‫ﺗﺮﺟﻤﻮ ۽ ﺳﻨﻮאر‬

‫ﺣﺒﻴﺐ ﺳﻨﺎﺋﻲ‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬

‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬

‫אﺑﺘﺪאﺋﻲ אﮐﺮ‬

‫‪ .1‬ﭜﺎڳ ﭜﺮي‬

‫‪ .2‬ﺟﺎﻧﻮ ۽ ﭰﺮﻫﻲ وאرو ﻛﺎﻧﻮ‬

‫‪ .3‬אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرو ﻧﻴﻨﮕﺮ‬

‫‪2‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬

‫אﺑﺘﺪאﺋﻲ ﭔﻪ אﮐﺮ‬

‫دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺳﮅرﻳﻞ ﻣﻠﻜﻦ ۾ ﻧﻨﮃڙن ﺻﻐﻴﺮ ﭔﺎرن ﮐﻲ אڍאﺋﻲ ﭨﻦ ورﻫﻴﻦ ﮐﺎن‬

‫ﺋﻲ آﮐﺎﮢﻴﻮن ﭘﮍﻫﻲ ﭔﮅאﻳﻮن وﻳﻨﺪﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﭘﮍﻫﮡ ﺳﮑﻲ وﭠﻨﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ‬

‫ﮐﻴﻦ ﭘﺎڻ ﭘﮍﻫﮡ ﺗﻲ ﻫﻴﺮאﻳﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﭔﺎر ﺟﮇﻫﻦ ﭨﻦ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻲ ﭘﮙﺎ‬

‫ﺗﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﮔﮭﺮﻳﻮ ﺗﻪ ﮐﻴﻦ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻋﻤﺮ ۾ ﺋﻲ ﻛﺘﺎﺑﻦ ﺳﺎن ﻣﺎﻧﻮس ﻛﺮאﺋﺠﻲ ﭘﺮ‬

‫אﻓﺴﻮس ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻮ ﺳﻨﮅي ۾ ﻛﻮ ﺑﻴﮉ ﭨﺎﺋﻴﻢ ﻛﻬﺎﮢﻴﻦ ‪ Bedtime stories‬وאرو‬

‫ﻛﺘﺎب ﻧﻪ ﻣﻠﻴﻮ‪ .‬ﻣﻮن ﺗﻪ אﻧﮕﺮﻳﺰي ﻛﺘﺎﺑﻦ ﺗﺎن ﺗﺮﺟﻤﻮ ﻛﺮي ﻛﻢ ﻛﮃﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ‬

‫ﻛﻴﺘﺮא ﺳﺎرא ﺷﺨﺺ אﺋﻴﻦ ﻧﭥﺎ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﻦ‪ .‬ﻫﻲ‪ ‬ﻛﺘﺎب ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﭘﻨﺠﻦ ﺳﺎﻟﻦ‬

‫ﮐﺎن وڏي ﻋﻤﺮ وאرن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﻫﻲ ﭘﺮ אن ﮐﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﮉ ﭨﺎﺋﻴﻢ אﺳﭩﻮرﻳﺰ ﻛﺘﺎب ﻃﻮر‬

‫ﻛﻢ آﮢﻲ ﺳﮕﮭﺠﻲ ﭤﻮ‪ .‬אﻣﻴﺪ ﺗﻪ ﺗﻮﻫﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ אﺑﻬﻢ ﭔﺎرن ﮐﻲ ﭘﮍﻫﻲ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪא ۽‬

‫ﭘﻬﺮﺋﻴﻦ ﭔﻲ درﺟﻲ وאرن ﮐﻲ ﭘﺎڻ ﭘﮍﻫﮡ ﻻ‪ ‬ﻫﺮﮐﺎﺋﻴﻨﺪאﺋﻮ‪ .‬ﻛﺘﺎﺑﻦ ﺳﺎن ﻧﻨﮃي ﻻﻛﻮن‬

‫ﺋﻲ دوﺳﺘﻲ אﻧﺴﺎن ﺗﻲ ﺟﻴﻜﻲ ﺧﻮﺷﮕﻮאر אﺛﺮ ﮀﮇي ﭤﻲ‪ ،‬ﺳﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﺟﻲ آڏو ﭘﮅرא‬

‫آﻫﻦ‪.‬‬

‫ﺣﺒﻴﺐ ﺳﻨﺎﺋﻲ‬
‫‪3‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬

‫ﺌڳ ري‬

‫ﻫﻜﮍي ﻧﻨﮃِڙي‬ ‫آﻫﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﻣﺎﻧﻲ ِﺟﻲ ﮘﺎﻟِﻬﻪ‬ ‫َ‬

‫ِ‬ ‫ٖ‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ ز ٖ‬

‫ﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻫﻮ ﭜﺎڳ ﭜﺮي‪ُ .‬ﻫﻮ‪‬‬ ‫ﮀﻮﻛﺮي ُﻫ ِ ُ‬

‫ﻮﻧﺪي ﻫِﺌﻲ‪ِ .‬ﺟ ِ‬ ‫ِ ِ‬
‫َ ُ‬
‫ﮍي ﭔﻴﻠﻲ َﭜﺮﺳﺎن َرَﻫـﻨـِﺪي‬
‫ﻜــ ٖ‬
‫ﻨﺠﻲ ﻣﺎ‪ ‬ﺳﺎن ﮔــﮇ ﻫِ ِ‬
‫ﻨﻬ ٖ‬‫َﭘ ِ‬

‫ﻫ ُ ـﺌ ِ ـﻲ‪.‬‬

‫ﺟﻲ ﻣﺎ‪ ‬ﮐﻴﺲ ﭼﻴﻮ‪ُ”،‬ﺗـﻨۡـِﻬـﻨـِﺠـﻲ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﻫِـﻚ ِڏﻳـﻨـﻬـﻦ ﻫ ِ ـَﻦ ٖ‬
‫َ‬
‫ﻛﻴﻚ َﮐــﮣـ ِـﻲ َوُڃ‪ ،‬۽ ﮐﻴﺲ‬ ‫ﻴﻤﺎر آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻮن ﻛ ُ ـ ُ‬
‫ﺠﮫ‬ ‫ﻧﺎﻧ ِ ـﻲ ﺑِ ُ‬

