN KA, KUNG PATAGO KA NAMANG LUMALANDI SA IBA"
with that pinagsusuntok ko na siya sa dibdib. Oo, galit na galit na ako sa kanya.
Wala siyang karapatan kasi una sa lahat, para rin ito sa ikabubuti ng anak ko.
Ngayon pa nga lang, sinasaktan na niya ako, pano na yung anak ko?

" I don't give any damn kung ano man ang sabihin mo. Can you please? Get out of my
sight or better yet, get out of our lives." Malamig kong sabi sa kanya. Tumalikod
siya sa akin. Hinawakan ko naman yung bibig ko para mapigilan ko yung mga hikbi ko.
Nang dahil sa pag-iyak ko, nagiging mahina ako. Kaya ipinapangako ko, ito na ang
huling luhang ipapatak ko para sayo, John Mercado. He uttered some sentences that I
can't decipher. One of his talents... marami siyang language na alam.

"Supongo que soy demasiado tarde. Adiós, te sigo amando." With that tumalikod na
siya sa akin.

***

" Ahm? Ano pa bang gusto mo?" napatingin ako kay JC habang hawak hawak niya yung
strawberry cake sa kanang kamay niya at shake naman para sa kaliwa. Napabuntong
hininga na lang ako habang iniisip ko yung mga alaalang iyon. Tinotoo niya nga,
iyon na talaga ang huling pagkikita namin ni John. Hindi na siya nagpakita sakin.
Kahit kailan.

" Ah okay na ako, thanks" ilang buwan na nga ba? 6 months? Oo, medyo may kalakihan
na yung tiyan ko. Hindi ko na nga makilala yung sarili ko eh kasi yung totoo? Para
akong nakalunok ng pakwan. All the miseries and pain, nandiyan lagi si JC sa tabi
ko. He never leaves me.
" Iniisip mo pa rin ba siya?" tanong niya. Napatingin naman ako sa kanya. Nasa
isang park kami. Maraming bata ang naglalaro,. May pamilyang nagsisikainan ng
kani- kanilang meryenda. Natuwa naman ako sa isang cute na batang babae. Sana
maging ganyan din kacute at kakulit yung anak namin ni John. Napailing na lang ako.

Sorry anak, I can't help but to think about your Dad.

" Eh ikaw?" ganting tanong ko. Ngumiti lang siya sa akin at tumingin din sa
kawalan. Ilang buwan na bang wala si Emerald? Ilang buwan na rin bang impyerno ang
buhay ni JC? Ilang buwan na rin ba ako nasasaktan?

" Hindi ko alam kung saan ba nagsususuot si Kuya. Papalit palit ng bansa eh"
napangiti na lang ako. Alam kong ayaw niyang pagusapan si Emerald. Alam kong deep
inside nasasaktan pa rin siya. May tumawag sa kanya. Tumayo na siya at nagpaalam.
Napabuntong hininga na lang ako. Walang buwan na rin pala na wala sa piling namin
si Emerald.

" Helllllooooooooo~!" isang matinis na boses ang nagpalingon sa akin. Isang babaeng
medyo katangkaran at nakadress ang lumapit sa akin. Inaabutan niya ako ng
strawberries na agad ko namang kinain.

" Hi" friendly na sabi ko. Napatingin sa gawi ko si JC at sumenyas na sandal lang
raw. Nakita kong nakatingin yung babae kay JC at pagkatapos ay sa akin. Ngumiti
siya ng pagkatamis tamis. Sa tantiya ko, nasa 20 pa lang ito eh.

" Ilang months na po yung baby niyo?" magalang na tanong niya habang hinahaplos
yung tiyan ko. Napatingin ako sa kanya. Ang tangos ng ilong niya at baby face siya.
Ang hinhin niya tignan pero malakas yung boses niya.
" Ah... 6 months na siya. Ikaw ba? Ilang taon ka na ba, bata?" napatawa yung
babaeng nasa harap ko. Mas lalo siyang gumanda. Napatingin naman si JC sa gawi
namin. Tumingin din yung babae kay JC at feeling ko, kumislap yung mata nung babae
nung makita niya si JC. Ngumiti pa siya.

" 25 years old na po ako, Miss Beautiful" tatawa tawa pa siya. Nakita kong
napatingin ulit yung babae kay JC na kasalukuyan palang nakasuot ng long sleeves
polo na black na itinupi niya hanggang siko. Kung titignan si JC, at sa ayos ng
buhok niyang gulo-gulo. Ang gwapo nga niya.

" What!? Pero bakit ang bata mong tignan?" tanong ko, totoo naman eh. Ang cute cute
niya. May bangs pa na bagay talaga sa kanya. Ngumiti siya and she just shrugged her
shoulders. Kinain ko ng kinain yung strawberry na dala niya. Napamulagat naman
ako... paano kung may lason na pala itong kinakain ko?

" Ate, wala pong lason yang strawberries ko" napatingin ako dun sa babae at
nakapout siya. Mas lalo siyang nagiging cute, hindi mo nga alam na 25 years old na
pala siya. Napangiti ako ng marinig ko yung sagot niya. Ganoon ba talaga kadaling
mabasa yung expression ko? Napatingin ulit ako sa strawberries na kinakain ko,
masarap sila kasi matamis.

" Napansin ko po kasing lagi kayong nandito at kumakain ng strawberries. Mga 1 week
na rin po." Napatango na lang ako at nagulat na lang ako nung tumayo siya at
pinagpag yung pwetan ng dress niya. Nilahad niya yung kamay niya at ngumiti siya.

" I'm Trinity Dreame L. Ramos. Nice meeting you" tinanggap ko yung kamay niya

" Maxene Mercado at sana magkita pa ulit tayo" tumango siya at patalon talon na
umalis. Sinundan ko lang yung pinuntahan niya. Wow! Nice car. Ferrari, rich kid
pala yung babaeng yun eh. Napatingin na lang ako kay JC. Umupo siya sa tabi ko at
bumuntong hininga.
" Ang lalim naman nun" tatawa tawa kong sabi sa kanya. Napatingin siya sa
strawberries ko at napakunot agad yung noo.

" Bigay nung babae sayo?" tanong niya. Tumango lang ako sa kanya.

" Oo, ang bait niya nga eh. Ang ganda niya pa pero ang lakas ng boses" puna ko
sabay tawa. Sana nga magkita ulit kami. Nakacheerful niya. Lagi pang nakangiti.

" Huwag ka sana tanggap ng tanggap ng kahit na ano, baka mamaya, madisgrasya ka pa"
sabi niya sakin habang inaalalayan akong tumayo at pumunta na kami sa kotse niya.
Pinagbukas niya pa ako ng pinto.

" So, sino yung tumawag?" tanong ko sa kanya. Malamang sa business na naman yun.

" Ah, yung secretary ko, sabi niya kasi, makikipagmeeting yung bagong stock holder
sa atin bukas" sabi niya habang binubuksan yung engine ng kotse. Napatango na lang
ako. After John gave up his shares, JC owns 30%, kaya nga siya yung CEO.

" She also owns 30%" sabi niya. Napa- whoah naman ako. That girl must really a damn
rich girl. 30% ibig sabihin, hati sila ni JC ng decisions? Ang galing naman.

" So, anong pangalan niya?" takang tanong ko sa kanya. Nacurious ako bigla eh. Kung
sabagay, kailangan maalam din ako sa paligid ko kasi ako parin ang Department Head
ng Designs. At sa wakas, nbatuloy din yung naging design ni Emerald. Napangiti na
lang ako... Emerald, kung nasaan ka man ngayon, I wish maging masaya ka. Biglang
nagflashback sa akin yung mukha ni Emerald, yung mukha niyang kahit nakangiti eh
kababakasan pa rin ng lungkot. Hay nako, I guess I just need to accept the fact the
Emerald is now dead.
" She's MS. TRINITY DREAME L. RAMOS" napamulagat agad yung mata ko ng marinig ko
yung sinabi niya. Trinity Dreame L. Ramos? Yung babaeng matinis yung boses sa park?
Yung babaeng tumabi sa akin? Yung babaeng nagbigay ng strawberries sa akin? Yun
yung bago naming stockholder?

" Napansin mo ba yung babaeng tumabi sa akin kanina?" tanong ko, naguguluhan man
pero tumango na lang si JC.

" Siya... Siya si Trinity Dreame L. Ramos" nagulat nung una si JC at napatingin sa
akin na parang kinoconfirm kung totoo ba yung narinig niya. Ngumiti na lang ako sa
kanya at tumango. Dreame... magkikita pa nga tayo. Okay na rin naman pala na
madadagdagan ng bagong boss ang Mercado Builders kasi, mukha namang mabait si
Dreame. With those playful eyes.

" Good morning po Sir JC, Ma'am Max"

" Good morning po!"

" Hello po, Sir at Ma'am!" Ngiti at tango naman ang isinusukli namin sa bawat
empleyadong bumabati sa amin. Sinalubong naman kami ni Tanya, yung secretary ni JC.
Maaga kaming pumasok kasi nga meeting with Dreame. 8:00 am ang napagkasunduan
namin. Itinaas ni Tanya yung salamin niya at tumingin sa amin.

" Sir JC, Ma'am Maxene... Kanina pa pong 7:00 am nandiyan si Ms. Dreame" JC cursed
under his breath at nagmamadakling tumungo sa conference room. Nakangiting tumayo
si Dreame at nakipagkamay kay JC.

" I'm Trinity Dreame L. Ramos." Ngumiti si Dream eng pagkatamis tamis habang
nakahawak kay JC. I smell something fishy.
" Nice to meet you Miss Dreame, I'm JC" sabi naman ni JC in a formal tone at inayos
pa niya yung necktie niya. Napatingin siya sakin at niyakap ako bigla

" Maxeneee~! Nagkita nga tayo!" sabi niya habang yakap yakap ako. May binulong siya
sa akin.

"Vous êtes tellement chanceux d'avoir Habillez votre mari" {You are so lucky to
have your handsome husband} nagulat ako at napangiti. Fluent si Dream sa
pagsasalita ng French pero umiling ako agad at ngumiti. Umupo na kami sa upuan
namin. Katabi ko si Dreame na halos hindi na nakinig sa speech ni JC. Hindi na rin
naman pinansin ni JC.

" He is not my husband, Dreame" napalingon agad si Dreame sa akin. Ewan ko ba!?
Pero napakagaan ng loob ko sa kanya. Ngingiti ngiti si Dreame at pinisil yung
pisngi ko. Tuwang tuwa siya siguro.

" Yes, she's not my wife but I'm the father of her child" nagulat kami sa sinabi ni
JC. Nako JC! Huwag kang ganyan, medyo bet ko pa naman si Dreame. Actually, iba kasi
yung tumatakbo sa isip ko eh. I think, it's time na rin para naman someone could
make JC smile.

" Okay. Let's continue" nagulat ako kasi nakakatkot yung biglaang pagpapalit ni
Dreame ng mood. Naging seryoso at pormal siya. Nagbabatuhan na sila ni JC ng sagot,
more one barahan na. Pero okay lang din naman ang ganoon para walang maging
problema pag naging parte na siya ng kumpanya.

"Vous n'avez pas une femme? Puis-je demander?" literal na napanganga ako sa sinabi
ni Dreame. Kahit si JC nagulat. Nauna na akong lumabas ng conference room at
ngingiti ngiti na naglakad. Alam ng halos buong Pilipinas na si JC ang ama nitong
bata. Pero si Dreame... natutuwa ako sa kanya, parang infatuated siya kay JC.
Patunayan mo lang ang sarili mo Dreame and I'll give you my blessings.

Napatawa ako habang inaalala ko yung French sentences na binitawan ni Dreame. Hindi
ko makakalimutan yung epic failed na mukha ni JC na gulat na gulat at yung
determinadong mukha ni Dreame na malayong malayo sa mala- jolly na mukha ni Dreame
noong una kaming nagkita. Hindi ko masisisi ang naging reaksiyon ni JC. Kahit ako
naman, nagulat eh. Sabihan ba naman kasi niya si JC ng:

"You don't have a wife? Can I apply?"

Dreame... you amazes me. Yung sinabi mo, joke lang ba, o totoo?

####################################
His Wife (33) Emerald or Dreame
####################################

" She's a brat, Maxene! I can't believe it na sinabi niya iyon sa akin! Kababae
niyang tao pero siya yung maghahabol sa lalaki! Nakakahiya, diba?" natawa na lang
ako sa mga pinagsasabi ni JC. Para siyang bata na nagsusumbong sa nanay niya.
Kanina pa siya nagmumuryot dahil kay Dreame. Naiinis daw siya kay Dreame kasi
masyado daw childish. Naisip ko naman, hindi ba masyadong sweet yung ganun? Serious
type at childish?

" Nako, baka gusto ka lang ni Dreame talaga." Siguro naman magiging masaya si
Emerald sa ginagawa ko kay JC. Naisip ko kasi na baka manumbalik yung mga ngiti ni
JC, yung dati niyang ugali. Simula kasi nung nawala si Emerald, naging bugbog na si
JC sa trabaho.

" Aish! Basta! Para siyang bata, nakakainis. Siya? Mag-aaply bilang asawa ko? Eh
halos wala nga siya sa kalingkingan ni Emerald" napahinto naman si JC sa sinasabi
niya, pati na rin ako, sa pagkain ko ng strawberry. Lagi niyang naaalala si
Emerald. At masaya ako at kahit ganoon yung pakikitungo niya kay Emerald dati,
ngayon niya naman pinapakita na mahal niya nga ito, kahit wala na si Emerald.

" If I know, baka mahulog ka sa kanya. Huwag kang magsalita ng tapos at baka kainin
mo lahat ng sinasabi mo kay Dreame" makahulugang sabi ko. Nagulat naman ako ng may
mag-doorbell. Binuksan naman iyon ni Manang Cynthia.

" So how's Chantal?" tanong ko. Napatingin si JC sa akin at agad na nag-iwas ng

tingin. Oo, ipinadala niya si Chantal papunta sa France, pinasunod niya si Hiro.
Medyo masama nga yung ginagawa ni JC. Hindi niya binibisita yung anak niya, na
halos dalawang buwan na ngayon. Oo, nakapanganak na si Chantal at wala namang
pakialam si JC.

" Let's not talk about her" sabi niya sa akin at tumango na lang ako. Hindi ko
naman siya masisisi eh, si Chantal ang naging dahilan kung bakit sila nagkasira ni
Emerald, pero diba, may kasalanan rin si JC?

" HELLOOOO WOOORLLLDDD~!" nagulantang kaming pareho ni JC sa isang sigaw.

Nagmamadaling tumakbo si Dreame papunta sa amin. Hindi naman malaman ni JC kung ano
yung gagawin niya. Kung tatalon sa pool o magtatago. Ngumiti ako sa kanya pero
napahalakhak na lang ako ng madapa siya. Hindi niya siguro nakita yung isang
hagdan. Nasa garden kasi kami eh.

" Aish! Hindi ka kasi nag-iingat eh" nagmamadaling pumunta si JC sa pinagdapaan ni

Dreame. Mangiyak ngiyak si Dreame kahit wala naman siyang galos. Concern is written
all over JC'S face. Napangiti ako sa nakikita ko. Nakaalalay si JC sa likod ni
Dreame. May future nga sila.

" Waaaaaaah~! Ang sakit ng tuhod ko, Papa JC!" lumaki lalo yung ngisi ko at halos
gusto ko ng humagalpak ng tawa ng makita kong nagiinarte lang naman si Dreame at
nagkukunwarian lang na mayroong masakit sa kanya. Makachansing lang siya kay JC eh.
" Can you please lower down your voice? Ang sakit sa tenga eh" nag-act naman si
Dreame na zinizipper niya yung bibig niya at nagpatangay na siya sa alalay ni JC.
Tumabi siya sa akin.

" SFDFHJBGHBGKJF" parang may binabanggit na orasyon si Dreame. Napakahina ng boses

niya. Hindi mo na nga marinig at maintindihan yung sinasabi niya eh.

" What are you saying, Dreame?" tanong ko. Ngumiti siya sa akin at inabutan ako ng
isang bag ng strawberries. Wah! Strawberries! Napangisi ako at nakipag-appear sa
kanya.

" Thank you ha?" sabi ko sa kanya. Ang tamis nung strawberries niya! Yum. Ewan ko,
pero kahit tapos na akong maglihi sa mga pagkain na kulay red, gusto ko pa rin
sila.

" rgfgrekfgreih" sabi niya ulit. Tinitigan niya ng malagkit si JC na nasa harap
niya na pilit namang inaanalyze yung mga sinasabi niya.

" Sabi kasi ni JC, lower down yung voice ko" nakangiti niyang sabi. Napatapik naman
si JC sa noo niya na ikinatawa ko na lang. Medyo pilosopa nga si Dreame. Ang sabi,
lower down, hindi sinabing bumulong.

" Argh! What do you want? May problema ba sa kontrata? I think, office hours is
over, so you shouldn't be here. Bakit ka ba kasi nandito?" sinipa ko si JC sa
ilalim ng lamesa. Parang napakabastos kasi pakinggan, para niya kasing pinapaalis
si Dreame.

" Actually... wala! Gusto lang naman kitang makita! Masama ba yun?" nagulo na lang
ni JC yung buhok niya. Nakukulitan na kasi siya kay Dreame.

" Ahmm, aakyat lang nga ako sa room ko. Max, kindly talk to this... this, PANDAK
GIRL" napahalakhak na lang ako sa sinabi ni JC. Pandak? Si Dreame? Actually, hindi
naman maliit si Dreame eh, kasing tangkad nga lang niya si Emerald.

" How dare you!? Kapag ako lumaki... nakakainis ka, JC! Nag- CHE-CHERIFER na nga
ako eh. Halos pati bote inumin ko na, tapos maliit pa rin ako?" napangiti si JC sa
sinabi ni JC pero saglit lang iyon. Hindi nga nakita ni Dreame eh. Pero ako, nakit
ko iyon, nahulo ko siyang ngumiti. His genuine smile. What's with Dreame at sa
wakas napangiti niya si JC?

" He is so rude, Maxene." Nakapout na sabi ni Dreame. Naramdaman ko namang medyo

may pwersa sa tiyan ko. May sumipa! Sumipa na yung baby ko! First time niyang
sumipa at nagkataon pang nandito si Dreame.

" Oh my gosh! Emerald, dali! Sumipa yung baby ko!" masayang sabi ko habang nadama
ko ulit na sumipa yung baby ko. Tuwang tuwa ako habang hinahaplos ko yung tiyan ko.
Lumapit naman siya sa akin at ngingiti- ngiting hinaplos yung tiyan ko at
pagkaraa'y umupo na ulit.

" You called me Emerald, Maxene, a while ago. Sino yung Emerald?" tanong niya.
Natawag ko pala siyang Emerald? Napailing na lang ako at tumingala sa langit.
Nakita ko nanaman yung namumukod tanging star. Yung nagsstand out sa lahat. Yung
pinakamakinang. Tinuro ko iyon skay Dreame at tumingala. Tumingala din naman si
Dreame.

" Nakikita mo yung star na yon... siya, siya si Emerald" nakangiting sabi ko.
Minsan, naisip ko, kung buhay buhay pa sana si Emerald, nandito siya sa tabi ko at
inaalalayan niya rin ako. Inaalagaan at minamahal. Sana may tumatawag na 'ate' sa
akin. May magiging 'ninang' na yung anak ko. Siya yung unang karamay ko sana sa
morning sickness ko. Siya din yung panagalawang makakadama sa sipa ng anak ko.
"Emerald? Yung star na yun? Teka, sino ba siya?" litong lito siyang nakatingin sa
akin. Ayo slang bang sabihin ko sa kanya na si Emerald ay yung dating asawa ni JC?
Nawala bigla yung masayang aura ni Dreame, naging seryoso na ito. Mukha naman
siyang mapagkakatiwalaan at isa pa, magaan kasi yung loob ko sa kanya. Dati kasi,
kapag may babaeng malapit kay JC, inaaway ko, pero iba kasi si Dreame.

" Emerald. She was JC's wife" pag-aamin ko. Napalingon naman siya sa akin. Question
were written all over her face.

" Was? Bakit? Nangibang- bahay yung girl? Mygod! Sino ba siya para iwan si JC? Ang
gwapo gwapo gwapo gwapo gwapo na nga niya eh" sabi niya then huminga ng malalim at
bumuntong hininga.

" Hindi, nangibang buhay na kasi siya" napayuko siya and uttered her 'sorry' na
itinango ko na lang. Naguguluhan siyang tumingin sa akin.

" If... If... Sorry for the term pero kung asawa dati ni JC si Emerald, then why do
JC impregnated you?" naguguluhan niyang tanong sa akin. Napabuntong hininga ako at
unang pumasok sa isip ko si John? Nasan na kaya si John? Naalala niya kaya ako?
Binatukan ko agad yung sarili ko sa naisip ko. Bakit ko inaalala si John? I should
forget him.

" Actually, no. This child is John's, JC's oldest brother." Then ngumiti ako sa
kanya ng malungkot. Ewan ko pero tsaka ko na iisipin yung mga consequences na
mangyayari dahil sa pagkekwento ko ng buhay ko. Feeling ko kasi mapagkakatiwalaan
ko si Dreame kahit ilang oras pa lang kaming nagkikita at nagkakakilala.

" So, free ba si JC?" tanong niya sa akin. Naalala ko naman si Chantal. Napailing
ako bigla, hindi niya dapat makilala o makita o kahit anong may malaman siya kay
Chantal. I know. I can feel it, that Dreame is the one who can make JC happy. And I
can't ruin their moment. Hindi ko pwedeng sirain ang naguumpisa pa lang na love
story nila. Nagpapakipot lang si JC. And I'm very sure that Dreame can make JC fall
inlove with her.
" Niloloko mo lang ba kami ni JC? Are these stuff some kind of jokes to you? Are
you really attracted to him?" tanong ko sa kanya. She smiled. A genuine smile.

" Actually, one week ko nang pinagmamasdan si JC from afar. Yun nung nasa park
tayo. His mere presence makes me shiver. Ewan ko pero unang kita ko pa lang may
fireworks na agad. Alam mo yun? Basta! Then, yun nga. Nag-invest ako sa company
niyo then nilapitan din kita noong araw na iyon kasi pansin ko mahilig ka sa
strawberries. I'm infatuated to him, yes. Pero hindi pa siguro ito love, pero malay
mo, madevelop." Mahabang paliwanang niya. Napatango naman ako sa kanya. Hindi naman
siguro siya ganoon kadali mainlove sa isang tao na unang sulyap pa lang, eh sunggab
na. Time will tell kung maiinlove ban g tuluyan si Dreame kay JC. Mahabang
katahimikan ang namayani sa pagitan namin.

" Ang panget ko!" sabi niya bigla out of the blue at dali- dali siyang humugot ng
salamin sa bag niya. Panget? Siya? Kaganda nga niya eh.

" Lumalaki na ba yung ilong ko? Diba ganun yun? Kapag nagsisinungaling, lalaki
ilong?" napahagalpak ako ng tawa. Hindi talaga maihihiwalay yung mga katatawanan at
mga joke sa usapan kapag kasama mo si Dreame.

" Serously, Dreame?HAHAHA" tawa ako ng tawa sa kanya. She has a good sense of
humor.

" ANG GANDA GANDA KO! NAPAKAGANDA NI DREAME!" sinigaw niya yun at nagtatalon pa.
Para siyang hindi 25 years old na babae. Para siyang bata pero in a good way.
Nakakatawa kasi siya at ang cute niya pa. Bagay naman niya ang mga- batabataan.

" Ayan! Bumalik na sa normal yung ilong ko! Nagsabi na ako ng totoo eh."
Nakangising sabi niya at sabay na lang kaming napahalakhak.
" Totoo ba yang mga pinagsasabi mo!?" sabi ko na parang binibiro siya. Para siyang
baliw. Ang sarap sarap niyang kakwentuhan. Hindi ka mabobore kapag kasama mo siya.
Siya yung tipo ng kabigan na walang nasasayang na oras kapag kasama mo siya. Ang
saya niya pang kasama kasi kwela siya at higit isa sa lahat... nakikita ko si
Emerald sa katauhan niya. Pero yung kapatid ko, si Emerald, hindi ko pa nakikitang
ganito. She's a bit serious, hindi katulad ni Dreame. Si Emerald yung tipong,
laging nakakunot ang noo at nakasimangot dahil kay JC, pero ibang iba si Dreame,
lagi siyang nakatawa at nakangiti.

" Oo naman po! Honest to, promise!" sabi niya sa akin habang nakataas yung kanang
kamay niya sa akin. Nakakatawa talaga siyang kasama, dahil sa katauhan niya,
nakakita ako ng bagong kaibigan at kapatid.

" Aish! Ano ba yan, ang ingaaay!" napalingon kami sa sumigaw, nandoon si JC sa
balcony niya at naninigarilyo. Napailing na lang ako, hindi naman nagsisigarilyo
dati si JC eh, nasgsimula lang siya noong pumanaw si Emerald.

" I'll change him" napalingon ako kay Dreame. Kahit hindi malakas yung pagkakasabi
niya, rinig na rinig ko pa rin iyon at napangiti na lang ako. ' I'll change him',
sana nga Dreame, umaasa kasi ako sayo na mababago mo si JC. Simula ng mawala si
Emerald, galit at poot na lang ang nananatili sa dibdib niya, sana mapalitan mo
iyon.

" Hoy pandak! Hindi ka pa ba uuwi? Aba! Baka mahamugan si Maxene" nagulat na lang
ako ng hablutin ni Dreame yung sigarilyo ni JC at humithit doon. Parehas na nanlaki
yung mata namin.

" Pahits ah?" sabi niya habang nakangiti. Pero nakatatlong hithit lang siya at
tinapon na niya iyon. Kumuha siya ng pabango sa bag niya at walang ano-anong
inisprayan ni JC. Nagpapapasag naman si JC.
" Ano ba!? Stop that!" sigaw ni JC pero ngumiti lang si Dreame. Emerald... sana
okay lang sayo itong ginagawa ko. It's for JC's best.

" Ayaw ko ng boyfriend na naninigarilyo" sungit sungitan naman na sabi ni Dreame

kay JC. Napakunot noo na lang si JC. Alam kong kaunti na lang at masisigawan na
niya si Dreame pero dahil bago lang namin siyang stock holder, nagpapasensiya pa
siya.

" Pero ikaw, naninigarilyo? Tch" sabi ni JC at umirap.

" Hindi, sinasabi ko lang na sa oras na manigarilyo ka ulit, I'll smoke too!!!"
tatawa tawang sabi ni Dreame. Umupo si JC sa upuan sa tapat ko at tinignan ako ng
masama kasi tumatawa na rin ako. Hindi ko mapigilan eh. Para silang magboyfriend na
nasa lover's quarrel.

" Eh anong pakialam ko kung manigarilyo ka?" paismid na tanong ni JC.

" Eh di masusunog yung baga ng future girlfriend at asawa mo" tatawa tawang sabi ni
Dreame kay JC. Bakit ganoon? Marami nang umakit at naglandi sa harap ni JC pero
bakit kay Dreame lang ako natutuwa?

" Alam mo, it's late. Umuwi ka na Dreame, let's go out bukas" sabi ko na lang.
Tumango na lang si Dreame sa akin at nagpaa-alam na. May urge dito sa loob ko na
parang sinasabing mabuting tao si Dreame at pwede ko siyang maging kaibigan.

" Bye Papa JC! Mwah mwah" sabi ni Dreame at nagtatakbo na. Para talaga siyang bata.
Paano siya magugustuhan ni JC at vice versa?

" She's crazy" iiling iling na sabi ni JC sa akin pero nakangiti. Nakakatawa nga
naman kasi si Dreame. She's very fond to be with. Magaan siyang kasama kahit ilang
oras pa lang kaming nagkasama. Ewan ko ba pero may nagsasabi sa akin na magiging
masaya si JC sa kanya. Ayos na rin naman yung pundasyon nila na gusto ni Dreame si
JC, madedevelop din sila.

" Yes, crazy for you" mapanuksong sabi ko sa kanya.

" How can I like her if she's not Emerald? The mere fact na hindi siya si Emerald,
hindi ko siya magugustuhan. Napaka-isip bata niya. Emerald is different sa halos
lahat ng babae. Siya yung tipo ng babae na seryoso kung magmahal, hindi katulad ni
Dreame na parang laro lang yung pag-ibig. I can't like her at isa pa, paano ko siya
magugustuhan kung... si Emerald pa rin?"

" Kahit wala na siya?" tanong ko sa kanya. Tumingala siya sa kalangitan at

malungkot na ngumiti.

" Hindi naman siya nawala eh, kasi nandiyan lang siya at nakabantay. Walang
makakapantay sa kanya, Maxene. Hindi ibang babae, hindi si Dreame."

A/N: TEAM EMERALD OR TEAM DREAME?

####################################
His Wife (34) I can't
####################################

A/N: Sorry for the super late update. :'( Votes and comments are highly appreciated

" Good morning po Ma'am Maxene!" my secretary greeted. I smiled and nod at her.
Inalalayan niya naman ako sa pag- upo ko kahit hindi naman kailangan. Sandamakmak
na folder at files ang nasa ibabaw ng lamesa ko. I think it would be a long and
tiring day for me. Bumaling ako sa kanya.

" Are there any appointments for today?" tanong ko sa kanya. Sandali naman siyang
tumingin sa notebook niya at iniscan iyon. Ngumiti siya sa akin at umiling. Sa
tingin ko, puro paperwork slang talaga yung gagawin ko ngayon. Isang impit na pag-
iyak ng sanggol ang nagpatingin sa akin sa pintuan. Nakangiting mukha ni Monica ang
nabungaran ko, may hawak hawak rin siyang sanggol na lalaki.

" Pwede ba akong magpa- appointment?" nakangiting salubong sa akin ni Monica

habang buhat niya yung anak niya. Yeah, nanganak na si Monica and her baby is
almost 3 months old now. Hindi ko siya masisisi kung hindi na siya nagulat ng
makitang buntis ako. After all, we are all in the business world, parang sa showbix
lang yan, madaling kumalat ang mga balita.

" Ikaw naman, Monica, parang di ka bestfriend ng kapatid ko. Please have a sit.
Ena, makakaalis ka na" masuyong sabi ko sa sekretarya ko na ginantihan naman ng
ngiti. Napatingin siya sa akin. Monica just simply took a glance at my body.
Confusion is all over her face. Nagtataka siguro siya. Malamang, alam na niya ang
mga nangyari at kung sino ang ama nitong bata.

