Τι λέει η Παλαιά Διαθήκη για τον βασιλιά Σολομώντα

Ο ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ 2 από 4
Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ
Ο Σολομώντας ανέβηκε στο θρόνο του Ισραήλ το 972 π.Χ. και βασίλεψε για 40 χρόνια. Ο
Κύριος στερέωσε τη βασιλεία του Σολομώντα και ήταν μαζί του (Β' Παραλειπομένων 1,1).
Ο Σολομώντας βασίλευσε σε όλους τους Ισραηλίτες, έχοντας ως πρωτεύουσα του
βασιλείου του την Ιερουσαλήμ (Γ' Βασιλέων 2,46λ. Εκκλησιαστής 1,1. 1,12).
Ο Σολομών είχε ξεπεράσει σε μεγαλείο και δόξα όλους όσους είχαν ζήσει πριν απ' αυτόν
στην Ιερουσαλήμ (Εκκλησιαστής 2,9). Η χώρα εκτεινόταν την εποχή του Σολομώντα από
τον Ευφράτη και την πόλη Ραφί έως τη Γάζα και τη χώρα των Φιλισταίων και πιο νότια
έως την Αίγυπτο (Γ' Βασιλέων 2,46ζ. 2,46κ. 5,1. Β' Παραλειπομένων 9,26). Σε άλλο
σημείο αναφέρεται ότι το βασίλειό του εκτείνονταν πέρα από τον Ευφράτη (Γ' Βασιλέων
5,4). Οι βασιλιάδες, των οποίων τα βασίλεια βρισκόντουσαν μεταξύ των ορίων της
βασιλείας του Σολομώντα, από τον Ευφράτη έως την Αίγυπτο, του προσέφεραν δώρα και
ήσαν υποτελείς σ' αυτόν για όλο το διάστημα της βασιλείας του (Γ' Βασιλέων 5,1.
10,26α).
Ο Σολομών, όταν έγινε βασιλιάς, μεγάλωσε το θυσιαστήριο που είχε χτίσει ο πατέρας του
στο αλώνι του Ορνά, γιατί ήταν μικρό (Β' Βασιλειών 24,25). Αφού αποκατέστησε γρήγορα
την τάξη από την ανταρσία του Αδωνία, οργάνωσε το βασίλειο και έκανε συμμαχίες και
εμπορικές συμφωνίες με τα γειτονικά βασίλεια. Συνεργαζόμενος με τους Φοίνικες
συγκρότησε μεγάλο εμπορικό στόλο, ώστε άρχισε εντατικό εμπόριο με μακρινές χώρες
αποκομίζοντας τεράστια πλούτη. Στη συνέχεια ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις με την
Αίγυπτο όπου και νυμφεύθηκε την κόρη του Φαραώ, η οποία για τον γάμο της πήρε ως
προίκα τις πόλεις Γαζέρ και Μεργάβ, που είχε καταλάβει ο Φαραώ παλιότερα από τους
Χαναναίους (Ιησούς του Ναυή 16,10. Κριταί 1,29. Γ' Βασιλέων 5,14β).
Με τα πλούτη που συγκέντρωσε ο Σολομών εκτέλεσε πλήθος έργων όπως
συγκοινωνιακά, καλλωπισμού και ανέγερσης κτιρίων. Κατασκεύασε το Ναό των
Ιεροσολύμων, τα σχέδια του οποίου είχε κάνει ο πατέρας του ο Δαβίδ (Γ' Βασιλέων
2,35γ. 2,35κ). Εκτός από το Ναό, κατασκεύασε και μεγαλοπρεπές παλάτι του οποίου η
ανοικοδόμηση κράτησε 13 χρόνια (Γ' Βασιλέων 2,35γ). Ανοικοδόμησε την ακρόπολη και
τις επάλξεις της Πόλης Δαβίδ και έτσι την απομόνωσε από την έξω περιοχή (Γ' Βασιλέων
2,35ζ). Συνέχισε το κτίσιμο του τοίχους της Ιερουσαλήμ (Γ' Βασιλέων 2,35γ. 2,35κ). Οι
επόπτες που διόρισε ο Σολομώντας, για να επιβλέπουν τα έργα του ήταν 3.600
επιστάτες (Γ' Βασιλέων 2,35θ).
