PHILIPPINES 2020 HUMAN RIGHTS REPORT

EXECUTIVE SUMMARY

Ang Pilipinas ay isang multipartido, constitutional republic na may bicameral legislature.

Si Pangulong Rodrigo Roa Duterte, na nahalal noong Mayo 2016, ay nagsimula sa kanyang
konstitusyonal

limitado ang anim na taong termino noong Hunyo 2016. Halalan sa kalagitnaan ng termino noong Mayo
2019 para sa 12 (ng 24

kabuuan) mga senador, lahat ng kinatawan ng kongreso, at mga pinuno ng lokal na pamahalaan

ay itinuturing na libre at patas sa pangkalahatan, sa kabila ng mga ulat ng karahasan at pagbili ng boto.

Nanalo ang naghaharing partido at mga kaalyado sa lahat ng 12 puwesto sa Senado at pinanatili ang
isang

humigit-kumulang dalawang-ikatlong mayorya sa 306-upuan na Kapulungan ng mga Kinatawan.

Ang mga halalan sa barangay (nayon) at konseho ng kabataan na orihinal na naka-iskedyul para sa 2021
ay

muling iiskedyul para sa Disyembre 5, 2022, upang magkaroon ng lokal at pambansang halalan

sa parehong taon.

Ang Philippine National Police ay kinasuhan ng pagpapanatili ng panloob na seguridad sa

karamihan sa bansa at nag-uulat sa Kagawaran ng Panloob. Ang Armado

Forces of the Philippines (armed forces), na nag-uulat sa Departamento ng

Ang National Defense, ay responsable para sa panlabas na seguridad ngunit nagsasagawa rin ng
domestic

mga tungkuling pangseguridad sa mga rehiyong may mataas na saklaw ng salungatan, partikular na ang

rehiyon ng Mindanao. Ang dalawang ahensya ay nagbabahagi ng responsibilidad para sa kontra-

terorismo at

mga operasyong kontra-insurhensya. Ang Special Action Force ng pambansang pulisya ay

responsable para sa mga operasyong kontra-terorismo sa lunsod. Mga gobernador, mayor, at iba pa

ang mga lokal na opisyal ay may malaking impluwensya sa mga lokal na yunit ng pulisya, kabilang ang

paghirang ng mga nangungunang opisyal ng pulisya ng departamento at munisipyo at ang pagkakaloob

ng

mapagkukunan. Ang gobyerno ay patuloy na sumusuporta at nag-armas sa mga sibilyang militia. Ang

kontrolado ng armadong pwersa ang Civilian Armed Force Geographical Units, habang ang Civilian
Ang mga Volunteer Organization ay nahulog sa ilalim ng utos ng pambansang pulisya. Ang mga
paramilitar na ito

ang mga yunit ay kadalasang nakatanggap ng kaunting pagsasanay at hindi gaanong sinusubaybayan at
kinokontrol.

Napanatili ng ilang pamilyang pulitikal at mga pinuno ng angkan, partikular sa Mindanao

pribadong hukbo at, minsan, nag-recruit ng Civilian Volunteer Organization at Civilian

Mga miyembro ng Armed Forces Geographical Unit sa mga hukbong iyon. Kontrol ng sibilyan

sa mga pwersang panseguridad ay hindi ganap na epektibo. Mga miyembro ng pwersang panseguridad

nakagawa ng maraming pang-aabuso.

Kabilang sa mahahalagang isyu sa karapatang pantao ang: labag sa batas o di-makatwirang pagpatay,
kabilang ang

extrajudicial killings, sa pamamagitan at sa ngalan ng gobyerno at mga nonstate na aktor;

mga ulat ng sapilitang pagkawala ng at sa ngalan ng gobyerno at hindi estado

mga aktor; tortyur ng at sa ngalan ng gobyerno at hindi estadong mga aktor; malupit at

mga kondisyon ng bilangguan na nagbabanta sa buhay; di-makatwirang pagpigil ng at sa ngalan ng

pilipinas.

PHILIPPINES

mga aktor ng gobyerno at hindi estado; makabuluhang problema sa pagsasarili ng

hudikatura; arbitrary at labag sa batas na panghihimasok sa privacy; labag sa batas na pangangalap o

paggamit ng mga batang sundalo ng mga terorista at grupo sa paghihimagsik laban sa gobyerno;

malubhang paghihigpit sa malayang pagpapahayag at pamamahayag, kabilang ang karahasan, mga

banta ng

karahasan, at hindi makatarungang pag-aresto o pag-uusig sa mga mamamahayag, censorship, at ang

paggamit ng mga batas ng kriminal na libelo upang parusahan ang mga mamamahayag; at katiwalian.

Inimbestigahan ng gobyerno ang limitadong bilang ng mga naiulat na pang-aabuso sa karapatang

pantao,

kabilang ang mga pang-aabuso ng sarili nitong pwersa, paramilitar, at rebelde at terorista

mga grupo. Ang mga alalahanin tungkol sa kawalan ng parusa sa pulisya ay nagpatuloy kasunod ng
pagtaas sa

pagpatay ng mga pulis noong 2016. Nagpatuloy din ang mga makabuluhang alalahanin tungkol sa
impunity para sa
iba pang pwersang panseguridad, mga opisyal ng pambansa at lokal na pamahalaan ng sibilyan, at
makapangyarihan

negosyo at komersyal na numero. Ang mabagal na proseso ng hudisyal ay nanatiling hadlang sa

pagdadala sa mga opisyal ng gobyerno na diumano'y sangkot sa mga pang-aabuso sa karapatang pantao
sa hustisya.

Nagpatuloy ang pag-atake ng mga Muslim separatista, rebeldeng komunista, at mga teroristang grupo

pwersang panseguridad ng gobyerno at mga sibilyan, na nagiging sanhi ng paglilipat ng mga sibilyan at

na nagreresulta sa pagkamatay ng mga miyembro ng security force at mga sibilyan. Terorista

mga organisasyong nakikibahagi sa mga kidnapping para sa ransom, pambobomba sa mga sibilyang
target,

pagpugot ng ulo, at paggamit ng mga batang sundalo sa labanan o mga pantulong na tungkulin.

Seksyon 1. Paggalang sa Integridad ng Tao, Kasama ang Kalayaan mula sa:

a. Di-makatwirang Pag-agaw ng Buhay at Iba Pang Labag sa Batas o May Motibasyon sa Pulitika

Mga pagpatay

Maraming mga ulat na ang mga ahensya ng seguridad ng gobyerno at ang kanilang impormal

ang mga kaalyado ay nagsagawa ng di-makatwirang o labag sa batas na mga pagpatay kaugnay ng
kampanya laban sa iligal na droga. Ibat-ibang mga katawan ng pamahalaan ang isinagawa

mga pagsisiyasat kung makatwiran ba ang mga pagpatay ng pwersang panseguridad, tulad ng

National Police Internal Affairs Service, ang Armed Forces Human Rights Office,

at ang National Bureau of Investigation. Gayunpaman, nananatiling problema ang kawalan ng parusa.

Ang mga pagpatay sa mga aktibista, mga opisyal ng hudikatura, mga pinuno ng lokal na pamahalaan, at
mga mamamahayag ng

mga kaalyado ng gobyerno, mga rebeldeng antigobyerno, at hindi kilalang mga mananalakay din

patuloy. Noong Agosto ang aktibistang pangkapayapaan na si Randall “Randy” Echanis ay pinahirapan at

pinatay ng hindi kilalang mga indibidwal na nanloob sa kanyang tirahan sa Quezon City.

Lumala ang tensyon nang hulihin ng mga pulis ang mga labi ni Echanis mula sa isang punerarya.

Tinatayang 20,000 antidrug operations ang isinagawa mula Enero hanggang Agosto

2020, ayon sa datos ng gobyerno. Sa pagdinig ng komite ng Kamara noong Setyembre, iniulat ng bagong
hepe ng Philippine National Police (PNP) na si General Camilo Cascolan

623 suspek ang napatay at 50,429 ang arestado sa isinagawang drug operations mula sa

Enero hanggang Agosto. Human Rights Watch, batay sa Philippine Drug Enforcement
Ayon sa mga numero ng ahensya, mula Abril hanggang Hulyo, 155 na mga drug suspect ang napatay--a

50 porsyentong pagtaas mula sa bilang ng mga napatay na suspek mula Disyembre hanggang Marso

bago ang COVID-19 community quarantine.

Ang naiulat na bilang ng mga extrajudicial killings ay iba-iba, dahil ang gobyerno at

gumamit ng iba't ibang kahulugan ang mga nongovernment organization (NGOs). Ang

Commission on Human Rights, isang independiyenteng ahensya ng gobyerno na responsable para sa

nag-iimbestiga sa mga posibleng paglabag sa karapatang pantao, nag-imbestiga sa 157 bagong reklamo
ng

di-umano'y extrajudicial o politically motivated na mga pagpatay na kinasasangkutan ng 178 biktima

noong

Agosto; sa mga kaso, 81 ang sangkot sa extrajudicial killings na may kaugnayan sa droga na may 93

mga biktima. Hinala ng komisyon ang PNP o Philippine Drug Enforcement Agency

pagkakasangkot sa 61 sa mga bagong reklamong ito at armadong pwersa o paramilitar

tauhan sa pitong kaso.

Iniulat ng media ang patuloy na pag-atake sa mga tagapagtanggol ng karapatang pantao. Noong Agosto
ang tao

tagapagtanggol ng mga karapatan at dating opisyal ng adbokasiya ng human rights NGO na Karapatan,

Zara Alvarez, binaril at napatay sa Bacolod City. Kasama si Alvarez sa isang

Listahan ng Department of Justice ng 600 indibidwal na nilayon nitong italaga bilang mga terorista.

Sinabi ng Karapatan na dalawa pang indibidwal sa listahan ang napatay din.

Nagkaroon ng malawakang paniniwala na ang mga pulis ay nasiyahan sa impunity para sa mga pagpatay,
isang

paratang kapwa ang UN Office of the High Commissioner for Human Rights at

ginawa ng Philippine Commission on Human Rights sa kanilang mga ulat noong Hunyo at

Hulyo, ayon sa pagkakabanggit. Maraming mga kaso mula sa mga nakaraang taon ang nanatiling bukas.
Ng pulis

mga opisyal na sangkot sa mga pagpatay sa antidrug war mula noong 2016, tatlo lamang ang naging

hinatulan ng pagpatay--lahat noong 2018 para sa 2017 na pagpatay sa juvenile na si Kian delos

Santos.

Inakusahan ng mga civil society organization ang pulisya ng pagtatanim ng ebidensya, pakikialam
mga eksena sa krimen, labag sa batas na pagtatapon ng mga katawan ng mga suspek sa droga, at iba pa

mga aksyon para pagtakpan ang mga extrajudicial killings. Noong Hunyo ang Pambansang Kawanihan ng

Kinasuhan ng imbestigasyon ang dalawang miyembro ng PNP na nagtanim ng ebidensya sa pamamaril

kay

Si Winston Ragos, isang dating miyembro ng sandatahang lakas na dumaranas ng sakit sa pag-iisip, ay
natapos na

isang diumano'y paglabag sa COVID-19 quarantine. Sinabi ng mga opisyal na mayroon si Ragos

kumuha ng baril sa kanyang bag at iniulat na si Ragos ay natagpuang kasama

pagkakaroon ng .38 caliber pistol; gayunpaman, napagpasyahan ng bureau na mayroon ang mga opisyal

itinanim ang pistol sa panahon ng alitan.

Inakusahan ang pulisya ng pagpatay sa siyam na hindi armadong lalaki na Muslim sa Kabacan noong

Agosto 30. Ayon sa Commission on Human Rights, isang biktima, dati

namamatay sa ospital, sinabi sa kanyang pamilya na pulis ang nasa likod ng mga pagpatay, at isa pa

tumawag na nagsasabing pinigilan siya ng mga pulis bago siya binaril. Ilang nagmamasid sa

social media umano'y ginawa ng mga pulis ang mga pagpatay upang ipaghiganti ang pagpatay kay a

hepe ng pulisya sa kalapit na nayon noong Agosto 24. Itinanggi ng lokal na pulisya ang anumang
pagkakasangkot

at sa una ay iminungkahi na ang insidente ay resulta ng isang awayan ng angkan bago ang a

kasunod na ulat na pinatay umano ng mga armadong lalaki ang mga biktima matapos silang pigilan sa
kahabaan ng

daan. Inihayag ng gobyerno na isang espesyal na task force ang mag-iimbestiga sa

kasabay ng Commission on Human Rights.

Patuloy na pinananatili ni Pangulong Duterte ang mga listahan ng mga taong inaangkin niyang
pinaghihinalaan

mga kriminal sa droga, kabilang ang mga opisyal ng gobyerno, pulisya, militar, at hudisyal. Sa

hindi bababa sa dalawang nahalal na opisyal sa listahan ni Duterte ang pinaslang noong 2020: Sultan

Sumagka mayor Abdul Wahab Sabal noong Pebrero at Santo Nino mayor Pablo

Matinong noong Hulyo. Noong Mayo, nagkaroon na noon ng national police chief Archie Gamboa

nag-utos ng mga pagsisiyasat sa 709 na opisyal ng pulisya, kabilang ang dalawang heneral ng pulisya, na
pinangalanan

sa mga listahan ng pangulo. Iniulat ng pambansang pulisya na apat na tauhan ang na-dismiss
mula sa serbisyo para sa mga aksyon na may kaugnayan sa kanilang pagkakasangkot sa mga operasyon
laban sa iligal na droga.

b. Pagkawala

Ang armadong pwersa ng Human Rights Office ay nag-ulat na walang mga kaso ng sapilitang pagkawala

iniuugnay sa o nagsasangkot ng mga puwersa mula Enero hanggang Hulyo. Ang Komisyon sa

Ang Human Rights, gayunpaman, ay nag-ulat ng tatlong kaso ng pagdukot at sapilitang

pagkawala mula Enero hanggang Hunyo, na ginawa ng mga miyembro ng sandatahang lakas sa dalawa

mga pagkakataon at ng mga miyembro ng pambansang pulisya sa iba pa. Noong Hunyo hindi nakilala

inalis ng mga indibidwal na nakasuot ng sibilyan ang isang babae sa kanyang tahanan sa Bantayan

Isla. Ayon sa kapatid ng babae, na nakasaksi sa kaganapan, hindi rin sila

nagpakilala at hindi rin nagsabi kung saan nila dinadala ang babae. Kapag ang

Ang pagdukot ay iniulat sa pulisya, sinabi ng mga awtoridad na walang operasyon ng pulisya

isinagawa noong gabing iyon. Ang biktima ay isang executive na may isang agrikultural

organisasyon na idineklara ng militar bilang isang prente para sa Partido Komunista ng

the Philippines (CPP)-New People’s Army (NPA) noong Marso 2019. Ang

Nagbukas ng imbestigasyon ang Commission on Human Rights, na natigil dahil sa

mga paghihigpit sa paglalakbay na nauugnay sa COVID ng lokal na pamahalaan.

Ang mga kidnapping sa panahon ng taon ay karaniwan at higit sa lahat ay para sa mga kriminal

mga layunin (i.e., pantubos); sa nakaraan sila ay isinasagawa para sa parehong pro- at antigovernment
political motives din. Nasangkot ang mga teroristang grupo

maraming kidnapping sa Mindanao.

Ang batas ay nagpapahintulot sa mga miyembro ng pamilya ng mga sinasabing biktima ng pagkawala na
pilitin

mga ahensya ng gobyerno na magbigay ng mga pahayag sa korte tungkol sa kanilang nalalaman

patungkol sa mga pangyayari na nakapalibot sa pagkawala (o extrajudicial killing)

at katayuan ng biktima. Ang ebidensya ng isang kidnapping o pagpatay ay nangangailangan ng

pagsasampa ng

mga singil, ngunit sa maraming mga nakaraang kaso ay hindi magagamit ang ebidensya at
dokumentasyon o

hindi nakolekta. Investigative at judicial action sa mga kaso ng pagkawala ay

kulang; isang maliit na bilang ng mga naunang naiulat na kaso ang na-prosecut.

c. Pagpapahirap at Iba Pang Malupit, Hindi Makatao, o Nakakasamang Pagtrato o Parusa

Ipinagbabawal ng batas ang pagpapahirap, at ang ebidensyang nakuha sa pamamagitan ng paggamit

nito ay hindi tinatanggap sa

hukuman. Ayon sa Commission on Human Rights, gayunpaman, ang mga miyembro ng

ang mga pwersang panseguridad at pulis ay inakusahan ng regular na pang-aabuso at kung minsan

pagpapahirap sa mga suspek at mga detenido. Mga karaniwang anyo ng pang-aabuso sa panahon ng
pag-aresto at

Iniulat na kasama sa interogasyon ang electric shock, paso sa sigarilyo, at inis.

Noong Hunyo ang Commission on Human Rights ay nag-imbestiga ng 27 kaso ng diumano

tortyur na kinasasangkutan ng 34 na biktima; pinaghihinalaang may kinalaman ang pulisya sa 22 sa mga

kaso.

Sinusubaybayan ng NGO Task Force Detainees of the Philippines ang 16 na kaso ng torture mula sa

Marso hanggang Hunyo, karamihan ay para sa mga diumano'y mga paglabag sa quarantine sa COVID-19.
Noong Marso 20,

ang simula ng COVID-19 community quarantine, isang punong nayon sa Santa Cruz,

Laguna, nagbanta na babarilin ang limang naarestong lalabag sa curfew kapag hindi sila pumayag

ikulong sa loob ng kulungan ng aso sa loob ng 30 minuto. Noong Marso 24, mga larawan ng mga
inaresto

mga lumalabag sa curfew na nakaupo sa mga upuan sa gitna ng basketball court at sa ilalim ng

Nag-viral ang araw matapos ang isang barangay official mula sa San Isidro, Paranaque, na nag-post ng

photographs, maglagay ng caption na “Lahat ng mahuling lumabag sa curfew, ilalagay namin

dito.”
Ang mga NGO at media ay nag-ulat na ang mga lokal na pamahalaan ay gumamit ng sikolohikal na pang-
aabuso, kabilang ang

kahihiyan, bilang parusa sa mga lumalabag sa curfew ng community quarantine. Sa ilalim ng

torture statute, ang pampublikong parada o kahihiyan ng isang tao ay labag sa batas kapag ginamit

masira ang dignidad at moral ng isang tao. Noong Abril mga opisyal ng nayon sa Pandacaqui,

Pampanga, pinigil ang tatlong miyembro ng lesbian, gay, bisexual, transgender, at

intersex (LGBTI) na komunidad para sa mga paglabag sa curfew. Sinabi ng mga opisyal sa

ang mga detenido ay sumayaw nang mapanukso at humalik sa labi habang nasa

live stream sa Facebook.

Ang kawalan ng parusa ay isang malaking problema sa mga pwersang panseguridad. Mga grupo ng
karapatang pantao

patuloy na nagpahayag ng pagkabahala tungkol sa mga pang-aabusong ginawa ng pambansang pulisya

at

iba pang pwersang panseguridad at napansin ang kaunting pag-unlad sa mga reporma na naglalayong
mapabuti

pagsisiyasat at pag-uusig ng mga pinaghihinalaang paglabag sa karapatang pantao. Ang armado

forces Human Rights Office na sinusubaybayan at nirepaso ang mga sinasabing pang-aabuso sa
karapatang pantao

kinasasangkutan ng mga miyembro ng militar. Mula Enero hanggang Oktubre, hindi

natukoy ang mga extrajudicial killings, pagpatay, o sapilitang pagkawala o

iniimbestigahan ng opisina.

Ang mga grupo ng karapatang pantao ay patuloy na nagpahayag ng pagkabahala tungkol sa

kontribusyon ng

katiwalian sa mga pang-aabusong ginawa ng pambansang pulisya at iba pang pwersang panseguridad at

nabanggit ang maliit na pag-unlad sa pagpapatupad at pagpapatupad ng mga reporma na naglalayong

mapabuti

pagsisiyasat at pag-uusig ng mga pinaghihinalaang paglabag sa karapatang pantao.