" Did Kuya John leave you, Ate Max? Bakit si JC pa ang... sorry." Hindi ko siya
masisisi. Ipinaako ko lang naman kasi kay JC itong batang dinadala ko. At malamang,
nahahatak ng kontrobersiyang ito yung pangalan ni JC. Siyempre, I am the sister of
JC's late wife, tapos ngayon... buntis ako at ang alam nila sa asawa pa ng kapatid
ko.

" Yeah. John leave me like a piece of trash... leaving me hurt and broken" sabi ko
sa kanya, still reminiscing our past, our bittersweet moments. Napatingin na lang
ako sa baby ni Monica. After Emerald left us, Nicholo and Monica decided to manage
the different branchers of M Builders sa America. Silence enveloped the whole room.

" So... kumusta ang pagbubuntis?" makalipas ang ilang sandal, nagsalita na siya,
siguro para maiwasan ang awkward moment. Napahawak naman ako sa tiyan ko at wala sa
sariling nangiti.

" Medyo mahirap pero, ayos lang naman. It's great" sabi ko sa kanya. Pumalahaw
naman yung iyak ng anak niya. Kagigising lang kasi nung bata at siguro, naiirita sa
paligid niya. Siyempre, sa America nanganak si Monica at halos ilang buwan din
silang nanatili doon. Naninibago siguro yung bata.

" Sssssh... Alvin, tahan na, anak" kinarga karga naman ni Monica si Alvin habang
pinapatahan niya ito. Naisip ko naman na kung manganganak kaya ako, magiging ganyan
kapogi o kaganda yung anak ko? Will I be a good mother to him or to her? Pero kahit
anong doubts and pumasok sa isip ko, isa lang ang masasabi ko. I'll try to be a
cool and great mother for my child.
" MAXEEEEENEEEEEE~!" isang nakabibinging sigaw naman ang narinig ko. Napatigil siya
ng makita niya si Monica. Tumigil naman din sa pag-iyak si Alvin, na anak ni
Monica. Natakpan naman agad ni Dreame yung bibig niya at tumingin sa akin.

" Sorry! I should have knocked first, di ko alam may bisita ka!" pagpapaumanhin ni
Dreame at nag-bow pa. Lumabas siya ng office ko. Naguguluhan namang tumingin sa
akin si Monica. Tatlong katok ang narinig ko sa labas.

" Knock! Knock! Pwedeng pumasok po?" sumungaw yung ulo ni Dreame sa pintuan.
Bubulalas na sana ako ng tawa ng mauna ng tumawa si Monica sa akin. Ngumiti siya sa
amin at pagkaraan ng ilang sandal ay nagpakilala na siya kay Monica.

" I'm Trinity Dreame L. Ramos! Nice meeting you. JC's future wife." magiliw na sabi
niya kay Monica and they shake their hands. Nakita kong kumunot yung noo ni Monica.
Pero hindi iyon inalitana ni Dreame. Monica raised her right eyebrow.

" If you'll excuse us, kiddo. May pag-uusapan sana kaming importante ni Maxene"
Monica turned into her bitchy side. Hindi ko siya masisisi. Pinapangalandakan kasi
ni Dreame na she wanted JC to her future husband, at eto si Monica, na bestfriend
naman ng dating asawa ni JC.

" Kiddo? Hallur! I'm 25 na kaya." Nagdadabog na umalis si Dreame sa opisina ko.
Higit kasi na ayaw niya sa lahat eh yung napagkakamalan siyang bata. At nakahinga
na rin ako ng maluwag kasi iwas gulo na rin. Feeling ko kasi, nagalit si Monica eh.

" What was that, Ate!? Am I missing some news here!?" napasigaw na siguro si Monica
dahil sa bigla. Pinakalma naman niya si baby Alvin ng medyo kumislot ito.
" I think Dreame likes JC and wala akong nakikitang masama doon, Monica" mahinahong
sabi ko. Parang lagi kasing sinasabi ng instincts ko, na magiging masaya si JC sa
piling ni Dreame. Na para bang secured si JC. Dreame was really something dahil
wala pa halos ilang linggo kaming magkakilala ay pinagkakatiwalaan ko na siya.

" Merong masama Ate Max! Paano mo naipapaubaya si JC sa ibang babaeng makakati! If
I know she's just one of the sluts seducing JC" I know Monica. She is just being
overprotective to her bestfriend. Pero kung nasa side ko kayo, maiisip niyo rin na
diba, ikakasaya naman siguro ni Emerald kung masaya si JC?

" Hindi makati si Dreame, Monica. I can see no harm about her. Maloko nga siyang
tao, pero I can see that she is really serious in pursuing JC" sabi ko sa kanya.
She furiously pace back and forth. Natanong ko na rin yung sarili ko eh. Magiging
masaya nga ba si Emerald sa ginagawa ko? Parang pinapamigay ko yung asawa niya
without her consent. Nakonsiyensiya naman ako bigla.

Ang huling encounter namin kay Emerald ay noong galit na galit siya kay JC dahil
pinagtanggol pa niya yung babae niya. Ayaw ni Emerald na may ibang babae si JC pero
bakit heto ako at nagpapapasok ng babae sa buhay ni JC? Bakit naging irrational ako
mag-isip? Ano bang nangyayari sa akin? Emerald will be furious about this. Ano ba
ang pumasok sa kokote ko at hinahayaan ko pang makapasok sa buhay ni JC si Dreame?
Emerald should always stay in JC's heart. Pero hindi naman habang buhay, makukulong
sa paninisi at galit si JC. He should move on. Everybody should move on, right?

" Ewan ko, Monica! Naguguluhan ako. A part of me says na JC would be happy in
Dreame's arms, pero yung kalahati, parang nagsisisisi! JC is Emerald's so bakit ko
ipinamimigay si JC?" sabi ko as I frustratingly comb my hair using my fingers.
Naiiling na tumingin sakin si Monica and she taps my shoulder.

" I don't like her for JC." Sabi niya lang at umalis na ng opisina ko. What now?
Itutuloy ko ba ang pagiinsist ko kay Dreame kay JC o hindi? Argh! Naguguluhan na
ako! Hindi ko na alam dahil nalilito ako.

***
JAYDEN CADE MERCADO'S POV

" Waaaaaaaaaaaah!" nakarinig ako ng sigaw galing sa kabilang opisina. Hindi ko alam
pero biglang bumilis yung tibok ng puso ko. Dali- dali kong nabitawan yung ballpen
na hawak ko at napatakbo... sa office ni Dreame. Kinakabahan ako. Ano bang nangyari
sa kanya? Naabutan ko siyang nakaharap sa laptop niya at ngingisi- ngisi.

" Bakit!? Anong nangyare!?" napatingin naman siya sa akin, still nakakunot pa rin
yung noo niya. Pero sa tingin ko, wala nang makakatalo sa facial expression ko.
Fear enveloped my whole system. Akala ko may nangyari na sa kanya. Argh! JC! What
are you thinking!? Bakit nag-aalala ka sakanya!?

" Ha?" tanong niya. Lumapit ako sa kanya at tinignan kung ano na yung nangyari sa
kanya. Tinignan ko yung laptop niyang pink. Teka... pink? Inilibot ko yung buong
paningin ko sa buong office ni Dreame. Bakit puro pink!?

" Cute ng office ko no! Puro pink yan! Yieeee, ang cute- cute ni My Melody oh! Look
mo yung ceiling ko!" kumapit siya sa braso ko. Ewan ko kung napansin niya pero...
napangiti ako. Shit! Damn! Ngumiti ba ako? Argh! Something is wrong with me! Ano
bang nangyayari sa akin? Ano ba itong nararamdaman ko? Natakot lang naman ako ng
marinig kong sumigaw siya... akala ko kasi kung napaano na siya. At natutuwa at
napapangiti ako... kasi nakikita ko siyang masaya. Urgh!

" What the fuck!?" naibulalas ko na lang. Totoo nga, yung buong interior decoration
niya ay puro My Melody... My Melody ba yung tawag dun sa kunehong may belong pink?
Yung kisame niya, puro picture ni Melody.

" Ano bang nangyari sa'yo, bakit ka sumigaw!?" nagagalit ako. Ewan ko kung bakit
pero kinabahan kasi ako eh. I don't know what to say, what to act everytime I'm
infront of her.

" Ay! Oo nga pala! You didn't tell me na may 6 pack abs ka pala. Yieeee! You are so
gwapo~!" sabi niya sa akin. Napakamot na lang ako sa batok ko.Saan naman niya
nalaman yun? Napatingin ako sa laptop niya, and there I saw my own picture,
topless. Where the hell this woman get this picture, kung ang venue ay sa bahay
namin?

" Ang galing ko noh! Thank God at sumali ako sa Photography Class when I was in
highschool. HAHAHA! You know what? I am living... next to your house" masaya niyang
sabi sa akin. My jaw dropped. So, siya yung bumili nung katabing bahay namin? She
is completely insane! What the F!? Ganoon ba siya may kagusto sa akin for even
buying the house and lot next to ours? At bakit.... Bakit parang natutuwa ako?

" Bastos ka! Bastos ka! Bastos!" nagulat ako nung bigla niya akong pinaghahampas sa
may bandang braso ko. What the fuck did I do? Bakit pagdating sa babaeng ito,
feeling ko, nauubos yung pasensiya ko out of nowhere.

" What!? What did I do?" nagtatakang tanong ko sakanya. Ngumiti siya sa akin. But I
realized that her smile makes me... shiver and tremble. Ganitong ganito din ako kay
Emerald dati eh. Emerald... Come on JC! Come back to your senses!

" Bastos ka talaga! Hindi ka man lang nagpaalam... pumasok ka na agad sa puso ko!"
Ewan ko pero I just burst out into laughing. Nagpout siya sa harap ko. How I wanted
to squeeze her cheeks. Well, I admit it, she really is cute.

" What!? Corny ba? I read it from the internet... tapos pinagtatawan mo lang ako!?"
I stared at her pretty face. Those tantalizing eyes. Her cute but chubby cheeks.
Her luscious lips!? What the!? JC! Pinag-nanasaan mo ba si Dreame!? Hell, no way!
Nagulat na lang ako ng may mamuong luha sa mata ni Dreame. Iiyak ba siya? Hindi ko
kayang magpatahan! God! Such a crybaby.

" I'll expect you to be in the parking lot within 5 minutes, JC" I stared at her.
She is smiling from ear to ear. Really? Bipolar ba siya at papalit palit siya ng
mood?
" What?" I asked her but she just winked at me. Ano niya ako? Utusan? Why the heck
would I be in the parking lot anyway?

" Don't think too much... we'll just visit the site in Rizal" sabi niya at patalon
talon pang lumabas ng opisina ko. I immediately call my secretary and she approves
it na may site visiting nga kami sa Rizal well kasama si Dreame. Palabas na ako ng
building ng makita ko si Dreame na pasakay naman sa kotse ko with my driver. What
the!? Wala ba siyang kotse?

" You can't like her, JC" napalingon ako and I saw Monica. Her face is damn
serious. Napatingin ako sa tinitignan niya and she is silently staring at Dreame's
face na may nakasakbit naman na pink headphones sa kanya.

" What do you mean?" tanong ko sa kanya. Umiling lang siya sa akin and she taps my
shoulder.

" You can't like, Dreame" sabi niya sa akin with her cold stare. I laugh at her
statement. I really can't like Dreame. Why should I? Sino ba siya? Dreame is just
one of the girls na nagkakandarapa sa akin. I really can't and I must not like
Dreame. Anyway, it's still Emerald. Kahit hindi ko naman ipakita... they still know
that si Emerald pa rin.

" I know. At tsaka... how can I like Dreame if I still love your bestfriend?" tuloy
tuloy na sabi ko sa kanya. Napalingon naman siya sa akin and laugh at me
hysterically.

" True love my ass. Tsaka mo sasabihin na mahal mo si Emerald ngayong wala na
siya." Hindi ko naman maaalis ang galit at paninisi sa kanila. After all, it's
still my fault kung bakit galit at nagkawatak kami ni Emerald. It's still my damn
fault.
***

" Ang tagal tagal mo naman!" nakamaktol na sita sa akin ni Dreame. I just stare at
her with blank face and expression. Pero hindi siya natinag. Mas lalo lang siyang
nag-pout. Umandar na yung sasakyan and it's been minutes since we travelled and...
travelling with her is like hell!

" Geurae wolf AWOOOOO! Sarangheo!" kanina pa umaalulong si Dreame. Urgh! She's just
a pain in the head. Napapatawa na lang yung driver ko.

" Stop it! Ano ba? Stop reciting some Alien language! Bakit kasi sumabay sabay ka
pa sa akin eh. Don't you have a car?" naiiritang sabi ko. Tsaka niya lang ako
pinansan. And again... wala ba siyang ibang alam gawin kundi ang ngumiti.

" Stupid ka pala eh. Those are Korean words!" I was stunned. Yun din yung sinabi sa
akin ni Emerald nung sinita ko siya nung nagsalita siya ng Korean Words. Emerald's
thoughts makes me cry. Pero agad kong pinalis yung lungkot na nadarama ko. Hindi ko
man sabihin pero... I miss Emerald at wala ng makakapantay sa kanya.Halos ilang
oras na yung biyahe at sa wakas tumahimik na din yung paligid.

Napatingin naman ako kay Dreame... natutulog siya at nakasandig siya sa may
bintana. N-nakaawa naman... The first thought na pumasok sa isipan ko. Hinawakan ko
yung kamay niya at hinila papunta sa akin. I let he cam'r head rest on my shoulder.
Hindi ko maiwasan na amuyin siya. She smells like vanilla. Emerald smells like
strawberries. Argh JC! Stop comparing your wife to Dreame! Patay na si Emerald and
remember... you can't like Dreame! Hinawakan ko naman yung kamay niya and wala sa
sarili kong inamoy yun... smells like cigarette. Napailing na lang ako.

" Crazy girl..." sabi ko na lang. Behind her cute and adorable face... hindi mo
aakalain na marunong din pala siya na magsigarilyo. Kaya siguro kasasakay niya lang
kanina. Hindi ba niya alam na masama yun? Hindi niya ba alam na makakaapekto sa
kalusugan niya? Binuklat ko yung bag niya. I know that it's invading her private
things and her privacy. Nakita ko yung isang kaha ng cigarette at dali- dali kong
tinapon sa labas ng bintana.
JC! DAMMIT! STOP WORRYING ABOUT HER! ANO NA LANG ANG IISIPIN NI EMERALD!? HA?

####################################
His Wife (35) Still Emerald
####################################

" Nandito na po tayo, Sir JC" napakurap ako ng ilang beses. Napatingin ako sa
paligid ko and I noticed that it's already 4 o'clock in the afternoon. Inilibot ko
yung paningin ko and I found my driver, smiling from ear to ear. I took a glance sa
katabi ko at natagpuan ko si Dreame... in my arms.

" Bagay na bagay po kayo ni Ma'am Dreame, Sir JC" At tsaka ko pa lang naalis yung
tingin k okay Dreame nung magsalita ulit yung driver ko. I easily compose myself at
ibinalik ko na ulit yung seryosong itsura. Mukha naman siyang natakot.

" That's not part of your business kaya sige, umalis ka na muna, at gigisingin ko
lang si Dreame" I said. Within a span of seconds, nakaalis na agad yung driver ko.
Napatingin ako kay Dreame nung umungot siya. Ngayon ko lang siya nakita ng
malapitan... and it somehow.... makes me smile. Iniling ko yung ulo ko sa mga
naiisip ko.. No... Hindi pwede... My life is too complicated para isama ko pa siya.

Nakatabing yung ilang piraso niya ng buhok sa mukha niya. Nagulat na lang ako ng
mas kumapit pa siya sa akin. Bakit ganito yung nararamdaman ko? Bakit ganito yung
pakiramdam ko? Kinakabahan ako para sa itinatakbo ng isip ko. I shook my head at
walang ano- anong itinulak ko siya dahilan para mauntog siya sa pintuan.

" Awwwww! Bakit ba?" iiling iling siya habang nakalabi sa akin. Hinihimas pa niya
yung ulo niya.

" Kanina pa tayo nandito, so we should start inspecting the site. Dapat may dala ka
ng damit 'coz we'll be staying here for almost 3 days" dire-diretsong sabi ko sa
kanya at bumaba na agad ako ng kotse. Napahawak ako sa dibdib koI don't like her, I
don't love her... I'm just infatuated to her.

" What? 3 days? Eh di ba po sa isang araw yung anniversary ng isang major client
natin?" sabi niya. Right! At tsaka saan ko ba nakuha yung 3 days na yun? Ayaw ko
nga siyang makasama diba? JC! Ano na ba ang nangyayari sayo?

" Yieee, gusto mo lang akong makasama ng matagal eh, noh? Kinikilig ako!" sabi niya
ng ngingisi- ngisi sa akin while wiggling her eyebrows. Napatalikod na lang ako at
wala sa sariling naglakad papunta sa kung saan.

" Ow my goshibells! JC!" napalingon ako kay Dreame ng tumili siya. She is running
towards me at may itinuturo siya sa akin. Naramdaman ko na lang na naitulak na niya
ako at may kung anong napunta sa shirt ko. It's brown and white paint. I looked at
Dreame na ngayon ay naliligo na sa pintura.

" Nako! Sorry po Ma'am, Sir! Sorry po! Sorry ho. Nabitawan kop o kasi yung kable
eh" Takot. Iyon ang nakabalatay sa mukha nung construction worker. Napatigil ang
lahat ng manggagawa, still hinihintay pa rin yung magiging reaction ni Dreame pero
to the irony of it, nagthumbs up pa siya at ngumiti. Pero bakit ganun siya? Di ba
dapat nagagalit siya? Paano niya nagagawang ngumiti?

" Okay lang po Manong! Hindi niyo naman po sinasadya eh" nagsimula na siyang
punasan yung pintura pero sobrang dami nun sa kanya kaya tumayo na ako at
nagpagpag. Kung hindi naman niya ako naitulak eh di sana ako yung matatapunan di
ba? Seeing her in that situation... parang gusto ko na lang manuntok.
" Starting tomorrow, hindi na kayo parte ng kompanyang ito----" naputol yung
sasabihin ko.

" Sir! Wag naman po! Maawa po kayo! Marami po akong anak na binubuhay." Nagsimula
na ang bulong bulungan pero I don't mind them. Nanginginig na sa takot yung
trabahador pero wala akong pakialam.

" Don't mind him po, Manong. Okay lang po." Mahinhin pa rin na sabi niya. Naglabas
siya ng panyo sa bag niya at nagpunas na ulit. Napatingin ako sa kanya. Okay lang
ba yung nangyari sa kanya?

" Look what he have done to you, Emerald!" sigaw ko sa kanya. Nawala bigla yung
expression niya sa akin at sumenyas siya na okay na talaga. Napaisip ako sa mga
sinabi ko. What do I sound overprotective? Kung tutuusin, okay lang naman, diba?
Kasi hindi naman ako yung natapunan, kundi siya.

" It's Dreame, JC. It's not Emerald. Stop comparing me to your wife" napakurap ako
sa sinabi niya. Emerald... Pangalan ni Emerald ang nasabi ko. Napailing ako lalo,
nakikita ko ang katauhan ng asawa ko kay Dreame. Pero bakit? Magkaibang magkaiba
sila.

" Postponed na muna natin yung inspection. Let's just go back." I coldly said to
her without even helping her. Why should I? Para mapaasa ko siya? No way! I have no
plan in falling for her... for even liking her... neither in loving her.

" Whuuuuut!? Pero ilang oras yung biyahe tapos hindi matutuloy... sayang naman."
Sabi niya pero pinigilan niya ako gamit hyung kanang kamay niya at umiling iling pa
siya at patuloy pa rin sa pagpunas sa mukha niyang may bahid pa rin ng pintura.
Napatingin ako sa hawak niyang panyo. I just look upwards. Yung My Melody niyang
panyo, kulay puti at itim na.
" No, what happened earlier is a disaster. Pwede pa nating ituloy ito next time.
Huwag kang masyadong makulit, Emerald" matigas na sabi ko pero nagpapadyak siya sa
harapan ko.

" How many times do I need to tell you that my name is DREAME. DREAME. DREAME! Not
Emerald, okay!? It's DREAME." Wala na yung nakangiti niyang mukha. All I see is her
hair na parang pugad na at ang nakakunot niyang noo pero that makes her cute. Cute?
No way in hell that I'll tell that to her. For me, Emerald is everything. She is
pretty, cute, kind, sexy, hot.

" Tara na!" I told her pero hindi pa rin siya natitinag sa kinatatayuan niya.

" LET.ME.GO!" wala na siyang nagawa ng binuhat ko na siya na parang sako at

nagpupumiglas pa sa akin. Nagpupumiglas siya at sumisigaw, she even bothered to
kick me.

" Bitaaaaaw naaaaaaaa~!" pero hindi ko siya pinakinggan instead, binato ko siya
papasok sa kotse. Pabulong bulong pa siya sa akin and she even stomped her feet na
para siyang bata na inagawan ng candy.

" Saan po tayo, Sir?" tanong nung driver ko.

" Sa puso ni JC, pwede?" kahit nakasimangot pa rin si Dreame, hindi pa rin maalis
yung pagiging makulit niya.

" Tch. Just bring us home and can you please step outside muna?" tumango naman agad
yung driver ko. I searched the entire car at nakita ko na yung knapsack ko.
Binuksan ko iyon at kumuha ng polo shirt. At inabot ko sa kanya.
" Anong gagawin ko jan?" pagtataray niya pa rin.

" Try mong ngatain. Magbihis ka na at kalagkit mo" I told her at kinuha na niya
yung polo shirt ko na obviously ay malaki at mahaba sa kanya that it looks like a
dress to her. Sa sobrang gulat ko bigla na lang siyang nagtanggal ng dress niya
revealing her... OH! This isn't happening to me! Marami ng babae ang naghubad sa
harap ko but they didn't ignite the fire and dragon inside me. Only Emerald can do
this to me... and now, Dreame?

" Oh, sexy ko no? Natulala ka na?" nakangisi na niyang sabi but damn! I'm fucking
aroused right now! It's so hard that it hurts and I'm having a hard time here.

" Stop seducing me." I coldy said to her at kinatok ko na yung driver naming dahil
pwede na siyang pumasok. He started driving at nagsimula na naming manggulo si
Dreame. She opened her bag and looked at me with disbelief in her face.

" Where's my cigarette?" she asked me at nagpatuloy sa paghahanap.

" I threw it" I calmly said to her pero nang dahil sa sinabi ko, nagsimula na naman
siyang mag-ingay.

" My gawd! My cigarette! My stress reliever!"

" Anong naisip mo at ginawa mo yon!?"

" Waaaah! How can I smoke right now?"

" I want to smoke!"

" One word from you at ibababa kita dito!" I hissed at her and she just raised her
middle finger at me. No way! She can't do that to me! Lalo na't... urgh! I'm having
a bad time here at mainit ang ulo ko.

" Stop the car and leave my vehicle instantly!" I shouted at her. Tumingin siya sa
akin na parang hindi siya makapaniwala sa akin. Yes, I can and I will do that to
her kahit na... mag aalas sais na ng gabi.

" You can't do that, Jayden." She said to me pero I just grin at her.

" Leave or I swear you'll never like when I'm angry." I told her. Napatingin ako
sa kanya. She is only wearing my polo shirt and I have the guts to leave her in
this isolated road.

Nagdadabog na umalis siya sa kotse ko. My driver just looked at me. It's been 3
minutes and yet hindi pa rin siya umaandar. Ano ba ang hinihintay nito? Umaga?
Napatingin ako sa labas and I saw Dreame... patiently waiting for something.
Nagulat na lang ako ng bigla na lang pumatak yung ulan.

" Sir JC, paano ho si Ma'am Dreame?" nag-aalalang tanong ng driver ko.

" Let's just leave her, she pisses me off" I said at nagsimula na siyang magmaneho.
Malaki na si Dreame. She can handle herself. Ewan ko pero napalingon ako agad sa
kanya ng biglang lumakas yung ulan. I saw her... there soak in rain at nakapatong
yung bag niya sa ibabaw ng ulo niya.

" Stop the car, please" I told him and my driver did. Dali- dali akong bumaba at
itinakbo ko na siya. I saw her... shaking because of the coldness she is
experiencing. JC! Damn! Ano ba yang naisip mo at ginanito mo siya!? Ipinatong ko
agad yung jacket ko sa kanya and I hugged her... tight.

" S-sorry Dreame." I told her, tumango lang siya sa akin and we immediately went
inside the car. I looked at her. Ewan ko pero I've been ruthless... cold to
everyone. Naipractice ko na sa sarili ko na I should be cold to others pero
pagdating kay Dreame... nailalabas niya yung totoong nararamdaman ko.

"Ginaganito mo rin ba yung asawa mo, JC?" she asked me. That question made me
shiver. Kung alam mo lang Dreame... mas malala ang mga nagawa ko kay Emerald.

" Eh ano bang pakialam mo!?" sabi ko na lang sa kanya, not minding na basa pa rin
siya ng ulan. Katahimikan ang namayani sa pagitan namin. Napatingin na lang ako sa
kanya. Namamaluktot na siya sa lamig pero wala pa rin akong pakialam.

" Sir JC... nilalamig na ho yata si Ma'am Dreame" sabi ng driver ko. I took a
glance at Dreame at visible na yung panginginig niya. Dali- dali akong lumapit sa
kanya at hinawakan siya. Napakainit ni Dreame! Anong ginawa ko? Anong gagawin ko!?

" A-ah D-dreame... hey! W-wake u-up!" I told her pero hindi siya dumidilat.
Kinakabahan akong tumingin sa driver ko at nakitako ang takot sa mukha niya.
Inalog alog ko pa rin si Dreame pero hindi pa rin siya gumigising.

" Inaapoy na siya ng lagnat, idiretso mo lang yung kotse tapos pa-kanan, may
resthouse ako doon" sabi ko. Dali- dali kong kinalong si Dreame. Namumutla na siya
at hindi ko na alam ang itinatakbo ng isip ko. Natatakot ako. Nagagalit ako.
Kinakabahan ako.

Natatakot ako... paano kung may mangyaring masama sa kanya? Hindi... hindi ko yata
kaya. Nagagalit ako... nagagalit ako para sa sarili ko. I shouldn't do that to her.
Hindi dapat eh... maling mali ako. Kinakabahan ako... paano kung mawala siya ulit?
Ano nanaman ang gagawin ko? Dali- dali ko siyang binuhat papasok sa bahay ko.

" Dreame... wait lang ha? Kukuha lang ako ng gamot tsaka ng basin" paikot ikot lang
ako sa buong bahay. Naghahanap pa rin ako. Nang nakahanap na ako, naalala kong wala
pang laman yung tiyan niya. Should I cook for her? Pero kagagawan ko kung bakit
siya nagkaganyan.

" Argh! Fine! Magluluto na ako" I started to cook porridge for her. Buti na lang at
laking hirap ako dahil I know how to cook. Pero ilang taon na ang nakakaraan simula
nung magluto ako! I can pay the highest paid chef in the world if I want to... and
andiyan naman si Emerald... dati.

" Pwe! Ang alat!" tinikman ko na yubng luto ko pero bakit ang alat? Pero di ba ang
mga may sakit walang panlasa? Okay na siguro ito.

" Hoooo..." napatingin ako kay Dreame... maputla pa rin siya. I'm not used to this
kind of emotion... well part of me says na pamilyar siya pero ayokong iacknowledge.
No... never.

" K-kain ka na" tumingin siya sa akin at pagkatapos ay ngumiti. Sinimulan ko na

siyang subuan. Kumukunot yung noo niya pero wala na siyang nasabi.

" Thankyou" sabi na lang niya. Napatingin ako sa mangkok at nakita kong naubos niya
pala lahat.
" M-maalat ba?" tanong ko pero ngumiti lang siya sakin.

" Okay lang na maalat as long as nagbuhos ka ng effort doon, Jayden" pumikit na
siya sa akin.

" Pupunasan kita ha?" I saw her nod at pinunasan ko na siya pero sa braso lang
niya. Ewan ko pero sa bawat sandal kasi na nahahawakan ko siya... I felt weird
whough part of me feels hatred for her. Masyado kasi siyanbg maingay at makulit.

I looked at the watch at 2 am na pala. Nakatulog pala ako sa tabi niya. Kinapa ko
yung noo niya at mainit pa rin siya. Bakit ba ayaw mawala ng lagnat niya!? Wala na
akong ibang maisip pa kung hindi ang yakapin siya ng mahigpit... na mahigpit.

For once... I wanna hug this girl.

But I know... deep in myself that... slowly... slowly... I'm... I'm... But no
Jayden, you can't. I really can't because after all, it's still Emerald that's in
my heart.

####################################
His Wife (36) Ako na lang... Please
####################################

Magandang Author's Note:

Napansin ko kasi yung mga readers na todo comment and todo vote. Nag-aapear kasi
siya sa wall ko. Marami din ang nagmemessage sa akin. Thank you po sa effort na
ginagawa niyo. I really appreciate it. Kaya itong chapter na ito ay dinededicate ko
kina: (2nd batch to be followed)

@JufranFaustino

@InloveKayUnknown
@MhecoYuriie

@pennylatorgo

@mCJervez

@acpanes

@MiGiDelarosa

@AllyssaSandy

@DyannAdona

@wattywatty123456

@JudyAnnQue

@emsica

* Sana hindi kayo magsawa sa pagsuporta sa akin. Mwah! HAHA.

Nakita ko siya! Diyos ko! Totoo ba itong nakikita ko? Totoo ba itong nasa harap ko?
Hindi ko na namalayan pero sunod- sunod na luha ang tumulo mula sa mukha ko.
Nakangiti siya sa akin. Hinapit ko siya papunta sa akin na ginantihan naman niya ng
isang mahinhin na tawa at isang mahigpit rin na yakap. Wala na akong pakialam kahit
na magmukha akong katawa- tawa o bakla pero isa lang ang alam ko... nandito na
siya... nakikita ko na siya, naririnig, nahahawakan at nayayakap.

" Emerald..." mahinang bulong ko sa kanya. Sunod sunod ang nagging pagtango niya sa
akin. Mas lalo lang akong napaiyak. Ilang buwan ang hinintay ko para mayakap siyang
muli... para makita siya uli.

" Jayden..." Inilibot ko ang paningin ko at tsaka ko pa lang napansin na nasa isang
simbahan pala kami. Naka-suot ako ng puting tuxedo samantalang siya ay isang
putting wedding gown na nakahapit sa katawan niya. Natatakpan ng belo yung buong
mukha niyang hilam na rin sa luha.