Ο Σολομώντας έχτισε επίσης πολλές πόλεις. Μετά την κατασκευή του Ναού και του
τοίχους, ανοικοδόμησε και οχύρωσε την Ασσούρ (Ασώρ), τη Μαγδώ (Μαγδάλ), την
πυρποληθείσα Γαζέρ, την Άνω και Κάτω Βαιθωρών, την Ιεθερμάθ και την Βααλάθ (Γ'
Βασιλέων 2,35ι-κ. 5,14β. 10,22α. Β' Παραλειπομένων 8,5-6). Ο Σολομών ανοικοδόμησε
και οχύρωσε τη Θοεδμόρ στην έρημο, καθώς κι όλες τις πόλεις που ανοικοδόμησε στην
Ημάθ (Β' Παραλειπομένων 8,4). Οχύρωσε την Ιερουσαλήμ και όλες τις πόλεις, όπου
υπήρχαν πολεμικά άρματα (Γ' Βασιλέων 10,22α. Β' Παραλειπομένων 8,6). Με την
εκμετάλευση των δασών, των λατομείων και των μεταλλείων του όρους Λιβάνου, ο
Σολομώντας ανοικοδόμησε την πόλη Θερμαί στην έρημο (Γ' Βασιλέων 2,46γ-δ).
Κατασκεύασε τρεις δεξαμενές για την ύδρευση της Ιερουσαλήμ (Εκκλησιαστής 2,6).
Διόρισε 12 έπαρχους και ο καθένας από αυτούς ήταν υπεύθυνος για μια ορισμένη
περιοχή και για έναν μόνο μήνα το χρόνο (Α' Βασιλέων 4,7-19). Η απαιτούμενη διατροφή
για το βασιλικό τραπέζι του Σολομώντα, την οποία προμήθευαν οι διοικητές των
επαρχιών, ήταν 30 κόροι σιμιγδάλι, 60 κόροι αλεύρι χοντροκοπανισμένο, 10 εκλεκτά
μοσχάρια καλοθρεμμένα, 20 βόδια καλοθρεμμένα και 100 πρόβατα, εκτός από τα ελάφια,
τα ζαρκάδια και άλλα πουλερικά, όλα τους καλοθρεμμένα (Γ' Βασιλέων 2,46ε. 5,2-3). Ο
Σολομών είχε αποκτήσει μεγάλα κοπάδια βοδιών και προβάτων, όσα δεν είχε αποκτήσει
κανείς άλλος μέχρι τότε (Εκκλησιαστής 2,7).
Επί των ημερών του ο λαός ευημερούσε (Γ' Βασιλέων 2,46η. 4,20). Σε όλη την περίοδο
της βασιλείας του Σολομώντα επικρατούσε ειρήνη με τους γύρω λαούς, αλλά και μέσα
στη χώρα οι Ισραηλίτες ζούσαν με ασφάλεια (Γ' Βασιλέων 2,46η. 5,4).
Δημιούργησε ένα ισχυρό και πλούσιο βασίλειο που η φήμη του ήταν γνωστή παντού. Ο
Σολομών με τα έργα του, τον πλούτο του και τη σοφία του, δοξάστηκε περισσότερο απ'
όλους τους βασιλιάδες της γης. Όλοι οι βασιλιάδες της γης ζητούσαν να δουν το
Σολομώντα και ν' ακούσουν τη σοφία του, την οποία του είχε δώσει ο Θεός. Μάλιστα ο
καθένας απ' αυτούς προσέφερε στο Σολομώντα κάθε έτος διάφορα δώρα, όπως χρυσά
σκεύη, ιματισμό, αρώματα, άλογα κλπ. (Γ' Βασιλέων 10,23-25. Β' Παραλειπομένων 9,22-
24). Ο Σολομών είχε κάνει στην Ιερουσαλήμ ν' αφθονεί ο άργυρος και το χρυσάφι όπως
οι πέτρες και να έχει τόσους πολλούς κέδρους, όσες ήταν και οι συκομουριές στην
πεδιάδα (Γ' Βασιλέων 10,27. Β' Παραλειπομένων 1,15. 9,27).