Ang mga kakulangan sa institusyonal ng pambansang pulisya at ang pananaw ng publiko na

endemic ang korapsyon sa pulisya. Internal Affairs ng PNP

Ang serbisyo ay nanatiling higit na hindi epektibo. Noong Oktubre ang bagong PNP chief na si Cascolan

iniulat na 4,591 pulis ang tinanggal sa serbisyo dahil sa malubhang paglabag,

7,888 ang nasuspinde, at 846 ang ibinaba sa ranggo, bilang bahagi ng organisasyon

programa ng panloob na paglilinis. Bagama't inaangkin ng Internal Affairs Service ng PNP

Ang mga limitasyon ng lakas-tao at mapagkukunan ay humadlang sa mga pagsisiyasat nito sa mga
pagkamatay

bunga ng mga operasyon ng pulisya, iginiit nito na karamihan sa mga operasyon ng pulisya ay

mga lehitimong aksyon ng pulisya. Ang Counter-Intelligence Task Force din ng PNP

sinusubaybayan ang mga tauhan ng pulisya na pinaghihinalaan ng mga ilegal na aktibidad.

Mula Enero hanggang Agosto, iniulat ng mga nagrereklamo ang limang kaso ng umano'y militar at

paglahok ng pagpapatupad ng batas sa mga pang-aabuso sa karapatang pantao sa Opisina ng

Ombudsman, kabilang ang mga pagpatay, pinsala, labag sa batas na pag-aresto, at tortyur. Isang
mayorya

sa mga kaso ay laban sa mga mababang opisyal. Noong Oktubre nanatili ang lahat ng kaso

bukas nakabinbing karagdagang imbestigasyon.

Nagpatuloy ang mga pagsisikap na reporma at gawing propesyonal ang pambansang pulisya sa
pamamagitan ng

pinahusay na pagsasanay, pinalawak na pag-abot sa komunidad, at pagtaas ng suweldo. Tao

ang mga module ng karapatan ay kasama sa lahat ng kurso sa karera ng pambansang pulisya, at ang
pulisya

Ang Human Rights Affairs Office ay nagsagawa ng regular na pagsasanay sa buong bansa tungkol sa tao

mga responsibilidad sa karapatan sa pagpupulis. Ilang NGO ang nagmungkahi na ang pambansang
pulisya

ang mga kurso sa pagsasanay ay dapat magkaroon ng isang follow-up na mekanismo upang matukoy ang
pagiging epektibo

ng bawat sesyon.

Ang Armed Forces Human Rights Office ay sinusubaybayan at nirepaso ang sinasabing tao

mga pang-aabuso sa karapatan na kinasasangkutan ng mga miyembro ng militar. Mula Enero hanggang
Hulyo, ang

natukoy at nag-imbestiga ang opisina ng walang extrajudicial killings o murders o forced

mga pagkawala.

Ang militar ay regular na nagbibigay ng pagsasanay sa karapatang pantao sa mga miyembro nito,
pinalaki
sa pamamagitan ng pagsasanay mula sa Commission on Human Rights. Ang matagumpay na
pagkumpleto ng

ang mga kursong ito ay kinakailangan upang makumpleto ang pangunahing pagsasanay at para sa
induction, promosyon,

muling pagtatalaga, at pagpili para sa mga dayuhang pagkakataon sa pag-aaral. Ayon kay

opisina ng karapatang pantao ng sandatahang lakas, isinasagawa ang pagsasanay sa panloob na

karapatang pantao

mula sa antas ng pangkalahatang punong-tanggapan hanggang sa mga yunit ng batalyon, na may

kabuuang daan-daang

pagsasanay sa pagsasanay taun-taon. Mula Enero hanggang Agosto, iba't ibang mga yunit ng serbisyo
militar

nagsagawa ng mga programa sa pagsasanay, seminar, o workshop na may kaugnayan sa karapatang

pantao kasama ang

ang Commission on Human Rights, ang International Committee of the Red Cross,

at iba pang NGO.

Tinutukoy ng Congressional Commission on Appointments kung senior

ang mga opisyal ng militar na pinili para sa promosyon ay may kasaysayan ng mga paglabag sa
karapatang pantao

at humihingi ng input mula sa Commission on Human Rights at iba pang ahensya

sa pamamagitan ng mga pagsisiyasat sa background. Maaaring pigilan ng komisyon ng kongreso

isang promosyon nang walang katiyakan kung matuklasan nito ang isang talaan ng mga pang-aabuso.
Gayunpaman, ginagawa ng mga paglabag

hindi hadlangan ang promosyon.

Mga mekanismo ng gobyerno para imbestigahan at parusahan ang pang-aabuso at katiwalian sa

ang mga pwersang panseguridad ay kulang sa mapagkukunan at nanatiling hindi epektibo. Potensyal

madalas ay hindi makakuha ng proteksyon ang mga saksi. Ang Komisyon sa Tao

Ang Rights ay nagpatakbo ng isang maliit na programa sa proteksyon ng saksi na labis na pinabigat ng

saksi sa mga pagpatay sa kampanya laban sa droga. Ang pagkawala ng kita ng pamilya dahil sa

ang paglipat ng isang miyembro ng pamilya ay, sa ilang mga kaso, isang hadlang sa mga saksi.

patotoo. Iniulat din ng Office of the Ombudsman na madalas na nabigo ang mga testigo

lumantad o makipagtulungan sa mga kaso ng pang-aabuso ng pulisya o katiwalian. Itong problema

minsan ay sinundan ng panggigipit sa mga saksi at kanilang mga pamilya o nagmula sa isang
pag-asa ng kabayaran para sa kanilang kooperasyon.

Mga ulat ng panggagahasa at sekswal na pang-aabuso sa mga kababaihan sa pulisya o proteksyong

kustodiya

patuloy. Noong Marso, dalawang pambansang pulis ang kinasuhan ng sexual assault

ng dalawang babaeng nakakulong sa Marikina City police station dahil sa kasong droga. Ang

inangkin ng mga kababaihan na ginahasa sila ng mga opisyal sa panahon ng interogasyon at na sila

iniulat ang panggagahasa sa duty jailor pagkabalik sa kanilang detention cell. Sa Oktubre

kinasuhan ng pulis ang Women and Children Protection Center ng pambansang pulisya Lieutenant
Colonel Jigger Noceda na may sekswal na pag-atake para sa di-umano'y sekswal

pananakit kay dating Ozamiz City vice mayor Nova Parojinog ng hindi bababa sa dalawang beses.

Si Parojinog ay nasa kustodiya ng pulisya mula noong 2017 sa mga kaso ng droga at nananatili pa rin

naghihintay ng hatol sa kanyang kaso.

Mga Kundisyon sa Prison and Detention Center

Ang mga kondisyon ng bilangguan ay madalas na malupit at nagbabanta sa buhay at kasama ang
mahalay

pagsisikip, hindi sapat na mga kondisyong pangkalinisan, pisikal na pang-aabuso, at isang talamak na
kakulangan

ng mga mapagkukunan kabilang ang pangangalagang medikal at pagkain.

Ang mga NGO na nag-ulat ng pang-aabuso ng mga guwardiya ng bilangguan at iba pang mga bilanggo ay
karaniwan, ngunit sila

sinabi na ang mga bilanggo, na natatakot sa paghihiganti, sa pangkalahatan ay tumanggi na maglagak ng

pormal

mga reklamo.

Ang batas ng hustisya ng juvenile ay naglilibre sa mga menor de edad mula sa pananagutan sa kriminal.
Mga sindikato ng droga

kadalasang ginagamit ang mga menor de edad bilang mga runner, trafficker, cultivator, o empleyado ng
drug den.

Ang mga nasagip na menor de edad ay inilipat sa kustodiya ng Department of Social Welfare

at Kaunlaran (social welfare department). Ang mga istasyon ng pulisya ay may relasyon sa kabataan

mga opisyal upang matiyak na angkop na tinatrato ng mga awtoridad ang mga menor de edad na
suspek, ngunit sa ilan

kaso binalewala nila ang mga procedural safeguards at hindi child friendly ang mga pasilidad.
Ang batas ay nag-uutos na ang departamento ng kapakanang panlipunan ay magbigay ng tirahan,
paggamot,

at mga serbisyo sa rehabilitasyon sa mga batang ito. Mula Enero hanggang Hulyo, ang departamento

tumulong sa 1,418 bata na sumasalungat sa batas (iyon ay, pinaghihinalaang, inakusahan ng, o

hinatulan bilang nakagawa ng isang pagkakasala) sa 15 rehiyonal na youth rehabilitation centers

sa buong bansa. Bukod pa rito, ilang lokal na pamahalaan ang nagtatag at pinamahalaan

mga sentro ng kabataan na nagbigay ng proteksyon, pangangalaga, pagsasanay, at rehabilitasyon para

sa mga ito

mga bata at iba pang nasa panganib na kabataan.

Pisikal na Kondisyon: Ang Kawanihan ng Pagwawasto, sa ilalim ng Kagawaran ng Hustisya,

pinangangasiwaan ang pitong bilangguan at mga penal farm sa buong bansa para sa mga indibidwal na
nasentensiyahan

sa mga termino sa bilangguan na higit sa tatlong taon. Ang mga pasilidad ng Bureau of Corrections ay
pinatatakbo sa

halos apat na beses ng kanilang operating capacity na 11,981, na may hawak na 49,701 bilanggo.

Ang Bureau of Jail Management and Penology, sa ilalim ng Department of the

Panloob at Lokal na Pamahalaan at pambansang pulisya, kontrolado ang 470 lungsod, distrito,

municipal, at provincial jails na humawak ng mga pretrial detainees, mga taong naghihintay ng final

paghatol, at hinatulan ng mga sentensiya ng tatlong taon o mas kaunti. Ang bureau

iniulat na ang mga kulungan nito ay umaandar sa 456 porsyento sa itinalagang kapasidad. Ang San
Mateo

ang municipal jail sa Quezon City ay isa sa pinakamasikip na kulungan sa bansa na may opisyal na
kapasidad na 23 bilanggo; noong Hulyo ay may hawak itong 705 detenido. Ang

Ang taunang ulat ng Commission on Audit para sa 2019, na inilabas noong Agosto, ay binanggit ang
bilangguan

Ang pagsisikip ay nanatiling pinakamalaking problema sa sistema ng hustisya at itinampok ang

pinakamasikip na Bureau of Jail Management and Penalogy (BJMP) detention

centers: iyong nasa Zamboanga Peninsula (821 percent over capacity), Metro Manila

(645 percent), Central Visayas (611 percent), Calabarzon (513 percent), at

Gitnang Luzon (507 porsyento). Binigyang-diin ng audit commission na, bukod sa

mga problema sa kalusugan at kalinisan, ang pagsisikip ng kulungan ay humantong sa pagtaas ng

kaakibat na gang
sa mga preso.

Sa kabila ng maagang inisyatiba upang ilagay ang mga pasilidad ng detensyon sa lockdown, siksikan

humantong sa pagkalat ng COVID-19 sa mga preso. Mula Marso 17 hanggang Agosto 14, ang

Pinalaya ng gobyerno ang 58,625 inmates para maiwasan ang pagkalat ng COVID-19 sa

populasyon ng bilangguan, ayon sa mga talaan ng Korte Suprema. Noong Hulyo ang Bureau of

Ang tagapagsalita ng mga pagwawasto ay nag-ulat na 350 mga bilanggo at tauhan ang nakontrata sa

virus, kung saan 200 ang gumaling, 129 ang nanatiling may sakit, at 21 ang namatay.

Ang Juvenile Justice and Welfare Council, isang ahensyang pinangangasiwaan ng Departamento

of Justice, nag-ulat ng mga kondisyon sa mga rehabilitation center nito (tinatawag na Bahay Pag-asa o

Houses of Hope) ay mas malala kaysa sa mga kulungan, na binabanggit ang kakulangan ng mga
kasangkapan tulad ng mga kama

at mga cabinet sa ilang mga sentro. There were 85 Bahay Pag-asa centers in the country,

82 na pinapatakbo ng mga local government units at tatlo ng NGOs.

Ang mga awtoridad sa bilangguan ay hindi pantay na nagpapatupad ng mga regulasyon na

nangangailangan ng paghawak sa lalaki

at mga babaeng bilanggo sa magkakahiwalay na pasilidad at, sa mga pambansang bilangguan, na

nangangasiwa sa kanila

kasama ang mga guwardiya ng kaparehong kasarian. Sa ilang pasilidad ay hindi ganap na pinaghiwalay
ng mga awtoridad

juvenile mula sa mga matatanda. Ang mga serbisyo ng bilangguan ay nag-ulat ng hindi sapat na pag-
iingat at

mga tauhan ng escort, lalo na sa malalaking kulungan, na may pambansang average na humigit-
kumulang 55

mga bilanggo na itinalaga sa bawat miyembro ng kawani ng kustodiya. Sa mas malalaking bilangguan
ang ratio ay

mas mataas; halimbawa, sa New Bilibid Prison, isang prison guard ang namahala sa 135

mga bilanggo.

Hindi magandang sanitasyon, hindi sapat na bentilasyon, mahinang access sa natural na ilaw, at
kakulangan

ng maiinom na tubig ay malalang problema sa correctional facility at nag-ambag sa

problema sa kalusugan. Mula Enero hanggang Hulyo, ang mga serbisyo ng bilangguan ay nag-ulat ng
kabuuang 1,069
pagkamatay ng bilanggo. Iniuugnay ng Bureau of Corrections ang 31 sa 498 na pagkamatay nito

pasilidad sa COVID-19. Inakusahan ng mga tagamasid ang Bureau of Corrections ng paggamit ng

virus upang pagtakpan ang labag sa batas na pagpatay sa mga bilanggo o pagtakas ng mga bilanggo.
Iniulat ng mga awtoridad sa bilangguan na ang karamihan sa mga pagkamatay ay resulta ng sakit. Mga
awtoridad

binigyan ng pangangalagang medikal ang mga bilanggo ng Bureau of Corrections; gayunpaman, ilang
medikal

mga serbisyo at paggamot ay hindi magagamit. Sa ganitong mga kaso, tinukoy ng mga awtoridad

mga bilanggo sa labas ng ospital. Nakatanggap ng medicine allowance ang mga preso na 15 pesos

($0.28) bawat araw.

Ang mga kabataang wala pang 18 taong gulang ay karaniwang pinapalaya sa pamamagitan ng utos ng
hukuman o pagsunod sa a

petisyon ng Public Attorney’s Office, pribadong abogado ng bilanggo, o sa pamamagitan ng

Mga apela na pinamumunuan ng NGO. Noong Hulyo, ang mga kabataan ay bumubuo ng mas mababa sa
1 porsyento ng bilangguan

populasyon.

Ang batas ng hustisya ng juvenile ay naglilibre sa mga menor de edad mula sa pananagutan sa kriminal.
Mga sindikato ng droga

kadalasang ginagamit ang mga menor de edad bilang mga runner, trafficker, cultivator, o empleyado ng
drug den.

Ang mga nasagip na menor de edad ay inilipat sa kustodiya ng Department of Social Welfare

at Kaunlaran (social welfare department). Ang mga istasyon ng pulisya ay may relasyon sa kabataan

mga opisyal upang matiyak na angkop na tinatrato ng mga awtoridad ang mga menor de edad na
suspek, ngunit sa ilan

kaso binalewala nila ang mga procedural safeguards at hindi child friendly ang mga pasilidad.

Ang batas ay nag-uutos na ang departamento ng kapakanang panlipunan ay magbigay ng tirahan,

paggamot,

at mga serbisyo sa rehabilitasyon sa mga batang ito. Mula Enero hanggang Hulyo, ang departamento

tumulong sa 1,418 bata na sumasalungat sa batas (iyon ay, pinaghihinalaang, inakusahan ng, o

hinatulan bilang nakagawa ng isang pagkakasala) sa 15 rehiyonal na youth rehabilitation centers

sa buong bansa. Bukod pa rito, ilang lokal na pamahalaan ang nagtatag at pinamahalaan
mga sentro ng kabataan na nagbigay ng proteksyon, pangangalaga, pagsasanay, at rehabilitasyon para
sa mga ito

mga bata at iba pang nasa panganib na kabataan.

Nananatili ang mga pagkakataon para sa libangan, pag-aaral, at pagpapaunlad ng sarili ng mga bilanggo

kakaunti.

Administrasyon: Ang mga bilanggo, kanilang mga pamilya, at mga abogado ay maaaring magsumite ng
mga reklamo sa

itinatag sa konstitusyon ang mga independiyenteng ahensya ng pamahalaan, at ang

Isinangguni ng Commission on Human Rights ang mga reklamong natanggap nito sa naaangkop

ahensya.

Karaniwang pinapayagan ng mga awtoridad ang mga bilanggo at detenido na tumanggap ng mga bisita,
ngunit lokal

Iniulat ng mga NGO na pana-panahong pinaghihigpitan ng mga awtoridad ang pagbisita sa pamilya para
sa ilan

mga detenidong inakusahan ng mga krimeng may kinalaman sa insurhensiya. Napansin ng mga opisyal
ng bilangguan ang seguridad na iyon

ang mga alalahanin at mga limitasyon sa espasyo kung minsan ay naghihigpit din sa pag-access ng mga
bilanggo sa mga bisita.

Simula noong Marso, sinuspinde ng mga serbisyo ng bilangguan ang mga pagbisita dahil sa COVID-19

pandemya. Iniulat ng mga opisyal ng Muslim na habang ang mga Muslim na detenido ay maaaring
sundin ang kanilang relihiyon,

Ang misa ng Romano Katoliko ay madalas na isinahimpapawid sa pamamagitan ng loudspeaker sa mga

populasyon ng bilangguan ng

parehong Romano Katoliko at hindi Romano Katolikong mga bilanggo at detenido.

Independent Monitoring: Pinahintulutan ng mga awtoridad ang mga international monitoring group,

kabilang ang International Committee of the Red Cross, libre at napapanahong pag-access sa

mga kulungan at mga kulungan. Binibigyan ng konstitusyon ang Komisyon sa Mga Karapatang Pantao

awtoridad na bumisita sa mga kulungan, kulungan, o mga pasilidad ng detensyon upang subaybayan ang
gobyerno

pagsunod sa mga obligasyon sa internasyonal na kasunduan. Iniulat ng komisyon ang ilan

Ang mga pasilidad ng detensyon ay kulang sa pag-unawa sa mandato nito at patuloy na tumatanggi

access ng kanilang mga kinatawan sa mga pasilidad ng detensyon.

d. Arbitrary Arrest o Detention

Ipinagbabawal ng konstitusyon ang di-makatwirang pag-aresto at pagkulong at nagbibigay ng karapatan

ng mga taong hamunin ang pagiging matuwid ng kanilang pag-aresto o pagkulong sa korte, at ang

karaniwang sinusunod ng pamahalaan ang mga kinakailangang ito. Nitong Agosto ang Opisina ng

Ombudsman, isang independiyenteng ahensya na responsable sa pag-iimbestiga at pag-uusig

mga singil ng pampublikong pang-aabuso at hindi nararapat, ay hindi nakatanggap ng anumang mga
reklamo ng

di-makatwirang pagkulong na ginawa ng mga ahensyang nagpapatupad ng batas o ng sandatahang

lakas.

Gayunpaman, mayroong maraming mapagkakatiwalaang paratang ng mga di-makatwirang pag-aresto at

detensyon ng mga pwersang panseguridad.