" You may now kiss the bride..." napatingin ako sa pari. Walang pag-aalinlangan
kong tinanggal yung belo niya at masuyong hinagkan sa labi. It was sweet yet
passionate. Palakpakan ang naririnig ko mula sa mga tao. Hinawakan ko ng mahigpit
yung kamay niya pero napansin kong...
Unti- unti iyong naglalaho... unti- unti siyang nawawala sa paningin ko... unti-
unti siya nagiging abo hanggang sa maging itim ang lahat. Luminga ako sa paligid
ko.

" E-emerald!? N-nasaan ka!? Emerald!" tinatawag ko siya... tumatakbo ako. Pero wala
akong makita. It's like I was about to reach for something I do not know. Something
that I want to have yet I can't and I will never have.

" Pinatay mo ako... minahal kita pero sinasaktan mo lang ako..." isang babae ang
nakatalikod sa akin. Paulit ulit niyang binibigkas iyon. Tumingin siya sa akin at
nakita kong suot niya pa rin yung wedding gown... pero puno iyon ng dugo.

" Emerald!? Anong nangyayari!?" tanong ko. Naguguluhan na ako. Kanina... Masaya
lang kami. Ikinakasal pa nga kami eh, bakit naging ganito? Anong nangyari?
Napatingin ako sa kamay ko at nagulat ako ng makita kong puro dugo iyon.

" PINATAY MO AKO JC! PINATAY MO AKO!" sigaw siya ng sigaw sa akin. Napahawak ako sa
ulo ko. Hindi!

" Hindi! No!" siasabayan ko lang yung pagsigaw niya. Nagsimula siyang lumuha. I
took a glance at her face. May galit at poot yung mga mata niya habang nakatingin
sa akin. Yung mga luhang umaagos sa mukha niya, tuloy- tuloy. Nanginginig siya
dahil siguro sa takot. Tumakbo ako palayo sa kanya pero nakikita ko pa rin siya
kahit saan. Hindi ko siya pinatay! Hindi!

" JAYDEN!? GISING!?" napabalikwas ako ng bangon. Napansin kong tagaktak ako ng
pawis at puno ng luha yung mga mata ko. Napatingin ako sa gilid ko. I saw Dreame
sitting in an Indian seat position. Nakakunot yung noo niya. May nakasalpak na
lollipop sa bibig niya. Nagulo ko na lang yung buhok ko at napatawa ako ng pagak.
Panaginip... pero feeling ko totoo.
" You are so like 'Emerald! No!'. And you know? I'm so very natakot. I thought
you're having some bangungot. Grabe! Akala ko mabubyuda ako ng maaga" tuloy- tuloy
niyang sabi. Nakalimutan ko agad yung panaginip ko at after several months,
napatawa ako. Pilit niyang ginagaya yung boses ko, eh maliit lang talaga yung boses
niya. Iniling ko yung ulo ko. Ngayon lang naman eh. Ngayon lang...

" Mainit ka pa ba?" tanong ko sa kanya pero tumawa lang siya. This time, napikon na
ako. Tinatawanan niya ba ako?

" Of course, I'm hot" sabi niya sa akin at kunmindat pa. Napailing na lang ako.
Kailan ba sasagot ito ng maayos? Dali- dali kong kinapa yung noo niya at wala na
siyang sinat. Napabuntong hininga na lang ako.

" Luka- luka" bulong ko sa kanya at sa tingin ko hindi niya narinig. I laugh at
myself remembering the bitter sweet memories for the past months. Ngayon lang ako
tumawa... dahil pa kay Dreame. Ngayon lang ulit ako nag-alala... dahil pa kay
Dreame. She always makes my emotions visible. Napatingin ako sa kanya at nakita
kong paiyak na siya. Shit! Anong nangyari?

" Hey! Hush... may masakit pa ba sayo? May lagnat ka pa? Bakit ka ba umiiyak?"
alalang tanong ko sa kanya.

" Tinawag mo akong luka- luka, gago!" sigaw niya sa akin. Napanganga ako. Narinig
niya pala, pero para yun lang? Imbis na icomfort ko siya, I don't know what came
into my fucking senses pero I just hugged her unintentionally. Unintentionally nga
ba?

" Go get up so we can go home to Manila" I said to her after siguro ng ilang
minutes kumalma na siya at ngingiti-ngiti na humiwalay sa akin. Patakbo na siya
palabas ng tumingin sa akin. Kakamot- kamot pa siya ng ulo niya.
" Wala akong damit..." sabi niya sa akin. Tumayo naman na ako at nagtungo sa
cabinet. Hinawakan ko yung puting dress doon. Napatingin ako sa mga damit na
naroon, kahit na rin sa mga sapatos. Lahat sila may tag price pa. Lahat sila bago.
Lahat sila, hindi pa nasusuot ni Emerald. All of them... I failed to gave her all
of them.

" Here, just get ready at maliligo ako sa kabilang banyo" malungkot na sabi ko sa
kanya. After taking my shower, lumabas na akov ng banyo, and I found Dreame wearing
that white dress. She looks like Athena... no, she looks like Aphrodite, the
goddess of beauty. Napaisip ako... siguro, bagay rin kay Emerald yung dress.

" I wonder what Emerald will look like if she wore that dress... I'm sure
napakaganda niya kapag suot niya yang dress" I said na may ngiti sa mga labi.

" Can you please stop reminiscing your past wife whenever I'm here? It hurts you
know?" napatingin ako kay Dreame. Nalilito na rin ako minsan eh... ilang lingo na
kaming magkasama pero hindi ko pa rin matukoy kung... mahal niya ba talaga ako o
lokohan lang.

" Bukas na pala yung anniversary ni Mr and Mrs. Rio? Samahan mo akong bumili ng
damit, ha?" I don't know what came into me pero tumango lang ako sa kanya.
Napapalakpak siya at dali daling tumakbo palapit sa akin at humalik sa pisngi ko ng
limang beses.

" 5 times para I love you very much" sabi niya sa akin at nagtatakbo na palayo sa
akin. Napatingin na lang ako sa kalangitan... Emerald... okay lang ba siya? Alam
kong we do not have that closure, pero sana if you're now in heaven, malaman mo how
sorry I am for hurting you.

" Dreame... are you sure na okay ka na?" tanong ko sa kanya. Well, nag-aalala
talaga ako sa kanya. A lot. Tumingin siya sa akin at ngumiti. Well, we are on our
way pauwing Manila. An gaming site inspection sa Rizal is a total disaster.

" Kuya Manong Driver! Stop the car!" napapreno naman agad yung driver ko. Tinignan
ko yung tinitignan niya sa labas. Peryahan? Napatingin ako kay Dreame at ngitngiti
ngiti siya.

" Tinitingin tingin mo!?" asik ko sa kanya pero ngumiti lang siya at tumawa.

" Kasungit niyo naman po... malamang maglalaro tayo diyan po" pacute na sabi niya
sa akin. Napailing na lang ako sa kanya. Napakakulit niya that I really want to
strangle her neck. Umiling ako... mahaba yung biyahe, mapapagod lang kami.
Mapapagod lang siya.

" Hindi pwede, at tsaka isa pa, walang magooperate niyan ng umaga" sabi ko sa kanya
pero I make sure that I put some authority and coldness to my voice. Magsisimula na
siyang magmaktol.

" Fine! We're gonna go to EK right after the party" sabi ko sakanya at hindi ko rin
alam at naguguluhan ako kung bakit inaatach ko siya sa sarili ko. Hindi pwede at
hindi dapat.

" Eh kasi naman...." Nagsimula na ulit magdrive yung driver ko

" Alam mo? Emerald doesn't break any of my rules, she's very obedient that..."
naputol yung sasabihin ko. Napatawa ako ng mahina. Naiisip ko na naman si
Emerald... yung kabaitan niya... yung pasensiya niyang inubos at sinayang ko lang
and at the end... eto pa ang nakuha niya, yung asawa niyang, abusive and
unfaithful. Dreame is hard headed while Emerald acts not for herself but for the
others.
" Pwede ba!? Ilang beses ko ba pwedeng sabihin na wala na yung asawa mo and she's
dead, okay!? You keep on rubbing it to my face na wala akong pag-asa sayo!" sigaw
niya sa akin. Natahimik naman ako. Wala nga ba? Wala ba?

" Tatapatin na kita, Dreame... huwag ka ng umasa at huwag mo na akong pag-aksayahan

ng panahon. Una sa lahat, hindi kita kailangan... At higit pa sa lahat, hindi mo
mapapantayan yung asawa ko, no matter how hard you try" well, okay na rin na
masaktan siya ngayon kaysa umasa siya na mayroong kami. Na baling- araw pwede
kaming maging.

" Why are you so mean to me?" akala ko, magagalit siya sa akin. Pero, nagkamali
lang pala ako. Nakapout siya sa akin.

" Kasi you keep on hoping na pwede maging tayo. You keep on believing, you keep on
assuming." Malamig na sabi ko sa kanya.Hindi na siya kumibo. Napatingin ako sa
kanya nung hindi na siya umimik. Nagtaka ako nung binuksan niya yung bintana. May
hinugot siya mula sa loob ng bag niya, yung tagong part ng bag niya, at dumukot
siya ng sigarilyo.

" You should stop smoking." Sabi ko sa kanya. Paano ba napunta sa ganitong usapan
yung takbo ng paguusap namin?

" If I keep on assuming, you keep on making me fall and that's worser than
assuming" malamig na sabi niya sa akin. Paasa? Ako?

" Kakainin mo lahat ng sinasabi mo, Mr. Jayden Cade Mercado" marahan niyang sabi sa
akin. Napailing ako sa kanya. Hindi ako maiinlove sa kanya. Love? I stop loving
simula nung mawala si Emerald. Nung nawala siya, feeling ko, hindi lang ang buhay
niya yung nawala, pati sakin... natigil. They said that I should move on with my
life. But, si Emerald ang buhay ko.
" No and never. Para sa akin, si Emerald lang ang babae para sa akin" sabi ko ng
tuloy tuloy sa kanya. Kumuha pa siya ng isang stick ng sigarilyo sa bag niya at
humithit. Napailing na lang ako... mas malakas pa siyang manigarilyo kaysa sa akin.

" Manong, ideretso mo na lang sa bahay" total, magkatabi lang naman kami ng bahay
ni Dreame. Namayani ang mahabang katahimikan sa loob ng sasakyan namin. Tahimik
lang din siya. Nang makarating na kami sa subdivision at ipinarada na nung driver
ko yung kotse sa labas ng bahay namin, dali dali siyang bumaba. Walang lingon-
likod na pumasok siya sa katabing bahay... na unfortunately, kulay pink. Bakit
ngayon ko lang yan napansin?

" Manang Cynthia, nakauwi na ba si Maxene?" tanong k okay Manang Cynthia. Ngumiti
lang siya sa akin at tumango. Nakita ko naming pababa na si Maxene sa hagdan.
Napangiti na lang ako ng makita ko yung tiyan niya. Pamangkin ko yun. Kuya John's
own flesh and blood. Pero why did he need to do that to Maxene?

" How's the site inspection with Dreame, JC?" Maxene asked me.

" Disaster" maikling sagot ko sa kanya. Napakunot naman yung noo niya. Umupo siya
sa may hagdanan kaya tumabi na rin ako sa kanya.

" Bakit?" tanong niya sa akin.

" Naligo sa pintura si Dreame kasi itinulak niya ako para hindi ako yung mabasa"
sabi ko sa kanya. Bumuntong hininga siya sa akin and she taps my shoulder.

" She really do adore you" sabi niya sa akin. Tumingin ako sa kanya at umiling.
Naalala ko palang umoo ako na sasamahan ko si Dreame sa pagbili niya ng damit.
Sasamahan ko ba siya?
" And you are beginning to like her too" Hindi iyon question kundi isang pahayag.
Mas lalo lang akong umiling. Like? Her? No way.

" But you still love my sister" tuloy tuloy na sabi niya sa akin. Wala na rin akong
masasabi. Wala eh, si Emerald pa rin talaga.

Lumipas yung gabi na yun na malalim yung iniisip ko. It's all about Dreame. On how
can I avoid her... on how can I dislike me. With those thoughts, I drifted to
sleep. Nagising na lang ako because of my alarm clock. Bumangon na agad ako and I
decided to stay at my balcony. Napatingin naman ako sa katabing bahay namin.

May katapat akong balcony and I think it was Dreame's. Napatitig ako sa loob ng
kwarto niya... is that my picture!? Not an ordinary picture of mine pero, okupado
niya yung halos kalahati ng pader. 2x4 meters yung size! Hindi na ako pumasok sa
office para makapaghanda sa party mamayang gabi.

" Are you ready, Ate Max?" tanong ko sa kanya. She is wearing a lace free flow gown
na may pagkaloose while I'm wearing a Giorgio Armani Three Piece Suit. Si Dreame
kaya.... Shit! Bakit iniisip ko siya?

" Oo, let's go" nakangiti ko siyang inalalayan. Napatingin ako sa kanya at sa tiyan
niya. Sa batang dinadala niya. Everybody knew na ako ang ama ng bata. Kaya nga
galit na galit sa akin si Kuya John. But I can't fail my wife's sister. Kailangan
niya ito pero ngayon parang nagsisisi na ako. Kuya John... nasaan ka na ba? You
should be here... building your own family.

" Wait... is that Dreame?" turo niya sa loob ng sasakyan. Napatigil naman ako sa
pagmamaneho. She is wearing a pink Athena- like dress and a French updo
complimenting her neck. Nakakunot yung noo niya at sinisipa niya yung gulong ng
kotse niya.
" Businahan natin!" wala na akong nagawa ng pagtutulak ni Max yung businahan.
Napatingin siya sa kotse ko.

" Owmygoshibells! Nako! Hulog kayo ng heaven, look at my car! Umusok bigla then
ayaw na niyang magstart" pagpapaliwanag ni Dreame

" Get in" malamig na utos ko sa kanya. Pumasok na siya. Inabot niya yung stereo and
sakto naman yung tugtog sa amin.

Well it's complicated now, 'di niya lang masabi sa'yo...

na wag ka nang umasa daw, pero yan lang ang totoo

Oh no, i should have known, friendzone

Ba't hindi ka crush ng crush mo, dadadan, dididaw
Wish mo lang na mutual ang feelings niyo
Oh no, there's more to life than love
Pag hindi ka crush ng crush mo, dadadan, dididaw
Life is fun but you just gotta find out

" You know that song Dreame? Bakit hindi ka crush ng crush mo?" Maxene asked.
Tumango lang si Dreame at ngumiti.

" Bakit nga ba hindi ako crush ng crush ko?" tanong ni Dreame sa sarili niya.
Napangiti na lang si Maxene. Pinariringgan na naman ako nito eh. Inisip ko yung mga
lyrics nung kanta.

" Bakit nga ba hindi, Dreame?" tanong ni Maxene at tumawa pa.

" KASI BAKLA SIYA?" What the fuck!?Sino ba ang sinasabihan nito ng bakla? Ako?
Napapreno ako bigla dahil sa sinabi niya at buti na lang din nakaseatbelt si
Maxene.

" Sinabi mo bang bakla ako!?" I hissed at Dreame and I swear to all angels na gusto
ko siyang batukan. Namumula na ako sa galit, I know. I can make her scream and moan
my name without any efforts tapos sasabihan niya ako ng bakla!?

" I can make you scream and moan my name without any efforts Dreame. You'll beg me
to touch you, feel you. Tapos sasabihan mo akong bakla?" I furiously asked her
which made Maxene and Dreame laugh to death.

" Joke lang naman po eh, sorry" napatahimik ako ng maglapat bigla yung labi namin.
Nanlalaki yung mga mata kong tumingin sa kanya. Nakangiti lang din si Max but it
didn't reach her eyes. Did she just kissed me... torridly, sa harap ni Maxene!?
Bumaba na kami agad sa kotse na walang imik. Nauunang maglakad sa amin si Maxene.
So sa tingin niya sasamahan ko si Dreame? No way!

" Happy Anniversary po Mr and Mrs Rio" magalang na bati ko sa kanila.

" Jayden! Hijo, andito ka nap ala, so kasama mo si Maxene? And oh! Si Trinity din
pala kasama mo? Trinity looks lovely with her outfit" bati ni Mrs. Rio. Napatingin
naman ako sa tinitignan niya and I saw Dreame... with another guy. Nakalagay yung
braso nung lalaki sa baywang ni Dreame pero she just keep her face palm. Bakit
bumilis yung pintig ng puso ko? I'm starting to get angry too.

" Sige po, I'll just sit over there" turo ko sa kanila at dali dali akong umupo.
So ganun na lang yun? Hindi ko lang siya sinamahan, may kasama na naman siyang iba?
Pero bakit ganito yung nararamdaman ko? Dapat nga natutuwa ako dahil hindi niya ako
pinepeste.

Tinitignan ko lang silang dalawa nung lalaki. It is obvious that the goddamn guy is
flirting with Dreame. Napakunot lalo yung nook o nung mapagtanto ko kung sino yun.
Pierce Del Monte. The ultimate playboy. I saw how Dreame flashed her sweetest smile
and batted her eyelashes. Hindi ko na alam ang sunod kong ginawa pero namalayan ko
na lang na palapit ako sa kanilang dalawa. Napatigil sila sa akin.

" Leave Del Monte or I'll make your company... a living hell" makahulugan kong
sabi. Walang anu- anong iniwan niya si Dreame. Napasimangot naman si Dreame.

" Huwag ka nang lalapit ulit sa kanya... naiintindihan mo?" napatango na lang siya
bigla. Nasaan na yung angas nito kanina? Siguro'y napapansin na yung kakaiba kong
aura... that can make every goddamn person weak... including boys. At alam niya
siguro na kaya kong totohanin ang pagpapabagsak sa kompanya niya... knowing my
connections.

" What the heck are you doing... Dreame?" pinanlisikan ko siya ng mata. Wala naman
akong karapatan dib a? Pero bakit feeling ko nagagalit ako?

" Obviously... flirting with him." Sabi niya sa akin. Walang anu- anong hinapit ko
siya papunta sa akin. Nakakapag init siya ng ulo. Bakit nagiging possessive ako
pagdating sa kanya... gayong una pa lang sa lahat... wala na sapat akong pakialam
at karapatan.

" Never go near him... understand!?" wala na siyang nagawa noong hawakan ko yung
kamay niya ng mahigpit. Hindi ko pinapakawalan yung kamay niya hangga't sa kumuha
kami ng pagkain. Sa pagtayo. Sa pagupo. Paano kami kumakain? Well...

" Buka mo na yung mouth mo JC!" ngumiti ako sa kany which is unusual for her and
for me. Sinusubuan niya lang naman ako dahil hindi naman daw kami makakakain ng
sabay kapag hawak ko yung kamay niya. Pero bakit ba? I love holding her hand.

" Dali... nilalamig na ako eh" sabi niya sa akin. Kaya kinuha ko na yung kutsara at
tinidor sa kanya. Ako na rin yung nagsubo sa kanya. Napatingin naman ako kay Maxene
nung umubo siya. Pinandilatan ko siya ng mata. Pinagdidikit niya yung dalawang
kamay niya forming a heart. At napangiti naman ako... ngayon, alam ko na kung
bakit ako nagkakaganito.

Kung bakit nag-aalala ako para sa kanya. Kung bakit nagagalit ako kapag may kasama
siyang iba. Kung bakit ayaw ko siyang napapahamak or nasasaktan. Or kung bakit
nabobother ako kapag hindi siya kumikibo or naiinis siya. Alam ko na ang lahat.

" Lamiiig~" napangiti naman ako . Walang ano- ano'y tinanggal ko yung suot kong
coat at isinampay sa balikat ni Dreame. Naguguluhan siyang tumingin sa akin but I
just smiled at her. Ngumiti na rin naman siya. Makalipas ang ilang sandali,
inilagay ko yung kamay ko sa bewang niya na ikinapitlag niya.

"Qu'est-ce qui se passe pour vous?" { What's happening to you?} I just shrugged my
shoulders. Dreame is very fluent in speaking in French... malaking bagay na
ikinaiba niya kay Emerald.

" May nakita akong tempura kanina, kuha mo ko po?" napatingin ako sa kanya. Mas
lalo siyang nabigla nung tumayo ako at kumuha nga ng tempura... Tempura. Ang
pinakahate na pagkain ni Emerald... ang pagkain na allergic si Emerald.

" Do you know Emerald hates that food? Allergic kasi siya diyan eh, and yet
favorite mo pa yata yan" napatigil siya sa pagsubo ng tempura at nawalan agad siya
ng ekspresyon. Did I say something wrong? May mali ba?

" Hindi talaga ako lulubayan ng anino ng asawa mo" sabi niya sa akin. Napatahimik
naman ako. I keep on comparing her to Emerald... and I felt guilty. Iba siya kay
Emerald. Dreame maybe childish and naïve not to know my meaning in my actions pero
people do see. May nagbabago na sa akin. And it's all because of Dreame.

" May I have this dance?" nagulat ako ng ngumiti bigla si Dreame sa akin. Nakalahad
yung kamay niya. Napatawa naman ako. Siya talaga yung nag-aalok?

So close to reaching
That famous happy end.
Almost believing
This one's not pretend.
And now you're beside me,
And look how far we've come.
So far we are. So close...

Oh how could I face the faceless days

If I should lose you now?

"We're so close to reaching that famous happy end. And almost believing, this one's
not pretend. Let's go on dreaming for we know we are...so close, so close and still
so far..." sinasabayan ni Dreame yung kanta na pumailanlang. We were dancing
slowly... romantically.

" So close yet so far Jayden... malapit nga tayo pero... pakiramdam ko napakalayo
mo. Mahirap ba akong mahalin?" I stayed quiet. Mahal niya ba talaga ako? Bumibigat
yung pakiramdam ko... I felt her sadness. Nanginginig na din yung boses niya.

" After this party... back to normal na ulit tayo. so close to reaching that famous
happy end. And almost believing, this one's not pretend."

" Dreame..." Hindi ko na alam kung ano yung irereact ko o yung sasabihin ko.

" JC... ako na lang" malungkot na sabi niya sa akin. Niyakap niya ako ng mahigpit.
Close enough to hear her sobs. Her painful sobs.

" Kalimutan mo na si Emerald... I'll make you happy the way she did." Tuloy tuloy
yung pag-agos ng luha niya. Have I gone too far?

" Jayden... ako na lang... Please...

Give me a chance. Just let me love you. 'Coz I really love you" Yinakap ko siya ng
mahigpit. She began crying to my arms and it's like daggers thrown into my heart.
Give her a chance?

" Yes... Dreame. Yes, magsisimula ulit tayo" sabi ko sa kanya which made her smile.
Would this be the start of my new life? With Dreame?

- JAYDEN CADE AT THE SIDE

SONGS USED:

BA'T HINDI KA CRUSH NG CRUSH MO?

SO CLOSE
####################################
His Wife (37) She's freaking back!?
####################################

I just want to dedicate this chapter to the following persons:

@girlieprincess

@AngelaUnica

@akashi_mariellaf11

@SJ15theGIRLonFIREelf

@ederlyne

Salamat sa pagsuporta, sa pagvote, sa pagcomments at sa mga messages niyo! Mwah!

*** This chapter contains scenes not suitable for very young audiences. Be open
minded! This chapter is a very important one! <3
" Masaya ka naman na siguro ngayon" napalingon si Dreame sa nagsalita. She
immediately knew the face of the girl. Monica Louise Fabian. Emerald's bestfriend.
One of the stockholder's wife. Napataas naman yung kilay ni Dreame. Nananahimik
siya sa labas ng building, at heto si Monica, susugod sa kanya. She was enjoying
her cigarette!

" What do you mean?" taas kilay ring sagot ni Dreame. Bakit ba umaastang ganito si
Monica? Masyadong mataray at may pagkabitch, ibang iba sa description ng mga tao si
M. Builders. Ngumiti naman si Monica at tumawa ng pagak.

" You stole my bestfriend's husband, bitch" pinanlisikan ng mata ni Monica si

Dreame. And Dreame did the same. Hindi siya padadaig ditto. Nakaramdam naman ng
inis si Monica dahil hindi niya magawang maintimidate si Dreame sa kanya. ' This
girl must be something' sabi na lang ni Monica.

" Patay na yang bestfriend mo. Kumbaga, lupa na lang
buhay magkagusto si JC sa bestfriend mong bangkay na
sagot ni Dreame. Yung sagot ni Dreame ang nagpagalit
dare Dreame said that to her bestfriend, Emerald? So
Dreame? She did slap her... hard.
siya. Anong gusto mo? Habang
lang ngayon?" bitch pa rin na
kay Monica. Lupa? Bangkay? How
ano ang ginawa ni Monica kay

" Wala kang karapatan sabihan ng ganyan si Emerald, Dreame. Dahil unang una sa
lahat, alam naman nating lahat na hindi ka mahal ni JC. Di ba nga napilitan lang
siya sayo? Bitch please, desperada ka kasi" maanghang na sabi naman ni Monica kay
Dreame. Pinagtitinginan na sila pero no one dared to stop them. Nanatili namang
nakabaling yung mukha ni Dreame sa direksyon ng sampal ni Monica. Nagsimula ng
pumatak yung mga luha sa mata ni Dreame. Umiiyak siya and she's hurt.

" Masama ba yun, Monica? Gusto ko lang mahalin ako ni JC. And mahal ko siya. Is
everything I'm doing not enough?" humihikbing tanong nito kay Monica. Natigagal
naman si Dreame. She couldn't affort seeing Dreame in that matter. Yeah, she's a
bitch but she still have a heart. At naawa siya kay Dreame. Nagmamahal nga lang
naman ito di ba?
" I just want to be loved. I just want to be loved back. Mahirap ba akong mahalin?
Si JC lang naman ang gusto ko pero bakit ang hirap? Ang hirap niyang mahalin?"
Dreame started to sob and to cry. Monica just stood there. Nagsimula ng pahirin ni
Dreame na umalpas sa mukha niya at nagsimula na ding patayin yung sigarilyo niya.
Hindi niya napansin pero nanginginig na pala siya.

" Dreame... paano yung bestfriend ko? Paano si Emerald?" tanong na lang ni Monica.
Napako naman sa kinatatayuan niya si Dreame sabay lingon kay Monica.

" Just this once... I want to be selfish." Tanging nasabi na lang ni Dreame kay
Monica. Pinatitinginan siya ng mga makakasalubong niya. Dreame is a jolly and
cheerful person kaya nga nakakapanibago na makita siyang umiiyak.

" Sa tingin mo, kahit wala dito si Emerald... hindi siya masasaktan dahil sa
ginagawa mo? Emerald, my bestfriend died because for her love for JC. Kaya please,
find another man. Please spare JC" maawtoridad din naming utos ni Monica kay
Dreame. Umiling iling naman si Dreame. Ganito ba kahirap mahalin ang isang Jatden
Cade Mercado?

" Walang makakapigil sa akin, Monica. I really love JC! Ano ba kasi ang
pinagpuputok ng butsi niyo!? Hindi ko naman inagawan si Emerald ah! Patay na siya
kaya wala na kayong magagawa!" sigaw ni Dreame at dirediretso nang pumasok sa loob
ng building. Habang nasa elevator, nagsindi agad siya ng sigarilyo.

JAYDEN CADE MERCADO'S POV

" Sir JC, eto na po yung meetings niyo for today" Nakarinig ako ng malakas na
kalabog mula sa kabilang opisina. Dreame's office. Napatingin naman ako sa
secretary ko nung umiling siya. Does she know something? Bakit nagdabog si Dreame?
What happened to her?
" Si Ma'am Dreame mo yun, di ba?" tanong ko. Tumango naman siya sa akin.
Napabuntong hininga na lang ako.

" Usap- usapan po kasi yung naging sagutan nila Ma'am Monica sa groundfloor kanina"
nakayuko niyang sabi? Monica and Dreame? I furiously look at the ceiling. Anong
nangyari?

" Cancel all my appointments for today" maawtoridad na sabi ko. Tumango lang siya
at umalis na sa opisina ko. I sit up straight. Will I go to her? Pero diba nga ang
sabi ko... we'll start all over? So umpisa to ng so called 'start- over' ko. I
stood up and look myself at the mirror. Meron akong aura na hindi ko mapaliwanag.
My eyes says something at alam kong ganito rin ako kay Emerald dati. Lumabas na ako
at kumatok sa opisina niya.

" Dreame... it's me JC" I knocked three times at pumasok na agad ako. Amoy
sigarilyo. Napailing na lang ako. Old habits are hard to die. Smoking talaga ang
bisyo niya ngayon at pilit kong binabago iyon. Nakita ko siyang nakaupo sa swivel
chair niya ang she's drinking brandy in this time of day?

" Dreame... di ba ang sabi ko, no smoking and no drinking liquors?" mahinahon kong
sabi sa kanya. Tumingin lang siya sa akin at ngumiti. Pero I felt something pinch
in my inner system... my soul. Her smile... it didn't reach her eyes. May problema
ito at malamang tungkol ito sa pinagusapan nila ni Monica.

" Just leave me alone muna JC... I'm busy" napataas yung kilay ko sa sinabi niya.
Busy? Lumapit ako sa kanya at tinignan ko yung laptop niyang obviously ay pink pa
rin. Tinignan ko yung nasa desktop niya and ano ang busy? She's playing Barbie
Fashionista?

" Anong problema?" tanong ko sa kanya. Nagsimula na siyang umiling. Hindi ako
naniniwala na wala siyang problema. Seeing her lifeless appearance and her poker
face makes me... lonely? Lumapit ako sa binatana niya. Her office is surrounded by
clear glass that has an overview of the city. Nagulat na lang ako ng yakapin niya
ako mula sa likod.

" Bakit ang hirap mong mahalin, JC? I pity myself for loving you" Nanatili lang
akong tahimik. Still listening to her. Naramdaman kong umalog yung balikat niya.
Naramdaman kong humikbi siya. Nararamdaman kong umiiyak na siya. Nasasaktan na siya
sa akin. Ilang beses ko na siyang nakitang umiyak dahil sa akin.

" I'm hurt deep inside... that sometimes I want to leave" malungkot niyang sabi.
May pumintig sa bandang sentido ko. Iiwan niya ako? No way! Tama nang iniwan ako ni
Emerald. I will not let this lady get away from my sight. Kaya humarap ako sa kanya
at niyakap siya ng mahigpit... na mahigpit na mahigpit. Tight enough to secure her
that she's safe with me.