Ο χρυσός, ο οποίος ερχόταν κάθε χρόνο στο ταμείο του Σολομώντα ήταν 666 τάλαντα
χρυσού. Σ' αυτόν δεν συμπεριλαμβανόταν οι φόροι σε χρυσό και άργυρο των υποτελών
βασιλιάδων και εμπόρων, καθώς και των διοικητών των επαρχιών και των βασιλιάδων
της Αραβίας. Με το χρυσό αυτό ο Σολομώντας κατασκεύασε 300 δόρατα σφυρηλατημένα
και για κάθε δόρυ χρειάστηκαν τριακόσιοι σίκλοι χρυσού. Κατασκεύασε ακόμη 200
μεγάλες ασπίδες σφυρηλατημένες από χρυσό και η κάθε μία καλύφθηκε με 600 σίκλους
καθαρό χρυσάφι. Κατασκεύασε ακόμη 300 ασπίδες από σφυρηλατημένο χρυσό και για
κάθε ασπίδα απαιτήθηκαν τρεις μνες χρυσού ή 300 σίκλους χρυσάφι. Τις ασπίδες αυτές
ο Σολομώντας τις τοποθέτησε στο οικοδόμημα που ονομαζόταν "δάσος του Λιβάνου".
Ο Σολομώντας είχε κατασκευάσει ένα θρόνο μεγάλο από ελεφαντοστού, τον οποίο
κάλυψε με καθαρό χρυσάφι. Ο θρόνος ήταν πάνω σε μια εξέδρα με έξι σκαλοπάτια, που
επίσης είχαν καλυφθεί με χρυσάφι. Στο πίσω μέρος του θρόνου υπήρχαν προτομές
μόσχων. Στις δύο πλευρές του θρόνου υπήρχαν οι βραχίονες για να στηρίζονται τα χέρια.
Δεξιά κι αριστερά του θρόνου υπήρχαν δύο όρθιοι λέοντες. Στις άκρες των έξι
σκαλοπατιών υπήρχαν τ' αγάλματα άλλων 12 λεόντων. Ο θρόνος του Σολομώντα ήταν
τόσο λαμπρός, που δεν υπήρξε όμοιός του σε κανένα άλλο βασίλειο.
Όλα τα οικιακά σκεύη του Σολομώντα ήταν από χρυσό, ακόμη και οι λουτήρες ήταν
καλυμμένοι με χρυσάφι. Όλα τα σκεύη στο οικοδόμημα που ονομαζόταν "δάσος του
Λιβάνου" είχαν κατασκευαστεί από εξαίρετο χρυσό. Στα οικοδομήματα του Σολομώντα
δεν υπήρχε άργυρος, γιατί την εποχή του Σολομώντα ο άργυρος δεν είχε καμία αξία (Γ'
Βασιλέων 10,14-21. Β' Παραλειπομένων 9,13-20). Τα δόρατα και τις ασπίδες που είχε
κατασκευάσει ο Σολομώντας, αρπάχτηκαν το πέμπτο έτος της βασιλείας του Ροβοάμ,
όταν ο βασιλιάς της Αιγύπτου Σισάκ (Σουσακίμ) επιτέθηκε στην Ιερουσαλήμ και άρπαξε
τους θησαυρούς του Ναού του Κυρίου και του βασιλικού ανακτόρου (Β' Βασιλειών 8,7. Γ'
Βασιλέων 14,25-28. Α' Παραλειπομένων 18,7. Β' Παραλειπομένων 12,2-11).