‫ڏﻳـﺌ ِ ـﻲ َאُچ‪“.‬‬

‫ﻨﺪي ُﻫﺌ ِ ـﻲ‪.‬‬

‫ﻠﻲ ِوَچ ۾ َرَﻫـ ِ‬
‫ﻫ ِ ـَﻦ ِﺟﻲ ﻧﺎﻧ ِ ـﻲ ﭔـﻴـ ٖ‬
‫‪4‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫ﺳﻮ َﻧـﻨـِﮃِڙي ﻧِ ِ‬
‫ﻴﻨﮕـِﺮي אوڏאﻧﻬﻦ روאﻧ ِ ـﻲ ﭤ ِﻲ‪ُ .‬ﻫﻮ‪‬‬

‫ﺟﮇﻫﻦ ﭔﻴﻠﻲ אﻧﺪر ﭘﻬﺘﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אوﭼﺘﻮ ﻫﻜﮍو ﻣﻜﺎر‬

‫ڏﻳﺌﻲ ﭔﺎﻫِـِﺮ آﻳﻮ ۽ َﭼﻴﺎﺋِﻴﻦ‪” ،‬ﻧﻨﮃڙي ﻧﻴﻨﮕﺮي‪،‬‬ ‫ﺑَـ َ‬

‫ﮕﮭـَﮍ ُﭨ ُ‬
‫ﭗ ِ‬

‫ﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﮀﺎ آﻫﻲ؟“‬ ‫ُ‬

‫ﺗـ ِ‬

‫ِـﻦ ڊِِﭴـﻲ ڊِِﭴـﻲ َﭘـﻨـِﻬـﻨـﺠـﻮ ﻧـﺎﻟـﻮ ُﭔـﮅאﻳـﻮ‪ .‬ﭘﻮ‪ ‬אن‬

‫ﻫـ َ‬

‫ﻣﻜﺎر ﺑﮕﮭﮍ ﭘﮁﻴﻮ‪ُ” ،‬ﺗـﻮن ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ ِوِﭸﻲ َرﻫِـﻲ آﻫﻴﻦ؟“‬

‫ورאﮢـﻴـﻮ‪” ،‬آﺋﻮن َﭘﻨِﻬﻨﺠﻲ ﻧﺎﻧِـﻲ‪ ‬ﮐﻲ‬

‫ﭜﺎڳ ﭜﺮي‪ِ َ ‬‬
‫ﻛﻴ َ‬
‫ﻚ ِڏَﻳـَﮡ َﭘـِﺌـﻲ َوَﭸـﺎن‪“.‬‬

‫‪5‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫ڊوڙي ﻧـﺎﻧ ِ ـﻲ‪‬‬ ‫ﮕﮭـُﮍ َﺗ ُ‬
‫ﻤﺎم ﺗِـﮑـﻮ‬ ‫אِﻫـﻮ ُﭔـِﮅي َﻣـ َ‬
‫ﻜـَﺎر َﺑـ َ‬
‫ِ‬
‫ﻚ َ‬
‫ﻚ ُﭠـ ِ‬
‫ﺗﻲ ُﭠـ ِ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻛـﺌ ِـﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﺟﻲ ﮔﮭـِﺮ ڏאﻧﻬﻦ ِوﻳـﻮ‪ .‬ﻫِـَﻦ دَر ٖ‬
‫ٖ‬
‫ﻧﺎﻧ ِ ـﻲ‪ ‬ﭘﮁﻴﻮ‪ُ ” ،‬‬
‫ﻛﻴﺮ آﻫﻲ؟“‬

‫ﻜﺎر َﭘﻨـﻬـﻨـﺠﻮ آوאز ﺑ َ ـِﺪﻻﺋـﻲ َﻧـَﺮُم َ‬

‫ﻛﺮي‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ُאَن ﺗﻲ ﻫَِﻦ َ‬
‫ﻣ‬
‫ٖ‬

‫َﭼﻴﻮ‪” ،‬آﺋﻮن ﭜﺎڳ ﭜﺮي آﻫﻴﺎن‪“.‬‬

‫ﻧﺎﻧـﻲ‪ ‬ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﭼﮝﻮ‪ ،‬ﭘﻮ‪َ ‬ﭜﻠﻲ َא َ‬

‫ﻧﺪِر אچ‪“.‬‬ ‫ٖ‬

‫ﮐﻲ ﮐﺎﺋ ِـﻲ َ ِ‬

‫ﮀــﮇﻳــﻮ‪.‬‬ ‫ُﻫـﻮ ِ‬
‫ڊوڙي אﻧﺪر ﮔِﮭـِﮍﻳﻮ ۽ ﻧﺎﻧﻲ‪ٖ ‬‬

‫ﮐﻲ َﺳﭵﻮ ِﮘـِﮍﻛـﺎﺋـٖﻲ ِوﻳـﻮ‪.‬‬ ‫ُ‬

‫ﻫﺎﺋﻮ‪ ،‬ﻫﻮ ﻧﺎﻧِـﻲ‪ٖ ‬‬

‫‪6‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫ﭨﻮﭘـﻲ‬
‫ِ‬ ‫وאري‬
‫ِ‬ ‫رאت‬
‫ِ‬ ‫ﮕﮭـَﮍ ﻧﺎﻧِـﻲ‪ ‬ﺟﻲ‬
‫ﻜﺎر َﺑ َ‬
‫ﭘﻮ‪َ ‬ﻣ َ‬

‫ﭘﺎﺗِـﻲ‪ ،‬۽ ﻧﺎﻧ ِ ـﻲ‪ ‬ﺟـﻲ ﻋـ َ َ‬

‫ﭼﺎڙﻫﻲ‪ِ َ ،‬‬
‫وﭸــﻲ‬ ‫ٖ‬ ‫ﻴﻦ ﺗـٖﻲ‬
‫ﻴﻨـﻚ אﮐِ ِ‬ ‫ِ‬

‫ﺮي ۾ وﻳـﭡـﻮ‪.‬‬
‫ﺴـ ﺘ ِ ـ ٖ‬
‫ﺟﻲ ﺑِـ ِ‬
‫ﻧﺎﻧِـﻲ‪ٖ ‬‬

‫ﻬﺘـﻲ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ ﭜـﺎڳ ﭜـﺮي ﺑﻪ َ‬

‫ﺟﻲ ﮔﮭـِﺮ ﭘـ ِ‬
‫ٖ‬ ‫ﻲ‪‬‬‫ـ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺎﻧ‬ ‫ﻲ‬‫ـ‬ ‫ﭼ‬
‫ِ‬ ‫א‬ ‫ٖ‬