" Hindi mo ako iiwan, Trinity Dreame L. Ramos" sabi ko sa kanya. Sinimulan kong
pahirin yung luha na nasa mga mata niya. Nanginginig siya. At wala akong magawa
para mapatahan siya. Para gumaan yung mga nararamdaman niya. Nandito lang naman ako
para sa kanya. Pero bakit kung kelan may chance ako para gawin ang lahat para sa
kanya, ngayon naman wala akong magawa?

" I love you JC..." she started kissing me. I didn't answer what she told me. I
just need to be sure kung ano ang nararamdaman ko. Mas makakasakit ako kung
paasahin ko siyang mahal ko siya kung ang totoo ay hindi ko naman siya mahal. I
just need to be sure. I just need time. Long enough para masabi kong... I love you
Dreame.

" J-jc..." she started kissing me and I gladly oblige to her. Nagsimula na siyang
halikan yung leeg ko. Gawd! She's more aggressive than me. Hindi siya makapagpigil
and I was really shocked ng may ikinabit siya sa kamay ko. Posas!?

" Dammit Dreame! Alisin mo nga ito!" I hissed at her. Pero she just laugh at me.
Gone was the lonely Dreame. Somehow, napangiti na lang din ako sa kanya. This will
be our first. She started laughing like a kid. Hindi ko mapigilan pero I am having
an erection here, hello!?
" Kahit sa ganitong paraan lang mapatunayan ko kung gaano kita kamahal, JC" she
said then started to dance. Mas lalo akong pinagpawisan and I can feel my little
buddy down there. Nagsimula na siyang tanggalin yung butones ng suit ko. Nagsimula
na rin siyang halikan yung labi ko. From my lips to my ears... biting, licking and
sucking it.

" A-aaah... Dreame" I moan. Kumandong na siya sa hita ko so that means nararamdaman
na niya yung erection ko.

" Take this thing off, Dreame" pagmamakaawa ko sa kanya na tanggalin na yung
posas. What is she? Christian Grey girl version? Napatigil na lang ako ng magsimula
na siyang tanggalin yung belt ko. Nakaaircon kami pero bakit ang init? Nagulat na
lang ako lalo nung magsimula na siyang maghubad then after undressing me also, she
began straddling me while I'm on my clothes.

" A-aaaah..."

" Uuhhhh"

" J-JC....."

Moans and groans filled the room. We continued that pace. Napakabilis ng mga
pangyayari. Up and down with fast pace... slow pace. Pleasure and desire ang
nakikita sa mga mata namin. Punong puno na kami ng pawis. I felt frustrated dahil
hindi ko siya mahawakan, I can't even kiss her fully on her lips!

She was tasting every corner of my lips. " Hmmmm..." I moaned... then ng hindi na
siya makatiis siguro, kinuha na niya yung susi ng posas at pinakawalan ko. That's
my chance to carry her ng bridal style at ilapag sa sofa. I went over her and
showered her neck with kisses.

My hands went on his bosoms then started massaging it. Napakapit na lang siya sa
batok ko while she started to suck my lower lip. I smirked at her then started to
remove my clothes. Napasinghap siya sa sunod kong ginawa. I started to claim her
br**st by licking and sucking it like a hungry baby.

" J-jc... A-aaaah, shit!" I can see desire and lust to her eyes also. Parehas ng
ipinapakita ng mga mata ko ngayon. I chuckled ng halos masabunutan na niya ako so I
went down to her tummy again. I started to pull down her panty revealing her
cherry.

" Hmmm..." I moan ng magsimula siyang magtrace ng circl patterns likod at ulo ko.
xI then started to rub her cl*t while I'm licking her hole. Napakapit naman siya sa
sofa. Mas lalo siyang napaungol when I started to insert my long fingers.

" F-faster... Omygawsh! Ahhh U-hhhh..." She moaned in the rhythm of my fingers. I
thrust in an in and out pattern. Slow and fast pace. Then again... I entered
another finger.

" S-topp! I-I'm going to c-cum.... F-faster!" nanginginig na siya. I smile ng

makuha ko na ang reaksyon na gusto kong makuha mula sa kanya. I told her... she'll
beg for me to stop. Pero dahil pasaway ako, I started to slow down my pace while
rubbing her clit.

" You're killing me, you idiot! B-bilisan mo!" she commanded me so binilisan ko ng
bilisan while adding 1 more finger. Walang anp- ano'y nilabasan na agad si Dreame.
Hinihingal siya at punong puno na ng pawis.

" Let me do this..." sabi niya after niyang makarecover. Dahan dahan niyang nilagay
ang kamay niya dun. She was looking at me intently while slowly stroking it.
Napatingin ako sa ceiling niya. A moan escaped from my mouth. She's good at this!
Damn!
" Looks like a 13- dollar chupa chups!" parang batang inosente niyang sabi sabay
hagikhik. Nagulat na lang ako ng siya na mismo ang magpasok ng akin sa kanya.
Nagsimula na siya sa mabagal na paraan. Then faster... She's becoming breathless.
Napatingin ako sa tagiliran niya. She has tattoo. A dragonfly tattoo.

" Y-you have a tat-ttoo... Ow shit! Dreame, faster!" I commanded her. Ngumiti siya
sa akin at pagkuwa'y tumango na. Babae siya and she has a tattoo. Dreame is one
hell of a brave woman. My girl is a brave one.

" Dragonfly means c-change.... Change." Alam kong parang kaawkward ng conversation
namin dahil pinaguusapan namin ang tattoo niya while having sex. Then walang ano-
ano'y pinagpalit ko na ang pwesto namin. I rammed her... hard.

" Fasteeeeer~! I'm c-cumming" alam kong lalabasan na siya because her walls
suddenly tightened at ako rin... nararamdaman ko na rin that I'm close enough. She
come after a few seconds at alam ko susunod na rin ako. Ang sarap sa pakiramdam.
Sofa sex. Realization hit me.

" Ooooh... I love you E-emerald" I blurted out while releasing my cum. Sofa sex. I
suddenly remembered one of our moments. Mine and Emerald's moments. Sa sofa rin.
Napansin ko na natigilan si Dreame. Naging malamig na yung mga tingin niya. Shit!
What have I done? What have I said?

" Leave..." malamig na sabi niya sa akin at tumayo na mula sa pagkakakandong sa

akin. Nagsimula na niyang pulutin yung mga damit niya and started to get dressed.
Nagsimula na rin akong magbihis. This is a total shit!

" Si Emerald pa rin!? Here you are... having sex with me then mentioning her name
while having your climax with me!?" alam kong nasasaktan ko siya. Nangangatog yung
tuhod niya and I know how she fought herself not to cry infront of me. Nakakuyom na
din yung mga palad niya.
" Dreame... I-I'm sorry... Pero diba ang sabi ko naman eh... susubukan ko." Mahina
kong sabi sa kanya. Napatingin ako sa kanya. Nagsindi na naman siya ng sigarilyo
niya. Susubukan ko siyang mahalin pero paano ko siyang mamahalin kung kahit anong
gawin ko eh nasa isip at puso ko pa rin si Emerald. Nahihirapan din naman ako!
Nahihirapan akong pumili.

" Umalis ka na dito! Now! Out!" ipinagtulakan na niya ako palabas sa opisina niya
at wala akong magawa. Ano ba itong mga nangyayari? Hindi ko pa nga siya nacocomfort
sa pagiyak niya kanina at heto na naman... pinaiyak ko na naman siya... sinaktan ko
na naman siya. Nagulat ako ng makarinig ako ng mga nabasag sa loob ng opisina ni
Dreame. Nanatili pa rin ako sa labas ng opisina ni Dreame. After a few minutes...
lumabas na rin siya. Bitbit niya yung bag niya and all I could see is her face...
full of coldness. Sinusundan ko lang siya and she seems to be oblivious to my
presence.

" Sorry... Dreame" mukhang nagulat naman siya sa biglaang ginawa ko sa kanya. I
just hig her from behind. Naramdaman kong nanigas siya. Nagsinghapan naman yung
ibang empleyadong nakakita sa amin. May ibang kinilig, nainggit, natuwa at may ilan
ding nainis.

" Ay! Andali naman magpalit ni Sir!"

" Paano na si Ma'am Emerald?"

" Ganoon na lang yon? Si Ma'am Dreame naman ngayon?"

" Malandi naman pala yang si Ma'am Dreame eh... di ba nga si Sir JC yung tatay nung
pinagbubuntis ni Ma'am Maxene?"

" Kababaero naman ni Sir JC!"

" Kawawa naman si Ma'am Emerald, sumalangit nawa siya."

" Eh paano naman si Ma'am Chantal? Tsaka yung anak ni Sir JC kay Ma' am Chantal?"
" Ma'am Emerald? Ma'am Maxene? Ma'am Chantal? Ma'am Dreame? Taray ni Sir!"

" Bitawan mo ako." Malamig na sabi niya sa akin. Umiling ako sa kanya. Tinanggal
niya yung pagkakayakap ko sa kanya pero ibinalik ko lang iyon. Mas hinigpitan ko pa
yung yakap.

"Alors, est-elle votre nouvelle saveur du mois?" { So, is she your new flavor of
the month?} Napalingon naman ako sa nagsalita. Nanlaki bigla yung mga mata ko.
Nabitawan ko rin bigla si Dreame. Nagsimula na rin ang mga bulungan sa paligid ko.
Chantal is back... at nasa likod niya si Hiro... na may karga- kargang bata.

"Avez-vous vu un fantôme? Pourquoi si vous regardez? Est quelque chose de mal?"

{ Nakakita ka ba ng multo? Bakit ganyan ka makatingin? May problema ba?} Tinignan
ko si Dreame. Mas lalong nanlisik yung mata niya. Naihilamos ko na lang yung kamay
ko.

" Hindi mo man lang ba titignan yung anak mo, Jayden?" nagbalik yung atensiyon ko
kay Chantal. Wala na rin yung ibang empleyado ko dahil sa tingin siguro ni Hiro na
parang sinasabi na umalis sila.

" Kuya... anak mo, oh" napatingin ako sa batang karga karga niya. Sinulyapan ko
lang iyon sandali at ibinalik na yung tingin ko kay Dreame. Hindi ko na iyon
pinansin. Anak ko? Anak ko kay Chantal? Napatingin ako kay Dream eng dirediretso
siyang pumasok sa elevator.

" Dreame... wait!" sigaw ko sa kanya pero nasa kabilang side na siya ng kalsada.
Hindi naman ganito dapat yung kahihitnatnan ng araw ko, diba? I just wanted to
comfort her, to ease her pain. Pero anong nangyari? Nasaktan ko siya at ngayon...
ano? Dumating na si Chantal at yung... anak ko?
" Ayaw kitang ISUKO kahit NAHIHIRAPAN na ako.

Ayaw kong makitang MALUNGKOT ka kahit UMIIYAK na ako.

Ayaw kitang PAKAWALAN kahit BALEWALA lang ako sayo.

Tandaan mo! Napapagod din ako pero MAHAL KITA kaya KINAKAYA ko!"

" Just give her time to recover, Jayden" napatingin ako sa nagsalita sa likod ko.
It's Maxene. Tumingin ulit ako kay Dreame only to find out na nakaalis na yung
kotse niya. Napaupo ako sa pavement ng building. No! Siya rin ba? Siya rin ba...
mawawala sa akin? Hindi ko na kaya.
####################################
His Wife (38) The Inevitable Decision
####################################

Hindi matahimik yung kalooban ko. I am really bothered. Palinga- linga ako sa bawat
club at establishment na madaanan ko. Napatingin ako sa orasan and I am shocked to
what I saw. 1:00 am na din pala. Napailing na lang ako. I shouldn't hurt Dreame.
Bakit ngayon pa? Bakit kung kalian nagsisimula pa lang kami? Bakit kung kalian
minamahal ko na siya? Bakit kung kelan hindi ko na kayang mabuhay ng wala siya?
Inilihis ko agad yung kotse ko ng makita ko yung kotse niya sa tapat ng isang
kilalang club. Dali- dali akong lumabas at pumasok sa club. Kahit medaling araw na,
puno pa rin ng mga tao at puro ilaw. Amoy sigarilyo at amoy alak.

" Take that off! Take that off! Take that off!" puno ng sigawan ng kalalakihan ang
naririnig ko. Hindi na ako nagabalang tignan kung ano yung sinisigawan nila. I need
to find Dreame. I must find Dreame and I know na nandito lang siya.

" Ang hot talaga niya, pare" dahil na rin sa curiosity ko, tumingin ako sa stage.
Napatiim bagang ako sa nakita ko at dali- daling pumunta doon. I saw Dreame...
langong- lango sa alak at panay pa ang bungisngis. She can't handle herself, she
can't even stand still and heaven knows how I want to punch myself for involving
Dreame in that situation.

" Let's go" I told Dreame pero tumingin lang siya sa akin at hinawakan yung pisngi
ko. Nagsigawan naman yung ibang tao pero hindi ko na sila pinansin at pinasok ko na
agad siya sa loob ng kotse ko. Tumatawa siya.

" The m-most ironic p-part in p-people's life is loving someone who only hurts y-
you. Haha" patuloy lang siya sa pagtawa at naawa ako sa kanya. Habang tumatawa
siya, tumutulo yung luha niya. Nasasaktan ko na naman siya. Emerald... ganito ba
ang nararamdaman mo dati?

" Pero... I like you Dreame." Sabi ko sa kanya. Pulang- pula na yung mukha niya at
napansin ko rin na napatiim bagang siya. Nakita kong may hinalungkat siya sa bag
niya at ipinakita sa akin. Nagmamaneho pa rin ako kaya hindi ko makita kung ano man
yung pinagyayabang niya.

" You like me but you love Emerald, what's the difference?" she told me. Napailing
na lang ako. Yeah, I'm confused. Nalilito ako sa kung anuman ang nararamdaman ko.
Ang daming problemang dumarating. Kung kelan naman na gusto ko ng baguhin yung
takbo ng buhay ko, bakit dumating pa si Chantal?

" Awww, how sad naman, another mistress eh?" parehas kaming napalingon sa
nagsalita. Naihilamos ko na lang yung kamay ko sa mukha ko. What does Chantal doing
here in my house?

" Shut the fuck up bitch!" ganting sigaw naman ni Dreame. Dali- dali ko siyang
binuhat ng makita ko na nahihilo na siya. Nagdirediretso naman ako saloob ng bahay.
Nakita ko yung bata... I mean yung anak ko. Urrrgh!

" JC! I'm not yet finish! Huwag mo akong tinatalikuran habang nakikipagusap pa ako,
at sino na naman yang babaeng yan!?" muntik ng mahulog si Dreame na mukhang
nausawan na. Mukhang natanggal na yung hilo na nararamdaman niya.

" Girlfriend niya, bakit!? Sino ka ba? Naanakan ka lang niya!" sigaw naman ni
Dreame. Nakita kong tumalim yung tingin ni Chantal kay Dreame.

" You slutty bitch! Parehas lang tayong kabit!" napatingin naman ako sa bata nung
biglang umiyak yun. Dali- dali akong pumunta sa baby at binuhat iyon. Pinatahan ko
iyon. I glance at the baby. Paano pa kaya kung nabuhay yung anak namin ni Emerald
noon?

" Jayden... can I talk to you?" napatingin naman ako sa likuran ko. Namumula yung
mukha ni Dreame at nanggagalaiti naman sag alit si Chantal. Nanginginig si Dreame.
Binaba ko muna yung bata sa crib. Nakakuyom na yung palad ni Chantal but I don't
mind her.

" I'm flying back to France..." dali- dali akong napatingin kay Dreame. I looked
at her and she's damn serious. Napailing na lang ako. No... iiwan nab a niya ako?
Nagsasawa nab a siya sa akin? Ayaw nab a niya sa akin? Bakit ngayon pa? Ngayon
pang... feeling ko hindi ko kayang mawalay sa kanya

" Please don't do this Dreame." I told to her pero umiling lang siya at umiyak.
Naisip ko... she's fragile and vulnerable unlike Emerald. Dali- dali kong inalis
yung namumuong comparison between Emerald and Dreame. Sa ganiyan kami nagkakaaway
eh.

" But I'm hurt, JC" inakap ko siya agad. I can't bear to see her hurt. I can't.
Para akong dinudurog... pinapatay. Lumayo siya sa akin at nagpunas ng luha.

" Iiwan mo na lang ako basta, Dreame? Bakit si Emerald!? Mas matindi pa yung ginawa
ko dati pero ni minsan, hindi niya ako nasukuan" panunumbat ko kay Dreame. She
looked at me. Anger is visible on her eyes. Pinalis niya yung luha niya at tumingin
sa akin.

" Si Emerald na naman!? Si Emerald na ano!? Si Emerald na patay na! Si Emerald na

asawa mong akala mo hindi ka sinukuan but what!? Wala na siya can't you see kaya
sinukuan ka na niya!" sigaw niya sa akin. Hindi ako sinukuan ni Emerald. Ako ang
sumuko sa kanya. Anger rushed through my veins.

" Hindi mo kailangan makipagcompete kay Emerald, Dreame!" sigaw ko sa kanya pero
she just laugh at me humorously. Bakit may palagay ako na kinokompetensiya niya si
Emerald, na kung tutuusin eh matagal ng patay?

" Hindi ko kailangan makipagkompitensiya sa kanya kung una pa lang sa lahat hindi
niyo na ako kinukumpra sa kanya." Malamig na sabi niya sa akin at umalis na.
Sinundan ko lang siya ng tingin. Parehas na mainit yung ulo namin, kung
magkakasabay kami, magbabangayan lang kami.

" Omygee, poor Dreame. Can't get over with Emerald?" nilingon ko si Chantal. I just
want to strangle her neck. Masaya na kami ni Dreame eh bakit kailangan pa niyang
bumalik at guluhin ang buhay namin.

" Stop it Chantal. Huwag niyo kaming pakialamanan ni Dreame" malamig kong sabi sa
kanya. At tuloy tuloy na pumasok sa bahay. Hinaklit naman niya yung braso ko.
Naninignkit yung mga mata niya.

" What about the child, JC?" tinignan niya ako pero I just shrug my shoulders.
Umakyat agad ako sa kwarto ko and I slum the door. Dreame is flying back to France.
Papayagan ko ba yun? Of course not, right? Bakit ko siya pakakawalan gayong mahal
ko na siya. Pero paano si Emerald? Is it possible na parehas ko silang mahal?

" Ingaaay" napatakip na lang ako sa tenga ko. Ano bang ingay yung nasa baba? Can't
I have a peace of mind? Napabangon ako agad. Tumingin agad ako sa katapat kong
kwarto. Strange... bakit wala si Dreame? Bakit sarado yung pinto nung veranda niya?
Galit pa ba siya sa akin?

" Wake up, you douche bag! Bakit aalis na si Dreame?" napatingin ako sa pintuan ng
kwarto ko. I saw Maxene na nakapamewang at nakataas ang kilay sa akin. Aalis? Dali-
dali akong bumaba. Naabutan ko si Chantal na ngingisi ngisi sa akin.

" The cliché moments... hahabulin nung bidang boy yung the other girl. Tch" hindi
ko na pinansin yung sinasabi ni Chantal. Lumabas agad ako ng bahay at naabutan ko
si Dreame na may dala- dalang maleta. Yung iba niyang gamit, bitbit niya.

" Dreame... where do you think you're going!?" I hissed at her. Nakashades siya but
I can still see and sense that she's hurt. Yumuko siya then she suddenly hug me.
Bakit ang bilis niyang umalis? Bakit ang bilis niya akong iwan?

" Leaving you... Akala ko kasi madali... akala ko kasi kaya kitang ipaglaban, pero
nasasaktan na kasi ako. Hindi ko na kaya. I can't take every morning na gigising
ako, asking God, asking myself kung kaya ko pa ba? Kung kaya ko pang ipaglaban
ka... kung kaya pa ba kitang mahalin. You see JC, I love you but I'm damn hurt."
Napatitig ako sa kanya. Nasasaktan ko siya ng hindi ko sinasadya. Nang dahil sa mga
pinaggagagawa ko dati, hindi ko na alam na maapektuhan nap ala si Dream eng mga
consequences ko.

" Pero in the short span of being with you... Dreame, I started to like you. Yeah,
naninigarilyo ka, which is hindi ginagawa ni Emerald, you are such a nagger at
napakatinis pa ng boses mo, which is kabaliktaran rin ni Emerald. Just please give
me enough time to know you more. To love you more" umiling siya sa akin pero bago
pa siya makalayo niyakap ko na siya. I hugged her tight na parang sa kanya
nakasalalay yung buhay ko.

" That's it JC. Hindi ka pa rin nakakawala sa anino ng asawa mo. Wala ng araw na
ginawa ang Diyos na hindi mo siya binanggit at ikinumpara sa akin. Then, there is
Chantal and your child. Do you think I can handle such pressure... such pain?
Everybody knew me for being your mistress then what? Lahat din ng tao, alam na ikaw
ang ama ng anak ni Ate Max? JC naman!" she started to cry. Naiiyak na din ako. Pero
isang boses ang nagpatigil sa akin. Isang boses and nagpalingon sa amin. Isang
boses na matagal ko ng hinintay.
" You don't need to worry about Maxene, Ms. Ramos. I can handle her. I'll tell the
press about our condition as soon as possible"

" J-john?" Ate Maxene froze. Lumabas nap ala siya ng bahay. Kuya John is there with
a blank expression on his face. Nakasuot siya ng shades and scarf, a black leather
jacket and a black fitted pants. I saw Maxene shaking her head.

" N-no..."

" That's my child, damn it." Kuya John blurted out pero narinig ko pa rin. Nabalik
yung atensiyon ko ng biglang manginig si Dreame. I took a final glance to Kuya John
and Ate Max na ipinasok bigla ni Kuya sa kotse niya.

" H-hey... Dreame, what's happening to you?" napatingin at nagaalalang tumingin

ako sa kanya ng pumikit siya ng mariin. Dali- dali ko siyang iniupo sa pavement sa
tapat ng bahay. May hinalungkat siya sa bag niya.

" Water...get me some water. Shit, I'm gonna be late for my flight" tumingin lang
si Dreame sa relo niya at umiling. Nagmamadaling naghanap naman ako ng tubig.
Luckily, nakahanap ako sa loob ng kotse niya. Late for her flight? Mabuti yun.

" What's that?" tanong ko sa kanya. Inakbayan ko siya and I felt her stiffen.
Nakita kong may ininom siyang puting bilog na tablet at ininom niya. She looked at
me and she just shrug her shoulders.

" For my cancer..." napatigil ako at tinitigan ko siya. Hindi ko na namalayan na

tuloy tuloy na tumutulo na pala yung luha ko. Umiling ako. Baka nagbibiro lang si
Dreame. She's a joker right? Bakit siya magkakaroon ng cancer? Ang lakas lakas pa
niya eh.

" Colon cancer, stage 3" sabi niya. I hugged her tightly like I'm gonna lose her if
I break the hug. Bakit hindi niya sinabi?

" Please, I don't want your pity. Ayaw kong kinakaawaan ako." She's suffering...
physically and emotionally. Nasasaktan ko na nga siya, tapos may sakit pa siya?
Madami naming iba, bakit siya pa? Kukunin ba siya sa akin ulit?

" When did that start?" tanong ko. Iisipin ko muna na kaming dalawa lang, na wala
munang problema, na siya na ang pinakamahalaga sa akin.

" The moment I stepped in the Philippines, alam ko ng may cancer ako." napabuntong
hininga na lang ako, reminiscing our crazy moments. Yung mga moments na hinahabol
habol niya ako pero sinusungitan ko lang siya. May nararamdaman na pala siya, bakit
hindi niya pa rin sinabi?

" Why don't you stay here... and fight for our relationship?" tumingin siya sa akin
then smiled at me. Maraming bagay ang biglang tumakbo at pumasok sa isip ko.
Maraming what ifs. What if mawala ulit siya sa akin? Will I recover and cope up
again? What if iniwan niya ako? Pero akala ko ba paglalaban niya ako? She always
tell me that. She stood up at bigla akong nabahala.

" Diba you told me na ipaglalaban mo ako? Kahit marami pa silang hadlang? Na kahit
maraming problema, hindi mo ako iiwan? Where's your fighting spirit, Dreame?" I
asked her habang nakayakap ako sa kanya. Nagsawa na ba siya bigla sa akin?

" There are times... there are fights that are not worth fighting for" she took a
final glance at her watch. Bakit ba nung nagsabog ng kamalasan sa mundo, nasalo ko
lahat? My girl is having cancer, damn! Nataranta ako ng bigla siyang pumasok sa
kotse niya. So I stood straight and held her hand tightly.

" Stay here... and let's get married"

####################################
His Wife (39.1) REVENGE
####################################

THIS CHAPTER IS DEDICATED TO THE FOLLOWING PERSONS:

* EmmahMasterson

* EliteIceMaster

*ZX_0924

*annetot_bantot

Salamat sa mga messages, votes and comments niyo.

TRY TO READ MY OTHER STORIES LALO NA YUNG BAGO KONG ONESHOT ENTITLED: "MY
GIRLFRIEND" JUCT CLICK THE EXTERNAL LINK. MWAH.

" So you're getting married, eh?" hindi ko na pinansin si Chantal. I'm sure she
already heard the news na magpapakasal kami ni Dreame. It's not a question either
it is a command na magpapakasal sakin si Dreame. I can't literally imagine na
mawawala pa siya sa akin. I can't

" That's none of your business" sabi ko sa kanya. I need to go to the hospital, I
need to check on Dreame. I need to ask for her condition. I need to hire the best
doctors in the world para sa sakit niya. Pero bago pa ako makaalis, naramdaman ko
ng dumampi yung palad ni Chantal sa pisngi ko.
" It is our business. But don't you worry JC, mamamatay na din naman si Dreame,
right? She has cancer." napatungo na lang ako. Feeling ko, nawawalan ako ng lakas.
Napailing ako. Naduduwag na naman ako... well, not physically pero emotionally.
Pero kailangan kong tatagan yung loob ko.

" I'll not let that happen." I said to her in a flat tone. Napailing na lang ako.
When would this problem end? Napaisip ako... I need to pursue the wedding
immediately. Kailangan kong magmadali.

" Nakakatawa ka talaga, Hiro! HAHA" sabay pa yata kaming napailing sa may pintuan.
Nakita kong ngingisi ngisi si Hiro habang nakaakbay kay Dreame. Tawa rin naman ng
tawa si Dreame. Nakaramdam naman ako ng kirot at sakit. Bakit siya tumatawa kasama
ang ibang lalaki? Bakit siya nakikipagtawanan kay Hiro? Will the history repeat
itself? Mauulit na naman ba na maaagaw ni Hiro si Dreame, kagaya ng ginawa niya kay
Emerald?

" It is you who is funny, Dreame. Aww, you are so adorable" nakita ko kung paano
manggigil si Hiro sa pisngi ni Dreame. Tawa naman ng tawa si Hiro habang nakikita
mo ang slight na kasiyahan at pagkairita sa mukha ni Dreame.

" Leave my fiancée alone, Hiro" madiin na sabi ko kay Hiro. Tumingin naman sa akin
si Dreame, like she's asking me what is going on. Hinatak ko naman si Dreame
papunta sa akin pero kinuha rin naman ni Hiro yung kabilang kamay ni Dreame kaya
mas hinigpitan ko yung hawak ko sa kanya.

" I said let go Hiro!" I can tell that Dreame can sense the tension between us.
Pilit naming inaalis ni Dreame yung kamay niya mula sa pagkakahawak ko. Irritation
is written all over her face. Napalingon ako kay Chantal and I saw her smug face na
para bang tuwang tuwa pa siya sa nangyayari sa amin.

" JC! Ano ba!? Nasasaktan ako." Pilit ko namang hinahatak si Dreame papunta sa akin
pero hinahatak naman siya ni Hiro pabalik. Nainis naman ako bigla.
" Kuya, let her go! Nasasaktan na siya, can't you see?" napatitig na lang ako bigla
sa kamay ni Dreame ng bigla ko iyong binitawan. Mangiyak ngiyak siyang napakapit
kay Hiro na bigla namang niyakap ni Hiro. I heard Dreame heave a sigh.

" Magpapakasal na tayo bukas na bukas din"nakita ko yung rumehistrong gulat sa

kanilang mga mata. Oo, alam kong biglaan yung mga desisyon at mga ginagawa ko. Pero
wala ng makakapigil sa akin. Hindi ko na kayang mawala pa siya.

***

" Huwag ka ngang lumalapit kay Hiro!" nanginginig na ako dito sag alit. Hindi ko na
alam kung paano ko pa pakikiharapan si Dreame. Bakit ba pakiramdam ko napaka-clingy
niya sa ibang tao? O nagseselos lang talaga ako?

" Urgh! What's your problem ba? I really hate you when you nag me about that
shit"napakuyom na lang ako. Bakit ba ibang iba siya kapag nagsasalita? She speaks
in a different way. Palamura pa. Bakit si Emerald, hindi naman ganun ah?

" Hindi ganyan magsalita si Emerald, stop saying bad words!" I hissed at her.
Naaawa lang ba ako sa kanya kaya inaya ko siyang magpakasal o mahal ko na talaga
siya? Ah basta! Kahit ako naguguluhan na rin eh.

" Kasi nga hindi ako si Emerald. I can talk shits whenever and wherever I want!"
Magaaway na naman ba kami? Pagtatalunan ba naman ulit namin si Emerald? Pilit kong
winawaglit yung comparison sa kanila, kasi yun na lang yung lagi naming pinag-
aawayan eh.

" Kaya nga show and have some decency!" sinabi ko sa kanya. Pero umirap lang siya
sa akin. Why do I have a miserable life? Ang gulo na ng buhay ko ah.
" So sinasabi mo na hindi ako disente at yung asawa mo disente, ganun?" sabi niya.
Umiling naman ako sa kanya. Hay, away na naman siguro ito. Lagi naman eh. I like
her and she loves me but we always argue about things na hindi dapat pag-awayan.

" Wala akong sinasabing ganon" Nag-aaway kami samantalang kasal na namin bukas and
to think na may medical condition siya. Cancer... napabuntong hininga na lang ako
at lumapit sa kanya. Kailangan kong lunukin yung pride ko at makapagkumbaba.
Right... I can't afford to lose her.

" Sorry na nga, let's stop argue. I love you" I told her. Napamulagat naman ako. I
love her? I just smile. Oo nga, kaya ako nagagalit kasi nagseselos ako. Kaya ako
nagkakaganito kasi mahal ko siya. Mahal ko na siya eh. Nagulat na lang ako ng bigla
niya akong hinatak.