Το ναυτικό του Σολομώντα, μαζί με το ναυτικό του Χιράμ, βασιλιά της Τύρου, έφερνε
κάθε τρία χρόνια από την Θαρσίς και από άλλα μέρη, χρυσό, άργυρο, πολύτιμους λίθους,
εκλεκτή ξυλεία, ελεφαντόδοντο και πιθήκους (Γ' Βασιλέων 10,22. Β' Παραλειπομένων
9,21).
Ο Σολομών οργάνωσε και εξόπλισε σημαντικά το στρατό του. Συγκέντρωσε πολεμικά
άρματα και ιππείς, ώστε έφτασε να έχει 1.400 άρματα και 12.000 ιππείς. Τα πολεμικά
άρματα τα τοποθέτησε σε διάφορες πόλεις, ενώ ο στρατός ήταν μαζί με τον βασιλιά στην
Ιερουσαλήμ (Β' Παραλειπομένων 1,14. 10,26). Από αυτούς οι αρχηγοί της φρουράς του
Σολομώντα ήταν 250 και, επιπλέον, είχαν ως καθήκον να εποπτεύουν την εκτέλεση των
δημόσιων έργων (Β' Παραλειπομένων 8,10). Για τα πολεμικά του άρματα ο Σολομώντας
είχε 4.000 φοράδες και 12.000 ίππους (Γ' Βασιλέων 2,46ι. 10,26. Β' Παραλειπομένων
9,25). Ο Σολομών εκστράτευσε εναντίον της πόλης Βαισωβά, την οποία κυρίευσε (Β'
Παραλειπομένων 8,3).
Επιπλέον ο Σολομών έκανε εμπόριο ίππων από την Αίγυπτο προς άλλες χώρες. Οι
έμποροι του βασιλιά πήγαιναν στην Αίγυπτο ή σε αγορά που γινόταν στη Θεκωέ, και
αγόραζαν άρματα προς 600 αργυρούς σίκλους το καθένα και άλογα προς 150 αργυρούς
σίκλους το καθένα. Σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι το κάθε άρμα κόστιζε 100 αργυρούς
σίκλους και κάθε άλογο κόστιζε 50 αργυρούς σίκλους το καθένα. Στη συνέχεια οι έμποροι
του Σολομώντα τα μεταπωλούσαν στους βασιλιάδες των Χετταίων, της Συρίας και σε
άλλους που κατοικούσαν στα παράλια της Μεσογείου Θαλάσσης (Γ' Βασιλέων 10,28-29.
Β' Παραλειπομένων 1,16-17. 9,28).
Τα αιγυπτιακά άλογα ήταν μεγαλοπρεπή και υπερήφανα. Χαρακτηριστική είναι η
αναφορά στο Άσμα Ασμάτων του Σολομώντα, όπου ο νυμφίος απευθύνεται στην νύμφη,
την οποία παρομοιάζει μεγαλοπρεπή και υπερήφανη, όπως η φοράδα του που είναι
ζεμένη στο άρμα του Φαραώ (Άσμα Ασμάτων 1,9).
Η σωματοφυλακή του Σολομώντα αποτελούνταν από 60 εμπειροπόλεμους άνδρες
ζωσμένους με σπαθί, έτοιμοι να υπερασπιστούν τον βασιλιά τους απέναντι σε
οποιοδήποτε κίνδυνο (Άσμα Ασμάτων 3,7-8).