‫ﻫِـَﻦ ﻧـﺎﻧِـﻲ‪ ‬ﺟﻮ َدُر ﮐِــِﮍﻛـﺎﻳﻮ ۽ ﻣـﻜـﺎر ﺑـﮕﮭـﮍ‬

‫ﭘـﮁـﻴـﻮ‪” ،‬ﻛﻴﺮ آﻫﻲ؟“‬

‫ِ َ‬
‫ﻫـﻦ ﭼﻴﻮ‪” ،‬آﺋﻮن ﭜﺎڳ ﭜﺮي آﻫﻴﺎن ۽ ﻣﻮن ﺗﻮﻫﺎن ﺟﻲ‬

‫ﮐﺎﺋﮡ ﻻ‪ ‬ﻛﺠﮫ ﻛﻴﻚ آﻧﺪא آﻫﻦ‪“.‬‬

‫ﻣﻜﺎر ﺑﮕﮭﮍ ﻧﺮم آوאز ۾ ﭼﻴﻮ‪ُ” ،‬ﻣﻨـِﻬﻨـِﺠـﻲ ِﻣـِﭡـﻲ‬

‫אﻧﺪر َאُچ‪“.‬‬
‫ِ‬
‫‪7‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫אﺋﻴﻦ ﭜﺎڳ ﭜﺮي ﻧﺎﻧِﻲ‪ ‬ﺟﻲ ﮔﮭﺮ אﻧﺪر ﮔﮭﮍي‪ .‬ﻫﻦ‬

‫ﺑﮕﮭﮍ ﮐﻲ ﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺎﻧﻲ ﻛﺮي ﺳﻤﺠﮭﻴﻮ‪ .‬ﻫـﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫ڏي ﻧﻬﺎري ُ ِ‬
‫ﭘـﮁـﻴـﻮ”אو ﻧﺎﻧِﻲ! אوﻫﺎﻧـِﺠُﻴـﻮن‬ ‫ﻧﺎﻧﻲ‪ ‬ﺟﻲ אﮐﻴﻦ ٖ‬

‫ﻛﻴﮇﻳﻮن ﻧﻪ َوِڏُﻳــﻮن آﻫِـِﻦ!“‬

‫ِ‬ ‫אﮐُِﻴﻮن‬

‫ﻮﻧﻲ ِڏِﺳـﻲ َﺳـﮕﮭـﺎن‪،‬‬ ‫َ‬

‫ﻮﮐﻲ ﭼﮝٖﻲ ﻧـﻤـ ٖ‬
‫”אن ﻻ‪ ‬ﺗﻪ ﺗـ ٖ‬

‫ﻨﺠـﻲ ﭘـﻴـﺎري!“ ﻣﻜﺎر ﺑﮕﮭﮍ ﭼﻴﻮ‪.‬‬ ‫ُﻣ ِ‬

‫ﻨﻬ ِ‬

‫ﭘﻮ‪ ‬وري ﻧﻨﮃڙي‪ ‬ﻧﻴﻨﮕﺮ ﻧﺎﻧﻲ‪ ‬ڏي ِڏﭠﻮ ۽ َﭼﻴﻮ‪” ،‬אو‬

‫ﻧﺎﻧﻲ! אوﻫﺎن ﺟﺎ َ‬
‫ﻛـَﻦ ﻛﻴﮇא ﻧﻪ وڏא آﻫﻦ!“‬

‫”אن ﻛﺮي ﺗﻪ آﺋﻮن ﺗﻮﮐﻲ ﺳـﭡـﻲ ﻧﻤﻮﻧﻲ ﭔـﮅي‬

‫ﺳـﮕﮭـﺎن‪ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻴﺎري!“ ﻣﻜﺎر ﺑﮕﮭﮍ ﭼﻴﻮ‪.‬‬

‫‪8‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫وري ﻫﻚ دﻓﻌﻮ ﭔ َ‬
‫ﻴﻬﺮ ﻧﻨﮃڙي‪ ‬ﻧﻴﻨﮕﺮ ﻧﺎﻧﻲ‪ ‬ڏي‬‫ِ‬

‫ﻧﻬﺎرﻳﻮ ۽ ﭼﻴﻮ‪” ،‬אو ﻧﺎﻧﻲ! ﺗﻮﻫﺎﻧـﺠـﺎ ڏﻧـﺪ ﻛﻴـﮇא ﻧﻪ وڏא‬

‫آﻫﻦ!“‬

‫ﻮﻧﻲ ﮐﺎﺋ ِ ـﻲ َﺳـﮕﮭﺎن‪،‬‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ﭡﻲ ﻧُﻤ ٖ‬
‫”אن ﻻ‪ ‬ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﺳ ٖ‬

‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻴﺎري!“ אﻫﻮ ﭼﺌﻲ ﺑﮕﮭﮍ ﻧﻴﻨﮕﺮي‪ ‬ﮐﻲ ﮐﺎﺋﮡ ﻻ‪‬‬

‫ﺑﺴﺘﺮي ﺗﺎن ﭨﭗ ڏﺋﻲ ﻟﭥﻮ‪.‬‬

‫ﭘﺮ ُאَن َوﻗـﺖ ﻫﻜﮍي ﻛﺎﭠﻴﺌﺮ ﺑـﮕﮭـﮍ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅي‬

‫ُ‬
‫ورﺗﻲ ۽ ُﻫـﻮ ﻛـﻬـ ِ‬
‫ﺎڙي ﮐـﮣـﻲ ڊوڙي אﻧـﺪر آﻳـﻮ‪ .‬אﭼﮡ ﺳﺎن‬

‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻬﺎڙي‪ ‬ﺳﺎن ﺑﮕﮭﮍ ﮐﻲ ﭔﻪ אڌ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﺧﺪא‬

‫ﻜِﺮي آﺋ ِﻲ‪.‬‬ ‫ُ‬

‫ﺟﻲ ﻗﺪرت ﺳﺎن ﻧﺎﻧﻲ אﺗﺎن ﺟ ِ ـﻴﺌ َ ـِﺮي ﻧِ ِ‬

‫‪9‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫אن ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﻧﺎﻧِﻲ ﺑِﺴﺘﺮي ﺗﻲ َوﭸ ِ ـﻲ ِ‬
‫وﻳﭡﻲ ۽ אﻧﻬﻦ‬