" I think it's time. Let's go to Emerald" tumango na lang ako sa kanya. Siya na din
yung nagdrive ng kotse ko. Pasulyap sulyap ako sa kanya. Naweweirduhan ako sa
kanya. Bakit kami pupunta kay Emerald kung napaguusapan pa lang namin siya eh
nagagalit na siya?

" Stop staring at me, JC. Masama bang humingi tayo ng final blessing sa asawa mo?"
and then she smirks. Nakarating na rin kami sa puntod ni Emerald. And as usual,
malinis pa rin ito pero makikita mo yung mga tuyong rosas.

" Tell me about her, JC" Tumingin ako sa kanya. She's looking at me intently.

" Well... Emerald is a battered wife. Dahil sa akin, of course. She really has a
miserable life. Namatay siya na hindi man lang nalalaman ang tungkol sa pamilya
niya... that she's a kidnapped victim. Lagi ko siyang pinahihirapan... throwing bad
words to her. I even slap her and punch her because she is a prostitute. My family
is rich back then, and all along akala ko pera ko lang ang habol niya. So kaya ko
siya lagging pinahihirapan.

But then, the luck were all mine dahil nabuntis ko siya... our first baby but she
had miscarriage.

Then, I have a mistress. I impregnated my mistress which is Chantal. Dumating yung

time, na itinira ko sila sa iisang bahay, not minding her feelings... na nasasaktan
ko na pala siya. One time, may isa kaming malaking project. Then ang maglalaban is
si Chantal at Emerald. She got angry at me ng ipinahiya ko siya, I chose Chantal
over her... then she died because of the accident. It must really hard on her
part."

" Nasasaktan ka bas a mga nangyayari?" she asked me. Hindi ko na napansin na
umiiyak na pala ako.

" Nagsisisi ako dahil until her last breath hindi ko siya naprotektahan... hindi ko
siya naalagaan. I didn't even tell her that I really love her."

" Aww, yan pala yung side mo noh? Nice try! Paawa ka pa eh" napatingin ako sa kanya
ng tumayo siya at pumalakpak. Why is she acting weird? Nanlilisik yung mga mata
niya at nakakuyom yung mga palad niya. Nanginginig din siya... saan? Sa galit?

" AM I A GOOD ACTRESS, JC? MY DEAR HUSBAND?" hindi ko alam kung ano yung dapat
maramdaman. What is she saying? Ano yung pinararating niya sa mga sinasabi at
kinikilos niya? Husband? Pero bukas pa lang kami ikakasal ah.

" You're not dumb JC, I know that. Arrêtez de prétendre que vous ne saviez pas mon
identité putain!" {Stop pretending that you didn't know my fucking identity!}
Nanlalaki na yung ulo ko. Hindi naman siya diba? Napailing iling ako. Anong
nangyayari? Papano? Bakit? Kelan pa?

" Ang galing ko na mag- French right? À l'époque, j'étais vraiment stupide à cette
langue" { Back then, I was really stupid at this language} Umikot siya sa
kinauupuan ko.
" Kawawa naman kayo, pinaglalamayan niyo ang isang bangkay na hindi naman siya."

" A-ano bang sinasabi mo, Dreame!? Stop talking in riddles! Stop playing this game!
Stop telling those jokes kasi hindi nakakatuwa, hindi siya nakakaenjoy!" Hindi
naman siya diba? Kasi kung oo, sumasakit na yung puso ko. Hindi ko siya kayang
mawala. Kasi mahal ko siya. Noon at ngayon.

"Vérité blesse mon cher mari." { Truth hurts, my dear husband.} Tumayo na ako mula
sa pagkakaupo ko at niyakap siya ng mahigpit pero she just struggle. Para bang
kating kati siya na mahawakan ko siya. Na para bang napapaso siya kapag malapit
siya sa akin. Dreame... don't do this to me. Huwag ngayon na mahal na mahal kita.

" Dreame... I love you, don't do this please. Hindi totoo yung mga sinasabi mo,
diba?" tumawa lang siya ng pagak sa akin pagkaraa'y sinampal ako. There she is,
tumatawa na lang siya. Hindi nangyayari ito.

" Masyadong mabilis yung naging pacing eh, tutal inannouce mo na rin na ikakasal
tayo bukas, why not tell you the truth? Diba? Don't worry, I'll make your life a
living hell, JC" lumakad na siya papalayo sa akin without confirming my suspicion.

" Bakit mo ko sinasaktan ng ganito, Emerald?" niyakap ko siya patalikod ng mahigpit

pagkaraa'y lumuhod ako sa harap niya pero isang matamis na ngiti ang sumilay sa
labi niya.

" ANG GANDA NG REVENGE KO NOH?"

####################################
His Wife (39.2) Entrance to HELL
####################################

" ANG GANDA NG REVENGE KO NOH!?"

Ilan lamang iyang mga salita na iyan ang binitawan niya pero pakiramdam ko para
parin iyong punyal na isinaksak sa puso ko. Patuloy pa rin ang pag- agos ng luha
ko. Wala na akong pakialam sa sasabihin o iisipin niya. Basta isa lang ang
tumatakbo sa isip ko, nasaktan ko siya dati kaya ngayon, ako naman yung sinasaktan
niya.

" Sabihin mo Dreame, hindi totoo ito di ba? Binibiro mo lang ako diba?" nakaluhod
pa rin ako sa kanya at patuloy ko pa rin siyang niyayakap ng mahigpit. Nasasaktan
na ako. Bakit kasi ngayon pa nangyayari ito? Bakit ngayon hindi ko na siya kayang
pakawalan pa?

" Wake up, you asshole! Hindi ito basta panaginip lang. Totoo ang lahat ng ito. I
deceived you. I'm such a great actress" Patuloy rin siya sa pagtawa ng pagak.
Naisip ko, lahat ban g ipinakita niya sa akin ay pawing katotohanan? Totoo ba lahat
ng sinabi niya at ipinaramdam sa akin?

" Bakit ginagawa mo sa akin ito, Dreame? Hindi ganyang Dreame ang kilala ko. Mas
lalong hindi ganyan ang tipo ni Emerald." Pilit niyang inaalis yung pagkakayak ap
ko sa kanya. Tumayo na rin ako. Nakita kong humugot siya ng sigarilyo mula sa bag
niya.

" Anong feeling ng ginawa ko sayo? Masakit ba? Kulang pa yan, Mr. Mercado!" Ano nga
ba ang nararamdaman ko? Sakit at pighati. Ganitong gan ito rin siguro yung
naramdaman niya dati, kaya ano pa ba ang magagawa ko. I just needed to accept her
challenge.

" Tama na! Ayoko na! MAHAL KITA, MAHIRAP BANG INTINDIHIN YUN!?"Tumingin siya sa
akin. Puno ng pagkasuklam at panunuya yung mga mata niya. Wala na si Dreame. Yung
Dreame na palatawa at ginagawang biro ang lahat ng bagay. Wala na si Dreame na
lagging nagsasabi kung gaano niya ako kamahal. At mas lalong wala na si Emerald, si
Emerald na walang ibang ginawa kundi ang mahalin ako.

" Iyak ng iyak, punyeta, parang hindi lalaki" sabi niya sabay buga ng usok sa mukha
ko. Napayuko na lang ako. Tintignan ko siya sa mga mata niya. Wala akong ibang
nakikita kundi galit. Galit para sa akin. Sa tingin ko, ito na yata ang oras para
pagbayaran ko ang mga kasalanan ko.

" E-emerald... sabihin mo sa akin, lahat nang sinabi at ipinakita mo sa akin, totoo
naman diba? Totoo lahat ng yun. Mahal mo ako. Nabubulag ka lang ng galit mo sa
akin." Para na akong batang nagmamakaawa sa kanya. Sabihin mo totoong mahal mo ako.
Na totoo lahat ng iyon... please.

" Oh come on, hindi ka ganyan ka- stupid, JC. Lahat ng ipinakita ko sa iyo ay
pawang kalokohan lamang, pawang kagaguhan. It's all part of my revenge."

" Dreame Trinity L. Ramos. If you rumble the name Dreame and my middle initial 'L',
you'll get Emerald. Hahaha, I'm so damn smart, am I, JC?"

" And my second name, Trinity, came from, Tristan... you're brother who helped me
to escape from that fucking incident" Nakatingin lang ako sa kanya. Naubos na niya
yung isang stick ng yosi kaya humugot ulit siya sa bag niya pero pinigilan ko siya
at tinapon ko iyon. Ibig sabihin, buhay pa si Tristan?

" M-may cancer ka diba? Baka makasama sa iyo yan." Mahina kong sabi sa kanya at
nagbabakasakali pa rin ako na kahit papaano, sa ilang buwan at lingo naming
pagsasama, kahit papano may nasabi siyang katotohanan. Pero mali pa rin ako... kasi
tumingin lang siya sakin habang unti- unting tumutulo yung luha niya.

" I told you, walang totoo doon, JC. Why would you say na may cancer ako? Malakas
na malakas pa ako at kaya pa rin kitang saktan... emotionally, yung tipong
magmamakaawa ka na tumigil ako. Yung iiyak ka tuwing gabi at magsisisi ka kung
bakit mo ako sinaktan at ginago. Yung tipong magpapakamatay ka na lang"

" In the whole duration of our relationship... minahal mo ba ako, Emerald?"

tumingin siya sa akin habang patuloy na tumutulo yung luha niya. Gusto ko siyang
yakapin. Gusto kong sabihin sa kanya na magiging maayos ang lahat pero hindi. Gulo
itong ginawa at pinasok ko.

" Paano mo mamahalin ang isang taong, walang ibang ginawa kundi ang saktan ka?"

" Hindi mo kailangang gawin ito, Emerald... Dreame." Makahulugan kong sabi sa kanya
pero isang malakas na sampal lang ang dumapo sa mukha ko. Nanatiling nakabaling
yung mukha ko sa gilid. Nakita kong nakakuyom pa rin yung kamay niya.

" Sampalin mo pa ako, suntukin mo ako, sipain mo pa ako pero huwag yung ganito,
kasi ang sakit sakit na" hinawakan ko yung kamay niya at pilit pinagsusuntok yung
sarili ko. Nananalangin ako na sana isang masamang panaginip lang ang lahat ng ito.
Na mamaya ay gigising na rin ako. Pero hindi, nasasaktan ako ng sobra, kaya hindi
panaginip lahat ng ito.

" You changed me into a monster, JC. You changed me into like this! So don't you
ever call me Emerald, kasi pinatay mo si Emerald. Ako na ngayon si Dreame." puno ng
galit niyang sigaw sa akin. Oo nga, ako ang dahilan kung bakit siya nagkakaganito.
Pinatay ko yung mabait at mapagmahal na asawa ko, causing Emerald to change
herself.

" My tattoo, symbolizes my change. Dragonfly for change. Lahat ng nangyari eh

plinano ko. Magmula sa pagkikita namin ni Maxene, or should I say Ate Maxene sa
park. Sa pagbili ko ng shares sa Mercado Builders. Mula sa pagbili ko ng bahay
malapit sa bahay mo. Mula sa pagtapon ng pintura nung nagsite inspection tayo. Pati
na rin sa pagkasira ng kotse ko nung gabi ng party. Lahat ng iyon, scripted.
Planado. Kahit nung sinabi kong ' mahal kita', planado lahat ng iyon"
" Dreame... stop it." Sabay kaming napalingon sa nagsalita. It was Tristan. Lumapit
naman si Dreame sa kanya at ngumiti. Tumingin si Tristan sa akin at lumapit.
Nanatili naman si Dreame sa pwesto niya.

" Binulag na siya ng galit, Kuya, I'm sorry kung humantong pa sa ganito. Pero alam
ko ang pinagdadaanan mo. Alam ko lahat. One thing is for sure, lalabas din ang
katotohanan. Time will tell, Kuya. Pagpasensiyahan mo na muna siya" tumango ako sa
kanya. Hindi pa rin ako makapaniwala na buhay si Tristan at ngayon ay nasa harapan
ko na siya.

" JC!" napalingon ako kay Dreame ng sumigaw siya. Tumingin siya sa akin pero hindi
na siya nakangiti. Blanko yung ekspresiyon ng mukha niya. Hindi ko nga alam kung
ano yung iniisip niya. Mas lalong kinurot yung puso ko. Nawala na yung ngiti ni
Dreame. Her smile which is full of happiness whenever she see me. Pero ngayon, alam
ko na yung katotohanan. Na isang plano lang pala ito, simula pa lang simula.

" Get ready for the wedding tomorrow! Enjoyin mo na ang natitira mong masasayang
sandali 'coz the moment na ikasal tayo ulit? You'll be fucking experience the damn
hell with me"
####################################
His Wife (40) Married to Lady Satan
####################################

Marami ang nagulat dahil sa biglaan kong pagpapatawag para sa kasal namin ni
Emerald... I mean ni Dreame. With my money and influence, naayos ko na agad yung
kasal namin with just a span of hours. Pero hindi pa rin mawala sa isip ko yung mga
nangyari kahapon... yung mga narinig at sinabi ni Dreame sa akin kahapon: " Get
ready for the wedding tomorrow! Enjoyin mo na ang natitira mong masasayang sandal
'coz the moment na ikasa tayo ulit? You'll be fucking experience the damn hell with
me" Bakit ba kasi ngayon pa nangyayari ito kung kailan, hindi ko na kayang bumitaw
sa relasyon namin? Kung kelan naman kasi... mahal na mahal ko siya.

" Natulog ka pa ba, JC? Para namang excited na excited ka sa kasal niyo ni Dreame"
nakangiti si Kuya John sa akin. Hindi na ako nakatulog sa kakaisip sa mga nangyari.
Memoried of me and Emerald are still fresh in my mind. Naalala ko pa yung unang
beses kaming ikasal... parehas kaming masaya noon. Hindi katulad ngayon na, puro
galit at poot yung nararamdaman niya ngayon.
" Don't worry about the mess, Maxene caused you. Hayaan mo, magpapa-presscon ako,
about what really happened." Tipid na ngiti lang ang ginawa ko sa kanya. Napatingin
ako sa orasan at nakita kong halos alas dose na ng tanghali. Nagsimula na akong
gumayak.

" Grabe, punong- puno na ng press yung labas ng wedding venue!" napatingin ako kay
Maxene. Nasa likod niya lang si Kuya John. Ngumiti si Max sa akin at tinapik yung
balikat ko. " Good luck on your wedding" Kung alam sana ni Ate Max na yung babaeng
lagi niyang kasama, eh yung kapatid niya pala.

" Ang gwapo- gwapo mo naman!" napangiti na lang ako sa compliment ni Ate Maxene.
Napansin ko namang umismid lang si Kuya John. I hope mag-kaayos pa silang dalawa.

" Aattend ba si Chantal?" napatingin ako kay John. Aattend nga ba sila? Kahit ako,
hindi ko rin alam. Panigurado, malaki na namang gulo iyon.

" Tara na! It's already 1:30. The groom should always wait for his bride noh!?"
Ngayon pa lang, kinakabahan na ako sa mga mangyayari. Nagpatianod na ako sa
paghatak ni Ate Max sa akin. It is indeed a beautiful garden wedding for us.

" Sabi ko na nga ba at kayo rin ang magkakatuluyan ni Dreame eh" I look at the
person. It was Mrs. Rio. Oo nga, panay dati yung buyo nila sa akin na bagay kami.

" Are you nervous?" gusto ko sanang sabihin at isigaw na, as of this moment,
nasasaktan at nahihirapan na ako. Parang lahat ng nalaman ko, pilit pa ring nag-
sisink in sa utak ko. Dreame being Emerald. Tristan is also back. Oo, sobra sobrang
kaba ang nararamdaman ko. Nagsimula ng dumami yung tao. Lahat sila nakasuot ng
kulay baby pink na damit, which happens to be the color motif.
" Tumawag nga kayo sa suite ni Dreame, why isn't she here?" kinakabahang tanong ni
Maxene. Napatingin ako sa orasan, only to find out na isang oras ng late si Dreame.
It was already, 3:00 in the afternoon. Nagsimula na ring magbulong- bulungan yung
mga tao.

" Baka na-traffic lang si Dreame, hijo" napatingin naman ako ulit kay Mrs. Rio.
Parang pinapagaan niya yung athmosphere. Nagsimula ng magkislapan yung mga camera.
Our wedding will be broadcasted on national TV. Ito ba? Ito ba ang gusto niya? Ang
mapahiya ako sa buong Pilipinas?

" Mr. Mercado, ano pong masasabi niyo, sa insidenteng ito, halos tatlong oras na
pong wala yung bride ninyong, si Mr. Dreame Ramos. Nagsisimula na pong mag- alisan
ang inyong mga bisita, and yet, wala pa rin po siya." Sabi nung isang reporter.
Napatingin ako sa kanya at hindi ko na siya pinansin. Pilit naman siyang itinataboy
ni Kuya John.

" Jayden, hijo, pasensiya na, pero alas singko na kasi and the wedding must start
on 2:00 pm, right? Kumokonti na din yung mga bisita mo. Matutuloy pa ba ang kasal?"
ngayon, yung pari namang magkakasal sa amin yung kumausap sa akin.

" Yow guys! I'm here, I'm very sorry I'm late!" napatingin kaming lahat sa bandang
likuran. Napabuntong hininga na lang si Maxene at John at pati na rin yung iba pang
mga bisita. Nagsimula na ding mag-flash yung ilang camera sa kanya. Akala kasi nung
iba, hindi na niya ako sisiputin.

" Bakit ganyan yung suot niya? Are you sure na inasikaso mo yung wedding gown ni
Dreame?" napatungon na lang ako. Ako ang nag-ayos ng gown niya, pero bakit iba yung
suot niya? Kasama ba ito sa pagpapahirap sa akin? " I don't know." Tanging naisagot
ko. She is wearing a black gown na hanggang kalahati lang ng hita niya and a killer
5- inch stilettos. Mas mukha pa siyang magbabar kaysa ikakasal.

You by light
Is the greatest find
In a world full wrong
You're the thing that's right
Finally made it through the lonely
To the other side

Tinignan ko siya, only to find out that she is smirking with me. Alam kong sinadya
niyang magpahuli. Para isipin ng tao, na iniwan ako sa kasal ko. Ito ba ang gusto
niya?

You said it again, my heart's in motion

Every word feels like a shooting star
I'm at the edge of my emotions
Watching the shadows burning in the dark
And I'm in love and I'm terrified
For the first time and the last time in my only life

" Oh God, please bring back the old Emerald" wala sa sariling naiusal ko. Masaya
na ako dati kay Emerald pero kinuha pa siya. Noong dumating sa buhay ko si Dreame,
feeling ko nagliwanag ulit yung buhay ko. Pero bakit, anong nangyari? Mismong si
Dreame ang nagpatay ng liwanag na iyon?

And this could be good

It's already better than last
And love is worse than knowing
You're holding back
I could be all that you needed
If you let me try

I wish that Dreame could find in her heart para mapatawad ako. Gagawin ko naman ang
lahat para sa kanya eh. Kasi nasaktan ko siya... kasi mahal ko siya. Kasalanan ko
naman kasi ang lahat eh. Ako ang dahilan kung bakit ganito siya ngayon.

You said it again, my heart's in motion

Every word feels like a shooting star
I'm at the edge of my emotions
Watching the shadows burning in the dark
And I'm in love and I'm terrified
For the first time and the last time in my only
I've hurt her not only in the physical way pero most of the time, emotionally pa.
Lagi ko siyang pinapahiya. I even slap her and punch her. Nang dahil din sa akin,
nawala yung pinagbubuntis niya. Ako din ang dahilan kung bakit siya naaksidente...
si I guess, bagay lang sa akin ito.

" Dearly beloved, we are gathered here today in the presence of God, to witness the
joining JC and Dreame in the holy matrimony which is instituted by God, blessed by
our Holy Lord and to be held honor amongst all men."

Tumingin ako kay Dreame and I can smell the scent of the liquor in her mouth. "
Uminom ka pa ba Dreame? Why are you late?" nag-aalalang tanong ko sa kanya sa
mababang boses pero nakita ko ang pag-irap niya. " As if you care, asshole"

" JC and Dreame, you have made a very solemn and significant decision in choosing
to marry each other today. Both of you are entering into a blessed covenant as
followers of God. The quality of your marriage will reflect what you put into
nurturing this relationship. You have the opportunity to go forward from this day
to create a faithful, kind, and tender relationship. We bless you this day.

JC, do you take and accept Dreame, to be your wedded wife, to live together in the
covenant of faith, hope, trust and love according to the law of God? Will you love
her as a person, respect her as an equal, sharing joy as well as sorrow, triumph as
well as defeat." Tumingin muna ako kay Dreame bago sumagot. Faith, hope, trust and
love, yun ang nawala sa pagsasama namin kaya kami nagkakaganito. Kaya kami
nagkakasakitan ngayon.

" I do"

" Dreame, do you take and accept JC, to be your wedded husband, to live together
in the covenant of faith, hope, trust and love according to the law of God? Will
you love him as a person, respect him as an equal, sharing joy as well as sorrow,
triumph as well as defeat."
"Puis-je dire non pour une réponse?" Maraming napasinghap at nagulat sa sagot
niya, lalo na sa mga taong nakakaintindi sa sinabi niya, which means: Can I say no
for an answer? Pero tumawa lang siya at masamang tumingin sa akin.

" Just kidding. Yes, I do" maraming napabuntong hininga sa nangyari. Marahil, yung
iba, iniisip na ginagawang katawa- tawa ni Dreame yung kasal namin, pero iba para
sa akin. Kasi alam kong ito na ang simula ng pagpapahirap niya sa akin.

" Dreame... as you have said. Change. You changed me..." umpisa pa lang vow ko pero
naiiyak na ako. Hindi ko alam pero hindi ako dapat yung umiiyak. I don't know what
to say pero lahat ng sinasabi ko, parang bikig na bumabara sa lalamunan ko.

" You annoyed me. You're loud and noisy, at first I didn't really like you, in fact
I hate you..." sandali pa lang kaming nagkasama ni Emerald sa katauhan ni Dreame
pero there is something that is attractive. Alam kong, hindi ko na maibabalik pa si
Emerald... kasi nandito na si Dreame. Pero ano pa nga bang magagawa ko? I'd still
love her for who and what she is. Si Emerald man siya o si Dreame.

" I know deep in your heart that I've hurt and made you cry a million times. I've
hurt you emotionally and physically and I hope... you find forgiveness in your
heart. Sana mapatawad mo ako. I may not show you my love back then... pero ngayon,
ipaparamdam ko na yon. Sorry and please remember that I love you. Still."

" Grabe, your speech made me throw up. You are so corny and like it's ewww!"
Nagtawanan lang yung ibang mga bisita, taking her statement as a joke. Pero I doubt
it, alam ko yung titig at yung tono niya... nang-uuyam siya, I know that. She
abhors me.

" Joke lang naman" she then said pero kitang kita ko yung pag-irap niya sa akin
then she gritted her teeth. " How can I start this? By saying I hate you. Really...
I abhor you. All I wanna do is to hurt you... emotionally. I wanna hurt you until
you plead... until you beg to stop it. Joke!" Hindi man nila nakikita... pero ako
kitang kita ko yung digust at pag-irap niya sa akin. And again... I think the
visitors take her statement as a joke. Pero ako alam kong, totoo lahat ng sinabi
niya. Tototohanin niya ang lahat ng iyon.

" Joke... I just wanna say that I love you and HURTING YOU is the least thing that
I'll do to you" sabi niya in a bored tone. She doesn't know how hurt I am.

" Jayden, you may now kiss your bride" the priest said. I just kiss her with
longing and pain pero bumulong siya sa akin. Words that truly hurt me badly.

" WELCOME TO HELL, JC"

####################################
His Wife (41) Stranger no More
####################################

" Urgh! Get away from me!" napalayo at napatungo na lang ako kay Dreame or should I
say Emerald. Pero para sa akin, the name 'Emerald' does not suit her anymore...
kasi marami na talaga siyang ipinagbago. The way she talks to me, the way she
dress, the way she address me.

" Kuhanan mo nga ako ng juice!" napatingin ako sa kanya ng malakas siyang bumuntong
hininga at parang aligagang umupo sa sofa. It's been one month since we live
together. Ayos naman na yung gulong ginawa nila Ate Maxene and Kuya John. Every
detail was settled then. Dreame also knew about the fact that she is Maxene's long
lost kidnapped sister.

" Pinagpapawisan ka ah, ayos ka lang ba talaga?" kung ganitong pagpapakababa ang
gagawin ko, ayos lang para kay Dreame. Gaya nga ng lagi kong sinasabi, kasalanan ko
ang lahat ng ito. Kinuha niya yung juice sa kamay ko at dire- diretsong nilagok.

" Your face makes me throw up" hirap niyang sabi. Nilagay ko yung palad ko sa noo
niya pero hindi naman siya mainit. Wala naman siyang lagnat. Tinitigan niya ako
pagkaraa'y inirapan at tinabig yung kamay ko.

" Kung hindi ka mawawala sa buhay ko by means of physical torture, mas masakit
naman ang emotional. Beat me, I've experienced that already. I'll make sure na
bawat salita ay parang kutsilyong papatay sayo. Hindi ka pa ba susuko? Tch!" sabi
niya sa akin. So akala ba niya hindi ako nahihirapan at nasasaktan ngayon? Kasi
kung hindi, sasabihin ko ng sobrang sakit na. Pero ayaw kong sumuko kasi I still
believe na mababago pa ang lahat ng ito. That she would change again.

" No. Not ever. Dati nga, hindi mo ako sinukuan, ngayon pa ba?" Pero iniisip ko na
ito... paano kung magsawa ako sa kapapanakit niya sa akin? Pero I doubt that. Hindi
ako magsasawa. I can do this. Pero... ano na nga ba ang gagawin ko?

" SHIT!" hindi ko alam ang nangyayari sa kanya. Maputlang maputla na siya.
Nakahawak siya sa may bandang puson niya. I know this kind of stuff. Perks of being
a girl.

" Icheck mo nga kung may tagos ako!" aburido na siya. Now I know kung bakit
nagsusungit siya pero imbis na kaawaan ko ulit yung sarili ko, natutuwa ako. I love
it when she nags at me. Pakiramdam ko kasi, parang mag- asawa talaga kami.

" Dreame... ah I think you should go to the comfort room... you see you have a red
stain" nahihiya ko pang sabi sa kanya. Pulang pula naman na yung mukha niya.
Tinilan niya ako at nagmamadaling tumakbo siya papunta sa banyo sabay sigaw ng " I
hate you!"

Kaya siguro nagsusungit siya, dahil meron siya. Napangiti na lang ako. I suddenly
remembered one of the romance movies... nagger yung babae kaya walang magawa yung
lalaki. Napailing ako at umupo na lang sa sofa. Kaya lang naisip ko, hindi lang
basta parte ng pelikula ito. Totoo na ito.

" JAYDEN!" kahit ginaganito niya ako, okay lang, as I've always saying, I deserve
all this kind of shit. Tumayo na ako at pinuntahan siya. Nakasungaw yung ulo niya
at inip na tinignan ako. " Tagal mo!" sigaw niya ulit kaya napangiti ako.

" Nginingiti mo diyan! Sira- ulo!" sabi niya sa akin pero sa dulo, tumawa lang ako
ng tumawa. " Hindi ka ba titigil?" tumigil na ako sa katatawa at tinignan siya. I
saw a glint of smile in her face pero nawala din iyon. Or is it just my fucking
imagination?

" SHIT!" I heard her murmured at sinarado ulit yung pintuan. This is one of the
things that I don't like... she being this way... cussing. "fhjgdgks ehjfgs ng
gffeus" napalapit yung tenga ko sa pintuan kasi may sinasabi yata siya.

" What? I can't hear you." I said to her pero I the door opened at pulang pula na
yung buong mukha niya. " Bilan mo ako ng napkin, idiot!" she said to me. Napakamot
naman ako sa ulo ko. Isn't it... embarrassing? Pero sa dulo... I just sighed then
tumango.

***

" Ay! Nakakahiya naman si Kuya! Ambisyoso! Akala mo naman magkakaroon siya!"

" Grabe! Bumibili siya ng ganyan!?"

" Ambisyoso naman tong si Kuya!"

" Sayang ang gwapo pa naman niya!"

" Bakla pala, gwapo pa naman"

Nang mga oras na iyan, wala akong hiyang nararamdaman. Instantly, nakaramdam pa nga
ako ng saya eh. Why? Because I could take all of those insults para lang kay
Emerald. So what kung tawagin nila akong bakla? Ikakaunlad ba ng Pilipinas ang
pagtawag ng bakla sa akin?

Dati, I instantly get angry whenever na tinatawag akong bakla.I just don't like it.
It's not that dinidiscriminate ko sila, I actually like them. Gays. Their humors.
Pero ayaw ko sa akin. Ayaw kong tinatawag akong bakla. Just call it part of our
ego.

" Sir!? Bibili po kayo ng napkin?" napaangat yung ulo ko sa tanong nung cashier.
Hindi pa ba obvious? " Hindi, I'm actually planning to eat those." Sarcastic na
sabi ko sa kanya. Nagbaba na lang ng tingin yung babae at pinunch na yung bibilin
ko.

" AND JUST SO YOU KNOW. THESE ARE FOR MY WIFE. I INITIATED TO BUY HER NAPKINS. SO
WHAT? BUMILI LANG NG NAPKIN, BAKLA AGAD? HINDI BA PWEDENG I JUST LOVE MY WIFE SO
MUCH THAT I ACTUALLY LIKE THE IDEA OF ME... BUYING HER NECESSITIES?"

***

" Stop this Emerald!" napatigil ako sa pagpasok sa bahay naming ng marinig ko ang
boses na iyon. Tristan's. Sinilip ko si Emerald and there she is nakakuyom ang mga
palad. I know that she's angry. Eavesdropping is bad but I can't help it. Parang
may naguudyok sa akin na pakinggan pa sila.

" Stop!? Can't you hear yourself Tristan? Bakit mo ako pinapatigil? After ng lahat
ng nangyari!? Can't you see that I'm just starting... Certainly, it was all JC's
fault naman. I've changed myself for this and carefully planned everything!"

" Yun na nga eh. You've changed! Don't you see? My brother is hurt deep inside and
he's really doing everything just to please you. Pero ano? Pinapahiya mo siya and
worse, pinapahirapan mo rin siya!"
" Tristan! Alam mo lahat ng ginawa niya sa akin. He hurted me not only
physically... worse emotionally. He molested me! He killed our child. Yeah
unintentionally, pero the mere fact na namatay yung anak ko ay dahil sa kanya lahat
ng iyon. At sinong matinong asawa ang papatirahin yung kabit niya sa mismong bahay
nila! At paano mo ieexplain yung anak niya kay Chantal ngayon!?"