Τους παλιούς κατοίκους της Χαναάν, που είχαν απομείνει μετά από την εγκατάσταση
των Ισραηλιτών, δηλαδή οι εναπομείναντες κάτοικοι των Χαναναίων, των Χετταίων, των
Αμορραίων, των Φερεζαίων, των Ευαίων, των Ιεβουσαίων και των Γεργεσαίων, που δεν
μπόρεσαν οι Ισραηλίτες να εξολοθρεύσουν, ο Σολομών τους υποχρέωσε σε
καταναγκαστικές εργασίες και τους έκανε φόρου υποτελείς. Αυτό, βέβαια, ο Σολομών δεν
το εφάρμοσε στους Ισραηλίτες, οι οποίοι ήταν οι πολίτες της χώρας και είχαν αναλάβει
όλες τις ανώτερες θέσεις στη διοίκηση και στο στρατό (Γ' Βασιλέων 10,22β-γ. Β'
Παραλειπομένων 8,7-9).
Ο Σολομών έχτισε θυσιαστήριο για τον Κύριο, στο οποίο προσέφερε κάθε έτος τρεις
θυσίες ολοκαυτωμάτων και ειρηνικών θυσιών. Προσέφερε ακόμη και θυμίαμα στον Κύριο
(Γ' Βασιλέων 2,35η). Όταν ο Σολομών έχτισε το θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων στο
Ναό του Κυρίου, πρόσφερε κάθε μέρα θυσίες. Πρόσφερε, επίσης, θυσίες κάθε Σάββατο,
κάθε πρώτη του μήνα και στις τρεις μεγάλες γιορτές, το Πάσχα, την Πεντηκοστή και την
Σκηνοπηγία, σύμφωνα με όσα είχε διατάξει ο Μωυσής να προσφέρονται (Β'
Παραλειπομένων 8,12-13).
Ο Σολομών καθόρισε και τις υπηρεσίες των ιερέων και των Λευιτών, όπως είχε κάνει ο
πατέρας του ο Δαβίδ, για να υπηρετούν και να υμνούν τον Κύριο στο Ναό. Καθόρισε τους
Λευίτες, που θα υπηρετούσαν ως θυρωροί στο Ναό και ως φύλακες στο
θησαυροφυλάκιο του Ναού (Β' Παραλειπομένων 8,14-16).
Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ

Ο βασιλιάς Σολομών
και η δίκη των δύο γυναικών
Ο Σολομών αγάπησε τον Κύριο, τηρούσε τις εντολές του και πρόσφερε θυσίες και
θυμιάματα στο Θεό. Μέχρι να κτιστεί ο Ναός του Κυρίου, οι θυσίες γινόντουσαν σε
ψηλούς τόπους και υψώματα (Γ' Βασιλειών 3,3). Κάποτε ο Σολομώντας πήγε στη
Γαβαών, που ήταν χτισμένη σε ύψωμα, για να κάνει εκεί θυσία στον Κύριο, όπου
βρισκόταν η Σκηνή του Μαρτυρίου, που είχε φτιάξει ο Μωυσής στην έρημο. Η Κιβωτός
όμως της Διαθήκης βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ, όπου την είχε μεταφέρει ο Δαβίδ και την
τοποθέτησε σε μια άλλη Σκηνή. Το χάλκινο θυσιαστήριο, το οποίο είχε κατασκευάσει ο
Βεσελεήλ, βρισκόταν κι αυτό στη Γαβαών, απέναντι από τη Σκηνή του Μαρτυρίου. Σ'
αυτό το θυσιαστήριο θα γινόταν η θυσία. Εκεί ο Σολομών κάλεσε όλους τους Ισραηλίτες,
τους αξιωματικούς του στρατού, τους δικαστές κι όλους τους άρχοντες. Κατά τη θυσία ο
Σολομών προσέφερε 1.000 ζώα στο θυσιαστήριο της Γαβαών (Γ' Βασιλειών 3,4. Β'
Παραλειπομένων 1,2-6).
Εκεί ο Κύριος παρουσιάστηκε στο Σολομών κατά το βράδυ στον ύπνο του και τον
ρώτησε τι θα προτιμούσε να του χαρίσει; Ο Σολομών απάντησε στον Κύριο, ότι επειδή
είναι πολύ νέος και δεν ξέρει να κυβερνήσει, ζήτησε σοφία και σύνεση για να κυβερνήσει
το λαό με δικαιοσύνη και να μπορεί να διακρίνει το καλό από το κακό.