Mga Pamamaraan ng Pag-aresto at Pagtrato sa mga Detenido

Ang mga warrant batay sa sapat na ebidensya at inilabas ng isang awtorisadong opisyal ay

kinakailangan para sa pag-aresto maliban kung ang suspek ay naobserbahang nagtatangkang gumawa,
sa

gawa ng paggawa, o pagkatapos lamang gumawa ng pagkakasala; may probable cause

base sa personal na kaalaman na nakagawa lang ng pagkakasala ang suspek; o ang

ang suspek ay isang nakatakas na bilanggo. Ang mga awtoridad ay kinakailangang magsampa ng mga
singil sa loob ng 12 hanggang

36 na oras para sa mga pag-aresto na ginawa nang walang warrant, depende sa kabigatan ng

krimen. Sa mga kaso ng terorismo pinahihintulutan ng batas ang mga pag-aresto at pagkulong nang
walang warrant

mga singil nang hanggang 24 na araw, tumaas mula sa tatlong araw sa pagpasa ng AntiTerrorism Act, na
nilagdaan bilang batas noong Hulyo.

Ang mga detenido ay may karapatang mag-piyansa, maliban kung gaganapin para sa mga paglabag na
may kamatayan o mga iyon

mapaparusahan ng habambuhay na sentensiya. Ang sistema ng piyansa ay higit na gumana ayon sa

nilalayon, at

pinahintulutan ang mga suspek na iapela ang desisyon ng isang hukom na tanggihan ang piyansa. Ang
batas ay nagbibigay

ang isang akusado o nakakulong na tao ay may karapatang pumili ng isang abogado at, kung ang suspek
hindi kayang bayaran ang isa, upang bigyan ng estado ang isa. Isang Publikong kulang sa mapagkukunan
Ang Opisina ng Attorney, gayunpaman, ay limitado ang pag-access ng mga mahihirap na tao sa mga
pampublikong tagapagtanggol.

Arbitrary Arrest: Ang mga pwersang panseguridad ay nagpatuloy sa pagpigil sa mga indibidwal, kabilang
ang

mga kabataan, arbitraryo at walang mga warrant sa mga kaso maliban sa terorismo,

lalo na sa mga lugar ng armadong tunggalian.

Inimbestigahan ng Commission on Human Rights ang 119 na umano'y kaso ng illegal detention

kinasasangkutan ng 306 na biktima mula Enero hanggang Hunyo. Sa isang kaso noong Marso, mga pulis

nag-imbita ng isang human rights activist sa kanilang police station para sa isang talakayan. sa

pagdating, kinunan siya ng litrato ng mga opisyal gamit ang isang piraso ng karton na may numero at

titulo, tinanong siya, at inilagay siya sa detensyon, kung saan siya nanatili simula noon

Oktubre. Binisita ng Commission on Human Rights ang nakakulong na babae;

gayunpaman, ang pandemya ng COVID-19 ay naantala ang karagdagang pagkilos.

Pretrial Detention: Ang mahabang pretrial detention ay nanatiling problema dahil sa

ang mabagal at hindi epektibong sistema ng hustisya. Humigit-kumulang 98 porsiyento ng mga bilanggo
sa

Ang mga pasilidad ng Bureau of Jail Management at Penology ay mga pretrial detainees; ang

ang balanse ay mga nahatulang kriminal na naghahatid ng mas mababa sa tatlong taong sentensiya.
Nakabinbin

ang mga kaso ay hindi pantay na ipinamahagi sa mga korte, na nagresulta sa ilan

mga korte na labis na labis na pasanin. Ang malalaking kulungan ay gumamit ng mga paralegal upang
subaybayan ang mga bilanggo

kaso, pigilan ang pagkulong na lampas sa pinakamataas na sentensiya, at tumulong sa

mga pagsisikap sa decongestion. Tumulong ang BJMP na mapabilis ang mga kaso sa korte upang
maisulong ang mabilis

disposisyon ng mga kaso ng mga bilanggo. Sa pamamagitan ng programang ito, inilabas ng mga
awtoridad ang 41,555

mga bilanggo mula sa mga kulungan ng BJMP mula Enero hanggang Hulyo. Gayunpaman, pretrial
detention in

ang labis sa posibleng pinakamataas na pangungusap ay karaniwan, kadalasang umaabot

maraming taon.

e. Pagtanggi sa Makatarungang Public Trial

Ang batas ay nagtatakda ng isang independiyenteng hudikatura; bagama't ang pamahalaan sa
pangkalahatan

iginagalang ang kalayaan ng hudisyal, panggigipit, pagbabanta, at pananakot na nakadirekta sa

hudikatura mula sa iba't ibang mapagkukunan ay iniulat ng mga NGO sa taon. Anim

ang mga abogado ay pinatay noong Hulyo. Korapsyon sa pamamagitan ng nepotismo, personal na
koneksyon,

at kung minsan ang panunuhol ay patuloy na nagreresulta sa relatibong impunity para sa mayaman o

mga maimpluwensyang nagkasala. Hindi sapat na tauhan, hindi mahusay na proseso, at mahaba

Ang mga pagkaantala sa pamamaraan ay humadlang din sa sistema ng hudisyal. Ang mga salik na ito ay
nag-ambag sa

malawakang pag-aalinlangan na ang sistema ng hustisyang kriminal ay naghatid ng nararapat na proseso

at

pantay na hustisya. Ang mga pagsubok ay naganap bilang isang serye ng magkakahiwalay na mga
pagdinig, kadalasang buwan ang pagitan, bilang mga saksi

at naging available ang oras ng hukuman, na nag-aambag sa mahabang pagkaantala. Nagkaroon ng

malawak na kinikilalang pangangailangan para sa higit pang mga tagausig, mga hukom, at mga silid ng
hukuman. Noong Hunyo

30, humigit-kumulang isang-katlo ng mga awtorisadong posisyon sa bangko (563 posisyon) ay

hindi napuno. Ang mga posisyon sa hukuman ng Sharia (batas Islam) ay patuloy na naging partikular na
mahirap

upang punan dahil ang mga aplikante ay dapat na mga miyembro ng parehong Sharia Bar at ng

Pinagsamang Bar. Ang 56 na awtorisadong distrito at sirkito na mga korte ng Sharia ay wala

kriminal na hurisdiksyon. Ang pagsasanay para sa mga tagausig ng korte ng sharia ay maikli at

itinuturing na hindi sapat.

Ang Korte Suprema ay nagpatuloy sa mga pagsisikap na magbigay ng mas mabilis na mga pagsubok,
bawasan ang hudisyal

malfeasance, pataasin ang kahusayan ng sangay ng hudikatura, at itaas ang tiwala ng publiko sa

hudikatura. Nagpatuloy ito sa pagpapatupad ng mga alituntunin para mapabilis ang pagresolba ng mga
kaso sa

na ang pinakamataas na parusa ay hindi lalampas sa anim na taon sa bilangguan.

Mga Pamamaraan sa Pagsubok

Ang konstitusyon ay nagtatakda ng karapatan sa isang mabilis, walang kinikilingan, at pampublikong
paglilitis.

Ang mga pagsubok sa pangkalahatan ay pampubliko, ngunit hindi napapanahon, at ang hudisyal na
walang kinikilingan ay malawak

tinanong. Ang batas ay nangangailangan na ang lahat ng mga taong akusado ng mga krimen ay ipaalam
sa

mga kaso laban sa kanila at nagbibigay ng mga karapatan sa abogado, sapat na panahon para maghanda
a

pagtatanggol, at isang mabilis at pampublikong paglilitis sa harap ng isang hukom. Walang criminal
proceeding ang napupunta

pasulong laban sa isang nasasakdal nang walang presensya ng isang abogado. Ipinapalagay ng batas

inosente ang mga nasasakdal. May karapatan silang harapin ang mga saksi laban sa kanila,

dumalo sa kanilang paglilitis, magpakita ng ebidensyang pabor sa kanila, mag-apela ng mga paghatol, at
hindi

mapilitan na tumestigo o umamin ng pagkakasala. Ang hukuman ay maaaring humirang ng isang

interpreter kung

kailangan. Kung ang interpreter ng hukuman ay nakagawa ng mabibigat na pagkakamali, maaaring

maghamon ang isang partido

ang interpretasyon. Karaniwang ipinatupad ng pamahalaan ang mga kinakailangang ito,

maliban sa karapatan sa isang mabilis na paglilitis.

Bagama't itinatadhana ng batas na ang mga kaso ay dapat malutas sa loob ng tatlong buwan upang

dalawang taon, depende sa korte, ang mga pagsubok ay epektibong walang limitasyon sa oras.

Tinatantya ng mga opisyal ng gobyerno na tumagal ng average ng lima hanggang anim na taon upang
makakuha ng a

desisyon.

Iginagalang ng mga awtoridad ang karapatan ng nasasakdal sa representasyon ng isang abogado, ngunit
ang kahirapan

madalas na humahadlang sa pag-access sa epektibong legal na tagapayo. Ang Public Attorney's Office,

na nag-uulat sa Kagawaran ng Hustisya, ay walang kinakailangang mapagkukunan upang

tuparin ang utos nito sa konstitusyon at ginamit ang limitadong mapagkukunan nito upang kumatawan
sa mga mahihirap
mga nasasakdal sa paglilitis sa halip na sa panahon ng mga arraignment o mga pagdinig bago ang
paglilitis. Habang ang mga korte bago ang paglilitis ay maaaring humirang ng sinumang abogado na
naroroon sa silid ng hukuman upang

magbigay ng on-the-spot na abogado sa akusado.

Ang mga desisyon sa pagsentensiya ay hindi palaging naaayon sa mga legal na alituntunin, at
panghukuman

ang mga desisyon kung minsan ay lumitaw na arbitrary.

Mga Bilanggong Pulitikal at Mga Detenido

Sa ilalim ng isang batas noong 1945, tinukoy ng gobyerno ang mga bilanggong pulitikal bilang mga
maaaring

inakusahan ng anumang krimen laban sa pambansang seguridad. Gamit ang kahulugang ito, ang Bureau
of

Iniulat ng mga pagwawasto ang 55 bilanggong pulitikal sa mga pasilidad nito noong Agosto. Ang

Hindi sinusubaybayan ng Bureau of Jail Management and Penology ang mga bilanggong pulitikal at

tumutukoy sa mga bilanggo batay lamang sa panganib sa seguridad.

Ang iba't ibang mga human rights NGO ay nagpapanatili ng mga listahan ng mga nakakulong na tao

itinuturing na mga bilanggong pulitikal. Task Force Detainees of the Philippines, isang NGO,

sinusubaybayan ang mga detenidong pulitikal, karamihan sa kanila ay nasa pretrial detention. Ang
gawain

Nabanggit ng puwersa na sa karamihan ng mga kaso, pinaghalo ng mga awtoridad ang mga bilanggong
pulitikal sa

ang pangkalahatang populasyon ng bilanggo, maliban sa New Bilibid Prison, kung saan sila nakakulong

karamihan sa mga bilanggong pulitikal sa mga pasilidad na may pinakamataas na seguridad.

Tatlong taon pagkatapos ng pag-aresto sa kanya, kung saan ang mga tagausig ay gumamit ng iba't ibang
mga legal na taktika

upang maantala ang arraignment, kabilang ang paghahain ng bago at pag-amyenda sa mga nakaraang
singil,

Nanatiling nakakulong sa pulisya si opposition senator Leila de Lima sa kasong

pagsasabwatan upang gumawa ng kalakalan ng droga. Noong Mayo ang kanyang partidong
pampulitika--ang Liberal Party--

nanawagan sa pulisya na payagan si de Lima na makatanggap ng mga bisita at makipag-usap sa iba,

na sinasabing kinulong ng pulis ang kanyang incommunicado sa loob ng isang buwan gamit ang banta ng
COVID-19 bilang isang dahilan. Idinagdag ng Liberal Party na ang pandemya ng COVID-19

hindi dapat hadlangan ang kanyang “karapatan sa impormasyon, mahahalagang serbisyo sa kalusugan,
at

komunikasyon.” Pagsapit ng Hunyo, personal na pakikipag-ugnayan sa kanyang legal team, pamilya, at

ang mga espirituwal na tagapayo ay naibalik. Noong Hulyo, isa sa mga nag-akusa sa kanya, isang lider ng
gang sa bilangguan

pinangalanang Jaybee Sebastian, namatay sa kulungan, naiulat na may COVID-19. Inangkin niya iyon

nagbigay siya ng mahigit $200,000 na pera sa droga para suportahan ang 2016 ni de Lima

kampanyang senador. Nagsimula ang kaso ni De Lima noong 2016 matapos niyang buksan ang mga
pagdinig sa

mga pagpatay na may kaugnayan sa kampanya laban sa droga. Bagama't nakakulong, nagkaroon ng
access si de Lima

sa media at ilang bisita. Ang kanyang kaso ay umakit ng malawakang domestic at

internasyonal na atensyon, na may maraming tagamasid na tumutuligsa sa mga paratang bilang

pampulitika

motivated.

Pinahintulutan ng gobyerno ang regular na pag-access sa mga bilanggong pulitikal ng internasyonal

makataong organisasyon.

Mga Pamamaraan at Remedya ng Civil Judicial

Itinuring ng karamihan sa mga analyst ang hudikatura bilang independyente sa mga usaping sibil. Mga
nagrereklamo

magkaroon ng access sa mga lokal na trial court para humingi ng civil damages para sa, o pagtigil ng, tao

mga pang-aabuso sa karapatan. May mga administratibo at panghukuman na mga remedyo para sa sibil

mga reklamo, bagama't ang mga lokal na korte ng labis na pasanin ay madalas na ibinasura ang mga
kasong ito. Hindi

maaaring makarinig ng apela mula sa bansa ang mga regional human rights tribunals. Mga kasong sibil

ay napapailalim sa parehong pagkaantala at katiwalian gaya ng mga paglilitis sa kriminal.

f. Arbitraryo o Labag sa Batas na Panghihimasok sa Privacy, Pamilya, Tahanan, o

Korespondensya

Karaniwang iginagalang ng pamahalaan ang privacy ng mga mamamayan, bagaman ang mga pinuno ng

Ang mga komunista at makakaliwang organisasyon at mga rural-based na NGO ay nagreklamo ng

nakagawian
pagmamatyag at panliligalig. Ang mga awtoridad ay regular na umaasa sa mga sistema ng impormasyon

makakuha ng impormasyon sa mga suspek na terorista at sa giyera sa droga. Ang pagiging maaasahan ng

nanatili ang impormasyon sa mga ilegal na aktibidad ng narcotics na nakuha mula sa mga
mapagkukunang ito

lubhang kaduda-dudang. Bagama't karaniwang iginagalang ng pamahalaan ang mga paghihigpit sa

paghahanap at pag-agaw sa loob ng mga pribadong tahanan, patuloy ang paghahanap nang walang
warrant.

Ang mga hukom sa pangkalahatan ay nagpahayag ng ebidensya na nakuhang iligal na hindi tinatanggap.

g. Mga Pang-aabuso sa Panloob na Mga Salungatan

Sa loob ng mga dekada ang bansa ay nakikipaglaban sa mga armadong kilusang separatistang Muslim

kinakatawan ng mga grupo tulad ng Moro Islamic Liberation Front at Moro

National Liberation Front; isang communist insurgency na suportado ng isang nationwide

presensya ng NPA; at karahasan ng mas maliliit, transnational na organisasyong terorista, tulad

bilang ISIS-Philippines, ang Abu Sayyaf Group, ang Maute Group, ang Bangsamoro

Islamic Freedom Fighters (simula dito ay Bangsamoro Front), at iba pang mga teroristang grupo

at mga sindikatong kriminal. Bukod pa rito, nagpatuloy ang karahasan sa interclan rido (feuds).

Mindanao, na nagdulot ng pagkamatay at paglilipat ng mga sibilyan.

Mga Pagpatay: Minsan iniuugnay ng mga NGO ang pagpatay sa mga aktibista sa anti-insurgency

mga operasyon ng mga pwersang panseguridad ng gobyerno, partikular na ng militar. Halimbawa,

Ang NGO Global Witness ay nagdokumento ng 43 na pagpatay sa mga karapatan sa kapaligiran at lupa

mga aktibista noong 2019 at umano'y pagkakasangkot ng puwersang panseguridad sa ilan sa mga
pagpatay.

Noong Hunyo 29, pinatay ng mga pulis sa Jolo, Sulu, ang apat na sundalo na sinasabing tumutugis Mga
militanteng Abu Sayyaf. Ayon sa ulat ng pulisya, nagpaputok ang mga opisyal bilang pagtatanggol sa
sarili

habang sinusubukang pigilan ang mga sundalo para sa pagtatanong, ngunit nakipagtalo ang mga opisyal
ng hukbo

ang mga claim na iyon. Iniulat ng sandatahang lakas na napatay nila ang 28 miyembro ng Abu

Sayyaf Group noong Hunyo.

Inatake ng mga grupong antigobyerno ang mga yunit ng pwersang panseguridad, na nagdulot ng
pagkamatay. Noong Agosto
15, halimbawa, dalawang sundalo ang inatake at pinatay ng mga armadong rebeldeng komunista

habang binabantayan ang pamamahagi ng tulong sa COVID-19 noong Agosto 15. Ang NPA,
ISISPhilippines, Abu Sayaf Group, ang Maute Group, Ansar al-Khalifa, ang

Gumamit ng mga bomba sa tabing daan ang Bangsamoro Front, at iba pang marahas na grupong
ekstremista,

mga ambus, pambobomba ng pagpapakamatay, at iba pang paraan upang patayin ang mga politiko at
iba pa

mga sibilyan, kabilang ang mga taong pinaghihinalaang mga impormante ng militar at pulisya. Naka-on

Agosto 24, dalawang suicide bomber ang pumatay ng 11 katao at ikinasugat ng 24 sa Jolo, Sulu.

Ang unang pambobomba ay naka-target sa mga sundalo na nagbibigay ng COVID-19 relief, habang ang
pangalawa

ay pinasabog sa labas ng Our Lady of Mount Carmel Cathedral. Ang Islamic State

nag-claim ng kredito para sa pag-atake.

Binantaan din ng NPA ang mga opisina ng gobyerno at inatake o binantaan ang mga negosyo,

mga istasyon ng kuryente, sakahan, at pribadong komunikasyon na pasilidad para ipatupad ang
pangongolekta ng

bayad sa pangingikil, o tinatawag na revolutionary taxes.

Mga Pagdukot: Ang mga armadong grupo ng kriminal at terorista ay kumidnap ng mga sibilyan para sa
pantubos.

Ang NPA at ilang separatistang grupo ay responsable din sa ilang

di-makatwirang pagkulong at pagkidnap. Sa pamamagitan ng mga hindi opisyal na channel ng mga

awtoridad

naiulat na pinadali ang mga pagbabayad ng ransom sa ngalan ng mga pamilya ng mga biktima at

mga tagapag-empleyo. Ang mga pwersang panseguridad kung minsan ay nagtangkang iligtas ang mga
biktima. Hinawakan ng isang doktor

ng Abu Sayyaf Group sa Sulu Province mula noong Pebrero ay nailigtas noong Marso

ng isang rescue team na pinamumunuan ng hukbo.

Pisikal na Pang-aabuso, Parusa, at Torture: Makakaliwa at mga aktibistang karapatang pantao

patuloy na nag-ulat ng panliligalig ng mga lokal na pwersang panseguridad, kabilang ang pang-aabuso sa

mga detenido ng mga opisyal ng pulisya at bilangguan.

Mga Batang Sundalo: Ang paggamit ng mga batang sundalo, partikular ng mga terorista at

mga organisasyong antigobyerno, ay nanatiling problema, lalo na sa ilang bahagi ng

Mindanao apektado ng low-intensity conflict. Sa taon hanggang Setyembre, ang pambansa

Iniligtas ng Women and Children Protection Center ng pulisya ang 19 na batang sundalo mula sa

makakaliwang grupong kaakibat. Walang katibayan ng paggamit o pangangalap ng bata

mga sundalo ng mga yunit ng gobyerno. Sa panahon ng taon ang UN Office of the Special

Ang kinatawan ng Kalihim-Heneral para sa mga Bata at Armed Conflict ay napatunayan ang pangangalap
at paggamit ng 18 bata ng mga armadong grupo, kabilang ang Abu Sayyaf, ang

Bangsamoro Front, at ang NPA. Sinusubaybayan ng UNICEF ang pangangalap at paggamit ng

mga bata sa armadong labanan at pagpapalaya ng mga batang sundalo. Pag-uulat ng gobyerno

ang mga mekanismo sa mga batang sundalo ay nagbigay ng hindi pare-parehong data sa mga ahensya at

rehiyon, lalo na sa mga lugar na apektado ng salungatan, na naging mahirap na suriin ang

sukat ng problema. Patuloy na sinasabi ng BHB na hindi ito nagrekrut ng mga bata bilang

mga manlalaban ngunit inamin na ito ay nagrekrut, nagsanay, at ginamit sila para sa hindi
pakikipaglaban

layunin, tulad ng pagluluto.