‫ﺳﭝﻨﻲ ﭼﺎﻧﻬﻦ ۽ ﻛﻴﻚ ﮐﺎڌא‪.‬‬

‫אﺋﻴﻦ ﻣﻜﺎر ﺑﮕﮭﮍ ﺟﻲ ﭘﭵﺎﮢﻲ ﭤﻲ ۽ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺳﺎن‬

‫ﻫﻲ‪ ‬ﻛﻬﺎﮢﻲ ﺑﻪ ﺧﺘﻢ ﭤﻲ‪.‬‬

‫)آﻛﺴﻔﺮڊ ﭘﺮﻳﺲ ۽ ِﺟِﻦ ﻛﻤﭙﻨﻲ ﺟﻲ אﺷﺘﺮאכ ﺳﺎن ﮀﭙﺎﻳﻞ ﻛﺘﺎب ‪ Once upon a time‬۾ ڏﻧﻞ ﻛﻬﺎﮢﻲ ‪Little Red‬‬

‫‪ Ridinghood‬ﺟﻮ آزאد ﺗﺮﺟﻤﻮ‪(.‬‬

‫‪10‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬

‫وارو ﺌ‬ ‫ﺌ ۽ر‬

‫ﻛﻨﻬﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻜﮍو ﮀﻮﻛﺮو‬

‫ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻫﻮ ﺟﺎﻧﻮ‪.‬‬

‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﺎﻧﻮ‪ ‬ﺟﻲ ﻣﺎ‪ ‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﭘـﺎڻ‬

‫ڏאڍא ﻏﺮﻳﺐ ﭤﻲ وﻳﺎ آﻫﻴﻮن‪ .‬ﭘﺎڻ وٽ ﻫﻚ ﭘﺌﺴﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﺑﭽﻴﻮ‬

‫آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮘﺌﻮن ﻛﺎﻫﻲ وﭸﻲ ﻣﺎرﻛﻴﭧ ۾ ﮐﭙﺎﺋﻲ‬

‫אچ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﭔﻪ ﭨﻲ ڏوﻛﮍ ﻣﻠﻲ ﭘﻮن‪“.‬‬

‫ﺟﺎﻧﻮ ﮘﺌﻮن ﻛﺎﻫﻲ روאﻧﻮ ﭤﻴﻮ‪ .‬رﺳﺘﻲ ﺗﻲ ﮐﻴﺲ ﻫﻚ‬

‫ﻧﻨﮃڙو ﭘﻮڙﻫﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮﮔـﮇﻳـﻮ‪.‬‬

‫‪11‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﻧﻨﮃي ﭘﻮڙﻫﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﮐﻴﺲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ‬

‫אﻫﺎ ﮘﺌﻮن ڏي ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﺑﺪﻟﻲ‪ ،‬آﺋﻮن ﺗﻮ ﮐﻲ ﺟﺎدو‪ ‬وאرא ﭔﺞ‬

‫دאﮢﺎ ڏﻳﺎن‪“.‬‬

‫אﺋﻴﻦ ﺟﺎﻧﻮ‪ ‬אن ﮐﻲ ﮘﺌﻮن ڏﻳﺌﻲ ﺟﺎدو وאرא ﭔﺞ دאﮢﺎ‬

‫ورﺗﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺟﺎﻧﻮ ﮔﮭﺮ ﭘﻬﺘﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس ﻣﺎ‪ ‬אﻫﻮ אﺣﻮאل‬

‫ﭔﮅي‪ ،‬ﻣﭥﺲ ڏאڍي ﻛـﺎوڙي ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻦ‪” ،‬ﻣﻮن ﮘﺌﻮن ﭘﺌﺴﻦ‬

‫ﻻ‪ ‬ﭤﻲ ﮐﭙﺎﺋﻲ‪ .‬ﻫـﻲ ﭔﺞ دאﮢﺎ ﻛﻬﮍي ﻛﻢ ﺟﺎ!“‬

‫ﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﺟﺎدوﺋﻲ ﭔﺞ دאﮢﻦ ﮐﻲ دري‪ ‬ﻣﺎن ﭔﺎﻫﺮ‬

‫אﮀﻼﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬۽ ﺳـﺰא ﻃﻮر ﺟﺎﻧﻮ ﮐﻲ ﺑﮑﺌﻲ ﭘﻴﭧ ﺳﻤﻬﮡ‬

‫ﻻ‪ ‬ﻣﻮﻛﻠﻲ ﮀﮇﻳﻮ!‬

‫‪12‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺻﺒﺢ ﺟﻮ ﺟﺎﻧﻮ ﻧﻨﮉ ﻣﺎن ﺳﺠﺎڳ ﭤﻲ‪،‬‬

‫دري‪ ‬ﻣﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻬﺎرﻳﻮ‪ .‬ﻫﻦ ڏﭠﻮ ﺗﻪ ﻫﻜﮍو رאت وچ ۾‬

‫وڏو ﺑـﻴـﻦ אﺳﭩﺎכ ﻳﻌﻨﻲ ﭰﺮﻫﻲ وאرو ﻛﺎﻧﻮ ﻧﺴﺮي وﭸﻲ‬

‫آﺳﻤﺎن ﺗﺎﺋﻴﻦ رﺳﻴﻮ ﻫﻮ‪.‬‬

‫ﺑﻴﻦ אﺳﭩﺎכ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪“.‬‬

‫”ﻣﻮﻧﮑﻲ אﻧﻬﻲ‪ِ ِ ‬‬

‫ﺟﺎﻧﻮ دل ۾ ﭼﻴﻮ‪.‬‬

‫אﺋﻴﻦ ﺟﺎﻧﻮ ﻣﭥﻲ ﭼﮍﻫﻨﺪو وﻳﻮ‪ ،‬ﭼﮍﻫﻨﺪو وﻳﻮ ۽ وﭸﻲ‬

‫ﭼﻮﭨﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪.‬‬

‫‪13‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫אن وڻ ﺟﻲ ﭼﻮﭨﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﺟﺎﻧﻮ ﮐﻲ ﻫﻚ ڊﮔﮭﻮ رﺳﺘﻮ‬

