Κατερίνα Πόθου Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας

Β. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ

19ο ΑΙΩΝΑ

4. Η εκμετάλλευση των ορυχείων

 Εξαγωγές - τοπική αγορά:

- Η απουσία βαριάς βιομηχανίας στην Ελλάδα περιόριζε το ενδιαφέρον για
εκμετάλλευση του υπεδάφους.
 Οι δραστηριότητες αυτές αποσκοπούσαν :
1. Σε εξαγωγές μεταλλευτικών προϊόντων για τις δυτικές βιομηχανίες. Τα
προϊόντα αυτά εξάγονταν ακατέργαστα ή μετά από μικρή επεξεργασία.
2. Στην εξυπηρέτηση τοπικών αναγκών με προϊόντα λατομείων και
οικοδομικά υλικά.

 Ποικιλία κοιτασμάτων:
- Η Ελλάδα του 19ου αιώνα είχε ικανοποιητική ποικιλία
κοιτασμάτων, όμως σε μικρές ποσότητες.
 Ενθάρρυνση εκμετάλλευσης κοιτασμάτων λόγω:
1. Της νομοθεσίας στις αρχές της δεκαετίας του 1860 που «εκχωρούσε»
μεταλλευτικά δικαιώματα με ευνοϊκούς όρους.
2. Των διαφόρων συγκυριών , όπως π.χ. τα έργα για την διάνοιξη της
διώρυγας του Σουέζ, αλλά και το ίδιο το άνοιγμα της διώρυγας, που αναβάθμισε
συνολικά την ίδια την Ανατολική Μεσόγειο.

 1866: Λαύριο: γαλλοϊταλική εταιρία εξορύσσει

μεταλλεύματα:
1. Από τα κοιτάσματα.
2. Από τις «σκωρίες», υλικά που είχαν συσσωρευτεί εκεί στη διάρκεια των
αιώνων εκμετάλλευσης των ορυχείων κατά την αρχαιότητα.
- Η εξόρυξη αργύρου και μολύβδου γνώρισε σημαντική άνθηση.

 Η χώρα εκμεταλλεύτηκε:
1. Θειάφι της Μήλου.
2. Σμύριδα της Νάξου.
3. Θηραϊκή γη: πέτρωμα, προϊόν ηφαιστειακής έκρηξης, που εξορύσσεται στη
Θήρα.
4. Μάρμαρο (με την οικοδομική ανάπτυξη της χώρας μετά τη δεκαετία του
1870 που πήρε σημαντικές διαστάσεις κατά τα τέλη του 19ου αιώνα ).
5. Αλυκές (πηγή δημοσίων εσόδων κατά τις τελευταίες δεκαετίες τ ου
19ου αιώνα). [Αλυκή = παραλιακή έκταση, επίπεδη και χαμηλή, κατάλληλα
διαμορφωμένη για την παραγωγή μαγειρικού αλατιού με βαθμιαία εξάτμιση του
θαλασσινού νερού].