" Sarado na yang isip mo, Emerald! Can't you see the point!? Someone is destroying
your goddamn relationship with JC! Sa simula pa lang Emerald, may naninira na sa
inyo pero your anger blinded you. I know Kuya... alam kong may mga dahilan siya
kung bakit nagawa niya iyon. I think he is just afraid but he loves you, believe
me!" nakita kong punong puno nan g luha yung mkha ni Emerald. Mas lalong nanikip
yung dibdib ko by her sudden outburst.

" Reasons?Dahilan para saktan ako!? Fuck!"

" It was----" bago pa masabi ni Tristan yung sasabihin niya ay pumasok na ako at
iniabot agad yung binili ko kay Emerald. I look at Tristan in his eye. " Alam mo
na?" tanong ko sakanya at tuloy tuloy na tumango siya. " Emerald needs to know
those..." he said to me not minding Emerald. " Emerald will be in danger." I softly
whispered.

" WHAT THE HELL ARE YOU TALKING ABOUT!?" sumisigaw na si Emerald. Akmang
magsasalita na ulit si Tristan ng pigilan ko siya. " No please, Tristan, just leave
it to me. I know... I can fix this" tumawa lang ng pagak si Tristan at tinitigan
ako. " Kelan mo maiaayos ito, Kuya? After 10 years? Kung kelan pinapatay ka na ni
Emerald ng galit niya!? No! You need to stand up Kuya! Don't be such a douchebag!
Huwag kang matakot!" he hissed. Pumagitna na si Emerald sa amin at naguguluhang
tinignan kaming dalawa. Tinanong niya ako but I don't answer her that's why she got
angry... again.

" Hindi ako natatakot para sa akin! Mas natatakot ako para kay Emerald! I can't
afford to lose her! You know his connections! Mas malawak kaysa sa atin!" I
hissed... shaking uncontrollably.
" No! This time, we can outreach him. I have all the connections... you know that
his group is now wanted to almost 5 countries, Kuya! Cath... she's an Interpol
agent, she can help us! Tell Emerald the truth para maliwanagan na ang lahat!"

" Teka nga! Gulong- gulo na ako, alam niyo bay un!? What are you guys talking
about!? At paano napasok si Cath sa usapang ito!?" Naguguluhan na si Emerald... I
know. At alam ko rin na kapag nalaman niya ang buong katotohanan. Everything will
change... Tumingin ako kay Tristan and gave him my approval.

" Different kinds of drugs, murder, kidnapping and human trafficking. Ilan lang
iyan sa mga ginagawa ng grupo niya. He all manipulated this fucking scheme. He all
manipulated those scenes para mapahirapan si JC. Para lahat ng sisi, mapunta kay
JC. Para magalit ka kay JC. And that's when the time na papasok siya sa eksena and
will try to comfort you... soothe you with his sweet words... brainwash you with
all those lies..." Tumingin si Emerald sa akin

" You see... lahat ng nagawa at ginawa ni Kuya ay may dahilan kasi mapapahamak ka
worse... baka mamatay ka kapag hindi nangyari iyong mga pinapagawa niya..."

" S-sino? S-sinong may pakana nito?" mahinang naiusal ni Emerald.

" Sinong may pakana nito?" Tristan just repeat Emerald's question. I just stood
there dumbfounded. Hindi ko na alam ag gagawin at sasabihin ko. I know any
minute... magbabago na ang takbo ng larong ito...

" SI HIRO" Tristan spat every word like it's the dirtiest and worst word in the
whole world and I just watch Emerald as she slowly lost her consciousness.

AUTHOR'S NOTE:
I am very sorry for the super duper late update. Malapit ng matapos itong His Wife
and sana patuloy niyo po rin siyang suportahan ito and also my other story: Buti Pa
Siya. Kung masyado na kayong naguguluhan, just PM me, k? Love lots!

####################################
His Wife (42) Clandestine
####################################

" Hiro drugs me always and I can't do any single fucking damn thing..." wala na sa
sarili si Jayden. Litong lito na siya kung paano ipapaliwanag sa asawa niya kung
paano at bakit niya nagawa iyon lahat.

" Nawawala ako sa sarili ko that's why sometimes... I had brutally and physically
abused you..." tuloy tuloy pa rin siya sa pagsasalita. Nanatiling tahimik lamang
sila Tristan at Emerald. Bigla na namang tumulo ang luha ni Emerald, pilit na
inaalala ang nakaraan.

" Sometimes!? Damn you! It's always JC! Sa araw araw na ginawa ng Diyos, lagi mo
akong sinasaktan!" nanggagalaiti namang sigaw ni Emerald.

" I- I tried to tell you how much I love you... but I always fail..." napiyok na
rin si Jayden. His voice even cracked. Nanatiling nakakuyom ang mga palad niya.
Isang malakas na sampal ang natanggap niya mula kay Emerald. Namumula na rin si
Emerald at alam mong din a siya komportable sa mga nangyayari.

" Emerald! Stop it!" malakas na sigaw ni Tristan habang pinipigilan si Emerald sa
pagsugod kay Jayden. Nanatili na lang na nakayuko si Jayden pero nagsimula ng
umagos yung mga luha niya.

" Ganoon na lang ba iyon!? Magpapaliwanag ka lang at sa tingin mo, mapapatawad na

kita!?" isang malakas na hagulhol ang narinig sa buong kwarto. Pilit naman siyang
pinipigilan ni Tristan.
" Let him finish, Emerald!" malakas na sigaw ni Tristan na nagpakalma sandal kay
Emerald.

" Hindi ko hinihiling na patawarin mo ako, ang gusto ko lang pakinggan mo ako."
Madiin at may conviction na sabi ni Jayden na nagpatingin kay Emerald. Nagulat siya
sa biglaang outburst ni Jayden.

" I tried telling you how much I love you nung nasa eroplano na tayo... by saying I
love you and I am sorry for hurting you by telling it in other language... Nung
nawala ka sa Paris, I was there... following you and God knows how I wanted to
punch those guys for hurting you... but Hiro manipulated the scene... siya ang
nagbayad sa mga lalaking iyon para kunayri ay pagtangkaan ka ng masama then he
acted as your knight in shining armor." Nalilito na rin si Emerald. Paano? Bakit?

" Bakit hindi mo ito sinabi sa akin? Asawa mo ako? Obligasyon kong malaman lahat
ng problema mo but you chose to hide it from me!" biglaang outburst na din ni
Emerald. Nanatili pa ring tahimik si Tristan, nakaantabay sa bawat mangyayari sa
pagitan ng mag- asawa.

" I tried to tell it to you! Pero look what happened! Nung una, threats lang ang
natatanggap mo, right? Then when I impregnated you, someone shot our car! Natatakot
ako sa pwedeng mangyari hindi para sa akin pero para sa iyo! I tried it, Emerald.
Sinubukan kong buuin ulit yung relasyon natin pero natakot ako... naduwag ako!"

" Oo! Tama ka kasi isa kang malaking duwag! Hindi mo man lang ba ako kayang
ipaglaban? Hindi mo man lang ba ako kayang protektahan? Mayaman ka Jayden and you
can do anything you want!" naguguluhan na talaga si Emerald. Kaya naman talagang
gawin lahat ni Jayden pero bakit natatakot it okay Hiro? Biglaang hinubad ni Jayden
ang damit nito na nagpapakita ng iba't ibang marka. Marka ng pilat na gawa ng
baril, mga tahi at mga saksak.
" Hindi ko ito ipinagmamalaki Emerald... pero lahat ng ito galing kay Hiro. He has
more power than I do. He has the money more than I do. He hurted me... physically,
mentally and also emotionally kung hindi ko man nagagawa yung mga ipinaguutos niya
sakin! Okay lang sa akin na saktan niya ako, pero hindi ko kayang ikaw ang saktan
niya"

" Pero sana naman at least, sinabi mo sa akin para napagplanuhan natin ito! Hindi
mo na ako kailangan saktan physically and emotionally!" may punto nga naman si
Emerald. Pero ano pa nga ba ang ipa bang mga dahilan ni Jayden?

" Sinubukan ko ngang sabihin diba? Pero look what happened... Tristan and you got
shot. You almost killed yourself. Hindi mo alam kung gaano yung pagaalala ko nun at
pagsisisi na sana hindi ko na lang ikaw ibinati dahil mas lalo kang napapahamak!"

" Gad Jayden! Mas pinili mong saktan ako?" mas lalong napahagulhol si Emerald.

" Mas mabuti na rin yung nasasaktan tayo pare- pareho... kaysa makita kitang
mamatay..."

" Sinaktan mo ako Jayden!"

" P-patawarin mo ako... but believe me, nasasaktan kita dati because of Hiro's
drugs! Nawawala ako sa ulirat, I can't even think on my own. Konsiyensiyang
konsiyensiya ako right after I hurt you..."

" Pero yung anak ko Jayden... Pinatay mo siya Jayden..." humihikbi at umiiyak pa
rin na sabi niya.
" Hiro planned that too, Emerald at wala na yata akong ibang masasabi kundi ang
sorry kasi hindi man lang kita naipagtanggol pati yung anak natin..." sising sisi
na sabi naman ni Jayden. Then, Tristan began to talk.

" OCD..." sabay na napalingon sina Jayden at Emerald kay Tristan na banayad na
humithit sa hawak nitong bagong stick ng yosi. Malamang ay nawawalan na ito ng
pagpapaintindi kay Emerald.

" Obsessive- Compulsive Disorder. Isinasawalang bahala ng karamihan but they didn't
know that it is deadly... Very dangerous. The policemen have him checked and he was
diagnosed to have OCD. It is an anxiety disorder that produces obsessions to
things... or to a person. People who have OCD tend to be psychotic... but mind you,
they have an exceptional intelligence. Sila yung tipong hindi sila titigil hangga't
hindi nila nakukuha yung gusto nila... And that's you Emerald..." sabi ni Tristan
at humithit ulit ng sigarilyo, nanatili namang nakatitig ang dalawa sa kanya.

" Hiro is careful on planning, taking his time wisely in making his decisions to
get his obsession, another factor ng taong may OCD. But then, too bad for him 'coz
his feisty brother got his obsession... that's why he's mad... very mad na kaya
niyang patayin yung obsession niya kung hindi rin naman sa kanya mapupunta ito. He
wants you Emerald and he could easily kill you kapag hindi ka nagpatangay sa
kanya... Kuya jist protected you from that psychotic." gusto ng magwala ni JC.
Masyado ng nagiging komplikado ang lahat... sa una pa lang. Tinitigan ni Jayden si
Emerald na malamig pa rin ang tingin sa kanya. Tila walang nagbago sa titig nito.

" Chantal and Hiro were used to be fucking buddies... magkasama nilang binuo yung
plano on how to make Jayden's life miserable. Chantal's child is not really
Jayden's but Hiro's." mahabang namang paliwanag ni Tristan.

" Pero sinaktan niya ako eh!" paulit ulit na sabi ni Emerald hangga't sa niyakap
siya ni Jayden ng mahigpit na mhigpit. Matagal tagal na rin simula nung magawa nila
ito.

" Mas pinili niyang saktan ang sarili niya at ikaw kaysa mapahamak at mapatay ka,
Emerald"pasakali naman ni Tristan

" Wala ng magagawa yung mga sorry at 'patawarin mo ako', Jayden. Sobra na... tama
na... you could've have think a better way para mailigtas tayo pareho. May iba pang
paraan... Sa ilang taon nating pagsasama at pananakit mo sa akin, iniisip mo yung
kapakanan ko!? Punyetang kapakanan ko! Alam mo bas a tuwing sinasaktan mo ako...
sinasabi ko na lang n asana namatay na lang ako!" Makahulugan na sabi ni Emerald.

" Emerald! Can't you see? Malaking tao ang babanggain natin. MGA malalaking tao,
Emerald. Kuya can't risk your life! Hindi lang ikaw ang naghihirap, pati siya!
Hindi lang din ikaw ang nasaktan, pati siya! Hindi lang din ikaw ang parang
pinapatay lagi, pati din siya... 'coz I know, everytime you got hurt is like a
million knives stabbing his chest." naiinis na paliwanag ni Tristan.

" There's no such fucking way para mapapatawad ko pa siya... maybe nabawasan yung
galit ko but those fucking explanations are not enough to heal all the wounds in my
heart... Tagos sa puso eh... Umabot na hanggang kaluluwa."

Masyado ng pinatigas ng galit ang puso ni Emerald. Hindi na siya marunong making at
tanging sarili na lang niya ang iniisip niya. Time would surely heal Emerald's
sufferings. Pero sa ngayon, matinding galit at panggigigil ang nararamdaman niya
kay Hiro. She want to strangle his neck and kill him for making her life miserable.

At kay Jayden? Hindi niya alam kung galit pa rin ba siya... ang alam niya lang,
parang gumaan kahit papaano yung loob niya. Parang wala na lang... siguro'y oras
ang kailangan para manumbalik ang dati para kay Jayden at Emerald... It's up to
Emerald kung papatawarin niya pa si Jayden...
####################################
His Wife (43) The Beginning
####################################

" I'm watching you, JC. Make sure that you will make her life a living hell, do you
understand!?" dumagundong ang boses ni Hiro sa kwartong kinalalagyan niya. Mahigpit
siyang hawak ng mga tauhan nito. Inilibot niya ang paningin at nakatutok karamihan
ang mga baril sa kanya.

" Can you see this?" iwinagayway pa nito ang hawak nitong Ipad at nakita ko doon na
mahimbing na natutulog si Emerald. Napabuntong hininga na lang ako. Nagulat pa nga
ako ng isang malakas na suntok ang dumapo sa tiyan ko.Napapalibutan ng CCTV niya
ang buong bahay namin...

" Saktan mo siya. Make her cry. Did you get that? Or else..." may pagbabanta sa
boses nito habang iwinawagayway ang hawak na remote. Alam ko iyon. Remote para sa
bombang nakainstall sa buong bahay niya. He can't speak nor shout.

" You can't do that. Mamamatay siya!" sigaw niya dito. Pero isang malakas na
halakhak lang pinakawalan nito. Nakalimutan niyang demonyo pala ito at walang awa.
" Mas mabuti ng mamatay si Emerald kaysa naman mapunta siya sayo, Kuya" nanguuyam
na sabi nito sa kanya.

Hindi ako makapagsumbong dahil alam kong marami siyang kilala sa gobyerno. Kahit sa
kapulisan. That will only worsen the situation. Pwede akong mapahamak... or worse
pati si Emerald. A drug lord, that is Hiro na malayo sa kilala ng publiko na racer.
Tinignan ko siya. Wala akong magawa. I can't do a single fucking thing to protect
my wife... from Hiro and from myself.

" Boss, dumating na po yung shipping ng Ecstasy at Fly High." Nakita ko kung paano
ang malademonyong ngiti ni Hiro. Tinignan niya ang mga lalaking nakahawak sa akin.
" Turukan muna ng ecstasy yan bago paalisin." Bilin niya sa mga ito. God knows how
I struggle and restrain from them. Pero hinampas lang nila ako ng baril at paulit
ulit na binugbog. Oh God, please save me from this misery... Save my wife from this
misery. Save Emerald... please. I love her.

***

Tinignan ko siya. I look at Emerald, peacefully sleeping. Ang ganda niya pa rin.
Parang hindi ko yata kaya itong gagawin ko. Everything is too much. Tinitigan ko
ang baso na hawak ko na punom- puno ng nagyeyelong tubig. Bumuntong hininga ako at
dinampian siya ng magaan na halik sa labi... sabay sinabuyan na din siya ng hawak
ko.

" Bakit hindi ka pa nakakaluto!?" sigaw ko sa kanya. Nakita ko kung paano niya
tignan yung orasan sa tabi niya. Alam ko... Alam kong napuyat siya dahil sa paggawa
ng report niya. I also know na wala pa din sa limang oras ang tulog niya... dahil
binabantayan ko siya. I need to watch her para makasigurong hindi siya sasaktan ni
Hiro.

" S-sorry" tanging nasabi ni Emerald sa akin pero how I want to punch myself...
hurt myself dahil hindi naman niya talaga kailangan na humingi ng sorry sa akin.
Ako. Ako dapat ang nagso- sorry sa kanya dahil sinasaktan ko siya pero wala akong
magawa!

" Wala ka na bang ibang gagawin kundi ang mag-sorry! Fvck, I'm going to be late on
my meeting! Wala ka talagang kwentang babae ka!" asik ko sa kanya at pabalya kong
binitawan yung pagkakahawak ko sa braso at batok niya. Nakita ko kung paano tumama
yung tuhod niya sa lamesa. Muntik pang mahulog yung laptop ni Emerald. Dali- dali
akong tumalikod at hinayaan na dumaloy yung luha ko. I'm sorry Emerald...

Walang kwenta. Walang konsiderasyon. Tanga. Bwisit. Boba. Stupida

Yan lagi ang tinatawag at pinaparamdam ko sa kanya. I know how hurt she is. Kung
paano siya umiyak. Kung paano niya indain lahat ng sugat at sakit na binibigay ko
sa kanya. Parehas kami... parehas na kaming durog. Parehas na kaming wasak. Dahil
kay Hiro ang lahat ng ito... He fucking ruined everything. Our supposed to be happy
relationship...

***

I intently look at the girl na ipinadala ni Hiro sa akin. Yung babaeng gagamitin ko
for my scheme. Malayo pa lang ako ay naamoy ko na ang niluluto ni Emerald. I just
smile at the thought of her... cooking my favorite meal.
" Katulong mo?" tanong ng babae sa akin. Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Emerald
sabay ng pagyuko niya. Nag-umalpas na naman yung luha ko na madali kong pinahid at
ngumiti rin pagkaraan. " Yup" sagot ko sa babaeng kasama ko na kulang na lang ay
maghubad dahil sa suot niyang damat. My wife, Emerald is way better than this
bitch.

Nakita ko na yung dumaang sakit sa mukha ni Emerald. Nagsimula na ring mangilid

yung luha niya. Shit! Pinaiyak ko na naman siya pero pagkaraa'y ngumiti rin ito.
Alam kong may kalokohan na naman itong naisip. Alam ko. At tama nga ako dahil kung
anu- ano siguro ang nilagay niya sa juice ng babaeng katabi ko at naibuga niya iyon
sa akin. I acted that I was very angry perosa loob loob ko'y natatawa na rin ako.

" Tanga tanga kasi. Kaya mo na yan, lagyan mo ng betadine." Gustong gusto ko siyang
daluhan ng makita kong naapakan niya yung isang bubog. How I wanted to comfort her.
How I wanted to hug her. Tell her that everything is okay at gagamutin ko iyon.
Pero I know that Hiro's eyes were everywhere.

Kagaya ng napagusapan ay kakamustahin ni Hiro si Emerald at tatawag siya dito. "

What do you want from my wife?" with full conviction na tanong ko na may halong
sarkasmo na rin. " Kuya? Are you hurting Era, again?" hindi siguro napansin ni
Emerald yung tunog ng mahinang pagtawa ni Hiro.

" Era, is Kuya hurting you again? Tell me the truth" tanong niya sa asawa ko pero I
know him well. Alam kong sa likod ng nagaalala niyang boses ang pagngisi niya sa
nangyayari dahil he knows very well that Emerald will start to hate me.

" Wala ka na talagang delikadesa. Pati kapatid ko, kinakalantari mo!" pagkatapos ng
tawag ay kinaladkad ko siya at sinigawan. No... I'm sorry Emerald. Sorry. Isang
malaking palabas lang lahat ng ito. Alam ko naman na wala silang relasyon. Ang alam
ni Emerald... kaya ako nagagalit ay dahil naging dancer siya sa club. But I know
her. Siya ang dahilan kung bakit ako nakatapos. Siya ang nagtustos sa akin. Yun
lang ang pinalalabas naming kwento ni Hiro kung bakit ako nagagalit kuno kay
Emerald.

***
I saw her. Umiiyak na naman siya, sa harap ng Mama at Papa niya. Alam kong ako na
naman ang dahilan ng bawat luha niya. Pero kasi... mapapahamak siya. Alam ko rin na
birthday niya but I don't want to take the risk to greet her lalo na at alam ko na
nandito si Hiro.

" I'm coming over there, Emerald. Happy Birthday" I told her. Alam kong napasaya ko
siya dahil doon. Hindi ko matiis. Hindi ko mapigilan. I want to make love to her. I
want to show my appreciation, affection and love to her... kahit ngayon lang.

" Jayden, I love you" Emerald told me. Gustong gusto ko siyang sagutin. Gusto ko
ding suklian yung pagmamahal na binibigay niya pero bakit ganoon? Natatakot talaga
ako. I'm scared that Hiro might see us and he might hurt Emerald. I'm afraid... I
also love her, very much. So I did my next move... ang move na sa tingin ko ay
hindi siya masyadong mapapahamak... to hurt her and abuse her... then again...
Hiro, the great pretender acted as my wife's knight in shining armor.

Ako dapat iyon eh. Ako dapat. Hindi si Hiro. Hindi siya, kasi siya yung masama. Ako
dapat yung nagpoprotekta sa asawa ko. Ako dapat yung katabi niya ngayon at
yumayakap sa kanya. Ako...

***

" Nagsasawa ka na ba, sakin?" natatakot na ako. Kahit lalaki naman ay nakakaramdam
pa rin ng takot. Parang ako. Masyado ko na siyang nasasaktan. Masyado ko na siyang
napapahirapan. Baka iwan niya na lang ako bigla. Baka nagsasawa na siya sa akin.

" Jayden, remember this. I, Emerald Thalia, will always love you, no matter what.
Kahit.... Kahit.... Kahit na sinasaktan mo ako. Diba I promised that through
sickness and in health, till death do us apart?" I smiled mentally at her answer.
Yeah Emerald, till death do us apart, I will always love you.

***
" Pero kita mo naman. Kahit puno ka ng putik, tinulungan pa rin kita. That's how
much I love you" hindi ko mapigilan yung sarili ko. Hiro might knew this. Pero
hahayaan ko na muna. I want to savor these moments. Simple yet sweet moments.

Wala akong ibang masabi sa kanya. Wala, just the French words " I LOVE YOU STILL
AND SORRY FOR HURTING YOU."

" Nope, it's not appropriate. I think it would be better if it would be, The
handsome and the bitch, unfortunately collides" I smirk when I told that to her.
Pero mentally, I want to slap myself. Gusto kong tutulan yung sinabi ko but I saw
Hiro's men watching us.

***

Nakikita ko siya. Sinusundan ko siya. I know na nawawala yung wallet niya. I just
wanted to make sure na safe siya. Nawawala siya, alam ko. She still keeps on
calling me pero lagi ko lang iyon nirereject. Nababastos na siya pero wala pa rin
akong magawa. Wala talaga akong kwenta. Naririnig kong isinisigaw niya yung
pangalan ko habang pinagdidiskitahan siya ng mga lalaking iyon... pero wala akong
magawa kundi ang panuorin siya. Just as I thought, Hiro is there again to save my
wife...

***

"Good bye Babe! Thanks for the visit and for the date. I enjoy it. I love you. And
ah! Nice meeting you Hiro's wife. Bye, guys!" As part of the plan, Chantal is
there... acting like my mistress. All part of Hiro's schemes. Oo, ipinakilala ko si
Emerald na asawa ni Hiro para mapaniwala din naman si Maxene. Hindi dapat siya kay
Hiro... dapat ako. Dapat sakin. Dapat ipinagmamalaki ko siya. Pero wala akong
magawa.

" Okay lang. Pabor nga sakin pag nawala yang impaktang babaeng yan sa buhay ko eh"
I once told her. Pero bakit napakasikip talaga ng dibdib ko? Then, nakita ko kung
paano siya unti- unting panawan ng malay. Inunahan ko na si Hiro and I caught her
and worriedly rushed her to her rooms.
Again... wala na naman akong nagawa kundi ang paulit- ulit na sabihin na... mahal
ko siya.

***

" Ayaw ko na Hiro..." I bet na nagdidiwang na si Hiro. Narinig na niya yung gusto
niyang marinig. Now, Emerald hates me. Ayaw na niya sa akin. Nagsasawa na siya
sakin. Nagtagumpay na si Hiro. Ang sakit...

" A-ano b-ba ang k-kailangan kong gawin para hindi m-mo a-k-o iwan, Emerald ko?.
Why don't you give me a chance instead of leaving me? Please" I pleaded. I beg.
Hindi ko kaya. Sana kasi ako na lang yung sinasaktan. Sana ako na lang, hindi ko
kayang iiwan niya ako. Hindi. Masakit. Pero alam kong after this, I need to face my
consequences.

I sent her some flowers... Nagbabakasakali ako na mararamdaman niya yung pagmamahal
ko sa pamamagitan nun pero para lang akong tanga di ba? Nagpadala lang ako ng
bulaklak, mapapapatawad na niya agad ako? Stupid me.

Kinabahan ako. Natakot ako. Nakita kong umaaligid yung mga tao ni Hiro sa amin.
Some of them showed me their guns. Alam kong wala silang pagaalinlangan kung
ipuputok man nila yung baril papunta sa amin" Napag-isip isip ko... kailangan na
nating ayusin ito. Hindi dahil mahal pa rin kita pero ano na lang yung sasabihin ng
tao kapag naghiwalay tayo? It would surely destroy my reputation. Kaya, babawasan
ko na din ang pagiging cold ko sayo in exchange na hindi ko na manlalalaki. Got
it?" Wala na akong ibang maisip. I need to stay with Emerald so that I can protect
her. I can't afford to lose her.

I can't...

***
" God damn it! You need to be good at seducing him! Para sa ganoon, hindi na siya
bumalik sa kanya!" sigaw ni Hiro kay Chantal. Bakas na bakas dito ang galit para sa
kaharap pati na rin kay JC. Nakarating sa kanya ang balita na nagkakamabutihan at
nagiging maayos na daw sila ni Emerald. Hindi makakapayag si Hiro. Hindi, kahit
kailan.

" Ikaw rin ah! Bakit nasa akin ang sisi? Dapat galingan mo ang paninira tungkol sa
kuya mo ng iwan na siya ng asawa niya!" sigaw naman ni Chantal. Hindi siya
magpapasindak kay Hiro. Chantal and Hiro used to be fucking buddies... Chantal is
also a drug user kaya no wonder na sunud- sunuran na rin ito kay Hiro.

" Hindi dapat sila mag-bati! Dapat mas kamuhian pa siya ng kapatid mo para mapunta
siya sayo! Diba? Nice plan? Sakin yung lalaki, sayo yung babae" ngingiti ngiting
sabi ni Chantal kay Hiro. Nakangiti namang tumango si Hiro kay Chantal. That was a
nice plan... naisip ni Hiro.

" Ubusin mo ang oras ni Kuya para hindi na niya mabigyan ng oras si alam mo na.
Para kapag nahihirapan na ulit siya, sakin na siya pupunta. And this time, hindi ko
na siya pakakawalan. Tama! Dapat sa paningin niya, ako ang magiging hero niya then
si Kuya naman mas lalong magagalit sa kanya para hindi na siya balikan. Para akin
na siya, sayo na si Kuya" ngitngiti ngiti namang dagdag ni Hiro saka itinungga ang
isang basong may alak na may halong kung anu- anong droga. Pinagiisipan nila ang
mga paraan kung paano mapagsisira ang isang relasyon. Kailangan daw nilang masira
ito sa lalong madaling panahon para makuha na nila ang kani-kanilang gusto.

Gusto ng babae ang diumano't lalaking may asawa na. Gusto ni Chantal si JC, gusto
niya ring paburan si Hiro.

Gusto ng lalaki ang diumano'y asawa ng lalaking gusto ng babaeng kausap niya.
Gusto... Mahal ni Hiro masyado ang asawa ni JC... si Emerald.

" Tang'nang JC yun! Malilintikan sakin yun" at kagaya nga ng iniusal ni Hiro ay
pinahirapan niya si JC. Binigyan niya ito ng latay sa likuran. Isang malaking latay
na hinding hindi nito makakalimutan. Latay na tanda na dapat hindi siya sinusuway.
Hindi pa nakuntento si Hiro at Chantal ay pinabugbog pa nila ito sa mga tauhan
nila.

***

The symptoms are showing... I know that my wife is already pregnant. Pero bakit
bumalik pa si Tristan? Baka madamay pa siya. Baka mapahamak ulit siya. Hindi na ako
makakapayag. Tama na yung dati na pinagkamalan ni Emerald na rapist niya si Tristan
na which is hindi naman totoo. It was all Hiro's fault. Iniutos niya iyon. Bata pa
lang kami... ganoon na si Hiro. Bata pa lang kami... nasa sindikato na siya.

" Sshhhh. Stop crying, sige ka, masstress din si Baby. Emerald, I promise, from now
on, I'll be a good husband to you. Aayusin na natin yung marriage natin. I love the
both of you" I will not be a coward anymore. Hindi na. I know I can. I can protect
them. Kaya kong protektahan yung mag-ina ko. Ayaw ko ng maging duwag. Kaya ko
ito...

" Shhhh. Stop crying na Emerald ko. Makakasama kay baby yan" Nakita ko ang
nagbabantang mga mata ni Hiro. Hindi ko pala kaya... ngayon pa't alam ko na peke
yung doctor na tumingin sa asawa ko at lason ang nakalagay sa injection na hawak
niya kanina... Alam ko na... Hiro won't stop this. Hindi siya titigil. Napatingin
ako sa umiiyak na si Emerald. I can't afford to lose them I can't afford them to be
hurt by Hiro.

Natatakot ako para sa mag- ina ko... Ano pa ba ang magagawa ko? I need to obey
Hiro's orders... again.

***

" Dammit Emerald! Stop acting like a bitch again!" I curse underneath my breath ng
makita ko yung reaction ni Emerald pero wala akong magagawa. Nandoon si Chantal and
she might do something bad to Emerald.

" Sorry, if you're asking for your husband, wala siya eh. Napagod ko yata. Well
darling, it seems that you can't satisfy his own needs. You know why JC treats you
nice? Because of the baby! Ilusyonada ka na lang kung iisipin mong dahil mahal ka
ni JC. Mabait lang siya sayo dahil sa anak niyo.Ayan tuloy. I'm thinking, hindi ka
naman ganoon kataba, in fact lump palang yung nasa tummy mo, pero ganito na si JC?
What more kung malaki na yung tiyan mo at lulumba lumba ka na!? HAHAHAHA" Gusto
kong agawin yung telepono ko at icomfort si Emerald. Naririnig ko yung mga iyak at
hikbi niya. Hindi totoo ang lahat ng sinabi ni Chantal. Kahit siguro tumaba si
Emerald ay mamahalin ko pa rin siya... Kahit ano namang mangyari, nandoon pa rin
ako sa tabi niya.