‫ڏﺳﮡ ۾ آﻳﻮ‪ .‬אن رﺳﺘﻲ ﺟﻲ آﺧﺮ ۾ ﻫﻦ ﻫﻚ دﻳﻮ ﺟﻮ ﮔﮭﺮ‬

‫ڏﭠﻮ‪.‬‬

‫”ڏﺳﺎن ﺗﻪ ﻫﻦ ﮔﮭﺮ ۾ ﻛﻴﺮ ﭤﻮ رﻫﻲ‪ “.‬ﺟﺎﻧﻮ ﭼﻴﻮ‪.‬‬

‫ﺟﻲ ﮔﮭـﺮ אﻧﺪر وﻳﻮ‪.‬‬ ‫َ‬

‫אﺋﻴﻦ ﺟﺎﻧﻮ אن دﻳــﻮ ٖ‬

‫ﭤﻮري وﻗﺖ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬دﻳﻮ ﭰﻮﻛﺎرﻳﻨﺪو ۽ آوאزﻳﻨﺪو‬

‫آﻳﻮ‪:‬‬

‫ﻓﻲ ِﻓﻲ ﻓﻮ ﻓﻢ! ﻣﻮن ﮐﻲ ﻫﻚ ﭔﺎر ﺟﻲ رت ﺟﻲ ڌپ ﭘﺌﻲ‬

‫” ٖ‬

‫אﭼﻲ‪ ،‬ﻫﻮ ﻣﺌﻞ ﻫﺠﻲ ﻳﺎ ﮐﮣﻲ زﻧﺪه ﻫﺠﻲ‪ ،‬آﺋﻮن ﻫﻦ ﺟﻲ‬

‫ﭘﻴﻬﻲ אن ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﭠﺎﻫﻴﻨﺪس‪“.‬‬

‫ﺟﺴﻢ ﺟﺎ ﻫﮇא ِ‬
‫‪14‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫אﻫﻮ ﭔﮅي ﺟﺎﻧﻮ ﭔﻮڙ وﻏﻴﺮه رڌڻ وאري ﻣﺸﻴﻦ ﻳﻌﻨﻲ‬

‫אووِن ۾ ﻟﻜﻲ وﻳﻮ‪ .‬۽ دﻳــﻮ ﺑﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳـ َ‬

‫ﻮن وאري ﭤﻴﻠﻬﻲ‬ ‫ِ‬

‫ﺳﺎڻ ﭜﺮﺳﺎن ﺋﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﭤﻮري وﻗﺖ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬دﻳﻮ ﮐﻲ‬

‫ﻧﻨﮉ אﭼﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﺟﺎﻧﻮ אﻧﻬﻲ‪ ‬אوون ﻣﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺘﻮ‪.‬‬

‫”ﻣﻮن ﮐﻲ אﻫﺎ ﺳﻮن وאري ﭤﻴﻠﻬﻲ ﮐﮣﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪ “.‬ﻫﻦ‬

‫ﭼﻴﻮ‪.‬‬

‫אﺋﻴﻦ ﺟﺎﻧﻮ‪ ‬אﻫﺎ ﺳﻮن وאري ﭤﻴﻠﻬﻲ ﮐﻨﺌﻲ ۽ ﻫﻴﭟ‬

‫ﻟﻬﻲ آﻳﻮ‪.‬‬

‫‪15‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫אن ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﺟﺎﻧﻮ ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﺎ‪ ‬ﻏﺮﻳﺐ ﻧﻪ رﻫﻴﺎ‪ُ .‬א َ‬
‫ﻧﻬِﻦ‬

‫אن ﺳﻮن ﻣﺎن ﻫﻚ ﮘﺌﻮن ورﺗﻲ ۽ ﺗﻤﺎم ﮔﮭﮣﺎ ﮐﺎڌא ﺧﺮﻳﺪ‬

‫ﻛﻴﺎ‪.‬‬

‫وري ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﺎﻧﻮ دل ۾ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﻫﻚ‬

‫ﭜﻴﺮو وري אن وڻ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪“.‬‬

‫אﺋﻴﻦ ﻫـﻮ אن وڻ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻨﺪو وﻳﻮ‪ ،‬ﭼﮍﻫﻨﺪو وﻳﻮ ۽‬

‫وﭸﻲ ﭼﻮﭨﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬אﮘﻲ وאﻧﮕﺮ ﻫﻮ ڊﮔﮭﻮ روڊ ﻟﺘﺎڙي‬

‫دﻳﻮ ﺟﻲ ﮔﮭﺮ אﻧﺪر ﮔﮭﮍﻳﻮ‪ .‬ﭤﻮري دﻳﺮ ﮐﺎﻧﭙﻮ‪ ‬אﻫﻮ دﻳﻮ‬

‫ﭰﻮﻛﺎرﻳﻨﺪو ۽ آوאزﻳﻨﺪو آﻳﻮ‪:‬‬

‫‪16‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫”ﻓﻲ ِﻓﻲ ﻓﻮ ﻓﻢ! ﻣﻮن ﮐﻲ ﻫﻚ ﭔﺎر ﺟﻲ رت ﺟﻲ ڌپ ﭘﺌﻲ‬

‫אﭼﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﺟﻴﺌﺮو ﻫﺠﻲ ﻳﺎ ﻣﺌﻞ‪ ،‬آﺋﻮن ﻫﻦ ﺟﻲ ﺟﺴﻢ ﺟﻲ‬

‫َﻫـﮇﻳـﻦ ﮐﻲ ِﭘـِﻬـﻲ אن ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﭠﺎﻫﻴﻨﺪس‪“.‬‬

‫ﺟﺎﻧﻮ ﻫﻦ ﭜﻴﺮي ﺑﻪ אوون ۾ ﻟﻜﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭘﺮ אﻫﻮ אڄ‬

‫ﻜــِﮍ ﺳﻤﻴﺖ‬
‫ﮔﺮم ﻟﮙﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ! دﻳﻮ ﺟﺎدو‪ ‬وאري ﻛ ُــ ِ‬

‫ﭜﺮﺳﺎن ﺋﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﻛﻜﮍ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺑﻴﻀﻮ‬

