CYTOLOGIA (Moje notatki)

1) ROLA, SKŁAD, WYSTĘPOWANIE I ZNACZENIE GLIKOKALIX

Występowanie: Glikokalix występuje na błonie komórkowej (Glikokalix jest podstawową
strukturą która różni błonę komórkową od błony biologicznej) Te warstewki cukru
pokrywają ciągłą warstwą błony komórkowe w komórkach zwierzęcych (komórki
roślinne nie posiadają glikokalix) Warstwy tej nie posiadają także błony
wewnątrzkomórkowe (błony biologiczne – otaczające organelle komórkowe).
Skład: Glikokalix to warstewki cukrów zbudowane z krótkich łańcuchów
oligosacharydowych (ok 10 cukrów prostych) Na wszystkich komórkach danego
organizmu jest identyczny. Natomiast dwa organizmy mają inny glikokaliks.
Rola: Identyczny skład glikokaliks na każdej komórce danego organizmu pozwala na
rozpoznanie tych komórek w organizmie i podjęcie współpracy między tymi komórkami.
Odmienność glikokaliks pomiędzy organizmami a tym samym odmienność antygenów
transplantacyjnych może spowodować odrzucenie przeszczepionego narządu (komórki
nie rozpoznają nowego glikokaliks)
Znaczenie: Regulacja transportu cząsteczek przez błony, głównie regulacja wchłaniania
substancji pokarmowych. Obecność Glikokaliks w erytrocytach zapewnia określoną
grupę krwi. Obecność w glikokaliks receptorów wiążących hormony. Obecność w
glikokaliks antygenów transplantacyjnych. Zwiększenie ochrony komórki od czynników
fizycznych i chemicznych.

2) ROZMIESZCZENIE LIPIDÓW BŁONOWYCH

Błona zbudowana jest z dwóch substancji tzn. z białek i lipidów (substancje tłuszczowe
a głównie fosfolipidy i cholesterol). Błona zbudowana jest z dwóch warstw
fosfolipidów gdzie ich bieguny hydrofilne zwrócone są do środowiska zewnętrznego i
do cytoplazmy, natomiast bieguny hydrofobowe zwrócone są do siebie. Transport
wody do wnętrza komórki przez dwuwarstwową błonę fosfolipidów jest niemożliwy.
(woda transportowana jest dzięki drugiemu składnikowi hydrofilnym białką) struktura
błony nazywana jest płynną mozaiką. Cząsteczki cholesterolu są stałym fragmentem
budowy błon. Ich ilość jest zmienna. Cząsteczki te są wmontowane pomiędzy kwasy
tłuszczowe fosfolipidów. Dzięki cholesterolowi ruchliwość fosfolipidów jest
ograniczona co prowadzi do stabilizacji struktury błony. (zabezpieczenie przed
rozpłynięciem się błony.)

3) STRUKTURA BŁONY BIOLOGICZNEJ I ZNACZENIE TYCH BŁON W

KOMÓRCE
Błona biologiczna to błona wewnątrz cytoplazmatyczna leżąca na terenie cytoplazmy.
Stanowi ona granicę pomiędzy poszczególnymi organellami. Dzięki uzyskaniu takiej
przedziałowości w komórce eukariotycznej może odbywać się jednocześnie szereg
różnorodnych reakcji metabolicznych często nawet wręcz przeciwstawnych sobie. (np.
synteza związków w jednej organelli a rozpad tych samych związków w drógiej
organelli.) Błona biologiczna zbudowana jest z dwóch substancji tzn. z białek i lipidów
(substancji tłuszczowych). (Patrz zadanie 2) Możemy wyróżnić kilka rodzajów białek.
np. BIAŁKA POWIERZCHNIOWE - które znajdują się w jednej warstwie
(zewnętrznej) fosfolipidów. Spełniają one pod dołączeniu warstwy cukrowej glikokaliks
(w błonie komórkowej) funkcje Antygenową i receptorową.
BIAŁKA INTERKALARNE – które przechodzą przez obie warstwy fosfolipidów
tworząc pory i kanały i pompy. Dzięki czemu odbywa się transport różnych substancji
przez błonę biologiczną (dyfuzja prosta, dyfuzja wspomagana, transport aktywny).
Oraz spełniają funkcję enzymatyczną.

4) STRUKTURA BŁONY KOMÓRKOWEJ

Błona komórkowa jest to błona leżąca na powierzchni komórki nazywana inaczej
plazmolemmą. Składa się ona z błony biologicznej oraz warstwy cukrowej glikokaliks.
(opis struktury błony biologicznej zadanie 3 opis glikokaliks zadanie 1). Ważną funkcją
błony komórkowej jest odgraniczenie środowiska zewnętrznego od środowiska
wewnętrznego komórki. Błona biologiczna spełnia także funkcję ochronną dla komórki i
organelli komórkowych przed czynnikami fizycznymi (uszkodzeniami mechanicznymi)
chemicznymi oraz nadaje kształt i sprężystość komórce. Pełni rolę transportową
zarówno do wnętrza komórki jak i na zewnątrz komórki (eksport). (funkcje które
spełnia dzięki glikokaliks)

5) OPISZ UŁOŻENIE BŁON I FUNKCJE SIATECZKI SZORSTKIEJ

Siateczka szorstka (retikulum endoplazmatyczne szorstkie) ma dość specyficzne
ułożenie błon (system błon wewnątrzkomórkowych w postaci tzw. cystern.) Cysterny są
to duże błony ich układ jest nierozgałęziony a światło pomiędzy cysternami jest
zbliżone do siebie. Na błonach siateczki szorstkiej osadzone są rybosomy (nie są ona
stale przyczepione na siateczce. Obecne są podczas translacji (syntezy białka)
natomiast po zakończeniu syntezy cząsteczki białka rybosomy oddzielają się od
siateczki i rozpadają w cytoplaźmie na dwie podjednostki. Połączą się one w cały
rybosom i osadzą powtórnie na błonie siateczki podczas natępnej translacji nowej
cząsteczki białka.
Funkcję siateczki szorstkiej: Synteza cząsteczki białka w czasie translacji, i wtępna
przeróbka tej cząsteczki na terenie cystern. Synteza sterydów (wspólna cecha z
siateczką gładką). Siateczka szorstka zwiększa również powierzchnię wewnętrzną
komórki i odpowiada za kompartmentację (przedziałowość komórki) W KOMÓRKACH
MIĘŚNIOWYCH PRZECHOWUJE JONY WAPNIA Ca 2+

6) ROLA I STRUKTURA (UŁOŻENIE) SIATECZKI GŁODKOŚCIENNEJ

Siateczka głodka (retikulum endoplazmatyczne gładkie) ma odmienną budowę, tworzy
ono rozgałęzione kanaliki o zmiennej średnicy.
FUNKCJE: Synteza związków lipidowych (tłuszczów), Synteza cukrów złożonych
polisacharydów z cukrów prostych. np. glikogen (komórki wątroby i mięśni).
MAGAZYNUJE JONY WAPNIA Ca2+ w specjalnych pęcherzykach będących częścią
siateczki gładkiej są to tzw. KALCIOSOMY. Siateczka głodka odpowiada także za
detoksykację czyli przebudowę cząsteczek trucizn na substancje nietoksyczne łatwo
wydalane z organizmu. (Nie posiadają jednak katalazy więc nie jest ich to główną
funkcją. Katalaza to enzym który rozkłada nadtlenek wodoru H2O2 do wody i tlenu.
Detoksykacja to także utlenienie alkocholi do aldechydów i aldechydów do kwasów).

7) WYKAŻ RÓŻNICĘ W BUDOWIE I METABOLIŹMIE KOMÓRKI

PROCARIOTYCZNEJ I EUCARIOTYCZNEJ
Komórki prokariotyczne to przede wszystkim bakterie które w przeciwieństwie do
komórki eukariotycznej nie posiadają: podzielonej cytoplazmy komórkowej przy
pomocy błon biologicznych tzn. brak na terenie cytoplazmy organelli komórkowych. Nie
posiadają one także jądra komórkowego ale posiadają materiał genetyczny w postaci
DNA (genofor). Ewolucja doprowadziła do tego że komórki eukariotyczne posiadają
przedziałowość cytoplazmy dzięki czemu powstały organella komórkowe. W
poszczególnych organellach mogą zachodzić różne procesy czasem nawet
przeciwstawne sobie (w tym samym momencie – czego nie mogliśmy stwierdzić w
komórkach eukariotycznych ponieważ tam wszelkie procesy odbywały się na terenie
cytoplazmy i nie mogły one zachodzić w tym samym momencie) czyli w jednej organelli
zachodzi np. synteza białka a w drugiej organelli zachodzi proces rozpadu tego białka.
W organizmach eukariotycznych (czyli wysoko wyspecjalizowanych w ewolucji np.
człowiek) takie organella jak lizosomy (organelle fagocytujące) wykorzystywane są do
trawienia cząsteczek np. białek które się „zestarzały” i źle funkcjonują w organizmie.
(Na drodze fogocytozy). Natomiast u organizmów prokariotycznych (najprostszych
organizmów np. pierowtniaków) drogą fagocytozy zachodzi zachodzi proces Trawienia
substancji pokarmowych.

8) SKŁAD DIKTIOSOMU
Diktiosom jest błoniastą cząsteczka Aparatu Golgiego (AG) Diktiosom składa się z
szeregu błon gładkich zamkniętych w wygięte cysterny leżące jedna na drugiej w ilości
5-8 Diktiosom jest strukturą spolaryzowaną i ma dwie określone strony CIS – wypukła
i TRANS – wpukła. Do składu diktiosomu zaliczamy także systemu błon otaczających
cysterny w postaci pęcherzyków. Są to tzw. mikropęcherzyki (od strony wypukłej -
CIS - zewnętrznej) /oraz tzw. makropęcherzyków od strony wklęsłej – TRANS –
wewnętrznej. Są to pęcherzyki które odrywają się od diktiosomu./

9) POWIĄŻ STRUKTURY DIKTIOSOMU Z ODPOWIEDNIMI FAZAMI

WYDZIELANIA
Zadaniem Aparatu Golgiego jest gromadzenie i zagęszczanie wydzieliny
syntetyzowanej w komórce a następnie usuwanie jej na zewnątrz komórki (eksport).
W kierunku diktiosomu przemieszczają się mikropęcherzyki ( białko syntetyzowane
przez siateczkę szorstką otoczone fragmentem błony siateczki szorstkiej) Błona tego
mikropęcherzyka łączy się z błoną cysterny a materiał przenoszony przez
mikropęcherzyk znajduje się teraz w środku cysterny diktiosomu. Gdy dana
substancja wypełnia całą cysternę wtedy obłoniona końcówka cysterny w całości
wypełniona wydzieliną przewęża się i odrywa od cysterny diktiosomu dając
makropęcherzyk (zawierają one substancję – wydzielinę zagęszczoną)
Makropęcherzyk (sekrecyjny) spełnia funkcję sekrecyjną czyli wydzielniczą (na
zewnątrz komórki – eksport) są jednak jeszcze tzw. makropęcherzyki migrujące które
rozprowadzają daną substancję po wnętrzu komórki.) Bogate w Aparat Golgiego są
komórki trzustki raz Akrosom w plemnikach

10) OPISZ BUDOWĘ KOMÓRKI WYDZIELAJĄCEJ BIAŁKO

Komórka która specjalizuje się w syntezie i wydzielaniu białka musi posiadać:
• Siateczkę szorstką (na której zachodzi biosynteza białka)
• Aparat Golgiego (wydzielanie białka poza komórkę dzięki pęcherzykom
sekrecyjnym – wydzielniczym – makropęcherzykom)

11) MAGAZYNY JONÓW WAPNIA W KOMÓRCE

Jany wapnia Ca2+ są magazynowane w Kalciosomach (które są częścią siateczki
endoplazmatycznej gładkiej.) oraz w CIAŁKACH GĘSTYCH (są to
wewnątrzkomórkowe organella znajdujących się wewnątrz mitochondrium)

12) ZAWARTOŚĆ ENZYKATYCZNA LIZOSOMÓW

Enzymy znajdujące się w lizosomach to tzw. enzymy hydrolityczne (inaczej kwaśne
hydrolazy lizosomowe) które są aktywne tylko w środowisku kwaśnym (pH 4-5). W
organellach takich jak lizosomy jest bardzo dużo Enzymów Hydrolitycznych jednak
możemy je podzielić na 3 Grupy są to:
* PEPTYDAZY – Trawienie białek na aminokwasy (rozpad wiązania peptydowego
pomiędzy aminokwasami w cząsteczce białka)
* AMYLAZY – Trawienie (rozpad) cukrów złożonych (oligosacharydów i
polisacharydów) na cukry proste (monosacharydy)
* LIPAZA – Trawienie Tłuszczy (Rozpad wiązań estrowych w Tłuszczach)

13) ZNACZENIE LIZOSOMÓW W METABOLIŹMIE KOMÓRKI

Lizosomy są to organella związane z trawieniem wewnątrzkomórkowym. Organella te
mają postać obłonionego pęcherzyka wewnątrz którego znajduje się zestaw enzymów
hydrolitycznych rozkładających wiązania w wysoko cząsteczkowych związkach w
obecności wody. Enzymy hydrolityczne są aktywne tylko w środowisku kwaśnym. W
organizmach wysoko wyspecjalizowanych lizosomy to organella fagocytujące które są
wykorzystywane do trawienia różnych związków. Trawią one np. cząsteczki białek
które się już „zestarzały” i źle funkcjonują w organizmie. Aminokwasy uzyskane z tego
trawienia są usuwane na drodze dyfuzji do cytoplazmy gdzie w siateczce szorstkiej
wykorzystywane do syntezy nowych białek (identycznych pod względem składu co
stare białka ale będące nowymi młodymi cząsteczkami). Jest bardzo dużo komórek
fagocytujących w organizmie człowieka takich jak lizosomy są to komórki które
rozkładają substancje pochłonięte z zewnątrz na drodze fagocytozy (odbywa się to
jednak przez niektóre komórki tkanki łącznej w celach obronnych np. trawienie
bakterii.)

14) OPISZ PROCES TRAWIENIA LIZOSOMOWEGO WEWNĄTRZ KOMÓRKI

Procesy trawienia muszą odbywać się zawsze wewnątrz lizosomów. W środku
lizosomów są enzymy hydrolityczne które są aktywne dopiero przy kwaśnym
środowisku (zabezpieczenie przed samo strawieniem komórki). Przed procesem
trawienia środowisko wewnątrz lizosomów zbliżone jest do środowiska obojętnego
(przez co te enzymy są nieaktywne). Substancja przeznaczona do strawienia dostaje
się na drodze fagocytozy do komórki. Jeśli dana substancja która ma być strawiona
dostaje się do wnętrza lizosomu powstaje pęcherzyk lizosomowy w którego środku
znalazła się owa substancja. W nowo powstałym pęcherzyku rozpoczyna swoje
działanie pompa protonowa która przy udziale energii komórkowej transportuje
protony wodoru (H+) do wnętrza tego pęcherzyka. Dzięki zwiększeniu stężenia
kationów wodoru wewnątrz lizosomów osiągnięte zostaje środowisko kwaśne w którym
enzymy hydrolityczne odzyskują swoją aktywność. Rozpoczyna się trawienie
substancji. Uzyskane w procesie trawienia proste substancje (związki) dyfundują do
cytoplazmy gdzie mogą być powtórnie użyte przez komórkę do syntezy złożonych
substancji potrzebnych komórce.

15) DLACZEGO MITOCHONDRIA NAZYWAMY CENTRAMI

ENERGETYCZNYMI W KOMÓRCE (Co się tam dzieje)
Mitochondia to organella związane funkcjonalnie z procesem energetycznym komórki.
W mitochondrium zachodzą procesy takie jak: Cykl Krebsa, Fosforylacja oksydacyjne
na łańcuchu oddechowym. Mitochondia nazywamy centrami energetycznymi ponieważ w
procesach zachodzących w mitochondiach powstaje nam energia chemiczna w postaci
cząsteczek ATP.

16) BUDOWA MITOCHONDRIUM (+ Rysunek)

Mitochondium oddzielone jest od reszty cytoplazmy dwoma błonami biologicznymi są
to błona zewnętrzna i błona wewnętrzna ( grzebienie mitochondialne) błony te
przedzielone są przestrzenią międzybłonową.
Wewnątrz mitochondium znajdują się Macierz mitochondrialna (Matrix). Błona
wewnętrzna (Grzebienie mitochondrialne) jest charakterystycznie pofałdowana
tworząc wpuklenia do macierzy mitochondrialnej, liczba grzebieni jest zmienna i
wprost proporcjonalna do z ilością wytwarzanej energii przez to mitochondium. Czyli
jeśli mitochondium musi wytworzyć dużo energii to jest tych grzebieni dużo natomiast
jeśli mało to jest ich mało... W mikroskopie elektronowym zauważamy znajdujące się
na grzebieniach mitochondrialnych tzw. grzybki mitochondrialne. Każdy grzybek
składa się z okrągłej główki i wąskiej podstawki przyłączonej do błony wewnętrznej
mitochondrium (grzebieni). Wewnątrz mitochondium znajdują się jeszcze tzw.
CIAŁKA GĘSTE są to wewnątrzkomówkowe organella które magazynują jony wapnia
Ca2+
 17) ROZKŁAD ENZYMÓW NA TERENIE MITOCHONDRIÓW (3 grupy
enzymatyczne)
* W Macierzy Mitochondrialnej (Matrix) znajdują się ENZYMY CYKLU KREBSA.
* W Grzebieniach Mitochondialnych znajdują się ENZYMY FOSFORYLACJI
OKSYDACYJNEJ w procesie tym powstają cząsteczki ATP będące magazynem
energii chemicznej
* W Błonach Grzebieni Mitochondrialnych znajdują się ENZYMY ŁĄŃCUCHA
ODDACHOWEGO – CYTOCHROMY -

18) BUDOWA JĄDRA KOMÓRKOWEGO

Życie komórki bez jądra komórkowego jest niemożliwe (wyjątkiem mogą być dojrzałe
Erytrocyty które nie posiadają jądra komórkowego oraz innych organelli ze względu na
pełnioną przez nich funkcję. - Transport tlenu.)
Organizmy prokariotyczne nie posiadają wyodrębnionego jądra komórkowego ze
względu na brak otoczki jądrowej ale posiadają one materiał genetyczny w postaci
kwasu DNA rozproszony po całej cytoplaźmie (genofor). Organizmy Eukariotyczne
posiadają na terenie cytoplazmy wyodrębnione jądro komórkowe oddzielone od reszty
cytoplazmy systemem błon tzw. otoczki jądrowej. Jądro składa się zatem z
następujących elementów:
* Błony otoczki jądrowej → to system błon oddzielający wnętrze jądra (nukleoplazmę)
od cytoplazmy znajdującej się na zewnątrz jądra. Otoczki jądrowe tworzą dwie błony
wewn. i zewn. pomiędzy nimi jest przestrzeń międzybłonowa. Otoczka traci ciągłość w
niektórych miejscach przez co tworzą się pory jądrowe służące do nawiązania
komunikacji pomiędzy wnętrzem jądra a cytoplazmą komórki i odwrotnie. Liczba porów
jądrowych jest zmienna.
* Chromatyny jądrowej –> Nazwa chromatyna pochodzi od czynności barwienia. Składa
się ona z białek zasadowych (histonowych) i kwasu DNA (deoksyrybonukleinowego)
jest substancją dziedziczną tzn. przekazywaną z pokolenia na pokolenie dzięki czemu
trwa ciągłość gatunku. Kwas DNA owija się wokół oktamerów histonowych (8 białek
histonowych) pozwala to na umieszczenie na terenie komórki wielkich ilości kwasu
DNA. W każdej komórce musi znaleźć się 2m kwasu DNA co jest możliwe dzieki
ciasnemu upakowaniu i nawinięciu DNA na białka histonowe.
* Soku jądrowego. → Jest wodnym roztworem wielu anionów i karionów Na+ K+ Mg2+
Ca2+ CL- SO3 2- itd. Zadaniem soku jądrowego jest utrzymywanie stałości ciśnienia
osmotycznego wewnątrz jądra dlatego jądro komórkowe jest zawsze okrągłe.
* Chromatyna jądrowa + Sok jądrowy = NUKLEOPLAZMA (część jądrowa zawarta
wewnątrz otoczki jądrowej)
* Jąderko.

19) ROLA DNA W ŻYCIU KOMÓRKI

Kwas DNA (Kwas deoksyrybonukleinowy jest substancją dziedziczną tzn.
przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Podstawową jednostką budowy chemicznej
kwasu DNA jest nukleotyd składa się on z cukru pentozy (5 węgli) deoksyrybozy z
Reszty kwasu fosforowego i Zasady Azotowej. Cząsteczki DNA składają się z
miliardów nukleotydów leżących jeden za drugim powiązanych wiązaniami
fosfodiestrowymi ( fosforowymi). Sekwencja tych nukleotydów kolejność ich ułożenia
jest w danym organizmie stała. Ta stała sekwencja nukleotydów stanowi istotę kodu
genetycznego. W postaci tego kodu zapisane są wszelkie informacje o metaboliźmie i
wyglądzie danego organizmu.

20) SKŁAD CHROMATYNY JĄDROWEJ (DNA + białka histonowe)

Chromatyny jądrowej –> Nazwa chromatyna pochodzi od czynności barwienia. Składa
się ona z białek zasadowych (histonowych) i kwasu DNA (deoksyrybonukleinowego)
jest substancją dziedziczną tzn. przekazywaną z pokolenia na pokolenie dzięki czemu
trwa ciągłość gatunku. Kwas DNA owija się wokół oktamerów histonowych (8 białek
histonowych) pozwala to na umieszczenie na terenie komórki wielkich ilości kwasu
DNA. W każdej komórce musi znaleźć się 2m kwasu DNA co jest możliwe dzieki
ciasnemu upakowaniu i nawinięciu DNA na białka histonowe. Możemy wyróżnić 3
rodzaje chromatyny: EUCHROMATYNA (unikalny), HETEROCHROMATYNA
(satelitarna) I JĄDERKO (rybosomalny)

21) BUDOWA OTOCZKI JĄDROWEJ I PROCESY TRANSPORTOWE PRZEZ

PORY JĄDROWE
Błony otoczki jądrowej → to system błon oddzielający wnętrze jądra (nukleoplazmę)
od cytoplazmy znajdującej się na zewnątrz jądra. Otoczki jądrowe tworzą dwie błony
wewn. i zewn. pomiędzy nimi jest przestrzeń międzybłonowa.
Transport : Otoczka traci ciągłość w niektórych miejscach przez co tworzą się pory
jądrowe służące do nawiązania komunikacji pomiędzy wnętrzem jądra a cytoplazmą
komórki i odwrotnie. Z jądra komórki do cytoplazmy wydostają się np. cząsteczki
mRNA. Natomiast z cytoplazmy do jądra komórkowego dostają się np. Białka
enzymatyczne (Enzymy) Liczba porów jądrowych jest zmienna i związana z tempem
metabolicznym. Im wyższe tempo metaboliczne tym większe pory jądrowe.

22) NA CZYM POLEGA PROCES REPLIKACJI DNA

Replikacja Kwasu DNA w komórce jest nazywana replikacją semikonserwatywną.
Replikacja składa się z 3 etapów Inicjacji (rozpoczęcia procesu), Elongacji (trwania
procesu) i Terminacji (zakończenia procesu) – Te 3 etapy wymieniamy jeżeli
rozpatrujemy Replikację kwasu DNA z punku widzenia Genetyki natomiast na potrzeby
cytologii rozróżniamy 2 Etapy.
Etap I Replikacji → Polega na rozdzieleniu cząsteczki DNA na dwie nici
polinukleotydowe leżące osobno. Odbywa się to dzięki zlikwidowaniu wiązań
wodorowych w środku cząsteczki (czyli pomiędzy zasadami azotowymi)
Etap II Replikacji → Polega na dołączaniu do „starych” pojedynczych nici
polinukleotydowych nowych nukleotydów na podstawie zasady komplementarności.
(dzięki czemu powstaje nam „nowa” nic polinukleotydowa. - druga w pełni
komplementarna nic cząsteczki DNA)
Efektem procesów Replikacji jest uzyskanie dwóch identycznych cząsteczek DNA w
dzielącej się komórce. Replikacja semikonserwatywna polega na tym że w każdej nowo
wytworzonej potomnej cząsteczce kwasu DNA znajduje się połowa starej cząsteczki

23) FUNKCJA JĄDERKA, ZNACZENIE JĄDERKA

Jąderko to nie obłonioną struktura leżąca wewnątrz jądra będąca częścią chromatyny
jądrowej. Obszar ten nazywany jest również obszarem jąderko twórczym. Obszar
ten występuje w 5 parach chromosomów organizmu człowieka (13,14,15,21,22) –
Przewężenia wtórne. Wszystkie przewężenia wtórne wyżej wymienionych
chromosomów nakładają się na siebie tworząc jąderko. W jąderku wyodrębniamy
2części: część środkową jąderka zwaną włóknistą i część obwodową zwaną ziarnistą.
W części włóknistej znajdują się fragmenty DNA przewężeń wtórnych zwane rDNA z
nich w efekcie replikacji powstaje cząsteczka rRNA. Zostają one przesunięte na
obszarze jąderka gdzie łączą się z białkami wytworzonymi w cytoplaźmie (siateczce
szorstkiej) i wprowadzanymi do jąderka. W efekcie takiego połączenia powstają
podjednostki zajmujące obszar ziarnisty jąderka. Gotowe podjednostki rybosomów
odrywają się od jąderka i przez pory w otoczce jądrowej wydostają się do cytoplazmy
komórki. Czynnikiem łączącym te podjednostki jest cząsteczka mRNA. Cały już
rybosom na czas translacji (tworzenie białka) przyłącza się do błon siateczki
szorstkiej. Jąderko zatem jest strukturą wewnątrzjądrową ciągle dostarczającą
nowych podjednostek rybosomu zużywających się w trakcie biosyntezy białka.

To są moje notatki wszystko co ważne i potrzebne z

Cytologi. Jeśli ktoś widzi gdzieś jakiś błąd to bardzo proszę
o kontakt.

Kamil_mlody (czyli Pati)

http://chomikuj.pl/kamil_mlody