And then... that unexpected event change my world upside down. I lost my baby...
because of me. Because of Hiro. Because of Chantal. Nagpagamit ako sa kanila. This
is all my fault.

***

Mag-iingat ka.Sulitin mo na yang mga nalalabi mong oras sa piling ng asawa mo.

I saw that death threat. Alam kong galing lang iyon kay Hiro at kay Chantal. Ano pa
ba ang kailangan nila? Ginagawa ko naman lahat ng iniutos nila. Hawak hawak na nila
ako sa leeg. Wala na akong magawa. Nasasaktan ko na yung asawa ko... physically and
emotionally.

Hindi ko talaga kayang iwan si Emerald... that's why they shot them. Kasalanan ko
ito, because I tried to tell her. I tried to tell Emerald lahat ng nalalaman ko.
Pero they shot my brother... my wife. Tristan and Emerald. Napakawalanghiya nila.
Wala silang awa at mga puso. Alam kong iyon ang sign para lalo kong pahirapan kuno
at kamuhian kuno si Emerald... para mawalan siya ng pagmamahal sa akin at
mapabaling yung atensiyon niya kay Hiro.

" M-mahal k-kasi k-kita" Gusto kong pumatay ng tao habang tinitignan ko yung asawa
ko sa ganoong sitwasyon. Nanghihina na siya sa mga kamay ko. Dapat sa akin yung
bala, pero bakit niya pa sinapo? Para sa akin yun eh! Sasabihin ko na dapat sa
kanya kaya nangyari lahat ng ito. Damn....

" Emerald, mahal kita. Don't leave me..."

***

R.I.P

JC AND EMERALD'S RELATIONSHIP.

" Ang ganda noh?" tanong ni Hiro sa akin. Umismid ako at sisinghalan ko sana siya
ng itutok niya yung baril niya sa sentido ko. " Iputok mo na, patayin mo na ako! I
can't hurt my wife again!" sigaw ko sa kanya pero isang malakas na hampas lang ang
natamo ko sa kanya pagkaraa'y pinagsisipa niya ako. I tried. I tried to restrain
from him and punch him pero pinaputukan niya lang ako sa braso. Blood started to
gush down my arm...

" Kapag namatay ka, hindi mo makikita kung paano mapasaakin si Emerald. She's mine,
JC! Hahahaha, akin kasi siya!" Alam kong ipinadala na niya yung lapidang iyon kay
Emerald.

Hayop ka talaga, Hiro. Demonyo kayo.

***

" Heto, nagpapatanga pa rin sayo, tinitiis lahat ng sakit na binibigay mo" Alam
kong unti- unti na siyang nagbabago dahil sa akin. Eto ba Hiro ang gusto mong
mangyari? Ang kamuhian ako ng tuluyan ng asawa ko? Ang malaman niya na ako ang
tatay ng dinadala ni Chantal, pero ikaw naman talaga Hiro?

***

" Ginagawa ko naman na ang lahat... pero bakit nandiyan ka parin? Bakit nagtitiis
ka pa rin sa demonyong tulad ko? Pwede mo naman akong iwan eh"

" Katigas kasi ng ulo mo eh. Hindi mo ba naiintindihan? I want you out of my
life..."

" I hate to see you crying"

Emerald... umalis ka na para iligtas yung sarili mo. Iligtas mo yung sarili mo mula
sa akin. Mula kay Chantal. Mula kay Hiro. Run for your life.

***

That night when we make love... na akala niya para sa akin ay sex lang was one of
the happiest moments in my life. Napakasaya ko nun pero natatakot na rin ako. " I
can't love you and I will never will" gusto kong sabihin sa kanya na hindi totoo
iyon at mahal na mahal ko siya pero wala talaga akong magawa.

Alam kong labis ko na siyang nasasaktan. I've decided na tumawag sa kanya using an
unknown caller... " I love you...." Mabilisang sabi ko sakanya sabay baba na rin
ng telepono ko. Kahit doon na lang. Kahit sa simpleng tawag na yun, masabi kong
sobrang mahal ko siya.

***

" Sa kasagsagan po ng kahabaan ng kalsadang SLEX ay nagpaikot ikot at bumangga po

ang puting Honda Accord. Napag-alaman po namin na mabilis magpatakbo ang naturang
driver nito at may iniwasan lamang na kotse kaya naaksidente.

Ayon din po sa resources namin, babae ang nagmamaneho at ito daw po ang asawa ng
diumano ng may-ari ng Mercado Builders na si Mr. Jayden Cade Mercado. Si Mrs.
Emerald Thalia Mercado po ang laman nang naturang nag-aapoy na kotse. Nakumpirma po
na siya ang biktima dahil sa suot nitong singsing at dahil sa mahahalagang bagay na
nakalap ng pulisya sa loob ng kotse.

Matindi po ang nangyari sa binibini na halos hindi na makilala dahil sa sunog na

natamo nito. Wala na po siyang buhay ng mailabas sa kotse. Ang biktima ay
kasalukuyan pong nasa St. Luke's Medical Center ang bangkay nito para sa pag-
susuri. Ito po si Melanie Cruz, nag-uulat" I feel numb at that moment. Masakit.
Sobrang sakit. Hindi ko kaya. Hindi!

" No..." I whispered. Bakit!? Bakit ngayon pa?

Emerald... no.

***

" Hindi pa siya patay, ate." I told Maxene with full conviction. Hindi pa patay si
Emerald di ba? Hindi pa naman diba? Hindi niya ako iiwan eh, till death do us apart
nga eh. Pero bakit? Ang sakit!

" Huwag nga kayong umiyak jan! She's fine okay!? B-baka n-nag-iinarte lang siya." I
told them trying to ease the situation. Tinitigan ko si Hiro. Nakatingin lang din
siya sa akin. Kasalanan niya ang lahat ng ito! Hindi ko man lang nasabi na mahal ko
si Emerald.

" Fuck you! Damn! Masaya ka na ba at wala na yung asawa ko dito!? Patay na siya
dahil sayo!" wala na akong pakialam kahit maglupasay at mag-iiyak ako sa harap ni
Hiro. Nasasaktan ako. Sinuntok niya ako sa panga. " Kulang pa yang sakit na
nararamdaman. Akin dapat kasi si Emerald! Hindi siya patay! Hindi! Hindi, kasi akin
na siya! Hahaha" umiiyak pero tumatawa na sabi niya sa akin. Nababaliw na siya...
Malala na siya.

"Akin siya! Hahahaha! Akin! Hahaha!"

***

" Gusto mo bang mawalan ng trabaho? Are you sure that siya nga yung asawa ko!?"
Hindi totoong si Emerald yun eh. Hindi ako makakapayag. Hindi pa patay yung asawa
ko. Hindi pa.

" I'm sorry Mr. Mercado pero masyadong sunog ang bangkay ng asawa niyo. We can't
make any tests. So now, hindi pa ba sapat yung mga gamit niya na nakalap ng
pulisya? Excuse me sir, and condolence" " I'm sorry Mr. Mercado pero masyadong
sunog ang bangkay ng asawa niyo. We can't make any tests. So now, hindi pa ba sapat
yung mga gamit niya na nakalap ng pulisya? Excuse me sir, and condolence"
Nanlulumong naglupasay ako sa sahig. Bakit niya ako iniwan? Ganoon nab a siya
kagalit sa akin? Ganoon nab a niya ako kinamumuhian!? Emerald...

" Ibibigay ko lahat. Until the last cent in my money... just tell me that she's
okay" nanlulumo kong sabi sa doctor pero umiiling iling na hinawakan ng doctor yung
balikat ko. Is this some part of a gag show? Hindi pa kasi talaga patay si Emerald.

" Mr. Mercado, minsan... sa buhay ng tao, may mga destined lang na nangyayari.
Funny right? I am a doctor yet I'm just like a priest giving a preach to you. But,
don't lose hope. May mga bagay lang talagang sadyang nangyayari na hindi natin
mapipigilan. Mga bagay na kahit anong gawin natin... hindi na natin maiibalik at
magagawa pang muli. Kaya nga sabi nila... habang may buhay, dapat bigyang halaga mo
na yung taong yun para kapag nawala siya... wala kang pagsisisihan? Malay mo this
is just a problem, binibigay ng Diyos sa iyo. You need to be strong. All of you
need to be strong. May darating at darating lang, we just need to wait." Hindi ko
na mapigilang humagulhol. Hiro just keep on punching the wall.

Puta. Kasalanan niya ito eh. Kasalanan ko rin. I killed Emerald. I killed my wife.

***

" Sige na bru, baka may kailanganin si Emerald dito. Alam mo naman yan, baka
magtampo yan pag nakitang wala ako sa tabi niya" hindi ko na alam ang mga
nangyayari. Para akong masisiraan ng bait. Gusto ko na ring mamatay.

And at that moment... I've finally decided on my plan. Mahal na mahal ko si

Emerald. I can't afford to lose her. I can't . I look at the blade in my right
palm. Will this blade be the way so I can see and feel my wife again?

Killing myself is the only way so I can escape from this misery.

I'm sorry Emerald... I love you.

####################################
His Wife (44) I am His
####################################

" I've already called Cath and she'd be here in a minute" anunsiyo sa amin ni
Tristan. I look at Jayden. I'm bothered to him, yes. I look intently in his eyes at
alam kong may nagbago na doon. May nagbago sa kanya na hindi ko matukoy kung ano.

" Make sure that she won't get hurt" sabay kaming napatingin ni Tristan kay JC.
There's a certain conviction habang sinasabi niya iyong mga katagang iyon plus his
eyes. Yung mata niya na parang nangungusap.

" Rest assured Mr. Mercado, that Dreame will be safe" dumating na pala si Cath.
Catharina Sanchez is an Interpol agent na na-assign sa kaso ni Hiro. Luckily, kami
nila Tristan ang mga nakuha niyang witness. She just needs evidence and a strong
proof para mahuli niya si Hiro.

" The plan is simple... Makikipaglapit ka lang kay Hiro, Dreame. Kunin mo yung loob
niya." Napatango na lang ako sa mga sinabi niya. That plan is really simple... yet
dangerous. Napatingin ako kay Tristan who is looking intently at Cath.

" How about you? Are you gonna be okay?" Punom- puno ng pagaalala yung mukha at
boses ni Tristan habang itinatanong niya iyon kay Cath. Nagulat ako ng makita ko
ang pagkamuhi sa mga mata ni Cath... pero hindi naman talaga siya ganoon eh.

" Wala kang pakialam Tristan. Ano nga ba kasi ako sa iyo diba?" nanguuyam yung tono
na ginamit ni Cath. Ayaw ko ng makialam sa kanila. Problema na nila iyon. May mas
malaki pa kaming problema na kailangang kaharapin.

" Will you be okay?" I look at JC. I easily got conscious. Ilang araw na rin kaming
hindi nagpapansinan nor nagkikibuan. Part of me says that wala naman talagang
kasalanan si JC, pero may doubt pa rin sa akin eh.

Nagulat na lang ako sa mga sumunod na pangyayari. Mainit na yakap ang natanggap ko
mula likuran. Hindi ko kailangang lumingon dahil alam ko naman na kung sino iyon.
Tatanggalin ko n asana iyon ng magsalita siya. " Let's just stay like this for a
while... please?" Ewan ko pero nakadama ako ng ginhawa at comfort sa yakap niya. Na
parang sa simpleng gesture na iyon ay nawala lahat ng worries ko.

" Your plan is not simple Cath. Paano siya makikipaglapit kay Hiro kung hindi naman
sila gaanong magkakilala nito?" napaigik ako dahil nakikiliti na ako sa hininga ni
JC na nakatapat sa leeg ko.

" Nice question, pero Hiro will surely bit the plan. Bakit? Through Dreame kasi ay
makakaganti siya." Naramdaman kong humigpit yung yakap niya sa akin then finally
nods as a sign of approval. I look at Tristan and Cath na parang humihingi ako ng
saklolo. I need to get away from his hug. From his grip. Dahil alam ko...
anytime...

Anytime the ice I envelop in my heart will soon melt...

" Please be safe" Then I nod to him. He then finally kiss me in my forehead.

***

" Hi Hiro! Good morning!" Plastik kong binati si Hiro. Nakita ko ang gulat na
rumehistro sa mukha niya pero pagkaraa'y ngumiti rin sa akin. " So how's my new
sister- in- law?" he asked me with a huge grin plastered in his face.

" Yeah, I'm good. How about you? Coffee?" alok ko sa kanya. Ngumiti siya sa akin at
tumango na rin kaya nagtimpla na ako ng kape. Ang duwag mo Hiro, hindi mo kayang
lumaban ng harapan. Impostor! Demonyo.
" Mukhang haggard ka ngayon ah?" I sweetly asked him. Bakit ngayon ko lang nakita?
Bakit ngayon ko lang nakita na behind his smiling face ay ang hatred at ang di
maipaliwanag na meaning na pinapakita ng mga mata niya?

" Yeah, I need to check on the sites. Pagod na nga ako eh." Inilapag ko yung kape
sa harapan niya na may nakalagay na note na: Smile!. Dahan- dahan kong inilagay
yung kamay ko sa sentido niya. How God knows how I wanted to strangle his neck for
making my life miserable pero I restrain myself. I need to stick to the plan.
Minasahe ko siya and he started to groan.

" Ang sarap naman niyan, Dreame" hinawakan niya yung kamay ko. Nandidiri na ako. "
Okay lang ba yung pressure?" Again, I sweetly asked him, still maintaining my sweet
yet alluring voice.

" Yeah, please continue it" Makalipas ang limang minute ay tumigil ako. Napansin
kong nakapikit na siya but I know better, hindi pa siya tulog. Then, I proceeded to
our plan. Stay close and in contact with him.

" You should also rest, Hiro. Hindi maganda sa katawan yung masyadong nagpapagod."
I said to him habang inilalagay ko yung ulo niya bandang hita ko. Dahan dahan ko
ding hinahaplos yung buhok niya. Nagulat ako ng yakapin niya ako.

" You remind me of someone close to my heart..." he finally told me. Kahit alam
kong ako rin yung tinutukoy niya ay nagmaang maangan pa rin ako. " Talaga? Sino?" I
curiously asked him. " Si Emerald..." napakuyom yung kamay ko. Damn him, siya ang
dahilan kung bakit nagkasira- sira yung buhay ko.

Humigpit pang lalo yung yakap niya sa akin. " Hiro, baka may makakita sa atin..." I
told him pero mas lalo niya lang hinigpitan yung yakap niya. " Shit, bakit ba kay
Kuya ka napunta?" I heard him whispering. Then I grin from ear to ear.
***

" Hiro!" Gusto kong mapairap sa ginagawa ko. Nandito ako sa site at isinisigaw yung
pangalan niya. I saw Hiro running towards me kaya napatakbo na rin ako. Ihinanda ko
yung sarili ko sa gagawin ko. Then... " Dreame!? Are you okay!?" he asked me.
Mangiyak ngiyak na tumingin ako sa kanya pagkaraa'y tinignan ang galos na nakuha ko
mula sa pagkakabagsak ko... kuno.

" Waaaah! Ang sakit, Hiro!" Nagiiyak na ako sa harap niya. Binuhat niya na ako at
dinala sa kotse niya. Binuksan niya yung isang lalagyan doon and I have the view of
the items. Isang pakete na kulay puti... I'm a hundred percent sure na drugs yun.

" Pikit ka muna, this will hurt a little" Friendly yung ipinakita niyang ngiti
habang dinadampian niya ng bulak na may betadine yung sugat ko. Napangiwi na lang
ako. Mukhang mali pa yata yung pagkakabagsak ko. Ang sakit nung sugat ko. " Huwag
ka na kasing tatakbo sa susunod, okay?" he said to me habang nilalagyan ng band aid
yung sugat ko.

" Yes sir! Thank you Hiro!" mukhang nagulat siya sa ginawa ko dahil niyakap ko siya
at hinalikan sa pisngi. Then again, I saw how wide his grin is. " Hatid na kita,
okay? Tumawag pala si Kuya na ipapasyal niya daw muna sila Chantal and the baby"
Akala niya siguro magseselos ako... Akala niya siguro masisira niya ulit kami. But
I know better.

" Oh?" ipinakita ko na lang na kunyari ay nadismaya ako sa nalaman ko. " Don't be
sad, smile!" He told me then lumabas sandali sa sasakyan. May pinindot pindot siya
sa telepono niya. After a few minutes ay bumalik siya.

" Let's go?" He asked me kaya tumango ako. Maya maya ay may natanggap na rin akong
beep sa cellphone ko. A message from JC saying: Be careful. He texted me saying
that the two of you is making love right now. But I don't believe him. I trust you
because I know that you won't do that. Ewan ko pero napangiti ako sa text ni JC. He
trusts me... that's what it matters.
Hinawakan ko yung kamay ni Hiro at pinagdikit kasama yung kamay ko. Nasusuka ako. I
hate this! " Antok na ako, Hiro." I told him. " Sige tulog ka na..." siya na yung
nagrecline nung upuan ko. Nagkunyari akong tulog pero gising na gising pa rin naman
ako.

" This time, you're mine. Akin ka at hindi kay JC." Kinilabutan ako sa sinabi
niya.

No... that will never happen because... I am JC's.

####################################
His Wife (45.1) To stay close
####################################

" Hiro..." kinilabutan ako sa pagtawag
he smiles at me, the way he treats me.
dapat kong malaman ay naging ganito na
confessions, parang tuwing makikita ko
even normal or is it just my anger?
ko sa kanya. The way he talks to me, the way
Ewan ko, pero simula ng malaman ko lahat ng
ako. The moment I've heard those
siya parang lagi ko siyang papatayin. Is it

" Dreame, what a pleasant surprise!" he told me then nilapitan na niya ako at
hinalikan sa pisngi. Ngumiti na lang ako kahit sa loob- loob ko ay sobra na akong
naiinis sa kanya. Nilapag ko na yung lunch sa harap ng table niya and again I
flashed my sweet yet innocent smile. Isa sa mga natutuhan ko simula ng naging si
Dreame ako ay yung pagngiti kahit naiinis ka na sa taong iyon.

" Dinalhan kita ng lunch eh!" I happily told him. I saw how his lips turned into a
smile. " Baka naman magalit si JC niyan sa akin ah." He jokingly said. Binuksan ko
na yung baunan na hawak ko at kinuha yung kutsara at tinidor. Nagsimula ko na
siyang subuan. " Did you cook this?" he asked smilingly at tumango na lang ako sa
kanya.
" I wish you were mine..." he told me. Napatigil sa ere yung pagsubo ko ng pagkain
sa kanya. Bigla akong natakot sa kanya. I don't know pero nababakasan mo kasi ng
conviction at galit yung boses niya. Natatakot ako, oo.

" S-stop that Hiro" Naramdaman ko na yung malamig na pawis ko na tumutulo mula noo
ko. Naalala ko lahat ng kwento nila sa akin. Mula tangkang pagpatay niya sa akin.
Mula sa mga plano niya sa amin ni JC.

" I am dead serious here..." he again flashed his serious face to me. Nangatal ako
bigla kaya binitawan ko na yung mga kutsara at tinidor. But I mentally shook my
head. Matapang ako. I'm a changed person now. We can defeat Hiro, hindi dapat ako
nagpapaapekto sa kanya ng ganito.

" Hiro, stop this, may asawa akong tao!" nagagalit na ako kaya tumayo na ako at
kinuha yung bag ko. Naramdaman ko yung higpit ng yakap niya sa akin. " Magagawan ko
ng paraan si JC, trust me" he told me in a devilish tone. I shrug at his grip.
Hindi ko na napigilan yung sarili ko at nasigawan ko na siya.

" BAKIT KA GANITO!?" I asked him, angrily.

" I love you Dreame, can't you see!?" I tried to wriggle from his grip. Dumapo yung
kamay ko sa kanang pisngi niya. Nakita ko yung pulang bakat doon sa mukha niya.
Nanatiling nakalingon yung ulo niya sa direksiyon ng pinagsampalan ka. Right there
and the, Hiro just sulk and cry like a kid.

" Bakit ba ayaw niyo lagi sa akin!? Una si Emerald, tapos ngayon, ikaw, why do JC
always interferes!?" tuloy tuloy na umaagos yung luha niya. I know, deep in my
heart na naawa ako bigla sa kanya pero dagli din iyong napalitan ng galit ng
maalala ko yung ginawa niya sa buhay ko. I'm not a saint, marunong din naman akong
magalit.
" Please don't leave me..." lumuhod siya sa harap ko. He looks pathetic. Para bang
bata na inagawan lang ng candy. " Kahit ngayon lang..." he told me, then I suddenly
remembered our plan, to stay close to him.

####################################
His Wife (45.2) My love...
####################################

" I am worried. No... natatakot ako para sayo, Emerald. Losing you is the least
thing that comes and pops into my mind. Please take care of yourself" Tinitigan ko
siya. Dark circles are formed under his eyes. Nangayayat na din siya and he really
looks stressed.

" I can manage JC. Cath can help us, remember?" I reminded him. Tumango lang siya
ng ilang beses. Kagagaling ko lang sa opisina ni Hiro kanina. Hindi ko na kailangan
pang dagdagan lahat ng alalahanin ni JC kaya hindi ko na ikwinento sa kanya yung
naging diskusyon namin kanina.

" Pero asawa mo ako, natural lang na mag-alala ako sayo" Pakiramdam ko milyon
milyong boltahe ang dumaloy sa buong sistema ng katawan ko. Gusto kong ngumiti....
Gusto kong sagutin yung sinabi niya pero walang salita ang nais mamutawi sa bibig
ko.

" I'll never let you go again..." nagpatuloy lang siya sa pagsasalita. Nakatayo
lang ako sa harap niya, listening to whatever words he says. To his promises he
intends to keep...

" Finally, I have the courage to talk to you regarding this matter..." Dinala niya
ako sa kwarto namin. Pinaupo niya ako sa kama habang tinanggal naman niya yung
sapatos ko and carefully caresses my feet. Nakaramdam ako ng ginhawa. Ng comfort.
Ng security.
" JC..." He looked at me with misty eyes. Habang nakaupo ako, lumuhodd siya sa
harapan ko at hinawakan yung kamay ko. Nalito ako sa inaasal niya pero hindi na rin
ako nagsalita kasi alam kong importante din yung sasabihin niya.

" Hindi na ako makakapayag na makuha ka niya ulit. Call me selfish but no, he will
never ever get hurt you again. Kailangan niya munang dumaan ulit sa akin and this
time hindi ko na siya hahayaan na magtagumpay. This time, tayo naman ang
magtatagumpay, this I promise."

Hindi ko na namalayan yung mga luha na dumadaloy sa pisngi ko. Everything is too
much. Hanggang ngayon nga ay iniisip ko pa rin kung bakit sa dinami dami ng tao ay
sa amin pa nangyari ito. Why do hardships come along to our marriage? Pero siguro
ay kailangan namin ito para mapatatag pa kami lalo. Sana.... Sana matapos na agad
ito...

" Emerald... Dreame... Kahit sino ka pa, you are still beautiful" JC said to me.
Biglang naginit ang pakiramdam ko. Tinignan ko kung nakabukad yung aircon only to
find out na bukas naman pala. " I want you, babe" He wanted me. JC wanted me.

" M-may I?" Hindi ko alam kung anong espirito ang sumanib sa katawan ko at
tinulungan ko na siyang tanggalin pa yung mga butones ng blouse ko. I felt agitated
every moment. I felt those tiny sensations burning my inside.

Hindi nagtagal ay nagtanggal na din siya ng tshirt niya. That perfect body I craved
for. Hindi naman ako ganito dati pero bakit naeexcite ako ngayon? Siguro dahil alam
kong maluwag na sa puso at sa isip ko yung ginagawa ko. Wala na akong insecurities
at galit na kailangan pang alagaan sa puso ko.

JC lowered his body to mine. Another batch of fire ignite in my body. Sobrang init
niya so am I. Halos, hindi pa nga nagkakadikit ang mga katawan namin pero
nararamdaman ko na kung ano yung nais ipahiwatig ng katawan niya. My body is
craving for him. My nipples started to harden ng hawakan niya yung kamay ko. I am
really turned on.

Wala na akong nagawa ng dumampi yung labi niya sa labi ko. My mouth started to open
for him. He then started to explore my mouth. He slowly moved his lips up and
down... savoring each moment for us. I moaned loudly when he suddenly play and
nibble my tongue. Parang nakasalalay na yung buhay namin dito, ewan ko pero
binubuhay niya ulit ako. Ginagawa niya ulit akong babae.

" Mine... Akin ito, not Hiro's" he told me possessively. I blushed instantly.
Sasagot pa sana ako when he suddenly grip my right breast tightly. Nagulat ako at
the same time napaungol na rin. The sensation is killing me! Binabaliw niya ako.
Mas lalo akong nawindang when I felt his mouth on my left peak with a synchronized
pattern with his hand.

His other hand made its way to my sacred core. Bigla akong nagwala. I don't know
pero sobra na ito. This is really too much for me to take. I'm really turned on.
Sobrang init na. Hindi ko na kaya. " Jc... Please..." I moaned to call his
attention.

Nagulat ako when he plunge one finger " JC! Oh my gosh!" napakapit ako sa mga
balikat niya when I felt his thrusts. Slowly then fast. Then fast to slow. " Say my
name babe... again." Patuloy kong kinagat yung ibabang labi ko restraining myself
from moaning pero nagulat ako ng itinigil niya iyon. I felt irritated. " JC!
PLEASE!" then I think it is the last string from him dahil he plunge two fingers
inside me. Naglumikot na yung katawan ko. Nakikiliti ako.

" You are mine. My wife. JC'S wife." Bulong niya sa akin habang patuloy na
hinahalakin yung panga ko. Again, napakagat labi ako ng sakupin ng mga labi niya
ang isa sa mga dibdib ko. Nakaramdam ako ng ibang sensasyon na namumuo sa puson ko.
" Gosh... I'm coming..." nanghihinang bulong ko sa kanya kaya siguro ay mas lalo
niyang binilisan. " Emerald..."

" Ahhhhhh...." Nanghihina na ako. Gusto ko ng ipikit yung mga mata ko. Napagod ako
kahit alam kong wala naman akong ginawa sa buong durasyon na iyon. JC once again
sent another butterfly kisses to my face. " I love you Emerald..."
" Go on all fours, baby" He told me and I obliged. Willingly obliged. There is
something in his voice na napapasunod na lang ako bigla. There is love... Napapikit
ako ng mariin when he entered mine. He was huge and hard as rock. Nahirapan akopero
habang tumatagal ay bumabalik na ulit ang sensasyon.

" Emerald..."

" J-jc"

" Please faster...."

" As you wish baby..."

" A-aaaaah!"

" Omygod!"

" Shit! I'm coming babe!"

Then, he spilled his seeds inside me. Humiga na siya sa tabi ko at niyakap ako ng
mahigpit. Napabuntong ako ng malalim. I felt the urge to cry so I did. Umiyak lang
ako ng umiyak. Hinayaan niya lang ako. Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak. But
one thing is for sure, that I am happy. Super happy sa nangyari. Hindi dahil sa
intimacy na nangyari pero alam kong may na-unlock si JC sa akin...

" Iiyak mo lang yan. But next time, be sure na hindi ka na ulit iiyak" he told me
that with his soothing voice. Nang tumahan ako, humarap ako sa kanya ay nakita ko
ang seryosong mukha niya.

" I am numb and also dumb..." he started.

" Numb for not minding your feelings first and dumb for I did not have the chance
to save you from Hiro..."
" Mahal kita Emerald... Ikaw lang. Akin ka lang, baby. Walang hahadlang sa atin,
kahit si Hiro pa yan. So rest, my love" with that I drifted off to sleep with
comfort and security surrounded in my being.

####################################
His Wife (46) I Fucking Fooled You…
####################################
Titig na titig ako kay JC. Last night was a total blast. Mahimbing at mapayapa ang
pagtulog niya. I easily got into my feet at tumayo at pumunta sa verandah. Hawak
hawak ko pa rin yung putting kumot na siyang pinangtatakip ko sa katawan ko.
Naglabas ako ng isang stick ng sigarilyo. I imeediately puff in the cigarette. Ito
ang naging bisyo ko simula ng maging si Dreame ako. Kapag nasstress ako o may
problema, I always see na magsisigarilyo ako.

“ Anong ginagawa mo ditto. Hmmm?” Nagulat ako ng biglang yumakap si JC sa akin mula
sa likod. I can feel his heavy breathing.Nakakakiliti.

“ I’m just thinking if we could survive this” sabi ko sa kanya sa maliit na boses.
Kahit ano naman ang sabihin nila na malalagpasan naming ito ay hindi pa rin mawala
sa akin ang takot. I’ve suffered too much. We’ve suffered too much kaya siguro
ganito na naman yung takot na lumulukob sa akin.

“ Of course we will. Gumagawa na tayo ng paraan para mahuli si Hiro, right? Tsaka
this time, we will finish this obstacle na magkasama tayo” Hindi ko alam na
lumuluha na pala ako. Everything is damn too much. His sweet words, his promises.

“ Paano kung may mangyaring masama? What if---“ Nagulantang ako. Natakot at
nagulat. Hinawakan ko ng mahigpit si JC. Kahit siya ay naramdaman ko ang
panginginig niya. Hindi dahil sa takot kundi sag alit.
“ What if ano Dreame!? Sabihin mo! What if malaman bigla ni Hiro ang lahat at baka
parusahan niya tayo!?” There stood in front of us the inevitable Hiro Mercado.
Galit nag alit siya, halata naman yun dahil namumula mula yung buong mukha niya.

“ Jc…” Nahihintakutan kong sabi kay JC. He just look at me with love and worry on
his face. Nagsimula na naming dumagsa yung takot ko. Mas dumoble pa o hindi. Mas
trumiple pa.

“ Don’t worry he can’t hurt you anymore. He can’t touch you anymore as long as
nandito ako. I’ll protect you” Mas lalo akong napaiyak. The way he told me those
words…

“ Dreame, pumunta ka ditto, now!” Napapitlag ako dahil sa malakas niyang sigaw.
Umiling iling ako sa kanya. Nakita kong lumamlam ang mga mata niya.

“ Babe, halika na, I told you na I can do this kind of thing. Ako ang bahala sa
atin, right? Gumagawa na nga ako ng paraan para mailayo ka kay JC. I am ready to
accept you kahit pa pinagplanuhan niyo ni JC na patayin ako, Dreame please…”

“ Fuck you Hiro! Hindi ako sasama sayo, you motherfucker!” Galit nag alit na sigaw
ko sa kanya dahilan para maglabas siya ng baril mula sa tagiliran niya.