Ο λόγος και το αίτημα αυτό του Σολομώντα φάνηκε αρεστό στον Κύριο και του είπε, ότι
επειδή δεν ζήτησε μακροβιότητα, ούτε πλούτο, ούτε δόξα, ούτε το θάνατο των εχθρών
του, αλλά του ζήτησε να κυβερνήσει με σοφία και δικαιοσύνη, γι' αυτό και του έδωσε
σοφία και σύνεση, όση κανένας δεν είχε πριν από αυτόν κι ούτε πρόκειται να υπάρξει. Κι
επιπλέον του έδωσε κι όσα δε ζήτησε, δηλαδή πλούτο και δόξα, ώστε να μην υπάρξει
κανένας άλλος όμοιός του ανάμεσα στους άλλους βασιλιάδες. Κι αν τηρήσει τις εντολές
του, όπως ο πατέρας του, θα του δώσει και μακροβιότητα, ώστε να κυβερνήσει πολλά
χρόνια (Γ' Βασιλειών 3,5-14. Β' Παραλειπομένων 1,7-12).
Ο Σολομών ξύπνησε και κατάλαβε τι σήμαινε το όνειρο. Γύρισε στην Ιερουσαλήμ και
πήγε στο θυσιαστήριο, μπροστά στην Κιβωτό της Διαθήκης του Κυρίου στη Σιών. Εκεί
πρόσφερε ολοκαυτώματα και θυσίες ειρηνικές και τέλος κάλεσε σε συμπόσιο όλους τους
δούλους του (Γ' Βασιλειών 3,15. Β' Παραλειπομένων 1,13).
Ο Κύριος έδωσε στο Σολομώντα σύνεση και σοφία πάρα πολύ μεγάλη και ευρύτητα
διάνοιας, όπως του είχε υποσχεθεί. Η σοφία του και η σύνεση ήταν πολύ περισσότερη
από εκείνη των αρχαίων σοφών και όλων των σοφών της Αιγύπτου (Γ' Βασιλειών 2,35α-
β. 5,5. 5,10. 5,26). Ήταν σοφότερος απ' όλους τους ανθρώπους. Ήταν πιο σοφός από
τον Γαιθάν τον Ζαρείτη, από τους γιους του Μαλ, τον Αινάν, τον Χαλκάλ και τον Δαρδά (Γ'
Βασιλειών 5,11), καθώς κι από τους σοφούς της Ιερουσαλήμ που είχαν ζήσει πριν απ'
αυτόν (Εκκλησιαστής 1,16).
Ο Σολομώντας έγραψε 3.000 αποφθέγματα και παροιμίες, 5.000 ωδές (Γ' Βασιλέων
5,12) και ένα ψαλμό (127ος). Μίλησε για όλα τα δένδρα, από τον μεγάλο κέδρο του
Λιβάνου μέχρι τον μικρό ύσσωπο, που φυτρώνει στους τοίχους. Μίλησε για τα ζώα, τα
πτηνά, τα ερπετά και για τα ψάρια (Γ' Βασιλειών 5,13).
Η φήμη του είχε φτάσει στα πέρατα του κόσμου. Πολλοί βασιλείς της γης έρχονταν ν'
ακούσουν τη σοφία του και του έφερναν δώρα (Γ' Βασιλειών 5,14. Β' Παραλειπομένων
9,22-23). Περιθρύλητη έμεινε η επίσκεψη της Βασίλισσας του Σαββά όταν τον
επισκέφθηκε με πολύ μεγάλη συνοδεία προσφέροντάς πολύτιμα δώρα, υφάσματα,
πολύτιμες πέτρες, χρυσάφι κι αρώματα (Γ' Βασιλέων 10,1-13).