Other Conflict-related Abuse: Inangkin ng Armed Forces' Human Rights Office ang

Ginamit ng Weakened Guerilla Front 3 ng NPA ang 750 miyembro ng Ata Manobo Tribe bilang

mga kalasag ng tao habang tumatakbo sa Kapalong, Davao del Norte, noong Marso. Seksyon 2.
Paggalang sa Mga Kalayaan ng Sibil, Kasama ang:

a. Freedom of Expression, Including for the Press

Ang konstitusyon ay tahasang nagbibigay ng kalayaan sa pagpapahayag, kabilang ang para sa

press, at kung minsan ay iginagalang ng gobyerno ang karapatang ito. Mga banta ng gobyerno at

nagpatuloy ang mga aksyon laban sa mga media outlet, mamamahayag, at kritiko ng gobyerno,

gayunpaman, at iminungkahi ng mga botohan na itinuturing ng karamihan sa mga mamamayan na

mapanganib ang paglalathala

impormasyong kritikal sa administrasyon.

Freedom of Speech: Sa panlabas, maaaring punahin ng mga indibidwal ang gobyerno

pampubliko o pribado at talakayin ang mga usapin ng pangkalahatang interes ng publiko. Sambayanan

gayunpaman, sinabi ng mga organisasyon na ang mga pampublikong pag-atake ni Pangulong Duterte sa

ang mga indibidwal at internasyonal na katawan na pumuna sa kanyang mga patakaran ay patuloy na
mayroong a
nakakapanghinayang epekto sa malayang pananalita at pagpapahayag at ang mga batas ay dumarami

maling ginamit laban sa mga kritiko ng kanyang administrasyon. Ipinahayag ng mga organisasyong civil
society

alalahanin na ang Anti-Terrorism Act of 2020, na nilagdaan bilang batas noong Hulyo 3, ay maaaring

ginagamit upang sugpuin ang pananalita, kabilang ang sa pamamagitan ng malawak na mga probisyon
laban sa pag-uudyok

terorismo. Ang Bayanihan to Heal As One Act, na nilagdaan noong Marso 24, ay nagpaparusa

mga indibidwal para sa paglikha, paggawa, o pagpapakalat ng maling impormasyon tungkol sa

COVID-19 sa social media at iba pang platform. Nagpatuloy ang paghahain ng mga pampublikong opisyal

criminal libel at cyber libel complaint laban sa mga pribadong mamamayan. Ang armadong tunggalian sa
pagitan ng gobyerno at NPA, ang armadong pakpak ng

CPP, ay mahigit kalahating siglo na. Ang gawi ng pagbibintang sa mga grupo at

Ang mga indibidwal na may kaugnayan sa CPP-NPA, o red-tagging, ay tumaas nang malaki

matapos masira ang usapang pangkapayapaan noong 2017 at binansagan ni Pangulong Duterte ang
CPPNPA bilang teroristang organisasyon. Ayon sa mga human rights group, madalas ang red-tagging

kinasasangkutan ng mga opisyal ng gobyerno na naglalagay ng label sa mga tagapagtaguyod ng

karapatang pantao, mga unyon, relihiyoso

mga grupo, akademya, at organisasyon ng media bilang "mga ligal na larangan" ng insurhensya,

para patahimikin umano ang pagpuna sa gobyerno o takutin ang mga kalaban sa lokal

mga pagtatalo. Ang mga makakaliwa at mga aktibistang karapatang pantao ay patuloy na nag-ulat ng
panggigipit ni

pinatay ang mga taong pinaghihinalaan nilang mga ahente ng militar o gobyerno, at ilang naka-redtag na
aktibista.

Freedom of Press and Media, Including Online Media: Ang media sa pangkalahatan ay nanatili

aktibo at nagpahayag ng malawak na pagkakaiba-iba ng mga pananaw nang walang paghihigpit, kabilang
ang

pagpuna sa gobyerno, sa kabila ng mga kritikal at nagbabantang komento mula sa

pamumuno sa pulitika, kabilang ang pangulo.

Dalawang pangunahing media outfit, gayunpaman, ang humarap sa tahasang mga paghihigpit at legal na
hamon:

online news website Rappler at broadcast higanteng ABS-CBN. Ang Pangulo

pampublikong tinawag ang parehong organisasyon para sa diumano'y maling gawain: Rappler para sa
dapat na nag-uulat ng bias at dayuhang pagmamay-ari, at ABS-CBN para sa ilang

diumano'y mga krimen, kabilang ang hindi pagpapakita ng mga pampulitikang patalastas ni Duterte
noong

ang 2016 presidential elections, mga paglabag sa mga batas sa paggawa, dayuhang pagmamay-ari, at

mga iregularidad sa pananalapi. Ang Reporters without Borders ay nag-ulat ng isang “grotesque judicial

harassment campaign” laban sa Rappler at “mga pananakot at pananakot ni

mga ahensya at institusyon ng gobyerno na sumusuporta kay Duterte” laban sa ABS-CBN.

Ang Rappler ay patuloy na naging target ng malaking pressure, kabilang ang legal at

mga aksyong administratibo, na iniugnay ng ilang tagamasid sa kritikal nitong saklaw

ang gobyerno. Noong Hunyo, ang CEO ng Rappler na si Maria Ressa at dating researcher-writer

Si Reynaldo Santos Jr. ay napatunayang nagkasala ng cyber libel sa isang kuwento ng Rappler noong
2012

ang pag-aangkin ng yumaong mahistrado ng Korte Suprema na si Renato Corona ay gumamit ng mga
sasakyang pagmamay-ari

mga maimpluwensyang negosyante, kabilang ang nagsasakdal na si Wilfredo Keng. Ressa at Santos

nag-post ng piyansa at nag-apela sa paghatol. Nagsampa si Keng ng pangalawang reklamo sa cyber libel

laban kay Ressa noong Pebrero para sa kanyang tweet noong 2019 ng mga screenshot ng isang tinanggal
na ngayon

Kwento ng Philippine Star na nag-uugnay sa negosyante sa pagpatay sa isang dating Maynila

konsehal. Ang artikulo sa puso ng orihinal na reklamo sa cyber libel ay

na-publish noong Mayo 2012. Ang cybercrime law ay naipasa noong Setyembre 2012, ngunit

the court concluded that the law still applied because Rappler updated the story in 2014 dahil sa sinabi
ng Rappler na typographical error. Ang batas ng

Ang mga limitasyon ay napapailalim din sa pagtatalo (tingnan ang Libel/Slander Laws sa ibaba).

Noong Hulyo, sa isang nominal na walang kaugnayang kaso, si Ressa ay na-arraign sa isang tax evasion
charge

kaugnay ng pag-iisyu ng Rappler ng Philippine depository receipts.

Napilitan ang ABS-CBN na ihinto ang pagsasahimpapawid sa telebisyon noong Mayo 7 kasunod ng
ceaseand-desist order mula sa National Telecommunications Commission matapos ang

nag-expire ang 25-taong lisensya ng broadcast franchise ng network. Ang komisyon din

naglabas ng dalawang cease-and-desist order laban sa mga broadcast sa dalawa ng media giant
iba pang mga ari-arian: ABS-CBN TV Plus at satellite service subsidiary Sky Direct.

Noong Hulyo 10, isang komite ng House of Representatives ang bumoto upang tanggihan ang ABS-CBN

aplikasyon para sa isang bagong 25-taong prangkisa. Isang espesyal na grupong nagtatrabaho sa teknikal
ang nilikha

sinabi ng komite na ang lisensya ng ABS-CBN ay hindi dapat mag-renew dahil sa

pagkiling ng kumpanya, pagkabigo na gawing regular ang mga empleyado, at ang diumano'y dual

pagkamamamayan ng chairman emeritus nitong si Eugenio “Gabby” Lopez III. ilan

naghain ng mga resolusyon ang mga mambabatas na naghahanap ng imbestigasyon sa ABS-CBN,

kabilang ang

pagmamay-ari ng 52,000-square-foot Manila headquarters nito, na umano'y $32.5-million

pagpapawalang-bisa ng utang mula sa Development Bank of the Philippines, at ang block time nito

kasunduan sa Amcara Broadcasting Corporation. Ang network ay naiulat na

Tinanggal ang humigit-kumulang 5,000 sa 11,000 empleyado nito pagsapit ng Setyembre dahil sa

pagsara.

Karahasan at Panliligalig: Ang mga mamamahayag ay patuloy na nahaharap sa panliligalig at pagbabanta

ng

karahasan, kabilang ang mula sa mga pulitiko at awtoridad ng gobyerno na kritikal sa kanilang

pag-uulat. Isang survey noong Hulyo mula sa kumpanya ng botohan na Social Weather Stations ang
nagpakita

na 51 porsiyento ng mga residente ng bansa ay sumang-ayon sa pahayag na “ito ay

mapanganib na mag-print o mag-broadcast ng anumang bagay na kritikal sa administrasyon, kahit na ito

ay

ang katotohanan."

Noong Oktubre ang Committee to Protect Journalists, isang press freedom NGO,

iniulat na dalawang mamamahayag ang napatay noong taon. Noong Mayo 5, hindi nakilala

pinatay ng mga gunmen ang radio journalist na si Cornelio Pepino sa Dumaguete City. Negros

Si Oriental Gobernador Roel Degamo ay kinasuhan si Pepino para sa paninirang-puri, ngunit ang radyo

ang anchor ay napawalang-sala.

Isang ulat noong Disyembre 2019 ng Freedom for Media, Freedom for All Network, a

grupo ng media NGOs at news organizations, ay nagdetalye rin ng “unyielding reign

of impunity” simula nang maupo si Pangulong Duterte. Sinabi nito na ang mga online na mamamahayag
ay ang

pinaka-inaatakeng grupo ng media, na sinusundan ng radyo, print, at pagkatapos ay telebisyon. Noong

Disyembre 2019, ipinasa ng lokal na korte ang isang landmark na desisyon noong 2009

Maguindanao massacre, kung saan 32 mamamahayag at 26 na iba pang tao ang namatay at

na tinawag ng Committee to Protect Journalists bilang nag-iisang deadliest

internasyonal na kaganapan para sa mga mamamahayag sa kasaysayan. After 10 years magkapatid na

Zaldy at

Andal Ampatuan, Jr., kasama ang 28 coaccused, ay napatunayang guilty sa 57 counts ng

pagpatay. Bilang mga aksesorya sa krimen, 15 iba pa ang nahatulan. Ang gobyerno

patuloy na tinugis ang humigit-kumulang 80 suspek na nanatiling nakalaya.

Noong Hulyo ay idineklara ng lehislatura ng probinsiya ng Catanduanes ang lokal na radio anchor na si
Ramil

Soliveres persona non grata para sa pag-post tungkol sa isang hindi pinangalanang miyembro ng
konseho na nawawala

isang pagdinig ng komiteng pangkalusugan. Sa isang talumpati, binansagan siya ng lokal na opisyal ng
isang "pekeng

news” media worker at tinawag siyang “male prostitute” habang namimigay ng pang-itaas

mga larawang kuha mula sa personal na Facebook account ng mamamahayag.

Noong Setyembre 14, binaril at napatay ang dalawang hindi pa nakikilalang armadong sakay ng
motorsiklo

komentarista sa telebisyon na si Jobert Bercasio sa Sorsogon City. Iniulat ni Bercasio

sa deforestation at iligal na pagmimina sa rehiyon at nag-post ng Facebook

larawan isang oras bago ang kanyang kamatayan na nagpapakita umano ng ilegal na pagmimina sa isang
lokal

quarry.

Censorship o Mga Paghihigpit sa Nilalaman: Ang mga organisasyon ng balita sa pangkalahatan ay

naligtas

mga pagtatangka sa censorship, ngunit binanggit ng mga tagapagbantay ng media ang ilang pagkakataon
ng pinaghihinalaang

panghihimasok ng gobyerno.

Sa hindi pag-renew ng prangkisa ng ABS-CBN, napilitang lumipat ang network

karamihan sa mga programa nito online at isara ang panlalawigang telebisyon at radyo nito

mga istasyon at ang kasalukuyang dibisyon ng mga gawain nito; ang huli ay gumawa ng mga palabas na
pampulitika at

mga dokumentaryo. Bagama't paulit-ulit na inilalayo ng tanggapan ng pangulo ang pangulo

from the ABS-CBN shutdown, in a July 13 speech to troops in Jolo, he called out

ABS-CBN na naman dahil sa umano'y paninira sa kanya. Ang kanyang pangkat ng komunikasyon ay nag-
edit ng

video ng talumpati upang alisin ang anumang pagbanggit sa network, ngunit ang mga netizens at

natuklasan ng mga mamamahayag ang pag-edit. Inatake rin ni Pangulong Duterte ang ABS-CBN at ang
mga ito

mga may-ari sa panahon ng kanyang 2020 state of the nation address.

Noong Marso, tinuligsa ng unyon ng mga mamamahayag ang mga hakbang ng Pangulo

Communications Operations Office at mga panrehiyong tanggapan nito na hilingin sa mga

mamamahayag

humingi ng akreditasyon upang masakop ang krisis sa COVID-19 kahit sa labas ng Luzon quarantine

lugar, na tinatawag itong "malinaw na labis na pag-uunat ng awtoridad ng ahensya." Noong Hulyo,
kinumpiska at winasak ng mga pulis ang libu-libong kopya ng Pinoy

Lingguhang magasin sa Bulacan, na tinatawag itong “illegal” dahil ito ay “nagtuturo sa mga tao na
lumaban

ang gobyerno." Inilarawan ito ng unyon ng mga mamamahayag bilang isang "malinaw na halimbawa ng

mga panganib na kinakaharap ng mamamayang Pilipino” mula sa “malabong probisyon” ng

AntiTerrorism Act of 2020.

Mga Batas sa Libel/Slander: Itinatakda ng mga batas ang mga parusang kriminal para sa libelo, kung aling
mga awtoridad

ginamit upang mang-harass, manakot, at gumanti sa mga mamamahayag. Ang batas ng

Ang mga limitasyon para sa libelo sa binagong penal code ay mawawala pagkatapos ng isang taon. Sa
kaso ng

Ang Rappler, gayunpaman, isang lokal na hukuman at ang Kagawaran ng Hustisya ay nagsaad ng batas
ng

Ang mga limitasyon ay dapat na 12 taon dahil ito ay "itinuring na isang mas seryoso

offense” sa ilalim ng cyber libel law. Mga eksperto at legal na grupo tulad ng Concerned

Binansagan ng Lawyers Civil Liberties ang desisyong ito na "unconstitutional."

Kalayaan sa Internet

Maliban sa mga mobile na komunikasyon na na-block sa panahon ng mga espesyal na kaganapan para sa

para sa seguridad, hindi pinaghigpitan o ginulo ng gobyerno ang pag-access sa internet.

Habang ang gobyerno ay hindi hayagang nag-censor ng online na nilalaman, mayroong mga kapani-
paniwala

mga ulat ng mga ahensya ng pamahalaan at mga grupong may kaugnayan sa pamahalaan na gumagamit

coordinated, disguised online na pag-uugali upang sugpuin ang pananalitang kritikal sa

pamahalaan. Noong Setyembre 22, inihayag ng Facebook na na-dismantle na ito

ilang account para sa "coordinated na hindi tunay na pag-uugali." Ang mga pekeng account ay

pinapatakbo umano ng mga miyembro ng militar at pulisya, na higit sa lahat ay may nilalaman

umiikot sa kritisismo sa oposisyong pulitikal, aktibismo, at komunismo.

Pinagtatalunan ng militar ang hindi bababa sa isa sa mga pagtanggal, na sinasabing ang site ay a

lehitimong pagtatangka na itaas ang kamalayan sa pangangalap ng kilusang komunista

mga taktika.

Walang mga mapagkakatiwalaang ulat na sinusubaybayan ng gobyerno ang pribadong online

komunikasyon nang walang naaangkop na legal na awtoridad, ngunit natanggap ng mga estudyanteng
nagpoprotesta

mga banta ng pisikal na pananakit at iba pang online na pag-atake mula sa mga tagasuporta ng
progovernment.

Pinarurusahan ng Batas Bayanihan ang “mga indibidwal o grupo na lumilikha, nagpapatuloy, o

pagpapakalat ng maling impormasyon tungkol sa krisis sa COVID-19 sa social media o

ibang mga platform" na "malinaw na nakatuon sa pagsulong ng kaguluhan, gulat, anarkiya, takot, o

pagkalito.” Ang mga nagkasala ay nahaharap sa mga parusa ng hanggang dalawang buwang pagkakulong
o isang mabigat

ayos lang. Sa pagitan ng Marso 9 at Abril 13, naitala ng Anti-Cyber Crime Group ng PNP

24 na kaso ng mga indibidwal na sinasabing nagbabahagi ng maling impormasyon tungkol sa pandemya

noong

Social Media. Ang mga legal na grupo ay nagpahayag ng pagkabahala tungkol sa paggamit ng mga lokal
na opisyal malabong probisyon sa “fake news” sa batas pang-emerhensiya. Noong Abril, ang artista ng
Cebu na si Bambi

Inaresto si Beltran nang walang warrant dahil sa pag-post ng Facebook report tungkol sa
tumataas na bilang ng mga kaso ng COVID-19 sa Cebu City. Mayor ng Cebu na si Edgar Labella

nilagyan ng label ang kanyang post bilang "fake news." Ibinasura ng korte sa Cebu ang kaso ni Beltran
noong Agosto

para sa kawalan ng hurisdiksyon.

Noong Hulyo 16, ipina-subpoena ng National Bureau of Investigation ang isang estudyante sa kolehiyo
para sa

cyber libel para sa pagbabahagi ng online na post na bumabatikos sa dating Duterte aide at ngayon

senador Christopher Lawrence “Bong” Go. Inakusahan ng mga tagamasid ang gobyerno

mga opisyal ng piling paggamit ng mga batas sa cyber libel para sugpuin ang malayang pagpapahayag.

Akademikong Kalayaan at Mga Pangkulturang Pangyayari

Walang mga paghihigpit sa pambansang pamahalaan sa kalayaang akademiko o kultural

mga kaganapan; gayunpaman, ipinagpatuloy ng gobyerno ang pagsasara ng mga paaralan para sa mga
katutubong Lumad

mga tao sa Mindanao (tingnan ang seksyon 6, Mga Katutubo).

b. Mga Kalayaan sa Mapayapang Pagtitipon at Pagsasama

Ang konstitusyon ay nagtatadhana para sa mga kalayaan ng mapayapang pagpupulong at

pagsasamahan,

at karaniwang iginagalang ng pamahalaan ang mga karapatang ito. Simula noong Marso,

gayunpaman, nagpatupad ang pamahalaan ng mga paghihigpit sa mapayapang pagpupulong sa

tugon sa mga alalahanin sa kalusugan ng publiko na may kaugnayan sa pandemya ng COVID-19.

Kalayaan sa Mapayapang Pagtitipon

Sa ilalim ng Enhanced Community Quarantine rules, ipinagbabawal ang mga mass gatherings.

Pinahihintulutan ng mga binagong panuntunan sa Enhanced Community Quarantine ang mga pagtitipon
ng hanggang sa

lima para sa relihiyosong mga kadahilanan.

