idealista jest to osoba która żyje według jednej wybranej sobie idei

ignacy rzecki
Bonapartysta-Rzecki brał udział w powstaniu węgierskim w czasie Wiosny Ludów i był wielkim
entuzjastą Napoleona, z którym wiązał nadzieję na wolność Polski. Przeświadczenie to
przejawiało się również w dalszej części życia, gdyż zawsze był zwolennikiem walki o
niepodległość w oparciu o Francję
Idealista pracy- bohater oddawał się sumiennie swojej pracy w sklepie Wokulskiego, prowadząc
go i nadzorując kamienicę. Ignacy Rzecki był człowiekiem sprawiedliwym i uczciwym, który
zawsze poświęcał się pracy, a wręcz ją celebrował.„O ósmej wieczór zamykano sklep;
subiekci rozchodzili się i zostawał tylko Rzecki. Robił dzienny rachunek, sprawdzał
kasę, układał plan czynności na jutro i przypominał sobie: czy zrobiono wszystko, co
wypadało na dziś" - narrator o wieczornych zwyczajach I. Rzeckiego.
miłość- ma za sobą romantyczną miłość „Przez kilka lat kochałem się jak półgłówek, a
tymczasem moja Heloiza romansowała z innymi. Boże mój!... ile mnie kosztowała
każda wymiana spojrzeń, które chwytałem w przelocie... W końcu w moich oczach
wymieniano nawet uściski..." Rzecki w burzliwej rozmowie z Wokulskim, gdy ten
odmawia wyjazdu z Suzinem do Paryża.
Stanisław Wokulski
Stanisław w młodości wierzył w ideały romantycznej walki narodowowyzwoleńczej, wziął udział
w powstaniu styczniowym. Wierzył on również w romantyczny ideał wielkiej miłości oraz pragnął
jej zaznać.„Stopiło się w nim dwu ludzi: romantyk sprzed roku sześćdziesiątego i
pozytywista z siedemdziesiątego. To, co dla patrzących jest sprzeczne, w nim
samym jest najzupełniej konsekwentne." doktor Szuman tak opisuje Stanisława
Wokulskiego - opisuje to Ignacy Rzecki w pamiętniku.
Jest wewnętrznie rozdarty „Uczułem jakby wewnętrzne rozdarcie i wtedy dopiero
przekonałem się, jak głęboką mam ranę w duszy." - Wyznanie głównego bohatera,
które pada w rozmowie z Ignacym Rzeckim po powrocie z wojny.

Jest wewnętrznie rozdwojony, rozdarty „We mnie jest dwu ludzi - mówił - jeden
zupełnie rozsądny, drugi wariat. Który zaś zwycięży?... " Nie dba o to, która część
jego osobowości zwycięży.

Jest zmienny raz zakochany, innym razem nie „a w tej chwili jestem tak spokojny i -
jakiś pusty, jakby uciekła ze mnie dusza i wnętrzności, a została tylko skóra i odzież"
Narrator przedstawia myśli bohatera.

idealizuje naukę

„Kiedy dzieckiem będąc, łaknął wiedzy" - I. Rzecki zauważył to w pamiętniku.

Jego miłość była wręcz archetypem miłości romantycznej, był zakochany bez pamięci, lecz jego
uczucie nie było odwzajemnione co prawie doprowadziło go do tragedii.
JULIAN OCHOCKI TO MARZYCIEL

„Ja tymczasem jestem dziś człowiek czynu, a on marzyciel...” Wokulski tak określa
naukowca po rozmowie z nim.

„To człowiek nie z tego świata, do którego ja należę sercem i duszą... Ach, jaki on
naiwny, a jaki wspaniały! Wierzy w idealną miłość, z którą zamknąłby się w swoim
laboratorium i był pewnym, że go nigdy nie zdradzi... ” K. Wąsowska o naukowcu w
czasie przejażdżki konnej ze S. Wokulskim.

JULIAN OCHOCKI TO IDEALISTA NAUKOWY

Dobre wykształcenie

„skończyłem wydział przyrodniczy w uniwersytecie i mechaniczny w politechnice”

Naukowiec o sobie w rozmowie ze S. Wokulskim.

Oryginał, odmieniec

„Ochocki – dziwakiem”. Izabela Łęcka o swoim kuzynie.

„Podróżni wysiedli, Ochocki jednak nie oddał lejców, lecz jeszcze odprowadził
ekwipaż do stajni.” Narrator.

Wspaniały człowiek

„oto wspaniała dusza: chce przypiąć skrzydła ludzkości i dla tej idei zapomina o
własnym szczęściu.” S. Wokulskim po udanym obiedzie u Łęckich

„Kiedym wyjeżdżał, po całych dniach łowił ryby. Ale ponieważ gust zmienia mu się
często, więc nie jestem pewny, czy nie zobaczę go teraz jako myśliwca... Ale cóż to
za szlachetny młody człowiek, co za wiedza!... No i zasługi już ma; zrobił kilka
wynalazków. ” Baron Dalski powiedział to S. Wokulskimemu w trakcie oczekiwania
na powóz do Zasławka.

Naukowiec oderwany od życia towarzyskiego

„on więcej zajmował się jakąś latającą maszyną (co za obłęd!) aniżeli nią”. Izabela
Łęcka nie traktuje go poważnie, nie rozumie jego naukowych pasji.

Samotny w swej pasji

„Wokulski jest chyba jedynym człowiekiem w Warszawie, z którym można o tym

mówić.” Arystokrata o maszynach latających w rozmowie z Izabelą Łęcką.

Wynalazca

„Udało mi się trochę ulepszyć mikroskop, zbudować jakiś nowy stos elektryczny,
jakąś tam lampę...” Pan Julian o sobie w rozmowie ze S. Wokulskim.

Niespełniony naukowiec

„Ogniwo Ochockiego albo - lampa elektryczna Ochockiego... jakież to głupie!... Rwać

się gdzieś od dzieciństwa i utknąć na lampie - to okropne... Dobiegać środka życia i
nie znaleźć nawet śladu drogi, po której by się iść chciało - cóż to za rozpacz!...”
Bohater o sobie w rozmowie ze S. Wokulskim.

Pracoholik

„Straciłem dwa miesiące na rybach, grzybach, bawieniu dam i tym podobnych

głupstwach... Inni przez ten czas jeździli balonem... Wybierałem się do Paryża, ale
prezesowa tak nalegała, żebym u niej wypoczął... I pięknie wypocząłem...
Zgłupiałem do reszty... Już nawet nie umiem myśleć porządnie... straciłem
zdolności... Eh! dajcie mi święty spokój z rydzami... Jestem taki zły!... ” Reakcja
Naukowca po opowieści S. Wokulskiego o locie balonem.

Nauka jest obsesją Juliana Ochockiego

„Już będzie z nim tak do końca wakacyj... Byłam pewna, że zepsuje mu się humor,
jak tylko Starski wspomniał o balonach...” Opinia Izabeli Łęckiej skierowana do S.
Wokulskiego.

To Julian Ochocki wyciągnął S. Wokulskiego z pokoju i zaszczepił w nim idee

naukowych poszukiwań.

„więc umknę stąd, chociażby do Zurychu.” S. Wokulskim w myślach.

Sceptycyzm wobec odkryć profesora Geista

„Owszem, pojechałbym, ale najpierwej dla sprawdzenia faktu. Bo to, co ja wiem o

materiałach chemicznych, wybacz pan, ale nie godzi się z teorią zmienności
ciężarów gatunkowych poza pewną granicą.” Ostrożnie rozważa propozycję wyjazdu
do Geista złożóną przez S. Wokulskiego.

Marzenie o zbudowaniu maszyn latających cięższych od powietrza

„Oszaleję albo... przypnę ludzkości skrzydła...” Bohater w rozmowie z Wokulskim.

Jego życiowym celem było stworzenie machiny latającej. temu poświęcał on cały swój czas.
Wierzył w dobroć niesioną przez wynalazki.

wiedza i technika stanowiły dla niego najwyższą wartość

doskwierała mu niemal chorobliwa ambicja- chociaż wiele już dokonał, miał ciągłe
przeświadczenie o tym, że za mało osiągnął

odrzucił salonowe życie arystokracji na rzecz swoich badań

doświadczył braku zrozumienia ze strony ludzi

Wnioski: każdy z bohaterów idealizuje inne wartości. Nie każdego z nich otoczenie odbiera
pozytywnie. Najbardziej pozyywnie przedstawiony został julian ochocki

Wnioski: TYlko idea Ochockiego ma jakieś szanse na powodzenie w przyszłości

Autor ukazuje, że idea romantyczna już przeminęła, a pozytywiści mają największą szansę
powodzenia w przyszłości.

edynie idea Ochockiego wydaje się mieć pewne szanse powodzenia.

Wprawdzie jego poszukiwania "metalu lżejszego od powietrza" skazane są na
niepowodzenie, lecz jego idea spełnia się w postaci machin latających. To
dzięki ludziom pokroju Ochockiego możliwy jest postęp w nauce i nowe
wynalazki.
 1. Praca w winiarni u Hopfera
2. Nauka na uniwersytecie, krytyka ze strony ludzi
3. Przerwanie studiów na rzecz powstania styczniowego
4. Zesłanie na Syberię (Irkuck) w ramach kary za udział w powstaniu
5. ​Powraca do Warszawy
6. ​Został subiektem w sklepie u Mincla
7. Ożenek z bogatą kupcową Minclową i spędzenie z nią czterech lat.
8. ​Odziedziczenie majątku po zmarłej żonie
9. ​Zauroczenie Izabelą Łęcką
10. ​Wyprawa do Bułgarii i pomnożenie majątku poprzez sprzedawanie mąki
11. otwarcie nowego sklepu
12. Otwarcie spółki handlu ze wschodem
13. Starcie z hrabią Krzeszowskim
14. Obiad u Łęckich
15. Wygrana w licytacji kamienicy Łęckich(90 000 rubli)
16. Wyjazd do Paryża
17. ​Pomoc udzielona Wysockiemu
18. ​Spotkanie z Geistem
19. ​Powrót do Warszawy
20. Oświadczyny Wokulskiego
21. Podarunkiem zaręczynowym jest metal lżejszy od wody, który kobieta gubi.
22. Flirt Łęckiej i Starskiego po angielsku
23. ​Próba samobójcza Wokulskiego
24. Ratunek Wysockiego samobójcy spod pociągu
25. Wycofanie się z interesów i wyjazd do Moskwy
26. Spisanie testamentu przez Wokulskiego
27. Rzekome wysadzenie się Wokulskiego w zamku w Zasławiu

Stanisław Wokulski jako romantyk:

Miłość romantyczna wobec Łęckiej

​ zyli
C
-​Idealizacja obiektu uczuć: Izabeli
-​Zrobiłby wszystko, aby zdobyć miłość/ uwagę Izabeli Łęckiej
-​nieszczęśliwie zakochany-idealizuje swoją wybrankę
-​podporządkowanie życia dla wybranki
-​Nie zauważa wad kochanki, konkretnie jej materializmu
-​Próba samobójcza po zawodzie miłosnym
-MIłość nieszczęśliwa przez różnicę klas społecznych i obrzydzenie Izabeli rękami Wokulskiego
-​zakochany od pierwszego wejrzenia, jednak Wokulski nie pożąda Łęckiej, chce jej usługiwać
-​miłość platoniczna
Inne cechy Wokulskiego jako bohatera romantycznego:

-​skłonny do głębokich przemyśleń

-​walka w powstaniu o niepodległość kraju
​-poczucie wyobcowania
-​Miłość do ojczyzny
-​nieszczęśliwie zakochany
-nieszczęśliwie kocha nieosiągalną wybrankę
-Jest rozdarty wewnętrznie, ponieważ nie wiedział czy jechać z rosyjskim kupcem do Paryża czy
spełnić zachciankę Panny Izabeli.
-zapalczywy, kieruje się emocjami
-światopogląd ukształtowany pod wpływem romantycznych lektur
- przechodzi metamorfozy
- targany uczuciami
- porywczy, chętny do udziału w akcjach społecznych, np. powstaniu styczniowym
- zakochany bez pamięci, zapatrzony w jedną kobietę, całkowicie jej przyporządkowany
- idealista, szuka miłości doskonałej, a znajduje tylko tragiczną
- nieszczęśliwy, w apatii, depresji, ma myśli samobójcze
- tajemniczy, ma przed bliskimi mnóstwo sekretów, z nikim nie jest do końca szczery, jego dalsze losy
pozostają zagadką
- wrażliwy
- nieświadome dążenie do samozagłady
- poczucie wyobcowania, samotność
- indywidualizm
- skłonność do analizowania własnych uczuć, przemyśleń, przeżywania
-romantyczne pragnienie śmierci
-Patriotyzm, przejawiający się w walce podczas powstania styczniowego
-Brał udział w powstaniu styczniowym, będąc gotowym poświęcić się za ojczyznę​
-egzaltacja uczuć

Stanisław Wokulski jako pozytywista

-​ Stanisław Wokulski wytrwale pracował - rozbudował sklep, założył spółkę do handlu ze Wschodem.
Realizował w ten sposób założenie pozytywistycznej pracy organicznej.
-Praca podstawową dla niego wartością i wskaźnikiem użyteczności człowieka
-fascynacje nauka i techniką
​- pragnienie wiedzy
-pozytywistyczny sposób zdobywanie Łęckiej
-dobre układy z Tomaszem Łęckim
-pracował, aby osiągnąć cel- miłość Izabeli. Wyjechał za granicę, żeby zarobić pieniądze, które
później nierzadko wydawał na jej zachianki, bądź rzeczy z nią związane.
-Wykupienie weksli Łęckiego i oddawanie mu pieniędzy poprzez przegrane w karty
-Próbował za wszelką cenę zdobyć serce ukochanej. Mimo wielu porażek nie poddawał się.
Pomagał rodzinie Łęckich w długach, dał jej metal lżejszy od wody, ale te wszystkie starania nie
miały pozytywnego efektu. Przy zakładzie Łęckiej dołożył swojej ręki i wykupił konia oraz
opiekował się nim, aby wygrał w wyścigu.

wnioski
Wokulski łączy w sobie cechy bohatera romantycznego i pozytywistycznego. Jest nieszczęśliwie
zakochanym indywdualstą kochającym ojczyznnę ale takrz pragnącym wiedzy przedsiębiorcą.