Zad 1

Wiersz „Romantyczność" poeta opatrzył mottem, które jest cytatem z dzieła Szekspira
(Zdaje się, że widzę... gdzie? /Przed oczyma duszy mojej)

żeby wprowadzić do treści ballady poruszającej kwestię poznawania rzeczywistości i

patrzenia na świat oczami duszy i wiary.
Dla romantyków metafizyka była najważniejszą sferą życia, przeciwstawiali się postrzeganiu
świata według oświeceniowych rygorów racjonalizmu, czyli rozumu i nauki.

Zad 2.

Ballada pokazuje sytuację, w której Karusia w biały dzień, w miasteczku, otoczona przez tłum
ludzi, widząc swojego zmarłego dwa lata temu, ukochanego Jaśka zachowuje się jak
obłąkana. Dziewczyna na przemiennie śmieje się i płacze, robiąc gesty rękoma, jakby kogoś
obejmowała. Obserwujący to prości ludzie, którzy mimo tego, że nie widzą postaci Jaśka,
solidaryzują się z Karusią i dają wiarę słowom dziewczyny. Obserwatorem zdarzenia jest też
Starzec, który drwi z urojeń dziewczyny i wiary prostych ludzi.

Zad 3

Karusię uznano za osobę szaloną, ponieważ mówiła, że widzi swego ukochanego - Jasia,
który od 2 lat już nie żył. Ponadto nie mogła znaleźć sobie miejsca wśród społeczności, była
niestabilna emocjonalnie. Ma cechy bohatera romantycznego, przez co ludzie jej nie
rozumieją. Dla nich liczy się to co widoczne, rozumne a uczucia są zepchnięte na margines.

Zad 4

Karusia nie zwraca uwagi na nikogo, zachowując się jak w transie, prowadzi z niewidzialnym
narzeczonym rozmowę. Płacze, źle czuje się w tłumie, który jej nie rozumie, szydzi z niej.
Zad 5
Lud
reakcja - współczuje rozpaczającej dziewczynie
światopogląd - boją się kochanka, wiedzą że ona z nim naprawdę rozmawia

Starzec
reakcja - szydzi z dziewczyny, ludu i poety
światopogląd - ufa swojemu "szkiełku i oku", nie wierzy w przesądy ludzi.

Narrator
reakcja - wierzy i czuje to co się dzieje, stara się zrozumieć
światopogląd - wierzy w istnienie świata duchów.