Pluma: Si Rizal, ang Dakilang Manunulat

Kilala ng mga Pilipino na si Rizal ang pambansang bayani

ngunit hindi lahat ng mga Pilipino ay alam ang kanyang kuwento sa
pagtaguyod ng kalayaan ng bansa. Ang dokumentaryo ay tumatalakay
sa buhay ni Rizal mula noong siya ay musmos pa lamang , mga
naging inspirasyon niya sa buhay, ang kanyang naging buhay pag-
ibig, ang kanyang mga obra maestra, ang kanyang mga karanasan at
ang kanyang mga sakripisyo para sa bayan. Simula bata pa lamang
ay nakitaan na si Rizal ng mga angking talento tulad ng
pagpipinta, pag-guhit, paghuhulma at pagbabasa. Ang kanyang ina
ang naging guro niya at ang mga isang libong libro ng kanyang ama
ang naging dahilan ng pagkadalubhasa niya sa mga aklat. Ikanga sa
dokumentaryo, “Maari mong patayin ang manunulat ngunit ang
kanyang mga naisulat at ideya ay mananatiling buhay”. Ito ang
katagang akma kay Rizal, ang pluma ang kanyang naging sandata
upang gisingin ang mga Pilipino sa karahasan ng mga kastila.

Talagang di maitatanggi ang angking husay at talino ni

Rizal. Ito ang kanyang naging puhunan upang makipagsapalaran sa
hamon ng buhay. Ang tulang “Ang Pag-ibig sa tinubuang lupa” ang
nag-udyok sa kanya para makuha ang inaasam-asam na pagbabago.
Ikanga niya “walang mangmang na bansa, ang isang henyo ay maaring
tumubo kahit saan mang bansa” at pinatunayan niya ito. Ang
kanyang mga isinulat ay punong puno ng mga inspirasyon. Ang
pagkadakip ng kanyang ina dahil siya ay pinagbintangan na
naglason at ang pagkasangkot ng isang prayle sa pangmomolestya
ang naging “skeleton” ng kanyang obra maestrang Noli me Tangere.
Ang kanyang nobela ang nagmistulang apoy na pumapaso sa mga
Prayle na naging dahilan ng pagsunog sa kanilang bahay at
pagpapatapon ng kanyang mahal sa buhay sa ibat-ibang bahagi ng
bansa. Ang mga ito ay hindi naging dahilan upang siya ay sumuko
bagkus naging lakas niya upang makamit ang mithiin. Kahit siya ay
nasa espenya, ang mga Pilipino pa rin ang kanyang nasa puso at
isipan. Nagsulat pa rin siya ng mga artikulo sa pahayagang “La
Solidaridad”. Nagtayo rin siya ng isang kilusan upang ipagkaisa
ang mga Pilipino ang “La Liga Filipina”. Dahil dito ay pinatapon
siya sa Dapitan at hindi nakita ang kanyang pamilya. Ang kanyang
pagkalugmok ay ginawa niyang pagkakataon upang tulungan ang
kanyang mga kababayan. Tinulungan niya ang komunidad doon sa
pamamagitan ng pagpapatayo ng paaralan, ospital at simbahan gamit
ang perang napanalunan niya sa lotto. Dahil sa rebolusyon na
naganap ay nahatulan na si Rizal ng kamatayan at aniya na
kaalaman ang kanyang nais ipahatid at hindi pagtataksil sa bayan,
mamatay siyang walang sala sa rebelyon. Sa kanyang huling hininga
ay hawak niya ng mahigpit ang kanyang pluma na siyang naging
armas niya sa pagbabago.

Huwag sana nating kalimutan ang mga sakripisyo ni Rizal para

sa bayan. Dahil hindi lahat ng tao ay may katapangan at
paninindigan para sa pagbabago. Hindi siya naging duwag at
handang harapin ang mga pagsubok kahit alam niyang ang kanyang
kasiyahan at buhay ang siyang kabayaran. Hindi man siya naging
masuwerte sa buhay pag-ibig dahil ang bayan ang kanyang
prayoridad. Bilang isang Pilipino, masusuklian natin ang kanyang
pagkabayani hindi lang sa pamamagitan ng paggunita ng kanyang
kaarawan at kamatayan kundi ang pag-alala sa kanyang mga ginawa
sa paglipas ng panahon.