‫ﻻﻫﻪ‪ “.‬۽ ﺟﺎدوﺋﻲ ﻛﻜﮍ ﺳﻮﻧﻮ ﺑﻴﻀﻮ ﻻﻫﻲ ڏﻧﻮ‪ .‬ﺟﮭﭧ ۾‬

‫دﻳﻮ ﺳﻤﻬﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﺟﺎﻧﻮ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺘﻮ‪.‬‬

‫”ﻣﻮن ﮐﻲ אﻫﺎ ﻛﻜﮍ ﮐﮣﮡ ﮐﭙﻲ‪ “.‬ﺟﺎﻧﻮ ﭼﻴﻮ‪.‬‬

‫‪17‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫אﺋﻴﻦ ﻫﻦ ﺟﺎدوﺋﻲ ﻛـﻜــﮍ ﮐﻲ ﮐﻨﻴﻮ ۽ ﻫﻴﭟ ﻟﻬﻨﺪو‪،‬‬

‫ﻟﻬﻨﺪو زﻣﻴﻦ ﺗﻲ אﭼﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪.‬‬

‫ﻫﺎﮢﻲ ﺟﺎﻧﻮ ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﺎ‪ ‬אﭸﺎن وڌﻳﻚ ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﭤﻲ‬

‫وﻳﺎ‪ .‬ﺟﺎدوﺋﻲ ﻛـﻜـﮍ אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﻮﻧﻮ ﺑﻴﻀﻮ ﻻﻫﻲ ڏﻳﻨﺪي‬

‫ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ وﻛﮣﻲ‪ ،‬ﻫ ُ ـﻮ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺎﮢـﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﺪא‬

‫ﻫﺌﺎ‪.‬‬

‫وري ﻫﻚ ڏﻫﺎڙي ﺟﺎﻧﻮ دل ۾ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ وري‬

‫ﺑﻪ אن وڻ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﮡ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪“.‬‬

‫אﺋﻴﻦ ﻫﻮ אن وڻ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻨﺪو وﻳﻮ‪ ،‬ﭼﮍﻫﻨﺪو وﻳﻮ ۽‬

‫ﻧﻴﭟ אن ﺟﻲ ﭼﻮﭨﻲ‪ ‬ﺗﻲ وﭸﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﺟﺎﻧﻮ ڊﮔﮭﻮ روڊ‬

‫‪18‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫ﻟﺘﺎڙي‪ ،‬دﻳﻮ ﺟﻲ ﮔﮭﺮ אﻧﺪر وﻳﻮ‪ .‬دﻳﻮ ﭰﻮﻛﺎرﻳﻨﺪو ۽‬

‫آوאزﻳﻨﺪو آﻳﻮ‪:‬‬

‫”ﻓﻲ ِﻓﻲ ﻓﻮ ﻓﻢ! ﻣﻮن ﮐﻲ ﻫﻚ ﭔﺎر ﺟﻲ رت ﺟﻲ ڌپ ﭘﺌﻲ‬

‫אﭼﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﺟﻴﺌﺮو ﻫﺠﻲ ﻳﺎ ﻣﺌﻞ‪ ،‬آﺋﻮن ﻫﻦ ﺟﻲ ﺟﺴﻢ ﺟﻲ‬

‫ﻫﮇﻳﻦ ﮐﻲ ﭘ ِ ـِﻬﻲ אن ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﭠﺎﻫﻴﻨﺪس‪“.‬‬

‫ﺟﺎﻧﻮ ﻟﻜﻲ وﻳﻮ‪ .‬אﮘﻲ وאﻧﮕﺮ دﻳﻮ ﺑﻪ ﭜﺮﺳﺎن وﻳﻬﻲ‬

‫رﻫﻴﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﭜﻴﺮي ﻫﻦ وٽ ﺟﺎدوﺋﻲ وאﭴـﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ رאڳ‬

‫ﭤﻲ ﮘﺎﺗـﻮ‪.‬‬

‫ﺟﺎﻧﻮ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ אﻫﻮ ﺟﺎدوﺋﻲ وאﭴﻮ ﮔﮭﺮﺟﻲ‪“.‬‬

‫‪19‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫ﺟﻴﺌﻦ ﺋﻲ دﻳﻮ ﻧﻨﮉ ۾ ﭘﻴﻮ‪ ،‬ﺟﺎﻧﻮ אﻫﻮ وאﭴﻮ ﮐﻨﻴﻮ‪ .‬ﭘﺮ‬

‫ﺟﺎﻧﻮ ﺟﻮ ﻫﭣ ﺟﻴﺌﻦ אن وאﭴﻲ ۾ ﭘﻴﻮ ﺗﻪ אن ﮘﺎﺋﮡ ﺷﺮوع‬

‫ﻛﻴﻮ‪” ،‬ﻣﺪد ﻛﺮﻳﻮ! ﻣﺪد ﻛﺮﻳﻮ!“‬

‫دﻳﻮ ﺟﺎﮘﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﺟﺎﻧﻮ ﭘﻮﻳﺎن ڊوڙڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺟﺎﻧﻮ‬

‫ﺗﻜﮍو ﺗﻜﮍو ﻟﻬﻨﺪو وﻳﻮ ۽ دﻳﻮ ﺑﻪ ﺳﻨﺪس ﭘﻮﻳﺎن ﻟﮙﻮ آﻳﻮ‪.‬‬

‫ﭘﺮ ﺟﺎﻧﻮ‪ ‬ﻫﻴﭟ ﻟﻬﻲ‪ ،‬ﺟﻠﺪي‪ ‬۾ ﻛﻬﺎڙو ﮐﻨﻴﻮ ۽ ﻛﺎﻧﻲ‬

‫ﮐﻲ وڍي وڌو‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻲ ۾ אﻫﻮ دﻳﻮ زﻣﻴﻦ ﺗﻲ ﻛﺮي ﭘﻴﻮ ۽‬

‫ﻣﺮي وﻳﻮ‪.‬‬

‫אﺋﻴﻦ دﻳﻮ ۽ ﻛﻬﺎﮢﻲ ﺟﻲ ﭘﭵﺎﮢﻲ ﭤﻲ‪.‬‬

‫‪20‬‬
‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬

‫‪21‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬

‫ر‬ ‫ادرכ ﺌ وارو‬

‫ﻛﻨﻬﻦ زﻣﺎﻧﻲ ۾ ﻫﻜﮍو ﭘﻮڙﻫﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ۽ ﻫﻜﮍي‬

‫ﭘﻮڙﻫﻲ ﻋﻮرت رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬אﻫﻲ ﭘﻬﺎڙي‪ ‬ﻫﻴﭡﺎن ﻧﻨﮃي‬

‫ﭘﺮאﮢﻲ ﮔﮭﺮ ۾ رﻫﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻫﻮ אن ﮔﻬﺮ ۾ אﻛﻴﻼ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﮐﻴﻦ‬

‫ﻛﻮ אوﻻد ﻧﻪ ﻫﻮ‪.‬‬

‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﭘﻮڙﻫﻲ‪ ‬ﻣﺎﺋﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﮍس ﮐﻲ‬

‫ﭼﻴﻮ‪” ،‬آﺋﻮن אدرכ ۽ אﭨﻲ ﻣﺎن ﻫﻚ ﮀﻮﻛﺮو ﭠﺎﻫﻴﺎن ﭤﻲ‪.‬‬

‫אن ﺟﻲ ﻛﻮٽ ﻻ‪ ‬ﮐﻨﮉ ﺟﻮ ﺗﻬﻪ ﭠﺎﻫﻴﻨﺪس‪ .‬آﺋﻮن ﻣﺼﺮي‪‬‬

‫ﺟﻲ ُﭨـ ِ‬
‫ﻜـَﺮن ﻣﺎن אن ﺟﻮن אﮐﻴﻮن ۽ ﻣﻨﻬﻦ ﭠﺎﻫﻴﻨﺪﻳﺲ‪ .‬ﻫﻚ‬

‫‪22‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫وڏي ﻗـﺸـﻤـﺶ ﻣﺎن‪ ،‬آﺋﻮن אن ﺟﻮ ﻧﻚ ﺟﻮڙﻳﻨﺪﻳﺲ‪ .‬آﺋﻮن‬

‫אﮐﺮوﭨﻦ ﻣﺎن ﻫﻦ ﻻ‪ ‬ﺟﻮﺗﺎ ﺟﻮڙﻳﻨﺪس‪“.‬‬

‫אﺋﻴﻦ ﭘﻮڙﻫﻲ ﻋﻮرت אن ﺟﻲ ﭘﻴﺮن ﺟﻮن آﮜﺮﻳﻮن‬

‫ﭠﺎﻫﻴﻮن‪ .‬ﭘﻮ‪ ‬אن ﺟﻮ ﭨﻨﮕﻮن ۽ ﭔﺎﻧﻬﻮن ﺳﮅﻳﻮن ﻛﻴﻮن‪.‬‬

‫אن ﮐﻲ ﺗﺌﻲ ﺗﻲ رﮐﻴﻮ‪ .‬אن ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﻫﻦ אدرכ ﻣﺎﻧﻲ‬

‫وאري ﮀﻮﻛﺮي ﮐﻲ ﮐﺎڌي ﭘﭽﺎﺋﮡ وאري ﻣﺸﻴﻦ )אوون( ۾‬

‫رﮐﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ אﻫﻮ ﭘﭽﻲ ﺗﻴﺎر ﭤﺌﻲ‪.‬‬

‫”אو‪ ،‬ﻫﻮ!“ ﻫﻦ رڙ ﻛﺌﻲ‪” .‬ﻫﺎﮢﻲ ﻣﻮن وٽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬

‫אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرو ﭔﺎر ﻫﻮﻧﺪو‪“.‬‬

‫‪23‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫ﭘﻮ‪ ‬ﻫﻮ‪ ‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻢ ﻛﺎر ۾ ﻟﮙﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﻛﺠﮫ‬

‫وﻗﺖ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﻫﻮ‪ ‬אوون ڏي وﻳﺌﻲ‪.‬‬

‫אوون ﻣﺎن آوאز آﻳﻮ‪ ”،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻛﮃو! ﭔﺎﻫﺮ‬

‫ﻛﮃو!“‬

‫אن ﭘﻮڙﻫﻲ ﻋﻮرت ڊوڙي وﭸﻲ אوون ﺟﻮ دروאزو‬

‫ﮐﻮﻟﻴﻮ‪ .‬אن ﻣﺎن אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرو ﮀﻮﻛﺮو ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي‬

‫آﻳﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﭘﭧ ﺗﻲ ﭠﻴﻨﮓ ﭨﭙﺎ ڏﻳﻨﺪو رﻫﻴﻮ‪ .‬ﮔﮭﺮ ﺟﻮ در ﮐﻠﻴﻞ‬

‫ڏﺳﻲ‪ُ ،‬ﻫـﻮ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي وﻳﻮ ۽ َﮔﮭـِﭩـﻲ‪ ‬۾ ﭜﭵﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬‬

‫ﭘﻮڙﻫﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ۽ ﻋﻮرت אن ﺟﻲ ﭘﻮﻳﺎن ڊوڙڻ ﻟﮙﺎ‪ .‬۽ ﮐﻴﺲ‬

‫ﭼﻮﻧﺪא رﻫﻴﺎ‪:‬‬

‫‪24‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫”אي אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرא ﮀﻮﻛﺮא! ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻪ‪ .‬ﺑﻴﻬﻲ‬

‫رﻫﻪ‪ .‬ﻣﭡﺎ‪ ،‬אﺳﺎن ﮐﺎن ﻧﻪ ﭜﭳ‪“.‬‬

‫”ﻧﻪ!“ אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאري ﮀﻮﻛﺮي ﭼﻴﻮ‪” .‬آﺋﻮن ﻧﻪ‬

‫אﻳﻨﺪس ۽ آﺋﻮن אوﻫﺎن ﮐﺎن ﭘﺮي ﭜﭵﻲ وﻳﻨﺪس‪“.‬‬

‫אﺋﻴﻦ אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرو ﻧﻴﻨﮕﺮ ﻫﻨﻦ ﮐﺎن ﭜﭵﻲ وﻳﻮ‪.‬‬

‫ﻫﻮ ڊوڙﻧﺪو ۽ ڊوڙﻧﺪو رﻫﻴﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﻫﻜﮍو ڊﮔﮭﻮﻛﺘﻮ‬