“ Shit nasaan na ba yung mga bantay natin?” I heard JC hissed pero malakas na tawa
lang ang pinakawalan ni Hiro.

“ Yung mga wala mong kwentang tigabantay, tch! I can’t believe na yun lang yung
mhga pinagbabantay m okay Dreame!? Puro mga walang kwenta at mahihina that’s why we
killed the all!” Napanghinaan ako ng loob. That only meant one thing… na dalawa na
lang kami ni JC ditto. It’s just me and him.

“ I will not give my wife back to you” paangil na sabi ni JC sa kanya ang somehow
it flatters me.

“ Sorry brother but you have no choice” sabi naman ni hiro sa amin na nakangisi. “
Just come to me babe” sabi pa niya sa akin habang nakaangat yung dalawa niyang
kamay sa akin. I look at him with disgust on my face.

“ Never in my lifetime na sasama ako sayo, Hiro! Never! Kay JC lang ako, noon at
ngayon!” Nananatiling nakahawak ako sa kumot na siyang tumatakip sa akin at ng
lingunin ako ni JC ay may hawak na siyang polo niya at isinuot iyon sa akin at
ngumiti siya sa akin ng ubod ng tamis. Another tear escaped from my eyes. Ngumiti
siya pagkaraan at hinalikan ako sa noo and whispered to me the words: “ Trust me
that I’ll protect you no matter what happens…”

“ Bitawan mo siya, punyeta JC! She’s mine!” sigaw ni Hiro kasabay ng pagputok ng
isang baril. Parehas kaming napaigtad ni JC dahil muntik ng tumama yung bala sa
amin at mabuti na lang ay tumama lang iyon sa pader na nasa likod din namin.

“ Shit Hiro! Baliw ka na talaga!” galit na sigaw ni JC kay Hiro pero mababakasan na
walang emosyon ang mukha ni Hiro pagkatapos ay tumawa na naman siya.

“ Oo! Baliw na baliw ako kay Dreame! Sa kanya na lang ulit ako nagkaganito tapos
napunta na naman siya ulit sa iyo!” Galit na sigaw ni Hiro kay JC.

“ She is mine Hiro! Akin siya! Akin si Dreame!” Yumakap na lang ako sa likod ni
JC.I can see clearly the number of armored men and vehicle outside my house. Bakit
hindi koi yon napansin kanina? Wala na. Wala na kaming laban.

“ Putangna! Ang dami mong dada!” Pakiramdam ko ay tumigil ang pagikot ng mundo ko.
Pakiramdam ko ay pinanhinaan ako ng loob. Nangatal ako bigla. Nanghina na rin yung
tuhod ko na pakiramdam ko ay anumang oras ay bibigay na din ako.

“ JC!” Parang bukal yung mata ko dahil sa walang tigil na pagagos ng luha ditto.
No! This can’t be! Binaril ni Hiro si JC at tumama iyon sa balikat niya. Kitang
kita ko ang pagagos ng masaganang dugo mula ditto.
“ Damn you Hiro! I hate you! Bakit mo binaril si JC!? JC, gumising ka please!
Please hon!” Nagmamakaawa na ako kay JC na huwag niya akong iwan. Na huwag siyang
tuluyang pumikit.

“ Let’s go Dreame…” Iniangat ako ni Hiro mula sa pagkakalugmok ko peo patuloy pa

rin akong nagpapasag. Sumisigawako at patuloy na humihingi ng tulong.
Nagbabakasakaling may makarinig nang may makatulong sa amin.

“ JC hon, gumising ka please!” Nagwawala na ako at punong puno na nga luha ang mga
mata ko. Bigla naman akong nabuhayan ng loob ng dumilat si JC at tumingin sa amin.
Namumutla na rin siya.

“ O-oh god. D-dreame… No hiro…” Napakahina ng pagkakasabi niya pero narinig ko pa

rin iyon at narinig din naman pala ni Hiro. “ Puta, eto sayo!” mas lalo akong
nagwala ng marinig ko na naman ang isang putok ng baril. Nakita kong tumama iyon sa
hita ni JC. Nagsimula naman ng pumikit pikit ang mga mata niya.

“ Hon! No! Please….Gumising ka jan!” I told him habang nagpapasag ako mula sa
pagkakahawak ni Hiro. I wanted to scratch and slap his face… and I did. Nakita kong
nagulat siya sa ginawa ko at siguro bilang ganti niya ay nasampal niya rin ako.
Malakas at masakit pero hindi ko na inalintana iyon. I’m more worried to JC’s
condition. My husband…

“ S-sorry Dreame, hindi ko sinasadya, halika na, aalis na tayo rito.” Mariin niyang
sabi sa akin pero umiling iling lang ako sa kanya. Naramdaman ko na lang yung
sarili kong umangat at isinakay na niya ako sa van nila. I hope Tristan will find
JC and he will save my husband. Kahit wag na ako… si JC na lang.

“Huwag ka ng umiyak Dreame… hush. I hate to see you cry babe. Buti nga pinatawad pa
kita kahit niloko mo lang ako para maipakulong ako.” Nakalabi niyang sabi sa akin
pero patuloy pa rin naman ang pag agos ng mga luha ko. Ang tagal na naming sa daan.

“ Tumigil ka na Hiro, sumuko ka na mga awtoridad at sa batas. Ibalik mo na ako”

Gone was the fierce Dreame. Nawala bigla. Natunaw na lang ng dahil sa takot ko.
Takot para sa asawa ko. Takot para sa amin.

“ Hindi ako makakapayag na mailayo ka pa niya ulit sa akin Dreame. Nangyari na it

okay Emerald ang I won’t let that happen again…” mariin niyang sabi sa akin at
tsaka ko naman naramdaman na tumigil na pala yung sinasakyan namin. Isang malaking
gate ang pinasukan naming at madaraanan ang masukal na kalsada. Para siyang dating
amusement park dahil kitang kita ko pa rin ang bakas ng Carousel. Huminto sa tapat
ng isang malaking bahay yung van at hinatak na naman ako ni Hiro.
“ Hindi ka na makakatakas pa sa akin, Dreame. Magmula ditto ay lilipad na tayo
papuntang Amsterdam at mula doon ay maumuhay na tayo ng tahimik. Understand!?”
nanatili na lang akong tahimik.

“ Matututunan mo din akong mahalin Dreame. I know deep in your heart na hindi mo
talaga mahal si JC.” Sabi niya sa akin sabay balibag sa akin sa isang kama. Umatras
ako doon at sa gilid ng kama ay nakakita ako ng lampshade at agad na inangat iyon
at ibinato kay Hiro. Nakaiwas agad siya. Akala ko nga ay magagalit siya pero tumawa
lang naman siya.

“ Yan ang gusto ko, hard to get. Brutal… I like that babe” he told me while he lick
his lips pero alam kong pandidiri ang ipinapakita ng mukha ko ngayon.

“ Oo hindi ko nga mahal si JC… hindi talaga…” I told him with full conviction.
Lumaki yung mata niya at ngumiti at lumapit sa akin pero napatigil siya ng marinig
niya yung mga sinabi ko.

“ Hindi ko siya mahal kasi sobrang mahal ko siya. Mahal na mahal…” I told him with
pride and honor.Nanlisik yung mata niya at nakita kong nanginig na siya sag alit.

“ Wala akong pakialam, putcha! Matututunan mo rin akong mahalin kagaya ng ginawang
pagmamahal ni Emerald sa akin… alam ko na minahal niya ako pero pinigilan niya lang
iyon dahil asawa siya ni JC. Pero alam ko! Alam ko na mahal niya ako!” he told me
at napataas naman ang kilay ko.Ngayon, ako naman ang may dahilan na tumawa. Siya?
Minahal ko?

“ Nahihibang ka na talaga! Hahahahaha, sobra mo akong pinapatawa!” nakita kong

nagugulumihanan siyang tumingin sa akin.

“ Ikaw minahal ni Emerald!? At pinigilan lang niya!? Damn that motherfucker, kelan
kita minahal noon? Hindi! I never did!” I told him hysterically.

“ What are you saying!?” he asked me.

“ Trinity Dreame L. Ramos. Lahat sila tinatawag ako na Dreame. Imagine, walang
nagtaka!? If you fucking jumble my name Dreame and my middle initial ‘L’ it would
be EMERALD! I am Emerald! Ako si Emerald at si Dreame! I didn’t die at that
accident. Instead, it created a new and better version of me.Pinahirapan ko si JC
ng dahil sayo! Ikaw! Ikaw dapat yung pinahirapan ko hindi yung asawa ko!” sigaw ko
sa kanya. Hinihingal na ako. Nakita kong siyang napasandal sa pader at napapikit.
Dumilat siya at tumingin ng diretso sa akin. Fire was on his eyes.
“ Y-you fooled me…”

“ Yes I do! I fucking fooled you!”

“ Nobody messes with Hiro Mercado, you bitch!” Nagulat na lang ako ng tumakbo siya
papunta sa akin. Nanlaki na lang bigla yung mukha ko ng daganan niya ako at sinira
niya yung polo na suot ko. Nagsimula na naming bumukal yung luha ko.

“ Stop it! No…. please!” I told him a hundred times pero patuloy pa rin siya sa
ginagawa niya. Nasasaktan ako sa ginagawa niya. Naramdaman ko ang palad niya sa
mukha ko. Malakas niya akong sinampal at naramdaman ko na lang ang dugong umagos
mula sa bibig ko.

“ You fucking fooled me and now, taste my revenge” patuloy lang akong nagsisigaw na
huwag na niyang ituloy yung ginagawa niya. Bawat sigaw ko at sampal at suntok niya
sa akin. Kailangan kong makatakas. Hindi, ayoko.

“ I’m gonna fuck you and ikaw na mismo ang mandidiri sa sarili mo. Kamumuhian mo
yung sarili mo. I’ll let you feel worthless of yourself, you bitch” He told me as
he plunge himself inside me.

“ NOOOOOOOOO!”

Sorry JC… Sorry, I love you.

####################################
His Wife (47)
####################################
Kanina pa ako gising pero nananatiling pikit ang aking mga mata. Hindi lang ulo ko
ang masakit, pati buong katawan ko. Hindi ko na kayang bumangon. Punong puno na ng
luha yung mga mata ko. Hatred started to succumb my being. How I loathe Hiro for
doing this kind of shit to me. Naitanong ko nga... may magliligtas pa ba sa akin?
Then I remembered my husband, binaril ni Hiro si JC!

" Hey babe, bakit ka umiiyak? Tahan na... You know how I hated you crying"
nandidiri akong napatingin sa kanya. How I wanted to rip his smile of off his
disgusting face.
" Baboy ka! Layuan mo nga ako, punyeta, papatayin kita!" mabilis kong nahawakan
yung lampshade sa tabi ng kama at balak ko sanang ipukpok sa kanya pero mabilis at
malakas siya kaya madali niya akong nahawakan sa mga kamay.

" Bakit ginaganito mo kami? Wala kaming ibang ginagawang masama sayo ah." Hindi ko
alam pero nag-iba bigla yung timpla ng boses ko. Para na akong nagmamakaawa and I
don't want that. But hence, kung iyon ang paraan para makatakas ako sa demonyong
ito ay gagawin ko.

" Because I love you... I really do." Nagging matalim na ang boses niya. I tried to
get away from his grip pero malakas talaga siya.How devastating, here I am with a
fucking criminal.

" But I don't love you Hiro! It was always JC! Noon pa man at ngayon, please leave
us alone. Go to fucking hell you fucking retard!" I bursted into tears and anger.
Gusto ko makatakas ditto pero paano? Umangat na naman yung kamay niya at ineexpect
kong sasampalin niya ako pero nakapagpigil siya.

" Can't you understand? Si Emerald ka man or si Dreame ikaw pa rin! Mahal na mahal
kita na nagpakabulag ako sa lecheng pagibig na ito. Hindi mo alam kung ano ang mga
isinakripisyo ko para lang sa'yo! Para lang makuha ka kay JC! But what!?"
nakakatakot na siya. Tinitigan ko siya ng matagal pagkatapos ay nakita ko ang
mumunting butyl ng luha na umalpas sa mga mata niya.

" Ikaw lang naman ang minahal ko Emerald pero bakit ganito? Ikaw lang din naman ang
kinalokohan ko pero bakit si JC pa rin?" ibang ibang Hiro ang nakikita ko sa
harapan ko ngayon. He is so vulnerable at this time.
" Kung naghanap ka na lang sana ng iba. Alam mo din naman kasi na si JC lang. Noon
din at ngayon, it would always be my JC. B-but you can still change Hiro.
Tutulungan kita, please pakawalan mo na lang ako. Hindi ka na ba naaawa sa mga nasa
paligid mo? You shot your brother JC, tinangka mo ring saktan si Tristan..."
malumanay ko na sabi sa kanya. Tumingin siya sa akin na punong puno ng poot at
galit sa mga mata niya. Bigla na naman akong napaurong. Nakakatakot na naman siya.

" I shot JC kasi inagaw ka niya! Pati si Tristan! Putang ina, akin ka lang Emerald,
Dreame! You are all mine!" sigaw niya sa akin at hinawakan ako sa buhok ko. " Ahhh!
Tama na, bitaw! Masakit!" sigaw ko sa kanya pero wala siyang marinig. Ayaw ko na.
Ayaw ko nang mangyari na naman yung kagabi. Nandidiri na ako sa sarili ko. Ayoko
na.

Sinipa ko siya ng ubod ng lakas at akala ko ay matitinag siya pero nagkamali pala
ako. Itinali na naman niya ang mga kamay ko sa poste ng kama maging ang mga paa ko.
Abala na siya sa pagdama sa buong katawan ko.Hinalikan na ulit niya ako sa mga
labi. Sinira niya ang damit na kasusuot ko lang kanina at nagtalsikan ang mga
butones nito. Hindi pa man iyon tuluyang naalis sa katawan ko ay sinakop na ng
bibig niya ang isang boobs ko. How I wanted to cry but I only stifle my cry.

Habang hinahagkan niya ang isa kong dibdib ay abal naman ang kabilang kamay niya sa
paghimas sa isa ko pang dibdib. " Please! Fucking stop it!" sigaw ko ng may
pagkakataon ako pero para na naman siyang demonyong hindi nakinig sa mga sigaw ko.
Then he alternately sucked my two boobs.

Dumikit siya sa ibabang parte ng katawan
rock. Naramdaman ko ring napakislot ito.
tumayo si Hiro para tuluyang hubarin ang
ito! Please..." pagmamakaawa ko pa. Nang
rin siya sa kama.
ko and he was already hard just like a
Galit na galit at nagwawala. Saglit na
mga damit niya. " Tama na Hiro! Hindi ikaw
tuluyan na siyang nakahubad ay sumampa na

Pumwesto na siya sa ibabaw ko and I literally shout ng makita ko na naman siya. And
when he started to enter me, napapikit ako at damang dama ko ang marahas na pag-
angkin at pagpasok niya sa katawan ko. Puro sakit ang naramdaman ko. Pilit kong
tinatanggal ang pagkakayapos ko. " Fuck you! I hate you, stop it na kasi!" I
shouted at him.

Nagsimula nang maglabas masok si Hiro sa kaselanan ko. Noong una ay dahan- dahan
lang pero habang tumatagal ay bumibilis na siya sa ibabaw ko. Inabot ko ang mukha
niya at pinagkakalmot. Habang tumatagal ay pabilis na siya ng pabilis hanggang sa
isagad niya na ang ari niya sa ari ko at naramdaman ko rin ang pagnginig niya. "
Huwag!" pero huli na ang nagging pagsigaw ko because he already spilled his juices
on me. Hinihingal na tinanggal niya ang tali sa mga kamay ko at nahiga na siya sa
tabi ko. Nakangiti siya habang hinahaplos niya ang buhok ko. Wala na akong lakas
upang sampalin siya.

" Sleep well babe, I love you..."

No... hindi niya ako mahal kasi kung totoong mahal niya ako ay hindi niya gagawin
ang karahasang iyon.

Cath's POV

" Tristan... you need to at least sleep and eat. Nangangayayat ka na" I told him
pero tinignan niya lang ako at ibinalik ang tingin sa hospital bed. Kay JC. " Okay
na ako Cath, just plan a nice plan kung paano natin mababawi si Emerald kay Hiro. I
need to check Kuya's condition" napabuntong hininga na lang ako habang tinitignan
ko si Kuya JC. Hindi pa rin siya nagkakamalay simula ng mabaril siya ni Hiro.

Somehow... I want to blame myself dahil nagpabaya ako. I should've been there to
protect them.

" I-I'm worried Tristan..." niyakap ko siya mula sa likuran niya. I felt his body
tensed. " C-cath..." he called me at humarap na siya sa akin. Niyakap niya ako ng
mahigpit na mahigpit. And there he cried like a child lost his favorite toy. "
Natatakot ako sa pwedeng mangyari... Ayaw ko ng mawalan ng mga taong mahal ko. I c-
can't afford to lose my Kuya." Kahit nag alit nag alit ako kay Tristan, hindi ko pa
rin maiwasan na kaawaan siya. I can still be a friend of him.

" Ilabas mo lang yan Tristan..." I told him at nagpatuloy siya sa pag-iyak.
Tumingin siya sa akin. Iyan na naman yung mga nakakapanlusaw na tingin niya eh. It
makes my fucking knees tremble. " Huwag ka ng sumama sa rescue operation Cath,
please" Nagsimula na akong lumayo sa kanya pero hinawakan niya ng mahigpit ang
kamay ko.

" You know that I've been a jerk Cath. And you know my biggest mistake?"

" W-what? Tama na nga Tristan!"

" My biggest mistake is for leaving you on the church on February 14, 2012. Our
supposed to be wedding day..."

***

" Agent Smith and the rest of your colleagues will take the north wing for that
wing contains all of the illegal drugs and armory. Agent Aguinaldo and the rest
will take down all of the men. I and the other FBIs will be rescuing Mrs. Mercado"
I instructed the agents. Ako ang magsisilbing leader for this operation kaya
napepressure na ako sa mangyayaring rescue operation.

" Agent C, someone here wants to talk to you." Napalingon ako kay Agent Smith sa
tinuturo niya sa likuran ko. Nakita ko si Tristan na matiim ang titig sa akin. "
Excuse me agents, I got some business to do. Adjourned"

" Bakit na naman Tristan?"

" Huwag... huwag mong pababayaan ang sarili mo." he told me and I nodded. " Yun
lang ba?" tanong ko pa sa kanya. Pero nagulat na lang ako ng yakapin niya ako ulit.
" Ingat ka love" and there... I stood dumbfounded.

***

" They are everywhere Agent C..." narinig kong sinabi ni Smith sa akin sa
communication device namin. Nauna na silang bumiyahe at binabagtas ko pa rin ang
kahabaan ng kalsada ng kunsaanman. Wala ng mga bahay ang nadaanan ko kaya alam kong
malapit na ako.

" Think positive Smith, we can outnumber them" huminto na ako sa tabi nila.
Nakakabit sa amin ang iba't ibang armas. Guns... were everywhere. " 23:00 people
and we're going in..." I told them as we wait for the time.

" Now! Go!" tahimik kaming kumilos papunta sa hideout nila. Maraming putukan ang
naganap. Pero sa tingin ko ay wala naming napupuruhan sa amin. Bumaril ako pakaliwa
at pakanan at sinusubukan naming barilin ang mga humaharang sa amin pero napakarami
nila.

" Go Agent C! Kaya na naming ito, just search for Mrs. Mercado" narinig kong sabi
ng isang agent sa likod ko kaya mabilis akong tumakbo. Muka lang maliit ang bahay
pero sa katunayan ay napakalaki nito. Isa- isa kong binuksan ang mga kwarto.

Isang kwarto na lang... at doon ay nakita ko si Emerald na tigmak ang luha at

nakagapos. Pulang pula na ang kamay niya at umaagos na ang luha doon. Natatakpan
ang kanyang bibig at umiiling siya sa akin.

" Emerald... you are safe now." I told her pero mas lalo lang siyang umiling sa
akin. Itinabi ko ang baril ko sa tagiliran at sinubukang kalasin ang pagkakatali
niya. " She's mine alone, bitch!" nagulat na lang ako sa malakas na pukpok sa batok
ko.

Sandali akong nahilo dahil sa impact. Nakita ko si Hiro sa harap ko. Pero hindi...
batak ako sa ganitong training. I was trained to be one of the best agents sa FBI
at hindi ako dito magpapatalo. Kahit babae ako ay nilabanan ko siya.

" Sumuko ka na Mr. Mercado, napapaligiran na itong hideout niyo, wala ka ng kawala"
sinuntok niya ako ng napakalakas pero hindi ko na ininda yon. Kailangan kong
mailigtas si Emerald ditto.

" Akin lang si Emerald!" sigaw niya sa akin. Nasuntok ko na siya at nasipa pero
parang wala lang sa kanya yon. Ganoon din ang ginawa niya sa akin. Nang sa wakas ay
nagkaroon ng pagkakataon ay binunot ko ang baril ko.

" You dimwit!" I told him pero masyado siyang mabilis. Nahawakan niya rin ang baril
ko kaya nag-agawan pa kami doon. Sinipa ko siya ng sinipa pero napakalakas niya.
Nasipa niya ako at itinutok ang baril sa akin.

" No!" sigaw ko ng maramdaman ko ang masaganang agos ng dugo mula sa balikat ko
pero nanlaban pa rin ako. Isinalya na naman niya sa pader at wala na akong magawa.

" You jerk!" Nakita kong nakawala na si Emerald mula sa pagkakatali niya. Tinitigan
niya ako at kahit puno nan g luha ang mukha niya ay napapalibutan pa rin iyon ng
katapangan.

" What the!?" sigaw ni Hiro ng simula ding agawin ni Emerald ang baril sa kanya. "
Si JC lang ang mamahalin ko! Siya lang and not some demon like you!" Isang
nakakabinging putok ng baril ang umalingawngaw na naman sa buong kwarto at
nanlalaking mata kong tinignan ang buong pangyayari. Nagsimulang tumulo ang luha
ko.

Doon naman ako nakarinig ng mga yabag sa paligid at bumukas ang pinto. Maraming
putok ng baril na galling sa mga kasamahan ko ang tumama kay Hiro na umiiyak na
bigla na lang bumagsak sa sahig. Doon lang din bumalik ang huwisyo ko at kahit
hirap ay...
" Emerald!"

Sigaw ko sa katawan ng babaeng punong- puno na ng sariling dugo at nakapikit na.

####################################
His Wife Epilogue
####################################

CATHY’S POV

“ Mali ba ang magmahal? Mali ba ang mahalin siya? I never wanted to hurt her but
shit… she loathes me. Akala ko… akala ko kasi kapag g-ginawa ko yun, she will stay
with me but it happened otherwise! P-please save her… Ililigtas niyo naman siya di
ba?” Malikot ang tingin ng mga mata ni Shikihiro “ Hiro” Mercado. Nanginginig ang
kanyang mga kamay na may pares ng posas. Nangangatal ang kanyang panga. Ibang iba
na ang kanyang hitsura at anyo.

“ You are arrested Mr. Mercado for many crimes: Murder, Homicide, Kidnapping,
Serious Illegal Detention, Rape, Smuggling and Human Trafficking. Lahat ng
sasabihin mo ay maaring maging ebidensiya sa hukuman.” Mas lalong nagwala si Hiro
ng marinig niya ang salitang hukuman- na ang ibig sabihin ay makukulong siya.
Inilibot niya ang kanyang paningin and he saw his brother, Tristan na punong- puno
ng luha ang mukha.

“ T-tristan! Help me please! Please” sigaw niya dito pero hindi siya nito pinansin.
Lumapit naman si Tristan kay Cathy na bagamat nakakatayo ay may mga galos at tama
na rin sa katawan. “ Are you okay? Please tell me that you are not hurt and will
not leave me…” mangiyak ngiyak na sabi ni Tristan. Nagulat naman si Cathy na kung
tawagin din ng iba ay C.

“ Please, huwag ako ang tignan mo, just look for Emerald’s condition.” Malamig na
sabi nito then she immediately push him. Ayaw niyang nadidikit dito because the
memories of her past still haunts her. She hates him.

“ Let’s go! Move fast! Kunin ang lahat ng yan, ebidensiya ang lahat ng yan!” utos
niya sa mga co-agents niya na tumango na lamang. Nakita niyang isinakay na si Hiro
at iba pang mga kasama nito sa police car. Sumakay na agad siya sa motor niya at
dali- daling nagtungo sa hospital.

***

“ Omygod! Anong nangyari sa kanila? Bakit hindi niyo sinabi sa amin ang lahat ng
ito? We should’ve protect them kung nalaman namin ang lahat ng ito!” sigaw ni John
at umiling iling pa. Nakita ko sa gilid niya na tahimik lang na humihikbi si
Maxene.

“ I can’t afford kung may mangyari mang masama sa kanya. You see, we were
separated, lately lang din kaming nagkakilala at nagkita then this? No, please…”
sabi ni Maxene. Lahat ng mga kaibigan at kapamilya ni JC at Emerald ay nandoon at
tahimik na nagdadasal. Tapos na ang lahat, sana naman ay maging maayos na din ito.

“ C, we’ve caught Chantal, dadalin na din namin siya sa quarters.” Narinig niyang
sabi ng isa niyang mga kasamahan sa kanyang ear piece. Nagulat siya ng bigla na
lang may humawak sa kamay niya.

“ Kahit ngayon lang Cathy, kahit ngayon lang na mahawakan ko yung kamay mo. I need
all the necessary support. Pakiramdam ko ay mababaliw na ako sa lahat ng nangyayari
sa pamilya ko.” Tumango na lang ako sa sinabi ni Tristan. I guess…. Wala naman na
sigurong masama dito. I just needed to support him. Anyway, hindi rin naman kasi
mangyayari ito kung naging magaling lang ako. I should’ve protected them!

“ Huwag mong sisihin yung sarili mo, hindi mo naman kasalanan. Dapat nga ay
cinocongratulate ka namin kasi dahil sayo matatapos na din yung trahedyang ito. You
did your best, C.” Ewan ko. Hindi. Hindi talaga dapat eh pero napangiti ako sa
sinabi ni Tristan.

Hindi namin alam kung ilang oras ang hinintay namin. Lahat ay taimtim na
nagdarasal. Lahat ay tahimik. Napatayo ako ng makita ko ang isang nurse na
humahangong pumunta sa amin at galak na galak yung mukha niya.

“ Gising na po ang pasyente. Gising na po si Mr. JC Mercado.” Masayang sabi ng

nurse sa amin. Napasigaw ang iba. Lahat kami ay masaya na tumakbo at tumungo sa
ICU. Nakita namin doon si JC na nakaupo na at litong litong nakatingin sa amin.
“ Everything’s now fine, dude” masayang sabi ni John at niyakap si JC. Nakita ko
din doon ang masayang ngiti ni JC. Maluha luha pa nga siya eh. Dumating na ang
doctor at inexamine na siya. So far so good.

“ Natakot ako sayo Kuya” sabi ni Tristan at nakita kong binatukan siya ni JC sabay
sabing sira. Natawa naman ang iba. Pansamantalang nakalimutan ang iba pang
kaganapan. I saw how JC’s eyes roam around the room na parang may hinahanap.

“ Everything is now fine, I believe. Pero nasaan yung asaw ko? Where is Emerald?”
tanong niya at lahat kami ay nanatiling tahimik sa tanong niya. Nakita kong lumabas
na lang bigla si Maxene at sa tingin ko ay babalik siya sa operating room.

“ Hey, I’m asking kung nasaan si Emerald. Nakuha niyo naman siya diba? Nakita niyo
naman na agad siya diba?” tanong niya at kumuyon bigla yung kamao niya. Lahat kami
ay ayaw magsalita.

“ She was shot and currently in the Operating room.” Pagbabasag sa katahimikan ni
John. Fear and anger flashed into JC’s eyes. Bigla na lang niyang pinagtatanggal
yung mga aparato na nakalagay sa kamay niya. Nagulat kami kaya hindi kami agad
nakahuma. Maagap yung mga nurse kaya napigilan nila si JC.

“ Sir, kumalma po kayo! Nagdurugo na po yung mga sugat ninyo!” sabi nung dalawang
nurse na agad namang umalalay kay JC. Umiiyak na siya sabay umiiling. Nang kumalma
na siya ay yumuko na lang siya at umiyak. “ Dalhin niyo ako sa kanya please. I love
my wife and I can’t afford to lose her. Mahal na mahal ko siya na I can trade my
soul to the devil makasama lang siya.” Sabi niya. Kinausap lang saglit ni John yung
mga nurses at pagkaraa’y kumuha na ng wheel chair.

“ I’m scared Cathy” narinig kong bulong ni Tristan. Nilingon ko siya at nginitian.
May lugar naman siguro yung galit ko para sa kanya and I belive that now is not the
right time. He needs a friend and he needs me.

“ Don’t be. Matapang ang pamilya ninyo. Kaya niyo yan at malalagpasan niyo yan.
Kahit si Ate Emerald ay alam kong lumalaban.” Sabi ko pero napatakbo na lang kami
bigla ng sumigaw si Ate Maxene. Lumapit naman kami agad at nakita ko mula sa
salamin ng pinto na nirerevive si Ate Emerald.

“ Oh God! Please not my wife. Ako na lang po. I love you Emerald.” Umiiyak na si
Kuya JC. Lahat kami ay walang magawa habang nakikita namin na patuloy na pinapump
ng doctor ang dibdib ni Ate.

***

JC’S POV

So close to reaching
That famous happy end.
Almost believing
This one's not pretend.
And now you're beside me,
And look how far we've come.
So far we are. So close...

Oh how could I face the faceless days

If I should lose you now?

“JC, do you take and accept Emerald, to be your wedded wife, to live together in
the covenant of faith, hope, trust and love according to the law of God? Will you
love her as a person, respect her as an equal, sharing joy as well as sorrow,
triumph as well as defeat?”

“ I do father.” I answered with smile all over my face and happiness and love in my
heart.

“ Emerald, do you take and accept JC, to be your wedded husband, to live together
in the covenant of faith, hope, trust and love according to the law of God? Will
you love her as a person, respect her as an equal, sharing joy as well as sorrow,
triumph as well as defeat?”

“ Yes, I do father.” Emerald answered with tears and smile all over her face.
Palakpakan ng mga bisita at hiyawan ang narinig namin.

“ You may now kiss the bride” And so I did.

~~~~~~~~THE END