Noong Abril 1, nagtipon-tipon ang mga residente sa kahabaan ng EDSA highway sa Quezon City nang
may mga tsismis

kumalat na ang pagkain at tulong pinansyal ay dapat ipamahagi. Noong wala ang tulong

naihatid, nagsimulang tumawag ang grupo sa gobyerno para magbigay ng tulong. mga NGO

umano'y marahas na ikinalat ng mga pulis ang mapayapang pagtitipon, na inaresto ang 21

mga indibiduwal at hinahawakan sila ng limang araw sa mga paratang kabilang ang “labag sa batas
assembly” at “noncooperation in a health emergency.”

Noong Hunyo 5, inaresto ng pulisya ang hindi bababa sa walong nagprotesta sa Anti-Terrorism Act sa

Unibersidad ng Pilipinas Cebu sa ilalim ng mga probisyon ng Batas sa Pag-uulat

of Communicable Diseases at ang Public Assembly Act. Noong Hunyo 26, pulis nagpakalat ng LGBT Pride
protest laban sa Anti-Terrorism Act. Inaresto ng mga pulis

20 demonstrador, sinisingil sila ng mga pagkakasala sa ilalim ng parehong mga batas.

c. Kalayaan sa Kilusan

Ang konstitusyon ay nagbibigay ng kalayaan sa panloob na paggalaw, paglalakbay sa ibang bansa,

pangingibang-bansa, at pagpapauwi, at sa pangkalahatan ay iginagalang ng pamahalaan ang mga

karapatang ito.

Simula noong Marso 16, gayunpaman, ipinataw ng gobyerno ang graduated quarantine

mga hakbang sa paghihigpit sa paggalaw bilang tugon sa pandemya ng COVID-19.

In-Country Movement: Ang pinakamatinding antas ng lockdown, Pinahusay na Komunidad

Quarantine, nanatili sa lugar sa loob ng dalawang buwan sa buong Luzon, hanggang

Mayo 15. Ipinagbawal nito ang mga indibidwal sa paggamit ng pampublikong transportasyon o
paglalakbay

sa labas ng kanilang mga tahanan maliban sa paggawa ng mga kinakailangang aktibidad, tulad ng pagbili

pagkain, mahahalagang tungkulin sa trabaho, o humingi ng pangangalagang medikal.

Paglalakbay sa Banyaga: Ang mga limitasyon ng pamahalaan sa paglalakbay sa ibang bansa ay

karaniwang batay sa

mga kadahilanan ng seguridad o personal na kaligtasan, tulad ng kapag ang isang mamamayan ay may
nakabinbing kaso sa korte,

o upang pigilan ang paglalakbay ng mga mahihinang manggagawa sa mga bansang maaaring harapin nila

mga panganib sa personal na seguridad, kabilang ang trafficking o iba pang pagsasamantala. Ang
Pilipinas

Pinangangasiwaan ng Overseas Employment Administration ang mga pag-alis para magtrabaho sa ibang
bansa. Ito

nangangailangan ng mga manggagawa sa ibang bansa na magparehistro at tumanggap ng predeparture

screening, pagsasanay,

at sertipikasyon bago maglakbay, at naglalayong tiyakin na ang mga hinaharap na manggagawa sa ibang
bansa

makitungo sa mga lehitimong, lisensyadong recruitment agencies.

d. Katayuan at Pagtrato sa mga Internally Displaced Persons

Dekada ng sektaryan at politikal na insurhensya, kalat-kalat na labanan ng magkakaibang pangkat, at

ang mga natural na sakuna ay nakabuo ng makabuluhang panloob na displacement. Ang bilang ng

Ang mga internally displaced persons (IDPs) ay hindi sigurado at malawak na nagbabago.

Mga kampanyang kontra-insurhensya laban sa Abu Sayyaf Group, pangunahin sa Sulu

at mga Lalawigan ng Basilan, at mga engkuwentro sa NPA, ang pinakakonsentrado

heograpikal na malalayong probinsya, nagdulot ng kalat-kalat at maliit na displacement.

Karamihan sa mga IDP ay mga babae at bata. Sa Mindanao iniulat ng Office of the UN High
Commissioner for Refugees na

noong Agosto, mahigit 343,322 katao ang nawalan ng tirahan at nangangailangan ng matibay

solusyon, karamihan sa mga ito ay matatagpuan sa Bangsamoro Autonomous Region ng

Muslim Mindanao. Sa mga iyon, humigit-kumulang 188,000 ang inilipat ng natural

mga sakuna, 150,000 sa pamamagitan ng armadong labanan, 6,600 sa pamamagitan ng awayan ng mga
angkan, 4,600 sa pamamagitan ng krimen o

karahasan, at 60,000 dahil sa pandemya ng COVID-19.

Mga ahensya ng gobyerno, madalas na may suporta mula sa mga ahensya ng UN at iba pang
internasyonal

mga donor, nagbigay ng pagkain (bagama't nabanggit ng mga NGO na minsan ay naantala ang tulong sa
pagkain);

nagtayo ng mga silungan at pampublikong imprastraktura; naayos na mga paaralan; binuong kalinisan

pasilidad; nag-aalok ng pagbabakuna, kalusugan, at serbisyong panlipunan; at nagbigay ng cash

tulong at pagsasanay sa kasanayan para sa mga IDP. Pinahintulutan ng gobyerno ang humanitarian

access ng mga organisasyon sa mga site ng IDP. Ang mga pwersang panseguridad kung minsan ay
nagsasagawa ng militar

mga operasyon malapit sa mga site ng IDP, na nagdaragdag ng panganib ng mga kaswalti at pinsala at

paghihigpit sa kalayaan sa paggalaw. Ang mga mahihirap na IDP ay lubhang madaling kapitan sa

mga network ng human trafficking.

Minsan ay hinikayat ng gobyerno ang mga IDP na umuwi, ngunit madalas sila

nag-aatubili na gawin ito para sa mga kadahilanang pang-seguridad o kapakanan.

e. Proteksyon ng mga Refugee

Nakipagtulungan ang pamahalaan sa Opisina ng Mataas na Komisyoner ng UN para sa

Refugees (UNHCR) at iba pang makataong organisasyon sa pagbibigay ng proteksyon

at tulong sa mga internally displaced na tao, refugee, bumalik na refugee, asylum

mga naghahanap, mga taong walang estado, at iba pang mga taong pinag-aalala.

Access sa Asylum: Walang komprehensibong batas na nagbibigay para sa pagbibigay ng refugee

katayuan o asylum. Refugee at Stateless Persons ng Department of Justice

Tinutukoy ng Unit ng Proteksyon kung sinong mga aplikante ang kwalipikado bilang mga refugee
alinsunod

na may itinatag, naa-access na sistema na lumilitaw na nagbibigay ng pangunahing angkop na proseso.

f. Mga taong walang estado

Ang Kagawaran ng Hustisya ay may pananagutan para sa mga pagpapasiya ng kawalan ng estado ng

mga taong ipinanganak sa bansa at ng mga bagong dating na tao. Pagkatapos ng file ng isang aplikante

para sa pagpapasiya ng statelessness, deportation o exclusion proceedings laban sa

ang aplikante at mga dependent ay sinuspinde, at ang aplikante ay maaaring palayain

mula sa pagkakakulong. Noong Hulyo, siyam na walang estadong tao ang nasa bansa, tatlo sa

na inuri bilang mga refugee at isa bilang isang asylum seeker. Maaaring maging naturalisado ang mga
taong walang estado. Walang kilalang mga kaso ng panlipunan

diskriminasyon laban sa mga taong walang estado o mga limitasyon sa kanilang pag-access sa mga
pampublikong serbisyo.

Ang gobyerno ng Pilipinas at Indonesia ay nagpatuloy sa pagdaraos ng mga bilateral na pagpupulong

tungkol sa isang kasunduan sa pagpaparehistro ng mga taong may lahing Indonesian na nasa panganib
ng

statelessness sa Southern Mindanao. Sa mga rehistrado, 96 porsyento ang nagkaroon ng kanilang

kinumpirma ang pagkamamamayan noong Disyembre 31, 2019.

Seksyon 3. Kalayaan na Makilahok sa Prosesong Pampulitika

Ang batas ay nagbibigay sa mga mamamayan ng kakayahang pumili ng kanilang pamahalaan sa

pamamagitan ng lihim na balota

malaya at patas na pana-panahong halalan batay sa unibersal at pantay na pagboto. mga kandidato,

kabilang ang para sa pagkapangulo, ay madalas na may legal na karapatan na tumakbo para sa opisina

hinahamon ng mga kalaban sa pulitika batay sa sinasabing kasaysayan ng krimen, pagkamamamayan, o

iba pang mga kundisyon sa disqualifying. Ang mga kasong ito ay hinahabol minsan sa

Korte Suprema. Ang mga kandidato sa pulitika ay pinahintulutan na palitan ang mga placeholder para sa

kanilang sarili kung hindi makumpleto ang proseso ng pagpaparehistro sa oras.

Halalan at Pampulitikang Pakikilahok

Mga Kamakailang Halalan: Nagsagawa ang bansa ng nationwide midterm elections noong Mayo

2019 para sa pambansa at lokal na opisyal. Ang mga internasyonal at pambansang tagamasid ay
tiningnan

ang mga halalan ay organisado rin at sa pangkalahatan ay libre at patas, ngunit napansin nila ang
pagboto

patuloy na lumaganap ang pagbili at nagpatuloy ang mga pamilyang pampulitika

monopolyo ang mga elektibong opisina. Ang PNP ay nag-ulat ng 60 insidente ng election-related

karahasan na humantong sa 23 pagpatay sa buwan bago ang halalan at iba pa

araw ng halalan, bumaba ng 55 porsiyento sa mga marahas na insidente kumpara noong 2016

pambansang halalan. Inilarawan ng mga opisyal ng halalan ang mga botohan bilang medyo mapayapa.

Ang International Alert, gayunpaman, ay nag-ulat ng 144 na insidente na may kaugnayan sa halalan sa

Ang rehiyon ng Bangsamoro lamang, karamihan ay suntukan at maliliit na pambobomba. Presidente

Ang paglabas ni Duterte ng kanyang "narco-list" bago ang 2019 midterms bilang kasangkapan upang
talunin

Ang mga kandidato ng oposisyon ay walang katiyakan, bilang Philippine Drug Enforcement

Kinumpirma ng ahensya na 25 sa 46 na pulitiko dito ang nanalo sa midterm polls.

Idinaos ang barangay at youth council elections noong Mayo 2018. Noong Disyembre 3,

2019, nilagdaan ni Pangulong Duterte bilang batas ang isang panukalang batas na nagpapaliban sa
susunod na barangay at

mga halalan sa konseho ng kabataan, na dating naka-iskedyul para sa 2021, hanggang Disyembre 2022
upang ihanay

ang iskedyul sa pambansang halalan. Paglahok ng Kababaihan at Miyembro ng Mga Grupo ng Minorya:
Walang limitasyon sa batas

pakikilahok ng mga kababaihan o miyembro ng mga grupong minorya sa prosesong pampulitika, at

nakilahok sila. Sa pambansang antas, ang mga kababaihan ay bumubuo ng halos 30 porsiyento ng

ang lehislatura. Ang pakikilahok ng mga pangkat na ito ay hindi nagbago nang malaki

kumpara sa mga nakaraang halalan.

Nangibabaw ang mga lalaki sa eksena sa pulitika, kahit na ang bilang ng mga babaeng humahawak ay
nahalal

tumaas ang mga posisyon sa gobyerno pagkatapos ng 2019 elections. Mga komentarista sa media

nagpahayag ng pagkabahala na ang mga political dynasties ay naglilimita ng mga pagkakataon para sa
babae

mga kandidatong hindi konektado sa mga pampulitika na pamilya.

Walang Muslim o katutubong miyembro ng Senado, ngunit mayroong 11 Muslim

mga miyembro ng Kapulungan ng mga Kinatawan, karamihan ay mula sa karamihang Muslim

mga lalawigan, at hindi bababa sa tatlong miyembro ng katutubong pinagmulan. Muslim, katutubo

mga grupo, at iba pa ay nanindigan na pabor ang paghalal ng mga senador mula sa isang listahan sa
buong bansa

nagtatag ng mga political figure mula sa lugar ng Maynila.

Ang batas ay nagtatakda ng isang party-list system, na idinisenyo upang matiyak ang representasyon ng

marginalized at underrepresented na mga sektor ng lipunan, para sa 20 porsyento ng mga puwesto sa

sa bahay ng mga kinatawan.

Seksyon 4. Korapsyon at Kakulangan ng Transparency sa Gobyerno

Ang batas ay nagbibigay ng mga parusang kriminal para sa katiwalian ng mga pampublikong opisyal,
ngunit ang

hindi epektibong ipinatupad ng gobyerno ang mga batas na ito, at madalas ang mga opisyal

nakikibahagi sa mga katiwaliang gawain nang walang parusa. Matagal na pagkaantala sa sistema ng
hustisya

pinalakas ang pananaw ng impunity para sa mga pwersang panseguridad at para sa pambansa,

mga aktor ng pamahalaang panlalawigan, at lokal na inakusahan ng katiwalian at karapatang pantao

mga pang-aabuso.

Madalas magsalita si Pangulong Duterte tungkol sa kanyang pagnanais na labanan ang katiwalian at
mapatalsik

mga pampublikong opisyal, kabilang ang mga kaalyado sa pulitika, sa mga paratang ng katiwalian. Sa
kanyang

July 27 state of the nation address, binanggit ni Duterte na maging ang gobyerno ay may COVID-19

hindi nakaligtas sa katiwalian ang tulong.

Korupsyon: Upang labanan ang katiwalian, itinatag ng konstitusyon ang independyente

Tanggapan ng Ombudsman, isang hukuman laban sa katiwalian sa antas ng apela, at ang

Komisyon sa Pag-audit. Ang lahat ng tatlong organisasyon ay pare-parehong inilalaan ng mga badyet

sa ibaba ng kanilang hiniling, ngunit sila ay aktibong nakipagtulungan sa publiko at sibil

lipunan at lumilitaw na gumana nang nakapag-iisa at ginagamit ang kanilang limitadong mga
mapagkukunan mabisa. Sa kabila ng pagsisikap ng pamahalaan na magsampa ng mga kaso at makakuha
ng mga paghatol sa a

bilang ng mga kaso, ang mga opisyal ay patuloy na nagsasagawa ng mga katiwaliang gawain kasama ang
kamag-anak

impunity.

Sa pagitan ng Enero at Hulyo, nanalo ang Tanggapan ng Ombudsman ng 179 na paghatol sa

258 kaso ng katiwalian. Bagama't bumaba ang kabuuang bilang ng mga kaso sa panahong ito

ng medyo mahigit 50 porsiyento, tumaas ang conviction rate mula 63 porsiyento

sa parehong panahon noong 2019 hanggang bahagyang higit sa 69 porsiyento sa taon.

Noong Agosto isang dating Davao del Norte congressman ang nahatulan at nasentensiyahan

anim hanggang walong taong pagkakakulong dahil sa kanyang papel sa isang iligal na land deal sa
pagitan ng kanyang pamilya

negosyo at ang Bureau of Corrections. Noong Agosto 27, ang dating PhilHealth CEO

Nagbitiw si Ricardo Morales kasunod ng mga imbestigasyon sa malawakang korapsyon sa

ahensiya. Iniulat ng isang whistleblower na ang mga executive ng PhilHealth ay nagsagawa ng 15-

bilyong piso ($308,000) na pandaraya sa maling paggamit ng mga pampublikong pondo, na nag-uudyok
ng pormal

mga pagsisiyasat ng Senado, Kapulungan ng mga Kinatawan, at isang gawain sa interagency

puwersa. Noong Oktubre 2, kinasuhan ng National Bureau of Investigation sina Morales at

walong iba pang matataas na opisyal ng PhilHealth na may graft, malversation of public funds o

ari-arian, at mga paglabag sa National Internal Revenue Code.

Pagbubunyag ng Pinansyal: Ang batas ay nag-aatas sa lahat ng pampublikong opisyal at empleyado na

mag-file,

sa ilalim ng panunumpa, isang pahayag ng mga ari-arian, pananagutan, at netong halaga at ibunyag ang
kanilang

mga personal na interes sa negosyo at mga koneksyon sa pananalapi gayundin ang sa kanila

asawa at walang asawang mga anak na naninirahan sa kanilang mga tahanan. Nondisclosure ay
mapaparusahan ng pagkakulong na hindi hihigit sa limang taon, katamtamang multa, o pareho, at,

sa pagpapasya ng korte, diskwalipikasyon sa paghawak ng pampublikong tungkulin. Ang Sibil

Ang Service Commission ay nagpapatupad at nagpapatupad ng batas, na nagpapasa ng hindi

pagsisiwalat

mga kaso sa Opisina ng Ombudsman para sa pag-uusig.

Isang dating municipal mayor sa Maguindanao ang kinasuhan ng dishonesty, neglect

ng tungkulin, at limang bilang ng hindi pagtupad ng ilang mga pagsisiwalat sa kanyang pananalapi

pahayag. Kasama rin umano ang dating alkalde sa listahan ng pangulo ng

mga pulitikong sangkot sa mga aktibidad ng ilegal na droga.

Seksyon 5. Saloobin ng Pamahalaan Tungkol sa Internasyonal at

Nongovernmental Investigation of Alleged Abuses of Human Rights

Ilang domestic at international human rights groups ang nagpatakbo sa

bansa, nag-iimbestiga at naglalathala ng kanilang mga natuklasan sa mga kaso ng karapatang pantao.

Ang mga opisyal ng gobyerno ay nasa ilalim ng presyon na huwag makipagtulungan o tumugon sa
pananaw ng mga internasyonal na organisasyon ng karapatang pantao. Mga lokal na aktibista sa
karapatang pantao

patuloy na nakakaranas ng paminsan-minsang panliligalig, pangunahin mula sa mga pwersang

panseguridad o lokal

mga opisyal mula sa mga lugar kung saan naganap ang mga insidenteng sinisiyasat.

Ang Philippine Alliance of Human Rights Advocates ay nag-ulat na noong isang UN

Sesyon ng Human Rights Council noong Mayo, ang delegasyon ng Pilipinas ay nagpakita ng listahan ng

mga lokal na organisasyon na sinasabing kaanib sa mga makakaliwang grupo kabilang ang iDefend, a

kilusang karapatang pantao na itinatag ng alyansa para mangampanya laban sa

digmaan ng gobyerno laban sa droga at patuloy na impunity.

Mga Katawan ng Karapatang Pantao ng Pamahalaan: Ang Komisyon sa Mga Karapatang Pantao'

ang mandato ng konstitusyon ay protektahan at itaguyod ang mga karapatang pantao; imbestigahan ang
lahat

mga paglabag sa karapatang pantao, kabilang ang mga iniulat ng mga NGO; at subaybayan

pagsunod ng pamahalaan sa mga internasyonal na obligasyon sa kasunduan sa karapatang pantao.

Humigit-kumulang tatlong-kapat ng 42,000 na mga nayon ng bansa ay may karapatang pantao

mga action center na nakipag-ugnayan sa mga regional office ng komisyon. Bagama't ang

dinoble ng lehislatura ang badyet ng komisyon sa huling dalawa hanggang tatlong taon, sa kabila

ang mga pagsisikap ng ehekutibo na bawasan ito, gayunpaman ay kulang ang komisyon

mapagkukunan upang mag-imbestiga at mag-follow up sa lahat ng kaso na iniharap sa rehiyonal at

mga tanggapan ng subrehiyon.

Ang Opisina ng Ombudsman ay isang independiyenteng ahensya na tumutugon sa

mga reklamo tungkol sa mga pampublikong opisyal at empleyado. May awtoridad itong gumawa

mga desisyong administratibo at humingi ng mga pag-uusig.

Ang Presidential Human Rights Committee ay nagsisilbing multiagency coordinating

katawan sa mga problema sa karapatang pantao. Kasama sa mga responsibilidad ng komite

pagsasama-sama ng pagsusumite ng gobyerno para sa UN Universal Periodic Review.