Η ΣΟΦΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ

Ο βασιλιάς Σολομών
και η δίκη των δύο γυναικών
Δείγμα της σοφίας του αποτελεί η απόδοση δικαιοσύνης στην περίφημη δίκη των δύο
γυναικών που διεκδικούσαν το ίδιο παιδί, όπου στην απόφασή του περί διαμελισμού του
παιδιού η πραγματική μητέρα παραιτήθηκε της διεκδίκησης (Γ' Βασιλέων 3,16-28).
Κατά τη δίκη αυτή, μια μέρα παρουσιάστηκαν μπροστά στο βασιλιά Σολομώντα δυο
πόρνες. Η πρώτη του είπε, ότι μαζί με την άλλη γυναίκα μένανε στο ίδιο σπίτι και
γεννήσανε και οι δύο την ίδια περίοδο. Κατά την τρίτη μέρα που γέννησε το παιδί της,
γέννησε και η άλλη. Μένανε μαζί και κοιμόντουσαν στο ίδιο κρεβάτι. Μια νύχτα, όμως,
καθώς η άλλη γυναίκα κοιμόταν, πλάκωσε το παιδί της και το μωρό πέθανε. Τότε
σηκώθηκε μέσα στη νύχτα, ενώ η ίδια κοιμόταν, πήρε το παιδί της από την αγκαλιά της
και έβαλε στη θέση του το δικό της, που ήταν νεκρό, και το δικό της παιδί το πήρε εκείνη.
Όταν σηκώθηκε η γυναίκα το πρωΐ για να θηλάσει το παιδί της, εκείνο ήταν ήδη
πεθαμένο. Αλλά όταν το κοίταξε προσεκτικά στο φως, είδε πως δεν ήταν αυτό το παιδί
της που είχε γεννήσει.
Τότε η άλλη γυναίκα φώναξε, ότι το ζωντανό παιδί είναι δικό της, ενώ το νεκρό είναι της
άλλης γυναίκας. Αλλά η πρώτη ξαναείπε, ότι το δικό της παιδί είναι το ζωντανό, ενώ το
νεκρό είναι της δεύτερης γυναίκας. Έτσι φιλονικούσαν οι δύο γυναίκες μπροστά στο
βασιλιά (Γ' Βασιλέων 3,16-22).
Όταν τελείωσαν οι δύο γυναίκες, ο βασιλιάς Σολομώντας είπε στην πρώτη γυναίκα, ότι
ισχυρίζεται πως το παιδί της είναι το ζωντανό, ενώ το πεθαμένο είναι της άλλης γυναίκας
και η άλλη γυναίκα ισχυρίζεται το ίδιο. Τότε ο Σολομώντας διέταξε να φέρουν ένα σπαθί
και να κόψουν το ζωντανό παιδί στα δύο. Το μισό να το δώσουν στη μία γυναίκα και το
άλλο μισό στην άλλη.
Τότε, η γυναίκα που είχε το ζωντανό παιδί, ένιωσε τα σπλάχνα της να ταράζονται για το
παιδί της και παρακάλεσε το βασιλιά, να δώσει το ζωντανό παιδί στην άλλη γυναίκα και
να μην το σκοτώσουν. Η άλλη όμως γυναίκα συμφώνησε με τη διαταγή του βασιλιά να
διαμελιστεί το παιδί και να πάρουν από μισό.
Τότε ο βασιλιάς Σολομώντας δικαίωσε την πρώτη γυναίκα, η οποία έδινε το παιδί της
στην άλλη, αρκεί να μη θανατωθεί, επειδή κατάλαβε ότι αυτή ήταν η πραγματική μητέρα
του παιδιού. Μετά την απόφαση, όλοι οι Ισραηλίτες ένοιωσαν σεβασμό για το πρόσωπο
του βασιλιά τους, επειδή κατάλαβαν ότι η σύνεση του Θεού υπήρχε σ' αυτόν, έτσι ώστε
να κρίνει με τρόπο δίκαιο (Γ' Βασιλέων 3,23-28).