Στη διαπασών, Β.

Παπαθεοδώρου (Απόσπασμα 2)

..Χαμένος έτσι στις σκέψεις μου, γύρναγα στο σπίτι. Εκείνη την ώρα υπολόγιζα ότι δε θα ήταν κανείς
εκεί, δηλαδή η Μαίρη θα ήταν στο σχολείο , ο Τάκης θα σούρωνε σε κάνα καφενείο και η μάνα μου
θα είχε πάρει τον Νικόλα να κατέβουν στο κέντρο να πάρουν υφάσματα και κλωστές.

Άνοιξα την εξώπορτα έτοιμος να κάνω μια βουτιά και να βρεθώ στον καναπέ για να δω το
αγαπημένο μου τελεμάρκετινγκ, όταν από την κουζίνα άκουσα να παίζει το ραδιόφωνο, φαίνεται θα
το είχαν ξεχάσει ανοιχτό. Εκείνη τη στιγμή έπαιζε το Raspoutin των BoneyM, ένα τραγούδι που είχα
να το ακούσω πολλά χρόνια και δεν ξέρω τι μου θύμιζε. Άρχισα να πλησιάζω για να κλείσω τη σάχλα
και να βάλω κάτι να φάω. Και τότε διέκρινα κι άλλους θορύβους από την κουζίνα, κάτι πνιχτά
γελάκια και κουβέντες.

[..]Άνοιξα σιγά σιγά την πόρτα και τότε το είδα: Ο Τάκης καθισμένος σε μια καρέκλα με ανοιχτό το
πουκάμισο , να χαϊδολογιέται με μια κοπέλα που είχε βγάλει τη μπλούζα της και καθόταν στα
γόνατά του. Το Raspoutin να παίζει σχεδόν στη διαπασών. Ο Τάκης πρέπει να είχε μεθύσει , ένα
μπουκάλι ήταν άδειο πάνω στο τραπέζι και φιλούσε την κοπέλα…

-Τι κάνεις εκεί; Φώναξα αμέσως και με όλη μου την ορμή έτρεξα προς το μέρος τους.

Η κοπέλα άρχισε να ουρλιάζει. Σηκώθηκε από τα γόνατα του Τάκη κι έκανε στην άκρη της κουζίνας,
τραβώντας την μπλούζα της για να καλυφθεί. Ο Τάκης είχε αιφνιδιαστεί, τα είχε χαμένα.

«Φύγε απ το σπίτι μου, φύγε!» Χίμηξα προς τη μεριά του Τάκη, θέλονταςνα τον γραπώσω απ το
λαιμό και να τον ξαπλώσω κάτω χτυπώντας τον και τότε μου ρθε η δεύτερη φλασιά. Ήταν σαν ‘ένα
χέρι να με τράβηξε ξαφνικά προς τα πίσω , η ανάμνηση ξετυλίχτηκε το μυαλό μου, μπλοκάροντας
την ορμή μου και συμπληρώνοντας το πάζλ που είχε στρωθεί λίγα λεπτά νωρίτερα. Η σκηνή που
είχα ξαναδεί παίχτηκε μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου στο μυαλό μου σαν κινηματογραφική
ταινία!

Τότε που ήμουν τριών τεσσάρων ετών και στεκόμουν ανήμπορος στην είσοδο της κουζίνας ,
βλέποντας τη μάνα μου να ουρλιάζει πάλι σε ένα μεθυσμένο και με ανοιχτόπουκάμισο Τάκη : «Φύγε
απ το σπίτι μου!», ενώ το Raspoutin έπαιζε πάλι στη διαπασών από το ραδιόφωνο , ενώ μια άλλη
κοπέλα , που θυμάμαι μόνο τη σιλουέτα της κρατούσε τη μπλούζα της μπροστά της για να
καλυφθεί.

Ήταν τότε που η μάνα μου είχε χιμήξει στον Τάκη , τότε που της είχαν πέσει τα υφάσματα και οι
κλωστές από τα χέρια και είχαν χυθεί από τις νάιλον σακούλες, τότε που όταν συνειδητοποίησε πως
εγώ έβλεπα τη σκηνή, γύρισε προς το μέρος μου φωνάζοντας: «Θανάση, στο δωμάτιο σου!»