Itinuring ito ng maraming NGO na independyente ngunit may limitadong kakayahan na impluwensyahan
ang tao

patakaran sa karapatan. Pinamumunuan din ng komite ang Inter-Agency Committee on ExtraLegal

Killings, Enforced Disappearances, Torture, at Other Grave Violations of

ang Karapatan sa Buhay, Kalayaan, at Seguridad ng mga Tao, na kilala rin bilang AO35

komite. Tinutukoy ng katawan na ito ang mga naaangkop na mekanismo upang malutas ang mga kaso
ng

karahasan sa pulitika. Iniimbentaryo nito ang lahat ng kaso ng extrajudicial killings, ipinatupad

pagkawala, pagpapahirap, at iba pang malubhang paglabag at inuuri ang mga kaso bilang

hindi nalutas, nasa ilalim ng pagsisiyasat, sa ilalim ng paunang pagsisiyasat, o nasa ilalim ng paglilitis.

Ang Regional Human Rights Commission ay isang katawan na ipinag-uutos ng konstitusyon

inatasang subaybayan ang mga umano'y paglabag sa karapatang pantao sa Bangsamoro. Seksyon 6.
Diskriminasyon, Mga Pang-aabuso sa Lipunan, at Trafficking ng mga Tao

Babae

Panggagahasa at Karahasan sa Tahanan: Ang panggagahasa, kabilang ang panggagahasa ng asawa, ay

labag sa batas, na may

mga parusa mula 12 hanggang 40 taong pagkakakulong na may pardon o parol

posible lamang pagkatapos ng 30 taong pagkakakulong. Ang paniniwala ay maaari ding magresulta sa
habambuhay
pagbabawal sa pampulitikang katungkulan. Nalalapat ang batas sa kapwa lalaki at babae. Mga parusa
para sa

saklaw ng sapilitang sekswal na pag-atake mula anim hanggang 12 taong pagkakakulong. Ang batas

ginagawang kriminal ang pisikal, sekswal, at sikolohikal na pananakit o pang-aabuso sa kababaihan (at

mga anak) na ginawa ng mga asawa, kapareha, o magulang. Ang mga parusa ay nakasalalay sa

kalubhaan ng krimen at maaaring kabilangan ng pagkakulong o makabuluhang multa.

Sa pangkalahatan, sineseryoso ng mga awtoridad ang mga ulat ng panggagahasa. Nabanggit ng mga
NGO na sa mas maliit

lokalidad ang mga gumagawa ng pang-aabuso minsan ay gumagamit ng mga personal na relasyon sa
lokal

awtoridad upang maiwasan ang pag-uusig.

Ang mga istatistika ay hindi magagamit sa mga pag-uusig, paghatol, at mga parusa para sa mga kaso

isinampa ng pambansang pulisya. Gayundin, ang kahirapan sa pagkuha ng mga paghatol sa

panggagahasa

nanatiling hamon sa epektibong pagpapatupad. Noong Agosto ang pambansang pulisya

Nakapagtala ang Women and Children Protection Center ng 4,207 kaso ng panggagahasa sa panahon ng

taon, apat na beses ang bilang na naitala sa parehong panahon ng 2019, na kinasasangkutan

mga biktima ng babae at bata. Sa mga ito, 1,735 ang isinangguni sa mga tagausig, at 1,885

ay isinampa sa korte. Ang natitira ay maaaring tinanggal, naayos sa labas ng korte, o na-dismiss.

Nagsampa at nag-imbestiga ang pambansang pulisya ng 2,464 na kaso ng panggagahasa noong COVID-
19

community quarantine period mula Marso 15 hanggang Hulyo 31, isang makabuluhang pagbaba sa

naiulat na mga kaso mula sa parehong panahon noong nakaraang taon.

Ang karahasan sa tahanan laban sa kababaihan ay nanatiling seryoso at laganap na problema.

Ayon sa pambansang pulisya, iniulat ang mga gawa ng karahasan sa tahanan laban sa kababaihan

bumaba mula 10,976 noong Enero hanggang Hulyo 2019 kumpara sa 6,512 para sa parehong panahon

sa panahon ng taon. Sa kabuuan, 3,745 ang isinampa sa panahon ng community quarantine

panahon mula Marso 15 hanggang Hulyo 31. Naobserbahan ang mga lokal at internasyonal na
organisasyon

nakakaalarma na pagtaas ng mga kaso ng pang-aabuso laban sa kababaihan at mga bata sa panahon ng
komunidad
quarantine.

Iniulat ng mga NGO na ang kultural at panlipunang stigma ay humadlang sa maraming kababaihan

pag-uulat ng panggagahasa o karahasan sa tahanan. Iniulat ng mga NGO na ang panggagahasa at

sekswal na pang-aabuso ng

nagpatuloy ang mga babaeng nasa pulis o proteksiyon na kustodiya. Ang pambansang pulisya at ang
Social Welfare Department ay parehong nagpapanatili ng mga help desk

upang tulungan ang mga nakaligtas sa karahasan laban sa kababaihan at upang hikayatin ang pag-uulat.
Ang

Ang Women and Children Protection Center ng pambansang pulisya ay nagpatakbo din ng isang
pambansa

hotline para sa mga ulat ng karahasan laban sa kababaihan at mga bata. Bilang karagdagan ang
panlipunan

ang departamento ng welfare ay nagpatakbo ng mga residential center at mga programang nakabatay
sa komunidad upang

tulungan ang mga kababaihan at bata na naging biktima ng panggagahasa, karahasan sa tahanan, at iba
pa

pang-aabuso. Sa pagtatapos ng ikalawang quarter, iniulat ng departamento na tumulong ito

196 kababaihan at babae na partikular na biktima ng panggagahasa. Sa tulong ng

NGOs, Commission on Human Rights, at Philippine Commission on

Ang mga kababaihan, mga opisyal ng pagpapatupad ng batas ay patuloy na tumanggap ng pagsasanay sa
pagiging sensitibo sa kasarian

upang harapin ang mga biktima ng mga sekswal na krimen at karahasan sa tahanan. Ang pambansang
pulisya

nagpapanatili ng yunit ng kababaihan at bata sa humigit-kumulang 1,800 istasyon ng pulisya

sa buong bansa na may 2,167 help desk para harapin ang mga kaso ng pang-aabuso. Ang

ang pambansang pulisya ay nagtalaga ng 5,482 na opisyal sa mga mesa sa buong bansa, halos 98
porsyento

sa kanila mga babae. Ang batas ay nagbibigay ng 10 araw na bayad na bakasyon para sa karahasan sa
tahanan

mga biktima.

Sekswal na Panliligalig: Ipinagbabawal ng batas ang sexual harassment, at ang mga paglabag ay

mapaparusahan ng pagkakulong mula isa hanggang anim na buwan, katamtamang multa, o pareho.

Ang sexual harassment ay nanatiling laganap at hindi naiulat, kabilang ang sa

lugar ng trabaho, dahil sa takot ng mga biktima na mawalan ng trabaho.

Ang July 2019 Safe Streets and Public Spaces Act ay nilayon na pigilan at parusahan

mga gawaing sekswal na panliligalig sa mga pampublikong lugar, mga online na lugar ng trabaho, at
pang-edukasyon

mga institusyon. Sa kabila ng suporta ng pangulo para dito, naobserbahan ng mga lokal na organisasyon

na sa maraming pagkakataon ang kanyang retorika sa katunayan ay nagsulong ng karahasan laban sa

kababaihan.

Sa ulat ng Marso ng Center for Women’s Resources, naitala ng organisasyon

hindi bababa sa 30 misogynistic remarks na ginawa ni Pangulong Duterte, na ang sentro

inilarawan bilang naghihikayat ng karahasan laban sa kababaihan.

Pagpipilit sa Pagkontrol sa Populasyon: Walang mga ulat ng sapilitang pagpapalaglag o

hindi boluntaryong isterilisasyon sa bahagi ng mga awtoridad ng gobyerno.

Diskriminasyon: Sa batas ngunit hindi palaging sa pagsasagawa, ang mga kababaihan ay may karamihan
sa mga karapatan

at mga proteksyong ibinibigay sa mga lalaki, at ang batas ay naglalayong alisin ang diskriminasyon

laban sa kababaihan. Ang batas ay nagbibigay sa mga kababaihan ng parehong mga karapatan sa ari-
arian gaya ng mga lalaki. Sa

Muslim at katutubong komunidad, gayunpaman, batas sa pagmamay-ari ng ari-arian o

Ang tradisyon ay nagbibigay sa mga lalaki ng higit na karapatan sa ari-arian kaysa sa mga babae. Walang
batas na nag-uutos ng walang diskriminasyon batay sa kasarian sa pagkuha, bagama't ang batas

ipinagbabawal ang diskriminasyon sa trabaho batay sa kasarian. Gayunpaman, kababaihan

patuloy na nahaharap sa diskriminasyon sa trabaho gayundin sa pagkuha.

Ang batas ay hindi nagtatakda ng diborsyo. Ang mga legal na annulment at paghihiwalay ay

posible, at karaniwang kinikilala ng mga korte ang mga diborsyo na nakuha sa ibang mga bansa kung

isa sa mga partido ay isang dayuhan. Ang mga pagpipiliang ito, gayunpaman, ay magastos, kumplikado,

at hindi madaling makuha ng mahihirap. Ang Opisina ng Solicitor General ay

kinakailangan na tutulan ang mga kahilingan para sa pagpapawalang-bisa sa ilalim ng konstitusyon.

Impormal

karaniwan ang paghihiwalay ngunit nagdudulot ito ng mga potensyal na problemang legal at pinansyal.

Ang mga Muslim ay may karapatang magdiborsiyo sa ilalim ng batas ng pamilyang Muslim.

Mga bata
Pagpaparehistro ng Kapanganakan: Ang pagkamamamayan ay nakukuha mula sa kapanganakan sa isang
mamamayang magulang at, sa tiyak

mga pangyayari, mula sa kapanganakan sa loob ng teritoryo ng bansa hanggang sa dayuhan na mga
magulang. Ang

itinaguyod ng gobyerno ang pagpaparehistro ng kapanganakan, at agad na nagparehistro ang mga

awtoridad

mga panganganak sa mga pasilidad ng kalusugan. Ang mga kapanganakan sa labas ng mga pasilidad ay
mas malamang na mangyari

nakarehistro kaagad, kung mayroon man. Na-update na mga pagtatantya mula sa Philippine Statistics

Ang awtoridad sa bilang ng mga hindi rehistradong bata na mas bata sa edad na 14 ay

hindi magagamit; gayunpaman, ang mga NGO ay patuloy na nag-lobby sa Kongreso upang manganak

libreng pagpaparehistro para sa mga bata. Ang kakulangan ng sertipiko ng kapanganakan ay hindi
karaniwan

magresulta sa pagtanggi sa edukasyon o iba pang mga serbisyo, ngunit maaari itong magdulot ng
pagkaantala sa ilan

mga pangyayari, halimbawa kung ang isang menor de edad ay nasangkot sa sistema ng hukuman.

Edukasyon: Ang edukasyon ay libre at sapilitan hanggang sa edad na 18, ngunit ang kalidad ng

ang edukasyon ay kadalasang mahirap at mahirap ma-access, lalo na sa mga rural na lugar kung saan

Ang substandard na imprastraktura ay ginagawang mahirap ang paglalakbay sa paaralan. Pandagdag

Ang mga gastos, para sa mga supply o uniporme, sa ilang mga kaso ay maaaring maging hadlang sa mga
mag-aaral mula sa mahihirap

mga pamilya. Patuloy na inuuna ng Kagawaran ng Edukasyon ang pagpapabuti

mga mapagkukunan sa at pag-access sa mga pinakahiwalay na paaralan, upang isama ang pagtaas ng

badyet sa taon para sa mga paaralan sa Bangsamoro, ang rehiyon na may pinakamababa

rate ng pagpasok sa paaralan. Ayon sa 2020 Global ng World Economic Forum

Gender Gap Report, ang rate ng pagpapatala sa elementarya para sa mga batang babae ay katumbas ng

rate para sa mga lalaki, habang ang rate para sa mga babae ay makabuluhang mas mataas kaysa sa rate
para sa mga lalaki

sa mga paaralang sekondarya at tersiyaryo.

Pang-aabuso sa Bata: Nananatiling problema ang pang-aabuso sa bata. Sa pamamagitan ng ikalawang

quarter ng
taon, ang departamento ng kapakanang panlipunan ay nagsilbi lamang sa 1,619 na mga bata sa mga
sentro at mga pasilidad ng pangangalaga sa tirahan sa buong bansa, isang maliit na bahagi ng mga
nangangailangan. ilan

Ang mga lungsod ay nagpatakbo ng mga sentro ng krisis para sa mga inaabusong kababaihan at mga
bata.

Bata, Maaga, at Sapilitang Pag-aasawa: Ang legal na minimum na edad para sa kasal para sa dalawa

kasarian ay 18 taon; sinumang mas bata sa 21 ay dapat magkaroon ng pahintulot ng magulang. Sa ilalim

Personal na batas ng Muslim, ang mga Muslim na lalaki ay maaaring magpakasal sa 15, at ang mga
batang babae ay maaaring magpakasal kapag

umabot sila sa pagdadalaga.

Sekswal na Pagsasamantala sa mga Bata: Ipinagbabawal ng batas ang komersyal na pagsasamantala ng

pornograpiya ng mga bata at bata at tinutukoy ang pagbili ng mga komersyal na gawaing pakikipagtalik
mula sa a

bata bilang isang paglabag sa trafficking. Ang batas ng panggagahasa sa batas ay ginagawang kriminal
ang pakikipagtalik sa mga menor de edad

mas bata sa 12 at pakikipagtalik sa isang batang wala pang 18 taong gulang na may kinalaman sa
puwersa, pagbabanta, o

pananakot. Ang pinakamataas na parusa para sa panggagahasa sa bata ay 40 taon sa bilangguan plus a

habambuhay na pagbabawal sa pampulitikang katungkulan. Ang produksyon, pagmamay-ari, at

pamamahagi ng

Ang pornograpiya ng bata ay ilegal, at ang mga parusa ay mula sa isang buwan hanggang habambuhay
na pagkakakulong,

kasama ang makabuluhang multa, depende sa bigat ng pagkakasala.

Habang sinisikap ng mga awtoridad na ipatupad ang batas, hindi sapat na prosecutorial

Ang mga mapagkukunan at kapasidad na pag-aralan ang ebidensya ng computer ay mga hamon sa
pagiging epektibo

pagpapatupad. Ang pamahalaan ay gumawa ng seryosong pagsisikap upang matugunan ang mga
krimeng ito at

nakipagtulungan sa mga dayuhang nagpapatupad ng batas, mga NGO, at mga internasyonal na

organisasyon.

Sa kabila ng mga parusa, iniulat ng mga ahensyang nagpapatupad ng batas at NGO na ang mga kriminal

at patuloy na ginagamit ng mga miyembro ng pamilya ang mga menor de edad sa paggawa ng
pornograpiya at
sa mga aktibidad sa cybersex.

Ang mga bata ay patuloy na naging biktima ng sex trafficking, at ang bansa ay nanatiling a

destinasyon para sa dayuhan at domestic child sex tourists. Bukod pa rito, ang live

broadcast sa internet ng mga batang babae, lalaki, at grupong magkakapatid na nagsasagawa ng mga
sex act para sa

nagpatuloy ang pagbabayad ng mga dayuhan. Ipinagpatuloy ng gobyerno ang pag-usig sa mga akusado

pedophile at ipatapon ang mga dayuhan at itigil ang pagpasok ng mga kinilala

nahatulan ng mga nagkasala sa sex. Para mabawasan ang retraumatization ng mga batang biktima at
ekstra

mga bata mula sa kinakailangang tumestigo, dinagdagan ng gobyerno ang paggamit nito ng pakiusap

mga kasunduan sa online na mga kaso ng sekswal na pagsasamantala sa bata, na makabuluhang

nabawasan

ang oras ng disposisyon ng kaso.

Noong Hunyo inaresto ng pambansang pulisya ang isang babae dahil sa online sex trafficking sa kanya

may sapat na gulang na bingi na kapatid na babae at anim na bata edad dalawa hanggang 15, kasama
ang anak ng babae at

dalawang pamangkin. Iniligtas ng mga pulis ang mga biktima mula sa trafficker at binigyan sila

trauma therapy at paglalagay ng tirahan. Noong Setyembre isang babae ang nangako na nagkasala sa
attempted trafficking.

Sa isang Pulis ay nahuli ng babae ang pagsasamantala sa kanyang dalawa

kapatid na babae at anim na taong gulang na anak na babae. Gumamit ang gobyerno ng plea bargain at

nakabatay sa teknolohiya na mga hakbang sa pagprotekta sa bata upang maiwasan ang

retraumatization.
Nakipagtulungan ang National Bureau of Investigation at PNP sa Labor

Departamento upang i-target at isara ang mga pasilidad na pinaghihinalaan ng sex trafficking ng mga
menor de edad.

Mula noong simula ng COVID-19 community quarantine period mula Marso hanggang Mayo,

ang Opisina ng Cybercrime ng Department of Justice ay nag-ulat ng 279,166 na kaso ng online

seksuwal na pagsasamantala sa mga bata, isang 265 porsiyentong pagtaas mula sa parehong panahon
noong
2019.

Mga Bata na Lumikas: Bagama't walang kamakailang, mapagkakatiwalaang data, may kinalaman ang
mga ahensya

at sumang-ayon ang mga organisasyon na mayroong daan-daang libong batang lansangan sa

bansa. Ang problema ay endemic sa buong bansa at sumasaklaw sa mga lokal na bata

at ang mga anak ng mga IDP, mga naghahanap ng asylum, at mga refugee. Maraming mga batang
lansangan noon

sangkot sa pamamalimos, pag-aalis ng basura, at maliit na krimen.

Ang mga ahensya ng serbisyo, kabilang ang departamento ng kapakanang panlipunan, ay nagbigay ng
tirahan at

mga serbisyong nakabatay sa komunidad sa libu-libong batang lansangan sa buong bansa, kabilang ang
sa

isang limitadong bilang ng mga pasilidad ng tirahan at ang lumalagong Comprehensive Program

para sa mga Street Children, Street Families, at Indigenous Peoples. Ang programang ito

kasama ang mga activity center, tulong sa edukasyon at kabuhayan, at serbisyo sa komunidad

mga programa. Anti-Semitism

Tinatayang 2,000 katao ng pamana ng mga Hudyo, halos lahat ng dayuhan, ang nabuhay

sa bansa. Walang mga ulat ng mga anti-Semitic acts.

Mga taong may Kapansanan

Ipinagbabawal ng konstitusyon ang diskriminasyon laban sa mga taong may pisikal, pandama,

intelektwal, at mga kapansanan sa pag-iisip. Ang batas ay naglalayong magbigay ng abot-kaya at

naa-access na mga serbisyo sa kalusugan ng isip at nagbibigay ng pantay na pag-access para sa mga
taong may

mga kapansanan sa lahat ng pampublikong gusali at establisyimento.

Ang National Council for Disability Affairs ay bumalangkas ng mga patakaran at inayos ang

mga aktibidad ng mga ahensya ng gobyerno para sa rehabilitasyon, pagpapaunlad ng sarili, at

pagtitiwala sa sarili ng mga taong may mga kapansanan at ang kanilang pagsasama sa mainstream ng

lipunan.

Ang batas ay hindi epektibong ipinatupad, at maraming mga hadlang ang nanatili para sa mga taong may
mga kapansanan. Ipinaglaban ng mga tagapagtaguyod para sa mga taong may kapansanan ang pantay
na pag-access

ang mga batas ay hindi epektibo dahil sa mahinang mga regulasyon sa pagpapatupad, hindi sapat na
pondo,

at hindi sapat na nakatutok sa integrative na mga programa ng pamahalaan. Ang malaking mayorya ng

ang mga pampublikong gusali ay nanatiling hindi naa-access ng mga taong may pisikal na kapansanan.
marami

ang mga paaralan ay may mga hadlang sa arkitektura na nagpahirap sa pagpasok sa mga taong may

mga kapansanan. Mga pagsisikap ng pamahalaan na mapabuti ang access sa transportasyon para sa mga
tao

may mga kapansanan ay limitado.

