IGNACY RZECKI TO IDEALISTA I MARZYCIEL

„Upewniam cię, że nic nie wiesz, stary marzycielu." - Stanisław Wokulski o Ignacym Rzeckim,
zwracając się do niego.

„Jesteś nieuleczony marzyciel, mój stary" - słowa S. Wokulskiego do Ignacego Rzeckiego

wypowiedziane po powrocie z Paryża.
IGNACY RZECKI - IDEALISTA POLITYCZNY
Fascynację Napoleonem odziedziczył po ojcu

Fascynację Napoleonem odziedziczył po ojcu

„nie dorównali jednak liczbą Napoleonom, którymi ojciec przyozdabiał swój pokój" - I. Rzecki w
pamiętniku;

„Pamiętaj, że Bonapartów Bóg zesłał, ażeby zrobili porządek na świecie" - we wspomnieniach

spisanych w pamiętniku tak ojciec mówił do Ignacego, gdy go musztrował.

Ignacy Rzecki wierzy w mit Napoleona Bonapartego

„Wierz mi, panie Klejn, bonapartyzm to potęga!..." - Słowa I. Rzeckiego w rozmowie z Klejnem na
temat polityki.

Rzecki kompletnie nie rozumie polityki

„co nas obchodzi wojna, w której nie przyjmie udziału Bonaparte" - Słowa I. Rzeckiego w rozmowie z
Klejnem na temat wojny.
IGNACY RZECKI - IDEALISTA ROMANTYCZNY
MA ZA SOBĄ ROMANTYCZNĄ MIŁOŚĆ
„Przez kilka lat kochałem się jak półgłówek, a tymczasem moja Heloiza romansowała z innymi. Boże
mój!... ile mnie kosztowała każda wymiana spojrzeń, które chwytałem w przelocie... W końcu w moich
oczach wymieniano nawet uściski..." Rzecki w burzliwej rozmowie z Wokulskim, gdy ten odmawia
wyjazdu z Suzinem do Paryża.
KOCHAŁ MAŁGORZATĘ PFEIFER
„Nawet do śp. Małgosi Pfeifer straciłem skłonność" Stary subiekt w pamiętniku, gdy wybiera się na
Węgry.
KOCHAŁ HELENĘ STAWSKĄ
„Kocham, bo kocham panią Helenę, ale dla niego... wyrzeknę się jej." Ignacy Rzecki w pamiętniku o
Stanisławie Wokulskim.
SAMOTNOŚĆ IGNACEGO RZECKIEGO
Ignacy Rzecki to domator, wyizolowany ze społeczeństwa

1
„Z domu pan Ignacy wychodził rzadko i na krótko" - narrator opisuje zachowanie Ignacego Rzeckiego.

Nie ma życia osobistego

„O ósmej wieczór zamykano sklep; subiekci rozchodzili się i zostawał tylko Rzecki. Robił dzienny
rachunek, sprawdzał kasę, układał plan czynności na jutro i przypominał sobie: czy zrobiono wszystko,
co wypadało na dziś" - narrator o wieczornych zwyczajach I. Rzeckiego.

Z samotności pisze pamiętnik

„Dobrowolnie odcięty od natury i ludzi, utopiony w wartkim, ale ciasnym wirze sklepowych interesów,
czuł coraz mocniej potrzebę wymiany myśli. A ponieważ jednym nie ufał, inni go nie chcieli słuchać, a
Wokulskiego nie było, więc rozmawiał sam z sobą i - w największym sekrecie pisywał pamiętnik." -
narrator pokazuje osamotnienie Rzeckiego i terapeutyczną funkcję pisania pamiętnika.
ROMANTYCZNA PODRÓŻ
Marzy o podróży

„im mniej wychodził, tym częściej marzył o jakiejś dalekiej podróży na wieś lub za granicę" - nie czuje
się dobrze w świecie, w którym żyje, więc ucieka w marzenia, których nigdy nie zrealizuje. Narrator o
Ignacym Rzeckim.

Nie potrafi realizować swoich marzeń „Kupiłem bilet do Krakowa, na Dworcu Warszawsko-

Wiedeńskim siadłem do wagonu i kiedy już było po trzecim dzwonku, wyskoczyłem... Nie mogę ani na
chwilę rozstać się z Warszawą i ze sklepem..., Żyć bym bez nich nie potrafił... Rzeczy odebrałem z kolei
dopiero na drugi dzień, gdyż zajechały aż do Piotrkowa." Przyjaciel S. Wokulskiego w pamiętniku.
ROMANTYCZNE PRAGNIENIE PIĘKNEJ ŚMIERCI
„jestem już nawet tak stary, że pragnę tylko jednej rzeczy - pięknej śmierci. " - słowa Ignacego
Rzeckiego, które padają w rozmowie ze S. Wokulskim.