‫ﮔﮇﻳﻮ‪.‬‬

‫אن ُ‬
‫ﻛﺘـٖﻲ ﮐﻴﺲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺑﻴﻬﻪ! ﺑﻴﻬﻪ! آﺋﻮن ﺗﻮﮐﻲ ڏﺳﮡ‬

‫ﮔﮭﺮאن ﭤﻮ‪ .‬ﻫﻴﮇאﻧﻬﻦ אچ‪ ،‬אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرא ﻧﻴﻨﮕﺮ‪“.‬‬

‫‪25‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאري ﻧﻴﻨﮕﺮ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻧﻪ! ڊﮔﮭﺎ ﻛﺘﺎ‪ ،‬ﺗﻮن‬

‫ﻣﻮن ﮐﻲ ﮐﺎﺋﮡ ﭤﻮ ﭼﺎﻫﻴﻦ‪ .‬آﺋﻮن ﭘﻮڙﻫﻲ ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬۽ אن ﺟﻲ‬

‫ﻣﮍس ﮐﺎن ﭜﭵﻲ آﻳﻮ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﺗﻮ ﮐﺎن ﭘﮡ آﺋﻮن ﭜﭵﻲ‬

‫وﻳﻨﺪس‪“.‬‬

‫אﺋﻴﻦ אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرو ﻧﻴﻨﮕﺮ אﺗﺎن ﺑﻪ ﭜﭵﻲ وﻳﻮ‪.‬‬

‫وري ﮐﻴﺲ رﺳﺘﻲ ۾ ﻫﻚ ﻧﻨﮃڙي ﭔﻜﺮي ﻣﻠﻲ‪.‬‬

‫ﻧﻨﮃڙي‪ ‬ﭔﻜﺮي‪ ‬ﮐﻴﺲ ڏﺳﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺑﻴﻬﻪ! ﺑﻴﻬﻪ!‬

‫آﺋﻮن ﺗﻮﮐﻲ ڏﺳﺎن‪ .‬אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرא ﻧﻴﻨﮕﺮ‪ ،‬ﻫﻴﮇאﻧﻬﻦ אچ‪“.‬‬

‫אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאري ﻧﻴﻨﮕﺮ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻧﻪ! ﻧﻨﮃي ﭔﻜﺮي‪،‬‬

‫ﺗﻮن ﻣﻮن ﮐﻲ ﮐﺎﺋﮡ ﭤﻲ ﭼﺎﻫﻴﻦ‪ .‬آﺋﻮن ﭘﻮڙﻫﻲ ﻣﺎﺋﻲ ۽‬

‫‪26‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫ﻣﮍس ﮐﺎن ﭜﭵﻲ ﻧﻜﺘﻮ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﭘﻮ‪ ‬آﺋﻮن وڏي ﻛﺘﻲ ﮐﺎن‬

‫ﺑﻪ ﭜﭵﻲ آﻳﻮ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﺳﻮ آﺋﻮن ﺗﻮﮐﺎن ﺑﻪ ﭜﭵﻲ وﻳﻨﺪس‪“.‬‬

‫אﺋﻴﻦ אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرو ﻧﻴﻨﮕﺮ אﺗﺎن ﺑﻪ ﭜﭵﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻫﻮ‬

‫אﭼﻲ درﻳﺎ‪ ‬ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﺗﺮڻ ﻧﻪ ﭤﻲ آﻳﻮ‪ .‬אﺗﻲ ﻟﻮﻣﮍ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻮﺟﻮد ﻫﻮ‪.‬‬

‫ﻟﻮﻣﮍ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺑﻴﻬﻪ! ﺑﻴﻬﻪ! ﺗﻮن ﺗﺮي ﻧﭥﻮ ﺳﮕﮭﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮ‬

‫آﺋﻮن ﺗﺮي ﺳﮕﮭﺎن ﭤﻮ‪ .‬آﺋﻮن ﺗﺮﻧﺪس ۽ ﺗﻮن ﻣﻮن ﺗﻲ‬

‫ﺳﻮאري ﻛﺞ‪ .‬אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرא ﮀﻮﻛﺮא‪ ،‬ﻫﻴﮇאﻧﻬﻦ אچ‪.‬‬

‫آﺋﻮن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺪد ﻛﺮﻳﺎن‪“.‬‬

‫‪27‬‬
 ‫ﻧﻨﮃڙن ﭔﺎرن ﻻ‪ ‬آﮐﺎﮢﻴﻮن‬
‫אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرو ﻧﻴﻨﮕﺮ ﻟﻮﻣﮍ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ۾ אﭼﻲ‬

‫وﻳﻮ ۽ ﻫﻦ ﺗﻲ ﺳﻮאر ﭤﻴﻮ‪.‬‬

‫ﻟﻮﻣﮍ ﭼﻴﻮ‪” ،‬אدرכ ﻣﺎﻧﻲ وאرא ﻧﻴﻨﮕﺮ‪ ،‬אﺟﮭﻮ אﺳﺎن‬

‫درﻳﺎ ﭨﭙﻲ رﻫﻴﺎ آﻫﻴﻮن‪ .‬ﺗﻮن ﭘﻮڙﻫﻲ ﻣﺎﺋﻲ‪ ‬۽ ﺳﻨﺪس ﻣﮍس‬

‫ﮐﺎن ﭜﭵﻲ آﺋﻴﻦ‪ .‬ﺗﻮن وڏي ﻛﺘﻲ ﮐﺎن ﭜﭵﻲ آﺋﻴﻦ‪ ،‬۽ ﺗﻮن‬

‫ﻧﻨﮃي ﭔﻜﺮي‪ ‬ﮐﺎن ﺑﻪ ﭜﭵﻲ ﻧﻜﺘﻴﻦ‪ .‬ﭘﺮ ﺗﻮن ﻫﺎﮢﻲ ﻣﻮن‬

‫ﮐﺎن ﭜﭵﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻨﺪﻳﻦ! آﺋﻮن ﺋﻲ ﺗﻮ ﮐﻲ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪس‪“.‬‬

‫אﻫﻮ ﭼﺌﻲ ﻟﻮﻣﮍ אن ﮐﻲ ﮐﺎﺋﻲ ﻫﮍپ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ‪.‬‬

‫אﺋﻴﻦ ﻛﻬﺎﮢﻲ ﺧﺘﻢ ﭤﻲ‪.‬‬

‫*‬ ‫* رو‬
‫‪28‬‬