Ang mga taong may kapansanan ay patuloy na nahaharap sa diskriminasyon at iba pang mga hamon sa

paghahanap ng trabaho (tingnan ang seksyon 7.d.).

Ang ilang mga batang may kapansanan ay nag-aral sa mga paaralan sa mainstream o inclusive

mga setting ng edukasyon. Ang 648 hiwalay na espesyal ng Kagawaran ng Edukasyon

ang mga sentro ng edukasyon ay hindi nagbibigay ng saklaw sa buong bansa, at kulang ang gobyerno

isang malinaw na sistema para sa pagpapaalam sa mga magulang ng mga batang may kapansanan ng
kanilang

mga karapatang pang-edukasyon at walang mahusay na tinukoy na pamamaraan para sa pag-uulat

diskriminasyon sa edukasyon.

Mula Enero hanggang Agosto, ang departamento ng kapakanang panlipunan ay nagbigay ng mga
serbisyo sa 1,306

mga taong may kapansanan sa assisted living centers at community-based vocational

mga sentro sa buong bansa, isang maliit na bahagi ng populasyon na nangangailangan. Kung ang isang
taong may

dumanas ng karahasan ang mga kapansanan, maaaring magkaroon ng access sa mga serbisyo
pagkatapos ng pangangalaga

sa pamamagitan ng departamento ng kapakanang panlipunan, mga sentro ng krisis, at mga NGO. Ng

lokal

mga yunit ng gobyerno, 60 porsiyento ay mayroong opisina ng mga taong may kapansanan upang
tumulong

pag-access sa mga serbisyo kabilang ang kalusugan, rehabilitasyon, at edukasyon. Ang konstitusyon ay
nagtatakda ng karapatan ng mga taong may pisikal na kapansanan na bumoto.
Tinutukoy ng Commission on Elections ang kapasidad ng mga taong may mental

mga kapansanan na bumoto sa panahon ng proseso ng pagpaparehistro, at maaaring umapela ang mga
mamamayan

mga pagbubukod (at pagsasama) sa korte. Ang isang pederal na batas ay nagpapahintulot sa komisyon
na

magtatag ng mga accessible na sentro ng pagboto para lamang sa mga taong may kapansanan at

matatanda.

Mga Katutubo

Bagama't walang partikular na batas na nagtatangi sa mga katutubo, ang

heograpikal na liblib ng mga lugar na tinitirhan ng maraming lugar at hinadlangan ng pagkiling ng kultura
ang kanilang

ganap na integrasyon sa lipunan. Ang mga katutubong bata ay kadalasang nagdurusa sa kakulangan sa
kalusugan

pangangalaga, edukasyon, at iba pang pangunahing serbisyo. Ipinahiwatig ng mga opisyal ng gobyerno

humigit-kumulang 80 porsyento ng mga yunit ng pamahalaan ng bansa ang sumunod sa

matagal nang legal na kinakailangan na ang mga katutubo ay kinakatawan sa mga katawan na
gumagawa ng patakaran at mga lokal na konsehong pambatas.

Limampu't limang paaralan para sa mga batang Lumad na pinasara ng Department of Education

2019 para sa diumano'y mga paglihis mula sa pangunahing kurikulum ay nanatiling sarado simula noong

Agosto. Sa parehong panahon, isinara ng gobyerno ang 176 sa 216 na paaralan ng tribo

sa katimugang bahagi ng bansa sa kung ano ang Save Our Schools Network, isang grupo

ng mga NGO ng mga karapatang pambata, na tinatawag na "patuloy na pag-atake sa mga paaralan ng
tribo."

Ang Pambansang Komisyon sa mga Katutubo, isang ahensya ng pamahalaan na pinangangasiwaan ni

mga miyembro ng tribo, ay responsable para sa pagpapatupad ng mga probisyon ng konstitusyon sa

protektahan ang mga katutubo. Ito ay may awtoridad na magbigay ng mga sertipiko na nagpapakilala

"mga lupaing ninuno" batay sa pagmamay-ari ng komunal, sa gayon ay huminto sa tribo

mga pinuno mula sa pagbebenta ng lupa. Pinuna ng mga grupo ng aktibistang karapatang katutubo ang

komisyon ng mga katutubo, na binanggit na inaprubahan nito ang mga proyekto sa ninuno

mga lupaing walang libre, nauna, at may kaalamang pahintulot na iniaatas ng batas.

Ang mga armadong grupo ay madalas na kinukuha mula sa mga katutubong populasyon. Katutubo
Ang mga lupain ng mga tao ay madalas ding lugar ng mga armadong engkwentro na may kaugnayan sa
mapagkukunan

extraction o intertribal dispute, na kung minsan ay nagresulta sa displacement o

mga pagpatay.

Acts of Violence, Criminalization, and Other Abuses Based on Sexual Orientation and Gender Identity

Ang mga pambansang batas ay hindi nagsasakriminal sa pinagkasunduang pag-uugali ng parehong

kasarian

mga nasa hustong gulang o ipinagbabawal ang diskriminasyon batay sa oryentasyong sekswal at
pagkakakilanlang pangkasarian.

Labingwalong lungsod, anim na lalawigan, tatlong barangay, at isang munisipalidad ang nagpatupad ng a

bersyon ng isang ordinansa laban sa diskriminasyon na nagpoprotekta sa lesbian, bakla, bisexual, at

transgender--ngunit hindi intersex--mga karapatan.

Ipinagbabawal ng mga opisyal ang mga transgender na indibidwal na kumuha ng mga pasaporte na
nagpapakita ng kanilang

pagkakakilanlan ng kasarian. Ang mga awtoridad ay nagpi-print ng kasarian sa kapanganakan, tulad ng

iniulat sa kapanganakan

sertipiko, sa pasaporte ng indibidwal, na nagdulot ng kahirapan para sa transgender

mga taong naghahangad na maglakbay, tulad ng mga pagkakataon ng mga transgender na indibidwal na
tinanggihan

pagsakay sa sasakyang panghimpapawid.

Ang mga NGO ay nag-ulat ng mga insidente ng diskriminasyon at pang-aabuso laban sa mga LGBTI,

kabilang ang trabaho, edukasyon, pangangalaga sa kalusugan, pabahay, at mga serbisyong panlipunan.
Sa

Hunyo, inaresto ng Manila police ang 20 Pride protesters dahil sa paglabag sa kaligtasan sa kalusugan

mga protocol sa panahon ng nationwide community quarantine. Ilan sa mga naaresto

iniulat na nakaranas sila ng diskriminasyon habang nakakulong.

HIV and AIDS Social Stigma

Ipinagbabawal ng batas ang diskriminasyon laban sa mga taong may HIV o AIDS, kabilang ang sa

access sa mga pangunahing serbisyong pangkalusugan at panlipunan. Gayunpaman, mayroong

anecdotal

ebidensya ng diskriminasyon laban sa mga pasyente ng HIV/AIDS sa gobyerno

pagkakaloob ng pangangalagang pangkalusugan, pabahay, trabaho, at mga serbisyo.

Section 7. Worker Rights

a. Kalayaan sa Pagsasama at Karapatan sa Kolektibong Bargaining

Ang batas ay nagtatakda para sa mga karapatan ng mga manggagawa, maliban sa militar,

pulis, short-term contract employees, at ilang dayuhang manggagawa, para bumuo at sumali

mga independyenteng unyon, sama-samang makipagkasundo, at magsagawa ng mga welga;

ipinagbabawal nito ang antiunion

diskriminasyon. Ang batas, gayunpaman, ay naglalagay ng ilang mga paghihigpit sa mga karapatang ito.

Ang mga batas at regulasyon ay nagbibigay ng karapatang mag-organisa at magkaunawaan nang sama-
sama

parehong pribadong sektor at mga korporasyong pag-aari o kontrolado ng gobyerno.

Ipinagbabawal ng batas ang pag-oorganisa ng mga dayuhan o migranteng manggagawa maliban kung a

umiiral ang kasunduan sa katumbasan kasama ang mga bansang pinagmulan ng mga manggagawa na
nagsasaad na

Ang mga migranteng manggagawa mula sa Pilipinas ay pinahihintulutan na mag-organisa ng mga unyon
doon. Ang

ipinagbabawal din ng batas ang mga pansamantalang o outsourced na manggagawa at manggagawang

walang trabaho kontrata mula sa pagsali sa isang unyon. Ang batas ay nangangailangan ng partisipasyon
ng 20 porsyento ng

ang mga empleyado sa bargaining unit kung saan gustong gumana ng unyon; ang

Tinawag ng International Labor Organization (ILO) ang pangangailangang ito na labis. Ang

ang saklaw ng collective bargaining sa pampublikong sektor ay limitado sa isang listahan ng mga termino
at

mga kondisyon ng trabaho na mapag-uusapan sa pagitan ng pamamahala at mga pampublikong

empleyado.

Ito ay mga bagay na nangangailangan ng paglalaan ng mga pondo, kabilang ang pangangalagang
pangkalusugan at

benepisyo sa pagreretiro; mga bagay na kinasasangkutan ng paggamit ng mga prerogative ng

pamamahala,

kabilang ang appointment, promosyon, istruktura ng kompensasyon, at aksyong pandisiplina,

ay nonnegotiable.

Para maging legal ang welga sa pribadong sektor, dapat magbigay ang mga unyon ng paunang abiso sa
welga

(30 araw para sa mga isyung nauugnay sa collective bargaining at 15 araw para sa mga isyu
tungkol sa mga hindi patas na gawi sa paggawa), igalang ang mga mandatoryong panahon ng paglamig,
at kumuha

pag-apruba mula sa karamihan ng mga miyembro. Ang Kagawaran ng Paggawa at

Iniulat ng National Conciliation and Mediation Board ng Employment 199

mga kaso ng mediation-conciliation mula Enero hanggang Hulyo. Sa mga ito, 148 kaso ang naisampa

sa ilalim ng preventive mediation, 47 sa ilalim ng mga notice ng strike o lockout, at apat sa ilalim

aktwal na strike o lockout. Iniuugnay ng National Conciliation and Mediation Board

ang pagbaba ng mga naisampa na kaso sa COVID-19 pandemic at community quarantine.

Isinasailalim ng batas ang lahat ng problemang nakakaapekto sa paggawa at trabaho sa mandatory

mediation-conciliation sa loob ng isang buwan. Ang Departamento ng Paggawa ay nagbibigay ng

pamamagitan

mga serbisyo sa pamamagitan ng isang lupon, na nag-aayos ng karamihan sa mga hindi patas na
pagtatalo sa gawi sa paggawa.

Sa pamamagitan ng National Conciliation and Mediation Board, ang departamento din

gumagana upang mapabuti ang paggana ng mga konseho sa pamamahala ng paggawa sa mga
kumpanyang may

mga unyon.

Kung mabigo ang pamamagitan, maaaring mag-isyu ang unyon ng abiso ng welga. Ang mga partido ay
maaaring magdala ng anuman

hindi pagkakaunawaan sa pamamagitan, ngunit ang mga welga o lockout ay dapat na nauugnay sa mga
gawa ng hindi patas na paggawa

kasanayan, isang matinding paglabag sa mga batas sa collective bargaining, o isang collective bargaining

deadlock. Ang batas ay nagbibigay ng maximum na sentensiya ng pagkakulong na tatlong taon para sa

pakikilahok sa isang iligal na welga, bagama't hindi pa nagkaroon ng ganoong paniniwala.

Pinahihintulutan din ng batas ang mga employer na tanggalin ang mga opisyal ng unyon na sinasadya

lumahok sa isang iligal na welga.

Ang batas ay nagbabawal sa mga manggagawa ng gobyerno na sumali sa mga welga sa ilalim ng banta
ng

awtomatikong pagpapaalis. Ang mga manggagawa ng gobyerno ay maaaring magsampa ng mga reklamo
sa Sibil

Service Commission, na humahawak sa mga kasong pang-administratibo at namamahala sa mga hindi

pagkakaunawaan.
Ang mga manggagawa ng gobyerno ay maaari ding magtipon at magpahayag ng kanilang mga hinaing sa
trabaho

lugar sa mga oras na walang trabaho.

Ang kalihim ng Departamento ng Paggawa, at sa ilang mga kaso ang pangulo, ay maaaring

makialam sa mga hindi pagkakaunawaan sa paggawa sa pamamagitan ng pag-ako sa hurisdiksyon at

pag-uutos ng isang kasunduan kung

alinman sa opisyal ay nagpasiya na ang kumpanyang naapektuhan ng welga ay mahalaga sa pambansa

interes. Kabilang sa mga mahahalagang sektor ang mga ospital, industriya ng kuryente, suplay ng tubig

mga serbisyo (hindi kasama ang mga supplier ng maliliit na bote), air traffic control, at iba pang aktibidad
o

industriya gaya ng inirerekomenda ng National Tripartite Industrial Peace Council.

Ang mga tagapagtaguyod ng mga karapatan sa paggawa ay patuloy na pinupuna ang pamahalaan para
sa pagpapanatili

mga kahulugan ng mahahalagang serbisyo na mas malawak kaysa sa mga internasyonal na pamantayan.

Ayon sa batas, ang diskriminasyon laban sa unyon, lalo na sa pagkuha, ay isang hindi patas na gawi sa
paggawa

at maaaring magdala ng mga parusang kriminal o sibil na hindi naaayon sa

magkatulad na mga krimen (bagaman sa pangkalahatan ang mga parusang sibil ay pinapaboran kaysa sa
kriminal

mga parusa).

Sa karamihan ng mga kaso, iginagalang ng pamahalaan ang kalayaan sa pagsasamahan at kolektibo

pakikipagkasundo at mga ipinapatupad na batas na nagpoprotekta sa mga karapatang ito. Ang

Kagawaran ng Paggawa

ay may pangkalahatang awtoridad na magpatupad ng mga batas sa kalayaan ng pagsasamahan at

kolektibo

pakikipagkasundo. Ang labor arbiter ng National Labor Relations Commission ay maaari ding

mag-isyu ng mga utos o writ of execution para sa muling pagbabalik na magkakabisa kaagad,

na nag-aatas sa mga employer na ibalik ang manggagawa at iulat ang pagsunod dito.

Mga paratang ng pananakot at diskriminasyon kaugnay ng mga aktibidad ng unyon

ay mga batayan para sa pagrepaso ng quasi-judicial na komisyon, na maaaring binubuo ng mga ito

posibleng hindi patas na gawi sa paggawa. Kung may tiyak na paunang natuklasan na a
ang pagwawakas ay maaaring magdulot ng malubhang alitan sa paggawa o malawakang tanggalan, ang
departamento ng paggawa

maaaring suspindihin ng kalihim ang pagwawakas at ibalik ang status quo na nakabinbin

paglutas ng kaso.

Mga parusa sa ilalim ng batas para sa mga paglabag sa kalayaan ng pagsasamahan o kolektibo

Ang mga batas sa pakikipagkasundo ay karaniwang hindi katugma sa mga katulad na krimen.

Ang mga pamamaraang pang-administratibo at panghukuman ay napapailalim sa mahabang

pagkaantala at mga apela.

Ang tripartite industrial peace council ay nagsisilbing pangunahing consultative at advisory

mekanismo sa paggawa at trabaho para sa organisadong paggawa, mga employer, at

pamahalaan sa pagbabalangkas at pagpapatupad ng paggawa at trabaho

mga patakaran. Ito rin ay gumaganap bilang sentral na entity para sa pagsubaybay sa mga
rekomendasyon at

pagpapatibay ng mga kombensiyon ng ILO. Ang Departamento ng Paggawa, sa pamamagitan ng

industriyal

peace council, ay may pananagutan sa pag-uugnay ng imbestigasyon, pag-uusig, at

pagresolba ng mga kaso na nag-uutos ng karahasan at panliligalig sa mga lider ng manggagawa at

kalakalan

mga aktibistang unyon na nakabinbin sa ILO.

Hinarap ng mga manggagawa ang ilang hamon sa paggamit ng kanilang mga karapatan sa kalayaan ng

association at collective bargaining. Ang ilang mga employer ay naiulat na piniling magtrabaho

mga manggagawang hindi legal na makapag-organisa, tulad ng panandaliang kontrata at dayuhan

pambansang manggagawa, upang mabawasan ang unyonisasyon at maiwasan ang iba pang mga
karapatan na ipinagkaloob sa

"mga regular" na manggagawa. Ang nongovernmental Center para sa Trade Union at Human

Ipinaglaban ng mga karapatan na ang gawaing ito ay humantong sa pagbaba sa bilang ng mga unyon at

mga manggagawang sakop ng mga collective bargaining agreement. Madalas din ang mga employer

inabuso ang mga probisyon ng kontrata sa paggawa sa pamamagitan ng muling pagkuha ng mga
empleyado sa ilang sandali matapos ang expiration

ng nakaraang kontrata. Ang Departamento ng Paggawa ay nag-ulat ng maraming kaso ng

ang mga manggagawang nagpaparatang sa mga employer ay tumangging makipagtawaran.

Patuloy na inaangkin ng mga unyon na ang mga lokal na pinuno ng pulitika at mga opisyal na
namamahala

tahasang tinangka ng Special Economic Zones na biguin ang pag-oorganisa ng unyon

mga pagsisikap sa pamamagitan ng pagpapanatili ng mga patakarang walang unyon o walang strike.
Inangkin din ng mga unyon ang

government stationed security forces near industrial areas or Special Economic

Zone para takutin ang mga manggagawang nagtatangkang mag-organisa at diumano na ang mga
kumpanya ay pumasok

ang mga sona ay gumamit ng walang kabuluhang mga kaso para harass ang mga pinuno ng unyon. Mga
lokal na direktor ng sona

nag-claim ng eksklusibong awtoridad na magsagawa ng kanilang sariling mga inspeksyon bilang bahagi
ng mga zone

mga pribilehiyong nilalayon ng lehislatura. Kinokontrol ng mga employer ang pag-hire sa pamamagitan
ng espesyal

zone labor centers. Para sa mga kadahilanang ito, at sa isang bahagi dahil sa paghihigpit ng mga
organizer

access sa malapit na binabantayang mga zone at ang hilig sa mga zone establishments

upang magpatibay ng nakapirming termino, kaswal, pansamantala, o pana-panahong mga kontrata sa

pagtatrabaho, mga unyon

nagkaroon ng maliit na tagumpay sa pag-oorganisa sa Special Economic Zones. Ang Paggawa

Ang departamento ay walang data sa pagsunod sa mga pamantayan ng paggawa sa mga sona.

Nagpatuloy ang harassment sa mga miyembro ng unyon. Noong Abril, ang mga manggagawa sa isang
planta ng Coca-Cola sa

Sinabi ni Laguna na binantaan sila ng hindi pa nakikilalang mga armadong lalaki, dinala sila sa isang
militar

kampo, at pinilit silang aminin na sila ay miyembro ng NPA. Sa Agosto

inangkin ng mga manggagawa sa isang pabrika ng aluminyo sa Valenzuela na pinasok ng mga sundalo
ang

planta at hiniling ang pangalan ng kanilang pinuno ng unyon.

b. Prohibition of Forced or Compulsory Labor

Ipinagbabawal ng batas ang lahat ng uri ng sapilitang paggawa o sapilitang paggawa. Bagama't legal

Ang mga parusa ay katumbas ng mga katulad na krimen, hindi naging epektibo ang gobyerno

ipatupad ang batas.

Ipinagpatuloy ng pamahalaan ang mga aktibidad sa pagpapataas ng kamalayan, lalo na sa

mga probinsya, sa pagsisikap na maiwasan ang sapilitang paggawa. Ang mga pagsisikap ng
Departamento ng Paggawa kasama ang isang orientation program para sa mga recruit para sa komersyal
na mga sasakyang pangingisda, na

ay kabilang sa mga manggagawang pinaka-bulnerable sa mga kondisyon ng sapilitang paggawa.

Ang mga ulat ng sapilitang paggawa ng mga matatanda at bata ay nagpatuloy, pangunahin sa
pangingisda at

iba pang mga industriyang pandagat, maliliit na pabrika, minahan ng ginto, serbisyo sa tahanan,

agrikultura, at iba pang lugar ng impormal na sektor (tingnan ang seksyon 7.c.). Ayon kay

Ang mga NGO at survivors, walang prinsipyong mga amo ay sumailalim sa mga kababaihan mula sa
kanayunan

pamayanan at maralitang sentrong lunsod sa paglilingkod sa tahanan, sapilitang pamamalimos,

at sapilitang paggawa sa maliliit na pabrika. Isinailalim din nila ang mga lalaki sa sapilitang paggawa at

pagkaalipin sa utang sa agrikultura, kabilang ang sa mga plantasyon ng tubo at sa pangingisda at

iba pang industriyang pandagat. Iniulat ng mga unyon ng manggagawa na ang patuloy na hindi
magandang pagsunod

sa batas ay dahil sa kakulangan ng kakayahan ng gobyerno na mag-inspeksyon sa paggawa

gawi sa impormal na ekonomiya.

May mga ulat na ilang tao na boluntaryong sumuko sa pulisya at lokal

ang mga yunit ng gobyerno sa marahas na kampanya laban sa droga ay napilitang gumawa ng manwal
na paggawa

o iba pang aktibidad na maaaring katumbas ng sapilitang paggawa nang walang bayad, pagsubok, o
paghahanap

ng pagkakasala sa ilalim ng batas. Ang mga bilanggo ay pinapayagan lamang na magsagawa ng manual
labor sa loob mga kulungan sa kahilingan ng mga bilanggo.

c. Prohibition of Child Labor and Minimum Age for Employment

Ipinagbabawal ng batas ang pagpapatrabaho ng mga batang wala pang 15 taong gulang, kabilang ang
para sa domestic

serbisyo, maliban sa ilalim ng direkta at tanging responsibilidad ng mga magulang o tagapag-alaga, at

nagtatakda ng maximum na bilang ng mga oras ng pagtatrabaho para sa kanila sa apat na oras bawat
araw at hindi

higit sa 20 oras bawat linggo. Ipinagbabawal din ng batas ang pinakamasamang anyo ng bata
paggawa. Ang mga batang nasa pagitan ng 15 at 17 ay limitado sa walong oras ng trabaho bawat araw,
pataas

hanggang sa maximum na 40 oras bawat linggo. Ipinagbabawal ng batas ang pagtatrabaho ng mga tao

mas bata sa 18 sa mapanganib na trabaho. Ang pinakamababang edad para sa trabaho ay mas mababa
kaysa sa

edad sapilitang edukasyon, nakakaakit sa ilang mga bata na umalis sa paaralan bago ang

pagtatapos ng kanilang sapilitang pag-aaral.

Hindi epektibong ipinatupad ng gobyerno ang batas. Bagama't ang gobyerno

nagpataw ng mga multa at nagpasimula ng mga kriminal na pag-uusig para sa mga paglabag sa batas ng
child labor sa

ang pormal na sektor, halimbawa sa pagmamanupaktura, hindi ito nagawa nang mabisa o

tuloy-tuloy. Ang mga multa para sa mga paglabag sa batas ng child labor ay hindi naaayon

magkatulad na mga krimen. Mula Enero hanggang Hulyo, ang Departamento ng Paggawa, sa
pamamagitan ng Sagip nito Batang Manggagawa (Rescue Child Laborers) program (part of the Health,
Education, Livelihood, and Prevention, Protection, and Prosecution, Monitoring and Evaluation
Convergence Program) , nagsagawa ng apat na operasyon at inalis

limang menor de edad mula sa mapanganib at mapagsamantalang kondisyon sa pagtatrabaho. Noong

Hulyo ang

isinara ng departamento ang dalawang establisyimento dahil sa mga paglabag sa batas ng child labor.

Ang mga operasyon sa ilalim ng programang Sagip Batang Manggagawa ay isinasagawa at

nagtapos nang hiwalay mula sa karaniwang proseso ng inspeksyon sa paggawa.

Ang gobyerno, sa pakikipag-ugnayan sa mga domestic NGO at internasyonal

organisasyon, nagpatuloy sa pagpapatupad ng mga programa upang bumuo ng mas ligtas na mga
opsyon para sa

mga bata, ibalik sila sa paaralan, at mag-alok sa mga pamilya ng mabubuhay na alternatibong pang-
ekonomiya

child labor. Ipinagpatuloy ng Departamento ng Paggawa ang mga pagsisikap nitong bawasan ang
pinakamasamang anyo

ng child labor at alisin ang mga bata sa mapanganib na trabaho sa ilalim ng Convergence

Programa. Sa pag-inspeksyon noong Oktubre, natagpuan ang walong establisyimento na gumagamit ng

39

mga menor de edad. Apat sa walong establisyimento ang napatunayang lumabag sa AntiChild Labor
Law; dalawa ang agad na naitama, at dalawa ang isinampa sa korte.
Sa kabila ng mga pagsisikap na ito, nanatiling malawak na problema ang child labor. Mga nakaraang kaso

iniulat sa Departamento ng Paggawa na nakatuon sa mga serbisyong domestic at agrikultura

mga sektor, lalo na sa pangingisda, langis ng palma, at mga industriya ng tubo. Karamihan sa bata

Ang paggawa ay nangyari sa impormal na ekonomiya, kadalasan sa mga setting ng pamilya. Mga batang
manggagawa sa

mga sektor at sa mga aktibidad tulad ng pagmimina ng ginto, pagmamanupaktura (kabilang ang

fireworks), serbisyong pambahay, drug trafficking, at basurang kinakaharap

pagkakalantad sa mga mapanganib na kapaligiran sa pagtatrabaho.

Ang mga NGO at opisyal ng gobyerno ay patuloy na nag-uulat ng mga kaso kung saan pamilya

ipinagbili ng mga miyembro ang mga bata sa mga amo para sa domestic labor o sekswal na
pagsasamantala.

Ang online na sekswal na pagsasamantala sa mga bata at child soldiering ay nagpatuloy din sa pagiging a

Problema (see sections 6 and 1.g., respectively).

d. Discrimination with Respect to Employment and Occupation

Ipinagbabawal ng batas ang diskriminasyon na may kinalaman sa trabaho at trabaho batay

sa edad, kasarian, lahi, paniniwala, kapansanan, HIV o tuberculosis o katayuan ng hepatitis B, o

katayuan sa pag-aasawa. Hindi ipinagbabawal ng batas ang diskriminasyon sa trabaho nang may
paggalang

sa kulay, pampulitikang opinyon, bansang pinagmulan o pagkamamamayan, wika, sekswal oryentasyon,

pagkakakilanlan ng kasarian, iba pang katayuan ng nakakahawang sakit, o pinagmulang panlipunan.

Habang umiiral ang ilang lokal na ordinansa laban sa diskriminasyon sa mga antas ng munisipyo o
lungsod

na nagbabawal sa diskriminasyon sa trabaho laban sa lesbian, bakla, bisexual, at

transgender--ngunit hindi intersex--mga tao, walang pagbabawal laban sa ganoon

diskriminasyon sa pambansang batas.

Ang batas ay nangangailangan ng karamihan sa mga ahensya ng gobyerno at mga korporasyong pag-aari
ng gobyerno

magreserba ng 1 porsiyento ng kanilang mga posisyon para sa mga taong may kapansanan; pamahalaan

ang mga ahensyang nakikibahagi sa panlipunang pag-unlad ay dapat magreserba ng 5 porsiyento. Ang
batas ay gumagawa

ang gobyerno sa pagbibigay ng “sheltered na trabaho” sa mga taong may kapansanan,

halimbawa sa mga workshop na nagbibigay ng hiwalay na pasilidad. Ang Departamento ng Paggawa

Ang Bureau of Local Employment ay nagpapanatili ng mga rehistro ng mga taong may kapansanan na

ipinahiwatig ang kanilang mga kakayahan at kakayahan at itinaguyod ang pagtatatag ng mga
kooperatiba

at mga proyekto sa sariling trabaho para sa mga naturang tao.

Gayunpaman, ang mga taong may kapansanan ay nakaranas ng diskriminasyon sa pagkuha at

trabaho. Tinatantya ng Kagawaran ng Paggawa na 10 porsiyento lamang ng mga may trabaho

ang mga taong may kapansanan ay nakahanap ng trabaho. Sa pagitan ng Enero at Hulyo, hindi

nagsampa ng mga kaso para ipatupad ang batas. Hindi epektibong namonitor ng gobyerno

mga batas na nagbabawal sa diskriminasyon sa pagtatrabaho o pagtataguyod ng pagtatrabaho ng

mga taong may kapansanan. Ang mga parusa ay naaayon sa iba pang mga krimen.

Ang pamahalaan ay may limitadong paraan upang tulungan ang mga taong may kapansanan sa
paghahanap

trabaho, at ang halaga ng pagsasampa ng kaso at kawalan ng epektibong administratibo

nilimitahan ng paraan ng pagtugon ang paghingi ng tulong ng mga naturang tao kapag ang mga
prospective na employer

nilabag ang kanilang mga karapatan.

Naganap ang diskriminasyon sa trabaho at trabaho laban sa mga LGBTI; a

bilang ng mga organisasyong LGBTI na nagsumite ng mga anecdotal na ulat ng diskriminasyon

mga gawi na nakaapekto sa pagtatrabaho ng mga LGBTI. Mga kaso ng diskriminasyon

kasama ang pagpapatupad ng mga patakaran, patakaran, at regulasyon na di-disbentahe

Mga taong LGBT sa lugar ng trabaho.

Ang mga kababaihan ay nahaharap sa diskriminasyon kapwa sa pagkuha at sa trabaho. Ilang mga unyon
ng manggagawa

inaangkin na ang mga babaeng empleyado ay dumanas ng parusang aksyon noong sila ay nabuntis.

Bagama't ang mga kababaihan ay nahaharap sa diskriminasyon sa lugar ng trabaho, sila ay may mga
posisyon sa lahat

antas ng manggagawa.

Ang mga babae at lalaki ay napapailalim sa sistematikong diskriminasyon sa edad, lalo na sa

pagkuha.
e. Acceptable Conditions of Work

Ang opisyal na minimum na sahod ay nasa ibaba ng linya ng kahirapan. Ayon sa batas ang pamantayan

ang linggo ng trabaho ay 48 oras para sa karamihan ng mga kategorya ng mga manggagawang pang-
industriya at 40 oras para sa

mga manggagawa ng gobyerno, na may walong oras bawat araw na limitasyon. Ang batas ay nag-uutos
ng isang araw

ng pahinga bawat linggo. Ang gobyerno ay nag-uutos ng overtime rate na 125 porsiyento ng

ang oras-oras na rate sa mga ordinaryong araw, 130 porsiyento sa mga espesyal na araw na walang
trabaho, at 200

porsyento sa mga regular na pista opisyal. Walang legal na limitasyon sa bilang ng overtime

oras na maaaring kailanganin ng isang tagapag-empleyo.

Hindi saklaw ng batas ang maraming manggagawa, dahil ang mga wage board ay nag-exempt ng ilan

itinatag na mga kumpanya at iba pang mga employer mula sa mga patakaran dahil sa mga kadahilanan
tulad

bilang laki ng negosyo, sektor ng industriya, intensity ng pag-export, pagkabalisa sa pananalapi, at

antas ng capitalization.

Ang mga domestic worker ay nagtrabaho sa ilalim ng isang hiwalay na sistema ng sahod at benepisyo, na
nakalagay

ilabas ang mga kinakailangan sa minimum na pasahod at mga pagbabayad sa mga programang
panlipunang kapakanan, at

nag-uutos ng isang araw sa isang linggo. Habang walang maaasahang kamakailang data, alam

naniniwala ang mga tagamasid na dalawang milyon o higit pang mga tao ang nagtatrabaho bilang
domestic

mga manggagawa, na may halos 85 porsiyento ay mga babae o mga batang babae kasing edad 15.

Mga parusa para sa hindi pagsunod sa mga pagtaas o pagsasaayos sa mandatoryong minimum

ang mga rate ng sahod ay katamtamang multa, pagkakulong ng isa hanggang dalawang taon, o pareho.
Sa

Bilang karagdagan sa mga multa, gumamit ang gobyerno ng mga pamamaraang administratibo at moral

panghihikayat upang hikayatin ang mga tagapag-empleyo na ituwid ang mga paglabag nang kusang-
loob. Ang mga parusa

ay naaayon sa mga katulad na krimen. Hindi naging epektibo ang gobyerno

ipatupad ang mga batas sa minimum wage. Ang mga paglabag sa minimum wage standards ay
karaniwan. Maraming mga kumpanya ang kumuha ng mga empleyado para sa mas mababa sa minimum
na sahod na apprentice

mga rate, kahit na walang naaprubahang pagsasanay sa kanilang trabaho. Mga reklamo tungkol sa

pagbabayad sa ilalim ng minimum na sahod at hindi pagbabayad ng social security

ang mga kontribusyon at bonus ay partikular na karaniwan sa mga kumpanya sa Espesyal

Mga Sonang Pang-ekonomiya.

Ang batas ay nagbibigay ng komprehensibong hanay ng naaangkop na kaligtasan sa trabaho at

mga pamantayan sa kalusugan. Ang mga regulasyon para sa maliit na pagmimina, halimbawa, ay
nagbabawal sa ilang partikular

mapaminsalang gawi, kabilang ang paggamit ng mercury at ilalim ng tubig, o compressor,

pagmimina. Ang batas ay nagbibigay ng karapatan ng mga manggagawa na alisin ang kanilang mga sarili
mula sa

mga sitwasyong nanganganib sa kalusugan o kaligtasan nang hindi nalalagay sa panganib sa kanilang
trabaho. Karamihan sa mga batas sa paggawa ay nalalapat sa mga dayuhang manggagawa, na dapat
kumuha ng mga permit sa pagtatrabaho at maaaring

hindi nakikibahagi sa ilang mga trabaho.

Ang Bureau of Working Conditions ng Departamento ng Paggawa ay sumusubaybay at nag-iinspeksyon

pagsunod sa batas paggawa sa lahat ng sektor, kabilang ang mga manggagawa sa pormal at

mga impormal na sektor, mga hindi tradisyunal na manggagawa, gayundin ang pag-inspeksyon ng
Special Economic

Mga sona at negosyong matatagpuan doon. Ang bilang ng mga opisyal ng pagsunod sa batas sa
paggawa,

na sumusubaybay at nagpapatupad ng batas, kabilang ang sa pamamagitan ng pag-inspeksyon sa

pagsunod sa core

mga pamantayan sa kaligtasan sa paggawa at trabaho at pinakamababang sahod, ay hindi sapat para sa

ang manggagawa ng 42 milyon, partikular sa mga rural na lugar. Ang Departamento ng Paggawa

priyoridad ang pagtaas ng bilang ng mga opisyal habang kinikilala na hindi sapat

ang mga pondo ng inspeksyon ay patuloy na humadlang sa kakayahan nitong mag-imbestiga sa mga
paglabag sa batas sa paggawa

epektibo, lalo na sa impormal na sektor at sa maliit at katamtamang laki

mga negosyo.

Patuloy na ipinatupad ng Departamento ng Paggawa ang Pagsunod sa mga Batas sa Paggawa

Sistema para sa pribadong sektor. Kasama sa system ang magkasanib na pagtatasa, pagsunod

mga pagbisita, at mga pagsisiyasat sa mga pamantayan sa kaligtasan at kalusugan sa trabaho. paggawa

Ang mga inspektor ng departamento ay nagsagawa ng magkasanib na pagtatasa sa employer at

manggagawa

mga kinatawan; Ang mga inspektor ay nagsagawa din ng hindi ipinaalam na mga pagbisita sa pagsunod
at

mga pagsisiyasat sa mga pamantayan sa kaligtasan at kalusugan sa trabaho. Ang Departamento ng

Paggawa

at ang ILO ay nagpatuloy din sa pagpapatupad ng isang information management system upang

pagkuha at pagpapadala ng data mula sa field sa real time gamit ang mobile na teknolohiya.

Ang mga paglabag mula Enero hanggang Hulyo ay makabuluhang bumaba mula sa parehong panahon
noong

2019 dahil sa COVID-19 quarantine restrictions, na may 3,678 para sa general labor

standards, 1,457 para sa mga paglabag sa minimum wage rate, at 6,908 para sa occupational

mga pamantayan sa kaligtasan at kalusugan. Kasunod ng isang paghahanap ng kakulangan, ang

Departamento ng Paggawa

maaaring mag-isyu ng mga utos sa pagsunod na maaaring magsama ng multa o, kung ang kakulangan ay
nagdudulot ng a

malubhang at napipintong panganib sa mga manggagawa, suspindihin ang mga operasyon. Ang mga
parusa ay

naaayon sa mga para sa mga katulad na krimen. Ang Kagawaran ng Paggawa ng Kawanihan ng

Ang mga Kondisyon sa Paggawa ay hindi nagsara ng anumang mga establisyimento sa buong taon.
ganyan

ang mga pagsasara ay nangangailangan ng paunang abiso at mga pagdinig.

Noong taon, pinuna ng iba't ibang grupo ng manggagawa ang pagpapatupad ng gobyerno

mga pagsisikap, partikular na ang mahinang pagsubaybay ng Departamento ng Paggawa sa kaligtasan sa

trabaho

at mga pamantayan sa kalusugan sa mga lugar ng trabaho. Sa pagitan ng Enero at Hulyo, ang Kawanihan
ng

Nakapagtala ang mga Kondisyon sa Paggawa ng 46 na aksidenteng nauugnay sa trabaho na nagdulot ng

26 na pagkamatay at

2 pinsala. Ang mga istatistika sa mga aksidente at sakit na nauugnay sa trabaho ay hindi kumpleto,
bilang
hindi naiulat ang mga insidente, lalo na sa agrikultura. Ang kautusan ng kagawaran ng paggawa ay
nagtatakda ng mga alituntunin sa paggamit ng labor contracting at

subcontracting. Ang ilang mga unyon ng manggagawa, gayunpaman, ay pinuna ang utos para hindi
tapusin ang lahat

mga anyo ng kontraktwal na trabaho.

Nagkaroon din ng mga gaps sa batas, at ipinatupad ito ng gobyerno nang hindi pare-pareho.

Iniulat ng media, halimbawa, ang mga problema sa pagpapatupad at pagpapatupad ng

ang batas ng domestic worker, kabilang ang isang nakakapagod na proseso ng pagpaparehistro, isang
karagdagang

pinansiyal na pasanin sa mga employer, at kahirapan sa pagsubaybay sa pagsunod ng employer.

Ang gobyerno at ilang NGO ay nagtrabaho upang protektahan ang mga karapatan ng bansa

mga mamamayan sa ibang bansa, karamihan sa kanila ay Philippine Overseas Employment Agency

kontrata o pansamantalang manggagawa. Bagama't nagparehistro at pinangangasiwaan ang ahensya

domestic recruiter practices, ang mga awtoridad ay kadalasang kulang ng sapat na mapagkukunan
upang maibigay

kumpletong proteksyon ng manggagawa sa ibang bansa. Ang Overseas Worker Welfare

Ang administrasyon ay nagbibigay ng suporta sa mga manggagawa sa ibang bansa sa paghahain ng mga
karaingan laban sa

employer sa pamamagitan ng legal assistance fund nito. Sinasaklaw ng pondo ang mga gastos sa
pangangasiwa na

kung hindi man ay mapipigilan ang mga manggagawa sa ibang bansa na magsampa ng mga reklamo sa
karaingan.

Kasama sa mga sakop na gastos ang mga bayarin para sa pag-type at pagsasalin ng korte, pagkansela ng
visa, at

pagtatapos ng kontrata.

Ang gobyerno ay nagpatuloy sa paglalagay ng mga pinansiyal na parusa, at nagdadala ng kriminal

mga kaso laban sa, mga domestic recruiting agencies na napatunayang nagkasala sa mga hindi patas na
gawi sa paggawa.