Εγώ όμως δεν είχα φύγει, δεν είχα προλάβει να φύγω , ήθελα να κάτσω εκεί να δω τι θα γίνει, να
νιώθω την κοπέλα να με σκουντά, κοντεύοντας να με ρίξει κάτω για να το σκάσει από το σπίτι , να
βλέπω τον Τάκη να βουτά από τον λαιμό την μητέρα μου και να την πετά κάτω και μετά να την
αρχίζει στις γροθιές και στα χαστούκια, και αυτή να χτυπιέται ανίσχυρη, μην μπορώντας να μιλήσει ,
ούτε να αναπνεύσει καλά καλά, και κουνώντας το χέρι της να μου κάνει νόημα να απομακρυνθώ.
Και εγώ να στέκομαι στην κάσα της πόρτας με γουρλωμένα μάτια και βουβό κλάμα ενώ δάκρυα
είχαν πλημμυρίζει τα μάτια μου και δεν έβλεπα πια αυτή την εικόνα. Μια εικόνα με βία , μια εικόνα
με μουσική. ..
«Αλήτη, πρεζόνι», φώναξε ο Τάκης και πριν προλάβω να το συνειδητοποιήσω μου έριξε μια μπουνιά
στο πρόσωπο.

Έπεσα κάτω , η μύτη μου μάτωσε . Με την άκρη του ματιού μου είδα τα πόδια της κοπέλας να με
προσπερνούν, να τρέχουν, να βγαίνουν από την κουζίνα. Εγώ ήμουν ξαπλωμένος στο πάτωμα ,
ζαλισμένος και αιφνιδιασμένος , ο Τάκης είχε γονατίσει από πάνω μου και με χτύπαγε. Έφερα τα
χέρια μου όσο μπορούσα πιο κοντά στο πρόσωπο μου για να αποφύγω όλο αυτό το ξύλο, να
προστατευτώ. Όμως ο Τάκης βάραγε στο ψαχνό, χωρίς να καταλαβαίνει ακριβώς τι κάνει. Τα μάτια
του γυάλιζαν , η ανάσα του βρώμαγε , τα σάλια του έπεφταν πάνω μου.

Ασυναίσθητα κοίταξα πίσω . Είδα στην κάσα της κουζίνας , ανάποδα, δυο μικρά ποδαράκια.

«Νικόλα, φύγε , στο δωμάτιο σου. Μη βλέπεις!»

Ο Τάκης , μόλις άκουσε το όνομα του Νικόλα , γύρισε σαστισμένος προς το μέρος του. [..]

Άκουσα φωνές και κλάματα στο μέσα δωμάτιο. Άκουσα πράγματα να πέφτουν. Γύρισα, με τον Τάκη
μισοαναίσθητο στα πόδια μου και είδα στην είσοδο της κουζίνας τη μητέρα μου να μας κοιτά με
ανοιχτό το στόμα , σχεδόν έντρομη. Στο πάτωμα είχαν χυθεί υφάσματα και κλωστές από τις νάιλον
σακούλες….

ΘΕΜΑΤΑ

Στο παρόν κείμενο αξιοποιήθηκε η τεχνική της ανακριτικής καρέκλας για να φωτιστεί ο
χαρακτήρας της κ.Ελευθερίας.

1. Εγώ όμως δεν είχα φύγει, ……Μια εικόνα με βία , μια εικόνα με μουσική. . Ποιος
εκφραστικός τρόπος αξιοποιείται στην παράγραφο αυτή; Για ποιο λόγο νομίζετε ότι
χρησιμοποιείται;
2. Εντοπίστε στο κείμενο: επανάληψη, μεταφορά και παρομοίωση.

3. Είστε μια φίλη ή ένας φίλος της κ.Ελευθερίας και της γράφετε μια επιστολή στην οποία τη
συμβουλεύετε για τη στάση που πρέπει αν κρατήσει απέναντι στο βίαιο σύζυγο της.

Εναλλακτικά

Είστε η κ.Ελευθερία και σε μια σελίδα ημερολογίου εκφράζεται τις σκέψεις και τα συναισθήματά
σας για τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνετε.