வர க நாயக ேவ பா - 1

திய வரலா ெதாட .ெவ கேடச , ஓவ ய க : ம.ெச.,

ைர

இைள பாற நிழலி றி தவ வழி ேபா கன

க ண ப ெப ஆலமர ேபால, ேவ த க
ம ன க பல ஆ ட தமிழக தி , தவ தைல த
உய க காக த ைனேய த தவ ேவ பா .

த னலம ற ெகாைட உ ள தா , அ வழி ப ட

வா வ ய மரபா பா ய க தமி நில எ
பரவ ய . ேவ த களான ேசர, ேசாழ, பா ய க அவ க க
ெவ ப ன . பற நா நிலவள அவ கள க கைள உ திய .
பா எதிராக தன தன ேய அவ க ேம ெகா ட ேபா ய சிக
ைக டவ ைல. இ திய ேவ த க ஒ றிைண தன . அவ கள
பைட பா ய பற நா ைட அைன திைசகள இ
ஒ ேசர தா கிய . சி ன சி   ரா ’ நக ம ெமா த கிேர க
பைட ேபா ெதா தைத ேபால தா இ நிக த .
தைலயான கான ேபா , ெவ ண ைல ேபா , வாைக பற தைல ேபா ,
க மல ேபா என ச ககால தமிழக , தி ெப ெக ஓ ய
எ ண ற ேபா கள கைள க ட . அ ெக லா நைடெப ற ேபா
ேவ த கள யாேர ஒ வ ெவ றிெப றா .

ம றவ க ேதா ேறா ன . ஆனா ,  பற மைல ேபா ’ ம ேம

ேவ த க ஒ ேசர ேதா வ ைய த வ ன . தமிழக வரலா றி அத
அத ப நிகழாத வர ச திர இ .

ெப நில பர ைப ஆ ட ேவ த கள பைட, ஒ நில

ம னனா சிதற க ப ட . அத ப ேவ த க ஒ றா சதிெச ,
வ சின நிக தி, பா ய உய பறி தன . வர தா சாதி க யாதைத
ேராக ெச த .

ெவ றவ கள ெபய க இ வைர ல கவ ைல. ஆனா வ த ப ட

பா , வரலா றி ஒள ந ச திரமானா ; வ ள எ ற ெசா லி
வ வமானா . ைல ெகா ேதைர த தவ ம அ ல... தன
வர தா எ ஒள வ ெவ றி ெகா ைய நா ெச றவ ேவ பா .

இய ைக மன தன ேபராைச இைடய இ நட
ேபாரா ட தி ஆதிவ வ தா ேவ பா ய கைத. தி திைசெய லா
அ வ ெகா றி சி நில தி , அ த அ வ ந ைம ைட
பா ய கர ப றி நட க வா க ...
 ல பாட

ைக வ ைட தப பா ெகா தன திைரக . ேம ப ளம ற
பாைத இ வ ைர ,  வா...’ எ ேதேரா ைய அைழ த . ேதைர
ஓ ஆத , திைரய க வாள ைத யப ேவக ைத ேம
அதிக ப தினா .

அதிகாைலய இ கைலய ெதாட கியேபா இவ க ற ப டன . அ க

நா ைட ஆ சி ம ன ெச பன ெத திைச மாள ைக அ .
அ தா ேந றிர த க . அ வைர ேதைர ஓ வ தவ நா .

“இன அட கா ப திய பயண இ . இ த நில பாைதைய ந

அறி த ேதேரா இவ . இவன ெபய ஆத . நாைள இவ தா உ கைள
அைழ ெச வா ” எ றி வண கி வ ைடெப றா .

ற ப ேபா , நா வட ஆத ேக டா , ‘‘இவ யா ... ம ன

ற தாரா?”

“இ ைல... ‘இவ அ ைம நா !’ எ ம ன எ னட றினா .”

பதி ேக ஆத ந றா . ச நிதான , “அ ப ெய றா ஏ
தன யாக வ தி கிறா . உட பா கா யா வரவ ைலயா?”

“ெப பைடேய ற ப ட ” எ ெசா ன நா , ச ர தா தி,

“ தலி ேதைர ஓ ட, வளவன இ ைகய ஏறி அம தேத ம ன தா .
இவ ஒ ைற ெசா தா ெசா னா .

எ ேலா நி ெகா டா க . நா ம அவைர அைழ ெகா

வ ேத ” - ெசா லிவ ற பட தயாரா ேபா , ஆத ம
ேக டா ...

“ம ன கைள ஆ இ த ெத வ தன த ெபய எ
இ கிறதா?”

“ெப லவ கப ல .”

ஆத இர வ கவ ைல. பத ற திேலேய இ தா . ெபா

வ த . கமி ைமைய கா ெகா ளாம , உ சாகமாக திைரைய
ேதைர தயா ெச தா . மாள ைகய இ கப ல ெவள ேயறி
வ தா . நைர ைமெகா ளாத தா , ேவ தைன ேபால தைல ைய
உ சிய சி , சி ேகா ஒ ைற ெச கிய தா . ேபரறிவ
இ மா க ெணாள ய மி னய . பா த ெந சா கிைடயாக
வ வண கினா ஆத .

அவர வா ெசா காதி ேக க எ தி ப யேபா , அவ

திைரய க ைத தடவ ெகா ெகா தா . திைரக திய
மன த கைள ெதாடவ டா . ஆனா ேத ட ப ததா , ஓ
அள ேம அதனா வ லகேவா, க ைத தி பேவா யவ ைல.
“மய திைர தன ெமா த அழைக ந தி க தி
ைவ தி கிற ” எ ெசா னவ , சி த க ேதா ேத ஏறினா .

ஆத , மிக திறைமயான ேதேரா . பயண தி அதி ப

ெம ைதைய கட உடலி உணர யாதப , ேதைர ெச வா .
அவ நிைன தைதவ ட ேவகமாகேவ ேவ வ பாைற வ வ டா .
அ கி வ த ேவக ைத ைற க, க வாள ைத இ நி தினா .
க வாள தி இ எ ப ய உேலாக ஒலி தன ேமெல பய .
தைல கி பா தா கப ல . எதி இ சி க . அத ப னா
அ க காக மைல ெதாட க . அத உ சி, ெவ ேமக
மைற தி த . ேமெல ப ய உேலாக ஒலி, மைலேயா மைற த .

“அ யா... இ தா ப ைச மைல ெதாட னா இ ேவ வ

பாைற. இ த வழியாக தா பா ய பற மைல ேபாக ேவ எ
ேக வ ப கிேற .”
கப ல வ ையவ கீ ேழ இற கி பா தா . க ெக ர
வைர மைல வ கிட த . ந வ றிய கா டா ைற கட ேவ வ
பாைறய பாதி ஏ வ வைர, ஆத நி பா ெகா ேட இ தா .

“இத னா பற நா ேபான கிைடயா . பாைத எ வள

ர இ . ைண யாராவ வ வா களா? ேபா ேசர எ தைன
நாளா என எ ெத யா . த ன தன யாக எ த ைத ய தி இ த
அட வன இவ ேபா ெகா கிறா ?” - ஆத வய
ைறயேவ இ ைல. ேவ வழிய றி அ த இட ைதவ ற ப டா .
உ சிெவய லி ஈர கா வசிய . றி ச வ ேபா ெகா த
பாைத ச ேற வைள ேம ேநா கி ஏறிய . பாைறய இ
ச கிட ேவ க , ைகப க வாகாக இ தன. கப ல ேவைர இ க
ப வ ைசெகா ேமேலறியேபா , தன வயதாகிவ டைத உண தா .
உட ேவ த , வா கிய , நைடய ேவக ைத ச ேற ைற கலாமா
எ ேயாசி ைகய , கா க நி ெகா தா இ தன. சிறி
இைள பா ம நட தா .

இட ற கீ ேழ ந வ றி கிட கா டா றி அழைக பா தப ,
ஒ ைறய பாைதைய ேநா கி க கைள தி ப னா . ெச க
இைடய ஏேதா உ வ ெத கிறேத எ பைத உண தவ , ம கீ ேழ
உ பா தா . இவ நட பாைதைய ேநா கி ஓ இைளஞ ைகய
ேவ க ேபா சரசரெவன ேமேலறி வ தா .

கப ல அவன உ வ பதியவ ைல... அவ வ த ேவக தா பதி த .

ேமேல ஏறியவ கப லைர கட னா ேபா ெகா தா . நி
ேபச அவ ெபா இ ைல. நட ெகா ேட ேக டா .

“ந க யா என ெத ெகா ளலாமா?”

கப ல , க ண ைம அவைன பா தா . பதி ெசா வத

மைற வ வாேனா எ ேதா றிய . ர உய தி ெசா னா .

“கப ல .”
“நா ெபயைர ேக கவ ைல. யா என ேக ேட ?”

எதி கா றி ச ேற த மாறினா கப ல . த மா ற கா காரண

அ ல எ பைத, அவர மன ெசா லிய .

“நா லவ .”

“பாண லமா?” - ேக டப நட ேபா ெகா ேட இ தா . அவைன

பா ப , பாைதய கவன ெகா வ , பதி ெசா வ
எ ற ேவைலகைள கப ல ெச யேவ
இ த .
“இ ைல... பாண க பாட பா பவ க . இைசஞ க ,
கைலஞ க . நா அவ க இ ைல. நா லவ ;
எ த க றவ .”

பதி ெசா லி ேபா , ேக வ வ த ...

“எ எ றா ..?”
மைலேய ஒ பாைதய , இ வள ர இைடெவள ய ஓ
உைரயாடலா?

உர த ரலி பதி ெசா வத கா

ஒ ைழ க ம த . ஆனா கப ல உர ேத
ெசா னா ...

  மர ைத ஓவ யமாக வைர பா தி கிறாயா?”

“பா தி கிேற ... ைக பாைறய நிைறய மர க

ஓவ யமாக வைரய ப ளன.”

“அேதேபால, நா ேப ஒலிைய ஓவ யமாக

வைரவ தா எ ” - அவன நைடய ேவக
ெகா ச ைற த . ேயாசி கிறா எ த .
அவைன ெகா ச உ ள க எ ற ந ப ைக
கப ல வ த .

“உன ெபய எ ன?”

“நல .”

“இ ேக வா... வைர கா கிேற ” எ ெசா ன கப ல , கீ ேழ கிட த

கா த சிைய ன எ தா . அவ ச ெடன அ கி வ தா .
அைத கவன தப ேய, சியா கீ றி அவன ெபயைர ம ண எ தினா .

அைத பா த உத ேடார தி ஓ இள சி . ம நட க
ெதாட கியவ , “நா எ ன யாைனய சாண தி ெச காம கிட
ஈ கிைய ேபாலவா இ கிேற ?”

எதி கா ம அ கப லைர த ளாடைவ த . நல ேவகமாக

ேபா ெகா தா . கப ல ‘அவைன ரசி க ெதாட கினா . ‘அவன
ேவக , இ கி திர ட உட , வர ேக உ ய மி , சி க க ,
உ ள தி இ உ வா ேக வக , அவ ைகய இ ேபாேத
ேவ இ வள ேவகமாக ேபாகிறேத, அவ எறி தா எ வள ேவக
ெகா ?’ என ேயாசி த கப ல , இ த இைடெவள ய ேக வ ைய நா
ஆர ப வ ேவா என ெச , “உன மணமாகி
வ டதா?” எ றா .

“இ ைல... வ ைரவ நட ” - ச இைடெவள வ

ெசா னா , “எ னவைள தா பா வ வ கிேற .”

“எ ேக இ கிறா ?”

“அேதா... அ த மைலய ப ற இ கிற அவள .”

“அ த மைல ப றமா?’’ - ஓைசய நளேம உண ைவ

ெசா ன .

“நா ேதா இ வள ர ேபா வ வாயா?”

“நா இ ைற ேபா வ ேவ . சில நா கள இ ைற

இ வ ெச ேவ .”

கப ல அவ மதான ஈ இ ய . ஓ
ஊ சைல ேபால இ க இைடய தின
ஆ கிறவ எ , மனதி ஒ சி திர
உ வாகி ெகா ைகய , ேக வ ைய அவ ெதா தா .

“ெப ண இத இ வள ைவேயறி இ கிறேத, எ ப ?”

அ த இள சி கப ல உத ேடார தி வ உ கா த . ஊ சலி
த ைன ஏ ற நிைன கிறா . ச ... அவன ேவக ைத ைற தா
ேபா என நிைன தவ , பதி ெசா அ த ேக வ ைய அவேன
ேக டா .

“உ க மணமாகிவ டதா?”

“இ ைல.”

“அ ப ெய றா நா உ கள ட இ த ேக வ ைய ேக க டா
அ லவா?”
ஏதாவ ஓ இட தி நி றா தாேன பதி ெசா வத , கண ெபா தி
ெகா தா கிறா . இவைன எ ப அைட நி வ என
ேயாசி த கப ல , “உன தா மணமாகவ ைல” எ றா .

“நா வர .”

கப ல திைக ேபானா . இவ எ ைன எ ன ெசா ல வ கிறா என

ேயாசி ைகய அவ பதிைல ெதாட தா ...

“எ ேபா ேபா என ெத யா . பற நா ழ எதி க .

ேபா கள தி நா சா ேபா என ஈ ைய இ க ப றி ேனற, எ
மக வ நி கேவ .
வர கள வா மிக கிய , நிதானமாக வா , எ க எ லா
க , நா ேதா பயண ேபா , ஒ காத ர ைத நாழிைக நட
கட க எ க அவகாச இ ைல லவேர!”

ஊ ச அ ப தா ம வ வ ேபா உண தா கப ல .

வ பாைறய இர டாவ றி கா பதி வைர, கப ல

அவன ட ேப ெகா க வ ைல. அவைன ப றிய ஒ கண ைப
உ வா கி ெகா ள யவ ைல. எைத உ வா கினா அ த கணேம
அைத ைழ வ கிறா . அவ ைகய ைவ தி
ேவ ைனையவ ட ைமயானதாக இ கிற அவ அள பதி க .
அவைன கண க யவ ைல எ பைத மன ஏ கவ ைல. ஆனா ,
ஒ த . அவன நைடேவக எ ேகா ேபாய க ேவ .
அ வா ேபாகாததி இ , அவ த ைன அைழ ெகா ேபாகிறா
என ஊகி தா கப ல .

சிறி ேநர ப ன ெமளன கைல ேபச ெதாட கினா ,

“பா ய பற மைல எ வள ெதாைலவ இ கிற ?”

“இ த நா ெபய தா பற நா ; பா இ மைலய
ெபய ஆதிமைல. அ த மைலய தா ேவள ல ைத
ேதா வ த மாவர  எ வ ’, தைலநகைர உ வா கினா .”

நில ப தி வ பாண க பா ய பாட கள இ ேத

பலவ ைற நா ஊகி ெகா கிேறா . ஆனா , உ ைம
எ வள வ ைடயதாக இ கிற என ேயாசி தப கப ல
ேக டா , “அ இ தா பா ய அரசா சி நட கிறதா?”

ேக வ , நல சி ைப உ டா கிய . “பா அரச

அ ல… ேவள ல தைலவ . நா ைட ஆ வைத ேபால
கா ஆள ப கிற என ந க நிைன கிற க . கா ைட
யாரா ஆள யா . சி ன சி மன தனா எ ன ெச ய
? பைக, ேராக , வர , சா , அ வள தா . ஆனா ,
கா ைட பா க எ ண லட கா உய க , ஒ ெவா
அளவ லா ஆ ற ெகா ட . ஒ ப சிைலைய வாய
ைவ தா , அ த கணேம ந க ெச ம வ க . ள வ
ஒ ைற இைல உ கள வா ைவ ைவ க
ேபா மான . உ களா ெச ய மா, கா
இைலகளா ஆனதா, மர களா ஆனதா, மி க களா
ஆனதா, பாைறகளா ஆனதா, பறைவகளா ஆனதா,
ெகா களா ஆனதா?”

அவ ேபசி ெகா ேடேபானா . கப லரா ஒ க ட தி அவன ேப ைச

ப ெதாடர யவ ைல. பாைறக உ வைத ேபால வா ைதக
உ ெகா தன.

வ ட அவகாச எ ெகா டா . அவ நி வ டைத உண த

அவ தி ப பா ெசா னா ,   எ கள பாத க ம ைண
ப நட பழகியைவ. சமெவள ய வா உ கள பாத க
ம ண ேத நட பழகியைவ. பாத ைய கழ வ பாத ைத
ென ைவ க . ப கைள ேபால வ ர க க வ ப க
ெத .”

இ தைன ஆ க பற தன ஒ வ நைடபய ல ெசா லி

ெகா கிறா . இள ப வ தி இ ப தா ஏமா றி நைட பழ கினா களா?
சீ ம ன , ம ன , நில ம ன , ேசர, ேசாழ, பா ய
ேவ த க , க வய சிற த சா ேறா க , அறேவா ,  எ ’ ப ட ய
ெப வண க க என எ தைனேயா ேபேரா கழி ேபான இ த
கால கள , ெமாழி அறி ஞான ேம எ எ ேபா
நிைலெகா ட . ஆனா , ஒ ேபா என தாய நிைன ேதா றிய
இ ைல. கண ெபா தி எ ைன என தாய ம ய ெகா ேபா
ேச வ டாேன, னா ேபா இவ யா ?”

கப ல ஒ வ த உண சி ேமலி ட வராக பாத ைய

கழ வ , அவைன ேநா கி நட தா . அவ றி
உ சிைய அைட , அவர வ ைக காக கா தி தா .
அவ வா கியப உ சிைய ெந கினா . எதி
ெப மைல ெதாட அ க ெத தன.

நல ெசா னா ... “ த அ ‘காரமைல’ எ

ெபய . அத ேம நி பா தா தா , றா
அ ைக பா க ... அ தா ஆதிமைல.”

உ சி வ த , அ வைர இ லாத ேவக ேதா கா

வ அவைர த ளய . உடைல ச தி ப
கா றி ேவக ஈ ெகா நி றப ,
எதி திைசைய பா தா . ந கிட மைல ெதாட
தன இ கர கைள வ அவைர அைழ ப ேபா
இ த .

நல ச வ இற க ெதாட கினா . “இன ேவகமாக

நட க ேவ . ெபா சாய சிறி ேநர தா இ கிற . மைலய
வள ைப ய கட வ டா , ஒ பைன ர ைத கட பத இ
ந ைம அைட வ . அத பற ந க நட ப க ன . வ ைரவ
வா க ” எ ெசா லியப தாவ ச தா .

கப ல ேவகமாக இற க ெதாட கினா , அவ நட கவ ைல தாவ

கட ெகா கிறா எ பைத பா தவா , சி த கைள வ ல கி,
ேவகமாக நட க ய சி ெகா தா . ஏ ேபா னா
ெச பவ எ வள உயர ேபானா , ஆைள பா வட .
இற ேபா அ ப அ ல. அ ெகா இ ெகா மாக அவன உ வ
மைற ெத த . ேப ெகா தா ம ேம அவைன ப ெதாடர
எ பைத உண த கப ல , கவனமாக நட தப ேக டா .

“  கா க ெகா களா ஆனதா?’ எ எ ப ேக டா ?” எ றா .

“ெகா க எ றா மி க கள ெகா க எ நிைன வ களா?

நா மர கள ெகா கைள ெசா ேன .”

கப ல வள கவ ைல. க ைத ந பா தா . அவ எ த த
தா ேபா ெகா கிறா என ெத ய வ ைல. ச தமாக
ர ெகா தா ...

“ெகா கைள தா ெகா க எ ெசா கிறாயா?”

“இ ைல... நா க மர தி ேவ கைள மர ெகா க எ தா

ெசா ேவா . மர ேம ேநா கி வள வ அ ல... கீ ேநா கி வள வ .
இ கிய ம ைண க பாைற தன ெகா களா பள ெகா
அ உ ெச கிற . மர தி ஆ ற அத ெகா கள தா
இ கிற . உடைலவ ட நளமானைவ அத ெகா க .”

தா க றவ ைற ஒ வ தைலகீ ழாக ர ெகா கிறா என

ேதா றியேபா , ைவ த வல கா இடறிய . சி பாைறய பாத
ந வ ச த . ப க தி இ த ெச ைய ப , கீ ேழ வ வ டாம
நி றா கப ல .

கா இடறி க க உ ச த ேக ட , நல ேவகமாக ேமேலறி

வ தா , ப க தி இ த ேவ ப ம ைக சா நி றா கப ல .  சிறி
ேநர உ கா க ’ எ ெசா னவ , பாத கைள உ ள ைகயா ப ,
தைசகைள இ வ டா . அவர க ைத பா தப , “நட கலாமா?”
எ றா . ெகா ச ெபா பா எ ப ேபால அவர பா ைவ இைற சிய .
கிைட த வா ைப பய ப தி, த ைன ஆ வாச ப தி ெகா டா .
ேவ ப க றி உதி கிட தன. கைள எ உ ள ைகய
ைவ உ பா தா . கா றி க அைச தன. ேப
ெகா தா உ கா தி ேநர ைத சிறி ந கலா என ேயாசி த
கப ல “ேவ ப , யா உ ய ெத மா?” எ றா .

“சி ெற உ ய .”
கப ல பத ற அைட தா .

“நா அைத ேக கவ ைல. ேவ ப மாைல யா வத உ ய

ெத மா?” எ ேக வ , ஏதாவ பதிைல ெசா லிவ வாேனா எ ற
பத ற தி அவேர பதிைல ெசா னா ...

“பா ய ம ன உ ய .”

“ச ... அ ப ேய நட க ெதாட க . நா அ கி
அைழ ெச கிேற ” எ றா .

கப ல நட க ெதாட கினா . எ ைவ ேபா கா நர

வ ேபா இ த . யன அ வள
காரமைலய தைலைய ெதா ட .

னா நட தப ேய ேக டா ... “வய ந ைட
பா தி கிற களா?”

ச ப த இ லாம ேக கிறாேன என எ ண யப ,
“பா தி கிேற ” எ றா .

“வய ந க க ேவ ப ைவ ேபால தா இ .
உ க பா ய வய ந ைட மாைலயாக
அண ெகா வானா?” - ேக டப நம சி ேபா நா
எ தாவ ெச றா .

கப ல நிைல ைல ேபானா . ெப ேவ தைன சாதாரண வர ஒ வ

இ வள தா தி த னட ேப கிறாேன. இைத ேக ெகா ப
அற அ ல எ ேதா றிய . இ த எ ண ைம அைட ன ,
அவ இ த கவ ஞ வ ழி ெகா ெவள ய வ தா . எ ன
அழகான ஓ உவைம? கணேநர தி எ ப இ வள ெபா தமான ஓ
ஒ ப ைட ெச தா . காத ெகா கிட கிற ஒ வ
உவைமக வராதா எ ன? மனதி எ ண க ஓ ெகா க, கப ல
ேக டா ... “வய ந க க தா அ ப இ மா... கட ந
க க அ ப இ காதா?”

“என ெத யா . நா கட பா த இ ைல. ஆனா ந நில

மா ப ைகய , வ வ மா பட தா ெச .”

“மன தனாக பற த ஒ ெவா வ கட பா க ேவ .”

“ஏ ?”

“அ அ வள வ பர த ... அளவ ற .”

னா ேபா ெகா த நல , ச ெடன தி ப கப லைர

ேந ெகா பா ேக டா ...

“எ க பா ய க ைணைய வ டவா?”

கப ல , மன கி ேபானா !

- பா வ வா ..

திய வரலா ெதாட .ெவ கேடச , ஓவ ய க : ம.ெச.,

இ மா ஆ கால கைத, அ ேபா வடேவ கட , ெத ம
எ தமி நில எ ைலேயா, ெபயேரா ட உ வாகிவ டவ ைல.
அட த வன தி , ஆ ப ைகய , வ ட மிய , வ றிய பாைலய ,
கடேலார தி , மைல க என ெவ ேவ வைகயான நில க ேதா
இன களாக ேச வா த ம க , த கள ல ைற ப யான
வா ைவ நட தி ெகா தன . அரேசா, அரசேனா உ வாகவ ைல. ல
தைலவ ம ேம இ தா . அவேன ல கைள வழிநட தி
ெகா தா .

றி சி, ைல, ம த , ெந த , பாைல என ஐவைக நில கள

ேம ப ட மன த ட க த கள தன த அைடயாள ேகா
ெசழி தி தன. இய ைகேயா இய த வா . ேதைவ ம ேம
ஆைசயாக கனவாக இ த . உைழ வ ைள ச ெபா ெசா .
ெகா டா ட கல இய ப ப ரதிபலி . எ லா மன த
ச நிகராக இ தன . இய ைகயான ப வ ைனயான ஆ , ெப எ ற
பாலின ப வ ைன ம ேம இ த .
ேவ ைடயா ய உணைவ ெந ப தி ெகா தேபா , ைகய
இ த ெப க ஓ ேநர தி நைர ெகாதி கைவ இைற சிைய அதி
ேவகைவ தன . மாமிச ைத கிழ கைள ெந ப டாமேல
உ ண ய ப வ அவ க மாறின . ேவகைவ த உண எ ற
தியெதா வைகைய உ வா கின .

அ றி இ ெந ப ட உண க  ஆ உண ' எ ெபய
ஆய . ந ேவகைவ க ப ட உண க  ெப உண ' எ ெபய
ஆய . ஆ , அவசர தி அைடயாள ஆனா . ெப , ப வ தி
அைடயாள ஆனா . உண , தாவர க , வல க , பறைவக , மைலக ,
நதிக என எ லாேம த ைம ேபாலேவ ஆணாக ெப ணாக
இ கி றன எ ற வ தன .

இய ைகய அதிஅ த எ லா எதி பாலின தி மதான வசீகர தி

இ ேத ெதாட கிற . எ லாவ தமான திய ஆ றலி ஊ க ணாக
அைவேய இ கி றன. காத தா இய ைகய இய ச தி
ெபாதி கிட கிற . ஆ , ெப எ ற இ ச திக . ஒ ேபா ஒ ைற
ஒ ைமயாக ெகா ள யாத ஆதி ரகசிய கைள
த ெகா ள . ந ம ேபால தா ஆ ெப . ெநா
ேநர தி ஒ றி ஒ கல க ; ம ெநா ய ஒ ைறவ
ம ெறா கழல . அ ேவ அத இய .

உய ன கள இய ைக உ வா கிய இ த ஒ ப வ ைன ம ேம.
இ வ றி ேவ ப வ ைனக இ லாம அழகாக அைமதி யாக
இ த அ த கால . ஆனா , அ த அைமதி ந நிைல கவ ைல.
ெம ள ைலய ஆர ப த .

ெப மாள ைக ச ய காரணமான ஒ ைற ெச க ைல ேபால தா

ெசா , ெசா தி மதான ஆைச . தன கான உடைம, தன ச ததி கான
ேசமி என ஆர ப தேபா , ல கள அைமதி ைலய ஆர ப த ;
ஏ ற தா க உ வாகின; ல கள வ தவன ைக ஓ கிய ;
வ லைம ெபா தியவன ைககள அதிகார நிைலெகா ட .
வலிைமயைட த ல பற ல கைள அட கியாள நிைன த . தமி நில
எ இ த கண கான ல க ஒ ேறா ஒ ேமாத
ெதாட கின. அட த கா வ டா ேக இ ேயாைச ேபால, அ த
ேமாத கள ஓைச ேக ெகா ேட இ த . றா களாக தி
ஆ நி காம ஓ ய .
ஆர ப கால தி மன த ேதைவயான ெப ெச வமாக
கா நைடகேள இ தன. எனேவ, கா நைடகைள அதிக ப தேவ எ லா
ல க ஆைச ப டன. அ த இன வ கா நைடக இரேவா
இரவாக களவாட ப டன. கள ெகா தவ ஆ த கேளா ேக
பா தா . ஓ ெச ல ப கா நைட , ம தி
கா நைட இைடய மன த ெச வ ெகா ேட இ தா .

அ தக டமாக, ந ல வ ைளநில கைள ைக ப ற ல க

ேமாதி ெகா டன. ெசழி பான வ ைளநில க எ கி கிறேதா, அ ேக மன த
ர த ஆ வ உலரவ ைல. கா நைடகைள பறி ேபா
ேமாதலாக இ த ெசய , இ ேபா ேபா களாக ப ணமி த . ஒ ேபா
இ ெனா ேபாைர உ ப திெச த . ெதாட க கால தி ேதா வ யைட த
நா வர க ெவ ெகா ல ப டன . ஆனா , இ ேபா அ ப அ ல,
அவ கள ைகக உைழ திய அர ேதைவயாக இ தன.
எனேவ, அவ க அ ைமகளா க ப க த ய ட ப டன .
வ தவன நில ைத ெவ றவ வா ெகா உ பய டா .  ப ற
ம உ ெச மேல’ எ அவ க ேபா ற ப டன .
ெப கிவ த ேதைவ கட வழி வண க எ ண ற அ ைமகைள
அ தின ேகா ன. நில காக ெதாட கிய ேபா இ ேபா
அ ைமகைள ெப வத கானதாக மாறிய . ேபா எ நிர தரமான
ெகாதிந ெகா பைர எ ண லட கா இன க வ , ஒ ேறா
ஒ ேமாதி, அழி , ெகா , ெச , மி சியைவ ேமேலறின.

ேமேலறியவ க தா க இன ல தைலவ க அ ல, ேவ த க எ
அறிவ தன .  வ ப ேவ த க ( திய ேவ த க ) வா க வா க' எ ற
ழ க றி இ ப நில ப திய ஒலி த . ேவ த எ
தன த அைடயாள கைள சா ேறா க உ வா கின . மண , அரச ர ,
ெவ ெகா ற ைட, ஆைண ச கர இைவ ேவ த க உ யன.
ேவ த க எ றா அ ேசர, ேசாழ, பா யராகிய வ ம ேம. ம ற
எ ேலா நில ம ன க எ அறிவ தன .

எ த ஓ அறிவ ஆ சி உ ப ட நில ப தி தா ெபா .

ேவ த கள நில ப தி ெவள ேய இ த ஆ சியாள க இ த
அறிவ ைப காலிேல மிதி , காறி உமி தன . டவ , அதிய , மைலய ,
ேவள என இ ப ேம ப ட ல தைலவ க வாேள தி வ சின
உைர தன . காவ , ைவைக, ேப யா என ஆ ற கைரய ேவ த கள
நா க அைம தன. இவ கள தைலைமைய ஏ காத த திர இன
களாக ெசய ப டவ க ெப பா , மைல ம கா சா த
நில ப திைய ஆ ெகா தன .

ஐவைக நில தி அைம த அைன நா க ஊ வ

ர தநாள களாக, ெந அைல ெகா தவ க பாண
ச க ைத சா த கைலஞ க . அவ க பா ய பாட க , றி ெச ற
கைதக நில எ பரவ கிட தன. அவ க யாெழ ம , பறி
ரலி பா யேபா தா , ேபா கள தி மரண ைத த வ யவ
வரலா றி உய ெகா உலவ னா . அவ க த கள ைந ேபான
ேமலாைட கைழ வ ைத அ வ ைத ைவ தி தன .
எ ேலா ேதைவ, க . தைல ைற தைல ைறயாக ெசா ல பட
ேவ ய வர கைதய நாயகனாக நிைலெபற ேவ ய க . அைத
வ ைத பவ களாக பாண க இ தன .

ல தைலவ க சி றரச க பாண ச க ைத அரவைண

அ ள த தன . அவ கள ஆ றைல வ ள த ைமைய பாண க
வ டாம பா ன . இ த வறிய கைலஞ கள வ றாத ர , தமி நில
எ மித ெகா ேட இ த .

இ ேபா வ ள கள தைலநாயகனாக பற நா ைட ஆ ேவ பா
இ தா . அவன ஆ ைக ஆ ற வா ெகா
வ ள த ைம நில எ பரவ ன. நா க ேதா பாண க பா ைய
ப றிய பாடைல பா ெகா ேட இ தன . த கள பசிைய ேபா க
யா இ லாத கா ப திய ட, காலி சல ைக க பைற
ழ க பா ைய ப றி பா னா பசி மற ேபாவதாக, அவ க ஊ
வ ெசா லிவ ேபாய ன . பசி தவ ரலாக பா மாறியதா , எ லா
நா நிைற தி தா . அேதா நி காம அவன கைழ
உ ச ெகா ேபான , ைல ெகா ேதைர த தா
எ ப . இ த கைதைய ேக ஒ ெவா வன மன ஒ
ப சிள ெகா ள வ கிற . இ உ ைமேயா, ெபா ேயா ெத யா .
ஆனா , இ த கைத எ ழ ைத , எ ற , எ ச க ,
எ ேவ த மிக அவசிய என ம க நிைன தன .

வ ைள த ெந ைல அ ன , வ வா க ய வாேளா வ
நி ேவ த ைடய வர கள ட , ம க வ ேயா ேச ஒ
ைல ெகா ைய ெகா அ வதாக ப க நா கள
ேபசி ெகா டா க .

தமி நில வ றி அைல பாண க , ஒ ைறயாவ

பற நா ெச தி பன . எ லா ம ன கள ட ப ச ெப ற
பாண க பா ய ட தா க ைணைய ெப றன . க ைண வ ற ேபாவேத
இ ைல. அ அவ கள நிைன கள ர ெகா ேட இ த .

பாண க த கள நிைனவ இ ம அ ல, நிைன மற

பா பாடலாக பா ய பாடேல இ த . கா நக நாள கா ய
காவ த ஒ வர , கைடவதிய அைல ெகா த பாண
ஒ ைற பா ேக டா ,   பா பற ைப ஆ கிறானா... அ ல
பாண கைள ஆ கிறானா?’'

நாள கா மிக அ கி தா ப ன பா க இ கிற . அ தா ேசாழ

நா ேவ த உய க வா ப தி. காவ வர ேக ட ேக வ
வ ைரவ ேலேய ப ன பா க வ ேச த . சிறி கால திேலேய
ேவ த கள அர மைன கள அ த ேக வ எதிெராலி த . இ த
ேக வ தன ஒ பதிைல ெகா த . அ த பதி
ேவ த கள உற க ைத ைல த .

ேவ த க எ ேபரரச கைள மறி நிைலெப றி த பா ய க .

அவ களா பா ைய ஒ ெச வட ய வ ைல. காரண , பா ய
மாவர , பற நா நிலவ ய அைம , பைட வலிைம இைவ
எ லா தா . ஆனா ச த ப ைத எதி பா கா தி தன .

இ த நிைலய தா கப ல , அ க நா ைட ஆ சி ம ன
ெச பன மாள ைக த ெசயலாக வ ேச தா .

அ ைறய தமி நில தி ெப லவராக வ ள கியவ கப ல . கப லைர

ேபா ற லவ கேள, மா றர ைழய , அரச அறி ைர
ெசா ல , ேபாைர த க , அவசிய என க த ப ட தா தைல
நட த காரணமாக இ தா க . அவ க நில எ றி அைல தப
இ தன . கட கைரய கா த ம , ஆய ய தய ம
இவ கள பாடலி ைவைய ன. பாைல நில தி ஊ ேசா ,
றி சி நில தி ள த க தமி கவ ைதகைள ெசழி ற ெச தன.

கப ல , பற நா ேபான இ ைல; ேவ பா ைய ச தி த
இ ைல. ஆனா , பா ைய ப றி பாண க ம ம பா யேபா
அவ ஆ ச ய ைதவ ட ச ேதகேம வ ெப ற . எ ேலாரா அதிக
கழ ப ஓ இட தி ப ைழக மலி தி . யா ைடய கவன ைத
சிைத ஆ ற க உ . அத அ ைமயாகாதவ கைள அ
ச தி த இ ைல எ ற அக பாவ தா கழி ஆண ேவ . எனேவ, கழா
நிைலெப ள ஒ றி ம இய பான கச கப ல உ வாகிய த .

ந நா அரச ேவ மாைன காண ெச ெகா த கப ல , பயண

கைள மி தியா , ச ஓ ெவ ெச லலா எ ெவ தா .
வாலியா ற கைரய அைம த ெச பன அர மைனைய ேநா கி ேதைர
ஓ ட ெசா னா . பாண கள ைத பக எ லா பா தி த
ெச ப , மாைலய தி ெரன கப ல வ த ெப மகி ைவ த த .

ப ைச நிற பய நிைற வழி க ேளா ெதாட கிய அ ைறய

இர . க ைள ப க ெதாட கிய அத ள ைவ ச ேற
மா ப டதாக இ கிறேத எ உண த கப ல , “இ எ ன க ?” எ
ேக டா .

“ேதன இ தயா , கி ழாய இ ந ள கைவ த

றிய க . நா க இைத  ேத க ' எ ேபா . உ கைள ேபா லவ க
 ேதற ' எ ெசா வ க ” எ றா ெச ப . அ ேபா வர ஒ வ ,
உ பத கான கறி ட கைள ழிசி பாைன நிைறய ெகா வ
ைவ வ ேபானா . அ த பாைனைய கப ல எ உ ண ஏ வாக
அவைர ேநா கி த ள ைவ க ய றா ெச ப , பாைனைய ஒ ைகயா
த ள யவ ைல. இ ெனா ைகய இ த ப ைய கீ ேழ
ைவ வ இ ைககளா த ள னா . அைத கவன த கப ல க ைள
ப கியப ேய ேக டா , “பக எ லா பாண க அ ள வழ கியதா ,
உன கர ேசா ேபா வ டதா?”

“இ ைல, ெப லவேர... அவ க அ ள வழ ந வா எ
இ என கிைட கவ ைல.”

“ஏ ?”

“அவ க பற மைலய பா ைய பா வ வ பவ க , எ
ெச ல யாத அள ெபா கேளா தா இ வ தா க . எ ைன ந
அறி த கீ பாண ட அ . எனேவ எ ேனா வ
ஆ கள வ ேபானா க .”

ெந ய ேல வ ெத த மா கறிய கா ச ைபைய க இ தப
கப ல ேக டா , “பற நா ேபா தி பவ க , இ த ப க ஏ
வ தா க ?”

  அ க நா ெத திைச எ ைல, ப ைச மைல ெதாட தா கிற .

அ த ப க இ ேவ வ பாைறய வழியாக பற மைல
ேபா பாைத ஒ உ . ஆனா , அ ைறயான பாைத அ ல. அதி
எ ப இவ க இற கிவ தா க எ ெத யவ ைல” எ ெசா லியப
தன கான கறி ைட எ க தா .

“பாைதைய ைறய ைவ தி ப அரச ற ” எ றா கப ல .

“மைல பாைதைய பா கா ப க ன அ லவா?” என ேக டா ெச ப .

“அவ ேத கிய வ ெகா தி தா , பாைதைய

பா கா தி பா . ைல கன கா யவ பாைதைய
ைகவ ட தா ேவ . ைகவ ட ப ட பாைதயா , வண க வளரா .
வண க ெப காத நா , வள டா . வளம ற நா நிைற தி ப
ம கள க ண ள கேள.”

“பற நா வளமி க . அ ம அ ல, பா ைய பா க ேபான யா ேம

பாைத தவறிேயா, வனமி க கள ட சி கி ெகா ேடா, வழி ெத யாம
இட ப டதாகேவா நா ேக வ ப ட இ ைல” எ றா ெச ப .

“பாைத ச ய லாத வழிய பயண ம எ ப ச யாக இ க

?” - கப ல திடமான ேக வ ெச பன ட பதி இ ைல.
பய இ த க த ெகா ேட இ த .

“பா , வ தினைர நி வகி பதி ேத தவ எ நிைன கிேற . ஆனா ,

வ ள த ைம எ ப நி வாக திறைம அ ல. அ ழ ைதய ர ேக ட
கண தி பா கசி தாய மா ைப ேபா ற .”
“ந க பா ைய வ ள இ ைல எ கிற களா?”

“பா ைய வ ள எ ேறா, சிற த அரச எ ேறா, எ னா இ ேபா

ெசா லிவ ட யா ” - தா ேப வா ைதகைள உண த வாேற கப ல
ெசா னா , “நாைள காைல நா ேவ வ பாைற வழியாக பா ய பற
நா ைழேவ .”

ெச ப அதி பா தா .

“ந நா அ லவா ேபாவதாக ெசா ன க ?”

“நா த மான தப எ லா நட வ வ இ ைல. வா ைததா ந ைம

வழிநட கிற . ஒ ப க பல ேநர வரலா ைறேய மா றிய கிற .
யா அறிவா , ஒ ைகயா ந பாைனைய த ளாம ேபானதா இ
எ ென ன நட க ேபாகிறேதா!” - கப ல வா ைதைய ேக ெச ப
ரசி சி தா .

ம நா காைல கப லைர, பற நா பா கா ேபா அைழ ெச ல

ஒ பைடேயா ெச ப தயாராக இ தா . “நா ப ேசாதி க நிைன ப
பா ைய, உன பைடபல ைத அ ல” - கப ல ர , பைட ட ேச
ெச பைன சா த . தன த ேத கப ல ற ப டா .

கப ல தன ண ச ெகா பா ைய அளவ ட ெச , ேவ வ
பாைறய வழிேய ேமேல ஏறினா . எ இ ேதா வ த நல , அவ ட
இைண ெகா டா . இ ேபா வைர அவ ப படவ ைல, அவ
வ இைண த த ெசயலா... அ ல நிைல த ஏ பாடா?

ஆனா , நல ப ப த . கப ல காலி ஏ ப ள
தைச ப . அ ேநர ஆக ஆக வலிைய . இ த இட தி ஆப
அதிக . எனேவ ேப ெகா தப வ ைரவாக தன அைழ
ெச ல ேவ என ேவா ேவகேவகமாக நக தி ெச றா .

வான பறைவ ட க வலைச வலைசயாக

தி ப ெகா தன. இரவ வாச கத திற க ேபாகிற . ப வ
ம வ இர பா ர க ெதாட கிய . ம ைண பா க கிற
ெவள ச இ எ வள ெபா ந எ ேயாசி தப நல
வ ைர ெகா நட தா . கப ல ஏேதா ப வ ேபா இ த , தி ப
பா தா . அவ ஒ ெசா லவ ைல, ஆனா , அவர க றிைய
அவனா உணர த .

“மைல இற க இ சிறி ெதாைல தா , அத பற சமதைரதா ”

எ ெசா லி ஒ ைகைய ப அவ உதவ னா .

“நா சிறி ேநர உ கா ெகா ளவா?” - ர தள , ஒ

ழ ைதைய ேபால ேக டா கப ல .

அவேனா   கீ ேழ இ அ த பைனய வார ேபா வ டலா ” எ

ெசா லி உ காரவ டாம கீ ழிற கி ெகா தா . அவ வலி
அதிகமாகி ெகா ேட இ த .

சமதைர வ த ட , பைனமர தி அ வார தி அவைர

அமரைவ வ ,   சிறி ேநர தி வ வ கிேற '' எ ெசா லி.
ெத ப கமாக ஓட ெதாட கினா .

கப ல வலி அதிகமாகி ெகா ேட இ த .  இ வள ேவகமாக எத

ஓ கிறா ?’ எ ேயாசைன ேதா றிய . ஆனா ,  இ ேபாதாவ
உ காரவ டாேன...’ எ ற நி மதி ெப வ டா .
ேநரமாகி ெகா த . பைனம ைடக பன தா க எ கிட தன.
அைத பா ெகா தவ தி ெரன ச ேதக வ த .  ஒ ேவைள
அவைள பா க ேபா வ டாேனா? அ த ைற தா ட ேவ ேம.
எ ப இ வத வ ேச வா ? ெப ண இத ைவ ப றி நா
ெகா ச ெசா லிய தா ேபாகாம இ தி பாேனா? இ ைல...
இ ைல... ெசா லிய தா அ ேபாேத ற ப ேபாய பா ,
எ ண க ஓ ெகா க, அேத ேவக ேதா வ நி றா . ைககள
ப சிைலக இ தன.

“இைத வாய ேபா ெம க ” எ றா .

“எ ன இைல இ ?”

“ தலி இைலைய வாய ேபா ெம க . கா வலி நி ற பற

ேக க ... ெசா கிேற ” எ றா . கப ல ப சிைலைய ெம றா . சிறி
ேநர கழி இ வ நட க ெதாட கின .

“ப சிைல பறி க ேபாவதாக இ தா எ ைன தலிேலேய

உ காரவ கலாேம, ஏ வ க டாயமாக பைனமர வைர கீ ேழ
இற கினா ?”

“பைனமர எ கள ல சி ன , மன த ம அ ல, பற
மைலய எ லா உய க அ ெத . அதன ட ஒ பைட வ
ேபானா , எ த ஆப வரா . அதனா தா பைன அ வார தி உ கைள
உ காரைவ ேத .”

தன எ ண அவன எ ண இ ேவ பா ைட
உண தேபா கா வலிைய தா ய ஒ வலிைய உண தா கப ல .

ெத ைன எ திைச வைள வளர ய த ைம ைடய . பைனேயா

த இய ப ேலேய ெச தாக வளர ய . இய தா ஒ றி
ண ைத த மான கிற . வைள ெகா காத பற நா இய
பைனய , பைனமர தி இய பற நா நிைலெகா ள .
ள ப றிைய ேபால அ த ன வைர உட சிலி தப வள
பைனமர , பற நா ஆேவச அைடயாள . அத நிழலிேலதா
பா கா க ப ேதா எ ற உ ைம கப ல வள கியேபா தா
இ ெனா வள கிய , ந ட ெபா ேப பா ய
பா கா தா வ வ ேடா எ ப .

- பா வ வா ...

வ ள ைய ேத ...

ெசழி வள தி த க , ேதா அள இ தன. அத ந வ

ெம லிய ேகா ேபால இ ஒ ைறய பாைதைய கவனமாக பா ,
நல நட தா . சிறி ேநர எ த ேப எழாம இ த . ய ,
காரமைலய ப ற இ அள இற கிய தா . வலி ச
ைற த ேபா இ த . கப ல ேப ைச ெதாட கினா .
“இ த கா எ வளேவா அழகான, வ ெகா ட வாசைன க
இ கி றன. அவ ைற எ லா வ வ , பன ைவ ஏ பற
நா ல சி னமாக ஆ கினா க ?”

“பன ெவ அழ அ ல; ஆ த . அ ஆ த ம அ ல; ேபரழ .
இ த மைல ெதாட எ அைல தி ேவள ம க , பன வ
ஒ ைற எ ேபா த கள இ ப ெச கிைவ தி பா க .
ைடய ேத கி கிட ந வஷ ஏறிய . அைல
தி பவ க தாக எ தா , எ த ைட ந பன ைத
ேபா , சிறி ேநர கழி அ த நைர அ வா க . எ வத வஷ
தா கா . அ ஒ வஷ றி. பன அழ , ஆ த , அ ம ... இ
எ வளேவா இ கி றன”- ேபசி ெகா ேட நைடய ேவக ைத னா
நல . கைத ெசா ல ஆர ப தா , கப ல ப வ ப னா வ
க ைற ேபால வ வா எ பைத அவ க டறி ந ட ேநரமாகிவ ட .

“பற மைலய பைனமர க ைள அ திய கிற களா?”

“இ ைல.”

“இ ச வ ைரவாக நட தா , இ ேற அ தலா .”

கப ல , ந ட ேநர கழி வலி மற சி தா . க ைள ெசா லி

இ கிறா என ெத த .

“ஏ ... ேநர கழி ேபானா , க த வ மா?”

“இற க ப ட க ஒ ேநர இ கிற . க மத ேபறி

திர ேபா அ த ேவ . அ ேபா தா கீ நா கி இ
உ ச தைல பா ேதா கிற க ெச . ேநர தவறினா , அ த ஆ ட
தவ .”

“உ ேப ேச க றி கிட கிறேத?”

“நா சி வ . ந க பா ேயா அம க அ த ேவ . ம ச
ெகா ய இ இற சா ைற ள ள யாக இற கி, ண தி
அளைவ ைற , க இ ேபாைத
வ ைதகா வா பா . அவேனா அம க அ நா தா
வா வ தி நா .”

கப ல , வா ைசேயா அவைன பா தா .  க ைள மி சிய இட தி

பா ைய ைவ தி கிறாேன!’ என ேயாசி ைகய , நல ெதாட தா ...
“ெப பாண ஒ வ , பா ைய  பைனய மகேன..!’ என வ ண
பா ள பாடைல ேக கிற களா?”

“இ ைல.”

“ நிலா நாள அ த அ ய கா சிைய காணேவ ேம! ஆதிமைல

அ வார , ஊ ம றலி எ ேலா திர க, ேப யா ம , பைற
 ழ கி,  பைனய மகேன...பைனய மகேன!’ என பாடைல பாட
ெதாட கினா , பற நாேட எ ஆ ” - ெசா ேபாேத ள
தி தா நல .

 தன ஒ வர , நா ைட ஆ தைலவைன இ வள ேநசி பதா!' - ப ற

நா , அரச அரச ெதாழி ெச வர க ம க
இைடேய இ லாம ேபான அ மயமான ஓ அ சர பற நா
இ பைத பா தா கப ல .  இ தா லவழிய நட ஆ சி , பற
அரசா சிக உ ள ேவ பா ' என நிைன தப கப ல ேக டா .

“உன பாட ெத மா?”

“பற ைப ப றி பா ைய ப றி இ வ பா ெகா ேட
இ ேப . அ ம அ ல... எ க ல பாட என ெத .”

“உன ல பாட இ க . பா ய ல பாட உன ெத மா?”

“ெத . மாவர  எ வ ’ய ட இ அ ஆர ப கிற .”

“அைத பா வாயா?”

“நா , பாண அ ல; பா ய ல தவ அ ல. எனேவ, நா அைத

பா வ ைற அ ல.”

இ வள ேநர ேபசிவ த நலன ட இ த ைறயாக ஒ தகவ

கப ல கிைட த . பற மைலய பா ய லம க ம அ ல,
ேவ ல தவ இ கிறா க எ . ல தைலவ ஆ நா
ேவ ல தவ க இ ப இ ைல. அ ப ேய இ தா , மர
ெந மைற இ பைத ேபால, ஆ ேவா கான ஆப அத
மைற தி . ேயாசி தப வ ெகா த கப ல நைட, ச ேற
ப த கிய .

“வ ைர வா க ” எ றா நல .

“இ த த ைப கள ைன ேமெல லா அ கிற . அ தா ...” எ

சமாள க ஒ காரண ைத ெசா னா .

“இ த க எ ன ெபய ெசா ன க ?”

“த ைப க . ேசர ேவ வ நட தியேபா , அ தண க இ ேபா ற

த ைப ெகா தா சட கைள ெச தா க .”

“நா க இைத  நா க தா ' என ெசா ேவா .”

“அ ப யா? இ யா ைடய நா ைக அ த ... ஏ இ த ெபய ?”

“அ க காதலி த ேபா நட த நிக .”

“க ள ைவையவ ட கள ட ய அ லவா காதலி ைவ!

அ கன காத கைதைய கால வ ேக ெகா ேட
இ கலாேம... ெசா ” எ றா ஆ வ ட .

“என காதலிைய பா க, ஒ தா ேபாவைதேய,  இ வள

ெதாைலவா?’ என ேக டவ ஆய ேற. கன கைதைய ேக டா ,
இ ேகேய மய க அைட வ வ க .”

“ஏ ெகனேவ என ச மய கமாக தா இ கிற . ஆனா காதலி

ஆ றேல, மய க ந காம ைவ தி ப தாேன!”
“ கனாவ பரவாய ைல. ஆ க தா ேபானா . ஆனா
வ ள ேயா, அவைன பா க பதிெனா க தா வ தா . எ ன
இ தா வ ள நிலமக அ லவா? அவள ஆ ற ச ேற அதிக .”

  றி சி நில தைலவ கைன ப றி எ வளேவா

ேக வ ப கிேறா . ஆனா , இவ றி தியேதா இட தி
இ கைதைய ெதாட கிறாேன!’ எ கப ல ஆ ச ய ப ட கண தி
இ அவ கைதைய ெதாட கினா .

“இ த காரமைலய அ வார தி அைம , ல ெதாட கியெதா

கால . இ த கால தி பய க வ ைளயைவ திைனைய அ ,
கிழ கைள ப கி , ெகா வ ேச ப இ வள க னமாக
இ கி றன. அ ேபா எ ப இ தி ? காவ ேபா
பறைவகள ட இ , வல கள ட இ கா பா றி
ெகா வ வ ெப பா .

வ ைள ச கால ெதாட கி வ டா , க எ வ திைன ல

கா க ேபாவா க . வயதிேல இைளயவனான  எ வ ’தா , க ட
எ ேநர இ ேதாழ . கீ மைலய வ ைள சைல பா கா
ெகா வ ேச ப அவ கள ேவைல. அ த ஆ பய க மிக
ெசழி வள தி கி றன. பய க ற ெதாட ேபா தா
ேவைலய க ன ெத ய ஆர ப . மா மிளா கிள
வக இ ப ற உய ன க எ லா பய கைள ேமய, பகலிேல
வ ; யாைனக ப றிக இர வ . இவ றிட இ
வ ைள சைல கா க ேவ . வய ந ேவ ைனமர தி பர
அைம த ைட, தழ , கவ என பல க வ கைள ைவ வ தவ தமாக
ஓைச எ ப , வ ைள சைல பா கா தன . இர -பகலாக க வ ழி ேபா
இ க ேவ . கா ேல கிைட ேதைன கிழ ைக
தி ெகா , பல நா க இ வ பரண ேல த கிய தன .

ஒ நா காைல, கா ப றி ட ஒ உ ைழ வ ட .
கா ப றி, பய கைள அழி பதி மிக ேவகமாக ெசய பட ய . மிக
வ வான ப கைள உைடய அ , லி ட ேபா வ லைம
உைடய . பரண இ இற கி வ இ வ வர ய கி றன .
அ ஓ வ ேபா சிறி ர ஓ த மைற ெகா , இவ க
ம பர ஏறிய வ ைள சைல தி ன உ ேள ைழ வ .
ம ப வர இ கி றன . இ ப ேய பல ைற நட தி கிற . அ த
ப றி ட ேபாவதாக இ ைல.

  எ வ ... ந பரண ேலேய காவ நி ெகா . நா இ த ப றி

ட ைத காரமைல அ பா வர வ வ கிேற ” என, வ ேலா
ற ப ேபானா க .

யாைன ட ைத ட எள தி வர வ டலா . ஆனா ,

ப றி ட ைத வ ர ெச வ எள அ ல. த
ஒள ெகா ; திைச மா றி ந ைம ஏமா ; எள தி ஓடா . தன
உய ஆப என அ உண தா ம ேம த ப ஓட ஆர ப .
இ ைல எ றா , அைத நக த யா . க அைத நக த
ெப பா ப டா . அவ ைடய ேதா உைறய இ த அ க
ஒ ெவா றாக த தன. க , ேவ ைடயா வதி மிக வ லவ . அவ
அ எறி எ த இல த பா . ஆனா , அ அவ ைடய எ த
வ ைத பல அள கவ ைல. ப றி ட ைத க டா , லிேய
ப வா . ஒ ைற வரனா எ ன ெச ய ? எ லா அ க தர,
கைடசிய ஓ அ ம ேம மி சிய . அைத றிபா எறிய ந ட
ேநர எ தா . அ த ப றி ட தி தைலவ யா எ பைத அவ
க டறி , அத றிைவ அ தா . அைவ த ஓ ய
ேவக தி அ ைத ததா... இ ைலயா என ெத யாத நிைலய , உ ேள
இ காைத கிழி ப ேபால ஒ ச த வ த . ப றிகள ஓ ட எ ன
எ ப அத பற தா ெத த . மைலைய கட வைர அைவ
நி கவ ைல.

அவ ைற வ ர வ தன பர ேநா கி நட க ெதாட கினா க .

ைக, கா க எ லா சிகளா கீ றி, ர த வழி த . உ சி ெபா
ஆகிவ ட . க நா வற உ ள த . அ த திைசய
ேவ ைக அ கி ஓ அ வ இ ப ெத . ந அ த அ த
இட ேபானா . ெப ஓைச ட அ வ ெகா ெகா த .
ைகய இ த வ ைல ேதா ைபைய சி பாைறய ைவ வ ,
நைர ேநா கி நட தா . ந ளக கா றி மித வ அவ ம ப தன.
ள சிைய உண தப ந ப க ன தா . பாைறய ப ற இ
சி ெபாலி ேக ட . அ வய யாேரா ள ெகா ப ேபா
இ த . யா என உ பா தா ெத யவ ைல.  ச அ கி ேபா
பா ேபா ' என நக ேன ெச றா . அவன க கைளேய அவனா
ந ப யவ ைல. ெகா அ வ இ ச ேற வ லகி அவ
ெவள ேய வ தா . தா வா வ இ வைர பா திராத ேபரழ . க
இைம டாம பா தா . ந வ தைல சி ப யப இ த ப க
தி ப னா . இ வள ேநர அவ எறி த ெமா த அ க த
இ பா வ அவ ம எகிறின.

எ வ , எ தைனேயா ைற ெசா லி பா தா ,
  திைன கதி ப நி கிற . அ த
அவைள ேத ேபாேவா ’' எ . ஆனா கேனா, ஒ நா ட
தாமதி க தயாராக இ ைல. அ ற கதிைர எ ேக கா பா வ ? எ லா
பறைவக வல க அவ க காவ கா த நில வ ேச தன.
பறைவக எ லா திைன கதிைர தி வ பர ேம உ கா
ஓ ெவ தன. வ ல க பரண அ வார நிழலி இைள பாறின.

பல நா க அைல , ப ைசமைல ெதாட இர டாவ அ கி

இ வ ளய இ ப ட ைத க டறி தன . அ த இட ைத
பா த எ வ ெசா னா , “இவ க ந ைம ஏ க மா டா க .”

“ஏ ?”

“இவ க ெகா ல . நாேமா ேவட ல . எ ப ஏ ெகா வா க ?”

“ஏ ெகா ளேவ ய வ ள ம தா . ம றவ கைள ப றி ஏ

ேயாசி கிறா ? அவள ச மத ெபற வழி ெசா .”

ேபசி ெகா தேபா , வ ள த ேதாழிகேளா ேபாவைத பா த

எ வ ெசா னா , “இ த மைல ெதாட ேலேய அழகான மன த நதா
எ நிைன தி ேத . ஆனா இ ேபா தா ெத த .”

“எ ன?”
“அழ எ றா எ னெவ ?”

எ வ ெசா னேபா க மகி சி தா . இ வைர இ லாத ஒ

ேபரழகாக அ த சி இ த . அத பற அவைள ச தி ேபசி,
அவள ச மத ெபற நட த ய சிக எ தைனேயா. ஆனா , ஒ
ைக டவ ைல. இ த கா அவ அறியாத எ இ ைல. எனேவ,
எைத ெகா அவள மனதி தன த இட ைத ெபற யவ ைல.
க எ ன ய சி ெச தா , வ ள ஏெற ட பா பதாக
இ ைல. திைன ல கா ப பறைவகைள கவ க ெகா
வர வ , மா க வ தா த ைபயா ஒலி எ ப ர வ மாக
வ ள வழ க ேபால தன ேவைலகைள பா ெகா தா .

க தா வழிேய ப ற கவ ைல. ஒ நா எ வ ஓ ஆேலாசைன

ெசா னா . “அவ திைன ல கா வ தி வழிய , அ வ கட
சிறி ர தி சர ெகா ைற மர ஒ இ கிற . அ த இட அவ
ேபா ேபா , ந அவள எதி ப நி ேப . உ காதைல ெசா .அவ
ஏ ெகா வா .”

“அ த இட தி அ ப எ ன இ கிற ?” எ க ேக டா .

“அ த இட க ைல ெகா பட கிட கிற . அவ மாைல

ேநர தா வ வா . அ ேபா தா ைல மலர ெதாட . அ த மன
யாவைர மய . கா எ க த வ . உ காத அ ேக
ைக ” எ ெசா லி அ ப னா .

க அவ ெசா ன இட தி அவைள
எதி ெகா ேபசினா . த ைறயாக அவ
அவன ட ேபச ெதாட கினா . ஆனா , அ த ேப சி
காத இ ப ேபால ெத யவ ைல. கா
த ப ேபான ஆ ைய வ சா பைத ேபால தா
அ த வ சா இ த .

எ வ, இ ெனா ேயாசைன ெசா ல வ தேபா , க

த வ டா . “காத , ச ப த ப டவ கள சாம திய தா தா
ைக ” எ ெசா லிவ ற ப டா . வழ க ேபால வ ள ெச
வழிய எதி ப டா .
“உ ைன ஓ இட அைழ ெச ல வ கிேற . ந எ ேனா வா”
எ அைழ தா .

அவேளா,   திைன ல ேபாக ேவ . ேதாழிக கா தி பா க '’

எ காரண ெசா லி ம தா .

“அதிக ேநர இ ைல. சிறி நாழிைக வ தா ேபா ” என வலி தினா .

வ ள ேவ வழிய றி, “ச ” என தைலயா னா .

க , அவைள அைழ ெகா ெச றா . இ வ எைத ேபசி

ெகா ளவ ைல. ச தவ க ேப ைச ெதாட கினா ...

“உ தா வ ள கிழ எ க ேபான இட தி இ வலி க

உ ைன ஈ ெற ததா ,  வ ள ' என ெபய ைவ தா களாேம?”

“அ ஊரா ெசா காரண . உ ைம காரண ேவ ” எ ம

ெசா லி நி தி ெகா டா , எ னெவ ெசா லவ ைல.

சி ேறாைடய ந ஓ ெகா த . க ேம கா பதி அைத

தாவ கட தன . அ த இட தி தன யாக ஒ ைற மர இ த . க ,
வ ள ைய அ த மர அ வார தி ேபா சிறி ேநர நி க ெசா னா .
அவ மர தி அ ேக ேபானா . கேனா, நேராைடய அ கி
இ சி பாைறய அம ெகா அவைள
பா தப இ தா .

 எத இ ேக நி க ெசா கிறா ?' எ ற

ேயாசைனய ேலேய அவ நி ெகா தா . ேமேல
பா தா . மர க கா ெமா மாக இ தன.
ஒ ட இ ைல.  இ எ ன மர ? இ வைர பா ததி ைலேய...’ என
ேயாசி தா . மர தி ம ைக ைவ , ப ைடைய சிறி உ
க பா தா . எ ன மண எ பைத அவளா அ மான க
யவ ைல.

“நி ற ேபா மா?” எ ேக டா .

 கேனா, “இ சிறி ேநர ” எ றா .

மர ப ைடக ேட எ ப வ ைச ஒ ேபா ெகா த . அைத

உ பா தப வர களா ப ைடகைள ெம ள வ னா . அவ ,
ஏேதா ஓ உ ண ேதா றிய . எ னெவ ெத யவ ைல.

“ ற படலா ” எ றா க .
அவ ற ப டா . நட வ ேபா அ த மர ைத ம ம
தி ப பா தா . ஆனா , கன ட எ ேக கவ ைல. இவைள
எதி பா ேதாழிக கா தி தன . வ த , ச ேற ேகாப ெகா டன .

ம நா ெபா வ ய க ற ப டா . “எ ேக?” எ எ வ
ேக டா .

“ேந வ ள ைய அைழ ெச ற இட ” எ றா .

“ம அேத இட கா?”

“ஆ ... காரண ைத வ ெசா கிேற ” எ ெசா லிவ ற ப டவ ,

“ திய பர ஒ அைம ைவ. நா தி ப வ ேபா வ ள உட
வ வா ” எ ெசா லி ெச றா .

எ வ ஆ ச ய ேதா பா தா . க வழ க ைதவ ட உ சாக ேதா

ெச றா .

ேந ச தி த இட திேலேய வ ள ைய ச தி தா .   சிறி ேநர

எ ட வா'’ எ அைழ தா . அவ தன ேவைல இ பதாக
ெசா லி ம தா . க ம அைழ தா . வ ள ேயா, “மர கள
எ வ ஒ அதிசய அ ல” எ ெசா லிவ நட க
ெதாட கினா .

“இ த ஒ ைற ம வா. இன நா உ ைன அைழ க மா ேட ”
எ றா க .

அ த ரைல ம க யவ ைல.

“ச ... இ த ைற ம வ கிேற ” எ ெசா லி ற ப டா .

இ வ ேந ெச ற வழிய நட தன .

வ ள ேக டா ... “ எ ஏ உன ெபய ைவ தா க ?”

“நா மிக அழகாக இ ததா , இ த ெபய ைவ ததாக என தா

ெசா னா ” - பதிைல ெசா ைகய கன க எ லா ெவ க
 த .

“எ க ஊ எ வைக க உ . அதி ஒ வைக க   '

என ெபய ” எ றா வ ள.

“க எத இ த ெபய ைவ தா க ?” எ ேக டா க .

“ெத யவ ைல. மய த ைம இ பதா இ த ெபய ைவ தி பா க

என நிைன கிேற ” எ றா வ ள.

க தி ப அவைள பா தா . அவ தைல ன தி தா . ஆனா

அவள க தி பட த ெவ க ைத மைற க யவ ைல.

ேபசியப ேய அ த நேராைட அ கி வ தா க . க வழ க ேபா அ த

இட தி இ த சி பாைறய ம ஏறி அம தா . வ ள , மர
அ ேக ேபாக ஓைடைய தா தி , தைல கி பா த அ ப ேய
அதி நி றா . அவ க கைளேய அவளா ந ப யவ ைல.
உைற ேபானவளாக, க ண ைம ெகா டாம பா தா . எதி இ த
அ த மர வ க கின. ம ச நல
ஒ கல த வ ண தி ய காைத ேபால ந வ த மல க . மரேம
நிர ப வழி ைடயாக நி ஆ ய . ஒ சி றிைல ட
ெத யவ ைல. மல மன கா எ பரவ, அ த ெவள ேய
மண கிட த . ந பேவ யாத அதிசய ைத பா தப இ த வ ள,
தி ப கைன பா தா .

“ேந ஒ ட இ லாத மர தி , இ மர எ க
கி றனேவ எ ப ?”

க ெசா னா , “ெப ைடய அ க தா மல மர இ . ேந

ந இைத ெதா த வ னா . உ கா ைற அத ப ைடக
க க க தன. இத அ தைன ெமா க உ ெப ைம
பா ேதா ய . பல ஆ கா தி பற அ ெப தி ள .
இத ெபய ஏழிைல பாைல. இ த வன தி இ ப ேபரதிசய கள
இ ஒ .”

அ த ெமா த க தன இ மல தனவா? வ ள உட
சிலி த . ஓ ெச அ த மர ைத க த வ னா . ப ைடகள ம
இத வ தமி , இ க த வ னா . க கள ந வழி த .
அவள மா பக கைள க க தி அ தின. ெம மற க க
ெச கினா . மர கி கைள உதி த .

அவள அைண இ ேபா க இ தா . அவள கர க

இைண க க ைத இ கின. அவள கீ உத ந கிய . அத
வள ப இ த சி ம ச தி இ கன பா ைவ நகரேவ
இ ைல. இ வர கா ேமாதி தி ப ன. காத அன அ க,
ஏழிைல பாைல ேடறிய . க ெசா அவ கள உட கைள
ன. ஆனா உ மல ெகா ேட இ தன.

- பா வ வா ...

.ெவ கேடச - ஓவ ய க : ம.ெச.,

பர அைம க, காைலய இ ேத இட ேத ெகா தா எ வ.
அவ க , வ ள ேயா வ வா எ பதி எ த ச ேதக
இ ைல.  ேந ேற க அைழ த இட , வ ள த ேதாழிக
ெத வ காம ெச றி கிறா . ஒ ைற கன ப னா ெச றா ,
பற கால வ ெச ெகா ேட இ க ேவ ய தா . அத
சிற த உதாரணேம நா தா ' எ நிைன ெகா வா .  இ
வ ள ட தா க வ வா . ஆனா , ம அேத மர ைத பா க
ஏ அைழ ேபானா எ ப தா வள கவ ைல' என ேயாசி தப ேய
பர அைம க ஏ வான இட ேத ெகா ேட இ தா .
ப ைசமைலய யாைன ப ள தி ெத திைசய இ த
க , ஒ ேவ ைகமர தன நி றி த . இ ப
ஓ இட தி , தன த ேவ ைக மர ைத யா
பா தி க மா டா க .

எ வ , அத ம ஏறி அத உ சிைய அைட தா .

ேம ெகா ப நி நா ற பா தா . ெமா த
மைல அ த ேவ ைகமர கீ பண இ த .
கா , எ லா திைசகள இ ழ வ த . தன ேவக ஏ ப
ேவ ைக மர ைத வ ர களா ேகாதி இைச ெச ற கா .

இ க வ ள தைலநா இர . றி சி நில தி ேபரழேக

இ த நா காக வ வைம க ப ட தா . ைக எ ர தி
ெவ ளக கிட க, கா க அ ய கா மித க, காம ெப ,
காத தைழ க இ ேவ ஏ ற இட என எ ண யப கீ இற கினா .

அ பக வ கா ஒ ெவா திைச ஓ னா .
ெச வ வ ப க தி வ ைள த ச தனமர ஒ இ ப அவ
ெத . ந பக கட தேபா ச தனமர கிைளகேளா ேவ ைகமர
அ வார வ தைட தா . வ ேபாேத சிலா ெகா ைய அ வ தி தா .
ேவ ைகமர தி உ சிய , நா கிைளக ந வ ச தனமர
க ைடகைள கி அ கி, சிலா ெகா யா இ க க னா .
ெகா கள ேல மிக உ தியான சிலா ெகா . இ வள உயர தி , பரைண
உைலயவ டாம இ க ப தி ஆ ற அத தா உ . அத
இ ெனா சிற த ண , ெகா ைய அ த நா க வைர அத சா
கசி ெவள வ தப ேய இ . அதி இ வ ந மண ஈேட
கிைடயா . ச தனமர வாச தி , சிலா ெகா ய ந மண ேதா ேவ ைகமர
உ சிய தி திைச எ லா ப ைசமைல கா ைற அ ள அைண
எ றி சி தைலவ தைலவ நட ஆதி , எ ல ைத
ெப கி, காதைல தைழ க ெச .

ெப மித ேதா ேவைலைய த எ வ , திைன ன கா இட

வ தேபா மாைல மய கி, க க ெதாட கிய . அவ எதி பா த
ேபாலேவ வ ள ேயா க வ தா . காதலி க ெதாட கிய ைக
ஓ அழ இ கிறேத, மன த கைள க மல க மய கால
அ தா .

க ேக னேர ேம திைச ேநா கி ைகைய கா னா எ வ.

தைலைய உய தி ேமேல பா தா க . ‘நிலவ ேல பர
அைம வ டானா?’ எ ப ேபால இ த அவ பா ைவ. ‘நா அைத
ேநா கி ப அைம தி கிேற . அ ேபாவ உ ேவைல' என
பதிலள ப ேபா இ த எ வய பா ைவ.

க வ ள ப ெதாடர, த ப த ஏ தியப நட தா எ வ.
தன ப னா இ தா எ வள வ ைளயா ?  சி ன சி ன
சி க எ ன அ த ?, இ பதிலா... ேக வ யா?, இ வள ெம வாக
ேபச மா? ப ெதாட ஓைசேய ேக காம இ கிறேத! அவ
வ ள ைய அைழ வ கிறானா... அ ல ம வ கிறானா? தி ப
பா தா அவ கள ெந க ைல வ . ேவ டா ' என
ேயாசி தப ேய, ேவ ைகமர அ வார வ தா எ வ. ப த ஒள அ த
இட பட ேபா தா ெத த , க வ ள ஏ ெகனேவ அ
வ அம இ த . எ வ அதி ேபானா .

“எ ைன ப ெதாட வ கிற க எ ற லவா நிைன ேத !”

“மன தனா காதைல அைழ வர யா ; காத தா மன தைர

அைழ வ .”

எ வ ய ட , ேபச வா ைதக இ ைல. வண கி வ ைடெப றா . அ ேபா

எ வய ைகய ஒ ெபா ைள ெகா தா க .

“எ காதலி ப ” எ றா வ ள.

அவ க மர ஏண ய ஏறி ெச பரண அம தன . எ தி த
இ இ , கா இைசைய ர த . அைச இைலக
இைடய வ ம க க சிமி ன.
“இ தைன க க இைடய நா ெவ க கைளவ எ ப ?” எ
ேக டப வ ள நாண னா .

க ெசா னா , “ெவ க கைளைகய இவ ைற பா க க க ஏ

நம ?”

ட அைணவ ேபால ேப ர ெம ள அைண த . ேவ ைகமர தன

கிைளகைள அைச க ெதாட கிய . ச தன வாச சிலா ெகா ய
ந மண இற கியேபா , கா எ க த பரவ ேமெல த .
மர தி ெகா ெபா றி இ த ஆ ப லி ரெல ப , தன ைணைய
அைழ த . ஓைச ேக ட திைச ேநா கி க தி ப யேபா , அவ
க ன த வ ள ெசா னா , “அ தவ காத கா ப ப ைழ.”

“ தலி அதன ட ெசா ” எ றா க . சிதறி ெதறி த வ ளய

சி ெபாலிைய, கா எ அ ள ெகா ேபான கா .

எ வ , காரமைலய அ வார தி இ தன ஊ வ ேச தா .

“ க எ ேக?” எ ேக ட ஒ ெவா வ ஒ பதிைல

ெசா னா . இ வைர அைடயாத ஒ மகி ைவ இ ேபா அைட தி பதாக
அவன மன ள தி த . க த த காத ப ைச பா தா . அ
ஒ ேபா இ த .  இைத எ ன ெச வ ?' என ேயாசி தப
ைட த , ப க தி ந நிைற தி த ைப ட தி ேபா டா .
ந இ மி க இைடவ டா வ தன. அ த ந , பழ சா ேபால
மாறி ெகா த .

அைத கி ைவய ஊ றி ஒ மிட தா . அத ைவ ஈ

ெசா ல வா ைதகேள இ ைல. மன த க யா இ வைர இ ப ஒ
ைவைய அ பவ தி க மா டா க . ட தி இ த ெமா த ைத
தா . ட தி கீ அ ப ேய இ த . ம ட
நிைறய த ணைர ஊ றினா . ந , பழ சாறாக உ மாறிய . ம
அைத க ண தேபா , கா கீ ற இ ெப ஓைச
ேக ட . ட ைத அ ப ேய ைவ வ ெவள ேய ஓ வ பா தா .

ைகய த ப த கேளா மன த ட . ேவ வ பாைற ப றமாக

நட , கா ெத திைச ேநா கி ெச ெகா தன .  யா இவ க ?'
 இ த ந ள ரவ ப த ஏ தி எ ேக ெச ெகா கி றன ?' என,
ஊ இ த ஒ ெவா வ ஒ ச ேதக எ த . கிழவ
ெசா னா , “நா கீ ேழ இற கி ேபா , அவ க யா ... எ ேக ேபாகி றன ...
எ ன இட ேந த எ ேக ேபா ” எ றா .
“ந ம தா த ெதா வ டா ?”

“இ ந இட . ந ைம ஒ ெச வட யா ”

“ச '' எ சில ம ற ப ெச றன .
ம றவ க ைல கா தப ேமேலேய நி றன .

கிழவ எ வ னா நட க, இைளஞ சில

ப ெதாட தன . மைல ச வ ேவகமாக இற கின .
எ இ ேதா வ த பல த கா அவ ம ேமாதி ெச ற . எ வ ,
பரைண ேநா கி நிைன ெச ற .  இ த கா பர தா மா?' என,
மன சி னதாக அ ச உ வான . அவ ெத திைச உ சிைய
அ ணா பா தா . ம கணேம அ த ச ேதக உ ெகா ட ,
 ஒ ேவைள ேவ ைகமர உ தி த ள யதி இ தா இ த கா ேற
உ வாகிய ேமா?'

ெப கட ந ேவ மித சி ெத ப ேபா , உ சி கா
உ ள ைகய ஆ ெகா த பர . ெவ ர தி ெப யாைனய
பளற ேக ட . யாைனக ய கி கி றன. நிலைவ பா தப
இ த வ ள ெசா னா , “இ சிறி ேநர தி இர க மலர
ெதாட .”

“எ ப ெசா கிறா ?” - ெம லியதாக ேக ட கன ர .

“ வ ேமலித வ லக ெதாட கி, றா நாழிைக ய ேபாகிற .”

“நா பர ஏற ெதாட ேபாேதவா?”

“இ ைல, ந க ஆ ப லிய அைழ ைப ேக தி ப யேபா .”

“ந எ த மலைர ெசா கிறா ?”

“மல கள ஏ ேவ பா ? எ லா மல க ஒேர இன தா … ெப
இன .”

இர மல க மலர ெதாட கின. திைச எ திய ந மண பட த .

 கி அட த கீ திைசய இ ழலிைசைய கா
அ ள வ தேபா , அத ட காதலி உய ேராைச இைண த .
ேவ ைகமர நிைலெகா ளாம ஆ ய .

த ப த ஏ தி, க ரேலா ெச ெகா தவ கைள, ேவட ல

கிழவ மறி ேக டா ...

“எ ேக ேபாகிற க ?”

கிழவன ேக வ ெப ரலி பதி ெசா னா ஒ வ ,

  நா க ெகா ல ைத ேச தவ க . ப ைசமைலய ஈர கி கீ
இ கிேறா . எ கள லமக வ ள ைய காணவ ைல. ேந காைல
வ லகி, திைன ன கா க ெச றா . ஆனா , அவ பர
ேபாகவ ைல. எ ேக ேபானா என அவ ேதாழிக ெத யவ ைல.
அவ களாக ேத பா வ , மாைலய தா எ கள ட வ
ெசா னா க . அ ேபா த நா க ேத வ கிேறா . எ ேக
காணவ ைல. கீ திைச ஒ ெச ள . நா க யாைன ப ள
ேநா கி ேபாகிேறா ” எ றா .

எ வ , அ ேபா தா ஆப த .  இவ கைள அ த ப க

ேபாகவ ட டா ' என ேயாசி ைகய , கிழவ , “இ த ெப கா
ந க ம எ ப ேத வ க ? நா க உட வ கிேறா . ஆ
ஒ ப கமாக ேத ேவா ” எ றா .

ஆப , ேபராப தாக மாறியைத எ வ உண தா .  எ ன ெச யலா ?' என

ேயாசி பத கிழவ , “ஏ நி கிற க ... ற ப க ” எ ெசா லி,
அவ கேளா நட க ெதாட கினா .

“ச நி க . நா ம றவ கைள அைழ வ கிேற ” எ

ெசா ன எ வ , அவ கள பதிைல எதி பா காம ைல ேநா கி வ ைர
ஓ னா .  ச , இ த ஆ கேளா ெச ேத வ ந ல தா '
என ேயாசி த அவ க , அவ வ வைர ெபா தி க ெச தன .
ெகா ல ைத சா த ஒ ெப யவ ம ெசா னா , “அ த
ல ெப க ஆப எ றா , உ கைள ேபா உதவ ெச ய
இ ெனா வ இ த கா இ ைல” என. கிழவ ச ேற
ெப மித ேதா தைலயைச தா .
அேத ேவக தி எ வ மைல ேம இ இற கி வ தா . அவ
ப னா ஒ வ ைப ட ைத தைலய ைவ கிவ தா . ேவ
ஆ க யா வரவ ைல. ‘எ ன... இவ யாைர அைழ காம ,
பாைனேயா ஒ வைன ம அைழ வ கிறா !’ என ேயாசி ைகய ,
‘ ம றவ க எ லா ஆ த கேளா வ கிறா க . அவ க வ வத
ந க இ த பழ சாைற அ தி இைள பா க ” எ ெசா லி, கி
வைளய ஆ ஒ வைளயாக அ த சா ைற ெகா தா .
பழ சா றி ைவயா அ த த எ ைலய ற மய க தா , ‘ இத
நிக இ த உலகி எ இ ைல'’ என ஆளா அைத கழ
ெதாட கின .

பாைன, வ த த . அத இ ெனா வ தைலய பாைனேயா

வ ேச தா . ைட எ அ த பாைனய ேபா டா எ வ. அ த
எ ேலா தன . கிழவ ம ல ப னா ,

“  நிலமக ... லமக ' என எ ென னேமா ெசா னா க . இ ேபா

பழ சா ைற க தி ெகா கிறா க ” எ ெசா லி ெகா ேட
றா வைளைய அ தியவ , மய கி சா தா . எ ேலா
வ டாம அதிம ர ைவய கின .
அவ க ேபா சி திய ளக இ த க எ சிதறின. அத
வாசைன கா றி கல எ பரவ ய . க ச திைய
அதிக ெகா த பா க , கா வ இ ெப ேவக ெகா
இ வ தன. பா கள எ ண ைக, கண கி அட காம இ த .
ஒ ெவா ஒ பா வ ேச த . கள இ த
பழ சா ள ைய அவ ைற த நாவா ந கின. லி ஓர இ த
ைனஈ கிக அவ றி நா கைள இ களாக அ தன. ஆனா ,
பழ சா றி ைவ அவ ைற வ வதாக இ ைல. ம ந கின.
அ ெதா ைட வைர நா இ களாக பள த . எ லா பா க
நா க இ களாய ன. அ றி இ இ த க  நா க தா
க ' ஆய ன.

கைதைய ெசா லியப , நல ேநா கி நட ெகா தா .

ப ெதாட வ ெகா த கப ல , க க வ ேபா இ த .
எ இ அட த . நல , இ ெகா ச ெகா சமாக
மைற தா .

கப ல ம நிைன தி ப ய ேபா ம நா ப பகலாகிய த .

நட த கைள ைப மறி, பசி அவைர எ பய . சாண தா ெம க ப ட ஒ
லி இ த மர ப ைகய ேம அவ ப க ைவ க ப தா .
க வ ழி எ தவ , தா எ இ கிேறா எ ப ழ பமாக
இ த . ‘இ எ த இட ? இ ேக எ ப நா வ ேத ?' எ ேக வக
எ தப இ தன. அவர வல காலி ப சிைலெகா க
ேபாட ப த . வ தி ைணய ஓர சி வ க
வ ைளயா ெகா தன ; சி பைற ஒ ைற ேகாலா அ
ஒள ெய ப யப , ெந மாக ஓ ெகா தன .

“ேந த ளா த மாறி வ த இவ தானா?” எ ஒ சி வ

கப லைர பா ேக வ ஓ னா .

 நா எ ேபா த ளா வ ேத ?' என ேயாசி ைகய , ச ழ பமாகேவ

இ த . கப ல எ வ ட தகவ கிைட த நல அ த இட வ
ேச தா .

“இ எ ன ஊ ? நா எ ேக இ கிேற ?”
“ந க வரேவ ய இட தா வ தி கிற க . ஆனா , வ த
ெத யாம வ த க .”

“ ப யாக ெசா ” எ றா கப ல .

“உ கள வல கா தைச ப ற வ ட . அ த நிைலய உ களா

அதிக ெதாைல நட க யா . நட க, நட க வலி ட தா ெச .
ெபா ேவ மைற ெகா த . இ வத இ த இட வ
ேசர ேவ . இைடய நாக கிட ேவ . இ த கா எ தைன
வைக பா க இ கி றனேவா, அ தைன வைகயான பா க அ
உ . நா க ெவள ய இ வ யாைர , அ த ப கமாக
அைழ வர மா ேடா ; ஆ ைற றிதா அைழ வ ேவா . ஆனா ,
உ க அ ப டதா ஆ ைற ற யா என ெத வ ட . ச ,
நாக கிட கி வழிேய ேவகமாக அைழ ெச லலா எ றா , ந க
பைனமர ைத கட பத உ கா வ க . எனேவ, என ேவ வழி
ெத யவ ைல. உ க  தைனமய கி’ லிைகைய ெகா ேத ”
எ றா .

“அ எ ன லிைக? நா ேக வ ப டேத இ ைலேய!” எ றா கப ல .

“அ உ கள நிைனைவ மய . அதனா ந க வலிைய மற ப க .

அேத ேநர தி உ கள இய க ைத நி தா . அதனா தா உ கள
ேதாைள தா கி ப எ னா அைழ வர த . ந க த ளா
த மாறி நட வ த க .”

கப ல , வ ய ப உைற ேபானா . “எ ைன மய கைவ நட கைவ தாயா!

இ எ ப ைக ய ?”

“ைக யதா தா ந க இ வ தி கிற க , வ த ெத யாம .”

ெப ஒ தி ம கலய தி ெகா வ ெகா தா .

“ க , ந க உணவ தி நாளாக ேபாகிற ” எ றா நல .

வைத த பற தா ெதள சி ஏ ப ட .

“அ எ ன பழ சா ? ேந ஒ ெசா னாேய. ெபய மற வ ேட ”

எ றா கப ல .

“அ உ க நிைன இ கிறதா?” என ேக டா நல .

“ந றாக நிைன இ கிற .   லி சி திய அ த பழ சா ைற பா க

வ ந கியதா , அவ றி நா க இ களாகி வ டன' என
ெசா ன வைர நிைன இ கிற .”

“அத பற தாேன கைதய கியமான ப திேய இ கிற ” எ றா

நல .

“என றி நிைனவ ைல. அத பற க வ ள எ ன

ஆனா க ? எ னதா நட த ?”

“ெமா த கைதைய எ னா தி ப ெசா ல யா . பழ சா ைற

தவ க மய க ெதள ய பல நா க ஆனதா . அதிக த
எ வ தா . எ தைன நா க எ ெத யவ ைல. மய க கைல
மர த ேபானானா . ேவ ைகமர தி க ட ப த ச தன க ைடக
தைழ , கா றி ஆ ெகா கி றன. அவ ைற பா எ வ
த . னைகேயா ஊ தி பவ டா .

“ க எ ேக... ஏ அைழ வரவ ைல?'' எ

ேக டத , “காதைல மன தனா அைழ வர யா ;
காத தா மன தைன அைழ வ ” எ
ெசா லிவ , அ த சா ைற அ த ேபா வ டா .

ந ட நா க பற , கா ச தனேவ ைக மர க திதாக
தைழ தி பதாக ெசா னா க . அத ப க திேலேய சிலா ெகா
பட தி த . எ ச தனேவ ைக இ கிறேதா, அ க
வ ள இ பதாக எ க ந ப ைக. அத பற , இ த ெப கா
காதலி அைடயாளமாக ச தனேவ ைக மாறிய .

க பற , ல தைலவ ஆனா எ வ . ெகா ல ேவட

ல இைண தன. இ வ த கள இட கைள வ அக ,
றா மைலயான ஆதிமைலைய அைட தன . அ நக ஒ ைற
அைம தா எ வ . அத பற அவன வ சாவழிக தைலைம தா க,
ேவள ல தைழ த . அ த வ ச தி நா ப திர டாவ தைலவ தா
ேவ பா .

இ தா ேவ கன ெதாட கி ேவ பா வைரய லான கைத.”

கைதைய ேக ட கப ல , த கலய ைத ந ட ேநர ைகய

ைவ தப ேய அம இ தா .

“நா இ ேபா தைனமய கி லிைக எ தரவ ைல” எ நல

ெசா ன ேபா தா , ஆ ச ய அக றா . கலய ைத அ த ெப ணட
தி ப த ேபா கப ல வா த ,

“தைனமய கி லிைக, இைலகள ம அ ல; கைதகள இ கிற .”

- பா வ வா ...
.ெவ கேடச , ஓவ ய க : ம.ெச.,
தன நிைனவ இ லாத ஒ நாைள ப றி ேக வ ப ட கண தி
இ , கப ல ச ேற அதி ேபாய தா . நல , அவ அ கி தா
உ கா தி தா . அவன ட ேபச கப ல மன வ ப னா , அவர
எ ண க வ ைகதவறி ேபான நிைன தா இ தன.

நல எ தா .

“ஊ பைழய உ கைள பா க ேவ என ெசா லிய தா . அவைர

அைழ வ கிேற ” எ ெசா லி ெச றா . ஊ மிக வயதான ஆைண
 பைழய ' எ , ெப ைண  பைழ சி' எ அைழ ப வழ க .
அேத ேயாசைனய இ த கப ல , தா உ கா தி
மர பலைகைய வ ரலா கீ றி ெகா தா .  எ வள
அகலமான பலைகயாக இ கிற . இ எ ன மர ?' எ
அைத உ பா தா . அவரா க டறிய யவ ைல. அ த
ெப , சி கி ைடய நாவ பழ கைள ெகா வ ெகா தா .
அைத வா கி ெகா ட கப ல “இ எ ன மர ?” எ ேக டா .

“திறள மர ” எ ெசா னா .

“திறள மர இ வள அகலமாக இ மா!”

“இ ந பாக தா . அ பாக இ அகலமான . எ கள லி

இ கிற . வ பா கிற களா?”

கப ல , பதி ஏ ெசா லவ ைல. திறள மர ப றிய பழ பாட ஒ

நிைன வ த .  த மைனவ உட இ தா அழகிைய ேநசி க எ த
ஆ தவ வ இ ைல. அேதேபால ேசர, ேசாழ, பா ய ேவ த க
வ த க என தன த மர கைள அரச சி ன களாக
ெகா தா , வ ப த மரமாக திறள மரேம இ கிற '
எ ெசா கிற அ த பாட . அத காரண , யவன வண க தி
திற ேகாலாக திறள இ ப தா .

யவன நா ேடா வண க ெதாட உ வாகி, பல தைல ைறக

உ ேடா வ டன. இ அ உ ச தி இ கிற . இ த வண க தி
ெப ெச வமாக யவன க க வ மிளைக தா . க , சி த அ த
தான ய காக, யவன க எ த வ ைல ெகா க தயாராக
இ கி றன . யவன க ப கைள தமி நில தி ைற க கைள ேநா கி
இ வ வ மிள தா .

ெப மதி ேபா கடலி மித ெகா யவன க ப கள

மிளைக ஏ ற, கைரய இ ஒ ைற அ மர தாலான ேதாண ய எ
ெச வா க . அ த ேதாண , திறள மர தா ஆன . ைற க கள
நி திறள மர ேதாண கேள மிள வண க தி றியடாக மாறின.
வண க க கடலி மித க ப கைள எ வைதவ ட, கைரய
மித திறள மர ேதாண கைள எ ண ேய ெச வ ெசழி ைப மதி ப கி
றன . ெப பாைனய இ உணைவ அ ள ேபா
அக ைபைய ெகா அளவ வைத ேபால.
யவன வண க க , இ ேபா எ லா கண க மிக ெதள .
றா க ேமலாக சிற வள இ த வண க ைத, அவ க
லியமான கண கள லேம அளவ டன .  ேத த மா மிகளா
ெச த ப க ப க , 40 இர க 40 பக க கட ெதாைலைவ
ெகா ள ேமைல கட கைர' எ ப அவ கள கண . திறள ைய
  ேராசி' எ ேற அவ க உ ச தன .

ேப யா , காவ , ெபா ைந என நதிகள க வார தி இ த

ேவ த கள ைற க கள எ தைன ேராசிக நி கி றன எ ற
கண க ைந நதி கைர நகர தி எ தி பா கா க ப டன.

நல கட அ பா வ கிட நா கைள வண கேம இைண த .

அ ேவ வரலா ைற உ தி த ளய . யவன க த க ேதைவயான
மிள நவர தின க ெசழி கிட மியாக தமி
நில ைத க டன . அழகி ப த க வா ெச வவள மி க நாடாக
யவன ேதச ைத தமி வண க க அறி ைவ தி தன . இ நா
வண க க அரசிய ச ர க தி ப கா க நக வத
காரணமாக இ தன .
வண கேம வரலா றி ேபா ைக த மான கிற . இ த க ேதா
ெதாட க கால தி கப ல உட பா இ ைல. ஆனா , கட த இ ப
ஆ களாக தன க னா நட அரசிய சிகைள அறி த
பற , அவ தன க ைத மா றி ெகா டா . கட கட நட இ த
ெப வண க தா ேபரர கைள வ டாம இய கிற . அ ப வயைத
கட வ ட லேசகரபா ய ேதறைல ஊ றி ெகா க ஒ
 கிளாச னா' ேதைவ ப கிறா .

கட பயண தி ெதாைல க ப கள ஏ ற ப ெபா க

ெப ெக லாப கண களா க டறிய ப டப இ க,
வண க கண த ேபரர கள இ க களாகின.

மைழ ெகா த ஒ ந பக ேநர தி ெகா ைக ைறய நி ற

கப ல , ெகா தள கட அைலைய பா ெகா தா . அ ேபா
அவைர கட ேபான யவன வண க க , ேராசிைய ப றி ேபசியப
ெச றன . திறள ைய யவன க இ ப தா உ ச கி றன எ பைத
கப ல அ தா ேக அறி தா .
ெப வண க தி திற ேகாலாக இ திறள , இ ப உற
பலைகயாக கிட கிற . அ இ வள அகலமான திறள மர ,
ெச வ தி ெப றிய அ லவா! எ ண க எ ெக ேகா ஓ யப
இ க, வ ர நக தா திறள மர தி ம அ தி ேகா ேபாட
ய சி ெகா தா கப ல . அ ேபா நல , ஊ பைழயைன
அைழ வ தா .

அவர உயரேம கப லைர ஆ ச ய பட ைவ த . கி ம தி

ேதா தா வேயாதிக ைத ெசா ன . ம றப ெந உயர ெகா ட அ த
மன த ைக எ க , உ க ைடகைள ேபால இ தன.
அட திய ற நைர ைய ப னா சி தா . அவர உட
வ த க தி தி டாக இ தன. எ தைன ஈ க
அ ைனக த ப ப ைழ த உட இ . இ வள வயதான
ஆ கைள இ ேபா எ லா பா பேத அ தாகிவ ட .

பைழய வ , திறள மர பலைகய கப ல ப க தி அம தா .

நல நி ெகா தா .

“தைச ப இ ச யாகிவ . நாைள ந க நட கலா ” எ றா

பைழய .
கப ல அ ேபா தா தைச ப நிைன வ த .

“நல , எ ைன பா கா பாக அைழ வ வ டா ” எ றா கப ல .

“சி வ . இ ப வ ேபாதா . நாக கிட கி ஆப ைத அவ

உணரவ ைல” எ றா பைழய .

“ஆ ைற றிவ ேச வ யா எ பதா , அ ப ெச ததாக

ெசா னா ” எ றா கப ல .

“ றிவ ேசர யாம ேபாகலா , ஆனா , உய ேரா வ ேசர

ேவ அ லவா?’’

கப ல , நலைன பா தா . இைளஞ கள ண ைவ ெப யவ களா

ஏ ெகா ள வ இ ைல. அத காக இைளஞ க கவைலெகா வ
இ ைல. நல கவைல படாம தா நி ெகா தா . ஆனா
பைழயன வா ைதக பண ெகா நி றா . நாவ பழ ,
பைழய மிக ப . எனேவ, இ த வச ேவகமாக வ
என அவ ெத .

“ஏ பழ ைத எ காம இ கிற க ? எ உ க ” எ
கப ல அ கி ைடைய நக தினா பைழய .

ைடய இ ப , கா ப ேவ நாவ மர கள இ பறி த

பழ க . ஒ ெவா நாவ பழ ஒ ெவா வைகயான ைவ உ .
எ த நாவ பழ ைத தலி எ உ ண ேவ எ பதி இ
ெதாட கிற கா ப றிய அறி . திதாக எவராவ வ தா , அவ க
ைட நிைறய நாவ பழ ைத த வ வ ேதா ப ம அ ல; கா
ப றிய அவ கள அறிதைல அள த தா .

“எ சா ப க ” எ பைழய ைடைய கப ல ட த ள யேபா ,

கப ல த பழ ைத எ வாய ேபா டா . அதி இ ேத
ெத வ ட , கா ப றி அவ எ ெத யா எ . ‘காட ற
மன தைன கா அைழ வ தி கிறா ' எ நலைன
ைற பைத ேபா இ த பைழயன பா ைவ.

 ச , இன நா வ ைளயாடேவ ய தா ' எ ெச தா பைழய .

நலன க க , அவ ேத ெத க ேபா பழ தி ம இ த . அவ
உ கா த கண தி தன கான பழ ைத ேத ெச தி பா என நல
ெத . ஆனா , அவ இ ைறய வ ைளயா ைட எதி இ ெதாட க
ேபாகிறா எ பைத அறிய ஆவேலா இ தா . ஆனா , க ண ைம
ேநர தி பைழய த பழ ைத எ வாய ேபா வ டா . நலனா
அவ எ த பழ ைத எ வாய ேபா டா எ பைத கவன க
யவ ைல.

கப ல க க பைழயன வர க ம தா இ தன. ம க
அைலயைலயாக இற கி க ைமேயறிய வர க . நக பள
உல தி த . ேதாலி வழிேய கன வழி ெகா த வேயாதிக .
கப ல ேக டா , “உ கள வய எ ன ெப யவேர?”

ெம ற நாவ பழ ெகா ைடைய இட உ ள ைகய ப யப பைழய

ெசா னா , “ெதா ஏ ”.

கப ல ஆ ச ய ேதா அவைர பா தா . நலன க க அைதவ ட

கவனமாக அவர வர கைள பா ெகா தன. அவ பதி
ெசா வத அ த பழ ைத எ வாய ேபா டா . இ ேபா அவ
க ப தா . அவ ைகய எ த ந நாவ . இ வ ைப
உ ச ெகா ேபா . அ ப ெய றா , இத னா அவ
எ வாய ேபா ட ெவ நாவலாக தா இ . அத தா
ள அதிக . ெமா த வாைய உ ெகா டைவ வ எ சிலி
வழிேய ேபராவைல அ . அத அ ந நாவைல எ
தி றா , கலான வ றி ேவ ஒ ைவைய ெகா .
ஆனா , இதி கியமான அ எ க ேபாவதி தா இ கிற .
பைழய எ த பழ ைத எ ைவய பாைதைய எ ப அைம
ெகா ள ேபாகிறா எ பைத அறிய ஆ வ ேதா இ தா நல .
கப ல வ படாத ஆ ச ய தி வழிேய ேக டா “எ ப இ வள
லியமாக வயைத ெசா கிற க ?”

ந நாவலி சைதையவ ட அத ெகா ைடைய அைசேபா

ெம வதி தா ைவ இ கிற . அத ேம ேதா கழற கழற, ைவ
உ ச ெச . த ப தவறி ச ேற அ தி க ெகா ைடைய
உைட வ டா அ வள தா ! உ ேள இ ப ைச நிற ப ப
கச இ கிறேத, அ நா ைகேய கழ றி ேபா டா ேபாகா . ைற த
மாத க காவ காறி காறி ப ெகா ேட இ க
ேவ ய தா . எனேவ, ந நாவைல தி ேபா மிக கவனமாக
தி னேவ . த திர ேதா அத ெகா ைடய ேம ப திைய க
ைவ க ேவ , பைழய வாய ந நாவைல ஒ கிைவ தி ேபா ,
கப ல இ ப ஒ ேக வ ைய ேக ளா . எ ப பதி ெசா கிறா
பா ேபா எ ஆவேலா இ தா நல .

எ தைன ேக வ கைள பா தவ பைழய , அவ ெத யாதா

ந நாவைல எ ன ெச ய ேவ எ ! தாைடய ஒ ப கவா
இ ம ப கவா ந ைய ப வமாக அைண
ஓடவ ெகா தா . வ ப சா உ நா கி
இற கி ெகா த . க களாேலேய கப லைர ெபா தி க
ெசா னா .  எ ென ன வ ைதகைள கா கிறா கிழவ !' என
ஆ ச ய ட பா ெகா தா நல .

ந றாக ெம ற ெகா ைடைய இட உ ள ைகய பவ , கப லைர

பா “எ ன ேக க ?” எ றா பைழய .

“வய ெதா ஏ எ எ ப லியமாக ெசா கிற க ?” எ

ம ேக டா கப ல .

பைழயன ைகவ ர க , ைடய இ பழ கைள கிளறி

பழ கைள எ தன. நல அவ எைத எ தி கிறா என உ பா தா .
உ ள ைக ச ேற ய ததா , ச யாக ெத யவ ைல. பைழய ,
கப லைர பா “ேம மைலய இ றி சி ெச ய இர டாவ
க வ தி ேபா , நா ப ற ததாக எ தா ெசா னா . கட த
ஆ அ த ெச ய ப தாவ க வ தி த ” எ றா .
ெசா லி த தன ைகய உ ள பழ கைள வாய ேபா டா .
அ ேபா தா நல கவன தா , இர ந நாவ ஒ ெகா நாவ
அதி இ தன. வ ேபறிய ெவ றிைலய ண ெத க பா ைக
ேச பைத ேபால தா இ . இ த ேச மான த ைவ அள
இ ைல. வ ைப அத ைனய த வ ேவ ஒ றா .

கன கள ைவைய நா எ த வழிய , எ த ேச மான ேதா அைழ

ெச கிேறா எ ப தா கிய . ஒ ெவா வழி ஒ ெவா வ தமான
வாச வ ண உ .  பைழய , வ அ சி நாவைல
எ இள கார ேதா பா ' எ தா நல நிைன தா . ஆனா ,
அவேரா ச ெடன ேவ ஒ ைவ த வ தி வ டா . அ வைர
நல ஏறிய த அவர நா , ெசவ நிற மாற ெதாட கிய . நல
அதி ேபா தா நி றா . பைழய தன நா கா ேம உத ைட
தடவ யப ேபசியத காரண இ க தா ெச த . ெந லி கன
அ த மிட ந , ெந லியா அறிய படாத ைவைய
நா த பைத ேபா தா இ .

நாவ பழ தி அட க நல இ ப ஒ ைவ அ ல, ைவகள
ேப லக . கண கி லா கன க ெதா மர தி தன கான கன ைய
ேத ெச பறைவைய ேபால தா பைழய .

நல ஆ ச ய ப வைத தவ ர ேவ வழி இ ைல. கப ல ஏ ப ட

ஆ ச ய அ ல, அதி சி. அவ மன பைழய ெசா ன கண
ச தானா எ பைத எ ண ெகா தா . ப னர ஆ க
ஒ ைற றி சி . இர டாவ க ப தாவ
க இைடய இ க கள எ ண ைக, ப
மதி இ ஆ க என எ லாவ ைற மன கண
ேபா ெகா தா .

ெதா ஏ எ பைழய ெசா ன கண மிக ச யான என

அறி த ேபா , கப ல ஏற ைறய உைற ேபானா . கண த கடலி
க பலி ம அ ல, கா க கள இ கிற எ பைத
ஒ ைற ெச திய வள கைவ தா பைழய .

ஆனா , கப லரா வள கி ெகா ள யாத எ தைனேயா வ ஷய க

அ நட ெகா தன. தா எ க ேபா நாவ பழ ெகா தன
கா அறி கண க ப எ ப , அவரா க பைன ெச ட
பா க யாத ஒ . எ த உடேன நாவைல எ ஒ வைர ப றி
ெசா ல எ ன இ கிற ?

“இர க சி இவ சி சா ெகா க பா” எ

ெசா லிவ ேபானா பைழய .

“அ எ ன சா ? என தா கா வலி ச யாகிவ டேத. ப ற ஏ

தரேவ ?” எ வ டாம ேக ெகா தா கப ல .

நல ெசா னா , “ந க கா தியவ அ லவா, அதனா தா .”

“நானா கா தியவ ? றி சி நில திேலேயதா என வா வ

ெப ப திைய கழி தி கிேற . அ த ணவ தா நா பா ைய
பா க த ன தன யாக மைலேயற ெதாட கிேன ” எ றா .

  மன த வழி தட கள வழியாக ந க கா ைட அறி தி ப க . இ

மன தவாசைன படாத கா . ஒள வ ழாத இட ைழ ெச ல
ேவ . பலவைகயான சிக இ கி றன. அைவ எ லா க த
பற தா உ களா உணர . அத ப ன உணர யாத
சிக தா இ த கா அதிக . எனேவ, இைத தா ம ேம
ந ல உட நிைலேயா மைல ேம ெச ல . த கா மிக
ேதைவ.”

நல ெசா லிவ ேபான சிறி ேநர தி , அ த ெப சி வைளய

சா ெகா வ தா . அைத ேபா தா கப ல ேதா றிய ,
ேவ த களா பா ைய ெந க யா எ பாண க ம
ம பா வத அ த .

- பா வ வா ...
.ெவ கேடச - ஓவ ய க : ம.ெச.
 லி தா வார க வ ள கி ெவள ச பட தி த .
ெப கலய தி க சி இைலய ட ப ட ைவய
ெகா வ ெகா தா அ த ெப . ைவயைல ெதா வழி பத
ஏ ப ட ப ட இைலைய வ ைவ , கலய ைத வா கி க
ெதாட கினா கப ல . க சி ெதா ைட இற ேபாேத ள சி உட
எ பரவ ய .

ள ேபறிய அ ைவயாக இ த . ‘ ைவ சிறி

சிறிதாக கேவ ’ எ எ ண ய கப ல ,
ஆ கா வ ரலா ைவயைல எ , ந நா கி ைவ
வ ரைல எ பத , அத கார உ ச தைல ேபா
ய . க க ப கின. வ கிய ைவய
ெதா ைடய நி ற . வ வதா... வதா என ேயாசி ன
கார ழ பரவ ெகா த . கணேநர கலய ைத
வா ெகா தா . வா கிய . நா , கா ைற ழாவ ய .
ச ேற ஆ வாச ப டா . க கல கிய கப லைர பா , வா ெபா தி
சி தா அவ .

தைலைய உ ப , கார ைத கீ ழிற கினா கப ல . ம கலய ைத

ெகா தா . அண வா திைன ெகா கா ச ப ட க சி.

   ள ப ர ைடைய வா மிளேகா ப ைச ெச ய ப ட ைவய ’’

எ றா .

கப ல இ ேபா தா நிதான வ த .

“வா மிள இ வள காரமாகவா இ ?” எ ேக டா .

“கார காரண , ைவய ட ப ட மகரவாைழய ெகா

இைலதா . த நா இரேவ அதி ைவ வ ேவா , நா ெச ல
ெச ல கார க நி . இ ேவ றா நாளாக இ தி தா …” எ
ெசா லி ம வா ெபா தி சி தா .

கப ல ச ேற நிதானமாக ம கலய ைத வா கி தா . க கள ஓர
ந வழி த . அவ பா வட டா எ பத காக இட ப கமாக
தைலைய தி ப ெகா டா . ைவயைல க க பா தன. ஆனா ,
வர க கி ட ெந கவ ைல. எ ெகா வ ள கி இ ைப
எ ெண வாசைன அவ ப ப ட . ஆனா , அ த வ ள கி
வ வ தா வ தியாசமாக இ த . இ எதனா ெச ய ப ட வள என
ேயாசி ெகா ேபா பழ க தி ைவயைல வ ர வழி
எ வ ட . உடேன அவ ெபாறித ய . ச ெடன தைலைய
தி ப அவைள பா தா . அவேளா ெவ சி க தயாராக இ தா .

ைவயைல எ த வ ரைல அவ ேநேர ந , “காரமைல எ இ த

மைல இதனா தா ெபய வ ததா?” என ேக டா .

“என ெத யா ” எ றா அவ .

‘ஒ வழியாக சமாள வ ேடா ’ எ மன நிைன தப , வ ரைல

இைலய ஓர தி ேத வ , மதி க சிைய தா .
கலய ைத அவ ட வா ேபா அவ க தி இ த சி
அட கவ ைல.

“நா உ னட வள க ேக க தா இர டா ைற ைவயைல
எ ேத ” எ றா .

“நா அத காக சி கவ ைல” எ றா .

“ப ன எத சி கிறா ?”

“மாைலய நா நாவ பழ க ெகா வ ெகா தேபா , ந க

தலி நாவைல எ தி ற களாேம?”

கப ல எ ன ெசா வ எ ெத யவ ைல. தா எ தி ற
நாவ அ தா ெபயரா எ , அவ ெத யவ ைல. ெம ள
தைலைய ஆ “ஆ ” எ றா .

அவ வா வ சி தப , இைலேயா ேச ைவயைல ம
எ வ ெசா னா , “உதிர ேபா நி காத ெப க தா நாவைல
சா ப ட ேவ .''

பைழய நல ம ைழய, அவ சி தப
ெவள ேயறினா .

“எ ன ெசா லி சி ெகா ேபாகிறா ” என ேக டா பைழய .

கப லேரா ‘எைத ெசா ல?’ எ ற திைக வய மிர சி கல தவராக

இ தா .

“இவள ட ேப ெகா தா மள யா , எ ைனயேவ வ பா எ பா .

வ தின எ பதா உ கள ட ச ப வமாக நட ெகா கிறா ”
எ றா பைழய .

“ஆ ” எ அவள ப வ ைத ஆேமாதி பைத தவ ர, அவ

ேவ எ த வழி இ ைல. கா இ இ ள கா
அ வ ேபா வசிய . வள நிைலெகா ளாம ஆ ெகா ேட இ த .
மகரவாைழய இ ேப ைச ெதாட கிய கப ல , ெந ேநர பைழயேனா
ேபசி ெகா தா . நல அ இ மாக ேபா வ தப இ தா .
பகலி ேவ ைட ேபாய த நா க தி பய தன.
ைர ெபாலி வ டாம ேக ெகா த . தன க னா கட
ேபான ஒ நாய உயர ைத க ெகா டாம பா ெகா த
கப ல ட பைழய ேக டா , “பா ைய பா வ எ ேபா தி ப
ேபாகிற க ?”

“மைழ கால ெதாட வத கீ ழிற க ேவ . எனேவ ஒ மாத தா

என தி ட .”
“அ ப எ றா ந க ெகா றைவ ைத பா க தா
வ தி கிற களா?”

“இ ைலேய, அ ப ஒ ைத ப றி நா ேக வ ப ட ட
இ ைலேய” எ றா கப ல .

“நா ஆ க ஒ ைற நட இ . பற நா
உ கிர ஏறிய வ ழா. நாேட திர . பைழைமயான பாண ட எ த
நா இ தா இ த வ ழாவ வ ப ெக . ந க அைத
ேக வ ப வ தி பதாக தா நா நிைன ேத ” எ றா பைழய .

ம நா அதிகாைல கப லைர அைழ ெகா பைழய , நல உ பட

ப ேம ப ேடா ஆதிமைல ற ப டன .

“ேந தின ஊேர ற ப ேபா வ ட . உ கைள அைழ

ெச ல தா நா க இ ேதா ” எ ெசா லி ெகா ேட பைழய
நட ெச றா .

இர பக ஓ இர ந பயண அ . பயண வ கப ல
ெகா றைவ ப றி தா ம ம ேக ெகா ேட வ தா .

ம றவ க கப ல காக ேவக ைற ேத நட தன . ஆனா கப லரா

ஈ ெகா நட க யவ ைல. நல அவ அ வ ேபா உதவ க
ெச தா . பாைத சில இட கள மிக க னமாக இ த . சி பச
ஏ ப டா ெப ப ள தி வ அபாய இ த . வல கள
தடய கைள பா தப அேனக இட கைள கட தன . யாைன ட க
கட ெச ல எ சில இட கள ெபா தி தன . கிழ கைள
தி வ , சி ேதா ைனந அ தின .

ப ேகாைட காலமாதலா ெச ெகா க ச ேற வ ேபா கிட தன.

ஆனா ெதாைல ெச ல ெச ல கா உ அட தி அதிகமானப ேய
இ த . எ லா மர க ெகா கைள ேபால ஒ ைற ஒ
ப ன கிட தன. நலன வயெதா த  இைளஞ க ’ உட
வ ெகா தன .

ந தி பாைறைய ைகப கட ேபா ச ேற கீ ப க

 ன பா தா கப ல . அ த கா சிய அ த ெப பரவச ைத
ஏ ப திய . அ காரமைலய உ சி ப தி. ெப மைல ச கா
கீ பர கிட கிற . ஒள ய தகதக ப இைலக டேர ற, காேட தப
நா கா சீ ைக அ பைத ேபால இ கிற . நி ற இட வ கப ல
கா நகரவ ைல.

“கா ேபரழ ஈ ைல” எ றா கப ல .

“ச வா க ” எ ப வமா அவைர ைகப அைழ தப நல

ெசா னா , “ லிய மைசமய ம உ கா தி சி ப
ேபால தா நா ”, நல ேப ைச பத , னா
நட ெகா த இைளஞ ெசா னா , “பாைதய ம
கவன ெகா க , பா ைவைய ஓடவ டாத க ”.
‘அ ப இ க தா வ கிேற . ஆனா , இ த அழகி கைரயவ ைல
எ றா நா கவ ஞனா?’ எ தன ேள ேக ெகா டா கப ல .
உ சிய இ த கலான பாைறைய கட த காரமைலய ப ற
இற க தி இற க ெதாட கின .

கப ல ேக டா ...

“பற நா தைலநகரான எ வ ெச எ லா பாைதக

இ ேபா ற ஒ ைறய பாைதக தானா அ ல வ க ெச
சாைலக இ கி றனவா?”

“பற நா நா ேம ப ட ஊ கைள ெகா ட . எ லா ஊ

இ இ ேபா ற பாைதக உ . இ தவ ர எ திைச
எ ைலக திைரக ேபா தி பாைதக உ . அைத
காவ வர க ம ேம அறிவ ” - ெசா லிவ அவ நலைன பா தைத
கப ல கவன தா .

அவ ேப ைச ெதாட தா “வ சாைல ஒ உ . வட திைசய

இ த டைல ஆ றி கைர வழியாக அ காரமைல ஏ கிற .
ஆனா , மைலய பாதி ெதாைலவ இ ப ள வைரதா அ த
சாைல இ . அத பற இ ேபா ற ஒ ைறய பாைததா .

கட கைரய இ உ ெகா வ உமண வ க ப ள

வைர வ . அ வ உ ைப ெகா வ , மைல ெபா கைள
வா கி ெகா உமண தி பவ வ . அ இ பற நா
இ எ லா ஊ க மான உ ைப ப ள ைர ேச தவ க ப
ெகா வ வ ” எ றா .

நல றி கி ெசா னா , “ெவள ய இ பற நா வ
ஒேர ெபா உ ம தா .”

ேபசியப நட ெகா ேபா மர கள ம பறைவக படபட

கைலவ ேபா இ த . மன த ச த ைத ேக அைவ கைலகி றன
எ நிைன தா க . அ த சில அ க எ ைவ பத பறைவக
க த ெதாட கின. ஒ இர பறைவகள ச த தா தலி ேக ட ,
கணேநர ெமா த பறைவக கா கிழிவைத ேபால,   கீ …
கீ … கீ …’ என க தி, இ அ அைலேமாதின. மர ெகா க ேமாதி
இைலக சிதறி உதி தன. ேமேல எ ன நட கிற எ ெத யாம ,
மர ெகா கைள அ ணா பா தப அவ க இ தன . ெகா
பறைவக அ ைப ேபால கா ைற கிழி ெகா பற தன. ெப ப
ஒ இவ கள தைலைய உரசி ெகா ேபான . ட ெமா த
எ ன என ெத யாம ழி தேபா , தி ெரன பைழய ெப ரெல
க தினா ...

“கா காவ சிடா...”

ெமா த ட க ண ைம ேநர தி சிதறி பாைறகள ஓர

வ ச தன . க பாைறைய ஒ கீ ேழ ச , பாைறேயா பாைறயாக
ஒ னா நல . ம றவ க இ அ மாக இ கள ைத தன .
பாைறய இ கி இ த நல ச ெடன தி ப பா தா . கப ல
த ன தன யாக நி ெகா தா . அவ நட ப எ
யவ ைல. மி ன ேவக தி கப ல ம பா தா நல . அவ
நிைல ைல ம ண ச தா . அவைர கீ ேழ ேபா அ கியப கிட த
நல , தைலைய ம கி ேமேல பா தா . பறைவகள ேவக
ெமா த மர ைத உ கி ெகா த .   கீ ... கீ ... கீ …’ என காேட
ந வ ேபா ஓைச வ ெகா த . த இ த ஒ
ெப வல தாவ ெவள ேயறிய . பாைற ஓர தி இ த ம ற இ
இைளஞ க நலைன ேநா கி பா ர டன . ம ண ச
த கைள ைகய ப தப அ ணா மர ைத பா தன .

அவ கள க க அைலேமாதின. அவ க யாரா கா காவ சிைய

பா க யவ ைல. பாைறேயா பாைறயாக தைவ தப அம தி த
பைழயன க க ம , அைத லியமாக பா ெகா தன.
நி நிதானமாக அ ேவ ைடயா ய . அ இ மாக பறைவகள
உட டாக சிதறின. ஒ ெப ப தி தைலைய, வா ெகா
சீ வைத ேபால அத கா ெவ எறிவைத இைமெகா டாம
பா ெகா தா பைழய . அத க
கா காவ சிய அல இ த . அத இற ைகக ெம ள அைசய,
கா றி பற தப ேய அ ப தி ர த ைத ெகா ேட ெச ற .

ந ட ேநர பற தா கிழவன ர ெவள ேய ேக ட .

“ேபாய டா...”

கீ ேழ கிட தவ க ெம ள எ தா க . கிழவ பா த திைசேநா கி

பா தப இ தன ம றவ கள க க . ஆனா , அவ க கிட த இட தி
இ அைத பா க யவ ைல. மர கள அைச க பறைவகள
ஓைச ெகா ச ெகா சமாக ைறய ெதாட கின.

கப ல ைகைய ஊ றி ெம ள எ தா . உட எ சிரா க . பாைற

ஓர தி ெச க ப கி கிட தவ க எ வ தன .
அவ கள க க இ அ மாக அைலேமாதி ெகா தா இ தன.
அ ெகா ேபா ட ப தி உட , ச வ இ த ெச க கிட த .
ஒ வ அைத எ பா க ய றா .

“அைத பா க ேவ டா ” எ க தினா பைழய .

அவ தி பவ டா . கிைளகள ஆ ட நி கவ ைல. ப த இைலக

உதி ெகா ேட இ தன.

கப ல ேக டா “எ ன ெபய ெசா ன க ?”

பைழய ெசா னா , “கா காவ சி. ெவளவா இன ைத ேச த ர த

பறைவ.”

“இைத ேக வ தா ப கிேற . இ தா இத தா தைல

பா கிேற . ஆனா அைத பா க யவ ைல” எ றா நல .
“அ மர கள இ சி பறைவகைள ேவ ைடயாடா . பாைறகள
ெபா கள இ ப இன கைள தா ேவ ைடயா . ப க
வான பற இதன ட இ த ப க யா . அதனா தா இ த
ப மர க ைழ த ப க இ அ மாக அைலேமாதிய .
ப தி இ த சலா ம ற பறைவக எ லா அலறிய தன. இன
உ க எ ேபாதாவ ச ேதக ஏ ப டா மர கைள பா காத க .
ப க தி இ மைல பாைறகைள அ ணா பா க . ப ேதா,
க ேகா சிதறி பற தா அ கா காவ சிதா எ
ெச ெகா க ” எ இைளஞ க றி ெசா னா பைழய .

“இத னா ந க பா தி கிற களா?” எ பைழயைன பா

ேக டா கப ல .

“பா தி கிேற . ைக ெக ெதாைலவ உ கா தி த எ

மைனவ ய ப டறிைய தன அலகா த வ பற த . ப ம ைடய
இ ர த பறிட அவ எ உ ள ைகய ச தப ெச ேபானா .”

அத பற யா ேபசி ெகா ளவ ைல. கா க ம

நட ெகா தன. ஊ பைழ சிய அ த ப ம ைட நர நல
ஞாபக இ த .

அ ேபா அவ மிக சி வனாக இ தா . ஆனா பைழய அ த

க ண அவ வ றாம ேத கிய த .

ந ட ேநர பற ெமளன கைல பைழய ெசா னா ,

“ெகா றைவ வ ழா ன பறைவகள ர த கா றி வ ப வ
ந ல நிமி த .”

ப ள தி ச ெகா மன தன ைகய அக ப ெகா ேபால

இ த இ த வா ைத. தைமைய கண ெபா தி ந ைமயாக
மா ற கிற வ லைம வா ைதக உ . வா ைத த ஆ தைல
ேவ எ த வ இ ைல. மன த தி ேபா தா மன கைள
ைகயாள க ெகா கிறா . மன வ த ப ன எழைவ க எ வளேவா
வழிக இ கி றன. ஆனா , வ ெகா ேபா த
நி வ தா மிக கிய . வா வ சாரேமறி கிட அ பவ
அறிவா தா அைத ெச ய . அதி சி ைலயாம இ இ த
கண தி பைழயன வா ைதக , அட கா ண கா கைள
நக மனைத ய ைத ெகா தன.

ஆனா தய க ைத உைட கேவ ய த . யா க ைத பா

பைழய இ த வரவ ைல. உைற த ெமளனேம எ லாவ ைற
ெசா ன . ப தி பாமேல பைழய ெசா னா ...
“மி னைல ேபால வாைள வசி கா காவ சிய இற ைககைள ெவ
த ள யவ ேவ பா .”

வா ைதக , த ைட ேக வ லைமெகா டைவ எ பைத

கப ல உண த த ண அ . உ உைற கிட த அதி சிைய
கிழவ ெபா ெபா யா கினா . எ ேலா ஆேவசமி க
ஆ வ ைத னா . பா வா ழ றிய கண தி ச த
கா காவ சிய இட ற இற ைகைய ப றி, கா நர வ ைட க
ெசா லி ெகா நட தா பைழய . கப ல க க ன ஒ
வர கைத அர ேகறி ெகா த .

- பா வ வா ...
.ெவ கேடச - ஓவ ய க : ம.ெச.
இ ேபா , ந மைலய ேம திைச அ வார தி இ லிவா
ைக வ ேச தா க . இவ க வ னேர அ த ைகய பல
இ தன . எ ேலா ெகா றைவ பா க, பற நா
ெவ ேவ ஊ கள இ வ தவ க . லிவா ைக, மிக நளமான .
எ தைன ேப ேவ மானா ப ற கி ேபாகலா . அத கீ
ைலய ெகா ேகாைடய வ றாத ந உ . னா
வ தவ க , ப த ைத ெபா திைவ தி தன . ஏ திவ த ஆ த க ஓ
ஓர தி சா ைவ க ப தன. ேவ பைழயைன பா த
எ ேலா ெப மகி சி. ஆைசேயா வ ேபசின . வேயாதிக தி
தள வ டாத பைழயைன ப றி ேபச எ வளேவா இ கி றன!
ஆ ெப மாக, ெப ட ய த . தா க ெகா வ த
உண கைள பறிமாறி ெகா டன . அவ த ப றி கறிைய உ ேபா
ப ைச , ெப ைடய கி வ தி த ஒ ட .
மைலகைள ஏறி இற கியவ கள பசிைய அ தா தா . வர க
இைடய ப றிய ஊ ஒ க க இ தன .

மிக கைள ேபாய த கப ல , பைனேயாைல நிைறய

ட கைள எ வ நல ெகா தா . உ கறிய ைவ மிக
ப தி த . வ ப சா ப டா கப ல . இ சா ப ட ேவ ேபா
இ த . அைர இ நலைன அைடயாள காண யவ ைல.
ம றவ க எ ெகா ெகா பா . ச த ேபா அவைன
அைழ க தய கியப இ தா கப ல . ப சிள ழ ைத ஒ , பசி
அ த . அ ேபா தா ைக நிைறய கறி ட கைள வா கிய அ த தா ,
அ ப ேய ப க தி இ த கப ல ைகய அவ ைற ெகா வ ,
ேசைல ணய ைகைய ைட தப ேய ஓ ேபா , ைலய ேதா
வ ப க ேபா த ழ ைதைய கி பா ெகா தா .

கப ல , ைகய கறி ட கேளா உ கா தி தா . அவ ம ைல

தா கி ழ ைதைய அைண தா . அ வய நிைற த உத ப கி
ம த . அைத ம ப க ேபா , அழகிய சி ேபா க ன ைத
ெதா ெகா சிவ எ தா . இ த ட தி யா ட
கறி ட கைள ெகா ேதா எ ப அவ நிைனவ இ ைல.
எ ேலா கறிைய க இ ெகா தன . பன ைடய
அ கி ேபானா . கறி த வ ட . அவ மிக ேசா ேபானா . அ த
அைர இ , அவள தவ யா க ண படாம இ த . ச ேற
கல கியப அவ தி ேபா , “மகேள... உன கான உண என ைகய
இ கிற ” எ ற கப ல ர .

அவ , ர ேக ட இட ேநா கி வ தா . ைக தா தாம அ ப ேய
ப தி தா கப ல . வா கிய அவ , கன த சி ப ந றி ெசா லியப
கறி ட கைள க தா .

“க பசி. ைவ ேவ இ த . ைகய இ பதி ஒ ைடயாவ

சா ப டலாமா என, பல ைற ேதா றிய . ஆனா ைகநிைறய
கறி ட கைள வா கிய ந, ழ ைதய ர ேக ட கண தி
ெமா த ைத உதறிவ ஓ னாேய! தா ைம ஆ களாகிய
நா க அ ப வ மா” எ றா கப ல .
“ெப ய ெசா ெசா கிற க . இ உ கள க ெத யவ ைல.
ஆனா த ைதைய க ைத பா தா அைடயாள காண ேவ மா
எ ன?” - சா ப ெகா ேட ேபசினா .

ஈ சம வ த கறிதா ச யான ஈ . ஆனா ெவ ப ைத

அைடகா தி க ைக உ கறி க எ லாவ ைற
வ . அ தர எ த அ த ட . வலி ெபா க
இ ெனா வைள ேச ெகா தா நல . த கப ல , ஓ
ஓரமாக ப சமாள ேபா என ய சி ெச தா .

எ தைன ஆ க கா வா தா , ஒ ெவா நா
அ பவ ைத தரவ ல கா . அ ைறய அ பவ தி கைத கா
காவ சிைய ப றியதாக இ த . இள வய , எ த வல ைக வ
ண ேவா ேவ க ைப கி நி . வேயாதிக , எ வள
ெகா வல கிட இ , எள தி த ப வ ைதைய க க தி
ைவ கா தி . பைழயன க , அவ மரண ைத
ெவ ற பல கைதக இ கி கிட தன. அதி இ ெனா றாக இ ைறய
கைத ேச ெகா ட .
கப ல , கமி றி எ உ கா தா . தாக எ த .   ைன ேநா கி
ேபாகலா !' என நிைன எ தா . அைத பா த நல , உட வ
அவைர அைழ ெச றா .

“ம பாைறக , கா கைள கவனமாக கிைவ க ” எ றா . அவ

பதி ஏ ெசா லாம தைலயா யப வல ைகைய ெம ள உய தி,
நலன ேதா ப ைடைய ப தா . அவர ைகய உ ந க ைத
நலனா உணர த . ப த ெவள ச ைதவ வ லகி, ந ச த ைத
ேநா கி அவ க நட தன .

“நா உ கைள எதி பாராம கீ ேழ த ள யதா உட வ காய

ஏ ப வ ட . எ ைன ம ன க ” எ றா நல .

  என உய ைர கா பா றிய உன , நா அ லவா ந றி ெசா ல

ேவ ” எ றா கப ல .

“உ கள உய எ தவ த ஆப ஏ ப கா !” எ நல
ெசா லி ெகா ேபா கி ட கப ல , “ தலி அ
எ ைன தா ேந ெகா பா த .”

நல அதி சியைட தா .

“அைத ந க பா த களா?”

“ஆ , க ேவ ைக ேபால… மர ெகா கள தாவ உ கா ஏேதா ஒ

வல எ தா நிைன ேத . இற ைககைள வ த பற தா அ
பறைவ என த . ந எ ைன கீ ேழ த ள யேபா தா , ந ைம
கட ேபான ப ைத அ அ த . பைழய னா இ தைத தா
பா தா . வ த ஒ அ ல, இர .”

நல ந க றா .

“எ கள க க ம எ ப அ ெத யாம ேபான ?”

“அைத ப றி ந க அறி தி ததா , அதன ட இ த ப கேவ தலி

ய ற க . ந க ப க இட ேத பா தேபா எ ன நட கிற எ
ெத யாம நி ெகா த நா , அ ணா பா அைத
க டறி ேத . இைவ எ லா அறியாைம ஏ ப தி ெகா வா க ;
அறி தவ க கிைட கா .”

நல அவ ெசா லவ வ யவ ைல. வ ள கமாக ேக பத

ந ைற அைட தன . கப ல ன இ ைககளா நைர அ ள னா .
ந ள சி, உட வ பரவ ய . நல , க ைத நரா அ
மய க கைல தா .

“ஆதிமைலய வடேம ைல, மிக ெச தான பாைறக அட த

மர க நிைற த ப தி. அைத  ஆள கா ' எ நா க ெசா ேவா .
அ ேக இ கட க உ . ஆதிகால மா த அவ ைற பய ப தினரா .
அ த பாைறக இைடய தா கா காவ சிக த வதாக
ெசா வா க . அ த திைசய மைலையவ மிக த ள டநா
எ ைல ெதாட கிற ” எ றா நல .

“கா காவ சி ப றி ந டகாலமாகேவ மைலம க அறிவா களா?” எ

ேக டா கப ல .

“ஆதிகால தி இ ேத அைத ப றிய கைதக உ . ஆனா , அைத

பா தவ க மிக சிலேர. இ ேபா பற நா உய ேரா இ பவ கள
அைத பா தவ க ப ேப தா இ ”
“இ ப ஒ பறைவைய ப றி சமெவள ய வா ம க எ
ெத யவ ைலேய. நா எ லா என ேக இ தா இ ப ஒ
பறைவ இ ப ெத .”

“கா நம ெத யாதைவ எ தைனேயா உ . நா ஆ ச ய பட

ஆர ப தா , அத எ ைலேய கிைடயா .”
ேபசியப ேய ைக ைழ தன . சிறி ேநர தி கப ல ப க ேபானா .
உட எ வலி திர த . எ த ப க தி ப ப தா
வலி த . ேவ வழிய றி சமாள ெகா ப தா .
ேவ ட ேதா வ தி திய மன தைர ப றி ந ளர ப
ேப ெதாட கிய .

“எ க ற லவ எ ெசா னா . பா ைய பா கேவ மா .
அைழ வ கிேறா ” எ றா பைழய .

அ ேபா தா ஆ த உற க ேபான கப ல , த ைன ப றி
ேப வ காதி அைர ைறயாக ேக ட . ெதாைலவ ப கிட த
இ ெனா வ ேக ட ேக வ காதி ச யாக வ ழவ ைல. அத பைழய
பதி ெசா னா “ஒ ற உ ய திற எ அவ ட இ ைல.”

கப ல ேக வ வள கிய .

“அ ப ந பைவ ப தாேன சிற த ஒ றன த தி” எ ற இ ெனா ர .

பைழயன ேப ைச மட கி ேப வ யா என, ர வ த திைசைய

எ ேலா பா தன . இ இ த அ த மன தைன ம றவ க
பா அறி ர ேக ேட பைழய ேக டா ...
“வ தி ப ைழயனா?”

“கிழவா... க கா அ ப ேய இ கடா உன ” - அ கி வ
பைழயைன க அைண தா பற நா ெத ப தி எ ைல காவல
ைழய . உயர தி மிக ளனாக இ தா , வர தி பல தி
யாரா வ ச யாதவ என ெபய எ தவ .

ப ற கப லைரவ இ வ ச ர நக தன .

“கால மாறிவ ட கிழவா. எ ண ற ல கைள அழி

வ ெகா கி றன ேவ த வ . எ ேலா க க
உ தலாக இ ப பா தா . பற ப ெச வ ைத ைறயாட பா ேய
தைட என க கி றன . வ தன தன யாக எ தைனேயா
தி ட கைள த கி றன . ஒ ற பைட இ லாத ந கா க ேக
இ வள ெச திக வ ேச கி றன. அ ப ெய றா , எ வள தி ட க
த ட ப கி றன எ பைத எ ண பா .”
“ஆக ... அவ க எ ன தி ட த னா ந ைம ஒ ெச ய
யா ” - கிழவன ந ப ைகய ம அ ச ைத ஏ வ லைம,
ைழய இ ைல. ஆனா , காலமா ற ைத பைழய உண த
ேவ எ வ ப னா .

  உ கள கால அ ல இ . ேசரன மிளைக ப த ள , வண க தி

ேனறி ெகா கி றன ெகா ைக க . யவன வண க தி
தன இ த இட ைத த கைவ க உதிய ேசர எைத
ெச வா . மிள ெச தைழ ெசழி எ ண ற க ந மிட
உ . அ ம அ ல, ஏ ெகனேவ பற நா ட அைட த
ேதா வ பழிவா க ேவ எ ற ெவறிேயா இ கிறா . இ ப றி
பா ய ட ேபசிவ தா தி கிேற .”

“எ ன ெசா கிறா , ந ெகா றைவ தி ப ெக கவ ைலயா?”

“இ ைல கிழவா. எ ைல தி ப யாக ேவ .”

“ெகா றைவ தி ப ெக காம தி அள நிைலைம

ேமாசமாக உ ளதா?”

“ந க ந ப மா க . ஆனா , உ ைம அ தா .”

கிழவ ெவன ைழயைனேய பா தா .

  எைத ைவ ெசா கிறா ?”

“எ ைல ற ஊ கள திய மன த க நடமா கி றன . நா அறியாத

ேவ ைட நா க கா க அைலகி றன. ப ள வ உ
வண க ேபா உட ட ற ப வ இ ைல. ேதைவ
அதிகமாக த கிவ ேபாகி றன . பற நா வ த எ த ஒ பாண
கட த ஆ ஒ ைற ட, வ வழிய உ ள ைல நில
கா கள ெகா ைளய கள ட அக படவ ைல. இைவ எ லா நம
ஐய ைத வ ப தேவ ெச கி றன.”

“ெகா ைளய ட சி காம இ பத இத எ ன ெதாட

இ கிற ?”
“கா கள ேவ த கள பைடக நிைலெகா ளன என ெபா .
பைடக இ கா கள ெகா ைளய இ க மா டா அ லவா!
ந ைம, பல ெந கி ளன . வழ க அதிகமாக இ த ஆ அதிக
வ தின வ ளன . ேபா ன வ தின எ ண ைக
ெப என ேக வ ப ட இ ைலயா?”

“அத காக, வ தினைர எ லா ச ேதக பட மா?”

“ச ேதக பட யா . ஆனா , க டறிய . அத கான எ த

ய சி ெச யாம தா ந க இவைர அைழ ெகா ேபாகிற க .”

“எ ன ெச தி க ேவ ?”

“பாண தா வ ைம காரணமாக ப சி ெபறேவ ய ேதைவ

இ கிற . லவ இ எ ன ேவைல? எ க றவ
உதவ தா ேவ த ேபா ேபா கி றனேர! அவ ட கிைட காத
ெபா னா... ெபா ளா? அ ப ய க, இ வள க னமான ஒ
மைல பயண ைத ெச யேவ ய ேதைவ எ ன? இைவ எ லாவ ைற
ப றி ட ந அவ ட ேபசாம இ தி கலா . ஆனா , தன த ேத
வ இற கி கா ைழ தி கிறா . இற கிவ ேபான
யா ைடய ேத ? ேத வ இற வள ெகா டவ , கா
க ைமைய அ பவ ப எதனா ?”

பைழயன க க நலைன ேத ன. அவ ைழய ப னா

நி றி தா .

“ஆக ... நாைள காைலய அவ ட ேப ெகா பா கிேற ”

எ றா பைழய .

ைழயன க தி சி பட த .

“ஏ சி கிறா ?” எ ேக டா பைழய .

“ந ப ய ப ற ஒ வைன ச ேதக ப வ எள அ ல. அ உ னா
உ தியாக யா . நாேன காைலய அவ ட ேப கிேற . உ கேளா
அ ப ைவ பதா, எ ேனா அைழ ெச வதா எ பைத அவ அள
பதி க ெச ய ” எ றா ைழய .

பைழய நல அத பற ேபசி ெகா ளவ ைல. நல , திைச காவ

வர ; ைழயன உ தர க ப டவ . நி சயமாக அவ
அதிகமான வச கிைட தி எ ப பைழய ெத . வர கள
க டைள ஒ கள பைழய எ ேபா ந ப ைக இ ைல. ஒ
மன தன க ைத ெசா ைல பா கண க யாத எ
இ ைல எ ந கிறவ பைழய . ‘கா , மிக ைமயான இட
ம அ ல; மன த இதய மிக ெந கமான இட ட.
ஒ வ இ உ ைமகைள எள தி உதி க ெச ஆ ற
கா உ . கா ஊேட பயண ப ஒ வனா கபட தன ைத
மைற இ வள ெதாைல எ வர யா . இைத உணர யாத
அள ைழயைன பத ற ெதா றி ள . காைலய எ னதா
நட கிற பா ேபா , எ ற ேவா தைல சா தா பைழய .

காைலய பறைவகள ஒலியா கா நிர ப இ த . கப ல க

கைல த . உட கி எ தா . க ப வைத ேபால தைசநா க
ப அவ தன. வலி இல வாகிறதா...வ ப கிறதா என ெத ய
வ ைல. இர வ ேக ெகா ேடய த ேப ச த எ
இ ேபா இ ைல. ெம ள க க வ ழி பா தா . ைக யா
இ ப ேபால ெத யவ ைல. ‘அதிகாைலய ேல எ ேபா வ டனரா!
ம றவ ேபாய தா அைழ ெச ல நல இ பாேன, எ ேக
அவைன காேணா ' எ நிைன தப ேய எ உ கா தா .
 ைக க ப வழிேய ய ஒள பா வ ெகா த . அ ேபா
ஓர தி இ த பாைறய ம ஒ வ உ கா தி ப ெத த .
க கைள கச கி ெகா பா தா கப ல . க ெத யவ ைல. ெந
உயர . திர வ தி த ேதா க , உட அைம ப க பர ைத
ெசா லின.

கப ல எ வ டைத பா த அ த மன த , ேனா கி நட வ தா .
யைன அவர அைட தி க, ப ற இ ய ஒள
ப சிய ெகா த . ேதா ப ைடய வ
தைல ய வழிேய பா வ ஒள ேம படர, கப ல ைக றி
எ தா . ம ச ஒள யா க க சின. ஆனா கா சிய அ வ
அவைர இைம ெகா டாம பா கைவ த .

ைக ற இ த மைல ச வ ெமா த ட
நி ெகா ப அைர ைறயாக ெத த . எ பா ேபா
நக வ பவ ர ைக எ ஒலி த .

“ த நாேள கா தைச ப ற வ ட . நா க தா க உட எ
கீ றி ளன. கா காவ சி நிைல ைலயைவ ள . நல , எதி பாராம
கி அ தி கிறா . இ வள தா த கைள வலிைய தா கியப
வ டாம மைலக கட வ தி கிற கேள, இன யாவ உ கைள என
ேதாள ேல கி ெச ல அ மதி ப களா?”

திைக ப இ மளாத கப ல , ெந கிவ அ த மாமன தைன

பா ேக டா , “ந க யா ?”

  ேவ பா !’’

- பா வ வா ...
.ெவ கேடச - ஓவ ய க : ம.ெச.
அ வ த நா கள , எ வ நிக த ெகா டா ட கைள வ ண க
வா ைதக இ ைல. தி திைசக எ லா ஆ ட பா
மாக, காேட கலகலெவன இ த . கப ல வர ெப வ ழாவான .
பா ய பறி அ ைப ெவள கா ட வ வ க ஏ ? ெகா டா ட க ...
ெகா டா ட க ...ெகா டா ட க !

 கப லைர ேதாள ேல ம வ தா பா ' எ ற ெச தி, நா எ

பரவ ய . கப ல யா என, பற ம க ேந வைர ெத யா . ஆனா ,
த கள தைலவ ேதாள ேல ம த ஒ மாமன தைன ப றி தா
இ ேபா கா எ ேப .

ஒேர நாள கப ல , கா கைதயாக மாறினா . அவைர அைழ வ த

நல ேவ பைழய இ ேபா எ ேலாரா ேதட ப மன தராக
இ கி றன . ேவ வ றி கா பதி ததி இ , எ வ
ைழ வைரய லான கப ல ஒ ேவா அ இ ேபா பைழயன
கைத மித ெகா கி றன.

தன வர தா ேப எ த நலன க , கப லரா இ
உ ச ேபான . எ ேநர இள ெப க ழ இ நலைன
க , அவன ந ப க ச ேற ெபாறாைமெகா கி றன . காலிேல
தைச ப ஏ ப ட ட தி ப அ பாம அைழ வ த நலைன
க அைண தா பா .

 கண ேநர அவ தைனமய கி லிைக ெகா க ேவ என

ந ண த தா மிக கிய . சிற த வரனா ம ேம அ நிைலய நாக
கிட ைழய ' - பா ெசா ன ெசா கைள இ ேபா
எ ேலா ெசா கி றன .

ெகா றைவ வ ழா ெதாட க ஒ வார கால இ க, இ ேபா கப ல கான

வ ழா ெதாட கிய . “கப ல வ ைக, கா தி வ ழா” எ பா
ெசா ன ெசா லி இ அ ெதாட கிய . கா வ ழா எ றா , அத
த ெவள பா ேவ ைடதா . ெப உ சாக ேதா பல க
ேவ ைட ற ப ேபா . ெசா லிைவ த ெபா ஊ வ ேசர
ேவ . ேவ ைடய சி கியமான வ ல எ ேவா, அ தா
அ ைறய வ ைத த மான .

ஒ ெவா வல கி சி ஏ ற ம வைக உ . ம வ த ைம
ஏ றப ேய இைச ழ . இைச ஏ பேவ ஆ ட . அ ைறய ஆ ட தி
ஆர ப ேவ ைடயாட ப வல கி இ ேத ெதாட கிற . அ
மானா டமா, மய லா டமா, மிளா தா, கா எ ைமய ெகா பா டமா
எ ப ம ேவா உணேவா இைசேயா ஆ ட ேதா கல த .

மா கறி ஈ ச க எ படா . பறைவகள கறி ெத ன க

ெபா தா . ஈனா ெகடா றா நா பன க தா சிற த . அ தி
ம அ பதா ேகாழிய கறி ஈ இ லகி கிைடயா .
 அ பதா ேகாழி அக படாதா!' என ஏ க ேதா இ தா பா .  ேவ ைட
ேபான ஒ வாவ அ பதா ேகாழிைய ப வ ' என,
நா களாக பா ஆைசேயா கா தி கிறா . கப ல எ ெப லவ
வ தி கிறா . அ த வ ைகைய ெகா டாட அ பதா ேகாழிேய
ெபா தமான . பா ய ஆைச இ றாவ நிைறேவற ேவ என,
எ வ இ ஒ ெவா வ ஆைச ப கி றன . த நா
கிைட கவ ைல, அ த நா கிைட கவ ைல. இ த ெச தி எ
பரவ, பற நா இ எ லா ஊ க கா
அ பதா ேகாழிைய ேத தின அைலகி றன.

 கா ப ரமா ட சி ன சி ேகாழிைய க ப ப எ ன

சாதாரண ெசயலா? அ பதா ேகாழி, தா ப ப வைத அ தா
ெச ' எ பா க . பா , அத ம தா ந ப ைகெகா கிறா .
“என காகவா ேக கிேற ? கப ல காக அ இ ேநர வ அக ப க
ேவ டாமா!” எ எ ேலா ட ெசா லி ெகா கிறா . ஒ
ழ ைதைய ேபால அட ப பா ய ஆைசைய நிைறேவ ற,
ஒ ெவா வ யாக கி றன . “இ ேநர ஆய ர
யாைனகைள ட ஓ வ தி கலா . ஆனா , கா ேகாழி ப ப
எள தான ெசயலா? இ பா ஏ யவ ைல? ப சிள
ப ைளைய ேபால அட ப கிறாேன!'' எ ல ப யப ேய கா இ
இ எ லா ைழ ேத கி றன பற ம க . வ வர ெத தவ க ,
லிகள நடமா ட ப திைய ேநா கி ேபா ெகா கி றன .
கப ல திைக ேபா இ தா . ஒ ெவா நா ெப
வ கேளா தா ெதாட கிற . ம நா அைதவ ட சிற த வ
அர ேக கிற . அவ யவன ேதறைல பா ய கிழவேனா உ கா
நா கண கி தி கிறா . ேசரேனா ெப வ உ
மகி தி கிறா . ரசைனய ேசாழேன சிற தவ என க பவ கப ல .
அவன உபச ஏ பா க அ வள எழி வா தைவயாக இ .
அைவ எ லா அதிகார தா ஆட பர தா நட பைவ; ெச வ தி
திைள ப நட பைவ. ஆனா , இ நட ப றி ேவறான .
பாவைனக அல கார ப யாத மா ட அ ப ய வ வ . அேத
ைம ட இ ஒ வனா தா இைத அ பவ க .

மனதி ஓர தி இ அ ட ந ைம ெவ கி தைல னய
ெச அள உ கிர ஏறிய ேபர இ . கப ல திணறி ேபானா .
அ கநா சி ம ன ெச பன ட , தா ெசா லிவ த வா ைதக
உ ள ைத அ ெகா தன. ‘பா ய ைமயான அ
நா ன கிேய நி கிேற . நா அத த தியானவ அ ல.
அவன க ம ஐய ெகா அைத க டறியேவ, நா இ வ ேத .
இைத அவன ட ெசா ல ேவ ' எ கப ல மன தவ த .

பா ய நிழ ேபா எ ேநர உட நி பவ ய . ேவக

வர ெகா ட இைளஞ . அவன இ ப ஒ ப க வா இ ெனா
ப க மா ெகா ெதா கி ெகா தன. பைழைம ைம மான
இர ஆ த கைள ஒ ேசர ைவ தி தா . ‘ ய ’ எ ப அவன
ெபய எ தா கப ல தலி நிைன தா . ஆனா , அ  தளபதி'ேபால
ஒ ப ட எ ப ப ன தா கப ல ெத யவ த .

அேதேபா எ வ எ ேலா வண மன தராக, ெப யவ ேத க

இ கிறா . அ ப டமா அ ல ெபயரா என கப ல
ெத யவ ைல. இ வ ட தன நிைலைய வ ள க ேவ என கப ல
ய சிெச ய, அவ கேளா அ பதா ேகாழி கிைட வைர எைத
கா ெகா ேக கேவ தயாராக இ ைல. கப ல எ ன ெச வ என
ெத யாம தி கி திணறி கிட தா .

ஆனா , கப லைரவ ட திணறி கிட ப பற ம க தா .

அ பதா ேகாழி காக அவ க இ ேபா கா எ
அைல ெகா கி றன , பா ய ப உ பட. ஆைச ப ட பா
எ பதா , அைத நிைறேவ வைத கடைமயாகேவ எ ேலா
க கி றன . அ பதா ேகாழி, கா அதிசய கள ஒ .
ேகாழிைய ேபா உட ேசவைல ேபா வா ெகா .
வ ணமயமான வா க வா ேபா வாலி இற க சிலி நி . அ
அ ப நா க ஒ ைறதா ைடய . அ ன பறைவ சாவத
, ஒேர ஒ ைற ெப ர எ ப வவ ெச ேபாவைத
ேபால தா இ . சாவத பக ெபா தி ேசவைல ேபா
ெப ர எ வவ ெச ேபா .

அ த ஓைசதா அைத  அ பதா ேகாழி' எ அைடயாள ப வ . ஓைச

வ த ப திய ேத னா , ஏேத ஓ இ இ ெச கிட .
அ பதா ேகாழிைய தா க தன ெகா ய ைவ தி தா .
ற ேகாழி ேபா , ப ற ேசவ ேபா அ கா சியள த .
 அ கன மாயவ ைத' என, ப னா வ தவ க
ெசா லி ெகா தேபா  எ வ 'தா ஒ நா அ பதா ேகாழிைய
க டறி தா . க ெகா யாக ைவ தி த இ தா எ ப அவ
ெசா லி தா ம றவ க ெத . அ த ேகாழிய ெப அதிசய
எ ன எ றா , அத கழிவ இ தா  த ' ைள . அத
கறிய ைவ ஈ இைண இ ைல. கன ட இ ஒ றி
ைவைய ப றி தன ெசா லேவ ய இ ைல.

அ ப நா க ஒ ைற ைடய . அ கா எ த
வல கி உணவாக மாறாம , ம பா கா பாக இ
ெபாறி க ேவ . அத ைவ ேவ ைட வ ல க மிக
ப தமான . ஆனா , அைத ேவ ைடயா வ எள அ ல. லி ேபா ற
ேவ ைட வ ல அத ைவ மய கி அத வாசைனைய க தப ,
கா றி ப ட ப திய அைல ெகா ேட இ . லியா எள தி
அ பதா ேகாழிைய ப க யா , அேத ேநர அத வாசைனையவ
வ லக யா . எ ேநர த ப கியப ேய நக ெகா
கிட . த ைன கட ேபா மா ட ைத க லி
அைமதியாக இ கிற எ றா , அ அ பதா ேகாழி இ கிற என
அ த . லிய இ த மய க ெசயலி வழிேய அ அ பதா ேகாழி
இ பைத, கா அறி தவ க அறிவா க .

நா கா நா அதிகாைல, ெத ற கா சரசரெவன கீ இற கினா

பா . உட வர க சில ெச ெகா தன . லிய நடமா ட
ப றிய தகவ வ தி கலா . எனேவ,  அ பதா ேகாழி இ வா
இ கிற . நாேம ெச ேவா ' என ெவ பா
ேபா ெகா கிறா எ ம றவ நிைன தன . சி ேறாைடைய
தா ய சிறி ெதாைலவ ெசழி வள தி த கட பமர தி
நி றா பா . றி ெசா ேவல சா னேர அ வ தி தா .
வர அ ேபா தா த . ச ெதாைலவ நி கைன
ேநா கி ைகெதா தன .

தமி நில தி எ சிய மைலம கள அர க இ ப திர

ம ேம. அவ த ைமயாக அறிய ப வ பற நா . அத தைலவ
பா . இ த நா ைட ப றி ேவ த சமெவள ய வா ம க
இ வைர ெத த உ ைமக பாண பலரா ெசா ல ப டைவேய! தம
வறிய நிைலைய ேபா க வ பாண , பா ய அ ள த வ ள
த ைமையேய ம ம பா ன .

ஆனா , ேவள கள பற நா எ தைகய வள ைத ெகா ள , அ த

ம க தம வா ைவ எ ப அைம ெகா ளன , பா நட
ஆ சிய தன வ எ ன எ , எ ெவள உலகி இ பவ க
ெத யா . ‘மைலமக ஒ வ ஆ கிறா ; இ லாதவ க ேபானா
 இ ைல' என ெசா லாம அ ள த கிறா ' எ தா
நிைன தி தன .

த ைறயாக வய பா காக அ லாம , பா ைய அவன

பற நா ைட அள பா க ேவ எ ேவா ஒ வ
வ தி கிறா . ெவள உலகி க ெகா இ த நா இ ேபா தா
பா க ப கிற .

இவ க கா பைழைமயான ைம த க தா . ஆனா , காலமா ற தி

கர கைள இ க ப றி ளன . இ த ம ண இ அழி க ப ட
எ தைனேயா ல கள க ண ர த இவ கைள உ மா றியப
இ கி றன. ப ஆ களாக இ த ல தி தைலவனாக இ கிறா
ேவ பா . ேவள ல வர ஒ வ எறி ஈ ைய க , ேவ தேன
ஆனா வ லகி நி மனநிைலைய உ வா கிய மாவர ேவ பா .

 நா எ ப அர அரச நியதி தா ' என வ தி ெச பவ க ம திய ,

 நா எ ப அரச ற ம கள ஆதிநில ' என நிைலநி தி உ ளா . இ த
நில தி நட வ கப ல , க ண ப பைவ எ லா
ஆ ச ய ைதேய உ ப ண ன. அதிகார உய ெபறாத இட தி அ
ம ேம தைழ தி . ஆைச, ேகாப , ேசாக எ லாேம அ மயமாக
நிக ஓ உலகி நிக ைவ கனவ ட காண யாேத! நிஜ தி எ ன
ெச வா கப ல ? நிைல ைல ேபானா .

கப ல க கள தலி ப ட பற ப தைலநகரான  எ வ '.

ேவ இ நட வ ேபா நல ெசா னா ,   பா த ச தா
எ வ வ வ ெகா தவ '' எ .
“பா த சனா, அ யா ?” என ேக டா கப ல .

“பா வ க த ச யா ? என தி ப ேக டா நல .

“கைறயா ” எ றா கப ல .

“கைறயா க ள ைற ேபால, ஆதிமைலய ந வ உ ள

க பாைறைய றி பாைறேயா பாைறயாக ச ேற ைட , னா
ம ணா வ எ மர ச டக களா வ வைம க ப ட
வ கைள ெகா ட எ வ . கா கால தி மைழ ெகா த .
எ வள ெப ய மைழ ெப தா உ சிய இ கீ ேநா கி
பா ேதா ந , சி ள ட ேத கி நி கா . ேகாைடய ெகா கா
த பரவ னா உ ஏறா . டம , மைழ உ தியான ;
ெந ைப உ வா ; அன தா காம இளகி உ . ஆனா , ம
ெந ைப ஒ டவ டா , வ ல கி ெகா . ந ெந ஒ
ெச வட யாத ஒ க மான . இவ மிக வ ய கைவ ப எ வ
க ள அர மைன. அைத ேந பா தா தா உம ”
எ றா நல .

எ வ ைர கா வைர இத வ வ கப ல ப படவ ைல.

உ ைமய ஆ ச ய நிர ப ய க மான தா இ . இ
அர மைனைய பா கவ ைல. அைத ப றி ஒ ைற வ ய
ெகா டா நல . பா தத வய பா காதத மேத ப கிற . அவ
அர மைனைய பா க ஆைசதா . ஆனா , இ த ஊ எ த ெத
ேபானா ஆ ச ய தி வழியாக தா கட க ேவ ய கிற .

பற நா மன த உைழ வ ைளவ க ய எ த ஒ ெபா

இ ைல. திைன வைகக , பழ வைகக , கா கறி வைகக எ லா
இய ைகய தாமாக வ ைளகி றன. உண எ ப ேசக தாேன தவ ர,
உ ப தி அ ல. ப றநா கைள ேபா உண உ ப தி காக ெப
உைழ ைப ெச தேவ ய ேதைவ இ ைல. ப றநா கள ெப ப தி
ம க ெச ேவைல , இ சி ெபா ம ேம
ெசலவழி க ப கிற .

ஆ கள வா வ ஆ த கேளா தா கழிகிற . ேவ ைட
ெதாட கி ேபா வைர எ லாவ தமான ஆ த கைள பய ப
அசாதாரணமான கைலைய ஒ ெவா வ க றி கி றன . எ வயதி
கா அறி வர வ ைடவ வன அ ப ப சி வ , அத
பற மாவரராக தா தி கி றன . இவ ய சி இைணயான
ய சிக ேவ எ இ ைல.

இர டாவ , இய ைகைய அறித . தாவர க , வல க , பறைவக ,

காலநிைலக ஆகியவ ைற ப றி இவ இ ேபரறி இைண
ெசா அறி ேவ எவ இ ைல. அதனாேலேய இவ க
ம வ தி அ த கைள ைகவர ெப றவராக இ கி றன . ம வ
ைகவர ெப றதாேலேய வர தி எ ைலைய இ கி றன .
பய சிய ேபா வா ைன ெந ைச கீ றி ேபானா கவைலெகா
வர எவ இ ைல.  அ தா ெபா தி' லிைகைய க டறி த ப ற ,
சைதைய அ ெகா ேபானா அ தைத ெபா தி ெகா கிறா
ம வ . பற நா அப மிதமான ஆ றேலா இ கிற .

ெவள உல ெப தாக ெத வ பா ய க தா . ஆனா , அைதவ ட

ெப ய ஆ ற அறி ஆ ச ய க இ இ கி றன. ஆனா ,
இைவ எ லாவ ைற வ ட கப ல அதிசய த இ த ம கள
வா ைறைய தா .

ஒ ெவா வ என தன த ெசா , எ பா ப டாய அைத

ேசமி ெப க ேவ எ ற ெப தாக இ இ ைல. இய ைக
ப ற உய ன க வ வைம த ண எ ைலகைள கட மன த
ேபாகவ ைல. மைழ வ த ெசழி ற தைழ , ெவய கால தி வா
வ , மல ேபா ந மண வசி, கன ேபா அ ள வழ கி,
உதி ேபா ச த இ லாம ம ண ம கி த ைம உரமா கியப
பயண ைத ெகா இ த வா ைக, கப லைர ம ய
வண கைவ த .

கட ப மர தி ம ய வண கிய பா , ந ட ேநர கழி ேத

எ தா . ேவல சா றி ெசா ன வா ைதக எைவ அவன
கா கள வ ழவ ைல. அவ கைன வண கி நி றா . ஆனா , அவ
மன வண கவ ைல. அவ இ த ேகாப . அைத ெத வ க
ேவ எ பத காகேவ இற கி வ தா . கா றி அைசவ றி இ கி
நி ற கட ப மர . பா ேகாப தள தாமேல தி ப னா . எதி
ெச தி ெசா ல ஒ வ ேவகமாக இற கி வ வ ெத த . பா ஆவ
ேமலி ட . ‘அ பதா ேகாழிைய ப றிய ெச தி வ கிறேதா!' என
எ ண னா . வ தவ வண கிவ ெசா னா , “ டநா அைம ச
ேகா சா த த கைள காண வ தி கிறா .”

- பற ப ர ஒலி ...
.ெவ கேடச , ஓவ ய க : ம.ெச.,
கப ல எ வ வ வத மாத க ன
நட த நிக இ ...
சி தா றி வட ல ைத ேச த பாண ட ஒ ,
எ வ வ தி த . அவ க , ேவ ைட ச க
ப ல தி இ பாண களாக மாறியவ க ; யா
ெத வமான மத கைன மத கிைய வண பவ க . இ த
தைலவ  மத க ' எ , தைலவ  மத கி' எ அைழ க ப வ .
தா கேள ேவ ைடயா , அ த வ ல கி இ யா நர எ
க வ ; அ த வல கி ேதா ெகா பைற ெச வ .

இவ கள , ந ளர பற தா ெதாட . அ சிய அள
ப ம ெகா ட யா நர க ம ட ப பைற ஒலி க ெதாட ேபா ,
ேவ ைட வ ல கி சீ ற ஆர ப ஆ . சி பைறய ஒலிய
ெதாட , ேநர ஆக ஆக உ கிர ெகா கா ைட மிர . ைக
வல ெவள ய வ எ பா . அத க க இ நல
ஒள , இ ஊ இற . இ த வன அைடயாளேம ேதா
க வ யான தடா தா . தடா கைள ண யா க , ைடய ைவ ,
காவ ைய ேபால இ ற கி வ வா க . பயண தி ேபா அவ ைற
கீ இற கி ம ண ைவ க மா டா க . தடா ம ைண ெதா டா ,
அ நிக த ப தா அவ ைற கேவ . எனேவ,
நட இட தி ம ேம அைத கீ ேழ இற வா க . ம ற ேநர கள
எ லா காவ ைய ேபால ேதாள ைக ழ ைதைய ேபால இ ப
ம தப ேய இ ப . த கள ேனா க ேவ ைடயா ய யாைனய
கால ய அள ெகா ேட தடா ைய வ வைம ப .

நிக ெகா எ த கண தி தடா கைள எ , ெப

மத க கள இற வா என ெத யா . யா ேதவைத உ கி அைழ க,
ஏேதா ஒ கண தி சின ெகா இற வா . தடா க எ ஒலி
ேக மைலெத வ உ ெளா . மத க , மைல ந க ஆ வா .
தடா கள ேபெராலி, கா ைட கி இ . கா ஆதி ைம த க
ஆ ய ஆ ட அ . மத கன ஆ ட ைத கைதயாக ேக ேபாேத
பல ந வ .
மத க ட வ தி கிற எ பைத ேக வ ப ட பா அைட த
மகி சி அளேவ இ ைல. பா , இ வைர மத கன ைத பா த
இ ைல. பா ய மைனவ ஆதின . அவ ெபாதின மைலய (பழநி) லமக .
அவ சி வயதி ெபாதின மைலய த ைதேயா ேச மத கன
நிக ைவ பா , பய அ தைத ப றி பா ய ட பல நா
ெசா லிய கிறா . ஏேனா பற நா மத கன ட எ
வ த இ ைல. ந ட கால பற தா பா ேக வ ப டா ,
 சி தா ற கைரய இ த ெந மைலைய ேசாழ ைக ப றிவ டா '
எ . அ த ம ண மகா கைலஞ களான மத க க , இ ேபா அவன
கட பண க ஏவ ேவைல ெச ெகா கி றன . யாழிைசய
ெப ேதவ களான அ த ல ெப க , ேசாழ அர மைனய வ றலிகளாக
மாறி கிட கி றன . ேபரரைச உ வா கன எ ண ற இன
க இைரயா க ப வ டன.  மத க இனேம றி
அழி ேபா வ ட !' என நிைன ெகா த பா , த ப ப ைழ த
அ த பாண ைவ பா ததி அைட த மகி சி அளேவ இ ைல.

பா இ மக க . தவ அ கைவ; இைளயவ ச கைவ. சி மிய

வ ைளயா ைட இ ெதாைல காம இ ச கைவையவ ட ஆ
ஆ க தவ அ கைவ. பா ய ல ெகா . த ைதய எ ண ைத
அவர க கள இ ேத க டறி வ வா . தா ஆதின
அ கைவய மதான ஆ ச ய எ ேபா ந கிய இ ைல. தா அறியாத
பா ைய இவ எ ப க டறிகிறா என எ தைனேயா ைற நிைன
தி கிறா .

 உன ெசா ைல தா த ைத ேக பா ' என, ஒ ைற ட ெசா லிய

இ ைல. ஆனா ,  த ைதைய ேபாலேவ ந ெசா கிறாேய!' என ெசா லாத
நா இ ைல. எ ஒ ைற அவள க ெகா பா பா ப ,
பா ய எ ண ெகா அ கைவ ேயாசி ப எ ேபா நட
நிக க ஆகிவ டன.

ஒ நா ந பகலி அ வ ளய , உண
கா தி தன . சைமய தயாராகி ெகா த . அ கி
இ த பாைறய ம ஏறி க காய, ெவய
தா கி நி றா பா . சி ண யா தைல வ யப ேய
ஆதின அ கைவ பாைற ஏறி வ தன .

“எ ன பா ெகா கிற க த ைதேய?” என

ேக டா அ கைவ.

ர ேக தி பாம , “க ப !” எ றா பா .

எதி வ பற த கா . ப ற ேக அ வய ஓைச, எ
சிறக தி பறைவக , அ வ ேபா வசி ெச கா றி
சலசல என, அைன ைத பா தன ஆதின அ கைவ .

பதி காக கா தி தா பா . ஆதின ெசா னா ... “எ பறைவகள

ர ேக கிற . ஏதாவ ஒ பறைவய ரலி யர தி சாய
ெவள ப , அைத தா ந க கவன ெகா கிற க ”
எ றா .

அ கைவேயா, “இ ைல... த ைத ேவ ஒ ைற பா ெகா தா .

அைத நா க ப வ ேட ” எ றா .

ெசா ேபாேத அவள க தி ெவ க நி ற . பா அவைள

உ சி க தா . ஆதின ேகாப வ த .

“அவ எைத ெசா கிறா . ந க எைத பா த க ... ெசா க ?”

எ றா ச ேற ெபாறாைம ட .

அ கைவ ெசா னா ... “அ மா, அேதா அ த ைலய ச தனேவ ைக மர

நி கிற பா க . த ைத அைத தா பா ெகா தா ” எ றா .

இ ேபா ஆதின க தி ெவ க ஓ ய .

“இ வள ேநர அ த திைசைய பா ெகா நி ற

அதனா தானா?” எ றா ஆதின .
“ஆ ... ந மகைள காத அைழ ெச . அத நா அவ
ெச ய ேவ யவ ைற சி தி ெகா கிேற ” எ றா பா .

“எ ன அ ?” என ஆ வ ேதா ேக டா ஆதின .

“நில எ அறிய ப ட ெப லவ க பரண கப ல . அவ கள

ஒ வேர பற நா வர மா டா களா என, பல நா க வ பய
கிேற . அ த வ ப இ வைர நிைறேவறவ ைல. எ மக
மண ெச வத , அவ க வர ேவ எ மன ஏ கிற .
அவ க எ க றவ க . அவ கள ட இ எ மக எ ம க
சிலேர எ க றா , எ வள ந றாக இ ” எ றா பா .

“அ என கான உ கள வ ப த ைதேய! அைதவ ட ஆழமான ஆைசக

உ கள ட உ . அைவ நிைறேவற ேவ எ தா நா
வ ேவ ” என அ கைவ ெசா னா .

பா ேய ச வய , “எைத ெசா கிறா ?” என ேக டா .

அ கைவ ெசா னா ,   பற நா ழ காத பைற இ ைல; ஆடாத

இ ைல; ம டாத யா இ ைல. ஆனா , மத க ட இ த
ம ைண மிதி கவ ைல எ ற ஏ க ந ட நா உ கள ஆ மனதி
உ .
உ கேளா அம அ த வ ைசைய ைத நா காண ேவ .
அ தா என ஆைச” எ றா .

சைமய தயாராகிவ டதா , கீ இ அைழ ர ேக ட .

“ந ேபா தலி சா ப . நா க வ கிேறா ” எ மகைள

அ ப ைவ தா பா . அவன க க கல கிய தன. கவன த ஆதின
எ ன எ ேக டா .

“மத க நா ைட, ேசாழ அ ைமயா கி ெகா டா . அ த மக தான

இைசவாண க வர இன வா ேப இ ைல” என ெசா ேபா பா ய
ர உைட த .

ெச வ அறியா நி ற ஆதின , அவ ேதாைள ெதா டா . ச ேற

ஆ வாச அைட நிதான தா பா .

“ச , வா க . அ த ச தனேவ ைக மர வைர ேபா வ ேவா ”

எ றா .

சிறிய நைக ேபா பா ெசா னா , “மக இ ேபாேத ந அைழ தி க

ேவ . அ த ண ைவ ஏ இழ தா ?”

ஆதின ெசா னா ... “என க கைள ந க பா தி தா உ க

ெத தி . ந க தா அவ ைற ேந ெகா பா பேத இ ைலேய.”

இ த தா தைல பா எதி பா கவ ைல. ஆதின ய க ெகா

பா க தவறிய நா க எ தைனேயா!  கால எ வள ேவகமாக
அைழ ெகா ேபாகிற . கணவன இட ைத த ைத எ த கண
வ கிறா எ பைத நிதான கேவ யவ ைலேய!' என ேயாசி
ெகா ேபா பா ெசா னா ...

“நதா என க ெகா பா தவ .”

யாம வ ழி தா ஆதின .

“உ ைமய , நா அ த ப ைச றாவ ச ேற
மா ப ட ர ஒலிைய தா ேக ெகா ேத .
அ கைவ, காத ப வ தி நி கிறா . அவள
க கள வழிேய அவ பா க ெதாட கிவ டா .
அவள க க ச தனேவ ைகதாேன தலி ப . அைத தா த ைத
பா தி பா என ந ப ெசா னா ” எ றா .

“ந க ஏ அைத ஒ ெகா க ?” என ேக டா .

ெம லிய சி ேபா பா ெசா னா ... “ ழ ைதகள ட

வ ெகா ேபா ேதா ேபா தா ஓ ஆ , தா ைமைய
அ பவ கிறா .”

இைத ஆதின எதி பா கவ ைல. ச ேற கல கிய அவ , பா ய ெந சி

சா ெவய மைறய இத பதி தா .
ந ளர சி நில , கா எ சா ப வ ெகா த . ஊ ம றலி
ப த க ஏ ற ப , எ வ க திர த . ெச தி
ேக வ ப , பல இரேவா இரவாக வ ெகா தன . மத கி, யா
ம ட ெதாட கியதி இ , பா ைவயாள க இைம சிமி வ ெகா ச
ெகா சமாக ைற ெகா த . இைச க வக ஒ ெவா றாக
இைண தன. சி பைற அ பைற ழ ேபா இ , ந க
ெகா ள ெதாட கிய . சல ைக அண த ெப க இ வ , ெந நிழ நகர
ஆேவச ெகா ஆ ன . பா ய இட ப க அ கைவ அம தி தா .
வல ப க அம தி த ஆதின ய அ கி ச கைவ இ தா .
வழ க ேபா பா ய ப றமாக நி றி தா ய .

 பா டா ப ைற’ என ெசா ல ப பா ட மா க கான ேமைடய

அம பா ெகா தா ேத க . அவ கேளா ேத கன
வய ைடய ெப க உ கா தி தன .

தி பா கி யர தி ெந ர ேமேல எ பய . அழி த இன தி
கைடசி பாடக , தன ர நாள க ெவ பைத ேபா பாட
ெதாட கினா . இ ேறா ர ெவ சாக ேவ எ பேத அவ
வ ைழவாக இ த . ஆறா யைர கைலயா ேபா கைலஞ ப
ேவதைன இைண ற ெசா இ ைல.

ர சல ைக யா பைற ஒ ைற ஒ வ லகி வ கி
நக தன. ேபா திைரகள வர தலி இ த ப ேயா ஓ
இைச கைலஞன கால ஓைச, தன ேக ெகா பைத ேபால
பா உண தா .  அ த ஓைச எ த க வய இ வ கிற ?' எ பைத
அவன க க ேத ெகா தன. எ ேலா ெம சிலி பா
ெகா த கண தி , இ தடா கேளா தி உ ேள இற கினா
மத க . அ வைர ழ காம இ த அைன தடா க ஏக
கால தி ஒலி எ ப ன. ச எதி பாராத ேப ைச. பா ேய கி உ
கா தா . பய த ச கைவ, “அ மா...” என க திய ஓைச ப க தி
இ பவ ம ேம ேக ட . ஆதின அவைள அைண ம ய
இ கி ெகா டா . அைத கவன த பா ய க க , சி வயதி
பய க திய ஆதின ேச ெத தா .

மத க , தாவ உ ளற கிய இட தி ம ெபய ேமேல எ த .

ேவ ைடயா ய யாைனய கால நில ைத அதிர ெச வைத ேபால அ
இ த . ஓ ஆ ட ெதாட கண தி இ வள ஆேவச ெகா
நிக மா எ ற வய எ ேலா இ த . இ க பைறயான
தடா ைய ைகயா அ ழ க ேவ . அவ இர நைட
ப மாக த வ த வ தடா கள ஒலி
எ ப ெகா தா . மத கன மி கழ , சிைக ழ எ பய .
ஆேவச ெகா ட மத க , கா கைள ப மாக மா றி,
தி காலா தி தி ஆ னா . மதயாைன தன நிழைல ெகா ல,
ம ம த த தா ம ைண வ ேபால அ இ த . எ லா
க வக ழ கி ெகா தன. பா உைற த நிைலய மத கைன
பா ெகா தா . தாைதய கள ஆதி , மத க மய கி
ச தேதா த .

ப ன ரவ த எ ேலா கைல தன . கைலஞ க ,

இைச க வ கைள ண கள எ க ன . மத கைன அ கி அைழ
அமர ெச த பா , அவ உ ள ைகைய ெதா தடவ பா தப
ந ட ேநர எ ேபசாம இ தா . உ ள ைக சிவ இ கி ேபா
இ த .

“ந க இ ேகேய த கிவ கேள ” எ றா ஆதின .

“இ ைல... நிைலெகா ள டா எ ப ெத வவா ” எ றா மத க .

நிமி அவ க கைள பா தா பா .

“நா க த ப ஓ கிேறா . மளா ய எ கைள வ ர கிற . ஓ இட தி

நி வ டா ய ைம கவ வ . அதனா தா ம பக
காணாம இரேவா இரவாக ஆ ய நில வ அக கிேறா . வ ள கி
ெசா ல மனதி ண இ ைல. எனேவதா ெத வவா எ கிேறா ”
எ றா மத க .

பா ெசா ல எ இ ைல.

“உன எ ன ேவ ? எ ேவ மானா எ ெகா ” எ றா .

மத க ேக க, ச ேற தய கினா .

“தய காம ேக க ” எ றா ெப யவ ேத க .

மத க , ெம லிய ரலி ேக டா ...

“ேவ எ ேவ டா . ெகா லி கா வ ைத ெகா க .”

பா அதி பா தா . யா எதி பாராத ஒ . எ ன பதி ெசா வ

என ெத யவ ைல.  இ ப ஒ ெபா இ பேத ெவள ய
உ ளவ க ெத யா . இைத எ ப ேக டா மத க ?' - ந த
ெமளன கைல ேத க ெசா னா ...

“பற ப ஆதி ெபா க , ல தா ட டா எ ப லநாகின வா .

ேவ எ ேவ மானா ேக க .”

“ லநாகின ய வா , கா பா ற பட . நா க ற ப கிேறா ” என
ெசா லி, ேவ எ ேக காம மத க எ தா .
அவ உ ள ைக பா ய ட இ த . தடா ைய அ அ வ ேவறிய
ைக. அைத ெதா அ தியப ேய தைல நிமிராம பா ெசா னா ...

“எ வா க .”

அர மைனைய ேநா கி வர க ஓ ன .

நா க ன ...

மத க ட , ேம எ ைலய வழிேய பற நா ைழ தன .
ப றி கா அ வார இ கா டால தா த கிராம . அ த
திைச வழிேய ைழ எ த பாண ட , அ த கிராம ைத வ
அைட . அத பற வர ஒ வ அ த ட ைத அைழ ெகா
நா க பயண , எ வ ெகா வ ேச பா . அ ப தா
இவ க வ தா க . வ வழிய ட தி இ த ெப ஒ தி
மய கி ச தா .  எ ன?' என, அைழ வ த வர வ சா தேபா தா
ெத த , ஆகார இ றி ெதாட நா கா நா பயண இ எ ப .
ைவய இ த நைர ெதள அவைள எ ப ன .  ப க தி கிராம
எ இ ைல. உண எ ன ெச யலா ?' என ேயாசி த வர , சிறி
ெதாைலவ இ த ள அைழ ெச றா . மத க ட
ஆவேலா ேபான .

ள கைரைய அைட த , “ந க உ கா க , நா ம ப
வ கிேற ” எ றா .

“ைகய வைல இ ைல, த இ ைல. எைதைவ ம ப பா ?” என

மத க ேக டா .

இ ணய ைவ தி த சிறிய கா ஒ ைற
எ கா னா வர .

“இைதைவ எ ப ம ப பா ?” என ேக டா மத க .

“பா க ” எ ெசா ன வர . அ த காைய அ கி உ ள க ம

ைவ த னா . அ இர டாக உைட த . ஒ ைட எ
இ ணய ெகா டா . ம ைட க லா த
ெபா ெபா யாக ஆ கினா . அைத ள மி சாம எ ள தி
வவ டா .

அவ வ ய இட ைத பா ெகா தா மத க . ந சிறி
கல க ஆர ப த . சி றைலக ேதா றின. வர ெசா னா ... “இ
ெகா லி கா வ ைத. கா கா ெகா லி வ ைத எ ெசா ேவா . அைத
ம க பறைவக வ ப தி . பற சிறி ேநர திேலேய
மய க அைட வ ” எ றா .
மத க ஆ ச ய ேதா ேக டா ...

“ம எ ப மய க அைட ?”
“அேதா பா க ” எ றா வர .

மத க அ த இட ைத பா க, ம க ேம கீ மாக ழ
பற ந தி ெகா தன. ெப ம ஒ வாைல ம ெம ள
அைச தப மித க ஆர ப த . வர உ ேள இற கி ஒ ெவா றாக
எ ெகா க ஆர ப தா . வா பள நி ற மத க அைத
வா கினா . எ ேப ேதைவயான ம கைள எ த பற , வர கைர
ஏறினா . இ சில ம க மித ெகா தன.

“நம இைவ ேபா ; அைவ சிறி ேநர தி மய க ெதள ந

ெச வ . அ வைர பறைவக எ ெகா தாம
பா ெகா க ” எ ெசா லிவ , ெந ட த க எ க
ெச றா வர .

மத க பா ெகா ேட இ தா . அர மைன ெச ற வர க ,
ெப தாழி பாைனைய கிவ பா ய னா ைவ தன .
மத கன க க ஆ ச ய ந காம பாைன பா தன. அேத கா க .
பா ெசா னா ... “எ வள ேவ ேமா எ ெகா க .”
ேத கன மன பதறிய . ஆதின எ ன ெசா வ என யவ ைல.
ல வழ க கைள ம இட க சா சியாக நி பவ யாராக
இ தா உ ந க ெகா வ . எ ேலா ஒ வத அ ச
உ டான . இ கமான அ த ழலி மத கன இ ைகக தாழி
இ ெகா லி கா வ ைதைய ைகநிைறய அ ள ன. தடா ேபெராலி
எ ப யேபா உண தைத ேபால, பல மட ந க ைத இ ேபா
உண தன .

- பற ப ர ஒலி ...
.ெவ கேடச , ஓவ ய க : ம.ெச.,
யவன கள  ெசாலா யா' க ப , வழ க ேபா அர ைற க கள
த காம , ஓசிலி வழியாக சி நதிய க வார தி
இ பா ப ேகா ைற க வ ேச த .
க பலி மா மி எப ர , ந டகால கட அ பவ ெப றவ .
கட கா றி றி அறி க பைல ெச வதி
ைகேத தவ . அதனா தா மிக ெப ய க பலான  ெசாலா யா’வ
பயண இவ வசேம பல ஆ களாக ஒ பைட க ப ள . க பலி
பா கா தளபதி திேரஷிய . தன ஒ வேன க பைல நக திவ வ
ேபா ற உட அைம ெகா டவ . கட ெகா ைளய கள ட இ
த கா ,  ெசாலா யா’வ பயண ெதாட ெவ றிகரமாக அைமய,
இவேன த காரண . இவன பைடவர க அபார
திறைமெகா டவ க .

பா ப ேகா ைற க , சர வ தக தி கியமான என ெசா ல

யா . ஆனா க ப க பல நா க இ த கி ெச வ வழ க .
காரண , இ த நில பர ப தன த அைடயாளமாக வ ள யவன -
இ திய வ ச கல பா உ வான அழகிக . ஒ சாயலி யவன
ேதவைதகளாக ம சாயலி இ திய ப ைமகளாக கா சித பவ க .
அவ கள ப ைகையவ , க ப மா மிக அ வள எள தி
வல வ இ ைல.
நல த க கைள ெசழி த ெகா ைககைள ஒ ேசர பா எ த
ஆ அைண த ைகைய ப எ க மா டா . ேவ வழிேய
இ லாம தா எப ர ெவள ேயறி க ப வ ேச வா . ஆனா ,
திேரஷிய வ ேசர அத ப ஒ வார ட ஆகலா .

 உடேல ஒ ம ம ைகேபா இ கிற எப ர . ெவள ம ச

நிற ெகா ட யவன அழகி ைழ , க ம ச நிற ெகா ட இ திய
ப ைமய வழிேய கைர ேச ேத ’ என ெசா லியப க ப
வ வா . அவைன ேகாப ெகா ள யா . ஏென றா , இ த
பயண தி மிக ஆப தான ப தி இன ேம தா இ கிற .

க வைள டா, ஆழம ற ம அ ல... ைமயான பாைறக

நிர ப ய ட. எ த ேநர தி க பலி அ பாக ெநா ஆப
உ . மிக கவனமாக அைத கட பாகரா வ ேசர
ேவ . கைரைய ஒ பயண இ த ேபா வர தா ,
வ கைள கட த வண க அ சாண யாக இ கிற . ஆனா ,
அவ றி மிக ஆப தான ப திகளான ேமலிேம ம களகி
அ த உ ளன. இைத கட ெகா ைளய கள நாடாக யவன க
றி ைவ ளன . இைத கட ப தா ெமா த பயண தி மிக
சவாலான கா ய . இைத ெவ றிகரமாக கட வ டா , அத பற
த ஸு வ வ டலா . யவன க ெதா ைய தா ,  த ’ என
அைழ தா க . அவ க இ த நில பர , ச த அதாவ  நாவல த '
என ெபய இ தா க . நாவ மர க அதிக இ காரண தா
இ த ெபய . இ த நில பர நா ச ர வ வ உ ள எ , இதி
அ ப ைத நதிக றி பதிென நா க உ ளன என
அவ க றி எ ைவ தி தன . இ த நா ச ர தி ஒ ைன
தி இடேம ெதா .

இ வ வ டா அத பற மிக பா கா பான பயண ஆர ப ஆ .

அ ம அ ல, இ த ெந பயண தி கிய வண கேம இன ேம தா
உ ள . நா ச ர தி த ைனயான ெதா ைய வ தி
க ப க , அ சிறிைய அைட . அத பற ச பயண ம
தி ப தி ம ைய அைட . அ இ ெகா ைக ெச .
ப ன கா வ ேச . க பலி ெப பாலான ெபா க இற கி -
ஏ ற ப , க ப க ம யவன ைத ேநா கி பயண ைத ெதாட .
 ெசாலா யா’ க ப , ந பகலி ெதா ைற க ைழ த .
ப ரமா டமான க பலி வ ைக மிக ெதாைலவ ேலேய
க டறிய ப வ . பா மர தி உ ப ய வய றி வ ைலமதி ப ற
வண க ைத ெகா வ யவன ேதவைதைய ேபால,  ெசாலா யா’
வ நி . கட காக கள கைர ச அைலய ச த ைத
மி சி ெகா க, எப ர ந ர ைத இற க உ தர வ டா .

ேசர ல , இ வ சாவழியாக ப நாளாகிவ ட . னவ உதிய

பர பைர என அைழ க ப டா . வ சிைய தைலநகராக ெகா ,
சிறிைய ைற க ப டணமாக அைம அவ ஆ சி நட தினா .
அவன நா   ட நா ’ என அைழ க ப ட . ப னவ அ வ
பர பைர என அைழ க ப டா . மா ைதைய தைலநகராக ெகா ,
ெதா ைய ைற க ப டணமாக அைம அவ ஆ சி நட தினா .
அவன நா   டநா ' என அைழ க ப ட . இ வ ேசரன
வ ச ெகா தா கேள எ உ ைமெகா வ . ஆனா தைல
ைவ ெகா உ ைம னவனான உதிய பர பைர ேக இ த .

கட கைர மாள ைகய ஓ எ ெகா தா எப ர . வழ க ேபா

பவள க க ரச க ணா க ம க இற கி ெகா தன.
பதி அ த ைற க தி இ ஏ ற படேவ ய ெபா க ...
மிள உதிரேவ ைக மர தி ப ைடக தா . டநா மிள
வ ைள ப தி அளவ சிறியேத. அதனா , அ த கட கைரய சில
திறள மர பட கேள நி றன. உதிரேவ ைக ப ைட மி த ம வ
ண ெகா ட . அைத யவன க கியமாக வா வ . இ
ெபா கைள ேச தா இ நட வ தக மதி மிக ைற தா .
எனேவ, ேவகமாக சர ைக இற கிவ ெச வதிேலேய மா மிக உட
வ ள வ யாபா க தவ ரமாக இ ப . ஏ றேவ ய ெபா கைள,
தி ப வ ேபா தா ஏ வ .

ெபா க எ லா இற க ப வ ட தகவ கிைட த எப ர ,

மாள ைகய இ ற பட தயா ஆனா . அ ேபா மாள ைக வ தா
டநா அைம ச ேகா சா த . தளபதி ய உடலைம ,
அைம ச ய அறி ைம ஒ ேக அைமய ெப றவ .
யவன டனான டநா வ தக ைத த நிைல ெகா வர
ேவ என தவ ரமாக ய பவ . அவ ட இ வண க க
வ தி தன .
திேரஷிய , தன க பைல ேநா கி வ தா . அவ வர க , தளபதி உ ய
ஆ த ம யாைதைய ெச அவைன க ப வரேவ றா க . உ ேள
வ த பற தா அவ ெத த எப ர இ வரவ ைல எ ப .

“எ ேபா என னேம வ வ வாேன, ஏ தாமத ?” என

ேக டா . யா ெத யவ ைல. டநா அழகிகளா காலதாமத
ஏ பட வா இ ைலேய என ேயாசி தப , அவன மாள ைகைய ேநா கி
திேரஷிய நட ேபானா . வர க அண வ ெச றன .

காவலாள கதைவ திற க, மாள ைகய உ ேள ைழ தா திேரஷிய .

ஆ ச ய ந காத நிைலய எப ர உ கா இ தைத க டா .
அவன எதி இ ைகய ேகா சா த வண க க இ வ
உ கா இ தன . ந வ இ த பலைகய ேம த க தாலான
வ ட த  ெகா லி கா வ ைதக ’ ைவ க ப தன.

“ கா ெச தி வத ந க ேசக ைவ க . இத எ ன
வ ைல ெகா க நா தயா !” எ அவ கள ட ெசா லிவ எ தா
எப ர . க ப ேநா கி அவ திேரஷிய ேபசி ெகா ேட வ தன .

எப ர ெசா னா ... “ஒ ேவைள இ த வ யாபார ைக னா ெதா

ைற க பற ைற க கைள வண க தி வ சிவ .
அ ம அ ல, நா தா யவன தி அதிச தி ள ம திர மன த களாக
மா ேவா .”

கட ப மர தி இ கைன வழிப தி பா ய ட ,
“ டநா அைம ச வ தி ெச தி ெசா ல ப ட . அவ கா தி த
மாள ைகைய ேநா கி ெச றா பா . உட ய ெப யவ ேத க
வ தன . ேசர ல தி அ வ பர பைரய ம ம சி மதி , பற
நா உ . அதனா தா அவ க அைழ வர அ மதி க ப டன .
கப ல வ ததா எ வ ேர ெகா டா ட தி திைள ெகா த
ேநர இ . பா ய மன கன தி த . அ பதா ேகாழி இ
கிைட கவ ைல எ ற கவைல ம ேம மனதி ஓர தி இ த . அ
எ த ேநர தி ச யாகிவ ட ய தா .

மாள ைக ைழ பா ய கமல சிைய பா த அைம ச ,

ேகா சா த அகமகி ெகா டா . தா வ த கா ய ந லப யாக
எ ற ந ப ைக அவ ஆழமான . அவ ெகா வ த
ப ெபா கைள பா அம இ ைக பாக பர ப
ைவ தி தன . யவன தி இ வா க ப ட ரச க ணா , ந வ
ைவ க ப த . க ணா ய ேம இர யவன அழகிகள
உ வ கைள ெகா ட மரேவைல பா க இ தன. இ ைகய அம
பா ய க ைத ப ரதிபலி பைத ேபால அ த க ணா
ைவ க ப த .

அைம ச ஆர ப தா ...

“பற ப மாம னைர வண கிேறா . டநா ேவ த ,   டவ ேகா’வ

அ ப ைச ந க ஏ க ேவ ” எ னா பர ப
ைவ க ப தவ ைற பா ெசா னா .
பா ய உத ேடார ெதாட கிய ெம லிய சி , ைமெகா ளாம
ேவகமாக த .

“வ தத ேநா க ?”

காண ைகைய ஏ பைத ப றி எ தவ த பதி ெசா லாம , பா

ேக வ ேபான ச ேற ஆ ச ய ைத ெகா த . அைம ச
ெசா னா , “ டநா ேவ த , வண க ேப ஒ காக எ ைன
அ ப ைவ தா .”
“வண க , இய ைக வ ேராதமானேத! அைத ஏ எ னட ேபசவ த க ?”

அைம ச எ சி வ கினா .

  வண க தாேன ஓ அரசி அ சாண . வண க ெசழி தா தாேன அர

ெசழி . அர ெசழி தா தாேன ம க ெசழி ப .”

“வண கேம இ லாததா தா நா க ெசழி தி கிேறா ” எ ெசா ன

பா , ச இைடெவள வ ெசா னா , “எ த ம னன கால ய
பற ப த க பண ைவ க ப ட இ ைல எ பைத அறிவரா?”
அைம ச , அதி சி அைட தா . பா ெதாட தா ...

“இய ைக வழ கிற ; நா வா கிேறா . இைடய வ க வா க

நா யா ?’’

“ெகா ளாம ெகா காம எ ப வாழ ம னா? பற

நா ேதைவயான உ ைப உமண கள ட இ ந க வா க தாேன
ெச கிற க ?”

“எ க ேதைவயானைத அவ க ேதைவயானைத
ப மாறி ெகா கிேறா . பகி உ ப ப மாறி வா வ , இய ைக
நம க ெகா தைவ.”

“அ தாேன வண க .”

“இ ைல... ப மா ற எ ப ேதைவ சா த . வண க எ ப ஆதாய

சா த . ஆதாய மன த த ைமய ற ; மா கைள சிைத ப . யவன
அழகிகைள என கால ய வ பர ப உ கைள தயா ெச வ .
இதன கீ ைம அைடய வ ” என ெசா ன பா , ச ேற ர
உய தி ெசா னா ... “நா ெசா வ வள கவ ைலயா? என
கால ய யவன அழகிகள சி ப ைத பர கிற உ ம ன , இைதவ ட
ெப ய ஆதாய காக ேவ யா ைடய கால ய எவ ைற எ லா
பர வா ?”

அைம சன நா நர க ஒ கின.
“நா ைட ஆ பவ க ந க . அைம ச களாகிய நா க உ கள
ெசா ேக பண யா பவ க ” - த கா பதி ெசா னா அைம ச .

“நா க ஆ பவ க அ ல ; ஆள ப கிறவ க . இய ைகதா எ கைள

ஆ கிற .”

ச ெமளன பற அைம ச ெசா னா , “உ கைள பற

நா ைட எ த கண அழி க ெகா கிறா டநா
அரச உதிய ேசர . அவேன இ ேபா யவன வண க தி உ ச தி
இ கிறா . அவன ட ேச ஒ ெவா ெச வ பற நா
எதிரான ேபா ஆ தேம. வண க தி அவைன வ ச டநா ஒ
வா கிைட ள . ந க எ க உதவ னா , எ களா அைத
சாதி க . உதிய ேசரைல ப த ள . நா க
பற ப ந ப க . எ உ க ைண நி ேபா .”

“எ கைள ந க எதி க யாததனா , ந ப க என

ெசா லி ெகா வைத ஏ க மா ேடா . ந ப ெபா மிக ஆழமான .
உதிய ேசரைல ேபால வண க தி ந க ெப ெச வ
ஈ வ களானா , இ வள பண ட ேப மா உ க ம ன ெசா லி
அ ப மா டா .”

“அ ப எ றா எ க டநா அர ேவ பா இ ைல எ
க கிற களா?”

“உ ... உதிய ேசரலி த ைத, எ னா ெகா ல ப டவ ; உ க

ம னன த ைத எ னா வாழ அ மதி க ப டவ . அ ம ேம உ க
இ வ அ ைற ேவ பா காரண . ேவ அ பைட
காரண க இ ைல.”

ற படேவ ய ேநர வ வ டைத அைம ச உண தா .

“ஒ ம ெசா ல ேவ என ேதா கிற . ெசா ல

அ மதி ப களா?”

“எ ன?”

“உ கா த கண தி ைற இ த ரச க ணா ைய ந க
பா த க . உ கைள அறியாமேலேய உ கள ைக, மைசைய
ச ப தி ெகா ட . இ த ேவைளய ந க தன இ தா அ
உ கைள ைற பா கைவ தி . உ கள ேதைவயாக அ
மா . எ ஒ ைற ேதைவயானதாக மா வ தா வண க .
வண க திட தா ஆைசய திற ேகா உ ள . அைத ெவ ஆ ற
யா இ ைல.”

“இ வைர ந எ கைள பா த இ ைல. இ ேபா பா வ டா

அ லவா? இைத ெவ ஆ ற ெகா டவ க இ கிறா க என
உல ெசா . ந ேபாகலா ” - ெசா லிவ எ தா பா .

பா ய வ ைகைய, அவ பேம எதி பா கா தி த .

மாள ைகய றா கத திற க, அவ உ ைழ தா . ஆவேலா எதி
நி ற அ கைவ ேக டா , “எ ன த ைதேய இ வள ேநர ?”

“வண க ேபச டநா ம ன ஆ அ பய தா ”.

அ கி இ த ஆதின ச ேற பத றமாகி பா ய க ைத பா தா .
அ கைவ அ மாவ கர ப றி ெசா னா , “கப ல வ தி பதா த ைத
ேகாப ெகா க மா டா . இ ைலயா த ைதேய!”

“ஆ மகேள... வண க ேபசி தி ஒ வ , ைக கா க இ பைத

பா க என ஆ ச யமாக தா இ த .”

“எ ன வண க ேபச வ தா ?”

“அைத நா ேக கவ ைலேய மகேள.”

“அதனா தா அவ த ப ேபாய கிறா .”

பா , மாள ைகய ைமய தி இ த இ ைகய அம தா . அவ

அ கி வ அம த இைளயவ ச கைவ, த ைதய ைகைய தன
ம ய ேம ைவ ேசவ இறகா ெம ள வ னா . பா ேக டா ,
“ஆவேலா எதி பா ததாக ெசா ன கேள எத காக?”

வ ேம பா ய ேக வ ஆ ச ய ைத உ ப ணய .

“எ ன த ைதேய... வ தவ உ கள மனநிைலைய ெதா தர

ெச வைத ேபா எைத ேக டானா?”

“அ ப எ இ ைல மகேள.”

“எ கள த ைதைய நா க அறிேவா . மைற க யலாத க ?”

“இ வள ெதாைல ேம ஏறிவ வண க ேப கிறா எ றா , அவன

ண காரண அவ ைடய வலிைமயாக இ கா . அவ ெபற
வ ைள ஆதாயமாக இ என ேதா கிற . எ ன ெபா காக
வ தா எ பைத ேக க ேவ .”

“அத காக கவைலெகா ளாத க . வ தவ கைள தி ப அ ப, எ ைல

வைர ய ேபாய கிறா அ லவா... நி சயமாக அறி வ வா ”
எ றா ஆதின .
ச கைவ, பா ய ைககைள இறகா வ யப ேய இ தா .

“எ ன மகேள, த ைத வ ெகா கிறா ?”

“ஆ த ைதேய... ேசவ இறகா வ னா கமாக இ அ லவா!

அதனா தா ...”
“மய இற தா வ வத ஏ ற .”

“ஆனா இ த இற தாேன உ க ப ” என ெசா னவ

த ைதய க பா ெசா னா , “இ ேசவலி இற . ஆனா ,
ேகாழிய ைடய .”
அ ேபா தா பா த .

“அ பதா ேகாழி கிைட வ டதா?” என க தியப மக கைள வா

அைண தா பா .

எ ைலைய கட க, சிறி ெதாைலேவ இ த . ேகா சா த

வன ட ய பற ப வர க சில வ ெகா தன .
னா ெச யன இ ப ஒ ப க வா ம ப க
ெகா ெதா கி ெகா தன. அைத பா தப வ ெகா தா
ேகா சா த .

 வ ஈ , ேகடய , வா என எ வளேவா ஆ த கைள

உ வா கி ப ற நா க ேனறி வ டன. இ இ ப
ெகா ைப க ெகா அைலகிற இ த மைலவாசி
ட வண க தி பயைன எ ப யைவ ப ?’ எ ற எ ணேம
ேகா சா தன மனதி ஓ ெகா த .

னா ேபா ெகா த ய ேக டா , “எ த ெபா காக

வண க ேபச வ த க ?”

ேகா சா தன க மலர ெதாட கிய . தன ஓ ய ேபாலேவ

வண க சா த எ ணேம இவ ஓ ய கிற . அ த
ஆ வ தி தா ேக கிறா . அைத ஊதி ெப தா கிவ டலா . இ
இ லாவ டா நாைள உத என எ ண னா . உட வ த வண கைன
பா ைக அைச தா . அதி ஒ வ தன இ ப சி த
ெகா லி கா வ ைதைய எ ெகா தா .

அைத வா கிய யன ைக ந கிய . க க ந ப ம அ த

வ ைதைய பா ெகா ேட இ தன. உய ர ற ரலி ேக டா ,
“எ ன வ ைல ெகா தி தா மத க இைத வ றி க மா டா .
அவைன எ ன ெச த க ?”
ேகா சா த அச சி ேபா ேக டா , “உன எ ன ேவ
ேக ?”

அ திம அ பதா ேகாழிய கறி கப ல வ தா க ப டன.

அவ அர மைனய நட த வ . பா மைனவ ஆதின
மக க அ கைவ ச கைவ கப லைர இ தா ச தி கி றன . இ த
நா காக தா அவ க தவ யா தவ தி தன .

அர மைனய ேம வ ட அைறய இர எ லா ஆ ட மாக

இ த . ேவ பைழய நல அ பதா ேகாழிய கறி
ஆ ஒ கிைட த . பா தா அ இ ைல. கப ல ெசா னா ,
“உ ேனா ேச க அ நா தா வா வ தி நா எ நல
ெசா னா ” எ றா . ெப வைள நிைறய க ள ைன ஊ றி, அைத
நல ெகா தப பா ெசா னா , “உன க ஊ றி ெகா
இ த நா தா எ வா வ தி நா .”

நல ெம சிலி நி றா . ெப யவ ேத க ெசா னா , “கப ல

ேதா ெகா த பா உன தானடா க ெகா தா .”

எ ேலா சி மகி தன .

“ ய ஏ இ வரவ ைல?’’ என ேக டா பா .

பற நா வட எ ைலய , டநா உ ைழ இட தி
ேதாள இ ெபா திைய ம ைகயா ெபா தியவா
கதறி ெகா ேட ஓ ன ேகா சா த இ வண க க . அ இ த
பைனமர தி ெவ ட ப ட வ ைககைள ெதா கவ
ெகா தா ய !

- பற ப ர ஒலி ...
.ெவ கேடச , ஓவ ய க : ம.ெச.,
இ வ லகாத இரவ கைடசி நாழிைகய , கப லைர எ ப அவர அைற
ேநா கி வ ெகா தா வர ஒ வ . அவன கால ஓைச மிக
ெதாைலவ இ ேத ேக க ெதாட கிய . ப ைகய இ
ெம ள அைச தா . ஓைச, அைற ைழவத எ இ ேதா வ த
மல மண அவர ஏறிய . ச ேற ைச இ க தா .
கால ஓைச அ கி வ நி ற .

ந ள ரவ மல மய ைல மல மண . ந ளர மல என தன
ண க உ அ வ ண கைள எ லா வாசைனயா கி ஒள
வச ய . ஆ ப ைட ந ள ரவ ேல பைவ. ஆனா ,
மய ைலய தன வ மி க வாச அவ ைற இைணெசா ல யா .
மய ைலய மண அைற எ பரவ ய . கா சி ேப ந மண தா
இதய நிர ப ய . அகமகி ேவா க வ ழி தா கப ல .

மல ைடைய அைறய ைவ வ ஒ ெப ெவள ேயறினா .

அ ேக வ த வர ெசா னா , “பற ப தைலவ உ கைள அைழ வர
ெசா னா ”. மல மண ேதா இைண த இன யவன அைழ . சிறி
ேநர தி வ வதாக றினா .

மாள ைகய க ப தயாராக நி ெகா தா பா . கப ல

ெவள ேயறி வ த ,   வா க ேபாகலா ” என உ சாகமாக அைழ
ெச றா . இரவ கைடசி இத இ ேபா தா உதிர ெதாட கிய த .
த ப த கைள அைண க வர க வைளகேளா
ேபா ெகா தன . பறைவகள ச த இ ெவள ேயற வ ைல.
எ வ ந வதிய வழிேய கப லைர அைழ ெகா ேமேல
ஏறினா .

பா அண தி த உைடய இ ந மண பரவ ய . அைற

நிர ப ய த மய ைலய மண ைத அ வ சிய . வதிய
நட ேபா ட வாசைன கைரயாம ஆைடேயா வ ெகா கிற .
கப லைர எ வ ேமேல இ உ சி பாைற அைழ
ெச ெகா தா பா . நா கள ைர ெபாலி அ இ மாக
ேக ெகா த . அவ க ேம ேநா கி நட ெகா தன .

ல காைலய வதிகள உ ளழைக ரசி தப நட ெகா த கப ல ,

பா ய ட ேக டா , “யவன தி இ ந மண எ ெண கைள வா கி,
சி ெகா ேவ த கைள ெப வண க கைள அறிேவ . ஆனா ,
அ த வாசைன ட இ வள மண வதாக நா உண த இ ைல.
உன ஆைடய வாசைன அளவ ற ந மண ைத பர கிறேத...”

“அதிகாைல கா மண ெகா தாேன மித வ . அதனா

இ கலா .”

“இ ைல. கால ேயாைச எ ைன எ ப யேபா கா றி கல தி த

ெம லிய மண ைத நா உண ேத . ப ன மய ைலய மண தா
அைறேய நிைற த . அைத க த என அைதவ ட சிற பான ஒ
மண ைத க டறியாதா எ ன?”
இ வ உ சி பாைறய அ ேக வ தன . ெவள ச ெம ள
பரவ ெகா த . பறைவகள ர ேக க ெதாட கிய . பா
ெசா னா ,   தாைழ மல ெப , ஆ இ கி றன அ லவா?
அவ ஆ வ அ மிக மண ட ய . கா த ஆ
வ இத கைள ஆைடக ேபா ைவ தா , சி சிக ஆைட
ைழயா . அ ம அ ல; ந ல மண யாக அைவ இ .
இைவ எ லா ெசா ல தா ேக வ . இ ேபா ந க ெசா வ தா தா
இ வள மண வ வ ெத கிற . எ க இ பழகிவ டதா
ெத யவ ைல” என ெசா லியப , பாைறய ேமேல கப லைர ைக கி
ஏ றினா பா .

ைகப ேமேலறியப கப ல ேக டா   ெப ைவவ ட அதிக மண

வ ஆ ஆைடய ம இ கிறதா... ஆைடைய அண தி கிறதா?”

பா ச ேற ெவ க ப அ த ேக வ ைய கட தா . இ அக
எ வ ம ெவள ச பரவ ெகா த . கப ல உ சி பாைறய
இ நா ற பா தா . எ வ ேபரழ அவர க கைள
ழ றி ெகா த . வ ட றியேபா நக அழகி த ைன
மற தா . இய ைகயான பாைற அைம க ஏ ப, ம ம
க ட ப ட வ க . இ ெகா அ ெகா மாக கிைளபர ப நி
ெப மர க . க பாைறகைள அரணாக ெகா க எ ப ப ள
அர மைன.

அர மைன இ ெத திைசய மிக ெதாைலவ , மைல ேநா கி

ெச சாைலய ேத ஒ வ ைர ேபாவ ெத த . அைத கவன த
கப ல ைகந யப பா ைய பா தா . பா ெசா னா ,   அ த ப க
இ க ப னா தா பாழி நக இ கிற . அ தா
ஆ தசாைலக , பய சி ட க , ெதாழிலக க எ லா இ கி றன.
எ வ ைரவ ட அதிகமான ம க அ வா கி றன . வ தின க த
இ ல க அ தா இ கி றன. பாண ட வ த கி ெச வ
எ லா அ த இட தி தா .”

  பாழி நக தா ேவள க ெச வ கைள எ லா பா கா

ைவ ளன எ ேக வ ப ேள . அ தா இ கிறதா பாழி
நக ?”

கப ல ேக வக னைக தா பா . எ பறைவகள ஓைச

ேக ெகா த . கிழ திைசைய பா தப நி றி த பா ,
ம ப க தி பாம கப ல ேக வக பதி ெசா லி
ெகா தா . கப ல க க றி றி ழ ெகா தன.
ெவள ச ெகா ச ெகா சமாக ேபா , க பாைறய ம ள
நகர தன ேமன ய எழிைல ெகா த . ம க , வ கள
இ ெவள ய வர ெதாட கின . பறைவகள கீ ர க கா ைடேய
எ ப ெகா தன. தப தி உ சிய இ அ ெப த
அக வ ள ைக பா பைத ேபா இ த அ த நகர . இள கா
உ சி பாைறைய த வ ேமேல ஏறியப இ த .
கப ல , “காண கிைட காத கா சி” எ றா .

கிழ திைசைய பா நி ெகா த பா , அவ ேதா ெதா

தி ப னா . கப ல கிழ ப கமாக தி ேபா பா ெசா னா ,
“இ ேபா ந க காண ேபாவ தா காண கிைட காத கா சி.”
கப ல இ க ேதா கிழ திைச பா தா . எ லா திைசகள இ
அேத அழேகா தா எ வ கிழ திைச இ த . ‘இதி த
சிற எ பா ெசா வ எைத?’ எ கப ல க க
ேத ெகா தன.

கிழ திைசய ஆதிமைல ந ேவ இ த ெம லிய ப ளவ வழிேய

யன ெச நிற கதி ெம ள கசி ெகா த . பா கண தி
ஒள ெப கி ய வா ேபா பா வ த . கப ல இைமெகா டாம
பா தா . எ வ கிழ ப தி இ ைள இர டா கிய .  காண
கிைட காத கா சி’ எ கப ல வா ெகா
ேபா அ த ய ஒள வா கப ல மா ப இற கிய . கப ல
நா நர க எ லா சிலி தன. ெம மற இ ைககைள ேமேல
உய தினா . எ வ அ வார வைர இ திைசக அவர கர கள
நிழ பட அைச த . கதிரவைன பா அவ ைககைள உய தி
வண கினா .

ெப லைவ ஒலி எ வ க ேமெல த . நா திைச

வாய கள இ பைறக ழ கின. ழவ ஓைசய கா
ந கிய . ம க எ ேலா த கள வ கள ேமேலறி லைவய
அ த அ கா சிைய க மகி தன . லியமான இட தி கப லைர
நி திய பா , ஈர கீ ழிற கி நி அ ணா பா தா .  ேபரறிவ
த ட இ தானா?’ நிைன ேபாேத ெம சிலி த பா .

கணேநர ப ளவ ேம வள ைப ய ெதா ட ட அ த ஒள
வா மைற த . எ ல ம ச நிர ப ய . கப ல உைற ேபா
நி றா . ம க ட டமாக பாைறைய ேநா கி வர ெதாட கின .
லைவ ச த எ எதிெராலி த . பா , உ சி பாைறய மேதறி
கப ல அ கி வ தா .

“நா ஆ க ஒ ைற, ெத ஓ ட கால தி ஆறா நாள

ஆதிமைலய உ ள ெப கடவ ந வ இ கதிரவ ேவெல ப
வ வா . ெந ைப உ கி ஊ றியைத ேபால க ண ைம ேநர தி
ந ஒள வா . அைர நாழிைக ேநர ம ேம ந . கதிரவ ஒள
வாைள எ வ ேம இற கிய றா நா ெகா றைவ
ெதாட ” எ றிவ இற கி நட தா பா .

திர ட ம க ட உண சி ெப ேகா லைவய டப அவ

ப ேன ெச ெகா த . அவ க அர மைன ைழ வைர
பா ெகா தா கப ல .

இய ைகைய ப றிய வ ய , பா ய ெசா ேக ட கண தி இய ைக

அறிைவ ப றிய வ ய பாக மாறிய . வான ய வச ப வ தா கண த தி
உ ச . கண த வச ப த அறிவ உ ச . ேநா கறி ெகா
வ ம கைள கண த , கதிரவன நக ைவ அள த மன தன
அபார சாதைன. இ த சாதைனகைள ெசா தமா கிைவ ளவ க
ேவ த க . வான யைல கண த ைத தைல ைற, தைல ைறயாக
க ஆ ‘கண ய க ’ அவ கள டேம இ கி றன . அதனா தா ந
நில வா ேவ த க வச ப கி றன. ஆனா , இ த
ேபரறி , சி ன சி ேவள ட எ ப வச ப ட ?
ஒ வார ேப ெகா றைவ ெதாட க ேபாவ ப றி ேவ
பைழய ெசா ன கப ல நிைன வ த . ‘நா ஆ க
ஒ ைற அைர நாழிைக ேநர ம ேம நிக ஒள வாள
ேகால கா சிைய நா ேநர தவறாம , எ ப இவ க கண கி டன ?’
அ த எ த ேக வக கப லைர தி காட ெச தன.

கதிரவ தகதக ேமேலறி ெகா தா . திைக ப இ மளா கப ல

சிறி ேநர ப ன பாைறையவ கீ ேழ இற கினா . அவைர
அைழ ெச ல வர க நி றி தன . ஊ ெத திைச ேபா வ
அர மைன வ வதாக ெசா லி அவ கைள அ ப னா .

அவைர ச தி க கா தி த ம க ட ஆ கா ேக நி ேபசியப கீ ேழ
இற கி ெகா தா . ஒ ெவா வ அவ ட ெப மகி ைவ
பகி ெகா டன . ெத திைசய அ வார வ ேச தவ ,
அர மைனைய ேநா கி நட க ெதாட கினா .

பா ய நா ெப கண ய திைசேவழ நிைன வ த . ந
நிழ ெகா உலைக அள அவைர கப ல த ஆசா கள ஒ வராக
எ வா . க சிமி டாத வ மைன ேபால வான ைத பா ெகா ேட
இ வான யலாள ; தைல ைற தைல ைறயாக ேசக த
அறி ேசகர தி உைறவ ட . கப ல , அ த வா உழவன தா பண
பா ய கவ ைதக ஏராள . அவ த ேனா க க டறி ெபய ய
ெவ ள ைய க தா இ நா ேநர கண க ப கி றன.

வான , மித ெகா ஒ மாய த ; க பைன எ டாத

ேப ல . மன த தன அறிவா அைத கண ப எ ப ந ப யாத
அதிசய . தர தரெவன தன ைகைய இ ெகா ேபா இய ைகய
ைனய எதி லியமாக நி திவ டா பா .

‘ெப கண ய திைசேவழ இ த நாள த ேனா இ தி தா எ ப

இ தி ? பா ைய க அைண தி பா . நா தைலவ க
யா இ லாத நா அறி ேகா அறி பா ய ட இ பைத
க திைக தி பா .

திைசக ம ேம திைக ைப ஏ ப த யைவ. தி ெத யாத திைக ைப

நில கட வா ஒ ெவா கண தி உ வா . அ த
திைக ைப ெவ ல ெத தவ கேள திைசயா கண ய க . எனேவ,
அவ க மன த கைள க ஒ ேபா திைக க மா டா க . ஆனா ,
இ பா ய ெச ைகைய ெப கண ய க தா , திைக காம
இ தி க மா டா ’ என எ ண யப இட ற வதிய வழிேய தி ப
நட தா கப ல .

எதி வ த ெப ஒ தி ைக ந அவ பாைதைய மறி தா .

வ லகி ேபாக ய கிறாேளா என நிைன த கப ல வல ற நக தேபா ,
அவ இ ெனா ைகைய ந வழிைய அைட தா .

ெப கண ய இ ப க க ைககைள வ ந நிழலி
நக கைள தன ெசா லி ெகா த நிைன வ த . உ மனதி
கண யன உ வ ப தி க, அ த ைகைய வ ல கி நட க ய றா .
ஆனா , அ த ெப ண ைகக அவ இட தரவ ைல. மறி த
ைகக த நி றன.

அ ேபா தா கண யன நிைனவ இ ம அ த ெப ைண உ
பா தா கப ல . ேந ெகா பா த அ த இள ெப ண க க
ேகாப ைத க கின.

“ஏன மா வழி மறி கிறா ?”

கப ல க கைளேய பா தா .

  பா ய ட ந ெகா த தி ேடா உ மிட ?”

கப ல அதி ேபானா . ெந சி ைமெகா இற கிய ெசா .

  ஏன மா இ ப ேக கிறா ... எ ன தவ இைழ ேத நா ?”

ெமளன தி வழிேய கப ல அதி சிைய அதிக ப தினா . எ த

வைகய அவள ேகாப கான காரண ைத கப லரா
ெதாட ப தி ெகா ள யவ ைல.

  எ வள பத றமான நிைலய கா கால இரவ , இ இ

பாழி நக ேத ஏறி ெச ல மா டா பா . ெத மா உம ?”

கப ல பதி எ ெசா லாம அவள க கைளேய பா தா . அவ

ெதாட தா .

“கா கால இர கள மா க இைண ேச . தன ேத ஒலி

அவ றி இண க ைத ைல வ எ பதா , ேத ெச ல மா டா .
ஆனா , உம ெசய அத ேந எதிராக இ கிற .”

இள ெப உதி த ெசா க அ சினா கப ல .

“யா ெச த ப ைழ எ ன மகேள?”

அவள க க ளமாகின.

  அழகிய காடாக இ த எ காதலி ய கா வச ெச வ .”

  கல கி நி உன க க எ ைன பதறைவ கி றன. என

வள ப ெசா .”

“உ களா தா அவ கழி உ சிைய அைட தி கிறா . என ைகக

த வ கிட த அவன ேதாள ம இ ேபா பா ய ைக கிட கிற .
கழா நிைல த மாறி ெகா கிற என காத .”

“ந யாைர ெசா கிறா ... உ காதல யா ?”

“நல .”

கப ல ெப வ டா . சி னதாக ஒ சி உத ஓர பரவ ய .
அவேளா ேவக ைறயாம ெதாட தா .

“சி க ைல தா வைத ேபால இ ெப

கைள தா , நிைன தேபா எ லா எ ைன
பா க வ தவ , அ த ெத வ நா இ ப
ெத இ எ ைன வ பா கவ ைல. எ த
ெப ைண பா தா அவைன ப றி தா ேப கிறா . எ நலன
ெபய ெகா ேட எ ெந ைச கிறா க .”

“உ காதல ப றி ெப ைம ேபசினா ந மகிழ தாேன ேவ . ஏ

கவைலெகா கிறா ?”
உைட அ தா அவ .

“இ த ேக வ ைய நாேன பல ைற ேக வ ேட . எ னா வ ைட காண
யவ ைல. அவன உ திைய ந அறி தவ நா . ஆனா
ைக ப ற அவன க பா ைவ கிைட காம தவ கிேற .”

கி ட ைககைள மட கி ப க தி இ த வ தி ைணய
உ கா தா . ெந ெசா வ வைத ேபா தா அ இ த .

“எ கள எ வள அழகான ெத மா? யா க ப டேதா

ெத யவ ைல, ெபா எ லா எ க காத ெசழி வள த அ த
நில தி அ வார தி , ஒ ேத வ நி ற .”
கப ல , ச ேற தா பா தா .

“என ம ம தைலசா இ தா . நா தா ,  யாேரா ஒ வ ேத

இ இற கி ேவ வ பாைறய கா பதி கிறா ’ எ ேற . என
காதலி அைமதிைய என ெசா ெகா ேட ெக வ ேட ”
ெசா லி ெகா ேபா க ண வழி ேதா ய .

ைட தப ெதாட தா ...    ய க அ த மாமர நிழலி ,

இத வ ந வ ேபான அவன ம த காக அ வ
கா தி ேத . வரவ ைல. ம நா அவ ஊ ேபாேன .
 வ தி பவ காலி அ ப ள . ந எ வ ேபா. இர
நாள நா அவைர அைழ ெகா வ வ கிேற . ெகா றைவ வ ழா
வைர நா அ மகி தி ேபா ’ ” எ ெசா லி அ ப னா .
கப ல , தன கைதைய தாேன ேக ெகா தா . ‘என கால
ப னா ஒ காத நட வ தி கிற . இ வள அழகிய
இள ெப ண இத த வ ல கிவ தவனா, தைச ப ற ட ப
எ ைன தா கிவ தா ?’ - நல மதான ம யாைத இ ய .

அவ ெதாட தா ... “எ வ வ த ப பாவ நா வா

ெபா திய க ேவ டாமா? உன காதல வ வானா என ேக ட என
ேதாழிய ட , ‘கப ல எ ஒ வ கா ஒ கிட கிறா . அவைர
அைழ ெகா வர ேவ மா . இர நா க ஆ எ ெசா லி
அ ப ளா எ ேற .”
கப ல அவைள, ‘மகேள...’ என அைண ப கைதேக க
ேவ ேபா இ த .

“எ லா என ேபாதாத கால . எைத ெசா னா அ ப ர ைனயாக

மாறி தா ேபா . நா ெசா ன ெசா பா ய கா எ ட, உடன யாக
எ ைன அர மைன அைழ ெச வ சா தன . நா கப ல கா
ஒ ததா , என காதலி நா ஒ த கைதைய ெசா ேன .
அ வள தா இரேவா இரவாக பா ேய ற ப லிவா ைக
ேபா வ டா .”

கப ல ஆ ச ய தா கவ ைல. த ைன ஒ ைக ப நல அைழ
வ தைத ேபாலேவ, ம ைக ப இவ அைழ வ தி கிறாேள என
மகி கிற கினா .

“ேபாதாத கால ைத ல ப தா த க ேவ எ பா க . கப லைர, பா

தன ேதாள ஏ ற, எ ைன தன ெந சி ஏ றிைவ தி தவ எ
ெச றாேனா ெத யவ ைல.”

க ணைர ைட தப ெசா னா ... “ஊேர ேப கிற , ேந இர

அவ அ பதா ேகாழி கறி வ பைட க ப டதா . உ ள ைகய
க சி கா சி அவன உத வ ல கி ஊ வ ட என அ
இைணயா மா இ த உல ? ெசா க அ த ெகா யவைன எ ன
ெச யலா ?”

கணேநர தாமதி காம பதி ெசா னா கப ல , “அ ெத யாம தா

நா வ ழி ெகா கிேற . நா த கி ள இட தி எ ேனா தா
அவ த கி ளா . ேநர கிைட ேபா எ லா , “மய லா… மய லா…”
எ எவேளா ஒ திய ெபயைர ெசா லி ல ப ெகா ேட
இ கிறா . அ த ெப ந ளர மய ைல மல மிக
ப மா . நிலா நாள மய ல , அவ ம
காத ெகா டானா . இ எ ப யாவ அவைள பா க ேவ
எ பத காக என ெத யாம , நா ேக டதாக அர மைனய ெசா லி,
மய ைல மலைர ெகா வ ைவ தி தா . இ காைல அவ
ட ேபாய பா எ நிைன கிேற .”

ெவ க ஆைச பறி ேமெல பய . ஆைடெகா க ண

ைட தா . அைத மறி சி திய சி . மகி ைவ மைற க
ெமன கி டா . யவ ைல. க ண ெவ காதலாக மல அ த
அதிசய ைத அ ேக இ ரசி தப அவள கர ப தா கப ல .

“வ ம யா ைகைய, இ ெனா நா உ மா வணாகிவ ட டா ” என

ெசா லியப , ப த ைகைய உதறிவ ஓ னா மய லா!

- பற ப ர ஒலி ...
வர க நாயக ேவ பா - 12

ஒ ெபா வ ைழவைத ேபா இ த . வள ப

க ைமெகா ந கிட த மர கிைளக , அ த ெபா வ எ ண ற
கா க என கா சியள தன. மாள ைகய ேம மாட தி நி றப , ேம
திைசய மைலய மைற யைன பா ெகா தா கப ல .
க க , ஊ இற ெபா வ ைட பா ெகா தா , மன
வ காைல யேன நிைற தி தா . அ கி யாேரா வ கால
ஓைச ேக தி ப னா .

  மைற கதிரவன ட ஒள வாைள ஒ பைட ெகா கிற களா?”-

ேக ெகா ேட இ க ேதா வ தா பா . இ வ ேபசியப ேய
இ ைகய அம தன .

பா ேக டா ... “காைலய உ சி பாைற ஏறிய ேம திைசைய

பா தப , ‘காண கிைட காத கா சி’ என ெசா ன கேள... எைத
ெசா ன க ?”

ச ேற ேயாசி த கப ல , “அ வா… ேமேல ஏறிய தலி க ண ப ட

ேகா ைட வேர இ லாத இ த நகர அைம தா . இ ப ஒ தைலநக
உலகி எ வ ம மாக தா இ .”

  எதி கள ட இ த கா ெகா ள, ேகா ைட வ எ எ க

ேதைவ இ ைல. ஏென றா , எ கள ஒ ைழ உதவ இ லாம ,
யா இ த ெப கா ைட மைல க கைள கட இ வ வட
யா அ லவா?”

பா ய ேக வ ைய ஆேமாதி தா கப ல .
  அேத ேநர கா உய ன கள ட இ உ க பா கா
ேதைவ.அத காகவாவ வ எ பய கலாேம?”

  அத ெபா தா எ ப ேளா .”

  எ ேக எ பய கிற க ... எ க க ெத யவ ைலேய. எ

மாய வ க ள களா?”

பா சி தா .

  உ கள க க ெத கிற . ஆனா , அ தா வ எ பைத

உ கள எ ண ஏ க ம கிற .”

கப ல , உ கா த இட ைதவ எ பா தா . அவைர கவன தப பா

ேக டா ... “இ த கா எ தைன வைகயான வ ல க இ கி றன
எ யா ெத ? கா வல களா உைட ெநா கேவா,
தாவ கட கேவா யாத ஒ ேகா ைட மதிைல மன தனா க வட
மா? கா கால தி   ள ’ தி ற ஒ ெப யாைன, எ வள
ெப ய க ேகா ைடைய தக .  அதி க ைத’ தி ற ஆ யாைன
ட உ ைழ தா , ெப மைல கி கி . மரேமறி
உய ன களா தாவ கட க யாத த வைர எ ப மா? இ த
மைல ெதாட வடதிைசய ெத திைசய எ வள ெதாைல
ந கிட கிறேதா, யா அறிவா ? இைடய ஒ சி ப திய பற நா
இ கிற . எ ண ைகய அட காத வ ல ட க நா ேதா
இட வல மாக எ கைள கட கி றன. இவ றிட இ பா கா க
எ தைனேயா ைறகைள ைகயா ட எ ேனா க , இ தியாக இ த
நாக ப ைச ேவலிைய ெப ேகா ைடயாக எ ப ன .”

கப ல பா தா . எ வ கைடசி வ க ெத க
வைட த சிறி ெதாைலவ இ கா ஆர ப ஆகிற . இதி
ேவலிேயா, வேரா எ இ கிற என ேயாசி தப நி றா .

பா ெசா னா ... “ஊ எ ைல வைட த கா

ெதாட கிற .இைடய ேவலி எ ேக இ கிற எ நிைன கிற களா?
ந க பா அ த கா ெதாட க இய ைகயான அ . அ த
தாவர க , தாமாக ைள தைவ அ ல; நா க அறி த இ த ெப
உலகெக கி இ ெகா வ , இ ைள கைவ தைவ.”
கப ல , பா ைய பா ெகா தா .

“கா உ ள ஒ ேவா உய தி ன ய தாவர க உ ;

தி ன டாத தாவர க உ . கர ய கர டாத மான
ப சிைலக உ . ப ற ய ப ற டாத மான ெச , ெகா க
உ . நா க வன உய ன க கர ெந க ப ற யாத
தாவர கைள ெகா , ஒ ெப ேவலி அைம ேளா . தைல ைற
தைல ைறயாக எ க தாவர அறிவ ேசகர , இ த நாக ப ைச
ேவலிதா .”
இ வள எள தான வா ைதகளா எ வள ெப ய ெச திைய ெசா லி
ெகா கிறா பா , ந ப யாம நி ெகா தா கப ல .

  இைத எ ப மன தனா ெச ய த ?”

“அைத ெச ய ததா தா , நா க இ வா கிேறா . கா ட

உ ைழய யாத இ த கானக தி ஓ வர க காவ கா க,
நா ேதா கி, உய ேரா எ கிேறா . எ க ழ ைதக ம நா
காைல சி ெகா வ ைளயா கி றன . எ க இைளஞ கள
இத கள த தி ஈர ஊறி ெகா ேட இ கிற .”

  இ எ ப …?” - நா தய கி ெவள வ தன கப ல வா ைதக .

  ெவறிமண ெகா ட ெச , ெகா , மர களா கிட கிற இ த

ேவலிய ெவள ற . ந ப திேயா, றைவர அகைவர
பா ேதா மர க ஒ ைற ஒ ப ன கிட பைத ேபால ந
தி டமி வள க ப ள . ெவள வ ஷ , ம உ வஷ
தாவர களா தைழ கிட கிற இத த ப தி. இ த
ப திகள இைடெவள கள ந ஏறிய அல ேவ ெகா வைல
ப ன ப ள .

ந ப சி வழி ம , ெதாட ப ைடக இைடவ டாதி . ஒ றி

ேம ஒ றாக ைவ ப ன ப ைண உ வா க ப ப ைணய ,
மாைலைய ேபால தாவர ப சிைலகேளா ப ைண க கிட . அத
க க ேதா ேவ கைள உ டா கி, அ த ப சிைல ெச க தைழ தப
இ .

இ த ேவலி உ வா க ப ள அைன தாவர கள ம

ெந மாக பட கிட எ ண லட காத பட ெகா க
ெகா க தா , இ த நாக ப ைச ேவலிய உய நா . வல ற
ெகா இட ற ெகா ஒ மா றி ஒ றாக
பட ெகா ேட இ கி றன. எ அவ றி ஊசிநா க
எதிெரதி திைசய ஒ ேசர ப ன யப ேய ேமேல எ கி றன. உதி
ெகா இைலைய ட இ த ேவலி அ தர தி நி திவ .

வல கி நாசிைய ெவ ெதாைலவ ேலேய இ த ெவறிமண தா .

அைத கட உ ைழ உய ன வஷ ளாேலா,
ந க களாேலா, நாவ ப ப சிைலயாேலா, ச ேற மய கி அம .
அ த கண தி அத மய கா க ஒ ெவா ைற ப றி
உ ள கி றன ெகா க . அ த உய ன தி இய க ைத மிக
வ ைரவாக தன க ெகா வ வ கிற இ த நாக ப ைச ேவலி.
அத பற அ த வல அம த இட தி உ ள தாவர
கைறயா க எ க சில திக ச ேற த
ெசழி ெகா கி றன.”

பா ெசா வைத வா பள ேக ெகா தா கப ல .

“தாமைர இதைழ ஒ றி ேம ஒ றாக அ கி, அத ேம ஊ ற ப

ேவல , த இத இற ேநர தா கண ெபா . றா
இதைழ கட ேநர தா இைம ெபா , ஆறா இத ைழ
ேநர தா வ நா ெபா . எ த ஒ வல கி இய க ைத ேவல
ஆறா இதைழ கட ெபா நி திவ ஆ ற இ த
நாக ப ைச ேவலி உ எ எ ேனா வ .”

இய ைகைய ப றிய ேபரறிவ ன , சி என நி ெகா பதாக

கப ல உண தா . ேம மைலய வள ப ெபா வ தன
கைடசி கா கைள உ ள ெகா த . பா , இற யைனேய
பா ெகா தா .

ஆ ச ய வ ல கி, ச ேற ஆ வ ேமலிட கப ல ேக டா ,   எ த ெவறிமண

யாைனக ட ைத வ ர ட ய ?”

ஒள உ வா அழைக பா தப பா ெசா னா .

“ஏழிைல பாைல.”

கப ல க க தன.

“அ த மர தி வாைடைய க யாைனக காத ெதாைல வ லகி

ஓ ” எ றா பா .

“அ த மர க எ ேக இ கி றன? நா அ கி ெச பா க ேவ .”
பா ய உத சி னதாக ஒ சி ஓ மைற த .

 சி க ய ேக வ ையயா நா ேக வ ேட ' எ ேயாசி தப

பதி கா தி தா கப ல .

  ஒ ெவா திைச ஒ மர நி ெகா கிற .”

  எ ட க ேபா யாைன ட க தி

இ த கா , திைச ஒ மர ேபா மா?”

“அத அதிகமாக ைவ தா எ வ தா கா ” எ றா
பா .

கப ல , பதி வள கவ ைல.

பா ெசா னா ...   அ த மர தா ேவ ெதா ைலக இ கி றன.

மதயாைன ஏழிைல பாைலய வாசைனைய க வ டா , ெவறிெகா
வ அ த மர ைத அ ேயா ப கி எறி நாச ெச வ .”
  ப எ ப சமாள ப க ?”
“அத பற மன த ய சிதா . ஆ த க பைற ஒலிக
த ப த க தா ைகெகா . திைச ஒ எ றா வ த திைசய
இ அ த ஒ ேறா அத ஆ திர தண ய வா இ கிற
அ லவா? இ ப ஒ நிக தைல ைறக ன நட ததாக
ெசா வா க .”

ஆ வ தி ேக ட ேக வ அதி சிைய பதிலாக ெகா த .

கண ெபா மாறி ெச உண கள வழிேய
பயணமாகி ெகா த கப ல எ ண .

“அ ம அ ல. இ ெனா ப ர ைன உ . அ தா மிக
கியமான ட.”

“எ ன அ ?”

“அ த மர தி வாசைன, காம ைத . ேகா ெகா ெந ைப

கிள வைத ேபால, அ வாசைனைய ெகா காம ைத
கிள தி ெகா ேட இ .”

ச ேற இைடெவள வ பா ெசா னா , “எ வ ேவ ேவைல

நட க ேவ அ லவா? அதனா தா திைச ஒ மர ம
ைவ தி கிேறா ” - பா ய ெசா ைல தா ெவள வ த சி .
கப ல ேச சி தா . நிைன வ த ச ெடன சி ைப அட கிவ
ேக டா , “அதனா தா மர தி அ கி ெச நா பா க ேவ
எ ேக டத ந சி தாயா?”

அ வள ேநர அட கமாக ெவள ப ட சி இ ேபா பறி ட .

சி தப ேய ‘ஆ ’ என, தைலைய ேம கீ மாக ஆ னா பா .

கப ல ச ேற ேவகமாக, “ஏழிைல பாைலைய அ ேயா வ மதயாைன

மன த உ .”

ச ெடன பா ெசா னா ...   காம க பய த ெசா இ .”

  பய இ ைல எ ெசா ல நா ெபா ய அ ல. ஆனா , பய பட

மா ேட என ெசா ல ெபா ேதைவ இ ைல.”

  அ தா லவ . ெசா ேபா ெசா ைல வா எ ெசா ல

ேக ேள . இ தா ெசா லி ேக கிேற .”

நாழிைக மண ேயாைச எ வ வ எதிெராலி த . ய வ

வ த ட இ , கா எ லா திைசகள இ இற கி
வ ெகா த . ப த கைள ஏ வர க , ைகய ந ட
ழ ேபா ற வள க ட ஓ இட ேநா கி வ ெகா கி றன .

ேப எதி பாராத கண தி காம ேபானைத ப றி ேயாசி தப

கப ல றினா ... “இர வ ேபாேத ஏதாவ ஒ வ வ காம ைத
அைழ வ வ கிறேத.”

பா அச சி ேபா ெசா னா ... “ஏழிைல பாைல இர ஏ ... பக

ஏ ?”

பற மைல ஏற ெதாட கியதி இ தன ெசா றி ஓைசைய

வ டாம ேக ெகா தா கப ல .

பா ெசா னா ... “ஏழிைல பாைலய அ வார வ ள ைய அைழ

வ த தா க ெச த மிக ெப ய த திர . இ ைல எ றா , வ ள ைய
ஒ நா அவனா இண க ைவ தி க யா .”
  அவ வழிைய தா ைகயா டானா?”

ச ேற தய க ட , “ஆ ” என ெசா லியப ெதாட தா பா . “ க

ேவ வ ல ; வ ள ேயா ெகா ல . ெச , ெகா கைள அறி தவ க
ேவ ைடயா யவ கைளவ ட மன ப தி ேனறியவ க அ லவா?
வலிைமையவ ட ப தாேன ஆ ற அதிக . அதனா தா
கனா வ ளய மனதி எைத ெசா லி இட ப க
யவ ைல.

கா ைட அழி , பய அ த நில தி காம நிக தி மன த தி

ப த தா நில த பய தைல ெதாட கிய வ க தா
ெகா ல கார க . தலி ந ட வ ள கிழ ைக ேதா
எ ேபா இ வலிக , அ த நில திேல ப ற தா அ த ெப .
வ ைத த இட திேல ைள தவ அவ . அதனா அ த ெச வ ள
கிழ கி ெபயைரேய அ த அழகிய ெப ன . வ ள கிழ
வ சி ெகா ேம ெப ணாக மாறிய ேபெரழி ெகா ல உ ய .

ெச , ெகா கைள அறி தவ கைள எள தி ஈ க யா . அவ க

கண ேதா உய வள சிைய பா மகி தவ க .
வ ண கைள வாசைனகைள அவ க அள அறி தவ க யா
இ க மா டா க . அவ கள கவன ைத கவ வேதா, காதைல
ெப வேதா எள அ ல. ேவ வழிேய இ லாம தா ஏழிைல பாைலய
அ வார வ ள ைய அைழ ெச றா க .”

கப ல க கால காத கட ஒ ைற ஒ ப ன
ேமேல எ தப இ தன. ஆ ஆதிய இ ேத ெவ வத தா
ய றி கிறா . ெப ஆதிய இ ேத ந வத தா
ஆைச ப கிறா .
பா ெசா னா ... “ஏழிைல பாைல, ெப ைமயா ; அைதவ ட
கிய ெப ைண ஆைண ஒ ேசர கைவ .”

வய ந க சிறி ேநரமான . உ ஏேனா ஒ சி ெபா கிவ த .

அைத அட க யவ ைல. ச ேற தி ப சி தா கப ல .
ஏளன ெகா ட அ த சி ப ெதான ைய கவன த பா , ‘இதி சி க
எ ன இ கிற ?' என, பா ைவயா ேக டா .

கப ல ெசா னா ...   அ த ஏழிைல பாைலைய தைலமா ந ைவ

ப நட தி ெகா ட ேதா நா வ ேச வ ேடேன
எ எ ைன நிைன சி ேத .”

கப லேரா ேச ெவ சி தா பா .

இ ைள வ ர ட ப த க தயாராகி ெகா தன. பா

ெசா னா , “ப த ஒள சிக வ வ ழாம
இ க இ ைப எ ெண ஊ ற ப வைத ந க
அறிவ க . ஆனா , அத எ லா இ த
கா சிக க படா . நா க பய ப வ
ெகா ப வள க . அதி நாக கழி ந ப சி ேச
ெம கிய ேபா . ப த எ வ தி ய இ ம அ ல, தி ேயா
ேச வ ள கி வள க கியப த எ . அ த வாசைனைய
ஊட சிகளா உ ைழய யா . ஒ வைகய இைத  ஒள வைல'
என ெசா லலா . ஒ ெவா ப வகால மா ப
சிய ன க ஏ ப, ெகா பன ேத பைச மா .
எ ெண ய ேச மான மா . அ ேபா தா அவ ைற க ப த
.

கப ல ப த ஏ ற ேபா காவல கைள பா ெகா தா . ஒ

ெப தா வார தி அ ய , அவ க எ ேலா ய தன . ெகா ப
வ ள கி எ ெண ஊ ற ப ட பற , அவ க ெந ைப
ப றைவ காம யா ேகா கா தி தன .

ெதாைலவ மாள ைகய ேம மாட தி இ அைத

பா ெகா த கப ல ேக டா ,   உன உ தர காக தா
கா தி கிறா களா?”

“இ ைல. அவ க லநாகின ய வ ைக காக கா தி கி றன .”

பா ெசா லி ெகா ேபாேத வயதான கிழவ கள ட ஒ

எ வ கீ திைசய இ நட வ ெகா த . கப ல
எ பா தா . பா ைகைய கா ெசா னா ... “அ தா நாகின கள
ட . அத தா லநாகின வ ெகா பா . அவ தா எ க
ல தா . இ த நாக ப ைச ேவலிைய ஆ சிெச பவ அவ தா .
ெப களா தா இ வள பமான ஒ ேவலிைய க யைம
கா பா ற . அவ கள ெசா ேக தாவர க தைழ ;
தைலயா . அவ கள உட ப தா ெகா ல தி ர த ஓ கிற .

ஆதிய நில தி சி திய திய இ தைழ தவ க தாேன அவ கள

ேனா க . ஒேர ேநர தி ம ேவ வ ட ேம ேநா கி
ைளவ ட தாவர களா வைத ேபால இவ களா .
க உய ெகா கண தி ட, ப ற த ழ ைத காக
மா ப பா ர ெகா அ லவா? எ லா தாவர ப சின க .
அபார ஆ ற பைட தவ க . இவ கள ட மிக கவனமாக இ க
ேவ .''

பா ய ர இ வைர ேக அறியாத அ ச இ த . ல
ச க தி ெப ண தைலைம இட ைத ேவள ல அ ப ேய
ைவ ள .

“எ கள தாய ர லேம அ ” எ றா பா .

இவ க ேபசி ெகா ேபா அ த ட ப த க ஏ ற ப

தா வார வ ேச த . நக எ ஏ ற படேவ ய ப த
எ ெண கள வாைடைய ெகா ப வ ள கி வாைடைய க
பா தப ேய ஒ ெவா வ ள காக ஏ றி ெகா ெகா தா க
நாகின க . ஏ ற ப ட வள கைள ைகய ஏ திய வர க , அவ ைற
உ ய இட க எ ெச ெகா தன .

  நாக ப ைச ேவலிைய ஒள வைலைய நி வகி பவ க

லநாகின ய தைலைம ய லான ெப கேள. அவ க தா ப வ கால கள
த ைமைய அறி , ெச ய ேவ ய எ லா ென ச ைககைள
ெச இ த நகைர எ கைள கா வ கிறவ க . ஆ க
எ ேலா வல கைள ேவ ைடயாட ெவள லக மன த கள ட
இ த கா க தா . இ , இைலய ைன வ
இ கா க ந எ பா எ க வைர அறி தவ க அவ கேள.”

ப ரமி ந காம இ த பா ய ஒ ெவா வா ைத . வ ததி

இ இ வைர பா தறியாத பா ைய, கப ல இ ேபா
பா ெகா தா .

  நாகின க பா கிறா க . வா க கீ ழிற கி ேபாேவா ” எ றா பா .

இ வ அ த இட ேநா கி நட தன . வர க த ப த ஏ தி எ லா
திைசகள ெச ெகா தன . எ லா த ப த க அ த இட தி
ைவ தா ஏ ற ப வதா , அ க ைக நிர ப ய த . உ ேள
இ யா ைடய க அ கி வ வைர ெத யவ ைல.
க ைக ைழ த பா வண கினா . கப ல ைகவாைட
ெப உம டைல ெகா த . க க ேவ எ தன. உ இ
யா க ெத யவ ைல. உம டைல அட கியப க கைள கச கி
கச கி பா தா . ைக ெபா கி ெபா கி வ ெகா த . கி
காரெநா ஏறி, ம உ வான . சி வா திற தப , ம ேபா
அ த ெநா ய மிக அ கி ெத த ெப வ ழி வ தி த
லநாகின க .

- பற ப ர ஒலி ...

வர க நாயக ேவ பா - 13

ந ளர ெந கிய . எ வ ைர வ ச ெதாைலவ ந கா
ெப மர அ வார ைத றி வ ட வ வ ஊேர உ கா தி த .
எ ப த க எ ெகா தன. ந வ ஆ கள இ த .
உ கா வத ஏ வாக ம தி க மர அ க
உ வா க ப தன. அ த ெப மர த தா ெகா றைவய
இ ப ட . அ த மர அ வார தி ன இைலவ ,
பதிைன வ தமான பன ைடக நிைறய ப ேவ வைகயான பழ க
நிர ப ைவ க ப தன.

றி ெப ட . ேந எதிேர பா ய இ ைக. அத ப க தி
கப ல அம தி தா . மர தி வல ப க எ ண ற பாண க வா திய
க வ கேளா கா தி தன . இட ப க லநாகின உ கா தி தா .
அவைள றி நாகின கள ட இ த . ஊ ம றலி நட
ரைவ ேகா, பாண கள ஆ ட பா ட ேகா, ச தனேவ ைக
நிக வ ள ேகா நாகின க வர மா டா க . ல சட க
தவ ெகா றைவ ம ேம அவ க வ வா க .

இ ள ைமய தி சி தி த ெவள ச ந வ லநாகின ைய

பா பேத அ ச ெகா ள ெச த . அவள ேதாள ம ய
ைக க தாவ ச ெகா தன. அவ த ேம ேபா த
தாவர ேவ களாலான மாைல , சி பா க ெநள வ ேபா கப ல
ெத த . அ த ழேல மிக அ ச வதாக இ த . வ ழா
ெதாட கவ ைல. ெப அைமதி நிலவ ய . யா காக கா தி கிறா க
எ ப ெத யவ ைல.
கப ல ெகா றைவ வ ழா ப றி எ தைனேயா ேக வக இ தன.
ஆனா , வ ழா நா ெந க ெந க, ஊேர ேப ைச ைற
ெமளனமாகிய . கப லரா யா ட எள தி உைரயாட யவ ைல.
த ேனா எ ேபா ேபசி மகி நல , ம றவ கைளவ ட இ கிய ெமளன
ெகா தா . அவன ட இ ஒ வா ைதைய ட கப லரா வா க
யவ ைல; ஏ எ யவ ைல. கப ல ேக கிறா எ பதா , பா
ம ேம அ வ ேபா ஒ சில ேக வக பதி அள தா .

  ெகா றைவ பாைல நில உ ய தாேன. அைத ஏ றி சி

நில தி நட கிற க ?” எ ேக டா கப ல .

“மன ெகா பாைலயாக ெவ கிட ேபா எ ேக நட தினா எ ன?”

பா ய ட இ இ வள வ ர தியான ஒ பதிைல கப ல
எதி பா கவ ைல. அவ திைக நி றா .

“இ றி சி உ ய அ . ஐ திைண உ ய ” எ ற
பா ய ர , ச த ெப கல க ெகா த . இத ேம
ேக வ எ ேக க ேவ டா என கப ல எ ண ெகா தேபா ,
பா ெதாட தா .

“இ த ம எ ேவ த களா எ தைனேயா ல க
அழி க ப வ டன. பல ஆ களாக தி ஆ வ றாம
ஓ ெகா கிற . அழிப ல கள எ ண ைக இ வைர
ெதாட கிற .”

இ த வ ழா பா ெசா பதி எ ன ச ப த எ ற
ழ ப ட , கப ல ேக ெகா தா .பா ெதாட தா , “அழி க ப ட
ல க எ ண ைகய எ தைனேயா… யா அறிவா ? ஆனா ,
ேபரர கள ெகா தா தலி இ த ப உய ப ைழ தவ க மிக
சில . அவ க எ ெக ேகா அைல தி , இ திய பற நா
வ ேயறி உ ளன . ேவ த களா அழி க ப ட பதினா ல கள
மி ச க , இ ேபா பற நா வசி கி றன. அவ க ேபா ெத வமான
ெகா றைவய ட ைறய , ஆரா யைர ெகா வ சின உைர
வ ழாதா இ .”
அழி க ப ட பதினா ல கள வழி ேதா ற க இ மி ச
இ கிறா களா, அவ க எ லா பற நா இ கிறா களா? ெச தி
கப லைர கல க த .

பா ெதாட தா ...   நா க ம ேம ேவ த கள ட இ பா கா

அைட கல தர எ ற ந ப ைகய அவ க இ தன .
அ த ல க கான பாண கள வழி ேதா ற க , இ ேபா
எ ெக ேகா இ கி றன . அவ க எ லா நா ஆ ஒ ைற
நிக இ த வ ழா வ வ வ . அழி த ல தி வரலா ைற அ த
பாண க பாட, இ திய ல தி வழி ேதா ற க ெகா றைவ
பலிய ைர பா க ” எ றா பா .

அத பற இ வ அம வைர, கப ல ேப ச றவராக ஆனா . கால

மன த அ மான க அ பா இய கி ெகா ேடதா இ கிற . அைத
எதி பாராத கண தி ச தி ேபா மன த ெபாறி கல கி ேபாவைத தவ ர
ேவ வழி எ ன?

அழி த ல கள வழி ேதா ற கைள இ சிறி ேநர தி

பா க ேபாகிேறா எ பைத, கப லரா ந பேவ யவ ைல. கட த
கால தி ெப சா சி ஒ க க னா வ ய ேபாகிற . மி ச
இ அ த ல க எைவ... எைவ? த ப ப ைழ த அ த மன த க
யா ... யா ? வரலா றி இ அ ற ப த ப ட அ த மக தான மன த
ெச வ கைள ம காண கிைட ப எ வள ெப வா . இ ப
ஒ த ண தன வா வ வ என அவ நிைன ட பா த
இ ைல. ெப எதி பா ட இ தா . ஆனா , வ ழா ெதாட காம
இ த . இ த ெமளன யா காக, ஏ ந கிற எ ப கப ல
வள கவ ைல. ெபா ந ள ரைவ கட த .
இ த மர தி ெத வவா ெசா வல க உ ளன. அைவ மிக
சிறியைவ. ஆ ைத க அண உட ர கா க ெகா ட
வல க அைவ. மிக பய த பாவ ெகா டைவ. அகல க கைள
வ ழி , ழ ைதைய ேபாலேவ பய பய பா அைவ, இ
மர ைதவ இற காம இ கி றன. அைவ ெம ள இற கிவ எ த
ைடய உ ள பழ ைத எ ெச கி றேவா, அ த ல பாடக தன
பாடைல பாட ெதாட வா . பாட த அ த ல தி
வழி ேதா ற ெகா றைவ பலிய ைர பா . அ த
ெத வவா வல க இற கி வ வத காக தா எ ேலா
அைமதிெகா கா தி தன . சி ச த அைச இ தா ட அைவ
ெவள வரா . எனேவ, அ த இட தி இ மிர அைமதி நிலவ ய .

மர கிைளக ந வ , அ ேபா தா பற த ஆ ைய ேபால

சி ன சிறிய உட ெகா ட அ த வல ெம ள இற கி வ த .
தைலைய தி ப தி ப பா தப , பய த வ ழிகேளா ைட அ கி
வ த . எ ேலா அ எ த பழ ைத எ க ேபாகிற எ பைத உ
பா ெகா தன . கப ல க க இைமெகா டாம நிைல தி
நி றன. அைச மர ெகா ஒ சி ேறாைச எ ப, பய
கணேநர அ உ ேளா ஒழி த . அத ம வ ைக காக
எ ேலா கா தி தன . அைதவ ட சி னதான ெத வவா வல
ஒ ேவ திைசய இ இற கி வ த . தய கியப கா எ
ைவ த அ , ைட அ கி வ ேசரா எ தா பல நிைன தன .
ஆனா , நிைன கண தி அத ைகய , றா ைடய
இ த இல ைத பழ இ த .
அ த கண தி கா ைடேய மிர ேபெராலியாக ேமேல எ த லைவ
ஒலி. ம த நில உ ய கிைண பைற ெகா பாண க
ஆ கள ைழ தன . ெகா றைவய அ கி வ த த கிைணய ,
சி ேகா ெகா கிைண பைறய ேதா ைமய தி இ
க ண ஓ கி அ தா . உட வ த கைலஞ க எ ேலா கிைண
ழ க அ ச கிைண பைறய ேபெராலி எ பரவ ய .
பாண பாடைல ெதாட க தயாரானா .

கப ல நட பைத ெகா ள யாம பா ைய பா தா .

ைவைக கைர ட நகைர ஆ சிெச த அ ைத பாண க அவ க .

அ ைதய ல பாடைல பாட ேபாகிறா க ” எ றா பா .

கப ல மய ெச த . அ ைதய வழி ேதா ற க இ த உலகி

இ வா ெகா தா இ கிறா களா, அ த கைதைய பாண க
பா கி றனரா? கப ல உ ச தைலைய ைககளா அ தி, மய க ைறய
சிலி ைப தள த ய றா . ட மாநக வரலா ைற அ ைதய
கைதைய அ அ வாக அறி தவ கப ல . எ தைனேயா தைல ைற
னா நட த நிக அ .

உர ெசா ல ப வைதவ ட, காேதா காதாக ேப கைத வய

அதிக . அ கா ெச ேபால ஒ ேபா நில வ அகலா . அ ைதய
ல டைலவ அக ற ப டா அவைன ப றிய கைத
ட மாநக இ ெசா ல ப ெகா தா இ கிற . யா
அறியாம , வள க அைண க ப ட ந ள ரவ , ரகசிய ெமாழிய ,
அ ைதய கைத கால கைள கட வ ெகா ேட இ கிற .

நா உல ரகசிய கைத, கா ெப ரெல க ஜி கிற .

கிைண பைற ழ க, ெப பாண கைதைய ெதாட கினா .

ைவைக கைரய ெசழி வள த ேவளா ைம, அழகிய நாக க

அ தள அைம த . நதி கைரய நிலவள ெகா பய வள க
வ ைளயைவ க அ வைடைய வ க மாக, வ வசாய தி
ஆதிரகசிய கைள க டறி தவ க ட வாசிகேள.

றி சி நில , க களாலான ம ைண உைடய ; ைல, ெவ ணற

ம ைண உைடய ; ெந த , உவ ம நில . பாைல, ெச ைம ஏறிய ;
ம த ம ேம ெபா ன றமாக க ச வ ட ேமவ கிட ப .
அதனாேலேய ம ைண நைர ப ைச உணவாக மா ற ய
வ ைதைய ட வாசிக தி க றன .

அவ க தா ம ண நிற ப ப ட . ெவ ேவ வைகயான
ம இ க ய ண க ப ப டன. க ஊ க
அவ கள கண அட கின. தாவர கள ேவ கைள எ த ம தன
மா ேபா உ வா கி அைண ெகா , எ த ம தைலய
ெவள த என அவ க க டறி தன . பறைவகள அல பறி
தி கா கதி கைள க டறி தன . பறைவகள கழிவ இ
ைளவ தான யமண க எைவ எைவ எ பைத ப றிய அறி ேசகர
அவ கள ட இ த .

த தான ய ந ேபா அ த பறைவய சிறைக, அத அ கி ந

த க வழிகா ய அ த வான பா ந றி ெசா
மரைப ெகா டவ க . வ ைள த பய ைர தி னவ வல கைள
ேவ ெகா வர வ . ஆனா , பறைவகைள ேவ ெகா ள ம ேம
ெச வ . ஏென றா பறைவேய ஆசா . பறைவய எ ச க ேட
பய ெச பழகியவ க . பறைவ உ ட மி சேம நம என அற
வ ெகா டன .

கா எ அைல ேசக த தான ய கைள, கா பர

வ ைளயைவ அ க எ பைத ெச கா யவ க அ த
ல தி ேனா கேள. அவ கேள மன த டலி ஆ றைல, ம ண
வ ைள பய ராக மா றியவ க . அவ க வா வ டேம ட என
அைழ க படலாய . அ த ட நகைர உ வா கிய ல தி தைலவ
அ ைத.

அ ைதய கைதைய ல பாடக பாட ெதாட கிய கணேம பா ய

க க கல கின.
  ேவளா அறிவ க ைத இ த உல க டறி ெசா ன
அ ைதய ல அ லவா” - கப லைர பா பா ெசா னேபா ,
அவன க கள திர ட ந ப த தி ெவள ச ெநள த .

உ வ உமண கேள நில எ அைல தி பவ க . கட கைர

ெதாட கி மைல க வைர அவ கள வ ச கர க சதா
உ ெகா ேட இ தன. எ ேலா ேதைவ ப ெபா க
அவ கள ட இ தன. எ ேலா த க ைகவச இ த ெபா ைள
அவ கள ட ெகா உ ைப ெப றன .

இ த நில எ இ மன த ட க , அவ கள வா வ ட க ,
அ ள பா கா ஏ பா க , ெச வ ெசழி , ேசமி என,
எ லாவ ைற அறி தவ க அவ கேள.

ட நக வளைம ெகா க பற த . வ ைள ச க வ ய, தான ய

தி க ைவ ஆ யர ெமாடாைவ, உமண க அ தா த தலி
க டன . அ த ல தி ெசழி உமண கள க கள அதிசய என
நிைலெப ற . அ ெசா லேவ ய எ லா ெச திகைள ெசா ன .

ெபா ைந ஆ றி க வார தி இ த ெகா ைக பா ய த

வர கேளா ற பட ேவ ய நாைள, உமண க ெசா ன தகவைல
ைவ ேத ெச தா .

 ைவைகய னலா வ ழா. ட வாசிக வ நரா மகி தி

ந னா . அ காைல நம பைட ட நக ைழ தா எள தி
அைத ைக ப றலா ’ எ உமண க நா றி ெசா னா க . த
நா ந பகலி ெகா ைக பா ய பைட கட கைரய இ
ற ப ட .

கிைண பாண தன தாள லய ைத ட ெதாட கினா . ெச காலி

மர தா ெச ய ப , மய சீவாத ெச வ ேதாைல ெகா ேபா த ப ட
கிைண பைற, அத அகால ஓைசைய எ ப ெதாட கிய . ல பாடகன
ர நாள க ெவ ற ெதாட கின. ஒ ெகா ர அர ேகற ேபா
வ ய ெபா ைத பாட அவன நா எழவ ைல.

ெபா ல த . ைவைகய ெப ெவ ள தாவ தி ேதா ய . ட

மாநகேர நதி கைரய வ ஆவேலா நி ெகா த . ல தைலவ
அ ைத, யாைன ம ஏறி ைவைக கைர வ ேச தா . எ ேலா
அவன ைகயைச காக கா தி தன .

ைவைகைய வண கி, ட ைத ேநா கி ைகயைச தா அ ைத. னலா

வ ழா ெதாட கிய . கைரய இ த இைளஞ க இைளஞ க
ைவைகய பா உ ேள இற கின . னலா வ ழா எ ப காத
தி வ ழா. காதல க நரா ஒ வைர ஒ வ அ வ ைளயாட ஆர ப ,
ேநர ெச ல ெச ல ந அ தா வ லகாத வ ைளயா டாக மா .
மணமானவ க த இைணேயா ெச ைவைகய நரா , காத ேபசி,
கன ெகா வ ைளயா வ .

காம மிக அ கி பயண ஒ திரவ ந . அ நதிய ஓ

ந தன உ ள ைகய இ ஆைண ெப ைண
கணேநர கைர வ . கைர தவ க காத ெகா டவ
உட உைற தி ப . உடலி வாசைனைய மன பாயவ
மாயச தி ந ம ேம உ .

ம ண கா பாவாம மன த நட ப த ண
காத தா . இர ஒ ேச த ண தி நிக வ எ லா
மாயவ ைதகேள. வ ைதகள வா வாச வழிேய பறி
ஓ ெகா த ைவைக.

அ ைத உ ளற ெபா காக கைரய நி றி தவ க கா தி தன .

காத ஏறிய க ெகா தன மைனவ ைய பா தா அ ைத. அவேளா
அவன ேதா க வ உ ளற ெபா காக கா தி தா . அ ைத நதி
ந கா ைழ தா . இ ச உ ேள ேபாக அவன
ேதாைள தாவ ப தப நா இற ேவா என அவ க பாவ ய தி
நி றி தா . ஏ இ வராம இ கிறா என ேயாசி தப , அ ைத
இர டாவ அ ைய எ ந ைவ தா . அவ ேதாள ேம
ச வ ழலா என அவ நிைன தேபா , அ கி ேதாழிய ட இ த அவ
மக , ெப ரெல அழ ஆர ப தா .

  ெப ெக ஓ ந உ சாக ேபெராலி ழ ைதைய

பய திய , அவைன அைமதி ப திவ வ கிேற . ந க
உ ளற க ’’ என ெசா லிவ ேதாழிய ட ேபானா . தாைய
பா த ழ ைதய அ ைக ேம ய . அவ அவைன
சமாதான ப த எ வளேவா ய றா ; யவ ைல. ந இ
அவைளேய பா ெகா தா அ ைத. அ த பா ைவ அவைள
ைள ெகா த . ழ ைத அ ைகைய நி வதாக இ ைல.
ேவ வழிய லாம ழ ைதைய கி ெகா , நதி கைரவ ச ேற
அக உ கா ைழ தா . ழ ைதய ைக த யப
சமாதான ப தினா .

ழ ைத அ ைகைய நி தேவ இ ைல. ந ச த நரா ேவா ச த

ேக காத அள அட த மர க இைடேய மிக உ ேள ெச றா .
உ ேள ெச ல ெச ல ஓைசய அள வ ேபா உண தா . மன த
ர எ எதிெராலி கிறேத என ேயாசி தவ , அ ைதய க க
த ைன த மாறைவ கிற என நிைன தப கா ைட ஊ வ
ெவ ெதாைல ெச றா . காைல கதி கள இளம ச ஒள ய உ கா
ஒள ெகா த . எ பக பற தன. னக ,
பன ள கைள உல தாம ைவ தி தன.

தைரய அழகிய ெச தா ஒ நக ெகா த . ெச நிற

ப சி அ . ேமன எ லா ெம ைதேபால மி மி நக த .
ழ ைதைய அத அ கி இற கிவ டா . ழ ைத தன ப வ ரலா
ெச தாய ேமன ைய ெம ள ெதா ட அ நக வைத பா
மல சி த . அ த ெச ப சிய ட சிறி ேநர
வ ைளயாடவ டப அவ நி ெகா தா .

சிவ , காம தி அைடயாள . அவள க க அத ேபாக எ ண க

எ ெக ேகா ெச ெகா தன. அ ைதய ேதா த வய அ த
த கண நிைன வ த . அ ைத, அதிக ேபசாதவ . ஆனா , அ த
இரவ அவ ேபசியைத இ ேனா ஆ , இ த உலகி ேபசிய பானா
எ ப ச ேதகேம. காத ெசா லா தா மல கிற . காத ெகா ைகய
சி ன சி ெசா க எ வள ெப கிள சிைய ஏ ப த யனவாக
இ கி றன.

சி உள யா மைலக உைட த ண அ . அவ ஒ ைற ெசா

ெசா ேபா , அ ப ஒ ெவ க உட எ பரவ ய . அ த ெசா
ஞாபக வ த கண ம ெவ க பரவ , த ைன அறியாம சிலி
ம டா .

ெசா க நிைன வ த கண திேலேய, ெசய க நிைனவ வழிேய

ேமேல எ வ வ கி றன. அத ப எ ன ெச ய ? ச ேற
ெப வ டப ழ ைதைய பா தா . அவ ெச தாய ப னா
நக ேபா ெகா தா .

தி மண த த னலா வ ழாவ ேபா அவ க றி தா .

அதனா ஆ இற கவ ைல. இர டா ஆ டான இ ேபா ,
அேதேபா த ன தன யாகேவ அ ைத ஆ இற கினா . கைரய
நி ற அவைள ைள ெத த அ ைதய பா ைவ.

ஆண பா ைவ ெப ண பா ைவைய ேபால நயமி க இ ைல. ஆண

க க காத ெகா பைவ; ஆனா , காதைல ெசா ல க றைவ அ ல.
அவ பா ைவயா ப றி இ தா , அவ க களா ைக மா
ெச ெகா தா .

க க வ ழி தி தா ஆ ைத பகலி பா ைவ கிைடயா .
அைத ேபால தா , மன த ந கிவ டா பா ைவைய
ெதாைல வ கிறா . ஆனா , காதல க அ ப அ ல. அவ க அ த
இடேம பா ைவ ெப கி றன . க கள ேவைலைய ைகக
எ ெகா கி றன. ெதா தலி ல ஆய ர வ ழிக உ
வ ழி அட கி றன. அதனா தா ந வ ைளயா காதலி கள
ஆகிற .

அவ க கைள சிமி கனைவ கைல தா . ழ ைத ந ட ேநர

வ ைளயா அைமதி அைட த . ச ... அைழ ெச லலா என
ெச , அவ கா ைடவ நட க ெதாட கினா . நதிைய ேநா கி
வர வர அவ கா அைமதிேய ந த . ெகா டா ட தி ேபெராலி
ேக கவ ைல. இ வள அைமதியாக நராட வா ேப இ ைலேய என
ேயாசி தப , நதிய கைரய ஏறி நி பா தா . ெமா த ைவைக
ந நக ெச தாயாக கா சி அள த . தி கைர ர ேடாட கைர
எ ம எ க ேபா க ேகா க ப ட ஈ ட உய திய
வா ட , எ ண ற ேவ ல தின நி ெகா தன .

ர ெவ ச தா ல பாடக . ெப கள லைவ ஒலி

பறி ெகா த . ர உைட தப பா கப ல ட ெசா னா ...
“அ த ெப எதி கள க ண படாம த ப , ைகய ழ ைதேயா
ஒ கிழவைன அைழ ெகா , பல மாத க பற பற
நா ைழ தி கிறா . பற ப ம க அவைள அ ள அைண
பா கா தி கி றன . அவ வழி ேதா ற தா இ ேபா ெகா றைவ
காைளைய பலிெகா ைர க ேபாகிறா ” எ றா .

தா க யாத க ைத கிழி ெகா கப ல ஆ வ ேமேல

ஏறிய . அ ைதய வழி ேதா ற - இய ைகைய,
ேவளா ைமைய, நாக க ைத ேநசி த அ த மாமன தன வ ச ெகா யா
என அறிய, கப ல ஆ கள ைத இைம காம பா ெகா தா .
தாமைரய ேம இதழி இற ேநர ட அவரா தா க
யவ ைல. அ த மக தான ல தி உதி த தி மகைன க வண க
அவைர அறியாமேல ைகக ப ன.

அ த கண இட இ உ ளற கினா நல .

- பற ப ர ஒலி ...

வர க நாயக ேவ பா - 14

இரவ ஏ ப ட மன கல க பக வ பரவ கிட த . பா தன

அைற வ வைர கப ல ெசயல ேற கிட தா . பா தா அவைர
அைழ ெச உண அ தைவ தா . பற இ வ ேத ஏறி
பாழி ெச பாைதய ெச றன . கப ல எ ேக காம
வ ெகா தா .

ைனமர அ வார தி ேதைர நி த ெசா னா பா . வளவ ,

 திைரகள க வாள ைத இ நி தினா . இ வ இற கி
கா நட தன .

“பற ப கால எ ைவ த கண தி இ நலேனா பயண கிேற .

த ைன ப றி ஒ ெசா ட அவ ெசா லவ ைல” எ றா கப ல .

பா அைமதியாக ேக ெகா வ தா .

ச ெடன நிைன வ த ட , “இ ைல...இ ைல...” என தா ெசா ன

ெசா ைல ம த கப ல , “ேவ வ பாைறய வ ேபா அவன
ல பாட ப றி அவ ெசா ல வ தா .  அ இ க ’ என அைத
ற த ளவ ேட . என அ த ெகா ெசய எ ன த டைன
ேவ மானா தரலா ” எ றா .

  பற ப த டைன கிைடயா .”

பா ய ெசா , ற ண வ இ வய ப பர கி வ த
கப லைர. வழ க ேபா ெசா லா தா ட லவ , ம ெசா லி றி
பா ய ர காக கா தி தா .
பா ெசா னா , “ஒ வைகய அ தா ெகா த டைன.”

கப ல ெம ள தைலயைச , தன வழ க ப ட த டைனைய ஏ றா .

இவ க ேபசி ெகா நட த அேத ெபா தி , எ வ ெத ற கா

ம தமர அ வார ஒ றி மய லாவ ம ய தைலசா கிட தா
நல . இரவ எ ைமய தைலைய ெவ , ெபா திேயா நல
ஆ ய ஆ ட ைத பா தவ க , இ ந க மளாம தா
இ கி றன . தா பா அறியாத நலைன ேந தா க ண தா
மய லா.

தன ம ய தைலசா கிட அவைன, க இைம காம

பா ெகா தா . அவ த ைறயாக ெகா றைவ
இ ேபா தா வ தி கிறா . நலேனா இ வார கால எ வ
மகி தி கலா எ பத காக தா வ தா . ஆனா , ைவைகய ஓ ய
தி அவன உடலி ேத கி கிட கிற எ ப இ வ த பற தா
அவ ெத . வாேளா வலிேயா ஒ பற த ஒ வ , அவ
ம ம தைலைவ ய கிறா .

இரவ நல ஆ ய , ஆ ட அ ல; ஒ ேபா கள தி இ தி பா ச .
ெவ ய கா எ ைமய திைய உட வ சியப நில அதிர
ஆ னா . நில தி ப வான ழ தி த நலன கா
அைச க ஈ ெகா க ய , தி ... தி ...தி ... தி ... என பைறைய
ெகா ய பாண கள ைகக ெநா த தா மி ச . அவன கால
அைச க , பைறெயாலியா இ திவைர ஈ ெகா க இயலவ ைல.
பைற அ ேகா க நா நாராக ப தன. கிைண பைறய க கிழி த
பற நலன ஆ ட நி கவ ைல. ட தி லைவ ஒலி மைல
எ எதிெராலி த ஒ கண தி , உடலி ஆேவச உ ச அைட
மய கநிைல ெகா டா நல . அவ ச வழ ேபாகிறா என கி த
பா , த இ ைகையவ எ அவைன ேநா கி ஓ னா .
ஆேவச ேதா நில ைத றிய ேவக தி , ஒ த ெகா ேபா ச தா
நல . ச அவன உட ம ைண ெதா தா கி ப தன
லநாகின ய கர க .

உ கிர ஏறிய லநாகின , நலைன இ ைகக ஏ தி எதி களமா னா .

ேபா கள தி சின ெகா ஆ ெகா றைவய ஆ ட அ . தாவர
ேவ க உட எ லா சரசர க, ைக க எ சிதறி வ ழ,
நாக ப ைச நாயகி, ேவள ல நாகின , நலைன ஏ தி கள வ
வல வ தா . லைவ ஒலிக பைறெயாலி வ ைண ன.
ஆ கள , ஆேவச தா கிய . நாகின ய ம ய இ
ைகக ஏ தி நி றா பா . க கள இ ந ச வைத ேபால, அவள
கர கள இ ச த நலைன தா கின பா ய கர க .

அ த உட தா தள மய லாவ ம ய சா கிட கிற . அவளா

அவைன ெதாட யவ ைல. காத ெகா ெந க யாத ஒ
மா டைன எ ன ெச வ என ெத யாம அவ திைக கிட தா .
ெப வன ைத சி ஒ காத ெகா வைத ேபா அவ
ேதா றிய .

திைக ப இ மள யாம தா இ வ நட தன . ஆனா , எ த

ஓ உைரயாடைல நட தினா , அ ேம திைக ைப டேவெச
எ ப இ வ ெத . ஏென றா , அ ைதய ல கைத இ த
ம ண எ ேலா அறி தேத. எ ேலா அறி த கைதைய அறிஞ க
இ அ யாழ தி இ அ ள த வ . கப ல ெசா ேக க
ஆவேலா இ தா பா .

கப ல ெசா னா ,   ம த நில தி ஒ பறைவ இ த . அத ெபய

 அ ணமா’. இைச மய பறைவ அ . ட வாசிக ைவைக
கைரய அம , மாைல ெபா தி சி யா ம மகி தி ப . அ ணமா
சி ெறாலி எ ப யப நாண க இ ஒ ெவா றாக பற
வ . யா இைச க ப ெகா ேட இ க, இைச பவைன றி
அ ணமா வ இற . ெகா ைற மர கிைளயா ெச ய ப ட யாைழேய
ட வாசிக ம வ . அ ணமா, ெகா ைற மர தி ம ேம
அைடய ய பறைவ. யாழி இைச ெசவ ய ெகா ைறய வாசைன
நாசிய ஏற, அ ணமா கிற கி, அ த இட திேலேய அைடய தவ .
ேநர ஆக ஆக அ இைச பவைன ெந . ப ன அவ ேமேல ஏற
ெதாட . அவன ேதா , கா , ைக என எ சி றச ேபா ெமா க
ெதாட . மய கிய அ ணமா, இைச பவேனா ெகா ; தன சி
அலகா அவன தைல ேகா .

மல இத வ வத காக, அவ எதிேர பற தப ேய கா தி
ேதன க ேபால, இைச பவன இைம ேநேர இற ைககைள அைச தப
அ த ளா த ளா மித . இைச பவ அைத க
சி ெகா ேட யா ம வா . அ த சி ைப தன அலகா ெகா த
அவன இதைழ . அத ெகா சலி இ வ பட யா
இைசஞ , இர எ லா யா ம கிட பா ” என ெசா ேபாேத
கப ல ர உைடய ெதாட கிய .
“ ட வாசிக அ ணமாதா ல பறைவ. இைச ேக தைலயா
அ ணமா, இ இ த நில லகி எ இ ைல. அ த பறைவ இன
எ ேக ேபான , எ ப அழி த என யா ெத யவ ைல.  
டவனா ’தா ஒ கவ ைத பா னா , அ ைதய ல அழி த ம நா ,
யா நர ப வ ேமாதி ேமாதி, த கள க ைத அ ெகா
அ ணமா க அழி தன எ .”

வர களா அவன தைல ைய ெம ள ேகாதினா . ஆ ற இ றி

அய கிட த நல , க வ ழி க ய றா . அவ க ன ெதா ,
மா இைம னா . அவ இரவ ஆேவச ேமேல
எ ப யப ேய இ த . கிைண பாணன ர ெசவ பைற ம
ம வ ேமாதிய . நிைன க அவன க ைத ெந தன.
எ லாவ ைற ச ெடன ம க வ ழி தா . அவ ச ேற
அ ச ெகா டா . அவள வர க க ன ெதாட அ சின.

அவ க ைத கி எழ ய ேபா , அவ ெந சி ைகைவ
அ தி, அவைன ப க ெச தா . அவ மன இரவ இ மள
ய ற . அவ வர களா அவன உட க , ெவள வர வழி
அைம ெகா தா .
பா ேக டா , “ ட வாசிக ம உழ சிற பாக வச ப ட
எ ப ?'’

“எ ேலா கா ைட அழி வ ைளநிலமா கியேபா , கா ைட

அறி ெகா நில ைத வ ைளயைவ தவ க அவ க .”

ஆ வ ேதா பா வ னவ னா ,   எ ப ?”

  ப றி அக த நில தி பய ந ட மைல அ பவ தா , சமதள தி பய

ந ம ைண ஏ ெகா கிளற ெசா லிய . ப றிய உத
மிய த ைமைய உண . அ ேபால மிைய உணர , அைத கிழி
இற மர ைத உணர ய றன ட வாசிக .

வ ட ம , இ கிய ம , இளம என உ பைடகைள

வைக ப தி உ வா கின . தாள மர ேவலா மர ெவ காள
மர ெகா கல ைபக ெச , ம ண த ைம ஏ ப அவ ைற
பய ப தின . உ மர க ம ஏ ற ஆழ ெகா உ தன.
எ ேலா நில ைத உழ ேவ என அறி தி தன . ஆனா , உ
நில ைத உணர ேவ எ அறி தவ க அவ கேள.”

உணர யா இட தி கிட த நலைன உணர தைல ப டா மய லா.

இட ைகயா க ேதா அைண அவைன கினா .அவன க
வ அவள த உ இற கிய . ேம உத கிளறி உ ளற க
தன அவள இத க . ஆனா , அவ ேசா வ இ வ படாம
இ தா . ைவ தி த சி கலய ைத எ அவ க
ெகா தா . அவ ைகக மிக வ தன. அவள வல ைக,
கலய ைத தா கிய க... அவ தா .

நிைன கைள உதி வ ெவள வர அவன ேவ ைக,

க கள ெத த . நராகார உ இற கி மய க கைல க
ெதாட கிய . நல நிைனவ ஆழ தி இ ேமேலறி ேமேலறி, அவள
மா ப ச வ ேச தா .

கப ல , தா ேக வ ப ட அ த வகைதைய வ ய ைறயாமேல
ெசா னா ...

  அ ம அ ல. ஏ கல ைபைய மா இ க, அத க தி ேபா

ஆர ைத (ேந கா) எ லா மர கள ெச மா க தி
மா இ கைவ தன . அ ைதய ல தா தலி க டறி த , அ தி
மர தா ஆவ ன தி ேச மான எ . ஆர ைத அ திமர தி
ெச தன . அ தா கன ைறவாக இ . எ வள இ தா
மா க ேதாலி வ ப கா . அத க நர எ ெண
நவ ய ேபா , சி ெநள ட ச ெகா ெச .”

பா வ ய ேபா ேக டா , “கா நைடகைள மர கேளா இைண

ெபா த மதி ப ேதைவ. கா கா நைடக அதிசய
உற ெகா டைவ.”

‘ஆ ’ எ தைலயா ய கப ல ெசா னா , “மர ைத மா ைட

இைண த ம அ லாம , தாவர ைத ம ைண இைண தன .
ஆவார இைலைய அ ம ண ேபா டேபா அவ க ெசா வைத யா
ந பவ ைல. அ வைட நாள அ பாரமாக வ த வ ைள ச க வா
ப ள தவ க , அ த தாவர தி ெபய எ ன என ம ம வ
ேக ேபாய ன .”

  எத ஆகா ” என ேகலி ேபசி சி த அவ கள ெப கிழவ

ஒ வ தா , அ த இைலைய க டறி நில தி ேபா அ கியவ .
 பய க ந ல ஆகார இ த இைல’ என அவ ெசா னைத இர
வ ைள ச ப றேக உ ைம என ட வாசிக ஏ றன .  ஆகார இைல'
எ அ த இைல ெபய ன . அவ கேள அறியாம அ ஆவார
இைலயாக வைள ெகா ட .”

அவ நராகார ைத தா . அவன க ச ேற
அைமதிெகா ட . மய லா அவைன எ ப உ வா வ என ெத யாம
தவ தா . அவன க ைத மா ேபா அைண தேபா அவள ைகக
ந கின. த ைன எ தைனேயா ைற த வ கிட த நல தா இவ .
ஆனா , லநாகின ைகய ஏ த நி ற அ த கா சிைய பா த பற ,
அவைன ெதாடேவ ஆ மன அ கிற .

“ேந ைறய இரவ நா பா த நல நதானா?” எ அவைன பா

ேக கேவ, அவ தைல ன தா . அ த சமய அவன தைல நிமி த .
உத க உணர நில கிளறி உ ளற கினா . இத க இைண தேபா
அவ ெகா வ தைத அவ ெகா தா இ தா .

சிறி ேநர கழி , இத க வ ல கி ெப வா கியப த நிைல

வ தா .

  ந ஏ உ ைன ப றி எ னட இ வைர ெசா லவ ைல?’’

மய லாவ ேக வ , அவ பதி ஏ ெசா லவ ைல. அவள

இைமக ஆ வைதேய பா ெகா தா . அ ம ண
ஆகாரமாக ேச கிட ல கைதக ெவள பா ைவ ச ெடன
ெத யாேத!
“உன ேதா க என அைண அ பா ப டைவயாக மாறி ளன என
உண கிேற . உன இ ெந ந காத நிைலெகா ள
ம கிற ” என ெசா லி ெகா ேபாேத அவள க கள இ
ந வழி த . ஒ கண க கைள த ைன நிதான ப தினா .

பற ப எ லா ெப கைள ேபால அவ அ த சமய வ ள ேய

நிைன வ தா . வ ளய உ தி பா இைண ெசா ல யா
இ ைல. ெப ண வ ய வ வ அவ . மய லாவ மன வ ள ைய
நிைன ெகா தேபா த ைன கி ெகா ெச வ ேபால
உண தா . வ ளய நிைன எ த யர தி இ ெவள ேய .
நிைனவ க ைத உட உண ெகா த .

ச ெடன க வ ழி பா தா மய லா. நல த இ ைககளா அவைள

கியப மர நிழ வ ெவய இற நில ேநா கி வ நி றா .

ய ஒள இ வ ம ெபாழி இற கிய . அவள க கைள பா

நல ெசா னா , “நா அ ைத, ந அ ணமா. வா தா அழி தா
ப வ ைல நம .”

  மைலய இ தவ க , கா இ தவ க , கட கைரய இ தவ க
எ ேலா ெவ சா வா ைனய ப பா இற
அ ைனய ப ேம அைல ெகா தன . ஆனா ,
ட வாசிக தா எ ேநர ஊ நக ம வ ப , சி
வார உ வா கி ம கண சிற வ ஈசலி ப
அைல ெகா தன ” எ றா கப ல

“உ ைமதா . ஆனா , வா ைனதாேன ெவ றிெகா ட . எ த

ம ண வ ைளய ைவ க ெத தவ கைள, வ ைதெந ேல அறியாதவ க
வ திவ டனேர. கால ைவைகய சா சியாக ெசா ெச தி
ஒ தா . எ த கண ந தா க படலா . ஆனா , அத ைதய
கண உ ைடய . அதி ந ைகய நிைலய நி றா ஆேறா உ
ல ேபா ” எ றா பா .

கப ல தைலயைச ஆேமாதி தா .   அ ைத மாவர தா . ஆனா ,

தி நாள அதிகாைலய ெகாைலவா ெகா ழ ப ேவா எ பைத
எதி பா அள அவ மன சீ ெகடவ ைல.”

  தயவ கள வ சி, மகி ைவ ெகா ; பாதி ைப ஏ ப தா .

ந லவ கள வ சிேயா, யர ேதா நி கா ; ெப பாதி ைப உ வா .
அ ைதய ேதா வ தா இ த ம ண சமநிைல ச ய காரணமான .
வளமான மி த ைக வ த ெவ றவ ெப வலிைமெகா டவ
ஆனா . அேத ேபா ற ஒ ெகாைலெவறி தா தைல எதி பாராத ெபா தி
நிக தினா , நா ெப வள ெப றவ களாக மா ேவா எ ற எ ண
எ ேலா வர ெதாட கிய . அைதவ ட ெப தா தைல நிக தி
அ த ல கைள அழி ததனா , ேசர ல த நிைல
ெப ற . ேபா எ ப அைற வ நிக வ எ ற மரைப உைட தா
ெகா ைக பா ய . அ ைதய ம ெதா க ப ட ேபா அ ல.”

பா ேபசி ெகா ேபா இட ற இ த த இ

ெச நா ஒ பா ஓ ய . அ ஓ ய திைசேநா கி வ ைர தா பா .
அ அ த த த க ைழ ேவக ெகா ட . அத திைசைய
கவன தப தன ைகய இ த ஈ ைய இ வசினா .
ெச ெகா கைள கிழி ெகா அத வ லாவ ேல இற கிய ஈ .

பா ைய ேநா கி ஓ வ நி ற கப ல , சிைர தப ேய ேக டா ,   அ

இற வ டதா?”

“ஆ ” எ றா பா .

த ேபா கி ேபா வல ைக ஈ எ ெகா ெசய , கப ல

ந க ைத ஏ ப திய .  பா தானா இ ?!' என பதறியப பா தா .

த ேபான பா , தா எறி த ஈ ைய அத உடலி இ ப கி

எ வ தா . கப ல க தி இ த ெவ ைப பா தப
இைலகளா ஈ ய இ த திைய ைட ெகா ேட ெசா னா ,
“வ ல க தம உண காக ப ற வ ல கைள ேவ ைடயா
தி கி றன. ஆனா , தன உண காக ேதைவ காக ம
அ லாம , க ண ப எ லா வ ல கைள ெகா ேபா
இய ைடய வ ல இ ம தா . க ண ப நா கைள எ லா
வ க பா ேவ த கைள ேபால.”

கப ல அதி பா தா .

“கா உய கள அழி ச தி இ ேவ. அழி ச திகைள எ த இட தி

க டா பற ப ஈ பா .”

- பற ப ர ஒலி ...
வர க நாயக ேவ பா - 15

இர டா நா ந ளர ேப ெத வவா வல , மர இற கி
பழ ைத எ த . ற நட ப ேபாலேவ ப ற நட ப இ த
வல கி இய . பழ எ த , சில ேநர தி ப நட மர கிைளய
ம ஏ ; சில ேநர யா த ைன ெந கிவ வா கேளா எ ற பய தா
ப க பா தப ேய கா கைள ப னா நக தி ேபா . இ த ைற
அ ப தா ேபான . அ ப னா நட ேபானா , இர ைட வ ள
ஏ ற பட ேவ எ ப வழ க . மர ைவ க ப த
த ச ய ெந எ ெகா த . எ ெணய கி எ த சி
மர கைள ெகா வ அதி ப வமாக ைவ தன . லநாகின ய
க க அைத பா ெகா க, ப ற நாகின க அ த ேவைலைய
ெச தன .

வ ள கி தய கனஅள அதிகமாகி, தழ இ களாக ப எ த .

தய கனஅள எ வள இ க ேவ எ பைத , தழ எ தைன
களாக ப ய ேவ எ பைத அவ க ெச தன .
ந பா வைத ேபால, தைய க ப தி பா ச அவ க
க றி தன . லநாகின பா ெகா க, எ ெந ப தழ பல
களாக ப இ களாக நிைலெகா ட .

ேந ைற ேபாலேவ ெத வவா வல பழ எ த பாண ட

உ ளற என எதி பா தி த கப ல , ச ேற
ஏமா றமாக இ த .

“ ெதாட க ேநரமா . வா க நா இ த மர ைத
றி பா வ வ ேவா ” என ெசா லி, கப லைர
அைழ ெகா நட தா பா .

ெகா றைவ நிைலெகா மர ட ெப அட திெகா ட .

மன தனா உ ைழய யாத அள ப ன கிட ப . பா ேயா
கப ல அ த மர ைத றி நட ெகா தா . அட த கா , ப த
ெவள ச தி ஆ கா ேக தன தன யான வ க இ ப ெத த .

“இ த அட வன தி தன வ க ஏ இ கி றன?” என ேக டா கப ல .

“இ ஒ மர வ ல . காலகாலமாக இ த ஒ மர தி ம ேம இ த
வல வா கிற . ேவ எ த மர தி இ ஏறா . எனேவ, இ த இட
தவ ர, ேவ எ ேக இ த ப ராண ைய ந க பா க யா . இ த
வல , ேவ ைட வ ல க மிக ப த உண . இ த மர
த ைழ இைத எ ப யாவ தி வ ட அைவ ய கி றன.
அதனா தா இைத பா கா க காவ க இ இ கி றன .”

ேபசி ெகா ேபா பைறய ஒலி ேக க ெதாட கிய .

 ‘வா க ’’ என ெசா லி ேவகமாக நட தா பா .

ெச பாேதவ ய கைத இ . எனேவ, ஆ கள வைத நிைற ஓ

அழகிய ேகால ேபாட ப த . பா கப ல இ ைகய வ
அம தன . அ ேபா தா தைரைய ெம கி, ேகால ேபா ததா
சாண தி வாசைன எ வசிய . அத ஈர காயவ ைல. ேகால தி
ந வ ெவ ெணய தான ய கைள உ ெச ய ப ட  ெவ சா
உ ைட’ ைவ க ப த . அ த உ ைடய ந வ மா இ
ெகா கைள ந ைவ தி தன . ெவ சா உ ைடய வாசைன
எ பரவ ய த .

ேகால தி ெப ஒ தி அம உ ைக வைகைய ேச த
பைறைய அ க ெதாட கினா .

“இவ க பாண களா?” என ேக டா கப ல .

“இ ைல... பற ம க ” எ றா பா .

ய ஓைச ேபரா ைதய ஓைசைய ேபால அ ச ைத ஏ ப த ய .

ந ெபா கைரவைத ேபால, இ கைரய ெதாட கிய .
த க எ பாண க அ ற ல இவ க ைடய . அ த ல ெப
ெச பாேதவ ய கைதைய ெதாட கினா . கப ல ேக வ ப ராத கைத
இ .

ஆதிகால தி மைலம கள ஒ ப வன கா நைடகைள வள க

பழகியேபா , ேம ச நில கைள ேநா கி த தைர இற கின . றி சி
நில ைதவ இற கிய ஐ ப க ெச மைலய அ வார தி
அைம தன . கா நைடகைள ேம ப கி ெப கின . ஐ
வைக ப தி லவழி தைழ த .

அ த லவழிய வைகைய அ பைடயாக ெகா அைடயாள கைள

உ வா கேவ ய ேதைவ வ த . ல ஒ வைக என ஐவைகயான
காய கைள ஆ க த வல ேதாள ேல உ வா கி ெகா டன .
ெப க அேத ேபால காய ைத உ வா கினா தி மண
ப ன அவள ப அைடயாள மா , எனேவ காய ச ப
வரா . ேவ வழிகைள சி தி தன . ெப கேள அத ஒ
க டன . த கள தைல ைய, ல ஒ வைக என ஐ
வைககளாக ப ன ெகா வ என எ தன .

ஐவைக ெகா ைடகைள உ வா கின . அ த கால தி , எ லா நா

ெப க தைல ைய ெகா ைடேபா பழ க ம தா
இ த . ஆனா , உ ச தைலய வகி எ இ ப க க ச ய
இ ெகா ைடக ... அேதேபால , நா , ஐ என ஐ வ தமான
ெகா ைடகைள இவ க தன . ஐ வத கள சைடகைள
ப ன ன . அதி ேம ச ெச ெவ ேவ நில தி க
ட பட, இவ கைள பா ஆ ெப ெசா கி ேபானா க .
 அழைக ேப அதிசய ட ' என இவ கைள ப றி திைச எ
ேப பரவ ய .

ேம சலி ேபா கா நைடகள ேகாமிய ெவ ேவ வைகய வைள

வைள வ வ ெகா வைத, கால ரா பா ெகா தவ க
இ த ெப க . அ த ந ேகால மன எ ேபா ஒ கா சி
இ ப ைத ஏ ப த ய . ஆனா , கண ெபா தி அ த கா சி
மைற வ . னைக, கா றி மைறவைத ேபால ம ண மைற
ம ச வ ண ந அ .

தன லி வாசலி அேத ேபா ற ஒ ேகால ைத வைர தா எ ன என

எ ணன . இ த ைணய ெதாலிைய சி க வ யப அவ கள
வர க வல இட மாக வைளய ஆர ப தன. ஐ வ தமாக
தைல ைய ப ன ெகா ைடேபா பழ க ப ட வ ர க
வைள ெநள ேகால எள தி வச ப ட . மா ெப த ந எ லா
வைள கைள தன ஒ ைற ேகால ெகா வர அவ க
அதிக கால ஆகவ ைல.

ெச மைலய அ வார தி உ ள ெப க வ தவ தமாக ெகா ைட

ேபா , தைர எ ேகால ேபா அழ அரசிக என எ ேலாரா
ேபச ப டன . கா வழிய உமண கள கா வழிய இ த ெச தி
எ லா ப திக பரவ ய . இவ க இ ப தி  ேகாலநா ' என
ெபய உ வாய .

திய நாக க தி அைடயாளமாக ெச மைல மாறிய . இதி ெவள

உல ெத யாத இ ெனா இ த . ஐ ப க த கள
மா கைள ேம ச அைழ ேபா வ வ , ஐ தன தன
ப ய தா அைட க ேவ . அ ப எ றா , அவ தன தன
அைடயாள ேதைவ. மா க , ப ற இட கள றி, கா அ த
றிக எ லா ேபா பைத ேக வ ப டன . கா நைடகேள த கள
ெத வ . எனேவ, அவ ைற தாத வழிய அைடயாள இட
வ பன .

த கிழவ ஒ தி,  இ த ெச மைலய இ தைன வைகயான

வ ண க க கிட கி றன. அவ ைற எ , ஒ ப ஒ
வ ண என ெச க . அ த வ ண க ைலேய அ த
ப தி மா க ெந றி ப டமாக க ’ எ றா . அதி
இ ஐ வைகயான வ ண க கைள ெகா ெகா க
இைடய கய ெந றி ப ட ைத உ வா கின .

மா க எ த நிைலய ப பட டா எ பேத இவ கள
எ ணமாக இ த . கிைடமா கள ேம சி சிக உ ணக
நிைற கிட தன. அவ ைற ெகா தி தி ன எ த ேநர பறைவக
அவ றி மேத அம இ தன.

இைத த க ஒ வழிைய க டறி தன . திர ட ப ட ெவ ெணய

தான ய கைள கல , ெப ய ெவ சா உ ைடகைள உ வா கின .
அ த உ ைடைய நாண ைடய ைவ கிைடய ஓர ஏதாவ ஓ
இட தி ைவ வ டா ேபா . பறைவக க ெவ சா
உ ைடைய தா ெமா கிட , மா கள ப க ேபாகேவ ேபாகா .

ஒ நா இர ெவ சா உ ைட ைவ க ப த நாண ைடைய
 ைவ காம , மற ெவள ய ைவ வ கிவ டன .
நாண ைடய இ இ கள ஒ ய பைத இர வ
பறைவக ெகா தி தி ளன. காைலய எ பா தேபா , நாண
ைட நா நாராக உதி கிட த . ெவ சா உ ைடய ைவ,
பறைவகைளேய ெவறிெகா ள ெச ள .

நாேடா நாக க எ லா உய கைள தனதா கி ேநசி த . இவ கள

ல தைல ைற தைல ைறயாக தைழ ேனறிய . மன த க
கா நைடக ப கி ெப கின.

ேகால நா ன , ப ேவ களாக ஒ ேவா ஆ மா கழி மாத

ப ேம ச ேபாவா க ; ம ஆவண மாத ெச மைல
தி வா க . எ ேலா ெகா வ மா க ப அைடயாள ேதா
ப க ப , கண ைவ ெகா ள ப .

வழ க ேபா மா கழி மாத ேகால நா இ ேம ச காக

ப ேவ திைசகள கிைடேபாட க ற ப ேபாய ன. ஒ ,
காவ ஆ றி ப ைகய நக த . பதிென ப கைள இ
மா கைள ெகா த அ த கிைட. அ த கிைடய ட
ஒள வ தழ ேபா இ பவ ெச பா. வகி எ இ சைட ப னய
ப அவ ைடய . ேகாவன ேதா க மா திமி ேபா
உ திர இ . அவன வல ேதாள ெபாறி க ப ட
அைடயாள தி ம சி வயதி வர ைவ பா த ெச பா, இ ேபா
இத பதி பா கேவ ஆைச ப கிறா .

கிைடய னா நட ேபா ேகாவன நைடைய ெதாட ெமா த

மா க நக தன. கிைடய இட ஓர , நாண ைட கி நட
ெச பாைவ றி பறைவ ட மித வ த . மா கா க
வ ைட ஆட, பறைவகள இற ைகக படபட அ க, ப க
பறைவக ந வ ெசழி வள த அவ கள காத .

கிைடமா நட ெகா ேபாேத ைய ஈ . அ த யா

உடன யாக கிைடய ேவக நட க யா . பா ேநர
தவ ர, ப ற ேநர தி அைத ேதாள ேல கி தா நட க ேவ . ேகாவ
இள ைய ேதாள கி நட க, ஈ ற ப அவைன உரசிேய நட
வ , ைய நாவா ந கி இ ற . ெச பாவ க க அவைனேய
பா ெகா தன. ேதாள கிட இள ய ம ஒ கண
ெபாறாைம வ வ லகிய .

மாைலய மா கைள கிைடேபா , இர க சி , த கள

ந வ சி நிக வ . எ ேலா பாட ெத .
ஆ மா றி ஆ பா வ . கிைடய காவ நி பவ ட எ ட இ ேத
தன பாடைல பா வா . எ ேலா பாட பைற ழ கி இைச
ெகா பவ ேகாவ தா . இட ைக ைய இ ப க வல ைக
வர களா அத வல ற ைத அ அ தாள எ அழைக
பா மகி வா ெச பா. அ ேகாவன ய ைச வழ க மாறாக
ளேலா இ த . த எ ேலா த கள
ேபாக ெச பா, ேகாவன கா அ ேக ேபா ெசா னா , “ ய
இட ப க ேபாலேவ நா உன வர படாம இ கிேற .”
ேகாவ கல கி ேபானா . அ இர வ ய இட ற
ப றிேய நிைன தி தா . கிைட காவ காரன பா ைவ த ப
தா ட யா . ேவ வழிய றி ேகாவ ஒ கி ப தா .

ம நா ப க தி இ ஊ ெவ ெண வ க
ேபானா ெச பா. ெவ ெண வ , தான ய ெப வ வ
ெப கள ேவைல. உழ ெசழி பாக நட ெகா த ஊ
அ . இ ெத கைள தா ேப அவ ெகா வ த ெவ ெண
வ த த . தான ய கைள ெப ெகா மர அ வார தி
கா தி தா . எதி ப க வ க ேபான அவ ேதாழி இ வரவ ைல.
அ இ மாக பா ெகா தா . ச ெதாைலவ நி றி த
இைளஞ ஒ வ த ைனேய பா ெகா தைத அவ கவன தா .
ேதாழிைய க க ேத ெகா க, த ைன கட ேபா ெப யவ ட ,
  இ த ஊ ெபய எ ன?’’ என ேக டா .

“உைற ” எ றா அவ .

பா ெகா தவைன கட ேதாழி நட வ தா . இ வ கிைட

ேநா கி தான ய கைள கி ெகா நட தன . தான ய ைய
ம ேதா மா றியப ேய ேதாழி ெசா னா . “உ ைன பா ெகா ேட
நி றவ இ த ஊ ல தைலவ மகனா . ஊ ைழ ததி இ
உ ப னா தா வ ெகா கிறானா . கி ள என அவைன
அைழ தா க .”

   வ தமான ெபயராக இ கிறேத?”

“  எதி கள தைலைய கி ள எ ததா இ த ெபய உ வாய ’

எ ஒ தா ெசா னா . ஆனா , உ ைன பா ெகா த
அவன க க அேத ேவைலைய தா ெச தன.”

அவ ெசா வைத ெபா ப தாத ெச பா, மகி ேவா ெசா னா , “இ

சி ேசாள கிைட தி கிற . காரமா பாலி இ கைடய ப ட
இளெவ ெணைய ப ைச சா ப டா , அ ப ஒ ைவ இ .
நிைன ேபாேத நா கிற ” எ றா .

இர , க சி த பற எ ேலா கைல தன . அ ைறய

கிைட காவ ைறய ேகாவ உ . ெச பா அவ காக சைம த
க சிைய சி கலய தி ஏ தி ப கா தி தா . இ
ந றாக அட கிய ப ற ப றமாக மைறவாக வ ேச தா
ேகாவ . அ த இடேம ைவயா மண கிட க, நி றா ெச பா.
ப ைச த உணைவ ஊ ட அவ வா அ ேக ைகைய ெகா ெச றேபா
நாவா வர ெதா வா கினா .

அ த சி ெதா த ெமா த உடைல கிய . காதலி மி

ஆ த ந ர ன நா . ச எதி பாராம ேகாவ அைத
பய ப தியேபா ெச பா ந கி ேபானா .

உண அ தியப ேய ய இட ற தி ம அவன வர க படர

ெதாட கின. அவ உ ந கி கினா . அவ க ெச கி ம டேபா
கைடசி ப னா திைரய ஒ வ ேபாவ ெத த .
கிைடய கிட த நா க தா அ த திைசேநா கி பாய ெதாட கின.
ஆனா , திைர ப ேவக தி மைற த . நாய ைர ெபாலிய
அைனவ எ வ டன . ேவ க ைப கியப னா ஓ
நி றா ேகாவ . அவ த கைள க யப ைழ த
ெச பாவ ட எதி ப ட ேதாழி ெசா னா ... “வ த அவ தா ”.
ெசா லியேபா ெச பாவ க கழ இ தைத அதி சிேயா பா தா
ேதாழி.

ெச பா, தைலைய ம தப ஆ , ச ேற ெவ க ப ெசா னா ...

“ேகாவ .”

ேதாழி தி ப பா தா . ேகாவ ேவ க ேபா ன ைலய

நி ெகா தா . காத , கண ேநர எ ேலாைர
க ைண க வ ைளயா ெகா த . நா க தி டேனா ேச
ஓ பவைன ைர தன. ேதாழி ேகாவன அ கி ேபா காேதா
ெசா னா , “இன ந கிைட காவ நி நா எ லா , நா
இைட காவ நி ேப .”

ம நா மாைலய , கிைட இட ற இ த ெப ேம ேல த ைதேயா

வ நி றா கி ள. ச ெதாைலவ மா கிைட க
இ தன. த ைதய க க மா கைள எ ண ன.

“இ ைறவாக தா இ கிற . இைதவ ட ெப ெச வ

இ இட தி ெப எ ேபா ” எ றா .

அவேனா அவ ெசா வைத ஏ கவ ைல. “அவ ேபரழ , அத இைணயான

ெச வ எ இ ைல” எ றா .

அவேரா ம ேபசி அவன மனைத மா ற ய ெகா தா .

நட கவ ைல. ச , நம மாள ைக ேபா ேபசி ெகா ேவா என
எ திைரய ம ஏற ேபா ேபா ெசா னா ... “இ சிறி
ேநர தி ந வ ப த ஏ றி நிக வா க . அ ேபா
அவ இ ெவள ய வ வா . அவைள ந க பா க .
நா ெசா வைத ஏ ப க ” எ றா .

இ ய . ப த க ஏ ற ப டன. எ ேலா வ ேகால ைத றி

அம தன . ேகாவ வழ க ேபால ேயா வ உ கா தா . ேந
எதி ேதாழி வ உ கா தா . ேகாவ ச ேற தைலைய தி ப
தன ெசா லி ெகா டா ... “ ய இட ற ைத ஊ தி ப மண
ப வைர நிைன க டா .”

அவ இ ஏ வ ெவள வரவ ைல என ஆவேலா பா தப

ெதாைலவ நி ெகா தா கி ள. எ மி
தி த . ப த ெவள ச தி எதி ட வச அவ இ
ெவள ேயறி வ , ேகாவ எதி உ கா தா . ேந கைல த
ெவ க , இ நி ற . ேகாவனா அவைள ேந ெகா பா க
யவ ைல. அவன வர க ய ம படேவ அ சின. தாள
டவ ைல. ஓைச அவைன ேபாலேவ ப மிய . கிைடய
ெப யா பைள ெசா னா , “ேட ... ேந க சி சவ மாதி
அ கி இ க, ச தேம ேக கைல. இ அ டா.”
ேதாழி ெசா னா ...

“ெப , ேந அவ க சி கைல. அ தா வர ெச ேபா

கிட .”

ெச பா அதி சிேயா ேதாழிைய பா தேபா , அவேளா ச ேற ஆணவ

சி ேபா ேகாவைன பா தா .

ெதாைலவ இ பா தப அவ ேபரழகி மய கி வா பள நி ற
கி ள , த ைதய ட கா ட அவைர ேநா கி தி ப னா . அவேரா ஒலிய ற
இ ள திைசைய ேநா கி வா பள பா தப , அதி சிய உைற
நி றா !

- பற ப ர ஒலி ...
வர க நாயக ேவ பா - 16

பைற அ ெப , மர ேநா கி உ கா தி தா . அவள வர க ,

ய வல ற ைத இ இ அ ஓைசைய
எ ப ெகா தன. நா ப ன சைடைய ப ன ய ெப க
உ ளற கின . உ சி எ இ ப க சைட ப ன ம யா
ேபாடவ ைல. எனேவ, அ வாசி ெப உ ய எ ப
கப ல த . அ த ெப ைண இத னா பா த ேபா
இ கிற . ஆனா , எ எ நிைனவ ைல.

உ ளற கிய ெப க , தா க ப னய த சைட ைய அவ தன .
த பரவ ேதா க ச த . ெம ள தைலைய ஆ யப
இ தன .

“அண க இற கி றன’’ எ றா பா .

 ேமாகின ’ என அ ச ப வனேதவைதகேள அண க ஆவ . அண க
ன ஓைச வ த தலி வழிேய ெவள வர ெதாட கிய . கப ல
உ பா தப இ தா . அவர கவன பா பவ ெசா லி ெச
கைதய மேத இ த .

உைற ைரவ கிைட ற ப ட . ேகாைடெவய தகி ெகா த .

அவ க அத ஏ ற நில ப திைய பா கிைடைய
ெச தி ெகா தன . ேதாழிைய க ப மியப நக
ெகா தா ேகாவ . அவன ப ம கான காரண ெச பா
தலி யவ ைல. நிைலெகா த காம ெதாட
நட ெகா த கிைட. ேகாவ மைற மைற சி ெகா
இ தா . ஒ ப பக ேநர தி ேதாழி நாண ைடய ெவ சா
உ ைடைய கியப கிைடய ப ற ஓர தி வ ெகா தா .
ற தி இட ஓர தி நட ெகா தா ேகாவ . அவன
ேதாள , ஈ ற ஒ கிட த . ப னா வ தா ப நாவா ந க,
அ ள யப இ த . அ த க ள வ டாதப அத கா கைள
தன இ ைககளா இ க ப நட ெகா தா . அவைன
கட ேபான ெச பா, தா ப க ஓைசேயா ேச வல ற இ ப
இ வர ெகா ஒ நிமி நிமி னா .

பா ப வர க கி நாைரவ ட வ மி கைவ. நிமி ய வர கைள

எ ன ள வ ைல ேபா வைள தா ேகாவ . அவைன
தா தி ேதா ய ேதாள கிட த . அ ேவ திைசய ஓ வட
டா எ பத காக பா வ ப தா . வ தவன அ கி
வேலா ம ய உ கா தா ெச பா. அவ ப ய இ
ைய வ வ தா . அவள ப ய இ , த ைன வ வ ெகா ள
அவ ய சி ெச யவ ைல. ய றா அ நட கா என ெத .
கிைடமா க அவ கைள றி வ லகி நட தன. அவள க ன ைத
வாலா த வ ேபான கிடா ஒ .

பறைவக ெமா கிட நாண ைடைய கிவ த ேதாழிய

க க கிைடைய ேம தன. இ வைர காணவ ைல.
ெந மாக பறைவக பற தப ய க, அவளா எ த ப திைய
உ பா க யவ ைல. இள க , வய நிைறய பா
த . ேகாவ ம க ைற ேதாள கியப எ தா . உட
எ தப ெச பா ெசா னா , “அவ இ ெனா ைற வ ேக டா
ெசா ... ந இைட காவ தா இ க . இத காவ இ க
யா எ .''

உரசி நக கிைட வா ைக எ ேநர காதைல ப றைவ தப ேய

இ த . கைடய ப ட தய ம தி வள க இைடய வர
ேத ெவ ெணைய எ பைத ேபால, திரள திரள காதைல
எ ெகா ேட நட தன ெச பா ேகாவ . அவ க ச ேற
கவன ைறவாக இ தா , ேதாழி அ க வ வதாக நிைன
ம ைத ைகய ெகா வ ேபா வ வா . அத இ ெனா ப
க ைற ஈ . ள யாதப ேகாவ க ைற , ெச பா அவைன
ப தப இ பா க . அ வ ேபா வர க நிமி தி கின. வ ல
கிைட இைடய நில ெதா காத ள எ த .
அ த கிைட ப னா , ெவ ெதாைலவ திைர வர க சில பல
நா களாக வ ெகா தன . ல தைலவன உ தர அ . ெச பாைவ
வா பள பா தப கி ள நி ெகா த ேபா , அவன த ைத
இ இ த கிைட மா கைள தா வா பள பா
ெகா தா . மா கள ெகா க இைடய கய கி
க ட ப த ெந றி ப ட தி இள சிவ , ம ச , நல , ப ைச,
க சிவ என ஐ வ ண கள க க ஒள வ ெகா தன.
அவன க கைளேய அவனா ந ப யவ ைல.

மாள ைக அைழ ேபா மகைன க த வ தமி டா த ைத.

“  இ ள ட ேபா ஒள ’ எ ந ெசா னேபா ெப ைண

ெசா கிறாேயா என தவறாக நிைன வ ேட . எ லா மண க க .
யா கிைட காத மண க க . அவ ைற நா அைடயேவ ” என
ெசா லி கிைடைய அறி வர ஆ அ ப னா .

ேபா வ தவ க ெசா னா க ... “அவ கள ஊ இ மைல வ

இ த க கிட கிறதா . அைதைவ தா மா ப ட க ளன .”

“அவ கள மைல எ கிட ப மண க க என அ த ட க

ெத யவ ைல. நா இ த இ க கேளா ஏமா வட டா . இ த
கிைடைய ப ெதாட ேத ேபா க . அ த ஊைர அைட த தகவ
ெசா க ” என ெசா லி அ ப னா . வர க அவ கள ப னா
வ ெகா ேட இ தன .
ஒ மாைல ெபா தி கிைட நக ெகா தேபா , ேதாழி ஓைச
எ ப ெச பாைவ அைழ தா .

“அ கி இ ஓைடய ந அ தி வ கிேற . அ வைர ந கி வா”

என ெசா லி ெவ சா உ ைட இ த நாண ைடைய ெச பாவ
தைல மா றினா .

ைட மா வைத மிக கவனமாக ெச ய ேவ . ெவ சா

உ ைடக ேதாள சி திவ டா , அவ ைற ைகயா த
பறைவய அல ெகா தி எ வ . கா ைக ெகா தினா ேதாள சி
கீ ற ஏ ப . ைமனாவ அலேகா சி ைளய எ . அ ேவ
மர ெகா தியாக இ தா , காய ஆற ஒ வார ஆ .

பறைவ ட இ ேபா ெச பாவ தைலைய றி இட மாறிய .

பறைவகள இைடவ டாத கீ ெசாலி இைடய ெச பா ப ட
ேகாவ ேக கவ ைல. கிேல ெளன க வ த பற தா
தி ப பா தா .

ேதாழிைய பா தப ெச பாவ அ கி வ தா ேகாவ .

அவ ைடைய அவ தைல மா றினா . பறைவக ேதன க
ெமா பைத ேபால அவ க இ வைர றி, படபட ,
ெமா ெகா தன. உட ேம சி திய ெவ சா உ ைடைய
பறைவக ெகா தி எ பதா தா , அவ இ ப ெநள வைள
பாடா ப கிறா என பா தவ க நிைன தன .

ப க இைடய பட தைத ேபால, பறைவக இைடய

ழ ற அ த காத . ப க வ லகி நட க , பறைவக பற க
இவ க காகேவ க ெகா ட ேபா இ த . வ ஒ அவ கள
இதைழ ெகா திய ப ற தா , ெச பா அவைனவ வ லகி, ந அ தி
வ வதாக றி, ஓைடைய ேநா கி ெச றா .

ேதாழி ேபான அேத ஓைட பாைதய அவ நட தேபா எதி

வ ெகா தா ேதாழி.

“பறைவய இற ஒ க ண வ வ ட , ஊதிவ ” என ெசா லி

ேதாழிய ட க ைத ந னா ெச பா. அவ , இட க ன ைத ப
க ஊத ேபா ேபா தா இவ நிைன வ த ,
பதி கிட ப தட ைத அவ பா வ வாேளா எ . ச ெடன
க ன ைத அவ ைகய இ வ ல கி, “ச யாகிவ ட ” எ றா
ெச பா.

ேதாழிேயா, “இ ஊதேவ இ ைலய ” என ெசா னேபா , “இ ைல…

இ ைல...ச யாகிவ ட ” என றி வ லக ய ற ெச பாவ க ைத,
இ ைககளா அ தி ப நி தினா ேதாழி.

ெச பா அதி சிேயா அவைள பா தா .

“தி ப பா காேத, திைரக இ ந ைம ப ெதாட தா

வ ெகா கி றன.”

ேதாழிய ெசா ெச பாைவ இ என தா கிய . கல கிய த க கைள

பா த ேதாழி, “ சி இ இ கிற ” என ெசா லியப இ
வா கி ஊதிவ டா . ெச பாவ க ண ள , கா றி பற த .

இர , கிைட ெப யா பைளகள ட ெச திைய ெசா னா க . கிைடய

திைசவழிைய மா றி ஊ ேநா கி நட தா க . ள தி கிைட எ
பரவ யப இ ெச பாவ சி ைப அத பற ேகாவ பா கேவ
இ ைல. இ நா க ஒ ைற திதாக ஈ கைள, அவ
ேதாள ம தப நட ெகா ேட இ தா . ெச பா அ கி வரேவ
இ ைல. ெப யா பைளக ஏ கிைடய ேபா ைக மா றி ஊ ேபாக
எ தா க எ ப அவ வள கவ ைல. ச , ஊ
ேவகமாக ேபானா , ெச பா டனான தன தி மண ேவகமாக நட .
அதனா நா ேவகமாகேவ நட ேபா என எ த ேகாவன
கா க கிைடய கா களாக ம மிதி ெச றன.

இ மாத க னேர இ த கிைட ஊ தி பவ ட . ஊ

இ த கிழவ க கிழவ க தா . ம றவ க எ லா கிைட ேபாட
ேபாய கி றன . வழ க ேபால ஆவண மாத தா வ வா க . ஊ
வ இைடய தி ப ய கிைடைய ப றி தா ேப சாக இ த .
ேகாவ ெச தி இ ேபா தா ெத யவ த . ெப யா பைளகேளா
ச ைட ேபானா .

  அவசர ப எ வ க அவ க இ ேபா ெச பாைவ க

ஊ பைட திர வ தா எ ன ெச வ ? நம ட வ ேசர
இர மாத க ஆ ” எ றா .
ெப யவ ஒ வ ெசா னா , “ஆ ஒ திைசய ேபா , கிைடகைள
ேவகமாக வர ெசா ேவாமா?”

“ஓ தி வ ேவா இ ப இ ப ேப . அவ கைள
அ பவ எ ன ெச வ ?”

எ ேலா பத ற இ த . ஆனா , திைர கார க யா

க ண படவ ைல. நா க கழி ெகா தன.

“வ நா கா நா ெச பா ேகாவ மண வ ேவா ”
என ேயாசைன ெசா னா ஒ ெப யா பைள.

“ ப எ வான ப ற நா கா நா வைர ஏ கா தி க
ேவ ? இ இரேவ மண ேபா ” எ றா கிழவ .

அ ச ைத மகி சிெகா கட க ெச தன . மணவ ழா கான

ஏ பா க ெதாட கின. சாண கைர ெத எ
ெம கின . ேகாவ இைளஞ கேளா ெச மைலய
ைகக அம பா கா கான தி ட கைள த
ெகா தா . இ ேபா அ த இ ப இைளஞ கேளா இ
மா க பதி கிைட நா க ம ேம இ தன.
அவ ைற ெகா எைத சமாள க என அ த இ ப ேப
ந பன .

“நா , அ த ஊ ேபாகவ ைல. ஆனா , வளமான ஊ . பைடபல

ச ேற அதிக இ எ நிைன கிேற . அத ஏ ப தி ட ேவ ”
எ றா ேகாவ .

ெச மைலய ேம கி வட கி அட த கா . அத எ த பைட
ஊ வ வர யா . பைடக வ தா கிழ கி ெத கி இ தா
வர . வ வைத அறிய பல காத ெதாைல னேர கிைட
நாேயா ஆ க நி த ப டா க .

மைல எ ேகாவைன ேத அைல த சி வ உ சிெவய லி ப ைச

ைக அவைன பா தா .
“இ ன இர ல உன ெச பா தி மணமா . ெப யா பைள
ெசா லிவ டா ” எ றா அவ .

ேகாவ ஆ திர ஏறி வ த .

“எ லா த த பா எ கிறா அ த கிழவ ” என ெகாதி தா .

ம றவ க அவைன சமாதான ப தின . சி வன ட , “மாைலய
மணேமைட ேகாவ வ வா ” என ெசா லி அ பன .

இ மா கள ெகா ள ெகா மா க இ ப இ தன. வ ெகா

மா க ப இ தன. ெந றிய ழி ஒ ட ஒ
எதி தி இ ேமலி மா க இ ப தி ஆ இ தன. ம றைவ எ லா
ெசா லி ெகா ப யான மா க இ ைல. ஆனா ெகா உ ள
மா க தா . அவ ைற பய ப வத கான தி ட ைத
வ ெகா தா ேகாவ .

மைலையவ ஊ இற கி வ த இைளஞ க , ேகாவ

ெசா லி அ ப ய எ சா ப சிைலைய அைர ெகா க ெசா லி
ேக டன . அைத ேக வ ப ஊேர ந கிய .

“ லேம அழி தா ெச ய டாத ெசய இ . எ கள உய ேர

ேபானா நா க அைத அைர ெகா க மா ேடா ” எ எ லா
கிழவ க ெசா லிவ டன . ேவ வழி இ றி இைளஞ க மைல
தி ேபா கி ட ெச பா, கலய கைள ந னா . அவ க
ேக டைதவ ட அதிகமானதாகேவ அ இ த .

ெபா இற க ெதாட கிய . ஊ வ சாண ெம கி,

ேகால ேபா தன . ஊேர ெகா டாடேவ ய தி மண ,
இ ப ைகயள ஆ கைள ைவ நட தேவ ய ஆகிவ டேத எ
எ ேலா கவைல பட தி த . ஆனா , வாசலி ேகால
மல வ டா , கவைலக எ லா கா றாக பற ேபா .

நரா சட ெதாட கேவ ய ேநர வ வ ட . ப ற நா வ

ெப க ெச பாைவ அைழ ெகா , ஊ ேம ப க கா
ந வ இ ெச ள ேபானா க .
ய இற க ெதாட கியேபா ர ேம கிைட நா ஒ
பா வ வைத மைல ேம இ கவன தா ேகாவ . தி ட கைள
ெசய ப ேநர ெந கிவ ட .

  ஊரா கைள மைல ேம ஏ க ’’ எ றா .

ேபேராைச ச ந வ எ ேலா மைல ஏறின . ெச பாைவ

ேத ன ேகாவன க க . மண நரா காக ெச ள
அைழ ெச ல ப பதாக ெசா னா க . இ த ஏ பா கைள ெச த
கிழவைன ெவ ெகா ல ேவ ேபா இ த .   மி ன என
ேபா தி கிேற '' என ெசா லி ேம திைச கா ஓ னா
ேகாவ . ேபா ேபா அவ ப ப ட , கிழவ ெச த ெசய
ஒ வ த தி ந லேத.

ெச பாைவ, நா வ ேதாழிக நரா ன . உ சி எ

ப னய த அவள இர ைட ப ன தைல ெம ள கழ றி,
ேகாவன வ அைடயாளமான சைட ப னைல
ப ன ெதாட கின . வழ கமாக இ த சட கி ேபா ேகலி ேப
கி ட ெசா மாக ெச ளேம கல கி ேபாய . ஆனா , இ
அ ப அ ல.

நா ெப க ப ன சைடைய ப ன தேபா ,
ள கைரய வ நி றா ேகாவ . அவ க நா வைர ம தன யாக
அைழ தா . றி றி பா தா . ெவ சா உ ைட ைவ க
பய ப ட பைழய நாண ைட ஒ ைந த நிைலய கிட த . அைத
எ வ அத ம ைகைவ தப வா ேக டா .

“எ ன நட தா ெச பாைவ ஊ வர டா . அவ க
ைகய சி காம ெவள ேயற ேவ .”

நா ெப க பய தய கியப இ க, ெச பாவ ைக
நாண ைடைய இ கி ப அவ கான வா ைக அள த . ேகாவ
மைல ேநா கி ஓ னா .

த ப த கேளா அவ கள பைட கிழ கி ெத கி மாக ஊைர த .

ஊ எதி க எ இ ைல. உைற பைட வா வசாமேல
ெவ றி ைக வ ேபா இ த . ஊ ெச மைல இைடய
இ இைடெவள அ த பைட வர என கா தி தா ேகாவ .
அவ எதி பா த இட பைட வ த . ெகா ப உ சி ைன
வா ேபால ம ந யப இ ெகா ள ெகா மா கைள, இ
திைசக ப என ப த ேகாவ , அவ றி கி ப சிைலைய
ைவ ைழ தப கய கைள உ வ வ ட ைசைக ெச தா .
உ பா தா த நிற தி இ அவ றி க க ப சிைல சா
கி ஏறியேபா க ண ப ட த ப த கைள எ லா தி
கிழி ெகா ைழ தன.

இட ப க வல ப க இ ைககைள வ தைத ேபா ெகா க

வ கிட ‘வ ெகா ’ மா க ப உ ளற கின. அைவ உ ேள
ஓ னாேல இ ப க க உ ள திைரகள வ லாவ ைன சீவ ச தப
இ . ப சிைல உ ைடைய இ கா க திண த பற
தைலைய ம ம ஆ , ஆேவச ெகா உ ளற கின. அவ றி
ம ைட இற ப சிைலய எ சா கண ெபா தி ைற
தைலைய ம தா ெவறிெகா ள ெச த .

மதி இ ேம ப ட மா க எ லா சிற த திய ற

மா க தா . ஆனா , ெகா உ ளைவ. அ ஒ ேபா . பற
மா கைளவ ட வலிைமயாக அவ ைற பய ப த எ ப
ேகாவ ெத . அவ றி த ைககைள ைழ இைல
உ ைடகைள அ கின . சிறி ேநர தி அவ றி ட பற
தைல ஏறி ெகா த . ப ற கா கைள உதறியப அைவ வ த
ேவக தி பாைறக உ டன. மா கள நிைலெகா ளாத சீ ற
திைரகைள கல க த . தாவ ச உ ைழ தன மா க .

ஊ ப ேபா அைட க ப தன கிைட நா க .

வய ெவள கள கிைடையவ தன ப
காைளகைளேய ைர தப மிர நக பழ க
உ ள நா க அைவ. திைரைய தா
 தி க யைவ. நா ைக ம சீ ைக அ தப ஒ வ கிழவ
ப ைய திற வ டா . ெப ைர ெபாலிேயா திைரகள
ப ன கா ச ைபகள ம அைவ பா ெகா தன. உைற
பைட எ ன நட கிற எ ேற யவ ைல. நா கள பா சைல
மா கள ஆேவச ைத எதி ெகா ள திணறிய ேநர தி , ேகாவ தன
இ தி ஆ த ைத இற க ெச தா .

மைலய ப ற நி ெகா த இ ேமலி மா க இ ப தியாைற

மைல சிய அண வ நி தினா . இ ேம இ வ தா
அ சாம னா நக மா இன அ . தா ெச ய ேபா
ெசய கான கல க எ இ லாம தா ேகாவன க இ த .
ெப ய ெப ய ைவ ேகா க கைள அவ றி ெகா கள ேம ெச கின .
இ திைசகள பா இற வைத ேபால அைவ நி ெகா த
ேபா , ைவ ேகா க கள ேம தைவ க கய கைள
உ வவ டன .

மிக ெப ய மர உ ைளகள தைய ப றைவ தப மைல உ சிய இ

ஆய ர கண கானவ க இற வைத ேபால அ த கா சி இ த . உைற
பைட கதிகல கிய ேநர தி , எ இற த ப த தி தழலி
ெச மைலய மண க க எ லா ஒள வசின. மைல எ இ
ப லாய ர ேப ப த கேளா இற வைத ேபா ெத த . இ
ேகாவனா தி டமிட படாத . நிைலைம அதிபய கரமானைத உண த
உைற பைட, உய த ப தா ேபா என ஓட ெதாட கிய .
ெந மாக ஆேவச ட அைல கிைடமா க நிைலெகா ட இட தி
இ எள தி ெவள ேயறாதைவ. அவ ைற கட ெவள ேயற யாம ,
உைற பைட அழி ெகா த . வைலைய தா
ம க த வைத ேபால திைரகைள தா யப நா கள பா ச
நிக ெகா ேட இ த . மி ச மதிைய ேகாவன டாள க
உ ளற கி ெவ ச தன .

ெபா ல த . உைற பைட ேதா ஓ யைத உ தி ப தினா

ேகாவ . ட ச த திைரக உைற வர கள உட க எ
கிட தன. அவ ந வ நட ெகா தா . ெப வா ெகா
தைல இ களாக பள க ப ட வ ெகா மா ஒ ெச கிட த .
 மா கைள, சிக உ ணக க பைதேய ெபா ெகா ள
யாம ெவ சா உ ைட ெச த ல தி ப ற த நா , எ மா க
அைன அழிய ப சிைல எ சா ைற எ ைகயாேல த வ ேடேன’ என
கதறியப , ெச கிட த மா ம ய உ கா தா .
ச கிட த அத இ ப க ெகா கைள ப எ தா . தா
ெச ய ேபா ெசய கான கல க எ இ லாம தா , அவன க
இ த . ய அவ ேந எதிராக ேமேல எ தேபா , இ
ெகா கைள வ ைசேயா ெச தி, ெதா ைட இற கினா
ேகாவ . யைன பா தப அவன உட ம ண ச த .

- பற ப ர ஒலி ...

வர க நாயக ேவ பா - 17

.ெவ கேடச , ஓவ ய க : ம.ெச.,

அண ேகறி ஆ ய ெப க உ கிர ெகா டன . ேபா கள தி , வ த

த ப ள த வா மாக நிண ைத தி தி தா ேபயாட
ெதாட கிய . ய ஓைச காைத கிழி த . ட தி லைவ ஒலி
பய கர அ ச ைத ஏ ப வதாக இ த .

ற ெகா றைவய திைசேநா கி ய ல பாடைல

பா ெகா த ெப , ஆேவச ேமலிட ைய வசிெயறி ப ற
தி ப னா . ெந ேகாலமாக இ தன அவள க க . அண கள
ேப ஆ ட தா நில ந கி ெகா த . ப ற தி ப யவ
கள தி ந வ வைரய ப த ேகால ைத கா களா
ெந மாக அழி அல ேகாலமா கினா . “ெச பாேதவ …ேவணா தாய…”
என ஆ க ெப க ெப ரெல ேவ ன . கதற
க ண கைர ர டன.

ேகால தி ந வ நாண ைடய ைவ க ப த ெவ சா

உ ைடைய ேநா கி ேபானா அவ . அவள க கள இ த
ஆேவச ைத ைககள ேவக ைத க ட ந கிய .

 அ எ ன நட க ேபாகிறேதா?!' எ ற பத ற தி ச
உ ச ேபான . லைவ ஒலி பறிட எ ேலா கள ைத
ெந கி ெகா தன . ஆனா , அண கள ஆ ட ைத தா
யா உ ேள ைழய யவ ைல.
ெவ சா உ ைடய ைவ க ப த இ ெகா கைள
ஆேவச ேதா ப கி எ தா அவ . ட கதறிய . பற அவைள
ெந க யாத வைளய ைத அண க உ வா கின . “ேவ டா தாய…”
என உய ந க க தின . க ர க ந வ , அவேளா ப கிய
ெகா கைள தன இ மா கைள ேநா கி உ ளற க ண தேபா ,
க ண ைம ேநர தி இட ற தி இ தா க ப , கி
வச ப டா .

இ ெகா க எ ேகா ேபா உ டன. ட தின வா பள

நி றன . தா கிய லநாகின , அண க ந வ சிைர க நி றா .
அண கள ஆ திர தண ய ஆர ப த . ஆேவச ெகா ட லநாகின
கால ைத கைதைய தன இ ைககைள ெகா இ கி
நி தினா . ட நி மதி ெப வ ட .

த ள ப கீ ேழ வ தவ ஆ திர அட கவ ைல. ப கைள

நறநறெவன க தப லநாகின ைய ேநா கி பா வ தா . மரேம
நிைல ைல ச வ வ ேபா இ த அவள பா ச . அவள
ேவக ைத எதி ெகா தா கி அைசயவ டாம ப நி தினா
லநாகின . ய தவ கள லைவ ஒலி ம உ ச ேபான .
அவள இ ைககைள ப த லநாகின , அ ப ேய அ தி ெவ சா
உ ைட ைவ க ப த ைட அமரைவ தா . ைடைய
பா த அவள ெகாதி ெகா ச ெகா சமாக அட க ெதாட கிய .

லநாகின ைய அ ணா பா தப , அைன ப க ெத வைத ேபால

வாய சி ைப கா தைலயா னா . அேத ேபா ற சி ட
தைலைய ேவகமாக ஆ அைமதி ப தினா லநாகின . அண ஆ ய
நா ெப க ப வ ைச கா சி தப ேய அவைள றி
அம தன . லநாகின , அ த வ ட ைதவ ெவள ேயறி தன இட
ேபானா .
கப ல உட வ வய வ த . ட தி ெந சலி பா
எ நி கிறா என ெத யவ ைல. நிைலைம அைமதியான ப ற தா
பா ய அ கி அவரா வர த .

“கண க யாத நிக கைள ைக ெகா ள யாரா ? இ

கால க இைடய நட ேபா . நிைன கள வழிேய தி
வழிகிற . ந மா எ ன ெச ய ? ெவ காய இ பேதா, பல
ஆ க ” பா ய வா ைதகைள கப லரா ப ற
யவ ைல. கா சிக ஏ ப திய ெகாதி பா அவ மன
திணறி கிட த .

வட யாத திணறேலா தா பா ய ர இ த . கப ல ,
பா ைய உ பா தா . வ உய தி ெப வ டப பா
ெசா னா , “கைத இ யவ ைல.”

கப ல க வ ழிக அைசவ நி றன.

வார க பற ெப பைடேயா உைற தைலவ

ெச மைல அ வார ேபானா . அ ேபா அவ கைள எதி ேபா ட அ
யா இ ைல. அ த ெப ெபா கிஷ மைல, த கள ஆ ைக வர
காரணமான மக கி ள ைய ெகா டா த தா த ைத.

சில மாத க பற , கி ளய திைர உைற ெப வதிைய

கட தேபா ெதாைலவ ெவ ெண வ ெப ஒ தி ேபாவ
ெத த . ச ேற அ கி ேபா பா தா . அவனா ந பேவ
யவ ைல, தைலய ைடைய ம ேபா ெகா தவ
ெச பா. வா பள நி றா .  அ ந ளர நட த தா தலி இ த
அழ ேதவைத அழி ேபானா எ அ லவா எ ணய ேத .
என காகேவ ம வ தவ ேபா , அேத ெத வ வ நி கிறாேள!' எ
திைக ேபானா கி ள.
ச ேற தி ப அவைன பா த ெச பா, சி னதாக சி வ நட தா .
அ பா தைதவ ட ெம ேகறிய அழ . அ கி இ தவைன அைழ
திைரைய அவ ைகய ெகா த கி ள , “ேபா த ைதைய அைழ வா.
அ பா காத அழைக இ றாவ பா ெத ெகா ள ” எ
ெசா லி அ பவ , அவ ப னா நட தா .

இற ெவய லி ஊைரவ மிக த ள, ன கிைடேபா த

நில ைத ேநா கி அவ நட தா . அட த ெச ெகா க ள கிட
பாைதய அவ நட ேபா அழைக ரசி தப ப னா நட தா கி ள.
அவ ேவ ெம ேற எைத ெச வ ேபா ெத யவ ைல. ைககைள
இ த ப க அ த ப க மாக ந கைள பறி ப சிகைள
த வ வ மாக அவ நட ெகா தா . ப னா வ ஒ வ ,
அைவ அைன சமி ைஞகளாக இ தன.

கா றி பற தப காம ெகா ட இைண பக அவள க

ேநராக பற தேபா , தைலவண கி அ த இட கட தா . ப னா
வ தவனா அ த கா சிைய கட க யவ ைல.

ெப ைடைய கவ ேபா டைத ேபா ற அ த சி தன

இ த . அவைன தி ப பா காமேலேய ைழ த ெச பா,
படைல டாம திற ேதைவ தா . அவ நட க ெதாட கிய ெபா தி
இ அவைன அைழ தப தா இ கிறா . வ ைழ ேபா
தன யாக அைழ க ேவ மா எ ன? அவ தைல ைழ தா .
அத ைவ ேகா பா ஒ ைற வ தி தா . அத ந வ கா
மட கி அவ அம தேபா , ப உட மட கி பற த அவன
நிைன வ த . ெச ப ைய நிைன தப ப ன தைல ச ய,
பாய ப தா .

ெச பாவ கி ேம ைக ைவ க ேபா ேபா தா ,

அவ உ ள த ஆப ப பட ெதாட கிய . லி
நா திைசகள ெச பாைவ ேபாலேவ நா ெப க
தைவ த நிைலய உ கா இ தன . பா த கண தி
ச ெடன எழ ய சி ெச ேபா ஆ ஒ வராக அவன
ைககைள கா கைள ப தன . அவ க ேகாப ேதா சலி ,
த ைன வ வ க ய றா . அவ க ெப அ த ெகா காம மிக
இய பாக அவைன அ தி ப தி தன . நா ஒ மா கள
நா கா கள பா கற வர க . ெப கிைட வ தவ தமான
ெகா கேளா உரசி கிட எ ண ற மா கைள வ ல கி, நக தி, த ள
ெவள வ ைகக . அ ஒ வ இ வ அ ல, நா ேப . அவனா
எ ன ெச ய ?

ெச பா, லி ேம ெச கிைவ க ப த இர ெகா கைள உ வ

எ தா . அ வைர க தி ெகா தவ , க கள மரண தி
வ வ ைத பா உைற ேபானா . தி கைறேயறி இ த ெகா க .
ேகாவன ெதா ைட ழி இற கியைவ.

“வ வ க ... வ வ க ...'' எ ம ம உய ேபாக

க தினா . காவ ஆ ற கைரய ெசழி கிட மர த கைள தா ,
தன இ ேபா க த யா ேக ? ெச பா,
கா மட கி அவ அ கி உ கா தா . ெந ழி ெகா ைப
இற க ேபாகிறா என அவ ந கியேபா , அவன மா ப ேகாவ
ப த ஒ ைற ழி ேகால ைத ேபா டா ெச பா.

ெகா ப ன அவ ெந சி ேம ேதாைல கீ றியப நகர, ெந நிைறய

ெம ள ஊ திய வழிேய ஒ ைற ழி ேகால உ வான . அவ
எ ன ெச கிறா என அவ யவ ைல. ெந ப திைய த
பற இ கீ இ கா கள வைள த இ ேகா கைள ெகா ப
ைனெகா இ தா . கதறைல நி திய அவ , அவள
வ ேநாதமான ெசயலா உைற ேபானா .

நா ெப க அவைன அ ப ேய ர ேபா டன . கி
ஒ ைற ழி ேகால ைத ேபா , இ கீ பாத வைர
இ ேகா கைள இ தா ெச பா.
ெகா களா தி ெகா லாம ேமெல தப கீ றிவ கிறா .  இ ேபா
எ ப யாவ உய ப ைழ வ டலா !' எ ற ந ப ைக அவன க கள
உய ெகா டேபா , அவைன கி நி தின . ச ெடன ைகைய உதறி
த ைன வ வ க ய சி தேபா , இட ற நி றவ ஒ
கினா . ேநாயா பாதி க ப ட மா கள கி , ப சிைல சா
வ டேவ . அ ேபா அத ெகா கைள கி ைக ேம ேநா கி
தி ப யப சா இற வைர ப தி க ேவ . மா , தன
பல தா ெகா ைப தி . ஆனா , அைத ப தி பவ அைசயவ ட
டா . மா ெகா ைப தி கி நி பண தா , கிைடய அவ
பல நா ெகா க ப கிற .

அவன ைகைய ச ேற தி கியேபா உ எ தைன எ க

ெநா கின என ெத யவ ைல. ஆனா , இ வள ேநர அவ க திய
ெமா த கதற இ ேபா ஒேர ேநர தி ெவள வ த . ேபா என
நிைன தி ப ய ெச பா, அ ேபா தா அவன ேதா கைள பா தா .
வல ைக ேதா ப ைடய ஒ ழிைய கீ றி, வ ர க வைர இற கினா .
அேத ேபால இட ைகய இ தா .

ெகா ைப ம ேம ைரய ெச கிய ெச பா, லி ஓர தி

ைவ க ப த நாண ைடைய எ தா . அதி
மணமண கிட த ெவ சா உ ைட. அைத இ ைககளா அ ள
அவன கா க வ இ க வைர சினா . ெவ ெணய
ைம அவன உடெல பரவ ய . ைட நிைறய இ த ெவ சா
உ ைட அவ உட வ மணமண த . நா வ ப ையவ
வ லகின . உய ப ைழ தா ேபா என, ைலவ ெவள ேய ஓ னா
கி ள.

ந ட இைடெவள பற , ெவ சா உ ைடய மண கா றி
பரவ , பறைவகள இற கிய . ஓ ய கி ளய இட ற
ேதாள ேல வ அம த ஒ காக . ஒ ைகயா அைத த வ
தி ேபா காக க வல ற ேதாள அமர வ தன. இ ெனா
ைகைய க யாததா , வல ைகயாேல அவ ைற த வர ட
ய றேபா ேதாள கிழிபா க இற கி எ த கா ைகய அல .
“அ ேயா” என க த வாெய தவன ெசயைல, ம கணேம
வாயைட கைவ த எதி திைசய படபட வ ெகா த
பறைவகள ெப ட . கா த நாண ைடையேய நா நாராக
கிழி அள பறைவகைள ெவறிெகா ள ெச த ெவ சா
உ ைட.

மாைல ேநர தி பறைவக வலைச ேபாகி றன என ஊரா க

நிைன தேபா , அைவ அைன அைல அைலயாக வ இவ ம
இற கி ெகா தன. ள க கதறியப அவ ஓட
ஓட, பறைவகள ட மகி அவைன த . பறைவகள
அல க ெகா திெய இட எ லா ெவ சா உ ைட உ கி
உ ேளேபான . அ த பறைவய அல , ஆழ ேபா அைத
எ த .
ெச பா ெவ சா உ ைடைய ேமெல லா ேபா , அவன
க தி சி ள ட படாம சினா . ஏ எ ப , உட இ த நா
ெப க ட வள கவ ைல. லி வாசலி நி
பா ேபா தா அவ க வள கிய . பறைவக அவன உடைல
க களாக கி ள எ பைத, க கள கைடசி ள உய இ
வைர அவ பா க ேவ .

அழி அ அ வாக நிக ெகா த அ த இட மிக

தாமதமாக வ ேச தன மர ெகா திக . அவ றா உ ைழய
யவ ைல. கா ைககள இைடவ டாத கைர ச ப ற பறைவகள
க த மாக ேப ைர ச நிலவ ய அ த இட தி , மர ெகா தி பறைவ
ஒ , அவன இட ற மா ைப ேநா கி ஓ அ ைழவைத ேபால
பா , அேத ேவக தி ெவள ேய இ த தன ய அலைக.

கப ல ம நா காைலய எ தேபா உட வ
ந க ெகா த . லிைக சா ைற ெகா தா க . வா கி
தா . பக வ ந க ந த . க ெச பாேதவ
நிைலெகா தா . ஆ கள தி உ வ த இ ெகா கைள
எ வ அவ வண கி நி றா ய . அதி ஒ ைற அவன
இ உைறய ெச கினா . ம ெறா ைற அவள கால ைய ெதா
வண கி கிட த வர ஒ வன இ ப ெச கினா .

ல பாடைல ய பா ய அ த ெப ண க ைத அ ேபா தா
பா தா கப ல . அவ அறி கமான க அ . ‘எ ேக
பா தி கிேறா ?’ என ேயாசி தேபா லிவா ைக அவ நிைன
வ த . ப றி கறிைய அவள ைகய ெகா த கண நிழலாட, ைக ப
கப ல ெசா னா , “மக அ ல , எ தா ந”.

மாைல ெந கியேபா , கப ல இ பட வ தா பா . உட
ந க இ க தா ெச த . அைத கா ெகா ள டா என அவ
ெச த ய சி, பல அள கவ ைல.

  உ கள ந க காரண உட அ ல, மன . அ கல கி ேபா

இ கிற ” எ றா பா .

அைத ஏ பைத ேபால தைலயா ய கப ல ச ெமளன பற ,

“சி த ப ட தி, கைதகள வழிேய தைல ைறக ைகமாறி
வ ெகா ேட இ கிற . கைதக தா மன த நிைன கள இ ,
திவாைட அகலாம இ க காரணமா?” எ றா .

 ஆ ' என தைலயைச தப பா ெசா னா , “க இ க

வல க ப இ பைத ேபா மன த கைத.”

ந கி எ தா கப ல . மன அ ல, ெசா லா நிக கிற ந க .

“கி ளய ற பா த மர ெகா தி, ப றமாக ெவள ேயறி

ெச றைத ேப கைததா ந ப ைகய ேவராக இ கிற . அ
இ ைலெய றா ,  ேமெல லா ைவர க பதி த ெப வட அண தப
கி ள ஆ சிெச , எ ேலாைர வாழைவ தா ' எ ேற கைதக
ெசா ல ப ெகா .

கைதக தா ந லவ க கான கைடசி ந ப ைக. பறைவக , வல க ,

மர , ெச ெகா என இய ைக எ லா நம ைண நி க,
அழி ெதாழி பவ க வ வா க ; அழி க ப டவ க எ வா க எ ற
ந ப ைகைய, கைதய றி ேவ யா ெகா ப ?” - பா ெசா வைத,
க ண ைம காம பா ெகா தா கப ல .

பா ெதாட தா , “ஈ ைய வ ைசெகா எறி எ க வர கள ைக

த ன கர ற வலிைமெகா ப சைதயா அ , கைதயா .”

‘இ த பதிலி இ நியாய க ஏ எ ைன வ ேசரவ ைல?

அைத த ெகா த உ ைமக எ ன?’ எ ேயாசி தா கப ல .
ேவ த க ட தா ெகா ட ந மன ந ப ைகயாக இ க
நிைன கிற . த ைன ேபண ேபா வதி ேவ த க கா ய
அ கைறைய ெபா என எ ப ெசா ல ? எ ண க ,
மன கல க ைத ேம அதிக ப தின. அவ பா ெசா னைத
வழிெமாழியவ ைல. க உண கைள ெவள கா வட டா என
நிைன ச ேற இ க ட தைலசா தா .

கவன த பா , சி னதாக வ தப இ ைகையவ

எ தா . “ந க ந றாக ஓ ெவ க . நாைள காைல நா வ
பா கிேற ” எ றா .

“ஏ , நா இ வர ேவ டாமா?”
“உ கள உட நிைல அ ப ய பதா  ஓ ெவ க ' எ ெசா கிேற .
இ றா நா . ப ற நாைள ேபால இ கா . ச ேற அ ச வதாக
இ .”

அ ச எ பத அவ ெகா ள வள க ேந ைறய நா இட
ெபறவ ைலேபா . கட த இ நா கள நட தவ ைற
நிைன தவாேற கப ல ேக டா ,  ‘ெத வவா வல பழ எ த
பற தாேன ல பாண உ ளற வா . ேய எ ப
ெசா கிற க ?”

“ றா நாள ெத வவா வல ேவைல இ ைல. கால

காலமாக ப ப ற ப மர இ .”

“மர க காரண இ க ேவ அ லவா?”

“ந க வ வதி உ தியாக இ கிற களா?”

  ஆ ” எ றா கப ல .

“ச வா க , ேபசி ெகா ேட ேபாேவா ” எ றா பா .

இ வ ெகா றைவ மர ேநா கி ற ப டேபா இ ைம

ெகா வ ட . கப ல ெசா னா , “மர கான காரண ைத ெசா லாம
அைமதி கா ப எதனா ?”

“தன த காரண ஒ இ ைல. நா ேவ சி தைனய இ ததா

மற வ ேட ” எ ெசா ன பா ேம றினா . “உடெல லா
அ ச ெகா ட ெத வவா வல கா பழ கைள தா எ க ,
பா கைள எ ப எ க ?”

“ யவ ைல” எ றா கப ல .

“இ ெசா ல பட ேபாவ நாக ய கைத”.

- பற ப ர ஒலி ...
வர க நாயக ேவ பா - 18

ெகா றைவ தி றா நா . ட தி அள பாதிதா இ த .

தைரய எவ உ காரவ ைல. அ க ேம இ
தி கள மர க ைட கள தா உ கா தி தன . இ த
மைலெய இ பா க , இ ைறய ைத ேக கி றன எ ப
ந ப ைக.

ஆ கள தி ஒ பைன நள இ ைக அகல
மர க ைடகைள அ கி, அதி ெந ைப ப றைவ ெகா தன .
ப றிய ெந , நா ைனகள இ ெம ள பரவ ெகா த .
வழ கமாக கப ல க றி அறி ேத வ ள க ெசா பா , இைம
டாம நட பைத பா ெகா தா . அ கிைவ க ப ட எ லா
க ைடகள ெந ப றிய .

தழ , ேமேலற ெதாட கிய . ச ேநர கழி கப ல ேக டா , “இ

எ ன நட கிற ?”

“பா ந ெகா நாகரவ க இ வ ேசரவ ைல.”

கப ல பா தா . ழ வழ க ேபா இ ைல. நாக

பாண ‘ப ள’ எ ற பைறைய இைச க ெதாட கினா . அத ஓைச
ச னமாக ெவள வ த . கப ல , இைச பவைனேய
உ பா ெகா தா . சிறி ேநர பற பா ய ட ேக டா ,
“நாகரவ க வ வ டனவா?”

“அைவ வ த ப ற தா ஆ ட ெதாட கிய .”

  எ ேக, யா ஆ வ ?” என ேக டா கப ல .

“உ பா க , ெந ப ப ற எ ன நட கிற எ .”

கப ல ச ேற கவன தா . ெந ப ப ற வைள ெநள

இர உ வ க ஆ ெகா தன. எ தழ ப ற
இ ள அைச க ேபா அைவ இ தன.

  ைக ண தா ண ைக ஆ ட ” எ றா பா .

  அவ கைள நா பா க டா எ பத காக ெந

ட ப கிறதா?” எ ேக டா கப ல .

  இ ைல. சிறி ேநர பற , அவ க ெந இற கி

ஆ வா க ” எ றா .

ெந எ த பற , க கள ம ஆட தா இ த ஏ பா என
ெகா டா கப ல .
ப ற ஆ பவ கள உட ெமாழி மாறிய . பா ள ெதாட கிய .
நாக ய கைதைய, பாண ெதாட கினா .

எ மைலைய ேச த நாக க தா இ த மைல ெதாட மிக

பைழைமயான க . ‘நாக , இவ கள ெசா ேக ; இவ கள
வாசைன அறி வ லகி ெச . இவ களா நாக ைத க ப த
’ என இவ கைள ப றி பலவ தமான ேப க இ த மைல வ
உ .

ேதறிமைலய அ வார தி  ேசரல ' எ ற ஒ ல உ .

எ மைல ேதறிமைல ஒேர மைல ெதாட இ ேவ ப திக .
எ மைல, ேதறிமைலையவ ட மிக உய பர த . அ த மைலய
ம தா நாக க இ தன . ேதறிமைலய அ வார தி ேசரல இ தன .

ேசரல , மைல அ வார தி சமதள தி இ ததா ேவளா ைம,

வண க என த கள ெசய கைள வ ைரவாக ெப கிய . வள
ய . ெப ேசர தா அ த ல தி தைலவனாக இ தா .
ந டகால அவன தைலைமய ேசரல ல தைழ த . அவ
வய ய . ேதாலி க ப ய ெதாட கிய .
ஒ நா அவன ஊ ம றலி நட ெகா த .
ெப ேசர அவ லம க அைனவ அைத க மகி தன .
அ ேபா தா ய இள ெப ஒ தி, தி ேவக ஏ ப
க கைள ழ றி ழ றி ஆ னா . அவள க க த ைன தா
றி ெகா கி றன என ெப ேசர நிைன தா . ந ட ேநர
பற தா ெத த , அவள க க ழ வ ெமா த த ைன
அ ல; தன ப னா நி ெகா வரைன எ . அ இர
வ ேசர க ெகா ளவ ைல. அழகிய க க த ைன
தா ேபான கண ைத அவனா தா க யவ ைல.

 ேசர ல தி வள ெப கி, திற ய மாவர ' என கழ ப ட

த ைன, வேயாதிக வ ப ற நிைன பைத அவனா ஏ க யவ ைல.
ேதாலி ஏ ப க கைள காண, க க ம தன.    க கைளய
வழி உ டா?” என ேக , திைசெய ஆ கைள அ ப னா .

வடதிைச ேபானவ வ ெசா னா , “நா பா த ெப ன ஒ வ ,

இத வழி உ என ெசா னா . ஆனா , எ னெவ
ெசா ல ம வ டா ” எ றா .

ெவ வ ைரவ அ த ன ேதறிமைல வரவைழ க ப டா .

“ேதக தி க , மர தி ச ைக ேபால உதிர ய தா ”
எ றா அவ .

“அத கான வழிைய கா க ” எ ெப ேசர ேவ நி றா .

சி ட அைம , அதி பலவ தமான மர சிகைள ேபா த ,

அ த ைக ந ேவ நி அ த ன ெசா னா , “நாக க ச ைடைய
கழ ற ஒ லிைகைய உ . அ த லிைகைய ந உ டா , உன
ேதக தி கிய ேம ேதா கழ ெயளவன அைடவா ” எ .

“அ த லிைகைய எ வா க டறிவ ?” என ேக க, “இ த வ ேம
அ த ரகசிய ைத அறி தவ க நாக யன ம ேம.

ந அவ கள ட ேக அ த லிைகைய ெப பயனைடவா ” எ றா
ன.
ெப ேசரலி மன ள த . னய மன ளர ெச யேவ ய
அைன ைத ெச அ ப னா .

எ மைல ெச நாக ய தைலவைன கா மா , தன

அைவய ன ெப ேசர உ தரவ டா . அ த உ தரைவ ஏ
மைலேயற, யா வரவ ைல. காரண , நாக கைள ப றிய கைதக
அ ப . நாக ய வயதான மக உ திய ஆைடய
இ தா வ ய பா க உதி ெவள ேய கி றன என
அவ க ந ப ன . நாக ைத ப றி எ ேபா ேபசினா அைத ேக
ச தி அத உ என ந ப ன . நாக ைத ப றிய எ த ஒ ெசா
நாக தி ெசவ ய தா ேபா த எ ப எ ேலா அறி தேத.

  த கள ல தைலவ காக ேபாக எவ ண இ ைலயா?”

என ேக டேபா , ெப யவ ெபாைறய வ தா . திற ெகா ட ப ன
வர கள ைணேயா , தா ேபா வ வதாக றினா . ெப ேசர
மகி றா .

ச ேற தய க ட ெபாைறய ேக டா . “ஒ ேவைள அ த லிைகைய

அவ க ெத வ க ம வ டா எ ன ெச வ ?”

“வடதிைச ன ெசா ன இர டாவ வழிய ேவ ெப க ” எ றா

ெப ேசர .

ச ெயன ெபாைறய ச மதி தா . ப ன வர க ட , பா க

ைவ திய பா ப டார ைவ திய இ வ மாக பதினா ேபைர உட
அ ப வான . வயதி த ப டார ைவ திய , இ கா க
அ ப தன. இ ெனா வ வயதி இைளயவனாக இ தா . இ வ
இ ேவ திைசகள இ வரவைழ க ப தன . ெபாைறயேனா
ேச பதிைன ேப ட ைன வா ெப றா ெப ேசர .
எ த ழலி அவ க இ த க டைளைய நிைறேவ றாம இன நா
தி ப யா .

பதிைன ேப எ மைலய ஏற ெதாட கின . நாக அ லாத

ேவ யன கால , எ மைலய இ வைர ப டதி ைல.
த தலாக அ நிக த . எ மைலய அ வார ,
கா களா மர களா நிர ப யதாக இ . கைள
வ ல கி அவ க மைலேயற ெதாட கின . மன த கள வாைடைய
நாக க ந அறி . அவ க னா இ கைள வ ல கி,
கா கைள மிக கவனமாக நக தி ெச ெகா தன . மைலய
த ைற கட தேபா நிழ வ ய ஒ நட ெகா த
ஒ வன நிழ ைழ த .

எ த மன தன நிழ அ ைழகிறேதா, அவ நிழலிேலேய அ

ஊ வ ெகா . நட ெச பவ எ வள ேவகமாக நட தா ,
ெம வாக நட தா அ அேத ேவக தி நிழ ெநள தப ேய
வ . அத உடலி ப த நிழைலவ அ ப யா .

இைளய ப டாரன நாசி, பா ப வாசைனைய க த . “யா

நி வ டாத க . ஏேதா ஒ பா ந அ கி வ ெகா கிற ”
எ றா . எ ேலா அதி சி பரவ ய ; வய க ெதாட கிய .
எ ன வாசைன எ ப அவ ப படவ ைல. த ப டாரைன
பா ேக டா , “உ கள ைக வாசைன எ டவ ைலயா?”

த ப டார , ‘இவன ெசய சி ப ைள தனமாக இ கிறேத’ எ

நிைன தப ேய பதி ஏ ெசா லாம நட ெகா தா .
நட ெச வர க அைனவ ைகய ஆ த க ட இ தன .
மன த , பா ைப ப றி ேப கண திேலேய அ அவ ேள
வ வ கிற . ெவள ேய அவ எ த வைக ஆ த கைள ைவ தி
எ னவாக ேபாகிற ? உ ஏ ப ந க ைத எவரா நி த
?

ந கமி றி நட ெகா தவ த ப டார ம தா . அவன

நாசி, ந ட ேநர ேப நாவ மண ைத க டறி வ ட .
க வ ய நிழ வ ய தா இ த வாைட வ . க வ யனாக
இ தா வாைட க வத க வ தி . இ நிழ வ ய தா .
அதனா தா நட கவ வ ெகா ேட இ கிற . யா ைடய நிழலி
வ கிற எ ப தா அவ ெத யவ ைல.

 மன த நிழ அ ைழ வ டா , அ த நிழைலவ வ லகாம

வ ெகா ேட இ . நிழ உ யவ அதன டமி த ப க ஒேர
வழி, நி காம நட ெகா ேட இ ப தா . மாைலய கதிரவன ஒள
மைற மன த நிழ அ வாக சிைத தா ம ேம அ தி ெத யாம
திைச மா . இ ைலெய றா , அ வ ெகா ேடதா இ .
நட பவ எ த இட தி நி இைள பா கிறாேனா, அ த இட தி அவன
தி காைல க . இைத நா ெசா னா , ெமா த ட
பய சிதறிவ . எ ன ெச வ ?' என, த ப டார சி தி தப ேய
நட ெகா தா . இைளய ப டாரேனா ெபாைறயன ட ேபா
ெசா னா , “பா ப வாைட வ கிற . இ த வாைடைய ட இ த கா
அ தவனா உணர யவ ைல. இவ பா ப டார தானா எ பேத
ச ேதகமாக இ கிற .”

அவன ெசா ைல ேக அதி சியைட தா ெபாைறய . த

ப டாரைன தி ப பா தா . ெபாைறய நைடைய நி திய
எ ேலா நி றன . த ப டார ம நி காம நட தா . த ைன
இவ அவமதி கிறா என ெபாைறய நிைன த கண தி , இட ப க
வ ெகா த வர ஒ வ க தி ெகா கீ ேழ வ தா .

அ இர , தன த மர ஒ றி பர அைம த கின . வர க ,
ழ சி ைறய காவ கா தன . உண ைடகைள ட கீ ேழ
ைவ காம மர திேலேய க ெதா கவ டன . நட தைத த ப டார
வ ள கியேபா , இைளய ப டார வண கி ம ன ேகா னா .

ம நா வ த .   பா ெப பா காைலய மாைலய தா

இைர ேம . எனேவ, ெவய ந ேமேலறிய ப ற நட கலா '' எ றா
த ப டார . அத ப ேய அவ க ெபா தி நட தன .

வர க எ ேலா அ ச அ ப கிட த . த ப டார

ெச ெகா தா . வர க ந வ ெபாைறய இ திய
இைளய ப டார நட தன . பா கள வ தவ தமான தட க
ெந க கிட தன. ெதாைலவ இ த த ேம ெப கிைளைய ேபால
க ைத ந பற பவ ைற ேம ெகா த ஏேதா ஒ . ப னா
நட ெகா த வர ஒ வ அைத பா ைக கா னா . இைளய
ப டார அைத உ பா தா .

அ க ைடயா அ ல பா பா எ பைத அவனா உணர யவ ைல. ஒ

க எ அைத ேநா கி வசினா . அ ெம ள தி பய .

னா ேபா ெகா த த ப டாரன ட ச த ேபா ெசா னா ,

“உன கா கைள அ தா ஒழிய உன தி வரா .’’

அ ேபா தா த . அவ ஏ ெகனேவ அைத பா வ டா எ .

பதி ெசா லியப ேய நட ேவக ைத இ மட னா த
ப டார . ஏேதா ஓ ஆப வர ேபாகிற எ பைத எ ேலா ,
ேவக ெகா டன .

இைளய ப டார , வர கைள கட ச உ ேள ேபா வட ய றேபா ,

அவ னா ெச ெகா த வர க ,   காலிேல சியாேலேய
திவ ட '' எ ெசா லி கீ ேழ உ கா தன . அ வா உ கா த நா
ேப அத பற எ தி கேவ இ ைல.

“ஒ க ைடவ ய இ தா , அைத றி எ ண ற வ ய க
இ எ ப டவா உன ெத யா ? ேத ைட கைல ப ேபால
த கிட தவ ைற க வசி கைல வ டாேய!” எ
ெசா லி ெகா ேட இைளய ப டாரன காேதார தி சி ப திைய அ தா
த ப டார .

இைளய ப டார வலியா க தினா . ஆனா , நா வர கள

மரண , தா காரணமாகிவ டதா த டைனைய ஏ றா .

இ ேபா ற காரண க காக சி க சி க அ இர

கா கைள ைமயாக இழ நி பவ தா த ப டார .
கா க அ ற அவன ேதா ற ப னா , எ தைன
வைகயான பா கைள ப றிய அறி இ எ பைத இைளய ப டார
அ ேபா தா உண தா .

றி ஒ ப வர கைள இர டா நாள ேலேய இழ தன .

 நாக யன வா வ ட என, ஆ நா க ஆ ’ எ ேனா
ெசா ல ேக ளன . அ ெச ேச ேபா எ தைன ேப உய ேரா
இ ேபா எ ற அ ச எ ேலாைர ஆ ெகா ட .

றா நா காைல ெபா கழி த ப ற நட க ஆர ப தன .

ஒ வ ெகா வ எ தவ த ேப ேபசவ ைல. ச ேற ெப மர க
இ ெகா அ ெகா மாக இ கா அ . வழ க ைதவ ட த
அ ச உ ஆ ெகா த . ஐ ேப மரண ளன .
வாய ைரத ள , உட நல , கா வர இ ... என
மரண தி இ தி வ வ க நிைனவ லி அகல ம தன.

னா நட ெகா த த ப டார , கீ ேழ பதி கிட தட ைத

பா த நைடைய நி தினா . எ ேலா இட வ அைசயாம
அ ப ேய நி றன . அவ ன ம ண இ ெநள கைள
உ பா தா . ப னா இ பவ க எ ன ெச வ என
யவ ைல. நி றா நிழ வ ய தி காைல க , ேபசினா
வ ய ெசவ எ . எ ன ெச வ என யவ ைல.
ஆ த கள ப வ அள வர கள உ ள ைக வ ய த .

த ப டார , அ த தட ைத பா தப அ ேபான திைசய இ

சிறி ெதாைல கைள வ ல கி உ ேள ேபானா . அவ எ
ெசா லாததா பத ற தி ேவக ெகா ேட இ த . ப னா நி
இ த இைளய ப டார ,   நா அ வரவா?” எ ேக க
வாெய தேபா , ைக மறி காைத தடவ பா ெகா ட .

த ப டாரன க இ ெதள வைடயாம இ பைத ெபாைறய

கவன தா . சி னதாக அ ச அவ ஏற ஆர ப த . த ப டார
தட ைத பா தப ேய அ இ த பாைற வ சைல ேநா கி
நக ேபானா .

 எ த பா ப தட ைத ெதாைலவ இ ேத ெசா ல யவ த
ப டார . இ த தட ப றி ம ஏ இ வராம
இ கிறா ?' எ ெபாைறய ழ ப ெகா ைகய , த ப டார
ெசா னா , “மல சாைர ர கிற ”.

அவ ெசா வ ம றவ க யவ ைல.

“பா க , வைள வைள ேபாக யைவ. பா கள இன

த ைம ஏ ப வைள கள அகல மா ப . பா க வய ஆக
ஆக வைள ஆ ற ைற . அதனா அவ றி ேவக ைற . இ த
நிைலய ேலேய ெப பாலான பா க இற வ . ஒ சில பா க தா
இவ ைற தா வா . தவைர ெநள ெகா நக ேபா .
மிக வயதானா , அதாவ , மன த வயைத எ வைத ேபால
பா ெப வயைத அைட தா , அத உட பாதி அள
கிவ . அதனா ெநள தப நகர யா . உடைல கி ரள
ெதாட . அ ப ேய இட ற வல ற மாக ர ர தா
இட ைத கட . மன த வேயாதிக தி உ கா உ கா
ேபாவைத ேபால தா அ . இ த இட தி மல சாைர ஒ
ர ேபாய கிற ” எ றா த ப டார .

அவ ெசா வைத அைனவ வா பள ேக ெகா தன .

த ப டார ெதாட தா , “இதி மகி சியான ெச தி எ னெவ றா ,

இ த றி ேவ எ த பா இ கா .”

எ ேலாைர ஆ ச ய ெதா றிய .

    பா ர ம ண ப ற பா க த கா ’ எ ப ேனா வா .
எனேவ, இ இ த ைற கட வைர உ க அ ச
ேதைவய ைல” எ றா த ப டார .

வர க அைட த மகி சி அளவ ைல. “அ பாடா!'' எ ெப

வ டன . அ சம ற அ கைள கா க எ ைவ தன. நைடய ேவக
ய . ேப ெதாட கிய . பா கைள ைகயா வதி உ ள ப கைள
ப றி ேபசின .

“பா க , மன தைன க அ சி தாேன ஓ கி றன. ப ன ஏ மன த

மன பா ைப க பத கிற ?” எ ேக டா வர ஒ வ .

அச சி ட த ப டார ெசா னா , “மன த , பா ப ஓ ட ைத

ெபா யாக ெகா டா எ ெபா .”

“அ அ சி ஓடவ ைல எ கிற களா?”

“அைத க நா அ ச, அதன ட ந இ கிற . ந ைம க அ

அ சி ஓட, எ ன இ கிற ந மிட ?”
வரன ட பதி இ ைல.

  ஒ ெவா பா தன இன தி எ ண ற பா கைள

தி வ தா உய வா கிற . மன தைன ேபா ஓ உட வா
ஓ உய அ ல; எ ண லட காத உய க வா ஓ உட . அ தி ற
உய ஏ ப அத கா க அைமகி றன.”

த ப டாரன ேப , அ ச வதாக இ த . பா ைப வ ேவ
எைத ேப ழ இ ைல. இ ெனா வர நாக கைள ப றி ேக டா .
  நாக க ந ைம ேபா ற மன த க தானா அ ல அவ க தன த
அைடயாள ஏ உ டா?”
“ந ைம ேபா ற மன த க தா . ஆனா , தன த அைடயாள க உ .”

“எ ென ன?”

  நாக ய ஆ கைள ந க க டறிய ேவ எ றா , அவ கள

கா கைள ைவ தா க டறிய . தி காலி நம ேம
கீ மாக ெவ க இ . அவ க ேகா, ெசதி ெசதிலாக ப க
இ . அேதேபால ைகவ ர நக க ண ேதா நம ேம கீ மாக
உ . அவ க ேகா ெசதி ெசதிலாக தா உ . உ பா தா நக
எ கி ெதாட கிற எ பேத ெத யா ” அ வள ேநர உ சாகமாக
இ த ேப ெசாலி, இ ேபா ச ேற அைமதிெகா ள ெதாட கிய .

இ ெனா வ ேக டா , “நாக ெப கைள எ ப க டறிவ ?”

“காம ெகா ைகய ” எ ம ெசா லி நி தி ெகா டா த

ப டார .

“எ ப ?” எ ம அ தி ேக டா அவ . இ த பதிைல அறிய,
எ ேலா மிக ஆவ ட இ தன . சி ச த ட எ பாம கா க
நட ெகா தன.

த ப டார ெசா னா , “காம ெகா ைகய வ ெகா ைகய

நா பட ேபா வ அட . அைத உண ேபா நா
மரண ெகா ேபா .”

அ த இட அைமதியாக இ த . சிறி ேநர கழி ஒ வ ேக டா ,

“காம தி ேபா அவ க இைம ட மா டா க எ தாேன ெசா வா க .
ந க ேவெறா ைற ெசா கிற கேள?”

“எ லா க டறியாதவ க ெசா கைதக தாேன. ஆ

ஒ றாக தா இ ” எ றா த ப டார . றா ைறவ
கீ இற கின .   இ த இட தி இ த கிவ , நாைள ம
பயண ைத ெதாட கலா '' எ றா ெபாைறய .

வர க , த வத கான ஏ பா கைள ெதாட கின . உண ைடகைள

கிவ த ஒ வ , ஆ ஒ கன ைய உ ண ெகா தா . த
ப டார ெபாைறய கன ைய ெப ெகா ச த ளய
சி பாைறைய ேநா கி நட தன .

ெபாைறய , பாைறய ம ஏறி உ கா கன ைய க தா . அவ

எதி நி றப த ப டார கன ைய க ேபா தா கவன தா .
ெபாைறய கன ைய க ேபா ப க இைடய இ
ெசதி கள லி தி வ ெகா த .

ெபாைறய கன ைய க தி றப ேய ெசா னா , “மரண ஏ இ றி

இ ைறய ெபா த .''

அவர ெசா ைல அவேர இ சிறி ேநர தி ெபா யா க ேபாகிறா

எ ப த ப டார வ ட . ‘ேந இர ைடகைள க
ெதா கவ ட மர திலி அ கன க இற கிய க ேவ ’ என
ஊகி தப ேய பதி ஏ ெசா லாம , ெபாைறயைனேய
பா ெகா தா த ப டார .

- பற ப ர ஒலி ...
வர க நாயக ேவ பா - 19

க கண ந கண அறி த த ப டாரன கண கைள

தவறா கின ெச வ த வர கள உட க . பா க நக எ
ம ேம அறி த ப டாரன அறிைவ ெபா ப த ெச ம ள. அ
ேகாைட கால தி நக ; மைழ கால தி ப நக . நில தி
ெவ ப ஏ ப நக இ வைக ெசதி கைள ெகா ட அ .

எ வ யைன ஊ ைட ந தி ன நாக ைத க ெகா

பா தறி தா இள ப டார . இவ ைற ப றிெய லா அறி தப ஆறா
மைல அ வார அவ க வ தேபா உய ேரா இ தவ க , இ
ப டார கேளா ஒ வர ம ேம.

இவ க வ த ெச தி, நாக ல தைலவ எ ய . அைழ வ

வ சா தா . தைலவைன க ட ெந சா கிைடயாக வ
வண கின வ . ெப ேசரலி ேவ தைல ெசா னா த
ப டார .

“ேதாைல உ பத காக பா தி லிைகைய, ேசர ல

தைலவ ந க த தவ ேவ .”

நாக ல தைலவ மிக இளவய கார ேபா ெத தா . அச ைடயான

பா ைவேயா ேக டா , “ஒ ெவா பா ஒ ெவா வ தமான
லிைகைய தி . ந எ த லிைகைய ேக வ ளா ?”

த ப டார இ த ேக வ ெப வ ய ைப த த . பா தி
ஏதாவ ஒ லிைகைய அறி ைவ தி பேத அ தான . இவ க
ஒ ெவா பா மான லிைகைய அறி ைவ தி கி றன .

“எ த லிைகைய தி றா , மன தன ேம ேதா உ ?” என
ேக டா த ப டார .

“நா க அைத தி றதி ைல” எ றா நாக ல தைலவ .

த ப டார , அ எ ன ெசா வெத ெத யவ ைல.

ெப ேசர ெசா லி அ ப ய இர டாவ ேவ ேகாைள ைவ க
ெச தா .

ெகா வ த ேகாண ைபய இ ெவ ணற ண ஒ ைற எ ,

நாக ல தைலவைன ேநா கி ந யப , “இ த கிைல, ண
நாக கள ம ேபா தி எ தர ேவ ” எ றா .

 நாக க ண ைகய அவ றி ம ேபா த ப ட ண யா மன த

ந த ஆ அதி ட ைக ' எ ப வடேதச னய
வா . அதனா தா இைத ெகா அ ப னா ெப ேசர .

  நாக க ண வைத க டவ யா இ ைல” எ றா நாக ல

தைலவ .

“நாக க ப ன கிட பைத ஊெர உ ள ம க பா தி கி றன .

ந க பா ததி ைல எ ப ந ப யாக இ ைலேய” எ றா த
ப டார .

“நாக க ப ன ெகா வ அவ றி காத வ ைளயா . அைத

எ ேலா பா கலா . ஆனா , நாக க ண வைத தா யா பா க
யா .”

இைவ இர ெவ ேவ வைகயான ெசய க எ பைத இ ேபா தா

த ப டார ேக வ ப கிறா .

நாக ல தைலவ ெசா னா ,   நாக காம ெப கால கள

ெம லிய நெரா உடெல ஊறி, அத க கைள மைற க
ெதாட . மன தைர ேபால தா அத காம க கைள க .
அத ய லிைகைய தி ற பற , நாக தன னய வழிேய
அ த ந ேதாைல கழ ற ெதாட . க கள ேம பட த
காம திைரைய அக . உடைல உ வ ட ெகா . அத
பற அ எ நா க ெவள ேய வரா . எ , எ ப இ
எ பைத இ வைர யா அறி ததி ைல. த இைணேயா றி, தன
நாக ேதா உ பதி ைல.
 ட ெகா ட கண திலி அ இைண ேசர ெதாட . ஒ ெவா
ெசதிலா த இைணய ஒ ெவா ெசதி ட கல ம . தி கி,
ர , இ கி, ேம ேதா கன தி த பற தா இைணைய ப
ெவள ேய . த பைழய உடலி வழிேய இைண டாத ஒேர உய ன அ
ம தா ” என ெசா லி ெகா ேபாேத நாகன க வ ழிகள
நல நிற வைளய ஒ அட கிய .

நாக ேம ெசா னா , “ திய ேமன ெகா ம ேம த வ வா

காத வா ைக நாக தி ைடய . இ த வய எ த உய
இ றிராத அ வ காத அ .”

த ப டார , வா பள ேக ெகா தா . ‘காம ெகா ைகய

மன த நாக கைள ேபால ப ன ஆைச ப வ அதனா தானா?’ எ ற
எ ண ஓ ய . ச ேற நிதான தா . தன இர ேவ த க
அ தம றதாகிவ டன எ பைத உண தா . அ எ ன ெசா வ என
ெத யாம நி ெகா தா .

“ேவ எ ன ேவ உ க ?”

  ந க வண நாகேதவைதைய நா க வண கி வ ைடெபற

எ கிேறா .”

  ெபா ச வ ட . நாைள உ கைள அைழ ெச ல ஏ பா

ெச கிேற . இ றிர லி த க . எ காரண ெகா
ைலவ ெவள ேய வர டா .”

“ச ” எ ச மதி தா த ப டார .

தன இ த ஒ றி , அவ க
த கைவ க ப டன . இர ய .  ம ள' பைற
இைச ஓைச ேக ட . இ நாக கள வ ப நா .
வ ளவ ப டார என ெத அவன ட
கன கா யத அ தா காரண .

ல தி வழ க ப திய இைணய க வ ப நா இ . நாக

வ ம ைதைய உ கா தி த . ந வ ெப வ ட தி
ெந ய தன .

அைடப தன வ . வர எ ேதா றவ ைல.

அவ ப க தைல சா தா . ப டார க இ வ ெவள ேய எ ன
நட கிற எ பைத ெத ெகா ள தவ யா தவ தன . இைசய ஓைச
ெகா ேட இ த .

இள ஆ க ெப க த கள இைணைய ேத ெச ய
ெதாட கின . த ப டார , ஓைல ேவ த லி மிக ப வமாக
சி ைளைய உ வா க ய ெகா தா . நாக க ேவ த லி
ஆப நிைற தி எ பைத அவனா கி க த . எனேவ, மிக
கவனமாக அ த ேவைலைய ெச ெகா தா .

இள ெப க அம தி க, இள ஆ க அவ கள அ கி வ இ
ைககைள ப றி உ ள ைகைய ஒ ேறாெடா உரசின . சாைர பா ப
அ வய வழவழ பானதாக இ . ந லபா ப அ வய ெசாரெசார
பானதாக இ . அ மர ஏற யதா , அ த த ைம வா த .

ஆ , ெப இ வ இ த இ இன க உ . எதிெரதி த ைம
உ ளவ க ைககைள இ க ப றின . அ வா இ லாதவ கள ைகக ,
வ லகி ம ைக ப றின. வழவழ பான சாைரய அ வய ைற,
ெசாரெசார பான உ ள ைகக ழ ெதாட கின.

த ப டார ப வமாக ைளய ெதாைலவ நட பைத

பா ெகா தா . இைளய ப டார அேத ேபால ைளய ட
ய றா . ைககைள ப றியவ கள ஆ ட ெதாட கிய . ைக ண
ஆ ண ைக . நாக திடமி மன த க ற காத கைல இ .
ழி ப ன மாக ெந ப தழ ேபா உட க ஒ றி ேம ஒ
பட ேமேலறின. இைச ய . நாக பட வ ைகய ,
மய ேதாைகய பல வ ண ச ெடன ேதா றி மைற . நாக ல
ெப கள க க தழ பட த ெவள ச தி அ வாேற ேதா றின.

த ப டார வா பள பா ெகா ைகய , “ஐேயா..!'' என

க தியப கீ ேழ ச தா இள ப டார . ேவகமாக வ அவைன
தா கி ப தா த ப டார . அவன க கள ஓர சிறியதாக
ந த உ ேள ெச றத வா ப தி.
அதி ேபானா த ப டார . ெகா பா கைள தா இ வைர
பா ளா . த ய ேவக தி உ ைழ நாக ைத இ ேபா தா
பா கிறா . தா கி ப தவன ைக ந கிய . இன அவைன கா பா ற
யா என ெத த அ ப ேய தைரய ப கைவ தா . ‘நாக க
ேவ த ஓைலய எ லா இ எ பைத அறியா அவசர ப
வ டாேன’ எ த ப டார கவைலெகா டா .

அத பற ைளய எ பா க மன வரவ ைல. இைச

ேக ெகா ேட இ த . நாக க ெந ஆகா . இவ க ஏ
ெந ைப ஆ கி றன எ பைத அறியேவ என ஆவலி த .
ஆனா , க ைழ தைத பா த பற எ லா வ வ டன.

ம நா காைல நாக இைளஞ ஒ வ வ , இ வைர

நாகேதவைதய இ பட அைழ ெச றா . ெச ேபா வர
ேக டா , “இைளய ப டார ஏ இ கி ெகா கிறா ?”

  எ தி க யாததா ” எ றா த ப டார .

நாகேதவைதய இ ப ட ைத அைட தன . மர அ வார தி சி சி

க க பா உ த ேதா ஒ இ தன.

நாக கைள படெம க ெச , அவ றி தைலய சி க ைவ

அைழ வ வா ல தி மக என ேக வ ப ளா ப டார .
அ இ க க எ லா தைல ைற தைல ைறயாக அ வா
ெகா வர ப ட க களாக இ என கி தா த ப டார . ஆனா ,
  பா கழ றிய அ த ேதாைல ைவ ஏ வண கி றன , அத
காரண எ ன?'' எ ேக டா .

அைழ வ த நாக வர ெசா னா , “அ ெவ சாைர கழ றிய

ேதா .”

இர நா கள அைட திராத ேபரதி சிைய த ப டார இ ேபா

அைட தா .

“ெவ சாைரைய பா ப ெத வ ைத பா பத சம எ பா க .
ந க பா தி கிற களா?”

“எ க ேனா க பா தி கிறா க ” எ ம ெசா னா நாக .

ேசரலி அைவய நட தவ ைற வ ள கினா த ப டார . வ ேபா

நாக வர எ கைள கீ மைலய அ வார வைர அைழ வ தா .
உய ழ இ றி இ வ வ ேச ேதா ” எ றா .

“நா ேக ட இர ைட அவ க ெகா காம , கவனமாக ேபசி

உ கைள தி ப அ ப ளன ” எ றா ேசர .

“கவன ேப சி இ எ ன ெச ய, ெசயலி ேவ ” எ றா த
ப டார .

அவ ெசா வ அைவேயா யவ ைல.

“நாக , எ ேம மன தன எதி தா . அதன ட இர பய ஏ மி ைல.

அைத அழி தா ம ேம மன த பயனைடவா . நாக க அதன
ெகா ய அழி ச திக . அவ கைள ேடா அழி தாக ேவ . அவ க
இற கி வர ெவ தா , ஒேர நாள ேசர ல அழி ேபா ”.

அ த கண , ெப ேசரலி உட ந கி அட கிய .

“எ ன உள கிறா ?”

“நா இ த பயண ைத ேம ெகா ட , ந க தர வ த ெச வ காக

அ ல. ப டார கள வா நா ைவரா கிய , நாக கைள ெவ வேத.
க ப திட நா க அள ள வா அ தா . நாக கள ஆ றைல
அறியேவ எ மைல ஏறிேன . எ ைன யாெரன அவ களா க டறிய
யவ ைல. ஆனா , அவ கைள நா க டறி வ ேட . மிக
சிறியெதா ட அ . ெப ச தி வா த ேசரல அவ கைள ஏ
இ வ ைவ தி கிற க என யவ ைல.”

“எ ன ெச யலா என ெசா கிறா ?”

  ந க உதவ வ தா , அவ கைள ேடா அழி வ டலா .”

  ஆ மைலகைள தா அவ கள இ பட உ ள . எ ப அழி க

?”

“இ த திைசய ேபானா தா ஆ மைலகைள தா ட . நா

வட எ ைலய கடேலா இைண த மைல க ஒ உ ள அ லவா?
அ த திைசய ைழ தா , த றி ம தா நாக ய
இ பட உ ள . இ த பயண தி நா க டறி த உ ைம அ ேவ.”

ெப ேசர தமக ப ம , “அ ப ெய றா , தா தைல இ ேற

ெதாட கலா ” எ றா ப உ சாகமாக.

ெப ேசரேலா, நிதான தவறாம இ தா .

“நாக கைள ந மா எ ப ெவ ல ?”

  ந க பைடகைள தா க . நா ெவ றிைய த கிேற .”

‘ப டாரன ெசா ைல ந பலாமா?’ எ ற சி தைனய இ தா

ெப ேசர .

“நா ெவ றா , வள மி க மைல க ந நா ட இைண .

அ ம ம , நாக கைளேய ெவ றவ களாக ேசரல அறிய ப வ . அத
பற , யா ம நா ேபா ெதா தா நம ஆ த க தா நா
ெவ ற நாக கள கைதக அவ கைள தா கி பல இழ க ெச ”
எ றா ப ம .

ெப ேசர த ப டாரைன பா ேக டா , “பைடக எ ேபா

ற பட ேவ ?'’
  என கான ஆ த கைள நா ேசக க, சில மாத க ஆ . அத பற
ற படலா .”

வடதிைச மைல க அ வார தி , ேசரல பைட அண வ நி ற .

தளபதிக இர நிைலகளாக பைடகைள நி திய தன .
காலா பைட வ பைட எ மைலைய ேநா கி நி றன. பைடக
ப னா க ேம ற திலி ெப ேசர கள ைத
கவன ெகா தா .

ெப ேசரலி பைட அ வார தி திர பைத அறி த நாக க , எதி

தா த ஆய தமானா க .

த ப டார மாத களாக ேசக த ஆ த க எ லா நா

வ கள இ தன. அைவ எ ன ஆ த க எ பைத அவ
யா ட ெசா லவ ைல. ேபா ேபா க ஏ ப அவ ைற
பய ப தலா எ ற ேவா , நாக கள தா த உ திைய
கவன ெகா தா . அவேனா ெப ேசர மக ப ம
நி றி தா .

வ ச ஊதி ேபாைர ெதாட கினா ெப ேசர . அவ பைடவர க

ஆ த கேளா ெம ள நக தன . மைலய மதி நாக பைட
தளபதிய ெகா ேபாைச ேக ட .

நாக கள தா த எ ப இ என இ வைர யா பா ததி ைல.

எனேவ, வர க ெப ந க தி வழிேயதா ஆ த கைள
ப ெகா ேனறின . ேசரல பைட எ ண ைக மிக ெப யதாக
இ த . அதி நா கி ஒ ப ைறவாக தா நாக யன
இ பா க என கண தி தா த ப டார . எனேவ, இ த ேபா
உ சி ெபா வ எ ப அவன எ ண .

ேசரல வர க ேனா கி ெச றேபா நாக க அண களாக

இற கி வ தன . ஒ ேவா அண ய மிக ைறவான வர கேள இ தன .
அைத க ட ேசரல வர க ெப ந ப ைக ப ற த . அவ க இற கி
வ வதி ஏேதா மா ப ட த ைம இ கிறேத என உ
பா ெகா தா த ப டார .
நாக கள இட ற வைள ெகா இற கிய . வல ற
ெப வைள ெகா இற கிய . ந வ வ த , வைள கள
ெந வா கி ப ேவகமாக இற கிய . இத கான காரண எ னவாக
இ என கண ெகா ேபாேத ேசரல பைட நாக கைள
ேநா கி அ கைள வசிய .

ந வ ெந வா கி வ த நாக பைடய வ ைசய ன ம ய

அம அ ைப நாண ஏ றின . வழ கமான ேநர ைதவ ட அவ க நா
ஏ ற மட ேநரமான .   ேபா பய சி அ றவ க எ ப
இதிலி ேத ெத கிற '' எ றா ப ம .

நாக க ெதா த நாண இ அ க பற வ ேபா தா ,

அ ேபா ேச ம ெறா ெநள ெகா வ வ ெத த . கண
ேநர ேசரல பைட கதிகல கிய .

அ ேபா வ இற கிய சாைரக நா ற கள வ நகர,

பைடவர க திைசெய ெதறி ஓ ன .

நாக கள இ த தா தைல எதி பா தி தா த ப டார . “ தலிேல

ெசா னா , பைடவர ஒ வ ட கள தி நி க மா டா . அதனா தா
ெசா லவ ைல” எ ப மன ட றினா .

“ந வ ெந வா கி இற கிய சாைர பா உ தி. இட ற

வைள ெகா இற கிய எ வ ய உ தி. வல ற
ெப வைள ெகா இற கிய ந லபா உ தி. பா கள தட
ஏ ப உ தி வ ளன . அவ க இ ேபா சாைர பா ைப ம ேம
பய ப தி அ எ ளன ” எ றா ப டார .

ப ம , உட ந க ெகா ள ெதாட கிய .

“இைத த க வழி எ ன?”

ேக ெகா ேபாேத தன வ ய ேம டார ைத

திற வ டா த ப டார . க ப க பா ப க
படபட ெவள ேயறின. கா றி ஏறிய ப கள ஓைச, எ
எதிெராலி த . ப கள வர க கள தி ெநள சாைரகைள க வ
ேமேலறின. அ த கா வ ப க வ டம க ெதாட கின.
ப தி க க பா ைப கா அைத பா க ண வ .

“இன எ த பா ெவள ேய நிைலெகா ளா . அைன த

இ ப ட ைத ேநா கி ஓ வ . அவ களா அைத ைகய எ அ ப
ெபா தி அ ப யா ” எ றா ப டார .

ப ம , ேமெல லா வய தி த .

ப டாரன இ த உ திைய எதி பா இ தவைன ேபால நாக ல

தளபதி சி ஒ ைற உ தா .

“ க ப ற நி த ப அ த பைட ப ைவ னக
வர ெசா ” எ க தினா த ப டார .

ப ம அத கான உ தரைவ பற ப ெகா ேபாேத, நா காவ

வ ய கதைவ திற தா த ப டார . மர ெப க
நிைற தி தன. “வர கள ட ெப ைய எ ெகா ேபா , எதி திைசய
ப தி ஒ றாக திற வட ெசா '' எ றா த ப டார . ப ம
உடன யாக அத கான உ தரைவ இ டா .

வர க , ெப ைய எ ெகா ஓ ன .

“ெப க க எ ண ற பா கீ க க கீ க இ கி றன.
அைவ கிய அ ல. எ பழ தி ன கீ றிக இ கி றன. அவ றி
வாைட கா றி மித தாேல ேபா , இ த திைசவ ேட பா க
ெவள ேயறிவ ” எ றா த ப டார .

ேசரல பைட, ம ைற அண வ த . இ ேபா ப வ ைசய க பரமாக

நிைலெகா ட யாைன பைட. அத னா வ பைட
காலா பைட அண வ தன. தலி இ தைத ேபால இ மட
வர க . உ தர கிைட த ேனறின .

நாக ல தளபதி ைக அைச த நாக கள அ க நாண இ

வ ப , கா றி பா தன. இ ேபா அ ேபா ெநள வைள
பா க எைவ ெத படவ ைல. ேசரல வர க உ சாக ட
ேனறின . ப ம , த ப டாரைன த வ பாரா னா . “இன ெவ றி
உ தி!” எ ெசா லி மகி தா ப ம .

சிறி ேநர தி கள வர கள ட ச ழ ப ஏ ப டன.

எ னெவ அறி ேப வர க ப ேனா கி ஓட ஆர ப தன . ச கி
த ப வைத ேபால தா ேபா கள தி ஓட ஆர ப ப . ஒ வ ஓட
ஆர ப தா , அ த அ ச கண ேநர ஒ ெமா த பைடய பர .
யாைன பைட தளபதி ச ெடன அ மான , கள ைதவ ெவள ேயற
உ தரவ டா .

த ப டார , நட ப எ யவ ைல. நாக க , அ எ தியப

ேனா கி வ ெகா தன . ேசரல பைட, கள வ
ஓ ெகா த . ப டார நட பைத அறியாம திைக நி றா .

வர க , உய ப ைழ க ெவறிெகா ஓ ன . எ ன எ ப வள கவ ைல.
 தாமதி க டா ' என ெவ த த ப டார , கள ைத ேநா கி
வ ைர தா . ப ம அ எ ன ெவ ப எ ப ெத யாம த ைத
இ இட ேநா கி ேமேலறினா .
ெப ேசர , க ேம இ தப கள ைத பா ெகா தா .
அவன பைட ப வா கி ஓ ெகா த . சி ன சிறிய நாக ட
ேனா கி வ ெகா த . ப ம வ த ைதேயா இைண தா .
எ தவ த எ காம த ப டார காக அவ க கா தி தன .

சிறி ேநர கழி சிைர க ஓ வ தா த ப டார . ேமெல லா

அல ேகாலமா இ த . “எ ெச ய உ ப தியா க
ெத யாத ெகா நாக ‘ தி பைனய ’. அ கேளா இைண அைவ
வ ெகா கி றன” எ த ம பா த அ ைப ைகய ஏ தியப
றினா .

ெப ேசரல ந கி ேபானா .

“இ ேபா எ ன ெச யலா ?”

பதி ெசா ஆ ற ைற ெகா த . ஆனா உ

பா ந சி ேவக ைத கண ெகா தா த ப டார . அ ேபா
பா வ த அ ஒ , அவ க இ இட திலி ச
ெதாைலவ திய .

த ப டார ெசா னா , “இ த றி ம ேம அவ கள
இ கிற . இ இரேவா இரவாக ைற றிவைளயமி
தய க . தய இ மள, அவ க ேவ எ த வழி இ ைல.
நாக இன றாக அழி .”

ெப ேசர ச ேற தய கி சி தி தா .

த ப டார ெசா னா , “ஒ ைற தா கிவ பாதிய வ டா ,

அவ க உ கைள அழி காம வ ட மா டா க . எனேவ, ைம
அழி வ க .”

ெப ேசரலி உடெல அ ச பரவ ய த . அவன தய க ைத

கண தப ப டார வா ழறி ெசா னா , “இவ கைள அழி தா ம ேம
உ க இர டாவ மகன ஆ சி கால நிைல தி .”

‘ த மக ப ம இ ேபா ஏ இவ இர டாவ மகைன ப றி

ெசா கிறா ?’ எ ற அதி சிேயா ெப ேசர தி ப ப மைன
பா தா .

ெப ேசரலி கதற , காதி ச னமாக வ த . ேக டப ேய ம ண

ச த த ப டாரன வா த , “ஒ ழ அளவ
கிைளகள ெதா கியப வா பள இ மன தைன க டா தாவ
க உ ச ந ெகா ட ப சிைல வ ய , சிறி ேநர பா
வ த அ ப லி வ லகி தாவ ப மன ெதா ைடைய க வய .”

வாய ைர த ள யப இ த . ஆனா த ப டாரன உடலி

இ த ந றி ம க அவைன வ ைரவ சாகவ டவ ைல.

அ இர எ மைலைய றி த ட ப ட . த ப டாரன க
எ மைல றாக எ த . அத ம ச ெவள ச தி
நாக க ெச தன . நாக கள அழிேவா ப டாரன வா
த .

கைத ேக ெகா த கப ல , உய உைற வ வ ேபா

இ த . ஆனா , கைதையவ ட அவைர உ கிய க னா
கா கா சி. ெந அைண த ப ற க கள ம தா இற வா க
எ தா அவ நிைன ெகா தா . ஆனா , திதாக இர காத
இைணய க ைக ண ஆ யப ெந ைப ேநா கி நக தன .

ெந ப அனலி நி றாட ேபாகிறா க என கப ல

நிைன ெகா தேபாேத, அவ க எ ெந ைழ தன .
கப ல திேயா டேம நி வ வ ேபா இ த .

மன த க உய ேரா ெந இற வைத, க களா காண

யவ ைல. ெந இற கியவ க ழ ைககைள வசியேபா ,
உ ள த ெபாறிக நா ற கள ெதறி தன. அவ க
ஆ கி றனரா... எ கி றனரா? யாத நிைலய க ண ைம ெச க, மய கி
ச தா கப ல .

- பற ப ர ஒலி ...
வர க நாயக ேவ பா - 20

அ ஆதி பழ கால . எ த ஆ இ லாதவா ேகாைடெவய

உ கிர ெகா த . எ இைல, தைழக கா ச காக கிட தன.
நில தி ெவ ைக, எலிவைள ட நாக கைள இ கவ டவ ைல.
மன த கள பா அதன ேமாசமாக இ த . ஒ ெகா பகலி
எ மைலய ெத திைசய கா த ப றிய . ப றிய ேவக தி
மைலய அ வார வ ெந பரவ ய . மைலய ேம ற தி
ய நாக க பரவ வ ெந ைப பக வ அறியவ ைல.
ய ெவ ப தா க யாத அள இ ததா , அவ க பகலி
ைலவ ெவள ேய வராம இ ளன . அன அைலயைலயாக
ேமேலறி வர, அ வழ கமான ஒ தா எ நிைன தன .

ய இற கிய ப றேக அவ க ெவள ேயறி வ தன . க ைக வ ைண

ேநா கி எ தவ ண இ த . எ மைலய நாலா ற கள இ
ச க ப றி எ ய, தய நா க ழ ேம ேநா கி பா வ தன.
மைலய எ த திைச வழியாக ெவள ேயற யாத நிைல
உ வாகிவ ட . இ ஒேர வழி, மைலய ேம க ப ேல இ
க பாைற ம க அவ றி ஆ கா ேக இ ைகக தா .
நாக க எ ேலா ைலவ அக ைககள ைழ தன .

உய த ப ய மகி யா ட இ ைல. மைல வ இ த நாக க

ெந ப அழி தி ேம, அவ ைற கா பா ற யாம நா ம
ப ைழ எ ன ஆக ேபாகிற எ ற மனநிைலதா எ ேலா . கா
த ஆ நா க எ த . கா வச வச ெந ப ெவ ைக
நாலா ற கள சீறி ெகா த . க பாைறக பள டன.

இர பக நாக க அ ைகைய நி தேவ இ ைல. ஒ ந ள ரவ

மக ஒ தி ைகையவ ச த ள ேபா , பாைறய ம
அம ெந ேகாளமாக தகதக கிட கா ைட பா தப
இ தா . அ த இட தி யா ஒ க ண ைம ெபா நி க
யா . அவ எ ப இ வள ேநர நி கிறா என ம றவ க
யவ ைல.

அவ க கள உய இ ைல. எ தகி க கேள இ தன.

நிைலெகா ட மர க எைவ இ ைல. ெந , மர கைள கி
தி கிய . இரவ எ ச மர கைள பா கேவ பய கரமாக இ த .
அ மி மாக மர க ெவ ஓைச நி றபா ைல. க நாக தி
சீ ற என ெவ ற மர க ெந ைப க கின.

மக , அ க கைள ைட தப பாைறையவ எ தா .
எ ேபா ெதாைலவ தகி ெகா ெந ப பர ப , ஏேதா
ஒ ேவ பா ைட உண தா . அ எ னெவ அவ
ப படவ ைல. அ த இட ைத பா ெகா தா . ஒ
ெத யவ ைல. எ க க க வ ழி தி தன. இ த ெகா இரவ
எைத பா எ ன ஆக ேபாகிற எ ற நிைன ேபா எ தா . ம
அ த இட தி ஏேதா ஓ அைச ெத த . க கைள ைமயா கி
உ பா தா . க கள உ ெந கா றி ேபா ஏ ப
ைறவதா ஏ ப அைச க ந ைம ெதா தர ெச கி றன எ
நிைன தப , ைகைய ேநா கி நட க ெதாட கினா .

சிறி ெதாைல நட தவ , மன ெபா காம ம தி பவ அ த

இட ைத உ பா தா . க கள மதான அைச க ெகா ச
ெகா சமாக ல பட ெதாட கின. அவள க க இைமகைள இற காம
உ பா தப ேய இ தன. ந பேவ யாத ேபரதிசய ஒ ைற அவ
உணர ெதாட கினா . உடெல வய அட கிய . அ உ ைமதானா
எ ற ேக வ ைய மன ம ம எ ப, அைசயாம பா தா .
உ ைமதா .  எ க ெகா தா அைத பா கிேற ’ எ பைத அவ
ந ப ெதாட கினா .

ெந எ வ அட கி, க க ம கன ெகா த ஓ இட தி ,
சா ப ப த க கள ம ஒ நாக ஊ ேபாவ ேபா இ த .
உ பா தா அவ . க ண ைம ேநர தி க கைள கட ,
ெந அைண த இ ப தி ைழ த அ த நாக .

மக , ைகைய ேநா கி ஓ னா . க தியப இ த உ ைமைய

ெசா னா .  இ த ெகா ெந பா ஆ நா க ழ ப ட
இ த நிைலய எ ேலா மன சிைத ேத இ கிேறா .
மக , அதிக சிைத உ ளாகிவ டா ’ எ
ம றவ க நிைன தன .

அவேளா,  ‘இ ைல ெந ப ம நாக ஊ ெச வைத நா பா ேத '’

என க தி ைறய டா . எ ேலா மான ஆைசேய,  ‘ம ண அதிசய
உய னமான நாக க எ ப யாவ உய ப ைழ க ேவ எ ப தாேன.
ல தி மக அ இ காதா?’' எ ஒ வ ெகா வ ஆ த
ெசா லின .

மக ஆறாத சின ெகா டா . ம நா இர எ ேலாைர அவ

அம தி த பாைற அைழ வ தா . தா க யாத ெவ ைக ந ேவ
இர வ அவ க பா ெகா தன . ேந ேபா க க
ெப அனேலா இ ைல. ச ேற ைற தி த . ஆனா உ ெந
இரவான க க வ ழி தகி த . ஊேர உ கா
பா ெகா த . க ைக வ டா வ க தி அைற த .

ெபா , ந ள ரைவ தா ய . அவ க தைல ைற தைல ைறயாக

வா கா ைட ழ றி தி ற ெந , இ ேபா ச மணமி
உ கா தி கிற .

 ‘இ த ெகா கா சிைய இர பக மாக பா ெகா தா

எ ேலா மன சிைத தா ேபா , வா க ைக
ஒ ேவா ” எ ெசா லி, ெப யவ ஒ வ எ த ட அைனவ
எ ைக ேநா கி ற ப டன .

மக எ ன ெசா வ என ெத யவ ைல. இன இவ கைள நி த

யா எ ப ம ெதள வாக த . அவ உட நட க
ெதாட கினா . எ ேலா பாைறவ அக ற பற , ஒ சி வ ம
எதி திைசய பா தப அைசயாம நி ெகா தா . ம றவ க
அவைன ச த ேபா அைழ தப ைக ேநா கி நட தன .
சி வன ர ெம லியதாக தா ேக ட . எ ேலா அ கி வ
அ த திைச ேநா கி பா தன . வ ய பா வ ழிக ப கி ெகா தன.
ட தின வ ச த ட ேக கவ ைல. உைற ேபான
நிைலய அைத பா ெகா ேட இ தன . க ணைர ைட தப
மக ம ைகைய ேநா கி நட தா .

அத பற , பலகால அ த ரகசிய ைத க டறிய யாம நாக க

தவ ேபாய ன . க கள ம பா களா எ ப ஊ ேபாக த ?
வ ைட ெத யாம இ த ேக வ மக தா ஒ நா வ ைட
க டா . அ த மைலய ெத திைச பாைற இ ஓ இட தி
‘த கள ’ உ ள . அதி ர , ேமன எ லா த கள அ ப யப நாக க
ெந ைப கட ளன எ அறி தா .

அ உ ைமயா எ பைத அறிய தலி தாேன உட எ த கள

சியப ெந இற க ேபாவதாக ெசா னா . மக வா ைக
த ட யாம ெப மர கைள ெவ வ தி தைய உ வா கின . ஆைட
ற உட எ த கள சியப ெந ப ைழ தா மக .
நாக ட தி உய நா ஒ கிய . அவ உ ைழ தேபா வசிய
கா , தழைல கிள ெதழ ெச த . ல தி மக ெந ப
மைற தா .

கணேநர தி பதறிய ஆ க , “த ண ெகா ஊ றி ெந ைப

அைண க ” எ க த, ெப கேளா, “ மக வா ைக மற அ மதி க
மா ேடா ” எ தைய கா நி றன . ெகா என பட தி த
ெந ப கிைளகைள வ ல கி ெவள ேய வ தா அவ .

உைற நி றன நாக க .

  எ ெண ந ைழய யாதைத ேபால தா இ த த கள ைய

தா த ைழய யா ” - ெசா லியப நட தா மக .

நி வாண நிைற டைர அைழ ெகா நராட ெச றன நாகின க .

நட ேபா அவ ெசா னா , “ெந , க படாம
பா ெகா க . அ வ ேபா க க திற தா ேபா .”
அவள ரைல, க வ ழி ேக ெகா தன நாக க .

தழ மாைல வ தவள ேமன எ லா ந றி ந மாைல ன .

ெப ேசரலி பைட எ மைலைய எ யேபா நாக க

பல ேபா மா ளன . மி சியவ க உட எ  த கள ’ சி
அ த ெந ப இ ெவள ேயறி பற மைல வ ேச தன .

அ ேபாதி , அவ கள லவழ க ப ெகா றைவ தி ைக

ண தா ண ைக நிக கிற . திய இைணய க த கள
ேமன எ ‘த கள ’ சியப ெந ைழ ,  தழ மாைல வ .

கப ல உட நிைல ஏ ெகனேவ பாதி க ப த . ேந ைறய இர

பற நிைலைம இ ேமாசமான . பக க தன மாள ைகய
ப தப ஏேதேதா ப த றினா . உட மிக ேடறிய த . ெச திைய
ேக வ ப பா வ தா . ம வ க ம க த தன . அவ க ேபான
பற பா ‘தழ மாைல ’ நிக ைவ வ ள கி ெசா னா . அைத
ைமயாக அறி த ப ற தா கப ல மன நிதானமைட த .

     றா நா ச ேற அ ச வதாக இ . ந க
ஓ ெவ ெகா க ’ எ ெசா ேன . ந க தா ெசவ
சா கவ ைல” எ றா பா .

“என உட ஈ ெகா க ம கிற ; மன உடைல ெபா ப த

ம கிற .”

அவ ெசா னைத ப றி பா சி தி ெகா தா . கப ல ெதாட தா .

  எ தைனேயா தைல ைற னா அழி த ல க ப றி நா

ேக வ ப ட கைதக இ உய ெகா கி றன. மன த க
வரலா ள இற கிவ கிறா க . இ த ம ெண சி த ப ட
தி க ண உலராம உன உ ள ைகய இ கி றன பா ”
என ெசா லி ெகா ேபாேத கப ல ர உைட த .

பா எ ன ெசா வ என ெத யவ ைல.

“அ த க ண தி பற
கடைம ப ள ” எ ம ெசா னா .

சிறி ேநர ேப ச ற அைமதி ந த .

“ந க ந றாக ஓ ெவ க . நா பற வ கிேற ”
எ ெசா லிவ எ தா பா .

“உ னட இ ெனா ேக க ேவ ?”

“எ ன?” எ றா பா .

“நா த தலாக ெகா றைவ பா கிேற . தழ மாைல

டைல ப றி ேக வ ப ட ட இ ைல. ஆனா , ந கால காலமாக
அைத பா ெகா பவ . அ ப ய க அவ க ெந
இற ேபா உன உட ந கிய ஏ , உன க க ஏ கல கின?”

கப ல ேக வ , பா ெப வ ய ைப ெகா த . ெந பாட க
டேம உைற ேபாய த ேவைளய , த ைன எ ப இ வள
ைமயாக கவன தா ?

எ த பா , கப ல அ கி உ கா தா . அவன க தி இ வள
ேநர இ லாத ஓ இள சி ஓ மைற த .

பா ெசா னா ,   ேந தழ மாைல ட இைணய க ெந

இற கின அ லவா? ெந ப ற இ உட எ லா த கள
சி ெகா இற பவ கைள, ெந ற உ கா தி
ந மா எள தி அைடயாள காண யா . ேந அ ப தா . ஆனா ,
றாவ இைண உ ளற ேபா அ த ஆ மக யா என என
ெத யவ ைல. ஆனா , அ த ெப மக யா எ என ெத த .
கணேநர தி க டறி ேத .”
ச ேற அைமதி கா த ப ற பா ெசா னா , “அவ எ தமக
அ கைவ.”

அதி தா கப ல .

பா ெதாட தா , “சி வயதி இ தழ மாைல வைத

பா ெகா கிேற . ெந பா த கள ைய மறி ஒ ெச வட
யா எ ந றாக ெத . ஆனா , உ ளற கிய அ கைவ என
ெத த கண தி என உட ந கிய .

அவ ஆ ட தி சிற தவ . தன இைணேயா ெந ப இற கி
ஆ கிறா . ‘காத ெகா ெந ப ள உ மகைள பா ’ என
ஒ ப க மன ள தி த . இ ெனா ப கேமா தழ
இற வ எ தைச என த .

உட மன இ களா பள டதாக ந க ெசா ன கேள,

என ேகா மனேம இ களாக பள ட .”

கல வதி கல கி ம வதி பா ேய உதாரணமாக இ கிறா என

கப ல ேதா றிய .

“அவ காத ெகா ட உன ெத மா?”

  அவ காத ெகா ளா எ பைத நா ேப கண வ ேட .

ஆனா , யாைர ேத ெத ளா எ தா ெத யாம இ த .

  இ ேபா ெத ததா?’’

  இ ைல. ெந ப ந தைசைய தாேன நா உணர

. அ த இைளஞ யா என ெத ெகா ள
ஆைசேயா கிேற . அவேள ெசா ல . அவ
காத ெகா ளா எ றா , அவ மாவரனாக தா
இ பா . இவள காதைல ெபற த ஒ வ ,
வர ைத தா ய அ ண கைள ெகா பா .
கா தி கிேற . அவன ைக ப றி என எதி வ அவ நி
நா காக.”
மகி சி ெபா க கப ல ேக டா ...

  ஆதின ெத மா?”

சி தா பா .

  அவ ெத யாமலா இ ? தன அவ ஏ ப ள
காத எ அ கைவ உண ேப அவ அறி தி பா . அவ , தா
அ லவா?”

கல கினா கப ல . ம ைண ேவ ஊ வ ேபால மன கைள

ஊ கிறா பா . த ைன அவ ஊ வ ெகா பா .

“அ ப என , ேவள ல நாக ல ேதா கல க ேபாகிற அ லவா?”

“கலைவய தாேன ைமக . ேவட ல ெகா ல

இைண ததி தாேன ேவள ல பற த . ேவள ல தி கல ள
கலைவக எ தைன எ தைன! எ தா ெசா வா ...  உ பா ட திைரய
ெப ைண மண தா ’ எ .  கா ெட ைமைய அட வ என
ேதா க வா த அதனா தா ' என பல ைற நிைன தி கிேற .
திைரய ேபா திட ெகா ட ஒ ல இ த ம ண ேவ எ ? நாைள
எ ேபர ழ ைதய க கள நல வைளய மைற அழைக
பா க இ ேபாேத தயாராகிவ ேட ” - ெசா ேபாேத பா ய க
எ லா மல த .

கப ல உட ைறயவ ைல. மாைல ஆன அதிகமாக

ெதாட கிய . நல , திைச காவ வர . ஆதலா , ெகா றைவ
த அவ ேவ வ பாைற ெச றாக ேவ . எனேவ,
கப ல உதவ உதிரைன அ ப ைவ தா பா .

இள வர உதிர , கப ல மாள ைக மாைலய வ ேச தா . அ த

ெப கவ ைய வ வண கினா . இ ைகய அம தப அவ
வா ெசா னா கப ல . ெகா வ த ப சிைல உ ைடகைள அவ
ைகய ெகா , வாய ேபா ெகா ள ெசா னா .

“என உட ைற ளதாக உண கிேற .”

 க நைர வைளய ந யப உதிர ெசா னா , “இ
ைறயவ ைல?”

உதிரைன உ பா தா கப ல .

“உ கள கா ெதா ேபா அறி ேத . ந க ந றாக ஓ ெவ க

ேவ . ம வ க ம ம ெசா லி அ ப ளன ”
எ றா உதிர .

ெப யவ க சில ேவைலகைள ெச ய ம பா க . அத கான காரண க

அவ கள ட இ . அ தா ச என உ தியாக ந வா க . அைத மறி
அவ கைள ெச யைவ க சிற த வழி, வயதி மிக சிறியவ கள ட அ த
ெபா ைப ஒ பைட ப தா . இற கிவ அவ களா வாதாட யா .
அவ கைள ெகா ேட அவ கள தர ைப வ ய சி. பா அைதேய
ெச தா .

உதிர , ஒ ெப கவ ைய ழ ைதவ வ க ெகா தா . அவ

இரவான , “ெகா றைவ பா க அைழ ேபா” எ ந ச க
ெதாட கினா . அவேனா அவைர மாள ைகய ேமேல அைழ ெச றா .
கா றி மித வ இைசைய ைவ ேத, அ ைறய யா ைடய
எ அவ ெசா ல ெதாட கினா .

நா கா நா கான ச ெல ற ஓைச ைடய ச லிைகய ஓைச

ேக ட . ம நா மைல ெத வ சா த காக ழ க ப இைச
க வ யான ‘அட க தி ’ ஓைச ேக ட . ஆறா நா பலாமர தினா
ெச ய ப கர க வ ேபா ஓைச எ ப ய ‘கர ைக’ய ஓைச
ேக ட .

இ ப ஒ ெவா நா ேக ஓைசைய ைவ ேத அ ைறய தி

பாட ப கைதைய அவ றினா .

எ டா நா இைசய ச தேம இ லாம வ வ மன த க க

ஓைச ம ேக ட .   இ வ '’ எ றா .

  ஒலி றிய கைள உ வா கி, கா ைட த கள ர வைளயா ப ன,

ெதாட கைள உ வா வ ைத ெத தவ க '’ எ றா . ம நா
ெகா ப ைய ப றி றினா . இைடய ச ேற உட நல ச யான
கப ல ெகா ப ய கைதைய ேக ட நா அ றி க
ெதாைல தா . கைதக பல ேநர திைய உைறயைவ க யனவாக
அைம வ கி றன.

கைத, ெசா ேபா ெப க ய ; நிைன ேபா திரள ய ;

மற க எ ேபா ந ைம க சி க ய . வ வம ற ஒ றி
அதத ஆ றைல கைதகள ட தா மன த உண கிறா .

ம நா க மைழ இற கிய . கா கால தி ெதாட க நா க . கா

ண மாற ெதாட கிய . இரவ மைழய ஒலிேய எ ேக ட .
இைச க வ கள ஓைச எ ேக கவ ைல. த இர நா க
இரவ வ வ ெப த மைழ, அத பற , இர ெகா
த த . மத இ நா கள கைதகைள ெசா ப கப ல
ேக ெகா ேட இ தா .

கைதகைள ெசா னா உதிர . பதிைன ைடய பழ க

ைவ க ப , ெத வவா வல காக கா தி ப கப ல ந
ெத . எனேவ, மத ள நா நா க கான கைதகைள
ேக ெகா ேட இ தா . உதிர , ஏேதேதா காரண ெசா லி சமாள
பா தா .

“நா ஒ சி ப ைள அ ல” எ ச ேற ேகாப தா கப ல .

உதிர மன கல கி ெசா னா , “எ ைன ம ன வ க . அ த
கைதகைள ெசா வலிைம என இ ைல.’’

ெசா ேபாேத அவன உட ந கியைத கப ல உண தா . ம நா

கப லைர பா க வ த ம வ கள ட அவ ம
வா கி ெகா டா .

  இ பதிேனழா நா எ வள க மைழ ெப தா , அைத மறி

இைசய ஓைச ேக ’’ எ றா .

“காரண எ ன?” என ேக டா கப ல .

  இ ைறய நா ேவள உ ய . வ ள அ தைன பாண கள

இைச க வக ஒ ேசர ழ . கா கி கி க, கா ேபா ந ந க
களமிற கி ஆ பவ ேவ பா . ெகா றைவ கா ெட ைமைய
பலிய , ேமெல லா தி சி நில ந க ஆ வா . பற ப
எ ைல வ த ல கள க ண ைட க உய ைர தர சி த என
உ கி ெசா ெப நா இ .''

ெசா லி ெகா உதிரன உட ெமாழிைய ெகா ேட பா ய

ஆ ட ைத உண தா கப ல . ேபா ெத வமான ெகா றைவய ,
வாேள தி ஆ அமைலய ஆ ட ைத ஆ வா ேவ பா !

- பற ப ர ஒலி ...
பாக 2
வர க நாயக ேவ பா - 21

இளம த , திைரய ம ஏறி அம தா . அவன திைர ‘ஆலா’

என ெபய . ஆலா பறைவ ஓ வ றி நா வ
பற ெகா பைத ேபால, அவன திைர நா வ நி காம
ஓட ய . ‘ஆலா பற கிறா இளம த ’ எ ற ேப , எ
பரவ ய த .

திைர, த ேவக ைதவ ட இளம தன றி அறி

ெசய ப வ த தா வய ட ய . ஆலாவ தைலைய
வர களா வ யப அத ட பல ேநர ேபசி ெகா பா . அ
தைலைய ெம ள ஆ ேக ெகா . அவ ெசா ேக
தைலயா கிறதா அ ல வர க ந வதா இ தைலயைச கிறதா
எ ப , கா ேபா யா . அ அவ க இ வ மனேவா ட ேதா
ெதாட ைடய . ேமேல அம தி வரன எ ண ேதா திைரய
மனேவா ட இைண ேபா தா ேவக ைத ஆ ஆ றைல ெபற
கிற .

இளம த இ த உலகிேலேய மிக ப த ெசய ஆலாவ ம

அம , பா ெச வ தா . நில ைத ஆலாவ கால ய அ தி
வ ண தி அ த கண மனதி ஏ ப மகி சிைய
இ ெனா ஏ ப தா . எனேவ, க வாள ைத ய திைர பாய
ெதாட அ த த கண காக எ ேபா கா தி பா .

அதனாேலேய இ த ந ட பயண அவ ெப எதி பா ைப

ஏ ப திய . ற ப நா காக ஆவேலா கா தி தா . அவ த ைத
ைம கிழா , ெவ க நா தைலவ ; பா ய ேவ த க ப ட
சி ம ன .
பா ய மாேவ த லேசகர பா யன ஆ ைக கீ எ ண ற
சி ம ன க இ கிறா க . அவ க ெவ க நா
தைலவ தன த ஓ இட உ . அதனா தா இளவரச
ெபாதியெவ பன மணவ ழா கான சிற அைழ அவ வ தி கிற .

பா யநா இளவரசன மணவ ழா, நா நிக களாக இ மாதகால

நைடெப கிற . நிைறவாக நட தி மாைல அண வ ழா தா
சி ம ன க அைனவ அைழ . ம ற வ ழா க அவ க
அைழ ப ைல. மாம ன மனதி தன இட ப த சி ம ன க
எ ம தா இ த வ ழா கான அைழ ெகா க ப த .
அதி ஒ ெவ க நா .

ற ப வத இ கால இ த . இ நிைலய , ேந ைறய தின

அர மைனய லி அவசர ஓைல.  மணவ ழா காக திய மாள ைகக
க ட ப வ கி றன. அவ றி பண கைள ேவகமாக
கேவ ளதா , ேத த ைத ேவைலக ெச
‘ம ண டாள கைள’ அ ப ேவ ' எ ஓைலைய
ெகா வ தா அர மைனய த ைம அ வலனான ெசவ ய .

ெவ க நா , ம ைர ெவ ெதாைலவ ப ைசமைலய ெத ற
அ வார தி உ ள .  பா யநா வடேம எ ைல இ ' என
ெசா லலா . ெசழி பான நில ப திகைள ெகா ட . ச பாதி மைல
வள ைத மதி பாதி ம த நில ைத ெகா ட . எனேவ, வன தி
ெச வ உழவ ெச வ ஒ ேக கிைட தன. அதனாேலேய
ெவ க நா ெசழி வள கிய .

மரேவைல பா க ம ேவைல பா க சிற ற ெச எ ண ற

கைலஞ க இ உ ளன . க டட க க ெய ெகா ற க இ
தா நில . ெப க டட க , இவ கள கர ெகா ேட ேமெல ப ன. அத
ெதாட சியாக, பமான ைத ேவைல பா கைள ெச
ம ண டாள க உ வாகின . தைலநக ம ைரய க டட
ேதைவக கான கைலஞ கைள த வதி ெவ க நா த ைமயாக
வள கிய .

பல ஆ க பற தைலநக ம ைரைய இ ேபா தா

பா க ேபாகிறா இளம த . மணவ ழா , ெவ க நா சா ப
தரேவ ய சிற பான ப ெபா ைள ேத ெச வதி தா கட த சில
மாத களாக இவ க ரமாக இ தன . நட க ேபாவ இ த வய
மாெப வ ழா. இ த வ ழாவ கல ெகா ள, உலெக கி இ அரச
ப தின வ இற க ேபாகி றன . தன வா நாள இ ப ெயா
ெப வ ழாைவ இ ெனா ைற பா வா தன
கிைட க ேபாவதி ைல எ பைத தி ப தி ப ெசா லி
ெகா தா ைம கிழா . எனேவ, தா க த ப ெபா ைள
மாம ன இளவரச கண ேநரமாவ க ெகா பா க ேவ
எ பத ெப ய சி எ ெகா டன .

எ தைனேயா ெபா க தயாராகி ெகா தன. ஆனா , ைம கிழா

ெப கவன ெச தி ெகா ப ஒ ெபா ள ம தா .
அர மைனய திதாக க ட ப மாள ைககைள ப றிய வ வர
ம றவ க ெத கிறேதா இ ைலேயா, ைம கிழா ந ெத .
ஏென றா , ம ைர அதிகமான ெகா ற கைள அ ப ைவ ப
இவ தாேன!

திய க மான தி ேபெரழிேலா எ ப ப வ வ ‘பா டர க ’. அரச

ல தின ம ஆ மகி கைல ட . அ இ த பா டர க ,
இளவரச மணவ ழா காக க ட ப கிற . ெபாதிய ெவ பன அ தர க
அைவ அ . அ க ண ப ெபா , அத பற ஒ ேபா
மைறயா . நா த ப ெபா பா டர க தி இட ெபற ேவ .
அத ெச யேவ ய எ ன எ பைத தா பல மாத களாக
சி தி ெகா தன .

மணம க ெபா கா கைள அ ள எறிய, ம ைரய வதிெய

ெபா ெனாள வச ேபா தி வ ழா. இ த வ ழாவ சி ம ன ஒ வ
த ப ெபா நிைனவ நி கேவ ெம றா , அ இயலாத கா ய
எ தா எ ேலா ெசா னா க . ஆனா , ைம கிழா வ டாம
ய சி ெச ெகா தா . ெச வ ைத வ ஆ ற கைலக
உ . ெச வ தி திைள ப மித க கைள, அைதவ ட அதிகமான
ெச வ ைத ெகா வத ல கவன ெபறைவ க யா . ஆனா ,
கைலய க க கைள அைசவ நி .

மன த , கன க அ ைம ப டவ . அவைன வழிய
வ வ எ ேபா எள . ைம கிழா பா டர க தி ைவ பத ஏ ற
ெபா ைள ஆய த ெச வ என வ தா . அ ேபா தா
அதிலி இ ெனா சி க ெத யவ த .

நட தி மண பா யநா இளவரச எ பைதவ ட மிக

த ைமயான , அவ க ெப எ இட ப றிய . இ த
மணவ ழா , உலகி உ ள கைல ெபா க அைன ைத
ெகா வ ெகா வ எ பைத எ ண யேபா தா ைம கிழா
ச ேற அவந ப ைக ஏ ப ட . அ த கைல ெபா கேளா நா
ஈ ெகா க யா எ எ ண ேசா றா .

அ ேபா ெபா ெகா ல அைவய இ த இைளஞ  காராள ’ ெசா னா ,

‘ வாச வைர வ வ கி வ ழ டா . அ த வழிய ேலேய காெல
ைவ நக ேவா .'’

“பா டர க வ இட ெபற ேபாவ , யவன கள மிக சிற த கைல

பைட பான  பாைவ வ ள 'தா . அ இ அைவய ேவ எ த
ெபா கவன ெபற யா ” எ ைம கிழா ேசா வைட தேபா
காராள ெசா னா ,  ‘யவன பாைவ வ ள ைக வ வ ள ெகா ைற
ந மா உ வா க .”

 ‘உ தியாக யா ” எ ெசா ன ைம கிழா , காராள ய ட ேக டா

 ‘ந யவன கள பாைவ வ ள ைக பா தி கிறாயா?”

“இ ைல ம னா.”

“அதனா தா எள தி ெசா லிவ டா .”

“ந க எ வட பா த க ம னா?”

“ேவ தன அர மைன வ இ ேபா யவன கள பாைவ

வள க தாேன க ண ப கி றன. அரசைவ மாட தி ட ஏ தி நி
அ த வள கைள கா பவ வய ேபா நி ப .”

ச ேற இைடெவள வ காராள ெசா னா ,  ‘அரசைவ ம டப ,

அர மைன மாட க என எ பா பழகிய ஒ கைல ெபா ,
அ தர கமான இட தி த கவன ைத ெப மா?”

காராள ய ேக வ , ைம கிழா வழிகா ட ெதாட கிய . அவ

ேம ெசா னா , “அ மணம க ல அர . அ ேக
க க ேதைவ ைம. அ காத அ பா ப ட ைம அ ;
காத ேள ட இ ெச ஒ ைம. அைத நா
கைலவ வா கலா .”

“எ ன ெச யலா எ கிறா ?”

“காம வள ெச ேவா .”

ெபா ெகா ல அைவய இ த அைனவ வய நி றன .  மிக

சிற பான சி தைன' என ைம கிழா ப ட .

அவ அ ெசா னா , “காம வள ம ேபாதா . நா

வழ கமாக ெச நாக வ ள இர ைட ேச ெச யேவ .
அ தா காம ஏ ப கன உ வ ெகா '’.

எ ேலா வாயைட ேபானா க . இர நாக க ப ன யப

ேமெல தைல ந ட, அத உ ச தைல சி ழிய வ ள கி
நா நாக கள நா க ஒ றாக ந ட, ட எ வ ெகா ட
நாக வ ள .

நாக ெகா காம கவ கிறா இைளஞ என நி ற ைம கிழா

ேக டா , “வயதி அ பவ தி ெப யவ க இ இ த அைவய ,
யா ேதா றாத சி தைன உன எ ப ேதா றிய ?”

ெம லிய சி ேபா காராள ெசா னா , ‘ அவ க வயதி அ பவ தி

தவ க . எனேவ, அ பவ தி க ெகா பா கி றன . அ பவ ,
அைடவதிலி ம ஏ ப வதி ைல; அைடயாததிலி ஏ ப கிற .
நா அைட திராத அ பவ தி க ெகா பா ேத .”

ைம கிழா வய ேபானா . அவன ெசா , அவைர மய கிய . பண க

ெதாட கின.

காம வ ள ைக எ ப ெச வ ? காம வ வ ெகா க மா?

அ கா சிவய ப டத , கன வய ப ட . வ மல தலி ெவள ேய
மண ேபால, மன த மல தலி உ நிக அ .

கனைவ க ெகா பா க நிைன ப அறியாைம. அ க

பா கேவ ய . எனேவ, த க எ ண க வாச
திற வழி ைறகைள ப றி சி தி கலானா காராள .
ச டக களா எ லா திைசகள இ ப க ப ேதாலி
ஓவ ய ைத வைரய ெதாட கினா . காத பரவச தி நி ஒ ெப ,
த வல ைகைய ப கவா ச ேற உய தி ப தி கிறா . அ த
உ ள ைகய தப கான அக இ கிற . இட ைகைய மா ேபா
அைண தப ைவ தி கிறா . அ த ைக, ஒ மலைர
ப ெகா கிற . அவள ேபரழகி மய கிய காதல , அவள
க பா தப மிக அ கமாக கிற கி நி கிறா .

காராள வைர த இ த ஓவ ய ைத பா தவ க , ச ேற ஏமா ற

ஏ ப ட . “இ த பட மிக அழகாக இ கிற . ஆனா , இதி எ ன
ைம இ கிற ?” என ேக டன .

“ஓவ ய ைத சிைலயா கினா தா இதி உ ள ைம ெத ” எ றா

காராள .

அவ வைர த ேபாலேவ, அழ உண ெகா ள சிைல

வ க ப ட . வல ைகய வள ஏ தி, இட ைகய மலைர மா ேபா
அைண நி றா அ த ெப . காத ேப ண வ அவள க த ேக
வய நி றா ஆ .
ெப எதி பா ட வ வா சிைலைய பா த ைம கிழா க
ச ேற வா ய , “அழகா இ கிற . ஆனா , ைம இ ைலேய!” எ றா .

காராள ெசா னா , “அவள ைகய இ அகலி வ ள ேக றி

பா க . ைம ல .”

அ த திய வ ள கி எ ெண ஊ றி வ ள ேக றின . த ட எ ய
ெதாட கிய . எ ேலா கவனமாக பா தன . வ ள கி ஒள , இ வ
க ன கள ப ெதறி பைத க க உ பா ைகய காராள
றினா , “ப ற ந நிழைல பா க .”

ப கவா ஏ தி நி ற வல ைகய தப எ ய ெதாட கிய , இ வ

நிழ க ஒ றி ேம ஒ றாக பட ஒ ைற நிழலாக ந டன. ஏ தி
நி வ ள கி உயர ைத நிழ க பட ேகாண ைத அ வள
லியமாக வ வைம தி தா காராள . அைத பா த அைனவ
ெம மற நி றன .

காராள ெசா னா , “அ தர க அைவய காம வ ள கி ட ஏ றிய

அவ க ஒள ய வழிேய நிழ கைரவ . தன நிழ எ என ப தறிய
யாத தவ , இர வ அவ கைள . காம , ஒள யா
அ ல... ஒள ஏ ப தி த இ தா மலர ெதாட .
ந மநிைலய இ எ ெண ெந பா மாறி ட வைத ேபால தா
த க இ உய ப றி எறிய... ஓ உய ரா ஒ வ .”

அைனவ வாயைட ேபானா க . காராள ெதாட தா ,   நிழைல,

இ கவன க .”

அதி சிய இ மளாதவ க , க கைள அகல திற தப

உ பா தன . த ட அைச ேபாெத லா ந கிட த நிழ க
அைச ெநள தப இ தன. இ க அைண ர உ வ கைள அைவ
நிைன ப தின. உ வ அைச க ஆ ெகா றாக ேதா ற ெதாட கின.
கன ஒ ெவா வ நிக ெகா த .

எவ ேபசி ெகா ளவ ைல. ஏற ைறய உைறநிைலைய அைட தன .

“கா பவ க கனைவ நிக வ தா கைல.”
காராள , தா ன ெசா ன ெசா கைள மன அைசேபா டப நி
ெகா தா .

ேப ச நி றி த ைம கிழா ேநர கழி ெசா னா , “இ த வ ள ,

என வா ைக கா பா றிய ; உன வா ைக அழி வ ட .”

அவ ெசா வத ெபா யா யவ ைல.  எ ன தவறிைழ தா

காராள ?' என, ம றவ க சி தி கலாய ன .

ைம கிழா ெசா னா , “மிக சிற த ப ெபா ைள ெகா ெச ேவ

எ ற என வா ைக, இ த சிைல கா பா றிவ ட . ஆனா ,
அ பவமி லாதவ எ ற உன வா ைக இ ெபா யா கிவ ட .”

அர க , சி பா நிர ப ய . காராள , ச ேற தைலவண கி நி றா . இ த

சிைலய சிற , வல ைகய ஏ தி நி வள க ; இட ைகய
ப தி மல தா . ஆனா , அ யா க படவ ைல. யா
அைத ெபா ப தி பா கவ ைல. ெப பைட ைப உ வா
கைலஞ ஏமா றேம மி . காராள அ ேவ மி சிய . ஆனா
யாேர ஒ வ க அ த சிற ைப க டறி எ ற ந ப ைக
அவ இ த .
அக மகி பாரா னா ைம கிழா .   ெம ேக பண ைய வ ைரவ
க '' எ உ சாகமாக ெசா லி ெச றா . ேவைலக ன
ேவகமாக நட தன.

இ த நிைலய தா ம ைரய லி ெசவ ய ஓைல ெகா வ தா .

 ெகா ற கைள அைழ ெகா உடேன வரேவ ' எ .

ஐ ப ெகா ற கேளா இளம த ம நா ற ப வதாக வாய .

காராள ெச ெகா காம வ ள கி பண க வைடய,
இ ஒ வார கால ஆ . ஆனா , நாைள தன மக
ெவ ைகேயா ேபானா ந றாக இ கா . ஏதாவ ப ெபா
ெகா ேபாக ேவ ேம என எ ண னா ைம கிழா . ஒ
ப படவ ைல. தன வ இ லாத ெபா ைள ெகா வ வைத மன
ஏ கவ ைல. ‘ச , வ ய பா கலா ’ என ெச தா .

ம நா அதிகாைல, மைலய வார தி உ ள தன நில தி வ ைள சைல

பா க ேற உழவ ெச றா . கா டா றி அ கைரய இ த
அவன வ ைளநில . இர க மைழ ெப தி த . கா டா றி ெவ ள
கைர ர ஓ ய க ேவ . இ ேபா ச ேற ைற தி த .
ஆனா ஆ ைற கட க யா . கைரய நி
பா ெகா தா . அ வர ப ட ெப மர தி ப தி கைரய
இ த பாைறய இ கி ெச கி நி ற . அைத பா ெகா த
அவன க க , மர தி ேம ஈர தி ந கியப அம தி த
இர சி உய ன க ெத தன.

அ கி ெச உ பா தா . அைவ எ ன உய ன என
ல படவ ைல. இத இவ ைற ேபா ற ஒ ைற பா ததி ைல.
அைவ ஈர ந கியப இ தன. பா கேவ மிக கவைலயாக
இ த . அைவ இர ழ ைதகைள ேபால க களா மிர
பா ெகா தன. ந ேபா , அவ ைற ெப அ ச ெகா ள
ெச த . அவ றா சிறி நகர யவ ைல. ச ேற நக தா ந வ
ந வ வ ஆப இ த .

உழவ , அ கி ெச அவ ைற கா பா றலா என எ ண னா .
ஆனா , அ கி ெச றா க வ ேமா எ ற அ ச வ த . அைவ
ெகா ய ந சாக இ தா எ ன ெச ய ? எனேவ, இற கி ேபா
ப க ேவ டா . அைவயாக கைர ஏ வைத ேபால ஒ ெப ய
க ைடைய எ கைர அைவ இ ெகா இைடய பால
அைம தா . ஆனா அைவேயா, அ ச தி ந கியப சிறி நகராம
அ ப ேய ஒ ேபா நி றன.

ண ந இற கி, அவ றி அ கி ெச றா . அைவ இர
பய ப மின. அவ ைற ப ெகா கைர வ தா . அைவ ஒ
ெச யாம அ ப ேய இ தன. வ சி திர வ வ தா கிய வ ல ைக அவ
ந ட ேநர பா ெகா ேட இ தா .

தைலவ ைம கிழா ட ெகா ேபா ெகா ேபா என

ெச , கிழா மாள ைக வ தா . அவேரா மகைன,
ெகா ற க ட ம ைர அ பண ய ஈ ப தா . வா
ெசா ல வ த பாண ட ஒ , அ கா தி த .

மாள ைகய உ ேள வ த உழவ , “இ த ைமயான வ ல ைக

பா க ” எ ெசா லி, அவ ைற ெவள ேய எ க ய றா .

அைவ உழவைனவ ெவள ேய வராம அவன ஆைட ஒ கி

ப மின. அவ , இ ைப ப இ ெவள ேய வ டா . வ டவ வ
க களா மிர மிர வ ழி தன. ைம கிழா உட இ த
அைனவ இ த வல ைக உ பா ெகா தன . யா இத
இவ ைற பா ததி ைல. இைவ எ ன வைக வ ல என,
ஆ ெகா வ ள க ைத அள ெகா தன . ச த ள நி ற
பாண ட தி திேயா ஒ வ எ பா தப ெசா னா , “இ
பற நா ெத வவா ெசா வல . ெப மைழய அ ,
தைர வ ேச தி கிற .”

பாணன ர , வ ய ைப ஏ ப திய . அவ றி மதான வ ய இ

அதிகமான . அ வைர த ள நி பா ெகா த ைம கிழா ,
இ ேபா அ கி வ அவ ைற ெதா கினா . அைவ அ சி
மிர டன.

ற படேவ ய ேநர வ வ டைத நிைன ப த, அவைர ேத வ தா

இளம த . த ைதய ைகய ைமயான வ ல க இ பைத
பா தா . அைவ எ ன வல என அவ யவ ைல. அவ றி
ேதா ற , ச ேற அ வ ைப ஏ ப வ ேபா இ த .

ைம கிழா ெசா னா , “மகேன ந எ ெச லேவ ய

ப ெபா க தாமாக வ ேச தி கி றன.”

“இவ ைறயா… அ வ ெகா ட இ த வல கைளயா எ ெச ல

ெசா கிற க ?”
  ஆ . பா ய ேவ த நிமி த பா பதி மி த ந ப ைக ளவ .
இளவரசன மணவ ழாவ ேபா பற நா ெத வவா வல
ம ைர வ ேச வைத மிக ந ல நிமி தமாக நிைன பா . எவரா
ெகா க யாத ப ெபா ைள இ தைன மாத களாக ேத கிட ேதா
அ லவா? இேதா உ ய ேநர தி தானாக வ ேச தி கி றன. இவ ைற
ந ெகா ெச . இ வார க கழி , மணவ ழா காம வ ள ேகா
நா வ ேச கிேற .”

றி இ த அைனவ வாயைட ேபானா க . ைம கிழா ரலி

இ த உ சாக இளம தைன ெதா றிய .

இர ைட திைரக இ ெச ஐ ெப வ க ,
ம ைரய லி வ தி தன. அவ றி ெகா ற க ஏறி அம தன .
அவ க இைடய ச ரவ வ மிர சி வ லகாம அைவ
இ தன. ஆலாைவ யப ம ைர ேநா கி ற ப டா இளம த .

ெவ க நா ம னன வளாக வ இ ேவ ேப சாக இ த .
ேவ தைன வ ய கைவ ப ெபா கேளா மக , இளவரசைன
வ ய கைவ ப ெபா ேளா த ைத ம ைர ைழய உ ளன .
இ ெவ க நா ந ல பலைன த என க தின .

ைம கிழாைர பா பாட வ த பாண க , பாடாமேலேய

ெப ெபா ைள ப சாக ெப றன . “ந க ெசா ன ெச தி
ஏ ப தியைதவ ட ெப மகி ைவ உ க பாடலா ஏ ப திவ ட
யா ” எ றியப ைம கிழா அ ள வழ கினா .

அவ க , அைவ ந கி ெவள ேயறின . க தி கவைலய ேரைக

பட தி த . அ ைறய பக ெவ க நா எ ைலைய
கட தன . ேப ச ற ெந பகலாக அ இ த .

ந டெபா பற இள பாணைன பா த பாண ேக டா ,

  பற நா ெத வவா வல தைர வ ேச தைத ப றி எ ன
நிைன கிறா ?”

  பா , இன தன ஆ றைல இழ க ெதாட வா .”

பதி ேக ட த பாண , ச ேற அைமதிேயா நட தா .

“ந க எ ன நிைன கிற க ?” என ேக ட இள பாணன ேக வ

த பாண ெசா னா ,

  இற கி அ க ேபாகிறா ேவ பா .”

- பற ப ர ஒலி ...

வர க நாயக ேவ பா - 22
ம ைர ேகா ைடய ேம வாசைல ேநா கி ய கதி க தகதக
இற கி ெகா தன. வா கிய ஒள ைய அைதவ ட ேவகமாக ெவள ய
உமி தன கத க . அ த ெந கத க க ெபா னாலான
ெகா டைவ. அவ றி மி கள ேம மண க க ெபாதி தி தன.
ப ைச நிற ெப க ஒ த ைன ேநா கிவ த ெச ம ச நிற ஒள ைய,
ட தி உ வா கி க கி ெவள ேய றிய . அ வய ந
வ ெதறி பைத ேபால, ெபா சி வ சிதறின ெச யன
ஒள கதி க .

ெபா மைற ன ேகா ைட ைழ தா தா உ . அத

ப ன , கத கைள திற கைவ ப எள அ ல. காவ வர கள க ைம
இ ப இ கிய . பக ெபா தி பதா நாழிைக த ,
நாழிைக கண க நிைலமாட தி மண ேயாைசைய எ வா . அ த ஓைச
ேக ட ெந கத கள த கைள யாைனைய ெகா கி
ெச வ . அத ப , ம நா காைல ம யாைனைய ெகா வ ேத
த கைள வ ல வ .

ேகா ைடய கத க ட ப ட ப அவ ைற திற கைவ பெத லா

இயலாத ெசய . அைத உண ேத வ ைர பயண தா ெசவ ய . அவ
திைரதா னா ேபா ெகா த . அைத அ இளம தன
திைர. ெதாட ச ெதாைலவ ஐ வ க வ தன. இளம த
சி வயதி பா த ம ைரைய இ ேபா ம பா க ேபாகிறா .
ெதாைலவ ேலேய ேகா ைட வ ெத ய ெதாட கிய . ம ைரைய அைட
நி ற ெச ெபா நிற தாலான ெந ேகா ைட. அத ப ர மா ட ைத
பா வா ப ள தப வ ெகா தன . ேகா ைட வாய லி வ
அவ க நி ேபா ைமயாக இ வ ட . ெந கத க
அைட ப தன. த ப த கள ெவள ச தி ெபா மி னய .

ேம வாசலி தளபதிைய அைழ வர ெசா லி, ெப ரலி க தினா

ெசவ ய . ேகா ைட வாய லி ேம மாட தி நி றி த காவல க வய
பா தன . வ கிறவ க ேகா ைட கத கைள திற க ெசா லி
ைறய வா க . ஆனா , இவேனா தளபதிைய அைழ வர ெசா லி
ஆைண ப ற ப கிறா . வ தி பவ ம ைரய நி வாக ைத ந
அறி ளா எ பைத அவன ரேல ெசா கிற . ம ெசா றாம
தளபதிைய அைழ க ேபானா க .

இளம த க ண ைம காம பா ெகா தா . யாைனய ம

வர அம ெகா ைய தா தாம உ ைழய ய அள
உயர ெகா ட ேகா ைட வாய . கா காவ ண அைட ப
அ த ெந கத கள ெபா சி தா எ வள ேவைல பா க .
மி கள ேம கா பதி மய ஒ நி கிற . அத ேதாைக ஒ
பாதி வ தி க, இட றமாக தி ப வாய லி நி பவ கைள
பா ெகா கிற மய . எ ன அழகான ேவைல பா . இ த
கத க க எ வள ப க . ஒேர ஒ ப ெபா ைள உ வா க
நம பல மாத க ஆகி றன. ஆனா , வாய கத கள ேலேய எ வள
ேவைல பா க .

இளம தன மனதி எ ண க ஓ ெகா தேபா , ேம மாட தி

வ நி ற ேம வாச தளபதி மாைரயன ட , தா க யா என ெசவ ய
ெசா லி தா . ‘க மான பண அைழ வர ப
ெகா ற கைள உடன யாக உ ேள அ ப ேவ . அர மைனய
பண க இர பகலாக நட கி றன. இவ கைள நாைள பக வைர ெவள ய
நி தினா , நா த க ப வ ேவா ’ எ பைத உண தா
மாைரய . ஆனா , ேகா ைட தளபதிய உ தர இ லாம
ெந கதைவ திற க இயலா . உடன யாக அவைர காண வ ைர தா .
உட இ வர க ெச றன .

ம ைர ேகா ைடய நா வாச க , வாச ஒ வ என நா

வாய தளபதிக இ கி றன . இவ க அைனவ ேகா ைட
தளபதி க ப டவ க . மாைலய ேகா ைட கத க ட ப ட
ப ேகா ைட தளபதி உ தர இ லாம அவ ைற ம திற க
யா . பகலி இ த ெந கதைவ ைமயாக திற
அதிகார அவ டேம இ த . கதவ கீ ற தி மன த க வ ேபாக
ஏ றதாக சிறிய அளவ உ ள ‘ப ைள கத கைள’ திற
அதிகார தா வாய தளபதிக உ .

ம ைரய ேகா ைட தளபதி சாகைலவ . வர த திர ெபய

எ தவ . அவ ேகா ைடய எ த திைசய இ பா
எ பைத, கீ நிைலய இ அதிகா களா க டறி வட யா .
அ இ த வ ழா கால தி அவைன க டறிவ எள அ ல.

மாைரய எ ன ெச வ எ யவ ைல. மாைலய கிழ

வாசலி சாகைலவைன பா ததாக ஒ வ றினா . இ கி கிழ
வாச ெச வ மிக க ன , நக வ வ ழா ேகால
வ ட . யவன க இ றிர வ இற க ேபாகிறா க . வண க
வதிகள எ வ ழ இட இ ைல. எ ெப திர ட . திைரைய
வர ெச ல யா . ட ெந சலி சி கினா கிழ வாசைல
அைட ேன வ வ . எ ன ெச வ எ ெத யாம
ழ ப ேபா நி றா மாைரய . அவனா நி க யவ ைல;
நகர யவ ைல.

ேயாசி தப ேய ட ைறவான ெத ற வதிய ைழ தா . அ த வதி

தி இட தி இ திைரக ட ப ட ேத ஒ க ண ப ட .
னா நா ப னா நா மாக எ திைர வர க ஈ ைய
ஏ தியப ெச ெகா தன . ேபா ெகா ப அரசி உய
அ வல எ ப த . யாராக இ எ பைத அறி ெகா ள
வ ைர ெச றா . அவ அரசா க தி கள சிய தைலவ , ‘ெவ ள
ெகா டா ’. இ த ேபரரசி ெச வ ைத க கா மாமன த .

அவைர க ட திைரையவ இற கி வண கினா . ேம வாய

தளபதிைய பா த ட அைடயாள க டா அவ . எ ன எ
வ சா க, ழைல வ ள கி ெசா னா மாைரய . எ த ஒ ைற
கா ெகா ேக ப எ வள ஆப தான எ ப , ேக ட ப தா
. ெவ ள ெகா டா நிைலைம அ ேவ. அவைர ேபா ற உய ய
இட தி இ பவ கள கவன ஓ இ க வ த ப , அத
த கா ெபா இய பாக அவ கைளேய வ ேச கிற .

ெவ ள ெகா டா ேபா ேவைல ேக, ேகா ைட தளபதிைய

க டறி ேவைல வ நி ற . எ ன ெச யலா எ சி தி தா .
ேதேரா தி ப பா தா . அவ உ தர கிைட காததா ேத
அைசவ நி ற . அ கி ச ேற இைள பாறியப நி றா மாைரய

“இ த ெப ட தி ந எ ேபா க டறிவா . இர வ
ேத ெகா ேட இ க ேவ யதாகிவ . என ேத வ
உ கா ” எ றா .

ச ேற தய க ட ேத ஏறி அவ எதி ஒ கி
உ கா தா . ேத ற ப ட . ெச திைர வர கைள
க ட ட தானாக வ லகி இட ெகா த .

ெத ற சாைலய இ கிழ கமாக உ வதி

தி பய திைக ேபானா ேதேரா . ட ைத வ ல கி
ேத வழிைய அைம க மா எ ப ஐயேம. னா ெச
திைரவர க நா வ ஓைச எ ப யப ெச றன . ஆனா , ேத
நக மிக ெம வாக தா இ த .

மாைரயன க கள இ மிர சி அகலவ ைல. “இ ேபாேத இ ப

எ றா மணவ ழா ெதாட க இ இ வார கால இ கிறேத, ம ைர
எ ப தா ?” எ றா .

ேத இ ைகைய வ அைட உ கா தி த அ த அக ட
மன த , வாய ெவ றிைல ெம றப , “மணவ ழா எ றா ம ைர
தா கிய . ஆனா , இ ெவ மணவ ழா ம அ லேவ?” எ
ெசா லி நி தி ெகா டா . மாைரய யவ ைல.

ஆனா , அவ ட வள க ேக த தி அவ இ ைல. அதனா

அட கமாக அவர க பா தா . அவன பா ைவய ெபா த .
வய ெபா மி ஏ ப வ த . ந ட ஒலிேயா ஏ ப வ டா . ெப
ச தி த வய ச ேற உ வா கி இற கிய . இர உண
வ கிறா . ஆனா , தன அத கான வா இ பதாக
ெத யவ ைல எ மாைரய நிைன தேபா , ெவ ள ெகா டா தன
ெந ைட இட ைகயா அ தி தடவ யப , “எ லா இ வா
வ த ” எ வர கள சி கிய மாைலைய ெதா
தடவ ெகா ேட ெசா னா .

“ெகா ைக இ ேபா யவன ேதச தி கன ெபா ளாக மாறிவ ட .

ேசரன மிள இைணயான வண க ேபா எ மி ைல எ ற நிைல
உைட வ ட . மிள யவன வண க தி இைணயான இட ைத
ப தன. அ தா ேந வைர இ த நிைல. ஆனா , இ த தி மண
வண க நிக நிைலைய உைட பா யைன த நிைல
ெகா வ ள .

பா ய இளவரச ெபாதியெவ ப மண க ேபாவ இ ெனா

ேவ த மகளாக இ தி தா , இ த தி மண இ நா கள
தி வ ழாவாக தா இ தி . ஆனா , இ அ ப அ ல. இ த
வய ெப வ ழாவாக இ மாறி ேபான . கடைல கா ைற அறி
இ த வ ெய வண க ெச ெகா பவ க றிய ப
வண க க . அவ க த க எ ‘சா க ’ எ ற அைம ைப
ைவ ளன . ேபரர கைள வ ெச வ தி நாயகனாக சா க
அைம ப தைலவ இ கிறா . அ த தைலவைன ‘ கட வ ’
எ ற ெப ெபய ெகா அைழ கி றன . அ த கட வன
மக தா ம ைரய இளவரசைன மண க ேபாகிறவ . அவள ெபய
‘ெபா ைவ’.

ஓ வறியா அைலகடலி பா மர க ைவைக கைர ேநா கிேய வலைச

வ ெகா கி றன. கட பர எ மித கிட நாவா க
இ ேபா ெகா ைக ைறய ந ர இற கிவ டன. இ ப ஒ த தி
இ த ம ண இ வைர எ த ேபரர கிைட கவ ைல. இ த
தி மண பா ய ேபரர கட வண க தி த நிைலைய ெப றைத
பைறசா அரசிய நிக . இதனா , இ த ேபரர காண ேபாவேதா
கைர ர ெச வ ெசழி .

த இர மக கைள கட யலி இழ தவ கட வ .
அவன ஒேர மக ெபா ைவ இ ேபா ம ைர மணமகளாக
வர ேபாகிறா . உலெக இ வண க தா நிர பப ட ெப ெச வ
ெந ப தா பா யன க ல வ ேசர ள .

ெபா ச கர க ட ப ட சா கள வ க , ம ைரய ெப ேத
சாைலகள தட பதி க இ கி றன. ெபா வ யலி திணற ேபாகிற இ த
மாம ைர. யவன த சாவக வைர க டறிய ப ட அதிசிற த கைல
பைட க இ த நக ெந வதி எ நி மிள ர ேபாகி றன.

வண க சா கள வைரவ லா ெச வ ைதவ ட இ த ேபரரேச

ெசழி மி க எ பைத கா ட ேவ ய ேதைவ ந ேபரரச
ஏ ப ள . எனேவ, அரசா க க ல தி வ கிட ெச வ
எ லா ம ைரய வதிகள அ ள வச பட உ ளன.

இ த இ வ இைண இ த ேவைளைய மி த கவன ேதா

பய ப த களமிற கிவ டன யவன க . ேபரரச லேசகர
பா யைன கட வைன ஒ ேசர திைக ப ஆ த
அவ க தயாராகிவ டன . இ த மணவ ழா கான ப ெபா கைள க ப
நிைறய எ வ ளன . யவன ேதற ம ேம ஆ திறள மர படகி
கைர வ ேச த எ ெச தி.

இ த தி மண தி வழியாக யவன க ஒ ெச தி ெதள வாக

ெசா ல ப வ ட . அவ க அைத ெகா டா க . இன யவன
அரச க இ த நாவல தவ த சிற ைப பா ய ேக ெச வா க .
அத அறி றிக ெதாட கிவ டன.

இ ெசா ல எ வளேவா இ கி றன. ம ைர வ ழா கள நகர . இ த

மாநக ம ண வ ழா கள ஏ ற ப தப
ைகயா தா சா ப நிற ெகா ளேதா எ நா
பலேநர நிைன த உ . ஆனா , இ ேபா
நைடெபற ேபா இ த மணவ ழாதா அத உ ச . இ த
உ ச ைத ம ைர இன எ த கால தி எ என ெத யா .
இ ந ளர பற வ பைன கான ெபா கைள ம
யவன க நகர தி வண க வதி ெகா வர உ ளன . அைத
வா க தா ம க ெப ஆ வ ேதா திர ளன . தி மண ைத
ன எ லா ப க அல கார தயாராகி வ கி றன.
யவன கேள அல கார ெபா ள அைடயாளமாகிவ டா க .
ேகா ைடய கிழ வாச ெவள ற தி இ காத ெதாைலவ
இ கிற யவன ேச . இ மாைலதா ெகா ைகய இ ெபா க
எ லா அ வ ேச தன. அதி வ பைன கான ெபா கைள ம
தன ேய ப ெத , ந ளர ப ன வண க வதி
ெகா வ வா க . எனேவ, இரவ பதிைன தா
நாழிைகய ேபா ேகா ைடய கிழ வாச திற க இ கிற . அ ேபா
ேகா ைட தளபதி சாகைலவ அ கி பா . அ வைர அவ எ கி பா
எ ப தா ேக வ .”

அவ ெசா லியைத மாைரய வா பள ேக ெகா வ தா . ேத

கிழ ப கமாகேவா, வண க வதிய ப கமாகேவா ெச லாம வட
திைசய தன த மாள ைகைய ேநா கி ேபான . இ த ப க எத
ேபாகிற எ ப அவ வள கவ ைல. அவ ட வள க ேக க
யாம பா தப வ ெகா தா .

மாள ைகய வாசலி வ நி ற ேத . னா இ த திைர வர

ஒ வ , ேவகமாக வ அவ ேதைர வ இற க ைக ப நி றா .
ெதாட மாைரய இற கினா . மாள ைக, அல கார தா மி னய .
எ தப க ஏ ற ப க சிமி யப இ தன. ெவ ள ெகா டா
வ தைத அறி உ ள த இள ெப க இ வ ஓேடா வ , அவர
ைக ப றி வாச ப கட உ ேள அைழ ெச றன .

மாைரய னைறய அமரைவ க ப டா . ப திைர சீைலக

கா றி அைச தப இ க, க க இ ம மாக ந வ மைற தன.
இளம ச நிற தி ஒள தப தி வள ப எ ேபா ஒ ெச நிற
கல தி . இய ைக எ த ஓ அழைக ைமெகா ள அத
வள ப அட வ ண கிற . திைர சீைலகள வள ப அட வ ண
க க மைற மைற ெத ெகா தன. காம கிழ திக
ப றிய ெசா ேலாவ ய கைள ெபா யா கின அ த க க . எ த
ெசா லா இ த அழைக ெசா லிவ ட யா எ மாைரய
ேதா றிய .

ேகா ைடய ேம மாட திலி இர க ெவள ற இ ைள

ெவறி பா பழகிய அவன க க , மி ஒள வ ள கி
ெபா க க மித ேபாவைத பா த மாறி ெகா தன.

 இ த ேபரழகிகள டமி ெவ ள ெகா டா ம வ அத ப நா

தளபதிைய ேத ப பத வ வ ’ எ அவ மனதி
நிைன ெகா தேபா யாைன க தறிய தைலவ
சாகைலவ எ திய ஓைலைய, ெப ெணா தி ெகா வ ெகா தா .
ஓைலைய வா கி ப த மாைரய அதி ேபானா .

“ேகா ைட தளபதி இ தானா?”

‘ றி த நாழிைக எ லாவ ைற ச யாக ெச க ேவ

எ ேகா ைட தளபதி அ க ெசா வ இைத தானா?’ - ேக வ ேயா
அ த இட வ ந கினா .

ேகா ைட ேம வாசலி ெவள ற அவ க கா தி தன . ெசவ ய

ச ேற ெபா ைமய ழ தி தா . இளம த அ வய பா க
நிைறயேவ இ தன. அகழிய தைலக ெத கிறதா எ ேவ ைக
பா ெகா தன ம ண டாள க . தாமைர ெமா க ஆ ப
மல க ந எ நிைற தி தன. ெபா ந ள ரைவ
ெந கி ெகா த .

ேகா ைட தளபதிய ட வா கிய ஓைலைய க தறிய தைலவ

அ ல கீ ரன ட ெகா வ தா மாைரய . அ ல கீ ர வய
அ பைத கட தி . யாைனகள ண கா பதி இவ இைண
யா இ ைல. அ த வயதான ெப யவைர எ ப னா மாைரய . ‘ந ளர
வ எ வைத ட ம ன கலா . ஆனா , எ தவன ட எ ைத
கா ப க ெசா பவ ம ன ேப கிைடயா ’ எ ல ப யப ேய
ஓைலைய வா கி ப தா .

அவ வ த ேகாப அளேவ இ ைல.

“இ இ பைவ எ லா பாசைறய இ இளவய யாைனக எ

நிைன தாயா? ஐ ப வயைத கட த யாைன கைள தா க தறி
ெகா வ கிேறா . இவ ைற ந க ெசா ேபாெத லா ேவைலவா க
யா . அ இர நிைல உண க
ெகா க ப ள . ஒ பார நா ஆடக அ சி அைர
ப எ ெண ப பல ெவ ல ப பல உ கல
ெகா ேளா . வய றார உ வ அய தி கி றன. இ ேபா
அவ ைற எ ப ேவைல வா வ இயலாத ெசய ம ம ;
ஆப தான ட.”

மாைரய எ ன பதி ெசா வ எ ேற ெத யவ ைல. ஆனா , அவசர

ேவைல காக அைழ வர ப டவ க ேகா ைட ெவள ேய கா தி
கிறா க . அவ கைள எ ப யாவ உ ேள அ மதி க ேவ . அத காக
ெதாட ேவ னா .

“ேகா ைட தளபதி எ ேக?’’ எ ேக டா அ ல கீ ர .

மாைரய பதி ெசா னா .

“அவசர அவனா எ வ உ னட ஓைல ெகா க

யவ ைல அ லவா? யாைனைய ம உடேன எ எ றா எ ன
ெபா ?”

இத எ ன பதி ெசா வ எ ெத யவ ைல. ஆனா , ெப யவ

ேக வ ெபா தமான எ ேதா றிய .

ப ர ைன வ நி ப மாைரய னா நாைள வ சா க ப டா ,
அவ தா பதி ெசா லேவ ய . எனேவ, அவ அ த
இட ைதவ அைசவதாக இ ைல. ெப யவ அ ல கீ ர ேவ வழி
இ ைல. ந ட ேநர கழி யாைனைய எ ப பாக உ தரவ டா .

மாைரய த ட வ த வர கேளா ெவள ய கா தி தா . சிறி

ேநர தி யாைன ெவள ேயறி வ த . ெபா ந ள ரைவ கட த . தன
கா ெப வ ரலா அத ைடய காதி ப ப க ைத ஊ றி உ தினா
பாக . ஆனா , அ ெம ளேவ னக ெச ற .

ப கவா திைரய இ தப ேய பாகைன பா மாைரய

ெசா னா , “இ த ேவக தி நட தா , வாசைல அைடவத
வ வ . ேவகமாக நட .”

பாக ெசா னா ... “என ெதாைட ந க ைத ந உணர மா டா . யாைன

மிக ேமாசமான வய ஐ ப . இளைம ைம ந வ இ ப .
அ எ ன நிைன கிற எ பைத நா கண க யா . இ த வய ைடய
யாைன நிைல ண ெகா , ந ளர எ வ ஆப ைத வ ைல
வா வைத ேபா ற . இ வைர இ லாத ெசயைல இ இ ேபா
ெவள ப தி ெகா கிற .”

“ஒ காக தாேன ேபா ெகா கிற . இதி எ ன சி க ?”

“எ ப யதிலி தி ைகைய த த தி றியப ேய வ வைத

பா தரா? த த தி அ ெகா அ த ைத என அ ெதாைடய
உணர கிற .”

மாைரய ச ேற அதி பா தா .

“என ெசா ல ப ட உ தரைவ நா நிைறேவ றி ெகா கிேற .

ஆனா , என உ தரைவ யாைன எ த கண ம கலா .”
மாைரய திைரைய ேவக ப தி னா நக தா . ந ள ரவ
மண ேயாைசைய நாழிைக கண க எ ப னா . ேகா ைடய கிழ
வாய லி ர க ழ க ெதாட கின. வண கவதிய ம கள ஆரவார
எ எதிெராலி த .

யாைன, ேகா ைடய ேம வாச க ைடைய கி எ த .

அ ப ேய வல ற தி வத காக இட பாத ைனயா இட பாக காதி
அ ைய ெம ள த னா பாக . அ அைச தி பய .

மாைரய மகி சிேயா கதைவ திற க உ தரவ டா . வர க

ெந கதைவ இ திற தன . இளம த திைரையவ இற கி தன
ஆலாைவ ப தப ம ைர ைழ தா . வ க ஐ
ஒ ெவா றாக உ ைழ தன. கைடசி வ ய உ கா தி
பவ க கிைடய மர ச டக தா ஆன ஒ இ பைத பா த
காவ வரெனா வ ேக டா .

“எ ன அ ?”

“ெத வவா வல ’’ எ றா ஒ வ .

இ ெனா வ , “ேதவா வல ’’ எ றா .

காவ வர அவ ெசா வ யவ ைல.

“எ ன ெபய ெசா கிற க ?” எ ம ேக டா .

“ேதவா ” எ றா இ ெனா வ .

ேகா ைட ைழ த அைவ இர மிர பா க கைள

உ ன. எ ேலா உ ைழ த உ சாக தி இ தன .

மாைரய ெப வ டா .

பாக உ ந க பல மட அதிகமான . க ைடைய கிய

ப அ அைமதியாக நட ெகா ேட இ த . அவன கா க இ
கா க அ ய அைன உ தர கைள ெகா வ டன. அ
எைத ெபா ப தாம ெச ெகா ேட இ த . அ த ெப
த அத த த கள ேம வாகாக உ கா தி த . தி ைகைய
வல ற இட ற ைமயாக வசி நட த . பாக ந கினா .

“இ ேநர ேகா ைடய கிழ வாச யவன ெபா கைள

ெகா வ தி ப ’ எ எ ண யப ேய ெந கதைவ ட
உ தரவ வ டா மாைரய . வர க கதைவ இ அைட தன .
த ைய ெபா த ெசா வத காக மாைரய தி ப பா தா .
த ைய ம தப யாைன இட ற உ ேள ேபா ெகா த .
த ைய ெகா கதைவ டாம அைத எ ெகா ஏ உ ேள
ேபாகிற எ பதறிய மாைரய அைத ேநா கி திைரய வ ைர தா .

வல ற ேபான வ ய இ த ேதவா க ெவள ச ைத பா க

யாம க சி ப கின. கிழ வாசலி வழிேய ெப
உ சாக ேதா யவன வ க உ ைழ தன. தன உ தரைவ ம
யாைன எ ன ெச ய ேபாகிற என ெத யாம பாக
பைதபைத ெகா தேபா , யாைன ப னாலி வ ைர வ த
மாைரய ச எதி பாராம கி டா . அதி த பாகன க
ேநேர ஓ கிய தி ைக வ ெச ற !

- பற ப ர ஒலி ...
வர க நாயக ேவ பா - 23

உ ளைற ஒ றி ப தி த இளம த க வ ழி தேபா , வ

ெந ேநரமாகிய த . அவ அைழ வ த ெகா ற க ேவைலக
ஒ க ப , அவ க த க ய இட ெச வ டன . த ைன
அைழ வ த ெசவ ய எ ேக என ேத யப ெவள ேய வ தா
இளம த . அவன க க வய ப கின. தாமைர ெமா ேபால
அ க காக வ நி திய மாள ைகக , கதிரவன ஒள ப
ெவ ப ேபா ஒள ெகா தன. வ ய நி ற அவன ேக
வ ேதா ெதா டா ெசவ ய .
“இ த ப திய ெப மாள ைகக க எ ப ப ளன. க டட
ேவைலக எ லா வ டன. மர ேவைல பா க ஓவ ய
பண க தா நட கி றன. மாள ைக ப ற திதாக
உ வா க ப ள ேதா ட தி , ஒ சில பண க நைடபாைத,
வ ேபா ற சி சி ேவைலக தா மி சமி கி றன. நா
அைழ வ த ெகா ற கைள அ அ ப யாகிவ ட ” எ றா ெசவ ய .

மைல ப இ மளாம ேக ெகா தா இளம த .

ேம மாட தி ெவள ற வள ப , கட அைலகள வைள க ழ
ெபா கியப இ தன. அைத பா தப ேக டா , “எ ப இ வள
கமாக வ வைம க த ?”

ெசவ ய ெசா னா ... “அைலக ெபா கட ேபா மாட தி

வள க வ வைம க ப பத காரண , உ ள மாள ைகய
ெமா த வ வ சி ப ேபா ற . சி ப இ
ஆதி இ தாேன ெவ ெகா ?”

யாம வ ழி தா இளம த .

“இ தா மணம கள ப ள யைற. இ த ேபரரசி வ ச ெகா ேவ ப

மலர ேவ ய மாள ைக.”

அைச றா க க தி ப ம தன.

“வா க உ ேள ேபா பா ேபா ’’ என ெசா லி மாள ைக

அைழ ெச றா ெசவ ய .

உ ேள மகதநா வ ைனஞ க ெந கத கைள இைழ ெபா

பண ைய ெச ெகா தா க .

கா எ ண ய மர க மித ெகா தன. ச தன தி

வாசைன மாள ைக ைழ னேர இளம தன கி ஏறிய .
உ ைழ த இளம த , வ வ வாசைனய வ ண தி
நிைலமற நி றா .

ெப வ டவ வ ஒ ப க நி ெகா தன. கள
ம க ேவைல பா க இைண ெசா ல யாதைவ. அ த
 கள ேம வ மாட இ த . மாட தி ேம ைர வ
ஓவ ய த ட ப த . இர ேநர வான . நில
ஒள ெகா க, எ வ ம க மி ன ெகா கா சி
அதி இ த . அ ணா பா தப ேம ைரய வ ட ைத
ேநா கினா .

“ஓவ ய க , ேவைலைய வ டா க . ஆனா , றி ெகா த

அ வ வ பா  ச ' என ெசா னா தா சார ைத ப க .
இ ந பக அவ வ வ வா ” எ ெசா லியப , “வா க
இ ெனா ப ள யைற ” எ அைழ தா ெசவ ய .

“இ ெனா ப ள யைறயா?”

“ஆ , இ கா கால ப ள யைற. கீ நிைலய அைம க ப ள . அட த

க மரேவைலக இதி அதிக . இ ெனா ேவன கால
ப ள யைற. அ ேம மாட தி க ட ப ள . ைவைகய கா எ லா
திைசகள லி உ ைழவைத ேபால வ வைம க ப ” எ
ெசா லியப அ அைழ ெச றா . அ ேவைலக
நட ெகா தன. ேவைலெச பவ க யவன த ச க . ேவன கால
ெவ ைகைய காதலி கவசமாக மா வ ைதைய
ெச ெகா தன . வ தவ தமான ைக க வ கைள ைவ
பண யா றின . இளம த க கைள எ ஓடவ டா . அ ெந கமாக
அைம க படாம வ லகி நி க , சாளர திலி த னய ப ேல
வ த வ ெச கா என, இர மாள ைகக எ வளேவா
ேவ பா க இ தன. ேம ைர ஓவ ய ம தா ஒ ேபால
இ த . இர ேநர வ ம க நில ஒள வசியப .

“இ த இர ைட ஒ ேச தா ஈடாக யாத ெப மாள ைக ஒ

க ட ப வ கிற ” எ ெசா லி பா டர க அைழ ெச றா
ெசவ ய .

அ ேக ைவ பத காக தா அவ த ைத காம வள
ெச ெகா கிறா எ பதா , அ த அர எ ப இ கிற எ பைத
பா க ஆவ ட ேபானா இளம த . பள க க பாவ ப ,
நிைல வ த தைரய பளபள ஏறிய த . ஓவ ய க
மரேவைல பா க மன த க பைன எ டாத ேபரழ ெகா
வள கின. கைல ேவைல பா கள உ ச என இ த அர ைக
ெசா லலா . ந வ ஆ கள . அைத றி இைச க பாட , பா
ரசி க ஏ றவா ஒ ெவா த த ேமைடக . எ லா கள
சி ப ேவைலக ஏற ைறய வ டன. வ கள ைத
ேவைல பா வ ண க ச ப வ டன. ேம ைர ஓவ ய
வ ட . அ வ வ பா வ டா எ லா
ெப வ .”

நிைலமற பா டர க ைத பா ெகா தா இளம த .

“வா க , அ வ வ வத நா உணவ திவ வ வ ேவா ”

எ ெசா லி அைழ ெச றா ெசவ ய .

ேகா ைட ெத ேக ம ைரய இ கா இ த . இற ேபான ேம

வாசலி தளபதி மாைரயன உட அ தா ெகா வர ப ட . வர க
உடேல தி வ தன . ேந ந ளர யாைனைய கி ட மாைரயைன,
ச எதி பாராம தி ைகயா ழ றி அ த . திைரய ெக
ெநா கி, கீ ேழ ச தா மாைரய . ப ன கா களா அவைன மிதி
கட த யாைன. ப ற வ த வர க நிைலைமைய உண யாைன
க தறிய தைலவ அ ல கீ ரன ட ெச தி ெசா ல ஓ ன .
ேமேல உ கா தி த பாக , இ ேபா தா வ ஷய ப ப ட .
யாைன மத ெகா ளவ ைல. மத ப தி தா இ ேநர தா
உய ேரா இ க மா ேடா . த த தி தா கி ப தி
க ைடயா இ த இட ைதேய தக தி . நிைல உண
ெகா க ப ட பற அய கி ெகா த அைத
எ ப ேவைலவா கியதி ஏேதா ப ர ைன ஏ ப ள . தளபதி மாைரய ,
அவசர ப இைடய வ கி வ டா .  இ ேவ திைச
ேபாகாம வ த வழிேய க தறி ேநா கி தா ேபா ெகா கிற '
எ நிைன தப ேய அத ேம அம தி தவ ேகாைல (அ ச )
வல காதி ப ற ெச கிவ , ச ெடன யாைனய ேம இ
ப க மாள ைக வ ேம தாவ னா . அ ல கீ ரைன பா த த
ஏ பா ெச வத காக அவைர ேநா கி ஓ னா .

மாைரயன வர க தா தலி க தறிய தைலவைன

வ தைட தன . வர க ஓ வ ேவக ைத பா த எ ன நட தி
எ பைத ெகா டா அ ல கீ ர .

  தளபதிைய மிதி ெகா வ ட '' என, பைதபைத க ெசா னா க .

உடன யாக றா தறிய இ த யாைனகைள எ ப உ தரவ டா .

எ தைன யாைனகைள பழ கியவ அ ல கீ ர . ேபா கள தி

எதி கள யாைன பைடைய சிைத க எ தைனேயா ைற வழிவ தவ .
வயதாகிவ ட காரண ைத ெசா லி யாைன பைட ெபா ப லி
வ வ க ப டேபா , வார கண கி உணெவ காம ப ன கிட
யர ைத கட தவ . யாைனக டேன வா ைவ கழி தவ . வயதான
யாைனக இ க தறி, இ ேபா இவ வச .

யாைனகளா ஏ ப சவா கைள எதி ெகா ெபா கள அவன

ஆ ைமைய க நாேட ந கிய கிற . இ ேபா உட
மிக தள வ ட . ஆனா சவாைல ச தி க
தயாரானா .

நிைல பைட வர க , அைலயைலயாக யாைனய ப னா

வ ெகா தன . அவ க ேகா ைடய உ ப கமாக
ேபாகாம க தறிைய ேநா கிேய நட தன . வர க ,
பா கா பான ெதாைலவ ப ெதாட தன .

ெத கள வழியாக வ ைர ேதா வ த பாக க தறிைய

அைட தேபா அ ல கீ ர அ இ ைல. ெச திைய ேக யாைனைய
மறி க ேபா வ டா எ பைத உண தா . அவ ேபான திைச ேநா கி
ஓ னா . யாைன மத ப கவ ைல. க பட ம கிறேத தவ ர,
க பா ைட மறவ ைல. வல காலி இ காய கைள ேநா கி
க கைள வசி இ கிவ டா ,
அ அைசயாம நி வ . இைத அவ ட ெசா ல தா வ ைர
வ தா . ஆனா , அத எ ேலா ேபா வ டா க . அத மத
ப வ ட என க தி அைத வ த ேபாகிறா க . எ ப யாவ அ த
ெசயைல த க ேவ என பதறிய யாைனைய ேநா கி ஓ னா
பாக .

யாைன வ ெகா வதிைய அைட தா அ ல கீ ர .

ெகா ேபா ேம கி இ த அத அ வாைல ெகா தா
மத ைத கண கிட . வ த ட அ வாைல பா க ய றேபா ,
ேமேல பாக இ ைல எ ப ெத த . அவைன, யாைன ெகா வ ட
எ ற அவ ேபானதா , ேம காம இ த அ வாைல அவர
க க காணவ ைல.

மதயாைனைய எதி ெகா வத காகேவ பய சிெப ற வர க , லியமான

தா தைல ென தா க . பா ய ேபரர , யாைன ேபா கள
மதயாைனைய அட உ திகள நிகர வள கிய .

ம ைரய மாெப வ ழா நட ேநர . ச ேற ப ச ஏ ப டா ெப

இழ ப வ . எனேவ, தாமதி க ேவ டா என ெவ தா
அ ல கீ ர . அைத ேபாகவ ச யான ஒ நா ச திய யாைனகேளா
மறி தா . ஒேர ேநர தி யாைனக நா ப ள றி ெகா தி ைகைய
கியப அைத ேநா கி நக தன. அவ றி த த கள ைனகள
பள சி க த க மா ட ப தன. அ த அட இ
எ ன நட கிற எ ப யா யவ ைல. ப ள றலி ேபெராலி
ேமெல தேபா அ த ேயா ம ண ச த .

ம ற நா கள இ நட தி தா , இ த ேபேராைச ேக ெமா த நகர

வ ழி தி . ஆனா , வ ழா ெகா டா ட தி நகர
திைள ெகா ததா , எ எதிெராலி ேபெராலி ந வ
யாைனகள பளற , ெகா டா ட தி ப தியாக கா றி கைர த .

தைலைம அைம ச த , தலி ெச தி ெசா ல ப ட . இ த

மாநகைர வ க ப ட வ திகள வழிேய க கா பவ
அவ தா . மணவ ழா தி நா காக எ ம கல ேபெராலி
நிர ப ய நாள , இ ப ஒ ெச திைய ேக மன த
ந கி ேபானா . இ த ெச தி பரவாம உடன யாக
க ெகா வ தா . வ வத எ லாவ ைற
அ ற ப த உ தரவ டா .

ெப மரவ ய யாைனைய இ ஏ றின . ப மாக

யாைனகேள அ த வ ைய இ த ள ெகா ெச றன. அ த
இட தி ம ைண ெகா திைய க தன . இரேவா இரவாக
ேவைலைய தன . ஆனா , வ திகள ப வ சாரைண உ எ ப
எ ேலா ெத .

அர மைனய நா கைள ேகா கைள கண ெசா

தைலைம கண யன ெபய தா அ வ . கால கண கண யனான
அ வன ெசா ம ெசா இ ைல இ த மாநக . அவ
கண ெசா ெசா ேல ேபரரசி ெசா லாகிற . சி ேகா ஒ ைற
எ ேபா ைகய ைவ தி அவ , த த ேகா ேபாலேவ
உட ெகா டவ . ெபாதிைக மைலய வார தி வ றி பா ய
நா ெப கண ய திைசேவழ மாணவ .

தி மண ைத ன திதாக மாள ைகக க ட ப வைத

அறி த , அத ேம ைரய எ ன ஓவ ய இ கலா எ
ெச ய, ெபாதிைக மைல ெச ேபராசா திைசேவழ ட க தறி
வ தவ . அவ ெசா ன அ பைடய வான ய அைம கைள ெசா லி
ஓவ ய கைள வைரயைவ ளா .
தி மண ைத ன நாைள ெப கண ய திைசேவழ அர மைன
வரவ கிறா . அவ வ வத ஓவ ய பண கைள ைவ க
ேவ . வைரய ப டைவ எ லா ச யாக இ கி றனவா என
பா பத காக அ வ திய மாள ைகைய ேநா கி வ ெகா த ேபா ,
அவர வரைவ எதி ேநா கி கா தி தன ெசவ ய இளம த .

அ வ வ த இளம தைன அவ அறி க ெச ைவ தா

ெசவ ய . இளம த அவைர வண கினா . அவன வண க ைத
ஏ ெகா டத அைடயாளமாக, தைலைய ெம ள அைச தப நட தா
அ வ .

திய மாள ைகக றி இளம த தன வ ய ைப அவ ட

ெவள ப தியப ேய உட நட தா . வ கா கால ப ள யைறைய
ேநா கி நட தன . க டட அைம ைப, மரேவைல பா கைள, கைல
க கைள வ ய ெசா லி ெகா ேட அவ வ தா . ேம ைர
ஓவ ய ைத ப றி ஏதாவ ெசா வானா என, கண யன கா க
கா தி தன.

அ ேபா ெசவ ய ெசா னா ... “கண யேர ெவ ேவ வ தமான

மாள ைகக . ஆனா , ேம ைர ஓவ ய ைத ம ஏ ஒ ேபா
வைர தி கிற க ?”

“ ெவ ேவறானைவதாேன” எ றா அ வ .

“இ ைலேய, ஒேர மாதி தாேன இ கி றன” எ றா ெசவ ய .

“வான தி உ ள ேவ பா கைள அறிய, ச ேற வானறி ேவ .

வா க எ ன ேவ பா எ உ க ெசா கிேற ” என
ெசா லி ெகா ேட மாள ைக ைழ தா அ வ . ப னாேலேய
இ வ ைழ தன .

கா கால மாள ைகய ேம ைரைய கா ெசா னா ... “இதி மதி

எ வட இ கிற பா த களா?”

“ேம ைரய இட ப க இ கிற ” எ றா ெசவ ய .

“நா இட என ெசா ன கால ைத, வான நிைறமதி எ த வ ம

ட ேதா இைண நி கிறேதா, அ த வ ம ெபய தா
அ த மாத ைத அைழ கிேறா . அ பா க ஆ
கைள ேபால மி ன ெகா பைவதா கா திைக
வ ம ட . அேதா மதி நி பதா இ கா திைக மாத .
மதி நி இட , வ ம ட இ இட பற
ேகா க நி இட வான ய கண ப
அைம க ப ளன. திகி கண . அதாவ , வான ய கண ைக
அறி தவ க இ த ஓவ ய ைத பா தா எ த ஆ , எ த மாத , எ த
நாைள இ த ஓவ ய றி கிற எ பைத லியமாக
ெசா லிவ வா க . ேம ைரய வ ட இ ப ஓவ ய அ ,
கால .

இளவரச ெபாதியெவ ப ப ற தேபா வான தி நா ம க

ேகா ம க இ த அைம இ தா . ப ைகய சா
பா ேபா அவர க க ேநர யாக இைத தா பா . மதி
வ ம க ேகா ம க இேத அைம ம ப வர, அ ப
ஆ க ஆ . கால தி வ ட , எ லா கால கள
ஒள வசி ெகா தா இ க ேபாகி றன. அைத ேபா எ ெற
ஒள வச ய வா ைவ ந அைம ெகா எ கால அவ
ஒ ேவா இர ெசா .”

அ வன வ ள க ைத ேக ெம சிலி நி றா ெசவ ய .
ேம ைரைய அ ணா பா தப இ த இளம த , ேபச நா
எழவ ைல.

ச ேநர கழி அ வ ெசா னா , “ேவன கால மாள ைகய

ேம ைரய இ கால அைம , இளவரசியா ‘ெபா ைவ’
ப ற தேபா நிைலெகா த வான ய அைம .”

வ அ த அர ைழ தன . மதி றி ேவ ஒ திைசய
இ த . நா ம க ேகா ம க ெவ ேவ இட கள
நிைலெகா தன.

றாவ மாள ைகயான பா டர க ைழ தன .

“இ யா ப ற த கால அைம ?” எ ேக டா ெசவ ய .

“அ தா என ெத யவ ைல. நா க ேகா க இ த இட தி
இ க ேவ என திைசேவழ றி த தா . அத ப வைர ேள .
 இ எ ன அைம எ இ ேபா வைர என வள கவ ைல' எ றா
அ வ . நாைள அவ வரவ கிறா . இதி எ தைன ைறக அவ
க க ெத ய ேபாகி றனேவா?” எ றவ ரலி பத ற ைத உணர
த .

  அர மைன கண யன பா ைவய நட ளவ றி ைற க டறிய

மா எ ன?”

அச ைடயான சி ேபா அ வ ெசா னா ...   வைரய ப ட வான

எ தைன வ ம க இ கி றனேவா, அ தைன ைறகைள அவரா
க டறிய . ஏென றா , வான அ வள நிைறக டவ அவ .
அதனா தாேன ெப லவ கப ல , திைசேவழைர ேபா றி அ தைன
பாட கைள பா ளா .”

ெசா லி ெகா ேட அ வ ெவள மாட ைத பா தேபா அ

வ டவ வ ெச ைவ க ப த திகி ேமைடய ேம நா ச ர
ஒ ைவ க ப த ெத த . அைத பா த பதறி ேபான
அவ ,   அைத கி கீ ேழ எறி க '' என க தியப அைத ேநா கி
வ ைர தா .

அ வள ேநர அவ ெசா னைத வ ய ேக ெகா த

இளம த , அவ க தியதா ஓ ேபா , “அ யா ெபா ெகா க .
நா ெகா வ த தா இ ” எ ெசா லி ெகா ேட ைட
கி கீ ேழ இற கினா .

அ வன க க சிவ தன.

“எ ன இ அ வ பான வ ல , இைத ெகா வ ஏ இதி

ைவ தா , அ எ ன ேமைட ெத மா, எத காக அைம தி கிேறா
ெத யமா? இ ப இைத கைறப தி வ டாேய” எ ேகாப ப டா .

இளம த அவைர வண கி ம , ம ம ன ேக டா .
பண யாள கைள வரவைழ திகி ேமைடைய ைம ப த ெசா னா .
அவ க ேவகேவகமாக ெச தன .

ெசவ ய எ ன ெசா வெத ெத யவ ைல.

  ேதவா இ ைட எ ைவ க?'' எ இளம த

ேக டேபா ,   மாள ைகையவ ெவள ேய தன தி அ த ேமைடய
ம ைவ க '' எ ெசா ன அவ தா .

‘ெவள ய லி வ ள ஒ வ ெச வ டா எ பதா , அவர ேகாப

இ த அள இ கிற . இைத ைவ க ெசா ன நா தா எ ப
ெத தா அ வள தா ’ எ மனதி நிைன ெகா , ேப ைச
தி ப, “இ த அழகிய வ டவ வ ேமைடைய எத காக மாள ைகைய வ
ெவள ேய அைம ளா க ?” என ேக டா .
ச ேற ேகாப தன த அ வ ெசா னா ... “இ ச கரவாக பறைவ கான
ேமைட.  பறைவகள இளவரசி ச கரவாக பறைவ' எ ெசா வா க .
வர ேபா பா யநா இளவரசியா ெபா ைவய ெச ல பறைவ
அ தானா . இ உ ைமய பறைவகள இளவரசி அ ... வண க கள
இளவரசி. ஆ ... கால மா ற ைத கண ெசா பறைவ அ .
கா கால கான கா ெதாட ேபா உலகி எ த திைசய லி ேதா
இ வ வ கிற . இ வ வ டா , கா றி திைச மைழய
ெதாட க ைத கடலி மித வண க க அறிவா க . மைழேயா வ
மைழநைர ம ேம அ தி உய வா வய த இ த பறைவ,
மைழ கால த ற ப ம கட ேபா வ கிற .

இளவரசியா இ த பறைவேயா தா வ ெகா கிறாரா . அ த

பறைவ கான ைவ ேமைட ஒ ைற ெச ய ெசா னா க . அ
கா கால த பற ெச திைசைய ேநா கி, ஆ மர களா
வ டவ வ அ த திகி ேமைடைய அைம ேள . அதி ேபா இ த
வல ைக ைவ வ கேள” எ ேகாப ப டவ , ேதவா ைக
பா தப ேய ேக டா . “எ ன வல இ ? இத னா நா
பா ததி ைலேய. எத இைத ெகா வ ள க ?”

  ேதவா '' எ அத ெபயைர ெசா ன இளம த . இைத

ெகா வ தத காரண ைத ெசா ல வாெய தா . ஆனா , ச ெடன
அைத நி தி ெகா டா .  பா ெத வவா ெசா வல இ .
இைத மாம ன ப ெபா ளாக ெகா வ ேளா . இைத
பா த மாம ன அைடய ேபா மகி அளவ ற . இைத
மாம ன ட தா ெசா ல ேவ . இைடய இ பவ கள ட
ெசா னா , எ ப மா றிவ வா க ’ எ நிைன தவ ச ெடன
வாயைட ெகா டா .

“உலகேம வ ய க ேபா ஒ தி மண ந ெகா வ ள ப

இ தானா?” எ ெசா லி சி தப ,    நில ம ன ஒ வன
மகனா மாம னைர இ த கால தி க வட மா எ ன?”

ெசவ ய ெசா னா ... “ெவ க நா ம ேபரரச ந ல மதி

உ . எனேவ, ேநர ஒ வா எ தா நா நிைன கிேற .”

“ச அைத பா ேபா ” எ ெசா ன அ வ , “இ த வ ல

ைட இன இ ைவ க டா . மாள ைக இ ேமைடய
ைவ ெகா க ” எ றா .

இளம த ைட எ ெகா பா டர க ைழ தா .  இ த
அர கி ைவ க தா த ைத காம வ ள ைக ெச ெகா கிறா .
ஆனா , நா ெகா வ த வல அத ேன உ ைழ வ ட '
என எ ண யப , அ த கைலமாட தி ேம ற இ ேமைட ஒ றி
ம ைவ தா .

உ ள த இர ேதவா க வ ட க கைள உ உ இ
அ பா தன.

ேபா இைவ அ ச ெகா வதி ைலேய என இளம த

எ ண ெகா ைகய , அைவ இர அ ணா ேம ைரைய
பா தன. பா த கண தி க தியப ம உ ெளா கின.

த ைறயாக அவ றி க தைல ேக ட இளம த , அ ப எ ன

இ கிற ேம ைரய என எ ண யப அ ணா பா தா .
சிதறி கிட வ ம க இைடய ஓ ஓர தி நில இ த .
கால , ெசா லேவ யைத ெசா லி ெகா த . அவ அ
யவ ைல!

- பற ப ர ஒலி ...
வர க நாயக ேவ பா - 24

கா கால தி ெதாட க நாள ேலேய மைழ ெகா த த . கப ல உட ,

ழ ேக ப த ைன தகவைம ெகா ட . கப ல இ த வ தா
எ ேநர பா ய மக க இ தன . அ கைவ, ச கைவேயா ேச
எ ேப எ கைள க ெகா க ெதாட கிய தா கப ல .
ந வ மர பலைகய மண ெகா , அத ேம உய ெர கைள
எ த ெசா லி ெகா ெகா தா . சிறி கால கப ல
உதவ யாக அவேரா இ வ வ வதாக ெசா லி, மய லா அ ேகேய
த கிவ டா .

பற நா ெத ப தி எ ைல காவ ெபா பாள ைழயன டமி

ேத க தகவ வ தி த . டநா அைம ச ேகா சா தன
ைககைள ெவ அ ப யத பற , டநா அரசைவ
டநா வ க ெச ளன .  அ நிகழ ேபாவைத ப றிய
வ ழி ேபா இ க ேவ ய ேவைள இ !' என அவ நிைன தா .

ெகா றைவ ஒ வார பற , கப ல உட

றி ணமான . ஆனா மன , மிக வ ேட இ த . நல
ற ப ட பற , கப ல மன நிைலெகா ள நாெள ெகா ட . பா த
த கண திலி அவைன ப றிய வ ய ெப கி ெகா ேட இ த .
ேவ வ பாைறய பா தேபா , ைகய ப தி த அேத ேவ க ேபா
கப ல டமி வ லகி கா மைற தா நல . க கைளவ
ப வைர கப ல க க அைசவ பா ெகா ேட இ தன.

இ ேபா கப லேரா எ ேநர உடன உதவ க ெச பவ உதிர .

இவ நலைன ேபால தா ; ேபறிய இைளஞ . கப ல ேதைவகைள
மி த அ கைறேயா கவன வ பவ .

ஒ பக ெபா தி , கப ல வல காைல தன ெதாைடய ேம கி

ைவ ெகா வர நக கைள ந க ெதாட கினா உதிர . அவ
வல கா ந வர ப ேபா சி ன சிறியதாக இ த . அ த வ ரலி
அ ப திைய வ ர களா ெம ள நவ வ டா . ச ேற உயரமான
மர பலைகய ேம உ கா தி தா கப ல . அவ எ ண க ேவ
எ ேகா இ தன. உதிர நக ந கிறா எ ப ம ேம அவ
நிைனவ இ த . பய வர உண சிய லாததா , அவ அ த
வ ரலி அ பாக ைத நவ வ ெகா பைத அவரா உணர
யவ ைல.

‘பற நாேட ஒ தா ேபா இ கிற . அழி த இன கைள, வாழ

பவ கைள, எ ெக ேகா இ வ ேச தவ கைள எ லா அ ள
அைண ெகா ள . ேசரன நா , ேசாழன நா , பா யன நா
என, ம ன களா தாேன நா க அறிய ப கி றன. ஆனா , ஒ தாய
ண ேதா வள நா ைட ஏ  தா நா ' என ெசா ல டா ?
நா ைட தாேயா ஒ ப எ ண இ வைர யா ேதா றியதி ைல.
சில மாத க னா இ ப ேயா எ ண ேதா றிய தா , அ
எ வள ெபா ள றதாக இ தி . ம நா உைடைமய
றிய க . அவ ைற ேபா தா உவைமயாக எ ப ெசா ல ?
ஆனா , ெகா றைவ ைத பா த பற , திைசய றவ கைள
நிலம றவ கைள தைல ைற தைல ைறயாக அ ள அரவைண
நி பற நா ைட  தா நா ' என ெசா வைதவ ட ேவெற ன ெசா ல
?’ எ கப ல எ ண க ஓ ெகா தேபா , அவைர
அறியாமேல க க கல கின.

ஒ கண க கைள சி தி தா . தன எ ன
நிக ெகா கிற ? ேமெல லா ஏ சி லி அட கிய ? இ ேபா
நிைன எ தா வ வ ேபானாேள எ ப ? நிைனவ வழிேய
எைதேயா க டறி வ ட நிைன தேபா தா அவ கா வர நிைன
வ த . ெம ள ன கீ ேழ பா தா .

அ வள ேநர எ ேகேயா பா தப இ த கப ல , இ ேபா ன

த ைன பா கிறா எ பைத அறி த உதிர ெசா னா , “உ க
வல கா ந வ ரலி தி ேயா ட காக அ நர ைப ச அ தி
நவ வ ேட . எ ெதா தரவாகிவ டதா?”

‘இ ைல’ எ தைலயா ட ம ெச தா கப ல .

உதிர ெசா னா , “ந வர ப ளதா , நட ேபா ச ேற

இடறினா தைச ப ற வ . மானவைர பாத ைய கழ றாத க .”

இ ேபா தைலயா டாம அவைனேய பா தா கப ல .

“ேவ வ பாைறய ஏ ேபா நல , உ க பாத ைய கழ ற

ெசா னதா தா உடேன உ க தைச ப ற கிற . கா
ப நட பைத ேபா ற வ வ ஒ பாத ைய ெச தர ஏ பா
ெச கிேற ” எ ெசா லியப , வ ரலி அ பாக ைத அ தி
நவ வ டா உதிர .

கப ல க க கல கின.

அைத கவன த உதிர , “வலி ஏ ப வ ேபால மிக அ திவ ேடனா?”

எ பத ற ப ேக டா .

“இ ைல, சி வயதி எ தா அ த வ ரலி அ நர ைப இள

எ ெண ெதா அ தி நவ வ வா . அ ேபா ஏதாவ ஒ கண தி
அ த வ ரைல நா உண தி கிேற . ம ற ேநர கள அைத நா
உண தேதய ைல. எ தைனேயா ஆ க ஓ வ டன, எ வளேவா
நில பர கைள நட ேத கட தி கிேற . ப லா க பற , ச ெடன
இ ேபா ஒ கண அ த வ ரைல நா உண ேத . உண த அ த கண
எ தா நிைன வ வ டா . உடெல லா சிலி ேமலி கிற ”
என ெசா லியப ேய உதிரன உ ச தைலய ைகைவ தா கப ல . ஊறிய
க ண ஒ காமலா இ ?

சிறி ேநர தி , ெப ப ைளக ெமாழி க ெகா ள வ வ தன .

ந கிய நக கைள எ ெகா உதிர ெவள ேயறினா . கப ல ,
ெமாழி ைழய ெதாட கினா . மைழ அதிகமாக ெதாட கிய .
வார கண கி வ டா ெகா அைடமைழ, இ சில நா கள
ெதாட . அைடமைழ ெதாட கிவ டா , அ க ள .

த தைரய லி வ தவ களா இ த ள ைர தா க யா . க ள
தா க, கப ல எலிமய ேபா ைவைய ெந மா பா ெசா னா .
ள லி கா ெகா ள எ வ உ ளவ க ள ேதா
ஆைடகைள பய ப வ . அ , கா வா பழ க ப டவ க
ேபா மான . தியவ கள உட அ ேபா மானதாக
இ கா . அவ கள உட ைட பா கா ேமலாைட ேதைவ.
கா மிக உய த ப திகள லவ க ெச கட அட கிட
இட கள ேபெரலி உய வா . இ ைனையவ ட அளவ ெப ய .
ப சி ெம லிய மய கைள உைடய . ெபா ைகேபால
ெபா ெபா ெவன இ இத மய களா உ வா க ப ேபா ைவ,
உட மி த கதகத ைப த . உடலி ைட ெவள வ டாம
கா ெகா ; க ள ைர உடேலா அ டவ டா .

கப ல எலிமய ேபா ைவைய ெந ய, ேதைவயான எலிகைள ப தாக

ேவ . உதிர , ப ேம ப ட இைளஞ கைள அைழ ெகா
ற ப டா . கப ல , தா உட ெச வ வதாக பா ய ட றினா .

“ேபெரலி, உயரமான க பாைற இ கள தா இ . இைளஞ க மிக

வ ைர ெசய ப டா தா , அைத ப க . ந க அவ கைள
ப ெதாட வ க னமாய ேற?” எ றா பா .
“நா எ ன வர யா ப க ேபாகிேற ? ப க ேபாகிறவ கைள
ப ெதாடர ேபாகிேற .”

“ ேன வைதவ ட க னமான ப ெதாட வ .”

“ப ெதாடர ட யாத அள நா தள வ டவ ைல; என

வயதாகிவ ட இ ைல.”

சி ன சி ட பா ெசா னா , “மைழ கால அ லவா, பாைறக

வ என ெசா லவ ேத .”
“எ ப ெசா னா ந ெசா லவ ெச தி அ தாேன?” எ றா கப ல .

“நா பதி ெசா லவ ைல எ றா , உ க வ னாேவ வ ைடயாகிவ .

எ ேதாழ அவன ெசா லாேலேய க டறிய ப வட டாத லவா?”

“  எ த ப க ேபா மறி தா த ப ேபா வ லைமெகா ட '

எ உதிர ெசா ன , ேபெரலிைய ம தா என நிைன வ ேட .”

பா சி ெகா ேட கப லைர க அைண தா . இ வ ற ப டன .

ஆதிமைலய றி ப ட திைச ேநா கி இைளஞ க ேவகமாக ெச றன .
ய ஒள , ந பக வைரதா ெத . அ த ெபா ப தா தா
உ . நாெளா இர ப பேத க ன . ஒ ேபா ைவ ெச ய,
ைற த இ ப ேபெரலிகைளயாவ ப தாக ேவ . உதிர ,
சரசரெவன பாைறகள ஏறி ேபா ெகா தா . மிக சிறிய ேநர தா
அவ கைள ப ெதாட தன . அத பற , ப ெதாட த
வா ப லாம ேபா வ ட .

பா கப ல ேபசியப அவ க ெச ற திைச ேநா கி

மைலேயறி ெகா தன . “ப மய ேபெரலி எ இ த எலிைய ப றி
பழ லவ ஒ வ பா ளா ” எ ெசா ன கப ல , ச ெடன நிைன
வ தவராக ெசா னா , “அ கைவ, க ெகா வதி அளவ ற ஆ வ ட
இ கிறா .”

பா இ திய ெச தி அ ல. ஆனா , கப ல வாயா ேக ப மகி ைவ

த த .

“ெபா வாக, மாணவ க ெத ெகா வத காக தா ேக வ ேக பா க .

அ கைவேயா, அறி ெகா வத காக ேக வக ேக கிறா .”

இர எ ன ேவ பா எ பைத ேபாலி த பா ய பா ைவ.

“மர ைத ெத ெகா ள மர ைத பா தா ேபா . ஆனா , மர ைத

அறி ெகா ள அத ேவைர பா க ேவ அ லவா?
அைத ேபால தா ‘உய ெர ப னர ’ எ நா ெசா னேபா
ெத ெகா ஆ வ ேதா , ‘எ ென ன?’ என ேக பா என
நிைன ேத . அவேளா ‘ஏ ப னர ?’ என ேக டா .
“வ னா ச தாேன?”

  ச தா . ஆனா , வ ைட கான இட வ னாவ இ க ேவ ம லவா?

எ தைனேயா தைல ைறகளாக நம ேனா க ஒலிைய உ உ
எ தா கி ைவ தி கிறா க . ந ேபான இட தி பதி தட ேபால, ேப
ஒலி ஒ தட ைத உ வா க ய றி கிறா க . இ த ெப
ப டறி ேசகர ைத என அறிவா எ ப அள பா வ ைட ெசா ல
?”

கப ல வ ைட, பா ெபா தமாக ப ட .

கப ல ெசா னா , “ ஒ ைற எ னட ெமாழி க ற மாணவ

இ ப தா வ னா கைள ேக ெகா ேட இ பா . காைலய
அ கைவ ேக வ ேக டதி அவள நிைனவாகேவ இ கிற ” எ
ெசா னப எதி இ ேவ ைக மர ைத பா அ ப ேய
அைசவ நி றா கப ல . பா நி றா .

ேவ ைகமர தி தா வான கிைளய மய ஒ அம தி த . ேப

ேக பற வட டா எ பத காக, கப ல ேப ைச நி தினா . அ த
தைலைய ம ேமேல கிய . அத அைசைவ
உ பா ெகா தா கப ல . பா , மர தி அ வார தி எைதேயா
உ பா ெகா தா .

மய ெம ள தைலைய தி ப, இ வைர பா தப கிைளய லி

தி , கா மைற த . “இ சிறி ேநர உ கா தி க
டாதா? ெவ ைனய க க இ ேம நல ப ைச
கல த கலைவ. அ தாேன மய ேதாைகய க கள இ கிற ?”
எ றா கப ல .

பா , ம ெமாழி ஏ மி றி மர தி அ வார ைத ேநா கி நட தா . கப ல ,

அ த கிைளைய ேநா கி ெச றா . மய , கிைளய லி தாவ ம ண
கா பதி த இட தி அத கால ப தி த . அைத பா தப
ெசா னா , “மய லி கால ைய ெநா சி இைல உவைம ெசா வ .
ெவ ெணா சி ஐ இைலகைள உைடய . மய ப க
வர க தாேன, அதனா க ெநா சிைய தா உவைம ெசா லிய க
ேவ . அத தா இைல.”
கப ல ேப , பா ய டமி ம ெமாழி ஏ இ ைல.

“ந எ ன பா ெகா கிறா ?” என வ னவ யப பா ய அ கி
வ தா கப ல .

மர தி ப ைடய ஒ ய த ெச நிற தட ைத கா ப பா
ெசா னா , “ லி, தன வாய இ த திைய ைட வ
ேபாய கிற .”

கப ல க க திைய உ பா தன.

“ லிய வாய இ வள தி இ தி ேமயானா , அ

யாைனைய தா வ திய .”

கப ல க க பா ைய உ பா தன.

“ லி ேபா த யாைன எதி பாராம ைழ ததா ,

இ த தா த நட தி கலா .”

தட தி வழிேய கா சிைய அ கி ெகா ேடேபானா பா . கப ல

மன ெசா க வ ெகா ேட ேபாய ன.

‘கிைளய ேதாைக வ த மய .

அ ய தி ைட த லி.

மய லி கா தட ெநா சிைய ெசா ன .

லிய வா தட யாைனைய ெகா ற .

தி லரா ேவ ைகய அ ய

தன இற உதி காம ெச ற மய ேல’

என, கப ல மன கா சிகைள சரசரெவன

ெதா ெகா தேபா , பா ய வல ைக ஈ ைய
இ க ப தி த . ஏென றா , திய ஈர காயாம தா இ த .
ஒ ேவைள அ த த மிக அ கி இ கலா .
வ ழா எ றா , அ வைக தரா தைர த ஓைச நி காம ேக க
ேவ . அ ேவ தி வ ழா எ றா , இ த அ வைகேயா ேச எ வைக
அளைவ நி லாம நள ேவ . அதன ெப வ ழா எ றா , இ த
இர ேடா ேச எ வைக இ ப தி நகர திைள க ேவ . இ ேவ
வ ழா க இல கண க ேடா ெசா ன ெசா .

மாம ைரய வண க சாைலய வ ள ம கள ட ைறவதாக

இ ைல. மாண க க கைள நி மிக சிறிய மண தரா , த க
நைககைள நி ெபா தரா , உேலாக கைள நி உேலாக தரா
ப ட தரா மர தரா தரா நிைல ெகா ளாம இர வ
ஆ யப ேய இ தன. தரா த தைர த ஓைச இைடவ டா ஒலி
இைச அர க ேபால ேக ெகா ேட இ த . லா ள
தைலயா ட நி றபா ைல. நி காம வண க தி வா
அ தாேன.

ப டக கா ேபா , எ ண ற கண க கேளா அம நா கண கி
கண கைள ேபா ெகா ேட இ தா . இ த தி மண
வர ேபா ேத க எ தைன, ஒ திைர இ ேத , இ திைரக
இ ேத , நா திைரக இ ேத என வைக ஏ ப ப
கண கி டன . திைரக தவ ர, ப ற வ ல களா இ வர ப
ேத மணவ ழா வைர ேகா ைட அ மதி இ ைல.
அேதேபால, சிறிய ப ல க சிவ ைகக அ மதி இ ைல.
நா ேப ம ெப ப ல க எ ேப ம
மண ப ல க யாைனய ேம ெபா த ப ட
ப ல க ம ேம அ மதி.

ேத கள எ ண ைகைய உ தறி அத அ பைடய ேத இ

வல கள எ ண ைக கண கிட ப ட . வல க ேதைவயான
ல க கண கிட ப டன. பண யாள கள எ ண ைகைய
வ தின கள எ ண ைகைய கண கி டன . ெந , வர , திைன,
சாைம ெதாட கி எ , ெகா , அவைர, ெமா ைச, வைரய லான பதிென
வைக ல கைள நி த , க த , ெப த அளைவகைள ெகா
ேதைவகைள கண கி டன .

ப டக கா ேபான அைற வ கண க நிர ப வழி தன. இர

பக இேத ேவைலயாக இ ததா , ஏ கள எ தாமேலேய எ கைள
ஒ வ ெகா தன . ஒ ப அவைர 1,800, பய 14,800, அ சி
38,000 இ என எ ண ைகைய நிைன கள ப தியா கின .

திைரகள க தறி கண க லியமாக தயாராகின. ஆ ேதா

ப ெகா ட கைச எ தைன ேதைவ எ பதி ெதாட கி க ப , க வாள
வைர திைர ேதைவயான ெபா க எ வள , ெகா , , த ண
ேவைள தவறாம ெகா கேவ ய அள கான ெமா த கண க
எ த ப டன. க தறிய நா ற திலி நகர ைத கா பா ற
கண கேள அ சாண களாக இ தன.

எ ண ற வ ழா கைள தி வ ழா கைள க ட ம ைர, இ ேபா

ெப வ ழா தயாராகிய . இ சிறி ேநர தி மணமக வ திற க
இ கிறா . அவைர வரேவ க, ெந க சாைல வ ேபரல கார
த . எ அரச ல தின திர தன . வர ேபா
ம ைரய லமக காக மாம ன லேசகர பா ய இ
அதிகாைல ைவைகய நரா , ெபா னா ெச ய ப ட ைப ைவ இ ப
மாவர க ப சாக வழ கினா .

ெபா ன மாைல ெந றி ப ட ய ப ட யாைன ேன வ த .

அைத ெதாட ெபா னா ெச ய ப ட ேசண மண த திைரகள
ெபா ைவ ய மாவர க இ ப ேப அண வ வ தன .

அத அ , மி தைலயண க ச வைளய க ெச நிற

வட இைடயண அண த அழ ப ைமக எ ம ெபா கி
ேமய ப ட சி ப ல ைக கி வ தன .

ெப க ப ல கி வ வைத, ம ைர த ைறயாக க ட .
ெந க சாைலய வ லக யாத ெப ட நி ற . இளம த
ெச வய ட ெந சலி திணறியப நி ெகா தன . இ த
அ ய கா சி எ ைற கிைட ? எ வள ெந ச இ தா வ
இற இளவரசியாைர பா காம ேபாவதி ைல எ ற ேவா
இ வ நி றி தன .

ெந க சாைலய தி ப தி தா அவ க நி றி தன . அ கி
பா தா , ெதாைலவ ப ல கி வ இற கி அர மைனய ெந ப
ஏறி உ ேள ெச வைத பா க .
ெபா னா ஆன ைப ய வர கள அண வ ைப ெதாட
ெப க எ ம கி வ சி ப ல தலி வ நி ற .
அதிலி இற க ேபாவ யா என எ ேலா ஆ வ ட
பா ெகா நி றன . ஆனா , அ த ப ல கிலி யா
இற கவ ைல.

னா இ பவ அைட நி றதா , இளம தனா ச யாக பா க

யவ ைல. “யா இற வெத ெத யவ ைல. ச ேற வ ல க ’'
எ றினா . அத அைட நி ற அ த மன த ெசா னா , “அ த
ப ல கி இ யா இற க மா டா க .”

ெசவ ய அவைன உ பா தா . ேதா றேம அவெனா வண க

எ பைத ெசா லிய . சா கள ட ைத ேச தவ எ பைத, ப ற
அைடயாள கைள ெகா அறி தன . அவ பல ெச திகைள
அறி தி பா என உ தறி த ெசவ ய ேக டா .

“அ த ப ல கி யா வரவ ைலயா?”

“அ ெபா கி ேவ த ப ல . சா கள வ ழா கள அத தா
த இட .”

“அ த ப ல கி யா இ பா ?”

“ெச வ தி இளவரசி இ பா .”

அவ ெசா வ யாம இ வ ழி தேபா அவ ேம

ெசா னா , “அ ச கரவாக பறைவைய ெகா வ ப ல .”

அ த கண இளம த கிவா ேபா ட . ‘இ ெப வ ழாவ

தைலம யாைத ெகா ெபா ப ல கி எ வ பறைவ காக
ெச ய ப ட ேமைடய லா நா ஈ சமர ச டக களா ெச ய ப ட
ேதவா கி ைட ைவ தி ேத . அ வ ேகாப ப டத நியாய
இ ேபா வள கிற ’ என எ ண ெகா ேபாேத ெச மண க
பதி க ப ட மகர ப ல வ வ ெதாைலவ ெத த . ய ஒள
மி ன ேமெல அழ எ லாவ ைற ெசா ன .

“எ அ ணக க கி வ கிறா கேள, அ தா இளவரசியா ப ல ”

எ றா அ த வண க .

‘அவ ெசா லாமேல அ தா இளவரசியா ப ல எ ப ெத த .

ஆனா , கி வ பவ கைள அ ணக க என ெசா கிறாேன!?’ என
எ ண யவாேற, அவ க யாெரன ேக டா இளம த .

“வ ைத எ க ப டவ க ” எ றா வண க .

அவ ெசா லி ெகா ேபாேத இைச க வ கள ழ க எ

ேக க ெதாட கிய . அர மைன ெப க ம கல லைவய டன .
இளவரசியாைர வரேவ க, பைழய மாேதவ ப இற கி வ தா .
மல வய ம ச அ சி ெபா வ எ தப ேச ெப க
உட வர, அவ வ நி ப ெபா ப ல மாள ைக ெந ப ய
எதி வ நி ப ஒேரெபா தி நிக தன.

ெதா ய த ண இற வைத ேபால ப ல ைக சி அைச ட இ றி

கீ ழிற கின அ ணக க . த கள கா பா தப ேய வண கி ப நக
நி றன .

இைச க வ கள ஓைச எ எதிெராலி ெகா த .

மாட கள லி க ெசா ய ப ெகா தன. ப ல கிலி
இற இளவரசிைய பா க, ட அைலேமாதி ெகா த .
இளம த எ கி, வண கன ேதா ப ைடைய தா ட ய றா .

மகர ப ல கி ெச மண க ஒ ெவா ைற ப றி ெசா லி, அவ றி

நிற ெப ைமைய அைவ எ க ப ட நில கள த ைமைய அைவ
தா கி வ ள இளவரசியா சிற ைப இைண இைண ெசா லி
மகி தா வண க . அவ ைடய வா ைதகள வண க ல ெப மித
ெபா கிய . எ ேலா க க இற க ப ட ப ல ைகேய
பா ெகா தன. ேமளதாள கள ஓைசயா வ ப
வ ணமல களா ெந க சாைல திணறிய .

பைழய மாேதவ வ நி றப , ப ல கிலி யா

இற கவ ைல. ெப உ சாக ந ேவ, மிக சில க க
தாமதமா அ த கால ைத கண ெகா தன.

ப ல கி உ ேள இ தவ ேயாசி ெகா ேட இ தா . ‘இ த
தய க என வா வ எ லா உ ைமகைள ெசா .’ க
அ த கண ைத கட தா . ெந சி அ த ைத கா
ெவள ேய றிய . ய க கைள திற தா . இட ைக வ ர களா
ெச ப திைர சீைலைய ெம ள வ ல கினா . ம ைரய ம அவ
க கள ப ட . ச ேநர ம ைண பா ெகா தவ , கால ைய
ம ைரய ைவ தா .

ட தி ஆரவார இைச ழ க வா ெசா எ

எதிெராலி ெகா தன. இளம த நி ற இட திலி ெந ப
 ட தைல கி பா தா . வ ப மல க இைடய
க ெகா ளா ேபரழ நக ெகா த . இளம ச ெவய லி கண
ேநர தி மைற த அவள வ க அவைன அறியாமேலேய, “உலகி
ேபரழகி” எ வா த .

னா நி றி த வண கன காதி அ த ேக ட . அவ
ச ேற தி ப ெசா னா , “அ த அழைக வ ேபரறி ெகா டவ
ெபா ைவ.”

இளம த எ ன ெசா வெத ெத யாம வண கைன பா தா .

அவ ேம ெசா னா , “ெப லவ கப ல ட க வ பய றவ
அ லவா?”

- பற ப ர ஒலி ...

வர க நாயக ேவ பா - 25
வய ப த கிழவ . ேதாள ேல வ ர நைர . ப க
உதி வ டன. ஆனா க பா ைவ ம அ ப ேய. அ
இரவாகிவ டா க கள ஒள ெம ேகறிவ ேபால. அர மைன
தா வார தி வழிேய தள நட வ திைசேவழைர றி தைலைம
மாணா க க நா வ வ தன . ேந இரேவ அர மைன வ ேச த
அவ , ந பகலி தா மாள ைகய வைரய ப ட கால கண ைக பா க
வ கிறா .

அவர வ ைகைய எதி பா கா தி தா அ வ . அர மைனய

தைலைம கண ய அவ தா . ஆனா ஆசா வ ைக உ சி
ந க ைத ஏ ப தியப இ த . அ வ ப க தி அவ
உதவ யாள க நி றி தன .

ஆைண மண ஓைசெய ப யப பண யாள நட வ தா .

அர மைனய ேபரதிகார ெப றவ க வ ேபா , அவ க
இ த ஓைச எ ப ப . திைசேவழ , ேகா றி நட வ தா .
அர மைன அவ வ எ ஆ க ஆய . ெச ற ைற அவ
வ தேபா அவேரா கப ல வ தி தா . இ வ இ மாத கால இ
த கிய தன . வ ைண ம ைண ப றி இர பகலாக ேபசி
கள தன . ஒ ைவகைற ெபா தி ைவைகய நிைல ம டப தி அம த
கப ல , அ த நா எ வராம எ தி ெகா ேட இ தா .
அ தைன திைசேவழ ேபரறிைவ ேபா றி பா ய பாட க .

அ த நா கள எ ண க அவ மனதி ஓ ெகா தன.

ப ய க ைல பா தப ேய ஊ ேகாைல எ ைவ நட தா .
கா கால மாள ைகய வாய லி நி ற அ வ வண கி வரேவ றா .
ெசா ேக தைல ஆ னா . க பா கவ ைல. மாள ைகய ந வ ,
சி ன அைடயாள ஒ ைற ைவ தி தன . ேநராக அ த இட வ
நி றா . ெந ேநராக ஊ ேகாைல ஊ றி இ ைககளா
இ க ப தா . தைலைய சா க க யவ , சிறிய கால
இைடெவள ய தைலைய அ ப ேய ப னா சா தா . ப
கிட பவைன ேபால க கிைடம ட திலி ேம ைரைய பா த .
க கைள திற தா . க வ ழிக கால ைழ தன. ெபாதியெவ ப
ப ற தேபா இ த நா ம க ேகா ம க அவ நிைன
வ தன. ேம ைரய உ ெளா கிய வ ம க க க ெச கின.

உடைலேயா க ைதேயா றாம க வ ழிகைள ழ றி ேம ைரய

வ ட ைத பா தா . தைல வண கி ேகா ேநா கி
கவ த . எ ன ெசா ல ேபாகிறா எ பதறிய அ வ ஆவேலா
இ தா .

அைமதியான அ த மாள ைகய ெம ள ஒலி த திைசேவழ ர .

“ெபாதியெவ ப ப ற தநா எ ன?”

அ வ வ ைட உடேன நிைன வரவ ைல. ச ேற நிதான

ெசா னா , “வள ப ைறய எ டா நா .”

“எ த ெபா தி பற நிக த ?”

“அதிகாைலய .”

“ந ெச தி ப ைழ எ ன?”

வள க அள வா எ இ த வ னாவ இ ைல. அ த
ப ைழைய தவ க ம ேம வா அள க ப ட . அ வ
அதி சி ளானா . க கைள அகல திற ேம ைரைய பா தா .
ஒ ப படவ ைல.

“வள ப ைற நா கள கதிரவ எ வத ேப நில மைற வ .

கதிரவ நில இ லா ல காைல ெபா தி தா ெபாதியெவ ப
ப ற தா . ஆனா , ந வான தி ேம வள ப எ டா நா நிலைவ
வைர ைவ தி கிறா . இத ெபா எ ன ெத மா?”

உைற ேபா நி ற அ வ , வ ைட ெசா ல நா எழவ ைல.

  ஓவ ய றி ப , வள ப ைறய எ டா நா அ ல.”

அ வ வய ெகா ய .
“ம றவ றி தவ கள அளைவ ெபா பாதி ப த ைம இ .
ஆனா , கால கண கி அ ப அ . ெப யேதா, சிறியேதா ப ச பச தா .
கண ெபா தி எ லா ைல வ .”
ெசா லியப ேய ேவன கால ப ள யைறைய ேநா கி நட தா . அ
ேம மாட தி இ கிற . ஏறி ெச ல த மாணவ கைள தா அ வா
எ நிைன தி தா அ வ . ஆனா , திைசேவழ கா க ப ேயறி
ெகா தன.

தைலைம அைம ச த யாைன பாக நி த ப தா .

“பா யநா ெப வ ழா நட ெகா இ த ேநர தி இ த
சி க ெதாட பாக வ சா க தா க வரேவ மா?” எ த ட
அரசா க தி கள சிய தைலவ ெவ ள ெகா டா ேக டா .

“இ ப ஒ ேகார நிக நட ள எ ப ந மி ேம ளவ க
ெத யா . ஆனா , கீ நிைல வர க காேதா காதாக இைத தா
ேபசி ெகா பா க . இ ேபாேத இ றி வ சா த டைன
வழ கினா , அ த வர கள கா கள தானாக ேபா ேச .
வ ழா கால தி ஒ ைக உ தி ப வ கிய . அத ேதைவயான
அ ச உண ைவ ஊ ட இ ந ல வா . அைத ஏ தவறவ ட ேவ ?”

நி வாக ைத நட தி ெச தறிவாள த எ ப அவர

ஒ ெவா ெசயலி ெவள ப வதாக எ ண மகி தா ெவ ள ெகா டா .

தன தி த அ த மாள ைக இ வ வ தேபா , ேகா ைட தளபதி

சாகைலவ யாைன க தறிய ெபா பாள அ ல கீ ர அ
இ தன . வ சாரைண காக வரவைழ க ப ட ம ற நா வர க
பாக ப னா நி ெகா தன .

பாகன ம ம த ப ட ற ைத, தளபதி சாகைலவ த த ரலி

றினா “யாைனையவ பாக , க பைலவ மகா (மா மி)
த ப க அ மதிய ைல. இ பா யநா வ தி. அைத ந
மறிய கிறா .”
“நா எ ைன கா பா றி ெகா ள த பவ ைல. அைத கா பா றேவ
ய ேற .”

“மத ெகா ட யாைனைய எ ப கா பா ற ?”

“அத மத ப கவ ைல.”

“தளபதி மாைரயைன அ ஏ ெகா ற ?”

“எ ைன ஏ அ ெகா லவ ைல?”

எதி ேக வ, எ சைல உ ப ணய . ேக வ இ உ ைம,

பத ற ைத ய .

“அைர இ ள திைர பா க ெணதிேர வ தா , எ த

வல தா அ ச ெகா ளா ? அ ச தா தா அ அ த . மத தா
அ ல.”
“உன வ ள க , தளபதிய மரண ைத நியாய ப த ேபா மானதாக
இ ைல. அ இ த ெப வ ழா நட ெகா ேபா . ஒ ேவைள
யாைன ெந ெத ைழ தி தா இழ எ ன ஆகிய ?”

“எ உ தர கைள அ ஏ கவ ைலேய தவ ர, அத மத ப கவ ைல.

அதனா தா அ க தறிைய ேநா கி ேபான . தி ப கள
ச யாக தி ப நட த . ேம வாச தளபதி ச ெடன எதி
வ வ டா . இ அவ வ ைகைய நாேன பா கவ ைல. அ
ேவக ெகா ளாம தா அ த . ப ன காலி மிதிப டதா அவ
ெச தா . அ நி காம ... ஆனா , ச யான திைசேநா கி ேபானதா தா
ேகாைல (அ ச ைத) காேதார ெச கிவ இற கிேன . அைத
எள தி ப தி க . ஆனா , அவசர தி எ லா தவ தலாக
நட வ டன.”

“ந நட ெகா ட தா தவ . அைத ஏ காம எ லாவ றி ம

பழி ம தாேத.”

பாகன எதி ைற ேக ெகா த த ெசா னா ,

“பா ய நா ெப வ ழா நட ெகா இ த ேவைளய
ம றவ க ெத யாம வ சா ெகா கிேறா .
வ சாரைணைய ட ற தி ப தியாக ந மா றிவ டா . ந இைழ த
ற அ ேறா நி கவ ைல. இ ெதாட கிற .”

த ெசா லா அதி சியைட த அ ல கீ ர , இன ேபசாம

இ ப ைறய ல எ ெச தா .

ேவன கால மாள ைக ைழ தா திைசேவழ . வ க

ெச ெகா களா ஆன வ ண ஓவ ய க வைரய ப தன. ப ைசநிற
பர பா மதி க கா சி த தன. மாள ைகய ந ேவ ேபான திைசேவழ
வழ க ேபா ேகாைல ஊ றி தைலைய ேமேல றி அ ணா பா தா .

சி லி க ேபா அ ைவ (சி திைர) இ ம ேம ைரய உ சிய

இ த . அத இட ற றா ப ைற நில இ த . அத ேந கீ ேழ
ெச வா , அத எதிேர கா (சன ) இ தன. அ ணா த
திைசேவழ தைல ச ேற த ேநர எ த . அேதேபால அ ணா
பா ெகா த அ வ பட ப பைத ேபால இ த .
தைல இற காமேல ேக வ வ த . “ெச வா ேகா சி ள
ெச நிற கான வ ண ைத எதிலி எ தா ?”

“ெவடேவல ப ைடய லி எ ேத .”

“அ தா இள சிவ பாக இ கிற . ெச வா அட சிவ நிற அ லவா?

அதனா தாேன இ த அழகிய ெபயைர ந ேனா க ன . ணாமர
க ைடய லி சா எ . அ தா அட சிவ ைப த .”

‘ச ’ெய ேவகமாக தைலயா னா அ வ .

  வ ம க அைன இைம ஒள உைடயைவ. அவ

ேகா ம கைள ேபால ெவ வ ண சாேத. சி ப ைய த ேயா, கா
கைள கல ேதா . அ ேபா தா இைம த ைம கிைட .''

‘ச ’ெய ம தைலயைச தா .  ந லேவைள ெப ய தவ எ

இதி இ ைல' எ மன ச நி மதியைட த .

திைசேவழ தி ப நட க ெதாட கினா . எதிேர இ த வ ஓவ ய தி

கீ ற அவ க ண ப ட . நட க ெதாட கிய கா க நி றன.
ம றவ க நி றன . எ ேலா க க எதி வைர பா தன.
ேவன கால மாள ைகயாதலா ெச ெகா க ப ன கிட ப ைச
வ ண கா சி வைரய ப த .

எைத பா நி கிறா எ ப ம றவ க யவ ைல. ச ேற

உ பா தா . ப ன கிட ெகா க கீ ேழ தைரேயா இ
ஒ ெச ய வைரய ப த . ஊ ேகாைல ேநா கி கா “இ
எ ன ?” எ ேக டா .

எ ன வ ைட ெசா னா அ தவறாக தா இ எ
எ ேலா ெத . ஏென றா , அ தவறாக வைரய ப டதா தா
இ த ேக வ ேய ப ற தி கிற எ எ ேலா ந ப ன . வ ைடேய
வரவ ைல.

“யா ேம இ எ ன எ ெத யவ ைலயா?” என, ச ேற ர

உய தி ேக டா .
ஈ ேபா ற இத கைள , வ சிறிேபா அக இத கைள உைடய
ெபா ம ச வ ண ெகா ட அ த ைவ உ பா ஒ மாணவ
ெசா னா , “ெந சி .”

அ வ அைத தா நிைன தா . ஆனா , தவ ஏ வ வட

டா எ பதா ெசா லவ ைல.

“ெந சி இ ெனா ெபய ஞாய தி ப . கதிரவ

எ வதிலி மைறவ வைர அைத பா தப தி ப ய வ ைதயான
மல . அதனா இைத கதிரவ ேம காம ெகா ட மல எ
ெசா வா க ” எ றா திைசேவழ . எ ேலா ெத த ெச திதா .
ஆனா , திதாக ேக பைத ேபால ேக டன . வ ைடய றி தைல தா தி
நி மாணவேன ஆசான அக கார ைவ கிறா .

“ப ள யைறய ெந சி வைரத மிக ெபா த ” எ பாரா னா

திைசேவழ .

த க ஆசா பாரா ட ட ெத எ பல மாணவ க

அ தா அறி தா க .  இவ பாரா வா என ெத தி தா , நாேம
ெசா லிய கலாேம!' எ அ வ ேதா றிய .

அ த கண ேக டா , “இதி இ ப ைழ எ னெவ ெசா க ?”

வழ க ேபா அைனவ திைக தன . வ இத கைள அத

வ வ ைத உ பா தா அ வ .  எ லா ச யாக தாேன
இ கி றன. இதி எ ன ப ைழ க டா ?' என சி தி தா .

யா எ ப படவ ைல.
அவேர ெசா னா . “ெந சி எ திைச ேநா கி இ கிற ?”

“ேநராக ேம வான ைத ேநா கி இ கிற .”

“அ ப ெய றா ந பக எ ெபா . மாள ைகய ேம ைரய

ப னர வ ம க மி கி றன. மாள ைகய வ பக ெவய
கிற . எ ன வான ய இ ?”

மாணவ க உைற ேபானா க . அவ யாைர பா காம ஊ ேகாைல

நக தியப நட தா .

ஒ கால க பா அட கா ெப கிழவ அ ல கீ ர . அவ
ேபச ஆர ப த வ சாரைணய ழேல மாறிய .

“வ தி ம ண டாள க அவசரமாக அ மதி க பட ேவ யவ க

எ பைத மாைரய உண தி தா . ஆனா , ேகா ைட கதைவ அவனா
திற வட யவ ைல. எ லா அதிகார கைள காம கிழ தி ப ைக
அைற ைவ ெகா ந இ தா . அ தா சி க காரணேம.”

அ ல கீ ரன ற சா சாகைலவன க ேந எகிறிய .

“அவ கதைவ திற அதிகார இ தி தா , இர நிைல ண

ெகா பத ேப க தறி ெச தி ெசா லி ய பா . யாைன
கதைவ திற வ . எ த சி க ஏ ப கா .”

“ஒ மரண ைத ைவ நிைலநி த ப ட அதிகார ைத ேக வ

ேக காத க ” எ றா ெவ ள ெகா டா .

“மாைரய கதைவ திற க அ வள ய றேபா , சாகைலவ

காம கிழ திய க ைலவ அகலாம இ த தா அதிகார தி
ேகாரவ வ . நா அைத தா ேக வ ேக கிேற .”

“எ லாவ ைற அறி தா வ திக வ க ப ளன. அவ ைற

ேக வ உ ப அதிகார யா வழ க படவ ைல” எ றா
ெவ ள ெகா டா .
“அறிவா ண தா எ கேவ ய ைவ, வ திகளா
க டைளகளா எ க யா . மன த எ கேவ ய
ைவ ச ட தி ைகய ஒ பைட ப அறிவன .”

அ வள ேநர ேப ைச ேக ெகா த த , ச ேற
ஆேவச ேதா தைலய டா , “க டைளகளா க ெய ப ப வ தா
அரசா சி. அத உ க அைன உ தர களா ம ேம இய க
ேவ . ெவ அதிகார ைத இழ பத லேம எ ேலா மான
சிற த கிைட கிற . எ ேலா ைககள அதிகார இ தா
எ லா அழி .”
“மன தைனவ ட உய த இட ைத வ திக எ ப தர ?” எ
ெசா ன அ ல கீ ர ச ேற வா கிவ ெசா னா “உ கைள ேபால
உயர தி இ மன த க அ தா வசதியாக இ கிற .
ஏென றா , உ கள ைகய தா ச டவ திக இ கி றன.
அவ தா க , கா என எ இ ைலேய. ைகய எ பவ
த த ைக ைறக தாேன ச டவ திக .”

 கிழவைன இ ேபசவ ட டா ' என த ேதா றிய .

“இ த மாநகர ச டவ திகளா பத ப த ப ட . அத ப வ ைத
ைல க நிைன பைத அ மதி க யா .”

   ைள த வ ைள ... வ ைள த கன . அத எதிராக
எ ெவா ைற ப வ ப தி வ ைளயைவ க யா ; பத ப தி
கன யைவ க யா . அ தா இய ைக.”

“இய ைகைய ஆ வத காக தா ெவ ல ய கிேறா .

ெவ வத காக தா அழி க ய கிேறா . அ த அழி தா அரசா சிய
சா சி” ர கணெரன எதிெராலி க, இ ைகய லி எ தா த .

அ எ ன ெசா ல ேபாகிறா எ ப அ ல கீ ர ந ெத .
அதனா ச ேற தி ெகா ெசா னா , “மதம ற யாைனைய நா
ெகா ேற . ேம காத அத வாைல கவன கா ெப
தவறிைழ தவ நா தா . என கான த டைனைய ேச
ெசா லிவ க .”

“நதா வ திகள ப ைவ சிற பாக நிைறேவ றியவ . தன வ த

யாைனைய கண ேநர தி வ தினா . மணநாள மாம ன சிற ேதா
வழ கவ ெபா றாமைர ைவ உன வழ க ஏ பா ெச கிேற .”

“தவ கைள ‘சிற ’ எ ந க பாரா வத காரண , சிற பானவ ைற

தவறானதாக மா றிைவ தி உ கள அதிகார தா .”

திைசேவழ பா டர க ைழ தா . மாணவ க ப ெதாட தன .

இ வைர பா த இ ப ள யைறைய இைண தா இத அகல வரா .
பா ைவய எ ைல ேம ைரைய ெதா ேபா மன வ அட .
ஆனா , ஆசா அ ப இ கா எ ப எ ேலா ெத .
உ ேள ைழ த அைனவ க தி ஏ ப ட வய அள
கட ததாக இ த . ஆனா , அ வன க எைத
கா ெகா ளாம மிக அைமதியாக இ த . ‘இ வள ெப ய
ேம ைரய எ லாேம மிக கமாக வைரய ப ளன. வான ய
வைரய ப டதி மிக ெப ய ேம ைர இ தா . இைத ச யாக
வைரய தா மாத கண கி பண ெச ேத . இைத பா ஆசி ய
ெசா ல ேபா அ த பாரா ெசா ேபா வா ’ எ
கா தி தா அ வ .

திைசேவழ ம டப தி ந வ ேகா ப நி , ெம ள தைலைய

கினா . அவ க வ ழி பா அ த த கண அவ க தி
ஏ ப மல சிைய பா க ஆவேலா இ தா அ வ . அவ
தைலைய ப ற கவ க வ ழி க ேபா நிைலய அ வ
ச ெடன நிைன வ த ேதவா இ மர . ‘இளம த
இ தாேன ைவ தி தா .

எ வ டானா அ ல இ இ தா இ கி றனவா?’ எ
றிய ேமைடகைள பா தா . அவ இ இட திலி ஒ
பாதி ேமைடக தா ெத தன. ெப க , ேமைடகைள மைற
நி றன. இர அ க ப மாக ேபா , க கைள
ஓடவ டா . இட ற இ தி ப ற ஒ மர
இ பத சி ப தி ெத த .

இ அ த வல ைக பா தா , ஆசா எ ன
ெசா வாேரா எ எ ண ய கண தி தா அவ ,
வைரய ப ட ேம ைரைய ந டேநர பா ெகா ப நிைன
வ த . ச ெடன அவைர ேநா கி தி ப னா . அவ ேம ைரைய
பா வ தைலைய சா தா .

‘அவ க றி ைப பா க யவ ைலேய, எ ன
ெசா ல ேபாகிறாேரா!' எ பத ற ய . அவ றி ெகா த
நிைன வ த . திைரய தைலேபா இ ஆ ரவ க
(அ வ ன ) இட ற இ தன. மி ேபா ள களாக இ
அ (பரண ) அத ேந ேமேல இ த . ெபா கா க ேபா இ
கைண ( ர ) ச ேற கீ ழிற கி இ த . ஒ ெவா வ ம ட
நிைன வ த . மன க ண எ லாவ ைற நிைன ம
ேமேல பா தா எ லா ச யாக தா வைரய ப தன. ஆனா ,
ஆசா இ வா திற கவ ைல.

அைமதி எ ேலாைர ப த . ெம லிய ெச ம வ த . எ ன

ெசா ல ேபாகிறா எ ற ஆ வ ேதா இ தன .

“இ த வான ய அைம எைத றி கிற ?”

ர இ கமாக இ தைத ஒ சில ம

உண தன . வ னா கான வ ைட யா ட இ ைல. ம றவ க
அ வைனேய பா தா க . தய கியப அ வ ெசா னா “ேபரரச
ப ற தநா அைம இ வ . ேபரரசியா ப ற தநா அைம
இ வ . ேவ யா ைடய எ எ னா உ தறிய யவ ைல
ஆசாேன.”

“மன த ய நாைள நிைன ப வ ம மா வான யலி ேவைல? அ

இய ைகய காலமான அ லவா?”

அவ ெசா , திய திற ைப உ வா கிய . வ ய ேபா தைலநிமி

ேமேல பா தா . ஒ ப படவ ைல.

ஆசான ர கணெரன ஒலி த . “இ ேம மைலய ெப மைழ ெப

ைவைகய ெவ ள ெப ேகா நிைல. பா டர க தி ஆட
பாட ெசழி க, பா யநா உழ வண க தைழ க இ த
ேகா நிைலேய அ பைட. இ ப ற த கால ைத றி பத , இ த
ேபரரசி சிற த கால ைத றி ப .”

வாயைட ேபானா க அைனவ . வான ய ேபராசான அறி க

ெம மற நி றேபா , அவ ர அைதவ ட கன ஒலி த , “இதி
ந ெச த ப ைழ எ ன ெத மா?”

அ ெதா ைடய லி வ த ேக வ. அ வன உட உதறிய . அவ

நிமி பா தா . ேம ைரைய க க றின, தைல றிய .

ஆசான ர ெவள வ த . “ெவ ள ெவ ேகாள ... மைழ கான

ேகா . ஆனா , அ ெத ேக வ லகி இ ப மைழய ைம அறி றி. ந
எ ேக வைர ைவ தி கிறா பா .”
அ வ தி ப ேம ைரைய பா தா . ெவ ள ெத ேக வ லகி
இ தைத பா த கண தி உ ச தைலைய தா கிய ஆசான
ஊ ேகா . வ வ தா அ வ .

“பா டர க ைத பா மர கா க பா தாயா?”

ர ேக ந கினா அ வ . “ம ன க ஆசாேன, எ ைன
ம ன க . உடன யாக ச ப கிேற . ெபா த க .”

அ வைனவ ட அதிக ந க இ த ஆசான ைககள தா . “கால ைத

கண த எள த ; கணேநர தி எ லா மாறிவ .

ந எ தைலமாணவ எ பதா தா உ ைன அர மைன அ ப ேன .”

அ வ பா வ காைல ப தா . அ எ ன ெசா ல ேபாகிறா

எ பைத அவனா உ தறிய த . “ஒ வா ெகா க ஆசாேன,
ம ப ெபா தமாக வைர கா கிேற .”

அ வன கதற ஓைச ேக ெகா ேட இ க, திைசேவழ

பா டர க ைதவ ெவள ேயறினா .

ேகா ைடய ெவள ற இ கா டர அ . அ தா

யாைனக கான வ டர இ கிற . த த ைப நிைறேவ ற
எ ேலா வ தி தன .

தலி பாக அர அ ப ப டா . இ சிறி ேநர தி

யாைன உ ேள ைழ .

ழ அர கி யாைனய ட த ப பாக ஓடேவ . அவ ஓ

த ப தா ற ம றவ . மிதிப ெச தா பாவம றவ . இ தா
ேபா ய வ தி.

ேபா ெதாட க இ ேநரமி த . அேதசமய , எ ேலா

ெத ேதய த .

- பற ப ர ஒலி ...
வர க நாயக ேவ பா - 26
,

பா டர க தி ேம ைரய திதாக ஓவ ய வைர பண

ெதாட கிய த . ஆசா ெசா ன ப ைழைய ம தி தலா எ
ஓவ ய க ெசா னா க . ஆனா , அ வ அைத ஏ கவ ைல. “ெத ேக
வ லகிய ெவ ள ைய ெபா தமான இட தி வைரயலா . ஆனா ,
உ தியாக அ நிற ேவ பா ைட ெவள ப . ஏ ெகனேவ, வைரய ப ட
ஓவ ய தி வ ண திலி திதாக வைரய ப ட ப தி ேவ ப ேட
ெத . இ ெனா ைற ஆசான ேகாப ஆளாக வ பவ ைல.
எனேவ, ேம ைரய வைரய ப ட ஓவ ய ைத க நல வ ண
சி மைற க ெசா னா .

அத ம நா ம கைள ேகா ம கைள திதாக வைர வ டலா

என ெசா லிவ டா . ஓவ ய க , அ வ ெசா னப பண ைய
ெதாட கின .

ெசவ ய ல ெச திைய ேக வ ப ட இளம த , ச ேற ந கி ேபா

இ தா . ஆசா வ ேபா ேதவா கி ைட எ ேவ அைறய
ைவ வ ட ேவ எ அ ேற அ வ ெசா லிய தா . ஆனா ,
கைடசி ேநர தி எ ேலா அ மற வ ட .  ப ர ைன ஏேதா
ஒ வைகய தா காரணமாகிவ ேடாேமா!' எ அ சியப ேதவா கி
 ைட ேவ இட மா றிவ டலா என ெச தா இளம த .
ஓவ ய க எ ேலா உணவ த ேபான ேநர பா
பா டர க ைழ தா .

இட ற கைடசி ப னா இ த ைட ேநா கி ேபானா .

யாேரா ஒ வ அத அ கி உ கா தி தா . அ கி ேபான ப ற தா
அவ அ வ எ ப ெத த .

“தவறிைழ வ ேட ம ன க ” எ றா இளம த .

“ந ஏ ம ன ேகா கிறா ? நயா ெவ ள ைய ெத ற நக திய ?”

எ ேக டா அ வ .

இளம த எ ன ம ெமாழி ெசா வெத ெத யவ ைல.

ச அைமதியாக இ வ , “நா இ த ைட இ கி
எ ெகா ேபா வ கிேற ” எ ெசா லி, ேதவா கி ைட
எ க ப டா .

“ேவ டா '' எ த த அ வ ெசா னா , “ேம ைரய

ஓவ ய பண ைமயாக வைர நா இ த அர க ைதவ
ெவள ேயற ேபாவதி ைல. இ த அர க தா நா கண கி
இ க ேபாகிேற . எ வள ேநர தா அ ணா ேம ைரையேய
பா ெகா க ? அ வ ேபா ன
இவ றி வ ைளயா ைட பா
மகி வ தா எ ஒேர ெபா ேபா . எனேவ, நா
இ இ வைர இைவ இ க . பண க
த ெசா கிேற . அத பற , ந வ எ
ெச ” எ ெசா லி இளம தைன அ ப ைவ தா .

இளம தனா ம ெசா ல யவ ைல. ‘ச ’ என தைலயா யப

ெவள ேயறினா .
அ வ இல ைத பழ கைள உ ேள உ வ டப ைடேய
பா ெகா தா . ேதவா க இர தைலைய ெம ள ந
பழ ைத ேநா கி வ தன.

அர மைனய வளாக தி மிக பைழைமயான மாள ைக ஒ உ .

அத ெபய  பாசிைல அர '. ப ைசநிற மண க க பதி க ப ட அர .
எ த ஒ ந ெசயைல பா ய அ தா ெதாட . இ த
தி மண தி த நிக அ தா ெதாட கவ த .

அரச ப தின ம ேம இ த ைகய ப ெக தன . ேவ

எவ அ மதிய ைல. ப தின அ லாத ஒேர ஒ வ திைசேவழ
ம ேம. கால றி த அ ச எ ேலா எ ேபா இ க தாேன
ெச கிற . கால ைத அறி தவ அதிகார தி எ லா கத க
திற க தாேன ெச கி றன.

அரச ப ெப க ஆ க ேபரல கார ட அர ைக

நிைற தி தன . வண க ப தின அண கல க ேமேலறி
மி ன ெகா தன. ஒ வைர பா ஒ வ வய றேபா ,
மாம ன லேசகர பா ய கட வ இைண
அர ைழ தன .

இ வ வய ஐ பைத கட தி . ெந உயர உட
வலிைம ேதாள ர ெவ இ வ ஒேர மாதி
இ தா , க அைம இ ேவ உலக கைள ேச தவ க எ பைத
ெதள வாக ெசா ன . ஆ கடலி உ ப கா கால வ ப தத
அைடயாள ேதா இ த கட வன க . இள வயதி
ெச க ைகய ேபா ெவ ட ப ட கீ உத த க இ
வைர மைறயவ ைல லேசகர பா ய . இ வ நிைல
அல கார ட அர கி ைழ தன . மன வ , உட வ ,
வண கி எ தன அைனவ . சமமான உயர தி இ வ தமான
அைடயாள க டனான இ ைகய இ வ அம தன .
மணமக ெபாதியெவ ப வ , த ைதய அ கி இ த இ ைகய
அம தா . எ ேலா மணமக காக கா தி தன . கட
வன க கள ஒ ெச ேமேலறிய . உ ைழ த மகள
ேபரழ கணேநர தி இ த அைவைய ழ றிவ எ ப அவ
ெத . அவ வ திைசைய பா தி தன .

ேதாழிக ழ, ெபா ைவ உ ைழ தா . ஒ ப வ தமான மண கைள

வ ைசயாக ெபா தி, ஒ ைற ெகா ேபால உ ச தைலய லி
ச தி த தைல பாைள. நலநிற க ைச அண தி ததா , இ ப
ஒ வ ண தி ெம லிய ண ைய இ வைர யா க டதி ைல.
கால ய , ஒள ப மி ெபா சல ைகய லி கசி
வ ண ேபா இ த ெச வ ண . க டவ க வ ழிக நகர
யாம நி றன. ெபா ைவ ம நக ெகா தா . அவ
ச ேற தைல தா தி தா நட வ தா . அல கார கைள கட அவள
ஆ மனைத பா க யவ எவ இ ைல அ த அைவய .
த ைதய அ கி இ த இ ைகய அம தா . அவ அதிக
ஆபரண க அண யவ ைல. ஆனா , அண தி த எ த ஒ ைற இத
எவ பா ததி ைல. பா ய மாேதவ ய ேதாழிக
ேபசி ெகா டா க , “ெப வண க மக . ஆனா , அவ க தி ஒ ைற
அண மாைலேய அண தி கிறா . அதி ஒ ைற ம ேம
இ கிறேத ஏ ?”

  இட ச ஆய ர த வல ச . வல ச , ஆய ர தி
ஒ தா வைளநிைல வ வ இ . அ ெகா தா அண ெச ய
மா . அ த சிற ெகா ட வல ச , இ வைர இர
ம தா எ க ப ளனவா . அதி ஒ , யவன அரசியா
தைல ய இ கிறதா . இ ெனா , ெபா ைவய க தி
இ கிறதா ” அவள ம ெமாழி காேதா காதாக றிவ த . அத
பற , அர ேப ச ேபான .

பா ய ல தியவ , மி ெவ த ைட எ வ ேபரரசன ட
ெகா தா . அதி ம ச கிழ வ டவ வ இ த . ந வ
ெவ றிைல ைவ க ப த . லேசகரபா ய அைத கட
வன ட வழ கினா . அைத ெப ெகா ட கட வ ,
த கள வழ க ப ெபா நிற த ைட வழ கினா . அதி ம ச ழ
ந வ ெவ றிைல இ த . ேனா மர ப இ வ ெவ றிைல
மா றி மண வா கள தன . ைற ப மணவ ழா இ த கண திலி
ெதாட கிற . இர மாத கள ஆ நிக களாக அ நிக .
நிைறவாக, மணமாைல ட ட வ ழா நிைற .

வசிய ஈ , க க லி ப ெதறி த . உதிர வ வதாக இ ைல.

ேபெரலி, பாைற இ க வ ைர ப கிய . க ண படாத
வைரதா அ த ப வா . க ண ப வ டா , அ எ த
பாைற ைழ எ வள ஆழ ேபானா த ப யா . அ
உ ைழ த க க ைல வர க நா வ ேச ர ெகா தன .
அ த ப ெவள ேயறினா தி க, உதிர ம ெறா வர
தயாராக இ தன .
பாைற ச ேமேல இ தப பா கப ல இைத
பா ெகா தன . வர க க பாைறைய ர கீ ேழ த ளன .
உ ேள எலி இ ைல; எ த ைள இ ைல.  அத எ ேக
ேபான ?' என அைனவ உ ேநா கி ெகா தன . ‘எ ேலா
பா ெகா ைகய அ எ ப த ப ேபாய க ?’ எ
எ ண ெகா ைகய , யா எதி பாராம ேவெறா திைசய லி
தி கினா உதிர .

அத கீ ெசாலிேயா எ ேலா உ சாக ஒலி கல த . இ த

ெசயைல க த ைன அறியாம சீ ைக அ தா பா .

ப ப ட ேபெரலிைய சி ைடய ேபா ெகா அ த பாைறைய

ேநா கி நக தன . வழ க ேபா வர க னா ேபாக, பா கப ல
ப னா வ ெகா தன .

பாைறக இைடய இ ெச ெகா கைள கி யப வர க

நக ெகா தன . உதிரன கவன ச ேற சிதற ெதாட கிய .
பா ய க க த ைன ஊ வைத அவ இர , ைற
கவன வ டா . ஏ எ அவ யவ ைல. பா உட வ வ
கப ல காக எ தா உதிர தலி நிைன தா . ஆனா , இ த
இர நா க பா ைய உ கவன ததிலி அவ ச ேதக
வர ஆர ப த .

தன திறைன தி டமிடைல ஆரா வத காக தா இ

நட ெகா கிறேதா எ எ ண ேதா றிய . நல பற ,
கப ல ட இ ெபா தன வழ க ப கிற . நா அத
த தியானவ தானா எ கவன ெகா கிறாரா?

பா ைய ப றி எ ண ற கைதகைள சி வய த
ேக வ ப ளா உதிர .  பா ய அறி ப யா வா கா !'
என ெசா வா க . ம ற வர க எ ேலா ேபெரலி ேவ ைடைய தா
பா பா ெகா கிறா என நிைன ெகா கிறா க .
ஆனா , பா ய கவன ேவெறா றாக இ கேவ வா அதிக எ
உதிர ேதா றிய .

உதிர லியமாக தி கியைத வ ய பாரா யப

வ ெகா தா கப ல . பா ம ெமாழி ெசா லாம நட வ தா .

“அ ேபா சீ ைக அ வ , இ ேபா எ ெசா லாம வ கிறா ?”

என ேக டா கப ல .

“நா சீ ைக அ த உதிர காக அ ல, ேபெரலி காக.”

“எ ன ெசா கிறா ?”

“த த உடைல ெகா டதா ேபெரலியா ேவகமாக ஓடேவா, சி றி

க ைழயேவா யா . அ ப ய எ தைனேயா வ ல
கள டமி அ த ப உய வா கிற எ றா , அத த திர தா
காரண . சமெவள ய இ ந ய த திர ைதவ ட, மைல க
இ ேபெரலிய த திர வய க ய .”

“அ ப ெய ன அ ேக நிக த ? ந எைத க சீ ைக அ தா ?”

“பாைறய இ ெவள ேயறி வ த எலி , உதிர தி கிய எலி

ெவ ேவ எலிக . உ ள வ த வல ற ஓ ய ேவக தி , அ த
சி த இ த இ ெனா எதி பாராம ெவள ேயறிய . அைத தா
உதிர தி கினா . அவன கால ய அ கி தா , ெவள ேயறி
வ த எலி ப கி இ த .”

“ந ஏ அைத ெத வ கவ ைல?”

“அ என த ப தைல க ெகா கிற . நா எ ப அைத

கா ெகா ேப ?”

எதி பாராத ம ெமாழியாக ம ம ல, ேவ ைடய ஒ எதிரான

ம ெமாழியாக இ பதாக, கப ல ேதா றிய .

“ேவ ைட ெபா எ ன பா ?”

“தா த த ப த . ந க எ த ப க இ இ த
வ ைளயா ைட பா கலா .”

“ந எ த ப க இ இைத பா தா ?”

“ேவ ைடைய நா எ ேபா த ப ெச வல கி ப க இ தா

பா ேப . இ த ேவ ைடய உதிரன வ ைளயா ேவ மாதி
இ கிற . எனேவ, நா எ த ப க சாராம இ கிேற .”

“ஏ அ ப ?”
“உதிரன ெச ைக அ ப . அவ ேவ ெம ேற த ப க யாத
ேபெரலியாக பா ேவ ைடயா கிறா . அ த எலிெகா உ க
ஆைட ெந ய எ கிறா .”

பா ெசா வத வ ள க , கப ல யவ ைல.

“த ப க யாத ேபெரலிைய ெகா ம ஆைட ெந வத ெபா

எ ன?”

“ யவ ைலயா? எ ெற உ கைள பற நா ேல ைவ ெகா ள

ேவ எ ப தா .”

ெசா லிவ , பா நட ெகா தா . கப ல அ ப ேய நி வ டா .

ஒ கண கழி ேக டா , “ந க இ வ எ ைன தா
ேவ ைடயா ெகா கிற களா?”

“நி சய இ ைல” எ ெசா ன பா , ச ேற இைடெவள வ ெசா னா

“ப ப ட பற எவராவ ேவ ைடயா வா களா?”

பதி ேக அட கா சி ைப ெவள ப திய கப ல ெசா னா , “

எ ப , பறைவ கான த இட . வான தா வா வ ட .”

“உ ைமதா , ஒ நா உ கள வானேம நா களாக வ தி ேபா .”

பா ய ேதாழைம எ ைல கட வ ெகா த . மைலய

கீ திைசய ஊசி ைக ேமெல ெகா த .
ேவ ைடயா ெகா தவ க பாைறய இட ற இ ததா , அைத
பா கவ ைல. பாைறய ேமேல பா நி றதா , அைத பா தா .

அ த திைச ேநா கி அ ப ேய நி றா . அைத கவன தப கப ல

நி றா . மிக ெதாைலவ கீ கா ந வ இ ஊசிேபா
ெம லிய ைக ேம ேநா கி ேபா ெகா த . கா வசவ ைல
எ பதா , ைக கைலயாம உ சி ேபான .

உ பா ெகா த பா ைய பா கப ல ேக டா , “எ ன அ ?
கா ஊேடய ைக வர காரண எ ன?”

“அ ளவ உதவ ேதைவ ப கிற ” எ ெசா லிவ , இட ற

தி ப பா தா . பாைறய இட ற ேபெரலி ேவ ைடய உதிர
மிக கவனமாக இ த . பாைற மைற தி ததா எ ஊசி ைகைய
அவ க பா கவ ைல.

“கா இ யா ேக உதவ ேதைவ ப டா , பட கிட

ெச றி ெகா ைய பறி த க களா த வா க . அ த ெகா ய
த ப றி எ யா ; ைக ம ேம வ . அ வா கசி ைக, கீ ேழ படரா ;
அ வ டாம ேமெல ப ெகா ேட இ . எ கி பா தா
உ சிேநா கி வ டாம ேமெல ஊசி ைகைய பா வட . உடேன
அவ உதவ ெச ய ம க ேபா வ வா க ” எ றா பா .

“அ ப ெய றா , அவ க உதவ ெச ய வர கைள அ பாமலி ப

ஏ ?”

“ெதாைலைவ கண கி டா , நா இ இட ைதவ ட ைறவான

ெதாைலவ ெத திைசய ஊ ஒ உ . அ கி ம க ற ப
ேபாய பா க . இ சிறி ேநர தி ெத வ .”
“எ ப ?'' என ேக டா கப ல .

“அேதா பா க ” என அ த திைசைய கா னா பா .

ஏ ெகனேவ ேமெல த ஊசி ைகய அ ேக இ ேனா ஊசி ைக

ேமெல ெகா த .
“ம ெறா ைக ேமெல தா , உதவ ஆ க ேபா வ டா க . ேவ
யா வரேவ யதி ைல எ ெபா ” எ றா பா .

பாைறகைள தப ேபெரலிைய வ ர ெகா இ அ மாக

ஓ ெகா தன வர க . இ நா ேபெரலிையயாவ ப வட
ேவ எ உதிர மிக தவ ரமாக ெசய ப ெகா தா .
“கா ப றவ றிலி த ப தைல ேபால, ப ற த ைன
கா ெகா வ சம கிய வ உ ள கைலதா . ஒ ேவா
உய ன இ த இர வ ைதகைள ெதள வாக ெத தி கிற .
நா அவ றிடமி க ெகா ள எ வளேவா இ கி றன” எ
ேபசியப வர கைள ேநா கி பா கப ல வ ெகா தன .

ெப த க பாைற இ க வர க வ டாம
ேத ன . க கள ஒ அக படவ ைல. உ சி ெபா
கட ெகா த . இ சிறி ேநர தா ேவ ைட கிைட .
அத பற , இ கள மைற வா உய ன கைள க டறிவ
இயலாத கா ய .

கப ல நட பத ஏ ப வழிகைள ேத ெச அவைர அைழ வ

ெகா தா பா . வர க பாைற இ கைள கிளறி ெகா க,
உதிர ம தன யாக கீ ேநா கி ேபா ெகா தா . ச
ெதாைலவ இ ேத அைத கவன தா பா . உதிர ேபா ெகா த
திைசய தன த மர ஒ இ த . அைத ேநா கி தா அவ
ேபாகிறா எ ப ெத த .

ெதாைலவ இ பா ைகய அ எ ன மர எ ப யா
ப படவ ைல. ேபா ெகா த உதிர , மர தி அ கி ேபாகாம
ச ெதாைலவ ேலேய நி வ டா .

அைனவ அவைன ேநா கி இற கி வ தன . பா ய க க அவ ைற

க டறி தன. கப ல ட , “ந க இ ேகேய அம தி க ” எ பாைற
ஒ றி ேம உ காரைவ வ அ த இட ேபானா .

ெதாைலவ ேலேய கப லைர உ கார ைவ வ தன வ பா ைய

பா த உதிர , இ எ ன மர எ பைத அ கி ேத பா ய க க
க டறி வ டன எ ெத ெகா டா .
உதிர இ இட எ ேலா வ ேச தன . தன தி
அ த மர தி அ வார தி அ மி மாக வ க ெச கிட தன.
எ கேளா கைறயா கேளா அவ ைற உ ணவ ைல. அ வ நி ற
எ ேலா க க கீ ேழ கிட பனவ ைற உ ன பாக பா தன.

அ வ க மர . அ த மர தி இைலக வ பற தாேலா,
கிைளகள ம உ கா தாேலா சிறி ேநர திேலேய மய கி கீ ேழ
வ வ . அத பற , மய க ெதள யாமேலேய இற வ .
இற தைத ெமா பத ட எ அ கி வரா . கா மிக அ தான
மர கள வ க மர ஒ .

கா பழ க படாத தியவ கள ம இத வாசைன ப டாேல

உடெல லா வ கிவ . கி ஏ ப எ ச தா க யா .
அதனா தா கப லைர ெதாைலவ ேலேய உ காரைவ வ வ தா பா .
கப ல வ ததிலி , ‘வ க மர க ண படாதா?’ எ பல ைற
எ ண ளா . ஏென றா , வ க மர தி ப ைடைய அைற
ேத தா , கா சிக எைவ அ டா .

பற ப ேலேய ப ற வா பவ க இ ேதைவய ைல. ஆனா ,

ெவள ய லி வ பவ க , அ றி பாக மைழ கால தி வ
த பவ க ெப பா கா கவச ைத இ ேவ அள .

அ த மர ப ைடைய உ ப க னமான பண . அ கி ேபா ப

எ கெவ லா யா . அத வாசைன எ த ேநர மய க ைத
உ வா . எ ன ெச யலா என சி தி தன . உதிர தா தன ஈ ைய
மர தி அ வார ைத ேநா கி வசி எறி தா . அ மர தி ப திய
வள ப தி நி ற . ப ேவகமாக ஓ , அதன ேக ேபான ேவக தி
ஈ ய ைனேயா ெப ப ைடைய ப எ எதி ற
ெவள ேயறினா . த ைறயாக அவன ேவக பா ைய ெபா ப தி
பா கைவ த .

அ ைறய ேவ ைடைய அ ட ற ப டன . இ
சி கியெத னேவா ஒ ேபெரலிதா . ஆனா , பா அளவ ற மகி வ
இ தா .

“எ ைன ஏ தன ேய உ காரைவ வ ேபான க ?” எ கப ல
ேக டத , பா பதி ெசா னா .

அளவ ற மகி ேவா இ த பா ய பதி .

“பற ப ந க இ ஒ ெவா ெபா எ மன பத ற தி தா

இ த . அ கா கால ெதாட கிய ப ற , எ பத ற
அளவ றதாகிவ ட .
எ ண ற சிக , உய ன க வா இ த கா க
ெத யாத சி சி ட ெப ந ைச உ ெச திவ . அத பற ,
ந றி ெகா வைர உ கள உட அைத தா மா எ ப
ெத யா . எனேவ, எ பத ற அதிகமாகி ெகா ேடதா இ த .
வ க மர ப ைடைய அைற உடெல ேத வ டா , பற
எ த ஒ சி உ கைள அ டா . அதனா தா இ த மர க ண
படாதா எ கா தி ேத . உதிர க டறி வ டா ” என ெசா லி,
மகி ேவா கப லைர அைழ வ தா பா .

“நா பற வ இ தைன நா களாகி வ டன. இ எ ைன

ஆய த ப ேவைல யவ ைல ேபா ?”

சி ெகா ேட பா ெசா னா , “வ ெச பவ க இ வள
ேதைவய ைல. வ தவ க ம தா இ வள ேதைவ.”

ம ெமாழி ள ம கப ல த .

“ேவ ைட இ யவ ைலயா?” எ ேக ட கப ல , “இ த
ேவ ைடய ந எ த ப க சாராம இ பதாக ெசா னா . ஆனா ,
உ மகி ேவ ைட யா பவன மனநிைலைய ந சா வ டைத
ெசா கிற .”
“ஆ , அளவ ற மகி வ ல எ ைன உ க கா ெகா கிேற .
அத லேம எ எ ண ைத ெவள ப தி வ கிேற அ லவா?”

பா ய ஒ ெவா ெசா ெசய கப ல மதான ேபர ைப

ெகா த தன.

இ வ சிறி ேநர ேபசி ெகா ளவ ைல. ஆனா , ஆ மன உைரயாட

நி றபா ைல. மனைத இ த எ ண கள லி ேவெறா அைழ
ெச ல ேவ எ கப ல ேதா றிய . அைமதிைய கைல
பா ய ட ேக டா , “அ ெறா நா உ பா ட ஒ வ திைரய
ெப ைண மண தா எ றினா . அைத ப றி ப ன ேப ேவா
எ றாேய, யா அ த திைரய க ?”

கப ல ேக வ , பா வ ய ைப ஏ ப திய .
“ந க திைரய கைள அறி ததி ைலயா?”

“இ ைல.”

“அவ க ல தாேன ெவ றிைலைய த தலாக க டறி த . இ த

மைல ெதாட மாவர க எ றா , அ அவ க தாேன!”

ெவ ணற த ைட ெபா னற த ைட மா றி ெகா ட லேசகர

பா ய கட வ மா ற ப ட த கள இ த
ெவ றிைலைய எ ெம ல ெதாட கின . ெவ றிைலைய ெம ற இ வ
நாவ அத சா ஊறி பரவ ய .

ெவ றிைலைய க டறி த மாவர களான திைரய கள கைத, பா ய

நாெவ ெபா கி ெவள வ த .

- பற ப ர ஒலி ...

ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 27

“எட் தல் ப ைனந் வய ைடய பறம் ன் ஆண்மக்கள்

அைனவ ம் ‘காட ய’ப் றப் ப ன்றனர். ன் தல் நான்
ஆண் கள் வைர நீ க் ம் பயணம் அ . பயணத் ல் வ காட்
அைழத் ச் ெசல் பவேன ேதக்கன். ‘ேதக்கன்’ என்ப ெபயர் அன் , கா
அ ந்த ஆசாைன அைழக் ம் பட்டம் . அவைன நம் ேய ள் ைளகள்
அ ப் பப் ப ன்றனர்.

‘சாமப் ’ ஐந் ஆண் க க் ஒ ைற ப் ப . ஒவ் ெவா ைற அ

க் ம் ேபா ம் எட் வயைதக் கடந்த அைனத் ஆண்
ள் ைளகைள ம் அைழத் க்ெகாண் , காட் க் ள் ைழவான்
ேதக்கன். ப ற் ந் ம் ய ன், அ த்த ைற சாமப் க் ம்
வைர ேதக்கன் ஊரில் இ ப்பான். ம ைற த்த ன் ண் ம்
றப் ப வான்.
பறம் ன் ஒவ் ேவார் ஆ ம் கா பற் ய எல் லா தமான
அ கைள ம் ெபற் , காட் ன் சவால் கைள எ ர்ெகாள் ம் ஆற் றல்
உைடயவனாக மா வ தான் கா அ தல் . ெவ ங் ைக டன்
காட் க் ள் ைழ ம் வர்கள் ெப ம் வனத் க் ள்
தன்னந்தனியாக வாழ் ைவ ம் வாழக் கற் க்ெகாள் ன்றனர்.

இந்தப் ப ற் எண்ணற் ற ஆபத் கைள உைடய . வர்கள் லர்

இ ல் இறக் ன்றனர். ல க் க் ைக கால் கள் ைத ன்றன. லர்
காட் க் ள் ெதாைலந் ன்றனர். அவர்க ள் பலர்
ம் வேத இல் ைல. ஆண் கள் பல க ந்த ன்னர், லர்
ம் ள் ளனர்.

கா அ ய அைழத் ச்ெசல் லப்ப ம் வர்கள் க ம் சவால் கைளத்

ெதாடர்ந் எ ர்ெகாள் ள ேந ம் . இயற் ைக ஒவ் ெவா கண ம்
சவால் கைள உ வாக் யப ேயதான் இ க் ம் ; ஆனால் , அைவ எல் லாம்
ேதக்கனின் கணக் க் ள் வரா . ஒவ் ெவா நா ம் ேதக்கன்
உ வாக் ம் சவால் கள் தனி ரகம் . அவற் ைற
மாணவர்கள் எ ர்ெகாண் ேடற ேவண் ம் . இவ் வா ன்ெபா
ைற ேதக்கன் அைழத் ச்ெசன் ற ல் என் ன்ேனான் ேவ ம்
இடம் ெபற் ந்தான் ” என்றான் பாரி.

அவன் ெசால் ம் கைதைய க ம் கவனத்ேதா

ேகட் க்ெகாண் ந்தார் க லர்.

“அ கார்காலம் . மைழ டா ெகாட் த் ர்த்த . ேதக்க ம்

மாணவர்க ம் ைக ஒன் ல் ஒண் யப இ ந்தனர். நாள்
வ ம் மைழ நின்றபா ல் ைல. மாணவர்க க் க் க ம் ப .
ஆனால் , ேதக்கன் உண க்கான உத்தரைவக் ெகா க்க ல் ைல. அவர்
உத்தர ெகா த்த ன்தான் ெந ப் ைப ட் ைகவசம் இ க் ம்
ழங் கைளச் ட் ச் சாப் ட ேவண் ம் . மைழைய ெவ த் ப்
பார்த் க்ெகாண்ேட இ ந்தான் ேதக்கன். ெபா த் ப் பார்த்த
மாணவர்கள் ஒ கட்டத் ல் ெபா ைம இழந் வாய் ட் க் ேகட்டனர்.
``சரி, ட் ச் சாப் ங் கள் ” என்றான் ேதக்கன். மாணவர்கள்
ம ழ் ந்தனர். ந்ைதய நாள் காைல உண க் ப் ன் யாைர ம்
பழம் டச் சாப் ட அ ம க்க ல் ைல. இப் ேபா அ ம
ெகா த்த டன் ேவைலகைள ேவகமாகத் ெதாடங் னர். ைகக் ள்
இ ந்த இ க் ல் இரண் கட்ைடகள் டந்தன. அவற் ைறப்
பயன்ப த் ழங் ைகச் ட் டலாம் என் ெசய் தனர்.

ைகக் ெவளிேய மைழ ெகாட் ய . ைகவசம் இ க் ம் க்கல் ைல

ைவத் மாணவன் ஒ வன் ட்ட ைனந்தேபா ேதக்கன் ைகைய
ட் ெவளிேய னான்.

மைழ ல் நைனந் தப ேதக்கன் ெவளிேய யதன் காரணத்ைத

அ யாமல் மாணவர்கள் த்தனர். “அவர் நைனந்தப ெவளி ல்
நின் ெகாண் க் றார். நாம் சாப் டப் ேபாவ அவ க் ப்
க்க ல் ைலயா? அவரிடம் ேகட் த்தாேன நாம் அனல் ட்ட
யல் ேறாம் ” என் லம் யப இ ந்தனர். ப
அ கமா க்ெகாண்ேட இ ந்த . ‘சாப் ட்ட ன் என்னெவன்
ேகட் க்ெகாள் ேவாம் ’ என நிைனத்த ஒ வன், அனல் ட்ட யன்றான்.
அப் ேபா ேவள் அவைனத் த த்தான் .
‘மாணவர்களில் கத் றன்வாய் ந்தவன்’ என ேதக்கன் க வ
ேவைளத்தான் . “அவரிடேம காரணம் ேகட்ேபாம் ” என்றான் ேவள் .

“சரி” என்றார்கள் மாணவர்கள் .

“நாங் கள் ெந ப் ட் ம் ேபா நீ ங் கள் ஏன் ெவளி ல் ெசன் ர்கள் ?”

எனச் சத்தமாகக் ேகட்டான் ேவள் .

“உங் கைள எப் ேபா சாப் டச் ெசால் ல ேவண் ம் என எனக் த்

ெதரியாதா?”

“ப தாங் காமல் தான் ேகட்ேடாம் .”

“அப் ப என்றால் ட் ச் சாப் ங் கள் .”

“நீ ங் கள் ஏன் ெவளி ல் ேபாய் மைழ ல் நிற் ர்கள் ?”

“இரண் ஆண் கள் யப் ேபா ன்றன. இன் ம் உங் களால் இைதக்
கண்ட ய ய ல் ைலயா?”

மாணவர்கள் எல் ேலா க் ம் அப் ேபா தான் இ ல் ஏேதா க்கல்

இ ப் ப ரிந்த .

என்னவாக இ க் ம் எனச் ந் த்தார்கள் . ஒன் ம் ரிபட ல் ைல.

ேநரத் க் ப் ன் ேவள் தான் கண்ட ந்தான் . தாங் கள் ட்ட
யன்ற கட்ைட ல் ைலமரத் ைடய . “ ல் ைலமரக்
கட்ைட ன் ைக கண்ணிற் பட்டால் பார்ைவைய இழக்க ேநரி ம் .
அதனால் தான் ேதக்கன் உடன யாக ெவளிேய க் றார்” என்றான்
ேவள் .

மாணவர்கள் அ ர்ச் அைடந்தனர். ேதக்கனிடம் மன்னிப் க்

ேகாரினர்.
“ப கண்ைண மைறக்கலாம் . ஆனால் , கண்ைணக் ெக த் டக்
டா ” என்றான் ேதக்கன்.

ெபா த் ந்தனர். ேநரத் ல் மைழ நின்ற . ைக ட்

மாணவர்கள் ெவளிவந்தனர். பக்கத் க் ைக ேலா, பாைற
இ க் களிேலா காய் ந்த கட்ைட இ க் றதா எனத் ேதடப் ேபானார்கள் .
ஆனால் , ேதக்கன் ``ேவண்டாம் ’’ என் ெசால் ட்டான்.

இப் ேபா இதற் கான காரணம் ெதரியாமல் த்தார்கள் .

``ைகக் ெவளி ல் ைவத் ல் ைலமரக்கட்ைடையக் ெகாண்ேட

ட் ங் கள் . ைக கண்ணிற் படாமல் ழங் ைகச் ட்ெட ங் கள் . இ ம்
ேதைவப் ப ம் ஒ ப ற் தான் ’’ என்றார்.

இ ந் த ப எங் ேபான என்ேற ெதரிய ல் ைல. யா ம் ட்ட

ஆயத்தமாக ல் ைல. எல் ேலா ம் அப்ப ேய நின் ெகாண் ந்தனர்.

ேவைள அைழத்தார் ேதக்கன். ஒ ேவைள யார் கண்ைணயாவ

ைக தாக் ட்டால் , உடன யாகச் ெசய் ய ேவண் ய மாற் என்ன
என்பைத அவனிடம் ெசான் னார். அதன் ற , மாணவர்கள் ணிந்
ட்டத் ெதாடங் னர்.

நன்றாக கம் லக் , அனற் கல் ைல உர ப் பற் றைவத்தான் ஒ வன்.

ல் ைலமரக்கட்ைட ல் ப் த்த . ைக தாக் டக் டா என்ற
ந்த எச்சரிக்ைகேயா ழங் ைகச் ட்டனர். ைகவாச ல்
உட்கார்ந்தப மாணவர்கள் ழங் வைதக் ர்ந்
பார்த் க்ெகாண் ந்தான் ேதக்கன். ைக ேமல் ேநாக் எ ந்தப ேய
இ ந்த . லர் ழங் ைகக் க க ட்டனர்.

லர் ழங் ைக ெந ப் ன் அ ேக ெகாண் ேபாகேவ

ெப ம் பா பட்டனர். அைணவதற் ம் அகல் வதற் மான ெதாைலைவ
யாரா ம் ம ப் ட ய ல் ைல. ைகையக் கண் அஞ் யவர்கள்
தலாக ல னர். மற் றவர்கள் லகேவண் ய அளைவ எ ம் ைக
ெசய் த . அைனத்ைத ம் ர்ந் கவனித் க்ெகாண் ந்த
ேதக்கன் மன ல் , ‘இவர்கள் யா ைடய கண்ணிலாவ
ைகபட் ட்டால் ேவள் உடன யாகச் ெசய் ய ேவண் ய
மாற் ைறச் ெசய் றானா என் பார்த் டலாம் ’ என எண்ணிக்
ெகாண் ந்தார்.

மாணவர்கள் காற் ன் ய அைச க் க் ட உடல் லக் கக்

கவனமாகக் ழங் ைகச் ட் க் ெகாண் ந்தேபா , எங் ந்ேதா
ெப ங் காற் ய . சட்ெடன மாணவர்கள் கண்கைள
தைரேயா தைரயாகப் ப த் ட்டார்கள் .

அ த்த காற் , ைகையக் ெகாண் ேபாய் ைகேயா ேசர்த்

ேதக்கன் அப் ய . கண்கைள ய கணத் ல் ேதக்கன் உணர்ந்
ட்டான், ைக இைமக க் ள் ழ் ந் ட்ட என் .

“ ேவள் உடன யாக என்ைன க் ச் ெசல் ” என்றான்.

ேதக்கைனத் ேதாளில் க் யப மைலச்சரி ல் இ க் ம் ஆற் ைற

ேநாக் இறங் னான் ேவள் . மற் றவர்கள் ன்ெதாடர யாதப
இ ந்த அவன ேவகம் . மைழ ண் ம் ெபய் யத்ெதாடங் ய . சரிந்
ந் டாமல் கவனமாக நடக்க ேவண் ம் என்ப எல் லாம்
ேவ க் ப் லப்பட ல் ைல. அவன ேதாள் களின் பல ம்
கால ன் மான ம் அபார மானைவ. ெந யர்ந்த ேதக்கைனத்
க் க்ெகாண் ைரந் இறங் னான் ேவள் .

ஆற் றங் கைரைய அைடந்த ம் ேதக்கைனப் ப க்கைவத் ட் உள் ேள

த்தான் . ேதக்கன் ெசால் ந் தப ஆற் ல் ங் அதன்
ஆ க்களிைய அள் ளி வந்தான் . ேதக்கைனச் ற் மாணவர்கள்
உட்கார்ந் ந்தனர். அள் ளி வந்தைதக் ெகா த்தான் . அவர இ
கண்களின் ேம ம் அந்தக் களிைய அப் னர். அவர் இைமக க் ள்
ைமைய உணரத் ெதாடங் னார்.

“இன் ம் அள் ளி வ ேறன்” என்றான் ேவள் . “இ ேவ ேபா ம் ,

ேநரத் ல் சரியா ம் ” என் ேதக்கன்
ெசால் யேபா ஆற் ன் ந ல் நீ ந் க்ெகாண் ந்த
ேவள் , ெபா த்தமான இடம் பார்த் நீ ரில் ழ் னான் . அ மரம்
ஒன்ைற இ த் க்ெகாண் சடசடெவனக் றங் ய ெப ெவள் ளம் .
மாணவர்கள் உடன யாகத் ேதக்கைனத் க் க்ெகாண் ேமேல னர்.
கணேநரத் க் ள் நீ ர்மட்டம் ெவ வாக உயர்ந்த . ெவள் ளத் ன் ேவகம்
மைலேய பவர்களின் கால் கைளப் த் இ த் க்ெகாண் ந்த .
ேதக்கைனத் க் யப ைரந் ேமேல உ ர் தப் னர்.

ேமேல ஏ ய ம் , ேதக்கன் கண்கைளக் கசக் யப றந்தான் .

ெகாட் ம் மைழ ல் ெவள் ளம் இ பைனமரம் உயரத் க்
ேபாய் க்ெகாண் ந்த . கண்க க் ள் எரிச்சல் இல் ைல. ஆனால் ,
யரம் தாங் க ய ல் ைல. ேவைள நிைனத் “ஓ” எனக் கத்
அ தான் ேதக்கன்.

ெவள் ளம் ரட் எ த் க்ெகாண் ெசன்ற . நீ ந் க் கடப் ப இயலாத

ெசயல் . உ ைரத் தக்கைவத்தப ெவள் ளத் ன் ேபாக் ல் ேபாவ என
ெவ த்தான் ேவள் . அ த் , இ த் ப் ரட் க்ெகாண் ேபான .
ைககளில் க் ம் மரங் கைளப் பற் ம் அ ல் இ ந் ந ம்
இ த் ச்ெசல் ம் நீ டன் ெசன் ெகாண் ந்தான் .

க் ட் நீ ந் க் கைரைய அைடய நீ ரின் ேவகம் ைற ம்

த வாய் க்காகக் காத் ந்தான். ஆனால் , அ நிக ம் ேபா அவன்
அைர மயக்கத் ல் இ ந்தான் . இர , பகல் கடந்த ன் நீ ர் அவைனப்
பாைற ன் இ க் ஒன் ல் அ த் ச் ெச ய .

ஆற் றங் கைரேயாரம் வந்த லர் பாைற இ க் ல் க் க் டப் பவைன

எட் ப் பார்த்தனர். உ ர் இ க் றதா என்ப அ ய ய ல் ைல.
ட்டத் ல் இ ந்த ெபரியவர் இ க் க் ள் ைழந் அவைனப்
பார்த்தார். வல கால் உள் ேள ெச க் டந்த . இட கால் எ ம்
ஒ ந் டந்த . ஒ ைக ம் ட்ட . ேமல் எல் லாம் பாைறகளில்
அ பட் ச் ெச ல் ெச லாகப் ளந் டந்த . “இவைன ெவளி ல்
க் உ ைரக் காப்பாற் னா ம் இவன் வாழத் த யற் ற
வனாகத்தான் டப் பான்” என்றார் அந்தப் ெபரியவர்.

ட்டத் னர் ெபரியவர் ெசால் ேகட் ல னர். உள் ளி ந்த

` ைவ’க் அவ் வா ட் ச்ெசல் ல மனம் இல் ைல. ெபரியவேரா
வா ட்டாள் . ஆனால் , அவன நிைலைம ப ேமாசமாக இ ந்ததா ம்
பாைற ன் இ க்ைக ட் ெவளி ல் எ க்க யாதப , அவன் உடல்
ெச க் டந்ததா ம் , மற் றவர்கள் அதற் ஒப் க்ெகாள் ள ல் ைல.
ட்டம் நகரத் ெதாடங் ய .
இ யாக ‘ ைவ’ ெசான் னாள் ... “பாைற க் ல் டப் பவைன
எ த் ெவளி ல் ேபாட் ட்டாவ ேபாேவாம் . றன் இ ந்தால்
ைழக்கட் ம் ” என்றாள் . ‘சரி’ என் ஒப் க்ெகாண் ெப யற்
ெசய் , அவைன ெவளி ல் எ த் கைர டத் னர். நீ ர் நிைறய
த் ந்ததால் வ ஊ ப்ேபாய் இ ந்த . ெவட் ப் பட்ட எந்தப்
ள ன் வ ேய ம் க ய ல் ைல. ெவளி த்தான் டந்த
எல் லாம் . இன் இர தாங் க மாட்டான் எனச் ெசால் ட் நடந்தார்
ெபரியவர். மற் றவர்க ம் உடன் நடந்தனர்.

காற் இரெவல் லாம் உடைல உலர்த் க் ெகாண்ேட இ ந்த .

அடர்வனத் ல் ரீங்கரிக் ம் ல் வண் களின் ஓைச ெச க் ள்
ைள ட் ைழந்த . கானகத் ன் பல் ேவ ஓைசக ம் நிைன ன்
ஆழத்ைதத் ெதாட் த் ம் ன. கண் க் த் ெதரியாத ச்
ஒன் , ெவட் ப் பட்ட ள ன் ந ல் உட்கார்ந் ஊ க்ெகா க்கால்
ெகாத் ெவளி ல் எ த்தேபா அவன உடல் , வ ைய
நிைன ெகாள் ளத் ெதாடங் ய .

ெபா லர்ந்த . ேவள் ெமள் ளக் கண் த்தான் . தனக் உ ர்

இ க் ற என்பைத உணர்ந்தான். ைக, கால் கைள அைசக்க
ய ல் ைல. அங் ேகேய டந்தான் . தன்ைன இ த்
ெவளி ல் ேபாட்டவர்கள் ேப ய ேபச் அைர ைறயாக நிைன ல்
இ ந்த . தனக் என்னெவல் லாம் ஆ க் ற என, அந்தப்
ெபரியவர் ெசான் னைதைவத் தன உடைல ம ப் ட்டான். அ
ேதக்கனின் ரல் என அவ க் த் ேதான் ய .

இந்த நிைல ல் ேதக்கன் இைதத்தான் ெசய் ப் பார். ‘மற் றவற் ைற

எல் லாம் நீ தான் சரிெசய் ய ேவண் ம் . இ தான் ப ற் என்பார்.’
ேதக்கனின் ரல் எப்ேபா ம் சவால் கைளேய உ வாக் ம் . எனேவ,
சவால் கள் உ வா ம் ேபாெதல் லாம் ேதக்கனின் நிைன வ ற .
அ ல் மா பட் ஒ த்த ஒ ெபண்ணின் ரல் . அந்தக் ர ல் இ ந் த
நம் க்ைக இப் ேபா மன க் க ம் ேதைவயாக இ ந்த . தனக்காக
வா ட்ட அந்தக் ரைல ெமய் ப் க்க ேவண் ம் எனத் ேதான் ய .

க ரவன் ேமேல ஏ வந்தான் . ப த் க் டந்த ேவளால் உட்கார

மட் ேம ந்த . இரண் நாள் களாக எந்த உண ம் உண்ணாததால்
ைககால் கள் உ ரற் இ ந்தன. எைதயாவ சாப் ட ேவண் ம் எனத்
ேதான் ய . வல கால் வ மரத் க் டந்த . அைத எல் லாம் அவன்
ெபா ட்ப த்த ல் ைல. ற் ம் ற் ம் பார்த்தான். அடர்காட் ன்
ந ேவ ப் பா ம் ஆ . ஆற் ன் ேபாக்ைகப் பார்த் க்ெகாண்ேட
இ ந்தான் . சட்ெடன நிைன க் வந் த . இ ப் ல் ைகைவத்தான்.
இ க்கட்டப் பட்ட நார்க்க இ ந்த . நார்க்க ற் ல் ேபாடப் பட்ட
ச்ைச அ ழ் த்தான். உள் ேள ெகால் க்காட் ைத ஒன் இ ந்த .

ப ற் ன்ேபா அகாலத் ல் அகப் பட் க் ெகாண்டால் , பயன்ப த்தச்

ெசால் ேதக்கன் ெகா த்த ெகால் க்காட் ைத. ைதைய
ரல் களால் உைடத்தான். அ ல் ப ைய ைகேயாரமாக
மண்ணில் ட் , ைய ச் ட்டான். படபடத் வந் றங் ன
இரண் பறைவகள் . அைவ ைத ன் வாசைனைய கர்ந்தப
அ ல் வந்தன. ேவள் அவற் ைறப் க்காமல் பார்த் க்ெகாண்ேட
இ ந்தான் . சற் ேநரத் ல் ெப ங் காைட ஒன் இறங் ய ேவகத் ல் ,
அந்தப் பறைவகள் இரண் ம் ல க்ெகாண்டன. ெகால் க்காட்
ைதைய தனிெயா காைட ெகாத் த் ன்ற . அ ன்
க் ம் ேபா , ேவள் ைகைய அ ல் ெகாண் ேபானான்.
ைகேயா அ சாய் ந் ப த்த .

இர எல் லாம் மனம் ெபா க்காமல் க்கம் ெதாைலத் க் டந்த

ைவ, காைல ேலேய தன் ேதா ைய அைழத் க்ெகாண்
ேவளிடம் வந் ட்டாள் . அவள் வ ம் ேபா அவன் எ ந்
உட்கார்ந் ந்தான் . மரணத்ைத ேநாக் ட் ச்ெசன் ற ஒ வன்,
அதற் எ ர் ைச ல் எ ந் அமர்ந் ப் பைதப் ேபால இ ந்த .
ெப ம் யப் ேபா அவள் பார்த் க் ெகாண் ந்தாள் . அப் ேபா தான்
எங் ந்ேதா வந்த பறைவ ஒன் , அவன் ைககளில் வந்
ப த் க்ெகாண்ட . தான் கண்ணால் பார்ப்பைத அவளால் நம் ப
ய ல் ைல. என்ன நடக் ற எனத் ேதா க் ம் ரிய ல் ைல.

ைக ல் க் ய பறைவையச் ட் த் ன்ன ஆயத்தமானான்.

இற கைள ேவகேவகமாகப் ய் த்ெத த்தான் . அப் ப ேய க த் த்
ன்னப் ேபா றான் எனப் பார்த் க்ெகாண் ந்த ெபண்கள் இ வ ம்
எண்ணினர்.

இற கைள உரித் த்த ேவள் , ெந ப் ட்ட வ என்னெவன்

ற் ம் ற் ம் பார்த்தான். ெகாட் த் ர்த்த மைழ ம் டா
ரண் ெசன் ற ெவள் ள ம் எங் ம் நீ ைர ஊறைவத் ந்தன.
உலர்ந்தைவ ஒன் ம் இல் ைல. கைர ன் சரி ல் எ க் ம் ெதாைல ல்
அனற் கற் கள் டந் தன. ஆனால் , அவற் ைற ைவத் எைத எரிப் ப எனச்
ந் த்தப ேய கண்கைள எங் ம் ழல ட்டான்.

அவனால் நம் ப யாத ஒன் அவன கண்க க் ன்னால்

இ ந்த . அவன் ெச க் டந்த பாைறைய ஒட் ‘பால் ெகாறண் ’ ெச
ஒன் தைழத் ந்த . அதன் ர்ப்ப நீ ரில் ழ் ந்த .
 ேவ க் ம ழ் ச ் உடல் எங் ம் பர ய . காய் ந்த ச ைக ட
அ ேவகமாகப் பற் எரி ம் பச்ைசயான பால் ெகாறண் . அ
யப் க் உரிய ெச . ெச கள் எல் லாம் யக்கத்தக்கைவதான்.
நமக் த்தான் அைதக் கண் ணரத் ெதரிய ேவண் ம் .
கால் கைள ெமள் ள அைசத்தப கைர ன் ேம ந் ழ் ேநாக் ச்
சரிந்தான் ேவள் . கைரையத் தாண்ட ேமல் ேநாக் ஏ வதாக
இ ந்தால் , ஒ ேவைள யாமல் ேபா க் ம் . ஆற் ன் ஓரமாகக்
ேழ இ ந்ததால் எளிதா ட்ட . உடைல இ த்தப ேழ
வந் ேசர்ந்தான்.

‘ஏன் ஆற் ைற ேநாக் ச் சரி றான்?’ எனப் பத ய ைவ ம்

ேதா ம் சற் ேற ன்னால் வந் எட் ப்பார்த்தனர்.

ேவள் பால் ெகாறண் ன் இைலகைள ஒட் அனற் கல் ைல

உர னான். உட ல் எங் ெகங் ேகா இ ந் வ ேமேல ஏ
வந் ெகாண் ந்த . இ கற் கைள ம் அ த் ப் த் உர ம்
வ ைமைய, இற உ க்கப் பட்ட பறைவேய ெகா த் க்
ெகாண் ந்த . கல் க் ள் இ ந் ெத க் ம் ஒற் ைறத் ப் ெபா ைய
உ வாக்க ெமாத்த உட ம் ைச ஏற் றேவண் ந்த . டாமல்
ண் ம் ண் ம் யற் ெசய் தான். உடல் வைத ம் தன
ைசேயா இைணத்தான். அ ந்த நரம் கள் எல் லாம் அவன
எண்ணங் கேளா இைணந்தன.

தண்ணீரில் இ க் ம் ெச ல் ேபாய் அனற் கற் கைள ஏன்

தட் க்ெகாண் க் றான் என்ப இ வ க் ம் ரிய ல் ைல.
ழம் ப் ேபாய் க ம் ன்நகர்ந் வந் பார்த்தனர்.

சட்ெடனத் ெத த்த ப் ெபா பால் ெகாறண் ல் பட்ட டன் பற்

ேமேல ஏ ந்த . எண்ெண ல் ஊ த் நிற் ம் ரிையப் ேபால,
ஒவ் ேவார் இைல ம் ெந ப் ைப ேமல் ேநாக் ஊ ன. சடசடத்
நாலா ற ம் பற் ய ெந ப் . நன்றாக இறங் வந் நீ க் ள் கால்
ைழத் , பறைவையப் பால் ெகாறண் ன் ந த்தண் ல் ெச னான்
ேவள் .

ெச ன் அ வாரத் ல் ழ் ந் ந்த நீ ரில் ெந ப் ன் ஒளி கங் ேபால்

தகதகத்த . ன் நிழ க் ள் கால் ைழத்தப பறைவ ன் உடைல
ன் ம் ன் மாகத் ப் க் ெகாண் ந்தான் ேவள் .

அவன கால் களில் இ ந் நீ ரின் வ யாக ெந ப் ஏ யைதப் பார்த்த

ைவக் த் தைல ற் வ ேபால் இ ந்த . ஆனால் , அவ க்
ன்னேர கண் ெச னாள் ேதா .
ஊர் மாடத் ல் வந் ைவ ெசான் னேபா யா ம் நம் ப ல் ைல.

“அவன் உ ேரா ள் வான் என்பேத நம் ப யாத ெசய் .

நீ என்ெனன்னேவா ெசால் றாய் ” என ம த்தான் ழவன்.

ைவ ம் ேதா ம் ெசால் வைதப் பார்த்தால் ேபேயா, அணங் ேகா,

வனத் தாதனாகேவாதான் இ க்க ேவண் ம் என ெவ த்
சாரிைய ம் ைகேயா அைழத் க்ெகாண் றப் பட்டனர்.

நற் பக க் ப் ன், அவர்கள் ேவள் இ க் ம் இடத் க்

வந் ேசர்ந்தனர். அவன் கைரேயற யாமல் அப் ப ேய நீ ரில் கால்
நைனத்தப ேய உட்கார்ந் ந்தான் . ஆனால் , ெகா த்த பறைவையத்
ன்றதால் கம் ெத ச் யாக இ ந்த .
ெப ம் ட்டம் ஒன் வந் நிற் பைத உணர்ந் , ன்னால் ம் ப்
பார்த்தான். வந் ந்த ெப ம் ட்டம் அன் , ட்டம் தான்.
ஆனால் , ஒவ் ெவா மனித ம் ன் மனிதர்க க் இைண. ரிந்த
மார் ம் ரண்ட சைத மாக வந் நின்றனர் அவர்கள் .

ரண்ட மனிதர்கைள லக் ன்வந்த ெபரியவர் ேகட்டார், “எங் களின்

கண் ன் உன மாய த்ைதகைளக் காட் ?”

“எனக் எந்த மாய த்ைத ம் ெதரியா .

“இல் ைல, நீ ெசய் த த்ைதகைள நாங் கள் கண்ெகாண் பார்த்ேதாம் ”

என்ற ைவ ன் ரல் .

ஒ கணம் கண்ைண னான் ேவள் . ‘ேநற் எனக் நம் க்ைக

தந்த அந்தக் ரல் . இந்தக் ரைல ெமய் ப் க்கேவ நான் ேபாரா க்
ெகாண் க் ேறன்’ நிைனத்தப ேய கண் றந்தான் . ைவ வந்
எ ரில் நின்றாள் . பார்த்த ன் ேபச் எ ம் வர ல் ைல.

வந்தவர்கள் ேகட்டார்கள் ...

“கால் கள் நீ ட் நீ ரின் வ யாக பச்ைச இைலையச் ட் எரித்தாயாேம

உண்ைமயா?”

ேவள் ம ெமா ெசால் லாமல் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் .

அவர்கள் ண் ம் ேகட்டார்கள் . ெப ம் உடல் வா ெகாண்ட அந்த

மனிதர்கைள யந் பார்ப்பைதப்ேபாலேவ ன்னஞ் கண்ெகாண்ட
 ைவைய ம் , தன்ைன மறந் பார்த் க்ெகாண்ேட இ ந்தான்
ேவள் .

அவர்கள் ண் ம் ேகட்டேபா , அனற் கல் ைலக் ெகா க்க

ைகநீ ட் னான். வன் ஒ வன் ேபாய் அைத வாங் னான். கைர ன்
இடப் ற உச் ல் தனித் நின் ெகாண் ந்த பால் ெகாறண்
ஒன் . ``அைதப் ேபாய் த் ட் ’’ என்றான். அந்தச் வ ம்
அவ் வாேற ேபாய் த் ட்ட, அ த்த கணம் பற் எரிந்த
பால் ெகாறண் .

அந்தச் ெச ன் ஆற் றைல ளக் ச் ெசால் க்ெகாண் ந்தான் .

ப ம் ெச பற் எரி ம் என்பைத அவர்கள் நம் பாமல் தான்
பார்த்தார்கள் . ைவையப் பார்க் ம் வைர உள் க் ள் ெந ப் ன்
எரி ம் ையப் பற் யாராவ ெசால் ந்தால் , ேவ ம்
டத்தான் நம் க்க மாட்டான்.

“பறைவ எப் ப த் தானாக வந் அமர்ந்த ?” எனக் ேகட்டார்கள் .

இ ப் ந்த ைத ன் ப ையக் ெகா த் க் கைர ல் ேபாடச்
ெசான் னான். பறைவகள் வந் ன்றன. ன் த் ப் பறக்கத்
ெதாடங் ைக ல் றைக ஈர அ த் மண்ணில் சரிந்தன.

“பறைவ மயங் மா?” எனக் ேகட்டனர்.

தன் மயக்கம் ளாமல் இ ந்த அவ க் தன்ைனேய

எ த் க்காட்டாகச் ெசால் ல ேவண் ம் எனத் ேதான் ய . அவைளப்
பார்த்தப ேய, ேவண்டாம் என நி த் க் ெகாண்டான்.

“அ என்ன காய் ... எங் ைள ற ?”

எனக் ேகட்டனர்.

“ெவளிேய ெசால் லக் டா என்ப எங் கள் லநா னி ன் வாக் ”

என்றான்.

ெப ம் யப் க் உரிய ஒ வனாக அவன் இ ந்தைதப் பார்த்தப

நின் ந்தனர்.

“பாைறகளின் இ க் ல் ெச க் டந்த என்ைன எப் ப ெவளி ல்

எ த் ர்கள் ?” எனக் ேகட்டான்.

“இந்தப் பாைறைய நகர்த் எ த்ேதாம் ” என்றார் ெபரியவர்.

ஒ கணம் ம் அந்தப் பாைறையப் பார்த்தான். இரண் ஆள்
உயரம் ெகாண்ட இரண் ெப ம் பாைறகள் ஒன் டன் ஒன் உர யப
நின் ெகாண் ந்தன.

“இவ் வள ெப ம் பாைறைய நகர்த் னீர ்களா? எப் ப ந்த ... யார்

நீ ங் கள் ?” என்றான்.

வந்தவர்கள் ெசான் னார்கள் , “நாங் கள் ைரயர்கள் .”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 28

ந்த கா ம் ய ைக ம் கட் ப் ேபாடப் பட்ட அவன், ஊர்

மந்ைத ல் ப க்கைவக்கப் பட் ந்தான் .

‘இ மாதங் கள் கடந் ட்டன. இ ேவ பறம் ன் ைவத் யனாக

இ ந்தால் , பா நாள் கள் ட ஆ க்கா . ைரயர்கள்
உடல் வ ைம ல் இைணயற் றவர்கள் தான். ஆனால் , அ ட்பத் ல்
பறம் மக்க க் ஈ ெசால் ல யா ’ என் ேதான் ய
ேவ க் .
கட் கள் கழட்டப்ப ம் நா க்காகக் காத் ந்தான் . ைவ ன் ரல்
அவ க் க ம் ேதைவப் பட்ட . அவள் அ ல் வ ம் ேபாெதல் லாம்
ேதக்கன்தான் நிைன க் வந்தான் . காட் ல் மனிதன் எந்தச்
சவாைல ம் எ ர்ெகாண் வா ம் ப ற் ைய அளித்த ேதக்கன்தான் .
எந்தச் ழைல ம் ெவல் ம் த்ைதைய அவன்தான்
கற் க்ெகா த்தவன். ஆனால் , தன்ைனச் ற் எ ம் நிகழாமல் மனம்
ஏன் ஒ ந் ற . ைதந்த மனம் கணேநரத் ல் எப் ப த்
ளிர்த்ெத ற ? இைதப் பற் ேதக்கன் எைத ம் ெசால் ல
ல் ைலேய! இயற் ைக ன் ஆ ரக யத்ைத,
ெச ெகா களி ந் தான் கற் க்ெகாள் ள ேவண் மா?
வ க் ப் பாைறயாக பார்ைவ மா னால் , பற் ஏற ஏ ? நிைன
ஏன் கட் ப் பட ம க் ற ? ெச ெகா க க் ம் லங் க க் ம்
இப் ப த்தான் நிக மா அல் ல மனித க் மட் மானதா? மன க் ள்
அடர்ந் டக் ம் காத ன் ரக யங் கைள யார் ெசால் த்த வ ?
னாக்கள் னாக்களாகேவ இ ந்தன.

ைரயர்களின் உடல் வா , கண்க க் எப் ேபா ம் ரட் ைய

உ வாக் பைவயாகேவ இ ந்த . அவர்களின் பல ெசயல் கைள
ேவளால் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. அவ க் ள் என்ன
நடக் ற என்பைதேய அவனால் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. அவன்
எப்ப ைரயர்கைளப் ரிந் ெகாள் வான்.

இைட ைடேய ஊரின் நிைன வந் ேபாய் க்ெகாண் ந்த .

ந காட் க் ள் தான் இப் ேபா ம் இ க் ேறாம் . ஆனா ம் , `நம் கா '
என் ேதான் றாமல் இ க் ற . `ேதக்க ம் மற் றவர்க ம் ப ற்
த் எப் ேபா ஊர் ம் வார்கள் ? நாம் அதற் ன் ம்
ேவாமா?' என் எண்ணிக்ெகாண் க் ம் ேபா , ெப ம்
சத்தத் டன் ஓர் இைளஞைனத் ேதாளில் ைவத் த் க்
வந்தனர். ேமெலல் லாம் ந் யப இ ந்த . அவன் ைககளில்
ஏேதா ஓர் இைலைய ைவத் ந்தான் . மந்ைத ல் ெபரியவர்கள்
உட்கார்ந்தனர். ஊேர ய . உள் ேள என்ன நடக் ற என்
ேவ க் த் ெதரிய ல் ைல. ஆனால் , எல் ேலார் கங் களி ம்
ெப ம ழ் ச் இ ந்த . நல் ல ெசயல் நைடெப ற என
நிைனத் க்ெகாண்டான்.

ம நாள் காைல ல் ைவ அவைனப் பார்க்க வந்தேபா தான்

ெசான் னாள் , “அவன் காட்ெட ைமைய ழ் த் , ெவற் ைலையப்
ப த் வந்தான் . அதனால் ஊேர அவைனக் ெகாண்டா ய .”
“எத்தைன ேபர் ேசர்ந் ழ் த் னார்கள் ?” எனக் ேகட்டான்.

“ஒேர ஆள் தான் ழ் த் னான்” என் ெசான் னாள் .

“ஒேர ஆள் , ஒ காட்ெட ைமைய எப்ப ழ் த்த ம் ? நீ ெசால் வ
நம் ம் ப யாக இல் ைலேய” என்றான்.

“எந்த ஆ த ம் ைவத் க்ெகாள் ளலாம் . ஆனால் , தனிெயா வனாகக்

காட்ெட ைமைய ழ் த் , மைல கட் ல் இ க் ம் ெவற் ைலையப்
ப த் மந்ைதக் வந் ேச ம் ரைனத்தான் ைரயர் லப் ெபண்
ஏற் க்ெகாள் வாள் . இல் ைலெயன்றால் , எந்தப் ெபண் ம் அவைன ஏற் க
மாட்டாள் ” என்றாள் .

ேவளால் நம் ப ய ல் ைல. “தனிெயா வனாக எப் ப

காட்ெட ைமைய ழ் த்த ம் ? நீ ெபாய் ெசால் றாய் ” என்றான்.

“இேத மந்ைத ல் தான் நான் வந் ெசான் ேனன், `ஒ வன்

பச்ைசச்ெச ைய எரியைவக் றான்', `பறைவைய மயங் க ைவக் றான்'
என் . `நம் ம் ப யாகவா இ க் ற ?' ” என் ேகட்டார்கள் . அ தாேன
உண்ைம. அேதேபால் தான் இ ம் . அப் ேபா அவர்கள் நம் ப
ம த்தார்கள் . இப் ேபா நீ நம் ப ம க் றாய் ” என்றாள் .

ேவளால் இந்த உண்ைமைய ஏற் க்ெகாள் ள ய ல் ைல.

`எவ் வள வ ைம வாய் ந்தவனாக இ ந்தா ம் , தனிெயா வனாக
எப்ப காட்ெட ைமைய அடக்க ம் ?' என் தன்ைனத்தாேன
ண் ம் , ண் ம் ேகட் க்ெகாண்ேட இ ந்தான் .

நீ ண்டேநரம் க த் , அவள் மண்வட் ல் ஊன்ேசா ெகாண் வந்

ெகா த்தாள் . மைலயரி ச் ேசாற் க் ஊேட ெப ம் ெப ம்
க த் ண்டங் கள் டந்தன. க ம் ைவத் ச் சாப் ட்டான்.

“ேசாற் க் ள் டப் ப அவன் ெவற் ெகாண்ட காட்ெட ைம ன் க ”

என்றாள் .

அவள் ெசான் ன உண்ைம, ேவளின் வ வைர வந் ேசர்ந்த .

ஆனா ம் , அவனால் நம் ப ய ல் ைல. ‘காட்ெட ைமகளிட ந்
ல ச் ெசல் ல ம் , ரட் னால் தப் க்க ம் தாேன நமக் த் ெதரி ம் .
அைத எப் ப ழ் த்த ம் ?’ என் காட்ெட ைம ன் க ையச்
சாப் ட் க்ெகாண்ேட ந் த்தான் . சாப் ட் த்த ம் , அவள் தான்
ெகாண் வந்த ெவற் ைலையக் ெகா த்தாள் .

“காட்ெட ைமையச் சாப் ட்டால் அைதப்ேபாலேவ நா ம் இைல,

தைழகைளச் சாப் ட ேவண் மா?” எனக் ேகட்டான்.

“காட்ெட ைம ன் க க ம் வ ைம வாய் ந்த . அ ெசரிக்க

ேவண் மானால் , ெவற் ைலைய உண்ண ேவண் ம் ” என்
ெசால் யப நீ ட் னாள் . ெவற் ைலைய வாங் ெமல் லத்
ெதாடங் னான்.
அதன் காரச் ைவ க ம் த் ப் ேபான . அவன் ெமல் வைத
நி த்தேவ ல் ைல. ேகட் வாங் ச் சாப் ட் க்ெகாண்ேட இ ந்தான் .
அவ க் க் ெகா ப் ப ல் அவ க் ள் ஒ ம ழ் ச் . ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாகச் வக்கத் ெதாடங் ம் அவன் உள் த கைளப் பார்க் ம்
ஆர்வத் ல் இ ந்தன அவள் கண்கள் .

அவன் ண் ம் ண் ம் ைக நீ ட் னான் . “காட்ெட ைமைய ட

அ கமாகேவ ன் ட்டாய் ... ேபா ம் ” என் ரித்தப ேய
ெசால் ட் ப் ேபாய் ட்டாள் .

உடல் நன் ேத ட்ட . எ ந் நடக்க ம் ஓட ம் தா க் க்க மாக

உடைலத் தயார் ெசய் தான். உள் ளம் தான் அதற் எ ராகச்
ெசயல் பட் க்ெகாண் ந்த . ல் ைலமரத் ன் ைக இல் லாமேல
காதல் கண்ைணக் கட் ய . ஒ மாைல ேவைள ல் , தான் வந் ேசர்ந்த
அந்தப் பாைறையப் பார்த்தப ஆற் ேறாரம் உட்கார்ந் ந்தான் .
ைவ ம் அந்த இடத் க் வந்தாள் .
இ வ ம் ேப க்ெகாள் ளாமல் நீ ண்ட ேநரம்
உட்கார்ந் ந்தனர். அைம , ெப ம் பாைறயாக உ த் ரண்
நின்ற . இப் ேபா இ வ ம் அதன் இ க் ல் க் ந்தனர்.
பாைறைய நகர்த் ெவளிேயற, இ வ க் ம் ப் ப ல் ைல.
எண்ணங் கள் எங் ெகங் ேகா ேபா ன. அ ம் கமாகத்தான் இ ந்த .
ேப க்ெகாள் ளாமேலேய அவள் எ ந்தேபா தான் அவன் கவனித்தான்,
அவளின் வல ேதாள் பட்ைட ன் ேமல் றத் ல் உள் ளங் ைக அள க் க்
க ம் பச்ைச நிற மச்சம் ஒன் இ ந்த . அதன் ஒ ப ைய அவள
ேமலாைட மைறத் ந்த . அைதப் பார்த்தப , “என்ன இ ?” என்
ேகட்டான்.

“அ வா... `ெவற் ைல மச்சம் ' என் ெசால் வார்கள் . எங் கள் லத் ல்
நிைறய ேப க் இ இ க் ம் ” என் ெசால் யப அவள்
றப் பட்டாள் . மன க் ள் நிகழ் ந் ெகாண் க் ம் உைரயாடைல,
ேபச் க் ெகா த் க் கைலக்க அவள் ம் ப ல் ைல.

நாள் கள் ெசன்றன. அ த்த இைளஞன் காட்ெட ைமைய

ேவட்ைடயா வைதப் பார்க்க ேவண் ம் என் அவன் காத் ந்தான் .
அந்த நா ம் வந்த . ஊராேரா ேசர்ந் அவ ம் காட் ன் உச் ப்
ப க் ச் ெசன்றான். எல் ேலா ம் கட் ன்ேமல் இ ந் த பாைற ல்
ஏ உட்கார்ந்தனர்.

இ மைலகள் சரிந் இைண ம் ப ,ந ல் நீ ர் த்

ஓ க்ெகாண் ந்த . அ ல் தண்ணீர ் க்கக் காட்ெட ைம வ ம்
என் ஓைடக்கைர ல் அந்த இைளஞன் காத் ந்தான் . நீ ண்ட
ேநரத் க் ப் ற , காட்ெட ைம ஒன் ஓைட ேநாக்
வந் ெகாண் ந்த .

மைல கட் ந் ஊராேரா ேசர்ந் ேவ ம் அைதப்

பார்த்தான். உண்ைம ேலேய தனித்ெதா வன் காட்ெட ைம ன்
அ ல் ேபாய் க்ெகாண் க் றான் என்பைத அவன் கண்கள்
நம் ப ல் ைல. ேபா றவனின் இ ப் ல் இ ெப ம் ஆ தங் கள்
இ ந் தன. அவன் காட்ெட ைமைய நீ ர் க்க டாமல் க்ேக ேபாய்
ம க்க யன்றான். பார்த் க்ெகாண் ந்த ேவ க் ெமய்
ர்த்த .

அந்தக் காட்ெட ைம ன் உயரம் மைல கட் ந் பார்க் ம் ேபாேத

அச்சம் த வதாக இ ந்த . க் ம் அதன் ெகாம் கள்
பாைறைய ெநா க்கக் யன. அதன் ன்ெநற் எந்த மரத்ைத ம்
ட் ச் சாய் க் ம் வ க்ெகாண்ட . அைத ஒ வன் தன்னந்தனியனாகச்
சந் க்கப் ேபா றான். ேவளால் நிற் க ய ல் ைல.
அதன் பாைத ல் க் ட்ட அந்த இைளஞன் ஏேதா ஒன் ெசய்
அைதச் ண் னான். அ அவைன ரட்ட, பாயத் ெதாடங் ய .
நீ ேராைடையத் தாண் மைல ன் எ ர் றம் ஓடத் ெதாடங் னான். அ
நான் கால் பாய் ச்ச ல் ெகாண்ட . அவன் மைலப் த க் ள்
ப ேவகமாக ேமேல னான். காட்ெட ைம ன் ஓட்டத்ைத ட
அவ ைடய ஓட்டத் ன் ேவகம் தலாக இ ந்த . அ
காட்ெட ைமைய ேம ம் ேவகப் ப த் ய .

ேவளால் பார்க் ம் காட் ைய நம் ப ய ல் ைல. ஒ வன்

காட்ெட ைமைய ட ேவகமாக ஓ றான். அ ம் மைலச்சரி ல்
ேமல் ேநாக் ஓ றான். அ ம் பாைத இல் லாமல் தர்க க் ள்
ய் த் க்ெகாண் ஓ றான். எப் ப இ ற ? நம் பேவ
ய ல் ைல.

பல ைற பார்த் ப் பழக்கப் பட்ட ஒன்ைற, ைரயர்கள் இயல் பாகப்

பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். ேவளால் ஒ கணம் ட தாங் க
ய ல் ைல. ைரயர்களின் உடல் பலத்ைத ம் ேவகத்ைத ம் வந்த
நாள் தல் பார்த் க்ெகாண்ேடதான் இ க் றான். ஆனால் , மைல ல்
லங் ைகப் ேபால ெச ெகா க க் இைட ல் அ த்ெத ந் எப் ப
ஓட ற ? அவன் அ ல் இ க் ம் ைரயர்களின் உடல்
அைமப் ைப உன்னிப் பாகக் கவனிக்கத் ெதாடங் னான்.
அவர்கள கால , ஒ ள ேபால ரிந் இ ந்த ;
ேவளின் கால ைய ட இ மடங் அகலமாக இ ந்த .

ேவகமாக ேமேல ஏ க்ெகாண் ந்தவன், சட்ெடன ஓரிடத் ல்

வைள ெகாண் ழ் ேநாக் த் ம் சரசரெவன ஓைடேநாக்
இறங் னான். காட்ெட ைம ன் ஆத் ரம் இன் ம் அ கமான .
இறங் கத் ெதாடங் ய ம் அதன் ேவகம் வ ேபா ந்த .
இரண்டாவ ைற த் ெப ம் தைரத் தாண் அவன் க்
ேநராக அதன் தைல இறங் க்ெகாண் ந்த . எந்தக் கணம் அைத ட
அ கமான ெதாைலைவ அவன் தா க் கடந்தான் என்பைத ேவளின்
கண்கள் கண் ணர ல் ைல. க ேவகமாக ன்னால் வந் ஓைடையத்
தாண் எ ர் ற மைல ன் ஏ னான்.

அதன் ச் ல் அனல் காற் ய . ெகாம் களில் அ பட்

மரக் ைளகள் ந் ெகாண் ந்தன. அவன் ன்னல் ேவகத் ல்
ஓ க்ெகாண் ந்தான் . நம் ப யாத காட் கைள வாழ் க்ைக
ேவ க் க் காண் த் க்ெகாண் ந்த . ைரயர்கள் உற் சாக
ஒ ெய ப் யப இ ந்தனர்.

அங் நிகழ் ந் ெகாண் க் ம் ர ைளயாட் , ேவளின்

அ க் ப் லப் பட ல் ைல. ஓ பவன் ேம ம் மாக ன் ைற
ஓைடையக் கடந் ஓ னான். காட்ெட ைம ம் ெவ ெகாண் ஓ ய .
அவைனத் தாக்கப்ேபா ம் கண ம் தப் க் ம் கண ம் க க
அ ல் இ ந்தன.

ஓைடைய ேநாக் ேவகமாக இறங் க் ெகாண் ந்தேபா , ஏேதா ஒ

மரத் ன் ைளையப் த் ப் ேபாக் க்காட் ஒ ற் ற் னான்.
அ த் க் ேழ இறங் க்ெகாண் ந்த . அவன், அதன் ன் றம்
இறங் க்ெகாண் ந்தான் . தர் அைச ல் என்ன நிகழ் ந்த எனத்
ல் யமாகத் ெதரிய ல் ைல. அவ் வள ேநரம் உட்கார்ந்
பார்த் க்ெகாண் ந்த ைரயர்கள் , எ ந் நின் உற் சாக
ஒ ெய ப் னர்.

அவன் ண் ம் ந் க்ெகாண் ஓைடையக் கடந் ேமேல ஏறத்

ெதாடங் னான். வந்த ேவகத் ல் அ ஓைடையக் கடந் ேமேல ஏற
யாமல் த த்த . அதன் ஓட்டம் ைறயத் ெதாடங் ய .
 ைரயர்களின் ச்சல் ஒ ெப ய .

ஒ கட்டத் ல் காட்ெட ைம ன் ஓட்டம் ற் றாக நின்ற .

இப் ேபா அவ ம் ஓட்டத்ைத நி த் ட் , இ ப் ல் இ ந்த இரண்
ஆ தங் கைள ம் ைககளில் ஏந்தத் ெதாடங் னான். ஒேர இடத் ல்
நின்றப அ அவைன ெந ங் க டாமல் த்த தைலப் பட்ட . அவன்
ல ல , சரியான ேவைளக்காகக் காத் ந்தான் .

ைரயர்களின் ட்டம் ேபெரா ேயா ஓைடைய ேநாக் இறங் கத்

ெதாடங் ய . என்ன நடக் ற என் ேவ க் ப் ரிய ல் ைல.
அவ ம் ேசர்ந் இறங் னான். அவர்கள் அந்த இடத்ைத
அைட ம் ேபா , அவன் காட்ெட ைமைய ைமயாக
ழ் த் ந்தான் . வந்த ேவகத் ல் ஒ ட்டம் அவைனத் ேதாளில்
க் ய . ேமெலல் லாம் மரக் ச் க ம் ெகா க ம் ளார் ளாராக
ந்தன. அவன் க ரவைனப் பார்த் நரம் க் ச்
ர்த்தான்.

ெவற் ைலையப் ப க்க அவன் தன் ேதாழர்கேளா ேபானேபா ,

மற் றவர்கள் காட்ெட ைமைய ெவட் எ க் ம் பணி ல் ஈ பட்டனர்.
காட்ெட ைமைய அடக் யவன், மாைலக் ள் மந்ைத ல்
ெவற் ைலைய ைவத் மண க்க ேவண் ம் . எனேவ, அ த்தகட்ட
ேவைலகள் ேவகமாக நடந்தன.

ெபா சாய் வதற் ள் ஊர் மந்ைதக் வந் அவன் ெவற் ைலைய

ைவத்தான். ெபரியவர்கள் என்னெவன் ேகட்டார்கள் .
அவ க் ரியவைளச் ெசான் னான். அவ ம் ெவற் ைலேயா
ேமேல னாள் . ஊர்வட் ல் இ வ ம் ெவற் ைலைய மாற் எ த் க்
ெகாண்டனர். ஊன் தயாரான . ெகாண்டாட்டம் ெதாடங் இர
வ ம் நீ ண்ட .

வழக்கம் ேபால் மந்ைத ல் இ ந்த அவ க் ஊன்ேசா ம்

ெவற் ைல ம் ெகாண் வந்தாள் ைவ. அவன் எ ம் ெசால் லாமல்
வாங் ச் சாப் ட்டான். “நான் ெசான் னைத, ேநரில் பார்த்த ற தான்
ஊர் நம் ய . நீ ம் அப் ப த்தாேன?” என் ேகட்டாள் .

அவன் ப ேல ம் ெசால் லாமல் இ ந் தான் . வாழ் ல் தன் ைறயாகத்

தன்னால் ஒன்ைறச் ெசய் ய யா என்பைத ஏற் க்ெகாள் ள ம்
யாமல் , ம க்க ம் யாமல் அவன் த மா க்ெகாண் ந்தான் .
அந்தத் த மாற் றத்ைத அவள் உணர்ந்தாள் . ஆனா ம் அவளின்
நம் க்ைகைய, ெவற் ைலையக் ெகா க் ம் ேபா ைக ெதாட் க்
கடத் ட் த்தான் எ ந்தாள் .
நாள் கள் ெசன்றன. அந்த மைலச்சரி க் ப் பல நாள் கள் ேபாய்
வந் ெகாண் ந்தான் . எப் ேபாதாவ காட்ெட ைமகள் வந் நீ ர்
ப் பைதத் ெதாைல ந் பார்ப்பான் . அதன் உ வ அைமப் ம்
வ ைம ம் ன்ெனற் ல் ரண் க் ம் எ ம் ன் ரட் ம்
பார்க்கேவ அச்சம் த வனவாக இ ந் தன.

ஒ ைற அைதச் ண் ப்பார்க்க அ ல் ேபாக ெவ த்த கணேம

அ ரட்டத் ெதாடங் , ப ேவகமாக மைலேமல் ஏ னான். அதன்
ேவகம் என்ன என்ப அப் ேபா தான் அவ க் ப் ரிந்த . ேமல் ேநாக்
ஏ ம் ேபா அதன் ேவகம் அ கமா க்ெகாண்ேட இ ந் த . ஏேதேதா
த்ைதகாட் இ ல் உ ர் ைழத் ஊர்வந் ேசர்ந்தான்.

ேமெலல் லாம் ெச க ம் ெகா க ம் ச் க ம் த்

எ த் ந்தன. வ ம் ேபாேத பச் ைலகைளப் ப த் க் ெகாண்
வந்தான் . அைறத் ப் க்ெகாண் ப த்தான் . மனம் வ ம்
காட்ெட ைம ன் பாய் ச்ச ம் ைவ ன் தான காத ம் சரிசமமாக
இ ந்தன.

ழ ஒ த் அவன் அ ேக வந் உட்கார்ந்தாள் . “காட்ெட ைமைய

ழ் த்தப் ேபா றவர்கள் ெவற் ைலேயா வ வார்கள் . நீ என்ன
பச் ைலேயா வந் க் றாய் ?”

அவமானப் ப தல் அவ க் அ கமா க் ெகாண் ந்த .

“பால் ெகாறண் ைய எரிக்க ம் பறைவைய மயக்க ம் த்ைத
ெதரிந்தால் ேபா ம் . இதற் ரம் ேவண் ம் '' என்றாள் .ெதாடர்ந் மனம்
ண்டப் பட் க் ெகாண் ந்த . அந் த இடம் கடந் ேபான ைவ,
ழ இவேனா இ ந்தைதப் பார்த் ரிப் ெபான்ைற உ ர்த் ட் ப்
ேபானாள் .

இவன ேகாபம் ேம ம் ய . ழ ம் வதாக இல் ைல.

“காட் க்ேகா ையக் டப் க்க யாதவன், காட்ெட ைமைய
எப்ப ப் ப் பான்?” என் அவளாகக் ேகள் ேகட் ட் , எ ந்
ேபாய் ட்டாள் .

இவனால் தாங் க்ெகாள் ள ய ல் ைல. ம நாள் அந்த மைலச்சரிைவ

ேநாக் ண் ம் ேபானான். காட் க்ேகா களின் வல் சத்தத்ைதக்
கடந்த அவ க் க் ழ ெசான் ன நிைன க் வந்த . `ஏேனா
காட் க்ேகா ையப் த் ப் பார்ப்ேபாம் ' என் ேதான் ய .

மரக்ெகாப் களின் ேத தா ெசன் ெகாண் ந்த .அ ண் ம்

பறக் ம் ேவைளக்காகக் காத் ந்தான் ேவள் . படபடத்
ேமெல ந்த காட் க்ேகா , அவன் ய கல் லால் ண் ந்த .
அைதப் ேபாய் ப் பார்த் ட் எ க்காமல் ேபாய் ட்டான்.

‘ ழ நம் ைம இவ் வள எளிதாக நிைனத் ட்டாேள!’ என்

ேதான் ய . மாைல ல் மந்ைதக் த் ம் ய ம் ழ அவன்
அ ல் வந்தாள் .

“ேகா எங் ேக?” என் ேகட்டாள் .

` ‘நான் ேகா ைய அ த் ட்ேடன்' என் ெசால் வ ர க் அழகல் ல.

அேத ேநரத் ல் ‘ேகா ையக் டப் க்க யாதவன்’ என் இவள்
நம் ைம பற் நிைனத் ப் பைத ம் மாற் ற ேவண் ம் , என்ன ெசய் வ ?’
என் ந் த்தான் .

“எ ந்த இடத் ல் டக் ற . ேவண் ெமன்றால் , ேபாய் எ த் க்ெகாள் ”

என்றான்.

“எ க்கேவண் ய நீ தான் . ஏன் எ க்காமல் வந்தாய் ?” எனக் ேகட்டாள் .

அவள ேகள் ன் ேநாக்கம் அவ க் ப் ரிய ல் ைல.

“அதன் கால் கைளப் பார்த்தாயா?” என்றாள் .

“காட் க்ேகா ன் கா ன் ன் றம் ரல் ஒன் இ க் ம் .

அைதப் ேபாலேவ காட்ெட ைம ன் ன்னங் கால் ளம் ன் ன் றம்
தைச ஒன் வளர்ந் க் ம் . சரியாக அந்தத் தைசைய
அ த் ட்டால் , அதன் ன்னங் கால் நரம் கள் இ த் க்ெகாள் ம் .
அதனால் காைல நகர்த்த யா . இ ந்த இடத் ல் இ ந் தான்
ேபாரா ம் . அதன் ற , அைத ஆ தம் ெகாண் ழ் த் டலாம் ” என்
ப் ெசான் னாள் ழ .

ேவள் அன் பார்த்த காட் ைய நிைனத்தான். ‘ ன் ைற

மைலச்சரி ன் ேம ம் மாக ஓ யவன், ன்றாம் ைற
இறங் ம் ேபா சட்ெடன ஓரிடத் ல் ைதப் த் ழன்
காட்ெட ைம ன் ன் றம் தாக் ய இைதத்தானா?’ எனத்
ேதான் ய . அவனின் ேகாபத்ைதக் ழ ண் யேபா ைவச்
ரித் க்ெகாண்ேட ேபானதற் கான காரணம் இப் ேபா தான் அவ க் ப்
ரிந்த .

ம நாள் ெபா மைறவதற் ச் ேநரத் க் ன், ேவள்

மந்ைதைய ேநாக் த் தட் த்த மா நடந் வந்தான் . அவன்ேமல்
பைழயப றல் காயங் கள் இ ந்தன. க ந் ெகாண் ந்த .
‘ ண் ம் ஆற் ல் ந் , பாைற ல் அ பட் வ றானா?’ என்
பார்ப்பவர்கள் எண்ணினர். ஆனால் , அவன் ைககளில் ெவற் ைல
இ ந்த . ‘இைத ஏன் ப த் வ றான்?’ என்ப ரிய ல் ைல.

வந்தவன் மந்ைத ல் ஏ அமர்ந்தான். ஊர்வட் ல் ெவற் ைலைய

ைவத்தான். எல் ேலா ம் னர். யா க் ம் ஒன் ம் ரிய ல் ைல.
‘ெவற் ைலையப் ப க்கப் ேபாய் ஏன் இவ் வள காயங் க டன்
வந் க் றான்?’
என் ஒ வர் மாற் ஒ வர் ேகட் க்ெகாண் ந்தனர். ன்
இைளஞர்கள் மந் ைத ேநாக் வந் ெசான் னார்கள் , “அவன்
காட்ெட ைமைய ழ் த் , ெவற் ைலையப் ப த் வ றான்” என் .

ஊர் அைத நம் ப ல் ைல. “நீ ங் கள் ெசால் வ உண்ைமயா?” என்

ண் ம் ண் ம் ேகட்டனர். அந்த இைளஞர்கள் ெசான் னார்கள் , “நாம்
பல ைற ேம ம் ம் ஓட ட் த்தான் காட்ெட ைம ன் ன்
நரம் ைப அ ப் ேபாம் . இவேனா தல் ைறேய அ த் ட்டான்.”

ஊரார் அ ர்ந் ேபானார்கள் .

ேவள் ஊர்வட் ல் ெவற் ைலைய ைவத்தப ேபசாமல் இ ந்தான் .

ஊரா க் என்ன ெசால் வெதன் ரிய ல் ைல. ேவள் எ ம்
ேபச ல் ைல.

‘இவன் என்ன ேகட்க வ றான்?’ என்ப ம் ஊரா க் ப் ரிய ல் ைல.

ஊரின் வய ர்ந்த ழவன் ட்டத்ைத லகச்ெசால் உள் ேள
வந்தார். அவன் ஊர்வட் ல் ைவத் ந்த ெவற் ைல ஒன்ைற எ த்
ப் ப் பார்த்தார். அவர் கண்கள் யப் க்ெகாண் ரிந்தன. அ த்த
ெவற் ைலைய எ த் ன் றம் ப் ப் பார்த்தார். ஊரார்கள்
அவைரேய உற் ப்பார்த் க் ெகாண் ந்தனர். அவேரா அவன் ைவத்த
அைனத் ெவற் ைலகைள ம் எ த் த் ப் த் ப் ப்
பார்த் ட் ெப ச் ட்டார்.

“இவன் ன்ைவத் ள் ள அைனத் ம் ஆண் ெவற் ைல” என்றார்.

ைரயர்கள் ைகத் ப்ேபானார்கள் . கச் ல க் மட் ம் தான்
ெவற் ைல ல் உள் ள ேவ பா கள் ெதரிந்தன. ெவற் ைல ன்
ன் றம் இ க் ம் நரம் கள் ன் ம் ஏற் ற இறக்கம் இல் லாமல்
ஒன் ேபால் இறங் ந்தால் , அ ஆண் ெவற் ைல. ேமேல இ ப் ப
இறங் ம் மற் ற நரம் கள் ல ம் இறங் ம் இ ந் தால்
அ ெபண் ெவற் ைல.

ேவள் ஊர்வட் ல் ஆண் ெவற் ைலகைளக் ெகாண் வந்

ைவத் ட்டான். இப்ேபா எ ர் ெவற் ைலயாக, ெபண்
ெவற் ைலைய ஊர் ைவத்ேத ஆக ேவண் ம் . என்ன ெசய் வ என்
ந் த்தனர். இனி றப் பட் ெவற் ைலக்ெகா இ க் ம் ேமல்
காட் க் ப் ேபாவதற் ள் இ ட் ம் . அதன் ற , ெபண்
ெவற் ைலயாகத் ேத ப் ப த் வ வெதல் லாம் இயலாத ெசயல் .
ஆனால் , ெபா மைறவதற் ள் எ ர் ெவற் ைலைய ைவக்க
ேவண் ம் என்ப ஊரின் மர . என்ன ெசய் யலாம் என்பத யா
எல் ேலா ம் ைகத் க்ெகாண் க்ைக ல் , ைவ மந்ைத ேநாக்
வந்தாள் .

இவள் ஏன் உள் ேள வ றாள் என்ப யா க் ம் ரிய ல் ைல.

அைனவைர ம் லகச் ெசால் யப ந மந்ைதக் வந்த அவள் ,
ஊர்வட் ல் எ ர் ெவற் ைலைய ைவக்கேவண் ய இடத் ல் கால்
மடக் அமர்ந்தாள் .

வல ேதாள் பட்ைட ல் டந்த ஆைடைய ெமள் ள லக் யப

ேவளின் கண்கைள ேநர்ெகாண் பார்த்தாள் .

அவளின் ேதாளில் க ம் பச்ைச நிற ெவற் ைல மச்சம் இ ந்த .

அதற் ள் ஓ ய நரம் கள் ஒன் ேபால் இல் லாமல் தான்
இ ந்தன. யப் பைடந்த கண்களில் ம ழ் ச ் க்கத் ெதாடங் ய .
ஊ க் , ன்னங் கால் நரம் ல் அ ந் சரிந்த ேபால் இ ந்த .
எல் ேலா க் ம் ெசய் ரிந்த .

ைரயர்க க் இைணயான ரன் என்பைத

ேவள் ெமய் ப் த் ட்டான். இனி ம த் ச் ெசால் வதற் எ ம்
இல் ைல. ெகாண்டாட்டம் ெதாடங் ய . காட்ெட ைம ன் க ைய
ஊன்ேசாற் ல் ைசந்தனர் ைரயர்கள் .
அந்தப் ெப ங் ழவன் மட் ம் ழ ைய ைறத் ப் பார்த்தப
ேபானான். காட்ெட ைமேயா ெவற் ைலேயா ன்னால் இ க் ம்
நரம் ல் தான் எல் லாம் இ க் ற என் ெசால் க்ெகா த்தவள்
அவளாகத்தான் இ க் ம் என்ப அவ க் ப் ரிந் ந்த .

ஊன்ேசா பரிமாறப்பட்ட . பச்ைசக்ெகா பற் எரிய, பறக் ம்

பறைவகள் மயங் ச் சரிய, அந்த இர வ ம் ெபண் ெவற் ைலைய
ம் உண்டான் ேவள் . ஆண் ெவற் ைல ன் காரம் ைவக்
க ம் த் ந் த . நாக் க் ள் ழ ம் ெவற் ைல நாக் கைளச்
ழற் ய . வப் ேப ய இதழ் க டன் பல இர கைளக் கடந் , ஒ
நற் பக ல் எவ் ர் வந்தைடந்தனர்.

பாரி, கைதைய த்தேபா இ ள் ழ் ந் இறங் கத் ெதாடங் ய .

அவர்கள் எவ் க் ள் ைழந்தனர். “ ைரயர்களின் கைததான்
இவ் வள ேவகமாக இ த் வந்த . இல் ைலெயன்றால் , நாம் ஊரைடய
நள் ளிர வா க் ம் ” என்றான் பாரி. கைத ன் மயக்கத் ந்
ளாதவராக க லர் இ ந்தார்.

பாரி ெசான் னான், “இ எத்தைனேயா தைல ைறக க் ன் நடந்த

கைத. அதன் ற , ைரயர்க க் ம் ேவளீ க் மான மண
உற கள் ெபரிதாக நடக்க ல் ைல. காரணம் , அவர்களின் நா இந்த
மைலத்ெதாடரின் ஏேதா ஓர் எல் ைல ல் இ க் ற . எப் ேபாதாவ
ஒ ைற ஊர்வ பாட் க் வந் அைழத் ச் ெசல் வார்கள் என் என்
தந்ைத ெசால் வார். அ ம் அவரின் தந்ைதயார் காலத் க் ப் ற
வர ல் ைல என்பார்.”

“நிலப் பரப் பால் ஏற் பட்ட இைடெவளி அல் லவா?”

“ஆம் . ஆனால் உ க் ள் கலந் ட்டால் , நில யல் இைடெவளியால்

என்ன ெசய் ய ம் ?” என்றான் பாரி.

அவன் ெசால் லவ வ க ல க் ப் ரிய ல் ைல.

“இைளயவைள நன் கவனித் ப் பார்த் க் ர்களா?” என்

ேகட்டான்.

“சங் கைவையயா?”

“ஆம் .”

“என்ன?”
 ன்ன ன்னைக டன் பாரி ெசான் னான், “அவளின் வல
ேதாள் பட்ைட ன் ன் றம் க ம் பச்ைச மச்சம் ஒன் இ க் ற .
அவள் வளர்ந் ெபரியவளானால் , அ ெவற் ைல ன்
வ வம் ெகாள் ம் .”

க லர் ைகத் ப்ேபானார். என்ன ெசால் வெதன் ெதரிய ல் ைல.

வாய் மட் ம் த்த . “கைதகள் ஒ ேபா ம் வ ல் ைல.”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 29

க நீ லத் ல் ஏ க் ம் ெமல் ய ெவண்ணிறம் ேபா மான அள க்

இல் ைல. சற் ேற அ கப் ப த்தச் ெசான் னான் அந் வன். அவன்
ெசான் னப ஓ யர்கள் நிறத்ைதக் ட் க்ெகாண் ந்தனர்.
அண்ணாந் பார்த் க்ெகாண் ந்தவன், இைளப் பாறலாம் என த்
ேதவாங் ன் ண் அ ேக உட்கார்ந் ச் யால் அவற் ைற
அ க்கப் ேபாவைதப் ேபால் ஓங் னான். அைவ இங் மங் மாக ஓ
அைலக்க ந்தன. ண் ம் ண் ம் அப் ப ேய ெசய் தான்.
அந் வனின் மனம் அைம யற் இ ந்த . ண் ம் அண்ணாந்
பார்த்தான். ஓ யர்கள் அவன் ெசான் னைதப் ேபால ெவண்ணிறத்ைதச்
சற் ேற ட் ந்தனர். ஆனா ம் , அவ க் நிைறவா ல் ைல.
மனம் தத்தளித் க்ெகாண் ந்த .

இந்தப் ெப ழா ன் தல் நிகழ் வான ெவற் ைல மாற் மண க்க

வாக்களிக் ம் நிகழ் ல் , அரண்மைனக் கணியனான தான் இல் லாதைத
அந் வனால் தாங் க்ெகாள் ள ய ல் ைல. மனம் அைலேமா ய .
ண் க் ள் இ க் ம் ேதவாங் கைள ம் அேதேபால
அைலேமாதைவத்த . ‘அரண்மைனக் கணியன் ஏன் வர ல் ைல?’ எனக்
ேகள் எ ப் பப் பட் க் மா அதற் ைசேவழர் என்ன ப ல்
ெசால் ப் பார் எனச் ந் த்தான் . மன ன் வ ம் றக்கணிப் ன்
ேவதைன ம் இன் ம் அ கமா ன.

“வ ைய ம் ேவதைனைய ம் ெவளிக் காட்டாமல் வாழ் வ ட

ஒ தமான கைலதான்” என்றாள் ெபாற் ைவ.

ேதா கம க் என்ன ெசால் வ எனத் ெதரிய ல் ைல.

ெபாற் ைவைய ைம ம் அ ந்தவள் அவள் மட் ம் தான் . எனேவ,
இந்தக் ற் ைற அவளால் எ ர்ெகாள் ள ய ல் ைல. கண்கள்
கலங் ன. ெவளிக்காட்டாமல் இ க்ெகாண்டாள் .

“வணிகர் லத் ல் ெபண்ணாகப் றக்கக் டா கம . அ ம்

அளவற் ற ெசல் வம் ெகாண்ட ஒ ம் பத் ல் றக்கேவ டா .
இைணயற் ற ெபான்ெனாளி ல் ர ம் கண்ணீர ் எவர் கண்களி ம்
படா . வ ந்ேதா வ நம் கண்ணீர ்தான் என்பைத லேநரம்
நம் மாேலேய உணர யாமல் ேபாய் ம் .”

என்ன ெசால் வ எனத் ெதரியாமல் த்தாள் கம . ெபாற் பல் லக் ல்

ெகாண் வரப் பட்ட ண் அப்ப ேய இ ந்த . ‘பாண்டரங் கத் ல்
ேவைலகள் ந்த ம் , அதன் எ ரில் கட்டப் பட் ள் ள ரி ேமைட ல்
ைவத் க்ெகாள் ளலாம் . அ வைர இங் ேகேய இ க்கட் ம் ’ எனச்
ெசான் னதால் சக்கரவாகப் பறைவையப் ெபாற் ைவ ன்
அைற ேலேய ைவத் ந்தனர். அைதப் பார்த் க்ெகாண்ேடதான்
ெபாற் ைவ ேகட்டாள் .

“என் மண நா க் ள் இ பறந் மா கம ?”

ைட ன் த் தத்தளித்தாள் கம .

ெபாற் ைவ ன் ரல் உைடந் டாமல் க நிதானமாக இ ந்த .

``கார்காலத் ன் இ மைழத் ளிைய ஏந் யப இ பறந்த ன் என்

கண்கள் பார்த் க்க என்ன இ க் ற இந்த அரண்மைன ல் ?”

ெபாற் ைவ ன் மனைத ஆற் ப் ப த்த ஒற் ைறச் ெசால் ன் த்

த த்தாள் கம .

ண் க் ள் ரல் கைள ட் சக்கரவாகப் பறைவ ன் உ ர்ந்த இற

ஒன்ைற எ த்தாள் . “என்ன ஓர் உ இந்தப் பறைவக் , ‘மைழநீ ைர
மட் ேம அ ந் ேவன்!’ என. நம் மால் தான் எந்த உ ப்பாட்ைட ம்
ெகாண் க்க ய ல் ைல.”

கம அைம யாகக் ேகட் க்ெகாண் ந்தாள் . உள் க் ள் டக் ம்

ஓரா ரம் ெசாற் கைள ெவளி ல் ெகாட் வ தான் ெபாற் ைவக்
இப் ேபா ேதைவ. எனேவ, அவள் எவ் வள ேமா அவ் வள
ேபசட் ம் எனக் காத் ந்தாள் கம .

“நா ம் உ ஏற் ப்ேபன்... கடற் யல் மட் ம் என் அண்ணைனக்

கா ெகாள் ளாமல் இ ந் ந்தால் ! அவன் இன் நான் யாைர நம்
உ ஏற் ப ?”

கம எவ் வளேவா யன் ம் அவ ைடய கண்ணீைரக் கட் ப் ப த்த

ய ல் ைல. ஆனால் , மைறத் க்ெகாள் ள ந்த .

“என் தா ன் மரணம் ட எனக் நிைன ல் ைல. அப் ேபா நான்

ள் ைள. ஆனால் , ரல் த் எனக் வாழ் ைவச்
ெசால் க்ெகா த்தவன் என் அண்ணன் தான் . நான் காதல் ெகாண்டைத
அவனிடம் ெசான் னேபா அவ க் ள் ஏற் பட்ட ம ழ் ைவ வர்ணிக்க
வார்த்ைதகள் இல் ைல.

“சாவகப் பயணம் த் வந்த ம் நாேன தந்ைத டம் ெசால்

இதற் கான ஒப் தைலப் ெப ேவன்” என்றான்.

ஆனால் , எல் லாவற் ைற ம் ஒ யல் அ த் க்ெகாண் ேபான .

கம எ ம் ெசால் லாமல் ேகட் க் ெகாண் ந்தாள் .

`நான் அைம ையக் ைலக்காமல் இ ப் ப தான் சரி, ஏெனன் றால் ,

ெபாற் ைவ ேப க்ெகாண் ப் ப என்ேனா அல் ல... அவளின்
ஆழ் மனேதா . இந்த உைரயாடல் ஏேதா ஒ வைக ல் அவள்
ேமெல ந் வர உத யாக இ க் ம் ’ என எண்ணினாள் .

“நான் க ம் உ யானவள் எனச் ள் ைள ல் இ ந் பாராட்டப்

பட் ள் ேளன் . என் உ ன் எனக் நம் க்ைக வரைவக்க ஏதாவ
வ உண்டா கம ?”
ேபசேவண் ய இடம் இ தான் என, கம க் த் ேதான் ய ம் ப ல்
ெசான் னாள் ...

“உண் இளவர .”

“என்ன?”

“உங் கைளக் கலங் க க் ம் எைத ம் உங் க க் ள்

அ ம க்காதவர்தான் நீ ங் கள் . அதனால் தான், காதைல ம்
உங் க க் ள் எளி ல் அ ம க்க ல் ைல. ஓர் ஆண் உங் களின்
காதைலப் ெபற எவ் வள காலம் ஆன என்பைத நான் அ ேவன்.
இப் ேபா ம் , அேதேபால உங் கைளக் கலங் க க் ம் எைத ம்
உங் க க் ள் அ ம க்கா ர்கள் .”

அசட் ச் ரிப் ேபா ேகட்டாள் ...

“ெபா யெவற் பைன அ ம க்காேத என் றாயா?”

கம ஒ கணம் ந ங் ப் ேபானாள் .

“நான், எண்ணங் கைளச் ெசால் ேறன். அைலக்க க் ம் நிைன கைளச்

ெசால் ேறன். எந்த இடத் ம் உங் க க்கான வாழ் ைவ அைமத் க்
ெகாள் ம் வல் லைமவாய் ந்தவர் நீ ங் கள் . இைச ம் இலக் ய ம்
இ க் ம் வைர உங் க க்கான உலைக யாரா ம் தட் ப் ப த் ட
யா .”

“காதல் எல் லாவற் ைற ம் தட் ப் ப த் ம் கம . அ ம்

ப க்கப் பட்ட காத ன் ஆேவசம் எளி ல் அடங் கா . க் ள் இ ந்
ைத ைள வைதப் ேபால, இன்ெனா ைற காண யாத
அ சயக் கன . அ என்ைன ட் ஒ ேபா ம் ரியா . அந்த
நிைன க் ப் ற , என் இளைம ழ் ந்த கணம் இ க் ற . பற்
எரி ம் காமம் இ க் ற . ைலெகாண் ெப ஞ் னம் ர்த்த
ெபா கள் மைறந் டக் ன்றன. நான் என்ன ெசய் ேவன் கம ?

தட் கைள மாற் தாம் லம் தரித்த ன் என்னிடம் ெசால் ல என்ன

இ க் ற என நிைனத் ட்டார்கள் . அண்ணகர்கள் பல் லக்ைகக்
றக் ய இடத் ல் நான் இறங் டலாம் ; ஆனால் , என மனம்
ஒ ேபா ம் றங் கா . அ , இந்த உல ன் அரிய காதைலத் தன்வயம்
ெகாண்ட . நாேன நிைனத்தா ம் தன நிைன கைள ட் அ
லகா .”

நிைன கைள ட் ஒ ேபா ம் அகலாத நாளாக இந்த நாள்

இ க்கப் ேபா ற என்ப எல் ேலா க் ம் ெதரி ம் . ஏெனன்றால் , இந்த
மண்ணில் நடக் ம் ஒ மணத் க் யவனர்கள் ெப ம்
ஏற் பாட்ேடா வந் , பரி கள் வழங் , மரியாைத ெசய் வ இ ேவ
தன் ைற.

ற் றாண் க் ம் ேமலாக நீ க் ம் இந்த வணிகத் ல் இன்ைறய நாள்

க ம் க் யமான . யவனப் ெப வணிகன் ெவஸ் பானியன்
தைலைம ல் அவர்கள் அணி ரண் வந் ள் ளனர். அரசப்
ர நி கள் , வணிகர்கள் , ைற கப் ெபா ப்பாளர்கள் எனப் பல ம்
ஆ க் ம் ேமற் பட்ட நாவாய் களில் வந் இறங் னர். க க் யமாக
ப் பாலஸ் வந் ள் ளான் . கடல் பயணத் ன் சாகசத் தளப என
யவனர்களால் ெகாண்டாடப் ப பவன். அவன் வ ைக ைற கங் களில்
தனித்த ழாவாகக் ெகாண்டாடப்ப ம் என் கடேலா கள்
ெசால் வார்கள் .

ெகாற் ைக ல் வந் இறங் ய எல் ேலா ம் ம ைரக் அ ல் உள் ள

யவனச் ேசரி ல் நன்றாக ஓய் ெவ த் , தங் களின் ைறப் ப இந்தத்
மணத்ைதக் ெகாண்டா க் களிக்க அரச மாளிைகக் ள்
ைழந்தனர்.
வட் ைட ரர்கள் ைட ழ, யவனப் ேபரழ கள் ைககளில்
பரி த்தட்ைட ஏந் வர ெவஸ்பானியன், ப் பாலஸ், கால் பா, ப் ,
எ ரஸ், ேர யன் எனப் பல ம் வந்தனர்.
அரண்மைன ன் ந மண்டபத் ல் அவர்களின் வ ைகைய
எ ர்பார்த் , ேபரரச ம் ல் கடல் வ ம் ற் ந் தனர்.

ம ைர ன் எல் லா ைசகளி ம் இர , பகலாகக் ெகாண்டாட்டங் கள்

ெதாடர்ந் ெகாண் ந்தன. யவனர்கள் வந் இறங் ய ந்
ெகாண்டாட்ட ேபெரா ையக் ேகட் க்ெகாண் தான் இ க் றார்கள் .
ஆனால் , இைவெயல் லாம் அரண்மைனக் ள் நடக் ம்
ெகாண்டாட்டத் க் ஈடா மா? அவர்கள் ைழந்த கணத் ந்
இன்ைறய நாள் ெகாண்டாட்டம் ெதாடங் ய .

தங் க க்கான வரேவற் ைப ஏற் க்ெகாண்ட ன் ெவஸ்பானியன்

அ த்தான் ...

“இந்தத் மணத்ைத ன்னிட் எம் அரசர் ெபான் நாணயம் ஒன்ைற

ெவளி ட் ள் ளார். உங் களின் அ றந்த உ ரினமான யாைனைய
அ ல் ெபா த் ள் ளார். அந்த நாணயத் க் ‘ னாள் ’ எனப் ெபயர் ட்
இந்தப் பாண் ய அரைசப் ெப ைமப் ப த் ள் ளார்” என அ த் ,
தங் கத் தட் ள் ள நாணயங் கைளப் ேபரரசரின் ன் ம் , ல் கடல்
வனின் ன் ம் நீ ட் னார். அவர்கள் யப் ைறயாமல் அைத
நீ ண்டேநரம் பார்த்தனர்.

நாற் ச ர வ ன் ந ேவ அச் ப்ப க்கப்பட்ட யாைன ஒன் ஒளி

ன்னிய . அதன் ேமல் ` னாள் ’ என யவனத் ல் எ ந்தைத,
ல் கடல் வன் வா த் ச்ெசால் ல அகம ழ் ந்தார் ேபரரசர். அந்த
நாணயங் கைளத் தன் இ ைககளா ம் அள் ளி அைவைய ேநாக்
னார். உற் சாகப் ேபெரா எங் ம் எ ெரா த்த .

கால் மண்டபத் ன் ஆடலரங் இ வைர இல் லாத

ேபரலங் காரத்ைதக் ெகாண் ந்த . ந் னர்கள் ப் ற ம் இ ந்
ேமைடையப் பார்த்தப அமர்ந்தனர். ேமைட ன் ன்ெநற் ல்
நால் வைக ர கள் ைவக்கப் ப வதற் கான கட் ல் கள் த ல்
ெகாண் வரப் பட்டன. அதன் ன், வட்ட வ வ கள் ெகாண்
வரப் பட்டன. அவற் ைறத் ெதாடர்ந் ரசங் கைள எ த் வந்தனர்.

தன்னந்தனியாக ஒற் ைற மனிதன் ஒ ங் கற் ற ஆைடைய

அலங் காரமாகப் ேபாத் க்ெகாண் உள் ைழந்தான். உள் ைழ ம்
கட் யங் காரைனப் பற் ெமா ெபயர்ப்பாளர்கள் யவனர்க க்
அ கம் ெசய் தனர். அரங் ல் ைழந்தவன், நான் ர க ம்
ைவக்கப் பட் ந்த கட் ல் கால் கள் எந்ெதந்த நாட் ன் காவல்
மரங் கைள ெவட் ெய த் ச் ெசய் யப் பட்டைவ எனப் பட் ய ட்டான்.
ேபரர ன் ரம் ேபாற் ம் வரலா , ர க்கட் ன் கால் களி ந்
ெதாடங் ய . ட்டத் னரின் உற் சாகப் ேபெரா எங் ம்
எ ெரா த்த . ரி க் க் கட்டப்பட்ட வட்டவ வ கட் ல்
கால் களின் ந ல் ைவக்கப்பட அதன் ர ன் அ ப் ப
ெபா த்தப் பட்ட .

எத்தைன நாட் அர யர்களின் ந்தைல அ த் த் ய

இ ெவனக் கட் யங் காரன் ெசான் னேபா அரங் அ ர்ந்
ங் ய . அவன் ெசால் ம் ெபயர்ப்பட் யல் நீ ண்டப ேய இ க்க,
அரங் ன் அ ர்ேவாைச ேம ம் ேம ம் ய . அந்தப் ேபார்களின்
ெவற் க க் ப் ன்னர், நிகழ் ந்த ெகாண்டாட்டங் கள் , அரங் ள்
ண் ம் நிகழத்ெதாடங் ன.

மைல, ஆ , நா , ஊர், யாைன, ைர, மாைல, ர , ெகா , ஆைண

எனப் பாண் யப் ேபரர ன் பத் ெபரிய அைடயாளங் க க்கான
ப்ெபயர்கைள வரிைசப்ப த் வணங் னான் கட் யங் காரன்.

ல் கடல் வ க் ஆடல் கைளக் காண்ப ல் ெபரிதாக ஆர்வம்

இல் ைல. வந்த ந் பாண் ய நாட் ன் மகா கணியன்
ைசேவழைரச் சந் த் உைரயாட ேவண் ம் என்ப ல் ப் பத்ேதா
இ ந்தார். தாம் லம் தரித்த நாள் அன் சந் த் வணங் க்
ெகாள் ளத்தான் ேநரம் ைடத்த . ேப க்ெகாள் ள ய ல் ைல. இந்த
ேநரத்ைத அதற் ப் பயன்ப த்தலாம் என எண்ணியவர், உத யாளர்
களிடம் அவரின் மாளிைகக் அைழத் ச்ெசல் ல உத்தர ட்டார்.

அரண்மைன ன் ெதன் ைச மாளிைக ல் தான் அவர் தங் ந்தார்.

மாளிைக ன் ேமல் மாடத் ல் ஒளி ம் ண் ன்கைளப் பார்த்தப
இ ந்த ைசேவழைர, ேமல் மாடம் ெசன் வணங் னார் ல் கடல்
வன்.

ைசேவழர் அவைர ஆரத்த வரேவற் றார். “ஆடல் அரங் ல்

இ க்கேவண் ய ேநரத் ல் என்ைனக் காண வந் க் ர்கள் ?”
என்றார்.

“ஆடல் மகளிைர எங் ம் பார்க்கலாம் . ைசேவழைர இங்

மட் ம் தாேன பார்க்க ம் .”

ன் வல் த்தப இ வ ம் இ க்ைக ல் அமர்ந்தனர்.

“இந்த ரிந்த வானத்ைத எங் ம் பார்க்கலாம் . ஆனால் , இத்தைன

கைலஞர்கள் பங் ெக க் ம் ஆடல் நிகழ் ைவ இந்த அரங் ல் தாேன
பார்க்க ம் . நீ ங் கள் ஏன் அங் வராமல் இங்
அமர்ந் க் ர்கள் ?” என எ ர் னாைவ எ ப் னார் ல் கடல்
வன்.

ைசேவழரின் உதட் ல் ெமல் ய ரிப் ஓ ய .இ வ ம் எ ெர ர்

இ க்ைக ல் அமர்ந் ந்தனர்.

“எங் ந் ம் வானத்ைதப் பார்க்கலாம் . ஆனால் , எங் ந்

பார்க் ேறாம் என்ப தாேன க் யம் . நீ ங் கள் இ க் ம் இடத் ந்
வானத்ைதப் பார்க் ம் ேகாண ம் நான் இ க் ம் இடத் ந்
வானத்ைதப் பார்க் ம் ேகாண ம் ெவவ் ேவறானைவ. கடல் அதன்
அைலகளின் வ யாக அ யப்ப வைதப் ேபால வானம் , அைதக் கா ம்
ேகாணத் ன் வ யாகத்தான் காட் ப் ப ற .”

“இதற் த்தான் நான் உங் கைளப் பார்க்க வந்ேதன் . பாண் ய நாட் ல்

நிைலெகாண் ள் ள வானியல் அ ைவப் பற் ம் , உங் கைளப் பற் ம்
ெப ம் லவர் க லர் பா ள் ள பாடல் கைளக் ேகட் ள் ேளன் .
அதனாேல உங் கேளா உைரயாட ம் வந்ேதன் .”

“க லர் நம் ெமா ன் ெப ங் க . அவ க் ஏேனா வானியல் மட் ம்

வசப் படேவ இல் ைல. ேகாள் ன்கைள ம் நாள் ன்கைள ம் பற்
நா ம் எவ் வளேவா ெசால் ள் ேளன் . ஆனா ம் , அவர ஐயங் கள்
ர்ந்தபா ல் ைல. ஆனால் , அவர் பைடத்த க ைதகைளக் ெகாண் தான்
பல ம் என்ைன அ ந் ெகாள் ன்றனர். அ யாதவைரக் ெகாண்
அ யப் ப தல் சற் ேற நாணச் ெசய் ற ” என்றார் ைசேவழர்.
‘க லர் லம் உங் கைள அ ந்ேதன் ’ எனச் ெசால் வ அவ க்
ம ழ் ைவத் த ம் என் அல் லவா நிைனத்ேதன். இப் ப ஆ ட்டேத
எனச் சற் ேற அ ர்ச் அைடந்தார் வன். ஆனா ம் ,
ெவளிக்காட் க்ெகாள் ளாமல் ெசான் னார், “நான் ெசல் ம் எல் லா
நா களி ம் காலக்கணியர்கள் இ க் றார்கள் . அரசரின் அைவ ல்
ெப ம் த ேயா அவர்கள் ற் ப் பைத எங் ம் பார்க் ேறன்.
அந்தக் கணியர்கள் யார், அவர்களின் கணிப் ைற என்ன, அவர்கள்
நிலைவ அ ப் பைடயாகக் ெகாண் காலத்ைதக் கணிக் ன்றனரா,
அல் ல க ரவைன அ ப் பைடயாகக்ெகாண் காலத்ைதக்
கணிக் ன்றனரா, அவர்களின் ேகாணம் எப் ப ப் பட்ட ... என
உைரயாடத் ேதான் யேத இல் ைல. காலம் க்கக் கட ல் டக் ம்
நமக் , அரண்மைனவா கள் ெசால் ல ஒன் ல் ைல என் தான்
ேதான் ம் . ஆனால் , பாண் யப் ேபரரங் ல் , எண்ணிலடங் காத
கைலஞர்கள் ழன் றா ம் ஆடல் நிகழ் ைவ ட் ட் உங் கைளக்
காண என் மனம் உந் த்தள் ளியதற் க் காரணம் , க லர் பா ய
பாடல் கள் தான். அவ க் வானியைலக் கணிக்க யாமல்
இ க்கலாம் . ஆனால் , உங் கைளச் சரியாகக் கணித் க் றார் என்ேற
நிைனக் ேறன்.”

சட்ெடன ைசேவழரிட ந் ம ெமா வந் ட ல் ைல.

ேநரத் க் ப் ன் ெசான் னார்...

“நம் ெமா ஆசான்கள் எல் ேலா ேம வானியல் ஆசான்களாக

இ ந் ள் ளனர். ேகாள் களின் ெபயைரேய நாள் களின் ெபயராகச்
ட் னர். ண் ன் ட்டங் க க் ச் ட் ய ெபயைரேய
மாதங் க க் ம் ட் னர். இ ெவ ம் ெபயர் ட்டல் அல் ல. அபாரமான
வானியல் அச்ைச வாழ் க் ள் ெபா த் ம் ெசயல் . இந்தப் ெப ம்
காலச் ழற் க் ள் தான் நம ஒவ் ெவா நா ம் ழல் ற என்ற
உண்ைமைய நாள் தவறாமல் எ த் ச்ெசால் ம் ேபர . இயற் ைக ன்
ழல் தட் ல் அமர்ந் ைசெகாண் ழ ம் உ ரினம் நாம் .

இந்தப் ேபர ன் ெதாடர்ச் ையப் பாணர்களிடம் நான் காண் ேறன்.

ஆனால் , எ த் கற் ற லவர்களிடம் இ இல் ைல. காலத் ன் அ
கணியர்க க்கான எனப் லவர்கள் நிைனக் ன்றனேரா எனத்
ேதான் ற . அ தான் என கவைல” என்றார்.

ைசேவழரின் ம ெமா ற் ம் ேவ ஒ பார்ைவையக்

ெகாண் ந்த . அ ழ் கடல் வைன, ேம ம் ந் க்கத்
ண் ய .
ஆர்ப்பரித் எ ம் ெப ம் ரல் அடங் கேவ இல் ைல. கால் அரங்
ண ய . கட் யங் காரனின் ரல் அைனவைர ம் ப் நிைலக்
ேமல் ஏற் க்ெகாண் ந்த .

ஆைட, அணி, உண் , தாம் லம் , ந மணம் , காமம் , இைச,

ெகாண்டாட்டம் என் ம் எண்வைக இன்பத் ல் ைளக்கத்
ெதாடங் ய அரண்மைன வளாகம் . இந்த இர ேபரின்பத் ன் இர .
இந்த இர ன் ெதாடக்கம் , இந்த அரங் ன் ெகாண்டாட்டத் ன் வ ேய
ெதாடங் ய .

எ வைக ழ கள் ேமைட ன் இட றம் வரிைசயாக

ைவக்கப் பட் ந்தன. ஆடல் கற் ப் ேபான், இைசேயான்,
பாடலா ரியன் , ழேலான், யாழ் வல் நர்கள் ... என எண்ணற் ற
கைலஞர்கள் ேமைட ல் நிைறந்தனர். கட் யங் காரன் தன் ரைல
உயர்த் ச் ெசால் ல ம் ைரச் ைலகள் அகலத் ெதாடங் ன.
எல் ேலாரின் கவன ம் ேமைட ல் ந்த . ஏற் றப் பட்ட ளக் ன்
வ ேய ெபான்நிற ஒளி ந் க்ெகாண் ந்த . நரம் கள் ெகாண்ட
ன் யாழ் கள் ேமைட ன் ன் ற ம் இ ந்தன. யாைழ ட்ட
அ ேக வந்த ெபண்கைலஞர்கள் நரம் ன் தம் ரைல ெமள் ள
நகர்த் னர். அ ம் நரம் ன் வ இைச க யத் ெதாடங் ய .

ட்டத் ன் ஆர்ப்பரிக் ம் ரல் ெமள் ள ஒ ங் கத் ெதாடங் யேபா

நடனமங் ைககள் எ வர் வந் ந க்களம் இறங் னர். ஒ ெமல் ய
வட்டம த் அ வ ம் உட்கார, ந ல் ஒ த்
நின் ெகாண் ந்தாள் . யா ைச நின் ட்ட . ற இைசக்க கள்
எைவ ம் இைசக்கப் பட ல் ைல. ளக் ன் நா கள் த ர, ேமைட ல்
அைச ம் ெபா ள் எ ம் இல் ைல. ந ல் நிற் ப ைலயாகப்
லப் பட்ட . பார்ைவயாளர்கள் இைமக்காமல்
பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். யவனர்க க் ளக் ச் ெசால் ல எ ம்
ேதைவப் பட ல் ைல.

சற் இைடெவளிக் ப் ன். ைல ெமள் ள அைசந் , வல காைலத்

க் ேமைட ன் ன் றம் சட்ெடன எவ் க் த்த . த்த அந்தத்
ள் ள க் ள் அ ப இைசக்க க ம் இைணந்தன. யா ன் நரம் ம்
ழ ன் ேதா ம் பைற ன் க ம் ஏககாலத் ல் அ ர்ந்தன. த்த
அவளின் கால தைரெதா ம் ேபா நிலம் ெவ ப் வைதப் ேபால
ேபேராைச எ ந்த . எ ந்த ேபெரா ன் ட்டத் னரின்
ஆர்ப்பரிப் ைசெகாண் ேமா ய .

இன் ம் அவளின் கள் ழலத் ெதாடங் க ல் ைல. அதற் ள்

கால் மண்டபத் ன் ண்கள் ஆரவார ஓைசயால் தள் ளாடத்
ெதாடங் ன.

வயதானதால் ைசேவழரின் நைட ல் மட் ேம தள் ளாட்டம் ெதரிந்த .

அவர க த் ல் இ க் ம் உ காலத்தால் அைசக்க யாததாகத்
ேதான் ய . அவரிடம் ேகட்க எவ் வளேவா இ ந் ம் .

க க் யமான ேகள் ைய மட் ம் ேகட்டார் ல் கடல் வன்.

“யவனர்கள் ஒ நாைள 24 ப யாகப் ப க் ன்றனர். காலவட்டத்ைத

12 ஆண் கள் என வ க் ன்றனர். நாேமா ஒ நாைள 60
நா ைககளாகப் ப க் ேறாம் . கால ழற் ன் வட்டத்ைத 60
ஆண் கள் என வ த் க் ெகாண் ள் ேளாம் . இ ல் எ சரியான ?”

சற் அைம க் ப் ன் ைசேவழர் ேபசத் ெதாடங் னார், “எ சரி, எ

தவ , என் ஏன் வைரய க்க நிைனக் ர்கள் ? காலத்ைத ஒ ேபா ம்
வைரய க்க யா . தட் ன் உட்கார்ந் ெகாண் தராைச எப் ப
எைடேபா ர்கள் ? ப க்கப் பட்டதற் கான காரணத்ைத அ ந் ெகாள் ள
யற் ெசய் ங் கள் .

சனிக்ேகா ம் நில ம் ற ண் ன் ட்டங் க ம் ஒேர அைமப் க்

ண் ம் வந் ேசர 60 ஆண் கள் ஆ ன்றன என்பைத நம்
ன்ேனார்கள் கணித் ள் ளனர். அதனால் தான் காலச் ழற் வட்டத்ைத
60 ஆண் கள் என வைரய த்தனர். அேத அள வட்டத்ைத ஒவ் ெவா
நா ம் ெகாண் ள் ள என வைரய த் தார்கள் . எனேவ, ஒ நாைள 60
நா ைககளாகப் ப த் ள் ளனர்.

எனக் யவனர்களின் கால அள ெதரியா . ஆனால் , நீ ங் கள்

ெசான் ன ப் ல் இ ந் எனக் த் ேதான் வ . அவர்கள் யாழன்
ேகாைள அ ப்பைடயாகக்ெகாண் கால அட்டவைணைய
உ வாக் க்கலாம் . யாழன் ஒ ழற் ைய ைமெகாள் ள 12
ஆண் கள் ஆ ன்றன. அைதேய ழற் வட்டமாக
வைரய த் க்கலாம் . அதன் அ ப் பைட ேல பகைல 12
ப களாக ம் இரைவ 12 ப களாக ம் ரித் க்கலாம் எனத்
ேதான் ற .”

“இ ல் எைதப் ன்பற் வ ெபா த்தம் ?”

“உனக் எ ேதைவப் ப றேதா, அைத எ த் க்ெகாள் . உழவ க் க்

க ரவ ம் வணிக க் ண் ேம அ கம் ேதைவப் ப ன்றன.
இ ெபா வான . எல் லா வணிகனின் ேதைவ ம் ஒன் அல் லேவ, கடல்
வணிகனின் ேதைவ இன் ம் அ கத் ல் யத்ைத எ ர்பார்க்கக்
ய . எனேவ உங் க க்கானைத நீ ங் கள் ேதர்
ெசய் ெகாள் ங் கள் .”
 ைசேவழரின் ம ெமா ேகட் வன் ெமய் ர்த்தான். என்ன ஒ
பரந்த அ . இயற் ைகக் ன் நிற் ம் தன்னடக்கம் . உண்ைம
எங் ந்தா ம் ஏற் ம் மனநிைல. அ தான் , இவைரப் ேபராசானாகப்
ேபாற் றச் ெசால் ற .

இளவரசன் ெபா யெவற் பைனப் ேபாற் த்தான் அந்தப் பாடல் கள்

அைமந் ந்தன. ஆனால் ஆடல் , பாடல் , அழ என ன் ம்
இைணெசால் ல யா ஒ த் அைதக் கைல என
நிகழ் த் க்ெகாண் க் ம் ேபா அ ளர்த் ம் உணர் க் அள
ஏ ம் இல் ைல.

வழக்கமான வார்த்ைதகள் எ ம் இல் லாத

ப் ெபா ெகாண் ந்தன; அவள் உச்சரிக் ம் வார்த்ைதகள் . சற் ேற
ள் ளமான ெபா யெவற் பனின் உ வம் ட ல் எவ் வள வாகான
என அவள் பா ம் ேபா , அவனால் இ க்ைக ல் எப் ப
உட்கார்ந் க்க ம் .

அவன் இ வைர கராத வாசைன அவன் க் க் அ ல் மணம்

ச் ழன் றா க் ெகாண் ந்த . ெபா யெவற் பனின் கண்கள்
ெச ன. இந்த உண்ைமகள் எப்ப இவ க் த் ெதரி ம் எனத்
ேதான் ய . ம கணேம தனக் எப்ப இவள் ெதரியாமல் ேபானாள்
என்ற ேகள் எ ந்த . அதற் அ த்த கணம் இவ் வள ேப க் த்
ெதரிவைதப் ேபால இவள் ஏன் ஆ க்ெகாண் க் றாள் எனக் ேகாபம்
வந்த .

அவள் ஆ னாள் ; அவன் அடங் னான்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம்

ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 30

நண்பக க் ப் ன்னர்தான் எல் ேலா ம் ப க் ைகைய ட்

எ ந் தனர். ந் ைதயநாள் ெகாண்டாட்டம் ந் தெதன்னேவா
அ காைல ல் தான். உறங் ய ற , கன ல் ெதாடர்ந்த
ஆட்டங் கள் எப் ேபா ந் க் ேமா யார் அ வார்?. மாைல
ேநரம் ெந ங் ம் ேவைள ல் த் ர மாளிைகக் ஒவ் ெவா வராக
வரத் ெதாடங் னர்.

ேபரரசர் வ ம் ேநரம் அ ந் ஏற் பா கள் ஆயத்தமா ன. பாண் ய

நாட் ன் ெப ம் பைடத் தளப க ங் ைகவாணன் ேநற் தான் தைலநகர்
ம் ந்தான் .
க ங் ைகவாணைனப் ேபான்ற ஒ மா ரன் எப்ேபரர க் ம்
தளப யாய் அைமந்த ல் ைல என்ேற ெசால் ன்றனர். அவன்
தளப யாக வ நடத் ச் ெசன்ற எல் லா ேபார்களி ம் இைணயற் ற
ெவற் கேள ைடத் ள் ளன. ேபரர க் ெவற் ைடப் ப அரிய
ெசய் யல் ல. ஆனால் , அவனைடந்த ெவற் கள் அைனத் ம் ேசா த் ப்
பார்த் அைடந்த ெவற் கள் .

எ ரிகள் ம் அம் க க் இைட ல் ேபார்க்கைல ன் ப ற் ைய

நிகழ் த்த அளவற் ற றன் ேவண் ம் . அவன் எ ரிகைள ைவத் ப்
ேபாரிைன அ யேவ யல் றான். ேபார் ெதாடங் ய ல
நா ைககளிேலேய களத் ன் ஒவ் ேவார் இயக்க ம்
அவனால் கணிக்கப்பட்ட வ வத் க் ள் வந் ற . எ ரிகள்
அவன் ெசாற் ேபச்ைசக் ேகட் வந் ேச வைதப் ேபாலத்தான் அவன
ட்டத் க் ள் தைல ைழத் எட் ப்பார்க் ன்றனர். பார்த் க்
ெகாண் க் ம் ேபாேத தைலகள் உடைல ட் தள் ளிப் ேபாய்
ன்றன.

நா கைளப் ப் பெதன் ற நிைலையக் கடந் ப் ட்ட

மக்கள் லங் கைளத் ேத த்ேத ேவட்ைடயா ன்றனர். எல் லா தத்
றன்கைள ம் ேசகரித் க்ெகாள் ள ேவண் ய ஒ ேபரர ன்
ேதைவயாக இ க் ற . இப்ேபா ட ப் ட்டெதா லத்ைத
ெவற் ெகாண் தான் ம் க் றான். இத் மணத்ைத
ன்னிட் ல் கடல் வ க் கச் றந்த பரிைசத் தர ேபரரசர்
ப் பப் பட்டார்.

அதற் காகேவ, ெப ம் தாக் தல் நடத்தப்பட்ட . ல ேபைரப் க்க

பல் லா ரம் ரர்கள் ெகாண் நடத்தப்பட்ட தாக் தல் . வழக்கமாக
தாக் தல் ந் பைடகள் பாசைறக் த் ம் னால் , தைலநகர்
வ ம் அவர்களின் ரக்கைதகள் தான் ேபசப் ப ம் .
ஆனால் , இப் ேபா அைதெயல் லாம் ேபச யா ல் ைல. ந்ைதயநாள்
ெப ந் ல் யார் எங் ேக ைடசாய் ந்தனர் என்ப தான் ேபச்சாக
இ க் ற .

வந் றங் ய யவன அழ கைளப் பற் ப் ேபசாதவர்கள் யா ல் ைல.

ஒளி ன்றாப் ேபரழ என் பார்த்ேதார் ெசால் ன்றனர். யவனத்
தளப க ம் பாண் ய நாட்ைடப்பார்த் யந் ேபா ந்தனர்.
ேமற் ைர டப் பட்ட ற் க்கால் அரங் ேக அவர்கைளப் ெப யப் ல்
ஆழ் த் யதாக ெமா ெபயர்ப்பாளர்கள் னர். அவர்கள் நாட் ல்
உள் ளெதல் லாம் டப் படாத றந்தெவளி அரங் கள் தானாம் .

ேபச் ேட ஒவ் ெவா வராகச் த் ர மாளிைகக் வந் ேசர்ந்தனர்.

வணிகர் லத் தைலவர்கள் நால் வர் உள் ேள ைழந்தேபா இளவரச ம்
க ங் ைகவாண ம் சாகைலவ ம் அங் ேக இ ந்தனர். ந்த ம்
ெவள் ளி ெகாண்டா ம் உள் ைழந்தனர். இன் ம் சற் ேநரத் ல்
ேபரரச ம் ல் கடல் வ ம் வந் வார்கள் எனச் ெசய்
ெசான் னார்கள் . பணியாள் கள் பளிங் க் வைளகளில் ேதறைல
ஊற் ற ஆயத்தமா னர்.

“ேநற் ைறய ெகாண்டாட்டத் ல் , ேமற் ைர ந் ெதாங் ம்

க ற் ைறப் த் க்ெகாண் அந்தரத் ல் ஒ த் ஆ னாேள,
இப் ேபா ம் என்னால் அைத நம் ப ய ல் ைல” என்றான் சாகைலவன்.
“அவள் தந்தைர ல் ஆ னால் ட நம கண்களால்
நம் ப யாமல் தான் இ ந் க் ம் ” என்றார் க ங் ைகவாணன்.
ேப க்ெகாண் க் ம் ேபா ெவள் ளி ெகாண்டார் ேகட்டார், “அந்த
ஆட்டம் எப் ெபா நிகழ் ந்த ?”

எல் ேலா ம் ரித்தனர்.

“உங் களின் ஆட்டம் ெதாடங் ய ன்னால் தான் ” என்றான் சாகைலவன்.

“அவளாவ க ற் ைறப் த் ஆ னாள் . நீ ங் கேளா காற் ைறப் த்ேத

ஆ னீர ்கள் ” என்றார் ந்தர்.

ரிப் அரங் ைக நிைறத்த .

ேபரரசர் வ ம் அ ப் ஓைச ேகட்ட . ரிப் ெபா ைய அடக் ,

வா ல் ேநாக் வணங் நின்றனர்.

ேதறல் மட் ந்தான் அ ந் ம் ேபா த ம் மயக்கத்ைத, அதன் மணத்ைத

க ம் ேபாேத தந் ம் றப்ைபக்ெகாண்ட . அதனாேலேய
வைள ல் ஏந் யப ேமாந் ம் லக் மாக ஒ ைளயாட்ைட
ைளயா வர்.

க் ல் ஏ ம் மயக்கம் கணேநரத் ேலேய ந உச் ையத் ெதாட் த்

 ம் ற . கைலயாமல் இ க் ம் ேமகம் ேபால அ உச்சந்தைல ல்
நீ ண் நிைலெகாள் ம் . எப்ேபா க்கத் ெதாடங் ர்கேளா
அதன் ன், அ வ ற் ேறா ம் எரிெகாள் ம்
மயக்கத்ேதா ம் ெதாடர் ைடயதா ற . எனேவ, தல் டைற
அ ந் ம் வைர மயங் ம் காலத்ைத நீ ட் த் ச் ெசல் பவன்தான் ேதற ல்
ேதர்ந்தவனா றான்.

இங் ப்பவர்கள் எல் ேலா ம் ேதர்ந்தவர்கள் தான் . ஏந் ய வைளைய

க் கள் கர்ந்தப ேபச் க்கள் மட் ேம ழன் ெகாண் ந்தன.
அரங் ன் ஆட்டம் பற் ப் ேப தல் தக் ம் மனநிைலக்
ெம ேகற் ய . “ ைரச் ைல லக ம த்த கணத் ல் பணியாளன்
ஒ வன் ஓ ப் ேபாய் அதைனச் சரிெசய் தான். அ தற் ெசயலான நிகழ்
என் எல் ேலா ம் நிைனத்தனர். ஆனால் , அரங் னரின் கவனம்
வைத ம் ைரச் ைல ல் நி த் , தன ைலைய மாற் ழன்
உள் ைழந்தாேள அவள் . அந்தக் கணம் தான் ேநற் ைறய ஆட்டத் ன்
உச்சம் ” என்றார் ந்தர்.

ேதறைல அ ந் யப ெபா யெவற் பனின் வாய் த்த ,

“உச்சத்ைத அ ந்தவன் நான் மட் ேம!”

எல் ேலா ம் ஆடல் அரங் ைகேய ேப க் ெகாண் க்க, ல் கடல் வன்

அைம யாகக் ேகட் க்ெகாண் ந்தார்.

அவைரப் பார்த் ப் ேபரரசர் ேகட்டார்... ”நீ ங் கள் ேபரரங் ல்

கலந் ெகாள் ள ல் ைலயா?”

“இல் ைல அரேச. நான் ைசேவழைரக் காணப் ேபா ந்ேதன் .

கப் பய ள் ள ெபா தாக அ அைமந்த .”

“நீ ங் கள் அைடந்த பயைன எங் கேளா ப ர்ந் ெகாள் ளலாமா?”

“யவனர்க க் ம் நமக் மான வானியல் ேவ பாட்ைடப் பற் ,

ெபா த்தமானவரிடம் உைரயாட ேவண் ம் என நீ ண்டநாள் நிைனத்
ந்ேதன் . அ ேநற் தான் நிைறேவ ய .”

“ ைசேவழர் வானிய ன் ேபராசான். நீ ங் கேளா கடல் வணிகத் ன்

ெப வன். இ வ ம் உைரயா னால் எவ் வள அ வார்ந்த
உைரயாடலாக அ இ ந் க் ம் . எனக் க் ேகட்க வாய் ப் ன் ப்
ேபாய் ட்டேத.”

ேபரரசரின் இச்ெசால் ல் கடல் வைன நாணச்ெசய் த .

“யவனர்கள் ெப ம் ேபரரைச ஆண் ெகாண் ப்பவர்கள் . நம் ைம
அவர்கேளா ஒப் ட யா . ஆனா ம் , இ வ க் ம் நிைறய
ஒற் ைமகள் உண் . அப் ப த்தாேன வேர?” என் ேகட்டார்
ந்தர்.

"ஆம் ” என்றார் வன். “ெகாள் வதற் ைல ல் லாச் ெசல் வம்

அவர்களிடம் உண் , ெகா க்கேவா ஒப் ட யா வளம் நம் டம்
உண் . இப் ெப ம் வணிகம் நடக் ம் கடைல நாம் ‘ேந ’ என் ேறாம் ;
அவர்க ம் இைதப் ேபான்ேற ெசால் ன்றனர். நாம் வட்டத்ைத ‘ ரி’
என் ேறாம் ; அவர்கேளா ‘ ரி’ என் ன்றனர். காலத் ன் அள கைள
நாம் ‘ஓைர’ என் ேறாம் ; அவர்கேளா ‘ேஹாவர்’ என் ன்றனர்.
ெவம் ைமையக் ைமயாக் ம் அ சய மரமாக நமக் ‘ேவம் ’
இ க் ற ; அவர்க க்ேகா ‘ஆ வ் ’. இரண் ன் இைல ம் இ ப் ப
ஒேர கசப் . இரண் ன் நிழ ம் இ ப் ப ஒேர ைம.
ற் றாண் க் ம் ேமற் பட்ட வணிகத்தால் எவ் வளேவா ெகா க்கல்
வாங் கல் நடந் க் ற ”.

”இவ் வணிகம் அவர்களின் ேதைவ ல் இ ந் தான் ெதாடங்

வளர்ந்த . அதற் கான மாற் ஈடாகத்தான் நாம் பலவற் ைறப்
ெபற் க்ெகாள் ேறாம் . அந்தத் ெதாடக்க கட்டத் ந் நாம்
ெவ ரம் ன்ேனாக் வந் ட்ேடாம் . இப் ேபாைதய நிைல ல் கடல்
வணிகத் ல் நம ைக ஓங் க வ ெயன்ன?” எனக் ேகட்டார் ந்தர்.

கற் பைனக்கான மயக்கத் க் இப் ேபா ேதறேலா, ேநற் ைறய

ஆட்டத் ன் நிைனேவா ேதைவப் பட ல் ைல; வணிகத் ன்
ெப ங் கனேவ ேபா மானதாக இ ந் த .

“கனெவன்ப உண்ைம ன் அகலாத ைரையப் ேபாலப் ப ந்ேத

டக்க ேவண் ம் . காத க் த்தான் அத்தைகய கனைவ உ வாக் ம்
வல் லைம உண் . அதனாேலேய ைக டாத காத க்
ெப ந்தண்டைனையக் கன கேள அளிக் ன்றன” என்றாள்
ெபாற் ைவ.

ைவைக ன் கைரேயாரம் மன்றத் ல் இ ந் ஓ ம் ந ையப்

பார்த் க்ெகாண்ேட ெபாற் ைவ ய கம க் அ ர்ச் ையத்
தந்த .

சக்கரவாகப் பறைவ கட ன் டாக மட் மல் ல, காத ன்

டாக ம் இ க் ற . எனேவ, அவ் டம் ட் ெவளி ல் வ தல்
நலம் எனத் ேதான் யதால் , ைவைகக்கைரக் அைழத் வந்தாள்
கம .

``ந கனேவா ம் காதேலா ம் கலந்த ஒன்றல் லவா? அ ம் ைவைக,

காதலர் ழாைவக் காலங் காலமாகத் தன உள் ளங் ைக ல்
ைவத் க்ெகாண்டா ம் ந யல் லவா? இங் வந்தால் ேவ எதன்
நிைன வ ம் என் நீ நிைனத்தாய் ?” எனக் ேகட்டாள் ெபாற் ைவ.

”ைவைகையத் த ழ் ந என் தாேன லவர்கள் அைழக் ன்றனர்.

அதனால் உங் களின் நிைன இலக் யத் ன்பால் ெசல் ம் என
நிைனத்ேதன்” என்றாள் கம .

“இலக் ய ம் காத ம் ெவவ் ேவறா கம ?” எனக் ேகட்டவள்

னாள் , “நீ கப் ப க் ள் இ க் ம் நீ ரணி மன்றத் ல் நாட் யம்
பார்த் க் றாயா?”

“ஒேர ஒ ைற, மணிவாய் த் க் ப் ேபா ம் ேபா உங் கேளா

ேசர்ந் பார்த் க் ேறன்”.

“அப் ேபா என்ன நடந்த என் நிைன ப த் ப் பார்.

நடனமா பவளின் கால் கைள நாம் யந் பார்த் க் ெகாண்
ப் ேபாம் . ஆனால் , அைத ட அ கமாக நாம் ஆ க்ெகாண் ப் ேபாம் .
எ நடனம் என்ற ழப்பம் இ ந் ெகாண்ேட இ க் ம் . இலக் ய ம்
காத ம் அப் ப த்தான் . எ இலக் யம் , எ காதல் , என்பைதப்
ரித்த ய யா . ஒன் ன் நிழலாக இன்ெனான் இ க் ம் .
ஆனால் , எ நிழல் என்பைத உ யாக ெசால் ல யா .”

கம வாயைடத் ப் ேபானாள் .

ைவைக ன் ற் றைலகள் அ த்த த் வந் ெபாற் ைவ ன்

கால் கைள நைனத் ேபா ன. ஆைட ன் ழ் ளிம் வ ம்
ஈரமான .

“ேநற் ஆடலரங் க் நீ ங் கள் ஏன் வர ல் ைல என் ம் , ‘நீ யாவ

ெசால் அைழத் வர ேவண்டாமா?’என் ம் பலர் என்ைனக் ேகட்டனர்”.

“நீ என்ன ெசான் னாய் ?”

“ெபாற் ைவ கச் றந்த நடனமங் ைக. யா ைடய ஆட்டத்ைதப் பார்க்க

ேவண் ம் என் அவ க் த் ெதரியாதா?” எனப் ப க் க் ேகட்ேடன்.

ம ெமா யால் ம ழ் ந்த ெபாற் ைவ ேகட்டாள் , “நான் றந்த நடன

மங் ைகயா கம ?”

“இ ல் என்ன ஐயம் ? நீ ங் கள் ஆ ய ஆட்டத்ைதக் கண்

மயங் யவன்தாேன அந்த மா ரன்.”

ேக ச் ரிப் ெபான்ைற உ ர்த்தப ெபாற் ைவ ேகட்டாள் , ``நீ எதற் காக

என்ைன ைவைகக்கைரக் அைழத் வந்தாய் ? இப் ேபா எைத
நிைன ட் றாய் எனக் கவனித்தாயா?”

அப் ேபா தான் கம க் தான் ெசய் த தவ ரிந்த . நாக்ைக

மடக் க் க த்தாள் .
“தப் க்க யா கம . நா ம் நீ ம் காதைல ட் ஒ ேபா ம்
தப் க்க யா . ஆைட ன் ழ் ளிம் ைப ந நீ ம் , க த் ன்
ேமல் ளிம் ைபக் கண்ணீ ம் கடந் ெகாண் க் ன்றன. நாம் என்ன
ெசய் ய ம் ?”

“இப் ப ெயா மயக்கம் உள் க் ள் ழல ஆரம் த்தால் யார்தான்

என்ன ெசய் ய ம் ?” ேதற ன் ைவைய இதழ் கள் ப கத்
ெதாடங் ய ேநரத் ல் ல் கடல் வன் ேபசத் ெதாடங் னான்.

“யவனத்ேதறல் இதனி ம் க ஞ் ைவெகாண்ட . ஆனால் , மணமற் ற .

பாண் ய நாட் த் ேதற ன் தனிச் ைவேய மணத்தாேலேய
மயக் தல் தான்.”

“யவனத்ேதறல் மணமற் ப் ேபாகலாம் . ஆனால் ,

யவன அழ கள் பார்த்தாேல மயங் கைவக் ம்
மாயங் களன்ேறா, அவர்கைள என்ன ெசால் வ ?”

ஏளனமாய் ஒ ரிப் ச் ரித்தார் வன்.

“இ ல் ரிக்க என்ன இ க் ற ?” எனக் ேகட்டார்

ந்தர்.

“நீ ங் கள் ேபரழ கள் என் வர்ணித் மயங் ர்கேள, அவர்களில்

ெப ம் பான்ைமேயார் யவன அழ கள் அல் லர்.”

அைவ ந்த எல் ேலா க் ம் உச் ல் ஏ ய மயக்கம் சட்ெடனக்

றங் ய . ேபரரசர் ைகத் ப் ேபானார்.

வன் அதைனக் கண் ெகாள் ளாமல் ேதறைலப் ப னான்.

“என்ன இப் ப ச் ெசால் ர்கள் ? அவர்கள் யவன அழ கள் இல் லாமல்

ேவ யார்?”

“அவர்கள் எல் ேலா ம் பாப்ரிேகான் அழ கள் . ஒ சாய ல் யவன

அழ கள் ேபால் இ ப்பார்கள் . அவர்கைளத்தான் கப் ப ல் வந்
இறக் ன்றனர். எங் க க் உண்ைம ெதரி ம் என்பதால் , இம் ைற
ன் ேபைர மட் ம் யவனத் ந் ம் தம் இ ப க் ம்
ேமற் பட்ேடாைர பாப்ரிேகானி ந் ம் அைழத் வந் பரிசளித்தனர்”.

எல் ேலா ம் அ ர்ந் ேபானார்கள் . சற் ேற பதற் ற ம் உ வான .

“பரிசளிக்கப்பட்டவர்களில் வர் மட் ந்தான் யவன அழ கள் என்

எப்ப ச் ெசால் ர்கள் ?” எனக் ேகட்டார் ெவள் ளி ெகாண்டார்.

வைளைய மாற் , நிரப் ய ேதறைலக் ைக ேலந் யப வன்

ெசான் னான், “நாங் கள் வணிகத் ல் ெப ம் ெபா ள் ஈட் பவர்கள்
மட் மல் ல; ெப ம் ெபா ள் இழப் பவர்க ம் தான் ”

ேபரரச க் ஏற் பட்ட அ ர்ச் ெவளிப் பைடயாகேவ ெதரிந்த .

“இந்த ஏமாற் றம் ஒ தரப் க் மட் ம் என் நிைனத் டா ர்கள் .

இ தரப் க் ம் தான் நிகழ் ற ” என்றார் வன்.

அந்தத் தரப் க் என்ன நிகழ் ற என்பைதத் ெதரிந் ெகாள் ள

ஆர்வத்ேதா இ ந்தனர்.

“இங் ேக வாங் ம் த் கைள பல மடங் ைலக் அவர்களின்

ெசாந்தநாட் னரிடம் ற் பைன ெசய் ன்றனர்.
உங் க க் த் த வனவற் ல் நிற ம் க் ம் தான் ேவ ப ன்றன.
அவர்க க் த் த வனவற் ல் ற் க் ேவ ப ன்றன.”

எல் ேலா ம் வாய் ளந் ேகட் க் ெகாண் ந்தனர்.

வன் ெசான் னான், “இ தான் வணிகத் ன் நிய . ற் கப் ப ம்

இடத் ல் வா ம் ைல, ெபா க் மட் மல் ல; அைதப் பற் ய
அ யாைமக் ம் ேசர்த் த்தான் ”.

“பல மடங் அ கப் ப த் ற் றார்கள் என்றால் , அைத ஏன்

அவர்கள் மட் ம் ெபற ேவண் ம் ?”

“இவ் வணிகப் பாைத ன் கட்டைமப்ைபக் ைக ல் ைவத் ப் ப

அவர்கள் தாேன.”

“அவர்கள் ைவத் ள் ள கட்டைமப் என்ன என்பதைனச் சற்

ளக்கமாகச் ெசால் ங் கள் . அதன் ன், நாம் என்ன ெசய் யலாம்
என்பைதப் பற் ந் க்கலாம் ” என்றார் ந்தர்.

“இனிேமல் ந் க்க என்ன இ க் ற . எல் லாம் ந் ட்ட .”

“என்னால் இன் ம் நம் ப ய ல் ைல. எதனால் தங் கள் தந்ைத இந்த

ைவ எ த்தார்?”

“பாண் ய நாட் த் கள் மடங் அ க ைலக் யவனத் ல்

ற் பைனயாவைத அ ந் தான் .”
“அதற் காகவா எ த் ப்பார்?”

“ேவ எதற் காக எ த்தார்? ள ன் ைல இைத டஅ கமாக

இ ந் க் ேமயானால் இத்தைன கப்பல் க ம் ல் தாேன
நங் ரம் பாய் ச் க் ம் . இந்ேநரம் நாம் இ வ ம் ேபரியாற் ன்
கைர ல் ேப க் ெகாண் ந் ப் ேபாம் .”

கம ைகத்தப நிற் க, ெபாற் ைவ ெதாடர்ந்தாள் ... “யவனர்கள்

எண்ணற் ற அழ கைளக் ெகாண் வந் ள் ளதாகக் னாேய, அதற்
என்ன காரணேமா, அேத காரணம் தான் என் தந்ைத என்ைனக் ெகாண்
வந் ள் ளதற் ம் .”
 கம உைறந் நின்றாள் .

ைவைகையப் பார்த்தப ேய ேப க் ெகாண் ந்தாள் ெபாற் ைவ.

“ஓ ம் நீ க் ள் உறங் ம் ந ” என் மன க் ள் ஒ வரி ேதான் ய .
அ தான் ெபண் என ம் ேதான் ய ”.

கம அைம யாக ேகட் க் ெகாண் ந்தாள் .

ெபாற் ைவ கம ையப் பார்த் க் ேகட்டாள் , “என்ன கம ேபச்சற் ப்

ேபானாய் ?”

“இல் ைல… ஒன் ல் ைல…” எனச் ெசால் தன உணர்ைவ மைறக்கப்

பார்த்தாள் .

“நீ ம் நா ம் மட் மல் ல, இப் மன்றத் ல் வந் நின்ற எல் லா

ெபண்களின் கண்க ம் இப் ப க் கலங் த்தான் இ ந் க் ன்றன.
அைத ைவைக அ ம் . ேநற் மண ெகா த் ெவற் ைல மாற் ம்
அரங் ல் என்னெவல் லாம் இ ந்தன என்பைத நீ கவனித்தாயா?”

எல் லாவற் ைற ம் கம பார்த் க் ெகாண் தான் இ ந்தாள் . ஆனால் ,

ெபாற் ைவ எைதக் ேகட் றாள் எனத் ெதரிய ல் ைல.

“அரங் ல் அலங் கரித் ைவக்கப் பட் ந்த தட் கள் வ ம்

க்க ம் கனிக ம் மட் ேம ைவக்கப் பட் ந்தன. ேவர்க ம்
தண் க ம் ைவக்கப்ப வ ல் ைல. ஏன் ெதரி மா?”

ேகள் க் ப் ற தான் , கம ந் க்கத் ெதாடங் னாள் அதற் கான

காரணம் ெதரிய ல் ைல.

“ேவர்க ம் தண் க ம் தம் ைமப் ெப க் க் ெகாள் வன. க்க ம்

கனிக ம் தான் தம் இனத்ைதப் ெப க் வன. அலங் கரித்த தட் ல்
ைவத் கனி மாற் றப்பட்டதன் காரணம் தான் நான் மாற் றப் ப வ ம் .”

ஓரள கல் ய ெகாண்டவள் தான் கம . வணிக லத் ந்

வந்தவள் தான் அவ ம் ; அதனால் தான் ெபாற் ைவ ேப ம் ெபா ளின்
ஆழம் அவ க் ப் ரிந்த . ஆனால் , அைதஎ ர்ெகாள் ம் மனவ ைம
அவளிடம் இல் ைல. மனமாற் றத் க் த்தான் ைவைகக் கைரக் ப்
ேபாேவாம் என் ெசால் அைழத் வந்தாள் . ஆனால் , இங் நடப் ப
தைழ ழாக இ ந் த . ைவைகக் கைரைய ட் ைர ல்
அகலமாட்ேடாமா என் ேதான் ய கம க் .

“அ ம் தட் ல் என்ெனன்ன கனிகள் ைவக்கப் பட் ந்தன என்

பார்த்தாயா?”

நிைனத் ப்பார்த் கம ெசான் னாள் , “பலா ம் மா ைள ம்

இ ந்தன.”

“இைவ இரண் ம் தான் கனிகளா? எல் ேலா க் ம் த்த மாங் கனி ஏன்
ைவக்கப் பட ல் ைல? இவ் வள ெபரிய பாண் ய நாட் ல் ஒ மாங் கனி
டவா ைடக்க ல் ைல? ”

கம க் க் காரணம் லப்பட ல் ைல.

ெபாற் ைவ ெசான் னாள் , ``பலா ம் மா ைள ம் பல

த் க்கைளக்ெகாண்ட கனிகள் . ``மா” ஒற் ைற ைதையக்ெகாண்ட
கனி.”

ெசால் லவ வதன் ெபா ள் ரிந்தேபா ைகத் ப் ேபானாள் கம .

சடங் க க் ப் ன்னால் இ க் ம் காரணங் கள் ந ங் கச்
ெசய் வனவாக இ ந்தன.

ெபாற் ைவ ேம ம் ெசான் னாள் , “என் உடல்

எக்கனியாக ம் இ ந் ட் ப் ேபாகட் ம் . ஆனால் ,
என் மனேமா ஒற் ைற ைத ைடய மாங் கனி. அ ல்
இன்ெனா ைதக் இட ல் ைல.”

“இன் ம் வ ற் ல் இட க் றதா?” எனக்

ேகட்டேபா , ல் கடல் வன் ெசான் னார், “நாங் கள்
கடற் காரர்கள் . நீ ரில் தப் ப ம் நீ ரால்
தப் ப ம் தான் எங் களின் வாழ் .”

வனின் ேபச்ைசக் ேகட் ம ழ் ந்தனர் எல் ேலா ம் . அவர்

வணிகப் பாைத ன் கட்டைமப் ைபப் பற் ெசால் ல ஆயத்தமானார்.
அைதக் கவனித்த ேபரரசர் னார், “இவ் ைரயாட ன்ேபா
ைசேவழ ம் இ ந்தால் ெபா த்தமாக இ க் ம் . அவைர அைழத்
வா ங் கள் ” என் உத்தர ட்ட ம் , பணியாளர்கள் ஓ னர்.

“அவர் வந்த ம் இைதப்பற் ப் ேப ேவாம் ” என்றார் ேபரரசர்.

‘ ைசேவழர் ெதன் ைச மாளிைக ல் இ க் றார். இங் ந் ேபாய்

அவைர அைழத் வந் ேசர ேநரமா ம் . வன் ெசால் லத்
ெதாடங் ம் ேபா தந்ைத ஏன் இப்ப ச் ெசய் ட்டார்?’ என மன க் ள்
லம் னான் இளவரசன்.
‘ெப ங் வைள ன்ைறக் கடந் ட்டால் நிைனைவ நம
கட் ப் பாட் ன் வ ேய ஒ ங் ப த்த யா .
இவ் வள தன்ைமயான ெசய் ைய உளறலாகப் ேப டக் டா .
அ மட் மல் ல, உடன் ன் வணிகர்கைள ைவத் க்ெகாண்
ேப வ அ ைடைமயல் ல. எனேவ, நாைள நிதானமாகப் ேபசலாம் ’
என் ெவ த்த ேபரரசர் சற் ேநரங் கடத் வதற் த்தான் இைதச்
ெசய் தார். ந்த க் மட் ம் இ ரிந்த .

“ெசால் ல மறந் ட்ேடன். ைசேவழர் வந்த ம் , அவரிடம் யா ம்

க லைரப் பற் ெசால் டா ர்கள் , ேகாபப் பட் வார்” என்
ெசால் ச் ரித்தார் வன்.

தற் வைளையக் கடக்காமல் இ ந்த ந்தர் ேகட்டார்,

“ெப ங் க இன் ம் ஏன் மண ழா க் வந் ேசர ல் ைல?”

“மண நிகழ் க் ன்னதாக வந் வார் என நிைனத்ேதன்.

தாம் லம் தரிக்ைக ல் அவர் இல் லாத மனைதக் கவைலெகாள் ளச்
ெசய் த ” என்றார் ேபரரசர்.

“இத் மணம் பற் ய ெசய் ெதரியாத இடேம ல் ைல. ெதரிந்தால்

அவர் வராமல் இ ந் க்க மாட்டார்.”

“ஒ ேவைள ெந ந்ெதாைல ள் ள எதற் ேக ம் ேபா ந்தால்

ெசய் எட்டாமல் ேபா க்கலாம் அல் லவா?”

வன் ெசான் னான். “இல் ைல. எல் லா ல் இ ந் ம் வணிகர்கள்

வந் ட்டனர். இத் மணச் ெசய் ெதரியாத ப நிலப் பரப் ல்
எங் ேக ம் இ க்கலாம் . க் ள் எங் ம் இல் ைல.”

“கட ம் கடல் சார் வாழ் ம் தாேன உங் க க் அைமந்த . நீ ங் கள்

எப்ப ெச , ெகா , காய் , கனிகைளப் பற் ெயல் லாம் இவ் வள
அ ந் ர்கள் ?” ைவைக ல் இ ந் மாளிைக ம் வ ல் கம
ேகட்டாள் .

ம ெமா ன் அைம யாக வந்தாள் ெபாற் ைவ. ேதர்ச்சக்கரம்

உ ம் ஓைச மட் ேம ேகட் க்ெகாண் ந்த .

“நான் எ ம் தவறாகக் ேகட் ட்ேடனா?”

“இல் ைல. மனம் ஆசானிடம் ேபாய் ட்ட . அவர் எனக் க்

கற் க்ெகா த்த ஏராளம் . அவைரப் பார்க்கக் கண்கள் ஏங் ன்றன.”
“அவர் ஏன் இன் ம் மண ழா க் வராமல் இ க் றார்?”

“அைதப் பற் நான் ந் க்க ல் ைல.

அவைரப் பார்த்தால் அந்தக்கணேம உைடந் அ ேவன். அவைர

நிைனத்தாேல மன ல் பதற் றம் பற் க்ெகாள் ற . அதனாேல
நிைனக்காமல் இ க் ேறன். இப் ேபா நீ அவைர ேநாக் ய நிைனைவக்
ள ட் ட்டாய் .”

“இன் ம் லநாள் கள் தாேன இ க் ன்றன. அதற் ள் வந் வார் என

நிைனக் ேறன்.”

“வ வதாக இ ந் ந்தால் எப்ேபாேதா வந் க்க ேவண் ம் .

அதற் கான நாள் கள் கடந் ட்டன. இனி அவர் வரமாட்டார்.”

“பாண் யப் ேபரர ன் ேபாற் த க் ரிய ெப ங் க உங் கள்

ேபராசான். ன் எப்ப வராமல் இ ப் பார்?”

“இம் மண ழா பற் ய ெசய் ெதரிந்தால் தாேன வர ம் ?”

“ேவந்தர்கள் அைனவ க் ம் , ற் றரசர்கள் எல் ேலா க் ம் அைழப்

அ ப் பப் பட் ள் ள . க் ட்டங் கள் எங் ந் வணிகர்கள்
வந் ள் ளனர். ன், அவ க் த் ெதரியாமல் இ க்க வாய் ப் ல் ைலேய?”
உதட்ேடாரம் ன்னதாய் ஒ ரிப்ைப உ ர்த் ட் ப் ெபாற் ைவ
ெசான் னாள் , “அவர் பறம் நாட் க் ப் ேபா ந்தால் எப் ப த்
ெதரிந் க் ம் ?”

கம ன் கண்கள் இைமக்காமல் நிைல ெகாண்டன.

ெபாற் ைவ ெதாடர்ந்தாள் , “இ ேபான்ற ெசய் கள் ெசன்றைடயாமல்

இ க் ம் ஒேர நிலப்ப அ வாகத்தான் இ க்க ம் . ஆசா ம்
அங் ேக ேபாக ேவண் ம் என் பல ஆண் கள் ப் பத்ேதா
இ ந்தார். அ இப் ேபா நிகழ் ந் க்க ேவண் ம் .”

சற் இைடெவளி ட் ச் ெசான் னாள் , “என் கண்ணீர ் அவைர

ெவ ெதாைல ேல நி த் ட்ட கம ”.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 31

இட றம் ைரத்தைலையப் ேபா க் ம் `ஆ ர '(அ னி)

ண் ன் ட்டம் ன்ைப டத் ல் யமாக ம் ெதளிவாக ம்
இ ந்த . அைதேய நீ ண்டேநரம் பார்த்தப இ ந்தான் அந் வன்.
அவைன அ யாமேலேய மனம் ம ழ் ைவ உணர்ந்த . அவன கண்கள்
வைரயப் ப ம் ண் ன் ட்டத்ைத ம் , ன்னர் ண் க் ள் இ ந்த
ேதவாங் கைள ம் மா மா ப் பார்த் க்ெகாண்ேட இ ந்தன.
ண் ன் ட்டங் க க் இைட ல் உல த் ரி ம்
லங் ைனப் ேபால அத்ேதவாங் கள் ேதான் ன.

வா ம் க் ம் நீ ண் ப் பதால் பறைவகளின்
ைகப் ள் ைளேபால இ ப் பதாக அந் வன் எண்ணினான்.
ேமற் ைர ன் ேவைலகள் ம் த வா ல் இ க் ன்றன. ைர ல்
பாண்டரங் ைக ட் ெவளிச்ெசல் ல காத் ந்தான் அந் வன்.
அன்ைறய நாளின் காைல ேநரத் ேலேய கலந் ைரயாடல் அரங் க்
ஒ வர் ன் ஒ வராக வந் ேசர்ந்தனர். ஏமாற் றம் எ ல் நடக் ற
என்பைதப் ெபா த் த்தான் மனித மனம் எப் ப அைத
எ த் க்ெகாள் ற என்ப ெதரியவ ற . தங் களின்
அந்தப் ரத் ல் இ ப் பவெரல் லாம் யவன அழ கள் அல் ல என்
வன் ெசான் னேபா ேபரரசரின் மனம் ேபர ர்ச் க் உள் ளான .
ேநற் ர ந் ல் மற் றவர்கள் கவனிக்காதேபா வனிடம்
ேபரரசர் ேகட்டார். “நீ ங் கள் ளாசரினாைவ பார்த் க் ர்களா?”

இந்தக் ேகள் க் என்ன ெபா ள் என்ப வ க் ப் ரிந்த .

“மண நிகழ் ல் பார்த்ேதன் அரேச. அவள் யவன அழ யல் லவா?

அதனால் தான் தனித் வத்ேதா இ க் றாள் . இைமகள்
க ம் ேபா ட அவளின் கண்கைளப் பார்க்கத் ேதான் ற .”

ேபரரச க் எ ர்பார்த்த ப ல் ைடத்த . ஆனா ம் , சற் ேற

பதற் றமானார். ‘மண வாக் ெகா க் ம் நிகழ் ல் அரங் ன்
இட ற ைல ல் அவள் அமர்ந் ந்தாள் . வன்
உட்கார்ந் ந்தேதா தனக்க ல் . எப்ப இவ் வள ெதாைல ல்
க ம் இைமகைளக் கண்ட ந்தான் ? ல பாைதகளில் பயணிக்கத்
ெதாடங் னால் பதற் றம் டத்தான் ெசய் ேம த ர ைறயா ’ என்
எண்ணங் கள் ஓ யப இ க்க ஆேலாசைன மாடத்ைத ேநாக் நடந்தார்
ேபரரசர்.

அங் இளவரசன் ெபா யெவற் ப ம் , ல் கடல் வ ம் ,

ைசேவழ ம் ற் ந்தனர். இவர்கள் வ வதற் ன்ேப தைலைம
அைமச்சர் ந்த ம் தளப க ங் ைகவாண ம் ,
ெவள் ளிெகாண்டா ம் வந் ட்டனர். இன் நைடெபறப் ேபா ம்
உைரயாடல் , பாண் ய நாட் ன் எ ர்காலத் ல் ெப ம் மாற் றத்ைத
நிகழ் த்தலாம் என்ற எ ர்பார்ப் எல் ேலாரிட ம் இ ந் த . “ேநற்
தற் ெசயலாக நிகழ் ந்த ஓர் உைரயாடல் இவ் வள ஆக்க ர்வமான
இடத் க் வ ெமன் நான் நம் ப ல் ைல” என் ெவள் ளிெகாண்டார்
ெசால் க்ெகாண் ந்தார். ஆனால் , இ தற் ெசயல் அன் என்ப ,
ல க் மட் ம் ெதரிந் ந்த ேபரரசர் வந்த ம் ேபச் த்
ெதாடங் ய . ேதால் வைரபடம் ஒன்ைற மரப் பலைக ல் ரித்தார்
வன். எல் ேலா ம் அைதச் ற் நின்றனர். பார்த்த டன் ரிந்த
அ யவனர்களின் வைரபடம் என் .

“இவ் வணிகப் பயணம் ன் இடங் களில் ‘தங் கல் ’கைளக் ெகாண்ட .

ெகாற் ைக ந் றப்பட்டால் தல் `தங் கல் ’ ந் ஆ
கட ற் டத் ல் இ க் ம் பாப் ரிேகானில் . அங்
ஓய் ெவ த் க்ெகாண் ேதைவப் பட்டால் அ ைமகைள
மாற் க்ெகாண் கப் பல் றப் ப ம் . அங் ந் ெசங் கட ன்
ைன ல் இ க் ம் ெபர்னிேக ைற கத் க் ச் ெசல் ல ேவண் ம் .
அங் ந் ெபா ள் கைளக் க ைதகளின் ேதற் நடத்
மணற் பரப் ைபக் கடந் நீ ல ஆற் றங் கைர(ைநல் ந ) ல் இ க் ம்
ேகாபடஸ் ைற கத் க் க் ெகாண் ெசல் ல ேவண் ம் . அங் ந்
ண் ம் கப் பல் லமாக யவனத்ைத அைடய ேவண் ம் .

யவனர்கள் த ழ் நிலத் ல் இ ேகாட்ைட கைளக் கட் ரர்கைள ம்

எண்ணற் ற அ ைமகைள ம் ைவத் ள் ளனர். தங் களின் நாவாய் கைளப்
ப பார்க்கத் ேதர்ந்த தச்சர்கைள ம் ைவத் ள் ளனர். இேதேபான்
பாப் ரிேகான், ெபர்னிேக, ேகாபடஸ் ஆ ய ன் இடங் களி ம்
ேகாட்ைடகள் அைமத் எல் லா ஏற் பா கைள ம் ெசய் ைவத் ள் ளனர்.

இப் ெப ம் பயணத் ல் ேம ேம ம் மங் கள ரி ம்

கடற் ெகாள் ைளயர்கள் அ க ள் ள ப . அேதேபாலச் ெசங் கட ல்
இ ந் ெபர்னிேக ெசல் ம் வ ல் பாைல மணற் பரப் ல்
க ங் ெகாள் ைளயர்களின் தாக் தல் அ கம் நிக ம் . அவற் ைறச்
சமாளிப் ப ல் தவ நடந்தால் ட எல் லாம் அ ம் ; அதனால் தான்
ேதர்ந்த பைட ரர்கள் கப்ப ன் பா காப் க் இ ப் ப ம் , ஒன் க் ம்
ேமற் பட்ட கப் பல் கள் ெமாத்தமாகப் ேபாவ ம் க் யமா ற .”

இைவெயல் லாம் ெதரிந்த ெசய் கள் தான். இவற் ல் தன்ைமயான

ஒவ் ெவா ேகாட்ைட ம் எத்தைன ரர்கள் , எத்தைன அ ைமகள்
நி த் ைவக்கப் பட் க் றார்கள் என்ப தான் .

“ெபர்னிேகைவத் தாண் நாம் ஒன் ம் ெசய் ய யா . ஆனால் ,

இங் ந் ெபர்னிேக வைர லான பயணத் க் நாம் ல
தங் கல் கைள ஏற் ப த்த மல் லவா?” எனக் ேகட்டார் ந்தர்.

“நம நாட் ல் யவனச்ேசரிைய அவர்கள் அைமத் ள் ளைதப் ேபால

பாப் ரிேகானி ம் ெபர்னிேக ம் ஒப்பந்தம் ெசய் ெகாண் நாம்
தங் கல் க க்கான ேகாட்ைடகைள அைமக்கலாம் ” என்றார்
ெவள் ளிெகாண்டார்.

``யவனர்களால் தங் கைவக்கப் பட் ள் ள ரர்கள் , அ ைமகள்

ஆ ேயாரின் எண்ணிக் ைகைய ட இ மடங் எண்ணிக்ைக ல்
நம் மால் தங் கைவக்க ம் .” என்றான் க ங் ைகவாணன்.

ேபரரசர் அவன ற் ைற உற் ேநாக் னார்.

“ேம ேமட் ம் மங் கள ரி ம் கடற் ெகாள் ைளைய நடத் க்
ெகாண் ப் பவர்கள் யாெரன நமக் த் ெதரி ம் . அவர்கைள எப் ப
அடக் வெதன ம் நமக் த் ெதரி ம் ” என் சற் ேற ஆணவத்ேதா
ெசான் னான் க ங் ைகவாணன்.

இன் மணச்சடங் ன் தல் நிகழ் வான ‘ லம் க் க தல் ’ நிகழ் .

ெபண்ணின் வாழ் ல் லம் அணித ம் லம் கழற் ற ம்
தன்ைமயான நிகழ் களா ம் . ழந்ைதைம நீ ங்
இளம் ப வத் க் ள் ைழ ம் ேபா ெபண் க் ச் லம் ைப
அணி த்தல் ெப ழாவாக நடத்தப்ெப ற . அதன் ன், அவ க்
மணமா ம் ேபா லம் அவளின் கால் களில் இ ந்
கழற் றப் ெப ற .

மாடத் ல் அரச லப்ெபண்கள் அமர்ந் ந்தனர். எல் ேலா ம்

ெபாற் ைவக்காக காத் ந்தனர். அவள் தன அைற ந் றப் பட
ப் ப ன் இ ந்தாள் . `எல் ேலா ம் அரங் க் வந் ட்டார்கள் '
எனச் ெசால் கம தான் அவைள ேவகப்ப த் னாள் . அவேளா
அைதப் ெபா ட்ப த்தேவ இல் ைல.

லம் அணி க்கப் ெபற் ற தல் நாள் நிைன க க் ள் அவள் மனம்

ழ் க் டந்த . தன் கால் களி ந் எ ம் ஓைசையக் ேகட்க
அவ் வள ஆைசப் பட்ட காலம . ஓைசக்காகேவ ஓ ப்பார்த்த
எத்தைன ைற. எத்தைன தத் ல் கால் கைள தைரத்தட்
பழக் ேனாம் ! ங் ம் ேபா ம் ஆ ய கால் கள் . ரி ல்
ெதாங் க்ெகாண்ேட ஆ ய கால் கள் . ஓைச எ ப் ம் கால் கள் வாய் த்தன
என எண்ணி ம ழ் ந்த நாள் கள் தான் எத்தைன, எத்தைன! பறைவகள்
ற க் ள் தைல ைழத் ேகா க்ெகாண்ேட இ ப் பைதப் ேபால,
னிந் இ ைககளா ம் லம் ைபத் ெதாட் அைசத் க் ெகாண்ேட
இ ந்த ஒ காலம் .

லம் அணித க் த் தந்ைத நாள் த்தேபா , அண்ணன்தான்

ேகட்டான். “என்ன பரல் ெகாண் லம் ெசய் யப் ேபா ர்கள் ?”

“நீ ேய ெசால் . உன் தங் ைக ன் காற் லம் க் என்ன பரல்

ேவண் ெமன் ?”

“நாைள ெசால் ேறன்” என் ெசால் ட் ப் ேபானான்.

ம நாள் இல் லத் ன் ற் றத் ல் அைனவ ம் அமர்ந் க் ம் ேபா

உள் ேள வந்தவன் தந்ைதையப் பார்த் க் ேகட்டான், “தந்ைதேய,
என்ெறன் ம் ெவல் ல ேவண் ம் என்பதற் காகத் தங் களின் மணி ல்
அரசர்கள் ப க்க ம் வ எந்த வைக மணிக்கற் கைள?”

“இளஞ் வப் நிற மாணிக்கக் கற் கைளத் தங் களின் மணி ல்

ப த்தால் எப் ேபாரி ம் ெவல் லலாம் என் ெசால் வார்கள் .”

``அப் ப ெயன்றால் இளஞ் வப் நிற மாணிக்கக்கல் ைலக் ெகாண் என்

தங் ைக ன் கால் க க் ச் லம் ெசய் ங் கள் .”

“அவள் எந்தப் ேபாைர ெவல் லப் ேபா றாள் மகேன?”

“அவள் ஒ ேபரழ . நாைள அவ க்காகேவ ேபார் நடக்கலாம் அல் ல

அவேள ஒ ேபாைர நடத்தலாம் . யார் அ வார்?”

தந்ைத அ ர்ந் ேபானார். தயக்கம் நீ ங் க ேநரமான . ‘நாம்

வணிகர் லம் என்பைத இவன் அ க்க மறந் றான், அ ம்
தங் ைக என் வந் ட்டால் , இவன எண்ணம் கட் க் ள் ேள
இ ப் ப ல் ைல’ என் எண்ணியப , “எங் ந் ைடக் ம் அவ் வள
கற் கள் ? எனக் ேகட்டார்.

“ெப வணிகர் நீ ங் கள் . எங் ைடக் ெமன உங் க க் த் ெதரியாதா?”

என் ெசால் ட் ப் ேபாய் ட்டான்.

தந்ைத ெப ம் ழப் பத் க் உள் ளானார்.

வணிகர்கள் உ வாக் ய கைதக் ள் இப்ேபா ெப வணிகர் ஒ வேர
மாட் க்ெகாண்டார். அந்தக் ப் ட்ட எ ெவனத் தந்ைத அ வார்.
அவேர றப் பட் ப் ேபானார்.

கப் பல் நீ ர் த் ப் ேபான . நில் லா அைச ம் அைலேபால, அதன்

ன், ஓைச நில் லா ஒ எ ப் க்ெகாண்ேட இ க் ம் இளஞ் வப் நிற
மாணிக்கக்கல் ெகாண்ட லம் ெபாற் ைவ ன் காற் லம் பான .

ற ன் இடங் களி ம் யவனர்கள் உ வாக் ள் ள ேகாட்ைடகளில்

எத்தைன வைகயான ெபா கள் இ க் ன்றன என்
வரிைசப் ப த் னார் ல் கடல் வன். அ வைர அவ் டங் களில்
உள் ளைவ கப் பா காப்பான ேகாட்ைடகள் ; அவற் ள் ரர்கள்
உள் ளனர் என் மட் ம்
் தான் ெதரி ம் . ஆனால் , யவனர்களின் வ ைம
ேகாட்ைட ம் ரர்களிட ம் மட் ல் ைல; எண்ணற் ற ெபா கைள
அவர்கள் உ வாக் ள் ளனர். அைவதான் அவர்களின் வ ைமக்
அ ப் பைட” என் யப ெபா கைளப் பட் ய ட்டார்.

“ெப ம் ேதால் க ற் றால் இ த் க் கட்டப் பட் , கவட்ைடேபால் இ ம் க்

கம் கள் நீ ண்டப ேகாட்ைடம ல் நி த்தப்பட் ள் ள ‘எந் ர ல் ’.
அைத இயக்க ஒ லர் ேபா ம் . அ ந் ஒேர ேநரத் ல்
ற் க்கணக்கான அம் கள் பாய் ந் ெவளிவ ம் . இரண் எந் ர
ல் கள் இ ந்தால் ேகாட்ைடைய எ ரிகள் ெந ங் க டாமல்
பார்த் க்ெகாள் ளலாம் .

ற் க்கணக்கான கற் கைள உ ம் ‘கவண்ெபா .’ இ ம் பால்

ெசய் யப் பட்ட ற் உ ைளகைள எ ம் ‘ ைடப் ெபா .’
ேகாட்ைடம ைல ெந ங் ம் பைகவரின் உடைலக் ெகாத் த் க் ம்
‘ ண் ற் ெபா .’ அைத ம் ேமேல பவைர அக ைய ேநாக் த்
தள் ம் ‘கைவப் ெபா ’” என் வரிைசயாகத் தாக்க ம் த க்க ம்
யவனர்கள் பயன்ப த் ம் ெபா கைளப் பட் ய ட் க் ெகாண்ேட
வந்தார். கைட யாக ன் ெபா கைளப் பற் ச் ெசால் யேபா
எல் ேலா ம் வாயைடத் ப் ேபானார்கள் .

ேநரம் எந்தப் ேபச் ம் இல் ைல.

ெபாற் ைவ ன் வ ைகக்காக எல் ேலா ம் அரங் ல் ெந ேநரமாக

உட்கார்ந் ந்தனர். அவேளா நிைன களில் ழ் யவளாக
அைறைய ட் அகலாமல் இ ந்தாள் . அரச ம் பத் ன்
த்தெபண்மணிகள் காரணம் அ யாமல் ைகத்தனர். “இன் ம்
ேநரத் ல் ேபரர யார் வந் வார். அதற் ள் அைழத்
வா ங் கள் ” என் ஆள் மாற் ஆள் அ ப் க் ெகாண்ேட இ ந்தனர்.
`ஒப் பைன இன் ம் ய ல் ைல' என் இைட டாமல் ம ெமா
ெசால் க்ெகாண்ேட இ ந்தாள் கம . ெபா தா க்ெகாண்ேட
இ ந்த . நிைலைமைய எப்ப க் ைகயாள் வ என் ெதரியாமல்
ண க்ெகாண் ந்த கம க் ஓர் எண்ணம் றந்த .

ெபாற் ைவைய அைழத் வர அ ப் பப் பட்ட பணிப் ெபண்களிடம்

ெப ம் ைடையக் ெகா த் ட்டாள் . அவர்கள் அைத எ த் க்
ெகாண் அரங் க் வந்தனர். அரங் ல் இ ந்த மற் றவர்கள்
என்னெவன் ரியாமல் ைகத்தேபா , பணிப் ெபண்கள்
ெசான் னார்கள் . “ லம் கழற் ம் ழா க்காகச் சாவகத் ல் இ ந்
ெகாண் வரப் பட்டதாம் ” என் ெசால் யப , ெபட் ல் இ ந்த பைன
ைய எ த் ஆ க் ஒன்றாகக் ெகா த்தனர்.

‘பைன யா!’ என் சற் ேற கம் த்தப வாங் யவர்கள் அைத

ரிக்கத் ெதாடங் னர். ரி ம் பைனேயாைல வ ம் அழ
நிரம் ய ஓ யங் கள் . அத் ைண ம் இைணயற் ற எ ல் ெகாண்டைவ.
அைனவரின் கண்க ம் ஓ யங் கைள உற் ப் பார்க் ம் ேபா தான்
ெதரிந்த , பைன ன் ேமல் ைன ல் த் கள்
ப க்கப் பட் ந்த . வாங் யவர்கள் வாய் ளந்
பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். பறைவ ன் ற ேபால ைய
ரிக் ம் ேபா ஓ யங் களின் அழ ம் த் களின் ஒளி ம்
ெமய் ம் மறக்கச் ெசய் தன.

ஒ வர் ட ைய றாமல் கண்ணா ையப் ேபால் கத் க்

ேநராக ைவத் ப் பார்த் க்ெகாண் க்ைக ல் ஒ த் மட் ம்
ெசான் னாள் , “ க்ேக இவ் வள ேவைலப்பா கள்
ெசய் யப் பட் ள் ளேபா , இளவர க் ஒப் பைன ெசய் ய ெபா தாகாமல்
என்ன ெசய் ம் ?”

நம கலங் கைள ட யவனர்களின் நாவாய் கள் றப் க்கைவயா?

இரண் க் மான ேவ பா கள் என்ன?

இளவரசனின் னா க் ல் கடல் வன் ெசால் லப் ேபா ம் ைட

கப் ப ன் இயங் ெபா கைளப் பற் யதாக இ க் ெமன
நிைனத்தனர். ஆனால் , அவர் ேவ ஒ ைடையச் ெசான் னார்.

“கடற் பயணத் ன் வ ைம என்ப கப் பேலா ெதாடர் ைடயதல் ல;

கணிதத்ேதா ெதாடர் ைடய . வானிய ம் நில ய ம் பற் ய
கணித அ ேவ கடற் பயணத் ன் ெவற் ேதால் ைய ெசய் ற .”
``இவ் ரண் ம் நம அ வ ைம க்க தாேன.”
 ந்தரின் ற் க் , வன் ம ெமா ெசான் னார், ``நம
வ ைமைய யவனர்கேளா ஒப் ட்டால் யார் வ யவர், யார் வ ைம
ற் யவர் என்பைதப் பற் ப் ேபச ம் . ஆனால் , கடல் பயணத் ல்
வ ைமைய ஒப் டேவண் ய ற கடலா கேளா அல் ல; எ ம்
அைலக ட ம் ம் காற் ட ம் இ த் ச் ெசல் ம்
நீ ேராட்டங் க ட ம் தான் . அவற் ேறா ஒப் ட என்ன இ க் ற
நம் டம் ?”

இந்த ம ெமா ன் ெதாடர்ச் ைய அைனவ ம் ைசேவழரிடம்

எ ர்பார்த்தனர். அவேரா அைம யாக உைரயாடைலக்
கவனித் க்ெகாண் ந்தார்.

“கடைல ம் காலத்ைத ம் ரிந் ெகாள் வ ல் நமக் ம்

யவனர்க க் ேம ேவ பா கள் உள் ளன. அவற் ைறப் பற் ேபசத்தான்
ேநற் ைறக் ன் னம் ைசேவழைரப் ேபாய் ப் பார்த்ேதன் . நாம் ,
ஆண்ைட 12 மாதங் களாகப் ரிக் ேறாம் ; யவனர்கேளா 10
மாதங் களாகப் ரிக் ன்றனர். ஆனால் , நாள் களின் எண்ணிக்ைக ல்
ெபரிய ேவ பா இல் ைல.

அவர்கள் ஒ நாைள 24 மணிகளாகப் ரிக் ன்றனர். நாேமா 60

நா ைககளாகப் ரிக் ேறாம் . ேநரத்ைத அவர்கைள ட
கத் ல் யமாக நம் மால் கணிக்க ற . ஆனால் , நில யைலப்
ெபா த்தவைர அப்ப ச் ெசால் ல மா என் ெதரிய ல் ைல.
அவர்கள் நிலப் பரப் ைப ‘ ரி’ கணக் ல் 360 பாகங் களாகப்
ரிக் ன்றனர். அ நம ைறைய டத் ல் யமான ப் கைள
அவர்க க் த் த ற . இ வ ம் இ ேவ தத் ல் காலத்ைத ம்
ைசைய ம் அ ேறாம் . ஆனா ம் , கடெல ம் ேபரியக்கத்ைதக்
கண் அஞ் ந ங் யப ஓரத் ல்
ப ங் க்கடக் ம் ற் ெற கள் தான் நம
கப் பல் க ம் யவன நாவாய் க ம் .

இவ் வணிகத் ல் நாம் ேகாேலாச்ச ேவண் ம் என்றால்

அதற் அ ப் பைட `தங் கல் ’ காம் களில்
ேகாட்ைடகள் அைமப்ப ம் அங் ரர்கைள
இறக் வ மல் ல, காலத்ைத ம் இடத்ைத ம் பற் ய
அ ல் அ த்தக்கட்ட வளர்ச் ைய அைடவதால்
மட் ேம நிக ம் .

கம எவ் வள ெசால் ம் ெபாற் ைவ றப் ப வதாக இல் ைல.

உண்ைம ல் ெபாற் ைவ ம் தனக் ள் ெசால் க் ெகாண் தான்
இ க் றாள் . ஆனால் , மனம் ேகட்க ம த் க்ெகாண்ேட இ ந்த . மனம்
உண்ைமையப் பற் நிற் ம் லங் . அைதச் ழ க் ப் பழக் தல்
எளிதல் ல.

லம் ந் ெத க் ம் மாணிக்கப் பரல் களின் ஓைசையக்

ேகட் க்ெகாண்ேட இ க்க ேவண் ம் என் ஆைசப்பட்ட ெபாற் ைவ,
தன் ைறயாகக் காதலனால் பாதம் ெதாடப்பட்ட கணத் ல் தான்
அைம அைடந்த லம் ன் பரல் கைள ர த் ப் பார்த்தாள் .

அந்தப்பார்ைவ ல் இ ந் லக யாமல் லம் ைபத் ெதாட் ப்

பார்த்தப அவன் ேகட்டான், “ெபண் ள் ைளக க் ஏன் லம்
அணி க் றார்கள் ெதரி மா?”

அவனின் ெதா தல் கள் லம் ன் மாயேவாைசைய உள் க் ள்

கடத் க் ெகாண் ந்தன. அவள் ைட ன் நின்றாள் .

அவன் ெசான் னான், “ெபண் தன் காதலனின் அைழப் ைப ஏற் ஊர்

உறங் ம் ேவைள ல் ஓைச ன் அவேனா ெசன் டக் டா .
அதற் காகத்தான் அவள் எங் ெசன்றா ம் ஓைசேயா ெசல் ம்
ஏற் பாட்ைடச் ெசய் தார்கள் .”

அவனால் ஏற் பட்ட மயக்கத்ைத அவனின் ம ெமா ேய ெதளிவைடயச்

ெசய் த .

அவன் ேம ம் ெசான் னான், “அதனால் தான் இளம் ப வத் ல் லம்

அணித ம் மணத் க் ன்சடங் காக லம் ைபக் கழற் ற ம்
நடக் ற . லம் ன் ேவைல கால் க க் அழ ட் வேதா, மனைத
ம ழ் ப் பேதா அல் ல; கா க க் ஓைசையக் கடத் வ மட் ேம.
ஓைச ேதைவ ல் லாதேபா அைதக் கழற் றார்கள் .”

அவன் ெசான் னைதக் ேகட்டேபா , `அன்ேற அைதக் கழற் ட

ேவண் ம் ' என் ேதான் ய . ஆனால் , அண்ணனின் ேமல் இ ந்த
வாஞ் ைசயால் அ இவ் வள காலம் கா ேல இ ந்த . `இப் ேபா தான்
அண்ண ம் இல் ைல; என்னவேனா நா ம் இல் ைல. இச் லம் மட் ம்
ஏன் இ க்க ேவண் ம் ?'

எண்ணம் ேதான் ய கணத் ல் லம் ைபக் கழற் ற அரங் ேநாக்

ைரந்தாள் ெபாற் ைவ.

ல் கடல் வன் வைரபடத்ைத ைவத் ச் ெசான் னான். மரி ைன

ம் யப் ன் பாப்ரிேகான் ேபாவ வைர எந்த இைட ம் இல் ைல.
ேநர யான வடக் ேநாக் ய பயணம் அ . கைர ன் பார்ைவ ந்
லகாமல் இர பகலாகப் பயணத்ைதத் ெதாடரலாம் . சற் ேற ைசமா
ஆழ் கட க் ள் கப்பல் கள் ேபாய் ட்டா ம் ம நாள் காைல
க ரவைனப் பார்த் க் கலத்ைதச் ெச த் னால் கைரேயாரம்
வந் டலாம் .

இப் பயணத் ன் ெப ம் சவால் நிைறந்த ப ேய பாப் ரிேகானி ந்

ெபர்னிேக வைர லான ப தான் . ேமற் ேநாக் வைளந் ெசல் ம்
ெந ம் பயணம் . கைர ன் பார்ைவையத் தவற ட்ேடாம் என்றால் , நாம்
ெப ம் க்க ல் மாட் க்ெகாள் ேவாம் . இர ல் ண் ன்கள் எல் லா
காலங் களி ம் ஒேர இடத் ல் இ ப் ப ல் ைல. எல் லா ண் ன்க ம்
ஆண் வ ம் ெதரிவ ம் இல் ைல. அவற் ைற நம் ப யா . எனேவ,
பக ல் மட் ேம பயணிக்க ம் . அ ம் ெதளிவான வானியல்
காலம் தான் பயணத் க் ப் பா காப்பான . சற் ேற ைசமா னா ம் ,
நாம் எந்தத் ைசவ ள ேவண் ம் என்ப பற் யா க் ம்
ெதளிவான ரிதல் இல் ைல. யவனக் நாவாய் கள் பல ம் நம் ைடய
கப் பல் கள் பல ம் மைறந் ெகாண்ேடதான் இ க் ன்றன.

பாப் ரிேகான் தல் ெபர்னிேக வைர லான ப க் த் ல் யமான

ைச அ த க்கான வ வம் ஒன்ைற நாம் கண்டைடந்தால்
கடற் பயணத் ன் ெப ம் சாதைனயாக அ அைம ம் ” வைரபடத்ைதக்
காட் நிைலைமைய ைமயாக ளக் னார் ல் கடல் வன்.

அதன் ன், எல் ேலா ம் ைசேவழைரப் பார்த்தனர். பார்ைவக்கான

ெபா ள் அவ க் ப் ரிந்த . ஆனால் , அவர் எ ம் ேபசாமேல
வைரபடத்ைதப் பார்த் க்ெகாண் ந்தார்.

``பாப் ரிேகான் தல் ெபர்னிேக வைர லான

பயணத் ல் கைட யாகக் கப் பல் கள் எப் ேபா
மைறந்தன?”

ன் மாதங் க க் ன் ன் நாவாய் க ம்
இ கப் பல் க ம் மைறந் ட்டன.

சற் ேற ந் த்தப இ ந்தவர் ெசான் னார். “ ன்

மாதங் க க் ன் ேமைலக்காற் உச்சங் ெகாண் ந்த காலம் .
அப் ேபா தவ ய கப் பல் கள் ந கடல் ேநாக் ப் ேபாக யா . அதற்
எ ர்த் ைச ல் தான் காற் தள் ளிக்ெகாண் வந் க்க ேவண் ம் .
அவர்கள் பா காப்பாகக் கைர ஒ ங் ப்பார்கள் .”

“அப் ப எ ம் நிகழ் ல் ைலேய!”

“அப் ப என்றால் , நீ ைவத் ள் ள வைரபடம் தவ .இ ல் உள் ள ைச

தவ .”

ல் கடல் வன் ம ெமா ன் நின்றார்.

“தவறான ஒன்ைற ைவத் க்ெகாண் சரியானதற் கான வ ையக்

கண்ட ய யா .”

“அப் ப ெயன்றால் சரியானெதன் எைதச் ெசால் ர்கள் ?”

“வைரந்த ேகா கைள அ ப்பைடயாக் ெகாண் ைசய ய யா .

நாள் ன்கைள ம் ேகாள் ன்கைள ம் ெகாண் ைசய யலாம் .
அைத ம் அ ய யாமல் ெசய் ம் ஆற் றல் இயற் ைகக் உண் .
எனேவ, இவற் ைறக் கடந்த வ ைறகள் உண்டா என்பைதப் பற்
 ந் க்க ேவண் ம் .”

“அ எப் ப ச் சாத் யமா ம் ?”

“ஏன் ஆகா . க ரவனின் நிழைல மட் மா நம் ெபா தளக் ேறாம் .

நீ ர் வட் கைளக் ெகாண் ம் மணற் ைவகைளக் ெகாண் ம்
ெபா தளக் ேறாம் அல் லவா? ன்னஞ் க ையக்ெகாண்
க ரவன் இ ந்தா ம் இல் லா ட்டா ம் ெபா ைத நம் மால் அளக்க
ற . பகைல ம் இரைவ ம் நம கணக் க க் ள் அடக்க
ற . அேதேபாலக் க ரவைன ம் ண் ன்கைள ம் பார்க்க
யா ட்டா ம் ைசையக் கண்ட ம் வ ைற ஒன்ைற நாம்
கண்ட ய ேவண் ம் . அ தான் இதற் கான ர்ைவத் த ம் .”

“அப் ப ஒன்ைற நம் மால் உ வாக்க மா?”

“நம் மால் உ வாக்க மா என் எனக் த் ெதரியா . ஆனால் ,

ஒன்ைற உ யாகச் ெசால் ல ம் . இயற் ைக ஏற் ெகனேவ உ வாக்
ைவத் க் ம் . நாம் அவற் ைறக் கண்ட ய ேவண் ம் .”

“எப் ப ?”

“அ தான் அதன் ரக யம் .”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி – 32

க லரின் , வண் க மரத் ன் பட்ைடைய அைறத் ன் நாள்

னர். உட ன் எரிச்சல் சற் ேற அ கமாக இ ந்த . ``இப் ப த்
ெதாடர்ந் னால் , ைககால் களில் உள் ள கள்
க டப் ேபா ன்றன” என்றார் க லர்.

உ ர ம் மற் ற இ ெபரியவர்க ம் ேதய் த் ட் க்ெகாண்

இ ந்தனர். எ ரில் இ ந்த கல் ல் உட்கார்ந்தப ேதக்கன் ெசான் னான்,
“உங் களின் கவைல அப் ப இ க் ற ; என கவைலேயா ேவ மா ரி
இ க் ற ”
“என்ன அ ?”

“இப் ப த் ெதாடர்ந் ேதய் ப்பதன் லம் கள் சைட த்

வளர்ந் ட்டால் என்ன ெசய் வ ?”

ேதய் த் க்ெகாண் ந்த ெபரியவர்க க் ரிப் த்

தாங் க ய ல் ைல. க ல க்ேகா சற் ேற அ ர்ச் யாக இ ந்த .
“ஏன்? இதற் ன்னால் ேதய் த் டப் பட்டவர்க க் அவ் வா
வளர்ந்ததா?”

“அ தாேன ெதரிய ல் ைல. நாங் கள் ேகள் ப் பட்டவைர ெவளி ல்

இ ந் வந்த யா ம் பறம் ல் காலவைர ன் த் தங் க ல் ைல. எனேவ,
மற் றவர்க க் இதைனத் ேதய் த் ம் ேபச்ேச எழ ல் ைல.”

“நான்தான் ேசாதைன உ ரியா?”

“உங் கைள ஒ ேபா ம் நாங் கள் ேசா க்க மாட்ேடாம் . உங் க க்காக
எல் லாச் ேசாதைன கைள ம் நாங் கள் ஏற் ேபாம் ” என் ெசால் யப
உ ரனின் ேதாைளத் ெதாட்டான் ேதக்கன்.

க லர் அவைனப் பார்த்தார். உ ரன் இ வைர ம் பார்த்தப நின்றான்.

ேதக்கன் ெசான் னான், “நான் ைற நான் காட ய ள் ைளகைள

அைழத் ப் ேபாய் வந் ட்ேடன். காட் ன் எல் லாச் சவால் கைள ம்
எ ர்ெகாண் ளத்தான் அப் பயணத்ைத ேமற் ெகாள் ேறாம் . ஆனால் ,
அப் ெபா ட வண் க மரத் ன் அ ல் யாைர ம்
அ ப் ய ல் ைல. அதன் வாைட கணேநரத் ல் மயக்கத்ைத ஏற் ப த்
டக் ய . அ த்தவைன அ ப் , அவைனத் க் வ வதற் ள்
இவ ம் மயங் வான். இப் ப ப் ேபா றவர்கள் எல் லாம்
மாட் க்ெகாள் ம் வாய் ப் அ ல் அ கம் . அ நம் ைம எளி ல்
ஏமாற் , உ ர்ெகால் ம் மரம் . அந்த மரத் ன் பட்ைடைய ஒ வன்
ணிந் ேபாய் உரித்தான் என்ப ம் , அதைனப் பாரி அ ம த்தான்
என்ப ம் உங் க க்காகத்தான். உங் களின்ெபா ட் நாங் கள்
எச்ேசாதைனைய ம் எ ர்ெகாள் ேவாம் .” ெசால் ம் ேபா , ேதக்கனின்
ர ல் இ ந்த உ க லைர உ க் ய .

ேதய் த்த ம ந்ேதா ப் ட்ட ேநரம் வைர அமர்ந் ந்த க லர்,

ன்னர் ளித் ட் வந்தார். ேதக்க ம் அவ ம் ெபா ெதல் லாம்
ேப னர். ேதக்கைனப் பற் ம் காட தைலப் பற் ம்
க ல க் த் ெதரிந் ெகாள் ள ேவண் யைவ நிைறய இ ந்தன.
எல் லாவற் ைற ம் ேப க் க த்தார்.

ஒ வாரம் க ந்த . ன் க்கள் ெசன் , இ ப ேபெர கைளப்

த் ட்டன. இன் ம் இரண் ேதைவயாக இ ந்த . ேதாழர்கேளா
உ ரன் றப் பட்டேபா க ல ம் றப் பட்டார். “இத்தைன நாள் நான்
ஓய் ல் தாேன இ ந்ேதன் ” எனச் ெசால் ப் றப் பட்டார். அவர்
றப் பட்டால் பாரி ம் வந் வான் என்ப எல் ேலா க் ம் ெதரி ம் .
ஆனால் , க லர் வராமல் இ ந்த நாட்களி ம் பாரி ேவட்ைடக்
வந்தான் . அ தான் ஏன் என் ரியாமல் ரர்கள் ைகத்தனர்.
பறம் மைல ன் ேமற் ைசக் ன் களிேல அவர்கள் அ கம் அைலந்
ரிந்தனர்.

வழக்கம் ேபால் றப் பட்ட . வட ழக் த் ைச ேநாக் ச்

ெசல் லலாம் என் அவர்கள் ெசய் தேபா , அதற் ேநெர ராக
ெதன்ேமற் த் ைச ேநாக் ப் ேபா மா பாரி ெசான் னான்.
உ ர க் ம் மற் ற ரர்க க் ம் அதற் கான காரணம் ரிய ல் ைல.
அவர்கைள அ ப் ைவத்த ேதக்கனால் உய் த்த ய ந்த .

அவர்கள் எவ் ரின் ெதன்ேமற் த் ைச ல் ேபானார்கள் .

‘இப் ப ல் கள் க அ கம் . அவற் டம் தப் த்தான் ேபெர கள்
உ ர்வாழேவண் ம் . ற ப ேயா ஒப் ட்டால் , க கக்
ைறவாகத்தான் இப் ப ல் ேபெர கள் இ க்க வாய் ப் ண் . ன்
ஏன் பாரி இத் ைச ல் ேபாகச் ெசான் னான்?’ என் எண்ணியப ேய
நடந்தான் உ ரன். பாைற இ க் கைளக் ண் க் ள யப
ேபாய் க்ெகாண் ந்தான் . ேபெர ன் எச்சங் கள் எைவ ம்
ெதன்பட ல் ைல. ந ப்பகல் வைர அவர்களின் கண்க க் எ ம்
தட் ப் பட ல் ைல.

இன்ெனா நாள் வரேவண் க் ம் ேபால என் உ ர க் த்

ேதான் ய . ெந ம் ெபா கடந்த . ரர்கள் இ றாகப் ரியலாம்
என் க த் ச் ெசான் னார்கள் . ‘`சரி'’ெயன்றான் பாரி.

ரிந்தவர்கள் நா எட் ைவப் பதற் ள் , மைழ ெபா யத்

ெதாடங் ய . சடசடெவன இறங் ய கணத் ேலேய அதன் ேவகம்
எ ர்ெகாள் ள யாததாக இ ந்த . அைனவ ம் அ ந்த
மைலப் ெபாட ற் ள் ேபாய் ஒ ங் னர்.

ேமனி ல் இ ந்த நீ ர்த் ளிகைள உத யப , “மைழத் ளிகள்

ஒவ் ெவான் ம் ேவப்ப த் அள இ க் ற ” என்றார் க லர்.
“கார்காலத் ன் நாள் ெதாடங் கப் ேபா ற . இனி, அதன் ேவகம்
இைணயற் றதாகத்தான் இ க் ம் ” என்றான் பாரி.

மைழக்கான ப வத் ல் தான் மைழ ெபய் ற . ஆனால் , அதன் ெபா

ெவவ் ேவ தன்ைமகைளக் ெகாண்ட . ெதாடக்க நாட்களில் ெபய் ம்
மைழ என்ப ேமகம் உ ர்க் ம் ேபான்ற . காற் ல்
அைலஅைலயாய் இறங் வ ம் , நிலம் ஈரமா ன் மைறவ ம் ,
காற் க் ள் ேள கைரந் ேபா ம் கன அள ெகாண்ட மாக இ க் ம் .

ப் ப வம் ந் , ம் மல் ப வம் ெதாடங் ம் . எ ர்பாராத

ேநரத் ல் சட்ெடன அ த் ட் ப் ேபாய் ம் . ேபாய் ட்ட என
நிைனக் ம் ேபா ம் அ க் ம் . நம் மால் கணிக்க யாத ஒ
ைளயாட்ைட ைளயா ம் . அப் ேபா ெபய் ம் மைழ ல்
நீ ர்த் ளிகள் நீ ள் வ ேல இறங் வ ம் .

ன்றாம் கட்டம் , ல் கள் டல் ெகாள் ம் ப வம் . இ நாள் வைர

நீ ைர உ ர்த் க் ெகாண் ந்த ேமகங் கள் இப் ேபா ட ல் மயங்
உ க ஆரம் க் ம் . இைணேமகங் கள் ழ வலம் வந் வானில்
இைட டாமல் ட, காதல் க ந் காட்டாறாய் உ ஓ ம் .
மைழத் ளிகள் ேவப்ப த் அள ைனக் ெகாண் க் ம் .

நான்காம் ப வத் ல் ேமாகம் ெகாண்ட ல் கள் தைரவந் தங் ம் .

நிலம் வா க் ள் ைழ ம் . மரத் ன் உச் க் ைள ேமகத் ன்
ெவளிப் றம் நீ ண் க்க, ேவரில் மைழநீ ர்
பாய் ந்ேதா க்ெகாண் க் ம் . அ இயற் ைக ன் அ சய காலம் .
வா க் ம் மண் க் ம் இைட ல் இ க் ம் ஏணி ல க்ெகாள் ள,
ேமகக் ட்டம் மரம் , ெச , ெகா க க் ைடேய ைனப் ேபால
நீ ந் ப் ேபா ம் . ஒ வைர ஒ வர் த் ம் ல ம் கைரந் ம்
உ ம் காதல் ெகாள் ம் காலம் . இ ேவ கார்காலத் ன்
நிைலப் ப வம் .

இப் ேபா அ ெதாடங் க் ற . இறங் ய மைழ, இர வைர

நிற் க ல் ைல. ைகைய ட் ெவளிவ ம் எண்ணேம றக்க ல் ைல.
ன்னிர ல் ைறயத் ெதாடங் ய மைழ, நள் ளிர ல் தான் நின்ற .
ரர்கள் ன்னிரவான ம் இ ேவ க்களாகப் ரிந் ேபாகலாம்
என் ெசய் தார்கள் . நாம் எந்தக் ேவா ேபாவ என் க லர்
ந் த் க் ெகாண் க்ைக ல் , பாரி அவைர அைழத்தப
ைகைய ட் ெவளிேய னான்.

“அவர்கள் ேபெர ையப் த் வந் ேசரட் ம் . நாம் ேவெறா ைச

வ ேய ேபாேவாம் ” என்றான்.

பாரி ன் இந்த ைவ எ ர்பார்க்காத க லர் சற் ேற ைகத்தப

ன்னால் நடக்கத் ெதாடங் னார். ேமகத்ைதக் ெகாட் த் ர்த்த வானம்
ண் ன்களால் த் க் டந்த . ேதய் நில ெகா ேபால்
ெம ந் ந்த . ெமல் ய நீ லநிற ெவளிச்சம் தைர ல் பர க் டக்க,
க லைர அைழத் க்ெகாண் பாரி மைல கட்ைட ேநாக்
நடந்தான். எங் ம் நீ ேரா ம் ஓைச ேகட் க்ெகாண்ேட இ ந்த .
“வண் க மரப் பட்ைடையத் ேதய் த்ததால் தான் உங் கைளத் ணிந்
அைழத் ச் ெசல் ல ற ’’ என் ெசால் யப , பாைற ன் ேத
நின் பார்த்தான். ஒளி ம் எண்ணிலடங் கா ண் ன்கைளக்ெகாண்
வானம் த்ைத காட் க் ெகாண் ந்த . அவர்க க் ேநெர ரில்
வ ெகாண் வைளந் ந்த கார்த் ைக ண் ன் ட்டம் .

ண் ன் பார்த் த் ைச அ ந்தப ன்நடந்தான் பாரி. ெதாடர்ந்

வந்த க லரிடம் ேகட்டான், “அவ் ண் ன் ட்டத்ைதக்
கவனித் ர்களா?”

“எைதக் ேகட் றாய் ? கார்த் ைகக் ட்டத்ைதயா?”

“ஆம் .”

“பார்த்ேதேன” என்றார்.
பாரி ேவெறைத ம் ேகட்காமல் , அைம யாக நடந் ெசன்றான்.

க ல ம் பாரிையத் ெதாடர்ந் நடந் வந் ெகாண் ந்தார்.

அவ க் ப் பாரி ன் ேகள் உ த் க்ெகாண் ந்த . ‘இைத ஏன்
ேகட்டான் பாரி? கார்த் ைகக் ட்டம் பற் நமக் என்னெவல் லாம்
ெதரி ம் எனப் ேப ப்பார்க்க நிைனத்தாேனா?’ என் ேதான் ய .
ெப ங் கணியர் ைசேவழரிடம் உட்கார்ந் நாள் கணக் ல் கார்த் ைக
ண் ன் ட்டத்ைதப் பற் ப் ேப ய நிைன க் ள் ளி ந்
அைலஅைலயாய் ேமெல ந் வந்த . க லர் பாரிைய ேநாக் க்
ேகட்டார், “கார்த் ைக ண் ன் ட்டத்ைதப் பற் எைதேயா
ேகட்கவந் நி த் க்ெகாண்டாேய, ஏன்?”

கார்த் ைக ண் ன் ட்டத்ைதப் பற் பாரி ேகட் ம் ளக்கத் க்

ைட ெசால் ம் ஆர்வத் ந் தான் க லரின் ேகள் றந்த .
இவ் வழ ய ண் ன் ட்டம் க லைர க ம் கவர்ந்த . ஒவ் ெவா
மாதத் ம் அதன் நகர்ைவப் பற் க ட்பமாகத்
ெதரிந் ைவத் ந்தார். அதைனெயல் லாம் பாரி டம்
ப ர்ந் ெகாள் ம் ஆர்வேம அவைர உந் த்தள் ளிய .

ன்னால் நடந்தப இ ந்த பாரி ேகட்டான், “அவ் ண் ன்

ட்டத் ற் க் கார்த் ைக என் ெபயர் ட் ய யார் ெதரி மா?”

ேகள் க லைர க் டச் ெசய் த . ந ங் நின்றார் க லர்.

தாக் தைலக்கடந் வார்த்ைத ேமெலழ ல் ைல. ேநரங் க த்ேத ெசால்
ெவளிவந்த ... “என்ன ேகட்டாய் ?”

“அவ் ண் ன் ட்டத் ற் ப் ெபயர் ட் ய யாெரனக் ேகட்ேடன்?”

‘ப ல் இ க்கட் ம் ; இப் ப ெயா ேகள் ேய ஒ ேபா ம் எனக் த்

ேதான் ற ல் ைலேய? ைசேவழ க் க் ட இக்ேகள்
ேதான் க்கா என்ேற நிைனக் ேறன். ண் ன்கள் பற்
எண்ணற் ற ேகள் கள் ேகட் ள் ேளன் . உன் ஐயங் கள் ரேவ ராதா
என் ைசேவழர் பல ைற ச த் க்ெகாண் ள் ளார். ஆனா ம் ,
இப் ப ெயா ேகள் ஏன் இ வைர எனக் த் ேதான் ற ல் ைல?
ைசேவழ க் இ பற் த் ெதரிந் ந்தால் என்னிடம் அவர் அைதப்
ப ர்ந் ெகாண் ப்பார். அவ க் ம் ெதரியாெதன்ேற
நிைனக் ேறன்...’ - எண்ணங் கள் ஓ யப இ க்க, ேபச
வார்த்ைத ன் த் த மா னார் க லர்.
“எ ம் ேபசாமல் வ ர்கேள... ஏன்?”

“உன ேகள் ஆ காலத்ைதப் பற் யதாக இ க் ற . மனிதன்

ெபா ளின் ெமா ையப் ெபா த்தத் ெதாடங் ய காலத்ைதப் பற்
நீ ேகள் ேகட் றாய் . நாங் கள் தற் காலத் க்காரர்கள் . மனிதர்கைள
ஆசானாக ஏற் , கற் வளர்ந்தவர்கள் . இயற் ைகைய இரண்டாம்
நிைலக் க் ெகாண் ெசன் ட்ேடாம் . எங் கள கற் றல் ைற
ஆழமற் றெதனத் ெதரி ற .” ப க்காகச் ெசாற் கைளத் ேத னார்
க லர்.
ேகட்டப நடந் ெகாண் ந்த பாரி, “ெப ம் லவர் ைடெசால் லாமல் ,
ளக்கம் ெசால் வ ஏன்?”

“ ைட ெசால் லா ட்டால் ட் ம் ேகள் ைய நீ

ேகட்க ல் ைல. நான் ைட ெசால் ல யாததற் கான
சரியான காரணத்ைத ன்ைவக்க ய ல் ைல என்றால் ,
உன ேகள் என அ த ன் அச்ைசேய
ெநா க் டக் ய . அதனால் தான் எனக் ள்
இப் பதற் றம் உ வா ட்ட என் நிைனக் ேறன்.”

மைழ நின்ற நள் ளிர ல் , நீ ேராைடகளின் சலசலப் ல் , மயக் ம் இளநீ ல

ஒளி ல் நிலம் த் க் டக்க, ன்னிச் ரிக் ம் ண் ன் ட்டத்ைதப்
பார்த்தப பாரி ெசான் னான், “கார்த் ைக ண் ன் ட்டத்ைதக்
கண்ட ந் ெபயர் ட் யவன் கன்.”
எ ர்பாராத ப லாக இ ந்த . நைடைய நி த் னார் க லர்.
“ கன் தான் இவ் ண் ன் ட்டத் ற் ப் ெபயர் ட் னான் என்
எப்ப ச் ெசால் றாய் ?”
சற் ேற ந் த்த பாரி, “நீ ங் கள் பச்ைச மைலத்ெதாடரில் ஏறத்ெதாடங் ய
தல் நாளில் நாக்க த்தான் ற் கைளக் கடக் ம் ேபா நீ லன்
உங் க க் கனின் கைதையச் ெசான் னான் அல் லவா?”

“ஆம் .”

“அவன் கைதைய எத் டன் த்தான் ?”

“அ எனக் த் ெதரியா . சந்தனேவங் ைக ன் பரண் அைமத் ,

கைன ம் வள் ளிைய ம் அ ல் தங் கைவத்த எவ் , அதன் ன் ல்
ம் ண் ப் பானத்ைதக் கலக் க் ெகா த் யாைர ம் அப் பக்கம்
ேபாக டாமல் ெசய் தான் என்ப வைர எனக் நிைன ந்த . தைன
மயக் ைகையக் ெகா த்ததால் , அதன் ற அவன் ெசான் ன
கைதகள் எைவ ம் எனக் நிைன ல் ைல.”

ேநெர ேர கார்த் ைக ண் ன் ஒளி க்ெகாண் ந்த . அதைனப்

பார்த்தப நடந் ெகாண் ந்த பாரி, க்கைதையச் ெசால் லத்
ெதாடங் னான்.

பச்ைச மைல ல் , யாைனப் பள் ளத் ன் ெதன் ைச கட் ல்

தனித் ந்த ேவங் ைக மரத் ன் சந்தனக்கட்ைட ெகாண்
லாக்ெகா யால் ைணத் க் கட் ய பரண் ட் , ம பகல் இறங் னர்
க ம் வள் ளி ம் .

ஆ ம் ெபண் ம் தங் கைள அ யத்ெதாடங் ய

தைலநாள் இரவ . இவ் ர ன் ணம் பல
ப வங் க க் ம் நீ க் ம் . இயற் ைக ன் எல் லா
மாற் றங் களின் வ ேய ம் தங் கள் இைண ன் தான
காதைல ெநய் யத் க் ம் உ ராற் றல் ெப யப
இ க் ம் . காதல் அ ம் ெபா தான் அ த்த இடத் க்
அைழத் ச்ெசல் ம் ; அ யாதவன் அ ேவ காதல் என்
நின் வான்.

காத ன் அைழப் ைப ஏற் இ வ ம் ெசல் லத் ெதாடங் னர்.

கார்காலத் ன் ப் ப வம் ெதாடங் ய . காற் ல் ெமல் ய சாரல்
தந் வந் வள் ளி ன் கத் ல் நீ ர் ச் ெசன்ற . அவள்
ைகெகாண் அதைனத் ைடக்காமல் நடந்தாள் . கன் ன்னால்
ெசன் ெகாண் ந்தான் .

ேமகத் ன் இ வர் ம் டாமல் படர்ந்த . இக்கானகத் ல்

எம் மலர்க ட ம் ஒப் ட யாத ேபரழ ெகாண் ளிர்ந்த
வள் ளி ன் கம் . பார்ைவைய லக் நடக்க யா என்
க க் த் ேதான் ய . தன ரல் ெகாண் அவள கத்ைதத்
ைடக்க எண்ணினான் . அப் ேபா வள் ளி ன் ைககள் கனின்
கத்ைதத் ைடத் க்ெகாண் ந்தன.

கனின் கத் ல் ைகெதாட்ட கணத் ல் வள் ளி ன் கத் ல்

இ ந்த நீ ர்த் ளிகள் மைறந்தன. கனின் ைக அவள கன் னம்
ெதா ம் ேபா நீ ர்த் ளி அற் இ ந் த வள் ளி ன் கம் .
“என ரல் ெதா வதற் ள் நீ ர்த் ளிகள் எப்ப மைறந்தன?” எனக்
ேகட்டான் கன் .

“என் ரல் கள் உன கம் ெதாட்டதனால் .”

கன் ைகத் நின்றான்.

வள் ளி ெசான் னாள் , “ெதா த ல் கடந் வ ம் ஆற் றல் என்ைனேய

உ க் ற . ன்ன நீ ர்த் ளிகள் என்ன ஆ ம் ?”

‘ெதா த ன் லம் தான் ஆணின் ஆற் றல் கடக் ற . ஆனால் ,

ெதாடாமேல ெபண் கடத் ம் ஆற் ற க் இைண ெசால் ல என்ன
இ க் ற ’ என் எண்ணியப , கன் ன்ேன
நடந் ெகாண் ந்தான் .

அவள் ேபச்ேச ன் ப் ன்ெதாடர்ந்தாள் . க்காற் எ ர் யப

இ ந்த .

வள் ளி ேகட்டாள் , “ேவங் ைக மரத் ன் சந்தனப் பரண் ட் ஏன்

அகல் ேறாம் ?

“அ எவ் உ வாக் ய . நமக்கான இடத்ைத நம் கனவால் உ வாக்க

ேவண் ம் .”

வள் ளிக் ம் ‘சரி’தான் என் ேதான் ய .

“ெசன்ற ைற ஏ ைலப்பாைல ேநாக் நான் அைழத் ச் ெசன்ேறன்.

இம் ைற நீ அைழத் ச் ெசல் ” என்றான் கன் .

அவன ெசால் மந் ன்நடந்தாள் வள் ளி. இைணயற் ற இடம் ேநாக்

அைழத் ச் ெசல் றாள் என்பைத, ரிக் ம் அவ ைடய கம்
ெசான் ன .
 ன்நடந் வந்த கனின் மயக்கம் ேம ம் அ கமான .

“மானி ம் ம ம் மட் ேம ஆண் அழ ” என்றான் கன் .

“நா ம் அப் ப த்தான் நம் ேனன்... உன்ைனக் கா ம் வைர” என்றாள்

வள் ளி.

இ வ ம் ெவட்கம் கைலந் ரித்தனர். க்காற் நின்

ெபா ந்த .

ன்ெசன் ற வள் ளி ன் கண்க க் ச் சற் த் ெதாைல ல் , ைளந்த

ப ர் ெதரிந்த . அதன ேக ேபானாள் . யாைன ப த் றங் ம் அள
நிலத் ல் அப் ப ர்கள் ைளந் ந் தன. அந்தக் க ைர ைககளால்
உ யப ேய வள் ளி ெசான் னாள் , “இ அரிதான ெநற் ப ர்.
அன்னமழ யரி என் இதைனச் ெசால் ேவாம் . மற் ற ப ர்கெளல் லாம்
ப ையப் ேபாக் ம் . ஆனால் , இ மட் ந்தான் ப நீ க் வேதா , உடைல
மலரைவத் ச் கம் த ம் . மனம் தான் ெப ம் பா ம் ம ழ் ைவ
உணர் ற . உடல் ேதைவைய மட் ேம உணர் ற . ஆனால்
இப் ப ர்தான் உடைல ம ழ ம் ைவக் ம் .” ெசால் க்ெகாண்ேட,
ைகப் அள க ர் ப த் , உள் ளங் ைக ல் ைவத் க் கசக் ,
அதைன க க் க் ெகா த்தாள் .

கன் அதைன வாங் உட்ெகாண்டான். ‘ஏற் ெகனேவ என் உட ம்

மன ம் ம ழ் வால் ண க் டக் ன்றன. இ ல் இ ம் ேசர்ந்தால் ,
நிைலைம கட் க்கடங் காமல் ேபா ேமா?’ என் அவ க் த்
ேதான் ய .

வள் ளி ம் வா ல் ேபாட் ெமன்றப நடந் வந்தாள் . ெதாைல

ெசன்ற ன், வள் ளிக் க்கல் வந்த . அ ல் நீ ேராைட எ ம்
இல் ைல. கார்காலம் இப்ேபா தான் ெதாடங் ற , நீ ர் ரண்ேடாட
இன் ம் நாளா ம் . ட்ைட எ ம் இ க் றதா என் பார்த்தான்
கன் . எ ம் ெதன்பட ல் ைல.

வள் ளிக் உடன யாகக் க்க நீ ர் ேதைவப்பட்ட . ஆனால் , அவ் டம்

ைடக்கா எனத் ெதரிந்த . அ ந்த பாைற ன் ேத ,
நாற் ற ம் பார்த்த கன் , ஒ ைச ேநாக் ஓ னான் .

நீ ர்நிைலையக் கண்ட ந் ட்டாேனா என்ற எண்ணத் டன்

ன்ெதாடர்ந் ஓ னாள் வள் ளி. அங் கானெவள் ெள க்ெகான்
ெச த் ந்த .
“இங் ஏன் ஓ வந் ர்கள் ?” எனக் ேகட்டாள் வள் ளி.

“நீ ர் எ க்கத்தான்” எனச் ெசால் யப , ெவள் ெள க் ன் அ வார ந்த

கற் கைள நகர்த் , ைய உ வாக் னான்.

“இவ் டத் ல் நீ ர் இ க் ம் என் எப் ப ச் ெசால் ர்கள் ?”

``கானெவள் ெள க் ன் ைதையக் காற் எங் ம் ட் க் ம் .

ஆனால் , இங் மட் ந்தான் அ ைளத் ள் ள , அ நீ ர் உ ஞ் ம்
ெச யல் ல; நீ ர் க் ம் ெச . அ க நீ ர் இ ப் பதால் தான் இவ் டத் ல்
வளர்ந் க் ற '' ெசால் க்ெகாண்ேட கற் கைள லக் , ைய
ஆழப் ப த் னான்.

“ெவள் ெள க் ன் ேவர் இ ழத்ைதத் தாண்டா . எனேவ அந்த

அள க் ள் தான் நீ ர் இ க்க ேவண் ம் ” என் கன் ெசால் ம் ேபாேத
பாைற ன் இ க் ல் க ந்ேதா ய நீ ர்.

இ ைககைள ம் அதன் அ ல் ைழத் , நீ ர் அள் ளிப் ப னாள்

வள் ளி. நீ ரின் ளிர்ச் உடெலங் ம் பர ய .

கன் ெசான் னான், “மண் க் ள் நீ ர் இ ப் ப ம் மன ற் ள் நீ

இ ப் ப ம் கம் பார்த்தால் ெதரியாதா என்ன?''

ளிர்ச் நீ ரின் ம் பர ய .

கன் ண் ம் ெசான் னான், “காதல் சற் ேற தைல ழான . நீ ர்

இ க் ம் இடத் ல் தைழக் ம் ேவரல் ல; ேவர் இ க் ம் இடத் ல்
ரக் ம் நீ ர்.” ெசால் க்ெகாண்ேட, கற் கைள ேநாக் நகர்த்
னான் கன் .
வள் ளி ண் ம் நடக்கத் ெதாடங் னாள் . அவள் அைழத் ச் ெசல் ம்
இடம் காண க க் ள் ேபரார்வம் ேமெல ந்தப இ ந்த .
அவர்களின் கண்ப ம் ெதாைல ல் பன் க் ட்டம் ஒன்
எ ர்ெசன் ற . இ வரின் கண்க ம் அதைனப் பார்த்தன.
‘நான் ரட் ச்ெசன் அம் ெபய் ய பன் க் ட்டம் இ தானா?’ எனக்
ேகள் எ ந்த க க் .

‘இவற் ைற ரட் வந்ததால் தான் நான் வள் ளிையக் கண்ேடன். எனக் க்

காதைலத் தந்த இவற் க் நான் அம் ெபய் க் காயத்ைத அல் லவா
தந் ள் ேளன் ?’ எனத் ேதான் ய . சட்ெடன ன் ம் ஓ னான்
கன் . ெவள் ெள க்கஞ் ெச ன் அ வாரத் ல் ய கற் கைள
ண் ம் ள அகற் , பன் கள் நீ ர் அ ந்த வ ெசய் ட்
ஒ ங் னான்.

பன் க் ட்டம் நீ ர் ேநாக் நகர்ந்த . அதன் வாய் நீ ர்ெதாட்

உ ஞ் ன. பார்த் க் ெகாண்ேட வள் ளி ன் அ ல் வந்தான் கன் .
அவள் ேகட்டாள் , “இவற் ன் ல் ெசந்தா ப ந் ப் பைதப்
பார்த் ர்களா?”

“இவற் ன் உட ல் காயம் இ க் றதா என்பைதத்தான் என கண்கள்

ேத ன. ேவெறைத ம் நான் கவனிக்க ல் ைல.”

“கார்காலத் ல் த ல் மல ம் ெசங் கடம் மலரத் ெதாடங் ட்ட .

அம் மர அ வாரத் ல் உ ர்ந் டக் ம் மஞ் சள் பா ய ெசந்நிறப்
க்களின் தான் இைவ ப த்ெத ந் வ ன்றன. அதனால் தான்
இவற் ன் ேமெலல் லாம் ெசந்தா ஒட் க் ற .”

அவள் ெசான் ன ற தான் அதைனக் கவனித்தான். உட ல் இ க் ம்

ம ர்க்கால் களில் ெசந்தா ந்த . ஒன் ைன ஒன் உர யப
நீ ர் அ ந்த, ேநாக் ண் ன.

பார்த் க்ெகாண்ேட வள் ளி ெசான் னாள் , “மரத் ேல மாைலேபாலத்

ெதாங் ம் ெசங் கடம் ப மலெர த் உன மார் ல் ம் ப அைவ
எனக் ச் ெசால் ன்றன”

“அ ெகாத் ப் . அைத என மார் ல் வைத ட, உன ந்த ல்

வ தான் அழ !”

“அக்ெகாத் ப் ன் இதழ் கள் எவ் வள அைசத்தா ம் உ ராத .

அைசயா மணம் ெகாண்ட . அதனால் தான் உன மார் ற் ட
ஆைசப் ப ேறன்.”
`உ ராத க்கைள என மார் ற் ட ஏன் ஆைசப் ப றாள் ?' என
கன் நிைனத் க் ெகாண் க் ம் ேபா , வள் ளி ெசான் னாள் ,
“அைசத்தால் உ ராத , அைணத்தா ம் உ ராதல் லவா?”

கன் ைகத்தான். ெசங் கடம் ன் அ வாரத் ல் மனம் ரண்

எ ந்த . நீ ள் வாய் ெகாண் நீ ஞ் ம் ஓைச ன்னணி ல்
ேகட் க்ெகாண் ந்த . மனம் அதைன ேநாக் த் தா ய .

``நான் ந்த ல் வ ஒ வ க்கானதா ற . நீ மார் ல் அணிவ

இ வ க் மானதா ற .” ெசால் ல நிைனக் ம் ெசாற் கைளச்
ெசால் லாமேல நடந்தாள் வள் ளி.

ெசால் லாத ெசாற் கைளச் ைவத் தான் காதல் வளர் ற .

ெவள் ெள க் ன் ேவர்ேபால மன ன் ஆழத் ல் இ ந் நீ ர் த் ப்
பழ ய காதல் . அதற் ச் ெசால் ெசால் ல மலர்வாய் ேதைவ ல் ைல.
அதனி ம் ஆழ் ந்த அன்ைபக் த் வளரேவ வாய் கப் ன்
ஈரிதழ் க ம் .

ரந் ெகாண் க் ம் ேபாேத அ ந் க் ெகாண் க் ம் அ சயத்ைத

இதழ் கள் நிகழ் த் க்ெகாண் ந்தன. கனின் மன ல் மலர்ந்த
ெசால் , “நான் அகழ் ந் கண்ட ந்தைத, நீ அைணத் க் கண்ட ந்தாய் .
நான் கண்ட ந்த ஒ வ க்கான ; நீ கண்ட ந்த
இ வ க் மான .” ெசால் லாத ெசால் ேலந் இப் ெபா கன்
நடந் ெகாண் ந்தான் .

ன் நடந்த வள் ளி, பாைற இ க் களின் வ ேய

உள் ைழந்தாள் . இ ட் ள ன் வ ேய எங் ேக அைழத் ச்
ெசல் றாள் ?’ என் ந் த்தப ேய ன்ெதாடர்ந்தான் கன் .

ஒ ெப ம் பாைற ன் ைன ம் னாள் அவள் . ன்னால் வந்தவன்

அேதேபாலப் பாைற கடந்த ம் ைன ம் னான். ம் ய
கணத் ல் அவன் கண்கள் பார்த்த காட் , அவைன அைசய டாமல்
அப் ப ேய நி த் ய . இைமெகாட்டாமல் பார்த்தான் கன் , தான்
வாழ் ல் இ வைர பார்க்காத ஒன்ைற.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 33

வ ல் உள் ைழந் நிலப் ப ையப் பார்த்த கணத் ல்

ெமய் மறந் நின்றான் கன் . ெப வட்ட வ ல் மைலகள்
ழ் ந் ந்தன. உயர்ந் நிற் ம் அடர்மரங் கைளக்ெகாண்ட அந்த
மைலவைளயத் ன் ந ேவ பரந் ரிந்த நிலப் பரப் . அந்நிலப் பரப்
வ ம் க த்தள ற் ைளந் நிற் ம் ல் ெவளி.
பார்க் ம் ேதா ம் அதன் அழ ெப க்ெகாண்ேட இ ப் ப ேபால்
உணர்ந்தான். ழ ல் தக் ம் மனம் ெமல் ய மயக்கத்ைத
ஏற் ப த் ய .

“இந்த அழைக ட் ப் பார்ைவ ரியா ” என்றாள் வள் ளி.

ரல் ேகட் த் ம் பாமேல கன் ேகட்டான், “ லன ய யாத

மயக்கம் ழ் ற . என்ன இ க் ற இவ் டத் ல் ?”
“நம கண்க க் ன்னால் ைளந் நிற் ப நரந்தம் ல் . இதன்
ந மணம் யாைர ம் மயக் ம் . ம லம் மலர் ேபாலத்தான் இ ம்
காயக்காய ந மணம் அ கமா க்ெகாண்ேட இ க் ம் . காய் ந்த
ச கள் ெவளிப் ப த் ம் வாசைனக் அளேவ ல் ைல.
நீ லக்கட க் ள் உப் ேதங் க் டப்பைதப் ேபால, இந் நரந்தம்
ல் ெவளி ல் ந மணம் ேதங் க் டக் ற .”

ெசால் யப கனின் ைகப் த் ல் ெவளிக் ள் ைழந்தாள்

வள் ளி. ற் கைளக் ைகயால் லக் , காலால் த் நடக்ைக ல்
ளர்ந்த ந மணம் இ வரின் மனத்ைத ம் மயக் ச் ழற் ய .
ஏற் ெகனேவ உட்ெகாண் ந்த அன்னம ழரி உள் க் ள்
மலர்த்தைலத் ெதாடங் ய . உட ம் மன ம் காற் றாய் தக்க காதல்
கனிவாய் உ மனமாய் ெப ய .

அவர்களின் பார்ைவக் ன் பறைவக ம் லங் னங் க ம் க் ம்

ெந க் மாகக் கடந்தப இ ந்தன. பார்ைவ ல் கடக் ம் அவற் ன்
எண்ணங் கள் நிைலெகாள் ள ல் ைல. மயக்கத் ன் நிைல ல்
இ ந்தான் கன் . ஆனால் காத ன் ப் உள் ளத் ல் ைசையக்
ட் யப இ ந்த .

கனின் ஆழ் மனம் த் ந்த . ‘இ ெவ ம் மயக்கம் என்றால் ,

நாம் எப் ெபா ேதா நிைனைவத் தவற ட் க்க ேவண் ம் . ஆனால்
இப் ெபா ம் நிைன க் ற . மயங் ய மனம் காதைலத்த ர,
ேவெற ம் நிைலெகாள் ள ம க் ற , என்ன நிகழ் ற இங் ?’

வள் ளி ைகப் த் கைன அைழத் ச்ெசன் றாள் . மயக்கம்

ெதளியத் ெதளிய ஆழ் மயக்கத் க் ள் அவர்கள் ைழந்தனர்.
ல் ெவளி ன் ந ல் இ ந்த ேமட் ல் அமர்ந்தாள் வள் ளி. அமர்ந்த
கணம் அவள் ம தனில் சாய் ந்தான் கன் .

தன ம ல் அவன் கம் ஏந் யப எைதேயா ெசால் ல

வாெய த்தாள் . ெசால் ன் அைம யானாள் . அவள் கம் பார்த்த
க க் எல் லாம் ரிந்த . ‘கணேநரம் ஏ ைலப் பாைல ன்
அ க்கத் ல் நி த் மலரைவத்ேதன். நீ ேயா காலம் வ ம்
மலரைவக்க வ ெசய் றாய் . நிலமகள் நீ . உன ஆற் றல்
எைனேநாக் க் கடத் ம் ‘காதல் ’ எ ர்ெகாள் ள யாததாக இ க் ற ;
உள் ைழந்த ந மணமாய் உனக் ள் மைற ேறன் நான்.'

ந மணம் ல் ெகாண் க் ம் க ப் ைபதான் அம் மைலக் ைவ.

அதன் ந ல் இ ந்த ேமட் ல் வானம் பார்த் ப் ப த் ந்தனர்
இ வ ம் . நிைற ள் ெகாண் வானம் க த் க்க எங் ம்
 ண் ன்கள் ஒளி ன.

காத ல் ெதளி ம் ெபா தான் மயக்கத் ன் ஆழம் ரி ற .

ஆழத்ைத அ ம் ெபா தான் அ அ ய யாத இடெமன்ற
உண்ைம உைரக் ற . அன்னம ழரி உடைல மலர ைவத்த . நரந்தம்
ல் மனைத மலரைவத்த . வள் ளி ன் அ க்கம் மலர்த ல்
வாழைவத்த .

வள் ளி ெசான் னாள் , “இவ் டத் ல் இைணேயா இ க் ம்

உ ரினங் கள் மட் ேம தங் க ம் . நரந்தம் ல் ளர்த் ம்
மனெவ ச் தனித்த உ ரினத்ைத ரட் ம் . பறைவக ம்
லங் னங் க ம் நீ ங் காத மயக்கம் ெகாண் காத ல்
ைளத் க் ன்றன.”

“பார்த் க்ெகாண் தாேன இ க் ேறன். க க் ன்

இைணமான்கள் மலர் உண் ன்றன. மான் உண்ணாத மலரில்
வண் கள் நிைலெகாள் ன்றன. ஆண்மலரின் மகர ம் ெபண்மலரின்
லக ம் இத ன் மலர் ன்றன. இவ் யப் ேவெறங் நிக ம் ?”

ண் ன்கைளப் பார்த்தப இ வ ம் ேப க்ெகாண் ந்தனர். இர

நகர்தலற் நிைலெகாண் ந்த . கனின் கண்கள் வானத்ைதப்
பார்த் , ப் ட்ட ண் ன் ட்டத்ைதேய உற் ேநாக் ன.
“வைளந்ேதா ம் ஆ ேபால இ க் ம் அவ் ண் ன் ட்டத்ைதப் பார்”
என்றான் கன் .

“எங் ேக?” என் ேகட்டப வள் ளி ன் கண்கள் ேத ன. ரல் நீ ட் அதன்

வைள கைளச் ெசால் க்ெகா த்தான் . ஆ ள் ளிகள்
வைள ெகாண் ன்னின. நீ ண்டேநரம் அதைனேய பார்த்தாள் வள் ளி.

கன் ெசங் கடம் ன் மாைல அணிந்தப ப த் ந்தான் . வள் ளி ன்

ேமனிெயல் லாம் அதன் மனம் யப இ ந்த . மாைல ல் லாத தன
உட ல் மணக் ம் ெசங் கடம் ன் வாசைனைய கர்ந்தப இடப் றம்
ம் னாள் . கனின் ேமனி ல் உ ராத இதழ் கேளா அைவ
இ ப் பைதப் பார்த்தப ன்ைனைகேயா ெசான் னாள் . “மாைல
மார்பன் .”

மன க் ள் ெபாங் ம் காதேலா கன் ெசான் னான் “மாமலர்க்

ேகாைத.”

ய ெவட்கத்ேதா ைழந் ெசான் னாள் , “அழ ன் வ நீ .”

இதழ் த்தம் ேபால வாங் யவற் ைறேய வழங் னான், “வ ன் அழ
நீ .”

த ய ரிப் ேபா ண் ம் தைலசாய் த் ண்ைணப்பார்த்தாள் .

ெசால் ழல ெபா ம் ழன்ற . ெசங் கடம் ப மாைல இப் ெபா
வள் ளி ன் ேமல் படர்ந் ந்த . இைம ெசா னாள் .

“அவ் ண் ன்களின் வைளைவ என் ற் வ ேபால் இ க் ற

உன ரல் களின் ெதா தல் .”

கனின் ச் க்காற் மட் ேம ம ெமா யாய் இ ந்த .

காற் ேல வந்த ம ெமா கண் வள் ளி ெசான் னாள் , “அனெலரி ம்

காதல் ஒளி க் ஊற் ற . அச்சம் ெகாள் ளைவக் ம் அைணப் .”

அைணப் நீ ங் கன் ெமா ந்தான் , “மைலமகள் அச்சம் காணாள் .”

ய இைம றக்காமேல ெசான் னாள் , “ேவலன் ச்சம் காணான்.”

ெசால் ளர்த் ம் ம ழ் ேவா ெசான் னான், “காத ல் நான் ேவலன்

அல் ல.”

“ேவட்ைட ல் மைறந் ெகாள் வ உனக் தல் ல.”

வள் ளி ன் ெசால் க் ம ெசால் வர ல் ைல.

லகணம் க த் கன் ெசான் னான், “நான் உன் ள் மைறந்

ெகாள் ேறன். எைன நீ கண்ட யாேத.”

“சரி, ஆனால் என்ைனக் கண்ட ய உன்ைனப் ன்ெதாடர்ேவன்.

மைறப் கள் லக் உன் ள் ைதந் ெத ேவன்.”

ப ன் இ ந்தான் கன் . அ ேவ ப லாய் அைமந்த . மைறத ம்

ேதட ம் கார்காலம் வ ம் ெதாடர்ந்தன. ைதந்தவள் ண்டாள் ;
ண்டவன் ைதந் தான் . ேமகத் ல் மா ம் மல் ெகாண்ட .
ன்னர் ம் ல் களின் ெகாட்டம் ெதாடங் ய . ேவப் ப த்
அள ைனக்ெகாண்ட மைழத் ளிகள் ெகாட் த் ர்ந்தன. ஒவ் ெவா
ளி நீ க் ள் ம் நரந்தம் ல் ன் மணம் ேமேல ய . மணேம ய
நீ ரின் ளிகள் வள் ளி கனின் வாசைனையக் ெகாண் ந்தன.

ல் ெவளி ன் ெப ம் பரப் ைபச் ற் ந்த மைல க களில்

எண்ணிலடங் காத க்கள் த் க் ங் ன. ெகா மலர்க ம் ெகாத்
மலர்க ம் வண்ணம் வைளய வந்தன. ேவங் ைக மரத் ன்
ெகாத் ப் க்கள் க ம் பாைறெயங் ம் ெகாட் க் டந்தன.
உ ரேவங் ைக ம் மணி த் ேவங் ைக ம் த்தேவங் ைக ம்
பாயாேவங் ைக ம் ெகாட் ம் மைழத் ளிக் இைணயாக க்கைளச்
ெசாரிந்தன.

ெந ப் ைபெயாத்த எ ழம் க்க ம் வட்ட இதழ் ெகாண்ட

எ ைவப் க்க ம் ெவண்ணிறக் தாளிமல ம் ப த் ேபரழேகா
மல ம் ப் க்க ம் ல் வட்ட மைலைய வண்ணக் வைளயாக
மாற் ன.
ெகாட் ம் மைழ ல் பாைறக் ைககளில் இ ந்த க ம் வள் ளி ம்
மைழ நின்ற ெபா களில் நரந்தம் ேமட் ல் வந்தமர்வர். மைழ நின்ற
இர களில் ெவளிர்வானில் ன் ம் ண் ன்களின் அழ
ெசால் மாளா . கனின் கண்கள் அவற் ைறேய பார்த் க்
ெகாண் ந்தன.

வைளந் டக் ம் ஆ ள் ளிெகாண்ட அந்த ண் ன் ட்டத் க் ள்

நில க் ந்த . ண்ணில் ெதரி ம் யத்த ஒளி இைணயாய்
அ இ ந்த . அவ் ைண ய ம் ேமகங் கள் ஒன் டன் ஒன் கலந்
நிலம் ேநாக் ச் சரிந்தன. ெகாட் ம் மைழ ெபா ய ண் க் ம்
மண் க் ம் இைடெவளி ன் இ ந்ததால் , ஊற் க வைதப் ேபால
ேமகத் ந் உ மண்ணில் ஓ ய ேமகந .

எத்தைன பக ர இப்ப க் கடந்தெதனத் ெதரியா . ேமகம் ல ய

நள் ளிர களில் கனின் கண்கள் ஆ ண் ன் ட்டத்ைதக் கடந்
பயணிக் ம் நில ன் பாைதையேய பார்த் க்ெகாண் ந்தன.
ஓர் அ காைல மைழநின்ற டன் ைக ட் ெவளிவந்த வள் ளி ன்
கண்களில் த ற் பட்டன த் நின்ற ெசங் காந்தள் மலர்கள் .
ெசவ் ெவாளி ம் ஆ இதழ் கேளா அைவ இ ப் பைதப் பார்த்தப
கைன அைழத் க் காண் த்தாள் .

“அவ் ண் ன் ட்டத் ன் டர்ேபால் இம் மலர் ஆ இதழ் கைளக்

ெகாண் ள் ள ” என்றாள் .

ெசவ் தழ் கைள உற் ப்பார்த்தான் கன் . இத ன் அ ல்

இளம் ப ைம நிற ந்த . ந ல் மஞ் சள் ேம ன்னர்
ெவண்ைம ல் கைரந்த . ேமற் ப இளஞ் வப் ப் ண் ைன
அடர் வப் பாய் ளி ய . இேத நிறவா அவ் ண் ன் ட்டத் ல்
உள் ளைத கனின் கண்கள் பல இர களில் பார்த் ள் ளன.

“ஆ ண் னின் அேத ணம் இம் மலரின் ஆ இதழ் களி ம்

இ க் ன்றன” என்றான் கன் . “அப் ப யா!” என் அவள்
ேகட்பதற் ள் ெசான் னான், “இந்நிறங் கள் அைனத்ைத ம் காத ல்
ைளக் ம் ேவைள ல் உன்னிட ம் கண் ள் ேளன் .”

யப் ற் வள் ளி ேகட்டாள் , “நீ ண்ைணக் கா ம் ெபா ம்

என்ைனத்தான் கண்டாயா?”

“நீ ன் நான் காண ண்ேண ? மண்ேண ?”

ெசால் யப ெசங் காந்தள் மலர்ப த் வள் ளி ன் ந்த ற்

ட் னான். அடர்வானம் ெகாண் ெகாட் த் ர்த்த கார்காலத்
அைடமைழ லகத் ெதாடங் ய . ரிவானம் ேமகமற் தக்க,
அவ் ண் ன் ட்டம் ட் நில நகர்ந்த .

நரந்தம் ல் பரப் ல் இ ந் லகத்ெதாடங் னான் கன்.

ெசங் காந்தள் யப அவ டன் நடந்தாள் வள் ளி. இடம் ேநாக்
அவைள அைழத் ச்ெசன் றான் கன்.

மைல ச் ந் அ வாரக் காட் க் றங் வந்தனர்.

அைடமைழ ன் ர்ப்ப வம் ந் ன்பனி ெதாடங் ய .
ந க்கம் அ கமா ம் ன்பனிப்ெபா ல் தங் வதற் க் ெகான்ைற
மரங் கள் அடர்ந் டக் ம் இ க் ைனப் பயன்ப த் னான். ளிர்
சற் ேற ைற ம் ன்னர ல் ப த் றங் க க ங் ெகான்ைற ன்
உச் ல் பரண் அைமத்தான்.

பனி ந க்கம் தாளாமல் யல் கள் ெகான்ைற மர க் ல் ப ங் ன.

அவ் க் ன் உள் ேள கால் கைள இ கைணத் அமர்ந் ந்தாள்
வள் ளி. வள் ளி ன் கணப் ல் அண் ன யல் கள் .

இைரேத ேவட்ைடக் ப் ேபான கன் ம் வந்தேபா வள் ளி ன்

கணப் ல் யல் கள் அண் ப்பைதப் பார்த்தான். நீ ள் கா அைசய
அைவ வள் ளிைய ேநாக் த் ம் ன. வள் ளி ன் கத் ல் ன் வல்
இ ந்த .

கன் யல் கைளப் பார்த் ெசான் னான், “அவ் டம்

அைணயா ர்கள் . ன்னர் ஒ ேபா ம் லகமாட் ர்கள் .”

ெசால் க் ள் ெபாறாைம ெவளித் ெதரியாமல் பார்த் க்ெகாண்டான்.

ஆனால் பார்ைவேய அதைனச் ெசால் ய . அதன் ற தான் ல
யற் ட் கள் வள் ளி ன் ேமேல ப் ப ங் ன.

நீ ண்ட ெகான்ைறக்கா ன் ைதகைள ஒ பக்கம் ைள ட்

எ த் ட் இைசபா ம் ழலாய் மாற் னான். ெபா ம் பனி ன்
ஊேட பரணில் ப த்தப நக ம் ஆ ண் ன்கைளப் பார்க்க அவன்
தவ வ ல் ைல.
 க் ஞ் ேபால் ெவண்ைம ரண் க் ம் ன்பனி ன்
மலரான ஈங் ைக மலர் ப த் வள் ளி ன் ந்த ல் ட் ய நாளன்
அவன் கா ட் ெவளிேயறப் ேபா றான் என அவ க் ப் ரிந்த .

த ந ங் ம் ப ன்பனி ெகாட் ம் அந்த நாட்களில் அவேனா

வயல் ெவளி ன் ஊேட நடந் வந்தாள் வள் ளி. தவைளச் சத்தம் டா
ேகட்க, க்ெகங் ம் ஈரப் பதம் ஏ ந்த . தாமைர படர்ந் டக் ம்
ளக்கைர ல் ம தமரத் ன் பரண் அைமத்தான்.

“எங் ேபானா ம் பரண் ேத தங் வேதன்?” எனக் ேகட்டாள் வள் ளி.

“இ காதல் வாழ் க்ைக. தைர ல் தங் னால் இ ய நிலத் ல் ட ன்

வளம் ைம ெகாள் ளா . வானில் தந்தால் ட ன் இ க்கம்
வ ைம ெகாள் ளா . இரண் ம் கலந்த பரணில் தான் நிலம் அைசய,
வான் நகர, ந ல் நாம் ன் ம் கலப்ேபாம் .”

அதன் ன் ம ெமா ெசால் ல ஒன் ல் ைல வள் ளிக் .

பக ம் இர ம் பரண்ேமல் மல ம் காதல் கண் பறக் ம் நாைரகள்

இற ர்த் ப் ேபா ன. காற் ல் தந் வ ம் ெவண்சாம் பல்
இற கைளச் ேசகரித் , ெகா ெகாண் ச் ட் வள் ளி ன்
தைல ல் ம டெமனச் ட் னான் கன் .

“காலேநர ன் தந் ெகாண் க் ேறன். இ ல் நாைரகளின்

இற கைள தைல ல் அணி த்தால் , பறத்தல் நி த் ஒ ேபா ம்
தைர றங் காமல் ேபாேவன்” என்றாள் வள் ளி.

“உன அைணப் ல் ள யா மயக்கத் ல் டந்த எனக் ,

அன்னமழ யரி ெகா த் உடைல ம் , நரந்தம் ல் ெகாண்
மனைத ம் ெதளிவைடய யாத ைகப் ல் ழ் த் னாேய,
அைத டவா?”

கனின் னா ற் ைடேய ம் ெசால் ல ல் ைல வள் ளி.

இக்ைகமா ல் தான் காதல் கனல் நீ ங் கா ெவக்ைக ெகாள் ற .
அ க்கள் ேதா ம் ப்படங் கா த ப் ெகாள் ற .

த ப் நீ ங் கா அ காைல ல் ன்பனிப் ப வத் ப் மலரான

க ன் எ த் வள் ளிக் ச் ட் னான். வயல் தாண் கடல்
ேநாக் றப் பட்டனர் இ வ ம் .
கடற் காற் ேமேல வந் தாைழ மரங் க க் இைட ல் கட் ய
ஊஞ் சல் பரைண ஆட் ட் ச் ெசன்ற .

பரண் ஆ க்ெகாண்ேட வள் ளி ெசான் னாள் , “கைர ல் இ ந் ம்

அைல ல் தக் ேறாம் .”

“மைல ம் காட் ம் வய ம் நாம் தக்கத்தாேன ெசய் ேதாம் .”

“ஆனால் இப் ெபா தான் உப் ேப ய காற் உடல் த ச்ெசல் ற .

இளேவனில் ஒளிக்க ர்களால் உடல் ற . இைவ அைனத் ம்
இவ் வள நா ம் உள் க் ள் மட் ேம நிகழ் ந்தன” ெசால் ம ழ் ந்தாள்
வள் ளி.

இ வ ம் ஆ ம் பரணில் ப த்தப கடல் பார்த் க் ெகாண்ேட

இ ந்தனர்.

நீ ண்ட ேநரத் க் ப் ன் வள் ளி ேகட்டாள் , ``கடல் ஏன் கைரேயா

நிற் ற ?”

“கைர ெகாண் ள் ள காதலால் .”

ம ெமா அவைள ஏேதா ெசய் த . சட்ெடன அவைன ேநாக் த்

ம் யப ேகட்டாள் . “அப்ப ெயன்றால் , இவ் வள த வல் ெகாண்ட
காதலர்கள் ேவ யா ம் இ க்க மாட்டார்கள் அல் லவா?” ேகள் ேகட்ட
கணத் ேல மனம் ேதால் ைய ஒப் க்ெகாள் ள யாமல் ண ய .

கக் ப் ப ந் கன் ேகட்டான், “என்ன ஆன ?”

ெசால் ல யாமல் ண ய வள் ளிைய கனின் ைககள்

ழ் ந்தேபா கட ம் கைர ம் பரணில் இ ந்தன.

இர ெந க அைலகளின் ஓைச ேகட் க்ெகாண்ேட இ ந்தத .

அவ் வப் ெபா ெத த்த நீ ர்த் ளிகள் காற் ல் வந்தன.
ண் ன்கைளப் பார்த்தப இ ந்த அவர்கள நா ந் னின்
வாசைன லகேவ ல் ைல.
இளேவனிற் காலத் ச் ெவ ல் உச்சத் ல் இ ந்த ெபா ,
கடற் கைர மணல் ெவளி ல் ள் ளி மாமலர் க்கத் ெதாடங் ய .
அந்நீலநிறப் ைவப்ப த் பரண் ேநாக் கன் வந் தான் . அவள்
பாைல நிலம் ேநாக் ப் றப்பட ஆயத்தமாக இ ந்தாள் .

ெகா ம் பாைல ல் அள ல் லாத ெதாைல நடந்தனர் இ வ ம் .

வற் ய ைன ல் ஒளி ேம க் டந்த . பறந் கடக் ம் க களின்
நிழல் கள் மட் ேம மண்ணில் ஊர்ந்தன. வள் ளி ன் பாதங் களில்
ெகாப் பளங் கள் த்தன. ஆனா ம் டா நடந்தாள் . பாைல நிலத் ன்
ன்ேகாைட ெவ ல் எண்ணிலடங் காத தாவரங் கைள மலரச்ெசய் ற .
ட்ெடரிக் ம் மண் ஏேதா ஒ ைல ல் மலெரான் இதழ்
ரித் ப் பைதப் பார்க் ம் ெபா ெதல் லாம் வள் ளி ன் கம்
மலர்ந்த .

அ ச் ம் அலரி ம் ள் ளி ம் எ க் ம் இங் மங் மாகப்

த் ந்தன. இ ம் ைபப் ன் இனிப் பறைவக் ட்டங் கைள ஈர்த்த .
ேவப் பம் பழத்ைதத் ன்ற ைகப் ச் ைவ மாற ெவளவால் கள் இ ம் ைப
மரத்ைத ட் நீ ங் காமற் டந்தன. ெபான்நிற தனிப் ைவ ேகாங்
உ ர்த்தெபா அணி ன் ன் ேமல் இ க் ம் வரிகைளப்
ேபான்ற ஊகம் ம் இைணந்ேத டந்த .
எப்ெபா ேதா ம் காற் ல் பறக் ம் மலர்கள் ண் ம் மண்
ெதா ம் ேபா ச ன் ஓைச டேனேய சரிந்தன. மண் ம் மர ம்
காற் ம் ெவ ல் ஏந் நின்றன. ஏந் ய ெவ ன் இறங் காத
மண்ெணங் ம் நிைலெகாண்ட . வ ைம ழந்த கள் ப ங் ய
இடத்ைத ட் எழ ய ல் ைல. நீ ரின் அைலந்த ெசந்நாய் களின்
கால் தடங் கள் மட் ேம ஞ் ன. எப் ற ம் ெவ ல் ழ் ந்த
பாைல ன் ந நிலம் ேநாக் நகர்ந்தனர் வள் ளி ம் க ம் .

வள் ளி ன் உத கள் ெவப் பக்காற் ல் ெவ த் க் டந்தன.

ேவனி ன் பழத்ைதச் ைவத் உண்டதன் அைடயாளங் கள்
அைவ. எங் ம் பட்டமரங் கேள நின் ந்தன. பாைறேயாரம்
தனித் ந்த வாைக மரத் ன் பரண் அைமத்தான் கன் .

பகல் மங் யெபா பரேண ச் சாய் ந்தனர் இ வ ம் . இரவான ம்

வான ம் ேமா என் அஞ் சைவத்த பக ன் நிைன . கனின்
கண்கள் ண் ன்கைளப் பார்த் க் ெகாண் ந்தன. வைள ெகாண்ட
அந்த ஆ ண் ன்க ம் வானில் ெதரிய ல் ைல.

“அைவ வான் ட் எங் ேபா ன?” எனக்ேகட்டாள் வள் ளி.

“எந்த ஒ வைள ம் மைற கள் இ க் மல் லவா? அேதேபால அந்த

ஒளி வைள ன் மைற டத் ல் நாம் இ க் ேறாம் . அதனால்
பார்ைவ ல் இ ந் தப் ள் ள ” என்றான் கன் . அதன் ற அ
பற் அவள் ேகட்க ல் ைல.

அைவ த ர்த் எண்ணிலடங் காத ண் ன்கள் வான்ெவளிையப்

க்காடாய் மாற் ந்தன. எங் ம் த க் டக் ம் வான் க்கைளப்
பார்த்தப வள் ளி ேகட்டாள் , “மைழ ெகாட் த் ர்த்த கார்காலத் ல்
நிலெமங் ம் மலர்கள் த் க் ங் ன. அதன் ற
இம் ேகாைட ல் தான் எண்ணிலடங் காத க்கள் க் ன்றன. மற் ற
ப வங் களில் இவ் வள க்கள் க்க ல் ைலேய ஏன்?”

கனின் கத் ல் ெமல் ய ரிப் ெபான் ஓ மைறந்த . அவன்

ெசால் லப் ேபா ம் ம ெமா க்காக காத் ந்தாள் . ம ெமா ேய ம்
வராமல் ேநரம் கடந்த .
 கனின் ந்தைன ேவெறங் ேகா இ க் ற என நிைனத்த வள் ளி
தன ேகள் ல் இ ந் எண்ணத்ைத லக் னாள் .

சற் ெபா கடந் கன் ெசான் னான், “எல் லாவற் ற் ம் காரணம்

ஆ ண் ன் ட்டம் தான் .”

கனின் ைட எ ர்பாராததாக இ ந்த . ைகப் ற் ற வள் ளி

ேகட்டாள் , “எப் ப ?”

“அந்த ஆ ண் ன் ட்டத்ேதா நில இைணந் ந் த

காலத் ல் தான் கார்ேமகங் கள் வானம் எங் ம் நிைறந் ந்தன.
ெப மைழ டா ெகாட் த் ர்த்த . அேதேபால அந்த ஆ ண் ன்
ட்டத்ேதா க ரவன் இைணந் க் ம் இக்காலத் ல் ெவ ல்
ெயன டா ெபா ற . நீ ம் ஒளி ம் தான் மலெரன வ வம்
ெகாள் ன்றன. அதனால் தான் றகாலங் கைள ட இவ்
காலங் களி ம் மலர்கள் அ கமாக மலர் ன்றன. இம் மலர்த க்
காரணம் வைள ெகாண்ட அந்த ஆ ண் ன்கள் தான்.”

கனின் ைட ற் ம் தாய் த் ேதான் ய . அதைன

உள் வாங் ம னா ெதா க்க சற் ேநரமான . அவள் ேகட்டாள் ,
“அவ் ண் ன் ட்டத்ேதா நில இ ந்தைத நாம் பார்த்ேதாம் .
இப் ெபா க ரவன் அக் ட்டத்ேதா இ க் றான் என் எப் ப ச்
ெசால் ர்கள் ?”

“ ண் னின் நகர் கைளக் காலம் வ ம் பார்த் க்ெகாண்ேடதான்

இ க் ேறன். வானின் ஒவ் ெவா ப ம் அ நகர்ந் ெசல் ம்
வ த்தடம் என மனக்கண்ணில் இ க் ற . இப் ெபா அவற் ேறா
இைணந்ேத க ரவன் பயணிக்க ேவண் ம் . பகல் பயணம் அ .
அதனால் தான் இர ல் அவ் ண் ன் ட்டம் நம் கண்க க் த்
ெதரிய ல் ைல. காலச் ழற் ன் பாைத அ ேவ.”

ப ைரயால் உைறந் நின்றாள் வள் ளி. அ த்த ெசால் ெசால் ல நா

எழாமல் இ ந்த . அதைனக் கவனித்தப கன் ெசான் னான், “உன
ப் றத்ைத நீ பார்க்க யாமல் இ க்கலாம் . ஆனால் உன்னால்
உணர ம் அல் லவா? அ ேபால் தான் இ ம் .”

இவ் வைமக் ப் ன் ெசால் ல எ ம் இல் ைல என் ேதான் ய .

ஆனால் இவ் வைமேய பல ெசாற் கைளச் ெசால் ல ம்
ண் ய . ேவண்டாம் என் கட் ப் ப த் னாள் வள் ளி. ஆனா ம்
உ க்ெகாண்ட வார்த்ைதகள் , தனக் த்தாேன ஒ ைறயாவ
ெசால் க்ெகாண்டால் மட் ேம அைம ெகாள் ம் .

“எல் லா அைணப் களி ம் ழ் ந்த உன ைககள் என ைனேய

பற் ய . காதல் அதனால் தான் இவ் வள ெவக்ைக ெகாண் ள் ளதா?
ட்ெட க் ம் அனல் , காதைல ட் எப்ெபா ம் நீ ங் காமல் இ ப் ப
அதனால் தானா?” ெசாற் கள் ேவள் களாய் உ த் ரண்டப இ க்க,
அைனத்ைத ம் ங் ட் ஒேர ஒ ேகள் ைய மட் ேம ேகட்டாள் ,
“எல் லா இர களி ம் வான்ேநாக் பரண் அைமத்த காத ல்
ழ் கத்தான் என நிைனத்ேதன். ஆனால் காலத் ள் ழ் கத்தான்
அதைனச் ெசய் தாயா?”

அழ ய ரிப் ேபா கன் ெசான் னான், “நான் காலத் ள்

ழ் ம் ேபாெதல் லாம் காத க் ள் தான் ழ் ேனன். காதல் தாேன
காலச் ழற் ன் அைடயாளம் . நில ம் க ம் இயற் ைகக் ப்
பா ட் ம் இ மார் கள் . க ைண ம் காம ம் சமமாய் ச் ரக் ம்
அவ் வழ ய தனங் கைள ட் நான் எக்கால ம் அகலாமல் தாேன
இ ந்ேதன் . அைணப் நீ ங் காமல் அதைன அ ந்தவள் நீ தாேன.”

ெசால் ளர்த் ம் காதல் உடெலங் ம் ெபாங் க, ெசய் வத யாமல்

நின்றாள் வள் ளி. அவள கத்ைத தன ைககளில் ஏந் யப கன்
ெசான் னான், “கார்ேமகம் மைழையக் ெகாட் த் ர்ப்பதற் ம் , யாய்
ெவ ல் ட்ெட ப் பதற் ம் அவ் ண் ன் ட்டேம காரணம் . எனேவ
அதைனக் கார்த் என அைழக்கலாமா?”

“உன ைககள் என கேமந் ய கணத் ல் உடெலங் ம் கார்காலக்

ைம பர ய . ஆனால் அைணக்காமல் ல நிற் ம்
இவ் ைடெவளி ல் பாைலத் பற் எரி ற ” வள் ளி வார்த்ைதைய
க் ம் ன்ேன இ க அைணத்தான் கன் . கார்காலக்
ைம ன் பற் ெய ந்த . கார்த் !

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 34

இ க் ள் நடந் ெகாண்ேட கார்த் ைக ன் கைதையச் ெசால்

த்தான் பாரி. கைத ேகட்டப ன்னால் வந் ெகாண் ந்தார்
க லர். ைசேவழரின் காலக்கணிதம் , ேபரர களின் வானியல
ஆ யன பற் க ல க் இ ந்த எண்ணங் கள் , பாரி ெசான் ன
ஒற் ைறக்கைதயால் தள் ளாடத் ெதாடங் ன. `நான் ஆண் க்
ஒ ைற வ ம் ஒளிவாளிைன இவ் வள ல் யமாகக்
கணித் ைவத் க் ம் ேபாேத, மைலமக்களின் வானியல ைவப்
ரிந் ெகாள் ள தலாக யன் க்க ேவண் ம் ’ எனத் ேதான் ய .

ேபச்சற் வந் ெகாண் ந்த க லைரப் பார்த் பாரி, “ கன் ,

கார்த் ைக ண் ன் ட்டத் க் ப் ெபயர் ட் ய கைதைய
மட் ம் தாேன ெசால் ள் ேளன் . இன் ம் எவ் வளேவா
இ க் ன்றனேவ” என்றான்.
“இன் ம் எவ் வளேவா என்றால் , கைனப் பற் யா... ண் ன்கைளப்
பற் யா?”

“காலத்ைதப் பற் ”

‘என்ன ெசால் லவ றான் பாரி?’ என்ற ைகப் வாயைடக்கச் ெசய் த

க லைர.

பாரி ெசான் னான், “அந்த ஆ ண் ன்களின் அ ப் பைட ல் தான்

கால ம் ஆ களாகப் ப க்கப்பட்டன. கார்காலம் , ர்காலம் ,
ன்பனிக்காலம் , ன்பனிக்காலம் , இளேவனிற் காலம் ,
ேவனிற் காலம் என ஆ ெப ம் ெபா க ம் , ைவகைற, காைல,
நண்பகல் , ஏற் பா , மாைல, யாமம் என ஆ ெபா க ம் இதன்
அ ப் பைட ல் தான் ப க்கப் பட்டதாகச் ெசால் வார்கள் .”

இ ள் ழ் ந் ள் ள ஒற் ைறய ப் பாைத ல் ன்னால் வ றவர்

ஓைச ட எ ப் பாமல் வரக் டா என்ப க ல க் த்
ெதரி ம் . ஆனால் , ெதரிந்தைவ எல் லாம் ெதரியாதவற் ன் ன் லத் ல்
ேபாய் மைற ன்றன. ன்னணிக் கைதகள் காலத்ைதேய
ரட் ன்றன. க லர் என்ன ெசய் வார்?

மனம் ரண் எ ந் உண்ைமையப்பற் ற நிைனத்தேபா க் ட்ட

கைத, ‘அ உண்ைமயா?’ என்ற ேகள் ைய எ ப் ய . ைகத்
நின்றவரிடம் தாய் னா ஒன் ேமெல ந்த .

“ேவளிர் லத் தைலவன் உ வாக் யதால் தான் ெபா ைத அ ய

`ேவைள’ என்ற ெசால் ைலப் பயன்ப த் ேறாமா? காைல ேவைள,
மாைல ேவைள என அைழப்பதன் காரணம் அ தானா?”

க லரின் னா க் , பாரி டம் ைட இல் ைல.

சற் ேநர இைடெவளி ல் ண் ம் க லர் ேகட்டார், ``காலச் ழற் ைய

அ ப ஆண் களாக வ த்ததற் ம் , ஒ நாைள அ ப
நா ைககளாகப் ரித்ததற் ம் இந் த ஆ தான் அ ப் பைடயா?”

பாரி ட ந் ம ெமா எ ம் வர ல் ைல. ஆனால் , க லரின்

உள் ளத் க் ள் உ க்ெகாண்ட னாக்கள் நின்றபா ல் ைல.

“சற் ேற நில் ” என்றார் க லர்.

ன் நடந் ெகாண் ந்த பாரி நின்றான்.

“அன் அங் கைவ ேகட்ட னாைவ உன்னிடம் ெசான் ேனேன
நிைன க் றதா?”

எ ெவன் பாரி ேயா த் க் ெகாண் ந்தான் . அந்தப் ெபா ட

க லரால் காத் க்க ய ல் ைல. “ `உ ெர த் கள் ஏன்
பன்னிரண் ?’ என் ேகட்டாேள” என்றார்.

“ஆம் ” என்றான் பாரி.

“உ ெர த் கள் பன்னிரண் , ெமய் ெய த் கள் ப ெனட் எல் லாம்

ஆ ன் மடங் களாகேவ இ ப்ப அதனால் தானா? ஆ என்ற அச் ன்
தான் எம் ெமா நிைல ெகாண் ள் ளதா? ஆ என்ப
எண்ணாக ம் , ந யாக ம் , ெமா யாக ம் , காலமாக ம்
ரி ெகாண்டதா?” என, ேகள் கைள அ க் க்ெகாண்ேட ேபானார்
க லர்.

அைம யாய் நின்ற பாரி ெசான் னான், “ இந்த னாக்க க் ைட ற

ேவண் யவர் நீ ங் கள் தாேன, என்னிடம் ேகட் ர்கள் ?”

``ைடைய யா ம் ெசால் டலாம் . னாக்கள் உ த் ரள் வ தான்

க் யம் . பறம் ன் ஏறத் ெதாடங் ய ந் நான் க் யமாகக்
கண்டைடந்த ைடைய அல் ல, னாைவத்தான்.”
ெப ம் உண்ைமகள் , எளிய ேகள் க க் ள் தைல
ைழத் தான் ெவளிவ ன்றன. க லர், ேகள் க க் ள் தைல
ைழத் க் ெகாண் ந்தார்.

“காலத்ைதப் பற் ேவெறன்ன ெசால் ல வந்தாய் ?”

“ கன் அள க் இயற் ைக ன் ஒவ் ேவார் அைசைவ ம்

ட்பத்ைத ம் ரிந் ெகாண்ட இன்ெனா தைலவன் இல் ைல.
கேனா இரண் பறைவகைளப் பற் ய கைதகைள இைணத்ேத
மக்கள் ெசால் வர். ேகட் க் ர்களா?”

“நான் ேகள் ப் பட்ட கைதகள் எல் லாம் இங் தைல ழாக

மா றேத! நீ எந்தப் பறைவகைளச் ெசால் றாய் ?”

``ேசவைல ம் ம ைல ம் தான் .”
இந்தப் பறைவக க் ம் காலத் க் ம் இ க் ம் உறைவப் பற் க லர்
ந் த் க்ெகாண் ந்தேபா பாரி ெசான் னான், ``ேசவல் , க ரவன்
ம் ; ெசந்நிற ஒளி ன் தல் ற் வானில் ேமெலழத்
ெதாடங் ய டன் க த் க் ெகாக்கரிக்கத் ெதாடங் ம் . அதன்
ம ழ் க் அள ஏ ல் ைல. அேதேபாலத்தான் ம ம் . அ ,
மைழ ம் ; கார்ேமகங் கள் டத் ெதாடங் ய ம் க க்கத்
ெதாடங் ம் ; இற ரித் தன ம ழ் ைவக் ெகாண்டா ம் . ெந ப் ம்
நீ ம் ேபாலத்தான் கார்த் ைக ன் இன்ெனா இைவ
இரண் ம் .”

ேசவ ன் ெகாக்கரிப்ைப ம் ம ன் ேதாைக ரிப் ைப ம்

கார்த் ைகேயா இைணத் பாரி ெசான் ன கணத் ல் , உடல் ர்த்
அடங் ய . `காலத் ன் எ ெர ர் ைனகைள ைவத் தான்
கைனப் பற் ய எல் லாக் கைதக ம் ன்னப் பட் ள் ளன’ எனத்
ேதான் யேபாேத அ பதாங் ேகா ன் நிைன வந்த . “ க க்
க ம் த்த அ பதாங் ேகா என் தாேன பறம் மக்கள்
ெசான் னார்கள் ?”
இளஞ் ரிப் மாறாமல் பாரி ெசான் னான்,“ேசவ ம் ம ம் காலத் ன்
என்றால் , அ பதாங் ேகா காத ன் .அ நிலா
நாளில் வானம் பார்த் தன ெமல் ய ரல் ெகாண் ஒ ெய ப் ம் .
ேசவல் ேபால தன அல றந் வா . ய வா ன்
ப் பாய் ெவளிவ ம் இைச. வண் களின் ரீங்காரம் ேபால
ெமல் ெலா எ ப் ம் . வள் ளி ம் க ம் நரந்தம் ல் ன் ந ேமட் ல்
இ ந்த காலெமல் லாம் காற் ல் தந்த ஓைச அத ைடய தான் . அந்த
ஓைச, காதலர்கள் உ ர் ண் ஓ டல் ெகாள் ள வ ெசய் ம் .

கார்கால ம் ேவனிற் கால ம் இைணந்ததன் அைடயாளமாகக்

கார்த் ைக இ ப் பைதப் ேபால, ஆ ம் ெபண் ம் இைணந்த காதல்
அைடயாளம் தான் அ பதாங் ேகா . ஒ வைக ல் எரி ம் நீ ம் ளி ம்
ெந ப் தான் அ ம் .”

``காலத்ைத ம் காதைல ம் ைவத் வள் ளி டன் நடத் ய ைளயாட்

வள் ளி கைனப் பற் ய எல் லாக் கைதகளி ம் நிக ம் ேபா ம் ”
என்றார் க லர்.

``காலத் ட ம் காத டன் ைளயா ப் பார்க்க ப் ப ல் லா மனிதன்

யார்? மனிதனின் அ ப் பைடயான ப் பம் இைவ இரண் ம்
தாேன. அதனால் தான் எல் ேலா க் ம் இந்த ைளயாட்
த் க் ற . அைத ைளயா த் ர்த்த வள் ளி கைன ம்
த் க் ற .”

வள் ளி கனின் கைதைய அைசேபா தல் , காலத்ைத ம் காதைல ம்

ம ப நிகழ் த் ப்பார்த்தல் ேபாலத்தான் . அந்த நிகழ் மன க் ள்
நிக ம் ேபா ெவளிப் ேபச் க் ேவைலெயன்ன? பாரி ம் க ல ம்
இ ேவ உல க் ள் நீ ந் யப நடந் ெசன்றனர்.

இ ளின் அடர்த் ைறயத் ெதாடங் ய . மைழ நின்ற இர , ழக்ேக

ேமெல ம் த்ெதாளிக்காகக் காத் ந்த . பறைவகளின் ரெலா
ேகட்டப இ வ ம் நடந்தனர். நீ ண்டேநரம் க த் க லர் ேகட்டார்,
“ கன் கண்ட ந்தைவ ேவ என்ெனன்ன?’’

“நிைறய இ க் ன்றன. ஆனால் , ெசால் ல

யாதைவகளாக இ க் ன்றன.”

“என்னிடம் ெசால் ல யாதைவயா?”

“ஆம் , தம் லம் அல் லாதவர்க டன் ப ர்ந் ெகாள் ள

யாதைவ, லங் களில் நிைறய உண்டல் லவா?”

நீ ண்டேநரம் க த் கைதகளி ந் ண் தன்நிைலக் வந்தார்

க லர். எவ் வள ஒன் னா ம் லகேவண் ய இடம் உண் என்பைத
உண ம் ேநரம் சற் ேற க ைமயான .

“ஆனா ம் அைவ த் நீ ங் கள் ஏற் ெகனேவ ேகள்

எ ப் ட் ர்கள் . உங் கள ேகள் யால் ைகத் ப் ேபாய் நின்ற
அன் தான் ” என்றான் பாரி.

`எைதச் ெசால் றான் பாரி?’ என ேயா த் க் ெகாண் ந்தார் க லர்.

பாரி ெசான் னான், ``ஒளிவாளிைனப் பார்க்க ன் க் ேமல் உங் கைள
நான் அைழத் ச் ெசன்றேபா நீ ங் கள் ேகள் ஒன் ேகட் ர்கள் .”
க லர் ந் த்தப ேய ெசான் னார், “பா நகர் பற் க் ேகட்ேடன். `அங்
ேவளிர்களின் ெசல் வங் கள் பா காத் ைவக்கப்பட் ள் ளனவா?’ என்
ேகட்ேடன்.’’

பாரி ெசான் னான் `` மரிக்கடல் தல் வட ைச ன் எல் ைல வைர

இ க் ம் இந்தப் பச்ைசமைலத்ெதாடரில் இ ப்பவர்கள் ஈேர
ப னான் ேவளிர்கள் . இந்த ேவளிர் ட்டம் , தங் க க் க் ைடக் ம்
ெப ம் ெசல் வம் எ வானா ம் அைதப் பா நகரில் ைவத் ப்
பா காக்க ேவண் ம் என் ன்ேனார்கள் ெசய் தனர். அந்தப் பா
நகைர உ வாக் யவன் கன் .”

தான் அன் ேகட்ட னா க் , இன் பாரி ட ந் ைட வந்த .

“அந்நகைர ேவளிர் மட் ேம அ வர் எனக் ேகள் ப் பட் ள் ேளன் .”

“ஆம் ” என்றான் பாரி.

`` றரால் அ ய யாத நகரம் மண்ணில் எப் ப இ க்க ம் ?”

“மண்ணின் ேமல் இ க்க யா . மண் க் ள் இ க்க

மல் லவா?”

க லர் ரண் நின்றார். பாரி ெசான் னான், “அ மண் க் ள்

வ வைமக்கப்பட்ட அைமப் கைளக்ெகாண்ட . அங் தான்
ஆ காலந்ெதாட் ேவளிர்களின் ெசல் வங் கள் . அதாவ
பச்ைசமைல ன் யக்கத்த ெசல் வங் கள்
ேசகரிக்கப் பட் வ ன்றன. அந்தப் பா நகைரப் பா காக் ம்
ெபா ப் ைப எவ் டம் ஒப்பைடத்தான் கன் . அன் ந்
பறம் ன் மக்கள் அைதப் பா காத் வ றார்கள் .”

“மற் ற ேவளிர்கள் அந்த இடத் க் வந் ெசல் ன்றனரா?”

“ஆம் , பா காப் ப மட் ம் தான் எங் களின் பணி. மற் ற அைனத்
ேவளிர்க க் ம் அந்த இடம் எங் இ க் ற என்ற உண்ைம ெதரி ம் .”

“ எவ் ரி ந் மைலப்பாைத ன் வ ேய ேபானால் , பா நகர்

ேபாய் டலாம் என் நீ ெசான் னாேய!”

க லர் ப் பதற் ள் பாரி ெசான் னான், ``அ ெவளித்ேதாற் றத் க்காக

நாங் கள் அைமத் ள் ள பா க்கான பாைத. ெப ம் பா இ க் ம்
இடம் ேவெறான் .”

ச்ேசா நின்ற பாரி ன் ம ெமா . `இைத ேநர யாகக் ேகட்க

யா . ஆனால் , ேகட்காமல் இ க்க ம் யா . என்ன ெசய் யலாம் ?’
என் ந் த்தப ேய க லர் ேகட்டார், ``மைலப்ப ல் மண் ள்
இ க் ம் ஓர் இடத்ைத எல் லாக் காலங் களி ம் பா காத் ட
மா? கால ஓட்டத் ல் எளி ல் அ ந் டாதா?”

எவ் வள நிதானத் ட ம் ர்ைம ட ம் க லர் பா நகைர

ெந ங் றார் என்பைத, பாரி கவனித்தப ேய ெசான் னான், “அந்த
நகைர இப் ேபா மட் மல் ல, இன் ம் எத்தைன ஆ ரம்
ஆண் களானா ம் மண் ள் எவ் வள ஆழம் ைதந் தா ம் ேவளிர்
லத்தவரால் கண் த் ட ம் .”

“ `எப் ப க் ேகட்ப , பாரிக் இக்கட்டான நிைலைய உ வாக் ம் ’

என் க ல க் த் ேதான் ய . `ஆனால் , ேகட்காமல் இ ப் ப ,
உ வா ம் எண்ணத்ைத மைறக் ம் ெசயல் . மைறக்க யல் வ
ேதாழைமயன் ’ என் எண்ணியப ேய க லர் ெசான் னார், “எப் ப
என்பைத நீ ெவளிப் ப த்தத் ேதைவ ல் ைல.”

க லரின் ெசால் லாற் றல் கண் யந் நின்றான் பாரி. எவ் வள

றேனா என்ைன ன்னகர்த் அவர் ன்வ றார் என்
எண்ணியப ேய பாரி ெசான் னான், ``அந்த நக க்கான
அைடயாளங் கைள உ வாக் யவன் கன் . அந்த அைடயாளங் கள்
மண்ணில் இ ந்தால் , அைவ கால ஓட்டத் ல் மைறந் ேபாகலாம் .
ண்ணில் இ ந்தால் ?”

பாரி ன் னா, க லைர இ த் நி த் ய . பாரி ெதாடர்ந்தான்,

“இன் ம் எத்தைன ஆ ரம் ஆண் களானா ம் , ண் ன்களின்
இ ப் டங் கள் மாறவா ேபா ன்றன?”

“இல் ைல.”
“பா நக க்கான ப் கள் ண் ன்கைள ைவத்
உ வாக்கப் பட் ள் ளன. இன் ம் எவ் வள காலம் க ந்த ன் ம் ,
மாதங் களின் நாள் வரிைச ம் ண் ன்களின் இட வரிைசைய ம்
ெதரிந்தவன் அந்த நகைர எளி ல் கண்ட ந் வான்.”

ைகப் ன் அ த்தகட்டம் அரங் ேக க் ெகாண் ந்த . ‘மைலமக்கள் ,

அ ன் றந்த ெதாடக்கத்ைத உ வாக் யவர்கள் . சமெவளி ல்
உ வான அர கள் அைத அ த்தகட்டத் க் வளர்த்ெத த் ள் ளன’
என் தான் இ நாள் வைர க லர் நிைனத் ந்தார். ஆனால் , வளர்ச்
என்ற ெபயரில் ெதாைலந் ேபானைவேய அபார ஆற் றல்
ெகாண்டைவயாக இ க் ன்றன. ண் ன்கைள ைவத் ைச
அைடயாளங் கைள ம் ேநர அைடயாளங் கைள ம் தான் கணியர்கள்
உ வாக் ள் ளனர். ஆனால் இங் ேகா, ண் ன்கைள ைவத் நிலம்
அைடயாளப் ப த்தப் ப ற .அ வளர்ச் ன் ஆ ைதகள்
இங் பா காத் ைவக்கப்பட் ள் ளன.

க லரின் எண்ண ஓட்டங் கைள இைடம த் பாரி ெசான் னான்,

“ ேவனிற் காலத் ல் கார்த் ைக ண் ன் ட்டத்ேதா க ரவன்
இ ப் பைத ண் ன்களின் ழல் வட்டக் கணக் ன் அ ப் பைட ல்
கன் கண்ட ந்தான் எனச் ெசான் ேனன் அல் லவா?”

“ஆம் ’’ எனத் தைலயைசத்தார் க லர்.

“அவ் வா ன் , ேவெறா ைற ல் தான் அைத கன் கண்ட ந்தான்

எனச் ெசால் பவர்க ம் உண் .”

“அ என்ன ைற?”

பாரி சற் ேற அைம ெகாண் நடந்தான். `ெசால் லலாமா?’ என்ற

னாைவ எ ப் மனைத ைட ெசால் ல ஆயத்தம் ெசய் றான் என்ப
க ல க் ப் ரிந்த .
பாரி ெசான் னான், “இம் மைலத்ெதாடரில் உள் ள பத் ேபர சயங் களில்
ஒன் க ெநல் .”

க லர், பாரி உச்சரிக் ம் வார்த்ைதைய கக் கவனமாகக் ேகட்டார்.

பாரி ெசான் னான், “ `அ சயக் கனியான க ெநல் ைய உண்டால் ,

பக ம் ண் ன் ட்டத்ைதப் பார்க்கலாம் என்ற நம் க்ைக
எங் க க் உண் . க க் ெநல் க்கனி க ம் த்த . அவன்
க ெநல் உண் தான் பக ல் ண் ன் நகர்ைவப் பார்த்த ந்தான் ’
என் லநா னிகள் கைத ெசால் நான் ேகட் க் ேறன்.’’

க லர், ைகப் ந் ளவ ல் லாமல் இ ந்தார். எண்ணங் கள்

கட் க்கடங் காமல் ஓ ன. ேமேல ய க ரவனின் ஒளி, காெடங் ம்
நிைலெகாண் ந்த இ ைள மஞ் சள் நிற ஆைடெகாண் ேபாத் ப்
த் க் ெகாண் ந்த . ன்னால் ெசன் ெகாண் ந்த பாரி, பாைற
இ க் ன் வ ேய உள் ைழந் மைறந்தான்.

‘அதற் ள் உள் ேள மைறந் ட்டாேன. அவ் வள அடர்ந்த

இ க் ப் பாைதயா இ !’ என் நிைனத்தப ேய கவனமாகக் கால்
க் ைவத் உள் ைழந்தார். இ ள் ழந்த பாைத நீ ண் ந்த .

சற் ெதாைல நடந்தான். ெப ம் பாைற ஒன் பாைத ல் க்ேக

நிற் ப ெதரிந்த . அதன் ன் ற ந் காைலக் க ரவனின் ஒளி,
ெத த் ச் த க்ெகாண் ந்த . `எத்தைன ைற பார்த்தா ம்
இ க் ள் பாய் ந் ைழ ம் ஒளிக்க க் இைண ெசால் ல
எ ல் ைல’ என நிைனத்தப ேய பாைற ன் அ ல் வந் ன் றம்
ம் னார் க லர்.

ப் பத் ல் தான் எல் லாம் இ ந்தன. `இைண ெசால் ல யாதைவ’

என்ற ெசால் ன் ைமைய இயற் ைக அவ க் க் காண் த்த .
வட்டவ வ ப ங் ைவையப் ேபால் கண் க்ெக ேர பரந் ரிந்த
ல் ெவளி. இ ைகெகாண் அைணத் ப் த்தப ற் க் டக் ம்
மைலக் ன் கள் . க ரவனின் ஒளி ெபா யத் ெதாடங் ம் ேபா
கைலயத் ெதாடங் ய இைணப் பறைவகளின் ஓைச. காற் ெறங் ம்
தந்த நரந்தம் ல் ன் மணம் .
உைறந் நின்றார் க லர். சற் ேற ல நின் அவர் கம் பார்த்
ம ழ் ந்தான் பாரி.

கார்காலத் ன் மைழ ெகாட்டத் ெதாடங் ய . இன் ம் ல

நாள் களில் அைடமைழ ெதாடங் ம் . மைழநீ ரின் கனம் தாங் காமல்
இைல ம் , இர ன் ளிர் தாங் காமல் மைல ம் ந ங் யப
இ க்கப் ேபா ன்றன. க ல க் எ ம ர்ப் ேபார்ைவ ெநய் ம் பணி
யப் ேபா ற .

தப் ச்ெசல் ல யா ேபெர ன் ம ர்ேதால் ெகாண்

ெதால் லவன் ேபாத்தப் பட இ க் றான். அந்த நா க்காகக்
காத் ந்தனர் எல் ேலா ம் . க லரின் மனேமா, நரந்தம் ல் ேமட் ம்
கார்த் ைக ன் கணக் களி ம் ெமா ன் ர்களி ம் ேபாய் மாட்
நின்ற . அவற் ன் ஆழம் வசப் பட ல் ைல. எனேவ, அ ந் ள
ய ல் ைல. நீ லன் , தைனமயக் ைக ெகா த் கைதைய
மறக்கைவத்தான். பாரிேயா, கைதையச் ெசால் த ள் ள
எல் லாவற் ைற ம் மறக்கைவத்தான். மற க் ம் நிைன க் ம் ந ல்
ெப ம் ேவட்ைடையத் தன்னந்தனியாக நடத் க்ெகாண் ந்தார் க லர்.

ள யா அந்த மனநிைலேயா தான் ள் ைளக க் ப் பாடம்

நடத் னார். அங் கைவ ன் னாக்கள் வழக்கம் ேபால் அ த ன்
வ ேயதான் இ ந் தன. மற் றவர்க ம் ஆர்வ டன் பாடம் ப ன்றனர்.
ம லா றப் படேவண் ய நாள் வந் ட்ட . அவள் நீ லைனப்
பார்க்காமல் நீ ண்டநாள் ல ந் த இப் ேபா தான் . ஆனா ம்
தன ெபயைர ம் நீ லனின் ெபயைர ம் அவள் எ தக் கற் ந்தாள் .
அ அளவற் ற ம ழ் ைவ உ வாக் ந்த . அவனின் ரக யம் ஒன்
தனக் ள் அடங் ட்டதாக அவள் நிைனத்தாள் . தன ரல் களின்
வ ேய நீ ம் ேகா க க் ள் அடங் ய அவைன நிைனத்
ம ழ் ந்தாள் .

ேவட் ர் பைழயேனா ேசர்ந் அவள் றப்ப வதாகத்தான்

ெசய் ந்தனர். ஆனால் , ேதக்கன் இன் ம் ல நாள் கள்
பைழயைன இ க்கச் ெசால் ட்டார். அதனால் ரர்கள் ல டன்
ம லா மட் ம் எவ் ர் ட் ப் றப் பட்டாள் . அவளின் கத் ல்
இ ந்த ம ழ் ச் ன் வ ேய க லர், நீ லைனப்
பார்த் க்ெகாண் ந்தார். ன் க க் இைட ல் ஆ ம் ஊஞ் சல்
அவரின் பார்ைவக் த் ெதரிந்த .

ஐந்தாண் க க் ஒ ைற க் ம் சாமப் அ ம் டத்

ெதாடங் ந்த . ேதக்கன் ய மாணவர்கைள அைழத் க்ெகாண்
காட யப் றப் படேவண் ய காலம் வந் ட்ட . அதனால் தான் ல
ெசய் கைளப் ேப வதற் ேவட் ர் பைழயைன இ க்கச்
ெசால் ந்தார் ேதக்கன்.

ெதன் ைச தளப ைழயன் அ ப் ம் தகவல் கள் , பறம் க்கான

ஆபத் ெந ங் வைதச் ெசால் க்ெகாண்ேட இ ந்தன. ேகா ர்
சாத்தனின் ைககைள யன் ெவட் யதால் ேசர கள் ஒன் ேசர நாம்
வ வ த் ட்ேடாம் . பாண் யைன ம் ேசாழைன ம் ேபால
ெதாைல ல் இ ப்பவர்கள் அல் ல ேசரர்கள் . மைலத்ெதாடரின் அ த்த
ன் ல் அவர்கள கால டக் ற . ேசரர் இ வ ம் இைணந்
பறம் ேநாக் பைடகள் வ வதற் ஒ ல ன் களில் பாைத
அைமத் வ ன்றனர். நாம் ந்த கவனத்ேதா இ க்கேவண் ய
ேநரம் .

இந்தச் ெசய் கள் வந்த ற தான் , ேபெர ேவட்ைடக் ப் பாரி ஏன்

ெதாடர்ந் வந்தான் என்ப ெதரியவந்த . ேபெர அ கம் இ க் ம்
இடங் கைள ட் ட் மைலகளின் பல ைசவ யாக ஏன் பயணப் பட
ைவத்தான் என் ம் இப் ேபா தான் ரிந்த . `ேசரர்கள் எந்ெதந்தக்
ன் களின் வ ேய ைழந் பாைத உ வாக்க யல் ன்றனர்?’
என் பாரி ெசான் னதாகத் ேதக்கன் ெசான் னேபா உ ரன்
உைறந் ேபானான்.
க ன் க்ைகப்ேபான்ற பாரி ன் கவனிப் . க , வா ச் ல்
பறந்தா ம் நிலத் ல் டக் ம் பறைவ ன் வாைடைய எளி ல்
கர்ந் ம் . அ ேபாலத்தான் பாரி ம் . எவ் ரில் இ ந்தா ம்
பறம் மைல ன் எண் ைச ம் நிக ம்
மாற் றங் கைளத் ல் யமாகக் கவனித் வந்தான் .

ைழயன் அ ப் ய ெசய் ம் பாரி ன்

அவதானிப் ம் ஒன் ேபால இ ந்தன. ேசரன் ஏ வர
எல் லா வைககளி ம் ஆயத்தமா க்
ெகாண் க் றான் என்ப ெதளிவாகத் ெதரிந்த .

“இச் ழ ல் எவ் ரின் ஆசான் ேதக்கன்,

ப ற் க்காகப் ள் ைளகைள அைழத் க்ெகாண்
காட யச் ெசல் ல ேவண் மா? ய ஆசாைன
அ ப் னால் என்ன?” என் லர் ேகட்டார்கள் .

``அைத ெசய் யேவண் ய ேதக்கன் தான் ’’ என்றான் பாரி.

ேதக்கேனா, “அம் ைவ சாமப் ன் அ ம் ளிர்க் ம் ன்

எ த் க்க ேவண் ம் . எனக்கான வாசைனைய அ வழங் ட்ட .
நான் அதன் அ ம ைய கர்ந் ட்ேடன். ள் ைளகைள
அைழத் க்ெகாண் காட ம் என பயணத்ைத இனி நி த்த
யா ” என்றார்.

பைழயனிடம் ப ர்ந் ெகாள் ள நிைறய இ ந்தன. பறம் நாட் ன் க

த்த ரெனன் றால் , அ ேவட் ர் பைழயன் தான். பறம் ல் உள் ள
ஊர்களின் நிைல ம் தன்ைம ம் ரர்களின் றைன ம் ைம ம்
அ ந் ள் ளவன் பைழயன் தான். எனேவ, அவைன இ க்கச் ெசால்
நாள் கணக் ல் ேப னான் ேதக்கன்.

பைழயனின் மனநிைல ற் ம் ேவறான . `` ட்ட டல் ,

ன்தயாரிப் இவற் ைறக்ெகாண் நிகழ் த்தப்ப ம் ேபார்கள் அரச
ைறையச் சார்ந்தைவ. நாம் ஏன் அ ேபால் ந் க்க ேவண் ம் ? நம
ேபார் ைற ற் ம் ேவறான . அ ேபார் ெதாடங் வதற் ஏற் ப
வ வம் ெகாள் ளக் ய .

ேபார் என்ப , நிக ம் இடம் , தன்ைம, ழல் இவற் ைறக்ெகாண்

நடத்தப் ப வ தாேன த ர, ரர்கைளக்ெகாண் மட் ம்
நடத்தப் ப வதல் ல. எனேவ, அந்தக் கணத் ல் எ க்கேவண் ய ைவ
ன் ட் எ ப் ப அ யாைமயா ம் ” என்றார் பைழயன்.
``ேபரர களால் ழப் பட் ள் ேளாம் . நம பாரம் பர்ய ைறப் ப நாம்
ேபாரி ேவாம் . ஆனால் , அவர்களின் ேபார் உத் கைளக் கணித்
அதற் ஏற் ப ஆயத்தமாக ேவண் ய ேதைவ க் ற ” என்
வா ட்டார் ேதக்கன்.

ன்தயாரிப் ன் வ ேய ேபாைர அ ம் ைறக் பைழயனால்

ெபா ந்த ய ல் ைல. “இப் பணிையக் ைழயனிடம்
ஒப் பைடத் . ேபார் ெதாடங் ய ற என பணிைய
ெசய் ெகாள் ளலாம் ” என்றான் பைழயன் .

``நீ ெசால் வதற் ம் நான் ெசால் வதற் ம் இைட ல் அ க நாள் இல் ைல”
என்றான் ேதக்கன்.

“இரண் க் ம் இைட ல் ஒ நாள் இ ந்தா ம் , நான் ஏன் ன் ட் ேய

ஆ தங் கைளத் க் க்ெகாண் ஆற் றைல ணாக்க ேவண் ம் ?”

பைழயேனா ேபச் ல் மட் மன் , எ ம் ெவல் ல யா எனத்

ேதக்க க் த் ெதரி ம் . உண்ைம ல் ேதக்கன் நடத் ம் ேபாராட்டம்
இந்த டாப் யான மனநிைலேயா தான் . நன் ட்ட ட்ட
ேபார் ைறைய, எ ல் ைல என் ஒ க் ட யா .
இயற் ைக ன் பல அைமப் கள் , ட்ட ட்ட ஒ ங் ைணப் ைபக்
ெகாண் தாக் தல் ெதா க் ன்றன. இந்த எ த் க்காட்ைட நாம்
ெசான் னால் , இதற் மாற் றான ஓரா ரம் எ த் க்காட் கைள
பைழயன் ெசால் வான். எனேவ, ம ெமா ன் அைம யானான்
ேதக்கன்.

ஆனால் , ழ ல் இந்த அைம இல் ைல.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 35

பாண்டரங் கத் ன் பணி ைமயாக ந்த . ேமற் ைர ல்

ைசேவழர் ெசான் ன ப் ன் அ ப் பைட லான ஓ யம் கச்
றப் பாக வைரயப் பட் ட்ட . மரச்சாரங் கள் அைனத்ைத ம்
கழற் ட் ப் பார்க் ம் ேபா ன்ைப ட கத் ல் யமான
அள களில் ண் ன் ட்டங் கள் ஒளி ன. ெவள் ளி ன் இ ப் டம்
மட் மல் ல, வைரயப்பட்ட வானத் ல் ேகாள் கள் அைனத் ன்
இ ப் டங் க ம் ெபா த்தமாக இ ந்தன. அந் வன், பாண்டரங் கத் ன்
எல் லா ைசகளி ம் நின் ேமற் ைரையப் பார்த் க்ெகாண்ேட
இ ந்தான் . ‘நாம் கவனமாக ேவைலெசய் ம் ேபா தான் , ேவைல
றப் பாக அைம ம் . ஆனால் , நம் ைம ம் அ றந்த இடத்ைத
அைடவ எப் ேபாதாவ தான் நிக ம் . அ தான் இப் ேபா
நிகழ் ந் க் ற ’.

மன ம் கண்க ம் ச ப் பைட ம் வைர பார்த்தான். ` ன் க த் ப்

த் க்ெகாள் ம் ’ என மற் றவர்கள் யேபா ம் , அவன்
அண்ணாந் பார்த் ம ழ் வைத நி த்த ல் ைல. ஊன் ேகாைலத்
க் ஆசான் ஏற் ப த் ய அவமானத்ைதத் ைடக்க மனம்
ேமெல ந் ெகாண் ந்த .

“ஆசாைன அைழத் வா ங் கள் ” என்றான்.

பணியாள் கள் ைரந்தனர். தான் ெசல் லாமல் பணியாள் கைள

அ ப் ய ந் ேத ஒ ெசய் ைய அவன் ெசால் ல யன்றான்.

அ ச்ெச க் ன் ெசயல் பா இ ெவன ஆசா க் த் ெதரி ம் .

மாணவர்களிடம் அவர் எ ர்பார்ப்ப இைதத்தான். ஆனால் , அவர்
எ ர்பார்ப் க் மாறாக நடந் ட்டால் , ைள அப் ப ேய
தைல ழாக மா ம் . அதன் ற , வாழ் ல் மறக்க யாத நாளாக
அ மா ம் . இைத மாணவர்கள் அ வர். எனேவ, அ ச்ெச க்ைக
ெவளிக்காட் அவைர ம ழ் க் ம் ஆபத்ைதச் ெசய் ய யா ம் ணிய
மாட்டார்கள் . ஆனால் , அந் வன் ணிந்தான். ேமற் ைர ல்
பரந் ரிந் டந்த வான்ெவளி, அவைன ‘ ணிந் நில் ’ எனச்
ெசால் ய . ‘காலம் ைக ம் கன இ !’ என அவன மனம்
ணிந்த .
இந்தக் காலம் வ ம் தன்ேனா இ ந்த ேதவாங் க க் நன்
ெசால் ம் வைக ல் அந்தக் ண் க் அ ல் வந் அவற் க் ப்
த்த பல் ட்ைடைய உள் ேள உ ட் னான். வழக்கம் ேபால்
ேநரத் தயக்கத் க் ப் ற இரண் ம் அந்த ட்ைடைய ேநாக்
வந்தன. ஒன் , அைத எ த் க்ெகாண் ஓர் ஓரத் ல் ேபாய்
உட்கார்ந்த . இன்ெனான் , அவைனப் பாவமாகப் பார்த்த . அ த்த
ட்ைடைய உ ட் ட்டான். இன்ெனான் அைத எ த் ச் ெசன்ற .
அதன் ம ழ் ச் ையக் கவனித்தான். சற் ேற மா பட்ட ஒன் , அவன்
கண்களில் பட்ட . அைதப் ெபரிதாக எ த் க்ெகாள் ளாமல் , அ த்த த்த
ட்ைடகைள உ ட் ட்டான். அைவ இரண் ம் எ த் த் ன்றன.
ன்னர் அவன் கண்களில் பட்ட அேத ெசயல் ண் ம் பட்ட . இ
தற் ெசயலாக இ க் ம் என நிைனத்தான். அ த் ம் பல் ட்ைடகைள
உ ட் ட்டான். ண் ம் அ ேவ நடந்த . அவன் சற் ேற
அ ர்ச் யைடந்தான் .

`அப் ப க்கா ’ என நிைனத்தவன், பல் ட்ைடகைள உ ட் வைத

நி த் ட் , கம் ஒன்ைற எ த்தான் . அவ் வள ேநரம்
ட்ைடையத் ன்ற அவற் ைறக் ச் ெகாண் ரட் னான்.
அைவ அஞ் உள் ெளா ங் ன. அப் ேபா ம் அவற் ன் ெசயல்
ஒன் ேபாலேவ இ ந்த . ண் ம் அவன் ச் ைய ஓங் னான். உள் ேள
ேபாய் ஒண் யைவ, ேவ இடம் நகராமல் அங் ேகேய ப ங் ன. அவன்
ச் யால் சற் ேற அ த் அவற் ைறக் கைலத்தான். அைவ கத் யப
அந்த இடம் ட் நகர்ந் , ண் ன் இன்ெனா பக்கம் வந்தன. அவன்
கண்கள் , நம் ப யாத ஒ யப் ைபக் கண் ெகாண் ந்தன. ‘நான்
காண்ப உண்ைமதானா?’ என அவன் தன்ைன ண் ம் ண் ம்
ேகட்டப அந்தச் ேசாதைனைய நடத் க்ெகாண்ேட இ ந்தான் .

பார்த் க்ெகாண் ந்த பணியாளர்க க் , என்ன நடக் ற என்ப

ரிய ல் ைல. `ம ழ் ச் யாக இ ந் த இவர், ெரன அந்த லங் ைக
ஏன் இந்தப் பா ப த் றார்?’ எனப் ரியாமல் ைகத்தனர்.
ஆசாைன அைழக்கச் ெசன்ற பணியாளன், ` ன் நா ைகக் ப் ற
வ வார்’ என்ற ெசய் ேயா ம் ந்தான் .

அந் வேனா, ேதவாங் ன் தான ேசாதைனையக் ைக வதாக

இல் ைல. அ த் ம் அச்ச ட் ம் அவற் ைற ஓட ட் க்ெகாண்ேட
இ ந்தான் . ஒ நிைல ல் பாண்டரங் கத் ன் ெவளிக் கதைவ ம்
ேமல் மாடக் கத கைள ம் ட்டச் ெசால் ட் , ண்ைடத் றக்கச்
ெசான் னான். பணியாளர்கள் , ண்ைடத் றந் அவற் ைற ெவளிேய
ட்டனர். ஓங் ய அவன கம் ைபப் பார்த் அஞ் , அைவ அரங் ன்
எல் லா ைசகளி ம் ஓ ன. அவன் அவற் ைற ரட் யப இ ந்தான் .
அவற் ன் ெசய் ைக, அவன் எண்ணத்ைத உ ப் ப த் வதாகேவ
இ ந்த . அைவ கத் க்ெகாண் ண்கைளப் பற் ஏற யற் த்தன.
ந ந்தன. ற் பங் களின் ேமல் ஏ மைறய யன்றன.
அவன் வதாக இல் ைல. எல் லா ைசகளி ம் அவற் ைற ரட் னான்.
தன் கண் ன்னால் காண்ப உண்ைம என்பைத அவன் ைமயாக
நம் ம் வைர, அவற் ைற ரட் க் ெகாண்ேட இ ந்தான் .

பணியாளர்கள் , என்ன நடக் ற எனப் ரியாமல் ைகத் ப் ேபாய்

நின்றனர். அைவ கத் வ ம் , பாவமாகப் பார்த் அைலக்க வ ம்
அவர்கள மனைத உ க் ன. அந் வனின் மனேமா ம ழ் ல்
ைளத்த . அவற் ன் ஒவ் ெவா ள் ள ம் அவன் கண்கள்
ம ழ் ச ் ைய ெவளிப் ப த் ன.

‘இத்தைன நாள் இைத எப் ப நான் கவனிக்காமல் இ ந் ேதன் ?’ என்

லம் யவாேற “இைதப் த் க் ண் ல் அைட ங் கள் . நான் ேபாய்
ஆசாைன உடன யாக அைழத் வ ேறன்” என்
ெசால் றப் பட்டான்.

ைசேவழரின் ெதன் ைச மாளிைக ன் ன் வந்

இறங் னான் அந் வன். ேவைலயாள் கள் , அவன்
ைரைய வாங் க்ெகாண்டனர். உள் ேள ைழந்தான்.
ெதாைல ேலேய அவன் வ வைதப் பார்த் ட்டார்
ைசேவழர். ‘அ ச்ெச க் சரிந் ட்ட ’ என அவர
மனம் ெசான் ன . ‘இன்ெனா ைற பாண்டரங் கத் ல்
ைழ நிகழ் த் க் றான். நான் ெசால் அ ப் ய
ேநரத் க் ள் பதற் றமா அவேன வந் ள் ளதன் காரணம் ,
ேவ என்னவாக இ க்க ம் ?’ என் எண்ணியப ேய
அவைன உள் ேள அைழத்தார்.

“உடன யாகப் றப்பட் வரேவண் ம் ” என்ற ேவண் ேகாைள

ன்ைவத்தான் .

அவர் எந்த தக் காரண ம் ேகட்க ல் ைல. சற் ேநரத் ல்

றப் பட்டார். அவர் காரணம் ேகட்காத த் , அந் வன்
கவைலெகாள் ள ல் ைல. அவர் றப் ப ம் வைர காத் ந் அவைர
அைழத் வந்தான் .
பாண்டரங் கத் க் ள் இ வ ம் ைழந்தனர். வழக்கம் ேபால் அவர்
மாளிைக ன் ந ல் நின் , அண்ணாந் ேமற் ைரையப் பார்த்தார்.
அவர் நிைனத்தைத ட கச் றப் பாக அ வைரயப் பட் ந்த .
அந் வைனப் பாராட்டலாம் என நிைனத் த் ம் யேபா தான்
கவனித்தார். அவன் அ ல் இல் ைல. சற் ெதாைல ல் ண்க க் ப்
பக்கத் ல் இ ந் த ேதவாங் களின் ண் க் அ ல் நின் ந்தான் .

“என்ன அங் ேக நிற் றாய் ?”

“நான் உங் கைளக் காண வ மா அைழத்த , இந்த லங் ைகப்

பார்க்கத்தான்.”

“என்ன இ ?”

`இதன் ெபயர் ேதவாங் ’ எனச் ெசால் ல வாெய த்தவன், “இயற் ைக ன்

அ சயம் ” என்றான்.

`என்ன ெசால் றான் இவன்?’ என் ந் த்தப ேய ண்ட ல் வந் ,

உற் ப்பார்த்தார். அைவ உள் ெளா ங் நின்றன.

“இ ஒ வானியல் லங் ” என் ெசால் யப , ைக ல் இ ந்த

ச் ைய அவரின் ைக ல் ெகா த்தான் .

அவர் அைதக்ெகாண் ண் க் ள் இ ந்தவற் ைறச் சற் ேற ெதாந்தர

ெசய் தார். அைவ இங் ம் அங் மாக நடந் அைலேமா ன. அவற் ன்
கண்கள் , உடல் வா , கா ைடக் ம் தன்ைம என எல் லாவற் ைற ம்
உற் க் கவனித்தப ேய இ ந்தார். அவ க் ப் தாக எந்த ஒன் ம்
ெதரிய ல் ைல.

“என்ன தாய் க் கண்டாய் ?”

“உங் களின் கண்க க் எ ம் லப்பட ல் ைலயா?”

அவன் ேகட்ப ைசேவழ க் சற் ேற அ ர்ச் யாக இ ந்த .

வழக்கமாக, மாணவர்களிடம் அவர் ைகக்ெகாள் ம் ைற இ . `என்
ெசாற் கள் , என்னிடேம ம் ப வ ன்றன’ என் ந் த்தப ேய அந்த
லங் ைக உற் ப்பார்த்தார். மா பா கள் எ ம் கண்ணில்
பட ல் ைல. சற் ேற ம் அந் வைனப் பார்த்தார்.

அந் வன் ெசான் னான், “அைவ எந்தத் ைசேநாக் உட்கா ன்றன

பா ங் கள் .”

ைசேவழர் அவற் ைறக் ர்ந் கவனித்தார். அைவ வடக் ைச

ேநாக் உட்கார்ந் ந்தன. தன் ைக ல் இ ந்த ச் யால் அவற் ைறச்
ண் னார். அைவ எ ந் இன்ெனா பக்கம் ெசன் வடக் ைச
ேநாக் உட்கார்ந்தன. ண் ம் ரட் னார். ண் ம் அைவ அவ் வாேற
உட்கார்ந்தன. ண்ைடத் றக்கச் ெசால் ெவளிேய ரட் னார்.
பாண்டரங் கம் வ ம் அைவ ற் ச் ற் வந்தன. ஆனால் ,
எப்ேபாெதல் லாம் தைர ல் உட்கார்ந்தனேவா, அப் ேபா ெதல் லாம் அைவ
வடக் ைச ேநாக் ேய உட்கார்ந்தன.

ைசேவழர் அ ர்ந் ேபானார். ``நான் காண்ப உண்ைமயா?” என்றார்.

``உண்ைம ஆசாேன! பல ைற பரிேசா த் ட்ேடன். இந்த லங்

இயற் ைக ன் அ சய ஆற் றல் ஒன்ைற தன்னகத்ேத ெகாண் ள் ள ”
என்றான் அந் வன்.

“என் கண்கைள நம் ப ய ல் ைலேய!’’ என் யப அவற் ன்

ன்னால் ஓ னார். அைவ இயல் பாக உட்கா வைதக் கவனித்தார்.
ரட் னால் பதற் றமைடந் உட்கா வைதக் கவனித்தார். எப் ேபா
உட்கார்ந்தா ம் அைவ வடக் ைச ேநாக் ேய உட்கார்ந்தன. அைவ
உட்கா ம் ேபாெதல் லாம் அவர மனம் யப் ம் ம ழ் ம்
ள் ளிய . “என் கண்கள் ெபாய் ேய ம் ெசால் ல ல் ைலேய!” என்
அந் வைனப் பார்த் க் ேகட்டார்.

அந் வன் ரித்தான்.

“நீ என் தைல மாணாக்கன் என்பைத ண் ம் ெமய் த் ட்டாய் ” என்

ெசால் யப வாரி அைணத்தார் அந் வைன. அவர ெசால் ,
வைரயப் பட்ட வான் மண்டலம் வ ம் எ ெரா த்த .

இளம த க் , என்ன நடக் ற என்ேற ரிய ல் ைல. ``ஆேலாசைன

மாடத் க் என்ைன அைழத் ச்ெசன் ேதவாங் ைகப் பற் இவ் வள
ேகள் கள் ஏன் ேகட்க ேவண் ம் ? நான் ெசய் த ைழ என்ன?
பாண்டரங் கத் ந் ேதவாங் ன் ண்ைட நான் ெவளிேய
எ த்தேபா அந் வன்தாேன `உள் ேளேய இ க்கட் ம் ’ எனச்
ெசான் னார். இப் ேபா அ ல் என்ன ரச்ைன?” என் மாடத் ன்
ெவளிேய நின் லம் னான். சற் ேநரம் க த் த்தான் ெசய்
ெதரிந்த , `ெவங் கல் நாட் மன்னன் ைம ர்க் ழாைர
அைழத் வரச் ெசால் அரண்மைன ந் ஆள் அ ப் பட் ள் ள ’
என் . இளம தன் இன் ம் பத ப் ேபானான். தன்ைனப் ெபரிய இடரில்
யாேரா மாட் ட் ட்டார்கள் என அஞ் னான். ேதவாங் ன் கம்
நிைன க் வந்த . அத ைடய பயம் தன்னிடம் ஒட் க்ெகாண்டேதா
எனத் ேதான் ய .
ஆேலாசைனக் டத் க் ள் ேபரரசர், ல் கடல் வன், ைசேவழர்,
இளவரசர், தைலைம அைமச்சன் ந்தர், அந் வன் ஆ ேயார்
இ ந்தனர். மனம் நம் ப ம க் ற ஒன்ைறப் பற் ண் ம் ண் ம்
ேப ம் கண்களால் பார்த் ம் நம் பத் ணிந்தனர்.

ெபான் ச் க்ெகாண்ட உள் ளரங் ல் ேபரரசர் அம ம் இடம் தனில்

த் , நின் , உட்கார்ந் கடந்த ேதவாங் . அைத ஓட ட் ம்
உட்கார ட் ம் பார்த் க்ெகாண்ேட இ க்க ண் ம் ண் ம்
யன்றனர். அைத ட் பார்ைவைய லக்காமேலேய ந்தர்
ேகட்டார் “இந்த லங் ேவ இடத் ம் இ க் மல் லவா?”

ைசேவழர் ெசான் னார், “ெபா யமைல ல் உண் . நாேன

பார்த் க் ேறன். ஆனால் , ப் ட்ட ைச ேநாக் உட்கா ம்
தன்ைம அதற் இல் ைல.”

“இதற் மட் ம் இ ப்பதற் க் காரணம் ?’’

“இ ஒ மரத் லங் . ப் ட்ட மரத் ல் மட் ேம இந்த லங்

ட்டமாகத் தங் உ ர்வா ம் . பறம் மைல ல் இந்த லங் இ ந்த
அந்த மரத் ன் அைமப் இந்தப் பழக்கம் உ வாகக் காரணமாக
இ ந் க்க ேவண் ம் . பல தைல ைறகளாக அந்த இடம்
இ ப் பதால் , இந்தப் பழக்கத் க் ஆளா க் ம் ” ைசேவழரின்
வரிப் , ேம ம் யப்ைபக் ட் ய .

“அந்த மரத் ல் எத்தைன ேதவாங் கள் இ க் ன்றன என்ற ெசய்

ஏேத ம் உண்டா?”

“ மணத் க் வந் ள் ள பாணர்களிடம் சாரித்த ல் பல

ேதவாங் கள் அந் த மரத் ல் உண் ” என் அந் வன் ெசான் னான்.

ேதவாங் ைக ம் அதன் எண்ணிக்ைகையப் பற் ய ெசய் ைய ம்

அ ந்த ந் ெபா யெவற் ப க் ம ழ் தாங் க யாத அள
இ ந்த . தன் மணத்ைத ன்னிட் நடந்த ஓர் உைரயாட ன்
ெதாடர்ச் யாக இப் ப ஒன் கண்ட யப்பட் ள் ள என் அவன்
மனம் த்தா ய .

ழ் கடல் வ க்ேகா அ ர்ச் ம் ம ழ் ச ் ம் க் க்காடச்

ெசய் தன. தான் காண்ப உண்ைமயா என்பைத நம் ப, அவர்தான் அ க
ேநரம் எ த் க்ெகாண்டார். ைசேவழர் ேபான்ற ெப ம் வானியல்
அ ஞன் ெசால் ம் ேபா ஐயப் ப வ அழகன் . ஆனா ம்
இப் ப ெயா ெசயைல மனம் எளி ல் நம் வ ல் ைல.

அதன் நடவ க்ைகைய ம் பார்த் ட் , ழ் கடல் வன்

ஒற் ைறவரி ல் ெசான் னான், “இனி, கடல் வணிகத்ைத நாம் ஆளலாம் .”

இந்தச் ெசால் ைலச் ெசான் ன ம் , ேபரரசர் அவைரக் கட்

அைணத்தார். `` ன்னர் நடந்த ட்டங் களில் கடல் கண் அஞ் வந்த
தங் களின் ெசாற் கள் , இப் ேபா ற் ம் மா ட்டன. இந்தத்
மணம் பல ய வாய் ப் கைள நமக் உ வாக் ம் என நான்
உ யாக நம் ேனன் . ஆனால் , அந்த வாய் ப் இவ் வள றந்ததாக
இ க்கப் ேபா ற என நான் எ ர்பார்க்க ல் ைல” என்றார் ேபரரசர்.

ழ் கடல் வன் ெசான் னான், “என் வாழ் ல் இன் அைடந் ள் ள

யப் ம் ம ழ் ம் கலந்த ஓர் உணர்ைவ இ வைர அைடந்த ல் ைல.
ைச அ ய யாமல் எவ் வள இழப் கைள நாங் கள் கண் ள் ேளாம் .
எத்தைன மனிதர்கள் , கப்பல் கள் , ெபா ள் கைள எல் லாம் கடல்
ெகாண் ேபான . ைசையத் தவற ட்டதால் தான் என் இரண்
மகன் கைள ம் ப ெகா த்ேதன் . கடல் பயணத் ல் ைசய தல்
என்ப , கடைல ெவல் வதற் இைணயான . இ ேதவாங் கன் ;
உண்ைம ல் இ தான் ேதவவாக் லங் ” என் ெசால் , அைதத்
ெதாட் த் க் க் ெகாஞ் னார்.

இர ெந ங் க்ெகாண் ந்த . ெவளிேய உட்கார்ந் ந்த

இளம த க் ேநரம் ஆக ஆக பதற் றம் க்ெகாண்ேடேபான .
ேநரத் ல் ெச யன் அங் வந் ேசர்ந்தான். காைல ல் ைசேவழர்
இந்த உண்ைமையக் கண்ட ந்த ற , த ல் ேபரரசரிடம்
ெசால் ள் ளனர். ற , இளவரசைன ம் ந்தைர ம் அைழத் க்
காண் த் க் ன்றனர். அதன் ற தான் ழ் கடல் வ க் த்
ெதரியப் ப த் ள் ளனர். இைடப் பட்ட ேநரத் ல் இ
ெதாடர்பானவர்கைளத் தனித்தனிேய அைழத் சாரித் ள் ளனர்.

ெச ய ம் சாரிக்கப் பட்டான். இந்த லங் ைகப் பற் அவ க் த்

ெதரிந்தைத ெயல் லாம் அவன் ெசால் ள் ளான் . அதன் ற தான்
ைம ர் ழாைர அைழத் வர ஆள் அ ப் பப் பட்ட . இைவ எல் லாம் ஏன்
நடக் ன்றன என்ப அவ க் ளங் க ல் ைல. `இளம தைனக்
கண் என்ன நடந் த எனக் ேகட் ப் ேபாகலாம் ’ என் வந் ள் ளான் .
இளம தேனா பதற் றத் ல் ந ங் ப் ேபா ந்தான் . “நான்
அந் வனிடம் ஒப் பைடத் ட் ப் ேபானேதா சரி. அதற் ப் ற
என்ன நடந்தெதன்ேற ெதரிய ல் ைல” என்றான்.

ெச ய க் ம் க ம் ழப் பமாக இ ந்த . “அரண்மைன

நிர்வாகத்ைத நன் அ ந்தவர்தாேன நீ ங் கள் . உங் க க் ம் இதற் கான
காரணம் ரிய ல் ைலயா?” எனக் ேகட்டான் இளம தன்.
``என்னால் எ ெவான் ைற ம் ெதாடர் ப த்தேவ ய ல் ைல. ஒேர
ஒ ெசய் ேகள் ப்பட்ேடன். ஆனால் , அதற் இவ் வள நாள் க த்
ஏன் சாரிக் றார்கள் என்ப தான் ரிய ல் ைல” என்றான்.

“என்ன ெசய் அ ?”
``நாம் அன் நள் ளிர க் ேகாட்ைடக் ள் ைழந்ேதாமல் லவா, அப் ேபா
கதைவத் றந்த ட்ட யாைன மதம் த் ேகாட்ைடத் தளப ையக்
ெகான் ட்ட . இந்தச் ெசய் ெவளிேய யா க் ம் ெதரியா .
மணக் காலத் ல் தைலநக க் ள் நிகழ் ந்த மரணம் என்பதால் ,
ெவளிேய ெதரியாமல் எல் லா வற் ைற ம் த் ட்டார்கள் . அ
ெதாடர்பாகக் ேகாட்ைடவாச ல் பா காப் ல் இ ந்த ரர்கள்
சாரிக்கப் பட் ள் ளனர். அப்ேபா ஒ வன் மட் ம்
ெசால் க் றான், ‘பார்க்கேவ அ வ ப் பாக இ ந் த ஒ லங் ைக
உள் ேள எ த் வந்தனர். அைதக் கண்ட ற தான் அந்த யாைன
ரட் க் ள் ளான ’ என் .”

இளம தன் ந ங் ப்ேபானான்.

ெச யன் ெசான் னான், “அப் ேபா நடந்ததற் , இப் ேபா ஏன் டாமல்
சாரிக் ன்றனர் என்ப தான் ரிய ல் ைல.”

இ வ ம் என்ன ெசய் வெதன் ெதரியாமல் உட்கார்ந் ந்தனர். நீ ண்ட

ேநரம் க த் , சக்கரவாகப் பறைவையக் ெகாண் வரப்
பயன்ப த்தப் ப ம் ெபாற் பல் லக் ஒன்ைற, பணியாளர்கள்
மாளிைகக் ள் க் ச் ெசன்றனர். இைத ஏன் க் ச் ெசல் ன்றனர்
என்ப ெதரியாமல் த்த ெச யன், தனக் நன் ெதரிந்த
அரண்மைனப் பணியாளனிடம் தனிேய ேபாய் சாரித்தான். “ஏேதா
ய லங் ெகான் வந் க் றதாம் . அைத ைவக்க” என்றான் அவன்.

அ ர்ச் யானார்கள் இரண் ேப ம் . ``அன் சக்கரவாகப் பறைவ ன்

ண் ைவக்கப் ப ம் ேமைட ன் இைத ைவத்ததற் த்தான்
அந் வன் அவ் வள ேகாபப்பட்டான். ` க் ங் கள் ’ என்றான்.
இன்ேறா சக்கரவாகப் பறைவ ெகாண் வரப் பட்டப் ெபாற் பல் லக்ைக
இதற் க் ெகாண் ேபா ன்றனர். என்ன
நடக் ற ?”
ெச யன் ெசான் னான், “இளம தா, இ நீ
அச்சம் ெகாள் ளேவண் ய நிகழ் வன் . ேவ ஏேதா
க் யமானெதா நிகழ் .”
அப் ேபா தான் இளம த க் த் ேதான் ய ,
‘பாரிக் ேதவவாக் ச் ெசால் ம் லங் . இதன்
றப் ைபச் ெசால் நாம் அல் லவா ேபரரசரிடம்
பாராட்ைடப்ெபற ேவண் ம் என் இ ந்ேதாம் .
இப் ேபா யாேரா உள் ேள ந் நாம்
அைடயேவண் ய நற் ெபயைர அவர்கள் அைடயப்பார்க் ன்றனர். இைத
டக் டா .அ த் நாம் என்ன ெசய் யப் ேபா ேறாம் என்பேத
க் யம் .’
“இந்தத் மணத் க் எல் ேலா ம் வந் க் ன்றனர். ேசர க் ம்
ேசாழ க் ம் ெசய் ெசால் ம் எண்ணற் ேறார் இந்த ழா க்
வந் ள் ளனர். அேதேபால யவனர்களின் ெப ம் தளப கள் இங்
வந் ள் ளனர். எனேவ, இைதப் பற் ய ெசய் எ ம் ெவளிேய
ெதரியாமல் பார்த் க்ெகாள் ள ேவண் ம் ” என்றார் ந்தர்.

“சரி, அந்த லங் ைக, பறம் மைல ந் ெகாண் வர வ என்ன?”

எனக் ேகட்டான் ெபா யெவற் பன்.

இவ் வள ேநரம் அளவற் ற ம ழ் ல் நடந் ெகாண் ந்த ஓர்

உைரயாடல் சற் ேற இ க்கமாக மாறத் ெதாடங் ய .

``நாம் ஒ ைவ அ ப் பாரி டம் ேப , அவற் ைறப்

ெபற் க்ெகாள் ளலாம் ” என்றார் ழ் கடல் வன்.

“வணிகப் ேபச் க்காகப் ேபான ேகா ர் சாத்தனின் கைத, உங் க க்

ெதரியாதா?” எனக் ேகட்டான் ெபா யெவற் பன்.

“ேகள் ப் பட்ேடன். ஆனால் , அதற் ம் இதற் ம் நிைறய ேவ பா

உண்டல் லவா? இ க ம் யத்த த்தன் ைமெகாண்ட லங் . கடல்
பயணத் ல் இ அபாரமான ஆற் றைலத் தரவல் ல . நம வணிக
வ ைமைய இ பல மடங் உயர்த்தக் ய . இைத எ த் ச்ெசால் ,
`இதற் ஈடாக நல் லெதா பரிமாற் றத் க் பாண் யநா தயாராக
இ க் ற ’ எனச் ெசான் னால் , பாரி ஏற் பான் என்ேற நிைனக் ேறன்”
என்றார் ழ் கடல் வன்.

“பறம் நாட் ன் ஓரள ெந க்கமாக இ ந்தவர்கள் ட

நாட் னர்தான். ஆனால் , அவர்களின் அைமச்சகன் வணிகம்
ேபசப் ேபானதற் ேக ைககைள ெவட் அ ப் ள் ளான் .
பாண் யநாட் த் வர்கள் ேபானால் உள் ேளேய அ ம க்க
மாட்டான். அைத உள் ேள ேபானால் , அவர்கள் ம் வர
மாட்டார்கள் .”

“அப் ப ெயன்றால் இதற் என்ன வ ?” எனக் ேகட்டார் ழ் கடல்

வன்.

“தளப க ங் ைகவாணைன வரச்ெசால் உத்தர ங் கள் ” எனப்

ேபரரசைர ேவண் னான் ெபா யெவற் பன்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ..
 ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 36

ேதவாங் ைகக் ெகாண் வ த க்கான ேபச் கள் அைனத் ம்

பறம் ன் பைடெய ப்பைதப் பற் ய ேபச்சாகேவ ன்றன.
அ வன் ேவ வ கைளப் பற் அக்கைறேயா வா த்தனர்
ந்த ம் , ல் கடல் வ ம் . அேத க த் தான் ைசேவழ க் ம் .
ஆனால் , இவர்களால் மாற் வ ையச் ெசால் ல ய ல் ைல. எனேவ,
எல் லா உைரயாடல் க ம் இயல் பாகக் க ங் ைகவாணனிடம் ேபாய்
ந்தன.

க ங் ைகவாண ம் ெபா யெவற் ப ம் ரல் உயர்த் ப் ேப வதற் கான

வாய் ப் ைப இைவ வழங் ன.

“பாரி இவ் லங் ைக ைவத் என்ன ெசய் யப் ேபா றான்? நான்
ஆண் க க் ஒ ைற ைட ந் பழம் ெபா க்கத்தான்
பயன்ப த் வான் என்றால் , அ எவ் வள ெபரிய அ யாைம. நாம்
அவனிடம் எ த் ச் ெசால் லலாம் . இவ் லங் ன் வ ைம, கட ல் தான்
இ க் ற . கடற் பயணத் ல் காற் ைற ெவல் ல ம் கைரையச்
ெசால் ல ம் ஆற் றல் ெகாண்ட ஒன்ைற அதற் ரிய இடத் ல்
பயன்ப த் தேல ைற, இதைன உரியவர் லம் பாரி டம்
ெசால் லைவப் ேபாம் ” என் வா ட்டார் ந்தர்.

“உரியவர் என்றால் யார்?”

“வழக்கம் ேபால அர அைமச்சர்கைள அ ப் பாமல் , பாரி ெபரி ம்

ம க் ற மனிதர்கைள அ ப் ைவப் ேபாம் .”

“நீ ங் கள் யாைரச் ெசால் ர்கள் ?”

“க லர் ேபான்ற ெப ம் லவர்கைள அ ப் ப் ேபசச்ெசால் லலாம்

என் ேறன்.”

“ெப ம் லவர் க லர் எங் க் றார் என்ேற ெதரிய ல் ைல.

மணத் க்ேக இன் ம் வந் ேசர ல் ைலேய. அவைர எங் ேக
ேபாய் த்ேத வ ?”

“அ ஒன் ம் க னமான ெசயல் அல் ல; நாம் நிைனத்தால் , அவைரக்

கண்டைடந் டலாம் .”

“ஆனால் , அதற் மாதக்கணக் ல் ஆ ம் . அ வைரப் ெபா த் க்க

மா?”

ேபச் ன் ேபாக் ெபா யெவற் ப க் ப்

க்க ல் ைல. உைரயாடல் கைளப் ெப ம் பாலான ேநரங் களில்
உணர் கேள ெசய் ன்றன. ெபா யெவற் பன் உணர் ன்
ெகாந்தளிப் ல் இ ந்தான் . ெபா வாகத் மணக் காலங் களில்
ேபார்ெதா த்தல் ம் பத்தக்கதல் ல. ஆனால் , இப் ெபா உள் ள ழல்
இத் மணேம ேபாரின் வாசைல ேவகமாக றந் வதாக
இ க் ற .

ேபரரசர் லேசகரப் பாண் யனின் ஆற் றேல, தன்ைனச்

ற் ள் ளவர்கள் எவ் வள வ த் ச் ெசான் னா ம் , அதன்
உள் ண்ைமைய மட் ேம கண் ண ம் அ தான் . அதனால் ,
ெபா யெவற் பன் எவ் வள ரல் ெகா த் ம் அவர்
ஏற் க்ெகாள் வதற் கானச் ெசய் கள் ைடக்காமேல இ ந்தன.
ெபா யெவற் பன் ெசான் னான், “பைடகைளப் ெப க் தல் ,
றேவந்தர்கைள ைறெச த்தச் ெசய் தல் , பைகவைர அ த்தல் ,
நிலப் ப ைய ேமன்ேம ம் அ கப்ப த் தல் , கைள நன் காத்தல்
இைவகேள அரச நிய . இந்நிய ைய நிைலநாட் ேய நம
ன்ேனார்கள் இப் ேபரரைசக் கட் ெய ப் னர். நாம் அவ் வ ச்
ெசல் தேல ைற.”

ெபா யெவற் பன் ஒ வைக ல் ேபரரசைர ண் ம் ேவைலையத்

ெதாடங் றான் எனத் தைலைம அைமச்ச க் ப் ரிந்த . ஆனால் ,
ேபரரசர் எ க்கேவண் ய ல் ெதளிவாக இ ப் பார் என்
யாவ க் ம் ெதரி ம் .

அவர் உைரயாட ன் தன்ைமையக் ர்ந் கவனித்தப இ ந்தார்.

மண ழாக் ெகாண்டாட்டம் ெப யப இ ந்த . ‘மண ழா ன்
க க் ய நிகழ் வான மலரணிதல் சடங் இன் ம்
ல நா ைககளில் நடக்க இ க் ற . நம மனநிைலைய ேவ ஒன்
ஆட் ெசய் ற . இ ேவார் அரிய வாய் ப் . கடல் வணிகத் ல் ற
ேபரர கைள ெவல் வ மட் மல் ல, யவனர்கைளேய நம் ைமக்கண்
ரளச்ெசய் யலாம் . ழக் க் கடைல ம் ேமற் க்கடைல ம் நம
கப் பல் கள் ஆ ம் . அ நம அர யல் வ ைமைய ேம ம் பலமடங்
அ கப் ப த் ம் . இதைனப் றர் அ யாமல் ெசய் ம் ைறேய
றந்த . ேபார்ெதா த்தல் இக்காரணத்ைத ெவளிப் ப த் ம் . அதன்
இ அ ல் அவ் லங் னங் கேள ட அ ந் ம் ஆபத் ம்
உண் . எனேவ, சற் நிதானமாகச் ந் த் ெசய் யேவண் ம் ’
என் நிைனத்தார்.

ெவங் கல் நாட் மன்னன் ைம ர் ழார் வ ம் வைர

ெவ ப் பைதத் தள் ளிப் ேபாட்டார்.

ஆ நாட்க க் ப் ன் ைம ர் ழார் வந் ேசர்ந்தார். ம நாள்

காைலச் ற் றரங் ற் அவர் அைழத் வரப் பட்டார். ைக ல் காராளி
ெசய் த காமன் ளக்ேகா வந்தார். ேபரரசைரப் பார்த்த ம் அதைன
அவரிடம் ெகா த் அதன் றப் ைபச் ெசால் ல ேவண் ம் என்
ம் னார்.

மலரணி ம் நிகழ் க் ப் றப் படத் தயாரா ந்த ேபரரச க்

ைம ர் ழார் வந் ள் ள ெசய் ெசால் லப் பட்ட . உடேன சந் க்க
ஏற் பாடான . அவர் அளித்த காமன் ளக்ைகப் ெபற் க்ெகாண்டார்.
அதன் றப் ைப ளக் ச்ெசால் வதற் கான ழல் வாய் க்க ல் ைல.
பாண்டரங் கத் ல் ைவக்கேவ தனிக்கவனம் ெச த் ச் ெசய் த என்
மட் ேம ெசால் ல ந்த .
க ங் ைகவாணன் ேநர யாகப் ேபச்ைசத் ெதாடங் னான். பறம் ன்
ேபார் ெதா ப் ப பற் ய னாக்கள் அவரின் ன் ைவக்கப்பட்டன.

ற் ம் எ ர்பாராத ேகள் ைய எ ர் ெகாண் ைகத் ப் ேபானார்.

மண ழா க் த் தான் ன் ட் ேய அைழக்கப் பட் ள் ேளாம் என
நிைனத் ப் ெப ம ழ் ேவா வந்த அவ க் இக்ேகள்
ெப ங் கலக்கத்ைத உ வாக் ய . பாண் ய நாட் ன் கைட எல் ைல
ெவங் கல் நா . அதைன அ த் பச்ைசமைலத்ெதாடர் ெதாடங் ற .
எனேவ இப் ேபாரில் ெவங் கல் நா க் ய பங் காற் ற ேவண் க் ம் .
ஆனால் , இவ் வள அவசரமாக மணக்காலத் ல் ேபார் ரிதல் பற் ப்
ேபசேவண் ய ேதைவ என்ன என்ப அவ க் ளங் க ல் ைல.

அவர் அ ர்ச் யைடவார் என்ப எ ர்பார்த்த ஒன் தான் . எனேவ,

மற் றவர்கள் அவரின் அ ர்ச் ையப் ெபரிதாகப் ெபா ட்ப த்த ல் ைல.
ேபரரசரின் ன் நடக் ம் கலந் ைரயாடல் களில் னா
எ ப் வதற் கான இட ல் ைல. தன்ைன ேநாக் எ ப் பப் ப ம்
னா ற் கான ைடையப் பணிேவா ன்ைவக்க மட் ேம
அ ம ண் .

ைம ர் ழா க் ச் ழல் படேவ ேநரமான . ேபாரின் ேதைவ

பற் த் ெதரிந் ெகாள் வ நம ேவைலயல் ல, ேபாரின் தன்ைம பற்
தன அ க் ப் பட்டைதச் ெசால் ேவாம் என்ற க் வந்தார்.
தளப க ங் ைகவாணன் ேகட்டான், “பறம் நாட் ல் ெமாத்தம்
எத்தைன ஊர்கள் உள் ளன?”

“நா க் ம் ேமல் இ க் ம் என் நிைனக் ேறன்.”

``மைல ல் அைமந் ள் ள ஊரின் பரப் ம் மக்களின் எண்ணிக்ைக ம்

கக் ய அள தாேன இ க் ம் .’’

“ஆம் ” என்றார் ைம ர் ழார்.

“ஆண், ெபண், ழந்ைதகள் என எல் லாம் ேசர்த் பறம் நாட் ல்

எவ் வள ேபர் இ ப்பார்கள் ?”

‘இவ் னா ற் எப்ப ைட ெசால் ல ம் . பறம் நாட் ன் ஓர்

ஊைரக் ட நான் கண்களால் பார்த்த ல் ைல. ஒ ல மனிதர்கைள
மட் ேம பார்த் ள் ேளன் . ன் எப்ப இதற் ைட ெசால் வ ?’ என்
தயங் க்ெகாண் க்ைக ல் க ங் ைகவாணன் ெசான் னான்.
“பாண் யப் ேபரர ன் நிைலப் பைட ன் எண்ணிக்ைக ல் பா ட
பறம் நாட் மக்களின் எண்ணிக்ைக இ க்கா .”

தளப ெசால் ம் கணக் சரியாக இ க்கேவ வாய் ப் ள் ள .

ஏெனன் றால் , பாண் ய நாட் நிைலப் பைட ன் வ ைம அப் ப . இந்தக்
கணக் ச் ெசால் லப் ப வதற் கான காரணம் எல் லா ம் அ ந்தேத.
ஆனால் , ேபார் என்ப எண்ணிக்ைகயால் மட் ம்
ர்மானிக்கப்ப வ ல் ைல. அைதப் ேபரரசர் அ வார். எனேவதான்
தளப ன் ெசால் ைல ட ைம ர் ழாரின் ெசால் ைல அவர்
கக் ர்ைமயாகக் கவனித் வந்தார்.
கஉ யாக ன்ைவக்கப் ப ம் தளப ன் வார்த்ைதைய
எ ர்ெகாள் ள யாமல் அைம காத்த அைவ. தைலைம அைமச்சர்
ந்தர் என்ன ெசால் லப் ேபா றார் என் மற் றவர்கள்
எ ர்பார்த் ந்தனர். இதற் ேமல் ேபார் அற் ற ஒ ேபச் க்கான இடம்
அங் இல் ைல என்ப அைனவ ம் அ ந்ததனால் அைம நீ க்கேவ
ெசய் த .

தளப ட ந்த உ ம் நம் க்ைக ம் ெபா யெவற் பனின்

கத் ல் ம ழ் வாய் எ ெரா த்த . மற் றவர்க ம் அதைனக்
கவனித்தப இ ந்தனர். இந்நிைல ல் “நீ ெசால் ல வ வெதன்ன?” என்
ைம ர் ழாைரப் பார்த் ேபரரசர் ேகட்டார்.
ைம ர் ழாரின் கக் ப் ப ந் ேபரரசர் ேகட் றார் என் தான்
எல் ேலா ம் நிைனத்தனர். ஆனால் , தைலதாழ் த் நின் ந்த
ைம ர் ழா க் என்ன ெசால் வெதன் ரிய ல் ைல. ஆனால் , தான்
எைதேயா ெசால் லேவண் ெமன் ேபரரசர் ம் றார் என்ப
மட் ம் ரிந்த .

ன்னச் ெச மேலா ேபசத்ெதாடங் னார் ைம ர் ழார். ``நான் ேநற்

வந்த ல் இ ந் பலவற் ைற ம் ெதரிந் ெகாண்ேடன். என் மகன்
இளம தன் சற் ேற பதற் றத் ல் இ ந் தான் . அைழத் வந்த
ெச யனிட ம் சாரித்ேதன். ஆ க் ஒன்றாய் ச் ெசான் னார்கள் .
ஆனால் , அவர்கள் ெசான் னதற் ம் உள் ேள நடக் ம் நிகழ் க் ம் எந்தத்
ெதாடர் ம் இல் ைல என் த ல் ேதான் ய . இப் ெபா ேதா ெதாடர்
இ க் ெமனத் ேதான் ற .”

ைம ர் ழார் ெசால் வ சற் ேற ழப்பமாய் இ ந்த .

“நீ எைதச்ெசால் ல வ றாய் ?” எனக்ேகட்டார் ந்தர்.

“மதங் ெகாண்ட யாைனைய நீ ங் கள் ைகயாண்ட ைறைய” என்றார்

ைம ர் ழார்.

அ ர்ந் ேபானார் ந்தர். `ேபரரச க் த் ெதரியாமல் நடந்த ஒன்ைற

இப் ப அைவ ல் ேபாட் உைடத் ட்டாேன?’

“எந்த மதயாைன? என்ன நடந்த ?” யப் ற் ற ர ல் இ ந்த

ேபரரசரின் ேகள் .

ந்தர் நடந்தைத ளக் ச் ெசான் னார். “ மணக்காலத் ல்

இப் ப ெயா ய நிகழ் தங் க க் த் ெதரியேவண்டாம் என்பதால் ,
இதைன சற் மைறவாக சாரித் த்ேதாம் ” என்றார்.

“எனக் த் ெதரியா என் எப் ப நீ நம் னாய் ?” எனக் ேகட்டார்

ேபரரசர்.

“ேபரரச க் த் ெதரியாமல் இ க்க வாய் ப் ல் ைல என்பைத நான்

அ ேவன். ஆனால் , இ ஒற் றர்களின் லம் ெமல் ய ர ல் உங் கள்
கா களில் பட் ம் படாம ம் ழேவண் ய ெசய் என் நான்
நிைனத்ேதன். அதனால் தான் நான் உங் களிடம் ெதரி க்க ல் ைல.”

ந்தரின் ைட ேபரரச க் ம் அவ க் ந்த ஆழ் ந்த ரிதைல

ெவளிப் ப த் ய . மற் றவர்கள் யப்பைடந்தனர்.
இதைன நிைன ப த் யதன் லம் ைம ர் ழார் ெசால் லவ ம்
ெசய் என்ன என்ப தான் ந்த க் ப் படாமல் இ ந்த .

ைம ர் ழார் ேகட்டார், “எத்தைன ரர்கள் ெகாண் அந்த

மதயாைனைய ம க்கச்ெசய் ர்கள் ?”

“ ரர்கள் எண்ணற் ேறார் ன் ம் ன் மாக ஆ தங் கேளா

ெசன்றனர். ஆனால் , யாரா ம் ெந ங் க ய ல் ைல. அல் லங் ரன்
யாைனகளின் ணங் கைளக் கண்ட வ ல் ேதர்ந்தவன். அவன்தான்
இதற் ெகனேவ ப ற் ெபற் ற நான் யாைனகைளக்ெகாண் ேமா
அதைன ழ் த் னான் ” என்றார் ந்தர்.

ேபரரசரின் கா க க் எ ேபாகக் டா என நிைனத்ேதாேமா,

அந்தச் ெசய் ையத் தாேன ெசால் லேவண் யதா ட்டேத என் மனம்
னார். யாைனையக் த் க்ெகால் வெதன்ப ெகா ம் நிகழ் . அ
மண ழாக்காலத் ல் நடந்தெதன்ப ெப ம் இக்கட்ைட
ஏற் ப த்தக் ய . ஆனால் , ந்தர் அந்நிகழ் ைவ
ளக் க்ெகாண் ந்த இந்தக் கணத் ல் எல் ேலாரின் எண்ண ம்
இதைன டக் ெகா ம் ெசயல் அரங் ேக ம் ேபாரின் தான் இ ந்தேத
த ர, மண ழா ன் இல் ைல.

ைம ர் ழார் ெசான் னார் “எங் களின் ெவங் கல் நாட் ல் நடந்த

நிகழ் ெவான் . அப்ெபா நான் இைளஞனாக இ ந்ேதன் . என
தந்ைததான் ஆட் நடத் னார். நாட் ன் தைலநகர் இப் ெபா
இ க் ம் இடத் ல் ைடயா . பச்ைசமைல ன் அ வாரத் ல்
இ ந்த . ஓர் அ காைல ல் அரண்மைன ன் பக்கத் ந்த
த் ரி ந் ெப ம் ச்சல் ேகட்ட . என்ன என் பார்க்கப்ேபான
ரர்கள் பத ய த் ஓ வந்தனர். மதயாைன ஒன் ஊ க் ள்
ந் ட்ட . கட்டடங் கைள ட் ச்சாய் க்க ம் மரங் கைளப் ங்
எ ய மாக இ க் ற என்றனர்.

தந்ைத உடேன ரர்கைள அைழத் க்ெகாண் அவ் டம் ெசன்றார்.

நா ம் உடன் ெசன்ேறன். என் வாழ் ல் மறக்க யாத நாள . அந்த
யாைன ன் உயர ம் ஆேவச ம் இன் ம் என் மனக்கண்ைண ட்
அகல ல் ைல. அவ் வள ஆத் ரம் ெகாண்ட யாைனைய இன் வைர
நான் பார்த்த ல் ைல. மதயாைன ட் மரம் சாய் வைதத்தான் நான்
ேகள் ப் பட் ள் ேளன் . ஆனால் ட் ய ேவகத் ல் ெப ம் மரங் கள் ட
ெநா ங் ச் சரிந்தைத அன் தான் பார்த்ேதன் .

க்ைக ல் மண்ணள் ளி க்ெகாண் அ ெவன வந்த

ேவகம் இன் ம் எனக் ள் ேபரச்சத்ைத உண் பண் ற .
ெப ம் ெப ம் ஈட் கேளா ம் ல் அம் கேளா ம் ரர்கைளத் ணிந்
ன்னகரச் ெசான் னார் தந்ைத. ஓைசெய ப் ம் மத்தளங் கள்
இைசக்கப்பட்டன. ஆனால் , அவ் வாைன எைத ம்
ெபா ட்ப த்த ல் ைல. ரர்களின் ஆ தங் கள் காற் ெறங் ம்
பறந் ெகாண் ந்தன. ஒ கட்டத் ல் இனி இந்த ஊைரக்
காப் பாற் ற யா என் ெசய் எல் ேலா ம் அவ் டம் ட்
அக மா உத்தர ட்டார். இவ் த்தர க்காகக் காத் ந்த ரர்கள்
ைரையத்தாண் ன்னால் ஓ னர்.

எல் ேலா ம் அரண்மைனக் வந்த ன் தான் ந் த்ேதாம் . அந்த மத

யாைன இங் வந் தால் என்னெசய் வ ? அரண்மைனக்ேகாட்ைட
டமான தான் . ஆனால் யாைன ட்ட ல் ெநா ங் ய மரத் ன் உ
இதற் இ க்கா . எனேவ, எப் பா பட்டாவ அதைன ெந ங் க டாமல்
த க்கேவண் ம் என ெசய் ரர்கைள ம்
அணிவ க்கச்ெசய் த ஆயத்தநிைல ல் இ ந்தார் தந்ைத.

த் ைரச் ைரயா ட் அ எங் கைள ேநாக் வரத்ெதாடங் ய .

ரர்களின் கால் ந க்கத் ல் தைரேய ஆ ய என் தான்
ெசால் லேவண் ம் . அ மனித ஓைசேகட் ெவ ேய யப எங் கள்
ைசேநாக் த் ம் ய .

இந்தக் காட் ையப் பச்ைசமைலக் ன் ன்ேமல் இ ந் த

ெபண்ெணா த் பார்த் க்ெகாண்ேட இ ந் க் றாள் . அவள்
பறம் நாட் க்காரி. த் ைரச் ைறயா ய யாைன அ த் ள் ள
ெபரிய ஊரிைன ேநாக் நடக்கத்ெதாடங் ய ம் அவ க் க் கவைல
அ கமா ள் ள . ஏெனன் றால் , இங் மக்கள் ட்டம் அ கம் . இழப்
அ கமா ம் என் ெசய் அவள் ேவகேவகமாகக்
ன் ைன ட் றங் க் றாள் .

எங் களின் கண்க க் எ ேர நிலம் ந ங் க ளி யப யாைன

வந் ெகாண் ந்த . நாங் கள் உ வாக் ய த ப் கள் காற் ல்
பறந் ெகாண் ந்தன. எத்தைன ரர்கள் க் சப்பட்டார்கள் என்
ெதரிய ல் ைல. ஆனால் , அைவெயல் லாம் அத ைடய ேபாக் ைன
ம க்க எந்தத் தைடைய ம் ஏற் ப த்த ல் ைல.

மதயாைன ஓரிடத் ந் நக ம் ேபா நான் ைச ம் சம

அள லான அ ைன ஏற் ப த் யப ேய நகரக் ய . கள்
இ ந் சரிந் ெநா ங் க்ெகாண் ந்தன. ஒ கட்டத் ற் ப் ன்
நாய் கள் ைரப் ெபா ைய ற் றாக நி த் ன. அதன் ன்
எங் களின் அச்சம் பலமடங் அ கமான . நாங் கள் அரண்மைனக் ள்
ைழந் ேகாட்ைடக்கத ைனத் தா ட்ேடாம் . அதன் ேவகத் க்
ஈ ெகா க்கக் ய வ ைம இங் ள் ள எந்தக் கட் மானத் க் ம்
இல் ைல என்பைத எல் ேலா ம் உணர்ந்ேதாம் . ஆனா ம்
அரண்மைனக் ள் அண் வைதத்த ர ேவ வ ல் ைல. நான்
ேகாட்ைட ன் ேமேல தந்ைத ன் அ ல் நின் பார்த்ேதன் .

ெசம் மண் ைலத் க்கட்டப் பட்ட ேகாட்ைடச் வர் அதன் கண்கைள

உ த் வதாக இ ந் க்க ேவண் ம் . அ ேவகமாகக் ேகாட்ைடைய
ேநாக் வந் ெகாண் ந்த . ேம ந்
பார்த் க்ெகாண் ந்தவர்களின் க் ரல் வானம் ெதாட்ட .

அப் ெபா தான் இடப் ற மைலய வாரத் ந் ஒ ெபண்

ேகாட்ைடைய ேநாக் வ வைதப் பார்த்ேதன் . அவள் ேவகேவகமாக
வந் ெகாண் ந்தாள் . மதயாைன ஒன் எ ர் ைச ல்
வந் ெகாண் க் ற , அதைன அ யா ெபண் ஒ த்
வந் ெகாண் க் றாேள என் பத ேனன். அவேளா எதைன ம்
ெபா ட்ப த்தாமல் வந் ெகாண் ந்தாள் . தன ழந்ைதையப்
ன் றம் ேகா ேசர்த் ேமல் ணியால் கட் ந்த ம்
ெதரிந்த .

ெந ங் வரவர மதயாைன ன் ளிறல் ேபரச்சம் த வதாக இ ந்த .

என்ன நடக்கப் ேபா றேதா, என்ற அச்சத்தால் நாங் கள் உைறந்
ேபா ந்ேதாம் . ஆனால் , எவ் த அச்ச உணர் ன் அவள் எ ரில்
நடந் வந் ெகாண் ந்தாள் . ப் றம் இ ந்த ழந்ைத
அ க்க ேவண் ம் . ன் றம் ேபாட் மார் ல் பால் ப் பதற்
ஏற் ப ணிையக் ழந்ைதேயா இ க்கக்கட் னாள் . ஆனா ம் , அவள்
நைட ன் ேவகம் ைறந்தபா ல் ைல.

அவள் ைக ல் ஏேதா ஒ ெச ஒன்ைற ைவத் ப் ப மட் ம்

ெதாைல ந் பார்க் ம் ெபா ெதரிந்த . அவள் அரண்மைன
வாசல் ேநாக் உத ேகட் வ றாள் என் தான் த ல்
நிைனத்ேதன். அவேளா இப் பக்கம் வராமல் , மதயாைன
வந் ெகாண் க் ம் ைசேநாக் ப் ேபானாள் .
ேமேல இ ந் பார்த் க்ெகாண் ந்த எங் களால் அக்காட் ைய
நம் பேவ ய ல் ைல. ‘என்ன ஆன இந்தப் ெபண் க் ,
தன்னந்தனியாக மதயாைனைய ேநாக் ப் ேபா றாேள!’ என்
அஞ் ேனாம் .

ெப ம் பைடையேய தற த்த ெவ ெகாண்ட அந்த யாைனைய ேநாக்

ம் அச்ச ன் அவள் ேபாய் க்ெகாண் ந்தாள் . ஏேதா
நடக்கப் ேபா ற என்ப மட் ம் எங் க க் த் ெதரிந்த . நாங் கள்
இைமக்காமல் பார்த் க்ெகாண் ந்ேதாம் .

அவள் ைககளில் இ ந்த ெச ைய நீ ட் யப மதயாைனைய

ெந ங் க்ெகாண் ந்தாள் . அவளின் ேவகம் அ கமானப ந்த .
மதயாைன ன் ேவகம் ைறவ ேபால் இ ந்த . நாங் கள்
உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்ேதாம் . அதன் ற நடந்தைவகைள
எங் கள் வாழ் நாளில் மறக்க யா . அத்தைன ரர்கைள
ெய ந் , த் ட் கைள ம் ேவல் கம் கைள ம் தற த் , எ ரில்
பட்டைதெயல் லாம் ட் த்தள் ளி மண்ேணா மண்ணாக் ய அந்த
மதயாைன, ேமய் பனின் ன் பணி ம் ைட ஆ ேபால அவளின்
ெசால் ேகட் ப் பணிந்த .

அந்த இைல ன் வாசைனைய கர கர அதன் மதம் ஒ ங்

ன்னகரத் ெதாடங் ய . அவள் தன்னந்தனியாக
ச் ையக்ெகாண் ரட் வைதப் ேபால யாைனைய
ரட் க்ெகாண் மைல ேல ஏற் ட்டாள் .
எங் களின் உ ரச்சம் கைலய நீ ண்ட ெபா தான . நாங் கள்
ேகாட்ைடக்கதைவத் றந் அவைள ேநாக் ஓ ேனாம் . அவள்
மைலக் ள் ேபாவதற் ள் அவைளச் ெசன்றைடந்ேதாம் . பால் த்
த்த ழந்ைதையப் ன்ேதாளிேல ேபாட்டாள் . என தந்ைத கண்ணீர ்
மல் க அவைள வணங் னார். “பல ேபரின் உ ர்காத்த ேத நீ ”
என்றார். அவள் ம ெமா ேய ம் ெசால் ல ல் ைல. அவள் ைக ல்
இ ந்த கரந்ைதச் ெச என்ப மட் ம் ெதரிந்த . ஆனால்
கரந்ைத ல் எண்ணற் ற வைக ண் . அ எந்த வைகக் கரந்ைத
என்ப இன் வைர எனக் த் ெதரிய ல் ைல.

அந்தச் ழ ல் அவளிடம் அதைனக் ேகட்க ம் யா . ேகட்டா ம்

பறம் ன் மக்கள் ப ர்ந் ெகாள் ள மாட்டார்கள் என்ப ெதரி ம் .
எங் கைளக் காத்த ளிய அவ க் ஏதாவ ெசய் ய ேவண் ம் என்
தந்ைத த்தார். அவள் எதைன ம் ஏற் க்ெகாள் ள ல் ைல. எங் களின்
உ ைரக்காப் பாற் ய அவளின் கால ல் பணிந் “பறம் க் ம்
பறம் ன் மக்க க் ம் எ ராக ங் ம் நாங் கள் என் ம்
ெசய் யமாட்ேடாம் ” என்றார் தந்ைத.

ைம ர் ழார் ெசான் ன கைதைய அைவ கக்கவனமாகக் ேகட்ட .

ேபா க்கான க த்ைதக் ேகட்ட ேபரரசரிடம் , ‘நான் க த்ைத மட் ேம
வழங் க ம் . ேபாரிேல பங் ெக க்க யா ’ என் எவ் வள
அ த்தமாகச் ெசால் ல ந்த ைம ர் ழாரால் . வய ம்
பட்ட ம் ெகாண்ட த்த மனிதர்கள் இக்கட்டானச் ழைல எவ் வள
ட்பமாகச் ெசயல் ப றார்கள் என்பைத எண்ணி மன க் ள்
யந்தார் ந்தர்.

அைவ ல் நீ த்த அைம கைலய ேநரமான . இவ் வைம அவ் வள

ேநரம் வா ட்ட தளப க ங் ைகவாணனின் க த் க் எ ரானதாக
உ த் ரண் ந்த . எனேவ, அதைன உைடக்கேவண் ய ெபா ப் ம்
தளப ையேய சார்ந்த .

“ேபாரிேல பங் ெக க்க மாட்ேடன் என்பைதச் ெசால் லத்தான் இங்

வந் ர்களா?”

க ங் ைகவாணனின் னா ற் ச் சற் ம் இைடெவளி ன்

ைம ர் ழார் ைட ெசான் னார், “இல் ைல. அதற் இவ் வள ரிவான
கைதைய நான் ெசால் லேவண் ய ல் ைல. என் தந்ைத அளித்த
வாக் ைய மட் ம் ெசன்னாேல ேபா ேம.”

“ேவெறன்ன ெசால் ல வந் ர்கள் ?”

“நீ ங் கள் ெசான் ன கணக் த் தவறான என் ெசால் ல வந்ேதன் .”

தளப க் ப் ரிய ல் ைல. மற் றவர்க க் ம் ரிய ல் ைல.

“ ளக்கமாகச் ெசால் ங் கள் ” என்றனர்.

“ஒ ேபரர க் , மதங் ெகாண்ட யாைனைய அடக்க பல ரர்க ம்

ப ற் ெகாண்ட நான் யாைனக ம் காலெமல் லாம் யாைனப்
பைட ல் பணியாற் ய கட் த்த ன் ெபா ப் பாள ம்
ேதைவப் பட் ள் ளனர். ஆனால் பறம் ன் மக்க க் அப் ப யல் ல, ஒ
ெபண் ம் ைக ல் ஒ ெச ம் இ ந்தால் ேபா மானதாக இ க் ற .
அவள் ஒ த் நீ ங் கள் ெசான் ன இத்தைன ரர்க க் ச் சமம்
என்றால் , பறம் ல் இ க் ம் மக்கைள ம் , ெச ெகா கைள ம்
கணக் ட் நம் ேபரர ல் இ க் ம் நிைலப் பைட ரர்களின்
எண்ணிக்ைகையச் ெசால் ங் கள் பார்ப்ேபாம் ?”

ைம ர் ழார் எ ப் ய னாைவக்ேகட் அைவ ன் நா ப் படங்

ஒ ங் ய .

“மற் ற நா களின் ஆற் றல் அங் ள் ள ரர்கைளப் ெபா த்த . ஆனால்

பறம் ன் ஆற் றல் மனிதர்கைள மட் ம் சார்ந்ததல் ல, எனேவ ெவ ம்
மனிதர்கைளக்ெகாண் பைடநடத் ப் ேபானால் , பறம் நாட் ன்
ன் ைனக் ட கடந் உள் ைழய யா ” ைம ர் ழாரின்
 ரல் கணீெரன அரங் வ ம் ஒ த்த . ெச க் ஒ ங் ய
மதயாைனேபால் அவரின் ரல் ேகட் ஒ ங் ய அைவ.

பறம் ன் பைட ரட் ப் ேபார் ரிவ ல் ேபரரசரின் மனம் உடன்பா

ெகாள் ளாமல் இ ந்த . ேபாரில் ஒ ைற ேதால் ஏற் பட்டால் , அ
அர ன் அச்சாணிையேய அைசத் ப் பார்க் ம் என்பைதக் லேசகர
பாண் யன் நன் அ வார். அதனால் தான் இவ் ைரயாடைல இவ் வள
ெதாைல வளர ட் அைம காத்தார். அவர் எண்ணிய க த்ேத
அைவ ம் நிைலநி த்தப் பட்ட கணத் ல் சட்ெடன எ ந்தார்.
எல் ேலா ம் பத எ ந்தனர்.

“மலரணி ம் சடங் ற் ப் ெபா தா ட்ட ” என் ெசால் யப

அைவ நீ ங் னார்.

ெபா யெவற் பன் அவ க் ன்ேப ேபாய் சடங் ல் கலந் ெகாள் ள

ேவண் ம் . இவ் ைரயாடைல இந்தத் தன்ைம ல் ட் ட் ச் ெசல் ல
மன ல் ைல. ஆனால் , ேவ வ ேய இல் ைல. மன ன் ப் றப் பட் ப்
ேபானான். ெபாற் ைவ ம் அவ் வாேற அங் வந் காத் ந்தாள் .

சடங் ய இரவான . ேபரரசர் தன பள் ளியைறக் த்

ம் ம் ெபா , “தளப உடன யாகக் காணஅ ம ேகட் றார்”
என் பணியாளன் ெதரி த்தான் . வரச்ெசால் அ ம ெகா த்தார்
ேபரரசர்.
நள் ளிர வைர அவர்கள் ேப னர். ற் ம் யெதா ட்டத்ைதத்
தளப ெகாண் வந் ந்தார். அ ேபரரச க் நம் க்ைக
அளிப் பதாக இ ந் த . அ பற் க ரிவாக அவர் னாக்கைள
எ ப் னார். அத் ட்டத்ைத ைமயாகக் க ங் ைகவாணன்
ளக் னான். இ வைர ஏற் படாத நம் க்ைக இப் ெபா ஏற் பட்ட .
இன்ைறய நாள் கச் றந்த நாள் என் மன ல் எண்ணம் ேதான் ய
கணத் ல் அத் ட்டத் க்கான அ ம ைய வழங் னார் ேபரரசர்.

ேதவாங் ைகக் ெகாண் வர வ ன் ப் ேபாய் ேமா என்ற த ப்

நீ ங் ய ம ழ் ேவா தன பள் ளியைறக் ள் ைழந்தார் ேபரரசர்.
அதைன ட பலமடங் ம ழ் ேவா றப் பட் ப் ேபானான்
க ங் ைகவாணன்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 37

ைழயன் எவ் க் ள் அ காைல ல் வந் ேசர்ந்தான்.

வழக்கமாகக் காட் ப் பாைத ல் நடந் வ பவன் இம் ைற
ைரப் பாைத ல் ன் ரர்கேளா வந் றங் னான். அ ேவ
அவன் வந் ள் ள ேவைல ன் அவசரத்ைதச் ெசான் ன .

“உ யஞ் ேசரல் ழ் மைல ல் தர் லக் ப் பாைத

உ வாக் க் றான். அதற் அ த் பறம் மைலத் ெதாடங் ற .
நம் ப ல் ைழய ல் ைல. கக் கவனமாகத் ட்ட ட் ப்
பணியாற் க் ெகாண் க் றான். கடற் கைரப் ப ந் ங் ல்
நார்க்ெகா கைள எண்ணற் ற வண் களில் ெகாண் வந் ெதாடர்ந்
இறக் ன்றனர். அ ஏன் என் ெதரிய ல் ைல” என் ெதன் ைச
நிைலைமைய ளக் னான் ைழயன்.

பாரிேயா ேதக்க ம் , ேவட் ர் பைழய ம் , ய ம் அைவ ல்

ற் ந்தனர். எப் ெபா ம் ப் ேபா இ ப் ப ைழயனின்
இயல் . “உரிய ேநரத் ல் தான் ப் ேபா இயங் கேவண் ம் , மற் ற
ேநரத் ல் இயல் ேபா இயங் க ேவண் ம் என் அவ க் ப் பல ைற
ெசால் யா ட்ட . ஆனா ம் , ேகட்க ம க் றான்” என்
ச த் க்ெகாண்டார் ேவட் ர் பைழயன் .

ஆனால் , ேதக்க க்ேகா நிைலைமைய எளிதாக எ த் க்ெகாள் ளக்

டா என் ேதான் ய . ேசரனின் வன்மம் க ஆழமான .
பத்தாண் க க் ம் ேமலாக அவன் காத் க் றான். இப் ெபா
டநா அவ க் வாய் ப்பாக வந்த டன் ெசய ேல இறங் ட்டான்
என் ேதான் ய .

ேதக்கன் என்ன ெசால் லப் ேபா றார் எனக் ைழயன்

கவனித் க்ெகாண் ந்தெபா பாரி ெசான் னான். `` ழ் மைலப்
பாைத ல் நம எல் ைலக் ள் வராமல் கவனமாக நி த் க் றான்
என்றால் , ேவ ஏேதா ப ல் பாைத ஊ க்ெகாண் க் ற
என் ெபா ள் . அவன் ைழயைன நன் ரிந் ைவத் க் றான்”
என்றான் பாரி.

பைழயன் ெசால் யைதத்தான் பாரி ேவ தத் ல் ெசால் றான்

என்ப அைனவ க் ம் ரிந்த .

“உ யஞ் ேசரல் இம் ைற டநாட்ைடத்தான் த ேல

உள் ளிறக் வான் . நம் ெகாண் ள் ள பைகயால் நடக் ம்
இப் ேபாரில் அவன தல் தந் ரம் சகக் ட்டாளிையக் கா
ெகா ப் ப ” என்றான் பாரி.

உ யஞ் ேசரல் எப்ப ச் ந் ப் பான் என்பைத நன் உணர்ந்தவன் பாரி.

அவன க த் ற் ம் சரிெயன் எல் ேலா க் ம் ெதரி ம் .
உைரயாட ன் இ ல் பறம் நாட் ன் வடேமற்
எல் ைலப் ப க் ச் ெசல் ல ய க் உத்தர ெகா க்கப் பட்ட .
ஆனா ம் , அைனவ ம் வ த் யெதன் னேவா ேதக்கனின்
ெசயைலத்தான். காட ய இப் ெபா ேபா ம் ைவப் பற் ண் ம்
ேயா ங் கள் என் ெசான் னார்கள் . ைழயன் கக் க ைமயான
ேகாபத்ைதத் ேதக்கனின் ெவளிப் ப த் னான்.
இ ல் ேதக்கன் தன நிைல ந் சற் ேற இறங் வந்தான் .
“ நில க் இன் ம் ன் வாரங் கள் இ க் ன்றன. அதற் ள்
பகரி ன் ஈரைலக் ெகாண் வர பறம் ன் மக்க க் நீ உத்தர .
யாராவ ெகாண் வந் ட்டால் அவரிடம் ெபா ப் ைப
ஒப் பைடக் ேறன்” என்றான்.

ேதக்கன் தன நிைல ல் இ ந் இறங் வந்த நல் ல ; ஆனால் ,

ன் வாரத் க் ள் பகரிைய ேவட்ைடயா வெதல் லாம் நடக்காத
ெசயல் . ஆனால் வழக்கத்ைத ற யாததால் , ேவ வ ன்
ஒப் க்ெகாண்டனர்.

ம நாள் ைழயன் ெதன் ைசக் ம் , யன் வடேமற் த் ைசக் ம்

றப் பட்டனர். பறம் நா வ ம் பகரி ேவட்ைட அ க்கப் பட்ட .

இந்நிகழ் கள் எல் லாம் க ல க் ப் ன்னர்தான் ெதரியவந் தன.

பகரிதான் பறைவகளின் தைலவன். அதன் ேவகத்ைத ம் ட்பத்ைத ம்
ேவெறந்தப் பறைவக் ம் ஈ ெசால் ல யா . அ ட்ைட ேபாட்ட
அன்ேற ஞ் ெபாரிக் ம் ஆற் றல் வாய் ந்த . ற பறைவகள் பல
நாட்கள் அைடகாத் உடற் ட்ைட ட்ைடக் இறக் ஞ்
ெபாரிக் ன்றன. ஆனால் பகரி அப் ப யன் , தன உட ன் வ
ெப ெவப் பத்ைதக் கடத்தக் ய . பகரி ன் ஈரைலச் சாப் ட்ட
மனிதைன எந்த லங் ண் னா ம் அதன் நஞ் அவைன ஒன் ம்
ெசய் யா . ல ேநரம் ண் ய லங் பா ப் க் உள் ளா ம் .

பகரிையக் கண்ணிற் பார்ப்ப ம் அதைன அ த்

ேவட்ைடயா வ ம் எளிதான ெசயலல் ல. பகரி ன் ஈரல்
உண்டவேன எவ் ரின் ேதக்கனா றான்.

ெகா ய பாம் களா ம் , ச் களா ம் , ெச ெகா களின்

ைணகளா ம் எவ் தப் பா ப் ம் ஏற் படாத மனிதேன
காட ம் ஆசானாகச் ெசயல் பட ம் . அவைன நம் ேய
பறம் ன் ள் ைளகைளக் காட் க் ள் அ ப் ப ம் .
இல் ைலெயன்றால் , இவ் வடர் காட் ல் என்ன நடக் ெமன
அ மானிக்கேவ யா . பகரிையத் ேத பறம் ன் கண்கள்
வானெமங் ம் பறந் ெகாண் ந்தன.

நாட்கள் நகர்ந்தன. அடர்மைழ ெகாட் த் ர்க்க, பகற் ெபா

கக் யதாகேவ இ ந்த . அ ல் பகரிையப் ேபான்றெதா
ெகாண்ட பறைவையப் பார்ப்பேத கவரி . ன் எங் ேக
ேவட்ைடயா வ ? பறம் மைல ன் எல் லா க களி ம் மக்கள் ஏ
இறங் னர். தன்னியல் ல் எப் ெபா ேதா கண்ணிற் ப ம் ஒ
பறைவைய, தனித் ேவட்ைடயா க் மள ற் மனிதரின்
ைகக் ள் இயற் ைக ங் ட ல் ைல.

பறம் ன் மக்கள் அச் பறைவ டம் தங் களின் ேதால் ைய

ஒப் க்ெகாள் ம் கைட ப் பக ம் க் வந்த . இன் ர
நில நாள் . ேவட் ர் பைழயன் , ெசய் க்காக ன்னிர வைர
காத் ந்தான் . எங் ந் ம் ெசய் வர ல் ைல. பகரி அகப் பட ல் ைல
என்ப வான . இனித் ேதக்கன் காட யப் றப் ப தைலத் த க்க
யா எனத் ெதரிந்த ம் பைழயன் ேவட் வன்பாைற ேநாக்
றப் பட ஆயத்தமானான்.

ன்னிர ல் ேதக்கைனக் கண் ேப னான். “ ள் ைளகைள

நல் லப யாகப் ப ற் த் க் ெகாண் வா. மற் றவற் ைற நாங் கள்
பார்த் க்ெகாள் ேறாம் ” என் ெசால் ட் ப் றப் பட்டான்.
அவேனா இளம் ரர்க ம் உடன் வந்தனர். அவர்கள் அடர்வனம்
ேநாக் நடந்தனர். நள் ளிர க் ள் வால் ைகக் ப் ேபாய் டலாம் .
அங் ப த்ெத ந் பயணத்ைதத் ெதாடரலாம் என்ப ட்டம் .

ெப ேயா ம் ைவைக ன் இ ளகற் ரியக் க ர்கள் ம ைரைய

எட் ப்பார்க்கத் ெதாடங் ன. இ மாத காலம் ழாக்களில்
 ழ் க் டந்த ம ைர, இன் அதன்
உச்சநிகழ் ைவக் காணத்தயாரா க்ெகாண் ந்த . மணமாைல ம்
இந்நா க்காகத் தான் அவ் வள ெப ம் ெகாண்டாட்டங் க ம் நடந்
ந் ள் ளன.

க ங் ைகவாணனின் ட்டம் ல் யமாக நைட ைறயான . அவ க்

வந் ள் ள தகவல் கள் க நல் ல ெசய் ையச் ெசால் ன்றன. இன்
பாண் யப் ேபரர ன் நாள் . இந்நன்னாளில் ேபரரசரின் ன்
ெசால் லப் ப ம் தற் ெசய் யாக இ இ க்க ேவண் ம் என்
அ காைலேய ேபரரசைரக் காண வந் ட்டான் தளப
க ங் ைகவாணன்.

பள் ளியைறைய ட் எ ந் வந்த ேபரரசைர வணங் ச் ெசான் னான்,

“நமக் வந் ள் ள ெசய் களின் அ ப் பைட ல் நம் மால்
அ ப்பப் பட்டவர்கள் , பச்ைசமைலக் ள் ெவற் கரமாக
ைழந் ட்டனர். இலக்ைக அைட ம் காலம் ெந ங் ட்ட .”

அவைனக் கட் த்த னார் ேபரரசர். “மணநாளின் ம ழ் ைவ ஞ் ம்

ஆற் றல் ெகாண்ட ெசய் ைய அளித்தாய் ” எனப் பாராட் ம ழ் ந்தார்.

“ெபா யெவற் ப க் ம் ெதரி த் . இந்நாளின் றப் ைப ன்ேப

நமக் ச் ெசான் ன ைசேவழ க் ம் ெசால் . ல் கடல் வ க் ம்
ெசால் . மண ழா ன் ம ழ் எல் ைலயற் றதாய் ப் ெப கட் ம் .”

வணங் ைடெபற் றான் க ங் ைகவாணன்.

பள் ளியைறத் ைரச் ைலைய லக் ெவளிேய வந்த ெபாற் ைவ,

நீ ரா அரங் ற் ள் ைழந்தாள் . நீ ள் வட்டப் பளிங் நீ ர்க் ைவ
அவ க்காகக் காத் ந்த . அ ல் நாற் பத் ெரண்
ந மணப் ெபா ட்கள் கலக்கப் பட்ட மணநீ ர் நிரப் பப் பட் ந்த .

ெபாற் ைவ அ ல் வந்தாள் . ற் ம் ேசைவப் ெபண்கள்

நின் ந்தனர். பக்கவாட் ல் அைமந் ந்த ப ேமல் ஏ வல கால்
நீ ட் ெப ரல் ெகாண் நீ ரிைன அைசத்தாள் . ற் றைலகள்
ளிம் ற் ேபாய் ட் த் ம் ன. அந்நீரைலகைளப் பார்த்தப கால்
ைழத் க த் வைர உள் ளிறங் னாள் .

நீ ர் ெமல் ய ெகாண் ந்த . அ காைலக் ளி க் இதம்

தர இைத ட ேவெறன்ன இ க் ற . ஆனால் , உடல் ெதா ம்
எ ம் கம் த வதாக மா வ ல் ைல. ந் த்தப ேய
ேமலாைடையக் கழற் இடக்ைக ல் நீ ட் னாள் . ேசைவப் ெபண்
அதைனப் பணிந் ெபற் க்ெகாண்டாள் .

மணநீ ரின் வாசைன எங் ம் பர ச்சைடக்கச் ெசய் த .

ந மணக் ளியல் பழ ய ஒன் தான் . ஆனால் , யவன
ந மணங் கள் க் ற் ச் சற் ேற க ைம ட்டக் யைவ.
அவற் ைற அ கமாக ஊற் க் றார்கள் எனத் ேதான் ய .
இந்தக் கலைவைய ஆண் உ வாக் க்க ேவண் ம் .
ெபண்ணின் ைகப் பக் வம் இப் ப இ க்கா .

ஆனால் , எல் லா ஆண்க ம் இ ேபால் க ைமெகாண்ட

கலைவைய உ வாக் வ ல் ைல. எவ் த ந மணப்
ெபா ட்க ம் இன் அவேனா ேசர்ந் ைன நீ ரா யெபா
எ ந்த மண ம் இன்ப ம் ேவெறான் ம் ஏற் பட்ட ல் ைல.
கலைவ, ந மணப் ெபா ேளா மட் ம் சம் பந்தப் பட்டதல் ல.
ஈடற் ற இன்பத்ைத உ வாக்க ரல் கள் மட் ேம ேபா மானைவ.
ரல் தான் உட ன் கண்கைளத் றக்க வல் ல . பாலாைட ன்
ஊர்ந் ேபா ம் ற் ெற ம் ன் கால் தடம் ேபாலத்தான் ரல் கள்
ஏற் ப த் ம் வ க்க ம் . வ க்கள் ப ந்த பள் ளத் ன் வ ேயதான்
நிைன ன் ஊற் க ந் ெகாண்ேட இ க் ம் . கண் க் த்
ெதரியாமல் நிைன ற் பட ம் அந்ந மணத் க் ஈ ெசால் ல என்ன
இ க் ற ?

` ைனநீ ரின் ைமைய நீ அ ய ேவண் ம் என் ெசால் த்தான்

அவன் அைழத் ச் ெசன்றான். நீ ர் ேமனிெயங் ம் ஊர்ந்
ேபாய் க்ெகாண் ந்த . நீ ேரா ம் பாைற ம் என் ெசான் னால் , யார்
நம் வார்கள் . நீ ர் த ம் என ேமனி ன் ட்ைட நான்
உணர்ந்தெபா தான் அந்த உண்ைம உைரத்த . மணைல அள் ளி
என ைக ற் ெகா த் ‘ க்ெகாள் ’ என்றான். நான் ேமெலல் லாம்
ேனன். ெமன்மலர் ேமனி ல் ராய் கைள ம் றைல ம்
மணற் கள் கள் ஏற் ப த் ன. ண் ம் நீ ரில் தந்ேதன். ற் ெற ம்
க த்தைதப் ேபான்ற அக்காயங் கைள ளிர்நீ க் ள்
உணர்ந் ெகாண் ந்தேபா அவன் நீ ள் இறங் னான்.

மாமரத் அ வார க் ம் ெசவ் ெவ ம் க ப் பைதப் ேபால உணரத்

ெதாடங் ேனன். க காயங் கள் காமத் க் ள் மைறந்
ெகாண் ந்தெபா ேத தாகத் ேதான் க்ெகாண் ம் இ ந்தன.
ற் றம் ெகாண் தாக்கப்ப த ன் ைவையக் காயங் கேள
கற் க்ெகா த்தன.

நீ க் ள் ைழ ம் ைககள் எவ் வள இ த்தைணத்தா ம் வ ைம

டா . நீ ர் தன் ள் ைளயா பவர்கேளா தா ம் ேசர்ந்
ைளயா ம் . அதற் கான இடத்ைதத் தந்ேத ஆகேவண் ம் . நீ ர் ம்
இடத் ம் ைளயாட மனிதனால் ஒ ேபா ம் இயலா . நீ ல ன்
நிய ேவ . நிலத் ல் காதல் ெகாள் ைக ல் காற் ல க்ெகா க் ம் .
நீ ரில் காதல் ெகாள் ைக ல் அ ல க் ெகா ப் ப ல் ைல. நம் ள்
ைழயேவ பார்க் ம் . சக ஆட்டக்காரைனப் ேபால அ ம்
பங் ெக க் ம் . நம ெபாறாைமைய ெமல் லத் ண் ம் . நம
இயலாைமையக் காட் க்ெகா க் ம் .

பஞ் ப் ப க்ைகேய காத க் றந்தெதன நிைனப்பவர்கள்

நீ ர்ப்ப க்ைகைய அ யாதவர்கேள. நீ ர் மட் ேம உடேலா உடல்
டத்த, சாய் ந்த நிைலையக் ேகா வ ல் ைல. அ இயற் ைக
மனித க் வழங் ய அ றந்த காதற் களம் . காத ல்
ழ் த் ைளத்த மனம் தன் ைண ன் நீ ர் இறங் ம் ணிைவப்
ெப வ ல் ைல.’
இச் ந்தைன உ வான கணத் ல் ந மணத்ெதாட் ல் இ ந்
ேமேல னாள் ெபாற் ைவ. ேதா கள் பத னர். ``ஒ ெபா தாவ
மணநீ க் ள் இ க்க ேவண் ம் இளவர ” என் ேவண் னர்.
எச்ெசால் ம் உள் ைழய யாத இ க்கம் ெகாண் ந்தாள் அவள் .

`நாற் பத் ெரண் ந மணங் கைள ம் ஞ் ய வாசைன என் ள்

உண் . அைத கரக் யவைன கர்ந்தவள் நான்’ ெசாற் கைள மனம்
உச்சரிக் ம் ெபா உள் க் ள் இ ந் வாசைன ேமெல ந் வந்த .
ேமேல ம் வாசைன நிைன க்காட் கைளக் ெகாட் க்க ழ் த்த .

ஆைட அலங் காரத் க் ம் மலர் அலங் காரத் க் ம் எல் ேலா ம்

தயாராக இ ந்தனர். ஈரம் உலராத ெபாற் ைவ, இ க்ைக ல் வந்
அமர்ந்த டன் ேசைவப் ெபண்கள் அ ல் வந்தனர்.

ைககளில் ஆைடகைள ைவத் க்ெகாண் அவளின் உடல் ைடக்க

ஆயத்தமாக இ ந் தனர். அவள் நி ரேவ ல் ைல. அவள
அ ம ன் யா ம் ெதாட் ட யா . ேசைவப் ெபண்கள்
ெசய் வத யா நின் ெகாண் ந்தனர்.

ெபாற் ைவ ன் எண்ணம் நீ ர்நிைல ட் அகலாமல் இ ந்த .

ைனநீ ரிற் ளித் ேமேல யவள் ெசான் னாள் . ``ஈரத்ைத
உடல் ெவப் பத்தால் மட் ேம உலரைவத் ற உன ெந க்கம் .”

உடல் உலர்ந் ம் . ஆனால் , இதழ் கள் அப் ப யல் ல;

ெந க்கத் ல் தான் ரக்கத் ெதாடங் ம் .

இதழ் ரந் ெகாண் ந்தெபா உடல் உலர்த் ெகாண் ந்த .

நீ ள் ழ் தல் ண் ம் ெதாடங் ய . ெந ேநரம் க த் அவன்
உலர்ந் ழ் ந்தான். ஆனால் , உடெலங் ம் ஈரம் த் ந்த .

“உள் ம் ற மாக நீ ைரச் ழல ட் ைளயா தேல

நீ ர் ைளயாட்டா ற . ஆனால் , இ ெதரியாத பல ம் நீ ரில்
ைளயா தைலேய நீ ர் ைளயாட் என் நிைனத் க்
ெகாள் ன்றனர்” என் அவன் ெசான் னெபா , அவள் ெசான் னாள் .
``இப் ெபா தாவ நான் ஆைடெகாண் ைடத் உடைல உலர
ைவக் ேறன். நீ அ ல் வராேத.”

அவள் தைலநி ர்ந்தெபா கண்பார்ைவையப் ரிந்

ேசைவப் ெபண்கள் அ ல் வந் ேமனி ைடத்தனர். ந்தல் உலர்த்த,
ந மணப் ைக வ, ேமனி ைடக்கெவன ஆ க்ெகான்றாய் ப்
பணியாற் னர். வணிகர் ல அலங் காரம் க் வந்த .
பாண் யர் ல வழக்கம் ெதாடங் ய .

உச்சந்தைல ல் மஞ் சள் ன் ம் ைகைய அணி த்தாள் ஒ த் .

அதைனத் ெதாடர்ந் டாமணி ம் ேகாைதச்சர ம் ட்டப் பட்டன.
க த் ல் கண் ைக ம் , மணியார ம் அணி த்தனர். அவற் ன் ழ்
தாழ் வடங் கள் லள த் ெதாடங் ரல் அள வைர கனம் ெகாண்
இறங் ன. எவ் ெவாளிைய ம் உள் வாங் பலவண்ணமாய் ெவளி கக் ம்
ெச ப் னர் கா க க் . ஆடக ம் , வால் வைள ம் ,
மகரவாய் க்கட் ம் ன்ைக மணிக்கட் ல் ெதாடங் ற் ச் ற்
ேமேல க் ெகாண் ந்தன. ரல் களில் மணியா ம் இைட ல்
எண்வைக வட ம் ட் னர்.

அவள கண்கள் கம ையத் ேத ன. அலங் காரம் நடக்கட் ம் என்

ல நின்ற அவள் , ெபாற் ைவ ன் கண்கள் ேத வைதக் கண்டாள் .

அலங் காரப் பணியாளர்கைள லக் அ ல் வந்த கம ன்

காேதா ெசான் னாள் . “என உடல் மணத் ற் த் தயாரா ட்ட
கம .”
ேதக்கன் ப ேனா வர்கேளா றப்படத் தயாரானான் .
வர்கைளக் காட ய அ ப் ம் நாள் எவ் ரின் உணர்ச் ப்
ெப நாள் . தன் மகைனக் காட் க் க் ெகா த்த ப் ம் ெபண்களின்
ஆேவசம் அடங் கா எ ச் ெகாள் ம் . லைவ ெயா யால் கா
க் ம் . பறம் ன் தைலவன் ப் ப ஈந் வர்கைள
அ ப் னான். பாரி ன் மைன நீ ங் லநா னிகளின் ன்வந்
அமர்ந்தனர் வர்கள் .

உடல் வ ம் வய ம் த்தவனாக தானி ன்னி ந்தான் .

அவைன அ த் ங் கட் , நாகன், அ , ம வன், இளமன் என
வரிைசயாக இ ந் தனர். வய ல் கச் யவன் அலவன்தான்.

ஆனா ம் , அவனின் ேவகம் இைணெசால் ல யா . எல் ேலா க் ம்

லநா னி பச் ைலச்சா ெகா த்தாள் . த் த்தனர். அதன் ன்
தானிைய உள் தாழ் வாரத் க் ள் அைழத் ச் ெசன்றனர்.

லநா னி ைவ ஒன்ைற எ த் வந்தாள் . அதன் உள் ேள

கக்ெகட் யான வ ல் ஏேதா இ ந்த . மைலேவம் ன் இைலையப்
ப த் ைவத் ந்தனர். அந்த இைலையக் ைவக் ள் ைழத்தாள் .
அதன் சா இைல ல் ப ய அவ் ைலையக் ைக ல் எ த்தாள் .
தானிைய நாக்ைக நீ ட்டச்ெசான்னாள் . அவன் `ஆ’ ெவன வாய் ளந்
நாக்ைக நீ ட் னான். “ேபாதா ” என் ெசால் தைலைய ம த்
ஆட் னாள் . இன் ம் வாய் ளந் நாக்ைக நீ ட் னான். ண் ம் ம த்
தைலைய ஆட் னாள் . இன் ம் யற் த்தான் . வாேயாரத் தைச
ந் ம் ேபால் இ ந்த . அ த்தாைட வ த்த .

“இன் ம் நாக்ைக நீ ட் ” என் ெசால் க்ெகாண்ேட அந் த இைலையச்

சாேறா எ த் க் கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் அ நாக் ல் ைவத்
இ ைகயா ம் வாைய இ த் ப் த் க்ெகாண்டாள் . மற் ற
நா னிகள் அவன ைகையப் த் க் ெகாண்டார்கள் . அவன்
பல் ைலக்க த் , த் த் ள் ளினான். ஏேதேதா ெசய் பார்த்தான்.
சத்தங் ட ெவளிவராத அள ற் வாய் த்தாைடைய அைடத்
அ க் இ ந்தாள் லநா னி. தாழ் வாரத் ன் ெவளி ல் நின் ந்த
மற் ற வர்க க் உள் ேள ஒ வன் யாய் த் ப் ப ம்
ெதரியா .

இைலேயா உள் ேள ைவக்கப்பட்ட சா என்னெவன் லநா னிகள்

ெவளிேய ெசால் வ ல் ைல. ெச ெகா களில் ைள ம்
ெமாத்தக்கசப் ம் கலக்கப்பட்டச் சா என் லர் க ன்றனர்,
பதப் ப த்தப் பட்ட பாம் ன் நஞ் என் லர் ெசால் ன்றனர்.
நாகப் பச்ைச ேவ ன் நச் க்ெகா கள் கக் ம் ன் என்
ெசால் ன்றனர். எ உண்ைம என் ெதரியா . இந்தச் சா க ந் ,
உண க் ழல் வ ம் இறங் ம் வைர அவன் ைககளின்
தளர்த்தப்ப வ ல் ைல.

நா ன் ைவ நரம் கள் வ ம் நஞ் க்கசப் ன் சா உள் ளிறங் ய

ன்ேன அவன் வாய் றந் ச் ட அ ம க்கப் ப றான்.
நரம் ல் ேதங் ய கசப் நீ ங் க மாதங் கள் ஆ ம் . ேமல் ேதா ல் ம்
த ம் மைறயாதைதப்ேபால அ நாக் ல் நிைலெகாண்ட கசப்
எளி ல் மைறயா . அவன நா ைவ ண ேதட இன் ம் ல
ஆண் கள் ஆ ம் .

அ பதாங் ேகா க்க தல் அத் ம வைர அைனத் ன் ைவ ம்

ளியாவ நாக் ல் பட் வளர்த்த இவர்களின் நிைன ல் இ ந்ேத
ைவ அக ம் . காட ந் வந்த ன் ம் ல ஆண் கள் ஆ ம்
இக்கசப் மைறய.

இக்கசப் ன் வாைட காட் ப் பயணத் க் க க் யமான . காட் ன்

எல் லா லங் க ம் இவ் வாைடைய அ ம் . வர்கள் ேப யப
நடந் ெசல் ல இவ் வாைடைய கர்ந் அைவ ல ச்ெசல் ன்றன.
லங் கைள லக்க இக்கசப் ன் மனேம ெமா யா ற .

ப ேனா ேப ம் மைலேவம் ன் இைலைய ங் , த்

அடங் னர். அதன் ன் அவர்கள் றப் பட்டனர். யாரிட ம் ேபச அவர்கள்
ஆயத்தமா ல் ைல. வாய் றந் ேபசப்ேபச கசப் உள் ளிறங் ம் .
இக்கசப் க் ப் பழ அவர்கள் இயல் பாய் ப் ேபசத்ெதாடங் க ல
வாரங் கேளா மாதங் கேளா ஆகலாம் . அ வைர க கக் ைறவாகேவ
அவர்கள் ேப வர். ேப ம் ஒவ் ெவா ெசால் ம் ஒ டம் ேவம் ன்
சாற் ைறக் த்ததற் ச் சமம் .

அ த்ெதாண்ைட வ ம் ேதங் ய கசப் நிற் க, அதன் ற

யாரிட ம் ேபசாமல் எவ் ர் ட் ெவளிேய னர். லர் ல் அம்
ைவத் ந்தனர். லர் ஈட் ைய ஏந் ப் த் ந்தனர். லரிடம்
கவண்கல் இ ந்த . அவரவர்க க்கான ஆ தத்ைத எ த் வந்தனர்.
ஆனால் , இ ெவல் லாம் ெதாடக்க நிைலக் த்தான் . அவர்கள்
பயன்ப த்த ேவண் ய வ ைம ந்த ஆ தங் கைள இனி அவர்கேள
காட் ல் உ வாக் க்ெகாள் வார்கள் . தங் க க்கான தனித் வம் க்க
ஆ தம் எ ெவன் அவர்கள் கண்ட ம் வைர இவ் வா தம்
அவர்களின் ைக ல் இ க் ம் .

ேதக்கன் வழக்கம் ேபால தனக்கான ஆ தத்ைத ட் ல் இ ந்

எ த் வந்தான் . அ பன் ன் கடவாய் க்ெகாம் . இக்காட் ல் க
வ ைம வாய் ந்த ெபா ள் எ ெவனக்ேகட்டால் , அ பன் ன்
கடவாக்ெகாம் தான் . அதைன உைடக்கேவா, ெநா க்கேவா எதனா ம்
யா . அதன் அ ப் ப க் என்ன வ ைம இ க் றேதா, அேத
வ ைம ர்ைம ந்த ைனப் ப க் ம் உண் . எனேவ, ைன ன்
ர்ைம ஒ ேபா ம் ைத றா .

ேதக்கன் இ ெகாம் களின் அ ப் ப ல் ைள ட் அ ந் படாத

நார்ெகாண் இரண் ைக ன் மணிக்கட்ேடா ேசர்த் க்
கட் ந்தான் . காட தல் பயணக்காலம் ைமக் ம் அவன்
பயன்ப த் ம் ஒேர ஆ தம் அ மட் ந்தான் .

மணிக்கட் ல் கட் உள் ளங் ைகக் ள் மடக் க்ெகாண்டால் , இப் ப ஓர்

ஆ தம் இ ப் பேத ெவளி ல் ெதரியா . இ ெகாண் எந்த மரத் ன்
அ ப் ப ைய ம் த் இ த்தால் , நரம் ச் ெச ல் கள் ய் ந்
ெநா ங் ம் . இ ய மரத் ன் ைரேய ய் த் எ க் ெமன்றால் ,
லங் கள் எல் லாம் ஒ ெபா ட்ேட அல் ல.

காட ந் , றந்த ேபார் ரனாக ளங் , தன றைமயால் பல

வ ைம ந்த பணிகைளச் ெசய் இ ல் பகரிைய ேவட்ைடயா
ஈரைலத் ன்றவன் தான் ேதக்கன் ஆ றான். எனேவ அவன் தன
உடலைசைவேயா ஆற் றைலேயா ளி ம் ணாகச் ெசல ட மாட்டான்.
எந்தெவா லங் ன் தாக் தைல ம் சமாளிக்க கச் ல அ கள்
ேபா ம் . த் க்ெகான் ழ் த் வெதல் லாம் ரர்களின் ெதாடக்ககால
வாழ் ல் நிகழ் த் ம் ெசயல் . ஆனால் , வாழ் வ ம் கா பார்த் ,
பட்ட ன் உச்சத் ல் நிற் ம் ேதக்க க் த் ேதைவ கச் ய ல
அைச கள் தான். எந்த லங் ன் நரம் ைப எங் தட் னால் ேபா ம்
என் ெதரி ம் .

ைகப் அள ேகாைரப் ற் களின் ைன ல் ச் ட் ,

அதைனக்ெகாண் அ த்தால் , யாைன நகர யாமல் உட்கா ம் .
அவன் மரம் , ெச , ெகா , லங் , பறைவ, மனிதன் எல் லாவற் ைற ம்
நரம் கள் ெகாண் அ ந்தவனா றான். எனேவ நரம் களின்
இயங் ைச அவ க் ப் பட் ற . லங் களின் வ ைம,
ஆற் றல் தான க த்ெதல் லாம் நிைன ல் இ ந்ேத உ ர்ந் ற .

காட ம் நான்காவ பயணத்ைத ேமற் ெகாள் ம் ேதக்கனின்

தல் நாள் நிைன ல் கடந்தகாலம் எ ம் வந் ெசல் ல ல் ைல.
வழக்கம் ேபால் இன்ைறய நாளின் நிகழ் மட் ேம அவன் மன ல்
ஓ ய . சாமப் ன் வாசைன வந் ெசன்ற .

ன்னால் ெசன்றவைனத் ெதாடர்ந் ப ேனா ேப ம்

வந் ெகாண் ந்தனர். யா ம் வாையத் றந் எ ம் ேகட்க ல் ைல,
வாையத் றந்தாேல காற் உள் ேள ேபாய் ஒ டம் நஞ் ைச
அ வ ற் ல் ெகாட் க்க ழ் ப்ப ேபால் இ க் ற . எனேவ,
ேபச் ன் ப் ன்ெதாடர்ந்தனர் அைனவ ம் . நீ ண்டேநரத் க் ப் ன்
யவன் அலவன் ேகட்டான், ``எைத ேநாக் ப் ேபா ேறாம் ?”

நடந்தப ேய ேதக்கன் ெசான் னான் ``ெகாற் றைவைய வ பட,

த் க்களம் ேநாக் ச் ெசல் ேறாம் .”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 38

கசப் ... கசப் ... கசப் . நாக் ன் ழ் நஞ் க் கசப் உ ழ் நீ ராக

ஊ வைதப் ேபால் ெகா ைம எ ல் ைல. எனேவ, நாக்ைக அைசத் ப்
ேபச யா ம் ஆயத்தமாக இல் ைல. ராக்கசப் அ நாக் ந்
ஊ ப் ெப தைல ச் ல் ஏ க்ெகாண் ந்த . கண்கள் ங் ன.
ச் த் ெமாத்தக் டைல ம் கா ெவளிேய ப் பேவண் ம் ேபால்
இ ந்த .

ஒவ் ெவா வ ம் ரல் வைளைய க் த் க்ெகாண் ந்தான் .

உடல் மட் ம் , ேதக்கனின் ன்னால் ெசன் ெகாண் ந்த . மற் றப
எண்ணம் வ ம் ெதாண்ைடக் ள் கட் நிற் ம் கசப் ல் தான்
நிைலெகாண் ந்த .
ேதக்கனின் மனேமா, கைட யாக நடந் வ ம் வன்
அலவனிட ந்த . `இவ் வள கசப்ைப ம் , ‘எங் ேபா ேறாம் ?’
என் எப் ப அவன் ேகட்டான்? நான் வனாகக் காட யப்
ேபா ம் ேபா ெகா த்த கசப் ைப ங் இயல் பாகப் ேபச இ
வாரங் கள் ஆ ன. ஆனால் , இவனால் எப்ப உடன யாகப் ேபச
ந்த ?’ என எண்ணிக்ெகாண் க்ைக ல் அ த்த னாைவக்
ேகட்டான் அலவன். “ெகாற் றைவைய வணங் ட் த்தான் காட யச்
ெசல் ல ேவண் மா?”

ேதக்கன் க ம் அ ர்ச் க் ள் ளானான். ைக அைசத் அவைன

ன்னால் வரச் ெசான் னான். அலவன் ன்ேன ேதக்கன் அ ல்
வந்தான் . அவன் ேதாளில் ைகேபாட்டப நடந்தான் ேதக்கன். ‘ஏன் ைட
ெசால் லாமல் வ றார்?’ என் அலவ க் த் ேதான் ய . ேதக்கனின்
மனம் ெசால் க்காகத் ண்டா ய . எப் ப க் ேகட்ப எனச்
ந் த்தப ேய ேகட்டான், “கசப் உனக் ப் ேபாத ல் ைலயா?”

“ெப ங் கசப் பாகத்தான் இ ந்த . அப்பப் பா… இவ் வள கசப் பா

ெகா ப்பார்கள் ?” என்றான் வ க்ேக உரிய ேவகத்ேதா .

ேதக்கன் உைறந் நின்றான். எவ் வள ெப ஞ் ெசால் ைல க

இயல் பாகப் ேப க் ெகாண் க் றான்.

ேதக்கன் நின்ற டன் மற் றவர்க ம் அப் ப ேய நின்றனர். பற் கைள

நறநறெவன இ கக் க த் , எச் ைலத் ப் ப யாமல் , ப் னால்
ம ப ம் ஊ ற . அதன் காட்டம் இன் ம் அ கமாக இ க் ற .
எனேவ, என்ன ெசய் வெதன் அ யாமல் மற் றவர்கள் எல் லாம் த்
நிற் க, அலவன் மட் ம் ேப யப இ ந்தான் .

ேதக்கன், அவனின் கத்ைதப் பார்த்தான். எந்த தமான க ைம ம்

இன் இயல் பாக இ ந்த . “நாக்ைக நீ ட் ” என்றான்.

அலவன் நாக்ைக நீ ட் னான். அ நாக் ல் ஒட் ந்த மைலேவம் ன்

இைல. அதன் பச்ைச நிறம் மா நீ லம் ெகாண் ந்த . அதன்
னிையப் த் ெவளிேய எ த்தான் . நீ ண்ட ேநரமாக
உற் ப்பார்த்தான். இைல ன் கசப் அலவ க் ள் இறங் வதற்
மாறாக, அவன் நஞ் இைல ல் ஏ க் ற .

ைகப் நீ ங் அவன் கண்கைள உற் ப்பார்த்தான் ேதக்கன். நீ ண்ட

ேநரம் க த் உள் க் ள் இ ந்த நீ ல வைளயம் த் அடங் ய .
அவனின் பாட்டன் நாகக் ையச் சார்ந்தவன் என்ற நிைன
அப் ேபா தான் வந் த .

ேதக்கன், ண் ம் ம் நடக்கத் ெதாடங் னான். இப் ேபா அவனின்

ைக அலவனின் ேதாளில் இல் லாமல் , தைல ன் ேமல் இ ந்த . அவனின்
உச்சந்தைலைய ரல் கள் ேகா யப க இணக்கமாகப்
த் ந்தன. ‘பகரி ன் ஈரல் ன்ேற நஞ் ைச ெவல் ம் ஆற் றல்
ெப ேறாம் . ஆனால் , றப் ேல அந்த ஆற் றேலா இ க் ம்
ரர்கைளப் பற் ன்ேனார்கள் ெசால் க் ேகட் க் ேறன்.
இப் ேபா தான் தன் ைறயாகப் பார்க் ேறன். ஆ ல்
நாகக் னர் பறம் ல் வந் கலந்தேபா ஐந் ம் பங் களாக
மட் ேம இ ந்தனர். ஆனால் , இன் பறம் நாட் ன் பல ஊர்களில்
கலந் , ம் ெவ த் ப் பர ள் ளனர். அவர்களின் ஆ ஆற் றைல
ைமயாகக்ெகாண் ள் ள மனிதன் றப் ப க அரி தான் . அந்த
ஆற் றல் ெகாண்டவைன இப் ேபா நான் காட ய அைழத் ச்
ெசல் ேறன். காட யப் றப் ப ம் ேபா மனம் ஆசானாகத் தன்ைன
உணர்ந் ெகாள் ம் . அதன் ற , அ ம ழ் ைவ உணர்வ ல் ைல.
கவனிப் க ம் கண் ப் க ம் மட் ேம அதன் பணிகளாக இ க் ம் .
ஆனால் , `இம் ைற காட ம் தல் நாள் ஆசானாக உணர்ந்த அன்ேற
மனம் ம ழ் ைவ உணரத் ெதாடங் ள் ள ’ என் ேதக்கன் நிைனத் க்
ெகாண் க்ைக ல் அலவன் ேகட்டான். “என் ேகள் க் இன் ம்
ைட ெசால் ல ல் ைல.”
``எந்தக் ேகள் க் ?’’

“ெகாற் றைவைய வணங் ட் த்தான் காட யப் ேபாக ேவண் மா?”

“ஆம் .”

“ஏன்?”

“காட் ல் நாம் ெசல் ைக ல் லங் கள் நம் வாசைனைய ேமாந்

ஒ ங் ச் ெசன் ன்றன. ல லங் கள் நாம் எ ப் ம்
ற் ேறாைச ல் ல ன்றன. ஆனால் , லகாத இயல் ைடய
லங் கள் உண் .”

“எந்ெதந்த லங் கள் ?”

`` ப் ட்ட லங் கள் அல் ல, எல் லா லங் க ம் ப் ட்ட

ப வத் ல் அப் ப ச் ெசய் ன்றன.
ஈன்ற லங் தம் இளம் ட் ேயா ேபாய் க்ெகாண் க்ைக ல்
அந்த வ ல் நாம் ெசன்றால் , வாசைனையக் கண்ேடா, ஓைசையக்
ேகட்ேடா லகா . தாய் ைம ன் ஆேவசம் ெகாண் க் ம் . க
ேவகமாக நம் ைமத் தாக்க வ ம் . இயல் பான காலத் ல் இ க் ம் அதன்
ஆற் றல் , அந்தக் காலத் ல் பலமடங் அ கரித் க் ம் . நம் மால்
கணிக்கேவ யாத தாக் தலாக அ இ க் ம் . நாம் கக் கவனமாக
இ க்கேவண் ய ஈன்ற லங் டம் தான் ” என் ெசான் ன ேதக்கன்,
“அதற் காகத்தான் தாய் ெதய் வமான ெகாற் றைவைய வணங் ேறாம் ”
என்றான்.

ேப யப ேய வந்தனர். எவ் ைர ட் கத்தள் ளி ந க்காட் ல்

இ க் ம் ெகாற் றைவ ன் த் க்களம் ேநாக் ப் ேபானார்கள் . அங்
உள் ள காவல் ரர்கள் பகரி ேவட்ைடக் ப் ேபா ந்ததால் , இன் ம்
ல் ம் ப ல் ைல. ேதக்கன், மாணவர்கேளா வந் ேசர்ந்தான்.
த் க்களம் , ல் ைளந் டந்த . பறைவகளின் ஒ எங் ம்
ேகட்ட . ெமல் தாக எ ெரா த்த ேதவவாக் லங் ன் ஒ .
மர அ வாரத் ல் இ ந்த ேமட் ல் ெகாண் வந்த லங் க்
க ைய ம் உண வைககைள ம் இறக் ைவத்தான்.

“தாய் ெதய் வ வ பா தான் எல் லாவற் ம் த்த . ெகாற் றைவ ஈன்ற

ள் ைளதாேன கன் . எனேவ, ஆ காலம் ெதாட் இங் வ பா
நடந் ெகாண் க் ற . ெகாண்ட தாய் இவள் . நம் மக்கைளக்
காக்க எந்த தப் ேபாரி ம் நமக் ெவற் ையத் த பவள் . `ேபார்
ெதய் வம் ’ எனப் ேபாற் றப் ப பவள் ” என் ெசால் க்ெகாண்ேட
ெபா ள் கைளப் பைடய ம் ேவைலகைளச் ெசய் ெகாண் ந்தான்
ேதக்கன்.
மாணவர்கள் , கசப்ைபப் ேபாக்க வ ல் லாமல்
ண க்ெகாண் ந்தனர். அலவன் மட் ம் ேதக்கன் ெசால் ம்
ேவைலகைள இயல் பாகச் ெசய் ெகாண் ந்தான் . ப த் வந்த
பழத்ைதப் , ெப ரலால் அ க் , கண் அைமத்தான் ேதக்கன். ``நாம்
கண் வ ப ம் ேபா நமக்காகப் பார்த் க்ெகாண் ப் பைவ
அைவதான். எனேவ, வ ப ம் ன் பழங் க க் க் கண் றக்க
ேவண் ம் ” என் ெசால் யப கண் றந்தான் .

``நாம் ஏன் கண் வ பட ேவண் ம் ?” எனக் ேகட்டான் அலவன்.

ேவைலகைளச் ெசய் ெகாண்ேட ேதக்கன் ெசான் னான், “கண் னால்
இ ள் வ ம் . இ க் ள் தாேன நம் ஆ அச்சங் கள்
நிைலெகாண் ள் ளன. அவற் ைற அங் ேகேய ெவற் ெகாள் ம் ஆற் றல்
நமக் ேவண் மல் லவா? அதனால் தான், ெதய் வங் கள் இ க் ள்
வந் றங் ன்றன” எனத் ேதக்கன் க் ம் ன் அலவன்
னான். ``நான் இ ைளக் கண் எப் ேபா ம் அஞ் ய ல் ைலேய!”

என்ன ம ெமா ெசால் வெதன் ெதரிய ல் ைல, “சரி, நீ

ேவண் ெமன்றால் கண் றந்ேத வ ப ” என்றார்.

எல் லாவற் ைற ம் எ த் ப் பரப் ம் ேவைல ந்த . ேதக்கன்

ைககைளக் த் , கண் வ பட்டான். மாணவர்க ம் அேதேபால்
வ பட்டனர். அலவன் மட் ம் றந்த கேளா ெகாற் றைவைய
வணங் னான். சற் ேநரத் க் ப் ற , வ பா த்த ேதக்கன்,
பைடய ட்ட ெபா ள் கைள எ த் மாணவர்க க் த்
ன்னக்ெகா த்தான் .

``கசப் மட் ப் ப ம் ” என் ெசால் யப ெகா த்ததால் , ஒ க அள

மட் ம் வாங் க் க த் க்ெகாண்டனர். அைத
ங் கேவ உ ர்ேபான .

எல் லா பழங் க ம் கண் றந்ேத இ ந்தன. ``நீ தான் கண்

டாமல் வ பட்டவனா ற் ேற... உனக் எந்தப் பழம்
த வ ?” எனக் ேகட்டப ேய க த் ண்டங் கைள
எ த் க் ெகா த்தான் . அலவன் வாங் க்ெகாண்டான்.
``கண் வணங் ைக ல் நீ ங் கள் கண்டெதன்ன?”
எனக் ேகட்டான் ேதக்கன்.

எல் ேலார் நிைன க் ள் ம் இ ந்த லநா னி ன் கம் தான்.

தாைட உைடவைதப் ேபால அ த் ப் த்த அந்த கம் மைறய
நாளா ம் எனத் ேதான் ய . யா ம் வாய் றந் ேபச ல் ைல. அலவன்
மட் ம் ெசான் னான், “நான் இ கண்கைளப் பார்த்ேதன் .”

ேதக்கன், தம் இ ந்தவற் ைற எ த் க் ெகா த்தப ேய ேகட்டார்,

``எத ைடய கண்கள் ... ேதவவாக் லங் ைடய கண்களா அல் ல
பறைவ ன் கண்களா?”

“இரண் ம் அல் ல, அைவ மனிதக் கண்கள் .”

மாணவர்கள் , அந்த இடம் ட் ப் றப் பட ஆயத்தமா னர். “மனிதக்

கண்கள் இதற் ள் எப்ப இ க் ம் ? யா ம் உள் ைழய யாத
ெப மரப் தர் அல் லவா இ ? அ ம் பறம் ன் உச் ல் !” என்
ெசால் யப ேய அந்த இடம் ட் நடக்கத் ெதாடங் னர்.

த் க்களம் ட் காட் ன் ெதன் ைச ேநாக் ைழந்தனர்.

“காட தல் என்ப , பச்ைசமைலத் ெதாடரின் எல் லா ப கைள ம்
அ ந் வ தல் . அதன் ெதாடக்கம் எப் ேபா ம் ெதன் ைசதான்.
ைசய தல் பக ல் எளி . இர ல் அைத ட எளி . ண் ன்கைளப்
பார்த்தாேல ேபா ம் ” என்றான் ேதக்கன்.

இவ் வள ேநர ம் ேபச் க் ஈ ெகா த் ப் ேப வந்த அலவன், எ ம்

ேகட்காமல் இ ந்தான் . மற் ற மாணவர்கள் கசப் க் அஞ் இன் ம்
வாய் றக்காமல் இ ந்தனர். ‘அலவன் இந்ேநரம் ேகள் ேகட் க்க
ேவண் ேம, ஏன் ேகட்காமல் இ க் றான்?’ என் ழம் யப ேய
அவைனப் பார்த்தான். அவன் னிந்தப ேய நடந் வந்தான் .

“ஏன் ேபசாமல் வ றாய் ?”

“நீ ங் கள் ெசான் னைதப் பற் த்தான் நிைனத் க்ெகாண் வந்ேதன் .”

“ ைசய தல் பற் யா?”

“இல் ைல.”

“ேவ எைதப் பற் ?”

“கண் னால் என்ன நிக ம் என நீ ங் கள் ெசான் னைத நான்

நம் ேனன். ஆனால் , கண் றந்ததால் ெதரிந்த என்னெவன் நான்
ெசான் னைத நீ ங் கள் நம் ப ல் ைலேய, அைதப் பற் த்தான் .”

ேதக்கன் ஒ கணம் பதற் றமானான். “மனிதக் கண்கள் அந்த

மரப் த க் ள் எப் ப இ க்க ம் ?” என்றான்.

“எப் ப இ க்க ம் என எனக் த் ெதரியா . ஆனால் , இ ந்தைத

நான் பார்த்ேதன் ” என்றான் அலவன்.

ேதக்கன் சற் ேற நிதானம் ெகாண் ந் த்தான் . நாகக் னரின்

பார்ைவ ஆற் றல் அள ட யாத என்ப நிைன க் வந்த .
`ஆனா ம் , அந்தப் ெப ம் த க் ள் மனிதர்கள் எப் ப , எங் ந்
ேபாக ம் ?’ ந் த்தப நின்றான்.

ேகள் கள் உ வா ட்டால் , அைவ ப ன் உ ரா . இயல் பாக

உ ராத ேகள் கைள உைடத்தால் , அைவ ண் ம் தைழக் ம் . ேதக்கன்
க் வந்தான் . ஆசா டன் மாணவேனா, மாணவ டன் ஆசாேனா
ெசால் ம த் ப் பயணிக்க யா . ‘அலவன் க த்ைத அவேன
உ ர்த்தாக ேவண் ம் ’ என ெசய் த கணத் ல் ேதக்கனின் கால் கள்
ம் ன.

ண் ம் மர அ வாரம் ேநாக் வந்தனர். இைல ல் பரப்

ைவக்கப்பட்ட தப் பழங் கள் அப் ப ேய இ ந்தன. அைவ ேதவவாக்
லங் க் கப் த்த பழங் கள் . எனேவ, ‘அச்சத்தால் உள்
மைறந் க் ம் ேதவவாக் லங் கள் , நாம் அந்தப் பழங் கைள
ைவத் ட் ப் ேபான டன் ேவகேவகமாக வந் சாப் ட் க்க
ேவண் ம் . ஆனால் , இன் அந்த லங் வந் பழம் எ க்க ல் ைலேய’
எனச் ந் த்தப ேய நின்றான் ேதக்கன். ேநரமான .
மைழக்காலமாதலால் உள் ெளா ங் க் டக் ம் என நிைனத்தான்.

`அலவ க் மட் மல் ல, எல் ேலா க் ம் ேவைலெகா ப் ேபாம் .

நிைன ந் கசப் மைறய உத யாக இ க் ம் ’ என
ெசய் தான். ப் ட்ட இைடெவளி ல் எல் ேலாைர ம்
மரப் த க் ள் ேபாகச் ெசான் னான் ேதக்கன். ``உள் ேள ேபா ம் ேபா
ெகா கைள ம் ெகாப் ைகைள ம் வைளத் ஒன்ேறாெடான்
ச் ட் க்ெகாண்ேட ேபாங் கள் . அப்ேபா தான் சரியான வ பார்த்
ெவளிவர ம் . இல் ைலெயன்றால் , ெவளிவர ைச ெதரியாமல்
மாட் க்ெகாள் ர்கள் . இந்த மரப் தர் எவ் ரின் பா அள
பரப் ெகாண்ட . எனேவ, கவனமாகப் ேபாய் த் ம் பேவண் ம் ”
என்றான். “நான் ழ் க்ைக அ த்த ம் ெசன்ற வ ேலேய
ெவளிேய ங் கள் ” என்றான். மாணவர்கள் கவனமாகக் ேகட்டனர்.

“ஒ ேவைள, ெவளிவர யாத க்க ல் நீ ங் கள் மாட் க்ெகாண்டால்

ழ் க்ைகெயா எ ப் ங் கள் . நான் உள் ேள வந் ேறன்.”

கசப் ந் எண்ணங் கள் மா உள் ேள ைழவைதப் பற் ச்

ந் க்கத் ெதாடங் னர். ஒவ் ெவா வ க் ம் ஒவ் ெவா வ ையக்
காண் த்தான் ேதக்கன். ஆசானின் தல் ப ற் ெதாடங் ட்ட
என்பைதப் ரிந் ெகாண்டனர். இைதச் றப் பாகச் ெசய் யேவண் ம்
என்ற எண்ணம் அவர்கைள இயக்கத் ெதாடங் ய .

மரம் லக் உள் ைழந்தனர். ல க் எளிதாக உள் ைழ ம் ப

இைடெவளி இ ந் த . ல க் உள் ைழவேத க னமாக இ ந்த .
ஆனா ம் , அைனவ ம் உள் ைழந்தனர். அலவன் எந்த இடத் ல்
மனிதக் கண்கைளப் பார்த்ததாகச் ெசான் னாேனா, அைத ேநாக்
உட்ெசல் ல அ ப் பப் பட்டான்.
அவர்கள் ெச ெகா கைள லக் உள் ைழ ம் ஓைச ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாக உள் ெளா ங் ப் ேபாய் க்ெகாண் ந்த . கார்
காலமாதலால் , ெச ெகா களின் அடர்த் க அ கமாக இ ந்த .
எனேவ, ைழந்த ேநரத் ேலேய பார்ைவ ந் மைறந்தனர்.
ேதக்கன் ெவளி ல் இ ந்தப மரக் ட்டத்ைதச்
ற் வந் ெகாண் ந்தான் .

‘இந்த ைற ப ற் ஏன் உன் ள் ளி ந் ெதாடங் ற ?’ என, மனம்

ெகாற் றைவ டம் ேகட் க்ெகாண் ந்த . ேநரம் ெசல் லச் ெசல் ல,
`தான் எ த்த சரிதானா?’ என்ற னா எழத்ெதாடங் ய .
`அலவன் பார்த்த மனிதக்கண்கள் அல் ல என் அவைன நம் ப ைவக்க
எல் ேலாைர ம் உள் ேள அ ப் க்க ேவண் மா?’ எனத் ேதான் ய .
உள் ளி ந் பறைவகள் கைல ம் ஓைச அவ் வப் ேபா ேகட்ட . ேதக்கன்
ெவளிேய காத் ந்தான் . ‘காவல் ரர்கள் இங் இ ந் ந்தால் ,
இந்தச் க்கேல இல் ைல. அவர்கள் பகரி ேவட்ைடக் ப் ேபாய் இன் ம்
ஏன் ம் பாமல் இ க் றார்கள் ?’ என னாக்கள் நிற் காமல்
எ ந் ெகாண்ேட இ ந்தன.
 ‘தான் எ த்த ன் இவ் வள ம ந்தைன
இ நாள் வைர வந் த ல் ைல. இப் ேபாேத வ ற ?
வயதானால் உ ப் பா அ கரிக்கத்தாேன ேவண் ம் ’
- எண்ணங் கள் ஓ யப இ க்க, ெபா ம்
கடந் ெகாண் ந்த . `உள் ேள ெசன்றவர்கைள
ெவளிேய வரச்ெசால் லலாம் ’ எனத் ேதான் ய .

ங் கட் தான் த ல் உள் ேள ேபானவன். அவன் ேபான

இடத் ந் தல் ழ் க்ைகெயா ைய எ ப் னான் ேதக்கன்.
அ த் ஒவ் ெவா மாணவ ம் உள் ேள ைழந்த இடத் ந்
ழ் க்ைக அ த்தான் . ழ் க்ைகெயா ஈட் ேபால சல் ெலனக் காற் ல்
பாய் ந் ெசல் லக் ய .அ ம் ேதர்ந்தவனின் அ நாக் ந்
ளம் ம் ஒ மைல கட் க் க் ட ேகட் ம் . ேதக்கன் க ம்
கட் ப் ப த் க் ப் ெபா யாக அைதப் பயன் ப த் னான்.
ழ் க்ைகெயா ையப் பல் ேவ ைற ம் ஏற் ற இறக்கத் ட ம்
பயன்ப த்தப் பழ யவன் அவன் .

மாணவர்கள் ம் ம் ஓைச எ ம் ேகட் றதா எனக் கவனித்தப

இ ந்தான் . அவர்கள் அ கத் ெதாைல உள் ைழந் ட ல் ைல.
ன் பைன ெதாைலைவக் கடந் க்க வாய் ப் ல் ைல. எனேவ,
ேவகமாக வந் வார்கள் எனக் காத் ந்தான் ேதக்கன்.

பறைவகள் கைல ம் ஒ ம் ற ஓைசக ம் ேகட்டப இ ந்தன.

மாணவர்களின் ழ் க்ைகெயா எ ம் ேகட்காததால் , ஆபத் எ ம்
இல் ைல என்ப ரிந்த . ேதக்கனின் கண்கள் வ பார்த் க்
காத் ந்தன.

ங் கட் தான் த ல் ெவளிவந்தான் . ேமெலல் லாம் ெச ெகா கள்

ற் க் டந்தன. எல் லாவற் ைற ம் இ த் ப்
ய் த் க்ெகாண் ந்தான் . அ த் ேநரத் ல் ம வன் வந்தான் .
ேமல் ச் ழ் ச் வாங் ய . அவைனத் ெதாடர்ந் அ வந்தான் .
ஒ வர் ன் ஒ வராக ெவளிவந்தனர். எட்டாவ ஆளாக அலவன்
வந்தான் . இன் ம் ன் ேபர் ெவளிவரேவண் ந்த .

அலவன் ெசால் ல ஒன் ம் இ க்கா எனத் ேதக்க க் த் ெதரி ம் .

அதனால் , ெவளிவரேவண் ய ன் ேபைர ேநாக் ேய அவன்
கவனம் ெகாண் ந்தான் . ‘அவர் ேகட்காததனாேலேய
ரிந் ெகாண்டார்’ என்ப அலவ க் ம் ெதரிந்த . அவன் எவ் வள
யன் ம் , உள் க் ள் யா ம் தட் ப் பட ல் ைல. உட ல்
அங் ங் ம் பட்டா ம் உள் க் ள் க் க் ெகாண்டால் ,
இரெவல் லாம் அங் ேகேய டக்க ேவண் யதா க் ம் . ெபா க் ள்
ெவளிேய வந்த , எல் ேலா க் ம் ம ழ் ச ் ையத் தந்த .

சற் ேநரம் க த் இளமன் வந்தான் . அவைனத் ெதாடர்ந் நாகன்

வந்தான் . த்தவனான தானிையத் த ர எல் ேலா ம்
வந் ட்டார்கள் . ெபா தா க் ெகாண் ந்த . தானி உள் ேள
ைழந்த இடத் ல் நின் த க் ள் உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்தான்
ேதக்கன். வ வதற் கான ஓைச எ ம் ேகட்க ல் ைல. ேதக்கன் சற் ேற
தர் லக் உள் ேள பார்த்தான். இைடெவளியற் இ ப் பதால் , எ ம்
ெதரிய ல் ைல. ண் ம் ஒ ைற ழ் க்ைக அ த்தான் . மாணவர்கள்
எல் ேலா ம் ேதக்கைன உற் க் கவனித் க்ெகாண் ந்தனர்.

ேநரமா க்ெகாண் ந்த . ேதக்கனின் கக் ப் மாறத்

ெதாடங் ய . ‘இன் ம் சற் ேநரத் ல் ெபா மைறந் ம் .
அதற் ள் அவன் ெவளிவந்தால் தான் உண் . வர யா ட்டால் அவன்
ழ் க்ைக அ த் ப்பாேன, ஏன் அ க்காமல் இ க் றான்? ஒ ேவைள
லங் கால் க ைமயாகத் தாக்கப் பட் ப் பாேனா! என்ன ெசய் வ ,
நாம் உடேன உள் ேள ேபாகலாமா, உள் ேள ேபானால் எவ் வள ெதாைல
ேபாவ ? இ ட் ட்டால் , ெவளிேய ற் க க் ைட ல் ந்
டப் பவைனத் ேத வேத க னம் , இந்த அடர் த க் ள் எப் ப த் ேதட
ம் ?’ ேதக்கன், ெவ க்க யாமல் ண னான்.

பறைவகள் அைட ம் ேநரமா ட்டதால் , ஓைச அ கமாகேவ

இ ந்த . ஆனா ம் , ேதக்கன் நம் க்ைக இழந் ட ல் ைல.
மாணவர்களிேலேய தானிதான் த்தவன். உடல் வ ல் கச்
றந்தவன். அவன் எளி ல் ந் ட மாட்டான் எனத் ேதான் ய .
ஆனா ம் , அவன் ஓைச எ ப்பாமல் இ ப்பைதப் ரிந் ெகாள் ள
ய ல் ைல.

மனம் ணறத் ெதாடங் ய . எந்த என்றா ம் ைர ல்

எ த்தாக ேவண் ம் . ேநரம் கடந் ெகாண் க் ற . ெவ க்க
யாத ேதக்கனின் தயக்கம் நீ ண் ெகாண் ந்த . மரங் களில்
அைட ம் பறைவகளின் ஓைச அ கமா க்ெகாண்ேட இ ந்த .

‘சரி, இனி ம் காலம் தாழ் த்தேவண்டாம் ’ என் அவன்

நிைனத் க்ெகாண் க் ம் ேபா உள் க் ள் ஏேதா ஓைச
ேகட்ப ேபால் இ ந்த . ேதக்கன் ர்ந் கவனித்தான். மாணவர் க ம்
உற் க் கவனித்தனர். உள் க் ள் ளி ந் ெச ெகா கைள லக்
நக ம் ஓைச ல் யமாகக் ேகட்கத் ெதாடங் ய . அ , ஒ வன்
நடந் வ ம் ஓைசயல் ல; ஓ வ பவனின் கால ேயாைச என்ப ரியத்
ெதாடங் ய .
‘ தானிதான் ஓ வ றான். ஆனால் , ஏன் ஓ வர ேவண் ம் ? எ ம்
லங் ரத் றதா... அப் ப ெயன்றால் ழ் க்ைக அ க்கலாேம! நாம்
உடன யாக உள் ேள ேபாய் உதவ ம் . ஏன் ழ் க்ைக அ க்காமல்
வ றான்? பலவற் ைற ம் ந் க் ம் ஆற் றல் ெகாண்டவன் தாேன
அவன். நிதானமாக வராமல் , அவசரப் பட் ஓடத் ெதாடங் னால் ெச
ெகா கைள இங் ம் அங் மாக லக் ப் ேபா ம் ேபா
ஏற் ப த் ட் ப்ேபான ச் கைளப் பார்க்காமல் ட் ேவாம் .
வ ெதரியாமல் உள் க் ள் ேள ற் றேவண் க் ம் ’ எனச்
ந் த்தப பதற் றத்ேதா ேதக்கன் நின் ெகாண் ந்தான் . ஓைச
ெந ங் கத் ெதாடங் ய . அவன் ேவகம் க ம் ய . எல் ேலா ம்
உள் க் ளி ந் தானி என்னவாக
ெவளிவரப் ேபா றான் என்ற பதற் றத்ேதா
பார்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

ஒ கணத் ல் மர இைடெவளிகைளப் ய் த் க்ெகாண்

ெவளிேய ந்தான் தானி. அவன்ேமல்
ற் க்கணக்கான ெகா கள் ற் க் டந்தன. ஓ ப் ேபாய் ச் ழ் ந்தனர்
மாணவர்கள் . மரத் க் ள் ளி ந் அவன் வந்த ைச ேநாக்
ஆேவசத்ேதா ம த் நின்றான் ேதக்கன். உள் க் ள் ளி ந் எந்த
லங் வந்தா ம் , ஒேர அ ல் ழ் த் ம் ெவ ெகாண் நின்றான்
ேதக்கன்.

ெவளி ல் வந் ந்த ேவகத் ல் ஏேதா ெசால் ல வந்தான் தானி.

கசப் , ெதாண்ைட ல் நஞ் சாய் இறங் க்ெகாண் ந்த . அைத ம்
, ``ேதக்கைனக் ப் ” என் மரத்ைதப்
பார்த் க்ெகாண் ந்தவைனக் ைககாட் ச் ெசான் னான்.

மாணவர்கள் ேதக்கைன உடேன அைழத்தனர். உள் க் ள் இ ந்

பார்ைவைய லக்காமல் அைர மனத்ேதா தானி ன் அ ல்
வந்தான் ேதக்கன். அவைரப் பார்த் ச் ைரக்கச் ெசான் னான்,
``அவர்கள் ெவளிேய றார்கள் .”

ேதக்க க் அவன் ெசால் வ ரிய ல் ைல. தானியால் ெதளிவாகப்

ேபச ய ல் ைல. உள் க் ள் ஏேதா ரச்ைன, அைதப் பற் ச்
ெசால் றான் என்ப மட் ம் ரிந்த . அவன் ெவளிேய ய
பாைத ந் ஏேதா ஒன் வரப் ேபா ற எனத் ேதான் ய .
தானிைய ம் மரத்ைத ம் மா மா பார்த் க்ெகாண் ந்தான்
ேதக்கன்.
தான் ெசால் லவ வ ேதக்க க் ப் ரிய ல் ைல என்ப தானிக் த்
ெதளிவாக ளங் ய . ச் ைரப் ைப யற் ெகாண்
கட் ப் ப த் யப , நஞ் க் கசப் ைப எவ் வள த்தா ம்
பரவா ல் ைல என ெவ த் க் கத் னான், `` ழவா… அவர்கள்
எ ர் ைச ல் ெவளிேய ஓ றார்கள் .”

ேதக்கன் அ ர்ச் அைடந்தான் . அலவ க் ப் ரியத் ெதாடங் ய .

ெசால் த்த தானி, கசப் ன் ெகா ைமையத் தாங் க யாமல்
ற் ந்த ெச ெகா கைள வா ல் ேபாட் அ க் க் க த்தான் .
கண்கள் ங் நீ ர் தாைரதாைரயாக வ ந் ெகாண் ந்த .

ேதக்கனின் ைககள் தன் ைறயாக ந ங் ன. அவன்

ெசால் லவ வைத அ நம் ப ம த்த . ஆனால் , இனி ம் நம் பாமல்
இ க்க யா . பன் ன் ைடவாய் க்ெகாம் ைப இ
உள் ளங் ைககளி ம் இ க் ப் த்தப , மரக் ட்டத் ன் ன் றம்
ேநாக் ஓடத் ெதாடங் னான் ேதக்கன். வாய் ளந் அவன் கத் ய
ஓைச ல் மரெமங் ம் இ ந்த பறைவகள் படபடத்தன.

`நா ம் அவைரப் ன்ெதாடரலாம் ’ என மாணவர்கள் எ ந்தேபா ,

அவர்களின் பார்ைவ ந் ேதக்கன் மைறந் நீ ண்ட
ேநரமா ந்த .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 39

ெகாற் றைவக் த் நைடெப ம் ெப ம் மரப் தரின் ன் றம் ேநாக்

ஓ னான் ேதக்கன். எவ் ரின் பா யள பரப் ைபக்ெகாண்ட
அடர்மரத்ேதாப் ன் ன்வட்டத்ைத ேவகமாகக் கடந் ெகாண் ந்தன
அவ ைடய கால் கள் . மரத்ேதாப் ந் காட் ன் சரி ப் ப
ெதாடங் டம் கக் ய அள ைனக் ெகாண்ட . அ ல்
ஓ க்ெகாண் ந்த ேதக்கனின் ேவகம் யா ம் பார்த்த ய யாத
ஒன் .

ேதக்கன் ஓடத்ெதாடங் யெபா மாணவர்கள் லர் உடென ந்

ன்னால் ஓ னர். லர் மட் ம் தானிக்
உத ெசய் ெகாண் ந்தனர். தானி சற் ேற ச் வாங்
இைளப் பா னான். அவன வாய் க்க நிைனத்த . ஆனால் ,
கசப் அதைன அ ம க்க ல் ைல. ஆனா ம் , ெசாற் கள் உள் க் ள்
உ ண் ெகாண்ேட இ ந்தன. `அவர்கள் நம் ைமப் ேபான்ற மனிதர்கள்
அல் ல; பார்க்கேவ அச்சந்த ம் உ வத் னராக இ ந்தனர்.’
இங் மங் மாக ஓ ய ேதக்கனால் , அவர்கள் ேதாப் ைப ட் எப் பக்கம்
ெவளிேய னார்கள் என்பைதத் ெதரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. ‘யார்
அவர்கள் ? எத்தைன ேபர்? பறம் மைல ல் இவ் வள ெதாைல
அவர்களால் எப் ப ஊ வ ந்த ? ஏன் இங் வந் தார்கள் ?’
னாக்கள் மண்ைடையத் ைளத் க் ெகாண் ந்தன. பதற் றம்
அ கமா க் ெகாண் ந்த . ெவளிேய ய தடம் எ ம் மண்ணில்
ெதரிய ல் ைல. ‘ ண் ம் தானிைய சாரிக்கலாமா’ என்
ேதான் ய .

சட்ெடன பட்டவனாய் அ ந்த நாங் ல் மரத் ன் ஏ னான்.

ெகாப் கைளப் த் ேவகேவகமாக உச் க் ைளக் ப் ேபானான்.
நார்ச்சத் அ க ள் ள மரமாதலால் ேதக்கைன, ைள ன் னிவைர
அ அ ம த்த . மர இைலகைளத்தாண் அவன் தைல ெவளி ல்
நீ ண்ட . கண்ெண ேர மைலச்சரி ன் பள் ளம் டத் ல் ற் றா
ஓ க்ெகாண் ந்த . அதைனக் கடந்தால் ஆ மைல ன் ெதாடக்கம் .
நான் ம ப் கைளக்ெகாண்ட ஆ மைல.

மரத்ேதாப் க் ள் இ ந் ெவளிேய யவர்கள் ற் றாற் ைறக்

கடந் க்க யா . ெபா மைறய இன் ம் ேநரேம இ ந்த .
அவர்கள் ற் றாற் ைறக் கடந் ஆ மைலக் உள் ேள ைழவைத
இங் ந் ல் யமாகப் பார்த் டலாம் . அவர்கள் எத்தைன ேபர்
என்பதைன அ ய ேதக்கனின் கண்கள் அைலேமா க்ெகாண் ந்தன.
ஆற் ன் ஒ ைன ல் இ ந் ம ைன ேநாக் கண்கைள
ஓட ட் க்ெகாண் ந்தான் . ெமல் ய காற் ல் மரக்ெகாப்
அைசந்தா ய . கக்கவனமாக னிக்ெகாப் ல் நின்
ெகாண் ந்தான் . ெகாப் ன் கவட்ைடைய ரல் கள் பற் க்க,
உட ன் எைடைய காற் ல் ஏற் கண்கைள ஓட ட் க்
ெகாண் ந்தான் .

அவர்கள் இங் ந் ேபானால் , ஆற் ன் எவ் டத்ைதக் கடப் பார்கள்

என் அவன் எ ர்பார்த்த இடத்ைதக் ர்ந் கவனித் க்
ெகாண் ந்தான் . ஆனால் , ேவ ைச ல் லர் ஆற் ைறக் கடப் ப
ெதரிந்த .
ேதக்கனின் கண்கள் உற் ேநாக் ன. வந் ள் ளவர்கள் ஐந் ேபர்.
ஒவ் ெவா வ ம் க் ப் ன்னால் , நீ ள் வ ல் ழல் ேபான்ற
நரம் க் ைடையக் கட் ந்தனர். அதைனச் மந்தப ப ேவகமாக
ஆற் ைறக்கடந் ஆ மைல ன் தற் ன் க் ள் ைழந்தனர்.

மரத் ந் தா க் த் அவர்கைளக் ெகான் சேவண் ம் என்

மனம் த்த . ஆனால் , பதற் றப் படாமல் கவனமாகப் பார்த்தான். ேவ
யா ம் ன்ெதாடர் றார்களா என் ேநரம் கவனித்தான் . யா ம்
ன்ெதாடர ல் ைல. ெவ ம் ஐந் ேபர் இத்தைன மைலகைளக் கடந்
இவ் டம் வந் உ ேரா ம் ச்ெசல் ன்றனர். கண்கள் பார்ப்பைத
மனம் ஏற் க்ெகாள் ள ம த்த . ஆனா ம் , நம் வைதத் த ர
ேவ வ ல் ைல. மரத் ந் ேவகமாக ந யப றங் னான்.
ெபா சாய் ந் ெகாண் ந்த .

மாணவர்கள் எல் ேலா ம் மர அ வாரம் வந் அண்ணாந் பார்த்தப

நின் ந்தனர். எல் ேலார் கண்களி ம் ெப ம் பதற் றம் இ ந்த . ஆசான்
ெசால் லப் ேபா ம் வார்த்ைதைய எ ர்பார்த் ந்தனர்.

இறங் ய ேவகத் ல் ேதக்கன் ெசான் னான், ``அவர்கள் ஆ மைல ன்

வலப் றம் ேநாக் ஓ றார்கள் . பறம் மைல ன் தன்ைம
அவர்க க் த் ெதரிய ல் ைல. வலப் றம் ேநாக் ஓ ம் அவர்கள்
மச்சக்கட ன் வ யாகத் தான் தற் ன்ைறத் தாண்ட ேவண் ம் .
இங் ந் க் வ ற் ேபானால் , அவர்க க் ெவ ன்னேர நாம்
ேபாய் டலாம் . கடைவத் தாண் ம் ெபா ஒ வனின் உட ம் உ ர்
ஞ் சக் டா ” என் ெசால் யப ெவ ெகாண் ளம் னான்
ேதக்கன். மாணவர்கள் அவேனா ஓடத்ெதாடங் னர். ஓ க்ெகாண்ேட
ேதக்கன் ேகட்டான், ``மச்சக்கட க் ச் ெசல் ம் வ யா க் த்
ெதரி ம் ?”

``எனக் த் ெதரி ம் ” என்றான் நாகன் . அவசரத் ல் வாய் றந்ததால் ,

டம் நஞ் உள் ேள ெகாட் ய . தாங் க யாமல் ஓ க்ெகாண்ேட
கா த் ப் னான்.

`` தானி ம் அலவ ம் என்ைனப் ன்ெதாடர ய ங் கள் . மற் றவர்கள்

நாகேனா இைணந் வா ங் கள் . நீ ங் கள் வ ம் ெபா
அவர்கைள மண்ேணா மண்ணாகச் சாய் த் ைவத் ப் ேபாம் ” என்
அவன் ெசால் ய ெபா கால் கள் ர ன் ேவகங் ெகாண்டன.

காட் ல் ஓ வ றந்த கைல. ெகா கைளத் தாண்ட ம் , ன்காைல

மட் ம் ஊன்ற ம் , படர்தாவரங் களின் த் க்காைல
பயன்ப த்த ம் , பாதம யா ேவகம் ெகாண் ஓட ம் இைணயற் ற
ப ற் ேவண் ம் . ெசத்ைதக ம் ச க ம் கால் கைள எளி ல்
ஏமாற் றக் யன. பாைறக ம் பா க ம் பாதத் ன் தான
பைகையக் காலங் காலமாக வளர்த் வ வன. ேகாைரகளின்
வைககைள ம் ற் களின் ணங் கைள ம் ப த்த ய யாதவன்,
பத்தாவ அ ல் மண் ட் வான். தண் ம் , இைல ம் ,
க ம் நஞ் ைச ைவக்காமல் உடெலங் ம் இ க் ம்
ைனகளில் நஞ் ைச ைவத் ள் ள ெச ெகா கைள அவற் ன் வாசைன
வ ேய கண்ட ந் லகத்ெதரிந்தவன் மட் ேம காட் ல் ஓ இலக் ைக
அைடய ம் .

க் ன் ேமாப் ப ஆற் ற ம் , கண்பார்ைவ ன் ரிய கவனிப் ம்

கால் கைள இற கள் ேபால ெய ம் ப ற் ம் ெகாண்ட
ஒ வனால் தான் காட்ைட ஓ க் கடக்க ம் .

ேவட்ைட லங் களின் நான் கால் பாய் ச்ச க் த் தப் த் த்தான்

மனிதன் பறம் நாட் ல் வாழ் ந் ெகாண் க் றான். எனேவ,
அத ைடய நான் கால் ேவகத்ைத ம்
ஞ் வதாக மனிதக்கால் கள் வளம் ெபற் ள் ளன. ேதக்கனின் கால் கள்
அதைன ம் ஞ் ஓ க்ெகாண் ந்த .

ெபா மைறந் நில ன் ஒளி படரத்ெதாடங் ய . ேதக்கனின்

ஓட்டத்ைத எப் ப யாவ ெந ங் ட ேவண் ம் என்
ஆத் ரங் ெகாண் ன்ெதாடர்ந்தான் தானி. அவைன ட வய ம்
உ வத் ம் இைளத்தவனான அலவன் பல இடங் களில் தானிையக்
கடந் ஓ க்ெகாண் ந்தான் .

ேநரம் டக் ட ேதக்கனின் ேவகம் க்ெகாண் ந்த . அவன

மன ல் ேகள் கள் அ க்க க்காக ேமெல ந் ெகாண் ந்தன.
தானி மரப் த க் ள் இ ந் வந் , அவர்கள் ெவளிேய ட்டார்கள்
என் ெசான் ன ெபா க் ம் அவர்கள் ற் றாற் ைறக் கடக் ம்
ேநரத் ற் ம் இைட ள் ள ேநரத்ைதக் கணக் ட்டெபா மனம் தல்
அ ர்ச் ைய அைடந்த . `இவ் வள ய ேநரத் ல் அவ் வள
ெதாைல எப் ப ப் ேபா க்க ம் ?’ என் யந் தான். அவர்களின்
ேவகம் படத் ெதாடங் ய . ‘அ வழக்கமான ேவகமல் ல’ என்
மனம் கணித்த .

ஓ க்ெகாண்ேட ேகட்டான், ``அந்தக் ைட ல் என்ன

ெகாண் ேபா றார்கள் ?”

கத்ெதாைல ல் வந் ெகாண் ந்த இ வரின் கா களி ம் னா

சரியாக ழ ல் ைல. ``என்ன ேகட் ர்கள் ?” எனக் கத் னான் அலவன்.
ேதக்கன் ண் ம் கத் ச் ெசான் னான். தானி இன்ெனா ைற
வாய் றந் ெசால் நஞ் க்கசப்ைப ங் க ஆயத்தமாக இல் ைல.
‘நான் ஓ யாக ேவண் ம் . அ தான் இப்ேபாைதய ேதைவ’ என
எண்ணியப ேய ேவகமாக ஓ னான்.

ன்னால் ேபாய் க்ெகாண் ந்த அலவன் அேத ேவகத் ல் ன்னால்

ம் , ேதக்கன் ேகட்டைத ண் ம் ேகட்டான். தானி ைகயைசவாற்
ெசால் ல, அதைனப் ரிந் ெகாண்ட அலவன் ண் ம் ன் றம் ம்
ஓ யப கத் ச் ெசான் னான், ``அவர்கள் ேதவவாக் லங் ைகப்
த் க்ெகாண் ேபா றார்களாம் .”

அலவன் ெசான் ன ெசால் ெப ம் மரம் சாய் வைதப் ேபால ேதக்கனின்

சாய் ந்த . அ ர்ந்தான் ேதக்கன். ‘ஓ வதா, நிற் பதா?’ மனம்
தள் ளா ய . ‘நம் ப யாத ெசால் . என்ன நடக் ற இங் ? எப் ப
நடந்த ?

பறம் மைலைய ேவற் மனிதர்கள் கடந் வந் ேதவவாக்

லங் கைள எப் ப ப் த் க்ெகாண் ேபாக ம் ?’ ந் க்கச்
ந் க்க ைட ைடக்காமல் ெவ க்ெகாண் ந்த . ன்னி ம்
ேவகங் ெகாண் ஓ னான் ேதக்கன்.

அவ க் ப் ன்னால் ெவ ெதாைல ல் அலவன்

வந் ெகாண் ந்தான் . தர்கடந் அடர்மரங் க க் ள் ைழந்தான்
ேதக்கன். அவைன இனி கண்ணிற் பார்க்க இயலா . ப் ன்
அ ப் பைட ல் தான் ேபாக ம் . எனேவ, அ த்ததாக
வந் ெகாண் ந்த அலவன் ஓட்டத் ன் ேவகத்ைதக் ைறத்தான்.
ேநரங் க த் தானி வந் ேசர்ந்தான். இ வ ம் இைணந்
அடர்காட் க் ள் ைழந்தனர்.
ேதக்கனின் ஓட்டம் அ ேவகமாக இ ந்த .
காரணம் , எ ரிகளின் ஓட்டத்ைதக் கணக் ட்டதால் , மச்சக்கட ற் த்
தான் ேபா ம் ன், அவர்கள் அதைனக் கடந் டக் டா என்பதால் ,
இன் ம் ேவகமாக ஓ னான்.

நான் ல் ஒ பங் ற் ம் ைறவான க் வ ல் ேதக்கன்

ஓ க்ெகாண் ந்தான் . அேத ேநரத் ல் , நான் பங் அ கமான
ற் வ ைய எளிதாகக் கடந் எ ரிகள் வந் ெகாண் ந்தனர்.

நில ஏ ந்த . காெடங் ம் ஒளி படர்ந்த . ேமல் ச் ம் ழ் ச் ம்

வாங் க மச்சக்கட ைன அைடந்தான் ேதக்கன். வந்த ேவகத் ல் சற் ம்
இைளப் பாறாமல் , பாைற ன் ேத க் கண்கைள ஓட ட்டான். இ ளில்
எ ம் பட ல் ைல. ச் வாங் ஆ வாசப் பட்டான் . ண் ம்
தைலநீ ட் ன் றம் சரிந் ள் ள காட்ைடப் பார்த்தான்.
ெவ ெதாைல ல் பறைவகள் கைலந் பறந்தைதக் கவனித்தான்.
வ வ அவர்கள் தான் என்பைத உ ப் ப த் க்ெகாண்டான். அவர்கள்
வந் ெகாண் க் ம் இடத்ைதக் கணித்தான்.

இக்கட ைன ேநாக் த்தான் வ றார்கள் . அப் ப ெயன்றால் ,

ேபா ம் ெபா ம் இவ் வ யாகத்தான் ேபா ப்பார்கள் . இக்கட
அவர்க க் நன் ெதரிந்த ஒன் . மனம் அவர்களின் ைசவ ைய ம்
எண்ணேவாட்டத்ைத ம் கணித் க்ெகாண் ந்த . மாணவர்கள்
இ வ ம் ழ் ப் றம் இ ந் வரேவண் ம் . எ ரிகள் வ வதற் ள் வந்
வார்களா என எண்ணிக்ெகாண் க்ைக ல் இ வ ம் வந்
ேசர்ந்தனர். ஒ வைக ல் மாணவர்கள் நிகழ் த் ய யப் ற் ரிய
ஓட்டந்தான். ேதக்கனின் கண்கள் ஆசானாய் இ ந் ெப ைமப் பட
ேநரமற் இ ந்தன.

ேதக்கன் தாக் த க்கான வ வைககைளச் ந் த்தான் . கட ன்

ளிம் ப் ப ல் இ வைர ம் மைறந் நிற் கச் ெசான் னான்.
``கட ன் வ யாக த ல் வ பவைன நான் அ த் த் க் ய
கணத் ல் ன்னால் வ றவர்கள் தாரித் வார்கள் . உள் ேள
ஆட்கள் இ க் றார்கள் என்ப அவர்க க் த் ெதரிந் ம் . உடேன
கட ன் ள க் ள் வராமல் ற் வர ெசய் வார்கள் . அப் ெபா
நீ ங் கள் ளிம் ப் ப ல் ஈட் கள் மட் ம் ெவளிேய ெதரிவ ேபால
நீ ட் ப் ங் கள் . எல் லா ற ம் ஆட்கள் இ க் றார்கள் என்
அ ந் ெகாண்ட ன் அவர்கள் பதற் றத் ல் ைச த மா வார்கள் .

ேவ வ ல் லாமல் ணிந் கட ைனக் கடக்க

யல் வார்கள் அல் ல ைசக் ழப் பத் ல் ன்வாங் க நிைனப்பார்கள் .
ஒ ேபா ம் ளிம் ல் ெதரி ம் ஈட் ைனகைள ேநாக் வர
மாட்டார்கள் .

அவர்கள் கட ைனத் தாண்ட நிைனத்தாேலா, ன்வாங் நின்றாேலா

நான் பார்த் க்ெகாள் ேவன். அக்கணம் அவர்க க் ள் ைளக் ம்
அச்சேம அவர்கைள அ த் ம் . அவர்கள் தாரிப்பதற் ன்ேப
அ ன் ெகா ரத்ைத அவர்களின் கண்க க் க் காட் ேவன்” என்றான்
ேதக்கன்.

க் ைடத் , ேமல் ச் ம் ழ் ச் ம் வாங் ய இ வைர ம்

ேதக்கனின் ஆேவசம் இ கப் பற் ய . ஈட் ைய உ ெகாண்
த்தனர். தானி வலப் ற ம் அலவன் இடப் ற மாக ளிம்
ேநாக் ப் ேபானார்கள் . ேதக்கன் தல் ஆைள அ த் த் க் ம் வைர
ஈட் ைய ெவளிநீ ட் டக் டா என்ப ல் கவனமாக இ ந்தனர்.

கட ன் ஒ ப ல் ெமல் ல தைல க் எட் ப்பார்த்தான் ேதக்கன்.

அவர்கள் வ ம் ேநரத்ைத மனம் கணித்தப காத் ந்த .
கால த்தடங் கள் ேகட் ன்றனவா என் ர்ைமயாகக் கவனித்தான்.
ன் ற க் ம் பாைறகளி ந் பறைவெயான் ரல் எ ப் ய .
அவர்கள் ெந ங் ட்டார்கள் என்ப ெதரிந்த . ஓ வ ம் அைச ல்
ேதவவாக் லங் கள் ஓைச எ ம் யவண்ணம் இ ந்தன. ேதக்கன்
கட க் ள் ைழபவைனத் ேதாதான ைச ந் தாக்க, கால் கள்
இரண்ைட ம் பாைற ன் ெச ல் க க் ஏற் ப இ க
அ க் க்ெகாண் ந்தான் .

தானி ம் அலவ ம் ேதக்கைன உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

ேதக்கனின் ைககள் இரண் ம் பன் க்ெகாம் ைன உள் ளங் ைகக் க்
ெகாண் வந்தன. தல் ஆள் கட ைன ேநாக் ன்ேன வ ம் ஓைச
ேகட்ட . ேதக்கன் பாைறேயா பாைறயாக சாய் ந் அ த் த் க்க
ஆயத்தமாக இ ந் தான் . பாைற ல் கால ேயாைச ேகட்ட கணத்ைத
மனம் கணிக் ம் ன் கட ன் ளைவ ஓர் உ வம் பாய் ந் கடந்த .
கணிக்க யாத ேவகத் ல் நிகழ் ந்த இச்ெசயைல ட் டாதப
அவன் ப் றத்ைத ேநாக் ன்னல் ேவகத் ற் பாய் ந்தான்
ேதக்கன்.

கட ன் ள க் ள் கால் ைழத்த கணத் ேலேய ஆளி ப் பைத

ஓ வ பவன் கவனித் ட்டான். தன்ைனத் தாக்கப் ேபா றான் என
அ ந்த டன் ேவகத்ேதா வலக்ைகையத் ப் ச் ழற் னான்.
த்தண்ைட ெநா க் ம் ேவகத்ேதா பாய் ந்த ேதக்கைன, ழன் ற
அவன வலக்ைக அ த் த் க் ய . இ க் ள் பாைறேயா
சரிந்தான் ேதக்கன்.
அவன் சரிந் உ ம் ஓைச ேகட்பதற் ள் மற் ற நால் வ ம் கட ைனக்
கடந்தனர். தானிக் எ ம் பட ல் ைல. இ க் ள் ப ேவகமாக
உ வங் கள் மைறவ ம் யாேரா க் சப் பட்ட ம் ெதரிந்த . ஆனால் ,
யார் என்ன என் ெதரிய ல் ைல. ‘ஒ வன் ந் ட்டான். ெவளி ல்
ஈட் ைய நீ ட்டலாம் ’ என அவன் எண்ணிக்ெகாண் க்ைக ல் இடப் ற
ளிம் ல் நின் ந்த அலவன் கட ைன ேநாக் ஓ வந்தான் .

ஈட் ைய ெவளிப் றம் நீ ட்டாமல் ஏன் கட ைன ேநாக் ஓ வ றான்

என் தானிக் ப் ரிய ல் ைல. ஆனால் , அலவனின் கண்கள்
நடந்தைதத் ல் யமாகப் பார்த்தன. அவர்கள் தாக் ய ேவகத் ல்
ஆசான் ேமற் பாைற ல் ேமா க் ேழ ந்தைதப் பார்த்த கணம்
உைறந் நின்ற அலவன், சற் ேநரம் க த் த்தான் ஆசாைன ேநாக்
ஓ வந்தான் . அதன் ற தான் தானி ஓ வந்தான்.
வந்த டன் ஆசானின் தைலைய ஏந் ப் க்க
ைகையக்ெகாண் ேபானான் அலவன். அவன் ைகப் ப வதற் ள் ஆசான்
தாேன தைலையத் க் னான். அந்த ேவகத் க் உடல்
ஒத் ைழக்க ல் ைல. வலக்ைகைய ஊன் ேய நி ர ேவண் ந்த .
ன்மண்ைட ற் பட்ட அ மயக்கத்ைத உ வாக் ய . கண்கைள
இ க த் றந்தான் .

சற் ஆ வாசப் பட்ட ன், `` ைன ல் நீ ரள் ளி வா” என்றான். தானி

ஓ னான். யாைன தாக் யைதப் ேபால் உணர்ந்த ேதக்கனின்
உடல் . எ ந் உட்கார்ந்தான். தானி ைக நிைறய நீ ரள் ளி வந்தான் .
கத் ல் அைறந் ம் த் ம் ெதளிச் ெகாண்டான் ேதக்கன். தானி
ண் ம் ண் ம் நீ ரள் ளி வந்தான் .

வல ைக ெகாண் இட ேதாள் பட்ைடைய இ த்

அ க் ப்பார்த்தான். மாணவர்களிடம் எ ம் காட் க்ெகாள் ளக் டா
என மனம் ேபாரா ய . கண்கள் ேமல் ெசா க, ச் வாங் ய .

கால் கைள ெமல் ல இ த் ஊன் எ ந்தான் . எ ம் கள் எங் ம்

உைடந் ட ல் ைல. ேதாள் பட்ைட ல் தான் நல் ல அ பட் க் ற .
அ பாைற ற் ேபாய் தாக் யதால் , ஏற் பட்ட அ யல் ல; அவன் ைக
தாக் யதால் , ஏற் பட்ட . `ஓ க்ெகாண் க் ம் ஒ வன் எ ர்பாராத
கணத் ல் ன் றம் ம் , இவ் வள ஆற் றேலா தாக் றான்
என்றால் , அவன வ எவ் வள ? அவன உட ன் தன்ைம
என்ன? யார் இவர்கள் ?’ ேதக்கனின் மனம் ைடக்காமல்
ேபாரா ய .
 தானி ெமல் ல வாய் றந் ெசான் னான், ``அவர்கைள நான் நன்றாகப்
பார்த்ேதன் . பார்க்கேவ அச்சந்த ம் உடல் வா ெகாண்ட வர்களாக
இ ந்தனர்” ெசால் க் ெகாண் க் ம் ெபா கசப் ன்
ரப் ைபத் தாங் க யாமல் ெப ம் பா பட்டான். ெதாண்ைடக் ைய
அ த் ய அவன ைக, ெசாற் கைள இைடம த் நி த் ய .

ச் வாங் யப ேதக்கன் ெசான் னான், ``அப் ேபர்பட்டவைன

ழ் த் ட்ேடன்.”

தானி ம் அலவ ம் ஒ வைர ஒ வர் பார்த் க்ெகாண்டனர். ேதக்கன்

என்ன ெசால் றான் எனப் ரிய ல் ைல.

ேதக்கன் ண் ம் ெசான் னான், “அவன ஓட்டத் ன் ேவகத்ைத நான்

தவறாகக் கணித் ட்ேடன். நான் நிைனத்ைத ட இ மடங்
ேவகம் ெகாண் ந்தான் . ஆனா ம் , தப் ச்ெசல் ல டாமல்
பாய் ந்த த்ேதன் . ல் யமாக அவன ன்க த் நரம் ைப
அ த் ட்ேடன். அ அ ந் ட்டைத என உள் ளங் ைக நன்
உணர்ந்த . இனி அ கத்ெதாைல அவனால் ஓட யா .
ெதாைல ற் ள் ந் வான்.”
மாணவர்கள் யந் பார்த்தனர்.

`` த ள் ள நால் வைர ழ் த் யாகேவண் ம் ” என் ெசால் யப

எ ந் கவனமாகப் பாைற ன் ஏ னான். ன் ன் சரி
அடர்கா கைளக்ெகாண்ட ; அதற் ள்
அவர்கள் ைழந் ேபாய் க்ெகாண் க் றார்கள் என்பைதப்
ரிந் ெகாள் ள ந்த .

ேதக்கன் பாைறைய ட் க் ழ் இறங் னான். ``நீ ங் கள் வந்தவ ேய

ம் ப் ேபாங் கள் . நாகன் மற் றவர்கைள அைழத் க்ெகாண்
எ ேர வந் ெகாண் ப் பான். கவனமாக இங் ேக அைழத் வா ங் கள் .
ேவகமாக ஓ ங் கள் ” என்றான்.

தானி ம் அலவ ம் ண் ம் ஓடத் ெதாடங் னர். ன் ந்த

அேத ேவகம் உட ல் இ ந்த . மனம் சற் ேற ழம் இ ந்த .
‘ேதக்கைனேய க் ய க் ம் வ ெகாண்டவர்களா அவர்கள் ?’ என்
அலவன் ந் த் க்ெகாண் க்ைக ல் , ‘அவ் வள ெபரிய மனிதைன
ேதக்கன் எப் ப ல் யமாக அ த் நரம் ைப அ த்தார்!’ என
யந்தப ேய ஓ னான் தானி.

அவர்கள் ற் ேறாைடையத் தாண் ம் ெபா ேதக்கன் கத் ம்

ஓைசையக் ேகட் நின்றனர் இ வ ம் . ‘அவர இட ைக
இறங் ட்ட . நம் டம் அதைனக் காட் க்ெகாள் ளாமல்
சரிப் ப த் வதற் காகத்தான் இ வைர ம் அ ப் ைவத் ட் அவேர
க் ைவத் அதைனச் சரிப்ப த் றார்’ என்பைத இ வரா ம்
ரிந் ெகாள் ள ந்த .

ற் ேறாைடையக் கடந்த ம் மாணவர்கள்

எ ர்ப்பட்டனர். ‘ த் ட் ர்களா அவர்கைள? எங் ேக
ைவத் க் ர்கள் ? எல் ேலாைர ம் ெகான் ட் ர்களா? யாராவ
உ ேரா இ க் றார்களா?’ என் ம் னாக்கள் எல் ேலார் மன ம்
ேமெல ந்தப இ ந்தன. ஆனால் , கசப் க் அஞ் யா ம் வாய்
றக்க ல் ைல. னாக்கள் எதற் ம் ெசால் ல ைட ன் இ ந்த
தானிக் ம் அலவ க் ம் கசப் ேப ைகெகா த்த . அவர்கைள
அைழத் க்ெகாண் ைரவாக மச்சக்கட க் வந் ேசர்ந்தனர்.

இடக்ைக ன் ேதாள் பட்ைடைய ஒடங் ெகா ெகாண் இைட டா

ற் இ கக் கட் ந்தான் ேதக்கன். உள் க் ள் பச் ைலைய
ைவத் க்க ேவண் ம் . ேதாள் பட்ைடக் க் கவசம் அணி க்கப் பட்ட
ேபால் இ ந்த . என்ன ஆனா ம் உடன யாக அதைனச்
சரிெசய் வதற் கான ஆற் றல் அவற் க் உண் .
 நாக ம் மற் றவர்க ம் வந்த டன் ழ் ந் டப் பவர்கள் எங் ேக
என் ேத னர். யா ம் அங் இல் ைல. மாறாக ஆசா க் த்தான்
இட ேதாளில் கட் ப்ேபாடப்பட் ந்த . என்ன நடந்தெதன்
ெதரியாமல் த்தனர்.

அவர்களின் வரைவ எ ர்பார்த் ஆயத்தமாக இ ந்தான் ேதக்கன்.

வந்த ம் ெசான் னான், `` தானி, அலவன், ம வன், அ , வண்டன் ,
ட்டன் ஆ ய ஆ ேப ம் என் டன் வா ங் கள் . நான் ேப ம்
நாகேனா ேசர்ந் எவ் க் ப் றப் ப ங் கள் . நம் எ ரிகள்
ெதன் ழக் த் ைசேநாக் ஓ க்ெகாண் க் றார்கள் .
ஆ மைல ன் கக்க னமான அடர்கா நிைறந்த ப க் ள்
அவர்கள் ைழந் ட்டனர். எளி ல் அவர்களால் ெவளிவர யா .
நாம் இடப் றமாக நடந்தால் , ெவ ைரவாக ேமேல இ க் ம்
எ வால் கட் ற் ப் ேபாய் டலாம் . அவர்கள் அங் ேக வ ம் ெபா
அவர்கைள அ த்ெதா ப்ேபாம் .

நீ ங் கள் எவ் ர் ெசன் பாரி டம் உடன யாக ஆ மைல ன்

எ வால் கட் ற் அைழத் வா ங் கள் . எவ் வள ைரவாக
ேமா, அவ் வள ைரவாகச் ெசல் ங் கள் ” என்றான்.
ேதக்கனின் ேவகம் உச்சரிக் ம் ெசால் வ ம் ஏ ந்த .
தன்னால் மட் ம் யா என் ணர்ந்த கணத் ன் அ ர்ச் ைய
ெவளிக்காட்டாமல் , அேத ேநரத் ல் மாணவர்கைள நம் க்ைகேயா
இயக்க, ெசாற் கைள மனம் ேத ய . உள் க் ள் ஊ ப் ெப ம் ெவ
கணேநரத்ைத ம் ணாக்க ட ல் ைல.

``எந்த வ ேபா ர்கள் ?”

``வந்த வ .”

``இல் ைல. க ம் ேநரமா ம் . ற் ேறாைட ன் இடப் றமாகேவ

ெசன்றால் , ெதாைல ல் அ வ ம் . அவ் டத் ல்
ற் ேறாைடையக் கடந் ேமேல ஏ ங் கள் . ேநராகச் ெசன்றால் , எவ் ர்
ேபாய் டலாம் ” என்றான்.

மாணவர்கள் சரிெயன் தைலயாட் ச் ெசான் னார்கள் . அவ் வ பற் ய

ஐயங் க க் , ளக்கங் கள் ேதைவப் பட்டன. ஆனா ம் கசப் ைப ப்
ேபச யா ம் தயாராக இல் ைல.

நாகனின் மன க் ள் ன ஏ ய . தன்னிடம் ெகா க்கப் பட்ட

இப் பணிையச் றப் பாகச் ெசய் யேவண் ம் . ஆபத் வ ம் ெபா
அதைன எ ர்ெகாள் ம் இடத் ல் ஒ வன் இ ப் ப தான் , ரம்
அவ க் வழங் ம் வாய் ப் . அதைன ெவற் யாக க்கேவ
ஒவ் ெவா வ ம் ஆைசப்ப றான்.

வ ைமயான ஆ தங் கைள நாகன் ற் வழங் ய ேதக்கன்,

“ஓ ங் கள் ” என் கத் னான். பாைறப் ெபாட க் ள் இ ந்த
பறைவெயான் படபடத்த . நாக ம் மற் றவர்க ம் அ த்த அ
எ த் ைவக் ம் ன் ேதக்கன் ெசான் னான், “ஈன்ற உங் கைள
ரட் ற . இ ைளக் த் நக ம் கால் களின் ேவகம் மட் ேம
உங் கைளக் காப் பாற் ம் என்ற எண்ணத்ேதா ஓ ங் கள் .”

ேதக்கன் ெசால் க் ம் ன் பாைற ன் ழ் ப் றம் ேநாக் ப்

பாய் ந்தனர் ஐவ ம் .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ..

ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 40

ன்னிர கடந்த . எவ் க் ள் ைழய இன் ம் எவ் வள ேநரம்

ஆ ேமா ெதரிய ல் ைல. இர ம் தல் ல, கா ம் தல் ல. ஆனால் ,
இர ல் காட் க் ள் ெபரியவர்களின் ைண ன் ப் பயணித்தல்
. காட் ல் கண்கைளக்கட் ைளயா ம் ேபராபத் நிலத் ல்
இ க் ற . அந்த நிலத் ன் வா ம் வ ம் ெதரியாமல் நடப் ப , ள
யாத ஆபத்ைத அ த்த அ ல் நமக் த் தந் க் ம் .

நாகன் அச்ச ன் வ நடத் ச் ெசன்றான். ங் கட் க் , இந்தப்

ப க் காட்ைடப் பற் நன் ெதரி ம் . அவன் ெபரிய ழ ேயா
ேசர்ந் இ மாதங் க க் ன் இந்தக் கா வ ம் அைலந்
ரிந்தான். எவ் ரில் இர களில் ஏற் றப்ப ம் ெகாம் பன் ளக் க்
ஒவ் ெவா ப வகாலத் க் ம் ஏற் ப நாகக்க ம் நச் ப் ம்
மாற் ப் சப் ப ம் . மைழக்காலத் ல் ளக் கைள ேநாக்
எண்ணிலடங் கா ச் னங் கள் வந் ம் . அவற் ைற ரட்ட ய
ேசர்மானத்ேதா ெகாம் பன் ளக்ைக உ வாக்க ேவண் ம் .

அதற் க அ கள ேதைவப்ப வ , ெசவ் ரியனின் க ம்

மைலநாகத் ன் க ம் தான் . அவற் ைறக் கா க க் ள் ேசகரிக் ம்
ேவைலைய ெபண்கள் ெசய் ன்றனர். ங் கட் , தன் ழ ேயா
இந்தக் கா வ ம் அைலந்தான். பாைற இ க் களி ம் , மரத் ன்
ஓரங் களி ம் , மக் ய ெசத்ைதக க் ள் ம் அவற் ைறத் ேத னர்.
மண் அள கனம் ெகாண்ட காய் ந்த ச் ையப் ேபான் டக் ம்
ெசவ் ரியனின் க ைவ எ த் இச் மரப் ைனக் கலந் ெகாம் பன்
 ளக் ன் ேமல் ெம க ேவண் ம் . அந்தச் ேசர்மானத் ல் ளக் ன்
டர்பட் க் க ேமெல ம் ைக ம் வாசைன ம் காட் ன் எந்தப்
ச் ைய ம் ெந ங் க டா .

இந்த மைழக்காலம் ெதாடங் ம் ன் ந்ேத ழ ேயா ேசர்ந்

இந்த மைலெயங் ம் அைலந் ரிந்தான் ங் கட் . எனேவ,
அவ க் இந்தக் கா க நன்றாக வசப் பட் ந்த .

ற் றாற் ைறக் கடந் ேமேல ஏ ய டன் நாகைன ந் க்ெகாண்

பாய் ந்தன ங் கட் ன் கால் கள் . இட ம் இல் லாமல் ,
கத்ெதளிவாக வைளந் , ெநளிந் , பாைறகைளக் கடந் பாய் ந்
ெகாண் ந்தான் அவன். இளம ம் உளிய ம் ஆ தங் கைளக்
கவனமாக ஏந் ப் த்தப ஓ வந் ெகாண் ந்தனர். தங் க க் ள்
ஒ ெசால் ட ேப க்ெகாள் ளாதேபா ம் ஒவ் ெவா வ ம் ஒவ் ெவான் ல்
கவனம் ெச த் னர். எல் ேலாைர ம் ஓட ட் , கைட யாக
வந் ெகாண் ந்தான் நாகன். அவனின் கண்கள் லங் கள்
ஏேத ம் ெதரி ன்றனவா எனத் ழா ன. ன்னிர ன் சரிபா
ேநரத் ல் அவர்கள் எவ் க் ள் ைழந்தனர்.

பாரிைய எ ப் ய ரர்கள் , “மாணவர்கள் , அவசரமாகப் பார்க்க

வந் ள் ளனர்” எனச் ெசான் னார்கள் .

பாரிக் க் காரணம் ரிய ல் ைல. ஆனா ம் , அவர்களிடம் ளக்கம்

ேகட்பைதத் த ர்த்தப எ ந் ெவளிவாச க் வந்தான் . மாணவர்கள்
ஆ க் ஒ பக்கம் ச் ைரத்தப ைககால் கைள நீ ட் க் டந்தனர்.
பாரி வந்த ம் சட்ெடன எ ந் க்க நிைனத்தனர்.
ய ல் ைல.

ஐவைர ம் பார்த்தான் பாரி. நாகன் ெமள் ள

எ ந்தான் . ‘ேபசப் ேபா ம் வார்த்ைத,
ெதாண்ைடக் க் ள் எவ் வள கசப் ைபக் ெகாட்டப்
ேபா றேதா?’ என்ற அச்சம் ேமெல ந்த . பாரிைய எ ப் ம் ப
ரர்க க் ச் ெசால் ப் ரியைவக் ம் ன்ேப, இ ைற வ
மட் வாந் எ த் ட்டான். உத ெசய் யவந்த இளமனால் , ஒற் ைறச்
ெசால் க் ேமல் ேபச ய ல் ைல. ஓ வந்த கைளப் ம் தாக ம்
ெதாடர்ந்தன; எச் ல் ஊ வதால் , கசப் நிற் காமல்
ரந் ெகாண் ந்த . அவற் ைற ம் ெசால் ேப னாேல,
உமட்டலால் டல் ெவளிவ வைதப்ேபால அ வ ரட் க்ெகாண்
வ வைத மாணவர்களால் தாங் க ய ல் ைல. “ஏேதா ெசால் ல
வ றார்கள் . என்னெவன் ரிய ல் ைல” என் தான் ரர்கள்
பாரி டம் ெசான் னார்கள் .

நாகன் எ ந் நின் ண் ம் கசப் ைப ங் க ெசய் தப

ெசான் னான், “ேதக்கன் உங் கைள அைழத் வரச் ெசான் னார்.”

நாகனின் கத்ைத உற் ப் பார்த்தான் பாரி. ஊ ப் ெப ம் கசப்

அவனின் நாக்ைகப் ங் க் ெகாண் ந்தைத அந்த கம்
ெவளிப் ப த் ய . ‘ேதக்கன் ஏன் என்ைன அைழத் வரச் ெசால் ல
ேவண் ம் ... இரேவா இரவாக இவர்கைள மட் ம் ஏன்
அ ப் ள் ளான் ?’ எனச் ந் த்தப ேய ஒவ் ெவா வைர ம்
பார்த்தான். ைககால் கள் எல் லாம் இ பட் , ஆங் காங் ேக
க ந்தப டந்தனர்.

‘வழக்கமாகக் காட ய உள் ேள அைழத் ச் ெசன் தான் ப ற்

ெகா ப் பான் ேதக்கன். இம் ைற உள் ேள அைழத் ச் ெசல் லேவ ப ற்
ேதைவ என ெசய் ட்டான்ேபா ம் ’ எனத் ேதான் ய .
‘ேகள் ேகட் இவர்கைள ேம ம் கசப் ைப ங் க ட ேவண்டாம் ’
என் ெசய் த பாரி, “ஓய் ெவ ங் கள் . காைல ல் ேபாேவாம் ” என்
ெசால் ட் , மாளிைக ேநாக் த் ம் னான். ம் ய அவனின்
ைகைய, சற் ம் எ ர்பாராமல் இ கப் பற் னான் நாகன்.

உடன் இ ந்த ரர்க க் என்னெவனப் ரிய ல் ைல. நாகனின்

க த் நரம் ெபல் லாம் ைடத் , கண்கள் ங் ன. அவனின்
ேதாள் பட்ைடகள் ரத்த ளாறாக இ ந்தன. அவனின் கம்
ெசால் லவ வ என்னெவனப் ரிய ல் ைல. ஆனால் , மாணவர்கள்
மன்றா றார்கள் என்ப மட் ம் ரிந்த .

‘ேதக்கன், தல் நாளிேலேய ப ற் ைய இவ் வள க ைமயாக ஏன்

ெதாடங் னான்?’ எனச் ந் த்தப ேய “சரி, றப் பட் வ ேறன்”
என் ெசால் ட் உள் ேள ெசன்றான் பாரி. மாணவர்கள் சற் ேற
நிம் ம அைடந்தனர்.

ேநரத் ல் ெவளிேய வந்தான் . ளிர் ந க்கம் ைறவாகத்தான்

இ ந்த . இ ளின் கைட ச் அ ழ இன் ம் ேநரம் இ ந்த .

“ேதக்கன் எங் ேக வரச்ெசான்னார்?” எனக் ேகட்டான் பாரி.

``ஆ மைல ன் எ வால் கட் க் ” எனப் ப ல் ெசான் ன உளியன் .

`எப் ப இவ் வள ணி அவ க் வந்த ?’ என் எல் ேலா ம்
நிைனத் க்ெகாண் க்க, ைககளால் ெதாண்ைடக் ையப் ய் த்
எ ப் பைதப் ேபால ெநரித்தான் . அைத ம் மட்டல்
ெவளிவந் ெகாண் ந்த .

பாரிக் யப் அ கமான . `ப ற் ன் தல் நாேள இர வ ம்

ஓட ட் , ம ப ம் அவ் வள ெதாைல ஏன் வரச்ெசால் ல ேவண் ம் ?’
பாரி ழம் யப ேய நின் ெகாண் ந்தான் . ெபா தா க்
ெகாண் ந்த . மாணவர்களின் பதற் றம் அ கமான . இவ் வள
ேநர ம் ேப வைதப் பற் நிைனக்கேவ யாமல் இ ந்த ஆயன் ,
ழைலப் ரிந் ெகாண் ெசான் னான். “எ ரிகள்
ஓ க்ெகாண் க் றார்கள் .”
 ன்ன ன் வேலா அவைனப் பார்த்தான் பாரி.

‘ேதக்கன் ெசான் ன கைதைய உண்ைம என நம் ேய இவர்கள் இவ் வள

ெதாைல வந் ள் ளனர். ேதக்கனின் ப ற் உட க் ம் அ க் ம்
சமஅள க் யத் வம் உள் ளதாக இ க் ம் . இவர்கள் ஒன் ல்
ெவற் ெபற, இன்ெனான் ல் ேதாற் க்ெகாண் க் றார்கள் .

ைரப் பாைதகள் எல் ைலப் ற மைலக க் த்தான் இ க் ன்றன.

`எ வால் கட் க்ெகல் லாம் மனிதர்கள் நடந் ேபாவேத க னம் .
தல் நாேள இந்தக் க னப் ப ற் ைய ஏன் ெகா த்தான் ேதக்கன்?
அ ம் ஐந் ேப க் மட் ம் . இவர்கைள மட் ம் ேசா த் ப்பார்க்க
றப் க் காரணம் என்னவாக இ க் ம் ?’ என எண்ணிய கணத் ல்
ம ந்தைன வந்த ... ‘மற் ற அ வ ம் எந்தத் ைச ேநாக்
ஓ க்ெகாண் க் றார்கேளா?’

`ேதக்கனின் ேநாக்கம் எ வாக ம் இ க்கட் ம் . மாணவர்கைள ண் ம்

ேதக்கனிடம் ெகாண் ேசர்க் ம் வைர நாம் தான் அவர்க க்
ஆசானாக இ க்க ேவண் ம் ’ என் மன க் ள் ெசய் ட் ,
மாளிைக ட் ெவளிேய வந்தான் பாரி. உடன் ரர்க ம் வந்தனர்.

“இவர்கேள இ ள் அப் க் டக் ம் இந்தக் காட் க் ள் தனியாக

வந் ள் ளனர். நான் ரர்கேளா ேபானால் , நன்றாகவா இ க் ம் ?”
என்றான்.

ரர்கள் நின் ெகாண்டனர். ன்னால் வந் ெகாண் ந்த மாணவர்கள்

இந்த உைரயாடைல அ ய ல் ைல.

எவ் ரின் எல் ைல தாண் க் காட் க் ள் இறங் ம் ேபா ண் ம்

மாணவர்களின் கால் கள் ேவகெம த்தன. பாரி, அவர்களின்
ெசயல் கைள உன்னிப்பாகக் கவனித்தப வந்தான் . ‘ேதக்கன் நடத் ம்
இந்தச் ேசாதைன ஓட்டம் மாணவர்க க்கானதாக மட் ம்
ெதரிய ல் ைல. ேசரர்கள் எந்ேநர ம் ேபார்ெதா க் ம் வாய் ப் ள் ள
இந்த ேவைள ல் , எனக் வ ம் ெசய் கைள ப் ேபா ேகட் நான்
எப்ப ெவ க் ேறன் என என்ைன ம் ேசா க் றாரா? ர
ஆசானின் மன ல் என்னதான் இ க் ற ?’ எனப் பாரி ழம் னான்.

பாரி வனாக இ ந் காட யச் ெசல் ம் ேபா ேதக்கனாக இ ந்த

இவேரதான். பகரிைய ேவட்ைடயா தன் ைறயாக ேதக்கனா
மாணவர்கைள அைழத் ச்ெசன் ற அப் ேபா தான் . ஒேர காலத் ல்
ேதக்கன் லம் மாணவர்க ம் , மாணவர்கள் லம் ஆசானாகத்
ேதக்க ம் ப ற் ெபற் றனர். ஆசா க்ேக தன் ைறயாக
இ ந்ததால் , ப ற் இள த்தன் ைமயற் கக் க ைமயாக இ ந்த .
அந்த ஆழ் மனப் ப ேவ இப் ேபா ம் பாரிைய
அவ் வா ந் க்கைவத்த .

ேதவாங் தன் கால் களால் பற் நிற் பதற் ஏற் ப, ைட வ ம்

க் க் ச் கள் ெச கப்பட் ந்தன. ற் ைளப் ேபால்
நீ ள் வ ெகாண்ட ஒ ைட ல் பத் ந் இ ப ேதவாங் கள்
வைர இ ந்தன. ஒன் ன் ேமல் ஒன் அ க் ந ங் டாதப
க் க் ச் ையக் ெகா த் அந்தக் ைட ன்னப் பட் ந்த .
எவ் வள ேவகமாக ஓ னா ம் , எந்தப் த க் ள் ைழந்தா ம்
ேதவாங் க் எந்தச் ேசதார ம் ஆகாதப அைத வ வைமத் ந்தனர்.

இந்தக் ட்டத் க் த் தைலைம தாங் யவன் காலம் பன். இவன் பறம்

மைலையப் பார்த்த ல் ைல. ஆனால் , பல ம் ெசான் ன
ப் கைளக்ெகாண் இந்தத் ட்டத்ைத வ வைமத்தான். ெமாத்தம்
ப் ப ேபர் வந் ள் ளனர். காரமைல ன் கட் ல் பத் ேபர்
நின் ெகாண்டனர். ந மைல ன் கட் ல் எட் ேபர் நிற் ன்றனர்.
ஆ மைல ன் கட் ல் ஏ ேபர் நின் ெகாண்டனர். ஐவர் மட் ம்
ெகாற் றைவப் தர் ேநாக் உள் ேள ைழந்தனர்.

வ ம் ேபா யார் கண்ணி ம் பட் டாமல் ப ேவகமாக வந் ட

ம் என அவர்கள் உ யாக நம் னர். ஆனால் , ேதவாங் ைகப்
க் ம் ேபா காவல் ரர்கள் பார்த் ட்டால் தப் ச் ெசல் தல்
எளிதல் ல. பறம் நாட் ரர்களின் ஆற் றல் இைணயற் ற . எனேவ,
ஆங் காங் ேக தங் கைவக்கப் பட் ள் ள ரர்களிடம் ைடையக் ைகமாற்
எப்ப யாவ பறம் மைலைய ட் க் றக்க ேவண் ம் என்ப தான்
ட்டம் .

அவர்கள் எ ர்பார்த்தைதப்ேபாலேவ, ெகாற் றைவ ன்

த் க்களத் க் வந்தைடவ வைர யார் கண்ணி ம் பட ல் ைல.
அங் ேக காவல் ரர்கள் இல் லாத அவர்களின் ேவைலைய ேம ம்
எளிதாக் ய .

ேதவாங் ைகப் க்க ங் ல் ச் ைய ெவட் , ைன ல் ேதாற் ைப

ேபான்ற க் த் ணிையச் ெச னர். நீ ள் ச் கைளக்ெகாண் க
ைரவாக அவற் ைறப் த்தனர். ஆனால் , எ ர்பாராத தமாக
வர்கைள அைழத் க்ெகாண் ழவன் ஒ வன் வந் நின்றைத
அவர்களின் ட்டத் ல் ஒ வன் பார்த்தான். ேநரத் ல் அந்தச்
வர்கள் ட்டம் ேபாய் ட்ட . ற எப் ப ண் ம் வந் கட ன்
 ன்னால் இ ந் தாக் தல் ெதா த்தார்கள் என்ப தான்
காலம் ப க் ப் ரிய ல் ைல.

அவன்தான் ன்னால் ஓ க்ெகாண் ந்தான் . தங் கைள எப் ப

அவர்கள் கண்ட ந்தார்கள் எனச் ந் த்தப ேய அவன் ஓ னான்.
இ க் ள் எளி ல் ைழய யாத அடர்காட் க் ள் அவர்கள்
ைழந் ட்டதால் , ைரவாக ன்னகர ய ல் ைல.

ைடையச் மந் ெசன்ற ஒ வன், ெமள் ள னகத் ெதாடங் னான்.

“என்னால் ய ல் ைல” சத்தம் மட் ம் ெவளிவந்த . மற் ற நால் வ ம்
ஓ வைத நி த் அவன் அ ல் வந்தனர். அவன் தளர்ந்தான். “என்ன
ஆன ?” என் மற் றவர்கள் சாரிக்க, ``கட ன் மைற ந்
தாக் யவனின் அ நரம் கைள ஏேதா ெசய் ட்ட . என்னால்
கால் கைள ன்னகர்த்த ய ல் ைல” என் ெசால் க்ெகாண்ேட
மண் ட்டான்.

காலம் பன் அவைனத் தாங் ப் த்தான் . மற் றவர்கள் அவன் ல்

இ ந்த ைடையக் கழற் னார்கள் . ``நாங் கள் ேதாள் களில் தாங் கலாக
உன்ைனத் க் க்ெகாண் ேபாய் ேறாம் . கவைலப் படாேத”
என்றனர்.
இ வர் அவனின் ைககைளத் தங் களின் ேதாள் களின் ேமல் ேபாட்டப
அவன் நடந் வர உத ெசய் தனர்.

ெபா ந் ெகாண் ந்த . க ரவன் கண்ணில் பட ல் ைல.

ஆனால் , கா வ ம் ஒளி ஊ க்ெகாண் ந்த . ேதக்கன்,
அடர்காட் க் ள் ேபாகாமல் ேவ பாைதையத் ேதர்ந்ெத த் ப்
ேபானான். அ சற் அ கத் ெதாைல தான் . ஆனால் , அந்த
அடர்காட்ைடக் கடப்பதற் கான ேநரத் ல் பா ேநரேம ஆ ம் .

மாணவர்கள் கைளத் ப் ேபா னர். ஆனா ம் , `நாம் ெசன் டலாம் ’

என்ற நம் க்ைகேயா ேபாய் க்ெகாண் ந்தனர். ‘சரியான
ேநரத் க் ள் பாரி வந் ேசர்ந்தால் , த ள் ள நால் வைர ம் எ வால்
கட் ேலேய ெவட் ச்சாய் க்கலாம் ’ என்ற ெவ ஏ க்ெகாண் ந்த .
‘மாணவர்கள் என்ன ெசால் பாரிைய அைழப்பார்கள் ? அங்
ேகட்கப்ப ம் ேகள் க் இவர்கள் கசப்ைப ங் ப் ப ல்
ெசால் ப்பார்களா? என்ன ெசால் ல ேவண் ம் என்பைத நாம்
ெசால் அ ப் க்கலாேமா?’ எனத் ேதான் ய . இந்த
எண்ணங் கேளா ஓ க்ெகாண் ந்த ேதக்க க் , ற் றாற் ன்
வல கைர ல் ண்டாப் ைன ஒன் இ ப் பதாக இ நாள் க க்
ன் ரன் ஒ வன் ெசான் ன சட்ெடன நிைன க் வந்த . `நாம் அைத
இவர்களிடம் ெசால் லாமல் அ ப் ட்ேடாேம, ங் ஏ ம்
ேநர்ந் க் மா!’ என் எண்ணிய கணத் ல் பதற் றம் ய .

மாணவர்கள் , பாரி டன் ற் றாற் ைறக் கடந்தனர். ேநற் மாைல

ஓடத்ெதாடங் ய அவர்கள் , இன் ம் நின்றபா ல் ைல. ேதக்கன் ெசால்
அ ப் ய ெசால் அவர்கைள நிற் க டாமல் ரத் ய .

மாணவர்களின் ஓட்டத் க் ஈ ெகா த்தப சற் ேற ெப நைட

நடந் வந்தான் பாரி. ஒவ் ெவா வனின் நைடைய ம் ேவகத்ைத ம்
கவனித்தான். நாகனின் பாதம் வ ம் மண்ைண அப் எ ந்த .
இளமனின் கால் ரல் கள் ரி ெகாள் ளாமல் இ ந்தன. உளியன்
ேதைவக் அ கமான உயரத் க் க் காைலத் க் றான். ஆயனின்
நைடதான் ஒப் ட்டள ல் சரியாக இ ந்த . அதனால் , மற் றவர்கைள ட
அவனால் ேவகமாகப் ேபாக ந்த .

கால் களில் ஒவ் ெவா வ க் ம் இ க் ம் ரச்ைனையச் ெசான் ன பாரி,

காட் லங் கள் ஒவ் ெவான் ன் நைடையப் பற் ம் , கால்
அைமப் ைபப் பற் ம் ளக்கத் ெதாடங் னான். அவற் ன்
ேவகத் க் ம் பாதத்ைத அைவ பயன்ப த் ம் உத் க் ம் உள் ள
உறைவ அவன் ளக் ச் ெசால் ம் ேபா மாணவர்கள் சற் ேற
எரிச்சேலா அைதக் ேகட் நடந்தனர்.

எவ் வள ைற ெசாற் களா ம் ைசைகயா ம் ெசால் ம்

பாரிைய ட ன்னால் ஓ ட ய ல் ைல. கைளத் ப் ேபான
தங் களின் ஓட்டத் க் ஈ ெகா த்ேத வ றான் என்ற ேகாபம்
எல் ேலா க் ம் இ ந்த . என்ன ெசய் வ எனத் ெதரிய ல் ைல.

இந்நிைல ல் தான் பாரி ன் கண்க க் அந்தச் ள் வால் ெதரிந்த .

தைல சாய் த் உற் ப்பார்த்தான். ற் க க் ள் ேள த த்த
ெசங் கா நிறச் ள் தனித் த் ெதரிந்த . அவனின் ஐயம்
உ யான . அவைன அ யாமேல கால் கள் நின்றன. ன்னதாக
ஒ ெய ப் மாணவர்கைள நிற் கச் ெசான் னான். யா ம் அைதக்
கா ல் வாங் க்ெகாள் ள ல் ைல. தளர்ந்தப நடந்தனர். சற் ேற
சத்தமாகச் ெசான் னான், “அங் ேக நிற் ப ண்டாப் ைன; அப் ப ேய
நில் ங் கள் .”

ண்டாப் ைன ன் வால் , ேமல் ேநாக் ச் ண் தான் இ க் ம் ;

ஒ ேபா ம் ேழ ெதாங் கா . அதன் பற் கள் பன் ன் பற் கைளப்
ேபான்ற . கடவா ல் இ ந் உத ளந் ேமல் நீ ண் க் ம் .
மனிதைன அதன் கம் உர ப் ேபானாேல, வாள் ெகாண் ப்
ேபானைதப் ேபால் ஆ ம் . அ நீ ளத் ம் உயரத் ம் ைய ட
சற் ேற ைற . ஆனால் , ேவக ம் தாக் ம் ற ம் ைய ட அ கம் .
ண்டாப் ைனையக் கண்டால் ஒ ங் ப்ேபா ம் என்பார்கள் .

மனிதர்கள் இைதப் பார்த் ட்டால் அப் ப ேய நின் ட ேவண் ம் .

அ ல ேநரம் பக்கத் ல் வந் கர்ந் பார்த் ட் ப் ேபா ம் . ல
ேநரம் ெதாைல ல் இ ந்தப ேய ேபாய் ம் . ஆனால் , அைதப்
பார்த்த ற ஓடத் ெதாடங் னால் , அவ் வள தான் . அதன்
ேவட்ைட ந் ஒ ேபா ம் தப் க்க யா . இந்தக் காட் ல்
அதற் இைணயாக ஓ ம் இன்ேனார் உ ரினம் ைடயா .

அைதப் பார்த்த கணம் அப்ப ேய நின்றான் பாரி. மாணவர்கள்

நிற் காமல் நடந்தனர். ெதாைல ல் ெச க க் இைட ல் ெதரி ம்
ள் வாைல அவர்கள் ெபரிதாகக் க த ல் ைல. பாரிக் , ன்னதாகப்
பதற் றம் வரத் ெதாடங் ய . “நில் ங் கள் ” என் ண் ம் ெமள் ளக்
கத் னான். நாக க் ேதக்கன் ெசான் ன தான் நிைன க்
வந்த , `உன் ன்னால் ஈன்ற ரத் ற என
நிைனத் க்ெகாண் ஓ ’ என்ற வார்த்ைதகள் எ ெரா த்தப
இ ந்தன. ‘எைதேயா ளக் வதற் காக நிற் கச் ெசால் றார் பாரி’ என்
நிைனத்தப எரிச்ச ல் சற் ேற ேவகத்ைத அ கப் ப த் னான்
நாகன்.
“என்ன ெசய் றாய் நீ ?” என் பாரி ரல் உயர்த் க் கத் யேபா
மற் றவர்க ம் நாகைனத் ெதாடர்ந் ஓடத் ெதாடங் னர். கண
ேநரத் ல் ஏேதேதா நடப்ப ேபால் ஆன . ஈட் ைய இ கப் த்தான்
பாரி. ‘அ நமக் அ ல் வந்தால் மாய் த் டலாம் . ன்னால்
ேபா றவைன ஓர் அ அ த் ட் பாய் ந் ஓ னால் ேபா ம் .
க்க எ ம் ஞ் சா . ஏன் இவர்கள் நாம் ெசால் வைதக் ேகட்க
ம க் ன்றனர்?’ என் அவன் நிைனத் க் ெகாண் க் ம் ேபா ,
மாணவர்களின் எண்ணம் ேவெறான்றாக இ ந்த . பத ஓடேவண் ய
ேநரத் ல் நிற் கச் ெசால் க் கத் ம் பாரி ன் ெசால் ைல ம ப் பதன்
லம் தங் களின் ேகாபத்ைத ெவளிக்காட் னர்.
அ இவர்கைள ேநாக் வரத் ெதாடங் ய . `நாம் எவ் வள
ேபாரா னா ம் , அத ைடய ஓர் அ எவன் தாவ பட்டால் ேபா ம் .
அவன் சாவைதத் த ர ேவ வ ல் ைல’ எனப் பாரிையப் பதற் றம்
ழ் ந்த . கண ேநரத் ல் பாய் ந் ன்னால் ேபான பாரி, நாகனின்
க த்ைதப் த் இ த் ட்டான். அவன், ன்னால் சாய் ந்த
ேவகத் ல் நான் மாணவர்க ம் ரண் நின்றனர். ரல் கைள
ஓங் யப “அைம யாய் நில் ங் கள் ” என்றான் பாரி. அவர்கள்
அப் ப ேய நின்றனர்.

ண்டாப் ைன ம் ேநரம் ெதாைல ல் இ ந்தப ேய பார்த்த .

ன்னர் ேவ பக்கம் ெசன் மைறந்த . அ ேபானைத
உ ப் ப த் க்ெகாண்ட ற ெசால் லத் ெதாடங் னான் பாரி.
ண்டாப் ைனையப் பற் க் ேகள் ப் பட் ராத அவர்க க் அதன்
தன்ைமைய ளக் னான். அவர்கள் அைதக் கவனித்த ேபால்
ெதரிய ல் ைல. அவர்களின் கவனம் வ ம் ஆசானிடம் இ ந்த .

பாரி ன் மன ல் ன்னதாக வ த்தம் எ ந்த . `மாணவர்கைள

இ த் நி த்த ேவண் யதா ட்டேத!’ என நிைனத் க் ெகாண்ேட
அவர்கேளா ேசர்ந் ேப யப ஓ னான்.

கண்ணில் ப ம் ஒவ் ெவான்ைறப் பற் ம் ெசால் க்ெகாண்ேட

வந்தான் . “எங் களால் ேவகமாக ஓட ய ல் ைல. நீ ங் களாவ
ன்னால் ேபாங் கள் ” என் நாகன் அைர ைற வார்த்ைதகளி ம்
ைக அைச ம் ெசால் ப்பார்த்தான். ஆனால் , பாரி அைதப்
ெபா ட்ப த்த ல் ைல. மாணவர்க க் ச் ெசால் த் த வ ேல
கவனமாக இ ந்தான் . ஏேதா ஒ வைக ல் ேதக்கன் தனக் ைவக் ம்
ேசாதைனயாக அவன் மன ல் ப ந்த .

`மைல ன் ேமற் ப் பக்கக் காட் க் ள் கடந்த மாதம் வ ம்

அைலந்ேதாம் , ழ் த் ைச ன் உள் கா க க் ள் நான் வந்
நீ ண்டகாலமா ட்ட . ேசரேனா ேபார் ெதாடங் ட்டால் ேமற் ப்
பக்க ந் நம் கவனம் ைச ம் ப ெந ங் காலமா ம் . எனேவ,
ழ் த் ைசக் காட் ன் இண் இ க் க க் ள் அைலந் ரிவ
அவ யம் எனத் ேதக்கன் க க்கலாம் . மாணவர்க க் க்
கற் க்ெகா க் ம் வாய் ப்பாக ம் இ அைம ம் எனக் க ப் பார்’
என் நிைனத் க்ெகாண்டான் பாரி.

ஒ பாைற ன் வைள ல் கடந்த ம் எ ரில் த் க்ேகாைர

ைளத் க் டந்த . “அ ல் த் நடக்கக் டா . அதன் ைனகள்
கால் ரல் களின் இைடெவளிகைள எளி ல் அ த் ம் ” என்
ெசால் யப சற் ல ஓட வ காட் னான். ெதாைல ல்
சங் கஞ் ெச ெப ம் தர்ேபால் டந்த . “அ ல் த் நடந்தால் ,
இைல ல் உள் ள பால் நம் பட்ட டன் அரிக்கத் ெதாடங் ம் . எனேவ,
க்காமல் ல ச் ெசல் ங் கள் ” என்றான். ேபா ம் ேவகம்
ட ல் ைல. ேம ம் மாக அைலக்க ப் பேத
அ கமா க்ெகாண் ந்த .

மாணவர்கள் , மன க் ள் ெபா க் ெகாண் ந்தனர். ன்னால் வந்த

பாரி, “நில் ங் கள் ” என் சத்தம் ெகா த்தான் . ேகாபம் ேம ட
நின்றனர். அ ல் கப்ெபரிய ெசங் ைவ மரம் இ ந்த . அதன்
ைள இ க் ல் எரிவண் ன் அப் ந்த . மாணவர்க க்
அைதக் காட் யப பாரி ெசான் னான், “மரத் ன் ண் ேபால
ெபரியதாக இ க் றேத, அ தான் எரிவண் க் . அந்தக் ட்ைடத்
ெதாந்தர ெசய் தால் அவ் வள தான் ; நம் ைம ரட் ரட் க்
ெகாத் ம் . எவ் வள ைரந் ஓ னா ம் அதனிட ந் தப் ப் ப
எளிதல் ல.”

பாரி ெசால் க் ம் ேபா , நாகன் ட்டான் ஒ கல் ைல. அ

எரிவண் ன் ட்ைடப் ய் த் க்ெகாண் ேபான . ``என்ன ெசய் றாய்
நீ ?” என் பாரி ேகட் க் ம் ன், பைட ரட் வந் த எரிவண் க்
ட்டம் . மாணவர்கள் ெவ ெகாண் ஓ னர். ெச , ெகா களில்
ண் ம் த க் ள் ைழந் ம் ஓ ய அவர்களின் கால் கள் பலமடங்
ேவகம் ெகாண்டன. எரிவண் ன் சத்தம் ேகட்கக் ேகட்கக் கால் கள்
காற் ைறக் த் க் ெகாண் ந்தன.

‘என்ன ஆனா ம் பாரி நம் ைமக் காப் பாற் வான்’ என் அவர்க க் த்
ெதரி ம் . எனேவ, அவர்களின் கால் கள் பதற் ற ன் ப் பறக்க
யன் ெகாண் ந்தன. ன்னால் ஓ க்ெகாண் ந்த நாகன்
மன ல் எண்ணிக்ெகாண்டான், `ேதக்கனின் ெசால் ைலக்
காப் பாற் ேறன். பாரிைய ம் ேசர்த் வ நடத் ேறன்.’

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ..
 ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 41

ேநற் மாைல ஓடத்ெதாடங் யவர்கள் இன் ம் நின்றபா ல் ைல.

ேதக்கன் வழக்கம் ேபால் ன்னால் ஓ க்ெகாண் ந்தான் . மாணவர்கள்
வரேவண் ம் என்பதற் காகச் சற் ேற ேவகம் ைறத் ஓ னான். அவர்கள்
டாப் ேயா ஓ வந்தனர். அவர்களின் ரச்ைன ஓ வ ல் இல் ைல.
ஓ க்ெகாண்ேட இ ப்பதால் , தண்ணீர ் தாகெம த்த . நீ ர் த் க்
கசப் ைப ங் ம் ணி யா க் ம் இல் ைல.

ஐந்தாண் க க் ஒ ைற க் ம் சாமப் , கார்காலத் ல் தான்

க்கத் ெதாடங் ம் . அதன் றேக மாணவர்கைள அைழத் க்ெகாண்
காட யப் றப் ப ம் சடங் கள் ெதாடங் ன்றன. லநா னி
மைலேவம் ன் இைல ல் சாெற த் அ த்ெதாண்ைட ல் ஊற் ம்
நிகழ் தான் காட த ன் ெதாடக்கம் .

காட் ன் ஆ க்கசப் அ . நஞ் ம் ேமலான கசப் அ .

அக்கசப் ைனப் பற் எவ் ரில் யா ம் எப்ேபா ம் ேபசேவ
மாட்டார்கள் . வாரக்கணக் ல் டா ரக் ம் ெகா ங் கசப் ைப
ங் கேவண் ய க் ம் எனத்ெதரிந்தால் வர்கள் காட யப்
றப் படேவ தயங் வார்கள் . எனேவ, இ பற் ப் ேப வேத ல் ைல.

ெகாற் றைவைய வ பட்ட ன் ஆ மைல ன் ெசங் ைகைய

அன் ரேவ அைடவார்கள் . அதன் ன் ல மாதங் கள் அங் தான்
தங் வார்கள் . மைழக்காலமாதலால் , அ கம் தாகெம க்கா . உண
வழக்கம் ேபால் உண் ம் ைற ல் இ க்கா . நாள் ேதா ம் ஒேர ஒ
காய் மட் ேம தரப்ப ம் . க த் ம் ைவத் ம்
உண்ணேவண் ப் பதால் , ங் ம் ேதைவ க கக் ைறேவ.
கா ன் வர்ப் , ேதங் நிற் ம் கசப்ைப இ கப் த் இறங் ம் .
கசப் ம் வர்ப் ம் ைவநாளங் களின் அ ேவரில் நிைலெகாள் ள
ைவக்கப் ப ம் .

கா ன் அள ம் நாளாக ஆகச் தா க்ெகாண்ேட இ க் ம் .

இ ல் ெநல் க்காய் அளேவ ள் ள கனி மட் ேம ஒ நாைளக் ப்
ேபா மானதாக மா ம் . றந்த ல் இ ந் நன்றாக உண்
வளர்ந்த அவர்களின் உடல் இ வதற் கான ப ற் அ . தைசகள்
எ ம் கேளா ஒட் ப் பாைற ன் இ க்கம் உட க் வாய் க் ம் .
அதன் ற , ெசங் ைக ந் ெவளிேய வார்கள் .

ைகவாழ் க்ைக ம் ேபா கசப் மட் மன் , எல் லா ைவக ம்

நாக் ந் வ கட்டப்பட் க் றக்கப் பட் க் ம் . ேமல் தாைட
மட் ேம சற் ைவ உணர் ெகாள் வதால் , ந ல் தாழ் ந் க் ம்
மனித நாக் ேமல் ேநாக் உயரேவ ெதாடர்ந் ய ம் .

தைல ழாகப் ரண் க் ம் யாைன நாக் ைனப் ேபான்ற வ வம் அ .

இம் மாற் றம் நிக ம் ேபா , ேபச் க் ழன் ன் ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாகச் சரியா ம் . காட் ன் ெமா த தமான
ஓைசகைளக்ெகாண்ட . அந்த ஓைசகைள எ ப் ப மனித நாக் ன்
இயல் பான வ வத்தால் யா . பறைவக ம் லங் க ம்
எ ப் ேமாைசக் எ ேராைச ெகா க்க ேமல் தாைடையத்
ெதாட் க் டக் ம் ந நாக்ேக அ ப் பைட ஆதாரம் .

ஓைசெய ப் ம் த் ற ம் ஒ வ க் வ ம் வைர ஒற் ைறக்

கனி ன் ேவ உண உண்ண அவைன அ ம ப் ப ல் ைல.
காட த ன் தற் ப ற் காட் ன் ெமா ையக்
கற் க்ெகாள் தல் தான். அதற் கான ெதாடக்கத்ைதத்தான் லநா னி
அ நாக் ல் ைவத் அ ப் றாள் . அங் ந் ெதாடங் மரநா ல்
வந் ற அ .

காட் லங் களின் ஓைசைய அ வ ல் கக்க னமான மரநாய்

ஓைசதான் . மரேம லங் களின் வைக ம் ேசராத, மண்
நடக் ம் லங் ன் வைக ம் ேசராத மரநாய் எ ப் ம் ஓைச,
ற் ம் மா பட்ட தன்ைமையக்ெகாண் க் ம் . அதைனத்
ல் யமாகக் கவனித் அ தல் எளிதன் . அவ் ேவாைச ன் ப் ல்
இ க் ம் ைவ ட்பமாகக் கவனித் அ ய ல் ைலெயனில்
எளி ல் ஏமாற் றமைடேவாம் . ஓைச ன் ப் ல் இ க் ம் அச் ைவ
ண் ம் ண் ம் எ ப் ப்பார்த்ேத உணர ம் அ ய ம் ம் .

ழ் வைளந் ந்த ந நாக் இப் ப ற் னால் ேமல் ேநாக் எ ந்

ன் சமதளமைட ம் . இைவ நிகழ் ந் ம் ேபா , உள் க் ளி ந்
டா ரந் ெகாண் ந்த கசப் எப்ேபா , எங் ேக மைறந்தெதன் ற
நிைனேவ இ க்கா .

இப் ப ற் கள் எ ம் நிகழாமல் , அ த்ெதாண்ைட ல் ைவக்கப்பட்ட

ெகா ங் கசப் உள் ளிறங் யப ேய இ க்க மாணவர்கள்
ஓ க்ெகாண்ேட இ க் றார்கள் . ஓட ஓட தாகெம க் ற . நீ ைர
அ ந்தேவா, ேவ உணைவ உண்ணேவா ய ல் ைல. ஒ ட
எச் ல் உள் ேள ேபானாேல, ெகா ங் கசப் உள் ளிறங் ம் என்பைத
நிைனத் ேதக்கன் க ம் கவைலெகாண் ந்தான் . ‘அவர்களின்
ெதாண்ைடக் வ ம் இந்ேநரம் ண்ணா க் ம் . இ வைர
காட யப் ேபான மாணவர்கள் யா ம் கண் ராத ெகா ய
ேசாதைனைய இவர்கள் கண் ெகாண் க் ன்றனர். இவர்களின்
ஓட்டத்ைத நி த்தச் ெசால் ல ம் யா . ஓ யப ேய இ ந்தால்
இவர்கள் என்ன ஆவார்கள் என் ம் ெதரிய ல் ைல’ எனச் ந் த்தப ேய
ேதக்கன் ஓ னான். ஆனா ம் அவன கவனம் , ேவகத்ைதக் ட் ம்
ெசயேலா தன்ைனய யாமேல இைணந் ந்த .

அடர்காட் ள் தல் எளிதல் ல. ெச ெகா கைள லக் ம்

அ த் ம் ன்னகர நிைனத் எ த் ைவக் ம் ஒவ் ேவார் அ ம்
நகர யாத ெப ம் தைர ேநாக் ேய நகர்த் ச்ெசல் ம் ஆபத் ண் .
இயற் ைக ன் தன்ைமகைளத் ல் யமாக அ ந்தவர்களாகத் தான்
அவர்கள் இ ந்தனர்.எனேவ, எக்காட் க் ள் ம்
ைழந் ெவளிேய ம் றன் ெகாண் ந்தனர்.

காலம் பன், சரி களில் கற் கள் உ ளாமல் சரசரெவன

ேமேல க்ெகாண் ந்தான் . அ பட்டவனால்
ேவகமாக நடக்க ய ல் ைல. மற் றவர்கள்
உத ெசய் தா ம் அவனால் ஒத் ைழக்க
ய ல் ைல. ஆனா ம் , அவைன ட் டக் டா என்ப ல்
நால் வ ம் உ யாக இ ந்தனர்.

நன்றாக ந் ட்ட . ன்னிக் டக் ம் மரங் க க் ைட ல்

ஊ க் க ரவனின் ஒளிக்க ர்கள் றங் க்ெகாண் ந்தன.
‘நம் ைம அவர்கள் பார்த் ட்டார்கள் . எனேவ, ைரவாகச் ெசல் ல
ேவண் ம் . காட்ைட அவர்கள் அள க் ப் ரிந்தவர்கள் யா ல் ைல.
எனேவ, அவர்களின் தாக் தல் எப் ப இ க் ெமனக் கணிக்க யா .
எப்ப இ ந்தா ம் நம் ைமக் காட் க் ள் ைவத் ஒன் ம் ெசய் ய
யா ’ என் உள் க் ள் எண்ணங் கள் ஓ யப இ க்க, காலம் பன்
ேவகத்ைதக் ட் க்ெகாண்ேட ந்தான் .

வ யைமத்தப ன்னால் ஓ க்ெகாண் ந்த காலம் ப க்

இக்காட் ல் ஏேதா ஒ தன்ைம ேவ பட் ப் பதாகத் ேதான் ய .
என்ன என்ப லப் பட ல் ைல. ன்னால் வ பவனின் னங் தல்
சற் ேற அ கமானப இ ந்த . லாம் பைடையக் த்
லக் வைதப் ேபால ைக ரல் களால் எவ் வள ெபரிய
மரக்ெகா கைள ம் எளி ல் லக் ன்ேன னான்.

ேநரமா க்ெகாண் ந்த . காலம் பனின் கவனம் ர்ைமெகாண்டதாக

இ ந்த . ேமேல க்ெகாண் ந்தவன் சட்ெடன நின்றான். “ெபா
ந்த ந் பறைவகளின் ரேலாைச எ ம் ேகட்க ல் ைல
என்பைதக் கவனித் ர்களா?”

மற் றவர்க க் ம் அப்ேபா தான் அ பட்ட . ேமேல அண்ணாந்

பார்த்தப பார்ைவைய அங் ங் மாக ஓட ட்டனர். ‘ெச ெகா கைள
லக் ம் , ெசத்ைதகைள த் ம் ேவகேவகமாக
வந் ெகாண் ந்ததால் , ற ஓைசகைளக் ர்ந் கவனிக்காமல்
இ ந் ட்ேடாம் ’ என் ேதான் ய . ‘பறைவகள் ஏன் காட் ன்
இப் ப ல் இல் ைல’ என் ந் த்த கணத் ல் காலம் பன்
ெசான் னான், “ஒ ேவைள, இ இரத்தச் லந் கள் இ க் ம் காடாக
இ க்கலாம் . அதனால் தான், பறைவகள் தங் க ல் ைல.”
ஒ கணம் ைகத் நின்றனர். “இக்காட் ன் ந ப் ப ல் நாம்
நிற் ேறாம் . எவ் வள ைரவாக ெவளிேயற ேமா அவ் வள
ைரவாக ெவளிேயற ேவண் ம் ” என்றான்.

அ பட்டவன் ெசான் னான், “என்ைனத் க் ச் ெசல் வதன் லம்

எல் ேலாரின் ஓட்ட ம் தைடப ம் . நாம் ெகாண்ட உ நிைறேவறாமற்
ேபாய் ம் . எனேவ, என்ைன ட் ட் இக் ைடையக்
ெகாண் ெசல் ங் கள் . ைரந் இக்காட்ைட ட் ெவளிேய ங் கள் .”

காலம் பனா ம் மற் றவர்களா ம் இப் ேபா அவன் ெசால் வைத ம க்க
ய ல் ைல. ைடையத் ேதாள் மாற் னர். சற் க் ைறந் ந்த
ேதவாங் ன் சத்தம் ண் ம் ய . ேதாள் களில் பற் ந்த அவன்
ைககைள லக்க ய ல் ைல. அவர்களின் தயக்கத்ைத உணர்ந்த
அவன் வ ைய ய றன்ெச த் ைககைளத் க்
அவர்களிட ந் லக் க்ெகாண்டான்.

அவர்கைளப் பார்த்தப அ ந்த ஈ வல் மரத் ன் ஓரம் சரிந்

உட்கார்ந்தான். அவர்கள் ண் ம் ேவகத்ேதா ஓடத்ெதாடங் னர்.
அவர்கைள ட ைரவாக அைவ மரத் ன் ேம ந்
இறங் கத்ெதாடங் ன.

ஆ மைல ன் இரண்டாம் ம ப்ைப அைட ம் வைர அவர்கள் ஓட்டம்

ைறயேவ இல் ைல. எரிவண் களின் தாக் தைலப் பாரி எப் ப ச்
சமாளிக்கப் ேபா றாேனா என் நிைனத்தப ன்னால் ஓ னர்.
ஒ ைற ட ம் ப் பார்க்க ல் ைல. ெகாப் கைளப்
ேபா றேபாக் ேல உைடத் , ட்டெந ங் ம் வண் கைள அ த்
லக் வ , ன்னால் ெசல் பவ க் ப் பாைத ன் ைசையச்
ெசால் வெதன் பாரிெய ப் ய ஓைசகள் மட் ேம ஆங் காங் ேக
ேகட் க்ெகாண் ந்தன.

பாரி ெசால் ம் ைச எங் ேபா ற என்பெதல் லாம் அவர்க க் த்

ெதரிய ல் ைல. ஈன்ற யல் ல, அதைன ட ேவகமாகப் பறக் ம்
எரிவண் ரத் ற ; தப் க்க மட் மல் ல, எ ரிகைளத் தாக்க ம்
நிக ம் ஓட்ட . உச்சேவகத் ல் ஓ க்ெகாண் ந்தனர் மாணவர்கள் .
‘நாள் வ ம் ஓ னா ம் எரிவண் கள் ரட் வைத டா .
மாணவர்கள் இன் ம் ேநரத் ல் ேசார்ந் வார்கள் . என்ன
ெசய் யலாம் ’ என் ந் த்த பாரி, வ ையச் சற் ேற மாற்
சரி ப் பாைறக க் அ க் ம் கமரத்ைத ேநாக் அவர்கைள
ஓட ட் க்ெகாண் ந்தான் .
 ன்னால் ஓ க்ெகாண் ந்த நாகன் கமரத்ைதக் கடந்தேபா ,
பாரி ஓட்டத்ைத நி த்தாமேலேய னிந் கற் கைள எ த்தான் .
எரிவண் ன் ஓைச காைத ட் அகலாமல் ரத் யப ேய இ ந்த .
நாகன் மரத்ைத ஒட் இடப் றம் ம் ம் ேபா பாரி, கல் ைல
எ ப் பைத ஓரக்கண்ணால் பார்த்தான்.

‘ ரட் வ ம் இத்தைன வண் கைளக் கல் லால் அ த் ழ் த் ட

மா? அ ம் பறக் ம் வண் கைள ஒவ் ெவான்றாய் க் கல் ெல ந்
ழ் த் வெதன்ப ற ெசயலா? அதற் ள் வண் எத்தைன ேபைரக்
க க் ேமா? இன் ம் எவ் வள ேநரத் க் இவ் வள ேவகமாக
ஓட ம் ? அவசரப் பட் க் ட்ைடக் கைலத் ட்ேடாேமா?’ என்
ந் த்தப ம் பாரி ன் ெசயைலப் ரிந் ெகாள் ள யாம ம்
ஓ னான் நாகன்.

எ த்த கல் ைல ைசேயா பார்த் எ ந்தான் பாரி. அவன

இலக் எரிவண்டல் ல; பாைற ன் ெபாட . அப் ெபாட க க் ள் என்ன
இ க் ற எனப் பாரிக் த் ெதரி ம் . அவன் எ ந்த கல் , ெபாட ன்
ளிம் ல் பட் த் ெத த்த . கற் கள் த ச் சரிந்தன. கல் ேலாைச
ேகட்ட ம் ெபாட க் ள் இ ந் க ங் ெகாண்ைட வல் களின்
நீ ள் க த் கள் எட் ப்பார்த்தன. பார்த்த கணத் ல் அைவ ற ரித்
இறங் கத் ெதாடங் ன. ச் கைள ட் ல் ேவட்ைடயா வைதப்
ேபால எரிவண் கைள ேவட்ைடயாடத் ெதாடங் ன க ங் ெகாண்ைட
வல் கள் .

சடசடக் ம் வல் களின் இற கள் க் ம் ெந க் மாகப் பறந்தன.

ஓ க்ெகாண் ந்த கால் களின் ேவகத்ைதத் தளர்த் வதற் ள் காற் ல்
எரிவண் களின் ஓைச எ ம் ச்ச ல் ைல. இறங் ய வல் கள்
ேவைலைய த் ட் ண் ம் மைலப்ெபாடைவ ேநாக்
ேமேல ன.

வல் ஒன் ன் அல ந் உ ர்ந்த எரிவண் ன் இற ஒன்

ன்னால் ஓ க்ெகாண் ந்த ங் கட் ன் ேதாளிேல ந்த .
ஓ யப ேய அதைன எ த்தான் உளியன் . ‘இன் ம் ேநரத் ல்
பாரி ன் ேவட்ைட ம் இப்ப த்தான் நிகழப் ேபா ற . காற் ந்
கணேநரத் ல் எரிவண் கள் அகற் றப் பட்டைதப் ேபால,
இக்காட் ந் எ ரிகள் அகற் றப்ப வார்கள் ’ என எண்ணியப
ஓ னான். எரிவண் ரட் யெபா ைத ட தல் ேவகங் ெகாண்டன
மாணவர்களின் கால் கள் .

ன்னால் நடப் ப மட் மல் ல, ன்னால் தங் கைள எப் ப

நடத் க்ெகாண் க் றான் பாரி என்ப ம் மாணவர்கள்
அ யாத தான் . ஒ கல் எ ந் நாகன் ட்ைடக் கைலத்தான். ம
கல் எ ந் அந்த ஆபத்ைதக் கைளந்தான் பாரி. காட் ல் ற எந்த
ஆ தத்ைத ம் ட வ ைம க்க கா பற் ய அ தான் . அ ல்
பாரிக் இைணெசால் ல யா ல் ைல.

இைடநில் லா ஓ வந்தவர்கள் ஆ மைல ன் இரண்டாம் ம ப் ைப

அைடந்தனர். கால் க க் ச் சற் ஓய் ேதைவப் பட்ட .
இைளப் பாறலாம் என நிைனத் ச் ைரக்க நின்றனர். ‘ நாகன் ஏன்
இவ் வா நடந் ெகாண்டான், மாணவர்கள் என்ன ெசால் ல
வ றார்கள் ’ என்ற எண்ணம் பாரி ன் மன ல் ஓ க்ெகாண்ேட
இ ந்த . ‘எ ரிகள் , ேதக்கன், மச்சக்கட , எ வால் க என்
தனித்தனியாக அவர்கள் ெசால் ல ய ம் ைமயற் ற ெசாற் கள்
எைதக் க் ன்றன என் ந் க் ம் ேபாெதல் லாம் ேதக்கன்
ெகா க் ம் ப ற் ன் எண்ணற் ற உத் கள் எல் லாவற் ைற ம்
ங் நிற் ன்றன.’

மாணவர்கள் இைளப் பாறட் ம் என் நின் ெகாண் ந்த பாரி,

நாற் றக் காட்ைட ம் ற் ப் பார்த்தான். ஏேதாெவா ைச ந்
மா பட்ட ஓைச ேகட்ட . ன்றாம் ம ப் ன் இடப் ற ைல ல் தான்
அ ேகட் ற என்பைத அ ய ற . என்ன ஓைச என் ர்ந்
கவனித்தான். `அ அ ரற் பறைவ ன் ஓைச. த் க்கல்
ெபாட களில் தான் அ தங் ம் . அதைன யாேரா கைலத் ள் ளனர்.
இல் ைலெயன்றால் இவ் வள ஓைச எ ப்பா ’ என எண்ணிய பாரி,
ஓைசையக் ேகட்டப அந்தத் ைசையக் ர்ந் கவனித் க்
ெகாண் ந்தான் .

‘ ன்றாம் ம ப் வ ம் இ ப் ப இரத்தச் லந் களின் கா .

எனேவ, ேதக்கன் இதற் ள் ேபா க்க மாட்டான். இக்காட்ைடக் கடக்க
வலப் ற ஓரத்ைதப் பயன்ப த்த யா . ெப ஞ் சரி கைள ம்
பள் ளங் கைள ம் ெகாண்ட அவ் ேவாரம் . இடப் ற ஓரத்ைத மட் ேம
பயன்ப த்த ம் . அப்ப ைய நடந் கடந்தால் , அ ரற் பறைவ
ஏன் இப் ப கைலந் கத் ற ?’ என்ற னா ேதான் யேபா
இன்ேனார் எண்ண ம் ேதான் ய . ‘இர ப் பயணத் ல் மாணவர்களில்
யாேர ம் ஒ வன் த் க்கல் ெபாட ல் சரிந் ந் ப் பாேனா?
என்னவா க் ம் ? ெப ம் ெப ம் ள கைளக்ெகாண்ட
பள் ளமல் லவா?’ என் எண்ணியப , “நீ ங் கள் இைளப் பா ட்
வா ங் கள் , நான் ன்ேன ெசல் ேறன்” என்
ெசால் ட் ஓடத்ெதாடங் னான் பாரி.

பாரி ன் கால் கைளப் பார்த்தப இ ந்த நாகனின் கத் ல்

இ வைர இல் லாத ம ழ் க்க ஆரம் த்த . னிந் கால் ட் ல்
ைக ைவத் ச் ைரத்தப ேய த்தான் , “ேதக்கன்
ெசான் னைதச் ெசய் ட்ேடன்.”

ேதக்கன் கணிப் க நிதானமாக இ ந்த . ‘அவர்கள்

இரத்தச் லந் களின் காட் க் ள் இ ந் எளி ல் தப்
ெவளிவர யா . தன்னால் தாக்கப்பட்டவன்
ெசயலற் ப் ேபா ப் பான். த ள் ள நான் ேபரில் ைறந்த
இ வராவ லந் களால் தாக் ண் ழ் ந் ப் பர். அதற் த் தப்
ஒ வேனா, இ வேராதான் ெவளிேயற ம் . அப் ப அவர்கள்
ெவளிேய ம் ேபா ேமற் ப ன் ைன ல் ைவத் அவர்கைள
ம த்த க் கலாம் . ஆனால் , அவர்களின் உடல் வா ெப ம் பலத்ேதா
இ க் ற . என இட ைக ேசதமைடந் இ க் ற . மாணவர்கள்
எவ் தப் ப ற் ம் அற் றவர்கள் . இந்நிைல ல் அவர்கைள ழ் த்த
வ ெயன்ன?’ என் ேயா த் க்ெகாண்ேட ஓ யவ க் க ஞ் ைரக்
கா ன் நிைன வந்த .

‘மாணவர்கள் ேவ எந்த ஆ தத்ைத ம் பயன்ப த் வைத ட கவண்

 ற் அ ப் பைதத் றைம டன் ெசய் பவர்களாக இ ப்பார்கள் .
ள் ைள ந் கவண் அ த் ப் பழ வதால் , க இயல் பாக
அ ல் ேதர்ச் இ க் ம் . க ஞ் ைரையக் கவணில் ைவத் அ த்தால்
என்ன?’ என்ற ந்தைன ேதான் ய கணேம ேதக்கனின் நம் க்ைக
ெப கத்ெதாடங் ய . க ஞ் ைரக்காய் க் ள் இ க் ம் பால் ,
ளியள கண்ணில் பட்டாற் ேபா ம் ; க உ ஓ ம் .
மாணவர்கைள, எ ரிகளின் கம் ேநாக் அ க்க ைவத் ட ம்
என்ற நம் க்ைக வ ப் ெபற் ற .

த் க்கல் ெபாட க் ள் க ஞ் ைரக்ெகா படர்ந் டப் பைதப்

பல ைற ேதக்கன் பார்த் ள் ளான் . அதனால் தான், அங் வந் நின்
ள கைள ேநாக் எட் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்தான் .

பார்க்கேவ அச்சங் ெகாள் ளைவக் ம் ெப ம் ள கள் . பார்ப்பவனின்

தைல ற் உள் ளி க் ம் தன்ைமெகாண்டைவ. ஏற் ெகனேவ
ஓட்டத்தா ம் , தாங் க்ெகாள் ள யாத கசப் பா ம் சற் ேற மயக்க
நிைல ல் தான் மாணவர்கள் இ ந்தனர். ேநரம் இைளப் பாற ட்
எட் ப்பார்க்க ைவத்தான். காைலக்க ரவனின் ஒளி
பாைறப் ள க க் ள் இன் ம் ைமயாக ஊ வ ல் ைல.
‘ஆசான் ஏன் இதைனப் பார்க்கச் ெசால் றார்?’ என் ரியாமல்
ைகத்தனர். அவரின் கண்கள் ெபாட ன் இ க் கைள
அங் ங் மாக உற் ப்பார்த் த் ேத க்ெகாண் ந்தன.
சற் ேநரத் ல் அ கண் க் த் தட் ப் பட்ட .

மாணவர்கைள அைழத் க் காண் த்தார். “அேதா,அந்தப் ள க் க்

ேழ பாைறெவ ப் களில் படர்ந் டக் றேத, அ தான்
க ஞ் ைரக்காய் க் ெகா . யாராவ ஒ வன் ேழ இறங் அ ல் உள் ள
காய் கைளப் ப த் வரேவண் ம் ” என்றார்.

எல் ேலா க் ள் ம் தயக்கம் இ ந்த . ஆனா ம் , தயக்கத்ைத

தானி தயாரானான் . அ ல் ைளந் டந்த கட் க்ெகா ன் ைர
அ த் அவன் த் இறங் க வ ெசய் தனர். தானி
உள் ளிறங் னான். ேமேல இ ந் அைனவ ம் ெகா ைய இ கப் த்
இ ந்தனர். ேதக்கன் சற் த் தள் ளிநின் பள் ளத்ைதப்
பார்த் க்ெகாண் ந்தான் .

தானி, பாைற ன் ெச ல் பார்த் க் கால் கைளக் கவனமாகத்

க் ைவத் இறங் க்ெகாண் ந்தான் . சட்ெடன ெபாட க் ள்
இ ந்த அ ரற் பறைவ ஒன் சடசடத் ெவளிேய ய . ஒ கணம்
தானி க் ட் ண்டான் . எ ந்த ேவகத் ல் ேமற் ெசன்ற அதன்
அ ரல் எங் ம் ேகட்ட . எளி ல் அ ஓய் வதாக ம் இல் ைல.
நடப் பைத உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்த ேதக்கன் ஒ கட்டத் ல்
தானிையப் பார்த் க் ைகைய ேமல் ேநாக் அைசத்தார். மாணவர்கள்
ரியாமல் த்தனர். ``அவன் ேமேலறட் ம் ” என்றார்.

‘பறைவ எ ர்பாராமல் பறந்தேபா அவன் க் ட் அஞ் யதால் ,

ேதக்கன் இம் ெவ த் ட்டாேரா?’ என் அவர்கள் நிைனத்தனர்.
தானி இறங் வதற் காகக் கால் ெதாைட ல் ெகா த் ந்த
வ ைவ ைகப் க் மாற் உன்னியப ேமேல வந்தான் .

அ த் என்ன ெசய் யலாம் என் ந் த் க்ெகாண் ந்தார் ேதக்கன்.

அவர் என்ன ந் க் றார் என்ப அலவ க் மட் ம் ரிந்த .

` ேழ க ஞ் ைரக்காய் க்ெகா படர்ந் டக் ம் இடெமல் லாம் ஈயல்

ற் டக் ற , ேதக்கன் இப்ேபா தான் அதைனப் பார்த் ள் ளார்.
நான் தானி இறங் ன்ேப பார்த் ட்ேடன்’ என் மன ல்
ெசால் க்ெகாண்டான் அலவன்.

ஈயல் என்ப ற ைளத்த மைலெய ம் . மற் ற எ ம் கள்

மண் க் ள் கள் எ த் ப் ற் உ வாக் வைதப் ேபால, இ
பாைறகளின் ேமற் பரப்ைப உரித் ப் ற் றைமக் ம் . அதன்
ெகா க் கள் அவ் வள வ ைம க்கைவ. அ ம் ஏ கண் ைவத் ப்
ற் க்கட்டக் யைவ. எந்த உ ரினமாவ அதற் ஆபத்
ைள க்கப் ேபா ற என் ெதரிந்தால் , ஒேர ேநரத் ல் ற் ன்
ஏ கண்களி ம் இ ந் அைவ ச் ய த் க்ெகாண் ெவளி ல்
வரக் யைவ. `ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்’ என் பாம் ன் ற் றம் ேபால இறக த்
வந் ெமாய் க்கத் ெதாடங் னால் , உ ரினங் கள் எைவ ம் தப் த்
ெவளிேயற யா . பாைறகைளேய உரிக் ம் ெகா க் க க் ச்
சைதகைளச் ைதத்ெத க்க அ கேநரம் ேதைவப் படா .

க ஞ் ைரக்காய் இப் ேபா அவ யத்ேதைவ. ஆனால் , அதைனச் ற்

ஈயல் ற் இ க் ற . என்ன ெசய் யலாம் எனத் ேதக்கன்
ந் த்தேபா ெகா ையத் தன இ ப் ேல கட் க்ெகாண் ந்தான்
அலவன்.

அவன் நஞ் உள் ளவன். ஈய ன் நஞ் அவைன ஒன் ம் ெசய் யா .

ஆனால் , கக் கவனமாக எ த் ட் ெவளிேயற ேவண் ம் .
ஏெனன் றால் , அதன் ெகா க் ன் தாக் த க் அலவ ம் தப் க்க
யா . அதனால் தான், அலவைனக் ேழ இறக்க ேதக்கன்
தயங் னான். ஆனால் , ேவ யா ம் ெந ங் கக் ட யாத நிைல ல் ,
தான் இறங் வ தான் ெபா த்தம் என ெசய் றங் னான்
அலவன்.

இரத்தச் லந் களின் கால் கள் மனித உட ல் பட்டால் ேபா ம் ; பட்ட

இடெமல் லாம் கணேநரத் ல் ெகாப் ளங் கள் ெப கத் ெதாடங் ம் .
அதன் காற் ெகா க் கள் உள் ேள க்க ைவத் ம் .

ேவகமாக ஓ வ க் யமல் ல, கவனமாக இதனிட ந்

தப் ப் ப தான் க் யம் . காலம் பன், ெச ெகா கைள லக் வைத
கக் கவனமாகச் ெசய் ெகாண் ந்தான் .

“அவர்கள் நம் ைமப் பார்த் ட்டார்கள் . இவ் வள ெம வாகச் ெசன்றால்

ெவளிேய ம் ேபா ழ் ந் ட மாட்டார்களா?” என்றான் மற் ெறா வன்.

அடங் காச் னத்ேதா இ ந்த காலம் பன் ெசான் னான், ``தனிமனிதர்கள்

நம் ைம என்ன ெசய் ட ம் ? அ ம் நாளங் களில்
ெவ ேய க் ம் இந்த நிைல ல் .”

கக் கவனமாகக் க ஞ் ைர ன் ன் காய் கைளப் ப த்தான்

அலவன். பாைற ன் ந் கண்ணிைமக்காமல்
உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்தனர் அைனவ ம் .

ஈயல் கள் அங் ங் மாக ஒன் ரண் பறந் ெகாண் ந்தன. ல

ஈயல் கள் ற் க க் உள் ேள ேபாவ ம் ெவளிேய வ மாக இ ந்தன.
ப த்த காையக் கவனமாக இ ப் த் ணி ேல கட் யப ற் ன்
அப் பக்கம் எட் ப்பார்த்தான் அலவன். அதன் ஒ கண் க் ள்
பாம் ெபான் ைழந் ெகாண் ந்த . ‘ஈயல் ற் க் ள் பாம்
ேபாகாேத, இ எப்ப ப் ேபா ற ?’ என் ேயா க் ம் ேபா தான்
அவ க் ப் பட்ட , ஈயல் தன இைரக்காகப் பாம் ைபக் ெகான்
உள் ேள இ த் ச்ெசல் ற என் . ஒ கணம் மனம் அ ர்ந்த . அவன்
கண்களில் நீ ல வைளயங் கள் த் அடங் ன. ‘ ைரவாக
ேமேல ேவாம் ’ என ெசய் ைகையக் காட் ய டன் ேமேல
இ ந்தவர்கள் ெகா ைய சரசரெவன இ க்கத் ெதாடங் னர்.

அவன் ேமேல ய ேவகத் ல் இன்ேனார் அ ரற் பறைவ கத் ப்

பறக்கத் ெதாடங் ய . இதன் ரல் ன்னைத ட அ கமாக இ ந்த .
அ ரற் பறைவ ன் ஓைச னாேலா, ேவ காரணத் னாேலா
ஒன் ரண் ஈயல் கள் ேமல் ேநாக் வரத்ெதாடங் ன. அலவன்
ப ேவகமாக ேமேல வந் ெகாண் ந்தான் .

பாரி, த் க்கல் ெபாடைவ ேநாக் ஓ வ ம் ேபா அ ரற்

பறைவ ன் ஓைச ண் ம் ேகட்ட . “ஏன் ண் ம் ண் ம் இ
கத் ற ? அங் என்னதான் நடக் ற ” எனக்
ழம் க்ெகாண் க்ைக ல் வலப் றக்காட் க் ளி ந் உ ர் ேபாக
ஒ மனிதன் கத் ம் ஓைச ேகட்ட .

ஓ வந் ெகாண் ந்த பாரி இ ற ந் வந்த ஓைசகைளக் ேகட்

ைகத் நின்றான். அ ரற் பறைவ ன் ரைல ட கத ம்
மனிதக் ரல் அவன கவனத்ைத ஈர்த்த .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ..

ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 42

எ வால் கட் ன் ெசங் த்தான ஏற் றத் ல் ைரந் ெகாண் ந்தன

பாரி ன் கால் கள் . ேவட்ைட லங் ன் கால ையப் ேபால மண்ணில்
கால் பாவாமல் ைரந் ெகாண் ந்தன.

எவ் ரில் றப் பட்ட ந் கற் த்த த ேலேய

கவனம் ெகாண் ந்தான் பாரி. மாணவர்கள் எவ் வள யன் ம்
அவைன ேவகங் ெகாள் ளச்ெசய் ய ய ல் ைல. எரிவண்ைடக்ெகாண்
அவன ஓட்டத்ைத ேவகப்ப த் னான் நாகன். க ங் ெகாண்ைட
வல் ெகாண் அதைன மட் ப் ப த் னான் பாரி. அதன் ன்
அ ரற் பறைவ ன் ரல் ேகட் ஏேதா ஆபத் என உணர்ந்தான்.
ஆனால் , இப் ெபா ேதா அந்த ஆபத் என்னெவன் கண்ெண ேர
பார்த் ட்டான்.

ேதக்கன் அ த் த் க் சப் பட்டைதப் பார்த்த கணத்ைத

இப் ெபா வைர நம் ப ய ல் ைல. அவர்களின் தாக் தல் ேவகத் ல்
மாணவர்கள் காற் ல் பறந்தார்கள் . ெப ங் ைடகளில் ெதய் வவாக்
லங் ைக அள் ளிக்ெகாண் பறம் ன் கா க க் ள் யாேரா
ஓ க்ெகாண் க் றார்கள் . கண் பார்ப்பைத நம் ப யாத கணத் ல்
கால் களின் ேவகம் கட் க்கடங் காமல் இ ந்த .

அடர்காட் க் ள் மனிதக் ரல் ேகட்டெபா பாரி ன் அய் யம்

ர்ந்த . ‘இரத்தச் லந் இ க் ம் இக்காட் க் ள் ேதக்கன் மட் மல் ல,
பறம் மக்கள் யா ம் ேபாக மாட்டார்கள் . அதற் ள் மனிதக் ரல்
ேகட் ற என்றால் ெவளி ல் இ ந் எவேனா உள் ேள
ைழந் க் றான். வந்தவன் ஒ வனாக இ ந்தால் ேதக்கன் நம் ைம
அைழத் வர மாணவர்கைள அ ப் க்க மாட்டான். அவர்கள் பல
ேபராக இ க்க ேவண் ம் ’ என் நிைனத் க்ெகாண்ேட த் க்கல்
ெபாடைவ ேநாக் ஓ னான் பாரி.

க ஞ் ைரக்காைய எ த்த ன் ஆ மைல ன் கட்ைட அைடந்தான்

ேதக்கன். அடர்காட் க் ள் மாட் க் ம் எ ரிகள் எப் ப ம்
இத் ைச ல் தான் ெவளிேயற ேவண் ம் . ெவளிேய ய கணத் ல்
மாணவர்கள் அவர்களின் கம் பார்த் கவண் எ ய ேவண் ம் என்
ெசால் , ஈட் ைய இ கப் த் ஆயத்தமாக இ ந்தான் . ஆனால் ,
ேதக்கனின் அ ர்ச் அவர்கள் ெவளிவந்த கணத் ேலேய ெதாடங் ய .
ஒ வைனத் த ர மற் ற நால் வ ம் காட்ைட ட் ெவளிேய வந்தனர்.
‘இரத்தச் லந் கள் இ க் ம் காட்ைட எப் ப இவர்கள் கடந்தனர்’ என்ற
அ ர்ச் ேதக்கைனச் சற் ேற தாம க்க ைவத்த .

காட்ைட ட் ெவளிேய ய கணத் ல் தாக் தைலச் சந் க்க

ேவண் க் ம் என்ற எ ர்பார்ப்ேபா வந்த காலபன், ேதக்கன்
ஈட் ெய ம் ன் தன வைளத்த ையச் ழற் னான்.
கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் அ ேதக்கனின் க த் க் வந்த .
கவனமாய் அதைனத் தட் ட் ல னான். ைசக் ஒன்றாய் நின்ற
மாணவர்கள் கவண் சத் ெதாடங் ய அந்தக் காட் தான் ெதாைல ல்
ஓ வந் ெகாண் ந்த பாரி ன் பார்ைவ ல் த ல்
பட்ட .

அவர்கள் ேதக்கைனத் தாக் ய ேவகத்ைத ம்

மாணவர்கைளச் ழற் யைத ம் பார்த்தப ேய
ெவ ெகாண் ஓ வந்தான் பாரி. மைலச்சரி ல் பாைறகள் உ ண்டன.
ம வன் ய கவணி ந் பறந்த க ஞ் ைரக்காய் ஒ வனின்
கத் ல் அ த் த்ெத த்த கணத் ல் தான் அந்த இடத்ைத அவர்கள்
ைறயா னார்கள் . அ பட்டவன் கத்ைத யப கத க்ெகாண்
பாைற ல் ேமா மண்ணில் உ ண்டான் .

பறம் நாட் ன் ஆசான், ப ரிைய ேவட்ைடயா ய ெப ரன்,

எத்தைனேயா மாணவர்கைளக் காட ய அைழத் ச்ெசன்
மா ரர்களாக உ வாக் யவன், தனிெயா வனாக எவ் லங் ைன ம்
ழ் த் ம் ஆற் றல் ெகாண்ட ேதக்கன் தன ஆற் றைல ம் ரட்
ேமா னான். ஆனால் , அவன ஆற் றல் வ ம்
தற் காத் க்ெகாள் ளேவ ேபா மானதாக இ ந்த . ழப்பட்ட எ ரிகளின்
வ ைம ஒப் ட யாததாக இ ந்த . அவர்களின் தாக் தைல
உள் வாங் யப மனம் அவர்களின் றைனக்
கணித் க்ெகாண் ந்த . ஆனால் , உடேலா
க் சப் பட் க்ெகாண் ந்த .

பாரி இடம் வந் ேசர்ந்தெபா எல் லாம் ந் ந்த . க

ஒ த் க் கத க்ெகாண் ந்த ஒ வனின் ல் இ ந்த
ெப ங் ைடைய அ த் எ த்தனர் மாணவர்கள் . ேதவவாக்
லங் ன் அடங் காத கத்த ம் , க் சப் பட்ட மாணவர்களின்
ேவதைனக் ர ம் , க கலங் யவனின் கதற ம் எங் ம்
எ ெரா த் க்ெகாண் ந்தன.

ஆ மைல ன் கட்ைடக் கடந்த அவர்கள் ெதாைல

ேபாவதற் ள் , கட் ன் ன் றச் ைன ல் ப ங் ந்த ஏ ேபர்
அவர்க டன் இைணந் ெகாண்டனர். அவர்களின் ஓட்டம் மர
இ க் க க் ள் மைறந்த .
தாக் தல் ந்த ம் வந் ேசர்ந்த பாரி கணேநர ம் தாம க்காமல்
த் க் ளம் னான். ளம் ய ேவகத் ல் அவைன இ கப் பற்
நி த்த யன்றான் ேதக்கன். ேதக்கனின் ெசய க் க் காரணம்
ரியாமல் பாரி ைகத்தெபா , ேதக்கனின் வாய் த்த
“அவர்கள் பலர், நீ ஒ வனாகப் ேபாகேவண்டாம் .”

ேதக்கனின் ெசால் பாரிைய நிைல ைலயச்ெசய் த . “பறம் ன்

ஆசானா இப் ப ப் ேப வ ? நான் ஒ வனா? இ என கா . மர ம்
ெச ம் ெகா ம் லங் ம் இ க் ற இக்காட் ல் நான் எப் ப த்
தனியனாேவன்?”

த்த ைகைய உத த்தள் ளிய பாரி ன் ஆேவசம் பார்க்க யாத

ெப ஞ் னங் ெகாண் ந்த . ஓ னான் பாரி. காட ர, காற் ற ர,
கண்ணில் ெவ ெகாண் ஓ னான். பறம் நாட் ன் ேதவவாக்
லங் ைகத் க் க்ெகாண் ஆ மைலைய ஒ ட்டம்
கடந் ட்டெதன் ற உண்ைமையக் ெகான் ைதக்க ஓ னான்.
எவ் லங் ன் ஓட்டத்ைத ம் ஞ் சக் யவன் ேவள் பாரி. காட் ன்
எத்தைர ம் ேவகத்ேதா ஓடக் ய லங் எ ல் ைல.
ஒவ் ெவா லங் க் ம் ஓட்டம் உச்சங் ெகாள் ம் இட ம் உண் ;
ஊனங் ெகாள் ம் இட ம் உண் .
எவ் வள ேவகமாக பாய் ந் வந்தா ம் கமரிப் ல் இ க் ம் காட் ல்
வரிப் கால எ த் ைவக்கா . க்ெகாற் க்ேகாைர
ைளத் க் டக் ம் தைர ல் ேவங் ைகப் கால் ப க்கா .
ப் ல் காட் ல் பாம் நகரா . வாட்ேகாைரக் ள் மான் ஓடா .
ஒவ் ெவா லங் ன் ஓட்டத் க் ம் நகர் க் மான அ ப் பைட
ைளத் க் டக் ம் ெச ெகா களி ம் இ க் ற . பறம் ன் எந்த
நிலத் ம் , எந்தப் தரி ம் எந்தக் காட் ம் ேவகங் ைறயாமல்
ஓடக் யவன் ேவள் பாரி. அவன பாதத் ன் அகல ம் ேதாள் களின்
வ ைம ம் இைணயற் றைவ. டரிம ர் ர்க்க ஓ ம் பாரி ன்
ஓட்டத்ைத ம த் நிற் ம் உ ர் எ ம் பறம் க்காட் க் ள் இ வைர
இல் ைல.

ஓ க்ெகாண் ந்த எ ரிகள் எ ர்த் ைசக் காட்ைட ேநாக் ஓடாமல்

வலப் றச் சரிைவ ேநாக் இறங் கத் ெதாடங் னர். யாராவ
ன்ெதாடர்ந் வந்தால் அவர்கைளத் ைசமாற் றேவ இத்தந் ரத்ைதச்
ெசய் தனர். அவர்கள் தங் களின் வ ைய மாற் ட்டனர் என்பைதச்
ேநரத் ேல கண்ட ந்தான் பாரி.

வப் க் ஆக்காட் வலப் ற ஓைட ன் பக்கம்

ெந ேநரம் ரல் ெகா த் க்ெகாண் ந்த . அவர்கள்
அப் பக்கம் ம் வார்கள் என யா ம் எ ர்பார்க்க
யா . அத் ைச ேநாக் ப ேவகமாகப் பாரி
இறங் னான்.

‘எ வால் கட் ல் ேமாதல் நடந்தெபா ன் ேபராக

இ ந்தவர்கள் இப் ெபா எப் ப எண்ணற் றவர்களாக
மா னர். கட் ன் ழ் த் ைச ல் ஏன் மைறந் க்க
ேவண் ம் ? அப் ப என்றால் இன் ம் எத்தைன ேபர்
மைறந் ள் ளனர்?’ மன ல் னாக்கள் அ த்த த்
எ ந் ெகாண் ந்தெபா அதற் கான ைடையக்
கண்ட ம் ன்ேன அ த்த னா எ ந் வந்த .

‘எ வால் கட்ைடக் கடந் ழ் ப் றம் இறங் யவர்கள்

அதற் ள் எப் ப கட் ன் அ வார ஓைடைய
அைடந்தார்கள் ? ேதக்கனிடம் ல ெசாற் கைளப் ேபச
மட் ேம நான் ேநரஞ் ெசல ட்ேடன். ஆனால் , அவர்கள்
அதற் ள் ஓைடக் ப் ேபாய் ட்டார்கள் என்றால் அவர்களின்
ேவகம் நிைனத் ப் பார்க்க யாதப இ க் ற . ேதக்க ம்
மாணவர்க ம் இைணந் தாக் தல் ெதா த்த ன் ேவகத்ைத இன் ம்
ட் ள் ளனர். என்ன ட் னா ம் என்ன; அவர்கள் பறம் ன்
காட் க் ள் தாேன ஓ க்ெகாண் க் ன்றனர்.’

பாரி ன் மனம் எ ரிகைளப் ரிந் ெகாள் ள ம் அவர்களின்

ேவகத்ைதக் கணிக்க ம் தன தாக் த க்கான ைறைய
உ வாக்க ம் யன் ெகாண் ந்தெபா , அவன கால் கள்
ஏறக் ைறய பறந் ெகாண் ந்தன.

ழ் த் ைச ஓைடைய அவன் அைடந்தான். காட்ேடாைட ல் நீ ர் ெப

ஓ ய . ஓட்டத் ன் ேவகம் ைமயாக அ ந்த . ஓைடைய
நீ ந் க்கடந்தான். அவர்கள் ெவ ேநரத் க் ன்னேம ஓைட ன்
ம கைரக் ப் ேபாய் ட்டனர். அ அடர் மரங் களற் ற கா . ல் ேம ய
இ ன் கைளக்ெகாண்ட . ஓ வதற் ஏற் ற நிலவா . பாரி
கைரேய ம் ன்ேன அவர்கள் கண்பார்ைவ ல் இ ந்
மைறந் ட்டனர்.

`எ ரிகளின் ஆற் றல் ஓட்டத் ல் இ க் ற . அடர்ந்த

மரங் க க் ைட ேல இவ் வள ேவகமாக ஓடக் யவர்கள் ,
தர்களற் ற நிலப் பரப் ல் இன் ம் ைர ெகாள் வர். அ ம்
தங் கைளப் பறம் னர் கண்ட ந் ட்டனர் என்பதனால்
கட் க்கடங் காத ேவகங் ெகாள் வர். அதைனத் த க்க என்னவ ?’ என்
ந் த்தப ேய கைர ல் அடர்ந் டக் ம் காட் மரங் க க் ைடேய
ந் ெவளிேய னான்.

ெவளிேய ய இடத் ல் ச் ட் க் டந்த ெப ேவர்கைளத்

தா க்கடந்தெபா அவன் கண்ணிற் பட்டெதா ெச . சட்ெடன
ஓட்டத்ைத நி த் ப் ெப ச் கைள ேநாக் த் ம் னான்.

மரேவர்களின் ழ் ப்பக்கம் ைளத் க் டந்தைதப் பார்த்த ம் , மன ன்

ஆழத் க் ள் இ ந் ம ழ் ச ் ேமேல வரத் ெதாடங் ய . மர
ேவர்களின் இடப் றம் அ வல் ப் ண் ைளந் டந்த .

சற் ேற நின் ச் வாங் னான். அதன் இைலகைள எ த்

உண்ேபாமா, ேவண்டாமா என ெவ க்கச் தயங் னான்.
அ வல் ப் ண் ன் இைல மனிதைன ர்க்கம் ெகாள் ளைவக் ம் .
இரத்த ஓட்டத்ைதக் ட் ெவ ேயற் ம் . உட க் ள் ளி க் ம்
ஆற் ற ன் ைசைய ெப ந் ெயனக் ளர்த் ம் . அவன ந்தைன
என்னவாக இ க் றேதா அதைன ேநாக் ெப ேவகத் ல் உடைல ஏ ம் .
எனேவ அதைன உட்ெகாள் வ ல் கக்கவனம் ேதைவ.
ஏற் ெகனேவ உடெலங் ம் ெவ க் டந்த பாரி சற் ேற ந் த் ஒ
ல இைலகைள வா ல் ேபாட் க்ெகாள் ேவாம் என நிைனத் அதன்
ஒ தண் ைன இ த்தான் . ெமாத்தச்ெச ம் ைகேயா வந்த .
எண்ணத் ன் ேவகம் அப் ப இ க் ற என்பைத உணர ந்த .
ஓரி இைலகைள மட் ம் ப த் வா ற் ேபாட ைனந்தான்.
அப் ெபா அ ல் இ ந்த பாைற ன் ன் றம் ச் ைரக் ம்
ற் ேறாைச ேகட்ட . ஏேதாெவான் இைளப் பா ற என
நிைனத்தான். ஆனால் , ஓைச ன் தன்ைம சற் மா பட் ந்த .
என்னெவன பார்க்க பாைற ன் ன் றம் தைலைய நீ ட் னான்.

அங் ண்டாப் ைனகள் இரண் கல ெகாண் ந்தன.

உச்சநிைல ல் இயங் க் ெகாண் ந்த அவற் ன் கண்கைளப்
பாரி ன் கண்கள் ர்ந் பார்த் க்ெகாண் ந்தன.
பன் ப் பல் ைனப்ேபால் நீ ண் வைளந்த அவற் ன் பற் கள்
ெவளித்ெதரிய ர்க்கேம ச் னந் ெகாண் ந்தன. பார்த்தப
அ வல் ப் ண் ன் இைலகைள ஒவ் ெவான்றாய்
ெமன் ெகாண் ந்தான் . ஆண் ைன ன் க் ன் ைன ல் இ ந்த
ப் ம் ஆேவச ம் பாரி ன் கத் ம் இ ந்தன.

அவன் அம் ைவெய ப் ப என உ ெகாண்டெபா ப த்த

ெச ல் இைலகள் எைவ ம் ஞ் ச ல் ைல. அவன ேவக ம் ெவ ம்
அப் ப இ ந்தன. அைவ இயங் க் ம் கணத் க்காகக்
காத் ந்தான் .

அைவ தம பணிைய த் ட்டன என் அவன் ெசய் த கணம் ,

வல கால் அ ந்த கல் ைல எத் ட்ட . அந்தக் கல் ந்த
ெபண் ைன ன் ன் ெநற் ல் பட் த்ெத த்த . சற் ேற கண்
ெசா ந்த அ இத்தாக் தலால் ெவ ண்டெபா ேம ந்த
ஆண் ைன நிைலத மா ச் சரிந்த . இரண் ன் கண்க க் ம்
ன்னால் பாரி.

கல ந்த ம் உ வா ம் ராப்ப ேயா ண் டப் பட்ட ன ம்

ேசர்ந்த . இரண் ம் நின் ெகாண் ப் பவைனத் தாக்க பாயத்
ெதாடங் யெபா , அவன் தன ேவைலையக்
காட்டத்ெதாடங் னான். கால் கள் ன்பாய் ந் ஓடத்ெதாடங் ன.
ண்டாப் ைன ன் ெவ கணக் ல் லாத மடங் ெப ய .

ண்ட ன் உச்சத் க் இ ைனக ம் உள் ளா ன.

ண்டாப் ைன ன் ர்க்க ம் அ வல் ப் ண் ன் இைலகள்
ளர்த் ய ர்க்க ம் காற் ைறக் த் , காட்ைட அ ரச்ெசய் தன.
பாரி ம் ெவ ெகாண்ட இ லங் க ம் ஓ ய ேவகம் இ வைர கா
பார்த் ராத . ஓட்டத் ன் ேவகம் டக் ட ண்டாப் ைனகளின் ெவ
ேமேல யப ேய இ ந்த . காைலப் ெபா ல் ெதாடங் ய கல
இவ் ச் ப் ெபா ல் தான் க் வந்த . உடல் ெமாத்த ம்
இைட டா இயங் த்த ம் அ வ ெறங் ம் பற் ெய ம்
ப ெந ப் அவற் ன் ர்க்கத்ைத எண்ணிலடங் காத மடங்
அ கப் ப த் ய . கல் லால த் ச் ண் ட் , ண் யவனின்
கால் கள் நிற் காமல் ஓ ம் ெபா அைவ இ வைர இல் லாத ன ம்
ற் ற ம் க்கைவகளா ன.

காட ய அ நாக் ல் நஞ் க்கசப் ைப உள் வாங் ய மாணவர்கள்

ேநற் ந் ஓ க்ெகாண்ேட இ க் றார்கள் . ெகா ம் நஞ்
இைட டாமல் அவர்களின் ெதாண்ைடக் ள் ரந் ெகாண்ேட இ க்க
என்னெவா ேவதைனைய அவர்கள் அ ப த் ப்பார்கள் . ர
ஆசாைன அ த் த் க் ப்ேபாட் ேதவவாக் லங் ைகத்
க் ச்ெசல் ம் வ ைம இவ் ல ல் யா க்ேகா இ க் ற என்பைத
ஏற் க்ெகாள் வ ம் ெசத் ம வ ம் ஒன் தான் . பறம் நாட் ன்
அைடயாளத்ைத எ த் ச்ெசல் ம் இவர்களின் உ ர் இன் ம் பறம் ன்
எல் ைலக் ள் தான் இ க் ற என்பைத ச த் க்ெகாள் ள யாத
ேகாப ம் ெவ ம் பாரிையக் கட் க்கடங் காத ஆேவசங்
ெகாள் ளச்ெசய் தன.
ஓட்டத் ன் ேவகத்ைதச் சரிந் டக் ம் நில ம் படர்ந் டக் ம்
ெச ெகா க ம் ெசய் ன்றன. ண்டாப் ைனகளின்
ெக ம் ல் ைலப் ேபால வைளந் நீ ள நான் காற் பாய் ச்ச ல்
ஓ வந் ெகாண் ந்தெபா ம் அவற் றால் ெந ங் க யாத
ேவகங் ெகாண் பாரி ஓ வதற் க் காரணம் , கண் க் ன்னால்
ஓ ம் எ ரிக ம் கண் ெதரியாத ெவ ைய உ வாக் ய
அ வல் ப் ண் ேம. லங் கள் தங் களின் இைர ந ப் ேபா ம்
காலம் நீ ைக ல் இயல் ேல பல மடங் ஆேவசத்ைத அைட ன்றன.
ண்டாப் ைனகள் இவ் வள ேவகங் ெகாள் வதற் அ தான் காரணம் .
பாரி அவற் ைற ட ேவகெம த் ஓ க்ெகாண் ப் பதற் ம் அ தான்
காரணம் . இப் ெபா அவன மன ம் ெசய ம் லங் ம்
ெகா ஞ் னம் ெகாண் ந்தன.

அைத ம் கடந் ஒ ேவைள ண்டாப் ைனகள் அவன்

பா ேமயானால் இ ப் ல் இ க் ம் இ கத் க ம் அவற் ன்
ழ் தெ
் தாண்ைட ல் இறங் க ஆயத்தமாகத்தான் இ ந்தன. ஆனால் , பாரி
அதைனச் ெசய் யப் ேபாவ ல் ைல. ஏெனன் றால் ரட் வ ம் இரண் ம்
அவ ைடய இைரயல் ல, ஆ தங் கள் .

காமத் ல் ஏ ய ேவகங் ைறயாமல் அவற் ைற இ த்

வந் ெகாண் ப் பதற் க் காரணம் , அேத ேவகத்ேதா ேவட்ைட ல்
இறக் வதற் காகத்தான். ள் வால் ெகாண்ட ண்டாப் ைன ன்
பன் ப் பற் க ம் நீ ள் வைள நகங் க ம் பறம் ன் தரப் க்காகக்
கள றங் கப் ேபா ன்றன. ராத காமம் ம் ெபா
ைடக்கேவண் ய உண க்கான ந் க் அைழத் ச்ெசன் றான்
ேவள் பாரி.

இேதா... ந் கஅ ல் வந் ட்ட . அவன் அைழத் வ ம்

ந்தாளிகள் அதைன ட அ ல் வந் ட்டன. ன்னால்
ஓ க்ெகாண் ப் ப ேவட்ைட உண , ன்னால் வந் ெகாண் ப் பன
ேவட்ைட லங் கள் . இரண் க் ம் இைட ல் ட் ல ம் சரியான
கணத்ைத, ன்ைவத்த கால் ரல் கள் ர்மானித்தன.

பாரி இடப் றப் பள் ளம் ேநாக் எவ் ப் பாய் ந் சரிந்த கணத் ைன
ண்டாப் ைனகளால் நிைன ெகாள் ள யாமல் இ ந்ததற் க்
காரணம் , ைகயள ெதாைல ல் ஓ க்ெகாண் ந்த எண்ணற் ற
மனிதர்களின் ஓட்டம் . சரி ல் உ ண் , ேவர்கள் த் ,
இங் மங் மாக க் சப் பட் , அ ப் பள் ளத் ல் பாரி
நிைலெகாண்டெபா ேமேல ேவட்ைட ேவகத் ல்
நடந் ெகாண் ந்த . ண்டாப் ைனகளின் ஆேவசத் க் ம்
ஆற் ற க் ம் இைர எ ம் ஞ் சா .

கதற ம் தாக் த ம் உச்சத் ல் நிகழ் ந்தன. எ ரிகள் என்னெவன்ேற

கணிக்க யாதெபா நிகழ் ந்த தாக் தல் இ . ஓைசகள்
காற் ைறக் த் க்ெகாண் ந்தன. உ ர்ேபா ம் கதற ம்
ஆேவசங் ெகாண்ட க் ர ம் எங் ம் எ ெரா த்தன.

எத்தைகய ஆ தத்ைதக்ெகாண் தாக் னா ம் இவ் வள

வ ைமெகாண்ட எ ரிகளின் ட்டத்ைத தனிெயா வன் அ ப் ப
எளிதன் . பாரி இக் ட்டத்ைத அ க்க, காட் ன் வ ைம ந்த
ஆ தத்ைத ஏ ள் ளான் . எந்தெவா எ ரியா ம் நிைனத் ப்பார்க்க
யாத தாக் தலாக இ இ க்கப் ேபா ற .

ண்டாப் ைன ன் ன்வைளந்த பன் ப் பள் ம் ைனநீ ண்ட அதன்

கால் நகங் க ம் ஓ க்ெகாண் ப்பவர்களின் ேமேல ஒ ைற
பட்டாற் ேபா ம் , அதன் ன் அவன் ெகாட் ம் க் அளேவ ம்
இ க்கா .

அ ம் பழக்கப் ப த்தேவ யாத காட் லங் கைள ைவத்

நிகழ் த் ம் தாக் தைல எ ர்ெகாண் ள் வ எளிதல் ல. ேவட்ைட
நாையத் த ர ேவ எவ் லங் ைக ம் மனிதைன ேநாக் ஏவ யா .
அ ம் இப் பயங் கர லங் ைக எப்ப ஏ னார்கள் என்ற ைகப்
அடங் ன் அவர்களின் உ ர் ச் அடங் க் ம் .

பாைற ன் ேமற் ரத் ல் ேகட் க்ெகாண் ந்த ேபேராைச

ெகாஞ் சங் ெகாஞ் சமாகக் ைறயத்ெதாடங் ய . ேவட்ைட க்
வந்தைத எ ம் ஓைசகள் ெசால் ன. பாரி ேமேல வர ெவ த்தான் .
தக் ம் ளம் ேபால இ க் ம் அந்த இடத்ைதக் காண
ண் கைள ம் , ேவர்கைள ம் த் ேமேல வந்தான் . ஒ
ேபார்க்களத் ன் உள் ளங் ைகையப்ேபால் அவ் ட ந் த .

இங் மங் மாகப் பல ம் த க் டந்தனர். அ ல் டல் சரிந் ஒ

ண்டாப் ைன டந்த . இன்ெனான் தப் ேயா க்க ேவண் ம் .
ஒ ைடையக் க த் இ த் ள் ளதால் அ ந்த ேதவவாக்
லங் கள் ெவளி ல் த க் ன்றன. அவற் ைறத் தப் ேயா ய
ைன ங் த் க்க ேவண் ம் .

க்களம் ட் பார்ைவைய நகர்த் அ த்த ன்ைறப் பார்த்தான்

பாரி. தப் த்த வர் சற் த்ெதாைல ல் ந மைல ன் ளிம் ைப
ேநாக் ஓ க்ெகாண் ந்தார்கள் . வரின் ேதாள் களி ம் ைடகள்
இ ந்தன. ஆேவசங் ெகாண்ட ண்டாப் ைனகளின் தாக் தைல ம்
ஞ் ஓ ம் வைரப் பாரி ன் கண்கள் யப் ற் ப் பார்த்தன.

ஏ ேபைரப் ப ெகா த்தா ம் க் ய ன் ைடகைள

ட் டாமல் அவர்கள் ஓ க்ெகாண் க் ன்றனர். பாரி ண் ம்
ஓடத் ெதாடங் னான் . எ ரிகளின் ஆற் றல் நம் ப யாதப இ ந்த .
இவ் வள தாக் த க் ப் ன் ம் அவர்களின் ேவகம் ைறயாமல்
இ ந்தைத அவன கண்கள் கணித் க்ெகாண் ந்தன. உடன்
வந்தவர்களில் ெப ம் பான்ைமேயாரின் மரணம் அவர்களின்
ேவகத்ைதச் ம் தளர்த்த ல் ைல.

அவர்களின் உட ம் மன ம் எதைன ம் ெபா ட்ப த்தாத

ேவகங் ெகாண் க் ன்றன என் அவ க் த் ேதான் ய . ண் ம்
அவன் ஓடத் ெதாடங் னான். ந மைல ன் உச் க் வந்தான் . அவன்
கண் க் ன்னால் ேதவவாக் லங் ைக எ த் க்ெகாண் வர்
ந மைல ன் கட்ைடக் கடந் ந்தனர். அவர்கள் றங் ய இடம்
மனிதனால் சற் ம் நகர யாத ெப ம் மைலப் பள் ளத்தாக் . இ ல்
க கக் கவனமாகேவ கால் கைள நகர்த்த ம் . ேவர்கைள ம்
பாைற க் கைள ம் த்தப ேய இறங் கேவண் ம் . இப் ப
வ ம் இப் ப த்தான் .

ெபா மங் கத்ெதாடங் ய ேநரம் அவர்கள் பாைறகளின் இண்

இ க் களின் வ ேய கவனமாக இறங் க்ெகாண் ந்தனர்.
ெபா த்தமான இடத் ல் நின் அவர்கைளக் கவனிக்கத்
ெதாடங் னான். இப்ெபா அவர்கள் ன் ேபராக இல் ைல. நிைறய
தைலகள் ெதரிந்தன. பாைற ன் இ க் களில் காத் ந்தவர்கள்
ண் ம் இைணந் ட்டனர் என்ப ரிந்த .

ச் ைரத்தப பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . கண்க க்

ன்னால் ேவட்ைட தப் த் ப் ேபாய் க்ெகாண் ந்த .
ண்டாப் ைனகைள ழ் த் ட் த் தப் ப் ேபா ம்
மனிதர்கைள அவன கண்கள் தன் ைறயாகப்
பார்த்தன. தா க் த் அவர்கைள ரட் ச்ெசல் ல
உடல் த்தெபா , மனம் ழைலப் ரிந் ெகாள் ளப் ேபாரா ய .
அடங் காத ஆேவசத்ேதா சற் ேற ன்னால் ம் னான் .

ஆ மைல ன் எ வால் கட் ற் ேநேர ெசன் ப் ைக ேமெல ந்

உச் வைர ேபாய் க்ெகாண் ந்த . பறம் ன் ஆசான் உத ேகட்
ைகேபாட் க் றான் என்ப ரிந் த . ஆசான் ைகேபாட்
நீ ண்டேநரம் ஆ ள் ள .எ ர் ைச ல் ஓ க் ெகாண் ந்ததால்
பாரி ன் கண்க க் அ ெதரிய ல் ைல. இப்ெபா தான்
பார்த்தான்.

பாரி அவர்கைள ரட்டத்ெதாடங் ய உடேன ெசன் ப் ைக

ேபாட் ட்டான் ேதக்கன். ஆ மைல ன் இரண்டாவ ன்றாவ
ன் ப் ப களில் ெப ம் பரப் பள ல் ஊர்கேள ைடயா .
இரத்தச் லந் க் காடாதலால் மனிதர்க ம் ேவட்ைடக்ேகா,
மற் றைவக க்ேகா இப் பக்கம் வரமாட்டார்கள் . எனேவ ைக பார்த்
வ வதாக இ ந்தால் கத்ெதாைல ல் இ ந் தான் வர ேவண் ம் .
ஆனால் , மைழக்காலமாதலால் ேமகங் கள் றங் காமல் இ ந்தால் தான்
ைக உச் க் ப் ேபானா ம் மனிதர்களால் கண்ட ந் வர ம் .

ேதக்கன் ைகேபாட் பா நாள் கடக்கப்ேபா ற ; யா ம் வர ல் ைல.

க ைமயான தாக் த க் உள் ளானதால் மாணவர்கள் ெகா ம்
ேவதைன ல் இ ந்தார்கள் . ெபா மைறய ேநரேம இ ந்த .
அ த் என்ன ெசய் யலாம் என்பைதப் ைகபார்த் வ ற ஆைள
ைவத் த்தான் ெசய் ய ேவண் ம் . இரண் , ன் ட்டங் கேளா
ேதக்கன் காத் ந்தான் .

ம வன் ெதாைல ல் ைகநீ ட் க் காண் த்தான் . யாேரா வ வ

ெதரிந்த . ேதக்கன் உற் ப்பார்த்தான். வந் நின்ற ேவட் ர்
பைழய ம் இ ரர்க ம் . ஆ மைல ன் வால் ைக ல்
தங் யவன் காைல ேநரங் க த் றப் பட் க் றான். இரண்டாம்
ன் தாண் ம் ெபா பார்த் க் றான். இரத்தச் லந்
காட் ப் ப ல் இ ந் ெசன் ப் ைக ஏற் றப் பட் ள் ள .
கத்ெதாைல ல் ைக எ ந் ள் ள . ஆனால் , இப் ப க் காட் க் ள்
ேவ யா ம் இ க்கப்ேபாவ ல் ைல. எனேவ உத க் நாம் தான்
இங் ந் ேபாக ேவண் ம் என் நிைனத் ரர்கேளா
நாள் வ ம் நடந் வந் ேசர்ந்தான் .

ேவட் ர் பைழய க் நடந்தைத ேதக்கன் ளக் னான். தாக் த க்

உள் ளான மாணவர்கள் வ யா ம் கசப் ன் ெகா ைம தாங் காம ம்
த் க் டந்தார்கள் . க உ வ ந்தவன், உ ண்
ெப ம் பள் ளத் ல் ழ் ந்த ல் மயக்கநிைலைய அைடந் தான் . ேவட் ர்
பைழய க் ப் பார்க் ம் காட் , ேகட் ம் கைத எைத ம் நம் ப
யாமல் இ ந்த .

ேதக்கன் ந் உ ண்ட ல் இ ப் ன் ன்ப ல் ெப ம் ஈக்

த் உள் ெசா ந்த . ஈக் ைய எ த் டச் ெசான் னான்.
பைழயன் கவனமாக அதைனப் த் ெவளிேய இ த்தான் . “ஆ”ெவன
கத் ய ேதக்கனின் ரல் ண் க்கப்பட்டைதப்ேபால பா ல்
ஒ யற் நின்ற . அவன கண்கள் எ ரில் பார்த்த காட் ேய அதற் க்
காரணம் . எ ரில் ந மைல ன் உச் ல் ெசன் ப் ைக
ேமேல க்ெகாண் ந்த . ேதக்கனின் கண்கள் அகலத் றந்தப
இ ந்தன. ேமெல ம் ைக பார்த் வாய் மட் ம் த்த
“அ ... பாரி.”

ஒேர நாளில் பறம் ன் ஆசா ம் , பறம் ன் தைலவ ம்

ெசன் ப் ைகேபா ம் நா ம் வந்த .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ..
 ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 43

நில க ந் இ நாள் கள் தான் ஆ ன்றன. நில ன் ஒளிைய,

நிற் ம் க ேமகங் கள் ைமயாக மைறத் ந்தன. க ம்
இ ட் க் ந ல் இங் ம் அங் மாக ன்னல் ெவட் ச்
சரிந் ெகாண் ந்த . ேதக்க ம் ேவட் ர் பைழய ம் உடன்வந்த
ரர்கேளா தானிைய ம் அலவைன ம் மட் ம் அைழத் க்ெகாண்
ந மைல ல் இ ந்த பாரி டம் வந்தனர்.

க ைமயாகப் பா க்கப் பட் ந்த மாணவர்க க் ச் ல

ம த் வங் கைளச் ெசய் , ைக ஒன் ல் தங் கச்ெசால் ட்
வந்தனர். ந மைல ந் ெசன் ப் ைக ேமேல யைதப் பார்த் க்
காட் க் ள் இ ந் த நால் வர் ஏற் ெகனேவ பாரி டம் வந் ந்தனர்.
அைனவ ம் இப் ேபா ஒன் ைணந்தனர்.

காயங் கள் அ கமாக இ ந்ததால் , ேதக்கைன பாரி எ ர்பார்க்க ல் ைல.

ஆனால் அவேனா, ேவட் ர் பைழயைன ம் ேசர்த் அைழத் வந்த
யப் ைப ஏற் ப த் ய . அடர் இ க் ள் மைழ
ெகாட் த் ர்க்கப் ேபா ற . இ ேயாைச ம் ெவட் ம் ன்னல் ஒளி ம்
காட்ைட ரட் க்ெகாண் ந்தன.

ஏற் க்ெகாள் ள யாத உண்ைமகள் கசப் ம் ெகா யைவ.

அவற் ைற ங் கேவா, கைரக்கேவா யா . ல கனிகைள ேவட் ர்
பைழயன் ெகா த்த ற மாணவர்களின் ெதாண்ைடக் ல் இ ந்த
கசப் சற் ேற மட் ப் பட்ட . ஆனால் , ெபரியவர்களின் உடல் வ ம்
அ ஏ ந்த . ஓ க்ெகாண் க் ம் ஒவ் ெவா வ ம் ங் க
யாத கசப் ைப இந்தப் ெபரியவர்க க் வழங் ட் ப்
ேபா க் றான். எனேவ, இப்ேபா ெபரியவர்கள் ேபசப் ேபச
அவர்க க் ள் மாணவர்க க் ச் ரந்தைதப் ேபால கசப்
ரந் ெகாண் ந்த . ச த் க்ெகாள் ளேவ யாத கசப் .
ேதவவாக் லங் ைகக் கண்ெண ேர க் க்ெகாண் ஓ வைதப்
பற் ப் ேப வைத ட ெகா ங் கசப் ேவ ல் ைல.

“இந்த மைலத்ெதாடரின் அைமப்ைபப் பற் அவர்க க் எ ம்

ெதரிய ல் ைல என்ப ெகாற் றைவ ன் த் க்களத் ந்
ந மைல வைர அவர்கள் ஓ வந்த வ த்தடத் ன் வ ேய அ ய
ற . அேத ேநரத் ல் எவ் வள ெகா ங் காட் க் ள் ேள ம்
ைழந் ெவளிேயறக் ய ஆற் றல் ெகாண்டவர்கள் என்ப ம் அவர்கள்
வந்த வ த்தடத் ந் அ ய ற ” என்றான் பாரி.

“யார் இவர்கள் ? எத்தைன ேபர் வந் ள் ளார்கள் ? இந்தத் ைசைய

ேநாக் ப் ேபானால் எந்த நாட்ைட அைடவார்கள் ?” என் ேகட்டான்
ேவட் ர் பைழயன் .

“அவர்கள் ஓ க்ெகாண் க் ம் ைசைய ைவத் அவர்களின் நாட்ைட

நம் மால் கண்ட ய யா . அவர்கள் எளிைமயான ம்
சரியான மான ைசவ ையத் ேதர் ெசய் ஓட ல் ைல. எந்த வ ல்
ஓ னா ம் இலக்ைக அைடய ேவண் ம் என்ற உ ேயா
ஓ ன்றனர்” என் ெசான் ன பாரி, சற் ேற இைடெவளி ட் ச்
ெசான் னான் “எந்தெவா ேவந்தனின் கட்டைளக்காக ம் இவர்கள்
இந்தப் பணிையச் ெசய் ய ல் ைல. அரசர்களின் ேபார் ரர்கள் இவ் வள
உ ப்பாட்ைட ஒ ேபா ம் ெகாண் க்க யா . அைத ம்
தாண் ய ஏேதா ஒ காரணத் க்காகத்தான் இந்த ேவைலைய இவர்கள்
ெசய் ெகாண் க் றார்கள் ” என்றான் . பாரி ன் கணிப்
கச்சரியான எனத் ேதக்க க் த் ேதான் ய . அவர்கள் கண்களில்
இ ந்த ஆேவசம் எந்தக் கணத் ம் ைறய ல் ைல. எல் லாவற் ைற ம்
தகர்த்ெத ம் வ ைம ம் உ ம் ெகாண்டவர்களாக அவர்கைள
உணர்ந் ந்தான் ேதக்கன்.

ேவட் ர் பைழயேனா ேபசப்ப ம் ெசாற் களின் வ ேய அவர்களின்

ேவகத்ைத ம் றைன ம் மன க் ள் உ வ த் க்ெகாண் ந்தான் .
‘இவ் வள ெபரிய தாக் தைல நடத் ட் எ ரிகள்
ஓ க்ெகாண் க் ன்றனர். ஆனால் , பாரி ம் ேதக்க ம் நிதானமாகப்
ேப க்ெகாண் க் ன்றனேர’ என் தாய் வந் ேசர்ந்த ரர்கள்
பத யப நின் ந்தனர்.

ந மைலக் ம் கைட மைலயான காரமைலக் ம் இைட ல் ன்றாம்

சரி ல் இ க் ம் காட்டாற் ன் ந ல் அவர்கைளத் தாக் ம்
யெதா தாக் தல் ைறைய ேவட் ர் பைழயன் ெசான் னான்.

‘`அவர்கள் உட ன் வ வத்ைத ம் வ ைமைய ம் ந் த்தால் ,

தண்ணீர ்தான் இயல் ேலேய அவர்கைளக் கட் க் ள் ெகாண் வர
ஏ வான இடம் . அவர்களின் பலத்ைதேய பல னமாக மாற் றலாம் ” என்
வா ட்டான்.
“நீ ரின் ேவகம் வ ைமயாக இ ந்தால் மட் ேம அ உத ெசய் ம் .
இல் ைலெயன்றால் , க எளி ல் அந்தத் ட்டத்ைத அவர்களால்
ய த் ட ம் ” என்றான் ேதக்கன்.

ேவ வ ெயன்ன எனச் ந் த்தேபா பாரி ெசான் னான்,

“ந மைல ந் காரமைல வைர அவர்கைளக் க் ெசய் ய
ேவண்டாம் . ஓடட் ம் . அவர்க டன் வந் ள் ளவர்கள் இன் ம் எத்தைன
ேபர் என்ப நமக் த் ெதரிய ேவண் ம் . அவர்கள் அைனவ ம்
ஒன் ைணந்த ற தான் நாம் தாக் தைலத் ெதா க்க ேவண் ம் ”
என்றான்.

ேதக்க ம் ேவட் ர் பைழய ம் சற் ேற அ ர்ந்தனர். காரமைலையத்

தாண் ட்டால் ல இடங் களில் ஒன் ரண் ன் கள் இ க் ன்றன.
ல இடங் களில் அ ம் இல் ைல. க எளிதாகச் சமதளக் கா க க் ள்
ைழந் டலாம் . எனேவ, பாரி ெசால் வ ஆபத்தான ட்டமாக
அவர்க க் த் ேதான் ய .

“இைதத் த ர ேவ எந்தத் ட்ட டைலச் ெசய் தா ம் நம் மால்

அவர்கைள வைளக்க யா . அ ப் பைட ல் அவர்கள் எத்தைன ேபர்
என்ப ெதரியாமல் , எந்தத் ைசைய ேநாக் ஓ றார்கள் என்ப ம்
ெதரியாமல் காட் க் ள் அவர்கைள நம் ரர்கள் ம த் த் தாக் வ
க னம் . நீ ங் கள் ெசான் னப , ரத்தச் லந் கள் ழ் இறங் வதற் ள்
தைர லக் அந்த இடத்ைதக் கடந் ள் ளனர் என்றால் , அ எளிதான
ெசயல் அல் ல. அைத ட அடர் கானகம் ேவ எ ம் இல் ைல. அைதேய
ஊட த் ெவளிவந் ள் ளனர். இனி அவர்கள் பச்ைசமைலத்ெதாடரின்
எந்த ஒ காட்ைட ம் எளி ல் கடந் வார்கள் .”

பாரி ெசால் வ நம் ப யாத, ஆனால் நம் ேய

ஆகேவண் ய ஒன்றாக இ ந்த .

“இன் ம் சற் ேநரத் ல் மைழ இறங் கப் ேபா ற . மைழ

ெதாடங் ட்டால் , அவர்களால் இந்தக் த் க்கல் பள் ளத்தாக் ல் ஓர்
அ ட எ த் ைவக்க யா . மண்ணின் சரி ம் இறங் ேயா ம்
தண்ணீரின் ேவக ம் யாைர ம் இ த் க் ெகாண் ேபாய் ம் .
எனேவ, இன் இர வ ம் அவர்கள் ஏேத ம் ஓர் இ க் னில்
தங் த்தான் ஆக ேவண் ம் . மைழ நின்ற ற நாைளக்
காைல ல் தான் அவர்கள் இறங் கத் ெதாடங் வார்கள் . பகல் வ ம்
இறங் னால் மாைல ேநரத் ல் அ வாரத்ைத அைடயலாம் . மண் நன்
ஈரமா ட்டால் , ேநரம் இன் ம் அ கமா ம் . அதன் ற எவ் வள
ேவகமாக ஓ னா ம் காரமைலைய அைடய அ த்த நாள்
உச் ப் ெபா கடந் ம் .

ஆனால் , நாம் இப் ேபா இங் ந் ஓைடச் சரி ன் வ ேய நடக்கத்

ெதாடங் னால் எவ் வள மைழ ெபய் தா ம் ஒ பா ப் ம் ஏற் படா .
நாைள மாைலக் ள் காரமைல ன் உச் ைய அைடந் டலாம் . ஒ
இர நம் ைக ல் இ க் ற . அங் ந் தாக் ம் ட்டத்ைத
நிைறேவற் ற ேவண் ம் ” என்றான் பாரி.

நீ ண்டேநரம் அைம யாகேவ இ ந்த ேதக்கன், இப் ேபா ம் அப் ப ேய

இ ந்தான் . ஆனால் , இவ் வள ேநரம் உைரயா க்ெகாண் ந்த ேவட் ர்
பைழயேனா, ம ெமா ஏ ம் றாமல் அைம யானான். பாரி,
பைழயைன உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்தான் .

ேநரத் க் ப் ற பைழயன் ெசான் னான், “எல் லாம்

எ ர் ைச ல் நடந் ெகாண் க் ன்றன.”

பைழயன் ெசால் லவ வ ரிய ல் ைல. பாரி ன் கம ந்

பைழயன் ளக் னான், “ேமற் ைசக் கா களில் பறம் ைப ேநாக் ப்
பைடகைள நகர்த்த பாைத அைமத் க் ெகாண் ந்தான் ேசரன் . நா ம்
 கத் ரமாக அைதக் கண்காணித் க்ெகாண் ந்ேதாம் . ஆனால் ,
ேநெர ராகக் ழக் ைச ந் பறம் க் ள் ைழந்
ெகாற் றைவ ன் த் க்களம் வைர இவர்கள் வந் ள் ளனர். நம
கவனத்ைதத் ப் அதற் ேநர் எ ர் ைச ந்
உள் ைழந் ள் ளனர். அேதேபான்ற ழ் ச ் தான் ஓ க்ெகாண் க் ம்
இந்தச் ெசய ன் ன்னணி ம் இ க் ம் என நிைனக் ேறன்”
என்றான் பைழயன் .

எவ ம் ம ப் ேப ம் ெசால் லாமல் அவன் ெசால் வைத மட் ம்

கவனித்தனர்.

“ேதவவாக் லங் ைக ைவத் என்ன ெசய் ய ம் ? அதற் காக ஏன்

உ ைரக்ெகா த் அவர்கள் ஓ க்ெகாண் க் ன்றனர்?”

பைழயனின் னாைவத் ெதாடர்ந் அைம ேய நீ த்த .

பைழயன் ெசான் னான், “அவர்களின் ேதைவ அந்த லங் அல் ல.

அைதக் கவர்ந் நம் ைம இ க்கப் பார்க் ன்றனர். அந்த
லங் க்காகப் பறம் மைலைய ட் சமதளத் ல் இறங் கப் ேபா ம்
மனிதேன அவர்களின் இலக் ” என் ெசால் நி த் க்ெகாண்டான்
பைழயன் . அவன் யாைரச் ெசால் ல வ றான் என்ப ரிந்த .

இவ் வள ெதாைல மைல ல் ஓ யவர்கைள ட, காரமைல ல்

மைறந் ப்பவர்கள் தான் எண்ணிக்ைக ல் அ கமாக
இ ப் பர். ‘`நா ம் ஆயத்தமாக அவர்கைள அங் எ ர்ெகாள் ம் ேபா ,
நம் ைகய ந் ந அவர்கள் மைலைய ட் இறங் கப்
ேபா றார்கள் . பறம் ன் ேதவவாக் லங் ந ப் ேபாவைத
அ ம க்க யாத நாம் , தாக் த ன் ெதாடர்ச் யாக நம் ைம
அ யாமேலேய மைலைய ட் ந சமதளக் காட் க் ள்
ைழயப் ேபா ேறாம் . அங் ேக நம் ைமச் ழ அவர்கள் காத் ப்பார்கள் ”
என்றான் பைழயன் .

அவர் ெசால் வைதச் சட்ெடன ம த் ம் நிைல இல் ைல. உடன்

நின் ந்த ரன் சற் ேற தயக்கத்ேதா ேகட்டான், “ஆனால் , பறம் ைப
இவ் வள ைறவாக ம ப் ட் , இவ் வள ல் யமான ட்ட டைலச்
ெசய் ம் அள க் யா க் த் ணி க் ம் ?”

“யா க் த் ணி க் ம் என்ப நமக் த் ெதரியாமல் இ க்கலாம் .

ஆனால் , யா க்ேகா ணி ந் க் ற என்பைதத்தான் இப் ேபா
நாம் பார்த் க்ெகாண் க் ேறாம் .”

“உங் களின் க த் தான் என்ன?”

“ந மைலக் ம் காரமைலக் ம் இைட ேலேய அவர்கைள

அ த்தால் தான் உண் . எக்காரணம் ெகாண் ம் காரமைல ன் ஏற
அவர்கைள அ ம க்கக் டா ” என் பாரி உ யாகச் ெசான் னான்.
ெதாடர்ந் , “அதற் வாய் ப் ல் ைல. நாம் நின் ட்ட ட யா ;
ஓ க்ெகாண்ேடதான் ட்ட ட ம் . இ வரின் ஓட்ட ேவகத் ல்
இ க் ம் இைடெவளிதான் நமக் க் ைடக் ம் ேநரம் . நாம்
அவர்கைளத் தாக்க ஆயத்தமாவதற் கான ைறந்தள ேநரம் இந்தக்
ப் ட்ட ெதாைலைவ ஓ க் கடக்க அவர்கைள அ ம ப் பதன்
வ யாகேவ ைடக் ம் . அவர்கள் நம் ம் ேவகமாக
ஓடக் யவர்கள் . ஆனால் , தவறான வ ல்
ஓ க்ெகாண் க் றார்கள் . நாம் சரியான வ ல் ஓ வதால் ,
அவர்களின் ேவகத்ைத எளிதாகக் கடந் ன்னிைலைய அைடய
ம் .”

“சரி, நாம் காரமைலைய ைர ல் அைடந் ட்டால் , அவர்கள்

வந் ேசர்வதற் ள் நம் மால் எவ் வள ரர்கைளத் ரட் ட ம் ?”
எனக் ேகட்டான் பைழயன் .

“ேபாரிடப் தாக ரர்கள் ேதைவ ல் ைல. இங் இ ப் பவர்கேள

ேபா ம் ” என்றான் பாரி.

அவன ெசால் ேதக்கைன ம் பைழயைன ம் ேபர ர்ச் க்

உள் ளாக் ய . ‘பதற் றத் ல் பாரி நிதானம் தவ றாேனா’ எனத்
ேதான் ய . ேதான் ய ம கணேம, ‘இல் ைல, பாரி உ ர்க் ம்
ெசாற் கள் பறம் ைபப் ேபால் நிைலெகாண்டைவ. ஒ ேபா ம் உ ரா .
எந்தச் ழ ம் பாரி நிதானம் இழப்பவனல் லன்’ என் ம் ேதான் ய .

‘ஆனால் இப் ேபா ஏற் பட் ள் ள ய ழல் . இைத வழக்கமான

ஒன்ைறப் ேபால ம ப் ட ம் யா ’ என் ம் ேதான் ய .
இ வ க் ம் ழப் பேம ஞ் ய . பாரி ழப் பமற் இ ந்தான் . அ
இவர்கள் இ வைர ம் ேம ம் ழப் பத் க் ள் ளாக் ய .

பாரி ெதாடர்ந்தான், “எனக் ரர்கள் ேதைவ ல் ைல. காட் க் ள்

எ ரிகளின் நகர்ைவ உணர்த் ம் அைடயாளக்காரர்கள் மட் ேம
ேதைவ” என்றவன் ேம ம் ெசான் னான், “அவர்கைள வழக்கமான
தாக் தல் ைறகளால் ஒன் ம் ெசய் ட யா . அவர்கைள
அ த் , ேதவவாக் லங் ைகக் காப் பாற் ற ேவ வ ைறையத்தான்
ன்பற் ற ேவண் ம் . அைதப் பற் நான் ந் த் ட்ேடன்” என்றான்.

பாரி ன் ர ல் இ ந்த உ எ ர் ேகள் க்கான இடம்

எைத ம் ட் ைவக்க ல் ைல. ஆனா ம் பைழயன் ேகட்டான், “நீ
இவ் வள உ ெகாண் ெசால் வதால் நான் ஏற் ேறன். ஒ ேவைள,
அவர்கள் ேதவவாக் லங் ைகத் க் க்ெகாண் சமதளக்
காட் க் ள் ைழ ம் ழல் வந்தால் , பறம் ைப ட் நீ றங் கக்
டா . நாங் கள் ன்ெதாடர்ந் தாக் அைதக் ைகப் பற் ேறாம் .’’

“இந்த உ ைய அளிப் பதன் லம் என உ ையக்

ேகள் க் ள் ளாக்க ம் ப ல் ைல. அவர்களால் ஒ ேபா ம் பறம் ன்
எல் ைலையத் தாண்ட யா .” பாரி ன் ெசால் பாைறெயன
நிைலெகாண்ட .

இ ேயாைச ல் ைசகள் ந ங் ன. மைழ இறங் ய . ெவட் ம்

ன்னெலாளி ல் காட் ன் ேமற் ைர கழன் ட்ட ேபால் ெதரிந்த .
“ேதவவாக் லங் என்ப , ெகாற் றைவ ன் ெசால் ம் ழந்ைத.
அைத எ ரி டம் ப ெகா ப்ப நம உ ைரக் ெகா ப் பதற் நிகர்.
ஒ ேபா ம் அ நிகழா .’’ - ழங் ம் பாரி ன் ரேல
இ ேயாைசெயன காெடங் ம் ஒ த்த .

எ ரிகைள அ க் ம் பணி பாரி ைடய தான .

அவர்கள் எந்த இடத் ல் காரமைலையக்
கடக்கப் ேபா ன்றனர் என்பைதக் கண்டைடவ ம் ,
அங் ந் அவர்கள் ேபா ம் வ ையத் ெதளிவாகத்
ெதரியப் ப த் வ ம் தான் மற் றவர்களின் ேவைல.

இ ப்பவர்கைள இ ராகப் ரித்தனர். பாரி தன் டன் தானிைய ம்

அலவைன ம் ைவத் க்ெகாண்டான். வந்த ரர்களில் அம் எய் வ ல்
றந்த இ வைர உடன் அைழத் க் ெகாண்டான். மற் ற எல் ேலாைர ம்
இன்ெனா வாக் னான். அவர்க க்கான பணி உ யான டன்
அவர்கள் ந மைல ன் ெதன் றம் ேநாக் ப் றப் படத் ெதாடங் னர்.
பாரி, வட ைசைய ேநாக் ப் றப் பட்டான்.
காட் ல் ெகாண் மைழய க் ம் ேபா , நிலம் பார்த்
கக்கவனமாக அ ெய த் ைவக்க ேவண் ம் . இல் ைலெயன்றால் ,
நீ ம் நில ம் மனிதைன ங் டக் ம் . ஆனால் , இப் ேபா
நடப் ப ேவெறான் . ன்னைலக் ைகக்ேகாலாகக்ெகாண் நடக் ம்
மனிதர்கைள, கா பார்த் க்ெகாண் ந்த . தங் கள் ேதாளில் பட் த்
ெத க் ம் நீ ர்த் ளி மண்ணில் ம் ன் ம ன் கடக்க அவர்கள்
யன் ெகாண் ந்தனர்.

ேதக்க ம் ேவட் ர் பைழய ம் உடன் வந்த நான் ரர்க ம்

ெதன் ைச ேநாக் ைரந்தனர். அ காைலக் ள் ம ைர
அைடந்ேத ஆகேவண் ம் . அங் தான் வல் னர் இ க் ன்றனர்.

இந்த ஆண் நடந் த ெகாற் றைவக் த் ல் எட்டாம் நாள் ழா

வல் ன ைடய . வல் னர், இயற் ைக ன்
ஆ ைமந்தர்கள் ; தவைளைய வ ப பவர்கள் . தவைள ன்
ரல் வைள ந் எ ம் ஓைச, பைற ன் அ ர்ேவாைசைய ம்
ஞ் சக் ய . அதனால் தான் தவைளைய ‘ஓைச ன் அர ’ என்
அைழக் ன்றனர்.

அள த்த இ ைய அ த்ெதாண்ைட ல் ைவத் இரெவல் லாம்

கக் க்ெகாண்ேட இ க் ம் உ ரினம் அ . கைளப் ன் ஓைசைய
எ ப் க்ெகாண்ேட இ ப்ப ல் தவைளக் நிகரான எ ம் இல் ைல.
வல் ன ம் அைதப்ேபால் தான். அவர்களின் ரல் வைள
இ ேயாைசக் நிகரான மட் மன் , இைளப் பா தல் அற் ற .
எவ் வள ெபரிய மைலத்ெதாடைர ம் ஒ க் ப் கைளக்ெகாண்
இைணத் ம் ஆற் றல் ெகாண்ட .

மைல ல் ஓைசெய ப் ம் ெப ங் க என்றால் , அ

காரிக்ெகாம் தான் . எல் லா மைல ர்களி ம் அ இ க் ம் . அைத
எளிதாக எ த் ஊத யா . அைத ஊத கச் றந்த ப ற்
ேவண் ம் . வ ைமேயா ஊ னால் மைல வ ம்
எ ெரா க் ம் . ஒ ைற ஊ வ , இரட் த் ஊ வ என்ற இரண்
ைறகளால் மைலமக்கள் தங் களின் ட் ைறையப்
பயன்ப த் ச் ெசய் கைளப் பரப் ன்றனர்.

இ ந் சற் ேற மா பட்டவர்கள் பறம் ன் மக்கள் . அவர்கள்

காரிக்ெகாம் ைபச் றப்பாகப் பயன்ப த் வர். ஆனால் , அைத
நிைலெகாண்ட ஊர் இ க் ம் இடத் ல் தான் ெபா வாகப் பயன்ப த்த
ற . காட் க் ள் உள் ள ஒ மனிதன், உத ேதைவப் பட்டால்
என்ன ெசய் ய ம் எனச் ந் த் ெசன் க்ெகா ையக்
கண்ட ந்தனர்.

காரிக்ெகாம் ைபத் க் ஊதப் ப ற் ேதைவ. அப் ேபா தான் அ

ெதாைல க் க் ேகட் ம் . ஆனால் , ெசன் க்ெகா யால் ைகேபா தல்
க எளி . வர் ட தனக் உத ேதைவ என் காட் ன் இன்ெனா
ைல ல் இ ப் பவ க் த் ெதரி த் ட ம் . அவ் வள எளிய
மட் மன் , றந் த ம் ட. அ ம் ரச்ைன இல் லாமல் இல் ைல.
ைகைய, பக ல் மட் ேம பயன்ப த்த ம் . அ ம்
மைழக்காலத் ல் ேமகங் கள் ரண் ட்டால் மைறக் கப் பட் ம் .

ேமளதாள ஓைசகள் , காரிக்ெகாம் , ெசன் ப் ைக என உத ேகட் ம்

வ ைறகள் பல இ ந்தா ம் , ஒவ் ெவான் ம் நிைற ைறகள்
இ க் ன்றன. ஆனால் , இந்தக் க கள் எைவ ம் வல் ையச்
ேசர்ந்த ஒ தனிமனித க் இைணயாகா. அவர்கள் இ ைய ங்
இரெவல் லாம் கக் க்ெகாண் ப்பவர்கள் . ப த்த கனிைய பாைற ல்
எ ந் ெத க்கைவப் பைதப் ேபால, ஓைசையக் காற் டன்
ேமாத ட் த் ெத க்க டக் யவர்கள் . தம் அ நாக்ைக ம த்
எ ப் ம் ஒ யால் காட் க்ேக ஒ ேவ கட் றவர்கள் . அவர்களின்
இ ப் டமான ம ைர ேநாக் ேய ெதன் றம்
ெசன் ெகாண் க் ற ேதக்கனின் தைலைம லான .

ெகாட் ம் மைழ ல் , க ெம வாகேவ நடந்தான் பாரி. அவ க்

நிைறயேவ ேநரம் இ ந்த . தானி ம் அலவ ம் கடந்த இ
நாள் களாக ஓ ய ஓட்டத்ைத அவன் அ வான். அ மட் மல் ல,
எ ரிகளின் தக் தலா ம் க ைமயான காயங் கள் ஏற் பட் ள் ளன.
ெதாண்ைடக்கசப் க் ேவட் ர் பைழயன் மாற் ெகா த் ள் ளான் .
அதனால் தான் இப் ேபா அவர்களால் சற் ேற இயல் பாக இ க்க
ற . இல் ைலெயன்றால் , இந்ேநரம் அவர்கள் ரல் நாளங் கைளப்
ய் த்ெத ய ஆயத்தமா ப்பார்கள் .

பாரி, இ வைர ம் அரவைணத் அைழத் ச்ெசன் றான். மற் ற ரர்கள்

இ வ ம் ஆேவசத்ேதா ன்னால் ஓ க்ெகாண் ந்தனர்.
காட்ேடாைட ல் ெப ம் நீ ர் பார்த் இரெவல் லாம் நடந்தனர். இ ம்
ன்ன ம் பாைறெயங் ம் ந் சரிந் ெகாண் ந்தன.
மைழேயாைச ேகட் லங் கள் பம் க் டந்தன. நீ ரின் த தமான
ஒ களால் கா நிைறந் டந்த .

ஒளிக் ற் ெமள் ள பரவத் ெதாடங் யேபா நாய் வாய் ஊற் க் வந்

ேசர்ந்தனர். மைழ சற் ன்னர்தான் நின்ற . உடல் ேமல்
ெபா ந் டந்த நீ ர் உ ர்த் ப் பறைவகள் றகைசக்கத் ெதாடங் ன.
காரமைல ன் அ வாரம் ெசல் ல இன் ம் ெதாைலேவ இ ந்த .
 ழக் ைச ெவளிச்சம் காரமைல ன் ேம ந் வ யத்
ெதாடங் ய . பாரி ன் கண்க க் த் ர் அகன் ற உைடமரம் ஒன்
கண்ணில் பட்ட . அைதப் பார்த்த ம் நின் ட்டான். உடன்
வந்தவர்க ம் நின்றனர்.

இந்த மரத் ல் என்ன இ க் ற என் மற் றவர்கள்

உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். பாரி, ரர்கள் இ வைர ம்
பார்த் ச் ெசான் னான், “உைட ற் கைளக் ைக நிைறய ஒ த்
வா ங் கள் .’’

ரர்கள் இ வ ம் ள் ஒ க்கப் ேபானார்கள் . அலவைன ம்

தானிைய ம் அ ல் இ க் ம் பைற ன் உட்காரச் ெசான் னான்.
இ வ ம் உட்கார்ந்தனர். ‘ ள் ஒ த் என்ன ெசய் யப் ேபா றான் பாரி?’
என்ற எண்ணம் ரர்கள் இ வ க் ம் இ ந்தைதப் ேபாலேவ
இவர்க க் ம் இ ந்த .

ரர்கள் கக்கவனமாக ஒவ் ெவா ள் ளாக ஒ க்கத் ெதாடங் னர்.

பாரி, அலவைனக் ர்ந் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . அலவனின்
கவனம் உைடமரத் ல் இ ந்ததால் , அவன் பாரிையக் கவனிக்க ல் ைல.
தானி காலால் ெமள் ளத் தட் ய ற தான் கவனித்தான்.

“ த் க் டக் ம் உைடமரப் த க் ள் ெகாம் ேப க்கன்

டக் ேம, உன்னால் த் ட மா?” என் ேகட்டான் பாரி.

“ ம் ” என்றான் அலவன்.

“ த் வா, பார்ப்ேபாம் ” என்றான் பாரி.

அலவன், தானிையத் ைணக் அைழத் க்ெகாண்டான். க ஒன்ைற
எ த் க் ெகாண் தரின் ஒ பக்கத்ைத அைசக்கச் ெசால் ,
ம பக்கத் ல் நின் கவனித்தான். ெகாம் ேப க்கன் ,
ெகாப் கைள ட் ம ெகாப் க் க ேவகமாகப் பயணிக்கக்
ய . ப் ப எளிதல் ல. பார்த்த கணத் ல் கடந் ெசல் ம்
வல் லைமெகாண்ட . தானி ஒவ் ெவா தராகப் ேபாய் அைசத்தான்.
அலவனின் கண்கள் ர்ைமயாகத் ேத ன.

ள் ஒ க் ம் ரர்க க் ம் பாம் க் ம் மாணவர்க க் ம் , இந்தப்

பணிையச் ெசய் யச் ெசான் னதன் காரணம் ளங் க ல் ைல.
‘எ ரிகளின் வ ைமையப் பற் ேநற் ர ேப ய ேபச் க் ம் ,
இப் ேபா ெசய் ெகாண் க் ம் ெசய க் ம் என்ன ெதாடர்
இ க் ற ? ஒற் ைறக் ைகயால் ேதக்கைன அ த் த் க் ம் அந்த
ரர்கைள இந்தச் ள் ைள ம் பாம் ைப ம் ெகாண் தாக்
ழ் த் ட மா?’ ந் க்கச் ந் க்கக் ழப் பேம ஞ் ய .
இவற் ைற ைவத் பாரி என்ன ெசய் யப்ேபா றான் என்ப
ரிந் ெகாள் ளேவ யாததாக இ ந்த .

பாைற ல் உட்கார்ந்த பாரி ெசான் னான், “ ள் ஒ க் ம் ன்

க்கைனப் த் வா அலவா.’’

ள் ஒ க் ம் ரர்க க் அப் ேபா தான் ேதான் ய ,

‘ வன் பாம் ைப உடேன த் ட்டால் , நாம்
ன்தங் ேவாேம’ என் . மாணவர்க க் த்
ேதான் ய , ‘அவர்கள் எளி ல் ள் ஒ த் வார்கள் .
அதற் ள் நாம் க்கைனப் த்தாக ேவண் ம் ’ என் .
இ வ ம் இப் ேபா தான் கவனம் ெகாள் ளத் ெதாடங் னர்.

ேவகேவகமாக ேவைல நடந் ெகாண் ந்த . ரர்கள் சடசடெவன

ஒ க்க நிைனத்தனர். கவனமாக இல் ைலெயன்றால் , அ ரல் கைளக்
த் க் த் க்ெகாண்ேட இ க் ம் . அ ம் இர வ ம்
நைனந்ததால் அவர்களின் ரல் கள் ஊ ப் ேபாய் இ ந் தன. நகங் களின்
ைனைய ைவத்ேத ஒ த் க்ெகாண் ந்தனர். இ வ ம் ைக நிைறய
ஒ த் வந் பாைற ல் ெகாட் னர்.

சற் ேற சாய் ந் உட்கார்ந்த பாரி, ரல் களால் ள , க நீ ளமாக

இ க் ம் ள் கைள ம் நீ ளமற் இ க் ம் ள் கைள ம் ஒ க் ட்
ந த்தரமான அள ெகாண்ட ள் கைள மட் ம் தனிேய
ரித்ெத த்தான் .

பாரி இைத ஏன் ெசய் றான் என் ரியாமல் ரர்கள் இ வ ம்

 த் க்ெகாண் ந்தேபா அலவனிட ந் ரல் ேகட்ட ,
“ெகாம் ேப க்கன் ைடக்க ல் ைல. ெகா க்கன் தான்
ைடத் ள் ளான் . ேபா மா, இல் ைல இன் ம் ேதடவா?”

“ெகாண் வா, அதன் அளைவப் பார்ப்ேபாம் ” என்றான் பாரி.

தர் லக் அவர்கள் ெவளிவந்தேபா அதன் நீ ளத்ைதப் பார்த்

ரர்கள் இ வ ம் க் த் ப்ேபானார்கள் . அலவன் அதன் க த்ைதப்
த் ந்தான் . தானி அதன் ந ப் ப ையப் த் ந்தான் . ைக
வ ம் ற் ச் ண் ந்த அதன் நீ ளம் பார்க்கேவ
அச்ச ட் வதாக இ ந்த .

‘ெகாம் ேப க்கன் ைடக்க ல் ைலேய’ எனச் ந் த்த பாரி, பட்ட

ெகா க்கைனக் ெகாண் வரச் ெசான் னதற் க் காரணம் அதன்
நீ ளத்ைத அ யத்தான். அவன் எ ர்பார்த்தைத ட வய ர்ந்ததாக
அ இ ந்த .

“இ ேபா ம் , வா” என்றான் பாரி.

இ வ ம் பாைற ேநாக் வந்தனர். தனக்கான ஆ தத்ைதப் பாரி தயார்

ெசய் யத் ெதாடங் யேபா , காரமைல ன் ேமல் ளிம் ந்
எட் ப்பார்த்தான் க ரவன்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ..

ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 44

வல் னர் எட் ப்ேபைர அைழத் வந்தான் ேதக்கன். அ ல் ன்

ேபர் வயதானவர்கள் . ஐந் ேபர் இைளஞர்கள் . வயதானவர்கள் எ ப் ம்
ஓைச இைணயற் றதாக இ க் ம் . மைல ன் எந்த எல் ைலக் ம்
அவர்களால் ப் ச் ெசால் ல ம் . ஆற் நீ ரில் ஏற் ப வ ேபால
காற் ல் ஓைசெகாண் க்கச்ெசய் ம் ஆற் றல் ெகாண்டவர்கள் .
ஆனால் , காட்ைட ஊட த் ேவகமாக ஓட யா . இைளஞர்களால்
அவர்களின் அள க் ஓைசையக் கா தாண் ச யா . ஆனால் ,
தங் களின் ஓட்டத்தால் அந்த இைடெவளிைய நிரப் வார்கள் .

ஊரி ந்த எட் ப் ேபைர அைழத் க்ெகாண் அ காைல ேலேய

காரமைல ல் ஏறத் ெதாடங் ட்டான் ேதக்கன். க ைரவாகேவ
அவர்கள் மைல ச் ைய அைடந் ட்டனர். காரமைல ன் ஒவ் ெவா
கட் க் ம் ஒவ் ெவா வராகப் ரித் அ ப் பப் பட்டனர்.
ெபா தைடவதற் ள் அவர்கள் தங் களின் இ ப் டங் களில்
நிைலெகாண்டனர்.

ஒ ைச ந் ம ைசக் க் கண் க்ெகட் ய ெதாைல வைர

காரமைல, இப் ெபா ஒ க்கண்ணிகளால் ன்னப் பட் ட்ட . இந்த
எல் ைலக் ள் எ ரிகள் எவ் டத் ல் மைலையக் கடந்தா ம் ,
கண்ட ந் ஒ ெய ப் க் ப் ெகா க்க அவர்கள் ஆயத்தமாக
இ ந்தனர்.
மைல கட் க் வந்த ம் ேவட் ர் பைழயன் றப் படத் தயாரானான் .
எ ரிகைள ழ் த்த பாரி என்ன உத் ைய வ த் க் றான் என்பைதச்
ெசால் ல ல் ைல. ஆனா ம் மைலய வாரத் ல் தயாரிப் ேபா
இ க்க ேவண் ய கட்டாயம் என் ேதான் ய .

“இங் ந் காரிக்ெகாம் ைப ஊ னாேல ேழ ேவட் வன்

பைற க் ம் நீ லன் ரர்கேளா ஆயத்தமா வான். ஆனால் ,
அந்த ஓைச எ ரிகைள ம் ப் பைடயச் ெசய் ம் . எனேவ, நான்
ேநரில் ேபா ேறன்” என் ெசால் ப் றப்பட்டான் ேவட் ர் பைழயன் .

பைழயைனக் ேழ அ ப் வ ைறயல் ல என் ேதக்க க் த்

ேதான் ய . மைல ன் ந் எ ரிகைள ழ் த்தப் பாரி ேபாரி ம்
ேபா , நாம் உடனி ப்ப கட்டாயம் என் ேதான் ய அேத ேநரத் ல்
ன்ெனச்சரிக்ைக யாகச் லவற் ைறச் ெசய் ய ேவண் ய ம் அவ யம்
எனத் ேதான் ய . ெவ க்கத் தயங் னான் ேதக்கன்.

ேவட் ர் பைழயனால் ேதக்கைனப் ரிந் ெகாள் ள ந்த . அவன்

எ ரிகைளக் த் க்களத் ந் ரட் வ றான். அவன எல் லா
யற் கைள ம் ய த் அவர்கள் ன்ேன வ ன்றனர்.
பறம் நா , ேதான் ய காலத் ந் இன் வைர இப் ப ேயார்
எ ரிையக் கண்ட ல் ைல. அேத ேநரம் பாரி, ‘அவர்கைள ழ் த் ம்
வ ைறையக் கண்ட ந் ட்ேடன்’ என் டமான ெசால் ெகாண்
காத் க் றான்.
எ ரிகளின் தாக் தைலத் தன உடல் வ ம் ஏற் க் றான்
ேதக்கன். அவர்களின் ஆற் றல் பற் அவ க் ஆழமான க த்
உ வா க் ற . அவர்கைள ழ் த் ம் உத் ையப் பற் பாரி
எ ம் ெசால் லாததால் , ேதக்கனின் மனம் நிைலெகாள் ள ல் ைல.
த மாற் றம் த ர்க்க யாததாக இ க் ற .

ரிந் ெகாண்ட பைழயன் , ரியாதைதப் ேபால அவைன ட் ல

நடக்கத் ெதாடங் றான். இரண் ழவர்களின் மனநிைல ம் இரண்
தமாக இ க் ன்றன.

ஆனால் , இ வ ம் பாரி ன் ெசால் ைல ஏேதா ஒ வைக ல்

கடந் ெகாண் க் ன்றனர். ஒ ேவைள, பாரியால் எ ரிகைள ழ் த்த
யாமற் ேபாய் ட்டால் என்ன ெசய் வ என்ற எண்ணம் மன ன்
ஆழத் ல் உ வா க் ற . அதைன அவர்கள் நம் பாம க்க
யல் ன்றனர். ஆனால் , எ ரி ன் இைணயற் ற ஆற் றல் அவர்கைள
அ த்த த் ந் க்கச் ெசய் ற . அச் ந்தைன பாரி ன் ெசால் ைலக்
கடந் ம் ேபாய் க்ெகாண் க் ற .

ன் மைலகைளக் கடந் உள் ேள வ வ தான் எல் லாவைக ம்

க னமான . உள் ேள வந் ட்டால் , ெவளிேய வ அவ் வள
க னமல் ல. இயற் ைக ல் அைமந் ள் ள இந்தச் சாதகமான நிைலைய
இ ழவர்க ம் அ வர். காட் க் ள் தப் ேயா ம் ஒ வைன
ரட் ச்ெசன் ம ப் ப எளிதல் ல. அ ம் இவர்கள் அபாரமான
ஆற் றல் ெகாண்டவர்களாக இ க் ன்றனர்.

எண்ணங் கள் ஓ யப இ க்க, ேவட் ர் பைழயன் றப் பட்டான்.

காரமைல ன் ழ் த் ைசச் சரி ல் இ க் ம் ஒவ் ெவா பாைற ம் ,
ள ம் , ச் ம் , மர ம் , ெச ம் , லங் ம் அவன் ெசால் ேகட்பன.
எ ரிகைளப் பற் இவ் வள ேநரம் ேகட்ட ெசய் களி ந் அவன் ல
க க் வந் ந்தான் . எ ரிகைள ழ் த்த எவற் ைறச் ெசய் யக்
டா என மன ல் பட் ய ட்டான். ‘ேவட் வன் பாைற ல் கச்
றந்த ேவட்ைடநாய் கள் இ க் ன்றன. ஆனால் , அவற் ைறத்
தாக் த ல் ஈ ப த்தக் டா . ண்டாப் ைனையேய ெகான்
யவர்கள் ேவட்ைடநாைய எளி ல் ழ் த் வார்கள் .

ேதக்கைனேய அ த் த் க் யவர்கள் , எவ் வள ெபரிய ரைன ம்

சரித் வார்கள் . எனேவ, அவர்கைள ேநர்நிைல ல் எ ர்ெகாள் ளக்
டா . உட ன் வ ைம ம் காட் ச்ெச ையக் த் ன்னக ம்
ஆற் ற ம் இைணயற் றைவயாக இ க் ன்றன. எனேவ, அவர்கைளப்
ன்ெதாடர்ந் ரட் த்தாக்க யா . இவற் ைறெயல் லாம் கடந்த
வ ெயன்ன இ க் ற என் ந் த்தப ேய மைல றங் னான்
ேவட் ர் பைழயன் .

நீ ண்டேநரம் ந் த்தா ம் ைடேய ம் ைடக்க ல் ைல. ஆனால் ,

பாரி எதைன ேயா த் அவ் வள த் ெதளிவாகச் ெசான் னான்.
இவற் ைறக் கடந்த தாக் தல் ைறையப்பற் பாரி ந் த் ப் பான்.
அ என்னவாக இ க் ம் ?’ னா ற் கான ைடேய ம் ைடக்காமேல
கால் கள் நடந் ெகாண் ந்தன.

ெவ ெதாைல இறங் ய ன் ேவேறார் எண்ணம் ேதான் ய .

‘இவ் வ கள் அல் லாத ேவ வ பற் ய ட்டம் இல் லாமல் நாம் ேழ
ேபாய் என்ன ெசய் யப் ேபா ேறாம் ? மாற் வ ையக்
கண் த் க் ம் பாரி டன் இைணந் தாக் தல்
ெதா ப் ப தாேன இப்ேபாைதய ேதைவ.’

மனம் நிைலெகாள் ள ம த்த . ‘இேத ழப்பம் ேதக்க க் ம்

இ க் ற . ஆனால் , பாரி மட் ம் எப் ப ழப் பம் ன் த்
ெதளிவான ெவ த்தான் ?’ என் நிைனத்த கணம் நைடைய நி த் ,
‘ ண் ம் காரமைல ஏ டலாமா?’ என் ேதான் ய .

ேவட் ர் பைழயன் நிைலத மா னான். ஆனா ம் சட்ெடனத்

ெதளிந்தான். ‘ ழ் த்த யாத மனிதர் யார் இ க் றார்?
காக்கா ரிச் ையேய ழ் த்த ந்த பாரியால் மனிதைன ழ் த்த
யாதா? எவ் வள ெப ம் ரனாக இ ந்தா ம் ச்ெசல் பவனின்
உள் ளம் அச்சங் ெகாள் ளத்தாேன ெசய் ம் . அதைனத் த க்க
நிைனப் பவன் ெவற் ெப வதற் ரத்ைதக் கடந்த ஆ தங் க ம்
உண் . எண்ணங் கள் உ ேவ யப இ க்க, ேவட் ர் பைழயனின்
கால் கள் பலமடங் ேவகத்ேதா ேவட் வன் பாைறைய ேநாக் க்
றங் க் ெகாண் க் ன்றன.

ெகாற் றைவக் த் ற் ப் ேபான ந் எவ் ரிேல தங் ந்த

ம லா, ல நாள் க க் ன் தான் றங் வந்தாள் . வந்த ம்
ேவட் வன் பாைற ந்த நீ லைனப் பார்க்கப் ேபானாள் . நீ லேனா
பகரி ேவட்ைடக் ச் ெசல் பவர்கேளா இைணந் உள் காட் க் ப்
ேபா ந்தான் . ன் நாள் களாக அவன் வந் ேசர ல் ைல. அதன் ன்
இ வ ம் சந் த் க்ெகாண்டா ம் ப் ெபா ைத ம் ேசர்ந்
க க் ம் வாய் ப் ன் ேய இ ந்த .

ேநற் பக ல் தான் இ வ ம் சந் த்தனர். மாதங் கள் கடந்ததால் ,

த த்தைல ம் கண்கேளா ம லா ேகட்டாள் , “நான் ெசால் ம்
இடத் க் என்ைன அைழத் ச்ெசல் .”

“எங் ேக?” என்றான் நீ லன்.

“ ைனவால் க் ற் .”

நீ லன் எ ர்பார்க்க ல் ைல. “வழக்கமாக அ க் ம்

ன் க் த்தாேன ெசல் ேவாம் . இப்ெபா ஏன் அங்
அைழத் ச்ெசல் லச் ெசால் றாய் ?”

“காரண க் ற . அைழத் ச்ெசல் .”

‘அங் ய நீ ர்க் ட்ைட மட் ேம உண் . அைதக்காணவா அவ் வள

ெதாைல ெசல் ல ேவண் ம் ?’ என நீ லன் தயங் னான்.

“ஏன் தயங் றாய் ?” எனக் ேகட்டாள் ம லா.

“ ைனவால் க் , காரமைல ன் ன் றச்சரி ல் இ க் ற . நாம்

ேபாய் ச் ேசரேவ இரவா ேம” என்றான்.
“ஆமாம் . அ இ க் ள் இ ந் காணேவண் ய இடம் ” என்றாள் .

நீ ல க் ப் ரிய ல் ைல. “அவ் டம் ய நீ ர்க் ட்ைட மட் ேம உண் .

நீ ேவ இடத்ைத நிைனத் க்ெகாண் ைனவால் க்ைகச்
ெசால் றாய் என் நிைனக் ேறன்” என்றான்.

“இல் ைல. நான் ெதரிந்ேததான் ெசால் ேறன். என்ைன

அவ் டம் அைழத் ச்ெசல் .”

“வானில் க ேமகங் கள் ஏ வ ன்றன. ெபா

மைறவதற் ள் மைழ வந் ம் . இரெவல் லாம்
ெகாட் த் ர்ப்பதற் கான வாய் ப் க் ற ” என்றான் நீ லன்.

அவன அ யாைமைய எண்ணிச் ரித்தப ம லா

ெசான் னாள் , “அதற் காகத்தான் என்ைன அைழத் ச்ெசல் லச்
ெசால் ேறன்.”

இப் ெபா ம் அவ க் ப் ரிய ல் ைல. `அ ,

கண் ம ம் இட ல் ைல; காதல் ெகாள் ள ஏற் ற
இட ல் ைல. அங் ஏன் அைழத் ச்ெசல் லச் ெசால்
இவ் வள வ த் றாள் ?’ எனச் ந் த்தப ேய அவ் டம் ேநாக்
நடக்கத் ெதாடங் னான் நீ லன்.

ம லா க் க் க லேரா இ ந்த காலத்ைதப்பற் நீ லனிடம்

ப ர்ந் ெகாள் ள எண்ணற் ற ெசய் கள் இ ந்தன. அேதேபாலத்தான்
நீ ல க் ம் . கடந்த வாரம் வ ம் உள் காட் ற் ேவட்ைடக் ப்
ேபானதால் ெசால் லத் த த் க்ெகாண் க் ம் ெசாற் கேளா
காத் ந்தான் .

ெபா வாக எல் ைல ல் கவனம் ெச த் வதால் , ற ரர்கேளா

ேசர்ந் உள் காட் ேவட்ைடக் நீ லன் ேபாவ ல் ைல. ஆனால் , ம லா
இல் லாத ெவ ைமையக் கடக்க யாததால் மனமாற் றத் ற் காகத்
தான் இம் ைற பகரி ேவட்ைடக் ச் ெசல் பவர்கேளா இைணந்
ேபானான்.

கார்காலம் , உ ரினங் கள் இைண ேச ம் காலம் . அ ம் உள் கா களில்

ெப ங் ன் கேள ஒன் ைனெயான் கட் யைணத் க் டப் பைதப்
ேபாலத்தான் காட் க் த் ெதரி ம் . ம் களில் ெதாடங் க்ைகத்
ம் யாைனகள் வைர இைண ம் காலஅளைவப் பற் ேய பார்த் ம்
கணித் ம் ேப ச்ெசன் றனர் அைனவ ம் .
ேவட்ைடயாட ேவண் ய லங் ைனக் ட எல் லா காலங் களி ம்
ேவட்ைடயா ட யா . இைண ேசர வ ன் க்
ட்டங் களி ந் தப் ய லங் கள் மட் ேம கார்காலத்
ேவட்ைடக் உகந்தைவ. தாவரங் கள் ஒன் ைணெயான்
ன் வ ேபால லங் க ம் ன் ன்றன. லங் கள்
ட க்கவ் யங் வைதப் ேபால தாவரங் க ம் யங் ன்றன.

பகரி ேவட்ைடயாடச் ெசல் ம் அைனவ ேம வய ல் த்த

ெபரியவர்கள் தான் . அவர்களின் உத க்காக இைளஞர்கள் லர் உடன்
ெசன்றனர். கார்காலத் ல் கனிந் க் ம் உ ரினங் களின் காதல்
வாழ் ைவப் ெபரியவர்கள் எளி ல் கடந் ேபாய் வர். ஆனால் ,
இைளஞர்களால் அப் ப க் கடக்க ய ல் ைல. இைணேச தல்
உ ரினப் ெபா ைம. ஆனால் , அக்காட் கா ம் கண்க க் ள்
கடத் ம் உணர் ெபா ைமயானதல் ல. வாழ் ன் எந்நிைல ல் அவன்
நிற் றாேனா, அந்நிைலேயா ெதாடர் ைடய . இைளஞர்கள் நிற் ம்
நிைல ல் நிைலெகாள் ளாமல் இ ந் தனர். காமம் நிைல
ெகாள் ளாைமைய அ ப்பைடயாகக் ெகாண்ட . அ நடப் பன, ஊர்வன,
பறப் பன என எவ் ெவான் ந் பாய் ந் வந் மனிதைனக் கவ் ப்
த் க்ெகாள் ளக் ய .

ளார் ளாராக உடம் ற் ப ந்த தடம் ேபால, மண்ணிற் ப ந்

டக் ம் தடத்ைதப் பார்த்த ம் ஒ ெபரியவர் ெசான் னார், “இ
ன் தற் ைக. வால் ெகாண் அ த்த தடங் கள் இைவ”
கடக் ம் ெபா ெசால் ம் ெசய் கள் கடக்க யாதைவகளாக
மா வைத இைளஞர்கள் உணர்ந்தப ேய இ ந்தனர். ம லா ன் சைட
ன்னிய ந்த ன் தடம் தன மார் ல் ப ந் டந்த நிைன
நீ லைனத் தாக் ச்ெசன் ற .

ெபரியவர்கள் தடங் கைள மண்ணிற் பார்த் ச் ெசான் னப க் கடப் பைத,

இைளஞர்கள் நிைன ற் பார்த் க் கடக்க யாமல் நின்றனர்.

“மண்ணில் காதல் ெகாண்டால் அ த்தவர் கண்ணில் தடம் ப ம்

என்பதால் தான் கன் பரண் அைமத்தான். அ த் வந்தவர்கள்
நான் கா ன் ச் பரண் அைமத் , இ கக்கட் க்ெகாண்டனர்.
அதைனக் ‘கட் ல் ’ என் ம் அைழத்தனர்” என்றார் ன்னால் ேபான
ெபரியவர்.

இைளஞர்களின் க் ப்ப ந் அவர் இப் ேபச்ைசத் ெதாடங் னார்.

ேபச் எந்தக் கணம் காமத் ன் பக்கம் ேபா றேதா, அதன் ன்
அ ந் ல தைல அ தான் ெசய் ம் ; நாம் ெசய் ய
 யா .

ல த ம் இைணத ம் எப்ெபா என்பைதக் கணிப் ப ல் தான்

இ க் ற காமத்ைதக் ைகக்ெகாள் ம் த்ைத. அந்தப் ெபரியவர்
த்ைத ெதரிந்த ரனாக இ ந்தார். இந்தெவா ப் ச்ெசான்ன ம்
இைளஞர்கள் கக் கவனமாக அவைரச் ழ் ந் வந்தனர். தன
ெசால் ேலா அவர்கைள இைணத்த ெபரியவர் அதன் ன்
ம் ம் வைர அவர்கள் லகாமல் பார்த் க்ெகாண்டார். “ேதனின்
ைவ ைவப் ப ல் அல் ல, ைவத்த ல் இ க் ற . காம ம்
அப் ப த்தான் ” என் அவர் ெசான் ன ெசால் ன் ஆழம் ெசல் ல
அவர்களால் ய ல் ைல.
ம லா மட் மல் ல, அந்தக் ழவன் ெசான் ன ெசாற் கள் அைனத் ம்
நீ லைனப் ன்ெதாடர்ந் வந் ெகாண்ேட ந்தன. அவன் ைனவால்
க் ேநாக் க ேவகமாக அவைள அைழத் ச்
ெசன் ெகாண் ந்தான் . மைழ இறங் ம் ன் காரமைல ன்
கட்ைடத் தாண் ட ேவண் ம் என்ற எண்ணத்ேதா
நடந் ெகாண் ந்தான் .

சற் த் ெதாைல ல் சமதளமான இடெமான் ல் மண் ரண் டந்த .

இவ் வள அகலமாக மண் ரண் டக் றேத என் சற் அ ல்
ெசன்றான். உள் க் ள் இ ந் ரண்ட மண் எங் ம் த க் டந்த .
அதன் ந ல் ெப ம் பள் ளம் உ வா ந்த . அவ் டத்ைத நின்
பார்த்தான் நீ லன். அ ல் வந்த ம லா, “இங் என்ன நடந் ள் ள ?”
எனக் ேகட்டாள் .

உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்த நீ லன் ெசான் னான். “தங் களின்

ட்டத் ந் ரிந் ட்ட காட்ெட ைமகள் தனித் அைல ன்றன.
அவ் வைகக் காட்ெட ைமகள் க ஆபத்தானைவ. அவ் வா
தனித்தைல ம் இ காட்ெட ைமகள் எ ர்பட்டால் , ஒன் ைனெயான்
தாக்கத் வங் ம் . கக் ெகா ரமாக அத்தாக் தல் நிக ம் . மரணம்
வைர இரண் ம் தாக் வைத நி த்தா . ன் அல் ல நான்
நாள் க க் க் ட அத்தாக் தல் நீ க் ம் . இ ல் அவற் ெலான்
ம ந் ழ் ந்த ன்தான் அம் ேமாதல் க் வ ம் ” என்
ெசான் னவன் ேம ம் ெசான் னான், “இவ் டத் ல் ைறந்த ன்
நாள் கள் இ காட்ெட ைமகள் சண்ைட ட் ள் ளன. இல் ைலெயன்றால் ,
இவ் வள ெப ம் பரப் ல் மண் பள் ளமா இ க்கா ” என்றான்.

“ேதாற் ற என்ன ஆ க் ம் ?” என் ம லா ேகட்டாள் .

“ேதாற் ற ஓடத் ெதாடங் ம் . ஓடத் ெதாடங் ட்டாேல அதன் மரணம்

அ த்த ல அ களில் நிகழப் ேபா ற என் ெபா ள் . ெவன்ற ,
அதைனக் த் த் க் ப் பள் ளத் ல் க் ம் ” என்றான்.

பள் ளத்ைத யந் பார்த் க்ெகாண் ந்த ம லாைவ, “சரி. ேவகமாகச்

ெசல் ல ேவண் ம் ” என் அைழத்தப ைரந்தான் நீ லன். காரமைல
உச் ையத் தாண் ம் ன் மைழ இறங் கத் ெதாடங் ய . அங் கங்
பாைற இ க் களி ம் ைககளி ம் அண் யப மைழ பார்த்
நகர்ந்தனர்.

நள் ளிர ல் ெப மைழ ெகாட் த் ர்க் ம் ெபா அவர்கள் ைனவால்

க் க் வந் ட்டனர். ைனேயார க் ம் பாைறமைறப் ல்
ப ங் னர். எ ரி ந்த ய ளம் , ெகாட் ம் மைழ ல் நிரம்
வ ந் ெகாண் ந்த . ‘இவ் டம் வர ஏன் ம லா ப் பப் பட்டாள் ?’
என் நீ லன் ந் த் க்ெகாண்ேட இ ந்தான் . மைழ நின்ற .
பாைறகளின் ேம ந் பாய் ந் கடக் ம் நீ ரிேனாட்டம் மட் ப் படத்
ெதாடங் ய .

ைனக் ன் ெப த்ேதங் ந்த நீ ர் வ ம் ேநரத் ல்

வ ந்ேதா ய . ேதங் ய நீ ர் எப் ெபா வ ம் என் காத் ந்த
ம லா ன் கண்கள் இங் மங் மாக அைலேமா க்ெகாண் ந்தன.
நீ ர் ைம ம் வ ந்ேதா ய ன் அவள் காணவந்த காட் ையக்
கண்டாள் . மனம் ம ழ் ல் மலர்ந்த . பாைற ல் சாய் ந்தப
ைகையப் பார்த் உட்கார்ந் ந்த நீ லனின் ேதாள் ெதாட் த்
ப் னாள் .

‘எைதப் பார்க்கச் ெசால் றாள் ?’ எனக் ழம் யப ேய அவன் ம் ய

கணம் , அப் ப ேய ர்த் அடங் னான். அந்தச் நீ ர்த்ேதக்கம்
வ ம் , ன்னஞ் டர்கள் எரிந் ெகாண் ந்தன.

நீ ல க் , தான் காண்பைத நம் ப ய ல் ைல. “என்ன இ ...

ளக்ேகற் ைவத்தைதப்ேபால எங் ம் அைச ம் டர்?”

அவன் யந் ெசால் க் ம் ன் ம லா ெசான் னாள் , “இ தான்

ப் ல் .”

நீ லனின் கண்கள் ற் ெறாளி கண் உைறந் நின்றன. நீ ர்பட்

அடங் ய டன் ஒளி ம் தன்ைமெகாண்ட ப் ல் .
ன் னிப் ச் ன் உடல் ேபால இப் ல் ன் உடல் இன் ம் ேநரம்
ஒளிர்ந் அடங் ம் . அதைனப் பற் நீ லன் ேகள் ப் பட் க் றான்.
அ பதாம் ேகா ன் க ல் தான் இப் ல் ைளக் ற என்
ெசால் வ ம் அவன் அ ந்தேத. ஆனால் , இன் தான் தன் ைறயாகப்
பார்க் றான்.

மயக்கம் நீ ங் க ெந ேநரமான . இ க் ள் ெநளி ம் ஒளி ன்

அழைக ட் க் கண்கள் எப் ப ல ம் ? லகாத கண்கைளத் தன்ைன
ேநாக் த் ப் பக் கன் னம் ெதாட் இ த்தாள் ம லா.

க , ப் ல் ல் நிைல த் நிற் க, கம் மட் ம்

ம் ய . “இவ் டம் ப் ல் இ க் ற என்பைத நீ எப் ப
அ ந்தாய் ?”

ெமல் ய காற் க் ப் ற் கள் ஆட, ன் நா கள் எங் ம்

அைசந்தா ன. பார்க்கக் ைடக்காத காட் ைய இைம டாமல்
பார்த்தப ேய ெசான் னாள் . “இவ் டம் ப் ல் இ க் ற என்பைத
அங் கைவ ெசான் னாள் .”

யப் அ த்த கட்டத்ைத அைடந்த .

“அவள் எப் ப இவ் டம் அ ந்தாள் ?”

“அவளின் காதலன் ெசான் னானாம் .”

யப் உைறநிைல அைடந்தைதப் ேபாலான .

“இ எப் ெபா ந் ?” எனக் ேகட்டான் நீ லன்.

சற் ேற ரித்தப ெசான் னாள் , “நாம் ெதாடங் நீ ண்டகாலத் க் ப்

ன்தான் அவர்கள் ெதாடங் ள் ளனர்” ெசால் ம் ெபா கம்
வ ம் ப் ல் லாய் ஒளிர்ந்த .

ைகநீ ட் அ ந் த ப் ல் ஒன்ைறப் ப த்தாள் . அவைன தன

ம ற் டத் ல் ெகாண் மார் ல் எ னாள் .

சற் ேற ச் ர்த்தப அவன் ேகட்டான், “என்ன ெசய் றாய் ?”

“ ப் ல் ெகாண் உன் ெபயர் எ ேறன்.”

அவன் அைம யானான். ன் நா கள் அவன் உட க் ள்

இறங் க்ெகாண் ந்தன. மைழ ல் ளிர்ந் ந ங் ய
உட க் ள் ளி ந் அனல் ேமேல வரத் ெதாடங் ய . ன்
நா கள் ெகாண் எ யவளின் , நா ன் னிெகாண்
ஊற் னான் நீ லன். டர் ட் எரிந்த . ைன நீ ேராைட ன்
ஈரம் பட் நைனந்த பாைறகளின் , அவர்கள ேமனி ன் இளம்
படர்ந் மைறந்த .

மயங் , றங் , உ , கைரந்த நீ லன் அவள ம னில்

தைலசாய் த்தான். அவள் அவன தைலையக் ேகா யப ப் ல் ன்
அைச கைளப் பார்த் க்ெகாண்ேட இ ந்தாள் . ல் ன் அகலத் க் ம்
உயரத் க் ம் ஏற் றாற் ேபால் ரி ன் டர் அைசந்தா க்
ெகாண் ந்த . இ ளப் க் டக் ம் காட் க் ள் ஒளி ம் டர்கைளப்
பார்த்தப ேய அவள் மயங் க் கண்ெசா னாள் .

கைட யாய் இ ந் த ப் ல் ண் ம் நீ ரில் ழ் ய . மயங் ய

நிைல ந்த ம லா சற் ேற கவனம் ெகாண் பார்த்தாள் .
அங் ங் மாக ண் ம் ப் ல் கள் நீ ரில் ழ் ன. ைனநீ ரின்
ஓைச ல் ேவ ஓைச ேகட்க ல் ைல. கண்ணிைமத்
உற் ப்பார்த்தாள் . கால் கள் த்ேதா அவ் டத்ைதக் கடந்
ெகாண் ந்தன. கங் கள் ஓ ன்றனேவா என நிைனத்தாள் .
ஆனால் , அவளின் கண்ணிற் பட்ட உ வங் கள் மனிதவ ல் இ ந்தன.
மயக்கம் கைலந் த் ப் பார்ப்பதற் ள் ஓ மைறந் ட்டன.

ம ற் டந்த நீ லனிடம் ெசான் னாள் , “மனிதர்கள் ஓ றார்கள் .”

“எங் ?”

“காட் க் ள் .”

சற் த் தைலநி ர்ந் பார்த்தான். “இந்த இ க் ள் லங் கள்

மட் ேம மைலப் தரில் ைழந் ஓட ம் ?”

‘ லங் கைளத்தான் நாம் தவறாக நிைனத் ட்ேடாேமா?’ என்

ம லா க் த் ேதான் ய . ேதான் ய கணேம இல் ைலெயன்ற
க் வந்தாள் . அவளின் கண்கள் உ வங் கைளத் ெதளிவாகேவ
பார்த் ந்தன.

ெபா ம் வைர அவள் பதற் றங் ெகாண்ேட இ ந் தாள் . நன்றாக

ந்த ம் அவ் டம் ேபாய் ப் பார்த்தனர். நீ ர்நிைல கடந் டந்தன
மனிதர்களின் கால த்தடங் கள் .

நீ ல க் ப் ெபா கலங் ய ேபால இ ந்த . அவனால் நம் ப

ய ல் ைல. ‘யார் இவர்கள் , ஏன் நள் ளிர ல் இப் ப ஓ னர், எைத
எ த் ச் ெசல் ன்றனர்?’ னாக்கள் உடைல ெவ ேயற் ன. “எத்தைன
ேபர் இ ந்தார்கள் ?”
“பத் க் ம் ேமல் ” என்றாள் ம லா.

“நீ வ பார்த் வா. நான் றப் ப ேறன்” எனச் ெசால்

ஈட் ேயந் யப அவர்கள் ெசன்ற ைச ல் காரமைல ன்
ேமல் ளிம் ைப ேநாக் ஓடத் ெதாடங் னான் நீ லன்.

எ ரிகள் காரமைல ன் ளிம் ைப நரிப் பாைற ன் கட்ேடாரமாகக்

கடந்தனர். சற் த் ெதாைல ந்தப அவர்கைளப் பார்த்த வல்
ழவன் நீ ட் த் ஓேராைசையக் ப் ட்ட பாைறைய ேநாக்
னான். பாைற க் ல் ேமா ய ஓைச காரமைலெயங் ம்
எ ெரா த்த . நரி ஊைள ம் ஓைசய . ய ஆட்களால் எளி ல்
ஐயங் ெகாள் ள யா . ஆனால் , பறம் ன் மக்க க் த் ெதரி ம் .

ழவன் ஓைசெகா த்த இடத்ைத மைல ெயங் ம் நிற் ம்

வல் னர் கணித்தனர். நரிப் பாைறையக் கடந்ேதா ம்
எ ரிகைளப் ன்ெதாடர்ந் ஓைசெய ப் யப அவர்கள் ஓட
ேவண் ம் . எனேவ, தாங் கள் நின் ந்த இடத் ந் அவர்கைள
ேநாக் க் ெவட்டாக இறங் க்ெகாண் ந்தனர். ேதக்க ம்
அவ் வாேற இறங் க்ெகாண் ந்தான் .

காத் ந்த பாரி ஓைச ேகட்ட ம் அவர்களின் ஓட்டத்ைதக் கணக் ட் ,

தானி க் ம் இடத் ந் ஊட த் இறங் னால் எவ் டம்
அவர்களின் தாக் தல் ெதா க்கலாம் என்பைதக் கணித்
சரசரெவன றங் கத் ெதாடங் னான்.

ஓைச ேகட்ட ம் ழ் மைல ல் இ ந் த ேவட் ர் பைழய க் த்

க் வாரிப் ேபாட்ட . அவனால் நீ லைனக் கண்ட ய ய ல் ைல.
நீ லைனப் ேபான்ற றந்த ரனில் லா இவ் வள வ ைம ந்த
எ ரிைய எ ர்ெகாள் வ க னம் . ஆனா ம் வல் னரின் ஓைச
ேகட்ட ம் எ ரிகள் இறங் ம் ைச ேநாக் ரர்கேளா
ஆயத்தமானான் பைழயன் .

ஓைச ேகட்ட ேநரத் ேல காரமைல ன் கட்ைட அைடந்தான்

நீ லன். இ நரி ன் ஊைளயல் ல; வல் னரின் ரல் என்ப
அவ க் நன்றாகத் ெதரி ம் . என்ன நடக் ற இவ் டம் என்ற
ழப் பம் அவைனத் தாக் ய . எ ரிகள் எைதேயா ெசய் ட் த் தப்
ஓ ன்றனர். இந்ேநரத் ல் அவர்கைள எ ர்ெகாண் ழ் த்த
ேவட் வன் பாைற ல் இல் லாமல் , இப் ப ப் ன்னால் ஓட
ேவண் யதா ட்டேத என் ேவதைன உ வான . ேவதைன,
கட் க்கடங் கா ேவகங் ெகாள் ளச்ெசய் த .
அைனத் த் ைசகளி ந் ம் எ ரிகைள ேநாக் ப் பறம் மக்கள்
இறங் க் ெகாண் க் ம் ெபா காலம் பனின் கம் இ வைர
இல் லாத ெப ம ழ் ைவக்ெகாண்ட . காரமைல ன் ேமல் ளிம் ைபக்
கடந்த ம் அவன் ெசய் ட்டான், ‘பச்ைசமைலத் ெதாடரின்
இரண் மைலகைளக் கடந் கைட மைல ன் ளிம் ைப ம்
கடந் ட்ேடாம் . இனி இந்தெவா சரி மட் ேம. இச்சரி ல்
ெப ம் பைடேய எ ர்வந் நின்றா ம் அ த் த் க் ம் வல் லைம
உண் . இ வைர இல் லாத அள இ ப க் ம் ேமற் பட்ட வர்கேளா
இப் ெபா ஓ ேறாம் . இப் ெப ம் எண்ணிக்ைகைய எ ர்த் நிற் க
எவரா ம் யா . கண் க் எ ரில் பறம் ன் எல் ைல ெதரியத்
ெதாடங் ட்ட . மைலய வார சமதளக்கா கள் கரம் ரித்
அைழக் ன்றன.’

டாமல் ஓ வந்த அயர் ம் ேசார் ம் கணேநரத் ல் மைறந்தன.

கால் கள் ேம ம் ேவகங் ெகாண்டன. சரி ப் பாைற ல் ெப ங் கற் கள்
உ ள, கால் கள் ககனத் ல் பறந் ெகாண் ந்தன. காலம் பனின் மனம்
இலக்ைக அைடயப் ேபா ம் ேநரத்ைதத் ல் யமாகக் கணித்த .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 45

ேநற் அ காைல நாய் வாய் ஊற் ன் இடப் றப் பாைற ன்

ந் தான் பாரி தன ஆ தத்ைத உ வாக்கத் ெதாடங் னான்.
ெகா க்கைனப் த்தப அலவ ம் தானி ம் நின் ந்தனர்.
மற் ற இ ரர்க ம் உைடமர ட்கைள ஒ த் த் அ த் என்ன
ெசய் யப் ேபா றான் பாரி என் எ ர்பார்த் நின் ந்தனர்.

“ெகா க்கனின் வாையத் ற” என்றான் பாரி.

அலவன் அதன் க த் ப்ப ல் இ க் ம் தாைடைய

அ த்தப் ேபா ம் ெபா பாரி ெசான் னான், “அ லேநரம் நஞ் ைச
ச் ய க்கக் ய , அப்பக்கம் ப் க் ெகாள் .”

அலவன் இடப் றம் ப் யப அ க்க த்ைத அ க் ப் ெப ரைல

சற் ேமேலற் னான். ேம ங் மாகத் தாைட அகன் ற ம்
கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் நஞ் ைசப் ய் ச் ய த்த . நஞ் ன் ற் றம்
கண் அ ர்ந்தனர்.

ெபரி ல் லாமல் , ய ல் லாமல் ந த்தரமான நீ ளத்ேதா இ ந்த

ட்கைளக் ைக நிைறய அள் ளி ெகா க்கனின் வாய் க் ள் ேபாட
ைகைய அ ல் ெகாண் வந்தான் பாரி. அவன உள் ளங் ைக ந்த
ேரைக இ க் ன் வ ேய ட்கள் வரிைசயாக இறங் க்
ெகா க்கனின் நாக்ேகா இைணந் ப ந்தன. அகன் ற அதன்
வாய் க் ள் மார் ப்ப ட்கள் அடங் ன. ட்கள் எ ம்
ேமல் ேநாக் இல் லாமல் சமநிைல ல் டப் பைதப் ேபாலத் தாைடையச்
சற் ேற அைசத் ச் சமப் ப த் னான் அலவன்.

“இப் ெபா வாைய ” என்றான் பாரி.

க த் ப் ப ைய அ த் க்ெகாண் ந்த அவன ரல் கள்

இப் ெபா ேமல் வாைய ம் ழ் வாைய ம் ேசர்த் அ க் வாைய
ன. அலவனின் ைகெய ம் ைப ெநா க் வைதப் ேபால்
ெகா க்கன் இ க் ச் ண் ெகாண் ந்த . பா உடைலக்
தானிப் த் ந்தான் . ஆனா ம் , க் த் ம் அதன்
ஆற் றைலக் கட் ப்ப த்த ய ல் ைல.

“எ க் நாைரக்ெகாண் வாையக்கட் ” என்றான் பாரி.

ரர்கள் இங் மங் மாக அைலந் நாெர த் வந்தனர்.

ெகா க்கனின் வாைய நார்ெகாண் இ கச் ற் னர்.

“ ைறந்த ன் ற் றாவ ற் . ச் , எக்காரணம் ெகாண் ம்

ழ் த்தாைட ல் இ க்கக் டா . ேமல் தாைட ன் ேமேல இ க்க
ேவண் ம் ” என்றான் பாரி. அவன ஒவ் ெவா ெசால் க் ள் ம்
இ க் ம் ெபா ள் அவர்கைள யப் ல் ஆழ் த் ய .

அதன் வால் ழற் ச் ழற் அ த் க்ெகாண் ந்த . உட ன்

ழ் ப்ப வைர அ த் ப் த் ந்த தானி வால் ப ைய ம்
ேசர்த் அ க் ப் க்க ய ம் ெபா பாரி ெசான் னான்,
“வா ைனச் ழற் அ க்கட் ம் . உன்ேமல் படாமல் மட் ம்
பார்த் க்ெகாள் ” என்றான்.
“சரி” ெயன் ெசால் அதற் த் த ந்தாற் ேபால் அலவ ம் தானி ம்
ெகா க்கைனப் த் க்ெகாண்டனர். ெகா க்கன் தாைடையத்
றக்க ய ம் ேபாெதல் லாம் அதன் நஞ் ப் ைப ரிந் , வாய் நிைறய
நஞ் ைச உ ழ் ந் ெகாண்ேட இ ந்த . வாய் க் ள் இ க் ம் ட்கள்
நஞ் ல் ஊ க்ெகாண்ேட இ ந்தன.

எப்ெபா ெதல் லாம் வாைலச் ழற் றேதா அப் ெபா ெதல் லாம்
நஞ் ப் ைப றந்த . அதனால் தான் வாைலச் ழற் அ க்கட் ம்
என்றான் பாரி.

வாையக்கட் ய டன் மைலேயறத் ெதாடங் னர்.

ைரந் ஓட ேவண் ய ேதைவ ல் ைல. ஆனா ம் ,
உள் ளத் ன் ெவ ேவகத்ைதக் ட் யப ேய இ ந்த .
காரமைல ன் நான் ல் ஒ பங் ைகக் கடந்தனர். த ல்
ைகெய ம் ெநா ங் வைதப் ேபால க் ய
ெகா க்கன் சற் ேற அைம யைடயத் ெதாடங் ய .
அதைனக் கவனித்த பாரி, “ ரனிடம் பாம் ைனக் ெகா ”
என்றான். “சரி”ெயன் ெசால் அலவன் அதைன ரனின்
ைகக் மா னான்.
வாங் ய கணத் ல் ண் ம் ெவ ஆற் றேலா உடல் க் த்
தைலெநளித் எழப் பார்த்த . ரன் சற் ேற பதற் றமைடந்தான் . அவன
ைக வ ம் ற் த் ய . வால் ப ன் ப் க
அ கமான . ய உடற் ட் க் மா ம் ெபா அ ண் ம்
எ ச் ெகாண் தாக்கத் தைலப் ப ம் . வால் ழற் டா அ க்க,
நஞ் ப் ைப இைட டா நஞ் ைச உ ம் . அதனால் தான், ப் ட்ட
இைடெவளி வந்த ம் பாரி அலவனிட ந் இன்ெனா வ க் க்
ெகா க்கைன மாற் னான்.

இப் ெபா இன் ம் ேவகத்ேதா அவர்கள் காரமைல ன்

ஏ க்ெகாண் ந்தனர். ‘ேநற் இர வ ம் ெப மைழ
ெகாட் த் ர்த்த . எனேவ, எ ரிகளால் த் க்கல் பள் ளத்தாக் ல்
ஓர ட எ த் ைவத் க்க யா . சரியான இடம் பார்த்
ப ங் னால் மட் ேம அவர்கள் உ ர்தப் க்க ம் .
இல் ைலெயன்றால் , நீ ரின் ேவகம் அவர்கைள இ த் வந்
ெப ம் பாைற ல் அ த் ச் தறைவக் ம் . அவர்கள் மைழ நின்ற
அ காைல ல் தான் இறங் கத் ெதாடங் வார்கள் .

பகல் வ ம் இறங் னால் தான் ெபா தைட ம் ேநரம் சமதளத்ைத

அைடய ம் . அதன் ன் ேவகத்ேதா ஓ வார்கள் . பக ம்
இர மாக ஓ னா ம் காரமைல ன் உச் ைய வந்தைடய ம நாள்
ெபா ம் ’ என் கணித்தப ேய பாரி நடந் ெகாண் ந்தான் .
அவன கண்ணில் இச் மரெமான் பட்ட . “அதன ெச ல் களில்
வ ந் க் ம் ைன எ த் க்ெகாள் ” என் தானிையப் பார்த் ச்
ெசான் னான். தானி ம் அவ் வாேற ைனப்
ய் த்ெத த் க்ெகாண்டான். ஓட்டம் ப ேவகமாக இ ந்த .
ந ப் ெபா கடந்த ம் ெகா க்கைன இன்ெனா ரனின் ைகக்
மாற் றச்ெசான்னான் பாரி. ய கண் ண் ம் வால் த் ,
நஞ் ைசக் கக் ய . ட்கள் நஞ் ைனக் த் ஊ ன.

பாரி க நிதானமாக ஆனால் , ெதளிவான தயாரிப் கேளா

ேபாய் க்ெகாண் ந்தான் . கடக் ம் வ ல் மைலப் ப த் ையப்
பார்த்தான். “அதன் இைலையப் ப த் க்ெகாள் ” என்றான். தானி
ப த் க்ெகாண்டான். இ க் ப் பாைற ன் வ ேய ேவர்கைளப் த்
ேமேலற ேவண் ய ழல் வந்த . ஒ ைக ல் பாம் ைபப்
த் க்ெகாண் க் ம் ரனால் , ேவர்கைளப் த் ேமேலற
யா . என்ன ெசய் யலாம் என் ந் த்தனர்.

‘ெப ம் பாைறையக் கடக்க இவ் வ யன் ேவ வ ையப்

பயன்ப த் னால் அ கத் ெதாைல நடக்க ேவண் க் ம் .
இப் ெபா தல் ேநரத்ைத எ த் க்ெகாள் வ நல் லதல் ல.
 த் க்கல் பள் ளத்தாக்ைக ட் ச் சமதளத்ைத அைடந் ட்டால்
எ ரிகள் என்ன ேவகம் எ ப்பார்கள் என்பைத ெசய் வ க னம் .
நாம் க ைரவாக ன்ேநாக் ச் ெசல் ல ேவண் ம் ’ என் ந் த்த
பாரி ெகா க்கைன அலவனிடம் ெகா க்கச் ெசான் னான். உடற்
மா ய டன் அ ண் ம் வால் க் நஞ் ைச உ ழ் ந்த . ேவர்களால்
அலவைன க் க்கட் ேமேல க் வ எனப் பாரி ெவ த்தான் .

சரசரெவன ேமேல யவர்கள் அவ் வாேற அலவைனக் கட் த் க் னர்.

ேவர்கள் உடைல ம் பாம் ைகைய ம் ற் இ க்க அலவன் காற் ல்
ழன் றப ேமேல க்ெகாண் ந்தான் . பாைறைய ேமேல க்கடந்த ம்
ண் ம் ஓட்டம் ெதாடங் ய . ஓட்டம் ஒ வனின் கா ல் இ ந்
இன்ெனா வனின் கா க் ைரந் பரவக் ய . ன்ெசல் பவனின்
கால் கள் தன்னியல் ேலேய ன்வ ம் கால் கைள இயக் கத்
ெதாடங் ற .

அவர்கள் ைர ெகாண் ஓ னர். சற் த் ெதாைல கடந்த ம்

உக்கா ங் ல் மரம் ெப ம் தெரனக் டந்த . “அதன் இைலகைள ம்
ப த் க்ெகாள் ” என்றான் பாரி. நீ ண்ட ஈட் ேபால இ க் ம் அதன்
இைலகைள ம் ரர்கள் ப த் க்ெகாண்டனர்.

நைட ன் ேவகம் ைறயாமல் இ ந் த . ந்ைதய நாள் இர ல் ெபய் த

ெப மைழயால் கா ளிர்ந் எங் ம் மணம் க்ெகாண் ந்த .
அைனத்ைத ம் கவனித்தப நடந்த பாரி எதனின்பா ம்
எண்ணங் கைளச் ெச த்தாமல் ேபாய் க்ெகாண் ந்தான் . அவன்
மனெமங் ம் எ ரிகேள நிைறந் ந்தனர்.

மாைலப் ெபா க் ள் காரமைல ன் உச் ைய அைடந்தனர்.

‘ேதக்க ம் இந்ேநரம் வல் னைர அைழத் வந் ப் பான்.
அவர்க ம் மைல ளிம் களில் அணிவ த் ப் பர்’ என்
எண்ணியப ப் பார்ைவ ன் ேகாணம் மைறயாத இடத்ைதத் ேதர்
ெசய் தான்.

அைனவைர ம் நன்றாக ஓய் ெவ க்கச் ெசான் னான். இர க்கக்

ெகா க்கைனக் ப் ட்ட ேநர இைடெவளி ல்
ைகமாற் க்ெகாண்ேட இ ந்தான் . நஞ் ப் ைப டா கக் க்ெகாண்ேட
இ ந்த . ஒ பகல் வ ம் நஞ் ரிய ட்கள் உட ல் ைதத்தால் ,
அதன் நஞ் ைசத் தாங் ம் சக் எந்த உ க் ம் ைடயா . ஆனால் ,
இப் ெபா ேதா பக ம் இர மாக இ மடங் ேநரம் ட்கள்
நஞ் ேச க் டக் ன்றன. இதன் ரியம் அளவற் றதாக இ க் ம் .
ெகாம் ேப க்கைன ஒப் ட்டால் ெகா க்கனின் நஞ் ரியம்
ைறந்த தான் . ஆனால் , நஞ் ேச ம் பதத் க் இ மடங் ேநரம்
ைடத்ததால் , இ ம் அளவற் ற ரியத்ேதா தான் இ க் ம் .

காரமைல ன் உச் ன் இர வ ம்
கவனம் ெகாண் ந்தனர். ெபா யத் ெதாடங் ய . க ரவனின்
ஒளிக் ற் ேமேல ன. ரர்கள் ைவத் ந்த அம் ன் ைனையக்
கத் யால் தாகப் ளக்கச் ெசான் னான் பாரி. அவர்க ம் அவ் வாேற
ளந்தனர்.

ைகைய ஒட் உப் ப கஞ் ெச இ ந்த . “அதன் இைலைய ம்

க ைவ ம் உைடத்தால் பால் வ ம் . அந்தப் பாைல ரல் கள் வ ம்
ேதய் த் க் ெகாள் ” என் தானிையப் பார்த் ச் ெசான் னான். தானி ம்
அதன் க ைவ ம் இைலைய ம் உைடத்தான். பா வந்த . ஊற
ஊறத் தன வல ைக ன் ஐந் ரல் களி ம் ப ம் ப அதைனத்
ேதய் த் க்ெகாண்டான்.

“ெகா க்கனின் வாய் க்கட்ைடக் கழற் ” என்றான்.

அலவன் பாம் ைபப் த் க்க ரெனா வன் எ க் நாரின் ச்ைச

அ ழ் த் கட்ைடக் கழற் னான். கழற் ய ேவகத் ல் அ வாய் றந்
றாமல் இ க்க அலவனின் ரல் கள் அதன் தாைடைய அ த் ப்
த் ந்தன. மைலப் ப த் இைலையப் ரட் ைவத் ,
ெகா க்கனின் வாைய அ ல் க ழ் க்கச்ெசான் னான். அலவ ம்
அவ் வாேற ெசய் தான். நஞ் ேச ய ட்கள் அவ் ைல ல்
ெகாட்டப்பட்டன. ட்கேளா ேசர்ந் ெகா க்கனின் நஞ் எச் லாய்
வ ந் ெகாண் ந்த . வ ம் நஞ் ல் அ பட ேநரமான .
ெபா ைமேயா அைனவ ம் அைதப் பார்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

ற் ம் வ ந்த டன், “அதைன ெவளி ல் ேபாய் ட் ” என்றான்

பாரி. அலவன் ைகக் ெவளிேய ேபாய் ப் தர் ஒன் ன் ைகநீ ட் ,
அ ெவளிேயற வாகாகப் ையத் தளர்த் னான். அம்
பாய் வைதப் ேபால அவன் ைக ந் பாய் ந் மைறந் தான்
ெகா க்கன் .

மைலப் ப த் ன் ெகாட் க் டப்பைவ உைடமர ட்கள் அல் ல,

நஞ் நிரம் ய பாம் ன் பற் கள் . அவற் ைறப் பார்த்த ரன் ஒ வன், `ஒேர
ஒ பாம் ந் இத்தைன பாம் கைள உ வாக் ட்டாேன பாரி’
என யந் நின்றான்.

பாரி ெசான் னான், “தாக் தல் ெதா க் ம் ேபா ஒவ் ெவா ள் ளாய்
எ த் அம் ன் ைன ல் இ க் ம் ள க் ள் ெபா த் த் தர
ேவண் ய அலவ ம் தானி ம் ெசய் ய ேவண் ய ேவைல. ட்கைள
கக்கவனமாக எ க்க ேவண் ம் . எ க் ம் ெபா ன்னதாய் த்
த் னா ம் எ ப்பவனின் ேமேல நஞ் ஏ ம் ” என்றான்.
அதனால் தான் உப் ப கஞ் ெச ன் பாைல ரல் வ ம்
ேதய் த் க்ெகாள் ளச் ெசான் னான் பாரி. பால் ேதய் த் க் காய் ந்த
ரல் களின் ேமல் உக்கா ங் ன் இைலையக் கசக் த்ேதய் த்தப
இச் ப் ைன க்ெகாள் ளச் ெசான் னான். ைனப் க்ெகாண்ட
ேநரத் ேல அ காய் ந் இ ரல் கவசம் ேபால் ஆன . இனி
ட்கள் ரல் களில் ைதக்க யா . தானியால் நஞ் ேச ய ட்கைள
எ த் த் தர ம் . அவ க் நஞ் சால் ங் ம் ேநரா . இந்த
ரல் கவசம் எ ம் அலவ க் த் ேதைவ ல் ைல. அவன் பாம் ன்
வா ல் இ ந்ேத அதைன எ த் த்த ம் வல் லைம ெகாண்டவன்.

பாரி ன் ெசய் ைறகள் தாகப் ரியத் ெதாடங் ம் ெபா

உ வான நம் க்ைக அளவற் றதாக இ ந்த . ரர்கள் தாக் த க்
ஆயத்தமா னர். ெப ல் ஒன்ைறப் பாரிக் த் தந்தனர். மற் ற
இ ல் கைள ஏந் நின்றனர் ரர்கள் இ வ ம் .

பாைற ன் ேமல் நின் காரமைல ன் நாலா ற ம் கண்கைளச்

ழல ட் க் ெகாண் ந்தான் பாரி. அவன் கணித்த ேநரம்
ெந ங் க்ெகாண் ந்த . ‘ேநற் இர ேநரம் கனமைழ
ெபய் ததால் எ ரிகளின் ஓட்டம் சற் ேற தைடபட் க்க
வாய் ப் க் ற . அ தான் இந்தத் தாமதத் க் க் காரணம் ’ என்
மன க் ள் கணக் ப்ேபாட் க் ெகாண் ந்தான் .

பாரிையச் ற் நான் ேப ம் பாய் ந் ெசல் லத் தயார் நிைல ல்

இ ந்தனர். ைக ட் ப் ரி ம் ெபா ெகா க்கனிடம் இ ந்த
ற் றம் , இப் ெபா நான் ேபரின் உட ம் இ ந்த . நஞ் ேச ய
ள் ம் , பைகேய ய கண் ம் , க்ேக ய நரம் மாக அவர்கள்
ெகா ப் ேப நின் ந்தனர். காரமைல ன் ழ் த் ைசக் காட்ைடக்
த் ச்ெசல் லக் கால் கள் காத் ந்தன.

ெபா ந் நீ ண்ட ேநரமா ந்த . காெடங் ம்

இ ந் பறைவகள் கைலந் பறந்தன. கண்கள்
இங் மங் மாக அைலேமா க்ெகாண் ந்தன. சற் ம்
எ ர்பாராத ைச ந் நரி ஊைள ம் ஓைச
எ ெரா த்த . இ வல் னரின் ஓைச. எ ரிகள்
நரிப் பாைற ன் வ ேய காரமைல ளிம் ைபக்
கடந் ள் ளனர். கணேநரத் ல் பாரி எல் லாவற் ைற ம் கணித்தான்.
தானி க் ம் இடத் ந் அவர்கள் இறங் டத் ற் ச் ெசல் ல ஆ ம்
ேநரத்ைத ம் வ த்தடத்ைத ம் அவன மனம் ட்ட ட்ட .
கணிப் கைள ஞ் ம் ேவகத் ல் கால் கள் பாய் ந் ெகாண் ந்தன.
ெந ந்ெதாடர்ெகாண்ட காரமைல, ன் க ம் ள க ம் நிைறந்த .
பாரி இ க் டத் ந் இ ெப ம் ள கள் தாண் அங் ெசல் ல
ேவண் ம் . ‘ வல் ையச் ேசர்ந்த ற ம் அவர்கள் இறங் ம்
ைசேநாக் இந்ேநரம் பாய் ந் ெசன் ெகாண் ப் பர். எ ரிகளின்
ஓட்டம் ப் ட்ட கால இைடெவளி ல் ஓைசயாகக் காெடங் ம்
எ ெரா க் ம் ’ எனப் பாரி ன் மனம் எண்ணிக்ெகாண் ந்த .

மைலச்சரி ல் ஓ ம் வ த்தடத்ைதக் கண்கள் பார்த் க்க,

வல் னர் எ ப் ம் ஓைசையக் கா ர்ைமயாய் கவனிக்க,
கால் கள் இைணயற் ற ேவகத் ல் பாய் ந் ெகாண் ந்தன.

மைலச்சரி ல் கால் களில் பட் க் கற் கள் உ ண் ெத த்தன.

க ரவன் ேமேல வைதப் பார்த்தப காலம் பன் ஓ க்ெகாண் ந்தான் .
‘பறம் ரர்கள் எப் ப ம் ம க்க யல் வார்கள் . ேவட் வன்
பாைற ன் அ ேக ஓர் ஊர் உள் ள . அப் பக்கம் ேபாகாமல் ேவ
ைசேநாக் இறங் க ேவண் ம் ’ என் ந் த்தப ேய அவன் ஓ னான்.
ெவற் ன் எல் ைலைய ெந ங் ம் ேபா கைளப் தாேன மைறந்
ேபாய் ம் ; உத்ேவகத்ைத எண்ணத் ன் வ ேய உடல்
எ த் க்ெகாள் ம் .

அவர்க ைடய ஓட்டத் ன் ேவகம் இவ் வள வதற் அ ேவ

காரணம் . காலம் பனின் கவனம் இறங் ம் ைச ல் , ேழ ம த் த்
தாக்க வாய் ப் ள் ள இடங் கள் பற் ேய இ ந்த . ன்னால்
அவ் வப் ெபா எ ம் ஓைசைய அவன் கவனம் ெகாள் ள ல் ைல.

காரமைல ல் நான் ல் ஒ ப த் ெதாைலைவக் கடந்தெபா தான்

அவன கவனம் சற் ேற அதன் ெசன்ற . இரண்ெடா ைற நரி
ஊைள ம் ஓைச ேகட்ட . உச் மைல ன் நரிக்ெகன் ன ேவைல
என் ந் க்க ேநர ன் ஓ க்ெகாண் ந்தான் . ன்னர்
காட் க்ேகா ன் வல் ஓைச ேகட்ட . வ ன் அள ெபரிதாக
இ ந்த . ‘ க அ ல் இ ந் ற . அதனால் தான் இவ் வள
சத்தமாகக் ேகட் ற ’ என் காலம் ப ம் மற் றவர்க ம்
நிைனத் க்ெகாண்டனர்.

காலம் பனின் கவனம் , இறங் ம் ைச ல் எ ர்ெகாள் ளப்ேபா ம்

எ ரிகளின் ேத இ ந்த . ன்னால் சங் த்ெதாடர்ேபால்
ன்னப் பட் வ ம் ஓைசகளின் ப் கைள அவன் அ ய ல் ைல.
ேநரம் ெசல் லச்ெசல் ல அவர்களின் கால் கள் ேவகத்ைதக் ட் ன.
ஆனால் , அேத அள ேவகத்ேதா காரமைல ன் பல இடங் களில்
இ ந் அவர்கைள ேநாக் க் கால் கள் வந் ெகாண் ந்தன.

எ ரிகளின் ஓட்டத் க் ஈ ெகா க்க யா . ஆனால் , அவர்கள்

இறங் ம் ைசய ந் அதைன ேநாக் க் க் ட் வ வதால் ,
வல் ன ம் பாரி ம் கத் ல் யமாக அவர்கைள ெந ங் க்
ெகாண் ந்தனர்.

காரமைல ன் சரிபா ைய அவர்கள் கடந் ட்டனர் என்பைதக்

வல் னர் ெய ம் ைக ன் ழறல்
ெசான் ன . ேவட் வன் பாைற ன் நின் ந்த ேவட் ர் பைழயன்
ஓைசவந்த இடத்ைதக் கணித்த ம் அ ர்ச் யைடந்தான் . ‘அவர்கள்
சரிபா த் ெதாைலைவக் கடந் ட்டனர். இன் ம் ஏன் பாரி ன்
தாக் தல் நிகழாமல் இ க் ற . பாரி எவ் டத் ந்
வந் ெகாண் க் றான்? இவ் வள ேநரமா ம் வந் ேசர
ய ல் ைல ெயன்றால் அவன் கத்ெதாைல ல் இ ந்
வந் ெகாண் க்க ேவண் ம் .

காரமைல ல் ைவத் அவர்கைளத் தாக் வ என்ற ட்டேம

ஆபத்தான . இப் ெபா ேதா அவர்கள் பா மைலையக் கடந் ட்டனர்.
இனி அவர்கைளத் தாக் வ இன் ம் ஆபத்தான ’ பைழயனின் மனம்
ழம் ய . தவ ைழத் ட்ேடாேமா என் ேதான் ய . பாரி இந்த
ஆேலாசைனையச் ெசான் னேபா உ யாக ம த் க்க ேவண் ம் ,
அவ் வா ெசய் யாத சரியன் என் தனக் த்தாேன ண் ம்
ண் ம் ெசால் க்ெகாண் ந்தான் .

எ ரிகைளப் ன்ெதாடர்ந் ஓ வ ம் நீ ல க் எ ம் ரிய ல் ைல.

‘ஓ க்ெகாண் ப்பவர்கள் யார்? வல் னர் ஓைசைய
எ ப் யப ேய இ க் ன்றனேர, அவர்கள் யா க்காக
ஓைசெய ப் ன்றனர்? ஓ றவர்கள் எங் ெகங் ேகா வைளந்
ெசல் ன்றனர். கணிக்க யாத பாைத ல் அவர்கள் ெசல் ன்றனர்.
ஓ பவர்கள் எ ரிகளாக இ ந்தால் ேமேல இ ந் காரிக்ெகாம்
ஊ னால் ேபா ேம, ேழ இ க் ம் ரர்கள் ஆயத்தமா வார்கேள.
அவ் வா ெசய் யாமல் ேவ பட்ட ஒ ெய ப் யப ஏன் வல் னர்
ஓ ன்றனர்?’

காரமைல ல் தன்னால் ந் க்க யாத ெசயல் கள்

நடந் ெகாண் ப் பைத நிைனத் க ம் ழம் ப் ேபானான் நீ லன்.
அக் ழப் பம் மன க் ள் ஆத் ரத்ைதக் ட்டேவ ெசய் த .
ஆற் றல் ெப க் ஓ னான். எவ் வள ைரந் ஓ னா ம் , ஓைச
ேகட் ம் ப ைய அவனால் ெந ங் கேவ ய ல் ைல. ‘இவ் வள
ேவகமாகவா அவர்கள் ஓ ன்றனர்?’ நம் ப யாத ழப் பம் அவைனத்
ண்டாடைவத்த .

ழ் த் ைசக் காவல் ெபா ப்பாளனான தனக் ள் ஏற் ப ம்

த மாற் றத்ைத அவனால் தாங் க்ெகாள் ள ய ல் ைல.
வல் னர் யாராவ கண்ணிற் பட்டால் நடப் பெதன்ன என்பைத
அ ந் ெகாள் ளலாம் . ஆனால் , ஓைச ேகட் ம் இடங் கள் ேநர்ேகாட் ல்
இல் லாமல் இங் மங் மாக இ க் ன்றன. எனேவ யா ம் கண்ணிற் பட
வாய் ப் ன் இ க் ற .
ேதக்கன் தன்னால் ந்த அள ேவகமாக ஓ வந் ெகாண் ந்தான் .
அவன உட ல் அ ழாத இடேம இல் ைல. ைகக்கட்ைட இன் ம்
கழற் ற ல் ைல. ஆனா ம் டா ரத் வ றான்.
வல் னரிடம் ெதளிவாகச் ெசான் னான், “எக்காரணங் ெகாண் ம்
எனக்காக நீ ங் கள் நிற் கக் டா . எ ரிகைளப் ன்ெதாடர்ந் நீ ங் கள்
ேபாய் க்ெகாண்ேட இ க்க ேவண் ம் . நான் ரல் ேகட் வந் ேவன்”
என் .

க ம் தள் ளித்தான் ேதக்கன் வந் ெகாண் ந்தான் . அவன

கண்ணில் தனித் ச்ெசல் ம் மனித உ வம் ஒன் பட்ட . சற் ேற நின்
பார்த் ெந ங் னான். அ ெபண் என்பைத உ ப் ப த் ய கணம்
சத்தம் ெகா த்தான் . ெதாைல ல் ேபாய் க்ெகாண் ந்த ம லா ப ல்
ெகா த்தாள் .

யாெரனத் ெதரியாமல் நீ லன் ரட் ச் ெசல் வைத ம லா ெசான் ன டன்

ேதக்கனின் கவைல இரட் ப் பா ய . நீ லைன ைவத் தான் தாக் தல்
ட்டத்ைத ேவட் ர் பைழயன் ட் ந்தான் . ஆனால் , நீ லேனா
எ ரிகளின் ன்னால் ஓ க்ெகாண் க் றான் என்பைத அ ந்தேபா
ேதக்கைனச் ேசார் தாக் ய . நீ லன் இல் லாமல் ேவட் ர் பைழயன்
என்ன ெசய் ெகாண் ப்பான் எனச் ந் த்தப நடந்தான். நைட ன்
ேவகம் ைறயக் டா என மன ல் நிைனத் க்ெகாண்ேட நடந்தான்.
ஆனால் , ேதக்கைன ட ெப ம் அ ர்ச் க் உள் ளான ம லாதான்.
உடெலல் லாம் இரத்த ளாராக இ க்க, ைக ல் கட் ேபாடப் பட்ட
நிைல ல் ேதக்கைனப் பார்த்த ம் அவள் அ ர்ந் ேபானாள் . ‘பறம் ன்
ஆசாைன இவ் வள ெகா ைமயாகத் தாக் ட் ஓ ம்
வ ைமெகாண்டவர்கள் யார்? அவர்கைள நீ லன் இன் ம் ஏன்
ெகால் லாமல் இ க் றான்?’ என் அ ர்ந் நின் ட்டாள் .

ந ல் பாைறகளில் ந் ற் றா ஒன் ஓ க்ெகாண் ந்த .

அதைனக் கடக்க கவனமாக இறங் க ேவண் ந்த . காலம் பன்
த ேல இறங் னான். அைனவ ம் ஒ வர் ன் ஒ வராக இறங் னர்.
லர் நீ ர்ப னர். ஆனா ம் ஓட்டத் ன் ேவகம் ைறந் டக் டா
என்பதற் காக அளேவா ப னர். லர் அதைன ம் த ர்த்தனர்.
ேதவாங் லங் ர் ெரன ஓைச எ ப் வ ம் , அடங் வ மாக
இ ந்த .

ஓைட ன் ம கைரப் பாைற ன் காலம் பன் ஏ னான். அவைனத்

ெதாடர்ந் ஒவ் ெவா வராய் ஏ னர். ண் ம் கால் கள் ேவகெம க்கத்
ெதாடங் யெபா ஓைட ன் அக்கைர ல் இ ந் ெசந்நாய்
ஊைள வைதப் ேபான்ற ஓைச ேகட்ட . ன்ென த்
ஓ க்ெகாண் ந்த காலம் ப க் சற் ேற ஐயம் வரத்ெதாடங் ய .
ஓட்டத்ைத நி த் ண் ம் ஓைடக்கைர ளிம் க் மரங் களி ேட
மைறந்தப வந்தான் .

பாரி ன் ேவகம் இதைனப்ேபால் இ மடங் . ஆனால் , அலவைன ம் ,

தானிைய ம் அைழத் வர ேவண் ம் என்பதற் காகப் ேபா மான
ேவகத் ேல வந் ெகாண் ந்தான் . வல் னரின் ஓைசையக்
கணக் ட் ற் ேறாைடைய ேநாக் இறங் க் ெகாண் ந்தான் .
இைட ல் ஒ ன் இ ந்த . அதைனக் கடந்த கணத் ல்
எ ரிகைள ழ் த்தலாம் என்ற ேவா வந் ெகாண் ந்தான் பாரி.

ண் ம் ெசந்நாய் ஊைள ம் ஓைச ேகட்ட . அவர்கள் ஓைடையக்

கடந் ட்டனர் என்பதைன அந்தக் ப் ச் ெசான் ன . தன
ேவகத்ைத இன் ம் ட்ட ேவண் ம் என் அவன் ெவ க் ம் ேபா
ஊைள ன் ஓைச பா ல் அ பட் நின்ற .

ஓ க்ெகாண் ந்த பாரி ன் கால் கள் அப் ப ேய நின்றன.

மற் றவர்க ம் நின்றனர். ேமல் ச் ம் ழ் ச் மாகத் த த்தப
எல் ேலா ம் பாரி ன் கத்ைதப் பார்த்தனர். சற் அைம க் ப் ன்
பாரி ெசான் னான், “எ ரிகள் றவனின் ெதாண்ைடக் ல்
ஈட் ைய இறக் ட்டனர்”.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

ர க நாயகன் ேவள் பாரி - 46

லங் ன் பாய் ச்சைலப் ன் க் த் தள் ம் ஆற் றல் ெகாண்ட

ேவள் பாரி ன் பாய் ச்சல் . ஆனால் , இன் அைத ம் ஞ் ம் ேவகத்ைத,
கா பார்த் க்ெகாண் ந்த . பாரி ேவட்ைட ெதாடங் ய . நாேணற் ற
த் க்ெகாண் ந்த ரல் கைளக் கட் ப் ப த்தப் ேபாரா னான்
பாரி. கட் ப் பா கைள எல் லா ேநரங் களி ம் மனம் றப் பாகக்
ைகயாள் வ ல் ைல. ரத்தக்கைற ப ந்த கணத் ல் அதன் எப் ப
இ க் ம் என்ப ஊகத் க் அப் பாற் பட்ட .

அவன் நிைனத்தைத ட ைரவாக இந்த இடத் க் வந்

ேசர்ந் ட்டான். ன் ன் ம பக்கத் ல் எ ரிகளின்
வ ைகக்காகக் காத் ந்தான் . ரர்கள் இ வ ம் ஆயத்தநிைல ல்
நின்றனர். அலவ ம் தானி ம் அம் ன் ைன ல் நஞ் ள் ைளச்
ெச க் ெகா த் ட் ம அம் ைனக் ெகா க்கக் காத் ந்தனர்.
காஞ் ைர மரத் ன் ன்னணி ல் அவர்களின் உ வம் கண்ணில் ப ம்
ெபா க்காகக் காத் ந்தனர் அைனவ ம் .

ஓைச எ ப் யவனின் ெதாண்ைடக் ல் ஈட் ையச் ெச ய டன்

அவன் ஓைடக் ள் சரிந் ந்தான் . அவன் ந் ம ந்தைதப்
பார்த்த ற தான் காலம் பன் அந்த இடம் ட் ப் றப் பட்டான்.

ஓட்டத்ைத நி த் ஓைச ேகட் த் ம் ய ம் , அவைனத் ேத த்

தாக்க ம் அவன் இறந் ட்டானா என்பைத உ ப் ப த்த ம்
காலம் பன் ெசலவ த்த ேநரம் தான் பாரி ன்வந் ேசரக் தல்
வாய் ப் ைப உ வாக் ய . ன்ேனாக் ச் ெசன் கப் ெபா த்தமான
இடத்ைதத் ேதர் ெசய் காத் ந்தான் பாரி.

ஓைச ெகா ப் பவைனக் ெகான்ற ற தான் காலம் பனின் மன ல்

ழப் பங் கள் ேதான் றத் ெதாடங் ன. ‘காரமைல ன் ேமல்
ளிம் ந் அவ் வப்ேபா ஓைச ேகட்ட . காைல ேநரத்
உ ரினங் களின் ஓைச என்ேற கவனம் ெகாள் ளாமல் ட் ட்ேடாம் .
அைவ அைனத் ம் மனிதர்கள் எ ப் ய ஓைசெயன்றால் , அவர்கள்
யா க்காக எ ப் னார்கள் ? இந்த ஓைச ேகட் வரப் ேபா றவர்கள்
யார்? அல் ல ஆயத்தநிைல ல் நிற் கப் ேபா றவர்கள் யார்? நம்
தாக் தல் ெதா க்க எந்த இடத்ைத அவர்கள் ேதர் ெசய் ள் ளனர்?’
என் அவன் ந் த் க்ெகாண் ந்தேபா , பாரி ேதர் ெசய் த
இடத் ல் கச்சரியாக வந் ெகாண் ந்தான் காலம் பன்.

ல் ல் இ ப ம் நாண், ப ம் கணத் க்காகக் காத் ந்த .

ரர்கள் இ வ ம் பாரி ன் ெதாடக்கத்ைத எ ர்பார்த் ந்தனர்.
வல ைக ன் டரி நரம் க்ேக யேபா , ரல் களின் வ
இன் ம் ய . ஆனா ம் , தன்ைமயாக ஓ க்ெகாண் க் ம்
காலம் பைன ேநாக் ப் பாரி அம் ைன எய் த ல் ைல.

அ த்த த் ன் ைற அம் ைப எய் வதற் ஏற் றாற் ேபால்

எ ரிகளின் ட்டம் த ப்ேப ம் இல் லாமல் ைமயாக ன்னால்
வ ம் வைர காத் ந்தான் பாரி. தன தாக் தல் இலக் க் ள் எ ரி
வந்த ற ம் தாக்காமல் காத் க்கப் ப ற் ைகக்ெகா ப் ப ல் ைல.
அங் ைகக்ெகா ப்பெதல் லாம் ைமைய ம் அ க்க ேவண் ம்
என்ற ெவ மட் ம் தான் . அடங் காத ெவ ெகாண் நிதானத்ைதக்
ைகக்ெகாள் வ மட் ேம மனம் பக் வப் பட்டதன் உச்ச அைடயாளம் .
அம் ன் ைன கண்ணிைமப் ெபா ட ன்பாய் ந்ேதா,
ன்தங் ேயா ெசன் டக் டா என்ப ல் கக்
கவனம் ெகாண் ந்தான் பாரி.

ன் ன் ேமடான ப ந் ஓைச ேகட் க் காலம் பன்

ம் ய கணத் ல் அம் கள் காற் ைறக் த் க்ெகாண் வந்தன.
தற் காத் க்ெகாள் ள மரங் கேளா ெப ம் பாைறேயா அற் ெவ ம்
ெகா கள் மட் ேம படர்ந் டக் ம் இடத் ல் பாய் ந் வந்த அம் ல்
ஒன் ட இலக் த் தப்ப ல் ைல. இரண்டாவ அம் ைபத் ெதா க்க
எ த் க்ெகாண்ட ேநரம் மட் ேம எ ரிக க் க் ைடத்த
வாய் ப் பாக அைமந்த .

எ ர்பாராத தாக் தைல எ ர்ெகாள் ள, ல கணங் கள் ேதைவப் பட்டன.

ட்டத் ன் தைலவன் யார் என்ப ெதரியா ட்டா ம் ன்னால்
வ றவர்கள் சட்ெடன மைறந் ெகாள் ள மரேமா, பாைறகேளா
இல் ைல. ஆனால் , ன்னால் வ றவர்க க் அந்த வாய் ப்
இ க் ற என ெசய் த பாரி, தாக் த ன் தல் இலக்காகக்
கைட யாக வந் ெகாண் ப்பவர்கைளக் ைவத்தான் .
தன் ைடய ேதாள் பட்ைட ல் வந் ெச ய அம் ைப உ எ த்தான்
ஒ வன். ரல் னி அளேவ அ உள் ேள ேபா ந்த .
அம் ைபத் ெதாைல ல் யப ச் ெசான் னான், “இ ைதத் நாம்
ழ் ேவாம் என நிைனத் ப் ேபாரி பவர்கைள என்ன ெசால் வ ?”

“அவர்கள் நம் ைமக் கண் ணர்ந் ெந ங் ட்டார்கள் . நாம் இந்த

இடத்ைத ட் ைரவாக அகல் ேவாம் ” என் கத் யப காலம் பன்
ஓட்டத் ன் ேவகத்ைதக் ட் னான். மரேமா, ெப ம் பாைறேயா அற் ற
இந்தப் ப அம் எய் த் தாக் வதற் ஏற் ற . இைத ைர ல் கடக்க
ேவண் ம் என எண்ணிக் ெகாண் ந்தேபா கால் களின் ைச
இரட் ப் பான . ஓ க்ெகாண்ேட அ த் ெசய் யேவண் ய என்ன
என் ந் த்தேபா தான் ஏேதா ஒ மாற் றத்ைத உணர்ந்தான்.
என்னெவன் நிதானிப் பதற் ள் ரிந் ட்ட , தனக் ப் ன்னால்
ைரந் வ ம் கால் களின் ஓைச அ பட் ட்டெதன் . என்ன ஆன
எனத் ம் , தர் லக் அந்த இடம் வந்தேபா அம் ைதத்த
அ வர், மண்ணில் சாய் ந் டந்தனர்.

மற் றவர்கள் மைறப் களில் அண் யப சாய் ந் டந் த ஒ வனின்

ல் இ ந்த ைடைய எ க்க யன்றனர். அம்
எய் றவர்கள் உயரமான, கப் ெபா த்தமான இடத் ந்
எய் வதால் தப் ப்ப க னமாக இ ந்த . ைடையக் கழற் ற
ற் பட்டேபா இன்ெனா வனின் க த் ல் ெச ய அம் . அவன்
மயங் ச் சரிய அ க ேநரம் ஆக ல் ைல.

நிைலைம ன் பரீதத்ைதக் காலம் பன் உணரத் ெதாடங் னான்.

அைவ ெவ ம் அம் கள் அல் ல; நஞ் தட ய அம் கள் ட. உடைலச்
ெசய லக்கச்ெசய் ய நாள் கணக் ல் ஆ ம் . அதனி ம் ெகா ம்
ஆ தம் ெகாண் தாக் தல் நடக் ற . ரிந் ெகாண்ட கணம்
`` ந் டப் பவனிடம் இ க் ம் ைடைய எ க்க யலா ர்கள் .
ைரந் இந்த இடம் ட் ெவளிேய ங் கள் ” என் கத் னான். அவன
ர ன் அ ர் அடங் ன் அைனவ ம் பாய் ந் ெவளிேய னர்.
ஆனால் , நீ ண்ட ெதாைல க் மைறப் கள் ஏ ன் இ ப் பள
இ க் ம் ெச ெகா க க் ள் தான் ஓடேவண் ந்த . அம் கள்
கணக் ன் க்ெகாண் ந்தன. பாரி, ேவட்ைடைய ம் க்க
யன் ெகாண் ந்தான் .

ன்னால் ெசன் ெகாண் ந்த காலம் பனின் பாய் ச்சல் , ன்னல்

ேவகம் ெகாண்ட . கணிக்க யாத ேவகத் ல் அவர்களின் கால் கள்
பாய் ந் ெகாண் ந்தன. தங் களின் ேபாக்ைகச் ‘சட்’ெடன மாற்
இடப் றச் சரி ல் இறங் கலாம் எனக் காலம் பன் ெசய் தான். அ
தாக் தல் ெதா ப்பவர்க க் க் ழப் பத்ைத உ வாக்கக் ய .
தங் களின் ேவகத்ைத இனி எவனா ம் ன்ெதாடர்ந் ெந ங் க யா
என அவன் எண்ணிய கணத் ல் , அவன் ஓ ம் ைச ன் ேமட் ப்
ப ந் ண் ம் ஒ ெசந்நாய் ஊைள ட்ட .

க் த் நின்றான் காலம் பன். ‘என்ன நடக் ற இங் ?

இன்ெனா வன் ஓைச எ ப் க்ெகாண் க் றான். ஓைச எ ப் வைத
எத்தைன ேபர் ெசய் றார்கள் ? ன் மைலகளி ம் நாம் ஆட்கைள
நி த் யைதப் ேபால, ன்றாம் மைலெயங் ம் அவர்கள்
நி த் ள் ளார்களா?’ என நிைனத் க்ெகாண்ேட பாைதைய மாற் ப்
தர்க்காட் க் ள் ைழந்தான்.

ெப மரங் க ம் அடர்ந்த தர்க ம் இனி இல் ைல. மரங் களின்

கா ம் பைனமரக் ட்டேம ைளந் டக் ன்றன. கண்காணாமல்
மைறந் ைரவதற் இனி வாய் ப் ல் ைல என் காலம் பன்
கணித்தேபா , அவன் ேபான ய ைச ன் எ ர் றத் ந்
ேகாட்டானின் ரல் ேகட்ட .

பனங் காட் ந் இயல் பாகக் ேகட் ம் ஓைசதான் அ . ஆனால் , அ

ேகாட்டானின் ஓைச என் நம் பக் காலம் பன் ஆயத்தமாக இல் ைல.
எந்தத் ைச ம் அவர்கள் ழ் ந் ட்டார்கள் என்ற க் ப்
ேபானான். சற் ேற ேவகம் ைறத்தேபா உடன்வந் நிற் பவர்களின்
எண்ணிக்ைக ேபர ர்ச் ையக் ெகா த்த . அம் க க் த் தப் வந்
ேசர்ந்த அ வர் மட் ேம. ேபர , பத் பைன ெதாைலைவத்
தாண் ன் நிகழ் ந் ந் ட்ட . அப்ப ெயன்றால் , பறம் ன்
ரர்கள் எவ் வள ல் யமான ஆயத்தத்ேதா இ ந் ள் ளனர்.

மனம் ஒ கணம் கலங் ய . ம கணம் ண்ட . இனிச்

சமெவளியல் லாத ப ன் வ ேய ெசல் ேவாம் . இந்த அ வர் ேபா ம் .
அவர்களின் ேதாளிேல இ க் ம் இ ைட ேபா ம் .
எண்ணிக்ெகாண்ேட அதற் த் த ந்த ைச வ ையத் ேதர் ெசய் தான்
காலம் பன். சற் ேற ன்வாங் ச் ற் ேறாைடையக் கடந் இடப் றக்
காட்ைட ஊட த் ச் ெசல் ல யன்றான்.

அவன வ ைகக்காகக் காத் ந்தான் பாரி. ப் ெபா கள் சரியான

அைடயாளங் கைளப் பாரிக் க் காட் க்ெகாண் ந்தன. க ம்
கவனமாகத்தான் ற் ேறாைட ல் காலம் பன் இறங் னான். அைத டக்
கவனமாகப் பாரி அவைன ேநாக் க் ெகாண் ந் தான் . அ த்த த்
அவர்கள் உள் ேள இறங் னர். காத் ந்த பாரி ன் ரல் கள் நாைண
த்தேபா அம் கள் ன.

ஓைச ேகட்ட ம் எ ரிகள் ற் ேறாைடெயங் ம் டக் ம் பாைறகளின்

மைற ல் ப ங் னர். ``இ வரின் அம் ைதத்த உ ’’ என்
ரர்கள் ெசான் னார்கள் . ஆனால் , எல் ேலா ம் பாைற ன் மைற ல்
ப ங் யதால் தாக்கப் பட்டவர்கள் எத்தைன ேபர் எனத் ெதரிய ல் ைல.

சற் ேற ல அவர்கைள எ ர் ெகாள் ம் கமாகக் ழ் த் ைசக் ப்

ேபாக ெவ த்தான் பாரி. தர்க்காட்ைடக் த் க்ெகாண்
ஓைடக்கைரேயாரம் ஓ ன கால் கள் . சரிபா க் ேமல் ழ் த் ட்ட
ம ழ் ல் ரர்களின் ேவகம் பல மடங் அ கரித்த . பாரி ன்
கணிப் ைப ம் , ட்பத்ைத ம் , ரத்ைத ம் , ஆேவசத்ைத ம்
அ ந் பார்க் ம் இந்தக் கணம் , மற் ற நால் வ க் ம்
இைணயற் றதாக இ ந்த .

ற் ேறாைட ன் ழ் த் ைசக் வந்த ம் ெபா த்தமான இடத் ல் நின்

பார்த்தான் பாரி. தாக்கப்பட்ட இடத் ல் சரிந் டந்த இ வைரத் த ர,
ேவ யா ம் இல் ைல. `அதற் ள் எங் ேக ேபானார்கள் ?’ என அவன்
ேத யேபா வல் னரின் ஓைச, ஓைட ன் ேமல் றத் ந்
ேகட்ட . காலம் பன் தன ைவ மாற் னான். `ேதவாங் லங் ைக
எ த் ச் ெசல் வ தான் தன ேநாக்கம் . பறம் ன் மக்கைளத் தாக்
அ ப் ப தன ேவைல ல் ைல’ என் ெசால் வந்த அவன், இப் ேபா
ேவ ந்தைனக் ப் ேபானான். தங் கைள ேநாக் த் தாக் தல்
ெதா ப்பவர்கைள அ க்காமல் தங் களால் ேதவாங் லங் ைகக்
ெகாண் ெசல் ல யா என்ப ெதரிந் ட்ட . எனேவ,
எ ர்த்தாக் தல் நடத் ம் உத் ைய வ த்தான் .

ைடையச் மந் க் ம் இ வைர மைல ன் சரிெவான் ல்

ப ங் இ க்கச் ெசய் தான். தம் உள் ள நால் வ ம் தாக் த க்
ஆயத்தமா னர். ஓைட ன் ம கைர ல் உள் ள தர்க்காட்ைடக்
த் த் தாக் தல் ெதா ப்பவர்கைளத் ேத அவர்கள்
ன்ேன னர். பச்ைசமைலத் ெதாடரில் ஏறத் ெதாடங் ப் பத்
நாள் கள் ஆ ட்டன. ஆனால் , இந்தப் பத் நாள் க ம்
ப ங் ேய ெசயல் பட் க்ெகாண் ந்த அவர்கள் ,
தன் ைறயாகத் தாக் தல் ெதா க் ம் ஆேவசத்ேதா ட்
ஓ னர். காலம் பன், மரங் கைள த் க்ெகாண்
ன்னகர்ந்தான். அவன கண்ணில் ப ம் மனிதைன
ஒற் ைறக்ைகயால் ஒ த்ெத ம் ேவகம் ெகாண்டான்.

சற் ம் எ ர்பாராமல் ைடேயா மைலச்சரி ல் ப ங்

இ ப்பவர்களின் ைச ந் வேலாைச ேகட்ட .
ஓ க்ெகாண் ந்த காலம் பன் அ ர்ந் நின்றான்.
ற் ேறாைட ல் இ க் ம் ேபா தங் கைளத் தாக் யவர்கள் இந்த
ேமட் ன் நின் தான் அம் எய் தார்கள் . அவர்கைளத்
ேத த்தான் அவன் ேபாய் க்ெகாண் ந்தான் . ஆனால் , இப் ேபா
ேதவாங் லங் கேளா இ ப்பவர்கைள ேநாக் ஆபத்
வரப் ேபா ற எனத் ெதரிந்த ம் ண் ம் அவர்கைள ேநாக் த்
ம் னான்.

வல் னரின் ஓைச ேகட்ட ம் ற் ேறாைட ன் ழ் ப் றம்

இ ந்த பாரி அைத ேநாக் ஓடத் ெதாடங் னான். காலம் பன்,
ஓைட ன் வலப் றப் தர்களின் வ ேய ம் பாரி, ஓைட ன்
இடப் றப் தர்களின் வ ேய ம் ஓ க்ெகாண் க் ம் ேபா
ஓைச வந்த ைசைய ேநாக் மைலக் ேமேல இ ந் இைண
ெசால் ல யாத ேவகத் டன் றங் க் ெகாண் ந்தான்
நீ லன்.

ஓைடையச் ற் ேய ண் ம் ண் ம் வல் ன் ரல்

ேகட் ற , அங் என்னதான் நடக் ற என்ப ரியா
தத்தளித்தான் பைழயன் . மைல ன் சரிபா க் ம் ழ் ,
தந்தைரக் கஅ ல் தான் அந்த இடம் இ க் ற . `நாம்
ரர்கேளா அந்த இடம் ேபாேவாமா?’ எனத் ேதான் ய .
`ஒ ேவைள ேவ வ ல் அவர்கள் றங் த் தப் க்க
ற் பட்டால் என்ன ெசய் வ ?’ என் ந் த் , ேமேல ப் ேபா ம்
 ட்டத்ைதக் ைக ட்டான். அவர்கள் இறங் க வாய் ப் ள் ள ப ையக்
கணித்தப ஆயத்தநிைல ல் இ ந்தான் ேவட் ர் பைழயன் .

இ வைர இல் லாத னம் , காலம் பனின் மன ல் உ ேவ யப

இ ந்த . ‘இந்த லங் ைக எ த் ச் ெசல் லத்தான் எவ் வள
இழப் கைளச் சந் த் எவ் வள ெபரிய யற் ையச் ெசய் ள் ேளாம் .
அ ெவற் கரமாக யப்ேபா ம் இ க்கட்டத் ல் ற் ம்
எ ர்பாராத தாக் தைல எ ர்ெகாள் ளேவண் யதா ட்ட .
ஆனா ம் , எந்தக் காரணம் ெகாண் ம் இந்த யற் ல் நாங் கள்
ேதாற் க மாட்ேடாம் . அைத ம் நாங் கள் ேதாற் க ேநர்ந்தால் , எங் கள்
அத்தைன ேபரின் உ ம் இந்த மைல ல் ம ந்தா ம் எம் ல் ஒ வன்
அந்தக் ைடையச் மந் பறம் ன் எல் ைலையத் தாண் ெவளிேய ப்
ேபாவைதத் த க் ம் வ ைம எவ க் ம் இல் ைல.’

காலம் பனின் நா நரம் கள் எல் லாம் கனன் ெகாண் ந்தன.

எ ர்ப ம் பாைறையக் ைகயால் த் ெநா க் ம் ஆேவசத்ேதா
ஓ க்ெகாண் ந்தான் . ற் ேறாைட ன் இ கைரகளி ம் பறைவகள்
படபடத் ல யேபா இ வ ம் உணர்ந்தனர் இைணயாக ஓ வ ம்
எ ரிைய. ேதவாங் ன் ைட மந் உட்கார்ந் ப்பவர்கைள ேநாக்
பாரி ைசெகாண் ஓ யேபா எ ரிகளின் ஈட் பாரி ன் ன்னால்
வந் ெகாண் ந்த ரன் ஒ வைனச் சாய் த்த .

ஓைட ன் நாணல் க க் இைட ம் அம் கள்

இறங் க்ெகாண் தான் இ ந்தன. காட் ன் தன்ைம ம் காற் ன்
ேவக ம் அ ந் அம் எய் வ ல் பறம் ன் ரர்க க் இைண
ெசால் ல யா . ஆனால் , இந்த இரண் ப் கைள ம்
அ யாமேலேய எ ரிகள் எ ம் ஈட் ன் வ ைம மரங் கைளத்
ைளத் ச் ெசல் லக் யதாக இ ந்த .

ைடேயா ப ங் இ ந்தவைன ேநாக் ப் பாரி ன் அம் கள்

பாய் ந்தேபா , எ ர்த் ைச ல் ஓ வந் ெகாண் ந்த எ ரிகளின்
நீ லனின் ஈட் இறங் ய . ேம ந் வந்த ேவகத் ல் இைணயற் ற
ைசேயா எ யப் பட்ட ஈட் எ ரி ன் மார் ல் ைதத்
அம் ைனப் ேபால் நின்றேபா , அவர்கள் எ ந்த ஈட் பாரிேயா
வந் ெகாண் ந்த இன்ெனா ரனின் மார்ைபத் ைளத்
ெவளிேய ய .

ழைல யாரா ம் கணிக்க ய ல் ைல. ன்னால் வந்தவர்கள்

ப ங் னார்களா, ழ் ந்தார்களா, மைறந்தார்களா எனக் காலம் பனால்
கணிக்க யாதைதப்ேபால பாரியா ம் கணிக்க ய ல் ைல.
அலவ ம் தானி ம் ஓட்டத் க் ஈ ெகா க்க யாமல்
ெதாைல ல் ஓ வந் ெகாண் ந்தார்கள் .

ைடேயா ப ங் ய இ வரின் ம் அம் கள் பாய் ந்தைதக்

காலம் பன் உ ப் ப த் யேபா , தனக் ப் ன்னால்
வந் ெகாண் ந்த இ ரர்க ம் இல் ைல என்பைதப் பாரி
உணர்ந் ெகாண்டான். காலம் பன் ெவ ன் உச்சத் ல் இ ந்தேபா
அதனி ம் ர்க்கம் ெகாண் ந்தான் பாரி. அம் களற் நின் ந்த
பாரிைய ேநாக் ஓ வந் ெகாண் ந்தனர் தானி ம் அலவ ம் .
ேம ந் ஈட் ையப் பாய் ச் ய ேவகத் ல் நிைலத மா உ ண்
ெகாண் ந்தான் நீ லன்.

உ ம் ைச பார்த் ப் பாரி ம் காலம் ப ம் கவனம் தற ல் ைல.

இ வ ம் ஒ வைர ஒ வர் தன் ைறயாக ேநர்ெகாண் பார்த்தனர்.
தன்ைன ேநாக் ஓ வந் ெகாண் க் ம் தானி ன் பக்கம்
ம் பாமேல அவன் வ ம் ேவகத்ைதக் கணித் அம் ைப வாங் கக்
ைகைய நீ ட் னான் பாரி. தன ேவகத்ேதா வந் ெகாண் ந்த
தானி, அம் ைப பாரி டம் நீ ட்ட ைனந்தேபா அவன ைகத்
ைளத் ெவளிேய க்ெகாண் ந்த காலம் பன் எ ந்த ஈட் . ஒ
கணம் அ ர்ந் நின்றான் பாரி. அம் ைபத் தர யாத ஏக்கத் ேதா
தானி மண்ணில் சரிந் ெகாண் ந்தேபா , ன்னால் வந்
ெகாண் ந்த அலவன் த மா ப் பள் ளத் ல்
உ ண் ெகாண் ந்தான் .

களத் ல் ஞ் நின்ற காலம் ப ம் பாரி ம் மட் ேம. ந்த

இடத் ந் தைலநி ர்ந் நீ லன் பார்த்தேபா அங் நடப் ப
எ ம் ரிய ல் ைல. அவன் ழ் ந்த பள் ளத் ந் ேமேல ம் ன்,
பாைறக ம் மரங் க ம் ஒன் டன் ஒன் ேமா
ெநா ங் வைதப் ேபால் உணர்ந்தான். ‘பாரி இங் எப் ப வந்தான் ? யார்
அந்த எ ரி? என்ன நடக் ற ?’ எ ம் ரிபட ல் ைல. பள் ளத் ந்
ேவரிைனப் த் ேமேல வந்த நீ லனின் கண்களில் இ வ ம்
ெதன்பட ல் ைல.

இங் ம் அங் மாக அைலேமா ஓைடேயாரத் ப் பாைற ன் ன் றம்

ேநாக் ஓைச ேகட் ப் ேபானான். ேநற் ம லாேவா வந்தேபா மண்
ரண் ெப ம் பள் ளமாகக் டக் ம் இந்த இடத் ல் காட்ெட ைமகள்
ேமா ய கைதைய நீ லன் ெசான் னான். இப் ேபா அந்த இடத் ல்
காட்ெட ைம ம் வ ெகாண் இ வர் ேமா க்ெகாண் ந்தனர்.

காலம் பனின் ேதாள் கள் பாைறையச் ைதக்கவல் ல . பாரி ன்

ேதாள் கேளா பாைறெகாண் ம் ைதக்க யாத . இரண் ம்
ஒன் டன் ஒன் ேநர்ெகாண் ேமா ச் சரிந்தன. காட்ெட ைமகளின்
ஆற் றல் ெகாம் களில் இல் ைல; அவற் ம் வ ைமயான
ன்ெனற் ன் ழ் தான் . அேத ழ் கள் டரிேயா ேசர்ந்த ன்
மார் ல் இ ந்த . ேமா ம் ேவக ம் ஓைச ம் கா
அ ரச்ெசய் தன.

காலம் பன் தன எ ரி ன் உடைல இ ராக்க ற் பட்டேபா ,

எ ரி ம் அதற் த்தான் யல் றான் என்பைத உணர்ந்தான். சற் ேற
உடல் லக் ன் ைச ெகா த் ட் த் க் னான் காலம் பன்.
பாரி ன் கால் கள் எளி ல் மண் ட் அகல ல் ைல. நிலத் ல் ேவர்
ஊன் வைதப் ேபால ஊன் நிற் ம் பாரிைய அவ் வள எளி ல்
காலம் பனால் அைசத் எ த் ட ய ல் ைல.

காலம் பனின் ேதாள் கள் க ம் ரிந்தைவ. உ ம் உயரத் ம்

ஒப் ட யாதைவ. பாரிைய அப் ப ச் ெசால் ட யா . ஆனால் ,
ேதாற் றத் ன் அள கள் ர்மானித் வ ல் ைல என்பைதப்
பாரிையச் சரிக்க யாத கணத் ல் காலம் ப ம் உணர்ந்தான்.

இ வர் சமநிைல ல் மற் ேபார் ரி ம் ேபா , இைணத ம் லக் த ம்

மரபன் . நீ லன் ைகத் நின்றான். ன்காலால் மண்ைணத்
ெதாடர்ந் வாரிெய த் ெப ம் பள் ளத்ைத உ வாக் ைவத் ந்தன
காட்ெட ைமகள் . ெகாம் கள் ட் த் க் யதால் , த ய
மண்கட் கள் எங் ம் டந்தன. ஆனால் , அதனி ம் ெப ம் பள் ள ம்
மண் தற ம் நிகழ் ந் ெகாண் ந்தன.

ர்க்கம் ெகாண் ேமா வதற் உ ேவ க் ம் ெவ ேய

அ ப் பைடயா ற . ‘இவ் வள ெப ம் ரர்கேளா காட்ைடக் த் ,
உள் ைழந் , ேதவாங் ைகக் ைகப் பற் , ெவளிேயறப் ேபா ம் கைட ப்
ெபா ல் ம த் அ க் ம் இவனின் உ ர் எ க்காமல் ேடன்’ என்
மண் ளப் பைதப் ேபால் அ த் நகர்த் னான் காலம் பன்.

‘பறம் ன் ல அைடயாளத்ைதக் ைகப் பற் , ன் மைல கடந் , உ ர்

பல ைதத் , காரமைல ன் கைர ெதாட நிைனக் ம் இவனின்
எ ம் ெகாண் இந்த இடம் அகழ் ந் தானிைய அடக்கம் ெசய் ய
யைமப் ேபன்’ என் மன க் ள் ழங் னான் ேவள் பாரி.

காட்ெட ைமகளின் ணங் கள் மாற் ற யாதைவ. ஒன் டன் ஒன்

ேமா , எ ரி ன் மரணம் பார்த் த்தான் களம் ட் அக ம் . அ
எத்தைன பகல் , எத்தைன இரவானா ம் ன்வாங் கா . பாதக்
ளம் ந் உச் க்ெகாம் வைர அடங் கா னம் ேதங் நிற் ம் .
அந்தச் னேம ப ம் ேமல் ேதாளிைனத் தன ெகாம் ெகாண்
தலாகக் த் த் தனக் த்தாேன ெவ ேயற் க்ெகாள் ளச்
ெசய் ம் . இ வ ம் அதைனேய ெசய் தனர்.

ேசார் ம் தளர் ம் ெந ங் காதவண்ணம் உள் க் ள் ளி ந்

ஆத் ரத்ைத ஊ ப் ெப க் க்ெகாண்டனர். எ ரிையச் சாய் க்கக் ய
ேவைள நீ ப் பைத ஒ வரா ம் ெபா த் க்ெகாள் ள ய ல் ைல.
இரண் ைற காலம் பனின் அ த்ெதாைட ன் ன்நரம் பாரிக்
வசப் பட்ட . அ ல் த் அ த்தால் சரிவான் அவன். ஆனால் ,
மற் ேபாரில் அைதச் ெசய் யக் டா என மனைதத் ைச மாற் னான்
பாரி.

காலம் பனின் இ ப் ல் கட் ந்த ஆைட ன் த த்த சர க் ள்

க த் னில் இறக் கக் ய த் க்ேகால் இ ந்த . சட்ெடன அைத
எ த் எ ரி ன் ேதாளிேல இறக் ம் வாய் ப் வந்த கணம் காலம் பன்
தன்ைனேய அவமானமாகக் க னான். `என ரத்ைத என ைகயால்
ைதக் ம் ெசயைல ட நான் மரணத்ைதேய த ேவன்’ என்
உ ெகாண்டான்.

அவன எண்ணம் அந்த உ ஏற் ம் கணம் பாரி ன் எ ர்பாராத

தாக் த ல் க் அ க்கப்பட்டான். மண் ைதந் எங் ம்
படர்ந் ெகாண் ந்தேபா சரி ந் இறங் வந் ேசர்ந்தான்
ேதக்கன். பாரி ன் எண்ணிலடங் காத கற் கள் சரிந் வைதப்
ேபால இ ந்த அதன் றகான காலம் பனின் தாக் தல் .

கண்ணின் ஓரத் ல் ேதக்கன் வந்த பாரிக் த் ெதரிந்த . இவ் வள

வ ைமவாய் ந்த எ ரிகைளத் தன்னந்தனியாகச் சந் த் இ ைற
ேமா , இ வைர ழ் த் , தன உடெலங் ம் ெப ம் தாக் தைலத்
தாங் சற் ம் அசராமல் ன் மைலகைளக் கடந் , கைட க்
கணம் வைர ஆறாத னத்ேதா வந் ெகாண் க் ம் பறம் ன்
ஆசான் கண்ணில் பட்ட கணம் பாரி ன் ஆேவசம் ைறக்காற் றாய்
ேமெல ந்த .

கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் ெந ப் ைப ஊட த் ச் ெசல் ம்

ட் ைலப் ேபால காலம் பைனப் ளந் ைழ ம் ேவகத்ேதா ன்
தைலயால் த் நகர்த் னான் பாரி. இ வைர லான தாக் தைல ட
இ மடங் ேவகத்ேதா , தான் க் சப் ப வைதக் காலம் பன்
உணர்ந்தான்.

தனிெயா ரன் தன்ைன ட் ச் சாய் க் ம் ரத்ேதா இ ப் பைத

தன் ைறயாக உணர்ந்த காலம் பன், அேத ன் தைல ட் ன் வ ேய
லா எ ம் ைப ெநா க் அவன ரத் க் க் ைகம் மா வழங் க
ேவண் ம் என்ற ெவ ெகாண்டப , மண்ணில் ந்த ேவகத் ல்
ரண் எ ந்தான் . ந் ரண்ட ல் அவன் இ ப் ல்
ச் டப் பட்ட ஆைட பட்டதால் , சரட் க் ள் த் க்ேகால்
இ ப் ப ரிய ஒளி ல் பளிச் ட்ட . அைதப் பார்த்த கணத் ல்
ேதக்கன் கத் னான். “பாரி... ேமா வதற் காக அவன் அ ல் ெசல் லாேத,
த் க்ேகால் மைறத் ள் ளான் ” என் கத் யப தன இ ப் ந்த
வாைளத் க் னான்.

ெவ ெகாண்ட பாரி ன் கண்கள் , காலம் பைனேய

பார்த் க்ெகாண் ந்தன. வாள் எங் ந்த எனத் ெதரியா .
ந்த கணம் ெவ ண்ெட ந்த காலம் பன், பாரி ன்
பாயப் ேபா ம் கணத் ல் ன்னா ந் கத் ய ழவனின் ரல்
மனைத இ ெயனத் தாக் ய . எ ம் க் ந ேவ உைறயைவக் ம்
ெசால் லாக அ இ ந்த . சற் ேற த மா அவன் ெசால் ய ெபயைர
இன்ெனா ைற நிைன ப த் ப்பார்த்தான்.

அவன தாக் தைல எ ர்ெகாள் ள பாரி நின்றேபா , காலம் பனின்

வாய் , ழவன் ெசான் ன ெபயைர உச்சரித்த . “பா……ரி”
‘நான் பாரி எ ம் மாமனித டனா இவ் வள ேநர ம்
ேமா க்ெகாண் ந்ேதன் ’ மனம் நம் ப ம த்த . எ ரிையப் பாரியாக
எண்ணத் ெதாடங் ய கணத் ந் அவன ஆேவசம் உ ரத்
ெதாடங் ய . அ ேவர் அ பட்ட மரம் ேபால் உணர்ந்தான் காலம் பன்.
தாக் த க்காகப் பறைவ ன் ற ேபால ரிந்த அவன ைககள்
அவைன அ யாமேலேய ஒன் ைணந் ெகாண் ந்தன.

அவன ெசயல் கள் எைவ ம் அவன் கட் ப் பாட் க் ள் இல் ைல.

பாரிையப் பற் வய தல் ேகள் ப் பட்ட கைதகள் காலம் பனின்
ெசயைலத் தம் வயம் எ த் க்ெகாண்டன. ெப க்ெக த்த ன்
ஆேவசத்ைத, லக்கைதகள் றக் ன. அவன ைககள் யத்
ெதாடங் ம் ேபா , கால் கள் மண்ைண ேநாக் ச்
சரிந் ெகாண் ந்தன.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

வர க நாயக ேவ பா -

47
ெபாதியெவ ப ெப பா நிக இர டா க ேமலாக

நட த . பா யநா இளவரசியாக ப னாள ேபரரசியாக

ட பட ேபாகிறவைள ேத ெச ய எ தைனேயா வழி ைறக

வ தி ைறக இ கி றன. ேசர, ேசாழ ேபரர கள லி

ெப ெண அளவ வ மிைடேய இன ய உற இ ைல.

அேதேநர சி றரச கள டமி ெப ெண ப ேபரர அழக .

 ேபால இ தா ட அதைன சில ஏ ப . ஆனா ,

லேசகரபா ய கால தி பா யநா த ைம இட ைத

ெப ள . அ த நிைல இ தி மண தி எதிெராலி க ேவ என

ேபரரச வ கிறா .

ெவ ேவ நா ைட ேச த இளவரசிகைள ேபா பா தி பய

பா ய நா . அவ க ெசா ஆேலாசைனகைள

அர மைனவாசிக ஏ க ம தன . ெச வ ெசழி பான நா

இளவரசிைய பா த கணேம ஆ க மய ேபரழகிகைள

அவ க நிராக க தா ெச தா க .

எதனா இ ப ெச கிறா க எ ப தலி வள காம இ த .

ப ன தா ெச தி ெம ல கசிய ெதாட கிய . ெபாதியெவ ப

உயர தி ச ேற ைற தவ . அவைனவ ட உயரமான ெப எ வள

அழகியாக இ தா , ெபாதியெவ ப ஏ பதி ைல; நிராக வ கிறா .

ஆனா , அவன உயர ேகா அ ல அவைனவ ட உயர தி ச ேற

ைறவான உயர ள ெப ைணேயா ேத ெச தா ேபரரச

ஏ ெகா வதி ைல. அவ நிராக வ கிறா .

இளவரச நிராக க காரணமி பைத ேபால ேபரரச நிராக பத

காரணமி க தா ெச த . வண க ெதாட கி பா கா வைர

ஒ நா அளைவக மிக கியமானைவகளாக இ கி றன.

ேபரரசி நி வாக மிக கியமானைவ கண கேள. நிலவ ய

சா த கண க அ பைடயாக ந ட அளைவக இ கி றன.

ந ட அளைவய அ பைடயாக ேகா அள இ கிற . ேகா

அளவ ைன ெகா ட றி கேள அரசி கண களாக பா கா க

ப கி றன. ஒ ேகா எ வள நள ைடயதாக இ க ேவ எ ற

ேக வ வ தெபா நா ைன ஆ ேபரரச ைக ழ அளேவ

ேகாலி அள எ வாகி ள . பலநா கள இ ேவ

வழ கமாக இ கிற .

ேபரரச லேசகரபா யைனவ ட ெபாதியெவ ப ளமானவனாக

இ பதா , ைக ழ அள ைறவானதாகேவ இ கிற . இ

எதி கால தி பல மா ற க ழ ப க காரணமாக

அைமய ேபாகிற எ பைத அர மைனய பல பலகாலமாக ரகசிய

ரலி ேபசி ெகா கி றன . இ அ வ ேபா ேபரரச கா

ேபா ேச கிற .

இ நிைலய ெப பா ெபா அவன உயர ச ேற ேமலான

ெப ணாக இ தா , ப ற க ேபா ழ ைத ந ல உயர ட பற க

வா ப கிற . இ ைலெய றா ழ ைத இவைனவ ட ளமாக

பற வ . அ நா எதி கால தி ழ ப ைத இ

அதிகமா . எனேவ, உயரமான ெப ணாக பா க ேவ எ ப

ேபரரச உ தர . இ த உ தர இளவரச ெத வ க படவ ைல.

அவேரா த ைனவ ட உயரமான ெப ைண ஏ ெகா ள ம கிறா .

இதனா ேத ெச எ த ெப வாகாமேல ேபாகிறா .

த ைதய மகன இ ேவ வ தமாக இ பதா

ெப பா பண ய ஈ ப டவ க ெப ழ ப தி

சி கி தவ தன . இ நிைலய தா ‘ கட வன மக

ெபா ைவைய நம இளவரச மண தா எ ன?’ எ ற ேக வ

எ த . இேத ேக வ ேசாழநா அர மைனய ேபச ப

ெச தி வ ேச த .

கட வன ெச வ ெசழி யவன அரசா சி ட யவன

வண க க ட அவ இ ெதாட சா கள தைலவ

எ ற ெப பதவ யாைர ஈ த ைம ெகா டைவ. எனேவ,

இதி நா தி ெகா ள ேவ எ ேபரரச நிைன தா .

இளவரச ெபாதியெவ பேனா, அ ெப ைண ப றிய எ த வ பர ைத

ேக க ட ஆய தமாக இ ைல. வண கேம அரசா சிய அ சாண யாக

இ கிற எ பைத ந அறி தவனாக இ தா அவ . ேசரநா ன

யவன வண க தி லேம உ ச ைத அைட தன எ பைத யாவ

அறிவ . எனேவ, அவ உடன யாக ச மதி தா .

பா யநா ச மத ெத வ க ப ட ட அ தக ட பண க

ெதாட கின. சிறி கால திேல ேபரரச ம ெமா மகி வான

ெச தி வ ேச த . அவ எதி பா த ேபாலேவ

ெபாதியெவ பைனவ ட ெபா ைவ ச ேற உயரமானவ எ . அவ

அ அைட த மகி அளவ ைல. ெபாதியெவ ப இ ெபா

இ ெவ லா ஒ ெபா ேட அ . கட வன மக

அர மைன வ ேச ெபா , பறைவக எ லா மர தி வ

அைடவைத ேபால, கடலி மித க ப க எ லா பா யநா

ைறய வ அைடய ேபாகி றன. அ கட ேமலாதி க கான

வாசைல திற .

வண க சிைய அ உரமாக ெகா ட . அ ெகா , வா இ

ைகக திைய ேபா ஓ வ . சா கள ெப தைலவ

பலநா கள அரசிய அறி தவனாக இ பா . எ தெவா நா

உ வ வகார கைள அவனா எள தி அறி ெசா ல .

சா க எ ற இ வைம ப கீ ள ெப வண க க பல

சி றரச க பல ெப ெகா ெப ெண தவ க . அ வண க
 ட தி தைலவன மகைள ெப ெண பத ல பா யநா

எ ைல அ பா இ பல அரச கள ேம நிைலைய

இய ப ேல பா யநா அைட வ கிற .

ெபாதியெவ பன எ ண ஓ ட க மிக தவ ரமாக இ தன.

அ ெவ ண ஓ ட க இைடய மணமகள உயரேமா, அழேகா

ம ம ல; மணமக எ ற ெப ேண ெத யவ ைல. ெகா வா

ைககளான லேசகரபா யன ைகய கட வன

ைகய ஒேர ர த தா ஓ ெகா த . இ வ மி த

மகி ேவா மண ஒ ெகா மணவ ழா கான

ஏ பா கைள ப றி ேபச ெதாட கின .

இ நிைலய தா கட வன ெச ல ெசழி ைப ப றிய

ப ேவ ெச திக ேபரரச ெத யவ தன. உலகி பல த கள

கிைட மிக உய த மண க க எ ண றைவ அவ ட உ .

அ ம ம ல, வண க க பல தி மண ப சாக தர உ ள

ெபா கைள ப றி ப ேவ வைகயான ெச திக வ ேச த

வ ணேம இ தன.

ஒ நா ேபரரச , “இ தி மண ைத ன சா கள தைலவ

எ ற ைறய கட வ நா மிக உய த ப ெபா

ஒ றிைன தர வ கிேற ” எ றா .
அைவேயா அைனவ , “க டாய தர ேவ ேபரரேச’’ எ றன .

“எ ன த வ ?”

“வ ைல உய த க எ ண றைவ ந மிட உ . ஆனா ,

வண க ல தைலவ அவ ைற வழ த வ ய ைப ஏ ப தா .”

“ேவெற ன வழ வ ?”

“யவன ம ம ; உலகி பல இட கள ெச ய ப ட
அழ ெபா கைள பா மகி தவராகேவ அவ இ பா . அவ ட

பா யநா அழ ெபா ைள ெகா ப ெபா டாக இ கா .”

“ேவெற னதா த வ ?”

அைவேயா சைள காம ஆேலாசைன வழ கின . வண க க ல

ெகா வர ப ட ெபா கைள ப றிய ஆேலாசைனகளாகேவ அைவக

இ தன. எனேவ, எ த ெபா ைள ெகா ப எ ப ெத யாம

திைக தன . வ ய ைப ஏ ப த ய ஒ ப ெபா ப றிய

ஆேலாசைனைய யாரா வழ க யவ ைல.

ேபரரச ேசா ேவ மி சிய . அைவய நடவ ைகைய ந

அறி தவ க ேபரரச ேசா ைவ எதி பா கா தி ப . அ ேநர தா

அவ க ேபச ெதாட வா க . ேசா ேவா இ ேபரரச அவ க

ெசா க ைத இய ப ேல ப ற நிைன பா எ ப அவ கள

எ ண . ஆனா , அவ க ட இ எ ேபசவ ைல. ஏென றா ,

எ லா க க ெசா ல ப டாகிவ ட . இன ெசா ல ஒ

இ ைல எ ற நிைலய தளபதி க ைகவாண எ தா .

யா எதி பா காம தா இ த க ைகவாண வ த .

ேபரரசைர வண கிவ ெசா னா . “ேபரரச அ மதி தா கட

வ வய ப ெபா ப றி எ னா ற ?”

“எ ன அ ?”
“ கட வ தன காக தன ப தின காக ெச ள

மிக சிற த க ப ஒ . அத ெபய `கட ேகாைத’. அ த

க பைல க யவன அரச பேம வ ய ததா . அத

ேவைல பா க அ ப .

கட ேகாைதைய ம ற எ லா க பைல ேபால ஒ ெவா

ைற க தி நி தி, அ ைமகைள மா றி அ ல

ஓ ெவ கைவ ம ெகா ெச வ அவ

ப கவ ைல. ெதாைல ர வைர க பைல நி தாம

ெகா ெச ஆ ற ெகா ட அ ைமக யவன கள டேம உ .

சிைறப க ப ட க ெகா ைள ய கைளேய அவ க க ப

அ ைமகளாக பய ப கி றன . அ வ ைமகள ேதா க

ேசா வ றி ெந ெதாைல க பைல ெகா ேச . எனேவ,

யவன கள ட எ வ ைல ெகா கிேற ,அ வைக அ ைமகைள

என தா க என ேக ளா . அவ ேவ தைல

ம கவ ைல; ஆனா ,இ ெகா கவ ைல” எ ெசா லி

நி தினா க ைகவாண .

ேபரரச உ ள ட அைவேயா அைனவ க ைகவாண அ

ெசா ல ேபாவைத உ கவன தன . “க ெகா ைளய க

இைணயான திற ேதா ேப ட வலிைம ெகா டவ க

இ ம ண உ .”
எ ேலா வா பள ேக டன . “யா அவ க ?” எ ேபரரச

ேக ப எ ண ைத . ஆனா , அவ ேக பத பண

ெசா வ அரசைவ வ ைதகள ஒ . க ைகவாண பண

ெசா னா . “திைரய ட ஒ றி கிற . ேம மைலய

ஆதி பழ ட . அவ கைள ெவ அ ைமகளா கினா , கட

வைன வ ய ப ேல திைக க ெச ப ெபா ைள வழ கலா .”

லேசகரபா யன க தி மகி த . அரசைவ வ ைதகள

ந எ ேலாைர வ சி ெகா கிறா க ைகவாண எ ற

ேப அைவய ேக ெகா தெபா சில மனதி ம

எ ண க ேவ வ தமாக இ தன. ‘க ைகவாண வலிய ேபா

தைலைய ெகா வ டா . திைரய க உ கா கள இ

மாவர க . அ மைலய வார தி இ ேசாழ ெப பைட திர

மாத கண கி ேபா அவ கைள ெவ ல யாம தி பவ டா .

நா மிக ெதாைலவ இ பவ க . இ கி பைடதிர ேபா

அவ கைள ெவ வெத லா ஒ ேபா நிகழாத ெசய . க ைகவாண

த ெபயைர தாேன ெக ெகா ள வழியைம ெகா கிறா ’ எ

க தின .

க ைகவாணைன ந அறி த சில தா உ ைமயான காரண ைத

சி தி க த . ேபா ைன அரசகடைமயாக நிைன பவ அ ல

க ைகவாண . அவ அ தா ெசய , சி தைன, வா எ லா .

ேபா அைன க ைத அறி அவன ஆவ ஒ ேபா

ைற ததி ைல. தன வர க எதி ைய ைவ ேபா ைன

பய வ ேவைலைய ஒ ெவா ேபா கள தி ெச பவ .

மிக சிற த எதி கைள ேத கள அைம ெகா ேட இ பவ .

திைரய கள வர ப றி எ ண ற கைதகைள ேக வள தவ தா

க ைகவாண . இ உலக ேபா பா நா தளபதி.

ஆனா , கைதக உ வா கி ைவ தி பைக ஒ ேபா அழியா .

பைக ம ேம வர தி வ ைசைய டவ ல . பைகய றி ஒ வ

வரனாக உய வா வட வதி ைல. க ைகவாண எ லா

ேபா ெவ றிைய த வ னா . ஒ நிைல ப ெவ றி ஏ ப

ைவ பழ க ப டதாக மாறிவ கிற . அ இ ெனா ெச தியாக

த ைன தாேன கீ ழிற கி ெகா கிற .

பழ க ப டைத மறி திய ைவ கான வ ப டேன ேபா கள தி

அைல தி பவ க ைகவாண . அவன மனதி சி ழ ைதயாக

இ தெபா வ ைத க ப ட ஆதிவ ைதயாக திைரய கள வர

இ த . அவ கைள ெவ அவன ஆேவச ெப கி ெகா ேடதா

இ த . ஆனா ,எ த ஓ அர வ ைலய லா இழ ைப தளபதிய

வ ப தி ெபா ச தி பதி ைல. அ லேசகரபா ய

ேபா றேதா அறி ைம ள ேபரரசன ட எள தி ஒ தைல

ெப வட யா . ஏென றா ,எ வ த நிலவ ய ெதாட அரசிய

ெதாட இ லாத கா ப தி திைரய க இ கிறா க .

கா தி த க ைகவாண ச யான வா ைப பய ப தினா .

கட வன ெபா பா ய பைடய ெப அண வ

வடதிைச ேநா கி நகர ெதாட கிய . கைத பைக வன ேநா கி

நக தன.

ெப யாைன பைடேயா ற ப ேபானா க ைகவாண .

திைரய கைள ேபா வ வ எள தான கா யம ல. அவ கள ட

ேபா ேசாழ ேதா வ ைய த வ னா எ ப அைனவ

ெத . ஆனா , அ ேபா ல க றைவகேள மிக கியமானைவ.

திைரய க எ ண ைகய மிக ைற த ட . அவ கைள

ேந ேபா ேதா க க யா .

அ ேபா ப ெக த இர டா நிைல தளபதியான திதியைன வ ைல

வா கினா க ைகவாண . அவன டமி பல ெச திக கிைட தன.

ேசாழ பைட ேபா ேல ேதா ற . ஆனா , திைரய கள எ ண ைகய

ச பாதிைய அ அழி த . எனேவ, மிக வ ைரவாக இ ெனா

தா த தி டமி ேவா எ அவ ம ன

ெத வ ளா . ேசாழம ன ெச கன ேசாழேனா அதைன

ஏ கவ ைல. திைரய கைள வ த ைனவ வ ேவைல எ

ம வ டா .

திதிய வழ கிய ஆேலாசைனய ப தா க ைகவாண பைட

நட தி ெச கிறா . கா கால தி மைழ ெகா ட ெதாட கிய .

திைரய க வசி மைல ப திய மைழய கால அள

ச னதாகேவ ேவக ெகா வதாக இ த . அதைன கண தா

திதிய ெச றா .

ஆ வழி பாைதய கவசவர க அண வ க, யாைன பைட

ேமேலறி ெச ற . ச பாதி ெதாைல ஆ வழி பாைதய ேமேலறி

ெச ற அைடமைழ ெதாட கிய . அத காக தா திதிய

கா தி தா . அைடமைழ ெதாட கிய ட ஆ வழிய இ

கைரேயறினா . எ த கண ெவ ள ெப கி வரலா எ ப

ம ம ல காரண . அைடமைழய ெபா யாைன பைடைய காட

ேவகமாக உ ேள ெகா ெச ல . மைழேயாைச இ ெசயலி

த ைம ெவள ேய ெத யா .
திதிய கண தைத ேபாலேவ அைடமைழ கா கைரவைத ேபால

ெகா ய . த நாள ைனவ ட இர டா நா இர டா

நாள ைனவ ட றா நா அத த ைம அதிக கேவ ெச த .

அைடமைழய த ைம மிக க னமாக இ ததா , திைரய க

வ ெவள வராமேல இ தன . சில மைல ைக

அைட கிட தன .
கவசவர கைள ெகா ட க ைகவாணன யாைன பைடைய

திைரய கள ெகா வ ேச தா திதிய . லி

அ கி யாைனய பளற ேக டெபா ஒ கிழவ ம ேவ த

ைரைய வ ல கி பா தா . யாைனகள எ ண ைக மிக அதிகமாக

இ தன. ெகா மைழய ச த ேதா கா ேச ெகா ட .

பய சி ெப ற யாைனக அ ெவள ய ைல ழ றி எறி தன.

உ இ தவ க எ ன நட கிற எ பைத அறி ேன

இ வைல ப ன கைள ெகா வசி ப க ப டன .

பதி ைனெகா ட இ வைல ப ன களா ேபா த ப டன .

உ இ த யா , ள யள அைச தா இ ப

ைன கிழி உ ளற கி ெகா த .

க ஒ ெவா றாக தா க ப டன. திைரய வர நா ேப ட

எ த கண ஒ ேசர யவ ைல. ள

ஆ கைள கவச அண த இ ப வர க ஒ ேச தன ேய

ப தன . அ வா ப ேபா தா ேமாத உ கிர ெகா ட .

கவசவர க நாலா ற சிதறியப ேய இ தன . ஆனா , அவ கள

க ேன ப தின ேமெல லா இ ப ைன தி

கிழி தப ய க, காண சகி கா ேபா வ தன .

ெவ வச ப டவ கள எ ண ைக மிக ைற . வ ெகா தா கிய

சில தா ெகா றழி க ப டன . ம ற எ ேலா

சிைற ப க ப டன . கதற ஓல ேமெலழ எ க ட தி அைடமைழ

வா ெகா கவ ைல. ச யான தி டமிடேலா வ த திதிய

மிக லியமாக தா தைல நிைறேவ றினா . அத அ பைடயாக

இ த க ைகவாணன ண .

இ கா உ சிய இ திைரய கைள ப வட எ

தளபதி ண வ த எள த ல. ேசாழ அ தைன ஆய ர

பைடவர கைள திர வ தா த நட தி ேதா றா . அவன

தா த நிகழாம இ தி தா ,இ ெவ றி சா தியமி ைல.

திைரய கள எ ண ைக ச பாதி ைற தி கா . அவ கள

இ ப ட , வழி தட ப றிய ெச திக எைவ கிைட தி கா .

ேசாழன பைடெய ேப இ ெவ றி காரண . ஆனா , ெவ றிைய

அ வைட ெச த பா ய பைட.

க எ லா அழி க ப ஆ , ெப ழ ைதக எ லா

சிைற ப க ப வ டன . ப ப ட ஆ கள க தி இ

வைளய க ெதா க ைககா க ட அைவ ப ைண க ப டன. வர க

அ வ அ வராக இைண க ப யாைனய ேம வார ச கிலிக ட

இ க க ட ப டன . ம றவ கைள ெமா தெமா தமாக அைட க

ப டைத ேபா வ ட தி க யா ள ப ற யாம

இ க ப டன .

க ைகவாணன கீ நிைலய இ தளபதிக வ

ற படலா எ ெசா லி ெகா தேபா திதிய ம பதி

ெசா லாம இ தா . மைழெகா ெகா த . அ ைக

ஓல ஆேவச மாக இ த . எ லாவ ைற மைழய ஓைச

வ கியப இ த . யா ேபசினா காத ேக ேபா ச தமாக ேபச

ேவ ய த .

“எ ேலாைர ப வ ேடா . உடேன இ வட வ நக

வ ேவா ” எ ற ெபா திதிய ெசா னா . “இ ைல. இவ கள

தைலவைன காணவ ைல. அவைன தா அ ெபா தி ேத

ெகா கிேற ” எ ப ப ட ஒ ெவா வன க ைத

அ கி ேபா பா தப ேய ெசா லி ெகா தா .

ெகா மைழய ைககா கள எ லா தி வழிய நி றி த

வர கைள ம ம பா தா . அவ ேத ய தைலவ இ ைல.

“அவ இ ைலெய றா எ ன? கிைட தவ க ேபா ேம, நா

ற படலா ” எ ம றவ க ெசா னெபா திதிய ெசா னா ,

“அவைன இ வட ைவ ைக ெச ய ேவ அ ல ெகா

க ேவ . அ வா ெச யாம நா ற ப டா

கா ைனவ கீ ழிற ேபா ந மி ஒ வ ட உய ேரா இ க

மா ேடா .”

திதிய ெசா னப தா ஆப தி அள த . “இ அவன கா .

அவேனா ஐ வர க இ தா ேபா , நம ெமா த பைடைய

அழி வ வா . மைல ச கள ஆ கைள ேபால நம யாைனக

உ ெச வைத பா க ந க ஆைச ப கிற களா?” என ேக டா .

அைனவ வ கி நி றன .

“என பைடய ஐ வர கைள அழி தவ அவ .”

ேக பவ கள ெந சி அ ச பரவ ெகா த . “அவைன ப க

இ ேவ ஏ ற இட . அவைன இ வட வரைவ தா ம ேம நா

ெவ ல . இ வட வ நக தா அவன தா தைல ந மா

ச தி க யா .”

மைழ ெகா ெகா த . ப ப ட வர க ஆேவச ெகா

க தியப ப ைண க ப ட இ க ப கைள வைள ெநா க

ய ெகா தன . திதியன மனதி பைக ெகா வ

எ ெகா த . எ ப இ அவைன சிைறப காம

இ வட வ நகர டா எ பதி உ தியாக இ தா . ப ேவ

வைகய சி தி த அவ இ தியாக ஒ வ தா .

அவ ழ ைதக உ எ ேக வ ப ளா . அ

நிைன வ த கண ஆேவச ெகா க தினா . அவன ழ ைத

எ ெவன ெசா லவ ைலெய றா எ லா ழ ைதைய ெவ

வ ேவ எ ெசா லி ெகா ேபா அ நிக ெகா

இ த . யா சி தி பத கண ெபா ட அவ ேநர

வழ கவ ைல. வா ைதக ெசய க

நிக ெகா தன. ஒ க ட தி அவன சின க

க ைகவாணேன அதி தா .
 னா நி றி த ஒ சிலரா தா அவ ேப வைத ெதள வாக

ேக க தத . ம ற எ ேலா அவன ெசயைல க

ெவறிேயறியப க தியெபா னா நி றி த ெப ெணா தி

தைலவன ழ ைதகைள அைடயாள கா னா .

அ ழ ைதகள இட கா கைள ஒ றா க மர தி

உ சி கினா திதிய . ைகதானவ கள கதற

மைழேயாைசைய தா கா ைட உ கிய . மைழய ேவக

ைறய ெதாட கிய . திதிய கைடசி வா ைப வழ வதாக ெசா லி

ெப ஓைசைய எ ப னா .

அவன வர க மர உ சிய ெதா கவ ட ப ட ழ ைதகைள ேநா கி

அ ெப ய ஆய தமாய ன . ைகதான வர கள ஆேவச அட க

யாதப இ த . யாைனேயா க ட ப ட அ வ இ

நக திய ெபா நிைலெகா ள யாத யாைனக ப ள ற ெதாட கின.

அவ றி கா க நேரா ஈரம ண வ க ஆர ப தன. ற

யாைனக நிைலெகா ள திணறியெபா ப ற யாைனெயா ச

உ கா த .

திைரய க யாைனைய நக ஆேவச க பா ய பைட

உைறநிைல ெகா ட . நிைலைம க கட காம

ேபா ெகா த . ஆனா , திதிய எத கல கவ ைல. அவன

ெவறி க ைகவாணைனேய அ ச ெச த .
திதியேனா, க ைகவாண உ ள ட யா க ைத பா கவ ைல.

யா உ தரைவ ேக நிைலய இ ைல. இ த கண ைத

இழ வட டா எ பதி உ தியாக இ தா . வ ேல திய வர

ஒ வைன ம தன யாக நி தி ஆய தமாக ெசா னா . கய றி

க ெதா கி ெகா த வ ஒ வைன ேநா கி அவ றி

பா தா .

அதைன கவன த திதிய ஆேவச ெகா அவன க தி தா க

ப டா . “நா ஒ ழ ைத றிைவ க ெசா லவ ைல.

க ெதா கவ ட ப கய றி ைவ. உன ஒ ைற

அ அ கய ைற அ ெச ல ேவ . வ கீ ேழ வ

சிதறி சாகேவ .”

பதறிய கவசவர அ ப ன ைய ச ேற ேமேல உய தி ஆ யப

இ கய றிபா தா . ெப க கதறி தன . அ

நிகழ ேபாவைத எ வத நிக தி பா எ பைத அவ க

அறி ததா வ ப த தா உய கல கின .

அ ெபா எ ன ஓைச ேக டெதன க ைகவாண ேகா, திதிய ேகா

யவ ைல. ஆனா , கத ெப க த கள அ ைகைய நி தின .

யாைனைய இ நக தி ெகா த திைரய ல ஆ க த கள

ஆேவச அட கின .
கணேநர தி ஓைச அட கிய . கய றி ெதா

சி வ கள ஓைச ம ேம ேக ட . அ ப ைன இ தப நி ற

கவசவர அ ப ேய நி தினா . திதிய க ைகவாண உ

பா ெகா தன . எ கி எ ன றி வ த எ ப

ெத யாம வ ழி தன . ஆனா திதிய தினேவா நி றா .

தன லேம சிைற ப நி ெகா ைமைய காண சகி கா , ைகய

நிைலய , ேவ வழிேயய றி த வ ல கி ெவள வ தா திைரய

ல தைலவ கால ப .

- பற ப ர ஒலி ...
 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 48

ைரயர் ட்டத்ைத ெவன் , அவர்கைள ம ைரக் க் ெகாண் வந்

ேசர்த்தான் க ங் ைகவாணன். ம ைர மண ழாக் ெகாண்டாட்டத் ல்

ழ் த் ைளத் க்ெகாண் ந்த . யவனர்கள் அள ட யாத

பரி ப் ெபா ள் கேளா வந் ந்தனர். அவர்கைள ம ழ் க்க கால்

மண்டபத் ல் ெப ம் நாட் ய நிகழ் ஏற் பா ெசய் யப் பட் ந்த .

அன் இர வ ம் ெகாண்டாட்டங் கள் ெதாடர்ந்தன. நள் ளிர க் ப்

ன்தான் ெவன்றவர்கேளா ேகாட்ைடக் ள் ைழந்தான்

க ங் ைகவாணன்.

மற் ெறா காலத் ல் இ நிகழ் ந் ந்தால் , இவ் ெவற் ேய

ெப ங் ெகாண்டாட்டமாக மா ந் க் ம் . ஆனால் , மண ழா ல்

நகரேம ைளத் க்ெகாண் க்க, இவ் ெவற் ெவளித்ெதரியாமல்

ழ் ய . யவனர்கள் இவ் ழா ன் ெபா ட் ப் பாண் ய நாட் ைனச்

றப் க்க ` னாள் ’ என்ற நாணயத்ைத ெவளி ட்டனர். மாமன்னர்

அளவற் ற ம ழ் ச் ல் இ ந்த அன்ைறய நள் ளிர தான்

க ங் ைகவாணன் வந் ேசர்ந்த ெசய் ெசால் லப் பட்ட .

அ காைல ைலேய க ங் ைகவாணைன அைழத் ஆரத்த னார்

ேபரரசர். ல் கடல் வைன யக்கைவக் ம் பரி ப் ெபா ளிைனத்

தர ேவண் ம் என்ற தன ப் பத்ைத நிைறேவற் னான் தளப .

அவன இச்ெசய க்காக எண்ணற் ற பரி கைள அள் ளி வழங் னார்.

இப் ேபாரில் ைணநின்ற ய க் ம் மாமன்னர் பரி கைள

வழங் னார். ெப ம் உற் சாகத்ேதா அன் மாைல ந் மண ழா

ந் ல் பங் ெக க்கத் ெதாடங் னான் க ங் ைகவாணன்.

மணக்ெகாண்டாட்டம் எண்ணிலடங் காத நிகழ் களாக ம ைர

எங் ம் நிகழ் ந் ெகாண் ந்த . ைவைக த ம் ஓட, கைரெயங் ம்

ஊன்றப்பட்ட எண்ணா ரம் ளக் கள் டர் ட் க்ெகாண் ந்தன.

பார்க் ம் கண்கள் பரவசத் ல் ைளத்தன. இவ் ல ன் யத்த

நகரமாக ம ைர ஒளி க்ெகாண் ந்த .

ைவைக ன் அைலகள் டெரா ைய ஏந் யப

நகர்ந் ெகாண் ந்தன. ந ன் ந ல் அலங் கரிக்கப்பட்ட ஓடத் ல்

ெபாற் ைவ ேபாய் க்ெகாண் ந்தாள் . கைர ன் இ ற ம்

ளக்ெகாளி ன்ன, எண்ணிலடங் காத மக்கள் ட்டம் ரண் ந்த .

கைரெயங் ம் யாரா ம் க்கப் படாமேலேய இத்தைன ஆ ரம்

ளக் கள் எப் ப நிற் ன்றன என்பேத காண்ேபா க் ப் ெப ம்

யப் பாக இ ந்த . ளக் ன் ழ் ப்ப ஈட் ன் ைனேபால்

ர் ைனெகாண் க்க, அதைன மண்ணில் த் அதன்

ேமற் ப ல் அழ ய அகல் ரிந் க்க, அ ல் இடப் பட் ந்த

ரி ல் இ ந் டர் எரிந் ெகாண் ந்த . இதன் ெபயர்

த் ளக்ெகன் ம் இத் மணத் ன் ெபா ட் ைவைகக்கைர ல்

இ ேபால எண்ணா ரம் ளக் கைள ஏற் ற ேவண் ள் ளதால் ,

அவற் ைறப் ெபா த்தமான தன்ைமேயா வ வைம ங் கள் என் ம்

ேபரரசர் ெசான் னதனால் பாண் யநாட் க் கைலஞர்கள்

இக் த் ளக் கைள வ வைமத்தனர்.

ஆற் றங் கைர ல் யா ம் ெதாடாமேலேய ஆ யரத் க் நின்

ஒளி ம் இவ் ளக் கைளக் காண்பேத கண்ெகாள் ளாக் காட் யாக

இ ந்த . ைவைக ல் ேபரலங் காரத்ேதா நக ம் ற் ேறாடத் ன்

ந் இ கைரகைள ம் பார்த் க்ெகாண் ந்தாள் ெபாற் ைவ.

சற் ப் ன்தள் ளி அமர்ந் ந்தாள் கம . அன்னகர்கள் இ வர்

ஓடத்ைத நீ ர்வ த் ஓட் க்ெகாண் ந்தனர்

“ஈட் கைளத் தைல ழாக மண்ணிற் த் அதன் ேமற் றத் ல்

அகலைமத் ளக்காக் இ க் றார்கள் . அதனால் தான் யா ம்

க்காமேலேய நின் ஒளி ன்றன” என் ைமயான

த் ளக்ைகப் பற் ச் ெசான் னாள் கம .

வழக்கம் ேபால் சற் ேற அசட்ைடயான ர ல் ெபாற் ைவ ெசான் னாள் ,

“இத் மணத் ல் எத்தைன நிகழ் கள் தைல ழாக இ க் ன்றன

பார்த்தாயா?”

தாக் த க் உள் ளாதல் கம க் ப் தன் . ஆனா ம் , இம் ைற

அதைன எ ர்ெகாள் வ என ெவ த்தாள் . மணநாள்

ெந ங் க்ெகாண் க் ற . இன் ம் கடந்தகாலத் ேலேய ழ்

இ ப் ப ெபா த்தமல் ல என் பட்ட . “தைல ழாக மண்ணில்

ைதந்தைதப் பற் ேய ஏன் நிைனைவச் ெச த்த ேவண் ம் . தாய்

ஒளி ம் எண்ணற் ற டர்க ம் நம கண்க க் த் ெதரியத்தாேன

ெசய் ன்றன” சற் ேற ெமல் ய ர ல் ஆனால் , உ ேயா

ெசான் னாள் கம .

ம ெமா ெய ம் இல் ைல. தன் ைற ெபாற் ைவ

அைம யானாள் .
ஓடம் நகர்ந் ெகாண்ேட இ ந்த . ேபச்ெசா எ ம் இல் ைல.

ேநரங் க த் கம அன்னகர்கைளப் பார்த் ச் ெசான் னாள் .

“ஓடத்ைதப் ப த் ைறக் க் ெகாண் ெசல் ங் கள் . மலரணி ம்

சடங் ற் ச் ெசல் ல ேவண் ம் .”

அன்னகர்கள் ஓடத்ைதக் கைர ேநாக் த் ப் னர். ெபாற் ைவ எ ம்

ேபசாமல் இ ந்தாள் . கம ன் மன க் ள் அச்சம்

வளரத்ெதாடங் ய . ஓடம் கைரேநாக் ப் ேபாய் க்ெகாண் ந்த .

ெபாற் ைவ ன் அைம ையப் ெபா க்க யாமல் கம

ெசான் னாள் , “மலரணி ம் சடங் ற் ப் ெபா தா ட்ட , நாம்

அலங் காரம் த் அைவக் ச் ெசன்றாக ேவண் ம் , ேபரரச ம்

இளவரச ம் வந் வார்கள் . அதனால் தான் ெசான் ேனன்” என்றாள் .

ைவைக ன் ெமல் ய அைலகைளப் பார்த்தப ேய ெபாற் ைவ

ெசான் னாள் , “என ஓடம் எப் ெபா ேதா ப் பப் பட் ட்ட கம .

இப் ெபா உன பங் ற் நீ ம் ப் றாய் ; அவ் வள தான் .”

ேபரரசரின் தனிமாளிைக ல் நடந்த உைரயாடல் ெப ங் கலக்கத்ைதேய

உ வாக் ய . ேதவாங் லங் ைகக் ைகப் பற் றப் ேபார்ெதா க்கலாம்

என் க ங் ைகவாண ம் இளவரச ம் ெசான் ன க த்ைத

ைம ர் ழார் ஒ மதயாைன ன் கைதையச் ெசால் த்

தகர்த் ட்டார். என்ன ெசய் வெதன் ெதரியாத நிைல ல் மாமன்னர்

எ ந் மலரணி ம் சடங் ற் வந் ட்டார். இளவரச ம் ழ் கடல்

வ ம் அதற் ன்ேப ைரந் வந்தனர். எல் ேலாரின் ஓடங் க ம்

ைசமா த்தான் சடங் நடக் ம் அைவக் வந் ேசர்ந்தன.

என்ன ெசய் யலாம் என்ப த் த் ரமாகச் ந் த்தான்

க ங் ைகவாணன், ‘நாம் பைடெய த் ச் ெசல் வைதப் ேபரரசர்

அ ம க்கப் ேபாவ ல் ைல. ேவ என்னதான் வ ? எப்ப யாவ

ேதவாங் லங் ைகக் ெகாண் வந் ேசர்க்க ேவண் ம் . ைரயர்

ேபான்ற மா ரர்கைளேய ெவன் ெகாண் வர ந்த நம் மால்

இதைனச் ெசய் ய யாதா’ என் எண்ணிய கணத் ல் தான்

இச் ந்தைன ேதான் ய . ேதான் ய கணத் ேல ெசய் தான்;

` ைரயர்கேள இதற் ப் ெபா த்தமானவர்கள் .’

மலரணி ம் சடங் த் ப் பள் ளியைறக் த் ம் க்ெகாண் ந்த

ேபரரசைரக் காணக் காத் ந்தான் க ங் ைகவாணன். இர

ெந ேநரமா ந்த . இப் ெபா ேத ெசால் ல ேவண் ய அள க்

என்ன க் யச் ெசய் எனக் ேகட்ட ேபரரசரிடம் ளக் ச் ெசான் னான்

க ங் ைகவாணன்.

சமெவளி மனிதர்கள் யாராக இ ந்தா ம் காட் க் ள் ஊட த் உள்

ைழய யா . ெப ம் ரன் ட காட் ன் ச் க்க க் எளி ல்

ப யாவான். பாைதயற் ற பாைதகைளக்ெகாண்ட மைலத்ெதாடர்கைளத்

தாண் ச்ெசல் ல கா பற் ய அளவற் ற அ ம் இயல் ேலேய

அதற் கான உடல் வா ம் வாழ் ெவல் லாம் காட் ல் உடல் வளர்த்த

மனிதனாக ம் இ த்தல் ேவண் ம் . மைலமக்கள் எல் ேலாைர ங் ட

இ ல் ஈ ப த் ட யா . பாரி ன் ஆற் ற ம் பறம் மக்களின்

ர ம் யாவ ம் அ ந்த . அவற் ைற எ ர்ெகாண் ண் வர

ேவண் ெமன்றால் , அவர்கைள டப் ெப ம் ரர்களால் தான் ம் .

அதற் இம் மண்ணில் ெபா த்தமானவர்கள் ைரயர்கள் மட் ேம.

எனேவ, அவர்கைள இ ல் ஈ ப த்தலாம் என் ெசால் அதற் கான

ட்டத்ைத ம் ெசான் னான் க ங் ைகவாணன்.

கடந்த ஒ வாரத் ற் ம் ேமலாகத் ேதவாங் ைகக் ெகாண் வர,

அரசைவ ல் எண்ணற் ற வ ைறகள் ெசால் லப் பட்டன. அ ல்

ஒன் ட ெபா த்தமானதாகப் ேபரரச க் ப் பட ல் ைல. பறம் ன்

தன்ைம ம் பாரி ன் ஆற் ற ம் அ யாமல் இவர்கள் ேப ன்றனர்

என்ேற அவ க் த் ேதான் ய . மாற் வ ையக் கண்ட ய யாத

மனநிைலேயா மலரணி ம் சடங் ற் ச் ெசன்ற ேபரரசர், அன் ரேவ

இவ் வள றப் பானெதா வ கண்ட யப் ப ம் என் ம்

எ ர்பார்க்க ல் ைல.

“இன் அரசைவ ல் நடந்த க் யமான உைரயாடலால்

ைவைகக்கைர ல் எண்ணா ரம் த் ளக் கள் ஏற் றப் பட்ட

காட் ையக் காண யாமல் ேபாய் ட்டேத என் மனம் ந்த

கவைலெகாண் ந்த . ஆனால் , உன ஆேலாசைன அளவற் ற

ம ழ் ேவா என்ைனப் பள் ளியைறக் அ ப் ற ” எனச் ெசால்

க ங் ைகவாணைனப் பாராட் அ ப் ைவத்தார் ேபரரசர்.

இரேவா இரவாக ைறக்ெகாட்ட க் ள் ைழந்தான்

க ங் ைகவாணன். இ ம் க் கம் களால் இ கப் ைணக்கப் பட்ட

காலம் பனிடம் ேபசத் ெதாடங் னான். ெசன்ற ேபாரில் யன் ஆற் ய

பணிைய இப் ெபா காலம் ப க் வழங் வ தான் அவன ட்டம் .

ஆனால் , அ அவ் வள எளிதானதன் .

“கடற் பயணத் க் வ ைம ந்த அ ைமகள் ேதைவ

என்பதற் காகத்தான் உங் கைளச் ைற த்ேதாம் . ஆனால் , எ ர்பாராத

காரணத்தால் நாங் கேள உங் க க் உத ெசய் ம் நிைல

ஏற் பட் ள் ள ” என் ேபச்ைசத் ெதாடங் னான் க ங் ைகவாணன்.

ற் க் கவச ரர்கள் நின் ந்தா ம் இக்கணம் ட அவைனக்

ெகான் ட காலம் பனால் ம் . ஆனால் , தன் லம் வ ம்

ைறப் பட் ப் பதால் அைம காப்பேத ைற என்

எண்ணிக்ெகாண் ந்தான் . க ங் ைகவாணன் என்ன ெசான் னான்

என்ப அவன கா ேல ழ ல் ைல.

ெவ ேய க் டக் ம் ஒ வனிடம் ஆைசையத் ண் வ எளிதல் ல,

தன ல ம் ம் ைறயாடப் பட் க் ம் நிைல ல் அவைன

ஆற் ப் ப த்த யாரா ம் இயலா . அரச வாழ் ைவ அ ப த்தவனின்

மனம் ஆைச ன் வ ேய ந் த் ப் பழ க் ம் . தனக்கான

உைடைமைய, ெபான்ைன, ெபா ைளச் ேசர்த் ச் றப் பாக

வாழநிைனக் ம் க க் இவ் வாைசகள் எண்ணற் றனவாக

இ க் ன்றன. ஆனால் , மைலமக்களின் கன ல் இைவ எைவ ம்

இடம் ெப வ ல் ைல. யைனப்ேபால காலம் பைன ைலேப ட

யா என்பைத பல யற் க க் ப் ன்னால் தான் அவர்கள்

உணர்ந்தனர்.

பறம் ன் மக்கள் ைரயர்கேளா இரத்த உற ெகாண்டவர்கள் .

அவர்க க் எ ரான எந்தெவா ெசயைல ம் ெசய் வைத ட தாம்

மரணிப் பேத ேமல் என்ப ல் அவர்கள் உ யாக இ ந்தனர்.

லச்ச கத் ல் ன்ேனார்களின் வாக் ற் இ க் ம் இடத்ைத

சமெவளி மனிதர்களால் எளி ல் ரிந் ெகாள் ள யா . தம் ட்டம்

ைம ம் அ ந்தா ம் லத் ன் நம் க்ைகக் த் ங் ைழக்க

மாட்ேடாம் என்ப ல் அவர்கள் உ யாக இ ந்தனர்.

‘என்ன ெசய் யலாம் ?’ என் ந் த்த க ங் ைகவாண க் இைணயற் ற

ெப ம் ரனான காலம் பன் அவனாக வந் ைகதான அந்தக் கணம்

நிைன க் வந்த . ன் ழந்ைதகைள ைவத் அதைனத்

 யனால் ெசய் ய ந்தைத ெமாத்தக் ட்டத்ைத ம் ைவத் நாம்

ெசய் தால் என்ன என் ேதான் ய .க ங் ைகவாணன் உ யான

ர ல் தன ட்டத்ைத அ த்தான் .

“எம ேபரர க் இப் ெபா ேதவாங் லங் க ம் ேதைவ.

உங் களில் எத்தைன ேபர் ேபாக ேவண் ம் என் ெசால் ங் கள்

அவர்கைள அ ப் ேறாம் . நாங் கள் ம் யப அவற் ைற நீ ங் கள்

ெகாண் வந் ட்டால் உங் கைள ம் உங் கள் ம் பத் னைர ம்

க்கப் ேபரரசர் இைச ெதரி த் ள் ளார். இப் பணிையச் ெசய் ய

ம த்தால் , ஆண்கள் எல் ேலா ம் கப்ப ல் அ ைமகளாகச் ெசல் லத்

ெதாடங் ர்கள் . ஆனால் , மற் றவர்கள் என்னாவார்கள் என் ெதரியா .

ஓர் உத்தர ல் எல் லாம் ந் ம் . நாைளக் காைலக் ள்

ைனச் ெசால் ங் கள் ” என் ெசால் ட் ச் ெசன்றான்

க ங் ைகவாணன்.

ட்டத் ல் இ ந் த எல் ேலார்க் ம் இச்ெசய் ெசால் லப் பட்ட .

காலம் பன் கைட வைர ம த்தான் . ஆனால் , ைரயர் லக் ழவன்

ெசான் னான், “உ ர் ஒ ெபா ட்டல் ல, ஆனால் , க ங் ைகவாணைனக்

ெகால் ம் ஒ வாய் ப் க்காக அதைனப் பயன்ப த் னால்

எவ் வள ெபா ள் ளதாக மா ம் ?”

இவ் னா காலம் ப க் ப் ய ைசவ ையக் காட்டத் ெதாடங் ய .

ழவன் ேம ம் ெசான் னான், “பறம் ன் மக்கைளப் த் வரச்

ெசால் ல ல் ைல. அவ் லங் ைகத்தான் ெகாண் வரச் ெசால் றார்கள் .

நம் ட்டேம அதனால் உ ர்வா ம் என்றால் , அதைனத் ணிந்

ெசய் யலாம் . நம் தாைதயர்கேள அதற் த் ைணநிற் பார்கள் .

நம் டத் ல் ைவத் நம் ைமச் ைறப் த்த அவர்கேள, அவர்களின்

இடத் ல் ைவத் நம் ைம க் ம் ழல் வந் ள் ள . இதைன

த ல் பயன்ப த் ேவாம் . நாைள இ ம் மா ம் .”

ழவனின் ெசால் இர வ ம் காலம் பனின் கா க க் ள்

ஒ த் க்ெகாண்ேட இ ந்த .ம நாள் காைல காலம் பன் உள் ளிட்ட

ப் ப ேபைரப் ைணத் ந்த ர் ைன இ ம் ச் சங்

கழற் றப் பட்ட .

காலம் பன் நடந்தைதச் ெசால் க்ெகாண் ந்த ெபா ேத பாரி ன்

கால் கள் ந ங் கத்ெதாடங் ன. அவன ெசாற் கள் உள் ெள ம் கைள

ெநா க் க்ெகாண் ந்தன. அவர்கள் ைரயர் ட்டத்ைதச்

ேசர்ந்தவர்கள் என்பைத உணர்ந்த கணம் பாரி ன் ச் க்காற்

உைறந்த .

காலம் பனின் பாைற ேபான்ற தாக் தைல எ ர்ெகாண்ட பாரியால் ,

ணங் யப ெசால் ம் அவன ெசாற் கைள எ ர்ெகாள் ள

ய ல் ைல. யரத் ன் ெகா ரத்ைத ெச னில் வாங் க யாத

பாரி “அய் ேயா…” ெவன ெவ த் ச் த னான். “என்

தாைதயர்கைளயா ெகான்ற த்ேதன் ? ெபரியாத்தா ைவ ன்

ள் ைளகைளயா மாய் த்ேதன்?” பாரி ன் ரல் வைள ந் ம்

ெசாற் கள் அவைனச் சரித் மண்ணில் ழ் த் ன.

அதைன ம் ப் ட்ட காலம் பனின் கதறல் . “நாங் கள் தான்

தவ ைழத்ேதாம் . எம் லம் காக் ம் எண்ணத் க்காகத் ெதரிந்ேத

தவ ைழத்ேதாம் . ேவளின் லத்ைதக் ெகான்ற த்த ெகா யவன்

நான். இனி ம் நான் உ ேரா இ க்கக் டா ” எனச் ெசால் க்

ெகாண்ேட இ ப் ல் இ ந்த த் க்ேகாைல உ த் தன க த் ல்

ெச கத் ணிந்தான் காலம் பன். கணேநரத் ல் பாய் ந் த த்தான்

ேதக்கன்.

இடக்ைக ஒ ந் கட் ப்ேபாடப்பட்ட நிைல ல் ஒ ைகெகாண்

காலம் பைனத் ேதக்கன் த த்தெபா , அவன கத்ைத

ேநர்ெகாண் பார்க்க யாமல் கா ல் ந் மன்றா னான்

காலம் பன். “நீ ங் கள் எங் களின் தாயா கள் . உங் கைளக் ெகான் த்த

ெகாைலகாரர்கள் நாங் கள் …” ெசால் க் கத ம் அவன ைகையக்

கட் க் ள் ெகாண் வர ய ல் ைல.

யாரா ம் எ ம் ெசய் ய ய ல் ைல. ழ ன் அவலம் தாங் க

யாததாக இ ந்த . ெநஞ் ெவ ப் பைதப் ேபால கத ம் பாரி ன்

கதறைலப் பறம் தன் ைறயாகக் ேகட்ட . காலம் பைனத் தன

மார்ேபா அைணத் ப் த்த ேதக்கன் பாரிையப் பார்த் க்

ைகக் த் ேவண் னான். “கதறாேத, நீ பறம் ன் தைலவன். உன

கண்ணீைர இம் மண் அ யக் டா . கதறாேத பாரி” ெசால் க்

கத னான் ேதக்கன்.

பாரியால் தாங் க்ெகாள் ள ய ல் ைல. “நம் மால் எப் ப க் கண்ட ய

யாமற் ேபான . ஓ வ நம் ல மாந்தர்கள் என் நாம் எப் ப

அ யாமற் ேபாேனாம் . எல் லா லங் கைள ம் அ ய டாமற் காத்த

நாம் , நம் லத்ைத நம மண்ணில் ைவத்ேத

அ க்கத் ணிந் ட்ேடாேம” என் அவன் கத யெபா , “இல் ைல

பாரி, இல் ைல. நாங் கள் உம் லத்தவரல் லர், அச்ெசால் ற் கான

த ைய இழந் ட்ேடாம் . எம் ைமக் ெகான்ற த் . நாங் கள்

ெசய் த இ ச்ெசய க் அ தான் ைகமா ” ெசாற் களின் வ ேய சா ன்

கத ைன ெவ ெகாண் ட் னான் காலம் பன்.

எந்தக் ைகையக்ெகாண் காலம் பன் தன கால ையப் பற்

வணங் னாேனா, அந்தக் ைகைய ஏந் தன கத் ல்

அைறந் ெகாண் த்தான் பாரி. “ தாைத ைவ எம் ைம

மன்னிப் பாளா?” என் கத ம் பாரி ன் ரல் ேகட் ேதக்கன்

நிைல ைலந் மண்ணிற் சரிந்தான்.

``தம் லத்ைதக் காக்கப் பாரிெய ம் மாமனிதைனேய ெகால் லத்

ணிந்ேதேன” எனச் ெசால் கத் ல் அைறந் ெகாண் த்தான்

காலம் பன். இைணயற் ற ரர்கள் இ வர் உ ர்க் ம் கண்ணீர ்

தாங் க்ெகாள் ள யாததாக இ ந்த .

ேவட் ர் பைழய ம் வந் ேசர்ந்தான். அவலத்ைதக் கண்ெகாண்

பார்க்க ய ல் ைல. யாரா ம் ஆற் ப் ப த்த யாத ழல்

நில ய . உணர் ன் ேபரைலயால் பட் க்ெகாண் ந்தனர்

அைனவ ம் . நிைலைமைய மாற் ற ேவண் ம் என் ந் த்த கணத் ல்

ெப ங் ரெல த் க் கத் னான் பைழயன் . “பாரி... அ வதற் ப்

ெபா ல் ைல. ழ் ந்தவர்கைளக் காப் பாற் ற ேவண் ம் . அ த் ெசய் ய

ேவண் யைதப் பற் ச் ந் ப் பாயாக.”

ஒற் ைறச்ெசால் ெகாண் ழைலேய ரட் னான் பைழயன் . மனித

மனத்ைத இயக் ம் ைசைய அ தேல கைல ன் உச்சம் . க்க க் ள்

தன்வயப் பட் ட்ட ேதக்கனால் அதைனச் ெசய் ய ய ல் ைல.

நிைலைமையப் பைழயன் ைக ெல த் க்ெகாண்டான்.

அவன ெசாற் ேகட்ட கணம் பாரி ன் கதறல் உ மாறத் ெதாடங் ய .

“ஒ வைர ம் சாக டக் டா . நம் மால் ழ் த்தப் பட்ட ைரயர் ல

ரர்கைள உடன யாகக் காப்பாற் ற ேவண் ம் ” பத னான் பாரி.

கண்ணீ ம் அவல ம் மரணத்ைத ெவல் ம் ெவ யாக மா ய .

பைழயேனா வந்த ரர்கள் காெடங் ம் ைழந்தனர். யார் யார்

எங் ெகங் ழ் ந்தனர் என்ப பாரிக் ம் ேதக்க க் ம் ல் யமாகத்

ெதரி ம் . ப் கள் ெசால் எல் லா இடங் க க் ம் ரர்கைள

அ ப் னர். ஊர்களில் இ ந்த வயதான ம த் வர்கைளத் ேதாளிேல

க் க்ெகாண் காெடங் ம் ஓ னர் பறம் ன் மக்கள் .

ெகாம் ேப க்கனின் நஞ் ெசன்றால் ைழக்கைவக்க எம் யற் ம்

எ க்க யா . ஆனால் , ெகா க்கனின் நஞ் என்பதால்

ம த் வர்கள் நம் க்ைகைய ெவளிப் ப த் னர். உ யாகப்

பலைர ம் காப் பாற் ற ம் என் அவர்கள் ெசான் ன ெசால் ேல

பாரி ன் யரத்ைதக் கட் ப் ப த் ய .

அவ ம் ழ் ந்தவர்கைள ேநாக் ஓடத்தைலப்பட்டான். காலம் பனால்

காெல த் ைவக்க ய ல் ைல. ற் ற ணர் அவன

ஆற் றைல ம் ங் ட்ட . `இம் மண்ணில் நடக் ம் த ைய நான்

இழந் ட்ேடன் பாரி’ என் மனம் மன்றா யப இ ந்த . தாங் க

யாத அவலத்தால் நிைலத மா ம் ைரயர் லத் தைலவைனத்

தனித் ட, பாரி ஆயத்தமாக இல் ைல. அவைனத் தாங் ப் க்க தன

இ ைக ஏந் னான்.

காலம் பனின் ரத்ைத எ ர்ெகாள் ள ந்த பாரியால் அவன

ேவதைனைய எ ர்ெகாள் ள ய ல் ைல. தான் ெசய் த தவைறக்

காலம் பன் மன்னிப்பானா என் பாரி ஏங் ய ெபா ெதல் லாம் ,

“மன்னிக்கக் டாத ெகா யவன் நான். என்ைனக் ெகான் அ த்

பாரி” என் மன்றா னான் காலம் பன்.

ெவல் ல யாத ேதாள் வ ைமெகாண்ட இ வ ம் ஒ வரின்

அரவைணப் ல் மற் றவர் நிைலெகாண்டனர்.

க த் ேல அம் பாய் ந்தவைனக் காப் பாற் ற ய ல் ைல. உட ன் ற

இடங் களில் அம் பாய் ந்தவர்கைளெயல் லாம் காப் பாற் ட ம்

என் ம த் வர்கள் உ யாகச் ெசான் னார்கள் . ெபா த்தமான

ைககள் ெகாண் ச்ைச கத் ரமாக நடந் த .உ ர் ட் ம்

களத் ல் ைககைள ஏந் நிற் ம் பறம் ன் ம த் வன் எளி ல்

ேதாற் ப ல் ைல. ண்டாப் ைனயா ம் இரத்தச் லந் யா ம்

ெகால் லப்பட்டவர்கள் ேபாக த ள் ள அைனவைர ம் காப் பாற் ம்

ேவைல நடந் ெகாண் ந்த .ம த் வக் ல் ட் நகர ல் ைல

பாரி.

கண்ணிேல க ஞ் ைரக்காய் எ ந் அ பட் ழ் ந்தவ க் ம்

ண்டாப் ைன ன் தாக் தலால் ைககால் கைள இழந் த வ க் ம்

ச்ைச ரமாக நடந்த . அவர்கைள உ ர் ைழக்க ைவத் ட

ம் . ஆனால் , உட ப் கள் இழந்த இழந்த தான் .

பாரிேயா இைணந் ேபாரிட்ட இரண் ரர்கைள ம் , தானிைய ம்

ஒன் ம் ெசய் ய ய ல் ைல. ஈட் ெநஞ் க் ட்ைடப் ளந்

ெவளிேய ந்த . அவ் ரர்களின் உடல் க ம் அவர்களின்

ஊ க் எ த் ச்ெசல் லப்பட் ப் ைதக்கப் பட்ட . தானிைய

எவ் க் க் வந்தனர்.

தாய் மார்களின் அ ைக ஊைரேய உ க் ய . தானி ன் ேவக ம்

ப் ம் , பாரி ன் கண்கைள ட் அகல ல் ைல. ெப ம்

கண்ணீைரக் காலம் பன் பார்த் டக் டா என்

கட் ப் ப த் க்ெகாண் ந்தான் ; ய ல் ைல.

தானிைய ேநாக் ஈட் ெய ந்த தன ைகைய ெவட் எ ய

ேவண் ம் ேபால் இ ந்த காலம் ப க் , ஆனால் , அக்ைகைய இப் ேபா

தன ெநஞ் ேசா அைணத் ப் த் க்ெகாண் ந்தான் பாரி.

இறந் ேபான ைரயர்கேளா தானிைய ம் ஒன்றாய் ச் ேசர்த் ப்

ைதத்தனர். ெகான்ற எல் ேலா ம் ஒன் ேசர்ந் ெகால் லப் பட்டவர்

க க்காக அ லம் னர். லச்ச கத் ல் மரணங் கைளக்

கண்ணீரெ
் காண் கடப்ப மரபன் . ஆனால் , இப் ெபா அைதத்த ர

ேவ என்ன ெசய் வெதன் ெதரிய ல் ைல.

ைத கைள மண் தைலக் காண யாமல் த ல்

அவ் டம் ட் நகர்ந்த ேதக்கன்தான் . ‘தவ ைழத்த நான்தான் ’

என்ப ேதக்கனின் மன ல் கஉ யாக நிைலெபற் ட்ட .

‘ ன் மைலகைளக் கடந் ெகாற் றைவ ன் த் க்களத் க்

வந் ள் ளார்கள் என்றால் , அ யாரால் ம் என் கணிக்காமல்

 ட் ட்ேடன். பதற் றத் ல் த ல் தவ ைழத்த நான்தான் . அ ேவ

அ த்த த்த தவ க க் க் காரணமா ட்ட .’

`ேவந்தர்களின் ரர்க க் இவ் வள ஆற் றல் இ க்கா , அதனி ம்

உயர்ந்த காரணத் க்காகேவ இ நடக் ற என் பாரி கச்சரியாக

கணித் ச் ெசான் னாேன... அப் ெபா ட எனக் ப் ரியாமற்

ேபாய் ட்டேத’ தனிேய லம் த் த த் ஆற் றா அ வ ம்

கண்ணீர ் நிற் கேவ இல் ைல. ேதக்கனா இ என் காண்ேபார் நம் ப

யாத அள மனெமா ந் இ ந் தான் ேதக்கன். நடந்தைதெயல் லாம்

ேகள் ப் பட்ட க லர் நிைல ைலந் ேபானார். ‘ லேசகர பாண் யன்

ஏன் இந்த ெவ த்தான் . ேதவவாக் லங் ைக எ த் வர ேவண் ய

ேதைவெயன்ன? இம் யற் க் ேவெறன்ெனன்ன காரணங் கள் இ க்க

ம் ?’ என் ந் த்தப இ ந்தார்.

பைழயன் தான் ேவைலகள் எல் லாவற் ைற ம்

ஒ ங் ைணத் க்ெகாண் க் றான். ேதக்கனால் எ ம் ெசய் ய

ய ல் ைல. பாரிேயா ற் றாக உைடந் ேபா ந்தான் .

ைதக்கப் பட்ட இடத் ல் ம நாள் நீ ெர த் ஊற் ச் ெச நட்டனர்.

மாணவர்கைளக் கசப் ல் இ ந் ட் ம் வ ைறகைளச்

ெசய் யேவண் ந்த . மாணவர்களில் காயம் படாதவர்கள் யா ம்

இல் ைல. ஆனால் , கைட யாகப் ெப ம் பள் ளத் ல் உ ண்டதால் அலவன்

கக்க ைமயாகப் பா க்கப் பட் ந்தான் .

காலம் பைனத் தன மாளிைக ேல தங் கைவத் க்ெகாண்டான் பாரி.

தன ெமாத்தக் ல ம் அ ைமயா ,இ த் ச் ெசல் லப் பட் , அதைன

ட் ம் ஒ வாய் ப் வந்தெபா அதைனச் ெசய் ேவாமா ேவண்டாமா

என் ெப ங் ழப்பத் க் உள் ளா , ன் ெசய் யத் ணிந் அ ம்

ைக டாமற் ேபான நிைல ல் இ க் ம் காலம் பைனப் பற் ய

ந்தைன ேல இ ந்தான் பாரி.

ெசய் அ ந் ெதன் ைசக் காவலன் ைழய ம் வட ைச

ெசன் ந்த ய ம் எவ் ர் வந் தைடந்தனர். ேசரனின்

யற் களிேல கவனம் த் ந்த அவர்க க் ப் பாண் யனின்

எ ர்பாராத இந்தத் ட்டம் ரிந் ெகாள் ள யாததாக இ ந்த .

உண்ைம ல் பாண் யனின் ேநாக்கம் தான் என்ன என்பைத அவர்களால்

ந் க்க ய ல் ைல.

இவற் ைறப் பற் ப் ேபச ேவண் ம் என நிைனத்த ேதக்கன், பாரிையத்

ேத வந்தான் . அவேனா எவ் ரின் உச் ப் பாைற ன் ப் பதாக

ரர்கள் ெசான் னார்கள் . உச் ப் பாைற ேநாக் ச் ெசன்றான் ேதக்கன்.

மாைலேநரக் க ரவன் மைறந் ெகாண் ந்தான் . தனித்

உட்கார்ந் ந்த பாரி ன் ெப ங் கவைல க ந் ந்த .

காலம் பேனா தாக் தல் நடந்த அந் தப் ெபா க் ப் ன் இ வ ம்

ேப க்ெகாள் ள ல் ைல. தாங் கள் கவனிக்கத் தவ ய ைழகைள

நிைனத் இ வ ேம மனெமா ந் இ ந்தனர்.

பாரி ன் அ ல் ேதக்கன் வந்த ம் , அதற் காகக்

காத் ந்தவைனப் ேபால ேபச்ைசத் ெதாடங் னான் பாரி. “தன்

லத்ைதக் காப் பாற் றத்தாேன காலம் பன் இம் யற் ல் ஈ பட்டான்.

ைவ ன் லக்ெகா கள் நமக் ம் ரத்த உற தாேன, அ ம் நம்

லம் தாேன. அதைன ட்க ேவண் ய ெபா ப் நம் ைடய தாேன.”

பாரி ன் ெசாற் கள் சடசடெவன இறங் ன. அைத ட ேவகமாக

அச்ெசாற் கைளச் மந் றங் க்ெகாண் ந்தான் ேதக்கன்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 49

ஒ வாரத் க் ப் ன்னர் றப் பட்டனர். நஞ் த்தாக் த ந்

படத் ெதாடர்ந் ச்ைசத் ேதைவப் ப பவர்க ம் கக்

க ைமயாகக் காயம் பட்டவர்க ம் எவ் ரிேலேய தங் க

ைவக்கப்பட்டனர். ஓரள சமாளிக்கக் ய காயங் கேளா இ க் ம்

ப னா ேபர் றப்பட்டனர். அவர்களின் ேதாளிேல நாற் ப ேதவவாக்

 லங் கள் அைடக்கப் பட்ட இரண் ைடகள் கட்டப் பட்டன.

ைரயர்களின் இக் ட்டத் க் ள் பறம் ன் ரர்கள் அ வர்

இைணந்தனர். நீ லன் உள் ளிட்ட அவர்கள் ஆ ேப ம் நல் ல

உடல் வா ெகாண்டவர்கள் தான். அப் ப ப்பட்டவர்கைளத் ேதர்

ெசய் தான் இக் ட்டத்ேதா இைணத்தான் பாரி. ஆனா ம் ,

ைரயர்க க் ம் இவர்க க் ைடேய இ க் ம் ேவ பா எளி ல்

ெதரியக் ய தான்.

“இவர்க க் இன்னல் ஏ ம் வந் டாதா?” என் காலம் பன்

பத யெபா பாரி ெசான் னான். “எ ரிகளின் கவனம் வ ம்

ேதவவாக் லங் களின் தான் இ க் ம் . ெவற் க்களிப் ல்

இ க் ம் அவர்களின் கண்க க் இந்த ேவ பா எ ம் ெதரியா .

ைககால் களில் அ பட் உடல் ெநளிந் நிற் ம் பல க்

இைடேயதான் இவர்கள் இ க்கப் ேபா றார்கள் . எனேவ கவைல

ேவண்டாம் ” என் ெசால் ய பாரி சற் ேற நி த் ட் ச் ெசான் னான்,

“ஒ ேவைள இவர்கள் கண்ட யப் பட்டால் எப் ப ள் வ என்

அவர்க க் த் ெதரி ம் . இந்த அ வரில் நீ லன் மட் ேம றந்த ரன்.

மற் றவர்க ம் றன் க்கவர்கள் தான். ஆனால் , ேபாரி வ ல் அல் ல;

அதற் த்தான் நீ ங் கள் இ க் ர்கேள” என் ெசால்

வ ய ப் னான்.

எவ் ரி ந் அவர்கள் றப் பட்டனர். நாள் கள் அ கமானதால் ஐயம்

வந் டக் டா எனக் க எங் ம் தங் க ல் ைல. ஓர் இர இ

பகல் களில் ன் மைலகைள ம் கடந் அ வாரம் வந்தனர். பறம் ன்

எல் ைலைய ட் அகன் சமதளக்காட் ன் உட்ப ந்த

கல் மண்டபத் க் த் தன் ட்டத்ேதா வந் ேசர்ந்தான் காலம் பன்.

அவன வரைவ எ ர்ேநாக் ந்தனர் பாண் யநாட் ரர்கள் .

காலம் பன் இ ைடகளில் எண்ணற் ற ேதவாங் கேளா வந்த

அளவற் ற ம ழ் ச் ையத் தந்த . அைனவைர ம் ேதரிேல ஏற்

உடன யாக ம ைர ேநாக் ப் றப் பட்டனர்.

மண ழா ந் ன் வாரங் கள் ஆ ந்தன. தன வாழ் ல்

காணாத ெப ழா ைனக் கண் த்த ம ைர இயல் நிைலக் த்

ம் க்ெகாண் ந்த . ெப ம் பாலான ந் னர்கள் ழா

த் ப் றப் பட் ட்டனர். கச் லர் மட் ேம இன் ம்

இ க் ன்றனர்.

ெபாற் ைவ இப் ேபா பாண் ய ல இளவர . இப் ேபரர ன்

லவழக்க ம் அரச க ம் எளி ற் ரிந் ெகாள் ளக் யைவ

அல் ல. ஒ ேபரியக்கத் க் ந ல் க் நக ம் ற் ராகத்

தன்ைன உணர்ந்தாள் . தன ேபாக் ல் எல் லாம்

ேபாய் க்ெகாண் ந்தன. யாரால் எங் ,எ ெசய் யப் ப ற

என்பைத அவளால் எளி ல் கண்ட ய ய ல் ைல.

அவள கண்கள் எப் ேபா ம் ேத க்ெகாண் ப் ப சக்கரவாகப்

பறைவகைள ம் கம ைய ம் தான் . நாள் ேதா ம் பார்க்க

ஆைசப் பட் ம் கம , ெபாற் ைவ ன் கண்களில் படேவ ல் ைல.

அவளால் , தான் இ க் ம் இடத் ற் ள் ேள எளி ல் ைழய

 ய ல் ைல என்பைதப் ரிந் ெகாண்டாள் ெபாற் ைவ.

இ வாரங் க க் ேமல் காத் ந்த அவள் , ெபா த்தமான ேநரத் ல்

அரண்மைனக்கான ெமா ல் ேபசத் ெதாடங் னாள் .

ைற கம் ேநாக் ச் ெசல் ல இ ந்த வணிகக் ம் பங் கேளா றப் பட

ஆயத்தமாக இ ந் தாள் கம . அரண்மைன ந் ` ைரந் வா’

என அைழப் வந் த . ன் வாரங் க க் ப் ன் ெபாற் ைவையப்

பார்க்கப் றப் பட்டாள் கம . மன க் ள் எண்ணங் கள் ேபரைலகளாய்

எ ந் வந்தன. பார்க்கப்ேபா ம் அந் தக் கணத்ைத ெந ங் க

யாம ம் லக்க யாம ம் த த்தப அந்தப் ரத் க் ள்

ைழந்தாள் .

ஒவ் ெவா ெந ங் கதைவத் தாண் ம் ெபா ம் சாரிக்கப் பட்டாள் .

எல் லாம் ந த்தர வய ப் ெபண்கள் . பார்ைவ ன் இ க்கேம

ப் பமற் ற அ ம ையச் ெசான் ன . எல் லாவற் ைற ம் கடந்

உள் ைழந்தாள் .

ெபாற் ைவையப் பார்க் ம் அந்த தற் கணத் ல் தன கம்

ெவளிப் ப த்தப் ேபா ம் உணர் என்னவாக இ க்கப் ேபா ற ,

கவைல ன் ேகா ப யாத, அேத ேநரம் அவளின் கவைலைய

அ கப் ப த்தாத ஓர் உணர் நிைல ல் இ க்கத் தன்ைன

ஆயத்தப் ப த் யவாேற அைறக் ள் ைழந்தாள் .

கம க்காகக் காத் ந்த ெபாற் ைவ மலர்ந்த கத்ேதா அைணத்

வரேவற் றாள் . ம ைரக் வந்த ந் ெபாற் ைவ ன் கம்

இவ் வள மலர்ந் யா ம் பார்த்த ல் ைல. கம ைகத் ப் ேபானாள் .

‘எளி ல் மயங் ம ம் ெபண்ணல் ல ெபாற் ைவ, அப் ப க்க

அவளின் கத் க் ம் இந்த ம ழ் ன் காரணெமன்ன?’

கம க் ப் பட ல் ைல.

மனம் ஆழ் ந் ந் க்கத் ெதாடங் ய . கத் ன் ப் ைப எளி ல்

கண்ட வாள் ெபாற் ைவ என்பத ந் அவைள ேநர்ெகாண்

பார்க்காமல் சக்கரவாகப் பறைவக் ண் இ ந்த ேமைடேநாக்

இயல் பாய் த் ம் னாள் . ம் ய கணம் அவ க் அ த்த அ ர்ச்

காத் ந்த . ட் ற் ள் பறைவகளில் ைல. “அைவ..?”

கம னாைவ க் ம் ன்ேன ெபாற் ைவ ெசான் னாள் , “ஆம்

கம . பறந் ட்டன.”

சட்ெடன வந்த ெபாற் ைவ ன் ம ெமா க் ள் இழப் ன் கவைல

எ ல் ைல. மணவாழ் எல் லாவற் ைற ம் மறக்கைவத் த் லைகக்

காண் க்கத் ெதாடங் ட்ட என்பைதப் ரிந் ெகாண்ட கம ,

தன கவைல ெவளிவராத தன்ைமேயா உடேன ேகட்டாள் ,

“எப் ெபா பறந்தன இளவர ?”

“என மணம் ந்த ஏழாம் நாள் இர அைவ பறந் ட்டன.”

”நீ ங் கள் பார்த் ர்களா?”

”இல் ைல.அன் ர தான் அயர்ந் ங் ேனன்.”

“ஆ நாள் க ம் ங் காமலா இ ந் ர்கள் ?” என்ற ேகள் க் ள் நக்கல்

ஓ மைறந்த .“ மணப் ெபண் க் க்கம் எப் ப வ ம் ?” என்

தனக் த்தாேன ெசால் ச் ரித்தப கார்காலத் ப் பள் ளியைற ன்

யப் க் ள் ழ் னாள் . பள் ளியைற ன் ேமற் ைர வ ம்

ண் ன்கள் வைரயப்பட் ந்தன. வர் வ ம் அழ யஓ யம்

இடம் ெபற் ந்த . கண்கைள எங் ம் ஓட ட் க்ெகாண் ந்தாள் .

ப க்ைக ன்ேமல் , பட் இைழகளால் ெநய் யப் பட்ட எ ம ர்ப்

ேபார்ைவ டந்த . அதன் வண்ணங் கள் கண்கைளப் ப த்தன.

பார்த்தப நின்றாள் .
”எைதப் பார்த் யந் நிற் றாய் கம ?”

“ெவண்பட்டால் ஒளி தக் ம் இவ் வள அகலமான ப க்ைகைய நான்

பார்த்தேத ல் ைல இளவர .”

“அப் ப யா?”

“ஆம் , இளவர .”

“உனக் மணமா ம் ெபா ன்னஞ் கட் ல் ப க்ைகைய

அைமத் க்ெகாள் .”

சரிெயன்ப ேபாலத் தைலயாட் னாள் . ஆனால் , அவள கண்கள்

காரணத்ைதக் ேகாரின. ெபாற் ைவ ெசான் னாள் , “கணவன்

மைன க்கான அகவாழ் க் அகன் ற ப க்ைகையப் ேபால்

இைட றான இன்ெனா ெபா ள் எ ல் ைல.”

ெசால் யப நடந்தாள் ெபாற் ைவ. அவள் கண்ட ந் ெசால் ம்

உண்ைம காட் யாய் கம ன் மன க் ள் ரிந் ெகாண் ந்த .

“காத க் த் ேதைவ கட் ன் அகலமல் ல; இ பறக்க ேவண் ய

இடமல் ல; ைதய ேவண் ய இடம் . அ ெதரியாத டர்கேள அைற ல்

பா ையக் கட் லாகச் ெசய் ன்றனர்.”

ெபாற் ைவ ன் ளக்கம் கம ைய மயக் ய . கட் ல் ெசய் த

கைலஞனின் தான அவள ேகாபத்ைத நிைனத் உள் க் ள்

ம ழ் ந்தாள் கம . வாழ் ன் இன்ெனா வாச ன் வ ேய உள்

ைழந் ட்டாள் என்ப ெபாற் ைவ உ ர்க் ம் ஒவ் ெவா

ெசால் ம் ெவளிப்ப ற . அதைன நிைனத் ம ழ் ந்தப ேய

அவைளப் ன்ெதாடர்ந்தாள் கம .

அைறைய ட் ெவளி ல் வந்தாள் ெபாற் ைவ. சக்கரவாகப் பறைவக்

ண்ட ல் நின்றப ெசான் னாள் , “மைழேயா வந்த பறைவகள் ,

மைழ நிற் ம் ேபா மைழெபய் ம் ப க் மைழேயா ேசர்ந்

ேபாய் ன்றன. அவற் ன் இற கள் எப் ெபா ம் ஈரத் டேன

இ க் ன்றன. அவற் ன் அலைக ட் மைழ ன் வாசைன

மைறவேத ல் ைல. மைழநீ ர் மட் ேம அ ந் ன்றன. மற் ற

பறைவகைளப் ேபால இைவ ம் ட்ைட ட் அைடகாத் த்தான் ஞ்

ெபா க் ன்றன. ஆனால் மைழத் ளிப் பட்ேட ட்ைடேயா உைடந்

ஞ் ெவளிவ ம் நிகழ் இவற் க் த்தான் நிகழ் ற .”

ெபாற் ைவ ெசால் க் ம் ன் கம ேகட்டாள் , “மைழக்காலம்

இன் ம் ய ல் ைலேய, அதற் ள் ஏன் பறந் ட்டன?’’

``அைவ காதல் பறைவகளல் லவா? அதனால் தான் பறந் ட்டன.”

”காதல் ெகாள் வதற் ம் மைழக்காலம் வதற் ள் பறப் பதற் ம் என்ன

ெதாடர் க் ற ?”

கம ன் னாைவத் தன அசட் ச் ரிப் பால் எ ர்ெகாண்ட

ெபாற் ைவ ெசான் னாள் , ”ப க்ைக ல் தனித் க் ம் ஒ த் ைய

எத்தைன இர கள் தான் அவற் றால் பார்த் க்ெகாண் க்க ம் ?”

அ ர்ந்தாள் கம .அ வைர ெபாற் ைவ ேப ய ெசாற் க க் ம் ,

மலர்ந் க் ம் அவள கத் க் ம் காரணம் அ யவந்தெபா

ந ங் நின்றாள் .

அவர்களின் ேதர், மாைலக் ள் ேகாட்ைட ன் ேமற் வாச க் ள்

ைழ ம் என் ன்வந்த ரன் ெசய் ெசான் னான். அச்ெசால் ல்

இ ந் பர ய பரபரப் . நம் ப யாதவற் ைற நம் பப் ேபா ம்

ெபா க்காக ஆயத்தமா னர். இளவரசன் ெபா யெவற் பன்

ம ழ் ச ் ன் உச்சத் ல் இ ந்தான் . ெவற் ச்ெச க்ேகா இ ந்த

க ங் ைகவாணன் அவர்களின் ைழைவ எ ர்பார்த் ேமற் வாசல்

மாடத் ேல காத் ந்தான் .

ேபரரசர் லேசகரபாண் யைன இவ் வள ம ழ் ேவா யா ம்

பார்த்த ல் ைல. ந்தர் ேபான் ெந ங் காலம் அவ க் அ ேல

இ க் ம் மனிதர்க க்ேக அ யப் பாக இ ந்த .ம ழ் ேவா,

க்கேமா உணர்ச் ைய எளி ல் காட் க்ெகாள் ளாதவர் ேபரரசர். அவர

கக் ப் ந் அவைர கணித் ட யாெதன்ப பல ம்

அ ந்த உண்ைம. ஆனால் , இன் ேபரரசரின் உட ம் மன ம் ரிப் ல்

 ைளத்தன.

அதற் க் காரணம் இல் லாமல் இல் ைல. உலகேம

யக் மள ற் கச் றப் பாக நடந் ந்த

மணம் , அத் மணத்ைத ன்னிட்

கடல் வணிகத் க் அச்சாணி ேபான் ைசகாட் ம்

லங் ெகான்ைறக் கண்ட ந்த , அதைன எ த் வர எந்த

வாய் ப் ல் ைல என் கவைலப் பட்டெபா கச்

றப் பான ட்ட ட் அதைன எ த் வந்த என

எண்ணற் ற காரணங் கள் ஒன் ேசர்ந் ெகாண்டன. அதனால் தான்

ேபரரசர் ம ழ் ச் ன் உச்சத் ல் ைளக் றார் என

ெவள் ளிெகாண்டார் நிைனத்தார். ஆனால் , ந்தர்தான் இன் ம்

ஆழத் க் ப் ேபாய் ச் ந் த்தார். யா ம் உள் ைழய யா இடெமனக்

க தப் பட்ட பறம் க் ள் ெசல் ம் ஆற் றைல நாம் ெமய் ப் த் ள் ேளாம் .

இன் வைர ற ேபரர களால் நிைனத் ப் பார்க்க யாத ெசயல்

அ .

கடற் பரப் ல் பாண் ய நாட் ன் ஆற் றல் பன்மடங் உயரப் ேபா ற .

வணிகத் ம் அர ய ம் அ ஏற் ப த்தப் ேபா ம் தாக்கம் அள ட

யாததாக இ க் ம் . இத் மணம் எந்த ேநாக்கத்ைத

உள் ளீடாகக்ெகாண் ந்தேதா, அந் த ேநாக்கம் கனிந் ப க்கத்

ெதாடங் ள் ள . ந்தரின் எண்ணங் கள் ஓ க்ெகாண் ந்தன.

ஒன் டன் மற் ெறான் ேச ம் ெபா இரண்டா ம் என் தான் பல ம்

நிைனக் ன்றனர். ஆனால் , உண்ைம ல் அப் ப நடப் ப ல் ைல. இரண்

ஆற் றல் கள் இைண ம் ெபா அைவ பலவாகத்தான் மா ன்றன.

நாம் எண்ணிப்பார்க்க யாத மடங் களாக அைவ

பரிண க் ன்றன.

தன இ க்ைக ந் எ ந்த ேபரரசர் மாளிைக ன் ேமன்மாடம்

ேநாக் ச் ெசன்றார். அவரின் கக் ப் ப ந் ந்தர்

ன்ெசன் றார். ேதவாங் ைனக் ெகாண் வ றவர்கள் வந் ேச ம்

ேநரம் வைர ெபா ைதக் கடப் ப க னமாகேவ இ ந்த . இட் நிரப் ப

யாத காலத்ைதக் ைக ல் ைவத் க்ெகாண் தத்தளித்தனர்

இ வ ம் . மனம் அதைன எவ் வள எ ர்பார்த் க் ற என்பைத

எ ர்ப ம் ஒவ் ெவா கண ம் ெசால் ய .

ேபரரசர் ேமேல வர ம் காவல் ரர்கள் அகன் ல னர்.

மாடத் ந்த றாக்கள் படபடத் ெவளிேய ன. அவற் ைறப்

பார்த்தப ேபரரசர் ேகட்டார், “ ய வர அ ந் , ஏற் ெகனேவ

நிைலெகாண்டைவ லக ேவண் ய தாேன?”

ந்தர் சற் ேற ைகத்தார். ம ழ் ன் ஆழத் க் ள் இ ந்தப ேய

அ த்த கட்டத் ற் ேபரரசர் ஆயத்தமா க்ெகாண் க் றார் என்ப

ரிந்த . எப் ெபா ம் ேபால் கம் பார்த் க் கணிக்க யாத

இடத் ல் தான் இப் ெபா ம் அவர் இ க் றார் என்பைத ந்தர்

உணர்ந்தார்.

“என்ன அைம யாய் இ க் றாய் ?”

“தாங் கள் ெசான் னைதப் பற் த்தான் ந் த் க்ெகாண் க் ேறன்

ேபரரேச. ரர்கைளப்ேபால தள் ளி நி த்த ேவண் ய யாைர?

றாக்கைளப் ேபால ெதாைல ற் ரட்ட ேவண் ய யாைர?”

ெசால் ட் அைம யானார் ந்தர். ‘தான் ெசால் ைலச்

தற ட் ட்ேடாம் . இனி அதைன நிரப் வ எளிதல் ல’ எனத்

ேதான் ய . யவனர்கள் , ல் கடல் வன் ஆ யஇ ெப ம்

ஆற் றல் ெகாண்ேடாேரா ைளயாட ேவண் ய ைளயாட் .இ ல்

யாைர அ ல் ைவப் ப ? யாைரத் ெதாைல ல் ைவப் ப ? ேபரரசர்

என்ன நிைனக் றார்? அதைன அ யாமல் எ ம் ெசால் டக் டா ’

என மனம் ண ய .

உல ல் எங் ம் இல் லாத த் க்கைள ைடய பாண் ய நா . என்ன

ைல ெகா த்ேத ம் அம் த் க்கைள வாங் ம ம் யவனர்கள் .

இைவ இரண் க் ம் இைட ல் பர க் ம் ெப ங் கடைல டா

கடக் ம் வணிகர்கள் . இம் ன் ன் வரிைசப் ப நிைல ல் மாற் றம்

வ ம் ழல் உ வாகப் ேபா ற .இ ல் யாைர எங் நகர்த் வ

என்பேத தைலயாய . நாம் கண்ட ந் ைகப் பற் ள் ளேதா,

வணிகர்கைள ம் யவனர்கைள ம் ஒ ேசரத் ைகக்கைவக்கப்

ேபா ற .

கடைல ெவல் ம் கண் ப் இ . இதன் ம ப் எல் ைலயற் ற .

காலம் கடந்தா ம் ம ப் ழக்காத . அதைன ைமயாகப்

 ரிந் ெகாண் நாம் ெவ க்க ேவண் ம் . பதட்டத் ல் எதைன ம்

ெசய் டக் டா .”

ேபரரசர் உச்சரிக் ம் ெசாற் கள் கக் கவனமானைவ என்பைத

ந்தர் உணர்வார். பதற் றத் ல் ஏேதாெவா எ க்கப் பட்

ட்ட . அதனால் தான் இச்ெசால் ைல அவர் பயன்ப த் றார் என்

ந்தரால் கணிக்க ந்த . என்ன நடந் க் ம் என

நிைன ர்ந்தெபா அவர ந்தைனக் எட் யவர் ல் கடல்

வன்.ேதவாங் ைனக் ெகாண் வந் ெகாண் க் ம் ெசய்

ேபரரச க் ச் ெசால் லப் பட்ட டேனேய அவ க் ம்

ெசால் லப் பட் ட்ட . ல் கடல் வ ம் அரங் ற் வந் ட்டார்.

ஏேதா ஒ வைக ல் அ தவ என் ேபரரசர் க றார் என்பைத

ந்தர் உணர்ந்தார்.

அன் , உற , ஆைச, ம ழ் என உணர் களால் ெந ங் க யாததாக

இ க்க ேவண் ம் அரசாட் . அதன் கள் எதன் ெபா ட் ம்

றங் கக் டா . நாட் ன் ைய எ றவ க் ேவ எைவ ம்

ெபா ட்டல் ல. ேபரரசர் லேசகரபாண் யன் மாடத் ந் றங் க

ைனந்தேபா தள் ளி நி த்த ேவண் யவர்கைள ம் ெதாைல ற்

லக்க ேவண் யவர்கைள ம் பற் ய கணிப் க் வந்தார் ந்தர்.

அ ல் , தான் நிற் கேவண் ய இடம் எ என்ப மட் ம் அவ க் ப்

 பட ல் ைல.

வழக்கம் ேபால் நா ைக ன் மணிேயாைச ேகாட்ைட ன் ந ந்

ஒ த்த . ேகாட்ைட ன் ெந ங் கத கைள டச்ெசால் ம் உத்தரவ .

ேமற் வாச ன் ேமல் மாடத் ல் தளப க ங் ைகவாணன்

நின் ெகாண் ந்தான் . அவேனா ேகாட்ைடத்தளப சாகைலவன்

நின்றான். இளமாற ம் ெச ய ம் சற் த் தள் ளி

நின் ெகாண் ந்தனர்.

ழ் நின் ெகாண் ந்த காவல் ரர்க க் ெந ங் கதைவ டலாமா

ேவண்டாமா என் ெவ க்க ய ல் ைல. க் யமானவர்களின்

வரைவ எ ர்பார்த் த் தளப உள் ளிட்டவர்கள் ேமேல

நின் ெகாண் க் ன்றனர். அப் ப க்க நாம் கத ைன னால்

என்னவா ம் என நிைனத் க் ழம் ப் ேபாய் நின்றனர். கட் த்த ல்

இ ந் யாைன வந் ேசர்ந்த . ேகாட்ைடக்கத ன் க் த்த ைய

யாைனையக்ெகாண்ேட க் ச்ெச க ேவண் ம் . காவல் ரர்கள்

யாைனப் பாகைனப் ெபா த் க்கச் ெசான் னார்கள் . அவ க் க்

காரணம் ரிய ல் ைல. சரி நிற் ேபாம் என ெவ த் நின்றான்.

ேமல் தளத் ல் நின் ெகாண் ந்த இளமாற க் ம் ெச ய க் ம்

ேகாட்ைடவாசல் தளப மாைரயனின் நிைன வந் ேபான . அன்

இ ேதவாங் கேளா நாம் வந்தேபா ெந ேநரம் ேகாட்ைட ன்

ெவளிப் றம் நின்ேறாம் . ஆனால் , இன் அேத ேதவாங்

வர ப் பதற் காகக் ேகாட்ைட ன் ேமேல தளப நிற் றார்;

ேகாட்ைடக் ள் ேள யாைன வந் நின் ெகாண் க் ற .

அவர்கள் ேப க்ெகாண் க்ைக ல் ைரகள் பாய் ந்

வந் ெகாண் ந்தன. ைரயர்கைள ம் ேதவாங் கைள ம்

ெகாண் வ ம் வண் கள் ேவகம் ைறயாமல் ேகாட்ைடக் ள் ேள

ைழந்தன. ைரகளின் பாய் ச்சல் கண் நி த்தப் பட் ந்த யாைன

ளி ய .

இளம த ம் ெச ய ம் ேகாட்ைட ன் உட்பக்கமாகப் பார்க்க, நான்

வண் கள் வரிைசயாகக் ேகாட்ைடக் ள் ைழந்தன. வண் ன்

ன் ம் ன் ம் ைர ல் ஆ தம் தாங் ய காவல் ரர்கள் வந்தனர்.

வண் க் ள் இ ந்தவர்கள் அைனவ ம் சங் ெகாண்

ட்டப் பட் ந்தனர். ேகாட்ைடைய ெந ங் ம் ெபா அைனவைர ம்

சங் ெகாண் ட் ள் ளனர். ன் வண் களில் ைரயர்கள்

இ ந்தனர். ஒ வண் ல் ேதவாங் லங் கள் இ க் ம் இரண்

ைடகைள ைவத் க்ெகாண் ம ைர ரர்கள் அமர்ந் ந்தனர்.

ட் வண் ன் சட்டகங் களின் இைடெவளி ன் வ ேய ம ைரையப்

பார்த்தான் நீ லன். ேகாட்ைட ன் உயர ம் ெப ங் கட்டடங் க ம் ரிந்

நீ ண்ட க ம் ெப ம் யப்ைப ஏற் ப த் வனதான்; ஆனால் , நீ லனின்

கண்க க் அைவப் ெபா ட்டாகப் பட ல் ைல. அவன கண்கள்

ளி ய யாைனையப் பார்த்தன. அதன் அ ைத

ற் ப் ப ேபாலத் ெதரிந்த . இைசேகட் ம ம் அ னமாக்கள்

நிைன ல் வந் ட் க்ெகாண் ந்தன. காலங் காலமாய் கைதகளின்

வ ேய அவன் அ ந்த ம ைரையக் கண்களின் வ ேய

அ ந் ெகாண் ந்தான் . ம ைர அவ க் ள் ளி ந் எட் ப்பார்த்த .

ஒ கணம் உடல் ர்த் அடங் ய .

அவன கண்கள் ைவைகையத் ேத ன. வண் கள் நகரின் ெந ன்

வ ேய ைழந் ெசன்றன. உடன் வந்தவர்களின் கண்களில் அ த்

நடக்கப் ேபாவதன் பதற் றம் ெதரியத் ெதாடங் ய . நீ லனின் கண்கள்

பரித த்தன. அ ந்த காலம் பனிடம் ேகட்டான், “ைவைக எங் ேக

இ க் ற ?”

`ஏேதாெவா ைசையச் ெசான் னார்கேள’ என்

காலம் பன் ந் த் க்ெகாண் க்ைக ல் வண் கள் நின்றன.

அைனவ ம் ேழ இறக்கப்பட்டனர். ம ைர ன் ரர்கள் ேதவாங் கள்

இ ந்த ைடகைளச் மந்தப அரண்மைனக் ள் ெசன்றனர்.

ேநரம் க த் த் ைரயர்கைளக் கவச ரர்கள் ழ் ந்தப

வண் ந் இறக் த் ெதாைல ல் இ ந்த மாளிைக ஒன் ல்

நி த் னர்.

ேபரரசரின் தனித்த மாளிைக. அலங் கார ேவைலப் பா களில் இதற்

இைணெசால் ல எ ல் ைல. லேசகரபாண் யன் தன இ க்ைக ல்

அமர்ந் க்க, அவரின் கண் ன்னால் பறம் நாட் ன் ேதவவாக்

லங் கைளக் ெகாண் வந் இறக் னர் ரர்கள் . இக்காட் ையப்

பார்க் ம் யாவ ம் ெமய் ர்த் உைறந்தனர்.

இ நடந் ட்ட என்பைத மனம் இன் ம் நம் ப

ம த் க்ெகாண் தான் இ ந்த . ஆனால் , கண்க க் ன்னால்

நாற் ப ேதவாங் கள் இ ந்தன. இரண் ன் இ ப் ல் ேதால் ெகாண்

கட் மாமன்னரின் ைகெதாடத் தாங் நின்றனர் ரர்கள் . தன

வலக்ைக ன் ந ரலால் அவற் ன் தைலெதாட் த் தட னார்

ேபரரசர். வட ைச ேநாக் ச் சரி ம் காலக்ேகா அவரின் ரல் வ ேய

நகர்ந்த இறங் ய .

அரசைவ ம ழ் ல் ைளத்த .க ங் ைகவாணைன வானளாவப்

பாராட் னார் ேபரரசர். இளம த ம் ெச ய ங் ட

பாராட்டப் பட்டனர். ைம ர் ழார் ம ழ் ச ் ன் உச்சத் ல் இ ந்தார்.

ெபா யெவற் பனின் கண்கள் அந்த லங் கைள ட்

அகலேவ ல் ைல. பாண் யப் ேபரர ன் வள க்க எ ர்காலத்ைத

அவற் ன் வட்டவ வ கண்க க் ள் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் .

அந் வன் க அடக்கமாகத் ைசேவழ க் ப் ன்னால்

நின் ெகாண் ந்தான் . தன் தைலமாணாக்கைன நிைனத் ,

ேபர ன் ெச க்ேகா ற் ந்தார் ைசேவழர். ைட ந்த ஒ

ேதவாங் ைகப் த் வந் அவரின் ைககளில் ஒப் பைடத்தான்

மாணவன் ஒ வன். அதைன வாங் யப உற் ப்பார்த் க்

ெகாண் ந்தார் ைசேவழர். ைகக க் ள் அடங் ம் ஒ ன்னஞ்

உ ரினம் காலப் ெப ெவளி ன் ஆ ரக யத்ைதத் தன் ள்

ெகாண் ள் ள . இயற் ைக ஒன் க் ள் ஒன்றாகத் தன உண்ைமகைள

மைறத் ைவத் ைளயா ற . இவற் ைறெயல் லாம் கண்ட வ ம் ,

இைணப் ப ம் , ரிந் ெகாள் வ ம் எவ் வள ைவ ட்டக் ய ஒன் .

ைசேவழர் ந் த் க்ெகாண் க்ைக ல் `கண்ட யப் பட்ட

ைசகாட் ம் ேதவாங் ைக எவற் ேறா இைணக்க ேவண் ம் , யா ம்

ரிந் ெகாள் ள யாத ைளயாட்ைட எப் ப ைளயாட ேவண் ம் ’

என மன க் ள் ட்டம் வ த் க்ெகாண் ந்தார் ேபரரசர்.

ல் கடல் வைனப் பார்த் ப் ெப ம ழ் ேவா ேபரரசர் னார்,

“இ ப ேதவாங் கைளப் பத் க் கப் பல் களிேலற் தல் பயணத்ைதத்

ெதாடங் ங் கள் . காற் ைற ம் கடைல ம் ெவல் ம் பயணமாக அ

அைமயட் ம் . நா கைள ம் கடேலா கைள ம் வணிகர்கைள ம்

ெப யப் ல் ஆழ் த் ங் கள் . ந க்கட ல் ட இயல் பாய் ைச

ம் ப் பயணிக் ம் ணிச்சைலக்கண் யவனர்கேள யந்

நிற் கட் ம் .”
ேபரரசரின் அ ப்பால் அைவ ம ழ் ல் ைளத்த . ல் கடல் வன்

ண் ம் ண் ம் வணங் த் தன நன் ய தைலத் ெதரி த்தான் .

ந்தர் மட் ம் ஆழ் ந் ந் த் நடப் பைதப் ரிந் ெகாள் ள

யன் ெகாண் ந்தார். இ ேதவாங் ேகா ேசர்த் ல் கடல்

வைன ம் ேசா த் ப்பார்க் ம் ட்டம் என் அவ க் த்

ேதான் ய .

ம கணம் அ த்தார், “ றன் ேதா ம் பாைற மார் ம் ெகாண்ட

இத் ைரயர்கைள நான் யவனர்க க் ப் பரிசாக வழங் ேறன்.”

அைவ ைகத் நின்ற . “அவர்களின் ம் பங் கள் அைனத்ைத ம்

தைல ெசய் ேறன்” என் ம் னார்.

மணத்ைத ன்னிட் ல் கடல் வ க் ப் பரிசாக வழங் கத்தான்

ைரயர்கள் ைற த் வரப் பட்டனர். ஆனால் , ற் ம் மா பட்

யவனர்க க் ஏன் பரிசாக வழங் றார் என் க ங் ைகவாண க்

ளங் க ல் ைல, ெபா யெவற் ப க் ம் ளங் க ல் ைல. ஆனால் ,

ந்தரால் ஓரள ளங் க்ெகாள் ள ந்த .

ேபராற் றல் ெகாண்ட க ங் ெகாள் ைளயர் க க் இைணயானவர்கள்

எங் களிட ம் உண் . அவர்கைள அ ைமகளாகப் பயன்ப த் ேறாம்

என்றால் , பாண் யநாட் ன் ஆற் றல் எவ் வள வ ைம வாய் ந்ததாக

இ க் ம் என்பைத யவனர்க க் மைற கமாக உணர்த் ம் ஏற் பா

இ .

நடந் ந் ள் ள மணம் பாண் யநாட் ன் ெசல் வ வளத்ைதப்

பைறசாற் ள் ள . அேதேநரத் ல் ேதவாங் ன் லம் கடற் பயணத் ல்

ஏற் படப் ேபா ம் மாற் றத்ைத ம் அ பற் ய ெசய் ைய ம் யவனர்கள்

அ யப் ேபா ன்றனர். அதற் ன்ேப பாண் யநாட் ன் வ ைமைய

அவர்கள் அ வ அவ யம் .

த ம் பரல் ேபால அரங் வ ம் ம ழ் ன் ஒளி பர க் டந்த .

ேபரரசர் இ க்ைகைய ட் அகன் றார். ெகாண் வந்த ல் த ள் ள

ேதவாங் கள் அர ன் பா காப் ல் இ க்கட் ம் என் ெவ த்

அதைன நைட ைறப்ப த் ம் பணி ெதாடங் ய .

தனித்த மாளிைக ல் நி த்தப் பட் ந்த ைரயர்கைளக் கவச ரர்கள்

ெவளிப் றமாக அைழத் ச்ெசன் றனர். உள் ேள என்ன நடந்த என்ப

யா க் ம் ெதரியா . காலம் பனால் நிைலைமையக் கணிக்க

ய ல் ைல என்பைத அவன கக் ெசான் ன . நீ லன்,

காலம் பைன மட் ேம கவனித் க்ெகாண் ந்தான் .

க னமான இ ம் ச்சங் கள் பட் யக்கல் ைல உர நகர, அவர்கள்

கவச ரர்களின் ன்னால் நடந் ெகாண் ந்தனர்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 50

ட்டப் பட்ட இ ம் ச்சங் கைளக் கழற் றாமேலேய ைரயர்கைள

வண் ல் ஏற் னர். அவர்க க் என்ன நடக் ற என்ேற

ரிய ல் ைல. வாக் அளித்த க ங் ைகவாணைன அதன் ன்

அவர்களால் காண ய ல் ைல. ேகாட்ைடத்தளப சாகைலவன்

மட் ம் வந்தான் . ேநரத் ல் தைலைம அைமச்சர் ந்தர்

வந்தார்.

உட்கார்ந் ந்த அைனவ ம் எ ப் நிற் கைவக்கப் பட்டனர். இ வரால்

எ ந் நிற் க ய ல் ைல. ந்தர் ெசான் னார், “உங் கள்

ம் பங் கள் அைனத்ைத ம் தைல ெசய் மா ேபரரசர்

உத்தர ட் ள் ளார். உங் கைள யவனர்க க் ப் பரிசாக

வழங் ள் ளார்.”

அைனவ ம் உைறந் நின்றனர். ‘ெகா த்த வாக் ைன ம க்கத்

தவ ம் மனிதர்களிடம் ேபச என்ன இ க் ற ’ என் காலம் ப க் த்

ேதான் ய . “எ ந் க்க யாமல் காயங் கேளா டக் ம்

இ வைர யவனர்க க் ப் பரிசளிப் ப இ . அவர்கைள

தைலெசய் யப் ப பவர்கேளா ேசர்த் அ ப் ங் கள் ” என்

ெசால் ட் ச் ெசன்றார் ந்தர்.

அந்த இ வ ம் தனிேய ரிக்கப் பட்டனர். “ தைலயானவர்கைளப்

பறம் மைலக் அைழத் ச் ெசன் ங் கள் . எங் கைளப் பற் க்

கவைலப் படா ர்கள் ” என அவர்களிடம் காலம் பன் ெசய்

ெசால் ய ப் னான் .

வண் கள் ைவைகக்கைரேயாரமாகேவ ழ் க்கடல் ேநாக் ப்

பயணப்பட்டன. நீ லனின் கண்கள் ைவைகையப் பார்த்தப வந்தன.

ஆற் ல் த ம் ஓ ய நீ ர். இ கைரகளி ம் நாணற் தர்

மண் க் டந்த . வண் ச்சக்கரங் கள் மண்ணில் ைதந் உ ண்டன.

ெந ம் பயணமாதலால் ைரயர்கைள ெந க் அைடக்காமல் ,

அ கப் ப யான வண் களில் அைழத் ச் ெசன்றனர். காைளகள் உன்னி

இ த்தன.

கட்டப் பட்ட இ ம் ச்சங் கைளப் பார்த்தப ேய இ ந் தான் காலம் பன்.

அ த் என்ன நடக்கப் ேபா ற , தான் என்ன ெசய் ய ேவண் ம்

என்பைதப் பற் எந்தத் ட்ட ட ம் அவன் மன ல் இல் ைல. தங் கள

லம் க்கப்பட் பறம் மைலக் ச் ெசல் லப் ேபாவ மன க் ள்

அளவற் ற ம ழ் ைவ ஏற் ப த் ய . லத் ன் தைலவனாக என ேவைல

ந்த , இனி அவர்கைளப் பாரி பா காப் பான் என்ற ம ழ்

உடெலங் ம் பர ய . பாரம் இறக்கப்பட்டவனாய் அயர்ந்

உட்கார்ந் ந்தான் காலம் பன்.

நீ ல ம் பதற் றம் ஏ ன் ேய இ ந் தான் . வாய் ப்

ைடக் ம் ேபாெதல் லாம் வண் ல் இ ந் ைவைகையப்

பார்த்தப ேய வந்தான் . அ அவ க் எவ் வளேவா ெசான் ன .

கைர ர ம் அதன் ற் றைலகள் அவைன அைழத் க்ெகாண்ேட

இ ந்தன. சட்ெடன ஒ கணம் ெமாத்த ைவைக ம் நீ ண் நக ம்

ெசம் தாயாய் க் காட் தந்த . ெபாங் நக ம் கண்

க் ட் அமர்ந்தான்.

அவர்களின் பயணம் அ பட்ட காட் க ட ம் ப ந்த

கன க ட ம் ெதாடர்ந் ெகாண் ந்த . எல் ேலாரின்

அைம க் ள் ளி ந் ம் ட் த் ெத க்கக் காத் ந்த னம் .

ைவைக கட ல் கலக் ம் இடத் ல் இ ப் ப ைவப் ர்த் ைற கம் .

ைவைக கடல் ம் ஊராதலால் இப் ெபயர் உ வா ற் . அதன்

அ ல் தான் அ கன் என்ற ற் ம் இ க் ற . பாண் ய

நாட் ன் தற் ெப ம் ைற கமாக ைவப் ர்த் ைற கத்ைதேய

ெசால் லலாம் . காரணம் அதன் அைம டம் .

ைவைக கட ல் ட் ம் அதன் ெநற் ப்ப ல் ேபால் வைளந்த .

வைளந்த அந்தக்கைர சற் ேற க னமான மண்ண க் கைளக்

ெகாண்ட . வந் ேச ம் கப் பல் கட ந் ைவைகக் ள் ைழந்

ஆற் ன் உள் ள க் னில் இ க் ம் ைவப் ர்த் ைற கத்ைத அைட ம் .

கடலைலகள் வைள கள் கடந் உள் ேள வரா . ெப ங் காற் ம்

கடற் ெகாந்தளிப் ங் ட ைவப் ர்த் ைற கத்ைதச் ேசதப்

ப த் ய ல் ைல. இதன் பா காப் ற் ேவ எந்தத் ைற கத்ைத ம்

இைணெசால் ல யா .

ைவப் ர்த் ைற கம் ெபா ள் கைள ஏற் இறக்க ம் கப் பல் கள் வந்

தங் ச்ெசல் ல ம் இயற் ைகேய அரணைமத் ந்ததால் தான் யவனர்கள்

எங் ம் இல் லாத அள ெப ங் ேகாட்ைடைய இங் கட் ள் ளனர்.

தங் க ைடய ெபா ள் கைளக் ெகாண் வந் இறக்க ம் ஏற் ற ம்

ெபா த்தமான ஏற் பாட் ைன நீ ண்டகாலத் க் ன்ேப

ெசய் ட்டனர். பாண் ய அர ம் வணிகப் ெபா ளிைனப்

பா காக்க ம் வரி வாங் க ம் வச யாகக் ேகாட்ைட எ ப் ள் ள .

ைவப் ர்த் ைற கத் ல் இ ெப ம் ேகாட்ைடகள்

நின் ெகாண் க் ன்றன. இத் மணத் க்காக யவனப்

ெப வணிகன் ெவஸ்பானியன் தைலைம ல் பல ம் அணி ரண்

வந்தனர். அரச ர நி கள் , வணிகர்கள் , ைற கப் ெபா ப்பாளர்கள் ,

எண்ணற் ேறார்களின் ட்டம . ப்பாக கடல் பயணத் ன்

சாகசத்தளப ப் பாலஸ் இத் மணத் க் வந்த தான் வணிகர்கள்

மத் ல் ெப ம் ேபச்சாக இ ந்த .

வந் றங் ம் ெபா ெபா ைநயாற் ன் க கத் ள் ள ெகாற் ைகத்

ைற ல் இறங் ம ைரக் வந்தார்கள் . றப் ப ம் ெபா

ைவைக ன் க கத் ள் ள ைவப் ர்த் ைற ந் பயணப் படத்

ட்ட ட் ந்தனர். வளங் ெகா க் ம் பாண் ய நாட் ன் இ ெப ம்

ைற கங் கைள ம் அவற் ன் உள் வா ல் கைள ம் ேநரில்

பார்த்த ம் வாய் ப்பாக இைத அைமத் க் ெகாண்டனர்.

மணம் ந் ம ைர ட் ப் றப் பட்டவர்கள் ைவைகக்கைர ன்

வ ேய பயணப் பட் ைவப் ர்த் ைற கக் ேகாட்ைடைய அைடந்தனர்.

அங் அவர்க க் ப் ெப ந் ம் வ ய ப் ம் நிகழ் ம்

ஏற் பாடா ந்தன.

ேபரர ன் சார் ல் இவ் வ ய ப் ம் நிகழ் க் தைலைமயைமச்சர்

ந்தர் வ ைக தர ந்தார். அவர் வ வதற் ன்

இரண்டாம் நிைலத் தளப கள் வந் ேசர்ந்தனர். இத் மண ழா ன்

ெப ம ழ் க் க் காரணமா ந்த ெவங் கல் நா . அைதப் பாராட்

மரியாைத ெசய் ம் ெபா ட் இளமாறைன இரண்டாம் நிைலத்

தளப களில் ஒ வனாக ேபரரசர் நிய த்தார். ைம ர் ழார் அளவற் ற

ம ழ் ல் ைளத்தார். க இளம் வய ல் ேபரரசரின் நம் ைகையப்

ெபற் இவ் டத்ைத அைடவ எளிதல் ல. ைம ர் ழார் தன வாழ்

க்க பாண் ய நாட் ன் தான வாசத்ைத ெவளிப் ப த் யவர்.

ஆனா ம் அரண்மைனக் ள் ைழ ம் ெபா ஆ தம்

ைவத் க்ெகாள் ம் த இன்றள ம் அவ க் வழங் கப் பட ல் ைல.

இக்கவைலைய அவர் மகன் அகற் ட்டான். இனி உைறவாேளா

அவன் அரண்மைன ல் காட் யளிப் பைத அவர் பார்க்கலாம் . ஆனால் ,

அரசரின் அைவ ல் வாேளா ெசல் ம் உரிைம இளவரசன் உள் ளிட்ட

யா க் ம் இல் ைல.

பாண் ய நாட் ன் சட்ட கள் கக்க ைம யானைவ. பட்டத்

யாைன ன் ேபார்த்தப்ப ம் ணி ன் வண்ணம் தல் ப க்ைக

அைற ல் நாள் க க் த் த ந்தவா மலரேவண் ய

ந மணப் ைக ன் வாசம் வைர எல் லாவற் ற் ம்

ெசய் யப் பட் ள் ள . யால் வார்க்கப்பட்ட தான் அரசாட் .

அதன் உ க் மட் மல் ல, இரக்கமற் ற ணத் ற் ம் அ ேவ

அ ப் பைட.

களின் ப க்கட் களில் கால் ப க்கத் ெதாடங் யவைன அ ேவ

அ த்த த்த நிைலக் க் ெகாண் ெசன் ம் . அதன் ற

அவ க் த் த ந்ததாக தன்ைன மாற் க்ெகாள் ம் .

இைண ன்கள் ெபா க்கப் பட்ட பாண் ய நாட் அரச த் ைர

டனான கவசத்ைத இளமாறன் ன்மார் ல் அணிந்தைதப்

பார்த்தெபா ைம ர் ழாரின் கண்கள் ம ழ் ல் கைரந்தன.

அவர் ெவங் கல் நாட் க் ப் றப் ப ம் நாளன் தான் அவன்

ைவப் ர்க்ேகாட்ைடக் த் தன ஆலா ன் ேமேல ப் பயணப் படத்

ெதாடங் னான். உடன்வந்த ரர்களின் ைரகளால் ஆலா ன்

ேவகத் க் ச் ம் ஈ ெகா க்க ய ல் ைல. அவர்களின்

கழ் மாைலகள் வைத ம் ஆலாேவ க்ெகாண்ட .

ைவப் ர்க் ேகாட்ைடைய இளமாறன் அைடந்தெபா ைரயர்கள்

அங் வந் ேசர்ந் ஒ வாரமா ந்த . ன் ேபால் இல் லாமல்

ைரயர்க க் நல் ல உண ெகா க்கப் பட்ட . யவனர்க க் ப்

பரிசாகக் ெகா க் ம் ெபா அவர்களின் காயங் கள் ஆ ,

ெதளிச் யாக இ க்கேவண் ம் என்பதற் காக.

ேகாட்ைட ன் இட ைல ல் இ ந் த அைற ல் தனித்தனிச்

சங் களால் அவர்கள் கட்டப்பட் ந்தனர். கப் ப ந் இறக் ய

ெபா ள் கள் எங் ம் க்கப் பட் ந்தன. இளமாறன் ேகாட்ைடக்

வந்த ந் அவைனப் பற் ய ேபச்ைச ட அவன ைரையப்

பற் த்தான் பாண் ய ரர்கள் அ கம் ேப னர். ைர ன் ெபயர்

ஆலா என் அ ந் த ந் அதன் ஒவ் ேவார் அைசைவ ம் உற் க்

கவனித் க் ெகாண் ந்தான் நீ லன்.

லநாள் க க் ப் ன் பைட ரர்களின் ெப ம் அணிவ ப் ெபான்

ேகாட்ைடக் ள் வந்த . தைலைம அைமச்சர் ந்தர் வ ம் ெசய்

ெதரி க்கப் பட்ட . ஆனால் , வந்த அவர் மட் மல் லர்; பாண் யப்

ேபரரசனின் ெப ங் ெசல் வமாகக் க தப் ப ம் இ ப ேதவாங் க ம்

உடன் ெகாண் வரப் பட்டன.

ல் கடல் வ க் க் ெகா க்கப் பட்ட இ ப ேதவாங் கள் ேபாக

த ள் ள இ ப ைன நாம் ைவத் க்ெகாள் ேவாம் என ேபரரசர்

ெசய் தார். அவற் ைற எங் ைவத் ப்ப என

ஆேலா த்தெபா ைவப் ர்க் ேகாட்ைட ல் ைவப் பேத ெபா த்தம் .

கடல் காற் ம் கடல் உண ம் அவற் ற் ப் பழக்கப் படேவண் ம் என்

அைவேயார் னர். எனேவ ந்த பா காப் ேபா அைவ இங்

எ த் வரப் பட்டன.
அவற் ற் ெகன வ வைமக்கப்பட்ட கைலேவைலப் பா க டனான

ண் களில் அைடக்கப் பட் ேகாட்ைடக் ள் ைவக்கப்பட்டன.

எண்ணற் ற ரர்கள் உடன் வந் ந்ததால் த ல் அவற் ைறக் கவனிக்க

ய ல் ைல. அன் மாைலதான் அந்தக் ண் க க் ள் அைவ

இ ப் ப ெதரியவந்த . ெதாைல ந் அவற் ைறப் பார்த் க்

ெகாண் ந்த காலம் பனின் கத் ல் தன்ைன ம் அ யாமல்

ன்னைக த்த . ‘உங் கைளத்ேத பைடேயா நான் வந்ேதன் ,

என்ைனத்ேத ெப ம் பைடேயா நீ ங் கள் வந் க் ர்கள் ” என

மன ல் எண்ணிக் ெகாண்ேட நீ லைனப் பார்த்தான். நீ லேனா அவற் ைற

ேநர்ெகாண் பார்க்க யாமல் தைலக ழ் ந் அவற் டம் மன்னிப்

ேகாரிக்ெகாண் ந்தான் . மைல ச் ந் வான்பார்த் க்

ெகாண் ந்த அைவ கட ன் ளிம் க் வந் ேசர்ந்ததற்

ஏேதாெவா வைக ல் தா ம் காரணமா ட்ேடாம் என்ற

ற் ற ணர் ன் வ ேய கலங் ப்ேபாய் இ ந்தன அவன் கண்கள் .

இர யவனர்களின் ேகாட்ைட ல் ெப ம் ந் நடக்க ள் ள . அ ல்

பங் ெக த் , மண ழா க்காக வந்தவர்க க் நன் ெசால்

வ ய ப் பத்தான் ந்தர் வந் க் றார். நாைள

காைலப் ெபா ல் யவனக்கப் பல் கள் றப் பட ள் ளன. எனேவ,

இன் ரேவ ைரயர்கைள அவர்களிடம் அளிக்க

ஏற் பாடா க்ெகாண் ந்த .

யவனர்கைள ேநரில் சந் த் த் தன நன் ையத் ெதரி க்க ல் கடல்

வ ம் வந் ேசர்ந் ள் ளார். எல் ேலா ம் இர சந் க்க ள் ளனர்.

அதற் ன் ல் கடல் வன் ெசய் யேவண் ய ேவைலகள் நிைறய

இ ந்தன.

தனக் வழங் கப் பட்ட இ ப ேதவாங் கைளப் பத் க் ண் களில்

ெகாண் ெசல் ல ஏற் பா கள் ெசய் யப் பட்டன. கடற் பயணத் க் ஏற் ப

அக் ண் கள் வ வைமக்கப் பட் ந்தன. க க் யமாக எந்ெதந்தக்

கப் பல் களில் இவற் ைற அ ப் ைவப் ப என்பைத

ெசய் வ ல் தான் ல் கடல் வ க் ப் ெப ம் ெந க்க இ ந்த .

அவர் வணிக உல ன் நிய ைய அ ந்தவர். எந்தக் கணத் ம் அ

என்னவாக மா ம் என்பைதத் ெதளிவாக உணர்ந்தவர். அ ம்

ைசகாட் ம் ஒ லங் என்ப கடற் பயணத் க்

அச்சாணிேபான்ற . இதைன அ ந் , பயன்ப த் ப் பழக் ய ன்

உ யாகத் தன்னிடம் ெகாண் வந் ேசர்க்க ேவண் ம் . எனேவ,

தன்னிடம் அளவற் ற நம் க்ைகேயா இ ப்பவர்களிடம் மட் ேம

ெகா க்கேவண் ம் . அேத ேநரத் ல் எல் லாத் ைசகளி ம் ெசல் ம்

கப் பல் களில் இவ் லங் கள் ெசன்றாக ேவண் ம் . ய கலங் கள் ,

ெபரிய கலங் கள் , நாவாய் கள் , ப் பா ம் தன்ைமெகாண்ட வங் கம்

எனப் பலைவக்கப் பட்ட கப் பல் களில் அவற் ைற அ ப் பேவண் ம் .

அப் ெபா தான் இதைன ைமயாக நம் மால் கணிக்க ம் .

கத்ெதாைல ல் உள் ள க க் ப் ெப ங் கலங் கேள ேபா ன்றன.

ஆனால் , ெப ங் கலங் கைள உைடய வணிகர்கள் ஏேதாெவா வைக ல்

தன் ைடய ேபாட் யாளராக வ ம் வாய் ப் ைனக் ெகாண்டவர்களாக

உள் ளனர். எந்த நாட் ன் மன்னன் எந்த வணிகைன எப் ெபா

ஆதரிப் பான் என்பதைனக் கணிக்க இயலா . அர யல் நிைல

எப்ெபா ம் கடைல டக் ெகாந்தளிப் க்க , வணிகத்ைத டச்

ழ் ச ் நிைறந்த . எனேவ, எல் லாவற் ைற ம் கணக் ல் எ த் க்

ெகாண் ல் கடல் வன் ட்ட ட்டான்.

இற த் க் ம் , ெதங் ன் க் ம் ெசல் ல ந்த ெபரிய கலங் களில்

ேதவாங் ன் ண் ைன ஏற் னான். ைச ன் க் ப் பயணம்

ெசல் ல இ ெபா த்தமான காலமல் ல. அக்கட ல் அவ் வப் ெபா

ச்ெசல் ம் காற் கலங் கைள எளி ல் ைசமாற் றம் ெசய் ம் .

அதன் ன் கலங் களால் நிைல ம் ப யா . ஆனால் , இப் ெபா

ேதவாங் இ ப் பதால் அக்கவைல ல் ைல. காற் றால் ைச மா னா ம்

ண் ம் ைச அ ந் ெகாள் வ எளி . எனேவ நம் க்ைகேயா

பயணம் ெசல் லலாம் என் ெசால் , தன் தம் ைய அதற் ப்

ெபா ப் பாக் னான். இ ப்ப ேல ெபரிய வங் கத்ைத எ த் க்ெகாண்

ேபா என் ம் அ ம ெகா த்தான் .

வணிகம் எவ் வள ழ் ச் நிைறந்த என்பைத லேசகரபாண் யன்

ல் கடல் வைன ைவத் ேசா ப் ப ம் , ல் கடல் வன் தன்

தம் ைய ைவத் ேசா ப் ப மாக நடந்ேத ய .

தான் பயணப் பட ள் ள நாவலந் க் ைசய ய எந்த த உத ம்

ேதைவ ல் ைல. எல் லாக்காலத் ம் கலங் கள் ெசன் ம் ம் எளிய

வ ப் பயணம் அ . ஆனால் , அப்பயணத் க் நான் ேதவாங் ைன

எ த் ைவத் க்ெகாண்டான் ல் கடல் வன்.

யவனர்க க்காக இன் ர நைடெபற ள் ள ந் ல் வணிகர்கள்

பல ம் கலந் ெகாள் ள உள் ளனர். இந்நிகழ் ந்த ன் நாைள

காைல ந் கலங் கள் எல் லாம் ைவப் ர்த் ைற கத் ந்

றப் பட் ெவளி ேயற ள் ளன. ல் கடல் வன் ந் ல்

கவனங் ெகாண் ந்த அேதேநரத் ல் இன்ெனான் ம் கக்கவனமாக

இ ந்தான் .

ேதவாங் ைன எ த் ச்ெசல் லத் ேதர் ெசய் யப் பட்ட கப் பல் கள் இன்

நள் ளிர ேலேய றப்ப வதற் கான ஏற் பாட் ைன ம் ெசய் ந்தான் .

ேபரரசர் த்த கட்டைளகள் க க் யமானைவயாக இ ந்தன.

தற் கட்டப் பயணம் ம் வைர இைவ ற வணிகர்க க் த்

ெதரியாம ப் ப க் யம் என் ந்தார்.

இர ெந ங் ய . ைவப் ர்த் ைற கம் கணக் ல் லாத கலங் களால்

நிரம் வ ந் ெகாண் ந்த . யவனர்களின் நாவாய் கள் நாைள

றப் ப வதற் காக ஏற் பாடா க் ெகாண் ந்தன. ெப ம் வ வத் ல்

அைசந்தா ம் யவன நாவாய் கைளப் பார்ப்பேத ேபரழ . ைற ன்

கைர ல் பா த்ெதாைல க் ேமல் யவன நாவாய் கேள நின் ந்தன.

அவற் ன் அகல ம் உயர ம் கைர ந் பார்ப்பவைரத் ைகக்கச்

ெசய் யக் ய . ெந ந்ெதாைல ெசல் லேவண் ய பயணமாதலால் ,

இரண் , ன் பாய் மரங் கைளக் ெகாண்டதாக இ க் ம் .

கப்ப ன் வலப் றம் ைற கப் ப . அதாவ ைற க ேமைடைய

ஒட் நி த்த ேவண் ய ப , இடப் றம் கான் ேமேல நின்

பார்க்கக் ய ம் வ வ ேமைட அைமக்கப்பட் ள் ள ப .

ெப ங் கப் பல் களில் இம் ேமைட ன் உயரம் பாய் மரத் ன் உயரத் ல்

ன் ல் ஒ பங் இ க் ம் . அ கலங் களில் ஏற் றப் ப ம்

பாய் மரத் ன் உயரத் க் நிகரான . கலங் களின் ன் றம் இ க் ம்

க்கானின் ேமைட ம் அேதேபான்ற தன்ைம ைடய தான் .

பாய் மரத் ன் ேம ந் எங் ம் இ பட் ைடத் க் ம் க கள்

ஒ ேகாணத் ல் ட்டத்தயாராக இ க் ம் யாழ் நரம் கள் ேபான்ேற

காட் யளிக் ம் . கட ம் காற் ம் ட் யப தக் ெமா பயணம்

ெதாடங் க ஏற் பாடா க்ெகாண் ந்த .

யவனக்கப் பல் கைளத் ெதாடர்ந் சாத் க்களின் கலங் கள் அதாவ

த ழ் ேப ம் வணிகர்களின் எண்ணற் ற கலங் கள் நின் ெகாண் ந்தன.

அைவ ஒவ் ெவான் ம் ஒவ் ெவா தன்ைம ைடயைவ. கலங் களின்

 கப் ல் ெபா க்கப்பட்ட வ வத்ைதைவத் அவற் ற் கான ெபயர்கள்

அைமந் ந்தன. யாைன, ங் கம் , ைர ேபான்ற எண்ணற் ற

வ வங் கைளத் தாங் யதாக அவற் ன் கப் கள் இ ந்தன.

வனப் ேப ய இவ் லங் கள் எல் லாம் ம் கடலைலக் ள்

தைல ைழத் ேமெலழக் காத் ந்தன. ைவப் ர்த் ைற கத் ல்

இவ் வள கலங் கள் வந் நிற் ப இ வைர யா ம் காணாத காட் .

அ ம் அைவெயல் லாம் அ த்த ஓரி நாள் களில் றப் பட

ஆயத்தமா க் ெகாண் ந்தன. கலங் கள் றப் படப் ேபாவதாக

இ ந்தால் அதற் ன் ெசய் யேவண் ய ேவைலகள் எண்ணற் றன.

அ க் ம் அ கன் மக்கள் தாம் இப் பணிகைள ைம ம்

ெசய் பவர்கள் . ஆனால் , ஒேர ேநரத் ல் இவ் வள கலங் கைள அவர்கள்

யா ம் பார்த்த ல் ைல. பார்க்கேவ கண்ெகாள் ளாக்காட் யாக அ

இ ந்த . கலங் கைளச் சரிெசய் ம் றன்வாய் ந்த தச்சர்களின் பணிகள்

ந்த ன் ெபா ள் கைள ஏற் ம் பணி ெதாடங் ய . கலங் களின்

தன்ைமக் ஏற் ப ஓரி நாள் கேளா, வாரேமா ட ெபா ள் கள்

ஏற் றப் ப ம் . கைரெயங் ம் மனிதக் ட்ட ம் வண் க் ம்

லங் க ம் ெநரிச ல் க் த் ண ன.

கைரைய ட ெநரிசல் அ கமான ப யாக நீ ர்ப்ப இ ந்த .

கலங் கைளச் ற் ச் ேதாணிக ம் ஓடங் க ம் றளிமரப்

பட க ம் ெமாய் த் க் டந்தன. பட்டத் யாைனக் நடக் ம்

ஒப் பைனையப் ேபான்ற தான் பயணப் ப ம் ன் கலங் கைள ஆயத்தம்

ெசய் வ .

பணிெசய் ய அ கன் க் ம் மக்கள் ேபாதாததால்

பக்கத் ள் ள பல ஊர்களி ந் வந் பணியாளர்கள்

ேவைலபார்த்தனர். இனிப் சாப் ம் ழந்ைத ன் வாய் வ ம்

ஈக்கள் ெமாய் ப் பைதப்ேபால ைவைக ன் வாய் வ ம் கலங் கள்

ெமாய் த் க் டந்தன. இைதப் பார்க்கேவ ட்டம் நிரம் ந்த .

எங் ம் ன்பண்டங் கள் ற் ப ம் உற் சாகக் ெகாண்டாட்ட மாக

இ ந்த . அைல ஓைச ம் , பறைவகளின் ஓைச ம் ,

ற் ம் மக்களின் ஓைச ம் ஒன் ைன ஒன் ஞ் க் ெகாண் ந்தன.

ங் காற் ன் உப் பஞ் சாரல் ேமனித யப டா ய .

யவனத்ேதறல் கள் எளிய மனித க் ம் ைடக் ம் வாய் ப்

ைற கத் ல் தான் ஏற் ப ம் . றப் படப் ேபா ம் ெபா தமக் ச்

றப் பாகப் பணி ைட ெசய் தவர்க க் த் ேதறல் ைவகைள

அள் ளிவழங் ம் யவன வணிகர்கள் உள் ளனர். இ மாதம் நீ ண்ட

ம ைர ன் மணநாள் ெகாண்டாட்டம் தன கைட ழாைவ

ைவப் ரில் ைவத் நிகழ் த் க்ெகாண் ந்த .

மண ழா ல் பங் ெக த்த வணிகர்கள் பல க் ம் நன்ைமகள் பல

ட் ன. யஅ கங் க ம் ெதாடர் க ம் அவர்களின் கலங் கைள

அ கத் ெதாைல ற் ப் பயணப் பட அைழத் ந்தன. எல் லாக்

கலங் க ம் ஏரா எ ம் அ மரத் ன் ேத லாெவ ம் ேபால

இ ற ம் ேமல் ேநாக் க் கட்டப் ப ம் . அக்கட் மானத்ைத வாங் கால்

என அைழப்பார்கள் . வணிகம் தன்ைன இைண ல் லா ேவகத் டன்

ெப க்ெகாள் ம் ணத்ைதேய அ மரமாகக்ெகாண்ட .

அவ் வ மரத் ன் ைவத் க் கட்டப் ப ம் எண்ணிலடங் காத

வாங் கால் கள் தான் த ள் ள எல் லா நடவ க்ைகக ம் .

இத் மணம் பங் ெக த்த வணிகர்களின் அ மரத் க் வ ச்ேசர்க் ம்

நிகழ் வாக அைமந்த என் ம ழ் ச ் யைடயாதவர்கள் யா ல் ைல.

வாங் கால் கள் ெச ப்பாக அைமந் தைத ந் ல் கலந் ெகாண்ட

ஒவ் ெவா வரின் க ம் ெசால் க் ெகாண் ந்த .

ந் ெதாடங் க்க ேவண் ம் . யவனக்ேகாட்ைட ந்

ேகட் ம் ஓைச அதைனத்தான் ெசால் ற . அவ் ேவாைச ேகட்கத்

ெதாடங் ய டன் ைற க ேமைட க் ம் கலங் களின்

ெபா ப்பாளர்கள் தங் கைள இ க்கட்டத் க் ஆயத்தப் ப த்தத்

ெதாடங் னர். ஏெனன் றால் , ந் ந் எந்தக் கண ம் தங் களின்

உரிைமயாளர் றப்பட் வரக் ம் . அவர் வந்த டன் கலங் கைள

நகர்த் யாக ேவண் ம் . பணிகள் ெப ம் ப் ேபா நடந்

ெகாண் க்ைக ல் வரிைச வரிைசயாகக் ெகாண் வரப் பட்ட

அ ைமகள் கலங் களில் ஏற் றப் பட்டனர்.

அ ைமகளின் ைககால் களில் இ நாள் வைர இ ந்த இ ம் ச்

சங் கள் அகற் றப்பட் , ைள டப்பட்ட கட்ைடகளில் இ ைகக ம்

ெச கப் பட் ந்தன, ப் கைள இ க்கத் ேதாதான வ வமாக இ ேவ

இ க் ம் என்பதால் . அ ைமகள் வரிைசயாகக் கலங் க க் ள் ேள

அ ப் பப் பட்டனர். அவர்கைள வ நடத் ம் ெபா ப்பாளர்கள்

ைற கந்ேதா ம் ச்சாட்ைடகைள மாற் வ வழக்கம் . ேதா ம்

 லங் ன் நரம் ம் மரத் ன் நரம் ம் ன்னியப நீ ள் சாட்ைட ெசய் ம்

தச் க் டம் அ கன் ல் ன் இ க் ன்றன. ஆனால் , இப் ெபா

அங் ஒ சாட்ைட ட இல் ைல, எல் லாம் ற் த் ர்ந் ட்டன எனப்

ேப க்ெகாள் ன்றனர்.

ன்கள் ள் ளிெயழக் ட இைடெவளியற் கலங் கள்

நின் ெகாண் ந்தன. ஆனால் எல் ேலாரின் பார்ைவ ம்

ந் டந்த ஒற் ைறக்கலத் ன் தான் . அதன் உயர ம் அகல ம்

ைற கத்ைத ஆண் ெகாண் ந்தன. அதற் கான ேவைலகைளச்

ெசய் ய மட் ேம எண்ணற் ற பணியாளர்கள் இ ந்தனர்.

அ தான் கடல் பயணத் ன் சாகசத்தளப யான ப் பால ன் நாவாய் .

அக்கப் பல் இத் ைறக் வந் பலநாள் ஆ ட்டன, ஆனால் இத்தைன

நாள் க ம் இர ல் ஒ ல ளக் கள் தான் அ ல் ஏற் றப் பட் ந்தன.

ஆனால் , இன் இர எந்தக் கணத் ம் சாகசத்தளப ப் பாலஸ்

கப் ப க் வந் ேச வான் என்பதால் அைனத் ளக் க ம்

ஏற் றப் பட் ந்தன. அந்தக் காட் ையக் காண்பவர் யாரா ம் கண்கைள

லக்க ய ல் ைல. அைலக க் ந ேவ ஓர் அரண்மைன

தந் ெகாண் ப்ப ேபால் இ ந்த . ைவைக தன ேமனிெயல் லாம்

ஒளிையக் ெகாண் வந் கட ல் கலப் ப ேபால் ேதான் ய .

ப் பால ன் கப்ப ல் அ ைமகள் எல் ேலா ம் ஏற் றப்பட்ட டன்

அக்கதைவப் ெபா ப் பாளன் டத்ெதாடங் னான். அ அ ைமகைள

ஏற் வதற் கான கத . இனி அ த்த ைற கத் ல் தான் அைதத்

றப் பார்கள் . கதைவப் ெபா ப் பாளன் யெபா ஒ வன் ேவகமாக

ஓ வந் ெசான் னான், “இப் ய அ ைமகைள ம் உள் ேள அ ப் .”

அவன் ம் ப் பார்த்தான், க ங் ெகாள் ைள யர்க க் இைணயான

உடல் வா ெகாண்டவர்களாக அவர்கள் இ ந்தனர். வந்தவன்

ெசான் னான், “பாண் ய நாட் ன் பரி ப்ெபா ளாக நம் தளப க்

இவ் வ ைமகைளத் தந் ள் ளனர்.”

அவன் ேம ம் ம் பார்த்தான். ைககளில் இ ந்த இ ம் ச்சங்

கழற் றப் பட் , ைள டப் பட்ட மரக்கட்ைடகள் ெச கப் பட் ந்தன.

“ேபா மான அ ைமகைள உள் ேள அ ப் த் ட்ேடன். சரி

இவர்கைள ேமல் தளத் க் க் ெகாண் ேபா” என்றான்.

வந்தவன் அவர்கைள ேமல் தளத் க் அைழத் ச்ெசன் றான். தாக

வந் ள் ள அ ைமகைளச் ேசாதைன ெசய் ய எத்தைனேயா வ ைறகள்

உண் . கப் பல் பயணிக் ம் ேபா ேபரைலக க் ந ேவ அவர்கைள

ேம ந் க் ெய வ அ ல் ஒ வைக. சப் பட்டவன் கட ல்

ழ் காமல் எவ் வள ேநரம் தாக் ப் க் றான் என்பைதப் ெபா த்

அவைன ண் ம் கப் ப ல் ஏற் றலாமா அல் ல அப் ப ேய கட க் ள்

ட் டலாமா என்பைத, ம் வ வக் ண் ன் ேம ந் கான்

ெசய் வான்.

ைரயர் ட்டம் நாவா ன் ேமல் தளத் க் க் ெகாண் ெசல் லப் பட்

கானின் ேமைட அ ேக நி த்தப் பட்டனர்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
-இ வைர நடந் த என்ன?
இந் த இத டன் இரண் பாகங் கள் ந் ன்றாம் பாகம் பாரி

பாய் ச்ச க் த் தயாரா ட்ட .இ வைர பாரிையப் ன்ெதாடர

யாமல் ேபானவர்க க்காக இந் த ன்கைதச் க் கம் .

யாைன ன் ளிறல் க ம் பாைற ற் பட் எ ெரா க்ைக ல் அைம

ெகாண் ந்த பறைவகள் க் ரெல ப் ன்றன. பறைவகள் அல

றக் ம் ெபா ேத றகைசக்கத் ெதாடங் ன்றன. அைவ

படபடத் ப் பறக்க, காட் ன் ஆழ் ந்த அைம கைல ற . கைலந்ெத ம்

ஓைசேயா ஒவ் ேவார் உ ரினத் ன் ஓைச ம் இைண ன்றன.

உச் ந் உ ம் பந்ைதப்ேபாலத்தான் காட் ல் உ வா ம்

ஓைச; உ ளஉ ள அதற் ைச ற . கண்காணாத்ெதாைல

வைர பயணப் பட் மைறந் ேபானதா அல் ல ைச ம் ப் ேபானதா

என்பைத அ ய யாமேல ெசன் ேச ற .

மைலத்ெதாடர்க க் ைட ல் ெதாட் ல் கட் த் ெதாங் ம்

அடர்கானகத் ன் ணம் இ தான் .

வடக் ம் ெதற் மாக நீ ண் டக் ம் பச்ைசமைலத்ெதாடரில்

பர க் டக் ம் அடர்கானகம் தான் பறம் நா . அந்நாட் ன் தைலவன்

பாரி. ேவளிர் லத் ன் வம் சாவளி யாதலால் ேவள் பாரி என்

அைழக்கப் பட்டான். மைலமனிதர்கள் ப அ யமாட்டார்கள் .

ெகா ங் ேகாைட ம் ஏ வைகக் ழங் கைள அவர்க க்காக

உள் ளங் ைக ல் ைவத் க் காத் க் ற கா . உணைவ ைளய

ைவப் பேதா, அ ப் பேதா அல் ல; ேசகரிப் ப மட் ேம ேவைல. அ ம்

ேச ப் என்ற ந் தைன ம் ெசால் ம் உ வாகாத வாழ் நிைல.

பறம் ன் தைலவன் பாரி இ க் டம் எவ் ர்.

பச்ைசமைலத்ெதாடரில் ன் மைலகைளக் கடந் உச் க் ம்

அவ் ரிேல வ க் றான் பாரி. அவன கழ் நிலெமங் ம்

பர க் டக் ற . அவன் வள் ளல் தன்ைமையப் பாணர்கள் காலம்

வ ம் பா றார்கள் .

ெப ம் லவன் க லன், ற் றரசன் ஒ வனின் மாளிைக ல் இர

கள் ண் ம ழ் ந் க் றான். தன்ைனக் காணவந்த பாணர்களின்

ெசயல் பற் அவ் வரசன் க லரிடம் றான். எல் லா மன்னர்களிட ம்

பரி ல் ெபற் த் ம் ம் பாணர்கள் பாரி டம் மட் ந்தான்

க ைணையப் ெபற் த் ம் ன்றனர். இந்த உண்ைமையத்தான்

அவர்கள் பா ன்றனர் என் றான்.

இ க ல க் ஏற் ைடயதாக இல் ைல. பாரி ந் னைர

நிர்வ ப் ப ல் றந்தவனாக இ க்கலாம் . ஆனால் , வள் ளல் தன்ைம

என்ப நிர்வாகத் றைமயல் ல; அ ழந்ைத ன் ரல் ேகட்டகணத் ல்

பால் க ம் தா ன் மார்ைபப் ேபான்ற என் வா றார். ஆனால் ,

அந்தச் ற் றரசன் அதைன ஏற் க ல் ைல. ஒ கட்டத் ல் நாைளேய

பறம் நா ெசன் பார்க் ேறன் என் றப்ப றார் க லர்.

ன் ன் ேபாகாத அடர்காட் க் ள் தன்னந்தனியாக ைழ றார்.

உள் ேள ைழந்த ெதாைல ேலேய நீ லன் என்ற ரன் க லேரா

இைண றான். அவன் க லைர த ல் தன ஊ க்

அைழத் ச்ெசல் றான். அங் ந் காரமைல, ந மைல, ஆ மைல

ஆ ய ன் மைலகைளக் கடந் பாரி க் ம் எவ் க் க்

ெகாண் ேசர்க் றான்.

இந்த வ ப் பயணம் க லரின் பல எண்ணங் கைளத் தைல ழாக

மாற் ற . கா பற் ம் இயற் ைக பற் ம் மைலமக்கள் பற் ம் ,

பாரி பற் ம் அவரின் பார்ைவகளில் ெப ம் மாற் றம் ஏற் ப ற .

க லர் வந் ெகாண் க் றார் என அ ந்த பாரி எ ர்வந் வணங் ,

க லைரத் தன் ேதாளிேல எவ் க் த் க் ச் ெசல் றான். க லரின்

வர எவ் ரின் ெப ம் ழாவாக ெகாண்டாடப் ப ற .

எவ் ரின் மாணவர்கைளக் காட ய அைழத் ச்ெசல் ம் ஆசானான

ேதக்கன், பாரி ன் மைன ஆ னி, பாரி ன் இ மகள் களான

அங் கைவ, சங் கைவ, நீ லனின் காத யான ம லா என எல் ேலா ம்

க லரின் வரைவக் ெகாண்டா த் ர்க் ன்றனர்.

அ த்த ல நாள் களில் பறம் ன் ெப ழாவான ெகாற் றைவக் த்

ெதாடங் ற . ேசர, ேசாழ, பாண் ய ேவந்தர்க ம் எத்தைனேயா

இனக் க்கைள அ த் தங் கள ஆட் ப் பரப் ைப ரி ப த்

ள் ளனர். அவ் வா அ த்ெதா க்கப் பட்டவர்களில் லர் பறம் ல்

அைடக்கலம் அைடந்தனர். பறம் நா அவர்கைளத் தங் களின்

ள் ைளகளாக ஏற் க்ெகாண்ட .அ த்ெதா க்கப் பட்ட லங் களின்

வம் சாவளிகள் ேபார்த்ெதய் வமான ெகாற் றைவ ன் ன்னால்

தங் களின் லத் ன் வரலாற் ைறச் ெசால் , அதைன அ த்ெதா த்த

ேவந்தனின் ெவஞ் னம் உைரத் ப்பா வர்.

ப ேன நாள் ெப ழா இ . ெகாற் றைவ இ க் ம் ெப ம்

மரப் த க் ள் ெதய் வவாக் லங் க் ற .அ இறங் வந் ன்

இைல ல் ைவக்கப்பட்ட பலவைகயான கனிகளில் ஏதாவ ஒன்ைற

த ல் எ க் ற . அப் ப எ க்கப்பட்ட டன் சம் பந்தப் பட்ட

இனக் க்கள் ெகாற் றைவ ன் ன் தாங் கள் அ க்கப் பட்ட

கைதகைளச் ெசால் அ ளிறங் ஆ வர். கைட யாக, ப ேனழாவ

நாள் பறம் ன் சார் ல் பாரி கள றங் ஆ வான். இத்தைன இனக்

க்கைள அ த்ெதா த்த ேவந்தர்களின் பைக க்க வஞ் னம்

உைரப் பான்.

ெகாற் றைவக் த் ல் பாண் யனால் அ க்கப்பட்ட அ ைத ன் கைத,

ேசாழனால் அ க்கப் பட்ட ெசம் பாேத ன் கைத, ேசரனால்

அ க்கப் பட்ட நாகர் ன் கைத என் ஒவ் ெவா நா ம் ஒவ் ெவா

கைதையக் ேகட்ட க லரால் அவலத்ைதத் தாங் க ய ல் ைல.

அ க்கப் பட்ட இனக் க்களின் வம் சாவளிகள் இன் ம் இவ் ல ல்

வாழ் றார்கள் என்ற உண்ைமேய அவைர நிைல ைலயச்

ெசய் ட்ட . அக்கைதையப் பா ம் மனிதர்கள் வரலாற் ந்

இறங் வந் பா வ ேபால் இ ந்தனர். உண்ைம ன் ெவக்ைக

தாங் காமல் நிைல ைலந் ப த்தார் க லர்.

உடல் நலம் ன் யக லரால் ெகாற் றைவக் த் ல் பா நாள் கள் டக்

கலந் ெகாள் ள ய ல் ைல. த் ந்த ன் ம் க லரால்

பலநாள் கள் அ ந் ெவளிவர ய ல் ைல.

இேத காலத் ல் பாண் யப் ெப ேவந்தன் லேசகரப் பாண் யன் மகன்

ெபா யெவற் ப க் த் மண ஏற் பா நடக்கத்ெதாடங் ய .

யவனத் க் ம் த ழகத் க் ைட ல் கடல் வணிகம் க ம்

ெச ப் ற் ந்த அந்தக் காலத் ல் வணிகர்களின் ெசல் வ ம்

ெசல் வாக் ம் ேவந்தர்க க் இைணயாக வ ைம ெபற் ந்தன.

கடல் வணிகர்கள் தங் க க் ள் ஏற் ப த் க் ெகாண்ட சாத் க்கள் என்ற

அைமப் ன் தைலவனாக இ ந்தான் ெப வணிகன் ழ் கடல் வன்.

அவன் மகள் ெபாற் ைவையப் ெபா யெவற் ப க் மண க்க

ஏற் பா ெசய் தனர். மாம ைர மண ழா க் ஆயத்தமா க்

ெகாண் ந்த . அப்ேபரழ ன் காதல் கண்ணீரால் கைரக்க யாத

ஒன்றாக ஆழ் மன ல் நிைலெகாண் ந்த .

பறம் நாட் ன் மைலய வாரத் ல் இ ப் ப ெவங் கல் நா .

அந்நாட்ைட ஆ ம் ற் றரசர் ைம ர்க் ழார். பாண் ய ேவந்த க்

க ம் வாசமாக நடந் ெகாள் பவர். உலகேம ேபாற்

யக்கப் ேபா ம் பாண் ய இளவரசனின் மணத் க் யா ம் தராத

றந்த பரிெசான் ைறத் தரேவண் ம் என் யற் ெசய்

ெகாண் க் றார். அந்நிைல ல் மைழெவள் ளத் ல் அ த் வரப் பட்ட

ஒ அரிய வைகயான உ ரினத்ைத உழவன்

ஒ வன் ைம ர்க் ழாரிடம் காட் றான்.

பார்க்கேவ சற் அ வ ப் பாக இ க் ம் இ என்னவைகயான

உ ரினம் எனச் ந் த் க்ெகாண் க்ைக ல் , அங் ந்த பாணர்

ட்டத்தைலவன் ெசால் றான். “இ தான் பாரி ன்

ெகாற் றைவக் த் ல் ெசால் ம் ேதவவாக் லங் .”

ைம ர்க் ழார் ெப ம ழ் ச ் அைடந்தார். இதற் ைட ல் ம ைர ல்

மணத் க்காகக் கட்டப் பட் வ ம் கட் மானப் பணிகைள ைரந்

க்க ெகாத்தர்கைள அ ப்பச்ெசால் ேபரரசரிட ந் உத்தர

வந்த . உத்தரைவ ஏற் , ய ெகாத்தர்கைள அைழத் ச்ெசல் மா

தன் மகன் இளம தனிடம் ெசால் றார்.

இளம தன் றப் ப ைக ல் அவன ைக ல் பாரிக் க் ெசால் ம்

ேதவவாக் லங் ைனக் ெகா த் அ ப் றார் ைம ர்க் ழார்.

“ேபரரசரிடம் ெகா .இ அவ க் கப் ெபரிய ம ழ் ைவக்

ெகா க் ம் .”

இளம தன் ேதவவாக் லங் ைன எ த் க்ெகாண் ,

ெகாத்தர்கைள ம் அைழத் க்ெகாண் ம ைரக் ள் ைழ றான். அ

என்ன லங் என் பல ம் ேகட்க, ேதவவாக் லங் ெகன் ம்

ேதவாங் லங் ெகன் ம் அைழக் ன்றனர்.

மணத் க்காக ன் ெப ம் மாளிைககள் கட்டப் பட் வந்தன.

கார்காலப் பள் ளியைற, ேவனிற் காலப் பள் ளியைற, அரச ம் பத் னர்

மட் ம் ஆ ப் பா ம ம் பாண்டரங் கம் . இம் ன் மாளிைக ன்

ேமற் ைரகளி ம் வானியல் அைமப் கள் ஓ யமாக வைரயப் பட்டன.

கார்காலப் பள் ளியைற ல் ெபா யெவற் பன் றந்தெபா ந்த

வானியல் அைமப் ம் ேவனிற் காலப் பள் ளியைற ல் ெபாற் ைவ

றந்தெபா ந் த வானியல் அைமப் ம் பாண்டரங் கத் ல்

ைவைக ல் ெவள் ளப் ெப க்ெக க் ம் காலத்ைதக் க் ம் வானியல்

அைமப் ம் வைரயப்பட்டன. அப்பணி ைன அரண்மைன ன்

தைலைம வானியல் நி ணன் அந் வன் ேமற் பார்ைவ ெசய் வந்தான் .

வானியல் அ ன் ேபராசான் ைசேவழர் ெபா ைகமைல ந்

மண ழா க்காக ம ைரக் வ ைக தந்தார். அவரின்

மாணவர்களில் ஒ வன்தான் அந் வன். அவன ேமற் பார்ைவ ல்

வைரயப் பட்ட வானியல் அைமப் கைளப் பார்ைவ ட்ட ைசேவழர்

அ ள் ள தவ கைளச் ட் க்காட் , க ங் ேகாபத்ைத

ெவளிப் ப த் னார்.

அத்தவ கைளச் சரிெசய் வைரந் க் ம் வைர அந் வன்

அம் மாளிைகைய ட் ெவளிேயற ல் ைல. அந்தக்காலம் வ ம்

இளம தன் ெகாண் வந்த ேதவாங் ைனத் தன அ ேல

ைவத் க்ெகாண்டான் . மணப் பரிசாகக் ெகா க் ம் வைர இ

இங் ேகேய இ க்கட் ம் என் ெசால் ட்டான். ேமற் ைர ல் ய

ஓ யத்ைத ஓ யர்கள் ம் ப வைரந் க் ம் வைர அந் வனின்

ெபா ேபாக்காக ண் ல் அைடக்கப் பட்ட அந்தத் ேதவாங் லங் ேக

இ ந்த .

பணி நிைற ெப ம் ெபா தான் அந்தத் ேதவாங் லங் ன்

 றப் த்தன் ைமைய அவன் கண்ட ந்தான் . அவன் கண்ட ந்த

உண்ைமையத் தன் ஆசான் ைசேவழரிடம் ெசான் னெபா அவர்

நம் பேவ இல் ைல. அவ ம் ேசா த் அ உண்ைமதான் என்பைத

அ ந்தார். அந்தத் ேதவாங் எல் லா ைசகளி ம் நடக் ற . ஆனால் ,

உட்கா ம் ெபா மட் ம் வட ைச ேநாக் ேய உட்கா ற .

எத்தைன ைற உட்கார்ந்தா ம் வட ைச ேநாக் ேய உட்கா ற .

இ இயற் ைக ன் அ சயத்தன்ைமைய ெவளிப் ப த் ற .

ெசய் ேபரரச க் த் ெதரி க்கப் பட்ட . ேதவாங் ன் அ சய ஆற் றல்

கண் ேபரரசர் ைகத் ப் ேபானார். ப்பாக கடற் பயணத் ல் ைச

அ ய யாத ழ ல் தான் பல கலங் கைள நாம் இழக் ேறாம் . இந்த

நிைல ல் இப் ப ப்பட்ட ஒ லங் கடல் பயணத் க் கான

அ ப் பைடத் தைடகைளத் தகர்த் ம் . ைசைய ஆள் பவேன கடைல

ஆள ம் . இவ் லங் ைச ன் அ ப் பாளனாக இ க் ற

எனச்ெசால் , ெப ம் ம ழ் ைவ ெவளிப் ப த் னார் ழ் கடல் வன்.

இ பாரி ன் பறம் நாட் ல் உள் ள ெகாற் றைவக் ெசால் ம்

லங் என்ப ெதரியவந்த . இவ் லங் ன் க் யத் வம்

கட ல் தான் இ க் ற என்பைத பாரி டம் ேப ப் ரியைவத் ப்

ெபற மா என் ஆேலாசைன நடத் னர். என்ன ைல

ெகா த்ேத ம் இதைனப் ெபறேவண் ம் என் த்தனர். ஆனால் ,

பாரி டம் வணிகம் ேபச யா . பறம் ன் இைலதைழகைளக் ட

எ த் ச்ெசல் ல பறம் ன் மக்கள் அ ம க்க மாட்டார்கள் .

அப் ப க்க ெகாற் றைவக் ெசால் ம் ேதவவாக் லங் ைக

எப்ப க் ெகா ப்பார்கள் . இதைனக் ெகாண் வர வாய் ப் ள் ள அைனத்

வ ைய ம் ந் த் , கைட ல் ஒ வ ையக் கண்ட ன்றனர்.

மண ழா ன் ெதாடக்கக்கட்டத் ல் ல் கடல் வ க்

கச் றந்த பரிெசான் ைறத் தரேவண் ெமனப் ேபரரசர் ம் னார்.

உலகம் வ ம் வணிகம் ெசய் ம் வணிகர் லத்தைலவ க் க்

ெகா க் ம் பரி ஆகச் றந்ததாக இ க்க ேவண் ம் என்

ந் த்தெபா பாண் ய நாட் ன் தைலைமத்தளப

க ங் ைகவாணன் ஓர் ஆேலாசைன ெசான் னான். ல் கடல் வனிடம்

கச் றந்த கப் பல் ஒன் இ க் ற . அக்கப்பைலப் ற கப் பல் கைளப்

ேபால எல் லாத் ைற கத் ம் நி த் அ ைமகைள

மாற் க்ெகாண் ெசல் ல ேவண் க் ற . யவனர்கள்

பயன்ப த் ம் க ங் ெகாள் ைளயர் கைளப் ேபான் ற ஒப் ட யாத

தடந்ேதாள் அ ைமகள் ைடத்தால் அவர் கப்பைல எங் ம் நி த்தாமல்

ெதாடர்ந் ெகாண் ெச த்த ம் . அவ் வள

வ ைமெகாண்டவர்கள் வடக் த் ைச மைல ல் இ க் ற

ைரயர்கள் ; அவர்கைள ெவன் அ ைமயாக் ழ் கடல் வ க் ப்

பரிசாக வழங் கலாம் என் ஆேலா க்கப் பட்ட .க ங் ைகவாணன்

தந் ர க்க ெப ம் ேபாைர நடத் , ைரயர்கைள அ ைமயாக்

ம ைரக் க் ெகாண் வந் ேசர்த்தான்.

இந்நிைல ல் தான் ேதவாங் ைனப் பாரி ன் பறம் ந்

ெகாண் வர என்ன வ என் ஆராய் ந் ஒ வ ையக்

கண்டைடந்தனர். அ ைமயாக்கப் பட்ட ைரயர்களின் லத்தைலவன்

காலம் பனிடம் ேபரம் ேப னர். பறம் மைல ள் ள ேதவாங்

லங் ைன எ த் வந்தால் உன் லத்ைத ம் உன்ைன ம் தைல

ெசய் ேவாம் என்றனர

ைரயர்க ம் பறம் மைல ேவளிர்க ம் பல தைல ைறக் ன்னர்

மண ற ெகாண்டவர்கள் . ஆனால் , இந்த மண ற அ த்த த்த

தைல ைறக் த் ெதாடர ல் ைல. காரணம் , இவ் மைலப் ப க ம்

ெப ந்ெதாைல இைடெவளிேயா இ ந்தன. காலம் பன்

பறம் நாட்ைடக் கண்ெகாண் டப் பார்த்த ல் ைல. ஆனா ம்

‘எம் ன்ேனார் மண ற ெகாண் ந்த பறம் க் எ ராக நாங் கள்

எதைன ம் ெசய் யமாட்ேடாம் ; எங் களின் உ ேர ேபானா ம்

கவைல ல் ைல’ என் உ யாக ம த்தெபா , அந்தக் லத் ன்

ெபரியமனிதர் ஒ வர் காலம் பைன சமாதானப் ப த் னார்.

பறம் ன்மக்கள் யாைர ம் தாக்கச் ெசால் ல ல் ைல. அந்தச்

லங் ைகத்தான் எ த் வரச் ெசால் றார்கள் . அதனால் நம

லேம க்கப்ப ம் என்றால் அைதச் ெசய் வ ல் தவ ல் ைல

என் றார். ேவ வ ல் லாமல் காலம் பன் ப்ப ரர்கைள

அைழத் க்ெகாண் பறம் ன் மைலக் ள் ைழ றான்.

கா பற் ய ேபர ெகாண்ட ைரயர் ட்டம் ன் மைலகைளக்

கடந் ெகாற் றைவக் த் நடக் ம் களத் க் ப் ேபாய் , ஐந் ைட

நிைறய ேதவாங் லங் ைகப் க் ன்றனர்.

காட யச் ெசய் வதற் காகப் ப ெனா மாணவர்கைள

அைழத் க்ெகாண் ெகாற் றைவைய வணங் க அவ் டம் வ றான்

பறம் ன் ஆசான் ேதக்கன். மாணவர்களின் ணர்

மரக் ட்டத் க் ள் இ ப் பவர் கைளக் கண்ட ற . அவர்கைள

ரட்டத் ெதாடங் றான் ேதக்கன். ன்னஞ் மாணவர்கைள

ைவத் க்ெகாண் கவ ைமயான எ ரிகைள ரட் ஓ றான்.

அவர்கள் ேதக்கைன அ த் ழ் த் ட் ஓ ன்றனர். ேதக்கன்

ட ல் ைல, ஆ மாணவர்கைள எவ் க் அ ப் , பாரிைய

வரச்ெசால் ட் , தம் இ ப்பவர்கைள ைவத் க்ெகாண்

எ ரிகைள டா ரட் ச்ெசல் றான். மாணவர்கள் காட ம்

ப ற் க்கான கசப் ச்சாற் ைன உண் ப் பதால் ேபச யாத

நிைல ல் இ ந்தனர். பாரி டம் நிைலைமைய லக் ச்ெசால் ல

ய ல் ைல. ேதக்கன் அைழத் வரச் ெசான் னதாக நள் ளிர

வந் ெசால் ன்றனர்.

நிைலைமையப் பாரியால் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல, ஆனா ம்

மாணவர்கேளா ேசர்ந் அவன் தன்னந்தனியாகப் றப் ப றான்.

மாணவர்கள் டா ஓ ன்றனர். பாரி, ஆ மைலையக் கடந்

இரண்டாங் ன்ைற அைட ம் ெபா ேதக்க ம் மற் ற மாணவர்க ம்

க ந்தாக் த க் உள் ளா ள் ள ெதரியவ ற . யாேரா

ேதவவாக் லங் ைனத் க் க் ெகாண் ேபாவ ம் ெதரி ற . அேத

மாணவர்கைள ைவத் க்ெகாண் காட் க் ள் ரட் ஓ றான் பாரி.

பறம் மைல ல் ெச , ெகா , பறைவ, லங் என அத்தைனைய ம்

பயன்ப த் , ப்ப ேபர் ெகாண்ட வ ைம ந்த எ ரிகைள

ழ் த் க் றான் ேவள் பாரி. இ ல் எ ரிகளின் தைலவன்

காலம் ப ம் பாரி ம் தனித் ேமா ன்றனர். இ வ ம் ெந றழா

அறத்ேதா நின் ேமா ன்றனர். அப்ெபா அங் வந் ேச ம்

ேதக்கன் பாரி ன் ெபயைரச் ெசால் சத்த ட் ஓைச எ ப் றான்.

அப் ெபா தான் காலம் ப க் த் ெதரியவ ற , நாம் இவ் வள

ேநர ம் பாரிெய ம் மாமனித டன் சண்ைட ட் க்

ெகாண் ந்ேதாம் என் . பாரி என்ற ெசால் ேகட்ட கணம் தாக் தைலக்

ைக ட் , வணங் மண் ட்டான் காலம் பன்.

தன லம் காக்க தவறான ெவ த் ட்ேடன் எனத் தன்ைனேய

மாய் த் க் ெகாள் ளத் ணி றான் காலம் பன். இல் ைல, நாங் கள் தான்

உங் கைளக் கணிக்கத் தவ ட்ேடாம் என் அவனிடம் மன்னிப்

ேகா றான் பாரி. இ வ ம் ேவதைனயால் உழன் ள் ன்றனர்.

ழ் த்தப் பட்ட ரர்கைள உ ர் ைழக்கச்ெசய் ம் ஏற் பா கைள

உடன யாகச் ெசய் யத் ெதாடங் னர்.

பாண் யனால் ைறப் க்கப் பட்ட ைரயர் லம் தங் க டன் இரத்த

உற ெகாண்ட லம் . எனேவ அவர்கைள ட்பைதத் தன கடைமயாகக்

க னான் பாரி. காலம் பேனா வந்தவர்களில் ெப ம் பா ப் க்

உள் ளாகாத வர்கேளா பறம் ன் ரன் நீ லைன ம் , அவேனா ஆ

ரர்கைள ம் இைணத் , ேதவவாக் லங் ைனக் ெகா த்த ப்

றான்.

காலம் பன் தைலைம லான ேதவவாக் லங் ேகா அரண்மைன

ம் ய ம் ம ழ் கைர ரண் ஓ ற . அவ் லங் ைன எப் ப ப்

பயன்ப த் வ என் ரமாகத் ட்ட ட்டனர். காலம் பனின்

லத்ைத தைல ெசய் உத்தர ம் ேவந்தன் , ெப ம் ரர்களான

காலம் பன் உள் ளிட்டவர் கைள யவனர்க க் அ ைமகளாகக்

ெகா க் றான்.

தைலயானவர்கைளப் பறம் நாட் க் ப் ேபாகச்ெசால் றான்

காலம் பன். ைரயர் ட்டத் னர், ைவைகயா கடல் ம்

இடத் க் ம் ைவப் ர்த் ைற கத் க் க்

ெகாண் வரப் ப ன்றனர். ேதவாங் லங் ம் ைற கத் க் க்

ெகாண் வரப் ப ற . ன் மாதத் க் ம் ேமலாக நீ த்த மண

ழா ைன த் க்ெகாண் யவன வணிகர்கள் நா ம் ப

ைவப் ர்த் ைற கத் ல் ந்தனர். ெப ம் வணிகர்கள் பல ம்

அங் ந்தனர். ைவப் ர்த் ைற கத் ல் நிற் க இட ன் த்

தத்தளித் க்ெகாண் ந்தன கலங் கள் .

ெந ம் பயணத் க் த் தயாரா ம் யவனக்கப் ப ன்

அ ைமகளாக்கப்பட்ட ைரயர்கள் ேமேலற் றப்பட்டனர். ெபா த்தமான

ேநரத் ல் பறம் ன் ரர்கள் தங் களின் அபார ஆற் றலால்

ைக லங் கைள உைடத்ெத ன்றனர். தங் களின் ைகவச ந்த

மாெப ம் ஆ தங் களான ெச ெகா கைளக் ெகாண் கலங் க க் த்

டத் ெதாடங் னர்.

யவன வணிகர்க ம் த ழ் ெப ம் வணிகர்க ம் ைடெபறப் ேபா ம்

ெப ம் ந் ல் இ ந்தெபா அவர்களின் கலங் கள் பற் ெய யத்

ெதாடங் ன. ஒன் ைனத்ெதாட் ஒன்றாகத் ப்படர்ந் ேமேல ய .

ஒ ைற கம் ற் றாக எரிவைத உல ன் ெப வணிகர்கள்

எல் லாம் ஒன் ப் பார்த்தனர்.

தப் த்த ைரயர் ட்டம் , ேதவாங் லங் ைன ம் ட் க்ெகாண்

பறம் ேநாக் ப் றப்பட்ட . கலங் களில் பற் ய ெந ப்

வா ச் ையத் ெதாட்டெபா ெவளிெயங் ம் பர ய டரின்

ஒளிக் ள் ளி ந் காலம் ப ம் நீ ல ம் ப்பாய் ந் ெவளிேய னர்.

தன் ைமந்தர்கைளக் கரம் நீ ட் அைழத் க்ெகாண்ட பாரி ன் பறம் .

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 51
ெபா நள் ளிரைவக் கடந்த . ைற கம் கப்பரபரப் பாய்

இ ந்த . யவனர்களின் ேகாட்ைட ந் எ ம் ய

இைசக்க களின் ஓைச ைசெயங் ம்

எ ெரா த் க்ெகாண் ந்த . ந் ன் ச்சல்

ேகாட்ைடச் வர் தாண் ெவளிெயங் ம் வ ந்த . உச்சத்ைத

அைடந்த யவனர்களின் இைசேயாைச ந்த ம்

த் ப் பைற ன் ஓைச ெதாடங் ய . பாண் ய அழ கள்

ஆட்டத் ல் இறங் ட்டனர் என்ப ரிந்த . ந் ல்

ைடெப ம் த ணம் தான் ெவ ட் ம் ஆட்டம் நிக ம்

அல் ல அப் ெபா தான் மனம் யதாய் ஒன் ைற அைடய

ன்னி ம் அ கமாய் ஏங் நிற் ம் . அதனால் தான்

ந் கள் ன்னிர க் ப் ன்னர் க் ன்றன. இர ம்

இைச ம் ம ம் ஒற் ைறக்ேகாட் ல் வடம் த் நிற் க,

ஆண்க ம் ெபண்க ம் ெவளவாெலன அைதப் பற் த்

ெதாங் க்ெகாண் க் ன்றனர். ேமாகம் எ ெவான்ைற ம்

தைல ழாக மாற் வ ல் ைல. தைல ழாக மா ம்

ெபா தான் அ இயல் ெகாள் ற .

 ப் பால ன் நாவாய் , ைற கத் ல் ெப ரைனப் ேபால்

கம் ரமாய் நின் ெகாண் ந்த . கான் நின் பார்க் ம்

அதன் ம் மாடத் ன் ேழ ைரயர்கள்

உட்காரைவக்கப்பட் ந்தனர். அவர் களிட ந் சற்

தள் ளி யவனக் காவல் ரன் ஒ வன் நின் ெகாண் ந்தான்.

காவல் ரர்களின் கவனெமல் லாம் நாவா ல் ெபா ள் கைள

ஏற் ம் பணியாளர்களின் ேத இ ந்த . ைககளில்

ெப ந்த ெகாண் ைணக்கப்பட் ள் ள ைரயர்கைளப்

பா காக்க ேவண் ய ேதைவெய ம் இ ப் பதாக

அவர்க க் த் ேதான்ற ல் ைல.

த்தைவத்தப உட்கார்ந் ந்த நீ லன் சற் ேற தைல க் ப் பார்த்தான்.

அவ க் ேநெர ேர வானில் ெமல் ய ன்றாம் ைற நில

கண் ட் ய . பறம் ன் ெசய் ைய அ ஒளி ந் அவ க் ச்

ெசால் வ ேபால் இ ந்த . ைறநிலைவக் ர்ந் பார்த் க்

ெகாண் ந்தான் . நிைன கள் எங் ெகங் ேகா ஓ மைறந்தன. ற

ண் ன்கைள ம் பார்த்தான். ‘எல் ேலா ம் இங் ேக வந் ட் ர்களா?’

என் மனம் ேகட்டெபா உதட்ேடாரம் ரிப் ெபான் ேமெல ந்த .

காலம் பன் நீ லைனேய பார்த் க் ெகாண் ந்தான் . ன்றாம் ைற

நிலைவப் பார்த்தப எ ந்தான் நீ லன். காவல் ரர்கள் ெவ ெதாைல ல்

ெபா ள் கள் ஏற் றப்ப வைதேய பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். எ ந்த

நீ லனின் கண்ணில் த ற் பட்ட ைவைக ன் ந ல் அைசந்தப

கடல் ேநாக் ப் ேபா ம் கப்பல் ஒன் . அைதச் சற் ேற ர்ந் பார்த்தான்.

ளக்ெகாளியால் கப் ப ன் ேமல் தளத் ல் இ ப் பனவற் ைற அவனால்

ல் யமாகப் பார்க்க ந்த .

ேவைலயாள் ஒ வன் கான் நிற் ம் ம் மாடத் ன் ேமல் ண்

ஒன் ைன ைவத் ட் க் றங் க்ெகாண் ந்தான் . நீ லன் அைத

உற் க் கவனித்தான். ேதவவாக் லங் ைகக் ெகாண் ெசல் ல

வ வைமக்கப் பட்ட ண் தான் அ என்ப பார்த்த ம் லப் பட்ட .

இனி ம் காலம் தாழ் த்த ேவண்டாம் என் ெசய் தப ேழ

அமர்ந்தான். அமர்ந்த ேவகத் ல் அவன நாக் க் ழன்

ற் ெறா ைய எ ப் ய . அணில் எ ப் ம் ஒ ேபால் அ இ ந்த .

ைரயர்கள் யா க் ம் எ ம் ரிய ல் ைல. ஒ வர் கத்ைத

மற் ெறா வர் பார்த்தனர். காலம் பன் நீ லனின் ெசயைலக் ர்ந்

கவனித் க் ெகாண் ந்தான் .

ட்டத் ன் ந ல் உட்கார்ந் ந்த பறம் ன் ரர்கள் இ வ க்கான

ஒ க் ப் அ . அவர்கள் தங் க க்கான உத்தர ைடத்த ம்

ேவைலையத் ெதாடங் னர். அவர்கள் க த்ைத ஒட் ேவர்க்ெகா

ஒன் ைனக் கட் ந்தனர். ழ் த்தாைடையக் க த்ேதா தாழ் த்

நாக்ைக நீ ட் அவ் ேவர்க்ெகா ையப் பற் ற நிைனத்தான் பறம் ன் ரன்.

அ உள் க த் ல் ப ந் ந்ததால் எளி ல் நாக் ன் னிக் ச்

க்க ல் ைல. ண் ம் ண் ம் யன்றான். ேநரத் ல் நாக் ன்

னி ல் ேவர்க்ெகா க் ய . ெமல் ல அதைன னிநாக் ேலந்

உள் வாய் க் க் ெகாண் வந்தான் .

இவர்கள் என்ன ெசய் றார்கள் என் ைரயர்க க் ப் ரிய ல் ைல.

உற் ப் பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். பறம் ன் ரர்கள் இ வ ம்

க த் ல் ற் ந்த ெகா ையப் பல் லால் க க்கத்ெதாடங் னர். அ

நத்ைதச் ரி ன் காய் ந்த இைலகைளக்ெகாண் க் கட்டப் பட்ட

ெகா . நத்ைதச் ரிைய வா ட் ெமன்ற ஒ வன் கல் ைலக் டக்

க த் ெநா க் வான். அதன் சா உ வாக் ம் ரியத் க்

இைண ல் ைல.

நத்ைதச் ரி ன் இைலகைள ெமன் அதன் சா பல் க் ல்

இறங் கத்ெதாடங் ய ம் மாற் றங் கள் ெதரியத்ெதாடங் ன. பல்

ஈ களில் கங் ைனக் ெகாட் ய ேபால அவர்கள் க்கத்

ெதாடங் னர். எ ன் ெகாண்ட வைகயான ெசம் க்கைனப் ேபால

அவர்கள் மா னர். ேமல் தாைடப் பற் கள் ழ் த்தாைடப் பற் கைள

நறநறெவனக் க த் ெநா க் வ ேபால் இ ந் தன. கடவாய் ப்

பற் கள் இைல ன் கைட ச்சா இறங் ம் வைர அைரத் க்ெகாண்ேட

இ ந்தன.

எந்தக்கணம் அ ெதாடங் கப் ேபா ற என்பைதக் காண நீ லனின்

கண்கள் ஆர்வத் ேதா காத் ந்தன. ஒ கணப் ெபா ல் அ

ெதாடங் ய . அவன் த ல் தன் ைககளில் ட்டப் பட் ந்த

மரக்கட்ைடையக் க க்கத் ெதாடங் னான். கக்க னமான

மரங் கைளச் ேசாளத்தட்ைடையக் க த் த் ப் வ ேபாலத் ப் னான்.

நிகழ் வைதக் காலம் பன் இைமக்காமல் பார்த் க் ெகாண் ந்தான் .

ெசம் க்கனின் ேவகம் க க்கத் ெதாடங் ய ற தான் பலமடங்

அ கமா ம் . மற் ற எ கள் மண்ணின் ேமேல எவ் வள ேவகமாக

ஓ ேமா அேதேபால ெசம் க்கன் மண் க் ள் கரகரெவனக் க த் த்

ைள ட் க் ெகாண்ேட ஓ ம் என்பார்கள் . கப் ப ன் ேமேல இ ந்த இ

ெசம் க்கன் க ம் தமக் லங் காய் இடப் பட்ட ைகக் கட்ைடகைளக்

க த் த் ப் பத் ெதாடங் ய ம் ேவகம் பலமடங் அ கமான . தன

ைகக்கட்ைடையக் க த் இ ண்டாக் ய ம் நீ லைன ேநாக் ப்

பாய் ந் வந்தான் ஒ வன். நீ லேனா காலம் பைனக் ைககாட் னான்.

வந்தவன் ம் வதற் ள் மற் ெறா வன் காலம் பனின்

ைகக்கட்ைடையக் க த் க் ெகாண் ந்தான் . அவன் ப் பதற் ள்

நீ லனின் ைகக்கட்ைடையக் கரகரெவனக் க த் த் ப் இ றாக்

த்தான் . அ த்த த் ஒவ் ெவா ரனின் ைகக் கட்ைடைய ம்

க த் த் ப் க் ெகாண் ந்தனர். நத்ைதச் ரி ன் ரியம் ைற ம்

ன் க த்தாக ேவண் ம் . ேநரமாக ஆக அதன் ரியம்

ைறயத்ெதாடங் ம் . அவ் வா ைறந் ட்டால் க ப் பவனின் பல் வ

தாங் க யாததா ம் .

ஆனால் , இப் ெபா இ க் ம் நிைல ல் அவர்கள் இ வ ம்

இக்கப் பைலேய க த் இ றாக் வார்கள் . அவர்களின் உட ல்

ஏ ந்த வன்மம் நத்ைதச் ரிைய ம் ஞ் வதாக இ ந்த .

ெசம் க்கனின் ேவகம் உச்சத் ல் இ ந்த . காலம் பன் ஓர்

அ சயத்ைதக் கண் ன்னால் பார்த் க் ெகாண் ந்தான் .

ேவைல ந் ம் ெசம் க்கன் களின் ேவகம் ைறய ல் ைல. அவர்கள்

நாவா ன் ளிம் ைபக் க த் த் தங் கைள ஆ வாசப் ப த்த யன்

ெகாண் ந்தனர்.

ஆனால் , ேவைல இனிேமல் தான் ெதாடங் கப் ேபா ற . இப் ெபா

உட ல் ஏ நிற் ம் ரியத்ைத எ ெகாண் ம் ைறக்க யா .

பறம் ன் மற் ற ன் ரர்க ம் இ ப் த் ணிேயா இைணத் க்

கட்டப் பட் ந்த நார்க்ெகா ைய உ எ த்தனர். அைவெயல் லாம்

பால் ெகாறண் ன் காய் ந்த சக்ைககைளக் க றாகத் ரித் க் கட்டப்

பட்டைவ. க கள் எல் லாம் அளவாகப் ய் க்கப் பட் ஆ க்

ஒ ப ெகா க்கப்பட்டன. ஒ வன் அ ந்த ளக் ல் ஒ

ெகா ையப் பற் ற ைவத்தான்.

ப் பற் ப் த்த ம் எல் ேலார் ைகப் க் ம் ெந ப் பர ய .

நாவா ன் ளிம் க்கட்ைடையத் தாண் இ ப ேப ம் நீ க் ள்

த்தெபா எல் ேலாரின் ைக ம் பற் ெயரி ம் பால் ெகாறண்

இ ந்த . ெபா ள் கள் ஏற் றப் ப வ ேலேய கவனம் ெகாண் ந்த

காவல் ரர்கள் ஓைசேகட் த் ம் னர். ைகக்கட்ைடேயா நீ ரிேல

க் ம் அ ைமகைள நிைனத் பரிதாபத் ேதா எட் ப்பார்க்க

வந்தனர்.

க் ம் ெபா ைக ல் இ ந்த பால் ெகாறண் ைய ட் ட் நீ ரில்

ழ் யவர்கள் , ண் ம் எ ந்தெபா எரிந்தப

தந் ெகாண் ந்த பால் ெகாறண் ையக் ைக ேலந் னர். மற் ற

ன் பறம் ரர்க ம் க த் ல் இ ந்த தாயத்ைதப் ய் த்ெத த்

வா ல் ேபாட் ெமன்றனர். தாயத் க் ள் இ ந்தைவ எல் லாம்

ெபா த் கள் கள் .

நன்றாக ெமன்ற ன் பால் ெகாறண் ல் எரி ம் ெந ப் ேபா ேசர்த்

 ச் த் ெபா த் கைள நாவாய் களின் உ ழ் ந்தனர்.

ெபா த் களில் ெந ப் ப் பட்டால் ேபா ம் அ ஒ ெபா ம்

அைணயா . கங் கைள உ க் ைவத் ள் ள மணல் கள் கள்

ேபான்றைவ அைவ. அ ெந ப்ைப எளி ல் அைணய டா

கனன் ெகாண்ேட இ க் ம் . நீ ரில் தந் ஊ ய கட்ைடகள்

ைம ம் பற் ப் பர ம் வைர டப் ெபா த் களின் தழல்

அைணயா . ஒ வன் மாற் ஒ வன் ஊ த்தள் ள, பால் ெகாறண் ன்

ெந ப் கலம் ேதா ம் பற் ற, நீ ரில் ஊ க் டக் ம் அ மரங் கைளத்

ன் நா கள் ேத த் ழா ன. ைவைக ல் தந்த இளங் காற்

ழா ம் தழ க் த் ேதாள் ெகா த் உள் ைழத்த . எல் லாக்

கலங் களின் ன் ற அ வாரங் களி ம் ைவக் ம் பணி ப ேவகமாக

நடந் ெகாண் ந்த .

ெகாண்டாட்டங் களின் ேபரிைரச்ச ம் ேவைலகளின் ம் ர மாக

ைற கம் ஆட்களின் ெநரிசல் தாளாமல் இ ந்தெபா , கலங் களின்

ன் ற அ வாரங் கைளக் கங் கள் பற் ேமேலறப் ெபா த் கள் கள்

வ ெசய் ெகாண் ந்தன. கடல் காற் ைவைக யாற் ேறா

உள் ைழந் ச்ெசன் ற ெபா கலங் களின் உள் கட்ைடகளில் ன்

ேவர்கள் ஆழப் ப யத் ெதாடங் ன.

ெபரிய , ய , யவனர்க ைடய ,த ழ் வணிகர்க ைடய என

எந்த ேவ பாட் க் ம் இட ல் ைல. எல் லாவற் ன்

அ க்கட்ைடகைள ம் பால் ெகாறண் கள் த்த ட் த்

த ச்ெசன் றன.
இ த்தைணத் த்தம் மட் ம் இட் ட் ள வ ல் ைல,

ள யாத காமம் உள் வாங் இ த் க்ெகாண் ந்த . இன் ர

கப் பல் ஏ னால் கைரகாண மாதங் கள் பல ஆ ம் . எனேவ யவனக்

கடேலா கள் ைசேயா இர வ ம் இயங் னர்.

பாண் யநாட் அழ கள் ஆ ம் இ கப் பைற ன் அ ர்வாட்டத்ைதப்

பார்க்க வாய் ப் ப எளிதல் ல; ஒ கட்டத் ல் ந்தேர மயங் க்

றங் க் களம் ந்தார். ம ழ் ச ் ைய ேவேரா ய் த்ெத க் ம்

ெவ ெகாண் நிகழ் ந்த ந் .

ந்ெதன் ப இைச ம் ஒளி ம் வண்ண ம் மட் ம் ெகாண்டதன் ;

இைவ எல் லாவற் ைற ம் ம ழ் ந் ர க்க யாத மயக்க ம்

ெகாண்ட .இ மாதங் க க் ேமலாக நடந் ந்த ேபரர ன்

மண ழா ன் நிைறைவ இவ் வள றப்பாக உல ல் ேவ யா ம்

ெகாண்டாட மா என்ற ஐயம் ப் பாலஸ்ஸ க்ேக உ வான .

அதற் க் காரணம் , ேகாட்ைடக் ள் ளி ந்த ெவளிச்சத்ைத ம்

ஓைசைய ம் டக் ேகாட்ைடக் ெவளிேய அ க ெவளிச்ச ம்

ஓைச மாக அவ் ர இ ந்த . யப் எல் ைலயற் றதான .

நிைலெகாள் ள யாமல் தள் ளா க் ெகாண் க் ம் தங் கள்

தைலவர்களிடம் ெசய் ையச் ெசால் ல ரர்கள் அஞ் னர். ேகாட்ைடக்

கத ைன ைமயாகத் றந் ட்டெபா தான் நிைலைம ன்

பரீதம் ரியத்ெதாடங் ய .
ேகட் ம் ஓைசக் ள் கத ம் ரல் ேமெல ந்த . ப் பாலஸ் ன்

கண்ணிற் பட்ட ெவளிச்சத் க் க் காரணம் , இைண ல் லாத உயரங்

ெகாண்ட அவன கப்ப ன் பாய் மரம் ழன் எரிந்த தான் . ஏ ய

மயக்கம் கணப் ெபா ல் றங் ய . ேபர ர்ச் ெகாண் ைற க

ேமைடைய ேநாக் ஓ னான் ப் பாலஸ். அப்ெபா ம் நிைலைம ன்

பரீதம் ந்த க் ப் ரிய ல் ைல. ேதற ன் மயக்கம் எளி ல்

ள டா . அைத ம் ப்பாலஸ் ண்டதற் க் காரணம்

எரிந் ெகாண் ந்த கப் பலன் ; அவன இன்ேனார் உ ர்.

எங் ம் க் ரல் ேமெல ந்த . உள் ம் ற மாக ரர்கள்

பைதபைதக்க ஓ னர். ைற கத் ன் ேமைடப்ப ைய ெந ங் க

யாதப ன் டர் வாரிச் ழற் க் ெகாண் ந்த . எல் லா

நாவாய் களி ம் அள ெபா ள் கள் ஏற் றப்பட் ட்டதால் ெந ப்

இைணெசால் ல யாத ச்ேசா ேமேல ப் படர்ந்த . கடல் காற் ல்

பற் ய பாய் மரம் ெந ப்ேபா அைசந்தா ய . ஒன் ைனத்ெதாட்

ஒன்றாக, ழக் ந் ேமற் வைர எல் லாக் கலங் களி ம் ப் பற் ப்

பர ய .

ெப ம் மரத் ன் அ வாரத் ல் கைறயான் ற் ெசன்னிறச்

ேகா ேபாலப் பற் ேமேல ேம, அப் ப த்தான் கலங் களின்

அ வாரத் ந் ஏேதா ஒ ைன ல் ன் நா கள்

ேமேல க்ெகாண் ந்தன. ேமல் தளத் க் அைவ வந் ேசர்ந்த ம்

காற் ேறா ேபாட் ட் ப் ரண் எ ந் தன.

ேமல் தளெமங் ம் ெப வடக் க கள் டப் பதால் ன் அடர்ேவகம்

வ ைம ெகாண் உள் ளிறங் ய . கலங் களின் ஓரப் ப ல் ந்

ேமல் ேநாக் வந்த , இப் ெபா ைமயப் ப ல் ேம ந் ேழ

ெசல் லத் ெதாடங் ய . ழலத் ெதாடங் ய . மண் க் ள் நீ ர்

இ ப் ப ேபால, மரத் க் ள் இ க் ம் . மரம் யாய் மா ம் ஆேவசம்

அள ட யாத .அ காலகாலமாக அடக் ைவக்கப் பட்ட ஒன் ன்

ெவளிப் பா . அள ட யாத ற் றத் டேன இ க் ம் .

ப் பாலஸ் தன் கண் ன்னால் தன நாவாய் பற் ெயரிவைதப்

பார்த்தப நின் ந்தான் . யவன ரர்கள் தங் கள் தளப ன்

நாவாையயாவ காப் பாற் டலாெமனப் ெப யற் ெசய் தார்கள் .

எ ம் நடக்க ல் ைல. கலங் கைள ெந ங் க யாமல் த த்தவர்

க க் , ேநரம் ெசல் லச்ெசல் ல கைரையேய ெந ங் க யாத நிைல

ஏற் பட்ட . ேமல் மரங் கள் ெவ க்கத் ெதாடங் ன. ெகா மரங் கள் சரிந்
 ழ் ந்தன. பாய் மரத் ணி காற் ெறங் ம் சாம் பலாய் ப் பறந்

ெகாண் ந்த .

மற் றவர் அ யாவண்ணம் ன்னிரேவ இ கப் பல் களில் ேதவாங் ைன

ஏற் அ ப் ைவத்த ழ் கடல் வன் நள் ளிர க் ப் ன்னர்தான்

ந் க் வந் ேசர்ந்தான். கைட யாக வந் ேதற க் ள் ஆழப்

ைதந்தான் . அவன ம ழ் எல் ேலாைர ம் ட எல் ைலயற் றதாக

இ ந்த .அ ந் ம் வைளக் ளிம் ண் . ஆனால் , ேதற க்

அ ல் ைல என நம் பவன் அவன்.

ேதவாங் கள் இ க் ம் ற கலங் கள் ைற கத் ல் தான் நிற் ன்றன.

யவனர்களின் நாவாய் கள் எல் லாம் றப் பட்ட ன் இ யாக அதைன

நகர்த் ேவாம் என் ெசய் த ழ் கடல் வன் ஆடல்

அழ கேளா உள் ளைறக் ப் ேபானான். ெவளிெயங் ம்

எ ெரா த் க்ெகாண் ந்த ெப ங் ச்சல் எ ம் அவைன

எட்ட ல் ைல.

இ கப் பைற ன் இன்பத்ைதத் தனித் அவன்

அ ப த் க்ெகாண் ந்தான் . ெப ங் கலங் கள் ெவ ப் ற் த்

ெத க் ம் ஓைச ட அவைனச் ெசன் ேசர ல் ைல. எ ம்

க ம் ைகயால் ச்சைடத்த ெபா தான் ெவளிவரத் ணிந்தான்.

அப் ெபா அவன கலமான கடற் ேகாைதைய ெந ப் ைமயாக

அைணத் ப் த் க் ெகாண் ந்த . நீ ரில் அைச ம் கலத் ன்

நின் ஆ ய ெந ப் ன் டர்.

ழக் ைன ந் ஒ வர் ன் ஒ வராக எல் ேலா ம்

கைரேய னர். ைககளில் இ றாகத் ெதாங் க் ெகாண் ந்த

ைகக்கட்ைடகைளக் காலம் பன் ய் த் எ ந்தான் . ட்டப் பட்ட

கட்ைடகளி ந் தைலயான எல் ேலா ம் ைககைள யப

கைரேயாரத் ல் நடக்கத் ெதாடங் னர். எ ம் ைகயால்

வான்மண்டலம் மைறந்த . ன்றாம் ைற நில ைன நீ லனால் பார்க்க

ய ல் ைல. ஆனால் , காைலக்க ரவனின் ஒளித்த ப் ைப நீ க் ள்

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . ைவைக ெசம் தாயாய் க்

கனன் ெகாண் ந்த . கைதகைள மறக்காமல் காலம் அவன்

கண் க் க் காட் க்ெகாண் ந்த .

ைற கம் ஒன் ற் றாக எரிவைத உல ன் ெப ம் வணிகர்கள்

எல் ேலா ம் ஒன் ப் பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். ஆனால் , அதனி ம்

ரியத்ேதா எரிந் ெகாண் ந்த காலம் பனின் னம் . எரி ட் ய

ேவைலையச் ெசய் தெதல் லாம் பறம் ன் ரர்கள் தாம் . தாங் கள் எ ம்

ெசய் ய ல் ைல என்ற ேகாபத் ல் , தந்தப எரிந் ெகாண் ந்த

கலங் கைள ஒ றமாகச் சாய் த் த் தைல ப் றக் க ழ் த்தலாமா என்

ேகட்டப ண் ம் கட க் ள் இறங் னர் ைரயர்கள் .

நீ லன் த த் ேமேலற் னான். ேதவாங் ைன ட் ச்ெசல் வேத நம

ேநாக்கம் என்பைத நிைன ப த் அைழத் ச்ெசன் றான். காலம் பனின்

கண்கள் க ங் ைகவாணைன ம் , யைன ம் டா ேத ன.

அவர்கள் இங் வர ல் ைல. பாண் யனின் இைண ன் கவசத்ைத

மார் ல் அணிந்தப எவன் எ ரில் வந்தா ம் அவன் காற் ேல

சப் பட் க் ெகாண் ந்தான் . காலம் பனின் ைகப் க் ந

க் னால் அைத ம் ழற் எ ந் வான் என் தான் ேதான் ய .

எரி ம் ந ன் எ ர் ைச ேநாக் அவர்கள் நடந்தனர்.

எங் ம் க் ரல் க ம் ெவ த் உ ம் ெந ப் ன் ர மாக

இ ந்த .அ ந்த அ கன் ந் மக்கள் சாரிசாரியாக

ஓ க் ெகாண் ந்தனர். ைரயர்கள் மட் ம் ெந ப் ைபத்

 ம் க் டப் பார்க்காமல் பாண் யனின் ேகாட்ைடைய ேநாக் ப்

ேபாய் க் ெகாண் ந்தனர். வ ல் இ ந்த ெப ஞ் வரின் ஓரத் ல்

எ ளிகள் சாய் த் ைவக்கப் பட் ந்தன. ல ப் ேபாய் க்

ெகாண் ந்த காலம் பனின் கண்களில் அைவ பட்டன. ஆழ் கடல்

ெசல் ம் னவர்கள் ெப ஞ் றாக்கைள எ ளியால் எ ந்ேத ப் பர்.

இைணயற் ற நீ ள ம் ர் ைன ங் ெகாண்ட எ ளிகைளக் ைககளில்

அள் ளினான் காலம் பன்.

எரி ம் ெந ப் ைன ஞ் க்ேகட்டன ல மனிதக் ரல் கள் . நீ லன்

ம் ப் பார்த்தான் கைட யாய் நின் ந்த கலம் ஒன் ன் ந்

கத ய அ ைமகளின் ரல் கள் அைவ. எல் ேலாரின் கவன ம் அப் பக்கம்

ம் ய . ைககால் களில் லங் டப்பட்டதால் யாரா ம் தப் க்க

ய ல் ைல. ெந ப் ற் யப அவர்கைள

ெந ங் க்ெகாண் ந்த . கலங் களின் ேமல் ளிம் ைப

உைடத் க்ெகாண் உள் ைழந்த ைரயர்கள் லங் ைனப்

ய் த்ெத ந் அவர்கைள ெவளி ல் க் னர்.

சப் பட்டவர்கள் யா ம் தப் த் ஓடாமல் ண் ம் கலம் ேநாக் ேய

கத யப ெந ங் னர். காரணம் ரியாமல் நீ லன் நின்றெபா ,

கான் நிற் ம் ம் ேமைட ல் ஒ வன் கட்டப் பட் ப் ப ெதரிந்த .

“எம் தைலவைனக் காப்பாற் ங் கள் ” என் அவர்கள் கத னர். ணிந்

ேமேல ய ைரயர்கள் மரம் ளந் அவைனத் க் வந்தனர்.

உடெலங் ம் ெச ல் ெச லாகப் ள ற் இ ந்த அவன்

அைரமயக்கத் ல் இ ந்தான் . க்கப்பட்ட அ ைமகள் அவைன

உ ெரனத் தாங் க்ெகாண்டனர்.

பாண் ய ரர்கள் ெப ங் கலங் கள் எரி ம் இடத் ல்

ச்ச ட் க்ெகாண் டந்ததால் ஓரத் ந் பற் ெயரிந்த

இச் கலத்ைதப் பார்க்க யா ல் ைல. ஆனால் , நீ லனின் மன ல்

இக்காட் ெந ழ் ைவ ஏற் ப த் ய . க்கப் பட்ட அ ைமகள்

தாங் கள் உ ர் ைழத்தால் ேபா ெமன ஓ வதற் மாறாக தம்

தைலவைனக் காப் பாற் ம் வைர அந் ெந ப் ைப ட் அகலாமல்

இ ந்த அவ க் யப்ைப ஏற் ப த் ய . ட்கப் பட்ட அவர்கள்

உடன் வந் ெகாண் ந்தனர்.

பற் ெயரி ம் கலங் கள் ேநாக் க் ேகாட்ைட ந்த ரர்கள்

எல் ேலா ம் பாய் ந் ஓ யதால் றந் டந்த ேகாட்ைடக் ள் பறம் ன்

ரர்கள் ைழ ம் ெபா ேகட்க யா ல் ைல. ேதவவாக் லங் ன்

ண்ட ேக வந் நின்றான் நீ லன். நான் ெப ங் ண் க க் ள்

இ ந்தனவற் ைற ெயல் லாம் ண்ேடா க் னர் ைரயர்கள் .

எண்ணிலடங் காத ைரகள் கட் த்த ல் நின் ெகாண் ந்தன.

கட் த்த ல் வரிைசயாய் ைரகள் நிற் ப ேபாலத்தான்

ைற கத் ல் கலங் கள் நிற் ன்றன. ன்னிர க ந்த ம் த் ல்

ஊ வைதப் ேபால இைட டா ய கடற் காற் . காற் ன் ேவகம்

தழைல ெவளிெயங் ம் ைளயா ய . ெந ங் க யாமல்

ேபாரா க்ெகாண் ந்தனர் பாண் ய ரர்கள் . இளம தன் தன்னால்

 ந்ததைனத் ம் ெசய் பார்த்தான். எ ம் ஆக ல் ைல.

அப் ெபா தான் ஓ வந்தெவா ரன் ெசய் ெசான் னான்.

ெந ப் ம் ெகா ஞ் ெசய் யாக அ இ ந்த . தன் ரர்கேளா

அ ந்த யவனக்ேகாட்ைடக் ள் ஓ னான். அங் கட்டப் பட் ந்த

ைரகளில் ஏ ேமற் ைச ல் இ ந்த பாண் யக்ேகாட்ைடைய

ேநாக் ைரந்தான் . வழக்கம் ேபால அவன ஆலா காற் ைறக் த்

ப் பாய் ந் த . மற் ற ரர்கள் அவைனப் ன்ெதாடர்ந் ைரவதற்

நீ ண்ட ேநரமான .

அவன் பாண் யர் ேகாட்ைடக் ள் ைழந்தெபா ேதவாங் ைனத்

க் க் ெகாண் அந்தக் ட்டம் ேபாய் ட்ட . இவ் ர ல்

ெந ந்ெதாைல ேபா க்க யா என ெசய் த இளம தன்

தன பைடேயா அவர்கைள ேநாக் ைரந்தான் .

ைரயர்கைளச் மந் ெசல் ம் ைரகளால் ஒ ெபா ம் பாய் ந்

ெசல் ல யா . றப் பட்ட ேநரத் ேலேய அைத நீ லன்

உணர்ந்தான். எனேவ தா ம் ெம வாகேவ ைரையச் ெச த் னான்.

க்கப் பட்ட அ ைமக ம் ைரேய இவர்கேளா

வந் ெகாண் ந்தனர். அவர்கைள ல ப் ேபாகச் ெசால் ல நீ ல க்

மன ல் ைல. தங் கள் தைலவைன ஒ ைர ல் தாங் ப் த்தப

மற் றவர்கள் ழ வந்தனர்.

அப் ெபா தான் எ ர்பாராமல் இ க் ள் ளி ந் பாய் ந்

வந் றங் ன ஈட் கள் . ைரகள் த ல ன. ெம வாகப்

ேபாய் க்ெகாண் ந்த தன ைரைய இ த் நி த் னான்

காலம் பன். ைக ேலந் யஎ ளிெகாண் றாேவட்ைடையத்

ெதாடங் னான். இ ெள ம் ெப ங் கட க் ள் காலம் பன் ய

எ ளிகள் , வந் ெகாண் ந்தவர்களின் உடல் கைள இைட டா

ைளத் ெவளிேய க்ெகாண் ந்தன.

தாக் த ன் க் ர க் ந ேவ தங் கள் தைலவைனப் பா காப் பாய் க்

ெகாண் ெசல் வ ேலேய கவனமாய் இ ந்தனர் ட்கப் பட்ட அ ைமகள் .

ேவகமற் நடக் ம் ைரயர்களின் ைரகைள இைட டா வந்

ழ் ந்தவண்ணம் இ ந்தனர் பாண் ய ரர்கள் . எந்தேவார்

ஆ தத்ைத ம் ட க நீ ளமானைவ எ ளிகள் . எனேவ, க்கைளக்

ேகாத் த் க் ம் ற் ேறாைலேபால அ மனித உடல் கைளக்

ேகாத்ெத த் க் ெகாண் ந்த .

இச் பைடைய அ க்க தன் ரன் ஒ வேன ேபா ம் எனக் காலம் பன்

நிைனத்தெபா தான் சற் ம் எ ர்பாராத நடந்த . ன்னால்

ேபாய் க்ெகாண் ந்த நீ லைன ம க்க ன்னல் ேவகத் ல் ஒ ைர

பாய் ந் ெசன்ற . காலம் பன் அைத ேநாக் ைரந் ெசல் ல

ைரைய இயக் ப் பார்த்தான். ஆனால் , இவன ைர ன் ேவகம்

ட ல் ைல. கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் பாய் ந் ெசன்ற ஆலா.

உ ய வாேளா இளம தன் ன்னால் ைரந்ததற் க் காரணம் .

நீ லனின் ல் கட்டப்பட் ந்த ேதவாங் ன் ைட. எக்காரணங்

ெகாண் ம் அதைன எ த் ச்ெசல் ல அ ம க்கக் டா என்

ெவ ெகாண் தாக் னான் இளம தன்.

ஆலா பாய் ந் ெசன்ற ேவகம் காலம் பைன சற் ேற உ க் ய . நீ லைன

ேநாக் ைரந் ெசல் லத் த்தான் . இ க் ள் நிக ம் ேமாத ல்

உ வங் கள் லப் பட ல் ைல. எனேவ எ ளிைய ெய ய யாத

நிைல. கணேநரங் ட காலம் பனால் தாங் க யாமல் ைர

ட் றங் ப் பாய் ந் ஓ னான்.

சற் ம் எ ர்பாராமல் ெவட் சப் பட்ட தைலெயான் அவைனக்

கடந் ேபாய் இ க் ள் உ ண்ட . காலம் பன் அ ர்ந் நின்றான்.

இ க் ள் ளி ந் ெவளிேய ய ஆலா.

ஆலா ன் ல் அமர்ந் ந்தான் நீ லன்.

பாக 3
 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 52
கைளகட் ய த் . ைசெயங் ந் பறம் மைலைய ேநாக்

அணியணியாய் ேமேல னர் பாணர்கள் . த் த் ெதாடங் ம் ன்

தங் களின் பைறகைள ெந ப் ேல ேடற் னர். ேடற் ய பைறைய

இ த்த த்த ம் ஓைச ன் வ ெந ப்ேப பர ய . ைவப் ைர எரித்த

ெந ப் , அ கன் ைய அ த்த ெந ப் , யவன நாவாய் கைள

ங் ய ெந ப் , கலங் ேதா ம் கனன்ற ெந ப் . அந்ெந ப் ேப

பாடலாய் மா ய . ெந ப் ன் பாடேல இரெவங் ம் ஒ த்த .

பறம் ன் ரர்கள் நால் வரின் வா ந் உ ழப் பட்ட ெபா த் கைள

இப் ெபா நிலெமங் ம் பாணர்கள் உ ழ் ந் ெகாண் ந்தனர்.

பாய் மரங் கைள ட உயரத் ல் பறந் ெகாண் ந்த பாண் யனின்

கழ் பற் ெய ந்த ெந ப் . க உ ம் க ன் சாம் பேலந்

வ ெயங் ம் பாட் ைசத்தனர் அகவன் மக்கள் .

நீ ரின் ஆ ய ெந ப் ன் நடனத்ைத நிலெமங் ம் ஆ க்களித்தனர்

த்தர்கள் . வணிகர்களின் அச் ஒ வ ஏேதா ஒ வைக ல் மக்கள்

எல் ேலா க் ம் த் ந்த . அதனாேலேய இச்ெசய் மக்களின்

ெசய் யாக மா ய . ேசர ம் ேசாழ ங் ட இக்கைதப் பாடைல

அைவ ல் பாடச்ெசால் க் ேகட்டனர். ேவந்தர்களில் தல் நிைலைய

அைடந் ட்டதாகச் ெச க் க்ெகாண்ட பாண் யன் எரிந்த கைத

இன்பத்ைதச் ரந்த .

பாண் ய இளவரசனின் மண ழா ல் நிகழ் ந்த த் கெளல் லாம்

இப் ெபா நிலெமங் ம் ேக க் த்தாய் நிகழ் ந் ெகாண் ந்தன.

ெசல் வத் ன் க நிழ ல் கால் த் ஆ னர் கைலஞர்கள் .

ஓேடா க ம் நாேடா க ம் தமக்கான பாடைல தம நரம் ெப த்

ட்டனர்.

ஆக்கத் ல் ைடக் ம் இன்பம் அ ம் ைடக் ம் . இவ் வ

தற் ெசயல் என் தான் எல் ேலா ம் நம் னர். ஆனால் , ற் ம் எரிந்த

ந் எரியாமல் ெவளிவந்த உண்ைம. இ தற் ெசயல் அல் ல,

தாக் தல் எனத் ெதரியவந்த . தாக் ய ைரயர் ட்டம் என்ப

அ யவந்த . உடனி ந்த பறம் மக்கள் என்ப ம் ரியவந்த .

அவ் வள கால ம் பர ய ெந ப் ைபப் பற் ய கைத, இப் ெபா தான்

ெந ப் பாய் ப் பரவத் ெதாடங் ய . ேவள் பாரி ன் ற் றம் கடல் ெதாட் த்

ம் யெதனத் ெதன்பைற ழங் னர் பாணர்கள் .

ெந ப் ைப ட ேவகமாகப் பரவக் ய கைத. ெந ப் ைப ட

அ கமாகச் டக் ய கைத. ெந ப் ெகாண் ம் எரிக்க யாத

கைத. எனேவ இக்கைத பர வைதத் த க்கேவா, எரிவைத நி த்தேவா,

வைத மைறக் கேவா யாரா ம் ய ல் ைல. இந்ெந ப் ைப

நீ ர்ெகாண் அைணக்க யா . ஏெனன் றால் இந்ெந ப் ேப நீ ரின்

தான் எரியத்ெதாடங் ய . கைட வைர நீ ரின் சாட் யாகேவ

எரிந் தணிந்த .

ெவஸ்பானியனின் உட ற் படர்ந்த ைய அைணக்க எவ் வள யன் ம்

ய ல் ைல. ந ேல தள் ளி ட் க் காப் பாற் டலாம் என

நிைனத் ெந ப் ேபா நீ க் ள் தள் ளினர். அவன் நீ ரில் ந்த ல

கணங் களில் தான் எரிந் ெகாண் ந்த ப் பால் ஸ் ன் நாவாய்

ெவ த் ச் சரிந்த . ெவஸ்பானியன் எரிந் ழ் னானா, ழ்

எரிந்தானா என்ப ெதரியாமேல ேபாய் ட்ட .

எண்ணிலடங் காத த் ப் ெபட் கள் ஏற் றப் பட்ட நாவாய் அ . ஒவ் ெவா

வணிக ம் ெப ம் ம ழ் ேவா கணக் லாத ெபா ள் கைள வாங் க்

கலம் நிைறத் ப் றப்ப ம் ேவைள ல் ெந ப் நடனம் நிகழ் ந்ததால் ,

கலத் ந்த ெபா ள் களின் அள கணக் ட யாததாக இ ந்த .

சந்ைத அ ந்த கைதைய வ த்தடங் கள் மறக்காமல்

எ த் ச்ெசன் ன்றன என்பார்கள் . இப் ெபா ம் அ ேவ

நடந்த .ஒ ைற கம் ற் றாக அ ந்த கைதைய கடல் வ

பயணித்த கலங் கள் எல் லாம் எ த் ச்ெசன் றன. நாவாய் கள் ஒ ங் ம்

ைற கெமங் ம் ைவப் ரின் கரிக்கட்ைடகள் கைரெயா ங் ன.

கட க் ம் வைர இக்கைத இ க் ம் . பாம் ன் தைலைய

ந க் வைதப் ேபால ைவைக ன் தைல ல் இ ந்த ைற கத்ைத

ந க் அ த்தான் ேவள் பாரி என்ற வரலா நிற் ம் .

வரலாெறங் ம் ேகட் ராத கைதயாக இ இ ந்ததற் க் காரணம்

ஒன்ேற ஒன் தான் . அ , உலகம் இ வைர ேகட் ராத ெசய் . நீ ரின்

ெந ப் ன் நாள் கள் நின் எரிந்த என் ம் ெசய் . எனேவ அ

பாணர்களின் கற் பைனையத் தாண் ய க ப் ெபா ளாக இ ந்த .

எரிெபா ேள க ப்ெபா ளானதால் நிற் காமல் எரிந்த . ம் ெசாற் கள்

பற் ெயரிய, எரி ம் ெந ப் ெசால் ெலனச் ட்ட .

பா ம் ஒவ் ெவா வ ம் ஒவ் ெவா கைதையப் பா றான்.

உண்ைம ல் என்னதான் நடந்த என்பைத அ ய அளவற் ற

ஆர்வத்ேதா இ ந்தான் பாரி. மைழக்காலம் ந்த ம்

நிலெமங் ந் பாணர்கள் பறம் ற் மைலேயறத்ெதாடங் வ

வழக்கம் . இவ் வாண் ம் அப் ப ேய.

பறம் ன் தாக் தைல எ ம் அைலக ம் ம் காற் ம் எங் ம்

ேப க்ெகாண் க்க, ள் ளிக் த் மைலேய னர் பாணர்கள் .

நாள் தவறாமல் எவ் ரில் த் நிகழ் ந்த . ைணெகாண் பா ம்

ைணயர் ட்டம் தான் ைவப் ரின் கைதைய எவ் க் வந்

த ல் பா ய . இத்தாக் தல் இவ் வள ெபரிதாக நிகழ் ந் ள் ள

என்பைத பாரி உள் ளிட்ட அைனவ ம் அன் தான் அ ந்தார்கள் .

ைணயர் லத் க் ழவன்தான் ைவப் ரின் ெப ைமைய சங் ம்

ர ல் இ த் ப் பா னான். ைவைக ன் வாய் கப் ப , கடைல

த்த ட் த்த ட் ப் ன்வாங் ம் அதன் அழ , கலங் கள் வந்

நிற் ம் வரிைசைய ஒ ேபா ம் ேசதப் ப த்தாத காற் , பாண் யனின்

ம டத் ல் ஒளி ம் ெபான்நிறக் கல் அ என் அதன் ெப ைமையச்

ெசால் த்த ம் இளங் ைணயன் களம் இறங் னான்.

அவன் இறங் ய ம் ைணயர் ல ஆ வன் ட்டம் உள் ளிறங் ய .

ஆண்க ம் ெபண்க ம் ழ வலம் வந்தனர். ைணப் பைற ன்

ஒ க் ப் அவர்க க்கான க்கங் கைளச்

ெசால் க்ெகாண் ந்த . காலம் பன், பாரி ன் இடப் றம்

அமர்ந் ந்தான் . ஏேதா ஒ த் ைனப் பார்க் ேறாம் என்ற

எண்ணத் ல் தான் அவன் அமர்ந் ந்தான் . அந்தக் த் ன் நாயகன்

அவன்தான் என்ப ெதாடக்கத் ல் லப் பட ல் ைல.

ெந ப் ன் அகன் றவாய் கலங் கைள ெமன் ன்றெபா பல் க் ள்

க் க்ெகாண்ட பாய் மரத் ைன ஒ த் உள் ேள தள் ளினான் காலம் பன்

என்றான் ைணயன் . ேகட் க் ெகாண் ந்த காலம் பன் அ ர்ந்

உட்கார்ந்தான். ட்டம் எ ப் ய உற் சாக ஒ ண்ைணத் ெதாட்ட .

தாங் கள் பா ம் கைத ன் நாயகன் தங் களின் கண் ன்னால்

உட்கார்ந் க் றான் என்ப ைணயர்க க் த் ெதரியா . ரனின்

வாள் கைலஞனின் ெசால் லாக மா னால் என்னவா ம் என்பைத

தன் ைறயாகப் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் காலம் பன்.

எ ளியால் எண்ணற் ற ரர்களின் உடல் கைளச் ெச யப ேதாளிேல

 க் வந்த காலம் பனின் உடல் வா ைன இளங் ைணயன்

பா யெபா த்தரங் அ ர்ந்த .எ ந்த ேபேராைச

ைணப் பைற ன் ஓைசைய ஞ் ய . அகல ரித்த ைகயால்

ஒ கப் பைறைய ஓங் ய த் ப் ேபெரா எ ப் வைதப் ேபால தன

ெதாைட ல த் ஒ ெய ப் னான் பாரி.

ஆ வன் ட்டம் தாக் த ன் வ ைமைய வர்ணிக்கத்

ெதாடங் யெபா பாரியால் இ க்ைக ல் உட்கார ய ல் ைல.

காலம் பனின் ரச்ெசயல் பறம் க் க க்ேக பாடம் ெசான் ன .

இைச ம் த் ம் உச் ல் ஏ நிற் க, பரிமாறப்ப ம் தாக் த ன்

பரங் கள் த் க்களத்ைதப் ேபார்க்களமாக் ன. ெய ம்

னங் ெகாண் பைக க் ம் ஒற் ைறச் ெசால் ேலா பாடைல

த்தான் இளங் ைணயன் .

த் க் ேகட்டவர்களின் ஆேவச உணர்ச் எல் ைலயற் றதாக இ ந்த .

ட்டத் ல் உட்கார்ந் ந்த ைரயர்கள் கண்ணீரெ

் ப கப்

பார்த் ந்தனர். தங் கள் லத்தைலவைனப் பற் ப் பாடப் ப ம்

தற் பாடல் அ . காலம் பன் உைறந் நின்றெபா எ ரில் வந்

வணங் நின்றான் பாரி.

பா ய ைணயர்க க் , தங் கள கைத ன் நாயகன் இவன்தான்

என் அப் ெபா தான் ரியத்ெதாடங் ய . காலம் பைனக்

கண்ெகாண் பார்த்த ம் தாங் கள் ெசய் த தவற் ைற உணர்ந்தனர்.

காலம் பைன “ ரிந்த மார்பன் ” என் தவறாகப் பா ட்ேடாம் . இவன்

ரிந்த மார்பனல் லன், எ ரி தன் இ ைகைய எவ் வள ரித்

வந்தா ம் “அடங் காமார்பன் ” என் ெசால் ம பாடைலத்

ெதாடங் னான் இளங் ைணயன் .

இப் ப த்தான் ெதாடங் ய த் எ ம் ம் வைர வ ல் ைல.

ம நாள் இன்ெனா பாணர் வந் ேச ம் . ண் ம் ைவப் ர்

பற் ெயரி ம் . கட ல் கலந்த நாவாய் களின் சாம் பல் கைதெயங் ம்

தக் ம் . இ க்ைக ம் உ க்ைக ம் அந்தரி ம் ஆ ளி ம் உ ம்

ழ மாக க களின் ழக்கத் க் ஏற் ப ைவைக ன் ெந ப்

வ ெகாள் ம் .

எவ் ர் மக்க க் ம் வந் ேசர்ந்த ைரயர் ட்டத் க் ம்

ெப ந் ன்பத் ந் ேமேலற ேவண் ய ேதைவ ந்த . அந்தத்

ேதைவையக் த் கேள இட் நிரப் ன.

நாள் கள் நகர்ந்தன. ைரயர் பறம் க் யான . ைரயர் லத் ன்

த்த ெபண்ெணா த் ைட நிைறய பழங் கைளக் ெகாண் வந்

ெகாற் றைவ ன் ன்னால் பரப் னாள் . வ பா

ெதாடங் கப் ேபா ம் ன் நடக் ம் சடங் . ைவக்கப் பட்ட பழங் க க்

ெகல் லாம் லநா னி கண் றக்க யன்றெபா ேதக்கன் த த்தான் .

“கண் றக்காத பழங் கேள ைரயர்கைளக் ெகாண் வந் ேசர்த்த ”

என்றான். லநா னிக் ப் ரிந்த . ட்டத் க் ள் ளி ந்த அலவைன

அ ல் வரச்ெசான்னாள் . ஏெனன் அவ க் ப் ரிய ல் ைல.

தயங் யப அ ல் வந்தான் . அள் ளி த்த ட்டாள் லநா னி.

ஏெனன் ைரயர்க க் ப் ரிய ல் ைல. அலவனின் கண்ணில்

நீ லவைளயம் த் அடங் ய .

ெகாற் றைவைய வணங் மண்ெண த் காலம் பனின் ெநற் ல்

னாள் லநா னி. லைவெயா ெப ேமேல ய .

பறைவகளின் படபடப்ைப ம் ெவளிக்ேகட்ட ேதவவாக்

லங் ன் ரல் .

ஓைசகள் அடங் ய ம் பறம் ன் ஆசான் அ த்தான் , “வழக்கமாக

ப னா லங் க க்காக நைடெப ம் ெகாற் றைவக் த்

அ த்த ைற ப ேன லங் க க்காக நைடெப ம் . ஆனால்

ேதவவாக் லங் பழெம த் க் ெகா த் த் ெதாடங் ம் கைதயல் ல

 ைரயர்களின் கைத. ேதவவாக் லங் ைகேய எ த் க்ெகா த் த்

ெதாடங் ம் கைத” என்றான்.

ட்டத் ன் லைவெயா காட்ைடக் ட் த்த . ைரயர் லப்

ெபண்ெணா த் உடல் ர்த் ஆடத்ெதாடங் னாள் . ைவ ன்

நிைனேவா அ ளாட்டம் ெதாடங் ய .உ கள் நரம் ைன

க் ன. அவள் ஆ ம் பரப் க்ேகற் ப ட்டம் ல க்ெகா த்த .

ேநரமாக ஆக ஆட்டத் ன் ஆேவசம் உச்சங் ெகாண்ட . ைககைளத்

, க் தைல ற் நி ம் அவளின் கம் எ ர்ெகாள் ள

யாததாக இ ந்த . ெபா தாவைத உணர்ந் ஆ பவைள

நிைலெகாள் ளச்ெசய் ய லநா னி கள றங் னாள் .

ைரயர் லப் ெபண்களின் உடல் வா எளி ல் அடக்க யாத .

உயரத் ற் ம் உ க் ம் இைணயற் ற .அ ம் அ ளிறங் ஆ ம்

ெபண்ைண அைணத் நி த்த எவரால் ம் ? எவ் வள யன் ம்

லநா னியால் எ ம் ெசய் ய ய ல் ைல.

ெகாற் றைவக் த் ன்ெபா மற் ற லப் ெபண்கள் இரண் , ன்

ேபர் அ ளிறங் ஆ னா ம் இ ல் அடக் நி த் பவள்

லநா னி. ேதாற் றத் ம் உடல் வ ம் இைணயற் றவளான

பறம் ன் தாய் லநா னி. ைரயர் லத் ன் ஒற் ைறப் ெபண்ைண

எ ெசய் ம் நி த்த ய ல் ைல. பார்த் க் ெகாண் ந்த

ேவளிர் லப் ெபண்க க் ேவர்த்த .

உ ன் நீ ேளாைச ம் உ ண்ேடா ம் லைவெயா ம் ழ ன்

ஆேவசத்ைத அ கமாக் க்ெகாண்ேட இ ந்தன. நிைலைமைய எப் ப க்

ைகக்ெகாள் வெதன் யா க் ம் ரிய ல் ைல.

பாரி ன் எண்ணங் கள் எங் ெகங் ேகா ேபாய் த் ம் க்ெகாண் ந்தன.

லங் கள் தாங் கள் அ ந்த கைதகேளா கள றங் ட்டால்

அவர்கைள ஒ ேபா ம் ஆற் றல் ெகாண் நி த்த யா . அவர்கைள

நி த் வதற் கான வ ையக் கைதக க் ள் தான் கண்ட ய ேவண் ம்

என் ந் த் க் ெகாண் ந்த ெபா அ ந்த ஆ னி

ெசான் னாள் , “ ேவளிைன வணங் ஆண்ெவற் ைலையக்

ெகாண் வந் அரங் ல் ைவ ங் கள் . ஆேவசம் தணிந்

அைம யைடவாள் ைவ.”

ரல் ேகட் அ ர்ந்தான் பாரி. ெசய் வத யா ைகத் க்ெகாண் ந்த

அரங் கம் ஆ னி ன் ரைல இ க் ப் பற் ய . ேநரத் ேல

ஆண்ெவற் ைலையக் ெகாண் வந் பாரி ன் ைக ல் ெகா த்தனர்.

ேவ ைன நிைனத்தப அரங் ன் ந ேவ ஆண்ெவற் ைலைய

ைவத் வணங் நின்றான் பாரி. ெகாற் றைவ ன் ன்னால் அடங்

அமர்ந்தாள் ைவ.

ய மர கள் உ வா க்ெகாண் தானி க் ன்றன. லங் கள்

அ பட் பறம் க் வந் ேசர்ந்தெபா இப்ப த்தாேன தம்

ன்ேனார்கள் மர கைள உ வாக் ப்பார்கள் என் ெபரியவர்கள்

ேப க்ெகாண்டனர்.

“மைலமக்களின் எந்தெவா ம் இனி தனித் வாழ யா .

கைள இைணத் நாடாக்காமல் ட் ட்ேடாம் . நாட் ன்

அைமப் கைள உ வாக்காமல் இனி எக் ம் தப் ப் ைழக்கா

என்ற எண்ணங் கள் உ வானெபா தப் ப் ைழத்த கள்

எ ல் ைல என்ற நிைல உ வா ட்ட . பறம் மட் ேம நமக்

ஞ் ள் ள ஒேர இடம் . இதைன என்ெறன் ம் காத் நிற் பர் எம்

லவ னர்” என் ஆேவசங் ெகாண் ைரத்தான் காலம் பன்.

ேசரனின் அைவ ம் ைவப் ர் எரிந்த கைத பாடப் பட்ட .

உ யஞ் ேசர ன் கன் னங் கள் ரிப் ல் வக் ம் அள ற் ைவப் ர்

ெந ப் கங் ெகா த்த . ளி க்காக ெந ப் ைப அைணத்

ம ழ் வைதப் ேபால, ம ழ் க்காக ெந ப்ைப இைட டா

அைணத் க் டந்தான் உ யன்.

ரல் வாய் ப் பாணர்களின் ேபாட் ப் பாடல் கள் நாள் ேதா ம் நடந்தன.

“ லங் கள் எரிவைதப்ேபால கலங் கள் எரிந்தன” என்றான் ஒ வன்,

“நீ ரிேல ழ் ம் ேவழத் ன் க ைமேய ய ைனப் ேபால க ய

நாவா ன் அ மரங் கள் ஆற் ேல ைதந்தன” என்றான் மற் ெறா வன்.

“பாண் யனின் பதாைக ல் பறந் ெகாண் ந்த ன்கள் , எரிந்த

ெந ப் ன் தாங் காமல் ஆற் நீ ரிேல ெசத்

தந் ெகாண் ந்தன” என்றான் இன்ெனா வன். கைட ஆள்

க ைதைய த்தான் , “பாண் யன் இனி டப்பட்ட ன்”

ம நாள் த் க்கைலஞர்கள் உள் ேள ைழந்தனர். ெபா ள் கள்

ஏற் றப் பட்ட கலங் களில் பற் ய ெந ப் என்ன வாசைனெகாண் ந்த

என்பைத ஒ பாணன் ளக் ப் பா னான். கலங் களின் வ வத்ைத ம்

ெந ப் ன் ேவகத்ைத ம் பா வைத த் எரிந்தெபா ள் கைள

நிைன ப த் யதற் காக ெப ம் ெபா ைளப் பரிசாகக்ெகா த்தான்

உ யஞ் ேசரல் . அதன் ன் ைவப் ரில் எரிந்த ெந ப் ன் வாசைன

ேசரனின் அைவ ல் நாள் ேதா ம் மணக்கத் ெதாடங் ய .

சந்தன ம் அ ம் எண்ணற் ற வாசைனப் ெபா ள் க ம் இ ந்த ற

கலங் கள் எரி ம் ெபா எ ந்த வாசைனைய வரித் க் ன பல

பாடல் கள் . ள ம் பாக் ம் க ய வாசைனையப் பா ய த்த க்

அள் ளிவழங் னான் ேசரன் . அரிசந்தன ம் இலவங் க ம் பா ெயரிந்

ழ் யெபா எ ந்த வாசைன பற் க ட்பமான

ப் ைப பா னி ஒ த் பா னாள் . அவ க் உ யஞ் ேசரல் ெகா த்த

பரி ப் ெபா ள் கள் பற் த் தனிப் பாடேல உ வா ற் .

ேசரனின் தைலநகரான வஞ் க்க ைவப் ரின் வாசைனேய

தந்த . ஆனா ம் உ யஞ் ேசர க் ஆைச அடங் க ல் ைல. ஒ

கட்டத் ல் த்தர்களின் வாய் ெமா ச க்கேவ, வணிகர்களின்

ேநர க்கதறல் அவ க் க் தல் ம ழ் ைவக் ெகா த்த .

ைற கத் ல் வந் றங் ம் ஒவ் ெவா வணிக ம் ஒவ் ெவா

கைதேயா வந் றங் னான். ெப வணிகன் என்

இ மாப் க்ெகாண்ட பலரின் கைத ைவப் ேரா க் வந்த .

சாத் க்களின் தைலவன் ல் கடல் வன் இனி எந்தத் ைற ம்

தைலநி ர்ந் ைழய யா . அ மட் மல் ல, பாண் ய க் ப்

ெபண்ெகா த்ததால் சாத் க்களின் தைலவ க்ேக இந்தக் க என்ப

கடல் ேபால் நிைலெகாண் ட்ட .

அ ந்த நாவாய் க க் ம் கலங் க க் ம் உரிைமயாளர்கள்

இழப் ைபப் பற் த் ெதாடர்ந் ெசால் க்ெகாண் ந்தனர்.

ஒவ் ெவா வ க் ம் ஏற் பட்ட இழப் அள ட யாததாக இ ந்த .

எல் லாம் அ ந்த என் பல வணிகர்கள் கத யப கட க் ள்

ெசன்றனர். ஒவ் ெவா வரின் கைதைய ம் ேகட் உள் க் ள்

ம ழ் ேவா அரண்மைன ம் னான் உ யஞ் ேசரல் .

 ைற கம் வந் றங் ய வணிகர்கள் எல் ேலா ம் அ ந்த

கைதையத்தான் ெசான் னார்கள் . யவனக்கப் ப ல் பயணஞ் ெசய் த

ெமா ெபயர்ப்பாளன் ஒ வன், அ ந்த கைதைய மட் மல் லாமல்

அ த்தவர்களின் கைதைய ம் ேசர்த் ச் ெசான் னான்.

அவன் ப் பாலஸ் ன் நாவா ல் பணியாற் யவன். பாண் ய

மன்னனின் பரிசாக ந்தர் ெகா த்த ய அ ைமகைளக் கப் ப ன்

ேமல் தளத் ல் ஏற் ய ந் அவன் கைதையத் ெதாடங் னான்.

நடந்தைவ எல் லாவற் ைற ம் ெசால் த்தான் . கைதேகட்ட

உ யஞ் ேசர ன் ெச களில் ெபா த் கைள உ ழ் ந்தவன் அவன்தான்.

வாய் ளந் ேகட் ம ழ் ந்த உ யஞ் ேசரல் வாய் அைம யானான்.

பாரிதான் இவ் வளைவ ம் ெசய் தான் என்பைத அவனால் நம் பேவ

ய ல் ைல. அதன் ன் உ யஞ் ேசரல் யாரிட ம் கைத

ேகட்கேவ ல் ைல. ஆனா ம் அ வைர அவன் ேகட்ட கைதகள் எல் லாம்

அவைனச் ம் மா ட ல் ைல. ைவப் ரில் எரிந்த ெந ப் ன்

வஞ் மாநக க் ம் பர ய .

ெந ப் டத் ெதாடங் ய . பறம் மைல இ க் டத் க் ம் ைவப் ர்

இ க் டத் க் ம் எந்தத் ெதாடர் ல் ைல. நிலப் பரப் பால் ெதாடர்ேப

ஏற் ப த் க்ெகாள் ள யாத ப ையேய ற் ம் அ த் ள் ளான்

ேவள் பாரி. அ ம் ன்னஞ் பைடைய மட் ேம அ ப் .

நாள் ேதா ம் ேசரன் ேகட்ட கைதகள் ய ய சான் கைள

அவ க் ள் இ ந் ேத எ த் க்ெகா த் க்ெகாண் ந்தன. ஒ

கட்டத் ல் தனக் த்தாேன எரியத் ெதாடங் னான்.

பதற் றம் ய . பறம் மைல ேநாக் ப் பாைதைய உ வாக் ம் ட்டம்

ஏறக் ைறய ம் த வா ல் உள் ள . ஒன் ரண்டல் ல, பல

ைனகளி ந் ம் அடர்காட்ைடக் த் ேசர ரர்கள்

உள் ைழந் ள் ளனர். ஏற் ெகனேவ வ த்த ட்டப் ப பைடகள்

றப் படேவண் ய நாள் கஅ ல் இ க் ற . ஆனால் ,

ப க்ைக ற் டந்த உ யஞ் ேசர ன் உடற் அள ட யாததாக

இ ந்த .
கைதேகட் ம ழ் ந்தப இ ந்தான் ெசங் கனச்ேசாழன். ேபரரசர்

ேசாழேவழனின் மகன் . த ல் அவ க் த்தான் ெபாற் ைவையப்

ெபண்ேகட்டனர். எல் லாம் நல் லப யாக ம் என் ேசாழேவழன்

நம் ந்த ெபா தான் , லேசகர பாண் யன் த் க்கைள

உ ட் ட் ைளயாடத் ெதாடங் னான். ல் கடல் வனின்

ெசாற் கள் உ ம் த் க்கைள த் ச் சரி கண்ட . மண ஒப் பந்தம்

பாண் யர்கேளா என் ஆன .

உள் க் ள் அவமானத்ைத உணர்ந்தப இ ந்த ேசாழேவழன் அதைன

ெவளிக்காட் க் ெகாள் ள ல் ைல. இயல் ேலேய தங் கைள ட

ேசரர்க ம் பாண் யர்க ம் வ ைமேயா இ க் ன்றனர் என்

அவ க் த் ெதரி ம் . அந்த வ ைமக் க் யக் காரணமாக

வணிக ம் இ ந்த . எனேவதான் வணிகர் லம் ேநாக் அவன்

ெபண்பார்க்கத் ெதாடங் னான். ஆனால் , நிைலைம ைக ப்

ேபாய் ட்ட .

மணச்ெசய் வந் ெகாண்ேட இ ந்த . அவமானங் கைளக் கடக்க

ெப ம் பா படேவண் ந்த . மாதக்கணக் ற் பட்ட அவமானத்ைத

வந் ேசர்ந்த ஒற் ைறச்ெசய் ைடத்ெத ந்த . நிைனத் நிைனத்

ம ழ் ந்தான். “ஒ ைற கேம அ ந்ததா?” ண் ம் ண் ம்

ேகட்டான். ேகட் க் ேகட் ம ழ் ந்தான்.

தந்ைத ன் அைறக் ள் ைழந்தான் ெசங் கனச்ேசாழன்.

உடனி ந்தவர்கள் ல ெவளிேய னர். ம ழ் ந் டக் ம்

தந்ைதையப் பார்த் மகன் ேகட்டான், “பாண் யன் எரிந்ததற் ேக

இவ் வள ம ழ் றாேய! பறம் எரிந்தால் எவ் வள ம ழ் வாய் ?”

அ ர்ந்தான் ேசாழேவழன். மகனின் ஆற் றல் அவ க் நன் ெதரி ம் .

அதனால் தான் இவ் வள இளம் வய ல் ட்ட ேவண் மா என்

பல ம் தயக்கம் காட் யெபா ம் ணிந் ெசங் கன க் ப் பட்டம்

ட் னான். அ ர்ச் ந் ளாமேல ேகட்டான் ேசாழேவழன்,

“ மா மகேன?”

“இ நாள் வைர இவ் னா ற் ைட ன் இ ந்ேதன் . இப் ெபா

அதைன அ ந் ட்ேடன்”

“எப் ப ?”
“நம் ைமேயா, நம யற் ையேயா இ வைர பாரி அ ய ல் ைல.

இனிேமல் அவன் அ யப்ேபாவேத ல் ைல. ஏெனன் றால் அவன

க்கவன ம் ைச ம் ட்ட .”

அவன் ெசால் ல வ வைத உற் க் கவனித் க்ெகாண் ந்தான் .

“ஏற் ெகனேவ அவமானப்பட் நிற் ம் ேசர ம் ய அவமானத்ேதா

நிற் ம் பாண் ய ம் இப் ெபா ஒன் ைணவார்கள் . பறம் ன்

ழ் ைச ந் ம் ேமல் ைச ந் ம் இவர்களின் பைட நக ம் .

இ ெப ம் ேபரர களின் தாக் தைல ச்ேசா எ ர்த்

வ ைமேயா ேபார் ரிவான் பாரி” ெசால் நி த் னான்

ெசங் கனச்ேசாழன். கண்ணிைமக்காமல் அவைனேய

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் ேசாழேவழன் .

தைல ம் க ைய உ ட் யப ெசான் னான், “ஆளரவமற் க்

டக் ம் பறம் ன் வட ைச மைலக க் ைடேய நம் பைடகள் நக ம்

ஓைசைய அவன் உணரப்ேபாவேத ல் ைல.”

கண்ணிைமக்காமல் இ ந்த ேசாழேவழன் அப் ெபா தான்

தைல க் நிைன ண்டான் . “நான் தாக்கப்ேபாவ பறம் ன்

தைலநகைரேயா, பாரிையேயா அல் ல” ெசால் யப இ க்ைக ட்

எ ந்தான் ெசங் கனச்ேசாழன் .

அவ ைடய ெசாற் களால் கட்டப்பட் ந்த ேசாழேவழ ம் இ பட்

எ ந் அவன் ன்ேன ெசன்றான்.

“நாட்ைட ஆள் பவர்கள் காட்ைட ஆள நிைனக் ம் டத்தனத்ைத

ேசர ம் பாண் ய ம் ெசய் யட் ம் . நான் ஆள் வதற் ப் பறம் ல் எ ம்

இல் ைல. ஆனால் , அைடவதற் ஒன் க் ற . அதைன அைடேவன்.”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

ர க நாயகன் ேவள் பாரி

- 52
கைளகட் ய த் . ைசெயங் ந் பறம் மைலைய ேநாக்

அணியணியாய் ேமேல னர் பாணர்கள் . த் த் ெதாடங் ம் ன்

தங் களின் பைறகைள ெந ப் ேல ேடற் னர். ேடற் ய பைறைய

இ த்த த்த ம் ஓைச ன் வ ெந ப்ேப பர ய . ைவப் ைர எரித்த

ெந ப் , அ கன் ைய அ த்த ெந ப் , யவன நாவாய் கைள

ங் ய ெந ப் , கலங் ேதா ம் கனன்ற ெந ப் . அந்ெந ப் ேப

பாடலாய் மா ய . ெந ப் ன் பாடேல இரெவங் ம் ஒ த்த .

பறம் ன் ரர்கள் நால் வரின் வா ந் உ ழப் பட்ட ெபா த் கைள

இப் ெபா நிலெமங் ம் பாணர்கள் உ ழ் ந் ெகாண் ந்தனர்.

பாய் மரங் கைள ட உயரத் ல் பறந் ெகாண் ந்த பாண் யனின்

 கழ் பற் ெய ந்த ெந ப் . க உ ம் க ன் சாம் பேலந்

வ ெயங் ம் பாட் ைசத்தனர் அகவன் மக்கள் .

நீ ரின் ஆ ய ெந ப் ன் நடனத்ைத நிலெமங் ம் ஆ க்களித்தனர்

த்தர்கள் . வணிகர்களின் அச் ஒ வ ஏேதா ஒ வைக ல் மக்கள்

எல் ேலா க் ம் த் ந்த . அதனாேலேய இச்ெசய் மக்களின்

ெசய் யாக மா ய . ேசர ம் ேசாழ ங் ட இக்கைதப் பாடைல

அைவ ல் பாடச்ெசால் க் ேகட்டனர். ேவந்தர்களில் தல் நிைலைய

அைடந் ட்டதாகச் ெச க் க்ெகாண்ட பாண் யன் எரிந்த கைத

இன்பத்ைதச் ரந்த .

பாண் ய இளவரசனின் மண ழா ல் நிகழ் ந்த த் கெளல் லாம்

இப் ெபா நிலெமங் ம் ேக க் த்தாய் நிகழ் ந் ெகாண் ந்தன.

ெசல் வத் ன் க நிழ ல் கால் த் ஆ னர் கைலஞர்கள் .

ஓேடா க ம் நாேடா க ம் தமக்கான பாடைல தம நரம் ெப த்

ட்டனர்.

ஆக்கத் ல் ைடக் ம் இன்பம் அ ம் ைடக் ம் . இவ் வ

தற் ெசயல் என் தான் எல் ேலா ம் நம் னர். ஆனால் , ற் ம் எரிந்த

ந் எரியாமல் ெவளிவந்த உண்ைம. இ தற் ெசயல் அல் ல,

தாக் தல் எனத் ெதரியவந்த . தாக் ய ைரயர் ட்டம் என்ப

அ யவந்த . உடனி ந்த பறம் மக்கள் என்ப ம் ரியவந்த .

அவ் வள கால ம் பர ய ெந ப் ைபப் பற் ய கைத, இப் ெபா தான்

ெந ப் பாய் ப் பரவத் ெதாடங் ய . ேவள் பாரி ன் ற் றம் கடல் ெதாட் த்

ம் யெதனத் ெதன்பைற ழங் னர் பாணர்கள் .

ெந ப் ைப ட ேவகமாகப் பரவக் ய கைத. ெந ப் ைப ட

அ கமாகச் டக் ய கைத. ெந ப் ெகாண் ம் எரிக்க யாத

கைத. எனேவ இக்கைத பர வைதத் த க்கேவா, எரிவைத நி த்தேவா,

வைத மைறக் கேவா யாரா ம் ய ல் ைல. இந்ெந ப் ைப

நீ ர்ெகாண் அைணக்க யா . ஏெனன் றால் இந்ெந ப் ேப நீ ரின்

தான் எரியத்ெதாடங் ய . கைட வைர நீ ரின் சாட் யாகேவ

எரிந் தணிந்த .

ெவஸ்பானியனின் உட ற் படர்ந்த ைய அைணக்க எவ் வள யன் ம்

ய ல் ைல. ந ேல தள் ளி ட் க் காப் பாற் டலாம் என

நிைனத் ெந ப் ேபா நீ க் ள் தள் ளினர். அவன் நீ ரில் ந்த ல

கணங் களில் தான் எரிந் ெகாண் ந்த ப் பால் ஸ் ன் நாவாய்

ெவ த் ச் சரிந்த . ெவஸ்பானியன் எரிந் ழ் னானா, ழ்

எரிந்தானா என்ப ெதரியாமேல ேபாய் ட்ட .

எண்ணிலடங் காத த் ப் ெபட் கள் ஏற் றப் பட்ட நாவாய் அ . ஒவ் ெவா

வணிக ம் ெப ம் ம ழ் ேவா கணக் லாத ெபா ள் கைள வாங் க்

கலம் நிைறத் ப் றப்ப ம் ேவைள ல் ெந ப் நடனம் நிகழ் ந்ததால் ,

கலத் ந்த ெபா ள் களின் அள கணக் ட யாததாக இ ந்த .

சந்ைத அ ந்த கைதைய வ த்தடங் கள் மறக்காமல்

எ த் ச்ெசன் ன்றன என்பார்கள் . இப் ெபா ம் அ ேவ

நடந்த .ஒ ைற கம் ற் றாக அ ந்த கைதைய கடல் வ

பயணித்த கலங் கள் எல் லாம் எ த் ச்ெசன் றன. நாவாய் கள் ஒ ங் ம்

ைற கெமங் ம் ைவப் ரின் கரிக்கட்ைடகள் கைரெயா ங் ன.

கட க் ம் வைர இக்கைத இ க் ம் . பாம் ன் தைலைய

ந க் வைதப் ேபால ைவைக ன் தைல ல் இ ந்த ைற கத்ைத

ந க் அ த்தான் ேவள் பாரி என்ற வரலா நிற் ம் .

வரலாெறங் ம் ேகட் ராத கைதயாக இ இ ந்ததற் க் காரணம்

ஒன்ேற ஒன் தான் . அ , உலகம் இ வைர ேகட் ராத ெசய் . நீ ரின்

ெந ப் ன் நாள் கள் நின் எரிந்த என் ம் ெசய் . எனேவ அ

பாணர்களின் கற் பைனையத் தாண் ய க ப் ெபா ளாக இ ந்த .

எரிெபா ேள க ப்ெபா ளானதால் நிற் காமல் எரிந்த . ம் ெசாற் கள்

பற் ெயரிய, எரி ம் ெந ப் ெசால் ெலனச் ட்ட .

பா ம் ஒவ் ெவா வ ம் ஒவ் ெவா கைதையப் பா றான்.

உண்ைம ல் என்னதான் நடந்த என்பைத அ ய அளவற் ற

ஆர்வத்ேதா இ ந்தான் பாரி. மைழக்காலம் ந்த ம்

நிலெமங் ந் பாணர்கள் பறம் ற் மைலேயறத்ெதாடங் வ

வழக்கம் . இவ் வாண் ம் அப் ப ேய.

பறம் ன் தாக் தைல எ ம் அைலக ம் ம் காற் ம் எங் ம்

ேப க்ெகாண் க்க, ள் ளிக் த் மைலேய னர் பாணர்கள் .

நாள் தவறாமல் எவ் ரில் த் நிகழ் ந்த . ைணெகாண் பா ம்

ைணயர் ட்டம் தான் ைவப் ரின் கைதைய எவ் க் வந்

த ல் பா ய . இத்தாக் தல் இவ் வள ெபரிதாக நிகழ் ந் ள் ள

என்பைத பாரி உள் ளிட்ட அைனவ ம் அன் தான் அ ந்தார்கள் .

ைணயர் லத் க் ழவன்தான் ைவப் ரின் ெப ைமைய சங் ம்

ர ல் இ த் ப் பா னான். ைவைக ன் வாய் கப் ப , கடைல

த்த ட் த்த ட் ப் ன்வாங் ம் அதன் அழ , கலங் கள் வந்

நிற் ம் வரிைசைய ஒ ேபா ம் ேசதப் ப த்தாத காற் , பாண் யனின்

ம டத் ல் ஒளி ம் ெபான்நிறக் கல் அ என் அதன் ெப ைமையச்

ெசால் த்த ம் இளங் ைணயன் களம் இறங் னான்.

அவன் இறங் ய ம் ைணயர் ல ஆ வன் ட்டம் உள் ளிறங் ய .

ஆண்க ம் ெபண்க ம் ழ வலம் வந்தனர். ைணப் பைற ன்

ஒ க் ப் அவர்க க்கான க்கங் கைளச்

ெசால் க்ெகாண் ந்த . காலம் பன், பாரி ன் இடப் றம்

அமர்ந் ந்தான் . ஏேதா ஒ த் ைனப் பார்க் ேறாம் என்ற

எண்ணத் ல் தான் அவன் அமர்ந் ந்தான் . அந்தக் த் ன் நாயகன்

அவன்தான் என்ப ெதாடக்கத் ல் லப் பட ல் ைல.

ெந ப் ன் அகன் றவாய் கலங் கைள ெமன் ன்றெபா பல் க் ள்

க் க்ெகாண்ட பாய் மரத் ைன ஒ த் உள் ேள தள் ளினான் காலம் பன்

என்றான் ைணயன் . ேகட் க் ெகாண் ந்த காலம் பன் அ ர்ந்

உட்கார்ந்தான். ட்டம் எ ப் ய உற் சாக ஒ ண்ைணத் ெதாட்ட .

தாங் கள் பா ம் கைத ன் நாயகன் தங் களின் கண் ன்னால்

உட்கார்ந் க் றான் என்ப ைணயர்க க் த் ெதரியா . ரனின்

வாள் கைலஞனின் ெசால் லாக மா னால் என்னவா ம் என்பைத

தன் ைறயாகப் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் காலம் பன்.

எ ளியால் எண்ணற் ற ரர்களின் உடல் கைளச் ெச யப ேதாளிேல

க் வந்த காலம் பனின் உடல் வா ைன இளங் ைணயன்

பா யெபா த்தரங் அ ர்ந்த .எ ந்த ேபேராைச

ைணப் பைற ன் ஓைசைய ஞ் ய . அகல ரித்த ைகயால்

ஒ கப் பைறைய ஓங் ய த் ப் ேபெரா எ ப் வைதப் ேபால தன

ெதாைட ல த் ஒ ெய ப் னான் பாரி.

ஆ வன் ட்டம் தாக் த ன் வ ைமைய வர்ணிக்கத்

ெதாடங் யெபா பாரியால் இ க்ைக ல் உட்கார ய ல் ைல.

காலம் பனின் ரச்ெசயல் பறம் க் க க்ேக பாடம் ெசான் ன .

இைச ம் த் ம் உச் ல் ஏ நிற் க, பரிமாறப்ப ம் தாக் த ன்

பரங் கள் த் க்களத்ைதப் ேபார்க்களமாக் ன. ெய ம்

னங் ெகாண் பைக க் ம் ஒற் ைறச் ெசால் ேலா பாடைல

த்தான் இளங் ைணயன் .

த் க் ேகட்டவர்களின் ஆேவச உணர்ச் எல் ைலயற் றதாக இ ந்த .

ட்டத் ல் உட்கார்ந் ந்த ைரயர்கள் கண்ணீரெ

் ப கப்

பார்த் ந்தனர். தங் கள் லத்தைலவைனப் பற் ப் பாடப் ப ம்

தற் பாடல் அ . காலம் பன் உைறந் நின்றெபா எ ரில் வந்

வணங் நின்றான் பாரி.

பா ய ைணயர்க க் , தங் கள கைத ன் நாயகன் இவன்தான்

என் அப் ெபா தான் ரியத்ெதாடங் ய . காலம் பைனக்

கண்ெகாண் பார்த்த ம் தாங் கள் ெசய் த தவற் ைற உணர்ந்தனர்.

காலம் பைன “ ரிந்த மார்பன் ” என் தவறாகப் பா ட்ேடாம் . இவன்

 ரிந்த மார்பனல் லன், எ ரி தன் இ ைகைய எவ் வள ரித்

வந்தா ம் “அடங் காமார்பன் ” என் ெசால் ம பாடைலத்

ெதாடங் னான் இளங் ைணயன் .

இப் ப த்தான் ெதாடங் ய த் எ ம் ம் வைர வ ல் ைல.

ம நாள் இன்ெனா பாணர் வந் ேச ம் . ண் ம் ைவப் ர்

பற் ெயரி ம் . கட ல் கலந்த நாவாய் களின் சாம் பல் கைதெயங் ம்

தக் ம் . இ க்ைக ம் உ க்ைக ம் அந்தரி ம் ஆ ளி ம் உ ம்

ழ மாக க களின் ழக்கத் க் ஏற் ப ைவைக ன் ெந ப்

வ ெகாள் ம் .

எவ் ர் மக்க க் ம் வந் ேசர்ந்த ைரயர் ட்டத் க் ம்

ெப ந் ன்பத் ந் ேமேலற ேவண் ய ேதைவ ந்த . அந்தத்

ேதைவையக் த் கேள இட் நிரப் ன.

நாள் கள் நகர்ந்தன. ைரயர் பறம் க் யான . ைரயர் லத் ன்

த்த ெபண்ெணா த் ைட நிைறய பழங் கைளக் ெகாண் வந்

ெகாற் றைவ ன் ன்னால் பரப் னாள் . வ பா

ெதாடங் கப் ேபா ம் ன் நடக் ம் சடங் . ைவக்கப் பட்ட பழங் க க்

ெகல் லாம் லநா னி கண் றக்க யன்றெபா ேதக்கன் த த்தான் .

“கண் றக்காத பழங் கேள ைரயர்கைளக் ெகாண் வந் ேசர்த்த ”

என்றான். லநா னிக் ப் ரிந்த . ட்டத் க் ள் ளி ந்த அலவைன

அ ல் வரச்ெசான்னாள் . ஏெனன் அவ க் ப் ரிய ல் ைல.

தயங் யப அ ல் வந்தான் . அள் ளி த்த ட்டாள் லநா னி.

ஏெனன் ைரயர்க க் ப் ரிய ல் ைல. அலவனின் கண்ணில்

நீ லவைளயம் த் அடங் ய .

ெகாற் றைவைய வணங் மண்ெண த் காலம் பனின் ெநற் ல்

னாள் லநா னி. லைவெயா ெப ேமேல ய .

பறைவகளின் படபடப்ைப ம் ெவளிக்ேகட்ட ேதவவாக்

லங் ன் ரல் .

ஓைசகள் அடங் ய ம் பறம் ன் ஆசான் அ த்தான் , “வழக்கமாக

ப னா லங் க க்காக நைடெப ம் ெகாற் றைவக் த்

அ த்த ைற ப ேன லங் க க்காக நைடெப ம் . ஆனால்

ேதவவாக் லங் பழெம த் க் ெகா த் த் ெதாடங் ம் கைதயல் ல

 ைரயர்களின் கைத. ேதவவாக் லங் ைகேய எ த் க்ெகா த் த்

ெதாடங் ம் கைத” என்றான்.

ட்டத் ன் லைவெயா காட்ைடக் ட் த்த . ைரயர் லப்

ெபண்ெணா த் உடல் ர்த் ஆடத்ெதாடங் னாள் . ைவ ன்

நிைனேவா அ ளாட்டம் ெதாடங் ய .உ கள் நரம் ைன

க் ன. அவள் ஆ ம் பரப் க்ேகற் ப ட்டம் ல க்ெகா த்த .

ேநரமாக ஆக ஆட்டத் ன் ஆேவசம் உச்சங் ெகாண்ட . ைககைளத்

, க் தைல ற் நி ம் அவளின் கம் எ ர்ெகாள் ள

யாததாக இ ந்த . ெபா தாவைத உணர்ந் ஆ பவைள

நிைலெகாள் ளச்ெசய் ய லநா னி கள றங் னாள் .

ைரயர் லப் ெபண்களின் உடல் வா எளி ல் அடக்க யாத .

உயரத் ற் ம் உ க் ம் இைணயற் ற .அ ம் அ ளிறங் ஆ ம்

ெபண்ைண அைணத் நி த்த எவரால் ம் ? எவ் வள யன் ம்

லநா னியால் எ ம் ெசய் ய ய ல் ைல.

ெகாற் றைவக் த் ன்ெபா மற் ற லப்ெபண்கள் இரண் , ன்

ேபர் அ ளிறங் ஆ னா ம் இ ல் அடக் நி த் பவள்

லநா னி. ேதாற் றத் ம் உடல் வ ம் இைணயற் றவளான

பறம் ன் தாய் லநா னி. ைரயர் லத் ன் ஒற் ைறப் ெபண்ைண

எ ெசய் ம் நி த்த ய ல் ைல. பார்த் க் ெகாண் ந்த

ேவளிர் லப் ெபண்க க் ேவர்த்த .

உ ன் நீ ேளாைச ம் உ ண்ேடா ம் லைவெயா ம் ழ ன்

ஆேவசத்ைத அ கமாக் க்ெகாண்ேட இ ந்தன. நிைலைமைய எப் ப க்

ைகக்ெகாள் வெதன் யா க் ம் ரிய ல் ைல.

பாரி ன் எண்ணங் கள் எங் ெகங் ேகா ேபாய் த் ம் க்ெகாண் ந்தன.

லங் கள் தாங் கள் அ ந்த கைதகேளா கள றங் ட்டால்

அவர்கைள ஒ ேபா ம் ஆற் றல் ெகாண் நி த்த யா . அவர்கைள

நி த் வதற் கான வ ையக் கைதக க் ள் தான் கண்ட ய ேவண் ம்

என் ந் த் க் ெகாண் ந்த ெபா அ ந்த ஆ னி

ெசான் னாள் , “ ேவளிைன வணங் ஆண்ெவற் ைலையக்

ெகாண் வந் அரங் ல் ைவ ங் கள் . ஆேவசம் தணிந்

அைம யைடவாள் ைவ.”

ரல் ேகட் அ ர்ந்தான் பாரி. ெசய் வத யா ைகத் க்ெகாண் ந்த

அரங் கம் ஆ னி ன் ரைல இ க் ப் பற் ய . ேநரத் ேல

ஆண்ெவற் ைலையக் ெகாண் வந் பாரி ன் ைக ல் ெகா த்தனர்.

ேவ ைன நிைனத்தப அரங் ன் ந ேவ ஆண்ெவற் ைலைய

ைவத் வணங் நின்றான் பாரி. ெகாற் றைவ ன் ன்னால் அடங்

அமர்ந்தாள் ைவ.

ய மர கள் உ வா க்ெகாண் தானி க் ன்றன. லங் கள்

அ பட் பறம் க் வந் ேசர்ந்தெபா இப்ப த்தாேன தம்

ன்ேனார்கள் மர கைள உ வாக் ப்பார்கள் என் ெபரியவர்கள்

ேப க்ெகாண்டனர்.

“மைலமக்களின் எந்தெவா ம் இனி தனித் வாழ யா .

கைள இைணத் நாடாக்காமல் ட் ட்ேடாம் . நாட் ன்

அைமப் கைள உ வாக்காமல் இனி எக் ம் தப் ப் ைழக்கா

என்ற எண்ணங் கள் உ வானெபா தப் ப் ைழத்த கள்

எ ல் ைல என்ற நிைல உ வா ட்ட . பறம் மட் ேம நமக்

ஞ் ள் ள ஒேர இடம் . இதைன என்ெறன் ம் காத் நிற் பர் எம்

லவ னர்” என் ஆேவசங் ெகாண் ைரத்தான் காலம் பன்.

ேசரனின் அைவ ம் ைவப் ர் எரிந்த கைத பாடப் பட்ட .

உ யஞ் ேசர ன் கன் னங் கள் ரிப் ல் வக் ம் அள ற் ைவப் ர்

ெந ப் கங் ெகா த்த . ளி க்காக ெந ப் ைப அைணத்

ம ழ் வைதப் ேபால, ம ழ் க்காக ெந ப்ைப இைட டா

அைணத் க் டந்தான் உ யன்.

ரல் வாய் ப் பாணர்களின் ேபாட் ப் பாடல் கள் நாள் ேதா ம் நடந்தன.

“ லங் கள் எரிவைதப்ேபால கலங் கள் எரிந்தன” என்றான் ஒ வன்,

“நீ ரிேல ழ் ம் ேவழத் ன் க ைமேய ய ைனப் ேபால க ய

நாவா ன் அ மரங் கள் ஆற் ேல ைதந்தன” என்றான் மற் ெறா வன்.

“பாண் யனின் பதாைக ல் பறந் ெகாண் ந்த ன்கள் , எரிந்த

ெந ப் ன் தாங் காமல் ஆற் நீ ரிேல ெசத்

தந் ெகாண் ந்தன” என்றான் இன்ெனா வன். கைட ஆள்

க ைதைய த்தான் , “பாண் யன் இனி டப்பட்ட ன்”

ம நாள் த் க்கைலஞர்கள் உள் ேள ைழந்தனர். ெபா ள் கள்

ஏற் றப் பட்ட கலங் களில் பற் ய ெந ப் என்ன வாசைனெகாண் ந்த

என்பைத ஒ பாணன் ளக் ப் பா னான். கலங் களின் வ வத்ைத ம்

ெந ப் ன் ேவகத்ைத ம் பா வைத த் எரிந்தெபா ள் கைள

நிைன ப த் யதற் காக ெப ம் ெபா ைளப் பரிசாகக்ெகா த்தான்

உ யஞ் ேசரல் . அதன் ன் ைவப் ரில் எரிந்த ெந ப் ன் வாசைன

ேசரனின் அைவ ல் நாள் ேதா ம் மணக்கத் ெதாடங் ய .

சந்தன ம் அ ம் எண்ணற் ற வாசைனப் ெபா ள் க ம் இ ந்த ற

கலங் கள் எரி ம் ெபா எ ந்த வாசைனைய வரித் க் ன பல

பாடல் கள் . ள ம் பாக் ம் க ய வாசைனையப் பா ய த்த க்

அள் ளிவழங் னான் ேசரன் . அரிசந்தன ம் இலவங் க ம் பா ெயரிந்

ழ் யெபா எ ந்த வாசைன பற் க ட்பமான

ப் ைப பா னி ஒ த் பா னாள் . அவ க் உ யஞ் ேசரல் ெகா த்த

பரி ப் ெபா ள் கள் பற் த் தனிப் பாடேல உ வா ற் .

ேசரனின் தைலநகரான வஞ் க்க ைவப் ரின் வாசைனேய

தந்த . ஆனா ம் உ யஞ் ேசர க் ஆைச அடங் க ல் ைல. ஒ

கட்டத் ல் த்தர்களின் வாய் ெமா ச க்கேவ, வணிகர்களின்

ேநர க்கதறல் அவ க் க் தல் ம ழ் ைவக் ெகா த்த .

ைற கத் ல் வந் றங் ம் ஒவ் ெவா வணிக ம் ஒவ் ெவா

கைதேயா வந் றங் னான். ெப வணிகன் என்

இ மாப் க்ெகாண்ட பலரின் கைத ைவப் ேரா க் வந்த .

சாத் க்களின் தைலவன் ல் கடல் வன் இனி எந்தத் ைற ம்

தைலநி ர்ந் ைழய யா . அ மட் மல் ல, பாண் ய க் ப்

ெபண்ெகா த்ததால் சாத் க்களின் தைலவ க்ேக இந்தக் க என்ப

கடல் ேபால் நிைலெகாண் ட்ட .

அ ந்த நாவாய் க க் ம் கலங் க க் ம் உரிைமயாளர்கள்

இழப் ைபப் பற் த் ெதாடர்ந் ெசால் க்ெகாண் ந்தனர்.

ஒவ் ெவா வ க் ம் ஏற் பட்ட இழப் அள ட யாததாக இ ந்த .

எல் லாம் அ ந்த என் பல வணிகர்கள் கத யப கட க் ள்

ெசன்றனர். ஒவ் ெவா வரின் கைதைய ம் ேகட் உள் க் ள்

ம ழ் ேவா அரண்மைன ம் னான் உ யஞ் ேசரல் .

 ைற கம் வந் றங் ய வணிகர்கள் எல் ேலா ம் அ ந்த

கைதையத்தான் ெசான் னார்கள் . யவனக்கப் ப ல் பயணஞ் ெசய் த

ெமா ெபயர்ப்பாளன் ஒ வன், அ ந்த கைதைய மட் மல் லாமல்

அ த்தவர்களின் கைதைய ம் ேசர்த் ச் ெசான் னான்.

அவன் ப் பாலஸ் ன் நாவா ல் பணியாற் யவன். பாண் ய

மன்னனின் பரிசாக ந்தர் ெகா த்த ய அ ைமகைளக் கப் ப ன்

ேமல் தளத் ல் ஏற் ய ந் அவன் கைதையத் ெதாடங் னான்.

நடந்தைவ எல் லாவற் ைற ம் ெசால் த்தான் . கைதேகட்ட

உ யஞ் ேசர ன் ெச களில் ெபா த் கைள உ ழ் ந்தவன் அவன்தான்.

வாய் ளந் ேகட் ம ழ் ந்த உ யஞ் ேசரல் வாய் அைம யானான்.

பாரிதான் இவ் வளைவ ம் ெசய் தான் என்பைத அவனால் நம் பேவ

ய ல் ைல. அதன் ன் உ யஞ் ேசரல் யாரிட ம் கைத

ேகட்கேவ ல் ைல. ஆனா ம் அ வைர அவன் ேகட்ட கைதகள் எல் லாம்

அவைனச் ம் மா ட ல் ைல. ைவப் ரில் எரிந்த ெந ப் ன்

வஞ் மாநக க் ம் பர ய .

ெந ப் டத் ெதாடங் ய . பறம் மைல இ க் டத் க் ம் ைவப் ர்

இ க் டத் க் ம் எந்தத் ெதாடர் ல் ைல. நிலப் பரப் பால் ெதாடர்ேப

ஏற் ப த் க்ெகாள் ள யாத ப ையேய ற் ம் அ த் ள் ளான்

ேவள் பாரி. அ ம் ன்னஞ் பைடைய மட் ேம அ ப் .

நாள் ேதா ம் ேசரன் ேகட்ட கைதகள் ய ய சான் கைள

அவ க் ள் இ ந் ேத எ த் க்ெகா த் க்ெகாண் ந்தன. ஒ

கட்டத் ல் தனக் த்தாேன எரியத் ெதாடங் னான்.

பதற் றம் ய . பறம் மைல ேநாக் ப் பாைதைய உ வாக் ம் ட்டம்

ஏறக் ைறய ம் த வா ல் உள் ள . ஒன் ரண்டல் ல, பல

ைனகளி ந் ம் அடர்காட்ைடக் த் ேசர ரர்கள்

உள் ைழந் ள் ளனர். ஏற் ெகனேவ வ த்த ட்டப் ப பைடகள்

றப் படேவண் ய நாள் கஅ ல் இ க் ற . ஆனால் ,

ப க்ைக ற் டந்த உ யஞ் ேசர ன் உடற் அள ட யாததாக

இ ந்த .
கைதேகட் ம ழ் ந்தப இ ந்தான் ெசங் கனச்ேசாழன். ேபரரசர்

ேசாழேவழனின் மகன் . த ல் அவ க் த்தான் ெபாற் ைவையப்

ெபண்ேகட்டனர். எல் லாம் நல் லப யாக ம் என் ேசாழேவழன்

நம் ந்த ெபா தான் , லேசகர பாண் யன் த் க்கைள

உ ட் ட் ைளயாடத் ெதாடங் னான். ல் கடல் வனின்

ெசாற் கள் உ ம் த் க்கைள த் ச் சரி கண்ட . மண ஒப் பந்தம்

பாண் யர்கேளா என் ஆன .

உள் க் ள் அவமானத்ைத உணர்ந்தப இ ந் த ேசாழேவழன் அதைன

ெவளிக்காட் க் ெகாள் ள ல் ைல. இயல் ேலேய தங் கைள ட

ேசரர்க ம் பாண் யர்க ம் வ ைமேயா இ க் ன்றனர் என்

அவ க் த் ெதரி ம் . அந்த வ ைமக் க் யக் காரணமாக

வணிக ம் இ ந்த . எனேவதான் வணிகர் லம் ேநாக் அவன்

ெபண்பார்க்கத் ெதாடங் னான். ஆனால் , நிைலைம ைக ப்

ேபாய் ட்ட .

மணச்ெசய் வந் ெகாண்ேட இ ந்த . அவமானங் கைளக் கடக்க

ெப ம் பா படேவண் ந்த . மாதக்கணக் ற் பட்ட அவமானத்ைத

வந் ேசர்ந்த ஒற் ைறச்ெசய் ைடத்ெத ந்த . நிைனத் நிைனத்

ம ழ் ந்தான். “ஒ ைற கேம அ ந்ததா?” ண் ம் ண் ம்

ேகட்டான். ேகட் க் ேகட் ம ழ் ந்தான்.

தந்ைத ன் அைறக் ள் ைழந்தான் ெசங் கனச்ேசாழன்.

உடனி ந்தவர்கள் ல ெவளிேய னர். ம ழ் ந் டக் ம்

தந்ைதையப் பார்த் மகன் ேகட்டான், “பாண் யன் எரிந்ததற் ேக

இவ் வள ம ழ் றாேய! பறம் எரிந்தால் எவ் வள ம ழ் வாய் ?”

அ ர்ந்தான் ேசாழேவழன். மகனின் ஆற் றல் அவ க் நன் ெதரி ம் .

அதனால் தான் இவ் வள இளம் வய ல் ட்ட ேவண் மா என்

பல ம் தயக்கம் காட் யெபா ம் ணிந் ெசங் கன க் ப் பட்டம்

ட் னான். அ ர்ச் ந் ளாமேல ேகட்டான் ேசாழேவழன்,

“ மா மகேன?”

“இ நாள் வைர இவ் னா ற் ைட ன் இ ந்ேதன் . இப் ெபா

அதைன அ ந் ட்ேடன்”

“எப் ப ?”
“நம் ைமேயா, நம யற் ையேயா இ வைர பாரி அ ய ல் ைல.

இனிேமல் அவன் அ யப்ேபாவேத ல் ைல. ஏெனன் றால் அவன

க்கவன ம் ைச ம் ட்ட .”

அவன் ெசால் ல வ வைத உற் க் கவனித் க்ெகாண் ந்தான் .

“ஏற் ெகனேவ அவமானப்பட் நிற் ம் ேசர ம் ய அவமானத்ேதா

நிற் ம் பாண் ய ம் இப் ெபா ஒன் ைணவார்கள் . பறம் ன்

ழ் ைச ந் ம் ேமல் ைச ந் ம் இவர்களின் பைட நக ம் .

இ ெப ம் ேபரர களின் தாக் தைல ச்ேசா எ ர்த்

வ ைமேயா ேபார் ரிவான் பாரி” ெசால் நி த் னான்

ெசங் கனச்ேசாழன். கண்ணிைமக்காமல் அவைனேய

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் ேசாழேவழன் .

தைல ம் க ைய உ ட் யப ெசான் னான், “ஆளரவமற் க்

டக் ம் பறம் ன் வட ைச மைலக க் ைடேய நம் பைடகள் நக ம்

ஓைசைய அவன் உணரப்ேபாவேத ல் ைல.”

கண்ணிைமக்காமல் இ ந்த ேசாழேவழன் அப் ெபா தான்

தைல க் நிைன ண்டான் . “நான் தாக்கப்ேபாவ பறம் ன்

தைலநகைரேயா, பாரிையேயா அல் ல” ெசால் யப இ க்ைக ட்

எ ந்தான் ெசங் கனச்ேசாழன் .

அவ ைடய ெசாற் களால் கட்டப்பட் ந்த ேசாழேவழ ம் இ பட்

எ ந் அவன் ன்ேன ெசன்றான்.

“நாட்ைட ஆள் பவர்கள் காட்ைட ஆள நிைனக் ம் டத்தனத்ைத

ேசர ம் பாண் ய ம் ெசய் யட் ம் . நான் ஆள் வதற் ப் பறம் ல் எ ம்

இல் ைல. ஆனால் , அைடவதற் ஒன் க் ற . அதைன அைடேவன்.”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

ர க நாயகன் ேவள் பாரி

- 54
இ பதாண் க க் ன் நடந்த நிகழ் . றாத

மைழக்காலத் ன் நள் ளிர . மழவன் னர் ஆ ம் த் ல்

ெந ப் ப் ெபா பறந்த . ன்பனி க ழ் ந் ம் ளிர்ந க்கம்

யா க் ல் ைல. எவ் ர் ெப ம ழ் ைவ அ ப த் க்

றங் க் டந்த . த் ம் ளி ம் ஒன் ைனெயான் இ கத்த ,

ஒன் ன் மயக்கத்ைத இன்ெனான் க் ஊட் ம ழ் ந்தன. ஆனால் ,

இவ் ரண்ைட ம் டப் ெப மயக்கெமான் ஏற் கனேவ ஊரில்

நிைலெகாண் ந்த .

ேசாமப் ண் ைடத் ந்த ேநரம . ஊேர த் க் த் க்

றங் க் டந்த . பல ஆண் க க் ப் ற இப் ெபா தான்

 ைடத் ள் ள . யார் வார்கள் ? ``இன் ம் ண் கைரயேவ ல் ைல”

என் ெசால் ச்ெசால் க் த்தார்கள் . நீ ர் கந்த ளம்

வற் டப் ேபா ற என் ெசால் ம் டா த்தார்கள் .

இந்நிைல ல் தான் மழவன் த் க்கைலஞர்கள் ஊ க்

வந்தார்கள் .

பாரிக் அப் ெபா மணமாக ல் ைல. ேமெலல் லாம் இளைம

ளிர்த் க் டந்த காலம் . ேசாமப் ண் ல் ெசாக் யவர்க க்

மழவன் க் த் ம் வந் ேசர்ந்த . மழவன் ைய, த் ேல

மயக் ம் என்பார்கள் . ஆனால் , அவர்கள் மயக்க இங் யா ம்

ச்ச ல் ைல. எனேவ மழவன் னைர எவ் ர் மயக் ய .

வந்தவர்க க் த ல் ஆ க்ெகா வைளையக் ெகா த்தார்கள் .

அவ் வள தான் , இைட டா வாங் க் த்தார்கள் .

எப்ெபா ெதல் லாம் ெதளிவைட றார்கேளா, அப் ெபா ெதல் லாம்

த்தார்கள் .
எண்ணிலடங் காத ம வைககைள வாழ் ெவல் லாம் க் ேறாம் .

ஆனால் , எந்தெவா ம க் ம் இத்த மயக்கம் ைடயா .

உள் ளிறங் ய கணத் ல் ெதாடங் ம் றக்கத்ைத எ ம்

உணர யா . றக்கத்ைத அ ப த்தப ேய ெக ம் ைப

க் ‘ ர்’ெரன ேமேல வ என்னெவன்பைதக் க்காமல்

உணர யா ; த்தால் உணரேவ யா . உணர் ன் எல் ைலக்

அப் பால் மனிதைன நி த் ம் மயக்கம் தல் ளி ேலேய

நிகழ் ந் ம் . தல் ட அ த்தைதெயல் லாம் மறக்கைவக் ம் .

எனேவ, த ந்ேத ண் ம் ண் ம் ெதாடங் க ேவண் க் ம் .

ேசாமப் ண் ன் றக்கங் ெகாண் டந்த மழவன் னர், தங் களின்

பைறையச் ேடற் றேவ ல் ைல. வந் ஒ வாரமா ம் அவர்களின்

கால் கள் அட க்க ல் ைல. அவர்களால் இந்த ம மயக்கத்ைத

ட் ப் ரிய ய ல் ைல. எவ் ரி ள் ள யாரா ம் யாத

இவர்களால் எப் ப ம் . ஏ ெசய் ம் ஆ களம் இறங் க யா

எனக் ட்டத் ன் தைலவன் ெசய் , ``ம ைற வந்

ஆ ேறாம் ” எனச் ெசால் , றப் பட ஆயத்தமானான்.

ெசய் பாரிக் ச் ெசால் லப் பட்ட டன் ைரந் அவ் டம் வந்தான் .

``மயக் தல் ெபா வான . அ ம க் ண் , கைலக் ண் . நீ

கைலஞன். ேசாமப் ண் உன் ெசாற் களி ண் என்பைத

மறந் ட்டாயா? எதன் ெபா ட் ம் கைல ம் கைலஞ ம் ேதாற் கக்

டா . ஆடாமல் இந்நிலம் ட் அக தல் கைலக் இ க்கல் லவா?

ைபங் டத்ைத ஆ களத் ன் ந ல் ைவத் நிகழ் த் உனதாட்டத்ைத.

ஆட்டம் ம் கணத் ல் உன் உடன்வந்தவர்களின் தைலக் ஒ

பாைனைய ஏந் இந்தப் பானத்ைதக் ெகாண் ெசல் ங் கள் ” என்றான்.

ெசால் ய கணம் ெதாடங் ய ஆட்டம் . ைபங் டத்ைதச் ற்

மழவன் னரின் கால் கள் ழலத் ெதாடங் ட்டன. அக் ப்

ெபண்களின் கள் தவைளகைளப் ேபாலத் தா த்தா ப்

ைபங் டத் க் ள் ந்தப ந்தன. பாணன் பா னான் . ஒ வார

காலம் தாங் கள் த்த ையப் பா னான். ``வாழ் ெவல் லாம்

ம ெவனச் ெசால் க் த்த எ ம் ம வன் ; ளித்த ைர

க்கைடக்காமல் தக்கைவக் ம் இவ் வரிய பானத் க் என்ன

ெபயர்தான் ெசால் வ பாரி?” எனக் ேகட் த்தான் தல் பாடைலப்

பா னான்.

``பறைவகள் உட க் ெவளிேயதான் இறக்ைககைள

ரிக் ன்றன. ஆனால் , இப் பழச்சாற் ைறக் த்தால்

உட க் ள் ேளேய இறக்ைககள் ரி ன்றன.

பறக் ம் ெபா மயங் ேறாமா, மயங் ம் ெபா பறக் ேறாமா?

ெசால் பாரி!

வானத் ல் பறப் ப ம் நீ ரில் தப் ப ம் அரிதல் ல, ஆனால் ,

இைவ ரண்ைட ம் தன் ள் நிகழ் த் வ தான் அரி ம் அரி .

அவ் வரிய பழச்சாற் க் ப் ெபயெரன் ன பாரி?

வற் ய ளம் ேபால் நாக் இப் பானத் க்காக ஏங் க, வ ேறா

நிைறந்த ளம் ேபால் ெப க் டக் ற .வ ேற உைடந்தா ம் வற் ய

நாக் ன் ஏக்கம் நீ ங் க ம க் றேத, ெசால் பாரி, நாங் கள் என்ன ெசய் ய?”

பாரி ட ம் ைபங் டத் ம ட ம் வரிக் வரி ளக்கங் ேகட் ப்

பாடைலத் ெதாடங் னான் பாணன் . ஆனால் , அதன் ற அவன் பா ய

பாடல் எ ம் யா க் ம் நிைன ல் ைல. அவன் அப் பானத் ன்

மயக்கத்ைத, ரியத்ைத எப் ப யாவ அ ய ற் பட் , ற் பட் த்

ேதால் யைடந் பாட்ைட த்தான். “ஒ ட த்தால்

அச் ைவையத் ல் யமாக என்னால் ெசால் ட ம் , பா ம்

எனக் மட் ம் அதற் கான அ ம ையக் ெகா பாரி” என

ேவண் னான்.

அரங் அ ரச் ரித்தான் பாரி. “இந்த வாரம் வ ம் அ கமாக

அப் பானத்ைதக் த்த நீ தான் . தல் ளி ல் கண்ட ய யாத

ைவையக் கடலள த்தா ங் கண்ட ய யா . உன

நிைனைவத்ேதாண் க் த் ப் பார், ஒ ேவைள உனக் அ

படலாம் ” என்றான் .

பா பவன் ெசான் னான், “ வைளைய வா ல் க ழ் த் ம் வைரதான்

நிைன ெசல் ற , அதன் ன் நான் க ழ் ந் டப் ப தான் ெதரி ற ”

என்றான்.

ரித் ம ழ் ந்த ட்டம் . ைவய ய யாமல் , அ ந்த

ைவ ட ந் மனம் ரிய யாமல் கைலஞன் ப ம் பாேட

கைலயாக நிகழ் ந் ெகாண் ந்த . இரெவல் லாம் பா னான் பாணன் .

ம ன் றக்கத்ைத ஞ் ம் ஆட்டத்ைத ஆ னர் ஆ ம் ெபண் ம் .

ைபங் டம் ந ல் இ ப்பதால் அதன் வாைடைய கர்ந் ழ ம்

ஆட்டத்ைத இரெவல் லாம் பார்த் க் களித்தனர் எவ் ர்க்காரர்கள் .

ய ய நிகழ் ந்த ஆட்டம் . ந்த ம் மழவன் னர்

ஒவ் ெவா வ ம் தங் க க்கான பாைனையத் ேதர் ெசய் தனர். மைல

வ ம் க் ச்ெசல் லேவண் ம் என்ப அவர்களின் நிைன ேலேய

இல் ைல. பாைனக் ள் இ க்கப் ேபாவ மட் ேம அவர்களின்

நிைன ந்த . அவர்கள் ேதர் ெசய் த பாைன வ ம் பானம்

நிரப் பப் பட்ட .

றப் பட ஆயத்தமா ம் ெபா பாரி ெசான் னான், ``ஒ ட ட

இதைனக் க்காமல் க் ச்ெசன் றால் மட் ேம உங் களின் இடம் வைர

இதைனக் ெகாண் ெசல் ல ம் . எங் ேகயாவ நின் ப் ேபாம்

எனத் ெதாடங் னால் , அதன் ன் அத்தைன பாைனக ம் ர்ந்த

ன்தான் அவ் டம் ட் நீ ங் கள் அகல் ர்கள் .”

சரிெயனச் ெசால் அவர்கள் றப் பட்டனர். இ வைர தாங் கள் ெபற் ற

பரி னிேலேய கச் றந்த பரி இ தான் . இதைனத் தங் களின் கள்

இ க் டம் வைர எப் ப யாவ ெகாண் ேசர்க்க ேவண் ம் என்

ெசய் அவர்கள் நடந்தனர்.

மழவன் க் ட்டத் ந்த ன் ேபர் ேசர ஒற் றர்கள் . அத்தைன

பாைனக ம் ேசரனின் அரண்மைனக் ப் ேபாய் ச்ேசர்ந்தன.

ெசம் மாஞ் ேசரல் தன் அந்தப் ரப் ெபண்கேளா

ம ழ் ந் ந்தெபா தான் , “உல ல் யா ம் அ ந் ராத

ெப மயக்கத்ைத உண்டாக் ம் ம வைக ஒன் பறம் னில்

இ க் றதாம் . அதைன நம ஒற் றர் ட்டம் ெகாண் வந்

ேசர்த் ள் ள ” எனச் ெசய் ெசால் லப் பட்ட .

எ ந்த ேவல் ேபால் காட்டம் உள் த் நிற் ம் ஆற் றல் யவனத்

ேதற க் த்தான் உண் . அதைன த ல் அ ந் ம ழ் ந்தவன்

ேசரன் தான். ள க் ஈடாகக் ெகாண் வந் இறக்கப்பட்ட அ றந்த

ெபா ள் அ தான் . அதன் ற தான் யவனத்ேதறல் பற்

பாண் யர்க ம் ேசாழர்க ம் அ யத் ெதாடங் னர்.

இப் ெபா ண் ம் வரலா ம் ற .அ றந் த

ம வைகெயான் ேசரர் ைய வந்தைடந் க் ற . ஆனால் , இதைன

யவனத்ேதறைல டச் றந்தெதனச் ெசால் ட மா என்பைதக்

த் ப்பார்த் தாேன க் வர ம் .

அந்தப் ரப் ெபண்கைள லக் ைரந் வந்தான் ெசம் மாஞ் ேசரல் .

ப னா ெப ம் பாைனகள் அைவ ன் ந ேவ ைவக்கப் பட் ந்தன.

பாைனகைள ட் சற் த்தள் ளி மழவன் க் கைலஞர்கள்

நின் ெகாண் ந்தனர். அக் ன் தைலவன் தைலதாழ் த் யப ேய

நின் ந்தான் . ‘என் ட்டத் ல் ஒற் றர்கள் இ ப் பதால் தான் ஆட்டம்

நிகழ் த்தாமல் மயக்கங் ெகாண்ேட நாங் கள் றப்ப ேறாம் என்

பாரி டம் ெசான் ேனன். அவேனா, கைலஞன் ேதாற் கக் டா என

எம் ைம ஆடைவத் அப்பானத்ேதா ெப ம் பரிைச ம் ெகா த்

அ ப் ட்டான். இனி இப்பானத் ன் ஒ ட ட எங் க க் க்

ைடக்கப் ேபாவ ல் ைல’ என் அவன்

எண்ணிக்ெகாண் ந்தெபா தான் ெசம் மாஞ் ேசரல்

தல் டற் ைன அ ந் னான்.

அதன் ற அவன நிைன ல் ேவெற ம் இடம் ெபற ல் ைல.

பாைனகள் ஒவ் ெவான்றாகக் க ழ் த் ைவக்கப்பட்டன, அவனால்

நம் ப ய ல் ைல. இதன் றக்க ம் மயக்க ம் என்னெவன்பைத

அ ய பல யற் கள் ெசய் தான். அரசைவப் ெபரிேயார்கள் , வணிகர்கள் ,

கடேலா கள் எனப் பல க் ம் அ ந்தக் ெகா த்தான் . ஆனால் ,

யா க் ம் ஒ வைளக் ேமல் ெகா க்க ல் ைல. அவர்கேளா

ம வைள ைடக்காதா என் நாள் கணக் ல் ஏங் நின்றனர்.

இதன் மயக்கம் எவ் வள ெபரிய மனிதைன ம் தாழப்

பணியைவத் ற என்பைத ஒவ் ெவா நா ம் அவன்

உணர்ந்தான். ஆனால் , இ ெவன்ன என்பைத மட் ம் யாரா ம் ெசால் ல

ய ல் ைல. அப் ெபா தான் வடேதசத் னி ஒ வர் அவன

அரண்மைனக் வந்தார்.

ெசய் அவ க் ம் ெசால் லப் பட்ட . “காட் மனிதர்கள் பல் ேவ

மரப்பட்ைடகைளக் கலந் வ த்ெத க் ம் ம வைக ேவ பட்ட

மயக்கத்ைதத்தான் ெகாண் க் ம் . இ ல் இவ் வள யப் ற என்ன

இ க் ற ?” என் ெசால் யப ஒ வைளைய வாங் க் த்தார்.

கத் ல் எவ் த மாற் ற ம் ெதரியாததால் அைவ ல்

இ ந்த பல ம் அவைரச் சற் ேற யப் ேபா பார்த்தனர்.

னிவைர இப் பானம் ஒன் ம் ெசய் ட ல் ைல

என்பைதப் ேபால கக் ப் இ ந் த .

ெசம் மாஞ் ேசர ம் யப் ற் அவைர உற் ப்

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . அவேரா, “இன்ெனா வைள ெகா ”

என்றார்.

ஊற் க்ெகா ப் பவன் மன்னைனப் பார்த்தான். மன்னைனத்த ர ேவ

யா க் ம் ம வைள ெகா க்கப்பட ல் ைல. ெசம் மாஞ் ேசரன்,

 னிவரின் கத்ைத உற் ப்பார்த்தான். அவர் அப் பானத் டம் தன்ைன

இழந் ட ல் ைல என்ப ெதரி ற என் எண்ணி ம வைள

தரச்ெசான்னான்.

அதைன ம் வாங் க் த்தார் னி. அவர கத் ல் எந்த த

யப் ேபா, மாற் தேலா ெதரிய ல் ைல. ஆனால் , எவ் வார்த்ைத ம்

ேபச ல் ைல. “இன்ெனா வைள ெகா ” என் ம ப ம் ைகைய

நீ ட் னார். ஊற் க்ெகா ப் பவன் அக் வைளைய வாங் கேவ அச்சப் பட்

மன்னைனப் பார்த்தான். மன்ன க்ேகா என்ன ெசய் வெதன்

ரிய ல் ைல. ‘பா க் வைள ஊற் க்ெகா ’ என் ெசால் ல

ேவண் ம் ேபால் இ ந்த .

அப் ப ச் ெசால் வ தனக் அழகல் ல என் அவ க் த் ேதான் ய .

மழவன் த் தைலவன் ெதாைல ந்தப இக்காட் ையப்

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . ஒ வைள கந் ெகா க்க இவ் வள

தயங் ம் மனிதர்கள் வா ம் உல ல் தான் பாரிெய ம்

ெப ங் ெகாைடயாள ம் வாழ் றான் என் எண்ணியப பாடல்

ஒன்ைற த்தான் . அதற் ள் ெசம் மாஞ் ேசரல் ைகயைசப் ப

ெதரிந்த .

ேவ வ ேய ல் லாமல் , ‘அ த்த வைள ஊற் க்ெகா ’ என்

மன்னன் ெசான் ன யாவ க் ம் ரிந்த . ஊற் க்ெகா ப் பவன்

வைளைய வாங் ப் பாைனக் ள் கந்தான். கண்ெச யப இ ந்த

னி இடக்ைகயால் தா ையத் தட , ழ் நீண்ட கைட ைய

 ரல் களால் உ ட் னான். அைதப் பார்த்த ெசம் மாஞ் ேசரல் ெசான் னான்,

“ஊற் வைத நி த் .”

அரங் அ ர்ந் பார்த்த . ஊற் பவன் அப் ப ேய நி த் னான்.

ஆனால் , உள் ெச ய கண்கைள னிவன் றக்கேவ ல் ைல.

“நீ ங் கள் இப் பானத்தால் மயங் ட் ர்கள் . இனி உங் களால் இதைனக்

கண்ட ய யா .”

னிவனின் கத் ல் ைமயான மயக்கம்

ெவளிப் பட் க்ெகாண் ந்த . கண் றக்காமல் தா ன் கைட ைய

இடக்ைகயால் ட் யப ேய ெசான் னார்.

“இதன் ெபயெரன் ன?”

மன்ன ம் அைவேயா ம் அ ந் க்க ல் ைல. மழவன் ையேய

எல் ேலா ம் பார்த்தனர். மழவன் த்தைலவன் ன்வந் சற் ேற

ெமல் ய ர ல் ெசான் னான், “ேசாமப் ண் ந் உ வா ம்

பானம் .”

உதட்ேடாரம் ெமல் ய ரிப் ைப ெவளிப் ப த் னான் னிவன்.

அைவேயா க் க் காரணம் ரிபட ல் ைல. ெசம் மாஞ் ேசரல்

னிவைரேய பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . னிவர் வாய் றந்

ெசான் னார், “இ தான் ேசாமபானம் .”

இ வைர இப் ெபயைர யா ம் ேகள் ப் பட்ட ல் ைல. ப் ெபயராக

இ ந்த . அைவேயார் அவர் ெசால் வைதக் ர்ந் கவனித்தனர்.

னிவர் ெசான் னார், ``ேதவர்கள் மட் ேம அ ந் ம் பானம் . இ

ைடக்காதா என் ஆண்டாண் க் காலமாய் க் காத் ப் ேபார் பலர்.

இதன் சக் ைய நீ அ யமாட்டாய் . மகாசக் ெகாண்ட . ெசார்க்கம்

என்ற ேப ல க் மனிதைனக் ெகாண் ேசர்ப்ப ” னிவர்

ேப க்ெகாண்ேட இ க்க, மயக்கம் எல் லா வைக ம்

நிகழ் ந் ெகாண் ந்த .

``அரக்கர்களிட ந் இதைன ட் ம் ேபாரிைன, ேதவர்கள் எல் லாக்

காலங் களி ம் நடத் றார்கள் .”

ெசம் மாஞ் ேசரல் உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . அவன

கண்க க் இப் ெபா பானம் இ க் ம் ஒ ல பாைனகள்

ெதரிய ல் ைல. தன அரண்மைனெயங் ம் அப் பாைனகள்

இ ப் பதாகத் ெதரிந்த . மயக் ம் ேப லகத்ைத அவன் அகக்கண்ணில்

பார்க்கத்ெதாடங் ட்டான் என்பைத னிவன்

உணரத்ெதாடங் னான்.

அதன் ன் னிவன் ெசால் ம் எல் லாச் ெசால் ம் ேசாமபானத் ன்

மயக்கம் இ ந்த .

ேசாமப் ண்ைட எ த் க்ெகாண் எவ் க் ள் வ ம் வைர

ேவகேவகமாகக் கைதையச் ெசால் க்ெகாண் வந்தான் பாரி. ஆனால் ,

ேசாமப் ண் கண்ட யப்பட் ட்ட ெசய் அதற் ள் ஊர் வ ம்

ெதரிந் ட்ட . பாரி ம் க ல ம் ஊ க் ள் ைழவதற் ள் ஊேர

கைலகட் ந்த .

க ல க் , பாரி ெசால் வந்த கைதைய வ ம் ேகட்கேவண் ம்

என்ற ேபராவல் இ ந்த . அைத டஅ கமான ஆவைலக் ைக ந்த

ேசாமப் ண் ஏற் ப த் ந்த . கைரந் ெப ம் அதன் சா

அவைரச் ண் த் க்ெகாண் ந்த .

க லரின் ைக ல் தான் அ இ க் ெமன்பைத எவ் ரி ள் ள

எல் ேலா ம் அ ந் ந்தனர். ஊ க் ள் ைழந்த ம் க லைரத்

ேதாளிேல க் ஆ ய ஒ ட்டம் . ஆட்டத் க் இனிேமல் தான்

ேவைல என் ெசால் ஓ ய ஒ ட்டம் . எங் ந் சாரிசாரியாக

மக்கள் ரளத் ெதாடங் னர். கைளகட் ய எவ் ர்.

ெப ந்தா எனச் ெசால் லப் ப ம் ெப வட்டப் பாைனைய

எ த் வந்தனர். அ ல் டம் டமாய் நீ ற் னர். பாைன எளி ல்

நிரம் வதாக இல் ைல. அவ் வள ேநரம் டப் ெபா த் க்க யா ம்

ஆயத்தமாக இல் ைல. ச்ச ம் யாட்ட மாக ழல்

ேவகங் ெகாண்ட . அதனி ம் ேவகமாகக் டங் கள்

வந் ெகாண் ந்தன. நீ ர் நிரப் த்த ம் க லைரப் பார்த் ப்

ெப ம ழ் ேவா பாரி ெசான் னான், “ேசாமப் ண்ைட அதற் ள்

ேபா ங் கள் .”

அதற் ப் ன் என்ன நடந்த என்ப ண் ண்டாகத்தான்

நிைன க் ற . ேசாமப் ண்ைட உள் ேள ேபாட்ட டன் எ ந்த மணம்

தல் றக்கத்ைத உண்டாக் ய .இ த் ச் ட்

மயங் யெபா ஒ வர் மாற் ஒ வர் இ த் க்ெகாண் ந்த

நிைன ந்த .

அதன் ன் ேமல் மாடத் ல் ைக ல் வைளேயா பாரி அ ல்

இ ந்தான். அப் ெபா க லரின் ைக ம் வைள இ ந்த .

பாரி டம் ெசம் மாஞ் ேசர ன் கைதையக் ேகட்டார். பாரி ம் அதைனச்

ெசான் னான்.

“ேசாமபானம் எங் க க் ேவண் ம் . என்ன ைல ெகா த் ம்

நாங் கள் வாங் க்ெகாள் ேறாம் என் ெசால் ஆட்கைள

அ ப் னான் ெசம் மாஞ் ேசரல் . அ இயற் ைக எங் க க் வழங் ம்

காதற் பரி . அதைன நாங் கள் கண்ட ய யா . அ வாகத்தான்

எங் கைளக் கண்ட ம் . பல ஆண் க க் ஒ ைறதான் அ நிக ம்

என் ெசால் அ ப் ேனன்’’ என்றான் பாரி.

க லர் நிைன ண்டெபா அவர ல் ப த் ந்தார். ெபா

நண்பகைலக் கடந் ந்த . ெவளிச்சத்ைதப் பார்த்த ம்

“ ந் ட்டதா?” என் ேகட்டப தான் எ ந்தார். உடனி ந்த உ ரன்

ெசான் னான், “நண்பகல் கடந் ட்ட .”

“நான் எப் ெபா க் வந்ேதன் ?”

“நீ ங் கள் வர ல் ைல. நான்தான் ெகாண் வந் ேசர்த்ேதன்.”

அதன் ன் ளக்கம் ேகட்க ம் ப ல் ைல. “உண ஏற் பாடாகப்

ேபா ற . நீ ங் கள் தயாரா ங் கள் ” என் ெசால் ட் ப் ேபானான்

உ ரன்.

க ல ம் ேவகேவகமாகத் தயாரானார். இன்றாவ க்கைதைய ம்

ேகட் டேவண் ம் என் ேபரார்வங் ெகாண் ந்தார்.

றப் பட் க்ெகாண் க் ம் ெபா அவ க்ேக லப் பட்ட ;

ெப க்ெக க் ம் ஆர்வத் க் க் கைதைய ய காரணம் ஊற் றப் ப ம்

வைள ல் உண்ெடன் .

மாைல ல் வழக்கம் ேபால் ேமல் மாடத் க் வந் ேசர்ந்தார் க லர்.

அவரின் வ ைகைய எ ர்பார்த் ந்தான் பாரி. உடன் ேதக்க ம்

 ய ம் இ ந்தனர். க ல டன் வந்த உ ரைன அ ப் , காலம் பைன

அைழத் வரச் ெசான் னான் பாரி. உ ர ம் றப் பட் ப் ேபானான்.

க லர் வந் உட்கார்ந்த ம் ஆர்வத்ேதா ெதாடங் னார்,

“ெசம் மாஞ் ேசரல் ேசாமபானம் ேகட் ஆள ப் யதற் , நீ ம ெமா

ெசால் அ ப் னதாகக் னாேய. அதன் ன் என்ன நடந்த ?”

பாரி, க லைரப் பார்த் ெமல் யதாய் ஒ ன் வல் உ ர்த்தான்.

க ல க் க் காரணம் ரிய ல் ைல. “ஏன் ளக்கம் ெசால் லாமல்

ரிக் றாய் ?”

பாரி ெசான் னான், “ க்கைதைய ம் ேநற் ெசால் த்ேதன் .

நீ ங் கள் ம ப த ந் ேகட் ர்கேள, அ தான் ரித்ேதன்.”

க ல க் ச் சற் ேற ெவட்கமாக இ ந்த .“ க்கைதைய ம்

ெசான் னாயா? நான்தான் நிைன தவ ட்ேடன் என நிைனக் ேறன்”

என் ,ம ப ம் கைதெசால் லச் ெசான் னார்.

“பறம் ன் ம ெமா ேகட்ட ெசம் மாஞ் ேசரல் ெப ஞ் னங் ெகாண்டான்.

ேசாமபானத்ைதத் தங் க க் த் தர ம க் றான் பாரி என்ற க் ப்

ேபானான். எைதயாவ ெசய் அதைனக் ைகப் பற் ற ேவண் ம் என்

எண்ணியவ க் வடேதசத் னி பற் பல எ த் க்காட் கைளக்

ெவ ட் னான். ேசரர்பைட பறம் ன் ேமற் க கைள ேநாக்

அணிவ க்கத் ெதாடங் ய .”

`` ட்டத் ன் ரல் எப்ெபா ம் ேகட் க்ெகாண்ேட இ ப் ப ேபால்

இ க் ற . ஆனா ம் மயங் க் டப்பவ க் இைவெயல் லாம்

நிைன ல் தங் கா . நிைன ல் இைவ இ க் ன்றன என்றால் நான்

மயக்கங் ெகாள் ள ல் ைல என் தாேன ெபா ள் . வைள ல் ம

அ ந் யப ேப க்ெகாண் ப் ப வாழ் ெவல் லாம் உள் ள

பழக்கம் தாேன. இப் ெபா மட் ம் ஏன் அந்தப் பழக்கத்ைத

ைமெகாள் ள ய ல் ைல. நம் மால் மட் ம் தானா அல் ல

யாரா ம் ய ல் ைலயா?” ேகள் கள் எ ந்தப ேய இ க்க ரண்

ப த்தார் க லர்.

ப் த்தட் ய . கண் க்க நிைனத்தா ம் ந்தைன வதாக

இல் ைல. ெவளி ல் ெதரி ம் ெவளிச்சத்ைத உள் வாங் க யாமல்

கண்கள் த் றந்தன. “நாம் எப்ேபா வந் ேசர்ந்ேதாம் ?” என்

உ ரனிடம் ேகட்டார் க லர்.

ப ல் ெசால் லத் தயங் யப உ ரன் நின் ெகாண் ந்தான் .

“ஏன் ப ல் ெசால் லத் தயங் றாய் ?” என அவர்

ேகட் க்ெகாண் ந்தெபா ப ல் என்னெவன் அவ க்ேக ரிந்த .

அவர் ேமல் மாடத் க் கல் க்ைக ல் தான் ப த் ந்தார்.

ம் பேவ ல் ைல.

ண் ம் பகற் ெபா க ந்த . ளித் த் தயாரா மாைலப் ெபா ல்

ேமல் மாடத்ைத வந்தைடந்தார். ஆனால் , இன் க லர் வ ம் ன்ேப

ஆட்டம் ெதாடங் ட்ட . “காலம் பன்தான் ெதாடக் ைவத்தான்”

என்றான் பாரி.

“ க்க யாத ஆட்டத்ைத யார் ெதாடங் னால் என்ன?” என்றார்

க லர்.

“ஆட்டம் என்றால் அ யத்தான் ேவண் மா?” எனக் ேகட்டான்

காலம் பன்.

“ேகள் சரிதான், ஆனால் , நான் ஆட்டத் க் ள் வந்த ற தான்

இதற் கான ைடையச் ெசால் ல ம் ” என்றார்.

ரெனா வன் நீ ட் ய வைளைய வாங் யக லர் க்காமல் ைக ல்

 த்தப ேய பாரி டம் ேகட்டார், “இந்த ஆட்டத்ைதப் பற் ப் ன்னர்

ேப ேவாம் . ெசம் மாஞ் ேசரல் என்னதான் ெசய் தான்?”

பாரி வழக்கம் ேபால் ரித்தான்.

“ஏன் ரிக் றாய் ? ேநற் ம் க்கைதைய ம் நீ ெசான் னாயா?”

ரித்தப ேய “ஆம் ” என் தைலயாட் னான்.

“கைதேகட்ட எனக் எ ம் நிைன ல் ைல. கைதெசான்ன உனக்

மட் ம் எப் ப நிைன க் ற ?”

ன்ைப டப் ெப ம் சத்தத்ேதா ரித்தான் பாரி.

க ல க் இதற் கான காரண ம் ரிய ல் ைல.

“கைதெசால் க் ம் வைர க்கக் டா என என

வைளைய ம் வாங் க் ப் பவர் நீ ங் கள் தாேன, அப் றம் எனக்

எப்ப மறக் ம் ” என்றான்.

ரிப் ல் உ ண்ட ேமல் மாடம் . காலம் பன் காட ரச் ரித்தான்.

ைரேய த் ம் மல் ெகாண் ண் ம் ரித்தான். அவனால் ரிப் ைப

அடக்க ய ல் ைல. கண்ணில் நீ ர் வ ந் ெகாண் ந்த . டாமல்

 ரித்தனர் எல் ேலா ம் . பாரி ன் கண்ணி ம் நீ ர் ரண்ட . இப் ப

ம ம் காலம் பைனக் காண இத்தைன நாளானெதன நிைனத் த்

ரண்ட நீ ர .

வைளகள் ல ெநா ங் க்கலாம் . ஆனால் , தன கால் பட்

பாைன ஒன் சரிந் ந்த ம் கண் த்தார் க லர். பக்கத் ல்

ப த் ந்த உ ரன் கண் த்தான் . “பாைன கால ல் எப் ப வந்த

உ ரா?” எனக் ேகட்டார்.

உ ரன் ெசான் னான். “ ட் ல் உள் ேளார் அவ் டம் ைவத் ள் ளனர்.”

ப ல் ேகட் த் க் ட்டார் க லர். “நாம் இ ப் ப …” சரி ேவண்டாம்

என ெசய் ளக்கம் ஏ ம் ேகட்காமல் அவ் ட்ைட ட் எ ந்

நடந்தனர்.

ேதக்கன்தான் ேநற் கைதையச் ெசான் னான். அந்தப் ேபாரின்

மட் ம் நிைன ல் இ ந்த . “ஒளி சரியப் ேபா ம் அந்தக்

கைட ப் ெபா ல் பாரி ன் வாள் ச் எ ர்ெகாள் ள யாததாக

இ ந்த .இ தரப் ரர்க ம் நிகழ் வைத

உற் ப்பார்த் க்ெகாண் க்க, கணேநரத் ல் ெசம் மாஞ் ேசர ன்

தைலைய இடப் றக்காட்ைட ேநாக் ச்சரித்தான் ேவள் பாரி.”

ேபார் ெதாடங் , நீ ண்ட தாக் த க் ப் ன்தாேன இ நடந் க் ம் .

ஆனால் , அ ெவல் லாம் ெசால் லாமல் இதைன மட் ம் ஏன் ெசான் னார்
ேதக்கன் என் ேதான் ய . ேதான் யம கணேம, “அவர் ைம ம்

ெசால் ப் பார். நமக் த்தான் நிைன ல் தங் க ல் ைல” என

நிைனத்தப நடந் தார் க லர்.

“ஆனால் , ெசம் மாஞ் ேசர ன் தைலையப் பாரி எ ந்த மட் ம்

எப்ப நிைன ல் இ க் ற ?” என்ற ேகள் எ ந்த .

ேசாமபானத் ன் ள யாத மயக்கத் ல் ழ் னா ம் அதைனக்

த் நிைன ன் ஆழத் க் ள் இறங் ம் வல் லைம பாரி ன்

வா க் உண் என் ேதான் யெபா ெமய் ர்த்த க ல க் .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 55

க ம் வள் ளி ம் ெகா த்த

காதற் பரிசான ேசாமப் ண் ப்பானத்ைதப் ப ம் ன் ரிைம

காதலர்க க்ேக உரிய . எவ் ரின் தைலவேனயானா ம் அதற் க்

கட் ப் பட்டவன்தான். நாள் ேதா ம் அ காைல

ேசாமப் ண் ேபாடப்பட்ட ெப ந்தா ல் நீ ெர த் ஊற் ம்

பணிைய ெபண்கள் ெசய் வர். அந்நீரில்

ேசாமப் ண் ெகாஞ் சங் ெகாஞ் சமாகக் கைரந் , கலங் , மயக் ம்

மணத்ேதா பானமாகத் ரண் க் ம் .

ஒவ் ெவா நா ம் ஒவ் ேவார் இைணயர் இக்காதற் பரிைசக் ைக ேலந்

ஆட்டத்ைதத் ெதாடங் ைவப்பர். அதற் ப் ன்னர்தான்

மற் றவர்க க் த் தரப் ப ம் . ேசாமப் ண் ைடத் இன் ஐந்தாம்

நாள் . இன்ைறய ஆட்டத்ைத யார் ெதாடங் கப் ேபா றார்கள் எனப் பல ம்

காத் ந்தெபா அரங் ள் ைழந்தாள் அங் கைவ; உடன்வந்தான்

உ ரன்.

எவ் ர் க்கத் ெதரிந்த கைததான் இ .

ெகாற் றைவக் த் ன்ெபா க்களி க்ெகாண் ெந ப் ல்

இறங் ஆ னாள் அங் கைவ. தழ க் ள் ழ ம் அந்தக்

காத ைணயர்கள் யாெரன அப் ெபா ஊரா க் த் ெதரிய ல் ைல.

ஆனால் , பாரி பார்த்த கணேம அ ந் தான் , ட ம் ெந ப் ல்

ற் ச் ழல் பவள் தன் மகெளன. ஆனால் , அங் கைவேயா

இைணந்தா ம் ஆடவன் யார் என்ப தான் பாரிக் த் ெதரியாமல்

இ ந்த .

அ ம் அ த்த லநாள் களிேலேய ெதரிந் ட்ட . ேபெர

ேவட்ைட ன்ெபா ேத உ ரன் பாரி டம்

க் ட்டான். அவன உடல் ெமா கண்ேட உண்ைமய ந்தான் பாரி.

இச்ெசய் ைய அ ம் ன்ேப க லைரப் பார்த் க்ெகாள் ம்

ெபா ப் ைன உ ர க் க் ெகா த் ந்தான் பாரி. இயல் பாய்

அைமவைதக் ட இயல் பான என ஏற் க்ெகாள் ள யாத

காரணத்ேதா இயங் ம் ஆற் றல் காலத் க் உண் . பாரி தன

இயல் ன் வ ேய இைணய க்கான வ த்தடத்ைதச் ெசப் பனிட் க்

ெகா த் ந்தான் .

க லரிடம் பாடங் ேகட்க எந்ேநர ம் அவரின் ல் அங் கைவ

இ ந்தாள் . அவ க் உத ெசய் ய அங் ேகேய இ ந்தான் உ ரன்.

ெப ம் லவனின் சாட் யாகச் ெச த் வளர்ந்த காதல் . யா க் யார்

பாடங் கற் க்ெகா க் றார்கள் என்ற ழப் பம் ல் எப் ெபா ம்

நில ய .

அங் கைவையப் ேபான்ற அ ற் றந்த மாண க் ம் உ ரைனப்

ேபான்ற அழ நிைறந்த ர க் ம் இைட ல் ெமா கற் த்த ம்

லவன் க் ந்தான் . ெப ம் லவைன உ ட் ம் மைறத் ம்

ங் ம் ைளயா ம் ைளயாட் காலேநர ன்

நடந் ெகாண் ந்த .

அவர்கள் இ வ ம் காதல் ெகாண் ள் ளனர் என் க ல ம் அ வார்.

``என ல் இ க் ம் ெபா கல் ய தல் தாண் ,

கவனச் தறல் ட அங் கைவ டம் இ ந்த ல் ைல. அேதேபாலத்தான்

உ ர ம் . எனக்கான பணிையச் ெசய் வைதத்த ர ேவெற ம்

ஈ பா ன் ல நிற் பான்” என் அவர்கள் இ வைரப் பற் ம்

ெப ைமேயா மற் றவர்களிடம் வார் க லர்.

ெப ம் லவேனயானா ம் காதலர்களின் ைளயாட் ல் தான்

என்னவாக இ க் ேறாம் என்பைதக் கண்ட ய யா தாேன. க லர்

பார்ப்பைத மட் ேம உண்ைமெயன நம் ந்தார். அவர் பார்க்காத

ப ல் தான் உண்ைம ன் ைம க் ற என்பைத அவர்

அ ய ல் ைல.

அவர்கள் இ வ ம் காதல் ெகாள் றார்களா என்ற ஐயம் பல ைற

க ல க் வந் ள் ள . ஏெனன் றால் , அவர்கள் இ வ ம் தங் க க்

இடப் பட்ட பணி ைனத்த ர ேவெறைத ம் ெசய் வ ல் ைல என் அவர்

நம் னார். க லைரக் கண்ைணக்கட் ைளயாட் க் காட் ய தான்

அவர்களின் காதல் ெச த் ந்ததன் அைடயாளம் .

லவன் மனங் க க் ள் ஊ வத்ெதரிந்தவன். அங் கைவ ன்

கண்ைணப் பார்த்ேத கைதையச்ெசால் ம் ஆற் றல் க ல க் உண் .

ஆனா ம் அவரால் , இவர்கள் ேப க்ெகாள் ம்

ெமா ையப் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. காரணம் ,

அம் ெமா இயற் ைக ன் ஆ ரக யங் கைளக்

ெகாண் ந்த . அங் கைவ தன ந்த க் ப் ச்

வ வ தான் க ல க் த் ெதரிந்த . ஆனால் , ரி தழ் மலர்

வதற் ஒ ெபா ள் உண் . ம் வ வப் ச் னால் ெசால் ம்

ெசய் ேவெறான் . நான் தழ் மலர் வ ம் ேபாெதல் லாம்

அங் கைவ ன் கத் ல் இ க் ம் ரிப் க லரால் உய் த்த ய

யாத .

சமதளத் ல் மன்னர்கள் ஆநிைரையக் கவர ெவட் ப் , ட்கக்

கரந்ைதப் , ேபா க் ைனய வஞ் ப் , தாக் ேயாைர எ ர்க்கக்

காஞ் ப் , ெவற் க் வாைகப் எனப் றக்காரணங் களின்

அைடயாளங் களாகப் க்கைளச் க்ெகாண்டனர்.

க்கள் , ெச ெகா களின் அக அைடயாளம் . ைளக க் ம்

தண் க க் ம் இைலக க் ம் இல் லாத வண்ண ம் வாச ம்

க்க க் இ ப் ப அதனால் தான். ஞ் காதல் நிலம் . அக்காதல்

நிலத் ல் நிக ம் காதல் ைளயாட் க் க்கைள ட றந்த வன்

யாராக இ க்க ம் . க்கள் தான் ெசய் ையச் ெசால் ன்றன;

க்கள் தான் உ ைரக் ெகால் ன்றன.

ஒ நாள் வழக்கத் க் மாறாக, ந்த ல் எப் ம் டாமல்

வந் ந்தாள் அங் கைவ. ெமா ப் ப ற் ன் ய பாடத்ைதத்

ெதாடங் ம் நாள் அ . அங் கைவ ஏேதா ஒ மனச்ேசார் ல் இ க் றாள்

என் க லர் ரிந் ெகாண்டார். அதனால் ய பாடத்ைதத்

ெதாடங் க ல் ைல. ேநரம் உ ரன் ெவளிேய ேபாய் வந்தான்.

அங் கைவ உட்கார்ந் ந்த இடத் ன ேக அத் க்காய் இ ந்த . பாடம்

ந் அங் கைவ ேபான ன்ேப அதைனக் க லர் பார்த்தார். இ இங்

எப்ப வந்த எனக் ழம் யக ல க் அத் க்காய் ெசால் ம் ெசய்

ெதரிய ல் ைல.

அத் க்காய் க்காமல் காய் ப் ப . வாழ் ன் ஒ கட்டத்ைதத்

தா க்கடப் பதன் அைடயாளம் அ . அங் கைவ ம் உ ர ம் காத ன்

அ த்த கட்டத்ைத அ ய ஆைசப் பட்டதன் ெவளிப் பா அ . ச் டாமல்

அங் கைவ வந்ததால் உ ரன் அத் க்காய் ெகா த் த் தன

எண்ணத்ைதச் ெசான் னானா? அல் ல ச் டாமேல வந்தவள்

அத் க்காய் ெகா த் அைழத் ட் ப் ேபானாளா? யார் அ வார்?

காைய அ யாத க லர் காதைல எப் ப அ வார்? கண் ன் நடக் ம்

உைரயாடைலக் கண்ெகாண் மட் ம் பார்த் ட யா .

ஏெனன் றால் , இ காத ன் உைரயாடல் . நிகழ் த்தப்பட்ட உைரயாட ன்

ெதாடர்ச் இப் ெபா என்னவாக நிகழ் ந் ெகாண் க் ம் என்ப

ெதரியாததால் தான், அத் மரம் பற் ய பாடைல அங் கைவக் ச்

ெசால் லாமல் ட் ட்ேடாேம என் கவைலப் பட் க்ெகாண் ந்தார்

க லர். தனக் ம் பாடம் கற் க்கப் பட் க்ெகாண் க் ற என்ப

ரிய ல் ைல அவ க் .
காதல் ைளயாட் ல் இைணயற் ற இைணயரான அங் கைவ ம்

உ ர ம் ேசாமப் ண் ன் பானம் ப க அரங் னில் ைழந்தனர்.

அங் கைவ வழக்கத் க் மாறாக சற் ேற நாணத்ேதா உள் ேள

ைழந்தாள் . உ ரன் அைம யான இயல் ைபக் ெகாண்டவன். த்த

கண்கைளக் ெகாண்ட அவன க அைமப் யாைர ம்

மயக்கக் ய . உதட்ேடாரம் இ க் ம் கத் ல்

எப்ெபா ம் ஒ ரிப் மலர்ந் ப் பைதப் ேபாலேவ ேதாற் றம் த ம் .

ம ழ் நீ ங் காத அழகன் அவன். அவன் மயங் க் டக் ம் அழ அவள் .

உள் ைழந்த இ வைரப் பார்த்த ம் பழச்சாற் ைற ஊற் த்தரக்

வைளைய எ த்தாள் மகள் . ஆனால் , அங் கைவேயா அவள்

எ க் ம் வைளையப் பார்க்காமல் சற் தள் ளி எைதேயா

பார்த் க்ெகாண் ந்தாள் . அங் எைதப் பார்க் றாள் என மக ம்

ம் அப் பக்கம் பார்த்தாள் . நீ ர்ெகாண் வ ம் பாைன

அவ் ட ந்த . மகள் ைக ேலந் ய வைளையக் ேழ

ைவத் ட் அப் பாைனையப் பார்த்தெபா ,உ ரன் பாைனையக்

ைக ெல த்தான் . மக க் யப் த் தாங் க ய ல் ைல.

``ெதாடங் ம் ெபா ேத பாைன லா?’’ என்றாள் .

``ஆம் , ேவ வ ல் ைல. இப்ெப ந்தா ையத் க் ச்ெசல் ல

யாதல் லவா?” என்றான் உ ரன்.

மகளால் ரிப் ைன அடக்க ய ல் ைல.

``நாங் கள் காதலர்களான ற , தன் ைறயாக இப் ெபா தான்

ேசாமப் ண் ைடத் க் ற . இச் வைள ல் வாங் என்

ர்க்க எம கனைவ?”

“இவ் வள ஆர்வங் ெகாண்ட நீ ங் கள் ஐந் நாட்களாக ஏன் வர ல் ைல?”

என் ேகட்டாள் மகள் .

உ ரன் ெசான் னான். ``நான் க ல க் உத யாளன். அவைர

அ ந்தச்ெசய் ம ழ் ப் ப தான் பாரி எனக் இட் ள் ள கட்டைள.

எழ யாத மயக்கங் ெகாண் அவர் ம் நா க்காகக்

காத் ந்ேதாம் . இன் தான் அ வாய் த்த .”

ேப க்ெகாண் க் ம் ெபா ேத அ த்த இைணயர் உள் ேள

ைழந்தனர். அவர்கள் நீ ல ம் ம லா ம் . ேசாமப் ண்

ைடத்த ெசய் பறம் நா வ ம் பர ட்ட . எல் லா

ஊர்களி க் ம் காதலர்க ம் எவ் ர் றப் பட்

வந் ெகாண் க் ன்றனர். ெசய் ேவட் வன் பாைறக் ப்

ேபாய் ச்ேசர்ந்த கணத் ல் இவர்கள் றப் பட் வந் ேசர்ந் ள் ளனர்.

அதனால் தான் ஐந்தாம் நாள் காைல ேல வர ந்த . நீ ல ம்

ம லா ம் காதல் ெகாள் ளத் ெதாடங் ய ற தன் ைறயாக

இப் ெபா தான் ேசாமப் ண் ைடத் ள் ள . அரங் ள் த ல்

ைழந்தான் நீ லன், ெதாடர்ந் ம லா வந்தாள் .

ம லாைவப் பார்த்த ம் மக க் உள் க் ள்

அச்சம் எட் ப்பார்த்த . நீ லன் அ றந்த ரெனனப்

பறம் ெபங் ம் அ யப் பட்டவன். அவைன ழ் த் ய

வல் லைமெகாண்டவைளப் பற் அைத டஅ கமாக

அைனவ க் ம் ெதரி ம் .

அரங் ள் ைழந்த ம் ேசாமப் ண் ன் மணம் நீ லனின் க் ல்

ஏ ய . சற் ேற காரத்தன்ைமேயா இ க் ேமா எனத் ேதான் ய

கணத் ல் அதன் தன்ைம ேவெறான்றாகப் பட்ட .இ வைர

உணராததாக இ க் றேத என் நிைனக் ம் ெபா ேத அவன்

றக்கத் ல் ழ் கத்ெதாடங் னான். அ ந்த ம லா அவன

 ைகத்தட் னாள் . ப் வந்தவைனப் ேபால மணம் ல

ண்டான் .

அங் கைவ ம் உ ர ம் இ வைர ப க ல் ைலேய த ர ஐந்

நாள் களாக இவ் வாைடைய கர்ந் பழ ட்டனர். ஆனால் , நீ ல க் ம்

ம லா க் ம் அப்ப யல் ல, கர்வேத இவ் வள

றக்கங் ெகா க் மானால் அ ந் னால் என்னவா ம் ?

றக்கம் லக் ஊற் க்ெகா க் ம் மகளின் அ ல் வந்தனர்

இ வ ம் . இவர்கள் இ வ ம் பாைனையத்தான் க் வார்கள் என

நிைனத்த மகள் வைளைய ஓரத் ல் ைவத் ட் இன்ெனா

பாைனைய எ த்தாள் .

நீ லன் மகைளேய பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . ``என்ன இப் ப ப்

பார்க் றாய் ? பாைனையத்தாேன எ ர்பார்த்தாய் ? அைதத்தான்

எ க் ேறன்” என்றாள் .

நீ லேனா, ``இல் ைல, நாங் கள் பாைனைய எ ர்பார்த் வர ல் ைல”

என்றான்.

“அப் றம் எைத எ ர்பார்த் வந் ர்கள் ? இவர்கள் இ வைரப் ேபால

ெப ந்தா ையத் க் ப் ேபாகலாம் என நிைனத் வந் ர்களா?” எனக்

ேகட்டப ரித்தாள் .
உ ர ம் அங் கைவ ம் உடன் ரித்தனர். நீ லன் ெசான் னான், “அவர்கள்

காதல் ெகாண் ள் ள இடம் எவ் ர். எனேவ அவர்களால்

ெப ந்தா ையத் க் ச்ெசன் ட ம் . ஆனால் , நாங் கள்

ேவட் வன் பாைறக்கல் லவா ேபாக ேவண் ம் . அவ் வள ெதாைல

எப்ப த் க் ச்ெசல் ல ம் ?”

சற் ேற யப் ேபா மகள் ேகட்டாள் , “அப்ப ெயன்றால் என்ன

ெசய் யலாெமன் வந் ள் ளீர ்கள் ?’

மகள் ெசால் க் ம் ன்ேப ம லா ெசான் னாள் ,

“ேசாமப் ண்ைட எ த் ச்ெசல் லலாம் என் ...”

அ ர்ந்த மகள் சட்ெடன அ ந் கம் ைபத் க் னாள் .

பாய் ந் வந் அந் தக் கம் ைபப் த்த ம லா ெசான் னாள் , “இ

காதற் பரி . கன் எவ் க் க் ெகா த்த ப ம் நீ ைரயல் ல, உ ம்

ண் ைன. ெகா த்த ம் ெபற் ற ம் காதலர்கள் ெசய் ெகாண்ட

ெசயல் ; இைட ல் மகள் கள் ஏன் ைழந் ர்கள் ?” எனச்

ெசால் க்ெகாண் க் ம் ெபா ேத, நீ லைனப் பார்த் ,“ ைரவாக

அதைன எ ” என்றாள் .

ண் ைன எ க்க தா ேநாக் ப் பாய் ந்தான் நீ லன். எங் ந்

அப் ப ெயா ரல் வந்தெதனத் ெதரியா . அரங் கேம அ ம் ப

ெப ங் ரல் ெகா த்தாள் மகள் . ரல் ேகட்ட ம் ெவளி ல் இ ந்த

ரர்க ம் மற் ற மகள் க ம் உள் ேள ைழந்தனர்.

என்ன நடந் ெகாண் க் ற என யா க் ம் ரிய ல் ைல. யாைர ம்

கட் க்கடங் காமல் ெசய் ம் ஆற் றல் இப் ண் ப் பானத் க் உண் .

அதன் மணம் உ வாக் ய றக்கேம இவ் வள ெவ ெகாள் ளச்

ெசய் ற . நிைலைமைய எப் ப ச் சமாளிக்க எனச் ந் த்த மகள் ,

க்கைலப் ெபரிதாக்க ேவண்டாம் என ெசய் , சட்ெடனக்

வைளைய நீ ட் யப , “ த ல் இதைனக் , என்ன ெசய் யலாம்

என் ன்னர் ெசய் ேவாம் ” என நீ லைன ேநாக் நீ ட் னாள் .

அவன க் ற் கஅ ல் ஏந் ய வைளக் ள் ளி ந்

ேமெல ந்த மயக்கம் க் ள் ஏ உச்சந்தைலைய ட் ய .

தனக் ம் நீ ல க் ம் நடந் ெகாண் ந்த ேபாராட்டத்ைதக்

கணேநரத் ல் நீ ல க் ம் ேசாமப் ண் க் மான ேபாராட்டமாக

மாற் னாள் மகள் .

சற் தள் ளி இ ந் த ம லா, மகளின் தந் ரத்ைத உணர்ந்தப ,

“அதைன வாங் க் க்காேத” என் கத் னாள் . அவள ெசால் அவன்

கா ல் ம் ெபா ப ய தல் ட ெதாண்ைடையக் கடந்

றங் க்ெகாண் ந்த . இனி அவைனக் ைகயாள் வ எளி .

அவனின் ம லாவால் மட் ம் இந்த உரிைமப்ேபாைர நடத்த யா

என மகள் அ வாள் .

மக க் ேவர்த் அடங் ய . கணேநரத் ல் ழேல

மாறத்ெதரிந்தேத எனத் த த் ப்ேபானாள் .

னம் உச்சத் ேல யப ஒ பார்ைவ பார்த்தாள் ம லா. அவள

பார்ைவையப் ெபா ட்ப த்தாத ேபால அப்பக்கம்

ம் க்ெகாண்டாள் மகள் . சற் ேநரங் க த் த்தான் ண் ம்

ம் னாள் .

பாைனைய ஏந் யப அரங் ைக ட் ெவளிேய க்ெகாண் ந்தனர்

நீ ல ம் ம லா ம் . அவர்க க் ன்ேப அங் கைவ ம் உ ர ம்

ெவளிேய ந்தனர்.
ெவடத்தப் ன் இைல எள் ச்ெச ன் இைலைய ட

கச் யதாக ம் ஊ யாக ம் இ க் ம் . ெச ன் அள ம்

ய தான் . ஆனால் , அதன் அ ச க்கத்தக்க றப் னில் உள் ள .

அ அ ம் ம் ெபா ஒ நிறத் ல் இ க் ம் , அ ம் ைளந்

ெமாட்டா ம் ெபா ஒ நிறம் ெகாள் ம் , ெமாட் ப த்

ைகயா ம் ெபா நிறத் ல் ஒளி ம் . இதழ் ரிந்

மல ம் ெபா ேவெறா நிறம் கா ம் . நான் நிறங் களில் த்

உ ம் .

இதன் யப் ம் தன் ைம இத்ேதா நின் வ ல் ைல. நான்

நிைலகளில் நான் நிறங் கைளக் கா ம் ெவடத்தப் நான்

தன்ைம ம் நான் ைவகைள உைடயதாக ம் இ க் ம் . அச் ைவ

நான் தமான ந மணங் கைள ம் .

ன்னஞ் ெச ஒன் நிறம் , மணம் , ைவ என அைனத்ைத ம்

த தமாய் ெவளிப் ப த் இயற் ைக ன் கலத்ைத

நிகழ் த் க்காட் ம் . ம் க ம் வண் க ம் ெவடத்தப் ைவக் கண்

சற் ேற ழப் பமைட ன்றன என்பார்கள் . அக் ழப் பத் க் க் காரணம்

நிறமா, மணமா, ைவயா எனத் ெதரியா . ஆனால் , அ ஒ யப்

தாவரம் .

அதனால் தான் ெவடத்தப் ைவக் காதலர்களின் வாக ேவளிர் லம்

க ய . மனித வாழ் ல் இத்தைன வண்ணங் க ம் வாசைனக ம்

ெகாண்ட காலமாக காதல் ெகாள் ம் காலேம இ க் ற .

பறம் ன் காதலர்கள் ெவடத்தப் ன் அ ல் அமர்ந்ேத

தங் களின் காதைலப் பரிமா க்ெகாள் றார்கள் .

ெவடத்தப் ன் அ ல் அமர்ந் ப்பவர்கைள

“ெவடைலகள் ” என் ம் அப்ப வத்ைத

“ெவடைலப் ப வம் ” என் ம் பறம் ன் மக்கள்

அைழக் ன்றனர்.

மயக் ம் பழச்சாற் ைறப் பாைனேயா க் ப் ேபான ெவடைலகள்

ெவடத்தப் த் ேத ேய அைலந்தனர். உ ர ம் அங் கைவ ம் எவ் ரின்

ழக் ப் பக்கச் சரி ல் ெவடத்தப் ைவக் கண் அவ் டம் அமர்ந்தனர்.

``நாம் அப் பக்கம் ேபாகேவண்டாம் ” எனச் ெசால் வட றம் ெசன்ற

நீ ல ம் ம லா ம் , ற் ேறாைட ன் ஓரம் அச்ெச ையக் கண்ட ந்

அமர்ந்தனர்.

ெவடத்தப் க்கள் ெசால் ம் காதல் கைதகள் தாம் எத்தைன எத்தைன.

காதல் கணந்ேதா ம் அழ ைனச் ைவக்கக் ெகா த் க்ெகாண்ேட

இ க் ம் என்பதன் அைடயாளம் தான் ெவடத்தப் க்கள் . ஞ் நிலேம

காதல் நிலம் தான். அ ம் ெவடத்தப் ஞ் ன் .

நீ ர்க் ,க ரவனின் ஒளிபட் ப் பலவண்ணங் கைளக்

ைழத் க்காட் வைதப் ேபாலத்தான் ெவடத்தப் ம் . அ , இயற் ைக

தன எண்ணம் ேபால் நிறத்ைத ம் மணத்ைத ம் ைவைய ம்

ைளயா ப்பார்க் ம் வண்ணக் .

வள் ளி ம் க ம் ேவங் ைக மரத் ன் அ வாரத் ல்

அமர்ந் ந்தெபா அ ந்த ெவடத்தச்ெச அ ம் ட் ந்த .

அ ம் ன் நிறம் பச்ைச. ேதைன னிநாக் ல் ெதா வைதப் ேபான்ற

அதன் ைவ. ெதாட்ட கணம் உடல் வ ம் பர ம் . இச் ைவ ம்

அப் ப த்தான் . மணம் பர ச் க் ழ க் ள் ழலச் ழல மயங் க்

கண்ெச கத் ெதாடங் ம் .

த ல் அந்த மணம் வள் ளி ந்த ல் ள் ள ந் தான்

வ றேதா என நிைனத்தானாம் கன் . ேதாளிேல சாய் ந் ந்த

வள் ளிக்ேகா கனின் தனித்த மணம் இ தாேனா என்

ேதான் யதாம் . வள் ளி ன் ந்த க் ள் அந்ந மணம் ேதட கன்

ற் பட்டெபா , கனின் உட க் ள் அதைனத் ேதடத்

ெதாடங் னாள் வள் ளி.

காதல் இப் ப த்தான் ேதட ல் ெதாடங் , ெதாைலவ ல் வைட ம் .

அவர்கள் இ வ ம் கண்டைடயாமேல ெதாைலந் ேபா னர்.

இக்கைதைய உ ரன் ெசான் ன ெபா அங் கைவ ஆர்வத் டன்

ேகட் க்ெகாண் ந்தாள் . ஆனா ம் அ க்கைதயல் ல என

அவ க் த் ேதான் ய .

பச்ைச நிறத் க் ஒ ணம் உண் . ஞ் ன் அ நிறம் பச்ைச. நீ ர்

எல் லா நிறமாக ம் மா ம் . ஆனா ம் நீ ரின் நிறம் ச ெவண்ைம.

அ ேபாலத்தான் ஞ் ன் நிற ம் . காதல் ெகாள் ளத் ெதாடங் ம்

காலத் ல் இளைம ெச த் க் டக் ம் பச்ைசயம் தான் உடெலங் ம்

தந் ெகாண் க் ம் .
அவ் வள ேநர ம் அவள் ெசான் னைதக் கவனித் க்ெகாண் ந்த

உ ரன் ேகட்டான், ``காத ன் ளிர்ப்ப வம் பச்ைச நிறத்தாலானதா?”

``ஆம் ” என்றாள் அங் கைவ.

ம லா ன் ம னில் தைலைவத் , ற் ேறாைட ல் கால் நீ ட் ப்

ப த் ந்த நீ லன் ெசான் னான், ``வள் ளிைய ம் கைன ம் ஒ ேசர

மயக் ய ெவடத்தப் . அதனால் தான் ைக ல் இ ந்த ண் ைன

எவ் டம் ெகா த்த ப் ட்டனர். அப் ண் ைன டப்

ெப மயக்கத்ைத ெவடத்தப் உ வாக் க் ம் .” அதைனக்

ேகட் க்ெகாண்ேட நீ லனின் தைல ையக் ேகா யம லா

ெசான் னாள் ,``நீ ரில் கைர ம் ண் ைன ட, காற் ல் கைர ம் ன்

மயக்கம் எ ர்ெகாள் ள யாததாகத்தாேன இ க் ம் .”

ப ல் ேகட் இளஞ் ரிப்ைப உ ர்த்தான் நீ லன்.

``ஏன் ரிக் றாய் ?”

``ம ல் தைலைவத் மயங் க் டப்பவனிடம் மயக்கத்ைதப் பற் ப்

ேப றாேய என் தான் .”

ம ேயா டந்தவைனக் ைகேயா அள் ளினாள் .

நீ லன் ரியாமல் அவைள உற் ப் பார்த்தப ந்தான் .

ேநரம் உற் ப் பார்த்தப ேய ந்த ம லா ெசான் னாள் ,

``மயங் யஒ வனின் கண்களில் இவ் வள ப் இ க்கா .

அ மட் மல் ல, மயங் யவனின் ைககள் இந்த ேவைலையச் ெசய் யா .”

சட்ெடனக் ைகைய லக் யெபா ரிப் ெகாட் ய .ம ழ் ந்

ரித்தப நீ லன் ெசான் னான், `` ேவா, ம ேவா எல் லாம் நிைனைவ

உ ரச்ெசய் ம் மயக்கங் கைளத்தான் உ வாக் ம் . காதல் மட் ந்தான்

மயங் க மயங் க நிைனைவச் ெச க்கச் ெசய் ம் .”

எவ் வள மயங் னா ம் உணர் ப் லன்கள் மயங் வ ல் ைல

என்பைத நீ லன் ெசால் க்ெகாண் ந்தெபா , மயங் காத

மயக்கங் ெகாண் ந்த ம லா ேகட்டாள் , ``மயங் னா ம் யாத

ைளயாட்டா இ ?”

``ஆம் , மன அள ல் இ றாத . நீ ர் வற் னா ம் ஓைட ன் ணம்

மாறாதல் லவா? காத ம் அப்ப த்தான் .”

ெசால் ம் ெபா அவள் உடல் அவன் சரிந் றங் ய . அவள்

ெசான் னாள் , ``ெவள் ளம் ஓ னா ம் ஓைட ன் ணம் மாறா தாேன?”

இதற் ேமல் இ வரா ம் ேப க்ெகாண் க்க ய ல் ைல,

ற் ேறாைட ல் ெப ெவள் ளம் ஓ ய .

“காத ன் நிறம் பச்ைசயா?” எனக் ேகட்டான் உ ரன்.

`` ளிரின் நிறம் பச்ைச. ெச ப் ன் நிறம் பச்ைச. இயற் ைக ன் நிறம்

பச்ைச. எனேவ காத ன் நிற ம் ெதாடக்கத் ல் பச்ைசதான்.

ன்னர்தான் ெவடத்தப் ப்ேபால அ ம் மா ற ” என்றாள்

அங் கைவ.

``ெச ெகா கைளப் ேபால மனித ம் நிறம் மா வானா?”

அங் கைவ ெசான் னாள் , ``மனித உட க் நிறம் மாறத் ெதரியா .

ஆனால் , நிறத்ைதச் ரக்கத் ெதரி ம் .”

ைட இன் ம் யப் ைபக் ெகா த்த , ஆனா ம் அவன அ க்

எட்டாததாக அ இ ந்த . ``க லரின் மாண யாய் க் காதைலச்

ெசால் த்தர யலாேத, காத யாய் உடனிைணந் கண்ட ய யற்

ெசய் .”

அவன் ெசால் வ ‘சரி’தான் என் ேதான் ய . என்ன ெசய் யலாம் என்

ந் த்தாள் .

உ ரனின் ஆர்வம் சற் ேற ேவகங் ெகாண் ந்த . ``மனித உட க் ள்

வண்ணங் கள் ரப்பைத அ யவ ண்டா?’’

``எத்தைனேயா வ க ண் , ஒவ் ெவா உட க் த்த ந் அ மா ம் ,

மல ம் .”

உ ரனின் கத் ல் யப் ேப ெதரிந்த . எப் ப அவ க்

ளங் கைவப் ப எனச் ந் த்த அங் கைவ, சற் ேற ெந ங் உ ரனின்

கன் னத்ைத இ ைககளா ம் அள் ளிப் த்தாள் . அவள

உள் ளங் ைக ன் ைம உச்சந்தைலக் ஏ ய .

ந்தைன ன் வ ேய அ ய எவ் வள யன்றா ம் படாத காதல் ,

ன்னத் ெதா த ல் எல் லாவற் ைற ம் அ யச் ெசய் ற .

அங் கைவ, உ ரைனத் ெதா தல் ஒன் ம் தல் ல; ஆனால் , காத ன்

ஆழம் கா ம் உைரயாட ன் ந ேவ உ ரைன அள் ளிெய க் ம்

ெபா அவன் உட ம் அ ம் ஒன்றாய் க் ளர்ந்ெத ந்தன.

உடல் வ ம் த் அடங் ய உ ர க் .

ைககளில் ஏந் யஉ ரனின் கத்ைத உற் ப்பார்த்தப அங் கைவ

ெசான் னாள் , “காதல் மலரத் ெதாடங் ங் கணம் உன் கண்களின்

நரம் களில் பச்ைசநிறம் ஓ மைற ற .”

இப் ப ெயா ளக்கத்ைத எ ர்பார்க்க ல் ைல. காத ன் ெதாடக்க

நிறம் பச்ைச என் அதனால் தான் ெசான் னாளா என் எண்ணியப

அங் கைவ ன் கன் னம் ஏந்தத் தன் ைககைள அ ல்

ெகாண் ெசன்றான்.

உ ரனின் கன் னத் ந் ைக லக் , தன்ைனேநாக் வ ம்

அவ ைடய இ ைககைள ம் இ கப்பற் னாள் அங் கைவ.

உ ர க் ப் ரிய ல் ைல.

த்த ைககளின் ைன ல் யதாய் உத த்

த்தங் ெகா த்தாள் . இ வ க் மான ெந க்கத் க் ைட ல் காற்

 க யாமல் த த்த . அதைன டஅ கத் த ப் ேபா அவள்

ெசான் னாள் , “காமம் ைழ ம் கணம் உன ரல் களின் அ நகம்

நீ லங் ெகாண் க க் ற .”

மயக்கத் ல் ழ் யஉ ரன் காதல் லக் , சட்ெடனத் தன் ரல் களின்

அ நகம் பார்க்கத் ேதான் ய . ஆனால் , அவேளா அவற் ைறத் தன

மார்ேபா அைணத் ப் த்தாள் . உ ரனின் கண்கள் ழன் ழ் ன.

நாணங் ெகாள் ளச் ெசய் ம் ப அவைன உற் ப்பார்த்த அங் கைவ

ெசான் னாள் , “காமம் தைழக் ம் இக்கணம் உன கத் ல் மஞ் சள்

த் க் கைல ற .”

ண் ம் அவன் தன் தைரக் இறங் னான். அவள ெசால் க் ம்

ெசய க் ம் ந ல் உ ர் உழன் ற . காதைல இைணந் ப கலாம் .

ஆனால் , இைணந் ப லக் டா என அவ க் த் ேதான் யெபா

அங் கைவ ெதாடர்ந்தாள் , “காமம் ெபாங் ப் க் ம் கணம் …” ெசால்

நி த் னாள் .

றங் யஉ ர க் ச் நிற் ப ேபால் இ ந்த . சற் ேற உ ர்ெபற் ,

மயங் ய ர ல் ேகட்டான் “ெசால் , என்ன நிறம் ?”

சற் ேற ட் ல , அவன கன் னத் ல் ஓர் அ அ த் ட் ச்

ெசான் னாள் , “பார்க்காதைத எப் ப யடா ெசால் ல ம் ?”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 56
க லர் மயக்கம் ெதளிந் எ ந்தெபா உ ரன் ல் இல் ைல.

எப்ெபா ம் உடனி க் ம் உ ரன் எங் ேக ேபானான் என்

ந் த்தப ேய றப் பட ஆயத்தமானார். ெபா நண்பகைலக்

கடந் ந்த . பாரி ன் மாளிைக ல் இ ந் தான் அவ க் உண

வ ற . ெசய் ெசால் அ ப் ம் உ ரன் எங் ேக ேபானான் என்ப

ெதரியாததால் அவ் வ வந்த ரனிடம் ெசால் அ ப் னார்.

ேநரத் ல் உண வந்த . உண் த்தார். உ ரன் இ வைர

தன்னிடம் ெசால் லாமல் ேபான ல் ைலேய என எண்ணியப ேய

த் க்களம் ேநாக் ப் றப்பட்டார்.

த் க்களத் ன் பாட்டாப் ைற ல் எந்ேநர ம் ெபரியவர்கள்

உட்கார்ந் கைதேப க்ெகாண் ப்பார்கள் . கைதெயன்றால் அைவ

ெவ ங் கைதகள் அல் ல; எல் லாம் கண் ப் கள் . ன்னல் ஒளி ல்

மல ம் மலர் ஒன் உள் ள என்பைத அவர்கள் க லரிடம்

ெசான் னெபா அவரால் அதைனக் கற் பைன ெசய் யேவ

ய ல் ைல. அவர்கள் ெசான் னார்கள் , “ ன்னல் ஒளிக் த் தாழம்

மல ம் ; எப் ெபா ம் அ வ ற் ல் ெதாங் ம் ட் ையக் ைக டாத

ரங் கள் இ ேயாைச ேகட்ட கணம் ைக ம் ” என் .

ஞ் ன் மக்கள் இயற் ைகைய அ ந் ள் ள தம் கணந்ேதா ம்

யப் ைப உ வாக்கக் ய . அவர்கள் ல் ண் , யாைன, ,

பாைற, ேவர் என எைதப் பற் ப் ேப னா ம் எல் லாம் தைல ைற

தைல ைறயாய் ச் ேசகரித்த அ ன் ேசர்மானமாய் இ க் றேத என

யந்தப உட்கார்ந் ந்தார் க லர். ேநற் ைறய மயக்க ம் நான்

நாள் றக்க ம் ெதளி ம் ன் பாட்டாப் ைற ெப கள் ண் ம்

றக் மயக் னர்.

“எங் ேக ேதக்கைனக் காண ல் ைல?” எனக் ேகட்டார் க லர்.

“பா நகர் வைர ேபா ள் ளான் ; இன் ம் ேநரத் ல் வந் வான்”

என் ெசான் னார் ேதக்கனின் வயெதாத்த ெபரியவர். உடனி ந்த

இன்ெனா வர் ெசான் னார், “வழக்கமாக ேமல் மாடத் ல் தாேன

சந் ப் ர்கள் . நீ ங் கள் அங் ேக ேபாங் கள் . அவன் வந்த ம்

அ ப் ைவக் ேறாம் .”

ப ைலக்ேகட்ட க லர் ம த் த் தைலயாட் யப ேய னார்,

“இல் ைல, அங் ேக ேபானால் வைளையக் ைக ெல க் காமல் ேபச

 வ ல் ைல. ைக ெல த்தால் என்ன ேப ேனாம் என்ப நிைன ல்

தங் வ ல் ைல. எனேவ, அவரிடம் ேகட்க ேவண் யைத இங்

ேகட் ட் த்தான் ேமல் மாடம் ேபாவ என்ற ேவா வந் ள் ேளன் ”

என்றார்.

ெபரியவர்க க் அவர் ெசால் வ சரிெயன் தான் பட்ட . “சரி

அவரிடம் என்ன ேகட்கப்ேபா ர்கள் ?”

“ெசம் மாஞ் ேசர டன் நடந்த ேபாரின் மட் ந்தான் எனக்

நிைன ல் இ க் ற . அப் ேபார் ன் நாள் கள் நடந் ததாகச்

ெசான் னார். த ரண் நாள் கள் என்ன நடந்த என்

ெதரியேவண் ம் .”

“அ ேதக்க க்ேக ெதரியாேத. ன்ெனப் ப உங் க க் ச்

ெசால் வான்?” என்றார் ெபரியவர்.

அ ல் இ ந்தவர் ெசான் னார், “அேதா வந் ெகாண் க் றாேர

வாரிக்ைகயன். அவர்தான் அந்தப் ேபாைர, பாரிேயா ேசர்ந்

வ நடத் யவர். அவரிடம் ேக ங் கள் ெசால் வார்” என்றார்.

ெதாைல ல் நடந் வந் ெகாண் ந்தார் வாரிக்ைகயன்.

ேதக்கைன ட வயதானவர். ஆனால் , உடலைமப் ைபைவத் வய ைனக்

கண்ட ந் ட வ ல் ைல. க லர் பறம் க் வந்த ல் அ

ெப ங் ழப் பத்ைத உ வாக் ய . ரிந் ெகாள் வ க னமாக ம்

இ ந்த . ேவட் ர் பைழயைன ட வய ல் த்தவர் இவர் என்

அ யவந்தெபா க லரால் நம் ப ய ல் ைல. சமதளமனிதர்

க க் ம் மைலமனிதர்க க் ம் வயதானைதக் காட் ம் டாக

இ ப் ப நைர மட் ேம. அதைனைவத் தான் ெபா வான

தன்ைமேயா வய ர்ந்தவர் எனத் ணியலாம் . ஆனால் , வய ன்

காரணமாகப் பல் உ ர்ந் ெபாக்ைகவாய் ஆவெதன் ப

மைலமக்களிடம் இல் லாத ஒன்றாய் உள் ள . ழத்தன்ைம ம்

பல் ர்வ ம் ஒன் க்ெகான் ெதாடர் ைடயனவாக சமதளத் ல்

பார்க்கப்ப ன்றன. ஆனால் , இங் அப் ப யல் ல.

வய ந்ேத காய் கனிகைள ம் மரப்பட்ைடகைள ம்

க த் ப் ப அன்றாட நடவ க்ைகயாக இ ப் பதால் ன்பற் கள்

கக் ர்ைமயாக ம் பல க் ஒ ங் கற் ற ேதாற் றத் ட ம்

இ க் ன்றன என்ப மட் ேம க லரின் மனப்ப வாக இ ந்த .

ஆனால் , ெப ம் பாேலா க் ப் பற் கள் உ ர்வ ல் ைல. அப் ப ேய

உ ர்ந்தா ம் ஒன் ரண் தான் உ ர் ன்றனேவ த ர அத்தைன

பற் க ம் இல் லாத ெபாக்ைகவாய் மனிதர்கைளப் பறம் ல் இன் வைர

கண்ட ல் ைல.

வாரிக்ைகயைன த ல் பார்த்தெபா , அவர் ேதக்கைன ட ம்

ேவட் ர் பைழயைன ட ம் வய ல் த்தவர் என்பைதக் க லரால்

நம் ப யாததற் க் காரணம் , ெதன்னங் காையப் பல் லால்

க த் த்தப ேய அவர் க லேரா ேப க்ெகாண் ந்தார்

என்ப தான் .

வாரிக்ைகயன் தளர்ந்த நைட ல் ெம வாக வந் பாட்டாப் ைற ல்

உட்கார்ந்தார். ன்னதாய் ெப ச் வாங் ய . ேநரங் க த் ப்

ேபச்ைசத் ெதாடங் யக லர், ெசம் மாஞ் ேசர டன் நடந் த

ேபாைரப் பற் ய வரத்ைதக் ேகட்டார்.

வாரிக்ைகயன் கால் மடக் உட்கார்ந்தார். “அ ேபாேர அல் ல” என்றார்.

“ ன் நாள் கள் ேபார் நடந்ததாகத்தாேன ெசான் னார்கள் ” என்றார்

க லர்.
“நாம் ேபார் நடத் ந்தால் ன் ெபா க் ள் அ ந் க்க

ேவண் ம் . பறம் ன் தன்ைம ெதரியாமல் ெசம் மாஞ் ேசரல்

ெமாத்தப் பைடைய ம் ெகாண் வந் க வாரிக்காட் ேல

நி த் ட்டான். நம் ல் ஒ ரன் ட அவன கண்ணிற் படாமல்

அவன ெமாத்தப் பைடைய ம் அ த் க்க ம் . அவ் ட அைமப்

அப் ப ” என்றார்.

“ ன்னர் ஏன் அ க்க ல் ைல? ேபார் ஏன் ன் நாள் கள் நீ த்த ?”

“அப் ெபா தான் நாங் கள் தன் ைறயாக, றல் ெகாண்ட

ைரப் பைடையக் கண்ணிற் பார்த்ேதாம் .”

யவனர்க க் ள ைன ஏற் ம ெசய் அதற் க் ைகம் மாறாக

வ ைம ைரகைள வாங் ய ேசரர்கள் தாம் . அதன் ன்தான்

மற் ற இ ேபரர க ம் ைரகைள இறக் ம ெசய் யத் ெதாடங் ன

என்ப க ல க் த் ெதரி ம் . ஆனால் , பறம் ன் மக்கள்

தன் ைறயாக ெசம் மாஞ் ேசர டனான ேபாரின்ெபா தான்

ைரப் பைடையப் பார்த் ள் ளனர் என்ப ய ெசய் யாக இ ந்த .

ைரப் பைடையப் பார்த்த ம் பாரி தாக் ம் ட்டத்ைதக்

ைக ட் ட்டான். ன்களத் ல் நின்ற எனக் அவன் ைன

மாற் ய ெதரியா . அவனிட ந் ப் ச்ெசால் எ ம் எனக்

வர ல் ைல. நான் பாைற ன் உச் மைறப் களில் பைடேயா

நின் ெகாண் ந்ேதன் . பாரி ட ந் எவ் த ஓைச ம்

ேகட்க ல் ைல. ெசம் மாஞ் ேசர ன் பைட எங் கைளக் கடந் ன் க் ப்

ேபாய் க்ெகாண் ந்த . நாங் கள் பாைற ன் ேமல் மைறப் களில்

நின் ந்ேதாம் .

பாரி ெமாத்தப் பைடைய ம் ன் க் நகர்த் உள் கா க க் ள்

ேபாய் ட்டான். ெசம் மாஞ் ேசர ம் ெதாடர்ந் ேபாய்

க்ெகாண் ந்தான் . அவன ைரப்பைட கவ ைமயான ,

எனேவதான் அவன் ணிந் கா க க் ள் ைழந் ெகாண் ந்தான் .

“ ைரகள் ஒன் க் க் ட ேசதாரம் ஆகக் டா , அைனத் ம்

பறம் க் ேவண் ம் ” என் ட்டான் பாரி. ட்டத்ைத அதற் த்

த ந்தாற் ேபால் மற் றவர்கள் மாற் ட்டார்கள் . பாரி ஏன் பைடையப்

ன்னால் நகர்த் ப் ேபா றான் என் ரியாத ழப் பத் ல் நான்

இ ந்ேதன் .

க வாரிக்கா இப் ய ட்டத் க் ஏற் ற இடமல் ல. ைர ன்

ள் ள ரர்கைளத் தாக் க் ைரையக் ைகப் பற் வதற் ப்

ெபா த்தமான இடம் , இடப் றம் இ ந் த ச மைலக் ன் தான் .

எனேவ ெசம் மாஞ் ேசர ன் பைடைய அப் பக்கம் வரைவக்க ேவண் ம்

எனப் பாரி ந் த் ள் ளான் .

இ எ ம் எங் க க் த் ெதரியா . நாங் கள் பாைற ன் உச்

மைறப் ேல காத் ந்ேதாம் . ெரனக் வல் னரின் ஓைச

ேகட்கத் ெதாடங் ய .அ ன் றம் ஓ வதற் கான ப் ச்ெசால் ம்

ஓைச. இந்த ஓைச ஏன் ேகட் ற என் தயக்கம் ஏற் பட்ட . ஆனால் ,

ேபார்க்களத் ல் தயங் வதற் ெகல் லாம் இட ல் ைல. சரிெயன,

பாைற ன் உச் ந் றங் ப் ன் றம் ெசல் லத்

ெதாடங் யெபா தான் ெசம் மாஞ் ேசர ன் ரர்கள் எங் கைளப்

பார்த்தனர்.

நாங் கள் ன் றமாகப் ேபாவ ெதரிந்த ம் ைரப் பைட ன் ஒ

ரி ைன எங் கைள ேநாக் ஏ னான் ெசம் மாஞ் ேசரல் . ைரகள்

பாய் ந் வந்தன. அப்ெபா தான் ெதரிந்த ைர ஓட்டம் என்றால்

என்னெவன் . நாங் கள் உ ர் ைழப் பேத ெப ம் பாடா ட்ட .

எப்பக்கம் ம் ஓ னா ம் பாய் ந் வந் ெகாண் ந்தனர் ேசர

ரர்கள் . ஆ யர ஈட் ேயா நான் கால் பாய் ச்ச ல் வ ம் ரனிடம்

எவ் வள ேநரம் ஓ த்தப் க்க? பாைற ன் ேமல் இ ந் ந்தால்

அவர்கள் அைனவைர ம் ஒ ெபா ல் அ த் ப் ேபன். ஆனால் ,

தந்தைர ல் என்ன ெசய் ய ம் ?

என்னிட ந்தவர்கள் கக் ைறந்த ரர்கேள. ரட் வந்தவர்கள்

நான் மடங் அ க ரர்கள் . நாங் கள் யா ம் தப் ப் ைழக்கப்

ேபாவ ல் ைல என் தான் ேதான் ய . பாைற ன் உச் ல்

பா காப் பாய் த்தாேன இ ந்ேதாம் . ஏன் ேழ இறங் ஓட ட்டான் பாரி

என்ற ழப் பம் ேவ மன க் ள் ஓ க்ெகாண் ந்த . ைர ரர்கள்

 கஅ ல் வந் ட்டார்கள் .

அப் ெபா தான் ச மைல ன் இடப் றப் ள ந்

வல் னரின் ப் ச்ெசால் ஓைச ேகட்ட . அப் பக்கம்

வரச்ெசால் வ அ ந் அதைன ேநாக் ந்தவைர ேவகங் ெகாண்

ஓ ேனாம் .

ள ைன உ ேரா தாண்ட ம் என்ற நம் க்ைக அ த்த த்த

அ ல் ைறந் ெகாண்ேட வந்த .

எண்ணிப்பார்க்க யாத ேவகத் ல் ைரகள் வந் ெகாண் ந்தன.

அைவ அ ல் வந் ட்டைத உணர்ந்தெபா நான் உன்னித்

தவ் ேனன். அைவ என்ைனக் கடந் தா ப் பாய் ந்தன. கணேநரம்

எனக் எ ம் ரிய ல் ைல. சற் ேநரங் க த் தான் ரிந்த , பாய் ந்

ெசல் ம் ைரகளின் ரர்கள் யா ல் ைல.

கட ன் இ ற ந் ம் பறம் ரர்கள் ைர ன் அமர்ந் ந்த

எ ரிகைள ழ் த் த்தனர். ய காயம் ட இன் ைரகள்

காட் க் ள் ஓ க்ெகாண் ந்தன. இரண் நாள் க ம் இப் ப

ெவவ் ேவ உத் கைளப் பயன்ப த் ப் ெப ம் ப க் ைரகைளக்

ைகப் பற் ேனாம் .

இனி ைரகைளக் ைகப்பற் ற யா என்ற நிைல ல் தான்

தாக் தல் ேபாரிைன நடத் னான் பாரி. ன்றாம் நாள்

உச் ப் ெபா ல் ெதாடங் ய ேபார் மாைலக் ள் க் வந்த ”

என்றார் வாரிக்ைகயன்.

இத்தைன ைரகள் பறம் ல் இ ப் ப எப் ப என்ப பறம் க் வந்த

நாளி ந் க லரின் மன ந்த ேகள் தான் . எ ர்பாராத

ேநரத் ல் ைட ைடத்த . வாரிக்ைகயன் ெசம் மாஞ் ேசர டனான

ேபாரிைனச் ெசால் த்த ம் அ ந்த ெபரியவர், ைகப் பற் ய

ைரகைளக் காட் ன்தன் ைமக் ஏற் ப எப் ப ெயல் லாம்

ப ற் த்ேதாம் என்பைத ம் , இத்தைன ஆண் களில் ைரகளின்

எண்ணிக்ைக பலமடங் அ கரித்ததற் கான காரணத்ைத ம் ரிவாக

ளக் னார்.

எ ர்பாராத பல ெசய் கள் க ல க் க் ைடத்தன. அவர்

வாரிக்ைகயன் ெசால் வைத ைமயாகக் ேகட் த்தார்.

நடந்தைதச் ெசால் த்த ன் ேநரத் ல் ய ேகள் ஒன்

ேமெல ந் வந்த . “ேதக்கன் ஏன் அப்ேபாரில் கலந் ெகாள் ள ல் ைல?”

யா ம் இதைன எ ர்பார்க்க ல் ைல. க லர் ேபாைர அ ந் ெகாள் ம்

ஆர்வத் ல் தான் ேகட் றார் என் தான் ளக்கமாகக் னார்கள் .

ஆனால் , ெசால் லப் பட்ட ப க் ள் ளி ந் தாங் கள் சந் க்க ம் பாத

ஒ ேகள் ேமெல ம் என் யா ம் நிைனக்க ல் ைல.

அைனவ ம் சற் ேற அைம யா னர். க ல க் க் காரணம்

ரிய ல் ைல. வாரிக்ைகயன் ெசால் லட் ம் என் மற் றவர்கள்

காத் க் றார்கேளா என் தான் த ல் நிைனத்தார். ஆனால் ,

வாரிக்ைகயன் எ ம் ெசால் வ ேபால் இல் ைல. அைம ேய நீ த்த .

``உங் களின் வல கால் ந ரல் றக் ம் ேபாேத இப் ப த்தான் த்

மடங் இ ந்ததா?” எனக் ேகட்டார் எ ரில் இ ந்த ெபரியவர்.

அைனவ ம் இந்த உண்ைமையப் ப ர்ந் ெகாள் ள ம க் ன்றனர்.

அதனாேலேய ேவ ஒன்ைறப்பற் ப் ேபச ப் பப் பட் என ரைலப்

பற் ன்றனர் எனக் க ல க் த் ெதரிந்த .“ ரைலப் பற் ப் ன்னர்

ேப ேவாம் , ேதக்கன் ஏன் ேபாரிேல ஈ பட ல் ைல?” என ண் ம்

ேகட்டார்.

ரல் பற் ளக்கங் ேகட்ட ெபரியவர்தான் ெசான் னார், “ ண் ப் பானம்

ைடத் ஊேர ம ழ் ந் க் ம் ெபா அதைன நிைன ப த்த

ேவண்டாேம என் தான் …” ெசால் வார்த்ைதைய க்காமல்

இ த்தார்.
எல் ேலார் மனைத ம் கவைலெகாள் ளச் ெசய் ம் ேகள் யாக இ

இ க் ம் எனக் க லர் எ ர்பார்க்க ல் ைல. அப் ப ெயன் றால்

ேவண்டாம் என் அவர் க் ப் ேபா ம் ெபா வாரிக்ைகயன்

ெதாடங் னார், “காட்ைட நாம் ஒ ேபா ம் அ ந் ெகாள் ள யா .”

இவ் டம் இந்தப் ப ைல எ ர்பார்க்க ல் ைல க லர்.

“இந்த உண்ைம நமக் த்ெதரி ம் . ஆனா ம் , அவ் வப் ேபா இயற் ைக

நமக் த் தாங் க யாத யரத்ைதக் ெகா த் இவ் ண்ைமைய

நிைன ட் க்ெகாண்ேட இ க் ற ” என்றார் வாரிக்ைகயன்.

க லர் சற் ேற அ ர்ந்தப அவர் ெசால் வைதக் ேகட்டார். “ேதக்கனின்

ன் மகன் க ம் உ ேரா இ ந்தனர்” என் ெதாடங் னார்

வாரிக்ைகயன். ேதக்க க் மகன் கள் இ ந்தைதேய ேகள் ப் பட் ராத

க ல க் , வாரிக்ைகயன் ய ெசாற் கள் ெநஞ் ல் யாைன

த்தைதப் ேபால் இ ந்த .

“ த்தவன் இளவய க்காரன். மற் ற இ வ ம் வர்கள் . வழக்கம் ேபால்

வர்கள் எவ் ைரச் ற் எங் ம் ைளயா க்ெகாண்

ரிவார்கள் . ைளயாட் ல் வ மா ச் ெசன்றார்களா அல் ல ெதரிந்ேத

சற் உள் ேள ேபாய் ைளயா ேவாம் என் ேபானார்களா என்ப

ளங் க ல் ைல.

வர்கள் இ வ ம் அ த்த ன்ைறக் கடந் ழ் த் ைச ல்

இறங் க் றார்கள் . தாகெம த் க் ற . நீ ேராைட ல் நீ ர்

அ ந் ட் , கைரேய ச் ெதாைல ேபா க் றார்கள் .

ந த்தரமான மரம் ஒன் ன் ழ் இைளப் பாற அமர்ந் க் றார்கள் .

ெபா மாைலையக் கடந் ம் அவர்கள் ஊர் ம் ப ல் ைல. ேநரமாக

ஆக எங் க க் ஐயம் டத் ெதாடங் ய . இர , பந்தேமந்

ஆ க்ெகா றம் ேதடத் ெதாடங் ேனாம் . ச் கள் , லங் கள் ,

பறைவகள் , நாகங் கள் என எத்தைனேயா வைக ல் ழந்ைதக க்

ஆபத் வரலாம் . ஆனா ம் , இ வர் ேசர்ந் ேபானதால் எப் ப ம்

வந் வார்கள் என்ற நம் க்ைக இ ந்த .

இர வ ம் ேத ம் அவர்கைளக் கண்ட ய ய ல் ைல.

ம நாள் காைல ண் ம் பல க்களாகப் ரிந் கா க க் ள்

ேபாேனாம் . ெபா ெசால் ப் றப் பட் ப் ேபாேனாம் . ேதக்கன் ஒ

ல் ேபானான். நான் ஒ ல் ேபாேனன் . பாரி ஒ பக்கம்

ேபானான். யன் ஒ ல் ேபானான். ம நாள் நள் ளிர

ெசால் ய ெபா க் எல் லாக் க்க ம் எவ் ர் ம் ன.

யாரா ம் வர்கைளக் கண்ட ய ய ல் ைல.

என்ன ெசய் யலாம் என் ந் த் க் ெகாண் ந்தெபா தான் ,

ேதக்கனின் த்தமகன் ஊர் ம் ப ல் ைல என்ற இன்ேனார் உண்ைம

ெதரியவந்த . அவன் ழ் த் ைச ேபான ல் ெசன்றான் . அப்

ப ல் தான் ஏேதா ஆபத் இ க் ற என்ற க் வந்ேதாம் .

அைனவ ம் அப் ப க் ப் ேபாகலாம் எனப் றப் பட்ட ெபா தான்

ெசம் மாஞ் ேசர ன் பைட றப் பட்ட ெசய் வந் ேசர்ந்த .

ேவ வ ல் லாமல் எங் கள் எல் ேலாைர ம் ேபா க்

அ ப் ைவத் ட் , ேதக்கன் மட் ம் ல ரர்கேளா அத் ைச

ேநாக் ப் ேபானான். இரண் நாள் கள் ேத க் ன்றனர். எ ம்

அ ய ய ல் ைல. ைககள் , ள கள் , பள் ளங் கள் , ெப மரப்

ெபாட கள் , அடர் தர்கள் என எல் லா இடங் களி ம் ேத ள் ளனர்.

அவர்க க் எந்தத் தடய ம் ைடக்க ல் ைல.

நாளாக ஆக ேதக்க க் நம் க்ைக டத் ெதாடங் ய .ஒ ேவைள

அவர்கள் இறந் ப்பார்கேளயானால் அந்த உடல் கைளத் ன்னக்

க க ம் இன்ன ற பறைவக ம் வட்ட டத் ெதாடங் க்க

ேவண் ம் . வர்கள் இ வ ம் ஒேர நாளில் தான் ெதாைலந் ள் ளனர்.

எனேவ இந்த ன் ன் கைளத் தாண் அவர்கள் ேபா க்க

யா . இப் ப ல் பறக் ம் பறைவகைளைவத் நம் மால் எளி ல்

கண்ட ந் ட ம் . ஆனால் , இங் ேக ஊ ண் ம் பறைவ எ ம்

ெதன்பட ல் ைல. எனேவ அவர்கள் இறக்க ல் ைல; ஏேதா ஆபத் ல்

க் ள் ளனர் என்ற க் ப் ேபானான்.

என்ன ஆபத் என்பைத ஊ க்க ய ல் ைல. இம் ன் ன் களில்

ெப ம் பாைறப் ள கேளா, ஆற் ப்பள் ளங் கேளா எ ல் ைல.

ேவெறங் க் ப்பார்கள் எனத் ெதரியாமல்

 ைகத்தெபா தான் . ந த்தரமான மரம் ஒன் ன் அ வாரத் ல்

வ ம் டப் பைத ரர்கள் பார்த் ள் ளனர். ெதாைல ல் அதைனப்

பார்த்த டன் ஓைசெய ப் ேதக்க க் க் ள் ளனர்...”

கைதையச் ெசால் க்ெகாண் ந்த வாரிக்ைகயன் வார்த்ைதகைளத்

ெதாடராமல் நி த் னார். ேகட் க்ெகாண் ந்த க லர்

ர்ச்ைசயான ேபால் இ ந்தார். “ேதக்கன்தான் காட ந்த ேபராசான்

என்பைதப் பறம் ேப உணர்ந்த கணம் அ தான் ” என்றார்.

க ல க் ளங் க ல் ைல.

சற் ச் வாங் யப வாரிக்ைகயன் ெதாடர்ந்தார், “மகன் கள்

வ ம் ஒ மர அ வாரத் ல் டப்பைதப் பார்த்த டன் யாராக

இ ந்தா ம் ஓ ப் ேபாய் த் க் ப்ேபாம் . ஆனால் , ெதாைல ந்

பார்த்த கணேம ேதக்கன் ெகா த்த தல் ரல் , ‘யா ம் அ ல்

ேபாகாேத’ என்ப தான் . ரர்கள் அப்ப அப்ப ேய நின் ள் ளனர்.

ேதக்கன் கத்தள் ளி நின் அம் மரத்ைதேய பார்த் ள் ளான் . காற் ல்

சற் ேற ச்சம் ஏ ந்த . அவர்கள் இறந் ட்டனர் என்பைத

ெசய் ள் ளான் . இறந்தவர்களின் உடைலக் காட் ரினங் கள்

ெபா க் ள் இல் லாமல் ெசய் ம் . ஆனால் , இவ் டல் கைள எ ம்

ஒன் ம் ெசய் ய ல் ைலேய, ஏன்?

தந்ைத என்பைத மறந் ம கணேம ேதக்கனாய் நின் ள் ளான் .

கண்ணீர ் ேமேலற இடந்தராமல் காரணங் கைளேய ந் த் ள் ளான் .

அதைன ம் ச் ல ரர்கள் அ ற் ெசல் ல ைனந்தெபா

க ங் ேகாபத்ேதா த த் ள் ளான் . ேதக்கன் மட் மன் , எவ் ரில்

இ க் ம் யா ம் நம் ப யாத உண்ைம ஒன் ெவளிவரத்

ெதாடங் ய .

அங் நின் ந்த ஆட்ெகால் மரம் . பலா இைலேபால ரிந்த

இைல ைடய . அதன் ைன வ ம் ைன ைனயாய் இ க் ம் .

ெமல் ய ள் ளிைனப் ேபான்ற அச் ைன காற் ேல உ ர்ந்

ெகாண்ேட க் ம் . யாராவ அ ல் ேபானால் அச் ைன உட ேல

ப ம் . பட்ட டன் அரிப் ெப க் ம் . நாம் ைகைய ைவத் த் ேதய் ப் ேபாம் .

ேதய் த்த டன் அ உள் ேள ேபாய் க் ல் கலக் ம் . அந்தச்

ைன ன் நஞ் ெகா ைம ம் ெகா ைமயான . கணேநரத் ல்

ர்ச்ைசயா ம் .

அதன் ைள ல் எந்தெவா பறைவ ம் அமரா . தப் த்தவ

ஏதாவெதா பறைவ அமர்ந்தால் , அமர்ந்த கணேம ெசத் ந் ம் .

உற் ப்பார்த்தால் தான் அதன் எ ம் கள் இைலக க் இைடேய

க் ப் ப ெதரி ம் . இக்ெகா ய மரம் பறம் ல் எங் ெகங்

இ க் ற என்பைத எல் ேலா ம் அ ேவாம் . வய ந்ேத

அவ் டத்ைதச் ெசால் ேய ழந்ைதகைள வளர்க் ேறாம் . ஆனால் ,

எங் கள் யாரா ம் அ ய யாத உண்ைம என்னெவன்றால் ,

எவ் ரின் கஅ ல் , இரண்டாம் ன் ல் ஆட்ெகால் மரெமான்

இவ் வள ெபரிதாக வளர்ந் க் ற என்ப தான் .

பறைவகள் எ ம் இம் மரத் ல் தங் வ ல் ைல என்பதால் இதன்

ைதகள் எளி ல் பர வ ல் ைல. ஏற் ெகனேவ இ க் ம் மரத்ைதச்

ற் த்தான் மற் ெறா மரம் ைளக்கத் ெதாடங் ம் . பறம் மைல ல்

எட் இடங் களில் ஆட்ெகால் மரங் கள் உண் . ஆனால் , எவ் தத்

ெதாடர் ல் லாமல் தனித்த மரெமான் இவ் டம் எப் ப ைளத்த

என்ப இன் வைர எங் க க் த் ெதரிய ல் ைல. அதன் ஒற் ைற ைத

இவ் டம் எப் ப வந் ேசர்ந்த என்ப ெப ம் னா.

நீ ேராட்டப்பாைதயல் ல இ . எனேவ நீ ர் அ த் வந் க்க

வாய் ப் ல் ைல. ஏேதா ஒ லங் ேகா பறைவேயா அதன் கனிைய

உண்ணக் யதாக இ க்க ேவண் ம் . அதனால் தான் அதன் ைத

இவ் டம் வந் க்க ேவண் ம் . இைவெயல் லாம் ேதக்கன் ெதாடர்ந்

எங் களிடம் ெசால் ய . அவன் மரணத் ன் யைர மரத்ைத ெவல் ம்

அ வாக மாற் ற யன் ெகாண் ந்தான் .”

வாரிக்ைகயன் இ ப் ப ைய ஏன் ேவகேவகமாகச் ெசான் னார்

என்ப க ல க் இப் ெபா தான் ெதரிந்த . பாட்டாப் ைற ேநாக்

ேதக்கன் வந் ெகாண் ந்தார். இயல் பாய் ஏேதாெவான்ைறப் பற் ப்

ேப க்ெகாண் ப் பைதப்ேபாலக் காட் க் ெகாள் ள, ெபரியவர்கள்

யற் ெசய் ெகாண் ந்தனர். ேவகமாக வந்த ேதக்கன்

பாட்டாப் ைற ல் ஏ அமர்ந்தார்.

கலங் ப் ேபா ந்த க லர் அகத்ைத ம் கத்ைத ம் மாற் றப்

ெபரி ம் யன்றார். ேதக்கனிடம் இ வைர ேகட்காத ேகள் ையக்

ேகட் , ேபச் ைன ேவ பக்கம் ெகாண் ெசல் ல ேவண் ம் என்

ேதான் ய . அைம நீ ப் பைத ம் ப ல் ைல. ஆனால் , எைதக்

ேகட்பெதன் ெதரிய ல் ைல. ேதக்கனின் கால் கைளப் பார்த்தார்

க லர். எல் லா ரல் க ம் ஒன் ேபாலத்தான் இ ந்தன. ஏன் இந்த

எண்ணம் ேதான் ய எனத் தன்ைனேய இகழ் ந் ெகாண்டார்.

மற் றவர்க ம் ேபசாததால் அைம நீ த்த .

நீ ண்டநாள் ேகட்க நிைனத்த ேகள் ஒன் சட்ெடன க ல க்

நிைன க் வந்த . ேதக்கைனப் பார்த் க் ேகட்டார், “பாரி ல் ைலக்

ெகா க் த் ேதைரக் ெகா த்தான் என் பாணர்கள் சமதள மக்களிடம்

பா த் ரி றார்கேள, அ உண்ைமயா?”
பாட்டாப் ைற ல் இ ந்த யா க் ம் இ பற் த் ெதரிய ல் ைல. ஒ

ெபரியவர் மட் ம் ெசான் னார், “அவன் ெகால் க்காட் ைதயேவ

ெகா த்தவனப் பா. ேதெரல் லாம் ஒ ெபா ட்டா?” என் மட் ம்

எ ர்க்ேகள் ேகட்டார். ஆனால் , க லர் ேகட்டதற் கான ப ல்

வர ல் ைல.

ேதக்க க் இெதன்ன ேகள் என் பட்ட . `படர வ ன் ஒ ெகா

இ ந்தால் , அதற் வ யைமக் ம் ேவைலைய எல் ேலா ம் தாேன

ெசய் வார்கள் . இதைனப் ெபரியதாய் பாணர்கள் பா வதற் என்ன

இ க் ற ?’ என நிைனத்தார்.

‘சரி பாரி டேம ேகட் ேவாம் ’ என் க லைர அைழத் க்ெகாண்

ேவகேவகமாக ேமல் மாடத் க் வந்தார் ேதக்கன். ேவகத் க் க்

காரணம் , தவ ங் ெகா மட் மன் ,த ம் ம் வைள ம் தான் . அங் ேக

காலம் ப ம் பாரி ம் இ ந்தனர். க லரின் வ ைகக்காக,

ெதாடங் காமல் காத் ந்தனர். ைழந்த ம் க லர் ெசான் னார்,

“ வைளைய ஏந் ம் ன் எனக்ெகா ைட ெதரியேவண் ம் !”

க லரிட ந் அவ் வள அவசரமாக ன்வ ம் ேகள் ைய

எ ர்ெகாள் ம் ஆவல் பாரி ன் கத் ேல ெதரிந்த .

க லர் ேகட்டார், “நீ ல் ைலக்ெகா க் த் ேதைரக் ெகா த்தாய் என்

பாணர்கள் பா றார்கேள, அ உண்ைமயா?”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 57

ெசம் மாஞ் ேசர டன் நடந்த ேபார்தான் பறம் க் எல் லாவைக ம்

ய ெதாடக்கத்ைத உ வாக் ய . அப் ேபாரில் தான்

ைரப் பைட ன் ஆற் றைலக் கண்டான் பாரி. ஏறக் ைறய ேசரனின்

 ைரப் பைட ந்த ன் ல் இ பங் க் ைரகைள

ெவற் கரமாகக் ைகப்பற் னான். ைரகைளப் பற் த்

ெதரிந் ெகாள் வ ம் ப ல் வ ம் ப ற் ப்ப மாக, ய பணிகள்

ெதாடங் ன. ைம ம் மைல ச் ப் ப யான பறம் ன் நில

அைமப் ற் ஏற் ப ைரகைள எளி ல் ப ற் க்க யா என்

லர் னர்.

ெதாடக்கத் ல் அந்தக் ற் உண்ைமேபாலத்தான் ேதான் ய .

ஆனால் , எங் ல் லாத ல் வைகயான ம் ைப ைல ம் யற் ல் ம்

ைரகளின் வாய் ச் ைவக் ந்த ம ழ் ச ் ையக் ெகா த்தன. அ

அவற் ன் ணமாற் றத் க் அ ப்பைடயாய் அைமந்த . மனித

இயல் ேபா அைவ தம் ைமப் ைணத் க்ெகாள் ள இயற் ைக ன்

எண்ணற் ற தன்ைமகள் இைய ெசய் தன. பறம் ன் ரர்கேளா உர

நின்ற ைரகள் எளி ல் லக ல் ைல. அதன் ன் அைவ பறம் க்கான

தன்ைமமாற் றத்ைத அைடயத்ெதாடங் ன. இப்ெபா நிைலைம

ற் ம் ேவ தமாக மா ட்ட . பல தைல ைறக் ைரகள்

பறம் ல் அைலந் ெகாண் க் ன்றன. பறம் ன் ம த் வர்கள்

ைரைய எவ் த ேநா ந் ம் காக் ம் வ ைறகைளக்

கண்ட ந் ட்டனர்.

ெசம் மாஞ் ேசர டனான ேபார்தான் மாற் றத் ற் கான கண்ைணத்

றந் ட்ட என்பான் பாரி. ேபார் ந்த அன் ெவற் க்

ெகாண்டாட்டத் ல் பறம் நாேட ைளத் க் டந்த . பாரி ன்

தைலைம ல் நடந் த தற் ேபார்; அ ம் ேபரரசனாகப் கழப் ப ம்

ேசரைன எ ர்த் . அவன ைரகளில் ெப ம் ப ையப்

ப த் க்ெகாண் அவைன ழ் த் த்த ேபார் ைற பலைர ம்

யப் லாழ் த் ய . இைளஞனான பாரி ன் சாதைன ெவனப்

ேபாற் ப் பாடப் பட்ட . ெகாண்டாட்டங் கள் அளவற் நிகழ் ந்தன.

ஆனால் , பாரி ன் கத் ல் அதற் கான ம ழ் இல் ைல. அதைனக்

கவனித்தான் வாரிக்ைகயன். ேதக்கனின் மகன் கள் இறந்ததால் பாரி

க ம் ேசார் ற் இ க் றான் என் தான் த ல் நிைனத்தான் .

ஆனால் , அ மட் ம் காரணமல் ல என் ன் தான் ெதரிந்த .

ேசர ரன் ஒ வன் எ ந்த ஈட் ெயான் ைன பாரி எப் ெபா ம் உடன்

ைவத் ந்தான் . ைகப்பற் றப் பட்ட ஆ தத்ைத நிைன க்காக

ைவத் க் றான் என் தான் வாரிக்ைகயன் எண்ணினான். ஆனா ம்

பாரிைய இைளஞனாக மட் ேம நிைனத் ட யா . அவன

அ க் ர்ைம அள டற் கரிய என்பைதப் ேபார் ைன ம் கண்

ட் த்தான் வந் ள் ேளாம் என் நிைனத்தப ந்தான்

வாரிக்ைகயன்.

பாரி ன் ஆழ் ந்த ந்தைனக்கான காரணம் ைர ல் ெதரியவந்த .

பறம் ன் ெகால் லர்கைள அைழத் , தன்னிடம் இ ந்த

அம் ைனப் ேபான்ற நீ ண்ட ஆ தத்ைதக் காண் த்தான் . அவர்கள்

வாங் ப் பார்த்தனர். இரைலமான் ெகாம் ைனப் ேபான் ய

வ ைடய ஆ தம் அ . ெகால் லர்கள் நீ ண்டேநரம் பார்த்தப

நின்றனர்.

“நாம் இ ம் ைன ைவத் த்தான் ஈட் ைய ம் ேவல் ைனைய ம்

உ வாக் ேறாம் . ஆனால் , அவற் ைறத் க்க வ ல் ைல.

நம ஆ தங் கள் ஒேர ேநர்ேகாடாக மட் ேம நீ ண் இ க் ன்றன.

ஆனால் , இவர்கள் இ ம் ைனத் க் ள் ளனர். இ எப் ப ச்

சாத் யமான . இ எந்த வைக இ ம் ? இதைன உ வாக் ம்

 ட்பேவைலகைள நாம் எப்ப அ யப்ேபா ேறாம் ?”

பாரி ேகள் கைள எ ப் னான். பறம் ன் ெகால் லர்கள்

அதற் கான ைடையக் கண்ட ய இர பகலாய் உைழத்தனர்.

பா நகரில் அைமந்த ெதா ற் டங் கள் ெவவ் ேவ

வைககளில் வ வமாற் றம் அைடந்தன. ெந ப் எரி ம் உைல,

தா க்கைள ெந ப் ட் எ ப் பதற் கான நீ ள் வ வத்ெதாட் .

பக்கச் வர், ஊ ந் த் என எல் லாம் ெவவ் ேவ வ வங் களாக

மாற் றமைடயத் ெதாடங் ன.

இ ம் ைப உ வாக்கத் ேதைவப்ப ம் தா க்களிமண் கட் கள்

ஒேர இடத் ல் தான் எ க்கப்பட் வந்தன. ஆனால் , அைவ ன்

இடங் களி ப் பைத அ ந் ன்ைற ம் எ த் வந்தனர்.

ன் ன் தன்ைம ம் நிற ம் , ெவவ் ேவறானைவயாக

இ ந்ததால் , ன்ைற ம் ன் தமாக உைல ட் வ க் ம்

ேவைலையச் ெசய் தனர்.

பறம் ன் ேபராற் றல் ெந ப் ைன ஆ ம் அதன் சக் . ெந ப் ன்

அளைவ ம் டரின் உள் ளி க்கத்ைத ம் அவர்களால் கட் ப் ப த்த ம்

ர்மானிக்க ம் ந்த .அ இ ம் ன் மாற் றம் எந்த அள ல்

என்னவாக மா ற என்பைதத் ல் யமாக அ ய ம் , அேத

அள ைனப் ேபண ம் ஏ வாக இ ந்த .

உள் ற் ய உேலாகம் ெவப் பமா ச் ெசந்நிறமைட ம் ப வத்ைதக்

 க்க ெசவ் ெவப் பம் என ம் , த ட் நிறப் ள் ளிகேளா உேலாகம்

ஒளிர்ெசந்நிறத்ைத அைடயத் ேதைவயான ெவப் பத்ைதக் க ஞ் ெசந்நிற

ெவப் பெமன ம் , த ட் நிறம் மா ற் றாக ெவண்ைமயைடய

ெவண்ணிற ெவப் பம் என ம் ெபயரிட்டனர். ெவண்ணிற ெவப் பத்ைதத்

தாண் ேம ம் ெவப்பமாக் ம் ெபா அ உ ம்

தன்ைம ைடயதா ற என்பைத ம் கணித்தனர்.

இவ் ெவப் பத்ைத உ வாக்க ஊ ந் த் ல் காற் ைன எந்தள ற்

எவ் வள காலம் ெச த் வ என்பதைன ம் ல் யப் ப த் னர்.

ெபண்யாைன க்ைக ல் ச் வைதப் ேபான்ற தமான

ேவகத் ல் ெதாடங் , ற் றம் கா ம் காட்ெட ைம ன்

ச் க்காற் ைறப் ேபான்ற ைசேயா காற் ைனச்

ெச த் வதற் கான ப் கைளக் கணித்தனர்.

பறம் ன் வ வக்கைலஞன் பல் ேவ வ வங் கைள வைரந்தப ேய

இ ந்தான் . கணிதக்கைலஞன் எந்ேநர ம் காட் கைள எண்களாக

மாற் ற யன் ெகாண்ேட ந்தான் . இ ம் வைளயத்

ெதாடங் ய . ம் இ ம் ன் ேசர்மானம் கண்ட யப் பட்ட டன்

நிைலைம தைல ழாக மா ய . எல் லா ஆ தங் கைள ம் ெவவ் ேவ

வ வங் களில் வ வைமக்க ம் வ ைமப் ப த்த ம் அவர்களால்

ந்த .

ெகா மர ல் கார் கங் ெகாண்ட . ல் ன் இ தைலக் ைதகளி ம்

கனம் ய . அதற் த் த ந்தாற் ேபால இ ப ம் நாண் வைக ல்

உ வாக்கப் பட்ட . பாய் ந் ெசல் ம் அம் ன் ெதாைல ன்

மடங் அ கரித்த . ர்வா ம் வா ம் ஈர்வா ம் ைகவாட்களாக

மா ன. க ட் லம் ஏந் வாரிக்ைகயன் நின்றைதப் பார்த்தெபா

காேட ந ங் ய .ஆ தங் களின் ர் ைன ம் ஆற் ற ம்

அள டற் கரியனவாகப் பரிண த்தன.

யவனத்ெதாடர்பால் , த ழ் நிலத் ன் பல மாற் றங் கள்

ேசரமண்ணில் தான் த ல் ெதாடங் ன. வ ைம ந்த ைரகள்

ெதாடங் வளைமயான ேபார் ஆ தத் க்கான ெபா கள் வைர பல ம்

ேசரமண்ணில் காணக் ைடத்தன. ேசர டனான ெப ம் ேபாரில் பறம்

ெவற் ெபற் றதால் அவற் ள் பல ம் பறம் க் அ கமா ன. ந ன

மாற் றங் கள் பல ம் பறம் க் ள் ைழந் பாரம் பர்யமான

அ ச்ேசகரத்ேதா இைணந் ெப வளர்ச் அைடந் தன.

இ தற் ெசயல் தான் ; ஆனால் , பறம் ன் வ ைமைய அ

எண்ணிலடங் காத மடங் களாகப் ெப க் ட்ட . பாரம் பர்ய

அ ச்ேசர்மானத்ேதா ந னக் கண் ப் கள் இைண ம் ெபா

அ ம ப் ட யாத ஆற் றைலப் ெபற் ற . பா ல் தான்

எல் லா தஆ தங் கள் ெசய் ம் ெதா ற் டங் க ம் இ க் ன்றன.

ஊ ந் த் காற் ைற ஊ க்ெகாண்ேட இ ந்த ; கர ண் ற ஈசல்

ற் ல் இைட டா ஈசல் கள் பறப் பைதப் ேபால த் ஊ ம்

அ ப் ந் இைட டா ெந ப் ப் ெபா கள் பறந்தவண்ணேம

இ ந்தன.
ெசய் யப் பட்ட ஆ தங் களின் ைனையத் தட் க் ர்ைமயாக் ம்

ேவைலநடப் பதால் உேலாக ஒ ேகட் க்ெகாண்ேட ந்த . பா

கடந் எவ் ர் ேநாக் வந்த பாணன் ஒ வன், ெதாடர்ந் எ ம்

உேலாக ஒ ேகட் என்ன இ என ன னான்.

``ஆ தங் கைளத் தட் க் ர்ைமயாக் றார்கள் ” என் ைட னர்

பறம் மக்கள் .

அப் ெபா அவன் ெசான் னான், “ெபா னி மைல ல் ஆ தங் கைள

உேலாகத்தால் தட் க் ர்ைமயாக் வதற் ப் ப ல் , வட்டவ வக் கல்

ஒன் ைன உ ட் யப அதன் ேமல் உர றார்கள் . அப் ப

உர ம் ெபா அந்த ஆ தம் அள டற் கரிய ர்ைமைய அைட ற .”

ெசய் பாரிக் எட் ய . “இ ம் ைன உர க் ர்ைமயாக் ம் கல்

இ க் றதா?” என் யப்ேபா ேகட்டான்.

“ஆம் , இ க் ற . நான் ேநரில் பார்த்ேதன் . ெசய் யப் பட்ட ஆ தத்ைத

ஒ நாள் வ ம் தட் க் ர்ைமயாக் வைத ட, ெபா

அக்கல் ல் உர அ ர்ைமயாக் ன்றனர். அ ஒ அரியவைகக்

கல் ” என்றான் பாணன் .

‘நம் ம் ப யாக இல் ைலேய’ என் அவர்கள் ஐயங் ெகாள் வைதப்

பார்த்தப ண் ம் பாணன் ெசான் னான், “ெபா னி மைல ன்

ேவளிர் லத்தைலவன் ேமழகன் என்னிடேம ெசால் ள் ளான்.

இக்கல் ைல த ல் கண்ட ந்தவர்கைளக் காேராடர்கள் எனப்

ெபயரிட் அைழத்தான். நான் அவ் வரியவைகக் கல் ைல ேநரில்

பார்த் க் ேறன்” என்றான்.

அன் ர த் ந் கைலஞர்கள் றப் ப ம் ன்ேப பாரி

றப் பட் ட்டான் என்ப பாண க் த் ெதரியா . ப னான்

ேவளிர் களில் ஒன் தான் ெபா னிமைல ேவளிர் . அவர்க ம்

தங் களின் ஆ ச்ெசல் வத்ைதப் ெப ம் பா ல் தான் ைவத் ள் ளனர்.

அதைனக் காக் ம் பணிையப் பறம் மக்கள் தான்

பார்த் க்ெகாள் ன்றனர். ஆனா ம் தைல ைறக் ஒ ைறேயா,

இ ைறேயாதான் ஆட்களின் கம் பார்க் ம் வாய் ப் ைடக் ற .

பாரி க ம் இைளயவனாதலால் ெபா னி மக்கைள அவன்

பார்த்த ல் ைல. ஆனால் , அவர்கைளப் பற் தந்ைத ெசால் லக்

ேகட் ள் ளான் . பறம் ன் த்த ரனான வாரிக்ைகய ம் ைழய ம்

ல ரர்க ம் ெகால் லர்கள் ல மாக ெமாத்தம் பத் ப்ேபர் உடன்வர,

ெபா னி ேநாக் ப் றப் பட்டான் பாரி. பறம் நாட் க் ம் ெபா னி

மைலக் ம் நீ ண்ட ெதாைல இைடெவளி இ ந்த . பயணம் ந்

ம் பச் ல மாதமாகலாம் எனச் ெசால் த்தான் ெசன்றனர்.

ெதன் ைச ேநாக் ப் பயணம் ெதாடங் ய . பயணம் எப் ேபா ம்

கற் க்ெகா த் க்ெகாண்ேட இ க் ம் . அ ம் அடர்காட் ப்

பயணத் ல் இ க் ம் யப் கள் எண்ணிலடங் காதைவ.

ெப ங் காட் ற் ள் நில ம் ேபரைம எந்தக் கணத் ம் ப் ைபக்

ேகாரக் ய . அவர்கள் இர பகலாக நடந்தனர். உறங் ம் ெபா ம்

 லன்கள் த் ந்தன.

வாரிக்ைகயன்தான் ெபா னிக்கான வ யைமப் ைபச் ெசான் னான்.

“எண் க கடந்தால் ரிச்ெசாள வ ம் . அ ந் நிைலய கள்

நான்ைகக் கடந்தால் ற நாவல் கா க் ம் . அங் ந் ப் ம்

ெதாைல ல் ஓரிைலத்தாமைரத் ெதப் பம் உண் . ெதப் பக்கைர ல்

நின் பார்த்தால் ஓ ம் ஆ ெதரி ம் . ஆற் றங் கைர ல் ழ் ேநாக்

நடக்க ெபா னிைய அைடேவாம் ” என்றான்.

ன்ேனார்கள் ெசால் ைவத் ள் ள வ இ . நாட்கணக் ல் நடந்

எண் க கடந் ரிச்ெசாள க் வந் ேசர்ந்தனர். அப் ெப ம்

ெசாள நிைறய ரிகேள இ ந்தன. மண்ெணங் ம் ப் க்ைககள்

கால் ைவக்க யாதப டந்தன. அவற் ைறக் கடந் நிைலய

அைடந்தனர். மைலெயங் ம் ஆங் காங் ேக அ கள்

ெகாட் க்ெகாண் ந்தன. ேகாைடமைல என் அைழக்கப் ப ம்

அம் மைலத்ெதாடரின் நான்காம் அ ையக் கடந் , ற நாவல்

காட் ைன அைடந் தனர்.

அழ ய நாவல் பழங் கள் எங் ம் உ ர்ந் டந்தன. ஆனால் , ஒவ் ெவா

பழத் ன் இ பக்கங் களி ம் ற கைளப் ேபால இைலகள்

ஒட் ந்தன. பாரி இவ் வைக நாவைலப் பார்த்த ல் ைல. நாவ ன்

ற கைள ரித் ப்பார்த்தான். உ ரப் ேபா ம் ச கைளப் ேபால

இ ந்தன; ஆனால் உ ர ல் ைல.

வாரிக்ைகயன் ெசான் னான், “பழங் கள் மரத் ல் இ க் ம் வைர ரிந்த

ற கைளப் ேபால இவ் ரண் இைலக ம் பழத்ைதெயாட்

ரிந் க் ன்றன. உ ம் ெபா ேழ ந் பழம்

ெத த் டாம க்க இயற் ைக ெசய் த ஏற் பா . ரிந்த

ற கேளா தான் பழம் ேம ந் உ ம் . காற் ல் தந்தப தான்

அ மண்ைண வந் ேச ம் ; அதனால் பழம் அ படா . அதன் ற தான்

இைலகள் காயத் ெதாடங் ன்றன. ஆனா ம் ஒ ெபா ம்

இவ் ைலகள் பழத்ைத ட் உ ரா .”

பாரி யப் ேபா அதைனப் பார்த்தான். வாரிக்ைகயன் ெசான் னான்,

“காற் ற காலத் ல் இப் பழம் மரத் ந் உ ம் ெபா ேநராகக்

ேழ ழாமல் நீ ண்ட ெதாைல காற் ேறா ேபா ற . இதன்

இைலயைமப் எளி ல் தைர றங் க டா . காண்ேபார் இதைனப்

`பறக் ம் பழம் ’ என் ெசால் வர்.”

பாரி யப் ைறயாமல் ேகட் க்ெகாண் ந்த ெபா ைழயன்

ெசான் னான், “என் ழவன் இந்தப் பழத்ைதப் பற் ஒ கைத

ெசான் னான். இ ெபண்பழம் என் ம் இற ெகாண் , தன்ைன

எப்ெபா ம் பா காத் க்ெகாள் ம் என் ம் , ெப ம் பாலான பழங் கள்

இர ல் தான் உ ெமன் ம் . நிலா இர ல் காற் ல் பறக்கத்

ெதாடங் ம் இப் பழங் கள் ெபா னி ன் லமகைள எந்ேநர ம்

ெமாய் த் க் டக் ன்றன.”

‘நம் ம் ப யாகவா இ இ க் ற ?’ என்ற ேகள் எல் ேலார் மன ம்

உ த்தப தான் இ ந்த . ற ைளக்கத் ெதாடங் ம்

ேபால உ ர்ந் டக் ம் ற நாவ ன் அழைக நீ ண்டேநரம் பார்த்

ம ழ் ந்தான் பாரி.

அவர்கள் ெதாடர்ந் நடந்தனர். வாரிக்ைகயன் ெசான் னான்,

“ெபா னி ல் தான் கஅ கம த் வக் கள் இ க் ன்றனர்.

எண்ணற் ற தாவரங் கைள ம் தா க்கைள ம் அ ந் அதைன

ம ந்தாக மாற் ள் ளனர்.” அைனவ ம் அதைன வ ெமா ந்தனர்.

ேவளிர் ட்டத் ல் ம த் வஅ ன் உச்சங் கண்ேடார் ெபா னிவாழ்

ேவளிர்கேள என் ன்ேனார் ெசால் ேகட் ள் ளதாகக் ைழயன்

ெசான் னான். ேப யப ஓரிைலத் தாமைரத் ெதப் பத்ைதக் கடந்

ஆற் ன் ஓரம் இறங் கத் ெதாடங் னர்.

ேழ இ ந்த ன் ல் ல் கள் இ ப் ப ெதரிந்தன. இர இங் ேக

ப த் றங் , காைல ல் எ ந் அக் ன் ேநாக் நடப் ேபாம் என

ெசய் தனர்.

உறங் ம் இர களில் கன கைள நி த் ம் வல் லைமைய மனிதன்

ஒ ெபா ம் ெபற் ட யா . பழங் கள் பறப் ப நம் ம் ப யாகவா

இ க் ற எனக் ேகட்ட பாரி ன் கன ல் பழங் கள்

பறந் ெகாண் ந்தன. அைவ ெபா னி ன் லமகைள அைட மா

என் அவன் எண்ணிக்ெகாண் ந்தெபா கால ேயாைச

ேகட்டப ந்த . யாேரா நம் ைமச் ற் நிைலெகாள் ன்றனர்

என்பைதப் பாரி உணர்ந்தான் ; ஆனா ம் அைச ன் ப்

ப த் ந்தான் .

ெபா ம் ெபா ெபா னி ரர்கள் ஆ தங் கேளா

ழ் ந் ந்தனர். எ ந் உட்கார்ந்தான் பாரி. சற் ன் எ ந்த

வாரிக்ைகயன் அவர்கேளா ேப க் ெகாண் ந்தான் .

பாரி ேகட்டான், “நள் ளிரேவ வந் ட் ர்கேள, ஏன் அைம ெகாண்ேட

நின் ர்கள் ?”

“கடம் பமரத் ன் அ வாரத் ல் ேவ ன் ப் ப த் ப்பவர்கைள

நாங் கள் தாக்க யாேத. காப் ப தாேன எங் களின் கடைம” என்றான்

வந் ள் ள ரன்.

கடம் பமரம் கனின் உைற டம் . அம் மரத் ன் அ வாரத் ல்

ப த் றங் பவர்கள் யாராக இ ந்தா ம் அவர்கைளக் காப் ப

ேவளிர்களின் கடைம. பறம் ன் மக்கள் அங் ப த் றங் ய ம்

ெபா னி ரர்கள் அவர்கைளக் காத் நின்ற ம் ேவளிர் லங் களின்

காலகாலத் ப் பழக்கம் .
வந் ள் ள யாெரன சாரித் ட் , ெபா னித்தைலவன்

ேமழக க் ச் ெசய் ெசால் ல ரர்கள் ஓ னர். ேவள் பாரி வந் ள் ளான்

என் ெசய் ெசால் லப் பட்ட . ெசம் மாஞ் ேசர டனான ேபார், பாரி ன்

ெபயைர நிலெமங் ம் ெகாண் ேபாய் ச் ேசர்த் ட்ட .

ெபா னித்தைலவன் ேமழகன், பாரிைய எ ர்ெகாண் வரேவற் க

மைலேய வந்தான் .

ெபா னித்தைலவ க் க் ெகா ப் பதற் காகப் பறம் ன் ஆ க்கள் ளான

ஆலப் பைனக் கள் ளிைன ங் ற் ைவ நிைறய எ த்

வந் ந்தனர். எ ர்வந்த ேமழகேனா ெபா னி ன் ர்வக்கள் ளான

ஐஞ் ைவக்கள் ளிைனக் ெகா த் வரேவற் றான் .

நான் நிைனத்தைத ட இைளஞனாக ம் மா ர க் ரிய உடல்

த ேயா ம் பாரி இ க் றான் என் ேமழகன் கழ் மாைல

யப ந்தான். வரேவற் ம் ந் மாக, ன்வந்த நாள் கள்

க ந்தன. ெசங் காற் ேசவல த் ேமழகன் ெதாடர்ந் ந்

ைவத்தான். ந் ன் ைவ ல் ம ழ் ந்த பாரி, ன்றாம் நாள் தான் ,

தான் வந்த ேநாக்கத்ைதத் ெதரி த்தான் .

ேமழகன் சற் ேற யந்தான். இச்ெசய் அதற் ள் அங் எப் ப ப் ேபான

எனச் ந் த்தப ேய ெசான் னான், “இ ம் ைனக் ராக் ம்

அக்கல் க் ச் சாைணக்கல் என் ெபயரிட் ள் ேளாம் . அதைன எப் ப

ெவட் ெய த் உ ைளயாய் ச் ெசய் க் ேறாம் என்பைத

உங் கைள அைழத் ச்ெசன் காண் க் ேறன்” என்றான்.

“காண் த்தால் மட் ம் ேபாதா . எங் க க் நீ ங் கள் அதைனக்

ெகா த் தவ ேவண் ம் ” என்றான் வாரிக்ைகயன்.

ேமழகன் ெசான் னான், “எம் லம் கண்ட ம் எதைன ம் பயன்ப த் க்

ைற ர்ப்ேபாம் ; பயன்பாட் க் க் ெகா த்த ப் ம் வழக்க ல் ைல.

ஆனா ம் , ேவளிர் லத்ேதா ஒ மாற் ைறச் ெசய் யலாம் என்ப

ன்ேனார் வாக் . எனேவ, நீ ங் கள் ேகட் ம் ஒன் ைன என்னால் தர

ம் ” என்றான்.

ேமழகனின் ெசால் ேகட் எல் ேலா ம் ம ழ் ந்தனர்.

சாைணக்கல் ைனப் ெபற் ச்ெசல் ல இ ந்த தைட அகன் ற .ம நாள்

சாைணக்கல் இ க் ம் இடத் க் ச் ெசன்றனர். அதைன எ த்

அரக் க் கலந் ஓர் உ ைளயாக மாற் க் காயைவக் ன்றனர்.

நன்றாகக் காய ஒ வாரம் ஆ ம் என்றார் ேமழகன். காத் ந்

ெபற் ச்ெசல் ேறாம் என் ெபா த் ந்தனர்.

நாள் ேதா ம் ெபா னிமைல ம த் வர்களின் ெசயல் கைள ம்

ெதா ல் கைலஞர்களின் ெசயல் கைள ம் அவர்கள் ர்ந் கவனித்

வந்தனர். ஆனால் , பாரி ேவெறான்ைறக் கவனித்தப ந்தான் . வந்த

அன்ேற ேமழகன் மகள் ஆ னிையப் பார்த் ட்டான். ஆனால் ,

பாரி ன் கவனம் வ ம் சாைணக்கல் ன் ேத இ ந்ததால்

ேவ பக்கம் ைச ம் ப ல் ைல. பல ைற ஆ னி ன் கண்கள்

பாரிையக் கடந் ேபாக யாமல் த த்தைத மற் றவர்கள் பார்த்தனர்.

சாைணக்கல் ைனத் த வதாக ேமழகன் ெசான் ன ன்னர்தான்

பாரிக் ேவ ந் தைன ன் பக்கம் எண்ணங் கள் ேபாகத் ெதாடங் ன.

ஆனால் , அதன் ன் ஆ னி பாரி ன் பக்கம் ம் க் டப்

பார்க்க ல் ைல. ஏன் இந்த மாற் றம் என் அவள் ேதா க க்

ளங் காதைதப் ேபால பாரிக் ம் ளங் க ல் ைல. சற் ேற

ழப் பத் ல் தான் இ ந்தான் பாரி.

அவள் தன்ைனத் த ர்க்கத் ெதாடங் ய ற தான் அவைளப் பார்த்தாக

ேவண் ம் என்ற ேவட்ைக அ கரிக்கத் ெதாடங் ய .ஆ னிேயா அவன்

கண்ணிற் படாமல் கடந் ெகாண் ந்தாள் . அவள் த ர்க் ம்

கணெமல் லாம் த ப் ேமெல ந்தப ந்த .

பாரிையத் த ர மற் ற அைனவ ம் பக்கத் ந்த ம த் வக்

ப் க் ப் ேபா ந்தனர். வாரிக்ைகய ம் ைழய ம் ஆ க்

ஒ பக்கமாகப் ேபாய் ப் பார்த் வ ேவாம் என் ெசால் இ றாகப்

ரிந் ெசன்றனர். ைழயன் ேபான ைச ல் எரி ம் ெந ப் ன்ேமல்

ரட்ைடைய ைவத் அ ல் நீ ற் ம ந் ைனக்

காய் ச் க்ெகாண் ந்தார் ம த் வர். அதைனப் பார்த்த

ைழய க் ம் மற் றவர்க க் ம் ெப ம் யப் பாக இ ந்த .

ெந ப் ல் ரட்ைட எரியாமல் எப்ப இ க் ற , நீ ர் எப் ப க்

ெகா க் ற எனக் ேகட்டனர்.

அம் ம த் வர் ெசான் னார், “ ரண்ைட ன்ேமல் ரட்ைடைய நன்றாகத்

ேதய் த் க் காயைவக்க ேவண் ம் . ன்னர் ரட்ைடையப் பக் வமான

ெந ப் ேல ைவத்தால் ரட்ைட எரியா . உள் ேள இ க் ம் நீ ர்தான்

ெகா க் ம் ” என்றார். ரண்ைட ெந ப் ைபக் கடத் ம் ஆற் றேலா

இ ப் பைத அம் ம த் வன் எளிய ைற ேல ெசால் வைத வாய் ளந்

ேகட் க்ெகாண் ந்தனர் ைழயன் ட்டத் னர்.

வாரிக்ைகயேனா ேபானவர்கள் அவ் ர் வ ம் ற் வந் ஒ

ல் உட்கார்ந்தனர். தாகமாக இ ந்ததால் க்க நீ ர் ேகட்டான்

ஒ வன். உள் ளி ந்த ெபரியம் மா ஒ த் ,“ ெபாறப் பா. எ க் த்

னிைவத் ட் வ ேறன்” எனச் ெசால் உள் ேள ேபானாள் .

இவர்கள் உட்கார்ந் ந்த இடத் ன் ஓரம் ெப ம் ைன ஒன் நின்

ெகாண் ந்த .

ைன இ க் டத் ல் எப் ப எ க் த் னி ேபா வாள் எனக் ழம் க்

ெகாண் க்ைக ேல ைகநிைறய பய கைள எ த் வந் வாசேலாரம்

ட்டாள் . ெச ெகா களின் இ க் க க் ள் ளி ந் ஏெழட்

எ கள் வந் அதைன ேமயத்ெதாடங் ன. ைன அவற் ன்

பாயப் ேபா ற என நிைனத் சற் ேற பதற் றத் ல் வாரிக்ைகய ம்

மற் றவர்க ம் உட்கார்ந் ந்தனர். ஆனால் , ைன எ ம் ெசய் யாமல்

அப் ப ேய இ ந்த .

வாரிக்ைகயன் ேபர ர்ச் க் உள் ளானான் . எ ைய ரட் ப் க்காத

ைன எப் ப இ க்க ம் ? அவனால் நம் பேவ ய ல் ைல. ேம ம்

மாகப் பார்த் த் க்ெகாண் ந்தான் . ெபரியம் மா வைள ல்

தண்ணீரெ
் காண் வ ம் ெபா வாரிக்ைகயன் ேகட்டான். “இந்தப்

ைன ஏன் எ ையப் க்காமல் உட்கார்ந் க் ற ?”

“இெதன்ன ேகள் ? அந்தப் ைனக் அ ல் இ ப் ப என்ன ெச ?”

வாரிக்ைகய ம் மற் றவர்க ம் அந்தச் ெச ைய உற் ப்பார்த்தனர்.

அவர்களால் அ என்ன ெச ெயனக் கண்ட ய ய ல் ைல. அவர்கள்

ப் பைதப் பார்த்ேத அவள் ெசான் னாள் , “அ ைனவணங் .”

அவர்க க் அப் ெபா ம் ரிய ல் ைல.

“அந்தச்ெச ன் வாசைனபட்டால் ேநரம் ைனக் மயக்கம்

வந் ம் . அதனால் எ ம் ெசய் ய யா . அப் ப ேய

உட்கார்ந் ம் . எ க் த் னிைவக் ம் ன் ைனக் அந்தச்

ெச ன வாரத் ல் உண ைவத்தால் ேபா ம் , ன்

த்த டன் மயங் உட்கார்ந் ம் . அப் ெபா எ க க்

உண ட்டால் அைவ வந் ேமய் ந் ட் ப் ேபா ன்றன” என்

ெசால் ச் ெசன்றாள் . வாரிக்ைகய க் ம் மற் றவர்க க் ம் வாய் ேபச

எ ல் ைல.
ஊர் ட் ெவளிேய அவர்கள் வந்தெபா ைழய ம்

மற் றவர்க ம் வந் ெகாண் ந்தனர். யா ம் யா ட ம்

ேபச் க்ெகா க்கக் ட ஆயத்தமாக இல் ைல. ேபசாமல் வந்தனர். சரி,

பாரிையப் பார்த் அ த் ஆகேவண் ய ேவைலையப் பார்ப்ேபாம் என

ெசய் பாரிையத் ேத வந்தனர்.

ற் ேறாைடக்கைர ல் இ ந்த ெசண்பகமரத் ன் அ வாரத் ல் பாரி

அமர்ந் ந்தான் . இவர்கள் வ ம் ெபா தான் ஆ னி பாரி ன்

அ ந் ல ப் ேபானாள் .

இவள் தனிேய வந் பாரி டம் என்ன ேப ட் ப் ேபா றாள் என்

எண்ணியப வந்தனர். பாரி ன் அ ல் வந் அவன கத்ைதப்

பார்த்த ைழய ம் வாரிக்ைகய ம் அ ர்ந் ேபா னர். ெந ப் ல்

ரட்ைட எரியாமல் இ ப்பைதப் பார்த்தெபா ைழயன் க ம் ,

எ ன் ைன பாயாமல் இ ந்தெபா வாரிக்ைகயன் க ம்

எப்ப இ ந்தனேவா அவற் ைற டஅ க ரட் ேயா இ ந்த

பாரி ன் கம் .

என்னதான் ெசய் ட் ப் ேபானாள் ஆ னி?

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 58

கன கள் கைலந்த ன் ம் , அைவ நிைன ந் மைறவ ல் ைல.

ஏெனன் றால் , கன கள் ேதான் வேத நிைன க் க் ள் ளி ந் தான் .

அைவ மைறந் ெகாள் ம் இட ம் ெவளிப் ப த் க்ெகாள் ம் இட ம்

ஒன் தான் . ற நாவல் கள் ெமாய் த் க் டக் ம் ெபா னி ன்

லமகைளக் கன ேல பார்க் ம் ன் கால ேயாைச ேகட்

ப் ற் றான் பாரி. கன கைலந்த . ஆனால் , அதன் ன் நிைன

கலங் ேய இ ந்த . கன ன் ஆற் றல் அ தான் .

நாவற் பழத் ன் வர்ப் ச் ைவ ப ந் டக் ம் ெபண் யாராக

இ ப் பாள் என்ற னா எளி ல் உ ர்வதாக இல் ைல. ேமழகன்

ஐஞ் ைவக் கள் ெகா த் வரேவற் ற கணத் ந் பாரி ன் கண்கள்

ஆ னிையத் ேதடத் ெதாடங் ன. அவன் நிைன ல் நாவற் பழங் கள்

பறந்தப ேயதான் இ ந்தன. ஆ னி மட் ம் கண்ணிற் படாமேல

இ ந்தாள் .

வந்தவர்கள் ந் ண் ம ழ் ந்தனர். எவ் ர்ேபால மைல கட் ல்

உள் ள ஊரல் ல ெபா னி; மைலய வாரத் ச் ன் ன் ேமல்

நிைலெகாண் ள் ள ஊர். ல் ேவய் ரம் ைபக் ல் கள் இதமான

ழைலக்ெகாண் ந்தன. பாரி ன் கண்கள் தன் ைறயாக

ஆ னிையக் கண்டெபா அவள் சற் ேற மைறந் ந் அவைனப்

பார்த் க்ெகாண் ந்தாள் .

தான் பார்த்த கணம் சட்ெடன மைற ம் ஒ த் அவளின் ேவ யாராக

இ க்க ம் ? அவள் மைறயத் ெதாடங் ம் ெபா ேத மனம்

கண்ட யத் ெதாடங் ட்ட . அதன் ன் மனைதக் கட் ப் ப த்

அைழத் ச் ெசல் வ எளிதல் ல. ‘இ த் ச்ெசல் தல் இயல் பாய்

வாய் க் ேமா ெபண் க் ’ என் வாரிக்ைகயனிடம் ேகட்கேவண் ம்

என் ேதான் ய . ‘ேசர டனான ேபாரில் ன்களத் ல் நி த் எந்த

ப ம் ெசால் லாமல் த க்க ட்டவன்தாேன நீ . இப் ெபா ம்

ைட ன் த் த த்தைல’ என அவன் எண் வாேனா என்

ேதான் ய .

இ வ ம் காண்பதற் ன்ேப ஒ வைரப் பற் ஒ வர்

அ ந் ைவத் ந்தனர். ெசம் மாஞ் ேசர டனான ேபாரில் பாரி ஈட் ய

ெவற் மைலநாெடங் ம் பர ந்த .ஆ னி ன் கன க் ள்

அவ் ெவற் நாயகேன நிைலெகாண் ந்தான் . பாரி ன் கன க க் ள்

பறக் ம் நாவற் பழம் நிைலெகாண் ந்த . அவன் அந்தக் கைதைய

நம் ப ல் ைல. ஆனால் , கைதகளால் ழப் பட்ட ஒ த் , பார்க் ம் ன்ேப

பழக்கமா வாள் . நன்றாகப் பழ யஒ த் ைய இன் ம்

பார்க்கேவ ல் ைல என்றால் யாராவ நம் வார்களா? காதல்

இப் ப த்தான் ெசய் ம் . நீ ரற் ற ளத் ல் ளித் நைனந்த ந்தேலா

வ றவ க் ஆைடெகா க்கச் ெசால் க் காதலைன

அ ப் ைவக் ம் .

உறக்கத் ல் க் ம் கன ேபால மயக்கத் ல் க் ம் கன தான் காதல் .

ஆனா ம் கனைவ டவ ைம க்க . கன உள் க் ள் மட் ேம

ெசயலாற் ற . தனக் ள் மட் ேம க் ம் . ஆனால் , காதல்

அப் ப யல் ல; உலகத்ைதேய க்கச்ெசய் ம் . த் க் ங் ம்

ெபா னி ன் இளங் காற் ேட க் த்ெதரியாமல்

அைழந் ெகாண் ந்தான் பாரி.

த த்தைலந்த அவன் கண்க க் இரண்டாம் நாள் காைல ல் அவள்

ெதன்பட்டாள் . ம ல் ெகான்ைற மரத் க் மலர்

வணங் க்ெகாண் ந்த ஆ னிையத் தற் ெசயலாய் ப் பார்த்தான் பாரி.

உடன் ேமழக ம் வாரிக்ைகய ம் இ ந்தனர்.

பார்த்த கணத் ல் பாரி நகர்தலற் நின்றான். ேமழக ம்

வாரிக்ைகய ம் நின்றனர். ஆ னி ம ல் ெகான்ைற மரத்ைதப்

பார்த் நின் வணங் க்ெகாண் ந்தாள் . தான் நிற் பதற் கான

காரணத்ைதச் ெசால் ல யாமல் நின்றான் பாரி. ேமழகேனா அவள்

ம ல் ெகான்ைறக் மாைல ட் வணங் வதற் கான காரணத்ைதச்

ெசால் ல யாமல் நின்றான்.

ெபா னிமைலப் ெபண்கள் தனக்கானவைனக் கண் ட்டால்

ம ல் ெகான்ைற மரத் க் மாைல ட் ம ழ் வர். ஆ னி அைதத்தான்

ெசய் ெகாண் க் றாள் . அ ேமழக க் ப் ரிந்த . ஆனால் ,

அைதப் பாரி டம் ெசால் லத் தயங் நின்றான்.

பாரி ன் தயக்கம் ேவ தமாக இ ந்த .‘ ட் ய மாைலைய எ த்

அவ க் ச் ட் ேவாமா?’ என் எண்ணம் ஓடத்ெதாடங் ய .

தான் பறம் ன் தைலவன். வந்த பணி யாமல் ற பணி ல் கவனம்

த வ அழகன் எனத் ேதான் ய . எனேவ, அப் பணி ம் வைர

ஆ னிையப் பார்ப்ப ல் ைல என் ெசய் நடக்கத்

ெதாடங் னான்.

அவளின் கம் பார்க்காமல் ெபா ைதக் கடத்த யன்றான் பாரி. அ

அவ் வள எளிதாக இல் ைல. ெபா னி ன் இளங் காற் ம் ல் ேம ம்

ெப மைல ம் மணக் ம் மைலவாச ம் அவைனப் பாடாய் ப் ப த் ன.

ஆனா ம் ந்த கட் ப்பாட்ேடா எண்ணங் கைளச் தற டாமல்

இ ந்தான் . ஆனால் , ஆ னிேயா தன நிழல் அவன நிழ ற் ப ம் ப

ெபா க் ஒ ைற நடந் ெகாண் ந்தாள் . அவள் ைக

நடந்தெபா வலக்ைக ன் நீ ள் நிழல் தன மார்ைப அைணத் ச்

ெசன்றெபா த் ப் ேபானான் பாரி. நிழ க் ள் ந் உட க் ள்

ெவளிவந் ெகாண் ந்தாள் ஆ னி. என்னதான் ெசய் ய ம்

பாரியால் ?

ன்றாம் நாள் மாைலேநரத் ல் ெபா த்தமான ழ ல் சாைணக்கல்

பற் ய ேபச் வந்த . வாரிக்ைகய ம் ைழய ம் ந்த ம ழ் ேவா

அ ல் பங் ெக த்தனர். பாரி அக்கல் ைனப் பறம் க் த் தந் தவ

ேவண் ம் என் ேகட்டான். ேமழக ம் அதற் ச் சம் ம த்தான் .

இப் ேபச் நடந் ெகாண் க்ைக ல் சற் ெதாைல ல்

ெநல் மரெமான் ன் அ ல் ேதா கேளா ற் ந்தாள் ஆ னி.

பாரி ேகட்ட ம் ேமழகன் ஒப் க்ெகாண்ட ம் ஆ னி ன் கா ேல

ந்தன.

ஒ கணம் ைகத்தாள் ஆ னி. ‘பாரியா இதைனக் ேகட்ட ?’ என

ண் ெமா ைற மன க் ள் உ ப்ப த் னாள் . அவள் கண்கள்

கலங் ன. சட்ெடன அவ் டம் ட் அகன் றாள் . உடனி ந்த

ேதா க க் க் காரணம் ரிய ல் ைல.

ேமழகன் சாைணக்கல் ைனத் தர ஒப் க்ெகாண்டதற் ப் ற தான்

பாரி ன் மனம் இயல் நிைலக் த் ம் ய . அதன் ன்தான் அவன்

கண்கள் ஆ னிையத் ேதடத் ெதாடங் ன. அவள் ெநல் மரம் ட்

அகன் ந்தாள் . ேத ப் பார்த்தான், அவைளக் காண ல் ைல. ம நாள்

காைல ல் எ ந்த ம் பாரி ன் கண்கள் அவைளத்தான் ேத ன.

ேமழகன் வந்தான் . சாைணக்கல் இ க் டம் ெசல் ல எல் ேலா ம்

ஒன் னர். ஆனால் , ஆ னி கண்ணில் தட் ப் படேவ ல் ைல. ன்

நாள் களாகத் தன நிழேலா உர நகர்ந்த அவள் , இப் ெபா

கண்பார்க் ம் ெவளி ேலேய இல் ைலேய ஏன் எனப் ரியாமல்

ைகத்தான்.

ஆ னி ன் ேதா க க் ம் இ ரிய ல் ைல. பார்த்த கணம் தல்

பாரிைய ட் அகலாத ஆ னி ன் கண்கள் இப் ெபா

அவனி க் ம் ைசப் பக்கேம ம் ப ம ப் ப ஏன் என்

அவர்க க் ம் ரிய ல் ைல. சாைணக்கல் ைல அரக்ேகா கலந்

ேப ைளகளாகச் ெசய் காயைவப்பைதப்பற் ேமழகன்

 ளக் னான். பாரி அைதப் பார்த் க்ெகாண் தானி ந்தான் . ஆனால் ,

கல் ம் அரக் ம் ஒட்டாம க் ம் யரம் தான் அவன் மன ல்

இ ந்த .

சாைணக்கல் காய் வதற் நாள் கள் ஆ ன. அ வைர காத் ந்தனர்.

ஆனால் , பாரியால் ஆ னி ன் றக்கணிப் ைபப் ரிந் ெகாள் ள ம்

ய ல் ைல, தாங் க்ெகாள் ள ம் இயல ல் ைல. அவ டன் இ ந்த

ேதா க க் ம் ளங் க ல் ைல.

அன் காைல வாரிக்ைகய ம் ைழய ம் உடன் வந்தவர்கைள

அைழத் க்ெகாண் ம த் வக் ல் ேநாக் ப் றப் பட் ப்

ேபானெபா பாரி மட் ம் ேபாகா தனித் ந்தான் . இன்

ஆ னிையக் கண் ேப வ என ேவா ந்தான் .

ற் ேறாைடக்கைர ந்த ெசண்பகமரத் ன் அ ல் அவள்

அமர்ந் ந்தாள் . தனித் ந்தவளின் கத் ல் கவைல ன் ற்

ெதன்பட்ட .

ழப் பத் ன் ந்த பாரி அவள் ன்னர் வந் நின்ற ம் , ேபச

ஏ மற் ற அவள் றப்பட ஆயத்தமானாள் . ம த்த பாரி, “என்ைன ட்

அகல் வதன் காரணெமன்ன?” எனக் ேகட்டான்.

நி ர்ந் பாரி ன் கண்கைளப் பார்த்தாள் ஆ னி. பார்ைவ ன்

ெபா ள் அவ க் ப் ரிய ல் ைல.

அவள் ெசான் னாள் , “பறம் ன் தைலவன் நான் நிைனத்த ேபால்

இல் ைல.”

அ ர்ந்தான் பாரி. அவள் எதன் ெபா ட் இவ் வார்த்ைதையப்

பயன்ப த் றாள் எனப் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. ஒ ேவைள

இவள் தந்ைத டம் சாைணக்கல் ேவண் ம் என உத ேகட்டதால் இப் ப

எண் றாேளா என் ேதான் ய .இ ல் தவெறான் ம் இல் ைலேய;

ேவளிர் லம் தங் க க் த் ேதைவயானைதக் ெகா த்

மாற் க்ெகாள் ம் பழக்கம் எப் ெபா ம் உள் ள தாேன. இதற் ஏன்

இப் ப நிைனக்க ேவண் ம் என் எண்ணியப அவைளப் பார்த்தான்.

அவள் ேநர்ெகாண்ட பார்ைவையக் றக்காம ந்தாள் .

அவளின் உ பார்ைவ ன் ேகாணத் ேலேய

ெவளிப் பட் க்ெகாண் ந்த . பாரியால் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல.

“யான் ெசய் த ைழெயன்ன?” என் ேகட்டான்.

“ லத்தைலவ க் எ அழ ?”
“தன் லம் காக் ம் ணி ம் ர ம் .”

“அைவ இரண் ம் இ ப்பதால் தான் அவன் தைலவனா றான். ஆனால் ,

அவ க் அழ ேசர்ப்ப அவற் ைற ம் ய பண் கள் தாேன?”

இ ேகள் யல் ல; ைட. ‘நான் பண் பாராட் வ ல் ைறேய ம்

ைவத்ேதனா?’ என் மன க் ள் எண்ணத் ெதாடங் யெபா ேத,

ர ன் ரியம் ைறயத்ெதாடங் ய . ெச மல் ெகாண்

நிைலைமையச் சமாளித்தப பாரி ேகட்டான். “நீ கண்ட ந்த

ைறையத் தயக்க ன் ச் ெசால் .”

“ ைறையச் ெசால் வ ல் எனக் த் தயக்க ல் ைல. ஆனால் , ெசால் ம்

உரிைம ல் லாதேத என தயக்கத் க் க் காரணம் .”

“நீ ம ல் ெகான்ைறக் மாைல ட்டெபா ேத மன அள ல் நாம்

உரிைமெகாண் ட்ேடாம் . ன் ஏன் தயங் றாய் ?”

ஆ னிக் ச் சற் ேற அ ர்ச் யாக இ ந்த . ெபா னி ன் வழக்கத்ைத

அதற் ள் பாரி அ ந் ெகாண்டாேன என் ேதான் ய .

“பறம் ன் தைலவன் வந் ள் ளான் என அ ந்த ந் என மனம்

நிைலெகாள் ள ல் ைல. ேவளிர் ட்டத் ன் இைணயற் ற ரனாக

உம் ைமப் பற் ய கைத காெடங் ம் பர க் டக் ற . உன்ைனப்

பார்க்காமேல நான் காதல் ெகாண் டந்ேதன். உன வ ைக, நான்

காதல் ெகாண் நீ ண்ட நாள் க க் ப் ன்னர்தான் நடந்த ” என்றாள் .

பாரி யப் ற் க் ேகட் க்ெகாண் ந்தான் .

“ஆனால் …” ெசால் ல சற் ேற தயங் னாள் .

பாரி அவள வார்த்ைதையக் ர்ந் கவனித்தான்.

“ெபா னிமைல வ றவர்கள் தம் லங் காக்க ம த் வ

உத ையத்தான் ேகட்பார்கள் . நீ ேயா ஆ த உத ையக் ேகட்டாய் .

என்னால் அதைன ஏற் க ய ல் ைல.”

ஆ னி ய ற பாரி ன் மனவ த்தம் சற் ேற ைறந்த . அவன்

ெசான் னான், “ேவளிர் ட்டத் ல் ம த் வஅ ல்

உச்சங் ெகாண்டவர்கள் ெபா னிமைல ேவளிர்கேள என்பைத நான்

அ ேவன். ஆனால் , எங் க க் த் ேதைவயானைதத்தாேன நாங் கள்

ேகட்க ம் .”

ம ெமா ஆ னிைய ேம ம் அ ர்ச் க் ள் ளாக் ய . “தங் க க்

என்ன ேதைவ என்பைதேய அ யாமல் லத்தைலவன் எப் ப இ க்க

ம் ?”

ஆ னி ன் ெசால் க ந்தாக் தலாக இ ந்த . எதன் ெபா ட்

இவ் வார்த்ைதகைளப் பயன்ப த் றாள் என்ப பாரிக் ப்

 ரிய ல் ைல. “பறம் ன் ேதைவகைள நான் அ ய ல் ைல என்றா

ெசால் றாய் ?”

ேகள் ையப் பாரி க் ம் ன் ஆ னி ெசான் னாள் “ஆம் .”

ண் ம் அ ர்ந்தான் பாரி. ‘பறம் நாட்ைடப் பார்த்த யாதவள்

பறம் ன் ேதைவைய நான் அ ய ல் ைல என் எப் ப ச்

ெசால் ல ற ?’ அ ர்ச் ம் ஆேவச மாக மா ய மனம் .

சற் ேற மனைத அைம ப்ப த் யப பாரி ெசான் னான், “நீ பறம் ைப

அ யாதவள் . பறம் ம் ேதர்ந்த ம த் வக் கைளக் ெகாண்ட தான் .

எனேவ எங் க க் அ சம் பந்தமான ேதைவெய ம் எழ ல் ைல.

எனேவதான் நாங் கள் ம த் வ உத எ ம் ேகட்க ல் ைல.

சாைணக்கல் ...” என் பாரி ேப க்ெகாண் க் ம் ெபா ைகைய

உயர்த் , ேபச்ைச நி த்தச்ெசான்னாள் ஆ னி.

அவள் பார்ைவ ல் இ ந்த அ த்த ம் ைகைய உயர்த் ய ேவக ம்

இைடெவளி ன் நி த் ய பாரி ன் ெசாற் கைள. பாரி

அைசயாமல் அவைளப் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் .

ஆ னி ெசான் னாள் , “ம த் வத் ேதைவ எ ல் லாத ஒ லம் , தன்

ல ஆசானின் ன் மகன் கைள ம் ஆட்ெகால் மரத் க்

சாகக்ெகா ப் பாேனன்?”
ஒற் ைறக் ேகள் யால் பாரிைய இ றாகப் ளந்தாள் ஆ னி.

ெதாைல ல் ைழய ம் வாரிக்ைகய ம் , ரண்ைட ேதய் த்த

ரட்ைடைய ம் ைன வணங் ைய ம் பார்த் ட் , பாரிைய

ேநாக் வந்தனர். அவர்கள் வ வ அ ந்த ஆ னி அவ் டம் ட்

நகர்ந்தாள் . உைறகல் ெலன நிைலெகாண் ந்த பாரிையப் பார்த்த

வாரிக்ைகய ம் ைழய ம் ைகத் நின்றனர்.

பாரி ன் அ ர்ச் கைலய நாளான . சாைணக்கல்

காய் ந் ெகாண் ந்த . ெசங் காற் ேசவல் ந் நாள் ேதா ம்

நடந்த . பாரி அதன் ன் ஒவ் ெவான்றாக அ யத் ெதாடங் னான்.

ஆட்ெகால் மரத் ன் அ ற் ெசல் லப் ெபா னி ம த் வர்கள்

வ கண் ள் ளனர் என்ப ற தான் ெதரியவந்த . ேசராங் ெகாட்ைட

ைத டன் ன் தமான ைககைள அைரத் உடெலங் ம்

ேதய் த் க்ெகாண்டால் அதன ல் ெசன் வரலாம் என்

ெசான் னார்கள் . சரி, இவ் வளைவ ம் ேதய் த் அதன ல்

ெசல் லேவண் ய ேதைவ என்ன என் ேகட்டெபா , அதற் அவர்கள்

ெசான் ன காரணம் ேபர ர்ச் க் ள் ளாக் ய . ெபா னிவாழ் ேவளிர்

ட்டத் ன் ம த் வஅ எவ் வள உச்சங் ெகாண் க் ற

என்பைதப் பாரியால் அப்ெபா தான் ைமயாகப் ரிந் ெகாள் ள

ந்த .

ெசம் மாஞ் ேசர டன் ேபாரிட் அைடந்த ெவற் மட் மன் , ேதக்கனின்

மகன் கைள ஆட்ெகால் மரத் க் ச் சாகக்ெகா த்த டக்

கைதகைதயாய் மைலெயங் ம் பர க் டக் ற என்ப ம் பாரிக் ப்

ரிந்த .

வந்த ல் சாைணக்கல் ைலப் பற் ேய ேகட் க்ெகாண் ந்த பாரி,

இப் ெபா ஆட்ெகால் மரத் க்கான ம த் வத்ைதேய

ேகட் க்ெகாண் க் றான் என்பைத ேமழகன் கவனித்தப

இ ந்தான் . ேவளிர் ட்டத்ேதா ஒ மாற் ச் ெசய் யலாம் என்ப

ன்ேனார் வாக் . ஆனால் , பாரி இ ெபா ள் ேகட்பாேனா என்

ேதான் ய .

சாைணக்கல் அரக்ேகா காய் ந் இ கப் பற் வட்டவ வ உ ைளயாக

மா ய . நாைள அதைன எ த் ப் பயன்ப த்தலாம் என் ேமழகன்

ெசான் னெபா பாரி ெசான் னான், “எனக் சாைணக்கல்

ேதைவ ல் ைல.”

இ ேமழகன் எ ர்பார்த்த தான் . சாைணக்கல் க் மாறாக

ஆட்ெகால் மரத் க்கான ம ந் ைனக் ேகட்பான் என் ன் ட் ேய

நிைனத் ந்தான் . “ஆனால் , அம் ம ந் ைன இனிேமல் தான்

உ வாக்கேவண் ம் ” என்றான்.

“நான் அம் ம ந் ைனக் ேகட்க ல் ைலேய” என்றான் பாரி.

ேமழகன் அ ர்ந்தான். “சாைணக்கல் ம் ேவண்டாம் , ஆட்ெகால்

மரத் க்கான ம ந் ம் ேவண்டாம் என்றால் , உனக் என்ன ேவண் ம் ?”

என் ேகட்டான்.
“அதைன ஆ னி டம் ேகட் க்ெகாள் ங் கள் ” என்றான் பாரி.

ேமழக க் ம் ரிய ல் ைல உடனி ந்த வாரிக்ைகய க் ம்

ரிய ல் ைல. சற் ேற ழப்பத்ேதா மகளிடம் ேபாய் க் ேகட்டான்

ேமழகன், “பாரிக் என்ன ேவண் ம் ?”

“இதைன ஏன் என்னிடம் வந் ேகட் ர்கள் ?”

“பாரிதான் உன்னிடம் ேகட்கச் ெசான் னான்.”

‘பறம் ன் ேதைவைய என்ைன ட நீ தான் அ கம் ரிந் க் றாய் .

இப் ெபா ெசால் நான் எைதக் ேகட்கேவண் ம் ?’ என் பாரி காேதா

ேகட் ம் ரல் அவ க் ள் எ ெரா த்த .

உள் க் ள் ஓ ய ரிப் ைப மைறத்தப ஆ னி ெசான் னாள் ,

“மண ழா க் ஏற் பா ெசய் ங் கள் தந்ைதேய.”

ேமழக க் ப் ரிய ல் ைல. “பறம் ன் ேதைவ என்ன என் தாேன

உன்ைனக் ேகட்கச் ெசான் னான்?”

“ஆம் . பறம் ன் ேதைவ நான்தான் . அைத நான் சரியாகக் கணிக் ேறனா

என்பைத அ யேவ பாரி உங் கைள அ ப் ள் ளான் .”

ேமழக க் இப் ெபா ம் ரிய ல் ைல. ஆ னி ண் ம் ெசான் னாள் ,

“என்ைன ைவத்ேத என்ைனக் கணிக் ம் ஒ ைளயாட்ைடப் பாரி

ைளயா றான். அ மட் மன் , பறம் தான என அக்கைறையக்

காதல் ெகாண் உர ப்பார்க் றான். சாைணக்கல் ல் இ ம் ைபக்

ர் ட் ப் பார்ப்ப இ தான் தந்ைதேய.”

ஆ னி ெசால் வ ளங் வ ேபால இ ந்த . ஆனா ம் காத ன்

ஆழத்ைத அ த்தவர் ளங் க்ெகாள் தல் எளிதன் . நிைலைமையச்

சமாளித்தப ேமழகன் ெசான் னான், “நீ கடந்த லநாள் களாக அவைனத்

ம் க் டப் பார்க்காமல் இ ந்ததால் , உனக் அவைனப்

க்க ல் ைலேயா என் நிைனத் ட்ேடன்.”

“இவ் வள ஆற் ற ம் அழ ங் ெகாண்ட காதலைனப் பார்த் க்ெகாண்ேட

ல நடப் பைத ட, பார்க்காமல் ம் நடப்ப தான்

உ ர்வாழ் வதற் கான றந்தவ .”

அதன் ற ேமழகன் ேபச ல் ைல.

மண ழா க் வரச்ெசால் எவ் க் ரர்கைள

அ ப் ைவத்தான் வாரிக்ைகயன். நான் அ கைள ம் எட்

க கைள ங் கடந் பாய் ந் ெசன்ற காத ன் கைத. ெபா னி ன்

ம ழ் க் அளேவ ம் இல் ைல. ந் நாள் ேதா ம் நடந்த .

பறம் ேபா மண ற காண்ப ேவளிர் லப் ெப ைம என ஊேர மனம்

ெந ழ் ந் ெகாண்டா ய .

இைறச் களின் ைவ ைனநீ ரின் கலைவேயா இைணந்த .

இவ் ந் ல் பரிமாறப்ப ம் இைறச் கள் இவ் வள ைவேயா

இ ப் பதற் ச் ைன நீ ர் க் யக் காரணம் . இ ந் பாைறகள்

ள தல் ஒவ் ேவார் ஆண் ம் நிகழ் ந் ெகாண்ேட இ க் ற . ஆனால் ,

பாைற ன் ள களின் ஊேட உ வா ம் ய ைனநீ ர்

க னத்தன்ைம ெகாண் க் ம் . ஆழப் ைதந்த இ ல் உ வான

நில ப் நீ ரிற் கலந் ல மாதங் களாவ வந் ெகாண்ேட இ க் ம் .

அந்நீரில் ேவகைவக்கப்ப ம் இைறச் இைணயற் ற

ைவெகாண் க் ம் . ந்த இ ன் நாட்கணக் ம் பட்ட

லங் ன் வய க்கணக் ம் இைணந் தான் இைல ல் ந்தா ற .

இயற் ைக ன் ெவவ் ேவ ஆற் றைல உணவாகச்

சைமக்கத்ெதரிந்த தான் மனிதனின் மகத்தான கண் ப் .

ெபா னி மக்கள் இைறச் ெதாடங் இ வைர பலவற் ைறச்

சைமய க் ப் பயன்ப த் னர். மண் ம் தா க்க ம்

என்னெவல் லாம் ெசய் ம் என்ப ல் இவர்க க் க் ம் ஆற் றல்

இைணெசால் ல யாத .

யஇ ற் ன் ைனநீ ர்ெகாண்ேட ந் க்கான இைறச்

ஏற் பாடான . வாரிக்ைகய ம் உடன்வந்த எவ ம் எதைன ம்

ட் ைவக்காமல் ந்ைத உண் ம ழ் ந்தனர்.

ெபா னி ன் ஐஞ் ைவக்கள் க் ள் ள ணம் தனிதான். அதைன

ளக் யப ேய ேமழகன் ெசான் னான், “ஆ னி ம ல் ெகான்ைற

மரத் க் மாைல ட்ட அன்ேற இத் மணம் வா ட்ட .”

ன்னதாய் ச் ரித்தான் வாரிக்ைகயன்.

“ஏன் ரிக் ர்கள் ?” எனக் ேகட்டான் ேமழகன்.

“அதற் ன்ேப வா ட்ட ” என்றான் வாரிக்ைகயன்.

ேமழக க் ப் ரிய ல் ைல.

“பறம் ன் ஆ க்கள் ளான ஆலம் பைனக்கள் ைள மண ற க்காக

மட் ேம ெகா க் ம் பழக்கம் எங் க ைடய ” என்றான் வாரிக்ைகயன்.

“அப் ப ெயன்றால் நீ ங் கள் சாைணக்கல் க்காக வர ல் ைலயா?”

“சாைணக்கல் க் மட் ெமன்றால் பாரி ஏன் வரேவண் ம் , நாங் கள்

மட் ம் ேபாதாதா?”
“பாரி அ ந் தான் வந்தானா?”

ரித்தப வாரிக்ைகயன் ெசான் னான், “நாங் கள் யா ம்

அ யமாட்ேடாம் என் நம் வந்தான் . அவன் அப் ப க்ேக

மண த் ைவத்தவன் நான். என்னிடேம ைளயா றான்” என்றான்.

“உங் க க்ேக இந்தச் ெசய் ெதரியாதா?”

“சாைணக்கல் ைலப்பற் ச் ெசய் ெசான் ன பாணனிடம் இவன்

அ கம் ன ய ஆ னிையப் பற் த்தான் .”

“அப் ப யா?” எனக் ேகட்டான் ேமழகன்.

“இ நீ ரில் இைறச் ையச் ேசர்க் ம் உங் க ைடய

அ ைவப் ேபாலத்தான் ஆ தத்ேதா ஆ னிையச் ேசர்த்தான் பாரி.”

ேமழகன் யப் ந் ள ேநரமான .

ன் ன் பாைற ைன ல் அமர்ந் ந்தான் பாரி. அவன

ேதாளிேல சாய் ந் ந்தாள் ஆ னி. ம் ட் நிைலெகாண் ந்த .

‘பாைற ன் கப் ல் ஏன் அமரைவத் க் றாள் . ஏதாவ

காரண க் ம் ’ என் ந் த்தப ந்தான் . இ க் ள் ளி ந்

 நில ேமேல வ ம் ேநரம் ெந ங் க்ெகாண் ந்த .

பற் ய ேதாளி ந் கம் லக்காமல் ஆ னி ேகட்டாள் ,

“எைதப் பற் ச் ந் த் க் ெகாண் க் ர்கள் ?”

ெமல் ய ரல் ேமெல ந் வந்த ,“ லத் ன் தைலவ க் எ

அழ ?”

ஆ னி இதைன எ ர்பார்க்க ல் ைல. ைடெசால் ல வாெய த்தவள்

சற் ேற அைம யானாள் .

“ஏன் ைடெசால் ல ம க் றாய் ?”

“அழகான தைலவன் தன் லத்ேதா ேசர்த்த ற நான் ெசால் ல என்ன

இ க் ற ?” ெசால் நி த் யஆ னி அைசவற் அவைனப்

பார்த் க்ெகாண் ந்தாள் .

“காத டம் கற் க்ெகாள் ம் கம் ஆ க் வாய் ப் ப அரி . நீ

எனக் என் ைடய அ யாைமையக் காண் த்தாய் . என் ள் ம்

உன ஆற் றல் என்ைனத் ைகக்கச்ெசய் ட்ட .”

ஆ னி ெசான் னாள் . “என் ள் ம் உன ஆற் றல் என்ைன என்ன

ெசய் ற ெதரி மா?”

பாரி ெமல் ல தைலயைசத் , “ெதரிய ல் ைல” என்றான்.

அவன் ேதாள் த ய ைகையச் சற் ேற ேமல் நகர்த் “இந்த

அ யாைமதான் ேபரழ ” என்றாள் .

இைமகள் டத்தைலப்பட்டெபா உச் மைல ந்

ெப ங் காற் இறங் ய .எ ர்ப் றக் ன் ன் ன் றத் ந்

நில ேமெலழ மஞ் சள் ஒளி ல் மரங் களின் னி ைலகள் ச்

ர்த்தன. மயங் ய பாரி இயற் ைக ன் ேபரழைக ஞ் ம் ஆற் றல்

தன கன் னத்ைத ஏந் நிற் ம் ைகக க் இ க் றேதா என

நிைனத் க்ெகாண் க்ைக ல் ஆ னி ெசான் னாள் , “கண்கைள

ங் கள் . உல ன் ேபரழைகக் காட் ேறன்.”

அவள் ெசால் ய தேம ெப மயக்கத்ைத ஊட் ய . என்ன

ெசய் யப் ேபா றாள் என அ ம் ஆவ ல் கண்கைள னான்.

இவ் வள ெபா ம் தன உடேலா ஒட் ந்த அவள் தன்ைன ட்

ல றாள் என்பைத உணர்ந்தப ேய இ ந்தான் பாரி.

ேநரம் எ ம் ெசால் லாமல் இ ந்தாள் . பாரி ன் எண்ணங் கள்

எங் ெகங் ேகா ேபாய் த் ம் ன.

“இப் ெபா கண்கைளத் றங் கள் ” என்றாள் .

பாரி ெமல் ல கண்கைளத் றந்தான் . எ ரில் ஆ னி

நின் ெகாண் ந்தாள் . ன்னைகேயா அவைனேய பார்த் க்

ெகாண் ந்த அவள் வலப் ற மைல ச் ையக் ைககாட் , “அங் ேக

பா ங் கள் ” என்றாள் .

பாரி ம் ப்பார்த்தான். நிலெவாளி ல் மைல ச் ையப்

பார்த் க்ெகாண் க்ைக ல் ஏேதாெவா ேவ பட்ட தன்ைமைய

உணர்ந்தான். என்னெவன் ரிய ல் ைல. காற் க்ெகாண் ந்த .

கணேநரத் க் ள் ற் க் கணக்கான ற நாவற் பழங் கள்

மைல ச் ந் காற் ல் தந் வந் ெகாண் ந்தன.

இைமக்காமல் பார்த்தான் பாரி. அைலயைலயாய் அந்த அ சயம்

வந் றங் ய .

உச் மைல ல் எட் ப்பார்க் ம் நில க் ள் ளி ந்

க நீ லப் ெபான்வண் காற் ெறங் ம் தந்தப பாரிைய ேநாக்

வந்த . நம் ப யாத காட் வானம் வ ம் வந் ெகாண் ந்த .

கணேநரத் ல் த் ப்ேபானான்.

மைல ச் க் ம் ற நாவற் காட் ற் ேநர் ழாக இ ப் ப தான்

ெபா னிக் ன் . உட்கார்ந் க் ம் இந்தப் பாைற ைன இன் ம்

ல் யமான .

ரிந்த ஈரிைலயால் தந் வ ம் நாவைல அவன ைக

எட் ப் க் ம் ெபா , ல ந் த ஆ னி அ ல் வந்

கட் ப் த்தாள் . ஈரிைலெகாண் இ வைர ம் ன ற நாவல் கள் .

கண் றக்க ம் யாமல் ட ம் யாமல் அவன் த த்தெபா

வர்ப் ன் ைவைய அவ க் ஊட்டத்ெதாடங் னாள் ஆ னி.

நாவற் பழத் ன் சா உள் ளிறங் ய . பறப் பதற் ஈரிைல டத்

ேதைவ ல் ைல, ஈரிதேழ ேபா ம் .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

ர க நாயகன் ேவள் பாரி

- 59

பறம் ன் தைலவ க் ஆ னிைய மண த் எவ் க்

அைழத் வந்தனர். ெகாண்டாட்டங் க ம் த் க ம் தாம் எத்தைன

வைக! ந் க ம் ைளயாட் க ம் ந்தபா ல் ைல.

ெபா னிவாழ் ேவளிர்கள் , இயற் ைக ன் அ ட்பங் கள் பலவற் ைறக்

கண்ட ந்தவர்கள் ; தா க்கைள ம் உேலாகங் கைள ம் ட்பமாக

அவதானித்த மாமனிதர்கள் . அந்தக் லமகள் , பறம் த் தைலவைன

மணந் எவ் ர் ந்தாள் .

மண த் ச் ெசல் ம் லமகேளா ப ெனட் க் கைள

அ ப் ைவப் ப ெபா னி ேவளிர்களின் லமர . பச் ைல, தா க்கள் ,

உேலாகங் கள் , உடற் கள் எனப் பலவற் ம் ேதர்ந்த ப ெனட்

ம த் வக் கைள உடன் அ ப் ைவத்தான் ேமழகன். ம ப் ட

யாத மனிதச் ெசல் வங் கேளா ஆ னி எவ் க் ள் ைழந்தாள் .

ெபா னி, மைலய வாரத் ஊர். எவ் ர் பச்ைசமைல ன் உச் ல்

நிைலெகாண் ள் ள ஊர். ேமகத் க் ள் வாழ் வ ேபாலேவ எவ் ரின்

பகற் ெபா இ க் ம் . ந நக ம் ேமகங் க க் ள் ந்தல் பறக்க

ஓடேவண் ம் என் ஆைச ேதான் ய ஆ னிக் . தான் ஒன் ம்

ழந்ைத அல் லள் என் மன க் ள் எண்ணிக்ெகாண்டாள் . மரங் களின்

எல் லா இைலகளின் ம் நீ ர் ேதங் ப்பைதப் பார்த் க்ெகாண்ேட

இ ந்தாள் .

``ஆண் ன் ெப ம் பான்ைமயான மாதங் களில் உலராத ஈரத்ேதா தான்

இைலகள் இ க் ம் ” என்றான் பாரி.

இயற் ைக ன் ைமைய டஆ னி ன் ஆழ் மனம் அ கம்

ளிர்ந் ந்த . ேமல் மாடத் ல் நின் இ வ ம்

ேப க்ெகாண் ந்தனர். மாடத் க் ள் மலர்ப்ப க்ைகைய

ஆயத்தம் ெசய் ம் பணி நடந் ெகாண் ந்த . எவ் ர்ப் ெபண்கள்

ெபா னிக் ச் ெசன்ற அன் மாைலதான் மண ழா நடந்த . அன்

இர பாரிக் ம் ஆ னிக் ம் தைலநாள் இர . ெபா னி ன்

லவழக்கப் ப லசடங் கைளச் ெசய் தனர்.

இர மலர்ப்ப க்ைக ஆயத்தமான . ப க்ைக ன் ந ல்

ஆவாரம் ன் இதழ் கைளப் பரப் ந்தனர். அ மஞ் சள்

நிறத் லான . அைத அ த் அத் ப் ன் நீ ல நிறத்தாலான வைளந்த

ேகா கைள உ வாக் ந்தனர். ன் ேகா கைளச் ற்

ெவண்டாைழ ன் ெவண்ைம பர க் டந்த . அதன் ளிம் ப்

ப ல் ெசந்தாைழ ன் வப் அணிவ த் ந்த .அ ஒ

மாயப் ப க்ைகையப்ேபால வண்ணத் ம் மணத் ம்

ெப மயக்கத்ைத உ வாக் வதாக இ ந்த .

அ ெபா னி ன் ப் ப க்ைக என்றால் , எவ் ரின் மலர்ப்ப க்ைக

ேவ தமாக இ ந்த . ஐவண்ணக் ஞ் னால் ப க்ைகைய

ஆயத்தம் ெசய் தனர். பல் லாண் க் ஒ ைற க் ம் ஞ் ,

பச்ைசமைல ன் எத் ைச ல் எல் லாம் த் க் டக் ற என்பைத

அ ந் எல் லாவற் ைற ம் ெகாண் வந் ேசர்த்தனர். ெபான்வண்ணக்

ஞ் ன் மஞ் சள் இதழ் கைளப் ப க்ைக ன் ந ல் ரித்தனர்.

பச்ைசமைல ன் வடேகா ல் மட் ேம த் ள் ள மைழவண்ணக்

ஞ் ன் நீ லநிற இதழ் ெகாண் ந ந்த மஞ் சைளச் ற்

அழ ய வட்டம் அைமத்தனர். பவளக் ஞ் ன் ெசம் ைம நிற

இதழ் கைள ம் , ெப ங் ஞ் ன் ெவண்ைம நிற இதழ் கைள ம்

மாற் மாற் அ க் னர். ஒ டர் படபடத் எரிவைதப் ேபான்ற ஒ

ேதாற் றம் ெகாள் ளச்ெசய் த . வாடாக் ஞ் ன் ெசந் நீல இதழ் கைள

ளிம் ெபங் ம் வரிைசப் ப த் னர்.

ஞ் காமத் க்கான . அதன் மண ம் வண்ண ம் கணேநரத் ல்

மனித ஆழ் மனத்ைதத் தன்னகப் ப த் க்ெகாள் ம் . ஞ் க்கத்

ெதாடங் னால் கா வ ம் க் ம் . காமத் ன் தன்ைம ம்

அ தான் . கால் ரல் னி ந் ெநற் ல் ண் டக் ம்

ந்தல் வைர எல் லாவற் ம் காமத் இைணயாகப் பற் ம் .

பற் ெயரி ம் ேபா ச்ச ன் எரி ம் அ . ெமாத்தக் கா ம்

எரிவைதப் ேபாலத்தான் இ க் ம் ஞ் க் ம் காலம் . அ தான்

காமத் ன் காலம் . காத் ந் எரிந் காலகாலத் க் மணக் ம் .

ப க்ைக ன் தன்ைமக் ஏற் ப அ ேவ மணத்ைத அைறெயங் ம்

நிரப் க் ம் . மாைல ேநரத் க் க ரவன் ஒளி மங் க, ேநரேம

இ ந்த . சட்ெடன ஒ ந்தைன ேதான் ய பாரிக் .ஆ னிைய

அைழத் க்ெகாண் மாடத்ைத ட் க் றங் வந்தான் . மாடத் ன்

ெவளிப் றத் ல் தாகச் ெசய் யப் பட்ட ேதர் நின் ந்த .

ைரகைள அ ல் ட்டச் ெசான் னான். ரர்கள் ைரகைளப்

ட் னர். ஆ னிையத் ேதரில் அமரைவத் பாரி ேதைர ஓட் னான்.

ரர்க ம் மற் றவர்க ம் பார்த் க்க, நாகப் பச்ைச ேவ ையக் கடந்

ேதர் ெவளிேய ப் ேபான . எங் ேக ேபா றான் என யா க் ம் ெதரியா .

`ஆ னிையத் ேதரிேல உட்காரைவத் , ற் க்காண் த் வ வான்’

என நிைனத்தனர்.

ஆ னி இ வைர ேதர்ப்பயணம் ெசய் த ல் ைல. மாைல ேநரத் ச்

ங் ம் ஒ ம் , ப்பா ம் ேதரின் ஓைச ம் , மைல ம ப் களின்

இளம் பச்ைச ம் காணக் ைடக்காத காட் யாக இ ந்த . அவள

கம் , இயற் ைக ன் ஆ ச் ைவைய உணர்ந் ெகாண் ந்த .

ைறயான பாைதகள் உ வாக்கப் படாததால் ேவகத்ைதக் ைறத் ,

ேதைர ெம வாக ஓட் னான். ேதர் ெசன் ெகாண்ேட இ ந்த .க ரவன்,

ஒளி த் அைணய ஆயத்தமா க்ெகாண் ந்த . மைல உச் ல்

ஒளி அக தல் , ளக்ைக ஊ அைணப்பைதப்ேபாலச் சட்ெடன

நிகழ் ந் ம் . ஆனா ம் ேதைரத் ப் பாமல் ன்ேனாக்

ஓட் ச்ெசன் றான் பாரி. ஆ னி எ ம் ேகட்க ல் ைல.

மைல கட்ேடாரம் ேபாய் ேதர் நின்ற . வண் ந் இறங் ய பாரி,

ஆ னி இறங் க உத ெசய் தான். சற் ேற ந் த்தப நின்றவன்,

ேதரி ந் ைரகைளக் கழற் ட்டான். அவன் என்ன

ெசய் யப் ேபா றான் என்பைத ஆ னியால் கணிக்க ய ல் ைல.

``உன்ைன ஓரிடத் க் அைழத் ச் ெசல் ேறன் வா” எனச் ெசால் ,

மைல க ேநாக் நடந்தான். ஒளி ற் ம் அகன் இ ள்

க ந் ட்ட . அவைனப் ன்பற் நடந்தாள் ஆ னி.

`` ைரகைள அப்ப ேய ட் ட் வந் க் ர்கேள, காட் க் ள்

ஓ டாதா?”

``ேபாகா . இந்த ேமட் ல் மட் ேம யற் ல் இ க் ற . அதற் கப்

த்த உண அ தான் . இந்த இடம் ட் எளி ல் அகலா .”

``அப் ப யா!” எனக் ேகட்டப நடந்தாள் . இ ள் ைமயாக

நிைலெகாண் ட்ட . கட்ைட அைடந்த ம் மைல ன் சரிைவ

ேநாக் இறங் கத் ெதாடங் னான்.

``கால் கைள கவனமாக எ த் ைவ” என்றான்.

நீ க் ள் ழ் ம் ேபா உள் ேள ேபாகப் ேபாக அடர்ந்த ஓைச

ெப வந் காதைடக் ேம, அப் ப த்தான் காட் ன் ஓைச ம் . ேநரம்

ஆக ஆக இ ள் அடேராைசயாக மா க் ெகாண் ந்த . ம்

ெபரி மான பாைறக க் ந ல் ஆ னிையக் கவனமாக

அைழத் க்ெகாண் றங் னான் பாரி.

இ க் ள் ன்கைளப் ேபால் தந் ெகாண் க் ம்

ெச ெகா களின் இைலகைளக் ைகயால் தட் யப நடந்த ஆ னி

ேகட்டாள் , ``எங் ேக ேபா ேறாம் ?”

க் ட் க் டந்த மரக்கட்ைடைய அகற் ஆ னி நடப் பதற் வ

அைமத்தப பாரி ெசான் னான், ``நீ ெபா னி மைல ன் ேபர சயத்ைத

எனக் க் காண் த்தாய் அல் லவா, அேதேபால பறம் ன் அ சயத்ைத

உனக் க் காட்ட அைழத் ச் ெசல் ேறன்.”

``அன் நில நாள் . ற நாவல் பழங் கள் தந் வந்தைதத்

ெதளிவாகப் பார்க்க ந்த . இன் நிலவற் ற காரி ள் நாள் . இந்தக்

ம் ட் ல் எைதப் பார்க்க ம் ?”

``ெபா னி ன் அ சயத்ைதப் பார்க்க நில ன் ஒளி ேதைவப் பட்ட .

ஆனால் , பறம் ன் அ சயத்ைதத் ெதளிவாகப் பார்க்க ஒளியற் ற

காரி ள் தான் ேதைவ.”

ஆ னிக் யப் ம் ஆர்வ ம் ஒ ேசரப் ெப ன. `ஒளியற் ற

இ ளில் தான் ெதளிவாகப் பார்க்க ம் என்றால் , அ என்னவாக

இ க் ம் ?’ என் ந் த்தப ேய நடந்தாள் .

நின் ெபா ைமயாக வ க் ப் கைளக் கவனித்தப ன்நடந்தான்

பாரி. இ ளில் இறக்கத் ல் கால் எ த் ைவப் ப ல் தல் ப்

உணர் ேதைவ. பாரி ன் நடப் பதால் பதற் றம் இல் லாமல் நடந்தாள்

ஆ னி.

ேநரம் ய .இ ளின் அடர்த் அ கரித் க்ெகாண் ந்த . ன்

நடக் ம் பாரி ன் ைக பற் க் றங் வ ம் , ேதாள் த்

நடப் ப மாக ஆ னி ேவெறா ைளயாட்ைட ைளயா யப

வந் ெகாண் ந்தாள் . ஆனா ம் , என்னதான் காண் க்கப் ேபா றான்

என்பைதக் ேகட்காமல் இ க்க ய ல் ைல.

``நீ ங் கள் காண் க்கப்ேபா ம் பறம் ன் அ சயம் என்னெவன்

ெதரிந் ெகாள் ளலாமா?”

``கண் ன்னால் அைதக் காண் த் ச் ெசால் ேறன். அப் ேபா

அைட ம் அ பவத்ைத ஏன் இழக்க ேவண் ம் ?”

பற் ய ேதாைள ஆ னி ன் ைக இ கப் த்த . கால் கள்

த மா ன்றனேவா எனப் பாரி நின்றான். ஆ னி ெசான் னாள் ,

``பறம் ன் ேபர சயத்ேதா தான் நான் நடந் ெகாண் க் ேறன்.

இந்த உணர் மற் ற எல் லாவற் ைற ம் ட க உயர்ந்த . நான் தாக

எைத ம் அைடயப்ேபாவ ல் ைல, இழக்கப் ேபாவ ல் ைல. நீ ங் கள்

தயங் காமல் ெசால் லலாம் .”

அவளின் ெசாற் க க் ள் இ ந்த காதல் , பாரிையக் றங் கச்ெசய் த .

த் இறங் க யாத பள் ளம் இ ந்த . கப் பா காப் ேபா

அவைளப் த் இறக் னான். ேதாள் ெதா வ ம் ைக

ெதா வ மாகத்தான் இவ் வள ேநரப் பயணம் இ ந்த . ஆனால் ,

இந்தப் பள் ளத்ைதக் கடந்த அப் ப யல் ல. கடக்க யாத பள் ளமாகப்

பாரிக் த் ேதான் ய .ஆ னி ன் உணர்ேவா அைத ம் கடந்ததாக

இ ந்த .

சற் ேற கால் சரிந் பாரி ன் ேமல் ந்தவைள, க் லக் நி த்த

ய ல் ைல பாரியால் . அந்த இைடெவளி உ வானால் தான் நடக்க

ம் எனத் ெதரிந் ம் அைத உ வாக் வ எளிதாக இல் ைல.

ெசங் த்தாகச் சரிந் டக் ம் மைலச்சரி ல் , ம் ட் ல் கண்கட்

ைளயா வ ேபால காதல் ைளயா ய . பாரி சற் ேற ந் த் `இந்த

ைளயாட் க் ள் மனம் க் டக் டா , கவனமாகக்

கால ெய த் ைவக்கேவண் ம் ’ என நிைனத் நடந்தான்.

ஆ னிக் அ ெவல் லாம் இல் ைல. பாரி மட் ேம அவளின் பார்ைவ ல்

இ ந்தான் . ன் நடந்த பாரி ெசான் னான், ``நான் காண் க்கப் ேபாவைத,

இதற் ன் கச் ல மனிதர்கேள பார்த் ப்பார்கள் .”

``அப் ப யா!” என்றாள் ஆ னி.

``ஆம் , அதன் ெபயர் இராெவரி மரம் .”

ஆ னிக் சட்ெடனப் ரிய ல் ைல. ``என்ன மரம் ?”

``இராெவரி மரம் . அதன் இைலகள் பக ேல வாங் ய ஒளிைய இர ேல

உ ம் . பார்ப்பதற் எண்ணிலடங் காத டர்கள் எரி ம்

ளக்ைகப் ேபால் இ க் ம் .’’

றங் நின்றாள் ஆ னி. ``என்ன ெசால் ர்கள் ?

அப் ப ெயா மரம் இ க் றதா?”

``ஆம் . மைழநீ ைர உள் வாங் ய மண், ஊற் றாகக்

க ய றதல் லவா. அேதேபால பகல் வ ம் ஒளிைய உள் வாங்

இர வ ம் ெவளிச்சத்ைதக் க ய ம் . பார்ப்பதற் மரம் பற்

எரிவ ேபால் இ க் ம் .”

ெசால் ேகட் நின்ற ஆ னி ன் ேதாள் ெதாட்டான் பாரி. கன ந்

ண்டவைளப் ேபால ண்டாள் .

``இன் ம் எவ் வள ெதாைல ல் அந்த மரத்ைதப் பார்க்கலாம் ?”

`` ெதாைல இறங் னால் சரி ப்பாைறகள் ச் ட்ட ேபால்

டக் ம் . அங் ந் பார்த்தால் , எ ரில் இ க் ம் மைலச்சரி ல்

இராெவரி மரம் ெதரி ம் .”

ஆ னியால் ஆைசைய அடக்க ய ல் ைல. ஒளி ம் மரத்ைதப்

பார்க்க வாய் க் ம் அந்தக் கணத்ைத அைடய மனம் த த்த .

``இப் ேபா தான் இன் ம் கவனத்ேதா நடக்கேவண் ய இடம் . எனேவ

பார்த் வா” என் ெசால் யப ேய நடந்தான் பாரி.

``நீ ங் கள் எப் ேபா அந்த மரத்ைதப் பார்த் ர்கள் ?”

``காட யப் பயணப்ப ம் ேபா . ேதக்கன் காண் த்தார்.”

``பல ஆண் கள் ஆ க் ேம. அதன் ற பார்க்க ல் ைலயா?”

``இல் ைல. பக ல் அந்த மரத்ைத நம் மால் கண்ட ய யா . அந்த

மரம் பக ல் எப் ப இ க் ம் என் இன் வைர யா க் ம் ெதரியா .

இர ேநரத் ல் எ ர்க் ன் ல் நின் பார்த்தால் தான் கண்ட ய

ம் . அ ம் நிலவற் ற இ ேபான்ற காரி ள் நாளின்

நள் ளிர ல் தான் நன்றாகக் காண ம் . அதற் கான வாய் ப்

இப் ேபா தான் அைமந் ள் ள ” என் ெசால் யப

அைழத் ச்ெசன் றான்.

சரி ப் பாைறகள் ச் ட்ட ேபால் க் டக் ம் இடம் வந்த .

அவற் ன் ஓரத் ல் நின்றப பார்த்தான், எ ரில் எ ம் ெதரிய ல் ைல.

ம் ட்டாக இ ந்த . பாைற ன் இன்ெனா ைன ல் ேபாய் ப்

பார்த்தான். அப் ேபா ம் எ ரில் மைலத்ெதாடர் ெதரிய ல் ைல. தான்

வந்த சரியான பாைததானா எனச் ந் த்தான் . அந் த மைலச்சரி ல்

இந்த இடம் மட் ம் தான் சரி ப்பாைறகள் ச் ட் க் டக் ம் ஒேர

இடம் . எனேவ, தான் வந் ள் ள சரியான இடம் தான் என்பைத

ெசய் தேபா தான் ஓர் உண்ைம பட்ட .

ஆ னி டம் ெசான் னான், ``நாம் சரியான இடத் க் த்தான்

வந் ள் ேளாம் . ஆனால் , ேமகக் ட்டங் கள் இ மைலக க் ம் இைட ல்

ைமயாக இறங் நிற் ன்றன. அதனால் எ ரில் இ க் ம்

மைலத்ெதாடர் நம் கண்க க் த் ெதரிய ல் ைல.”

``ஆ னி ன் கம் சற் ேற கவைலயைடந்த . அப் ப ெயன் றால் ,

நம் மால் இன் பார்க்க யாதா?”

அவள் ேகட் க்ெகாண் ந்தேபா தான் பாரிக் த் ேதான் ய .

`இன் ம் ேநரத் ல் மைழ வந் ம் . நாம் இ ப் ப க ம்

ஆபத்தான இடம் . ெப மைழ என்றால் சரி ப் பாைற ல் மைழநீ ர்

எவற் ைறெயல் லாம் இ த் க்ெகாண் வ ம் எனத் ெதரியா . நாம்

உடன யாகப் பா காப்பான இடத் க் ப் ேபாயாக ேவண் ம் ’ என் .

ெதாைல ல் இ ேயாைச ேகட்ட . பாைறைய இ த் அ க்ைக ல்

ேதா ன் இ க் ம் அ ர்வைதப்ேபால மாமைல அ ர்ந்த .

ெப ன்னல் ஒன் ெவட் இறங் ய . ெமாத்த மைலத்ெதாடரின்

ம் ஒளி ன் கண் றந் ய .

சரி ப் பாைறையக் கடந் இடப் றம் ேபாவ தான் பா காப் எனக்

க ய பாரி, ஆ னி ன் ைகையப் த் க்ெகாண் ேவக ேவகமாக

நடந்தான். இவ் வள ேவகமாக இ க் ள் நடப் ப சரி ல் ைல எனத்

ேதான் ய . ஆனா ம் ேவ வ ன் நடந்தான்.

அ த்த த் ன்னல் கள் இறங் கத் ெதாடங் ன. ன்னல் ஒளியால்

ெதன்பட்ட பாைதைய ைவத் ைரந் அைழத் ச்ெசன் றான். அவன்

எண்ணிவந்த ேபாலேவ ள ண்ட பாைறக க் ந ல் ெப ங் ைக

ஒன் இ ந்த . ைரந் வந் ைகக் ள் ைழந்தனர்.

ெகாட் ம் மைழ ன் ெகாட்டம் ெதாடங் ய . எங் ம் மைழ ன்

ேபேராைச, இ யால் ந ங் ய கா . ``உரிய ேநரத் ல் ைகக் ள்

அண் யதால் ஆபத் ந் தப் த்ேதாம் . நாம் இ ப் ப மைல ன்

சரிவான ப . ேமேலற ம் யா ; றங் க ம் யா . இந்தப்

ப ல் பா காப் பாக அண் வதற் இந்த ஒற் ைறக் ைக மட் ேம

உண் ” என் பாரி ெசால் க்ெகாண் ந்தான் .

காரி ம் அடர்மைழ ம் சற் ேற அச்சத்ைத வரைவப் பனவாக இ ந்தன.

ன்னல் கள் இைடெவளி ன் இறங் க்ெகாண் ந்தன. ஆனா ம்

ன்னல் ஒளி ல் ைக ன் உட் றத்ைதப் பார்க்க ய ல் ைல.

`எவ் வள உள் வாங் ய ைக இ ! இதற் ள் லங் கள் எ ம்

ப ங் க் ேமா?’ என்ற எண்ணங் கள் ேதான் யப இ க்க, ஆ னி

அைம யானாள் . இ ப் ல் இ க் ம் வாள் த ர, பாரி டம் ேவ

ஆ தங் கள் இல் ைல என்பைத ம் அவள் கவனித்தப இ ந்தாள் .

மைழ ன் ேபேராைச அடங் ம் வைர ஆ னி ன் அைம நீ க் ம்

என்பைத உணர்ந்தான் பாரி. ைக ன் ந ல் இ ந் த பாைற ன்

ஆ னிையத் ேதாள் சாய் த் உட்கார்ந் ந்தான் . இராெவரி

மரத்ைத ஆ னிக் க் காட்ட ேவண் ம் என்ற ஆர்வத் ல் ேமகத் ன்

தன்ைமையக் கவனிக்காமல் இ ந் ட்ேடாம் எனத் ேதான் ய .

கவனித் ந்தா ம் வராமல் இ ந் ப் ேபாமா என்ப ெதரியா .

காதல் , இ ன்ன க் ல நடக்கத் ெதரியாத உ ரினம் என்

மன ல் நிைனத்தப உட்கார்ந் ந்தான் . ஒளிைய உ வாக்க எந்த

ஏற் பா ம் இல் லாமல் வந் ட்ேடாேம என்ப தான் பாரிக் க்

ைறயாகப் பட்ட .

நீ ண்டேநரம் க த் மைழ நின்ற . அதன் ற தான் நீ ரின் ஓைச

ேமேல வந்த . காற் ெறங் ம் ஈரம் தந்தப இ ந்த . ைக ன்

உள் ெளா ங் த்தான் உட்கார்ந் ந்தனர். ஆனா ம் நீ ர்த்ெதாட் க் ள்

இ ப் ப ேபாலத்தான் இ ந்த . ளிர் ந க் ய . கம் பார்க்க

யாத ம் ட் . மைழ ெபய் ம் வைர டா ெவட் ய ன்னல்

ஒளி ல் அவ் வப் ேபா ைகக் ள் ெவளிச்சம் ெதன்பட்ட . மைழ நின்ற

ற ,இ ளின் அடர்த் கஅ கமான . பாரி ன் இட ைகைய

இ கப் த்தப சாய் ந் ந்தாள் ஆ னி.

ெபா தா க்ெகாண் ந்த . `இந்ேநரம் நள் ளிர கடந் க் ம் !’ என்

நிைனத்த பாரிக் , தன் ைறயாக ஐயம் வந்த . `ெபா

நள் ளிரைவக் கடந் க் மா... இல் ைலயா... ஏன் ழப் பம் ? ஆ னி ன்

பா காப் ேத கவனம் த் ந்த தால் ெபா ன் ஓட்டத்ைதச்

சரியாக ம ப் ட ய ல் ைல. எப்ப ேயா, ந்த ற தான் ைக

ட் அகல ம் . ஆ னிைய இங் ேகேய ப க்கச் ெசால் லலாம் .

ஆனால் , அவள் ப க்க மாட்டாள் ’ என் எண்ணியப ேய இ ந்தான் .

ம் ட் ன் அச்சம் எளி ல் மனம் ட்ெடா யா . அ ம்

உள் காட் ன் அடர் ைகக் ள் . ஆ னிக் அவ் வப் ேபா எ ம் ஐயேம,

தான் கண்ைணத் றந் க் ேறாமா... க் ேறாமா

என்ப தான் . இரண் க் ம் எந்த த ேவ பா ம் இல் லாத நிைல ல்

பாரி ன் ைகைய இ கப் பற் வதன் ேவ எைத ம் கவனிக்க

ய ல் ைல.

`எந்தச் ெசால் ெகாண் இந்த அைம ையக் கைலப் ப ?’ எனப் பாரி

ந் த் க்ெகாண் க்ைக ல் , ைக ன் உள் ள க் ந்

ற் ெறாளி ெவளிப் பட்ட . அைத உணர்ந்த கணம் , சட்ெடன ைக ன்

உட்ப ைய ேநாக் த் ம் னான் பாரி. ேதாளிேல சாய் ந் ந்த

ஆ னி க் ட் ந ங் னாள் . `உள் ேள இ ப் ப லங் கா... எந்த

வைகயான லங் ?’ எைத ம் கணிக்க ய ல் ைல. `சட்ெடன

ைகைய ட் ெவளிேய ேபாய் நின் அைத எ ர்ெகாள் வ

பா காப் பானதா? உள் ேளேய எ ர்ெகாள் வ பா காப்பானதா?’

பாரியால் ெவ க்க ய ல் ைல.

ஒளி ன் அள க்ெகாண்ேட இ ப் ப ேபால் ெதரிந்த . ஒளி ன்

தன்ைம எைத ம் கணிக்க யாததாக இ ந்த . `பர ம் ஒளிக் ப்

ன்னால் இ ப் ப பாைறயா... இ ளா? அல் ல கத் ன் உடலா?’

எ ம் லப் பட ல் ைல. இவ் வள ழப்பங் கள் வாழ் ல் இ வைர

ஏற் பட்ட ல் ைல. இயற் ைக ன் கணிக்க யாத ர் ைன ல்

ன்னால் நின் ெகாண் ந்தான் பாரி. கா அ ம் காலத் ல் ட

இவ் வள பதற் றமான கணத்ைதச் சந் த்த ல் ைல. இப் ேபா ஏற் ப ம்

பதற் றத் க் க் காரணம் , ஆ னி; எ நடந்தா ம் அவ க் பா ப்

எ ம் ஏற் பட் டக் டா என்ப தான் .

ஒளி ன் அள க்ெகாண்ேட இ ந்த . மஞ் சள் கலந்த

ெவண்ெணாளி பாைற இ க் ன் ஓரத் ல் நீ ேரா வ ேபால் க ந்

ஓ ய . பாரியால் ரிந் ெகாள் ளேவ ய ல் ைல. `இ என்ன

உ ரினமா... தா க்களின் க வா? அல் ல ஏதாவ ஆபத் ன்

அைடயாளமா?’ ஒன் ம் ரிய ல் ைல. சட்ெடன ஆ னிைய

இ த் க்ெகாண் ெவளிேய டலாம் எனத் ேதான் ய . ஆனால் ,

மனம் அைதச் ெசய் ய ம த்த .

ஒளி ன் நீ ளம் அ கமா க்ெகாண்ேட இ ந்த . அதன் நீ ளம் அ கமாக

அ கமாக ைக வ ம் ெசவ் ெவாளி பர ய .இ என்ன எனப்

ரியேவ ல் ைல. ணிந் அ ல் ேபாக ெவ த்தான் பாரி.

ஆ னி ன் இ ய ையத் தளர்த்த யற் ெசய் ம் ேபா பர ம்

நீ ெளாளி ன் ைனப்ப ச் ேபால ேமெல ந்த .ஒ கணம்

ப் ெபன யர்த்த பாரிக் .

அ , ஐயத் ன் ள் ளிையக் கண்ட ந்த . அந்த ஐயத்ைத ேநாக் ேய

ந் க்கத் ெதாடங் ய . ஏறக் ைறய பாரி அ என்ன என் கணிக்கத்

ெதாடங் னான். சற் ன்னால் நகர்ந் பார்ப்ேபாம் என் எண்ணி,

அதற் இடப் றமாக ெமள் ள நகர்ந் பார்த்தான். அவன் கணித்த

சரியான என் உ ப்ப த் ய கணம் , கா அ ர்வைதப்ேபால கத்த

ேவண் ம் என் ேதான் ய . ஆனால் , ஆ னி அச்சமைடவாள் . அ ம்

இடம் ட் ல ெபாந் க் ள் ஓ ம் என்பதால் ம ழ் ைவ அடக்க

யாமல் அடக் னான்.

அவ் வள ேநர ம் உைற ந்த ஆ தத்ைதப் த் ந்த

வலக்ைகைய எ த் இப் ேபா ஆ னிைய இ க அைணத்தான்.

அவ க் க் காரணம் ரிய ல் ைல. கட்டற் ற ம ழ் ைவ க ம்

காதல் ெமா ல் ெசான் னான், ``ஆ னி, நீ பார்த் க்ெகாண் ப் ப

இந்தப் ன் ேபர சயம் .”

அவ க் ப் ரிய ல் ைல.

``இராெவரி மரத்ைதப் பார்த்த பறம் மக்கள் பலர் உண் . ஆனால் , பல

தைல ைறகளாக மனிதர்கள் பார்த் ராத ஒன்ைற இப் ேபா நாம்

பார்த் க்ெகாண் க் ேறாம் .”

அச்சம் நீ ங் காத ர ல் பாரி ன் ைககைள இ த் அைணத்தப ,

``என்ன அ ெசால் ” என்றாள் .

``இ தான் ஒளி உ ம் ெவண்சாைர. நாகர் ன் லெதய் வம் .

இைதப் பார்த்தவர்கள் மரண ல் லாப் ெப வாழ் வாழ் வார்கள் என்

நாகர்கள் நம் றார்கள் .”

பாரி ன் ெசால் , ஒளி ல் தந்தப இ ந்த . ேநரம் ஆக ஆக அந்தக்

ைக ளி ம் ெவண்மஞ் சள் ஒளியால் நிரம் ய . ெசாற் கள் ,

நாகர்களின் ஆ வரலாற் ந் ெவளிவந் ெகாண் ந்தன.

ஆ னி ன் கத் ல் த்த ம ழ் க் எல் ைலேய இல் ைல. பாரி ன்

 கம் , அைத டப் ெப ம ழ் ைவ ெவளிப் ப த் ய . ெப ன்னல்

ெவட் ண் ம் மைழ ெதாடங் ய . ைகக் ள் ம ழ்

எல் ைலயற் றதாக இ ந்த .

அவர்கள் அைதப் பார்த்தப அப் ப ேய உட்கார்ந் ந் தனர். அ

பாைற ன் ஓரம் அைசயாமல் இ ந்த . ெச ல் களின் அைச ,

ற் றக ன் நாக் அைசவைதப்ேபால ஒளிைய அைசத் க்ெகாண்ேட

இ ந்த . காலம் காலமாக இ க் ம் கைத ஒன் காட் யாக

மா க்ெகாண் க் ம் அ சயத்ைதக் கண்ண ேக

பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். இ வ க் ம் இைமகள் க்க ல் ைல.

உற் ப்பார்த் க்ெகாண் க் ம் கம் அைசய ல் ைல. ஆனா ம்

ஒளி ன் அள வைத அவர்களால் கவனம் ெகாள் ள ய ல் ைல.

அ சயத்ைத அள ட யா . மனம் கைரந்த ஒன்ைறக் கணக் ட

யா . அ தான் நிகழ் ந் ெகாண் ந்த . உற் ப்பார்த் க்

ெகாண் ந்த ஆ னி, சட்ெடன க் ட் த் ள் ளிெய ந்தாள் .

என்னெவனப் பார்த்தான் பாரி. ஆ னி ன் அ ல் இ ந்த

பாைற க் ந் இன்ெனான் ஊர்ந் அைத ேநாக் ப்

ேபாய் க்ெகாண் ந்த .

பார்த்தப பாரி ன் வலப் றம் வந் ப ங் உட்கார்ந்தாள் . ஒளி

உ ம் இ ெவண்ேகா க ம் ஒன்றாகச் சந் த்தன. ேநரத் ல்

ஒன்ைற ஒன் ற் ப் ன்னத் ெதாடங் ன. காற் க் அைச ம்

டெரா ேபால ெவண்ெணாளி க் ைறந் ெகாண் ந்த . இர

வ ம் ஒளிச் டர்கள் இரண் ம் ஒன்ைற ஒன் ன்னியப ேய

இ ந்தன.

ஆ னி, பாரி ன் ைககைள இ கப் பற் னாள் . அச்சம் உ ர்ந்த

கணத் ல் ஆைச ேமேலறத் ெதாடங் ய . ெவண்ெணாளி

ன் வ ேபால இ க் ள் இ ந்த உ வங் க ம் தயங் த் தயங் ப்

ன்னத்ெதாடங் ன. மைழ ன் ஓைசையப் ேபால ச் க்காற் ன்

ஓைச ம் க்ெகாண்ேட இ ந்த .

எவ் ர் மாளிைக ல் ஐவைகக் ஞ் மலர் ெகாண் ப க்ைகைய

ஓர் ஓ யம் ேபால வைரந் ைவத் ந்தனர். ஆனால் , ஞ் நிலத் ன்

உள் ளங் ைகக் ள் காமம் தாேன தனக்கான ஓ யத்ைத

வைரந் ெகாண் ந்த .

ஆ னி கால் களில் அணிந் ந்த தண்ைட இவ் வள ஓைசைய

எ ப் யேபா ம் ன்னிய நாகங் கள் லக ல் ைல. காமம் , லக

யாத ைளயாட் . நாகங் க ம் லக ல் ைல, நாகங் கண் ம்

லக ல் ைல.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 60

ெபா ந் நீ ண்ட ேநரமா ட்ட . நண்பகல் கடந்த

ேநரத் ேலேய ஒளி அகன் ம் . எனேவ, ேவகமாக நடக்க ேவண் ம்

என ெசய் ைகைய ட் ெவளிேய னர். இர வ ம்

க மைழ ெபய் ததால் சரி ல் நடந் ேமேல வ எளிதல் ல என்ப

ெதரி ம் . கவனமாக நடந் ெசல் லத் ணிந்தனர். மைலெயங் ந்

நீ ற் க ந் ெகாண்ேட இ ந்த . நீ ேரா ம் பாைறைய அ த்

த்தா ம் வ க் ம் , அ த்தாமல் த்தா ம் வ க் ம் . பாைற ன்

ெச ல் கள் எப் ப இ க் ன்றன என்பைதப் ெபா த்ேத கால ைய

ன்ென க்க ேவண் ம் .

பாைறகைளக் கடக் ம் ேபா பாரி ன்னால் நடந்தான். பாைற ன்

தன்ைம அ ந் ஆ னிக் வ காட் ச் ெசன்றான். மண்ைண த்

நடக் ம் ேபா ம் அேத அள கவனம் ேதைவ. பல ேநரம் ஆ னிைய

ன்னால் நடக்கைவத் ப் ன்னால் வந் ெகாண் ந்தான் .

இறங் ம் நீ ைர ம் பாைறைய ம் மண்ைண ம் ேவர்கைள ம் னிந்

பார்த்தப ேய நீ ண்டேநரம் நடந் ெகாண் ந்தாள் ஆ னி. எங் ம் நீ ர்

இ த் ஓ யப ேய இ க்க, ெதாடர்ந் நடப் ப க ம் க னமாக

இ ந்த . சற் ேற ஓய் ேதைவப் பட்ட . ஓரிடத் ல் நின்

இைளப் பா யப பார்ைவைய எல் லாப் பக்கங் களி ம் ஓட ட்டாள் .

அப் ேபா தான் ஆபத் ன் அள ரிந்த . ெசங் த்தான ெப ஞ் சரி ன்

ந ல் அவர்கள் நின் ெகாண் ந்தனர். ஆ னி

அ ர்ச் க் ள் ளானாள் .

“இந்தச் சரி லா இர ல் நடந்ேதாம் ?”

“ஆம் . இந்தப் ெப ஞ் சரி ல் தான் நடந்ேதாம் . அ ம் காதல் ெகாண்ேட.”

பாரி ெசால் வ தன ெசயைலத்தான் என்ப ரிந்த . ஆனா ம் எந்த

ம ெமா ம் ெசால் ல ல் ைல. ``இந்த இடத்ைதப் பக ல் பார்த்த

ஒ வர், இங் இர ல் நடக்கத் ணிய மாட்டார்” என்றாள் .

``இர ேல நடந்த ஒ வர், பக ல் எளி ல் நடந் கடப் பார்” என்றான்.

அவன ெசால் ஆ னிக்கான . அவன் ெசால் ல் இ க் ம்

உண்ைமைய அவள மனம் ஏற் ற . கால் கள் ன்னி ம் ரியத்ேதா

ன்னகர்ந்தன. ஒற் ைறச் ெசால் லால் ைச ட் ம் த்ைதைய

பாரி ன் அள க் அ ந்தவர்கள் யா ம் இ க்க மாட்டார்கள் எனத்

ேதான் ய .

`அவைன நிைனத் ம ழத்தான் எவ் வள இ க் ன்றன!’ என்

எண்ணியப ேய நடந்தாள் .

`` ன்னிக் டக் ம் ெவண்சாைரகள் அந்த இடம் ட் ம் வைர

நகரா . நீ அஞ் ச ேவண்டாம் ” என் ேநற் ர அவன் ய

ெசால் ந் தான் எல் லாம் மா ன. `அைவ இந்தப் பக்கம் ம் பா

என்றால் , நாம் ஏன் அந்தப் பக்கம் ம் ப ேவண் ம் ?’ எனத் ேதான் ய .

அவ் வள ேநர ம் ெவண்சாைரையப் பார்த் க்ெகாண் ந்த ஆ னி,

பாரி ன் பக்கம் ம் னாள் .

ெமல் ய ஒளி அவன கத் ல் மைறந்த . ெவண்சாைரகள்

இரண் ம் இ க் க் க்ெகாள் ம் ேபா ஒளி ன் அள இ

மடங் அ கமான ேபால் இ ந்த . ஆனால் , அைத அவர்கள்

கவனிக்க ல் ைல; க் இ ம் ெவண்சாைரக ம் அவர்கைளக்

கண் ெகாள் ள ல் ைல. தைலக் ப் ன் றமாக ைக ட் ெவளிேய

ேபரி டா ந் ெகாண் ந்த . கால் களின் ழ் ப் றம்

ெவண்சாைரகள் இ ப் ரண் ெகாண் ந்தன. மைழ ன் ேபேராைச

யப ேய இ க்க, காற் ெறங் ம் நீ ர் தந் ெகாண் ந்த .

இவற் ல் எைத ம் காதல் ெபா ட்ப த்த ல் ைல.

இப் ேபா தான் அவற் ைற ஒவ் ெவான்றாக நிைன ர்ந் ெகாண்ேட

நடந்தாள் . தங் கைளச் ற் எைவெயல் லாம் இயங் ன என எண்ணிப்

பார்த்தாள் . எைத நிைனத்தா ம் தாங் கள் இயங் ய ல் தான்

எண்ணங் கள் வைட ன்றன. `பாரிக் ம் இப் ப த்தான் எண்ணங் கள்

ஓ மா? அவன உள் மனம் இப்ேபா எைத நிைனத் க்

ெகாண் க் ம் ?’ ஆ னி ன் ந்தைன, பாரிைய ேநாக் ஓ ய .

அவன் கவனமாகச் ெச ெகா கைள லக் ன்நடந்

ெகாண் ந்தான் .

அவ ைடய ெசாற் களின் வ ேய, ெசயல் களின் வ ேய அவன எண்ண

ஓட்டத்ைதக் கண்ட ய யன்றப ேய வந்தாள் . அ அவ் வள

எளிதானதாக இல் ைல. ஆனா ம் ஆ னி ெதாடர்ந் யன்றாள் .

ெப ம் பள் ளம் ஒன் ன் ேமேலற வச யாக அவைளக் ைக த் த்

 க் னான். அவள் பாரி ன் கண்கைளப் பார்த்தப ேய ன்காைலத்

க் ைவத் ேமேல னாள் . அந்தக் கண்களில் எைத ம் கண்ட ய

ய ல் ைல. `ஆண்களின் கண்கள் ெமா யற் றைவேயா!’ எனத்

ேதான் ய .

`இல் ைலேய, ேநற் ர என்ன ெசய் வ என அ யாத கணத் ல் அவன்

பார்த்த பார்ைவதாேன காமத் க் ள் கட்டற் ற ேவகத் ல் நம் ைம

இ த் ச்ெசன் ற . `ெபண் கண் ெச ம் ேபா ெதாடங் ம் ஆட்டம் ,

ஆண் கண் ெச இ க் ம் ேபா ற ’ எனச் ெசால் லக்

ேகட் ள் ேளன் . ஆனால் , இைவ எல் லாம் யாரால் பார்த்த ய ம் ?

மற் றவர்கள் பார்க்க யா , சம் பந்தப்பட்டவர்களால் பார்க்கேவ

 யா . அப் றம் எப் ப இைவ எல் லாம் கைதகளால்

ெசால் லப் ப ன்றன?’ மன க் ள் எண்ணியப ேய நடந்தாள் .

ய பள் ளத் ல் நீ ரின் ேவகம் சற் ேற அ கமாக இ ந்த . த ல்

அைதக் கடந்த பாரி, அவள் கடப் பதற் க் ைகெகா த் இ த்தான் .

அவள் கடந் வந்த ம் ன்ேன நடக்க ட் ப் ன்ெதாடர்ந்தான்.

அப் ேபா தான் கவனித்தான், ஆ னி ன் ல் ய ய றல் கள்

ேகா களாய் அங் ங் மாக இ ந்தன. `கற் ப க்ைகயால் இப் ப

ேநர்ந் ட்டேத!’ எனக் கவைல ெகாண்டான். மைழ ெபய் ளிர்

நீ ங் காமல் இ ப் பதால் எரிச்சல் ெதரியாமல் இ க் ற .

ேகாைடக்காலமாக இ ந்தால் க ம் எரிச்சல் இ ந் க் ம் என

எண்ணியவ க் , அதன் ஆபத் அப்ேபா தான் ரியவந்த ,

`இப் ப ேய ேபானால் இவள் ேதா கள் ேகள் கள் ேகட்ேட இவைளத்

ணற த் வார்கேள!’ என் .

என்ன நடந் க் ம் என்ப எல் ேலா க் ம் ெதரி ம் . எப் ப

நடந் க் ம் என்பைதத் ெதரிந் ெகாள் வ ல் தான் எல் ேலாரின்

ப் ப ம் இ க் ம் . இ ேபான்ற தடயங் கள் தான் அவர்கள்

பயன்ப த்தப் ேபா ம் ஆ தங் கள் . நிைலைமைய ஆ னியால்

சமாளிக்க யாத அள க் இ க் ம் . ஏெனன் றால் , அவள ல்

இ க் ம் தடயங் கள் அவ் வள . இைதப் பற் த் ெதரியாமல் ஆ னி

ஏேதா ந்தைன ல் நடந் ேபாய் க்ெகாண் க் றாள் என் நிைனத்த

பாரி, ``நீ ேநரம் இங் ேக இ . நான் அ ல் இ க் ம் ெசம் பாைற

வைர ேபாய் வ ேறன்” என்றான்.

``ஏன்?” எனக் ேகட்டாள் ஆ னி.

``உன வ ம் பாைற ன் ெச ல் களால் றப் பட்ட

ேகா க ம் தடயங் க ம் நிைறய இ க் ன்றன. ேதா கள் பார்த்தால்

ேக ெசய் வார்கள் ” என்றான்.

அவள் ற் ம் எ ர்பாராத ஒன்ைறப் பற் ப் பாரி ேப னான். அவன

ெசால் ல் இ ப் ப அள ட யாத காதல் . அதனால் தான் அ த்த

கணேம அ உள் க் ள் இன்பத்ைதச் ரக் ற . அவன் காமத் ன்

தடயங் கைள மைறக்கப் பார்க் றான். அந்தக் கணத்ைதக்

கற் பைன ல் டஅ த்தவர் ெந ங் கக் டா எனத் த க் ம் ஆணின்

த ப் தான் காத ன் ஆகச் றந்த பரி என அவ க் த் ேதான் ய .

அவன ெசால் ைலக் கடக்க யாமல் நின் ந்த ஆ னிையப்

பார்த் ப் பாரி ெசான் னான், ``ெசம் பாைற ன் ஓரம் இ த்ேதா ம் நீ ரில்

ெபான்ேபால ன் ம் மண் கள் ப ந் க் ம் . அந்த மண் கைள

எ த் வந் ல் ேறன். அ ஒளிைய

க் க்ெகாண் க் ம் . பார்ப்பவர்க க் க் ம் ஒளிதான்

ெதரி ேம த ர, ல் உள் ள றல் கள் எளி ல் ெதரியா ” என்றான்.

னிநாக்கால் ேம தைடத் ெதாட் நைனத் க் ெகாண்டாள் . ரிப் ைப

மைறக்க அவ க் ேவ வ ெதரிய ல் ைல.

ஆனால் பாரி கண்ட ந்தான் , ``ஏன் ரிக் றாய் ?”

`` ெகல் லாம் ஏன் ெபான்மணல் ப ந் க் ற எனக் ேகட்டால் ?”

``ப த் க் ம் ேபா ஒட் க் ம் எனச் ெசால் .”

``அதனால் தான் பாரி ன் ல் ெபான்மணல் ஒட்ட ல் ைலேயா எனக்

ேகட்பார்கள் .”

ஒ கணம் ைகத் ப் ேபானான்.

அவன் கத் ல் ஏற் பட்ட அ ர்ச் ையக் கண் ம ழ் ந் ரித்தாள் .

அ த்த த் எ ம் னாக்கைள ேநாக் அவள் உள் ேள

ேபாய் க்ெகாண் ந்தாள் . ைகத்த இடத் ேல பாரி நின் ட்டான்.

ேக ைளயாட் ல் ெபண்கள் ெசல் ம் ஆழம் ஆண்களால் அ ய

யாத .இ , ெபண்கள் தங் க க் த் தாங் கேள உ வாக் க்ெகாண்ட

கைல ன்பம் . அதனால் தான் எழப் ேபா ம் னா பாரிக் த் ைகப் ைப

உ வாக் ய கணேம ஆ னிக் ச் ரிப் ைப உ வாக் ய . ேதா கள்

ேகட்கப்ேபா ம் னாக்க க் ள் ைழந்தேபா அவள ந்தைன

க் க்கா ய . `ெவண்சாைரகளின் நிழ ல் எங் களின் காமம்

நிகழ் ந்த எனச் ெசான் னால் நிைலைம என்ன ஆ ம் !’ ேவளிர் லம்

க்க தைல ைற தைல ைறயாக இந்தக் கைத நிைலத் ம் என

அவ க் த் ெதரி ம் .

எத்தைன தைல ைறகளா ம் ல் றல் ெகாண்ட இளம் ெபண்கள்

இந்த னா ந் தப் பேவ யா . காலம் காலமாகப் பாரி ன்

டாக ப ல் கள் ெசால் லப் பட் க்ெகாண்ேட இ க் ம் . அவன்

ெசய் யப் ேபா ம் ெசயல் எல் லா இளம் ெபண்களின் ம்

ப ந் ம் என நிைனத்தப பாரி ன் ைகையப் த் ,

``ெபான்மணல் கள் ேவண்டாம் . ேதா கைள நான்

பார்த் க்ெகாள் ேறன்” என்றாள் .

அவள் ெசால் வைத ஏற் பைதத் த ர ேவ வ ல் ைல. `என்ன ெசால்

சமாளிப் பாள் ?’ எனச் ந் த்தப ேய அவன் நடந்தான். அவ க் ள்

னாக்கள் ெதாடர்ந் எ ந்தவண்ணம் இ ந்தன. ஆனால் ,

எண்ணங் கள் ேகட்க டாமல் த த் க்ெகாண்ேட இ ந் தன.

பாைற ன் ேமேல ஏ அவைளக் ைக த் த் க் ட்டான்.

ேமேல ய டன் நி ர்ந் பார்த்தாள் ஆ னி. எ ரில் சமெவளி

ரிந் டந்த . `ெசங் த்தான ெப ஞ் சரிைவ அதற் ள் ஏ க்

கடந் ட்ேடாமா!’ யப் ைறயாமல் ன் ம் ன் மாகத்

ம் ப் பார்த்தாள் . அவளால் நம் பேவ ய ல் ைல. யப் ேபா

பாரிையப் பார்த்தாள் . அவன் உள் ம் ெவளி மாக இயக் ம் தம்

ேம ம் ேம ம் யப் ட் வதாக இ ந்த .

க ரவன், எ ர்க் ன் ன் ன்னால் மைறயத் ெதாடங் னான். இ வ ம்

ெதாைல சமெவளி ல் நடந் ெசன்றனர். எ ரில் ேம

ஒன் இ ந்த . ``இந்த ேம ஏ இறங் னால் , ழ் த் ைச ல் நாம்

நி த் வந்த ேதர் இ க் ம் . நான் ைரகைளக் கண்ட ந்

வ ேறன். அ வைர நீ இங் ேகேய இ ” என் ெசால் நடந்தான்.

காற் சற் ேற அ கரிக்கத் ெதாடங் ய . மாைலயான ம் இன் ம்

க மைழ வரப் ேபா ற எனச் ந் த்தப ைரகைளப் த் வர

ைரந்தான் .

ஆ னி அவன் வ ம் வைர மரத்த ல் அமர்ேவாம் என நிைனத் ,

அ ல் இ ந்த ெசங் ைவ மரத் ன் அ ேக ேபாய் உட்கார்ந்தாள் .

ைரகைள ேநாக் ைரந்த பாரி, ஏேதா எண்ணம் ேதான் ற, ம்

ஆ னிையப் பார்த்தான். அவள் அப்ேபா தான் ெசங் ைவ ல்

சாய் ந்தாள் .

``மரத்ைத ட் ல வந் ஓய் ெவ . நான் ைரந் வ ேறன்”

என் ெசால் யப ஓ னான். அவள் மரம் ட் நீ ங் னாள் . அ ல்

இ ந்த பாைற ன் உட்கார்ந் மரத்ைதப் பார்த்தாள் . `ஏன்

அதன் அ ேக உட்கார ேவண்டாம் என் ெசான் னான்?’ என்

ந் த்தப ந்தாள் .
சற் ேநரம் க த் ைரகேளா வந்தான் பாரி. இ வ ம்

ேப யப ேய ன் ன் ேமல் நடந்தனர். ைரையத் ெதாட் வ ம்

ஆைசைய அவளால் கட் ப் ப த்த ய ல் ைல. ைக யப

அத ைடய ைக வ க் ெகாண்ேட ேகட்டாள் , ``ஏன் மரத்ைத ட்

அகலச் ெசான் னீர ்கள் ?”

``காற் பலமாக அ க்கத் ெதாடங் ய . அந்த மரம் ெப ங் காற் ைறத்

தாங் கா . அதனால் தான் தள் ளி உட்காரச் ெசான் ேனன்.”

``பார்த்தால் வ ைமயான மரம் ேபால் ெதரிந்த . அதனால் தான் அ ல்

ேபாேனன் .”

``மைல ச் மரங் களின் தன்ைமையக் கணிப் ப சற் ேற க னம் .

எளி ல் நம் ைம ஏமாற் ம் .”

``நீ ங் கள் எப் ப க் கண்ட ந் ர்கள் ?”

``உ ம் அதன் இைலைய ைவத் தான்.”

``இைலைய ைவத்தா?”

``ஆம் , இைல ல் தான் மரத் ன் ப் இ க் ற .”

ைர ந்த ைகைய லக் அவைனப் பார்த்தாள் .

பாரி ெசான் னான், ``உ ம் இைல ன் னிப்ப ழ் ேநாக்

வ றதா, அ ப் ப ழ் ேநாக் வ றதா அல் ல சம எைட டன்

காற் ைற ெவட் ெவட் தந் வ றதா என்பைத இைல ன்

ழ் ப் றம் உள் ள நரம் ன் தன்ைமேய ர்மானிக் ற . மரங் க க்

வய ஆக ஆக நரம் ன் மான ம் கன அள ம் மா ம் . அ மாற

மாற உ ம் இைல ன் தன்ைம ம் மா ம் . எனேவ, உ ம் இைல எந்த

நிைல ல் உ ர் ற என்பைத ைவத்ேத மரத் ன் வயைத ம்

ஆற் றைல ம் ெசால் டலாம் .”

`` யப் பாக இ க் ற ” என்றாள் ஆ னி.

``இ ெலன்ன யப் இ க் ற ... ஓ ம் நரிையப் பார்த்த டன்

வயைதச் ெசான் னார் உன் தந்ைத. அ தான் யப் .”

ெசால் க்ெகாண் க் ம் ேபாேத ெதாைல ல் ேதர் நிற் ப ெதரிந்த .

பாரி ைக நீ ட் அைதக் காண் த்தான் . அைதப் பார்த்தப ேய ஆ னி

ேகட்டாள் , ``ேதரின் ேநெர ர் ைச ல் தாேன ேழ இறங் ேனாம் .

இப் ேபா இடப் பக்கமாக ஏ வ ேறாம் ?”

``காட் ல் எைத ம் நாம் ர்மானிக்க யா . கா தான் ர்மானிக் ம் .

நாம் பார்க்கப்ேபான ஒன்ைற; பார்த்த ேவெறான்ைற. அப் ப த்தான்

எல் லா ம் .”

ேப யப ேய ேதைர ெந ங் னர். க ரவன் மைல ல் சரிபா

மைறந் ட்டான். காற் ன் ேவகம் யப இ ந்த . ைரகைளத்

ேதரில் ட்ட ன் றமாகப் ேபானான் பாரி. ஆ னி, வலப் றமாகத்

ேதைர ேநாக் நடந்தாள் . காற் பலம் ெகாண் ய ல் ைர

கா ைடத் , கைனத்த . அதன் க த் ப் ப ையத்

தட க்ெகா த் அைம ப் ப த்த யன்றான். அப் ேபா ஆ னி

அைழக் ம் ரல் ேகட்ட . ைர ண் ம் எ ர்காற் ல் ள் ளிக்

கைனத்த . ைரைய அ ல் இ ந்த மரத் ல் கட் ட்

ஆ னி ன் அ ல் வந்தான் .

அவள் ேதர்ச்சக்கரத் ன் அ ல் உட்கார்ந் எைதேயா

பார்த் க்ெகாண் ந்தாள் . அங் உட்கார்ந் என் ன ெசய் றாள் என்

எண்ணியப அ ல் வந்தான் பாரி. ேதர்ச்சக்கரத் ன் ஆரக்கா ல்

ல் ைலக்ெகா ஒன் ச் ற் ற் , தைலைய ெவளிப் றமாக

நீ ட் யப இ ந்த . இன்ெனா ெகா பக்கத் ல் இ ந்த ஆரக்கா ல்

பா ற் , தைல நீ ட் ந்த .

அ ல் வந்த பாரி அைதப் பார்த்தான். ெகா ன் தளிர், காற் க்

அைசந்தப ஆரக்காைலத் த ந்த .ஆ னி ன் கத்ைதப்

பார்த்தான். சற் ேற பதற் றத்ேதா இ ந்தாள் . ``ேதைர எ த்தால் இ

ெகா க ம் அ ந் ட வாய் ப் ள் ள . இந்த ல் ைலக் ெகா ையப்

பக் வமாகப் ன்ேனாக் ச் ழற் ெவளி ல் எ த் டலாமா?” எனக்

ேகட்டாள் .

பாரி, எ ம் ெசால் லாமல் ல் ைலக் ெகா கைளேய

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . காற் ெப ம் ேவகத்ேதா ய .

நின் ந்த ேதர், சற் ேற அைசந் ெகா த்த . சட்ெடன சக்கரத்ைத

இ கப் க்க யன்றாள் ஆ னி. ஆனால் , பாரி ன் ைக அைதப்

த் க் ெகாண் ந்த .இ நிகழ் ந் ெகாண் க் ம் ேபா

ன் க் ப் ன்னால் சடசடெவனப் ேபேராைச ேகட்ட .அ ர்ந்

ம் னாள் .

ம் பாமேல பாரி ெசான் னான், ``அந்தச் ெசங் ைவ ந் ட்ட .”

ஆ னிக் , பதற் றம் இன் ம் அ கமான . ந்த மரத் ல்

அைடந் ந்த பறைவகள் கைலந் ெவளிெயங் ம் ஓைசெய ப் ன.

அைதக் கவனித்தப ேய ஆ னி டம் ெசான் னான், ``இைல ல்

மரத் ன் ப் இ ந்தைதப்ேபால இந்த ல் ைலக்ெகா களில்

இ க் ம் ப் என்னெவன் பார்.”

அவள் ல் ைலக்ெகா கைள உற் ப் பார்த்தாள் . சக்கரத் ன்

ஆரக்காைல ைமயாகச் ற் ய ெகா , தைலயாட் யப அவைளப்

பார்த் க்ெகாண் ந்த .அ ஆரத்ைதச் ற் க் ம் தத்ைதக்

கவனித்தாள் . எங் ேகா பார்த்த ேபால் இ ந்த . எங் ேக என்

ந் த்தேபா ெவண்சாைரகளின் நிைன வந்த . அேத

ன்னல் ெகாண் வைளந் ேமேலற யன்ற ல் ைலக்ெகா .

பக்கத் ஆரத் ன் ம் அேத யற் ையச் ெசய் ெகாண் ந்த

இன்ெனா ெகா .

ர்ந் பார்த் க்ெகாண் ந்த ஆ னி ன் கண்கள் கலங் ன.

பாரிையத் ம் ப் பார்த்தாள் . அவன் கண்கள் எண்ணில் லா

ெசாற் கைளப் ேப ன. ஆண்களின் கண்கைளப் ப த்த ய ேவ

வ ண்டா என மனம் பத ய . ஆனா ம் ெதாடர்ந் யன்றாள் .

`இடப் றம் இ ப் ப தான் நானா?’ என் ஆ னி ன் ஆழ் மனம் ேகட்க,

`இல் ைல வலப் றம் இ க் ம் ெகா தான் உன சாய ல்

தைலசாய் ந்ேத இ க் ற ’ என் பாரி ெசால் ல, மன க் ள் நீ ங் கா

உைரயாடல் நிகழ் ந் ெகாண் ந்த . `ெவண் ல் ைல ம்

ெவண்சாைர ம் வ வத் ம் வாசைன ம் ஒன்ேற!’ என ஆழ் மனம்

ெசால் ய . காற் ெகாண் ய .ஆ னி, பாரி ன் ைககைள

இ க அைணத் த் ேதாள் சாய் ந்தாள் .

`` ைக நமக்கானதாக மா ய ேபால, ேதர் ல் ைலக க்கானதாக

மா ட்ட ” என்றான் பாரி.

ெவட்கம் கைலயாத ரிப் ேபா ஆ னி ெசான் னாள் , ``ேநற் நாகம்

கற் க்ெகா த்த . இன் ல் ைல கற் த்த ற .”

``கா , கணம் ேதா ம் நமக் க் கற் த்தந் ெகாண்ேடதான் இ க் ம் ”

எனச் ெசால் யப ேதர் ட் நகர்ந்தான் பாரி. தன் ரல் களால்

சக்கரங் களின் ஆரங் கைளத் ெதாட் வ யப அந்த இடம் ட்

எ ந்தாள் ஆ னி.

இ வ ம் நடக்கத் ெதாடங் னர். ஆ னி ெமல் ய ர ல் , ``படர்வ

ல் ைல. ஒ மலர் த்தால் ேபா ம் . காேட மணக் ம் ” எனச்

ெசால் ட் , பாரி ன் கத்ைதப் பார்த்தாள் .

‘என்ன ெபா ள் இதற் ?’ பாரி ன் கண்கள் த மா ன. ெபண்ணின்

கண்கள் ெசால் வைத ைமயாகக் கற் க ஆண்களால் மா என்ன?

‘உ ம் இைல ன் ப் ெதரிந்த உனக் ம் பார்ைவ ன் ெபா ள்

ரியாதா?’ என் ேகட்ப ேபால் இ ந்த .

இ வ ம் காதல் மயக்கம் கைலயாமல் நடக்கத் ெதாடங் னர்.

ெபான்மணல் கள் மனெமல் லாம் ன்னிக்ெகாண் ந்த . றல்

த ம் களி ந் ல் ைல ன் ந மணம் க யத் ெதாடங் ய .

பாரி ன் வலக்ைகையத் தன இடக்ைகயால் ன்னியப நடந்தாள் .

ெவண்சாைர ஒ ற ம் ல் ைல ம ற மாகப் படர்ந்

ெகாண் ந்தன. இ வ ம் எவ் ர் ேநாக் நடந்தனர்.

இன் ம் ஐவைகக் ஞ் ல் மலர்ப்ப க்ைக அைமத் ப் பர்.

ஆனால் , மலராத ல் ைல ன் மணேமந் , டரின் ப் பர ம் ஒளிேயந்

வந் ெகாண் க் ம் இந்தக் காதலர்களின் இரைவ மற் றவர்களால்

எ ெகாண் அலங் கரிக்க ம் ?

ேபா ம் ேபா கட் ப் ேபாட் ந்த ைரகைளக் ைக ல்

த் க்ெகாண் நடந்தனர். இ ன் கைளத் தாண் யேபா எ ரில்

பாணர் ட்டம் ஒன் வந் ெகாண் ந்த . எவ் ர் வந் ம் ம்

பாணர்கைள, ரர்கள் அைழத் க்ெகாண் ேபா னர்.

``பாரி ேதரில் தாேன வந்ததாகச் ெசான் னார்கள் . இப் ேபா

ைரகைளக் ைக ல் த் க் ெகாண் நடந் ேபாவாேனன் ?” என்

ஒ பாணன் ேகட்க, ``அேதா, ேதர் அங் ேக நிற் ற .அ ல் ேபாய் ப்

பார்த்தால் காரணம் ெதரியப் ேபா ற ” என் இன்ெனா பாணன்

ெசான் னான்.

`` ல் ைலக் த் ேதைரக் ெகா த்ததாகப் பாணர்கள் பா றார்கேள அ

உண்ைமயா?” என் க லர் ேகட்டதற் த்தான் இந் த க் கைதைய ம்

பாரி ெசால் த்தான் . ேகள் என்னேமா ல் ைலக்ெகா ையப்

பற் த்தான் . ஆனால் , பாரி தன மணக் காலத் ந் நடந்தைத

ளக் யதற் க் காரணம் , காலம் பன் அைனத்ைத ம் அ ந் ெகாள் ள

ேவண் ம் என்ப தான் .

ேசாமப் ண் ன் பானம் இ ந் ம் அன் யா ம் ஒ வைள டக்

க்க ல் ைல. பாரி நடந்தைதச் ெசால் க் ம் ேபா அைனவ ம்

ெப ம் யப் ல் ழ் ப் ேபா ந்தனர். ல் ைலக்ெகா பற் க் ேகட்ட

க லேரா, இராெவரி மரம் பற் க் ேகள் ப் பட்ட ம் அ ர்ந் ேபானார்.

``இைதத்தான் வடேதசத் னிகள் `ேஜா ட்சம் ’ எனச்

ெசால் றார்கேளா!’’ எனக் ேகட்டார்.

ேதக்கனின் யப் ேவ தமாக இ ந்த . ``நீ ம் ஆ னி ம்

ெவண்சாைரையப் பார்த் ர்களா? இ வைர ெசால் லேவ ல் ைலேய”

எனக் ேகட்டார். பாரிையப் பற் ய ேதக்கனின் யப் காலகாலத் க்

நீ ங் கா என்ப அவரின் பார்ைவ ேலேய லப்பட்ட .

காலம் பனின் யப் ல் ைலக்ெகா ேயா, ெவண்சாைரேயா அல் ல;

`ஆ தங் கைளக் ர்ைமயாக் ம் கல் இ க் றதா? பல் ேவ தா க்கைள

ஆற் றலாக மாற் றத் ெதரிந்த ெபா னி ன் ப ெனட் க் கள் .

அவர்கள் எைதெயல் லாம் ெசய் ம் ஆற் றல் பைடத்தவர்கள் ?’

அ க்க க்காய் ேமெல ந்தப இ ந்த காலம் பனின் யப் .

எல் ேலா ம் யந் தைதப்ேபால பாரி ம் யப் நீ ங் காமல் தான்

இ ந்தான் . இந்த நிகழ் எப் ப ெவளி ல் ெதரிந் க் ம் என

எண்ணிப்பார்த்தான் . ``ேப யப தங் கைளக் கடந் ேபான பாணர்கள்

ேதர்ச்சக்கரத் ல் ல் ைலக்ெகா ன்னிக் டப்பைதப் பார்த் ப் பாடல்

ைனந் ள் ளனேரா?!” என்றான்.

ேகள் ,க ல க் யப் ைபக் ெகா த்த . ``நிலெமங் ம் உன

கைழப் பரப் ம் இ தான் ” என்றார் க லர்.

``படர வ ன் க் ெகா த த்தால் யாராக இ ந்தா ம் அதற்

வ ெசய் ட் த்தாேன ேபாவார்கள் . இ ல் யக்க என்ன

இ க் ற ?” எனக் ேகட்டான் ேதக்கன்.

``மைலமக்களின் வாழ் ைவ சமெவளி மனிதர்கள் ரிந் ெகாள் வ

எப்ப எளி ல் ைலேயா, அேதேபால் தான் சமெவளி மக்களின் எண்ண

ஓட்டங் கைள ம் ந்தைன நிைலைய ம் மைலமக்கள்

ரிந் ெகாள் வ ம் எளிதல் ல” என்றார் க லர்.

ேதக்க க் அவர் ெசால் லவ வ ளங் க ல் ைல,

``உங் க க் இ வாழ் ன் ப . எனேவ, நின் பார்க்க ஒன் ல் ைல.

ஆனால் , த த் அைல ம் மக்க க் இ கன . எனேவ, கடக்க

வ ன் ப் பா யப ேய இ க் ன்றனர்.”

க லரின் ெசாற் கள் ஆழத் க் ப் ேபா ன. அைதப் பற் ய

ந்தைன ம் அவ் வாேற. இரெவல் லாம் ேப னர். ேசாமப் ண் ன்

பானம் ட் மன ம் உட ம் ெவளிேய ட்ட என்பைத அவர்கள்

உணர்ந்தனர். ம் இர ம் அவர்கைள ட் அகன் றன.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 61

யவனத் ன் சாகசத் தளப ப் பாலஸ், வஞ் மாநகரத் ல்

வந் றங் னான். ைவப் ர்த் ைற கம் பற் எரிந் பல

மாதங் களாகப் ேபா ன்றன. நீ ண்டநாள் களாக ைவப் ர்க்

ேகாட்ைட ேலேய இ ந்தவன், ற ஓரி இடங் க க் ப் பயணம்

ேபாய் இப் ேபா வஞ் ைய வந்தைடந் ள் ளான் . அவேனா எ ரஸ்,

ேர யன், கால் பா, ப் ஆ ேயார் வந் ள் ளனர்.

ெப வணிகன் ெவஸ்பானியன் தைலைம ல் யவனத் ந் ஆ

நாவாய் களில் பாண் ய இளவரசனின் மண ழா க் ப் றப் பட்டனர்

யவனர்கள் . ` னாள் ’ என் யவனத் ல் எ தப் பட்ட யாைன வ வம்

தாங் ய நாற் ச ர நாணயத்ேதா ம் எண்ணற் ற

பரி ப் ெபா ள் கேளா ம் பாண் ய நாட் ல் வந் றங் னர்.

இந்தப் ெப ஞ் றப் , த ழ் நிலத் ல் எந்த மன்ன க் ம்

தரப் பட்ட ல் ைல. அதற் க் காரணம் , யவன வணிகத் ல் தல்

இடத்ைதப் த் ள் ள பாண் ய நாட் த் கள் . அதன் ெபா ட்ேட

யவனப் ெப வணிகன் ெவஸ்பானிய ம் அரச ர நி க ம்

ைற கப் ெபா ப்பாளர்க ம் வ ைக ரிந்தனர்.

இவர்கள் வ ைக ரிந்த ஆ நாவாய் க ம் ைவைக ஆற் ல்

சாம் பலாகக் கைரந்தன. ெவஸ்பானியன் ெந ப் ேல மாண்டான்.

ேவதைனகைள ம் இழப் கைள ம் தாங் க ய ல் ைல. கடக்க

யாத யரங் கைளக் கடக்க வ ன் நாள் கணக் ல் த்தான்

ப் பாலஸ். கம் ர க்க தன நாவாய் எரிந்தப ேய ழ் ய காட் ,

அவன் கண்கைள ட் எளி ல் அகல ம த்த .

எல் ேலாைர ம் ேபால இ பத் என் தான் அவ ம் த ல்

நிைனத்தான். ஆனால் , ற தான் ெசய் ெதரியவந்த , பறம் ரர்கள்

பற் றைவத்த ெந ப் என் . ஆனா ம் காரணம் எளி ல் ரிந் ெகாள் ள

யாததாக இ ந்த . ேசர அர களான ட நாட் க் ம் ட்ட

நாட் க் ம் பறம் ேபா பன்ென ங் காலப் பைக இ க் ற .

பாண் யேனா எந்தப் பைக ம் பறம் க் இல் ைலேய. ற ஏன்

பறம் ரர்கள் இந்தக் ெகா ஞ் ெசயைலச் ெசய் ய ேவண் ம் என்ப ,

ளங் க்ெகாள் ள யாததாக இ ந்த .

காரணம் அ யாமல் ைவப் ர்க் ேகாட்ைடைய ட்

ெவளிேய வ ல் ைல என்ற ேவா இ ந்தான் . ெசய் கள் , எல் லா

ைனகளி ந் ம் ப் பாலஸ க் வந் ெகாண் ந்தன.

கடேலா கள் , ெப வணிகர்கள் , கடற் கைரப் பணியாளர்கள் , ைவப் ர்

மக்கள் , பாண் ய அரண்மைனப் பணியாளர்கள் , ேபார் ரர்கள் என

எல் ேலா ம் ஆ க்ேகார் உண்ைமைய ப் பாலஸ க் ச்

ெசான் னார்கள் . எல் லாவற் ைற ம் ெதா த்தப ேய இ ந்த அவன்,

கைட யாகக் ேகள் ப்பட்ட ேதவாங் பற் ய ெசய் ைய.

அந்தக் கணத் ந் அவ க் யப் தாங் க ய ல் ைல. ` ைச

உணர்த் ம் ஒ லங் கா!’ காலம் வ ம் கட ேலேய பயணப் ப ம்

ஒ வ க் , ேதவாங் ேபான்ற லங் நம் ப யாத

கற் பைனயாகத்தான் இ க் ம் . ஆனா ம் எல் லா வைககளி ம் அவன்

அைத உ ப் ப த் னான்.
 லேசகரப் பாண் யன் அந்த லங் ைகக் ைகப் பற் றப் பறம் க் த்

ைரயர்கைள அ ப் ைவத்தைத அைமச்சர்கள் லேம

ெதரிந் ெகாண்டான். ைரயர்கேளா பறம் ரர்கள் உடன் வந் தான்

இந்தத் தாக் தைல நடத் ள் ளனர். ஏெனன் றால் , தைலயான

ைரயர் ம் பங் க ம் கப்ப ந் தப் த்த ைரயர் ல

ரர்க ம் பறம் க் ள் தான் ைழந் ள் ளனர். எனேவ, எல் லாம்

பாரி ன் ெசயல் தான் என்பைதக் லேசகரப் பாண் யன்

உ ெசய் ள் ளான் என்ப வைர ப் பாலஸ க் த் ெதரியவந்த .

ஆனா ம் , அந்த லங் ைகப் பார்க்காமல் அவனால் நம் ப ய ல் ைல.

அந்த லங் கள் எல் லாம் பறம் ரர்களால் ட்கப் பட் ட்டதாக ம்

ஞ் ய ல, ெந ப் ேல எரிந் ட்டதாக ம் ெசான் னார்கள் .

ஒன் ரண்டாவ எஞ் க்காதா என் ப் பாலஸ் ெதாடர்ந்

யன்றான். அவன் யற் ண்ேபாக ல் ைல.

ைவப் ர்த் ைற ல் ெந ப் பற் வதற் ன்னேர இரண் கலங் கள்

ைறைய ட் ெவளிேய ள் ளன. இற த் க் ம்

ெதங் ன் க் ம் பயணமான அைவ இரண் ம் ேதவாங் கள்

இ ந் க் ன்றன. ழ் கடல் வன் யா ம் அ யாதப நள் ளிர க்

ன்னதாகேவ அந் தக் கலங் கைள ெவளிேயற் ள் ளான் என்பைத

ப் பாலஸ் அ ந் தான் .

எப்ப யாவ அந்தக் கலங் களில் உள் ள ேதவாங் கைளப் பார்த் ட

ேவண் ம் என் ெப யற் ெசய் தான். ைவப் ரி ந்

ெகாற் ைகக் வந்தவன் யவ லான வங் கத்ைத எ த் க்ெகாண்

இற த் க் ப் றப் பட்டான். அங் ேபாய் ழ் கடல் வ க்

நம் பகமான வணிகத் ேதாழனிடம் அ கப்ப யான ைலேப

ேதவாங் ைகக் ைகப் பற் னான். அைதப் பார்த்த கணத் ந்

இப் ேபா வைர அவன யப் நீ ங் க ல் ைல.

`கட ன் எல் லா த ஆபத் கைள ம் நீ க் ம் ேதவைத இ !’ என அவன்

ேதவாங் ைக வர்ணித்தான். இப்ப ெயா லங் இ க் ம் ெசய்

யவனத்ைத எட் மானால் , உலெகங் ம் இ க் ம் கடல் வணிகர்கள்

அைனவ ம் பாண் ய நாட்ைட ற் ைக டத் ெதாடங் வர்.

மற் றவர்கள் அ ம் ன், இந்த லங் ைக நாம் ைகப் பற் ற ேவண் ம் ’

என்ற க் வந்தான் ப்பாலஸ்.

இற த் ந் ண் ம் ெகாற் ைகக் த் ம் ய அவன், ேநராக

ம ைரக் ச் ெசன்றான். லேசகரப் பாண் யைனக் கண்

ேப ட் த்தான் இப் ேபா வஞ் மாநக க் வந் ள் ளான் .

அவன வ ைக உ யஞ் ேசர க் த் ெதரி க்கப் பட்ட . யவனத் ன்

ெப ைம வணிகர்க ம் கடல் பயண சாகசத் தளப க ம்

வந் ள் ளைத ம ழ் ேவா வரேவற் றான் உ யஞ் ேசரல் .

அவ ைடய உற் சாகத் க் இப் ேபா தல் க் யத் வம் இ ந்த .

வணிகப் ேபாட் ல் ேசரனின் ளைக, பாண் யனின் த் கடந்

ன் ெசன் ட்ட . எனேவ, யவன வணிகர்களின் தல் மரியாைத

பாண் யைன ேநாக் ேய கடந்த ல ஆண் களாக இ ப் பைத யாவ ம்

அ வர். அதன் ெபா ட்ேட பாண் ய இளவரசனின் மண ழா க்

யவனத் ந் றப் ஏற் பாட்ேடா பல ம் வந் பங் ெக த்தனர்.

ஆனால் , ைவப் ரில் பற் ய யால் யவன வணிகர்க க் ப் ேபரிழப்

ஏற் பட் ள் ள . பாண் யனின் நற் ெபயரில் அ க்க யாத க ம் ைக

ப ந் ட்ட . ைவப் ரில் ஏற் பட்ட இழப் ந் எந்த ஒ வணிக ம்

எளி ல் ண் ட யா . பாண் யனால் ஏற் பட்ட கசப் ைப ம்

கண்ணீைர ம் கடேலா களால் எளி ல் கடந் ட யா .

ெந ப் ன் ட்ைடக் கடல் மறக்க, நீ ண்ட காலமா ம் . அ வைர வஞ்

நகேர வணிகத் ன் தைலவாசலாக இ க் ம் என் கணித்தான்

உ யஞ் ேசரல் .

ைவப் ரில் பற் ய ெந ப் , பாண் யப் ேபரர க் ப்

ெப ங் களங் கத்ைத உ வாக் ய உண்ைமதான். அதனால் யவன

வணிகர்கள் க ஞ் னம் ெகாண் ந்த ம் உண்ைமதான். ஆனால் ,

இற த் க் ப் ேபாய் ேதவாங் ைக ப் பாலஸ் ேநரில் பார்த்த ற

நிைலைம தைல ழாக மா ட்ட . அதனால் தான் அவன் ண் ம்

ெகாற் ைகக் த் ம் னான். ம ைரக் ப் ேபாய்

லேசகரப் பாண் யைனக் கண்டான்.

க ங் ற் றச்சாட்ைடப் ப ர்ந் ெகாள் வதற் காகேவ அவன் ம்

வந் ப் பதாக லேசகரப்பாண் யன் நிைனத்தார். ஆனால்

ப் பாலஸ், ``தங் கைளக் கண் நன் ெசால் லேவ வந்ேதன் ” என்றான்.

ேபரரச க் ளங் க ல் ைல.

``காலம் வ ம் கட ேலேய வாழ் ைவக் க க் ம் கடல் மனிதன் நான்.

ைச அ ம் ஆற் றல் ெகாண்ட லங் ஒன் இ க் ற என்பைதக்

கண்ட ந்ததற் காகேவ உங் கைளக் கண் நன் ெசால் ல வந்ேதன் .

பாண் ய நாட் வானியல் அ ஞர்களின் ஆற் றல் பற் நிைறயேவ

ேகள் ப் பட் ள் ேளன் . எம நாட் ன் த்த அ ஞர்கள் ,

பாண் யர்கைளப் பற் எண்ணற் ற ப் கைள எ ைவத் ள் ளனர்.

நாட்ைட 365 பாகங் களாகப் ரித் , நாள் ேதா ம் ஒவ் ெவா பாகத் ல்

ப்பவர்கள் அர க் த் ைற கட்ட ேவண் ம் என்

ெசய் தவர்கள் பாண் யர்கள் . `பல தைல ைறக் ன்ேப ஆண்ைட

நாள் கணக் ல் ல் யமாகப் ப த் , அைத நிர்வாகத்ேதா இைணத்த

அ பாண் யர்க ைடய ’ என எ ைவத் ள் ளனர். உங் களின்

வானியல் ஆற் றைல நாங் கள் ேகள் ப் பட் ள் ேளாம் . ஆனால் , ைச

காட் ம் லங் ெகான் இ க் ற என்பைதக் கண்ட ந்த உங் களின்

ேபர க் , எங் களின் மரியாைதையச் ெச த் ேறாம் . நீ ங் கள்

கண்ட ந்த மகத்தான ஒன் . கடல் இ க் ம் வைர இந்தக்

கண் ப் க்காகப் பாண் யப் ேபரர ன் கைழ உலகம் பா ம் ”

என்றான் ப் பாலஸ்.

அவமான உணர்வால் வண் ேபா ந்த லேசகரப் பாண் ய க் ,

ண் ம் த் ணர் ஊட் வதாக இ ந்த ப் பால ன் ேபச் .

பறம் ன் தான ப வாங் ம் உணர் ெகா ந் ட்

எரிந் ெகாண் ந்த ேநரத் ல் , அதற் இன்ெனா பரிமாணத்ைத

அவன் வழங் னான்.

நீ ண்ட ெந ங் காலமாகத் த ழ் நிலத் க் ம் யவனத் க் ம் இைட ல்

கடல் வணிகம் நடந் வ ற . ைரதள் ம் கைரவ ப் பயணமாக

இ நிலத் க் கடேலா க ம் பல தைல ைறகைளக் க த் ட்டனர்.

இ நாகரிகங் க ம் எண்ணற் றவற் ைறப்

பரிமா க்ெகாண் க் ன்றன. ஆனால் , இந்த இ நிலப் பரப் களில்

இ ப்பவர்க ம் கண் ெபரி ம் யக் ம் கண் ப் பாக ேதவாங்

இ க் ற . `சாகசத் தளப ’ என் உலெகங் ம் ெபயர்ெபற் ற

ப் பாலஸ், தன கப்ெபரிய நாவாய் எரிந்த யைரக் கடந் ,

கண்ட யப் பட்ட ேதவாங் க்காக, தன்ைன வணங் நிற் றான்

என்றால் அ எளிதான ஒன்றல் ல.

ப் பாலஸ ம் லேசகரப் பாண் ய ம் அ த் நடக்க

ேவண் யவற் ைறப் பற் நிைறய ேப னர். அதன் ெதாடர்ச் யாகத்தான்

இப் ேபா உ யஞ் ேசரைலப் பார்க்க வந் ள் ளான் .

பறம் ன் தான உ யஞ் ேசர ன் ேபார்த் ட்டங் கைளப் பற் த்தான்

அவன் உைரயா னான். ப் பாலஸ டன் எ ரஸ், ேர யன்

இ ந்தனர். டநாட் அைமச்சன் ேகா ர் சாத்தன் ெகால் க்காட்

ைதையப் ெபற் த்த வதாகக் , பறம் க் ச் ெசன் பாரி டம்

வணிகம் ேப யைத ம் , அதன் ெபா ட் ைக ண் க்கப் பட்டைத ம்

ய அவர்கள் , டநாட் னர் இப் ேபா உ யஞ் ேசரேலா இைணந்

பறம் க் எ ராகச் ெசய் ம் யற் ைய ம் ப ர்ந் ெகாண்டனர்.

யவனர்கள் இங் நிக ம் எல் லாவற் ைற ம் அ ந் ைவத் ள் ள

உ யஞ் ேசர க் யப் பளிக் ம் ஒன்றாக இல் ைல. பல

தைல ைறகளாகச் ெச த்ேதாங் க் ம் வணிகம் , அர ய க் ள்

ஆழமான ேவர்கைளச் ெச த் க் ம் என்பைத அவன் அ வான்.

ஆனால் , பாரிைய எப் ப யாவ ழ் த்த ேவண் ம் என்

நீ ண்டெந ங் காலமாக ந் த் ச் ெசயல் பட் க்ெகாண் ப் ப

ட்டநா .உ யஞ் ேசர ன் தந்ைதயான ெசம் மாஞ் ேசரைலக்

ெகான்ற த்தவன் பாரி. அதற் ப் பல காலத் க் ன்ேப பைக

ெதாடங் ட்ட .உ யஞ் ேசரல் பட்டேமற் ற ற பல் ேவ

யற் கைளத் ெதாடர்ந் ேமற் ெகாண் வ றான்.

அவேனா ரண்பட் ல ந் த டநாட் ேவந்தன் டவர்ேகா ம்

இப் ேபா இைணந் ெசயல் பட ன்வந் ள் ளான் . இ ழைல

க ம் ஏ வாக மாற் ள் ள என் உ யஞ் ேசரல்

எண்ணிக்ெகாண் க் ம் ேபா தான் ைவப் ரின் தான பாரி ன்

தாக் தல் நடந் ள் ள .

எ ரிகளின் எண்ணிக்ைகைய, பாரி ேபா மான அள க்

அ கப் ப த் க்ெகாண்டான். இைத ட நல் லகாலம் இனி வாய் க்கா

என் உ யஞ் ேசரல் நிைனத் க்ெகாண் ந்தேபா தான் ப் பாலஸ்

வந் ேசர்ந் ள் ளான் . ேபரியாற் றங் கைர ன் ெந யர் மன்றத் ல்

நடந்தப ேய இ வ ம் ேப க்ெகாண் ந்தனர்.

ைவைக ன் ெதன்கைரப் ப த் ைற ல் இ ந்த நிைலமாடத் ல்

தனித் ந்தார் லேசகரப்பாண் யன். ெபா க யக் காத் ந்த .

ஆற் றங் கைர எங் ம் ம் ம் பறைவகளின் ச்ெசா

ேகட் க்ெகாண் ந்த . ைவைக ற் ற ன் ஓ க்ெகாண் ந்த .

ஆனால் , லேசகரப் பாண் யனின் எண்ணேவாட்டம் அப் ப ல் ைல.

அ கட் க்கடங் காமேல இ ந்த . நீ ண்டெந ம் அர யல் அ பவம் ,

அவ ைடய எண்ணங் கைள வ நடத்த யாமல் ண ய . அவர்

ேநரம் நடப் ப ம் ற உட்கா வ ம் உட்கார்ந்த உடேன எ ந்

நடப் ப மாக இ ந் தார்.

ெதாைல ல் காவல் ரர்கள் நின் ந்தனர். அவர்கைளக் கடந்ேத

ந்த ம் மற் றவர்க ம் நின் ந்தனர். யா ம் ெந ங் க யாச்

ற் றம் ெகாண் ந்தார் ேபரரசர். ஓ ம் ைவைக, ழ் ம் கலங் கைளக்

கண்க க் க் காட் க் காட் மைறத் க்ெகாண் ந்த . அவர்

தனிைம ல் ந் க்க ம் ஓய் ெவ க்க ம் எவ் வளேவா இடங் கள் உண் .

ஆற் றங் கைர மண்டபத் க் ப் ேபானால் ைவப் ரின் நிைனேவ ண் ம்

ண் ம் வ ம் . எனேவ, அைதத் த ர்க்கலாம் என் தான் பல ம்

ெசால் ப்பார்த்தனர். ஆனால் , ேபரரசர் ேவ எங் ம் ேபாகாமல்

ெதாடர்ந் இங் தான் வ ைகதந்தார். அதற் க் காரண ம் இ ந்த .

பாரி ன் கழ் , நிலெமங் ம் பர ந்த .அ ஆள் ேவா க்

இயல் பாகப் ெபாறாைமைய உ வாக் ந்த . இைட டா பா த்

ரி ம் பாணர்கள் தங் கள் ரல் நாளங் கள் ைடப் ற்

வ ெய க் ம் ேபா ம் பாரிையப் பற் ேய பா ன்றனர்.

ெசாற் க க் ள் உ ம் பாரி ன் நிைன , ரல் நாளங் க க் இதம்

த வதாக பாணர் லேம க ய . ேதாற் பைறைய ெந ப் ேல

ேடற் ஒ ெய ப் ம் பக் வத் க் க் ெகாண் வ தல் ேபால பா க்

கைளத்த ரல் நாளங் கைள ண் ம் பா ம் பக் வத் க் க்

ெகாண் வர பாரிையப் பற் ய பாடல் கள் உத ெசய் வதாக ம்

ேப னார்கள் . பாரிையப் பற் ய பாணர்களின் ேபச் ம் பாட் ம்

இைச ம் த் ம் ேவந்தர்களின் ஆழ் மன ல் ெவ ப் ைப இைட டா

உ ழ் ந் ெகாண் ந்தன. கைழப் ப க்கக்காய் ச் ேவந்தர்களின்

அ ெநஞ் ல் இைட டாமல் ஊற் னர். அ எல் லா வைககளி ம்

ைனயாற் க்ெகாண்ேட இ ந்த .

பாரி ன் ெவ ப் ம் ெபாறாைம ம் லேசகரப் பாண் ய க் ம்

உண் . ஆனா ம் ேதவாங் க்காகப் ேபார் ெதா க்க ேவண் ம் என்

க ங் ைகவாண ம் ெபா யெவற் ப ம் யேபா ம் அவர்

ஏற் க்ெகாள் ள ல் ைல. காரணம் , ெபாறாைம ம் ெவ ப் ம் மனித

மனத்ைதக் ைறந்த அளேவ இயக் ம் ஆற் றல் ெகாண்டைவ. பைக

மட் ம் தான் அளவற் ற ெவ ெகாண் மனைத இயக் ம்

ஆற் றல் ெகாண்ட . பாண் ய நாட் க் ப் பறம் ன் பைக

உ வாகேவ ல் ைல. அதன் ெபா ட்ேட லேசகரப் பாண் யன்

ேபார்ெதா க் ம் ட்டத் க் ஒப் தல் வழங் க ல் ைல. ெப ம்

மைலத்ெதாட க் ள் இ க் ம் ஒ நாட்ைடக் ைகப் பற் ற வள க்க

ேபார்ப்பைட மட் ம் ேபாதா ; அைத வ நடத் பவர்க க்

ஆறாப் பைக இ க்க ேவண் ம் . அ தான் அவர்கைளச் னம்

ைறயாமல் இயக் க்ெகாண்ேட க் ம் . பைக, கணம் ேதா ம் ஊ ப்

ெப கக் ய . ழ ல் நிக ம் ஒவ் ெவா காரணத்ைத ம் பைக

தன்ைனப் ெப க் க்ெகாள் ள இயல் பாகப் பயன்ப த் க்ெகாள் ம் .

ெவ ம் ெபாறாைம ம் ெவ ப் ம் எளி ல் அைணந் ம் . பைக

மட் ேம ட் யவனால் ட அைணக்க யாத ெப ெந ப் .

இப் ேபா பாண் ய நாட் க் ப் பறம் ன் ராப் பைக

உ வா ட்ட . நக ம் ந நீ ைர கணம் ேதா ம் பார்த்தவண்ணேம

அந்தப் பைகையக் ெகா ந் ட்ெடழச் ெசய் ெகாண் க் றார்

லேசகரப் பாண் யன்.

ேபரியாற் றங் கைர ன் ெந யர் மன்றத் ல் நடந்தப ேய

உ யஞ் ேசர ம் ப்பாலஸ ம் ேப க்ெகாண் ந்தனர். உ யஞ் ேசரல்

வய ல் க இைளயவன். ப்பாலைஸப் ேபால ெந ய

உயரம் ெகாண்டவன். அவன அ க் ர்ைமையப் பல ம்

பாராட் வைத எத்தைனேயா ைற ேகட் ள் ளான் ப் பாலஸ்.

லேசகரப் பாண் யன் பறம் க் எ ரான ேவைலகைளத்

ெதாடங் ட்டதாக ப் பாலஸ் ெசான் னேபா , உ யஞ் ேசரல் அைதப்

ெபரிதாகப் ெபா ட்ப த்த ல் ைல.

ற் றைலகள் எ ந்தப ந்த ேபரியாற் ன் கைர ல் கண்கைள

அங் ங் மாக ஓட ட்டவா உ யஞ் ேசரல் ெசான் னான்,

``பைகைமெகாண் இயங் பவன் ைர ல் வ ைம இழப் பான் . பைக,

னத்ைத மட் ேம வளர்த்ெத க் ம் . ேபா க் த் ேதைவ னமன் .

ஆனால் , இைதத் த ர மற் ற எல் லாவற் ைற ம் பைக ன் க் த்

தள் ளி ம் . எனேவ, பாண் யன் இப் ேபா எ க் ம் வால்

பறம் க் எந்த ஆபத் ம் நிகழப் ேபாவ ல் ைல.”

உ யஞ் ேசர ன் உைர ேகட் அ ர்ச் யானான் ப்பாலஸ்.

பறந் வந்த ன்ெகாத் ஒன் சட்ெடன ைனக் ெகாத் த் க் யைதப்

பார்த்தப உ யஞ் ேசரல் ெசான் னான், ``ேதவாங் ன் ஆற் றைலக்

கண்ட ந்த பாண் யனின் அ க் ர்ைமையக் காட் ற . ஆனால் ,

அைதப் த் வர ைரயர்கைள அ ப் ய மைலமக்கைளப் பற் ய

அ வற் றதனத்ைதேய காட் ற .”

ப் பாலஸ், ரியாமல் த்தான் .

``நாம் இவ் டம் வந் இ ெபா களா ன்றன. அந்த ன்ெகாத் ,

நீ ண்டேநரம் நாண ல் உட்கார்ந் ந்த . ற அந்த மரக் ைள ல்

ேபாய் உட்கார்ந் ந்த ; காற் ேல வட்ட ட் க்ெகாண்ேட இ ந்த .

ஏேதா ஒ கணத் க்காக அ காத் ந்த . அந்தக் கணம் வந்த டன்

மைல ன் ேம ந் பாய் ந் இறங் ம் ரைனப் ேபால காற் ைறக்

த் க் கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் ைனக் கவ் த் க் ய .

நீ க் ள் இ க் ம் ைன நீ ைர ட் ெவளி ல் இ க் ம் ஓர் உ ரினம்

ேவட்ைடயா வைதப் ேபால சவால் நிைறந்த ேவ ல் ைல. நீ ரின்

ேமற் பரப் ல் நீ ந் க்ெகாண் க் ம் ன், ன்ெகாத் ன் அலைகத்

தாண் ய ஆழத் க் ப் ேபா ம் ன் காற் ைறக் த் க் றங்

வரேவண் ம் . அப் ப ெயன்றால் , எவ் வள ல் யமான கணிப்

ேதைவ. பார்ைவ ன் ர்ைம, ற அைசக் ம் ேவகம் , ெகாத் த்

க் ம் அல ன் ப் எல் லாம் ஒ ங் ைணய ேவண் ம் . ஆனால் ,

எந்தக் காத் ப் ம் ஆயத்த ம் இல் லாமல் கடகடெவனக் காட் க் ள்

இறங் க ெவ த்தான் பாண் யன். அவன அ யாைம

எல் ைலயற் ற ” என்றான் உ யஞ் ேசரல் .

வய ல் க த்தவரான ேபரரசர் லேசகரப் பாண் யனின் அர யல்

நடவ க்ைகைய, ெசாற் களால் இ த் த் தள் ளினான் உ யஞ் ேசரல் .

ப் பாலஸ க் என்ன ெசால் வெதனத் ெதரிய ல் ைல.

``பறம் ன் ேபார் ெதா ப் ப என நான் ெவ த் , பத்

ஆண் க க் ேமலா ட்ட . ஆனால் , இன் ம் நாண ன்

உட்கார்ந் ம் ெகாப் ல் அமர்ந் ம் காற் ல் பறந்தப ம் தான்

இ க் ேறன். நீ ைர ேநாக் ப் பா ம் ேநரம் இன் ம் ைக ட ல் ைல”

ெசால் ம் ேபா அவன் கண்கள் வந் தன. க்ேக ய ைககளின்

ஆேவசத்ைத அவனால் கட் ப் ப த்த ந்த .

``அந்தக் கணம் வைர நான் காத் ப்ேபன். வப் பட்ட என் தந்ைத ன்

தைலக் ஈடாக, பாரி ன் தைலைய மண்ணில் சரிப் ேபன்.”

ெசாற் களி ந்த உ ப் பாலைஸேய உ க் ய .

`` டநா ம் நீ ங் க ம் பறம் க் எ ராகப் ேபார் ரிய ஒ ங் ைணந்த

ட்டத்ைத உ வாக் ள் ளதாக அ ேறன். அேதேபால

பாண் ய ட ம் இைணந் இந்தத் ட்டத்ைத ன்ென க்கலாம்

அல் லவா?”

``அதற் கான ேதைவ ம் இல் ைல. அதனால் , எந்தப் பல ம்

ேநரப் ேபாவ ல் ைல.”

``ஏன்?”
``எங் கைள ட ன் மடங் ெப ம் பைட பாண் யர்களிடம் இ க் ம்

என் க ேறன். ஆனால் , பாண் ய நாட் ன் நில யல் அைமப் ,

பச்ைசமைலத் ெதாடரின் தன்ைம இவற் ைறக்ெகாண் பார்த்தால் , ழ்

ைச ந் பறம் ைப எ ம் ெசய் ட யா .

காரமைலையக் ட அவர்களால் தாண்ட யா . ேமேல ம்

பாண் யர் பைடைய அ த்ெதா க்க, பாரிக் அ கப் ெபா

ேதைவப் படா .”

``ேபரர ன் பைடைய அவ் வள எளி ல் அ த் ட ம் என்றா

ெசால் ர்கள் ?”

``பறம் ன் ஆற் றல் என்ன என் பத் ல் ஒ பங் ட பாண் யர்களால்

உணர யா . அதனால் தான் அ னமான ெசயல் கைளச்

ெசய் ெதாைலக் றார்கள் .”

உ யஞ் ேசர ன் ேகாபத் க்கான காரணத்ைத ப் பாலஸால்

ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. `` டநா ம் ட்டநா ம் பச்ைசமைலத்

ெதாடரின் ெப ங் காட் ன் ஒ ப யாகத்தான் இ க் ேறாம் .

எங் களாேலேய அவன ஆற் றைல இன் வைர அள ட ய ல் ைல.

எல் ைல கடந்த ஆற் றைலக் ெகாண் க் றான் அவன். அப் ப

இ க் ம் ேபா , எங் ேகா இ ந்த ைரயர்கைள ம் அவர்கேளா

ேசர்த் ம் டத்தனத்ைதக் கண் னம் ெகாள் ளாமல் என்ன

ெசய் வ ?”
உ யஞ் ேசர ன் னத் க்கான காரணத்ைத இப் ேபா தான்

ரிந் ெகாள் ள ந்த .

``இ வைர பாரி ன் கைழ மட் ேம பா க்ெகாண் ந்த பாணர்கள் ,

இப் ேபா `ேவந்தர்கைள ய ரம் ெகாண்டவன் பாரி’ எனப்

பா ன்றனர். ேவளிர்கைள ேவந்தர்க க் இைணயாகச்

ெசால் ன்றனர்.

இதற் ெகல் லாம் தளம் அைமத் க்ெகா த் ட்டான் பாண் யன்.”

உ யஞ் ேசரல் அ க்க க்காக ன்ைவக் ம் ற் றச்சாட் கைளக்

ேகட்டப நின் ெகாண் ந்தான் ப் பாலஸ். அ த் என்ன

ெசால் வெதன அவ க் த் ெதரிய ல் ைல.

ேபரியாற் ைறப் பார்த் க்ெகாண்ேட ேப யஉ யஞ் ேசர ன் கத் ல்

சற் ேற மா பட்டதன்ைம ெவளிப்பட்ட .இ த் ச் வாங் ட்டப

ெசான் னான், ``நடந்தைவ எல் லாவற் ைற ம் நிைனத் ப்பார்க் ம் ேபா

பாண் யன் ெசய் த எல் லாேம ைழ. ஆனால் , பறம் ன் ரர்கள் ெசய் த

ைழ ம் ஒன் இ க் ற . அைதத்தான் க் யமாகக்

கவனிக்கேவண் ள் ள .”

இவ் வள ேநரம் நிகழ் ந்த உைரயாட ல் க க் யமான ஒன்ைறப்

பற் இப் ேபா உ யஞ் ேசரல் ேப வதாக ப் பாலஸ க் த்

ேதான் ய .

சற் ேற ஆர்வத்ேதா ேகட்டான், ``என்ன அ ?”

``இளமாறைன ெவட் ய .”

ப் பாலஸ் யப் நீ ங் காமல் பார்த்தான்.

``ைம ர் ழாரின் மகன் இளமாறனின் தைலைய ெவட் ழ் த் யதன்

லம் ெவங் கல் நாட் ன் பைகையத் ேத க்ெகாண்டனர். எந்தக்

காரணம் ெகாண் ம் பறம் க் த் ங் ெசய் ய மாட்ேடாம் என்

உ ண்ட லம் அ . ஆனால் , இன் ெவங் கல் நாட் த் தைலவர்

ைம ர் ழார் தன் மகனின் சா க் ப் ப ர்க்கச் ைரத் ள் ளார்.

ெவங் கல் நாட் ன் பல ஊர்கள் பச்ைசமைலத் ெதாடரில்

உள் ளடங் ள் ளன. பறம் ன் ஊர்கள் பலவற் ேறா அந்த மக்க க்

நல் ல உற உள் ள . இ எங் க க் க் டக் ைடக்காத வாய் ப் .”

ப் பால ன் கண்கள் அைசவற் அவைனேய

பார்த் க்ெகாண் ந்தன.

உ யஞ் ேசரல் இ யாகச் ெசான் னான், “ லேசகரப் பாண் யன்

சரியாகத் ட்ட பவனாக இ ந்தால் , பாரி ன் ைவத்

ர்மானிப்பவனாக ைம ர் ழாைர மாற் ற ம் .”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 62

ன் வைகயான ட்டங் கைள ன்ைவத்தான் க ங் ைகவாணன்.

மைழக்காலம் ந் ட்ட ; இனி ெந ங் ேகாைடதான்.

எனேவ ேகாைடக்காலத் க்ேகற் ப உத் கைள வ த்தான் . பாண் யப்

ெப ம் பைட ன் வ ைம அளவற் ற ; ேவெறந்தப் ேபரர ட ம் ஒப் ட

யாத ; ெதாடர்ந் எண்ணற் ற ெவற் கைள ஈட் வ வ .

அ வைடக்காலம் ந்த ம் இ ேபால் இன்ெனா மடங் ரர்கைளத்

ரட்ட ம் . எனேவ, க ங் ைகவாணன் வ த்த ட்டத் ல்

இடம் ெபற் ந்த ரர்களின் எண்ணிக்ைக இந்த மண் அ யாத .

``பாண் யப் பைட ேகடயத்ேதா வாள் உர ம் ஓைசைய, ன்றாம் மைல

கடந் பாரி உணர்வான்’’ என்றான் க ங் ைகவாணன். அவன

ட்டங் கைள ம் ேபார் உத் கைள ம் கண் ெபா யெவற் ப ம்

ந்த ம் வாயைடத் ப்ேபா னர். யன், க ங் ைகவாணனின்

நிழல் ேபால் எந்ேநர ம் உடன் இ ந் தான் . மைலப் ப ல்

அைமக்கேவண் ய உத் கைளப் பற் அவன்தான் ஆேலாசைனகைள

வழங் யவன். எல் லாவற் ைற ம் ஒ ங் ைணத் த்தான் ட்டங் கைள

வ த் ந்தனர்.

ேபாரில் , வழக்கமாக ெவற் ேய ேநாக்கமாக இ க் ம் . ஆனால் , இந்தப்

ேபாரில் அைதக் கடந்த ேநாக்கங் கள் நிைறய இ ந்தன.

ஆறாப் பைகையத் ர்த் க்ெகாள் ளேவண் ய ேதைவ ந்த . வாழ் ல்

இ வைர அைடயாத அவமானத்ைத அைடந்தவனாகக்

னிக் ப் ேபா க் றான் க ங் ைகவாணன். அவன் வ நடத் ய

ஒ ேபாரில் ட பாண் யர் பைட ேதால் ையத் த வ ல் ைல. ஆனால் ,

அவன தவ தலான கணிப்பால் ெநஞ் க் க் ள் ஈட் ைய

இறக் ட்டனர் ைரயர்கள் . பகைல ம் இரைவ ம் கடக்க யாமல்

க் ம் ஒ வனாக அவன் இ க் றான். ேவதைனக் அ அ வாக

கங் ெகா க் ம் க ங் ைகவாணன், எப் ேபா ம் அரண்மைன ல் தைல

க ழ் ந்ேத நிற் றான்.

ேபா க்கான அ ம ையப் ேபரரசர் தராமல் காலங் கடத் ம் ஒவ் ெவா

நா ம் அவன் அைட ம் ேவதைன அளவற் றதாக இ க் ற . இந்த

ைற வ க்கப் பட் ள் ள ட்டத்ைதப் ேபரரசர் ஏற் க் ெகாள் வார் என்ற

நம் க்ைக டன் இ ந்தான் அவன்.

ேநற் க நீ ண்டேநரம் ைவைக ன் ெதன் ைற நிைலமாடத் ல்

இ ந்த ேபரரசர், அதன் ற யாைர ம் சந் க்க ல் ைல. காைல ல்

அவரின் வ ைகக்காக இளவரச ம் ந்த ம் க ங் ைக வாண ம்

காத் ந்தனர். நீ ண்ட ேநரத் க் ப் ற ேபரரசர் வ ைக தந்தார்.

அவர கத்ைத ம ழ் ேவா எ ர்ெகாள் ள இன் ம் யா க் ம் ணி

வர ல் ைல. வணங் வரேவற் ற அவர்கள் , னிந்த தைலைய நி ர

நீ ண்டேநரமான .

க ங் ைகவாணன், ேபா க்கான ன் தமான ட்டங் கைள ம்

ளக் னான். ேதால் ம ப் கைள ஒவ் ெவான்றாக ரித் ரித் , பைட

நகர் கைள ம் தாக் தைல ம் ந்த நிதானத்ேதா ெசால் க்

ெகாண் ந்தான் . ஆனால் ேபரரசர், கவனமாகக் ேகட்பைதப் ேபால் டக்

காட் க்ெகாள் ள ல் ைல. அவரின் கண்ணைச கள் எல் லாவற் ைற ம்

எளி ல் கடந் ேபாய் க்ெகாண் ந்தன. யாரா ம் அவைரப்

ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. அவர் எ ர்பார்ப் தான் என்ன என்ப

ளங் க்ெகாள் ள யாததாக இ ந்த .

அவர் அ த்த பணிக்காக அைவைய ட் நீ ங் யேபா

க ங் ைகவாண ம் ெபா யெவற் ப ம் னிக் ப் ேபா னர்.

ந்தர், கலங் ய கத்ேதா அவ க் ப் ன்னால் ேபாய் க்

ெகாண் ந்தார்.

ன் ேபால் கலங் ப் ேபா க்க ல் ைல ெபாற் ைவ. அவளின் கம்

ெதளி ெகாண் ந்த . காலம் எல் லாவற் ைற ம் கற் க்ெகா க் ம் ;

கற் க்ெகாள் ம் ைவ அ ந்தவ க் க் கணக் ன் க்

கற் க்ெகா க் ம் . ெவளிமாடத் ல் நின்றப சக்கரவாகப் பறைவ

பறந் ெசன்ற ைசையப் பார்த் க்ெகாண்ேட இ ந் த காலம்

ந் ட்ட என்பைத உணர்ந்தாள் . தன் ள் ம் தன்ைனச் ற் ம்

என்னதான் நிகழ் ற என்பைத அ யத் ெதாடங் னாள் .

ைவப் ரில் ெந ப் ப் பற் ய ெசய் வந்தேபா , அரண்மைனேய

அ ர்ச் ல் உைறந் ேபா ந்த . ஆனால் , அவள் அ ர்ச் யைடய

அ ல் ஒன் ல் ைல. ெந ப் ம் ெகா ம் அ ைவ அகவாழ் ல்

கண்ட ஒ த் க் , ெந ப் ன் யதாகத் தாக்க என்ன க் ற ?

ழ் ய கலங் கைளப் பற் ம் தந்த சாம் பைலப் பற் ம் நாள்

கணக் ல் ேப னர். அதற் ெவ நாள் க க் ன் ந்ேத அவள்

அைதத்தான் பார்த் க் ெகாண் க் றாள் . ஏறக் ைறய அவளின்

அைனத் க் கன க க் ம் அ தான் நிகழ் ந்த ; எந்த த ச்ச ன்

நிகழ் ந்த . ைவப் க்காவ ைவைக ஞ் ய ; ெபாற் ைவக் ஞ் ச

எ ல் ைல.

யரம் , தன் ள் மட் மல் ல... அரண்மைன ன் ெவளி வ ம்

பர க் ற என்பைத உணர்ந்தாள் . லேசலரப் பாண் ய ம்

ெபா யெவற் ப ம் ல் கடல் வ ம் ஒ ேசர மனெமா ந்

டப் பதாகக் ேகள் ப்பட்டாள் . ேமல் மாடத் ல் ற் ந்த அவைள,

ைவைக ன் இளங் காற் த க் கடந்த . ெந ப் ம் யர ம்

தன்ைன ேநாக் வர ம ப்பைத அ ந்தேபா ைவைக ெந க்கமாக

இ ப் பதாக உணர்ந்தாள் .
அ நீ க்கமற நிகழ் ந் ட்ட . மண ழா ன் நிைன ப் பரப் ெபங் ம்

யரம் பர க்ெகாண் ப் பைதப் பற் எல் ேலா ம்

ேப க்ெகாண் ந்தனர். எல் லாவற் ைற ம் அைம டன் கவனித்தப

இ ந்தாள் . நீ ண்ட தனிைம அவ க் த் ேதைவப்பட்ட . தனித் த்தல் ,

அவளின் இயல் க் ற் ம் மாறான . ஆனா ம் அதற் ள்

ந்தாள் . நீ ண்டநாள் களாக கம ையக் கண் ேபச ல் ைல.

மாதங் கள் லஓ ய ற இப் ேபா தான் கம ைய அைழத் வரச்

ெசால் , பணிப் ெபண்கைள அ ப் னாள் .

ன்ெதாடர்ந் ேபான ந்தர் ைரந் நடந் அவைர அ க ம்

யாமல் , க ம் ன்தங் ம் டாமல் நடந் வந்தார். அதாவ ,

ேபரரச க் ப் ன்னால் அைமச்சர் நடந் வ றார் என்பைதப்

ேபரரசர் உணரக் ய நிைல ல் வந் ெகாண் ந்தார்.

ந்தரின் மனம் , ேபரரசைரப் ரிந் ெகாள் ள இைட டா

யன் ெகாண் ந்த . ைவப் ரில் நிகழ் த்தப்பட்ட தாக் தலால்

பாண் ய நாட் ன் க ல் நிரந்தரமான கைற ந் ட்ட என்

பல ம் ேப ன்றனர். அைதச் ெசய் தவர்கைள அ த்ெதா த்தால்

மட் ேம, இந்தக் கைறைய அகற் ற ம் ; ேபரர ன் கைழ

நிைலநாட்ட ம் . ஆனால் , ேபரரசர் ஏன் தாக் த க்கான

அ ம ையக் ெகா க்க ம க் றார்?

``ைவப் ர்த் ைற கத்ைதப் ப் க் ம் பணிைய உடன யாகச்

ெசய் ய ேவண் ம் ; ன்னி ம் ெப ந் ைற கமாக அைத வ வைமக்க

ேவண் ம் ’’ என் ெவள் ளிெகாண்டார் ேகட்டதற் ம் ேபரரசர் அ ம

வழங் க ல் ைல.

ேபரர ன் வ ைம என்ப ,அ க்கப் பட்ட ஒன்ைற அைத டப் பல

மடங் றப் ேபா கட் எ ப் வ ல் உள் ள . `` ைற கம் என்ப

ெசல் வத் ன் கண்; நாம் அைத ைரந் ெசப் பனிட ேவண் ம் ” என்

ெவள் ளிெகாண்டார் ேகட் ள் ளார்.

``எரித்தவைன அ க்காமல் , எரிக்கப் பட்ட ெபா ைள ண் ம்

அலங் கரிக்க நிைனப் ப அவமானம் ” என் ள் ளார் ேபரரசர்.

அப் ப ெயன்றால் பாரிைய ழ் த் ட் த்தான் ைவப் ைரப்

ப் க் ம் பணிையச் ெசய் ம் ேவா இ க் றார் என்ப

ரி ற . ற ஏன் பைடெய ப் க்கான எந்த தஅ ம ம் வழங் க

ம க் றார் என்பைதப் ரிந் ெகாள் ள யாமல் ந்தரின் மனம்

த த்த .

ேபரரசர், த் ரக்கால் மண்டபத் க் ள் ைழந்தார். ழம் ய

மனேதா அவரின் ன்னாேலேய ேபான ந்தர், அரசைரப் பார்க்க

அ ம ேகட் , பணியாளைன உள் ேள அ ப் னார்.

 கம உள் ேள ைழந்தாள் .

கார்காலப் பள் ளியைற ந் ேவனிற் காலப் பள் ளியைறக்

இளவர மாறப் ேபாவதால் , இங் ந் அங் எ த் ச் ெசல் லேவண் ய

ெபா ள் கைளப் பணிப் ெபண்கள் எ த் க் ெகாண் ந்தனர்.

கம ையப் பார்த்த ம் உள் ளைறக் ப் ேபாய் ெசய் ெசான் னாள்

ஒ த் . உள் ளி ந்த ெபாற் ைவ, மாளிைக ன் ந மண்டபத் க்

வந்தாள் . ேவைல ெசய் ெகாண் ந்த பணிப் ெபண்கள் இடம் ட்

ெவளிேய னர்.

ந ல் இ ந்த ெப ங் கட் ல் பட் ெமத்ைதப் ப க்ைக ன்

ெசந்நிறப் பட்டால் வ வைமக்கப் பட்ட எ ம ர்ப் ேபார்ைவ ஒ ங் கற் ற

ம ப் ேபா டந்த . அைதப் பார்த் க்ெகாண் ந்த கம ன்

கண்கள் சட்ெடனத் ம் உள் ைழ ம் ெபாற் ைவையப் பார்த்தன.

பார்த்த கணத் ல் இயல் பான ேபச் ெதாடங் ய . ``கார்காலம்

ந் ட்ட . எனேவ, ேவனிற் காலப் பள் ளியைறக் இளவர

இடம் ெபயர்வ அரண்மைன வழக்கமாம் . அதற் கான ேவைலகள்

நடந் ெகாண் க் ன்றன கம ” என்றாள் .

சற் ேற ெமல் ய ர ல் ``எல் லாம் வழக்கப்ப தான் நடக் ன்றனவா?”

என் ேகட்டப இடப் றமாகத் ம் ஒ ங் கற் ற ேபார்ைவ ம ப் ைபப்

பார்த்தாள் கம .

அசட் ச் ரிப் ேபா ெபாற் ைவ ெசான் னாள் , ``நா ம்

உன்ைனப் ேபால் தான் நிைனத்ேதன். இேத ேகள் ைய எனக் ள்

ேகட் க்ெகாண்ேடன் .”

கம க் ப் ரிய ல் ைல.

``எல் லாம் வழக்கப்ப நடக் ன்றனவா? அப் ப நடக்க ல் ைலேய என

ெசய் உள் க் ள் ம ழ் ச ் அைடந்ேதன் . ஆனால் , காலம்

தாழ் த் தான் உணர்ந்ேதன் எல் லாம் வழக்கப்ப தான் நடக் ன்றன.”

கம ேகட்டதன் ெபா ள் சற் ேற ெவளிப் பைடயாகத்தான் இ ந்த .

ஆனால் , ெபாற் ைவ ெசால் வதற் ள் என்ன ெபா ள் இ க் ற என்ப

ரிய ல் ைல.

`ெவளிப் பைடயாகேவ ேகட்ேபாம் ’ என் கம க் த் ேதான் ய .

ப க்ைக ன் அ ல் வந்தாள் , எ ம ர்ப் ேபார்ைவைய ெமள் ளத்

ெதாட் ப் பார்த்தப , ``இந்தப் ேபார்ைவ உங் கள் இ வரின் உடல் கைள

உணர்ந்ததா?”

``அைத நீ அ யேவண்டாம் கம . என்ைனப் ேபால் நீ ம்

க் க்ெகாள் ள ேநரி ம் .”

பைழய கம ெயன்றால் தைல க ழ் ந் ெசாற் கைள உள் வாங்

நிதானமாக அ த்த னாைவக் ேகட் ப் பாள் . ஆனால் , இப் ேபா

அப் ப யல் ல. க ழ் ந்த தைலையச் சட்ெடன நி ர்த் க் ேகட்டாள் ,

``உண்ைம ல் நீ ங் கள் யாரிடம் க் க்ெகாண் ள் ளர

ீ ்கள் ,

காதலனிடமா... ெபா யெவற் பனிடமா?”

``ெபண் ஒ ேபா ம் ஆணிடம் க் க்ெகாள் ள மாட்டாள் . அவள்

க் க்ெகாள் வ அவளிடம் மட் ம் தான் ” எனக் கண ேநர

இைடெவளி ன் ச் ெசாற் கைள எ ந் ட் நடந்தாள் ெபாற் ைவ.

கம க் எ ர்பாராத ப லாக இ ந்த .

ெபாற் ைவ ெதாடர்ந்தாள் , ``ஆண் ஒ ேபா ம் ெபண் மனைதக்

கண்ட ய யா . ெபண் டல் , ரித்த ய யாத மர்மங் களின்

ேசர்மானம் . ஆண்களால் கணிக்கேவ யாத கற் பாைற. எனேவ,

ஆைணக் கண் எனக் எப்ேபா ம் பயம் இல் ைல. நான்

க் க்ெகாண் ப்ப என்னிடம் தான்.”

``உங் களிடேம நீ ங் கள் க் க்ெகாண் ள் ளீர ்கள் என்றால் , உங் கைள

க் ம் ஆற் ற ம் உங் களிடம் உள் ள என் தாேன ெபா ள் !”

``உன ேபச் ெமா ேய மா ட்ட கம . ன்னி ம் ெதளிவாகப்

ேப றாய் ” என் கம ைய ெவ வாகப் பாராட் னாள் . ஆனால் ,

அவளின் க்கல் என்னெவன் மட் ம் ெசால் ல ல் ைல.

ெபாற் ைவ ன் ன்னால் நடந்தப ந்த கம , தான் எ ப் ய

ேகள் ட ந் மட் ம் நகர ல் ைல, ``ெபண் மனைத ஆண்

கணிக்கேவ யா என்றா ெசால் ர்கள் ?”

``ஆம் , அ ல் என்ன ஐயம் ? ந ன் ஆழத்ைதப் பட அ யா . நீ ரின்

ேபாக் ல் நகர்வேத அதற் இன்பம் பயக்கக் ய . அதன் ேதைவ ம்

அ தான் .”

``எல் லா ஆண்கைள ம் அப் ப ச் ெசால் ட மா?”

``ஆண் என்ற வ வத் க் லக் கள் இல் ைல கம .”

அ ர்ந்தாள் . அவள கம் , ெபாற் ைவ ெசால் வைத ஏற் க்ெகாள் ள

யாமல் ண ய .

``நீ லம் என்ப வானத் ன் யல் ல, இயல் . யாக இ ந்தால்

லக் இ க் ம் . இயல் பாக இ ந்தால் ?”

கம ைகத் நின்றாள் .
காரணம் ரியாத ைகப் ம் ழப் பத் ந் ந்தர்

ள ல் ைல. உத்தர க் க் கட் ப் பட் நீ ண்ட ேநரம் காத் ந்தார்.

ேபரரசரின் அைழப்ைப, பணியாளன் வந் ெசான் னான். உள் ைழந்தார்

ந்தர்.

ேபரரசைரப் பார்த் ட் ச் லர் ெவளிேய னர். அவர்கள் யாெரன

ந்தரால் அ ந் ெகாள் ள ய ல் ைல. யாராக இ க் ம் என்ற

ந்தைன ேலேய ேபரரசரின் ன் வந் நின்றார்.

வந் நின்ற கணத் ல் ேபரரசர் ேகட்டார், ``நாம் ெசய் த ைழ என்ன

அைமச்சேர?”

அ த் க்ெகாண் ந்த கட் ெவ த்தைதப் ேபால் இ ந் த . இந்தக்

ேகள் ையக் ட இத்தைன நாள் அவர் ேகட்க ல் ைல. வாழ் க்ைக

வ ம் சந் த் ராத அவமானத்ைத இந்தக் காலத் ல் தான்

ந்தர் சந் த்தார். ைவப் ரின் அ க் ப் ற ஒற் ைறக்

ேகள் ட அவர் ேகட்க ல் ைல. அந் தப் ெப ம் அ ைவ ேநரில்

பார்த்தவர் ந்தர்தான். எைத ம் ேகட்க ம த்ததன் லம் உ வான

நிராகரிப் ைப, அவரால் தாங் க் ெகாள் ளேவ ய ல் ைல.

`இப் ேபாதாவ ேகட்டாேர!’ என் சற் ேற ஆ த டன் ெசான் னார்,

``ேதவாங் ைகக் ெகாண் வந்தவர்கள் எல் லாம் ைரயர்கள் தானா

என்பைதச் ேசா க்கத் தவ ய .”

``இல் ைல. ` ைரயர்கள் ழ் ந் ட்டார்கள் ’ என் க ங் ைகவாணன்

ெசால் யைத நம் ய .”

ேபரரசரின் எண்ணம் எவ் வள உள் ேளா யதாக இ க் ம் என்பைத

நன் ெதரிந்த ந்தேர தல் ேகள் ேலேய ச் ட்ட நின்றார்.

ேபரரசர் ெதாடர்ந்தார், ``பைட ரர்கள் தாம் ேதாற் ற டன் ழ் வார்கள் .

லம் காக் ம் ேபாராளிகள் ஒ ேபா ம் ழ மாட்டார்கள் ; கைட க்

கணத் ம் ெவ ண்ெட வார்கள் .”

ேபரரசரின் ெசால் ந்த க் எந்தச் ெசால் ைல ம் ட் ைவக்க

ல் ைல.

``ெவற் என்ப , ேபார் ரர்களா ம் ேபார் உத் களா ம் நிகழ் வ

என் நம் றான் க ங் ைகவாணன். இல் ைல, இ யாக அ கனிவ

எ ரி த ம் வாய் ப் ல் தான் . எ ரிையேய நம் மால் கணிக்க

யாதேபா , அவன் த ம் வாய் ப் ைப நம் மால் எப் ப அ ய ம் ?”

``இயல் பாக அைமந்த வாய் ப் கள் அல் ல, ட்ட ட்ேட உ வாக்கப் பட்ட

வாய் ப் கள் ” என்றாள் ெபாற் ைவ.

கம அ ர்ச் நீ ங் காமல் அவள் ெசால் வைதக் கவனித்தாள் .

``மண ழாக் காலத் ம் , மணம் ந்த ற ம் இளவரசர் நாட் யப்

ெபண் நீ லவல் டன் மட் ேம இ ந் தார். என அ ல் வராத , என

ேதைவயாக ம் இ ந்த . எனேவ, அந்த நாள் கைள என ப் ப

நாள் களாக அைமத் க்ெகாண்ேடன் . நான் நானாக இ ப் பதால்

ைடக் ம் இன்பம் ப க்கப் படாமல் இ ந்தால் ம ழ் ச் தாேன. அந்த

ம ழ் ச ் எல் ைல ன் நீ த்த .

ஆனா ம் உள் க் ள் ஓர் ஐயம் உ வா யப ேய இ ந்த .

`எல் லாவற் க் ம் ெசய் ள் ள இந்தப் ேபரர ல் இதற் மட் ம்

ன் இ க்காேத! ைய ச்ெசயல் பட வாய் ப் ல் ைலேய!’

எனத் ேதான் ய . தாக சாரித்ேதன். அரண்மைனேபால

உண்ைமகள் எளி ல் ஒ டம் ேவ ண்டா என்ன? உண்ைம ம்

ெவளிப் பட்ட .”
ெபாற் ைவ என்ன ெசால் லவ றாள் என்பைதத் ைகப் ேபா

கவனித்தாள் கம .

``இளவரச க் மைன காதல் டா . அ நாணத்தக்க நடத்ைத.

காதல் மரியாைதைய உ வாக் ம் ; மரியாைத பணிைவ உ வா ம் .

மைன டம் பணிவ ேபால் இ ெசயல் இன்ெனான் ல் ைல.

மைன ன் அன் க் ம் அழ க் ம் பணிவ ஆண்ைமயல் ல. மைன

ேமாகம் ெகாள் தல் அரச நடவ க்ைக ந் அவன

ந்தைனைய மாற் ம் .”

ெபாற் ைவ ெசால் வைத கம யால் உள் வாங் க ய ல் ைல.

அவள் ெதாடர்ந்தாள் , ``இைவ எல் லாம் தான் இளவரசனின் அகவாழ்

பற் அரண்மைன ல் உ வாக்கப் பட் ள் ள கள் . ஆனால் ,

காமத்ைத களால் கட் ப்ப த்த யா என்ப அவர்க க் த்

ெதரி ம் . எனேவ, காமம் ெகாண்ேட அைத ஒ ங் ப த்த

யைமத் க்ெகாண்டனர்.

எ ம ர்ப் ேபார்ைவையச் சற் ேற லக் , ெமத்ைத ல் அமர்ந் ,

தைலயைண ல் சாய் ந்தப கம ையப் பார்த்தாள் ெபாற் ைவ.

அ த் ெசால் லப் ேபா ம் ெசால் ைல ேநாக் யப இ ந்தாள் கம .

ெபாற் ைவ ெதாடர்ந்தாள் , ``வழக்கமான வ ைடய ெபண்ணாக

இ ந்தாேல மணம் ெசய் யப் ேபா ம் இளவரசன் அவளின்

காதல் ெகாண் டக் டா என்ப ல் கவனமாக இ க் ம் அரச லம் ,

ேபரழ ெகாண்ட ஒ த் ைய மணப்ெபண்ணாகத்

ேதர் ெசய் ட்டால் எவ் வள கவனம் ெகாண் ெசயல் ப ம் ?!

என வாழ் க்ைக ம் அ தான் நடந் ள் ள .

மணப் ெபண்ணாக என்ைனத் ேதர் ெசய் த உடேன ெசய் ள் ளனர்,

‘இவ் வள அ ம் அழ ம் பைடத்த ஒ த் டம் இளவரசன்

எக்காரணம் ெகாண் ம் மயங் டக் டா ’ என் . எனேவ என்ைன ட

அழ வாய் ந்த ஒ த் ையத் ேதடத் ெதாடங் ள் ளனர்.”

கம , இைம டாத யப் ல் உைறந் நின்றாள் .

``அழ க்கைல ன் ேபரழ என் வர்ணிக்கப்பட்ட ேவணாட் மங் ைக

நீ லவல் ையக் கண்ட ந் ள் ளனர். மண ழா க் ன் நாள் க க்

ன் ெப ந் ன் நடன அரங் ல் இளவரசரின் ன் அவள

அரங் ேகற் றம் நிகழ் ந் ள் ள . கைல ன் உச்ச ழற் ல் காமத் ன்

கனிையப் ெபா யெவற் ப க் ப் பரிமா ள் ளாள் நீ லவல் .

மணத் க் ன் ந் னேரா நாட் யம் காண அர யார்

என்ைன அைழத்ததாக நீ வந் ெசான் னாய் அல் லவா? அைத இயல் பான

நிகழ் வாக நாம் நிைனத்ேதாம் . அ இயல் பாக நடந்ததன் ;

ன்ேனற் பாட்ேடா இளவரச க் ம் ெதரியாமல் நடத்தப்பட்ட .

கைல ன் வ யாக ஆ க் ள் இறங் பவள் , இயல் பாகேவ அ யாழம்

வைர இறங் க ம் . அப் ப த்தான் அவள் அவ க் ள் ட்ட ட்

இறக்கப் பட் ள் ளாள் . அரண்மைன ல் மண ழா என்ப

மணப் ெபண்ைணச் ற் மட் ம் நடப் பதல் ல; அதற் எ ர் ைச ல்

இன்ெனா ெபண்ைணச் ற் ம் நடக் மாம் .

மணப் ெபண்ணின் வாசைனைய கர்வதற் ச் சற் ன்

இன்ெனா த் ன் வாசைன ல் அவன் கைரக்கப் ப றான். அந்த

வாசைன ந் அவன் ள ெந ங் காலமா ம் . அக்கால இைடெவளி

இயல் பாகேவ மணப்ெபண்ணின் தான ைமைய உள் க் ள்

உ ரச்ெசய் ம் .”

ேகட் க்ெகாண் க் ம் கம என்ன ஆ றாள் என்பைதக் டப்

பார்க்க ெபாற் ைவ ஆயத்தமாக ல் ைல. அவள் ேப யப ேய

இ ந்தாள் .

ேபச்ைச இழந் நின்றார் ந்தர்.

``ேபார் என்ப ,எ ரி ன் ெதா க் ம் ஓர் ஆ தம் தான். அ ேபால

வ ைம ைடய ேவ பல ஆ தங் க ம்
இ க் ன்றன. நான் அவற் ைற உ வாக் க்ெகாண் க் ேறன்”

என்றார் ேபரரசர்

ேபரரசரின் அைம க் க் காரணம் , தாக ந்த க் ப்

ரியத் ெதாடங் ய . அவர் பல வ களில் இயங் க்ெகாண் க் றார்.

யவ ைறகைள ம் அதற் கான மனிதர்கைள ம் அவர்

கண்ட ந் ட்டார் என்ப ெதரி ற .ஒ ைற பா ப் ைப

உ வாக் ட்டால் அைனவரின் க் ம் நம் க்ைக எப் ப ப்

ெபாய் த் ப் ேபா ற என்பைத ெவட்கத்ேதா ஏற் க்ெகாள் பவராக

ந்தர் தைலக ழ் ந் நின்றார்.

ேபரரசர் ெதாடர்ந்தார், ``இம் மண் காணாத ெப ம் பைடேயா நிற் ம்

க ங் ைகவாணன், நான் ஏவப் ேபா ம் ஒற் ைற ஆ தம் தான். அைதப்

ெபா த்தமான ேநரத் ல் பயன்ப த் ேவன். ஆனால் , மற் ற

ஆ தங் கைள உ வாக்க சற் ேற காலம் ேதைவப் ப ற .”

``அதன் ெபா ள் , நான் ேதைவப்படேவ இல் ைல என்பதல் ல. எப் ேபா

என்பைத அவர்கள் ெசய் றார்கள் .”

கலங் ப் ேபாய் இ ந்த கம , அவள் ேபச்ைச உள் வாங் ம்

வ ைமயற் நின்றாள் .

``ெபா த்தமான ேநரத் ல் பயன்ப த்தச் ெசால்

உத்தர டப் பட்டதால் ல நாள் க க் ன் அவர்

இங் வந்தார்.” ெசால் நி த் னாள் ெபாற் ைவ.

`என்ன நடந்த ?’ எனக் ேகட்க கம க் த் ணி

வர ல் ைல, அைம யானாள் . ஆனால் , ெபாற் ைவ

ட ந் ம் எந்தச் ெசால் ம் வர ல் ைல.

அைம ேய நீ த்த . ெகா ம் அைம ையப் ெபா க்க

யாமல் ெபாற் ைவைய நி ர்ந் பார்த்தாள் .

அவேளா ப க்ைக ல் ப த்தப மாளிைக ன்

ேமற் ைரையேய பார்த் க் ெகாண் ந்தாள் .

`ஏன் ெரனப் ேபச்ைச நி த் ட்டாள் ?’ என்

எண்ணியப கம ம் அண்ணாந்

ேமற் ைரையப் பார்த்தாள் . அைம நீ த்தப ேய

இ ந்த .

ெமல் ய ர ல் ெபாற் ைவ ேகட்டாள் , ``ேமேல வைரயப் பட் ள் ள

என்ன ெதரி மா?”

அண்ணாந் பார்த்தப ேய கம ெசான் னாள் , `` ண் ன்க ம்

ேகாள் ன்க ம் வைரயப் பட் ள் ளன.”

ெமத்ைத ல் சாய் ந் ப த் நிைலெகாத் அைதப் பார்த்தப

ெபாற் ைவ ெசான் னாள் , ``அ ெபா யெவற் பன் றந்தேபா ந்த

வானியல் அைமப் . இந்த அைமப் ெகாண்டவன் தன

வ த்ேதான்றல் கைள உ வாக் வதற் கான காலக் ப் உள் ளதாம் .

அைதக் கணித்ேத அவன் இந்த அைறக் அ ப்பப் பட்டான்.”

அ ர்ச் ந் ள யாத கம ,எ ம ர்ப் ேபார்ைவ ந்

ெமள் ள ைககைள லக் னாள் .

அைசவ ந் அைதப் பார்த்தப ெபாற் ைவ ெசான் னாள் , ``அப் ப

என்னால் ல ட யாேத கம .”

கதறேவண் ம் எனத் ேதான் ய . கட் ப் ப த்த யன்றா ம் கண்கள்

டத் ெதாடங் ன.

``ேவட்ைட லங் ைகக் கண் எந்த லங் ம் அ வ ல் ைல கம .

ேவட்ைட ன் ஒேர ேபாரா தல் மட் ம் தான் .”

ெசால் யப ப க்ைக ந் எ ந்தாள் . ``நள் ளிர க் ப் ற

ெரன என அைறக் ள் அரண்மைன ன் ெபண்கள்

ைழந்தனர். ளக் கள் எல் லாம் ஏற் றப் பட்டன. ஆழ் ந்த க்கத் ல்

இ ந்த நான் க் ட் எ ந்ேதன் . ளக்ெகாளி ல் கண்கள் ன.

என உடைல அவர்கள் சடங் ப் ெபா ளாக் னர். த ல் என்ன

நடக் ற என்பைத என்னால் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல.

ேநரத் ல் ரிந் ெகாண்ேடன். ற் ய ேதற ன் க மணம் காற் ல்

தந் வந்தேபா அவர்கள் எல் ேலா ம் அைறைய ட்

ெவளிேய னர்.

என உடைல இவர்கள் என்ன ெசய் ைவத் க் றார்கள் என்பைத,

னிந் இங் ம் அங் மாகப் பார்த் க்ெகாண் க் ம் ேபா

ச் க்காற் என கத் ல் பட்ட .”

ேபரரசர் ெசால் ம் ஒவ் ெவா ெசால் ம் அ த்த த் வந் கத் ல்

அைறந் ெகாண் ந்த .

``இ வைர க ங் ைகவாணன் நடத் ய அைனத் ப் ேபார்களி ம்

பாண் ய நா ெவற் ெபற் ற என்ப உண்ைம. ஆனால் , அைவ

அைனத் ம் பைட ன் வ ைமயால் அைடயப் ெபற் ற ெவற் ேய.

தளப ன் வ ைமயா ம் தந் ரத்தா ம் அைடந்த ெவற் என

எ ல் ைல. ைரயர்கைள ெவற் ெகாண்டதற் த் யேன

காரணம் .”

ேபரரசர் இைதச் ெசால் வ எதற் காக என, ந்தரால் ரிந் ெகாள் ள

ய ல் ைல. ஆனால் , ெசால் ைல அத் டன் நி த் ய ேபரரசர் எ ந்

ந்தைர ஒ பார்ைவ பார்த்தப அைவ ட் அகன் றார்.

`இந்தச் ெசால் க் என்ன ெபா ள் ? இந்தப் பார்ைவக் என்ன ெபா ள் ?

க ங் ைகவாணன் ேபா ய றைமெகாண்டவனல் லன் என்

ெசால் றாரா அல் ல அவைன மட் ேம நம் பைட நடத்த யா

என் ெசால் றாரா? யனின் தந் ரத்ைதப் பாராட் றாரா? அவர்

பயன்ப த் ய இந்தச் ெசாற் களின் வ யாக நான்

ரிந் ெகாள் ளேவண் ய என்ன? மற் றவர்க க் நான்

ெசால் லேவண் ய ெசய் என்ன? இப் ேபா ட்டப் பட் ள் ள எந்தத்

ட்ட ம் ைறந்த அள டத் த யான ட்ட ல் ைல

என்பைதத்தான் அவர் ெசால் ச் ெசல் றாரா?’

ந் த்தப ேய நீ ண்ட ேநரம் அந்த இடம் ட் அகலாமல் அப் ப ேய

நின்றார் ந்தர்.

``எவ் வள ேநரம் தான் அப் ப ேய நிற் பாய் ? வா” என் ைக த்

இ த்தாள் ெபாற் ைவ.

உ ரற் ற ஒ த் யாய் அவளின் இ ைவக் உடன்ேபானாள் கம .

``பர க் டப் ப அடர் இ ெளன்றா ம் அ காைல ல் ெசவ் ெவாளி

பரவத்தாேன ெசய் ம் . ைமயாக ேவட்ைடயாடப் பட்டதாக உணர்ந்த

ற தான் இன்ெனான்ைற ம் உணர்ந்ேதன்.”

கம ன் உ ரற் ற கண்கள் அவைள ேநாக் ெமள் ளப் வம்

உயர்த் ன.
``எவ் வள ேவட்ைடயாடப் பட்டா ம் என்னிட க் ம் எைத ம் எ த் ச்

ெசன் ட யாதல் லவா? ம நாள் காைல நிைலக்கண்ணா ன்

ெவ ேநரம் நின்ேறன். ெமள் ளப் ன்னைகத் ப் பார்த்ேதன். என

ன்னைக என்னிடம் தான் இ ந்த . நான் எைத ம் இழக்க ல் ைல

என் உணர்ந்தேபா தான் , என்ைன ேவட்ைடயாட யா

என்பைத ம் உணர்ந்ேதன்.”

ேப யப ேய ைக த் இ த் க்ெகாண்ேட ப களில் ஏ னாள் .

`எங் ேக அைழத் ச் ெசல் றாள் ?’ என்ற ழப் பத் ேல வந்தாள்

கம . ேமல் நிைல ல் இ க் ம் ஓர் அைறக் ள் ைழந்த ம்

ெசான் னாள் , ``இ தான் ேவனிற் காலப் பள் ளியைற.

ெபாற் ைவ ெசான் ன ம் சட்ெடனத் தைல நி ர்த் ேமற் ைரையப்

பார்த்தாள் கம . அங் ேக ம் வானியல் காட் கள்

வைரயப் பட் ந்தன. ெநற் ல் வ ந்த யர்ைவையத் ைடத்தப

ெபாற் ைவையப் பார்த்தாள் .

``இ , நான் றந்த வானியல் அைமப் ைபக் க் ம் ஓ யம் .”

ர்ச்ைசெகாண் நின்றாள் கம .

ெமல் ய ரிப் ேபா ெசான் னாள் ெபாற் ைவ, ``ஒ ேவைள, இனி என

ேவட்ைடக்கான காலமாக இ க் ேமா!”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 63

வாய் நிைறய ெவற் ைலைய ெமன்றப க லரின் க் வந்தார்

வாரிக்ைகயன். காைல ேலேய ெபரியவர் வந் ள் ளாேர என ேவகமாக

ெவளி ல் வந் ண்ைண ல் உட்கார்ந்தார் க லர்.

உள் ளிறங் ம் ெவற் ைல ன் சாற் க் இைட ல் லாமல் ேபச்ைசத்

ெதாடங் னார். “எ ரிநாட் அரசன் ழ் ந் ட்டான் என்பதன்

டாக அவன் நாட் க் காவல் மரத்ைத ெவட் ெய த் ச்

ெசல் வார்கள் . பறம் ன் காவல் மரம் எ ெவனத் ெதரியா . அதனால்

பறம் ைபக் காக் ம் ெகாற் றைவ ன் ழந்ைதயான ேதவவாக்

லங் ைன எ த் ச்ெசன் றால் பறம் ைப ெவன்றதாகப் ெபா ள் .

அதனால் தான் காலம் பன் ட்டத்ைத அ ப் ேதவவாக் லங் ைன

எ த் வரச் ெசால் ள் ளான் பாண் யன் என் நீ ங் கள் ெசான் னதாக

ரர்கள் ெசால் றார்கேள அ உண்ைமயா?”

ெமல் ம் ெவற் ைலைய இடப் றமாக ம் வலப் றமாக ம்

ஒ க் யப ேய பக் வமாய் ப் ேப னார் வாரிக்ைகயன்.

ெவற் ைல ன் றப் , ெமல் றவரின் வா ல் எவ் வள ஊ ேமா

அேத அள அ ல் இ ப் பவரின் வா ம் ஊ ம் . க லர்

ைகநீ ட் ம் ெபா ேத வாய் அைசயத் ெதாடங் ட்ட .

வாரிக்ைகயன் ஒவ் ெவா ெவற் ைலயாய் எ த் க் ெகா த்தார்.

வாங் , தடம் பார்த் ம த்தப ேய க லர் ெசான் னார், “இ ம்

காரணமாக இ க் கலாம் என் தான் ெசான் ேனன். இ தான் காரணம்

என் ெசால் ல ல் ைல.”

“இ காரணமாக இல் லாம க்க ம் வாய் ப் க் றதா?”

“இ க் ற .”

ன் ெவற் ைலகைள ஒன்றாக ம த் இட கடவா ன்

கைட ப் பல் க் க் ெகா த்தப வாரிக்ைகயன் ேகட்டார் “என்ன அ ?”

“இந்தக் காரணத் க்காக எ த் ச்ெசல் லப்பட் ந்தால் , அவற் ைற ஏன்

ைற கத் க் ம் கலங் க க் ம் ெகாண் ெசல் ல ேவண் ம் ?

யவனர்கள் லங் கைள ம் பறைவகைள ம் அவர்களின் நாட் க்

வாங் ச்ெசல் வர். சற் ேற ேவ பட் இ க் ற என்பதால் இதைன

வாங் க்கலாம் என் டத் ேதான் ம் . ஆனால் , நம் ரர்கள்

ெசால் ம் ப் ைபப் பார்த்தால் ேதவவாக் லங் கைள யவன

நாவாய் களில் ஏற் யதாகத் ெதரிய ல் ைலேய. த ழ் வணிகர்களின்

கலங் களில் தான் ஏற் ப்பட் ள் ளன.”

“எப் ப அைவெயல் லாம் யவன நாவாய் கள் இல் ைலெயன உங் களால்

ெசால் ல ற ?”

“எல் லாம் பட்ட க்கணக் தான் . உங் கள் வாய் க் ள் ேபா ம்

ெவற் ைலகள் மட் ம் ஆண்ெவற் ைலகளாக இ க் ன்றன அல் லவா?

அ ேபால அ ைவத் தன்னியல் பாக் க்ெகாள் வ தான் .”

“கண்ட றானடா க லன்” என் வைனத் தட் க்ெகா த் ப்

பாராட் வ ேபால க லைரப் பாராட் ய வாரிக்ைகயன் ெதாடர்ந்

ேகட்டார், “ ன்னர் எதற் த்தான் அவர்கள் இதைன எ த் ச்ெசன் றனர்?”

“இந்தக் ேகள் ஏன் உனக் த் ேதான் ற ம க் ற எனப் பாரி டம்

ேகட்டால் , அவன் ஒேர வார்த்ைத ல் ப ல் ெசால் றான்.

‘ேவந்தர்கள் எந்தச் ெசயல் ெசய் தா ம் அ அவர்களின்

அ காரத் க்கான . மனித க் ம் இயற் ைகக் ம் எ ரான . அ ல்

தலாகச் ந் க்க என்ன இ க் ற ?’ என் .”

ெசால் க்ெகாண் க் ம் ேபாேத பாரி ம் ேதக்க ம் ேவகமாக நடந்

ேபாய் க்ெகாண் ப் ப ெதரிந்த . “எங் ேக ேபா றார்கள் ?” எனக்

ேகட்டார் க லர்.

இடப் பக்கமாகத் ம் உத த் ெவற் ைல எச் ைலத்

ப் யப வாரிக்ைகயன் ெசான் னார், “வா ல் ெவற் ைல

இ க் ம் ெபா அதற் மட் ந்தான் வாயைசக்க ேவண் ம் . சா

உள் ளிறங் ம் ேபா ஓைசைய ேவகமாக ெவளிேயற் றக் டா ,

அ ல் ேபாய் க் ேக ங் கள் .”

றப் பட் ப் ேபானார் க லர். பாரி ம் ேதக்க ம் நாகப் பச்ைச

ேவ ன ேக இ ந்த காலம் பைன ேநாக் ப் ேபாய் க்ெகாண் ந்தனர்.

காலம் பேனா ைரயர் ல ரர்கள் ஏ ேபர் இ ந்தனர். அ வர் இளம்

ரர்கள் ; ஒ வர் க ம் வயதான ழவர். அவர ெபயர் ஏேதா

ெசான் னார்கேள என் நிைன ர்ந்தப ேய ேபானார் க லர். அ ல்

ேபான டன் நிைன ற் வந்த . அவர ெபயர் அணங் கன்.

ைரயர் ல ரர்கள் நீ ண்ட பயணத் க்கான ஆயத்தத்ேதா

இ ப் பைத அ ய ந்த . ெபரியவர் அணங் கன் எைதேயா

ணி ற் ற் க் ைக ல் ைவத் ந்தார்.

பார்த்தப ேதக்கன் ேகட்டான், “எங் ேக றப் பட் ட் ர்கள் ?”

“நான் ேபாக ல் ைல. இவர்கள் அ வர்தான் ேபாகப் ேபா றார்கள் .

நா ம் ெச ல ம் இவர்கைள அ ப் ைவத் ட் வந் ேவாம் ”

என்றான் காலம் பன்.

“அ தான் , எங் ேக ேபாகப் ேபா றார்கள் ?” என் ேதக்கன்

ேகட் க்ெகாண் க் ம் ெபா ேத பாரி ெசான் னான், “பறம் ன்

காட் க் ள் இவர்கள் மட் ம் ஏன் தனியாகப் ேபாகேவண் ம் . பறம்

ரர்க ம் உடன்ேபாகட் ம் .”

பாரி ெசால் க் ம் ன் சற் த் தள் ளி நின் ந்த பறம் ரர்கள்

லர் ைரயர்கேளா இைணந் நின்றனர்.

அவர்கைளப் பார்த்தப காலம் பன் ெசான் னான், “பறம் ரர்கள்

உடன்ெசல் ல ேவண்டாேம.”

“ஏன் ேவண்டாம் என் ெசால் றாய் ?” என்றார் ேதக்கன்.

“இவர்களால் தாக் ப் க்க யா ” என்றான் காலம் பன்.

பாரிக் சற் ேற அ ர்ச் யாக இ ந்த .

“காட ம் ப ற் த்த றந்த ரர்கள் இவர்கள் ” என்றான் ேதக்கன்.

காலம் பன் ண் ம் ெசான் னான், “ெசய் யப் ேபா ம் ேவைலக்

அவர்களால் ஈ ெகா க்க யா , அதனால் தான் ேவண்டாம்

என் ேறன்.”

“என்ன ேவைலக் த்தான் ேபா றார்கள் ?” சற் ேற ேவகமாக இ ந்த

ேதக்கனின் ரல் .

“காட்ெட ைமகளின் மந்ைதக் ள் ைழயப்ேபா றார்கள் .”

ம ெமா எ ர்பாராததாக இ ந்த . யப்ைபக் கடந் ஐயேம

ேமெல ந்த . “காட்ெட ைமகளின் மந்ைதக் ள் எப் ப ப்

ேபாக ம் ? அங் ேபாய் என்ன ெசய் யப் ேபா றார்கள் ?” என்றான்

ேதக்கன்.
“காட்ெட ைம ன் மந்ைதக் ள் பல் ேவ ணங் கைளக்ெகாண்ட

காட்ெட ைமகள் உண் . அவற் ல் மந்ைதைய வ நடத் ம்

காட்ெட ைமையக் கண்ட யப் ேபா றார்கள் .”

காலம் பன் ெசால் வ ேகள் ப் பட் ராததாக இ ந்த .

“காட்ெட ைமகளின் ணங் கைளக் கண்ட ய மா? அவற் ன்

ன்கால் நரம் ல் அ த் அதைன அைசய டாமற் ெசய் ய

ைரயர்களால் ம் என் தாேன ேகள் ப் பட் ள் ேளாம் . நீ தாகச்

ெசால் றாேய?”

“அ ெவல் லாம் ேவள் காலத் ல் ெசய் யப் பட்ட ேவைலகள் .

அதன் ன் இத்தைன தைல ைறயாக நாங் கள் ேவ என்னதான்

கற் ேறாம் ? காட்ெட ைம டேனதான் டந்ேதாம் ” என் ெசான் ன

காலம் பன், ெசய் யப் ேபா ம் ேவைலையப் பற் ச் ெசான் னான்.

``மந்ைதகைள வ நடத் ம் காட்ெட ைமைய

இனங் கா வ தான் க் யமான ேவைல.

ஒவ் ெவா மந்ைதக் ம் தைலைமெய ைம ஒன்

இ க் ம் . அ தான் தான் மந்ைதக் ப் ெபரிய ஆள்

என்பைத நாள் ேதா ம் ெசயல் லம் காட் க்ெகாண்ேட இ க் ம் .

அதைனத் த ர அதற் ேவ ேவைல ல் ைல. ஆனால் , மந்ைதைய

வ நடத் வ ேவெறான்றாக இ க் ம் . அ தான் ஓைசகளின் லமான

உத்தரைவக் ட்டத் க் வழங் ம் . அதைனக் கண்ட ந் நம

கட் ப் பாட் ற் க் ெகாண் வரேவண் ம் . அதன் ன் அந்த மந்ைத ன்

வ த்தடத்ைத நம் மால் அ ய ம் .”

காலம் பன் ெசால் வ நம் ப யாததாக இ ந்த . “நீ ெசால் வ

உண்ைமயா?” எனக் ேகட்டான் ேதக்கன்.

“எ ைய ேநாக் ப் ைனையப் பாய டாமல் நி த் ம் ஆற் றல்

ெபா னி ேவளிர்களிடம் இ ந் க் ற . லங் களின்

க் ம் ெவ ைய ம் ப ைய ம் ணத்ைத ம் அவர்களால்

கட் ப் ப த்த ற . பாம் ன் வ ைமேய அதன் நஞ் தான் .

ஆனால் , அதற் ேக ெதரியாமல் அதன் நஞ் ைச உ ெய த் ப்

பயன்ப த் ம் ஆற் றல் பறம் ேவளிர்க க் இ க் ற . இவற் ேறா

ஒப் ட்டால் ைரயர்களா ய நாங் கள் கற் ள் ள கக் ைற தான் ”

என்றான் காலம் பன்.

ேதக்கன் சற் ேற தாழ் ணர்ச் டன் அவன ேதாளிேல தட் ச்

ெசான் னான். “நீ ங் கள் எவ் வள ைறவாகக் கற் க் ர்கள் என்ப ,

உடல் க்க வாங் ய எனக் த்தாேன ெதரி ம் .”

அைனவ ம் ரித்தனர். “அவர்கைள அ ப் ம் வைர நாங் க ம்

உடன்வ ேறாம் ” என் ெசால் பாரி ம் ேதக்க ம் காலம் ப டன்

றப் பட்டெபா க ல ம் உடன் நடந் ெகாண் ந்தார்.

ைரயர் ட்டத் ேல கவயதான மனிதராக அணங் கன்தான்

இ க் றார். வந்த ல் க லர் அவேரா ேபச யன்றார். அவர்

ேப ம் ைற ம் ெமா உச்சரிப் ம் ரிந் ெகாள் ள கக்க ைமயாக

இ ந்தன. இவர் த ழ் தான் ேப றாரா அல் ல ேவ ெமா

ேப றாரா என் அவ் வப்ெபா ழப் பமாக இ க் ம் . ஆனால் ,

ைரயர் ட்டத் ல் மற் றவர்கள் ேப வைதப் ரிந் ெகாள் வ ல் க்கல்

எ ல் ைல. அணங் க க் க ம் வயதா ட்டதால் ெசாற் கள்

ெதளிவாக இல் ைலேயா எனத் ேதான் ய . ெபா வாக மைலமக்கள்

ெசாற் கைள நீ ட் இ த்ேத உச்சரிப்பர். ஆனால் , அணங் கனின்

உச்சரிப் ேநெர ராக தாக ெவட் ெவட் இ க் ம் . இவர்

ஓைசைய ஏேதேதா ெசய் யப்பார்க் றார் என் ேதான் ம் . ம கணேம

வயதா ட்டதால் உ வா ம் நிைல என் க் ப் ேபாவார்

க லர். ேபசேவ அவ் வள த மா ம் அணங் கைன இவ் வள க னமான

ேவைலக் ஏன் ட் ப் ேபா றார்கள் என் எண்ணியப நடந்தார்

க லர்.

காலம் பன் காட்ெட ைமகளின் மந்ைதக் ள் ேபாவைதப் பற் க்

னான். “ஒ மந்ைதையக் கண்ட ந் அதற் த் ெதரியாமேலேய

அைதப் ன்ெதாடர ேவண் ம் . அந்த மந்ைத ல் உத்தர றப் க் ம்

எ ைம எ ெவனக் கண்ட ய ேவண் ம் . இதற் ேக வாரக்கணக் ல்

ஆ ம் . அ வைர கா மைலகளில் அதன் கண்ணிற் படாமல்

ெகாம் க க் த் தப் , வா ன் வாசம் த் க்ெகாண்ேட

ேபாகேவண் ம் .

உத்தர றப் க் ம் எ ைமையக் கண் ப் ப தான் க க

க் யம் . அதன் ெச ம ம் கைனப் ம் தைலயாட்ட ம்

தனித் வ க்கதாக இ க் ம் . அதைனக் கண் த் ,

கைனப் ேபாைசைய மடக் எ ர்கைனப்ைப ெவளி ட ேவண் ம் . அ

எளிய ெசயலல் ல; மாமனிதர்களால் மட் ேம யக் ய .

இப் ெபா அதைனச் ெசய் யக் ய ஒேர மனிதராக அணங் கன்

மட் ேம இ க் றார். மற் றவர்கள் எல் லாம் ேபாரிேல இறந் ட்டனர்”

என் ெபரியவைரக் ைககாட் ச் ெசான் னான் காலம் பன்.

ேதக்க ம் பாரி ம் அணங் கைன ெப யப் ேபா பார்த்தனர்.

க ல க் இப் ெபா தான் அவர் ேப ம் ைற ன் காரணம் ரிந்த .

ஓைசையக்ெகாண் ேவேறார் உ ரினத் க் ள் க ம்

மாமனிதனான அணங் கன் அைம யாக ன்நடந் ெகாண் ந்தார்.

காலம் பன் ெதாடர்ந்தான். “அந்தக் ப் ட்ட காட்ெட ைம

கண்ட யப் பட் ட்டாற் ேபா ம் , அதன் ன்

நடக்கேவண் யவற் ைறெயல் லாம் மற் றவர்கள்

பார்த் க்ெகாள் வார்கள் .”

‘இவ் வள எளிதாகச் ெசால் றாேன!’ என் ற யப் ேபா பார்த்தான்

ேதக்கன். ன்னால் ேபா றஅ வ ம் யார் என்ப இப் ெபா தான்

ரியத் ெதாடங் ய .

காலம் பன் ெசான் னான், “காட்ெட ைம யாைனைய ட

வ ைமவாய் ந்த . ஆனால் , யாைனையப் ேபாலக் ணர்ச்

ெகாண்டதன் . எளி ல் ஏமாறக் ய .ஒ ேபா ம் அச்சத்ேதா

அவற் ைற அ கக் டா . ச் ஒன்ைற ந க் அ க் ம்

ஆணவத்ேதா தான் அதைன அ கேவண் ம் . அதன் ன் ற ெநற்

இ ம் ைன டவ ைமயான . அதைன மட் ேம அ நம் க் ம் .

ஆனால் அைதத்த ர ட ம் ச்ச க் றேத!”

காட் ல் இ வைர ேகள் ப்பட் ராதவற் ைறக் ேகட் ம் ய

மனிதர்கைளப் ேபால பாரி ம் ேதக்க ம் காலம் பனின் ரைல

கவனித் க்ெகாண் ந்தனர். க லேரா வைர ம் ஒ ேசர

கவனித் க்ெகாண் ந்தார்.

காலம் பன் ெதாடர்ந்தான். “ஆண் காட்ெட ைம ைர ல் கா ேகட் ம்

ஆற் றைல இழந் ம் .”

பறம் ன் ஆசான், பறம் ன் தைலவன், பறம் ன் ந் னன் ஆ ய

வைர ம் எந்த ேவ பா ம் இல் லாமல் யப் ன் ளிம் ல் ஒேர

ேநர்க்ேகாட் ல் நி த் ன காலம் பனின் ெசாற் கள் .

அவன் ெசான் னான், “ஆண் காட்ெட ைம ன் கா மடல் க க் ள்

ம ர்க்கால் கள் அடர்ந் ைளக் ம் . அவற் ள் ெகா க் வைகப்

ச் னம் அ கம் அைட ம் . அதைனக் காட்ெட ைமயால் ஒன் ேம

ெசய் ய யா . ச் னம் கட் ம் கா கைள

அைடத் க்ெகாள் வதாேலா, அல் ல ெதாடர்ந் உள் க் ள்

ெகாத் க்ெகாண்ேட ப் பதாேலா ஆண்காட்ெட ைம ேகட் ம்

ஆற் றைல ைம ம் இழந் ற . ஆனால் ெபண்

காட்ெட ைம ன் கா மடல் களில் ம ர்க்கால் கள் ைளப் ப ல் ைல.

எனேவ அ கா ேகட் ம் ஆற் றைல இழப் ப ல் ைல.

ட் ேயா நக ம் ெபண் காட்ெட ைமகைளச் ற் ேயதான் ஆண்

காட்ெட ைமகளின் நடவ க்ைககள் இ க் ன்றன. ெபண்

காட்ெட ைமகள் கக்கட் ப்பா ெகாண்டைவ. அைவ, வ நடத் ம்

தைலைம ன் கைனப் ெபா ெகாண்ேட ெசயல் ப பைவ. மந்ைதகைள

வ நடத் ம் ெபண் காட்ெட ைம வயதானதாகத்தான் இ க் ம் .

அதைன அ ந் ன்னங் கால் நரம் ைபச் சரிக்க ேவண் ம் . அதன்

ேவகத்ைத ற் றாகக் கட் ப் ப த் ய ன் நம் ைடய ேவைலையத்

ெதாடங் கேவண் ம் . ண்ட ன் ல ம் ெச ம ன் ல ம் நாம்

அதைன ன்னகர்த் ச் ெசல் லலாம் . மந்ைத ைமைய ம் அ

நகர்த் க்ெகாண் வந் ம் .

ஆனால் , இந்தக் கட்டத்ைத அைடவ எளிதன் . ேவைலையச்

ெசய் யப் ேபான ஆ ேபைர ம் ஒேரநாளில் ட் த் க் க் ெகான்ற

நிகழ் கள் நிைறய இ க் ன்றன. காட்ெட ைமகள் நாள் வ ம்

இைளக்காமல் ஓடக் யைவ. எந்த ேமட் ம் பள் ளத் ம் டா

ஓ பைவ. அவற் ன் ஓட்டத் க் நா ம்

தாக் ப் க்கக் யவன்தான் இந்தப் பணிக் ள் ேள இறங் க ம் .

காட் க் ள் எங் களின் ஓட்டங் கைளக் காட்ெட ைமகளிடம் இ ந் தான்

ெதாடங் ேறாம் . அைவேய எங் களின் ஆசான்கள் ” என்றான்

காலம் பன்.

ஏறக் ைறய ேபச்சற் இ ந்தனர் வ ம் . ேதக்க க் நிைறய

ேகள் கள் உ வா ன. ஆனால் , அைவெயல் லாம் க எளிதான

ேகள் கள் . ‘காட்ெட ைமகளின் கா மடல் க க் ள் ைழந்

காலம் பன் ேப க்ெகாண் க் றான்; அவனிடம் ேபாய் இதைனயா

ேகட்ப ?’ என் ேதான் யதால் எைத ம் ேகட்க ல் ைல. அைம ேய

நீ த்த .

அைம ையக் ைலத் , சற் ேற ர யர்த் காலம் பன் ெசான் னான்,

“மைலமக்க க் ப் பைகெகாள் ளத் ெதரிவ ல் ைல. ஆனால் , பைக

வளர்க்காமல் லம் காக்க யா .”

காலம் பனின் ஆேவச ந்த ெசாற் களால் தன்னிைலக் வந்தான்

ேதக்கன். ‘இப் ெபா இதைனச் ெசால் ம் காரணெமன் ன?’ என்

ந் த்தான் .

காலம் பன் ெதாடர்ந்தான், “எவ் வளேவா வாய் ப் கள் இ ந் ம் நாங் கள்

அவர்கைள அ க்காமல் , எங் கைளக் காத் க்ெகாள் ம் ேபாரிைன

மட் ேம நடத் ேனாம் . அதனாேலேய அ க்கப் பட்ேடாம் . இனி ம் நாம்

அப் ப இ ந் டக் டா .”
 ர ல் ஆேவசம் உச்சத் ல் இ ந்த .

“என்ன ெசய் ய ேவண் ம் என நிைனக் றாய் ?” எனக் ேகட்டான் பாரி.

“பச்சமைல ன் நான் ைசகளி ம் நான் காட்ெட ைம

மந்ைதகைள வ நடத் ம் ஆற் றைல நாம் ெபற் றாக ேவண் ம் .அதற்

இைணயான ஆற் றல் ெகாண்ட பைட இவ் ல ல் இல் ைல.”

ேதக்கன் யந் நின்றேபா காலம் பன் ெசான் னான், “யாைனப்

பைடகேளயானா ம் அைவ பழக்கப்ப த்தப் பட்டைவதான்.

காட்ெட ைமகைளப் பழக்கப் ப த்த யா .

அவற் ன் ற் றம் யாைனக் ட்டத்ைத ந ங் கச்ெசய் ம் . அ ம்

பழக்கப் ப த்தப் பட்ட யாைனகைள டவ ைம ன் யஉ ரினம்

காட் ல் ேவெற ம் இல் ைல. லங் களின் இயற் ைகயான ஆற் றைல

எ ரிகைள ேநாக் ப் பாய ம் ெபா ஞ் வ எ ம் இ க்கா ”

ெசால் ய ேவகத் ல் பாரிையப் பார்த்தான்; ண்டாப் ைனைய ஏ

ைரயர் ல ரர்கள் எட் ப்ேபைர ழ் த் யவன் பாரி.

ேபச் நின்ற கணத் ல் பாரி ன் ந்தைன ம் ண்டாப் ைனேய

வந் ெசன்ற . காலம் பன் ெதாடர்ந்தான், “நாங் கள் கவனக் ைறவாக

இ ந் ட்ேடாம் . பாண் யர்பைட அடர்மைழநாளில் எங் கள்

ல் கைளச் ழ் ந்தெபா அணங் கன் ஒ வன் மட் ம் ெவளி ல்

இ ந் ந்தாற் டப் ேபா ம் . காட்ெட ைம மந்ைதையக்ெகாண்

அவர்களின் யாைனப்பைடைய ற் றாக அ த் ப் பான்.”

காலம் பன் ெசால் க்ெகாண் ந்தெபா சற் ேற ெம ந்த உடேலா

அந்தக் ழவன் காட்ெட ைம ன் வாசத்ைத கர்ந்தப ன்ேன

ேபாய் க்ெகாண் ந்தான் .

வ ைமைய ட ட்பேம ஆற் றல் வாய் ந்த என்பைதக் காலம் ண் ம்

ண் ம் ெசால் த்த ற என் எண்ணியப ன்ெதாடர்ந்தான்

பாரி.

இரண் நாள் நடந் ஆறாம் ன்ைற அைடந்தனர். இங் ள் ள மக்கள்

எ ரி ள் ள ெவளவால் மைல ன் ன் றச்சரி ல் ஒ மந்ைத

ேமய் வதாகச் ெசான் னார்கள் . ஆபத்தான சரி ப் ப அ .அ ல்

இறங் ப் ேபாவ க ல க் நல் லதன் : அவைர மட் ம் ட் ட் ப்

ேபாக யாத நிைல ல் பாரி ெசான் னான், “அ ல்

வந்தா ட்டதல் லவா? நீ ங் கள் மந்ைதையக் கண்ட ந் அந்த

அ வைர ம் அ ப் ைவத் ட் வா ங் கள் . நான் க லைர

அைழத் க்ெகாண் எவ் ர் ம் ேறன்.”

ேதக்க ம் காலம் ப ம் “சரி” என் ெசால் ,இ வைர ம்

அ ப் ைவத்தனர்.

பாரி ம் க ல ம் எவ் ர் ேநாக் நடக்கத் ெதாடங் னர். ேபச்

காலம் பன் ெசான் னைதப் பற் யதாக இ ந்த . “பைக வளர்க்காமல்

லங் காக்க யா என் காலம் பன் ெசால் றாேன, அ சரிதானா?”

எனக் ேகட்டான் பாரி.

“பைக, காட் னில் ைள ம் ெந ப் ேபால... பர க்ெகாண் ம்

ஆற் றைலப் ெப க் க்ெகாண் ம் இ க் ம் ” என் க லர் ெசால்

க் ம் ன் பாரி ெசான் னான், “ஆனால் அ த் க்ெகாண்ேட

இ க் ம் .”
“அ த்தல் எல் லா தத் ம் தவறானதா என்ன?”

“எல் லா தத் ம் தவறன் ; ஆனால் , எல் லாவற் ைற ம் அ க் ம் . ஒ

கட்டத் ல் உங் களால் ரித்த ய யா .”

அவன ெசால் ன் ஆழத்ைதப்பற் ச் ந் க் ம் ேபாேத நி த்தாமல்

ெதாடர்ந்தான் பாரி, “காட்ெட ைம ன் கா மடல் களில் உள் ைழய

யா ஓைசையக் கணிக்க ந்த ைரயர்களால் , அடர்மைழ ன்

ஓைச ல் யாைனப் பைட வ வைதக் கணிக்க யாமற்

ேபா க் ற . கவனம் ெகாள் தல் தான் க் யம் . பைகவளர்த்தல்

அன் .”

“நீ ெசால் வ சரிதான். கவனம் ெகாள் தல் தான் க் யம் . ஆனால் ,

அ க்கப் பட்டவனின் ரல் அப்ப த்தாேன இ க் ம் . நிலம் இழந்தவன்,

லம் இழந்தவன் உ ர்வாழ ஒேர காரணம் பைக க்கத்தாேன?”

“அதனால் தான் நா ம் ெசால் ேறன். அபகரித் க்ெகாண்டவன்

நம் ைடய வளங் கைள ம் ேசர்த் ேம ம் வ ைமயைடவான்.

இழந்தவர்கள் பைக மட் ம் வளர்த் க்ெகாண் ந்தால் வ ைம டா .

இ ப் ப ஒேரேயார் அணங் கன். அவன் இறந் ட்டால் ைரயர்களின்

வ ைம இன் ம் ைற ம் .”

பாரி ன் ெசாற் கள் பாைறகள் உ ள் வைதப் ேபாலத்தான் எந்தக்

கணத் ம் ேமேலேபாட் அ க் ம் . அ க் ய ெசால் ந்

 ண்ெடழ க லர் நிைனத் க்ெகாண் ந்தெபா பாரி ெசான் னான்,

“நான் உங் கைள அைழத் க்ெகாண் எவ் ர் ம் ேறன் என்

ெசான் ன க் அ தான் காரணம் . ேதக்கைன காலம் பனிடம்

ேபசச்ெசால் க் ேறன். இப் ேபா ப ற் ேதைவப் ப வ

மந்ைதைய வ நடத் ம் காட்ெட ைமக்கன் . உடன்ெசல் ம்

மனிதர்க க் த்தான் . அணங் கைனப் ேபால அ றைம ள் ள

ஆசானிடம் எவ் தப் ப ற் ம் ெபறாமல் மாதக்கணக் ல் நாம்

ண த் ள் ேளாம் . பைக ெந ப் ைபப் ேபாலப் பர ம் என்

ெசான் னீர ்கள் அல் லவா, இங் என்ன நடந் ள் ள ? ஒற் ைறக் ச் ல்

மட் ேம எரி ம் ெந ப்ைப அ த்த ச் க் க் டப் பரவாமல்

ைவத் க் ற .”

க லர் ெசான் ன உவைம எப்ப த் தவறான என்பைத, க ல க் பாரி

ெசால் க்ெகாண் ந்தான் . அைதக் ேகட்டப சற் ேற அைம யாய்

க லர் வந் ெகாண் ந்தார். ேநரத் க் ப் ன் பாரி ேகட்டான்,

“ஏன் ஏ ம் ேபசாமல் வ ர்கள் ?”

எவ் ரி ந் றப் ப ம் ெபா வாரிக்ைகயன் ெசான் னார்,

“கற் க்ெகாண்டான் க லன்” என் , இப் ெபா நீ கல் லாத க லைன

எவ் க் ண் ம் அைழத் ச்ெசல் றாய் .”

ெமல் ய ரிப் ேபா பாரி ம ெமா ெசான் னான், “நீ ண்ட

ஒ க் ப் ேபா ேப ம் மைலமக்க க் ந ல் ெவட் ெவட்

ஒ ையப் பயன்ப த் றாேர என் அணங் கைனக் கண்ட ய

 யன்ற நீ ங் கள் மட் ந்தான் . அைதக் டக் கண்ட ய

யாதவர்களாகத்தான் நாங் கள் இ ந் ள் ேளாம் .” ேப யப ேய

ன் ன் உச் ந் இடப் றமாக இறங் கத் ெதாடங் னர்.

உச் ப் ெபா . மைலம ப் கைள நின் பார்க்கத்ேதான் ய .

ேநரம் ன் ன் உச் ேல நின்றார் க லர். ெதன் ழக் த்

ைசையப் பார்த்தப ெசான் னார், “அந்த ன்றாங் ன்ைறக் கடந்தால்

எவ் ைர அைடயலாம் . சரிதாேன.”

“இல் ைல” என்றான் பாரி. எவ் ர் இ ப் ப இடப் றத் ல் .

“அப் ப ெயன்றால் நாம் ஏன் ெதன் ழக் த் ைசைய ேநாக் ப்

ேபாய் க்ெகாண் க் ேறாம் . இடப் றக்காட்ைட அல் லவா ஊட த் ப்

ேபாகேவண் ம் .”

“சரியான ைச ல் ேபாவதாக இ ந்தால் அப் ப த்தான்

ேபாகேவண் ம் . ஆனால் , இக்காட் க் ள் பறம் மக்கள் யா ம் கால

எ த் ைவக்கமாட்ேடாம் .”

“ஏன்?”

“இ ஆளிக்கா .”
“ஆளியா… ெகா ர லங் என் ெசால் வார்கேள, அ வா?’

“ஆம் . அ ஈன்ற ட் ன் தல் ேவட்ைடேய யாைனதான். யாைன ன்

தந்தத்ைதப் ய் த் அதன் த்ைதத்தான் ம் உண் ம்

என்பார்கள் .”

``அவ் லங் இன் ம் இ க் றதா?”

“இல் ைல, எப் ெபா ேதா அ ந் ட்ட .”

ேநரம் ேபச் ன் நடந்த க லர், “அப் ப ெயா லங்

உண்ைமயாய் இ ந் க் ம் என் நீ நம் றாயா?”

“இ ந் க்கா என் நீ ங் கள் நிைனக் ர்களா?”

“நான் அவ் லங் ைகப் பற் நிைறய ேகள் ப் பட் க் ேறன். ஆனால் ,

எ ம் நம் ம் ப யாக இல் ைல. ைகப் ப த்தப் பட்ட கைதயாக

இ க்கலாம் அல் லவா?”

ெமல் ய ரிப் ைப ெவளிப் ப த் யப பாரி ெசான் னான், “ெவ ம்

கைதகைள நம் ப நாங் கள் ழந்ைதகள் இல் ைல.”

“அப் ப ெயன்றால் ேவ எைதைவத் ச் ெசால் றாய் ?

ைகப் பாைறகளில் ன்ேனார்கள் வைரந்த ஓ யம் எ ம்

இ க் றதா?”

“இல் ைல, அவற் ைற டப் ெபரிய சான் இ க் ற .”

“என்ன?”

“இம் மைலத்ெதாடர் வ ம் எ ம் க் ட்டங் கள் ேபால அைலந்

ரி ம் யாைனகள் எ ம் இன் வைர ஆளிக்காட் க் ள்

ைழவ ல் ைல.”

க லர் ரண் நின்றார்.

“உ ரினங் களிேல அ க நிைனவாற் றல் ெகாண்ட யாைனதான்.”

“ஆம் ” என் தைலயைசத்தார் க லர்.

“அ மட் மன் , யாைனக க் மனிதர் ெசால் ம் கைதகள்

ெதரியா .”

பாரி ன் ெசாற் ேகட் ள யாமல் நின்ற க லர் சற்

ேநரங் க த் க் ேகட்டார். “உங் கைளப் ெபா த்தவைர. ஆளி இ ந்த

யப் பன் ,அ ந்த தான் யப் ?”

“இல் ைல” என்றான் பாரி. ``எங் கைளப் ெபா த்தவைர ஆளி அ ந்த ல்
 யப் ேப ல் ைல.”

“ஏன்?”

“அ கைள மட் ேம ெசய் ம் உ ரினம் காட் ல் நிைலத்

வாழ யா . ஏெனன்றால் , அ இயற் ைகக் எ ரான .”

க லர் நிற் ம் இடம் ேநாக் ேமேல னான் பாரி, “ ைதைய நடாதவன்

ைளைய ஒ க்க இயற் ைக அ ம க்கா .”

கண் ட் ப் பார்த் க்ெகாண் ந்த க லரின் ேதாளிேல ைகைய

ைவத் பாரி ெசான் னான், “இயற் ைகைய அ ப் பவைர இயற் ைக

அ க் ம் ”.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 64

பாரி ம் க ல ம் எவ் க் வந் ேசர்ந்தேபா

இரவா ட்ட . ெதாடர்ந் நான் நாள் கள் நடந்ததால் ,

க லரின் கால் கள் வண் ேபாய் இ ந்தன. நீ ண்ட ஓய்

ேதைவப் ப ற என்ற எண்ணத்ேதா எவ் க் ள் ைழந்தார்.

`இந்த எண்ணம் வ ம் ேபாெதல் லாம் , அணங் கன் நிைன க்

வந் றான். இந்த வய ம் காட்ெட ைம மந்ைதக் ள் ைழய

என்ன ஒ ன ேவண் ம் ! ைழந் ட்டால் , எந்தக் கண ம் பல

மடங் ேவகத்ேதா ஓட ேவண் ம் . அந்த ஓட்டம் என்ைறக் ம்

எனச் ெசால் ல யா . எப்ப இ ெவல் லாம் அணங் கனால் ற ?’

என் எண்ணிக்ெகாண்ேட உள் ைழந்தார் க லர்.

`ேதவவாக் லங் ைக எ த் க்ெகாண் , பறம் ன் அடர்காட் க் ள்

ெதாடர்ந் அத்தைன நாள் கள் எப் ப ைரயர்களால் ஓட ந்த ?’

என்ற ேகள் க்கான ச் கள் எல் லாம் தன்ேபாக் ல்

அ ழ் ந் ட்டன.

பாரி வந்தைத அ ந் , யன் அவர்கைள ேநாக் ேவகமாக வந்தான் .

ஏேதா ஒ ெசய் அவ க்காகக் காத் க் ற என்பைதக் க லர்

உணர்ந்தார். ேவட் வன் பாைற ந் நீ லன் அ ப் ள் ள ரர்கள்

வந் ள் ளதாக அவன் ெசான் னான்.

`நீ லன் வராமல் ஏன் ரர்கைள அ ப் ள் ளான் ?’ என் எண்ணிய

க லர், ``சரி, நான் ேபாய் ஓய் ெவ க் ேறன்” என் ெசால் ைடெபற

யன்றார்.

``வந் ள் ள ெசய் , உங் கேளா ெதாடர் ைடய ” என்றான் யன்.

க லர் சற் ேற யப்பைடந்தார். ``எனக் என்ன ெசய்

வந் க்கப் ேபா ற ?!” என் ெசால் க்ெகாண் க்க, ரர்கள்

இ வர் அைறக் ள் வந்தனர்.

பாரிைய ம் க லைர ம் வணங் ட் , ``உங் கைளப் பார்க்க வர்

வந் ள் ளனர்” என் க லைரப் பார்த்தப ெசான் னார்கள் .

``என்ைனப் பார்க்கவா?!” என் ைகப் ற் க் ேகட்டார் க லர்.

க லர் ேகட் க் ம் ன் பாரி ெசான் னான், ``க லைரப் பார்க்க

வந் ள் ளவர்கைள அைழத் வந் க்கலாேம. ஏன் நி த் ைவத்

வந் ர்கள் ?”

ரர்கள் ெசான் னார்கள் , ``அவர்களில் ஒ வர் க வயதானவர். அவரால்

மைலேயற யா .”

யப் ம் ழப் ப மாக இ ந்த . `யாராக இ க் ம் ?’ என் க லர்

ந் த் க்ெகாண் க்ைக ல் ரர்கள் ெசான் னார்கள் , `` `என

ெபயைரச் ெசான் னால் அவேர இங் வந் வார்; ேபாய் ச்

ெசால் ங் கள் ’ என் எங் கைள அ ப் ைவத்தார்.”

க ல க் இன் ம் யப் ய . `நாம் இங் இ ப் பைத அ ந்

இவ் வள உரிைமேயா ரர்கைள அ ப் ைவத்த யார்?’ என

எண்ணிக்ெகாண் க்ைக ல் ரன் ெசான் னான், ``அவரின் ெபயர்

ைசேவழர்.”

ெபயர் ெசால் லப் பட்ட கணத் ல் க லரின் கத் ல் ஏற் பட்ட யப் ைபப்

பார்த்தப ேகட்டான் பாரி ``யார் இந் தப் ெபரியவர்?’’

அகலத் றந் ந் த க லரின் கண்கள் , ஒளிைய உ ழ் ந்தன. யப் ைப

உ ர்க்க யாமல் ண ய கம் . ைககைள உயர்த் க் காட்

``வானியல் ேபராசான்” என்றார்.

ெசால் ைல உச்சரித்த தத் ேலேய அவரின்பா ள் ள வாஞ் ைச ம்

ம ப் ம் ெவளிப் பட்டன. அைதப் பார்த் ம ழ் ந்தப பாரி ெசான் னான்,

``அவைர, ைக ல் ைவத் ச் மந் வரச் ெசால் டலாமா?”

``ேவண்டாம் பாரி. அவர் க வயதானவர். என் ெபா ட் அவ க் ச்

ெதாந்தர ட வந் டக் டா . நாேன ேபாய் ப் பார்த் ட்

வ ேறன்.”

``சரி” என் ஏற் க்ெகாண்ட பாரி, ``ெதாடர்ந் நான் நாள் கள்

நடந் க் ர்கள் , க ம் கைளப் பாக இ க் ம் . ஒ நாள்

ஓய் ெவ த் ட் , ற றப் ப ங் கள் .”

``வந் ள் ள ேபராசான். என மனம் எப்ப ஓய் ெவ க் ம் பாரி?

தாையத் ேத ம் கன் எத்தைன மைலகைளக் கடந்தா ம்

வண் டவா ெசய் ம் ?”

அவர உணர்ச் க் ள் இ க் ம் உண்ைமையப் பாரியால் உணர

ந்த . `ேதக்கன் இ ந்தால் உடன் அ ப் ைவக்கலாம் . அவேனா

காலம் பேனா இ க் றான்’ என் ந் த்தப ேய உ ரைனேய

அைழத் க்ெகாண் ேபாகச் ெசான் னான். ``சரி’’ என் ஏற் க்ெகாண்

ைடெபற் க் க் ப் ேபானார் க லர்.

ம நாள் காைல எ ந்த ம் , ``க லர் றப் பட் ட்டாரா?” எனப் பாரி

ேகட்டான்.

``அவர் இந்ேநரம் ஆ மைல ல் பா த் ெதாைலைவக் கடந் ப் பார்’’

என்றனர் ரர்கள் .

க லர் ேவட் வன் பாைறக் வந்தேபா ைசேவழர் வந் ஐந்

நாள் க க் ேமல் ஆ ந்த . அவைரக் கா ம் ெபா ைதக்

கன ேபாலச் மந் வந்தார் க லர். `எத்தைன ஆண் களா ட்டன?

ரிவடங் கா வானத் ன் ந் ைதகைளப் ேப யாத நாள் கள் தான்

எத்தைன... எத்தைன!! காலம் கைர றதா... நகர் றதா?’ என றாத

ேபச் கைள எண்ணியப ைசேவழர் இ ந்த ல் அ ேக வந்தார்

க லர்.

தன் ைறயாகக் க லர், ேவட் வன் பாைறக் வந்த அன் , அவைரத்

தங் கைவத் ந்த ல் அ . ரிந் நீ ண்ட றளி மரத்தாலான

பலைக ல் உட்கார்ந் ந்தார் ைசேவழர். க லர் வ வ

ெதாைல ேலேய ெதரிந்த . அங் இ ந்தவர்கள் எ ந் அவைர

வரேவற் றனர். அள கடந்த ம ழ் ேவா வந்த க லர், ைசேவழைர

வணங் ம ழ் ந்தார். ெப ங் க ைய ஆரத்த க்ெகாண்டார்

ைசேவழர். கண்களில் க ந்த ேபரன் .

க லர் வந்த அ ந் ேவட் ர் பைழய ம் நீ ல ம் க் வந்தனர்.

வந் ஐந் நாள் களா ட்டதால் , இவர்கள் அைனவைர ம் ைசேவழர்

அ வார். ஆனா ம் ெபயர் ெசால் ப் கழ் ந்தார் க லர். நீ லைன

`மகன் ேபால் ’ எனச் ெசால் அ கப் ப த் னார்.

ேப க்ெகாண் க் ம் ேபா ெபண் ஒ த் ைட ல் நாவற் பழம்

ெகாண் வந் ைவத்தாள் . யார் எனப் பார்த்தார் க லர். தனக் மகர

வாைழ ல் காரத் ைவயல் ெகா த்தவள் . க லைர வணங் யப அேத

ரிப் ேபா அந்த இடம் ட் நகர்ந்தாள் . இப் ேபா

ைகக் ழந்ைதேயா இ ந்தாள் .

ைசேவழர், ைட ல் ைவக்கப்பட்ட நாவல் ஒன்ைற உண்பதற் காக

எ த்தார். அைதக் கவனித்த க லர், ``ேவண்டாம் . அைத

ைவத் ங் கள் ’’ எனச் ெசால் , இன்ெனா பழத்ைத எ த்

அவ க் க் ெகா த்தார்.

``உண்பதற் ேகற் ப கனிந் தான் இ க் ற . இைத ஏன் ேவண்டாம்

என் ர்?” எனக் ேகட்டார் ைசேவழர்.

க லர் ெசான் னார், ``அ நாவல் ; கார்ப் ச் ைவ அ கமாக

இ க் ம் . அதன் ற எந்த நாவைலத் ன்றா ம் கார்ப் ச் ைவ

ேபாகா . எனேவ, அைத எ த்த டன் உண்ணக் டா . இேதா

நாவல் . இ ந் ெதாடங் கலாம் . இதற் க த்

உண்ணேவண் ய ...” என் ெசால் , ைடையக் ள யப ேய சற் ேற

ெப த்த ெவண்ணாவைல எ த்தார். ைசேவழர் யப் ேபா பார்த்தார்.

க லர் ஒவ் ெவா நாவலாக எ த் ைசேவழ க் க்

ெகா த் க்ெகாண்ேட அதன் ெபயர், தன்ைம, ைவ ட்பம் என,

பழத் ன் றப் கைளக் ம ழ் ந்தார். ைட ல் இ ந்த அைனத் ப்

பழங் கைளப் பற் ம் அவரால் ளக்க ந்த .அ ல் இ ந்த

ேவட் ர் பைழய ம் நீ ல ம் யப் ேப ய கேளா

பார்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

பழத்ைத உண்டப நீ ண்டேநரம் ேப க்ெகாண் ந்தனர். `` ேநரம்

நடந் ெகாண்ேட ேப ேவாம் ’’ எனச் ெசால் ப் றப் பட்டனர்.

வலக்ைகைய ஊன் ேகா ல் அ த் , இடக்ைகையத் ேதாதாகப் த்

அ த் எ ந்தார் ைசேவழர். வல காைல மடக் நீ ட்ட யாத

நிைலையப் பற் ப் ேப யப ேய இ வ ம் ெதாைல நடந்தனர்.

அவர்கள் தனியாகப் ேபச ம் வ அைனவ க் ம் ரிந்த . எனேவ,

மற் றவர்கள் ேலேய இ ந்தனர்.

ேகால் ஊன் நடந்தப ேய ைசேவழர் ேகட்டார், ``பறம் ல்

வாழ் வ பவம் எப் ப இ க் ற ?”

``இ தான் வாழ் எனத் ேதான் ற .”

தல் ெசால் ேல ைமெகாண் ந்த . சற் ேற ைகப் ற் றார்

ைசேவழர். க லர் உச்சரிக் ம் ெசாற் களின் வ ைமைய நன்

உணர்ந்தவர் அவர்.

க லர் ெதாடர்ந்தார், ``இயற் ைகையப் பற் ய மனிதப் ேபர

இங் தான் ேச க்கப் பட் க் ற . வாழ் வ ம் நான்

கற் க்ெகாண்டவற் ைற வந்த தல் நாேள என்ைன எைடேபாட் ப்

பார்க்கைவத்தவர்கள் பறம் மக்கள் .’’

க லர் உணர்ச் ேம ட்டவராக இ க் றார் என ைசேவழ க் த்

ேதான் ய .

``எண்ணற் ற ெச ெகா க க் ம் எண்ணிலடங் காத க்க க் ம்

இவர்கள் ெபயரிட் அைடயாளப் ப த் ள் ளனர். இத்தைன வைகயான

க்கைள ம் அதன் ெபயர்கைள ம் நாம் எங் ேக ம் காண யா ”

என் ெசான் ன க லர், கம ழ் ேவா ெசான் னார், ``கடந்த வாரம் ,

நாங் கள் அடர்காட் க் ள் க க் யமான ேவைலக்காகச்

ெசன் ெகாண் ந்ேதாம் . அப்ேபா என் டன் வந்த பாரி, ஓர் இடத் ல்

அப் ப ேய நின்றான். என்ன காரணம் எனப் ரியாமல் உடன் வந்த

அைனவ ம் நின்ேறாம் . பாரி எைதக் கவனிக் றான் என்பைத,

அைனவரின் கண்க ம் உற் ேநாக் ன.

பாைற ன் ேவர்ேபால ேதன் நிறத் ல் படர்ந் இ ந்த

ெகா ல் மலர்ந் ந்த . அதன் இதழ் கள் , காற் ற க் ம் ேபா

சாய் ந் எரி ம் டர்ேபால இ ந்த . அைதப் பார்த்தப பாரி

ெசான் னான், ``இந் த வைகப் ைவ, இ வைர நான் பார்த்த ல் ைல.’’

``ஆம் . இ வைகயான ெச யாக இ க் ற ’’ என்றனர் மற் றவர்கள் .

உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்த பாரி, ``இந்தப் க் நீ ங் கேள ஒ

ெபயர் ட் ங் கள் ’’ என்றான்.

` க் எப் ப ப் ெபயர் ட் வ ... நிறம் ெகாண்டா, மணம் ெகாண்டா...

அதன் தனிச் றப் அ ந்தா?’ என் எண்ணங் கள் ஓ யப ேய

இ ந்தன.

க லர் உற் சாகத்ேதா ேப வைதக் ேகட்டப நடந் ெகாண் ந்த

ைசேவழர், ``என்னதான் ெபயர் ட் னீர?் ” என்றார்.

``அந்தப் ைவப் பார்த்த கணேம பாரி ன் எண்ணத் ல் ெபயர்

ேதான் க் ம் . அந்தப் ெபயர், ன் ேவரி ந் ைளந்ததாக

இ க் ம் . அேதேபான்ற ேதாற் றம் ெகாண்ட க்க க் என்ன ெபயர்

உள் ள என அைனத்ைத ம் ஒப் ட் , ெபயைரச் ந் த் ப் பான்

பாரி. எனேவ, நான் உடன யாக ஒ ெபயைரச் ெசால் ட யா

அல் லவா? ` ந் த் ச் ெசால் ேறன்!’ என் ள் ேளன் ” என்றார்.

``நீ ங் கள் ெபயர்ைவக் ம் வைர அ ெபயரற் ற ` ’தானா?”

ைசேவழரின் ெசால் க் ள் சற் ேற எள் ளல் இ ப் ப ேபால் க ல க் த்

ேதான் ய .
 ைசேவழர் ெதாடர்ந்தார், ``அந்தச் ெச ேவ இடத் ம்

இ க் மல் லவா? அங் அதற் ப் ெபயர் ட்டப் பட் க்கலாம்

அல் லவா?”

``இ க்கலாம் . ேவ எங் ேகயாவ அந்தச் ெச இ க்கலாம் . அதற்

மனிதர்கள் ெபயரிட் க்கலாம் ” என்றார் க லர்.

தைலைய நி ர்த்தாமேலேய ெமல் ய ர ல் ைசேவழர் ேகட்டார்,

``அப் ப ெயன்றால் , அ யாதவர்க க் ந ல் இ ப் பைத அ ெவன்

ஏற் க மா?”

ைசேவழர் ெசால் அ ர்ச் ையக் ெகா த்த . ``அ யாதவர்கள் என் ,

பறம் மக்கைளயா ெசால் றார்?’’ நம் ப யாமல் ேகட்டார், ``எப் ப

இப் ப ெயா ெசால் ைலச் ெசான் னீர ்கள் ?”

``நீ ங் கள் ஒன்ைற அ ய நிைனக் ம் ேபா உங் களின் அ யாைமைய

மற் றவர்கள் அ ந் ெகாள் தல் இயற் ைகதாேன?”

ைசேவழரின் ெசாற் ேகட் த் ைகத் நின்றார் க லர். அவ க் ள்

இந்தச் ெசால் உ த் ரண் வர, மட் ம் காரணமல் ல என்ப ரியத்

ெதாடங் ய .
 ைசேவழர் ெசான் னார், ``இயற் ைக பற் ய மனிதப் ேபர இங் தான்

ேச க்கப் பட் ப் பதாகச் ெசான் னீர ்கேள, அ சரிதானா?”

பதற் றம் , உடெலங் ம் பர யைத உணர ந்த . பறம் ேப தன

உடலாக மா ட்டைதப்ேபால் இ ந்த . அதன் ெசால் ெகாண்

எ வைதக் ட உடல் ஏற் க ம க் ற , ஆனா ம் தன்ைன

நிதானப் ப த் யப க லர் ேகட்டார், ``சரி ல் ைல என் எப் ப த்

ேதான் ய உங் க க் ?’’

``தன உள் ளங் ைக ல் இ க் ம் ஒன் ன் ஆற் றைலேய ம ப் ட

யாதவர்களாக இவர்கள் இ ப் பதால் .”

``எைதச் ெசால் ர்கள் ?”

``ேதவாங் லங் ைகச் ெசால் ேறன்.”

ப் ெபயராக இ க் றேத என நிைனத்த க லர், ேதவவாக்

லங் ைகத்தான் இப்ப ச் ெசால் றார் எனப் ரிந் ெகாண்டார். ``அதன்

ஆற் றைலப் பறம் மக்கள் ரிந் ெகாள் ள ல் ைல என்றா

ெசால் ர்கள் ?”
``ஆம் . அதன் ஆற் றைல இப்ேபா வைர பாரி ம் பறம் மக்க ம்

ரிந் ெகாள் ள ல் ைல.”

க ல க் ள் ைட ெதரியாமல் உ ண் ெகாண் ந்த ேகள் ,

இப் ேபா ைசேவழரின் ெசால் ைன ல் வந் நின்ற . வம்

உயர்த் யப ைசேவழைரப் பார்த் ``என்ன அதன் ஆற் றல் ?”

``அ கடைல ெவல் ம் ஆற் றல் ெகாண்ட உ ரினம் .”

க லர் அ ர்ந் நின்றார். அவரின் கக் ப் அ ந் ைசேவழர்

ேதவாங் ன் றப் ைபப் பற் ப் ேபசத் ெதாடங் னார். எப் ேபா

உட்கார்ந்தா ம் வட ைச ேநாக் ேய உட்கா ம் அதன் ஆற் றைல,

ெமய் ர்த்தப ளக் னார். ``ெபா ைக மைல ல் இைதப் ேபான்ற

உடல் அைமப் ைபக்ெகாண்ட லங் உண் . ஆனால் , அதற்

இத்தைகய ஆற் றல் இல் ைல. இ ஒ மரத் லங் . நீ ண்ட

ெந ங் காலம் ப் ட்டெதா மரத் ேல வாழக் யதால் , ப் ட்ட

ைச ேநாக் உட்கா ம் இயற் ைக ன் அ றந்த ஆற் றைலப்

ெபற் ள் ள ” என்றார்.

க லர் ெமய் மறந் ேகட்டார். இந்த லங் க்காகப் பாண் யன் ஏன்

இவ் வள யன்றான் என்ற ைட ன் த் தத்தளித்த ேகள் க் , ைட

ெதரிந்த . ற் றாண் களாகத் ெதாட ம் யவன வணிகத் க்

இ ேபான்ற ஒ லங் எவ் வள க் யமான பங் காற் ம் என்பைத,

க லரால் எளி ல் ளங் க்ெகாள் ள ந்த . பாண் யனின்

ெப யற் க் ப் ன்னி ந்த உண்ைம ெவளிவந்த .

நைடைய நி த் அ ல் இ ந்த பாைற ல் சாய் ந் நின்றார்

க லர். ேகால் ஊன் யப நின் ெகாண் ந்த ைசேவழர்

ெசான் னார், ``கடைல ம் வாைன ம் இைணக் ம் ேபராற் றல் ெகாண்ட

உ ரினமாக இ இ க் ற . இைதப் ெபற ேவ வ ேய இன் தான்

ைரயர்கைள அ ப் ைவத்தார் லேசகரபாண் யன். நீ ங் கள்

பறம் ல் இ ப் ப அப்ேபா ெதரிந் ந்தால் உங் கள் லேம

யன் ப் பார் ேபரரசர்.”

க லர் அைச ன் உட்கார்ந் ந்தார். லேசகரபாண் யனின்

யற் ெதாடர்வைத அவரால் உணர ந்த .

ைசேவழர் ெசான் னார், ``அந்த அரிய உ ரினத்தால் பறம் க் எந்த

நன்ைம ம் ட்டப் ேபாவ ல் ைல. அதன் ஆற் றல் ெவளிப் படப் ேபாவ

கட ல் தான் . எனேவ, அைதக் ெகா த் உதவ, பாரிக் நீ ங் கள்

அ த்த ேவண் ம் .’’

க லரின் அைம நீ த்த .

ேநரத் க் ப் ற ைசேவழர் ேகட்டார், ``ஏன் ேபச் ன்

நிற் ர்?”

``பாரி எப் ேபா ம் யப் க் ரிய ேதாழன் தான். ஆனால் , இப் ேபா அந்த

யப் ேம ம் அ கரிக் ற .”
க லரின் ெசால் க் ப் ெபா ள் ரிய ல் ைல. கண்கைள உ ட் யப

பார்த்தார் ைசேவழர்.

க லர் ெசான் னார், `` `ேதவவாக் லங் ைக இவ் வள யன் எ த் ச்

ெசல் லேவண் ய ேதைவ என்ன?’ என் பல ைற நான் ேகள்

எ ப் ள் ேளன் . ஆனால் , இந்தக் ேகள் க் ைடய ய பாரி

ஒ ேபா ம் யன்றேத இல் ைல. எனக் அ ெப யப் ைபக்

ெகா த்த . வற் த் க் காரணம் ேகட்டால் ெசால் வான், `ேவந்தர்கள்

எைதச் ெசய் தா ம் அ அவர்களின் அ கார நல க்கான ;

மனித க் ம் இயற் ைகக் ம் எ ரான . அ ல் தலாகச் ந் க்க

என்ன இ க் ற ?’ என் . க ேவகமாக அவன் க்

வந் றாேனா என அப் ேபா ேதான் ய . ஆனால் , இப் ேபா

ெதரி ற , அவ ைடய ெசாற் கள் எவ் வள ஆழமானைவ என் .”

பாைறைய ட் எ ந் , ைசேவழைரப் பார்த்தப க லர் ேம ம்

ெசான் னார், ``இயற் ைகையப் பற் ய ேபர மட் மல் ல,

மனிதர்கைளப் பற் ய ேபர ம் ேசகரிக்கப் பட் ள் ள இடமாக `பறம் ’

இ க் ற .”

தன ெசால் ைலத் தனக் எ ரானதாக் க்ெகாண் க் றார் க லர்

என்ப ைசேவழ க் ப் ரிந்த .இ வ ம் ேநரம் ேபச் ன்

நின்றனர்.

ேநர் கம் பார்ப்பைதத் த ர்க்க எ ந் நடந்தப ைசேவழர்

ெசான் னார், ``ஆற் றைல அ வ ம் பயன்ப த் வ ம் தான் மனிதைன

ெவல் லற் கரியவனாக மாற் ள் ளன.”

``மனிதன் ெவல் லற் கரியவனாக மாறேவண் ய யா ைடய ேதைவ?”

என்றார் க லர்.

சற் ம் இைடெவளி ன் ைசேவழர் ெசான் னார், ``இயற் ைக ன்

ேதைவ.”

இளக்காரமானெதா ரிப் ேபா க லர் ெசான் னார், ``இல் ைல.

ஆைசக் அ ைமப் பட்ட கணத் ல் மனிதன் எ த் க்ெகாண்ட உ

அ .”
``அ ஆைசயல் ல, இயல் . இயற் ைக ன் தன்ைம அ தான் .

ஆற் றல் ெகாண்டைத மட் ேம அ அரவைணத் க்ெகாள் ம் . எனேவ,

மனிதன் ஆற் றைலப் ெப க்கேவ வாழ் ைவ அைமத் க்ெகாள் றான்.”

``அ , மனிதன் இயற் ைகக் க் ெகா த் ள் ள ளக்கம் .”

``ேதவாங் லங் கட ேல இ க் ம் ேபா ைடக் ம் பயன்

எல் ைலயற் ற . அதன் ஆற் றல் லங் டம் அ தான் . அந்த இடத் ேல

அைதப் பயன்ப த் தல் அைனவ க் ம் நன்ைம ெசய் வ தாேன?”

``இைதப் பாரி டம் ேகட்டால் , என்ன ெசால் வான் ெதரி மா?”

``என்ன ெசால் வான்?”

`` `அைதப் பயன்ப த்த மனித க் என்ன உரிைம இ க் ற ?’ என்

ேகட்பான்.”

ைசேவழரின் நைட ன் ேவகம் ய . ``இந்தக் ேகள் ைய

எப்ேபாேதா கடந் வந் ட்டனர் நம் ன்ேனார்கள் . மைலக்கா களில்

மட் ேம ைளந்த தானியக்க ரின் ைதகைளச் ேசகரித்

ந க்கைர ல் நட் ைவத்தேபாேத இைதப் ேபான்ற ேகள் கெளல் லாம்

இறந் ட்டன. பயனளிக் ம் இடத்ைத ேநாக் ப் பாய் ந் ெசல் தேல

வாழ் த ன் ” என் ய ைசேவழர், சற் ேற னத்ேதா ரல்

உயர்த் ச் ெசான் னார், ``நீ ங் கள் எ ப் வ இயற் ைக ன் தான

உரிைம பற் ய ேகள் யல் ல; இயற் ைக ன் இயங் ைசையப்

ரிந் ெகாள் ளாத அ யாைம ந் எ ம் ேகள் .”

ைசேவழரின் னத்ைத சற் ேற எள் ளேலா எ ர்ெகாண்ட க லர்

னார் ``நீ ங் கள் தான் த ேலேய ெசால் ட் ர்கேள, `அ தான்

அ யாைம ன் அைடயாளம் ’ என் .”

னம் ேமேலறாமல் கட் ப்ப த்த யன்றார் ைசேவழர். க லைர

இணங் கைவப் ப தான் க் யமான . அந்தச் ெசயைல

ெவற் கரமாகச் ெசய் தாக ேவண் ம் . அதற் ஒேர வ அவைர

க த் கள் லம் ெவல் வ மட் ம் தான் . எண்ணங் கள் உள் க் ள்

ஓ யப க்க ைசேவழர் ெசான் னார், ``வைளய ம க் ம் ைள

ஒ வ ம் , வைளந் ெகா க் ம் ைள நீ ண் தைழப் ப ம் தான்

இயற் ைக ன் அைமப் .”

ெசாற் களின் வ ைம அ ந்த இ வர், எ ெர ர் ைச ந் அைதப்

பயன்ப த் க் ெகாண் ந்தனர். ேதவாங் ல் ெதாடங் அைதத் தர

ம க் ம் பாரிைய ேநாக் உ ண்டன ெசாற் கள் . அைத எ ர்ெகாள் ள,

க ல க் எந்த தமான தயக்க ம் இல் ைல. ஆனால் , இப் ப ெயா

பணிக் ைசேவழர் எப்ப இணங் னார் என்பேத அவரின்

ந்தைனயாக இ ந்த .

``ஒ தவைள இ ம் ட்ைட ந் பல் லா ரம் தைலப் ரட்ைடகள்

உ வா ன்றன. அைவ எல் லாம் உ ர்வா ேமயானால் , இந்தப் ல்

தவைளையத் த ர ேவ உ ரினேம இ க்கா . ஒேரெயா ெகாக் ,

நாள் ஒன் க் எண்ணா ரம் தைலப் ரட்ைடகைள ங்

வாழ் ற . இந்த அ களின் லம் தான் இயற் ைக சமநிைலையப்

ேப ற .”

ைசேவழரின் ெசாற் கைளக் ேகட்டப க லர் அைம யாக நடந்தார்.

அ களின் நியாயத்ைதப் ேபசத் ெதாடங் ,அ த் அ த்த ன்

அவ யத் ல் வந் ேபச் ம் . ைசேவழர் எைத ேநாக் வ றார்

என்பைத, க லரால் கணிக்க ந்த .

``வல ைகயால் ஊன் ேகாைல இ கப் த் இட ைகயால்

அ த் க்ெகா த் தான் உங் களால் எ ந் க்க ந்த . இவ் வள

தளர்ந்த நிைல ம் ெந ந்ெதாைல பயணித் என்ைனக் காண

வந் ள் ளீர ்கள் எனப் ெப ம ழ் வைடந்ேதன். ஆனால் , உங் களின்

ேநாக்கம் என ம ழ் ைவ உ ரச்ெசய் ட்ட ” என் ெசான் ன க லர்,

சற் ேற தயக்கத்ேதா அேதசமயம் உ யான ர ல் ேகட்டார்,

``உங் க க் உடன்பாடற் ற ெசயைல ஒ ேபா ம் நீ ங் கள் ெசய் ய

மாட் ர்கள் . அப் ப க்க, எதன் ெபா ட் இந்தச் ெசய ல்

உங் க க் உடன்பா ஏற் பட்ட ?”

ைசேவழர் ெசான் னார், ``சான்ேறார் ேபாற் ம் ெப ங் க பறம் ல்

உள் ளான் என்ற ெப ம ழ் டேன இங் வந்ேதன் . என் கால் கள்

இதனி ம் தளர்ந் ேபா ப் ம் நான் இங் வந் ப் ேபன் அல் ல

உன்னால் மைல ந் இறங் வர யாத நிைல ஏற் பட் ப் ம்

நான் மைலேய அங் வந் ப்ேபன் . ஏெனன் றால் , வாழ் வ ம்

நான் பயணித்த பாைத ல் இப் ப ேயார் ஆற் றல் ெகாண்ட

உ ரினத்ைதக் கண்ட ல் ைல.”

ைசேவழரின் ர ல் உணர்ச் ேமேல க் ெகாண் ந்த . ``என

இளம் ப வத் ல் நா ையத் க் அண்ணாந் வானத்ைத

உற் ப்பார்க்கைவத்தார் என் தந்ைத. அன் ந் இன் வைர

வானக்ேகா களின் ஊேடதான் நான் வைளந் ம் ெநளிந் ம் ேபாய் க்

ெகாண் க் ேறன். ஒளி அண்டங் களின் ம ப் க க் ள் ேபத த்

நின்ற காலங் கள் எத்தைனேயா! ன்ேனா க் ன்ேனார் என

எத்தைன தைல ைறகளாக வானிய ன் யப் க க் ள்

ழ் க் டக் ேறாம் . க ரவ ம் ண் ன்க ம் இன் டப் பட்ட

அைறக் ள் நம் மால் ைச அ ய ம் என் ஒ வன் ெசான் னால் ,

அவைன ` டன்’ என் ெசால் ப் ேபன். ஆனால் , ேதவாங் என்ற

இந்தச் ன்னஞ் உ ரினம் நம் அ யாைமையத் தகர்த் ட்ட .

எல் ைல ல் லாத அகண்ட வானத்ைதத் ைள ட் ப் பார்ப்பைதப்ேபால

இ க் ற ,அ வட ைச ேநாக் உட்கார்ந் ப் ப .

இனி நம் பாய் மரங் க க் , கட ம் காற் ம் ெபா ட்டல் ல.

நடந் ெகாண் க் ம் ேதவாங் உட்கா ம் கணத் ல் ைசகள் தாேம

வந் கானின் ெசால் ேகட்க உள் ளன. இந்த ஆற் றல் , ேவந்தர்க க்

மட் மல் ல... மனிதர்கள் அத்தைன ேப க் ம் பயனளிக்கப் ேபா ம்

ஒன் . இைத நாம் தவற ட் டக் டா . இந்த அ ன் அவ யத்ைத

உன்னால் ரிந் ெகாள் ள ம் . மைலமக்கள் , வாழ் ன்

இயக்கத்ைதப் த் அ த்த கட்டத் க் நகர யாத

மந்தநிைலெகாண்டவர்கள் . நீ தான் பாரி டம் இைத எ த் ச்ெசால் ல

ேவண் ம் . அதற் காகத்தான் வந்ேதன் .”

ெநற் ல் இ ந்த யர்ைவையத் ைடத்தப ம ெமா ன் க்

ேகட் க்ெகாண் ந்தார் க லர்.

ேவகம் ைறயாமல் ைசேவழர் ேகட்டார், ``ஏன் ேபச் ன் நிற் ர்?”

``நீ ங் கள் ெசால் வ எல் லாேம எனக் ப் ரி ற . ஆனால் , நான்

ெசால் வ மட் ம் உங் க க் ப் ரிய ல் ைல. நீ ங் கள் ேதவாங் னால்

ஏற் ப ம் பயைனப் பற் ப் ேப ர்கள் . அ ேதவாங் க்கான பயன்

அல் ல என்ப உங் க க் ப் ரிய ல் ைல. உங் களின் பய க்காக

அைதப் பயன்ப த்த உங் க க் உரிைம இல் லாதைதப் ேபால, அ ம

ெகா க் ம் உரிைம பாரிக் ம் இல் ைல. இழக்கக் ய வாழ் டத் ல்

எந்த உ ைர ம் இயற் ைக உ வாக்க ல் ைல. எனேவ, தன

வாழ் டத்ைத ஓர் உ ர் இழப் ப இயற் ைக டனான ஆணிேவைர

அ த் க்ெகாள் வதற் நிகர். பயன்பாட் க் கணக் க ம்

பண்டமாற் க் கணக் க ம் எல் லாவற் க் ம் எப் ப ப் ெபா ந் ம் ?

நா ையத் க் வானத்ைதப் பார்த்தப உங் கள் தந்ைத ைதத்த

கன க் ைல ெசால் ல மா உங் களால் ?”

க லரின் ரல் டமாக ஒ த்த . ெசாற் கைளச் ெசங் த்தாகக்

 ழ் ேநாக் த் தள் ள லவ க் த் ெதரி ம் . ஆசானாக ம க் ம்

ஒ வரின் அந் தச் ெசயைலச் ெசய் யக் டா என நிைனத்தார்.

ஆனால் , எண்ணங் கைள ச் ெசாற் கள் உ ண்டன.

``ேதவாங் மட் மல் ல, பாரி ம் அப்ப த்தான் . என்ன ைல

ெகா த்தா ம் னம் ெகாண்டா ம் ழ் ந் பணிந்தா ம் ைச மாற

மாட்டான்.”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 65

எவ் ரி ந் க லைர அைழத் வந்த உ ரன், ேவட் வன்

பாைற ல் உள் ள எல் ேலா ட ம் ேப நலம்

சாரித் க்ெகாண் ந்தான் . ைசேவழ ம் க ல ம் தனிேய ேபச

எ ந் ெசன்றேபா , நீ ல ம் உ ர ம் இன்ெனா ைச ேநாக்

நடந் ெசன்றனர். இ ைசகைள ம் பார்த்தப உட்கார்ந் ந்தார்

ேவட் ர் பைழயன் . கற் ற ந்த அ ஞர்கள் இ வர் வலப் றம் ெம வாக

நடந் ெசன் ெகாண் க் ம் ேபா , பறம் ன் இைணயற் ற ரர்கள்

இ வர் இடப் றமாகப் ேப யப நடந் ெகாண் ந்தனர்.

உ ரனிடம் நீ லன் ேகட்கேவண் ய ேகள் கள் நிைறய இ ந்தன.

``எவ் க் க் ைழயனிட ந் நாள் தவறாமல் ெசய்

வந் ெகாண் ப் பதாகச் ெசால் றார்கேள..?” என் ெதாடங் னான்.

``ஆம் , ேசர னர் இ வ ம் ேபா க்கான ேவைலகைளத்

ரப் ப த் ள் ளனர். அந்தச் ெசய் கைளக் ைழயன் நாள் ேதா ம்

அ ப் க்ெகாண் க் றான். உ யஞ் ேசரைல டக்

டநாட் னரிடம் தான் நாம் தல் ப் உணர் டன்

இ க்கேவண் ம் எனத் ேதான் ற . அவர்கள் தளப எஃகல் மாடன்

பற் கக் ெகா ைமயான கைதகள் மக்களிடம் பர க் ன்றன.

பட்ட எ ரி நாட் ரர்கள் யாைர ம் கண ேநரம் ட அவன்

உ ேரா ைவத் ப் ப ல் ைலயாம் . உடல் கைளச் ைதத் க்

ெகால் வைத அவன் வழக்கமாக ைவத் க் றானாம் .

`ேகா ர்சாத்தனின் ைககைள ெவட் ய யனின் தைலைய

எ க்காமல் நான் ஓய மாட்ேடன்’ எனச் ைரத்தப அைல றானாம் ”

என்றான் உ ரன்.

அவன் ெசால் யைதப் பற் ந் த்தப வந் ெகாண் ந்தான் நீ லன்.

``பறம் ைனச் ற் ள் ள ேவெறந்த நாட் ன க் ம் இல் லாத வாய் ப்

டநாட் ன க் த்தான் உண் . நில அைமப் ன் தன்ைமையக்

கணக் ல் ெகாண்டால் அவர்களால் பச்ைசமைல ன் ந ப் ப வைர

வந் ேசர ம் . இந்தச் சாதகமான வாய் ப்ைபப் பயன்ப த் வதாக

நிைனத் தான் அவர்கள் ஏமாற் றம் அைடவர். ஏெனன் றால் , அதன்

ெதாடர்ச் யாக உள் ைழந்தால் க ம் பாைறப் ள க் ள் எளிதாகச்

ழப் பட் ற் றாக அ க்கப் ப வர்” என்றான்.

அ த்த ேகள் ைய நீ லன் ேகட் ம் ன்னர் உ ரன் ேகட்டான்,

``ேசாமப் ண் ன் பானம் க்க வந்தேபா ட் வந்த கப் பல்

அ ைமகைளப் பற் க் னாேய, அவர்களின் தைலவன் இன் ம்

அப் ப த்தான் இ க் றானா அல் ல ஏதாவ ேப றானா?”

``இப் ேபா ைமயாகக் ணமைடந் ட்டான். கக்

ெகா ைமயான காயங் கள் ஏற் பட்டதால் இத்தைன மாதங் கள்

ஆ ள் ளன. ஆனா ம் அவன் எைத ம் வாய் றந் ேபச ஆயத்தமாக

இல் ைல. எவ் வள யன் ம் அவன் ட்டத்ைதப் பற் ய உண்ைமகள்

எைத ம் ெதரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல.

உடன் இ க் ம் ரர்கள் தைலவனின் உத்தர ன் ஒ ெசால் ட

உ ர்க்க ம க் றார்கள் . அவன கண் அைசைவ ைவத்ேத

பணி ரி ன்றனர். ேதர்ந்த ேபார்க் யாக இ க்க ேவண் ம் .

மற் றவர்க க் இவ் வள கட் ப் பா ம் உ ம் எளி ல் வரா ”

என்றான்.

``க லர் அவரின் ஆசாேனா ஓரி நாள் கள் தங் வார். நாம் ேபாய்

அவைனப் பார்த் வரலாமா?”

`` ந்த ம் றப் பட் ப் ேபாேவாம் ” என்றான் நீ லன்.

க ல ம் ைசேவழ ம் க் த் ம் ம் ேபா நண்பகல்

கடந் ந்த . அவர்க க்கான உண ஏற் பாடா ந்த . றளி

மரப் பலைக ல் உட்கார்ந்த ம் ைசேவழர் ெசான் னார், ``உண

அ ந் ய ம் நாங் கள் றப் ப ேறாம் .”

``உங் களின் வல காைல மடக் எழ யாதைதப் பற் நீ ங் கள்

ெசான் னதால் , ம த் வர்கள் ைககைளப் ப த் வந்

காத் க் றார்கள் . இன் ம் இ னங் கள் தங் ங் கள் . அவர்களின்

ம த் வத்தால் ைமயாகக் ணமைடந் ெசல் ர்கள் ” என்றார்

ேவட் ர் பைழயன் .

ம ெமா ஏ ன் அைம யாக இ ந்தார் ைசேவழர். வந்த

ேநாக்கம் நிைறேவறாத மனநிைல மட் மன் ,இ வைர தான்

கண் ராத ஒ க லைர ம் அவர் கண் ள் ளார். அவ ைடய

உணர் கள் ெகாந்தளிப் பாக இ ந்தன. ேபரர க்காகத்

வந்தைதப் ேபால தன்ைன க லர் நிைனத் ட்டாேரா என்ற எண்ண ம்

எழாமல் இல் ைல. அைம நீ த்த . அைதக் கவனித் க்ெகாண் ந்த

க லர், ``ம த் வம் பார்த் க்ெகாண் ணமைடந் ெசல் வ தான்

நல் ல ” என்றார்.

ைசேவழரின் மனம் அைத ஏற் க ல் ைல. பறம் ைபப் பற் க் ய

ெசாற் கள் அவைரக் க்ெகாண் ந்தன. ஆனால் , நீ ட் மடக்க

யாத வல கால் அவர ம ப் ச்ெசால் ைல மடக் ப்

த் க்ெகாண்ட . என்ன ெசய் வ என அ யாமல்

ண க்ெகாண் ந்தவர், க லரின் ெசால் க் இணங் த் தைல

அைசத்தார்.

மாைல ேநரம் ெந ங் ய ம் ம த் வர்கள் பச் ைலகைள ம்

மரப்பட்ைடகைள ம் ெகாண் வந் ந்தார்கள் . றளி மரப் பலைக ல்

உட்கார்ந் ந்த அவைர, வல காைல மட் ம் பலைக ன் ேமல் ேநராக

நீ ட்டச் ெசான் னார்கள் .

 ைசேவழரால் ெசய் யேவ யாத ெப ஞ் ெசயலாக அ இ ந்த .

வைளந்த கால் அவ் வள எளி ல் நீ ண் ெகாள் ள ஆயத்தமாக இல் ைல.

அவரால் எவ் வள ம் என்பைதக் கணிப் பதற் ேக ம த் வர்கள்

இைதச் ெசய் யச் ெசான் னார்கள் . அவர் ந்தவைர கால் கைள நீ ட்ட

யன்றார். ``அைரவட்ட ண் ன் ட்டம் ஒ ேபா ம் ேநர்க்ேகாட்

சாட்ைடக்கம் ெவள் ளியாக மாறா ” என் காைல அ த் க்ெகாண்ேட

ெசான் னார். அவர ெசால் ைலக் ேகட் ச் ரித்தார் க லர்.

ம த் வர்கள் பச் ைலைய ம் பட்ைடைய ம் ைகக்க களால்

ஒன்றாக் அைரத் க் ெகாண் ந்தனர். அ நரம் , ண்

இ த் க்ெகாண் ந்த .வ உச்சந்தைலையத் ெதாட்ட .

ம த் வர்கள் அைரத் க் ெகாண் க் ம் ைககைளப் பார்த்தப ,

``என்ன ம ந் இ ?” எனக் ேகட்டார் ைசேவழர்.

த்த ம த் வர் ெசான் னார், `` ன் ஆ .”

ைசேவழ க் ப் ரிய ல் ைல. அவர்கள் சற் ேற ளக் வார்கள் என

எ ர்பார்த்தார். ம த் வர் வ ம் அவரவர் ேவைலகைளக்

கவனித் க்ெகாண் ந்தனர். தைலமாட் ல் இ ந்த க லைரப்

பார்த்தார். அவ க் ம் அதற் கான ெபா ள் ரிய ல் ைல.

ம த் வர்கைளப் பார்த் க லர் ேகட்டார், ``அப் ப ெயன்றால் என்ன...

ைக ன் ெபயரா?”

``இல் ைல. ம ந் ன் ேசர்மானத்ைத ம் ேநா ன் தன்ைமைய ம் ைவத்

நாங் கள் ெசய் ேவாம் . எங் களின் ம ந் க் ன், இந்த ேநாயான

க் ன் ஆ ேபால கண ேநரத் ல் ப ங் ஒ ங் ம் . ல ேநரத் ல்

ேநா ம் ம ந் ம் க் ன் ேபால சம அள ல் நிற் ம் . ல

ேநரத் ல் ம ந்தால் கட் ப் ப த்த யாத அள ல் ேநாய் இ க் ம் ,

ைய ழ் த் ம் யாைனேபால” என்றார் அவர்.

ைசேவழர் யப் டன் பார்த்தார். `ம த் வத்ைதத் ெதாடங் ம்

ன்னேர, க் ன் ஆ ேபால, இந்த ேநாயான ம ந் க் ன்

ப ங் ஒ ங் ம் என எப் ப ணிந் ெசால் ல ற இவர்களால் ?’

என் ந் த்தப ேய ப த் ந்தார். வ உச்சந்தைலையத் ெதாட் த்

ம் ய இடத் ல் இப் ேபா ம் ஆ ம் உல க்ெகாண் ந்தன.

மனம் ேவெறான்ைறக் கணித் க்ெகாண் க்க, வ நிைன ல் தங் க

இட ன் மறந்ெதா ந்த .

இர ெந ேநரமா ம் க்கம் வர ல் ைல. கா ல் கட்

ேபாடப் பட் ந்ததால் அைசயாமல் ப த் க்கேவண் ந்த .

மனம் அைலேமா க்ெகாண் ந்த .அ ல் ேபாடப் பட் ந்த

கட் ல் க லர் உட்கார்ந் ைசேவழைரக் கவனித்தப இ ந்தார்.

உரிைம கலந்த இயல் பான ேபச் இ வரிட ம் இல் ைல. `நாம் சற்
க ைமயாகப் ேப ட்ேடாேமா!’ என்ற எண்ணம் இ வ க் ள் ம்

ஓ க்ெகாண் ந்த .

அைம ையக் ைலக் ம் ெசால் ைலக் கண்ட ய யாமல் க லர்

த த் க்ெகாண் க் ம் ேபா ைசேவழரின் ெமல் ய ரல் ேகட்ட ,

``பல ஆண் க க் ன் ெபா ைக மைல ல் தற் ெசயலாக ஒ

பாணர் ட்டத்ைதக் கண்ேடன். ஒ வார காலம் என்ேனா ேசர்ந்

அவர்கள் பயணப்பட்டார்கள் . அந்தப் பயணத் ன்ேபா நான் யார்

என்பைத உடன் வந்த மாணாக்கர்கள் லம் அ ந் ெகாண்டனர். அதன்

ற அந்தப் பாணர் ன் தைலவன் நாஞ் லன் என்னிடம் வானியல்

பற் பல ஐயங் கைளக் ேகட்டான். நான் அவற் க்ெகல் லாம் ைட

ெசால் யப வந்ேதன் .
பயண வ ல் ல ச் ெசல் ம் இடம் வந்த . அப் ேபா அவன்

ெசான் னான், `பச்ைசமைலத்ெதாடரில் யப் கனியான க ெநல்

உள் ள . அைத உட்ெகாண்டால் பக ம் ண் ன்கைளப் பார்க்கலாம் .

ெசன்ற ைற நான் பறம் க் ச் ெசன்றேபா ந மைல ன் கட் ல்

அந்த மரத்ைதக் கண்ேடன். ப ற் ெபற் ற ரர்கைளத் த ர

மற் றவர்களால் ஏ ச்ெசல் ல யாத ெப க அ . அந்த அ சயக்

கனிையப் ப த் யா க் க் ெகா க்கப் ேபா ேறாம் என்ற எண்ணம்

உ வானதால் , நான் அைதப் ெபரிதாகக் க த ல் ைல. உங் கைளப்

ேபான்ற வானியல் ேபராசா க் அந்தக் கனி உண்ணக் ைடத்தால்

எவ் வள நன்ைமபயக் ம் ! அ த்த ைற பறம் ெசல் றேபா

பாரி டம் ேகட் அந்தக் கனிையக் ெகாண் வந் உங் க க் த்

த ேவன்’ என் ெசால் ச் ெசன்றான்.

அவன் ெசால் வைத நான் உண்ைம என நம் ப ல் ைல. பக ேல ண் ன்

ட்டத்ைத எப் ப ப் பார்க்க ம் ? அவன் ஏேதா கற் பைனயாகப்

ேப றான் என் நிைனத்ேதன். ஆனால் , ைசகாட் ம் லங் ஒன்

இ க் ற என்பைதப் பார்த்த ற , இப் ேபா என எண்ணம்

ேவ தமாக இ க் ற . அந்தச் ெசய் ைய அ ந்த நான் அப் ேபாேத

பறம் க் வந் க்க ேவண் ம் . தவ ைழத் ட்ேடேனா எனத்

ேதான் ற .”

ைசேவழர் ெசால் வைத யந் ேகட் க்ெகாண் ந்தார் க லர்.

என்ன ெசால் வ எனப் பட ல் ைல. சற் ேற ண ண்டார்.

ேபச்சற் ந்த க லைரப் பார்த் , ``எ ம் ெசால் லாமல் இ க் றாய் ?”

எனக் ேகட்டார் ைசேவழர்.

``க ெநல் ையப் பற் பாரி என்னிடம் ெசால் ள் ளான். `அைத

உட்ெகாண்டால் பக ம் ண் ன்கைளப் பார்க்க ம் . அந்த

ஆற் றல் அதற் உண் என, லநா னிகள் ெசால் வார்கள் ’ என்

ள் ளான் . அந் தக் கனிையப் பாரி டப் பார்த்த ல் ைல. ஆனால் ,

அைதப் பார்த்த ஒ வர் உங் களிடம் வந் ெசால் ள் ளார் என்ப

எவ் வள க் யமான ெசய் ! என்னால் நம் பேவ ய ல் ைல” என்

யப் ல் ண னார் க லர்.

`இயற் ைகையப் பற் ய மனிதப் ேபர இங் தான்

ேச க்கப் பட் க் ற ’ என் க லர் ெசான் ன ெசால் ன் ஆழம் காண

யன்றார் ைசேவழர்.

``பக ல் அல் ல, இர ல் ட ண் ன்கைளப் பார்க்க யாத அள க் ,

அகந்ைத ம் ஆணவ ம் ல ேநரங் களில் கண்கைள

மைறத் ன்றன” என்றார் ைசேவழர்.

இதற் என்ன ம ெமா ெசால் வெதனத் ெதரிய ல் ைல. அைச ம்

அவர வல கால் பாதத்ைத ெமள் ளப் த்தப , ``அைசய ேவண்டாம் .

எல் லாம் சரியா ம் ” என்றார் க லர்.

ெப ம் லவனின் ைக ரல் கள் பாதத் டம் ேப ய ெமா ேகட்

ைசேவழரின் கண்கள் கலங் ன.

அ காைல ல் றப்பட்ட நீ ல ம் உ ர ம் இ ன் கள் தாண்

அ ன் அ ல் இ ந்த ம த் வக் ைல வந்தைடந்தனர்.

உ க் ஆபத் ைள க் ம் அள கக் க னமான காயங் கள்

ஏற் பட் ந்ததால் இந்த இடம் ைவத்ேத ம த் வம் பார்த்தனர். இப் ேபா

அந்த ரனின் உடல் ைமயாகக் ணமா ட்ட . ெந ய உயர ம்

எல் ைலயற் ற வ ைம ம் ெகாண்ட அவன உடைல, ைத ந்

ைமயாக ட் ந்தனர் பறம் ம த் வர்கள் .

நீ ல ம் உ ர ம் அந்த இடம் வந் தைலைம ம த் வைரக் கண்

வணங் னர். ``எல் லா வைககளி ம் அவன் ணமா ட்டான்” என்றார்

அவர்.

``ஆனால் ேபசத்தான் ம க் றான். அ தான் ஏன் எனப் ரிய ல் ைல”

என்றார் உடன் இ ந்த இன்ெனா ம த் வர்.

``மற் ற ரர்கேளா, தைலவனின் உத்தர ன் ப் ேப தல் ைறயன்

என் ெசால் றார்கள் ” என்றார் அ ல் இ ந்த உத யாளர்.

``அவர்களின் லம் ைமயாக அ க்கப் பட் க்க ேவண் ம் .

அவர்க ம் மரணத்ைத டக் ெகா ம் ேவதைனைய அ ப த்

ண் ள் ளனர். அதனால் , அச்சம் அவர்களின் ஆழ் மனம் வைர

ப ந் க் ம் . எவைர ம் எளி ல் நம் ட யாத மனநிைல ல்

அவர்கள் இ க்கக் ம் . பறம் ைபப் பற் அவர்கள் ெபரிதாகக்

ேகள் ப் பட் க்க மாட்டார்கள் . எனேவ, நம் க்ைகெகாள் ள யாத

தயக்கேம அவர்கைளப் ேபச டாமல் ெசய் ற என நிைனக் ேறன்”

என்றார் தைலைம ம த் வர்.

எல் லாவற் ைற ம் ேகட்ட இ வ ம் றப் பட் அந்த ரைனக் காணச்

ெசன்றனர். நாய் கைள நன் பழக்கக் யவர்களாக அந்த ரர்கள்

இ ந்தனர். ேவட்ைடநாய் கள் அைனத்ைத ம் கஅ க்கமாக

ைவத் ந்தனர். ற் ம் இ ந்த ரர்கள் நீ லைனக் கண்ட ம் எ ந்

வணங் வ ட் நின்றனர். அவர்கள் தைலவன், க் ள்

தனித் ந்தான் . நீ ல ம் உ ர ம் உள் ைழந் அவன் ன்

அமர்ந்தனர்.

உடல் க்க ெவட் த் த ம் கள் இைடெவளி ன் இ ந்தன. பார்த்த

கணம் , உ ர க் ப் ெப ம் அ ர்ச் ையக் ெகா த்த . `இவ் வள

காயங் கைள ம் உ ர் ைழத் உட்கார்ந் க் றாேன!’ என்ற

யப் ேப ஆட்ெகாண்ட . ைதந்த உடைல ண் ம் இ க் க்கட் ம்

உடற் ப ற் ையத் ெதாடங் ட்டான் என்பைத நீ லனால் உணர

ந்த . ெசன்ற ைற பார்த்ததற் ம் இந்த ைற பார்ப்பதற் ம் உள் ள

ேவ பாட்ைட அவ ைடய கண்கள் கணித்தன.

அவைன உற் ப்பார்த்தப உ ரன் ெசான் னான், ``உன க் ப்

ன்னால் இ க் ம் அ ன் இடப் றம் ெதாைல நடந்தால்

ரன் ஒ வனின் ந கல் உண் . அவன ெபயர் க வன். க வனின்

கைதைய யாவ ம் அ வர். அைதக் ேகட் த் ெதரிந் ெகாள் . உனக்

இனி ேதைவப் ப ம் ம த் வம் அ தான் ” ெசால் ட் எ ந்தான்

உ ரன்.

வந்த இ வ ம் நீ ண்டேநரம் ேப வார்கள் என அவன் நிைனத் ந்தான் .

ஆனால் அவர்கேளா, ஒற் ைறச் ெசால் ைல மட் ம் ெசால் ட் ப்

றப் பட்டனர். ெதாைல ல் இ வரின் உ வ ம் மைற ம் வைர

இைமக்காமல் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் அவன்.

அ ஒ ெகா ம் ேகாைடக்காலம் . மைழ ன் ைளச்சல் பா த்ததால்

சமெவளி ல் இ ந்த மனிதர்களின் ேச ப் கள் எல் லாம் ர்ந்தன.

உண்ண உண ஏ ம் இல் லாமல் , மனிதர்கள் , உண ேத எங் ம்

அைலந் ெகாண் ந்தனர்.

எவ் வள ெகா ம் பஞ் சம் வந்தா ம் மைலவாழ் மக்கைளக் ழங் கள்

ைக டா . ஏ வைகக் ழங் கள் மைல ல் ைள ன்றன. நீ ரின் ச்

ெச ெகா கள் எல் லாம் ெசத் ம ந்தா ம் மண் க் ள் டக் ம்

இந்தக் ழங் கள் மனிதனின் உண க்காக என்ெறன் ம்

காத் ப் பைவ.

த் ரவள் ளிக் ழங் ம் காட் வள் ளிக் ழங் ம் இதர ெகா க ம்

மனிதர்கள் உண்ண எப் ேபா ம் ைடக்கக் யைவ. அைவ ட

ைளயாத ெகா ம் பஞ் சகாலம் என்றால் இ க்கேவ இ க் ற ைர,

சவலன், ெந வன், ச் , நாச் , சம் ைப, எ ம் ஏ வைகயான

ழங் கள் . ஒவ் ெவான் ம் ெவவ் ேவ ஆழத் ல் ைளந் டப் பைவ.

நிலம் அ ந்த மனிதர்கள் அந்தக் ழங் கள் இ க் ம்

இடத்ைத எளி ல் அைடயாளம் கண் ேதாண் எ ப் பர்.

சமெவளி ல் உண்ண வ ல் லாத நிைல ல் , பல ம்

ழங் கைளத் ேத மைலகளில் ஏ னர். ேபாதன் என்பவன்,

பட் னி டக் ம் தன் ம் பத்ைதக் காப் பாற் ற, ழங் ேத ப்

பச்ைசமைல ல் ஏ ள் ளான் . காைல ந் உச் ப் ெபா வைர

ேத அைலந் ள் ளான் . கச் ய அள லான இ ழங் கள் மட் ேம

ைடத் ள் ளன. ஆனா ம் டாமல் ேத அைல ம் ேபா பாைற

ஒன் ல் அமர்ந் ந்த இைளஞைனப் பார்த் ள் ளான் . இைளஞனின்

கா ல் ஏேதா காயம் பட் க் வ ந் ஓ ய . பச் ைலகைளப்

ப த் , காயத் ன் ேதய் த்தப உட்கார்ந் க் றான் அந்த

இைளஞன். அவன் மைலமகன் என்பைத, பார்த்த ம் ேபாதன்

ரிந் ெகாண்டான். `இவனிடம் ேகட்டால் நமக் வ றக் ம் !’ என

நிைனத் , ``எத் ைச ேபானால் ழங் ைடக் ம் ?” எனக் ேகட்டான்.

அவன் ப ல் ஏ ம் ெசால் லாமல் ேபாதன் ைக ல் ைவத் ந்த இ

ழங் கைளேய உற் ப்பார்த்தான். ``ேகள் க் ைட ெசால் லாமல் ,

ைககளில் இ க் ம் ழங் கைளேய பார்த் க்ெகாண் க் றாய் ?”

எனக் ேகட்டான் ேபாதன்.

அதற் அந்த இைளஞன் , ``நீ ைக ல் ைவத் ப் ப க் ழங் ன்

வைக. தாகச் சாப் றவர்க க் இ ஒவ் வா . இ ல் உள் ள

க ைதகள் ெசரிமானம் ஆகா ” என்றான்.

`` ட் ல் ெகா ம் பட் னி ல் டக் றார்கள் . அவர்களின் ப க்

எ ம் உண தான் . தாகக் ழங் கள் ைடக்க வ ந்தால்

ெசால் ” எனக் ேகட்க, இைளஞேனா அ ம் பாைறையக் காட் ,

“அந்தத் ைச ல் ேபாய் ப் பா ங் கள் , த் ரவள் ளிக் ழங்

ைடக் ம் ” என்றான் .

``சரி” என் ப் றப்ப ம் ேபா ேபாதன் ேகட்டான், ``நீ பறம் ைபச்

ேசர்ந்தவனா?”
``ஆம் . என ெபயர் க வன்.”

“அப் ப ெயன்றால் உன்ைன நம் பலாம் ” எனச் ெசால் , ைக ல்

ைவத் ந்த நீ ர்க் ைவைய ம் ழங் கைள ம் அவனிடம்

ெகா த் ட் . “இைதப் பார்த் க்ெகாள் . நான் அந்த இடம் ெசன்

ழங் ைகத் ேதாண் வந்த ம் வாங் க்ெகாள் ேறன்” என்றான்.

அைலந் த த் , க ம் ேசார் ற் இ க் ம் ஒ வன் ெசால் றாேன

என் க வ ம் அைத வாங் க்ெகாண் அவைன அ ப் ைவத்தான்.

ேபாதன் ெசன்ற ற காயங் களில் வ ம் நின் ட்டதா எனப்

பார்த்தப க வன் உட்கார்ந் ந்தான் . அவன் அ ல் ேபாதன்

ைவத் ட் ப் ேபான இ ழங் க ம் நீ ர்க் ைவ ம் இ ந்தன.

ேநரத் ல் ெப யல் ஒன் க வன் உட்கார்ந் ந்த பாைற ன்

வலப் றமாகத் தவ் ப் த க் ள் ஓ ய .

பார்த்த டன் க வ க் ேபாதனின் உ ரற் ற ரல் நிைன க் வந்த .

ெகா ம் பட் னி ல் ம் பம் டப் பதால் க் ழங் ைக எ த் ப்

ேபா றான். `இ யவ க் ச் ேசராேத!’ என நிைனத்தவன், `இந்த

யைலப் த் க்ெகா த்தால் அவன் ம் பத் க் உணவா ம் ’

எனச் ந் த்தப ைக ல் இ ந்த ங் ல் ச் ைய எ த் க்ெகாண்

சட்ெடனப் தைர ேநாக் த் தா னான்.

அந்தப் தர் வ ம் ண் ப் பார்த்தான், யல் ெதன்பட ல் ைல.

எந்தத் ைச ல் ேபா க் ம் எனக் கால் தடம் பார்த்தான். எ ம்

ெதன்பட ல் ைல. மைழக்காலத் ல் எளி ல் தடம் அ யலாம் ,

ேகாைட ல் தடம் அ வ க னம் . எங் ேக ேபா க் ம் எனக்

கணித் க் ழ் ைச ேநாக் , தர்கைளக் ள யப ேபானான். நீ ண்ட

ெதாைல றங் ச் ெசன்றான். யல் அவன கண்ணில் படேவ

இல் ைல. க ம் ேசார்வைடந் பாைற ேநாக் நடந்தான்.

தர்க க் ள் ைழந் இங் மங் ம் ேத ய ல் ச் கள் த் ,

காயத் ந் ண் ம் வ ந்த . `பச் ைலையத் ேதய் ப் ேபாம் !’

என எண்ணியப பாைற ன் ஏ அமர்ந்தான். காய் ந்த ச் களின்

றல் அளவற் றதாக இ ந்தன. `எப் ப யாவ க்க ேவண் ேம என்ற

பதற் றத் ல் , நிதான ன் ப் த க் ள் ஓ ள் ேளாம் ’ என நிைனத்தப

பச் ைலைய எ த் த் ேதய் த்தான்.

காயத் ல் எரிச்சல் அ கமாக இ க் றேத என் பற் கைளக்

க த் க்ெகாண்ேட பாைறையப் பார்த்தான். ைவத் ட் ப் ேபான

இடத் ல் அந்த இ ழங் க ம் இல் ைல. நீ ர்க் ைவ மட் ம் ஓரத் ல்

உ ண் டந்த . சற் ேற பதற் றமைடந் இங் மங் மாகத் ேத னான்.

எங் ம் இல் ைல. ஏேதா லங் வந் அைதத் ன் ட் ப்

ேபாய் ட்ட என்ப ெதரிந்த .

ேபாதன் வந் ேகட்டால் என்ன ெசய் வ என்ற பதற் றத் ல் , பாைறையச்

ற் எங் காவ ந் டக் றதா எனத் ேத னான். எ ம்

கண்களில் பட ல் ைல. ேநரமா க்ெகாண் ந்த . `அ த் என்ன

ெசய் யலாம் ?’ எனச் ந் த்தான் . எங் ந்தாவ ேவ ழங் கைளத்

ேதாண் எ த் வந் டலாமா என எண்ணிக்ெகாண் ந்தேபா

ெதாைல ல் ேபாதன் வ வ ெதரிந்த .

க வன், பதற் றத்ேதா அவன வரைவப் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் .

ேபாதனின் ைக ல் த் ரவள் ளிக் ழங் கள் லஇ ந்தன. சற்

ம ழ் ேவா தான் அவன் வந்தான் . “நீ சரியான இடத்ைதச் ெசான் னாய் ,

உனக் நன் ” என் ெசால் யப ேய பாைற ன் ந்த

நீ ர்க் ைவைய எ த் க்ெகாண் ழங் கைளத் ேத னான்.

அவற் ைறக் காண ல் ைல. அப் பக்கம் இ க் ேமா என நிைனத்

க வனின் ன் ைச ல் பார்த்தான். அங் ம் இல் ைல. ேத யப ேய,

“எங் ேக ழங் கள் ?” என்றான்.

க வ க் என்ன ெசால் வெதன் ெதரிய ல் ைல. தயக்கத் ல்

ெசாற் கள் வர ல் ைல.

ேபாதனின் கண்கள் ேத யப ேய “ ழங் கள் எங் ேக?” என

ண் ம் ேகட்டான்.

தயக்கத்ேதா க வன் ெசான் னான், ``அவற் ைற ஏேதா லங்

ன் ட்ட .”

அ ர்ச் யானான் ேபாதன். தைலைய ம த் ஆட் “என்ன

ெசால் றாய் ..?” எனக் ேகட்டான்.

“ யெலான் பார்ைவ ல் பட்ட , உங் க க் க் ெகா க்கலாேம என

அைதப் க்க ஓ ேனன். அந்த ேநரத் ல் ஏேதா ஒ லங் ,

ழங் கைளத் ன் ட்ட ” என்றான் ந்த கவைலேயா .

அ ர்ச் ந் ளாத ேபாதன், “ யல் எங் ேக?” என்றான்.

`` க்க ய ல் ைல. தப் ச்ெசன் ட்ட .”

``என்ைன ஏமாற் றப்பார்க் றாய் . ழங் கைளத் ன் ட் , என்னிடம்

மைறக்க, ெபாய் ெசால் றாய் ” என்றான் .

க வன் ந்த பதற் றத் க் ள் ளானான், “நான் ெபாய் ெசால் ல ல் ைல.

உங் க க் க் ெகா க்கத்தான் யைலப் க்கப் ேபாேனன் ,

அவசரத் ல் ழங் ைக எ த் க்ெகாண் ேபாகாமல் இங் ேகேய

ைவத் ட் ப் ேபாய் ட்ேடன். அ தான் நான் ெசய் த தவ . என்ைன

மன்னி ங் கள் ” என்றான்.

ேபாதேனா, “நீ பறம் ைபச் ேசர்ந்தவன் என்பதால் தான் நம் ேனன்,

என்ைன நீ ஏமாற் ட்டாய் ” என்றான்.

ெசாற் கள் க வைன நிைல ைலயச்ெசய் தன. அவன் ண் ம் ண் ம்

தன நிைலைய ளக் ச் ெசால் ல யன்றான். ேபாதன் அவன

ெசால் ைல நம் ப ல் ைல. “ ழங் ைக நீ உட்ெகாண் ட் லங் ன்

ப ேபா றாய் ” என் உ யாகச் ெசான் னான்.

“சரி, ன் த் ட்டாய் . இனி நான் லம் என்ன ஆகப் ேபா ற ,

ெகா ம் பஞ் சம் பறம் மக்கைள ம் மாற் ட்ட ” என் ய ற் ப்

லம் யப ேய றப்பட்டான் ேபாதன்.

பாைற ன் நின் ெகாண் ந்த க வன் இ ப் ல் இ ந்த

ங் கத் ைய எ த்தப , ``ஒ கணம் நில் ங் கள் ” என்றான்.

நடக்கத் ெதாடங் ய ேபாதன் நின் அவைனத் ம் ப் பார்த்தான்.

பாைற ன் இ ந்த க வன், ங் கத் ைய அ வ ற் ன்

இடப் றம் அ த் உள் ைழத்தான்.

ேபாத க் அவன் என்ன ெசய் றான் என்ப ரிய ல் ைல.

அ வ ற் ன் இடப் றம் உள் ைழத்த கத் ைய வலப் ற ைனவைர

கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் இ த்தான் .

அப் ேபா தான் ேபாத க் அவன ெசயல் ரிந்த .

கத் ைய இ த் க்ெகாண் க் ம் ேபாேத க வன் ெசான் னான், “என

வ ற் ல் ழங் ேக ம் இ க் றதா எனப் பா ங் கள் . ெசரிமானம்

ஆகாத க ைதகள் ஒன்ேற ம் இ க் றதா என ம் பா ங் கள் ” என்

ெசால் யப ேவைலைய த்தான் .

பத ய ேபாதன் அவைன ேநாக் ஓ ம் ேபா பாைற ந்

சரிந் ெகாண் ந்தான் க வன். “என்ைன மன்னித் க்ெகாள் ” என

ேபாதன் கத யப அவன தைலைய ஏந் ப் த்தேபா க வன்

ெசான் னான், “பறம் ன் மக்கள் , நம் க்ைகக் ேராகம் இைழக்க

மாட்டார்கள் .”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 66

வஞ் த் ைறக் அ காைல ேலேய வந் ட்டான் உ யஞ் ேசரல் .

மன்னன் வந்ததால் ற வணிக நடவ க்ைககள் எல் லாம் சற் ேற

நி த் ைவக்கப் பட் ந்தன. அரச மாளிைக ல் ந் னராகத்

தங் ந்த ப் பாலஸ க் ச் ெசய் ெதரிந்தேபா ந் நீ ண்ட

ேநரமா ந்த .உ யஞ் ேசரல் அ காைல ேலேய எ ந்

ைற கத் க் ஏன் ேபானான் என்ற காரணம் ரியாத ழப் பத் ல்

ேவகேவகமாகப் றப்பட் , ைற கம் ேநாக் ைரந்தான் .

யவனக் காவல் ரர்கள் அ வர் ழ அவன வண் றப் பட்ட .

றப் ப ம் ேநரத் ல் வந் அவ டன் இைணந்தான் ேர யன்.

ெப ம் பைடைய ம் வ நடத் ச் ெசல் ம் வல் லைமெகாண்ட அவைன

ப் பாலஸ் எந்ேநர ம் உடன்ைவத் க்ெகாண்டான். இ வ ம்

ைற கம் அைடந்தேபா ேசர அைமச்சன் நாகைரயன் இ வைர ம்

வரேவற் றான் .
 ைற க மாளிைக ல் அரசன் இ ப் பதாகக் ,இ வைர ம் அங்

அைழத் ச்ெசன் றான். உ யஞ் ேசரல் , தன் தளப ம் பேனா

அமர்ந் ேப க்ெகாண் ந்தான் . ப் பாலஸ் இங் வந் நாள் கள் பல

ஆ ட்டன. ஆனால் , ட்டநாட் த் தளப ைய இ வைர

பார்க்க ல் ைல. அரசைவ ம் அவன் இல் ைல. ேபார் நடவ க்ைக ல்

 ரமாக இ ப் பதால் தளப அைவக் வந் ேசர நாளா ம் என,

சாரித்த ல் ெதரியவந்த . அவன் எங் ேபா க் றான் என்ப

அரண்மைன ல் உள் ளவர்க க்ேக ெதரிய ல் ைல. இ ேபான்ற

ெசய் கைளப் ெப வ யவனர்க க் க் க ன ல் ைல. ஆனால் ,

அரசைனத் த ர ேவ யா க் ம் இந்தச் ெசய் ெதரிய ல் ைல

என்பைத ப் பாலஸ் உ ப் ப த் க்ெகாண்டான். அதனால் தான்

தளப ன் நடவ க்ைகைய அ யேவண் ம் என்ற ஆவல் அ கமாக

இ ந்த .

அரண்மைன நடவ க்ைககைள அ ந் ெகாள் வ ல் ெப வணிகர்கள்

எப்ேபா ம் கக் கவனமாக இ ப் பர். அவர்களால் ட இந்தச் ெசய் ைய

அ ந் ெகாள் ள ய ல் ைல. ஆனால் , சற் ம் எ ர்பாராமல் இன்

காைல ைற க மாளிைக ல் அரசேனா அமர்ந் ந்தான் தளப

ம் பன். ப் பாலஸ ம் ேர ய ம் இன் தான் அவைன

தன் தலாகப் பார்க் ன்றனர். தல் ேதாற் றத் ேலேய அவன்தான்

ட்டநாட் த் தளப என்பைத அவர்களால் ஊ க்க ந்த .

ேர யன்ேபால க உயரமான உ ண் ரண்ட உடலைமப் ேபா

இ ந்தான் ம் பன். யவன ந் னைர எ ந் வணங் னான்.

ப் பாலஸ் மன்ன க் கம் மன் இ க்ைக ல் அமர்ந்தான்.

``அ காைல ேலேய வந் ட் ர்களா மன்னா?” என் ேபச்ைசத்

ெதாடங் னான் ப் பாலஸ்.

``ஆம் . கப் பல் கள் வந் ட்ட ெசய் ைடத்த ம் றப் பட் வந்ேதன் ”

என்றான்.

என்ன கப் பல் , எங் ந் வந் ள் ள என் எந்த ளக்க ம்

இல் லாம ந்த உ யஞ் ேசர ன் ற் .

சற் அைம க் ப் ற ப்பாலைஸ அைழத் க்ெகாண்

மாளிைக ன் ன் றப் ப க்கட் ன் வ யாக ேமல் மாடத் க்

நடந்தான் உ யஞ் ேசரல் . ம் ப ம் ேர ய ம் ேழேய இ ந்தனர்.

ைற கத் ல் வரிைசெகாண் நிற் ம் கப் பல் கைள

ேமல் மாடத் ந் பார்த்தனர் இ வ ம் . ைற கம் எங் ம்

பைட ரர்களின் எண்ணிக்ைக கஅ கமாக இ ப் பைத ம் தாக

நிைறய கப் பல் கள் வந் ள் ளைத ம் பார்த்தப ப் பாலஸ்

நின் ெகாண் ந்தான் .

``நான் நீ ண்டகாலம் எ ர்பார்த் க் காத் ந்த இன் வந்

ேசர்ந் ள் ள ” என்றான் உ யஞ் ேசரல் .

``உங் களின் கத் ல் ெதரி ம் ம ழ் ச் ேய அைத உணர்த் ற ”

என்றான் ப் பாலஸ்.

``சாலமைலையக் கடந்ேத பறம் ன் எல் ைலக் ள் நம் மால் ைழய

 ம் . பைடகள் எளிைமயாக ைழயக் ய வாகான ப கள்

ன் இடங் களில் இ க் ன்றன. அவற் ன் வ ேய

உள் ைழவதற் த்தான் இ வைர யன் ள் ேளாம் . அவ் வா

ய ம் ேபாெதல் லாம் எளிய வ ந் அடர்காட் வ ேய நம் ைம

உள் ளி த் த் தாக் ம் ட்டத்ைத நிைறேவற் வான் பாரி. இந்த ைற

நம ட்டேம அடர்காட் வ ேய உள் ைழவ தான் என் நான்

ெசய் ள் ேளன் . அதற் கான ஏற் பா கள் வதற் காகத்தான்

நான் காத் ந்ேதன் ’’ என் ெசால் யப ேய மாடத் ந்

றங் , ைற கம் ேநாக் நடந்தான் உ யஞ் ேசரல் . அவைனப்

ன்ெதாடர்ந்தான் ப் பாலஸ்.

வந் நிற் ம் ய கப்பல் களி ந் ெபா ள் கைள இறக் வதற் கான

ஆயத்தேவைலகள் ரமா க் ெகாண் ந்தன. எண்ணற் ற

பைட ரர்கள் வரிைசயாக வந் நின்றவண்ணம் இ ந்தனர். இவர்கள்

என்ன ெபா ைள இறக்கப் ேபா றார்கள் எனத் ெதரியாத ழப் பத் ல்

இங் ம் அங் ம் பார்த்தப நடந் ெகாண் ந்தான் ப் பாலஸ்.

`இைதத் தாண் அ ல் ெசல் ல ேவண்டாம் ’ என் மன்ன க் ச்

ெசால் வதற் காக, ப் ட்ட இடத் ல் நின் ெகாண் ந்தான்

ம் பன். அந்த இடம் வந்த ம் உ யஞ் ேசரல் நின்றான். உடன் வந்த

ப் பாலஸ ம் மன்னேனா ேசர்ந் நின் ெகாண்டான். காைல ேநரக்

கடற் காற் சற் அ கமாக ய . அைலகள் டா வந் கைர

ேமா ஓைச எ ப் யப ந்தன. பைட ரர்கள் க ம் பரபரப் பாக

இயங் க் ெகாண் ந்தனர்.

``அப் ப என்னதான் ெகாண் வந் க் றார்கள் ?’’ என் ப் பாலஸ்

ஆவேலா கலன்கைளப் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . ெரன

ஊைள ம் ஓைச ேகட்ட . எங் ந் இந்த ஓைச வ ற என அவன்

ந் ப் பதற் ள் ஒன் , இரண் , ன் என் எண்ணற் ற ஓைசகள்

ஒன் டன் ஒன் இைணந் ேபேராைசயாக மா , கைர ல்

நிற் பவர்கைள ந ங் கச் ெசய் தன.

உ யஞ் ேசரல் , ஒ கணம் ரண் நின்றான். ப் பாலஸ க் ஏற் பட்ட

அ ர்ச் , அள ட யாததாக இ ந்த . ``அந்தக் கப் ப க் ள்

என்னதான் இ க் ற ? அைலைய ஞ் ம் ேபேராைச

நம் ைம நிைல ைலயைவக் ற ” என்றான்.

ஏற் பட்ட அ ர்ச் ையக் கடந் ம ழ் ச ் ைய ெவளிக்காட்டத்

ெதாடங் னான் உ யஞ் ேசரல் . ``இைதக் ெகாண் வரத்தான் இவ் வள

காலமான . கைட யாகக் ெகாண் வந் ேசர்த் ட்டான் என் தளப ”

என் பாராட் னான். ேதாள் தட் ப் பாராட் ெப ம் யனின் பக்கம்

ம் ப ப் பாலஸ் யன்றான். ஆனால் , அவ ைடய கண்கேளா

கப் பைல ட் அைசய ல் ைல. அங் ரமான ேவைல ஏேதா

நடந் ெகாண் க் ற .

கப் ப ன் அ த்தளத் ந் ெப ம் மரச்சட்டங் களின் வ லான

நாற் ச ரக் கைள இ ம் க்கம் களால் கட்

ேமேலற் க்ெகாண் ந்தனர். ஊைள ன் ஓைச ெப யப ேய

இ ந்த . அைத டப் ெப ங் ர ல் ேப னான் உ யஞ் ேசரல் , ``இந்தக்

கப் பல் எங் ந் வந் ள் ள ெதரி மா?”

`ெதரியா ’ என் ப்பாலஸ் தைலைய ம த் ஆட் னான்.

``நக்கவாரத் ந் .”

அ ர்ந்தான் ப் பாலஸ். ``அந்தத் க் ள் மனிதக்க ன் ம்

மனிதர்கள் மட் ேம இ ப் பதாகத்தாேன ேகள் ப் பட் ள் ேளன் . அங்

எப்ப ?”

அந்தத் க நீ ளமான . அதன் ழ் ப் றம் மனிதக்க ன் ம்

மனிதர்கள் உள் ளனர். ேமற் றம் இன்ெனா மனிதக் ட்டம் உள் ள .

அவர்க டன்தான் நாம் உறைவ உ வாக் ள் ேளாம் .”

மரச்சட்டத்தால் ஆன ெப ங் ண் ஒன்ைற, கப் ப ன்

ேமல் தளத் ந் கைரக் க் ெகாண் வர யற் நடந்த .

அ த்ெதாண்ைடையக் த் க்ெகாண் அைவ ெவளிப் ப த் ய

ேபேராைச, ரர்கைள அஞ் ந ங் கைவத்த . ஆனால் , அந்த

மரச்சட்டகங் கைளக் ெகாண் வந்த அந்தத் வா கள் அந்த

ஓைசையப் ெபா ட்ப த்தேவ ல் ைல.

க த்ைத ேம ம் உயர்த் யப பார்த் க்ெகாண் ந்த ப் பால ன்

கண்க க் எ ம் லப் பட ல் ைல.

``நிலப் பரப் ெபங் ம் இல் லாத வைகயான லங் இ ” என்றான்

உ யஞ் ேசரல் . ப்பால ன் ஆர்வம் எல் ைல கடந்ததாக இ ந்த .

ைசேயா மரச்சட்டகங் கைளச் ச க் ப் பலைக ன் வ ேய கப் ப ன்

ேம ந் கைரக் இறக் னர். ண் ம் ஊைள ம் ஓைச, காற் ைறக்

த் க்ெகாண் ந்த .

உ யஞ் ேசரல் ெசான் னான், ``இைவதான் ேதாைகநாய் கள் .”

ப் பாலஸ் ேகள் ப் பட்ட ல் ைல. ஊைள ம் ஓைச ன் ரட்டல்

ஒ பக்கம் . அவற் ைற மரச்சட்டங் களின் வ யாகக் கட் க்க ரர்கள்

ப ம் பாட்ைடப் பார்த்தப , உ யஞ் ேசர ன் ற் ைறக் ேகட்கத்

ெதாடர்ந் யன்றான் ப்பாலஸ். தைலைய இந்தப் பக்கம்

ப் வதா அந்தப் பக்கம் ப் வதா என்ற ழப் பம் கணம் ேதா ம்

ஏற் பட்டப இ ந்த .

அ ல் இ ந்த ம் பன்தான் ெசான் னான், `` களில் கக்

ெகா ைமயான மனிதர்க ம் லங் க ம் இ ப் ப நக்கவாரத்

ல் தான் . அந்தத் ல் உள் ள ேலேய கக் ெகா ைமயான

லங் னம் இ தான் .

ரிையப் ேபான்ற நீ ள் வ வ உட ம் வா ம் ெகாண்ட அைமப் . வால்

நிைறய ேதாைக ம் ெகாண்ட . நா ன் அள உயரம் உைடய . உடல்

நீ ளத் ல் ன் ல் ஒ பங் அத ைடய நீ ள் வாய் . ைர ன் க த் ப்

ப ைய ஒேர க ல் எ த் டக் ய . இதன் றப் ேப தைர ல்

எவ் வள ேவகமாக ஓ ேமா அேத அள ேவகத்ேதா தரின் ம்

மரக்ெகாப் ன் ம் ஓ வ தான் . மரத் ன் ந் பாய் ந்

றங் ம் ேபா அதன் வால் ப ர்த் ேதாைக வ ம்

ரிந் ம் . ெப ம் ஊைளேயா மரத் ன் ந் ரிந்த

ேதாைகேயா பாய் ந் இறங் ம் இைதப் பார்த்தால் எப் பைட ம் த த்

ெத க் ம் .

ப் பாக, அடர்காட் ல் எ ரி ன் பைட ல் இ க் ம் லங் கைள

அ க்க, இதற் இைணயான இன்ெனா லங் இல் ைல. பாரி ன்

ெப ம் பலமாக எல் ேலா ம் ெசால் வ அவன

 ைரப் பைடையத்தான். ேதாைகநா ன் தாக் தலால் அவன

ைரப் பைட உ த்ெதரியாமல் அ ம் ” என்றான்.

ஊைள ம் ஓைச காதைடக்கச் ெசய் த . காைல ெவ ல் ள் ெளன

அ த் க்ெகாண் ந்த . ப் பாலஸால் நீ ண்ட ேநரம் நிற் க

ய ல் ைல. ம் பன் டாமல் ேப னான். பல நாள் களாகக் கடற்

பயணம் ெசய் ததால் , ேதாைகநா ன் ஓைச ம் ப க் ப் பழ ட்ட .

ஆனால் , மற் றவர்க க் அப்ப யல் ல. ஒவ் ெவா மரச்சட்டகத் ம்

ன் ேதாைகநாய் கள் இ ப் ப ேபால வ வைமத் ந்தனர்.

ப் பாலஸ், சட்டகங் க க் ள் அதன் உ வத்ைத உற் ப்பார்க்க

யன்றான். ஆனால் , நிற் காமல் அ உள் க் ள் ழன் றப

ெப ங் கத்தல் கைள ெவளிப் ப த் க் ெகாண் ந்த . இதற் ேமல் இந்த

இடத் ல் நிற் க ேவண்டாம் என ெசய் , ``மாளிைகக் ப்

ேபாேவாமா?” எனக் ேகட்டான். சரிெயனச் ெசால் அைழத் வந்தான்

உ யஞ் ேசரல் .

மாளிைகக் வந்த ம் இ வ க் ம் பழச்சா ெகா க்கப் பட்ட .

அ ந் யேபா தான் சற் ெதளிச் வந்த . ஆனால் , ஊைள ன் ஓைச

நிற் காமல் ேகட் க் ெகாண்ேட இ ந்த . இந்த நாய் கைளப் ேபாரில்

பயன்ப த்த, ந் ெகாண் வரப் பட்ட மனிதர்க ம்

மரச்சட்டகங் க க் ப் பக்கத் ல் வந் ெகாண் ந்தனர். அவர்களின்

உடலைமப் ம் உட ன் ேமல் ெதாங் க்ெகாண் க் ம் ெபா ள் க ம்

காண்ேபாைர ந ங் கச்ெசய் வதாக இ ந்தன.

 ப் பால ன் எண்ணங் கள் அைலேமா க் ெகாண் ந் தன. ஆனால் ,

உ யஞ் ேசர ன் எண்ணங் கள் நிதானம் ெகாண் ந்தன. ``கடந்த பத்

ஆண் க க் ம் ேமலாக நாங் கள் ெதாடர்ந் யன் வ ேறாம் .

டநாட் ன ம் அவ் வப்ேபா யல் ன்றனர். அப் ப ந் ம்

பறம் நாட்ைட ழ் த்த ய ல் ைல. அதற் கான அ ப் பைடக் காரணம்

என்ன ெதரி மா?”

மற் ற எல் ேலாைர ம் ட பறம் ைப க நன் ரிந் ைவத் ள் ளவன்

உ யஞ் ேசரல் தான் என்ப ப்பாலஸ க் த் ெதரி ம் . எனேவ,

அவன ேகள் க் ந் த் ைட ெசான் னான், ``அரண் அைமத்

நிற் ம் பறம் நாட் ன் மைலகள் தான் காரணம் .”

``இல் ைல” என்றான் உ யஞ் ேசரல் .

ெதாடர்ந் அவன் ெசால் லப் ேபா ம் ெசால் ைல உற் கவனித்தான்

ப் பாலஸ். ேதாைகநா ன் நீ ள் ஊைள சத்தம் கா க க் ள்

இைட டா அைறந் ெகாண் ந்த .

ஓைசகளில் எத்தைனேயா வைக ண் . அவற் ல் , ெவளிப் றம்

ெப க்ெக க் ம் ஓைச ஒ வைக. ஆனால் , ல ஓைசகள் உள் க் ள்

ர்ைமெகாண் இறங் கக் யைவ; ஆழ் மன ல் இ க் ம்

அச்சங் கைள எளி ல் ள டக் யைவ. ேதாைகநா ன் ஓைச

ெவளிப் ற ம் ெப க்ெக க் ற . அேத ேநரத் ல் ஆழ் மன

அச்சத்ைத ம் டாமல் ள ற . எனேவ, மனைத நிைலெகாள் ளச்

ெசய் ய ய ல் ைல. அந்த ஓைச நின்ற கணத் ல் உ யஞ் ேசரல்

ெசான் னான், ``பறம் ன் மைலகள் அல் ல, பாைதகள் தான் காரணம் .”

ப் பாலஸ க் ப் ரிய ல் ைல. ``என்ன ெசால் றாய் ?” என்றான்.

``பறம் நா வ ம் மனிதர்கள் உ வாக் ய பாைதகேள ைடயா

என்ப மட் மல் ல, மனிதர்கள் பாைதகைள உ வாக்கக் டா

என்ப ம் பாரி டமான ேவா இ க் றான்.’’

``பாைதைய உ வாக்காத ெப ம் பலம் என் ெசால் ல மா?”

``அவன் இ ப் டம் ேநாக் எப் ப ப் ேபாவ ?” என ம ேகள் ேகட்டான்

உ யஞ் ேசரல் .

ப் பாலஸ் சற் ேற அைம யானான்.

``இப் ெப ம் மைலத்ெதாடர் இயற் ைக ன் ேபரரண். இ ல் எவ் ர்

எங் ேக இ க் ற ? ேபாய் த் ம் ம் ஒற் றர்க க் ம் பாணர்க க் ம்

எவ் ர் எப் ப இ க் ற என் தான் ெசால் லத் ெதரி றேத த ர,

எங் ேக இ க் ற எனச் ெசால் லத் ெதரிய ல் ைல. ஒவ் ெவா வ ம்

ஒவ் ெவா ைசைய ம் ப் ைப ம் ெசால் றான். ஒன் ேபால்

ெசான் ன இரண் ஒற் றர்கைள இ வைர நான் காண ல் ைல.”

ப் பாலஸ் மைலத் ப்ேபாய் க் ேகட் க்ெகாண் ந்தான் .

``நாம் மைலக் ள் பைட நடத் ப் ேபாவெதல் லாம் ேதாராயமான

கணிப் ல் தான் ” என் உ யஞ் ேசரல் ெசால் க்ெகாண் க் ம் ேபாேத

ப் பாலஸ் ேகட்டான், ``அப்ப ெயன்றால் பறம் மைலத்ெதாடர்

வ ம் பாைதகேள இல் ைலயா?”

``உண் . லங் கள் உ வாக் ய பாைதகள் உண் .”

``அைதப் பயன்ப த் ன்ேனற யாதா?”

வல ைகைய நீ ட் ய டன் இன்ெனா வைள பழச்சா

ெகா க்கப் பட்ட . அைத வாங் அ ந் யப ேய உ யஞ் ேசரல்

ெசான் னான், ``கா களில் பாைதகைள லங் கேள உ வாக் ன்றன.

அ ம் ப் பாக, யாைனகள் தான் ெப ம் பாலான பாைதகைள

உ வாக்கக் யைவ. ேவ ல லங் க ம் பாைதகைள

உ வாக் ன்றன.”

ப் பாலஸ் இரண்டாம் வைள பழச்சாற் ல் பா த்தப

அவசரமாகக் ேகட்டான், ``யாைனப் பாைதைய மனிதர்களால்

பயன்ப த்த மல் லவா?”

`` ம் . காட் வ களில் அைமந் ள் ள பாைதகள் எல் லாம்

லங் கள் உ வாக் ய பாைதகள் தான். அதன் ற மனிதர்கள் தம

ேதைவக்காக அைத ரி ப த் அைமத் க்ெகாள் ன்றனர். ஆனால் ,

பறம் ல் அந்த ேவைல எ ம் நடக்க ல் ைல. ஆனா ம் லங் ப்

பாைதகைளத் ல் யமாகக் கணித் நடக்கக் ய மைலமக்கள்

நிைறயேபர் நம் டம் உண் ”.

``அவர்கைள ன்களத் ல் பயன்ப த் , க்கைலத் ர்க்க யாதா?’’

`` யா .”

``ஏன்?” என் ேவகமாகக் ேகட்டான் ப் பாலஸ்.

சற் ேற நக்கலான ரிப் ேபா உ யஞ் ேசரல் ெசான் னான்,

`` லங் களின் பாைதகள் எல் லாம் எவ் க்கா ேபாய் ச் ேசர் ன்றன?

பாரி, காட் மனிதர்களின் ட்டத் க் த்தான் தைலவன்; காட்

லங் க க் அல் லேவ!’’

அ ர்ந் பார்த்தான் ப் பாலஸ்.

த் த்த வைளையக் ேழ ைவத்தப உ யஞ் ேசரல்

ெசான் னான், `` லங் களின் எல் லாப் பாைதக ம் இ யாகப் ேபாய்

வ ஏதாவெதா நீ ர்நிைல ல் தான் .”

ப் பாலஸ் கண்கள் அைசக்காமல் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் .

சமெவளி மக்களின் வாழ் க் அ ப்பைடயாக இ ப் ப ேமய் ச்சல் .

``மைலவா க க் ேமய் ச்சல் ெதரியா . நாையத் த ர எைத ம்

வளர்த் ப் பழகாதவர்கள் . ம ந் பால் ச் க் க்கத் ெதரியாத

அ கள் ” என்றான், சற் ேற ேகாபத்ேதா .

`பாைதகைளப் பற் ப் ேப க்ெகாண் க்ைக ல் , இைத ஏன்

ெசால் றான்?’ என ப் பாலஸ் ந் த் க்ெகாண் க்ைக ல்

உ யஞ் ேசரல் ெசான் னான், ``ேமய் ச்சல் ெதரிந்த மனிதர்களாக

இ ந்தால் மைல ல் எவ் வள ெதாைல ஆ னங் கைள ேமய் த்தா ம்

இர ல் வந் ஊரைடவார்கள் . இயல் பாகேவ அந்த ஊைர ேநாக் ப் பல

பாைதகள் உ வா ன்றன. ஆனால் , அங் அதற் ம் வ ல் ைல”

என்றான்.

``எந்தப் பாைதைய ம் பாரி உ வாக் க்ெகாள் ள ல் ைலயா?”

``ெப ம் பா ம் லங் களின் பாைதகைளேய பயன்ப த் றான்.

ேதைவயான இடங் களில் மட் ம் ல ச் ெசல் ல பாைதகைள

உ வாக் ள் ளான் . ஆனால் , அைவ மற் றவர்கள் கண்ட ய யாதப

இ க் ன்றன. லங் களின் பாைதகளி ந் அவர்கள் எந்த இடம்

ரிந் ெசல் ல ேவண் ம் என்பதற் கான ப் அல் ல அைடயாளம்

எ என இன் வைர ெதரிய ல் ைல. அைடயாளம் ெதரியாமல்

பாைதைய ட் சற் ல னா ம் ேபா ம் , அடர்காட் க் ள் ள

 யாமல் க் க்ெகாள் ேவாம் ” என்றான்.

``அவனிடம் வ ைமயான ைரப் பைட இ க் ற என் றாய் .

ைரப் பைடைய ைவத் ள் ள ஒ வன் எப் ப பாைதகளின்

அைடயாளங் கைளப் ற க் த் ெதரியாமல் காப் பாற் ற ம் ?”

“இன் வைர அவனால் ற . நான் அ ந்தவைர பறம் ல்

ப் ட்ட ல க் மட் ேம அந்தப் பாைத பற் ய ப் ெதரி ம்

என் க ேறன்.”

``இ பைட நடத் வதற் கான அ ப் பைடயான க்கல் . இதற் வ வைக

ெதரியாமல் ேபார் ெதா க்க யாேத?”

``ஆம் ” என் ம ழ் ேவா ெசான் ன உ யஞ் ேசரல் , ``இதற் வ வைக

ெதரிந்ததால் தான் இப் ேபா ேபார் ெதா ப் பதற் கான யற் ையத்

ரப் ப த் ேறன்.”

சற் ம் எ ர்பாராத ப லாக இ ந்த . ஆர்வத்ேதா ப் பாலஸ்

ேகட்டான், ``இந்தச் க்க க் என்ன வ வைக கண்டாய் ?”

ெப ம் ஊைள ஓைச ண் ம் ேகட்ட .அ த்த கப் ப ந்

மரச்சட்டகங் கைள இறக்கத் ெதாடங் ட்டனர் என்ப ெதரிந்த .

ஆனால் , ன்ைப ட இந்த ஓைச இன் ம் ர்ைமயாகக் கா ன்

உள் ம ப் களில் ேபாய் க் த் வதாக இ ந்த . ப் பாலஸ் தன

 ரல் களால் கா த் ைளைய அைடப் பதற் காகக் ைககைளக்

ெகாண் ெசன்றேபா , ஓைசேயா ேசர்ந் உ யஞ் ேசரல் ட்டான்,

``ேதாைகநாய் கள் ...”

`ஆமாம் ேதாைகநாய் கள் தான் கத் ன்றன. இைத ஏன் ண் ம்

ண் ம் ெசால் றான்?’ என் ப்பாலஸ் எண்ணியேபா

ேகள் க்கான ைடயாக இைதச் ெசால் றான் என்ப ரிந்த .

ஆத் ரம் கலந்த ஆர்வத்ேதா ன்பல் ைலக் க த் க்ெகாண்ேட

உ யஞ் ேசரல் ெசான் னான். `` ன்கள ேதாைகநாைய பறம் ன்

ைரப் பைட ன் ஏ ட்டால் , அ ைரகளின் ரல் வைளைய

அ த்ெதரி ம் . இ என்ன வைக லங் ? இைத எப் ப ழ் த் வ

எனத் ெதரியாத ழப்பத் ல் ைரப் பைட ன் ேவகம்

கட் ப் ப த்தப் பட் , ன்வாங் கத் ெதாடங் வார்கள் எ ரிகள் . ம் ச்

ெசல் ம் ைரகைளப் ன்ெதாடர்ந் கைட வைர ேபாகக் ய

ேதாைகநாய் . அடர்காட் க் ள் மைறந்தப ெதாட ம் ேதாைகநாைய

எளி ல் அவர்களால் ழ் த் ட யா . ைரப் பைடகள் ேபாய் ச்

ேச ம் கைட எல் ைல வைர ஒ ேதாைகநாய் ேபாய் ச் ேசர்ந்தால்

ேபா ம் . ைகவசம் இ க் ம் தத் ேதாைகநாய் கள் அதன் வாசைன

த்ேத எந்த எல் ைலக் ம் ேபாய் டக் யைவ.

ைரப் பைட ன் அ ம் எவ் ர் ேநாக் யவ ம் ஒ ங் ேக

நமக் க் ைடக்க உள் ளன. இந்தப் ய லங் ன் எ ர்பாராத

தாக் தல் எ ரிகைள நிைல ைலயச் ெசய் ம் . அவர்களின்

தாக் தலால் ேதாைகநாய் கள் ல மரணிக்கலாம் . ஆனால் , அவர்களின்

ைரகைள ற் றாக இவற் றால் அ க்க ம் . இவற் ன்

தாகேவட்ைட, எைத ம் ச்சம் ைவக்கா .”

ப் பாலஸ் யந் தப ேகட் க்ெகாண் ந்தான் . ேதாைகநா ன்

ஓைசைய ட ஆழத் ல் இறங் க்ெகாண் ந்த உ யஞ் ேசர ன்

ரல் . அவன ட்பமான ட்ட தல் , ப் பாலைஸ ைகப் ந்

ள யாமல் ெசய் ெகாண் ந்த .

``மாைல அரண்மைனக் வா ங் கள் , என த் ட்டத்ைத ம்

ளக் ேறன்” என் ெசால் ைடெபற் றான் உ யஞ் ேசரல் .

ைற கத் ந் வஞ் மாநகரின் ந் னர் மாளிைகக் ள்

ைழந்தான் ப் பாலஸ். பகல் உண ஆயத்தமாக இ ந்த . ஆனால் ,

அவன எண்ணங் கள் உ யஞ் ேசர ன் ர்மானமான ர ந்

பட யாதப இ ந்தன.

நீ ண்ட ேநரம் க த் தான் உணவ ந்த வந்தான் . அவன வ ைகக்காக

ேர யன், எ ரஸ், கால் பா, ப் ஆ ய நால் வ ம் காத் ந்தனர்.

உண ேமைச ம் அவன யப் ன் ரல் ெதாடர்ந்த .

உணவ ந் ட் ண் ம் ேப னான்.

``பாண் யனின் ெசல் வச் ெச ப்ைப ம் பைட ன் வ ைமைய ம்

ஒப் ட்டால் ேசரனின் வ ைம ய தான் . ஆனால் , பறம் ைபக்

ைகப் பற் ம் ட்டத் ல் ேசரன் ெபற் க் ம் அ பவ ம் அவன

அ ட்ப ம் ெப ம் யப் ல் ஆழ் த் ன்றன. பாண் ய ெப ம் பைட

ழ் த் ைச ந் ன்ேன ம் ேபா ேசர அரசர்கள் இ வ ம்

ஒ ங் ைணந் தாக் தல் ட்டத்ைத ன்ென த்தால் பறம் ன்

அரசனால் ல நாள் க க் க் டத் தாக் ப் க்க யா என்ேற

க ேறன்” என்றான் ப் பாலஸ்.

எ ரஸ் ேபசத் ெதாடங் னான். வழக்கமாக இ ேபான்ற ேபச் களில்

மா க த் ெசால் வ ைடயா . ஆனால் , இங் இ க் ம்

யாைர ம் ட, த ழ் த் ைற கங் க ட ம் மன்னர்க ட ம் க

நீ ண்டகாலப் பழக்கம் ெகாண்டவன் அவன்தான். எனேவ, அவன

க த் க் ப் பாலஸ் ந்த ம ப் ெகா ப் பான். எ ரஸ ம் எளி ல்

ேபசக் யவன் அல் லன். ஆழ் கட ன் அைம எப் ேபா ம் அவ ள்

ெகாண் க் ம் , கச் ல ேநரங் களில் தான் அைம ையக்

கைலப் பான்.

``ேசர அரசர்களான டநாட் மன்ன ம் ட்டநாட் மன்ன ம்

எத்தைனேயா ைற பறம் ன் தான தாக் தைல நடத் ள் ளனர்.

ஒவ் ெவா ைற ம் இ ேபால ய உத் கைளக் கண்ட ந் அந்த

நம் க்ைக ல் தான் தாக் தைலத் ெதாடங் ன்றனர். ஆனா ம் ,

அவர்களால் ெதாடக்கக் கட்டத்ைதக் டத் தாண்ட ய ல் ைல” என்

மட் ம் ெசால் நி த் க்ெகாண்டான் எ ரஸ்.

``அ உண்ைமயாக இ க்கலாம் . இப் ேபா ச் ல்

இ ப் ேபா க் ஆயத்தமா ட்டார்கள் . பாண் ய ம் பறம் ைப

ேநாக் ப் பைடையக் ளப் பப் ேபா றான் எனத் ெதரிந்த ம் ,

நிைலைமைய இன் ம் ரப் ப த் ள் ளனர். ஏெனன் றால் , அதன்

பலன் தங் க க்ேக ட்ட ேவண் ம் என் அவர்கள் கஉ யாக

உள் ளனர். இந்தப் பைடெய ப்ைபப் பற் ைமயாக ளக்கத்தான்

இன் இர என்ைன அைழத் ள் ளான் ” என்றான் ப்பாலஸ்.

அவர்கள் ெதாடர்ந் ேப யப ந்தனர். இர க யத் ெதாடங் ய .

அரண்மைன ன் அைழப் க்காக ஆவேலா காத் ந்தான்

ப் பாலஸ். அ வைர அவேனா ேப க்ெகாண் ந்தனர் மற் ற

நால் வ ம் . ெபா நீ ண் ெகாண்ேடேபான . அைழப் ஏ ம்

வர ல் ைல. காரண ம் ரிய ல் ைல. ஆனா ம் காத் ந்தான் .

` ந்த உற் சாகத்ேதா உ யஞ் ேசரல் ெசால் ச் ெசன்றாேன... ற

ஏன் இன் ம் அைழக்காமல் இ க் றான்?’ என் ந் த்தப ந்தான்

ப் பாலஸ். ன்னிர ம் ேநரம் ெந ங் ட்ட . இனி அைழப்

வர வாய் ப் ல் ைல எனத் ெதரிந் ங் கச் ெசன்றனர்.

ப் பாலஸால் ங் க ய ல் ைல. உ யஞ் ேசரல் ெசான் ன ெசய் கள்

பல ம் நிைன ல் வந் ெகாண்ேட ந்தன. ேதாைகநாய் களின்

ஊைளைய உ யஞ் ேசர ன் ரல் ஞ் யைத அவன் மன க் ள்

ட் யப ேய இ ந்தான் . ஆனா ம் அவன நிைன ப் பரப் எங் ம்

ேதவாங் ன் கேம பர ந்த . ெப ங் கட க் ந ேவ

நாவாய் க க் த் ைசகாட் அைழத் ச் ெசல் ம் அதன் ஆற் றல்

அவைன டா ண் க்ெகாண்ேட ந்த . நீ லக்கடல் எங் ம்

க் ம் ெந க் மாக நாவாய் கள் கடந் ெகாண் க் ம் காட்

அகல ம த்த . இைம ம் ேபாெதல் லாம் ேதவாங் ன் வட்டக்கண்கள்

அவைன எட் ப்பார்த்தப ேய இ ந்தன.

ெபா ந் ெந ேநரமானேபா ம் அவன் அைற ந் எ ந்

வர ல் ைல. மற் ற நால் வ ம் அவ க்காகக் காத் ந்தனர்.

ந ப் பக ல் தான் எ ந் வந்தான் . அப் ேபா தான்

அரண்மைன ந் வரச்ெசால் அைழப் ம் வந்த . ேவகேவகமாகப்

றப் பட் ப் ேபானான் .

அரசைவக் ள் ைழ ம் வைர உடன் வந்த ேர யன், அவ க்கான

எல் ைலய ந் நின் ெகாண்டான். உள் ேள ேபான ப் பாலஸால் ,

உ யஞ் ேசரைலப் பார்த்த கணத் ல் அவன கத் ல் ெதரிந்த

ழப் பத்ைத உணர ந்த .

சற் அைம க் ப் ற உ யஞ் ேசரல் ேபசத் ெதாடங் னான். ``ேநற்

மாைல என் ஒற் றர்கள் ெகாண் வந்த ெசய் என்ைனப்

ெப ங் ழப் பத் ல் ஆழ் த் ட்ட . அதனால் தான் உங் கைள அைழக்க

ய ல் ைல” என்றான்.
 ப் பாலஸ் உற் கவனித்தான்.

``ெசங் கனச்ேசாழன் ெப ம் பைடேயா பறம் ன் தான ேபா க்

ஆயத்தமா ட்டான்” என்றான் உ யஞ் ேசரல் .

ப் பாலஸ க் ப் ரிய ல் ைல. ``ேசாழன் ஏன் பறம் ன் ேபார்

ெதா க்க ேவண் ம் ?”

``அ தான் எனக் ம் ரிய ல் ைல. இ வைர பறம் ன் அவர்க க்

எந்தப் பைக ம் உ வாக ல் ைல. அப் ப க்க, அவன் ஏன் இவ் வள

ெபரிய ஏற் பா கைளச் ெசய் ெகாண் க் றான்?” என் ய

உ யஞ் ேசரல் , சற் ேற அைம க் ப் ற ெசான் னான், ``அவன

பைட ன் தன்ைமைய ம் எண்ணிக்ைககைள ம் பற் என் ஒற் றர்கள்

ெசால் ம் கணக்ைக என்னால் நம் பேவ ய ல் ைல.”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 67
க ப் பன் தாைதயர்தாம் அைதக் கண்ட ந்தனர். எத்தைன

தைல ைறக க் ன்னர் அ நிகழ் ந்த எனத் ெதரிய ல் ைல.

`எண்ணிலடங் கா காலத் க் ன்னர் அ நிகழ் ந்த ’ எனச்

ெசால் வார்கள் . அந்த ஆற் க் அப் ேபா ெபயரிடப் பட ல் ைல.

ெபயரில் லாத அந் த ஆற் ன் வலக்கைர வ ம் ெசவல் ப ந்த

மண் பரப் . அ ல் தர் மண் ய ற் கா .

ல் ன் வைககள் தாம் எத்தைன எத்தைன! வ வத் ம் நிறத் ம்

அைவ ஏற் ப த் ம் வாசைன ம் வைகப் ப த்த

யாதைவயாகத்தாேன இன் வைர இ க் ன்றன. பறைவக ம்

லங் க ம் ேமய் ந்த ம் ல் ைலக்ெகாண்ேட மனிதன்

தனக்கானைதக் கண்ட ந்தான் . ஆ னத்ைத ேமய் த் க்

ெகாண் க்ைக ல் , தர் ஒன் ல் நீ ள் ேதாைக ெகாண்ட ெப ம் ல்

ைளந் டந் க் ற . ேமய் த் க்ெகாண் ந்தவன் அ என்ன

வைகப் ல் என்பைத அ ய அதன் ேதாைகையக் ைககளால்

ப த் ப்பார்க்க யன் க் றான். ேதாைக ன் பக்கவாட் க் ர்ைம

த் டக் யதாக இ ந்த . அதன் நீ ள் தண் சற் ேற ேவ பட்

இ ந்தைத ம் பார்த் க் றான்.

ேமய் ச்சல் ெவளிதான் மனிதன் இயற் ைக ன் ட்பத்ைதக் கவனிக்கக்

ைடத்த தற் ெப ம் வாய் ப் . பறந் அைல ம் ம் கள் கா ன்றாப்

ற் கள் எைவ என்ப ெதாடங் , நீ ண் க் ம் ல் னி ல் ெச

நிற் ம் பனித் ளி ன் கனம் வைர அைனத்ைத ம் அவன் அ ன்

ேசகரமாக மாற் க்ெகாண் ந்தான் .

க நீ ல நிற ம் ெந நீ ள் ேதாைக ம் உைடய அந்தப் ல் ன்

தண் ப் ப ைய ஒ நாள் தற் ெசயலாகக் க த் ப்பார்த்தான். அதன்

சா அவன் அ ந் ராத த் ப் ைபக் ெகா த்த . ண் ம் க த்தான் ,

த் ப் ன் அள ைறயேவ ல் ைல. ண் ம் ண் ம் க த் ச்

ைவத்தான். ைவ ைறயாத இந்தப் ல் ைலப் பற் த் தன் ட்டத்தார்

அைனவ க் ம் ேபாய் ச் ெசான் னான். அைனவ ம் வந் க த் ச்

ைவத்தனர். அைதச் ` ைவப் ல் ’ என்ேற அைழத்தனர்.

அந்தச் ைவப் ல் தன க க்களி ந் ைள வ அ ந் ,

கரைணகளாக அைத ெவட் ப் ய இடத் ல் நட் ைவத்தனர்.

க க்கள் தைழத் ப் ெப ம் ற் களா ன. பல கரைணகைள ஒேர

இடத் ல் பரவலாக நட் ைவக்க ைவப் ல் ெப ங் காெடன வளரத்

ெதாடங் ய .

இந்த அரிய ல் ைலப் பற் மற் றவர்க ம் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக

அ யத் ெதாடங் னர். `க ப் பன் னர், அரியவைக

ைவப் ல் ைலப் ப ரிட் வளர்க் ன்றனர்’ என்ற ெசய் பரவ, பல ம்

அவர்களிடம் வந் ைவப் ல் ைலக் ேகட் வாங் ச் ெசன்றனர்.

நாளைட ல் ` ைவப் ல் ’ என்ற ெபயர் நீ ங் , அந்தக் ன் ெபயரால்

`க ம் பா ல் ’ெலன் ம் `க ம் ெப’ன் ம் அதற் ப் ெபயர் ளங் ற் .

தைல ைறகள் பல கடந்ேதா ன. க ப் பன் னர் க ம் ன்

எண்ணற் ற ட்பங் கைளத் தங் கள பட்ட ல் ேசகரித் ந்தனர்.

க க்களின் கம் பார்த் க் க ம் ன் ைவையக் கணிக் ம்

ேபர ைவப் ெபற் றனர். ய நிலங் களில் எந்த வைகக் கரைணகைள

நடேவண் ம் என் ம் , எந்த வைகக் க ம் கள் த் ப் ன் உச்சம்

என ம் அவர்கள் ல் யமாக அ ந்தனர். பைனச்சாற் ந்

காய் ச்சப்பட்ட இனிப் க் கட் ையப்ேபாலக் க ம் பஞ் சாற் ந் ம்

இனிப் க் கட் ையக் காய் ச் எ த்தனர். ெசய் எங் ம் பர ய .

க ம் ெபன அைழக்கப் ப ம் ைவப் ல் அரி ம் அரியெதான் றாக

எல் ேலா ம் ேப ய காலத் ல் தான் , அந்தக் ெகா ம் தாக் தல் நடந்த .

ப ரி த ன் ட்பத்ைத அ ய தைல ைற தைல ைறயாகத்

தங் கைள ஒ க் க்ெகாண் மண் ள் ைதந் ந் த க ப் பன்

 னரின் ர்த் தாக் தல் நடந்த . தாக் தல் நடத் யவர்கள்

தங் கைளச் `ேசாழர் ’ என ழங் னர். இரக்கமற் ற

ெகா ம் தாக் தைல எ ர்ெகாள் ள யாமல் க ப் பன் னர்

ைத ற் ழ் ந்தனர்.

அவர்கைள ெவட் ைளநிலங் கைள ம் ெசல் வங் கைள ம்

ைகப் பற் வ தான் அந்தக் காலத் நைட ைற. ஆனால் ,

ேசாழர் ன் தைலவன், க ப்பன் னரின் அ ைவ ம்

ஆற் றைல ம் நன் உணர்ந்தவனாக இ ந்தான் . எனேவ, அந்தக்

னைர ற் றாக அ க்க ல் ைல. எல் ேலாைர ம் ைள

நிலங் களில் அ ைமகளாக மாற் னான் . க ம் ைப எவ் வள அ கமாக

ைளயைவக்க ேமா அவ் வள அ கமாக ைளயைவத்தான் .

க ம் ன் ைவ எங் ம் பர ய . பைனெவல் லத்ைத ம்

ஈச்செவல் லத்ைத ம் க ம் ன் ெவல் லச் ைவ ஞ் ய .

தைல ைறகள் பல கடந்தா ம் க ப் பன் ன் அ ைம வாழ்

ந்தபா ல் ைல. அவர்கள் அள க் க் க ம் ைப அ ந்த

மனிதக் ட்டம் எ ம் உ வாக ல் ைல. இந்த நிைல ல் தான் யவன

வணிகம் ெதாடங் ய . ேசரனின் ள தான் த ல் யவனர்கைள

ஈர்த்த . அந்த வணிகேம ெப மள நடந் ெகாண் ந்த . அப் ேபா

இந்த நிலத் ல் ேவேற ம் ைமயாகக் ைடக்காதா எனப் பல யவன

வணிகர்கள் கடற் கைர நகரங் க க் த் ெதாடர்ந் வரத் ெதாடங் னர்.

அவர்க க் த் தரப் பட்ட ந்ெதான் ல் க ம் பரிமாறப் பட்ட .

அதன் த் ப் ம் ஞ் ைவ ம் அவர்கைள ம் மயக் ன.

க ம் ன் ெகட் ப்பா ம் ைளயைவக்கக் ய தத் ல் க ம் ன்

கரைணக ம் யவனம் ேநாக் நாவாய் களில் பயணப் படத் ெதாடங் ன.

ேசாழ அரசனின் அைவ ல் யவனத்ேதற ம் க் ம் பாண்டங் க ம்

மாற் ப் ெபா ளாக வந் றங் ன. காலம் ஓ யப இ ந்த .

தம் லத் ன் தைலையத் தாம் ெபற் ேற ஆகேவண் ம் என்ற

ேவட்ைக ல் அவ் வப் ேபா க ப் பன் ரர்கள் ைளத்ெத வர்.

ஆனால் , அ எப் ப ம் ேசாழ க் த் ெதரிந் ம் . அந்தச் ெசயல்

ெசய் தவர்கைள அ த்ெதா ப் பர். ஆனா ம் ெமாத்தக் ைய ம்

அ க்காமல் பா காத்தனர். க ம் ன் யப் ம் ைவ ம் ட்ப ம்

ேசாழர்க க் த் ேதைவயாக இ ந்தன.

ஞ் ைவப் ல் ைலக் கண்ட ந்த , எண்ணிலடங் கா

தைல ைறகளாகக் கண்ணீர ் ந் யப ேய இ ந்த . ைளத்ெத ம்

க ம் ன் ன் ப ல் க ப் பன் ன் கண்ணீர ் ேதங் ேய

இ க் ம் என மக்கள் க னர். எப்ப யாவ இந்த நிைல ந்

ளேவண் ம் எனத் ட்ட ட்ட ரர்களின் ட்டம் ஒன் . அதற் த்

தைலைமேயற் றவன் ஈங் ைகயன் .

எத்தைனேயா ைற அ க்கப்பட்ட அவர்களின் ேபாராட்டத்ைத

இந்த ைற அ த் ட யாதப நன் ட்ட ட்டான். ஈங் ைகயன்

இைணயற் ற ரனாக இ ந்தான் . `தனிமனிதப் ேபாரில் அவைன

ெவல் லக் ய மனிதர்கள் எவ ம் இல் ைல’ எனப் ெபயெர த்தான் . தன்

ேதாழர்கைள ம் அேதேபால வளர்த்ெத த்தான் . அவன

அ க் ர்ைம ம் ஆற் ற ன் வ ைம ம் ெப ம் நம் க்ைகையக்

ெகா த்தன.

ஆனால் , ேசாழன் இப்ேபா யன் அல் லன்; ேபரரசன் . தன் மகன்

ெசங் கனச் ேசாழ க் ேசாழேவலன் ட்ட நாள் த் ந்தான் .

ட் ழா க் ன்னர் நடக் ம் களப் ப சடங் க்காக

ேசாழர்களின் ைரகள் க ம் க் காட் க் ள் ப் பாய் ந்தன. ண் ம்

எ ர்பாராத தாக் தல் . க ப் பன் ரர்கள் ைதந்தனர். எ ரிகளின்

பைடைய ஈங் ைகயன் தன்னந்தனியாக எ ர்ெகாண்டான். அவன

வாள் ச் ல் ம ரிைழ ல் தப் ப் ைழத்தான் ேசாழநாட் த் தளப

உைறயன்.

ஆேவச ம் அ றந்த ர ம் உைடய ஈங் ைகயனின் தாக் தைல

எ ர்ெகாள் ள யாமல் ன்வாங் னான் உைறயன். ட் ழாக்

காலத் ல் ேசாழப் பைட ன்வாங் ய ெசய் ேபரரசைன எட் மா ன்

தன்ைனக் ெகான்றளிப் பான் என ெசய் த தளப , இரேவா

இரவாகப் பல மடங் பைட ரட் னான். ன்வாங் ஓ யவன்,

ைரந் ம் வ வான் என ஈங் ைகயன் எ ர்பார்த்தான். ஆனால் ,

ெபா வதற் ள் ெப ம் பைடேயா வந் நிற் பான் என

எ ர்பார்க்க ல் ைல. எண்ணற் ற இனக் க்கைள அ த் , ேபரரசாக

வளர்ந் நிற் ம் அரசாட் க் ெக ம் பாக இ ப் ப இத்தைகய

பைடவளம் தான் .

எ ரிகளின் பைடைய ந்தவைர ேபாரிட் அ த்தனர் ஈங் ைகயனின்

பைட னர். ேசாழத் தளப உைறயன் இந்த ைற ம் ன்வாங் க

ேந ேமா என அஞ் ம் அள க் இ ந்த ஈங் ைகயனின் தாக் தல் .

ஆனால் , அவன ரர்கள் பலரால் நிைலைமைய நீ ண்டேநரம்

தாக் ப் க்க ய ல் ைல.

எண்ணிக்ைக ல் கக் ைறந்த அவர்கள் , க ந்தாக் த க் ப் ற

ற் றாகச் ழப் பட்டனர். ழ் ந்தவர்கைள ைமயாகக்

ெகான்ற க்கத்தான் நிைனத்தான் உைறயன். ஆனால் , இவர்களின்

உடலைமப் ைப ம் வ ைமைய ம் கணித் க நல் ல ைலக்

ற் கலாம் என ெசய் , லங் ட் இ த் ச் ெசன்றான்.

அவன் கணித்த ேபாலேவ, கடல் வணிகர்கள் க நல் ல ைலெகா த்

இந்த அ ைமகைள வாங் னர். ய அ ைமகைள அ ைமத்

ெதா க் ப் பழக் வ ெகா ர க்கெதா ெசயல் . ைலக்

வாங் கப்பட்டவர்கைள ஊனமாக்காமல் அவர்கைள உடலா ம்

உள் ளத்தா ம் னிக் உணர்ச் யற் ற உ ரினமாக மாற் ற

ேவண் ம் . இைதச் ெசய் க்க கப்பல் தைலவன் ஒவ் ெவா வ ம் ,

ஒவ் ெவா வ ைறையப் ன்பற் வான்.

ஈங் ைகயன் ட்டத்ைத ைலக் வாங் ய கப்ப ன் தைலவேனா,

அவர்க க் எந்த ேவைலைய ம் ெகா க்காமல் லங் ட் ,

கப் ப ன் ேமல் தளத் ல் அமரைவத்தான். கப்பல் , காரி ந்

ைவப் க் வந் ேசர்ந்த . ைவப் ரில் ெபா ள் கள் ஏற் ற இன் ம்

இரண் நாள் களா ம் என்ற நிைல ல் தாக வாங் யவர்கைள

அ ைமகளாக மாற் ம் ேவைல ல் இறங் னான்.

வாங் கப் பட்டவர்களின் தைலவனான ஈங் ைகயைன கானின்

ம் மாடக் கம் பத் ல் கட் னான். என்ன ெசய் யப் ேபா றான் என்

மற் றவர்கள் ரண் பார்த் க்ெகாண் ந்தேபா அ கன் ல்

வாங் ய ச்சாட்ைடேயா ன் ேபர் ன் ைச ல் நின்றனர்.

ளாசல் ெதாடங் ய . லங் ன் நரம் ம் மரத் ன் நரம் ம்

ெசய் யப் பட்ட ச்சாட்ைடகள் இைட டாமல் ஈங் ைகயைன ெவட் ச்

ைதத்தன. கண்ெகாண் பார்க்க யாத ெகா ைம நடந்ேத ய .

மற் ற ரர்கள் கத த் த்தனர். இ ப ம் சாட்ைட ன் ச் க் ஏற் ப

த் ளிகள் நீ ண் த ன. எ ெசய் ம் கா ெகா த் க் ேகட்க

அங் யா ல் ைல. பகல் வ ம் அ த்தனர். உடெலங் ம்

ரத்த ளாறாக மா க் கால ல் நிைறந் நின்ற ெசங் .

லங் டப் பட்ட நிைல ல் பார்த் க்ெகாண் க் ம் ஒவ் ெவா வ ம்

உள் ளம் ஒ ங் ச் ைத ற் அ ைமத்தனத் க் ள் ஆழப் ைதய

ேவண் ம் என்பதற் த்தான் இந்தக் ெகா ைமையச் ெசய் றார்கள் .

மாைல மங் யேபா ஈங் ைகயன் ைமயாக நிைன ழந்தான்.

கப் ப ல் ஏற் றப் படேவண் ய ெபா ள் கள் வந் ேசர்ந்தன. அவற் ைறக்
கப் ப ல் ஏற் ம் வைர அ ப் பைத நி த் அந்தப் பணிையச் ெசய் யத்

ெதாடங் னர். கம் பத் ல் கட்டப் பட் ந்த ஈங் ைகயன் மயங் ய

நிைல ல் தைல ெதாங் க் டந்தான் . லங் டப் பட்ட அவன்

ேதாழர்கள் ெசய் வத யா த் க் டந்தனர். இந்த நிைல ல் தான்

ைற கத் ன் ழ் ப் ப ந் ெப ெந ப் எ ந்த . கப் ப ல்

இ ந்தவர்கள் அைத அைணக்க ஓ னர். லங் டப் பட்ட அ ைமகள்

தங் கைளேயா, தங் கள் தைலவைனேயா க்க என்ன ெசய் வெதன்

ெதரியாமல் கத த் த்தனர்.

ேநரம் ஆக ஆக, ெந ப் எங் ம் பர ய .ஒ கட்டத் ல் அவர்கள்

இ க் ம் கப் ப ன் ளிம் ப் ப ல் ெந ப் ேமேல க்

ெகாண் ந்த . அவர்கள் ெப ங் ச்சல் எ ப் னர். அப் ேபா தான்

ைரயர் ட்டம் ெந ப் ள் ைழந் அவர்கைள ட்ட .

க ல ம் உ ர ம் ேவட் வன் பாைற ந் ண் ம்

எவ் க் ப் றப் பட்டனர். வ ல் தான் ஈங் ைகயனின் கைதைய

உ ரன் க ல க் ச் ெசால் க் ெகாண் வந்தான் . ``இத்தைன

மாதங் களா ம் ஈங் ைகய ம் அவன் ட்டத்தா ம் தாங் கள் யார்

என்பைத வாய் றந் ேபச ல் ைல. `ேசாழப் ேபரரசன் தான் தங் களின்

எ ரி எனத் ெதரிந்தால் யா ம் தங் க க் ப் பா காப் அளிக்க

மாட்டார்கள் ’ என் அவர்கள் நிைனத் ள் ளனர். அ மட் மன் ,

யாரிட ம் நம் க்ைகெகாள் ம் ழ ம் அவர்க க் இல் ைல.

அதனால் தான் அவர்கள் ேபச்சற் இ ந் ள் ளனர்.

நம் மவர்கள் அவர்கைள ட்ட ம் இங் வந்த ந் நல் லெதா

ம த் வம் ெசய் அவர்கள் தைலவன் ஈங் ைகயைனக் காப் பாற் ய ம் ,

அவர்க க் நம் நல் ல எண்ணத்ைத உ வாக் ள் ள . ஆனா ம்

நாம் யார் என்பைத ைமயாகத் ெதரிந் ெகாள் ளாமல் ேபச

ம த் ள் ளனர். க வனின் கைதைய அ ந்த ற தான் நம் ப் ேபசத்

ெதாடங் னான் ஈங் ைகயன் . அவர்களின் அைடந்த யரம்

ெசால் மாளா ” என்றான் உ ரன்.

ேகட் க்ெகாண்ேட நடந்த க லர், ``அ க்க ம் ன் த் ப் க்காக மனம்

எத்தைன ைற ஏங் ள் ள ! ஆனால் , அைவெயல் லாம் இந்தக் ன்

ல் தாேன ைளந் ள் ளன. ` த்த க ம் ம் காய் த்த ெநல் ம்

உைடய ேசாழனின் கழனி’ என் லவர்கள் பா ன்றனர். ஆனால் ,

அந்தக் கழனி க ம் பாக் ந் ய யால் தான் உலராமல்

இ க் ற ” என்றார்.

உ ரன், க லரின் ெசாற் கைளக் ேகட்டப அைம ெகாண் நடந்தான்

``ெந ப் ேல அ ந் டாமல் இவர்கைள ட்ெட த்ததன் லம்

வாழ் ெவல் லாம் ம ழ் ந் ண்ட க ம் பஞ் சாற் க் ம் ெவல் லத் க் ம்

ைகம் மா ெசய் ள் ேளாம் ” என்றார் க லர்.

`` ைரயர்கள் இ ந்ததால் தான் இவர்கைள ட்ெட க்க ந்த .

ஈங் ைகயனின் உ வ அைமப் ைபப் பார்த்தால் உங் க க் த் ெதரி ம் .

அவ் வள றன்வாய் ந்த ஒ வைனக் கம் பத் ந் ய் த்ெத த் த்

ேதாளிேல ேபாட் த் க் க்ெகாண் ெந ப் ந்

ெவளிேய வெதல் லாம் இய ற ெசயலன் ” என்றான் உ ரன்.

சற் ேற அைம டன் நடந்த க லர் ெசான் னார், ``ெவற் ைல ம்

க ம் ம் மனித லம் இ க் ம் வைர ேதைவப் பட் க்ெகாண்ேட

இ க் ம் . தம இைலயா ம் தண்டா ம் சாற் றா ம் மனித க்

அ ம ந்ைதத் தந்தப ேயதான் இ க் ம் . அந்த அரிய ப ரினங் கைளக்

கண்ட ந்த ஆ கள் எப் ப ெயல் லாம் ேவட்ைடயாடப் ப றார்கள் !

அவர்கள் கண்ட ந்த உ ர்ச் ெசல் வங் க க் நாம் ெசய் ம் ைகம் மா

இ தானா?” ஏக்கப்ெப ச்ேசா பாைறையப் த் ேமேல க்

ெகாண் ந்தார் க லர்.

ெசால் ன் வ , உள் ளத் ன் உ ையத் தளர்த்தவல் ல . இைத டக்

க னமான ெசங் த் ப்பாைறையக் ட னிந் உட்காராமல்

நி ர்ந்தப ேமேல யக லர் இந்தச் பாைறையக் கடக்க

உட்கார்ந் நகர் றார். அவரின் ெசயைல உன்னிப் பாகக் கவனித்த

உ ரன், ேபச்ைச மாற் அவரின் எண்ணங் கைளத் ப் ப யன்றான்.

``உங் கைளக் காண வந்த ெபரியவேரா இரண் இைளஞர்கள் உத க்

வந்தார்கள் அல் லவா?” என்றான்.

பாைறையக் கவனமாய் க் கடந்த ற நி ர்ந்த க லர், ``ஆம் ,

ைசேவழேரா இ வர் வந் ந்தனர்” என்றார்.

``அவர்களில் ஒ வனாவ பைட ரனாகேவா, ஒற் றனாகேவா இ ப் பான்

என நா ம் நீ ல ம் நிைனத்ேதாம் . ஆனால் அப் ப யன் ;இ வ ேம

அவரின் மாணவர்கள் தாம் .”

``அவர் காலத்ைதக் கணிக் ம் ேபராசான். இ ேபான்ற

ெசயல் க க்ெகல் லாம் மாமனிதர்கைளப் பயன்ப த் ட யா .

இயற் ைக ன் ேபரியக்கத்ைதக் கணித் க் ெகாண் ப்பவர்கள்

மனிதர்களின் ழ் ைமக் த் ைண ேபாக மாட்டார்கள் .”

க லர் ெசால் க் ம் ன்னர் சற் ம் இைடெவளி ன் உ ரன்

ேகட்டான், ``பாண் யப் ேபரர க்காகத்தாேன அவர் இங் வந்தார்?”

``இல் ைல. அவர் நம் ம் உண்ைமக்காக வந்தார். இயற் ைக ன்

உள் நரம் கள் மனிதனின் ைகக க் க அரிதாகேவ அகப் ப ம் .

அப் ப ெயான் ெதய் வவாக் லங் ன் வ ல் அகப்பட் ள் ள .

அைத இழந் டக் டா என்ற த ப் ல் தான் வந் ள் ளார்” என்றார்.

``அவரின் ற் ல் உண்ைம இ க் றதா?” எனக் ேகட்டான் உ ரன்.

அ த்த பாைற ல் ஏறாமல் அப்ப ேய நின்றார் க லர்.

பாைற ன் ேமேல யஉ ர க் ,க லர் ஏன் ஏறாமல் நிற் றார் என்ற

காரணம் ரிய ல் ைல.

``நான் எங் ேக நிற் ேறன்?” என் ேகட்டார் க லர்.

`` ேழ நிற் ர்கள் ” என்றான் உ ரன்.

``காரமைல ன் உச் ல் நின்றா ம் நான் ேழ நிற் பதாகத்தாேன

உனக் த் ேதான் ற ” என்றார்.

க லர் ெசால் லவ வ உ ர க் ப் ரிய ல் ைல.

க லர் ளக் னார். ``உண்ைம என்ப ,இ க் டம் சார்ந்த .

அதனால் தான் நான் ேழ இ ப் பதாக கண ேநரத் ல் நீ

ெசய் ட்டாய் . நீ ெசால் வ உன்னள ல் மட் ேம உண்ைம. அ ேவ

உண்ைமயா டா . எல் ேலா ம் ஓரிடத் ல் நிற் கப் ேபாவ ல் ைல.

எனேவ, எல் ேலா க் மான ெபா உண்ைம இ க்கப் ேபாவேத ல் ைல.”

க ல ம் உ ர ம் எவ் ர் அைடந்தேபா ேதக்க ம் காலம் ப ம்

ஊர் ம் ந் தனர். அனங் க ம் அவன் ன ம் காட்ெட ைமக்

ட்டத்ேதா எந்த மைல ல் அைல றார்கள் என்பைதப் பற் ப் பல ம்

அவர்களிடம் சாரித் க்ெகாண் ந்தார்கள் .

க லர் வந் ேசர்ந்த ம் சாரிப் கள் எல் லாம் அவர் பக்கமாகத்

ம் ன. அவரின் ஆசாைனப் பற் அ ந் ெகாள் ள எல் ேலா க் ம்

ஆர்வம் இ ந்த . பாட்டாப் ைற ல் ெபரியவர்கள் காத் ந்தனர்.

ஆனால் , பாரிையப் பார்க்கப் ேபான க லர் நள் ளிர வைர வர ல் ைல.

பாரி ன் அைவ ல் தான் அந்த உைரயாடல் நடந்த . தனக் ம்

ைசேவழ க் ம் நிகழ் ந்த சந் ப் ைபப் பற் ைமயாக

ளக் னார் க லர். உடன் ேதக்க ம் ய ம் இ ந் தனர்.

ைசேவழர் வந்ததன் ேநாக்கத்ைதப் பாரியால் கணிக்க ந்த ,

``ேதவவாக் லங் வட ைச ேநாக் த்தான் உட்கா ம் என்ப

அைனவ ம் அ ந் த ஒன் தான் . ஆனால் , அதற் இப் ப ெயா

பயன்பாட் க் காரணம் இ க் ம் என நிைனக்க ல் ைல” என்றான் பாரி.

``அ வட ைச ேநாக் மட் ேம உட்கா ம் என்ப உங் கள்

அைனவ க் ம் ெதரி மா?” எனக் ேகட்டார் க லர்.

``இ டவா ெதரியாமல் இ ப் ேபாம் ?” என்றான் யன்.

``ேதவவாக் லங் ைக `ெகாற் றைவ ன் ழந்ைத’ என் தாேன

ெசால் ேறாம் . ெகாற் றைவக் `வடக் வா ெசல் ’ என்ெறா ெபயர்

உண் என்பைத நீ ங் கள் அ ய மாட் ர்களா? ெகாற் றைவக்

த் ன்ேபா அைனத் நாள் க ம் அ றங் வந் தாேன

பழத்ைத எ த்த . அப்ேபாெதல் லாம் அ உட்கார்ந்தைத நீ ங் கள்

கவனித் அ ய ல் ைலயா?’’ எனக் ேகட்டான் பாரி.

க லர் ைகத் ப்ேபானார். ``அைவ க ம் அஞ் யப வந் பழத்ைத

எ த் ச் ெசல் வைதக் ர்ந் கவனித்ேதன். ஆனால் , அவற் ன் தனித்த

நடவ க்ைகையக் கவனத் ல் ெகாள் ள ல் ைல” என்றார் க லர்.

உைரயாடைலக் ேகட் க்ெகாண் ந்த ேதக்கன், இ ப் த் ணி ல்

ம த் ைவத் ந் த ெவற் ைலைய எ த் க்ெகாண்ேட ெசான் னார்,

`` ைசேவழரின் வ ைக ம் நாம் கவனிக்கத் தவ ம் தனித்த

ஷயங் கள் இ ந் டக் டா .”

ேதக்கனின் ெசால் சற் ேற க ைமயானதாகத் தான் இ ந்த . ஆனா ம்

இன் கத்ேதா தான் க லர் அைத எ ர்ெகாண்டார். ``கவனம்

தவ டக் டா என்ப ல் நான் ந்த எச்சரிக்ைக டன் இ ந்ேதன் .’’

``பாண் யனின் ெப ந் ைற கமான ைவப் ர்த் ைற கேம

நம் மவர்களின் தாக் தலால் அ ந் க் ற . அப் ப ந் ம்

இவ் வள ெமன்ைமயான யற் ையப் பாண் யன் ஏன் ெசய் றான்?”

எனக் ேகட்டார் ேதக்கன்.

க லரிடம் இதற் கான ைட இல் ைல. ந் த்தப அைம யானார்.

``ெப ந்தாக் த க்கான ஆயத்த யற் ல் இ ப்பவர்கள் , நாங் கள்

அப் ப யல் ல எனக் காட் க்ெகாள் ள யல் வார்கள் . இந்த யற்

அப் ப ப் பட்ட ஒன் தான் ” என்றார் ேதக்கன்.

ஆழ் ந்த ந்தைனக் ப் ற ``அதற் ம் வாய் ப் க் ற ” என் சற் ேற

ெமல் ய ர ல் ெசான் னார் க லர்.

அைதக் கவனித்த பாரி ேகட்டான், ``உங் க க் ஏன் அவ் வா

ேதான் ய ?”

`` த ல் ந்த னத்ேதா பறம் ைபக் ற் றம் சாட் ப் ேப ய

ைசேவழர், என ளக்கத் க் ப் ற சற் ேற அைம யானார்.

அவரின் ேநாக்கம் , ைசய ம் ஒ லங் ைகப் பயன்ப த்த ேவண் ம்

என்ப தான் . அ ல் ஐயம் இல் ைல. ஆனால் , அ த்த த்த நாள் களில்

அவரின் கம் க ம் வா ந்த . நான் அவைர நன் அ ேவன்.

எளி ல் தளராத மனிதர் அவர். அவரின் கண்கள் ஒன் க்

ேமற் பட்ட ைற கலங் ன. அதற் க் காரணம் உள் க் ள் ளி ந்த

ற் ற ணர் . அங் நடக் ம் பல யற் கைள அவர் அ வார். அைதப்

ப ர்ந் ெகாள் ள யாத நிைல ல் உள் மனம் அவைரக் கலங் கச்

ெசய் க் ம் ” என்றார்.

அவைரக் ர்ந் பார்த் க்ெகாண் ந்த ேதக்கன், `` ன் ஆ

என்ப ைசேவழ க் ச் ெசால் லப் பட்ட ெசால் லன் ;

பாண் ய க்காகச் ெசால் லப் பட்ட ெசால் . பறம் ன் ன் அவன

ெப ம் பைட அடங் ஒ ங் ம் என்ப பாண் யனின் கா க க் ப்

ேபாய் ச் ேசர்ந் க் ம் ” என்றார்.

ஒ கணம் உைறந் ேபானார் க லர். `அங் ேப ய ேபச் அதற் ள்

எப்ப இங் வந் ேசர்ந்த !’ ைகத்த கண்கேளா ேதக்கைனப்

பார்த்தார். அவர் ெவற் ைலைய ெமல் வதற் ஏற் ப நன்றாக

ம த் க்ெகாண் ந்தார்.

``உ ரன் க ம் பாக் ன் கைதையச் ெசான் னான். எனக்

அவர்கைளப் பார்க்க ேவண் ம் ேபால் இ க் ற . அவர்கள் யார் எனத்

ெதரிந்த ற ம் ஈங் ைகயைன அைழக்காமல் ஏன் வந் ர்கள் என

உ ரைனத் ேகா த்ேதன் ” என்றான் பாரி.

ேபச் ன் ேபாக்ைக எவ் டம் மாற் ற ேவண் ம் என்பைதப் பாரி அள க்

நன் உணர்ந்தவர் யா ல் ைல என்ப க ல க் த் ெதரி ம் .

ைசேவழர், தனக் ச்ைச ெசய் த ம த் வர்களிடம் நிைறய

ேப னார். அந்தப் ேபச் கள் எல் லாம் இங் வந் ேசர்ந் க் ன்றன.

அவர் என்னெவல் லாம் ேப னார் என்ப க ல க் க் ட

ைமயாகத் ெதரியா . அவரின் எண்ண ஓட்டங் கைளக் கண்ட ய

ம த் வர்க க் க் தல் வாய் ப் இ ந் க் ம் . அவர் ெசான் ன

ெசாற் களி ந் தான் ேதக்கன் இந்த க் ப் ேபா ள் ளார்

என்பைதக் க லர் உணர்ந்தேபா , அ த்த ேபச்ைச நீ ட் க்க

ேவண்டாம் என் தான் பாரி ஈங் ைகயனின் ேபச்ைச எ த்தான் .

பாரி ன் எண்ணத்ைதப் ரிந் ெகாண் க லர் ெசான் னார், ``நாங் கள்

மைல ஏ ம் ேபா தான் ஈங் ைகயனின் கைதைய உ ரன் என்னிடம்

ெசான் னான். அவர்கைளப் பார்க்காமல் வந் ட்ட கவைல எனக் ம்

உண் .”
ெவற் ைலைய வா ல் ெமன்றப ேதக்கன் ேகட்டார், ``என்ன

ெசான் னார் ேவட் ர் பைழயன் ?”

`உங் க க் த் ெதரியாமல் என்னிடம் எ ம் ெசால் லப் ேபா றாரா

அல் ல என்னிடம் ெசால் ய எ ம் உங் க க் த் ெதரியாமல்

இ க்கப் ேபா றதா?’ என நிைனத் க்ெகாண்ேட, ``நான் நாள் கள்

அல் லவா! நிைறய ேப ேனாம் . ப் பாக, நீ லன் - ம லா ன் மண ழா

பற் கண்கள் க்கப் ேப னார்” என்றார்.

ெமன் ைவத்த வா ன் அைச சட்ெடன நின்ற . காலம் தாழ் த் வ

அழகல் ல எனத் ேதான் யப ேய ந்த எண்ணத்ைதக் ள ட்ட

க லரின் ெசால் . ம் ப் பாரிையப் பார்க்க நிைனத்தவர், அைதத்

த ர்த் ண் ம் க லரின் பக்கம் ம் னார்.

ேதக்கனின் எண்ண ஓட்டத்ைத மட் மன் , பைழயனின் எண்ண

ஓட்டத்ைத ம் நன் அ ந்த பாரி ெசான் னான், ``இந்தக் கார்காலத் ல்

தான் மண ழாைவ ெசய் ந்ேதாம் . ஆனால் , எ ர்பாராத பல ம்

நடந் ட்டதால் மண ழாைவ நடத்த யாமல் ேபாய் ட்ட .

அதற் காக இனி ம் காலம் கடத்த ேவண்டாம் . உப் பைறக் ப் ேபாய் வந்த

ன்றாம் நாள் மணநாளாக ெசய் ெசய் அ ப் ங் கள் ”

என்றான் பாரி.

நீ ண்டநாள் ேபச் அந்தக் கணேம வான ேதக்க க் ப்

ெப ம ழ் ச் ையத் தந்த . உடேன சம் ம த்தான் .

க ல ம் ம ழ் வைடந்தார். `உப் பைறக் ப் ேபாய் வந்த உடன்’ என்

பாரி ஏன் ெசான் னான் என்ப மட் ம் அவ க் ப் ரிய ல் ைல.

``உப் பைற எங் ேக இ க் ற ? ேபாய் வர எவ் வள நாள் களா ம் ?” எனக்

ேகட்டார்.

``ேபாய் வர ஒ மாதமா ம் . ஆண் க் ஒ ைற பறம் ன் தைலவன்

அங் ேபாய் த் ம் வ காலகாலப் பழக்கம் . இந்த ைற சற்

தாமதமா ட்ட ” என்றான் ேதக்கன்.

நீ லன், ம லா ன் மண ழா ஏற் பா உ யான ம ழ் ல்

ெவற் ைலைய ேவகேவகமாக ம த் வா ல் ணித் க் ெகாண்ேட

ேகட்டான், ``நீ ங் கள் என்ேனா இ ந் மண ழா ேவைல ல்

பங் ெக க் ர்களா அல் ல பாரிேயா உப் பைறக் ப் ேபாய்

வ ர்களா?”

ைகநீ ட் ெவற் ைலையக் ேகட்டார் க லர்.

ம ெமா ேய ம் ெசால் லாமல் ைக நீ ட் றாேர எனச் ந் த்தப

ெவற் ைலையக் ெகா த்தார் ேதக்கன்.

வாங் அைதத் ேதாதாக ம த் க்ெகாண்ேட க லர் ெசான் னார், ``இந்தக்

ேகள் க் நான் ெசால் த்தான் ைட ெதரிய ேவண் மா

உங் க க் ?”

ரித்தான் பாரி.

ெவற் ைலைய வா ல் ெமன்றப ேய யன் ெசான் னான்,

``ேதவவாக் லங் ைச மா யா உட்கார்ந் டப் ேபா ற !”

ண் ம் ரித்தான் பாரி.

ைடத்த வாய் ப் ைபக்ெகாண் ேதக்கைன ேநாக் ச் ெசால் ைலச்

ழற் னார் க லர், ``இத்தைன நாள் களா ம் தனித்த ஷயங் கைளக்

கவனிக்க ல் ைலயா நீ ங் கள் ?”

அைறெயங் ம் ெபாங் ெவ த்த ரிப் .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 68,
அகதமைல ன் க களில் ைரகள் பாய் ந்

ேபாய் க்ெகாண் ந்தன. பாரி, காலம் பன், க லர் ஆ ய வைரத்

ெதாடர்ந் ரெனா வன் தலாக ஒ ைரையக்

ைக ற் த்தப ன்ெதாடர்ந்தான். அக் ைர ல்

உண ப் ெபா ள் களின் ைடகள் ஏற் றப் பட் ந்தன. இவர்கள்

எவ் ரி ந் றப் பட் ன் நாள் களா ட்டன.

க லர் இைளஞராய் இ ந்தெபா ைரேயற் றப் ப ற்

ெபற் க் றார். ஆனால் அதன் ன் நீ ண்டகாலம் ைரேயற் றத் ல்

ஈ பட ல் ைல. எவ் ர் வந்த ன் அவ் வப்ெபா ைர ல் ஏற்

ஒன் ரண் மைலத்ெதாட க் உ ரன் அைழத் ச்ெசல் வான்.

அப் பழக்கம் இ ந்ததால் தான் இப் பயணத் ல் அவரால் பங் ெக க்க

ந்த .

இ வைர ன் மைலகைள ம் இ ஆ கைள ம் கடந் ட்டார்கள் .

ஆனால் பயணம் இன் ம் ெந ந்ெதாைல . வடக் ம் ெதற் மாக

நீ ள் ேகாெடனக் டப் ப தான் பச்ைசமைலத்ெதாடர். இக்ேகா ல

இடங் களில் நான் ம ப் களாக ம் ல இடங் களில் ஏெழட்

ம ப் களாக ம் இ க் ற . ஆனா ம் ெப ம ப் களாக உள் ள ன்

ம ப் கைளத்தான் காரமைல, ந மைல, ஆ மைல என

அைழக் ன்றனர். இம் மைலத்ெதாடரில் உள் ள க க ம்

ண் க்கப் பட்ட தனிக் ன் க ம் எண்ணிலடங் காதைவ.

இவற் ற் ைட ல் வ ந்ேதா ம் ஆ கைளக் கணக் ட யா தான் .

ஆனா ம் ேபரா க க் ப் ெபயர் ட் ந்தனர்.

இந்நீள் ம ப் மைலத்ெதாடரின் வடெவல் ைல தல் ெதன்ெனல் ைல

வைர இ ப்பவர்கள் தாம் ப னான் ேவளிர் னர். இம் மைலத்

ெதாடரின் ப ல் தான் பறம் நா இ க் ற . ஏறக் ைறய

அதன் ந ல் எவ் ர் உள் ள . எவ் ரி ந் ைர ல்

றப் பட்டால் பறம் ன் வடக் எல் ைலையச் ெசன்றைடய

எட் நாள் களா ன்றன. ஐந் நாள் பயணத் ெதாைல ல்

காழகமைல ள் ள . அதன் அ வாரத் ல் இ ப் ப தான் உப் பைற.

அதைன ேநாக் ய பயணத் ன் ன்றாம் நாள் அகதமைல ல்

பயணித் க்ெகாண் ந்தனர். க லர் இ வைர பறம் ன் கா கைள

நடந் தான் கடந் ள் ளார். தன் ைறயாக அகல ரிந் டக் ம்

ெப ங் கா கைள மைலச் சரி ன் இ பக்க ம் பார்த்தப ைரந்

ெகாண் க் றார். பறம் ன் அரண்ேபான்ற அைமப்

என்னெவன்பைத, கா ம் காட் கள் உணர்த் க்ெகாண் ந்தன.

இயற் ைக ன் ெப ரிப் ந் பார்ைவைய லக்க யாமல்

கவனமாய் க் க வாளத்ைத இ த் ச்ெசல் ல ேவண் ந்த .

கா களின் தான யப்ேப ம் காலம் பனின் கண்களில் இல் ைல.

வனத் ன் ஆ ப் ள களி ேட ைளத் வந்தவன் அவன்.

பா படர்ந் ைமேய ய ஈரப் பாைறைய ம் ெவக்ைகைய

உ ழ் ந் தள் ம் க ம் பாைறைய ம் இ ேதாள் கெளனக்ெகாண்டவன்.

அவன யப் ெபல் லாம் ன்னால் ைரந் ெசன் ெகாண் க் ற

பாரி எவ் வைடயாளங் கைளப் பாைதகளாக் க்

கடந் ெகாண் க் றான் என்ப தான்.

ைரகள் இைளப்பாற ற் ேறாைட ன் அ ல் நின்றான் பாரி.

ஓைட ல் நீ ர் த் ஓ க்ெகாண் ந்த . “இவ் வாண் ேகாைட ன்

உக் ரம் கக்க ைமயாக இ க் ம் ” என் ெசான் னப நீ ரிைன

அள் ளிப் ப னான். அப் ெபா தான் ைரைய ட் இறங் ய

க லர் இ ப் ல் ைககைளைவத் ைகப் ன் றமாக

வைளத் க்ெகா த்தப ேகட்டார், “ேகாைட ன் க ைம அ கமாக

இ க் ெமன்றா ெசால் றாய் ?”

“ஆம் . நாம் உப் பைற ெசன் ம் ைக ல் இவ் ேவாைட ற் ம்

வற் க் ம் .”
“எப் ப அவ் வள உ யாகச் ெசால் றாய் ?”

“ேகாைட ெதாடங் ய தல் மாதத் ேலேய நீ ர் ரப் ைறந் ட்ட .

இம் மாதத் ல் நீ ர் இ த்ேதாடேவண் ம் . ஆனால் இதன் ேபாக்ைகப்

பா ங் கள் . உள் ேள நக ம் னின் ேவகம் ட நீ க் இல் ைல. பாைற

இ க் கள் இன் ம் பத் நா க் ள் இவ் ேவாைடையக்

த் டக் ம் .”

பாரி ன் ஒவ் ெவா ெசால் ம் ஒவ் ெவா கணிப் ைனச்

ெசால் க்ெகாண் ந்த . ற் ேறாைடகள் வற் த்த ேவகத் ல்

ஆ கள் காயத்ெதாடங் ம் என் ெசால் யப ஓைடையக் கடந்

ண் ம் ைர ல் ஏ னான்.

“இவ் ேவாைடதான் அகதமைல ன் எல் ைல. இதைனக் கடந்தால்

ெதாடங் வ ெவப் மைல. சற் ேற ெசங் த்தாய் ேமேலற ேவண் ம் ”

என் ெசால் யப ெதாைல ேமேல ய டன் ைகநீ ட் க்

காண் த்தான் . இறங் மைல ல் கத்ெதாைல ல் பாைற ன்

ெவள் ைள ெதன த்தநீ ர் ெசங் த்தாய் இறங் வ ெதரிந்த .

“அேதா ெதரி றதல் லவா! அந்த அ ல் ெப ெவள் ளம் ெகாட் ம் .

ஆனால் அதைனத்ெதாடர்ந் ஓ ம் ஆற் ைறக் கண்ணால் பார்க்க

யா . இவ் வடர் காட் ல் மரங் க க் ேட அ ற் றாக

மைறந் ம் . எனேவ இதற் மைறயா என் ெபயர்.”

 ைரைய நி த் , காலம் ப ம் க ல ம் அவ் வடர் காட் ைனப்

பார்த்தனர். பாரி ெசான் னான், “இக்காட் ல் தான் ேவெறங் ம் இல் லாத

ஓர் உ ரினம் உள் ள . ெந ங் கா யல் தான் நீ ங் கள்

பார்த் ப் ர்கள் . ஆனால் , இங் மட் ம் தான் எ களின்

கா ைனப் ேபான்ற ங் கா யல் உள் ள . அதன் ல் தான்

பறம் ன் ரர்கள் த் நிற் ம் ல் ன் நாண்கள்

ஊறைவக்கப் ப ன்றன.”

அ ையப் பார்த் க்ெகாண் ந்த காலம் ப ம் க ல ம் யப்

நீ ங் காமல் பாரி ன் பக்கம் ம் னர்.

பாரி ெசான் னான், “சமெவளி மனிதர்கள் பயன்ப த் ம்

ல் ன் ஆற் றைல ட மைலமக்கள் பயன்ப த் ம்

ல் ன் ஆற் றல் கவ ைமயான . மைலமக்களில்

மற் றவர்கள் பயன்ப த் ம் ல் ந் அம்

ேபாய் ச்ேச ம் ெதாைலைவ ட ன் மடங் த் ெதாைல ற் ப்

பறம் ன் ரன் பயன்ப த் ம் அம் ேபாய் ச்ேச ம் . அதற்

க் யமான காரணத் ல் ஒன் ல் ல் ட்டப் ப ம் நாணின்

இ ைவத் றன். நாங் கள் பயன்ப த் ம் நரம் ைனக் ங் கா

ய ன் ல் ஊறைவத் ேவாம் . இ த் த் தள் ம் அதன

ைச அள ட யாததாக இ க் ற .”

யப் நீ ங் காமல் பார்த் க்ெகாண் ந்த இ வ ம் இப் ெபா

ைரைய நகர்த் ேய ஆகேவண் ந்த . ஏெனன் றால் , பாரி

ேப யப ன்னால் ேபாய் க்ெகாண் ந்தான் . ெவப் மைல ன் வட ற

இறக்கத் ல் தான் ர் இ க் ற . இன் இர தங் கல் அங் தான் .

ன் நாள் பயணத் ன் வ ல் ஊர்கள் இல் ைல. கத்தள் ளி

ஒன் ரண் ன் கைளத்தாண் த்தான் ஊர்கள் இ ந்தன. அங்

ேபாய் த் ம் னால் கக்காலந்தா ம் என்பதால் வ ல் உள் ள

ைகத்தளங் களிேலேய தங் னர். இன் தான் ஊரினில்

தங் கப் ேபா ன்றனர்.

பாரி வ ைக ஊர்மக்கைள ம ழ் ச ் க் த்தாடச் ெசய் ம் . வந்த ம நாள்

காைல ேலேய றப் ப வ இயலாத ெசயல் . ஆனால் , றப் பட்ேட

ஆகேவண் ய நிைலைய எ த் ச்ெசால் ப் ரியைவப் ேபாம்

என் தான் பாரி அதைன ேநாக் ப் ேபாய் க்ெகாண் ந்தான் .

ைரகள் ஏற் றத் ல் க ம் ெம வாக ஏ ன. காலம் பனின் ைர

ஒ நாளில் இரண் ைற மாற் றப்பட்ட . பயணவ ல்

நீ ண் டக் ம் படர்பாைற இ ந்த . ைரைய ட் இறங் னான்

பாரி. அ ல் வந்த ம் மற் றவர்க ம் இறங் னர்.

சமதளப் பாைறயாகத்தாேன இ க் ற . இதற் ஏன் ைரைய ட்

இறங் னான் பாரி என்ற எண்ணம் மற் ற இ வ க் ம் ஏற் பட்ட .

இறங் நடந்தப பாரி ெசான் னான். “ ர்தான் யனின் ஊர்.

அங் தான் அவன் ம் பம் இ க் ற .”

யன் என்ப ெபயரன் , ேதக்கைனப் ேபால அ ஒ பட்டம் .

சமெவளி அர களில் பைடத்தளப என்ற பட்டம் இ ப் ப ேபால

பறம் ள் ள பட்ட . ஆனால் , இந்தச் ெசய் காலம் ப க் த்

ெதரி மா என் க லரின் எண்ணங் கள் ஓ க்ெகாண் ந்தன. பாரி

ெசான் னான், “நாம் கடந் வந்த ஓைட எ வனாற் ல் ேபாய் ச் ேச ற .

அந்த ஆற் க் நீ ர்ப் ப் ஓைடகள் கக் ைற . எனேவ ேவகமாக

வற் ம் . பச்ைசமைல ன் உள் ளி க் ன் வ யாகேவ

நீ ண்டெதாைல பயணிக் ம் இவ் வா ம் ர்க் கணவா ன்

வ யாகக் ழ் த் ைச ல் ம் , சமதளத்ைத ேநாக் ப் பாய் ற .

கர ரடற் ற பாைதயாக இதன் வ த்தடம் அைமந் க் ற .”

ைரகள் பாைறைய த் நடக் ம் ஓைச ம் பாரி ேப ம் ஓைச ம்

மட் ந்தான் ேகட்டன. இ வ ம் க அைம யாக பாரி ேப வைதக்

ேகட் க்ெகாண் ந்தனர். “இயற் ைக ன் மாெப ம் அரணால்

ழப் பட்ட பறம் ைனத் தாக்க எ ரிக க் உள் ள ஒேர வாய் ப்

எ வனா தான் ” என்றான் பாரி. காலம் ப ம் க ல ம் அ ர்ந்தனர்.

“ேகாைடக்காலத் ல் இவ் வாற் ன் வ த்தடத்ைதப் பயணவ யாகப்

பயன்ப த்த ம் . அதற் ேகற் ற தன்ைம டன்தான் இதன்

அைமப் க் ற . ம் ர்க் கணவா ல் இவ் வாற் ன் வ த்தடம்

பற் உள் ேள ைழபவன் எவ் ரின் அ ள் ள ன் வைர

வந் ேசரலாம் . ஆனால் அ ல் ன் க்கல் கள் உண் . ஒன் ,

பறம் க் ள் இப் ப ெயா வ த்தடம் இ க் ற என்ப

ெவளியாட்க க் த் ெதரிய வாய் ப் ேப ல் ைல. இரண் , ம் ர்க்

கணவா ந் இந்த ெவப் மைலவைர வந் ேசர்வதற் ள்

இவ் வாற் ல் பல ஆ க ம் ஓைடக ம் இைண ன்றன. அவற் ன்

அகல ம் எ வனாற் ன் அகல ம் ஒன் ேபால் தான் இ க் ன்றன.

எனேவ லஆ எ என்பதைன எளி ல் கண்ட ய யா .

இைண ம் ஆ களின் வ ேய ம் னால் இயற் ைக ன் ெப ம்

ெபா க் ள் ேபாய் ச் க் ள யாமல் அ வார்கள் .

கச்சரியான வ ையத் ல் யமாகக் கண்ட ந் பலநாள்

பயணப் பட் இந்த ெவப் மைல அைடந் ட்டார்கள் என்

ைவத் க்ெகாண்டால் அதன் ற இதைனக்கடந் ஒ வன் ட

எவ் ைர ேநாக் த் ெதன் ைச ல் ெசன் ட யா ” என்றான்

பாரி.

ைரகள் படர்பாைறைய நடந் கடந் ட்டன. ``ேமேல ப்

பயணத்ைதத் ெதாடர்ேவாம் ; ெபா தா க் ெகாண் க் ற ” என்

ெசால் , ைர ன் ேமல் ஏ னான். காரணம் ெதரியாமல் ைர ன்

ஏற மற் ற இ வ க் ம் மனேம இல் ைல.

தன் ைறயாக காலம் பன் பாரி ன் ெசால் ைல ம த் நின்றான்.

ைர ல் ஏ யப ன்னால் ம் ப்பார்த்த பாரி, க வாளத்ைத

இட பக்கமாக இ த்தப அவர்கைள ேநாக் த் ப் னான். ைர

கைனத்தப ப் ய . “ஏெனன் றால் இங் தான் ர் இ க் ற .

இவ் ல ன் தைல றந்த ரர்கள் இவ் ரில் தான் றக் றார்கள் ”

ெசால் ம் ெபா ேத உரத்த பாரி ன் ரல் . “பறம் ன் மா ரேன

இம் மைலையக்காக் ம் ெப ம் ெபா ப் ைன ஏற் யனா றான்.

இ வைர யன் பட்டத்ைத ஏற் றவர்கள் அைனவ ம்

 ர்க்காரர்கேள. பறம் ல் உள் ள மற் ற ரர்கள் ங் கா ய ன்

ல் ஊறைவத்த நாேணற் எய் ம் அம் ன் ெதாைலைவ ெவ ம்

நரம் ல் நாேணற் ர்க்காரர்கள் எய் ப் பர்.”

காலம் ப ம் க ல ம் யந் நிற் க, பாரி ேகட்டான், “இன்ைறய

நிைல ல் பறம் ல் ல் த்ைத ல் மா ரன் யார் ெதரி மா?”

சற் ம் எ ர்பாராத ேகள் யாக இ ந்த . என்ன ெசால் வெதன்

ெதரியாமல் ஒ வைர ஒ வர் பார்த்தனர். நீ லனின் றன் பற் ேதக்கன்

நிைறய ெசால் ள் ளார். உ ரனின் ஆற் றைலப் பற் ய

ேபச் வந்தெபா வாரிக்ைகயன் ெசான் ன ெசய் கள் ந்த

யப் ைன ஏற் ப த் ன. ஆனா ம் யைனப் பற் இ வைர யா ம்

எ ம் ேப ய ல் ைல. இப் ெபா பாரி ெசால் ம் ப் ந்

பார்த்தால் அவனாகத்தான் இ க் ம் என் ேதான் ய . அவர்களிடம்

 ைடைய எ ர்பார்க்காமல் பாரி ெசான் னான், “அம் மா ரனின் ெபயர்

இரவாதன். யனின் ஒேர மகன் . இன் ர நமக்கான ந் ைன

ஏற் பா ெசய் காத் க் றான். காலந்தாழ் த்தாமல்

ைரேய ங் கள் .”

ெசம் மாஞ் ேசர ட ந் ைடெபற் வஞ் த் ைறக் வந்தான்

ப் பாலஸ். ேசாழனின் பைடெய ப் பற் இ வ க் ம்

ெதரியேவண் ய ெசய் இ ந்த . அதைன அ யத்தான் ப் பாலஸ்

றப் ப றான். ழைல சாதகமாக் க்ெகாள் ள ேவண் ம் என்ப ல்

இ வ ம் ந்த ப்ேபா இ ந்தனர். ேசாழப் பைடெய ப் ன்

காரணம் ெதரியா ட்டா ம் பறம் ன் தான் பைடெய க் றான்

என்பைத அ ந்த ந் உ ரஞ் ேசர ன் மன க் ள் ம ழ் ச்

ெபாங் யப இ ந்த . பறம் ன் யார் பைடெய த்தா ம் அதன்

இ ெவற் ைய அைடயப் ேபா ம் வாய் ப் தனக் த்தான் என்ப ல்

அவன் கஉ யாக இ க் றான்.

ப் பாலஸ் ன் நாவாய் வஞ் ந் றப் பட்ட . தன்ேனா

எ ரஸ்ைஸ ம் கால் பாைவ ம் அைழத் க் ெகாண்டான். ேர ய ம்

ப் ம் வஞ் ேலேய இ ந்தனர். காரின் ெப ஞ் ெசல் வந்தர்க ம்

வணிகர்க ம் கால் பா ன் நட் க்காகப் பல் லாண் களாக

ஏங் க் டப் பவர்கள் . அவ ைடய நாவாய் கள் தாம் கார் வணிகர்களின்

ெசல் வங் க க்கான வ காலாக இ ந்தன. ப் பாலஸ் அதனால் தான்

கால் பாைவ உடன் அைழத் க்ெகாண் றப் பட்டான்.

உ யஞ் ேசர க் நன் ெதரி ம் , ப் பாலஸ் காைர

அைட ம் ெபா ெசங் கனச்ேசாழனின் பைட பறம் மைல ன்

அ வாரத்ைதச் ெசன்றைடந் க் ெமன. ‘பைட றப் பட் ட்ட ’ என

வந்த ஒற் ச்ெசய் ைய ‘பைட ஆயத்தமா ற ’ என் மட் ம்

ப் பாலஸ்ஸ க் ச் ெசான் னான் உ யஞ் ேசரல் . அப் ப ந் ம்

ப் பாலஸ்ைஸ அ ப் ைவப் பதற் க் காரணம் இ க் ற .

யவனர்களால் மட் ேம அரசைவ ன் அைனத் உண்ைமகைள ம்

ைமயாக ம் எளிதாக ம் அ ய ம் . ெசங் கனச்ேசாழன்

பைடெய ப் ன் ேநாக்கம் என்ன என்பைத அ ந் ெகாள் ளத்

ட்ட ட்டான் உ யஞ் ேசரல் .

ரி ந் அ காைல ேலேய றப் பட் ட்டனர். ஐந்தாம் நாள்

மாைலக் ள் உப் பைறைய அைடய ேவண் ம் . எனேவ, இன்ைறய

பயணத்ெதாைலைவ சற் தலாகத் ட்ட ட்டான் பாரி.

மற் றவர்க க் ம் அ ரிந் கவனமாக ம் ைரவாக ம்

ெசயல் பட்டனர். இன்ைறய நாள் வ ம் க ல க் இரவாதனின்

நிைனேவ இ ந்த . ல் ல ன் மா ரன் என் பாரி அவைனப் பற் ச்

ெசான் ன ெசால் ந்ேத ந்தைன அவைனச் ழ ஆரம் த்த .

ேநற் ர அவைனப் பார்த்தகணம் தல் எண்ணங் கள் அவைன ட்

லக ல் ைல. அவ் ளம் ரனின் ப் ம் அவன ேபரன் ம்

க லைரக் றங் கைவத்தன.

ைரகள் ைரந் ெகாண் ந்தன. மைல ன் பக்கவாட் ச்

சரி ந் ம ன் க் த் ம் ம் இடத் ல் ைரைய இ த்

நி த் னான் பாரி.

மற் ற இ வ ம் அவன் ெசால் லப் ேபாவைதக் ேகட்க ஆயத்தமா னர்.

“நாம் இவ் டம் வைளயாமல் ேநராகப் பயணித்தால் வட ைச ேநாக் ச்

ெசல் ேவாம் . இத் ைச ல் ன் கள் தவறாமல் ஊர்கள் உண் .

ஒவ் ேவார் ஊரின் தன்ைம ம் ஒவ் ெவா வைகயான . ஒ நாைளக்

ஐந் தல் ஆ ஊர்கைள நம் மால் பார்க்க ம் . ெதாடர்ந்

பயணித்தால் ன் நாள் பயணத்ெதாைல ல் இ ப் ப தான்

தந்த த்தம் . அவ் ைரச் ேசர்ந்தவர்கள் தாம் தன் த ல்

யாைனக டனான ெமா ைய உ வாக் யவர்கள் . இன்றள ம்

யாைனகைளப் பற் அவர்க க் இ க் ம் அ த் றன் ேவ

யா க் ம் இல் ைல” என் கச் க்கமாகச் ெசால் ட் க்

ைரையக் ளப் னான்.

பாரி ன் ைர மைல ன் பக்கவாட் ச் சரி ல் இடப் றமாகத்

ம் ய . எைதேயா ேகட்க வாெய த்த காலம் பன் ேகட்காமல்

நி த் க்ெகாண்டான் . சரி ப் பாைத ன் தன்ைம க ஆபத்தானதாக

இ ப் பைத உணர்ந்ததால் ேபச்ைச நி த் க் கவனமாகக் கடந்தான்.

யாைனகைளப் பற் பாரி ெசால் லத் ெதாடங் ய ம்

காலம் பனிட ந் ேகள் எ ம் என் கணித்தார் க லர். எ ம்

ேகள் ையக் ேகட்கத்ெதாடங் நி த் ய காலம் பன் ஆபத்தான

அவ் டம் கடந்த ம் ேகட்டான். “உன பயணத் ன் ேபாக் எனக்

இப் ேபா வைர ரிய ல் ைல.”

என்ன ேகட் றான் என் க லர் த்தைதப் ேபாலேவ பாரி ம்

ைகத்தான். காலம் பன் ெசான் னான், “எவ் வைடயாளத்ைத ைவத்

உன ைர ேபா ற ? எதைனப் பாைதெயன் த் ப்

பயணிக் றாய் ? றப்பட்ட ந் நான் அதைனத்தான் உற் க்

கவனித் வ ேறன். உன பயணப் பாைத எனக் ப்

படேவ ல் ைல. ஆனால் , எவ் ட ம் தயங் நிற் காமல்

பயணித்தப ேய இ க் றாய் ” என்றான் காலம் பன்.

பாரி ெசான் னான் “மைல ன் எல் லாப் பாைதகைள ம் லங் கேள

உ வாக் ன்றன. நாங் கள் கடமான் உ வாக் ம் பாைதையேய

பயன்ப த் ேவாம் . க களின் வ யான ெந ம் பயணத் க் அ ேவ

ஏற் ற . ஆனால் அ ம் க்கல் கள் உண் . கடமான் பாைத, பாைற

ம ப் களில் ேபாய் ச் ேசர்ந்த ற ண் ம் எவ் ட ந்

ெதாடங் ற என்பைதக் கண்ட வ எளிதன் . ெதாடங் ம்

இடத்ைத கக்கவனமாகக் கண்ட யா ட்டால் எத் ைச ேபாய் ச்

ேச ேவாம் என்பேத ெதரியா . அடர்காட் க் ள் ேபாய்

மாட் க்ெகாண் ெவளிேயற வ ன் நிற் ேபாம் .”

ேநற் ைறய பயணத் ன்ெபா படர்பாைற வந்த ம் பாரி ைரைய

ட் ஏன் இறங் னான் என்ப இப் ெபா தான் ளங் ய . பாைத

ண் ம் ெதாடங் ம் இடத்ைதக் கண்ட யேவ இறங் ள் ளான் என்

காலம் பன் நிைனத் க் ெகாண் க் ம் ெபா க லர் ேகட்டார்,

“மண்ணில் அ த்தமற் ற இவ் வைகப் பாைதகள் எளி ல் மைறந் ம்

ஆபத் இல் ைலயா?”

“கடமான் பாைத ஒ ெபா ம் அ யா . அதன் கால த்தடத்ைத ம்

அதன் பற் கள் ற் கைளக் க க் ம் த்ைத ம் ெதரிந்த ஒ வர் அதன்

வ த்தடத்ைதக் கண்ட வ க னமன் . ெகாம் கள்

க் க்ெகாள் ளாமல் இ க்க ட்கைள ம் தர்கைள ம் ட்

ல ேய பாைதைய அ உ வாக் ைவத் க் ம் . ஒ வைக ல்

ைரப் பயணத் க் இவ் வைகப் பாைதேய ஏற் ற ” என் ெசான் ன

பாரி, ைர ன் க வாளத்ைதச் சற் ேற கவனப்ப த் யப

ெசான் னான், “இ ல் க் யமான கடமான் பாைத ந் ல

ண் ம் அதன் மற் ெறா பாைத ல் ேபாய் ச் ேச வ தான் .

அவ் ைடப் பட்ட ெதாைல ல் பாைதக் ப் கைள நாம்

உ வாக் ள் ேளாம் .”

“இவ் வள க னமான அைமப் ெகாண்ட பாைதைய எப் ப

எல் ேலாரா ம் நிைன ல் ெகாள் ள ம் ?” எனக் ேகட்டார் க லர்.

“பறம் ன் அைனத் த் ைசகளி ந் ம் இவ் வைகப் பாைதகள்

எவ் ைர ேநாக் அைமந் க் ன்றன. அப் பாைத ல் ெதாடர்ந்

காவல் ரர்கள் ைரகளில் பயணித்தப தான் இ க் ன்றனர்.

அ மட் மன் , அத் ைச ல் உள் ள ஊர் மக்க க் ம்

இவ் வைகப் பாைதையப் பற் ய ெதளி உண் . ஆனால் , எவ் ரில்

இ ந் ெசல் ம் அைனத் ப் பாைதகைள ம் கண்ட ந் , அைனத் த்

ைசகளின் எல் ைலவைர பயணிக்கக் யவர்கள் கச் லேர.

வாரிக்ைகயன், ேதக்கன், ைழயன் , யன் உள் ளிட்ட ஏ ேபரால்

மட் ேம அ ம் ” என்றான் பாரி.

ப் பாலஸ் றப் பட் ப் ேபான அன்ைறய நாேள டநாட் ேவந்த க்

ஓைல அ ப் னான் உ யஞ் ேசரல் . ஓைல கண்ட ம் டநாட் ன்

அைமச்சன் ேகா ர் சாத்த ம் தளப எஃகல் மாட ம் வஞ் ைய

ேநாக் ப் றப் பட்டனர். ெசப் பனிடப் பட்ட பாைத அைமப் இ ந்ததால்

ைரந் வந்தனர்.

அவர்கள் வந்த ெசய் உ யஞ் ேசர க் த் ெதரி க்கப்பட்ட . தன்

தளப ம் ப ட ம் அைமச்சன் நாகைரய டன் அைவக் ள்

ைழந்தான். உள் ேள டநாட் ன் அைமச்சன் ேகா ர் சாத்த ம்

தளப எஃகல் மாட ம் காத் ந்தனர். வழைமயான மரியாைதகள்

ந்த டன் உ யஞ் ேசரல் ெசான் னான், “நாம் ன்

 ட்ட ட்டைதப் ேபால ஆ க் ஒ ைன ந் பைடநடத்

ன்ெசல் ல ேவண்டாம் . ழல் நமக் க ம் சாதகமாக மா ள் ள .

பாண் யனின் ெப ம் பைட ம் ேசாழப் பைட ம் பறம் ைனத் தாக்க

ற் பட் ள் ளன. அத்தாக் தல் ெதாடங் ம் ெசய் க்காக நாம்

காத் ப் ேபாம் . அவர்களின் தாக் தைல எ ர்ெகாள் வ பாரிக்

எளிதன் . அவன ைமயான ஆற் றல் பறம் ன் ழக் , வட ழக்

ைனகளில் க்கப் ப ம் . அந்த ேநரத் ல் நம் இரண் பைடக ம்

ஒேர ைன ல் பறம் க் ள் ைழேவாம் .

நம ெப ங் தாக் தைல எ ர்ெகாள் ம் ஆற் றல் பாரி டம் இ க்க

வாய் ப் ேப இல் ைல. ஏெனனில் , அவன பைடவ ைம வ ம் அவ்

எ ரிகைள ேநாக் ெவ ெதாைல க் அப்பால் க்கப் பட் க் ம் .

அதன் ற அவனால் ரர்கைள நம் ைம ேநாக் எளி ல் நகர்த்

வர யா . எந்தப் பச்ைசமைலத்ெதாடர் அவ க் இ நாள் வைர

அரணாக இ ந்தேதா, அேத மைலத்ெதாடர்தான் அவன் ைரந்

வந் ேசர யாத ெப ந்தைடயாக இ க்கப் ேபா ற . ழக் ம்

வட ழக் ம் இ க் ம் ெதாைலேவா ஒப் ட்டால் சரிபா த்

ெதாைல ற் நாம் உள் ேள ேபானாேல ேபா ம் , ந மைல ல்

நிைலெகாண் ேவாம் . அதன் ற கா நமக்கான அரணாக

மா ம் .”

தாக் த ன் ட்டத்ைத உ யஞ் ேசரல் ளக் ய தம் ,

ேகட் க்ெகாண் ந்தவர்கைள உைறய ைவத்த .உ யஞ் ேசர ன்

மன க் ள் ைமயாகப் ேபார் ெதாடங் ந்த .

உப்பைறைய அைடந் இ நாள் களா ட்டன. ஆனா ம் க லர்

இன் ம் யப் ன் ஆழத் ற் ள் ளி ந் ள ல் ைல. அவரால் எளி ல்

நம் பக் யதாக இ இல் ைல. உப் பைறெயன்ப பச்ைசமைலத்

ெதாடரின் க வைற என்ேற ெசால் லலாம் . இங் ெபரிய ளெமான்

இ க் ற . எக்காலத் ம் நீ ர்வற் றாத ளம . இக் ளத் ன் நீ ர்

உப்ேப க் ம் . இம் மண்ணி ம் உப் த்தன் ைம கஅ கமாக

இ க் ம் .

ளம் ேநாக் இ வைர ம் அைழத் க் ெகாண் நடந் தான் பாரி.

“வடேகா ந் ெதன்ேகா வைர நீ ண் டக் ம் இப் பச்ைச

மைலத்ெதாடர் வ ம் இ க் ம் லங் கள் ஆண் தவறாமல்

இவ் டத் க் வந் ன்றன. இவ் ப் நீ ைர அ ந் வ

மட் மன் , இம் மண்ைண ம் ன் ன்றன. ஏன் என்பதற் கான காரணம்

இன் வைர ரிய ல் ைல. லங் களின் ேநாய் க்கான ம ந்தாக

இம் மண் இ க் றதா அல் ல ஈ ம் காலத் ல் இம் மண்ணின் ஆற் றல்

அதற் த் ேதைவப் ப றதா என் எ ம் எங் க க் த் ெதரிய ல் ைல.

ஆனால் , பச்ைசமைலத் ெதாடரி க் ம் எல் லா லங் க ம்

இக் ளத் க் வராமல் இ க்கா . இக் ளம் பற் யஅ அவற் ன்

க் ள் ேள இ க் ம் ேபால. தைல ைற தைல ைறயாக அைவ

இவ் டம் வந் இத்தண்ணீைரக் த் , இம் மண்ைணத் ன் ட் ச்

ெசல் ன்றன.”

க் ள் உைறந் க் ம் நிைன ந்
ேமெல ந் ெகாண் ந்த பாரி ன் ெசால் . அவன் ேம ம்

ெசான் னான், “ஒ வைக ல் லங் களின் தாய் நிலம் இ தான் .

இவ் டத் க் வந் ெசல் வதற் கான பாைத எல் லா லங் க க் ம்

ெதரிந் க் ற . இவ் ட க் ம் ஊரின் ெபயர் `அறல் .’

இவ் ர்க்காரர்கள் லங் கைள ேவட்ைடயாடக் டா என்ப

காலகாலத் ப் பழக்கம் . பறம் ல் உழ ெசய் வாழ் வ இவர்கள்

மட் ந்தான் . இவர்கள் தாம் ஆ ேல உழைவக் கண்ட ந்ததாகச்

ெசால் வார்கள் ” என்றான்.

“உழ ம் ேவளிர் லம் கண்ட ந்த தானா?’ எனக் ேகட்டார் க லர்.

“இதற் கான ைடைய நீ ங் கள் தாம் ெசால் ல ேவண் ம் . ஆனால் ஒன்

எனக் த் ெதரி ம் . லங் களின் தாய் நிலமான இந்த உப் பைற

பறம் க் ள் இ ப் பதால் தான் ப னான் ேவளிர் லத் ம் பறம் ன்

ேவளிர்கள் க் யத் வங் ெகாண்டவர்களாக மா னர்.”

“அதனால் தான் ேவளிர் லச்ெசல் வங் கள் அைனத் ம் பறம் ேல

ெகாண் வந் பா காக்கப் ப ன்றனவா?”

“பறம் அைனத்ைத ம் பா காக் ம் . இக்காட் ன் ெச ெகா கைள ம் ,

உ ரினங் கைள ம் காக் ம் ெபா ப் ைபத்தான் மனிதர்களா ய எமக்

இயற் ைக அளித் ள் ள ” ெசால் யப ளக்கைர ல் மண் ட்டான்

பாரி.

என்ன ெசய் யப் ேபா றான் எனத் ெதரியாத ைகப் ல் க ல ம்

காலம் ப ம் அவைனப் பார்த் க்க, நீ ர ந் ம் லங் ைனப் ேபாலக்

னிந் கத் ைன நீ க் அ ல் ெகாண் ெசன்றான்.

“இக்காட் ன் எல் லா உ ர்கைளப்ேபால இவ் ப் நீ ர் த்ேத எம்

ேவளிர் ல ம் உ ர்வாழ் ற . இந் நீைர ம் நிலத்ைத ம்

லங் னங் கைள ம் ெச ெகா கைள ம் காத்தல் என்ப எம

உ ரி ம் ேமலான ” என் அவன் ய ெசாற் கள் நீ ள்

ைதந் க் ம் ஆ உப் ன் ப ந் ெகாண் ந்தன.

பார்த் க்ெகாண் ந்த க ல ம் காலம் ப ம் ளத் நீ ரில்

வாய் ைவத் க் த் க்ெகாண் க் றான் பாரி என நிைனத்தனர்.

கெமங் ம் நீ ர் வ ய நி ர்ந்தான் பாரி. கண் றவாமல் வான்ேநாக்

நா ைய உயர்த் னான். அவன ெதாண்ைடக் க் ள் இ ந்த

உப் நீ ரின் வ ேய ட் ெவளிவந் த ஓைச.

கணேநரத் ல் காட்ைட உ க் ய ஓைசய . ஓைச ெவளிப் பட்ட

கணத் ல் க ல ம் காலம் ப ம் அஞ் அகன் றனர். எந்த வைகயான

ஓைச என்ப இ வ க் ம் பட ல் ைல. ட் ட் த்

ெத த் க்ெகாண் ந்த ஓைச. பாரி ேவெறான்றாக

மா க்ெகாண் ப்ப ேபால் ெதரிந்த . ைகத் ப் ேபாய்

நின்றெபா காலம் பன் கணித்தான். ேவட்ைடையத் ெதாடங் ம்

கணத் ல் லங் களின் உள் க் ந் ெவளிப் ப ம் உ மேலாைச

இ .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 69

உப்பைறக் ச் ெசன்ற வ ம் எவ் ர் வந் ேசர்ந்தனர். அவர்கள்

வந்தெபா லநா னிகைளத்த ர ஊரில் யா ல் ைல. எல் ேலா ம்

நீ லன், ம லா மண ழா ற் காக ேவட் வன் பாைறக் ச்

ெசன் ட்டனர். ஒ நாள் ஓய் ற் ப் ன் வரின் ைரக ம்

எவ் ரி ந் ேவட் வன் பாைறைய ேநாக் ப் றப் பட்டன. நீ லன்,

ம லா மண ழா ம ழ் , பயணத் ன் ேவகத்ைதக் ட் யப ேய

இ ந்த .

ேவட் வன் பாைற ல் ஆட்கள் நிரம் வ ந்தனர். மண ழா உற் சாகம்

கைளகட் ந்த . எவ் ர் ைமயாக வந் ேசர்ந் ந்த . பல

ஊர்களி ந் ம் ஊர்ப்ெபரியவர்கள் வந் ந்தனர். கள் ம் கனி மாக

மண ந் ெதாடங் ட்ட . மான்தைசையச் ட் க்க க் ம் வாசம்

காெடங் ம் க்ெகாண் ந்த . ெவற் ைலகள் வைக ரித் வரிைச

வரிைசயாக அ க்கப்பட் ந்தன.

மண ம் நாகப் மண ம் மண ழா க்ேக உரியன.

ன்ைனப் ம் பா ரிப் ம் ஆலம் பைன ன் ஓைலக்ெகாட்டானில்

ந் டக்க வந் தவர்கள் எல் லாம் மனம் மயங் , கனி ண்

கள் ள ந் னர். மான்தைசையக் க த் த் உண் ட் அதைனச்

ெச த் க்க ெவற் ைல ன்றனர். மைலமக்களின் மண ழா

என்ப எல் ைல ல் லாத இன்பத்ைத உணர ம் உணர்த்த மான ழா.

உண ன் வைகக ம் ஆட்டபாட்டத் ன் வைகக ம் ெசால் மாளா .

மைலெயங் ந் சாரிசாரியாக ஆட்கள் வந் ெகாண் ந்தனர்.

ெவவ் ேவ வைகயான இைசக்க களின் ஓைசகள் அவர்க டன்

வந் ெகாண் ந்தன. இைசக்கப் ப ம் ஓைசைய ைவத்ேத வ வ எந்த

ஊர்க்காரர்கள் எனப் ெபரியவர்கள் ெசான் னார்கள் . வர்களின்

ெகாண்டாட்டம் தனித் ந்த . காலம் பனின் த்த மகன் ெகாற் றன்.

அவன்தான் எவ் ர் வர்களின் ட்டத் க் த் தைலவனாக

இ ந்தான் . அவன் எவ் ர் வந்த ல் மற் ற வர்கள் அவேனா

பழகத் தயங் னர். ஏெனனில் அவன உ வ அைமப் அவைனச்

வெனன் ஏற் க்ெகாள் ள யாத தன்ைமையக் ெகாண் ந்த .

நாளைட ல் எல் லாம் சரியான . ைளயாட் ல் அவைன யா ம்

ெவல் ல யாத மட் மல் ல; எவ் ர் வர்க க் த் ெதரியாத

ைளயாட் கள் நிைறய அவ க் த் ெதரிந் ந்தன. காட்ெட ைம

ைளயாட் ைன அவன்தான் எல் ேலா க் ம் கற் க்ெகா த்தான் .

ஆட்டபாட்டத் ம் இைணயற் றவனாக இ ந்தான் . எனேவ எவ் ர்

வர்கள் எந்ேநர ம் அவ டேன இ ந்தனர்.

அலவன், நாகன், ங் கட் , அ ,ம வன், உளியன் , வண்டன்

ஆ ய எல் ேலா ம் இப் ெபா வர்களா ம் இல் லாமல்

இைளஞர்கேளா ம் ேசர யாமல் ந ல் நின்

த் க்ெகாண் ந்தனர். இைளஞர்கள் எல் லாம் தங் களின்

இைணையப் பற் ப் ேப ச் ரித் ம ழ் ந் ெகாண் ந்தனர். இவர்கள்

அ ற் ேபானால் வர்கேளா ைளயாடச்ெசால்

ரட் றார்கள் . வர்களிடம் ேபானால் அவர்கள் எல் லாம்

ெகாற் றனின் தைலைம ல் ைளயா க்ெகாண் க் ன்றனர். யா ம்

இவர்க டன் நின் ேபசக் ட ஆயத்தமாக இல் ைல. ைளயாட் கள்

அவ் வள ம் ரமாகப் ேபாய் க்ெகாண் ந்தன.

சங் கைவ, களின் ட்டத்ைதக் ட் க்ெகாண் ெதன் றச்சரி ல்

ங் ற் ச் ல் நார்ப்பந் கைளச்ெச அ த்

ைளயா க்ெகாண் ந்தாள் . ெபண்க ம் ெபரியவர்க ம் மண ழா

ேவைல ல் ழ் ப்ேபா ந்தனர். யார்யார் எங் என்ன

ெசய் ெகாண் க் றார்கள் என்ப யா க் ம் ெதரிய ல் ைல.

ெபா மங் இ ள் க யத் ெதாடங் ய . ஊெரங் ம் ப் பந்தங் கள்

ஏற் றப் பட்டன. மந்ைத ல் அமர்ந் ந்த ெபரியவர்கள்

ஒவ் ெவா வரிட ம் ள் ைளகள் வந் ெவற் ைல ெகா த்தனர்.

இ ப் ப ேல க த்தவர் வாரிக்ைகயன்தான் . ஆனால் அவ க்

ெவற் ைல ெகா க்காமல் மற் றவர்க க்காகப் ள் ைளகள்

ெகா த் க்ெகாண் ந்தனர். ெகா த் பவர்கள்

ெசால் வைதத்தாேன ள் ைளகள் ேகட்பர். காைல ந்

இைளஞர்கைள ரட் ரட் ேவைலவாங் யதால் தம் ேகாபமாக

இ க் றார்கள் என் வாரிக்ைகய க் த் ேதான் ய . ‘சரி, என்னதான்

நடக் ற பார்ப்ேபாம் ’ என் வாரிக்ைகயன் ெபா த் ந்தார்.

எல் ேலா க் ம் ெகா த்த ன் ஒ வந் வாரிக்ைகய க் க்

ெகா த்தாள் . சற் ேற ேகாபத்ேதா அதைன வாங் னார். ஆனால்

மற் றவர்க க் க் ெகா த்தைத டஇ மடங் ெவற் ைல அ ல்

இ ந்ததால் கத் ல் ம ழ் ச் பர ய . உடன யாக ெவற் ைலைய

ெமல் லத்ெதாடங் னார்.

ேமற் ற ந் காற் ச மந்ைதைய ஒட் ந்த பந் தத்

பாம் ைபப் ேபாலச் அடங் ய . எல் ேலா ம் ற் றத் ன் ஓைசைய

கவனிக்க, ஒ ெபரியவர் மட் ம் காற் ேறா தந் வந்த மணத்ைத

ேமாந்தப “இ ள ப் ன் வாசமா ற் ேற இப் பக்கம் ள க்ெகா

இ க் றதா என்ன?” என் ேகட்டார்.

ேதக்க க் த் ெதரிய ல் ைல. ன்னால் உட்கார்ந் ந்த

வாரிக்ைகயனிடம் ேகட்ேபாம் என் சத்தம் ேபாட் க் ேகட்டார். எங் ம்

ேபச் க் ரல் ேகட்டதால் ேதக்கனின் ரல் கா ல் ழ ல் ைல. எ ந்

மந்ைத ன் ன்பக்கமாக வந்தார் வாரிக்ைகயன். ெநாங் ன்ற

ரங் ேபால அவரின் இ பக்கத் தாைடக ம் உப் இ ந்தன.

உள் க் ள் ெவற் ைலைய அைடத் ைவத் ந்தார். அ ல்

வந் நிற் ம் வாரிக்ைகயனிடம் ள ப் பற் ண் ம் ேகட்டார்

ேதக்கன். ெவற் ைலையப் பக் வமாய் அைணத் க்ெகா த் ப்

ேபசக் யவர் வாரிக்ைகயன் என்ப எல் ேலா க் ம் ெதரி ம் . அவ ம்

பக் வமாய் நாவால் ஒ க் ப் ேபசத் ெதாடங் ம் ெபா ெரன

ஏேதாெவான் உச் மண்ைடக் ள் ‘ ர்’ெரன ஏ ய . என்னெவன்

ரிந் ெகாள் ம் ன் ெப ந் ம் மலாக ெவ த் ெவளி ல் வந்த .

யாைன ன் க்ைகக் ள் ளி ந் ப் பாய் வைதப் ேபால

மந்ைத ந்த எல் ேலாரின் ம் ெவற் ைல எச் ல் ெத த் ச்

த ய . உட்கார்ந் ப்பவர்கள் த் க்ெகாள் வதற் ள் ஒன் ,

இரண் , ன் என் டாமல் ம் னார் வாரிக்ைகயன்.

ழ் ப் ற ந் எ ர்காற் அ த்த த் ய ேபால்

இ ந்த . பலத்த காற் ேறா ேசர்ந் நீ ம் வந்ததால்

மந்ைதைய ஒட் ந்த ப்பந்தம் ற் றாக

அைணந்த . மந்ைத ல் ஓராள் ட ச்ச ல் ைல.

நடக்க யாத ெப கள் ட தா க் த் ெவளிேய யதாகச்

ெசான் னார்கள் . டா ம் ய வாரிக்ைகயைன அவ க் உற் ற

ேதாழர்கள் இ வர் பக் வமாய் ெவளி ல் ட் ப்ேபானார்கள் .

மண ழாக்ெகாண்டாட்டம் கைளகட் ய . ைக ல் ைடப் பத்ேதா

மந்ைதக் வந்த ெபண்கள் வச ச் ெசால் ைல வாரி இைறத்தப

மந்ைதையப் ெப க் த் ய் ைமப் ப த் னர். ைச ம்

தைல ம் ஒட் ய ெவற் ைலெயச் ைல எப் ப நீ க் வெதனத்

ெதரியாமல் ெப கள் இங் மங் மாக அைலந் ெகாண் ந்தனர்.

மண ழா க்காகத் ெதாடர்ந் ன் நாள் கள் ந் நடக் ம் .

லங் ன் இைறச் ைய ெவட் ெய க் ம் இடத் ந் ர்நாற் றம்

வந் டக் டா என்பதற் காக ள ப் ன் ெகா கைளக்

ெகாண் வந் அப்பக்கம் ேபாட் ந்தனர். அந்த மணத்ைத

அ ந் தான் ள ப் வாசம் இங் ேக எப்ப என் ெபரியவர் ேகட்டார்.

அ தான் இவ் வள க் ம் காரணமான . இப் ெபா

ள ப் க்ெகா ைய இ வர் ைகநிைறய அள் ளிவந் மந்ைத ல்

ேபாட்டனர். அப் ப ம் ப் ய நாற் றம் ேபாக ல் ைல.

வாரிக்ைகயைன அைழத் க்ெகாண் ேபான அவர் ேதாழர்கள் தனிேய

ஓரிடத் ல் அவைர உட்காரைவத்தனர். ம் மல் ெகாஞ் சங் ெகாஞ் சமாக

நின் அைம யைடந்தார். கண்ணி ம் க் ம் நீ ர்ெகாட் நின்ற .

“எப் ப ெரன இவ் வள ம் மல் வந்த ?” எனக் ேகட்டார்.

உடனி ந்த ெபரியவர்கள் இ வ ம் “ ம் ம க்ெகல் லாமா காரணம்

ெசால் ல ம் ?” என்றனர்.

வாரிக்ைகயன் ஏற் க ல் ைல. இ ப் த் ணியால் கத்ைத

வ மாகத் ைடத்தப “ஏேதா நடந் க் ற !” என்றார்.

உடனி ந்த ெபரியவர்கள் இ வ ம் , “இ ல் என்ன நடந் க் ம் ?”

என்றனர். வாரிக்ைகயன் இதைன அப் ப ேய ட ம் ப ல் ைல.

எங் ம் வாரிக்ைகயன் ேபச் தான் ேபசப்பட் க்ெகாண் ந்த .

“மான்க , ளாக்க என எவ் வள ைவயாகச் சைமத் ப் ேபாட்டா ம்

இந்த மண ழா ன் ேபச் ெவற் ைலையப் பற் த்தான் ” என

அவரிடேம வந் ேக ேப ட் ப் ேபா னர். அதற் ெகல் லாம் அவர்

கவைலப் பட ல் ைல. என்ன நடந் க் ம் என்பைதப் பற் ேய

ந் த் க்ெகாண் ந்தவர் இ ல் அதைனக் கண்ட ந்தார்.

இள கைள க ம் க ந் ெகாண் , ஓயாமல் ேவைலவாங் னார்.

நீ லனின் உற் றேதாழன் ங் கைன மந்ைத ல் ைவத் காைல ல்

ட் னார். அதனால் இைளஞர்கள் ஒன் ேசர்ந் வாரிக்ைகயைன அேத

மந்ைத ல் ைவத் வாரி டத் ட்டந் ட் னர்.

ம் இைலையப் ப த் வந் இவ க் க் ெகா க்கப் பட்ட

ெவற் ைலக் ள் ைவத் க்ெகா த் ள் ளனர். ம் இைலையேயா,

ம் ப் ண்ைடேயா சாப் ட்டால் உடன யாகத் ம் மல் வ ம் .

கட் ப் ப த்த யாதப வந் ெகாண்ேட இ க் ம் . அதனால் தான்

வாரிக்ைகயன் இந்தப் பா பட் ள் ளார்.

நடந்தைதக் கண் த்த வாரிக்ைகயன் தன் ைடய

ேவைலையக்காட்ட ெசய் தார். மந்ைதப் பக்கேம ேபாகாமல்

ஊ க் ள் ைழந்தார். பாைவ ைளயாட் ம் பந் ைளயாட் ம்

ைளயாண்டப வர், யர் எங் ம் ஓ க்ெகாண் ந்தனர்.

தாழ் வான மரக் ைளேதா ம் ஊஞ் சல் கட் பல ம் ஆ னர்.

வாரிக்ைகயனின் கண்கள் ேத ன. வட்டாட்டத்ைத ம்

கழங் காட்டத்ைத ம் தாய் மார்களின் ைணேயா ழந்ைதகள்

ஆ னர். அவ் டத்ைதக் கடந் ேபாைக ல் தான் ஓங் ர் ம த் வன்

கண்ணிற் பட்டான். அவைன சத்தம் ேபாட் க் ப் ட்டார் வாரிக்ைகயன்.

அவன் அ ல் வந்தான் .

தனக் ேவண் யைதக் ேகட்டார். ம த் வர் அ ர்ச் யைடந்தான் .

‘இைத ஏன் இவர் ேகட் றார்?’ என்ப அவ க் ப் ரிய ல் ைல.

வாரிக்ைகயன் ேகட் ம் ெபா ெகா க்காமல் இ க்க யா . “சரி

ஏற் பா ெசய் த ேறன்” என் ெசால் ட் ப் ேபானார்.

‘இனி மந்ைதப் பக் கம் ேபாேவாம் ’ என

நைடையக்கட் னார். மந்ைதெவளி இர நைடெப ம் ஆட்டத் க்

ஆயத்தமா க்ெகாண் ந்த . வந் ள் ள ல் மண த்தவர்க ம்

மண க்காதவர்க ம் தங் கள் இைணேயா ேசர்ந் ஆ ம்

ரைவக் த் தான் மண ழா நிகழ் ன் உச்சம் . இந்த ஆட்டத் ல்

பங் ெக க்க ம் இந்தக் காதற் ெகாண்டாட்டத்ைதக் காண ந்தான்

எல் ேலா ம் ஆர்வமாக இ ப் பர். அதற் கான ெதாடக்க ஏற் பா கள்

நடந் ெகாண் ந்தன.

வாரிக்ைகயன் ட்டத் ன் ஓரமாகேவ நடந் மந்ைதைய ேநாக்

வந் ெகாண் ந்தார். இைசக்கைலஞர்கள் இர ஆட்டத் க் த்

தங் கைள ஆயத்தம் ெசய் ெகாண் ந்தனர். பக ல் இைசத்த

க் யமல் ல; இர ல் இைசக்கப்ேபாவ தான் க் யம் . ஏெனன் றால் ,

இ ஆ ம் ெபண் ம் இ றாகப் ரிந் தங் கள் இைணேயா

ஆ ம் ேபாட் யாட்டம் . த த் ள் ம் காத க் இைசேய

அ ப் பைடயாக அைமயேவண் ம் . நள் ளிர ெந ங் க ெந ங் க

ஆட்டத் ன் ேவகத் க் இைசக்கைலஞன் ஈ ெகா த்தாக ேவண் ம் .

அதற் கான ஆயத்தங் களில் அவர்கள் ரமா னர்.

வாரிக்ைகயன் மந்ைத வைத ம் ற் ப்பார்த்தார். க லர்

மந்ைத ன் வட ற ந்த ேமட் ேல உட்கார்ந்

ேப க்ெகாண் ந்தார். என்ன நடக் ற என்பைத அவரால் கண்ட ய

 யா . எனேவ அவரால் ஆபத் ஏ ல் ைல என ெசய் த

வாரிக்ைகயன் மந்ைத ன் ன் றத் ண்ைண ல் ேதக்கன்

உட்கார்ந் ந்தைதப் பார்த்தார். க் வாரிப் ேபாட்ட .

‘ேதக்கைன ைவத் க்ெகாண் ஒன் ம் ெசய் ய யா . எைத ம்

கண்ட வ ல் ெகட் க்காரன். எனேவ இவைன மந்ைதைய ட்

ெவளிேயற் ற என்ன வ ?’ என் ந் த்தார். அப் ெபா அவர

கண்ணில் கட்ைடயர்கள் இ வர் ெதன்பட்டனர்.

ஆ மைல ன் வடேகா அ வாரத் ல் வாழ் பவர்கள் கட்ைடயர்கள் .

இ ப் ப ேல கக் ள் ளமானவர்கள் . ஆனால் மகா றைமசா கள் .

ரத்தால் கழ் ெபற யா என உணர்ந்த அவர்கள் த்ைதகைளக்

கற் ப் ெப ம் கழைடந்தனர். அவர்கள் ஊர்த்தைலவர்கள் இ வர்

மட் ம் வந் ள் ளனர். பார்த்த ம் வாரிக்ைகயன் அவர்கைளத் தனிேய

அைழத் .“ ைகப் ச் இ க் றதா? எங் ந்தாவ க்க மா?”

எனக் ேகட்டார்.

இ வரில் த்தவர் ெசான் னார், “இ ட் ட்டேத, இனி எங் ேபாய் த்

ேத வ ?”

இைளயவன் ெசான் னான், “வ றெபா அ ந் த ளத் ல் அ

கத் ம் ஓைசையக் ேகட்ேடன். ப்பந்தத்ேதா இ வைர அ ப் ங் கள்

த் வ ேறாம் ” என்றான். பந்தத்ேதா இரண் இைளஞர்கைள

உடன ப் னார் வாரிக்ைகயன்.

ேவட் வன் ன் ன் ன் றச் சரி ல் ட்ைட ஒன் இ ந்த .

ேகாைடக்காலமாதலால் நீ ர் கக் ைறவாகேவ இ ந்த . அைத

ேநாக் த்தான் அவர்கள் நால் வ ம் ேபானார்கள் . ைகப் ச்

நண் வைலக் ள் தான் இ க் ம் . லந் ையப் ேபால ய

உடலைமப் ம் நீ ண்ட கால் கைள ம் ெகாண்ட . பார்த்தால் சட்ெடனத்

ெதரியா . ஆனால் அ ஓைசையத் ெத த் க்ெகாண்ேட க் ம் .

ெதாைல ந் ம் ேகட்கலாம் .

கட்ைடயர்கள் ட்ைட ன் அ ற் ேபாய் நின்றார்கள் . ைகப் ச் ன்

ஓைச வ றதா என உற் க்ேகட்டார்கள் . ஓைசைய அ ந் அவ் டம்

ேபாய் க் த்தைவத் உட்கார்ந்தனர். ப் ட்ட

நண் வைலக் ள் ளி ந் அவ் ேவாைச வந்த . பந்த ெவளிச்சத்ைத

நன்றாகக் காண் க்கச் ெசான் னார்கள் . ளக்கைரேயாரம் நண்

ஒன் ஓ ய . அதைனப் த் ேகா ஒ நார்க்க ற் ைறக்

கட் னர். பந்தேமந் யவர்க க் ஒன் ம் ரிய ல் ைல. இவர்கள்

என்னதான் ெசய் றார்கள் என் உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

பட்ட நண் ைன ஓைசவந்த வைல ன் அ ேக ட்டனர். அ

ெசாள க் ள் ெவன ஓ ய . ேநரத் ேல நார்க்க ற் ைற

ேமேல இ த்தனர். இரண் ன் ைகப் ச் கைளக் கவ் ய

கால் கேளா நண் ேமேல வந்த . அதைனப் பக் வமாய் எ த்

இ ப் ேல இ ந்த ைபத் ணிக் ள் ேபாட் ச் ட் க்ெகாண்டனர்.

ேநரமா க்ெகாண் ந்த . கட்ைடயர்கைள இன் ம் காண ல் ைல

என்ற பதற் றத் ல் இ ந்தார் வாரிக்ைகயன். ஓங் ர் ம த் வன் அவர்

ேகட்டைதக் ெகாண் வந் ட்டான். ெப ம ழ் ச ் . உடனி ந்த இ

ெபரியவர்கைள ம் அைழத் அ த் ெசய் யேவண் ய ேவைலையச்

ெசால் த்தார். கட்ைடயர்கள் இன் ம் வந் ேசர ல் ைல. சற் ேற

பதற் றத்ேதா மந் ைத ல் ேபாய் ேதக்க க் அ ல் உட்கார்ந்தார்

வாரிக்ைகயன்.

மந்ைதெவளி க்க ஆட்டத்ைதக்காண, ெப வட்டத் ல் மக்கள்

உட்கார்ந்தனர். ங் கனின் தைலைம ல் இைளஞர்கள் ட்டமாய்

களத்ைத ேநாக் வந்தனர். இைணயர்கள் எல் லாம் களத் க் வரத்

ெதாடங் னர். ஆட்டம் நள் ளிர வைர நடக் ம் . ேநரமாக ஆகத்தான்

ேவகம் ம் . ஆண் ற் ல் ேவகங் தலாக இ க் ம் , ெபண் ற் ல்

ைழ தலாக இ க் ம் . இ ச் ற் ல் இைணையப் ெபா த்

ஒவ் ெவான் ம் ஒவ் ெவா மா ரி இ க் ம் . த யா ம் ஆட்டமாதலால்

எைத ம் ன்கணிக்க யா .

ரைவக் த் என்ப மைலமக்களின் ஆ நடனம் . ஆ ம் ெபண் ம்

ஒ வைர ஒ வர் ெதாற் ஆ வதால் “ெதாற் யாடல் ” என் ம் த

ஆ வதால் “த யாடல் ” என் ம் இதற் ப் ெபய ண் . இைணயர்கள்

எல் லாம் களத் க் ள் ைழந்தனர். பார்ைவயாளர்கள் வழக்கம் ேபால்

ஆண், ெபண் என இ றாகப் ரிந் ஆட்டத் ைன ஆதரித்

ஆர்ப்பரிக்கத் ெதாடங் னர். ெபண்க ம் ேவ ல ம் மண ழா

ேவைலகைள கவனித் க்ெகாண் ந்தனர். மணமகள் அவள

ஊரி ந் இன் ம் அைழத் வரப் பட ல் ைல. எனேவ மணமகன்

ஆட்டத்ைதக் காணக் டா .

ேகாைட ெவக்ைகக் தாகம் க ைமயாக இ க் ம் . அ ம்

ஆ பவர்க க் டாமல் ேவர்த் க்ெகாட் ம் . எனேவ ஆட்டக்

காரர்க க்காக ஆண்கள் பக்க ம் ெபண்கள் பக்க ம் தனித்தனியாகப்

பழச்சா கலந் ைவக்கப்பட் ந்த . இைசக்கைலஞர்கள்

ஒ கப் பைறைய ம் இரட்ைட க ைடய இைண கப் பைறைய ம்

ழங் கத் ெதாடங் னர். ட்டத் னரின் ஆர்ப்பரிப் எ ச் ெகாண்ட .

இைளஞர்கள் ஒ பக்க ம் இைளஞிகள் ஒ பக்க மாகக்

கள றங் னர். ங் கனின் கத் ல் ம ழ் ன் ஒளி ய .

மற் ற ஆட்டத்ைதப் ேபால ெம வாகத் ெதாடங் றான

ேவகங் ெகாள் ம் ஆட்டமல் ல இ . இைணயரின் ேவகத்ைதப் ெபா த்

சட்ெடன ேவகங் ம் . ஓர் இைண ெந ங் ஆ ட்டால் ேபா ம்

மற் றவர்க ம் ெந ங் வதற் காக ஆட்டத் ன் ேவகத்ைதக் ட் வர்.

கால் க ம் ைகக ம் ேவகங் ெகாள் ள பைற ைசப் பவனின் ேவகம்

அதற் ன்ேன ெசன்றாக ேவண் ம் . தற் ற் எவ் வள ேவகமாக

ஆ னா ம் அ ெதாடக்கம் தான் என்ப எல் ேலா க் ம் ெதரி ம் .

வாரிக்ைகயன் ைககளால் உத்தர ெகா த் , ேவைலையத்

ெதாடங் கச்ெசான்னார். ஒ ெபரியவர் ஆண்கள் ப் பதற்

ைவக்கப் பட் ந்த ெப ம் பாைனக் ள் எைதேயா ேபாட் ட்

நகர்ந் இப் பக்கம் வந் ட்டார்.

எல் ேலாரின் கவன ம் ஆட்டக்களத் ன் ேத இ ந்த . உள் ேள

ேபாடேவண் யைதப் ேபாட்டா ட்ட என்ப வாரிக்ைகய க்

ம ழ் ச ் தான் . ஆனா ம் கட்ைடயர்கள் வந் ேசராத கவைலையத்

தந்த . ேதக்கன் ப் ேபா ந்தால் நாம் மாட் க்ெகாள் ேவாம் என்ற

பதற் றத் ல் இ ந் தார். தற் ற் ஆட்டம் ந்த . ஆ யவர்கள்

பாைனகளில் இ ந்த பழச்சாற் ைற அ ந் னர்.

ஆண்களின் பக்க ந்த பழச்சாற் ல் வாரிக்ைகயன்

கலக்கச்ெசான்ன காமஞ் க் ைய. அ இச்ைசையச் சட்ெடன

வற் ப்ேபாகச்ெசய் ம் . உடைல ேவகமாகக் கைளப் றச்ெசய்

 க்கத் க் க் ெகாண் ெசல் ம் . காமஞ் க் கலக்கப் பட்ட

பழச்சாற் ைற ஆண்கள் நான்ைகந் வைள த் ட் அ த்த

ற் க் ஆயத்தமா னர்.

இரண்டாஞ் ற் ஆண் இறங் ஆடேவண் ம் . இைசக்கைலஞர்கள்

ஆயத்தமானார்கள் . ங் கைன ந ல் நி த் க் ைகேகாத்

வட்டங் ெகாண்ட ஆண்களின் அணி. ‘நீ ங் கள் ஆ வா ங் கள் ,

பார்ப்ேபாம் ’ என் எ ர்பார்த் ந்தனர் ெபண்கள் . ட்டம்

ெப மாரவாரத்ைதச் ெசய் ெகாண் ந்த . அப் ேபா தான்

கட்ைடயர்கள் உள் ேள வந்தார்கள் . அவர்கைளப் பார்த்த ன்தான்

வாரிக்ைகயன் கத் ேல ம ழ் ச ் வந்த . அவர்கைளக் ைகயைசத்

மந்ைதப் பக்கமாக வரச் ெசான் னார். அவர்க ம் அப் பக்கமாக வந்

யா ம் அ யாத வைக ல் ைகப் ச் இ க் ம் க் ப் ைபைய

வாரிக்ைகயனின் ைககளில் ஒப்பைடத் ட் நகர்ந்தனர்.

ெப மாரவாரத்ேதா ெதாடங் ய இரண்டாஞ் ற் ேநரம்

ெசல் லச்ெசல் ல ேவகங் வதற் ப ல் மந்தநிைல ெகாள் ளத்

ெதாடங் ய . மந்ைத ல் ேதக்க க் சற் ன்னால் உட்கார்ந் ந்த

வாரிக்ைகயன் ஆட்டத்ைதக்கண் அகம ழத் ெதாடங் னார்.

இைசக்கைலஞர்க க் சற் ேற ழப்பமான . ஏன் ஆண்கள்

ேவகங் ெகாள் ள ம க் ன்றனர் என் ந் த்தப ேய இைச ன்

ேவகத்ைதக் ட்ட யன்றனர்.

ேதக்க க் ப் ன்னால் இ ந்த வாரிக்ைகயன் க் ப் ைபையத்

ேதக்கனின் க் ப் ன் றமாக ைவத் அ ழ் த்தார்.

உள் ேள இ ந்த ைகப் ச் ேதக்கனின் க் ப் றமாக

ேமேல ஏ ய . கண் க் த்ெதரியாத அள ள் ள அதன்

கால் கள் ேமேல வைத மனிதனால் உணர யா .

ேமேல யஅ க த் ட் ேநரத் ல்

ெசத் ப் ேபா ம் . ைகப் ச் யால் க க்கப் பட்டவர்கள்

ேநரத் ேலேய ைகத் ப்ேபாய் வர். அவரால் வழக்கம் ேபால்

ெசயலாற் ற யா . எண்ணியைதப் ேபச யா , ம ெமா

ெசால் ல யா . ஒ த மந்தநிைல ல் ைகப் மாறாமல்

அவ் வப் ெபா ரித்தப தைலயாட் க் ெகாண் ப்பர். ேவெற ம்

ெசய் யமாட்டார்கள் . ல் க த்த டன் ைகப் ச் சரிந்

ந்தைத உற் ப்பார்த்த வாரிக்ைகயன் இனி க்கேல ல் ைல என்ற

க் ப் ேபானார்.

ட்டத் ன் ஆரவாரம் பலமடங் அ கரித்த . அதற் க் காரணம்

இைளஞர்களிடம் ேவகம் ேபாதாததால் ற் ள் ள ஆண்கள்

ெப ங் ரெல த் க் கத் அவர்கைள உற் சாகப் ப த்த யன்றனர்.

அப் ெபா இன்ெனா ெபரியவ க் க் ைகயைசத் உத்தர

ெகா த்தார் வாரிக்ைகயன். அப்ெபரியவர் ேநராக ெபண்க க்கான

பழச்சா கலக்கப்பட் ள் ள பாைன ல் எதைனேயா ேபாட் ட்

ஒ ங் வந்தார். ஆண்களின் ஆட்டத்ைதக்கா ம் யா க் ம் ேகாபம்

வ ம் , அந்த அள ேமாசமாக ஆ க்ெகாண் ந்தனர்.

இைசக்கைலஞர்கள் ந்த அள ேவகத்ைதக் ட் ப் பார்த்தனர்.

ஒன் ம் நடக்க ல் ைல. வழக்கமாக ஆண்களின் ற் ல் ேவகத் க்

ஈ ெகா க்க யாமல் ெபண்கள் லர் தள் ளா வ ம்

உட்கார்ந் வ ம் நடக் ம் . இன் அ எ ம் நடக்க ல் ைல.

இவ் வள ெம வாக எவ் வள ேநரந்தான் ஆ வ என் ச த் ப் ேபாய்

நி த் னான் இைசக்கைலஞன். வழக்கமாக இைசைய எப் ெபா

நி த் னா ம் “நி த்தாேத!” என் தான் ரல் வ ம் . ஆனால் , இன்

ட்டால் ேபா ம் என்ற நிைல ல் தான் ஆ ம் இைளஞர்கள் இ ந்தனர்.

இைளஞர்கள் ஏன் இவ் வள கைளப்பாக ஆ ன்றனர் என்ப

யா க் ம் ளங் க ல் ைல. இைளஞிக ேம சற் ழப்பத் க்

ஆளானார்கள் . ‘என்னாச் இவ க க் ? வழக்கமாக இ க் ம்

ேவகத் ல் பா ட இல் ைலேய!’ என் ந் த்தப ேய

இரண்டாஞ் ற் ைன க் க் ெகாண் வந்தனர்.

ஆ பவர்கள் ண் ம் பழச்சா க்கப் ேபானார்கள் . இைளஞர்களின்

பக்கம் ெப ங் ட்டம் . “நல் லா ச் ட் ெதம் பா ஆ ங் கப் பா” என

ஆளா க் கந் ெகா த்தனர். லர் ங் கைன வைசபாடத்

ெதாடங் னர். இைளஞிகளின் பக்க ம் நிைறய கந் த்தனர்.

இைசக்கைலஞன் ம ற் க் ஆயத்தமானான். ஆனால் ந த்தர

ஆண்கள் லர் தைல ட் , “ெகாஞ் சம் ேநரமாகட் ம் பா, ஆ றவங் க

கக் கைளப் பாக இ க்காங் க” என் ெசால்

ஆட்டத்ைதக் காலந்தாழ் த் னர். வாரிக்ைகயன் இதைனப் பார்த்

அகம ழ் ந் ெகாண் ந்தார். அவரின் பக்கத் ல் உட்கார்ந் ந்த

ேதக்கன் அவ் வப் ெபா ரிக்கத் ெதாடங் னார்.

``நல் லா ஆ ங் கடா! ேதக்கன் உங் களப் பாத் ரிச் க் ட் இ க்கா ”

என் ெசால் ன்றாஞ் ற் க் இைளஞர்கைள இறக் னர் ந த்தர

ஆண்கள் . இைளஞர்கைளத் ெதாடர்ந் இைளஞிகள் உள் ளிறங் னர்.

இச் ற் ெபண்கள் ஏ ப்பா ஆ ம் ற் . கைளகட் ம் த் .

காண்ேபாைர ஆட்டத் ன் வ ேய றக்கத்ைத உ வாக் வார்கள்

இைணயர்கள் . இன் அேத ேவகத்ேதா அல் ல, வழக்கத்ைத டப்

பலமடங் ேவகத்ேதா உள் ளிறங் ய இைளஞிகள் ட்டம் .

ஏெனன் றால் , அவர்கள் த்த பழச்சாற் ேல வாரிக்ைகயன்

கலக்கச்ெசான்ன காம ட் ைய. அதைன நீ ரில் கலந் ஒ வைள

த்தாேல காத ணர்ச் உச்சத்ைத அைடந் படாத பா ப த் ம் .

தற் ற் ஆ ய கைளப் ல் இைளஞிகள் ஒவ் ெவா வ ம் ன்

நான் வைளையக் த் ட் உள் ேள இறங் ள் ளனர்.

எ ர்ப் றேமா இைளஞர்கள் வ ம் காமஞ் க் ைய எண்ணற் ற

வைள த் ட் வந் நின்றனர்.

ஆட்டம் ெதாடங் ய . பறம் நாட் ல் எந்த ஒ மண ழா ம்

நடக்காத த்தாக இந்தக் ரைவக் த் நிகழ் ந்த . இைளஞிகள்

தங் கள் இைண ராக்காதேலா களமா னர். இைளஞர்களின் பா

ெப ம் பாடான . எவ ம் எவ க் ம் ஈ ெகா க்க ய ல் ைல.

வ ங் ெகா யாக ஆ ம் நி ம் டராகப் ெபண் ம் இ ந்தனர்.

“என்னடா ஆச் உனக் ?” என் ஒவ் ெவா த் ம் தங் கள் இைண ன்

கா ேல க ந் ேகட்டனர். என்ன ேகட் ம் எ ம் நடக்க ல் ைல.

இைசஞன் அ த்த த் ேவகத்ைதக் ட் க்ெகாண் ந்தான் .

ைகேகாத் ,ந ரல் பற் , அணி ரல் ேசர்த் ஆடேவண் ய

ஆட்டத்ைத ஆட எவ க் ம் ெதம் ல் ைல. ஆனால் , எவ ம் ேவகத்ைதக்

ைறத் க்ெகாள் ள யல ல் ைல. காதைல ம் காமத்ைத ம்

உ ர்ெகால் ம் உச்சத் க் க் ெகாண் ெசல் ம் ெதய் வமகளாம்

`அணங் ’ இறங் ஆ ம் கைட க்கட்டம் ெதாடங் ய . ஆண்களில்

எவனா ம் களத் ல் நின்றாட ய ல் ைல. ங் கன் தான் த ல்

சரிந்தான். ெபண்களின் ஆர்ப்பரிப் ண்ைணத் ெதாட்ட .

பார்த் க்ெகாண் ந்த ஆண்கள் தைலக ழ் ந்தனர். மந்ைத ல்

உட்கார்ந் ண்ண ரச் ரித் க்ெகாண் ந்தார் வாரிக்ைகயன்.

ேதக்கேனா அவ் வப்ெபா ரித் க்ெகாண் ந்தார். ஆட்டத் ன்

இ க்கட்டம் வந்தெபா ஈ ெகா க்க யாத தம் இைணைய,

ேதாளிேல க் ஆ னர் ெபண்கள் .

“இ ம லா ன் மண ழா. அப் ப த்தான் இ க் ம் . க் ச் த் ங் க

இவ கள” என் , பார்த் ந்த ெபண்கள் கத்த, ற் ய ற் ல் ண்

வதங் னர் இைளஞர்கள் .

ஆட்டம் ந்த ம் ந் ெதாடங் ய . எல் ேலா க் ம் உண

பரிமாறப் பட் க் ெகாண் ந்தெபா , ெதாைல ல் இ ளில்

ைரகள் வந் நின்றன. ந் ஏற் பாட் ந்த ேவட் ர் பைழயன்

ைர ன் ளம் ப ேகட் த் ம் னார்.

வந் றங் ய ைர ரர்கைள ேநாக் இ க் ள் நடந் ேபானார்

ேவட் ர் பைழயன் . அவர்கள் ழ் த் ைச எல் ைலக்காவலர்கள் . ேவட் ர்

பைழயைன வணங் ட் ச் ெசான் னார்கள் , “ெந ங் ன் ன்

அ வாரம் பாண் ய நாட் ரர்கள் பைட தங் வதற் கான

பா ட் ைன அைமத் க் ெகாண் க் ன்றனர்.”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 70

ெபா ந்த . ஆட்டத் ன் கைளப் ைப உ ர்த்தப ஊர் எ ந்த .

பாண் யர்கள் பைட டைமக் ம் ெசய் ையச் ெசான் ன ரர்கைள

ேவட் ர் பைழயன் தனிேய அைழத் க்ெகாண் ேபாய் ட்டார். நீ லனின்

கண்களிற் பட்டால் அவன் உடேன றப் பட் ச்ெசல் ல ற் ப வான்.

ழ் ைசக்காவல் அவன் ெபா ப் . என்ன ெசால் ம் அவைனத் த த்

நி த்த யா . எனேவ பாரி வந் ேச ம் வைர காவல் ரர்கைள

நீ லனின் கண்களிற் படாமல் பைழயன் பார்த் க்ெகாண்டார்.

ெபா தா க்ெகாண் ந்த . ஆண்கெளல் லாம் , ஆ ய இைளஞர்கைள

ச்சம் ைவக்காமல் ட் த் ர்த் க்ெகாண் ந்தனர். இைளஞர்க க்

என்ன நடந்த என்ப ரிய ல் ைல. ஆனால் , இைவெயல் லாம் ந்

ேநரம் மட் ேம இ ந்த எண்ணங் கள் . இைவெயல் லாம்

ேசர்ந்த தான் மண ழாக்ெகாண்டாட்டம் . ண் ம் இைசக்க களின்

ஓைச ேகட்கத் ெதாடங் ய ம் ம ழ் மைலெயங் ந் ெபாங்

ேமெல ந்த . மண ழா ன் ேவைலகளில் ேவகங் ன. ஆனா ம்

எல் ேலாரின் கண்க ம் பாரி ன் வரைவ எ ர்பார்த்ேத காத் ந்தன.

மணமக்கள் க மண் வெர ப் ல் ேவயப் பட்ட க் ைலக்

ைரப் க்கைளக் ெகாண் அலங் கரித் ந்தனர். ஆ னி ம் அவள்

ேதா க ம் அதைனப் பார்த் வரப் றப் பட்டனர். அப் க் ல்

நாங் ல் மரத்ைத ன்நிழலாகக் ெகாண் அைமக்கப் பட் ந்த .

காரமைல ன் ழ் ப்ப ல் ரிந் டக் ம் சமெவளி வைத ம்

பார்ப்பைதப்ேபால அக் ல் இ ந்த . க் ள் வந் தாள் ஆ னி.

தைல யர்த் , ேவயப் பட்ட ல் ைனப் பார்த்தாள் , சற் ேற

ஐயங் ெகாண் ெவளி ல் வந் ேமற் பரப்ைபப் பார்த்தாள் . யப்

கலந்த ம ழ் அவள கத் ேல ஓ மைறந்த .

மற் ற ெபண்க க் சட்ெடனப் ரிய ல் ைல. என்னெவன் ேகட்டனர்.

ஆ னி ெசான் னாள் . `` ரம் ைபப் ல் ைன அ ப் றம் ைவத் ந ல்

ங் ற் ல் பரப் , ேமேல மாந்தம் ல் ைன ேமய் ந் ள் ளனர். எவ் ர்

ேபால இ மைல கட் ஊரல் லேவ! அ வாரத் ஊராதலால் ெவக்ைக

நிைறந்த ேகாைடக்காலத் ம் ைம நீ ங் காமல் இ க்க இந்த

ஏற் பா . மாந்தம் ல் உச் மைல ன் க ம் பாைற இ க் களில்

மட் ேம வளரக் ய . கடமான்கள் ம் உண்ணக் ய ல் வைக.

அவற் ைறப் ேபாய் அ த் வ வ எளிய ெசயலல் ல, நீ லன் அவேன

ேமேல ச்ெசன் இதைன அ த் வந் ப் பான்” என்றாள் .

உடன் வந்த இன்ெனா ெபண் ெசான் னாள் , ``அவசரப் பட் க் ப்

ேபாகாேத ஆ னி. ம லாேவ அதைனச் ெசய் ப் பாள் . அவைளப் பற்

உனக் த் ெதரியா ” என்றாள் . எல் ேலா ம் ரித்தனர். ெவளி ல்

இைசக்க களின் ஓைசேயா ஆரவார ஓைச ம் ெப வந்த . பாரி

வந் ட்டான் என்பைத உணர்ந் ஊர்மந்ைதைய ேநாக் ைரந்தனர்.

மக்களின் ட்டத் க் ந ேவ பாரி ன் கத்ைதக் காண

நீ ண்டேநரமான . எல் ேலாைர ம் நலங் ேகட்டான் பாரி. பறம் ன்

ெதன்ெனல் ைல ல் உள் ள ஊரி ந்ெதல் லாம் ெபரியவர்கள் வந்

ேசர்ந் ள் ளனர். ஒவ் ெவா வரிட ம் பாரி ன் நலங் ேகட்டல்

தனித்தன்ைம ெகாண்டதாக இ ந்த . கரிய ர் ெபரியாத்தா

ட்டத்ைத லக் க்ெகாண் பாரிைய ேநாக் வந்தாள் .

வாஞ் ைசேயா வ ம் அவைளக் கண்ட ம் பாரி ன் மனம் ரித்த .

பாரி ன் தந்ைதைய வைனப் ேபால் நடத் வாள் அவள் . ஆனால்

பாரிைய அவள் தந்ைதையப் ேபால நடத் வாள் . ``என் அப் பன்ெனடா நீ ”

என்ேற எப் ெபா ம் ெசால் வாள் .

“தள் ளாத வய ல் இவ் வள ெதாைல வரேவண் மா?” எனப் பாரி

ேகட்டதற் . “இனி நான் மைலேய எவ் க் வந் உன்ைனயப்

பாக்க யா . மைலய வார ஊ க் எப் ப நீ வ ேவன் தான்

காத் ந்ேதன் . மணநா க் வ ேவன் எனக் த் ெதரி ம் .

அதனாலதானப் பா எப் ப யாவ ஒன்ைனயப் பாத் ட ம் ன்

ஓ வந்ேதன் ” என்றாள் .
பாரி ன் கண்கள் கலங் ன. `` ல் ம எப் ப இ க் ற ?” எனக்

ேகட்டான். ``இந்த மைழக்காலத் ல தப் ச் ச் . ஆனால் இன் ம்

எத்தைன காலேமா?” என்றாள் . அவளின் ல ேக உள் ள மரம .

ஒ வைக ல் அவளின் லெதய் வ ம் ட.

பாரி ன் நலங் ேகட்டல் கள் எல் லாம் இப் ப த்தான் . மரம் ெச ெகா ,

லங் கள் , மனிதர்கள் என ஒன் டாமல் ேகட் க்ெகாண் ந்தான் .

ட்டத்ைத லக் க்ெகாண் உள் ேள ைழந்த ேவட் ர் பைழயன் ,

``வந்தவர்கைள த ல் உணவ ந்த ங் கள் ” என எல் ேலாைர ம்

சத்தம் ேபாட் லக் னான்.

பாரி ம் க ல ம் காலம் ப ம் அ ந்த க் உணவ ந்தப்

ேபா னர். அவர்க க்காகப் ெபாங் கம் பழப் ந்ேதன் கட் காத் ந்த .

ேதனீ தன ட் க் ள் த ல் ேதைனக் கட் யாகத்தான்

ைவத் க் ம் . ன்னர்தான் ேதனாக் ம் . மைலமக்கள்

ேதன்கட் ையத்தான் எ ப் பர். ேதைனப் ந்ெத க் ம் பழக்கம்

அவர்க க் இல் ைல. அ ம் எந்தவைகப் ல் இ ந் ேதென த்

இந்தக் கட் ையத் ேதனீ உ வாக் க் ற என்பைதப்

ெபா த் தான் இந்தக்கட் ைய எ க்கலாமா ேவண்டாமா என்பதைன

ெசய் வர்.

அந்தப் ப ல் , அந்தப் ப வத் ல் எந்தப் அ கம் த் க் றேதா

அந்தப் ன் ைவதான் ேதன்கட் ம் இ க் ம் .

நாவற் பழப் ந்ேதன் வர்க் ம் , ேவப் பம் பழப் ந்ேதன்

கசக் ம் , கள் ளிப் ந்ேதன் இனிக் ம் ,

ேகாட்ைடப்பழப் ந்ேதைன ம் அத் ப் ந்ேதைன ம்

ைவ ரித் அ வ கக்க னம் . இ ல் கச் றந்த

ைவெகாண்ட , எவ் வள சாப் ட்டா ம் இன் ம் இன் ம் என்

ேகட் க்ெகாண்ேட இ க்கச் ெசால் வ ெபாங் கப் பழப் ந்ேதன் . அந்தத்

ேதன்கட் ைய எ த் வந் அ க் வாைழ இைல ல்

ைவத் க்ெகா த்தனர். கட் ச்சா கணக் ன் உள் ளிறங் ய .

உண ந்த ம் ேவட் ர் பைழயன் பாரி டம் னான்,

``எல் லாவற் ைற ம் ேதக்கனிடம் ெசால் ள் ேளன் , பகற் ெபா ேல நீ

ேபாய் ேநரில் பார்த் ட் வந் .”

சரிெயனச் ெசால் ய பாரி ேதக்கைன ம் யைன ம்

உடனைழத் க்ெகாண் றப் பட்டான். க லர் ெகாற் றைவக் த் ல்

பார்த்த பலைர அதன் ன் இப் ெபா தான் பார்க் றார். எனேவ அவர்

இங் ேகேய இ ந் ெகாண்டார். காலம் பைன பல ஊர்க்காரர்கள் இன் ம்

பார்க்கேவ ல் ைல. ஆனால் பறம் வ ம் அவனின் ரக்கைத

ெதரி ம் . எல் ேலா ம் அவைனக் காண ப்பப்ப வர். எனேவ

அவைன ம் இ க்கைவத் க்ெகாண்டார் ேவட் ர் பைழயன் . ஈங் ைகயன்

பாரிையப் பார்க்க ேவண் ெமன ப் பத்ேதா இ ந்தான் ஆனால் ,

பாரி ெபா க் ள் ேபாய் த் ம் பேவண் ந்ததால் வந்த ன்

பார்த் க் ெகாள் ளலாம் என் ட்டார் பைழயன் .

பாரி டன் மற் ற இ வ ம் றப் ப ம் ன் பைழயன் ெசான் னான்,

``ெபா சாய் வதற் ள் மணப் ெபண்ைண அவள ஊரி ந்

அைழத் வந் வார்கள் . அதற் ள் நீ ங் கள் வந் ட்டால்

ம லா ட ந் தப் த் ர்கள் . இல் ைலெயன்றால் அவ் வள தான் ”

என் எச்சரித் அ ப் னார் ேவட் ர் பைழயன் .

பாரி, ேதக்கன், யன் வ ம் ைர ல் றப் பட்டனர். உடன்

ழ் ைச எல் ைலக் காவல் ரர்கள் இ வ ம் ெசன்றனர்.

எ ர்பார்த் ந்த ெசய் ையத்தான் பைழயன் ெசான் னார். ஆனா ம் ,

அவர் ெசால் ம் இ இடங் க ம் ஒன் க்ெகான் ெதாடர் ல் லாமல்

இ ந்தன. ைரகள் காரமைல ன் சரி ப் பாைத ல் ெதன் றம்

ேநாக் ைரந் ெகாண் ந்தன. இரண்டாம் ன் ைனத்

தாண் யெபா பாரிக் ம லா ன் நிைன வந்த . அக் ன் ன்

அ வாரத் ல் தான் அவள ஊர்.

ம லா ன் ஊரான ெசம் ம ரி ந் மணமகளின் தாய் மாமன்

அவைளத் தன ேதாளிேல க் வ வான். ேவட் வன் பாைற ன்

எல் ைல ல் நின் மணமகன் அவைளத் தன ேதா க் மாற் த்

க் ச்ெசல் வான். அவ் வா க் ச்ெசல் ம் நிகழ் தான் ந்த

உற் சாக ம் ெகாண்டாட்ட ம் நிைறந்த . ேக ப் ேபச் க ம் ,

ம் ைளயாட் க்க மாக ஊேர கைளகட் க் ம் . சற்

அைம யான ெபண் ட மணமகனின் ேதாளிேல அமர்ந்

வ ம் ெபா இல் லாத ம் ெபல் லாம் ெசய் வாள் . ம லாைவப் பற் ச்

ெசால் லேவ ேவண் ய ல் ைல. அவள் ெசய் யப் ேபா ம்

ம் த்தனங் கைளக் காண பாரிக் ம் ப் பமாகத்தான் இ ந்த .

ஆனால் , ழல் ேவ தமாக அைமந் ட்ட .

ைரகள் ைரந் ெகாண் ந்தன. உச் ப் ெபா க்

ெவள் ள க் ன் ன் அ வாரத் ற் வந்தனர். அவர்களின்

எண்ணேவாட்டத் க் ஈ ெகா த் வந் ேசர்ந்தன

ைரகள் . ன் ைன ட் க ம் தள் ளி, பைடகள்

தங் வதற் கான தாவாரங் கள் அ க்கப் பட் க்ெகாண் ந்தன.

பைட ரர்கள் இங் மங் மாகப் தர்கைள அகற் க் ெகாண் ந்தனர்.

ைரகள் ஆங் காங் கட்டப் ெபற் ந்தன. ெகா ெய ம்

பறக்க ல் ைல. ஆனால் , பாசைற ன் ன் றத் ல்

பாண் யப் ேபரர ன் இைணக்கயல் ன்னம் ெபா க்கப் பட் ந்த .

பைட ரர்களின் உைடக ம் தாவாரத் ன் தன்ைம ம் பார்த்த டேன

ெதரிந் ெகாள் ளக் யைவயாகத்தான் இ ந்தன.

ன் ன் நின்றப வ ம் பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். ``இ

ெவங் கல் நாட் ன் ப யா ற் ேற. பறம் க் எ ராகச் ெசயல் பட

மாட்ேடாம் என் வாக்களித்த லமல் லவா அவ ைடய !” என்

யன் ெசான் னெபா , ேதக்கன் க் ட்டார், ``ைவப் ரில் நடந்த

ேமாத ல் அவர் மகனின் தைலைய நம் மவர்கள் ெய ந்

ட்டதாக ம் அதன் ெபா ட் ைம ர் ழார் வஞ் னம்

உைரத் ள் ளாதாக ம் ேவட் ர் பைழயன் ெசான் னார்.”

``இங் க் ம் இவன் எதற் ைவப் ர் ைற கத் க் ப் ேபானான்?”

எனக் ேகட்டான் பாரி.

“ெதரிய ல் ைல. ‘இளவரசனின் மண ஏற் பாட் ற் ப் ேபானவன்

அப் ப ேய ைற கம் வைர ேபா ப் பான்’ என் றார் பைழயன் .”

நைடெபற் க்ெகாண் க் ம் ேவைலகைளக் ர்ந்

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் பாரி. சற் ேநரத் க் ப் ன் றப் பட்டனர்.

ெசம் ம ர்காரர்கள் ேவட் வன் பாைற ன் எல் ைலைய

ெந ங் க்ெகாண் ந்தனர். அவர்கைள வரேவற் மணப் ெபண்ைணத்

க் க்ெகாள் ள மணமகன் ட்டார் ஆயத்தமாக இ ந் தனர். நீ லன்

மா ரன்தான். ஆனால் , ம லாைவத் க் ய ன் ேழ இறக்காமல்

ஊர்மந்ைதக் க் ெகாண் வந் ேசர்க்க ேவண் ம் . அவள்

ெசய் யப் ேபா ம் ம் த்தனங் கைள இவன் எப் ப ச் சமாளித் த்

க் வரப் ேபா றான் என்பைதக் காண எல் ேலா ம் ஆவேலா

இ ந்தனர்.

ெசம் ம ர்காரர்கள் எ ப் ம் ெப ம் பைற ன் ஓைச காட்ைடேய

உ க் ய . ஓைசேகட் ஆடாத கா ல் ைல. தாய் மாமனின் ேதாளில்

ஆடாமல் அைசயாமல் அப் ப ேய உட்கார்ந் வந்தாள் ம லா.

எ ர்ெகாண் வாங் க ேவட் வன் பாைற ன் எல் ைல ல்

ெதாண்டகப் பைற ழங் க மணமகனின் ஊரார் காத் ந்தனர்.

வந்தாள் மணப் ெபண். தாய் மாமனின் ேதாளி ந் தன ேதா க்

மாற் ற நீ லன் அ ல் ெசன்றான், அவ ம் இடமா உட்கார வச யாக

அவ க் க் ைகெகா த்தாள் . பைற ழக்கம் ேபரிைசயாய் எ ந்த .

ற் றத்தார்கள் க்கள் ெசாரிய, அளவற் ற ஆரவாரத் க் ந ேவ

நீ லனின் இட ேதா க் மா னாள் ம லா.

உரிைமேயா காத ையத் ேதாளிேல க் ச்ெசல் ம் ஆ க்

இ க் ம் ஒ க் நைடையக் கண் ம ழ் ந்த ட்டம் . நீ லனின்

றள் ெகாண்ட ேதாளில் வச யாக உட்கார்ந் அவன

இ ைககைள ம் பற் ந்தாள் ம லா. என்ன ெசய் யப் ேபா றாேளா

என எல் ேலா ம் ஆவேலா அவைளேய பார்த்தப

வந் ெகாண் ந்தனர். உன்னி ந ம் அவைள இறங் க டாமல்

எப்ப ச் சமாளிக் றான் பார்ப்ேபாம் என் எ ர்பார்ப்ேபா ட்டம்

ச்ச ட் க்ெகாண் வந்த . ெதாண்டகப் பைற ம் ெப ம் பைற ம்

ஒன்றாக இைசக்க, ட்டத் ல் பா க் ேமல் ஆட்டத் ல் இ ந்த .

நீ லனின் இடப் றத் ேதாளிேல உட்கார்ந்த ம லா அதன் ன்

அைம யாக வந்தாள் . நீ லன் ரமேம ன் த் க் வந்தான்.

பா த்ெதாைல க் ேமல் கடந் ட்டனர். இ ஊரா க் ம் யப்

ஏ க்ெகாண்ேட ந்த . ``சாதாரண காலத் ல் இயல் பாய் இ க் ம்

ெபண் மணமகனின் ேதாளில் உட்கார்ந்த ம் ெப ங் ம் ெசய் வ ம் ,

எந்ேநர ம் ம் க்காரியாக இ ப் பவள் மணமகனின் ேதாளிேல

உட்கார்ந்த ம் அைம யாய் அடங் வ ம் இயற் ைகதானப் பா” என்

ேப க்ெகாண்ேட நடந்தனர் லர்.

மைலப் பாைதைய ம த்தப ைளபரப் க் ம் மாமரத் ேட

ைழந் ேபாய் க்ெகாண் ந்த ட்டம் . பைறேயாைச ல்

மாமரத் ந்த பறைவகள் ஒ ெய ப் யப கைலந் பறந்தன.

கைல ம் பறைவகளின் படபடப் க் ம் ஓைசக் ம் ஏற் ப ஆட்டத் ன்

ேவக ம் ன. தாளத் க் ஏற் ப பல ம் ஆ க்ெகாண் ந்தனர்.

ெரன ெமாத்தக் ட்ட ம் ேபேராைசைய ெவளிப் ப த்

ஆரவாரத்தால் அைலேமா ய . ன்னால்

ஆ க்ெகாண் ந்தவர்க க் என்ன நடந்தெதனத் ெதரிய ல் ைல.

மணமக்கைள ேநாக் ேவகமாக உள் ேள ஓ வந் பார்த்தனர்.

சற் ேற தாழ் ந் ந்த மரக்ெகாப்ைப எவ் ப் த் சட்ெடன

ேமேல க்ெகாண்டாள் ம லா. நீ லன் ைகத் ப் ேபாய் அப் ப ேய

நின்றான். ட்டத் ன் ஆரவார ஓைச காைதக் த்த . நீ லன்

மரத் க் ேமேல அங் ந் ேதாளிேல க் யப றங் க

யா . ம லாவாக மனம் மா க் றங் அவன ேதா க்

வந்தால் தான் உண் . ட்டத் ன் ெகாண்டாட்டம் இ மடங் கான .

ம லா யாெரனக் காட் ட்டாள் என ெசம் ம ர்காரர்கள் உற் சாகத் ல்

 ைளத்தனர்.

நீ ல க் த்தான் என்ன ெசய் வெதன் ெதரிய ல் ைல. ம லா ன்

மனம் இறங் வர என்ன ெசய் ய ேவண் ேமா அைதெயல் லாம்

ெசய் வைதத் த ர அவ க் ேவ வ ல் ைல. ஆ க் ம்

ெபண் க் ம் ஆ ந் நடந் வ ம் ேபாராட்ட .இ ல்

ஒ வைரெயா வர் ெவல் வைத டஒ வேரா ஒ வர் இைணவேத

இயற் ைக ன் ேதைவ. அ ேவ இ ல் ெவற் ம் ெப ற .

ஆனால் , இப் ெபா என்ன ெசய் வ என் ெதரியாமல் நீ லன்

த்தெபா ம லா ெசான் னாள் . ``என் ேகள் க க் நீ ைட

ெசால் . சரியான ைட ெசான் னால் உனக் எ ைடயா . தவறான

ைட ெசான் னால் மாங் காயால் எ ம் . உன எந்த ைட என

மனம் ெதா றேதா அப் ெபா நான் உன ேதா க் இறங் ேவன்.”

ட்டத் ன் ஓைச ன்னி ம் ய . இவ் வள ேநரம்

ெசம் ம ர்காரர்கள் , ேவட் வன் பாைறையச் ேசர்ந்தவர்கள் என

இ றாகப் ரிந் ந்த ட்டம் இப் ெபா ஆண், ெபண்ெணன

இ றான .

ம லா ன் ெசால் ைன ஏற் பைதத் த ர நீ ல க் ேவ வ ல் ைல.

இ ள் ள ெப ஞ் க்கல் அவள் ப த் ைவத் க் ம் மாங் கனி

ஒவ் ெவான் ம் உள் ளங் ைக அள இ க் ற .அ ல் எ வாங் னால்

நீ லனின் நிைலைம என்னவா ம் என் ஆளா க் ப் ேப ச் ரித்தனர்.

 தல் ேகள் ையக் ேகட்டாள் . ``என் தாய் மாமன் உன்ைன ட

வ க் ைறந்தவன். ஆனால் , அவன் என்ைனப் ப் ேபால க் வந்தான் .

நீ ஏன் இவ் வள அ த் ப் த் த் க் வந்தாய் ?”

ேகட் க் ம் ன் நீ லன் ெசான் னான், ``நீ ந ஓ வாய்

அல் லவா? அதற் காகத்தான்” ெசால் க் ம் ன் சடசடெவன

ந்த மாங் கா ன் எ . ட்டத் ன் ரிப் ண்ைணத் ெதாட்ட .

``நான் உன்ைன ட் எங் ேகடா ேபாகப் ேபா ேறன். என் நம் க்ைக

இல் லாமல் தான் அவ் வள இ க்கமாகப் த் ந்தாயா?” எனக்

ேகட்டப ைள ந்த மாங் காையப் ப த் ப் ப த் எ ந்தாள் .

அவன் எ ெபா க்கமாட்டாமல் மரத் ன் அப் பக்க ம் இப் பக்க மாக

ஓ மைறந்தான். அவேளா ெகாப் களின் இங் மங் மாக ஓ ேயா

எ ந்தாள் .

அவ க்காக இரக்கப்பட்ட ெபண்ெணா த் , ``உன்ேமல இ ந் த

ஆைச லதான் இ க் ப் ச்ேசன் ெசால் லாம இப் ப ச் ெசால் ட்

டாேன” என் வ த்தப் பட் ச் ெசான் னெபா அவ க் ம்

ேசர்த் ந்த எ .

அதன் ன் நீ லன் ன்னால் வந் நிற் கேவ நீ ண்டேநரமான . அவள்

க ங் ேகாபத்ேதா கண்ணிற் பட்டெபா ெதல் லாம் எ ந்

ெகாண்ேட ந்தாள் . அவன் ஓ ேயா மைறந் ெகாண் ந்தான் .

ெபா தா க் ெகாண் க் ற என் ம லாைவ சமாதானப் ப த்

நீ லைன அைழத் வந் அவளின் ன்னால் நி த் ய ட்டம் .

அ த் என்ன ேகட்கப்ேபா றாேளா என்ற பைதபைதப் ேபா

இ ந்தான் நீ லன். அவேளா சற் ேற ேகாபத்ேதா ேகட்டாள் , `` ழந்ைத

றந்த டன் எந்த மார் ல் த ல் பால் ெகா க்க ேவண் ம் ?”

ெபண் ழந்ைதெயன்றால் இட மார் ம் ஆண் ழந்ைதெயன்றால்

வல மார் ம் என் நிைன க் வந்த . வந்த டன் ழப் ப ம்

ேசர்ந் வந்த . ‘ஆண் ழந்ைதக் த்தாேன இட மார் !’என்

ழம் யப ேய அைம யானான்.

ட்டத் ந்த ெபண்ெணா த் அ ந்தவளிடம் ெசான் னாள் .

``இந்தக் ேகள் க் என்ன ைட ெசான் னா ம் எ உ .”

``ஏன்?” என்றாள் அ ந்தவள் .

``தவறாகச் ெசான் னால் , ‘இ டத் ெதரிய ல் ைலயா?’ எனச் ெசால்

எ வாள் . சரியாகச் ெசான் னால் , `உனக் த்தான் அக்கா தங் கச்

இல் ைலேய; எவ ட்ட இதக் ேகட்ட?’ என் ெசால் டாமல் எ வாள் ”

என் ெசால் ச் ரித்தாள் .

நீ லனின் நிைலைம ப ேமாசமான . எல் ேலா ம் எ எப் ேபா

ெதாடங் கப் ேபா ற என் உற் க் கவனித் க்ெகாண் ந்தனர்.

நீ லன் ெசான் னான், ``நான் றந்த உடேன ஆத்தாகாரி இறந் ட்டாள் .

உடன் றந்தவர்க ம் இல் ைல. அப் ப ெயன்றால் காத நீ தாேன

இதைனச் ெசால் த்தந் க்க ேவண் ம் ?”

எ ர்பாராத ப ல் . ம லா ஒ கணம் ைகத் ப் ேபானாள் . அவன் தன்

தா ன் இடத் ல் அவைளைவத் ச் ெசால் ய ெசால் ம லாைவ ஏேதா

ெசய் த . சற் ேற அைம யானாள் .

அவளின் ேவகம் மட் ப் பட்டைத எல் ேலா ம் பார்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

அவேளா உணர் கைள ெவளிக்காட் க்ெகாள் ளாமல் அ த்த

ேகள் ையக் ேகட்டாள் .

``நம் ழந்ைதக் ப் பாட உனக் எத்தைன தாலாட் கள் ெதரி ம் ?”

,ஆ , பத் என ட்டத் ந்த ெபண்களின் வாய் கள்

த்தன. அவளிடம் நீ லன் ம ப ம் எ வாங் கக் டா என

எல் ேலாரின் ஆைச ம் எண்ணிக்ைகயாய் ெவளிவந் ெகாண் ந்த .

நீ லன் ெசான் னான் ``ஒேர ஒ பாட் .”

த்த ெபண்கள் தைல ல் ைகையைவத்தனர். `` தலாகச்

ெசால் ல ேவண் ய தாேன. அவள் ண் ம் எ யப் ேபாறாேள” என்

பத யெபா மரத் ன் ந்த ம லா ேகட்டாள் , ``என்ன பாடல்

அ ?”

அ வைர அண்ணாந் ேமேல பார்த் க் ெகாண் ந்த நீ லன்

தைலக ழ் ந் மண்ைணப் பார்த்தான், கண்கைள னான்,

ைவைக ன் அைல கைரவந் அ த்த . நீ ரின் ெசந்நிறத்ைத நிைன ல்

ஏந் யப அ ைத ன் பாடைலப் பாடத் ெதாடங் னான்.

ட்டத் ன் ஆரவாரம் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக ஒ ங் ய . எல் ேலா ம்

அைம யா னர். அவன் பாடல் மட் ேம காற் ெறங் ம் ஒ த்த .

ம லா ன் கால் கள் மரம் ட் க் றங் க் ெகாண் ந்தன.

இைம ய நீ லனின் கண்க க் ள் ைவைகைய ட் க் காட் க் ள்

ஓ ய ழந்ைதேய ெதரிந்தான். அக் ழந்ைத நக ம் ெசம் தாையத்

ெதாட்டெபா தாய் அவைளத் க் னாள் . அவ் வரிைய அவன்

பா ம் ெபா தன்ைனேய க் வ ேபால் உணர்ந்தான். அவள்

ழந்ைதையத் ேதாளிேல ஏந் யப காட் க் ள் நடக்கத்

ெதாடங் னாள் . ம லா ம் அதைனேய ெசய் தாள் . இப் ெபா நீ லைன

அவள ேதாளிேல க் ந்தாள் . நீ லன் நிைன ண்டெபா

ம லா ன் இ ய ைகப் ந் அவனால் தன்ைன க்க

ய ல் ைல. ட்டம் இ வைர ம் வணங் ல ய .

ெந ங் ன் ன் அ வாரத்ைத அைடந்தெபா அங் ம் அேதேபான்

தாவாரம் அ க்கப்பட் ந்த . பைட ரர்கள் தர்கைள நீ க் ம்

ேவைலையச் ெசய் ெகாண் ந்தனர். இைணக்கயல் ன்னம்

பளிச் ட்ட . ஆனால் , ெவள் ள க் ன் ன் எ ர்ப் றம்

இ ந்தவர்கைள ட இங் இ ப்பவர்கள் எண்ணிக்ைக ல் அ கமாக

இ ந்தனர். ன் ன் ந்தப பாரி ம் ற ம் அதைனப் பார்த்தனர்.

ெவள் ள க் ன் க் ம் ெந ங் ன் க் ம் இைட ல் பலகாதத்

ெதாைல இைடெவளி உண் . “ஏன் இவ் இடங் களில் பைடகைள

நி த்த எண் றான்?” என் ேகட்டான் யன்.

என்ன நடக் ற என்பைத உற் க் கவனித் க்ெகாண் ந்த பாரி

ெசான் னான். “இவ் இடங் களில் பைடகைள நி த்த ல் ைல.

இவ் ரண் எல் ைலக் ம் இைட ல் வ மாகப் பைடைய

நி த்தப் ேபா றான்.”

சற் ேற ைகத்த யன் ``இத்தைன காதத்ெதாைலவா?”

``ஆம் . இத்தைன காதத்ெதாைல ற் நி த் மள ற் ப் பைடபலம்

இ ப் பதால் தான் அவன் ணிந் வ றான்” என்றான் பாரி.

ேநரம் வரிடம் எந்தப் ேபச் ம் இல் ைல. சற் ேற ன் றம் ம்

மைல ச் ையப் பார்த்தான் பாரி. த்ேத கட் ந் இ றாகப்

ளந் சரிந் ந் த மைலய வாரம் .

அவன் ெசால் லப் ேபாவ என்னெவன் ேதக்கன் கணித்தான்.

 ண் ம் சமதளத்ைதப் பார்த்தப பாரி ெசான் னான், ``இவ் வ வாரத் ல்

எத்தைன ெபரியபைடையக் ெகாண் வந் நி த் னால் தான் என்ன?”

என் ெசால் யெபா அவன கத் ல் ஓ ய ரிப்

கணேநரத் க் ள் இ வரின் கத் ம் பர ய .

பாரி ேவட் வன் பாைறக் த் ம் ம் ெபா பந்தெவளிச்சத் ல்

மைல வ ம் ஒளி க்ெகாண் ந்த . எங் ம் மனிதத்தைலகள்

ெதரிந்தன. மண ழா க் வந் ேசரேவண் ய எல் ேலா ம்

வந் ட்டனர். பாரி ம் ேதக்க ம் ய ம் ஊ க் ள்

ைழ ம் ெபா ெபா தைடந் ட்டதால் ம லா

ேகா த் க்ெகாள் வாேளா எனத் ேதான் ய . ஆனால் ெபண்ைண

அைழத் க்ெகாண் வரேவ ெபா சாய் ந் ட்ட என்றனர்.

காரணம் ேகட்டெபா மாமரத் ல் ஏ க்ெகாண்ட ம லா ன்

கைதையச் ெசான் னார்கள் . ம ழ் ந் ரித்தான் பாரி.

வந்த வ ம் உணவ ந் னர். இைச ன் ெப ழக்கம் ண் ம்

ெதாடங் ய . ம ழ் ல் ஊர் ைளத்த . பாரிக்காகேவ காத் ந்த

ெபரியவர்கள் அ த்தகட்ட ேவைலையத் ெதாடங் னர். நீ லைன ம்

ம லாைவ ம் இ ைசகளி ந் ஆட்டபாட்டத் ேட

அைழத் வந்தனர். மந்ைத ன் ந க் ம் ெசங் கடம்

மரத் ன வாரத் ல் வந் ேசர்ந்தனர்.

ஊரின் நிைலமரம் அ . அதன வார ேமைட ல் நின் மணமக்கள்

மாைல ட ேவண் ம் . ம லம் மலர் மணக் ம் மாைலைய அவர்கள்

ய ெபா மைலெயங் ந் ப த் வந்த க்கைள அவர்களின்

ெபா ந்தனர் மக்கள் . இைசேயாைச ம் ஆரவார ம்

ண்ைணத்ெதாட, மலர்மணத் ல் மந்ைதேய றங் ய .

வந்தவெரல் லாம் வாழ் த் ச்ெசால் னர்.

அ த் தாக அைமக்கப்பட் ள் ள மைனக் அவர்கள்

ெசல் லேவண் ம் . நீ லன் மைன ேநாக் ம லாைவ

அைழத் ச்ெசன் றான். அவ க் ப் ன்னால் பாரி ம் ேவட் ர்

பைழய ம் ேதக்க ம் வந்தனர். அவர்கைளத் ெதாடர்ந் ஊேர

வந் ெகாண் ந்த . நாங் ல் மரத் ன் அ வார ந்த க் க்

வந் ேசர்ந்தனர். ட்டத் ன் ஆரவார ம் ேக ப் ேபச் ம் பன்மடங்

ய . லைவ ஒ ெப வர ம லாைவ அைழத் க்ெகாண்

மைனக் ள் ைழந்தான் நீ லன்.

எங் ம் உற் சாகப் ேபெரா . சற் ெதாைல ல் ெபண்களின்

ட்டத் ேட இ ந்த ஆ னிையப் பார்த்தான் பாரி. அவளின் கண்கள்

அங் ங் மாக த த் அைலந் ெகாண் ந்தன. வழக்கத் க்

மாறாக இ ப் பைத உணர்ந் அ ல் ெசன்றான் பாரி.

கலங் ய அவள் கண்களில் நீ ர்ெப ந்த .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 71
கலங் நின்ற ஆ னி ெசான் ன ெசய் எல் ேலாைர ம்

அ ர்ச் க் ள் ளாக் ய . உ ர ம் அங் கைவ ம் மண ழா க்

வந் ேசர ல் ைல என்ப தான் அச்ெசய் . எவ் ரி ந்

மண ழா க் ஒ வாரத் க் ன்ேப தன் ேதா கேளா றப் பட்டாள்

அங் கைவ. நான் நாள் க க் ன் தான் றப் பட்டாள் ஆ னி.

இரண் இர ம் ன் பக ெமனப் பயணித் மணநா க்

தல் நாள் வந் ேசர்ந்தாள் ஆ னி.

அவள் வந்தெபா ந் னர்களின் ெப ங் ட்டம் ேவட் வன்

பாைறக் வந் ேசர்ந் ந்த . பறம் நா நா ற் க் ம் ேமற் பட்ட

ஊர்கைளக்ெகாண்ட . எல் லா ஊர்களி ந் ம் நீ லன்ம லா

மணத் க் மக்கள் வந் ேசர்ந் ந்தனர். ெதாைல ல் உள் ள

ஊர்களி ந் ஓரி வ ம் அ ள் ள ஊர்களி ந் பல ம்

வந் ேசர்ந் ந்தனர்.

தன் ட்டத்ேதா ஆ னி வந்தெபா ேவட் வன் பாைற

மக்கட் ட்டத்தால் ண க் டந்த . எல் ேலா ம்

ஆ னிையக்கண் நலங் ேகட்டனர். அவ ம் வந்த ந்

இங் மங் மாக அைலந் ெகாண்ேட இ ந்தாள் . இரண்ெடா ைற

சங் கைவையப் பார்த்தாள் . அங் கைவேயா கண்ணிற் படேவ ல் ைல.

இந்தப் ெப ங் ட்டத் ல் தன் ேதா கேளா எங் காவ

ற் க்ெகாண் ப் பாள் என் நிைனத்தாள் . ஆனால் , நள் ளிர ல்

ெதாடங் ய ரைவக் த் ல் இைணயர்கள் எல் லாம்

கள றங் யெபா அங் கைவ ம் உ ர ம் ஆ ம் ஆட்டத்ைதப்

பார்க்க ந்த ஆவேலா வந் நின்றாள் . ஆனால் , அவர்கள் இ வ ம்

கள றங் க ல் ைல. ரைவக் த் ல் பங் ெக க்காமல் எங் ேக

ேபானார்கள் என் ேதடத் ெதாடங் யெபா எ ர்ப்பட்ட

அங் கைவக் த் ேதா டம் ேகட்டாள் .

“எவ் ரி ந் றப்பட்ட தல் நாள் இர வால் ைக ல்

தங் ேனாம் . ம நாள் காைல ல் எ ந்தெபா உ ரன்

வந் ந்தான் . ‘நீ லன்ம லா க் அ றந்த ெபா ெளான் ைற

மண ழாவன் தந் ம ழ் க்க ேவண்டாமா?’ என்றான். ‘ஆமாம் .

என்ன தரலாம் ?’ என அங் கைவ ேகட்டெபா அவன் ஏேதா

ெசால் க்ெகாண் ந்தான் . ‘நாங் கள் பரி ப் ெபா ேளா ேவட் வன்

பாைறக் வந் ேச ேறாம் ’ என் ெசால் ட் இ வ ம்

றப் பட் ப் ேபாய் ட்டனர். இன் வந் வாள் என

நிைனத் ந்ேதன் . இன் ம் வர ல் ைலயா?” எனக் ேகட்டாள் அவள் .

உ ரன் ேதாழர்கள் யா க் ம் இ பற் த் ெதரிய ல் ைல.

நீ ல ம் ம லா ம் மைன ந்த டன் நிைலைமையப் பாரி டம்

ளக் னாள் ஆ னி. அன் ர ேவட் வன் பாைற ேல அைனவ ம்

தங் னர். ெபா ந்த . ஆனால் உ ரைனப் பற் ய

எந்தச்ெசய் ம் யாரிட ல் ைல.

அதற் காக யா ம் பதற் றங் ெகாள் ள ல் ைல. உ ர ம் அங் கைவ ம்

வர்களல் லர். காட ம் ப ற் ல் தன்ைம ரனாக

ளங் யவன் உ ரன். பச்ைசமைல ன் எந்தக் காட் ம் எவ் வள

ெந க்க யான நிைல ம் ண் வர அவனால் ம் . அங் கைவ ம்

இைணெசால் ல யாத ர ைடயவள் தான். ஆபத் ல் க்

உத ேதைவப் பட்டால் ெசன் ப் ைகையப் ேபாட் ப் பர்.

“மண ழா க் வந் ள் ள அைனவ ம் அவரவர் ஊர்க க் ப்

றப் ப ங் கள் . ஏதாவ க்க ல் மாட் ப் ப அ ந் தால் தக்க

உத ையச் ெசய் ங் கள் ” என் ெசால் அைனவைர ம் அ ப் ட்

எவ் ர் ேநாக் ப் றப் பட்டான் பாரி.

மண ழா க் ஆ நாள் க க் ன் , அ காைல ல் , வால்

ைக ல் ேதா கேளா இ ந்த அங் கைவையக் கண் ேப னான்

உ ரன். றந்தெதா பரி ப்ெபா ளிைன நீ லன்ம லா க் த்

தரேவண் ம் என உ ரன் ெசான் னெபா அங் கைவ ெப ம ழ் ேவா

அதைனக் கண்டைடய உடேன றப்பட்டாள் . அவ ம் ைரேயற் றம்

ெதரிந்தவள் . தன் டனி ந்த இன்ெனா காவல் ரனின் ைரைய

வாங் அங் கைவக் க் ெகா த்தான் உ ரன். இ வ ம்

ைரப் பாைத ல் பயணிக்கத் ெதாடங் னர்.

பன்னிரண் ஆண் க க் ஒ ைற காய் ப்ப தான் ளி க்

மாங் காய் . பச்ைசமைலத்ெதாடரின் யப் கனிகளில் அ ம் ஒன் .

அத்தைகய கனி பறம் ன் வட ைச ல் உள் ள ெகா மைல ல் உள் ள

ெசவ் வரிக்காட் ல் காய் த் ப் பதாகக் காவல் ரர்கள் ெசான் ன

ெசய் ையக்ெகாண் அப்பக்கமாகப் பயணத்ைதத் ெதாடங் னான்

உ ரன். ெகா மைலெயன்ப எவ் ரி ந் ைரப் பாைத ல்

ெசன்றால் ஐந் நாள் பயணத்ெதாைலைவக் ெகாண்ட . அவ் வள

ெந ந்ெதாைல ெசன் மணநா க் ன் ம் ப யா என

நிைனத்த உ ரன். மைல கட் ல் அைமந் ள் ள ைரப் பாைத ேல

ெதாடர்ந் ெசல் லாமல் , ல இடங் களில் ைரப் பாைதைய ம் ல

இடங் களில் க் வ ல் நைடபாைத மாக மா மா ச் ெசன்

ன் கைளக் கடந் ெகாண் ந்தான் .

தல் இ நாள் கள் மைல கட் ன் வ லான ைரப் பாைத ேல

ெசன்றனர். அங் கைவ உடனி ப் பதால் கா க க் ள் தங் காமல்

அ ள் ள ஊர்களிேலேய தங் னர். அவ் ர்களி ந்

மண ழா க் ச் ெசல் பவர்கள் எல் லாம் ஏற் ெகனேவ றப் பட் ந்தனர்.

ன்னர் க் வ ல் மைல க் க க் ள் ந் பயணத்ைதத்

ெதாடர்ந்தனர். ன்றாம் நா ம் நான்காம் நா ம் நடந்ேத ெசல் ல

ேவண் ந்த .உ ரன் நிைனத்த ேபாலப் பயணத் ன் ேவகம்

இல் ைல. காரணம் வ ைய ட் த் ெதாைல ல் இ க் ம் ஊர்களில்

இர தங் கேவண் ந்ததால் அங் ேபாய் த் ம் ப ேநரமான .

ஆனா ம் பா க் ேமற் பட்ட ெதாைல வந்த ன் ம் ப யா

என்ற காரணத்தால் பயணத்ைதத் ெதாடர்ந்தனர். ளி க்

மாங் கனிேயா நீ லன்ம லாைவக் காண்ப எவ் வள ம ழ் ைவத்த ம்

என்பைத நிைனத்தப அவர்கள் நடந்தனர்.

தன் காதலேனா பயணிக் ம் அங் கைவ ன் மனநிைல ற் ம்

ேவறாக இ ந்த . அடர்கா க க் ள் உ ரேனா நீ ண்ட

ெந ம் பயணம் . அவனால் காட் ன் எந்த இண் க் க் ள் ம்

ைழந் ெவளிேயற ம் . அவைள எந்தெவா ஆபத் ம்

ண் டாதப பா காக்க ம் . ெபா னி ல் ம த் வஅ ைவ

ஆ க் நிகராகப் ெபண்க ம் அ வர். அதனால் தான் ஆ னி

ைகச்ெச பற் ய ேபர ைவக்ெகாண்டவளாக இ ந்தாள் .

அங் கைவைய ம் அவைளப் ேபாலேவ வளர்த் ந்தாள் . இப் ெபா

க லரின் ெமா ய ம் அவ ள் ெச த் க்க அவள் ெசால் ம்

ஒவ் ெவா ெசால் ம் தாய் மல ம் ைனப் ேபால் ஒளி ம் மண ம்

ய .

இ வரின் யப் க க் ள் அடங் காமல் ரிவைடந் ெகாண்ேட

இ ந்த கா . நான்காம் நாள் இர எ ரில் தங் னர். வந் ப் ப

அங் கைவ என அ ந் ஊேர ந் ெசய் ம ழ் ந்த .உ ர க்

ேவெறான் நிைன க் வந்த , அதைன அங் கைவேயா

ப ர்ந் ெகாண்டான். “காட ம் காலத் ல் இவ் ரின்

ேமற் ைச ல் தான் இராெவரி மரத்ைதப் பார்த்ேதன் ” என்றான்.

அதைனச் ெசான் ன கணத் ல் அங் கைவ ன் கம் ம ழ் ச் ல்

மலர்ந்த . “எவ் டத் ல் இ க் ற என்ப உனக் நிைன ல்

உள் ளதா?”

“நன்றாக நிைன ல் உள் ள .” “ெசன் பார்ப்ேபாமா?”

“நாம் பார்த் த் ம் ப, இ பகல் ஓர் இர ஆ ேம.”

அங் கைவ சற் ேற ந் த்தாள் . உ ரன் ெசான் னான், “ஏற் ெகனேவ அ க

நாள் களா ட்டன. இனி ம் நாம் காலந்தாழ் த்த ேவண்டாம் .

இன்ெனா ைற அதைனப் பார்ப்ேபாம் ” என்றான். அங் கைவ ன் கம்

சற் ேற வா ய . மனக்கவைல ர இர ல் ெந ேநரம்

ேப க்ெகாண் ந்தான் உ ரன்.

அங் கைவ தங் ய ன் தாட் , “இராெவரி மரத்ைதப்

பார்க்கா ட்டாெலன்ன! இரிக் ச்ெச ையப் ப த் வந் காட் ”

என்றாள் .

தாட் என்ன ெசால் றாள் என் உ ர க் ப் ரிய ல் ைல.

“இரிக் ச் ெச என்றாள் என்ன?” எனக் ேகட்டான்.

``உனக் ம் ெதரியாதா?” எனக் ேகட்டவள் , ரத் ந்த ெபண்ைண

சத்தம் ேபாட் அைழத் , “இவ் வைர ம் ட் ப் ேபாய்

இரிக் ச்ெச ையக் காட் ” என்றாள் .

அப் ெபண், இ வைர ம் அைழத் க்ெகாண் காட் க் ள் ைழந்தாள் .

ேதய் ைற ன் கைட க் காலமாதலால் மாமைல ம் ட் ல்

ழ் க் டந்த . ஊைர ட் சற் த்தள் ளி உள் ேள ேபானவள் , சந்தன

மரத் ன் அ வாரத் ல் ன்னிக் டந்த ெப ங் ெகா ையப்

த் த் க் னாள் . அவர்கள் இ வ ம் அக்ெகா ையேய பார்த்தனர்.

ெகா ன் ைனப் ப ைய மட் ம் ஒ த்தவள் அங் கைவைய ம்

உ ரைன ம் ைகநீ ட்டச் ெசான் னாள் . இ வ ம் ைகைய நீ ட் னர்.

ஒ த்த ெகா ந் க ம் நீ ரிைன இ வரின் உள் ளங் ைக ம்

ஒவ் ெவா ளி ைவத்தாள் . இதைன ஏன் ைக ல் ைவக் றாள் என

இ வ ம் உள் ளங் ைகைய உற் ப் பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். பார்த் க்

ெகாண் க் ம் ேபாேத அவர்களின் கண்கள் ரியத் ெதாடங் ன.

அத் ளி ெவண்ைம நிறங் ெகாண்டதாக மா யப ந்த . ெகட் யான

பால் ளிேபால் அ இ ப் பைதப் பார்த்தனர். யப் அ த்தகட்டத்ைத

அைடந்த . இவ் ட் ல் இவ் ெவண்ைம நிறம் எப் ப இவ் வள

ல் யமாகத் ெதரி ற எனச் ந் த்தெபா தான் ரியவந்த ,

அத் ளிநீ ர் ெமல் யதாய் ஒளிைய உ ழ் ந் ெகாண் க் ற என் .

ன் ட்டான் ச் ன் உட க் ள் இ க் ம் ெவண்பச்ைசநிற

நீ ர்ேபால் தான் இ ம் பச்ைச ன் ெவண்ைம ல் ஒளிைய

உ ழ் ற .இ வ ம் தங் களின் உள் ளங் ைகக் ள் ஓர் அ சயத்ைத

ைவத் க்ெகாண் நின்றனர். ைகந க்கத் ல் காற் ல் அைச ம்

டர்ேபால் ைகெயாளி அைசந் ெகாண் ந்த .

அைழத் வந்தவள் நீ ண்டேநரத் க் ப் ன், “இன் இர வ ம்

ைவத் ந்தா ம் ஒளிமங் கா . வா ங் கள் ேபாேவாம் ” எனச் ெசால்

ஊ க் அைழத் வந்தாள் . வ ம் ெபா நீ ண் படர்ந் டந்த அதன்

ெகா ையப் ப த் வந்தான் உ ரன்.

ஊர்வந்த ம் அங் கைவ தங் ம் ன் உட் றச் வரி ம்

ேமற் ைர ம் ெச ைய ஒ த் ,க ம் நீ ரிைனப்

ெபாட் ப் ெபாட்டாக ைவத் ட் ெவளிேய னான்.

எரிந் ெகாண் ந்த ளக் ைன அைணத்தாள் அங் கைவ.

ளக்ெகாளி நீ ங் ய ம் ல் வ ம் ெப நிைறந்த இ ள் .

ேநரத் ேல நீ ர்த் ளிகள் பால் நிறங் ெகாள் ளத் ெதாடங் ன.

இங் மங் மாக இ க் ள் ளி ந் ெவண்ணிற ெமாட் க்கள்

அ ழத்ெதாடங் ன. அ ம் ெபா ேத ஒளி க ந் பர ய .

வான்ெவளி ல் மஞ் சள் ஒளி ந் ம் ண் ன்கள் ெவண்ைமநிற

ஒளிையச் ந் னால் எப்ப இ க் ம் என்பைத அங் கைவ இர

வ ம் பார்த் ந்தாள் . அவ் ர வ ம் அவளின் ைகக்ெகட் ம்

ெதாைல ல் ண் ன்கள் நிைறந் டந்தன.

ெபா ந்த . அவர்கள் ைரந் றப்பட்டனர். அப் ெபா

உ ரன் ெசவ் வரிக்காட் ைனப் பற் எ ர் மக்களிடம் ேகட்டான்.

அவர்கள் அக்காட் ைன அைட ம் ைசக் ப் ைனச் ெசான் னார்கள் .

 ளி க் மாங் கனி ேவண் ம் என் ெசால் ந்தால் , அவர்க ம்

உடன்வந் ப த் த் தந் ப்பார்கள் . ஆனால் , தாமாகக் கண்ட ந்

நீ லன்ம லா க் க் ெகாண் ெசல் ல ேவண் ம் என்பதால்

அதைனப் பற் க் ேகட்க ல் ைல.

அவர்கள் ெசான் ன ப் ன் அ ப் பைட ல் நைடவ ப் பாைத ல்

இ மைலகைளத் தாண் னர். ெசங் த்தான ஏற் ற இறக்கமாதலால்

கைளப் அ கமாக இ ந்த . அன் ர ைக னில் தங் னர். அ ல்

ஊெர ம் ைடயா . உ ரன் ைக ல் இரிக் க்ெகா ையப் ப த்

வந் ந்தான் . ைக வ ம் வான்ெவளியாக மாற் அங் கைவையத்

ங் கைவத்தான் . ைகவா ல் இர வ ம் த் ந்தான் .

அ காைல அவள் எ ந்த ம் ேநரம் அவன் உறங் னான்.

ெவ ல் ஏறத் ெதாடங் யெபா அவர்கள் ேவகேவகமாக

நடந் ெகாண் ந்தனர். ெசவ் வரிக்காட் க் ள் உச் ப் ெபா ல்

ைழந்தனர். நீ ண் டக் ம் மைலம ப் ன் இ பக்கச் சரி ம்

பர க் டப் ப தான் ெசவ் வரிக்கா . காட் ன் ந ல் ஊட த்

ஓ க்ெகாண் ந்த எ வனா . அகலமான இவ் வாற் ல் ஒ ளி

நீ ரில் ைல. ேகாைட ன் ெவக்ைக ல் மணற் கள் கள் ன்னிக்

ெகாண் ந்தன.

இ வ ம் ஒவ் ெவா மரமாக உற் ப்பார்த்தப

நடந் ெகாண் ந்தனர். எண்ணற் ற மாமரங் கள் இ ந் தன. அைவ

எ ம் ளி க் மாங் கனி இல் ைல. மரத்ைதப் பார்த்தப ேய

இங் மங் மாக நடந்தனர். ெகா ங் ேகாைடயாதலால் ெச ெகா கள்

வதங் ப் ேபா ந்தன. பச்ைசமைல ன் அ வாரக் ன் ப் ப கள்

இைவ. எனேவ ெவக்ைக ன் தாக்கம் க ைமயாகேவ இ ந்த .

நன் படர்ந் ரிந் ந்த மாமரத் ன் அ வாரத் ல் ஓய் ெவ க்கலாம்

என அமர்ந்தனர். சற் ேற அவன் ேதாள் சாய் ந்தாள் அங் கைவ.

ஓய் க் ப் ன் உ ரன் ெசான் னான், “நிழ ேல அமர்ந்தா ம்

ெவப் பத் ன் தாக்கம் ைறய ல் ைல.”

அங் கைவ ப ேல ம் ெசால் ல ல் ைல.

“ஏன் எ ம் ேபசாமல் இ க் றாய் ?” எனக் ேகட்டான் உ ரன்.

ேதாளிேல சாய் ந் ந்தவள் கம் பார்த் ப் ேப வதற் காக எ ேர வந்

உட்கார்ந் ெசான் னாள் , “இ ம ழ் ைவ மட் ேம அ ம் ப வம் .

இதற் நிழ ம் ெபா ட்டல் ல, ெவ ம் ெபா ட்டல் ல.”

ெசால் யப ன்னைகத்த அவைள ம ழ் ந் கவனித் க்ெகாண் ந்த

உ ரனின் கம் சட்ெடனக் க ைமயான . ``அைசயாமல் இ ”

என்றான்.

என்னெவன் ரியாமல் ைகத்தப இ ந்தாள் அங் கைவ. அவள

க த் ன் ன்ப ல் அமர்ந் ந்த ெபரிய ஈ ஒன்ைற ேநாக்

வலக்ைகைய ெம வாகக்ெகாண் ேபாய் சட்ெடன அ க் ப் த்தான் .

த்த ேவகத் ல் ைககைள யவன் ெமல் ல ர க் களின்

வ யாக உள் ளி ப்பைதப் பார்க்க யன்றான். இவ் வள ர்ைமயாக

எதைனப் பார்க் றான் என் அவ ம் உற் ேநாக் னாள் . ரல்

இ க் க க் ள் ளி ந் அ தைலைய ண் ெவளிேயற யன்ற .

அதன் தைலைய ம் ெவளிவர ய ம் அதன் எத்தனிப் ைப ம்

கவனித்தப உ ரன் ெசான் னான், “இ அட ஈ. ன் நான் ஈக்கள்

க த்தால் சற் ேநரத் ேல மனிதன் மயக்கம் அைடந் வான்.

எண்ணற் ற ஈக்கள் ெமாய் த் க்ெகாண் க த்தால் மரணங் ட

ஏற் படலாம் .”

கணேநரத் ல் அங் கைவ ன் கம் இ உைறந்த . அதைனக்

கவனித்தப உ ரன் ெசான் னான், “இந்த ஈ உன்ைனக் க க்க ல் ைல.

அமர்ந்த ம் த் ட்ேடன். அ மட் மல் ல; ஓர் ஈ க த்ததால் ஒன் ம்

ஆ டா .”

தைலைய ம த் ஆட் யப அங் கைவ ெசான் னாள் , “உன ல்

ன் நான் ஈக்கள் இ ப்பைத அப் ேபாேத பார்த்ேதன் .”

சற் ேற அ ர்ந்தான் உ ரன்.

ெசால் க்ெகாண்ேட அவன ப் றமாக வந் பார்த்தாள் . ன்

ஈக்கள் ேகா ஒட் ந்தன. மரத் ல் சாய் ந் ந் ததால்

மரப்பட்ைட அ த் ற என நிைனத் ந்தான் உ ரன். அவள்

தட் ட்ட ம் அைவ பறந் ெவளிேய ன.அவ் டத் ல்

ள் ைதத்தைதப் ேபால் இ ந்த .

ஒன் க் ம் ேமற் பட்ட ஈக்கள் க த் ள் ளன என்பைத அவளின்

கம் பார்த் உணர்ந்த உ ரன் ெசான் னான், “நீ கலங் காேத! ஒ ேவைள

நான் மயக்க ற் றா ம் லெபா ல் எ ந் ேவன்.

பதற் றமைடயாமல் இ ” என்றான்.

அங் கைவ சற் ேற படபடப்ேபா இ ந்தாள் . ஏெனன் றால் இதைனச்

ெசால் க் ெகாண் க் ம் ெபா ேத உ ரனின் கண்கள் ெச கத்

ெதாடங் ட்டன. அதைனக் கவனித்தவள் , அவன தைல ைனத்

தன ம னில் ெமல் லச் சாய் த்தாள் . ேநரத் ேலேய உ ரன்

ற் றாக மயங் னான்.

கலக்கத் ல் உடல் உத வ ேபால் இ ந்த , ஆனால் , அ த்தகணேம

ெசய் ய ேவண் யெதன் ன என் ந் த்தாள் . உடன யாக ெசன் ப் ைக

ேபா ேவாம் . இப் ப ல் ஊேர ம் இல் ைல. மைல ன் ன் றம்

இ ம ப் கள் தாண் எ ர் இ க் ற . இங் ைகேபாட்டால்

அவ் ரில் இ ப்பவர்களால் பார்க்க யா . இம் மைலப் ப ல்

யாராவ இ ந்தால் தான் உண் என் எண்ணியப இங் மங் மாக

ெசன் க்ெகா ையத் ேத னாள் .

உ ரனின் இ ப் ந்த வாளிைன எ த் அ ந்த

ெச ெகா கைள ெவட் த்தாள் . ேவகமாக அவற் ைற உ ரனின்

ேபாட் ண் ம் ஈக்கள் ெமாய் க்காதப ெசய் தவள் . சற்

ல ப் ேபாய் ெசன் க்ெகா ேதடலாம் என் யன்றாள் .

அவள ேதடல் ெதாடர்ந் ெகாண்ேட இ ந்த . ழ் ப் றமாக

எ வனாற் ைற ேநாக் இறங் த் ேத னாள் . அகன் ரிந் டந்த

எ வனா . அதன் மணல் ெவக்ைகைய உ ழ் ந் ெகாண் ந்த .

ஆற் ேட ம் பாைறகள் ைளத் க் டந்தன. அவளின் கண்கள்

எங் ம் ஓ த் ம் ன. உ ரைனப் பார்க் ம் ெதாைலைவக் கடந்

ேபாய் டக் டா என நிைனத் க்ெகாண்ேட ம் த் ம் ப்

பார்த்தப ேத க் ெகாண் ந்தாள் .

எப்ெபா ம் கண்ணில் தட் ப் ப ம் ஒன் ேத ம் ெபா மட் ம் ஏன்

ைடப் பேத ல் ைல என் எண்ணிக்ெகாண் க்ைக ல் அவள

கண்க க் ன்னால் அ படர்ந் டந்த . பார்த்த ம் ெப ச்

ட்டாள் . ைக ந்த வாள் ெகாண் ெகா ன் அ ப் றத்ைத

அ க்க எண்ணித் தைரேயா அமர்ந்தாள் . ஏேதா மா பட்ட ஓைச

ஒ ப் ப ேபால் இ ந்த . என்னேவாைச என் எண்ணியப

ற் ற் ம் பார்த்தாள் . ஒன் ம் பட ல் ைல. ஆனால் ,

தாக ஓைச ன் அள க்ெகாண்ேட ப் ப ேபால் உணர்ந்தாள் .

ைக ந்த வாேளா ெகா ைன அ க்காமல் அப் ப ேய

எ ந்தாள் . கண்கள் ைசெயங் ம் ேத த் ழா ன. ெப ேமாைச

என்னெவன் ரிய ல் ைல. காட் ன் ழ் ப் ற ந் பறைவகள்

கைலந் பறந்தன. அத் ைச ந் தான் ஓைச வ றெதன

அ ய ந்த . என்னெவன் ெதரிய ல் ைல. மைல ன் உச் ல்

ஏ நின் பார்ப்ேபாமா என் எண்ணியெபா , கத்ெதாைல ல்

எ வனாற் மணல் ெவளி ல் உ வங் கள் ெதன்படத் ெதாடங் ன.

ேவகேவகமாக அ ந்த மரத் ன் ேத , ெகாப் க க் ள்

தைல ைழத் ப் பார்த்தாள் . தல் கணம் அவளால் காட் ைய

உள் வாங் க ய ல் ைல. அகல ரித்த கண்களில் ெதன்ப ம் எ ம்

அ ற் ப் லப் பட ம த்த . எண்ணிலடங் காத யாைனகள்

எ வனாற் மணல் ெவளி ல் நடந் ன்ேன க்ெகாண் ந்தன.

உயர்த்தப்பட்ட ஆ தங் கேளா அவற் ன் ரர்கள்

அமர்ந் ந்தனர். ஆற் ன் இ கைரைய ம் அைடத் க்ெகாண்

அப் பைட வந் ெகாண் ந்த .

கா ங் காட் ைய அவளால் நம் ப ய ல் ைல. ந்தைனையக்

ர்ைமயாக் ண் ம் கண் றந் பார்த்தாள் . வந் ெகாண் ப் ப

ெப ம் பைட என்பைத ந்தைனக் ள் ஆழப் ப ந்தாள் . கண்கள்

காட் ைய அல க்ெகாண் க்க எண்ணம் ெசய் யேவண் யைதப்

பற் ச் ந் த்த . கண்பார்ைவ ன் கைட ளிம் ல் தான் அப் பைட

நகர்ந் வந் ெகாண் ந்த . ஆனால் லப் பைடக் ன்னால்

ப் பைட வ ெமன அவ க் த் ெதரி ம் . அப் ப ெயன்றால் ஆற் ன்

இ கைரகளி ம் எ ரிகள் ன்ேன வந் ெகாண் ப் பர். எண்ணிய

கணத் ல் மரம் ட் ச் சட்ெடனக் த் இறங் ,உ ரைன ேநாக்

ஓ னாள் .

கணேநரத் க் ள் வாழ் ன் காட் கள் மா க்ெகாண் ந்தன. ேமேல

டந்த ெச ெகா கைள லக் அவன கன் னத் ல் அைறந் ம்

மார் ல் த் ம் எ ப்ப யன்றாள் . உ ரன் உணர்வற் க் டந்தான் .

அங் கைவ ஏேதேதா ெசய் பார்த்தாள் . கண்கள் கலங் ன.

தைல ையப் த் உ க் ப்பார்த்தாள் . எந்தப் பய ல் ைல.

ஆேவச ம் ழப் ப ம் கதற மாக மனம் ெகாந்தளிப் ல்

அைலேமா ய . சட்ெடன அேத மரத் ன் ேமேல , ெபா த்தமான

ைள ன் ைன ல் ேபாய் நின் இைலகைள லக் ப்பார்த்தாள் .

மணல் அ க்க க்காய் ேமேல க் ெகாண் ந்த . கத்தள் ளி

அவர்கள் வந் ெகாண் ந்தனர். ஆனால் , ஆற் ன் எ ர்ப் றச்

சரி ந் ச் ன்னம் ெபா க்கப் பட்ட பதாைகைய ஒ வன்

அைசத் க் காண் ப் ப அவ க் த் ெதரிந்த . வந் ெகாண் ப் ப

ேசாழனின் பைட. அப்ப ெயன்றால் , அேத அள த் ெதாைல ல்

இப் பக்க ம் ப் பைட ன்ேன க் ம் என்ப ரிந்த .

ெவ ெகாண்ட ஆேவசத்ேதா மரம் ட் இறங் யவள் ,

இங் மங் மாகத் ேத , நீ ண் டந்த இண்டங் ெகா ைய இ பைன

உயரத் க் ெவட் ெய த்தாள் . ஒ ைன ல் உ ரனின் கால் ,

இ ப் , மார் என அைனத் ப் ப ைய ம் ேமல் ேநாக் த்

க் வதற் ஏற் ப இ கக்கட் னாள் . அவன் எவ் த அைச மற் க்

டந்தான் .

இண்டங் ெகா ன் ம ைனைய மரத் ன் ைளக க் ள் ேள

எ ந்தாள் . தாழ் ந் ந்த ைள ல் ந் ம பக்கமாகச் சரிந்த .

அ வைர ேமேல க் , ன்னர் ம ைள ேநாக்

ேம யர்த் வெதல் லாம் யாதெசயல் எனச் ந் த்தவள் . ெகா ையக்

ைக ல் எ த் க் ெகாண் சரசரெவன மரத் ன் ேமற் ைளைய

ேநாக் ஏ னாள் . ெபா த்தமான இடெமனத் ெதன்பட்ட கவட்ைடவ வக்

ைள ல் ெகா ையப் ேபாட் ம பக்கமாகக் ேழ எ ந்தாள் .

மரம் ட் இறங் யவள் இ த் ேமேல க்க வச யாக உ ரைன

மரத் ைனெயாட் சாய் வாக உட்காரைவத் , ன் றமாகத்

ெதாங் க்ெகாண் க் ம் ெகா ைய இ க்க ஆயத்தமானாள் . இ

ைகக க் ள் ம் அடங் காத அள அகலங் ெகாண் ந்த

இண்டங் ெகா ையப் த் வாகாக நிற் க யன்றாள் . நக ம்

பைட ன் ஓைச ெப க்ெக த் ன்னகர்ந் வந்த .

ைக ந்த ெகா ைய ட் ட் ஓ ப் ேபாய் எவ் டம் வந் ள் ளனர்

என்பைதப் பார்க்க எண்ணியவள் ம கணம் இப்ெபா

ைக க் ம் இக்ெகா ைய வ ,உ ரனின் உ ைர ட்

அகல் வதற் நிகர். ப் பைட ன் கண்க க் மனிதர்கள் ெதரிந்தால்

ெவட் ெய ந் ட் ப் ேபாவார்கள் எனச் ந் த்தப ெகா ைய

இ கப் த் வ க்ெகாண் இ த்தாள் . உ ரன் ெமல் ல

அைசந் ெகா த்தான் . ஆனால் , அவ் வள வ க்க ரனின் உடைல

இ த் ேமேலற் வெதல் லாம் எளிய ெசயலல் ல. ஆேவசங் ெகாண்

யன்றாள் அங் கைவ.

அமர்ந்த நிைல க் ம் உ ரைன நின்றநிைலக் க் டக்

ெகாண் வர ய ல் ைல. இ தனிமனிதராகச் ெசய் ம் யற் யல் ல

என்ப ெதளிவாக ளங் ய . ஆனால் , இம் யற் ைய ட்டால்

உ ரைனக் காப் பாற் ற ேவ எவ் வ ல் ைல என்ப ம் உ யாகப்

ரிந்த . எண்ணங் கைள ஒ ங் ைணத் ச்ேசா யன்றாள் .

‘ ர ம் வ ைம ம் ந்தைன ல் தான் உள் ளன. அதனால் தான்

ன்னஞ் யவர்கைள ைவத் க்ெகாண் ைரயர்களின் ட்டத்ைத

ந மைல வைர எ ர்ெகாண்டார் ேதக்கன். அத்தைன ைற

தாக் த க் ஆளான ன் ம் தளராமல் இ வைர ஓ னர்

தானி ம் அலவ ம் . எண்ணத் ன் உ எதைன ம் ெசய் ம்

ஆற் றைலத் த ம் என்பைத உணர்ந்தப ஆேவசத்ேதா

இண்டங் ெகா ைய இ த் ப் ன்னால் நகர்த் னாள் .

உ ரன் சற் ேற ேம யர்ந்தான். உ ரைனத் க் ட ம் என்

கண்ணில் ெதரிந்த நம் க்ைக, ைககளின் வ ைவ ேம ம் ட் ய .

உன்னி த் ப் ன்னகர்ந்தாள் . உ ரன் உயர்ந் ெகாண் ந்தான் .

ன் , நான் என ைககளில் ெகா ையச் ழற் யப இ த்தாள் .

தாழ் ந் ந்த ெகாப் ன் உயரத்ைத அவன் தைல ெதாட்ட . ெகா ைய

அ ந்த மரத் ல் இ த் க்கட் ட் ேவகமாக வந் ேமேல னாள் .

இவ் யரத் ல் இ ந்தால் , மரத் க் க் ேழ யார் வந்தா ம் எளிதாகப்

பார்த் ட ம் . எனேவ, ேமேல உள் ள ைளக் க் ெகாண்

ேபானால் தான் அவைன மைறக்க ம் எனத் ேதான் ய ம் ண் ம்

றங் வந் இ க்க யன்றாள் . ைககளில் வ ேபாத ல் ைல. என்ன

ெசய் வெதன் லப்பட ல் ைல. பைட ன் ேபேராைச மைலெயங் ம்

அ ர்ந் பர ய . ைககைளத் தளர்த்தாமல் ச் ைன இ த்தாள் .

மனம் ெகாற் றைவைய வணங் ய . ேபார்த்ெதய் வத் ன் ஆேவசத்ைதக்

ேகட் மன்றா னாள் . ய கண்க க் ள் ெசம் பாேத ன் நிைன

வந்த . பற் கைள நறநறெவனக் க த்தப க்ெகா ையக் த்

எ ம் ஆேவசங் ெகாண்டாள் .

``ெசம் பா ேத ” என மனம் கதற, அடக்க யாத ஆற் றேலா

இண்டங் ெகா ைய இ த் த் தள் ளினாள் . உ ரன் ேமற் ைள ல் ட்

நின்றான். க ற் ைற ண் ம் கட் ட் மரேம உச் க் ப் ேபானாள் .

ைள ன் ள ல் ெபா த்தமாக அவைன உட்காரைவத் க்

கவட்ைடேயா ேசர்த் அவைனக் கட் னாள் . ழ் ப் ற ந்

பார்த்தால் ெதரியாத அள ெகாப் கைள ஒ த் ச் ெச மைறத்தாள் .

இண்டங் ெகா ைய ைம ம் ேமல் ேநாக் இ த் க்ெகாண்டாள் .

பைடேயாைச எங் ம் ேகட்ட . காெடங் ம் பறைவகள் கைலந்

பறந்தன. அடர் ைளகைள ெமல் ல லக் னாள் . ளி ஒன் கத் ல்

ெகாத் வ ேபால் வந்த . தைலையப் ன் றமாக இ த் க்ெகாண்

பார்த்தாள் . அ ளி க் மாங் கனி. மரத் ன் உச் க் ைள ல்

காய் த் த் ெதாங் க்ெகாண் ந்த .ஆ ங் கனிைய இடக்ைகயால்

லக் ப்பார்த்தாள் . ப் பைட னர் ன்ேன

வந் ெகாண் ந்தனர்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 72

ன்றாம் நாள் நள் ளிர ல் உ ர ம் அங் கைவ ம் எ க் ள்

ைழந்தனர். நாய் களின் ைரப்ெபா ையக் ேகட் ஊேர

த் க்ெகாண்ட . உட ம் மன ம் அ ர்ச் ந் ள

யாமல் இ ந்தன. எ வனாற் ன் மணல் ெவளிையக் கடக்க

ய ல் ைல. எத்தைன கால த் தடங் கள் , யாைன ைடயைவ

எத்தைன, ல் ரர்க ைடயைவ எத்தைன, ெகான்ற க்க ேவண் ய

எ ரிகளின் எண்ணிக்ைகதான் எத்தைன எத்தைன!

பார்த்த காட் ைய மற் றவர்களிடம் ெசால் ல, ெகாந்தளிக் ம் உணர்

இடம் தர ல் ைல. எ ரி ந் கத் தள் ளி ன் கள் பலவற் ைறத்

தாண் ஓ ம் எ வனா ,எ ர்ப் றமாகத் ம் ச் ெசல் ற . எனேவ,

எ ர் மக்கள் யா ம் பைடையப் பார்த்த ய ல் ைல. வந்த ம்

அங் கைவைய அங் ேகேய இ க்கச் ெசால் ட் ரர்கள் இ வைர

அைழத் க்ெகாண் இரேவா இரவாகப் றப் பட்டான் உ ரன்.

மைலப் பாைத ல் ெசங் த்தான வ த்தடத் ல் ேகா ய ைர ேநாக்

ேமேல னர். இர ல் இந்தப் பாைத ல் ெசல் வ ஆபத் என ஊரார்

த த்தேபா ம் ேகட் ம் நிைல ல் உ ரன் இல் ைல. ேகா ய ைர

அைடந் ட்டால் அங் காவல் ரர்களிடம் ட் ட் வந்த

` ைர ல் எவ் ர் ைரய ேவண் ம் . எ ரி ன் பைடகள்

பறம் க் ள் ைழந் ள் ள ெசய் ைய க ைரவாக பாரி டம்

ெகாண் ேசர்க்க ேவண் ம் . எ வனாற் ன் வ த்தடத்ைத ெயாட் ய

மைலப் ப ல் ஊர்களின் எண்ணிக்ைக கக் ைற . நாைளேயா,

நாைள ம நாேளா பைட வந் ெகாண் ப்பைத மக்கள் பார்த்

வர். வந் ெகாண் ப்ப ,இ வைர பார்த் ராத அள

எண்ணிக்ைகெகாண்ட ெப ம் பைட. எனேவ, ஆங் காங் ேக உள் ள மக்கள்

தாக் தைலத் ெதாடங் டக் டா . நன் ஒ ங் ைணந்த

தாக் தலாக இ க்க ேவண் ம் . ெசய் ைய க ைரவாகக்

ெகாண் ேசர்க்க ேவண் ம் என்ப தான் இப் ேபா க் யம் .’

நன்றாக வ ெதரிந்த இ வேரா தான் மைலேயற் றத்ைதத்

ெதாடங் னான் உ ரன். ெசங் த்தான ெப ம் பாைறகளில் ணிந்

 ன்ேன ச் ெசன்றனர். கால ல் உ ம் கற் கள் ேழ ேபாய் ம்

ஓைசையக் டக் ேகட்க ய ல் ைல. மைலச்சரி அவ் வள

ஆழ ைடயதாக இ ந்த . பல இடங் களில் ேவர்கைள ம்

ெகா கைள ம் த் ேமேலற ேவண் ந்த . ரர்கள் இ வ ம்

உ ரைன அைழத் ச் ெசல் வ ல் கக் கவனமாகச் ெசயல் பட்டனர்.

ஆனால் , உ ரன் ெவ ெகாண்டப ேமேல க் ெகாண் ந்தான் . எந்த

ஆபத்ைத ம் ெபா ட்ப த்த அவன் ஆயத்தமாய் இல் ைல. அங் கைவ ன்

ெசயல் அவைன உ க் ய . `எவ் வள இக்கட்டான நிைல ல்

தனிெயா த் யாக இ ந் என்ைனக் காப் பாற் ள் ளாள் . கைட

வைர நம் க்ைக இழக்காமல் ெசயல் பட்ட அவளின் ணி

இைணயற் ற . கால் க க் க் ேழ எண்ணிலடங் காத எ ரிகள் நகர்ந்

ேபாய் க்ெகாண் க் ம் ேபா பக ம் இர ம் கவனமாகத் தன்ைன ம்

காத் என்ைன ம் காத் ள் ளாள் . இந் த உ ப் பாட் க் ம்

ணி க் ம் ன்னால் நம் ெசயல் கள் எல் லாம் ெபா ட்ேட அல் ல’ என்

அவ க் த் ேதான் ய .எ ர் ரர்கள் சற் ேற தயக்கத்ேதா

கடக் ம் இடங் கைளப் பாய் ந் கடந் ெகாண் ந்தான் உ ரன்.

அ காைல ேகா ய ர் வந் ேசர்ந்த ம் காவல் ரர்களிடம்

ைரைய வாங் க்ெகாண் எவ் ர் ேநாக் ைரந்தான். பாய் ந்

ெசல் ம் ைரயால் அவன ேவகத் க் ஈ ெகா க்க ய ல் ைல.

` ன் ஊர்களில் ைரைய மாற் , பயணத்ைத நிற் காமல்

ெதாடரேவண் ம் ’ என் எண்ணியப பகல் இர பாராமல்

ைரந் ெகாண் ந்தான் .

அங் கைவ ெசால் ய ஒவ் ெவா ெசால் ம் அவனால் நம் பேவ

யாததாக இ ந்த . அவன் ப் ற் றேபா ெப ம் பான்ைமயான

பைடகள் கடந் ட்டன. ெபா நீ ங் நீ ண்டேநரத் க் ப் ற தான்

அவன் மயக்கம் ெதளிந்தான். மரத் ன் உச் க் ைள ல் உட்கார்ந்த

நிைல ல் க ற் றால் கட்டப்பட் ப் ப ஏெனன் அவ க்

நீ ண்டேநரம் ரிய ல் ைல. அவன் ேபசத் ெதாடங் ய ம் ``அ ர்ந்

ேபசாேத!’’ என எச்சரித்தாள் அங் கைவ. ெபா மங் இ ள்

ழ் ந்ததால் அவனால் நடப்பைத ளங் க்ெகாள் ள ய ல் ைல.

நீ ண்டேநரத் க் ப் ற க ெம வான ர ல் நக ம் பைடையப்

பற் க் னாள் . அப்ேபா ம் அவன கட்ைட அவள் கழற் ற ல் ைல.

நிைலைமையப் ரிந் ெகாள் ளாமல் உணர்ச் ேம ட அவன் எ ம்

ெசய் டக் டா என்ப ல் அவள் ெதளிவாக இ ந்தாள் . பறம் க் ள்

எ ரிகள் ைழந்தைத அ ந்த ற ம் ஒ காவல் ரன், கைத

ேகட் க்ெகாண் க்க மாட்டான் என்ப அவ க் த் ெதரி ம் . ஆனால் ,

இப் ேபா நிைலைம ேவ தமாக இ க் ற .

அவன் மயக்கம் நீ ங் ய ெபா ந் அ ர்ச் ேமல் அ ர்ச் கைள

அவள் ெசால் க்ெகாண்ேட இ ந்தாள் . ஆற் ன் ேமேல நல் ல

உயரத் ந் பார்த்ததா ம் , எண்ண ல் ேதர்ந்தவளாக

இ ந்ததா ம் நக ம் பைடையப் பற் ய ல் யமான கணக்ைக

அவளால் ெசால் ல ந்த .

ெசால் க்ெகாண்ேட ந்த அவளின் ரல் காைத ட் அகல

ம க் ற . ``பறம் ரனாக இந்தப் பைடையத் த ப் ப தான் என

தல் ேவைல. அ ல் இ க் ம் ஊர்கைளத் ரட் இந் த இர ேலேய

தாக் தைலத் ெதாடங் க ம் . எ ரிகைள இந்த இடம் ட் த் ளி ம்

நகர டாமல் என்னால் ெசய் ய ம் ” என ஆத் ரம் ெகாண்

உைரத்தேபா , க ம் அைம யாக ஆனால் உ யான ர ல்

அவன எண்ணத்ைத ம த்தாள் அங் கைவ.

``தந்ைத, ேதக்கன், யன் என யா ம் ந் த் ராத ஒ ைச வ ல்

பறம் க் ள் ெப ம் பைட ைழந் ள் ள . அப் ப ெயன்றால் , இதற் ப்

ன்னால் ரிவான ட்ட டல் இ க்க ேவண் ம் . ேசர ம்

பாண் ய ம் பைடெய ப்பார்கள் என எ ர்ேநாக் இ க் ம் ேபா

இவ் வள ெப ம் பைடேயா ேசாழன் ஏன் உள் ேள ைழ றான்?

அ ம் எ வனாற் ன் வ ேட எங் ேக ேபா றான்? இெதல் லாம்

ரிவான தன்ைமேயா எ ர்ெகாள் ள ேவண் ய ஒன் . எனேவ,

ெசய் ைய உடன யாக எவ் க் க் ெகாண் ெசல் ம் ேவைலைய

மட் ம் ெசய் .”

எ ரிையக் கண் ெகாப் ளிக்கச் னந்ெத ந்த உ ரைன

மடக் ப் த் எவ் ர் ேநாக் அ ப் னாள் அங் கைவ. ``ெசய்

ெசால் ல மற் றவர்கைளக் டஅ ப் பலாம் . நான் எ ரிகைளத் ெதாடர்ந்

ெசல் வ தான் சரி” என உ ரன் ண் ம் வா ட்டேபா அங் கைவ

ெசான் னாள் , ``எ ர்பாராத ைச ந்ேத இவ் வள ெப ம் பைட

உள் ேள ைழந் க் ற என்றால் , மற் ற ைசகளி ந் எவ் வள

பைடகள் உள் ேள ைழந் ள் ளேதா! அவற் ைற எ ர்ெகாள் ள யார் யார்

எங் ெகங் ேக ெசல் வ என்பெதல் லாம் பறம் ன் தைலவன் எ க்க

ேவண் ய . நீ ேபாரிடேவண் ய இடம் எ என்பைத எவ் க் ப்

ேபாய் ேகட் த் ெதரிந் ெகாள் ” எனத் டம் ெகாண்ட ர ல் னாள்

அங் கைவ. ஈட் ஏந் ய பல் லா ரம் எ ரிகள் ேழ

ேபாய் க்ெகாண் ப் பைத அ ந்தேபா ம் ந ங் காத அவளின்

கால் கைள டஉ க்கதாக இ ந்தன அவ ைடய ெசாற் கள் .

ெபா மங் க்ெகாண் க் ம் மாைல ேவைள ல் நாகப் பச்ைச

ேவ ையத் தாண் ப் பாய் ந்த உ ரனின் ைர. ேமல் மாடத் ல் பாரி,

ேதக்கன், யன், காலம் பன் ஆ ேயார், ெதன் ைச ந்

ைழயன் அ ப் ய ெசய் ையப் பற் த் ரமாகக்

கலந் ைரயா க்ெகாண் ந்தனர். ெதாைல ேலேய பாரி ன்

கண்க க் உ ரனின் பாய் ச்சல் ெதரிந்த . அங் கைவ ன் த் தனிேய

வ பவனின் ேவகம் ஆபத் ஒன்ைற ன் ணரச்ெசய் த .

மாடத் ந் ைரந் றங் னர்.

இரண் நாள் களாக உணேவ ன் அவ் வப் ேபா ைரைய மட் ம்

மாற் ைரந் வந் ேசர்ந்தான் உ ரன். றங் யப வந்தவைன

சற் ேற இைளப் பாறைவக்க யன்றார் ேதக்கன். ஆனால் ,

ெகாந்தளிக் ம் உணர்ேவா இ ந்த உ ரனால் அவர்கள் ெகா க் ம்

நீ ராகாரத்ைத வாங் க் க்க ய ல் ைல. ேபச் ஒ ங் ேகா

ெவளிவர ம த்த . ன் ம் ன் மாகத் ண னான். அங் கைவ

இல் லாமல் உ ரன் மட் ம் வந்த ெசய் ஆ னிைய எட் யேபா

இ வைர இல் லாத அச்சத்ைத அைடந் தாள் .

மாளிைகைய ேநாக் ஓேடா வந்தாள் . அவள் உள் ேள ைழந்தேபா

அங் கைவ ன் கண்களின் வ ேய நகர்ந் ெசல் ம் யாைனப் பைட ன்

எண்ணிக்ைகையச் ெசால் க்ெகாண் ந்தான் உ ரன்.

காலாட்பைட ன் தன்ைம ேவ பா கைளச் ெசான் னான். ைரப் பைட

ஏ ல் ைல. பைடகைள ஒ ங் கைமக்க ம் தளப களின்

பயன்பாட் க்காக ம் மட் ேம ைரகள் வந் ள் ளன. ரர்களின்

கங் களில் கைளப் ேப ம் இல் ைல. ப் பைட னர் கா களின்

ேமல் மடல் களில் ன் ஓட்ைட ட் ந்தனர் என்ப வைர அங் கைவ

ெசால் அ ப் ந்தாள் .

ஏறக் ைறய அைனவ ம் ைகத் ப் ேபா னர். `ேசாழன் ஏன்

பைடெய த் வ றான்? எ வனாற் ேட பறம் க் ள் ைழ ம்

வ எப் ப அவ க் த் ெதரிந்த ? அவன பைட ன் வ ைம

யாைனகைள நம் யதாக இ க் ற .அ கச்சரியான உத் ேய.

இவ் வள ெதளிவான ட்ட டேலா றப் பட் வ ம் ேநாக்கம் என்ன?’

என, ஒவ் ெவா வ க் ள் ம் ேகள் கள் உ ண் ெகாண் ந்தன.

அைவ அைம ெகாண்ட .ஆ னி ெப ச் ட்டாள் . அங் கைவக்

ஆபத் ஏ ம் நிகழ ல் ைல. அ ேபா ம் . பறம் க் ள் எவ் வள

ெபரியபைட வந்தா ம் அச்சம் ெகாள் ள ஒன் ல் ைல. எனேவ, அைவ

ட் அகன் றாள் .

ந்ைதய நாள் நள் ளிர , ைழயன் ெசய் அ ப் ந்தான் .

` டநா ம் ட்டநா ம் பைடைய ஒ கப் ப த் க் ன்றன.

ஆ மைல ன் ன் றம் இ நாட் ப் பைடக ம் ஒன் ேசர்ந் பாசைற

அைமத் ள் ளன. ஆ மைல ன் கணவாய் வ யாக இன் ம் ல

நாள் களில் அவர்கள் பறம் க் ள் ைழய உள் ளனர்’ என்ப தான்

ைழயன் அ ப் ள் ள ெசய் . வழக்கத் க் மாறான தன்ைம டன்

ேசரர்களின் நடவ க்ைக உள் ள . இ வ ம் தனித்தனிேய

ேபாரி வதற் கான ஏற் பாட் டன் இ ந்ததாகத்தான் ஏற் ெகனேவ

ைழயன் ெசய் அ ப் ந்தான் . ெரன எப் ப இ பைடக ம்

ஒ ங் ைணந்தன? ஆ மைல கணவாய் ப் ப ன் வ ேய

பறம் க் ள் ைழ ம் ணி எப்ப இவ க் வந்த ?

ழக் ப் றத் ல் பாண் யன் பைட அணி

ரண் ெகாண் ப்பதற் ம் , ேசரனின் நடவ க்ைகக் ம் இ க் ம்

உற கள் என்ன என்பைதப் பற் தான் அைவ ல்

ஆய் ந் ெகாண் ந்தனர்.

கடந்த ப ைனந் ஆண் க க் ம் ேமலாக ேசரர்களின் தாக் தல்

எத்தைனேயா ைற நிகழ் ந் ள் ள . ஆனால் , இந்த ைற

உ யஞ் ேசர ன் நடவ க்ைககளில் நிைறய ேவ பா ெதரி ற .

அவன் கக் கவனமாகப் பல ேவைலகைளச் ெசய் றான். பறம் க் ள்

வ அைமக்க ெதாடர்ந் அவன் யன் ள் ளான் . ஆனால் , அவன்

யன்ற எந்தப் ப ம் இல் லாமல் ஆ மைல ல் ெகாண் வந்

இப் ேபா பைடைய நி த் ைவத் ள் ளான் . அவன ட்ட ட ன் ஒ

ப யாக நம எண்ணங் கைளக் ழப் ம் உத் இடம் ெபற் ள் ள .

இைத எ ர்ெகாள் ள, ெசய் யேவண் ய என்ன எனச்

ந் த் க்ெகாண் ந்தவர்களிடம் தான் ேசாழப் பைட

உள் ைழந்தைதப் பற் ச் ெசான் னான் உ ரன்.

உ ரன் ெசான் ன ெசய் , எல் ேலா க் ள் ம் ழப் பத்ைதேய

உ வாக் ய . இந்தப் பைடெய ப் ன் ேநாக்கத்ைத ம்

தன்ைமைய ம் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. இத்தைன ஆ ரம்

எ ரிகள் இ வைர பறம் க் ள் ைழந்த ல் ைல. அங் கைவ

ெசால் ள் ள கணக் ப்ப காலாட்பைட ன் எண்ணிக்ைக

ஐந்தா ரத் க் ம் அ கமாக இ க் ற . யாைனகளின் எண்ணிக்ைக

ஐந் .

`எ ரி ன் பைடையப் பற் பாரி ேவெறன்ன ேகட்கப் ேபா றான்?’

என் உ ரன் எ ர்பார்த் ந்தேபா பாரி ேகட்டான், ``நீ கண்

த்த எப் ேபா ?”

``ம நாள் மாைல ல் .”

``ேபா ய உண ன் ப் பல நாள் களாக இ க் றாய் . த ல்

உணவ ந் ட் வா. ன்னர் ேப ேவாம் ” என்றான்.

உ ர க் எ ந் ெசல் ல மன ல் ைல. தயங் யப ேய ரர்கேளா

அைவைய ட் ெவளிேய னான்.

வளாத அவன நைடையப் பார்த்தப ேய பாரி ெசான் னான்,

``நாகக் என்பதால் ம நாள் கண் த் க் றான். ஒன் க் ம்

ேமற் பட்ட அட ஈ க த் ந்தால் மற் ற யாராக இ ந்தா ம்

மரணித் ப் பர்.”

ேதக்கன் `ஆம் ’ எனத் தைலயைசத்தான் . உ ரன் வ ம் வைர ேபச்

நீ ண்ட .

ய ழ க் ஏற் ப தன க த்ைதக் னான் யன்.

``ஆ மைல ன் கணவாய் ப் ப கக் ய . அத ள் ேள

ைழந் வந்தா ம் அடர் கா கைளக் ெகாண்ட . எனேவ, அந்தப்

ப ல் ேசரனால் பைட நடத் உள் ைழய யா . அவன் ேவ

ஏேதா ைச வ ல் இ ந்ேத உள் ேள வரத் ட்ட ட் ள் ளான் . நம

கவனத்ைதத் ப் பேவ இந்த ஏற் பா கைளச்

ெசய் ெகாண் க் றான்.”

``அடர்காட்ைட எவ் வள ெதாைல ஊட க்க ம் ? ெப ம் பைடகள்

நகர்வதற் கான நில அைமப் ைப அவனால் எப் ப உ வாக் க்ெகாள் ள

 ம் ?” எனக் ேகட்டார் வாரிக்ைகயன்.

``எந்த த ன்ன பவ ம் இல் லாமல் ேசாழன் உள் ைழந் ள் ளான் .

பல் லா ரம் ரர்கைளக்ெகாண்ட பைட இ க் ம் மமைத ல் தான்

டத்தனமான ைவ எ த் ள் ளான் . ஆனால் , உ யஞ் ேசரைல

அப் ப ச் ெசால் ட யா . நம் மால் கணிக்க யாத ஓர்

ஆட்டத்ைத ஆ ப்பார்க்க எண் றான்” என்றார் ேதக்கன்.

உைரயாடைலக் ேகட்டப அைம ெகாண் ந்த பாரி இப் ேபா

ெசான் னான், ``ெதன் றத் க் காவல் ரர்கள் பயன்ப த் ம்

ைரப் பாைத ஒன் ஆ மைல ன் வ ேய ெசல் றதல் லவா, அைத

அ ப் பைடயாகக்ெகாண் உ யஞ் ேசரல் ட்டம் ட் ப் பான்.”

யா ம் ந் க்காத க த்தாக அ இ ந்த . ``ஆனால் ,

ைரப் பாைத ல் ெப ம் பைட ஒன் எப் ப நகர்ந் வர ம் ?”

எனக் ேகட்டான் யன்.

``அ வன் ேகள் , அந்தக் ைரப் பாைதைய அவன் எப் ப

அ ந்தான் என்ப தான் ேகள் . அந்தத் ைச ெசல் ம் நம காவல்

ரர்கைள அவர்கள் ெதாடர்ந் கவனித்ததன் லம் அ ந் ள் ளனர்.

அப் ப ெயன்றால் , அந்தப் பாைத ன் வ லான ஒ யற் க்

அவர்கள் ஆயத்தமா ள் ளனர்” என்றார் வாரிக்ைகயன்.

மற் றவர்களின் ந் தைன அைத ேநாக் ப் ேபான . ``சாலமைல,

க வாரிக்கா , நரி க ஆ ய ன் ப களில் தான் ேசரன்

பைடநடத் உள் ேள வர ம் . ஆனால் , எந்த தக் காரண ம்

இல் லாமல் ஆ மைல ன் ன் றம் பைடைய நி த் ள் ள

எதனால் ?” எனக் ேகட்டான் யன்.

அைம நீ த்த . ``அவர்களின் ட்டம் எ வாக ம் இ ந் ட் ப்

ேபாகட் ம் . வ ம் நம ைகக் அ ேக வந் ட்டனர். நாம் ெசய் ய

ேவண் யைதப் பற் ெவ ப்ேபாம் ” என்றான் ேதக்கன்.

ேநரம் அைம நீ த்த . அச்சேமா அவசரேமா யாரிட ல் ைல.

சப் பண ட் அமர்ந் ந்த பாரி எ ந்தப னான், ``நீ ராட் க்காகக்

ெகாற் றைவ ன் த் க்களத் ல் ேவாம் .”

ெகாற் றைவ ன் த் க் களத்ைதக் காவல் ரர்கள் ேவகேவகமாகத்

ய் ைமப் ப த் பந்தங் கைள ஏற் ைவத்தனர். உ ரன்தான் த ல்

வந்தான் . அவன் ெசால் த்தான் ரர்க க் த் ெதரி ம் . நீ ராட் ச்

சடங் எவ் வள உக் ரேம ய என்பைத அைனவ ம் அ வர்.

ேதக்கன், வாரிக்ைகயன், யன் ஆ ய வ ம் அ த்ததாக வந்

ேசர்ந்தனர். சற் ேநரத் ல் பாரி ம் காலம் ப ம் வந்தனர்.

அவர்க க் ப் ன்ேன ஆ னி இ ெபண்க டன் வர, இ ல்

லநா னிகள் ட்டமாக வந்தனர்.

பந்தங் கள் , எங் ம் ஏற் றப் பட் ந்தன. ெவளிச்சம் கண் பறைவகள்

படபடத் ஓைச ெய ப் ன. லநா னிகளில் வர் உ க்ைகையக்

ைக ல் ெகாண் ந்தனர். ஆ னி டன் வந்த இ ெபண்களில்

இளம் ெபண் ஒ த் நீ ர் நிைறந்த பச்ைசமண் டத்ைதத் க் வந்தாள் .

நீ ர்க் டத் க் ள் ன்ேனார்களின் எ ம் கள் இ ந்தன. இன்ெனா த்

ல் வ ற் க்காரி. அவேளா பனங் க க்ைகக் கலயத் ள் ெச ,

தைல ல் ஏந் வந் தாள் .

ேபார் என்ப ெகாற் றைவ ன் ழா. ஆ காலம் ெதாட் அவள்

மனம் ளி ம் நிலம் ேபார்க்களம் தான். ைத ண்ட உடல் க ம் சரிந்

ெதாங் ம் டல் க ம் தாைட ெவட் ப் பட் ப் ளந் டக் ம்

 கங் க ம் தான் அவ க்கான பைடயல் .

ங் ம் ைலகளில் ெப க் தன் மக்கைள அவள் பா ட்

வளர்ப்பேத, ேபார்க்களத் ல் இக்ைகமாற் ைற அவர்கள் ெசய் வார்கள்

என்பதால் தான் , ெசம் பாைற ல் தைலகள் உ ண் ெத க் ம்

ஓைச ைனேய உ க்ைக ன் ஓைசயாக் க்ெகாண்டவள் . எ ரிகளின்

, நிலெமங் ம் வ ந்ேதா ம் . ெசவ் ரமண்ைணப் ைசந்

அவ க் ஊட்டப் ேபா ம் நற் ெசய் ையச் ெசால் லேவ லநா னிகள்

வந் ள் ளனர்.

பாரி, ேதக்கன், யன், வாரிக்ைகயன், காலம் பன் ஆ ய ஐவ ம்

லநா னிக க் சற் ப் ன்ேன நின் ெகாண் ந்தனர்.

அவர்கைள ட் ல மற் ற ரர்கேளா நின் ெகாண் ந்தான்

உ ரன். `ேபாைரத் ெதாடக்க ஆயத்தநிைல ல் உள் ள ேசரன் , பைட

நடத் ப் பறம் க் ள் ேள வந் ள் ள ேசாழன் , பறம் ன் எல் ைல ல்

பைடைய நிைலெகாள் ளச் ெசய் ம் பாண் யன் என ன் ெப ம்

எ ரிகள் ழ் ந்த நிைல ல் நம தாக் தைலத் ெதாடங் க பாரி

ெசால் லப் ேபா ம் உத்தர என்ன? யார் யார் எந்தத் ைச ல் களம்

கேவண் ம் ? பறம் ன் தைலவன் ெசால் லப் ேபா ம் ஆைண என்ன?’

என்பத யஉ ரனின் மனம் த் க்ெகாண் ந்த .

ட்டத் ன் ஓைசைய ம் பந்தங் களின் ெவளிச்சத்ைத ம் கண்

ேதவவாக் லங் ரெல ப் , அவர்க க்கான உத்தரைவக்

ெகா த்த . லநா னிக ம் ஆ னி ம் சடங் கைள

ேவகப் ப த் னர். பைன ஓைலக் ைட ல் கனிகைள ம் இதர

ெபா ள் கைள ம் ெகாண் வந்த லநா னி ஒ த் , அவற் ைற

எ த் க் ேழ ைவக்கத் ெதாடங் னாள் . உடல் வ ம் இற உ ர்த்த

நீ ர்ச்ேசவல் ஒன் கால் கட்டப் பட்ட நிைல ல் அ ல் இ ந்த .

யாைன ம் ம ம் ெகாண் ன்னப் பட்ட க ற் றால்

க் ழங் ைகக் கட் ந்தனர். சாம் பற் ல் ைசந்

உ ண்ைடகளாக எண்ணற் ற உ ண்ைடகைள

உ ட் ந்தனர். த் க்களத் ன் இடப் ற ந் ேதவவாக்

லங் ன் வழக்கத் க் மாறான ரல் ேகட்ட ம் உ க்ைக எ த்

அ க்கத் ெதாடங் னாள் லநா னி ஒ த் . மற் றவர்கேளா

லைவ டத் ெதாடங் னர்.

உ க்ைக ஓைச ம் லைவ ஓைச ம் ன. லநா னிகள் , ந ல்

நின் ந்த ஆ னிையேய உற் ப் பார்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

அவேளா, ச் ட்ட தைல அ ழ ெமள் ளச் ரித் த் ேதாள் க்

ஆடத் ெதாடங் னாள் . உ க்ைக ன் ஓைசக் ஏற் ப ஆட்டத் ன் ேவகம்

ய . க ைரவாக அ ெவ யாட்டமாக மா ய . நள் ளிர ல்

உடெலல் லாம் ெகா ப் ற் த் க்க ஆ னி ன் ஆட்டம்

லநா னிகைளேய ந க் றச்ெசய் வதாக இ ந்த .

லைவ ஓைச ேம ம் ய .உ க்ைக ன் ஓைச ெவ ப் ற் த்

ெத த்த . லநா னிகள் வ ம் ஆ னி ன் ன் மண் ட்

உ க்ைக அ த்தனர். அவர்களின் கண்களில் நீ ர் தாைரதாைரயாக

இறங் க்ெகாண் ந்த .ஆ னி ன் ஆேவசம் ேம ம்

 டத்ெதாடங் ய .உ க்ைக ன் ஒ , நரம் கைள க் ச்

ழற் ய . மற் ற லநா னிகள் அவளின் ேதாள் கைளப் த்

அ க் உட்காரைவக்க யன்றனர். லைவ ஓைசக் ஏற் ப

லநா னிகளின் சடங் ரமைடந்தப ந்த . பற் கைள

நறநறெவனக் க த்தப த் ப் ேபாைர உ க் ெய த்தாள்

ஆ னி. ெந ங் க யாப் பறம் ன் தைல ையக் லநா னிகள்

ெமாத்தமாக இைணந் ேதாள் கைளப் த் அ த் னர்.

உ க்ைக ன் ஒ ம் லைவ ஓைச ம் பறைவகளின் கத்தல் க ம்

இைணய த் க்களம் உ மா க் ெகாண் ந்தேபா ெப ங்

ரெல த் ஆ னி கத் னாள் . அ வைர சாய் ந் டந்த நீ ர்ச்ேசவல் ,

எ ந் நின் தைல ப் க் ய . அைதக் கண்ட டன் பாய் ந்

ெசன்ற த்த லநா னி, இற உ ர்த்த நீ ர்ச்ேசவைல எ த்

ஆேவசமாகக் கத் யப அதன் தைலைய க் அத்ெத த்தாள் .

லைவ ஓைச உச் க் ச் ெசன்ற .

வலக்ைக ல் இ ந்த நீ ர்ச்ேசவ ன் தைலைய இடப் றமாக ம் ,

இடக்ைக ல் இ ந்த நீ ர்ச்ேசவ ன் உடைல வலப் றமாக ம்

எ ந்தாள் . லைவ ஓைச ம் உ க்ைக ன் ஓைச ம் காட்ைட ரட் ன.

மற் ற லநா னிகள் க் ழங் ைக ம் உ ண்ைடகைள ம்

எல் லா ைசகளி ம் ெய ந்தனர். லைவ ஒ ேயா ேதவவாக்

லங் ன் ஒ ம் இைணந் இ ைள உ க் ன.

இளம் ெபண் மந் வந்த பச்ைசமண் டத் நீ ைர, அமர்ந் ந்த

ஆ னி ன் தைல ல் ஊற் னர். ன்ேனார் களின் எ ம் கள்

ேமெலங் ம் ந இறங் ன. இறங் ம் எ ம் ைப இ ைககளி ம்

ஏந் னாள் ஆ னி.

ஆ ரம் அணங் கள் காெடங் ம் இ ந் இறங் வந் ஆ னிக் ள்

அடங் க, எண்ணிலடங் கா ன்ேனார்களின் லா எ ம் ைப இ

ைககளி ம் ஏந் னாள் ஆ னி. அைதக் கண்ட ம் ஆேவசம் ெகாண்ட

பாரி, அவைள ேநாக் வந்தான் . மற் றவர்க ம் ெதாடர்ந் வந்தனர்.

ஆ னி ன் ைக ல் இ ந்த எ ம் ஒன்ைற எ த்தான் பாரி. உ க்ைக

அ ப்பவர்கள் பாரிையச் ற் ஒ ெய ப் னர். லைவ ஒ ேம ட

எ த்த எ ம் ெகாண் மார் ேல னான் ேவள் பாரி. ெகாப் ளித் ப்

ெப ய பாரி ன் .உ க்ைக அ ப்பவர்களின் ஆேவசம்

ெமாத்தக் காட்ைட ம் உ க் ய . மற் ற நால் வ ம் அேதேபால

ன்ேனார்களின் எ ம் எ த் மார் ேல த்தனர்.

க்ெகட் ந் ேதவவாக் லங் களின் ரல்

எ ெரா த் க்ெகாண் க்க, ல் வ ற் க்காரி தைல ல் மந் வந்த

கலயத்ேதா பாரி ன் ன்னால் மண் ட் அமர்ந்தாள் . டத் க் ள்

இ ந்த பனங் க க் ைன எ த்த பாரி, ய மார் ன் உரக்கத்

ேதய் த்ெத த்தான் . ேமற் சைதையப் ய் த் க்ெகாண் வந்த

பனங் க க் . லைவ ஓைச ம் உ க்ைக ஓைச ம் பறைவகளின்

கத்த ம் லங் ன் கதற ம் இைணய ஐவரின் மார் க் ைய

பனங் க க் கள் வாங் க்ெகாண்டன.

ேதாய் ந்த பனங் க க் ைன ஆ னி ன் ைககள் ஏந் ப் க்க,

 ல் வ ற் க்காரி ேமைட ன் ஏ அமர்ந்தாள் . லநா னிகள்

ஆ க் ஒ ைச பார்த் ஆேவசமாய் ஆ னர். ெகாற் றைவ ன்

ப யடக் , தாகம் ர்க்க எ ரிகைள மைலமைலயாய் க்

ெகான்ற ப் ேபாம் என ஐவ ம் மார் க் ெகாண் உ

அளித்ததால் ஆ னிக் ள் இ ந்த ெகாற் றைவ அகம ழ் ந்தாள் . வாய்

அகன் காட ரச் ரித்தாள் .

ஆனால் , ேமைட ல் அமர்ந் ந்த ல் வ ற் க்காரி ரிக்க ல் ைல.

ஆேவசம் தணிய ல் ைல. ரித்த களில் இைமயாட ல் ைல.

ெப ங் ரெல த் ``வா... ஏங் ட்ட வா...” எனப் ேபய் க் ச்ச ட்டாள் .

தைலைய ம த் ம த் ஆட் , `` ழப்ேபா ம் எ ரிகளின்

எண்ணிலடங் காத உடல் கைளத் ன் த் ட் வ ேறன்.

உ ய டல் களால் ன் கள் மைறந் டக்க, காெடங் ம்

ெப ேயா ம் ையக் த் ட் வ ேறன். அதற் ள் ஏன்

அைழக் றாய் ?” என ம த் க் கத் னாள் ெகாற் றைவ. ஆனால் ,

ல் வ ற் க்காரி ட ல் ைல. அைத டப் ெப ங் ரெல த் க்

கத் னாள் . ``காலம் தாழ் த்தாேத, எனக்கான வாக்ைக அளித் ட் நீ

ப யா க்ெகாள் .”

ெகாற் றைவ நகர ல் ைல. ``என் மக்கள் ெகான்றளித் ள் ள

ணங் கைளப் த் க் ம் வைர ெபா த் ” எனக் , பற் கைள

நறநறெவனக் க த் , காட்ைடேய இ களாகப்

ளந் ெகாண் ந்தாள் .

 லநா னிகள் ஒன் ேசர்ந் ெகாற் றைவைய, ல் வ ற் க்காரிைய

ேநாக் இ த் ச் ெசல் ல யன்றனர். ஆனால் யாரா ம் அவைள

அைசக்க ய ல் ைல. ஆ ரம் அணங் கள் ஒன்றாய் இறங்

ஆ க்ெகாண் ந்தனர். லைவ ன் ேபெரா பல மடங்

அ கரித்த .உ க்ைக ஓைச ல் இைலகள் ந ங் ன. லநா னிகள்

எல் ேலா ம் ேசர்ந் ெப ம் ஆேவசத்ேதா உட்கார்ந் ந்தவைளத்

க் ேமைட ன் ந்த ல் வ ற் க்காரிைய ேநாக் நகர்த் ச்

ெசன்றனர்.

ல் வ ற் க்காரி ன் கண்ணில் நீ ர் வ ந் ெகாண் ந்த . ஆனால் ,

ெகாற் றைவ தன்ைன ேநாக் வரத் ெதாடங் ய ம் அவளின் கத் ல்

ரிப் படரத் ெதாடங் ய . லநா னிகள் வ க்ெகாண்ட மட் ம்

நகர்த் னர். அமர்ந் ந்தவள் ஆ னியல் லள் , ெகாற் றைவ. அவ் வள

எளிதாக நகர்த் ட யா .

ேம ம் ேம ம் ஓைசெய ப் ,உ க்ைகய த் , ெப ங் ர ல்

கத யப ெகாற் றைவைய ன்னகர்த் னர். மைலெயனக் ம்

ணங் களின் வாைடைய உள் க் ல் கர்ந்தப சற் ேற

அகம ழ் ந் எ ந்தாள் . எ ந்த கணம் லநா னிகள்

ஆேவசத்ேதா ேமைடைய ேநாக் நகர்த் னர். அ ல் ெசன் ,

அமர்ந் ந்தவளின் நிைற ல் ைக ைவத்தாள் ெகாற் றைவ. கா

ந ங் ம் ஓைச இ ெளங் ம் ேகட்ட . `நிைற க் ள் இ க் ம்

உ க் இந்த மண்ைணக் காத்தளிப் ேபன்’ எனக் ெகாற் றைவ அளித்த

வாக் , காட் ரின் கா களிெலல் லாம் எ ெரா த்த .

எ ரிகைளக் ெகான்ற க்க நிக ம் ைர ம் க்கத்

த்ெத ம் ஆேவச ேம இந்தச் சடங் ன் உச்சம் . ஆந் ைதகளின்

வட்ட ந க் ற் ற அந்தக் கணத் ல் , இ ம் மைல ம் ஒ ேசர

உண ம் ப காட ரக் கத் னான் ேவள் பாரி. ``ெகாற் றைவ ன் ப

ர்க்க எ ரிகளின் ணங் கைள மைலெயனக் ப் ேபாம் !

பறம் ெபங் ம் ேவந்தர்பைட ந் ம் ட் ஈக்கள் அகலா

நிைலெகாள் ளட் ம் . ேசரனின் பைடைய அ த்ெதா க் ம் ேவைலையத்

ேதக்க ம் ைழய ம் உ ர ம் ெசய் யட் ம் . ழக் த் ைச ல்

நிைலெகாள் ம் பாண் யப்பைட ன் க வ க் ம் ேவைலைய

ய ம் காலம் ப ம் நீ ல ம் ெசய் யட் ம் . எ வனாற் ன்

மண க் ள் ேசாழப்பைடையப் ைதத்ெதா க்க நான் றப் ப ேறன்.

ெகாற் றைவ ன் ெப ம் ப க் ைசெயங் ம் ந்தளிப் ேபாம் .”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 73
பறம் ன் வைலப் ன்னல் களில் ெசய் கள் பறந் ெகாண் ந்தன.

தன ட் ல் இைர வந் க் ய கணத் ல் க்கம் கைலந்ெத ம்

லங் ேபால் பறம் எ ந்த . க் ய இைரயால் இனி ஒ ேபா ம் தப் ப

யா என அதற் த் ெதரி ம் . தாைட வைதப் ேபால வாையப்

ளந் ெகாட்டா ட்டப ெமள் ள இைர ேநாக் நகர்ந்

ெகாண் ந்த பறம் .

வடக் ம் ெதற் மாக நீ ண் டக் ம் பச்ைசமைலத் ெதாடரில் இத்தைன

ஊர்களி ம் ஒேர ேநரத் ல் காரிக் ெகாம் யா ம்

ேகள் ப் பட்ட ட இல் ைல. மைலத் ெதாடர் எங் ம் ெகாம் ேபாைச

அ ர்ந் பர க்ெகாண் ந்த . வல் னரின் ன்ெனச்சரிக்ைக

ஒ கள் எல் ைல ல் லாத ேவகத் ல் பாய் ந் ெகாண் ந்தன.

`பறம் ன் மா ரர்கள் அைனவ ம் களம் ேநாக் ச் ெசன் ட்டால் ,

பைடகைள ஒ ங் ைணப் ப யார்?’ என்ற ேகள் எ ந்த .

றப் ப ம் ேபா பாரி ன் உத்தர அ வாகத்தான் இ ந்த .

``எவ் ரி ந் ன் ைசப்பைடகைள ம் ஒ ங் ைணக் ம்

ேவைல வாரிக்ைகய ைடய .”

பாரி தந்ைத ன் காலம் ெதாட் இக்காலம் வைர எண்ணற் ற

தாக் தைல நடத் அ பவம் வாய் ந்த மாமனிதர் வாரிக்ைகயன்தான்.

அவர் அள க் ன்ன பவத் ன் வ ேய வ காட்டக் ய

இன்ெனா மனிதர் இல் ைல. பாரி உத்தர ட்ட கணத் ந்

வாரிக்ைகயன் ேவைலையத் ெதாடங் னார்.

த் க்களத் ல் நீ ராட் ந்த ம் பாரி வட ைச ேநாக் ப்

றப் பட்டான். ேதக்க ம் உ ர ம் ெதன் ைச ேநாக் ப் றப் பட்டனர்.

ய ம் காலம் ப ம் ழ் த் ைச ேநாக் ப் றப் பட்டனர். ன்

ைசக க் ம் தைலைம ேயற் றவர்கேளா க் ஆ ரர்கைள

மட் ேம உடன் அ ப் னார் வாரிக்ைகயன். எவ் ரில் இ க் ம்

அைனத் ரர்க ம் இப் ேபா வாரிக்ைகய க் த்

ேதைவப் பட்டனர்.

எ ரிகள் ன் ைசகளி ம் இ க் ன்றனர். எனேவ, நிைலைமக் த்

த ந்தப வ காட்ட ம் ெசய் ையப் பரிமாற ம் வாரிக்ைகய க்

வ ைம ந்த பைட ேதைவ. அந்தப் பைட, பறம் ன் அைனத்

ைசக க் ம் ன்னெலனப் பாய் ந் ெசல் ம் பைடயாக இ க்க

ேவண் ம் ; ைர ம் ைர இல் லாம ம் ைரந் ெசல் ம்

பைடயாக இ க்க ேவண் ம் . அதற் எவ் ர் ரர்கேள

ெபா த்தமானவர்கள் . அவர்களால் தான் இந்த ேவைலக் ஈ ெகா க்க

ம் . ேபார்க்களத் ல் இைணயற் ற ரத்ைத ெவளிப் ப த்தக் ய

எவ் ர்க்காரர்கள் யாைர ம் ேபார்க்களத் க் அ ப் ப

ன்வர ல் ைல வாரிக்ைகயன். காட்ைட ஊட த் லங் ெகனப் பா ம்

ேவட்ைட ரர்களாக அவர்கைளப் பயன் ப த்த ெசய் தார்.

களத் ல் ேபாரி பவர் க க் த் ேதைவயான பைடகைள ம் ஆ தங்

கைள ம் தைட ன் வழங் க ேவண் ம் . ெந க்க ல் அவர்

க க்கான உத்தரைவ வழங் க ேவண் ய ெபா ப் ம்

வாரிக்ைகய ைடய .

உத்தர ட்ட கணத் ல் த் க்களத் ந் எல் ேலா ம் ேபார் ைன

ேநாக் ப் பாய் ந் ெசன்ற ேபா , தனித் ந்த வாரிக்ைகயனின்

ன்னால் எண்ணிலடங் காத ேகள் கள் உ த் ரண் நின்றன.

எைத ம் ெசய் க்கக் யஅ பவ அ வால் ஒவ் ெவான் க் ம்

ைடகண்டார்.
`ஒேர ேநரத் ல் பறம் ன் ன் ைனகளி ம் ேபார் நடத் ய

அ பவம் இ வைர யா க் ம் இல் ைல. இந்தப் ெப ந் தாக் தைல

எப்ப ஒ ங் ைணப்ப ? ெசய் கைள ைரவாகப் பரிமா க்ெகாள் ள

வ என்ன?’ என் ந் த்தப தன தல் உத்தரைவ அ காைல

றப் த்தார்.

ேசரன் பா டைமத் க் ம் ேபார் ைனயான ஆ மைல ெதாடங்

எவ் ர் வைர ெசய் ப்பரிமாற் றப் ன்னைல உ வாக்க,

வல் ன க் உத்தர ட்டார். கநீ ண்ட ெதாைலைவக்ெகாண்ட

இந்தப் பரப் ல் ெசய் ையப் பரிமா வ கக்க னமான பணி.

ஏெனன் றால் , வல் னரின் எண்ணிக்ைக கக் ைற . ஆனா ம்

அவர்கள் அதற் ஆயத்தமா னர்.

மற் ற இ ைனக ம் இந்த அள ஆபத் ெகாண்டைவ அல் ல என்ப

வாரிக்ைகயனின் கணிப் . அதனால் தான் வல் ைம ம்

ஆ மைல ேநாக் அணிவ க்கச் ெசய் தார். எவ் ர் பாட்டப் ைற

ந் தான் இந்த உத்தர கள் றப் க்கப்பட் க்ெகாண் ந்தன.

பறம் ல் உள் ள ஊர்களில் கஅ க எண்ணிக்ைக ெதன் ைச ல் தான்

உள் ளன. அந்தத் ைச ல் இ ந்த ற் ப ஊர்களி ம்

காரிக்ெகாம் ஊதப் பட்ட . ேதக்கனின் ெசால் க்காக அவ் ரினர்

காத் ப் பர்.

ழ் த் ைச ஊர்களில் நான் ல் ஒ பங் ஊர்கைள மட் ம் ேவட் வன்

பாைறக் வர உத்தர ட்டான் யன். வட ைசதான் கக் ைறவான

எண்ணிக்ைக ல் ஊர்கள் இ க் ம் ப . ெமாத்தம் இ ப் பேத

அ பத்ேத ஊர்கள் தாம் . அந்த ஊர்களில் இ க் ம் ரர்கைளக்

ெகாண் தான் ஆறா ரத் க் ம் அ கமானவர்கள் உள் ள

ேசாழப் பைடையப் பாரி ய த்தாக ேவண் க் ம் என

மற் றவர்கள் எண்ணிக்ெகாண் க் ம் ேபா , அ ள் ள

இ பத் நான் ஊர்கைள மட் ம் ஆயத்தமா ம் ப ெசய்

அ ப் னான் பாரி.

எவ் ர் ரர்கள் , ைசேதா ம் ெசய் கைளக் ெகாண் ெசன் றனர்.

 ைரப் பாைதகள் இர பகலாக இயங் க்ெகாண் ந்தன.

ேசாழ க் எ ராகப் பாரி ம் , பாண் ய க் எ ராக ய ம்

ர்மானிக் ம் ேபார்க்களங் கைள ேநாக் , ேதைவயான

ஆ தங் கைள ம் ம த் வக் கைள ம் அ ப் ைவக்க ச் ல்

ேவைலகள் நடந் ெகாண் ந்தன. இந்த இ ைன களி ந் ம்

எவ் க் ச் ெசய் ைய ஒ ங் ைணக்கக் காரிக்ெகாம் ைன ம்

ெசன் ப் ைகைய ம் பயன்ப த்தலாம் என ெசய் அதற் த்

த ந்தப மைலேதா ம் இைட டா ஆள் கள் நி த்தப் பட்டனர்.

பா நகரி ந் ஆ தங் கைளப் ேபார்க்களங் கைள ேநாக் த்

தைட ன் க் ெகாண் ெசல் ல ெபா ப்பாளர்கள் நிய க்கப் பட்டனர்.

ஆ தங் கள் இடம் மாறத் ெதாடங் ன. எவ் ரின் ஆண் ெபண் என்

ஒ வர் ட த ல் லாமல் இர பகலாக ேவைல பார்த் க்

ெகாண் ந்தனர்.

பறம் ன் ந ப் ப ல் இ ந்த 114 ஊர்க ம் உத்தர ன் த்

தாக் த க் ச் ெசல் லேவண்டாம் என் றப்பட் ட்ட . ஊரின்

ரர்கள் எல் ேலாைர ம் ஆயத்தநிைல ல் இ க்கச் ெசான் னார்

வாரிக்ைகயன். ேதைவையெயாட் எந்தக் களத் க் ம் அவர்கள்

ெசல் லேவண் க் ம் .

இ ஒ அ பவம் . எனேவ, எல் ேலா ம் ம ழ் ந் ம் ைரந் ம்

ெசய் தனர். ஊரார்கள் எல் ேலா ம் ஒன் , ேபார்க்களம் ேநாக்

ஆ தங் கைள எல் ைல ரித் க் ைகமாற் னர். ம த் வக் க ம்

ஆ தங் கேளா ேசர்ந் இடம் ெபயர்ந் ெகாண் ந்தன.

ேகாைடக்காலம் ஆதலால் நீ ர் ஆதாரங் கைளக் ைவத்ேத பாைதகைள

வ த் க்ெகாண்டனர்.

எவ் வள ம த் ம் க லர் ேகட்க ல் ைல. ``தாக் தல் நடக் ம்

இடத் க் வர ல் ைல. அ ல் இ க் ம் ஊரில் இ ந் ெகாள் ேறன்”

என் டாப் யாகச் ெசால் யதால் அவைரத் தன் டன்

அைழத் ச்ெசல் லச் சம் ம த்தான் பாரி.

ன்றாம் நாள் இர பாரி ம் க ல ம் ைர அைடந் தனர்.

ைடப் ேப நின் ெகாண் ந்த ஊர். `எ வனாற் ல் எ ரிகளின்

பைட ைழந்த ம் தாக் ம் உத்தரைவ க்கல் லவா வழங் க்க

ேவண் ம் ?’ என ஊர் ெபரியவர்கள் ேகாபம் ெகாண் ந்தனர்.

`எ ரி ன் பைடைய யா ம் தாக்கேவண்டாம் . எல் ேலா ம் அவரவர்

ஊரிேல நிைல ெகாள் ள ேவண் ம் ’ எனப் பாரி ட ந் வந்த

தற் ெசய் ையச் ெசரிக்க யாமல் ணி க் டந்தன வட ைச

ஊர்கள் .

ன்னிர ேநரத் ல் ஆ ரர்கேளா பாரி ம் க ல ம்

வந் றங் யேபா வரேவற் றவர்களின் கத் ல் னேம

நிைலெகாண் ந்த . ``எ வனாற் ன் கைர ல் இ க் ம் ப ேனார்

ஊர்கைளக்ெகாண் எ ரிைய அ க் ம் உத்தரைவ க் ஏன்

வழங் க ல் ைல?” என் ேகாபத்ேதா ேகட்டார் ஊர் ெபரியவர் ட்டன்.

``தாக் தல் ெதா க்கேவண் ய உத் ைய எவ் ரி ந்

ெவ ப் ப ெபா த்தமாக இ க்கா . அதனால் தான் ேநரில்

வந்ேதன் ” என்றான் பாரி.

பல் லா ரம் ரர்கைளக்ெகாண்ட பைடையப் ப ேனார்

ஊரார்கைளக்ெகாண் எ ர்க்க ர்க் காரர்கள் அ ம

ேகட்பைத ம் அதற் ப் பாரி ெசால் ம் ம ெமா ைய ம் க லரால்

ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல.

உணவ ந்த அமர்ந்தனர். உண்ைம ல் லாத ெவற் ச்ெசாற் கைளப்

பயன்ப த் ம் பழக்கம் அறேவ இல் லாதவன் பாரி. அப் ப க்க,

ெபரியவரின் ேகள் க் ஏன் இப் ப ப ல் ெசான் னான் எனக் க ல க்

ளங் க ல் ைல. ‘இத்தைன ெப ம் பைடைய அவ் வள எளிதாக

எ ர்ெகாண் ட மா?’ என் ந் த் க்ெகாண் ந்தார் க லர்.

உண ந் ஊர் மந்ைத ல் னர். ற் ம் பந்தங் கள்

எரிந் ெகாண் ந்தன. ந ல் இ ந்த ேமைட ல் தான் பாரி ம்

க ல ம் உட்கார்ந் ந்தனர். இன் வந் ேசரேவண் ய ெசய் க்காக

அவர்கள் காத் ந்தனர். ெபா நள் ளிரைவ ெந ங் க்ெகாண் ந்த

ேவைள ல் ழ் க்காட் ல் ஓைசைய உணர ந்த .

ேநரத் ேலேய ஆ ரர்கேளா இரவாதன் வந் ேசர்ந்தான்.

ெசய் ையக் ேகள் ப் பட்ட கணத் ந் ேசாழர்பைடையப்

ன்ெதாடர்ந் ெசன்றவர்கள் இப் ேபா வந் ேசர் றார்கள் .

சாதாரண காலத் ேலேய இரவாதைனப் பார்க் ம் ேபா அ த்த கணம்

ேபாரி வதற் கான ப் ட ம் ன ட ம் நிற் பான். இப் ேபா

அவன ேவகம் எப்ப க் ம் என்பைதக் காண க லர் காத் ந்தார்.

வந் றங் ய அவன், நக ம் பைட ன் தன்ைமைய ளக்கத்

ெதாடங் னான். ன்னக ம் யாைன ன் எண்ணிக்ைக ந்

ெதாடங் னான். அ ஏற் ெகனேவ ெதரிந்த ெசய் என்பதால்

க ல க் ப் ெபரிய யப் ேப ம் இல் ைல.

`` கத் ல் அடர்த் யான ம ர்ெகாண்ட யாைனகள் . அவற் ன்

தந்தங் கள் அைனத் ம் மஞ் சள் நிறத் ல் மட் ேம இ க் ன்றன. எனேவ,

வய இ ப கைளத் தாண்டா . ேமாதத் க் ம் வய இ ” என்

அந்த யாைனகளின் தன்ைமகைளப் பற் ளக் னான். அதன் ற

க லரால் இரவாதைன ட் ச் ம் கண் லக்க ய ல் ைல.

அவன கவனிப் ந் த் க் டப் பார்க்க யாததாக இ ந்த .

ஆற் மண ல் ஏ நாள் க க் ேமலாக நடந்த ன் ம் காலாட்பைட

ரர்கள் ேசார்வைடயாமல் இ க் ன்றனர். மண ல் யாைனகளால்

இ த் ச்ெசல் லப்ப ம் வண் கைள அவர்கள் பயன்ப த் ன்றனர்.

சக்கரமற் ற அந்த வண் களில் ேபா மான ெபா ள் கள்

ஏற் றப் பட் ள் ளன. மண ன் தன்ைமக்ேகற் ப வண் களின் ெப ம்

அணிவரிைச பைட ன் ன் றம் ெதாடங் இ வைர

நகர்ந் ெகாண் க் ற .க ைதகளின் ம் இதர லங் களின்

 ம் ெபா ள் கள் ஏற் றப்பட் சாைரசாைரயாக

நடந் ெகாண் க் ன்றன.

பாரி சற் ேற யப் ேபா பார்த்தான். நீ ர் வற் ய ஆற் ன் வ யாகப்

பைடைய நகர்த்த எல் லாவைகயான ஆயத்தங் கேளா ம் வந் ள் ளான்

ேசாழன் . எவ் ைர அைடவதற் எ வனாற் வ ேய ஏற் ற என்ப

எப்ப ெவளிமனிதர்க க் த் ெதரியவந்த என்ப ரியாத ஒன்றாக

இ ந்த .

யாைனக ம் காலாட்பைட ரர்க ம் அணியணி யாகப் ரிக்கப் பட் ,

ைமயாக ஒ ங் ப த்தப் பட் ன்ேன க்ெகாண் ந்தைத

இரவாதன் வரித் த்தான் .

இவ் வள றப் க்க ஒ வரேவற் ைப ப் பாலஸ்

எ ர்பார்க்க ல் ைல. அவன நாவாய் காரின் ைற கத் க் ள்

ைழந்த தல் அரண்மைனக் ள் அவன் கால ெய த் ைவப் ப

வைர ேசாழேவந்தன் அவைனத் ைகப் றச் ெசய் தான்.

கால் பாைவக் கண் ேபச, கார் நகரத் ப் ெப வணிகர்கள் எல் ேலா ம்

ஆயத்தநிைல ல் இ ந்தனர். ஆனால் , றர் கண் ேபசெவல் லாம்

மாமன்னர் த ம் ந் ற் ற ற தான் என் அைமச்சர் வளவன்

காரி ெதரி த் ட்டான். ஆனால் , ந் என்ைறக் ம்

என் தான் யா க் ம் ெதரிய ல் ைல.

இன் வைர யவனத் டனான வணிகத் ல் பாண் யன், ேசரன் ஆ ய

இ வ க் ம் அ த் ன்றாம் நிைல ல் தான் ேசாழன் இ க் றான்.

இந்நிைல ல் ப்பாலஸ் ேபான்ற யவன ேதசத் ன் மாமனிதன்

கா க் வ வைதப் ெப ம் வாய் ப் பாகக் க னர். டகட ல் ம்

காற் கால் பா ன் கப் ப க்காகேவ வதாகப் ேபச் வழக் ண் .

கால் பா, யவனத் ன் மாெப ம் வணிகன் . அவன

வணிகச்ெசயற் பாட் ல் இைணந்ேத ெப ம் பாலான த ழ் வணிகர்கள்

இ ந்தனர். ப் பாலஸ ம் கால் பா ம் கார்த் ைற ல் வந்

இறங் யைதப் ெப ம் வாய் ப் பாகப் பல ம் க னர். மாமன்னன்

ேசாழேவந்த ம் அவ் வாேற எண்ணினான்.

வந் றங் ய ன் நாள் க ம் ஆட்டம் பாட்டங் கள் இைடெவளி ன்

நடந்ேத ன. ேசாழப்ேபரரசன் ெசங் கணச்ேசாழன் பைட நடத் ப்

ேபா ள் ளதால் எல் லா ந் களி ம் அவன் தந்ைத ேசாழேவலேன

கலந் ெகாண்டார். மார் 15 ஆண் கள் ேசாழ நாட்ைட ஆண்ட

ேசாழேவலன் யவன வணிகத்ைத வளப் ப த்த எண்ணிலடங் காத

யற் கைளச் ெசய் தவர். அதனால் தான் ப் பாலஸ ம் கால் பா ம்

வ ற ெசய் ைய அ ந்த ந் ெப ம் உற் சாகத்ேதா

ந் க க்கான ஏற் பா கைளச் ெசய் ய உத்தர ட்டார்.

ந் ேட பறம் க் ப் பைடநடத் ச் ெசன் க் ம்

ெசங் கணச்ேசாழைனப் பற் ப் ேபசப் பட்ட . தன் மகன்

ெவற் ெகாண் ம் ம் வைர அவர்கள் இ வ ம் காரில்

தங் க்க ேவண் ம் என் ேகட் க்ெகாண்டார் ேசாழேவலன்.

தன பயணம் , கடற் காற் ைற அ ப் பைடயாகக் ெகாண்

வ க்கப் பட்ட . எனேவ, நீ ண்டகாலம் தங் க்க யா என்

ெசான் ன ப் பாலஸ், ``அரசர் எந்த மாதத் க் ள் ம் வார் என

எ ர்பார்க் ர்கள் ?” எனக் ேகட்டார்.

``இந்தப் ேபாரின் கால அளைவ கத் ல் யமாகேவ என்னால்

ெசால் ட இய ம் . ஆனால் , அ த் ந் மண்டபத் ல் ேபச

ேவண்டாம் . நாைள என மாளிைக ல் ரிவாகப் ேப ேவாம் ” என்றார்

ேசாழேவலன்.

ம நாள் அ காைல றப்பட்டான் பாரி. ரின் மா ரர்கள்

ஆயத்தமா னர். அவர்கைள இ களாகப் ரித்தான். இரவாதன்

தைலைம லான ஒ ப ரர்கைள எ வனாற் ன் வலக்கைரக்

அ ப் னான். ட்டன் தைலைம லான ரர்கைள எ வனாற் ன்

இடக்கைர ல் பயணிக்க உத்தர ட்டான். வலக்கைரப் ப ல்

இ க் ம் ப ேனார் ஊர்கைள இரவாதன் அைழத் க்ெகாள் ள

ேவண் ம் . இடக்கைர ல் இ க் ம் ப ன் ன் ஊர்கைளப் ட்டன்

அைழத் க்ெகாள் ள ேவண் ம் . எ ரிகளின் பைட நகர் க் ஏற் ப

இ ற ம் ேமற் றக் கா களில் மைறவாக அவர்கள் வரேவண் ம் .

மைல க களில் பயணித்தப எ ரிப் பைட ன் நகர் கைளக்

கவனித் வ வான் பாரி. உரியேநரத் ல் அவன உத்தர க்ேகற் ப

இ பக்கப் பைடக ம் தாக் தைலத் ெதா க்க ேவண் ம் என்

ளக்கப் பட்ட . பாரிேயா எவ் ரி ந் வந்த அ வ ம் ர்

ரர்கள் அ வ மாகப் பன்னி வர் பயணப்பட்டனர். க லர், ரில்

தங் கைவக்கப்பட்டார்.

ைரப் பாைத ல் ெவப் மைல ன் க களில் பயணப் பட்டான்

பாரி. மைல ன் அ வாரத் ல் எ வனாற் மணல் கால த் தடங் களால்

வ ம் ரண் டந்த . அைதப் பார்த்தவண்ணம் ஆற் ப்

ேபாக் னிேல ேபாய் க்ெகாண் ந்தான் . அவன மன ல் நீ ங் காத

ேகள் ஒன் த் க்ெகாண்ேட ந்த . ``எ வனாற் ன்

வ த்தடத்ைத எப்ப அ ந்தான் இவன்?”

ஆங் காங் ேக இ க் ம் ஊரார்கள் பாரிையக் கண் , ேசாழர்பைட ன்

தன்ைமகைள ளக் யப ந்தனர். எல் லாவற் ைற ம் ேகட்டப

அவன் பயணித் க் ெகாண்ேட இ ந் தான் . ேகாைடகாலம் உச்சம்

ெதாட் க்ெகாண் ந்த . காய் ந்த ற் களால் காட் ன் ேமனிெயங் ம்

மஞ் சள் பர க் டந்த . ஆனால் , இத்தைன ஆ ரம் ேபர் உள் ள

பைடைய நடத் க் ெகாண் ஒ வன் நம் க்ைகேயா ன்ேன க்

ெகாண் க் றான்.

அன் நண்பகல் ள் ர் ெபரியவர், பாரி வ ம் ைரப் பாைத ல்

காத் ந்தார். ள் ைரச் ேசர்ந்த ரர்கள் எல் ேலா ம் ட்டேனா

இைணயப் ேபாய் ட்டனர். ஊர் ெபரியவர் மட் ம் பாரி டம்

ெசால் லேவண் ய ெசய் க்காக கட் ன் காத் ந்தார்.

க ம் இ க்கான பாைத ன் வ ேய ைரகள்

வந் ெகாண் ந்தன. பாைதேயாரப் பாைற ன் அந்தப் ெபரியவர்

அமர்ந் ந்தார். ெதாைல ந் பார்த்தேபா க ஒன்

பாைற ன் உட்கார்ந் ப் ப ேபாலத் ெதரிந்த .

பாரிையப் பார்த்த ம் பாைற ன் ந் சரிந் இறங் னார் ழவர்.

ைரைய ட் இறங் ய பாரி, அவைர அைணத் ம ழ் ந்தான்.

எப்ேபா ம் ம ழ் ேவா இ க் ம் அவரின் கத் ல் கவைல

இ ப் பைத, பாரி பார்த்த கணேம ரிந் ெகாண்டான்.

இ வ ம் பாைற ன் ன் ற நிழ ல் ேப யப ேய அமர்ந்தனர்.

``பைட ன் எண்ணிக்ைக ெபா ட்டல் ல; அதன் தன்ைம சற் ேற

 யப் ட் வதாக இ க் ற . அைத உன்னிடம் ேநரில் ெதரி க்கேவ

வந்ேதன் ” என்றார்.

``என்ன?” என் ேகட்டான் பாரி.

`` ம் ர்க் கணவா ன் வ யாக அவன் எ வனாற் க் ள் ைழந்

பத் நாள் க க் ம் ேமல் இ க் ம் . இந்தக் ெகா ம் ேகாைட ம்

இவ் வள ெபரிய பைடக்கான நீ ர் ஆதாரத்ைத அவனால் வற் ய

இவ் வாற் ல் உ வாக் க்ெகாள் ள ற ” என்றார்.

பாரி, அவர் ெசால் லவ வைதக் கவனமாகக் ேகட் க்ெகாண் ந்தான் .

ெசால் த்த வார்த்ைதையத் ெதாடராமல் நி த் க்ெகாண்டார்

ழவர். சற் ேற இைடெவளிக் ப் ற பாரி ேகட்டான், ``ஆ காய் ந்

டந்தா ம் அ மண க் ள் இ க் ம் ஊற் நீ ைரப் பயன்ப த்த

ம் தாேன?”

ழவர் ெசான் னார், ``இல் ைல பாரி. அவர்கள் ஆற் மண ல் இங் ம்

அங் மாக எல் லா இடங் களி ம் ேதாண் நீ ர் எ க்க ல் ைல.

நாள் ேதா ம் தங் ம் இடத்ைத ைமயப் ப த் ன் றம் இரண்

ண க ம் ன் றம் இரண் ண க ம் ெவட் ன்றனர். அந்த

நான் ண கள் தான் இத்தைன ஆ ரம் ரர்க க் ம் , இத்தைன

யாைனக க் ம் நீ ர் த ன்றன.”

ழவரின் ெசால் , யப் ைப ஏற் ப த் ய . ``பச்ைசமைல ன் மற் ற

ஆ கைள டஎ வனா நீ ேராட்டம் ைறந்த ஆ தான் . ஆனால் , அந்த

ஆற் ல் வறண்ட இந்தக் ேகாைட ல் இத்தைன ஆ ரம் ேபர்

அ ந் வதற் ஏற் ப நீ ேராட்டம் உள் ள ண கைள எப் ப இவர்களால்

ேதாண்ட ற ? பைட நடந் கடந்த வ ல் ம் ர்க் கணவாய்

வைர ேபாய் த் ம் ட்ேடன். அவர்கள் ேதாண் ள் ள எல் லாக்

ண களி ம் வற் றாமல் நீ ர் இன் ம் இ க் ற .அ ட

யப் ல் ைல. நாள் ேதா ம் அவர்கள் ேதாண் ம் நான் ண களில்

இரண் `க த்த நீ ர்’ இ க் ம் ண களாக இ க் ன்றன.”

பாரி ன் கக் ப் ல் மாற் றம் உ வான . ``க த்த நீ ர்

அ ந் ய யாைனக க் எளி ல் தாகம் ஏற் படா ” என் ழவர்

ெசான் னேபா `ெதரி ம் ’ என்ப ேபாலத் தைலயைசத்தான் பாரி.

``வறண்ட ஆற் ல் இவ் வள ல் யமாக நீ ைர ம் நீ ரின்

தன்ைமைய ம் கண்ட ந் பயன்ப த் யப அவர்கள்

ன்ேன ன்றனர். ேபாரி ம் அரசப் பைட என் மட் ம் இைதக்

கணித் ட ேவண்டாம் . பல் ேவ ஆற் றல் ெகாண்டவர்கள் இதற் ள்

இ க் ன்றனர்” என்றார் ழவர்.

பாரி ன் ந்தைன ண் ம் தற் ள் ளிக்ேக ேபான .

`ெப ம் பைடக் த் ேதைவயான நீ ர்வளம் இ க் ம் பாைதயாகத்தான்

இைதத் ேதர் ெசய் தார்களா அல் ல இ தான் சரியான பாைத எனத்

ெதரிந் ேதர் ெசய் தார்களா?’ என் எண்ணங் கள்

ஓ க்ெகாண் ந்தேபா ழவர் ெசான் னார், ``என ந்தைனப் ப

நாைள இர இவர்கள் ப் பள் ளத்ைத அைடவார்கள் . அங்

எ வனாற் ேறா வட்டா வந் கலக் ற . அகலத் ல்

எ வனாற் ைற ட வட்டாேற ெபரிய . தாய் ப் பார்ப்பவர்கள்

அ தான் லஆ என் நிைனப்பார்கள் . இவர்க ம் அப் ப நிைனத்

அத் ைச ல் ம் ட்டால் எவ் க் த் ெதாடர்ேப இல் லாத

ைச ேல பயணப் ப வார்கள் . அ மட் மன் , வட்டா க ம் பாைற

நிலங் கைள வ த்தடமாகக்ெகாண்ட , எளி ல் இவர்களால் நீ ைரக்

கண்ட ய யா . தன ேபாக் ேல இப் பைட அ க் ள்

க் க்ெகாள் ம் ” என் ழவர் ெசான் னார்.

ஆனால் , பாரி ன் உள் மனத் க் த்தான் ெதரி ம் , அவன்

எ வனாற் ன் வ ேய எவ் ர் ேநாக் ன்னகர்ந்தால் ட

ஆபத்ேத ம் இல் ைல. வட்டாற் ல் ம் னால் தான் ஆபத்ெதன் .

ம நாள் ேசாழேவலனின் ந் மண்டபத் ல் சந் த்தனர்.

வழக்கம் ேபால் பரிமாறல் களில் ெபாங் வ ந் ெகாண் ந்த ேதறல் .

ேசாழேவலன் தன நாட் ன் றந்த கள் ைளக் ெகா த்தப ேபச்ைசத்

ெதாடங் னார். உடன் அைமச்சர் வளவன் காரி இ ந்தார்.

கடேலா களின் க் இைண ெசால் ல யா . உள் ளிறங் ம்

நீ ர்மட்டம் உயரட் ம் எனக் காத் ந்த ப் பாலஸ் ெபா த்தமான

ேநரத் ல் ெதாடங் னான், `` ைரயர்கைள ெவற் ெகாள் ள யாமல்

ேசாழர்பைட பா ல் ம் யதாகக் ேகள் ற் ேறன். அப் ப க்க,

இப் ேபா பறம் ன் பைடெய த் ப் ேபாய் எப் ப ெவற் ெகாள் ள

ம் ?”

`` ைரயர்கள் பற் ெவளி ல க் ஆ காலம் ெதாட்ேட அ கம்

ெதரி ம் . ெவளி ல க் த் ெதரியாத, ஆனால் ைரயர்கைள ட

வ ைமயான னர் ழக் த் ைச ல் உள் ள தாளமைல ல்

உள் ளனர். அவர்களின் ெபயர் ெந ங் காடர்கள் . ` ைரயர்கைளக் ட

ெந ங் க ம் . ஆனால் , ெந ங் காடர்கைள ெந ங் கேவ யா ’

என் தான் ெசய் கள் ெசால் லப் பட்டன. ஆனா ம் ெசங் கணச்ேசாழன்

ணிந் தாளமைலைய ற் ைக ட்டான். பல மாதகால ற் ைக.

இயற் ைகயாக அைமந்த மைழெவள் ளத்தால் ெந ங் காடர்கள்

ப் ப் ப ல் ெப ம் பாைறச்சரி ஏற் பட்ட . அவர்கள்

ஒ ங் ைணய யாத நிைல உ வான . அைத சாதகமாகப்

பயன்ப த் ெந ங் காடர்கைள ைமயாக ழ் த்த ம் என்ற

நம் க்ைக உ வானதால் தான் ைரயர்கைள ேநாக் நகர்ந்த

பைடப் ரி ன் தைலவன் யைனப் ன்வாங் வர உத்தர ட்ேடாம் .

ெசங் கணச்ேசாழன் ெமாத்தப் பைடைய ம் ஒ கப் ப த்

ெந ங் காடர்கைளச் ழந் தாக் னான் ” என்றார்.

ெந ங் காடர்கைளப் பற் இ வைர ப் பாலஸ் ேகள் ப் பட்ட ல் ைல.

ேபச் அைதச் ற் ேய இ ந்த . ேசாழேவலன் ெசான் னார்,

`` ழ் ெந ங் காடர்கள் , ேமல் ெந ங் காடர்கள் , ங் காடர்கள் என்

ன் ரி னர் உண் . நாங் கள் அ ந்தவைர கா பற் இவர்களின்

அ க் ம் ஆற் ற க் ம் இைண ெசால் ல யா ம் இல் ைல. மனிதேன க

யாத ெகா ய காட் க் ள் இவர்கள் ைழந்தால் ட உண , நீ ர்,

வ த்தடம் ஆ ய ன்ைற ம் கணேநரத் ல் உ வாக் வார்கள் .”

ப் பாலஸ் ைகத் ப்ேபானான். ேசாழேவலன் ெதாடர்ந்தார், ``பத்

ஆண் க க் ேமலாகப் ேபார் யற் ல் இ க் ம் ேசரனால் ட

பறம் ைப ஒன் ம் ெசய் ய ய ல் ைல. ஆனால் , ெவ ெதாைல ல்

இ க் ம் எங் களால் பறம் ைப ழ் த்த ம் என்ற நம் க்ைக எளி லா

ஏற் பட் க் ம் ?”

ப் பாலஸ க் என்ன ெசால் வ எனத் ெதரிய ல் ைல. ேசாழேவலன்

தன நைரத்த தைல ைய ரல் களால் ேகா யப ேய ெசான் னார்,

``பறம் ன் உட்கா கள் வைர ேபாகக் ய பாைதைய நன்

அ ந்தவர்கள் ெந ங் காடர்கள் . பறம் ன் எல் ைலக் ள் எம பைட

ைழந் ப னான் நாள் களா ட்டன. நான் நாள் கள்

இைடெவளி ல் எனக் ச் ெசய் வந் ேசர் ற . அப் ப ெயன்றால் ,

பறம் க் ள் ைழந் பத் நாள் கள் வைர பாரி தாக் தல்

ெதா க்க ல் ைல. இவ் வள ெப ம் பைட உள் ேள ைழந்தைத இ

நாள் க க் ள் ேளேய அவன் அ ந் ப்பான். ஆனால் , இந்தப் பைட ன்

தன்ைமைய உணர்ந்த கணேம அவன் ல் ைன உயர்த் ம் ஆற் றைல

இழந் ப் பான்.”

பறம் ன் எல் ைலக் ள் பத் நாள் க க் ேமலாகப் பைட

ெசன் ெகாண் க் ற என்பைத ப் பாலஸ்ஸால் நம் பேவ

ய ல் ைல. உ யஞ் ேசரலால் இத்தைன ஆண் களா ம்

யாதைதச் ேசாழர்கள் எளிதாகச் சா த் க்ெகாண் க் ன்றனர்

என் எண்ணிய ப்பாலஸ், தன யப் ைப ேம ம்

ெவளிக்காட்டாமல் இ க்க யன்றான். ர்ைமயாகச்

ந் ப் பைதப் ேபால சற் ேநரம் அைம யாக இ ந்தான் .

தன க ன் தான ெப தத்ைத அ த்தவன் கண்களின் வ ேய

பார்ப்ப அள ட யாத ம ழ் ைவத் தரக் ய .அ ம்

ேரக்கத் ன் ெப வணிக ம் கடல் வ த்தடத் ன் தளகர்த்த ம்

இைம டாமல் ேசாழப்ேபரர ன் வ ைமையத் தன ெசால் ெகாண்

பார்த் க்க, ேசாழேவலனால் வார்த்ைதகைள எப் ப க் கட் ப் ப த்த

ம் ?

``ெப ம் பைடெகாண் ெவற் ெகாள் ள சமதளத் ல் எண்ணற் ற நா கள்

இ க்க, பறம் ைன ேநாக் ஏன் பைடெய த் ள் ளார் ேசாழப் ேபரரசர்?”

எனக் ேகட்டான் ப் பாலஸ்.சற் ேற ன் வேலா அவன ேகள் ைய

எ ர்ெகாண்ட ேசாழேவலன், ஒளி ம் ெசவ் வண்ணக் ேகாப் ைபையக்

ைக ல் ஏந் னார்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 74

இ க்கன் ன்ைற அ த் ஆ மைல நீ ண் டக் ற .ஆ மைல ன்

ேமல் கட்ைடப் பறம் ன் மக்கள் கடப்ப ல் ைல. அந்தத் ைச ன்

அடர்கா களில் ேசர நாட் னேர ேவட்ைட ல் ஈ ப ன்றனர். எனேவ,

அப் ேபா ந் அ அவர்களின் ப யாகேவ க தப் ப ற .

அந்தக் காட் ன் ந ல் தான் ட்டநா ம் டநா ம் இப் ேபா தத்தம்

பைடகைள ஒ ங் ைணத் ள் ளன.

டவர்ேகா ேபார்க்களம் வர ல் ைல. அவ க் ப் ப ல் அைமச்சன்

ேகா ர்சாத்தேன வந் ந்தான் . ட்டநாட் ேவந்தன் உ யஞ் ேசரல்

தாக் த ன் த் தன்ைமைய ம் ர்மானிப்பவனாக இ ந்தான் . இ

நாட் த் தளப களான ம் ப ம் எஃகல் மாட ம் அவன உத்தரைவ

நிைறேவற் ற ஆயத்தநிைல ல் இ ந்தனர். ஆ மைல ன் இடப் ற

ளிம் ன் வ யாக எஃகல் மாடன் தைலைம ம் வலப் ற ளிம் ன்

வ யாக ம் பனின் தைலைம ம் பறம் க் ள் பைடெய க்க

ெசய் ந்தனர்.

ேநெர ராக இ ந் த இ க்கன் ன் ன் உச் ல்

நிைலெகாண் ந்தான் ைழயன் . ேதக்க ம் உ ர ம்

வந் ேசர்ந்தனர். அ ல் இ ந்த ஊர்கைளச் ேசர்ந்த ரர்கள்

ைழயேனா இ ந்தனர். ேதக்கனிடம் நிைலைமைய வரித்தான்

ைழயன் . எ ரிப்பைட ன் எண்ணிக்ைகையத் ேதாராயமாகத்தான்

ெசால் ல ந்த . ``ஆ மைல ன் ேமல் க களில் இ ந் தான்

நம் மால் பார்க்க ம் . மைல ன் ழ் ப்ப ல் உள் ெளா ங் ய

அடர்காட் க் ள் அவர்கள் இ ப் பதால் , அவர்களின் எண்ணிக்ைகையச்

சரியாக ம ப் ட ய ல் ைல” என்றான் ைழயன் . ஆனால் , இ வர்

பைடக ம் காட் க் ள் வந் ட்டைத உ ெசய் தான் . ``அவர்களின்

தாக் தல் ட்டத்ைதத்தான் கணிக்க ய ல் ைல’’ என்றான்.

ேதக்கன் நிைலைமையப் ரிந் ெகாள் ள ேநரெம த் க் ெகாண்டான்.

ேசரர்கள் இ வைர ம் எளிதாக நிைனத் டக் டா என அவ க் த்

ெதரி ம் . ` ைழயனின் ற் ப் ப ேசரப் பைட ைமயாக வந் இ

வாரங் களாகப் ேபா ன்றன. ஆனால் , இன் ம் அந்த இடம் ட்

அைசயாமல் ஏன் இ க் றான்? அவன காத் ப் எதற் காக?’ -

ேதக்கன், ேகள் கைள எ ப் யப ேய இ ந்தான் .

``ேசரன் ஆ மைல ன் இடப் ற ளிம் அல் ல வலப் ற ளிம் என

ஏேத ம் ஒன் ன் வ யாகத்தான் உள் ேள ைழந்தாக ேவண் ம் ” என்

ைழயன் ெசான் னேபா , ``ஏன், இரண் பக்கங் களி ம் ஒ ேசர

உள் ேள ைழய மாட்டானா?” எனக் ேகட்டான் ேதக்கன்.

``வாய் ப் க் ற ” என்றான் ைழயன் .

``இந்த இரண் பக்கங் களி ம் அவன பைடைய எ ர்ெகாள் ள நாம்

ஆயத்தமாேவாம் என அவ க் த் ெதரி மல் லவா, ற ஏன் அவன்

காலம் தாழ் த் க்ெகாண் க் றான்?”

ைழயனிடம் ப ல் இல் ைல.

``நம் ைம இங் கவனம் ெச த்தைவத் , அவன் ேவ ைச ல் ைழய

மாட்டானா?” எனக் ேகட்டான் உ ரன்.

``இல் ைல, ேவ எங் ம் அவன பைட நிைலெகாள் ள ல் ைல.

இங் தான் அவன் ைமய ட் ள் ளான் ” என்றான் ைழயன் .

எப்ப ச் ந் த்தா ம் அவன ெசய ன் காரணம் பட ல் ைல.

அன் ர ேதக்கன் எந்த ம் எ க்க ல் ைல. `உ யஞ் ேசரல் ஏன்

காத் க் றான்? அவ க் த் ேதைவயான ெசய் வந் ேசர ல் ைல

அல் ல அவன் நிைனத்த இடத் ல் எ ரிகளா ய நாம் வந்

ேசர ல் ைல. இந்த இரண் காரணங் கள் தாம் இ க்க ம் . ேசாழ ம்

பாண் ய ம் பைடெய த் ள் ள ெசய் அ ந் அவர்களின்

தாக் த க்காகக் காத் க்கலாம் அல் ல நாம் ஆ மைல ன் எந்த

ளிம் ல் அவைன எ ர்ெகாள் ள அணிவ க்கப் ேபா ேறாம் என்பைத

அ யக் காத் க்கலாம் ’ என் ந் த்தப ந்தான் .

ன்னிர ெதாடங் ய . ேதக்கன் ெசான் னான், ``நாைள காைல இ

ளிம் களி ம் நம பைடைய அணிவ க்கச்ெசய் ேவாம் . அதன்

ற ம் அவன் ன்னகர ல் ைல என்றால் , ேசாழ, பாண் யப்

பைடெய ப் ேபா ஏேதா ஒ வைக ல் இவன ட்டம்

ஒ ங் ைணந் ள் ள என் ெபா ள் .”

ைழய ம் உ ர ம் ேதக்கனின் ெசால் ேலா ரண்பட யாமல்

அைம காத்தனர். ேதக்கன் ெசான் னான், ``அப் ப ேயார் ஒ ங் ைணப்

இ ப் பதாக நாம் க் வந்தால் , எ ரிகைள ேநாக் நம பைட

ன்பாய் ச்ச ல் ெசன் தாக்கேவண் க் ம் .”

ேதக்கனின் ற் சரிெயனப்பட்ட . ட்டத்ைத

நைட ைறப் ப த் வைதப் பற் ப் ேப னர். இடப் ற ளிம் ல்

உ ரனின் தைலைம ல் இ ப ஊர்கைள ம் , வலப் ற ளிம் ல்

ைழயனின் தைலைம ல் இ பத்தா ஊர்கைள ம்

அணிவ க் மா ேதக்கன் ெசான் னான். ைரப் பைட னேரா

ன் ன் ேமல் கட் ல் அைமந் ள் ள இந்த இடத் ந் இ பக்க

நிைலைமக் ஏற் ப ெவ த் த் தாக் தைல வ ட் வ

ேதக்கனின் ேவைல என வான .

 ட்ட ட்டப ைழய ம் உ ர ம் ஆ மைல ன் ளிம் களில்

எ ரிகைளத் தாக்க ஆயத்தமா னர். வ ைம ந்த

ைரப் பைடேயா இ க்கன் ன் ன் ேமேல நின்றப இ பக்க

நிைலைமகைள ம் ர்ந் கவனித் க்ெகாண் ந்தான் ேதக்கன்.

ம நாள் வ ம் எ ரிகளிடம் எந்த அைச ம் இல் ைல. காத் ந்தான்

ேதக்கன்.

ந் மண்டபம் ேகாைட ன் ெவக்ைகையச் ம் உள் ளிறக்காமல்

இ ந்த . ஆனால் , ேதறல் கணக் ன் உள் ளிறங் க்ெகாண் ந்த .

ப் பாலஸ், ல் ேபரார்வம் ெகாண்டவைனப் ேபாலக்

காட் க்ெகாண் ந்தான் . ஆனால் , அவன் க் ம் வழக்கமான ேவகம்

இன் ல் ைல. காரணம் , அவன ேதைவ ேவெறான் .

ேசாழேவலன் ெசான் னார், ``எவ் வள அடர்கானகத் ல் இ ந்தா ம்

ேதைவயான அள வ யைமப் ப ல் வல் லைம வாய் ந்தவர்கள்

ங் காடர்கள் . இ க்ைக ன் க் ம் ைய

ஊ த்தள் வைதப்ேபால ன்னிக் டக் ம் ெச ெகா கைள ம்

தர்கைள ம் லக் எளி ல் வ யைமப்பார்கள் . ழ் க்காடர்கேளா,

நீ ம் ேவ ம் ழங் ம் அ ந்தவர்கள் . மண் ள் இ க் ம்

அைனத்ைத ம் பற் அவர்கைளப்ேபால் அ ந்த இன்ேனார் உ ர்

இல் ைல என்ேற ெசால் லலாம் . ேமல் மண்ைண ேமாந் அ மண்ைணக்

கண்ட ம் ஆற் றல் ெகாண்டவர்கள் . மண் ள் மணிக்கற் கள் இ க் ம்

இடத் ல் நன் ேவர் ட் வளரக் ய `க ெநாச் ’ என்

கண்ட ந்தவர்கள் அவர்கேள. அதனால் தான் க ெநாச் இ க் ம்

நிலத் ல் ைதயல் இ க் ம் என் மக்கள் நம் பத் ெதாடங் னார்கள் .

ேமல் காடர்கேளா நிலத் ன் ேமற் றத்ைதத் தம உட ன்

ேமற் றம் ேபால பா ப்பவர்கள் . மரம் , ெச ெகா என அைனத்ைத ம்

இ க் ம் நிைல ேலேய ஆ தமாக மாற் றத் ெதரிந்தவர்கள் . இவர்கள்

வ ம் ஆ ல் ஒ தாய் வ ற் ப் ள் ைளகள் . `அந்த ஆ த்தாய் ,

மண் ள் ளி ந் ைளந்தவள் ; மண்ணாலானவள் ’ என்

ெசால் றார்கள் . அதனால் தான் இன் ம் மண் ேபார்த் உறங் ம்

பழக்கம் அவர்களிடம் உண் .”

ப் பாலஸ், இ வைர இப்ப ெயா பழக்க க் ம் மனிதர்கைளப்

பற் க் ேகள் ப் பட்டேத ல் ைல. ரண் நின்றான்.

`` ழக் ப் ப மைல ன் ஆ கள் இவர்கள் .

பச்ைசமைலத்ெதாடர்ேபால் ஒற் ைறக் ணம் ெகாண்ட நீ ள் மைலயல் ல

அ . ஒவ் ெவா ன் க் ம் ஒவ் ெவா தன்ைம உண் . ழக் ம்

ேமற் ம் எ ர்த் ைசகைளப்ேபால இந்த இ ைசகளில் உள் ள

மைலமனிதர்க ம் எ ெர ர்த் தன்ைமகைளக் ெகாண்டவர்கேள!”

இத்தைன தைல ைறகளாகத் த ழ் நிலத்ேதா வணிகம் நடந் ந் ம்

இ வைர ேகள் ப்பட் ராத ெசய் ையக் ேகட் க்ெகாண் ந்தான்

ப் பாலஸ்.
ேசாழேவலன் ெதாடர்ந்தார். ``காட் ன் ஆ க் ணங் கைளத் தங் களின்

நாளங் களில் உணர்ந்தவர்கள் ெந ங் காடர்கள் . எனேவ,

அவர்கைளக்ெகாண்ேட பைடெய ப் ன் ைறைமைய வ த் ள் ளான்

என் மகன் ெசங் கணச்ேசாழன். ேசாழநாட் நிைலப் பைட ன் ேதர்ந்த

ரர்கள் மட் ேம இந்தப் பைடெய ப் ல் பங் ெக த் ள் ளனர்.

ெந ங் காடர்கள் கவசெமன அணிவ க்க, பறம் ைப ஊ ச்

ெசன் ெகாண் க் ற ேசாழப் பைட. அ சமதளப்ேபாரில் எவ் வள

ஆற் றல் வாய் ந்த தாக் தைல நடத் ேமா அைத டவ ைமயான

தாக் தைல இப் ேபா கா க க் ள் நடத்த வல் ல ” என்றான்.

த்த நகராமல் நின்ற . `ேசரைன ம் பாண் யைன ம்

கடந்தவனாக இ க் றான் ேசாழன் ’ எனத் ேதான் ய . இந்த எண்ணம்

ேதான் யம கணேம `தான் ேகட்ட ேகள் க்கான ைடையச்

ெசால் லாமல் , மற் ற ெசய் கைளச் ெசால் வதன் லம் ேபச்ைச

ைச ப் றார் ேசாழேவலன்’ என் ம் ேதான் ய .

ப் பாலஸ், ஆழ் ந் ந் த் `அவரின் வ ையேய நா ம்

ன்பற் ேவாம் ’ என நிைனத் க் ேகட்டான், ``இவ் வள

வ ைமெகாண்ட பைட இ க் ேமயானால் , நீ ங் கள் ெவல் வதற் ப்

ேபரர கள் இ க் ன்றனேவ. ஏன் பறம் ன் பைடெய க்க

ேவண் ம் ?”
உற் சாகத்ேதா ட்ட ெசாற் கள் சட்ெடன நின்றன. ேவகம்

ந்த ேபாலான . அைம ழ் ந்த .

ேசாழேவலன் ெசால் லத் தயங் றாரா அல் ல எப் ப த் ெதாடங் வ

எனச் ந் க் றாரா என்பைத ப்பாலஸால் கணிக்க ய ல் ைல.

சற் அைம க் ப் ற ப்பாலைஸப் பார்த் ேசாழேவலன்

ேகட்டார், ``ஒ நாட்ைடச் ெச ப் க்க நா என எைத ைவத் த்

ர்மானிப் ர்கள் ?”

``அ மனிதர்கள் ர்மானிப்பதன் ; அந்நாட் ன் ேச ப் பைறகளில்

இ க் ம் ெபான் ம் மணி ம் த் ம் தாம் ர்மானிக் ன்றன.”

``சரியாகச் ெசான் னீர ்கள் . யவனர்களா ய நீ ங் கள் , இந்நிலத் ல் நடக் ம்

அரசாட் கைள ம் நா கைள ம் நன் அ ந்தவர்களா ற் ேற!

நீ ங் கேள ெசால் ங் கள் , இந்த நிலத் ல் ெச ப் க்க நா எ ?”

இ ேபான்ற ேபச் களில் தான் ஆழமான மனக்காயங் கள்

உ வா ன்றன. அைவ வணிகத் ல் ெப ம் பா ப் ைப

ஏற் ப த் ன்றன. வார்த்ைதக க் க் ெகா க்கப் ப ம் ைலைய

நீ மாேனா, உழவேனா அ ந்தைத ட வணிகேன அ கம்

அ ந் ப் பான். எனேவ, ைட ெசால் வைதத் த ர்த்தான் ப் பாலஸ்.

``ஏன் தயங் ர்கள் , நீ ங் கள் நிைனப் பைதச் ெசால் ங் கள் ?”

ெசால் ல யாமல் த த்தவன் தயக்கத்ைத உைடத் ெமள் ளச்

ெசான் னான் ``ெபான் ம் மணி ம் த் க்கைள டம ப் உயர்ந்தன.

ஆனால் , அைவ கக் ைறவாகேவ ைடக் ன்றன. த் க்கேளா

அள டற் கரிய ைற ல் ைடக் ன்றன. ெப ம் த் க் ளியைல

நாள் ேதா ம் நடத் வ ம் பாண் யநாேட ெச ப் க்க .”

தைலயைசத் ச் ரித்தான் ேசாழேவலன் ``இப் ப த்தான் தவ தலாக

ம ப் ர்கள் .”

``இ ல் என்ன தவ இ க் ற ?”

`` த் க்கைள டப் ெபான் ம் மணி ம் தாேம ம ப் ல் உயர்ந்தன?”

``ஆமாம் .”

``அந்தச் ெசல் வத்ைத அள ட யாத அள ைவத் ள் ள யார்?”

சற் ேற தயங் யப ``ெதரிய ல் ைல” என்றான் ப் பாலஸ்.

ப் பால ன் கத்ைதக் ர்ந் பார்த் , வங் கைள உயர்த் யப

ெசான் னார், ``பறம் ன் பாரி.”

கண்கள் ங் க த்தான் ப் பாலஸ். `என்ன ெசால் றான்

ேசாழேவலன்’ என்பைதப் ரிந் ெகாள் ள யாத ழப் பத்ைத, அவன

கம் காட் ய .

``நான் ெசால் வைத உங் களால் ஏற் க ய ல் ைல அல் லவா?”

``ஆம் ’’ எனத் தைலயைசத்தான் .

``பச்ைசமைலத்ெதாடரின் நீ ளம் அ ர்களா நீ ங் கள் ?”

``எங் களின் நாவாய் கள் மரி ைன ம் னால் கைரையெயாட் ஒ

மாதகாலம் பயணப்பட் , பாகரா இடத் ல் ேமற் த் ைச ல்

ம் ன்றன. அந்த இடம் வைர நீ ண் டக் ற என

நிைனக் ேறன்.”
``ஆமாம் . நீ ங் கள் ெசால் வ கச்சரி. கண்காண யாத ெதாைல

நீ ண் டக் ம் இந்தப் பச்ைசமைலத்ெதாடர் வைத ம் தம்

வாழ் டமாகக் ெகாண்டவர்கள் தாம் ப னான் ேவளிர் கள் .

மைல ள் உள் ள ைகப்பாைறகளின் ரங் கங் களி ம் ஆற் ம்

பள் ளத்தாக் ம் தான் ைல உயர்ந்த மணிக்கற் கள் ைடக் ன்றன.

உங் களின் யவனப் ேபரரசர் உட்பட எல் லா நாட் ேவந்தர்க ம்

ெசல் வந்தர்க ம் எண்வைகத் மணிகைளேய வாங் க ம் அணிய ம்

ேச க்க ம் ம் ேறாம் .”

அைம ெகாண் ேகட்டான் ப் பாலஸ்.

``ெவ ன் கண்ேபால ப்பச்ைச நிறத் ன் ந ல் ெசங் த்தான

ெவண்ேகா ஒளி ேம மர ைவ ரியம் . அைதத்தாேன யவனர்களா ய

நீ ங் கள் க உயர்ந்ததாகக் க ர்கள் ?”

``ஆமாம் .”

``அந்த வைகயான ைவ ரியம் கஅ கமாகக் ைடப் ப

உ வன்மைல ல் . அந்த மைலைய ஆள் பவன் ேவள் அ ந் வன்.”

`இைத எதற் ச் ெசால் றார்?’ எனச் ந் த்தான் ப் பாலஸ்.

``ேதன் ளி ன் க ரவன் ஒளிபட் ன் வ ேபால் இ க் ேம அ

என்ன வைக ைவ ரியம் ?” எனக் ேகட்டார்.

ப் பாலஸ க் , சட்ெடனப் ெபயர் நிைன ல் வர ல் ைல. ேசாழேவலன்

ெசான் னார், ``வாலவாயம் . அ ைடப் ப தணக்கன் ன் ல் . அந்த

இடம் ெந ேவள் ஆதனின் மைலப் ப ையச் ேசர்ந்த . அவன

மைலக் அ த் இ ப் ப தான் பன் மைல. ம ன் க த் ேபாலக்

கார்நீலம் இறங் ஓ ம் ைவரக்கல் ைடக் ம் இடம் அ தான் ” என்

பட் ய ட்டார் ேசாழேவலன்.

இவர ேபச் எைத ேநாக் ப் ேபா ற என்பைத ப் பாலஸால்

ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. ப் பால ன் கத்ைதக் ர்ந்

பார்த்தப ேசாழேவலன் ேகட்டார், ``எங் கள் ேவந்தர்கள் க ம் ம்

அணி ம் ைவ ரியம் எ ெதரி மா?”

``ெதரியா ” என்றான் .

`` ய ன் ற் றக ன் ஒளி பட் த் ைகத் த் ைகத் ஒளி

ந் ம் . அதன் ஒவ் ெவா க் ம் ஒவ் ெவா நிறத் ல் இ க் ம் . அந்த

வைக லான ைவ ரியத்ைத ` ர்கனகம் ’ என்ேபாம் . அ தான் இந்த

நிலெமங் ம் இ க் ம் ேவந்தர்கள் ம் அணிவ .அ ைடக் ம்

இடம் ட ர் ேவளன் ன் ல் .

ெசால் யப இ க்ைகைய ட் எ ந்தார் ேசாழேவலன்.

ப் பாலஸ ம் உடன் எ ந்தான் . ந் மாளிைக ன் எ ர்ப் றச்

 வைர ேநாக் ெமள் ள நடந்தப ேசாழேவலன் ேகட்டார், ``யவன

வணிகர்கள் நீ லமணிக்கற் கைள கஅ கமாக வாங் வ எந்த

நாட் ல் ?”

``எங் கள் நாட் ச் ெசல் வந்தர்கள் அ கம் ம் வ கார்நீல

மணிகைளத்தான். அந்த வைக மணிகள் அ கம் ைடப் ப

ஈழநாட் ல் தான் . எனேவ, அங் ந் அ கம் வாங் ேறாம் . அரச

ம் பத் னர் ெபா வாக கார்நீலத்ைதத் த ர்த் ட் மாநீ ல

மணிகற் கைளத்தான் பயன்ப த் வர். அந்த வைகக் கற் கள் அ கம்

ைடப் ப மணிபல் லவத் ல் . எனேவ, எங் களின் நாவாய் கள் ஆண்

வ ம் மணிபல் லவத் ல் நிைலெகாள் ன்றன.”

வரில் இ ந்த ஓ யத் ல் ெபண் ஒ த் நீ ர்நிைறந்த வைளையக்

ைக ல் ைவத் ள் ளாள் . அந்தக் வைள ல் உள் ள நீ ரி ந் ஒளி

பட வ ேபால் வைரயப்பட் ந்த . அைதக் காட் , ``இந்த ஓ யம்

எைதக் க் ற என் உங் களால் அ ய றதா?” எனக் ேகட்டார்.

நீ ர் நிரம் ய வைள ந் எப் ப ஒளி வ ற என்ப

ப் பாலஸ க் ப் ரிய ல் ைல. அைதக் ேகட்ட ற ேசாழேவலன்

ெசான் னார், ``அ ல் உள் ள ன்னாட் மணிக்கல் . அ உ ம்

நீ லத் க் இைணேய இல் ைல. வைள நிைறய கறந்த பாைல நிரப் ,

அதற் ள் அந்த மணிக்கல் ைலப் ேபாட்டால் பா க் ேமல் ஒளி பர ம் ”

என்றார்.
 ப் பால ன் கம் வ ம் யப் பர ய . ேசாழேவலன்

ெசான் னார், ``அந்தப் ன்னா ேவள் யனின் ைக ல் உள் ள .

உள் க் ள் ச் டர்ேபால் அைணயாமல் ஒளி ம் இளஞ் வப் நிற

மணிக்கற் கள் தாம் ேவந்தர்கள் ம் அணிவ .ம டத் ல் ம்

மாைல ல் அவ் த மணிக்கற் கள் ப த்தால் , அந்த ேவந்தன் எந்தப்

ேபாரி ம் ேதால் ையத் த வ மாட்டான் என்ப நம் க்ைக. அவ் த

மணிக்கற் கள் அ கம் ைடப்ப ெச ன் ன் ல் . அ அ ம் ன்

ேவள் ன்றாய் இ க் ற .

இவர்கள் உட்பட ஒன்ப ேவளிர்கள் இன் ம் பச்ைசமைலைய

ஆள் ன்றனர். எஞ் ேயார் ேவற் நாட் ப் பைடெய ப் களால்

ழ் ந் ட்டனர். ப னான் ேவளிர்க க் ம் ஆ ந் ஒ

பழக்கம் இ க் ற . அவர்களின் நிலப் ப ல் கண்ெட க் ம்

மணிக்கற் கைளக் லத்தைலவனிடம் ெகா ப் பர். அவன் அவற் ைறப்

பா காத் ைவப் பான். அந்தக் லத்தைலவன் மரணத்ைதத்

த ய டன் யவன் ெபா ப் ைப ஏற் ம் ேபா ெசய் ம் தற் பணி,

ஏற் ெகனேவ இ ந் தவன் காலத் ல் ேசகரிக்கப்பட்ட மணிக்கற் கைளப்

பறம் நாட் க் ம் பா நகரில் ேபாய் ைவத் வ தான் .’’

ேசாழேவலன் ெசால் வந்த என்ன என்பைத ப் பாலஸ் உண ம்

ேவைள ேதறல் களின் மயக்கத்ைத கணேநரத் ல் கைலத்த .

ேசாழேவலன் ெதாடர்ந்தார், ``ஆ ல் ெந க்க யான ழ ல் யாேரா

ஒ ேவளிர் பா நகரில் ேபாய் மணிகற் கைளப் பா காத்

ைவத் ப் பான். அதன் ற ேவளிர் களிடம் இ ஒ சடங் காக

மா ட்ட . லத் ன் ய தைலவன் பைழயவனின் காலத் ச்

ேச ப் ைபப் பா ல் ேபா வ அவன காலத்ைதச் றப் பாக் ம்

என்ற நம் க்ைக உ வா ள் ள . இப்ப ப னான் ேவளிர் ம்

தைல ைற தைல ைறயாக மணிக்கற் கைளப் பா நகரில்

ேபாட் ட் வ ன்றனர். பறம் ேவளிர்கள் அைதக்

காத் வ ன்றனர்.”

ெசங் கணச்ேசாழன் பைடெய ப் ன் ேநாக்கம் ப் பாலஸ க் த்

ெதளிவாகப் ரிந் த . ஆனால் , இந்தச் ெசய் ேய ெதரியாமல் தான் மற் ற

ேவந்தர்கள் இ க் றார்கள் என்பைத நம் ப ய ல் ைல. ேசாழேவலன்

ெசால் வ உண்ைமயாக இ க் ேமயானால் பறம் ன் மாெப ம்

ெசல் வம் ெகாள் ளிக்காட் ைதேயா, ேசாமப் ண் பானேமா,

ேதவாங் லங் ேகா அல் ல; பா நகர்ச் ெசல் வம் தான்.”

ப் பாலஸ் எண்ணிக்ெகாண் க் ம் ேபா ேசாழேவலன் ெசான் னார்,

``இன் , ேநற் அல் ல... எத்தைனேயா தைல ைறகளாகப் பா

நகரத் ல் க்கப்ப ம் ெசல் வம் கைதகளாகப் பர யப ேய

இ க் ற . உல ன் மாெப ம் ெசல் வமான மணிக்கற் கைள

மைலமக்கள் பாழாய் ப்ேபா ன்றனர் என் எல் ேலா க் ம் ெதரி ம் .

அைதக் ைகப் பற் ம் கன ம் தைல ைற தைல ைறயாக

வளர்ந் ெகாண் தான் இ க் ற . ஆனால் , அந்தப் பா நகர் எங்

இ க் ற என்ற ப் , ேவளிர் ன் கச் லைரத் த ர ேவ

யா க் ம் ெதரியா . அவர்கள் எந்தச் ழ ம் அைத மற் றவர்கேளா

ப ர்ந் ெகாள் ள மாட்டார்கள் . ேபாரில் ழ் ந்த ேவளிர்களிடம் ட அந்த

உண்ைமையப் ெபற ய ல் ைல.”

ப் பாலஸ் தன்ைன ற் றாக மறந்த நிைல ல் ேசாழேவலனின்

ெசால் ைலக் கவனித் க்ெகாண் ந்தான் .

``மைறக்கப் ப வ தான் கவனிக்கப் ப வதாக மா ம் .

ேமற் த் ைச ல் உள் ள பச்ைசமைலத்ெதாடரில் ேவளிர்களால்

மைறக்கப் ப வ ழக் த் ைசக் ன் களில் உள் ள

ெந ங் காடர்களால் கவனிக்கப் படத் ெதாடங் ய . தைல ைற

தைல ைறயாகப் பா நகைர அ வேத ெந ங் காடர்களின் பணி.

அவர்களின் ன்ேனார்கள் இட்ட வாக் ம் அ தான் . மண்ணின்

அ வாரத்ைத ேமாந்ேத கண்ட ம் ழ் க்காடர்கள் தான் பா நகர்

நிைலெகாண் ள் ள நிலத்ைதக் கண்ட ந் ள் ளனர். எண்ணிலடங் காத

மணிக்கற் கள் க்கப் பட் க் ம் அந்த நிலத்ைத அவர்கள்

கண்ட ந்தேபா தான் இன்ெனான்ைற ம் ேசர்த்ேத அ ந்தனர்.

``என்ன?’’ என் அ ர்ந் ேகட்டான் ப் பாலஸ்.

``ேவற் மனிதர்களால் ஒ ேபா ம் அந்த இடத்ைதக் கண்ட ந் , அந்தச்

ெசல் வத்ைதக் ைகப்பற் ற யா என்ப தான் அ . ழ் க்காடர்களின்

இந்தக் ற் ைற ேமல் காடர்க ம் ங் காடர்க ம் ஏற் ப ல் ைல. அந்தச்

ெசல் வத்ைதக் ைகப்பற் றக் ழ் க்காடர்கள் ஒத் ைழப் ப ல் ைல என்ற

காரணத் னாேலேய காடர்க க் ள் பல தைல ைறகளாகப் பைக

உண்டா ய .

ெசங் கணச்ேசாழன் வைர ம் ஒ ேசரத் தாக் யேபா , தங் கைளப்

பா காத் க்ெகாள் ள வ ம் ஒன் ேசர்ந் ள் ளனர். அப் ப ந் ம்

ேசாழப் ேபரர ன் ெப ம் பைடைய அவர்களால் ழ் தத

் ய ல் ைல.

ேசாழப் பைடக் க் ைடத்த ெப ம் வாய் ப் இயற் ைகயால் நிகழ் ந்த

நிலச்சரி .அ ெந ங் காடர்களின் ப் கைள அ த்த .

அவர்கள் ஒ வேரா ஒ வர் இைணந் ேசாழப் பைட ன் தாக் தல்

ெதா க்க யாத நிைலைய உ வாக் ய . அப் ப ந் ம்

ேசாழர்களால் அவர்கைள ெவல் ல ய ல் ைல. ேபார் ெந ங் காலம்

நீ த்த .இ ல் ேமல் காடர்கள் உடன்ப க்ைகத் ட்டத்ைதச்

ெசான் னார்கள் . ெசங் கணச்ேசாழன் அைத ஏற் க்ெகாண்

தாளமைலையக் ைகப்பற் ம் ட்டத்ைதக் ைக ட்டான்” என்றான்

ேசாழேவலன்.

ப் பாலஸ், இ க்ைக ன் ைனக்ேக வந் ட்டான். ண் ம்

எ ந்தார் ேசாழேவலன். ``ேபாரிட் க்ெகாண் ந்தவர்கைள ஒன்றாக

இைணத்த ெந ங் காடர்கள் ெசான் ன உடன்ப க்ைகத் ட்டம் .

இ வரின் நீ ண்டநாள் கன க ம் ஒன்றா ன. அ தான் பா நகர்.

அந்தப் ெப ஞ் ெசல் வத்ைத இைணந் கண்ட ய ெசய் தனர்.

காட்ைடப் ளந் ன்ேன ம் ஆற் றல் ெகாண்ட பைடேயா என் மகன்

பா நகர் ேநாக் ப் ேபாய் க்ெகாண் க் றான்.”

ேசாழனின் ட்டத்ைத ைமயாக அ ந்தேபா ப் பாலஸ்

ெமய் ர்த் நின்றான்.

`` ழக் க் ம் ேமற் க் மான பைக, ேவந்த க் ம் ேவளி க் மான

ரேணா இைணந் ட்ட . இனி பா நகைரக் காப் பாற் றப்

பாரியால் யா ” என்றான் ேசாழேவலன்.

இ க்கன் ன் ன் ேமேல காத் ந்த ேதக்க க் உ யஞ் ேசர ன்

ட்டத்ைதப் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. ஆ மைல ன் இ பக்க

ளிம் களி ம் தன பைடையக் ெகாண் ேபாய் நி த் ய ற ம்

எ ரிகளின் பக்கத் ல் எந்த த அைச ம் இல் ைல. `என்னதான்

நிைனக் றான் உ யஞ் ேசரல் ?’ என நிைனத்தப ேய இ ந்த ேதக்கன்,

 ைர ரர்கைள அைழத்தான். அ வர் ன்வந்தனர். தன்ேனா

எவ் ரி ந் வந்த எ னி டம் ெசான் னான், ``அ வைர ம்

அைழத் க்ெகாண் எ ரில் இ க் ம் ஆ மைல ன் கட் க் ப்

ேபா. அங் ெசல் ம் வைர நமக் க் ைரப் பாைத இ க் ற .

ேதைவப் பட்டால் ைரப்பாைதைய ம் கடந் ல ரர்கைள

அ ப் ைவ. ஆ மைல ன் ம பக்கம் எ ரிகளின் நடவ க்ைகைய

அ ந் வா” என்றான் .

எ னி, ஆ ரர்கைள அைழத் க்ெகாண் றப் பட்டான்.

இ க்கன் ன் ந் இறங் ஆ மைல ன் ேமற் றம் ஏ உச்

கட்ைட அைடய ேவண் ம் . ேபாரின் தற் பணி தனக்

வழங் கப் பட்டைத எண்ணி ம ழ் ேவா ைரந்தான் எ னி.

பறம் ல் உள் ள ைரகைள, வாரிக்ைகயன் இ பாகங் களாகப்

ரித் ந்தார். அ ல் ெப ம் பாகத்ைத எவ் ரில்

ைவத் க்ெகாண்டார். பாகத்ைத ன்றாகப் ரித் ன்

ைசகளி ம் களம் ேநாக் அ ப் னார். அவர் அ ப் யஇ

ைரகள் ந்ைதய நாள் ேதக்கனின் இடத் க் வந் ேசர்ந்தன. அைத

ைமயாகத் தன் டன் ைவத் க்ெகாண்டான். ஆ மைல ன் இ

பக்க ளிம் களி ம் ைழய ம் உ ர ம் எ ரிகைளத் தாக்க

ஆயத்தநிைல ல் இ ந்தனர். ஆனால் , அவர்க க் க் ைர ரர்கைள

அ ப் ப ல் ைல. தாக் தைல ேம ந் கண்காணித் க்ெகாண் ந்த

ேதக்கனிடம் தான் அைனத் க் ைர ரர்க ம் இ ந் தனர். யா க்

உத ேதைவேயா அவர்கைள ேநாக் க் ைரப் பைடைய

அ ப் வ தான் ேதக்கனின் ட்டம் .

எ னி ன் தைலைம லான ஆ ரர்க ம் இ க்கன் ன்ைறத்

தாண் ஆ மைல ல் ஏறத் ெதாடங் னர். ைரகள் றந்த தேல

பறம் ன் மைலப் பாைத ல் ஓ ப் பழ யைவ. எனேவ,

மைலேயற் றத் ம் ேவகம் ைறயாமல் ரர்கைளச் மந்

ெசல் லக் யைவ.

ஆ மைல ன் பா உயரத்ைதக் கடந்தனர். ல இடங் களில் ஆபத்தான

சரி ப் பாைறகள் உண் . அந்த இடங் களில் ைரைய ட் இறங்

நடந் ெசல் வர். ன்னால் ெசன் ெகாண் ந்த எ னி இறங்

நடந்தான். ரனா ய தனக் வழங் கப்பட்ட இந்தப் பணி த்

எ னி ன் மன ல் ம ழ் ட்டப இ ந்த . சரி ப் பாைற ல் ட

ைரைய நடக்க ட ல் ைல அவன். ஓ ற அேத ேவகத் ல்

இ த் க்ெகாண் நடந்தான். பாைறையக் கடந்த ம் ைர ன்

ஏ க் க வாளத்ைதச் ண் னான். வரிைசயாக மற் ற ரர்க ம்

ைர ன் ஏ னர். ேவகம் ய .ஆ மைல கட் ன்

ன் ற ந் உ யஞ் ேசரல் எைத எ ர்பார்த் க் காத் ந்தாேனா

அ அவைன ேநாக் வந் ெகாண் ந்த .

ேசாழனின் ெப ம் பைட ப் பள் ளத்ைத அைடந்த . பைட ன்

வால் ப ம மைலையக் கடந் டந்த .

இடப் றக் கைர ன் ேமல் மைறந்தப வந் ெகாண் ந்த ட்டன்

தைலைம லான பைட ம் வலப் றத் ந்த இரவாதன்

தைலைம லான பைட ம் தங் களின் நிைல ேலேய இ ந்தனர். இந்தப்

பைட ப் பள் ளத் ந் இடப் றமாக எ வனாற் ல்

ைழயப் ேபா றதா அல் ல வலப் றமாக வட்டாற் ல்

ைழயப் ேபா றதா என்பைதப் ெபா த் த்தான் அவர்கள்

தாக் தல் அைம ம் . தாக் வ என் வானால் அதற் கான

உத்தரைவ இர ல் தான் பாரி அ ப் பான் என் இ வ ம் நம் னர்.

ஏெனன் றால் , பைட ன் எண்ணிக்ைக கப் ெபரிய . இர தான்

தற க் ம் தாக் த க் ப் ெபா த்தமான .

ஆற் ன் இ பக்கங் க ம் ேம ந் பைட நகர்ைவக் கவனிக்கத்

ெதாடங் னர். ஆற் ன் ேபாக் ேல எவ் ர் ேநாக் ப்

ேபாகப் ேபா றார்களா அல் ல இைண ம் ஆற் த்தடத் ல்

ைழயப் ேபா றார்களா என்பைத உன்னிப் பாகக் கவனித்தனர்.

கமரம் ஒன் ன் ஏ , தைலைய மட் ம் ெவளிேய நீ ட்

உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்தான் ட்டன். ஆற் ன் வலப் றம்

பாைற ன் ேமல் ம ப் ந் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் இரவாதன்.

மைல கட் ன் ந்த பாரி ன் இ கண்க ம் ப் பள் ளத்ைத

உற் ப் பார்த் க்ெகாண் ந்தன.

ெபா லர்ந்த ேநரத் ேலேய, க ரவன் ஒளி ல் ன்னத்

ெதாடங் ய வட்டாற் மண ல் தம் ைடய கால் கைளப் ப த்தன

ேசாழப் பைட ன் தல் வரிைச யாைனகள் .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 75
ஆ மைல ன் கட் க் எ னி தைலைம ல் அ வ ம் வந்

ேசர்ந்தனர். ைரைய ட் எ னி இறங் னான். ரர்கள்

ஒவ் ெவா வராக வந் இறங் க்ெகாண் ந்தனர். ` த ல் வைர

கட் ன் ன் றம் அ ப் ைவப் ேபாம் ’ என் அவன் நிைனத்தேபா

கட் க் அப் பா ந் ஏேதா ஓர் ஓைச ேகட்ட .எ ரிகள் க

அ ல் தான் இ க் றார்கள் என்பைதக் கணித்த எ னி, சட்ெடன

இ ப் ல் இ ந்த வாைள உ னான்.

மற் றவர்க ம் ஆ தங் கைள ஏந் ப் க்க ஆயத்தமா ம் ேபா ,

கட் ன் ன் ற ந்த ஓைச க ேவகமாக நகர்ந்

வ வ ேபா ந் த . ‘கண ேநரத் க் ள் எப் ப இங் ேக?’ என் எ னி

எண்ணிக்ெகாண் க் ம் ேபாேத மரத் ன் உச் க் ைள ல் இ ந்த

ஒன் ெப ம் ஊைளச் சத்தத்ேதா பாய் ந் இறங் ய . மனிதர்கள்

வ வார்கள் என் தர்க க் ள் பார்த் க்ெகாண் ந்தவன், மரத் ன்

ேம ந் பாய் ச்சைலச் சற் ம் எ ர்பார்க்க ல் ைல.

பாய் ந்த ேதாைகநாய் , ைர ன் டரிையக் கவ் ஓர் இ இ த்த .

கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் எ னி ன் ைர த மா க் ேழ

சாய் ந்த .எ னி உ ய வாேளா அந்த லங் ைக ேநாக் ப்

பாய் ந்தேபா ட்ட ைர ன் அவன கத் ேல

ய் ச் ய த்த . ைகத் ப் ேபானவ க் என்ன நடக் ற எனப்

ரிவதற் ன் அ த்த த் ேதாைகநாய் கள் மரத் ந்

ைரகைள ேநாக் ப் பாய் ந் ெகாண் ந்தன.

ரர்களால் ல் ல் அம் ைபத் ெதா க்கேவ ய ல் ைல. இ வைர

ேகட் ராத ஊைளச் சத்தத்ேதா இறங் க்ெகாண் க் ம்

லங் கைள எப் ப எ ர்ெகாள் வ எனச் ந் க் ம் ன், தாக் தல்

ம் கட்டத்ைத ெந ங் ய .இ ப் ல் இ ந்த வாள் ெகாண் ,

பா ம் லங் ன் பாய எத்தனித்தனர். அப்ேபா ைரகைளச்

சரி ல் இ த் த் தள் ளிக்ெகாண் ந்தன ேதாைகநாய் கள் . ன் ம்

ன் மாக ரர்கள் அைலேமா யேபா பாய் ந் இறங் ம்

ேதாைகநாய் களின் எண்ணிக்ைக அ கமா க் ெகாண் ந்த .

கணேநரத் க் ள் ஏ ைரக ம் ெவள் ளத் ல்

தந் ெகாண் ந்தன. எ னிக் , என்ன நடக் ற என்ேற

ரிய ல் ைல. பறம் ரன், தான் சாக ேநர்ந்தா ம் ைரையப்

பா காப் பாகக் ெகாண் வந் ேசர்க்க ேவண் ம் என்ப பறம் ன்

பழக்கம் . ஆனால் , ஏ ைரகளின் உ ம் கண்க க் ன்னால்

த் க்ெகாண் க்க எ னி ெவ க்க ஓரி கணங் கேள

இ ந்தன.

இ க்கன் ன் ல் இ ந்தப எ ரில் இ ந்த ஆ மைல ன் உச் ையக்

ர்ந் கவனித் க் ெகாண் ந்தான் ேதக்கன். ெரன அங் ேக ஓைச

ேகட்பைத அ ய ந்த . `எ ரிகள் ஏேதா ழ் ச ் ெசய் ட்டனர்’

என் அவன் எண்ணிக்ெகாண் ந்தேபா சரி ப் பாைற ஒன் ல்

ைர ஒன் சரிந் ேழ வ ெதரிந்த .அ ர்ந்தான் ேதக்கன்.

`பறம் ன் மைல ல் ைரையச் சரித் ழ் த் ம் அள க்

எ ரிக க் எங் ந் வந்த ரம் ? ஏேதா ழ் ச் ல் நம் மவர்கள்

மாட் க்ெகாண் ட்டார்கள் ’ என் கணித் ,அ ல் இ ந்த

ெந மைன அைழத்தான். ``ப ைனந் ைர ரர்கைள அைழத் க்

ெகாண் உடன யாகப் ேபா” என் ஆைண ட்டான்.

ெந மன், கத் றைமயான ரன். ஆபத்தான கட்டத் ல் மட் ேம

பயன்ப த்தக் ய ரர்களில் அவ ம் ஒ வன். ெந மனின் ைர

கைனத்தப பாைத ேநாக் ப் பாய் ந்த .

வட்டாற் ல் யாைனப் பைடைய வ நடத் ச் ெசன் ெகாண் ந்தான்

அரிஞ் சயன். அவன்தான் யாைனப்பைட ன் தளப . இந்தப்

பைடெய ப் ேப யாைனப் பைடைய ைமயப்ப த் ய தான் . பல் லா ரம்

ரர்கள் உடன்வந்தா ம் அவர்கைள யாைனக க் இைண ெசால் ல

யா . கா , யாைனகளின் களம் . அடர்காட் ல் பழக்கப் ப த்தப் பட்ட

ேபார் யாைனகள் ஒவ் ெவான் ம் ஒ ெப ம் பைடக் ச் சமம் .

பத் யாைனகைள இைணத் ஒ வைகைமயாக ம் பத்

வைகைமகைள இைணத் ஒ ெதாைகயாக ம் ரித் ந்தனர்.

யாைன ன் இ ப் பவன் பாகன் , வைகைம ன் ெபா ப் பாளன்

வாைகயன். ெதாைககளின் ெபா ப்பாளன் தளகர்த்தன். இந்த ஐந்

தளகர்த்தர்க ம் யாைனப் பைடத் தளப அரிஞ் சய க் க்

கட் ப்பட்டவர்கள் . ஐந் ெதாைககைளப் ேபா ய இைடெவளி ல்

தனித்தனியாக வ வ ேபால ன்நடத் க்ெகாண் ந்தான்

அரிஞ் சயன்.

இேதேபான் காலாட்பைட ம் எண்ணிக்ைக வாரியாகப்

ரிக்கப் பட் ந்த . காலாட்பைட ன் தளப ழான வானவன்.

``பைட ன் வ ைம, எண்ணிக்ைக ல் அன் ; அதன் கட் க்ேகாப் பான

ெசயல் பாட் ல் தான் இ க் ற .வ ைமயான தாக் தைல ைறயற்

நடத் வைத ட, எளிய தாக் தைல ைறயான ஒ ங் ேகா

நடத் வேத எ ரிகைள ழ் த் ம் ” என்பைத ஒவ் ெவா ரைன ம்

உணரச்ெசய் தவன்.

ெந ங் காடர்கள் , தம் ைடய ன் ரி க க் ம் தனித்தனித்

தைலைமையக் ெகாண் ந்தனர். வ க் ம் ெபா த்தைலவனாகத்

ணங் கன் இ ந்தான் . இந்தப் ெப ம் பைடெய ப் க் ச் ேசாழநாட் ன்

தைலைமத் தளப உைரயன் தான் தைலைமேயற் பதாக இ ந்த .

ஆனால் , ெப ஞ் ெசல் வத்ைத ேநாக் ய பைடெய ப் பால் தாேன

தைலைமேயற் றான் ெசங் கணச்ேசாழன்.

ெந ங் காடர்களின் றைம கண் யக்காதவர்கள் எவ ம் இ க்க

யா . காட் ல் அவர்கைள ழ் த்தேவா, ெவல் லேவா யா

என்பைத உ யாக நம் ய றேக ெசங் கணச்ேசாழன் ேபாரில்

பங் ெக க்க ெசய் தான். ேபரரசேர ேநரில் ஈ ப ம் ேபாரில்

பைட ரர்கள் பல மடங் ஆற் ற டன் ெசயல் ப வார்கள் . ெவற்

பற் ய எண்ணம் உச்சம் ெகாண் க் ம் . ரர்களின் மேனாபலத்ைதப்

பல மடங் அ உயர்த் க் ம் . அ மட் மன் ,

ெப ஞ் ெசல் வத்ைதக் ைகப்பற் ற நடக் ம் ேபார் என்பதால் ,

ரர்க க் ம் அ ல் பங் ண் . எனேவ கைளப் ன் ன்ேன வர்.

வட்டாற் ல் ம் ய ேநரத் ேலேய ேவந்தனின் அ ல் வந்த

தளப உைரயன் ெசான் னான், ``ேவற் நாட் எல் ைலக் ள் ைழந்

இத்தைன நாள் களா ம் எந்த தத் தாக் த ம் நடக்க ல் ைல என்ப

பல க் ம் யப் பாகேவ இ க் ற . பறம் ன் ரர்க க் த்

ெதரியாம க்க வாய் ப் ேப ல் ைல. நம பைட ன் வ ைமகண்

ரண் ேபா ப்பர் என் ரர்கள் ேப க்ெகாள் றார்கள் .”

ைர ல் பயணித்தப ேய உைரயனின் ெசால் ேகட் ம ழ் ந்தான்

ேவந்தன் . ேநரத் க் ப் ற ெந ங் காடர்களின் தைலவன்

ணங் கைன அைழத் வரச் ெசான் னான்.

ணங் கன் ைரந் வந் ேசர்ந்தான். ைரைய ட் க் றங்

ேவந்தைன வணங் னான். ``எ ரிகைளப் பற் என்ன நிைனக் றாய் ?”

என, ேபச்ைசத் ெதாடங் னான் ெசங் கணச்ேசாழன்.

ைரையப் த் க்ெகாண் நடந்தப ேய ெசான் னான், ``அவர்கள்

நம் ைமப் பல நாள் களாகப் ன்ெதாடர்ந் வ றார்கள் .”

இயல் பான ர ல் ணங் கன் ெசான் ன , ெப ம் அ ர்ச் யாய்

இ ந்த .
``எந்தத் ைச ல் ?” என ேவகமாகக் ேகட்டான் உைரயன் .

``ஆற் ன் இ கைரகளி ம் பத் ப் பைன உயரத் க் ேமல் .”

``எவ் வள உயரத் ல் வந்தால் என்ன? ேமேல ந் தாக் பவர்களின்

ஆ தங் கள் இ மடங் ேவகம் ெகாள் ம் என் தான் அவர்க க் த்

ெதரி ம் . ஆனால் , அைத ட ேவகமாக நம் எ ெபா கள் , ஆ தங் கைள

ேமல் ேநாக் சக் யைவ என்ப அவர்க க் த் ெதரியாேத”

என்றான்.

ெசங் கணச்ேசாழன் ணங் கைனப் பார்த்தப ேகட்டான், ``எத்தைன

ேபர் இ க் றார்கள் ?”

``கைள ம் பறைவகள் ெவ ெதாைல ெசல் வ ல் ைல. அ ல்

இ க் ம் மரங் களிேலேய உட்கார்ந் ன்றன. எனேவ,

எண்ணிக்ைக ல களாகத்தான் இ க் ம் .”

எ ரிகளின் பைடநகர்ைவப் பறைவகைள ைவத்ேத கணிக் றான் என

அ ந்தப ``அவர்களின் ட்டம் என்னவாக இ க் ம் எனக்

க றாய் ?” எனக் ேகட்டான்.

`` ெவ க்க யாத ழப் பமாக இ க் ம் ?”

``ஏன்?”

`` `இந்தப் பாைதைய எப்ப த் ெதரி ெசய் தார்கள் ? எைத ேநாக் ப்

ேபா றார்கள் ? இந்தக் ெகா ங் ேகாைட ம் இவ் வள ெப ம் பைடக்

எப்ப நீ ராதாரத்ைத உ வாக் றார்கள் ?’ என எல் லாேம அவர்க க்

ைட ல் லாத ேகள் கள் தான். ைட ல் லாத ேகள் கேளா

ேபாரி பவ க் உள் வ ைம இ க்கா . பாரி கச் றந்த ரன்.

எனேவ, இந்தக் ேகள் க க் ைட கண்ட யாமல் தாக் தைலத்

ெதாடங் க மாட்டான்.”

ஒ கணம் ைகத் ப் ேபானான் ெசங் கணச்ேசாழன். பல் லா ரம் பைட

ரர்கேளா பறம் க் ள் இத்தைன நாள் களாக ஊ வந் ட்ட

நிைல ம் தன் தளப ஒ வன் பாரி ன் ரத்ைத யந் ேப வ

அவ க் அ ர்ச் ையக் ெகா த்த . ஆனால் , ெந ங் காடைனத் தன்

ெசாந்தத் தளப ையப் ேபால அ ட யா . எனேவ, உணர்ைவ

ெவளிக்காட்டாமல் ேகட்டான், ``நீ பாரிையப் பார்த் க் றாயா?’’

``அ ல் பார்த்த ல் ைல. கத் ெதாைல ல் பார்த் க் ேறன்.”

``எப் ேபா ?”

``இன் .”

ெசங் கணச்ேசாழன் க வாளத்ைத இ த் நி த் னான். ைர

கைனத் நின்ற . ``காைல ந் இங் ேகதாேன இ ந்தாய் ! அவைன

எங் ேக பார்த்தாய் ?”

சற் ேற ரித்தான் ணங் கன். ``நான் ேமல் காடன் என்பைத நீ ங் கள்

மறந் ட் ர்கள் .”

உைரயன் ைரந் ேகட்டான், ``பத் ப் பைன உயரத்ைத நம்

எ ெபா களால் ல் யமாகத் தாக்க ம் . அவன் எந்தத் ைச ல்

வ றான். உடன யாகச் ெசால் .”

ணங் கன் ெசான் னான், ``பத் ப் பைன உயரத் ல் வ வ அவன்

பைடகள் மட் ம் தான் . அவன் வ வேதா மைல ன் உச் கட் ல் .”

ெசங் கணச்ேசாழ ம் உைரய ம் சட்ெடன மைல கட்ைட அண்ணாந்

பார்த்தனர். க ரவன் ஒளி, ேமல் ளிம் ல் பட் த்

ெத த் க்ெகாண் ந்த . ய கண்கைளச் ட் யப ேகட்டனர்,

``அங் வ வைத இங் ந் பார்த்தாயா?”

`ஆம் ’ எனத் தைலயைசத்தான் ணங் கன்.

``அவன் பாரி என் எப்ப ெசய் தாய் ?”

இவ் வள ெப ம் பைடைய ைமயாகப் பார்க்க ம் கணிக்க ம்

ஒ வன் எந்த உயரத்ைதத் ேதர் ெசய் றான் என்பைதைவத்ேத

ெசால் டலாம் , அவன் யாராக இ க் ம் என. நான் நாள் களாக

அவன் ேம ம் ெசல் லாமல் ம் இறங் காமல் ஒேர மட்டத் ல் வந்

ெகாண் க் றான்.”

``நான் நாள் களாகப் பார்க் றாயா?”

``ஆம் . அதனால் தான் இன் க் வந்ேதன் , அவன் பாரியாகத்தான்

இ க் ெமன் .”

ேசாழப் பைட காைல ல் வட்டாற் ல் ம் ய டன் இடப் ற ந்த

ட்ட ம் வல ற ந்த இரவாத ம் க ம் ம ழ் ந்தனர். எவ் ர்

ேநாக் வந்தவர்கள் ைசய யாமல் மா ட்டனர் என்ற க் ப்

ேபா னர். அ மட் மன் , வட்டா ெப ம் பாைற அ க் கைள

அ நிலமாகக்ெகாண்ட . எனேவ, இவர்களால் அ கத் ெதாைல ெசல் ல

யா . நீ ராதாரம் இல் லாமல் பைட த த் அைல ம் நிைல ஏற் ப ம் .

அ ேவ நம தாக் த க்கான சரியான ேநரமாக இ க் ம் .

அதற் காகேவ பாரி காத் க் றான் என நிைனத்தனர்.

ஆனால் , எ ரிகளின் பைட வட்டாற் ல் ம் ய ம் பாரி ன் ழப் பம்

ேம ம் அ கமான . `எ ரிகள் எைத ேநாக் ச் ெசன் ெகாண் க்

ன்றனர்?’ இந்தக் ேகள் க் க் ைடக் ம் ைட, பாரிைய உள் க் ள்

உ க் வதாக இ ந்த .
ெந மனின் தைலைம லான பைட இ க்கன் ன் ைனக் கடந்

ஆ மைல ன் பா த்ெதாைல க் ப் ேபா க் ம் ேபா எ ர்ப் ற

மரக் ைளகளி ந் ேதாைகநாய் கள் பாய் ந் இறங் ன. நீ ள் வாய்

நாய் களின் ேகாரப் பற் க ம் பா ம் ேவக ம் யாைர ம் கணேநரத் ல்

நிைல ைலயச் ெசய் பைவ. உச் க் ைள ந் பாய் ந் இறங் ய

அவற் ைற ேநாக் வாைள உ யேபா ெந மன் சரிந் ேழ

டந்தான் . கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் மரங் களின் ேம ந்

இைட டாமல் அைவ பாய் ந் ெகாண் ந்தன. அைவ ம்

ஊைள ன் ஆேவசம் ைரகைள ரளச்ெசய் த . ைரகளின்

கைனப் ெபா பா ல் அ பட, எ ம் ஊைள ன் ஓைச ேதக்கன்

இ க் டம் வைர எ ெரா த்த .

ெபா மங் க்ெகாண் ந்த .ஆ மைல ன் ழக் ப் றச் சரி

பறம் ன் ப .அ ல் பா த் ெதாைல க் எ ரிகள் வந் ட்டார்கள்

என்பைதத் ேதக்கனால் நம் பேவ ய ல் ைல. உடன யாக க்

ைரப் பைட டன் அந்த இடம் ேபாக ஆயத்தமானான். ரர்கள்

ேவகேவகமாகக் ைர ல் ஏ ப் றப் ப ம் ேபா உடெலங் ம்

ெகாட்ட அடர்காட் க் ள் ளி ந் ேமேல வந்தான் எ னி.

ைர றப் படப் ேபா ம் கணத் ல் காட் ன் அைச கைளக் கண்

நி த் னான் ேதக்கன். உள் ளி ந் எ னி ெவளிேய வந்த காட்

ேதக்கைன உ க் ய . ஓ ப் ேபாய் அவன் சரிந் டாமல் த்தான் .

ற் ராக வந்த எ னி ெசான் னான், ``உடன யாக இங் இ க் ம்

ைரகைளக் காப்பாற் ங் கள் . இங் நி த்த ேவண்டாம் . இடப் றச்

சரி ல் இ க் ம் ைககளில் அவற் ைற அைடத் ரர்கைளப்

பா காப் க் நி த் ங் கள் .”

ேதக்கேனா இ ந்த யா க் ம் எ ம் ரிய ல் ைல. ``ேபாரில்

ஈ படத்தாேன ைரகள் . அவற் ைற ஏன் ைககளில் அைடத் க் காக்க

ேவண் ம் ?” எனக் ேகட்டான் ஒ வன்.

``ேபச ேநர ல் ைல. வைகயான லங் ஒன்ைற ஏ ட் ள் ளான்

ேசரன் . அைவ கணேநரத் ல் ைர ன் க த்ைதக் க த்

இ த் ற . நாம் எ ெசய் ம் அைதத் த க்க யா . அ

பறக் ம் ஓநாய் ேபால் இ க் ற ” என்றான்.

``நீ பயங் ெகாள் ளாேத! ெந மன் ப ைனந் ைர ரர்கேளா

ேபா ள் ளான் . அவற் ைற ெவட் ச் சாய் த் வான்” என் ரன்

ஒ வன் ெசால் க் ம் ன் எ னி ெசான் னான், ``அவற் ல் ஒ

ைர டத் தப் ப் ைழக்கா . உடன யாக இ க் ம்

 ைரகைளக் ெகாண் ெசல் ங் கள் .”

எ னி ெசான் ன டன் ேவெறா ரன் ஏேதா ம ெசால் ெசால் ல

ைனந்தான். ஆனால் , ேதக்கன் த த் ட்டான். ``எ னி இவ் வள

அ த்தமாகச் ெசால் றான் என்றால் , அைத நாம் எளிதாக

எ த் க்ெகாள் ளக் டா . அைனத் க் ைரகைள ம்

ழ் ப் ற க் ம் ைகப் ைட களில் அைடத் க் காவல் இ ங் கள் .

காலாட்பைட ரர்கள் பா ப் ேபர் என்ேனா வா ங் கள் . ப் ேபர்

ைர ரர்கேளா இைணந் காவல் இ ங் கள் ” என் ெசால் ட்

ெந மன் ேபான ைசைய ேநாக் ஓடத் ெதாடங் னான் ேதக்கன். மற் ற

ரர்கள் அவ டன் ேசர்ந் ஓ னர். லர் எ னிையத் க் க்ெகாண்

ம த் வைர ேநாக் ஓ னர். மற் றவர்கள் ைரையக் காக் ம்

பணி ல் ஈ பட்டனர்.

க ரவன் ஒளி ற் றாக மங் யேபா ைரப் பாைத ல்

ஓ க்ெகாண் ந்தான் ேதக்கன். உ ய வாேளா ெவ ெகாண்

ஓ னர் ரர்கள் . இ க்கன் ன் ன் அ வாரத்ைதக் கடந்

ஆ மைல ல் கால் ைவக் ம் ேபா ெந மன் தைலைம ல் ெசன்ற

ரர்கள் எ ர்த் ைச ல் ஓ வந் ெகாண் ந்தனர். ெப ம் ஓைசைய

எ ப் யப ெந மன் வந் ெகாண் ந்தான் . அவைன நி த்

என்னெவன் ேகட்கேவண் ய ேதைவ ஏ ம் ேதக்க க் இல் ைல.

இப் ேபா அவர்களின் ன் ரிைம ைரகைளக் காப் பாற் வ .

எ னி ெசான் ன ஒவ் ெவா ெசால் ம் நிைன ல் எ ெரா த்தப

இ க்க, வந்த வ ேலேய ம் ைகப் ைடைவ ேநாக்

ஓடத்ெதாடங் னான் ேதக்கன். ரர்களில் லர் தாக்கப்பட்டவர்க க்

உத ெசய் யச் ெசன்றனர். மற் றவர்கள் ேதக்கேனா இைணந்

ேவகம் ெகாண்டனர்.

ஓ க்ெகாண் ந்த ேதக்கைன எட் ப் த் நி த் னான் ெந மன்.

ஏன் நி த் றான் எனப் ரியாமல் ேதக்கன் நின்றேபா ைகைய

உயர்த் மரத் ன் ேமேல காட் னான் ெந மன். ேதக்கன் அண்ணாந்

பார்த்தேபா இ க் ள் ைளகள் அைசவ மட் ேம ெதரிந்த .

என்னெவன் அவன் ேகட் ம் ன் ெந மன் ெசான் னான், ``அைவ

ன்ேனாக் ப் ேபாய் ட்டன.”

அ ர்ந் நின்றான் ேதக்கன். ``என்ன ெசால் றாய் ?”

``ஆம் . எ னிையத் ெதாடர்ந்ேத பா ேபா க் ன்றன. இைவ

ம பா .”

``அவற் ைற ழ் த்த என்ன வ ?”

``ெதரிய ல் ைல. கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் ெகாப் களின் வ ேய

தா ன்றன.”

ஓ ம் ரர்களின் ஓட்டத்ைதக் கட் ப் ப த் , தா ம் நின்றான்

ேதக்கன். எல் ேலா ம் ைகத் நின்றனர்.

ெவ ெதாைல உள் ெசல் லக் ய ைககள் ன் இ க் ன்றன.

ன் ற் ள் ேள ம் ைரகைள அைடத் ஆ தங் கேளா ரர்கள்

காத் ந்தனர். ன்வரிைச ல் உ ய வாேளா நின்றனர் எவ் ர்

ரர்கள் . ைரகளின் வாைடைய உணர்ந்தப ெப ம்

ஊைளேயா மரங் களின் ேம ந் ைககைள ேநாக் ப் பாயத்

ெதாடங் ன ேதாைகநாய் கள் . ரர்கள் எய் ம் அம் க ம் வாள் ச் ம்

அவற் ைற ைகக க் அ ல் ெந ங் க யாமல் ெசய் தன.

ரர்களின் ஆேவசக் க் ரல் இ ைள உ க் ய . ேதாைகநாய் களின்

ஊைள ஓைச காெடங் ம் இ ந்த பறைவகைள ந க் றச்ெசய் த .

ன் ைககைள ம் ற் ச் ற் வந் ஊைள ட்டப இ ந்தன.

ைகவா ல் களில் பந்தங் கள் எரிந் ெகாண் க்க, இர ல்

ைககளின் ேமற் பாைறகளில் உள் ைழயக் ய ள ஏதாவ

இ க் றதா என் இங் ம் அங் மாகத் ேத க்ெகாண் ந்தன. நீ ள் வாய்

ெகாண் அைவ க த் க் ம் ஓைச அச்சத்ைத ஏற் ப த் வதாக

இ ந்த .

ரர்கேளா அந்த இடேம நின்ற ேதக்கன் ``என்ன ெசய் யலாம் என்ற

ெதளி ல் லாமல் ைக ேநாக் நகரேவண்டாம் ’’ என் ட்டான்.

அைத எ ர் ெகாண் தாக் யவன் ெந மன்தான். அவேனா ெசன்ற

பல ம் இன் ம் வந் ேசர ல் ைல. என்ன நிைல ல் இ க் ன்றனர்

என் டத் ெதரிய ல் ைல. ெந மனின் ைகத்தைசகள் ந்

ெதாங் க்ெகாண் ந்தன. உடன் இ ந்த ரன் ஒ வன்

இ ப் த் ணியால் அைதக் கட் , ந் வைத நி த்த

யன் ெகாண் ந்தான் . ப் ேபாக் அ க ந்ததால்

அவ க் க் கண் ெச வ ேபால் இ ந்த .

``அைவ ட் ணர் ள் ள லங் கள் . ற் றாக அ க் ம் வைர ஒ

ைரையக் ட ைக ட் ெவளிேயற் ற ேவண்டாம் ” என்றான்

ெந மன். “சரி” எனச் ெசால் ெந மைன ம த் வர்கள் இ க் டம்

ேநாக் க் ட் ச்ெசல் ல உத்தர ட்டான் ேதக்கன்.

ெந மைன அ ப் ய ற ேநரம் ந் த்தப இ ந்தான் .

எ னி ம் ெந ம ம் அவற் ன் தாக் தைல கணேநரம் ட

எ ர்ெகாள் ள ய ல் ைல. ட் ணர் ள் ள லங் கள் ன் றம்

தாக் ம் ேபாேத ன் றக் கால் கைளக் கவ் க் ம்

பழக்கம் ெகாண்டைவ; அ க் ர்ைம க்கைவ. இந்தக் காட் ல்

இல் லாத லங் னம் இ . இைத இ க்கன் ன் ைனத் தாண் ப்

பறம் க் ள் ெசல் ல ட் டக் டா . இைத ற் றாக அ த்தல்

மட் ேம தற் பணி என் ம் க் வந்தான் ேதக்கன்.

அவன் ஆைண ட்ட ம் வல் ரன் ஒ வன் ன் ைற

உட் த் ஓைசைய ெவளி ட்டான். ஆ மைல ன் வலப் றக்

கணவா ல் நின் ந்த உ ரன் பைடேயா ம் வர ேவண் ம்

என் அதற் ப் ெபா ள் . ன் உட் ஓைச நான் ேபரின் ெதாடர்

ெவளிப் பாட் ன் வ ேய உ ரைன எட் ய . ஓைச ன் வ ேய வந்த

உத்தர அவ க் ப் ேபர ர்ச் யாக இ ந்த . இந்த இர ல் பைடேயா

ம் வரச்ெசால் ல ேவண் ய ேதைவ என்ன என் உ ர க்

ளங் க ல் ைல.

எ வானா ம் ஆைணையச் ெசயல் ப த் வேத அவன ேவைல

என்பதால் ெமாத்தப் பைட டன் இ க்கன் ன் ன் க ேநாக் ப்

றப் பட்டான். இந்த இர ல் இப்ப ேயார் ஆைண வந் ள் ள என்றால் ,

ஏேதா ஓர் ஆபத் அல் ல அவசரமான தாக் தலாக இ க்க ேவண் ம்

எனக் க ரர்கைள ைர ப த் ன்ேன னான்.

ெந ம டன் ெசன்றவர்களில் இரண் ரர்கள் தாம் ய

காயங் கேளா களத் ேல நிற் பவர்களாக இ ந்தனர். அவர்களின்

வா லாக அந்த லங் ன் தன்ைமையப் ரிந் ெகாள் ள ேதக்கன்

யன்றான். எவ் வள ைவத் அம் எய் தா ம் கணேநரத் ல்

ைளகளி ேட தா ச் ெசல் ம் ஒன்ைற ழ் த் வ க் ம்

க்கைலப் பற் ப் ேப னர். ஆனா ம் அதற் ஒ வ

இல் லாமலாேபா ம் என் ந் த்த ேதக்கன், நாகர் னர் இ க் ம்

ஊர்க க் ரர்கைள உடேன அ ப் னான். ``எவ் வள ைரவாகப்

பறைவநாகங் கைளப் க்க ேமா, அவ் வள ைரவாகப் க்கச்

ெசால் ங் கள் . ைடக்கக் ைடக்க ரர்களிடம் ெகா த்

அ ப் ங் கள் ” என்றான்.

பறைவநாகங் கள் மரக்ெகாப் களில் வ ப்பைவ. எ ெவான் மரத் ன்

அைச றேதா அைத ேநாக் க் கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் பாய் ந்

கவ் ம் ஆற் றல் ெகாண்டைவ. எனேவ, அவற் ைறப் த் வர ஏற் பா

ெசய் தான். ஆனால் , பறைவநாகங் கைளத் ேத க் கண்ட வெதல் லாம்

எளிய ெசயலன் . அப்ப ேய ைடத்தா ம் ஒன் ரண் தான்

ைடக்கக் ம் . ஆனால் , இங் வந் ள் ள நீ ள் வாய் நாய் கேளா

எண்ணற் றைவ. ேவெறன்ன வ கள் இ க் ன்றன எனச் ந் த்தனர்.

ெபா யச் ேநரம் இ க் ம் ேபா உ ரனின் பைடயணி

வந் ேசர்ந்த . நிைலைமைய அவ க் ளக் னர்.

தாக் ம் ட்டம் ஒன் உ வான . ெபா ந்த ம் ைககைளக்

காத் நிற் ம் ரர்க ம் அவற் க் எ ர்ப் றமாகக் காட் க் ள்

நிற் ம் ேதக்கன் தைலைம லான ரர்க ம் ஒேர ேநரத் ல்

ைககைளச் ற் மரங் களின் ம் பாைறகளின் ம் அம் எய் த்

தாக் ேவாம் . ஐந் வரிைசயாகக் ப் ட்ட ேநர இைடெவளி ல்

ரர்களின் அம் கள் காற் ைறக் க்ைக ல் , நீ ள் வாய் நாய் கள் ஒ

ெகாப் ந் ம ெகாப் க் த் தா னால் ட அவற் றால் எளி ல்

தப் ப யா ” என்றான் ேதக்கன்.

ட்டம் உ வான . ைககளின் வாசல் களி ம் காட் க் ள் ம்

ரர்கள் ஆயத்த நிைல ல் இ ந்தனர். ெபா ந்த . காெடங் ம்

இ க் ம் பறைவகள் ஓைச எ ப் க் ெகாண் ந்தன. மரத் ன்

ந்த அைவ ைகக் ள் ைழய யாமல் ெவ ெகாண் இங் ம்

அங் ம் ெகாப் களின் தா க் ெகாண் ந்தன.

மரக்ெகாப் கைள ேநாக் அண்ணாந் பார்த்தப நாேணற் க்

காத் ந்தனர் ரர்கள் . பாம் ன் ற் றம் ேபான்ற ஓைச ேதக்கனின்

ரல் வைள ந் ெவளிவந்தேபா காற் ெறங் ம் அம் கள்

ப் பாய் ந் தன. ப் ட்ட இைடெவளி ல் அ த்த த் எ க்

ெகாண் ந்தன அம் கள் . ஊைள ன் ஓைச காைதத்

ைளத் க்ெகாண் ந்த . அம் கைள எய் த்த ற பார்த்தனர்.

எந்த நீ ள் வாய் நா ம் ேழ ழ ல் ைல. அம் ைதக்கப் பட்டைவ ட

ஓைச எ ப் யப ேய ெகாப் களில் தா ெவளிேய த்தான் ஓ ன.

இத்தைன அம் க க் ம் தப் அவற் ன் பாய் ச்சல் இ ப் ப

ேபர ர்ச் ையக் ெகா த்த . ஒன் ரண் தர்களில்

ந் டக்கலாம் என ரர்கள் ேத க்ெகாண் க் ம் ேபா

ேதக்க ம் உ ர ம் மரக்ெகாப் கைளேய உற் ப்பார்த் க்

ெகாண் ந்தனர். தாக் த ன்ேபா எ ந்த ேப ைள ேட கா

ந ங் ய . பறைவ நாகங் கள் வந்தா ம் ெபரிதாகப் பயன் ைடக்கா

ேபாலத் ேதான் ய .

தாக் த ன் தல் நாேள ேதக்கன் தைலைம லான பைட இ ப க் ம்

ேமற் பட்ட ைரகைள இழந் ட்ட . மாெப ம் ரர்கள் நிைறந்த

பைடயணி இ . அப்ப ந் ம் இந்தப் ேபரிழப் ஏற் பட் ள் ள . இந்த

இழப் ைபப் பற் ச் ெசான் னால் யா ம் நம் ப மாட்டார்கள் . தங் களாேல

நம் ப யாத இந்த உண்ைம ன் நின் தான் அவர்கள் அ த்த

கட்டத்ைதப் பற் ச் ந் த் க்ெகாண் ந்தனர்.

அப் ேபா உ ரன் ெசான் னான், ``க ம் பாக் ன் ரர்கள் எண்ணற் ற

நாய் கைளத் தங் களின் ல் ைவத் ந்தனர். அவற் ள் எ ம்

அவர்கள் ெகாண் வந்த ல் ைல. எல் லாம் வந்த இடத் ல் பழக் யைவ.

நா னங் கைளப் பற் ய பல ட்பங் கள் அவர்க க் த் ெதரிவதாக

நம ம த் வர்க ம் ெசான் னார்கள் . நான் உடன யாகப் ேபாய்

ஈங் ைகயனிடம் ேப ப் பார்க் ேறன். இந்த வைக நாய் கைள எப் ப

ழ் த் வ என அவன் ஏேத ம் ஆேலாசைன ெசால் லக் ம் ”

என்றான்.

இப் ேபாைதய நிைல ல் இ றந்த ஆேலாசைன யாகத் ெதரிந்த .

உடன யாக உ ரைன அ ப் ைவத்தான் ேதக்கன். ேபாய் த் ம் ப ஒ

வாரம் ட ஆகலாம் . ஏெனன் றால் , நைடபாைத ன் வ யாகத்தான்

அவன் ெசன்றாக ேவண் ம் . அைதத் த ர ேவ வ ேய ல் ைல.

நீ ள் வாய் நாய் கைள அ க்காமல் ஒ ைரையக் ட ைக ட்

ெவளிேயற் ற யா .

உ ரன் ன் ரர்கேளா அடர்காட்ைட ஊட த் ஓடத்

ெதாடங் னான். நாகர் ையப் பார்க்கப்ேபானவர்களில் ஓரி வராவ

இன் பறைவநாகங் கேளா வ வார்களா என் ேதக்கன்

ந் த் க்ெகாண் க் ம் ேபா , ைகப் பாைற ன் ேமல் நிைல ல்

நின் ந்த ரர்கள் ேதக்கைன ேநாக் க் ைகயைசத் அைழத்தார்கள் .

ேதக்கன் பாைற ன் ஏ நின் அவர்கள் ைககாட் ய ைச ல்

பார்த்தான்.

உ ரனின் தைலைம லான பைடையத் ப்

அைழத் க்ெகாண்டதால் பா காப்பற் ந்த ஆ மைல ன்

வலப் றக் கணவாய் ப் ப . அதன் ளிம் ல் ெப ம் பைட ஒன்

பறம் ன் காட் க் ள் ேபாய் க்ெகாண் ந்த .

இத்தைன ஆண் க்காலப் ேபார் அ பவத் க் ப் ற எ ர்ப் ட

இல் லாமல் பறம் க் ள் ைழந்த ேசரனின் பைட. இ ைககளி ம்

ஏந் யஆ தங் கேளா ேபேராைச ழங் க ன் ெசன்றான்

எஃகல் மாடன்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 76

ேசாழப் பைட வட்டாற் ல் ம் ய கணத் ல் ஏற் பட்ட அ ர்ச்

பாரி ன் மன ந் இன் ம் உ ர ல் ைல. இ வைர உ வாகாத

ய ேகள் கள் ேமெல ம் யப ேய இ ந்தன. ெவ க்க

யாமல் , ழப் பம் ணற த்த . ேசாழன் , எவ் ைர ேநாக் வ ம்

பாைத ெதரியாமல் தான் எ வனாற் ந் வட்டாற் ல் ம் ப்

பயணிக் றான் என ட்டன் உ யாகச் ெசால் றான். ஆனால் பாரி

அக் ற் ைன ஏற் க ல் ைல. லப் பைட வ வதற் ன்னர்

ப் பைட னர் ெதளிவான அ தேலா அப் பக்கம்

ம் ச்ெசன் றைத ரர்கள் உ ப் ப த் னர்.

வட்டாற் ன் வ த்தடத்ைத அ ந் ேபா றஒ வைன எளிதாக

நிைனத் ட யா . எ வனாற் ந் வட்டாற் ன் கைர ல்

எட் நாள் பயணத்ெதாைல ல் கானம் இ க் ற . அதன்

ம றத் ல் தான் உப்பைற அைமந் ள் ள . பா நக க்கான

அைடயாளம் உப் பைற ந் ெதாடங் ற . ஆனால்

இைவெயல் லாம் ெவளி லகத்ைதச் ேசர்ந்த யா ம் எவ் வைக ம்

அ ந் ட யாத ஒன் . எனேவ இவற் ைற அ ந் தான் ேசாழன்

பைடநடத் க்ெகாண் க் றான் என் நம் ப ய ல் ைல.

அேதேநரத் ல் அவன் கத்ெதளிவாக எ வனாற் ந் வட்டாற் ல்

ம் யைத எளிதாக எ த் க்ெகாள் ள ய ல் ைல.

பைட வட்டாற் ல் ம் ய தல் நாள் இர பாரி ன் மன ல்

எண்ணிலடங் காத ேகள் கள் உ த்தவண்ண ந்தன. ேகாைட ன்

ெவக்ைகையப் பாைறகள் இரெவல் லாம் உ ழ் ந்தன. அவன உட ல்

யர்ைவ அடங் கேவ ல் ைல. உள் க் ள் எண்ணங் கள்

ெகாப் பளித்தப ேய இ ந்தன.

ன்னிர ல் ட்டன் இ ந்த இடம் ேநாக் க் றங் னான் பாரி. மற் ற

ைர ரர்கைள கட் ன் ேத பயணிக்கச் ெசால் ட்

இ ரர்கேளா றங் னான். அ காைலப் ெபா ைக ல்

ட்டனின் பைடயணிக் ள் வந் நின்றான் பாரி. எ ர்பாராமல் பாரி

வந் நிற் ப தாக் தைலத் ெதாடங் வதற் காகத்தான் என நிைனத்த

ட்டன், அதற் கான ேவைலையத் ெதாடங் க ஆயத்தமானான் . ஆனால்

பாரிேயா, “நான் அதற் காக வர ல் ைல. எ ரிைய அ ந்

பார்த்த யேவ வந் ேதன் ” என்றான்.

“நாம் தாக் வதற் க் காலந்தாழ் த்தக் டா ” என வா ட்டான் ட்டன்.

அவன எண்ணங் கைளத் ெதரிந் ெகாண்ட பாரி உத்தர ேவ ம்

ெகா க்க ல் ைல. நகர்ந் ெகாண் க் ம் எ ரிகளின் பைடயணி

ேநாக் க் றங் க்ெகாண் ந்தான் .

அன்ைறய நாள் வ ம் எவ் வள ெந க்கமாகப் ேபாக ேமா,

அவ் வள ெந க்கமாக நின் ஆற் ல் நக ம் பைட ன் தன்ைமையக்

கவனித்தான். ஆற் ன் ந ப்ப வ ம் ேவந்தனின்

ஒ ங் கைமக்கப் பட்ட பைடயணி வந் த . ஆனால் , ஆற் ேறாரத் ல்

வந் ெகாண் ப் பவர்கள் ேவந்தர்களின் பைடயணிையச்

ேசர்ந்தவர்கள் இல் ைல. அவர்கள் மைலமக்கள் என்ப ெதளிவாகத்

ெதரிந்த . ஆனால் யார் இவர்கள் என்ப தான் ளங் க ல் ைல.

ஆழ் ந்த ந்தைன ன் வ ேய அன்ைறய நாள் வ ம்

நடந் ெகாண் ந்தான் . ெபா மங் ய டன் ண் ம் க ேநாக்

ேமேலறத் ெதாடங் னான். அப் ெபா ம் ட்டன் வா ட்டான்.

வட்டாற் ல் ஊற் நீ ர் கக் ைற . அவர்கள் ேநற் தங் ந்த

இடத் ல் ேதாண்டப்பட்ட ண களில் ேபா மான நீ ரில் லாததால்

ண களின் எண்ணிக்ைகைய அ கப் ப த் ள் ளனர். எ வனாற் ல்

நாெளான் க் நான் ண கைள ெவட் யவர்கள் , ேநற் பத் க் ம்

ேமற் பட்ட ண கைள ெவட் ள் ளனர். ேதாண்டப் ப ம் ண களின்

எண்ணிக்ைக இன் ம் அ கமா ம் . அவ் வள எண்ணிக்ைக ல்

ேதாண் னா ம் இப்ெப ம் பைடக் த் ேதைவயான நீ ரிைன இவர்களால்

கண்ட ய யா . யாைனக க் ம் ேபா மான நீ ர் ைடத் க்கா .

இன் ர நிைலைம இன் ம் ேமாசமா ம் . நாைள அைனவரிட ம்

ைமயான ேசார் க் ம் நாம் தாக் தைலத் ெதா க்க நாைள இர

கப் ெபா த்தமான ” என்றான்.

பாரி ம ெமா ேய ம் ெசால் ல ல் ைல. அைம ன் லேம

ம ப் ைனச் ெசால் ட் ேமல் ேநாக் நடக்கத் ெதாடங் னான்.

எ ரிப் பைட ன் ஓரப்ப ல் வ ம் மைல ன மக்களின்

உடலைமப் ைனப் பற் ேய ண் ம் ண் ம் ந் த்தப ேய வந்தான் .

‘அவர்கள் பச்ைசமைலத்ெதாடர்ப் ப ையச் சார்ந்தவர்கள் அல் லர்.

அப் ப ெயன்றால் யாரவர்கள் ?’ என் எண்ணியப ேய இ ந்தான் .

 ள் ர்ப் ெபரியவர் ெசான் ன ப் கள் நிைன க் வந்தன.

இரவாதன் ெசான் ன அத்தைன ெசய் கைள ம் ந் த் ப்பார்த்தான்.

உ ரன் பதற் றத்ேதா எவ் ர் வந்தைத ேயா த்தான் . சட்ெடன

அங் கைவ ெசான் னதாக உ ரன் ெசான் ன ெசால் நிைன க் வந்த ,

“அவர்கள் கா ன் ேமல் மடல் களில் ன் ைள ட் ந்தனர்.”

மன க் ள் ன்ன ன் ஒளி பாய் ச் வ ேபால இ ந்த அந்தச் ெசய் .

`எவ் வள க் யமான ப் ைன அங் கைவ ெசால் ள் ளாள் !

மரத் ன் ந் பார்த்ததால் ேழ ெசல் பவர்களின் கா மடல் கைளத்

ல் யமாகப் பார்க்க ந் ள் ள . நாம் க ம் ெதாைல ந்

பார்த்ததால் அதைனப் பார்க்க ய ல் ைல’ என்

நிைனத் க்ெகாண் ந்த பாரி ன் மன ல் எ ரிப் பைட ல்

வந் ெகாண் ப் ப யாெரனப் படத் ெதாடங் ய .

கா மடல் களில் ேமல் நிைல ல் ன் ைளகைள இ பவர்கள்

ேமல் காடர்கள் என் ம் ழ் ச்சைத ல் இ ைளகைள இ பவர்கள்

ழ் க்காடர்கள் என் ம் , கா ன் ந நரம் ைன ஒட் ப் ெபரிய

ைள ைன இ பவர்கள் ங் காடர்கள் என் ம் ேகள் ப் பட் ள் ளான் .

ெந ங் காடர்கைள இ வைர பாரி ேநரில் பார்த்த ல் ைல. ஆனால் ,

அவர்கைளப்பற் ய எண்ணற் ற கைதகைள ேவளிர் லம் அ ம் . அைவ

அைனத் ம் கடகடெவன நிைன க் வந்தன.

ேவளிர் லம் ெந ப் ைன அ ய ம் , வளர்த்ெத க்க ம் ,

கட் ப் ப த்த ம் ஆற் றல் ெகாண்டைதப் ேபால நீ ரிைனப் பற் ய

ேபரர ெகாண்டவர்கள் காடர்கள் என்ப நிைன க் வந்த .

`மண் க் ள் இ க் ம் க நீ ைர எப்ப த் ல் யமாக அவர்கள்

கண்ட ந்தார்கள் ?’ என ள் ர்ப் ெபரியவர் அன் எ ப் ய

ேகள் க் இன் ைட ைடத்த .

நீ ம் ெந ப் ம் ேபால, ழக் ம் ேமற் ம் ேபால இயற் ைக ன்

அ ஆற் றைல ெவளிப் ப த் ம் இ கள் தாம் ேவளிர்க ம்

காடர்க ம் . இவர்க க் ள் எ ெர ர் நிைல ெகாண்ட ரண்கள்

ஆ ந்ேத உ வா ட்டன. ேவளிேரா பைகைமெகாண்

ப ர்க்க எண்ணற் ற சடங் கைளக் காடர்கள் நடத் வார்கள் என்ப ம்

பாரி அ ந்தேத. காடர்களின் கண்ணிற் படாமல் எப் ப அங் கைவ

தப் னாள் என்ப இப்ெபா தான் ெப யப் பாக இ ந்த .

அவர்களின் கண்ணிற் பட் ந்தால் எவ் வள ெபரிய ெகா ரம்

நிகழ் ந் க் ம் என நிைனத்தப ைரவாக நடந்தான்.

வய ல் காட ம் பயணத் ன்ேபா வட ைச ஊெரான் ன்

ழவன் ெசான் ன ெசால் நிைன க் வந்த , “காடர்க ம்

க ெநாச் ம் இ க் ம் வைர எந்தப் ைதயைல ம் மைறக்க

யா .”

அ நிைன க் வந்த ம கணம் லநா னி ன் வாக் ம் நிைன க்

வந்த . “பறம் மக்கள் இ க் ம் வைர பா நகைர எவ ம் ெந ங் க

யா .”

ெசாற் களின் நிைன க க் ள் ளி ந் ண் ெவளிவந்தான் பாரி.

அவன மன ந்த ேகள் கள் அத்தைனக் ம் ைட ைடத்த .

‘ேசாழன் , காடர்கள் லம் பா நகர் பற் ய ப் ைன அ ந் ள் ளான் .

இப் ெபா அதைன ேநாக் ேய அவன் ேபாய் க் ெகாண் க் றான்.

ழ் க்காடர்கேள நீ ர்ச் ரப்ைபக் கண்ட ந் ணற் ைன

உ வாக் ள் ளனர். பைட ன் இ றங் களி ம் ெந ங் காடர்கள்

அணிவ த் வ ன்றனர். ங் காடர்கள் ெகா ம் நச் ப் ச் கைளக்

ைகயாளத் ெதரிந்த வர்கள் . நகர்ந் ெகாண் க் ம் இப் ெப ம்

பைடைய எளி ல் அ க்க யா . ஏெனன் றால் , ெந ங் காடர்கள்

அடர்மரக் ெகாப் கைள ஒன் டெனான்றாகப் ன்னித் த ப் பரண்கைள

எளிதாக அைமத் வர். நாம் ம் அம் ம் ஈட் ம்

அத்த ப் பரைணத் ைளத் க்ெகாண் உள் ேள ேபாவ கக்க னம் .

ெந ங் காடர்கள் இ க் ம் வைர இப் பைடையப் பக்கவாட் ந்

தாக் அ க்க யா . ட்டன் க ம் அவசரப் ப றான்.

இரவாதேனா நாள் ேதா ம் உத்தர ேகட் க் ப் கள் அ ப் றான்.

நீ ராதாரம் உ வாக்கப் ேபா ம் க்கல் என்னெவன்பைத நம் மால்

எளி ல் ெசய் ய யா . சற் ெபா த் ந் தான் பார்க்க

ேவண் ம் ’ என் எண்ணியப உச் கட் ைன அைடந்தான் பாரி.

ேசாழப் பைட வட்டாற் ல் ம் ய ஆறாம் நாள் . ெபா நண்பகைலக்

கடந்த .க ரவனின் உச்சங் ெகாண் ந்த . ெந ங் காடர்களின்

தளப ணங் கன் யாைனப்பைட ன் ந ப்ப க் ம்

ேவந்தைரக் காண வந் ந்தான் . யாைன ன் ந்த அம் பாரி ல்

அமர்ந் வந்தான் ெசங் கனச்ேசாழன். அ ல் ைர ன்

வந் ெகாண் ந்தான் உைறயன். ணங் கன் வந் ள் ள ெசய் ைய

ேவந்த க் த் ைர லக்காமல் ெமய் க்காப் பாளன் ெசான் னான்.

ேநரத் ல் ைரைய லக் னான் ெசங் கனச்ேசாழன்.

ணங் கன் ைறப் ப யான மரியாைதையத் ெதரி க்கக்

ைர ந் றங் நின் ந்தான் . அம் பாரி ந்

எட் ப்பார்த்தப அதைன ஏற் ற ேவந் தன் . ``என்ன ெசய் ?” எனக்

ேகட்டான்.

ணங் கன் ப ல் ெசால் ம் ன் அவைனக் ைர ன் ஏ ம் ப

ைகயைசத்தான் ேவந்தன் . ணங் கன் ைர ன் ேத ப்

ேப ம் ெபா அதைன யாைன ன் ந் ேகட்க வச யாக

இ ந்த . ஆனால் இந்தச் ெசயல் , ேவந்தன் கைளத் ப் ேபாய் உள் ளான்

என்பதன் அைடயாளமாகேவ ணங் க க் த் ேதான் ய . அவன்

ெசான் னான், “இவ் வாற் ல் நீ ராதாரம் நாம் எ ர்பார்த்தைத ட

கக் ைறவாக இ க் ற .”

“என்ன ெசய் யலாம் ?”

பறம் ல் கக்க ைமயான ப ைய நாம் கடந் ட்ேடாம் .

அவர்களின் கப்ெபரிய ஊர்கள் இ ப் பெதல் லாம் எ வனாற் ன்

ப ல் தான் . இனி ேபராபத்ேத ல் ைல. எனேவ நாம் பைடையக்

ைகயாள் வ ல் ல கள் எ க்க ேவண் ம் .”

“என்ன ெவ க்க ேவண் ம் ?”

யாைனப் பைட ன் ஒ ப ைய ம் காலாட்பைட ன் ஒ

ப ைய ம் ஒ நாள் இைடெவளி ல் ன்ெதாடர்வைதப் ேபால

ஏற் பா கள் ெசய் யலாம் . அதன் லம் நீ ராதாரத்ைதப் ப ர்ந் ெகா க்க

ம் . பைட ம் ெதளிச் ெகாண் ன்ேன ம் . நம் ைடய

தாக் தல் றன் எந்தக் கட்டத் ம் ைறயா ” என்றான்.

சற் ேற பத ய உைறயன், “இல் ைல, அப் ப ச் ெசய் வதன் லம் நம

ஆற் றைல நாேம ரித்தவர்களா ேவாம் . எ ரி தாக் தல் ெதா க்க

வச யா ம் ” என்றான்.

ணங் கன் ெசான் னான், “அப் ப ச் ெசய் ய ல் ைலெயன் றால் , நாைளேய

ரர்கள் லர் மயங் ழ ேநரிடலாம் . ேபா ய நீ ரின் த் ெதாடர்ந்

ேவைலவாங் கப் ப ம் யாைனகளின் நடத்ைத எப் ப க் ம் என்பைத

நம் மால் கணிக்க யா . ரர்கள் மயங் ழத் ெதாடங் னால் அ

ேபா க்கான மனநிைலைய ற் றாகச் ைதக் ம் ” என்றான்.

“ ன்னால் வ ம் இரண்டாம் நிைலப் பைட வ ைம ன்

இ க் ேமயானால் எ ரிகள் அதைனச் ழ் ந் தாக் அ ப் பர்”

என்றான் உைறயன்.

ெந ங் காடர்கள் இ க் ம் வைர மைலேம ந் அவர்கள் எ ம்

ஈட் ம் அம் ம் எந்த பா ப் ைன ம் ஏற் ப த்தா .

இப் ப ெயல் லாம் அடர்கா கள் . ஆற் றங் கைர ேயாரத் க் ம்

மரத்ெதா கைள ஒ ெபா க் ள் ன்னல் வைலயாக மாற் ட

ம் . எண்ணிலடங் காத ங் ல் மரங் கள் ஆற் ேறாரம் இ க் ன்றன.

எந்தக் கவைல ம் நமக் ல் ைல” என்றான்.

ேநரம் ந் த்த ெசங் கனச்ேசாழன், “இ ெதா யாைனகைள ம்

ஈரா ரம் ரர்கைள ம் இன் ர இங் ேகேய தங் கைவ ங் கள் .

ன்னணிப் பைட வழக்கம் ேபால் காைல ல் றப் படட் ம் . இரண்டாம்

நிைலப் பைட ஒ நாள் இைடெவளி ல் நம் ைமப் ன்ெதாடரட் ம் .

அவசரத்ேதைவ ெயன்றால் டஒ நாள் நைடத்ெதாைலைவ எளி ல்

வந்தைடந் டலாம் ” என்றான்.

இ வ ம் ஏற் க்ெகாள் ம் ப லாக இ ந்த அ . ஆனா ம்

 ணங் க க் ஐயம் இ க்கத்தான் ெசய் த .இ ெதா என்றால்

இ யாைனகள் தாம் . த ள் ள ந் யாைனக க் நீ ர்

ைடப் ப க னம் . எனேவ, சமமாகப் ரிப்பேத றந் த எனத்

ேதான் ய . ஆனால் , இதற் ேமல் ேவந்தனிடம் ேப வ ைறயல் ல

என் ேதான் யதால் ணங் கன் அைம காத்தான். ஆனால் , உைறயன்

ெசான் னான் “ ன்னணிப் பைட ன் பா காப் க் நாம் தல்

ஏற் பா கைளச் ெசய் ய ேவண் ம் .”

“ கச் றந்த தளப கைள அங் ேக நிய ப் ேபாம் ” என்றான் ேவந்தன் .

சரிெயனத் தைலயாட் னான் உைறயன்.

இரண்டாம் நிைலப்பைட ல் யாைனப்பைடக் க் கச்சைன ம்

காலாட்பைடக் ஆ மார்பைன ம் தளப யாக் உத்தர ட்டான்.

ெந ங் காடர்க க் யாைரத் தளப யாக்கலாம் என் ணங் கைனப்

பார்த் க் ேகட்டான் ெசங் கனச்ேசாழன்.

ணங் கன் ெசான் னான், “ ன்னால் ெசல் றவர்க க் ப் ன்னால்

வ ம் பைட ன் ஐயேமா, கவனேமா ம் இ க்கக் டா . அந்த

அள அ வ க்க பைடயாக அ யப் பட ேவண் ம் . எனேவ

இரண்டாம் நிைலப்பைடக் நாேன தளப யாக நிற் ேறன்.

ன்னணிப் பைட ன் ெந ங் காடர்க க் யன் தளப யாக

இ க்கட் ம் ” என்றான்.

ெந ங் காடர்கள் ேசாழர்க க்காக இப் ேபாரில் பங் ெக க்க ல் ைல.

ேவளிர்கள் தங் க க் ள் ள பைக ன் காரணமாகேவ

பங் ெக க் ன்றனர் என்பைத எத்தைனேயா ைற உணர்ந்த

ெசங் கனச்ேசாழன் இப்ெபா ம் அதைனேய உணர்ந்தான்.

உ ரன் ஈங் ைகயைன அைழத் க்ெகாண் ஆறாம் நாள்

இ க்கன் ன் க் வந் ேசர்ந்தான். அவன் வ ம் வைர ைரகைளப்

பா காப் ப ெப ம் ேபாராட்டமாக இ ந்த . பக ரெவன ஒவ் ெவா

கண ம் ப் உணர்ேவா இ க்க ேவண் ந்த .

கவனக் ைற ஏற் பட்டால் டத் ேதாைகநாய் கள் ைகேநாக் ப் பாயத்

தயாரா ன்றன. நாள் கள் ெசல் லச்ெசல் ல, ப அவற் ைற

ெவ ெகாள் ளச் ெசய் த . ைரகளின் ைவ ேவ ேவட்ைடைய

ேநாக் அவற் ைறத் ம் ப ட ல் ைல. ைகக் ள் ளி க் ம்

ைரகைள ேவட்ைடயாட ஒவ் ெவா கண ம் யற்

ெசய் ெகாண் ந்தன.

ைகையக் காத் நிற் ம் ரர்களின் எண்ணிக்ைகைய இ மடங்

அ கப் ப த் னான் ேதக்கன். பறைவநாகங் கள் வந் ம் எவ் தப்

பய ம் இல் ைல. ேதாைகநாய் கள் ஒேர க ல் அவற் ைற

இ ண் களாக் ன்றன. வ ெதரியாமல் ைகத்தப

ைகையக் காத் நின்றனர் ரர்கள் .

ஆறாம் நாள் உ ர ம் ஈங் ைகய ம் வந் ேசர்ந்தனர். பறம் ல் இல் லாத

வைகயான லங் என் அதன் தன்ைமையச் ெசான் ன டன்

ஈங் ைகயன் ெசால் ட்டான், அதன் ெபயர் “ேதாைகநாய் ” என் .

“எவ் தத் தாக் தலா ம் அதைன ழ் த்த யா ” என் ெசான் ன

ஈங் ைகயன் , “தந் ரத்தால் மட் ேம அதைனக் ெகால் ல ம் ”

என்றான். ஈங் ைகயைன அைழத் க்ெகாண் றப் ப ம் ெபா ேத

எல் லாவற் ைற ம் ேப அவற் க்கான ஏற் பா கைள ம் ெசய் தப ேய

வந்தான் உ ரன்.

“க ம் ப் பா ைடக் மா?” எனக் ேகட்டான் ஈங் ைகயன் .

“பறம் ல் க ம் இல் ைல” என்றான் உ ரன்.

“இனிப் ச் ைவ ெகாண்ட பா ேவெறன்ன ைடக் ம் ?”

“பனம் பா ம் ஈச்சம் பா ம் ைடக் ம் ” என்றான் உ ரன்.

“எத்தைன ெப ங் டங் களில் பா ெகாண் வர ேமா, அத்தைன

டங் களில் பா ைன அவ் டம் ெகாண் வரச் ெசால் ங் கள் ” என்றான்

ஈங் ைகயன் .

வ ம் வ ேலேய எந்ெதந்த ஊ க் ஆள் அ ப் ப ேவண் ேமா

அங் ெகல் லாம் ஆட்கைள அ ப் ஏற் பா கைளக் காலம் தாழ் த்தாமல்

ெசய் தான் உ ரன்.

“ ரிக்க யாதப ஒட் க்ெகாள் ம் பைச என்ன இ க் ற ?” எனக்

ேகட்டான்.
“பலவைகயான பைசகள் இ க் ன்றன” என்றான் உ ரன்.

“ ளிபட்டா ம் ரிக்க யாதப ஒட்டக் ய பைசைய ஏற் பா

ெசய் ங் கள் ” என்றான். அதற் ம் ெபா த்தமான ஆட்கைள அ ப்

இ க்கன் ன் க் க் ெகாண் வந் ேசர்க்கச் ெசான் னான்.

“பைச வாைட அ க்காம க்க ைவ ட் கைள அத டன் ேசர்க்க

ேவண் ம் ” என்றான். அதற் ம் ஏற் பாடான .

ஈங் ைகயன் அவேனா ன் ரர்கைள அைழத் வந் தான் .

அவர்களால் உ ரைனப் ேபாலேவா, பறம் ன் ரர்கைளப் ேபாலேவா

ேவகங் ெகாண் ஓட ய ல் ைல. எனேவ உ ர ம் சற் ெம வாகேவ

அவர்க டன் நடக்க ேவண் யதான .

அவர்கள் ஆறாம் நாள் இ க்கன் ன் ைன வந்தைடந்தார்கள் .

ஈங் ைகயன் ேகட்டைவெயல் லாம் அவன் வ ம் ன்னேர

வந் ேசர்ந் ந்தன. அவன் யந் ேபானான். ைககாத் நிற் ம்

ேதக்கைனக் கண் வணங் னான். நீ லனின் மண ழா ன்ெபா

அவனிடம் நிைறய ேபசேவண் ம் என் ேதக்கன் ம் ந்தான் .

ஆனால் , அதற் வாய் ப் ல் லாமற் ேபான .

ேதக்கைனக் கண்ட ம் , “ேதாைகநாய் கைளப் பற் ச் ெசால் வதற்

எவ் வளேவா இ க் ன்றன. ஆனால் , அவற் ைற ழ் த் ம் வ ையப் பற்

மட் ம் இப் ெபா ேப ேவாம் ” என்றான்.

ேதக்க ம் மற் றவர்க ம் அவன் என்ன ெசால் லப் ேபா றான் என்பைத

ஆர்வத்ேதா எ ர்பார்த் ந்தனர்.

“ ன் ைரகைள நாம் இழக்கேவண் க் ம் ” என்றான்.

“இன் ம் ன்றா?” எனக் ேகட்டான் ரெனா வன்.

“ஆம் . ன் ைககளில் ைரகளி ப் ப அவற் க் த் ெதரி ம் .

எனேவ ன் ைரகள் கட்டாயம் ேதைவ. காயம் பட்ட அல் ல

வயதான ைரகைளக் ெகா ங் கள் ” என்றான்.

சரிெயனச் சம் ம த்தனர்.

“ேதாைகநா ைன ழ் த் வதற் கான ஒேர வ அத ைடய

ேதாைகதான் ” என்றான்.

ரர்கள் அவன் ெசால் வைதப் ெப யப்ேபா ேகட்டனர்.

ெப வட்டவ ல் ெச ெகா கைள நன்றாக லக் க் களம்

அைம ங் கள் . அவ் டம் வ ம் ஈச்சம் பா ம் இ க் ப் க் ம்

பைச ம் அவற் ன் வாைட ெதரியா மைறக் ம் அள க் ச்

ைவ ட் க ம் கலந்த கலைவைய நன்றாக ஊற் ற ேவண் ம் .

அவ் டம் வ ம் ஊற் ய ன் ஒ ைரைய மட் ம் ரர்கள்

லர் அக்களத் ன் ந ப் ப க் க் ெகாண் ெசல் ல ேவண் ம் . ைக

ட் ெவளிவ ம் ைரையக் கண் ேதாைகநாய் ன்னல் ேவகத் ல்

பாய் ந் வ ம் . பா ஊற் றப் பட்ட வட்டத் ன் ந ற் ெகாண் ேபாய்

ைரைய ட ேவண் ம் . ேதாைகநாய் கள் அதன் பாயத்

ெதாடங் ய ம் ைரைய ட் ட் வந் ட ேவண் ம் .

எண்ணற் ற ேதாைகநாய் கள் பாய் ந் வந் அவற் ைறக் க த் க் த ம் .

இத்தைன நாள் ப க் ஒ எ ம் ைனக் ட அைவ ச்சம் ைவக்கா .

ேதாைகநாய் கள் இப் ற ம் அப் ற ம் ைரக்க ைய இ த் ,

ன்காைல மடக் உட்கார்ந் , க த் உண் ம் ெபா ெதல் லாம்

அதன ேதாைக பா க்கலைவ ல் ைமயாகப் ர ம் .

ைரையத் ன் க் ம் வைர அ ேவெற ம்

கவனங் ெகாள் ளா . அதன் ற எ ந் ஓடத் ெதாடங் ம் ெபா தான்

ெதரி ம் , வால் ப ள் ள ேதாைக ம் அ வ ற் ம்

வ மாக ஒன் டெனான் ஒட் க் டப் ப .அ எவ் த்

தவ் ம் ெபா ேதாைக கள் ர்த் ரியா . வா ன் எைட ம்

க் த் தாவ யாத அள க் க் கனமாக மா ம் .

தல் தாவ ேல இதைனத் ேதாைகநாய் உணர்ந் ம் . ன் ம்

ன் மாகத் ம் ஏேதேதா ெசய் பார்க் ம் . பா க் ைவயால்

மரக் ைள ல் எவ் டத் ல் உட்கார்ந்தா ம் எ ம் க ம் ச் க ம்

அதைன ெமாய் க்கத் ெதாடங் ம் . அப்ெபா தான் நீ ள் வா ன் ேவட்ைட

ெதாடங் ம் . தன ரிய பற் கைளக்ெகாண் ம் த் ம்

அரிக் டத் ல் க க்கத் ெதாடங் ம் . இடப் ற ம் வலப் ற மாக

வண் ரீங்கார தல் ேபாலச் ற் ச் ற் ன்பற் களால்

க த் க் ம் . அதன் நீ ள் வா ன் ன்பற் கள் ன் டைல மா மா க்

ம் . ன் றப் ட்டங் களி ம் வா ந் க யத்

ெதாடங் ம் . எந்ேநர ம் ச் கள் ெமாய் த் க் டக்க எந்த இடத் ல்

நின்றா ம் ெசவ் ெவ ம் ம் பாைறெய ம் ம் மைலெய ம் ம்

அதன் ேமல் ஏற, ேபரலறேலா அ ஓடத் ெதாடங் ம் . உட்கார

யாமல் ஓ க்ெகாண்ேட க் ம் அ ெவ ைர ேலேய ஓட

யாத் தன்ைம எய் ம் . மைல வ ம் எ ெரா க் ம் அதன்

ஊைளச்சத்தம் தாகக் ைறந் இைளப் ன் வ லான

னகேலா அதன் வாழ் ம் ” என்றான் ஈங் ைகயன் .

இர ெந ங் ய ம் ேவைலையத் ெதாடங் னர். ைகக்

ன்னா ந்த ெச ெகா கைள ெவட் அப் றப் ப த் னர்.

கலைவகள் நன் தயாரா ன. ஈங் ைகயன் ெசான் ன ற அ ல்

ேதைவைய உணர்ந் எங் ம் ைடக்காத எ ட்பைசைய ம்

ெதல் க்ெகா ப் பைசைய ம் ேசர்த்தனர். இனி அதன்

ஒட் ந்தன் ைமக் இைணேய ம் இல் ைல என்றான் ேதக்கன்.

இரவான ம் ெவளிச்சம் ழாதப பந்தங் கைளத் ப் ைவத் ,

கலைவகைளக் ெகாண் வந் ஊற் னர். ேபா ம் ேபா ம் என்

ெசால் மள க் ஊற் த்த ம் ன் ரர்கள் ைரையப்

த் க்ெகாண் கலைவைய ேநாக் நடந்தனர். ைரகள் ைக

ட் ெவளி வ வத ந்த கணேம ேதாைகநாய் கள் தம

ேதாைக ர்க்க, ைளகைள ட் எ ந்தன. நீ ள் வாய் கள்

ெமள் ளத் றந்த ெபா கால் கள் ைரைய ேநாக் ப் பாய் ச்ச க்

ஆயத்தமா ன.

ெபா ந ப் பகைலக் கடந்த . பாரிைய ேநாக் ட்டன் மைலேய

ேமேல வந்தான் . ெதாைல ேலேய அவன் வ வைத அ ந்தான் பாரி.

ட்டனின் பதற் றம் நா க் நாள் ட் க்ெகாண்ேட இ ந்த .

ெந ங் காடர்கைளப் பா காப் அரணாகப் பயன்ப த்

அடர்காட் க் ள் நக ம் ஒ பைடைய எளி ல் தாக் ழ் த் ட

யா என்பைதப் பாரி நன் உணர்ந் ந்தான் . ஆனால் ட்டேனா,

எ ரி ன் பைட ல் ெந ங் காடர்கள் இ க் றார்கள் என்பைதேய

அ ய ல் ைல. எனேவ, காலந்தாழ் த்தாமல் உடேன தாக் தைலத்

ெதாடங் க ேவண் ம் என் வ த் யப ேய இ ந்தான் . வழக்கமான

தாக் தலால் இவர்கைள ஒன் ம் ெசய் ட யா , ேவ வ ையக்

கண்ட ந்தால் மட் ேம தாக் த க் ப் பலன் ைடக் ம் என்ற

ந்தைன ேலேய தாக் தைலத் தள் ளிப் ேபாட் க்ெகாண் வந்தான்

பாரி.

ேமேல வந்த ட்டன் ெசான் னான், “எ ரி நீ ர்ப் பற் றாக் ைற ன்

காரணமாகப் பைடைய இ றாகப் ரித் ள் ளான் . ேநற் ர தங் ய

இடத்ைத ட் இன் ம் ஒ ப ப் பைட றப் பட ல் ைல. இ தான்

ெபா த்தமான ேநரம் . இன் ர ன் றப் பைடையத் தாக்கலாம் ”

என்றான்.

“சற் ெபா த் ப்ேபாம் ” என்றான் பாரி.

ட்டனால் பாரி ன் வார்த்ைதகைள ஏற் க ய ல் ைல. ``இ ேபான்ற

றந்த வாய் ப் இனி ைடக்காமற் ேபாகலாம் .”

“எதைன ைவத் ச் ெசால் றாய் ?” எனக் ேகட்டான் பாரி.

“எ ரிகள் நீ ர்ப்பற் றாக் ைறையச் சமாளிக்க சரியான உத் ைய

வ த் ட்டார்கள் . இன் ம் இரண் நாள் கள் இேத தன்ைம ல்

அவர்கள் பைடைய நகர்த் ச் ெசன் ட்டால் , அதன் ன் அவர்கள்

வ ைமயைடந் வார்கள் .”
“எப் ப ?”

“இரண் நாள் நைடத்ெதாைல ல் வட்டாற் ன் ஓரமாகச்

கானத் க் ச் சற் ேற ன்னால் ளெமான் இ க் ற .

எக்ேகாைட ம் நீ ர்வற் றாத ளம . வண் ேபா க் ம்

எ ரிகளின் யாைனப் பைடைய அ ைமயாகத் ெதளிச் ெகாள் ளச்

ெசய் ம் . நாம் அதற் ள் ந் யாக ேவண் ம் ” என்றான்.

ட்டனின் ற் பாரிக் ேவெறான்ைறச் ெசால் ய . சற் ேற

யப் ேபா , “இக்ேகாைட ம் அ ல் நீ ர் இ க் றதா?” எனக் ேகட்டான்.

“ஆம் . ரர்கள் பார்த் வந்த ன்னர்தான் உடன யாக உன்னிடம்

ெசால் ல ேமேல வந்ேதன் .”

“அப் ப ெயன்றால் அவர்கள் ளம் ேநாக் நகரட் ம் . அ தான்

நமக்கான இடம் .”

ட்ட க் ப் ரிய ல் ைல. அவ் டத் ல் ைவத் த் தாக்கலாம் எனப்

பாரி நிைனக் றாேனா என் ேதான் ய கணத் ல் ட்டன் ெசான் னான்,

“அ ேம ந் தாக் வதற் கான நிலவைமப் ெகாண்ட இடமல் ல.

அவ் டத் ல் தாக் தைலத் ெதா த்தால் எ ரிைய ழ் த்த யா .”

“அவ் டத் ல் மட் மல் ல, ேம ந் தாக் ம் ேபார் ைறயால்

எவ் டத் ந் தாக் னா ம் எ ரிைய ழ் த்த யா .”

‘பாரியா இப் ப ச் ெசால் வ ?’ என் அ ர்ந்த ட்டன், “ஏன் அப் ப ச்

ெசால் றாய் ?’’ என்றான்.

ேசாழனின் பைடைய இ ற ம் அரெணனக் காத்

வந் ெகாண் ப்பவர்கள் ெந ங் காடர்கள் .

“ெந ங் காடர்களா..?” ட்டன் ஒ கணம் உைறந் ண்டான் .

“ஆம் . அந்த வ ைம இ ப் பதால் தான் பறம் க் ள் ணிந் இவ் வள

ெதாைல ன்ேன ள் ளான் ேசாழன் .”

ட்ட க் அ த் என்ன ேகட்பெதனத் ெதரிய ல் ைல. அவன்

அ ர்ச் க் ள் ழ் க்ெகாண் ந்தெபா பாரி ெதளி ேநாக்

ேமேல க்ெகாண் ந்தான் .

“ ளக்கைரதான் நம தாக் தைலத் ெதாடங் கப் ேபா ம் இடம் .

ரர்களின் எண்ணிக்ைகையப் பலமடங் அ கப் ப த்த ேவண் ம் .

த க் ம் வட ைச ஊர்கள் நாற் பத் ன் க் ம்

ெசய் ய ப் ங் கள் . இ கைரகளி ம் ரர்கள் யட் ம் . நாைள

ம நாள் நள் ளிர ல் ெதாடங் ற நம தாக் தல் ” என்றான் பாரி.

தாக் தல் எப் ெபா என் ேகட் க்ெகாண்ேட ந்த ட்டனின்

ேகள் க் இப் ேபா ைட ைடத் ட்ட . ஆனால் , இ வைர இ ந்த

ேவக ம் ெதளி ம் இப் ேபா ழப் பமாக மா ன.

மைல கட் ந் ேழ தன பைடேநாக் வந்தான் ட்டன். எல் லா

ஊர்க க் ம் ெசய் கைளக் ெகாண் ேசர்க்க ரர்கள் றப் பட்டனர்.

வலக்கைர ல் இ க் ம் இரவாத க் மைற ப் கள் லம் ெசய்

ெசன் ேசர்ந்த . ரர்கள் தாக் தைலத் ெதாடங் க எல் லா வைககளி ம்

ஆயத்தமா க்ெகாண் ந்தனர். ட்டன் ைட ல் லாத ேகள் ேயா

இ ந்தான் . ‘ ளக்கைர ல் ைவத் என்ன ெசய் ட ம் ?

ளத் நீ ரில் நஞ் கலந் யாைனகைளக் ெகால் ம் உத் ைய, பாரி

ஒ ெபா ம் ைகக்ெகாள் ள மாட்டான். ேவ என்னதான்

ெசய் யப் ேபா றான்?’

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 77
ம நாள் ெபா ந்த . நக்கவாரத் ந்

ெகாண் வரப் பட்டவர்கள் ஆ மைல ன் உச் ந்

இ க்கன் ன்ைறேய பார்த்தப இ ந் தனர். கடந்த ல நாள் களாக,

ன் ன் ேமற் ைகையச் ற் ேய ேதாைகநாய் கள்

ஊைள ட் க்ெகாண் ந்தன. ேநற் நள் ளிர க் ப் ற

ஊைளச்சத்தம் சற் ேற அ கமா ய . ஆனால் , அ காைல ெதாடங்

இப் ேபா வைர அந்தச் சத்தம் ரிந் காெடங் ம்

பர க்ெகாண் க் ற . மனிதர்கள் ழம் ப் ேபாய் இ ந்தனர்.

ெசய் உ யஞ் ேசர க் ச் ெசால் லப் பட்ட டன் அவ ம் , அைமச்சன்

நாகைரய ம் ஆ மைலக் ேமேல வந்தனர். ழப் பத் ல் நின் ந்த

மனிதர்களிடம் , ``என்ன நிைலைம?” என் ேகட்டான் அைமச்சன் .

``எ ரிகள் ேதாைகநாய் கைள ஏேதா ெசய் ட்டார்கள் . அைவ

அைனத் ம் கா க க் ள் த ஓ க்ெகாண் க் ன்றன.

அவற் ைற டக் ெகா ய ேவட்ைட லங் ஒன்ைற ஏ ட் ள் ளனர்.

அதனால் தான் அைவ இப்ப ச் த ஓ ன்றன. இனி அவற் றால் பலன்

ைடக் ம் என நாம் எ ர்பார்க்க யா .”

ப ல் ேகட் உ யஞ் ேசரல் உைறந் நின்றான். ``அப் ப ெயன்றால் ,

எ ரிகள் ைகக க் ள் இ க் ம் ைரகைள ெவளி ல்

ெகாண் வந் வார்களா? ேவகத்ேதா அவர்களின் தாக் தல்

ெதாடங் மா?”

மனிதர்கள் ம ெமா ன் நின்றனர்.

``எஃகல் மாடன் பறம் க் ள் ைழந் ஐந் நாள் கள் ஆ ட்டன. நம

ட்டப் ப வல றக் கணவா ன் வ யாகத் ம் பனின்

தைலைம லான பைட வந் ேச ம் என்ற நம் க்ைக ல்

ேபாய் க்ெகாண் க் றான்.”

நாகைரயரின் வார்த்ைத கா ல் ந் ெகாண் ந்த . ஆனால் ,

அைதக் கவனிக் ம் நிைல ல் உ யஞ் ேசரல் இல் ைல. பறம் ன்

உட்கா க க் ள் தனித் டப் பட்ட எஃகல் மாடனின் பைட

என்னவாகப் ேபா ற என்ப அவன மனக்கண்ணில்

ெதரிந் ெகாண் ந்த .

இரண்டாம் நாள் மாைல ேநரம் ெந ங் யேபா ளம் ேநாக்

நகர்ந் ெகாண் ந்த ேசாழனின் யாைனப் பைட. அதன் தளப

அரிஞ் சயன் அளவற் ற ம ழ் ல் இ ந்தான் . வட்டாற் ல்

ம் ய ந் யாைனக க் ப் ேபா மான நீ ர் ைடக்க ல் ைல.

நிைலைமைய எப் ப ச் சமாளிக்கப் ேபா ேறாம் எனத் ெதரியாமல்

 ண க்ெகாண் ந்தேபா தான் ளம் இ ப் ப பற் ய ெசய்

வந்த . அதன் ற ெந ங் காடர்கள் தளப யன் ேநரில் ேபாய் ப்

பார்த்தான். ளத் நீ ரில் நஞ் ேச ம் இல் ைல என் உ ப் ப த் ய

ற தான் , அைத ேநாக் யாைனகைளச் ெச த்த அரிஞ் சயன்

அ ம யளித்தான்.

இந்தப் பைடெய ப் ேப யாைனப் பைடைய ைமயப் ப த் ய தான் .

அடர்கா களில் காட் மனிதர்கைள எ ர்ெகாள் ள, யாைனப் பைடைய

ைமயப் ப த் ய ேபார் உத் தான் ெவற் ையத் ேத த்த ம் . அ ம்

அரிஞ் சயன் ேபான்ற அ பவேம யவர்களின் ழ் இயங் ம்

யாைனப் பைட, ெவற் ைய எளி ல் ஈட் ம் .

ேசாழர்களின் பைடத்ெதா ப் ல் இ ந்த ெமாத்த யாைனகளில்

சரிபா க் ம் ைறவான யாைனகைளத்தான் இந்தப்

பைடெய ப் க் த் ேதர் ெசய் தான் அரிஞ் சயன். றந் தெதா

ேபார்யாைன, தந்தங் கைளக்ெகாண் ப னான் ைறகளில் தாக் ம்

ப ற் ையப் ெபற் க் ம் .

கத் க் ேநராகத் தந்தத்ைதக் த் ச் ெச வ , க்காகக்

ெகா த் க் த் த் க் வ ,இ பக்கங் களி ம் இ தந்தங் களால்

த் வ ,எ ர் யாைன ன் தந்தவட்ட உத ேநாக் க் த் வ ,

பக்கவாட் ல் சாய் த் க் த் வ , பக்கங் களில் ேநராகக் த் வ ,

கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் க்ைக ன் ந ல் த் த் க் வ ,

எ ர் யாைன ன் தைலையக் க்ேக த் ஒ தந்தத்தால்

 த் வ , ேகாபத்ேதா எ ர் யாைன ன் ட்டாணி ல் அ த் த்

தந்தத்ைதச் ெச வ , உடைலப் ன் ற் ப் ன்பாய் ந் த் வ

ஆ யன உள் ளிட்ட ப னான் வைகயான தந்தத் தாக் த ல் ேதர்ந்த

யாைனகைள மட் ேம இந்தப் பைடெய ப் ல் பங் ேகற் கச் ெசய் தான்

அரிஞ் சயன்.

`அவ் வள றந்த ேபார்ப் ப ற் ைடய யாைனகைள,

ெகா ம் ெவக்ைக ல் ேபா ய நீ ரின் த் ெதாடர்ந்

நடக்கைவத் க்ெகாண் க் ேறாேம!’ என்

கவைலெகாண் ந்தவன், ளம் கண் கவைல நீ ங் னான். த ல் ,

ஐந் வைகைமயர்களின் தைலைம ள் ள ஐம் ப யாைனகைள நீ ர்

அ ந்த அ ப் னான். நீ ர் உ ஞ் ம் ஓைச ேல அவற் ன் தாகத்ைத

அ ய ந்த . அேதேபான் ஐந் ஐந் வைகைமயரின்

தைலைம ல் ளம் ேநாக் ஐம் ப ஐம் ப யாைனகளாக

அ ப் னான் அரிஞ் சயன்.

ெபா மங் இ ள் ம் வைர யாைனகள் அணிவ த் ப் ேபாய் நீ ர்

அ ந் த் ம் க்ெகாண் ந்தன. ஏற் ெகனேவ வ க்கப் பட்ட

ஒ ங் ன் அ ப் பைட ல் அைவ வட்டாற் ல் நிைலெகாண்டன.

நான் காதத்ெதாைல க் நீ ண் டக் ம் இந்தப் ெப ம் பைட ன்

இ பக்கங் க ம் மைலக் ேமல் பறம் ரர்கள் தாக் த க்

ஆயத்தநிைல ல் இ ந்தனர். பறம் ன் வட ைச ஊர்கள்

அ பத்ேத ந் ம் ரர்கள் ரட்டப்பட் ட்டனர். அவர்க க்கான

ஆ தங் க ம் வந் ேசர்ந் ட்டன. ஆற் ன் இ றங் க ம் சரியான

இைடெவளி ல் தாக் த க்கான ல் யமான உத்

வ க்கப் பட் ந்த . இவ் வள ெப ந்தாக் தைல இ வைர

பறம் மக்கள் நடத் ய ல் ைல. இரவாதன், இந்த நா க்காகத்தான்

காத் ந்தான் ; பாரி ன் உத்தர ைடத்த கணம் வட்டாற் ல்

ெப க்ெக க்கப் ேபா ம் ெவள் ளத்ைதக் காணத்

த் க்ெகாண் ந்தான் .

ட்டனின் ழப் பம் , இந்தக் கணம் வைர நீ ங் க ல் ைல.

`ேசாழப் பைட ன் கைரேயாரப் ப களில் நிற் பவர்கள்

ெந ங் காடர்கள் என்ப பாரிக் ம் ட்ட க் ம் மட் ேம ெதரி ம் . நாம்

எ ம் அம் ம் ஈட் ம் சரிபா தான் அவர்கைளக் கடந் ேபாய் த்

தாக்கக் யதாக இ க் ம் . அப் ப ந் ம் தாக் த க் ப் பாரி

ஆயத்தமா ள் ளான் என்றால் , ெதளிவான உத் ைய வ த் ட்டான்

எனப் ெபா ள் . அந்த உத் , ளத்ேதா ெதாடர் ைடயதாக இ க் ற .

என்ன அ ?’ என் ைட ெதரியாத ேகள் ேயா உத்தர க்காகக்

காத் நின்றான் ட்டன். ஆற் ன் இ கைரகளி ம் உள் ள மரங் கள்

தம் ைடய ைளகளில் எண்ணிலடங் கா ரர்கைளச் மந்தப

ர்த் நின்றன.

ஆறாவ ைற ஐந் வைகைமயரின் தைலைம ல் ஐம் ப

யாைனகைள அ ப் யேபா , ளத் நீ ர் ஏறக் ைறய வற் , தைர

ெதாட் க் டந்த . ஆனா ம் யாைனகளின் க்ைககள்

உ ஞ் ெய த்தன. எல் லா யாைனக ம் நீ ர் அ ந் க் ம் வைர

அரிஞ் சயன் ளக்கைர ேல நின் ந்தான் . கைட வரிைச ல் வந்த

யாைனக ம் ளம் ட் அகன் றன. அரிஞ் சயன், அளவற் ற

ம ழ் வைடந்தான். இனி ரச்ைனேய ம் இ க்கா . சமாளித் ட

ம் என்ற நம் க்ைக உ யான டன் அைத ேவந்தனிடம்

ெதரி க்க, ைர ல் ைரந்தான் .

பைட அணிவ ப் ல் யாைனப் பைடையக் கடந் காலாட்பைட

ெதாடங் ம் இடத் ல் ெசங் கனச்ேசாழ க்கான டாரம்

அைமக்கப் பட் ந்த . ஆற் ன் ந ல் அைமக்கப் பட் ந்த அந்தக்

டாரத்ைதக் கவச ரர்கள் காத் நின்றனர். உள் ேள ேவந்த க்

உண பரிமாறப் பட் க்ெகாண் ந்த . டாரம் வந்த அரிஞ் சயன்,

உண யட் ம் எனக் காத் நின்றான்.

அணிவரிைச ன் ன் றம் நின் ந்த யாைனகளிட ந் சற் ேற

ேவ பட்ட ஒ எ வைதக் ேகட்க ந்த . `ேபா மான அள நீ ர்

த்த ெதளிச் ல் எ ப்பப் ப ம் ஒ ’ என எண்ணியப

ேவந்த க்காகக் காத் ந்தான் அரிஞ் சயன். இைத டப்

ேபெரா ெகாண்ட யாைனப் ளிறைல எ ர்பார்த் மைல ன் ேமல்

காத் ந்தான் பாரி. அவைனச் ற் நின் ந்த பன்னி ரர்க ம்

அவன் ெசால் லப் ேபா ம் உத்தரைவ, ட்டனின் தைலைம லான

இட றப் பைடக் ம் இரவாதனின் தைலைம லான வல றப்

பைடக் ம் ெதரி க்கக் காத் க்ெகாண் ந்தனர்.

நிலவற் ற வானில் இ ள் அப் க் டக் ம் இந்தப் ெபா ல் , ஒ ன்

லம் மட் ேம ஆற் ன் எ ர்த் ைச ல் இ க் ம் இரவாத க்

மைற ப் ைபக் கடத்த ம் . ட்ட ம் பாரி ம் ஒேர ைச ல் தான்

ேம ம் ம் நிற் ன்றனர். எனேவ, இவர்க க் ஓைச ன் லம் மைற

ப் ைபக் கடத் டலாம் . எல் லா ஏற் பா க ம் ஆயத்தநிைல ல்

இ ந்தன. பாரிேயா, வட்டாற் ல் நி த்தப் பட் க் ம்

யாைனப் பைட ன் ளிறல் ஓைசைய எ ர்பார்த் க் காத் ந்தான் .

இவ் வள றந்தெதா வாய் ப் ைடக் ம் எனப் பாரி

எ ர்பார்க்க ல் ைல. இன் ம் ல நாள் பயணத் க் ப் ற தான்

அவன் தாக் த க் த் ட்ட ட் ந்தான் . கானத்ைதக் கடந்

உப்பைறக் ப் ேபா ம் வ கக் ய கணவாய்

அைமப் ைபக்ெகாண்ட . அந்த இடம் ,

ெந ங் காடர்களால் த ப்பரைணேயா,

வைலப் ன்னைலேயா உ வாக்க யா .

ைமயான பாைறப் ள அ . ள ன்

ேம ந் தாக் தல் ெதா த்தால் பைட ன் ன் ற

அணிைய கக் ய ேநரத் ல் ற் றாக

அ க்க ம் . எ ர்பாராத அந்தத் தாக் தல்

அவர்களின் கட் க்ேகாப்ைப எளி ல் தற க்கலாம் .

ெந ங் காடர்க க் த்தான் கா பற் ய

அச்ச க்கா . ஆனால் , ேசாழப் பைட னர்

அைனவ க் ம் காட் ல் பார்க் ம் ஒவ் ெவா

காட் ம் அச்சத்ைத உ வாக் ம் .

`எங் ெகங் ந் ேமெல ம் அம் களா ம்

ஓைசகளா ம் ழக்கங் களா ம் அவர்களின்

உ ைய ற் மாகச் ைதக்கலாம் . அதன் ற பறம் ரர்கள்

ைறயாடைலத் ெதாடங் கலாம் ’ என் தான் ட்ட ட் ந்தான் பாரி.

ஆனால் , ட்டன் நீ ர்வற் றாக் ளம் ஒன் இ ப் பைதப் பற் ய

ெசய் ையச் ெசான் ன டன் தன ட்டத்ைத மாற் க்ெகாண்டான்.

நீ ர்ப்பைச இ க் ம் பாைறப் ள களி ம் மரச் ெச ல் களி ம் சங்

அட்ைடகள் இ க் ம் . மற் ற அட்ைடப் ச் க க் , ைய உ ஞ் ம்

வாய் ப் ப ஒன் தான் உண் . ஆனால் , சங் அட்ைடப் யான

ரிசங் வ லான . அதன் எல் லா ைனகளி ம் உ ஞ் ம்

வாய் கள் உண் . க அரிதான உ ரினமான இ , மைறயாற் ன்

ப களில் உள் ள மர இ க் களி ம் பாைற இ க் களி ம் அ கம்

இ க் ம் . அதனாேலேய மக்கள் அந்தக் காட் க் ள் ேபாக மாட்டார்கள் .

ஆனால் , இப் ேபா சங் அட்ைடகள் தான் கஅ கமாகத்

ேதைவப் பட்டன.

ளம் பற் ய ெசய் ைய அ ந்த டன் மைறயாற் ன் ப ல்

இ க் ம் சங் அட்ைடையச் ேசகரிக்க, கட்ைடயர்க க் க் க க்கமாக

உத்தர ட்டான் பாரி. ஆ ஊர்க் கட்ைடயர்க ம் மைறயாற் ன்

அடர்காட் க் ள் இறங் னர். எண்ணற் ற ைரக் க்ைக ல் சங்

அட்ைடைய நாள் வ ம் ேசகரித்தனர். ம த் வர்கள் தந்த

ெசவ் ெவண்ெணையக் ைககளில் ேதய் த் க்ெகாண் தான் அவற் ைறப்

த்தனர். அப் ப ம் த்தவர்களின் ைககள் எங் ம்

ெகாட் யப ேய இ ந்த .

அன் இரேவ ைவ ல் இ ந்த சங் அட்ைடகள் வைத ம்

அந்தக் ளத் க் ப் ேபாய் ச் ேசர்த்தனர். ளம் க்க, எல் லாப்

ப களி ம் பர மா சங் அட்ைடகைளக் ெகாட் ட் ச்

ரக் க்ைகைய எ த் வந் ட்டனர். சங் அட்ைடகள் நீ ரின்

அ வாரப் பாைறகளி ம் மண்ேணா ம் நீ ர் தக் ம்

ெசத்ைதகளி ம் அப் க் டந்தன. ேசாழர்களின் ப் பைட

ம த் வர்க ம் ங் காடர்க ம் ளத் நீ ரில் நஞ்

கலக்கப் பட் ள் ளதா எனச் ேசா த் ப் பார்த் ட் , ``நஞ் ஏ ம்

கலக்க ல் ைல. யாைனகள் நீ ர் அ ந்தலாம் ’’ என் னர்.

அைதத் ெதாடர்ந் யாைனகள் ளத்த க் வந் நீ ள் க்ைகயால்

நீ ைர உ ஞ் ன. நீ ரின் ேமற் ற ம் அ வாரத் ம் இ ந்த சங்

அட்ைடகள் , உ ஞ் சப்ப ம் நீ ரி ேட க்ைகக் ள் ேபாய் ட்டன.

த ல் வந் நீ ர் த்த யாைனகளின் க்ைகக் ள் ஓரி அட்ைடகள்

உள் ேள ேபா ன. அ த்த த் யாைனகள் வந் நீ ைர உ ஞ் ய ம்

அ வாரத் ல் ஒட் க் டந்த அட்ைடகள் கணக் ல் லாத

எண்ணிக்ைக ல் க்ைகக க் ள் ேபா ன.

உள் ேள ேபாய் த் க்ைக ன் சைதக் ள் ஒட் ய சங் அட்ைடகள் ,

ைய உ ஞ் சத் ெதாடங் யேபா தான் ைள ெவளிப் படத்

ெதாடங் ய . டாரத் க் ள் உண உண் த்த

ெசங் கனச்ேசாழனிடம் ``யாைனகள் அைனத் ம் நன்றாக நீ ர்

அ ந் ட்டன. இனி நமக் க் கவைலேவண்டாம் ’’ என் அரிஞ் சயன்

ெசால் க் ெகாண் ந்தேபா யாைனகளின் ளிறல் ெதாடங் ய .

ஒன் மாற் ஒன்றாக இ ளின் ைசக் ள் ளி ந் ளிறல் ஓைச

ேமேல வந்த . அரிஞ் சயன் டாரத் க் ள் ளி ந் ேவகமாக

ெவளி ல் வந்தான் . ஒவ் ெவா சங் அட்ைடக் ம் ஆ ைனகளில்

ஆ வாய் ப் ப கள் உண் .ஆ ம் ஒ ேசரக் ைய

உ ஞ் ம் ேபா அந்த இடத் ல் சைதேய ய் த் க்ெகாண்

வ வ ேபால இ ந்த .அ ம் க்ைகக் ள் இந்தக் ைடச்சல்

ெதாடங் ய ம் யாைனகள் தைலைய ம த் ம த் ஆட் ,

க்ைகைய இங் மங் மாக ச் ழற் ன.

 சலசலப் கள் யாைனப்பைடக் ள் உ வாகத் ெதாடங் யேபா

பாகன் கள் எல் ேலா ம் யாைனகைள அைம ப் ப த் , நின்ற

நிைல ந் உட்கா ம் நிைலக் அமர்த் ைவக்க யன்றனர்.

அப் ேபா தான் இட ைல ல் இ ந்த யாைன ஒன்

ெப ம் ளிறேலா க்ைகையத் க் இ பக்கங் க ம் அ த்த .

பக்கத் ல் இ ந்த யாைனகள் ரண் ல ன. உடேன அதன் பாகன்

அதன் அ ேக ெசன் அைத அடக்க ற் பட்டேபா சற் ம்

எ ர்பாராமல் ழற் சப் பட்டான்.

யாைனக க் என்ன நடக் ற என்ற கவனம் ல கணம் தான்

இ ந்த . அதற் ள் ளிற ன் ஓைச அங் ங் மாகப் பல இடங்

களி ந் ேமெல ந்த . யா க் ம் எ ம் ரிய ல் ைல. பாகன் கள்

எல் ேலா ம் யாைனகளின் ேத அவற் ைறக் கட் ப் ப த்த யன்

ெகாண் ந்தனர். அங் சத்தால் அ த் ம் தைல ல் ஊன் க் த் ம்

மத்தகத் ல் ைவத் இ த் ம் நிைலைமையக் கட் க் ள் ெகாண் வர

யன்றனர். ஆனால் , அைவெயல் லாம் ேநரம் தான் நடந்தன.

ேவந்தனின் டாரத் ந் பைட ன் ன்வரிைச ேநாக் க்

ைர ல் ைரந் ெகாண் ந்தான் அரிஞ் சயன். ஏேதா ஒ

யாைனக் மதம் த் ட்ட என் தான் அவன் நிைனத்தான். ``அந்த

மதயாைனைய அப் றப் ப த் ங் கள் . ய ல் ைல என்றால் ,

ேபார்வாள் ெகாண் ம் தந்த ஈட் ெகாண் ம் த் ச் சரி ங் கள் ” என்

ஓைசெய ப் யப ைரந்தான் . கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல்

இ க் ள் ளி ந் சப்பட்ட பாகன் ஒ வன் அரிஞ் சயனின்

 ைர வந் ந்த ேவகத் ல் அ ேயா சரிந்தான் அரிஞ் சயன்.

யாைனகள் உள் க் ல் ஏற் ப ம் அரிப் ம் எரிச்ச ம் தாள யாமல்

க்ைகைய ன் ம் ன் மாக ெவ ெகாண் த் தாக்கத்

ெதாடங் ய கணத் ல் கட் க்ேகாப் கள் எல் லாம் தைல ழாக

மா ட்டன. நிைலைம ன் பரீதத்ைத உண ம் ன்ேப

ற் க்கணக்கான யாைனப் பாகன் கள் அ த் , த் , ந க்கப் பட் க்

ெகாண் ந்தனர். ர ண்ட வாத் ய ம் ேபரிைக ம் ழங்

நிைலைமையக் கட் ப்ப த்த, பைடக்காவல் ரர்கள் லர் யன்றனர்.

ஆனால் , யாைனகளின் ளிற க் ந ேவ இந்தக் க களின்

ஓைசேய ம் ேமேலற ல் ைல. ேழ ந்த அரிஞ் சயன் எ ந்தேபா

ன் றப் பைட ன் கட் க்ேகாப் ெமாத்த ம் ைதந் ந்த .

என்ன நடந்த என்பைதச் ந் க்க கணேநரம் ட யா க் ம் இல் ைல.

ன் தளகர்த்தர்தர்களின் உத்தர ன் க் ம் ந் யாைன

கைளக்ெகாண்ட இந்தப் பைட ல் , ஒேர ேநரத் ல் ப் ப யாைனகள்

கட் ப்பாட்ைட இழந்தாேல ெமாத்தப் பைட ம் த ப் ேபாய் ம் .

ஆனால் , இப் ேபாேதா எல் லா யாைனக ம் கட் ப்பாட்ைட

இழந் ட்டன. க்ைகையத் க் அ த் த் தாக் ம் அதன்

ேவகத் ல் தான் ேவ பா இ ந்த . சங் அட்ைடகள் ஒன்ேறா

இரண்ேடா யாைனகள் லவற் ன் க்ைகக் ள் ஏ அ ப் ப க் ப்

ேபாகாமல் ன்ப ேலேய இ ந்தன. அந்த யாைனகள் மட் ேம

சற் கட் க்ேகாப் டன் நடந் ெகாள் ள யன்றன. மற் ற யாைனகள்

என்ன ெசய் ெகாண் க் ன்றன என்ப யா க் ம் ரிய ல் ைல.

காேட அ ர்வ ேபா ந்த ளிறல் ஓைசயால் ன் றம் நின் ந்த

காலாட்பைட ரர்கள் ந ங் னர். டாரத் ல் இ ந்த ேவந்தைனப்

பா காக்க, தக்க ஏற் பா கைளச் ெசய் யத் ெதாடங் னர்.

ெந ங் காடர்க க் என்ன ெசய் வெதனப் ரிய ல் ைல. அவர்கள்

தைலவன் யன் காலாட்பைட ன் ன்ப ல்

நின் ெகாண் ந்தான் . நிைலைமைய அ ந் வர ன்ேனாக் ச்

ெசல் ல ய ம் ேபா ெப ம் ச்சேலா பைடெயங் ம் ழப் பம்

பர ந்த .

ெசங் கனச்ேசாழைனக் டாரத் ந் ெவளிேயற் , ேவந்த க் ரிய

யாைன ன் ேதற் ற யன் ெகாண் ந்தான் உைறயன். அப் ேபா

அந்த இடத் க் வந்த காலாட்பைடத் தளப ழான வானவன்,

ேவந்தைன யாைன ன் ேதற் ப் ன் றம் ெகாண் ெசல் வைத

ஏற் க ல் ைல. ``இைதப் பார்க் ம் காலாட்பைட ன் அைனத் ரர்க ம்

நம் க்ைக இழப் பர். கணப் ெபா க் ள் எல் ேலா க் ள் ம் அச்சம்

பர ம் . எனேவ, ைர ன் ேதற் ப் ன் றம் ைரேவாம் ”

என்றான்.

ஆனால் உைறயேனா, ``யாைனப் பைட ன் ன்ப ல் ஏேதா

க னமான ரச்ைன உ வா ள் ள . ல யாைனகைளப் பாகன் களால்

கட் ப் ப த்த ய ல் ைல என நிைனக் ேறன். இந் நிைல ல் ,

ேவந்தன் ைர ல் பயணிப் ப நல் லதன் . ெவ ண்ெட ம் ஒற் ைற

யாைன ன் ளிறல் டக் ைரைய நிைல ைலயச் ெசய் ம் .

எனேவ, ேவந்த க் ரிய யாைன ன் ஏற் ங் கள் ” என்

வா ட்டான்.

ேவந்தனின் யாைன ரர்க க் த் ேதாண்டப்ப ம் ணற் ல் நீ ர்

அ ந் ந்த . எனேவ, இதற் ப் ரச்ைன ஏ ல் ைல. பாகன் அைதக்

ெகாண் வந் டாரத் ன் ஓரம் நி த் ந்தான் . ஆனால் , உள் ேள

உைறய ம் ழான வானவ ம் க ைமயாக உைரயா க்

ெகாண் ந்தனர்.

அந்த உைரயாடல் கைள அ ல் இ ந்தவர் டக் ேகட்க யாத

நிைல ல் ளிற ன் ஓைச பன்மடங் அ கரித் க்ெகாண் ந்த .

பைட ன் ன்வரிைச ல் இ ந்த யாைனகள் பாகன் கைளச் ழற்

எ ந்தப வட்டாற் ன் ன் றம் ேநாக் ஓடத் ெதாடங் ன.

இந்தக் கணத் க்காகேவ காத் ந்த பாரி, தன உத்தரைவப்

றப் த்தான் . ளக்கைரெயங் ம் ப ங் இ ந்த பறம் ரர்கள்

ஆற் ன் ன்ப ைய ேநாக் எரியம் கைள சத் ெதாடங் னர்.

இ ைளக் த்தப ஆற் ன் இ ைசகளி ந் ம் மண க் ள்

எரியம் கள் வந் ெச ன. ன் றமாக ஓடத் ெதாடங் ய யாைனகள்

ெந ப் மைழேபால் டா ெபா ம் எரியம் கைளக் கண் , வந்த

ைச ேநாக் ப் ன் றமாகத் ம் ன.

ளிற ம் அலற ம் இ ைள உ க் ன. ெவ ெகாண்ட யாைனகள்

வட்டாற் ல் வந்த ைச ேநாக் த் ம் க் யப மணல் ெநளிய

ஓ வந்தன. யாரா ம் எ ம் ெசய் ய ய ல் ைல. ெவ ெகாண்

 ன்ேன ம் யாைனகளால் ெமாத்த யாைனப் பைட ம் தறத்

ெதாடங் ய . ஆேவசம் ெகாண்ட யாைனகள் , ன்னிைல ல் நின்ற

காலாட் பைடக் ள் ந்தன. அதகளம் ெதாடங் ய . சங் அட்ைடகள்

உச் க் ல் ைய உ ஞ் ய ஒவ் ெவா ைற ம் க்ைகைய

ஓரா ரம் ைற ழற் ய த்தன யாைனகள் . தந்தங் களின் ர் ைன

இ பக்கங் களி ம் த் க் த்தன.

இ ெளங் ம் ேபேராலம் ேமெல ந்தேபா வட்டாற் ன் மணெலங் ம்

ஊற் ெறனப் ச் ய க்கத் ெதாடங் ய . பைட ரர்கள்

ெசய் வத யா எங் ம் த னர். நீ க்காகத் ேதாண்டப் பட்ட

எண்ணற் ற ண களில் ற் க்கணக் கானவர்கைள த் ப்

ைதத்தப யாைனகள் ன்ேன க் ெகாண் ந்தன. பைட ன்

கட் க்ேகாப் ைல ம் கணத் ல் ேபர ெதாடங் ம் . ஆனால் , இங்

ெதாடங் ய கணத் ேலேய ேபர ம் நிைலைய ெந ங் ய .

யாைனப் பைடத் தளப அரிஞ் சயன் ஆற் மண க் ள் ஆழப் ைதந்

ெகாண் ந்தான் . மணற் கள் கைளப் ேபால எ ம் கள்

ெநா ங் க்ெகாண் ந்தன. இைடெவளி ன் த் நகர்ந்தன

எண்ணிலா யாைனகள் .

தைலைமத் தளப உைறயன் எ ெசய் தாவ காலாட்பைட ன் ஒ

ப ரர்கைளயாவ காக்க மா எனச் ந் க் ம் ேபா , எல் லாம்

ைக ப் ேபா ந்தன. பைட ரர்கேளா யாைனகேளா ஆற் ன்

கைரகளில் எங் ெகல் லாம் ேமேல றார்கேளா, அங் ெகல் லாம்

எரியம் கள் பாய் ந் றங் ன. ெந ப் ன் ெபா பட்ட கணத் ல்

கைரேயாரச் ெச ெகா கள் பற் எரிந்தன. ேமேல ய யாைனகள்

ெவக்ைக தாக் ய ேவகத் ல் ளி யப , க் யவர்கைள எல் லாம்

அ த் ந க் க்ெகாண் ண் ம் ஆற் க் ள் ஓ ன.

பற் ய ெந ப் காட் க் ள் பரவாமல் , த ந்த ன்ெனச்சரிக்ைகேயா

பறம் ரர்கள் ெசயல் பட் க்ெகாண் ந்தனர். அவர்கள் ஒற் ைற

அம் ைபக் ட ேசாழப்பைட ன் ரர்கைள ேநாக் எய் ய ல் ைல.

ளி யப ேமேல ம் யாைனப் பைடைய ஆற் ைற ேநாக் க் றக் ம்

ேவைலைய மட் ேம அவர்கள் ெசய் தனர். எந்த ஆற் ைறப்

பா நக க்கான வ யாக ெசங் கனச்ேசாழன் ர்மானித்

ன்னகர்ந்தாேனா, அேத ஆற் ைற மரணத் ன் ெப ம் பாைதயாக

மாற் னான் பாரி. எ ரிகள் நிைலெகாண் ந்த நான்

காதத்ெதாைல க் ம் மைலக் ேமல் த ந்த இைடெவளி ல்

பறம் ரர்கள் நிைலெகாண் ந்ததால் எல் லாவற் ைற ம்

ல் யமாகச் ெசயல் ப த் னர். இ ைள நகர்த் ச் ெசல் வைதப் ேபால

ெவ ெகாண்ட யாைனக் ட்டத்ைதக் கைரேயா கைரயாக

நகர்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

வட்டாெறங் ம் பல் லா ரக்கணக்கான ரர்கைள ந க் யப

யாைனகள் ஓ க் ெகாண் ந்த அந்த நள் ளிர ன் ற் ப ல் ,

அ ன் உச்சகட்டம் ெதாடங் ய .` தல் நிைலப் பைட னர்

தாக் த க் ஆளா ட்டனர்’ என்ற ெசய் ,ஒ நாள் இைடெவளி ல்

வந் ெகாண் ந்த இரண்டாம் நிைலப் பைட ன் தளப க க்

எட் ய . ெந ங் காடர்களின் தளப ணங் கன் த்ெத ந்தான் .

யாைனப் பைட ன் தளப கச்ச ம் காலாட்பைட ன் தளப ஆ மார்

ப ம் ெவ ண்டனர். தாக்கப்பட்டவர்க க் உதவ உடன யாகப்

றப் பட்டனர். இரேவா இரவாக யாைனகைள எவ் வள ேவகமாக

ரட்ட ேமா, அவ் வள ேவகமாக ரட் ச் ெசன்றனர். அவர்கைளத்

ெதாடர்ந் காலாட்பைட ன ம் ைரந் வந்தனர்.

ேபார் என்ப , கட் க்ேகாப்பான தாக் தல் . அதன் ெவற் , தாக் ம்

றனில் மட் மன் , அதன் ஒ ங் கைமப் ன் வ ம் இ க் ற .

ேவந்தனின் பைடகள் , இந்தக் க த் க் நன்

பழக்கப் ப த்தப் பட்டைவ. ஆனால் , அடர்காட் க் ள் ன்னிைலப் பைட

தாக்கப் பட்ட ெசய் ெதரிந்த ற ைரந் ெசன் ேசர்வ தான் தல்

ேவைல. அ ல் எவ் வள ேவகத் ல் ைரய ேவண் ேமா அவ் வள

ேவகத் ல் ைரவேத க் யம் என உணர்ந் ஆ மார்ப ம் கச்ச ம்

ைரந் ெகாண் ந்தனர். ணங் கேனா ெந ங் காடர்கைளத் ரட்

யாைனகைள ந் க்ெகாண் ஓ னான்.

ன்னிர சரிந் ழ் வானில் ெமல் ய ஒளிக் ற் கள் ேமெலழத்

ெதாடங் யேபா வட்டா இ வைர சந் த் ராத ேபர ைவச் சந் க்க
ஆயத்தமான . இரண்டாம் நிைல ல் இ ந்த யாைனப் பைட கச்சனின்

தைலைம ல் ைரந் ன்ேன க்ெகாண் ந்தேபா , யா ம்

எ ர்பார்க்காத வைக ல் எ ர்த் ைச ந் ளி க்ெகாண்

வந்த தல் நிைல யாைனப் பைட. எந்த யாைன ன் ம் பாகன்கள்

யா ம் இல் ைல. வந் ெகாண் ப் ப நம பைடதானா என்பைதக் ட

இ க் ள் ெதளிவாகப் பார்க்க ய ல் ைல.

தந்தத் ன் உள் க் க் ள் க் ெகாண் க் ம் ைடச்சல் தாங் க

யாமல் க்ைகையச் ட் , , க் யப

ளி க்ெகாண் வந்த யாைனகைள, எ ர் நிைல ல் சந் த்த

கச்சனின் யாைனப் பைட.

ஒ யாைன ன் , பல ரர்களின் க் ச் சமம் .

தந்தங் கைளக்ெகாண் ப னான் தங் களில் தாக் வதற் ப் ப ன்ற

யாைனகள் , இ ள் ம் கணத் ல் ஒன் டெனான் ேநர்ெகாண்

ேமா ன. இ வைர யா ம் ேகள் ப்பட் ராத ேபர நிகழத்

ெதாடங் ய . உச் மண்ைடக் ள் ைய உ ஞ் க் க் ம் சங்

அட்ைடகளால் ஏற் ப ம் ேவதைன தாங் காமல் க்ைகெகாண் தம

தைல ன் ம் பங் கைளேய ெநா க் வ ேபால் அ க் ம் யாைனகள்

எ ரில் க் ம் யாைனகைள ட் டவா ெசய் ம் ! ழற் ய த் த்

தந்தத்தால் த் த் க் ன.

மணிக்கட் ம் மார் ம் க க்கட்ைட ம் லாப் ற ம ப் ம்

வ ற் ம் த் த் தள் ளப் பட்ட எண்ணிலடங் கா யாைனகள் எ ப் ய

ஓலம் காட்ைட உைறயச்ெசய் த . வட்டாற் க் ெகா மணல் த்

 யாத க ங் , ந் டந்த யாைனக க் ந ல் ரர்களின்

உடைல இ த் நகர்த் ய . த்த வட்டாற் மணற் பரப்

மணிக்கற் கைளப்ேபால ஒளி ய .

ேதாைகநாய் கைள அ த்த பறம் ரர்கள் காட்ைட ஊட த் க்

க் வ ல் ைரகளில் பறந்தனர். எஃகல் மாடன் தைலைம ல்

ந க்காட் க் ள் ஊர்ந் ெகாண் ந்த ேசரப்பைடைய இர ல்

நாற் ற ம் ழ் ந்தனர். உள் ளங் ைகக் ள் க் ய இைரைய அவர்களின்

ஆைசக்ேகற் ப அ த் க் ம் ேவட்ைட ெதாடங் ய . பறம் ரன்

ஒவ் ெவா வ ம் எண்ணற் ற ேதாைகநாய் களாக உ மா ந்தான் .

எந்தெவா தாக் தைல ம் இவ் வள ெகா ம் ஆேவசத்ேதா

பறம் ரர்கள் ெதாடங் ய ல் ைல. இ ப க் ம் ேமற் பட்ட

ைரகைள இழந்தவர்களின் ெவ , சப் பட்ட ஒவ் ேவார் அம் ம்

இ ந்த . உள் ளங் ைகக் ள் ைவத் க் க த்ைதத்

எ ப் பைதப் ேபால எ ரிகளின் பைடைய உ ேரா எ த்தனர்.

தாக் தல் நடந்த ெசவ் வரிக்காட் ல் ப யாத இைலெயன்

எ ம் இல் ைல.

கத் ல் ன் அம் கள் ஒ ேசரத் ைளத்தேபா அவன் மண்ணில்

ழ் ந்தான். ஆனா ம் அவன் ெசய் வைதப் ேபாலேவ தைலைய

ெவட் ெய த்தான் ேதக்கன். நாளங் கள் ெவ ப் பைதப் ேபாலக்

கத் க்ெகாண் ண் த்த அவன தைலையத் க் னான்

ேதக்கன். நீ ள் வாய் நாய் கைள நம் உள் ேள வந்த எஃகல் மாடனின்

தைலையக் கவ் ச் ெசல் ல ஒ ேதாைகநாய் டஉ டன் இல் ைல.

- ன்றாம் பாகம் ற் ற் .
பாக 4
 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 78
பறம் ரர்கள் , வடக் -ெதற் ப் ேபார்க்களங் களி ந் ஊர்

ம் னர். பாரி எவ் ைர அைடந் தேபா ேதக்க ம் உ ர ம் வந்

ேசர்ந் ந்தனர். இவ் வள ெப ந்தாக் தல் கைள இ வைர பறம்

நடத் ய ல் ைல. எனேவ, இ வைர இல் லாத அள க் , ேபார் பற் ய

கைதகள் பறம் வ ம் நிைறந் ந்தன.

ேபார் மனநிைல ந் ப தல் எளிதன் . ெவ த்த ேவட்ைட

லங் க் ஒப் ப எண்ணிலடங் கா நாள் கள் ெசயல் பட் ட் ,

அதனி ந் இயல் வாழ் க் மா தல் மனப் றழ் ந்

ள் வைதப் ேபான்ற . இந்தக் ெகா ம் ன்பத் ந் ைர ல்

ெவளிவர ேவண் ம் என்பதால் தான் ேபார் ந்த டன்

ெகாற் றைவக் க் ‘ யாட் ழா’ எ ப் பர். வாரக்கணக் ல்

நைடெப ம் இந்தப் ெப ழா ல் , அத்தைன வைகக் கள் ம்

ஆற் ப் ெப க்ெகன ஓ ம் . த் க் களித் , ஆ ப் பா , ேப ண

உண் ப் பர். இந்தப் ெப ம் ழா, ரர்கள் அைனவைர ம்

ணமாற் றம் அைடயச் ெசய் ம் . இழப் ன் வ ந் ம ழ் ன்

ெகாண்டாட்டத் க் ஒவ் ெவா வைர ம் தள் ம் . கண் க் ள்

ஊ க் டந்த ெகாைலெவ வற் இறங் ம் . வாழ் ண் ம்

ச்ெசல் ம் இளங் காற் க் த் தைலயைசக் ற ல் ன்

ணெமய் ம் .

ஆனால் , இம் ைற யாட் ழாைவ நடத்த ய ல் ைல.

பாண் யனின் பைட ழ் த் ைச ல் நிைலெகாண் ள் ள .

அவ டனான ேபார் இன் ம் ெதாடங் கேவ இல் ைல. ெகாற் றைவ ன்

த் க்களத் ல் நீ ராட் ழா ன்ேபா வஞ் னம் உைரத்த பாரி ன்

ற் ல் இரண்ைட த்தா ட்ட . ன்றாம் ற்

ெதாடங் கப் படேவ ல் ைல. பறம் ைபப் ெபா த்தவைர ேபார் இன் ம்

ய ல் ைல. எனேவ, ேபார் மனநிைலைய உதற யாத

நிைல ேலேய அைனவ ம் இ ந்தனர்.

வட்டாற் ல் ேசாழப் பைட ன் தான தாக் தல் ந்த ம நாள் இர ,

பாரி அங் ந் றப் பட் ட்டான். ``இனி ேசாழப் பைட ள

வாய் ப் ேப ம் இல் ைல. எனேவ, ெதாடர்ந் ெகாண்ட தாக் தல்

ேதைவ ல் ைல. பறம் மண்ைண ட் அவர்கைள

அப் றப் ப த் னால் ேபா ம் . ஞ் யவர்கள் ம் ர்க் கணவா ல்

ெவளிேய ம் வைர, அவர்கைள ட்டன் ன்ெதாடரட் ம் ’’ என்றான்

பாரி.
இரவாதைனத் தாக் தல் களத் ந் ெவளிேயற் , ேவ

ேவைலகைளக் ெகா த்தான் . எ ரிப்பைட ெகாண் நிற் ம் ேபாேத

அவன தாக் தைல அவர்களால் எ ர்ெகாள் ள யா ; இப் ேபாேதா

அவர்கள் உ ர் ைழக்க ஓ க்ெகாண் க் றார்கள் . இந்நிைல ல்

இரவாதைனக் களம் ட் ெவளிேயற் வ அவ யம் எனக் க னான்

பாரி.

``யாைன ன் க்ைகக் ள் ெசன்ற சங் அட்ைடகள் ஒ ல

நாள் களில் தாேம ெசத் உ ம் வைர யாைனக் ேவதைன

இ க்கத்தான் ெசய் ம் . யாைர ம் ெந ங் க டா .

தாக் த க் ள் ளா இறந்த யாைனகைளத் த ர ற் ராய்

இ க் ம் யாைனக க் ம் ச்ைச ேதைவப் ப ம் யாைனக க் ம்

உதவ ேவண் ய நம கடைம. நம மைலக க் ள் ளி க் கத ம்

யாைனக க் நாம் உத ேய ஆகேவண் ம் . யாைனக டனான

ஆ ெமா ைய உ வாக் ய தந்த த்தத்ைதச் ேசர்ந்தவர்கைள

அைழத் அதற் கான ஏற் பா கைளச் ெசய் ” என் இரவாத க்

உத்தர ட்டான் பாரி.

யாைனப் பைடைய ழ் த் வதற் காக உயர்த் ய ல் ேலா

அைலந் ெகாண் ந்த இரவாதைன, தந்த த்தத் க்காரர்கள் ேகட் ம்

பச் ைலகைளப் ப த் த் த பவனாக மாற் னான் பாரி.

எண்ணிலடங் காத காயங் க ட ம் ேவதைன ட ம் அைலந் ரி ம்

யாைனகைள, தந்த த்தத் க்காரர்கள் எப்ப அ றார்கள்

என்பைத அவன் ர்ந் கவனிக்க ேவண் ய க் யம் . ரன்,

ம த் வர்களிட ந் கற் க்ெகாள் ள நிைறய உண் .அ ம்

ேவதைனெகாண்ட ேபார்யாைனகைள ெந ங் க ம் , ேதைவப் பட்டால்

எளிய ைற ல் அவற் ைற ழ் த்த ம் , ற ச்ைசயளிக்க ம்

எண்ணற் ற க்கங் கைளத் தந்த த்தத் க்காரர்கள் ெசய் தனர்.

இைவெயல் லாம் ெப ம் பைடக் த் தைலைமேயற் பவர்க க் த்

ேதைவயான ப ற் . இவ் வள யாைனக க் ைடேய இப் ப ெயா

ப ற் ையப் ெப ம் வாய் ப் இரவாதைனத் த ர பறம் ல் ேவ

யா க் ம் ைடக்க ல் ைல. அவ யம் எனக் க ேய பாரி இந்தப்

ப ற் ல் அவைன ஈ ப த் னான்.

எ வனாற் ைற ட் பாரி றப் பட்ட ற வலக்கைர ல் இ ந்த

இரவாதன் தந்த த்தத் க் ச் ெசன்றான். இட கைர ல் இ ந்த ட்டன்,

பைடைய உடன் ைவத் க்ெகாண் எ ரிகைளப் ன்ெதாடர்ந்

ெசன் ெகாண் ந்தான் . ெப ம் எண்ணிக்ைக லான பறம் ரர்கள்

ஊர்க க் த் ம் னர்.

யாைனகளின் ெகா ர அ த்ெதா ப் ந் ெசங் கணச்ேசாழைனக்

காப் ப ல் , ேசாழர்பைட ன் ன்னணித் தளப க ம்

ெந ங் காடர்க ம் ந்த கவனத்ேதா ெசயல் பட்டனர். ேதர்ந்த

ரர்களின் வ ைம ந்த பா காப் வைளயத் ேட

ெசங் கணச்ேசாழைன ன்னகர்த் வந் ெகாண் ந்தனர். தாக் தல்

நடந்த தல் நாள் இர `ேவந்தைனக் காக்க யாத நிைல

வந் ேமா!’ எனக் கவைலப் பட்டனர். ெந ங் காடர்கள் , பாைறக் ைக

ஒன் க் ள் ேவந்தைன அ ப் , யாைனகள் உள் ைழயாதப ெந ப்

வைளயத்ைத உ வாக் க் காத்தனர். அ த்த த்த நாள் களில்

யாைனக டனான ஆபத் ைறயத் ெதாடங் ய ம் த ந்த

ஏற் பாட்ேடா பறம் ைப ட் ெவளிேய ம் பயணத்ைதத் ெதாடங் னர்.

ய பைடப் ரி ஒன் ந்த பா காப் த் தன்ைமேயா ஆற் ன்

ஓரப் ப ன் வ ேய தப் ச்ெசன் ெகாண் ப் பைத அ ந்த ட்டன்,

அவர்கைள இறங் த் தாக்க ெவ த்தான் . `ெப ம் பைட ற் றாக

அ ந்த ற ம் , இவர்கள் இவ் வள ேவகமாகத் தப் ச்ெசல் ன்றனேர!’

என் சற் ேற அவசரப்பட்டான் .

ேவந்தைனக் காத் நின்ற , கத் ேதர்ந்த ரர்கைளக்ெகாண்ட

பைடப் ரி . உடன் ெந ங் காடர் தளப ணங் கன் இ ந்தான் .

தளப களில் தப் ப் ைழத்த அவன் மட் ம் தான் . `பறம் நாட்ைட

ஊட த் ச் ெசல் ம் தாக் த க் எங் கைள நம் நீ ங் கள் வரலாம் ’

என் ெந ங் காடர்கள் அளித்த வாக் ன் அ ப் பைட ல் தான்

ெசங் கணச்ேசாழன் வந்தான் . அந்த வாக்ைகக் காப் பாற் ற இ வைர

யன் ெகாண் ந்தான் ணங் கன்.

ெபா மங் க்ெகாண் ந்த மாைல ேநரத் ல் ஆற் ன் வைள

ஒன் ல் ெபா த்தமான இடத் ல் ேவந்த க் க் டாரம்

அைமக்கப் பட்ட .அ ல் இ ந்த ங் ல் மரங் கைள ஆற் க் ள்

சாய் த் ப் த் வைலப் ன்னல் கைள ெந ங் காடர்கள் உ வாக் னர்.

எந்த த பா ப் ம் அைடயாத பன்னிரண் யாைனகைளப்

பா காப் க் நி த் னர். கவச ரர்கள் , டாரத்ைதச் ற்

நின் ந்தனர்.

`இவன்தான் இந்தப் பைடெய ப் க் த் தைலைம தாங் யவன்!’ என்

இந்த ஏற் பா கைளக் கண்ட ம் ட்ட க் த் ேதான் ய .

அைமக்கப் பட்ட டாரத் ன் ன்ப ல் ஆற் வ ேய தாக் தல்

எ ம் நடந் டக் டா எனப் பன்னி யாைனகள் வரிைசயாக

நி த்தப் பட் ந்தன. டாரத்ைதச் ற் க் கவச ரர்கள் ப் டன்

காத் நின்றனர். காரி ள் ழ் ந் ந்தேபா டாரத் ன்

இட ற ந் ட்டனின் தைலைம லான பைட

ஆற் மண க் ள் இறங் ய .

ட்டனின் பார்ைவ வ ம் , டாரத்ைதச் ற் நின் ந்த

கவச ரர்கைள ேநாக் ேய இ ந்த . ஆனால் , மண் ேபாத் உறங் ம்

பழக்கம் ெகாண்ட ெந ங் காடர்கள் , ஆற் மண க் ள் தைல மட் ம்

ேமேல ெதரிவைதப்ேபால மைறந் டப் பைத அவன் கவனிக்க ல் ைல.

டாரத்ைத ேநாக் த் தாக் மா ட்டன் ஆைண ட்ட ம்

உடன்வந்தவர்கள் ல் ைல உயர்த்த எத்தனித்தேபா

மண க் ள் ளி ந் ெத த் ேமெல ம் னர் ெந ங் காடர்கள் . இ

ைககளி ம் உ ய வாள் கேளா எ ந்தவர்கள் தங் களின் ைக அ ல்

இ க் ம் பறம் ன் ரர்கைள கணப்ெபா ல் ெவட் ச் சரித்தனர்.

பல் லா ரம் ரர்கைளக்ெகாண்ட பைடைய உ த்ெதரியாமல் அ த்த

எ ரிகள் ைக அ ல் க் ள் ளனர் என்ற ெவ ேயா

ெந ங் காடர்கள் ெவட் யேபா , ல் ந் பட்ட அம் கள்

கவச ரர்கைளத் ைளக்க ம் ெசய் தன. ஓைச ேகட் டாரத் க் ள்

இ ந்த ெசங் கணச்ேசாழன் சட்ெடனத் ைர லக் ெவளிேய வந்தான் .

ேமேல ெத த்த மணற் கள் க க் ந ேவ அவன உ வத்ைதத்

ல் யமாகக் கண்டான் ட்டன். ைக ல் இ ந்த ஈட் ைய அவைன

ேநாக் எ ந்தேபா , ெந ங் காடர்களின் எண்ணிலடங் கா வாள் கள்

ட்டைன ேநாக் இறங் க்ெகாண் ந்தன.

வல கால் ெதாைட ல் ஈட் இறங் ய கணம் , ேபரலறேலா

ெசங் கணச்ேசாழன் மண்ணில் சரிந்தான். அேத ேவைள ல் ட்டன்

எண்ணற் ற ண் களாக மணெலங் ம் த க் டந்தான் .

லேசகரபாண் யனின் வய ம் அ பவ ம் , யாரா ம் கணிக்க

யாத கைள எப்ேபா ம் எ ப் பவராக அவைர மாற் ந்தன.

தல் நிைலப் பைட ெவங் கல் நாட் க் வந்த ம் ேபா க்கான ஆயத்த

ேவைலப் பா ெதாடங் ம் என அைனவ ம் எ ர்பார்த்தனர்.

ஆனால் , அப் ப எ ம் நடக்க ல் ைல. க ரிந்த அள ல்

பா கைள ஏற் ப த் , பைடகைளப் ப ப யாகக்

ெகாண் வந் இறக் ம் உத்தரைவ மட் ம் க ங் ைகவாண க்

வழங் ந்தார்.

பாண் யநாட் ன் ெவவ் ேவ ைசகளி ந் பைடகள் ெவங் கல் நா

ேநாக் நகர்ந்தன. ஆனால் , பைட ைம ம் அங் வந்

ந் ட ல் ைல. ப் ட்ட இைடெவளிகளில் பைடகைள

ஆங் காங் தங் கைவத் , ேபரரசரின் உத்தர க் ஏற் ப ெவங் கல் நாட்ைட

ேநாக் நகர்த் னர்.

இளவரசர் ெபா யெவற் ப ம் தளப க ங் ைகவாண ம்

பா ட் ேலேய கா ட் ந்தனர். ஆனா ம் ேபரரசரின் எண்ண

ஓட்டங் கைளேயா ேபார் உத் கைளேயா அவர்களால் க்க

ய ல் ைல. ைம ர் ழார் க ம் ரமாக இ ந்தார்.

எண்ணிலடங் காத பைடப் ரி கள் நாள் ேதா ம் வந்தவண்ணம்

இ ந்தன. அவர நிலப்பரப் எங் ம் ைரக ம் யாைனக ம்

க் ம் ெந க் மாகப் ேபாய் வந்தப இ ந்தன. எல் லா

ஏற் பா களி ம் அவர ஆேலாசைன அ ப்பைடயாக இ ந்த .

ேபரர ன் அ கார க்க ர நி யாக எல் ேலாரா ம் அவர்

பார்க்கப்பட்டார். பாண் ய நாட் ன் எண்ணற் ற பைடப் ரி ன்

தளப க ம் ற் றரசர்க ம் வந் ேசர்ந் ெகாண்ேட இ ந்தனர்.

ஆனால் , ேபரரசர் மட் ம் இன் ம் ெவங் கல் நாட் க் வந் ேசர ல் ைல.

அவர் ம ைர ம் இல் ைல. இரண் க் ம் இைடப் பட்ட இடத் ல்

ம் பாற் அரண்மைன ல் இ ந்தார்.

ேசரனின் தாக் தைலப் பற் ம் ேசாழனின் பைடெய ப் ைபப் பற் ம்

ஒற் றர்கள் லம் ெசய் கைள நாள் தவறாமல் ேசகரித்தப இ ந்தார்.

அந்தத் தாக் த ல் ஏற் ப ம் ைள கைளப் ெபா த்ேத தன் ைடய

உத் கைள வ ப் ப என ெவ த் ந்தார். த ல் ேசரனின்

ேதால் பற் ய ெசய் வந் ேசர்ந்த . நீ ண்டநாள் க க் ப் ற ,

ேசாழப் பைட ன் அ த்ெதா ப் பற் ய ெசய் அவைர எட் ய .

எல் லாவற் ைற ம் ெபா ைமேயா ந் த் க்ெகாண் ந்தார்.

தனக்கான உத் கைளத் தனித் வத்ேதா வ த் க்ெகாண் ந்தார்.

ேபார் என்ப உத் யால் மட் ம் ர்மானிக்கப்ப வதன் ;

கைட கணம் வைர அந்த உத் ையச் ெசயல் ப த் ம் றச் ழல்

நம் ைடய ஆ க்கத் ல் இ க்க ேவண் ம் அல் ல அத ைடய

ஆ க்கத்தால் பா ப்பைடயாத உத் கள் வ க்கப் பட் க்க ேவண் ம் .

ேசர ம் ேசாழ ம் தவ ய இடங் கைளப் பற் ேநரில்

பார்த்தவைரப்ேபாலச் ட் க்காட் ப் ேப க்ெகாண் ந்தார்.

இ நாட் த் தாக் தல் க ம் ேதால் யைடந்த ற , ெவங் கல் நா

ேநாக் ன்னகர்ந்தார் லேசகரபாண் யன்.

காற் ற காலம் உச்சம் ெகாண் ந்த . ளம் , ட்ைடகளில் நீ ரின்

இ ப் ேம ம் ைறந்த . ஆனா ம் ேமற் மைல ல் ேமகங் கள்

ம் காலம் ெந ங் ட்ட . அைதக் கணித்ேத அவரின் நகர்

இ ந்த . பாண் யப் ெப ேவந்தன் ெவங் கல் நா ேநாக் வ ம் ெசய்

எட் ய டன் பைடெயங் ம் உற் சாகக் ெகாண்டாட்டம் ெதாடங் ய .

பத் ஆண் க க் ப் ற லேசகரபாண் யன் ேநர யாகப்

ேபார்க்களம் ஒன் க் இப் ேபா தான் வ றார்.

ய ம் காலம் ப ம் , ழ் த் ைசப் ேபார்க்களத் க் வந்

மாதக்கணக்கா ற ; பாண் யப் பைட பா அைமத் எங் ெகல் லாம்

தங் றார்கள் , என்னெவல் லாம் ெசய் றார்கள் என்பைதக்

கவனித்தப இ ந் தனர்.

ேவட் ர்பைழயன், மைலய வாரம் எங் ம் தன் ரர்கைள நி த்

எ ரிகளின் ஒவ் ேவார் அைசைவ ம் கண்காணித்தப இ ந்தான் .

மாதக்கணக் ல் பாண் யர் பைட வந் ந் ெகாண்ேட இ ந்த .

கண்க க் எட் ம் ெதாைல வைர ஈட் ஏந் ய ரர்கள்

ெதன்பட்டனர்.

நீ லனால் அைம ெகாள் ள ய ல் ைல. இறங் த் தாக்கேவண் ம்

என்ற அவன எண்ணத்ைத மற் றவர்கள் ஏற் க ல் ைல. பறம் ள்

ைழயாத யாரின் ம் தாக் தல் ெதா க்க நமக் உரிைம ல் ைல

என்பைத அவனால் ஏற் க ய ல் ைல. மற் ற இ ைசகளி ம் ஈட் ய

ெவற் ச் ெசய் இங் வந் ேசர்ந்த ம் நீ லனின் ேவகம் இன் ம்

ய . அவைனக் கட் ப் ப த் தல் ேவட் ர் பைழயனால் யாத .

எனேவ, நீ லைன யேனா இ க்கச்ெசய் தான் பைழயன் . யனின்

ெசால் ைலப் பறம் ரன் யா ம் ற யா . ேவ வ ல் லாமல்

தன்ைனக் கட் ப் ப த் க்ெகாண்டான் நீ லன். காலம் பனின்

மனநிைல ம் ஏறக் ைறய அேதேபால் தான் இ ந்த . ழ் த் ைச

ஊர்களின் ரர்கள் மைலெயங் ம் நி த்தப் பட் ந்தனர்.

காற் ற காலம் ெதாடங் ம் ன்ேப ேதக்க ம் உ ர ம் வந் றங் னர்.

ைழயன் மட் ம் ெதன் ைச ல் ேசரநாட் எல் ைல ல் இன் ம்

இ ந்தான் . ேதக்கன் வந்த ற உத் கள் மாற் றப் ப ம் என்

அவர்க க் த் ெதரி ம் . இ ெப ம் ெவற் ச் ெசய் கேளா

எவ் ரில் இ ந்த ரர்களின் ட்டம் ேதக்கனின் தைலைம ல்

ழ் த் ைசக் இறங் ய . `அ த்த ல நாள் களில் பாரி வர ள் ளான் ’

என்ற ெசய் ைய ம் ேதக்கன் ெசான் னான். எல் ேலா ம் அளவற் ற

ம ழ் வைடந்தேபா நீ லன் மட் ம் சற் ேற வ த்தம் ெகாண்டான். தன

ெபா ப் ல் இ க் ம் காவல் ைச ஒன் க் ப் பாரி வ ம் ேபா

அவ க் ெவற் ையத் தந் வரேவற் ம் வாய் ப் பற் ப் ேபானேத என்ற

கவைல, அவன கத் ல் இ ந்த . ஆனா ம் பறம் ன் ஆசான்

ேதக்க ம் உற் றேதாழன் உ ர ம் எண்ணிலடங் காத எவ் ர்

ரர்க ம் வந் இறங் யம ழ் , அவைன ைர ல்

ஆற் ப் ப த் ய .

எ வனாற் ம் ெசவ் வரிக்காட் ம் ெகாட் த் ர்த்த எ ரிகளின்

ேயந் இ ைசப் பைட ன் ெபா ப்பாளர்க ம் ேவட் வன்

பாைறக் வந் ேசர்ந்தனர். பறம் ன் மா ரர்கள் எல் ேலா ம் ஒன்றாய் க்

ந் க்க, நாண் ழைவக் ந்த ெகாண் எ ப் ம் ஓைச

காரமைல ன் உச் ந் எ ெரா த்த . பாரி ன் வ ைகையக்

ழ் த் ைச வ ம் அ க் ம் ஓைச அ . வழக்கமான நாள் களில்

இ ேபான்ற ஏற் பா கள் இல் ைல. ேபார்க்காலத் ல் எல் லாம்

ஒ ங் கைமக்கப் ப ட் ந்த . தான் இ ந்த இடத் ந் பறம்

வ ம் ப் ப ந் வ நடத் க்ெகாண் ந்தான் வாரிக்ைகயன்.

க லேரா நடந் வந்த பாரி காரமைல ன் கட் ன் கால்

ைவத்த ம் நாண் ழ ன் ஓைச ேகட்ட . எல் ேலா ம் ஓைச ேகட்ட ைச

ேநாக் யப் ற் த் ம் னர். பாரிேயா, க லைரப் பார்த் ``இ

வ க் ப் பாைற. கவனமாகக் காெல த் ைவ ங் கள் ” என்றான்.

``பல ைற இந்த வ ல் காரமைலையக் கடந் இ பக்கங் க ம்

ேபாய் வந் ள் ேளன் , அப் ேபாெதல் லாம் ழ ன் ஓைச ேகட்ட ல் ைலேய”

என்றார் க லர்.

``இைவெயல் லாம் வாரிக்ைகயனின் ஏற் பா . ெசய் த்ெதாடர் களின்

வைலப் ன்னல் கைள இ ந்த இடத் ந்ேத உ வாக் ம் ட்பம் அவர்

அள க் ப் பறம் ல் ேவ யா க் ம் இல் ைல” என்றான் பாரி. க லர்

யந் ேகட் க்ெகாண் ந்தார்.

``நான் வ வைத ன்ேனாக் அ க் ம் ஓைச என் மட் ம்

நிைனத் டா ர்கள் . ன்ேனாக் அவ க் ச் ெசன் ேசரேவண் ய

ெசய் ஒன் ேவ ஒ க் ப் ல் ேபாய் க்ெகாண் க் ம் ” என்றார்.

``எவ் வள ஆற் றல் ெகாண்ட மாமனிதனாக அவர் இ க் றார்!” என்

க லர் யந் யப பாரி ன் ேதாள் பற் நடந் ெகாண் ந்தார்.

பாரி ெசான் னான், ``பறைவகைளக் களில் பார்த் ம ழ் வ ஓர்

அ பவம் . வானெமங் ம் பறந் ரிவைதப் பார்த்த வ இன்ெனா

வைக அ பவம் . அ ேவ ேவட்ைடக்காகச் ர்த்தப ஈட் ேபால

இறங் த் தாக் வைதப் பார்த்தல் ற் ம் ேவ வைக

அ பவமா ற் ேற! இ ேவட்ைடக்காலம் அல் லவா, தங் களின் ஆற் றல்

ைம ம் பயன்ப த் ம் வாய் ப் பாக ஒவ் ெவா பறம் மனித ம்

க வான்” என்றான் பாரி.

``ஆற் றல் அள டற் கரிய .அ ப ற் ேயா ம் றைமேயா ம் மட் ம்

ெதாடர் ைடயதன் ; ழ ட ம் உணர் ட ம் ெதாடர்

ைடயதா ற் ேற” என்றார் க லர்.

``ஆம் , அதனால் தான் தளர்ந்த வய ல் வாரிக்ைகய ம் , க

இளம் வய ல் இரவாத ம் எண்ணிப்பார்க்க யாத ட்பத் ட ம்

வ ைம ட ம் ஆற் றைல ெவளிப் ப த் ன்றனர்.”

ஒ கணம் அ ர்ந்தார் க லர். மகா றைமெகாண்ட வாரிக்ைகயைனப்

பற் ப் ேப க்ெகாண் க்ைக ல் , அந்த வரிைச ல் இரவாதைன

ஒப் ட் ப் பாரி ெசான் ன யப் ைபத் தந்த . சற் ேற அைம ெகாண்ட

க லர் ``இரவாதைன...” என் ெமள் ளத் ெதாடங் னார்.

க லர் என்ன ேகட்க வ றார் என்பைதப் ரிந் ெகாண்ட பாரி

ெசான் னான், ``எ வனாற் ப் ேபார்க்களத் ல் ஒ காட் ையப்

பார்த்ேதன் . இரவாதன் எய் த அம் ெபான் யாைன ன் க த் ல்

ஒ பக்கம் ைதத் ம பக்கம் எட் ப்பார்த்த . அவன ல் ல ன்

ஆற் றல் அள ட யாததாக இ க் ற .”

யப் றாமல் க லர் ெசான் னார் ``இேதேபான்ற யப் ேபா நீ லனின்

ஆற் றைலப் பற் ேதக்கன் ெசால் க் ேகட் ள் ேளன் .”

``ஆம் , இ வ ம் இைணயற் ற ஆற் றல் ெகாண்ட ரர்கள் தாம் . ஆனால் ,

ரர்கைள மா ரர்களாக மாற் வ ேபார்க்களம் தான்” ெசால் யப

நைடைய நி த் னான் பாரி.

னிந்தப கவனமாக நடந் வந்த க லர், பாரி நின்ற ம் தா ம்

நைடைய நி த் ட் நி ர்ந் பார்த்தார். மைலய வாரச் சமெவளிப்

பரப் ல் ரிந் டந்த பாண் யர் பைட. கண்ணிைமக்காமல் அைதப்

பார்த் க் ெகாண் க்ைக ல் பாரி ெசான் னான் ``ெப ம் கைழ

அைணத் க்ெகாள் ம் மா ரர்க க்காக, களம் ஆயத்தமா க்

ெகாண் க் ற .”

ேவந்த க் இ வைர யா ம் தந் ராத வரேவற் ைபத் தர ேவண் ம்

என் இர பகலாகப் பணியாற் க்ெகாண் ந்த ெவங் கல் நா .

லேசகரபாண் யனின் கால ெவங் கல் நாட் அரண்மைன ல்

ப ந்தேபா , ெந ஞ் சாண் ைடயாக ந் ெதாட் வணங்

வரேவற் றார் ைம ர் ழார். பறம் ன் தான ேபார் பற் ய

ெவ க்கப் பட் ன் மாதங் க க் ேமல் ஆ ட்ட . இந்த

எ க்கப் பட்ட டன் தன அரண்மைன ல் ய மாளிைக ஒன்ைறக்

கட்டத் ெதாடங் னார் ைம ர் ழார். இந்தப் ேபாரில்

லேசகரபாண் யன் ேநர யாகக் கலந் ெகாள் ள வாய் ப் க் ற .

அப் ப அவர் வந்தால் தங் வதற் காக இந்த ஏற் பாட்ைடச் ெசய் தார்.

பாண் யப் ெப ேவந்தனின் தங் கல் மாளிைக ேபரழேகா

வ வைமக்கப் பட் ந்த . `ெகாற் றர்களின் தாய் நிலம் ’ என்

வர்ணிக்கப்ப ம் ெவங் கல் நா ,அ றந்த மாளிைகைய

வ வைமத் ந்த . ேபரரசர் உள் ைழந்த ம் அதன் ைத

ேவைலப் பாட் ம் வண்ண ஓ யத் ம் யந் நிற் பார் என

ைம ர் ழார் எ ர்பார்த்தார். லேசகரபாண் யனின் கண்க க்

அைவ எைவ ம் ெதரிய ல் ைல. அவர் பார்க்க நிைனப் ப மாளிைகைய

அன் , ெவங் கல் நாட் ன் நில யல் அைமப்ைப; பறம் மைல ன்

வா ைன; தாக் ன்ேனற ம் தற் காத் நிற் க மான நிலப் பரப் ைப.
ம நாள் அ காைல, கவச ரர்களின் அணிவ ப் ேட

நிலப் பரப் ைபப் பார்ைவ டப் றப் பட்டார் லேசகரபாண் யன்.

ேவட் வன் பாைறக் ன் காத ெதாைல ந் ெவங் கல் நா

ெதாடங் ற . ைம ர் ழார் த ல் அங் தான் ேவந்தைர அைழத்

வந்தார். அங் ந் எ ரில் ெதரி ம் காரமைலையப் பற் ச் ெசால் லத்

ெதாடங் னார். ன்னர் ெதன்ேமற் த் ைச ேநாக் ேவந்தரின் ேதர்

நகர்ந்த . ேத க் ன்னால் க ங் ைகவாண ம் ெபா யெவற் ப ம்

ைர ல் அணிவ த்தனர். அவர்க க் ன்னால் காவல் ரர்கள்

ெசன்றனர். இேதேபால, தளப க ம் ரர்க ம் ன் ற ம்

அணிவ க்க, ேவந்தரின் ேதர் நகர்ந் ெகாண் ந்த .

ேதரின் இட றமாகக் ைர ல் வந்தப மைலைய ம் அதற்

ேமேல இ க் ம் ஊர்கைள ம் ளக் னார் ைம ர் ழார்.

மைழக்காலம் ெதாடங் ட்டதால் , நிலத் ன் தன்ைமைய ம ப் வ

சற் எளிதாக இ ந்த .ப ம் ைரகளின் ளம் ப கைள ம்

ேதர்ச்சக்கரத் ன் தடங் கைள ம் ர்ந் பார்த்தப ேய பயணித்தார்

ேவந்தர்.

ெவள் ள க் ன் ன் அ வாரத்ைத அைடந்தனர். அங் ந் தான்

பாண் யர் பைட தங் ள் ள டாரங் கள் அைமக்கப் பட் ள் ளன.

ேபரரசரின் வ ைகையக் கண் ரர்கள் ஆ தங் கள் ஏந் ,

ெப ழக்கம் ெசய் தனர். கத் தள் ளி ேபரரசரின் ேதர்

பயணப் பட் க்ெகாண் ந்த . ரர்களின் ஆேவச ஒ மைலெயங் ம்

எ ெரா த்த . ேபரரசரின் கவனம் ெவள் ள க் ன் ன் உயரத் ன் ேத

இ ந்த .

``அந்த ஊரின் ெபயெரன் ன ெசான் னாய் ?” எனக் ேகட்டார்.

`எந்த ஊைரக் ேகட் றார்?’ என் சற் ேற ழப் பமானார் ைம ர் ழார்.

`` த ல் ெசான் ன ஊரின் ெபயர்?”

``ேவட் வன் பாைற ேபரரேச” என் பணிந் ெசான் னார்.

``அ அவர்களின் காவல் தைலவர்கள் இ க் ம் ஊர் என் ெசால் றாய் .

ன்னர் ஏன் பைடைய இவ் வள அ ல் தங் கைவத் ள் ளாய் ?” எனக்

ேகட்டார்.

யாரிட ம் ப ல் ைல.

ைரகள் ண் ம் றப் பட் ப் ேபா ன. வரிைசயாகக் ன் களின்

ெபயைர ம் தன்ைமைய ம் அப் பால் உள் ள ஊர்களின் ெபயர்கைள ம்

ெசால் யப வந்தார் ைம ர் ழார். இட றம் பாண் யப் பைட ன்

ரர்கள் ெவற் க் ச்சல் எ ப் யப இ ந்தனர். ேபரரசரின்

வ ைகயால் ரர்களின் உணர் எல் ைலகடந்ததாக இ ந்த .

பைட ட் ன் இ எல் ைல இ க் ம் ெந ங் ன்றம் வைர நிற் காமல்

வந்தைடந்தனர். காரமைல ன் தன்ைமகைள அண்ணாந் பார்த்தப

நின்றார்.
ெவள் ள க் ன் ெதாடங் ெந ங் ன் வைர ெதற் வடக்காகப்

பா கள் அைமக்கப்பட்டதன் காரணத்ைதக் க ங் ைகவாணன்

ெசால் ல ற் பட்டான்.

ேபரரசேரா ``பைட தங் வதற் கான பா கள் இங் ந் ெதாடங் ,

ெதன் ைச ல் அைமயட் ம் ” என் ெசால் ட் ப் றப் பட்டார்.

`இவ் வள ஏற் பா கைள ம் இனி மாற் ற ேவண் மா?!’ என்ற அ ர்ச்

எல் ேலார் கங் களி ம் ெதரிந்த . அவர் ெசான் னதற் கான காரணம்

எவ் வள சரியான என்ப ெவளிப் பைடயாகத் ெதரிந்த .

மைழக்காலம் ரமைடயத் ெதாடங் ய . ெந ங் ன்றத் ந்

ெவள் ள க் ன் வைர அைமக்கப்பட்ட பா கைள ம் பைட

அைமப் கைள ம் ேவந்தர் ெசான் னப மாற் ம் பணிையத்

ெதாடங் னர். ெவள் ள க் ன் ந் ெதாடங் , ெதன் ைச ல்

நீ ண்ட பைடயைமப் .

ெவங் கல் நாட் மாளிைக வ ம் ேபார்ப்பாசைறயான . உண

தானியங் க க்கான ேச ப் க்கலன்களாக அவற் ல் பல

உ மா ன. பாண் யநாட் ப் பைட பல் ேவ ற் றரசர்களின்

ப களில் பரவலாக கா ட் ந்த . மைழக்காலம்

வைடவதற் காக அவர்கள் தங் கைவக்கப்பட் ந்தனர். மைழ

ரமைடவதற் ன், ந் னர் ெவங் கல் நாட் க் வந்தனர்.

அவர வ ைக, ேபரரச க் த் ெதரி க்கப் பட்ட .

லேசகரபாண் யன் அவரின் வ ைகைய எ ர்பார்த் ந்ததால்

யப் ேப ம் அைடய ல் ைல. ``உள் ேள அைழத் வரச் ெசால் ” என்றார்.

யேதயானா ம் எ ல் மாளிைகக் ள் ைழந்தான் ப் பாலஸ்.

வஞ் மாநகரில் ேசரனின் ேபார் உத் கைளக் கண் யந்தவன்,

அங் ந் றப் பட் ப் காைர அைடந்தேபா ெசங் கணச்ேசாழனின்

பைடெய ப் ைப ம் அதற் கான காரணத்ைத ம் ேகட் த்

ைகப் ற் றவன், பாரிைய ழ் த் ம் வல் லைமெகாண்டவர்களாக

ஒவ் ெவா வ ம் ஒவ் ெவா தத் ல் காட் யளிப் பதாக நம் யவன்,

இ ல் தாக் த ன் களால் நம் க்ைகயற் றவனாக மா

நின்றான்.

இ ேவந்தர்க ம் ற் றாகத் ேதால் யைடந்த ற ம்

ெப ேவந்தனான லேசகரபாண் யன் க நிதானமாகத் தன

பைடெய ப் ப் பணிகைள நடத் வ வத ந் இந்த இடம்

வந் ேசர்ந் ள் ளான் . உடன்வந்த கால் பா ம் எ ரஸ்ஸ ம் ந் னர்

மாளிைக ல் தங் ந்தனர்.

ப் பாலஸ், ேபரரசைர வணங் நின்றான். அவேரா அவைன

அைணத் வரேவற் றார். ``ேசரனின் ம் ேசாழனின் ம் பாரி

நடத் ய தாக் த ன் வரங் க ம் நீ ங் கள் அ ர்கள் தாேன”

என் ேபச்ைசத் ெதாடங் னான்.

அந்தப் பைடெய ப் கள் பற் ம் அங் நிகழ் ந்த ேபர கள் பற் ம்

பரிமா க்ெகாள் ள இ வரிட ம் எண்ணிலடங் காத ெசய் கள் இ ந்தன.

அன் ர வ ம் அைவ பற் ேய ேப னர். ேபார்க்களத்

தாக் தல் கைளப் பற் தான் அ ந் ள் ளைவ எவ் வள ைறவானைவ

என்பைத ப் பாலஸ் உண வதற் ெவ ேநரமாக ல் ைல.

லேசகரபாண் யன் ெசான் ன ெசய் கள் ப் பாலஸ்ைஸ

உைறயைவத்தன. ``மற் ற இ வ ம் இைழத்த தவ கைள நாங் கள்

இைழக்க மாட்ேடாம் ” என் லேசகரபாண் யன் ெசான் ன ற்

நம் க்ைக ன் அ ப் பைட லான மட் மன் , ட்பமான

ட்ட ட டன் ய என்பைத ப்பாலஸ்ஸால் உணர ந்த .

ஆனா ம் அவன் ேகட்டான் ``அவர்கைளப்ேபால் அல் லாமல் உங் களின்

தாக் தல் எந்த தத் ல் ேவ படப் ேபா ற ?”

``க க் ம் மைலக்காைடக் ம் ேவ பாட்ைட அ ர்களா?”

ேபரரசர் என்ன ெசால் ல வ றார் என்ப ப் பாலஸ க் ப்

ரிய ல் ைல.

``நாேன ெசால் ேறன். க , தன இைரைய நிலெமங் ம் ேத ப் ேபாய்

ேவட்ைடயா ம் . மைலக்காைட, நிலெமங் ம் இ க் ம் இைரையத் தன

ட் க் வரவைழத் ேவட்ைடயா ம் ” என்றார்.

 யப் ற் றப , ``எப் ப ?!” எனக் ேகட்டான்.

ேபரரசர் ெசான் னார், ``மைலக்காைட, பாைற இ க் களில் இ க் ம்

நாகர வண் ன் இற கைளக் ெகாத் க் ெகாண் வந் தன

இ ப் டத் ல் ைவத் க்ெகாள் ம் . நாகர வண் ன் மணம் காற் ல்

கண ேநரத் ல் பரவக் ய . அந்த மணத்ைத கர்ந்த டேன காட் ல்

உள் ள வண் னங் கள் எல் லாம் அைத ேநாக் ப் பறந் வ ம் . ல் வண்

ெதாடங் எரிவண் கள் வைர அைத ேநாக்

வந்தவண்ணேம க் ம் . தன ட் ல் இ ந்தப ேய வந் ேச ம்

வண் னங் கைள வைளத் வைளத் ேவட்ைடயா ம் மைலக்காைட”

என்றார்.

ப் பாலஸ் தன மனக்கண்ணில் மைலக்காைடைய உ வகப் ப த்த

யன்றேபா லேசகரபாண் யனின் கேம ெதரிந்த .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 79

ப் பாலஸ் வஞ் நகைர அைடந் ஒ வாரத் க் ப் ற தான்

கால் பா கார் நகைரச் ெசன்றைடந்தான். இ வ ம்

லேசகரபாண் யனின் ட்டத்ைத இ ெப ேவந்தர்களிட ம்

ளக் னர். பறம் டம் ேதாற் றதால் இ வ ேம அவமானப் பட் க்

க் டந்தனர். ெசங் கணச்ேசாழன் கால் எ ம் ந் உ ர்

ைழத்தேத ெப ம் பாடா ப் ேபான . வல காைல இ த் இ த் ,

ேகா ன் ைணெகாண்ேட நடக் ம் நிைல ல் இ ந்தான் . ஆனால் ,

பறம் ைப அ த்ெதா க் ம் வாய் ப் பாண் யனின் லம் ைடக் ற

எனத் ெதரிந்த கணேம ெவ ண்ெட ந்தான் . தந்ைத ேசாழேவலன்,

`சற் ேற நிதானித் ெவ ப் ேபாம் ’ என் ெசால் வதற் கான இடேம

அன்ைறய அரசைவ ல் எழ ல் ைல. ேசாழப் பைட ன் அத்தைன

ஆற் றல் கைள ம் ெகாண் வந் க்க ஆயத்தநிைல ல் உள் ளதாக

அ த்தான் .

உ யஞ் ேசரல் சட்ெடன ெவ த் ட ல் ைல. `மைலப் ப ல்

இவ் வள றன் ந்த ஏற் பா கைளச் ெசய் ேம நம் மால் தாக் த ல்

ெவற் ெகாள் ள ய ல் ைல; சமெவளிப் ேபாரில் பாரிைய ழ் த்த

மா?’ என் ந் த்தப ேய இ ந்தான் . ப் பாலஸ்,

ெபா ைமயாகப் பல ளக்கங் கைளக் ெகா த்தான் . ேசர ம் ேசாழ ம்

என்ன காரணத் க்காகப் பறம் ன் பைட ெய த்தார்கேளா, அந்தச்

ெசல் வங் கைள அவர்கேள எ த் க்ெகாள் ளட் ம் ; தனக் த் ேதைவ

பறம் ன் ழ் ச் மட் ேம என லேசகரபாண் யன்

ெதளி ப த் ட்டான் என்பைத ண் ம் ண் ம் னான்.

ேதவாங் , ெகால் க்காட் ைத, பா நகர் மணிக்கற் கள் என

அைனத் ன் ம் ப்பால ன் கன நிைலெகாண் ந்த .

அதனால் தான் பாண் யனின் ேபார்த் ட்டத்ேதா மற் ற இ

ேபரர கைள ம் இைணக் ம் ேவைல ல் ைனந் ஈ பட்டான்.

ேசர ம் ேசாழ ம் பாரி டம் ேதால் ையத் த ள் ளனர்.

இந்நிைல ல் , அவைன எப் ப யாவ அ க்க ேவண் ம் எனத்

ரத்ேதா ேபார் ரிவர். அ மட் மன் , தன தைலைம ல் நடக் ம்

ஒ ேபாரில் அவர்கள் பங் ெக ப் பேத பாண் யப் ேபரர ன்

தன்ைமைய ெவளிப் பைடயாக ஏற் க்ெகாள் ம் ெசயல் தாேன! ஒ

ேபார் ெதாடங் ம் ேபாேத மைற கமாக உயர்ைவ வழங் வைத எண்ணி

ம ழ் ந்தார் லேசகரபாண் யன். அதனால் தான் ப்பாலைஸ இந்தச்

ெசயைல ேநாக் த் ண் னார்.

 ன் ேபரர க ம் அைவ உ வான காலம் ெதாட் தங் க க் ள்

சமரசம் ெசய் ெகாண்ட ல் ைல. உள் க் ள் எரி ம் பைகெய ம்

ெந ப் ைப அைவ ஒ ேபா ம் அ த் க்ெகாண்ட ல் ைல.

ற் றர கைள ம் கைள ம் ழ் த் வ ல் இன்றள ம்

ேபரர களின் பைடக க் ைடயான ேமாதல் த ர்க்க

யாததாகத்தான் இ க் ற . ஆனா ம் யவன வணிகத்தால் , கடந்த

ல தைல ைறகளாக ன் ேபரர க ம் ெப ஞ் ெசல் வச்ெச ப் ைப

எட் ள் ளன. அர ன் வ ைமைய ஆ ம் நிலப் பரப் மட் ம்

ர்மானிப்ப ல் ைல; அதனிட க் ம் ெசல் வங் க ம் க் யமானைவ

என்பைத உணர்ந் ள் ளன. அதனால் தான் த் கள் ெகா க் ம்

கடல் வளத்ைத ம் , ள ெதாடங் எண்ணிலடங் காத வாசைனப்

ெபா ள் க ம் ம த் வப் ெபா ள் க ம் ைளந் டக் ம்

மைலவளத்ைத ம் தனதாக் க்ெகாள் ள டாமல் யல் ன்றனர்.

ப் பால ன் இந்த யற் க் ன் ேபரர க ம் இைச

ெதரி த்த இந்தப் ேபாராட்டத் ன் ஒ ப ேய. இத்தைன

காலங் களாக எந்த வளத் க்காக இந் த வ ம் தனித்தனிேய

ேபாரிட்டார்கேளா, அேத ேநாக்கத் க்காகத்தான் இப் ேபா வ ம்

இைணந் ேபாரிட ெசய் ள் ளனர். இந்தப் ேபார், ெவளிப் பைடயாக

எ ரிைய ேநாக் ய . ஆனால் , ஆழத் ல் உடன் இ ப் பவரின் இழப் ைபக்

கண் ம ழக் ய .

பாரி ேவட் வன்பாைறக் வந்த ந் ேபார்ச் ழைலப் பற் ய

உைரயாடல் கள் நாள் ேதா ம் நடந்தப ேய இ ந்தன. ``தாக் த க்

எல் லா வைக ம் நாம் ஆயத்தமாக ேவண் ம் ’’ என, ெதாடர்ந்

வற் த்தப் பட்ட .

``நாம் இறங் ப் ேபாய் த் தாக்கப் ேபாவ ல் ைல; எ ரி மைலேய வந்தால்

நாம் தாக் வதற் ப் தாய் எ ம் ேதைவ ல் ைல. ற ஏன்

பதற் றமைட ர்கள் ?” என்றான் பாரி.

பாரி ன் க த்ைத ம த் உைரயா தல் எளிய ெசயலன் . ேதக்கன்

மட் ேம க எளிதாக அைதக் ைகக்ெகாள் வான். சற் ேற தயங் , ஆனால்

உ யாகப் ேபசக் யவன் யன். ேவட் ர் பைழயன் பாரி ன்

ற் க் ம ப் பாகத்தான் ேபசத் ெதாடங் வார். ஆனால் , அவன் ள் ள

வாஞ் ைசயால் எப் ேபா ைசமா ேனாம் என்பைத அ யாமேலேய

பாரி ன் க த் க் உடன்பட் ப் ேப க்ெகாண் ப் பார். இவர்கள்

எல் ேலாரி ம் ஒேரெயா லக் வாரிக்ைகயன் மட் ம் தான் .

அவ டன் ேப ம் ேபா பாரி டம் ஏற் ப ம் மா பாட்ைட மற் றவர்கள்

எளி ல் உணர ம் . ஏெனனில் , பாரி ன் தந்ைதேய அவரின்

ெசால் ேகட் வளர்ந்தவர்தான். வாரிக்ைகயன் இன் ம் எவ் ரில் தான்

இ க் றார். ேபார்க்களம் பற் ய தற் ேபாைதய உைரயாட ல் அவர்

க த் கள் ஊடாட ல் ைல.

மைழக்காலம் ெதாடங் ய . பாண் யர் பைட ன் பா ட் க்

டாரங் கள் ெதன் ைச ேநாக் இடமாறத் ெதாடங் ன.

ஆ ரக்கணக்கான ெபா ள் களின் இடப் ெபயர் நடந் த . எண்ணற் ற

யாைனகள் இந்தச் ெசய ல் ஈ ப த்தப் பட்டன. இவர்கள் என்னதான்

ெசய் றார்கள் என்பைதப் பறம் ரர்கள் மைல ன் ந் கவனித்

தப ேய இ ந்தனர். ெவள் ள க் ன் ந் ெந ங் ன் வைர

டாரம் அைமத் ந்த பைட, இப் ேபா ற் றாக ெந ங் ன்

ந் ெதன் றமாக இடமா க்ெகாண் ந்த . ேவட் வன்பாைற

என்ப பறம் ன் க க் யமான இடம் என்பதால் , தங் களின்

இ ப் டத்ைத க ம் தள் ளிக்ெகாண் ேபா றார்கள் என்பைதப்

ரிந் ெகாள் ள ந்த .

ம லா க ற் ந்ததால் அவ க் க் கனிகைளக் ெகா த்

உபசரிக்க ஆ னிைய வரச்ெசால் ந்தான் பாரி. அவ ம் தன்

ேதா கேளா ேவட் வன்பாைறக் வந் ந்தாள் . ல நாள் கள்

அங் ேகேய தங் ந்தான் பாரி. அைடமைழ ற் ற ம நாள்

பறம் ன் ரன் ஒ வன் பாரி இ ந்த ல் ேநாக் ஓ வந்தான் . அவன்

ெசான் ன ெசய் ேகட் எல் ேலா ம் ன் ன் ேமல் ஏ நின்

பார்த்தனர். ெதன் ைச ந் ெப ம் பைட ஒன் அணியணியாய்

வந் ெகாண் ந்த . பைட ன் ன்னணி ரன் ஏந் ந்த

பதாைக ல் ேசரனின் ல் ெபா க்கப் பட் ந்த .அ த்த பத்தாம்

நாள் வட ைச ந் வந்த பைட அணி னர் க்ெகா ஏந் ய

பதாைகையச் மந் வந்தனர். இ வைர காரமைல ன் அ வாரம்

இ ந்த ன் ன் களின் ேம ந் பறம் ரர்கள் கண்காணித்

க்ெகாண் ந்தனர். இப்ேபா ஆ ன் களின் ேம ந்

கண்காணிக்கேவண் ந்த . வந் ம் பைட ரர்களின்

எண்ணிக்ைக எல் ைல ல் லாத ரிைவ எய் க்ெகாண் ந்த .

ேவந்தர்க ம் பைடைய ஒ ைன ல் க் ன்றனர் என்ற ெசய்

உ ப் பட்ட ற , பறம் ன் எல் லா ைசகளி ந் ம் ரர்கள்

ழ் த் ைசக் அைழக்கப் பட்டனர். வாரிக்ைகய ம் ைழய ம் ல

நாள் இைடெவளி ல் ேவட் வன்பாைறக் வந் ேசர்ந்தனர்.

க லப் ெபா ப் பாளர் ெவள் ளி ெகாண்டாைரத் த ரம ைர ன்

அரண்மைன நிர்வாகப் ெபா ப் ந்த அைனவ ம்

ெவங் கல் நாட் க் வந் ேசர்ந்தனர். ட்டநாட் அைமச்சன்

நாகைரயன் வந் ேசர்ந்தான். ஆ மைல ல் நைடெபற் ற தாக் த ல்

டநாட் த் தளப எஃகல் மாடன் தைலைம லான பைட மட் ேம

ற் றாக அ ற் ற . ட்டநாட் த் தளப ம் பன்

தைலைம லான பைட பறம் க் ள் ைழயாமேலேய நின் ட்ட .

இதன் ன்னணி ல் உ யஞ் ேசர ன் ேராக ம் அடங் ள் ளதாக

நிைனத்த டநாட் ேவந்தன் டவர்ேகா இன்ெனா ட் ப் ேபாரில்

பங் ெக க்க ம் ப ல் ைல. எனேவ, ட்டநாட் ப் பைட மட் ேம

ேபார்க்களம் வந்த . ேசரநாட் ன் அைமச்சராக நாகைரயேன

ளங் னான். ேசாழநாட் அைமச்சன் வளவன்காரி ம் வந்

ேசர்ந்தான். பாண் யப் ேபரர ன் தைலைம அைமச்சர் ந்தர்

எல் ேலாைர ம் ஒ ங் ைணத் வ நடத் னார்.

அைமச்சர்களின் சந் ப் நடந்த ற தான் வரப் ேபா ம் பைடகளின்

தன்ைம ம் எண்ணிக்ைக ம் ைமயாகத் ெதரியவந்தன. அந்தப்

பைடக க் த் ேதைவயான ஆ தங் கள் , அவற் ைறச்

ெசப் பனி வதற் ம் தாக உ வாக் வதற் ம் ேதைவயான

ஏற் பா கள் , உண ஏற் பா கள் , பண்டகச்சாைலகள் , ம த் வர்கள் ,

ச்ைசக்கான ப கள் , ைரக க் ம் யாைனக க் மான

கட் த்த கள் , ேபார்க்களத் க்கான ேதர்கள் , அவற் க்கான

பராமரிப்பாளர்கள் , றக கள் , ேபார் லங் க க்கான

தானியங் கள் , லங் கள் ஆ ய எல் லாவற் ைற ம் ெசம் ைம றக்

கணக் ட்டனர்.

பறம் ன் தரப் ல் ஆயத்தங் கைளத் ெதாடங் கேவண் யைதப் பற் ய

உைரயாடல் ஒ வ யாக க் வந்த . பாரி ஒப் தல் வழங் ய

ற பா நகரில் ஆ தங் கைள உ வாக் க்ெகாண் ந்த

அத்தைன ேப ம் ழ் த் ைசக் இடம் மா னர். ேவந்தர்களின்

ேபார்ப்பாசைற, ேவட் வன் பாைற ந் பலகாதத் ெதாைல ல்

இ ப் பதால் தங் களின் இ ப் டத்ைத ம் மாற் ற ெசய் தனர்.

ேவந்தர்களின் பைடக்கலக் ெகாட் ல் ெசம் ைம ற வ வைமப் பதற் கான

ேவைலகள் ெதாடங் ன. ம ைர ந் தைலைம அைமச்சர்

ந்தர் வ ம் ேபாேத அவ டன் அரண்மைன ன் தைலைமக்

கணியன் அந் வ ம் வந் ந்தான் . லப் பைடப் பாசைற

அைமக்கப் ேபா ம் நிலப்ப க் , ன் நாட் அைமச்சர்க ம்

அந் வ ம் மாணாக்கர்கள் ல ம் றப் பட் ப் ேபா னர். அவர்கள்

ெசன் ேச ம் ேபா ைம ர் ழார் வரேவற் க நின் ெகாண் ந்தார்.

உடன் சகர்களின் ஒன் ம் இ ந்த . ந்தர் அந்தப்

ெப ம் நிலப் பரப் ைபக் ைர ல் இ ந்தப ேய பார்த்தார்.

காரமைல ன் அ வாரத் ல் சற் ேற ல் க் க் ம்

ெப ம் ேமடாக அந்த இடம் இ ந்த . ேமட் ன் ந ப் ப ல் இறங்

நின்றனர். மைழநீ ைர எவ் வள த் ம் ெந ழ் ந் ெகா க்காத

இ க்கத்ேதா மண் இ ந்த .

அவர்கள் வந்த ேநரத் ல் பாண் யப் ேபரர ன் றப் க்க

யாைனைய அைழத் வந்தனர். தாழம் நிறத் தந்த ம் வட்டமாய்

அகன் ந ல் ந்த ம் பங் க ம் நீ ண் ெநளி ம் அழகான வா ம்

நாண் ட் ய ல் ைனெயாத்த ெக ம் ம் உைடய `பவளவந் ைக’

எ ம் ெபயர்ெகாண்ட அந்த யாைன, பாசைற நிலத் க் வந் ேசர்ந்த .

உடன் ம ைர ன் யாைன கட் த்த ப் ெபா ப்பாளர் அல் லங் ர ம்

ேகாட்ைடத் தளப சாகைலவ ம் வந்தனர்.

வண்ணத்தட் ல் ைவக்கப்பட் ந்த க்கைள ம்

கனிகைள ம் ெகாண் அந்த இடத் ல் வ பா ஒன்ைற சகர்

நடத் னர். ற அந் வன் ைகயைசத் உத்தர ட்டான். அ வைர

ேழ நின் ந்த பாகன் , யாைன ன் ேத அமர்ந்தான். பவளவந் ைக

நடக்கத் ெதாடங் ய . பாகன் தன் ைடய கால் கள் பவளவந் ைக ன்

கா களின் ன் றத்ைதத் ெதாட் டாமல் மடக்

ைவத் க்ெகாண்டான் . எந்தத் ைசக் ப் ேபாகேவண் ம் என்ற

ப் ேப ம் பாகனின் கால் கள் ெசால் லாததால் யாைன அதன்

ப் பத் க் நடந்த . அந்தப் ெப ேம வ ம்

க் ம் ெந க் மாக நடந்த பவளவந் ைக ண் ம் றப் பட்ட

இடத் க் வந் ேசர்ந்த .

இப் ேபா அந் வன் தன் மாணாக்கர்கைள அைழத் க்ெகாண்

யாைன ன் கால கைளப் பார்த்தப ேய உள் ேள ேபானான்.

யாைன ன் கால , ஆைம ன் ஓ ேபான்ற வ வம் ெகாண்ட .

ெவளிவட்டம் மட் மல் ல, உள் ேள ம் ஆைம ன் ஓட் ல் இ ப் ப

ேபான் ண் ன்களின் வ வம் ெகாண்ட ேகா கள் இ க் ன்றன.

யாைன ன் பாதத் ல் இ க் ம் ேரைகக்ேகா கள் அைவ. யாைன ன்

நான் கால க ம் நான் த ேரைககைளக் ெகாண்டைவ.

பவளவந் ைக ன் கால கள் அந்தப் ெப ேமெடங் ம் ப ந் டக்க

அவற் ைறக் ர்ந் கவனித்தப அந் வ ம் அவன் மாணாக்கர்க ம்

நடந் ெகாண் ந்தனர்.

கால ன் அச் ல் அைசயாமல் ப ெகாண்ட ண் ன்களின் வ

எந்தத் ைசேநாக் அைமந் க் ற என்பைதக் கணித்தப

ஒவ் ெவா தடத்ைத ம் உற் ப் பார்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

மைழ ன் ஈரம் காயாமல் இ ந்ததால் கால த்தடத் ன் உட்ேகா கள்

மண் க்கைளப் ேபால் எங் ம் ெநளிந் டந்தன. மாணாக்கர்கள்

ேதர் ெசய் த கால கைள அந் வன் ேபாய் ப் பார்த்தப ந்தான் .

ெந ேநரமான . ஆனா ம் கால ன் உள் வ வங் கைள உற் ப்பார்த்

ஒன்ெறா ஒன்ைற ஒப் ட் க் ெகாண் ந்தான் அந் வன். இ யாக

ன் கால கைளத் ேதர் ெசய் தான். ெப ேமட் ன் உச் ப் ப ல்

அைமந்த கால த்தடத் ல் பாண் யப் ெப ேவந்த க்கான பாசைறைய

அைமக்க இடம் த்தான் . அ ந் கத்தள் ளித் ெதன் றக்

கால த்தடத் ல் ேசரேவந்த க்கான இடத்ைத ம் வட ழக் ப்

ப ல் ேசாழ க்கான இடத்ைத ம் அந் வன் ேதர் ெசய் தந்தான்.

ன் ேபரரசர்க ம் தங் கப் ேபா ம் , அவர்கைளச் ற் ப் பல் லா ரம்

ரர்கள் ெமாய் த் க் டக்கப் ேபா ம் அந்த இடத் க் ` ஞ் சல் ’ எனப்

ெபயரிட்டார் ந்தர். லப் பைட நிைலெகாள் ளப் ேபா ம்

பைடக்கலக் ெகாட் ல் ஞ் ச ல் உ வாகத் ெதாடங் ய .

ேபரரசர்களின் பாசைறக் டாரம் கப் ெபரியதாக ம்

வச க்கதாக ம் உட்பா காப் அரண்ெகாண்டதாக ம் அைமயத்

ெதாடங் ய . அவர்கைளச் ற் இளவரசர்க ம் க் யமான

ற் றரசர்க ம் தங் வதற் கான டாரங் கள்

அைமக்கப் பட் க்ெகாண் ந்தன.

 க்கப் ப ம் பைடகைள ட் கத்தள் ளி, ெப ேம ஒன் ல்

ரி ெகாண்ட டாரங் கள் எண்ணற் றன அைமக்கப் ப வைத, ன் ன்

ேமல் நின் பறம் ரர்கள் பார்த்தப ந்தனர். எ ரிப் பைடகள்

க்கப் ப ட் க் ம் இடத்ைத ேநாக் அதற் ேநெர ர்த் ைச ல்

தங் க க்கான இடத்ைதத் ேதக்கன் ேதர் ெசய் தான். காரமைல ன்

சரி ல் நாகக்கர இ க் ற ல காதத்ெதாைல க் நீ ண் டக் ம்

கரட் ேம இ ; ேவட் வன்பாைற யளேவ உயரம் ெகாண்ட . பறம் ன்

ரர்கள் நிைலெகாள் ள இ ஏற் ற இடம் என் ேதக்கன் ெசய் தான்.

அவற் க் ச் சற் ேமேல காரமைல ல் இ ப பைன உயரத் ல்

இர ேம இ க் ற . எண்ணற் ற ைகப் பாைற கைளக்ெகாண்ட இடம்

அ .ஆ தங் கைள ைவக்க ம் ம த் வப் பயன்பாட் க் ம் ஏற் ற

இடமாக ம் அ இ க் ம் எனக் க த ப் பட்டா ம் , அந்த இடத்ைதத்

ேதர் ெசய் யச் சற் ேற தயங் னான் ேதக்கன். வாரிக்ைகயேனா ணிந்

ேதர் ெசய் யச் ெசான் னான். காரணம் , அந்தக் ைககளின் தன்ைம.

ேவர்க்ெகா ையப்ேபால ஒன்ைறெயான் இைணத் ச் ெசல் ம்

எண்ணற் ற ைககைளக்ெகாண்ட இடம் அ . க நன்

பழக்கப்பட்டவர்களால் மட் ேம அதற் ள் ேபாய் ெவளிவர ம் .

ேபாரின்ேபா ரர்கள் ைரவாக வந் ம் ம் தன்ைம டன்

அைம டம் இ க்க ேவண் ம் என் ேதக்கன் தயங் னான். ஆனால்

வாரிக்ைகயேனா, ``இ தான் ேபா க் ப் ெபா த்தமான அைம டம் ’’

என்றான்.
இர ேமட் ன் இட றம் இ ந்த சமதளமான ப களி ம்

மைலச்சரி கள் ைம ம் ல் கள் அைமக் ம் பணிகள்

ெதாடங் ன. பறம் ரர்கள் எல் லா ைசகளி ந் ம் இர ேமட் க்

வரத் ெதாடங் னர். ``இவ் டம் தான் நாம் கா ட் ள் ள இடம் எனத்

ெதரிந்த கணத் ந் ,எ ரிகள் நம் ைமக் கண்காணிப்பார்கள் .

ைம ர் ழார் ஆள் கள் அவர்க க் நன் உத ெசய் யக் ம் . எனேவ,

பறம் ரர்கள் இர ேமட் க் ம் நாகக்கரட் க் ம் வந் ேசர்வைதேய

எ ரிகளால் கணிக்க யாதப இ க்க ேவண் ம் ” என்றார்

வாரிக்ைகயன்.

``இர அ க்க மைழ ெபய் வதால் , ந் க் கம் ைப ெவட் , பந்தம்

ஏற் ங் கள் ’’ என்றார். ந் க் கம் ைபக் ராக ெவட் பந்தம்

ஏற் னால் அ அைணயாமல் எரிந் ெகாண்ேட இ க் ம் . ேழ ேபாட்

மண் அள் ளிக்ெகாட் னால் தான் அைண ம் . மற் றப

மைழத் ளிக்ெகல் லாம் எளி ல் அைணயா .

சமதளத் ந் பார்த்தால் ைக ன் தன்ைமைய எளி ல் ம ப் ட

யா . ஒவ் ெவா ைகக் ள் ம் எண்ணிலடங் காத ரர்கள்

தங் க்க ம் . ைககளின் தன்ைம, நீ ர்க்க ெகாண்ட

ைககள் , நன் காற் ேறாட்டம் உள் ள ைககள் , மாட் மந்ைதகைளேய

அைடக்கக் ய பரப் ைபக் ெகாண்ட ைககள் என அத்தைனைய ம்

வைக ரித் ரர்க க் ளக் னார் வாரிக்ைகயன்.

ைகக க் ள் உரிய இடங் களில் ளக் கைள அைமத் ,

 கைள உ வாக் னார். பறம் ரர்கள் வந் ந்த வண்ணம்

இ ந்தனர். பா ல் இ ந்த ெதா ற் டங் கள் அத்தைன ம்

இர ேமட் க் இடம் ெபயர்ந்தன. ெப ம் பான்ைமயான ைககள்

ஆ தக் டங் க க்காக மட் மல் லாமல் உைலக்களங் க க்காக ம்

ஒ க்கப் பட்டன. க ரிந்த நிலவைமப் ம் காற் ேறாட்ட ம் ெகாண்ட

ைககள் உைலக்களங் களால் நிரம் ன. அைவ மட் மல் லாமல்

ெவளிப் றத் ம் எண்ணற் ற உைலக்களங் கைள அைமத் க்

ெகாண் ந்தனர்.

ைரக க்கான கட் த்த கள் இர ேமட் ன் ெதன் றச் சரி ல்

அைமக்கப் பட் க்ெகாண் ந்தன. ைகக க் ம் கட் த்த க க் ம்

இைட ல் உண க் டங் கைள அைமத்தனர். ம த் வக் டங் கள்

அைமப் ப பற் ப் ேபசப் பட்ட . ``இந் தப் ேபாரில் ம த் வர்களின் பணி

 க க் யமானதாக இ க்கப் ேபா ற . எனேவ, யன் ஆசாைன

அைழத் வர ேவண் ம் ’’ என்றார் பைழயன் .

ேநாய் க்கான ம ந்ைதத் த வ ல் வல் லவர்கள் எண்ணற் ேறார்

உள் ளனர். ஆனால் , ேபாரில் ஏற் படப் ேபாவ காயங் க ம்

க ம் தான் . அவற் க் ம ந்தளிப் ப ல் க வல் லவர் யன்

ஆசான்தான். பச்ைசமைல ன் வட ைச ல் ஓ ம் மைறயாற் ன்

கைர ல் அவர் இ க் றார். ``வயதா கத் தளர்ந்த அவைர இவ் வள

ெதாைல வரவைழக்க ேவண் மா?” எனத் தயங் னான் ேதக்கன்.

வாரிக்ைகயேனா, ``கட்டாயம் அவர் இங் நம் ேமா இ க்க ேவண் ம் ”

என்றார்.

ைக ல் உட்காரைவத் த் க் வ ம் எண்ணத்ேதா ெசய்

அ ப் பப் பட்ட . த ல் தயங் ய யன் ஆசான், ற ஒ

நிபந்தைனேயா வர ஒப் க்ெகாண்டார். “என ைகையத் க் வர

இ வைர மட் ேம அ ப் ப ேவண் ம் . அவர்க ம் என்ைனக்

ெகாண் வந் ேசர்க் ம் வைர உணேவ ம் உண்ணக் டா .”

ேதக்கன் உள் ளிட்ட எல் ேலா ம் அ ர்ச் க் ள் ளானார்கள் . ``பத் ந்

பன்னிரண் நாள் பயணத் ெதாைலைவ எப் ப உண ன் க் கடக்க

ம் ? அ ம் ைகையத் க் க்ெகாண் !” எனப் பல ம்

தயங் யேபா வாரிக்ைகயன் ெசான் னார், ``மைலப் பாைத ல் உண

ஏ ன் ைகையத் க் வ ம் ரர்கள் இரண் அல் ல ன்

நாள் கள் வர ம் . அதற் ப் ற ம் அவர்கள் ஓ வந்தால்

மயக்கமைடந் ழ் வார்கள் . அவர்கைள ணப் ப த் ண் ம்

ைகையத் க்கைவப்ப ம த் வரா ய அவ ைடய ேவைல. நாம்

ஏன் அைதப் பற் ச் ந் க்க ேவண் ம் ?” என்றார்.

சரிெயன ஒப் க்ெகாண்ட ேதக்கன், வ ைம ந்த ேபார் ரர்கள்

இ வைரத் ேதர் ெசய் தான். ஆனால் வாரிக்ைகயேனா, ``அவர்கள்

ேவண்டாம் ” என் ெசால் , ேதாற் றத் ல் எளிைமயான இ வைர

அ ப் ைவத்தார்.

பன்னிரண் நாளில் வந் ேசரேவண் ய அவர்கள் எட்டாம் நாள்

காைல ேல வந் ேசர்ந்தனர். இ தான் நடக் ம் என

வாரிக்ைகய க் த் ெதரி ம் . எனேவ, அவர் யப் ேப மைடய ல் ைல.

ஆனால் , மற் ற அைனவ ம் யப் பால் றங் ப்ேபானார்கள் .

ைகையத் க் வந்த இ வ ம் றப் பட்ட இடத் ந்

இப் ேபா வைர உண ஏ ம் உண்ண ல் ைல; ேவகத்ேதா

வந் ேசர்ந் ள் ளனர் என்ற ெசய் ரர்கள் எல் ேலா க் ம் பர ய .

எப்ப இ நடந்த எனப் பல ம் ேப க் ெகாண் க்ைக ல்

ம த் வர்களிட ந் உண்ைம ெவளிவந்த , `` யன் ஆசான்

ெசய் ைவத் ள் ள ங் கள் ைகைய உட்ெகாண்டால் , பல

நாள் க க் ப் ப ெய க்கா ; ஆற் ற ம் ைறயா ” என் .

ம த் வனின் வ ைக ம த் வத்தால் அ யப் பட ேவண் ம் . யன்

ஆசானின் வ ைக அப் ப ேய அ யப் பட்ட . பறம் ன் அைனத்

வைகயான ம த் வர்க ம் ன்னேர இர ேமட் க் வந் ேசர்ந்தனர்.

ம த் வப் ேபராசாேனா பணிெசய் ம் வாய் ப் க்காகப் பல காலம்

காத் ந்தவர்கள் அவர்கள் .

ேபார் என்ப ,எ ரிகள் இ வ க் ைட ல் நடப் ப மட் மன் ;

ரர்க க் ம் ம த் வர்க க் ைட ல் நடப் ப ம் ட. எ ரிக க்

ம த் வனால் ணப்ப த்த யாத காயங் கைள உ வாக்கேவ

ஒவ் ெவா ர ம் நிைனக் றான். `எ ரிகள் எவ் வள காயத்ைத

உ வாக் னா ம் ணப் ப த் ண் ம் ரைன வாள் ஏந்தைவப் ேபன்’

என்ேற ஒவ் ெவா ம த் வ ம் ைகச்சாற் ைறப் றான்.

ம த் வனின் ச்ைச க் ம் நம் க்ைகேய ரனின்

ணிச்சைலப் பல ேநரங் களில் ர்மானிக் ற . ஒவ் ெவா நா ம் ேபார்

ம் கணத் ல் தான் ேபாைர அ ந் ெகாள் தல் ெதாடங் ற .

அன்ைறய இர ன் காட் கள் தாம் ம நாள் அவன மனஉ ையத்

ர்மானிக் ற . மரணெமய் யவர்கள் மரணத் ன்

அச்ச ட் வ ல் ைல. உடல் ைதக்கப் பட் ,ம த் வர்களால் எ ம்

ெசய் ய யாமல் , எங் ம் கத ய ஓைசேயா இ பட் க்

டப் பவர்கள் தாம் ஒவ் ெவா ேபார் ரைன ம் நிைல ைலயச்

ெசய் றார்கள் . அதனால் தான் ேபார்க்களத் ல் தாக் ண்டவர்கைள

ம த் வசாைல ேநாக் த் க் வ ம் ேவைலைய ரர்கள் ெசய் யக்

டா எனப் ேபரர கள் ெசய் ள் ளன; அைதச் ெசய் வதற் த்

தனிப் பைடைய அைமத் ள் ளன. ேபாரின் ைய ரனின் வா ம்

ம த் வனின் பச் ைலக ம் இைணந்ேத ர்மானிக் ன்றன.

பறம் ரர்கள் இைணயற் ற நம் க்ைகேயா வாளிைன ஏந்த ம்

நாணிைன இ க்க ம் எ ரிப் பைடையச் ைதத் ன்ேனற ம் ,

ம த் வர்க ம் க் யக் காரணம் . அ ம் யன் ஆசான் களம்

ேநாக் வந் ள் ள ெசய் பறம் ரர்க க் க் கட்டற் ற ேவகத்ைதக்

ெகா த்த . மரணத்ைத த் நடக்க ஒவ் ெவா ர ம்

ஆைசப்பட்டான் .

யன் ஆசான் இர ேமட் க் வந் த அன் தான் ஞ் ச ல்

ேவந்தர்க க் க் டாரங் கள் அைமக் ம் பணி க் வந்த .

ஞ் சல் ப க் மட் ம் தனித் வமான பா காப் அரண்கள்

உ வாக்கப் பட்டன. ேவந்தர்க க் ன் ெப ங் டாரங் கள் .

வ ம் சந் த் உைரயாட மாளிைக வ லான ெப ங் டாரம்

ஒன் . ேவந்தர்க க்கான பணியாளர்கள் ம த் வர்கள் ,

உண ச்சாைலகள் ஆ யவற் க்காக ன் டாரங் கள் . ேபாரில்

பங் ெக க் ம் அரச ம் பத் னர் தங் வதற் காக ஐந் டாரங் கள்

என் ெமாத்தம் பன்னி டாரங் கள் , ஆ தப் ப ற் க்கான களம் என

அைனத் ம் ெகாண்ட ரிவான அைமப் ேபா ஞ் சல் நகர் தயாரான .

 ஞ் ச ன் பா காப் க் த் தனித்த அரண் அைமக்கப் பட்ட .

ெப ம் ெப ம் மரத் ண்களா ம் ஆ தங் களா ம் அைமக்கப் பட்ட

அரண் அ . அர க் ெவளி ல் தான் பைடகள் பலகாதத்

ெதாைல க் ப் பர ந்தன. இர ல் க ங் ளிர் இ ந்தா ம்

பகற் ெபா ன் ெவ ல் இன் ம் ேடறாமல் தான் இ ந்த . ஞ் ச ன்

அரண்காவலர்கள் நான் ைனகளி ம் அைமக்கப் பட் ந்த

பா காப் ேமைட ந் பார்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

ெதன் ைச ல் நின் ந்த பைட ரர்களிட ந் உற் சாகப்

ேபேராைச ேமேல வந்த .

கடல் ேபால் பர க் டந்த பைட ரர்களின் வாழ் தெ

் தா ழங் க

உ யஞ் ேசர ன் ேதர் ெதன் ைச ந் ஞ் சல் ேநாக்

வந் ெகாண் ந்த . ேத க் ன்னால் ேசரநாட் த் தளப ம் பன்

ைர ல் வந் ெகாண் ந்தான் . அவ க் ன்னால் கவச ரர்கள்

அணிவ த் வந்தனர். நாேணற் றப்பட்ட ல் ைலப் பதாைக ல்

தாங் ய ரன் தலாவதாக வர, அவைனத் ெதாடர்ந் அணியணியாய்

ேசர ரர்கள் வந் ெகாண் ந்தனர்.

ன் ேபரர களின் அைமச்சர்களா ய ந்த ம் நாகைரய ம்

வளவன்காரி ம் உ யஞ் ேசரைல வரேவற் க ஞ் ச ன் வா ல்

காத் நின்றனர். ந்தர், பாண் ய ைறப் ப அவ க்கான

வரேவற் ைப வழங் னார். உ யஞ் ேசரல் ஞ் ச க் ள் ைழந்தான்.

அரச ல யாைன பவளவந் ைக மாைல ட் , வணங் , தன

ன் ேம ந் த அம் பாரி ல் ஏற் க்ெகாண்ட .

ஞ் ச ன் ெயங் ம் நிைறந் ள் ள பா காப் ரர்களின்

வாழ் தெ
் தா கைள ஏற் றப தனக்கான பாசைறக் டாரத் க் ள்

ைழந்தான் உ யஞ் ேசரல் .

தான் நிைனத்தைத டஉ யஞ் ேசரல் இளைமேயா இ க் றார் என்

க ய ந்த க் , அவ ைடய ேதாளின் ேமல் க ங் ரங் க் ட்

ஒன் உட்கார்ந் ப் ப ஏன் என்ப ரிய ல் ைல.

உ யஞ் ேசரல் வந்த ம நாள் ேசாழப் ேபரரச க்கான

வாழ் தெ
் தா களால் பைடக்கலக்ெகாட் ல் ங் ய . க்ெகா

ஏந் ய பதாைகைய யாைன ன் தாங் ப் த்த ரன் ன்வர

அவைனத் ெதாடர்ந் ேபரரசரின் ேதர் வந் ெகாண் ந்த . ேத க் ள்

தந்ைத ம் மக ம் இ ந்தனர். ெசங் கணச்ேசாழ க் க் கால்

 ெகாண்ட தால் அவனால் நின் ேபாரிட யா . மற் ற இ

ேபரரசர்க ம் ேபாரில் ேநர யாக ஈ ப ம் ேபா ேசாழப் ேபரரசர்

மட் ம் ேநர ப் ேபாரில் ஈ படாம ந்தால் அ ேசாழநாட் க் ப்

ேபரவமானமா ம் . எனேவ, ``மகனின் சார் ல் நான் ேபாரில்

பங் ெக ப் ேபன்” என் , ேசாழேவலன் உடன்வந்தார்.

அன் மாைல ர ண்டா வாத் யம் இ ெயன ழங் கத் ெதாடங் ய .

ேபரிைக ன் ஓைசேயா எல் ைல ல் லாத அ ர்ைவ உ வாக் ய .

எங் ம் ேபார்க்களத் க் ரிய க கள் இைசக்கப்பட்டன. அணிவ த்

வந்த யாைனகளின் மணிேயாைச ேபரிைகைய ஞ் க்ெகாண் ந்த .

ரர்கள் , ண்ைணப் ளப் பைதப் ேபால ழக்க ட்டனர். ெவ ப் ற் ற

தந்த ம் ைளந்த நக ம் , னில் சங் வ வப்

ள் ளிகைள ம் ெகாண்ட பாண் யநாட் ப் பட்டத் யாைன ன்

அமர்ந்தப ஞ் ச க் ள் ைழந்தார் லேசகரபாண் யன்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 80

ேபார்க்க களின் ெதா ப் பாக ளங் ம் பைடக்கலப் ேபரரங் ,

ன் இடங் களில் உ வாக்கப் பட்ட . பாண் யனின் ேபரரங்

ஞ் ச ன் அ ல் இ ந்த . ேசரனின் ேபரரங் ெதன் ற ம் ,

ேசாழனின் ேபரரங் வட ற ம் அைமக்கப் பட்டன.

ேவந்தர்க க்கான ேபார்க்க கள் ைம ம் இங் தான்

ேசகரித் ைவக்கப்பட் ந்தன. ஒவ் ெவா ேபரரங் ம் ஞ் சல் நகரின்

பரப் பளைவக்ெகாண் ந்த . அவற் ள் பத் க் ம் ேமற் பட்ட

டாரங் கள் இ ந் தன.

ஒவ் ெவா டாரத் ம் ஒவ் ெவா தமான ஆ தம்

ைவக்கப் பட் ந்த .ஆ தங் கைள ஒ ங் ைறப் ப

அ க் ைவப் ப ம் , ேதைவக்ேகற் ப நாள் ேதா ம் அவற் ைற எ த்

ேபார்க்களத் க் அ ப் வ ம் தனித்தெதா கைல. இந்தக் கைலையச்

ெசய் பவைர `ஆ தவாரி’ என் அைழத்தனர்.

நான் வைகயான ல் க ம் ப ன் ன் வைகயான அம் க ம்

ேபார்க்களத் ல் பயன்ப த்தப் பட்டன. ஒவ் ெவா தமான

அம் க்கட் ம் தனித்தனிேய அ க் ைவக்கப் பட ேவண் ம் .

அப் ேபா தான் அவற் ைற எ த் த் தர வச யாக இ க் ம் . களம் ம்

ரன் ைக ல் ஏந் க் ம் ல் க் த் த ந்த அம் கள் அவன

அம் பறாத் ணிக் வந் ேசர ேவண் ம் .

ஆ தங் கைள பைடக்கலப் ேபரரங் ந் ரர்களின்

ேபார்ப்பாசைறக் நள் ளிர க் ள் ெகாண் ேபாய் ச் ேசர்க்க ேவண் ம் .

ெபா ம் ேபா அந்தப் பாசைற ல் இ க் ம் ரர்க க் த்

ேதைவயான ஆ தங் கள் அவர்களின் கண்கள் ன் பளிச் டேவண் ம் .

`என்ைன ஏந் க்ெகாள் ’ என்ற ஆ தங் களின் அைழப் ைப ரர்கள்

உணரேவண் ம் .

பைடப் ரி களின் தன்ைமக்ேகற் ப ப் ட்ட வைக ல் ைல மட் ேம

பயன்ப த் பவராக ஒவ் ெவா ரி ன ம் இ ப் பர். அந்த வைக

ல் க் ப் ெபா த்தமான அம் க்கட் கள் அங் வந் ேசர ேவண் ம் .

அ ல் ஏதாவ ழப்பம் நிகழ் ந்தால் , அ காைல ேலேய க்கல்

உ வா ம் . எனேவ, ஆ தங் கைள பாசைறக் ப் ரித் த் த ம்

ெபா ப் ைப வ க் ம் `ஆ தவாரி’ க க் யமானவராகக்

க தப் ப வார். ேபார்க்களத் ல் தளப க் சமமான

அ காரம் ெகாண்டவராக ேபார்களக் ெகாட் ல் ஆ தவாரி

ளங் வார்.

ன் ேபரர க ம் அ பவேம யவர்கைளத் தான் ஆ தவாரிகளாக

நிய த்தன. பல ேநரங் களில் பைடகளின் தளப ையேய

சமாளிக்கேவண் ய ெபா ப் ஆ தவாரிக் உண் . ப் ட்டவைக

ஆ தம் தான் ேவண் ம் என் தளப ேகட்பார். ஆனால் , அந்த

வைகயான ஆ தத் ன் இ ப் கக் ைறவாக இ க் ம் . எனேவ,

மற் றவைக ஆ தத்ைதக் ெகா த் நிைலைமையச் சமாளிக்க

ேவண் ம் . ேபார் ெந க்க க க் இைட ல் அ கம்

ேமா க்ெகாள் பவராக தளப ம் ஆ தவாரி ம் தான் இ ப் பர்.

அதனால் ஆ தவாரி ெபா ப் க் நிய க்கப் ப பவர் வயதானவராக

இ ப் ப அவ யம் . அ ம் தளப ம க் ம் மனிதராக இ க் மா

பார்த் க்ெகாள் வர். ஏெனன் றால் , ேபார்களத் ேட அவர்களின்

ேதைவகைள ம் இ ப் கைள ம் பற் ப் ேப க்ெகாள் ள ல

கணங் கேள வாய் க் ம் . அதற் ள் அைனத்ைத ம்

ரிந் ெகாள் பவராக ம் பரிமா க்ெகாள் பவராக ம் இ க்க ேவண் ம் .

இ ப வைகயான வாள் கள் , எட் வைகயான ேவல் கள் , ன்

வைகயான வாள் கள் , ன் வைகயான தண்டங் கள் , ன்

வைகயான ேகடயங் கள் என அைனத் ம் எந்த இடத் ல் எவ் வள

இ க் ன்றன, எந்ெதந்தப் பாசைறக் எந்ெதந்த வைகயான

ஆ தங் கைள எவ் வள அ ப் ப ேவண் ம் , கைட வைர இ ப்

ைறயாமல் எப் ப ச் சமாளிப்ப , உற் பத் க் களத் ந்

ேதைவயான ஆ தங் கைள எப்ப ைர ப த் வாங் வ

ஆ யவற் ல் ந்த கவனத்ேதா ெசயல் ப பவராக ஆ தவாரிகள்

இ ந்தனர்.

ேபார்க்களக் ெகாட் ல் களில் ஆ தங் கள் ெப மரச்சாரங் களில் ஏற்

அ க்கப் பட் க்ெகாண் ந்தேபா இர ேமட் ன் தல் ன்

ைககள் க்க ஆ தங் கள் நிரப் பப் பட் ட்டன. ஒவ் ெவா

ைக ம் பத் பைன நீ ளத் க் உள் ேள ெசல் லக் யதாக இ ந்த .

பறம் ன் ஆ தப் ெபா ப்பாளனாக பா ையச் ேசர்ந்த ேவலன்

நிய க்கப் பட்டார். ைகக க் ள் ளக் கள் எந்ேநர ம்

எரிந் ெகாண் ந்தன. ஆ தங் கைள எ த் த் தர ஏ வாக

மரச்சாரங் கைள அ க் ம் பணி இரண்ேட நாளில் ற் ற . அதன்

ற ஆ தங் கள் அ க்கப் பட்டன. ேபார்க்களம் ெசல் ல யாத

வயதானவர்கள் இந்தப் பணி ல் ஈ ப த்தப் பட்டனர்.

ங் ம் ளங் ெகாம் ம் மட் ேம ல் ெசய் ய பயன்ப த்தப் பட்டன.

உேலாகத்தால் ல் ெசய் ம் பழக்கம் பறம் ல் இல் ைல. ேவந்தர்களின்

தரப் ல் ன்கள ரர்க ம் தளப க ம் உேலாக ல் ைலேய

பயன்ப த் வர். மற் ற ரர்கள் பயன் ப த் ம் ல் கள்

பைனமட்ைடயா ம் ங் லா ம் ஆனைவயாக இ ந்தன. ஐந் ,ஏ ,

ஒன்ப ச் கள் ெகாண்ட ல் கைளேய ேவந்தர்களின் பைட னர்

பயன்ப த் னர். ெப ம் பாலான ன்கள ரர்க ம் தளப க ம்

ரல் ப மன் அள க்கப்பட்ட பட் லால் ஆன நாைணேய

பயன்ப த் னர். ஆனால் , பறம் ரர்கள் அத்தைன ேப ம் ங் கா

ய ன் ல் ஊறைவக்கப்பட்ட நாண் ட் ய ல் ைலேய

பயன்ப த் னர்.

இ ம் க் ட்டம் , ரட்ைடக்கரி, ளியம் ைத ன்ைற ம்

க ேவலஞ் சா ட் இ த் அத டன் ழாங் கல் மாைவச் ேசர்த்

ஆ தங் க க்கான `வ ’ உ வாக்கப் பட்ட . நான்காம் , ஐந்தாம்

ைககள் ஆ தஉ வாக்கங் க க்கான உைலகளால் நிரம் இ ந்தன.

உைலகளின் தன்ைமக் ஏற் ப அைவ ைககைள ட் ெவளிேய பல

இடங் களில் அைமக்கப் பட்டன. ய உைலக் காற் ற இல் லாத

ஒ ங் யப ேய ஏற் ற . அந்த வைக உைலகளில் தான் ஆ தங் களின்

னிப் ப ம் ளிம் ன் ர் ைன ம் ெசய் யேவண் ய

க் யமான ேவைலகைளச் ெசய் ய ம் .

மற் ற காலங் களில் ஆ தங் கைள ெப ைல ல் அ த் ம் வ த் ம்

ைவத் ப் பர். அைவ எல் லாம் தல் ன் ைககளில் வந்

நிரப் பப் பட் ட்டன. இப் ேபா அைவ அைனத்ைத ம் ேபா க் ப்

பயன்ப த் வதற் ஏற் ப இ வ வம் ெகா க் ம் ேவைலையத்தான்

நான்காம் , ஐந்தாம் ைககளில் ெசய் தனர்.

பறம் ரர்கள் பயன்ப த் ம் வாள் கள் அைனத்ைத ம் கலைவத்

ெதாட் ல் பத் நாள் கள் ஊறைவக்க ேவண் ம் . அதன் ற தான்

ேபார்க்களத் க் எ த் ச்ெசல் லப்பட ேவண் ம் . ெபா வாக,

பறம் ரர்க க் ேபார்க்களத் ல் வாைளப் பயன்ப த் ம் வாய் ப்

அ கம் வாய் த்த ல் ைல. பறம் ன் ல் பைடேய எ ரிகைள

ற் றாகத் தாக் அ த் ம் . எனேவ, வாளின் ேவைல கக்

ைறேவ. ஆனால் , இந்தப் ேபாரில் வாள் ச் க் ந்த க் யத் வம்

உண் என்பதால் , எண்ணற் ற கலைவத்ெதாட் கள் உ வாக்கப் பட்டன.

ெகா க்கள் ளி சாம் பல் , றாெவச்சம் , எ க் ைலப் பால் , எ ச்சக்ைக

ஆ வற் றால் ஆன கலைவ ல் உேலாகங் கள் நாள் கணக் ல்

ஊறைவக்கப் பட்டன. அப் ப ச் ெசய் தால் அைவ ஒ ேபா ம்

ெமாட்ைடயாகா . ேவ எந்த உேலாகத் டேனா க ங் கற் பாைற ேலா

ேமா னா ம் இந் த வா க் பா ப் ட ஏற் படா . ைன,

எளி ல் ம ங் கா . வாய் ப் ைடக் ேமயானால் , எ ரி ன் வாைளப்

ளந் இறங் ம் .

பறம் ரர்கள் பயன்ப த் ம் இந்த வைக வா க் நிகரான

ர்வ ள் ள வாள் ேவெற ம் இல் ைல.

கலைவத் ெதாட் ல் ஊறைவக்கப்பட்ட உள் ளங் ைக அள

அகலம் ெகாண்ட ர் ைன ஆ தத்ைதக்ெகாண்ேட

ைலேவல் தயாரிக்கப் பட்ட . பறம் ன் தனித் வமான

ஆ தம் இ . ேவெறங் ம் இந்த வைக ஆ தம்

ெசய் யப் பட்ட ல் ைல. ேவ ன் ைன ல் ரிந் க் ம்

ைல ல் கல் கைள ம் எஃ கைள ம் பன் ன்

ன்ெகாம் பால் ெசய் யப் பட்ட ஊ ைய ம் ெபா ந் ைவப் பர்.

ைலேவைல ெசய் ய அ க காலம் ேதைவப் ப ம் . எனேவ,

ரர்களின் பயன்பாட் க் இ அரிதாகேவ ெகா க்கப்ப ம் .

வ ைமெகாண்ட ரன் ஒ வன் தவறாமல் எ ந்தால் , எ ரி ன்

ேதர் ந் ேழ சரி ம் . ேபார் யாைனைய ஒேர எ யால் ழ் த்த

றஆ தம் , இ ஒன் தான் .

ேபரர களின் வ ைம, எண்ணில் லாத மடங் ஆ தங் கைள

இைட டா ேபார்க்களத் க் அ ப் வ ேல இ க் ற .ஒ

யாைன ன்ேமல் ஏற் றப்ப ம் ஆ தங் கைளக்ெகாண்

ரர்கைளக்ெகாண்ட பைடப் ரி நாள் வ ம் சண்ைட டலாம் .

அவ் வா ஆ தங் கைள ஏற் ச்ெசல் ல மட் ம் யாைனகள்

ஆ தவாரி ன் உத்தர க் க் காத் நின்றன. உடல் வ ம்

கவசங் களால் ட்டப் பட்ட யாைன, ஆ தங் கைளச் மந்

ேபார்க்களத் க் ள் ெசல் ம் ேபா எ ரிப் பைடயால் அைத எ ர்த்

எ ம் ெசய் ய யா .

வா ம் ேவ ம் அம் ம் தாக் ம் ஆ தங் கள் என்றால் , கவச ம்

ேகடய ம் தான் காக் ம் ஆ தங் கள் . ேபரர களின் பைடகளில்

தளப க க் ம் தல் நிைல ரர்க க் ம் த ந்த ெமய் ைறக்

கவசங் கைள உ வாக் ைவத் ந்தனர். வாள் ச்சாளர்கள் அத்தைன

ேப க் ம் ன் வைகயான ேகடயங் கள் வ வைமக்கப் பட் ந்தன.

ேசரனின் ேகடயம் வாள் ச்சாளன் ழன் தாக்க ஏ வாக இ ந்த .

ேசாழனின் ேகடயம் அேத அள வ ைம டன், ஆனால் எைட

ைறவானதாக இ ந்த . அதனாேலேய அைதப் பயன்ப த்த ரர்கள்

க ம் ம் னர். பாண் யனின் ேகடயேமா, யாைன ஏ

நின்றேபா ம் ெநளிந் ெகா க்க ல் ைல.

``பறம் க் கடந்தகாலங் களில் வாள் பைட ெபரிதாகத்

ேதைவப் படாததால் , ேகடயத் க்கான ேதைவ ம் ெபரிய அள ல்

இல் ைல. இப் ேபா தான் அதன் ேதைவ உணரப் ப ற . அைத

உ வாக் வெதான் ம் க ன ேவைலயல் ல’’ என்றான் ேவலன்.

ஆனா ம் யன் ஆசான் வந்த ற அவரிடம் ேகட்காமல் ெசய் வ

ைறயன் என்பதால் , அவரிடம் ஆேலாசைன ேகட்டான். அவர்

ெசால் ய ப் ன் அ ப் பைட ல் ேவைலகள் உடன யாகத்

ெதாடங் கப் பட்டன. ஆனால் , ெமய் ைற தயாரிக்க ஆசான் ெசால் ம்

வப் ச் த் ர லக்ெகா ம் ெசங் ெகா ேவ ம் எளி ல்

கண் க் ப் படாதைவ. எங் ேகா ஒன் தான் ைளத் க் டக் ம் .

பறம் ன் அத்தைன ரர்க க் ம் ெமய் ைற தயாரிக்கத் ேதைவயான

அள இந்தக் ெகா கைளப் ப த் வ தல் எளிதன் . ஆனால் , அைதத்

த ர ேவ வ ல் ைல.

யன் உத்தர ட்டான். நாகக்கர க் வந் ேசர்ந்த ரர்கள் மட் ம்

இங் இ க்கைவக்கப்பட்டனர். பல் ேவ ப களி ந்

இர ேமட் க் வந் ெகாண் ந்த ரர்கள் அைனவ க் ம் ெசய்

அ ப் பப் பட்ட . அேதேபால பறம் மைல வ ம் உள் ள மக்க க் ம்

ெசய் ெகா க்கப்பட்ட . எல் ேலா ம் ைகையத் ேத

கா க க் ள் இறங் னர்.

ைடக் ம் ைககைள, காலம் கடத்தாமல் இர ேமட் க்

அ ப் ைவக்க ேவண் ம் என்ப உத்தர . வந் ேசர்ந்த ைகக்

ெகா கைளக்ெகாண் ெமய் ைற தயாரிக் ம் ேவைல

நடந் ெகாண் ந்த . கல் ல் அைறத் த் தயாரிக்கப் ப ம் இவற் ைற,

நிழ ல் உலர்த் தான் ஈரம் ேபாக்க ேவண் ம் . அதற் ஏற் ற இடமாக

ைகத்தளங் கள் இ ந்தன.

ேவைலகள் ம் ரமாக நடந் ெகாண் ந்தேபா பாரி ம் க ல ம்

ேவட் வன்பாைற ந் இர ேம ேநாக் ப் றப் பட்டனர்.

இத்தைன நாள் களாக பாரி ேவட் வன்பாைற ேலேய இ ந்ததற்

ேபார்த்தயாரிப் ேநாக் மனம் ஒன்றாத தான் காரணம் . ஆனா ம்

ன்ெனச்சரிக்ைகயாக நாம் ல தயாரிப் கைளச் ெசய் தாகேவண் ம்

என் அைனவ ம் ெசான் னதால் , அைத ஏற் றான். ேதக்க ம் ய ம்

அைதச் ெசய் க்கட் ம் என் ேவட் வன்பாைற ேல தங் ட்ட

பாரி, இன் காைல ல் க ல டன் இர ேம ேநாக் ப் றப் பட்டான்.

ந ப் பக ன்ேபா அவர்கள் ெந ங் ன்ைற வந்தைடந்தனர்.

அங் ந் சமதளத் ல் கண் க் எட் ம் ெதாைல வைர

ேவந்தர்களின் பைடகள் பர க் டந்தன. ெந ங் ன்ைறக் கடந்த ம்

நாகக்கர ெதாடங் ற . கர வ ம் பறம் ரர்கள்

நிைலெபற் ந்தனர். நீ ல ம் உ ர ம் கரட் ன் இ பக்க

எல் ைலகளில் நிைலெகாண் ந்தனர். ைரகள் நிற் காமல்

ைரந் ெகாண் ந்தன. எங் ம் ரர்கள் உற் சாகமாக ஒ

எ ப் யப இ ந் தனர். மாைல வைர பயணம் நீ த்த . கர வ ம்

பறம் ன் ரர்க ம் சமெவளி வ ம் ேவந்தர்களின் பைட மாக

நிலெமங் ம் மனிதத்தைலகள் நிரம் வ ந்தன.

நாகக்கரட்ைட ட் இறங் இர ேமட்ைட ேநாக் ேமேலற,

ைரையத் ப் னான் பாரி. அந்த இடத் ல் தான் ேதர்கைளச்

ெசய் வதற் கான ேவைலகள் நடந் ெகாண் ந்தன.

எண்ணிலடங் கா ேதர்கள் ெசய் யப்பட் வரிைச வரிைசயாக

நி த்தப் பட் ந்தன. பாரி ம் க ல ம் அந்த இடம் வந்த ம்

ைரைய இ த் நி த் னர். க லரின் கண்கள் யப் நீ ங் காமல்

பார்த் க்ெகாண் ந்தன. ஒற் ைறக் கட்ைடயால் ந மரம்

அைமக்கப் பட் எளிய ைற ல் ேதைர வ வைமத் ந்தனர். ேவட் ர்

பைழய ம் காலம் ப ம் அந்த இடம் நின் ந்தனர். ேதரின் உ ைய

கைலஞர்கள் பாரிக் ளக் னர். நி த்தப்பட் ந்த ேதர்கைள ட்

பாரி ன் கண்கள் எளி ல் அகல ல் ைல.

பார்த்தப இர ேமட்ைட ேநாக் ைரையச்

ெச த் னர். உைலக்களங் க ம் ைரக்ெகாட்ட க ம்

உண ச்சாைலக ம் இர ேம வ ம் நிரம்

வ ந் ெகாண் ந்தன. எங் ம் ரர்கள்

ேவைலபார்த் க்ெகாண் ந்தனர். ைழயன் சத்தம் இட ற

ைல ல் ேகட் க்ெகாண் ந்த .

ன்றாம் ைக ந் ெவளிவந் தார் வாரிக்ைகயன். ந்

பாரி ம் க ல ம் ைக ேநாக் வந் ெகாண் ப் ப ெதரிந்த .

அவர்கள் ேமேல வ ம் வைர அந்த இடம் ட் நகர ல் ைல. பாரி ன்

ைர, ன்னால் வந் ெகாண் ந்த . அைதத் ெதாடர்ந் க லர்

வந் ெகாண் ந்தார். ைகவா ல் வந்தைட ம் வைர

பார்த் க்ெகாண் ந்தார் வாரிக்ைகயன்.

பாரி வந் இறங் னான். ம ழ் ந்த கத்ேதா அவைன வரேவற் றார்

வாரிக்ைகயன்.

``என்ன... ெந ேநரமாக நின் பார்த் க்ெகாண் க் ர்கள் ?” எனக்

ேகட்டான் பாரி.

``உன் ன்னால் வந் ெகாண் ந்த க லனா, ைழயனா என, சற் ேற

ஐயமாக இ ந்த !”

``ஏன், பார்ைவ ெதளி ல் ைலயா?”

``ேபார் ரைனப் ேபால மைலேயற் றத் ல் ட ைரைய இயல் பாக

இயக் ம் ெதளிைவ லவன் ெபற் ட்டான் அல் லவா! அதனால் ”

என்றார்.

க லர் ஒ கணம் ரித் நின்றார். பாரி ெசான் னான், ``உங் கைள ம்

ேபா க் ஆயத்தப் ப த் றார். எச்சரிக்ைகயாக இ ங் கள் .”

வரின் ரிப் ம் ைக வ ம் எ ெரா த்த .

ேவந்தர்களின் வ ைகக் ப் ற ஞ் சல் நகர் கைளகட்டத்

ெதாடங் ய . ேபரரசர்கள் ஒ வ க்ெகா வர் ஆரத்த அன்ைபப்

பரிமா க்ெகாண்டனர். ரத் னக்கல் ப த்த ஆரங் கைள

பாண் ய க் ம் ேசாழ க் ம் ட் ம ழ் ந்தான் உ யஞ் ேசரல் .

ெசங் கனச்ேசாழ ம் தன றந்த பரிைச மற் ற இ வ க் ம்

வழங் னான். லேசகரபாண் யேனா இ வைர ம் த் களால்

ளிக்கைவத்தான் . வ ம் ப் பாலஸ க் அளவற் ற நன் ையத்

ெதரி த் க்ெகாண்டனர். இைச ம் த் ம் இரெவல் லாம் நீ ண்டன.

நாள் கள் நகர, அ த்த த்த கட்டத் க்கான ஏற் பா கள் ரமா ன.

பைடகளின் ரி கள் எண்ணற் றச் ேசைனகளாக வ க்கப் பட்டன.

ஒவ் ெவா ேசைனக் ம் ேசைன த இ ந்தார். பன்னி

ேசைனகைளக்ெகாண்ட ெப ம் ரி க் ேசைனவைரயன் இ ந்தார்.

ற் பைட, வாள் பைட, ைரப்பைட, ேதர்ப்பைட, யாைனப் பைட என

ஐவைகப் பைடகள் ஆயத்தநிைல ல் இ ந்தன. ஐவைகப் பைடக க் ம்

ஐந் தளப கைளத் ேதர் ெசய் யேவண் ந்த . ற் பைடக்

ம் ப ம் , வாள் பைடக் சாகைலவ ம் , ைரப் பைடக்

உ மன்ெகா ம் , ேதர்ப்பைடக் நகரி ர ம் , யாைனப் பைடக்

உச்சங் காரி ம் தளப களாக இ க்க ெசய் யப் பட்ட .

ஐந் தளப கைள ம் கட் ப் ப த் ம் தைலைமத் தளப யாக

`மகாசாமந்தன்’ என் அைழக்கப்ப ம் ெப ம் ெபா ப் க்

க ங் ைகவாணன் ேதர் ெசய் யப் பட்டான்.

ேசரனின் சார் ல் உ யஞ் ேசர ம் ேசாழனின் சார் ல் ேசாழேவல ம்

பாண் யனின் சார் ல் ெபா யெவற் ப ம் களத் ல் ஆ தம் ஏந் வர்.

ேவந்தர்க ம் ஒற் ைறப் பைட அணி ல் நின் ஆ தம் ஏந்தப் ேபா ம்

இந்தப் ெப ம் ேபாரின் ெதாடக்கச் சடங் க் நாள் க்க

கணியர்களிடம் ஆேலாசைன ேகட்க ேவந்தர்கள் ெசய் தனர்.

ன் நாட் க் கணியர்க ம் ன் தமான ப் கைளச் ெசால் ல

வாய் ப் ண் . இந் தப் ேபாரில் அைடயப்ேபா ம் ெவற் ெபா வான .

ஆனால் , இழப் ன் தன்ைம ெபா வானதாக இ க்க வாய் ப் ல் ைல.

வ க் ம் ேவ பட்ட தன்ைம ல் தான் அ அைம ம் . தங் க க்

எந்த த இழப் ம் ேநரக் டா என்ேற வ ம் நிைனப் பர். அதற் த்

த ந்த தன்ைம ல் தான் நாள் க்க எண் வர். எனேவ, இ தான்

வ க் ள் ம் ஆழமான ைளைவ உ வாக் ம் ெசயல் . இைத க ம்

கவனமாகக் ைகயாளேவண் ம் என நிைனத்தார் ந்தர்.

அன் இர லேசகரபாண் யனிடம் இ பற் தனிேய

உைரயா னார், ``காைல ல் அந் வன் ைக ல் வைரபடம் ஏந் ய

பட் த் ணிேயா என்ைன வந் சந் த்தான் . `பவளவந் ைக ன்

கால ப் ைபக்ெகாண்ேட ேவந்தர்களின் பா

வ வைமக்கப் பட் ள் ள . இந்தக் ப் ன் அ ப் பைட ேல நாள்

ப் ப தான் ெபா த்தமான ’ என்றான். ஆனால் , மற் ற இ

ேபரரசர்க ம் கணியர்க ம் இைத ஏற் பார்கள் என் ெசால் ல யா .

அவர்களின் நாள் கணக் கள் ேவ மா ரியாக இ க்க வாய் ப் ண் ”

என்றார்.

``தளப கைளத் ேதர் ெசய் தைதப்ேபால மற் றவர்கள் எளி ல்

ஏற் க்ெகாள் ம் ெசயலல் ல இ . உணர் ட ம் நம் க்ைக ட ம்

கலந்த . எனேவ, கவனமாகச் ந் த் ெவ க்க ேவண் ம் ” என்

ெசான் னவர், நீ ண்டேநரம் க த் ``இந்தப் ரச்ைனையத் ர்க்க நீ ங் கள்

ெசால் ம் வ என்ன?” எனக் ேகட்டார்.

``ஒேர வ தான் உண் .த ழ் நிலத் ன் அத்தைன கணியர்க ம்

ேபராசானாக ஏற் க்ெகாண்ட ைசேவழைரத்தான் . அவைர

வரவைழத் நாள் ப் ேபாம் . மற் ற இ ேபரரசர்க ம் அைத ஏற் பர்”

என்றார்.

லேசகரபாண் யன், ைசேவழைர நன் அ வார். அவர க த்ைத

யா க்காக ம் ட் க்ெகா க்காத அ ச்ெச க் ன் அைடயாளம் .

அவைர ைகயாள் வ ஆபத் நிைறந் த . ஆனா ம் ` வ ம்

ஏற் க்ெகாள் ம் ஒ ெபா மனிதர் ேதைவ. அதற் ைசேவழர்

ெபா த்தமானவர்தான்’ என நிைனத் அவைர அைழக்க சம் மதம்

ெதரி த்தார்.

மற் ற இ ேபரரசர்க க் ம் இந்த ஆேலாசைன ெசால் லப் பட்ட .

அைனவ ம் ம ழ் ேவா ஏற் றனர். ைசேவழரின் தைலமாணவன்

அந் வைனேய அ ப் ப வான . அவரின் இ ப் டமான

ெபா ைகமைல ல் இ ந்தால் வந் ேசர பல நாள் ஆ ம் . ஆனால் ,

அவேரா ைவைக ன் ஓரத் ல் இ க் ம் ன் ல் தான் இ ந்தார். நான்

ர ட் ய ெப ந்ேதரில் அவரின் இ ப் டம் ேநாக் ைரந்தான்

அந் வன்.

இர -பகல் நிற் காமல் பயணித் அவரின் இ ப் டம் அைடந்தான் .

ஆற் ன் வடகைர ல் அவர ல் இ ந்ததால் ைவைக ன்

ெவள் ளத்ைதக் கடக்கேவண் ய ேதைவ எழ ல் ைல.

ஆற் றங் கைர ந் நாணல் கள் லக் ல் ேநாக் வந்தார்

ைசேவழர். தன ஆசாைனப் பணிந் வணங் ேவந்தர்களின்

அைழப் ைபத் ெதரி த்தான் அந் வன்.

``ெப ெவள் ளம் ஓ ம் ஆற் றங் கைர ல் இ க் ேறன். ஆனால் ,

அள் ளிப் ப க ெகாண் வந் க் றாய் நீ .”

அந் வன் ம ெமா ன் அைம யாக நின்றான்.

``நான் ேபார்க்களம் ேகன் என ேவந்தர்க க் ம் ெதரி ம் .

அப் ப ந் ம் என்ைன ஏன் அைழத்தார்கள் ?” என ன னார்.

அந் வனிடம் இதற் ம் ப ல் இல் ைல. ைசேவழர், க் ள்

ேபானார்.

அந் வன் அன் வ ம் காத் ந்தான் . ம நாள் மாைல ல் ட்

ெவளிேய வந்தார். ` ேவந்தர்களின் அைழப் ைப நிராகரிக்க ேவண்டாம் .

ேபாய் நம நிைலையத் ெதளி ப த் ட் வ ேவாம் ’ என்

எண்ணியப ``காைல ல் றப்ப ேவாம் ” எனக் னார்.

இந்தச் ெசய் இரேவா இரவாகப் பயணித் ம் ேபா

ஞ் சல் நகர் எட் ய .` ைசேவழர், அைழப்ைப ஏற் க ம ப் பாேரா!’

என்ற அச்சத் ந்த ந்தர், ெசய் ேகட் அளவற் ற

ம ழ் வைடந்தார். ஞ் ச ல் எல் லாேம றப் பான ெதாடக்கமாக

அைம ற . ேவந்தர்க ம் தங் க க் ள் க இயல் பாகப்

ேப க்ெகாள் ள அ க காலம் எ த் க்ெகாள் ள ல் ைல. `தளப களின்

ேதர் ம் ரண்கள் எ ம் உ வாக ல் ைல. அேதேபால

சடங் க்கான நாள் ப் ம் க்கலான நிைலேய ம் உ வாகாமல்

இ ந்தால் ேபா ம் , எல் லாம் ெவற் கரமாக அைமந் ம் ’ என்

எண்ணியப ெபா யெவற் பனின் டாரத் க் ெவளிேய

நின் ெகாண் ந்தார்.

அப் ேபா உ யஞ் ேசரல் தன மாளிைகைய ட் ெவளிவ வைத

பணியாளர்கள் ற் ேறாைச எ ப் ெதரியப் ப த் னர். அவர்

உண க் டாரத்ைத ேநாக் நடந் ேபானார். ேப க்ெகாண்ேட உடன்

ெசன்ற அைமச்சர் நாகைரயன், அவர் உணவகம்

ைழந்த ம் வந்த வ ேய ம் னார்.

சற் ெதாைல ல் ந்தர் நிற் பைதப் பார்த் அ ல்

வந்தார். ைசேவழர் அைழப் ைப ஏற் க்ெகாண்ட ெசய் ைய அவேரா

பரிமா ம ழ் ந்தார் ந்தர். இ வ ம் நீ ண்டேநரம் ேப யப

நின்றனர்.

ந்தர் ேகட்டார், ``எனக் ஓர் ஐயம் . ெதளி ப த்த மா?”

``எனக் ைட ெதரிந்தால் ெதளி ப த் ேறன்” என்றார் நாகைரயர்.

``உங் களின் ேபரரச டன் எந்ேநர ம் க ங் ரங் க் ட் ஒன்

இ க் றேத, ஏன்?”

நாகைரயர் இந்தக் ேகள் ைய எ ர்பார்க்க ல் ைல. சற் ேற ந் த்தப

இ ந்தார், ``ேபரரச க் ப் த்த உ ரினம் அ என்பதால் தான்” என்

ெசால் , வார்த்ைதைய க்காமல் நீ ட் னார். எைதேயா ெசால் ல

தயங் றார் என்ப ரிந்த .

சற் இைடெவளி ல் அவேர ெசான் னார், ``உங் களிடம் மைறக்க

 ம் ப ல் ைல. ஆனால் , நீ ங் கள் மற் றவர்களிடம்

ப ர்ந் ெகாள் ளா ர்கள் . எந்ேநர ம் அந்தக் ட் உடன் இ க்கா ;

உண க் டாரத் க் ச் ெசல் ம் ேபா மட் ம் தான் உடன் இ க் ம் .

உண ல் நஞ் இ ப் ன் வாசைனைய கர்ந்த கணத் ேலேய அ

சத்த ட் க் க் ம் ; மலம் க க் ம் . அதனால் தான் அவர் அைத

ைவத் ள் ளார். எங் கள் ம த் வர்கள் ள் ள பா காப் ஏற் பா

அ ” என்றார்.

ேவந்தர்க க் ள் ம் ெபா நம் க்ைகைய உ வாக் வ எவ் வள

க னமான ெசயல் என்பைத ரங் ன் ல ம் உணர்ந்தார் ந்தர்.

ைசேவழரின் இ ப் டத் ந் நான் ர கள் ட் ய ெப ந்ேதர்

பயணத்ைதத் ெதாடங் ய . ைசேவழர், மனக் ழப் பத் ேட

பயணப் பட் க்ெகாண் ந்தார். ம நாள் ேபார்ப்பாசைறக் ள் ேதர்

ைழந்த . ைரச் ைல ன் வ ேய ெவளி ல் பார்த் க்ெகாண்

வந்தவர் ேபார்நிலம் வந்த டன் ெவளிப்பார்ைவையத் த ர்த்தார். ேதர்

ஞ் ச ல் வந் நின்ற .

ந்தர் வணங் வரேவற் றார். பயணக்கைலப் நீ ங் க டாரத் ல்

தங் சற் ஓய் ெவ க்கச் ெசான் னார். மாைல ஆன ம் அவர் ன்

உண பரிமாறப் பட்ட . இரண் வாைழக்கனிகைள மட் ம்

எ த் க்ெகாண்டார். ேபரரசர்கள் ம் ந க் டாரத் க் அவைர

அைழத் ச் ெசல் ல ந்தர் காத் ந்தார். ேநரம் க த்

றப் பட்டார். அவைர அைழத் க்ெகாண் ன்நடந்தார் ந்தர்.

ந க் டாரத் ல் ேவந்தர்க டன் ேசாழேவல ம் ெபா யெவற் ப ம்

இ ந்தனர். அரச ம் பமல் லாத ஒேர நபராக ந்தர் இ ந்தார்.

ைசேவழர் உள் ேள ைழந்த ம் அைனவ ம் அவ க் மரியாைத

ெசய் தனர். அைத ஏற் றப தனக்கான இ க்ைக ல் அமர்ந்தார்

ைசேவழர்.

உ யஞ் ேசர ம் ெசங் கனச்ேசாழ ம் ைசேவழைரப் பார்த்

பல் லாண் கள் ஆ ன்றன. நீ ண்ட இைடெவளிக் ப் ற பார்க் ம்

இ வ ம் அவரின் ைமையக் கண் மனம் த் வணங் னர்.

லேசகரபாண் யன்தான் ேபச்ைசத் ெதாடங் னார், ``இந்த மண்

காணாத ெப ம் ேபாைர நடத்த ேவந்த ம் இைணந் ள் ேளாம் .

ேபார்ச்சடங் க் நாள் த் த் தரேவ ேபராசாைன அைழத்ேதாம் ”

என்றார்.

``ப நிலத் க் க் ெசால் ம் இ ெசயல் ெசய் ேயன்” என வார்த்ைத

ெவ த் ேமேல ளம் ப எத்தனித்த . `ேபரரசர்கள் வ ம் இ க் ம்

அைவ ல் க ஞ் ெசாற் கள் ேவண்டாம் !’ என எண்ணினார் ைசேவழர்.

அைம நீ த்த . அவர் ெசால் லப் ேபா ம் வார்த்ைதைய எ ர்பார்த் க்

காத் ந்த அைவ. சற் இைடேவைளக் ப் ற , ``ேபாைரத் த ர்க்க

வ ேய ம் இல் ைலயா?” என ெமல் ய ர ல் ேகட்டார்.

ேபார்க்களத் ச் சடங் க் நாள் க்க அைழக்கப்பட்டவர் ேபாைரத்

த ர்க்க வ ேகட்ட , ேசர க் அ ர்ச் ையக் ெகா த்த . சடங் ன்

தன்ைம ேபசப் ப ம் கணத் ந் ெதாடங் கக் ய .அ சார்ந்த

எல் லா நிகழ் க ம் சடங் ன் ப ேய, அ சார்ந்த ெசய ம்

ெசால் ம் சடங் னால் ஏற் ப ம் ைளைவ ர்மானிப்பைவேய; நாள்

க்க நிகழ் த்தப் ப ம் சடங் ைகப் பற் யப் ேபச்ேச சட்ெடன

த மா ய நல் ல அ யாக உ யஞ் ேசர க் ப் பட ல் ைல.

லேசகரபாண் யேனா ைசேவழரிட ந் இந்தக் ேகள் ைய

எ ர்பார்க்க ல் ைல. என்ன ெசால் வெதன்ற ைகப் எல் ேலாரிட ம்

இ ந்த . ேபராசா டனான உைரயாட ல் ந்த கவனம் ேதைவ என

அைனவ ம் அ வர். எனேவ, அைம ேய நீ த்த .

``வல காைல மடக்க யாமல் ரமப்பட் ர்கேள! இப் ேபா

ஆசனத் ல் சம் மண ட் உட்கார்ந் க் ர்கேள எப் ப ?” என்

ழைல இல வாக்க ேபச் ன் ேபாக்ைக மாற் ற யன்றார் ந்தர்.

ஆனால் , அந்தப் ேபச் பறம் ைனத்தான் நிைன ட் ய . ன் ஆ

ேபால இ ந்த அைவ ன் அைம .

``வளம் க்க மண்ைணப் பாழ் ப த் தல் அறமன் ” என்றார்

ைசேவழர்.

``வளத்ைத, தா ம் பயன்ப த்தாமல் மற் றவர்கைள ம்

பயன்ப த்த டாமல் த ப்ப இயற் ைகக் ச் ெசய் ம் நிய யன் ”

என்றார் ந்தர்.
``பயன்பாட் உரிைமதான் க்கல் என்றால் , ேப த் ர்க்கலாேம.

ேப ப்பார்க்காமேலேய ேபார்க்களம் வ என்ன அறம் ?”

ண் ம் அைம நில ய .

இந்த இடம் ேசரேனா ேசாழேனா ம ெமா ேபச யா . வய ல் த்த

லேசகரபாண் யன்தான் ேப யாக ேவண் ம் . எனேவ, மற் றவர்கள்

அவைரேய பார்த்தனர்.

லேசகரபாண் யன் சற் ேற ழப்பமைடந்தான். நாேம

ேதைவ ல் லாமல் க்கைல ஏற் ப த் க்ெகாண்ேடாேமா எனத்

ேதான் ய . மற் ற இ ேபரரசர்க ம் ஏற் ம் ெபா மனிதர் ஒ வர்

ேவண் ம் என ேயா த்ேதாம் . ஆனால் , ` வ ம் ேப இணங் கைவக்க

யாத மனிதைர அைழத் வந் ட்ேடாேமா!’ எனத் ேதான் ய .

சற் இைடெவளி ல் ``சரி, நீ ங் கேள இதற் வ ெயான்

ெசால் ங் கள் ” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

ைசேவழர் இைத எ ர்பார்க்க ல் ைல. ஆனா ம் அைத இ கப்

பற் க்ெகாண்டார். சற் ேற கண் ச் ந் த்தார். `என்ன

ெசால் லப் ேபா றார்?’ என அைவ காத் ந்த . `` ன் ேபரர களின்

ேபாற் த க் ரிய ெப ம் லவர் க லர்தாேன பாரி ன் உற் றேதாழர்.

அவர் லம் ேப ப்பார்க்கலாேம!”

 வரின் கண்க ம் ஒ வைர ஒ வர் பார்த் த் ம் ன. ம ெமா

எழ ல் ைல. ைசேவழரின் ற் ைற ம ப் பதற் கான காரணம்

ஏ ல் ைல. அைம நீ த்த . சம் மண ட்ட காைல நீ ட் த்

ெதாங் க ட்டார் ைசேவழர்.

இந்த இடத்ைத அ க் ர்ைம டன் ைகயாள ேவண் ம் .

இல் ைலெயன்றால் , ேபாரின் ெதாடக்கேம க்கல் நிரம் யதா ம்

என நிைனத்த லேசகரபாண் யன், ``சரி, ேபச் வார்த்ைதக்காக

க ல க் அைழப் அ ப் ங் கள் ” என்றார்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 81
வாள் பைடத் தளப சாகைலவன் வந்த ேதர், இர வ ம்

நாகக்கரட் ன் அ வாரத் ல் நின்ற . அவன்தான் க ல க் அைழப்

எ தப் பட்ட ள் மடைல எ த் வந்தவன். பறம் ரர்கள் அைதப்

ெபற் க்ெகாண் இர ேமட் க் ச் ெசன்றனர். ``ம ெமா வ ம் வைர

காத் க் ேறன்” என் ெசால் க் காத் ந்தான் சாகைலவன்.

ேவந்தர்களின் பைட நிைலெகாண் ள் ள இடம் ட் கத்

ெதாைல ல் வந் பறம் ன் நிலப் ப க் ள் இர வ ம்

காத் ந்தான் சாகைலவன்.

ம நாள் ெபா ந்த . ெசய் ைய எ ர்பார்த் ந்தான்

சாகைலவன். நீ ண்ட ேநரத் க் ப் ற கரட் ேமட் ந் ஆள் களின்

வ ைக ெதரிந்த . உற் ப்பார்த்தான். ந ல் வ பவர் க லர். அவன்

க ல க் அ கமானவன். ம ைர ல் தங் இ க் ம் ேபா

க லைர பல ைற கண் ேப க் றான். அதனால் தான் இந்தப்

பணிக்காக அவன் அ ப் பப் பட்டான்.

ேமேல இ ந் இறங் வந்த ட்டம் , ப் ட்ட இடத்ேதா

நின் ெகாண்ட . அதற் ப் ற க லர் மட் ம் வந் ெகாண் ந்தார்.

அவேரா வன் ஒ வ ம் வந்தான் . அவன் யாெரன

சாகைலவ க் த் ெதரிய ல் ைல. உத க் அைழத் வ றார் எனப்

ரிந்த .

க லர் ேதரின் அ ல் வந்த ம் அவைர வணங் வரேவற் றான்

சாகைலவன். கம் பார்த் மல ம் மனநிைல ல் க லர் இல் ைல.

தைலைய மட் ம் ெமள் ள அைசத்தார். க் க்கட்ைடைய எ த் அவர்

ேதரில் ஏற வச ெசய் தப நின்றான். அவேரா உடன்வந்த அலவனின்

ேதாைள அ த் ேமேல அமர்ந்தார். அலவ ம் ஏ அவர் அ ல்

அமர்ந் ெகாண்டான்.

ேதர் றப் பட் , ேநரத் ல் பைடக்களத் க் ள் ைழந்த .

த ல் இ ந்த காலாட்பைடதான். கண் க் எட் ம் ெதாைல

வைர ரர்கள் நிைறந் ந்தனர். ேதர் ேவகம் ெகாண் ெசன்ற .

ெந ேநரத் க் ப் ற காலாட்பைடையக் கடந் ைரப் பைட ன்

எல் ைல ல் ேபாய் வல றமாகத் ம் ய . ேவகம் ைறயாமல்

பயணித்தா ம் பைடகைளக் கடந் ெந ந்ெதாைல

ேபாகேவண் ந்த . ேதேராட் ம் வளவன், ேதைர ைர ப த்த

யன்றான். ஆனால் , ரர்களின் ெநரிசல் அ கமாக இ ந்த .

நீ ட் ப் த்த ேவற் கம் க ம் ஈட் க ம் ைர ன்

பட் ேமா என்ற அச்சம் அவ க் ள் இ ந்த .

ஆ தங் கள் க்கப் பட் க் ம் பைடக்கலப் ேபரரங் கள்

ன்ைற ம் ெதாட் ப் பயணிப்பைதப் ேபால வ ெசால் ந்தான்

சாகைலவன். ேதர், அந்தத் ைச ேலேய ேபாய் க்ெகாண் ந்த ;

ேவகம் ைறயாமல் ேதர்ப்பைட ன் எல் ைலக் ள் ைழந்த . இந்தப்

ப ல் ரர்களின் எண்ணிக்ைக சற் ைற . ஆனால் ,

அங் ங் மாக மரக்கட்ைடக ம் ைரகளின் ஓட்ட மாக இ ந்தன.

சற் ேற கவனத்ேதா ேதைரச் ெச த் னான். அைதத் ெதாடர்ந்

ற் றரசர்க ம் தளப க ம் தங் இ க் ம் ப இ ந்த . அைத

ஓரமாகச் ெசன் கடக்க யன்றான்.

ெதாைல ல் யாைரேயா பார்த்த க லர், ``ேதைர நி த் ” என்றார்.

யாைரப் பார்த் ட் ேதைர நி த்தச் ெசால் றார் எனப் ரியாமல்

த்தான் சாகைலவன். ேதர் நின்ற . ப் ப ந் அலவன் ேழ

இறங் னான். அவன் ேதாள் த் இறங் னார் க லர்.

சற் ெதாைல ல் வாள் ப ற் ல் ஈ பட் ந்த இ வர், ேதைர ட்

இறங் ம் மனிதர் யார் என உற் ப்பார்த்தனர். அைடயாளம் கண்ட ந்த

ஒ வன், ``ேதர் ட் இறங் வ ெப ம் லவர் க லர்” என்

சத்த ட் க் யப வாைள த் ஓேடா வந்தான் .

அவன் வ ம் ேவகம் கண் அலவன் சற் ேற ல நின்றான். ைரந்

வந் க லரின் கால் ெதாட் வணங் னான். அவன் அ கநாட் ன்

மன்னன் ெசம் பன். அவைனக் கண்ட ம் க லரின் கம்

மலர்ந்த . ஒன்றைர ஆண் க க் ன் இவன மாளிைக ல் ேதறல்

அ ந் மான்க சாப் ட் க்ெகாண் க் ம் ேபா தான் பாரிையப்

பற் ய ேபச் வந்த . அவன வள் ளல் தன்ைமையப் பற் ெசம் பன்

ெசான் னைத ஏற் காத க லர், ``நாைளேய நான் றப் பட்

பறம் மைலக் ப் ேபா ேறன்” என் ெசால் றப் பட் ப் ேபானார்.

அதன் ற இன் தான் மைல ட் இறங் சமெவளிக் வந் ள் ளார்.

``யாைரப் பார்த் ட் பறம் ல் ஏ ேனேனா, அவைனத்தான்

பறம் ட் இறங் ய ம் த ல் பார்க் ேறன்” என் ெசால்

அவன ேதாள் ெதாட் ம ழ் ந்தார் க லர்.

ற் ம் ட்டம் ய . அந்தப் ப ல் இ ந்தவர்கள் எல் லாம்

மன்னர்க ம் தளப க ம் ஆவர். அைனவ ம் க லைர

அ வார்கள் . ேபரரசர்கள் பணிந் வணங் ம் ெப ம் லவன் நம் ேமா

ேபார்க்களத் ல் நின் உைரயா றார் என்ற ெப தத்ேதா ட்டம்

ய . ஆனா ம் அைனவ ம் ல ேய நின்றனர்.

``நீ அன் பாரி ன் வள் ளல் தன்ைம பற் யந் னாய் . நான்

ம த் க் அைத ேசா த்த ய மைலேய ேனன். ஒன்றைர

ஆண் க க் ேமல் ஆ ட்ட . என வாழ் ன் கச் றந்த இந்தக்

காலத்ைதச் ெசால் லால் வார்த் ச் ெசால் ேறன், `உன வார்த்ைதேய

ெமய் ’. அைத நான் பணிந் ஏற் ேறன்” என் ெசால் ெசம் பைன

ேநாக் க் ைக த்தார் க லர்.

ந ங் ப் ேபாய் க லரின் கால் பற் வணங் னான் ெசம் பன், ``தாங் கள்

என்ைன வணங் கக் டா ” என்றான்.

``நான் உன்ைன வணங் க ல் ைல. நீ ெசான் ன உண்ைமைய

வணங் ேறன்.”

``அந்த உண்ைமக் எ ராகேவ இப் ேபா வாள் ஏந்த வந் ள் ேளன் .

ேபரர ன் ஆைண இ . என்ைன மன்னி ங் கள் ” என்றான் சற் ேற

கலங் ய ரேலா .
``உண்ைமயல் லாத ஒன்ைற நான் எப் ேபா ம் மன்னிப் ப ல் ைல” என்

ெசால் யப ேதரில் ஏ னார் க லர். மற் றவர்க க் என்ன நடக் ற

எனப் ரிய ல் ைல.

த்த ைகைய லக்காமல் அவைரப் பார்த்தப ேய நின்றான்

ெசம் பன்.

ேதர் ஏ யக லர், அவன ைககைளப் பார்த் க்ெகாண்ேட ெசான் னார்,

``இந்தக் ைககளால் அன் க த் ண்டங் கள் நிைறந் த

ப் பாைனைய என்ைன ேநாக் த் தள் ள ந் ந்தால் , நாம்

இந்ேநரம் ேபார்க்களத் ல் சந் த் க்க மாட்ேடாம் அல் லவா?”

க லரின் கத் ந்த ெமல் ய ரிப் , ெசம் பைனக் னிக் கச்

ெசய் த . ேதர்ப் ேமெல ம் வைர அவன் அைசவற் நின்றான்.

ேநரம் அ கமா க்ெகாண் ந்ததால் ேதைர ைரந் ெச த்தச்

ெசான் னான் சாகைலவன். அவன ெசால் க் ஏற் ப ேதரின் ேவகம்

ய . பைடகைளக் கடந் ஞ் சல் நகர் ேநாக் ச் ெசன்ற ேதர்.

தனித் வ க்க இந்தப் ப ையப் பார்த்த ம் ேபரரசர்களின் டாரப்

ப என்ப ரிந்த . ஞ் ச க் ள் ேதர் ைழந்த ம் வரேவற் க

அைமச்சர்கள் நின் ந்தனர்.

அவர்கள் நின்ற இடம் வந் ேதர் நின்ற . அைமச்சர்கள் வ ம்

ெப ம் லவைர வணங் வரேவற் றனர். ந்தரின் கம் அளவற் ற

ம ழ் ல் இ ந்த . எத்தைனேயா மாைலப் ெபா கைள ைவைகக்

கைர ல் க லேரா உைரயா ம ழ் ந்தவர் அவர்.

நாகைரய ம் வளவன்காரி ம் அவரின் ைக ெதாட் வணங் னர்.

அவர்கள் இ வ க் ம் க லேரா உைரயா ம் அள க் உற

இல் ைல. ேதர் ட் இறங் யக லர் நடக்கத் ெதாடங் னார். நிைன ன்

ஆழத் ந் கடந்தகாலம் ேமெல ந் வந் ெகாண் ந்த . ன்

ேபரரசர்க க் ம் தனக் மான உற ன் வ ைம நிைனெவங் ம்

பரந் ரிந்த . கடந்த காலத் ன் ன் மனம் ந ங் ய . ஆனால் ,

இன் ம் ேநரத் ல் அந்தக் கடந்த காலத் க் ள் தான்

ைழயப் ேபா றார். அங் ந் வந் ள் ள மனிதர்கள் தான்

அவ க்காகக் காத் க் ன்றனர்.

`என லைமையப் ேபாற் க் ெகாண்டா ய ேபரரசர்க க் எ ராக

வந் ழப் ேபா ம் ெசாற் கள் என்னவாக இ க்கப் ேபா ன்றன? அைவ

என வாழ் ன் ைம ந் ைளந்த ெசாற் களாக

இ க்கப் ேபா ன்றனவா அல் ல பறம் ந் மட் ம் ைளந்த

ெசாற் களாக இ க்கப் ேபா ன்றனவா? ெசால் , நிலத் ந்

எ வ ல் ைல; மன ந் தான் எ ற . மனம் உண்ைமேயா

கைர றேபா ெசால் தன்னியல் ல் ைளத் ேமெல ற .

உண்ைமகள் ைளயைவக் ம் ெசாற் கைளப் பற் நாம் ஏன்

ன் ட் ேய ந் க்கேவண் ம் ?’ என் க யப டாரத் க் ள்

ைழந்தார் க லர்.
 லேசகரபாண் யன் இ க்ைக ட் எ ந் வந் ெப ம ழ் ேவா

வரேவற் றார். ெசங் கணச்ேசாழ ம் உ யஞ் ேசர ம் ெபா யெவற் ப ம்

வணங் வரேவற் றனர். ேசாழேவலன் அைணத் ம ழ் ந்தான்.

டாரத் ன் இட ஓரம் இ ந்த ேமைட ல் நால் வர் அமர்ந்

யாழ் ட் ப் பா க்ெகாண் ந்தனர். க லர் உள் ைழந்த ம் பாடைல

நி த் எ ந்தனர். ட் ய யாைழ ம் ற இைசக்க கைள ம்

ைவத் ட் ெவளிேய னர்.

அவர்கள் பா ய `ேவந்ேத காண்...’ எ ம் க லரின் பாடைலப் பா யப

அவைர இ க்ைக ல் அமரைவத் தா ம் இ க்ைக ல் அமர்ந்தான்

லேசகரபாண் யன்.

``நீ ங் கள் இந்தப் பாடைல எ ய அன் நமக் ள் நிகழ் ந்த உைரயாடல்

நிைன க் றதா?” என் ேபச்ைச இயல் பாகத் ெதாடங் னார்

லேசகரபாண் யன்.
``நன்றாக நிைன க் ற ” என்றார் க லர்.

மனிதர்கைளக் ைகயாள் வ ல் லேசகரபாண் ய க் இ க் ம்

அ பவம் இைணயற் ற என் எப் ேபா ம் க ம் ந்தர்,

இப் ேபா ம் அைதேய நிைனத் க்ெகாண்டார். எ ரிக் ேதாழனாகக்

க தப் பட்ட ெப ம் லவைர, இவ் வள இயல் பாக உைரயாட க் ள் ேள

இ த் க்ெகாண்ட அவரின் ஆற் றல் யப் ைபேய தந்த .

`` `ேவந்தனின் ெசங் ேகான்ைமைய இைத டச் றப் பாய் இன்ெனா

லவன் ெசால் ட யா ’ என் நான் ெசான் னேபா அன் நீ ங் கள்

ம த் ர்கள் அல் லவா?” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

``ஆம் ” என்றார் க லர்.

``இன் வைர இதற் இைணயான பாடைல ேவ யா ம்

எ ட ல் ைல.”

``யா ம் எ டாததாேலேய இ றந்த பாடலா மா?” எனக்

ேகட்டார் க லர்.

``இன்ைறக் ம் இ தான் றந்த பாடல் .”

``இல் ைல. ைழயான பாடல் .”

அ ர்ந்தான் லேசகரபாண் யன். ``ெப ம் லவர் க லர் ைழயான

பாடல் எ னாரா?” எனக் ேகட்டான்.

``நான் பாடல் எ ேனன். காலம் அைத ைழெயன ஆக் ள் ள .”

``எைத ைழெயனச் ெசால் ர்?’’

``ெசங் ேகான்ைமக் நான் ெசான் ன உவைம ைழெயனக்

க ேறன்.”

அைவ ல் அைம நீ த்த . மற் றவர்க க் அந்தப் பாடல் எ எனத்

ெதரியாததால் , ேபச் ல் பங் ெக க்க ல் ைல. ந்த க் அந்தப்

பாடல் நன் ெதரி ம் . இந்தப் ேபச் எைத ேநாக் ப் ேபா ற என்பைத

உணரத் ெதாடங் னார்.

க லர் ெதாடர்ந்தார், ``அரசன் நிய ைய நிைலநாட்ட தண்டத்ைதப்

பயன்ப த் வ ப க் ள் இ க் ம் கைளைய அகற் வ ேபான்ற

எனக் ப் ட் ள் ேளன் அல் லவா அைதத்தான் ெசால் ேறன்” என்றார்.

``அ ற் ம் சரியான க த் தாேன, அ ெலன்ன ைழ ள் ள ?”

``அர அறத்ைத நிைலநாட்ட தண்டத் ைனக்ெகாண் கைளையப்

ப க்கலாம் . ஆனால் , ப ைரப் ப ப் ப எந்த வைக அறம் ?

அரசநிய ன் ெபயரால் நிகழ் த்தப்ப ம் ெசயல் கள் அைனத் ம்

ெசங் ேகான்ைமக் ப் ெப ைம ேசர்ப்பதாகா.”

க லர் ெசால் லவ வ என்னெவன் எல் ேலா க் ம் ரிந்த . ேபச் ,

எ தப் பட்ட பாடைலப் பற் ய அன் ; அ ப் பப் பட்டதன்

ேநாக்கத்ைதப் பற் ய ; ேபார்க்களத் ன் அர யல் பற் ய .

உைரயாடல் ெதாடங் ம் ேபாேத க லர் அைவைய அந்த இடம்

ெகாண் வந் நி த் வார் என யா ம் எ ர்பார்க்க ல் ைல. இந்தத்

தன்ைம ல் இந்தப் ேபச் ெதாடங் கக் டா ; ெதாடர ம் டா எனக்

க ய ந்தர், `` த ல் பயணக் கைளப் பாற ைவநீ ர்

அ ந் ங் கள் . ற உைரயாடலாம் ” என் ைக அைசத்தப ெசான் னார்.

அவர் ெசான் ன ம் பணியாளர்கள் நீ ள் வாய் க் வைளைய உள் ேள

ெகாண் வந்தனர். ஒவ் ெவா வ க் ம் அழ ய ங் கான் வைள ல்

ந்நீர் வழங் னர்.

ந்தர் க லைரப் பார்த் , ``இ , ம் ைப நீ ம் க ம் ன் சா ம்

ெதங் ன் இளநீ ம் கலந்த ந்நீர்ச்சா . நீ ங் கள் அ ந் நீ ண்டகாலம்

ஆ க் ம் அல் லவா?” என சற் ேற எள் ளேலா ேகட்டார்.

வைளநீ ைர வாங் யப க லர் ெசான் னார், `` ம் ைப ம் ெதங் ம்

பறம் ல் நிைறய உண் .க ம் ைப மட் ம் சமெவளி மக்களிடம்

மான்தைச ம் ம ம் ெகா த் வாங் வர்” எனச் ெசான் னவர்,

``இன் ம் நீ ங் கள் க ம் ைபப் ந் சாெற த் தான் க் ர்களா?”

எனக் ேகட்டார்.

அைவேயார் அ ர்ச் யைடந்தனர். ``க ம் ைபப் ந் தாேன

சாெற க்க ம் ... ேவெறப் ப எ ப்ப ?” எனக் ேகட்டார்

ேசாழேவலன்.

``க ம் ன் ன்றாவ க மட் ம் ைள ைடய . ைளந்த

க ம் ைப ெசம் மண்ணால் ைழத்த ணிெகாண் அ தல் னி

வைர இ கக் கட்ட ேவண் ம் . ன்றாவ க மட் ம் ெவளி ல்

ெதரிவைதப் ேபால் இ க்க ேவண் ம் . அ ல் வைளையக்

கட் ைவத் ட்டால் பைன ல் கள் இறங் வ ேபால க ம் ன் சா

இறங் ம் . பத் க ம் க க் ஒ ட சா ைடக் ம் . அதற்

இைணயான ைவநீ ர் உல ல் ேவ ல் ைல.”

ேகட் க்ெகாண் ந்தவர்களின் நாக் ல் ன்றாம் க ன் நீ ர்

இறங் கத் ெதாடங் ய .

க லர் ெதாடர்ந்தார், ``அைத மட் ேம க்க ேவண் ம் என் வைள

நிைறய நாள் தவறாமல் எனக் த் த வான் பாரி.”

எங் ேக ெதாடங் னா ம் க்கேவண் ய இடத் ல் வந் க் றார்

க லர். வைள ல் ந்நீைர யா ம் அ ந்த ல் ைல. ேபச் ன் ழல்

ெபா த்தமாய் அைமவ ேபால் இல் ைல. அைனவரின் எண்ண ம்

அ வாகத்தான் இ ந்த .
 வைளையக் ைக ல் ஏந் யக லர் அப் ேபா தான்

கவனம் ெகாண்டார். உடன்வந்த அலவன் அ ல் இல் ைல. ``என் டன்

வந்த வன் எங் ேக?” எனக் ேகட்டார். மற் றவர்க ம் அ வைர

கவனிக்க ல் ைல.

டாரத் க் ெவளிேய பணியாளர்கள் அங் ங் மாகத் ேத னர்.

ஞ் ச ன் ஒ ைல ந் நடந் வந் ெகாண் ந்தான் அலவன்.

பணியாளர்கள் அவைன அைழத் க் ெகாண் வந்தனர். டாரத் க் ள்

ைழந் க லரின் அ ேக அமர்ந்தான். அவ க் ம் வைள ல் ந்நீர்

தரப் பட்ட .

அ வைர உ யஞ் ேசர ன் அ ேக இ ந்த க ங் ரங் க் ட் ெரன

பல் ைல இளித் ` ர்ரர

் ’் ெரன ஓைச எ ப் பத் ெதாடங் ய . என்ன

ஓைசெய ப் ற என மற் றவர்கள் பார்க் ம் ேபாேத அந்த இடத் ல்

மலம் க த்த . என்ன ெசய் ற எனப் பார்த்த ம் ன்னேர அ

நிைல ைலந் கத்த ம் க்க ம் ெதாடங் ய . ேசரனின்

பணியாளர்கள் உடேன வந் அைதப் க்க யன்றனர். அதன்

ெசயல் கண் பதற் றத்ேதா உ யஞ் ேசரல் கத் னான், `` வைள ல்

இ க் ம் ந்நீைர அ ந்தா ர்கள் . அ ல் நஞ் கலக்கப் பட் க் ற .”

லேசகரபாண் யன் ரண் எ ந்தான் . ஏந் ய வைளைய சட்ெடன

த்தான் ேசாழேவலன். ெசங் கணச்ேசாழ ம் ெபா யெவற் ப ம்

அ ர்ந்தனர். ந்தர் ந ங் ப் ேபானார்.

யா க் எ ரான ச ? யா க் ம் ஒன் ம் ரிய ல் ைல.

ேவந்தர்க ம் ஒ வ க் ஒ வர் ய பார்ைவ ல் எ ப் பப் பட்ட

நம் க்ைக ெநா ங் க்ெகாண் ந்த .

க லர், ஏந் ய வைளேயா அப் ப ேய இ ந்தார். அ ல் இ ந்த

அலவன் அவரின் காேதா ெசான் னான், ``அ என்ைனக் கண் தான்

ரண் கத் ற . வைள நீ ரில் நஞ் ேச ம் இல் ைல.”

 லேசகரபாண் யனின் ேமெலல் லாம் யர்த் க்ெகாட் ய .

`` ைவநீ ரில் நஞ் க் றதா என் ேசா ங் கள் . சைமயலாளர்கைளச்

ைற ங் கள் ” என்றார்.

ச்சம் இ ந்த வைளநீ ைர பணியாளர்கள் ைகந ங் க வந்

வாங் னர். க லர் ெசான் னார், ``இ ல் நஞ் ேச ம் இ ப் ப ேபால்

ெதரிய ல் ைலேய!”

``ேவண்டா ெப ம் லவேர” என் ெசான் ன லேசகரபாண் யன்

அைவையப் பார்த் ச் ெசான் னான், `` ந்நீரில் நஞ் கலக்கப் பட் ள் ளதா

என் ேசா த்த ந்த ற ேபச்ைசத் ெதாடரலாம் .”

அைவ அைம காத்த .க லைர ம் அலவைன ம் சற் ேநரம்

ஓய் ெவ க்க டாரத் க் அைழத் ச்ெசன் றார் ந்தர்.

நீ ண்ட ேசாதைனக் ப் ற ேவந்தர்களின் தைலைம ம த் வர்கள்

உள் ேள ைழந்தனர், ``பார்ேபாற் ம் ேவந்தர்கைள வணங் ேறாம் .

ைவநீ ரில் நஞ் ேச ம் இல் ைல.”

``நன்றாகச் ேசா த் ர்களா?”

`` ைமயாகச் ேசா த் ட்ேடாம் .”

``அப் ப ெயன்றால் நீ ங் கள் வ ம் த ல் அ ந் ங் கள் ” என்றார்

ேசாழேவலன்.

வ ம் வைளநீ ைர அ ந் னர்.

வைளையக் ேழ ைவக் ம் வைர ேவந்தர்களின் கண்கள்

அவர்கைள ட் லக ல் ைல. அ ந் யம த் வர்களின் கண்களில்

அச்சம் ட இல் ைல. அவர்கள் வைளையக் ேழ ைவத்த கணத் ல்

உ யஞ் ேசரல் கத் னான், ``அந்தக் ரங் ைகக் ெகான் ங் கள் !”

சற் இைடெவளிக் ப் ற ஓய் வைற ல் இ ந்த க லைர

அைழத் வரச் ெசான் னார்கள் . நஞ் , அச்சம் , ச , சாரைண, ெகாைல

என ேநரத் க் ள் அைனத் ம் நிகழ் ந் ந்த ஓர் அைவக் ள்

க லர் ண் ம் ைழந்தார். யார் கத் ம் இயல் ம் ம ழ் ம்

இல் ைல. பாரி ன் தரப் ல் நின் ேவந்தர்க க் எ ராக

ெவளிப் பைடயாகச் ெசால் ேலந் வார் க லர் என யா ம்

எ ர்பார்க்க ல் ைல.

அ காரத் ன் ந் ெவளிவ ம் ேநர யான அர யல் ேபச்

ெதாடங் ய . ``இப் ெப ம் ேபாரால் பாரி ம் பறம் ம் அ வைதத்

த ர்க்கேவ நாங் கள் ம் ேறாம் . அதற் காகத்தான் உங் கைள

அைழத்ேதாம் ” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

அ ல் இ ந்த அலவைனப் பார்த் , ``நீ ெவளி ல் ேபா” என்றார் க லர்.

அவன் ெவளிேய னான்.

``நான் என்ன ெசய் ய ேவண் ம் என் க ர்கள் ?” எனக் ேகட்டார்

க லர்.

``பாரிைய சமாதானப் ப த் ேபரரசர்கேளா இணங் ப் ேபாகச்

ெசால் ங் கள் ” என்றார் ந்தர்.

``ேபா க் ஆயத்தமாக இ க் ம் ஒ வைனத்தாேன சமாதானமாகப்

ேபாகச்ெசால் ல ம் . பாரிதான் ேபா க்ேக ஆயத்தமாக ல் ைலேய,

ற எப் ப அவைன சமாதானமாகப் ேபாகச்ெசால் வ ?”

``ெப ம் லவர், ெபாய் ேபசத் ணிந் ட் ர்! எ ர் மைல ல்

நாள் ேதா ம் எண்ணற் ற ரர்கைளக் த் க்ெகாண் இ க் றான்.

அவைனயா ேபா க் ஆயத்தமாக ல் ைல என் ெசால் ர்கள் ?”

``அவன மண்ைணக் காக்க அவன எல் ைலக் ள் ரர்கைளச்

ேசர்க் றான். அ வா ேபா க்கான ஏற் பா ?”

``எல் ைலையக் காப் பதற் ம் எல் ைலக் ள் இ ந்

தாக் த க் ஆயத்தமாகவதற் ம் நிைறய ேவ பா உண் . நீ ங் கள்

அைத அ யாதவரல் லர். ஆனால் , அவன் எங் கைள ம் எம

பைடைய ம் அ யாதவனாக இ க் றான். அைத அவ க்

உணர்த்தேவ உங் கைள அைழத்ேதாம் ” என்றார் ேசாழேவலன்.

``நீ ங் கள் ேதரில் ஏ ய கண ந் இந்த இடம் வந் ேசர இ

ெபா கள் ஆனதல் லவா! இேத ேவகத் ல் ேதைர ஓட் னால் எம

பைட நிற் ம் பரப் பள வ ம் பார்த்த ய ன் நாள் களா ம் .

இந்தப் ெப ம் பைடேயா ேமாத நிைனக் ம் டத்தனத்ைத அவன்

ெசய் ய ேவண்டாம் என நீ ங் கள் அவ க் எ த் ைரக்க ேவண் ம் ”

என்றார் லேசகரபாண் யன்.

``நாகக்கரட் ன் ேம ந் பார்த்தால் பைட ன் சரிபா ெதரி ற .

அ ேவ இர ேமட் ந் பார்த்தால் ஒேர பார்ைவ ல் ெமாத்த

பைட ன் ைமைய ம் பார்த் ட ற . அவ் வள தான் இந்தப்

பைட ன் அள . ஆனா ம் பாரி ேபாரிட ேவண்டாம் என் தான்

ெசய் ள் ளான் ” என்றார் க லர்.

``இந்தப் ெப ம் பைடையப் பார்த்தால் , எந்தச் மன்ன ம் ேபாரிட

ேவண்டாம் என் தான் ெசய் வான். அைதத் த ர அவ க் ேவ

வ என்ன இ க் ற ?” எனக் ேகட்டான் உ யஞ் ேசரல் .

வார்த்ைதகள் உர க்ெகாள் ளத் ெதாடங் ன. க லைரக்

காயப் ப த் டக் டா என்ற கவனம் ெமள் ள ெமள் ள

ைறந் ெகாண் ந்த .

உ யஞ் ேசரல் வயதால் கச் யவன் ; பல ைற ேதால் யைடந்ததால்

 ராவ ேயா இ ப் பவன். அைவயைனத் ம் வார்த்ைதகளில்

ெவளிப் பட் க் ெகாண் ந்தன.

`` ேவந்தர்கேளா இணங் ப் ேபாதல் தான் பாரிக் நல் ல . எண்ணற் ற

மன்னர்கைளப் ேபால அவ ம் தன நிலத்ைத றப் பாக

ஆளலாம் ” என்றார் ந்தர்.

``இல் ைலெயன்றால் ..?”

``ேபார்க்களத் ல் அவன டைல க கள் ஏந் ப் பறக் ம் நாள்

ைர ல் வ ம் ” என்றார் ேசாழேவலன்.

ர் ைனெகாண்ட வார்த்ைதகள் அ யாழம் வைர இறங் ன. க லர்

சற் ேற அைம ெகாண்டார். அைவ வ ம் அைம நீ த்த .

ெசங் கணச்ேசாழன் ெபா யெவற் பைனப் பார்த் கண்கைள உ ட்

ஏேதா ெசால் லச் ெசான் னான். வைனச் ண் வ ம் ரட் வ ம் க

க் யம் . எ ரிைய எந்தப் ெபா ைய ேநாக் நகர்த்த ேவண் ம்

என்ப க் ம் ெதளி தான் வைன ேநாக் எ யேவண் ய

ெசாற் கைள ர்மானிக் ற . பாரி டம் சமாதானம் ேபசேவண் ய

ேதைவ எ ம் ேவந்தர்க க் இல் ைல. ைசேவழரின் வாக்ைக

ஏற் றதாக இ க்க ேவண் ம் என்பதால் , இ நடக் ற .

இந்தப் பைடெய ப் க் ேவந்தர்கள் வ க் ம் தனித்தனியான

காரணங் கள் உண் . ெபா வான காரணம் , பாரி ன் கழ் . அ

இவர்களின் ஆழ் மனைத நிம் ம இழக்கச் ெசய் ள் ள . அவன ெபயர்

அவமானத்ைத நிைன ட் வதாக இ க் ற . அவன அ மட் ேம

இதற் காணக் ய . அதற் காக ேபார்க்களம் ேநாக்

ைவத் இ க்க ேபச் வார்த்ைதையப் பயன்ப த் தல் என்ப தான்

இவர்கள எண்ணம் .

ேபசேவண் ய பற் கண்களால் ப் ச் ெசான் ன ம்

ெபா யெவற் பன் னான், ``ெப ம் லவைர வணங் ேறன்.

ேபரரசர்கள் ற் க் ம் அைவ ல் இளவரசன் ேப தல் ைறயன் .

ஆனா ம் என க த்ைதத் ெதரி க்க ைழ ேறன். பாரி ன்

ன்னால் இ ப் பன இரண் வ கள் தான்.”

என்னெவன் க லர் ேகட்பார் எனக் க ய அைவ. அவேரா

அைம யாக அவைனேய பார்த் க்ெகாண் ந்தார்.

ேகள் எழாதைதக் கண் ெகாள் ளாதைதப் ேபால் ேபச்ைசத்

ெதாடர்ந்தான், `` ேவந்தர்களில் யாேர ம் ஒ வ க் பாரி தன் மகைள

மண த் க் ெகா த் மணஉற காண்ப அல் ல

ேவந்தர்கேளா ேபாரிட் மாய் வ . இைவ இரண் ல் எ சரியான

வ ெயன உங் கள் நண்ப க் நீ ங் கள் அ ைர வழங் ங் கள் .”

ெகாந்தளிக் ம் தன எண்ணங் கள் எ ம் கத் ல் ெதரிந் டக்

டா என ெப யற் ெசய் தார் க லர். ஆனா ம் மற் றவர்களால்

கண்ட ய ந்த .இ தான் த ந்த ேநரம் என நிைனத்த ேசாழேவலன்

ெசான் னான், ``ேபாரில் அவன் அ வான். அதன் ற ேவந்தர்க ம்

பறம் ைபப் பங் ட் க் ெகாள் ேவாம் . அைதத் த க்க, ேவந்தர்கேளா

மண உற ெகாள் தல் றந்த தாேன?”

இயற் ைக ன் தன்னியல் ல் பற் ப் பட ம் ெகா ேபால் மனிதக்காதல்

ெச த் க் டக் ம் ஆ நிலம் ஞ் . ஞ் ன் லச்ச கம்

ேநாக் மண றைவ அர யல் நடவ க்ைக என் ம் வல் லா தமாக

மாற் ெய ந் தேபா க லரின் உடல் ந ங் ய .

ம ெசால் ன் அமர்ந் ந்தார். அைம நீ த்த . சற் ேநரத் க் ப்

ற ெகாந்தளித்த உணர் கைள ஒ கப் ப த் ப் ேபசத்

ெதாடங் னார்,

``உங் கள் வ க் ம் பறம் ன் மைலகள் ேவண் ம் . அவ் வள தாேன?”

ேநர யாக இப் ப க் ேகட் றாேர என் லேசகரபாண் யன்

எண்ணிக்ெகாண் ந்த ேபா , சற் ேற உயர்த் ய ர ல் ேசாழேவலன்

ெசான் னான், ``ஆமாம் .”

``அேதா அந்த ேமைட ல் இ க் ம் இரண் யாழ் கைள ம் இ வர்

ைக ல் எ த் க் ெகாள் ங் கள் . இரண் ெபண்கைள அைழத் கால்

சலங் ைகையக் கட் க்ெகாள் ளச் ெசால் ங் கள் . அைனவ ம் உடன்

வா ங் கள் . நான் பா ேறன். பாட் ைசத் ப் பறம் ேப ய க்கள்

ேகட்பைத `இல் ைல’ எனச் ெசால் ம் வழக்கம் பாரி டம் இல் ைல.
ெமாத்த பறம் ைன ம் வழங் வான்.”

ஆணவத்ைத அ ேயா ெவட் ச் சாய் ப் பைதப் ேபால ெசாற் கைள

ெய ந் ட் ,ம ெமா என்ன என்பைத இ மாப் ேபா

பார்த்தார் க லர்.

ெகா ெந ப் ைபக் ெகாட் ய ேபால த்ெத ந்தான் ேசாழேவலன்.

நிைலைம ேவ தமாக ஆ டக் டா எனக் க ய

லேசகரபாண் யன் சட்ெடனச் ெசான் னார், ``நட்பால் நா றழ் ற .

உம ெசாற் கள் பற் ெய ம் பறம் ைனப் பாட அ க நாள் இல் ைல

க லேர!”

இ க்ைகைய ட் எ ந்தார் க லர், ``ெந ப் ல் எரித்தா ம் ண் ம்

ைளக் ம் ஆற் றல் ெகாண்ட பனம் பழம் மட் ம் தான் . பைனைய

லச் ன்னமாகக்ெகாண்டவன் ேவள் பாரி. ெந ப் பா ம் அ க்க

யாத அவைனப் பா தல் எந்த க் அழ .”

ெசால் யப வணங் அைவ நீ ங் னார் க லர்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 82
ேவனிற் காலப் பள் ளியைற ந் ண் ம் ளிர்காலப்

பள் ளியைறக் மா ந்தாள் ெபாற் ைவ. ஆனால் , மாற் றங் கள் ேவ

எ ம் நிகழ ல் ைல. ேவனிற் காலப் பள் ளியைற ல் இ ந்த

காலத் ம் ெபா யெவற் பன் அங் வர ல் ைல. அரசப் பணிக்காக

ெவங் கல் நாட் க் ப் ேபானவைன ேபரரசர் அங் ேகேய இ க்கச்

ெசால் ட்டார். ேபார்ச் ழைல ேநாக் நாள் கள்

நகர்ந் ெகாண் ந்தன.

மைழக்காலம் ெதாடங் ம் ன் ேபரரச ம் றப் பட் ப் ேபானார்.

ேபா க்கான ஏற் பா க க்காக அரண்மைன ன் க் யப்

ெபா ப்பாளர்கள் அைனவ ம் ன்னதாகப் றப் பட் ப் ேபா னர்.

ேபார்ச் ழல் , அரண்மைனைய ஆண்களின் வாசைனயற் றதாக

மாற் ய .க லப் ெபா ப் பாளர் ெவள் ளிெகாண்டார் மட் ேம

ேகாட்ைட ல் தங் ந்தார். அரண்மைன ன் நிர்வாகப் ெபா ப்

ைம ம் அவர்வச ந்த .

ேகாட்ைட ன் பா காப் க்கான ரர்கைளத் த ர பைடக்கலனில்

இ ந்த அைனவ ம் றப்பட் ப் ேபா னர். ேபரரச ம் இளவரச ம்

ேகாட்ைடக் ள் இல் லாத காலங் களில் ழாக் ெகாண்டாட்டங் கள்

நடப் ப ல் ைல. ெதய் வ வ பாட் ச் சடங் கள் மட் ேம வழக்கம் ேபால்

நடந்தன. அரண்மைன ன் அன்றாடம் என்ப ஆடம் பரமற் ேற இ ந்த .

இந்தப் றச் ழல் எ ம் ெபாற் ைவ ன் அகத் க் ள் எந்த

மாற் றத்ைத ம் ஏற் ப த்த ல் ைல. அவள நாள் கள் வழக்கம் ேபாலேவ

க ந்தன. ஒ பகல் ெபா ல் கம ைய அைழத் க்ெகாண்

அரண்மைன ன் ெவவ் ேவ மாளிைககைளப் பார்த் வந்தாள் . தனித்

இ ந்த அழ ய மாளிைக ஒன் அப்ேபா அவளின் கண்ணில் பட்ட .

கடல் அைலகள் இைட டா ண் ேமெல வ ேபால் மாளிைக ன்

ெவளிப் றச் ைதேவைலப் பா கள் இ ந்தன. அைலைய ேமல் ேதால்

எனப் ேபாத் க் ம் அந்த மாளிைகையப் பார்த்த ம் உள் ேள

ைழயேவண் ம் என ஆைசெகாண்டாள் . கடல் அைல ன்

த ம் பல் கைள காலம் வ ம் உணர்ந்தவள் அவள் . அைதப்

பார்த்த ம் கால் கள் தன்னியல் ல் அந்த மாளிைகைய ேநாக் நடக்கத்

ெதாடங் ன.

அ என் ன மாளிைக என் உடன் இ க் ம் கம க் த் ெதரி ம் .

எனேவ, அங் ேபாவைதத் த ர்க்க யன்றாள் . ஆனால் , அதற் ள்

மாளிைக ன் வாசல் அ ேக ெசன் ட்டாள் ெபாற் ைவ. இளவர

ெரன அங் வ வாள் என, பணிப் ெபண்கள் எ ர்பார்க்க ல் ைல.

த் கள் ப த்த ரிவ வத் தட் கைள எ த் வந் அவைள

வரேவற் க ஏற் பா ெசய் தனர். ஆனால் , அதற் ள் ெபாற் ைவ

மாளிைக ன் உள் ேள ைழந் ட்டாள் .

நிைலச் வரி ம் தைர ம் பளிங் க்கற் கள் பாவப் பட் ந்தன.

ஓ யங் க ம் மரேவைலப் பா க ம் , மனிதக் கற் பைனக் எட்டாத

ேபரழ ெகாண் ளங் ன. எங் ம் இைசக்க கள் நிைறந் ந்தன.

யந் பார்த்த ெபாற் ைவ,”இ என்ன மாளிைக?” எனக் ேகட்டாள் .

ெசால் வதற் சற் ேற தயக்கத்ேதா கம நின் ந்தேபா , அ ல்

இ ந்த தைலைமப் பணிப் ெபண் ெசான் னாள் , “இந்த மாளிைக ன்

ெபயர் பாண்டரங் கம் .”

ெபயர் ேகட்ட ம் , நீ லவள் ளிதான் நிைன க் வந்தாள் .

‘ மணத் க்காகக் கட்டப் பட்ட பாண்டரங் ல் தான் நீ லவள் ளி ேயா

ம ழ் ந் டக் றான் ெபா யெவற் பன்’ என் பல ைற

ேகள் ப் பட் ள் ளாள் . இந்த மாளிைக ல் தான் ேதவவாக் லங் ன்

வடக் க் ம் ஆற் றல் கண்ட யப் பட்ட என்பைத ம் அ வாள் .

மன க் ள் அந்த எண்ணங் கள் ஓ க்ெகாண் க்க, கண்கள்

கைலேவைலப் பா கைளக் கண் ழன் ெகாண் ந்தன.

நி ர்ந் ேமற் ைரையப் பார்த்தாள் . அங் ம் வானியல் காட் கள்

வைரயப் பட் ந்தன. காலத்ைத வசப் ப த் ம் மனித யற் கள்

அவ க் ச் ரிப் ைபேய வரவைழத்தன. பார்த்தப ேய இட றமாகத்

ம் னாள் . ேமைட ஒன் ல் மகரயாழ் ைவக்கப் பட் ந்த . அதற்

சற் தள் ளி மாளிைக ன் ந ல் ளக் ஒன் இ ந்த . அதன் கைல

ேவைலப் பா கள் கண்கைள ஈர்த்தன. மகரயாைழ ேநாக் ச் ெசல் ல

நிைனத்தவள் , ளக்ைக ேநாக் ச் ெசன்றாள் .

பணிப் ெபண் அ ல் வந் ெசான் னாள் , “ கச் றந்த

கைலேவைலப் பா கைளக்ெகாண்ட ளக் இ . ‘காமன் ளக் ’

என் இைதச் ெசால் வார்கள் இளவர .”

காத ற் றப் ெபண் ஒ த் வல ைகைய பக்கவாட் ல் சற் ேற உயர்த் ப்

த் க் றாள் . அவளின் உள் ளங் ைக ல் அகல் இ க் ற .

இட ைகைய மார்ேபா அைணத்தப ைவத் க் றாள் . அந்தக் ைக

ஒ மலைரப் த் க்ெகாண் க் ற . அவளின் ேபரழ ல் மயங் ய

காதலன் அவளின் கம் பார்த்தப அ க்கமாய் மயங் நிற் றான்.

அந்தச் ைலைய உற் ப்பார்த்தப ேய நின்றாள் ெபாற் ைவ.

பணிப் ெபண் ெசான் னாள் , “இந்த ளக் ல் டேரற் ப்

பார்க் ம் ேபா தான் இதன் றப் ம் ெதரியவ ம் இளவர .”

‘சரி’ எனத் தைலயைசத்தாள் ெபாற் ைவ. அரங் ன் ற

ப களி ந் வ ம் ஒளிைய, ைரச் ைலைய இறக்

மைறத்தார்கள் . பாண்டரங் ல் இ ள் நிைறந்த . பணிப் ெபண்கள்

காமன் ளக் ல் டேரற் னார்கள் . ன் ைசெயங் ம் ஒளி பர ய .

அரங் ல் இ ந்த கண்ணா க ம் த் க ம் ஒளிைய வாங் உ ழத்

ெதாடங் ன.

பணிப் ெபண், “இந் த ளக் ன் றப் , உ ம் ஒளியல் ல; பட ம்

நிழல் தான்” என் ெபாற் ைவையப் பார்த் ச் ெசால் யப ளக் ன்

ன் றத்ைத ேநாக் க் ைக நீ ட் னாள் . ெபாற் ைவ ம் கம ம்

அந்தத் ைசையப் பார்த்தனர்.

ஆ ம் ெபண் மாக இ வர் நிற் ம் ைல ன் நிழல் ஒற் ைற

உ வமாக ப ந் ந்த . டர் அைச ம் ேபாெதல் லாம் நிழ ம்

அைசந் ெகா த்த . அைச ம் நிழ க் ள் ர ம் உ வங் கைளப்

பற் பணிப் ெபண் யந் ெசால் லத் ெதாடங் னாள் .

ைகைய உயர்த் அவளின் ேபச்ைச நி த் ய ெபாற் ைவ.

“ ைரச் ைலகைள உயர்த் ங் கள் ” என்றாள் .

சற் ேற அ ர்ந்த பணிப்ெபண்கள் ைரச் ைலகைள லக் னர்.

பாண்டரங் கம் ண் ம் ஒளிெகாண்ட .

ைல ன் அ ல் இ ந்தப உற் ப்பார்த் க்ெகாண்ேட இ ந்த

ெபாற் ைவ, ேநரம் க த் ச் ெசான் னாள் , “இந்தச் ைல ன்

றப் , வல ைக ல் ஏந் ப் த் ள் ள ளக்ேகா பட ம் நிழேலா

அல் ல.”

அைனவ ம் யந் பார்த்தனர்.

“இட ைக ல் மார்ேபா அைணத் ப் த் க் ம் அந்த மலர்தான்.”

கம அப் ேபா தான் அந்த மலைர உற் ப் பார்த்தாள் .

“இந்தச் ைலைய வ த்த ற் யார்?”

பணிப் ெபண்க க் த் ெதரிய ல் ைல. “ேகட் ச் ெசால் ேறாம்

இளவர .”

“ ைரந் ெதரி ங் கள் ” என் ெசால் , பாண்டரங் கம் ட்

ெவளிேய னாள் .

வ ம் வ ல் கம ேகட்டாள் , “அந்த மலரின் றப் என்ன இளவர ?”

“அந்தக் காதலர்களின் கங் கைளப் பார்த்தாயா? உள் க் ள் ளி ந்

ெப ம் ேபரன்பால் மலர்ந் க் ன்றன. ளக் ல் டைர

ஏற் றாதேபா ம் அந்த கங் கள் மலர்ந்ேத இ க் ன்றன.

அப் ப ெயன்றால் , ‘அந்த ம ழ் க் க் காரணம் ளக்கன் , ேவேறேதா

காரணம் இ க்க ேவண் ம் ’ எனத் ேதான் ய . அப் ேபா தான் அந்த

மலைர உற் க்கவனித்ேதன் . அ தனித் வ க்கெதா மலர். அதன் ழ்

இதழ் களின் அ ப் ப ல் ேவர்கள் இ ப் பைதப் ேபால ற்

வ த் ள் ளான் ” என்றாள் .

“மலரின் இதழ் களில் எப்ப ேவர் இ க் ம் ? ேவரில் காய் கள் காய் க் ம் ...

மலர்கள் மல மா என்ன?”

“நா ம் இ வைர ேகள் ப்பட்ட ல் ைல. ஆனால் , ேவரில் மல ம்

தன்ைமெகாண்ட ஏேதா ஓர் அ சய மலர் உள் ள . அைத

ஏந் ப் த் ள் ளதால் தான் இந்தக் காதலர்கள் இவ் வள ம ழ் ேவா

இ க் றார்கள் . அைதத்தான் ற் க ட்பத்ேதா வார்த் ள் ளான் ”

என்றாள் .

அன்ைறய நாள் வ ம் அந்த மலைர ம் காமன் ளக்ைக ம்

பற் ேய ேப க்ெகாண் ந்தாள் ெபாற் ைவ. அந்த ளக்ைகச் ெசய் த

ற் யார் எனத் ெதரிந் ெகாள் ள, டா யன்றாள் .

ம நாள் காைல ல் பாண்டரங் ன் தைலைமப் பணிப் ெபண் வந்

ெசான் னாள் , “தங் களின் மணத் க்காக ெவங் கல் நாட் ச்

மன்னர் ெகா த்த பரி ப்ெபா ள் அ . அங் உள் ள ற் இைத

வ த் த் தந் ள் ளார்.”

அன் மாைலேய ெவள் ளிெகாண்டா க் ெசய் ெதரி க்கப் பட்ட .

இளவர ெவங் கல் நாட் க் ச் ெசல் லேவண் ம் .

ேபார்க்களத் க் ச் ெசல் ல இளவர ஏன் ஆைசப் ப றார் என்ப

ெவள் ளிெகாண்டா க் ளங் க ல் ைல. இளவரசர்

அரண்மைனைய ட் அகன் பல மாதகாலம் ஆ ட்ட . “அவைரக்

கா ம் ப் பத் ல் இளவர றப் ப றார்’’ என் உடன்

இ ந்தவர்கள் அவ க் ச் ெசான் னார்கள் . உரிய ஏற் பாட்ேடா

இளவர ைய அ ப் ைவப்பைதத் த ர அவ க் ேவ வ ேய ம்

ெதரிய ைல.

த ந்த பா காப் ேபா இளவர ைய அைழத் ச் ெசல் ம் ெபா ப்

ெச ய க் வழங் கப் பட்ட . அரண்மைன ன் நிர்வாகப் ெபா ப் ல்

இ க் ம் ெச யன்தான் ெவங் கல் நாட் க் பல ைற ெசன் வந்த

அ பவம் ெகாண்டவன். எனேவ, ெவள் ளிெகாண்டார் அவைனத்

ேதர் ெசய் தார்.

 ன்றாம் நாள் அ காைல ேதர் றப் பட்ட . ேதா கள் ைட ழ,

அன்னகர்கள் காவல் ெகாள் ள, அவர்கைளக் கடந் ரர்கள் அணிவ க்க,

ெச யன் தைலைம ல் பயணம் ெதாடங் ய .

ெச யனின் ைரேய ன்ேன பாய் ந் ெசன்ற . ஆனால் , அவன

மனம் ழப் பத் ந்த . கடந்த ைற ெவங் கல் நாட் ந்

இளமாறைன ம ைரக் அைழத் வந்த ெச யன்தான். ஆனால் ,

அவனால் அைழத் வரப் பட்டவன் ண் ம் உ ேரா ெவங் கல் நா

ம் ப ல் ைல. இப் ேபாேதா இளவர ைய ெவங் கல் நா ேநாக்

அைழத் ச்ெசல் றான். இந்தப் பயணம் எப் ப அைமயப் ேபா றேதா

என்ற ழப் பத் ல் த த்த அவன மனம் .

 ைரந் பயணித்தனர். ைரகள் இைளபா த க்காக ஆங் காங் ேக

நி த்தப் பட்டன. அப்ேபாெதல் லாம் ேதர் ட் இறங் ெவளி ல் வ ம்

இளவர , சற் ெதாைல நடந் இயற் ைக ன் காட் கைளக் கண்

ம ழ் ந்தாள் . மைழக்காலம் ற் ற ேநர . வயல் ெவளிெயங் ம்

உழ த்ெதா ல் ெச ப் ற் இ க்கேவண் ய காலம் இ . ஆனால் ,

காட் க் அப் ப த் ெதரிய ல் ைல. அந்த வ ெசன்ற இரண்

ெபண்கைள அைழத் க் ேகட்டாள் ெபாற் ைவ.

“ஊர்களில் ஆண்கள் இ ந்தால் தாேன உழ த்ெதா ைலச் ெசய் ய

ம் . எல் ேலாைர ம் ேபார்க்களத் க் அ ப் பச் ெசால் அரச

உத்தர . ற எப் ப ப ர்ெசய் ய ம் ?” எனக் ேகட் ட்

நடந்தனர் ெபண்கள் .

ெசல் ம் வ ல் எ ர்ப ம் ஊர்களில் ேதர் நின்ற . ெபண்க ம்

ழந்ைதக ம் வேயா கர்க ம் மட் ேம ஊர்களில் இ ந்தனர். நீ ம்

வய ம் இ ந் ம் ப ைர ைளய ைவக்க யாத ெகா ைமையப்

பார்த் க்ெகாண்ேட கடந்தாள் . ெகால் லர், தச்சர், பறம் பர் என எவ ம்

ஊரில் இல் ைல. எல் ேலா ம் ேபார்க்களம் ெசன் ட்டனர்.

தானியங் கைளச் ேச க்க வ ன் இ க் ம் ன்னஞ் ஊர்களில்

எல் லாம் ேகாைடக்காலத்ைதப் பற் ய கவைல இப் ேபாேத வரத்

ெதாடங் ட்ட . ஏறக் ைறய எந்த ஊ ம் இந்த ஆண் ைமயான

அ வைடையச் ெசய் ய ல் ைல. வரப்ேபா ம் காலம் எவ் வள

ெகா ைமயாக இ க்கப்ேபா ற என்பைத ஒவ் ெவா வரின்

கண்களி ம் கண்டாள் ெபாற் ைவ.

இரண்டாம் நாள் பயணத் க் ப் ற அவள் மனிதர்கைளப்

பார்ப்பைதத் த ர்த்தாள் . காட் கள் மனைதக் கலங் க ப் பனவாக

இ ந்தன. எனேவ, ைரச் ைல லகாமல் பார்த் க்ெகாண்டாள் .

ெதாடர்ந் பயணித் ெவங் கல் நாட் மாளிைகைய அைடந்தனர்.

பாண் யநாட் இளவர ன் ர் வர , ெவங் கல் நாட்

அரண்மைனையத் ைகப் றச் ெசய் த . தாகக் கட்டப் பட்ட

மாளிைக ஒன் ல் அவள் தங் கைவக்கப் பட்டாள் . ேபார்க்களம் , பலகாதத்

ெதாைல தள் ளி இ க் ற . ெச யன் அங் ெசன் ைம ர் ழாைரக்

காண யன்றான். ஆனால் , அதற் வாய் ப் ல் ைல எனத் ெதரிந்த .

ைம ர் ழா க் ெசய் அ ப்பப் பட்ட . அவர் வ ம் வைர

காத் ந்தனர்.

இரண்டாம் நாள் தான் ெசய் ைம ர் ழாைர எட் ய . அவர்

காலாட்பைட ன் வடேகா ல் இ ந்தார். ெசய் ைய அவர்

த ல் நம் ப ல் ைல. ‘உல ன் ேபரழ என வர்ணிக்கப்ப ம்

பாண் யநாட் இளவர , தன அரண்மைனக் வந் ள் ளாரா?!’

யப் நீ ங் காமல் ைரைய ைர ப த் னார்.

‘ெபா யெவற் பன் ம ைரக் ேகாட்ைட ந் நீ ங் பல மாத காலம்

ஆ ட்ட . அதனால் தான் இளவர யா ம் றப் பட் இங்

வந் ள் ளார்’ என் எண்ணியப ேய அவள் தங் ள் ள மாளிைகைய

அைடந்தார். பாண் யநாட் வழக்கப்ப ன்னிைழ பட் ச்

சர களாலான ைரச் ைலகள் அைலயைலயாய் மைறத் க்க

அப் பால் நின் ந் த இளவர ைர லக் ெவளிேய வந்தாள் . தைல

தாழ் த் வணங் ய அவர், இளவர ன் வ ைகைய வர்ணித் க் ய

வார்த்ைதகைள க்க நீ ண்டேநரமான . ெபாற் ைவ ம ழ் ந் அவர

வரேவற் ைப ஏற் றாள் .

“அைமச்சர் ந்தரிடம் நான் வந் ள் ள ெசய் ையத் ெதரி ங் கள் .

அவர் ெபா த்தமான ேநரத் ல் ேபரரசரிட ம் இளவரசரிட ம் இந்தச்

ெசய் ையச் ேசர்ப்பார்” என்றாள் .

“உத்தர இளவர . அவ் வாேற ெசய் ேறன்” என் , றப் பட

ஆயத்தமான ைம ர் ழாைர ேநாக் கம ேகட்டாள் ,

“இளவர யாரின் மணத் க் காமன் ளக்ைகப் பரிசாகத்

தந் ர்கள் அல் லவா... அந்த ளக்ைகச் ெசய் த ற் எங் ேக?”

ைம ர் ழார் உள் க் ள் ம ழ் ந்தார். இந்த மாளிைகக் இளவரசர்

வ ம் நாளன் காமன் ளக் இங் இ க்க ேவண் ம் என இளவர

ம் வதாக எண்ணிக்ெகாண்டார்.
“உடன யாக அதற் ஏற் பா ெசய் ேறன்” என் ய ைம ர் ழார்,

அரண்மைன ன் தைலைமச் த் ரக்காரர் ழல் தத்தைன அைழத்

காராளி எங் இ ந்தா ம் அைழத் வர உத்தர ட் ேபார்க்களம்

ம் னார்.

ழல் தத்தன் வய ல் த்தவர். இளவர ையக் கண் வணங் னார்.

“காராளி ன் ஊர் மைலக் ன் க க் ள் இ க் ற . ேபாய் த் ம் ப

ன் நாள் கள் ஆ ம் ” என் ெசால் ச் ெசன்றார்.

இளவர ெபாற் ைவ, பயணக்கைளப் நீ ங் க ஓய் ெவ த்தாள் . ன்

நாள் க க் ப் ற ழல் தத்தன் வந்தார். ஆனால் , உடன் யா ம்

வர ல் ைல. இளவர டம் பணிந் ெசான் னார், “காராளி வர

ம த் ட்டான் இளவர .”

யா ம் எ ர்பாராத ப லாக இ ந்த .

“பாண் யநாட் இளவர ன் அைழப் ைப ஒ ற் ம த் ச்

ெசால் றானா?” எனச் சற் ேற ேகாபத்ேதா ேகட்டாள் கம .

ழல் தத்தன் ேபச்சற் நின்றார்.

“ஏன் ம த்தான் ?” எனக் ேகட்டாள் ெபாற் ைவ.

ழல் தத்தன் எந்த ளக்க ம் ெசால் லாமல் நின்றார்.

 ண் ம் ேகட்டாள் ெபாற் ைவ. காரணத்ைதச் ெசால் வதன்

ழல் தத்த க் ேவ வ ல் ைல.

“ ‘வாக் த் தவ யவனின் ெசால் க் ம ப் பளிக்க மாட்ேடாம் ’ எனக்

காராளி றான்.”

ெபாற் ைவக் ப் ரிய ல் ைல.”வாக் த் தவ ய யார்?” எனக்

ேகட்டாள் .

தயக்கத்ேதா ழல் தத்தன் ெசான் னார், “எங் கள் மன்னர்

ைம ர் ழார்.”

சற் ேற அ ர்ந்தார் ெபாற் ைவ.

“ ‘பறம் ன் தாக் தல் ெதா க்கேவா, ெதா ப் பவ க் உத ேயா

ெசய் ய மாட்ேடாம் என்ப எம் ன்ேனார்களின் வாக் . ைம ர் ழார்

அைத ட்டார். இனி இந்த மண்ைண நான் க்க மாட்ேடன்’ எனக்

வர ம த் ட்டான்” என்றார் ழல் தத்தன்.

காரணம் அ ந்த ம் அைம ெகாண்டாள் ெபாற் ைவ. அந்த அைம ,

அவன் தான ேகாபமாக உ மாற ல் ைல. என்ன

ெசால் லப் ேபா றாேரா என ழல் தத்தன் எ ர்பார்த் க்க,”அவன்

இங் வரேவண்டாம் , நான் அங் ெசல் ேறன்” என்றாள் ெபாற் ைவ.

 ழல் தத்தன் பத ப்ேபானார். “இளவர யார் மைலக் ன் க க் ள்

இ க் ம் அவ ைடய இடத் க் ப் ேபாகேவண் மா!” என்றார்.

அதற் ள் அவளின் ஆைண அன்னகர்க க் த் ெதரி க்கப் பட்ட .

பல் லக் கள் ஏற் பாடா ன. “நாைள காைல றப் படலாம் ” என்

ெசால் ட் உள் ேள ெசன்றாள் ெபாற் ைவ.

ைம ர் ழாைரக் கண் இைதத் ெதரி க்க ய ல் ைல. அவர்

ேவந்தர்களின் பைடக் ள் எங் இ க் றார் என்பைத அ வேத

இயலாத ெசயலாகத் ேதான் ய . எனேவ, அைழத் ச் ெசல் வைதத் த ர

ழல் தத்த க் ேவ வ ல் ைல.

பல் லக்ைகச் மந்தப காரமைல ன் அ வாரக் ன் க க் ள்

ைழந்தனர் அன்னகர்கள் . ழல் தத்தன் ன்னால்

ேபாய் க்ெகாண் ந்தார். காரமைல ன் அ வாரத் ல் உள் ெளா ங்

இ க் ம் ஆ ஊர்க ம் ெவங் கல் நாட் க் உட்பட்டைவ. அதற்

ன் ம் ன் மாக இ க் ம் ஊர்கள் பறம் க் உட்பட்டைவ.

உடெலங் ம் யர்த் க்ெகாட் யப இ ந்த . ஆனா ம் பறம் மக்கள்

ந்த நம் க்ைக ல் அவர் ணிந் அைழத் ச்ெசன் றார். எந்த ஓர்

ஆபத் ம் அவர்களால் ேநரா என்ப அவரின் எண்ணம் .

சரி ப் பாைற ல் வண்ணக் கலைவெகாண் ஓ யம்

வைரந் ெகாண் ந்தான் காராளி. அவன் இ க் ம் இடம ந்

அங் ேகேய அைழத் ச் ெசன்றார் ழல் தத்தன். மைலேயற் றப்

பாைத ல் ட பல் லக்ைகக் ங் காமல் க் வந்தனர் அன்னகர்கள் .

றள் ெகாண்ட அவர்களின் ேதாள் க ம் ப் ேபான்ற அகலமான

பாதங் க ம் அதற் ெகன பழக்கப் பட்டைவ.

சற் ெதாைல ல் இ ந்த காராளி டம் ேபாய் ப் ேப னார் ழல் தத்தன்.

காராளி ம் ப் பார்த்தான். பல் லக்ைகக்

றக் க்ெகாண் ந்தார்கள் . உள் ேள இ ந் ெபண் ஒ த் இறங்

அவைன ேநாக் வந்தாள் . “வ பவர்தான் பாண் யநாட் இளவர ”

என் ெசால் , அந்த இடம் ட் அகன் றார் ழல் தத்தன். கம

பல் லக் ன் அ ேகேய நின் ெகாண்டாள் .

இளவர ைய ம ழ் ந் வரேவற் க, காராளி ஆயத்தமாக இல் ைல.

தைலையத் தாழ் த் யப உ ரற் றக் ர ல் வரேவற் ச் ெசால் ைலக்

னான்.

தன வரைவ ம் பாத ஒ வனின் ன் நிற் ேறாம் என்பைத தல்

பார்ைவ ேலேய உணர்ந்தாள் ெபாற் ைவ. ‘ஆனா ம் என்ன, அவன

கைல என்ைன இங் ேக வரைவத் க் ற . வாக் யவன்

மன்னேனயானா ம் அவன் மாளிைகக் வர மாட்ேடன் என் ெசால் ம்

ணி த் க் ற . அதனால் தான் வந் ள் ேளன் ’ என மன க் ள்

நிைனத்தப ெசான் னாள் , “நீ வ த் தந்த காமன் ளக் கச்

றப் பாக இ க் ற .”
ஒன்றைர ஆண் க க் ன் ெசய் தந்த ளக்ைகப் பற் ய

நிைன வந்த . எல் ேலாைர ம் ேபால அதன் றப் ைப அ யாமேலேய

றப் த் க் ம் இன்ெனா வர் என நிைனத்தப “நன் ” என்றான்

தைலநி ராமல் .

“அந்தச் ைல ன் அழ , டரில் ஒளிேயற் ம் ேபா இைணந் ம்

நிழ ல் இ ப் பதாகக் னர். ஆனால் , எனக் அவ் வா

ேதான் ற ல் ைல” என்றாள் .

சற் ேற ப் ற் றான் காராளி. தாழ் த் ந்த தைலைய ெமள் ள

உயர்த் இளவர ையப் பார்த்தான். “உங் க க் என்ன ேதான் ய ?”

எனக் ேகட்டான்.

“அவள் இட ைக ல் த் க் ம் மலரில் தான் அந் தச் ைல ன்

உ ர் இ ப் பதாக நிைனக் ேறன்.”

யப் ற் ரிந்தன கண்கள் . காராளி, ெசாற் களின் அவளின் கம்

பார்த்தப ேய நின்றான்.

“நான் ெசால் வ சரிதானா?” எனக் ேகட்டாள் .

சற் இைடெவளிக் ப் ற “எப்ப க் கண்ட ந் ர்கள் ?”

“நீ ளக் ல் வ த் ள் ள ைலகள் அவ் வள உ ர்ப்ேபா

இ க் ன்றன. அவர்களின் கங் களில் இ க் ம் ம ழ் ைவ

வார்த்ைதகளால் ெசால் ல யா . அதற் க் காரணம் , இட ைக ல்

ஏந் க் ம் மலர்தான். அவள் அைத உ ெரனக் காத்

ைவத் க் றாள் .”

“ஆம் , அ தான் மலர்களிேல அ றந்த . காத ன் டாக

மைலமக்கள் ேபாற் வ .”

ெப யப் ேபா ெபாற் ைவ ேகட்டாள் , “என்ன மலர் அ ? அதன் றப்

என்ன?”

கம் மலர்ந் காராளி ெசான் னான், “நிலத் ல் க் ம் க்கள் எல் லாம்

ஒ ைறதான் மலர் ன்றன. ற காய் ந் உ ர்ந் ன்றன.

ஆனால் , நீ ர்ப் க்கள் அப் ப யன் . அைவ மலர் ன்றன. ற

ம் ன்றன, ண் ம் மலர் ன்றன. க்களின் அ சயம் நீ ர்ப் க்கள்

என் தான் பல ம் க வர்.”

“ஆம் , அ ல் என்ன ஐயம் ?” எனக் ேகட்டாள் ெபாற் ைவ.

“நீ ர்ப் க்கைளப் ேபால மலர்ந் ற ம் , ண் ம் மல ம் ஒன்

நிலத் ம் இ க் ற .”

ெப யப் ேபா , “நீ ெசால் வ உண்ைமயா?” எனக் ேகட்டாள்

ெபாற் ைவ.

“ஆம் ” என் ெசான் ன காராளி, “அ ல் யப் க் ரிய ெசய் இ வன் ;

இதனி ம் றந்த ஒன் உள் ள ” என்றான்.

ெசால் க் ம் ன்னர் “என்ன அ ?” என் ேகட்டாள் .

காராளி ெசான் னான், “ ைளக் ம் ப ர் நிலத்ைத ண் ேமேல

வ வைதப் ேபால, ேவரி ந் ைளக் ம் இந்த மலர் நிலத்ைத ண்

ேமேல வந் மண்ேணா மல ம் . இதன் யப் க் ரிய ணம்

என்னெவன்றால் , மனிதர்கள் யாேர ம் அ ல் ேபானால் மலர்ந்த

அதன் இதழ் கைள ண் ம் ப் உள் ேள இ த் க்ெகாள் ம் . அதன்

ேம தழ் களில் ற் கள் இ க் ம் . பார்ப்பவர்கள் ஏேதா ள் காய்

மண் ள் டக் ற என நிைனத் கடந் ேபாய் வார்கள் ”

என்றான்.

ெபாற் ைவ அைசயாமல் ேகட் க்ெகாண் ந்தாள் . காராளி, ேபச்ைச

நி த் அைம யானான் .

“அப் ப ெயன்றால் , மனிதர்கள் இைதப் பார்க்கேவ யாதா?”

“ ம் . ேபரன்பால் ஒன் கலந்த காதலர்கள் மண் ள்

ைதந் க் ம் இதன் அ ேக உட்கார்ந் , ஈசல் ற் ைற ெமள் ள

ஊ வ ேபால ச் க்காற் றால் ஊத ேவண் ம் . காதல் இைணயர்களின்

 ச் க்காற் படப் பட ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக இந்த மலர் மலர்ந்

ெவளிவ ம் என் ெசால் வார்கள் .”

ெபாற் ைவ ன் உடல் ந ங் அடங் ய , “நீ ெசால் வ உண்ைமயா?”

“ஆம் ” என்றான் காராளி. “இதன் ஆ ப்ெபயர் நிலெமாரண் . ஆனால் ,

‘காதல் மலர்’ என்றால் தான் காட் ல் உள் ளவர்க க் த் ெதரி ம் .”

ெபாற் ைவ ெசால் ன் நின்றாள் .

“பாரி ம் ஆ னி ம் தங் களின் ச் க்காற் றால் மலரைவத்த காதல்

மலைர ஏந் நின்றார்கள் என் என் ஆசான் ஒ ைற னார். அந்தக்

காட் ைய நான் கற் பைனயாக வைரந் ந்ேதன் . ைம ர் ழார்

ைமயாக ஏதாவ பரி ப்ெபா ள் ெசய் ய ேவண் ம் என்

ெசான் னேபா அந்த ஓ யத்ைதேய ளக்காக வ வைமத்ேதன்.

எல் ேலா ம் ைல அைமக்கப் பட்ட ேகாணத்தால் நிழல் படர்வைதத்தான்

கவனித்தார்கேள த ர, ைக ல் ஏந் க் ம் காதல் மலைர யா ம்

கவனிக்க ல் ைல. நீ ங் கள் மட் ேம அந்த அ சய மலைரக்

கண்ட ந் க் ர்கள் ” என்றான்.

ர்ச்ைசயாவைதப் ேபால தாக் ண் நின்றாள் ெபாற் ைவ. “நீ

வ த் ள் ள ற் பத் ல் இ ப்ப பாரி ம் ஆ னி மா?”

“அவர்கைள நிைனத் தான் அந்த ஓ யத்ைத வைரந்ேதன் . அந்த

ஓ யம் ெகாண்ேட ற் பத்ைத உ வாக் ேனன் . அப் ப ெயனில் , அ ல்

இ ப் ப அவர்கள் தாேன!”

ரட் ந் ள ய ல் ைல. “பாண் யப் ேபரர ன்

பாண்டரங் கத் க் ள் இத்தைன காலமாக இ ப் ப பாரி ன்

ைலயா?!” கலங் நின்றாள் ெபாற் ைவ.

“மனங் கைள ெவல் லத் ெதரிந்தவன் ஒ ேபா ம் ேதால் யைடய

மாட்டான். நா கைள ம் காலங் கைள ம் கடந் , கைலகளால் அவன்

வாழ் வான். இன் ம் எத்தைன ஆண் கள் க த் ம் மனெமான் ய

காதலர்கள் நிலெமாரண் ையக் கண் ச் க்காற் ைற ஊ னால்

பாரி ம் ஆ னி ேம இதழ் களாய் ரிவார்கள் ” என்றான் காராளி.

கலங் ய கண்கேளா ேபச் ன் நின்றாள் ெபாற் ைவ. அவளின்

ஆழ் மன க் ள் ச் க்காற் ஊதப் பட் க்ெகாண் ந்த . ஆனால் ,

ைதந் ேபான அவள காதல் மலர் இதழ் ரித் ேமெலழ ல் ைல.

சற் ேற அ ர்ச் யா நின்றாள் . காலம் கடந் ட்ட எனத் ேதான் ய .

ச் க்காற் ன் ஓைச மட் ம் ேகட்டப க்க அந்த இடம் ட்

ெமள் ள நகர்ந்தாள் .

‘எ ம் ெசால் லாமல் ேபா றாேர!’ என நிைனத்த காராளி,

ெபாற் ைவையப் பார்த் க் னான், “நாங் கள் ஆ ஊர்க்காரர்க ம்

ெவங் கல் நாட்ைடச் ேசர்ந்தவர்கள் தான் . ஆனால் , வாக் த்

தவ யவ க்காக ல் ேலந்த மாட்ேடாம் என் உ ெகாண் ள் ேளாம் .

எனேவ, ேபார்க்களம் கப்ேபாவ ல் ைல. தங் க க் ப் பமானைதச்

ெசால் ங் கள் இளவர . ெசய் த ேறன்”.

தள் ளிப் ேபான ெபாற் ைவ கண்கைளத் ைடத்தப ம் னாள் .

கம் ெமள் ள மலர்ந்த . காராளிையப் பார்த் ச் ெசான் னாள் , “எனக்

ேவண் யைத நீ தந் ட்டாய் !”

அவள வங் கள் இைசவாய் வைளந் றங் வ ம் ,

இைமேயாரத் ம ர்கால் கள் அைத எவ் ப் க்க யல் வ ம்

யாரா ம் வைரய யாத ஓ யம் ேபால் இ ந்தன. அந்த அழ ய

கைள ட் காராளி ன் கண்கள் லக ல் ைல.

ேபச் ன் நின்ற காராளிையப் பார்த் , “என்ன?” என்றாள் ெபாற் ைவ.

“இந்த உல ல் வைரய யாத ஓ யங் கள் இ க் ம் வைர, ஓ யன்

வைரந் ெகாண்ேட இ ப்பான்” என் ெசால் ண் ம்

வண்ணக்கலைவையக் ைக ல் ஏந் னான் காராளி.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 83
க லர் ம் வந்த ம் அவரிடம் ேகட்கப்பட்டைத ட

அலவனிடம் தான் அ க ேகள் கள் ேகட்கப்பட்டன. அவன்

அ ப் பப் பட்ட ம் அதற் காகத்தான். ேவந்தர்களின் பைடக்கலக்

ெகாட் ல் நஞ் ேசகரிப் இ க் றதா, எந்த வைக நஞ் கைள

அவர்கள் ைவத் க் றார்கள் என்பன ேபான்ற ெசய் கள்

ேதைவப் பட்டன. அதனால் தான் க ல க் உத யாளனாக அலவைன

அ ப் ைவத்தான் ேதக்கன்.

அலவனின் ேவைலைய எ ரிகேள பா யாகக் ைறத்தனர். க லைர

அைழத் ச்ெசல் ம் ேபாேத ஆ தச் ேசகரிப் இடங் களான பைடக்கலக்

ெகாட் ல் கள் ன் ன் வ யாகத்தான் சாகைலவன் அைழத் ச்

ெசன்றான். ேவந்தர்களின் ேபார் ஆ தங் கள் ைவக்கப் பட் க் ம் இடம்

எவ் வள ெபரியதாக இ க் ற என்பைதக் காட் ம் உத் யாக

அவ் வா ெசய் தார்கள் . ஆனால் , அ ேவ அலவனின் ேவைலையக்

ைறத்த . பைடக்கலக் ெகாட் ல் கள் ன் ம் எங் ெகங்

இ க் ன்றன என்பைத த ேலேய பார்த் க்ெகாண்டான்.

 ற ேபச் வார்த்ைத நடத் ம் ேபா , ``நீ ெவளி ல் இ ’’ என க லர்

ெசான் ன ம் ெவளி ல் வந்த அலவன் ன் இடங் கைள ம் ேபாய் ப்

பார்த்தான். அவன் பார்க்க நிைனக் ம் இடங் க க் ரர்கேள

அைழத் ச் ெசன்றனர். ேவந்தர்களின் டாரத் க் ள் ளி ந்

ெவளிேய வந் ேகட்டதால் , `அரச உத்தர ’ என நிைனத்

தங் தைட ன் அைழத் ச் ெசன்றனர். அலவன் யவனாக

இ ந்ததால் அவைன ஐயம் ெகாள் ள ம் வ ன் ப் ேபான .

அலவன் நீ ண்டேநரம் ற் னான். நஞ் ன் வாைடைய காற் ைற கர்ந்ேத

கண்ட ம் உ ரினங் கள் உண் . நஞ் ன் ணேம ய காற்

பட்ட டன் வண் கள் ழ ஒ க் ம் ; அன் ற் ல் மயக்கெமய் ம் ;

காைட ம ர் ர்க் ம் ; ம ேலா நிைல றழ் ந் ள் ம் .

இவற் ைறப் ேபாலேவ நஞ் ன் வாைடைய கர்ந்த ம்

ஆற் றல் ெகாண்டவர்கள் நாகக் னர். ஆனால் , ள் வ , ர்ப்ப ,

மயங் வ என எந்த தத் ம் ெவளிக்காட் க்ெகாள் ளாதவர்கள் .

வன் எல் லா இடங் கைள ம் ற் ப்பார்த் த் ரி றான் என உடன்

இ ந்த காவல் ரர்கள் நிைனத்தனர். ஆனால் அவேனா, காற் ல்

கலந் க் ம் நஞ் ைச நிதானமாக கர்ந் ஆய் ந் ெகாண் ந்தான் .

ேபாய் வந்த ம் யன் ஆசான் அவைன அைழத் ப் ேபாய் ட்டார்.

ஆறாம் ைகக் ள் ம த் வர்கள் ைட ழ அலவன் அமர்த்தப்பட்டான்.

எந்த வைகயான நஞ் கள் அவர்களின் ேச ப் ல் இ க் ன்றன என

அவன் பட் ய ட்டேபா அைனவ ம் வாயைடத் ப் ேபா னர்.

இவ் வளைவ ம் மனிதர்கள் ெச த்த அவர்கள் ஆயத்தநிைல ல்

ைவத் க் றார்கள் என்ப ேகள் ப் படேவ ேபர ர்ச் யாக இ ந்த .

இவற் ைறச் ேசகரிக்க ம் உ வாக்க ம் ஆண் கள் பல ஆ க்க

ேவண் ம் .

நஞ் ைசச் ேசகரித்தல் எளிதன் ;ம த் வஅ எங் ெச ப் ற்

இ க் றேதா அங் தான் நஞ் ைசக் ைகயா ம் ைற ம் , ேசகரிக் ம்

ைற ம் றப் ற் இ க் ம் . தாைழமலரின் மணம் ெகாண்ட

நாகத் ன் நஞ் ம் ளியம் மணம் ெகாண்ட ரியனின் நஞ் ம் க

அ க அள ல் இ ந்தன ேசரனின் பைடக்கலக் ெகாட் ல் .

ைகநாற் றம் ெகாண்ட கந்தக நஞ் , பாண் யனின் ெகாட் ம் ,

 கர்ந்த உடேன மார் எரிச்சைல உ வாக் ய பற் பத்தாலான நஞ்

ேசாழனின் ெகாட் ம் பா காக்கப் பட் ப் பைத அலவன் ரிவாகச்

ெசான் னான்.

``இந்த வைக நஞ் கைள எந்த ஆ தங் களி ேட ம் பயன்ப த்த

வாய் ப் ண் . இதனால் நம ரர்கள் தாக் ண்டால் களத் க் ள் ேளேய

ெசய் ெகாள் ளேவண் ய ம த் வம் என்ன... களம் ட் ெவளி ல்

ெகாண் வ ம் வைர தாக்கப்பட்டவ க் உ ர் நிைலக் மா... அதற்

என்ன வ , ம த் வச்சாைலைய இவ் வள உயரத் ல் இர ேமட் ேல

அைமத் ள் ள எந்த வைக ல் பயன் ப ம் ... நாகக்கர ன் ேழ உடன

ம த் வத் க் வைகெசய் ம் ஏற் பாட்ைடச் ெசய் யேவண் மா?’’ என்

உைரயாடல் ெதாடர்ந்த . அலவன் கண்ட ந் ெசான் ன ெசய் க் ப்

ற நஞ் ையச் ேசகரிக் ம் பணிக் ன் ரிைம

ெகா க்கப் பட்ட .

ன் ரிைம ெகா க்கப் படேவண் ய பணி எ என்ப ,

ைம ர் ழா க் ெப ங் ழப் பமாகேவ இ ந்த . பாண் யப்

ெப ேவந்தனின் மனம் ேகாணாமல் நடப்ப தான் அவ க் இ க் ம்

ன் ரிைம. ஆனால் , என் ஞ் சல் நகர் அைமக்கப் பட் பா காப்

அரண் உ வாக்கப் பட்டேதா, அன் ந் இன் வைர அவரால்

ஞ் சல் நக க் ள் ெசல் ல ய ல் ைல. ேவந்தர்க க்கான எல் லா

ேதைவகைள ம் நிைற ெசய் யப் ேபா மான நிர்வாக

ஏற் பாட் டேனேய அவர்கள் உள் ளனர். அைமச்சர் ந்தர் லேம

ெசய் ைய அவ் வப் ேபா பரிமா க்ெகாண்டார். இளவர வந் ள் ள

ெசய் ைய ந்தரிடம் ெதரி த்தார். அேதேபால ேபார்க்களம் ட்

சற் ெதாைல ல் தனித்த ல் ஒன் ல் தங் ள் ள ைசேவழைரப்

பற் ய ெசய் கைள ம் அவ் வப்ேபா ெசால் வந்தார்.

ேவந்தர்களின் பைடகள் நிைலெகாள் ம் வைர ைம ர் ழா க்

எண்ணற் ற ேவைலகள் இ ந்தன. ஆனால் , பைடகள்

நிைலெகாண்ட டன் அவ க் ச் ெசால் லப் பட்ட க் ய ேவைல என்ப

பறம் மைலக் ள் எ ரிகள் என்ன ெசய் றார்கள் என்பைத அ ந்

ெசால் தல் மட் ேம.

அவர் வாக் ய காரணத்தால் அவ ைடய ெவங் கல் நாட்ைடச் ேசர்ந்த

ஆ ஊர்க்காரர்கள் இந்தப் ேபாரில் பங் ெக க்க மாட்ேடாம் என

ெசய் ள் ளைத அவர் ேவந்தனிடம் ெதரி க்க ல் ைல. அ அவர்

தான ம ப் ைபக் ைறத் ம் என நிைனத்தார். ஆனால் , ‘இந்தச்

ெசய் ைய என் இவன் ெசால் றான் பார்ப்ேபாம் ’ எனக் காத் ந்தார்

லேசகரபாண் யன்.

ஒற் றா தல் என்ப , ெப ங் கைலயாக ேவந்தர்களால்

வளர்த்ெத க்கப் பட் ந்த . ெவங் கல் நாட் நிர்வாகத் க் ள்

என்ெனன்ன நடக் ன்றன என்பைத அ ந் ெசால் ல ஒற் றர்பைடத்

தைலவன் ஒ வனின் ழ் ஒ இயங் ய . அவர்கைளப்

ெபா த்தவைர ைம ர் ழார், ெபாற் ைவ, ைசேவழர் எல் ேலா ம்

கண்காணிக்கப் பட ேவண் யவர்கேள! அவர்கள் அ ந் த ெசய் ைய

ஒற் றர்பைடத் தைலவனிடம் நாள் ேதா ம் ன்றனர். அவேனா

தனக் ேம க் ம் ெபா ப் பாளனிடம் றான். அவைனப் ேபால

எத்தைன ேபர் ஒற் றர்பைட ல் இ க் றார்கள் என்பைத

லேசகரபாண் யன் மட் ேம அ வார்.

லேசகரபாண் யன் அைமத் ள் ள ஒற் றர்பைட, இைணயற் றச்

ெசயல் பாட் த் றைனக்ெகாண் ந்த . அதனால் தான் ேசரைன ம்

ேசாழைன ம் ணிந் தன ேபார் ெசயல் பாட் க் ள் இைணத் க்

ெகாண்டார். அவர்கள் இ வரின் பைடக ம் பாசைறக ம்

லேசகரபாண் யனின் ெச ப் பைறயால் ேகட்கக் ய

இடங் களாகத்தான் இ ந்தன.

ேசர ம் ேசாழ ம் ஒற் றர்பைட ெகாண் ந்தனர். ஆனால் , மாெப ம்

இயக்கம் ஒன் ன் ஒ ப யாக இைணந்த ற அதன் ெமாத்த

இயக்கத்ைதக் கண்காணிப்ப எளிய ெசயலன் . ஆனா ம் அவர்களின்

ஒற் றாடற் பணி ம் ரமாகத்தான் இ ந்த . அவர்கள் பணி ன்

இலக்காக இ ந்த பறம் ல் நடப்பத ந் ெவல் ம்

ெசய க்கானதன் . மாறாக, எ ரியாேலா, மற் ற இ ேபரர களாேலா

தங் க க் ஏ ம் ங் ேநரிடாமல் காக் ம் ெசய க்கானதாக இ ந்த .

எனேவ, அவர்கள் தற் காப் ஆ தமாக ஒற் றாடைலப் பயன் ப த் னர்.

லேசகரபாண் யேனா தாக் ம் க யாக ஒற் றாடைல

ர் ட் ந்தான் .
``ேபாரில் ஆ தங் கள் மட் ேம க கள் அல் ல; எந்த ஓர்

ஆ தத்ைத ம் டஅ க பா ப் ைப ஏற் ப த் ம் வல் லைம,

கண்ட யப் ப ம் ெசய் க க் உண் . எனேவ, ெவங் கல் நாட் க் ள்

பறம் க் கள் லைரயாவ அ ப் ைவக்க ேவண் ம் . அவர்களின்

ெசயல் பா கைள ஒற் ற வ அவ யம் ’’ என்ற க த்

ன்ைவக்கப் பட்ட .

``தன்ைன ம் தன ரத்ைத ம் நம் பாதவேன ஒற் றைன நம் றான்’’

என்றான் பாரி.

வாரிக்ைகயன் ம த்தான் . `` ர ம் தந் ர ம் சம

க் யத் வம் ெகாண்டைவ. ேபார்க்களத் ல் இரண் ம்

றன் க்கவர்களாக இ த்தல் ேவண் ம் .’’

`` ரத் ன்வ மட் ேம ேபாைர நடத் ேவாம் . அறமற் ற வ க்

`தந் ரம் ’ எனப் ெபயர் ட் வ ேகாைழகளின் ெசயல் ’’ என் ெசான் ன

பாரி, சற் ம் இைடெவளி ன் ெதாடர்ந்தான், ``நாம் ம் பாத ஒ

வ ைற ல் ேபாைர நடத்தப் ேபாவ ல் ைல. எ ரிகளின் அறமற் றச்

ெசயைலப் பற் நாம் ஏன் கவைலெகாள் ள ேவண் ம் ?’’

இப் ேபா க லர் க் ட்டார், ``ேபாெரன் வந் ட்டால் , அதற்

ெவற் மட் ேம ேநாக்கமாக இ க்க ம் . அந்த ெவற் ைய அைடய

நிகழ் த்தப் ப ம் ெகாைல ல் அற ம் அடக்கம் . எனேவ, ேபாரில் அறம்

ெந ேநரம் உ ர்வாழா . நாம் ம் பா ட்டா ம் இ தான் உண்ைம.``

``அறத் ன் ெகாைலக் நாம் காரணமாக இ க்கக் டா .

அ மட் மன் , அந்தக் ெகாைலக் க் ைகம் மா ெசய் ம் ற் றத்ைத

நாம் இழந் டக் டா .’’

பாரி ன் ெசால் க் ப் ற அங் எந்தக் க த் ம் ஞ் ச ல் ைல.

இர நீ ண்ட உைரயாடல் ந் ங் ைக ல் ெபா நள் ளிரைவத்

தாண் ந்த .

ம நாள் க ம் காலம் தாழ் த் ேய பாரி எ ந்தான் . அவன் எ ந்தேபா

எ ரில் நின் ந்தான் நீ லன்.

அவைனக் கண்ட ம் தான் பாரி ன் நிைன க் வந்த , இன்

ம லா க்கான நிைற ல் ழா. வள் ளிக் த் நடக் ம் நாள் . ெபண்

தன் ைறயாகக் க ம் ேபா ஒன்பதாம் மாதம் அவைள அவள

இல் லத் ந் அைழத் ப்ேபாய் சந்தனேவங் ைக மரத் ன்

அ வாரத் ல் இரெவல் லாம் வள் ளிக் த் நடத் வர். ெபண்கள் மட் ேம

கலந் ெகாள் ம் ெப ங் த் இ . த் ந்த ம் த்த

ம த் வச் ன் க் அைழத் ச்ெசல் வர். ழந்ைத றக் ம்

வைர அவள் அங் தான் இ ப் பாள் . ெபண்களின் தல் மகப் ேப க்காக

நடக் ம் ெப ழா இ .

வள் ளிக் த் ல் ஆண்க க் அ ம ல் ைல. எனேவ, இன் வைர

அந்தக் த் எப் ப நடக் ற என் எந்த ஆ க் ம் ெதரியா .

ஆனால் , அைதத் ெதரிந் ெகாள் ள ேவண் ம் என்ற ஆைச யாைர ம்

 வ ல் ைல.

க ற் றவைள சந்தனேவங் ைக ேநாக் அ ப் ைவக் ம் சடங் ,

இன் நடக்க இ க் ற . வள் ளிக் த் ல் கலந் ெகாள் ள ஆ னி ம்

அங் கைவ ம் ேவட் வன் பாைற ல் தான் இ ந்தனர். பாரி ம்

ேவட் வன்பாைறக் வ வதாகச் ெசால் ந்தான் . ஆனால் , ேநரம்

அ கமா ட்ட . ``நீ இப் ேபா றப் பட்டால் தான் மாைலக் ள்

ேபாய் ச்ேச வாய் . காலம் தாழ் த்தாமல் றப் ப . நான் இர க் ள் வந்

ேச ேறன்’’ என்றான் பாரி.

பாரி ன் ெசால் ைல ஏற் றப் பட்டான் நீ லன். உடன் அவன் ேதாழர்கள்

ங் கன் உள் பட பத் ேபர் றப் பட்டனர். காலம் பனின் த்தமகனான

ெகாற் ற ம் உடன்வந்தான். இர ேமட் ல் இ க் ம் ைககைள இந்தப்

ேபா க்காகத்தான் தங் டமாக மாற் னர். எனேவ, இங் ந் மற் ற

இடங் க க் ெசம் ைமயான ைரப் பாைதகள் உ வா ட ல் ைல.

இர ேமட் ந் ேழ வந் நாகக்கர ன் வ ேய

ெந ந்ெதாைலைவக் கடந் ற ண் ம் காரமைல ன்

ஏ த்தான் ைரப் பாைதையப் க்க ம் . அதன் ற ைரந்

பயணித்தால் மாைலக் ள் ேவட் வன்பாைறைய அைடயலாம் .

அதனால் தான் ``காலம் தாழ் த்தாமல் றப் பட் ப் ேபா’’ என்றான் பாரி.

நீ லன் றப் பட் ச் ெசன்ற ற இர ேமட் ன் ேமற் றம் இ ந்த

ற் ற ல் ளிக்கச் ெசன்றான். அவன எண்ணம் க்க ேநற் ர

நடந்த உைரயாடைலேய ைமயம் ெகாண் ந்த . `ேபாரில் அறம்

ெந ேநரம் உ ர்வாழா ’ என்ற க லரின் வார்த்ைத, அவைன

இரெவல் லாம் ங் க ட ல் ைல. ெப ம் ேபாைர ேநாக் ெகாஞ் சம்

ெகாஞ் சமாக உள் ளி க்கப் பட் க்ெகாண் க் ேறாம் எனத்

ேதான் ய .

`நாம் இறங் த் தாக்கேவண் ய எந்தத் ேதைவ ம் இல் ைல. இப் ப ேய

பறம் ரர்கள் எல் ேலா ம் ஊர் ம் னால் இந்தப் ேபார் க்

வந் ம் . எ ரிகள் , இப் ேபா இ க் ம் இடத்ைத ட் பறம் க் ள்

ஒ ேபா ம் ைழய மாட்டார்கள் . அப்ப ேய ைழந்தா ம் அவர்கைள

அ க்க நீ ண்ட ெபா தாகா . அைத அவர்கள் நன்

உணர்ந் ள் ளார்கள் . அதனால் தான் கண் க் ன்னால்

ெப ம் பைடைய நி த் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக உ ேவற் றார்கள் .

எ ரி என்ன ெசய் றான் எனச் ந் க்கத் ெதாடங் வேத அவன

ேநாக்கத் க் ள் நாம் இ பட்டதன் அைடயாளம் தான். ேதக்கன்

அலவைன அ ப் க்கக் டா . அவசரப் பட் ட்டான்.

ேசகரிக்கப் பட் ள் ள ெகா ம் நஞ் ைசப் பற் ய ெசய் , ரர்கைள ேம ம்

க்ேகற் ம் . நாம் அவர்கைள ேநாக்

இ க்கப் பட் க்ெகாண் க் ேறாம் ’ என்ற எண்ணங் கள்

ஓ க்ெகாண் க் ம் ேபா மரத் ன் ந் சற் ேற மா பட்ட

பறைவ ன் ஒ ேகட்ட .

`என்ன பறைவ இ ... ேகட் ராத ஒ யாக இ க் றேத!’ என நிைனத்

இங் ம் அங் மாகப் பார்த்தான். எ ம் ெதரிய ல் ைல.

ேநரத் க் ப் ற ண் ம் ஒ ேகட்ட .ஒ வந்த ைசையக் ர்ந்

ேநாக் னான். ன்னஞ் ய பறைவ இன் க் த் ம் ம்

ைள ல் உட்கார்ந் ந்த . உற் அைதேய

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . `அ தான் யதா... என்ன பறைவ அ ?’

எனப் பார்த்தப இ ந்தான் . ண் ம் ய . இப் ேபா தான் அதன்

கப் ப ைய ைமயாகப் பார்க்க ந்த .

ஒ கணம் ைகத் ப் ேபானான். அ க ங் ளி. காட் ன் யத்த

பறைவகளில் ஒன் . எளி ல் யார் கண் க் ம் தட் ப்படாத .

ம ழ் ச ் ெபாங் க அைதேய பார்த் க்ெகாண் ந்தான் பாரி.

ேநரத் ல் அ பறந் காட் ல் மைறந்த . வய ல் தந்ைதேயா

பயணப்பட்டேபா பார்த்த . ஆண் கள் பல ஆ ட்டன. நிைன ,

க ங் ளிையேய ற் வந்த . ளித் த் த் ம் ம் ேபா தான்

ேதான் ய , `க ங் ைளையப் பார்ப்ப க நல் ல நி த்தம் . பறம் ல்

உள் ள எல் ேலா ம் அைத அ வர். இந்தச் ெசய் ையச் ெசான் னால்

`தாக் தைல இன்ேற ெதாடங் க ேவண் ம் என் வார்

வாரிக்ைகயன். எனேவ, இைதப் பற் ப ர்ந் ெகாள் ள ேவண்டாம் ’ என

நிைனத்தப ைகத்தளத் க் வந்தான் பாரி.

உண த் ேநரத் ல் ேவட் வன்பாைற ேநாக் ப் றப் பட

ஆயத்தமானேபா நாகக்கரட் ந் ைர ரர்கள் இ வர்

வந்தனர். `` யன் உடேன தங் கைள அைழத் வரச் ெசான் னான்’’

என்றனர். ேபார் ெதாடர்பான க் யச் ெசய் யாக இ க் ம் .

அதனால் தான் உடேன வரச்ெசால் அைழப் அ ப் ள் ளான் யன்

என்பைதப் ரிந் ெகாண்ட பாரி, றப் பட்டான். ேதக்க ம் க ல ம்

ன்ெதாடர்ந்தனர்.

மாைல ெந ங் க்ெகாண் ந்த . நீ லனின் பயணம்

ேவட் வன்பாைறைய ேநாக் ைரந் ெகாண் ந்த . ெசல் ம்

வ ல் மரிவாைகையப் பார்த்தான். வாைகமரத் ல் தன் தலாகப்

ப் க் ம் வாைகைய ` மரிவாைக’ என்பர். மரிவாைக ன் மலர்

ேபெர ல் ெகாண்டதாக இ க் ம் . ம லா க் வதற் காக அைதப்

ப த் க்ெகாண் பயணத்ைதத் ெதாடர்ந்தான்.

ேவட் வன்பாைறக் ள் ைழ ம் ேபா ஊேர

ழாக்ேகாலம் ெகாண் ந்த . ேசவ ன் ெநற் க்ெகாண்ைட ேபான்ற

க ர்மலரால் மலரணி வா ைல உ வாக் ந்தனர். ேதாரணங் க ம்

மாைலக ம் எங் ம் ெதாங் க டப் பட் ந்தன. யர் எல் லாம்

ஈங் ைகமலைர ந்த ல் ஆ ப் பா க்ெகாண் ந்தனர்.

ட் க் ன் ஞ் ேபான்ற அந்த மலர் யரின்

தைலயாட்ட க் ஏற் ப தா த் தா பறந் ெகாண் ந்த . மலர்

மணக்க, தண் மணக்க, தா மணக்க எங் ம் நிைறந்த மனத் ேட

மலர்ந் ந்த ேவட் வன்பாைற.

ம லா ன் ேதா கள் நீ லைன வரேவற் அவன ல் ேநாக்

அைழத் ச்ெசன் றனர். மற் ற காலம் என்றால் , ஊேர ஆட்டம் பாட்டத் ல்

ழ் க் ம் . ேபார்ச் ழலாதலால் அ இல் ைல. நீ லன், க் ள்

ைழந்தான். நிைற ல் மங் ைக எ ரில் அமர்ந் ந்தாள் . னிந் ந்த

ம லா ன் கம் சற் ேற நி ர்ந்த . மாதம் க த் வந்தவனின்

ைககைளப் பற் நிைற வ ற் ல் ைவத் மகைவ உணரச்ெசய் ய

ேவண் ம் எனத் ேதான் ய . `நீ ெகா க் ம் த்தத்ைத உள் நாக்

ந உணர்வ ேபால இ க் ற அ வ ற் க் ள் க் ம் மக ன்

ெசயல் ’ என அவன காேதா ெசால் லேவண் ம் என ஆைசயாய்

இ ந்த . ஆனால் , அவன கத்ைதப் பார்த்த கணம் எல் லாம்

ெசால் லப் பட்ட உணர்ேவா அைம யானாள் .

அவைளப் பார்த்தப எ ரில் அமர்ந்த நீ லன், ேநரம் க த்

ஆ னிையத் ேத னான். ரித்த கத்ேதா நீ லனின் அ ல் வந்

அமர்ந்தாள் ஆ னி. ெபண்களின் ேக ப் ேபச் ேட ஏேதேதா

நடந் ெகாண் ந்த .ஒ த் ம லா ன் காேதாரம் ேபாய் ஏேதா

ெசான் னாள் . ம ழ் ந் ரித்தாள் ம லா.

ரிந்த மலர்களால் ெதா க்கப் பட்ட மாைலைய ம லா ன் ைக ல்

ெகா த் நீ ல க் ச் ட்டச் ெசான் னாள் ஆ னி. அைத வாங் ய

ம லா, மலர்ந்த கத்ேதா ரிமலர் மாைலைய நீ ல க் ச் னாள் .

ஆணின் மலர்தல் ெபண்ணின் லகத் ந்ேத ைள ற .

மணம் க்க பச் ைலகளாலான படைல மாைலைய நீ லனின் ைக ல்

ெகா த் ம லா க் ட்டச்ெசான்னாள் ஆ னி. இ கரம் ஏந்

அவ க் அணி த்தான் நீ லன். பச் ைலகளின் ஆ மணம்

ல் க க் ள் இறங் ம் ேபா நீ லனின் மண ம் இைணந்ேத கலந்த .

ெலங் ம் நிரம் வ ந்த லைவெயா .

ஆ னி நீ லனிடம் ெசான் னாள் , ``நீ ெகாண் வந்த ைவ இப் ேபா

அவ க் ச் ட் .’’

நீ லன் ம ெமா ெசால் லாமல் ம லாைவேய

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் .

``என்ன ேபசாமல் இ க் றாய் ?’’ என ஆ னி ண் ம் ேகட்டதற் ,

ம லாைவப் பார்த் க்ெகாண்ேட நீ லன் ெசான் னான், ``நிைற ல்

ெபண்ணின் மலர்ந்த கத் க் இைணயான மலர் இ வைர

கண்ட யப் பட ல் ைல. நான் எந்தப் ைவச் ட் ேவன் அவ க் ?’’

அவன் ெசால் ேகட் ஆ னி ன் கண்கள் கலங் ன. நீ லைனத் தன்

மகன் எனத் த ெநற் கர்ந் த்தம் ெகா த்தாள் . அப் ேபா தான்

கவனித்தாள் , நீ லன் ெகாண் வந்த மரிவாைக. ``வாைகப் ைவயா

ப த் வந்தாய் ? வாைக, ெகாற் றைவ ெகாள் ம் மரமல் லவா?

இந்தப் ேபார்க்காலத் ல் ேபார் ெதய் வத் ன் க்கள் உன்னிடேம

இ க்கட் ம் . அைவ உனக்கானைவ’’ என்றாள் .

நிைறந் ந்த ஓைச ன் ந ேவ அவர்கள் ேப வைதக்

ேகட் க்ெகாண் ந்த ேதா ஒ த் நீ லைனப் பார்த் சத்தம் ேபாட் ச்

ெசான் னாள் , ``உனக் ரிய வாைகமலர்தான்; காந்தள் மலர் அல் ல.

அதனால் தான் உன் ட்ைட அலங் கரிக்க காந்தள் மலைரப் பயன்

ப த்த ல் ைல. அதற் கான த உனக் ல் ைல’’ என்றாள் .

அவள் ெசான் னைதக் ேகட் ெவ ப் பைதப்ேபால ெபண்கள்

ரித்தனர். ெதாடர்ந் அவள் ெசான் னாள் , ``நீ ல் ட் ெவளிேய .

நாங் கள் ம லாைவ அைழத் க் ெகாண் வள் ளிக் த் க் ப்

றப் ப ேறாம் .”

ரிப் ெபா க் ம் ேக ப்ேபச் க் ைடேய ல் ட் ெவளிேய

வந்தான் நீ லன். காத் ந்த ேதாழர்கள் அவன் அ ல் வந்தார்கள் .

க் ள் ளி ந் ெவளிவந்தவனின் ெவளிப் ப ம் ந்தா ன்

மணம் யாைர ம் மயக்கக் யதாக இ ந்த . மணத்ைத

கர்ந்தப ேய ங் கன் ெசான் னான், ``ெபண்களின் ழாதான்

இயற் ைக ன் ழா. ஆண்க க் இ ேபால எந்த ழா ம்

இல் ைலேய!”

அந்தக் கவைல எல் ேலா க் ம் இ ந் த . நீ ல க் , தலாக ஒ

கவைல இ ந்த . ஏன் இந்த ழா ல் காந்தள் மலர் பயன்ப த்தப்

பட ல் ைல; தனக் அந்தத் த ஏன் இல் ைல எனத் ெதரிந் ெகாள் ள

ேவண் ெமன் அங் ங் மாக சாரித்தான்.

ம லா ன் காேதாரம் ேக ேப ரித்த ேதா ெவளி ல் வந்தேபா

அவளிடேம ேகட்டான் நீ லன். அவள் ெசான் னாள் , ``காந்தள் மலர் மல ம்

வைர ேதனீேயா வண்ேடா காத் க்கா . ண் மலரச்ெசய் ேதன்

ப ம் . ஆனால் , நீ அப் ப யல் ல. ெபா ைம காத் க் றாய் . மணம்

ஆன ற தான் மகைவப் ெபற் ள் ளாய் . எனேவ, உனக் காந்தள்

மலைரச் ம் த ல் ைல” எனச் ெசால் யப ரித் க்ெகாண்ேட

ஓ னாள் .

நீ ல க் என்ன ெசால் வெதன்ேற ெதரிய ல் ைல. ``நான் அப் ப யல் ல

என் ெசால் வதா, அப்ப த்தான் என் ெசால் வதா’’ ரியாத

ழப் பத் ல் நின்றான்.

ேநரமா க்ெகாண் ந்த . வள் ளிக் த் க்கான ஏற் பா கள்

ரமா ன. நீ லன் தைலைம ல் வந்த பத் இைளஞர்க ம் ஊரில்

இ ந்த ழவர்கள் பன்னி வ மாக 22 ஆண்க ம் ஏக்கத்ேதா

பார்த் க்க, ம லாைவ அைழத் க்ெகாண் றப் பட ஆயத்தமா னர்

ெபண்கள் .

பைடக்களத் ன் ன் ைலகளி ம் ேபார்ப்ப க்கான சடங் கள்

உச் ப் ெபா ல் ெதாடங் ன. ஈனாமல் இளவய ேலேய ெசத் ப் ேபான

ப ன் ேதாைல ம ர் வல் ேபாத் ந்த ேபார் ர கள் ஒ க்கத்

ெதாடங் ன. நிணத்ைதத் ன் த்தா ம் ேபய் மகளிரின்

ஆட்டத் க்கான க ங் த் க்களம் ஆயத்தமா க்ெகாண் ந்த .

இைணயற் ற ரர்கள் களப் ப க் த் ேதர் ெசய் யப் பட்ட ெசய்

பைடெயங் ம் பர ய . ெகாப் ளிக் ம் ேபால் ர ணர்ச்

ெப க்ெக க்க ஆ தங் கைள ஒன் டெனான் உர ேபெரா ைய

எ ப் னர். சடங் கள் ெதாடங் வதற் கான ேநரம்

ெந ங் க்ெகாண் ந்த . ர களின் ஓைச ரான ேவகத் ல்

ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகக் டத்ெதாடங் ய .

ர அ ம் ஓைசகள் ஆங் காங் ேக ேகட்பத ந்த யன்,

எ ரிப் பைட ல் ஏேதா நடக் ற என நிைனத் பாரிைய அைழத்

வரச்ெசால் ரர்கைள அ ப் ைவத்தான். பாரி ம் ேதக்க ம்

க ல ம் நாகக்கர க் வந் ேசர்ந்தனர்.

பைடகளின் ன் ைசகளி ம் ன் ப ச்சாைலகளில் சடங் கள்

ெதாடங் ன. ஆனால் , க் யச் சடங் ஞ் ச ல் நடக்க ந்த .அ

பக ன் மைற க் ப் ற தான் ெதாடங் க ந்த . ஆனால் , மற் ற

இடங் களில் ப ச்சடங் கள் நண்பகல் இ ந்ேத ெதாடங் ன. சகர்கள்

மலர்கைள ம் கனிகைள ம் ெகாண் வந் ைவநீ ைரத் ெதளித்

ட் சடங் கைளத் ெதாடங் னர்.

சடங் களின் ஓைச, ர களின் ேபெரா , ேபய் மகளிரின் த்தாட்டம்

எல் லாம் ேநரமாக ஆக யப இ ந்தன. ெபா மைறயத்

ெதாடங் ம் ேபா ப ச்சடங் உச்சம் ெகாள் ளத் ெதாடங் ய . ரனின்

ஏந் யப க ரவன் களம் நீ ங் வான். அவன தாகம்

நீ க்கப் பட்டதன் ைகம் மாறாக ேபார்க்களத் ல் தன ஒளி

படர்ந் டக் ம் ஒ பகல் ெபா ல் ெவற் ையத் த வான்.

அதற் த்தான் இந் தப் ப ச்சடங் நடக் ற .

க ரவனின் தாகம் நீ க்க ேபெரா ெகாண்ட சடங் நடக் ம் ேபா ,

இதற் த் ெதாடர் ல் லாத இன்ெனா சடங் க்காக ஞ் சல்

ஆயத்தமா க் ெகாண் ந்த .அ யட் னிக்கான சடங் .

ேபராற் றைலக்ெகாண்ட அ ன் ேதவைத யட் னி. மைலெயனக்

க்கப் பட்ட ரர்களின் உடல் கைளக் கண் ம் தாகம்

தணியாதவள் . மனிதப் ணங் கைளேய ணர்ந் ம ழ் பவள் . அவைள

இைறஞ் அைழக் ம் சடங் ெதாடங் ய ஞ் ச ல் .

நிலெமங் ம் இ ள் க ழ் ந்த . சடங் க்காக மலர்களா ம்

ைசந்த ைனமாவா ம் நாற் ச ர டப் பட்ட நிலம் ேநாக் அைத

அைழத் வந் ெகாண் ந்தனர். ேபய் ர ழங் ய . ரர்கேள

அஞ் ந ங் ம் ேபேராைச இரெவங் ம் பர ய . நிைற ன்

பால் கட் ய மார் ேபால ரண்ட ம் பத்ைத ைடய யாைன அ . ேநற்

வைர பாண் யப் ேபரர ன் றப் க் ரிய யாைன பவளவந் ைக;

இப் ேபாேதா யட் னி ன் வாகனம் .

ர களின் ழக்கத் க்ேகற் ப அைத இ க் ள் அைழத் வந்தனர்.

சடங் நிலத் ல் சகர்களின் ெப ங் ட்டம் நின் ந்த . ளித்த

ஈரத்ைத உலர்த்தாமல் நீ ர்வ ய நின் ந்தனர் ேவந்தர்க ம் .

ேபய் ர களின் ஓைச இ ைள உ க் ய . கடல் ேபால் டந்த

பைடெயங் ம் ேபரைம நில ய . சடங் களின் தனித்த ஓைச

இரெவங் ம் எ ெரா த் க்ெகாண் ந்த .அ ர்ந் அ ர்ந் பர ய

ஓைச ேகட் ேபய் மகளிர் ன் ைசகளி ந் ம் ஞ் சைல ேநாக்

வந் ெகாண் ந்தனர். அவர்களின் ந்தல் வ ம் ரர்களின்

யால் நைனந் ந்த . அவர்கள் ஆ ய க ங் த்தால் நிலம்

அ ர்ந் ெகாண் ந்த . அவர்கள் ஞ் ச க் வந் ேசர்ந்தேபா

பவளவந் ைக ம் வந் ேசர்ந்த .

நள் ளிரைவத் ெதா வதற் ேநரேம இ ந்த . பவளவந் ைகைய,

மண்ணில் அமரச்ெசய் தான் பாகன் . அதன் கம் வைத ம்

ேதாலாைடகளால் இ கக் கட் னர். ேபய் ர ன் ேமல் ேதால் டா

ைடத்ெத ந் ெகாண் ந்த . ேமெல ம் ஓைச இ ளின்

ெச ப் பைறையக் த் க் ெகாண் ந்த .

நாகக்கர ன் உச் ல் நின்றப பைடகள் இ க் ம் ைசையேய

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் பாரி. நண்பக ல் ேபார்ச்சடங் கள் ன்

ைலகளில் ெதாடங் ன. ஆனால் , இரவான ற ம் சடங் கள்

ய ல் ைல. பைடகளின் ந ப்ப ல் சடங் ெகான் ெதாடங் ம்

ஓைச ேகட்ட ம் `இ என்ன யதாய் இ க் றேத!’ என இ ளின்

ைசையப் பார்த்தப ேய நின் ந் தனர்.

நள் ளிரைவத் ெதா ம் ேநரத் ல் யாைன ஒன் ன் சா ப் ளிறல்

இ ெளங் ம் எ ெரா த்த . ேவந்தர்களின் ரர்கள் அைனவ ம்

ேபய் க் ச்சல் எ ப் ஆ தங் கைள ஒன் டெனான்ைற உர ெவற்

 ழக்க ட்டனர்.

நாகக்கர ன் ேமல் இ ந்தவர்க க் என்ன நடக் ற எனப்

ரிய ல் ைல. ஆனால் , யாைன ன் ளிறல் ேகட்ட கணம் க லரின்

உடல் ந ங் ண்ட . ேநரத் க் ப் ற ெமள் ளச் ெசான் னார்,

``அவர்கள் யட் னிக்கான சடங் ைக நடத் றார்கள் !”

``அப் ப ெயன்றால் ?’’ ளக்கம் ேகட்டான் யன்.

``காக் ம் ேபா க் ம் தாக் ம் ேபா க் ம் அந்தந்தத் ெதய் வ

வ பாட் ச் சடங் கைள நடத் வார்கள் . ஆனால் , ேபர ைவ

உ வாக் ம் ேபா க் யட் னி வ பாட்ைட நடத் வார்கள் . அவள்

அ ன் ேதவைத. எ ரி ன் பைட ேநாக் அவைள ஏ ம்

சடங் க்கான ெப ம் ப ைய அவர்கள் ெகா த் ள் ளனர்.”

எல் ேலா ம் அைம யாகக் ேகட் க் ெகாண் க்க, க லர் ெசான் னார்

``அவர்கள் தாக் தைலத் ெதாடங் கப்ேபா றார்கள் .’’

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 84
ேவட் வன்பாைற ல் இ ந்த ெபண்கள் ட்டம் ம லாைவ

அைழத் க் ெகாண் வள் ளிக் கானம் ேநாக் ப் றப் பட்ட .

த் க்களத் ல் இைசக் க கைள இைசக்கக் ட ஆண்கள் யா க் ம்

அ ம ல் ைல. எல் லாவற் ைற ம் ெபண்கேள இைசக்க ேவண் ம் .

எனேவ, ஊரில் இ ந்த பைற, , ழ என ஒன்ைறக் ட ட ல் ைல.

மந்ைத ல் கட் ந்த காரிக்ெகாம் ைபக் ட கழற்

எ த் க்ெகாண்டார்கள் . கைர ரண்ட உற் சாகத் ேட ட்டம்

றப் பட்ட . ெப ங் ைரப் ெபா ேயா நாய் க் ட்ட ம் ெமாத்தமாக

உடன் ெசன்ற .

சந்தனேவங் ைக, காட் ன் எந்தத் ைச ம் இ க்கக் ய தான் .

ஆனால் , க ற் ற ெபண் க்கான சடங் ைகச் ெசய் ய எந்தச்

சந்தனேவங் ைகையத் ேதர் ெசய் ன்றனேரா அந்த மரம் இ க் ம்

ப ையத்தான் `வள் ளிக்கானம் ’ என்பர். அங் நடக் ம் சடங்

என்னெவன் இன் வைர ஆண்க க் த் ெதரியா . பறம் ப் ெபண்கள்

காலங் காலமாய் க் காத் வ ம் ரக யம் இ . இரெவல் லாம் த்

நடத் றார்கள் என் மட் ேம ஆண்கள் அ வர். அங் என்ன

வைகயான த் நடக் ற என்பெதல் லாம் ரிந் ெகாள் ள யாத

ஒன்றாகேவ இ க் ற . இந்தச் சடங் ல் பங் ெக த் த் ம் ம்

ெபண்கள் , அதன் ற ெந நாள் கள் அந்த ம ழ் ைவப் ேப க் களிப் பர்.

அ தான் ஆண்கைள ேம ம் னேமற் ம் . என்னதான் நடக் ற அங்

எனத் ெதரிந் ெகாள் ள, எண்ணற் ற வ ைறகைளக் ைகயாண்

பார்த்தனர். ஆனா ம் இன் வைர அவர்களால் எைத ம் கண்ட ய

ய ல் ைல.

காதல் வயப் பட்ட இளம் ெபண், தன் காதலன் தான அள கடந்த

அன்பால் இந்தச் சடங் ல் நிகழ் வைதப் பற் ச் ெசால் ல

வாய் ப் க் ற . ஆண்கள் அதற் கான யற் ைய ம்

ெசய் பார்த்தார்கள் . ஆனா ம் எந்தக் காத ம் தன் காதலனிடம்

இைத மட் ம் ப ர்ந் ெகாள் வேத ல் ைல.

காரணம் , இந்தச் சடங் ல் பங் ெக க் ம் இளம் ெபண்ணிடம்

ெபண்கள் ெசால் ம் தல் எச்சரிக்ைகேய அவள் காதலைனப்

பற் ய தான் . ``வள் ளிக் த் ல் என்ன நடக் ற என்பைத உன்

காதலனிடம் ப ர்ந் ெகாள் ளக் டா . அவ் வா ப ர்ந் ெகாண்டால் ,

உன ள் ைளப் ேப வ ந்ததாக மா ம் . அப் ேபா எந்த ஆ ம்

உன வ ையச் மக்க வர மாட்டான். நாங் கள் தான் உடன் நிற் ேபாம் .

அள கடந்த உன வ ையைவத்ேத நீ தப் ெசய் ட்டாய் எனக்

கண்ட ந் ேவாம் ’’ என் ெசால் வார்கள் . இ ஓர்

அச்ச ட் ம் எச்சரிக்ைகக்காகச் ெசால் லப் ப வ தான் . ஆனால் ,

இளம் ெபண்கள் ள் ைளப் ேப வ ைய நிைனத் ப்பார்த் யாரிட ம்

வாய் றக்க மாட்டார்கள் .

ஆ க் த் ெதரியாத ஓர் உலைக, இன் வைர

பறம் ப் ெபண்கள் காப் பாற் வ ன்றனர். அ ேவ

அவர்க க் ப் ெப ம ழ் ைவக் ெகா ப்பதாக ம்

இ க் ற . அவர்களின் இந்த ம ழ் தான் ஆண்கைள

ண் ம் ண் ம் கண்ட யத் ண் க்ெகாண்ேட இ க் ற .

இன் ட அதற் கான யற் தான் நடந்த . இர ேமட் ந்

வள் ளிக் த் க்காக நீ லன் றப் பட்டேபா , ``காலம் பன் த்தமகன்

ெகாற் றைன ம் அைழத் ச் ெசல் ’’ என் ேவட் ர் பைழயன்

அ ப் ைவத்தான். அதற் கான காரணம் இ தான் . உள் ர்ச்

வர்கைள அ ப் னால் வள் ளிக்கானத் க் அைழத் ச் ெசல் ல

ம ப்பார்கள் . அ ேவ காலம் பன் மகன் என்றால் , ம த் ஒ க்க

மாட்டார்கள் என நிைனத் அ ப் ைவத்தான் பைழயன் . ஆனால் ,

காட் க் ள் ைழ ம் ேபா அவைன நீ லனின் ைக ல் ெகா த் ,

``இங் ேகேய இ . நாங் கள் காைல ல் வந் உனக்

ந் பைடக் ேறாம் ” என் ெசால் ட் ப் ேபாய் ட்டார்கள்

ெபண்கள் .

ேவட் வன்பாைற ன் வயதான இரண் ெப கள் , ேசாமக் ழவ ம்

ெசம் ந்த ம் . பைழயைன ட சற் வய ைற தான் . ஆனால் ,

மைலப் பாைறகளில் உ ண்டதால் நடமாட்டம் ேவகமாகத்

தளர்ந் ட்ட .அ க ெதாைல நடக்க யாத ழத்தன்ைமைய

அைடந் ந்தனர். அதனால் தான் இப் ேபா இர ேமட் க் ப்

ேபாகாமல் ஊரிேலேய இ க் ன்றனர். காட் க் ள் ைழந்த ெபண்கள்

ெகாற் றைன அைழத் ச் ெசல் லாமல் ``இங் ேகேய இ ” எனக் ச்

ெசன்ற டன், ேசாமக் ழவன் தான் ெகா த்ெத ந்தான் .

`` ன்னப் ைபயன் ஆைசயாகக் ேகட் றான். அவனக் ட

ட் ப் ேபாகாம ட் ட் ப் ேபா ங் கேள !” எனப் ெப ம் சத்தத்ைத

எ ப் னான். ஆனால் , ெபண்கள் யா ம் கண் ெகாள் ளேவ ல் ைல.

ழவன் ஏன் கத் றான் என்பெதல் லாம் அவர்க க் த் ெதரி ம் .

எல் லாக் காலங் களி ம் வர்களின் லமாக ம் காதலன்களின்

லமாக ம் தான் ஆண்கள் யல் றார்கள் . இன் வைர அந்த

யற் கள் ெவற் ெபற ல் ைல. இப் ேபா ம் ெகாற் றைனக் ெகாஞ் ப்

ேப , நீ ல க் ப் பக்கத் ல் உட்காரைவத் ட் ப் ேபாய் ட்டார்கள் .

அங் கைவ, இ வைர வள் ளிக் த் ல் கலந் ெகாண்ட ல் ைல.

தன் ைறயாக இப்ேபா தான் அவள் கலந் ெகாள் றாள் . ெபண்கள்

ட்டம் , ம லாைவ அைழத் க் ெகாண் காட் க் ள்

ேபாய் க்ெகாண் ந்த . ப்பந்தங் கைள ஏந் யவர்கள் ன் ம்

ன் மாக வந் ெகாண் ந்தனர். ஆ னிக் அ ல் சற் ேற

அைம யாக நடந் வந் ெகாண் ந்தாள் அங் கைவ. ட்டத் ன்

ேபச்ெசா ேட அவளின் அைம ையக் கவனித்த ஆ னி அ ல்

ெசன் ேகட்டாள் , `` தன் ைறயாகப் பங் ெக ப் பதால் என்னெவல் லாம்

நடக் ம் என்ற ந்தைன ேலேய வ றாயா?”

தைலயாட் `இல் ைல’ என்றாள் அங் கைவ.

`` ற என்ன ந்தைன ல் இ க் றாய் ?” எனக் ேகட்டாள் .

அப் ேபா ம் அங் கைவ ட ந் ப ல் ைல.

``இன் ர `என்ன நடந்த ?’ என உ ரன் ேகட்டால் ெசால் ேவாம்

என அச்சப் ப றாயா?” என் ேகட்டாள் சற் ேற நக்கலாக.

ன்னப் ன் வேலா ஆ னி ன் காேதா வந் ெசான் னாள் ,

``உ ரன் ேகட்டால் ெசால் ல மாட்ேடன். ஆனால் , தந்ைத ேகட்டால் ம க்க

மாட்ேடன்.”

ஆ னிக் ரிப் தாங் க ய ல் ைல, மகைளத் ேதாேளா

அைணத் க் ெகாண் யார் கா ம் ழாதப ெமள் ள ``நிச்சயம் உன்

தந்ைத ேகட்க மாட்டார். கவைலப்படாேத!” என்றாள் .

அங் கைவ அ ர்ச் ேயா ஆ னிையப் பார்த்தாள் . அவேளா மகைளப்

பார்த் க் கண்கைளச் ட் யேபா , கத் ந் ெபாங்

ேமெல ந்த ெவட்கம் .

அங் கைவ ஒ கணம் ஆ ப்ேபானாள் . சற் ேற ேகாபத்ேதா

``அப் ப ெயன்றால் நா ம் உ ரனிடம் ெசால் ேவன்” என்றாள் .

ெவட்கம் படர தா ம் மக ம் மற் றவர்களின் கா ல் படாமல் ேப ச்

ரிப் பைதப் பார்த்த ெபண் ஒ த் ``நீ ங் கள் மட் ம் என்ன ேப ச்

ரிக் ர்கள் ?” எனக் ேகட்டாள் .

ேகட்டவைள அைழத் க்ெகாண் ேபச்ைச மாற் யப அங் கைவைய

ட் சற் த்தள் ளி ன்ேன நடந்தாள் ஆ னி.

இன் ம் ெதாைல தான் இ ந்த வள் ளிக்கானம் . ேநரம் ெசல் லச்

ெசல் ல ேவகம் க் ெகாண்ேட ந்த . இதற் காக மாதக்கணக் ல்

காத் ந்தவர்கள் அல் லவா அவர்கள் ! ம் ளில் மைலப் பாைத ல்

அவர்களின் கால் கள் ெப மயக்கத்ைத ேநாக்

ைரந் ெகாண் ந்தன.

சந்தனேவங் ைக ன் அ வாரத் ல் க ற் ற ெபண்ைண அமரைவத்

நடக் ம் சடங் கள் எல் லாம் வழக்கம் ேபால் ஊ க் ள் நடக் ம்

சடங் கள் தான். ஆனா ம் இன்ைறய இர ன் க் யத் வத் க் க்

காரணம் வள் ளிக்கானத் ன் ெகாண்டாட்டம் தான். அந்தக்

ெகாண்டாட்டத் க் அ ப்பைட, எங் ம் ைடக்காத அ றந்த

ம வைகதான்.

ஆண்கள் அ ந் ராத அரி ம் அரிதான ம வைக ஒன் உண் .

ெபண்கள் மட் ேம அ ந் , இன் வைர ஆண்களின் வாைடேய படாமல்

காப் பாற் ைவத் ள் ள ம வைக அ . `வள் ளிக்கானத் ன்

ெகாண்டாட்டத் ல் ெபண்கள் ம உண் களிக் ன்றனர்’ என்ற ெசய்

ஆண்களால் க்கக் ய தான் . ஆனால் , அ என்ன வைக ம

என்ப இன் வைர ஆண்க க் த் ெதரிய ல் ைல.

ேசாமப் ண் பானத்ைதக் த்த ஒ த் , ``எங் களின் ம ேபால இ

இல் ைல” என் ஒ ைற ெசால் ட்டாள் . அன் ந் தான்

வள் ளிக் த் ல் க் ம் ம ன் வைக என்ன என்பைதப் பற் ய

ேதடைல ஆண்கள் ரப் ப த் னர். இன் வைர யா க் ம் ெதரியாத

ரக யமாக அ காப்பாற் றப் ப ற . காரணம் , அந்த ம ைவ

உ வாக் ம் பணி ல் ஈ ப பவர்கள் ெபண்கேள.

அவர்களிட ந் ஆண்கேளா, மற் ற ெபண்கேளா டஇ ெதாடர்பான

ெசய் ையக் ேகட்ட ய யா .

ஒவ் ெவா வைக மலரின் ேத க் ம் ஒவ் ெவா வைகயான ண ண் .

ஆனால் , இைணயற் ற ைவெகாண்ட ேதன் இ க் ம் மலர்,

`நாகசம் பங் ’. அ ல் ளிர்க் ம் ேதனின் ைவைய எத ட ம் ஒப் ட

யா . ளித்ேதைன னிநாக் ல் ைவத்த கணம் , ெமாத்த உட ம்

ேத க் ள் கைரவ ேபா க் ம் . ஆனால் , நாக் ல் ைவக்கப்பட்ட

ேதன் ளி எளி ல் கைரயா ; ஒட் க்ெகாள் ம் . அதன் ைவைய நாக்

அ க்க கரத் க் ம் . அப் ேபா அந்தச் ைவ உடல் க்கத்

த ம் க்ெகாண் க் ம் . நிைன ப் லன்கள் , ைவ ணர் க் ள்

க் ண் ம் . ள யாத ைவைய, நிைன ண் ம் ண் ம்

ம ழற் ெசய் தப ேய இ க் ம் . ைவ கைரயாமல் ேதன் மட் ேம

கைரந் க் ம் . ம ளி ேநாக் மனைத நகர்த்தாமல் நி த்

ைவக்கக் ய மயக்கம் நாக சம் பங் ன் ேத க் மட் ேம உண் .

நாகசம் பங் த் க் டக் ம் ப ல் இ க் ம் ேதன் ட் ந்

ேதன்கட் ைய எ ப் ப தான் த ல் ெசய் ம் பணி. அதன் ற அந்தத்

ேதன்கட் ையத் த ந்த ேசர்மானத்ேதா ேசர்த் நிலத் க் ள் ைதத்

ைவத் வர். ெபண் தன் ைறயாகக் க ற் ற டேன

ெபண்களின் தல் ேவைல நாகசம் பங் ன் ேதைன எ ப் ப தான் .

எந்தச் சந்தனேவங் ைகையத் ேதர் ெசய் றார்கேளா, அந்த

இடத் ல் தான் அைதப் ைதத் ைவப் பர். நான் தல் ஐந் மாதம்
மண் க் ள் இ க் ம் ேதன்கட் , ைர ளிர்த் ைவ இ

உைறந் க் ம் . ஒற் ைறத் ளி ேல மனிதைரக் கைரக்கக் ய ேதன்,

இப் ேபா ேதறலாக உ த் ரண் க் ம் . இதன் ளி நாக் ல் பட்ட

கணம் , ேதள் ெகாட் யைதப் ேபால ர்ெரன ஒ காரமயக்கம்

உச்சந்தைலக் ஏ ம் . கண ேநரம் கண் கட் அ ம் . அதன் ற

நிகழ் வைத நிைன ல் தங் கைவக்க யாரா ம் யா .

இன்ைறக் ச் சந்தனேவங் ைக ன் அ வாரத் ல் அமரைவக்கப்பட்ட

ம லா, தல் ட த்த ந் ெதாடங் ய வள் ளிக் த் .ஆ

வைகயான கைள அ த் , ஆண்களால் அ யேவ யாத ம ன்

சாரேமற் , ெபண்களின் ட்டம் ஆடத் ெதாடங் ய . ேநரமாக ஆக

ன் ஓைச ம் , பைற ன் அ ர் ம் , ழ ன் சத்த ம் காட்ைட

உ க் ன. ெபண்கள் தங் களின் ஆ யாட்டத்ைத நிலம் ளக்க ஆ னர்.

ேவட் வன்பாைற ல் இ ந்த ஆண்கள் ன் ஓைச ேகட் ,

காரமைல ன் வட றம் ேநாக் ஏக்கத்ேதா பார்த் ந்தனர். ெபா ,

நள் ளிரைவ ெந ங் க ல் ைல. ஆனால் , அதற் ள் ஆட்டம்

ெதாடங் ட்டைத இைசக்க களின் ஓைச ெசால் ய . ெசம் ந்தன்

ெசான் னான், ``அ என்ன ேதறல் இன்ைனக் வைரக் ம் ெதரியைல.

எந்த ஆம் பைள னா ம் கண் க்க யைல. இவ க மட் ம் இந்த

ஆட்டம் ேபா றா க!”

ேசாமக் ழவேனா ``ெதாடங் ம் ேபாேத சத்தம் இப் ப இ க்ேக...

இன் ம் ேபாகப் ேபாக எப்ப இ க் ம் பா !” என்றார்.

இைளஞர்கள் , ஓைச ேகட்ட மைல உச் ைய ேநாக் அண்ணாந்

பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். ஓைச க்ெகாண்ேட ந்த .

ேவட் வன்பாைறையச் ற் ப் பல ரர்கள் ெச ெகா களி ேட

ைழந் ேமேல க் ெகாண் ந்தனர். ம் ட் ழ் ந் ந்த .

இ ப் பேதா இ பத் நான் ேபர்தான் . எல் ேலாரின் கவன ம்

உச் மைல பார்த் வள் ளிக் த் ல் நிைலெகாண் ந் த .

ன் ேசைனகைளக்ெகாண்ட அ ேபேரா

ேமேல க்ெகாண் ந்தான் க ங் ைகவாணன். நிைற ள் நாள் எல் லா

வைக ம் ெபா த்தமாக இ ந்த . கத்ேதர்ந்த ரர்கைளக்ெகாண்ட

பைடயணிையத் ேதர் ெசய் ந்தான் . பறம் ன் காவல் தைலவர்கள்

இ க் ம் ஊ க் ள் ைழந் தாக்கப்ேபா ம் இந்தப் பைடக் , தாேன

ெபா ப் ேபற் வந்தான் . ைரயர்கைளத் தாக் ய ேபாரில் ெப ம்

ரத்ைத ெவளிப் ப த் ய யைன ெதன் றத் க் ம் , ேசரநாட் ப்

ெப ரன் ச்சாத்தைன வட றத் க் ம் தைலைமதாங் கச்

ெசய் தான். ழக் ப் றத் ந் ரர்கேளா ன்ேன னான்

க ங் ைகவாணன்.

ேவட் வன்பாைற ன் பா உயரத்ைதக் கடந் ெகாண் ந்தனர்.

நாய் கள் ஏ ம் ஊரில் இல் லாத அவர்க க் இன் ம்

வச யா ட்ட . ஆள் கைள மைலய வாரத் ல் கண்டாேல

ேமேல ந் பாய் ந் இறங் பைவ இ ப் யர நாய் கள் .

 ழ் ந் ட்டால் , யாைனகைளேய நகர டாமல் நி த்தக் யைவ.

அத் ைண ம் இன் ெபண்கேளா ேசர்ந் மைலேமல் ஏ ட்டன.

ைரப் ெபா ஏ மற் அைம ெகாண் ந்த ேவட் வன்பாைறைய

ேநாக் எ ரிகள் ேமேல க்ெகாண் ந்தனர்.

ஊரின் மந்ைத ல் உட்கார்ந்தப காரமைல ல் ேயாைச ேகட் ம்

ப ையப் பார்த் ப் ேப க்ெகாண் ந்தனர் ஆண்கள் . ேயாைச,

ெப கத் ெதாடங் ய . ெபண்கள் இல் லாத ஊரில் ெபண்கைளப் பற் ப்

ேபசத்தான் எவ் வள கைதகள் இ க் ன்றன. அ ம் அவர்களால்

நிராகரிக்கப் பட்ட வ ைய, ேக ப் ேபச் ன் லம் தான் கடக்க ம் .

ேபச் , கைளகட்டத் ெதாடங் ய . வன் ெகாற் ற க் த் க்கம்

வந்த . அைதக் கவனித்த நீ லன், ``நள் ளிர க் ப் ற பனி அ கமாக

இ க் ம் . நீ ேபாய் க் ள் ப த் க்ெகாள் ” என்றான்.

ெகாற் றன், மந்ைத ந் எ ந் நீ லனின் ல் ேநாக் நடந்தான்.

ேவட் வன்பாைற ன் ழக் ைன ல் நாங் ல் மரத் ன்

அ வாரத் ல் அைமக்கப்பட்ட ல் அ . அங் ந் பார்த்தால் ,

ழக் த் ைசக் ன் ன் சரி ம் ரிந் டக் ம் சமெவளி ம்

ைமயாகத் ெதரி ம் . ெகாற் றன் க்கக்கலக்கத் ேலேய ல்

ேநாக் வந்தான் . படல் ெகாண் டப் பட் ந்த வாசல் . படைல

ெமள் ளத் க் ச் வர் ஓரமாகத் ம் னான். சரி ப் ப ல் இங் ம்

அங் மாக மனிதத்தைலகள் ெதரிந்தன. ஆ தம் ஏந் ய ெப ங் ட்டம்

ேமேல க்ெகாண் ப்ப ெதரிந்த . ம் ட் ேட தைலகள்

ப ங் மைறந்தன. எ ரிகள் வந் ெகாண் ப் ப கண ேநரத் ல்

ரிந்த . `இப் ப ேய சத்தம் ேபாட் க்ெகாண் மந்ைத ேநாக்

ஓடலாமா?’ எனத் ேதான் ய . `அப் ப ச் ெசய் தால் எ ரிகள்

ப் பைடந் வார்கள் ’ எனச் ந் த்தப ேய க் ள் ேபாய்

படைல க்ெகாண்டான் ெகாற் றன்.

ஒ கணம் ந் த்தவன் சட்ெடன ன் ேமற் றக் ைரைய ஆள்

ைழவதற் ஏற் ப ரித்ெத த்தான் . நாங் ல் மரத் ன் ைளகள் , ல்

ேமல் படர்ந் ந்தன. ைர ள் ைழந் ைள ன் ேமல் ஏ னான்.

மரங் கள் ஒன் டெனான் ெந ங் ப் ன்னிக் டந்தன. ெகாப் களின்

வ ேய ஊர்ந் கடந்தவன் கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் ன்றாம்

மரத் ன் அ வாரத் ல் தைர ல் த்தான் .

`யாேரா மரத் ந் ப்ப ேபால் இ க் றேத!’ என் மந்ைத ல்

இ ப்பவர்கள் ம் ப் பார்த்தனர். பத ப் ேபாய் ஓ வந்தான்

ெகாற் றன். இப் ப ஒ நள் ளிர ல் தான் தன் ைடய ஊர், எ ரிகளால்

ற் வைளக்கப் பட்ட ; மக்கள் எல் ேலா ம் ெகான் க்கப் பட்டனர்.

மந்ைத ல் ைவத் ஊேர ெவட் ச் சாய் க்கப் பட்ட ெகா ைமைய

ேநர்ெகாண் பார்த்தவ க் , இப் ேபா உடெலல் லாம் ந ங் ய ; ேபச

வார்த்ைத எழ ல் ைல. `ஏேதா லங் ைகப் பார்த் தான் அஞ்

ஓ வந் ள் ளான் ’ என த ல் நிைனத்தனர். ``அஞ் சாமல் ெசால் , எைதப்

பார்த்தாய் ?” என நீ லன் ேகட்டதற் , ேமேல க்ெகாண் க் ம்

எ ரிகைளப் பற் ச் ெசான் னான் ெகாற் றன்.

மந்ைத ல் இ ந்தவர்கள் சரி ேநாக் ப் பாய் ந் ெசன்றனர். ன்

றங் களி ம் எ ரிகள் ேமேல க்ெகாண் ந்தனர். சத்த ன் நீ லன்

ைகையக் காட் ஏேதா ெசான் னான். ரர்கள் லர் க க் ள் இ ந்த

ஆ தங் கைள எல் லாம் ெவளிேய எ த் வந்தனர். ங் கன் , ெதன் றச்

சரி ல் ேமேல ம் எ ரிகைளப் பார்த்தான். ேசாமக் ழவன் வல றச்

சரிைவப் பார்த்தான். ழக் த் ைச ைன ந் ப் ற ம்

பார்த்தான் நீ லன். வந் ெகாண் ப் ப ெப ம் எண்ணிக்ைக லான

பைட என்ப ெதரிந்த . `இ பத் நான் ேபர்தான் இ க் ேறாம் . அ ல்

பா ப் ேபர் வயதான ழவர்கள் . அதற் த் த ந்த தாக் தல் உத் கைளக்

கைடப் க்க ேவண் ம் ’ என் ந் த்தப ேய ஊரின் ந ப் ப க்

ஓ வந்தான் .

மற் ற ைச ல் பார்த் க் ெகாண் ந்த வர்க ம் நீ லனின் ெமல் ய

ழ் க்ைக ஒ ேகட் ஒன் னர். ``ேப வதற் கான ேநர ல் ைல.

ேவட் வன்பாைற ன் எ ரிகள் ஏ டக் டா . ன்றாகப்

 ரிேவாம் எல் லா வைகயான தாக் தல் உத் கைள ம்

பயன்ப த் ங் கள் ” என்றான் நீ லன். க்கப் பட் ந்த ஆ தங் கைள

எ த் க்ெகாண் ன் ைசகளி ம் தாக்க ஆயத்தமானார்கள் .

க ங் ைகவாணனின் பைட, கக் கவனமாக ேமேல க்ெகாண் ந்த .

இப் ேபா வைர யா ம் நம் ைமப் பார்க்க ல் ைல என்ற

எண்ணத் ல் தான் அவர்கள் வந் ெகாண் ந்தனர். நீ லனின்

க் ச் சற் ழ் ைன ல் ெப ம் பாைற ஒன்ைற யாேரா

நகர்த் வ ேபால் ேதான் ய . `ேமேல ஏேதா சத்தம் ேகட்ப ேபால்

இ க் றேத!’ என உணர்ந்த க ங் ைகவாணன், அண்ணாந் பார்த்தான்.

ெப ம் பாைற ஒன் ெமள் ள உ ளத் ெதாடங் ய .

ேமேல க்ெகாண் ந்த எ ரிகள் சத்தம் ேகட் ரண்

பார்க் ம் ேபா பாைறகள் ஒன் க் அ த் ஒன்றாக உ ளத்

ெதாடங் ன. உ ம் பாைறகள் ேநர்க்ேகாட் ல் இறங் வ ல் ைல.

எந்தத் ைச ல் ெநளி ம் எனக் கணிக்க யாததால் , ரர்கள் எங் ம்

ெத த் ச் த னர். இ ட் , ஒன் ன் ஓைசைய இன்ெனான் க்

மாற் க்காட்டக் ய . எனேவ, பாைறகள் எல் லாப் பக்கங் க ம்

உ வ ேபால் உணர்ந்தனர்.

எ ரிகள் தாக்கத் ெதாடங் ட்டார்கள் எனத் ெதரிந்த ம் ,

எ ர்த்தாக் தல் நடத்த உத்தர ட்டான் க ங் ைகவாணன். ஆனால் ,

உ ம் பாைறகளி ந் தங் கைளக் காத் க்ெகாள் வேத ரர்க க்

தல் நிைலப் பணியாக இ ந்த . ஆங் காங் ேக ெபா த்தமான

இடங் களில் நிைலெகாண்ட றேக எ ர்த்தாக் தைலத் ெதாடங் னர்.

 ன் ைசகளி ந் ம் ேவந்தர்களின் பைடகள் தாக் தைலத்

ெதாடங் ன. ேநரத் ேலேய ேம ந் ம் ஆ தத்தாக் தல்

ெதாடங் ய . அம் க ம் ஈட் க ம் இைணயற் ற ேவகத்ேதா

காற் ைறக் த் க்ெகாண் இறங் ன. இ ட் ல் எந்தத்

ைச ந் ஆ தங் கள் வ ன்றன எனத் ெதரியாததால் ,

ேவந்தர்பைட தற் காத் க்ெகாள் ள க ம் ண ய . ேம ந்

தாக் பவர்களின் ேவகம் எண்ணிப்பார்க்க யாதப இ ந்த .

அம் க ம் ஈட் க ம் இறங் னா ம் , பாைறக ம் ஆங் காங் ேக

உ ண் ெகாண் தான் இ ந்தன. பாைறகைள உ ட் வதால்

எ ரிகைள அ க அள ல் ெகான் ட யா . ஆனால் ,

ேமேல க்ெகாண் ப்பவர்க க் ப் ெப ம் அச்சத்ைத உ வாக்கலாம் .

எப்ேபா எந்தப் பாைற உ ேமா என ஒவ் ெவா பாைறைய ம்

பார்த் ப் பார்த் அஞ் யஞ் ேய ன்ேனாக் நகர ம் .

``எரியம் கைளப் பயன்ப த்த ேவண்டாம் ’’ என் நீ லன் உத்தர ட்டான்.

ைறவான ரர்கேள இ க் றார்கள் என்பைத அ காட் க்

ெகா த் ம் என்பதால் அவ் வா ெசான் னான்.

வடக் ப் றச் சரி ல் தாக் தைல நடத் க் ெகாண் ந்த

ேசாமக் ழவன், ரன் ஒ வைன அந்தத் ைச ன் உச் ல் இ க் ம்

மரம் ஒன் ல் ஏறச் ெசான் னான். அேதேபால இன்ெனா வைன

ம ளிம் ல் இ க் ம் மரத் ல் ஏறச் ெசான் னான். மற் றவர்கள்

அம் கைள ம் ஈட் கைள ம் எ ந் ெகாண் ந்தனர். இரண்

ழவர்கைள ைவத் க்ெகாண் பாைறகைள நகர்த் த்

தள் ளிக்ெகாண் ந்தான் ெகாற் றன். அவன ெவ , ழவர்கைள ம்

னேவா இயங் கைவத்த . சரி களில் இ க் ம் பாைறகள் எல் லாம்

அடப் க் ெகா த் ச் ெச கப் பட் ந்த கற் களால் தான்

நின் ெகாண் ந்தன. எந்ெதந்தப் பாைறக் எப் ப ெயல் லாம்

அடப் க்ெகா க்கப்பட் ள் ள என்ப ழவர்க க் த் தான் நன்

ெதரி ம் . ம் ட் ல் ட சரியான ைற ல் அடப் க்கல் ைல

ஈட் யால் த் நகர்த் னார்கள் . அடப் ைப நகர்த் வ ம் அதற் ேகற் ற

ேகாணத் ல் பாைறைய அைசப் ப ம் கத் ேதர்ந்தவர்களால் மட் ேம

எளி ல் ெசய் ய ம் . ெப ரனால் ட நகர்த்த யாத பாைறைய

இரண் ழவர்கள் எளி ல் நகர்த் வார்கள் . யாைனகளின்

உச்சந்தைலக் ம் பம் ேபாலப் ப த்த இ ேதாள் கள் ைரயர்க க் த்

ேதான் றக் காரணம் , ழந்ைதப் ப வத் ந்ேத பாைறக டனான

அவர்களின் பழக்கம் தான். ைரயர் ன் இளம் ரனான ெகாற் றன்,

பாைறகளின் ழந்ைத. ழவர்கள் ெசால் லச் ெசால் ல, ேதாளால் ட்

எம் னான் பாைறகைள.

தாக் தல் ெதாடங் ய டன் ெப ம் ச்ச ட்டப ேவந்தனின் ரர்கள்

அங் ம் இங் மாகச் த , தற் காப் க் ஏ வான இடங் களில்

நின் ெகாண் , அதற் ஏற் பேவ எ ர்த்தாக் தைலத் ெதா த்தனர்.

இந்த நிைல ல் நம தாக் தைலத் ரப்ப த்தாமல் ` ழவன் ஏன்

மரம் ஏறச் ெசால் றான்?’ எனச் ந் த்தப ேய இ வர் ேவகேவகமாக

மரத் ல் ஏ னர்.

அ ல் ஒன் , தணக் மரம் . இன்ெனான் ,அ ல் மரம் . இரண் ம்

ங் ைகையப் ேபால வ ைமயற் றைவ. ``ெசால் ம் இடத் ல்

ேவல் கம் களால் த் , காலால் த் , ைளகைள ஒ ” என்றான்

ழவன். அவ் வாேற ேவல் கம் களால் த் ம் அ க் ம்

ெப ம் ெப ம் ைளகைள `மடார் மடார்’ என ஒ த் ச் சரித்தனர்

ரர்கள் .

ேமேல க்ெகாண் ந்த ேவந்தர்பைட ரட் க் ள் ளான .

`ெப ம் ெப ம் மரங் கைளேய கணப் ெபா ல் சாய் த் க்

ெகாண் க் றார்கள் ; ஏ ெசய் யப் ேபா றார்கேளா!’ என எ ரிகள்

ரண் நின்றனர். எ ரிகளின் வடக் ப் றப் பைடக் த்

தைலைமேயற் ற சாத்தன் ரர்கள் ன்ேன வைத நி த்

``தற் காத் நில் ங் கள் ” என் ஆைண ட்டான்.

இ ட் க் ள் ளி ந் அம் கள் பாய் வ ம் ஈட் கள் இறங் வ ம்

பாைறகள் உ ள் வ மாக இ க்க, இப் ேபா மரங் கைள உ ட் ேயா

எ ந்ேதா தாக்கப் ேபா றார்கள் என நிைனத் த் லைடந் நின்ற

வலப் றப் பைட.

ழக் ப் றம் நீ லனின் தாக் தல் , எ ரிகைள நிைல ைலயச்ெசய் த .

ேம ந் எ யப் ப ம் ஈட் கள் பாைறகளில் பட் த் ெத க்க,

ப் ெபா டா பறந் ெகாண்ேட இ ந்த . தன ேவகத்ைத

எக்காரணம் ெகாண் ம் ைறத் க்ெகாள் ளக் டா என உ ேயா

இ ந்தான் க ங் ைகவாணன். தாக் தைலச் சற் நி த்தச் ெசான் னால்

ட ரர்க க் ப் ன்வாங் ம் மனநிைல உ வா ம் . எனேவ,

என்ன இழப் வந்தா ம் டா ன்ேனறச் ெசால் , ேபேராைச

எ ப் க்ெகாண் ந்தான் க ங் ைகவாணன். ஆனால் , ேமல் நிைல

ந்த நீ லன் தைலைம லான ரர்களின் தாக் தைல

ேமேல வ எளிய ெசயல் அல் ல. க ங் ைகவாணன் எவ் வள

கத் னா ம் அவன பைட சற் ப் ப ங் ேய நின் ந்த .

அைனத் ைசகளி ம் ஆேவச க்க தாக் தைல ேம ந் நடத் க்

ெகாண் ந்தனர். தங் கைளப் பன்மடங் காட் க்ெகாள் ள, ஒவ் ெவா

ர ம் இைணயற் ற ேவகத்ேதா இயங் க் ெகாண் ந்தான். ஆனால்

ெதன் றத் ல் ேவந்தர்பைடக் த் யன் தைலைமேயற்

வந் ெகாண் ந்தான் . அவன ேவகத்ைதத் த த் நி த்த யாமல்

ண ய ங் கனின் தைலைம லான பைட.

ேநரத் ல் ழ் க்ைக அ த்தப ஊரின் ந ப் ப க் ஓ வந்தான்

ங் கன் . கண ேநரத் ல் ேசாமக் ழவ ம் நீ ல ம் வந் ேசர்ந்தனர்.

``அவர்கள் ேமேல க்ெகாண் க் றார்கள் . நம் டம் கக் ைறவான

ரர்கேள இ க் றார்கள் . சற் ேற ன்வாங் , காரமைல ல் ஏ ட்டால்

அவர்களால் ஒன் ம் ெசய் ய யா ” என்றான்.

அவன் ெசான் னைதக் ேகட் க் ேகாபத்ேதா கத் னான் நீ லன், ``நம் ைம

ஒன் ம் ெசய் ய யா . ஆனால் , த்ேதாைச ேகட் ம் வள் ளிக் கானம்

ேநாக் எ ரிகளின் பைட ேபானால் , நிைலைம என்னவா ம் என

நிைனத்தாயா?”

அப் ேபா தான் ஆபத்ைத உணர்ந்தான் ங் கன் . ``அப் ப ெயன்றால்

உடன யாகக் காரிக்ெகாம் ஊதச்ெசால் , ெசய் ையத்

ெதரி க்கலாமா?” என ங் கன் ேகட் க் ம் ன் ேசாமக் ழவன்

ெசான் னான், ``நான் அப் ேபாேத அதற் கான யற் ையச்

ெசய் ட்ேடன்.

ெப ங் காரிக்ெகாம் கைள எல் லாம் எ த் க்ெகாண்

ேபாய் ட்டார்கள் . இ க் ம் ெகாம் ைப ஊ னா ம் ஓைச ெபரிதாக

ெவளிப் பட ல் ைல. மைல ன் ேமேல ந் ேகட் ம் த் ன்

ஓைசதான் எங் ம் ேகட் ற ” என்றான்.

``என்ன ெசய் யலாம் ?” என ங் கன் ேகட்டேபா , ``ெசய் ையப் பாரி டம்

ெசால் ல, ைர எ த் க்ெகாண் ஒ ரன் மட் ம் ைரந்

ெசல் லட் ம் . நாம் எக்காரணம் ெகாண் ம் ேவட் வன்பாைறைய

ட் ப் ன்னகரக் டா . நாகக்கர ந் ரர்கள் வ ம் வைர நாம்

இந்த இடத்ைதக் கடக்க எ ரிகைள அ ம க்கக் டா ” என்றான்

நீ லன்.

ெசான் ன டன் ரன் ஒ வன் ைரக் ெகாட் ைல ேநாக் ஓடத்

ெதாடங் னான், அவனிடம் சத்தம் ேபாட் நீ லன் ெசான் னான்,

``இட றமாகத் தனித் க் கட்டப் பட் க் ம் ைர ஒன் உண் .

அ தான் ஆலா. அைத எ த் ச் ெசல் . இ மடங் ேவகத்ேதா பா ம் .”

ன்களத் ல் இ க் ம் ரர்கள் , ந்தள க் த் தாக் தல் ெதா த்

நிைலைமையச் சமாளித் க்ெகாண் ந்தனர். வ ம் ண் ம்

தாக் தல் இடத்ைத அைடந்தனர். நீ லனின் அம் கள் , இ ைளத்

ைளத் இறங் கத் ெதாடங் ன. ம் ட் ன் ல் ேம ந்

ேபேராைசேயா நடத் ம் எ ரிகளின் தாக் தைலச் சமாளித் த்

தற் காத் க் ெகாள் ளேவ யன் ெகாண் ந்த க ங் ைக வாணனின்

பைட. வடக் ப் றத் ல் ேசாமக் ழவனின் தாக் தலால் எ ரிகள் நின்ற

இடத் ேலேய நின் ெகாண் ந்தனர். ேமேலற ல் ைல. ஆனால் ,

ெதற் ப் றத் ல் ங் கனின் தைலைம லான ரர்களால் எ ரிகளின்

ேவகத்ைதக் ைறக்க ய ல் ைல. எ ரிப் பைட ன் தளப

யனின் ஆேவசம் இைணயற் இ ந்த . எத்தைன ரர்கைளப்

ப ெகா த்தா ம் ன்ேன ம் ேவகத்ைதக் ைறத் க்ெகாள் தல்

அவன பழக்கத் ேலேய இல் ைல. அந்தத் ைச ல் மட் ம் எ ரிகள்

அ த்த த்த நிைலேநாக் நகர்ந் ெகாண் ந்தனர்.

ஆலா ன் ேத ைரந்தான் ரன். ஊரின் ன் றத் ல் இ க் ம்

ைரப் பாைத, கார மைல ேட பயணிக் ற . வள் ளிக்கானத் ன்

த்ேதாைசக் ம் ேவட் வன்பாைற ன் தாக் தேலாைசக் ம் ந ல்

ைரைய ெவ ெகாண் ெச த் னான்.

ம ன்ைறத் தாண் ம் ேபா தான் , ம லா ன் ஊரான ெசம் ம ர்

இந்தத் ைச ல் இ ப் ப நிைன க் வந்த . அங் ேபாய்

ெசய் ையச் ெசால் ட் ப் ேபாகலாம் எனக் ைரையத்

ப் னான். ெதாைல ெசன்ற ற தான் ேதான் ய , `ஊரில்

இைளஞர்கள் யா ம் இ க்க மாட்டார்கள் . எல் ேலா ம் நாகக்கரட் க் ப்

ேபா ப்பார்கள் . க ம் வயதானவர்கள் தான் இ க்கக் ம் ’

என் . ைரக ம் அங் இல் ைல. அவர்கள் நடந்ேத

ேவட் வன்பாைறக் ப் ேபாய் ச் ேச வதற் ள் நாேம நாகக்கரட் ந்

ரர்கைள அைழத் வந் டலாம் என ெசய் ண் ம்

ைரையத் ப் னான். பதற் ற ம் அைலக்க ப் ணர் ம்

ேமேலாங் க, இ க் ள் ப் பாய் ந் ெகாண் ந்த ஆலா.

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 85
தன் மகன் இளமாறனின் மரணத் க் பறம் ரர்கேள காரணம் என

அ ந்த ற தான் ைம ர் ழார் ெவஞ் னம் உைரத்தார். ``பறம் க்

எ ரான ேபாரில் நா ம் பங் ெக த் , பைக ப் ேபன்’’ என்

ழங் னார். காற் ைறப் ேபால் இைணயற் ற ேவகத் ல் ெசல் லக் ய

இளமாறனின் ைரயான `ஆலா’ ேவட் வன் பாைற ல் நிற் ற

என் , அவர் ெவஞ் னம் உைரத் நீ ண்டநாள் கள் க த் தான்

ெதரியவந்த . ஒன் க் ம் ேமற் பட்ட ைற ஆள் கைள அ ப் ,

பார்த் வரச் ெசான் னார். எல் ேலா ம் அைத உ ப் ப த் னர்.

ைவப் ர் ைற கத் ன் தான தாக் த ல் ேவட் வன்பாைற

ரர்கேள பங் ெக த் ள் ளனர் என்பைத எல் லாவைககளி ம்

உ ப் ப த் க்ெகாண்டார் ைம ர் ழார். நீ லனின் ரத்ைத

மைலமக்கள் அைனவ ம் நன் அ வர். எனேவ, ஆலாைவக் ைகப் பற்

த ந்த ப ல ெகா க்க ெபா த்தமான ேநரத் க்காகக் காத் ந்தார்.

ேவட் வன்பாைற ல் என்ன நடக் ற என் ெதாடர்ந் கவனித்தார்.

ம லா க்கான நிைற ல் ழாைவப் பற் பல ம் அ வர். இந்த

ழா க்காக நாகக்கரட் ல் இ க் ம் நீ லன் உள் ளிட்ட ரர்கள்

ேவட் வன்பாைறக் வ வர். ேபார்ச் ழல் இ ப் பதால்

எண்ணிக்ைக ல் ைறவான ரர்கேள இந்த ழா ல் பங் ெக ப் பர்.

ஆனால் , நீ லன் உ யாகப் பங் ெக ப் பான் என எல் லா ெசய் கைள ம்

 ரட் னார் ைம ர் ழார். அதன் அ ப் பைட ேலேய இந்தத் தாக் தல்

வ வைமக்கப்பட்ட .

க ங் ைகவாணனின் ட்ட டல் ைம ர் ழாரிடம் ட

ப ர்ந் ெகாள் ளாததாக இ ந்த . யட் னி வ பாட் க்கான

ஏற் பா கள் தான் ேவகத் ல் நடந் ெகாண் ந்தன. அ

ெதாடர்பான பணிகள் தான் ைம ர் ழா க் வழங் கப் பட் ந்தன.

ேபா க்கான ெதாடக்கச் சடங் ல் தனக் வழங் கப் பட் ள் ள

ெபா ப் ைப நிைனத் ெப தத்ேதா இயங் க்ெகாண் ந்தார்.

அன் நண்பகல் அவைர வரவைழத்த க ங் ைகவாணன், ``நீ லைன நன்

அைடயாளம் ெதரிந்த இ ரர்கைள அ ப் ைவ ங் கள் ’’ என்றான்.

`யட் னிக்கான சடங் நடக் ம் ேபா இ வைர எதற் காகக் ேகட் றார்?’

எனச் ந் த்தப ேய இரண் ரர்கைள அ ப் ைவத்தார்.

காரி ளின் நள் ளிர ல் யட் னி வ பாட் ன் உச்சத் ல்

பவளவந் ைக ன் ட் த் ெத த்த . ேபார் நிலெமங் ம்

ேபரிைககள் ழங் ன. ேவட் வன் பாைற ன் அ வாரத் ல் இந்த

ஓைசைய எ ர்பார்த்ேத க ங் ைகவாணன் காத் ந்தான் . ேபரிைககள்

ழங் ய டன் தன பைடக்கான உத்தரைவப் றப் த்தான் . ன்

 ைசகளி ந் ம் அவர்கள் ேமேல னர்.

எ ர்பார்த்தைத டக ம் தாக் தைலச் சந் க்க ேநர்ந்த . கக்

ைறவான ரர்கள் மட் ேம இ ந் ம் இவ் வள வ ைமயான

தாக் தைல எப் ப நடத் ன்றனர் என்ப ெப ம் யப் பாகேவ

இ ந்த . தாக் தைல எ ர்ெகாண்டப க நிதானமாகேவ

ேமேல க்ெகாண் ந்தான் க ங் ைகவாணன். வட ைச ல் இ ந்த

ச்சாத்தன், க ங் ைக வாணன் அள க் க் ட ன்ேனற ல் ைல;

ழ் நிைல ல் இ ந்தான் . ஆனால் , ெதன் ைச ல் யேனா

க ங் ைகவாணைன டஇ பைன உயரத் க் ேமேல ந்தான் .

பைடகள் இப் ப சமநிைலயற் ன்ேன வ ,எ ரிக க்

வாய் ப் பாக அைமந் ம் . ச்சாத்தன் ஏன் இவ் வள

ன்தங் ள் ளான் என்ற கவைல ட ெபரிதாக இல் ைல; யனின்

ெசயல் தான் அ க கவைலயளிப் பதாக இ ந்த . அவன் ஏறக் ைறய

ேவட் வன்பாைற ன் ேமல் நிைலக் ச் ெசன் ட்டான். சற் ேற

பதற் றமானான் க ங் ைகவாணன். அவைன ெபா த் க்கச் ெசால் ல

யன்றான். ஆனால் , நீ லன் தைலைம லான ரர்கள் நடத் ம்

தாக் தல் கக் க ைமயாக இ ந்த . தாக் தைல எ ர்ெகாண்

தாக் ப் ப் பேத ெப ம் பாடாக இ ந்த .

எவ் வள தாக் னா ம் எ ரிகள் ேமேல க்ெகாண் க் றார்கள்

என்பைதக் கவனித்தப ேய தாக் தைல ேம ம் ரப் ப த் னான்

நீ லன். ேசாமக் ழவனின் ைச ல் எ ரிகள் க ம் ழ் நிைல ல்

இ க் ன்றனர். ஆனால் , ங் கனின் ைச ல் எ ரிகள் க ம்

ேமேல ய நிைலைய அைடந் ள் ளனர் என்பைத அ ந்தப என்ன

ெசய் யலாம் எனச் ந் த்தான் நீ லன். `ேசாமக் ழவனின் பக்கம்

இ க் ம் ன் ரர்கைள இந்தப் பக்கம் அ ப் பலாமா?’ எனச்

ந் த்தேபா தான் ெகாற் றனின் நிைன வந்த .

அவன் கச் யவன். எ ரிகள் ேமேல க்ெகாண் க் ன்றனர். இனி

தாக் தல் கக் க ைமயாக இ க் ம் . காலம் பன் மக க் எந்த த

ஆபத் ம் ேநர்ந் டக் டா என எண்ணிய நீ லன், சட்ெடன

ேசாமக் ழவனின் ைச ேநாக் ஓ னான். அங் எ ரிகைள ேமேல

ஏற டாமல் அைனவ ம் ஒ ங் ைணந்த தாக் தைல

நடத் க்ெகாண் ந்தனர். ைரந் வந்த நீ லன், ெகாற் றைன தனிேய

அைழத்தான். பாைறகைள ந்த அள க் த் க் த்

தள் ளிக்ெகாண் ந்த ெகாற் றன், ம ைச ல் தாக் தல் ெதா க்க

அைழக் றான் என நிைனத் ேவகமாக ேமேல ச் ெசன்றான்.

ேவட் வன்பாைற ன் ேமேல ல் க க் இைடேய ஆங் காங் ேக

பந்தங் கள் எரிந் ெகாண் ந்தன. தாக் த ன் ஓைச ம் டாமல்

ேகட் க்ெகாண் ந்த . ஆனால் , இவற் ைறெயல் லாம்

ெவளிப் பட் க் ெகாண் ந்த வள் ளிக்கானத் ல் நைடெப ம் த் ன்

ஓைச. எல் லா வைகயான இைசக் க க ம் அங் வா க்கப் பட் க்

ெகாண் ந்தன. காரமைல ன் அைம ைய ற் றாக

ரட் க்ெகாண் ந்தன த் ன் ஓைச ம் , ேவட் வன்பாைற

தாக் த ன் சத்த ம் .
ெகாற் றைன தனியாக அைழத் வந்த நீ லன், ன் றம் ெசல் ம்

ஒற் ைறய ப் பாைதையக் காட் , ``இந்த வ ல் ஒ ெபா நடந்தால்

அ ம் அதன் அ வாரத் ல் ெப ம் பாைறக ம் இ க் ம் . நீ அங்

ேபாய் ட்டால் யாரா ம் அதற் ள் வந் உன்ைனக் கண்ட ய யா .

நாைள காைல வைர நீ அங் ேகேய இ . ந்த ம் ஊ க் வா”

என்றான்.

எ ரிகேளா க ம் ேமாதல் நடந் ெகாண் க் ம் ேபா தன்ைன

மட் ம் ஏன் தனிேய காட் க் ள் ேபாகச் ெசால் றான் என்ப

ெகாற் ற க் ப் ரிய ல் ைல. எல் லாவற் ைற ம் ெசால் ப்

ரியைவப் பதற் கான ேநர ல் ைல. ெகாற் றன் த் க்ெகாண்

நின்றைதப் பார்த்த நீ லன், ``காைல ல் வந் உன்னிடம் ளக்கமாகச்

ெசால் ேறன். இப் ேபா றப்ப ” என்றான்.

அதற் ேமல் நீ லனின் ரைல ம த் நிற் க யா . மனேம ல் லாமல்

அவன் ெசான் ன பாைதைய ேநாக் ப் றப் பட்டான் ெகாற் றன். அவன்

றப் பட்ட ற நீ லன் ண் ம் ழக் த் ைச ேநாக் ஓடத்

ெதாடங் னான். ன் ைசகளி ந் ம் தாக் த ன் ஓைச

அ கமா க்ெகாண் ந்த . ெதன் ைச ன் ஓைச க ம் ேமேல க்

ேகட்ட . ங் கனின் தைலைம லான ரர்கள் ேவந்தர்பைட ன்

தாக் தைலத் த க்க யாமல் ன்ேனாக்

வந் ெகாண்ேட ந்தனர்.

ெப ங் ரெல ப் யப யன் ன்ேன க்ெகாண் ந்தான் .

காரமைலைய ேநாக் ைரந் ெகாண் ந்த ெகாற் றன், எ ரிகளின்

ஓைச இவ் வள அ ல் ேகட் றேத என நிைனத் சற் ேற ம் னான்.

பந்தத் ன் ஒளி ல் க்ெகாண் ந்த யனின் கம் ேநர் எ ேர

ெதரிந்த . ஓ க்ெகாண் ந்த ெகாற் றன் அந்த கத்ைதப் பார்த்த

கணத் ல் உைறந் நின்றான்.

நிைன களால் ச் ட் ய . தம் கேளா ேசர்த் தன்ைன ம்

கால் கைளக்கட் தைல ழாகத் ெதாங் க ட்டவன். ைக ல்

க் யவர்கைள எல் லாம் ெகான் த்தவன். கத த் த்த

ெபண்கைள எல் லாம் க த்ைத அ த் யவன். கண் ன்னால்

ஊைரேய ேவட்ைடயா த் ர்த்தவன். உைறந் நின்ற ெகாற் ற க்

என் ன ெசய் வ எனத் ெதரிய ல் ைல. ஆனால் , நீ லன் ெசான் ன

பாைதைய ேநாக் ஓட கால் கள் ம த்தன.

ங் கனால் யனின் தாக் தைல எ ர்ெகாள் ள ய ல் ைல.

தாக ன்ேனாக் நகர்ந் வந் ெகாண்ேட ந்தான் .

ேவந்தர்பைடயணிக் த் தைலைம தாங் ய யனின் உ ப் பா ,

ங் கைன நிைல ைலயச் ெசய் த . அவன் எந்தத் தாக் தைல ம்

கண் அஞ் சாமல் ன்ேனாக் வந் ெகாண்ேட க் றான்.

அவைனக் கட் ப்ப த்த எந்த வ ம் ங் கனால் ய ல் ைல.

யன் ஏறக் ைறய ேமல் நிைலக்ேக வந் ட்டான். அவன

வ ைகைய எ ர்பார்த்தப ேதாதக்கத் மரத் ன் ைள ன் ேமல் ஏ

மைறந் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் ெகாற் றன். மரத் ன்

படர்ந் ந்த ெகா ையப் த்தப காத் ந்தான் . ேமல் நிைலக்

அ ல் வந்த ம் யனின் ஆேவசம் இன் ம் அ கமான .

ஆங் காங் ேக பந்தங் கள் எரிந் ெகாண் ந்தன. ஆனால் , ரர்கள் யா ம்

ெதன்பட ல் ைல. தாக் தைல எ ர்ெகாள் ள யாமல் ங் கன் ேம ம்

ேம ம் ன்ேநாக் வந் ெகாண் ந்தான் .

யன் சரியான இடத் க் வ ம் வைர ல் காத் ந்தான் ெகாற் றன்.

அன் தைல ழாய் க் கட் த்ெதாங் க டப் பட்ட நிைல ல் தன்ைன ம்

தம் கைள ம் ட் க்காட் , `அம் க் ெகால் ’ எனக்

ெகாக்கரித்தவனின் தைலைய உச் ல் ெதாங் யவா எந்தக்

ேகாணத் ல் ெகாற் றவன் பார்த்தாேனா, அவன் தைல இப் ேபா அேத

ேகாணத் ல் தனக் ேநர் ேழ வந் நிற் பைதப் பார்த்தான் ெகாற் றன்.

இந்தக் கணத்ைத எ ர் பார்த் தான் இவ் வள ேநர ம் ெகாப் ேபா

ெகாப் பாக ஒட் க் டந்தான் . எந்த த ஓைச ம் எ ப் பாமல் ெகா ையப்

த்தப உச் க்ெகாப் ந் ழ் ேநாக் க் த்தான் . `ஏேதா ஓைச

ேகட் றேத!’ என நிைனத்த யன் சட்ெடன ேமல் ேநாக் அண்ணாந்

பார்க் ம் ேபா ர்வாளின் ைன ம் அவன கத்ைதக்

த் க்ெகாண் ெநஞ் க் ட் க் ள் இறங் ய .

யேனா வந்தவர்கள் சற் ம் எ ர்பார்க்காத தாக் தலாக அ

இ ந்த . தங் கள் பைடயணித்தைலவன் மண்ணில் சாய் ந்த கணத் ல்

என்ன ெசய் வ எனத் ெதரியாமல் ைகத்தேபா , ப் பைடந்த

ங் கன் ெகாண் தாக் ன்ேனாக் நகரத் ெதாடங் னான்.

நிைலைமைய எ ர்ெகாள் ள யாமல் ேவந்தர்பைட ரர்கள் சற் ேற

 ன்ேநாக் இறங் னர். ஆனால் , யேனா சாய் ந் டந்த

ெகாற் றனின் உட ல் எண்ணில் லாத ஈட் கள் இறங் ந்தன.

யட் னி வ பா பற் க லர் ெசான் ன ம் அ த் ெசய் யேவண் ய

ேவைலகைளப் பற் ரமாகச் ந் க்கத் ெதாடாங் னான் யன்.

யட் னி வ பா என்ப தாக் த க் ன் நடக் ம் சடங் என

க லர் ய ற `தாக் தைல ந்த ம் ெதாடங் வார்களா...

இப் ேபாதா?’ என் ேகள் ைய எ ப் யப இ ந்தான் .

நாகக்கரட் க் ச் ெசன்ற பாரி ம் க ல ம் இன் ம் வர ல் ைலேய என

நிைனத்த ேதக்க ம் வாரிக்ைகய ம் இர ேமட் ந்

நாகக்கரட் க் வந் ேசர்ந்தனர். நள் ளிரைவக் கடந்

நீ ண்டேநரமா ந்த . அவர்கள் வந்த ம் ண் ம் யட் னிக்கான

சடங் பற் க லர் னார், ``எ ரிகளின் தாக் தைல

எ ர்பார்த் தாேன இ க் ேறாம் . எப்ேபா தாக் னா ம்

எ ர்த்தாக் தலால் அவர்கைள ழ் த் ேவாம் ” என்றான் ேதக்கன்.

``ெபா ம் ேபா எல் லா நிைலகளி ம் ரர்கைள

ஆயத்தநிைல ல் இ க்கச் ெசால் ங் கள் . நிைலைமக் ஏற் ப

ெவ ப் ேபாம் ’’ என்றான் பாரி.

இந்தப் ேபச் நைடெபற் க்ெகாண் க்ைக ல்

ேவட் வன்பாைற ந் வந்த ரன் நாகக்கரட் ன் இட ைனைய

அைடந்தான் . அந்தத் ைசக் த் தைலைமேயற் ற நீ லன் நிைற ல்

 ழா க் ப் ேபாய் ட்டதால் , அந்தப் ெபா ப் ைப ேவட் ர்பைழயன்

ஏற் ந்தார். வந்த ரன் ச் ைரக்க, தாக் தைல வரித்தான்.

ெசய் ையக் ேகட் த் த்ெத ந்த பைழயன் , தற் பைடப் ரிைவ

அைழத் க்ெகாண் ேவட் வன்பாைற ேநாக் ப் பாய் ந் ெசன்றான்.

இட ைன ந் காரிக்ெகாம் ஊதப் பட்ட . ஏேதா ரச்ைன

என்ப நாகக்கரட் ன் ேமல் இ ந்த ஐவ க் ம் ெதரிந்த . ரன் ஒ வன்

நாககரட் ன் ேமல் நிைல ேநாக் ைர ல் வந் ெகாண் ந்தான் .

ஐவ ம் ைர ல் ஏ காரிக்ெகாம் ஊதப் பட்ட இட றத்ைத

ேநாக் ைரந்தனர். ஏேதா நடந் க் ற என்ப ரிந்த . என்ன

என்பைதக் கணிக்க ய ல் ைல. ைரகள் ைரந் தன.

ரன் எ ர்பட்டான். நடந் ெகாண் க் ம் தாக் தைல அவன்

 வரித்தேபா அைனவ ம் ேபர ர்ச் க் உள் ளா னர். ரன் ெசால்

க் ம் ேபாேத, நீ லைனக் காக்க பாய் ந் ெசல் லத் த்த பாரி ன்

மனம் . அைத உணர்ந்த வாரிக்ைகயன், ``பாரி இங் ேக இ க்கட் ம் .

ேதக்க ம் ய ம் றப் ப ங் கள் ’’ என்றார்.

பாரி ம ெசால் ெசால் ம் ன் ெப ங் ர ல் , ``எல் ேலாைர ம்

ேவட் வன்பாைறைய ேநாக் த் ப் ட் ,எ ரி ன் தாக் தல்

இந்தத் ைச ல் அைமய வாய் ப் க் ற ” என் ெசான் ன ேதக்கன்,

கணேநரம் டக் காத் க்காமல் ைரையத் தட் ரட் னான்.

ய ம் ரர்க ம் ன்ெதாடர்ந்தனர். இைமக் ம் ேநரத் க் ள்

கள் எ க்கப் பட்டன. ைர ன் கால க் ளம் ந் ெதரிந்த

மண் கள் க லரின் ெநற் ல் பட்டேபா தான் ைகப் ண்டார்.

எ ரிகள் ன் ைசகளி ம் ேவட் வன் பாைற ன் ேமல் நிைலைய

ெந ங் ட்டனர். பறம் ன் தரப் ல் தாக் தல் ெதா த்த ரர்களின்

எண்ணிக்ைக பா யாகக் ைறந் ட்ட . இனி ம் தாக் தல்

உத் ைய மாற் றாமல் இ க்கக் டா என நிைனத்த நீ லன்,

ன்ேனாக் ைரந்தான். `` ல் களின் ேமற் ைரகைள எல் லாம்

இ த் க் ேழ ேபா ங் கள் . காய் ந்த மரங் கள் , கட்ைடகள்

எல் லாவற் ைற ம் ெகாண் ெப ம் வட்டத்ைத உ வாக் ங் கள் ’’ எனச்

ெசால் ட் , ண் ம் தாக் தல் ைனக் ஓ னான். ேமல் நிைல ல்

நின் ந்த ரர்கள் , ல் களின் ேமற் ைரகைள எல் லாம் ேழ

சரித்தனர். ண்ைணகளி ம் ற் றத் ம் இ க் ம் ெப ம் ெப ம்

கட்ைடகைளப் ெபா த்தமான இைடெவளிகளில் ேபாட் நிரப் னர்.

ண் ம் ண் ம் வந் என்ன ெசய் ய ேவண் ம் எனச் ெசால் யப ேய

தாக் தல் ெதா க்க ழக் ைனக் ஓ னான் நீ லன்.

ேவட் வன்பாைற ன் மந்ைதையச் ற் ெப ம் வட்டத் ல்

ைரகைள ம் மரங் கைள ம் கட்ைடகைள ம் ெகாண்ட ஓர் அரைண

உ வாக் ய ற , எல் ேலாைர ம் உள் ேள வரச் ெசான் னான் நீ லன்.

ேவட் வன்பாைறையச் ேசர்ந்த எஞ் ய ரர்கள் எல் ேலா ம் உள் ேள

வந்த ற எல் லா ைசகளி ம் ஒேர ேநரத் ல் ட்டான். க்கங் கள்

ெவ த் ேமேலறத் ெதாடங் ன. பாைறச் சரி களின் வ ேய ன்

பக்கங் களி ந் ேமேல ய ேவந்தர்பைட, ேவட் வன்பாைற க்க

ல் கள் ப் த் எரிவைதப் பார்த் த் ைகத் நின்ற . `எ ரிகள்

தன ைககளில் க்காமல் ல் க க் ைவத் ட் காட் க் ள்

தப் ஓ ட்டனர்’ என நிைனத்தான் க ங் ைகவாணன். எந்தத்

ைச ந் ம் ஊ க் ள் ெந ங் க ய ல் ைல. ைரகளில்

பற் ய ெந ப் , ெப ங் கட்ைடகைளச் ற் வைளத் க்

ெகாண் ந்த .

உ ேரா ஞ் ய ேவட் வன்பாைற ரர்கள் வைளயத் க் ள்

ஒன் னர். ஊர்ேதா ம் க்களிைய தா நிைறய ேசகரித்

ைவத் ப் ப பறம் ன் வழக்கம் . இட ேதாளி ம் கா மாக இ

அம் கள் ைதத்த நிைல ம் இயங் கக் ய றேனா இ ந்தான்

ேசாமக் ழவன். அவன்தான் க்களிைய நீ ர் ட் ைசந்

எஞ் க் ம் எட் ரர்களின் உட ல் னான். நன்றாகப் பற்

நாலா ற ம் எரிவ வைர அவர்கள் காத் ந்தனர். யார் யார்

எந்தத் ைச ன் வ ேய ெவளிேய ச் ெசன் தாக்க ேவண் ம் என

வ காட் னான் நீ லன்.

ேவந்தர்பைட அ த் என்ன ெசய் வெதன் ெவ க்க யாமல்

நின் ந்தேபா , ெந ப் ைபப் ளந் ெகாண் பறம் ரர்கள்

ெவளிப் பட்டனர். இரண் ைககளி ம் இ வாள் கைள ஏந் யப

பைடக் ள் தா ய அவர்கள் , ன்னல் ேவகத் ல் க் யவர்கைள

எல் லாம் ெவட் ச் சரித் ட் ண் ம் ெந ப் க் ள் ந்

மைறந்தனர். ந ங் ப்ேபான ேவந்தர்பைட. ெந ப் ைபப் ளந்

எ ரிகள் ெவளிேய வந் தாக் தல் ெதா க் ன்றனர் என்பைத

யாரா ம் நிைனத் டப் பார்க்க ய ல் ைல. இ வாள் கேளா

ெவளிவந்த நீ லன், கண ேநரத் ல் பத் க் ம் ேமற் பட்ேடாைர

ெய ந் ட் ண் ம் க் ள் ந்தான் .

ரர்களின் ேபேராலத்ைதக் ேகட் ஓ வந்தான் க ங் ைகவாணன்.

``ெந ப் க் ள் ளி ந் ெவளிேய வந் தாக் தல் நடத் ட்

ண் ம் உள் ேள ேபாய் ன்றனர்’’ என் மற் ற ரர்கள்

ெதரி த்தனர். ரண் ேபாய் ப் பார்த்தான் க ங் ைகவாணன். எல் லா

ைசகளி ம் பற் எரிந் ெகாண் ந்த . ``உள் ேள ேபானவன் எந்த

வ ல் ேபானான்?’’ எனக் ேகட்டான் க ங் ைகவாணன். உடன் இ ந்த

ரர்கள் , அவன் தாக் தல் நடத் த் ம் ய இடத்ைதக் காண் த்தனர்.

மனிதன் ைழந் ெவளிேய ம் அள க் அந்த இடத் ல் ெந ப்

த் எரி றதா என, சற் ேற உற் ப்பார்த்தான் க ங் ைகவாணன்.

ஆனால் , ஆள் உயரத் க் ேமலாக ெந ப் ன் ற் கள் ேமெல ந்

ெகாண் ந்தன. இதற் ள் ளி ந் எப் ப ெவளிவந் ண் ம் உள் ேள

ேபாக ம் என்ப ரியாத ழப்பத் ல் ரண் நின்றான்.

தாக் தல் நடத் ட் ரர்கள் உள் ேள வந்த ம் , அவர்கள் வந்த

ெந ப் ன் தடத் க் ள் ஏற் ெகனேவ ஆயத்தநிைல ல் இ ந்த ரர்கள்

ள க் ைவைய உ ட் ட்டனர். ைவ ல் ப் ெபா பட்ட டன்

ேட ம் . கண ேநரத் ல் ெப ம் சத்தேதா ெவ க் ம் . ெவ ப் ற் ற

கணம் ேமேல டக் ம் கட்ைடகைளேய க் ம் . ெந ப் க் கங் கள்

எல் லா பக்கங் களி ம் ெத க் ம் . நீ லன் ெந ப் க் ள் ைழந்த

இடத்ைத க ங் ைகவாணன் உற் ப்பார்த்தேபா தான் ள க் ைவ

ெவ த் ச் த ய . கெமல் லாம் கங் த் ளிகள் ெத த் ழ

த் ப் ேபானான் க ங் ைகவாணன்.

உடன யாக க ங் ைகவாண க் மற் றவர்கள்

உத க்ெகாண் ந்தேபா , சற் ெதாைல ல் ெந ப் க் ள் ளி ந்

ெவளிவந்த ரன் ஒ வன் இ வாள் கைளக்ெகாண் ெவட் ச்

சரித் ட் ண் ம் ெந ப் க் ள் ைழந்தான். ேவந் தர்பைட

உைறந் நின்ற .எ ரிகள் தாக் தைல எந்தத் ைச ந் எப் ப

நடத் ன்றனர் என்ப ரியாத ராக இ ந்த . வடக் ப் பக்கத் ல்

ெந ப் ைபப் ளந் ெவளிேய ம் மனிதர்கைளக் கண்ட டன்

ச்சாத்தன் ெசயலற் நின்றான்.

ெவளிேய யவர்களின் வாள் ச் ல் ெபாங் த் ெத த்த .

ெந ப் ன் ற் றத் ேட ையக் த்தப வாள் கள் ண் ம்

 ப் ழம் க் ள் ைழந் மைறந்தன.

`மனித யற் க் அப் பாற் பட்ட ெசயைல பறம் ரர்கள்

ெசய் ெகாண் க் ன்றனர். இனி ம் தாம் இங் இ ப் ப எந்த

வைக ம் நல் லதன் ’ எனச் ந் த்த ச்சாத்தன்,

க ங் ைகவாணைன ேநாக் ைரந் தான் . ரர்கள் ற் நிற் க

ெந ப் ைப ட் க ம் தள் ளி பாைற ஒன் ன் ேமல் க ங் ைகவாணன்

அமர்ந் ந்தான் . அவன கத்ைத ணிெகாண் இைளப் பாறச்

ெசய் ெகாண் ந்தனர்.

தாக் தல் நடத் ட் உள் ேள வ ம் ரர்களின் உட ல் க்களி

காய் ந்ேதா, உ ர்ந்ேதாேபா ந்தால் , ண் ம் க்களிையப்

தாக் த க் ஆயத்தம் ெசய் ம் ேவைலையச் ெசய் ெகாண் ந்தான்

ேசாமக் ழவன். நீ லன், ங் கன் , ேம ம் இ வர் என நான் ேபர்தான்

க்களி இ வாள் கள் ஏந் எ ரிகைள ெவட் ச்

சாய் த் க்ெகாண் ந்தனர். மற் ற வ ம் ள க் ைவைய

ெந ப் க் ள் இங் ம் அங் மாக ெய ந் ெகாண் ந்தனர்.

என்ன நடக் ற என எ ரிகள் அ ம் ன்,

பறம் ரர்கள் நால் வ ம் ஐந் ைறக் ம்

ேமேல ெசன் தாக் ட் ண் ம்

ெந ப் க் ள் ம் ந்தனர். ஒவ் ெவா

ர ம் பத் க் ம் ேமற் பட்ேடாைர

ெவட் ச்சாய் த் ந்தான் . நீ லனின்

தாக் த ல் மட் ம் இ ப க் ம் ேமற் பட்ட

ரர்கள் சரிந் ப் பர். ெந ப் ெபங் ம் வ ம்

ேயா வாைள டாக் க்

ெகாண்ேட ந்தனர் பறம் ரர்கள் .

கெமல் லாம் ள ப்ெபா பட்

ட் க்க யேபா த் க் கத் னான்

க ங் ைகவாணன். ஆனா ம் அவன

இலக்ைக ட் ம் ச் ெசல் ல அவன்

ஆயத்தமாக இல் ைல. ெந ப் ன்

வட்டத் க் ள் ளி ந் எப்ப இவர்கள்

ெவளிவ ன்றனர்; ெந ப் ன் ட்ைட இவர்கள் எப் ப

தாக் ப் க் ன்றனர் என எ ம் ரிய ல் ைல. ேவந்தர்பைட ரர்கள் ,

ெவ த் ச் த ம் ெந ப் ன் ெபா கண் அஞ் இ க் ள்

ப ங் னர். ஆனா ம் ``ெந ப் ைப ட் அகலாமல் நில் ங் கள் ’’ என்

ரர்கைள ேநாக் ண் ம் ண் ம் னான் க ங் ைகவாணன்.

வள் ளிக்கானத் ல் நாகசம் பங் ன் ேதறல் ேதள் ேபால் ெகாட்

உள் ளிறங் க் ெகாண் ந்த . ம் ழ ம் பைற ம் அடர்காட்ைட

உ க் ன. ெபண்கள் களிெவ ெகாண் ஆ னர். ெப ங்

க் ர ேட இ ைளக் த் ெபண்கள் ஆ க்ெகாண் ந்தேபா ,

ெந ப் ைபப் ளந் வாள் ஏந் ஆ க்ெகாண் ந்தனர் ஆண்கள் .

இ தமான ஓைசகள் காரமைல ன் இ இடங் களி ந்

ெவளிவந் ெகாண் ந்தன.

கலங் ப் ேபாய் வந்த ச்சாத்தனிடம் நம் க்ைகெகா த் ,

தாக் த க்கான வ ைறகைளப் பற் ப் ேப னான்

க ங் ைகவாணன். பறம் ரர்கள் நடத் ம் இந்தத் தாக் தலால்

லர்தான் ெவட் ப் பட் சா ன்றனர். ஆனால் , மனித யற் க்

அப் பாற் றபட்ட அவர்களின் இந்தச் ெசயலால் ரர்கள் எல் லாம்

நம் க்ைக இழந் ரண் நிற் ன்றனர். `பறம் னைர ஒன் ம் ெசய் ய

யா . ன் ேதவைத அவர்கள் பக்கம் நிற் றாள் ’ என ரர்கள்

க வதாக ம் ``ேவந்தர்பைட, ைர ல் இந்த இடம் ட் நகர்வ

நல் ல ’’ என ம் ச்சாத்தன் னான்.

கத் ல் ெந ப் ப்ெபா பட்டேபா ட இப் ப க் கத்த ல் ைல.

இப் ேபா கத் னான் க ங் ைகவாணன். ``நான் வந்த ேவைலைய

க்காமல் ம் னால் ேவந்தர்களின் ெப ம் பைடக் த்

தைலைமதாங் ம் த ைய இழந்தவனாேவன். என உ ேர

ேபானா ம் ெவற் ெகாள் ளாமல் இந்த இடம் ட் த் ம் ப மாட்ேடன்”

என நரம் ைடக் கக் கத் னான்.

``எ ரிகைளக் கண் அஞ் சா ர்கள் . அவர்க ம் நம் ைமப் ேபால்

மனிதர்கள் தான். ெந ப் க் ள் நீ ண்டேநரம் தாக் ப் க்க யா .

ைர ல் ெவளிவந் தான் ரேவண் ம் . அந்தக் கணத் க்காகக்

காத் ப் ேபாம் . உரிய ேநரத் ல் ஒன் பட் தாக் தல் ெதா த்தால்

அவர்கைள ழ் த் ட ம் ” என் பாைற ன் நின்

ழங் னான் க ங் ைகவாணன்.

கட்ைடகள் ெவ த் ெந ப் ப்ெபா கள் எங் ம்

த க்ெகாண் ந்தன. `` ரர்கேள... ெந ப் ைப ட் க ம் தள் ளி

நில் ங் கள் . அவர்கள் எவ் டம் ெவளி ல் வ றார்கேளா, அவ் டம்

அம் எய் த் தாக் ங் கள் . வாளால் தாக்க யலா ர்கள் ” என்

வடப் றமாகக் கத் ட் , ெதன் றம் ம் னான் க ங் ைகவாணன்.

கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் ெவளி ல் வந் , வரின் தைலகைளச்

ெய ந் ட் ண் ம் ெந ப் க் ள் ைழந்தான் நீ லன்.

ெந ப் ைபக் த் ெவளிவ ம் கணத் ந் இந்தக் காட் ையப்

பார்த்தான் க ங் ைகவாணன். ச் டேர நீ ண் வந் தைலகைளச்

ச்ெசல் வ ேபால இ ந்த . நீ லைன நன் அைடயாளம் ெதரிந்த

இ வ ம் எந்ேநர ம் க ங் ைகவாணனின் அ ேல இ ந்தனர்.

ெப வட்டத் ல் நிைலெகாண் எரிந்த ெந ப் ந் எந்தத்

ைச ம் ெவளிேய தாக் க்ெகாண்ேட இ ந்தனர்.

க ங் ைகவாணன் அந்த வட்டம் வ ம் ற் யப ரர்களிடம்

நம் க்ைக ட் னான். ஆனால் , அவன் உ வாக் ம் நம் க்ைககள்

ெந ப் ைபப் ளக் ம் மனிதர்களால் கணேநரத் ல் எரி ட்டப் பட்டன.

ஆனா ம் டா யன்றப அங் ம் இங் மாக ஓ னான்

க ங் ைகவாணன். ெந ப் க் ள் ங் ல் கட்ைடகள் ெவ ப் ற்

ெத த்தேபா , ெத க் ம் ெந ப் க் ெகாப் ளங் க க் ள் ளி ந்

ெவளிவந்தான் நீ லன். அவன் எ ரில் வாேளந் ய ைகைய உயர்த் னான்

ச்சாத்தன். நீ லனின் வாள் ச் ன் ேவகம் ச்சாத்தனின் க த் ல்

க் ட் இறங் ய .

ெத த்த மண்ணில் ம் ன் ெந ப் ைபப் ளந் அந்தப்

பக்கத்ைத அைடந் தான் நீ லன். உ ண் வந்த ச்சாத்தனின் தைல,

க ங் ைகவாணனின் கா ல் வந் ட் நின்ற .ஒ கணம் அப் ப ேய

நின்றான் க ங் ைகவாணன். அ ல் இ ந்தவன் ெசான் னான்,

``தாக் ச்ெசன் ற நீ லன்.”

எந்தத் ைச ந்ெதல் லாம் பறம் னர் ெவளிவ றார்கேளா,

அந்தத் ைச ல் எல் லாம் ேவந்தர்பைட னர் ல ந் அம்

எய் தனர். ெந ப் ைபப் ளந் ெவளிேய யவர்களின் உடல் களில்

அம் கள் ைதக்கத் ெதாடங் ன. உள் ளி ந் தாக் தல் ெதா த்தவர்கள்

ஒ வர் ன் ஒ வராக ழத் ெதாடங் னர். ஆனா ம் நீ லனின் ேவகம்

ைறயேவ ல் ைல. ெந ப் க் ெவளிேய ந் தாக் தல்

ெதா ப்பவர்கள் க ம் ல நிற் றார்கள் என அ ந் , அதற் ஏற் ப

தாக் தல் ட்டத்ைத மாற் ங் கள் என நீ லன் ெசான் னேபா , ங் கன்

ஈட் யால் த்தப் பட் ெந ப் க் ள் இ ந் ெவளிவர யாமல்

சாய் ந்தான். எ கண் ம் கலங் ம் நிைல ல் நீ லன் இல் ைல. அவேனா

எஞ் ய ரர்கள் இ வர் மட் ேம.

அவர்க க் ம் க்களிையப் க்ெகாண் ந்தான் ேசாமக் ழவன்.

ெந ப் க் அப் பால் எந்தத் ைச ல் ெசன் தாக்கலாம் என

ெந ப் ன் ற் கைள நீ லன் பார்த் க்ெகாண் க் ம் ேபா தான்

காற் அ ரக் ேகட்ட காரிக்ெகாம் ன் ஓைச.

ஒ கணம் மன க் ள் ன்னல் ெவட் யைதப்ேபால ம ழ் ச் த்த .

இரண்டாம் ன் க் அப் பால் வ ம் ேபாேத ேவட் ர்பைழயன்

காரிக்ெகாம் ைப ஊதச் ெசால் ட்டான். `நாங் கள் அ ல்

வந் ட்ேடாம் ’ என் ெசால் வதற் கான ஓைச அ . காரிக்ெகாம் ன்

ஓைச ேகட்ட கணம் உற் சாகம் ட ெவ ெகாண்டப ெந ப் ைபப்

ளந் ெகாண் ெவளிவந்தான் நீ லன். ெந ப் ைப ட் ல

நின் ந்த எ ரிகளின் ன் ஈட் கைள எ ந் ட் ண் ம்

ெந ப் க் ள் ைழந்தான்.
அவன வ ைகைய எல் லா ைசகளி ம் எ ர்பார்த் ந்த

க ங் ைகவாணன், கண்ெண ேர வந் ம் ம் நீ லைனப் பார்த்த டன்

தன ைகநரம் ேப அ ந் ெகாண் ேபாவைதப் ேபால னான்

ஈட் ைய. ெந ப் க் ள் ைழந்த நீ லனின் வல ன்னங் கால்

ெதாைட ல் இறங் ய ஈட் . ெந ப் ேபா சாய் ந்தான் நீ லன். ``அவைன

ெவளிேய இ ங் கள் ” எனக் கத் யப அ ல் ஓ வந்தான்

க ங் ைகவாணன்.

இ ன் க க் அப்பா ந் எரி ம் ெந ப் ைபப் பார்த்தப என்ன

நடக் ற எனப் ரிந் ெகாள் ள யாமல் பதற் றத்ேதா ைரைய

ரட் வந்தான் ேவட் ர்பைழயன். அவேனா பைடயணி ரர்கள்

அைனவ ம் ப ஆேவசத்ேதா வந் ெகாண் ந்தனர்.

``காரிக்ெகாம் ைப டாம ஊ ’’ என் சத்தம் ேபாட்டப ைரைய

ரட் னான்.

இரண் ன் கைள ம் தாண் ேவட் வன்பாைறக் ள்

ைழ ம் ேபா ழக் ன் ஒளிக் ற் ெமள் ள

ேமெல ந் ெகாண் ந்த . ன் நாக் கள் இங் ம் அங் மாக

எரிந் ெகாண் ந்தன. மனிதர்கள் யா ம் உ டன் இ ப் ப ேபால்

ெதரிய ல் ைல, `நீ லன்... ங் கன் ...’ என ஒவ் ெவா ெபயராகச் ெசால் க்

கத் யப எங் ம் ஓ னான் ேவட் ர்பைழயன். ரர்கள் , நான்

ைசகளி ம் ேத த் த த்தனர்.
ெந ப் க் கட்ைடக க் ந ேவ கரிக்கட்ைடகளாக லர் டந்தனர்.

இ பக்கங் களி ம் ல் தந்தப எண்ணற் ற உடல் கள் டந்தன.

ன் ன் சரி க்க ேவந்தர்பைட ரர்கள் மாண் டந்தனர். ஒ வன்

சத்தம் ேபாட் ேவட் ர்பைழயைன அைழத்தான். அவன் இ க் ம்

இடத்ைத ேநாக் ஓ னான் ேவட் ர்பைழயன். ட் ன் மண் வர் ஓரம்

ற் ராய் க் டந்தான் ேசாமக் ழவன்.

பைழயைனப் பார்த்த ம் ழ் ப் றமாகக் ைகைய நீ ட் , ``அவர்கள்

நீ லைனக் ெகாண் ெசல் ன்றனர்” என்றான்.

ழக் த் ைச ல் நீ லனின் ல் இ ந்த ைனப் ப க் வந்

பதற் றத்ேதா பார்த்தான் ேவட் ர்பைழயன். காைலக்க ரவன்

ேமெல ந் ெகாண் ந்தான் . ேவட் வன்பாைற ன்

அ வாரத் ந் ேவந்தர்பைட ரர்கள் ைரகளில் றப் பட்டனர்.

ன்னால் ேபாய் க்ெகாண் ந்த ேதரில் டத்தப் பட் ந்த நீ லன்

ெப ங் க களால் கட்டப்பட் ந்தான் . அந்தத் ேதரின் ன்நிைல ல்

நின் ெகாண் ந்த க ங் ைகவாணன் உடெலல் லாம் ெகாட்ட,

கெமல் லாம் ம ழ் க்க ஆேவசக் ரல் எ ப் யப ேதைரச்

ெச த் னான்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 86
“நாகரவண் ைனக் ெகாத் க்ெகாண் வந் ட்ேடன்” என்

ெசால் ம ழ் ன் உச்சத்ைத ெவளிப் ப த் னார்

லேசகரபாண் யன். யவனத்ேதறைலக் த் க்ெகாண்ேட அவர்

வைத ம ழ் ந் ேகட்டனர் ெசங் கனச்ேசாழ ம் உ யஞ் ேசர ம் .

ல் ஒ வைர ஒ வர் ஞ் னர். ேபார்ச் ழ ல் அள ன் க்

ப் பைதத் த ர்க்க ேவண் ம் எனச் ெசால் வதற் ெதாடர்ந்

யன்றார் ந்தர். ஆனால் , அதற் கான வாய் ப் ேப அைமய ல் ைல.

இத்தைன நாள் கள் ைம ர் ழாரின் மாளிைக ஒன் ல்

தங் கைவக்கப் பட் ந்த ப் பாலஸ், இன் ஞ் ச க்

அைழக்கப் பட்டான். இந்த ந் ல் அவ ம் பங் ெக த்தான் .

ப் பால டம் லேசகரபாண் யன் ண் ம் ண் ம் ெசான் னார்,

``நாகரவண் ைன நம ட் க் க் ெகாண் வந் ட்ேடாம் . இனி

நமக்கான இைர நம் ைமத் ேத வந்ேத ம் . வ ம் இைணந்

வைளத் வைளத் ேவட்ைடயா ேவாம் .”

க ங் ைகவாண க் உடன யாக ம த் வ உத ேதைவப் பட்டதால்

அவன் ந் ல் பங் ெக க்க ல் ைல. ம த் வர்களின் டாரத் ல்

இ ந்தான் . நீ ண்டகாலத் க் ப் ற இன்ைறக் த்தான் அவன

ரத்ைத அைவ ல் கழ் ந் ேப னார் லேசகரபாண் யன்.

ேபரரசர் அவன் ைவத் ந்த நம் க்ைக, ைவப் ர் தாக் தலால்

ைதந் ட்ட . அைத எப் ப யாவ ட்கேவண் ம் எனப்

ேப ேயா ெசயல் பட் வந்தான் க ங் ைகவாணன். ஆனால் , இன்

அந்த உ தளர்ந்த . ட்ட ட்டப நீ லைனச் ைறெய த்

வந் ட்டான். ஆனால் , ேநற் இர நடந்த தாக் தல் அவன் வாழ் ல்

இ வைர காணாத ஒன் . ன்னஞ் ய ட்டம் ஒன் ,

ேவந்தர்ெப ம் பைடைய ற் றாக அ த்த . மா ரர்களான

ய ம் ச்சாத்த ம் ெகால் லப் பட்டனர். பங் ெக த்த ரர்களில்

பத் ல் ஒ பங் ரர்கள் மட் ேம உ ேரா ண் ள் ளனர். அவர்களில்

பா ப் ேபர் ேபார்க்களம் க நீ ண்டகாலமா ம் . இ ைற ம ரிைழ ல்

உ ர்தப் னான் க ங் ைகவாணன்.

இைவெயல் லாம் பறம் ரர்களின் றைன ெவளிப் ப த் வனவாக

இ ந்தா ம் , ெந ப் ைபப் ளந் ெகாண் அவர்கள் தாக் தல்

ெதா த்த ைற ைய உைறய ைவப் பதாக இ க் ற .

நிைனக் ம் ேபாேத ந க்கத்ைத ஏற் ப த் ற . இந்தத் தாக் த ல்

தப் த்த ஒவ் ெவா வ ம் இனி இைதத்தான் ேப வான்.

பறம் ரர்களின் கற் பைனக் எட்டாத ர ம் ஆற் ற ம் அ த் வ ம்

நாள் களில் ேவந்தர்பைட வ ம் பர ம் .

`எ ரிப் பைட னர் நம் ைமப் ேபான்ற மனிதர்கள் தான் என்ப மா

அவர்கள் ேபராற் றல் ெகாண்டவர்கள் என ஆழ் மனம் நம் ம் . நீ ைர

நிலம் ங் வைதப் ேபால, தன ரத்ைதத் தாேன ங்

வற் றச்ெசய் ம் ேவைலைய மனம் நமக் த் ெதரியாமேலேய

ெசய் ெகாண் க் ம் . இைத எப் ப மாற் றப் ேபா ேறாம் ? அவர்கைள

ழ் த் ம் வ ைம நமக் இ க் ற என்பைத பைட ரர்களின்

எண்ணிக்ைகயால் மட் ேம உ வாக் ட யா . அ ரர்கள்

ெகாண்ட பைடப் ரிைவ அந்தச் ன்னஞ் ய ட்டம் அ த் க்க

அ க ேநரமாக ல் ைல. அப்ப ெயன்றால் , க்கப் பட் ள் ள இந்தப்

ெப ம் பைடைய அவர்களால் ெவன் ட ம் தாேன?’ ேகள் கள் ,

டா ேமெல ந் ெகாண்ேட ந்தன.

``கண்கைளச் சற் ங் கள் . கம் வ ம் பச் ைல தடவ

ேவண் ம் ” என்றார் ம த் வர். கண்கைள னால் ெந ப் ைபப்

ளந் ெகாண் பறம் ரர்கள் ெவளிவந் ெகாண்ேட இ ந்தனர்.

க ங் ைகவாணனால் கண்கைள ட ய ல் ைல. ந்தைன ன்

ெவக்ைக இைமகைளச் ட்ட .

இந்தப் ெப ம் ேபா க் த் தைலைமேயற் ம் மகாசாமந்தனாகக்

க ங் ைகவாணைனத் ேதர் ெசய் த எவ் வள ெபா த்தமான என

உ யஞ் ேசர ம் ெசங் கனச்ேசாழ ம் பாராட் ப் ேப னர். ``

`ேபார்க்களத் ல் றந்த தளப ையக் ெகாண் ள் ள மன்னன்

நிம் ம யாகப் ப த் றங் வான்’ என் ெசால் வார்கள் அல் லவா!” எனக்

ேகட்டார் ந்தர்.

``ஆம் ... ஆம் ...” என ேவந்தர்கள் வ ெமா ந்தனர். நிைறந்த மயக்கத் ல்

லேசகரபாண் யன் ப் பால டம் ெசான் னார், ``நீ ங் கள் நாைள

றப் பட் ம ைரக் ச் ெசன் ஓய் ெவ ங் கள் . பாரிைய ழ் த் ட்

நாங் கள் வந் ேச ேறாம் .”

ப் பாலஸ், ம ழ் ேவா அைத ஏற் த் தைலவணங் நன்

ெசான் னான். ம ழ் ன் உச்சத் ம் நிைலெகாள் ளாத

மயக்கத் ம் ட பாண் ய ேவந்தர் ெசய ல் கவனத்ேதா இ ப் பார்

என்பைதப் பல ைற பார்த் யந் தவர் ந்தர். இன்ைறய ெசய ம்

அவைர எல் ைலயற் ற யப் க் உட்ப த் ய .

` லேசகரபாண் யைர யாரா ம் கணித் ட யா . எந்தச்

ெசால் ெகாண் ெசய ன் ைசைய எந்தப் பக்கம் ப் வார் என்பைத

இத்தைன ஆண் களாக உடனி க் ம் தன்னாேலேய ரிந் ெகாள் ள

ய ல் ைலேய... உ யஞ் ேசர ம் ெசங் கனச்ேசாழ மா ரிந்

ெகாள் ளப் ேபா ன்றனர்’ என் எண்ணியப ப் பாலஸ்ைஸ

அ ப் ைவக் ம் ேவைல ல் ஈ பட்டார் ந்தர். நள் ளிர க் ப்

ற ம் ெவ ேநரம் ந் நீ ண்ட .

ம நாள் ெபா ந் த ற நாகக் கரட் ந் தனித்த ேதர் ஒன்

றங் ய .க நிறத்தாலான ெப ம் ேபார்ைவைய உடல் வ ம்

ற் , ேதரின் வல றக் ைகக்கட்ைடையப் த்தப வந்

ெகாண் ந்தார் க லர். ேவந்தர்களின் பைடயணிைய ேநாக் க்

றங் வந்த ேதர். உட ன் அத் ைண உ ப் க ம்

ெசயலற் றைதப் ேபால உணர்ந்த நாள் இ .உ ர்த் ப் பற் இ ந்தன

அவ ைடய கண்கள் . ஆனா ம் தன் ைடய கடைமையச்

ெசய் யேவண் ம் என்ப ல் , அவர உள் ளம் ெதளிேவா இ ந்த . ேதர்,

ேவந்தர்களின் பைடயணிக் அ ல் வந் நின்ற .

ரன் ஒ வன் ேத க் அ ல் வந் , ``ெசய் என்ன?” என் ேகட்டான்

``க லர் வந் க் ேறன் என் ேவந்தர்களிடம் ெசால் ” என்றார்.

``சரி” எனக் ய அவன் ெசய் ையச் ெசால் ல ஞ் சைல ேநாக் க்

ைர ல் ைரந்தான் .

நள் ளிர க் ப் ற ம் ந் நீ ண்டதால் , ேவந்தர்கள் யா ம்

எ ந் க்க ல் ைல. ஞ் ச ன் வாச ேலேய அந்த ரன்

நின் ந்தான் .

ெந ம் ெபா கடந்த .க லரின் ேதர் அைசவற் நின் ந்த .

அ ம க்காகக் காத் க் ம் நீ ண்டெபா ைத, க லர்

தன் ைறயாகச் சந் த் க்ெகாண் ந்தார். மனம்

ெகாந்தளிப் ேலேய இ ந்த . ேதேராட் வந்த ரன், `இட பக்கக்

கட்ைட ல் ெதாங் க் ெகாண் க் ம் ங் ல் ைவ ல் உள் ள

நீ ராகாரத்ைதக் க ல க் த் த ேவாம் ’ என நிைனத் த் ம் னான்.

``எக்காரணங் ெகாண் ம் ம் பாேத. அைழப் வ றதா என் மட் ம்

பார்” என்றார்.

க லரின் டமான ரல் ேகட் , சற் ேற அ ர்ச் யானான் ரன்.

இர ேமட் ந் பாரி, க லைரப் பார்த் க்ெகாண்ேட ப் பான்.

இவ் வள ெபா அவர் நிற் கைவக் கப்பட்டைத அவனால்

தாங் க்ெகாள் ள யா . உடேன ம் வா ங் கள் என்

ெசால் டக் ம் . எனேவதான், ``எப் பக்க ம் ம் பாேத” என்

க லர் ரைனக் க ந் னார்.

ெபா நண்பகைலக் கடந்த . ேதர் தன இடம் ட் நகராமல்

நின் ெகாண்ேட ந்த .அ ம ேகட்கச் ெசன்றவன்

வந் ேசர்ந்தான். க லரின் ேதர் பைடயணிக் ள் அ ம க்கப் பட்ட .

ைர ரன் வ காட் ன் ெசன்றான்.

பைடயணிக க் ள் ம் பாசைறக க் ைடேய ம் வைளந் ெநளிந்

ெசன்ற ேதர், இ ல் ஞ் சைல அைடந்த .க லர் இறங் னார்.

வரேவற் க எவ ம் இல் ைல. எந்தக் டாரம் ேநாக் ப் ேபாவ என்ப

சற் ேற ழப் பமாக இ ந்த . ைர ரன், ன்றாம் டாரத்ைதக்

ைககாட் ``உங் கைள அங் ேக வரச்ெசான்னார்கள் ” என்றான்.

க லர் அைத ேநாக் நடந்தார். அ ல் ெசல் லச் ெசல் ல

இைசக்க களின் ஓைச ேகட்ட .ம ழ் ன் ெவளிப் பா கத் ல்

அைறந்த . உடல் ந ங் ய . நீ ண்டேநரம் நி த் ைவத்ததன்

லம் ஏற் ப த் ய உணர்ைவ, அ ல் அைழப் பதன் ல ம் ஏற் ப த்த

ந்த .க லரின் கால் கள் நகராமல் நின்றன. சற் ேநரத் ல்

டாரத் ந் ெவளிேய வந்த ந்தர் அவ க் வணக்கம்

ெதரி த் உள் ேள அைழத் ச் ெசன்றார்.

இைச நிகழ் ற் ற ம் க லர் உள் ைழந்தார். ேவந்தர்கள்

ம ழ் ேவா ற் ந்தனர். ெப ம் லவைர வழக்கத்ைத டப்

ேபேராைசைய ெவளிப் ப த் வரேவற் றார் லேசகரபாண் யன்.

வரேவற் க ஆள் கள் இல் லாதேபா என்ன உணர்ைவ ஏற் ப த்த

ந்தேதா, அேத உணர்ைவ வரேவற் ம் ேபா ம் ஏற் ப த்த ந்த .

அைவைய வணங் னார் க லர்.

``என்ன லவேர, நண்பக ல் இவ் வள ெபரிய ேபார்ைவையப்

ேபார்த் க்ெகாண் வந் க் ர்... உடல் ந ங் றதா?” எனக்

ேகட்டார் ேசாழேவழன்.
``ேதாழனின் ந க்கத்ைத ெப ம் லவர் தா ம் உணர் றாேரா?” எனக்

ேகட்டான் உ யஞ் ேசரல் .

மனித க் ள் அவமானத்ைதத் ைள ட் உள் ைழக் றக ,

ெசாற் களின் ேவ ல் ைல. கணேநரத் ல் உடல் ந ங் ய .

ம் ப் ேபா ந்த வல கால் ந ரல் உள் ளி த்த . ன்னங் கால்

நரம் இ க்கத் த மா வ ேபால் இ ந்த . கண்கைள

உடைல ம் மனைத ம் டப்ப த் க்ெகாண்டார். தனக்கான ெசாற் கள்

எ ம் தன்னிடம் வரக் டா என நிைனத்தார். நீ லைனப் பார்க் ம்

வைர ெசால் ேலந்தக் டா என்ற ேவா இ ந்தார்.

``ெப ம் லவர் நம் ைமப் பார்க்க வர ல் ைல. நீ லைனப் பார்க்கேவ

வந் ள் ளார். எனேவ, த ல் அவர் நீ லைனப் பார்த் ட் வரட் ம் .

ற ேபசலாம் ” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

``சரி’’ எனச் ெசால் எ ந்த ந்தர், க லைர அைழத் க்ெகாண்

ெவளி ல் வந்தார். ஞ் ச ல் ெப ம் ெப ம் டாரங் கள் ேபா ய

இைடெவளி ட் அைமக்கப் பட் ந்தன. அந்தக் டாரங் க க்

ந ேவ ன்னதாய் ஒ டாரம் அைமக்கப் பட் ந்த . ந்தர்

அைத ேநாக் நடந்தார்.

க லரின் கால் கள் ன்னகரத் தயங் ன. நீ லன் எந்த நிைல ல்

இ க்கப் ேபா றான் என்ற கவைல அவைர ேம ம் ந க்க றைவத்த .

 ந்தர் டாரத் ன் ைரச் ைலைய லக் யப , க லர் உள் ேள

ெசல் ல ைகைய நீ ட் னார். உள் ைழந்தார் க லர். டாரத் ன் ந ல்

ைககள் கட்டப் பட்ட நிைல ல் மரத் ண் ஒன் ல் சாய் ந் டந்தான்

நீ லன். உடெலங் ம் வ ந்த க ந் ட் கள் இ ந் தன. இன் ம் ல

இடங் களில் ெசங் க நிற் காமல் இ ந்த . கால் ெதாைட ல் ஈட்

இறங் ய இடத் ல் ணிகைளக்ெகாண் கட் ந்தான் . ஆங் காங் ேக

தைசகள் ய் ந் ெதாங் க ஈக்கள் ெமாய் த் க்ெகாண் ந்தன. கண்கள்

உட்ெச யப டந்தவன், ஓைச ேகட் த் ப் பார்க்க யன்றான்.

வங் கள் தான் ேமேல க்ெகாண் ந்தன. இைமகைளத் றக்க

ய ல் ைல. யன் இைம றந் பார்த்தான். எ ரில் க லர்.

அவன தைலையக் ைககளால் ெமள் ளத் தட யப அ ல்

மண் ட் அமர்ந்தார். கள் ஏ ட் க லைரப் பார்த்தன. கலங் ய

கண்கேளா அவைனேய பார்த் க் ெகாண் ந்தார் க லர். அவரின்

கண்கள் அவன காயங் கைளத் ேத த் ேத நகர்ந்தன.

எ ரி ன் டாரத் ல் கட் ண் டக் ம் மா ரனிடம்

நம் க்ைக ட் ம் ப ேபச க லரால் ம் . ஆனால் , நீ லைனப் பல

ேநரங் களில் தன் மகைனப் ேபால உணர்ந்தவர் அவர். அவர மனம்

உணர் களின் ெகா கலனாக இ ந்த . கண்களில் நீ ர்

ெப க்ெகாண்ேட ந்த . அவன காயங் களி ேட ைககள்

நகர்ந்தப இ ந்தன.

அவைர நீ லனால் ைமயாக உணர ந்த . ெமள் ள அவன் ேபசத்

ெதாடங் னான், ``உங் கைளச் சந் த்த தல் நாள் நான் என்ன

ெசான் ேனன் என்ப நிைன க் றதா?”

தன உடல் ந க்கத்ைத ெவளிக்காட் க்ெகாள் ளக் டா என

யன் ெகாண் ந்த க ல க் , நீ லன் எைதக் ேகட் றான் என்ப

ரிய ல் ைல. ந் த் ப்பார்த்தார். அவன் ேகட்ப நிைன க் ப்

லனாக ல் ைல.

நீ லன் ெசான் னான், ``ேவட் வன்பாைறக் நீ ங் கள் வந்த அன்

ெசான் ேனன், ‘ ரனின் வாழ் கக் ய . பறம் நாட் க்

நாற் ற ம் எ ரிகள் . எப் ேபா ேபார் ம் எனத் ெதரியா . ேபார்க்

களத் ல் நான் சா ம் ேபா என ஈட் ைய இ கப் பற் ன்ேனற, என்

மகன் வந் நிற் க ேவண் ம் ’ என் .”

கண்கைள அகலத் றந்தப ேகட் க் ெகாண் ந்தார் க லர். ``நான்

என வார்த்ைதையக் காப் பாற் ட்ேடன். இன் ம் ல

நாள் கேளயானா ம் நான் மரணிப் பதற் ள் ம லா ரமகைவ

ஈன்ெற ப் பாள் ” என்றான் நீ லன்.

கலங் யப னார் க லர், ``நீ மா ரன். ேபாரி ம் ன்ேப வாைகப்

ஏந் வந்த உன்ைன மரணம் எப்ப அ ம் ?”

ம லா க்காகக் மரிவாைகையப் ப த் ப் ேபான நிைன க்

வந்த .ஆ னி இைதச் ெசால் த்தான் ம லாைவ

ஆற் ப் ப த் ப் பாள் எனத் ேதான் ய .

``ெகாற் றைவ உனக் ெவற் வாைகையத் தந் அ ப் ள் ளாள் .

அதனால் தான் உன ரத்ைத இன் பறம் ேப ேப ற ” என்றார்

க லர்.

ெதாடர்ந் ேபச யன்றான் நீ லன். ஆனால் , அ அவ் வள எளிதாக

இல் ைல. யன் ெசான் னான், ``என்ைன டப் ெப ம் ரத்ைத

ெவளிப் ப த் யவர்கள் ேசாமக் ழவ ம் ெகாற் ற ம் தான் . ழவ ம்

வ ம் எண்ணிலடங் காத எ ரிகைள அ த்ெதா த்தார்கள் ”

என்றவன் சற் ேற இைளப் பா , ``காலம் பனிடம் மன்னிப் ேகட்டதாகச்

ெசால் ங் கள் . ெகாற் றைன நான் காக்கத் தவ ட்ேடன்”

ெசால் ம் ேபா உைடந் கலங் னான் நீ லன்.

``இல் ைல. உரியேநரத் ல் உதவ யாததற் காக உன்னிடம் மன்னிப்

ேகட்கச் ெசால் ப் பாரி னான்.”

என்ன ேப றார்கள் என அ ல் நின் ேகட் க்ெகாண் ந்தார்

ந்தர். நீ லனின் ெமாய் த் க்ெகாண் ந்த ஈக்கைள

ரட் யப , தான் ேபார்த் ந்த ேபார்ைவைய எ த் உதறாமல்

அவன் இ கச் ற் ப் ேபார்த் னார் க லர். அவன கா ேல

வ யத் ெதாங் க்ெகாண் ந்த ேமலாைட ன் ப ையக் த்

எ த்தார்.
க லர் என்ன ெசய் றார் என ந்த க் ளங் க ல் ைல. த்

எ த்த அந்தச் ணிையக் ைக ரல் களில் ட் யப ேய

ெசான் னார், ``வ ம் நிலா நாளில் ெகாற் றைவக் க் யாட்

ழா. த் த் ட ல் ரி ேபாட ேவண் மல் லவா?” என்றார். நீ லன்

அவைர உற் ப்பார்த்தான்.

``பாரிதான் எ த் வரச் ெசான் னான்” என் ெசால் யப ேய

ணிையச் ட் த்தார்.

நீ ல க் ளங் ய . ேபார் ற் ற டன் நடப் ப தான் யாட்

ழா. நில க் இன் ம் பன்னிரண் நாள் கள் உள் ளன. அதற் ள்

எ ரிகைள ெவன் ப் ேபன் எனச் ெசால் அ ப் ள் ளான் .

அ மட் மன் , ேபாரிேல தம ப ந்த ஆைடெகாண்ேட

ெகாற் றைவக் ளக்ேகற் றத் ரி ேபா வர். நீ லனின் ப ந்த

ேமல் ணிைய எ த் வரச் ெசான் னதற் க் காரணம் , யாட்

ழா க் நீ லன் ரி ேபாட வந் ேச வான் என்பேத. நீ லனிடம் ெசால் ல

ேவண் ய எல் லாச் ெசய் கைள ம் ெசால் த்தார் க லர்.

`பன்னிரண் நாள் களில் எ ரிகைள ெவன் உன்ைன ட்ேபன்’ என்

பாரி ெசான் னதாகக் க லர் ெசான் ன எ ம் ந்த க் ப்

ரிய ல் ைல. ``சரி, றப்படலாம் ” என ந்தைரப் பார்த் ச்

ெசால் யப நீ லனிட ந் எ ந்தார் க லர். ம ழ் ன் ஒளிேய ய

கத்ேதா அவைரப் பார்த்தான் நீ லன். அந்தப் பார்ைவ

ளங் க்ெகாள் ள யாத ஆழத்ேதா இ ந்த . ைடெபற்

டாரத் க் ெவளி ல் வந்தார் க லர்.

ெதாைல கடந்த ம் ந்தர் ேகட்டார், ``அவன்

அள கடந்த அன் ெகாண் ள் ளீர ்கேள!”

`ஆம் ’ என் தைலைய மட் ம் ஆட் னார் க லர்.

``நீ ங் கள் ேபார்த் ந்த ேபார்ைவைய அவ க் ஏன்

ேபார்த் னீர ்கள் ?”

``ேமெலல் லாம் ஈக்கள் ெமாய் க் ன்றனேவ. அ ந்தாவ அவைனக்

காப் ேபாம் என் தான் .”

``நீ ங் கள் நிைனத்தால் அவைனேய காப்பாற் றலாம் !”

சற் ேற நைட ன் ேவகத்ைதக் ைறத்த க லர் ந்தைரப் பார்த்தார்.

`` ேவந்தர்க க் உத வதாக வாக்களி ங் கள் . உங் களின் ேதரிேலேய

அவைன அ ப் ைவக்க ஏற் பா ெசய் ேறன்.”

ரித்தார் க லர். ``ேமகம் எப் ப காற் க் எ ராகப் பயணிக் ம் ?”

``நீ லனின் உங் க க் இ ப்ப உண்ைமயான அன்ெபன்றால் , ம்

காற் ஒ ெபா ட்டன் .”

``அன் ன் உண்ைமத்தன்ைமைய உங் களால் கண்ட ய மா

ந்தேர?”

``நிச்சயம் ம் . க லைர எத்தைனேயா ஆண் களாக அ ந்தவன்

நான். எளிய உணர்ச் க க் இடம் ெகா க்காத ேபர ஞர். ஆனால் ,

இன் அவேனா ேப ம் ேபா உங் களின் கண்கள் எத்தைன ைற

ெப க்ெக த்தன என்பைதக் கவனித்ேதன் . `க லர்தானா இவர்?’ என்

உங் களின் ேத எனக்ேக ஐயம் வ மள க் இ ந்த , அவன்

நீ ங் கள் ெகாண் ள் ள அன் . அவன் உங் க க் எவ் வள

க் யமானவன் என் ரிந் ெகாண்ேடன். அதனால் தான்

ெசால் ேறன் உங் களால் அவைனக் காப் பாற் ற ம் .”

``அவன ன்பங் கள் கண் என்ைன அ யாமல் கண்ணீர ் ந் ேனன்.

ஆனால் , என ன்பத்ைத பாரி அ ய ேநர்ந்தால் ந் வான்.”

ந்தர் சற் ேற அ ர்ச் ேயா க லைரப் பார்த்தார்.

க லர் ெசான் னார், ``ஒ ேவைள காற் ைற எ ர்த் க் ட ேமகம்

பயணிக்கலாம் . ஆனால் , வானத்ைத ட் ல ச் ெசல் ல க ரவ க்

வ ேய ல் ைல.”

ந்தர் ேபச் ன் அைம யானார். ெப ம் லவைர வசப் ப த் தல்

எளிதன் என அவ க் த் ெதரி ம் . ஆனா ம் கண்கலங் யைதப்

பார்த் க் கல் ெல யலாம் என யன்றார். எ ம் நடக்க ல் ைல.

இ வ ம் ேவந்தர்களின் டாரத் க் ள் ைழந்தனர்.

அவ க்கான இ க்ைக ல் அம ம் வைர டக் காத் க்க

ஆயத்தமா ல் ைல. வந்த டன் ேசாழேவழன் ேகட்டார், ``என்ன க லேர,

இைத எ ர்பார்த் க்க மாட் ேர!”

இ க்ைக ல் அமர்ந் ெகாண்ேட க லர் ெசான் னார், ``ஆம் .

ெப ேவந்தர்கள் வ ம் ேகாைழ ன் ெசயைலச் ெசய் வார்கள் என

எப்ப எ ர்பார்க்க ம் ?”

அ ர்ந்த அைவ. தனக்கான ெசாற் கைளக் ைகக்ெகாள் ளத்

ெதாடங் னார் க லர். பாரி என்ன ேநாக்கத் க்காக

அ ப் ைவத்தாேனா, அந்த ேவைல ந்த . நீ ல க்கான ெசய்

ெசால் லப் பட் ட்ட . இனி க லர் ெசால் ைலச் ழற் றத்

தைடேய ல் ைல.

``எ ேகாைழ ன் ெசயல் ? ரண் நிற் ம் பைட கண் ேதாள் கள்

ைடக்க களம் காணாமல் கா க க் ள் ஒளிந் டப் ப ேகாைழ ன்

ெசயலா? அவன எல் ைலக் ள் ைழந் தாக் தல் நடத் அவன்

தளப களில் ஒ வைனச் ைறப் த் வந்த ேகாைழ ன் ெசயலா?”

னான் உ யஞ் ேசரல் .

``ஒற் ற ந் ,இ ள் ேபார்த் , பம் ப் ப ங் நீ ங் கள் நடத் ய

தாக் த க் என்ன ெபயர் ேவண் மானா ம் ெசால் க்ெகாள் ங் கள் .

ஆனால் , அந்தச் ெசய க்கான ணம் ேகாைழ ைடய .”

``ஒற் ற வேதா, இ ள் ேபாத் நகர்வேதா, ப ங் ப் பாய் வேதா ேபாரின்

ப ெயன் நீ ங் கள் அ யாதவர் அல் லர். பாரி டனான நட் , ேபார்

நிய ைய மறந்தவராக உங் கைள மாற் ள் ள .”

``நிய கைள ம் மர கைள ம் அ யாதவர்களின் பட் ய ல் என்ைனச்

ேசர்க் ம் அள க் , ேபா க்கான மனநிைல ல் ழ் ட் ர்கள் .

உங் களின் ேநாக்கம் அ ெவன்றால் , உங் க க் உதவ நான் ஒ

வ ைற ெசால் ேறன், ேகட் ர்களா?”

``ெப ம் லவேர! உங் களால் எங் க க் உதவ யா . எங் க க்

உத வதாக நீ ங் கள் எ ெசய் தா ம் அதற் ப் ன்னால் இ ப் ப

எங் களின் எ ரியான பாரி ன் நலேன” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

சற் ேற வாய் ட் ச் ரித்தப க லர் ெசான் னார், ``இைதத்தாேன நான்

ெசான் ேனன். ேபா க்கான மனநிைலக் ள் ற் றாக

ழ் ட் ர்கள் . இனி ைசயாமல் உங் களால் உணவ ந்த

யா .”

ெசாற் களின் ர்ைம னி க்ைகக் த் இ த்த . உயர்த் ய

ரேலா உ யஞ் ேசரல் ேகட்டான், ``சரி, ெசால் ங் கள் . எங் க க்

உதவ என்ன ெசால் லப் ேபா ர்கள் ?”

``பாரி மைல ட் க் றங் ப் ேபாரிட ேவண் ம் . அதனால் தாேன

நீ லைனச் ைறப் த் வந் ள் ளீர ்கள் ?”

அைவ ல் அைம நீ த்த .க லர் ெதாடர்ந்தார், ``நீ லைனத்

க் வந்தால் ட அவன் உடன யாகப் ேபார்ெதா க்க மாட்டான். சற்

காலம் தாழ் த் வான். உங் களின் அவசரம் க ச் ெசால் ேறன். நீ லைன

த் ங் கள் . என்ைனச் ைற ங் கள் . இந்தக் கணேம

ேபாைரத் ெதாடங் வான் பாரி.”

டாரம் அ ர்வைதப்ேபாலச் ரித்தார் லேசகரபாண் யன்.

``ெப ம் லவேர! இைதத்தாேன நான் த ேலேய ெசான் ேனன்.

எங் க க் உத வதாக நீ ங் கள் எ ெசய் தா ம் அதற் ப் ன்னால்

இ ப் ப எங் கள் எ ரியான பாரி ன் நலேன!”

க லர் சற் அ ர்ந்தார்.

``த ழ் நிலத் ன் ெப ம் லவைர ேவந்தர்கள் ைறப் த்தனர் என்ற

அவப் ெபயர் எங் க க் ேநர ேவண் ம் . ஆனால் , அவைர ட்கப்

ேபாரிட் உ ர் நீ த்தான் பாரி என, லவர் கள் காலம் காலமாக

அவைனப் ேபாற் றேவண் ம் . அ தாேன உங் களின் ேநாக்கம் ?”

க லர் ெசான் னார், ``நீ ங் கள் ம் ம் ேபார்க்களத் க் ப் பாரிைய

உடன யாக வரைவக் ம் வ ையத்தான் நான் ேனன் . அ ல்

ளி ம் ைக ல் ைல. ஆனால் , இந்தச் ெசய ல் என்பால் அவ க்

இ க் ம் அன் உங் க க் ப் லப்பட ல் ைல. அவன் அைடயப் ேபா ம்

கழ் மட் ேம உங் களின் கண்க க் த் ெதரி ற . இைதப் பற் தான்

ேபச நிைனக் ேறன்.”

``இன் ம் ேபச என்ன இ க் ற ?”

``இ க் ற . உங் கள ேபார், அவன் ெகாண் ள் ள

ெபா க்கானதன் ; அவன் ெபற் ள் ள க க்கான . ஒ வனின்

ெசல் வத்ைதக் கவர்ந் ட நீ ங் கள் ேபாரிட்டால் அந்தப் ேபாரில் ெவற் -

ேதால் உண் . ஆனால் , ஒ வனின் கைழ எ ர்த் இன்ெனா வனால்

ேபாரிடேவ யா . நீ ைரப் பாைறெகாண் ந க்க யா .”

லேசகரபாண் யன் உயர்த் ய ரேலா ெசான் னார், ``இந்தப் ேபாரில்

நாங் கள் ெவல் வைதத் த க்க யாரா ம் யா . ஆனா ம் ேபார்

ெதாடங் ம் ன்ேப ஒ வைர நாங் கள் இழந் ட்ேடாம் . அ தான்

எங் க க் ஆறாத் யைர ஏற் ப த் ற .”

``யாைர?” எனக் ேகட்டார் க லர்.

``உங் கைளத்தான். த ழ் நிலத் ன் ெப ம் லவர்; ேவந்தர்களின்

அைவகைள ம் பாட்டால் ெபா றச்ெசய் த ேபர ஞர். இன் எங் களின்

எ ரிேயா ேபாய் நிற் ர். அவன் உங் களின் த ழால் எங் கைளச்

ண் றான். உங் களின் லைமெகாண் நம் நட்ைபத் தகர்க் றான்.

தய ர்ந் உங் களிடம் ேகட் க் ெகாள் ேறன். அந்தக் ேகாைழைய

உங் களின் ேமலாைடைய ட் ெவளி ல் வந் ேபசச் ெசால் ங் கள் .”

பாரி டனான நட் ம் ேவந்தர்க டனான நட் ம் ஒேர ேநரத் ல்

இகழ் ச ் க் ள் ளான . ``என லைம ம் என ேதாழைம ம்

எத்தைனேயா ைற ண்டப் பட் க் ன்றன. ஆனால் , தனிமனிதனாக

நான் இப் ேபா ண்டப் ப ேறன்…” என்ற க லர் அ த்த

வார்த்ைதைய உச்சரிக் ம் ன் சட்ெடன இைடம த்தார் ந்தர்.

``இதற் ேமல் ேப க்ெகாண் ப் ப ெபா ளற் ற .

ைறப் க்கப் பட்டவைன ட்க, ணி ந்தால் ேபாரிட்

 ட் க்ெகாள் ளச் ெசால் ங் கள் ” என் நி த் னார் ேபச்ைச.

அைவ ல் சட்ெடன அைம ம் ய . தைலயைசத்தப `சரி’ெயனச்

ெசான் ன க லர். ``ேபாரிட் ட்பான் பாரி. ஆனால் , ேபார் ம் வைர

ைறப் க்கப் பட்டவைனப் பா காக் ம் அறத் ந் நீ ங் கள் ந வ

மாட் ர்கள் என நம் ேறன்.”

``அவ க் உண ம் நீ ம் அளிப் ேபாம் . ம ந்தளிக்க மாட்ேடாம் .

தாக் ண்ட காயத்தால் அவன் மரணம் எய் வாேனயானால் அதற்

நாங் கள் ெபா ப் பல் ல” என்றார் ந்தர்.

``உண ம் நீ ம் அளி ங் கள் . அ ேபா ம் ” என்றார் க லர்.

``சரி. அப் ப ெயன்றால் , ேபாரின் கைள

வைரய த் க்ெகாள் ளலாமா?” எனக் ேகட்டான் உ யஞ் ேசரல் .

``ேபாரின் கைளப் ேபாரி பவரிடம் தாேன நீ ங் கள் ேபசேவண் ம் .

நான் ேபாரி பவன் அல் லன். ேபாரிடப் ேபா றவ க் நண்பன்.”

``அப் ப ெயன்றால் நாைளக் காைல ேபார் கைள

ெசய் வதற் கான மனிதைர அைழத் வா ங் கள் ” என்றார்

லேசகரபாண் யன்.

``சரி” எனச் ெசால் அைவ நீ ங் னார் க லர். அவைரப் ெபா த்தவைர

வந்த ேவைல எல் லா வைக ம் றப் பாக ந்த . நீ ல க் அவர்

ேபார்த் ய ேபார்ைவ ப த் லால் ெநய் யப்பட்ட மட் மன் ,ப த்

ேலா ேசர்த் ைக நார்களால் ன்னப் பட்ட . எல் லாவைகயான

ம த் வப் ெபா க ம் அதன் ேபார்த் ேமவப் பட் ந்த . அைத

ேமேல ேபார்த் ய டன் க்க கள் உடேன நிற் ம் . காயங் கள்

ைர ல் ணமா ம் . த் ணர்ச் ம் ஆற் ற ம் றக் ம் .

ஒ ேவைள, அவ க் உண்ணக் ெகா க் ம் உண ல் நஞ்

இ ந்தா ம் நஞ் யாக ம் அ ெசயல் ப ம் . யன் ஆசான்

ெகா த்த ப் யம த் வ ஆைட அ . அதன் ழ் ளிம் ல் சற் ேற

ெபரிதான சர ேபான்ற ஒன் உண் .அ தராக்ெகா ம் ெசவ் வகத்

ேவ ம் . ஒ ேவைள இ ம் த் ணில் அவன் கட்டப் பட் ந்தால் அந்தக்

ெகா ன் பால் பட் இ ம் உ ம் .

அைதப் ேபாலேவ ங் கா ய ன் ல் ஊ ய நரம் கள்

ேபார்ைவக் ள் இ க் ன்றன. ைக ல் ைடக் ம்

த ையக்ெகாண் ட ல் ைலச் ெசய் ய அ பயன்ப ம் . ம ந் ,

ஆ தம் ஆ ய அைனத் ம் ெகாண்டதாக இ ந்த அந்தப் ேபார்ைவ.

நீ ல க் த் ேதைவயான அைனத் ம் அவ க் த் தரப் பட் ட்டன.

க லர் நிைறேவா பைட நீ ங் ெவளிேய னார். நாகக்கரட் ல்

ஏ ம் ேபாேத இரவா ட்ட . அவரின் வர க்காக ஆறாம் ைக ல்

பாரி, ேதக்கன், யன், காலம் பன், ைழயன் , வாரிக்ைகயன், யன்

ஆசான் ஆ ேயார் காத் ந்தனர். க லர் வந்த டன் யன் ஆசான்

எண்ணற் ற ேகள் கைளக் ேகட்டார். நீ லனின் ஒவ் ெவா காயத்ைதப்

பற் ம் ளக் னார் க லர். யன் ஆசான் ெசான் ன ேபாலத்தான்

நீ லனின் உடல் வ ம் ரல் களால் ெதாட் ப்பார்த்தார். எந்ெதந்த

இடத் ெலல் லாம் நீ லன் வ ைய உணர்ந்தான், எந்ெதந்த

இடத் ெலல் லாம் உணர்வற் இ ந் தான் என்பைதெயல் லாம்

ல் யமாகக் ேகட்டார். அவன் எந்ெதந்த வ ல் ைககால் கைள நீ ட்

மடக் உட்கார்ந் ந்தான் எனக் ேகட்டார்.

வல கால் ெதாைட ல் தான் ஈட் இறங் ய ெப ங் காயம் இ ப் பைதச்

ெசான் னார் க லர். ``ெதாைடப் ப ல் தான் ேபார்ைவ ண் ம்

மடங் ம் அ க ேநரம் ந் டக் ம் . எனேவ, ஓரி நாள் களில் அ

ணமைடந் ம் ” என்றார் யன் ஆசான்.

யன் ஆசானின் ேவைல ம் வைர மற் றவர்கள் காத் ந்தனர்.

அவர் ைக ட் ெவளிேய ய டன் ேவந்தர்கேளா நடந்த ேபச்

வார்த்ைதையப் பற் ச் ெசான் னார் க லர். அைனவ ம் கவனமாகக்

ேகட்டனர்.

ேபார் கைளப் பற் ப் ேபச, ெபா த்தமானவைர அைழத் க்ெகாண்

வ ேறன் எனக் வந் ள் ளதாகக் க லர் ெசான் னார்.

ேநர ந்தைனக் ப் ற யன் ெசான் னான்,

``அப் ப ெயன்றால் நாைள க லேரா ேதக்கன் ெசல் லட் ம் .”

எல் ேலா ம் `சரி’ என்ப ேபாலத் தைலயைசத்தேபா , பாரி ெசான் னான்,

``ேதக்கன் ேவண்டாம் .”

சற் ேற யப் ேபா பார்த்தனர்.

``க லேரா வாரிக்ைகயன் ெசல் லட் ம் .”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 87
க ங் ைகவாணன் ச்ைச ெபற் வந்த ம த் வக் டாரத் க்

வந்தனர் ெபா யெவற் ப ம் ந்த ம் . `` கத் ம் ைக,

கால் களி ம் ஆங் காங் ேக ெந ப் க்காயங் கள் ஏற் பட் ள் ளன. ஓரி

நாள் களில் ணமா ம் ” என்றார் ம த் வர். க்காயங் களின்

தன்ைமையப் பற் ம த் வர்களிடம் ேகட்ட ந்தான் ெபா யெவற் பன்.

மைழ ெபய் யத் ெதாடங் ய . ெந ேநரம் வைர மைழ நிற் க ல் ைல.

ேவட் வன்பாைற ல் நைடெபற் ற தாக் தைலப் பற்

க ங் ைகவாண டன் நீ ண்ட ெபா ேப க்ெகாண் ந்தான்

ெபா யெவற் பன்.

ேவந்தர்க ம் ேசாழேவழ ம் வழக்கம் ேபால் இர ல் சந் த்

உைரயா னர். ெபா யெவற் ப ம் ந்த ம் க ங் ைகவாணைனப்

பார்க்கப் ேபா ந்ததால் , இன்ைறய உைரயாட ல் அவர்கள்

பங் ெக க்க ல் ைல. ேசாழேவழன் ேகட்டார், `` `ேபார் க்கான

ேபச் வார்த்ைதைய நடத்த ெபா த்தமானவைர இன்ேற

அைழத் வா ங் கள் ’ என் க லரிடம் ெசால் க்கலாேம. நாைள

அைழத் வரச் ெசான் ன அவர்க க் ேநரம் ெகா த்ததா டாதா?``

 லேசகரபாண் யன் ெசான் னார், ``நாம் ட்ட ட் க்ெகாள் ள ேநரம்

ேதைவப் ப ற . அதனால் தான் நாைள அைழத் வரச் ெசான் ேனன்.’’

ேபா க்கான கள் எல் ேலா ம் அ ந்தேத. பல

ேபார்க்களங் களில் கலந்த காற் ைற கர்ந்தப தளப களா ம்

அைமச்சர்களா ம் ேப ப் ேப உ வாக்கப் பட்ட வார்த்ைதகள் தான்

அைவ. ேபார் என்ப அ ன் களம் . அங் ஒ ேபா ம் ஒ ங் ைக

உ வாக்க யா என்ப அைனவ க் ம் ெதரி ம் . ஆனா ம்

கைள உ வாக் , ேபார் ரி ம் மர பல தைல ைறகளாக

வளர்த்ெத க்கப் பட் ள் ள . ெப ம் பான் ைமயான ேபார்கள்

களின்ப தான் ெதாடங் ன்றன. ஆனால் , களின்ப

 வ ல் ைல. தமக் ெவற் ைடக் ம் என் ம் நம் க்ைக இ க் ம்

வைர கைளப் ன்பற் ற அைனவ ம் பழ ள் ளனர். ஆனால் , அந்த

நம் க்ைக தக ம் ேபா க க் எந்த க் யத் வ ம்

இ ப் ப ல் ைல.

ேபார் கள் , ெபா வான லஒ ங் கைள ன்ைவக் ன்றன.

இ தரப் ன க் ம் அந்த ஒ ங் கள் ேதைவயாக இ ப் பதால்

ஏற் க்ெகாள் ளப் ப ன்றன. அவற் ைறப் ேபாலேவ ெவற் ம்

இ தரப் க் ம் ேதைவயாக இ ப் பதால் இ வ ம் கைளப் பற் ப்

ேப , உடன்பட் , ேபாைரத் ெதாடங் ன்றனர். ஆனால் ,

ேபார்க்களத் ல் ஒ வனின் ைக வ ைமெப ம் ேபா இ வ க் ம்

கள் க் யத் வமற் ப் ேபாய் ன்றன.

வா க் வ வைமக்கப்பட்ட உைறேபாலத்தான் ேபா க்

வ வைமக்கப் ப ம் க ம் . கைல ேவைலப் பாட் டன் ளிர்வ

உைறக் அழ . ஆனால் , வா க் அழ , ெவட் ச் சரிக்கத் ேதைவயான

ர் ைன மட் ேம. எல் லா வாள் க க் ம் ேமற் ச் ெகாண்ட உைற

ேதைவப் ப வைதப் ேபாலத்தான் ேபா க் கள்

ேதைவப் ப ன்றன.

எல் ேலா ம் ஏற் க்ெகாண்ட ேபார் கைள உ வாக் ய ல்

ெப ம் பங் வ த்தைவ, ன் ேபரர கள் தான். பல காலங் களாக

ேபார்க்களம் நீ ங் கா இந்தப் ேபரர கள் தான் எ ம் மான

ைற ல் எத்தைனேயா கைள உ வாக் ன. இன் ெபா ப்

 ழக்கத் ல் இ க் ம் ேபார் களில் ெப ம் பான்ைமயானைவ

எ ெர ேர இ க்ைக ல் அமர்ந் இந்தப் ேபரர களால் உ வாக்கப்

பட்டைவதான். வரலாற் ல் தன் ைறயாக ன் ேபரர க ம்

ஒன்றாய் உட்கார்ந் ெபா எ ரிேயா ேபார் ரிவதற் கான கைளப்

பற் இப் ேபா ேப ன்றன.

``ேபார் கைள உ வாக் வ ல் நாம் தாய் த் ட்ட ட என்ன

இ க் ற ?” எனக் ேகட்டான் உ யஞ் ேசரல் .

``ேபார் ன் அ ப் பைட ல் ெவற் ெபற யல் வைத ட, ெவற்

ெப வதற் கான ைற ல் கைள வ வைமத் க் ெகாள் வேத

அ ைடைம” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

``இந்தப் ேபாைர களால் ஒ ங் ப் ப த்த யா . ஏெனன் றால் ,

எ ரிக க் என்ன ஆற் றல் இ க் ற என்ேற நமக் த் ெதரியா .

ற எப் ப நாம் ெபா ைய உ வாக்க ம் ?” எனக் ேகட்டான்

க ங் ைகவாணன்.

இன் க லேரா நைடெபற் ற ேபச் வார்த்ைதையச் ெசால் நாைள

ேபாரின் கள் ேபசப்பட ள் ளைத ந்தர் ப ர்ந் ெகாண்ட ேபா ,

க ங் ைகவாணனின் ம ெமா யாக இ இ ந்த .

`க ங் ைகவாணனா இப்ப ப் ேப வ !’ என யப் ேபா பார்த்தான்

ெபா யெவற் பன். ந்த க் ம் நம் ப யாததாகத்தான் இ ந்த .

`` ேவந்தர்களின் ட் ப் பைடத் தளப ன் ரலா இ ?” எனக்

ேகட்டார் ந்தர்.

``ஆம் . நமக்கான கைள ம் அவர்க க்கான கைள ம்

ஒன்றாய் ப் ெபா த்த யா .”

``ஏன்? நம் ைம ட எந்த வைக ல் அவர்கள் ேவ பட்டவர்கள் ?”

``அ எனக் த் ெதரிய ல் ைல. ஆனால் , அவர்கள் நம் ைமப் ேபான்ேறார்

அல் லர். த க் ள் ளி ந் லங் கள் ெவளிவ வைதப் ேபால

ெந ப் க் ள் ளி ந் ெவளிவ ம் கங் கள் அவர்கள் . அவர்கள்

இரக்கமற் ற தாக் தைலேய நடத்த ேவண் ம் . ஒ ங் ப் ப த்தப் பட்ட

கெளல் லாம் அந்தக் காட் மனிதர்க க் த் ேதைவ ல் ைல.”

க ங் ைகவாணன் க்காயங் களி ந் ளா

த் க்ெகாண் ப் ப அவன ெசாற் களிேலேய ெதரிந்த .

``உன வார்த்ைதப்ப ேய ைவத் க் ெகாண்டா ம் என்ப

அவர்கள ஆற் றைலக் ைறக்கப் பயன்ப ேமயானால் , அைத நாம் ஏன்

தவற ட ேவண் ம் ?”

``அவர்கள ஆற் றல் என்னெவன் ெதரிந்தால் தாேன நம் மால் ைறக்க

ம் ?”
``அள ட யாத ஆற் றல் ெகாண்டவர்கள் என் ெசால் றாயா?”

``இல் ைல, எல் லாவைகயான உத் கைள ம் பயன்ப த் அ க்கப்

படேவண் ய ஒ ட்டம் என் ெசால் ேறன். அந்தக் ட்டத் க் ப்

ெபா கைளப் பயன்ப த்த ேவண் ய ேதைவ ல் ைல. அப் ப ப்

ெபா கைள உ வாக் வ அவர்க க் நாேம வாய் ப் ைபத்

த வ ேபால் ஆ ம் .”

``உ வாக்கப் ப ம் களின் ப ேய ேபார் ரியேவண் ம் என்ப

ன்ேனார் மர .”

``இைதத்தான் நான் ெசால் ல வ ேறன். சமதளத் ல் வாழ் ற நம

ன்ேனார்கள் உ வாக் ய மர அ . மைலமனிதர்க க் மர ஏ ...

அறம் ஏ ?”

``நீ அவர்களின் றைன ைகப் ப த் றாய் என நிைனக் ேறன்.

ஆத் ரப் ப வதால் அவ் வா ேதான் ற .”

``இல் ைல அைமச்சேர! யாரா ம் ெந ங் கேவ யா எனச்

ெசால் லப் பட்ட ைரயர்கைள அவர்களின் இ ப் டத் க் ள் ைழந்

ழ் த் ேனாம் . நாேன அஞ் ன்வாங் க நிைனத்தேபா ட சற் ம்

இரக்கம் காட்டாமல் ணிந் ன்ேன அவர்கைள ழ் த் னான்

யன். ஆனால் , ய ன் ன் ேமல் இ ந்த ன்னஞ் யஒ

 ட்டம் , யைனக் ெகான்ற த்தைத இன் ம் என்னால் நம் ப

ய ல் ைல. ெப ம் பாைறகைள உ ட் வ ம் , மரங் கைளச் சாய் த் த்

தள் வ ம் , ெந ப் க் ள் ைழந் ெவளிவ வ மாக அவர்கள்

நடத் ய தாக் தல் வ ம் நம் ப யாத மாயக்காட் களாக

இ ந்தன. நாம் நடத் ய ர் தாக் த ேலேய அவர்களால் இவ் வள

றைன ெவளிப் ப த்த ந்தேபா , ட்ட ட் ைறப் ப த்தப் பட்ட

கைள உ வாக் அதன் ப ேபாைர நடத்த ற் பட்டால் அவர்கள்

என்ன ெசய் வார்கள் எனச் ந் க்கேவ ய ல் ைல.”

``அதனால் ..?’’

``அவர்கள் ந் ப் பதற் கான வாய் ப் ைபக் ெகா க்கக் டா . எல் லா

வைக ம் அ த்ெதா ப் ஒன்ேற ேநாக்கமாகக்ெகாண்ட தாக் தல்

ைறையப் ன்பற் ற ேவண் ம் . ழ் ச ் க ம் வைர ைறயற் ற

தாக் த ம் அ த்ெதா ப் ேம அவர்கைள ழ் த் வதற் கான உத் யாக

இ க்க ம் .”

``பறம் நா ,இ வைர கள் வ த் க்ெகாள் ளப்பட்ட ஒ

ேபார் ைறக் ள் பங் ெக த்த ல் ைல. பறம் க் ள் ைழந்த எ ர்

நாட் னரின் தாக் தல் நடத் ெவன் ள் ளனர். தாக் தல்

ேபா க் ம் , களால் வைரய க்கப் பட்ட களப் ேபா க் ம் நிைறய

ேவ பா உண் . களால் ைறப் ப த்தப் பட்ட ேபாரில் தாக் ம்

றன் மட் ேம எல் லாவற் ைற ம் ர்மானித் வ ல் ைல. பறம் னர்,

தாக் ம் றைன மட் ேம நம் ள் ள ட்டத் னர். அவர்களின்

வ ைம ன் வ ேய அவர்கைள ழ் த்த ேவண் ம் ” என்றார் லேசகர

பாண் யன்.

அவர் ெசால் வைத சற் ஆழ் ந் ந் த்தனர். `என்ன ெசய் யலாம் ?’ என்ற

ேகள் ேய ச்ச ந்த .

`` தன் ைறயாக க லர் ேபசவந்தேபா அவைர அ யாமேலேய

க் யமான ெசய் ஒன்ைற நமக் த் ெதரி த்தார்.”

லேசகரபாண் யன் எைதச் ெசால் றார் என் மற் ற வ ம்

ந் த்தனர். ஒன் ம் நிைன க் வர ல் ைல. அவேர னார்,

`` `நாகக்கரட் ன் ேமல் நின் பார்த்தால் நம பைட ல் ன் ல் ஒ

ப ெதரி ற . இர ேமட் ந் பார்த்தால் ப் பைட ம்

ெதரி ற ’ என்றார் அல் லவா?”

அப் ேபா தான் மற் றவர்க க் க் க லர் ய நிைன க் வந்த .

``அ எவ் வள க் யமான ப் . அன் இர வ ம் நான்

 ங் க ல் ைல. ேவட் வன்பாைற ன் ர் தாக் தல் ெதா க்க

ேவண் ம் என் தான் அந்தக் ன் ைன ட் நம பைடைய

கத்தள் ளி டாரம் அைமக்கச் ெசான் ேனன். நம் ைமக் கண் அஞ் ேய

ேவந்தர்பைட னர் டாரத்ைதப் ரித் க்ெகாண் ேபா றார்கள்

என் எ ரிகள் எண்ணேவண் ம் என்பதற் காகத்தான் அவ் வா

ெசய் ேதன். அப் ப ச் ெசய் ததன் லம் தான் ேவட் வன் பாைற ன்

தான தாக் தைல ெவற் கரமாக நடத்த ந்த .அ ல் கவனம்

ெச த் ய நான் மற் ெறான் ைறக் கவனிக்கத் தவ ட்ேடன்” என்றார்

சற் கவைலேயா .

லேசகரபாண் யனின் கவைல அைனவர் கத் ம் பர ய .

``நாம் பைடைய மைலய வாரத் ல் நி த் ட்ேடாம் . அவர்கள்

பார்ைவயால் ம ப் ட யாத ெதாைல ல் நி த் க்க ேவண் ம் .

இன்ெனா ைற பைடைய நகர்த் னால் , அ ரர்களிடம்

ழப் பத்ைத ம் பயத்ைத ம் உ வாக் ம் . எனேவ, நாம் ேபார்

உத் ைய கக் கவனமாகத் ட்ட ட ேவண் ம் ” என்றார்.

``என்ன ெசய் ய ேவண் ம் என நிைனக் ர்கள் ?” எனக் ேகட்டான்

உ யஞ் ேசரல் .

``இந்தப் ேபா க்கான களம் மைலய வாரத் ல் அைமயக் டா .

ழக் ம் ேமற் மாக நின் நாம் ேபாரிடக் டா . ஏெனன் றால் ,

ேமற் த் ைச ல் மைல இ க் ற .எ ரிகள் பைட ன் ன் றம்

மைல இ ப் ப அவர்க க்கான வ ைமையக் ட் ம் . எனேவ,

பைட ன் அணிவ ப் வடக் ெதற் காக இ க்க ேவண் ம் . அேதேபால

அவர்கள் ேம ந் பார்த்தால் ம ப் ட யாத ெதாைல ல்

ேபார்க்களம் அைமய ேவண் ம் ” என்றார்.

இைத எப் ப நைட ைறப்ப த் வ என அைனவ ம் ரமாகச்

ந் க்கத் ெதாடங் னர். இ ல் உள் ள ெப ம் க்கல் , ேபா க்கான

களத்ைத ம் பைடகள் நிற் கேவண் ய ைசைய ம் ர்மானிப்ப

தளப கேளா அரசர்கேளா அல் ல; ேபாரின் றழாத `நிைலமான்

ேகால் ெசால் ’கேள!

ேபார் நிலத் ன் அைனத் கைள ம் எ பவர்கள் `நிைலமான்

ேகால் ெசால் ’கேள. நாள் ேதா ம் ேபார் எப் ேபா ெதாடங் க ேவண் ம்

எப்ேபா ற ேவண் ம் என்பைத, ேபார்க்களத் ல் நடப் பட்ட

நா ைகக்ேகாைலப் பார்த் ச் ெசால் பவர்கைள `ேகால் ெசால் கள் ’

என் அைழத்தனர்.

ேபார்க்களத் ன் ஒவ் ெவா நா ம் ேகால் ெசால் ன் ர ேலதான்

ெதாடங் ற ; ற . எனேவ, இ தரப் ம் ஏற் க்ெகாண்ட

ேகால் ெசால் யானவர் அறம் தவறாத நிைலமானாக இ க்க ேவண் ம்

என்பதால் , அவைர `நிைலமான் ேகால் ெசால் ’ என் அைழக் ம்

பழக்கம் உ வான . அவ் வா ேதர் ெசய் யப் ப ம் நிைலமான்

ேகால் ெசால் தான் , ேபார் ரிவதற் கான இடத்ைத ம் ேபா க்கான

காலத்ைத ம் ெசய் றார்.

 லேசகரபாண் யன் ெசான் னார், ``என கணிப் ன்ப எ ரிகளின்

தரப் ல் ேகால் ெசால் யாகக் க லைரேய வார்கள் .”

``ஆம் , அவர்களின் தரப் ல் நா ைகக்ேகாைலப் பார்க் ம் அ ேவ

யா க் இ க்கப்ேபா ற ?” என்றார் ேசாழேவழன்.

``நம தரப் ல் யாைர அ க்கப் ேபா றாம் ?” எனக் ேகட்டான்

உ யஞ் ேசரல் .

ேபார்க்களம் அைம ம் இடம் தான், இந்தப் ேபாரின் ெவற் -ேதால் ைய

ெசய் வ ல் க் யப் பங் காற் றப் ேபா ற . எனேவ, நாம்

ெசால் ம் இடத் ல் ேபார்க்களத்ைத ெசய் பவராக

நிைலமான்ேகால் ெசால் இ க்க ேவண் ம் . எ ரி ன் தரப் ல்

ேகால் ெசால் யாக க லர் வந்தால் , அவ ம் நாம் ெசால் ம் இடத்ைத

ஏற் க்ெகாள் ளச் ெசய் ம் றன்ெகாண்டவராக ம் ழ் ச ்

ெதரிந்தவராக ம் இ க்க ேவண் ம் ” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

அவர் ெசால் வைத ம ப்பதற் ல் ைல. நம தரப் ல் யாைர நிய ப் ப

என் ரமாகச் ந் த்தனர். ``க லர், நா ைகக்ேகால் பார்க்கத்

ெதரிந்தவராக இ க்கலாம் . ஆனால் , ேபாரின் கைள ைமயாக

அ ந்தவர் என் ெசால் ட யா . எனேவ, ெபா த்தமானவைரத்

ேதர் ெசய் தால் க லைர நம க் இணங் கச் ெசய் ய ம் ”

என்றான் உ யஞ் ேசரல் .

``ஆம் . அதனால் தான் இந்தப் பணிக் ப் ெபா த்தமானவராக

பாண் யநாட் அரண்மைன ன் தைலைமக் கணியன் அந் வைனக்

க ேறன்” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

`அவன் ெபா த்தமானவனா!’ என் மற் றவர்கள் ந் த்தனர்.

``அந் வன், க லைர ட க இைளயவனாக இ க் றாேன,

ெப ம் லவைர ைசமாற் ேபார்க்களத்ைத நாம் நிைனக் டத் ல்

அைமக் ம் ஆற் றல் ெகாண்டவனா?” எனக் ேகட்டான் ெசங் கனச்ேசாழன்.

``அவன், ெப ங் கணியர் ைசேவழ க் மாணவன். எனேவ, அவன்பால்

க ல க் ெப ம் மரியாைத உண் . அவன கணிப் பல ேநரங் களில்

ஆசாைனப் ேபால் உள் ள என் என்னிடேம ள் ளார்.

அ மட் மன் ,க லைரக் ைகயாள் வ ல் அவன் கவல் லவன். எனேவ,

நம ட்டத்ைத அச் சகாமல் நைட ைறப்ப த் வான்”

என்றார்.

``அப் ப ெயன்றால் அவைனேய நம தரப் ன் `நிைலமான்

ேகால் ெசால் ’யாக அ த் டலாம் ” என்றனர்.

சரிெயன் ஏற் க்ெகாண்ட லேசகரபாண் யன், ``ஒ க் யச்

ெசய் . நாைள மட் மன் , எப் ேபா க லர் ேபச வந்தா ம் அவைர

அ கமாக ேபச ட ேவண் ம் . ேகாபப் பட் நி த்தக் டா .

அவராகேவ நமக் ேவண் ய க் யக் ப் ைபக் ெகா த் ட் ச்

ெசல் வார்” என்றார். மற் றவர்கள் ம ழ் ந் ரித்தனர்.

ம நாள் ேபார் கைள வ க்க ஞ் ச ன் ெப ங் டாரத் ல்

எ ர்பார்ப்ேபா இ ந்தனர் ேவந்தர்கள் . க லரின் ேதர்ப்பைட

எல் ைலக் ள் ைழந்த ம் ஞ் ச க் ச் ெசய் வந்த , ``உடன் ழவன்

ஒ வைன அைழத் க்ெகாண் வ றார் க லர்.”

``ெசன்ற ைற வைன அைழத் வந்தார். இந்த ைற ழவைன

அைழத் வ றார்” என் ேப ச் ரித்தனர். ேநரத் ல்

ஞ் ச க் ள் ைழந்த க லரின் ேதர்.

ேதேராட் ம் வலவனின் ேதாள் பற் க லர் இறங் க, அவரின் ேதாள் பற்

வாரிக்ைகயன் இறங் னார். ஊன் ேகாைல ஊன் க லைரப்

ன்ெதாடர்ந்தார் ழவர். இ வைர ம் வரேவற் டாரத் க் ள்

அைழத் ச்ெசன் றார் ந்தர். ெப ேவந்தர்கள் ற் ந்த அைவ ல்

இ வ ம் வந் அமர்ந்தனர். க லர் ேவந்தர்கைள ம் உடன் இ ந்த

ேசாழேவழன், ெபா யெவற் பன், ந்தர் ஆ யஅ வைர ம் பற்

வாரிக்ைகயனிடம் ெதரி த்தார். வாரிக்ைகயைனப் பற்

ேவந்தர்களிடம் ெசால் ம் ேபா , ``பறம் நாட் ப் ெப ங் ழவன்” என்

னார்.

‘பன்ென ங் காலத் க் ன் பட் ப் ேபான மரம் ேபால் இ க் றான்

ழவன். கால் கள் கவட்ைட ந் , நகங் கள் எல் லாம் ம் ச் ண்

டக் ன்றன. ேமல் ேதால் ெசம் பட்ைடேயா ட் த் ட்டாக

இ க் ற . பார்க்கேவ சற் அ வ ப் ட் ம் இவைர ஏன்

அைழத் வந் ள் ளார் க லர்?’ என் ந் த்தப இ ந்தனர்

அைனவ ம் .

பணியாளர்கள் ைவநீ ர் ெகாண் வந் ெகா த்தனர். வாரிக்ைகயன்,

``எனக் த் ேதைவயான எல் லா ைவக ம் ெவற் ைல ல் தான்

இ க் ன்றன” எனச் ெசால் இ ப் ன் இட பக்கத் ல்

ட் ைவத் ந் த ெவற் ைலைய எ த்தார். க லர், ைவநீ ர்க்

வைளைய வாங் க் க்கத் ெதாடங் னார். மற் றவர்க ம் ைவநீ ர்

ப னர்.
வல பக்கம் ட் ைவத் ந்த க் ப் ைபைய எ த்தார்

வாரிக்ைகயன். அவர் என்ன ெசய் றார் என் கண்கைளத் ப் ப்

பார்த்தார் க லர். பாக் க்ெகாட்ைட ஒன்ைற எ த் உள் ளங் ைக ல்

ைவத் ரல் களால் அ த் உைடத்தார். ெகாட்ைட உைட ம் ஓைச

‘சடக்’ெகனக் ேகட்ட .

வாரிக்ைகய க் இட பக்கம் க ல ம் வல பக்கம் சற் தள் ளி

எ ேர உ யஞ் ேசர ம் அமர்ந் ந்தனர். வாரிக்ைகய க் ேநர்

எ ரில் லேசகரபாண் யன் இ ந்தார். அவ க் வல ம் இட மாக

மற் றவர்கள் இ ந் தனர். ழவன் பாக் க்ெகாட்ைடைய ரல் களால்

அ த் உைடக் ம் ஓைச, பக்கத் ல் இ ந்த உ யஞ் ேசர க் க்

ேகட்ட . `தள் ளா நடந் வ ம் ழவன் பாக் க்ெகாட்ைடைய

ரல் களால் எப் ப அ த் உைடத்தான்!’ என் யப் ேபா பார்த்தான்

அவன்.

ேசாழேவழன் ைவநீ ைரப் ப ய ப ேய க லரிடம் ேகட்டார், ``ேநற்

ெப ம் மைழ ெபய் ததல் லவா? இர ேபா மான உறக்கம்

இ ந் க்கா ; நைனந் ஈரம் ெகாண் ப் ர்கள் . வயதான காலத் ல்

உடல் நிைலையப் ேப தல் க னமான . ஒ ேவைள நீ ங் கள் வர

காலந்தா ேமா என நிைனத்ேதாம் .”

``நான் ைக ல் இ ந்ததால் மைழ ல் நைனய ல் ைல. உறக்க ம்

ெகட ல் ைல” என்றார் க லர்.

``மைழக் ைக இதமான ெவப் பத்ேதா இ க் ம் . ங் க ம்

கமாகத்தான் இ க் ம் . ஆனால் , ெவௗவால் கள் நிைறய

அைடந் டக் ேம. ஆழ் ந் ங் க டாேத!” என்றார் ேசாழேவலன்.

க லைர தலாகப் ேபச தல் ேநற் ெற த்த களில்

ஒன்றல் லவா!

``ெவளவாைல அதன் இ ப் டத் ந் ரட் வ எளிய ெசயலன் .

அ ம் நீ ண்ட ைகெயன்றால் ரட்ட ரட்ட அ உள் ேள ேபாய்

அைடந் ெகாள் ம் ” எனச் ெசான் ன உ யஞ் ேசரல் “அந் தக் ைக

எவ் வள நீ ளமான ?” எனக் ேகட்டான்.

``எவ் வள நீ ளமாக இ ந்தால் என்ன? ைகைய ட் ெவளவாைல

ரட் வெதல் லாம் ெபரிய ேவைலயா?” என் எ ர்க்ேகள் ேகட்டார்

வாரிக்ைகயன்.

அைனவ ம் ஆர்வத்ேதா பார்த்தனர். `தங் க க் த் ேதைவ ேபச் ன்

லம் ெப ம் தகவல் தான். க லேரா ேசர்ந் ழவ ம் அ கம்

ேப பவனாக இ க் றான்’ என் எண்ணியப அவர்

ெசால் லப் ேபாவைதக் கவனித்தனர்.

ெவற் ைலைய ெமன்றப ேய வாரிக்ைகயன் ேகட்டான், ``உங் க க்

பைனேய அணிைலப் பற் த் ெதரி மா?”

``அணி ல் அ ஒ வைக என் அ ேவன். அவ் வள தான் ” என்றான்

உ யஞ் ேசரல் .

ெவற் ைலைய ஒ பக்கமாக ஒ க் க் ெகாண்ேட வாரிக்ைகயன்

ெசான் னார். ``ெதளிந்த நீ ர் இ க் ம் ணற் ல் கல் ைலப் ேபாட்டால் அ

ஆழத் க் ச் ெசல் வ வைர எப் ப ப் பார்க்க ேமா, அப் ப த்தான்

ைகக் ள் பைனேய அணிைல ட்டால் அைடந் டக் ம்

ெவளவாைல கைட வைர ரட் ப் ேபாவைத பார்க்க ம் ”.

ைவநீ ர் அ ந் யப ேய ஆர்வத்ேதா உ யஞ் ேசரல் ேகட்டான்,

``எப் ப ?”

``மற் ற அணிைலப் ேபால பைனேய அணில் மரத் ல் ேநராக

ேமேலறா . மாறாக, மரத்ைதச் ற் ச் ற் த்தான் ேமேல ம் . அைதக்

ைகக் ள் ட்டால் ேநராக உள் ேள ேபாகா . ைக ன்

ஓரப் ப ையச் ற் ச் ற் ேய உள் ைழ ம் . அணில் வ வ

அ ந்த டன் ெவளவால் கள் இ ப் டத்ைத ட் சற் உள் ேள ேபா ம் .

அணில் ண் ம் ளிம் ைபச் ற் யப ேய உள் ேள ேபா ம் . இப் ப ,

ைக ன் கைட எல் ைல வைர அணில் ரட் க்ெகாண்ேட ேபா ம் .

ன் பைனேய அணில் கைள அ த்த த் ைகக் ள் ட்டால்

ேபா ம் ஒ ெவளவாைலக் ட அந்தக் ைகக் ள் அைடய டா ”

என்றார்.

ஆனால் , ெவற் ைலைய இ பக்க மாக ஒ க் யப இைதச்

ெசால் வதற் அவர் எ த் க்ெகாண்ட காலம் கஅ கம் . ேகட்பவர்கள்

ெபா ைமைய இழக் ம் ப ெமன் ெமன் ேப னார்.

`இவ் வள ெம வாகப் ேபசக் யவரல் லேர வாரிக்ைகயன். ஏன்

இவ் வள ெம வாகப் ேப றார்?’ எனக் க ல க்ேக ளங் க ல் ைல.

ந் த் க்ெகாண் க் ம் ேபா ெபா யெவற் பன் ேகட்டான்,

``எந்ேநர ம் ெவற் ைலைய ெமன் ெகாண்ேடதான்

இ ப் ர்களா? ேப ம் ேபா ட ெமல் வைத நி த்த

மாட் ர்களா?”

கன் னத்தாைட இரண் ம் அகன் ேமேல ன.

ெமன் ெகாண்ேட ரித்தார். ``க ற் றப் ெபண் க்

வா க்ெகாண்ேட இ க் மல் லவா? அேதேபாலத்தான்

எனக் ம் வா க்ெகாண்ேட இ க் ம் . அதனால்

ெவற் ைலைய ெமன் ெகாண்ேட இ ப் ேபன்” என்

ெசான் னவர், ேகள் ேகட்ட ெபா யெவற் பைனப் பார்த் ,

``உன் மைன க ற் க் றாளா?” எனக் ேகட்டார்.

சற் ம் எ ர்பாராத ேகள் .க லேர அ ர்ந் ேபானார்.

ெபா யெவற் ப க் அைவ ல் என்ன ெசால் லவ எனத்

ெதரிய ல் ைல. அந்தரங் கத் க் ள் ெந ப் ப்

பட்ட ேபால் இ ந் த .அ ர்ச் ைய ெவளிக்காட்ட

யாம ம் , உட்ெசரிக்க யாம ம் ண னான். இ ய

நிைலைய யார் உைடப்ப என யா க் ம் ரிய ல் ைல. நிைலைமைய

அ ந் ந்தர் தைல ட்டார் ``இளவரச க் இப் ேபா தான்

மணமா க் ற .”

வாரிக்ைகயன் வதாக இல் ைல. ``இப் ேபா மணமானவைர ஏன்

ேபார்க்களத் க் க் ட் வந் ர்கள் ? பைனேய அணில் ேபால

மைன ைய அல் லவா ற் க்ெகாண் க்க ேவண் ம் . இங் வந்

ழவர்கேளா உட்கார்ந் ெவளவாைலப் பற் ஏன்

ேப க்ெகாண் க் றார்?” எனக் ேகட்டார்.

நிைலைம க ேமாசமா க்ெகாண் க் ற என அைனவ ம்

உணர்ந்தனர். `இதற் ேமல் இந்தப் ேபச்ைச நீ ட் க்க ேவண்டாம் .

ேபார் க க்கான ேபச்ைசத் ெதாடங் கலாம் ’ என எண்ணி

லேசகரபாண் யைனப் பார்த்தார் ேசாழேவழன். அவேரா

வாரிக்ைகயைனக் ர்ந் பார்த்தப ஆழ் ந்த ந்தைன ல் இ ந்தார்.

ேநரமா க்ெகாண் ந்த .

`சரி, நாேம ெதாடங் கலாம் ’ என நிைனத்த ேசாழேவழன், “பறம் ன்

தரப் ல் நா ைகக்ேகாைலப் பார்த் ச் ெசால் லப் ேபா ம் நிைலமான்

ேகால் ெசால் யாெரன ெசய் ட் ர்களா?”

ேகட் க் ம் ன் வாரிக்ைகயன் ெசான் னார், ``க லர்தான்.”

லேசகரபாண் யன் கணித்த ளியள ம் ற ல் ைல.

 கச்சரியாக இ ந்த .க லைரக் ைகக்ெகாள் ம் ட்டம் ஏற் ெகனேவ

ட்டப் பட் ந்த .

சற் இைடெவளிக் ப் ற , ``உங் களின் தரப் ல் நிைலமான்

ேகால் ெசால் யார்?” எனக் ேகட்டான் வாரிக்ைகயன்.

லேசகரபாண் யன்தான். ெபயைரச் ெசால் ல ேவண் ம் ... ேநற்

அப் ப த்தான் ேபசப்பட்ட . ஆனால் அவேரா, வாரிக்ைகயைனக் ர்ந்

பார்த்தப ேபசாமல் இ ந்தார். அைவ ல் அைம நீ த்த . மற் ற இ

ேவந்தர்க க் ம் ஒன் ம் ரிய ல் ைல. ேநற் ைறய ேபச் ல்

ெபா யெவற் ப ம் ந்த ம் கலந் ெகாள் ளாததால் அவர்கள்

இயல் பான அைம ேயா இ ந்தனர்.

வாரிக்ைகயன், தான் ெவற் ைலைய ெமன் ெகாண்ேட ேகட்டதால்

சரியாகப் ரிய ல் ைலேயா என நிைனத் , ண் ம் ஒ ைற ேகட்டார்

``உங் களின் தரப் ல் நிைலமான் ேகால் ெசால் யார்?”

அைவ ல் ேபச் ஏ ம் எழ ல் ைல. ஏன் எ ம் ெசால் லாமல்

இ க் றார்கள் என் க ல க் ப் ரிய ல் ைல. ெசங் கனச்ேசாழன்

தன் தந்ைத ன் கத்ைதப் பார்த்தான். உ யஞ் ேசரேலா ேசாழர்கள்

இ வைர ம் பார்த்தான். எ ரில் உட்கார்ந் ப்பவர்கள் ஏன்

ைகத்தப ஒ வைர மாற் ஒ வர் பார்த் க்ெகாண் க் ன்றனர்

எனக் க ல க் ப் ரிய ல் ைல.

`இனி ம் ேபசாமல் இ க்கக் டா ’ என நிைனத்த ேசாழேவழன்,

``தைலைமக் கணியன்...” என் ெதாடங் னார். ஆனால் , ெபயர் சட்ெடன

நிைன க் வர ல் ைல. நிைன ர்ந்தப நி த் னார்.

லேசகரபாண் யனின் அ ல் நின் ந்த ந்தேரா ஒ கணம்

அ ர்ச் யானார். ` ைசேவழைரயா ெசால் றார்!’ எனத் ைகத்

லேசகரபாண் யைனப் பார்த்தார். அவேரா எ ம் ேபசாமல்

வாரிக்ைகயைனேய பார்த் க்ெகாண் ந்தார்.

அைவேயா க் என்ன ெசால் வெதன் ரிய ல் ைல. ந்தர்,

லேசகர பாண் ய க் கஅ ல் ெசன் ெமல் ய ர ல் ,

`` ைசேவழரா ேபரரேச?” எனக் ேகட்டார்.

லேசகரபாண் யன் ெமல் ய ரிப் ேபா தைலயைசத்தார்.

ந்த க் ேபர ர்ச் யாக இ ந் த .` ைசேவழைரப் ேபான்ற அறம்

தவறாத மாமனிதைர, ேபா க்கான ேகால் ெசால் யாக நிய த்தால் ,

அவைர நம் மால் எந்த வைக ம் பயன்ப த் க் ெகாள் ள யா .

ேபார்க்களத் ன் மானம் நம் டம் இல் லாமல் ேபா ம் வாய் ப் ண் ’

எனச் ந் த்தப ண் ம் அவைர உற் ப்பார்த்தார். அேத ரிப் ேபா

தைலயைசத்தார் லேசகரபாண் யன்.

ேபரரசர் என்பவர், எப் ேபா ம் யா ம் ந் க்காதைதச்

ந் க்கக் யவர் என்பைத வாழ் வ ம் அ ந்தவர் ந்தர்.

எனேவ, அவரின் ட்ட டல் மற் றவர்கள் எண்ணத் க்

அப் பாற் பட் தான் இ க் ம் என்ற ெப தத்ேதா ``எங் கள் தரப் ன்

நிைலமான் ேகால் ெசால் யாகப் ெப ங் கணியர் ைசேவழர்

ெசயல் ப வார்” என அ த்தார்.

ேவந்தரின் தரப் ல் இ ந்த மற் றவர்கள் ைகத் ப்ேபானார்கள் .

ெபா ய ெவற் ப க்ேகா தைலேய ற் வ ேபால் ஆன . என்ன

நடக் ற இங் என் யாரா ம் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல.

தான் ேபசட் ம் என் மற் றவர்கள் க வதாக நிைனத்த ந்தர்,

`` ைசேவழைர நாைள அைழத் வ ேறாம் . ேகால் ெசால் கள்

இ வ ம் ேபாரின் கைள வைரய க்கட் ம் ” என்றார்.

`சரி’ெயனச் ெசால் அைவ நீ ங் னர் க ல ம் வாரிக்ைகய ம் .

ற் பக ன் இறங் ெவ ல் ேதர், ேவந்தர்களின் பைடைய ட்

ெவளிேய ய . நீ ண்டேநரம் க லர் எ ம் ேபச ல் ைல. அவ க்

அைவ ல் நடந்தைதப் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல.

“ஏன் ேபசாமல் வ ர்கள் ?” எனக் ேகட்டார் வாரிக்ைகயன்.

“இல் ைல, ேபரரசர்களில் த்தவர் லேசகரபாண் யன். அவர்தான்

எல் லாவற் ைற ம் ேப வார். ஆனால் இன் , அவர் ேப வைத ற் ம்

த ர்த் ட்டார். மற் றவர்கள் , அவரின் கத்ைதேய ண் ம் ண் ம்

பார்த் க்ெகாண் ந்தனர். காரணம் எ ம் எனக் ப் பட ல் ைல”

என்றார்.

சற் ேற ரிப் ேபா , ``காரணம் நான்தான் ” என்றார் வாரிக்ைகயன்.

``நீ ங் களா?” என அ ர்ச் ேயா ேகட்டார் க லர்.

``ஆம் . நான் த ல் இட பக்க இ ப் ப் ைப ல் இ ந் த ெவற் ைலைய

எ த்ேதன் என்பைத நீ ங் கள் கவனித் ர்கள் . ஆனால் , வல பக்க

க் ப் ைபையத் றந் என்ன ெசய் ேதன் என்பைத நீ ங் கள்

கவனிக்க ல் ைல” என்றார்.

`` க் ப் ைப ல் என்ன ெசய் ர்கள் ?”

``அதற் ள் தான் ைகப் ச் ைய ைவத் ந்ேதன் . பாக்

எ ப் பைதப் ேபால அவற் ள் ன்ைற த ல் எ த் ெவளி ல்

ட்ேடன். அைவ ேபாவைத மற் றவர்கள் எளி ல் பார்த் ட யா .

ஆனா ம் கவனமாக இ க்க ேவண் ம் என்பதால் தான் பாக்ைக

மற் றவர்க க் க் ேகட்பைதப் ேபால சத்தமாக உைடத்ேதன். எல் ேலாரின்

கவன ம் என ைகக் வந்த . ைகப் ச் கள் எனக் ேநராக

உட்கார் ப் பவனின் இ க்ைக ேநாக் ப் ேபான . அ க த்

ெபா க் ப் ற தான் ைகப் த்தன் ைம உ வா ம் .

அதனால் தான் ெவற் ைலைய ெமன்றப ெமள் ள ெமள் ளப் ேப

ேநரத்ைத நீ ட் த்ேதன் ” என்றார்.

க லர் உைறந் ேபானார். ``நீ ங் கள் தான் லேசகரபாண் யைனப்

ேபச டாமல் ெசய் ததா? அப் ப ச் ெசய் ததால் நமக்ெகன்ன நன்ைம?”

``நம் டம் ேபார் கைள எப் ப ப் ேப வ , யார் யார் ேப வ

என்பைதெயல் லாம் அவர்கள் ஏற் ெகனேவ ெசய் ப்பார்கள் .

ைகப் ச் க ப் பதன் லம் அவர்களில் ஓரி வர் ேபச யாத

நிைலைய எய் வர். ெசய் தப ஏன் ேபச ல் ைல என்

மற் றவர்க க் ேபச யாதவர் ஐயம் உ வா ம் . அந்த ஐயம் தான்

ரிச க்கான வ ைய உ வாக் ம் ” என்றார்.

க லர், ரித்த கண்கைள இைமக்காமல் வாரிக்ைகயைனேய

பார்த் க்ெகாண் ந்தார். அவர் ேம ம் ெசான் னார், “அவர்கள் வ ம்

நண்பர்கள் அல் லர்; நம் ைம அ ப் பதற் காக ஒன் பட் ள் ளனர். எனேவ,

அவர்க க் ள் ரிசைல உ வாக்க, ய காரணேம ேபா மான .”

நாகக்கரட் ன் அ வாரத் ல் ேதர் வந் நின்ற .க லர் றங் னார்.

அவரின் ேதாள் பற் இறங் ய வாரிக்ைகயன் ெசான் னார், “இந்தப்

ேபாரில் வ ைம ந்த எண்ணற் ற ஆ தங் கைள நாம்

பயன்ப த்தப் ேபா ேறாம் . ஆனால் , நாம் பயன்ப த்தப் ேபா ம்

எந்தேவார் ஆ தத்ைத ம் ட கண்க க் த் ெதரியாத இந்தச் ச்

ெசய் ள் ள நன்ைம இைணயற் றதாக இ க் ம் ”.

ேபச் ன் நடந்தார் க லர்.

``அ சரி, யார் அந்தத் ைசேவழர்?”

வாரிக்ைகயனின் ேகள் க் அ ர்ச் ந் ண்டப ப ல்

ெசான் னார் க லர், ``அறத் ன் அைடயாளம் .”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 88,
வளர் ைற நில , வானில் எட் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்த .

ேவந்தர்க ம் அவரவ க்கான பாசைறக் டாரத் ல் இ ந்தனர்.

ந்தர், ைசேவழைரக் கண் ேவந்தர்களின் ேவண் ேகாைள

ஏற் கச்ெசய் அைழத் வரப் ேபா ள் ளார். உ யஞ் ேசரலால் அவன

டாரத் க் ள் இ க்க ய ல் ைல. `ேநற் இர அந் வைன

நிைலமான் ேகால் ெசால் யாகத் ேதர் ெசய் ேவாம் என் ெசான் ன

லேசகரபாண் யன் இன் ஏன் மாற் னார்? இதற் கான காரணம்

என்ன? அ ம் , தான் ெசால் லாமல் தன் அைமச்சனின் லம் ஏன்

ெசால் லைவத்தார்?’ என்ற ேகள் கள் அவைனக்

ைடந் ெகாண் ந்தன. `இ ல் ஏேதா ழ் ச ் இ க் ற . ஆனால் ,

என்னெவன் ரிய ல் ைல’ என் ழம் ப் ேபாய் இ ந்தவன்,

`இ பற் ேசாழனிடம் வா க்கலாம் ’ என் அவன டாரம்

ேநாக் ப் றப் பட்டான்.

ெசங் கனச்ேசாழன் தன் தந்ைத ேசாழேவழனிடம் இைதப் பற் த்தான்

வா த் க்ெகாண் ந்தான் . அந் ேநரம் உ யஞ் ேசர ம் உள் ேள

வந்தான் . ``ேநற் ர ேப ய ம் இன் காைல ல் நடந் த ம்

ேபைரயத்ைத உ வாக் ன்றன. பாண் யன் நமக் த் ெதரியாமல்

ஏேதா ெசய் யப்பார்க் றான்” என்றான் உ யஞ் ேசரல் .

``எனக் ம் ரிய ல் ைல. ைசேவழர், கக் க ைமயானவர்; அறம்

றழாதவர்; க லர் ந்த பற் ெகாண்டவர். அப் ப ந் ம்

‘அவைரக் ேகால் ெசால் யாக நிய ப் ப எந்த வைக ல் உத

ெசய் ம் ? நம் டம் அந் வன் எனச் ெசால் ட் அைவ ல் ஏன் மாற் ற

ேவண் ம் ?’ என் அ க்க க்கான ேகள் கேளா தான் நாங் க ம்

இ க் ேறாம் ” என்றார் ேசாழேவழன்.

`` ைசேவழ ம் ேவண்டாம் , அந் வ ம் ேவண்டாம் . நம் கணியன்

ஒ வைனக் ேகால் ெசால் யாக நிய ப் ேபாம் . அைமச்சர்கள்

நாகைரயைன ம் வளவன்காரிைய ம் அ ப்

லேசகரபாண் ய க் த் ெதரி ப் ேபாம் ” என் சற் ேகாபத்ேதா

ெசான் னான் ெசங் கனச்ேசாழன்.

``அப் ப ேய ெசய் யலாம் ” என்றான் உ யஞ் ேசரல் .

``அவசரப் பட ேவண்டாம் . சற் ப் ெபா த் ப் ேபாம் . ஏன் நம் டம்

ெதரி க்காமல் ைசேவழரின் ெபயைரச் ெசான் னார்

லேசகரபாண் யன்? அந்தக் காரணம் நமக் த் ெதரிய ேவண் ம் .

அதற் ஏற் பதான் நம் ைடய அ த்தகட்டச் ெசயல் பா அைமய

ேவண் ம் ” என்றார் ேசாழேவழன்.

``அதற் ள் ைசேவழர் நிைலமான் ேகால் ெசால் யாகப்

ெபா ப் ேபற் ப் ேபாைரத் ெதாடங் வாேர?”

ெமல் ய ரிப் ேபா ேசாழேவழன் ெசான் னார், `` ைசேவழர் அறம்

றழாதவர். ேபாரின் றைல அவரால் ெபா த் க்ெகாள் ள

யா . நிைலமான் ேகால் ெசால் ெபா ப் ந் அவராக

ெவளிேய ச் ெசல் ல, ஒ ரன் ெதா க் ம் அம் ேபா ம் ” என்றார்.

‘அ பவேம ய மனிதர்களின் ந்தைன தனித் வ க்க தான் ’ எனத்

ேதான் ய உ யஞ் ேசர க் . தன் தந்ைத ன் க த்ைதச் சரிெயன

ஒப் க்ெகாண்டான் ெசங் கனச்ேசாழன். லேசகரபாண் யனின்

ெசய க் க் காரணம் என்ன என்பைத அ வ தான் இப் ேபா க் யம்

என்ப ல் அைனவ ம் உடன்பட்டனர்.

ெப ங் ழப் பத் ம் கட் ப் ப த்த யாத ேகாபத் ம் இ ந்த

ெபா யெவற் பன், ைர ல் ஏ ,க ங் ைகவாணைனப் பார்க்க

 ைரந்தான் . ம த் வக் டாரத் ல் இ ந்த அவேனா , ேநற்

நள் ளிர வைர ேப க் ெகாண் ந்தான் . ண் ம் இன் ர அவைனக்

காண வந் ட்டான். இளவரசன் உள் ேள வந்த ம் ம த் வர்க ம்

உத யாளர்க ம் டாரத்ைத ட் ெவளிேய னர்.

ேநற் இர ேவந்தர்க ம் என்ன ேப னார்கள் என்ப

ெபா யெவற் ப க் த் ெதரியா . அவைனப் ெபா த்தவைர

ைசேவழைரக் ேகால் ெசால் யாக நிய த்த தான் ேபர ர்ச் யாக

இ ந்த .க ங் ேகாபத்ேதா வந் ெசய் ையக் க ங் ைகவாணனிடம்

ப ர்ந் ெகாண்டான். க ங் ைகவாண க் ம் ேபர ர்ச் யாக இ ந்த .

ெபா யெவற் பன், னேம ய வார்த்ைதகைளக்

ெகாட் க்ெகாண் ந்தான் . ``ெதாடக்கம் தேல தந்ைத ன் ெசயல்

ரிந் ெகாள் ள யாமல் இ க் ற . எைத ம் ெதரி க்க ம க் றார்.

நான் ெதரி க் ம் எல் லாவற் ைற ம் ம க் றார். இந்தப் ேபாரில் அவர்

ன்பற் ம் உத் கள் அைனத் ம் நமக்ேக ரியாத ராக

இ க் ன்றன” என் ச் டாமல் ேப னான்.

இளவரசரின் ேகாபத்ைத, க ங் ைகவாணனால் ைமயாகப்

ரிந் ெகாள் ள ந்த . ``ேபரரசரின் நடவ க்ைக க ம் ஆழ் ந்த

ந்தைனெகாண்டதாக இ க் ம் . சற் ேற நிதானமாக

எண்ணிப்பார்க்கலாம் ” என் ெபா யெவற் பனின் ேகாபத்ைத

மட் ப் ப த்த யன்றான் க ங் ைகவாணன்.

ஆனால் , ெபா யெவற் பனால் எளி ல் சமாதானமாக ய ல் ைல.

``என் மைன ைய ஏன் ம ைரைய ட் ெவங் கல் நாட் க்

வரவைழக்க ேவண் ம் ? அ ம் அவள் வந்த ற தான் எனக் ச் ெசய்

ெதரி க்கப் ப ற ” என்றான். க ங் ைகவாணன் இந் தச் ெசய் ைய

இப் ேபா தான் அ றான். ``இளவர யார் ெவங் கல் நாட் க்

வந் ள் ளாரா?” எனக் ேகட்டான்.

``ஏதாவ ஒ காரணம் இ க் ம் . அவள் க லர் மாண . ேபார்

நடவ க்ைக ல் யா ம் எ ர்பார்க்காதேபா அவள் பயன் படக் ம்

என் ந் த் ப்பார் எனத் ேதான் ற .அ நல் ல ந்தைனதான்.

ஆனால் , என் மைன வந் ள் ளைதேய நான் ைம ர் ழார் ெசால் த்

தான் ெதரிந் ெகாள் ேறன். இைதயாவ ெபா த் க்ெகாள் ளலாம் .

காைல ல் வாரிக்ைகயன் என்ற அந்தக் ழவன், `உன் மைன

க ற் க் றாளா?’ என் அைவ ல் அவம க் ம் ெதானி ல்

ேகள் எ ப் யேபா னந்ெத வார் என நிைனத் தந்ைதையப்

பார்த்ேதன் . அவேரா ரித் க்ெகாண் க் றார். இ பாண் யநாட்

அரண்மைனயன் . மற் ற இ ேவந்தர்க ம் இ க் ம் அைவ ல்

என்ைன அவமானப்ப த்தேவண் ய ேதைவெயன்ன? என்னதான்

நிைனக் றார் அவர்?” என் ேகாபத் ல் னான் ெபா யெவற் பன்.

ேநரம் ப ன் அைம யாக இ ந்த க ங் ைகவாணன்,

``ேபரரசரின் ெசயல் நமக் க் கவைலையத் தந்தா ம் அதற் ள் ஆழ் ந்த

ெபா ள் இ ப் பைத நாம் பல ேநரத் ல் உணர்ந் ள் ேளாம் . இ ம்

அப் ப ெயா ெசயலாக இ க்கலாம் அல் லவா?” எனக் ேகட்டான்.

``எைதச் ெசால் றாய் ?”

``இளவர யாைர உங் க க் த் ெதரி க்காமல் வரவைழத்தைதப்

பற் க் ேகாபப் பட்ட நீ ங் கள் , அதற் கான காரணத்ைதச் ெசால் ம் ேபா

சரியான தான் என் ெசால் ர்கள் அல் லவா? அேதேபாலத்தான்

ைசேவழைரக் ேகால் ெசால் யாக நிய த்ததற் ம் சரியான காரணம்

இ க் ம் என் எனக் த் ேதான் ற .”

``என்ன காரணம் ?”

``ேவட் வன்பாைற ன் தான தாக் த ன் தன்ைமையப் ேபரரசர்

உணர்ந் ப் பார். எ ரி ன் றன் வ ைமெகாள் ம் இடம் எ ,

வ ைம ன் ம் இடம் எ என் அவரால் ல் யமாகக் கணிக்க

ம் . களப் ேபார் என்ப ப ற் ைய அ ப் பைடயாகக்ெகாண்ட .

ப ற் யற் ற பைட ரர்கள் , தாக் தல் ேபாைரப் ேபாலேவ

களப் ேபாரி ம் எல் லாத் ைசகளி ம் அளவற் ற ஆேவசத்ைத

ெவளிப் ப த் வர். அதனாேலேய அவர்கைளச் ழ் ச் க க் ள்

க்கைவக்க வாய் ப் அ கம் . அ மட் மல் ல, பறம் னைரப் ேபார்

க க் ள் அடக் வ ஏேதா ஒ வைக ல் அவர்கைளக் கட் ப்

ப த் வ தான் . காட்டாற் ன் ேவகத்ைதக் கைரெய ப் ய

வாய் க்கா ன் வ ேய ரித் ப் பணியைவப் பைதப் ேபாலத்தான் .

அவர்களின் தரப் ல் ேகால் ெசால் யாகக் க லர் இ க் ம் ேபா

ைசேவழைர நம தரப் ேகால் ெசால் யாக நிய த்த றந்த

தந் ரம் என்ேற நிைனக் ேறன். ேபார் க க் ள் ண் ம் ண் ம்

அவர்கைள உட்ப த் ம் ஆ தமாகக் க லைர ம் ைசேவழைர ம்

ஒ ேசரப் பயன்ப த்த நிைனத் ள் ளார். காட் யாைன ன் இ

கா களி ம் இ அங் சங் கைள மாட்ட நிைனக் றார் ேபரரசர்”

என்றான் க ங் ைகவாணன்.

இப் ப ெயா காரணத்ைதப் ெபா யெவற் பன் ந் க்க ல் ைல.

க ங் ைகவாணன் ெசால் வைதக் ேகட் ம் ேபா க ட்பமான

ழ் ச ் யாகத் ேதான் ய . ேபரரசரின் ட்டம் க ம் கவன க்கதாக

இ க் ற என்ப ம் ளங் ய . ஆனா ம் , மன க் ள் வ

அகல ல் ைல.

சட்ெடன நிைன க் வந் ண் ம் ேகட்டான் ெபா யெவற் பன்,

``ேநற் `பறம் டனான ேபா க் கேள வ க்கக் டா ’ என்

ெசான் னாய் . இன் இப் ப ப் ேப றாேய?”

``ஆம் . இப் ேபா ம் என நிைல அ தான். ஆனால் , கள் வ க்கப் பட்ட

ேபார் என் ெவ த்த ற றந்த ேபார் உத் கைளப் பயன்ப த்த

ேவண் ம் . இப் ேபா ேபரரசர் அைதத்தான் ெசய் ள் ளார் என

நிைனக் ேறன்” என்றான் க ங் ைகவாணன்.

ெவங் கல் நாட் ன் வட றத் க் ல் ஒன் ல் தங் ந்தார்

ைசேவழர். க ல ம் வாரிக்ைகய ம் றப் பட்ட ேநரத் ேலேய

ைசேவழைரப் பார்க்க ைரந்தார் ந்தர்.

ைவைகக்கைர ல் இ ந்த ைசேவழைர, ேபா க்கான நாள்

த் த்தரச் ெசால் த்தான் அைழத்தனர். ஆனால் அவேரா, ‘’ேபாைரத்

த ர்க்க, க லர் லமாக ஏன் ேப ப்பார்க்கக் டா ?’’ எனக் ேகள்

எ ப் னார். அவர் ெசான் னைத ஏற் ற ேவந்தர்கள் , க ல க் த்

அ ப் ப் ேப ப்பார்த்தனர். ஆனால் , ேபச் வார்த்ைத

ேதால் யைடந்த . அன் மாைலேய ைசேவழ க் அந்தச் ெசய்

ெதரி க்கப் பட்ட .

தன ெசால் ைலக் ேகட் ேவந்தர்கள் வ ம் ேபச் வார்த்ைத

நடத் னர். ஆனா ம் ேபாைரத் த ர்க்க ய ல் ைல. எனேவ, இனி

அவர்கள் ேகட்ப ேபால ேபா க்கான நாள் த் க் ெகா ப் பைத

ம த் ச் ெசால் ல யாத நிைல உ வான . சற் ழப் பமான

மனநிைல டேன ல் ட் அகலாமல் இ ந்தார் ைசேவழர்.

இர பர ம் ேவைள ல் க் வந் ேசர்ந்தார் ந்தர்.

மாணவர்கள் , ளக்ைக ஏற் க்ெகாண் ந்தனர். ெசய்

ைசேவழ க் ச் ெசால் லப் பட்ட . ` ண் ம் நாள் த் க்

ேகட்பதற் காக ந்தர் வந் ள் ளார்’ என நிைனத்தப அவைர உள் ேள

வரச்ெசான்னார் ைசேவழர்.
தான் வந் ள் ள பணி எவ் வள க னமான என ந்த க் நன்

ெதரி ம் . ைசேவழர் இதற் ஒப் தல் த வ எளிய ெசயலன் .

ஆனா ம் , ேபரரசர் லேசகரபாண் யனின் ப் பத்ைத

நிைறேவற் வ ல் ேதால் யைடந் டக் டா என்ற ேவா

வந் ந்தார்.

ைசேவழரின் ன் பணி ைலயாமல் அேத ேநரத் ல் எந்த தத்

தயக்க ன் , தான் மன க் ள் பல ைற ெசால் ப் பார்த்த

ெசாற் ெறாடைரத் தைல தாழ் த் யப ேய னார் ந்தர்.

``இப் ெப ம் ேபா க்கான ேவந்தர்பைட ன் நிைலமான்

ேகால் ெசால் யாகத் தாங் கள் இ ந் வ நடத்த ேவண் ம் என்

ேவந்தர்க ம் ம் ன்றனர் ேபராசாேன!”

ேபார்நிலத்ைதேய பார்க்கக் டா என நிைனப் பவைன, ேபாரின்

அத்தைன ெகாைலகைள ம் உற் ேநாக் பவனாக மாற் ற நிைனக் ம்

ஆேலாசைன அவைர ந ங் கச் ெசய் த .ஒ கணம் ைகத் ப் ேபானார்.

அ ர்ச் , னமாக உ மா ய . ஆனா ம் கட் ப் ப த் னார்.

ெமல் ய ர ல் உ ர்ந்த இைலைய ஊ த்தள் வைதப் ேபால இந்த

ஆேலாசைனைய அப் றப் ப த் னார்.

னேம ய ெவளிப் பா இல் லாத ந்த க் ச் சற் ேற ஆ தலாக

இ ந்த . ஆனா ம் அவரின் ஏற் ைபப் ெப வ எளிய ெசயலன் .

எல் லாவைக ம் யன் அவரின் ஒப் தைலப் ெபற மனைத

ஆயத்தப் ப த் க் ெகாண்டார்.

ைசேவழர், தன வழக்கத் க் மாறான ெசயைலச்

ெசய் ெகாண் ந்தார். ெபாங் ெய ம் னம் ெசால் ன்ேமல்

ப யாமல் பார்த் க்ெகாண்டார். நிராகரிக் ம் ஒன் ன்

உணர்ச் ையப் ப ய வ ெபா ளற் ற என் அவ க் த்

ேதான் ய .

ற் றாக நிராகரிப்பதற் ம் நிராகரிக் ம் காரணத்ைத

ளக் வதற் ம் ட்பமான இைடெவளி உண் . கண் க் த்

ெதரியாமல் ஒ ப றக் ம் ெசயல் அ . ைசேவழர் நிராகரிக் ம்

ஒற் ைறச் ெசால் ைல மட் ேம இயல் பான ெதானி ல் ெசால் க்

ெகாண் ந்தார். எப்ப யாவ அதற் கான காரணத்ைத ளக் ம்

இடத் க் அவைர வரவைழத் ட ேவண் ம் என யன்றார்

ந்தர்.
 ைசேவழர் ேபான்ற ேபராசாைனத் ளித் ளியாகத்தான் கைரக்க

ம் . இந்தப் ேபாரில் தனக் வழங் கப் பட்ட கக் க னமான பணி

இ வாகத்தான் இ க் ம் . இத்தைன ஆண் க்கால அ பவத்ைத

உ த் ரட் எைதச் ெசான் னால் ைசேவழரின் ெசாற் கள் கனி

ெகாள் ேமா, அதற் கான ெவக்ைகைய உ வாக் ம் காரணத்ைதத்

ேதர் ெசய் னார். ``ேபாரின் அறத்ைத, றந்த ேகால்

ெசால் களால் மட் ேம நிைலநி த்த ம் . எனேவ, நீ ங் கள்

ேவந்தர்களின் ட் ப்பைடக் நிைலமான் ேகால் ெசால் யாக

இ ந் இந்தப் ேபாைர அற கள் றாமல் நடத் த்தர ேவண் ம் .”

நீ ண்ட அைம க் ப் ற ைசேவழர் னார், ``அறம் ேபண, ெபா

இடமன் ேபார்க்களம் . அ நம் ைம இரக்கமற் ற மனநிைலக் ள்

ற் றாக ழ் கைவக் ம் . எனேவ, இந்த ஆேலாசைனைய என்னால்

ஏற் க யா .”

இந்த இடத் க் அவைர வரவைழக்கத்தான் இவ் வள யன்றார்

ந்தர். கைரயத் ெதாடங் ய ஒன் ம ப ம் தனக் த்தாேன

உைறந் இ வ எளிதன் . இனி ெவக்ைக ன் அடர்த் ைய

ெவப் பத் ன் இளஞ் டாக மாற் ற யன்றார் ந்தர்,

``ஏற் க்ெகாள் ளப்பட்ட ெபா கைளத்தாேன ன்ேனார்கள் ‘அறம் ’

என வைகப் ப த் னர். நாற் றங் கா ன் அற ம் அ வைடக்களத் ன்

அற ம் ெசய ன் வ ேயதாேன ெவவ் ேவறானைவ. வைரய க்கப் பட்ட

கடைம ன் அ ப் பைட ல் அவற் க் ள் ேவ பா ஏ ம் இல் ைலேய.

ப ைர ந வ ம் ப ைர அ ப் ப ம் சமநிைலெகாண்ட ெசயல் பா கள்

என்பேத அறத் ன் ரல் .

அப் ப க்க, ெபா இடம் என்ேறா, ேபார்க்களம் என்ேறா

ேவ ப த் வ ெபா ளற் ற தாேன ேபராசாேன!”

`` ந்தேர, க ம் அற ணர் ம் எப் ேபா ம்

ெபா ந் ப் ேபாவ ல் ைல. கள் , சமமான ேதாற் றத்ைத உ வாக்க

நிைனப் பைவ. அற ணர் , சமமற் றவற் ன் நியாயத்ைதப் பற்

நிற் பைவ. ேபா க் த் ேதைவ ேபார் கள் தான். அவற் ைறப் ‘ேபாரின்

அறம் ’ எனச் ெசால் வ அ ைடைமயாகா .”

``சமமான அள கைள உ வாக் வேத, சமமற் றவற் க் எ ரான

அறச் ந்தைன ன் ெவளிப் பா தான் . அதனால் தாேன இந்தச் ெசய ல்

தன்ைனப் ெபா த் க்ெகாள் வ கடைம எனப் ெப ம் லவர் க லர்

ன்வந் ள் ளார்.”

சற் ேற அ ர்ந்தார் ைசேவழர். ``க லர் ேகால் ெசால் யாக இ க்க

ன்வந் ள் ளாரா?”

``ஆம் . பறம் ன் தரப் ல் நிைலமான் ேகால் ெசால் யாக

இ க்கப் ேபா றார் ெப ம் லவர் க லர். அதனால் தான்

ேவந்தர்க ம் ஒ த்த ர ல் ேபராசாேன எங் க க்கான

நிைலமான் ேகால் ெசால் யாக இ க்க ேவண் ம் ” என

 ம் ன்றனர்.

`` கள் , நீ ைர ஒ ங் ப த் ம் வாய் க்காைலப் ேபான்றைவ; ஆனால் ,

கண் க் த் ெதரியாமல் நீ ரில் கைரயக் யைவ. அதனால் தான்

உ வாக் பவ க் ப் பணி ம் தன் ைம களின் இயல் பா ற .

ஆனால் அறன் எனப் பட்ட , அைனவைர ம் ர் ட் ப்பார்த் , தன்ைன

நிைலநி த் க்ெகாள் வ . உங் கள் ேபரரசர்கைள நன்றாகச்

ந் த் க்ெகாள் ளச் ெசால் ங் கள் . நான் ேபாரின் கைள

நிைலநி த் ம் ேகால் ெசால் யாகச் ெசயல் பேடன். ேபாரின் அறத்ைத

நிைலநி த் ம் ேகால் ெசால் யாகேவ ெசயல் ப ேவன். அ

ெவற் ன் ைவக் உவப்பானதன் .”

ற் றாக ம த் க்ெகாண் ந்த ைசேவழர், இவ் வள

இறங் வந்த ம் இ கப் பற் க்ெகாள் ள நிைனத்தார் ந்தர்.

` லேசகரபாண் யனின் உத்தரைவ நிைறேவற் ற

யாமற் ேபாய் ேமா!’ என்ற பதற் றம் தணியத் ெதாடங் ய .

டமான ர ல் னார், ``இதற் ன் இந்த மண் காணாத

ெப ம் ேபார் இ . ேவந்தர்கள் ஓரணி ல் அணிவ த்

நிற் கப் ேபா ன்றனர். பறைவகளால் பறந் கடக்க யாத

நிலப் பரப் ல் ரர்கள் வாேளந் நிற் பர். ‘இந்த மாெப ம் ேபாைர அறம்

றழாமல் நடத்த ேவண் ம் ’ என் பாண் யப் ேபரரசர் க றார்.

வரலா இ க் ம் வைர இந்தப் ேபார் நிைலெபறப் ேபா ற .இ ல்

அைடயப் ேபா ம் ெவற் எந்தவைக ம் ைற ைடயதாகக் டா

என்ப ல் லேசகரபாண் யன் மட் மல் ல, மற் ற இ ேபரரசர்க ம்

 ந்த ப் பத்ேதா இ க் ன்றனர். எனேவதான் தங் களின் ஒப் தல்

தைலயாய எனக் க ன்றனர்” என்றார்.

ைசேவழர் எ ர்ச்ெசால் ன் அைம யானார்.

``ைவைக ன் ெதன் ைச ல் நீ ங் கள் ல் அைமத் ந்தால்

ெவள் ளத்ைதக் கடந் அந் வனால் வந் உங் கைளக் கண்

ேப க்கேவ யா . நீ ங் கள் வட ைச ல் ல் அைமத்தேத இங்

வந் ேச வதற் காகத் தான் . எனேவ, ைசேவழர் இதற் ஒப் தல்

த வார் என்ற நம் க்ைகேயா என்ைன அ ப் ைவத்தார் ேபரரசர்”

என்றார் ந்தர்.

இதற் ப் ற ம் ப ன் இ க்க ய ல் ைல. சற் ேற

தைலயைசத்தார் ைசேவழர்.
ம ழ் ச ் ெபாங் க அவர கால் ெதாட் வணங் னார் ந்தர்.

ம நாள் அைவ ய .க ல ம் வாரிக்ைகய ம் வந் ேசர்ந்தனர்.

ேநரத் ல் ைசேவழர் வந்தார். அவர் நிைலமான்

ேகால் ெசால் யாக இ க்க எப் ப ஒப் க்ெகாண்டார் என க ல க் ப்

ெப ம் யப் பாக இ ந்த . ேபரரசர்கேளா அ ர்ச் ல்

உைறந் ந்தனர். ம த் வக் டாரத் ந் க ங் ைகவாண ம்

வந் ேசர்ந் ட்டான். ‘ லேசகரபாண் யனின் தந் ரம் க்க ெசயல்

இ ’ என் அவன் நிைனத்தான். ஆனால் லேசகரபாண் யேனா,

ஏறக் ைறய கலங் ய நிைல ல் இ ந்தார். ேநற் ந ப் பக ல்

ேபச் வார்த்ைத ந்த ம் அப் ப ேய ேபாய் மயங் த் ங் யவர்

நள் ளிர தான் எ ந்தார். அதன் ற தான் என்ன நடந்த எனக்

ேகட்ட ந்தார். நிைலமான் ேகால் ெசால் யாக ைசேவழைரத்

ேதர் ெசய் தைதக் ேகள் ப் பட் ந ங் ப் ேபானார். ``எப் ப இ

நடந்த ?’’ என அைவக் ள் இ ந்த பணியாளர்களிடம் ண் ம் ண் ம்

ேகட்டார். `தான் எப்ப ஒப் தல் ெகா த்ேதாம் ’ என்ப அவ க் ப்

ரியேவ ல் ைல. `` ந்தர் எங் ேக?” எனக் ேகட்டார்.

`` ைசேவழரிடம் ஒப் தல் ெபறப் ேபா ள் ளார்” என் ெதரி த்தனர்.

இவ் வள ழப் பங் க க் ப் ற ம் அவ க் இ ந்த நம் க்ைக,

‘ ைசேவழர், இந்த ஆேலாசைனைய ஏற் க்ெகாள் ள மாட்டார்’

என்ப தான் . எனேவ, நாம் ன்னேர ெதரி த்தப நாைளக் காைல

அந் வைன நிைலமான் ேகால் ெசால் யாகத் ேதர் ெசய் டலாம்

என நிைனத் அந் வ க் ம் ெசய் ெசால் ஆயத்த நிைல ல்

இ க்கச் ெசான் னார்.

ஆனால் , அ காைல ல் தான் ெசய் வந்த ,` ைசேவழர் ஒப் தல்

வழங் ட்டார்’ என் . லேசகரபாண் ய க் ச் ெசய் ெசால் லப்

பட்ட அேத ேநரத் ல் மற் ற இ ேபரரசர்க க் ம் ெசய்

ெசால் லப் பட் ட்ட . லேசகர பாண் யனால் நம் பேவ யாத

ெசய் யாக இ இ ந்த . ேபார் ெதாடங் க நாள் த் க் ெகா க்கச்

ெசான் னதற் ேக அவ் வள தயங் ய அவர், ேகால் ெசால் யாக இ க்க

எப்ப ஒப் க்ெகாண்டார் என்ப ெப ம் ேகள் யாக இ ந்த . தனக்

என்ன ேநர்ந்த என்ப ம் தன்ைனச் ற் என்ன நடக் ற என்ப ம்

ரிபடாத நிைல ல் ள யாத ழப் பத் ல் ழ் னார்.

இந்தச் க்கைல எப்ப க் ைகயாள் வ என்பைதப் பற் ெவ க்க

கக் ைறந்த ேநரேம இ ந்த . `அைவ ல் , நான் ெசான் னைத நாேன

ம த்தாேலா, மாற் க் னாேலா அ ெப ம் ைழயா ம் . வ ம்

நாள் களில் ேவந்தர்களின் ட் கள் நம் பகத் தன்ைமைய இழக்க

நாேன காரணமா ேவன். எனேவ, அந் வைனப் பற் ய ய

ெசய் கள் காைல ல் தான் ெதரியவந்தன. அவன் ஆபத் நிைறந்தவன்.

அதனால் ைசேவழைரத் ேதர் ெசய் ய எண்ணிேனன். ஆனால் ,

ன் ட் த் ெதரி க்க யாமற் ேபாய் ட்ட ’ என் ெசால் ச்

சமாளிக்கலாம் என்ற க் வந்தார்.

`எனக் என்ன ேநர்ந்த ? சற் ேற நிைன தவ ண்ட ேபால் உள் ள .

காைல ல் உண்ட உணவால் அப்ப யாேனாமா? இ தற் ெசயலா

அல் ல யாராலாவ ட்ட டப் பட்டதா?’ என் அவ ள் ேகள் கள்

எ ந்தப ேய இ ந்தன. அைனத்ைத ம் ரமாக சாரிப் ப என

க் வந்தார்.

நடந் ள் ள நிகழ் கள் அைனத் ம் கத் ப் பாகச்

ெசயல் பட் ள் ளவர் ந்தர். அைவ ல் ைசேவழரின் ெபயைரச்

ெசான் ன ம் நள் ளிர வைர அவ டன் வாதா ஒப் தல் ெபற் ற ம்

இப் ேபா அைவக் அைழத் வந் ள் ள ம் ந்தர்தான். இைவ

அைனத் ம் கத் ரமாக அவர் ெசயல் பட் ள் ளார்.

லேசகரபாண் யனின் ஐயம் ந்தரின் படரத்ெதாடங் ய .

ஆனா ம் இப் ேபா நடக்கேவண் ய ல் மட் ம் கவனமாக இ ப் ேபாம்

என்ற டன் அைவ ல் அமர்ந் ந்தார்.

ைசேவழ ம் க ல ம் ஒ ங் ேக அமர்ந் க் ம் ேபரைவ.

ேவந்தர்க ம் அவர்களின் தளப க ம் அமர்ந் ள் ளனர். உடன்

பறம் நாட் ப் ெப ங் ழவர் வாரிக்ைகயன் இ ந்தார். மாெப ம்

மனிதர்களால் நிைறந்த அைவ இ . ேவட் வன்பாைறக் வந்

ம் ய ைசேவழைர இவ் வள ைரவாகப் ேபார்க்களத் ல்

காண்ேபாம் என் க லர் எண்ண ல் ைல. கவைல ேதாய் ந்த

கத்ேதா அவைர அ ல் ெசன் வணங் னார்.

அவரின் கக்கவைலைய உணர ந்த . என்ன ெசால் வெதன்

ந் த்தப ைசேவழர், `` ன் ஆடா... ன் யா... ன்

யாைனயா என்பைத இைணந் கண்ட யப் ேபா ேறாமா?” எனக்

ேகட்டப இ க்ைக ல் அமர்ந்தார் ைசேவழர்.

கத் ல் பர ய ரிப் ேபா தன இ க்ைக ல் அமர்ந்தார்

க லர்.

ைசேவழர் அமர்ந்த ம் ேபார் க க்கான ேபச் வார்த்ைத

ெதாடங் ய . ``இ வைர வழக்கத் ல் உள் ள ைறகைளக்

ங் கள் ” என்றார் ைசேவழர்.

லேசகரபாண் யனின் வல ற ந் ந்தர் எ ந்த அேத

ேநரத் ல் ேசாழேவழனின் பக்கத் ல் இ ந்த வளவன்காரி ைக ல்

ஏட் டன் எ ந் ன்வந்தான்.

உள் ேள வந் அமர்ந்த ந் வாரிக்ைகயன் அைவ ல் உள் ள

ஒவ் ெவா கத்ைத ம் ர்ந் பார்த் க்ெகாண் ந்தார். ழப் ப ம்

பதற் ற ம் ரட் மாக கங் கள் இ ந்தன. ந்த ெதளிேவா

இ ந்த ஒேர கம் ந்தரின் கம் மட் ேம. லேசகரபாண் யன்

இட்ட கட்டைளப் ப ேபராசான் ைசேவழரின் ஒப் தல் ெபற் அவைர

அைழத் வந் ட்ேடன் என்ற ம ழ் ல் இ ந்தார். ஆனால் , தனக்

எ ர்த் ைச ல் இ ந்த ேசாழநாட் அைமச்சன் வளவன் காரி ைக ல்

ஏட்ேடா ன்னகர்ந் வந்த அவ க் ச் சற் ேற அ ர்ச் யாக

இ ந்த . ம் , ேபரரசைரப் பார்த்தார். லேசகர பாண் யன்

ைகையக் காட் ந்தைர இ க்ைக ல் அமரச் ெசான் னார். நம் ப

யாத அ ர்ச் ேயா ன்னி க்ைக ல் ேபாய் அமர்ந்தார்

ந்தர்.

வளவன்காரி, ேபார் கைளப் ப க்கத் ெதாடங் னான்.

``ேபார்க்களம் , எ ரிையக் ெகான்ற க் ம் உரிைமைய ஒவ் ெவா

ர க் ம் வழங் ற . ஆனால் , அந்த உரிைமக் ச் ல

கட் ப் பா க ம் ஒ ங் ைறக ம் உண் . அைதேய `ேபார் கள் ’

என் ேறாம் .

பைட என்ப ,இ தரப்பான . அதன் எண்ணிக்ைக அவரவரின்

வ ைவப் ெபா த்த . எக்காரணம் ெகாண் ம் எண்ணிக்ைக ன்

இன்ெனா வர் சம உரிைம ேகார யா .

ேபார்க்களம் என்ப , ெவற் ேதால் கைளக் கண்ட ம் இடம் . அ ல்

ர்ப் ெசால் ல யா ம் ேதைவ ல் ைல. ெவற் ேயா ேதால் ேயா, அைத

அைட றவ க் அ ேவ எல் லாவற் ைற ம் ெசால் ம் . நிைலமான்

ேகால் ெசால் கள் , ேபாைர றாமல் நடத் ச்ெசல் வர்.

இப் ேபா ெசால் லப் ப ம் கள் எல் லாவற் ைற ம் றாமல்

இ க்கேவண் ய இ தரப் னரின் ெபா ப் . றப் பட்டதாகக்

ேகால் ெசால் கள் னால் அ ேவ .

ேபார் என்ப , நாள் ேதா ம் ேகால் ெசால் களின் அ ப் டன்

ெதாடங் ம் . அவர்களின் அ ப் டன் ம் . அ ப் க்

ன்னேரா, றேகா வானி ம் மண்ணி ம் ேபார்ச்ெசயல் பா கள்

எ ம் இ க்கக் டா . அ ப் க் ன் நாண்

இ க்கப் பட் ட்டால் , அந்த அம் ைப மண்ைண ேநாக் த்தான் எய் ய

ேவண் ம் . ம் ஓைசக் ப் ற ேபார்க்களத் க் ள்

ைரகைளத் தாற் க்ேகாலால் அ த் ஓட்டக் டா . யாைனகள்

ளிற பாகன் கள் அ ம க்கக் டா . அந்தக் கணேம அைனத்ைத ம்

நி த் தல் ேவண் ம் .

தாக் தல் கண் ற ட் ஓ றவைனேயா, ைக ப்

வணங் றவைனேயா, அ ழ் ந்த தைலப்பாைகையச்

சரிெசய் றவைனேயா, ஆ தம் இழந்தவைனேயா தாக்கக் டா .

காலாட்பைட, காலாட்பைட டன்தான் ேமாத ேவண் ம் . அேதேபால

ைரப் பைட ம் யாைனப் பைட ம் ேதர்ப்பைட ம் தன்ைமெயாத்த

பைடக டன் மட் ேம ேமாத ேவண் ம் .

ேதைர ஓட் ம் வலவ ம் யாைனையச் ெச த் ம் பாக ம்

ேபார்க்களத் ல் இ ந்தா ம் அவர்கள் ேபார் ரர்கள் அல் லர். எனேவ,

அவர்கள் ஆ தங் கைளத் ெதாடக் டா . அவர்களின்ேமல்

ஆ தங் கைளப் பயன்ப த்தக் டா .

ஆ தங் களில் லங் னங் களின் நஞ் ைசேயா, தா க்களின் நஞ் ைசேயா

பயன்ப த் தல் டா .”

அ வைர ப க்கப்ப வைதக் ேகட் க்ெகாண் ந்த ேவந்தர்கள்

வ ம் நஞ் ைனப் பற் க் ம் ேபா ஒ வைரெயா வர் ம் ப்

பார்த்தனர். இ ெபா வாக எல் லாப் ேபார்களி ம் உள் ள தான் .

ஆனால் , எந்தப் ேபாரி ம் ைசேவழர் ேபான்ற மாமனிதர் நிைலமான்

ேகால் ெசால் யாக இ ந்த ல் ைல. எனேவ, இந்த

ப க்கப் ப ம் ேபா சற் ேற கலக்கமாக இ ந்த . எண்ணற் ற நஞ் ன்

வைககள் ேவந்தர்களின் பைடக்ெகாட் ல் களி ம் பயன் ப த்த

ஆயத்தமாக இ ந் தன.

நஞ் ைனப் பற் ய ேபச் வந்த ம் லேசகர பாண் யனின் நிைன

ேநற் ைறய நிகழ் க் ள் ேபான . `எனக் க் ெகா த்த ைவநீ ரில்

நஞ் ேச ம் கலக்கப்பட் க் ேமா? அதனால் தான் நான்

நிைன றழ் ந்தவனாக மா ேனேனா?’ என் எண்ணினார். இந்த

எண்ணம் ேதான் யம கணேம கடந்த ைற க லர் வந்தேபா

க ங் ரங் ன் ெசயைலைவத் ைவநீ ரில் நஞ் கலந் ள் ள என

ேசரன் பத ய நிைன க் வந்த . ெதாடர்ந் ஏேதா ஒ யற்

இங் ேக நடந் வ ற என்ற எண்ணம் உ யான . அ யாராக

இ க் ம் என்ற ந்தைனக் ள் இ ந் லேசகரபாண் யனால் எளி ல்

ெவளிவர ய ல் ைல.
ேபார் கைள ைமயாகப் ப த் த்த வளவன்காரி, இ யாக

`` க க் எ ராகப் ேபார்ெதா த்தல் ெப ங் ற் றம் . எந்தத் தரப்

கைள ச் ெசயல் பட்ட என நிைலமான் ேகால் ெசால் கள்

ன்றனேரா, அந்தத் தரப் தண்டைனையத் தாழ் ந்

ெபறேவண் ம் . இனி ேபா க்கான களத்ைத ம் ேபா க்கான

காலத்ைத ம் நிைலமான் ேகால் ெசால் கள் அ ப் பர்” என்

த்தான் .

ேவந்தர்களின் கங் கள் ெப ங் கலக்கத் ல் இ ந்தன. தல் நாள் இர

லேசகரபாண் யன் ெசான் னேத அைனவ க் ம் நிைன ல் ஓ ய .

`இந்தப் ேபாரின் ெவற் ையத் ர்மானிப்ப ல் ேபார்க்களம்

அைமயப் ேபா ம் இடத் க் க் யப் பங் ண் ’. தாங் கள் நிைனத்த

இடத் ல் களத்ைதத் ேதர் ெசய் ய எல் லா ஏற் பா ம் ெசய் ந்தார்

லேசகரபாண் யன். ஆனால் , இப் ேபா நிைலமான் ேகால் ெசால் யாக

வந் ப் ப ைசேவழர். அவர் ெசய் ம் இடேம

ேபார்க்களமாகப் ேபா ற .

சற் ேற கலக்கத்ேதா மற் ற ேவந்தர்கள் லேசகரபாண் யைனப்

பார்க்க, அவர கேமா ெப ங் கலக் கம் ெகாண் ந்த .

``நா ம் க ல ம் ேபார்க்களத்ைதத் ேதர் ெசய் ய ன்ெசல் ேறாம் .

எங் களின் அைழப் வந்த ம் இ தரப் த் தளப க ம் வ க. அதன்

ற மற் றவர்கள் வரலாம் ” என் ெசால் ட் ெவளி ல் நின் ந்த

ேதர் ேநாக் நடந்தார் ைசேவழர். ன்ெதாடர்ந்தார் க லர்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 89
நான் ர கள் ட் ய ேதர், அன்ைறய பகல் வ ம்

பயணித் க்ெகாண் ந்த . ைசேவழரின் எண்ண ஓட்டத் க்

இைணயாகப் பாய் ந் ெகாண் ந்தன ைரகள் . ைசெயங் ம்

நிலம் ரிந் டக் ற . ஆனால் , ேபா க்கான களமாக அ ல் எ ம்

ைசேவழ க் த் ேதான் ற ல் ைல. க லர் ேபச்ேச ன் அைம யாக

உடன் வந்தார். ேதரில் ைசேவழரின் மாணாக்கர்கள் இ வர் இ ந்தனர்.

ஞ் ச ந் ேதர் றப் ப ம் ேபாேத வலவ க் மைற கமாக அரச

உத்தர ெசால் லப் பட்ட . அவன் அதற் ேகற் ப ெவங் கல் நாட் ன்

உட்ப ைய ேநாக் த் ேதைரச் ெச த் னான். ெந ந்ெதாைல

உள் ேள வந்த ம் ைசேவழர் ேகட்டார்.

``உன் ெபயர் என்ன?”

`` டத் க்கண்.”

``நான் உன்ைன `பைடகளின் எல் ைலைய ட் ெவளி ல்

அைழத் ச்ெசல் ’ என்ேறன். நீ ஏன் இங் வந்தாய் ?”

 டத் க்கண் இந்தக் ேகள் ைய எ ர்பார்க்க ல் ைல. ``பரந் ரிந்த

நிலப் ப . எனேவ, இங் அைழத் வந்ேதன் ” என் தைல க ழ் ந்தப

சற் ேற அச்சத் டன் ெசான் னான்.

`` ைரக க் மட் ம் தான் க வாளம் இ க்க ேவண் ம் . வலவ க்

இ க்கக் டா ” என் ய ைசேவழர், ``இ க்ைகைய ட் க்

றங் ” என்றார்.

டத் க்கண் றங் னான். தன் மாணவர்கைளப் பார்த் , ``நீ ங் கள்

யாேர ம் ேதர் ஓட் ர்களா?” என் ேகட்டார்.

ஒ வன் தைலயைசத்தான்.

``நீ வலவன் இ க்ைக ல் அமர்ந் ேதைரச் ெச த் ” என்றவர்

றங் ய டத் க்கண்ைணப் பார்த் ச் ெசான் னார்,

``பாண் யநாட் க் ம் பறம் நாட் க் ம் உரிைம ல் லாத நிலம்

ேநாக் ஓ . உனக் ப் ன்னால் ேதர் வ ம் ” என்றார்.

`ெப ந்தண்டைன வழங் வாேரா!’ என் அஞ் யவன், சற் ேற

ஆ த டன் ஓடத் ெதாடங் னான். ெவங் கல் நா , பாண் யநாட் ன்

ப . அப் ப ெயன்றால் , ெவங் கல் நாட் ன் எல் ைலைய ட் ெவளிேயற

ேவண் ம் . ழக் ம் வடக் ம் பாண் யநாட் க் உட்பட்ட

மன்னர்களின் ஆ ைகப் ப . எனேவ, அங் ெசல் ல யா . ேமற் த்

ைச ல் பறம் ன் பச்ைசமைலத்ெதாடர். அங் ம் ெசல் ல யா .

தம் இ ப் ப ெதன் ைச மட் ேம. அந்தத் ைச ல் தான்

தட் யங் கா இ க் ற . மனிதனின் கால த்தடேம படாத

ெப ம் நிலப் ப . காற் மட் ேம கடந்த ம் நிலம் அ . மனிதேனா,

மன்னர்கேளா உரிைமெகாள் ளாத நிலம் அ . அைத ேநாக் ஓடத்

ெதாடங் னான் டத் க்கண். ேதர், அவன் ன்ேன ெசன்ற .

அந்தத் ைச ல் ெசல் லச் ெசல் ல எ ர்க்காற் ய . ற் நிைறந்த

ப அ . எங் ம் க மண ம் ஈக் மண ம் பர ந்தன.

சரைலேயா ய நிலம் கண்ெகாண் பார்க்க யாதப இ ந்த .

டத் க்கண் ஓ க்ெகாண்ேட இ ந்தான் . காய் ந்த ச ைகப் ேபான்ற

 ணம் ெகாண்ட இந்த மண்ணில் ெச ெகா கள் ைளக்கா .

படைலப் ற் ம் ைடப் ற் ம் தான் எங் ம் ைளத் க் டந்தன.

உள் ேள ெசல் லச் ெசல் ல அச்சம் ேமேல க்ெகாண் ந்த .

`` ைரந் ஓ ” என்ற ைசேவழரின் ரல் ேகட்ட . ண் ம்

ேவகத்ைதக் ட் னான். எ ர்க்காற் அவைன ன்ேனற டாமல்

தள் ளிய . யன் ஓ னான். ச் ைரத்த . ைரகள் அவன் ேமல்

பாய் வைதப் ேபால வந் ெகாண்ேட இ ந்தன. ேவகெம த் ஓ னான்.

ரியகற் கள் பாதங் கைளக் த்தன. ஒ யப ஓ க்ெகாண்ேட

இ ந்தான் . ைசேவழரின் ஏவற் ரல் ேகட் க்ெகாண்ேட ந்த .

ந்தள க் ேவகமாக ஓ னான். கண்கள் கட் ன. மயக்கம்

வ வ ேபால் இ ந்த . ஆனா ம் யன் ஓ னான். இன் ம்

ேநரத் ல் ந் வான் என்ப ெதரிந்த .

``அவன் எத் ைசைய ேநாக் றாேனா, அத் ைசைய ேநாக் த்

ேதைரத் ப் ஒ ெபா க் ைரந் ஓட் ச் ெசல் ” என்றார்

ைசேவழர்.

ேநரத் ல் டத் க்கண் மயங் ந்தான் . ேமற் த் ைச

ேநாக் சாய் ந் டந்த அவன தைல. ேதைர ேமற் ேக ப்

ேவகத்ேதா ஓட் னான் மாணவன்.

நான் ைரகள் ட் ய ேதைர ைரந் ெச த்த யன்றான்.

ஆனால் , ைரகளால் பாய் ந் ெசல் ல ய ல் ைல. கைனப் ெபா

எ ப் யப தைலைய ம த்தாட் த் த்தன. மாணவ க் , ேதைர

ஓட்டப் ேபா யப ற் ல் ைல எனத் ேதான் ய .ஒ ெபா ைதக்

கடந்த ம் ேதைர நி த் னான். ைசேவழ ம் க ல ம் றங் னர்.

``தவ ைழத்தவன் தண்டைன ன் வ ேய காட் க்ெகா த்த இடம் இ ”

என் ெசால் க்ெகாண்ேட இறங் ய ைசேவழர், ``இந்த இடத் க்

ஏேதா ெபயர் ெசான் னாேன?” எனக் ேகட்டார்.

``தட் யங் கா ” என்றான் மாணவன்.

``ெப ம் லவேர, நாம் இைழத்த தவ க க் த் தண்டைன இந்தத்

தட் யங் கா தான் . நம் தைல சா ம் வைர ம் இந்த நிலம் நம் ைமத்

ரத் க்ெகாண்ேட இ க் ம் .’’

தைலயைசத்தப க லர் ெசான் னார், ``ஆனா ம் கடைமையச்

ெசய் ேவாம் .”

மாணவர்கைள அ ப் அைனவைர ம் அைழத் வரச் ெசான் னார்

ைசேவழர்.

மாணவர்கள் ஞ் சல் நக க் வந் ெசய் ையத் ெதரி த்தனர்.

தட் யங் கா என் ற இடத்ைத இ வைர யா ம் ேகள் ப் படக் ட

இல் ைல. ைம ர் ழாைர அைழத் க் ேகட்டனர். ``மனித வாைட அ யாத

மண். கைறயான்கள் ஆ ம் நிலம் . ைமயாகச் ெசன் பார்த்தவர்

யா ல் லர்” என்றார்.

மனக் ழப் பத்ைத ெவளிக்காட் க் ெகாள் ளாமல் அைனவ ம்

றப் பட்டனர். ெபா மைறவதற் ள் தட் யங் காட் க் வந்

ேசர்ந்தனர். லேசகரபாண் யன் ேதர் ட் க் றங் ய ம் ேமற் த்

ைசையத்தான் பார்த்தார். காரமைல, கத் ெதாைல ம் இல் ைல;

அ ம் இல் ைல. இைடப்பட்ட இடத் ல் இ ந்த . அைத எ ரிகளால்

பயன்ப த்த மா என்ற ந்தைன ல் ழ் னார்.

அவர்கள் வந்த ேநரத் ல் ேதர் ஒன் வந்த .அ ல்

வாரிக்ைகயேனா ய மனிதன் ஒ வன் வந்தான் .

க ங் ைகவாண க் இைணயான உடல் அைமப் ைபக்ெகாண்ட

அவைன, அைனவ ம் உற் ப்பார்த்தனர். ``இவன்தான் பாரியா?” என்

ேகள் எ ந் ெகாண் ந்த .

ேதர் ட் இறங் ய வாரிக்ைகயன் உரத்த ர ல் ெசான் னார்,

``பறம் ன் தளப யன்.”

இங் நிற் ம் எந்த ஒ ேதைர ம் ஒேர அ ல் ெநா க் ம் அள க்

இ த் ய உடலைமப் ைபக்ெகாண்டவன். அைனவரின்

பார்ைவ ம் அவைன ேநாக் இ ந்தேபா ைசேவழர் அ த்தார்,

``நாற் ற ம் நிைலமாறாக் ணம் ெகாண்ட இடம் . எவ் வள

ந் னா ம் த் க்கக் காத் க் ம் நிலம் . மைலெயனப்

ணங் கள் ந்தா ம் ம நாளில் இல் லாமலாக் ம் ேகாடா ேகா க்

கைறயான்கள் வாழ் ன்ற மண். அ கல் , நாற் றம் ேமேல வரா .

அைடமைழ ெபா ந்தா ம் நீ ர் நிற் கா . மரங் கேளா, தர்கேளா.

நீ ர்நிைலகேளா இல் லாத ேபார்க்களத் க்ேக உரிய பா ம் நிலம் . எனேவ,

இந்தத் தட் யங் காேட ேபார்க்களமா ம் .”

அைனவரின் கண்க ம் ன் ம் ன் மாகத் ம் எல் லா

ைசகைள ம் பார்த்தன. ைசேவழர் அ ப் ைபத் ெதாடர்ந்தார்,

``இங் ந் வட ைச ல் ேவந்தர்பைட ம் ெதன் ைச ல்

பறம் ப் பைட ம் அணிவ க்க ேவண் ம் .”

ேவந்தர்க க் சற் ேற நிம் ம யான . பைட ழக் ேமற் காக

அணிவ த்தால் பறம் ப் பைடக் ப் ன் ற அரணாகக் காரமைல

அைமந் ம் . எனேவ, பைடயணி ன் ைச மா ய ஆ தலாக

இ ந்த .

வாரிக்ைகயன் உள் க் ள் ம ழ் ந்தார். ழக் ேமற் மாகப் பைடயணி

இ ந்தால் எ ர்த் ைச ல் கண் க் அப்பால் ேவந்தர்பைட நிற் ம் .

பார்த்த வ க னம் . இப்ேபா வடக் ெதற் காகப் பைடயணி

நிற் கப் ேபா ற . வட ைச ல் ேவந்தர்பைட எவ் வள நீ ளத் க்

நின்றா ம் மைலேமல் இ ந் ல் யமாகப் பார்த்த ய ம் .

ைசேவழரின் ரல் ேம ம் ஒ த்த , ``இந்த இடம் ேகா ரப் பரண்

அைமக்கப் பட் அதன் ேமல் நா ைகத் தட் ைவக்கப் ப ம் . ஒவ் ெவா

நா ம் பகல் ஐந்தாம் நா ைக ெதாடங் ம் ேபா ேபார் ெதாடங் க

ரசைறேவாம் . பக ன் இ ஐந்தாம் நா ைக ெதாடங் ம் ேபா

ேபார் வதற் கான ரசைறேவாம் . ரசைறய இ றங் களி ம்

ஐந்ைதந் ேகா ரங் கள் அைமக்கபட் அவற் ல் ரசைறபவேரா என்

மாணவர்க ம் நிற் பர்.”

அைனவ ம் ேகட் க்ெகாண் நின்றனர்.

``ேபாரின் கள் ஏற் ெகனேவ ப க்கப் பட் ட்டன. இனி தாய் ச்

ெசால் ல ஒன் ல் ைல” என்றார்.

அைனவ ம் பார்த் க்க, க ங் ைகவாணன் ன்வந்தான்.

ேவந்தர்கைள ம் பணிந் வணங் னான். வ ம் வாழ் த் னர்.

ேகால் ெசால் களின் ன்வந் னிந் தட் யங் காட் மண்ைண

எ த்தான் .

``ேபாரின் கைள ற மாட்ேடாம் ” என் யப ேபார்க்கள

மண்ைண ைசேவழரின் ைககளில் ெகா த் வாக்களித்

வணங் னான்.

அேதேபால யன் ன்வந்தான். னிந் மண் அள் ளி க லரின்

ைககளில் ெகா த் வாக்களித் வணங் னான்.

ைசேவழர் பறம் ன் தரப் க்காக நின் ந்த க லர், வாரிக்ைகயன்,

யன் ஆ ேயாைரப் பார்த் க் னார், ``எம தரப் ல்

அளிக்கப் பட்ட வாக் றப்பட மாட்டா . ேபார் கைள ேவந்தர்பைட

காக் ம் . இ நான் அளிக் ம் உ .”

நின் ந்த ேவந்தர்கைள ம் தளப கைள ம் பார்த் க லர்

னார், `` ைசேவழர் நிைலமான் ேகால் ெசால் யாக இ க் ம்

ேமைட ல் அவேரா நின் ெபா ைத அளக் ம் த ேவ

யா க் ல் ைல. எனேவ, அவரின் வாக்ைகேய நாங் க ம் ஏற் ேறாம் .

பறம் ன் தரப் ல் ேபாரின் கள் றப் பட மாட்டா என் நிைலமான்

ேகால் ெசால் யா ய நான் உ யளிக் ேறன்.”

ேபார் ெதாடங் க இர ன் நா ைகேய ச்ச ந்த . ெதாடக்கத் க்

ன் அைனத்ைத ம் ட்ட ட ேவண் ந்த . தட் யங் காட்ைடப்

பற் யா ம் அ ந் க்க ல் ைல. நிலவா எப் ப இ க் ம் என்பைதப்

பற் ைமயான ெசய் ேயா நள் ளிர க் ன் வரேவண் ம் என

ைம ர் ழா க் உத்தர ட்டான் `மகாசாமந்தன்’ க ங் ைகவாணன்.

அளவற் ற உற் சாகத்ேதா இ ந்த க ங் ைகவாணனின் ெசயல் .

``மைலக்காைடேபால் நாகரவண்ைடத் க் வந்ததால் நமக்கான இைர

நம் ைமத் ேத வரப் ேபா ற . பாரி, மைலைய ட் க் றங் த் தாக்க

ஒப் க்ெகாண்டேபாேத அவன உ யா ட்ட .

தட் யங் காேட அவன மரணம் நிகழப்ேபா ம் இடம் ” என்

ழங் னான் க ங் ைகவாணன்.

தன் தளப க டன் ேபார் உத் கைளப் பற் ரிவாகத் ட்ட ட்டான்.

மைலமக்களின் இைணயற் ற ேபார்க்க கள் ல் ம் அம் ம் தான் .

அவற் ைற எ ர்ெகாண் நிற் ப மட் ேம சற் க னமான . அதற் த்

த ந்தப பைட ன் அைமப் கைள நிைலநி த்தத் ட்ட ட்டனர்.

``ேவந்தர்களின் பைடேயா ஒப் ம் ேபா பறம் ன் பைட ல் க ம்

வ ைம ழந்த பைடப் ரி வாட்பைடயாகத்தான் இ க் ம் . எனேவ,

ேவந்தர்களின் வாட்பைட ற் பைடக் த் ைணயாக, ன் க் ஒன்

என்ற அ ப் பைட ல் ேசைனகைள அணிவ க்கலாம் ’’ என்ற

ஆேலாசைனையக் னான் ற் பைடத்தளப ம் பன். ஆனால் ,

இந்த ஆேலாசைனைய வாட்பைடத்தளப சாகைலவன் ஏற் க ல் ைல.

``மைலமக்கள் , ேபா ய வாட்ப ற் அற் றவர்கள் . நம

பைடத்ெதா ப் ல் வ ைம க்க வாட்பைடதான். இைத ைமயாக

ஒ ங் ைணத் த் தாக் னால் தான் எ ரி ன் பைடையப் ளந்

ன்ேனற ம் . தல் நாள் நம தாக் தல் எந்த அள க் வ ைம

ெகாண்டதாக ம் ளந் ன்ேனறக் யதாக ம் இ க் றேதா, அந்த

அள க் ப் ேபாரின் ேபாக்ைகத் ர்மானிக் ம் ” என்றான் .

`` ைர ம் ேத ம் நம் டம் இ ப் ப ல் பத் ல் ஒ பங் ட

எ ரிகளிடம் இ க்க வாய் ப் ல் ைல. அேதேபால எ ரிகளிடம் ெப ம்

எண்ணிக்ைக லான யாைனப் பைட இ ப் பதற் கான எந்தச் ெசய் ம்

இல் ைல. எனேவ, தல் நாளில் நாம் வ க் ம் உத் எல் லா வைக ம்

ேபாைர த் ெவற் ைய அ ப் பதாக இ க்க ேவண் ம் ” என்றான்

க ங் ைகவாணன்.

காரி ள் ழ் ந்த . இர ன் இந்த அைம இன் மட் ேம

இ க்கப் ேபா ற . நாைளய இர ல் எத்தைன ஆ ரம் மரணங் கள்

நிகழ் ந் ய க் ன்றன எனக் கணக் ட யா . காற் ெவளி

வ ம் ைத ற் ற மனிதர்களின் ஈனக் ரலால்

நிைறந் க்கப் ேபா ற . ேபேரால ம் ெப க்ெக க் ம் ஆ ம்

தட் யங் கா எங் ம் நின்றா ம் மரணத் ன் ஆட்ட ம் ெசால்

மாளா . மனம் நிைல றழ் ந் இ ந்த . ழப் பத் ேட தன

க் வந்தார் ைசேவழர்.

ேதைர ட் இறங் ம் ேபாேத க் ள் யாேரா உட்கார்ந் ப் ப

ெதரிந்த . `இந்த இர ல் தன ல் அ ந் வந் ப் ப யாராக

இ க் ம் ?’ என்ற எண்ணத் டேன உள் ைழந்தார்.

உள் ேள அமர்ந் ந்த பாண் யநாட் இளவர ெபாற் ைவ.

ெப ந் ைகப் க் ள் ளானார் ைசேவழர். உள் ைழந்த ம்

ைசேவழரின் கால் ெதாட் வணங் னாள் ெபாற் ைவ. அ ல்

இ ந்த கம , ைசேவழைர வணங் ெவளிேய னாள் . பாண் ய

இளவர இந்த இர ேவைள ல் இங் வந் ப் ப ஏன் என அவ க் ப்

ரிய ல் ைல. ளக் எரி ம் அந்தக் ல் மண் ெம ய

ண்ைண ல் அமர்ந்தாள் ெபாற் ைவ. மரச்சட்டகத்தால் ஆன

இ க்ைக ல் அமர்ந்தார் ைசேவழர்.

கம் பார்த் ப் ேப வைதத் த ர்த் ளக் ன் டைரப்

பார்த் க்ெகாண்ேட ெபாற் ைவ ேகட்டாள் , ``ேகாள் கணிக் ம்

ேபராசான் ெகாைல நிலத் ல் பரண் ஏற எப் ப ஒப் க்ெகாண் ர்?”

தல் ேகள் ேய ைசேவழைர ேநர்ெகாண் தாக் ய . அவர் சற் ம்

எ ர்பார்க்க ல் ைல. ஆனா ம் தாக் ண்ட உணர்ைவ

ெவளிக்காட்டாமல் ெமல் ய ர ல் ெசான் னார், `` ேவந்தர்க ம்

ேகட் க்ெகாண்டதால் என்னால் ம க்க ய ல் ைல.’’

``காலம் கணிக் ம் ேபராசாேன அ காரத் ன் ெசால் ைல ம க் ம்

ஆற் றைல இழப் ப தான் ேக ற் ற காலத் ன் அைடயாளம் .”

ஈட் ேபால் இறங் ன ெசாற் கள் . ைசேவழரால் ெபாற் ைவ ன்

ேநாக்கத்ைதக் கணிக்க ய ல் ைல. சற் ேற அைம யானார்.

ேநரத் க் ப் ற ெபாற் ைவ ெசான் னாள் , ``இந்தப் ேபா க் க்

காரணமானவர் இ வர்.”

``ஒ வன் லேசகரபாண் யன். இன்ெனா வன் ேவள் பாரி.

அப் ப த்தாேன ெசால் ல வ ர்கள் ?” எனக் ேகட்டார் ைசேவழர்.

``இல் ைல.”

``அப் ப ெயன்றால் யார் அந்த இ வர்?”

``ஒ த் நான். இன்ெனா வர் நீ ங் கள் .”

ரட் ற் றார். ``நான் எப் ப க் காரணமாேவன்?!”

``வான்ெவளி ல் ச ஏற் பட்டா ம் காலத் ன்ேகாலம்

எப்ப ெயல் லாம் மா ம் என்பைதக் கண்ட ந் ம் ேபராசான்

நீ ங் கள் . உங் களிடம் இைதச் ெசால் லேவண் ய நிைலக் வ ந் ேறன்.

இ ந்தா ம் ெசால் ேறன். என மணத் க்காகக் கட்டப் பட்ட

பாண்டரங் கத் ன் ேமற் ைர ல் வானியல் அைமப் ைப வைரய

நிைலப் படம் ெகா த் ர்கள் . அ என்னெவன் யா க் ம்

ரிய ல் ைல. ேபரரசரின் றப் ைபக் க் ம் பட ம் ஒன் ;

அர யாரின் றப் ைபக் க் ம் பட ம் ஒன் . என்ன வானியல்

அைமப் ப என நீ ங் கள் ெதளிவாகச் ெசால் லாததால் , ெவள் ளிையத்

தவறாக வைரந்தான் அந் வன்.”

`இைத எதற் இப் ேபா ெசால் றார்?’ என் எண்ணியப

ேகட் க்ெகாண் ந்தார் ைசேவழர்.

``ேமற் மைல ெப மைழெகாண்டால் ைவைக ல் ெவள் ளம்

ெப க்ெக க் ம் . `பாண்டரங் கத் ல் ஆட ம் பாட ம் ெச க்க,

பாண் யநாட் ல் உழ ம் வணிக ம் தைழக்க இந்தக் ேகாள் நிைலேய

அ ப் பைட!’ என் னீர ்கள் .”

``அ இ க்கட் ம் . இந்தப் ேபா க் நாம் இ வ ம் எப் ப க் காரணம் ?”

``அைதத்தான் ெசால் ல வ ேறன். என மணத் ன் ெபா ட்ேட

ைம ர் ழார் ேதவவாக் லங் ைகப் பரிசாகத் தந்தார்.

பாண்டரங் கத் ல் ெவள் ளிையத் தவ தலாக வைரந்ததால்

னம் ெகாண்ட நீ ங் கள் , அந் வைனக் கண் த் ர்கள் . உங் களின்

ெசால் க் அஞ் ேய அவன் ய படத்ைத வைரந் க் ம் வைர

பாண்டரங் ைக ட் ெவளிேய ெசல் லாமல் அங் ேகேய தங் ந்தான் .

அந்தக் காலத் ல் தான் ேதவாங் வட ைச ேநாக் உட்கா ம்

என்பைதக் கண்ட ந்தான் . ேதவாங் ன் ஆற் றல் கண் க்கப் பட்ட

 ற தான் எல் லா க்கல் க ம் ெதாடங் ன. ஒ வைக ல் நீ ங் க ம்

நா ம் தான் இந்தச் க்க க்கான ல ச் ன் க ற் ைற

இைணத்தவர்கள் ” என்றாள் ெபாற் ைவ.

ைசேவழ க் இந்தக் ற் ஏற் ைடயதாக இல் ைல. ``தற் ெசய க்

ைகயான காரணம் கற் க் ர்கள் இளவர .”

``இல் ைல ேபராசாேன... இல் ைல. எந்தத் தற் ெசய ம் தன்னியல் ல்

நடப் ப ல் ைல. காரணங் கள் வ ேயதான் காரியங் கள் நிகழ் ன்றன.

ேதவாங் ம ைரக் வந் ேசர்ந்ததற் ம் வடக் ல் இ க் ம் அதன்

ஆற் றல் கண்ட யப் பட்டதற் ம் நீ ங் க ம் நா ம் தான் அ ப் பைடக்

காரணம் .”

``அப் ப ப் பார்த்தால் அந் வ ம் ெபா யெவற் ப ம் இ ல்

பங் ெக ப்பவர்கள் தாேன?”

``நீ ங் கள் இல் ைலெயன்றால் அந் வன் படத்ைத ம ைற

வைரந் க்கேவ மாட்டான். நான் இல் ைலெயன்றால் இன்ெனா நாட்

இளவர ேயா ெபா யெவற் ப க் த் மணம் நடந் க் ம் .

ஆனால் , வணிகக் லத் ன் ெப ந்தைலவனின் இல் லத் மணமாக

அ இ ந் க்கா . அைனவ ம் கவர்ச் யான ெபா ள் கைளேய

பரி ப் ெபா ள் களாகத் தந் ப் பர். ேதவாங் ேபான்ற லங் ைகப்

பரி ப் ெபா ளாகத் தந் ேபரரசரின் கவனத்ைத ஈர்க் ம் மனநிைல

ஏற் பட் க்கா . அந் வ ம் ெபா யெவற் ப ம் இ ல்

பங் ெக த்தவர்கள் தான் . ஆனால் , ெபா ப் ேபற் கேவண் யவர்கள்

அல் லர்.”

காரணங் கைளப் ெபாற் ைவ அ க் ய தம் , ைசேவழைர ம க் ம்

ெசால் ன் நிற் கைவத்த . சற் ேநரம் க த் க் ேகட்டார், ``என்ன

ெசய் யச் ெசால் ர்கள் இளவர ?”

``நிகழ ப் ப ேபாரன் ; ேபர . ேவந்தர்களின் ட் ப் பைட

கடல் ேபால் பரந் டக் ற . ன்னஞ் யஒ நாட் ன் இவ் வள

ெப ம் பைடெய ப்ைப நிைனத் ப்பார்க்கேவ ய ல் ைல.

ம ைர ந் வ ம் வ எங் ம் ய ற் ற மக்களின் கண்ணீைரக்

கடந்ேத வந்ேதன் . உழ ம் ெதா ம் நின்ெறா ந் ேபா ன.

ேவந்தர்க ம் ெசல் வந்தர்க ம் வாழ் வார்கள் . பைடக் வந் ேசர்ந்த

ரர்களின் ம் பங் கைள எல் லாம் மரணம் ங் க

ஆயத்தமா க்ெகாண் க் ற . காற் ெறங் ம் ம் மல் ஓைச

ேகட் க்ெகாண்ேட க் ற . இந்தக் ெகா ம் அ த க்கப் பட

ேவண் ம் . பறம் ன் ேவந்தர்கள் ேகாபம் ெகாள் ள எத்தைனேயா

காரணங் கள் உண் . ஆனால் , பாரி அ யக் டா . பாரிையப் ேபால

அறவ ப் பட்ட ஒ தைலவைன இ கா ம் நான் ேகள் ப் பட்ட ல் ைல.

அவன் அ க்கப் பட்டால் அறம் அ க்கப்பட்டதாகேவ ெபா ள் . நீ ங் க ம்

நா ம் அந்த அ க்கான ல ச் களாக இ ந்ேதாம் என்பைத

நிைனக் ம் ேபாேத உடல் ந ங் ற . வாழ் எந்தக் கணத் ம்

ந் ம் . ஆனால் , அறத் ன் அ க்கான காரணம் நம வாழ் ன்

ப ேமயானால் அைத டஇ ேவ ல் ைல.”

ெபாற் ைவ ன் ர ந்த ஆேவசம் ைசேவழைர ந ங் கைவத்த .

பாண்டரங் ன் ேமற் ைரையத் தவறாக அந் வன் வைரந்தேபா

`பாண் யநா பாழ் ப ம் ’ என் அவர் ெசான் ன வார்த்ைதகள்

நிைன க் வந்தன.

`அந் வன் த ல் வைரந்தேத சரி. நிகழப் ேபா ம் ேபர ைவப்

பாண்டரங் கத் ன் லம் ன் ணர்த் க் ற காலம் . ைவைக ல்

ெவள் ளம் ெப ற அேத நாள் களில் தான் இந்தப் ேபர ம்

அரங் ேகற க் ற . நான் அைதத் தவெறன் ெசால் மாற் ேனன்.

காலத்ைத மாற் ற நான் யார்? ெவள் ளம் ரண்ேடா ம் ைவைக ன்

கைர ல் இ ந்த என்ைன அேத அந் வன் அைழத் வந் அ ன்

நாள் க க் ள் நி த் ள் ளான் . அந் த வைரபடத் க் ள் இப் ேபா நான்

நிற் ேறன். மாற் ப் பார் என் ற காலம் . நான் என ற் ற ழந்

நிற் ேறன். உள் க் ள் ரண்ெட ந்த ெசாற் கள் தனக் த்தாேன

உ ர்ந் கைரந்தன. ெசயலற் நின்றார் ைசேவழர். அவைரக் ர்ந்

பார்த்தப அமர்ந் ந்தாள் ெபாற் ைவ.

ளக் ன் டர் உ ம் க ம் ைக மட் ேம ைசேவழரின்

கண்க க் த் ெதரிந்த .
``இந்தப் ேபாைர நி த்த வ ேய ம் இல் ைலயா? ேபராசான் நீ ங் கள்

நிைனத்தால் ம் எனக் க ேறன்.”

ேப ம் ஆற் றல் ேமெலழ ல் ைல. ஆனா ம் யன் னார். ``அந்த

யற் ல் ஏற் ெகனேவ ேதாற் ட்ேடன். நிைலமான்

ேகால் ெசால் யாக இ க்க வாக்களித்த நான், இனி ேபாைர வ நடத்த

மட் ேம ம் .”

``அப் ப ெயன்றால் , ேவ என்னதான் வ ?”

அைம நீ த்த . சற் ேநரத் க் ப் ற ைசேவழர் ெசான் னார்,

``ஒ வ உண் . அைத உங் களால் மட் ேம ெசயல் ப த்த ம் .”

``என்னால் ெசயல் ப த்தக் யவ யா... என்ன அ ?”

``ேதவாங் என் ம் லங் க்காக இத்தைன ஆ ரம் மனிதர்களின்

மரணம் நிகழேவண் மா? இந்தக் ேகள் பாரி ன் ன் ைவக்கப் பட

ேவண் ம் . ல் ைலக் த் ேதர் ஈந்தவன் பல் லா ரம் மரணங் கைளத்

த க்க ேதவவாக் லங் ைகக் ெகா த் உத வான் என்ேற

நம் ேறன். அவன் அந்த லங் ைகத் தர ஒப் க்ெகாண்டால்

பாண் யைன இந்தப் ேபாரி ந் என்னால் ெவளிேயற் ட ம் .

பாண் யன் ெவளிேய ட்டால் ேசர ம் ேசாழ ம் ஒன் ம் ெசய் ய

யா . அந்தக் கணேம ேபார் ம் .”

``பாரி டம் இைத...” என் ெபாற் ைவ ேகட் க் ம் ன்

ைசேவழர் ெசான் னார், ``நீ ங் கள் யன்றால் உங் கள் ஆசான் க லரின்

லம் இைதச் ெசயல் ப த்த ம் .”

நள் ளிர ெந ங் க்ெகாண் ந்த . ேபார்நிலத்ைதப் பற் ய

ெசய் ையச் ேசகரிப் ப ம் அதற் ேகற் ப பைட நிைல ெகாள் வதற் கான

ஆேலாசைன வழங் வ மாக க ங் ைகவாணன் கத் ரமாக

இயங் க்ெகாண் ந்தான் . இந்த நா க்காகேவ காத் ந்த

ெபா யெவற் பன் க ங் ைக வாண டன்

இைணந் ட்ட ட் க்ெகாண் ந்தான் .

அவன உத்தர ன்ேபரில் ேபார்க்களக் ெகாட் ல் ஆ தவாரிகளின்

ெசயல் பா கள் ெதாடங் ன. ெகா த்த ப் ய வைரபடத் ன்

அ ப் பைட ல் ஆ தங் கைளக் ெகாண் ெசல் ல வாகனங் கள்

ஆயத்தமாக இ ந் தன. ேசைன த கள் தங் களின் பைடப் ரி க் த்

ேதைவயான ஆ தங் கைள ைர ல் ெபற் அ த்தகட்டச்

ெசயல் பாட் ல் இறங் வ ல் ம் ரமாக இ ந்தனர். ஆனா ம்

அவர்கள் ேநர யாக ஆ தவாரிைய அ க யா . பன்னி

ேசைனெகாண்ட ரி க் த் தைலைம தாங் ம்

ேசைனவைரயர்கைளத்தான் அவர்கள் அ க ம் .

தனக் க் ழ் இ க் ம் ேசைனக க் த் ேதைவயான ஆ தங் கைள

ஆ தவாரி ட ந் ெபற் த்த ம் ெபா ப் ேசைனவைரயைரச்

சார்ந்த . எனேவ, ேசைனவைரயர்கள் எல் ேலா ம் பைடக்களக்

ெகாட் ல் ெமாய் த் க் டந்தனர்.

ஆ தேமற் ய வண் க ம் யாைனக ம் ெந க்க க் ள்

ண க்ெகாண் ந்தன. எங் ம் ச்ச ம் ேபேராைச மாக இ ந்த .

ஆ தவாரிகள் தங் க க் க் ள் ள பணியாளர்க க் இட்ட

கட்டைளப் ப பைடக்கலக் ெகாட் ந் ஆ தங் கள்

ெவளிேயற் றப் பட் க்ெகாண் ந்தன.

இந்தப் ேபேராைச எ ெரா க்காத அைம , ேசாழனின் டாரத் க் ள்

இ ந்த . அங் ெசங் கனச்ேசாழன், ேசாழேவழன், உ யஞ் ேசரல் ஆ ய

வ ம் இ ந்தனர். லேசகரபாண் யன் நிைலமான்

ேகால் ெசால் யாக ைசேவழைர அ த்ததன் காரணத்ைதத்

ெதரிந் ெகாள் ள எல் லாவைக ம் யன் ெகாண் ந்தனர்.

இ நாட் ஒற் றர்பைடக் ம் அ ேவ ேவைலயாகக்

ெகா க்கப் பட் ந்த .

ைசேவழர், ேகால் ெசால் யா ேபார்க்களத்ைத ம்

ேதர் ெசய் ட்டார். ன் நாட் த் தளப க ம் நாைளய

ேபா க்கான ஆயத்த ேவைலகைள ஒ ங் ைணந்

ெசய் ெகாண் ந்தனர். ஆனால் , ேவந்தர்களின் மனங் க க் ள்

ஆழமான ஐயம் ஊ ந்த . இைதப் பற் ேய அவர்கள்

ரமாகப் ேப க்ெகாண் ந்தனர்.

அப் ேபா தான் ேசரநாட் ஒற் றன் ெசய் ெயான் ெகாண் வந்தான் .
``இன் ற் பக ல் ந்தர் ைறப் க்கப் பட் ேபார்க்களத் க்

ெவளி ல் ெகாண் ெசல் லப் பட் ள் ளார்.”

ஒற் றனின் ெசய் , ேபர ர்ச் ைய உ வாக் ய . ``இ உண்ைமயா...

என்ன காரணம் ?” என் அவனிடம் அ த்த த்த ேகள் கள்

ேகட்கப்பட்டன. ஒற் றனிடம் கக் ைறந்த வரங் கேள இ ந்தன.

``பாண் யப் ேபரரசர் அ ந் ய ைவநீ ரில் நஞ் கலந் ச ெசய் ய

ற் பட்டார் என்ற காரணத் க்காக ந்தர்

ைறப் க்கப் பட் ள் ளார். ஆனால் , ெபா யெவற் பன் உள் ளிட்ட

யா க் ம் ெசய் ெதரியா ’’ என் னான். ேகால் ெசால் யார் என

ெவ க்க நடந் த ட்டத் ல் தான் இந்த யற் நடந் ததாக ம்

னான்.

லேசகரபாண் யனின் ெசயல் மாற் றத் க் இ தான் காரணம் என

அ ந்தேபா , ேகட் க்ெகாண் ந்த வ ம் அ ர்ச் யைடந்தனர்.

அப் ேபா தான் உ யஞ் ேசர க் , தன க ங் ரங் க் ட் கத் த்

ள் ளிய நிைன க் வந்த . அன் ம் ைவநீ ர் ப ம் ேநரத் ல் தான்

ரங் க் ட் அவ் வா ெசய் த . அப் ப ெயன்றால் , ந்தர்

ெதாடர்ந் ஏேதா ஒ ச ல் ஈ பட்டவாேற இ ந் ள் ளார் என

எண்ணினான். க லேரா அவ க் இ ந்த ெந க்கம் பற் ய

ெசய் ம் ேபச் ேட ேமெல ந்த .

இன் மாைல ேபார்க்களத் ல் ேகால் ெசால் களின் அைழப் ைப ஏற்

அைனவ ம் வந் ந்தேபா ந்தர் மட் ம் இல் லாத

நிைன க் வந்த . `` லேசகரபாண் யனின் கம் இன் மாைல

க ம் ெதளி ெகாண் ந்ததற் க் காரணம் இ தாேனா?” எனக்

ேகட்டார் ேசாழேவழன்.

மன க் ள் இ ந் த ஐயம் நீ ங் ய கணம் , ேபார்க்ெகாட் ந்

ேமெல ந்த ஓைச டாரம் ைம ம் ேகட்ட . `நாைளய ேபா க்கான

ஆ தங் கைளக் ெகா த்த ப் ம் ேவைலைய ஆ தவாரிகள் ெசய்

த் ட்டனர்’ என்ற ெசய் ையச் ெசால் ல ரன் ஒ வன் உள் ேள

வந்தான் .

இர ந் ய ன் ற் ேமெல ந் ெகாண் ந்த .க ரவனின்

த்ெதாளி எங் ம் படர்ந்தேபா பக ன் தல் நா ைக ெதாடங் ய .

ைசேவழர் தன டாரத்ைத ட் ெவளி ல் வந் ேதர் ஏ னார்.

மாணவர்கள் எல் ேலா ம் ன்னேர றப் பட் ப் ேபா ந்தனர். வலவன்

ைரகளின் க வாளத்ைதச் ண் ேதைர இயக் னான்.

வழக்கமாக காைல ல் டாரத்ைத ட் ெவளி ல் வந்த ம்

க ரவைனப் பார்க் ம் ைசேவழர், இன் சரிந் நீ ண் டக் ம்

ேதரின் நிழைலேய பார்த்தார்.

தட் யங் காட் ப் ேபார் ெதாடங் க இன் ம் ன் நா ைகேய

இ க் ற .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 90
தட் யங் காட் க் ேநர் ேமற் ேக இ க் ம் ன் ன் ெபயர்

` ளவன் ட் ’. ழ க் கல் ேபால் ேமகத்ைத ேநாக் நி ர்ந் நிற் ம்

க ம் பாைற அ . காரமைல ன் ேதாள் களின் ேமேல ங் நிற் ம்

ப . ளவன் ட் ன் ன் றம் காரமைல ன் கணவாய் க் ள்

இ ப்பவர்கள் கானவர்கள் . மைலமக்களில் கப் பைழைமயான

னர்.

பறம் ப் பைட, தன் ைறயாக சமெவளி ல் இறங் ப்

ேபாரிடப் ேபா ற ; ேபார் கள் என் ம் சட்டகங் க க் ள் ஆ தம்

ஏந்தப் ேபா ற . ன் ெப ம் ேபரர கைள ம் எ ர்த் ச் ன்னஞ்

லம் ஒன் டரி ர்த் த் தைர இறங் கப் ேபா ற . அதற் ன்

ெதரியேவண் ய தைர இறங் கப் ேபா ம் இடத்ைதப் பற் .

தட் யங் கா தான் ேபார்க்களம் என வான டன் அந்த இடம் பற்

அ ய ைம ர் ழாைரத் ேத ஆள் அ ப் னார் லேசகரபாண் யன்.

கானவர் த் தைலவைனக் கண் வரச் ெசால் ஆள் அ ப் னான்

ேவள் பாரி.
பச்ைசமைலத் ெதாடரின் ெதன்ப ல் பறம் நாட்ைட அ த்

இ ப் பவர் கானவர் னர். எண்ணிக்ைக ல் கக் ைறந்த ட்டம் .

உச் மைல ல் கணவா ன் அ வாரத் க் ள் இ ப் பதால்

இப் ப ெயா மனிதக் ட்டம் இ ப் ப மைலமக்க க்ேக ெபரிதாகத்

ெதரியா .

மைல ன் ெசங் த் ப் ள க் ள் பல பைனயாழத் ல்

மரப் தர்களி ம் பாைறக் ைககளி ேம தங் பவர்கள் . அதனாேலேய

யார் கண்ணி ம் படாதவர்கள் . இைலயாைடெகாண்டவர்கள் . ஐந்

தல் ஏ வய க் ள் தவ ம் அம் கைள எய் த் வர்.

அதன் ற வாழ் நாள் வ ம் அவர்களின் அம் கள்

தவ வ ல் ைல.

அந்தக் லத்தைலவன் இ ளிக் ழவன். அவைனக் காணத்தான்

வாரிக்ைகய ம் ேதக்க ம் வந் ந் தனர். ளவன் ட் ன்

ன் றக்காட் ல் இறங் ய அவர்கள் , இர ல் ெந ப் னாலான

ட் ெமா லம் கானவர்க க் த் தங் களின் வரைவத்

ெதரி த்தனர்.

ேநரத் ேலேய அ ல் இ ந்த மரத் ன் ேம ந் ஒ ழவன்

றங் வந்தான் . பந்த ெவளிச்சத் ல் அவைனப் பார்த்த ம்

அைடயாளம் கண்டார் வாரிக்ைகயன்.

ம ழ் ச ் ேயா அவைன அைணத் க் ெகாண்டார். ``என்ைன ட

வய ல் த்தவன் இ ளிக் ழவன்” என்றார் வாரிக்ைகயன்.

``உன் தந்ைதைய ட வய ல் த்தவன் நான்” என்றான்

இ ளிக் ழவன். இ வ ம் வனிடம் ளக் வைதப் ேபால

ேதக்கனிடம் ளக் னர்.

`தந்ைத’ என்ற ெசால் ைலச் ெசால் யேபா இ ளிக் ழவனின்

கத் ல் எள் ளல் ந்த ரிப் ஓ ய . கானவர் னர் இன் ம்

தாய் வ க் லத் னராகேவ இ க் ன்றனர். ட் வாழ் ல் `தந்ைத’

என்ற உறைவ அைடயாளப் ப த் ம் ெசால் ேல ைடயா . உ ர்களால்

தாைய மட் ம் தாேன அ ய ம் . பறைவக க்ேகா,

 லங் க க்ேகா அல் ல ேவ எந்தேவார் உ ரினத் க்ேகா இல் லாத

பழக்கத்ைத ேவளிர் னர் ெகாண் ப்ப கானவர் க்

யப் பாக ம் ேக க் ரிய ஒன்றாக ம் இ ந்த . அதன் ெபா ட்ேட

ேவளிர் னைர ேவற் மனிதர்களாகப் பார்ப்பர். ஆனா ம் கானவர்

ேயா நல் றேவா இ ந்தனர் ேவளிர் னர்.

நீ ண்ட காலத் க் ப் ற காண்பதால் பலவற் ைறப் ேப ட் ,

இ யாக ேபார்நிலம் பற் க் ேகட்டார் வாரிக்ைகயன்.

இ ளிக் ழவன் ேகட்டான், ``தட் யங் கா தான் ேபார்க்களம் என்

ெவ த்தவன் யார்?”

``எ ரிகளின் தரப் ைபச் ேசர்ந்த ேகால் ெசால் ” என்றான் ேதக்கன்.

``ஏன் இந்த நிலத்ைதத் ேதர் ெசய் தான்?”

``ேபாரி ம் இ தரப் எல் ைலக் ள் ம் இல் லாத நிலமாக இ க்க

ேவண் ம் என்பதற் காக இைதத் ேதர் ெசய் ததாகச் ெசான் னான்.”

``மனிதர்கள் மனிதர்க க் ரிய இடத் ல் தாேன ேபாரிடேவண் ம் . இந்த

இடத் ல் எப் ப ப் ேபாரிட ம் ?”

``ஏன்... இ மனிதர்க க் ரிய இட ல் ைலயா?”

``மனிதர்க க் மட் மன் , லங் க க் ரிய இட மன் .

ெசங் கா நிற ஓணாைனத் த ர ேவ எந்த உ ரின ம் அங்

வாழா .”

சற் ேற அ ர்ச் ேயா ``என்ன காரணம் ?” எனக் ேகட்டான் ேதக்கன்.

``க மண ம் ஈக் மண ம் நிைறந் த நிலத் ல் எந்த உ ரின ம் வாழ

யா . அந்த நிலத் ல் பத் அ ெதாைல க் ப் பாம் ஊர்ந்

ெசன்றால் , அதன் அ வ ந் ெசத் ப் ேபா ம் ” என்றான்.

வாரிக்ைகய ம் ேதக்க ம் ைகப்ேபா அவைனக்

கவனித் க்ெகாண் ந்தனர். ``பாம் க்ேக இ தான் நிைலெயன்றால் ,

மற் ற உ ர்கைளப் பற் ச் ெசால் லேவண் மா என்ன? மண் க் ள்

வா ம் கைறயான்க க் மட் ேம அ தாய் நிலம் . ேவ எந்த

உ ரின ம் வாழ யா ” என்றான் இ ளிக் ழவன்.

``மரம் , ெச ெகா கள் ட இல் ைலேய... ஏன்?”

``அதற் அந்த நிலம் காரணமல் ல. எங் களின் ெதய் வம் தான் காரணம் .”

``உங் களின் ெதய் வம் அந்த நிலத்ைத என்ன ெசய் த ?”

இ ளிக் ழவன் ன் றம் ம் , காரமைல ன் உச் ல் இ ந்த

ளைவக் காட் னான் . ``அந்தப் ளைவ `கணவாய் ’ என்ேபாம் . அந்தக்

கணவாய் க் ப் ன் றம் தான் எங் களின் ெதய் வங் களான ெகாம் ம ம்

ெகாம் ைம ம் இ க் றார்கள் . அவர்கள் ேகாபமைட ம் ேபா வாய்

றந் ஊ ன்றனர். ஆண் ெதய் வமான ெகாம் மன் ஊ ம் ேபா

ெவளிவ வ காற் . ெபண் ெதய் வமான ெகாம் ைம ஊ ம் ேபா

வ வ காற் .

ஆணின் ணேம ய காற் , ளவன் ட் ன் வல றமாக இறங் ,

தட் யங் காட் மண்ைணச் ெய த் க்ெகாண் ேபா ம் .

ெபண்ணின் ணேம ய காற் , ளவன் ட் ன் இட றமாக

இறங் , உ ட் எ த் க்ெகாண் ேபா ம் . அதனால் தான்

தட் யங் காட் ல் எந்த மர ம் ெச ம் நிைலப்ப ல் ைல.

எல் லாவற் ைற ம் காற் ம் காற் ம் ய் த் க்ெகாண்

ேபாய் ன்றன. ற் மட் ம் தான் ; அ ம் ஒ ழம் உயரத் க்

மட் ேம நிைலெகாள் ள ம் . அதற் ேமேல உயர்ந்தால் அைத ம்

அ த் ம் .

மைல உச் ந் பாய் ந் வ ம் நீ ரின் ேவகத் ல் கற் கள் அ பட் ச்

ைதந் ழாங் கற் களாக ம் மணலாக ம் மா வைதப்

பார்த் ப் ர்கள் . ஆனால் , காற் ன் தாக் தலால் பாைறகள் உைடந்

ெச ல் ெச லாகச் வப்பட் ஈக் மணலாக ம் க மணலாக ம்

மா வைத இங் மட் ம் தான் பார்க்க ம் . ஈக் மணல் என்ப ,

உைடபட் க் டக் ம் அம் ேபான்ற ” என்றான் இ ளிக் ழவன்.

வாரிக்ைகய ம் ேதக்க ம் யப் நீ ங் காமல்

ேகட் க்ெகாண் ந்தனர்.

``ந ப் பக க் ப் ற அந்த நிலத் ல் ெவக்ைக தாள யா .

க மண ல் பட் காற் க ம் . க ய ைக ேமெலழ, உட ல்

இ க் ம் நீ ெரல் லாம் வற் நா வறண் ழ் வான் மனிதன்” என்றான்

இ ளிக் ழவன்.

ெகாைல நிலம் என்பதன் ெபா ள் அந்த நிலத் க்ேக ைமயாகப்

ெபா ந் ம் . ஆனா ம் அந்த நிலத் ல் ேபாரிட் ெவல் வ எப் ப எனச்

ந் த்தப ேய ேகட் க் ெகாண் ந்தனர்.

ெபா தா க்ெகாண் ந்த . தட் யங் காட்ைடப் பற் த்

ெதரிந் ெகாண்ட ெசய் ன் அ ப் பைட ல் ஆயத்த ேவைலகைள

உடேன ெசய் யேவண் ம் . இர ேமட் ல் அைனவ ம் நமக்காகக்

காத் ப் பர் எனக் க இ வ ம் றப் பட்டனர்.

அவர்கைள வ ய ப்ப, கானவர் எல் ைல வைர இ ளிக் ழவன்

உடன் வந்தான் . ம் ட் ல் தங் களின் நிலப் பாைதைய மற் றவர்கள்

அ ந் ராதப தான் எல் லாப் பாைதக ம் இ க் ன்றன. அவர்களின்

ேதைவ அ ந் க் வ ல் ைரவாக அைழத் வந்தான்

இ ளிக் ழவன்.

வ ம் வ ல் இ ந்த ஆச்ைசமரம் ஒன்ைறக் கடக் ம் ேபா

இ ளிக் ழவன் நின் ட்டான். `ஏன் நிற் றான்?’ என் ன்னால் வந்த

இ வ ம் அந்த இடத்ைத உற் ப்பார்த்தேபா மரப் த க் ள் இ

கண்கள் மட் ம் ெதரிந்தன. என்னெவன உற் ப்பார்த்தனர்.

ெப ங் ழ ஒ த் உள் ேள உட்கார்ந் ந்தாள் .

வந் ள் ளதன் காரணத்ைதக் ேகட்டாள் .

``சாேமட் ல் ேபாரிடப்ேபாவதற் காகக் ேகட்க வந் ள் ளனர்” என்றான்

இ ளிக் ழவன்.

``சாேமட் லா?!” என் யப்ேபா ேகட்டாள் ழ .

``ஆம் ” என இ ளிக் ழவன் ெசால் ல, ழ தானியங் கைள

உ ட் வைதப் ேபால எைதேயா ெசான் னாள் .

 ைடெபற் வ ம் வ ல் இ ளிக் ழவன் ெசான் னான், ``உங் க க்

ெவற் ட்டட் ம் என்றாள் .’’

``இ என்ன, அந்த இடத் க் ப் ப் ெபயைரச் ெசான் னாய் ?” எனக்

ேகட்டார் வாரிக்ைகயன்.

``அங் ேகதான் சா ப் பறைவ ட்ைட ம் . அந்தப் பறைவைய அங்

ைவத் தான் ேவட்ைடயா ேவாம் . எனேவ, அந்த இடத்ைத `சாேம ’

என் தான் நாங் கள் ேவாம் ” என்றான்.

``சா ப் பறைவயா... அ என்ன பறைவ?” எனக் ேகட்டான் ேதக்கன்.

``அைதக் கண்டால் உ ரினம் எல் லாம் அல ேம! கணேநரத் ல்

க த்ைதெவட் எ த் க்ெகாண் காற் ல் பறக் ேம!” எனச் ெசால்

இ ைககைள ம் ரித் , தைலைய ன்தள் ளியப ெசான் னான்.

அப் ேபா தான் வாரிக்ைகய க் த் ேதான் ய , `காக்கா ரிச் ையச்

ெசால் றான் ழவன்’ என் . அைத நிைனத்த கணத் ல் உடல் ந ங்

ண்ட .

`எந்த உ ரினத் க் ம் அதன் சாைவக் காட் ம் பறைவ என்பதால் ,

அைத `சா ப் பறைவ’ என் ன்றனர்’ என எண்ணிக்

ெகாண் க் ம் ேபாேத பத க் ேகட்டான் ேதக்கன் ``அைத

ேவட்ைடயா ர்களா?”

``ஆம் ” எனத் தைலயாட் னான் இ ளிக் ழவன். ``நீ ங் கள் ெசால் ம்

அந்த நிலம் வ ம் எந்தப் பறைவ ம் பறந் கடக்கா . ஏெனன் றால் ,

சா ப் பறைவ அங் தான் தம் எரிய ட்ைட ம் . ற

ெவ ெகாண் ளவன் ட்ைட ேநாக் த்தான் ேமேல வ ம் . அதன்

அப் ேபாைதய ேதைவ ப யன் ; எரிச்சல் ந்த ேகாபம் . எனேவ,

கணவாய் க் ள் மனிதர்கள் இ ப் பதால் ெவட் ச்சரிக்க உள் ேள

இறங் ம் . கண்ணில் க் பவர்களின் தைலகைளெயல் லாம் காற் ல்

சரிக் ம் . அதனால் தான் எங் கள் கானவர் ட்டம் ஆ ேல

தைழக்காமல் த் ப்ேபான ” - கவைலேதாய் ந்த ர ல் ெசான் னான்

ழவன்.

ேகட் க்ெகாண் ப் ப மனிதர்கள் சம் பந்தப் பட்ட கைதயல் ல;

மனிதனால் நம் பேவ யாத கைத. எனேவ, இைம டாமல்

கவனித்தனர் இ வ ம் .

இ ளிக் ழவன் ெசால் த்த ம் ேதக்கன் ேகட்டான், ``அைத எப் ப

ேவட்ைடயா ர்கள் ?”

``எங் கள் ெதய் வத் ன் ைணேயா .”

இ வ ம் ேபச் ன் , ழவைனப் பார்த்தனர்.

``சா ப் பறைவ, ட்ைட ட்ட ற ளவன் ட்ைட ேநாக் த்தான்

ேமேல வ ம் . நாங் கள் ளவன் ட் ன் ேமேல ஆயத்தநிைல ல்

இ ப் ேபாம் . எங் களின் ெதய் வங் கள் காற் ைற ம் காற் ைய ம் ஊ

அ ப் வர். அவர்கள் ஊ ம் ேநரம் அ ந் நாங் கள் ல் ல ப் ேபாம் .

அம் கைள நாங் கள் எய் ம் ேவகத்ைத டப் பத் மடங் ேவகத் ல்

காற் ம் காற் ம் எ த் ச்ெசல் ம் . எங் கள ள் அம் களின்

தாக் தைல எ ர்த் சா ப்பறைவயால் ேமேல பறந் வர யா ”

என்றான்.
காக்கா ரிச் ைய அம் களால் ழ் த்த ம் என்பைத நம் ப

யாமல் ேகட் க்ெகாண் ந்தனர் இ வ ம் . ஆனால் ேதக்கனின்

எண்ணம் வ ம் , காற் ைறப் பயன் ப த் அம் எய் ம் அவர்களின்

உத் ையத் ெதரிந் ெகாள் ள ேவண் ம் என்ப ேலேய இ ந்த .

வாரிக்ைகயன் ேகட்டார், ``ெசங் கா நிற ஓணான் மட் ம் எப் ப அங் ேக

உ ர் வாழ் ற ?”

``சா ப் பறைவ ன் ட்ைடகைளத் ன் தான் . ஓணான் கள் அந்த

ட்ைடகைள மட் ம் அ க்க ல் ைலெயன்றால் , இந்ேநரம் பச்ைசமைல

க்க சா ப் பறைவதான் பறந் ெகாண் க் ம் .”

ேதக்கன் ேகட்டான், ``காற் , நாம் எய் ம் அம் ன் ேவகத்ைத பத்

மடங் அ கப் ப த் மா?’’

``ப த் ம் . ஆனால் , நாம் எய் ம் அம் வ ம் காற் ன் கப் ேபா

இைணய ேவண் ம் .”

``காற் ைற நாம் உண ம் ேபாேத, அ நம் ைமக் கடந் ேம. ற

எப்ப அதன் கப் ேபா இைணந் அம் ைபச் ெச த்த ம் ?”

``காற் வ வத ந் நாம் ஆயத்தமா ட ேவண் ம் .”

``எப் ப ?”

`` ளவன் ட் ன் உச் ல் ைக ஒன் இ க் ற .அ ல்

ளக்ேகற் ேவாம் . கணவா ள் காற் வரப்ேபாவதற் ன்னர்

அந்த ளக் ன் டர் வல றம் ேநாக் ச் சாய் ந் எரி ம் ; காற்

வ வதாக இ ந்தால் இட றம் ேநாக் ச் சாய் ந் படபடத் எரி ம் .

டர் சாயத் ெதாடங் ய டன் நாைண இ த் த்தால் அம்

எ ம் ேபா காற் ன் கப்ேபா இைண ம் ” என்றான்

இ ளிக் ழவன்.

ெப ங் காற் வ வதற் ன்னேர அைத உணர்ந் ம் ேவகத்ேதா

அம் ைப இைணக் ம் இவர்களின் அ க் ர்ைம ெமய் ர்ப்ைப

உ வாக் ய . அப் ேபா தான் அ த்த ஐய ம் வந்த , ``அம்

ள் வ ல் இ ந்தால் எப் ப காற் ல் ஏ ச்ெசல் ம் , ைசமா

ந் ேம!”

ம ெமா ன் அைம யாக வந்தான் இ ளிக் ழவன். இ ட் ல்

ஒ க் ப் பாைத ல் கவனமாக வரேவண் ம் . அைதக் கடந்த டன்

ெசான் னான், ``கானவர் ன் தனித்த அைடயாளம் அ . எனேவ,

மற் றவர்கேளா அைதப் ப ர்ந் ெகாள் ள மாட்ேடாம் .”

லச்ச கங் களின் ஆ ஆற் றல் கள் எல் லாம் இப் ப ேயார் இ

ச் க் ள் க் ண் ன்றன. கத்ேதர்ந்த மனிதர்களால்

மட் ேம க்கல் நிைறந்த இந்த ச் கைளக் கழற் ற ம் .

ேபச்ைச எப் ப த் ெதாடர்வ என்பத யாமல் ைகத்தப இ ந்தான்

ேதக்கன். இவ் வள ேநரம் ேபச் ன் வந்த வாரிக்ைகயன் ேகட்டார்,

``ெசங் கா நிற ஓணான் கள் இல் ைலெயன்றால் , சா ப் பறைவ ன்

எண்ணிக்ைக அ கமா ம் அல் லவா?”

``அ ல் என்ன ஐயம் ? நம் தைலக் ேமல் ேவ எந்தப் பறைவ ம்

பறக்கா ” என்றான் இ ளிக் ழவன்.

ேகள் ேகட்ட ற அைம யாக வந்தார் வாரிக்ைகயன்.

ேநரத் க் ப் ற , ``ஏன் இைதக் ேகட் ர்கள் ?” என்றான்

இ ளிக் ழவன்.

``தட் யங் காட் ல் இவ் வள ெபரிய ேபார் நடக்கப் ேபா ற .

மனிதர்கள் , ைரகள் , யாைனகள் எனப் பல் லா ரம் உ ரினங் கள்

களத் ல் இறங் கப் ேபா ன்றன. இத்தைன ேபரின் கால் க் த் தப் ,

ெசங் கா நிற ஓணான் கள் எப் ப உ ர் ைழக்கப் ேபா ன்றன?”

என்றார் கவைல ேதாய் ந்த ர ல் .

இப் ேபா இ ளிக் ழவன் அ ர்ச் யானான். ``மனிதர்களா ம்

ைரகளா ம் அவற் க் ஆபத் ேநரா . ஆனால் , எண்ணிலடங் காத

யாைனகள் ேமா ச் சண்ைட ட்டால் மண்ேணா மண்ணாய்

ஓணான் கள் எல் லாம் ந ங் ச் சா ம் ” என் ெசால் ம் ேபாேத அவன

உட ல் ந க்கம் ஏற் பட்ட .

அைதக் கவனித்தார் வாரிக்ைகயன்.

ஆனா ம் ேபச்ேச ன் வ ம் இ க் ள் நடந்தப இ ந்தனர்.

இன் ம் ல் கைள உ வாக்காமல் மரப்ெபாந் க் ள் வாழ் வேத

சா ப் பறைவயால் ஏற் பட்ட அச்சத்தால் தான் . அந்த அச்சம் அவ் வள

எளி ல் அகன் டா . ரல் சற் ேற ந ங் க இ ளிக் ழவன் ேகட்டான்,

``ஓணான் கள் அ யாமல் த க்க நீ ங் கள் உத னால் , ளம் கைளக்

ெகா த் நாங் கள் உத ேறாம் .”

``அ அ யாமல் நாங் கள் எப்ப த் த க்க ம் ?”

``யாைனப் ேபாைர மட் ம் தட் யங் காட் ல் நடத்தா ர்கள் . ஓணான் கள்

தப் த் ம் ” என்றான் இ ளிக் ழவன்.

வாரிக்ைகயன் இைத எ ர்பார்க்க ல் ைல. ேபார்க்களம் ெதாடர் ைடய

ைவப் பாரி ம் ேதக்க ம் ய ம் தான் எ க்க ம் . தான்

எ க்கக் டா . எனேவ, ேதக்கனின் கத்ைத ஏ ட் ப் பார்த்தார்.

எ க்கப் ேபா ம் ன் க் யத் வத்ைத உணர்ந்தப ஆழ் ந்

ந் த்தான் ேதக்கன். ``சரி, யாைனப்ேபாைரத் தட் யங் காட் ல்

நடத்தாமல் த ர்க் ேறாம் ” என் வாக்களித்தான் .

இ ளிக் ழவன் ம ழ் ந் நன் ெசான் னான்.

``பாைறக க் ள் ைழந் டக் ம் ேவர், அதற் ரிய மரம்

பட் ப் ேபான டன் தா ம் உ ரற் ப்ேபா ம் . ஆனால் , ஊ ப்

பாைறக் ள் ஓ ம் ேவர், மரம் பட் ப் ேபான டன் தா ம்

பட் ப் ேபாகா . மாறாக, ஊ க்கல் ன் ணெமய் ம் . பைன

மரத் க் ேபாலப் பாைற க் யாக அ மா ம் . அைத எ த்

ேவண் ய நீ ளத் க் உைடத் அம் பாகப் பயன்ப த் ேவாம் . அதன்

ெபயர்தான் `கல் ேவர்’.”

இ ளிக் ழவன் ெசான் னைத யப் ேபா ேகட்ட ேதக்கன்,

``பைன க் ேபால் நீ ண் க் ம் என்றால் இ ம் ைப உ க்

நீ ட் ய ேபால் தாேன இ க் ம் . அைத எப்ப ச் ளம் என்

ெசால் ர்கள் ?”

இ ளிக் ழவன் ெசான் னான், ``கல் ேவரில் ளியள ஈரம் பட்ட ம்

ண் ெகாள் ம் . எனேவ, இந்த அம் மனிதைனத் ைதத்

உள் க் ள் ேபா ம் ேபாேத ன் ஈரத் ல் ண் ம் . அதன்

ற அைத எ க்க யன்றால் எ ம் ம் சைத ம் ய் த் க்

ெகாண் தான் ெவளிவ ம் . அதனால் தான் சா ப் பறைவைய எங் களால்

ழ் த்த ற ” என்றான்.

இந்தச் ெசய் ேய ரட் ைய ஏற் ப த் ய . ழவன் ெசான் னான், ``ஒேர

ேநரத் ல் ஆ அம் கைள ரல் இ க் ம் நாண் ல் ெபா த்

எய் ய ம் . அந்த ஆ அம் களின் ெமாத்தக் கன ம் நீ ங் கள்

பயன்ப த் ம் அம் ன் கனத் ல் ன் ல் ஒ பங் தான் இ க் ம் ”

என்றான்.

தங் களின் ைரகள் நின் ந்த ேமட் ன் அ ல் வந்தனர். ேதக்கன்

நி ர்ந் வானத்ைதப் பார்த்தான். எங் ம் ண் ன்கள்

நிைறந் ந்தன. ங் கா ய ன் ல் ேதாய் ந்த நாணில்

ைவத் கல் அம் கைள எய் ய, காற் அவற் ைறச் மந் ெசன்

ெவளி வைத ம் ைதக்க, க யத் ெதாடங் ம் த் ளிகளால்

நிைறந் ந்த வானம் .

``உங் க க் த் ேதைவயான அம் கள் அைனத் ம் நாைள அ காைல

ைடக் ம் ” என்றான் இ ளிக் ழவன்.

ந்த நன் ேயா வணங் ட் இ வ ம் ைர ல் ஏ னர்.

றப் ப றவர்கைளப் பார்த் இ ளிக் ழவன் ெசான் னான்,

``அ த்ெதா க்கப்ப ம் உ ரினம் எ ம் சமெவளி ந்

மைலேமல் ஏற டக் டா .”
நள் ளிர க் ன்ேப இர ேமட் க் வந் ேசர்ந்தனர் வாரிக்ைகய ம்

ேதக்க ம் . அவர்களின் வரைவ எல் ேலா ம் எ ர்பார்த் ந்தனர்.

யன் ஆசானிடம் ெவக்ைக நிைறந்த அந்த நிலத் ன் தன்ைமைய

ளக் னான் ேதக்கன். `ந ப் பக க் ப் ற ரர்கள் யாரா ம்

நீ ரின் அந்த நிலத் ல் நிற் க யா ’ என் இ ளிக் ழவன்

ெசான் னைதக் னான்.

ேபார்க்களத் ல் நீ ர் ெகா த் க் ெகாண் க்க யா . கா களாக

இ ந்தால் ஓரவத் க்ெகா எங் ம் இ க் ம் . ேம ம் ம் ஒேர

ேநரத் ல் ெவட் னால் ஒ ழக்ெகா ல் ன் ஆள் க் ம்

அள க் நீ ர் இ க் ம் . ஆனால் , சமெவளி நிலத் ல் என்ன ெசய் வ

எனச் ந் த்த யன் ஆசான், நீ ர்ேவ படர் ெகா கைள ெவட் வரச்

ெசான் னார். ெவட் எ க்க இரேவா இரவாக ஆள் கள் ேபா னர்.

நாகக்கரட் ந் பைட ரர்கள் அைனவ ம் ளவன் ட் ன்

அ வாரத் க் இடம் ெபயர்ந் ெகாண் ந்தனர். பாரி டம் கல்

ேவைரப் பற் வாரிக்ைகயன் ெசான் னார். ``இப் ப ேயார் அம்

இ க் றதா?!” என் யந்தான் பாரி.

``க மணல் , ஈக் மணல் ஆ யவற் ன் தன்ைம என்ன?” என்

ேகட்டான். இ ளிக் ழவன் ெசான் னைத ளக் க் னார்

வாரிக்ைகயன். மண க் கைள நம் ைடய ஆ தமாக மாற் வ

எப்ப என்பைதப் பற் ந் த்தான் பாரி. இ ளிக் ழவன் ெசான் ன

ஒவ் ெவா ெசால் ந் ம் காக் ம் ம ந்ைத யன் ஆசா ம் ,

தாக் ம் ஆ தத்ைத ேவள் பாரி ம் உ வாக்கத் ெதாடங் னர்.

அவர்க க் க் ைடத்தெதன்னேவா நள் ளிர க ந்த

ச்சப் ெபா தான் . ஆனா ம் அவர்களால் அைதச் ெசயல் ப த்த

ந்த . ய ஒன் ைடக் ற என்ற ம ழ் ேவ ஆற் றைலப் பல

மடங் ெப க் ம் .

பறம் ன் ஆற் றல் பல் ப் ெப க் ெகாண் ந்த . களப் ேபார் என்ப

பறம் க் ப் . தாக் தல் மட் மன் ,ஒ ங் ைணப் ம்

ஒத் ைச ம் க க் யம் . அைத உ வாக்க, தாகச்

ெசய் யேவண் ய என்ன என்பேத பாரி ன் ந்தைனயாக இ ந்த .

நள் ளிர கடக் ம் ன்ேன க ங் ைகவாணன் த் ட்ட டைல ம்

த் ந்தான் . வாள் பைட ன் தளப சாகைலவனிடம் பன்னி

ேசைனவைரயர்கள் இ ந்தனர். ஒவ் ெவா ேசைனவைரய ம் தனக் க்

ழ் பன்னி ேசைன த கைளக்ெகாண் ந்தான் . ஒவ் ெவா

ேசைன த ன் ம் இ பைட ரர்கள் இ ந்தனர்.

ேபார் என்ப .ப ற் ெபற் ற ரர்களின் களம் . எந்த ஒ தாக் தைல ம்

ஒ ங் ைறக் ள் ெகாண் வ ம் ேபா இயல் ேலேய அதன் ஆற் றல்

பன்மடங் ெப நிற் ம் . ேவந்தர் பைட ன் வ ைமேய ேபார்க்களச்

ெசயல் பாட் ல் அ ெகாண் க் ம் இைணயற் ற அ பவம் தான் .

ஒவ் ெவா ேசைன த ம் தனித்த ரசங் கைள ம் பதாைககைள ம்

ெகாண் ந்தனர். இ ேபர்ெகாண்ட தன பைட, தாக் தைல

எப்ேபா ெதாடங் க ேவண் ம் அல் ல தாம க்க ேவண் ம் ,

ன்ேன வ அல் ல நின்ற இடத் ேலேய நிைலெகாள் வ , எந்தப்

பக்கம் ம் ப ேவண் ம் அல் ல ன்வாங் க ேவண் ம் என எல் லா

வற் ைற ம் தாக் ம் களத் ன் ெசயல் பா க டேனேய ெசய்

க்கக் யப ற் ையக் ெகாண்டவர்கள் . ர கள் எ ப் ம்

ஓைசக க் ஏற் ப அவர்கள் தங் களின் ெசயல் பா கைள

அைமத் க்ெகாள் வர். ேபார்ப்ப ற் என்பதன் சாரம் அ தான் .

ேபார்க்களத் ல் ஒ பைட ன்ேனாக் நகர்வ என்ப , ன்வாங் கல்

ஆகா . ஒ ங் ைணக்கப்பட்ட தாக் தல் உத் ன் ப ேய ஆ ம் .

எனேவதான், ப ற் ெகாண்ட பைட எளி ல் களத்ைத ட் ச்

ைதந் டா . பைடப் ரி ல் ஒவ் ெவா ர ம் மா ரனாக

இ க்கேவண் ய ேதைவேய ம் இல் ைல. உத்தர கைள ம்

ஒ ங் கைள ம் ன்பற் ம் ஒ வனாக இ ந்தால் மட் ேம

ேபா மான . அவன் ைறந்தள ஆற் றைலக் ெகாண்டவனாக

இ ந்தா ம் ேபா ம் . அவன றன், பைட ன் ெவற் ேதால் ையத்

ர்மானிக்கா . ஏெனன் றால் , இந்தத் தாக் தல் ைறேய

ஒன்ைறெயான் இ கப் ன்னிய சங் த் ெதாடர்ேபால

வ வைமக்கப் பட் ள் ள . மண்ணில் உர நக ம் சங் எைத ேநாக்

நகர் ற என்பைத அந்த இடத் ந் பார்க் ம் ஒ வனால்

ர்மானிக்க யா . அ எங் ேகா ேபாய் க்ெகாண் க் ற

என் தான் நிைனப்பான். ஆனால் , இ ல் அ தன காைல

இ க் ம் ேபா தான் ஆபத்ைத உணர்வான்.

எண்ணற் ற கண்ணிகளால் இைணக்கப் பட்ட சங் த்ெதாடைரப்

ேபார்க்களம் எங் ம் ெய ந் ட் ய க்காகக் காத்

நின்றான் க ங் ைகவாணன். ஐந் தளப க ம் அ ப

ேசைனவைரயன் க ம் எ ற் இ ப ேசைன த க ம்

அவர்களின் ழ் இயங் ம் எண்ணிலடங் கா ரர்க ம் ெப ஞ் சங் த்

ெதாடரின் கண்ணிகளாக இ கப் ெபா த்தப் பட் ந்தனர். ெமாத்தப்

பைட ன் அைச கைள ம் தன் உத்தர களால் ல் யமாக

இயக்கக் யவனாக நிைலெகாண் ந்தான் க ங் ைக வாணன் .

ெபா ந்த . தட் யங் காட் க் ள் ைசேவழரின் ேதர் வந்

நின்ற . நா ைக வட் ல் ைவக்கப் பட் ந்த பரண் ஏ னார்

ைசேவழர். இ பக்கங் களி ம் நின் ந்த அவரின் மாணவர்கள் ,

அவர் ேமேல வதற் உத ெசய் தனர்.

பரண் ேமேல நின் பார்த்தார். ேநெர ேர க ரவன் டர்

ேமெல ந்தான் . ெசந்நிறக் ற் களின் நிறம் மா க்ெகாண் ந்த .

க ரவ ைடய ஒளிக்ைககளின் நிறம் பார்த்ேத நா ைகையச் ெசால் ல

ம் அவரால் . கண்கைள இ ைககைளக் த் க் க ரவைன

வணங் னார்.

தைலைய ெமள் ளத் ப் , பைடகைளப் பார்த்தார். அவரின் பார்ைவ

ளிம் க் அப் பா ம் ெப க் டந்த ேவந்தர்பைட.

 ஞ் ச ல் தன டாரத் ல் அமர்ந் ந்தார் லேசகரபாண் யன்.

அவர பார்ைவ ல் ரிக்கப் பட்ட ேதால் வைரபடத் ல் தட் யங்

காட் ப் பரப் வ ம் களால் நிரம் ந்த . ன்

ெமய் க்காவலர்க ம் இரண் ேசைனவைரயர்க ம் உடன்

நின் ெகாண் ந்தனர். பைடப் ரி ன் எல் லா நகர் க ம்

ன் ர்மானிக்கப்பட்டைவயாக இ ந்தன.

இந்த நிலம் இ வைர கண் ராத ெப ம் பைட ன் தாக் தைல,

வைரபடத்ைதப் பார்த்தப லேசகரபாண் யன் உச்சரிக் ம்

ெசாற் கேள ர்மானித்தன. அவர் ெசால் லப் ேபா ம் ெசாற் கள்

க ங் ைகவாணைனச் ெசன்றைடய எத்தைன இைமப் ெபா கள் ஆ ம்

என்பைதக் கணித் ந்தான் தைலைமக்கணியன் அந் வன்.

ய அைமச்சன் ஆ நந் வல ற ம் அந் வன் இட ற ம் நிற் க,

வைரபடத்ைத உற் க்கவனித்தப இ ந்தார் லேசகர பாண் யன்.

இந்தப் ேபா க்காகப் பாண் ய நாட் ன் தற் பைடப் ரி இங் வந்

ஓராண் ஆகப் ேபா ற . இவ் வள ெந ய காலம் காத் ந் ,

ட்ட ட் , ேவந்தர்கைள ம் அணி ேசர்த் ,வ ைமையக் ட் ,

மைலைய ட் க் றங் வர வாய் ப் ேப இல் ைல என் ெசால் லப் பட்ட

பாரிைய சமதளத் ல் இறங் ப் ேபாரி ம் ழைல உ வாக் யேத

லேசகரபாண் யனின் ெப ெவற் யாகச் ெசால் லப் பட்ட . ெவற் ப்

க ைரகள் அவன் ெச களில் எ ெரா த் க் ெகாண்ேட ந்தன.

ஆனா ம் கண்ணிைமக்காமல் வைரபடத்ைதப் பார்த் க்

ெகாண் ந்தான் .
அேத ேநரத் ல் ரிந் டக் ம் ப் பைடைய ம்

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் ேவள் பாரி. ளவன் ட் ன் உச் ல்

நின் ந்தான் அவன். அவன வல பக்கம் இ ளிக் ழவ ம்

இட பக்கம் காலம் ப ம் நின் ந் தனர். அவ க் ப் ன்னால்

வல் ன் ரர்கள் நின் ந்தனர்.

ேபார்க்களத் ன் இட றம் ேவந்தர்பைட நின் ந்த . பர க் டக் ம்

பைட ன் இ எல் ைல ல் தாகத் ெதரிந்தன டாரங் கள் .

அ தான் ஞ் சல் . அதன் உள் ேளதான் நீ லன் இ க் றான். பாரி ன்

கண்கள் அந்த இ எல் ைல ல் நிைல த் நின்றன.

ஞ் ச க் ேநர் ேமற் ேக நாகக்கரட் ன் உச் ல் வாரிக்ைகயன்

நின் ந்தார். ளவன் ட் க் ம் நாகக்கரட் க் ம் இைட ல்

வல் னர் ஒ ப் ன்னைல உ வாக் னர். ெப ம்

மைலத்ெதாடர்கைளேய ல் யமான ஒ க் ப் களால்

இைணக்கக் ய அவர்க க் , ல காதத்ெதாைல ெகாண்ட இந்த

இைடெவளி ஒ ெபா ட்டாகேவ ெதரிய ல் ைல. ளவன் ட் ந்

நாகக்கர வைர அணிவ த் நிற் ம் ேவந்தர்பைட ன் தன்ைமைய

உற் ப்பார்த் க்ெகாண் ந்தான் ேவள் பாரி.

பரண்ேமல் நின் ந்த ைசேவழர், நா ைக வட் ைல

உற் ப்பார்த்தப இ ந்தார். அவர ைச ேநாக் நீ ண் டந்த

நா ைகக்ேகா ன் நிழல் தாக உள் வாங் ய . அவர்,

கண்கைளச் க் ப் பார்த்தப இ ந்தார். பரப் பப்பட்ட மண ல்

 கள் க க் இைடேய ஏ இறங் ப் ன்வாங் க்ெகாண் ந்த

நிழல் . ஐந்தாம் நா ைகையக் க் ம் ேகாட்ைட ேநாக் ச் ங்

உள் ளி த் வந் ேசர்ந்த . மஞ் சள் யக நிழல் ேகாட்ைடத்

ெதாட்ட ம் , இைமப்ெபா ம் இைட ெவளி ன் க் ைகைய

உயர்த் னார். அவரின் ைக அைசந்தேபா ர களின் ேபெரா

எங் ம் எ ெரா த்த .இ றங் களி ம் நிற் ம் எண்ணற் ற

பரண்களி ந் ரெசா எ ந்தேபா நிலெமங் ந் ெவ த் க்

ளம் ய ரர்களின் ேபேராைச.

தட் யங் காட் ப் ேபார் ெதாடங் ய .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 91
ேவந்தர்களின் ட் ப் பைட ல் வ ைமெகாண்ட

ைரப் பைட. அதன் ஆற் றல் அள டற் கரிய . றன்ெகாண்ட

ேபார்க் ைரகள் அைலயைலயாய் அணிவ த் நின்றன.

க ங் ைகவாணனின் ட்டப் ப பறம் ப் பைடைய நிைல ைலயச்

ெசய் யப் ேபாவ இந்தக் ைரப் பைடேய. அதற் ப் ெப ரன்

உ மன்ெகா தைலைமேயற் ந்தான் .

உ மன்ெகா ன் கணிப் ப் ப ேவந்தர்பைட ன் எண்ணிக்ைகேயா

ஒப் ட்டால் , இ ப ல் ஒ பங் க் ைரகள் டப் பறம் ல் இ க்க

வாய் ப் ல் ைல. எனேவ, பறம் ப்பைடைய வாரிச் ட் ம்

மனநிைல ல் தான் ர ன் ஓைசையக் ேகட்ட ம் தாக் த க்

ைரந்தான் . ேநர த் தாக் தல் , ைச ப் த் தாக் தல் ,

ன்பைட ன் ழற் க்ேகற் ப ன்பைட ற் தல் என,

ைரப் பைடக் ரிய எண்ணற் ற ேபார் உத் கள் இ ந் தா ம் , அைவ

எவற் ைற ம் ட்ட ட ேவண் ய ேதைவ ல் ைல எனக் க னான்.

வ ைமேயா ஏ ப் பா ம் தன பைட ன் ன் பறம் ப் பைடயால்

நிைலெகாள் ளேவ யா . தன் ைரகளின் ன்றாம்

அைலப் பாய் ச்ச ல் பறம் ன் ைரப் பைட ற் றாக நிைல ைல ம்

எனக் கணித்தான்.
ேபார் என்ப ,ஆ தங் களின் வ ேய இ யாகத்தான் நடக் ற .

அதற் ன் மன ன் பல தளங் களில் அ நிகழ் த் ப்பார்க்கப்ப ற .

எண்ணற் ற வாய் ப் களின் வ ேய அந்தத் தாக் தைல

நிகழ் த் ப்பார்ப்பவனால் தான் றந் த தளப யாகக் களத் ல்

ைனயாற் ற ற . எண்ணங் க ம் கணிப் க ம் உத் க ேம

ேபாைரச் ெசயல் ப த் ன்றன. உ மன்ெகா ன் கணிப் ல் ஏற் பட்ட

நம் க்ைக அவைன உத் களின்பால் ேநரத்ைதச் ெசலவ க்க

அ ம க்க ல் ைல. ேநர்ெகாண் தாக் அ க் ம் ைறேய

ேபா மான எனக் க னான்.

ேவந்தர்களின் ைரப் பைட ன் வ ைமைய நன் அ வான்

ேவள் பாரி. ேவந்தர்களின் ஒ ங் ைணந்த பைட ல் ைரகளின்

எண்ணிக்ைக ம் அவற் ன் ஆற் ற ம் இதற் ன் கண் ராத ஒன்றாக

இ க்கப் ேபா ற எனக் கணித்தான். அதனால் தான் பறம் ன் தரப் ல்

ைரப் பைட ன் தளப யாக இரவாதைன நிய த்தான் .

பறம் ன் தரப் ல் வ ைம ந்த தாக் தைல நடத்தப் ேபாவ

ற் பைடேய எனக் கணித்தான் க ங் ைகவாணன். பறம் ன்

தாக் த ன் ர் ைன, ற் பைட ல் தான் இ க் ற என

எண்ணினான். அதனால் தான் மற் ற பைடத்தளப களின் கட் ப் பாட் ல்

இ ந்தைத டஅ கமான ேசைனவைரயர்கைள ற் பைடத் தளப

ம் ப க் வழங் னான்.

ப னான் ேசைனவைரயர்கைளக்ெகாண்ட ம் பன், தன

உத் களின் லம் பறம் ப்பைடைய ழ் த்த ெகாண்

ன்னகர்ந்தான். உத் களின் ெதாடக்கம் மட் ேம ன் வா ற .

அவற் ன் அ த்த த்த கட்டங் கைளக் களத் ன் ேபாக்ேக

ர்மானிக் ற .

ன்ேன வ ம் எ ரிகளின் ற் பைடையச் சந் க்கக் காத் ந்தான்

உ ரன். அவன தைலைம ல் தான் பறம் ன் ற் பைட

ஆயத்தநிைல ல் இ ந்த .உ ர ம் நீ ல ம் பறம் ன் இைணயற் ற

தளப கள் . தங் கள தாக் த ன் லம் எ ரிகைள நிைல ைலயச்

ெசய் பவர்கள் . வாரிக்ைகய ம் ேசாமக் ழவ ம் தல்

தைல ைற னர். ேதக்க ம் ைழய ம் இரண்டாம்

தைல ைற னர். பாரி ம் ய ம் ன்றாம் தைல ைற னர்.

உ ர ம் நீ ல ம் நான்காம் தைல ைற னர். இந்த நான்

தைல ைறப் ேபார் உத் க ம் ர ம் ஆற் ற ம் இ ேதாள் களி ம்

இறங் நிற் ம் மா ரர்களாக நீ ல ம் உ ர ம் இ ந் தனர். ஆனால் ,

நீ லன் எ ரிகளால் ைற ெய க்கப் பட் ள் ளான் . அவைன ட் ம் வைர

பறம் ரன் எவ ம் ேசார்வைடயப் ேபாவ ல் ைல. ைககளின் அயர்ைவ

எவ ம் உணரப் ேபாவ ல் ைல.

உ ரன், அதனி ம் தலான னேம யவனாக இ ந்தான் . இந்தப்

ேபாைர எ ரிகள் பாரிைய ெவல் ல நடத் ன்றனர். ஆனால் ,

பறம் ரர்கைளப் ெபா த்தவைர இந்தப் ேபார் நீ ல க்காக நடக் ற .

பறம் க் அைடக்கலமாக வந்த அ ைத ன் லக்ெகா ைய

ஒ ேபா ம் பறம் இழக்கா . எந்த நிைல ம் நீ லைன ட்காமல்

இந்தப் ேபார் க் வரா . எ ரில் நிற் ப எண்ணிக்ைக ல்

கணக் டேவண் ய பைடயன் ; ெகான் க்கேவண் ய பைட

என்ப மட் ேம உ ர க் த் ெதரிந்த . அதற் காக மைலமக்களின்

மாெப ம் ஆ தமான ல் ைல ஏந் நின்ற உ ரனின் பைட. ேபார்

ெதாடங் க ர ழங் யேபா காற் ைறக் த் எ ன அம் கள் .

ேவந்தர்பைட ன் ெப ரர்கள் ந் டப் ப வாள் பைட ல் தான் .

கவசம் ண் , ேகடயம் தாங் , வாள் ஏந் நிற் ம் ரன் ஒ வன்

பல் லாண் க்காலப் ப ற் க் ப் ற தான் ேபார்க்களத் க் வந்

நிற் றான். நிைலப்பைட ல் இல் லாமல் அவ் வப்ேபா ரட்டப் ப ம்

ரர்கள் யா ம் வாள் பைட ல் இைணத் க்ெகாள் ளப்ப வ ல் ைல.

வாள் ேபார், எளிய ப ற் யால் ைக வ ல் ைல.

எல் லாக் காலங் களி ம் நிைலப் பைட ல் நின் ெசயலாற் ம்

ரர்களால் மட் ேம ேபார்க்களத் ல் தன் ைனப் ேபா வாள் ழற் ற

ம் . ேவந்தர்களின் நிைலப்பைடகள் அைனத் ம்

ஒன் ைண ம் ேபா வாள் உயர்த் நிற் ம் ரர்கள் ெப ம்

எண்ணிக்ைக ெகாண் ந்தனர். க ங் ைகவாணைன மகா

சாமந்தனாகக்ெகாண்ட இந்தப் ெப ம் பைட ன் உ ர்நா யான

ப யாக வாள் பைட ளங் ற . எவ் வள க னமான ழ ம்

எ ரிகளின் பைடையப் ளந் ன்னகர்வ ல் வாள் பைடக்

இைணெசால் ல யா . அந்தப் ெப ம் பைடக் ச் சாகைலவன்

தைலைமேயற் றான்.

பறம் ன் தரப் ல் வாள் பைடக் த் தைலைமதாங் யவன் ேதக்கன்.

அவன்தான் எ ரி ன் வ ைம ந்த ப ைய

எ ர்ெகாள் ளப்ேபா றவன். அவனிடம் தான் களத் ல் கைடப் க்க

ேவண் ய உத் கள் பற் நீ ண்டேநரம் உைரயா னான் பாரி. வாள் பைட,

களத் ன் ந ப் ப ல் நிைலெகாண் ந்த .அ ேவ தங் க க்

எல் லா வைககளி ம் வாய் ப்பான எனக் க னான் க ங் ைகவாணன்.

பறம் ன் பைடைய ந ல் ளந் உள் ைழ ம் ேபா ெமாத்தக்

கட் க்ேகாப் ம் ைரவாகக் ைலந் சரி ம் என ம ப் ட்டான்.

அவன கணிப் ைபச் ெசயல் ப த்த வாைளச் ழற் ன்ேன னான்

சாகைலவன்.

ேவந்தர்களின் ேதர்ப்பைடக் நகரி ரன் தைலைமேயற்

நின் ந்தேபா அைத எ ர்ெகாள் ள, பறம் ன் தரப் ல் ைழயன்

நின் ந்தான் . தளப உச்சங் காரி ன் தைலைம ல் ேவந்தர்களின்

யாைனப் பைட நின் ந்த . ஆனால் , பறம் ன் தரப் ல் யாைனகள்

எைவ ம் இ வைர களத் க் வந் ேசர ல் ைல.

ைசேவழரின் ைகயைச ம் ேபார் ர ன் அ ர் ம் ரர்களின்

ேபேராைச மாகப் ேபார் ெதாடங் யேபா க ங் ைகவாணனின்

கண்கள் ன்கள நிகழ் கைளக் ர்ந் கவனித் க்ெகாண் ந்தன.

அவன் தன ெப ம் பைடைய ன்றாகப் ப த் ந்தான் .

தல் நிைலப் பைட ப்பாய் ந் தாக் தைலத் ெதாடங் ய . தன

பைட ன் ன் ல் ஒ ப ைய மட் ேம தல் நிைல ல்

நி த் ந்தான் . இரண்டாம் நிைலப் பைட ேதைவப் பட்டால் களம்

இறங் க ஆயத்தமாக இ ந்த . ன்றாம் நிைலப் பைட எந்த வைக ம்

கள றங் ம் ழல் வரா எனக் கணித் ந்தான் . தல் நிைலப்

பைட ன் ந ல் நின் ந்தான் அவன். இரண்டாம் நிைலப் பைட ன்

இ ப் ப ல் ேசாழேவழ ம் ெபா யெவற் ப ம் உ யஞ் ேசர ம்

நின் ந்தனர். அவர்கைள அ த் தான் ன்றாம் நிைலப் பைட

நின் ந்த . அைதக் கடந்ேத ஞ் சல் இ ந்த . ஞ் ச க் ள் தான்

லேசகரபாண் யன் இ ந்தார். அவ க் அ ல் உள் ள டாரம்

ஒன் ல் நீ லன் கட்டப் பட் க் டந்தான் .

ேபார்க்களத் ன் தைலைமத் தளப தாக் த ன் கப் ல் நின்றால்

அவனால் பைடைய வ நடத்த யா . ஆனால் , தாக் த ன் கப் ல்

தன பைட ெவளிப் ப த் ம் ஆற் றைல உணர்ந்தவனாக இ க்க

ேவண் ம் . அதற் த் த ந்ேத ேபார்க்களத் ல் தளப இ க்கேவண் ய

இடம் ர்மானமா ற .க ங் ைகவாணன், தன வாழ் ன்

ெப ம் ப ையப் ேபார்க்களத் ல் க த்தவன். களத்தாக் த ன்

தன்ைமைய ம் ேவகத்ைத ம் அவனால் ஓைசெகாண்ேட ம ப் ட

ம் .

தளப ன் வ ைம, பைடையக் ெகாண் ெச த் வ ல் இ ப் பதாக

ஒ காலத் ல் நம் பப்பட்ட . ஆனால் , களப் ேபார் என்ப ர ம்

ஏமாற் ம் கலந்த ஒ கலைவ. தாக் வ ம் ம் வ ம்

ன்வாங் வ ம் சம க் யத் வம் உள் ள ெசயல் பா கேள. ஆனால் ,

இைவெயல் லாம் சரியான ஒ வனின் கணிப் ன் வ ேய நடந்தால்

மட் ேம அந்தப் பைட ெவற் ையக் ெகாய் ய ம் . க ங் ைகவாணன்,

ேவ எந்த ஒ தளப ைய ம் ட நீ ண்ட ேபார்

அ பவம் ெகாண்டவனாக இ ந்தான் . இ வைர எந்த ஒ மனிதனின்

உத்தர க் ம் இவ் வள எண்ணிக்ைக லான பைட ரர்கள்

ழ் ப்பணிந் நின்ற ைடயா . தன் ைறயாக அந்தப்

ெப ம் வாய் ப் க ங் ைகவாண க் க் ட் ள் ள . ப் ெப ம்

ேபரரசர்கள் தன்ேனா ேபார்க்களத் ல் வாள் ஏந் நிற் ன்றனர்.

அைனத்ைத ம் உணர்ந்தா ம் எதன் ெபா ட் ம் கவனத்ைதச்

தற டாமல் ன்களத் ல் நிக ம் ஆ தங் களின் உரசல் ஓைசைய

ம ப் வ ேலேய கவனமாக இ ந் தான் .

ளவன் ட் ன் இ ந் ேபாைரப் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் பாரி.

பள் ளத்தாக் ஒன் ல் ெவ ெதாைல ந் மரம் , ெச ெகா கைள

அைசத் வ ம் காற் ெசங் த்தாய் நிற் ம் க ம் பாைற ன்

ேமா வ ேபால, நீ ண் நகர்ந் வ ம் ேவந்தர்பைட பறம் ப் பைடேயா

ேமா ய .
பாரி தன பைடைய ன் நிைலகளாகப் ரிக்க ல் ைல; ஒேர

நிைல ல் தான் ைவத் ந்தான் . ஆனால் , தாக் தல் உத் ைய

ன்றாகப் ரித் ந்தான் . ேபார், பக ன் இ ப நா ைக ல்

நடக் ற . தல் பத் நா ைக ல் கைடப் க்க ேவண் ய உத் ைய

ஒன்றாக ம் , அ த்த ஐந் நா ைகக்கான உத் ைய ேவெறான்றாக ம் ,

இ ஐந் நா ைகக்கான உத் ைய மற் ெறான் றாக ம்

ர்மானித் ந்தான் .

ர்மானம் என்ப , ன் ட்ட டல் மட் ம் தான் . எந்த ஒ

ன் ட்ட ட ம் வாய் ப் கைள ைமயப்ப த் ேய

வ வைமக்கப் ப ற . வாய் ப் பற் றவற் ன் காரணிகைளக் கணக் ல்

எ த் க்ெகாண்டா ம் அதற் வ வம் ெகா க்க வ ல் ைல.

அதனால் தான் களத் ன் ேதைவக்ேகற் ப ய கைள ைரந்

எ க் ம் தளப ெவற் ைய அைட றான். பறம் ன் தளப கள்

அைனவ க் ம் ட்டம் ெதளிவாக ளக்கப் பட் ந்த . ஆனால் ,

நிைலைம என்ப ேபார்க்களத் ல் தான் ர்மானமா ற . அதற் த்

த ந்த ய கைள அவர்கள் எ ப் ப ல் எந்தத் தைட ல் ைல.

ஆனால் ேவந்தர்பைட ல் ெவ க் ம் அ காரம் ,

க ங் ைகவாண க் ம் அவ க் ேமேல இ ப்பவர்க க் ம் தான்

இ ந்த ; ன்களத் ல் நின் ேபாரி ம் தளப க க் ல் ைல.

க ங் ைகவாணன் கணித்த ேபாலேவ ேவந்தரின் ைரப் பைட எ

ன்ேன ய .எ ரி தாக் ப் த் நிற் பான் என அவன் கணித்த ல்

பா யள ேநரம் டப் பறம் ப் பைடயால் தாக் ப் க்க ய ல் ைல.

அைலயைலயாய் வந் எ ன ைரகள் . பறம் ரர்களால் ன்

ைழந் உள் ேள க யாத அள க் ேவக ம்

அடர்த் ம் ெகாண்டதாக இ ந்த ேவந்தர்பைட. அதன் தாக் த ன்

ேவகம ந் ைசையத் ப் ய பறம் ப் பைட.

பறம் ப் பைட ம் பத் ெதாடங் ய ம் ெப ங் ச்ச ட்ட

உ மன்ெகா , ைக ல் இ ந்த வாைள இ ைற ழற் ப் ேபேராைச

எ ப் னான். அவன ஓைசையக் ேகட்ட ம் ைரப் பைட ன்

ரெசா ப் பாளன் ர கைள மாற் ஒ த்தான் . ன் ம் ம்

பறம் ரர்கைள ேவந்தர்களின் ைரப் பைட ரர்கள்

உற் சாகத்ேதா ம் ஆேவசத்ேதா ம் ரட்டத் ெதாடங் னர்.

ஆ அணிகளாகப் ரிந் பைட ரர்கள் ன்ேனாக் ச் ெசல் ல

உத்தர ட் ந்தான் இரவாதன். அந்த உத்தர , ேபார் ெதாடங் ம்

ன்ேப ட்ட டப் பட்ட . ேவந்தர்களின் பைடைய கச் ேநரம்

மட் ேம எ ர்ெகாண் தாக் ட் , கைலந் ன்ெசல் ல ேவண் ம்

என்ப ன் . பறம் ரர்கள் ட்ட ட்ட ேபாலேவ ைரையத்

ப் னர். ஆனால் , ம் ய ேவகத் ல் ைரகளின் ஓட்டம்

பலமடங் ெப ய . மைல ேம களிேல பாய் ந் ேபா ம்

பழக்கம் ெகாண்ட பறம் ன் ைரகள் , கணேநரத் ல் உச்சேவகத்ைத

அைடந்தன. அவர்கைள அளவற் ற ேவகத் ல் ரட் வந்த

ேவந்தர்பைட.
 ரட் ச்ெசல் லத் தன் பைடகைள அ த்த த் அ ப் க்ெகாண்ேட

இ ந்தான் உ மன்ெகா . இத் டன் பறம் ன் ைரப் பைட

ற் றாக அ யேவண் ம் என் ம் ஆேவசத்ேதா பைடக க்

உத்தர ட்டான்.

இரவாதன் கணித்தைத ட கக் ய ெதாைல ேலேய

ேவந்தர்பைடக் ைரகள் ேவகத்ைத இழந்தன. பாய் ந் ன்னக ம்

கால் களால் அ த்த அ ைய எ த் ைவக்க ய ல் ைல. ேதங் கத்

ெதாடங் ன.

`ஈக் மண ம் ர் ைனெகாண்ட க மண ம் த த் க் டக் ம் நிலம்

அ ’ என் தட் யங் காட் மண்ைணப் பற் இ ளிக் ழவன்

ெசான் ன ம் பாரி ெசய் தான், ேவந்தர்பைடக் ைரகளின்

ளம் கள் இவற் ைறத் தாங் கா என் . பறம் ன் ைரகள்

மைலக்கா களில் காலம் ைம ம் அைலபைவ. எனேவ, அவற் க்

சமெவளிக் ைரக க் ப் ேபா வ ேபால கால் ளம் ல் அைரவட்ட

வ லான ளம் க் ற ேபா வ ல் ைல. பாைறகளின் ர் ைன,

ளம் ன் இதர ப ையக் த் க் த் ம் . ெதாடக்க நாளில்

இதற் மாற் என்ன ெசய் வ என, பறம் ன் ம த் வர்கள் ரமாக

ஆேலா த்தார்கள் . அப்ேபா தான் ெசம் க்களிமண்ைணப் வ என

வான . ெசம் க்களிமண்ைணப் பாதக் ளம் வ ம் னால் ,

அ ஆைம ன் ஓட்ைடத் ப் ப் ேபாட்ட ேபால ளம் ன் ேமல்

ைமயாக உட்கார்ந் ெகாள் ம் . பாைற ெவ ப் களி ம்

ர் ைனக் கல் ம் நடந்தா ம் தா னா ம் ளம் க் ஒன் ம்

ஆகா . எல் லாவைகயான கவசமாக ம் அ இ க் ம் . அன் ந்

பறம் ன் ைரகள் அைனத் க் ம் ெசம் க்களிமண்ேண

ளம் ப் ச்சாகப் சப் ப ற .

ஆனால் , சமெவளிக் ைரக க் இ ம் பால் ஆன அைரவட்ட

வ லான ளம் க் ற தான் அ க்கப்ப ம் . ளம் ன் ந ப் ப

எ ம் அ க்கப் படாமல் தன்னியல் ேலேய இ க் ம் .

ேபார்க் ைரகள் ரைனச் மந்தப பாய் ந் ன்னத் க் கால் கைள

ஊன் ம் ேபா நிலத் ன் தன்ைமக் ஏற் ப ளம் ன் கால் ப தல்

க்கால் ப வைர மண் க் ள் ைதந் ேமெல ம் . இ ,

ஈக் மண ம் க மண ம் நிரம் ள் ள நிலத் ல் ைரகைள என்ன

வைக ல் பா க் ம் என்ப எளிதாகக் கணிக்கக் ய ஒன்றாகத்தான்

இ ந்த .

அதனால் தான் ைரப்பைட ன் தளப யாக எப் ேபா ம் ெசயல் ப ம்

ைழயைனத் ேதர்ப்பைடக் நிய த் ட் , இரவாதைனக்

ைரப் பைட ன் தளப யாக அ ப் ைவத்தான் பாரி. ேவந்தர்களின்

வ ைம ந்த பைடயான ைரப்பைடைய எவ் வள ேவகமாகக்

ைறக் ேறாேமா அவ் வள ேவகமாக ெவற் ைய ெந ங் க ம் .

எனேவ, ைரப் பைடையச் ைறக்காற் ன் ேவகத் ல்

அ த்ெதா க் ம் உத் ையக் கைடப் ப் ப என ெவ த்தான்

பாரி. அதற் ப் ெபா த்தமானவன் இரவாதேன. அவன வாள் ச் ன்

ேவகம் யாரா ம் எ ர்ெகாள் ள யாத . ர் ரர்களின்

பைடத்ெதா ப் ைம ம் இரவாதனின் ேழ அணிவ க்கச்ெசய்

ெமாத்தக் ைரப்பைடைய ம் அவனிடம் ஒப் பைடத்தான்.

பறம் ரர்கைள ரட் வந்த ேவந்தர்களின் ைரப் பைட, பாய

யாமல் ேதங் கத் ெதாடங் ய . ேமேல அமர்ந் ந் த ரர்கள் அந்தக்

ைரகைள அ த் ஓட்ட ைன ம் ேபா ன்காைலத் க் ைவக்க

யாமல் அைவ ண ன.

இரவாத ம் அவன் ேதாழர்க ம் கணித்த இடத்ைத டச் சற்

ன்னதாகேவ ேவந்தர்களின் ைரப்பைட ேதங் கத் ெதாடங் ய ம் ,

அவர்கைள ேநாக் த் தங் களின் ைரகைளத் ப் ய பறம்

ரர்கள் , ைரகளின் க வாளங் கைளச் ண் இ த்தனர். எ ரிகள் ,

தங் கைள ேநாக் வ வ அ ந் ேவந்தர்பைட ரர்கள் தங் களின்

 ைரகைள ேவகேவகமாக இயக்க ற் ப ம் ேபா ன்னல் ேவகத் ல்

வந்த வாள் களால் தைலகள் சரிந் ெகாண் ந்தன. இயங் க யாத

ைரகளின் ேம ந் ண ய ரர்கள் அ த்த த்த கணங் களில்

ைர ந் சரிந்தனர்.

ரட் ச் ெசன்ற தங் களின் ைரப் பைட, எ ரிைய ற் றாக

அ த் த் ம் ம் எனப் பார்த் ந்தான் உ மன்ெகா .

ேநரத் ேலேய பறம் ன் ெகா ஏந் ய ைர ரன்தான் ன்ேனாக் ப்

பாய் ந் வந் ெகாண் ந்தான் . உ மன்ெகா க் ,ஒ கணம் எ ம்

ரிய ல் ைல. `பன்னி ேசைன த ையக்ெகாண்ட தற் பைடப் ரி

எங் ேக ேபான ... ஏன் யா ம் ஞ் ச ல் ைல?’ எனச் ந் க் ம் ன்,

அ த்த ேசைனவைரயனின் தைலைம லான பன்னி

பைடப் ரி க ம் அ க்க க்காகத் தா ப் பாய் ந் ன்ேன ன.

இரவாதன் , ேமாதல் ேபாக்ைகச் சற் ேற ெவளிப் ப த் ட் ,

ைரகைள ண் ம் ன்ேனாக் த் ப் ய . தங் களின்

தற் ரிைவ அ த்த எ ரிகைளப் ப ர்க் ம் எண்ணத் ல்

ேவந்தர்களின் பைட ரர்கள் ைரகைள ரட் வந்தனர். ஈக் மணல்

ைரகளின் ளம் கைளக் த் உள் ளிறங் ம் ேபா பறம் ன்

வாள் கள் அைத ட ஆழமாக ரர்களின் உடல் க க் ள்

இறங் க்ெகாண் ந்தன. ைரப் பைடைய அ த்த த்

ைர ப த்த ஆயத்தமாக இ ந்தான் உ மன்ெகா .

ற் பைடத் தளப உ ரனின் உத்தர ப் ப தல் நிைலத் தாக் த ல்

அள ல் த்த அம் கைளேய பயன்ப த் னர் ரர்கள் . நாண்களின்

ைச ட் க்ெகா க்க, அ த்த த் ெவவ் ேவ நிைல அம் கைளப்

பயன்ப த் னர். பறம் ரர்கள் ெதா க் ம் அம் கள் எ ரிகளின்

ஈட் ையப் ேபாலப் பாய் ந்தன. அவற் ன் ேவக ம் வ ைம ம் ஒப் ட

யாததாக இ ந்தன.

எ ரிகைளத் தங் களின் அம் களால் வ ைமேயா தாக்கத்

ேதைவயான ெதாைல க் ன்ெசல் ல ேவந்தர்பைடயால்

ய ல் ைல. ஏெனன்றால் , அைத டஒ பங் அ கமான

ெதாைல ந்ேத பறம் ரர்களால் வ ைமயான தாக் தைலத்

ெதா க்க ந்த .

பறம் ரர்கள் எய் ம் அம் கள் ப் பாய் ந் தவண்ண க்க,

ேவந்தர்பைட ன் அம் கள் பல ம் பா ப் ஏ ன் ப்

பணிந் ெகாண் ந்தன. உ ரன் தன பைடக் க் ெகா த்த உத்தர ,

வ ைம ைறந்த அம் கைள மட் ேம ெதாடக்கநிைல ல் பயன்ப த்த

ேவண் ம் என்ப .

ம் பன் இைத எ ர்பார்த் தான் இ ந்தான் . பறம் ரர்கைள

ற் ேபாரில் ழ் த்த யா என அவ க் நன் ெதரி ம் . அவர்களின்

தாக் தல் மற் ற பைடப் ரி ன் பக்கம் ேபாய் டாமல் , தங் கைள

ேநாக் ேய இ க் மா பார்த் க்ெகாள் வ தான் ம் ப க் க்

க ங் ைகவாணனின் உத்தர . எனேவ, தாக் யவா ன்னக ம்

பறம் ப் பைடையச் சமாளித்தப சற் ேற ன்வாங் க்ெகாண் ந்தான்

 ம் பன்.

ேவந்தர்களின் வாள் பைட, ன்ேனாக் நகர்ந் ெகாண் ந்த .

ேதக்கன் தைலைம லான பறம் ப் பைட, ன்வ த்த ட்டத் ன்ப

ன்நகர்வதற் கான உத் ையேய ன்பற் ன. சாகைலவன்

உற் சாகப் ெப க் ல் தன பைடைய ன்னகர்த் க்ெகாண் ந்தான் .

ேதர்ப்பைட ன் தளப நகரி ர க் , தனக் ன்னால் நிற் பைத ஒ

பைட எனக் க தேவ மன ல் ைல. தாக் த க்கான வ வத் ல் வ ைம

ந்த ேதர்கள் வரிைச வரிைசயாக ன்னகர்ந் ெகாண் ந்தன.

ஆனால் , பறம் ன் தரப் ல் நின்றவற் ைற `ேதர்’ என்ேற வைகப் ப த்த

யா எனத் ேதான் ய . உழ வண் கைளப் ேபார்த்ேதர்களாக

மாற் எ த் வந் ள் ளனர் எனக் க னான். வ ைமயற் ற அவற் ன்

தன்ைம பார்ைவ ேலேய ெதரிந்த .

ேதரின் நிற் ம் ரன்தான் மற் ற அைனத் ப்

பைட ரர்கைள ம் டத் றன் க்கவனாக இ க்க ேவண் ம் . ல் ,

வாள் , ேவல் ஆ ய ன் ஆ தங் கைள ம் ைகயாளத் ெதரிந்த

ெப ரன் மட் ேம ேதரின் நின் ேபாரிட ம் .

அைத ட க் யம் , ேபாரி ம் ர க் ம் ேதைர ஓட் ம் வளவ க் ம்

இ க்கேவண் ய ஒத் ைச . ைரகைள அைசய டாமல்

நி த் ைவக்க ம் இைச க் ஏற் ப ப் ைவக்க ம் அவன் ரனின்

மனம ந் ெசயல் ப பவனாக இ க்க ேவண் ம் . ேபார்நிலம் ,

எவ் ட ம் சமதளத்ைதக் ெகாண்டதன் ; ேம பள் ளங் க ம் ஏற் ற

இறக்கங் க ம் ெகாண்ட பாழ் நிலமாகத்தான் இ க் ம் . எனேவ, ேதைரச்

ன்ேனற் ற ேவண் மானா ம் ைரகைள ைரந் இ க்கச்

ெசய் ன்னகர்த்த ேவண் ம் . ண் நக ம் ேதரின் நின்

ேபாரி பவன் ஆ தங் கைளக் ைகயா தல் எளிதன் .

சக்கரங் கைள உ ட் வைத ம் உ ட்டாமல் நி த் வைத ம்

றம் படச்ெசய் ற வளவனின் ைக ல் தான் ேமேல நின் ேபாரா ம்

ரனின் ஆற் ற ம் இ க் ற .

நாக் க் மத் ல் கைடவா ல் ெபா ந் க் ம் க வாளத்ைத

எந்த ேநர ம் இ த் ப் த்தப ேய இ க் ம் ழல் ஏற் பட்டால் , எந்தக்

ைர ம் தன ஒ ங் ைக ஒ ள் ள ல் உத ெய ந் ம் . அைத

உணர்ந்தவனாக வளவன் இ ந்தால் மட் ேம நா ம்

ேபார்க்களத் ல் கட் ப்பா இழக்காமல் ைரையச் ெச த்த ம் .

வளவன் ேதைர நி த் ம் தன்ைமையப் ரிந் ெகாண் தாக் தைல

ன்ென க் ம் ண ம் ரித ம் ேபாரி ம் ர க் ேவண் ம் .

ைர ன் மனநிைல, வளவனின் றைம, ரனின் வ ைம ஆ ய

ன் ம் இைணந் ேத ேதர்ப்பைட ன் ஆற் றலாய் ெவளிப் ப ற .

ைழயன் தன பைடைய ரான ேவகத் ல் தாக் தைலத் ெதா க்க

ஆைண ட் ந் தான் . ஆனால் , ேவந்தர்களின் பைடத்தளப நகரி ரன்

ஆற் றைல ம் ெவளிப் ப த் ன்ேனறப் பாய் ந் ெசல் ல

உத்தர ட்டான்.

நா ைகப் பரணின் ேநர் எ ேர கண் பார்ைவ ன் கைட ப்

ப ையத்தான் யாைனப்ேபா க்கான களமாக ைசேவழர்

ஒ க் ந்தார். தட் யங் காட் ன் கைடக்ேகா ப் ப அ .

உச்சங் காரி ன் தைலைம ல் ேவந்தர்களின் யாைனப் பைட

நின் ந்த . பறம் ன் தரப் ல் எந்த ஒ யாைன ம் களத் க்

வர ல் ைல.

நீ ண்டேநரத் க் ப் ற ஒேர ஒ வன் மட் ம் ைர ல் ேபார்க்களம்

ேநாக் வந்தான் . வ வ யார் என உற் ப்பார்த் ந்தான் உச்சங் காரி.

வந் நின்றான் ேவட் ர்பைழயன். யாைனப்பைடைய எ ர்த் த்

தன்னந்தனியாக ஒ ழவன் ைர ல் வந் நிற் ப எதனால் என

யா க் ம் ரிய ல் ைல.

ேவட் ர்பைழயன் ெசான் னான், ``பறம் ன் தரப் ல் யாைனப் பைட

ஏ ல் ைல.”

உச்சங் காரி அ ர்ச் ேயா பார்த் க் ெகாண் ந்தான் .

ேபார் களின்ப யாைனப் பைட யாைனப் பைடேயா தான் ேமாத

ேவண் ம் . அப் ப ெயன்றால் என்ன ெசய் வ எனச் ந் த்த அ த்த

கணம் உச்சங் காரி ெவ த்தான் , ``அப் ப ெயன்றால் நாங் கள்

பறம் க் ள் ைழேவாம் .”

ேவட் ர்பைழயன் ைககைள ரித் க் காட் ச் ெசான் னான், ``உங் களின்

 ப் பம் .”

அேத ேவகத்ேதா உச்சங் காரி தன பைடக க் ஆைண றப் க்க

ஆயத்தமானான். அதற் ள் அ ல் இ ந்த இரண்டாம் நிைலத் தளப

ெசான் னான், ``தளப , நம் ைமச் க்கைவத் அ க் ம் ட்டம் இதற் ள்

இ ப் பதாகக் க ேறன். எனேவ, அவசரப் பட் ெவ க்க

ேவண்டாம் .”

வட்டாற் த் தாக் த ல் ேசாழனின் யாைனப் பைடைய ற் றாக

அ ந்த கைத அைனவ க் ம் ெதரி ம் . அ ப் க் ஆயத்தமான

உச்சங் காரி, சற் ேற நிதானம் ெகாண்டான். க ங் ைகவாணைன

ஆேலா த் , ற ெவ க்கலாம் என நிைனத்தான்.

தல் நிைலப் பைட ன் இ ப்ப ல் நின் ந்த

க ங் ைகவாண க் ஒவ் ெவா ைச ந் ம் ெசய் கள்

வந்தவண்ணம் இ ந்தன. அவனிட ந் ேவந்த க் ச் ெசய் கள்

ெசன்றவண்ணம் இ ந்தன. சம வ ைமெகாண்ட இ பைடகள்

ேமா னால் , ேமாத ன் ெதாடக்கேம ெமாத்த ஆற் றைல ம்

ெவளிப் ப த் வதாக இ க்க ேவண் ம் . ஆனால் , இங் நிைலைம

அப் ப யன் . ன்னஞ் பைட ஒன் மாெப ம் பைட ன்

தாக் தல் ெதா த் க்ெகாண் க் ற . எனேவ, ெப ம் பைட ன்

தைலைமத் தளப க நிதானத்ேதா வந் ேச ம் ெசய் கைளக்

ேகட் க்ெகாண் ந்தான் .

எ ர்பார்த்தைதப்ேபால வாள் பைட ம் ேதர்ப்பைட ம்

 ன்ேன க்ெகாண் ந்தன. சாகைலவ ம் நகரி ர ம் அ த்த த்த

ெசய் ைய அ ப் க்ெகாண் ந்தனர். ற் பைட ன் தளப

ம் ப ம் வ க்கப் பட்ட உத் ன் அ ப் பைட ல் எ ரி ன்

தாக் தைலக் ைகயாண் ெகாண் ந்தான் . ன்

பைடப் ரி களி ம் எத்தைன ேசைன த கள் ன்களத் ல்

ேபாரிட் க்ெகாண் க் ன்றனர் என்ற கணக்ைக அ ல்

இ ந்தவர்கள் ெசால் க்ெகாண் ந்தனர்.

க ங் ைகவாணன் ெபரி ம் எ ர்பார்த் ந்த ைரப் பைட ன்

ன்ேனற் றம் பற் இன் ம் ெசய் கள் வந் ேசராமல் இ ந்தன.

அங் ந் தான் தல் நிைல ெவற் ைய அவன் எ ர்பார்த் ந்தான் .

அந்த ெவற் ன் அ ப்பைட ல் தான் அவன ட்டம்

வ க்கப் பட் ந்த . பறம் ன் ெமாத்தப் பைட ரர்களின்

எண்ணிக்ைகைய ட ேவந்தர்களின் ைரப் பைட ரர்களின்

எண்ணிக்ைக அ கம் . எனேவ, தல் நிைல ல் பறம் ப் பைட

ன்வாங் ட்டால் உ மன்ெகா தன வ ைமயான

ைரப் பைடையக்ெகாண் பறம் ப்பைடைய அைரவட்டச் ற் ல்

வைளக் ம் கத்ைதத் ட்ட ட் ந்தான் .

இட ைன ந் வந் ேசர்ந்த ெசய் , யாைனப் பைட பற் யதாக

இ ந்த . உச்சங் காரி, பறம் க் ள் ைழய அ ம ேகட் ச் ெசய்

அ ப் னான். வட்டாற் த் தாக் த ல் ேசாழனிட ந்

ைகப் பற் றப் பட்ட யாைனகேள ெப ம் எண்ணிக்ைக லானைவ. எனேவ,

பறம் ன் தரப் ல் வ ைமயான யாைனப்பைட இ க் ம் என் தான்

அைனவ ம் எ ர்பார்த் ந்தனர். ஆனால் , தங் களிடம் யாைனப் பைட

இல் ைல என் எ ரிகள் ெசால் வ ேபார்த்தந் ரமன் ேவ ல் ைல

என்ப ெதளிவாகத் ெதரிந்த . ``அவர்களின் ட்டத் ல் நாம் ேபாய் ச்

க் க்ெகாள் ளக் டா . எனேவ, பறம் க் ள் ேபாய் த் தாக் ம்

நடவ க்ைக ேவண்டாம் . அ த் என்ன ெசய் வ என்பைத உத்தர

ைடத்த ற நிைறேவற் க” என் னான் க ங் ைகவாணன்.

இந்தச் ெசய் ேபாய் க்ெகாண் க் ம் ேபா தான் ைரப் பைடத்

தளப உ மன்ெகா அ ப் ய ெசய் வந் ேசர்ந்த . ``ஒ

ேசைனவைரய ம் ப னா ேசைன த க ம் நம தரப் ல்

இறந் ள் ளனர்” என்றான் அவன்.

ஒ கணம் ண ப் ேபானான் க ங் ைக வாணன் . ற் பக க் ள்

பறம் ப் பைடைய அ த்ெதா க் ம் வ ைமெகாண்ட என

எ ர்பார்க்கப்பட்ட ைரப் பைட ந் வந் ள் ள தற் ெசய் , எந்த

வைக ம் நம் ப யாததாக இ ந்த .

உ மன்ெகா ைய ேநாக் ைரயலாமா என

நிைனத் க்ெகாண் ந்தேபா தான் காரமைல ன் ேம ந்

காரிக்ெகாம் ம் ஓைச ேகட்ட . ஓைசவந்த ைச ேநாக் த் ம் ப்

பார்த்தான் க ங் ைகவாணன்.

பாரி ன் ட்டப் ப தல் பத் நா ைக வைடந்தைதக் க் ம்

காரிக்ெகாம் ஓைச அ .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 92
காரிக்ெகாம் ேபாைச ேமெல ம் ேபா , ந ப் பகல் கடந் ந்த ;

ேபார்க்களத் ன் சரிபா ேநரம் வைடந் ந்த .

ன்களத் ந் அ த்த த் வந்த ெசய் கள்

க ங் ைகவாண க் க் ழப் பத்ைதேய உ வாக் ன. உ மன்ெகா

ைரப் பைட ல் நிகழ் ந் ள் ள பா ப்ைபப் பற் அ ப் ய ெசய் ,

அ ர்ச் ைய உ வாக் ய .அ உண்ைம என நம் வேத க னமாக

இ ந்த . ஆனால் , ேபார்க்களத் ல் தனக் வந் ேச ம் ெசய்

உண்ைமயா என ஆராய் வ ல் தளப ேநரத்ைதச் ெசல டக் டா .

ஏெனன் றால் , அ அவன் பைட அவ க் அ ப் ம் ெசய் . அந்தச்

ெசய் ையக் ெகாண் அ த் ெசய் ய ேவண் யைதத்தான் ந் க்க

ேவண் ம் .

ைரப் பைட சந் த்த அேத க்கைலத்தான் ேதர்ப்பைட ம் சந் த்த .

ஈக் மணல் கள் , பாய் ந் ெசல் ம் ைர ன் ேவகத்ைதக்

கட் ப் ப த் ன. நகரி ரன், ெவ ைர ல் தன ஆேவசத்ைத இழந்

ழப் பத் க் ள் க் னான். பறம் ன் தரப் ல் ைழயனின் தாக் தல்

ேவகம் , ேநரம் ஆக ஆக அ கரிக்கத் ெதாடங் ய . ேவந்தர்பைட ன்

ேதர்கள் ைரந் ெசல் ல யாத நிைல ல் பறம் ன் ேதர்கள் பாய் ந்

ன்னகர்ந் ெகாண் ந்தன.

வாள் பைட ேமா ம் களத் ல் தான் ேவந்தர்பைட ெவ ெதாைல

ன்ேன ந்த . வாள் பைடத் தளப சாகைலவன், ர்க்கத்ேதா

தாக் ன்ேன க்ெகாண் ந்தான் . ஆனா ம் , பறம் ன் தரப் ல்

ேபரிழப் எ ம் நிகழாம ந்த . நீ ண்டேநரத் க் ப் ற தான்

அவன், பறம் ரர்கள் அணிந் க் ம் ெமய் க்கவசத்ைத

உற் க்கவனித்தான் .

ேவந்தர்களின் தரப் ல் தளப கள் , ேசைனவைரயர்கள் ,

ேசைன த கள் , ெமய் க்காப்பாளர்கள் ஆ ேயார் மட் ேம உடைலக்

காக் ம் ெமய் க்கவசம் அணிந் ந் தனர். மற் ற ரர்கள் அைனவ ம்

ைககளில் ேகடயத் ட ம் வா ட ம் தான் களத் ல்

ேபாரிட் க்ெகாண் ந்தனர். பறம் ரர்கள் அைனவ ம் ெமய் க்கவசம்

அணிந் ந்தனர். ஆனால் , அ ேவந் தர்பைட னர் அணிந் ந்தைதப்

ேபான் இ ம் பால் ஆன ந்த எைடெகாண்ட கவசமல் ல; மாறாக,

வப் ச் த் ர , ெசங் ெகா ேவ ஆ யவற் ைற அைரத் யன்

ஆசான் ெசய் த . யன் ஆசான் இர ேமட் க் வந் த ம் த ல்

இட்ட கட்டைளேய இந்த வைகச் ெச கைளக் ெகாண் வந் ேசர்க்கச்

ெசால் த்தான் . பறம் ெபங் ம் இ க் ம் ஆண்க ம் ெபண்க ம்

அ த்த ஓரி நாளில் ேபா மான அள க் க் ெகாண் வந் ேசர்த்தனர்.

அவற் ைறத் த ந்த ேசர்மானத்ேதா அைரத் , பைனநாேரா ைசந் ,

ெவ ல் ன் நிழ ேல உலர்த் னர். ஆ ய கஞ் ல் ரண்ட

ேமலாைடையப் ேபால அ உலர்ந்த . ேதா ன் ணம் ெகாண்ட, ஆனால்

பாைற ன் பக் ேபான்ற அந்த ஆைட. ஒ வைக ல் உ ம் ன்

ேமற் ேதால் ேபான்ற . அைதத் ைளத் க் ெகாண் எந்தேவார்

ஆ த ம் எளி ல் உட் க யா .

பறம் ரர்கள் அந்த ெமய் க்கவசத்ைதேய அணிந் ந் தனர். மார் ன்

ேமல் ேபார்த் , ன் றக் க களால் இ த் க் கட் ந்தனர்.

கன ல் லாத ஆைடயாக ம் அேத ேநரத் ல் அம் ம் வா ம் எளி ல்

உட் க யாததாக ம் இ ந்த அந்த ெமய் க்கவசம் .

ேவந்தர்களின் ற் பைட ன் தாக் றைனப் பறம் ன்

தாக் றேனா ஒப் ட்டால் , சரிபா க் ம் ைற தான் . அ ம்

உேலாக ல் ஏந் யவர்கள் பைட ன் ன்னணி னர் மட் ேம.

அவர்களின் அம் தான் ரியத் டன் ன. மற் ற ரர்களின்

அம் கேளா பறம் ரர்கள் நிற் ம் ெதாைலைவ வந்தைட ம் ேபாேத

உ ரற் றதா ன்றன.

ற் பைட, ேதர்ப்பைட, யாைனப் பைட ஆ ய ன் பைடகளி ம்

தன்ைமயான ஆ தம் ல் தான் . ஆனால் , ேவந்தர்பைட ரர்கள்

எ ரிகைளத் தாக் வதற் காகத் தங் கைள

நிைலநி த் க்ெகாள் ளேவண் ய இடத் க் அ ல் ட வர

யாதப இ ந் த பறம் ப் பைட ன் தாக் தல் . அ மட் மன் ,

பறம் ரர்கள் அைனவ ம் ெமய் க்கவசம் அணிந்தவர்களாக இ ந்தனர்.

எனேவ, பறம் ன் தரப் ல் ஒ ரைனச் சாய் ப்பேத ெப ம் பாடாக

இ ந்த . பறம் ன் வாள் பைட ல் உள் ள அைனவ ம் ெமய் க்கவசம்

அணிந் ந்ததால் , ன்ேன ச் ெசன் தாக் ய சாகைலவனால்

எ ரிகைள ழ் த் ன்ேனற ய ல் ைல. நீ ண்ட ேநரத் க் ப்

ற தான் அவன் உணர்ந்தான், எ ரிகள் ல ப் ன்வாங் ம் வ ல்

மட் ேம தன பைட ன்ேன ற என் ம் , அவர்கைளச் ைதத்ேதா

அ த்ேதா ன்ேனற ல் ைல என் ம் . ஆனா ம் , ஒ ழவன் தனக்

எ ரான பைடக் த் தைலைமேயற் றான் என்பைத அவனால்

ச த் க்ெகாள் ள ய ல் ைல. அம் ம் ஈட் ம் ேபான்றதன் வாள் .

அதன் ஒவ் ெவா ச் ம் ரனின் ஆற் ற ம் ெவளிப் பட்டாக

ேவண் ம் . ைகப் ன் இ ய ரல் க க் ள் காற் ந்தால் ட

வாளின் ச் வ ைம ழக் ம் .
ேபார் என்ப ,உ ைரைவத் ைளயா ம் ைளயாட் . அைத

ஒவ் ெவா கண ம் உணரச்ெசய் வ வாள் சண்ைட. ஈட் ம்

அம் ம் ேபால, எங் ேகா இ ப் பவைன ேநாக் ய தாக் தல் அன் இ .

தான் த் க் ம் ேகடயத் ல் ேமா ம் எ ரி ன் வாள் வ ைமைய,

அந்த அ த்தம் ெகாண் ம ப் ட யாதவனால் ஒ ேபா ம்

ெவற் ைய ஈட்ட யா .

பறம் ன் தரப் ல் வாள் பைடக் த் தைலைமேயற் ற ேதக்கன்,

எ ரிகைள ந்த அள க் த் தன எல் ைலக் ள் உள் வாங் ம்

உத் ையேய கைடப் த்தான் . எனேவ, ேவந்தர்பைட கஅ க

ெதாைல க் ப் பறம் ன் தரப் க் ள் இ க்கப்பட் ந்த .

சாகைலவன், ேதக்க டனான ேநர த் தாக் தைல எ ர்பார்த்

ன்னகர்ந் ெகாண் ந்தான் ; ழவைன ெவட் ச்சரிப் பதன் லம்

எ ரி ன் தளப ைய த ல் ழ் த் ய ெப ைமைய அைடவதற் காக

ைரந் ெகாண் ந்தான் .

ேவந்தர்பைட இப் ேபா நிைலெகாண் ள் ள வைரபடம் க ம் ஏற் ற

இறக்கத்ேதா இ க் ற . வாள் பைடயான எ ரிகளின் தரப் க் ள்

 க ம் ன்ேன க் ற . ஆனால் , ற் பைட ம் ைரப் பைட ம்

தன தரப் க் ள் உள் வாங் க் ன்றன. ேதர்ப்பைடயான

இரண் க் ம் இைடப்பட்ட நிைல ல் இ க் ற .இ ேபான்ற

நிைலதான் தைலைமேயற் ம் தளப க் ப் ெப ம் ெந க்க ைய

உ வாக் ம் . பைட ன் இத்தைகய நிைலயால் அ த்

உ வாகப் ேபா ம் ழைல எளி ல் கணிக்க யா .

அதனால் தான் தனக் வந் ேசர்ந்த ெசய் ந்

ெப ங் ழப் பத்ைதச் சந் த் க்ெகாண் ந்தான் க ங் ைகவாணன்.

பறம் ரர்கைள, எண்ணிக்ைகையக் ெகாண் மட் ேம ம ப் டக்

டா என்பைத அவன் நன் அ வான். ஆனால் , சமதளப் ேபார்

என்பதா ம் , தன் ைடய பைட ல் இ க் ம் ரர்களின் எண்ணிக்ைக

அள டற் கரியதாக இ ப்பதா ம் அவன் ெப நம் க்ைக

ெகாண் ந்தான் . தல் நாேள இந்தப் ேபார் க் வ ம் என

நிைனத்தான். ஆனால் , ேபார்க்களத் ல் ேமெல ம் ெசம் ,

நம் க்ைகைய மைறக்கத் ெதாடங் ய .

உ ரனின் தைலைம லான ற் பைட, ஆேவசம் ெகாண்

ேவந்தர்பைட ன் கட்டைமப்ைபப் ளந் ன்ேன க் ெகாண் ந்த ;

பறம் ரர்கள் ல் ைவத் ள் ள அம் பறாத் ணி, கம் பங் க ர்

ேபான்ற வ வைமப்ைபக் ெகாண் ந்த . ைமயத்தண்ைடச் ற்

அம் கள் ெச கப் பட் ந்தன. ெவவ் ேவ வைகயான அம் கள் ,

அதற் த்தக்க உயரத் ல் இடம் த் ந்தன. ந் ற் ப

அம் கைளக் ெகாண்டதாக ஒவ் ேவார் அம் பறாத் ணி ம் இ ந்த .

ேவந்தர்பைட ரர்கள் பயன்ப த் ம் அம் பறாத் ணி ம்

வ வம் ெகாண் ந்த . நீ ண் க் ம் ைரக் ைவையப் ேபான்

அதற் ள் ப் ப அம் கைள மட் ேம ைவக்க ந்த .

எ ரிகைளத் தாக் அ க்க யாத நிைல ல் ெவ ைரவாகத்

தங் களின் அம் கைளத் ர்த்த ேவந் தர்பைட ரர்கள் அம் க்கட் வ ம்

வைர ன்பைடக் வ ட் ஒ ங் கேவண் ந்த . ன்வந்

தாக் ம் அ த்த த்த பைடப் ரி க ம் அம் கைளத் ர்ப்ப ல் க

ேவகமாகச் ெசயல் பட் ஒ ங் ன. உ ரனின் தைலைம லான

ற் பைட, தைடகளற் ற ேவகம் ெகாண் ந்த .

தாகம் ேம ட ரர்களிடம் கைளப் உ வாகத் ெதாடங் ய .

க ரவனின் ெவப் பத்தால் தட் யங் காட் க் க மணெலங் ம் ெவப் ப

வைளயங் கள் உ வா க்ெகாண் ந்தன. காைல ந்

ேபராேவசத்ேதா ேபாரிட் க்ெகாண் க் ம் ரர்களின் உட ல்

நீ ர்வற் தாகம் ஏற் பட, ெப ம் அயர் க் ள் ளானார்கள் .

யன் ஆசான் நீ ர்ேவ ப் படர்ெகா ன் இைலகைள அதன்

காய் கேளா ேசர்த் ச் ட் , ைககளின் மணிக்கட் க் ேம ம்

க த் ம் தாயத் ேபால ஒவ் ெவா ர க் ம் கட் ந்தார். `தாகம்

ேம ட் மயக்கம் வ வ ேபால் இ ந்தால் , அந்தத் தாயத்ைத அப் ப ேய

க த் த் ன் ங் கள் ’ என் ெசால் ந்தார். அந்த இைல ம்

கா ம் உடன யாக நீ ர்ச்சத்ைதச் ரக்கக் யைவ. பறம் ரர்கள்

கச் லேர தாயத்ைதக் க த்தனர். அவர்கள் அைதக் க க் ம் ேபா

எ ரில் ேவந்தர்பைட ரர்கள் ஆ தங் கைளக் ைகக்ெகாள் ள யாத

றக்கத் ல் இ ப் ப ெதரிந்த .

க ங் ைகவாண க் க் களத் ன் எல் லா ைசகளி ந் ம் ெசய் கள்

வந் ெகாண் ந்தன. ஆனால் , ஒ ெசய் ட அவன்

நிைனத்தைதப் ேபால இல் ைல. வாள் பைட மட் ம் தான் ெவ வாக

ன்ேனாக் ப் ேபாய் க்ெகாண் ந்த . அைதச் ெசால் ல வ பவன்

மட் ம் தான் உற் சாகத்ேதா ெசால் ச் ெசல் றான். ஆனால் , மற் ற

பைடகள் இ க் ம் நிைலக் ம் வாள் பைட இ க் ம் நிைலக் ம் ெப த்த

ேவ பா இ ந்த . ேவட் வன்பாைறத் தாக் த ல் யன்

ன்ேன ப் ேபானேபா வந்த எண்ணம் இப்ேபா உ வாகத்

ெதாடங் ய . `சாகைலவன் ஏேதா ெபா ல் மாட்டப் ேபா றான்!’

எனத் ேதான் ய .இந்த எண்ணம் ேதான் ய கணத் ல் தான்

காரமைல ன் ேம ந் அ த்தெதா ேபேராைச ேகட்ட . இந்த

ஓைச ன் லம் எ ரிகள் என்ன ெசய் ையச் ெசால் ன்றனர்

என்பைதக் கணிக்க ய ல் ைல. ஆனால் , இதன் அ ப் பைட ல் தான்

வர்கள் உத் ைய வ க் றார்கள் என்ப மட் ம் ரிந்த .

இப் ேபா ெவளிப் பட்ட காரிக்ெகாம் ன் ஓைச இ ஐந் நா ைக ன்

ெதாடக்கத்ைத அ ப்பதா ம் . பறம் ரர்கள் , தாங் கள் வ த்த ேபார்

உத் ன் இ ப் ப ைய நிைறேவற் ற ஆயத்தமா னர். தாக ம்

தாங் க யாத மயக்க ம் ேவந்தர்பைட ரர்க க் உ வா ம் இந்த

ேநரத் ல் , பறம் ரர்கள் தங் களின் தாக் தல் ேவகத்ைத

இரட் ப் பாக் னர். ற் பைட னர் இ வைர ம் பயன்ப த்தாத

ெகா மர அம் கைளப் பயன்ப த்தத் ெதாடங் னர்.

க ங் ைகவாணன் நிைலைமையக் கணித் `என்ன ெசய் யலாம் ?’ எனச்

ந் த் க் ெகாண் ந்தேபா பறம் ன் அைனத் ப் பைடக ம் பல

களாகப் ரிந்

ஆேவசம் ெகாண் தாக்

ன்ேன னர். அவர்கள் , ேநெர ர்

ைச ல் மட் ம்

ன்ேனற ல் ைல. மாறாக, பல

ைசகளில் ரிந் கைலந்தனர்.

அேதேநரத் ல் , அவர்கள் எந்தத்

ைச ல் ேபாக

நிைனக் றார்கேளா அந்தத்

ைச ல் ேபாக டாமல் ம த்

நி த்த யாத நிைல ல்

ேவந்தர்பைட இ ந் த . க் ம்

ம க் மாகப் பல இடங் களில்

அவர்கள்

ைழந் ெகாண் ந்தனர்.

ேவந்தர்பைட ரர்களிடம் ழப் பம் உ வாகத் ெதாடங் ய . என்ன

நடக் ற என்ப ரிபடாததாக இ ந்த . தல் நிைலப் பைட ல்

இ ந்த ரர்க க் உடன யாக அம் க்கட் ேதைவப் பட்ட .

அவர்க க்காக ஆ தவாரி ன் உத்தர ன்ேபரில் யாைன ஒன்

அம் க்கட்ைட ஏந் தல் நிைலப் பைடக் ள் ைழந்த . எங் ம்

ச்ச ம் ேமாத ன் ேபேராைச மாக இ ந்த .க ங் ைகவாணன்,

சாகைலவ க் உத்தர அ ப் னான், `ெதாடர்ந் ன்ேனாக் ச்

ெசல் லாேத!’ என் . அவன் ெசால் ய ெசய் ையக் ெகாண் ெசன் றான்

ரன் ஒ வன்.

`நீ ண்டேநரமாகக் ைரப்பைட ன் தளப உ மன்ெகா ட ந்

எந்தச் ெசய் ம் இல் ைலேய!’ எனச் ந் த்தான் க ங் ைகவாணன்.

அந்த எண்ணம் ேதான் யேபா தான் ஆ தக்கட்ைடக் ெகாண் வந்த

யாைன ன் ளிறல் , ேபார்க்களம் வ ம் எ ெரா த்த .

சட்ெடனப் ன் றம் ம் ப் பார்த்தான் க ங் ைகவாணன். யன்

எ ந்த ைலேவல் யாைன ன் ெச ப் றத் ன் இறங் ல்

த் இறங் ய . ேபார்க்களம் வ ம் எ ெரா த்த யாைன ன்

ளிறல் . ேதரில் நின்றப ேய அ த்த ைலேவைலக் ைக ல்

எ த்தான் யன். அைத எ வதற் ள் யைனத் தாக்கேவண் ம்

என நிைனத்த க ங் ைகவாணன், தன்னிடம் இ ந்த ல் ல் நாண்

ஏற் யேபா மத்தகத் ன் இட ைன ல் த் உள் ளிறங் ய

அ த்த ைலேவல் .

கல் க ம் எஃ க ம் பன் ன் ன்ெகாம் பால் ெசய் யப் பட்ட

நீ ள் ஊ ம் ெகாண்ட பறம் ன் தனித் வமான ஆ தம் ` ைலேவல் .’

ன் ைசகளில் ரிந் க்க, த் ப் பட்ட ேவகத் ல் யாைன

ெவ ெகாண் க த்ைத ம த் அைசக்க, ேவ ன் ர் ைன

 ைளத் உட்ெசன் ெகாண் ந்த . ஏேதா நடக்கப் ேபா ற எனக்

க ங் ைகவாணன் நிைனத்தேபா அம் க்கட் கைளப் ரித் க்

ெகா ப் பதற் காக யாைன ன் ேமேல ம் பக்கவாட் ம் நின் ந்த

பன்னி ரர்கள் க் சப் பட்டனர். யாைன ன் ளிறைல ஞ் ய

சப் பட்ட ரர்களின் ஓலம் .

ேழ ந்ெத ந் த பாகன் ஒ வன், த்தப் பட் ந்த ஈட் ையப் ங் க

யன்றான். அப் ேபா தான் அந்த பயங் கரம் அரங் ேகறத் ெதாடங் ய .

ைலேவ ன் வ வைமப்ேப, எ ெர ர் ைச ல் உள் ைழந்

ெச க் டப் ப தான் . இப் ேபா அைத இ க்க நிைனத்தால் , ஒ

ைச ல் இ க் ம் ர் ைன ெவளிவர மற் ற இ ைசகளில் இ க் ம்

ர் ைனகள் அ த் உள் ைழ ம் . எஃ ம் கல் ம்

பன் க்ெகாம் இ க் ம் ர்ஊ ம் மத்தகத் ன் இட சப் ைபக் ள்

த் றங் க, யாைன ெவ ெகாண் ழற் ய க்ைகைய.

ேவந்தர்பைட ரர்க க் ந ேவ நின் ந்த அதன் தாக் தல் ,

கணேநரத் க் ள் பன்மடங் ஆேவசமைடந்த ;எ ம் க் ட்டங் கைள

ந க் வ ேபால, றன்ெகாண்ட பைடயணிைய ந க்கத்

ெதாடங் ய .

யாைன தன கட் ப்பாட்ைட இழந் தாக் தைலத் ெதாடங் ட்ட

என்பைத அ ந்த க ங் ைகவாணன், ``அைதக் த் ழ் த் ங் கள் ” எனப்

ெப ங் ரெல த் க் கத் னான். வழக்கமான ேபார் ஈட் கைளக்

ெகாண் யாைனைய ழ் த் ட யா . ர்வாள் ெச கப் பட்ட

ெபரிய ஈட் யா ம் தந்த ஈட் யா ம் தான் யாைனையத் தாக் ழ் த்த

 ம் . அ ம் இந்த யாைனக் ன் ெநற் ம் பக்கவாட் ம்

சங் களால் ன்னப்பட்ட ேபார்க்கவசம் ேபார்த்தப் பட் ந்த .

ரர்கள் தங் கைளக் காப்பாற் க் ெகாள் ள யாைனைய ழ் த் ேய

ஆகேவண் ய நிைல உ வான . தாக் தல் ெதா க்கத் ெதா க்க,

யாைன ன் ஆேவசம் பன்மடங் ெப க்ெகாண் க் ற ;

க்ைகையச் ழற் ெய ந் அ த் ெநா க் க் ெகாண் ந்த .

மத்தகத் ன் இட சப் ைபக் ள் இறங் ய ைலேவல் ேவதைனையப்

பல மடங் அ கப்ப த் ய . ளிற ன் ஓைச ல் அதன் ர்க்கம்

உச்சத்ைதத் ெதாட் க் ெகாண் ப்ப ெதரிந்த .

இ ம் ச்சங் யால் ேபார்க்கவசம் ேபார்த்தப்பட்ட யாைனைய இ

ேவல் கம் ச் களால் பறம் ன் ன் ரன் ஒ வன் தாக்க ந்தைத

ேவந்தர்பைட ரர்கள் ரண் ேபாய் ப் பார்த்தனர். ஆனால் , இந்த ரட்

அ த்த ல கணங் க க் க் ட நிற் க ல் ைல. அேத யாைன தங் கைள

அ த்ெதா க் ம் நிைல உ வானதால் ஆேவசத்ேதா இறங் ப்

ேபாரிடேவண் யதா ட்ட . எவ் வள ேவகமாக இைத

ழ் த் ேறாேமா, அவ் வள ேவகமாகப் பைட ன் பா ப் ைற ம் .

ேவந்தர்களின் ற் பைட ன் ைமயப் ப , யாைன டன்

ேபாரிட் க்ெகாண் ந்த ேபா தான் தல் நிைலப் பைட ன்

கட் க்ேகாப் ைலயத் ெதாடங் யைதக் க ங் ைகவாணன் உணரத்

ெதாடங் னான். எ ரிப்பைட ன் தளப யான யன் எங் ேக

இ க் றான் எனக் க ங் ைகவாணனின் கண்கள் காைல ேலேய

ேத ன. அவன், கண்களிேலேய பட ல் ைல. அதற் ேமல் அவைனப்

ெபா ட்ப த் த் ேதட ஒன் ல் ைல என்ற க் ப் ேபானான்.

காரிக்ெகாம் ன் ஓைச ேகட்ட ம் ேபார்க்களத் ன் கைட நா ைக

ெதாடங் ய . பறம் ன் தரப் ல் பைடப் ரி ன் ன்னிைல ல்

நின் ந்த பலர், இப்ேபா ன்னிைலக் வந் ெகாண் ந்தனர்.

அப் ேபா தான் யனின் ேதர், களத் ன் ந ல் வந் நின்ற .

ெரன இந்த இடத் க் எப் ப இவன் ன்ேன வந்தான் எனக்

க ங் ைகவாணன் நிைனத் க்ெகாண் க் ம் ேபா , க் ம்

ெந க் மாக எல் லாப் ப களி ம் பறம் ரர்கள் ைழந் ேபாய் க்

ெகாண் ந்தார்கள் .

ளவன் ட் ன் ேமல் இ ந்த பாரி, இப் ேபா தான் தன் ைறயாக

ைகக் ள் இ க் ம் ளக்ைகப் பார்த்தான். காைல ந்

ேபார்க்களத்ைத ட் அவன் கண்கள் லக ல் ைல.

இ ளிக் ழவேனா காைல ந்ேத ைகக் ள் இ க் ம்

ளக்ைகத்தான் பார்த் க்ெகாண்ேட இ ந்தான் . ேபார்க்களத் ன்

பக்கம் ம் பேவ ல் ைல. ளக் ன் டர் ஈட் ேபால ேமல் ேநாக்

எரிந் ெகாண் ந்த . இப்ேபா காற் ேறா, காற் ேயா னால்

ேவந்தர்பைட ன் ந ப்ப ல் நின் க் ம் எண்ணிலடங் கா

ரர்கள் கணேநரத் ல் தாக்கப் பட் ச் சரிவார்கள் . தல் நிைலப்

பைட ல் ெப ங் ழப் பம் நில க்ெகாண் க் ம் ழ ல் ,

இரண்டாம் நிைலப் பைட ன் ெப ந்தாக் தல் நடந்தால் பைட ன்

தன்ைம ெமாத்த ம் ைல ம் . இ நா ைக ன்ேபா ஏற் ப ம்

பதற் றத்ைத, பறம் ரர்கள் கத் றைமயாகக் ைகயாண் எ ரி ன்

பைடகைள ந ங் கச்ெசய் வார்கள் எனப் பாரி க னான். ஆனால் ,

ெகாம் ம ம் ெகாம் ைம ம் அவ க் உதவ ஆயத்தமாக இல் ைல.

கணவா ன் ன் றம் இ ந்த அவர்கள் , வாய் றந் ஊத மன ன்

இ ந்தனர். இ ளிக் ழவனின் மனம் , காற் ைய அ ப் பச் ெசால்

ெகாம் ைம டம் மன்றா க் ெகாண் ந்த .

ட்ட ட ன்ேபாேத கல் ேவர்த் தாக் தைல எப்ேபா நடத் வ

என்பைதப் பற் ஏ ம் எ க்க ல் ைல. எப் ேபா காற் ம்

காற் ம் வ வைத அ க்கக் காரிக்ெகாம் ன் உச்ச ஓைச

ேகட் றேதா, அப் ேபா அைதப் பயன் ப த்த ேவண் ம் . அைதத் த ர

மற் ற உத் கள் எல் லாம் ன் ட்ட டல் ெசய் யப் பட்டைவதாம் .

ேதர்ப்பைட ன் கைட நிைல ல் இ ந்த ஈங் ைகயன் , இப் ேபா

ன்னிைலக் வந் தான் . இ வைர கண்ணிேலேய படாமல் இ ந்த

தளப யன், எ ரிப்பைட ன் ந க் ைனப் ளந்

ன்ேன க்ெகாண் ந்தான் . எங் ம் ேபய் க் ச்சல்

ேகட் க்ெகாண் ந்த . ேபார்யாைன எளி ல் ழ் வதாக இல் ைல. அ

ேவந்தர்பைட ன் ந ல் இ ந்ததால் , எந்த ேநரம் எந்தப் பக்கம்

ம் ம் என்ற பதற் றம் எல் ேலா க் ம் இ ந்த . அைனவரின்

கவன ம் அைத ேநாக் த் ம் ய .

காரமைல ன் ேம ந் இரிக் ச்ெச ன் பால் ெகாண்

வைரயப் பட்ட கள் பகல் ேநர ஒளி ம் ல் யமாக ன்னிக்

ெகாண் ந்தன. ளந் ன்ேன ம் பறம் ப் பைட ன்

அணித்தைலவன் யாேரா, அவன் மட் ம் அைத அண்ணாந் பார்த் ,

பைடைய அதற் ேகற் ப வ நடத் க் ெகாண் ந்தான் .

க் ம் ெந க் மாகப் பாம் கள் ஊர்வைதப் ேபாலப் பறம் ப் பைட

ைழந் ெகாண் ந்த . இவர்கள் எங் ேக, எைத ேநாக் ப்

ேபா றார்கள் என்ப ேவந்தர்பைடக் ப் ரியாத ழப்பமாக இ ந்த .

எல் லா ரர்க ம் ெமய் ைறக்கவசம் அணிந் ப் பதால் அம் தாக்

எளி ல் அவர்கள் ழ் வ ல் ைல. ஆனால் , அவர்களின் அம் கேளா,

ஈட் ேபால் ேவகம் ெகாண் தாக் ன்றன; யனின் ேதர்

ெப மரத் ன் ந ேவ இறங் ம் இ ம் ஆப் ேபால ேவந்தர்பைட ன்

ந ப் ப ல் இறங் க் ெகாண் ந்த . ன்ேனாக் ச் ெசல் ம்

யனின் ேதைரத் த த் நி த்த உத்தர ட்டப அவைன ேநாக்

ைரந்தான் க ங் ைகவாணன்.

இப் ேபா ஈங் ைகயனின் தாக் தல் ெதாடங் ய .க ம் பா ல்

ேசாழப் பைட ன் தாக் தைல கச் ல ரர்கைளக்ெகாண் அ த்

த்தவன் ஈங் ைகயன். அவைன ம் அவன ட்டத்ைத ம்

காப் பாற் ய பறம் க்காக மட் மன் , கண்ெண ேர தன லத்ைத

அ த்த ேசாழர்கைளப் ப வாங் வதற் காக ம் களத் ல் இ ந்தான் .

ேசாழனின் த் ைர தாங் ய ேதர் ஒன் ல் அதன் தளப யரில்

ஒ வனான நகரி ரன் இ ப் பைதப் பார்த்தான். அவைன ேநாக்

இ ெயனத் தாக் ன்ேன னான் ஈங் ைகயன் .

ன்ப த் தாக் தைலச் சற் ேற மாற் , ஈங் ைகயைன ேநாக் த்

ம் னான் நகரி ரன். ஆனால் , அதற் ள் அவன் பைட ன்

ெப ம் ப னர் ன் ைசத் தாக் த ந் ெவளிவர யாத

நிைல ல் இ ந்தனர். ைழயனின் தாக் த ந் யாைர ம்

லக்க யாத நிைல ல் ஏறக் ைறய தான் ழப் பட் ள் ேளாம்

என்பைத அவன் உணரத் ெதாடங் னான்.

இந்நிைல ல் தான் எ ரிப் பைட ன் இ ப் ப் ப ையப் ளந்

ன்ேன க்ெகாண் ந்தான் யன். அவன் எ ர்பார்த்த ேநரம்

ெந ங் க்ெகாண் ந்த . இதற் ைட ல் காற் ேறா காற் ேயா

னால் ேபார்க்களத் ல் எ ரிப் பைட ன் கட் ப் பா ர் ைல ம் .

அ சா ட்டா ம் பாரி ட் ய ட்டப் ப அ த்ெதா க் ம்

தாக் தைல நடத்த ேவண் ம் .

இ நா ைக ன் இ ப் ப ெந ங் க் ெகாண் ந்த . எல் லா

ைசகளி ம் கைலந் ரிந்த பறம் ரர்கள் , களத் ன் ந ல் வந்

இைணயத் ெதாடங் னர். ெப ஞ் சங் ப் ைணப் பால் க ங் ைக

வாணன் அைமத்த தல் நிைலப் பைட ன் ைமயப் ப ையச்

ழ் ந்தனர். கட்டற் நக ம் அதன் ேவகத் ன் கப் ல்

ெசன் ெகாண் ந்தான் பறம் த்தளப யன்.

சங் த்ெதாடரின் ெவளிப் றம் இ ந்தான் க ங் ைகவாணன். என்ன

நடக் ற என அவனால் உணர ய ல் ைல. ஆனால் , நிைலைம

ைக க்ெகாண் க் ற என்ப மட் ம் ரிந்த . இந்நிைல ல்

`இரண்டாம் நிைல ல் நி த்தப்பட்ட ெப ம் பைடக் த் தாக் தல்

உத்தரைவ வழங் கலாமா?!’ எனச் ந் த்தான் . ஆனால் , அவன

ேபார்க்கள அ பவம் அந்தத் தவற் ைறச் ெசய் வ ந் அவைனக்

காப் பாற் ய .

`இன்ைறய நாளின் இ ப்ப ைய ெந ங் க்ெகாண் க் ேறாம் .

தல் நிைலப் பைட ெப ங் ழப் பத் க் உள் ளா ள் ள . யாைன,

ெப ஞ் ேசதத்ைத ஏற் ப த் ள் ள . எ ரிகள் , பைட ன் ந ப் ப ல்

ந் ள் ளனர். நம் தளப கள் , எ ரிகளின் ஆேவச க்க தாக் தலால்

இ க்கப் பட் , பைடகைள ைறயற் இயக் க் ெகாண் க் ன்றனர்.

இந்த நிைல ல் இரண்டாம் நிைலப் பைடைய இந்தக் கைட ேநரத் ல்

தாக் த க் இறக்க ேவண்டாம் . அ நம வ ைம ன் உள் ளார்ந்த

ஆற் றைல ரர்களிடம் ைறத் ம் . இன் ம் இ க் ம்

ேநரத் ல் தாக் த ன் ேவகத்ைதக் ட் எவ் வள ேமா அவ் வள

சமாளிப் ேபாம் ’ என்ற க் வந்தான் .

ேவந்தர்பைடத் தளப க ங் ைகவாணன் ழப் பத் ந் ஒ

க் வந்தேபா , பறம் ப் பைடத் தளப யன் ெதளி ந்

ெவ க்க யாத ழப் பத் க் ப் ேபானான். ` ட்ட ட்டப

தாக் தல் உத் கைள நடத் , பல் ேவ களாகப் ரிந்

எ ரிப் பைட ன் ந ப்ப ல் இைணந் ட்ேடாம் . ஆனால் ,

இந்ேநரம் இங் வந் ேசர்ந் க்கேவண் ய இரவாதன் இன் ம்

வந் ேசர ல் ைல. ைரப்பைட ன் ஆற் றல் தாக் தலால் தான்

ழப் பட் ள் ள எ ரிகைள ற் ம் அ த்ெதா க்க ம் .

இல் ைலெயன்றால் , இந்தத் தாக் தல் ட்டத்ைத நிைறேவற் ற யா .

ேதர்ப்பைட ம் வாள் பைட ம் எ ரிகளின் கவனத்ைத ைமயாகத்

ைச ப் எவ் வள ெதாைல க் ெவளி ல் இ த் க்ெகாண்

ேபாக ேமா அவ் வள ெதாைல க் ெவளிேய ெகாண் ேபாக

ேவண் ம் . உ ரனின் தைலைம லான பறம் ன் வ ைம ந்த

ற் பைட, இட ைன ந் உத் ரித் க் களத் ன்

ந ப் ப க் வந் டேவண் ம் . அந்த ேநரத் ல் களத் ன்

இட ைன ந் இரவாதன் தைலைம லான ைரப் பைட

ந ல் நிற் ம் ற் பைடேயா இைணயேவண் ம் . அப் ேபா

இைட ல் க் க் ம் எ ரிகளின் பைடைய ற் றாக

அ த்ெதா க்க ேவண் ம் என்ப தான் வ க்கப் பட்ட ட்டம் . இந்தத்

ட்டத் ல் கணிக்க யாத காற் ன் ச் மட் ேம. அ எந்தக்

கணத் ல் நிகழ் றேதா அந்தக் கணத் ல் அதற் ேகற் ப ன்ேனாக் த்

தாக் ம் உத் ையச் ெசயல் ப த் வ என ெவ க்கப் பட்ட .

ன் ன்ப பறம் ரர்கள் அைனத்ைத ம் கச் றப் பாகச்

ெசய் த்தனர். ஆனால் , இரவாதனின் தைலைம லான

ைரப் பைட மட் ம் யன் நிைலெகாண் ள் ள ந ப் ப க் வந்

ேசர ல் ைல. ெதாைல ல் அவன பைடக் ப் க்கான பதாைக ம்

கண்ணில் ெதரிய ல் ைல. தாக் த க்கான உத்தரைவப் றப் ப் பதா

அல் ல காலம் தாழ் த் வதா என்ற ழப் பத் ல் க் னான் யன்.

ட்ட ட்டப யன் நிைலெகாண் ள் ள ந ப்ப க் த் தன்னால்

ேபாய் ச்ேசர யா என்ற க் வந்தான் இரவாதன், பறம் ன்

ைரப் பைடதான் எ ரிகைளப் ேபர க் உள் ளாக் ள் ள .

காைல ந் அதன் ேவகம் உ மன்ெகா ைய

நிைல ைலயைவத் , தற் காப் நிைலக் த் தள் ளிய . ஆனால் ,

ந ப் பக க் ப் ற மனிதர்களால் எப் ப இந்த நிலத் ன்

ெவக்ைகைய நீ ரின் ப் ெபா த் க்ெகாள் ள ய ல் ைலேயா, அேத

க்கைலக் ைரக ம் சந் த்தன. இதற் கான மாற் ஏற் பா எ ம்

ெசய் யப் பட ல் ைல. அ ம் காைல ந் கணப் ெபா ட

நிற் காமல் ஓ ய பறம் ன் ைரகள் காரிக்ெகாம் ன் இரண்டாம் ஓைச

ேகட்டேபா க ம் கைளத் ப் ேபா ந்தன.

இவ் வள கைளத் க் ம் ` ைரகைளக் ெகாண் எ ரிகளின்

ைரப் பைடையப் ளந் உள் ைழந்தால் , நம தரப் க் இழப்

அ கமா ம் எனக் கணித்த இரவாதன், ேவ வ ேய இன் , ட்டத்ைதச்

ெசயல் ப த் ம் ைவக் ைக ட்டான்.

க ங் ைகவாணேனா, எ ரிகளின் உத் க க் ள் நம

தல் நிைலப் பைட க ைமயாகச் க் க்ெகாண்ட ,இ க் ம்

ேநரம் வைர பா ப் ைபக் ைறக் ம் உத் ைய மட் ம்

கைடப் ப் ேபாம் என்ற நிைலைய எ த்தான் .

அப் ேபா தான் நீ ள் சங் ன் ஓைச ெதன் ைல ல் ேகட்ட . என்ன இ

என் பறம் த் தளப க க் ப் ரிய ல் ைல. ஆனால் , ஓைச ேகட்ட

கணம் க் ட் த் ம் னான் க ங் ைகவாணன்.

அ , தளப ெகால் லப் பட் ட்டால் உடன யாகத் தைலைமத்

தளப க் ம் அரச க் ம் ெசால் ம் ப் . தன் தளப ஒ வன்

ெகால் லப் பட்ட ெசய் ஒ கணம் ந க் றச்ெசய் த . உடன யாக

அந்தத் ைச ேநாக் க் ைரைய ைர ப த் னான். கைட ல

நா ைக ல் தளப ெகால் லப் பட்டால் அந்தப் பைடயணி ற் றாக

அ யஅ க ேநரமாகா . பா ப் ைபக் ைறக்க ேவண் ம் என்ற

ேவகத்ேதா ைரந்தான் க ங் ைகவாணன்.

எ ரிப் பைடக் ள் ஏ உள் ைழந் ெசன்ற , ேதர்ப்பைடத் தளப

நகரி ர ம் வாள் பைடத் தளப சாகைலவ ம் தான் . நகரி ரன்

ேசாழநாட் த் தளப களில் ஒ வன். அவன ரத்ைதப் பற் ப்

ெபரிதாகத் ெதரியா . ஆனால் , சாகைலவன் பாண் யநாட் ன்

இைணயற் ற ரன். எனேவ, அவன் ெகால் லப் பட் க்க வாய் ப் ல் ைல

என நிைனத்தேபா க ங் ைகவாணனின் கண்பார்ைவ ன்

ெதாைல ல் நகரி ரன் ேபாரிட் க் ெகாண் ப் ப ெதரிந்த .

க ங் ைகவாணனால் நம் ப ய ல் ைல. ைரைய

ேவகப் ப த் யப ன்ேனாக் ைரந்தான் . ேவந்தர்களின் வாள் பைட

அவன கண் க் த் ெதரிந்த . உற் ப்பார்த்தப உ ய வாேளா

 ைரந்தான் . ைர எவ் ப் பாய் ந்த .

பரண்ேமல் இ ந்த ைசேவழர் தன் ைககைள உயர்த் னார்.

ேபார்க்களத் ன் இ ைசகளி ம் இ ந்த பரண்களின் ேம ந்

எண்ணற் ற ர கள் ஒ க்கத் ெதாடங் ன. தட் யங் காெடங் ம்

எ ெரா த்த அந்த ஒ . இன்ைறய ேபா க்கான நா ைக ந்த .

பாய் ந் ெசன்ற க ங் ைகவாணனின் ைர சற் ேற ேவகம் ைறத்த .

வரேவண் ய இடத் க் வந் ேசர்ந்தான். எ ரில் தைல ெவட்டப் பட்ட

நிைல ல் சரிந் டந்தான் சாகைலவன்.

ெகாப் ளித்த ேமெலல் லாம் ச் ய த் க்க, கத்ைதத்

ைடத்தப , ரிந் டந்த தைல ைய உச்சந்தைல ல் ஏற் க்கட் ,

அ ல் இ ந்த ைர ன் ேமல் தா ஏ னான் ேதக்கன்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 93
ேபார்க்களத் ந் ர ன் ஓைசையக் ேகட்ட டன் இ ளிக் ழவன்

ளக்ைக ஊ அைணத்தான் . ெகாம் ம ம் ெகாம் ைம ம் இன்ைறக்

உதவாமல் ேபான , அவ க் ந் த மனவ த்தத்ைத உ வாக் ய .

பறம் ரர்கள் கானவர்க க் அளித்த வாக் ப்ப , தட் யங் காட் ல்

யாைனப்ேபார் நடப்பைதத் த ர்த் ட்டனர். சமெவளி ல் உள் ளவர்கள்

யாைனையப் ப ற் க் ம் ைற ட ம் ேபாரில் ஈ ப த் ம்

ைற ட ம் ஒப் ட் ப் பார்த்தால் மைலமக்களின் ஆற் றல் அள டற் கரிய .

சமெவளி மனிதர்கள் , யாைனையப் பழக் வ எப்ப என் மட் ம்

அ ந்தவர்கள் . மைலமக்கள் , யாைன ன் பழக்கங் கைளெயல் லாம்

அ ந்தவர்கள் . அ ம் பறம் ல் தான் யாைன டனான ஆ ெமா ைய

உ வாக் ய தந்த த்தத் க்காரர்கள் இ க் ன் றனர். அவர்கள் யாைனையக்

ைகக்ெகாள் ம் ைறைய யாரா ம் நிைனத் பார்க்கக் ட யா . இன்

யாைனப்ேபார் நடந் ந்தால் ேவந்தர்பைட ேபர ைவச்

சந் த் க்கக் ம் .

எந்தெவா பைட ம் ெப வ ைமெகாண்ட யாைனப்பைடப் ரிேவ. அ

க ைமயாகத் தாக்கப்ப ம் ேபா ெமாத்தப் பைட ன் மனநிைல ம்

ெப ம் பா ப் க் ள் ளா ம் . யாைனப்பைட ழ் ச ் ையச் சந் த் ட்டால் ,

அதன் ற மற் ற பைடப் ரி களால் வ ைமயான ஆற் றைல ெவளிப் ப த்

 ன் ேன ட யா . பறம் க் இ ந்த கச் றந்த வாய் ப் , எ ரி ன்

யாைனப் பைடைய நிைல ைலயச்ெசய் வ . ஆனால் , கானவர்க க் க்

ெகா த்த வாக் ன் ப பறம் இன் யாைனப் பைட ன் தான தாக் தைல

ற் றாக லக் க்ெகாண்ட . அதற் க் ைகம் மா ெசய் ம் ப காற் ேறா,

காற் ேயா இன் ச ல் ைல.

இ ளிக் ழவன் ந்த கவைலெகாண்டான். பாரி டம் ெசால் ல

அவ க் வார்த்ைத ல் லாமல் இ ந்த . ைககைள ரித் க் காட்

ஏேதா ெசால் ல வந்தான் . அைத அ ந்த பாரி, ``இயற் ைக ஒ ேபா ம்

நம் ைமக் ைக டா . நாைள பார்ப்ேபாம் ” என் ெசால் , ைர ல்

ஏ னான்.

இர ேமட் ன் ைகக க் ச் சற் க் ேழ ேவங் ைகமரத் ன்

அ வாரத் ல் , பாட்டாப் ைற ேபான்ற அைமப் ெகாண்ட

ெப ந் ட் கள் இ ந்தன. அங் தான் இர பகலாகப் ேபார் பற் ய

ேபச் கள் நடக் ன்றன. இன்ைறய ேபார் பற் ம் , நாைளய தாக் தல்

பற் ம் ேப வதற் காக அைனவ ம் காத் ந்தனர்.

ஆங் காங் ேக பந்தங் கள் எரிந் ெகாண் ந்தன. ம த் வக்

டாரங் களில் காயம் பட்டவர்க க்கான ம த் வம் நைடெபற் வந்த .

யன் ஆசான், எண்ணற் ற ம த் வர்கேளா ரமாகப்

பணியாற் க்ெகாண் ந்தார். ேவழன் , நாைளய ேபா க்கான

ஆ தங் கைளப் ரித் க்ெகா க் ம் ேவைலையத் ெதாடங் ட்டார்.

ைகக க் ள் ளி ந் ஆ தங் கள் ெவளிேய யப இ ந்தன.

மற் றவர்கள் அவரவர்க க் ஒ க்கப் பட்ட ேவைலகைளச் ெசய்

ெகாண் ந்தனர்.

ய ம் ேதக்க ம் ேவங் ைகமரத் ட் ன் இட றத் ல்

அமர்ந் ந்தனர். அதற் ேநெர ராக வாரிக்ைக ய ம் க ல ம்

அமர்ந் ந்தனர். அவர்க க் அ த்தப யாக ேவட் ர் பைழய ம்

ைழய ம் இ ந் தனர். இரவாதன், உ ரன், ஈங் ைகயன் ஆ ேயார்

ரர்கேளா நாகக்கரட் ம் ம த் வக் டாரங் களி ம் இ ந்தனர்.

பாரி ம் காலம் ப ம் இன் ம் வந் ேசர ல் ைல. அவர்களின்

வர க்காக அைனவ ம் காத் ந்தனர்.

லேசகரபாண் யனின் டாரத் க் உ யஞ் ேசரல் ,

ெசங் கனச்ேசாழன், ேசாழேவழன், ெபா யெவற் பன் ஆ ய நால் வ ம்

வந் ேசர்ந்தனர். சாகைலவனின் இ ச்சடங் க்காகப் ேபா ந்தான்

க ங் ைகவாணன். அவேனா அைமச்சர்கள் வ ம் ேபா ந்தனர்.

சாரைணக்காக ைம ர் ழாைர வரச் ெசால் ந்தார்

லேசகரபாண் யன்.

அரசப் பைடகள் பலவைகப்ப ன்றன. பன்ென ங் காலமாக நாள்

தவறாமல் ஆ தப் ப ற் ல் ஈ பட் , எந்தக் கண ம் ேபார்க்களம்

வதற் த் த ெகாண்ட பைடேய லப்பைடயா ம் . எல் லாக்

காலங் களி ம் அரசனின் ேநர க் கட் ப் பாட் ல் இ க் ம் பைட இ

ஒன்ேற. அைனத் வைக ஆ தப் ப ற் க ம் இைட டா

வழக்கப் ப வதால் இந்தப் பைட ன் ரர்கேள ேபார்க்களத் ல்

வ ைமயான தாக் தைல நடத்தக் யவர்களாக இ க் ன்றனர்.

லப் பைடக் அ த்தப யாக வ ைமவாய் ந்ததாகக் க தப் ப வ

உரிைமப் பைடயா ம் .

உரிைமப் பைட ரர்க க் மானிய ம் உண்பள ம் எல் லாக்

காலங் களி ம் ெகா க்கப் ப ன்றன. அவற் ைறப் ெபற் க்ெகாண்

ஆ தப் ப ற் ல் ெதாடர்ந் ஈ ப வர். அவர்கள் , ஓர் இடத் ந்

அந்தப் ப ற் ைய மட் ம் ேமற் ெகாள் பவர்கள் அல் லர்; தத்தம

இடங் களில் இ ந் ெகாண் ெவவ் ேவ பணிைய ம்

ெசய் ெகாண் ப்பர். ேபா க்கான ஆைண வந்த டன் அரச க்காகப்

ேபார்க்களம் வர். அவர்கள் `உரிைமப்பைட’ என

அைழக்கப் ப ன்றனர். ெபற் க்ெகாண் அதற் காகப்

ேபாரி ேவார் ` ப்பைட’ என் அைழக்கப்ப ன்றனர். இந்தப்

பைடகள் த ர, ைணப் பைட, கானப் பைட, வன்பைட, ப் பைட எனப்

பல் ேவ பைடகள் உள் ளன.

இைவெயல் லாம் ேபார்க்களத் ல் ஆ தம் ஏந் ம் பைடயணிகள் .

ஆனால் , ேபார்க்களம் மட் மல் லாமல் எல் லாக் காலங் களி ம் அரசனின்

பா காப் க் என்ேற உ வாக்கப் பட் ள் ள பைடதான் `அகப் பைட.’

இந்தப் பைடயான அரண்மைன ல் அரசப் பா காப் ன் ெபா ட் ப்

பல் ேவ ைறகைளக் கைடப் க்கக் ய . அரண்மைனக் ள்

ஆ தங் கள் ைவத் க்ெகாள் ம் உரிைம யார் யா க்கான என்ப ல்

ெதாடங் , அரசனிடம் ேப ம் ேபா யார் யார் எவ் வள இைடெவளி ல்

நின் ேபசேவண் ம் என்ப வைர இந்தப் பைடயால் வைரய க்கப்

பட் ள் ள .

அரச க் அ க்கக்காவலர்கள் இ வர் எந்ேநர ம் உடன் இ ப் பர்.

ெமய் க்காவலர்கள் அ வர், அரச க் ம் அ த்தவ க் ம்

இைடநிைல ல் க் டாத தன்ைம ல் இ ப் பர். ஆபத் த கள்

இ ப ன்மர், அரசர் இ க் ம் அைவக் ள் இ ப் பர். இைவ எல் லாம்

அரங் க் ள் மட் ம் இ க் ம் ஏற் பா . இந்த வ வங் கள்

ேவந்தர்களின் அரண்மைனகளில் ஒ ல மா பா கைளக்

ெகாண் க் ம் . பாண் யனின் ெமய் க்காப்பாளர்கள் `ஆபத் த கள் ’

என் ம் , ேசாழனின் ெமய் க் காப்பாளர்கள் `ேவளப் பைட னர்’ என் ம் ,

ேசரனின் ெமய் க்காப்பாளர்கள் `காக் ரர்கள் ’ என் ம்

அைழக்கப் ப ன்றனர். இ ேபால ெபயர் மா பா கள் இ க் ேம

த ர, அகப் பைட ன் அ ப்பைடப் பணிகளில் மா பா ஏ ம்

இ க்கா .

ஞ் சல் உ வாக்கப்பட்ட டன் அந்த நக க்ெகனத் தனித்த பா காப்

ஏற் பா கள் ேதைவப் பட்டன. கடல் ேபால் பரந் டக் ம்

பைட ரர்க க் ந ல் ெப ேவந்தர்கள் வ ம் தங் ள் ளனர்.

எனேவ, ந்த கட் ப் பா கைள வ க்கேவண் ந்த .

அைமச்சர்கள் வ ம் ேப ஞ் ச க்கான அகப் பைட ஒன்ைற

உ வாக் னர்.

ஐந் நிைலப் ரி கைளக் ெகாண்ட `அகப் பைட’ ன்

கட் ப் பாட் ல் தான் ஞ் சல் இப் ேபா இ க் ற . ேபார் ெதாடங் ய

ற அரச கள் இ ம் பாலான ைக ைறகைள

மாட் க்ெகாள் ன்றன. எளி ல் யா க் ம் அ இரக்கம்

காட் வ ல் ைல. ஞ் ச ன் அரண்கைளக் காத் நிற் ப தல்

நிைலப் பைட. ஞ் ச ன் கைளக் காப்ப இரண்டாம் நிைலப் பைட.

ஞ் ச க் ள் இ க் ம் தனித்தனிக் டாரங் கைளப் பா காப் ப

ன்றாம் நிைலப் பைட. அரசர்கைளச் ற் நிற் ம் ெமய் க்காவலர்கள்

நான்காம் நிைலப் பைட. அ க்கக்காவலர்கள் ஐந்தாம் நிைலப் பைட.

வரவைழக்கப் பட்ட ைம ர் ழார், தல் ன் நிைலகளில் உள் ள

காவலர்கைளக் கடந் டாரத் க் ள் ைழவேத ெப ம் பாடா ப்

ேபான . ேபரரசர்கள் வர், அரச ம் பத் னர் களான ேசாழேவழன் ,

ெபா யெவற் பன் மற் ம் மகாசாமந்தனான க ங் ைகவாணன் ஆ ய

அ வர் மட் ேம ஞ் ச க் ள் எந்ேநர ம் ைழயக் யவர்கள் .

இவர்களில் ேவந்தர்கள் மட் ேம எந்த தஆ த ம்

ைவத் க்ெகாள் ம் உரிைம ெகாண்டவர்கள் .

ேசாழேவழன், ெபா யெவற் பன் இ வ ம் இைட லக் கக்

க கைளேயா, அ க்கக் க கைளேயா ைவத் க்ெகாள் ளக் டா .

ஈர்வாைள ம் உைடவாைள ம் ைவத் க் ெகாள் ளலாம் . ெமய் க்கவசம்

ணலாம் . ஆனால் , க ங் ைகவாணன் ெமய் க்கவசம் ணக் டா .

வாள் மட் ம் ைவத் க்ெகாள் ளலாம் .

இவற் ைறத் த ர ஞ் ச க் ள் வர அ ம க்கப் பட்டவர்க க் த்

தனித்தேதார் அைடயாள ல் ைல ெகா க்கப் பட் ந்த .அ

ைவத் ப்பவர்கள் சாரைண ன் உள் ேள

அ ம க்கப் ப ன்றனர். ல் ைலகளின் அைழக்கப் பட் உள் ேள

வ ம் யா ம் ைமயான ேசாதைனக் ப் றேக ேபரரசர்களின்

 டாரங் க க் ள் அ ம க்கப் ப ன்றனர். உடல் அைசவற் ற

ெமா ல் ேபச அ ம க்கப் ப ம் அவர்கள் , ஒ கணத் ல்

ெமய் க்காவலர்களால் வாள் ெகாண் தைல வப் ப ம்

இைடெவளி ல் தான் நிற் கைவக்க ப ன்றனர்.

இப் ேபா அவ் டம் நி த்தப் பட்டார் ைம ர் ழார். பாண் யப்

ேபரர ன் அரண்மைனக் ள் ைழ ம் ேபா ட அவர் இவ் வள

ெந க்க யான ேசாதைனையச் சந் த்த ல் ைல. ஆனால் , ேவந்தர்கள்

ஒன்றாக உள் ள இடம் . ஆதலால் , க ம் ேசாதைனக் ள் ளானார். இந்த

இடத் ல் ஞ் சல் அைமக்கலாம் என் ெசான் னவேர அவர்தான்.

ஆனால் , அவரிடம் `நீ தாேன இந்த இடம் பற் ச் ெசான் னாய் ?’ எனப்

ேபரரசர் ேகட்டால் , அவர் சட்ெடனத் தைலயைசத் டக் டா . அவர்

ேபசேவண் ய ைற பற் அவ க் ச் ெசால் க் ெகா க்கப் பட் ள் ள .

ஐயத் க் டமான அைச கள் எந்த ைளைவ ம் ஏற் ப த்தக் ம் .

அவ க் ப் ன்னால் நிற் ம் ெமய் க்காவலர்களின் வாள் நீ ளத்ைத ம்

ேசர்த்ேத அவரிடம் ெசால் அ ப் ள் ளனர்.

ஞ் ச க் வரச்ெசால் அைழப் வந்தேபாேத ைம ர் ழா க் ப்

பதற் றமான . தல் நாள் ேபாரில் ேவந்தர்கள் தரப் ல் ேபரிழப்

ேநர்ந் க் ற . ேபார்நிலத்ைதப் பற் ைமயான ெசய் கள்

ெதரியாததால் தான் இழப் கள் அ கமா க் ன்றன என்

ேப க்ெகாள் றார்கள் . உள் க் ள் சற் ேற அச்சத் டன் வந்தார்

ைம ர் ழார். உண்ைம ல் தட் யங் காட்ைடப் பற் ெவங் கல் நாட்

மக்கள் யா க் ம் எ ம் ெதரியா . அந்தப் பாழ் நிலத் ல்

ேபார்க்களத்ைதத் ர்மானித்தேத ெப ந்தவ . இைத எப் ப ேவந்தரிடம்

ெசால் ல ம் என்ற ழப் பத்ேதா வந்தவ க் அகப் பைட னரின்

ெக கள் ேம ம் பதற் றத்ைத உ வாக் ன. ேபரரசர்கள் இ ந்த

அைவையப் பணிந் வணங் தைல தாழ் த் யப நின்றார்

ைம ர் ழார்.

``இன் பாரி ேபார்க்களம் ந்தானா?” எனக் ேகட்டார்

லேசகரபாண் யன்.

ேகள் , ைம ர் ழாைரச் சற் ேற இைளப் பாறச் ெசய் த . அவர்

அஞ் ய ேபான்ற ேகள் கள் ேகட்கப்பட ல் ைல. க்கல் இல் லாத

ேகள் ையத்தான் அவர் எ ர்ெகாள் ள ேவண் ந்த . எனேவ,

ெதளிவான ர ல் ெசான் னார், ``பாரி வர ல் ைல ேபரரேச!”

``அவன் எங் இ ந்தான் ?”

``நாகக்கரட் ன் ேமல் தான் இ ந் க்க ேவண் ம் . அங் ந் தான்

ெகாம் ேபாைசகள் எ ப்பப்பட் , தாக் த க் வ காட்டப் பட்ட .”

``அவன் எப் ேபா ேபார்க்களம் க வாய் ப் க் ற ?”

`` ஆசா ம் ய ம் இ க் ம் வைர பறம் ன் த்தைலவன்

தன மண்ைண ட் ெவளிேய வர மாட்டான்.”

`` ஆசான் யார்?”

``தளப சாகைலவைனக் ெகான்றவன்.”

``இன் ேபார்க்களத் ல் ஈட் எ ந் யாைனைய ழ் த் ய

யன்தான்” என்றான் உ யஞ் ேசரல் .

அப் ேபா க ங் ைகவாணன் உள் ேள வந்தான் . அவேனா தளப கள்

நால் வ ம் வந்தனர். ேபரரசர்கைள வணங் ட் இ க்ைக ல்

அமர்ந்தான் க ங் ைகவாணன். தளப கள் நால் வ ம் எ ர்ப் றமாக

நின்றனர். ெமய் க்கவசங் கேளா, ஆ தங் கேளா அவர்களிடம் இல் ைல.

ேபார்க்களத் ல் ஏற் ப ம் மரணங் கைள அைவ ல் ேபசக் டா . நடந்த

தாக் தைலப் பற் ம் , நடக்கேவண் ய தாக் தைலப் பற் ம் தான்

ேபசேவண் ம் . எனேவ, சாகைலவனின் மரணத்ைதப் பற் ய ேபச்

அைவ ல் எழ ல் ைல.

``அவர்கள் ஏன் யாைனப் ேபா க் வர ம த்தார்கள் ?” எனக் ேகட்டார்

லேசகர பாண் யன்.

``ெதரிய ல் ைல ேபரரேச. யாைனப் ேபாரில் நாம் அவர்கைள ழ் த் வ

க னம் . எனேவ, அவர்கள் வர ம த்த நல் ல ெசய் தான் ” என்றார்

ைம ர் ழார்.

சாகைலவனின் இ ச்சடங் ைக நடத் ய ெவ ேயா வந் உட்கார்ந்த

க ங் ைகவாண க் ைம ர் ழாரின் ற் ேம ம் ெவ ட் ய .

ற் ந்த ஐவ க் ம் அவரின் ப ல் அ ர்ச் ையக் ெகா த்த .

``நம் டம் இ ப் ப ல் பத் ல் ஒ பங் யாைனகள் ட பறம் ன்

தரப் ல் இ க்கா என்பைத நீ ங் கள் அ ர்களா?” எனக் ேகட்டான்

அ ல் நின் ந் த யாைனப் பைடத் தளப உச்சங் காரி.

``எண்ணிக்ைக ல் என்ன இ க் ற தளப யாேர!” என் ெசால்

நி த் க் ெகாண்டார் ைம ர் ழார்.

ேம ம் ன ட் ம் ப லாக இ ந்த அ .

``அவர்களிடம் இ ந்தா ம் நம் டம் இ ந்தா ம் யாைனகள்

யாைனகள் தாேன?” எனக் ேகட்டார் ேசாழேவழன்.

இதற் என்ன ப ல் ெசால் வ என ைம ர் ழா க் த் ெதரி ம் .

ஆனால் , எப் ப ச் ெசால் வ என்ப தான் ளங் க ல் ைல. சற் ேற

அைம யாக இ ந் தார்.

``ஏன் அைம யாக நிற் ர்?”

``நம் ைடய ைரகள் ஏன் ஓட யாமல் ேதங் நின்றன?

அவர்களின் ைரகள் எப்ப நாள் வ ம் ஓ ன? இ வரிட ம்

இ ந்தைவ ைரகள் தாேன?”

`` ர் மணல் த் க் க்க யாதப அவர்களின் ைரக க் க்

ளம் க் ற அைமக்கப்பட் க் ற . நம் ைரகளின்

ளம் க் ற கள் அதற் ஏற் ற வ ல் இல் ைல. எனேவ, நம் ைரகள்

ெதாடர்ந் ஓட யாமல் ேதங் ட்டன” என்றான் ைரப் பைடத்

தளப உ மன்ெகா .

``நம் ைரக க் ம் அேத ேபான் ளம் க் ற கள்

இ ந் ந்தா ம் நாள் வ ம் நிற் காமல் ஓ க்ெகாண்ேட

இ ந் க் மா?”

எ ர்பாராத ேகள் யாக இ ந்த . ேபரரசர்க க் ன்னால் நடக் ம்

உைரயாடல் இ .எ ரி ன் தரப் ல் ெசால் க்ெகாள் ம் ப எந்த த

இழப் ம் ஏற் பட ல் ைல. ஆனால் , நம் தரப் ல் வாள் பைடத் தளப ைய

இழந் க் ேறாம் . இந்தப் ன்னணி ல் அைவ ல் ேப ம் ஒவ் ெவா

ெசால் ைல ம் ந்த கவனத்ேதா ேபசேவண் ம் என்ற ப் ேபா

இ ந்தனர் தளப கள் அைனவ ம் .

ைம ர் ழாரின் ேகள் க் , சட்ெடன ைட ெசால் ட யாத

நிைல இ ந்த . அைவ ல் அைம நில ய . `இவன் என்ன ெசால் ல

வ றான்?’ என் ர்ந் கவனித்தப இ ந்தான் க ங் ைகவாணன்.

``தைர ல் இ க் ம் ைரகைள ட மைல ல் இ க் ம்

ைரக க் ஆற் றல் அ கம் எனச் ெசால் லவ ரா?” எனக்

ேகட்டான் உ மன்ெகா .

``இல் ைல. ேபார்க் ைர என்றா ம் ஆண் ைர நீ ர் க க்க

ேவண் ெமன்றால் நின் ம் . அதனால் தான் எ ரிகள் ஆண்

ைரகைளப் ேபாரில் பயன்ப த் வ ல் ைல.”

ஒ கணம் உ மன்ெகா ஆ ப் ேபானான். இப்ப ெயா காரணத்ைத

அவன் எ ர் பார்க்கேவ ல் ைல. ``ஆண் ைரகளின் ஆற் றல் உணர்ந்

அவற் ைறேய நாம் ன்களப் பைடகளில் பயன்ப த் ேறாம் .

அ மட் மன் , நாள் வ ம் ைரகள் களத் ேல நிற் கேவண் ய

ேதைவ ப் பதால் , காைல ேல நன்றாக நீ ர் க்க ட் த்தான்

களத் க் க் ெகாண் வ ேறாம் . நம் ைடய ேதர் ம் ன்ேனற்

பா க ேம ேபார்க்களச் ெசயல் பாட் க் எ ரானதா?” ேபச்சற்

நின்றான் உ மன்ெகா .

தைல னிந் ேபசத் ெதாடங் ய ைம ர் ழாரின் ரல் , தளப கைளத்

தைல னிந்ேத நிற் கைவத் க்ெகாண் ந்த . ``இதற் ன்

நைடெபற் ற ேபார்களில் பறம் ரர்கள் யா ம் ெமய் க்கவசம்

அணிந்த ல் ைல. இந்தப் ேபாரில் ரர்கள் அைனவ ம் ெமய் க்கவசம்

அணிந் க் ன்றனர். நாம் அணி ம் இ ம் பாலான

ெமய் க்கவசத்ைத டப் பலமடங் எைட ைறவானதாக ம்

ஆ தங் களால் எளி ல் உள் ைழய யாததாக ம் இ க் ற அ .”

`` ன் ட் ேய எப் ப இவ் வள ஏற் பா கைளச் ெசய் தார்கள் ?” எனக்

ேகட்டான் உ யஞ் ேசரல் .

``நான் அ ந்தவைர பறம் ரர்கள் ேபார் என் வந்தால் எ ரிகைள ஒ

ெபா ட்டாக ம த்தேத ைடயா . தன் ைறயாக அவர்கள்

ேபா க்கான ன்ேனற் பா கைளச் ெசய் ள் ளனர். இந் தச் ெசய க்

உள் ேள இ ப் ப நம பைடவ ைமையப் பற் ய அச்சம் . அந்த

அச்சத்ைத ஊ ப் ெப க்க ேவண் ம் . அவர்களின் வ ைமையப்

ெபா ட்டாக நிைனக்கக் டா . அவர்களின் அச்சத்ைதக்

ைகயாள் வைதப் பற் ேய நாம் ந் க்க ேவண் ம் .”

ைம ர் ழாரின் ெசாற் கள் ேபார்க்களத் க் த் ேதைவயான ஆ தமாக

இ ப் பதாகக் க ங் ைகவாணன் க னான். ஆனால் , லேசகர

பாண் யனின் எண்ணம் ேவறாக இ ந்த . `பறம் ைபப் பற் நமக்

ைமயாகத் ெதரி க் காமல் , அவன ற் ன் க் யத் வத் ன்

வ ேய நம் ைம அவன ப் பத் ன் வ வத் க் ள் இ க் றான்’ என

அவ க் த் ேதான் ய . ``சரி, நீ ேபாகலாம் ” என்றார்.

ஆழமானேதார் உைரயாடைல சட்ெடன ெவட் த்தள் வ ேபால்

இ ந்த லேசகரபாண் யனின் உத்தர .

ைம ர் ழார், அைவைய வணங் ெவளிேய னார்.

பாரி ேவங் ைகமரத் ட் க் வந்த ம் ேபச் ெதாடங் ய .

சற் ேற னத்ேதா இ ந்தான் ேவட் ர் பைழயன் . ``யாைனப் ேபாைரத்

த ர்க் ம் வாக்ைக நாம் கானவர்க க் வழங் க்கக் டா .

எ ரிகள் ஆ கைளப்ேபால யாைன கைளக் ெகாண் வந்

நி த் ந்தார்கள் . நம தாக் தல் இன் யாைனப் பைட ல்

இ ந் க் ேமயானால் எ ரிகள் நிைல ைலந் ப் பார்கள் . நாம்

கச் றந்த வாய் ப் ைபத் தவற ட் ட்ேடாம் ” என்றார்.

ேவட் ர் பைழயனின் கவைல எல் ேலா க் ம் ரிந்த . இன்

எ ரிகளின் யாைனப் பைட தாக்கப்பட் ந்தால் அவர்கள பைட ன்

கட் க்ேகாப் கள் ெமாத்தமாகச் ர் ைலந் க் ம் . ஆனால் , எ ம்

இன் நடக்க ல் ைல. காைல தல் மாைல வைர பறம் ரர்கள்

க ைமயாகப் ேபாரிட்டா ம் ன் றப் பைடயணி ன் ஒ ப ைய

மட் ம் தான் அ த்ெதா க்க ந்த . இந்த எண்ணத் ன்

ெவளிப் பாடாகத்தான் ேவட் ர் பைழயனின் ெசால் இ ந்த .

``வாக்களிக்கப்பட்ட ற நமக் க் ைடக் ம் நன்ைமையக் க ,

அளிக்கப் பட்ட வாக் க்காக வ த்தப் ப தல் ேகாைழத்தனமல் லவா?”

எனக் ேகட்டான் பாரி.

``எனக் ப் ரி ற . ஆனால் , ேவந்தர்களின் ெப ம் பைடக் எ ராகப்

ேபார்க்களத் ல் நின் ெகாண் க் ம் நமக் , நாேம க்கல் கைள

உ வாக் க்ெகாள் வ எந்த வைக ல் அ வார்ந்த ெசயல் ?”

``அ என்ப , ஆைசெகாண் அளக்கப் ப வதல் ல. ெவற் ன்

ஆைசெகாண் , அளிக்கப் பட்ட வாக்ைக அளக்க யல் ர்.”

``இல் ைல பாரி! நான் ெவ ம் ஆைச ன் ெபா ட் இைதக் ற ல் ைல.

ேபார் எவ் வள ைரவாக க்கப்பட ேவண் ேமா, அவ் வள

ைரவாக க்கப்பட ேவண் ம் . நாம் யார் என்பைத எ ரி

அ ந் ெகாள் ம் ன் அவர்கள் அ க்கப் பட்டாக ேவண் ம் .

அவர்களிடம் எண்ணிலடங் கா ரர்கைளக்ெகாண்ட பைட இ க் ற

என்ப ஒ ெபா ட்ேட அல் ல. ஆனால் , ைம ர் ழார் என்ற ஒ வன்

இ க் றான். அவைன நாம் ைறத் ம ப் ட் டக் டா . அவன்

ெசான் ன ப் ைபைவத்ேத ம லா க்கான நிைற ல் ழாைவ

அ ந் எ ரிகள் தாக் தல் ெதா த் ள் ளனர். நம் எப் ேபாெதல் லாம்

எ ரிக் அச்சம் ஏற் ப றேதா, அப்ேபாெதல் லாம் அந் த அச்சத்ைத

அவனால் கைலக்க ம் . என கவைல அவன் ெபா ட் தான் .”

அைவ சற் ேற அைம ெகாண்ட . ேநரத் க் ப் ற பாரி

ேகட்டான், ``அவ க் , தட் யங் காட் நிலம் பற் த் ெதரி மா?”

``எனக்ேக ெதரியாேத. அவ க் எப்ப த் ெதரி ம் ?”

``அவன் கானவர்கைள அ வானா?”

``வாய் ப் ல் ைல.”

``காற் ைற ம் காற் ைய ம் பற் த் ெதரி மா?”

``ெதரிந் க்கா .”

``ெமய் க்கவசத்ைத ம் ைல ேவ ைன ம் அ வானா?”

``அ ய மாட்டான்.”

`` ற , ஏன் அவன் த் இவ் வள கவைல ெகாள் ர்கள் ?”

``இைவ எல் லாவற் ைற ம் அவன் அ ய ல் ைல என்ப ெபரிதன் .

ஆனால் , அவன் அ ந் ைவத் ப் ப இைவ எல் லாவற் ைற ம் ட

க் யமான .”

``அப் ப எைத அவன் அ ந் க் றான்?” என ேவகமாகக் ேகட்டான்

ேதக்கன்.

``அவன் பாரிைய அ வான்.”

யா ம் எ ர்பாராததாக இ ந்த .

``பறம் ன் மர கைள அ வான். இங் உள் ள களின் ரத்ைத

அ வான். ஆனால் , இைவ எல் லா வற் ைற ம் ட க் ய மான ,

எ ரி ன் டாரத் ல் பாரிைய அ ந்தவன் அவன் ஒ வேன.”

``அவன் ெபா ட் நாம் பதற் றப்பட ேவண்டாம் . அவன் ேபார்க்களம்

ம் நா க்காகக் காத் ப் ேபாம் ” என்றான் யன்.

அப் ேபா தான் இரவாத ம் உ ர ம் ஈங் ைகய ம் வந் ேசர்ந்தனர்.

ைம ர் ழாேரா தளப கள் நால் வ ம் அைவ ட் ெவளிேய னர்.

ேபரரசர்கேளா தைலைமத் தளப க ங் ைக வாணன் மட் ேம

அைவ ல் இ ந்தான் .

ேசாழேவழன் ெசான் னார், ``ைம ர் ழார், பறம் ைனப் பற் ய எல் லாச்

ெசய் கைள ம் ல் யமாகக் றார்.”

``இல் ைல. ெவங் கல் நாட் க் க் ெகா த் க் ம் ஒேர ேவைல

எ ரிகைளப் பற் ச் ெசய் ேசகரிப் ப தான் . ஆனால் , இவ க்

ஒத் ைழக்காத ஆ ஊர்கள் ெவங் கல் நாட் ல் உண் . உண்ைம ல்

அந்த இடத் ல் தான் இவனால் அ க ெசய் ையச் ேசகரிக்க ம் . அ

இவ க் த் ெதரிய ல் ைல” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

``இவன், ேபார்க்களத் க் ள் ேள ைவத் ப் பயன்ப த்தப்படேவண் ய

ஆள் . இவைன ெவளி ல் ைவப் பதால் நமக் த்தான் இழப் எனக்

க ேறன்” என்றான் ெபா யெவற் பன்.

``அவன்தான் நமக்கான ண் ல் . அந்தப் ைவக் க க்க பறம் த்

தளப கள் காத் ப்பர். ெபா த்தமான ேநரத் ல் ேபார்க்களத் க் ள்

இவைன இறக்கலாம் ” என்றார் லேசகர பாண் யன்.

ேபரரசர்க க் ைடேயயான உைரயாடைலக் கவனித்தப ந்தான்

க ங் ைகவாணன். ஒ தளப , இரண் ேசைனவைரயர்கள் ,

ப் பத்ைதந் ேசைன த கள் இன் ெகால் லப் பட் க் ன்றனர்.

ஆனால் , இந்த மரணங் கள் எைவ ம் இந்த அைவக் ஒ ெபா ட்ேட

அல் ல. அ தான் ேபரரசர்களின் பைடபலம் . அந்த மாெப ம் பைடப்

ரி க க்கான அ த்த நாள் ட்ட டல் என்ன என்பைதப் பற்

ளக் னான் க ங் ைகவாணன்.

அைவ ல் உள் ேளார் ட்டத்ைத ைமயாகக் ேகட்டனர். யா க் ம்

ம ப் ச் ெசால் இல் ைல. ேகட்கப்பட்டைவ ஏற் கப் பட்டைவயா ன. அைவ

கைல ம் ன் லேசகரபாண் யன் ெசான் னார், ``நாைளய ேபாரில்

வாள் பைடத் தளப யாக லக்ைகயன் ெசயல் ப வான்.’’

சரிெயன அைனவ ம் ஏற் க்ெகாண்டனர். ெகால் லப் பட்ட சாகைலவன்,

பாண் யநாட்ைடச் ேசர்ந்தவன். அவ க் ப் ப ல் ேவெறா தளப ைய

பாண் ய ேவந்தர் ெசால் தேல ைற. அவ் வாேற ெசய் தார்.

யன் ெசான் னான், ``நாைள அவர்கள் ைரகைள ன்பாய் ச்ச ல்

ஈ ப த்த மாட்டார்கள் . நின்ற இடத் ேல ைரப் பைட

நின் ெகாள் ம் .”
``அவர்கள் அப் ப ச் ெசய் தால் நம் மால் ெந ந்ெதாைல உட் ந்

ெசல் ல யா . நம தரப் ல் இழப் அ கமா ம் . பய ம் இ க்கா ”

என்றான் ேவட் ர் பைழயன் .

``அ மட் மன் . காற் ம் காற் ம் னா ம் ைரப் பைட ன்

வ ைமையக் ைறக்காமல் நம் மால் ஞ் சைல ெந ங் க யா ”

என்றான் ேதக்கன்.

`ேவ என்னதான் வ ?’ என்ற ந்தைன ல் அைவ ழ் ய .

எ ரிகள் தங் களின் பைடைய ன் நிைலகளில் ைவத் ள் ளனர்.

அவற் ல் தல் நிைல ல் நிற் ம் பைட ல் பா ைரகைளத் தான்

இன் ழ் த்த ந்த . ஈக் மணலால் ளம் பட்ட ைரகள்

ண் ம் ேபார்க்களம் க, ஒ மாதம் ஆ ம் . அப் ேபா ம் அைவ ணிந்

தா டா . ஆனால் , தம் உள் ள ைரகைள லக் உட் ந்

ெசல் வ எளிய ெசயலன் . சரியான உத் யால் மட் ேம அைதச் ெசய் ய

ம் .

நீ ண்டேநர ந்தைனக் ப் ற ேதக்கன் ெசான் னான், ``ஓங் கலத்ைதப்

பயன்ப த் தல் ஒன்ேற வ .’’

சட்ெடன யைனப் பார்த்தான் இரவாதன். அவன பார்ைவ ல்

ம ழ் ச ் ன்னிய .
``அ ைறயா... ேபார் அைத அ ம க் மா?” எனக் ேகட்டான்

யன்.

``க லர் நிைலமான் ேகால் ெசால் யாக இ க் ம் ேபா நாம் எப் ப

ேபார் ைய ேவாம் . ஓங் கலத்ைதப் பயன்ப த் த ல் தவேற ம்

இல் ைல” என்றார் வாரிக்ைகயன்.

ேபச் ேட தான் ஏன் உள் ளி க்கப்பட்ேடாம் என்ப க ல க்

ளங் க ல் ைல. ஆனால் , வாரிக்ைகயனின் ேபச் ல் ஏேதா ஒ ச்

இ ப் ப மட் ம் ரிந்த .

``இன்ைறய தாக் த ல் எ ரி ன் எல் லாத் தந் ரங் கைள ம்

அ ந் ட்ேடாம் . ஆனால் , அ ய யாததாக ஒன் இ க் றேத?”

எனக் ேகட்டார் உ யஞ் ேசரல் .

``என்ன?” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

``எ ரிகள் யாைனப் ேபாரில் கவல் லவர்கள் என்றால் , அைத ஏன்

அவர்கள் த ர்த்தார்கள் ?”

``ெதரிய ல் ைல. ஆனால் , அைத நாம் சாதகமாக் க்ெகாள் ேவாம் . இனி

ேபார்க்களத் ல் யாைனக க் ேவைல ல் ைல. எக்கண ம் நம

யாைனப் பைட பறம் க் ள் ைழயலாம் . அ எக்கணம் என்பைதப்

ெபா த்தமான ேநரத் ல் ெசய் ேவாம் . அவர்கள் நமக்காக

ஏற் ப த் க்ெகா த் ள் ள வாய் ப் இ ” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

கச்சரியான ந்தைன என அைனவ க் ம் ேதான் ய . ேபச்

ந்த ேநரத் ல் அைவ கைலந்த . ேவந்தர்கள் தத்தம

டாரங் கைள ேநாக் ப் ேபானார்கள் . பாண் யப் ேபரரசைரச் ற்

ஆபத் த கள் நடந்தார்கள் . ேசாழைனச் ற் ேவளப் பைட னர்

ெசன்றனர். ேசரைனக் காக் ரர்கள் அைழத் ச்ெசன் றனர்.

ேமற் மைல ன் சரி ல் ன்னல் ெவட் இறங் ய .

ெசங் கனச்ேசாழன் ஊன் ேகாைல ஊன் யப ெமள் ள நடந்

டாரத் க் ப் ேபானான்.

அவன் வ ைகக்காகக் டாரத் க் ள் காத் ந்தான் ேசாழர்களின்

ஒற் றர்பைடத்தளப . ஞ் ச க் ள் ைழய றப் ல் ைலகள்

ெகா க்கப் பட்ட ஒற் றர்பைடத் தளப க க் மட் ம் தான் . அவர்கள்

எந்த ேநர ம் வரலாம் . இந்த இர ேவைள ல் தன வர க்காகக்

காத் ப் ப ல் இ ந்ேத அதன் க் யத் வத்ைத உணர ந்த .

``என்ன ெசய் ?” எனக் ேகட்டான் ெசங் கனச்ேசாழன்.

ேபரரசைன வணங் ட் ச் ெசான் னான், ``க ம் பாக் த் தைலவன்

ஈங் ைகயன் , பாரி ன் பைட ல் பங் ேகற் ப் ேபார் ரி றான்” என்றான்

ஒற் றர்பைடத்தளப .

ெசங் கனச்ேசாழ க் அவன் ெசால் ல வ வ ரிய ல் ைல, ``என்ன

ெசால் றாய் ... ளங் ம் ப ெசால் .”

``தங் க க் ப் ேபரரசர் பட்டம் ட் ம் ேவைள ல்

க ம் பாக் னரின் ண் ம் ஒ தாக் தல் நடத்தப் பட்ட .

க ம் பாக் னர் ஈங் ைகயனின் தைலைம ல் கக்க ைமயான

எ ர்த்தாக் தைல நடத் னர். இ ல் அவர்கைள ழ் த் னார் நம்

தளப உைறயன். ழ் த்தப் பட்ட ஈங் ைகயன் உள் ளிட்ட அவன்

ேதாழர்கைளக் கப் பல் அ ைமகளாக ற் றார். ஆனால் , அந்த

ஈங் ைகயன் இன் பறம் ன் பைட ல் தளப களில் ஒ வனாய் நின்

ேபார் ரி றான்.”

யப் நீ ங் காமல் ஒற் றர்பைடத் தளப ையப் பார்த்தான்

ெசங் கனச்ேசாழன், ``நீ ெசால் வ உ யான ெசய் தானா?”

``உ யான ெசய் தான் ேபரரேச! நம் மவர்கள் ேநரில் பார்த் ள் ளனர்.”

``சரி. மற் றவர்க க் த் ெதரியேவண்டாம் ” என் ெசால் அவைன

அ ப் ைவத்தான்.

லேசகரபாண் யன் டாரத் க் ள் ைழந்தேபா அங் ேக ம்

ஒ வன் இ ந்தான் . ேபரரசைர வணங் ட் ச் ெசான் னான், ``எ ரிகள்

தரப் ல் இன்ைறய ேபாரில் பங் ெக த்தவர்கைள ம ப் ட்ேடாம் . நம

பைடேயா ஒப் ட்டால் அவர்களின் பைட இ ப ல் ஒ பங் தான்

இ க் ம் . இன்ைறய ேபாரில் இறந்தவர்கைள ம ப் ட்ேடாம் . நம

தரப் ல் இறந்தவர்கேளா ஒப் ட்டால் எ ரிகள் தரப் ல்

இறந்தவர்களின் எண்ணிக்ைக இ ப ல் ஒ பங் டஇ க்கா .

அதற் ம் ைற தான் .”

ேவங் ைகமரத் ட் ல் இ ந்தவர்கள் ேபச் ந் கைலந்தனர்.

உறங் வதற் காக ஆறாவ ைகைய ேநாக் ப் ேபானான் பாரி. அவன்

ெசன்ற ேநரத் ல் அந்தக் ைகைய ேநாக் உ ரன் ேபானான்.

பாரி தங் ம் ைகைய நாள் ேதா ம் தளப ஒ வன் காத் நிற் க

ேவண் ம் என்ப யனின் உத்தர .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 94
ைசேவழரின் ைக யர் ன் வ ேய ேமெல ந்த ேபேராைச.

தட் யங் காட் ப் ேபாரின் இரண்டாம் நாள் ெதாடங் ய . இனி

ஒவ் ெவா நா ம் ேபார் ம் நா ைக ன்ேபா ேபார்க்கள

நிகழ் கைள உற் ேநாக்க ேவண் ம் . தல் நாள் இழப் க் வஞ் னம்

உைரத்தவர்கள் , ம நாள் ப வாங் க அைனத் வ களி ம்

யல் வார்கள் . அவர்க க்கான கைட வாய் ப் பாக, ேபாரின் இ

நா ைக இ க் ம் . ேபார் ற் றதாக ர கள் ஒ எ ப் னா ம்

அந்தக் கணத்ைதச் சாதகமாகப் பயன் ப த் க்ெகாள் ளேவ

யல் வார்கள் . எவன் ஒ வன் ரேசாைசக் ம ப் ெகா த்

ஆ தத்ைதத் தாழ் த் றாேனா, அவேன பா க்கப் ப றான்.

ேநற் ைறய ேபாரில் தளப ஒ வன் ெகால் லப் பட் ள் ளான் .

அப் ப ெயன்றால் , இன்ைறய ேபாரில் அதற் ப் ப ெய க்கப் ப ம் .

ஒ ேவைள பகற் ெபா ல் அந்த வாய் ப் அைமயா ன் கைட

நா ைக ல் ச கள் அரங் ேகறத் ெதாடங் ம் .

நிைலமான் ேகால் ெசால் களின் ேவைல இனிேமல் தான் க னமானதாக

மாற இ க் ற . ேவட்ைட லங் கைள ைறகைளச்

ேபணச்ெசய் வ எளிதன் . ேபார்க்களத் ல் எல் ேலா ம் ேவட்ைட

லங் கள் தான். தனக்கான இைரையப் பற் க்கக் கைட வைர

யல் வார்கள் . அ ம் கைட க்கணத் ல் ர்க்கேம ய பாய் ச்சல்

இ க் ம் . அப் ேபா ஒ க் ம் ரேசாைச ெச ப் ல க் ள்

ைழயா . ெகாைலெவ ஊ ய அவர்களின் கண்க க் ேவெற ம்

ெதரியா .

ேபார்க்களம் வ ம் களின் வ ேய காத் நிற் ப தான்

நிைலமான் ேகால் ெசால் களின் கடைம. ம் நா ைக ல்

ெகாைலெவ ைய ம த் நி த் ம் ெசய ல் தான் அவர்களின் றன்

இ க் ற . காற் ல் அங் ங் மாக அம் க ம் ஈட் க ம்

பறப் பதன் ரச்ைன. ரேசாைசையேய தன ட்டத் ன் ப யாகத்

ர்மானித் ச் ெசயல் ப பவர்கள் தான் ைறகைளத்

தகர்த்ெத றார்கள் . அவர்கள் ெப ம் பா ம் நிைலமான்

ேகால் ெசால் ன் பார்ைவெயல் ைலக் அப்பால் தான் தங் களின்

ட்டத்ைத நிைறேவற் றார்கள் . ைசேவழர் ெசய் தார்,

`இனிேமல் ந ல் இ க் ம் இந்தப் பரணில் மட் ம் இ ப் ப ல் ைல.

ேபாரின் ேபாக் ற் ேகற் ப ம் நா ைக ன்ேபா ெவவ் ேவ

பரண்களின்ேமல் ஏ நின் களத்ைதத் ல் யமாகக் கண்காணிக்க

ேவண் ம் .’

எண்ணங் கள் ஓ க்ெகாண் க்ைக ல் தட் யங் காெடங் ம் ரர்கள்

ேபாரிட் க்ெகாண் ந்தனர். ஒ கணம் ைகப் ற் றார் ைசேவழர்.

`இத்தைன ஆ ரம் ரர்கள் ேபாரி வைதக் கண்கள் பார்த்தப க்க,

எண்ணங் கள் தாம் ெசய் யேவண் ய ேவைல ல் மட் ேம

கவனம் ெகாண் க் ன்றன. ேபார்க்களத் க் ரிய மனிதராக அவர்

மா க்ெகாண் ந்தார். சரிந் ம் எண்ணற் ற உடல் கைளப்

பார்க்கா கடப் பைதப் ேபாலேவ பார்த் க் கடக் ம் மனநிைல

உ வா ற . ரர்கள் அைனவ ம் இந்த மனநிைல ல் தான்

இ ப்பார்கள் . மரணத்ைத ம ப் பற் ற ஒன்றாகக் ைகக்ெகாண்டால்

மட் ேம ேபார்க்களத் க் ரியவராக மாற ம் . ைசேவழர்

ேபார்க்களத் க்கானவராக மா ந்தார்.

ேநற் ைறய இழப் ன் தாக்கம் ஏ ம் ேவந்தர்பைட ல் இல் ைல. தளப கள்

பல க் ம் இப் ேபா ெதளி ந்த . சமதளப் ேபார்க்களத் ல்

பறம் ரர்கள் ெவளிப் ப த் ம் ஆற் றைலப் பற் ய ைற

ம ப் ட் ந் அவர்கள் ண்டனர். ேநற் ைறய ேபாரில் எ ரிையச்

சரியான உத் களின் லம் சந் க்க ல் ைல. எளிதாக ெவற் ைய

எட் ம் மனநிைல ேலேய அவர்கள் ேபாைரத் ெதாடங் னர். ஆனால் ,

இன் அப் ப யல் ல. எ ரிைய எந்த வைக ம் ைறத் ம ப் டக்

டா என்பைதச் சாகைலவனின் மரணம் உணர்த் ந்த .

க ங் ைகவாணைனப் ெபா த்தவைர ல் தளப க க்கான தனித்த

ஆைண எைத ம் இன் அவன் றப் க்க ல் ைல. ெபா வான

தன்ைம லான தாக் த க்ேக அவன் அ ம ெகா த் ந்தான் .

அவ க் ேநற் ைறய ேபார் ஒ ம ப் ட் க்களம் தான் . எ ரிகள்

ெசயல் ப ம் ேவகத்ைத ம் அவர்களின் ஆற் றைல ம் ம ப் ட்டான்.

இன்ேறா அவர்கள் ேசார்வைட ம் வைர தம பைடத் தாக் தைல

நி த்தாமல் ெதாடரேவண் ம் என் ந்தான் . பறம் ரர்கள்

ஆற் றேலா ேபாரி ம் வைர அவர்கேளா ரமாக ேமா வைதத்

த ர்க்க ேவண் ம் . அவர்கள் ேசார் ம் வைர நம ன்னணிப்

பைட னர் டா ேமா க்ெகாண் க்க ேவண் ம் . அதனால் ஏற் ப ம்

இழப் கள் ஒ ெபா ட்டல் ல. எண்ணற் ற ரர்களின் இழப் ன்

வ ேயதான் பறம் ரர்கைளச் ேசார்வைடயச் ெசய் ய ம் .

அதன் றேக தாக் தல் ேபாைர ேவகத்ேதா ெதாடங் க ேவண் ம்

என் ெசய் ந்தான் .

வழக்கம் ேபால் தல் நிைலப் பைட ன் ந ப் ப ல்

க ங் ைகவாணன் நின் ந்தான் . ேநற் ைறய ேபாரில் தல் நிைலப்

பைட ன் ல் ஒ ப ரர்கைள இழந் ந்த . அேத அள க் ப்

ய ரர்கள் இப் ேபா பைட ல் நின் ந்தனர். இரண்டாம்

நிைல ம் ன்றாம் நிைல ம் இ ந்த ரர்கைள இ ல்

இைணத் ந்தான் . ஆனால் , அங் இ ந்த நிைலப் பைட ரர்கள்

யாைர ம் இங் வந் ேசர்க்க ல் ைல. எ ரிகைளச்

ேசார்வைடயச்ெசய் ம் உத் ேய ன்பற் றப்பட்ட . இழப் பைதேய

உத் ன் ப யாக மாற் ந்தான் . அதற் ேகற் ப ப் பைட

ரர்கைளத்தான் ன்களத் ல் நி த் ந்தான் .

ரேசாைச ேகட்ட ம் உ ரனின் தைலைம லான ற் பைட தங் கள

தாக் தைலத் ெதாடங் ய . ைழயனின் ேதர்ப்பைட ம் ேதக்கனின்

வாள் பைட ம் ன்ேனறத் ெதாடங் ன. ேவந்தரின் ைரப் பைடத்

தளப உ மன்ெகா பாய் ந் தாக்க ல் ைல. நின்ற இடத் ேலேய

அணிவ த் நின் ெகாண்டான். இ எ ர்பார்க்கப்பட்ட தான் .

பறம் ன் ைரப் பைடத் தளப இரவாதன் ேநரம்

ேபாக் க்காட் க்ெகாண் ந்தான் .

ெதாடக்க நா ைக ல் ேபாரின் ணத்ைதக் க ங் ைகவாணன்

நிதானமாக ம ப் ட் க்ெகாண் ந்தேபா , ளவன் ட் ந்

பாரி ம் அைதத்தான் ெசய் ெகாண் ந்தான் . காைல ல் பாரி இந்த

இடம் வந் ேச ம் ேபாேத இ ளிக் ழவனின் கம் ேசார் ற் இ ந்த .

``ேநற் இரெவல் லாம் உள் கா களில் நல் ல மைழ. இப் ேபா ம்

கணவாய் ப் ப ல் றல் ந் ெகாண் தான் இ க் ற ”

என்றான்.
அவன் என்ன ெசால் லவ றான் என்ப பாரிக் ப் ரிந்த .

ெமல் ய ர ல் தயக்கத்ேதா ெசான் னான், ``இன் ம் காற் ம்

காற் ம் வ வதற் வாய் ப் ல் ைல.”

பாரி ன் கத் ல் கவைலேதாய் ந்த மாற் றங் கள் எ ல் ைல. அைதப்

பார்த்தப இ ளிக் ழவன் ேம ம் ெசான் னான், ``தட் யங் காட்

நிலத் ல் டஅ கள க் ெவக்ைக இ க்கா ” என்றான்.

அப் ப ெயன்றால் , ேவந்தர்பைட ரர்கள் ந ப் பக க் ப் ற

ேசார்வைடய மாட்டார்கள் என்பைத எண்ணியப ேய ேபார்க்களத்ைதப்

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் பாரி. பறம் ைபப் ெபா த்தவைர இன்ைறய

ேபார் உத் என்ப , தாக் ன்ேன வதன் ; வ ம் இரவாதைனச்

ற் உ வாக்கப்பட் ள் ள உத் ேய. அவன தாக் த க் க் க்ேக

யா ம் வந் டாதவா பார்த் க்ெகாள் ள ேவண் ம் .

மரத் ந் கைலந் வானத் ல் பறக் ம் பறைவகள்

ெதாைல பறந்த ற ஓர் ஒ ங் ைக அைடவைதப் ேபால, ேபார்

ெதாடங் ய கணத் ல் தாக் ன்ேன ய பறம் ரர்கள்

ட்ட ட க்ேகற் ற ஒ ங் ைக அைடந் ெகாண் ந்தார்கள் . பாரி ன்

கண்கள் , அவர்கைளக் ர்ந் கவனித் க்ெகாண் ந்தன.

ேவந்தர்களின் வாள் பைடக் ப் ய தளப யாக நிய க்கப் பட்ட

லக்ைகயன் ட்ட டப் பட்டப பைடைய நகர்த் க்ெகாண் ந்தான் .

எ ரில் நின் ந்த பறம் த்தளப ேதக்கன் ன்னகர்ந்

ெசல் வதற் கான வாய் ப் கைளக் டப் பயன்ப த்த ல் ைல. இன்ைறய

ேபாரில் பறம் த்தளப கள் அைனவ க் ம் ெகா க்கப் பட்ட பணி

இரவாத க் த் ைணெசய் வேத.

இரவாதன், தன ைரப்பைடையக் ெகாண் ெபயரள லான

தாக் தைலேய நடத் க்ெகாண் ந்தான் . அவன ட்டத்ைத

நைட ைறப் ப த்த இ ற ம் இ ந்த பறம் த்தளப களான உ ர ம்

ைழய ம் ப் ட்ட ெதாைல வைர ன்ேன ப்

ேபாகேவண் ந்த . அைதக் கணித்தப ேய இரவாதன்

அங் ங் மாக அைலேமா க்ெகாண் ந்தான் . உ மன்ெகா ேயா,

தங் களின் ைரப்பைட நிைலெகாண்ட தாக் தைல நடத் வதால்

என்ன ெசய் வெதன் ரியாமல் எ ரி ண றான் என நிைனத்தான்.

இரவாதன் உள் ளிட்ட பறம் ன் ைரப் பைட ரர்கள் அைனவரின்

அம் பறாத் ணிகளி ம் ஓங் கல அம் கள் இ ந்தன. இன்ைறய ேபாரில்

பறம் நம் க் ம் ேபரா தம் ஓங் கலம் தான் . `ஓங் கலம் ’ என்ப

ங் ன் ப் ட்டெதா வைக. இந்த வைக ங் ைலப்

பறைவகேளா, லங் கேளா ெந ங் கா .

ஓங் கலத் ன் ேதாைக அ த்தாேலா, க த் னாேலா லங் க க்

மயக்கம் ஏற் ப ம் . அதன் ஈக் ல் க ம் நீ ர் கணேநரத் ல்

உ ரினங் கைளக் கண்பார்ைவ மங் கச்ெசய் ம் . க ற் ற யாைன

ஓங் கலத் ன் ேதாைகையத் ன்றால் , ன்ற டன் க க்கைல ம் .

நாகத் ன் நஞ் சால் தாக் ண்ட லங் மட் ம் ஓங் கலத்ைதத் ேத வந்

அதன் ேதாைககைள ேவகேவகமாக ெமன் ன் ம் .

எ ர் ணம் ெகாண்ட நஞ் , நாகத் ன் நஞ் ைசச் ெசய ழக்கச்ெசய் ம்

என்பதால் , லங் கள் இந்த ம ந்ைதக் கண்ட ந் ள் ளன.

ஓங் கலத் க் ள் நாகங் கள் ைழவ ல் ைல. நாகங் கள் அஞ் ம் நஞ் ,

ஓங் கலத் ன் ேதாைகச் ைணகள் தான். ஊர்ந் ெசல் ம் பாம் ன்

ேதாைக ன் ளிம் ல் உள் ள ர் ைனெகாண்ட ைண

பட்டால் ேபா ம் , பாம் ன் ெச ல் க க் ள் க் க்ெகாள் ம் . பாம்

அைசய அைசய அதன் ெச ல் கேள ைணைய உட க் ள்

ெச த் ம் . நாகம் நஞ் சால் ெசய ழக் ம் .

`ேவந்தர்களின் ைரப் பைட பாய் ந் தாக்காமல் நிைலெகாண்

தாக் ம் உத் ையத்தான் ன்பற் ம் ’ என் ேநற் ர

ேவங் ைகமரத் ட் ல் ேப ம் ேபாேத யன் கணித்தான். அவர்கள்

ன்ேன வந் தாக்காமல் நிைலெகாண் தாக் ம் உத் ையப்

ன்பற் னால் ேவந்தர்களின் ைரப் பைடைய எளி ல் ழ் த்த

 யா . அவர்கள் பைட ல் ெப ம் எண்ணிக்ைக ல் ைரகள்

இ க் ன்றன. அவற் ைற ெவ வாகக் ைறத்தால் மட் ேம

ஞ் சல் நகைர ெந ங் க ம் . ஞ் ச ன் பா காப் ைப ெநா க்

நீ லைன ட்கச் ெசய் யேவண் ெமன்றால் , த ல் எ ரிகளின்

ைரப் பைடையக் ைறத்தாக ேவண் ம் . அதற் இ க் ம் ஒேர

வாய் ப் ஓங் கலத்ைதப் பயன்ப த் தல் மட் ேம.

ேநற் ர ேவங் ைகமரத் ட் ல் ஓங் கலத்ைதப் பயன்ப த் வதற் கான

ைவ எ த்த டன் ெசய் கள் எல் லா இடங் க க் ம்

ெதரி க்கப் பட்டன. இரேவா இரவாக ஓங் கல ங் ன் கட் கள்

தைலச் ைமயாக இர ேமட் க் வந் ேசரத் ெதாடங் ன. உடன யாக

அைவ அம் களாகச் வப்பட் ைரப் பைட ரர்களின்

அம் பறாத் ணிகளில் ெச கப் பட்டன.

இரவாதன் தைலைம லான ைரப் பைட ரர்கள் அைனவரின்

அம் பறாத் ணிகளி ம் இப் ேபா ஓங் கல அம் கள் இ க் ன்றன.

ஆனால் , அவற் ைற யா ம் இன் ம் பயன்ப த்த ல் ைல. மற் ற

அம் கைளப் பயன்ப த் யப ேய இங் மங் மாக

அைலந் ெகாண் ந்தனர். ேவந்தர்களின் ைரப் பைட ன் இ

ஓரங் களி ம் இரவாதனின் ைரப்பைட கைட வைர பாய் ந்

ெசல் வதற் வ யைமத் க்ெகா க்க உ ர ம் ைழய ம்

ன்ேனாக் ச் ெசன் ெகாண் ந்தனர்.

ப் ட்ட ப ல் மட் ம் பறம் ப் பைட ன்ேனாக்

வந் ெகாண் ப் பைதக் க ங் ைகவாணன்

கவனித் க்ெகாண் ந்தான் . தங் கள் பைட ன் ன்கள ரர்கள்

ெப ம் வ ைமெகாண்டவர்கள் அல் லர்; தன ட்டப அவர்கள்

ப யா கேள. ஆனால் , ப் ட்ட ல இடங் களில் மட் ம் பறம் ப் பைட

இவ் வள உள் ைழந் ள் ளேத எனச் ந் த்தப

நின் ெகாண் ந்தான் . பறம் த் தைலைமத் தளப யைன

அவன கண்கள் ேத ன. வழக்கம் ேபால யன் ன்களத் க்

வர ல் ைல. ேநற் ைறக் ப்ேபால ந ப்பகல் கடந்த ற தான் அவன்

ன்ேன வ வான். அப்ப ெயன்றால் , இன் ம் ற் பக ல் அவர்களின்

தாக் தல் ட்டம் ரமைட ம் என நிைனத் க்ெகாண் ந்தான் .

எவ் வள ல் யமாகத் ட்ட ட்டா ம் நாம் ந் த் ராத

வாய் ப் கைளப் ேபார்க்களம் நமக் உ வாக் த்த ம் . கக் ைறந்த

ேநரம் மட் ேம நீ க் ம் அந்த வாய் ப் ைபச் சரியாகக் கண்ட ந்

ெசயல் ப த் ம் தளப ேய ெவற் ையப் ப க் றான்.

க ங் ைகவாணனின் றைமேய, களத் ல் உ வா ம் வாய் ப் ைபப்

பயன்ப த் வ ல் இைணயற் றவனாக இ ப் ப தான் . இன்ைறய

நா க்காக வ க்கப்பட்ட உத் ைய, பைடயணிகள் சரியாகச்

ெசயல் ப த் ன்றனவா என்பைதத் தளப உற் கவனிக்க ேவண் ம் .

அேத ேநரத் ல் எ ரிகள் வ த் ள் ள உத் என்ன என்பைத ம்

ைர ல் கண்ட ய ேவண் ம் . எல் லாத் தளப க ம் இந்த இரண்

எண்ணங் க டன்தான் ேபார்க்களத் ல் நிற் பர். ஆனால் , இைவ

இரண்ைட ம் கடந் ன்றாவதான வாய் ப் ஒன் ேபார்க்களத் க் ள்

உ வா க்ெகாண் க் ம் . அைத ைரந் ம ப் டத் ெதரிந்தவேன

ேபார்க்கைல ன் வல் நன் ஆ றான்.

`எ ரிகள் ஏன் ப் ட்ட லப ல் மட் ம் இவ் வள ெதாைல

ன்னகர்ந் வந் ெகாண் க் ன்றனர்’ என் க ங் ைகவாணன்

எண்ணிக்ெகாண் க் ம் ேபா தான் சட்ெடன இன்ெனான் ம்

ேதான் ய . இந்தப் ய ழல் உ வாக் ம் வாய் ப் என்ன எனக்

கண்கள் இங் மங் மாகத் ேதடத் ெதாடங் ன. எ ரிகள் எவ் வள

ன்னகர்ந் ேபாய் க்ெகாண் ந்தா ம் க ங் ைகவாண க் அச்சம்

ஏ ல் ைல. ஏெனனில் , தல் நிைலப் பைடையக் கடந்

இரண்டாம் நிைலப் பைட நின் ெகாண் க் ற . அதற் அ த்

ன்றாம் நிைலப் பைட இ க் ற .எ ரிகள் எவ் வள யன்றா ம்

ஒன் ம் ெசய் ட யா . எனேவ, இந்தப் ய ழல் வாய் ப் ைப

உ வாக் த் தந்தால் அைதப் பயன்ப த்தலாம் என் அவ ைடய

கண்கள் இங் மங் மாக அைலேமா க்ெகாண் ந்தன.

அப் ேபா தான் அவன கண்ணில் பட்டான் ேதக்கன். சாகைலவனின்

மரணத் க் ம நாேள ப ெய க் ம் வாய் ப்பாக அந்தக் கணம்

அவ க் த் ேதான் ய .க ங் ைகவாணன் அவைன ேநாக் க்

ைரையச் ெச த்தத் ெதாடங் னான். ேவந்தர்களின் வாள் பைடத்

தளப லக்ைகயன் சற் ேற ப் நிைறந்தவனாக இ ந்தான் .

ேதக்கேனா ேநர்ெகாண் ேமா ம் வாய் ப் க்காகக் காத் ந்த

அவனின் நகர் ம் ேதக்கைன ேநாக் ேய இ ந்த .

ேதக்கேனா தன வாள் பைட ன் ந ப் ப ல் இ ந்தான் . ரர்களின்

கால் கள் ன்றாம் ன்ெனட்ைடக் கடக்காமல் இ க்க ேவண் ம் என

உத்தர ட் ந்தான் . ஓைசகளின் வ ேய ம் கால் கள் ளப் ம்

ன் வ ேய ம் பார்ப்பவர்களின் கண்கள் ேவகத்ைத

உணர் ன்றன. ஆனால் , இ க் ம் இடம் ட் ன்ேனாக் நகராமல்

அவர்கள் ேபாரிட் க்ெகாண் ப்பார்கள் . ஏ வ ம் எ ரிைய மட் ம்

ெவட் ச்சரித்தப இ ப்பார்கள் . ேதக்கனின் தைலைம லான

வாள் பைட அைதத்தான் ெசய் ெகாண் ந்த .

இரவாதன் தனக்கான வாய் ப் க்காகத் த் க்ெகாண் ந்தான் .

எ ரிகள ைரப் பைட ன் இ பக்கவாட் ம் ன்னகர்ந்த

பறம் ரர்கள் ப் ட்ட ெதாைல ெசன்ற டன் ஓைசைய எ ப் னர்.

ேவந்தர்பைட ன் ஒவ் ெவா ரி ம் ஓைச எ ப் ம் க ேயா

ரன் நின் ந்தான் . ஆனால் , பறம் க் அப் ப யன் ,

ேபாரிட் க்ெகாண் க் ம் ரர்களிேல வல் ன ம் இ ந்தனர்.

எல் ைலையத் ெதாட்ட ப்ைப அவர்கள் ழ் க்ைக ஓைச ன் வ ேய

கணேநரத் ல் கடத் னர். அந்த ஓைசக்காகத்தான் இரவாதன்

காத் ந்தான் . ஓைச ேகட்ட ம கணம் தன உத்தரைவப் பைட

ைமக் ம் வழங் னான்.

இரவாதனின் ைரப் பைட, கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் பல

களாகப் ரிந் த ;எ ரி ன் ைரப் பைட ல் நிற் ம்

ைரகைள த ந் கைட வைர இைடெவளி டாமல்

ல் யமாகத் தாக் ம் ட்டத்ைதச் ெசயல் ப த்தத் ெதாடங் ய .

 ெரன இவர்கள் ஏன் இவ் வள ேவகம் ெகாள் ன்றனர் என்

உ மன்ெகா க் ப் ரிய ல் ைல. `ஒ ேவைள அப் ப ச் ெசய் தால் தான்

நாம் ரட் த்தாக் ேவாம் என நிைனத் ச் ெசய் ன்றனரா?’ என்

ந் த்தான் . தம் ைமக் ேகாப ட் ரட் ச்ெசல் லைவக் ம் உத் யாக

உ மன்ெகா நிைனத்தான். எ ரிகள் எவ் வள ேவகமாகச்

ெசயல் பட் க் ைரைய ரட் னா ம் , தான் நிைலெகாண்ட

தாக் தைல மாற் றக் டா என்ப ல் உ யாக இ ந்தான் .

ெதாடக்க நிைல அம் கள் ப் பாய் ந் த ற ஓங் கல அம் கள்

ல் ந் படத் ெதாடங் ன. அைவ மற் ற அம் கைளப் ேபால

ேவகம் ெகாண் தாக் வ ல் ைல. அதற் கான ேதைவ ம் இல் ைல.

ைர ன் ன்பக்கேமா, ன்பக்கேமா அல் ல உட ன் ஏதாவெதா

பாகத் ேலா ெமள் ள உர ச்ெசன் றால் ேபா ம் . அம் ன் ஈக் ெயான்

உள் ைழ ம் அள க் ச் ராய் ப் ைப உ வாக் னாேல ேபா ம் .

எனேவ, பறம் ரர்கள் த ந் கைட வைர நிற் ம் ைரகள்

அைனத் ன் ம் ஏதாவ ஓர் அம் ைதக் ம் ப யான உத் ையப்

பயன்ப த் னர்.

ேவகம் , ேவகம் , அ ேவகம் என்பேத இரவாதனின் ெசயல் பாடாக

இ ந்த . இரண் ன் அம் க க் ஒ ைறதான் ஓங் கலத்ைதப்

பயன்ப த்த ேவண் ம் . எ ரிக் எந்த வைக ம் ஐயம் வந் டக்

டா . தாக் ம் ேபாைரப் ப ேவகமாகச் ெசய் றார்கள் என்

மட் ம் தான் அவர்கள் நிைனக்க ேவண் ம் . ஆனால் , த ந்

கைட வைர ைரப்பைட ைம ம் அம் கைளப் ெபா ந் தள் ள

ேவண் ம் . இரவாதன், கண்ணிைமக் ம் ேநரத்ைதக் ட ணாக்காமல்

ெசயல் பட் க்ெகாண் ந்தான் .

இந்தத் தாக் த ல் கக் க னமான எ ரி ன் ைரப் பைட ன்

ந ப் ப ல் இ க் ம் ைரகைளத் தாக் வ தான். ஏெனனில் ,

ஓங் கல அம் ைப மற் ற அம் கைளப் ேபால ேவகம் ெகாள் ளச்ெசய் ய

யா . அதன் எைட ம் தன்ைம ம் பாய் ந் ெசல் வதற் கான

வா ைனக்ெகாண்டதன் . எனேவ, இ ப ம் நாணின் ைசயால்

மட் ேம அைத எ ரிப்பைட ன் ந ப் ப க் ச் ெச த்த ேவண் ம் .

ர் ரர்க க் இரவாதன் வைரய த்த ந ப் ப க்

ைரகைளத் தாக்க ேவண் ம் என்ப தான் . மற் ற ரர்கள் தாம்

ஓரப் ப ையத் தாக் னார்கள் .

பறம் ன் ைரப் பைட ன் ேவக ம் ங் கா ய ன் ல்

ஊறைவக்கப் பட்ட நாணின் இ த் த்தள் ம் ேவக ம் ஒன்றாய்

இைணய, ஓங் கல அம் கள் இைடெவளி ன் ப் ெபா ந்தன.

ேபார்க்களம் தன ேபாக் ல் உ வாக் க் ெகா க் ம் வாய் ப் ைபப்

பயன்ப த் தேல அ வார்ந்த தளப ன் ேவைல. ேநற் ைறய ேபாரில்

சாகைலவனின் தைலையச் சரித்தவைன ேநாக்

ன்னகர்ந் ெகாண் ந்தான் க ங் ைகவாணன். ஏற் ெகனேவ அவைன

ேநாக் நகர்ந் ெகாண் ந்தான் லக்ைகயன் . ேதக்கன்,

ன் ட்ட ட்டப யான உத் ன்ப பறம் ப் பைடகளின் தாக் தைல

நடத் க்ெகாண் ந்தான் .

ேதக்கனின் அ ல் வந் ேசர்ந்த லக்ைகயன் ேநர த் தாக் த ல்

ஈ படத் ெதாடங் னான். ேதக்கன் அைத வழக்கம் ேபால்

எ ர்ெகாண்டப ந்தான் . லக்ைகயன் , வயதால் இைளயவன்;

ப் நிைறந்தவன். ழவைனச் சாய் க் ம் ெவ ேயா அவன்

ேமா வைதத் ேதக்கன் உணர அ க ேநரமாக ல் ைல. ஆனா ம்

ேதக்கனின் கவனம் இரவாதன் ெசய ன் ேபாக்ைக அ வ ேலேய

இ ந்த .
 ழவன் ெபரிதாகக் கவனம் ெகாள் ளாமேலேய ேபாரி றான்

என்பைதப் ரிந் ெகாண்ட லக்ைகயன் ற் றம் ெகாண் தாக் னான்.

ைனயால் ச்சரிக் ம் உத் ையப் பயன்ப த் வாளின் க் ப்

ப ையக் கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் ேகடயத் ன் உள் ளிம் ைப

ேநாக் ப் பாய் ச் னான். பாய் ச் ய ேவகத் ல் ழவனின் ேம ந்

ெகாப் ளிக் ம் ைய அவன் கண்கள் ேத ன. ேகடயத் ன்

உள் ளிம் ஆ தத் ன் ேவகத்ைத உணர்ந் ெவளிப் றம் ேநாக் த்

தள் ளியேபா , உடல் உள் வைளந் எ ந்த . ேதக்கன் எளிதாகச்

ழன் ெகா த் நின்றான். லக்ைகயன் அ ர்ச் ேயா ேதக்கைனப்

பார்த்தேபா க ங் ைகவாணன் வந் இறங் னான்.

ேவந்தர்பைடத் தைலைமத் தளப மகாசாமந்தன் ேபார்க்களம் தன

ேபாக் ல் தந்த வாய் ப் ைப வணங் வாேளந் நின்றான்.

லக்ைகய க் ஒ ங் க்ெகாள் வதா இைணந் ெகாள் வதா எனத்

ெதரிய ல் ைல. சற் ேற தயக்கத்ேதா ல னான். அவன் லகத்

தயங் ய ேநரத் ல் க ங் ைகவாணனின் கால் கள் தாக்கப் ேபா ம்

தன்ைமக் ஏற் ப அ ெய த் நின்றன. லக்ைகயன் அவ ைடய

கால் கைளப் பார்த்தான். சட்ெடன நி ர்ந் அவ ைடய ைககைளப்

பார்த்தான். இட ைக ல் இ ந்த ேகடயம் மட் ேம த் த் த்

ன்னால் நகர்ந் ெகாண் ந்த . வல ைக ல் இ ந்த வாள் சரியான

கணத் க்காகக் காத் ந்த .

ேதக்கன், க ங் ைகவாணனின் கண்கைளேய பார்த்தான். இ வரின்

கால் க ம் ன்னல் வட்டத் ல் நகர்ந் ெகாண் ந்தன. ழவனின்

கண்களில் அச்சேம ம் ெதரிய ல் ைல. தன்ைனத் தாக் ழ் த்த அவன்

ஆயத்தமாக இல் ைல; தற் காப் மட் ேம அவன ேநாக்கமாக

இ க் ற என் கணித்தான் க ங் ைகவாணன். ேபார்க்களத் ன் ழல்

கணத் க் க் கணம் மாறக் ய . இப் ேபாைதய வாய் ப் ைப அ த்த

கணம் வழங் மா எனத் ெதரியா . எனேவ, காலம் தாழ் த்த ேவண்டாம்

என எண்ணிய க ங் ைகவாணன், தன வ ைம ந்த தாக் தல்

ைறயால் ன்னல் ேவகத் ல் பாய் ந்தான். வாள் கள் ஒன்ேறாெடான்

ேமா த் ம் ன. இவன் ஒவ் ெவா தாக் த ம் உ ர் க்க

எண் றான் என்பைதத் ேதக்கன் உணர ெவ ேநரம் ஆக ல் ைல.

கால் கள் ன்பா ம் ேவகத் ல் ன் மடங் ஆற் றைல

ெவளிப் ப த் ப் படபடக் ம் ற ேபால வாளால் இைட டா தாக்

எ ரிைய நிைல ைலயச் ெசய் வேத க ங் ைகவாணனின் உத் .

ேதக்கன், அவன ேவகத்ைத ம ப் ம் ன்ேப அ த்த த்

ேவகத்ைதக் ட் க்ெகாண் ந்தான் . ன் ம் ன் மாகக்

ேகடயத்ைதச் ழற் யப வாள் ச்ைச வாங் க்ெகாண் ந்தான்

ேதக்கன். ழவன் எ ர்ெகாள் ளத் ண றான் என்பைத உணர்ந்த

க ங் ைகவாணன், சரியான ேநரத் ல் ேதக்கனின் ேகடயத்ைத ஏமாற்

ந மார்ைபக் த்தப ன்னக ம் தாக் தைலத் ெதா த்தான் .

ன்னல் ேவகத் ல் க் ட் ெவளிவந்த க ங் ைகவாணன் ய

வாள் . காற் அ ப ம் ஓைச கா ல் ேகட்ட . ழவன் மண்ணில்

சரிந் ப் பான் என எண்ணியப ேய ம் னான். இந்தக்

கணத்ைதத்தான் ேதக்கன் எ ர்பார்த் ந்தான் . ெகாைல ந்த

ம கணத் ல் ஆற் றேல ம் இன் அகம ழ் ந் ம் ம் ரனின்

தைலையக் ெகாய் ப் ப ல் தான் கம் உண் . தன உ ைரப்

பணயம் ைவத் நடக் ம் இந்த ைளயாட் ல் ரர்கள் இந்த

உணர்ைவச் ைவக்கேவ ண் ம் ண் ம் வாள் ழற் ன்றனர்.

ேதக்கன் ழற் ய வாள் க ங் ைகவாணனின் க த்ைத ேநாக்

வந்தேபா கண ேநரத் தாமத ன் க் க் ட் ப் பாய் ந்தான்

லக்ைகயன் .

அ ர்ந் ண்டான் க ங் ைகவாணன். இைமப் ெபா ல் எல் லாம்

மாறத் ெதரிந்தன. ன்பக்கமாகத் ம் யக ங் ைகவாணனின்

கத் ல் மரணத் ன் ஒளிபட் த் ெத த்த .` ழவைனக் ைறத்

ம ப் ட் ட்ேடாேம!’ எனத் ேதான் யேபா அவன

ெமய் க்கவசத்ைதப் பார்த்தான். சரிபா யாகப் ளந்

ெவளிவந் ந்த அவன் ய வாள் . இ ம் பாலான

ேகடயேமயானா ம் இந்தத் தாக் தலால் உள் ெள ம் உைடத் க் ம் .

`இவன் எப் ப சாயாமல் நிற் றான்?’ என நிைனத்தப கால் கைள

ன்னகர்த் னான். ` ழவனின் ெநஞ் ெச ம் ந ங் யப தான்

இ க் ம் . இப் ேபா இைளப் பாற இடம் தரக் டா ’ என்ற ேவா

வாைளச் ழற் ன்னகர்ந்தான்.

லக்ைகயன் , க ங் ைகவாணைனப் பார்த் ரண் நின்றான்.

க த் ன் ைன ேநாக் வாள் பாய் ந் ம் யம கணேம,

ன்னக ம் அவன ற் றம் யாைர ம் ரளச்ெசய் ம் .

இ வ ம் கால் கைளப் ன்வைள ேபாட் நகர்த் , ேதைவயான

இைடெவளிைய உ வாக் க்ெகாண்டனர். இ வ க் ம் கஅ ல்

மரணம் வந் ேபா ள் ள . ஆனா ம் இ வ ம் அைதப்

ெபா ட்ப த்தேவ ல் ைல. லக்ைகயன் , ரட் ைறயாமல்

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் .

ழவன் வ ைய உணர்ந் நிற் றானா, இல் ைல வாய் ப் ைபக் கணித்

நிற் றானா என்பைதக் க ங் ைகவாணனால் கணிக்க ய ல் ைல.

ஆனால் , ேநற் ைறய ேபாரில் சாகைலவன் எப்ப

ெவட் ச்சரிக்கப்பட்டான் என்பைத உணர ந்த . ழவைனப்

ப ெய க்காமல் இந்த இடம் ட் நகரக் டா என மனம்

உ ெகாண்ட . வாளின் ைய ரல் கள் இ க் க்ெகாண் ந்தன.

கால் கள் ன்னகர ஆயத்தமா ன. ெவ ெகாண் தாக்கப் ேபா ம்

அந்தக் கணத்ைதக் கணித்தப ற் றைலெயன

அைசந் ெகாண் ந்தான் . அப் ேபா தான் ேபார்க்களத் ன்

இட ற ந் நீ ள் சங் ன் ஓைச ேகட்ட .

அ ர்ந் ம் னான் க ங் ைகவாணன். உ மன்ெகா ன்

ைரப் பைட ெவளிப் ப த் ம் ஓைச . `என்ன ஆன அங் ?’ எனச்

ந்தைன ேமா ப் ரண்ட .த மா த் ம் னக ங் ைகவாணனின்

கண்கள் . நிைலைமைய உணர்ந் லக்ைகயன் உள் ளிறங் னான்.

வ ன் க் க ங் ைகவாணன் ெவளிேய னான். ழவன், அ த்தவைன

எ ர்ெகாள் ள ஆயத்தமானான்.

உ மன்ெகா இன் காைல ந் நிைலெகாண்ட தாக் தைலேய

நடத் வந்தான் . க மண ம் ஈக் மண ம் இ க் ம் ேபார்க்களத் ல்

ைரகைளப் பாய ட ேவண்டாம் என் ெவ த்ததால் பைடைய

நிைலெகாள் ள மட் ேம ெசய் ந்தான் . எ ரிகள் தங் களின்

நிைலையக் ைலத் , பாய் ந் தாக் ம் ேபார் ைறக் இ க்க

யல் ன்றனர் என்பைதக் கணித்தவாேற நின்

தாக் க்ெகாண் ந்தான் . ெந ேநரத் க் ப் ற அவர்கள்

ேவகம் ெகாண் பக்கவாட் ந் தாக் யப ைரந்

ெகாண் ந்தனர். ஆனால் , அந்தத் தாக் தல் ெகாண்டதன் ;

ேபாக் காட் த் ைச ப் ம் தாக் தேல. உ மன்ெகா எ ரிகளின்

எந்தெவா யற் க் ம் இைரயாவ ல் ைல என்ற ப் ேபா

இ ந்தான் . எ ரிகளின் ெசயைலக் கவனித்தப ைரைய ெமள் ள

நகர்த் க்ெகாண் ந்தான் . அப் ேபா அவன ைர ேபாய்

வல றம் இ ந்த ைர ன் ேமா ய . `என்ன இப் ப ச்

ெசய் ற !’ என நிைனத்தப க வாளத்ைத இ த் நி த் னான்.

ேநரத் க் ப் ற ண் ம் ைரையக் ளப் யேபா

அ ல் ெசன்ற இன்ெனா ைர ன் அேதேபால ட்

ல ய . ஏன் இப்ப நடந் ெகாள் ற என்ப ரியாமல் ைரைய

ட் க் றங் னான். கண்பட்ைட ல் ஏதாவ ேயா, கல் ேலா

க் ந்தால் அ ைர ன் கண்ைண உ த் க்ெகாண் க் ம் .

அதனால் ைர அந்தப் பக்க ம் இந்தப் பக்க மாகத் தள் ளா ம் என

நிைனத் , கண்பட்ைட ல் ைககைள ட் த் ைடத்தான் . உள் ேள

ேவெறந்தத் ம் இல் ைல. ற ஏன் இப் ப ச் ெசய் ற எனச்

ந் த்தப ேய வந் ேமேல உட்கார்ந்தான். அந்தக் கணம் அவன

ப த்த ெதாைடகள் ைக அ த் யேபா ந க் ட் க்

ங் ய . ைரக் ஏேதா ஆ ட்ட என் அவன் உணரத்

ெதாடங் னான். அவன கால் ப் கைள உணர்ந் ெசயல் பட அ

ஆயத்தமாக இல் ைல. உணர் கைள இழந்தைதப் ேபாலா ட்ட எனத்

ெதரிந்த ம் சட்ெடன ேம ந் றங் னான்.

கட் ப் பா கைள இழந்த ைர ன் உட்கா வ மரணத்ைத

அைழத் க்ெகாள் வதற் ச் சமம் . இனி அ எப்ப நடந் ெகாள் ம்

எனத் ெதரியா . றங் யவன் அதற் க் காயங் கள் ஏற் பட் க் றதா

எனச் ற் ச் ற் ப் பார்த்தான். எந்த அம் ம் ைதக்க ல் ைல.

` ன்ெதாைடப் ப ல் ன்னதாய் ஒ றல் ந் க் ற . ளி

அள தான் ெதரி ற . ேவேற ம் ஆக ல் ைலேய’ எனக்

ழம் க்ெகாண் க்ைக ல் பைட ன் ந ப் ப ல் ச்சல் கள்

அ கமா ன. என்னெவன் சாரிக்கத் ெதாடங் யேபா ஏறக் ைறய

பல ரர்கள் ைரைய ட் இறங் ஏ ெசய் வெதன் ெதரியாமல்

த் க்ெகாண் ந்தனர். நிைலைம கட் வதற் ள் எ ரிகளின்

தாக் த ந் ைரப் பைடையக் காக்கேவண் ம் என்பதால் தான்

தைலைமத் தளப ைய வரவைழக்க நீ ள் சங் ைக ஊதச்ெசான்னான்

உ மன்ெகா .

சங் ெகா ையக் ேகட் ைரந் வந்தான் க ங் ைகவாணன். அவன்

வந் நின்றேபா இரவாதனின் தைலைம லான ரர்கள் , எ ரி ன்

ைரப் பைட எல் ைலையத் ெதாட் க்ெகாண் ந்தனர். ஓங் கலத் ன்

ேவைல, ம் த வா ல் இ ந்த .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 95,
இரண்டாம் நாளின் ற் பகல் ேபாரில் , ேவந்தர்களின் ைரப் பைடைய

நிைல ைலயச்ெசய் த பறம் ப் பைட. ேநரம் ஆக ஆக ைரகள்

ற் மாகச் ெசய ழந்தன. ஒ கட்டத் க் ப் ற உ மன்ெகா

ப் பா காப் ைப ேவண் நின்றான். இன்ைறய ேபாரில்

ேவந்தர்பைட ன் ன்கள ரர்களில் ெப ம் பான்ைமேயார் நன்

ப ற் ெபற் ற நிைலப்பைட ரர்கள் அல் லர். எனேவ,

அவர்கைளக்ெகாண் ைரப்பைடையக் காக் ம் யற் ஆபத் ல்

ந் ம் என நிைனத்தான் க ங் ைகவாணன்.
ெசய ழந் நிற் ம் ைரப்பைடக் ைமயான பா காப் ைபக்

ெகா த்தால் மட் ேம அைதக் காக்க ம் . எனேவ, இரண்டாம்

நிைல ல் நி த்தப்பட் ந்த பைடப் ரிைவ உள் ளிறங் க

உத்தர ட்டான். ெப ம் எண்ணிக்ைக ல் இரண்டாம் நிைலப் பைட

ரர்கள் உள் ளிறங் னர். ைரப் பைடையக் காக்க, அவ க் இைதத்

த ர ேவ வ ல் ைல.

ேபார்க்களத் ல் உரிய காரணத் க்காகப் பைடகைள ன் ம்

ன் மாக நகர்த் வ ல் தான் தைலைமத் தளப ன் ம ட்பம்

இ க் ற . ஆனால் , அ தாக் தல் கமாக அைம ம் ேபா

ேபராற் றைல ரர்க க் த் தன்னியல் ேல உ வாக் ம் . தற் காப் க்

அவ் வா ெசய் ம் ேபா எ ர் மனநிைலைய உ வாக் ம் ஆபத் ம்

உண் .

தல் நிைலப் பைடையக் காக்க, இரண்டாம்

நிைலப் பைடைய இறக்கேவண் ய நிைல வந் ள் ளைத ஒவ் ெவா

ர ம் அ வான். ேபார் ெதாடங் ய இரண்டாம் நாேள ேவந்தர் பைட

சற் ேற ண வ ெவளிப் பைடயாகத் ெதரிந்த .

இரண்டாம் நிைலப் பைட இறங் ய ம் பறம் ரர்கள் ன்னகர்ந்

தற் காப் நிைலக் வந்தனர். அவர்கைளப் ெபா த்தவைர

ஓங் கலத்ைதப் பயன்ப த் க் ைரப் பைட ல் ேபரிழப் ைப

உ வாக் வ தான் அன்ைறய தாக் த ன் இலக் .அ ெவற் கரமாக

க்கப் பட் ட்ட .

 ைசேவழரின் ைக உயர் தட் யங் காெடங் ம் ரைச

ஒ க்கச்ெசய் த . இரண்டாம் நாள் ேபார் க் வந் த . ரர்கள்

பாசைறக் த் ம் க்ெகாண் ந்த ேநரத் ேலேய நாகக்கரட் ல்

இ ந்த க லைர அைழத் வரச் ெசால் ைசேவழரின் மாணவன்

வந்தான் . தன்ைன ஏன் அைழத் ள் ளார் ைசேவழர் என்ப க ல க்

ளங் க ல் ைல. வழக்கம் ேபால் வாரிக்ைகய ம் க ல டன்

றப் பட்டார்.

நா ைக வட் ல் ைவக்கப் பட் ந்த பரணின் அ வாரத் ல் பந்தங் கள்

ஏற் றப் பட் க்க, அங் ேகேய ைசேவழர் இ ந்தார். ேபார் கள்

றப் பட்டதாகக் ற் றச்சாட் கள் ன்ைவக்கப் பட்டால் , அவற் ைற

சாரித் ெவ க்காமல் நிைலமான் ேகால் ெசால் ேபார்க்களம்

ட் அகலக் டா என்ப மர .

க லர் வாரிக்ைகயேனா அவ் டம் வந்தேபா க ங் ைகவாண டன்

ெப ங் ட்டம் நின் ெகாண் ந்த . ைரப்பைடத் தளப

உ மன்ெகா ம் அைமச்சர்கள் ஆ நந் , நாகைரயர் ஆ ேயா ம்

உடன் இ ந்தனர். பறம் ரர்கள் , தங் களின் ஆ தத் ல் நஞ் கலந்

ைரகைளச் ெசய ழக்கச் ெசய் ட்டனர் என்ப தான்

ற் றச்சாட் .
 ற் றச்சாட்ைடக் ேகட்டேபா அ ர்ச் க் ள் ளானார் க லர். ேநற் ர

ய ம் வாரிக்ைகய ம் தன்ைனக் ப் ட் ப் ேப ய இைதப்

பற் த்தானா என நிைனத்தார். வாரிக்ைகயன் இைத எ ர் பார்த் தான்

வந் ள் ளார்.

``எந்த ஓர் ஆ தம் , காயங் களின் தன்ைமைய ம் அளைவ ம் ப் பல

மடங் அ கமான பா ப்ைப உ வாக் றேதா, அந்த ஆ தம்

ஐயத் க் ரிய . இன்ைறய ெபா ல் பறம் ரர்கள் பயன்ப த் ய

ஆ தங் கள் , ைரக க் கச் ய காயங் கைளேய

உ வாக் ள் ளன. ஆனால் , ைரகைள ைமயாகச் ெசய ழக்கச்

ெசய் ள் ளன. எனேவ, இந்த ஆ தங் கள் நஞ் சப் பட்டைவ” என்

வா ட்டான் உ மன்ெகா .

வாரிக்ைகயன் ெவற் ைலைய ெமன் ெகாண்ேட ெசான் னார், ``பறம்

அளித்த வாக்ைக றா . லங் களின் நஞ் ேசா, தா க்களின் நஞ் ேசா

பயன்ப த்தக் டா என் ஏற் க்ெகாண்ட ேபார் கைள நாங் கள்

ற ல் ைல.”
``அம் களால் தாக்கப் பட்ட ைரக க் , காயங் கள் தான்

உ வா ள் ளன. காயங் களால் எப் ப ைரையச் ெசய ழக்கச்

ெசய் ய ம் ?”

``அம் களின்தன்ைம அதற் க் காரணம் ” என்றார் வாரிக்ைகயன்.

``அைதத்தான் நாங் கள் ெசால் ேறாம் . நஞ் ய அம் ைப நீ ங் கள்

பயன்ப த் ள் ளீர ்கள் ” என்றான் ஆ நந் .

தைலைய ம த் ஆட் யப ேய வாரிக்ைகயன் ேகட்டார்,

``நஞ் ெசன்றால் என்ன?”

ஆ நந் ஒ கணம் ைகத்தான். அவன் என்ன ளக்கம் ெசான் னா ம்

வாரிக்ைகயன் அ ந் தப் த் ெவளிேய வ வார் என அவ க் த்

ெதரி ம் . எனேவ, சற் ந் த்தான் .

அ வைர அைம யாக இ ந்த ைசேவழர் இப்ேபா னார்,

``எண்ணிலடங் கா ைரகள் ெசய ழந் டக் ன்றன. நீ ங் கேளா

ெசாற் கைளக்ெகாண் கைளக் கடக்க நிைனக் ர்கள் .”

ைசேவழரின் ற் க ல க் அ ர்ச் ைய ஏற் ப த் ய . ஆனால் ,

வாரிக்ைகயன் அைதப் ெபா ட்ப த்த ல் ைல. ெவற் ைலைய ெமன்

ெகாண்ேட அவைரப் பார்த் க் ேகட்டார், ``நீ ங் கேள ெசால் ங் கள் .

நஞ் ெசன்றால் என்ன?”

``ேகள் ன் வ ேய எ ர்நிைல ல் பயணிக்க நிைனக் ர்கள் . அ

நஞ் தான் என்பதற் , ெசயலற் க் டக் ம் ைரகேள சான் .அ

நஞ் சல் ல என்பதற் நீ ங் கள் அளிக் ம் சான்ெறன்ன?”

வாரிக்ைகயன் ைசேவழைரச் ெசாற் களால் மடக்க நிைனக்க ல் ைல.

ெசால் ப் ரிய ைவக்கேவ நிைனத்தார். ``எந்த அம் ைதத் ைரகள்

ெசய ழந் டப் பதாகச் ெசால் றார்கேளா, அேத அம் பால் ஒ

மனிதைன தாக் ேவாம் . அவன் ெசய ழந்தால் அ நஞ் ெசன்

ஏற் ேறன்.”

யா ம் எ ர்பாராத ப லாக இ ந்த .எ ர்த் ைச ல் நிற் பவர்க க்

என்ன ெசால் வெதன் ெதரிய ல் ைல.

வாரிக்ைகயன், ைசேவழைரப் பார்த் ண் ம் ெசான் னார்,

``நஞ் ெசன்ப உ ர்க க் ப் ெபா வான ; பா பாடற் ற . ைரகள்

ெசய ழந் டப் பதன் காரணம் அம் கள் ெசய் யப் பட்ட மரமாக

இ க்கலாம் . அந்தக் ப் ட்ட மரம் அந்த லங் க் ஒவ் வாைமைய

ஏற் ப த் க்கலாம் . ல உண லஉ ரினங் க க் ச் ெசரிமானம்

ஆகாதைதப் ேபாலத்தான் இ ம் . இதற் ெகல் லாம் ேமலாக ஒன்

ெசால் ேறன், அ நஞ் சன் என்பதற் ச் சான் எந்தக் ைர ம்

சாக ல் ைல என்ப தான் .”

இர லேசகரபாண் யனின் டாரத் ல் அ க ேபச் ல் ைல.

பறம் ரர்கள் நஞ் ைசப் பயன்ப த் த்தான் ைரகைளச்

ெசய ழக்கச் ெசய் தனர் என்பைத ெமய் ப் க்க ய ல் ைல.

வாரிக்ைகயன் ன்ைவத்த ற் ைற, ைசேவழர்

ஏற் க்ெகாண் ட்டார். தட் யங் காட் நிலெமங் ம் ழ் ந் டக் ம்

எண்ணிலடங் கா ைரகைள அவற் க்கான ெகாட் க் க்

ெகாண் ேபாய் ச் ேசர்க்க, ெப யற் நடந் ெகாண் ந்த .

இர க் ள் அைனத்ைத ம் ெசய் ட மா எனத் ெதரிய ல் ைல.

ஆனா ம் க ம் யற் நடந் ெகாண் ந்த .

ேபரரசர்களின் டாரத் ந் க ங் ைக வாணன் ெவளிேய வந்தான் .

ம நாைளய ேபா க்கான ட்ட டல் க ைர ேலேய ந்த .

ேவங் ைகமரத் ன் அ வாரத் ட் ல் யவர்க ம் , ட்ட டைல

த் க்ெகாண் எ ந்தனர். பாரி, ஏழாவ ைக ேநாக் நடந்தான்.

இன் ர ைகக்காவல் ைழயன் . அவ ம் ேநரம் க த்

அந்தக் ைக ேநாக் நடந்தான்.

மற் றவர்கள் அவரவர்களின் தங் ம் இடம் ேநாக் ச் ெசல் லத்

ெதாடங் னர். யன் மட் ம் ேவங் ைகமரத் ட் ேலேய உட்கார்ந்

ந்தான் . பறம் ப்பைட ைமைய ம் ெகாண் ெச த் ம்

ஆற் றல் ெகாண்டவனின் கத் ல் சற் ேற கவைல ன் ற் ஓ க்

ெகாண் ந்த . உண அ ந் ய ற ண் ம் அவன் அ ல் வந்

உட்கார்ந்தார் வாரிக்ைகயன்.

``உன கவைலக்கான காரணம் என்ன?” என் ேகட்டார் வாரிக்ைகயன்.

சற் ேற தயங் னான் யன். ஆனா ம் வாரிக்ைகயனிடம்

ப ர்ந் ெகாள் வ ல் தவ ல் ைல என்ற க் வந் ெசான் னான்,

`` ன் காரணங் கள் என்ைனக் ழப் பத் ல் ஆழ் த் ன்றன.”

தன டாரத் க் வந் ேசர்ந்த க ங் ைக வாணனால் உறங் க

ய ல் ைல. நீ ண்டேநரம் த்ேத இ ந்தான் . அவ க் ன்னால்

இ ந்த வட்டப் பலைகைய ட் அவ ைடய கண்கள் அகல ல் ைல.

அப் ேபா ெவளிேய ஏேதா ஓைச ேகட்ப ேபால் இ ந்த . என்னெவன்

ம் வதற் ள் உள் ைழந்த ரன் ஒ வன் ெசான் னான், ``ேபரரசர்

வ றார்.”

லேசகரபாண் யன் உள் ேள ைழந்தார்.

நள் ளிர ல் தன டாரத் க் வந் ள் ள ேபரரசைர வணங்

வரேவற் றான் க ங் ைக வாணன் . அவ க் ன்னால் இ ந்த

வட்டப் பலைக ல் பறம் ரர்கள் பயன்ப த் ம் ெமய் க்கவசம் ஒன் ம் ,

வாள் ஒன் ம் , ஓங் கல அம் ஒன் ம் ைவக்கப் பட் ந்தன. இந்த

ன்ைற ம் தான் அவன் உற் ப்பார்த்தப இ ந்தான் .

`` ன் காரணங் கள் என்ெனன்ன?” என் ேகட்டார் வாரிக்ைகயன்.

யன் ெசான் னான், ``நாம் எ க்கேவண் ய ைவ, எ க்க

யாதவா க்கைல நாேம உ வாக் க்ெகாண் ட்ேடாம் .”

``எைதச் ெசால் றாய் ?”

``காற் ம் காற் ம் வதற் ஏற் பேவ நாம் ட்ட டேவண் ள் ள .”

``ஒ ேவைள காற் ம் காற் ம் நமக் ஒத் ைழக்க ல் ைலெயன்றால் ,

மாற் த் ட்ட ம் நம் டம் இ க்கத்தாேன ெசய் ற ?”

``இ க் ற . ஆனால் , எைத, எப் ேபா ெசய் யப்ேபா ேறாம் என்ப

யா க் ம் ெதரிய ல் ைல. இந்தக் ழப் பத் டேன ேபார்க்களத் ல்

ெதாடர்ந் நின் ெகாண் க்க யா . எ ர்பாராத ேநரத் ல்

பா ப் கள் அ கமா டக் ம் .”

யன் ெசால் வ சரியான காரணமாகத்தான் இ க் ற என

நிைனத்த வாரிக்ைகயன், ``இரண்டாவ காரணம் என்ன?” என்

ேகட்டார்.

``என் மகன் இரவாதன்” என்றான்.

``ேபார்க்களத் ல் கச் றந்த ரத்ைத ெவளிப் ப த் வ றான்.

அவன் த் க் கவைலப்பட என்ன இ க் ற ?”

``அவன் ெவளிப் ப த் ம் ரம் தான் எனக் க் கவைலயளிக் ற .”

`` ரி ம் ப ெசால் .”

``அவன் தாக் தல் ேபாைர நிகழ் த் வ ல் நிகரற் றவனாக இ க் றான்.

அந்த அவசரத் ல் மற் றவற் ன் தான கவனத்ைதத் தவற றான்.

உ ரன், எ ரிகளின் பைடைய ந ல் ளந் உள் ளிறங் றான்.

தாக் ம் ேவகத் ம் தற் காக் ம் உத் ம் றந்தவனாக

ளங் வதால் , அவனால் அைதச் ெசய் ய ற . ஆனால் இரவாதன்,

ழைலக் கவனிப் ப ல் தவ ைழக் றான்.”

``அ இைளஞர்க க்ேக உரிய க்கல் .”

`` ரிந் தான் அவைன தாக் ம் உத் க் மட் ம் பயன் ப த் ேறன்.

ஆனால் , எ ரிகள் ேவ மா ரி ழ் ச ் ெசய் ட்டால் ஆபத் ல்

மாட் க்ெகாள் வான்.”

``நீ இன்ெனான்ைறக் கவனிக்கத் தவ றாய் . இைளஞர்கள் தங் களின்

அவசரத்தால் ஏற் ப த் ம் இழப்ைப, ஆேவச க்க தாக் தலால் பல

மடங் சரிகட் வார்கள் . எனேவ, நீ அைதப் பற் க்

கவைலெகாள் ளாேத. ன்றாவ என்னெவன் ெசால் .”

வாரிக்ைகயன் ெசால் வைத ைமயாக ஏற் க்ெகாள் ள யாத

தயக்கத் டேன ன்றாவ காரணத்ைதச் ெசான் னான், ``ேதக்கன்,

இன் க ைமயாக பா க்கப் பட் ள் ளார். எ ரிப் பைடத் தளப ய

வாள் ஒன் அவர ெநஞ் ெச ம் ைபக் க ைமயாக பா த் ள் ள .

ஆனா ம் `நாைளக் ம் ேபார்க்களம் ேவன்’ என் ெசால் றார்.

`சற் ஓய் ெவ த் ச்ைச ெபற் க்ெகாள் ங் கள் ’ என் ெசான் னால்

ேகட்க ம க் றார்” என்றான்.

``நான் அவனிடம் ேப , ச்ைச எ த் க்ெகாள் ளச் ெசால் ேறன்.”

``நீ ங் கள் ெசான் னா ம் ேதக்கன் ஏற் க மாட்டார்.”

``ஏன்?”

`` ஆசாேனா, யேனா ேபார்க்களத் ல் இல் ைலெயன்றால் ,

பாரி ேபார்க்களம் ந் வான். எக்காரணம் ெகாண் ம் பாரி

பறம் ன் எல் ைல தாண் , ேபார்க்களம் ேநாக் ச் ெசல் ல அ ம க்கக்

டா என்பதால் , அவர் ஓய் ெவ க்கக் டா என்ப ல் உ யாக

உள் ளார்” என்றான்.

ன்ைறப் பற் ம் ளக் னான் க ங் ைகவாணன். ``நான் இன்

என வாளால் அந் தக் ழவைனத் தாக் ேனன் . இ ம் பால் ஆன

ேகடயேம என்றா ம் அந்தத் தாக் த ன் ேவகத் ல் ெநளிந் அவன

எ ம் கைள ெநா க் க்க ேவண் ம் . ஆனால் , அவன

ெமய் க்கவசம் என வாளின் ச்ைச ம் உள் வாங் , அவைனக்

காத் ள் ள . எைட ைறவான, ஆனால் இ ம் ைப டவ ைமயான

கவசத்ைதப் ண் ஒவ் ெவா ர ம் நிற் றான். இேதா, இந்தச்

சாதாரண மரக் ச் னால் ஆன அம் , நிகரற் ற ஆற் றல் ெகாண்ட நம

ைரப் பைடையச் ெசய ழக்கச் ெசய் ம் என்பைத நம் மால்

கற் பைனெசய் ய மா?” என் ேகட் க்ெகாண்ேட வட்டப் பலைக ல்

இ ந்த வாைளக் ைக ல் எ த்தான் க ங் ைக வாணன் .

``இ அவர்கள் பயன் ப த் ம் வாளா?” எனக் ேகட்டார்

லேசகரபாண் யன்.

``இல் ைல ேபரரேச! சாகைலவன் பயன் ப த் ய வாள் . ேபார்க்களத் ல்

எ ரிேயா ேபாரி ம் ேபா இ வாள் களின் ேமாத ல் ல இடங் களில்

ைன ம ங் ம் . ஆனால் , இந்த வாளின் ைனையப் பா ங் கள் .

ஆங் காங் ேக ெவட் ப் பட் ள் ள . ஒ வாள் இன்ெனா வாளின்

ைனைய ெவட் இறங் மா என்ன? அவர்கள வாளின் ைன

இ ம் ன் தன்ைமைய மட் ம் ெகாண்டதன் , அைத டக் ர்ைமயான

ஏேதா ஒன்ைற அவர்கள் தம வாளின் ைனக் ப்

பயன்ப த் ன்றனர் ேபரரேச” என்றான்.

ேகட் க்ெகாண் ந்த லேசகரபாண் யன், ``என்ன ெசய் ய ேவண் ம்

என் றாய் ?”
``நான் த ேல ப் ட்டைதப் ேபால, வழக்கமான ேபார் ைறகளால்

இவர்கைள ழ் த்த நிைனப் ப நமக் ப் ெப ஞ் ேசதத்ைத உ வாக் ம் .

எனேவ, வைர ைறயற் ற தாக் தலால் அவர்கைள ற் ம்

அ த்ெதா க்க ேவண் ம் ” என்றான்.

`` கைளக் ைக வ பற் ேய நீ ந் க் றாய் . கைளப்

பயன்ப த் க் ெகாள் வைதப் பற் நீ ந் க்க ம க் றாய் .”

ேபரரசரின் ற் றச்சாட் ,க ங் ைகவாண க் அ ர்ச் ையக்

ெகா த்த .

``நான் ெவ த் ட்ேடன். நாைள க க் யமான நாள் .

எ ரிகளின் ைரப் பைட ேபர ைவச் சந் த் ள் ள . எனேவ,

தற் காப் ப் ேபா க்கான உத் ையத்தான் அவர்கள்

பயன்ப த் வார்கள் . இந்நிைல ல் நான் ன்ேன த்

தாக்கப் ேபா ேறன். பறம் ன் ெமாத்தப் பைட ம் ன்ேன த்

தாக் வைத நாைளதான் அவர்கள் தன் ைறயாக

எ ர்ெகாள் ளப்ேபா ன்றனர். ஏறக் ைறய அவர்களின் அைனத் ப்

பைடகைள ம் ற் பக ேலேய நிைலத மாறச் ெசய் டலாம் .

எ ரிகளின் கவன ம் என் தான் இ க் ம் . நான் இட

ஓரத் ந் தாக் ன்ேன ேவன். உ ரேனா, தன வ ைம ந்த

ற் பைட ெகாண் ந ல் தாக் ன்னகர்வான் . இந்த ேநரத் ல்

இரவாதனின் தைலைம லான ர் ரர்களின் பைட, ஓங் கலத்ைத ம்

பக அம் ைப ம் பயன்ப த் எ ரிகளின் அணிவ ப் ைபப்

ளந் ெகாண் ஞ் சல் ேநாக் நகர்வார்கள் .

ஞ் சைலக் கண்ணில் பார்க் ம் ெதாைலைவ அைடந் ட்டால்

ேபா ம் . அதன் ற , நம் ரர்கள் பல மடங் ஆற் றைல அ கப் ப த் த்

தாக் வார்கள் . உள் க் ள் இ க் ம் நீ லைன ட் ம் எண்ணம்

ஒவ் ெவா ரைன ம் மா ரனாக மாற் ம் . இந்தத் தாக் தல்

நடக் ம் ேபா இ வரிைச ல் ேதக்கன் நிற் பான். அவைன இனி வாள்

ஏந்த ட மாட்ேடன். அேத ேநரம் ேபார்க்களம் ட் ெவளிேயற ம் ட

மாட்ேடன்” என்றான் யன்.

நீ ண்ட ந்தைனக் ப் ற தன ய ட்டத்ைத ளக் னான்

க ங் ைகவாணன். வ த் க்ெகாண்ட களின் வ ேய எ ரிையச்

க்கைவக் ம் ய ட்டம் இ . இதற் க் லேசகரபாண் யன்

ஒப் தல் தந்தார். ``பாரி இல் லாத ேபார்க்களத் ன் கைட நாள்

நாைளதான். நாைள ம நாள் அவன் ேபார்க்களம் வந்ேத ஆகேவண் ம் .

ஏெனன் றால் , ஆசாைன ம் யைன ம் ஒேர நாளில் ழ் த் ம்

ட்ட ” என் ழங் னான் க ங் ைகவாணன்.

ெபா ந்த .க ரவன் ேமெல ந்த ஐந்தாம் நா ைக ல்

ைசேவழர் ைககைள உயர்த் னார். ன்றாம் நாள் ேபார்

ெதாடங் ய . ேபார்க்களத் ன் தன்ைம இப் ேபா இ பக்கப்

பைடக க் ம் சற் ேற பழ ந்த . ேவந்தர்பைட வழக்கம் ேபால்

அைலயைலயாய் ன்னகர்ந் வந் தாக் தைலத் ெதாடங் ய .

வழக்கத் க் மாறாக ெதாடக்கம் தேல பறம் ரர்கள்

ஆேவசம் ெகாண் தாக்கத் ெதாடங் னர்.

ேபார் ெதாடங் ம் கணத் ேலேய எ ரிகளின் தாக் த ல் இ ந்த

ஆேவசத்ைதக் க ங் ைக வாணனால் உணர ந்த . ேவந்தர்பைட

இன் வ த் ந்த ட்டத் க் எ ரிகள் ஆேவசம் ெகாண்

ன்ேன வ உத யாகத்தான் இ க் ம் எனத் ேதான் ய .

வழக்கம் ேபால் ந ப்பகல் வைர சற் ேற நிதானம் ெகாண்

தாக் பவர்கள் , ந ப்பக ல் நாகக்கரட் ந் ஊதப் ப ம்

காரிக்ெகாம் ன் ஓைசையக் ேகட்ட டன் தாக் தைல ேவகப்

ப த் வார்கள் . உத் கைள ம் மாற் வார்கள் . அ த்த ஓைச

ேகட் ம் ேபா ைமெகாண்ட ேவகத்ேதா தாக் வார்கள் . இைதக்

கணித் தான் க ங் ைகவாணன் இன்ைறய உத் ையத்

ர்மானித் ந்தான் . ஆனால் , பறம் ரர்கள் ெதாடக்கத் ேலேய

ஆேவசத்ேதா ன்னகர்வ ெதரிந்த .

ைம ர் ழாரின்ேமல் பறம் த் தளப கள் எவ் வள னத்ேதா

இ க் றார்கள் என் க ங் ைகவாணன் ைமயாக அ ந்ேத

அன்ைறய ட்டத்ைத வ த் ந்தான் . ந ப் பகல் வைர வழக்கமான

தாக் தல் ேபாைர நடத்த ேவண் ம் . ந ப் பக ல் மைலேம ந்

காரிக்ெகாம் ஓைச ேகட் ம் ேபா ன் களத் ந் யன்

ன்ப க் வ வான். அந்த ேநரத் ல் ைம ர் ழாரின் ேதர் அவன்

கண்ணில் பட ேவண் ம் . யன், ைம ர் ழாைரத் தாக்க அவைர

ேநாக் ைரவான். ைம ர் ழார் பைட ன் வல ற ஓரத் ன்

வ யாக யைனப் ன்ேனாக் இ த் ச் ெசல் லேவண் ம் .

பைடயணி ன் ஓரப் ப வ யாக யைன எவ் வள ெதாைல

ன்ேனாக் இ க்க ேமா, அவ் வள ெதாைல இ த் ச் ெசல் ல

ேவண் ம் . ைம ர் ழாைர ழ் த் ம் ெவ ெகாண் ன்னக ம்

யைன, ேவந்தர்பைடத் தளப களான லக்ைகய ம் நகரி ர ம்

ன்ெதாடர ேவண் ம் . ெபா த்தமான இடத் ல் பைடயணி ன்

ழ க் ள் க்கைவத் அவைன ழ் த்த ேவண் ம் .

யன் தங் கள பைடயணிக் ள்

இ க்கப் பட் க்ெகாண் க் ம் ேபா க ங் ைக வாணன் , ேதக்கைன

ேநாக் ன்னகர்வான். பறம் ப் பைடக் ள் எந்த இடத் ல் ேதக்கன்

இ ந்தா ம் அந்த இடம் ேநாக் எ ரிகைளக் த் க்ெகாண்

உட் ம் ஆற் றல் க ங் ைகவாணனின் பைடக் உண் . மற் ற

தளப கள் , எ ரிகைள ேவ ைச ல் ன்ேனற டாமல் த க் ம்

பணிையச் ெசய் வர். இ தான் ேவந்தர்பைட ன் இன்ைறய ட்டமாக

இ ந்த .

ேநற் ைறய ேபாரில் ேவந்தர்களின் ைரப் பைட ேபர க்

உள் ளா ந்த நிைல ல் , இன் ஞ் சைல ேநாக் நகர்வதற் கான

ட்ட டேலா பறம் ப் பைட இ ந்த . ேபார் ெதாடங் ய ந்

அதற் கான தன்ைம ல் அவர்கள் ன்னகர்ந்தனர். இன் அவர்க க் க்

வல் னரின் லம் வழங் கப் ப ம் உத்தர வழக்கம் ேபால

இ க்கா . காரிக்ெகாம் ன் ஓைச ெவவ் ேவ ெபா களில்

ேதைவய ந் ஊதப் ப ம் . ேபார் ெதாடங் ய ேநரத் ேலேய

யனின் ேதர் ன் ற ந் பைட ன் ந ப்ப ைய ேநாக் நகரத்

ெதாடங் ய .

வழக்கம் ேபால் ளவன் ட் ன் ேமல் நின் ந்த பாரி, ேபார்க்களத் ன்

தன்ைமைய உற் கவனித் க்ெகாண் ந்தான் . ன்றாம் நாள்

ேபாரில் ட, தான் களம் வைதப் பாரி ஏன் ம க் றான் என்ப

காலம் ப க் ப் ரிய ல் ைல. ைரயர் லம் இனி ய

இழப் ைபக் டச் சந் க்கக் டா என்பைதப் பாரி ண் ம் ண் ம்

ெசால் வ றான். அப்ப ந் ம் ெகாற் றைனப் ப ெகா க்க

ேநர்ந்தைதப் பாரியால் தாங் க்ெகாள் ள ய ல் ைல. தான்

ேபார்க்களம் க ேநர்ந்தா ம் ட காலம் பன் ேபார்க்களம் கக் டா

என்ேற பாரி நிைனத்தான். தட் யங் காட் ல் ைரயர் லத் னரின்

ழக் டா என்ற பாரி ன் எண்ணத் க் , ைரயர் லம்

கடந்தகாலத் ல் அைடந் ள் ள இழப் கேள காரணம் . பாரி ம்

காலம் ப ம் ேபார்க்களத்ைத உற் கவனித் க்ெகாண் க்ைக ல் ,

யதாய் ஏேதா ஓைச ேகட் த் ம் னான் பாரி. அ

இ ளிக் ழவனின் ஓைச. ளக் ன் டர் ெமள் ள அைசயத்

ெதாடங் ய .

பாரி, யப் ேபா இ ளிக் ழவைனப் பார்த்தான். அவேனா ைககைளத்

க் க் வல் ன க் உத்தர ெகா க்கக் காத் ந்தான் .

இரண் நாள் களாக எ ர்பார்த்தேபா எ ம் நடக்காமல் , சற் ம்

எ ர்பாராத ேநரத் ல் ெகாம் ம ம் ெகாம் ம் உதவப் ேபாவ

 யப் ைபத் தந்த . பாரி ன் மன ல் எண்ணங் கள் ஓ க்ெகாண் க்க,

ளக் ன் டர் சட்ெடனச் சாய் ந்த .இ ளிக் ழவன் ைகைய அைசக்க

மைலெயங் ந் வல் னரின் ட்ட ஓைச கணேநர

இைடெவளி ன் ெவளிவந்த .

பறம் ன் ைரப் பைட ரர்கேளா, வாள் பைட ரர்கேளா இந்தக்

கணத்ைதச் சற் ம் எ ர்பார்க்க ல் ைல. கல் அம் கைள எ த்

எய் வதற் ள் காற் அவர்கைளக் கடந்த . ஆனால் , உ ரனின்

தைலைம லான ற் பைட ரர்கேளா, ஓைசையக் ேகட்ட கணத் ல்

காற் ன் கப் ேபா அம் ைப இைணத்தனர்.

ஆ அம் கைளக் ெகாண்ட ஒ ெகாத் . ஒவ் ெவா ர க் ம்

ன் ெகாத் கள் ெகா க்கப் பட் ந்தன. கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல்

தல் ெகாத்ைத எ த் நாணில் ெபா த் ைசேயா எய் த

ற் பைட. ேமற் மைலக் கணவா ன் ன் றத் ந் ெகாம் மன்

ஊத, ெகாண்ட காற் தட் யங் காட் நிலத்ைத ேநாக்

வல றமாகச் க்ெகாண் இறங் ய . எண்ணிலடங் காத அம் கள்

காற் ன் ன் கப் ேபா இைணய, கண்பார்ைவக் அப் பால்

ச்ெசன் றன அம் கள் .

மைலேம ந் ெகாம் ேபாைச ேகட்ட கணத் ேலேய சற் ேற

அ ர்ச் க் ள் ளானான் க ங் ைகவாணன். வழக்கமான ஓைசயாக அ

இல் ைல. வழக்கமான ேநரத் ம் ஊதப் பட ல் ைல. `இ என்ன

 வைகயாக இ க் றேத!’ எனச் ந் த் க்ெகாண் க் ம்

ேபா தான் , ல் ன் கனம் ெகாண்ட எண்ணிலடங் காத அம் கள்

அவன் தைலக் ேமேல எங் ேகா பறந் ெசன் ெகாண் ந் தன. `என்ன

இ ?’ எனக் க ங் ைகவாண க் ஒன் ம் ரிய ல் ைல. ேதக்கைன

ேநாக் ன்ேன ச் ெசன் ெகாண் ந்தவன் சற் ேற

ழப் பத் க் ள் ளா அப் ப ேய நின்றான். பாய் ந் ெசல் ம்

எண்ணிலடங் காத அம் கள் எங் ேக ெசல் ன்றன என் தைலையப்

ன் றமாகத் ம் ப் பார்த்தான். ெவ ெதாைல க் அப் பால்

ெசன்றன.

ய காற் ன் எ ர்ப் றமாக ேவந்தர்பைட நின் ெகாண் ந்த .

மணல் கைள அள் ளி எ ந்தப காற் ேபாய் க்ெகாண் ந்த .

ேவந்தர்பைட ரர்கள் , கண்கைளக் கசக் க் ெகாண் ந்தனர்.

பறம் ரர்கைளப் ெபா த்த வைர காற் ப் றத்ைதத் தாக்

ன்னகர்ந்த . இவ் வள ெதாைல பறக் ம் அம் கைள வாழ் ல்

தன் ைறயாகப் பார்த்த க ங் ைகவாண க் , ஒன் ம் ரிய ல் ைல.

கண்கைளக் கசக் யப ேய ம் னான். எ ர்த் ைச ல்

பறம் ரர்கள் தங் களின் ஆேவசத் தாக் தைலத் ெதாடங் னர்.

க ங் ைகவாணன் சட்ெடன ப் பைடந் ேபரிைகைய ழக்கச்

ெசால் , தன் ரர்கைள எ ரிகளின் தாக் தைல எ ர்ெகாள் ள

ஆயத்தப் ப த் னான். பறம் ரர்கேளா, அவ் வள ெதாைல ெசல் ம்

அம் ைப எய் த ம கணேம வழக்கம் ேபாலான தாக் தைலத்

ெதாடங் னர். எய் யப் பட்ட கல் அம் னால் ஏற் பட்ட ைள என்ன
என்ப எய் த யா க் ம் ெதரியா . அ கண் க் அப் பால் எங் ேகா

நிகழ் ந் ெகாண் ந்த .

ளவன் ட் ல் இ ந்தப பாரி பார்த் க் ெகாண் ந்தான் . எய் யப் பட்ட

அம் கள் ன்றாம் நிைல ல் நி த்தப் பட் ந்த ேவந்தர்பைட ன்

ற் பா ல் ேபாய் இறங் ன. ன்றாம் நிைலப் பைட ன் சரிபா

ரர்களின் ள் அம் கள் இறங் ன.

ேபார் நடந் ெகாண் ந்த ற் ப ைய ன்றாம் நிைலப் பைட னர்

கண்ெகாண்ேட பார்க்க யா . அ எங் ேகா நடந் ெகாண் ந்த .

அவர்கைளப் ெபா த்தவைர ஆயத்தநிைல ல் நிற் க ேவண் ம் .

அவ் வள தான் . எந்தத் ெதாடர் ம் இல் லாமல் காற் ன் வ ேய

வாெனங் ந் பறந் வந்த ைவக்ேகால் அளேவ கனம் ெகாண்ட

அம் கள் ரர்கைள ேநாக் ச் சரசரெவன இறங் ன.

பறந் ேபான அம் கள் எங் ேக இறங் ன என்ப , ன்களத் ல்

நின் ந்த க ங் ைக வாண க் த் ெதரிய ல் ைல. இந்தத் தாக் தல்

என்ன என்ப ம் அவ க் ப் ரிய ல் ைல. ஏேதா நடக் ற என்ப

மட் ம் ரிந்த . இந்நிைல ல் தான் யனின் ேதர் ந க்களம்

ேநாக் ச் ெசன்ற . ன்வ த்த ட்டப் ப அந்தத் ேதரின் பார்ைவ ல்

ப ம் ப ைம ர் ழாைரக் களத் க் ள் வரச்ெசால் ம் மைறக் ப்

அ ப் பப் பட்ட .

ேதரில் ன்னகர்ந் ெகாண் ந்த யனின் எண்ணெமல் லாம் ,

கல் ேவர் எவ் டம் றங் க்கக் ம் என்பைதக்

கணிப் ப ேலேய இ ந்த . ேதரின் நின்றா ம் அவன பார்ைவக்

அப் பால் தான் அந் தத் தாக் தல் நிகழ் ந் ந்த . எப் ப ந்தா ம்

கல் அம் கள் ைதத்த டன் அவற் ன் பா ப் ெதரியா . ங் க

யாமல் த க் ம் ேபா ம் தைசேயா ய் த் க்ெகாண்ேட அம் கள்

ெவளிவ ம் ேபா ம் தான் பா ப் ைப உணரத் ெதாடங் வார்கள் .

அப் ேபா அங் ந் ெகா க்கப்ப ம் மைறக் ப் , ன்களத் ல்

நிற் ம் ேவந்தர்பைடையப் ெப ங் ழப் பத் க் ள் ளாக் ம் . அவர்களின்

ெமாத்தக் கட் க்ேகாப் ம் அ த்த ல ெபா க க் ள்

ற் றாகக் கைல ம் என எண்ணிக்ெகாண் ந்த ேபா ஏந் ய

ல் ேலா ைம ர் ழார் ெசன் ெகாண் ந்த ேதர் ெதரிந்த .

இத்தைன நாள் களாகப் ேபார்க்களத் ல் யன் எவைனத்

ேத னாேனா, அவன் இப் ேபா கண்ணில் பட்டான். ேதேராட் ம்

வலவைனப் பார்த் , ``அந்தத் ேதைரப் ன் ெதாடர்” என் னான்.

ஆனால் , ம கணேம அவன எண்ணம் ேவறான . களத் ன் ழல்

இவ் வள அ ைமயான வாய் ப்ைப உ வாக் ள் ளேபா நாம்

ஞ் சைல ேநாக் ச் ெசல் வேத சரியான எனத் ேதான் ய .

ஆனா ம் ைம ர் ழாைர ட் ைவப் ப சரியன் என் ம்

ேதான் ய . ேதேரா, ைம ர் ழாைர ேநாக் ச் ெசன் ெகாண் ந்த .

யனின் ந்தைன, ெவ க்க யாமல் த மா ய .

ஏறக் ைறய இேத ழப் பத்ைதச் சந் த்தான் க ங் ைகவாணன்.

`இத்தைன ஆ ரம் அம் கள் காற் ல் எப் ப இவ் வள ெதாைல

பறந்தன. அைவெயல் லாம் எங் ேக ேபாய் இறங் ன. எங் ேக

இறங் ந்தா ம் பல காதத் ெதாைல க் நிற் ம் நம்

பைட ரர்களின் தாேன இறங் க்கக் ம் . பார்ப்பதற்

க ம் த்த இந்த அம் களால் ெபரிய பா ப் எ ம்

நிகழ் ந் க்கா . ஆனா ம் பைடத் தைலைமத் தளப என்ற ைற ல்

ன்களப் பைட ன் பா ப்ைப அ ந்த ற ன்ேன ச் ெசல் வ தான்

சரிெயனத் ேதான் ய . ஆனா ம் நாம் ட்ட ட்டப ைம ர் ழாைர

ேநாக் யனின் ேதர் ெசல் லத் ெதாடங் ட்ட . இனி நாம்

ெபா த் க்க ேவண்டாம் ’ என் ெசய் ேதக்கைன ேநாக் ப்

பறம் ப் பைடக் ள் ந் உள் ைழயத் ெதாடங் னான்

க ங் ைகவாணன்.

ேபார்க்களத் ல் தளப களால் ற் றான ெதளிேவா இயங் க

யா . பல் லா ரம் ரர்கள் ஒ வைர ஒ வர் ெவட் ச்சரித்

ன்னக ம் ேபாரியக்கத்ைதத் ல் யமாகக் கணிப் ப எளிதன் .

தளப கள் , ழப் பத் க் ள் க் ச் க் ள் பவர்களாகத்தான்

இ ப்பார்கள் .

க ங் ைகவாணன் ழப் பத் க் ள் ளி ந் க் வந் ேதக்கைன

ேநாக் ப் றப் பட்டேபா , ைம ர் ழாைர ேநாக் ச்

ெசன் ெகாண் ந்த யன், ேதைரச் சற் ேற நி த் னான்.

ெதாைல ல் ைர ல் இ ந்தப ேபாரிட் க்ெகாண் ந்த ேவட் ர்

பைழயைனத் தன ேதரில் ஏறச் ெசால் ைம ர் ழாைரக்

ெகான்ற க்க உத்தர ட் , அவன ைர ல் ஏ இரவாதைன

ேநாக் ப் றப் பட்டான் யன்.

ெபா தா க்ெகாண் ந்த . ேவந் தர்பைட ன் ன்றாம் நிைல ல்

நி த்தப் பட் ந்த எண்ணிலடங் காத ரர்கள் கல் அம் ைப உ

எ க்க யாமல் ண யேபா தான் ஆபத் ன் அள ரியத்

ெதாடங் ய . ச்ச ம் ழப் ப ம் ேமேல வரத் ெதாடங் யேபா

யன் ைரப் பைடேயா இைணந் ஞ் சைல ேநாக் ன்னகரத்

ெதாடங் னான்.

ன் ட்டப் ப தன்ைனத் ெதாடர்ந் வ ம் ேதைர, பைட ன் வல ற

ஓரமாகேவ உள் ளி த் ச் ெசன் ெகாண் ந்தார் ைம ர் ழார்.

தளப கள் ம் ப ம் நகரி ர ம் அவைரக் ைவத் த் தங் களின்

ேதைர ைர ப த் னர்.

ட்ட ட்டப பறம் ப் பைட ன் ன்ப ைய ேநாக் ைரந்

வந்தான் க ங் ைகவாணன். எ ரிகளின் பைடைய லக் ன்னக ம்

உத் ல் அவன பைட இைணயற் ற அ பவம் ெகாண்ட . ைரந்

ன்னகர்ந் வந்த க ங் ைகவாணனின் கண்க க் ெவ ெதாைல ல்

வா ன் நிற் ம் ேதக்கன் தனித் த் ெதரிந்தான்.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 96

தட் யங் காட் ப் ேபார்க்களம் இன் யா ம் கணிக்க யாத ஒன்றாக

இ ந்த . காைல ல் ேபார் ெதாடங் ய ேநரத் ேலேய காற்

ய . மற் ற நிலத் ல் ம் காற் ைறப் ேபான்றதன் ... ச்ெசல் ம்

இந்தக் காற் ன் ேவகம் இைணயற் ற . ளவன் ட் ன் ன் றம் உள் ள

கணவா ந் ற் றத்ேதா ெவளிவந் தட் யங் காெடங் ம்

இ க் ம் ஈக் மணைல ம் க மணைல ம் உ ட் எ த் க்ெகாண்

ேபான . பரண்ேமல் நின் ந்த ைசேவழர், ஒ கணம்

ந ங் ப் ேபானார். காற் ன் ேவகம் , பரைண இ த் ஆட் ய .

கம் பங் கைள இ கப் த் நின்றார். அவரின் கண்களின் ன்னால்

நா ைக வட் ைலத் க் எ ந்த . நா ைகக்ேகால் எங் ேகா பறந்த .

மாணவன் ஒ வன் அவற் ைறப் க்க யன்றான். ஆனால் ,

கணேநரத் ல் அைவ மைறந் ட்டன.

காற் ன் ேவகம் அள டற் கரியதாக இ ந்த . ெசம் ேமேல வந்

ெகாண் க் ம் ேபா தான் எண்ணிலடங் காத அம் கள் காற் ேறா

பறந் ெசன்றைதப் பார்த்தார். அவ ைடய கண்கைளேய அவரால் நம் ப

ய ல் ைல. இங் நிகழ் வ எ ர்பாராத ஒன்றா அல் ல எ ர்பார்த்த

ஒன்றா என் அவ க் ப் ரிய ல் ைல. பரண்கட் ய கம் பங் கள்

ல் ெலன வைளந் ண்டன. இந்த நிலத் ன் தன்ைமக் ஏற் ப

மரக்கட் மானம் இ ந்ததால் அவர் தப் த்தார்.

ஆனா ம் ஆழ் மனம் ந ங் யப ேய இ ந்த . அதற் க் காரணம் ,

அவரின் கண் ன்னால் நா ைகவட் ைல, காற்

க் ெய ந்த தான். நிைலமான் ேகால் ெசால் ன் ன்னால்

ைவக்கப்பட்ட நா ைகவட் ம் அ ல் பரப் பப்பட்ட மண ம்

நா ைகக்ேகா ம் ேபாரின் உ ர்நா ேபான்றைவ. ஆனால் , காற்

அவ ைடய கண்களின் ன்னால் அவற் ைறத் க் ெய ந்த .

ைசேவழர் நிைல ைலந் நின்றார்.

பறம் ரர்கள் எந்த தத் ைகப் க் ம் ஆட்படாமல் தாக் தைல

ன்ென த் க்ெகாண் ந்தனர். அவர்கள் காற் ைறக் ைகயாண்ட தம்

யா ம் ேகள் ப் பட் ராத ஒன்றாக இ ந்த . காரமைல ந் ஓைச

ேகட்ட கணத் ல் தான் ெப ங் காற் ய . அந்தக் கணத் ல்

அம் கள் அைலயைலயாய் ேமேல ப் பறக் ன்றன. ைசேவழ க்

இந்தச் ெசயல் பாட் க் ள் இ ந்த இைணப் ப் பட ல் ைல. `காற் ைற

வ ன் உண ம் ஆற் றல் ெகாண்டவர்களாகப் பறம் மக்கள்

இ க் ன்றனரா? ண் ன்களின் நகர்ைவக்ெகாண் காலத்ைதக்

கணிக் ேறாம் . ஆனால் இவர்கேளா காற் ைறேய கணிக் றார்கள் . இ

எளிய ெசயலன் .’ ைசேவழரின் எண்ணங் கள் ந க்கத்ைத

அ கப் ப த் யப ேய இ ந்தன.

தட் யங் காட் ன் ஆற் ற ம் , இன் ெவளிப் பட் க்ெகாண் ந்த ;

அந்த நிலத் ல் நின் ேபாரிட் க்ெகாண் க் ம் இ தரப் க் ம்

யாரா ம் கணிக்க யாத ப் ச் சவால் கைள உ வாக் யப ேய

இ ந்த .ந ப் பக க் ப் ற வழக்கம் ேபால் ெவக்ைக ன் தாக்கம்

அ கமா ய . ேபார்க்களம் , இ வைர இல் லாத ழப் பத் ட ம்

ஆேவசத் ட ம் இ ந்த . ரர்கள் வழக்கத்ைத ட ேபேராைசைய

எ ப் க்ெகாண் ந்தனர்.

உள் ம் ற ம் ந க்கத்ைத உணர்ந்தப இ ந்த ைசேவழர்,

மாணவன் ஒ வைனக் ேழ அ ப் இன்ெனா வட் ல் மணைல ம்

நா ைகக்ேகாைல ம் எ த் வரச் ெசான் னார். மாணவன் ேழ

இறங் னான். ரர்கள் ஒ வைர ெயா வர்

ெவட் ச்சரித் க்ெகாண் ந்தனர். ைரக ம் ேதர்க ம் க் ட்

ஓ க்ெகாண் ந்தன. நிலெமங் ம் அம் க ம் ஈட் க ம் காற் ைறக்

த்தன. ேதரில் ஏ , ேபார்க்களத் ேட ந் , க் ச் ெசன்

ம் ப ம் என அவ க் த் ேதான் ற ல் ைல. என்ன ெசய் வெதனத்

ெதரியாமல் ரட் ேயா நின்றான்.

ைம ர் ழாைர ரட் ச் ெசன்ற ேவட் ர்பைழயன், எ ரி ன்

பைடையச் சரிபா க் ேமல் கடந்தார். இவ் வள ெதாைல உள் ேள

வ வ சரியன் எனத் ேதான் ய . ஆனால் , யன் ``இவைனக்

ெகான்ற த் ” என் ெசால் ேய அவன ேதைர

ஒப் பைடத் ள் ளான் . ேபார்க்களத் ல் யனின் வாக்ைகப்

பறம் த்தளப கள் வ ல் ைல. அ மட் மன் , ைம ர் ழாைரக்

ெகால் வைத ட க் ய ேவைல இந்தப் ேபார்க்களத் ல் ேவ ல் ைல.

எனேவ, பைழயன் டா ரட் ச் ெசன்றார்.

ன் ட்டப் ப பைட ன் ஓரப் ப யாகேவ ெசன் ெகாண் ந்தார்

ைம ர் ழார். அதனால் தான் இவ் வள ெதாைல யனின் ேதைர

இ த் வர ந்த . ப் ட்ட அள கடந்த ம் ன்ெதாடர்ந்

வ வ யன் அல் ல; ேவட் ர்பைழயன் என்பைத ைம ர் ழார்

அ ந் ட்டார். ஏற் ெகனேவ வ க்கப் பட்ட ட்டப் ப உள் ளி த் ச்

ெசல் லேவண் ய யைனத்தான். அவன்தான் த ல்

ன்ெதாடர்ந் தாக் தல் ெதா த்தப வந்தான் . இைட ல் பைழயன்

எப்ேபா மா னார் என்ப ைம ர் ழா க் ளங் க ல் ைல.

ைம ர் ழா க் நீ லன் ம் ேவட் ர்பைழயன் ம் தான் அ க

ேகாபம் இ ந்த . தன் மகன் இளமாறனின் மரணத் க் ேவட் வன்

பாைறையச் ேசர்ந்தவர்கேள காரணம் என் அவர் நம் னார். எனேவ,

ன்ெதாடர்வ யனல் ல, ேவட் ர்பைழயன்தான் என்ப ெதரிந்த

ற ம் அவர் எைத ம் காட் க்ெகாள் ளாமல் அேத ேவகத் ல்

ேபாய் க்ெகாண் ந்தார். பைழயனின் மரணம் நிகழப் ேபாவைதக்

கா ம் ெவ அவர ெசய ேல இ ந்த . மற் ற இ தளப களான

நகரி ர ம் லக்ைகய ம் வைளத் த் தாக் வதற் ஏ வான

இைடெவளி ல் ெதாடர்ந் வந் ெகாண்ேட இ ந்தனர்.

யன், இரவாதேனா வந் இைணந்தான் . இ ைரப் பைட

ரர்கள் யா ம் எ ர்பாராத ஒன் . பறம் ரர்களின் ஆேவச உணர் ,

ெவள் ளம் ேபால் ப்பாயத் ெதாடங் ய .எ ரிகளின்

தற் காப் நிைலகைள நிைனத் ப்பார்க்க யாத ேவகத் ல் தகர்த்

ன்ேன ய பறம் ன் ைரப் பைட. அந்தத் ைச ல் நின் ந்த

ேவந்தர்பைடத் தளப உ மன்ெகா , `இவர்களால் அ க ெதாைல

 ன்ேன வந் ட யா ’ என் தான் நிைனத்தான். ஆனால்

பறம் ப் பைட, எ ரிப் பைடையக் த் க்ெகாண் இறங் ய .

வாள் ச் ம் அம் களின் தாக் த ம் எ ர்ெகாள் ள யாத ேவகத் ல்

இ ந்தன.

ேநற் ைறய தாக் த ல் தன பைட ல் இ ந் த ெப ம் பான்ைமயான

ைரகைள இழந்தான் உ மன்ெகா . அப்ப ந் ம் இன்

வாள் ரர்கைளப் ெப ம் ப யாகத் தன அணிகளில் நி த் ,

கக் ைறவான ைரகைளப் ன்னிைல ல் நி த் ந்தான் .

ஆனால் , எ ரிகளின் தாக் தல் ஈ ெகா க்க யாததாக இ ந்த .

பாய் ந் ன்ேன ம் எ ரிகைளத் த த் நி த்த யாத ழ் நிைல

வந் ேமா என் உ மன்ெகா ன் மன க் ள் அச்சம் படரத்

ெதாடங் ய .

அப் ேபா உ ரனின் தைலைம லான பறம் ன் ற் பைடயான ,

ேவந்தர் பைட ன் இரண்டாம் நிைல ன் ச் ல் தாக் தல்

நடத் உள் ைழந் ெகாண் ந்த . களத் ன் ைமயப் ப ைய

வழக்கம் ேபால் தன க்கட் ப் பாட் ல் ைவத் ந்தான் உ ரன்.

உண்ைம ல் பறம் ப் பைட ன் அச் உ ரனின் ைக ல் தான் இ ந்த .

ேவந்தர்பைட பறம் ப்பைடக் ள் எளி ல் ைழய யாத தன்ைமைய

உ வாக் வ மட் மன் , ேதைவப்ப ம் ேநரத் ல் ேவந்தர்பைடையத்

தாக் த ன் லம் ைச ப்ப ம் உ ரனால் ந்த .

ேவந்தர்பைட ன் ல் ரர்கள் எய் ம் அம் ைப டஇ மடங் த்

ெதாைல க் பறம் ப் பைட அம் ெபய் வதால் , எ ரிகளால் அ ல்

ெந ங் கேவ வ ல் ைல. எனேவ, இரண் நாள் ேபாரி ம்

பா ப் ட ற் பைடக் ஏற் பட ல் ைல. உ ர க் இன்ைறய

ேபாரில் தான் ேவகத் ல் தாக் ன்ேனற அ ம

ெகா க்கப் பட்ட . இதற் காகத்தான் அவன் காத் ந்தான் . உ ரனின்

ேவகம் காைல ந்ேத எ ரிகளால் ஈ ெகா க்க யாததாகத்தான்

இ ந்த .ந ப் பக க் ப் ற நிைலைம ேம ம் ேமாசமான .

பறம் ன் ற் பைட ேவந்தர்பைட ன் இரண்டாம் நிைலையப் ளந்

உள் ைழந்தேபா தான் யன், இரவாதன் ஆ யஇ வரின்

தாக் தைல ம் எ ர்ெகாள் ள யாமல் உ மன்ெகா ண

நின்றான். உடன யாக இரண்டாம் நிைலப் பைடைய உத க்

அைழக்கலாம் என் அவன் நிைனத்தேபா அங் நிைலைம

ேமாசமைடந் ெகாண் ந்த .உ ரனின் தாக் தல் ,

இரண்டாம் நிைலப் பைட ன் ரர்கைளக் கணக் ன்

 ழ் த் க்ெகாண் ந்த .

தைலைமத் தளப க ங் ைகவாணன், பறம் ப் பைட ன் இ ப்

ப ல் நின் ந்த ேதக்கைன வந்தைடந்தான் . அவன் இங் வ வான்

என் ேதக்கன் உள் ளிட்ட யா ம் எ ர்பார்க்க ல் ைல. அவன் வ வ

அ ந்த ம் ழ் க்ைக ஒ ெய ப் னான் ேதக்கன்.

அவன் எ ப் ய ஓைச எதற் கானெதன் க ங் ைகவாண க் த்

ெதரிய ல் ைல. அவன் ைர ந் ேழ இறங் னான்.

க ைமயான வாள் ச் க் ப் ற ம் ழவன் ண் ம் ேபார்க்களம்

வந் நிற் பேத க ங் ைகவாண க் யப் ைப ஏற் ப த் ய . ஆனா ம்

அவன வாழ் அ த்த ல கணங் களில் யப் ேபா ற என

எண்ணியப ேய உைற ந் வாைள உ னான்.

ேதக்கேனா, வாைள ஏந்த ஆயத்தமாக இல் ைல; க ங் ைகவாணைனப்

பார்த்தப ேய நின் ந்தான் . ரர்கள் வாள் ச் க் இடம் ட்

ல னர். அப் ேபா அங் வந்த ைர ந் ைழயன்

இறங் னான். ேதக்கனின் ழ் க்ைக ஓைச ைழய க்கான .

க ங் ைகவாணன், ைழயைனப் பார்த்த ம் அ ந் ெகாண்டான்,

இவன் பறம் ன் ேதர்ப்பைடத் தளப ெயன் .

ைழயன் ைர ந் இறங் னான். ேதக்கன் ேபாரிட

ஆயத்தமாக இல் லாத ஏன் என் க ங் ைகவாணனால் ரிந் ெகாள் ள

ந்த . ழவன் க ைமயான வ ேயா நின் ெகாண் க் றான்.

ஆனா ம் ேபார்க்களம் நீ ங் கக் டா என்பதற் காக வாேளந்

நிற் றான் என எண்ணியப ைழயைன ேநாக் ன்னகர்ந்தான்.

ேதக்கன், ைழயைன ேநாக் சத்தமாகச் ெசான் னான், ``இவன் அ க

ேநரம் நிற் க மாட்டான், ஓைச ேகட்ட ம் ன்னால் ஓ வான். எனேவ,

ஏ த் தாக்காேத; வாங் த் தாக் .”

ேதக்கன் ெசான் ன க ங் ைகவாண க் த் ெதளிவாகக் ேகட்ட .

ழற் ய வாேளா உள் ளிறங் யவைன அந்தச் ெசால் ஒ கணம்

தாக் நி த் ய . ழவன் ஏன் இைதச் ெசால் றான் என்

க ங் ைகவாணன் எண்ணத் ெதாடங் யேபா , இயற் ைகயாகேவ

அவன கவனம் பைட ன் ன்பக்க ந் எ ம் ஓைசைய

அ மானித்த . ழவன் ய தல் ெசால் , க ங் ைகவாணனின்

கவனத்ைதச் தறச்ெசய் த .

ைழயன் , ற் ேபாரில் நிகரற் ற ரத்ைத ெவளிப் ப த்தக் யவன்.

ஆனால் , வாள் ச் ல் ெப ரன் எனச் ெசால் ட யா . அ ம்

ேவந்தர்பைட ன் தைலைமத் தளப யான க ங் ைக வாணனின்

வாள் ச்ைசக் ைழயனால் எ ர்ெகாள் ள யா . எனேவதான்

எ ரி ன் கவனத்ைதத் ப் ம் உத் யாக ம் இைதக் ைகயாண்டான்

ேதக்கன்.

க ங் ைகவாணனால் பைட ன் ன் றத் ந் எ ம் ஓைசைய

ம ப் ட ய ல் ைல. ஆனால் , பறம் த்தளப யன் வழக்கத் க்

மாறாக ற் பக ேலேய ன்ேன வந்த ம் காற் ல் பறந்த கணக்கற் ற

அம் க ம் அவன எண்ணத்ைதக் க் ட்டப ேய இ ந்தன. ஆனால்

ைழயன் , கண் க் ன்னால் வாைளச் ழற் இறங் ட்டான்.

க ங் ைகவாணனின் கண்களி ந்த ழப்பத்ைதத் ேதக்கனால் அ ய

ந்த .

ேவகத் ல் வாள் ச்ைசத் ெதாடங் க யாத ழப் பத்ைதத்

தன் ள் உணர்ந்தான் க ங் ைகவாணன். பறம் ப் பைட ன் கைட ப்

ப ல் அவன் இ க் றான் என்ப ம் , பறம் ரர்கள் காற் ல் எய் த

அம் கள் அவன பைட ன் ன்ப ைய ஒ ேவைள

தாக் க்கக் ம் என்ப ம் அவன கவனத்ைத ைமயாகக்

கவ் க்ெகாண்டன. இைவெயல் லாம் எ ரிகளின் ெதளிவான ட்ட டல்

என்பைத அவன் உண ம் ேவைள ல் ைழயனின் வாள் ன் ழன்

வந்த .

க ங் ைகவாணைனப்ேபால ேதக்க ேம அந்தக் கணம்

அ ர்ச் யைடந்தான் . `வாங் த் தாக்கத்தாேன ெசான் ேனாம் . இவன் ஏன்

ஏ ப் பாய் றான்!’ என் ேதக்கன் சற் ேற அ ர்ச் க் ள் ளானான்.

க ங் ைகவாணேனா கவனத்ைதச் தற டக் டா என எண்ணியப

வாைள ஏந் ன்னகர்ந்தான்.

பரண் ட் க் றங் ய ைசேவழரின் மாணவ க் என்ன

ெசய் வெதன் ெதரிய ல் ைல. ெபா தா க்ெகாண் ந்த . இன்ைறய

ேபார் ய இன் ம் இரண்ெடா நா ைககள் தான் இ ந்தன. எனேவ,

ேவகமாக ஆசான் ேகட்டைதக் ெகாண் ேபாய் க் ெகா க்க ேவண் ம்

என் பதற் றம் ெகாண்டான். சற் த் ெதாைல ல் , ேவந்தர்பைட ரன்

பயன்ப த் ய ேகடயம் ஒன் டந்த . ேவகமாகப் ேபாய் அைத

எ த்தான் . ேகடயத்ைதத் ப் அ ல் மண்ைண அள் ளி நிரப் னான்.

ேதாய் ந்த அம் ஒன் டந்த . அைத எ த் எட் ரல் கட்ைட

அள நீ ளத் க் ஒ த்தான் . என் ம் இல் லாத அள க் ப்

ேபார்க்களத் ன் ஓைச இன் பலமடங் அ கமாக இ ந்த . என்ன

நடக் ற என் ற் ம் ற் ம் பார்த்தப பரண் ேமல் ஏறத்

ெதாடங் னான்.

ைம ர் ழாரின் ேதர், ன் ட்ட ட்டப ன்றாம் நிைலப் பைட ன்

இ ப் ப க் ச் ெசன்ற . ஆனால் , அங் ெப ங் ழப் பம் நில ய .

கல் ேவரால் ஆன அம் ைபப் ங் க ய ம் ேபா அதன் வ

நிைனத் ப்பார்க்க யாத அள க் இ ந்த . அம் ன் உள் ைழந்த

ப ண் ட்டதால் , தைசேயா ய் த் க்ெகாண் தான் வந்த .

எனேவ, ரர்களின் உட ல் ைதத்த எந்த அம் ைப ம் ங் க

ய ல் ைல. `ைவக்ேகால் அள ெகாண்ட அம் தாேன, இ என்ன

ெசய் ம் ’ என் தான் அைனவ ம் நிைனத்தனர். ஆனால் , ங் க

யாமல் ஒவ் ெவா ர ம் க்கத் ெதாடங் ய ற தான்

நிைலைம ன் பரீதம் ரியத் ெதாடங் ய .

ன்றாம் நிைலப் பைட ல் ெப ங் ழப் பம் நில யதால் , ைம ர் ழார்

ேதைர, பைட ன் ந ப்ப க் க் ெகாண் ெசல் ல ல் ைல. மாறாக,

ஓரப் ப ன் வ ேய பைட நின் க் ம் ப க் ெவளிப் றம்

ேநாக் இ த் ச்ெசல் லலாம் என்ற க் வந்தார். ேதைர ஓட் ம்

வலவனிடம் , ``ெவளிப் றமாக ைரந் ஓட் ” என்றார்.

அவரின் ேதைரத் ெதாடர்ந் வந் ெகாண் ந்தார் ேவட் ர்பைழயன்.

`இந்தப் ேபா க்கான க் யக் காரணமாக இ ப் பவன் ைம ர் ழார்.

இவன்தான் பறம் ைபப் பற் ய பல ப் கைள ேவந்தர்க க்

வழங் பவன். அவன் இ க் ம் ணி ல் தான் காரமைல ன்

அ வாரத் ல் இவ் வள ெபரிய பைடையக் ெகாண் வந்

நி த் க் ன்றனர்’ என் அவைனப் பற் ய எண்ணங் கள்

ேமேல யப ேய இ ந்தன. `எ ரிப்பைட ன் கைட ப் ப க்

வந் ட்ேடாம் . இவ் வள ெதாைல ஏ வ தல் நல் லதன் . ஆனால் ,

இத்தைன நாள் களத் க் வராத இந்தத் ேரா , இன்

ேபார்க்களத் க் ள் வந் ள் ளான் . இவைன இன்ேறா

ெகான்ற க்காமல் ட்டால் பறம் க் க் க ம் பா ப் ைபத் ெதாடர்ந்

உ வாக் வான். எனேவ, இன்ைறய ேபாரில் தனக் என்ன ேநர்ந்தா ம்

ைம ர் ழாைரக் ெகான்ற க்காமல் டக் டா ’ என்ற உ ேயா

அவைன ரட் ச் ெசன்றார் ேவட் ர்பைழயன்.

ய ம் இரவாத ம் , ேவந்தர்பைட ன் இரண்டாம் நிைலையக் கடந்

ன்றாம் நிைலைய அைடந்தனர். உ மன்ெகா ன் த ப் பரண்கள்

த ப் பறந்தன. எ ர்ெகாள் ளேவ யாத தாக் தலால்

நிைல ைலந் ெகாண் ந்தான் உ மன்ெகா . ய ம்

இரவாத ம் ஒேர களத் ல் ஒன்றாய் நின் இ வைர ேபாரிட்ட ல் ைல.

தன் மகன் எப் ப ப் ேபார் ரிவான் என்பைத மற் றவர்கள் ெசால் த்தான்

யன் ேகட் ள் ளான் . தட் யங் காட் ல் தான் அவன தாக் தைல

யனால் பார்க்க ந்த .

இன் இ வ ம் ஒேர பைடப் ரி ல் ன்ேன ப் பாய் க் ன்றனர்.

உள் க் ள் ெப தம் இ ந்தா ம் கண்களில் அைதக் காட் டக்

டா என்ற எச்சரிக்ைகேயா தாக் தைல ன்ென த்தான் யன்.

தந்ைதேயா இைணந் களத் ல் நின் ேபாரா ம் இந்நாளில் ,

வழக்கத்ைத ட ரியமாக இ ந்த இரவாதனின் தாக் தல் . ர்

ரர்கள் ன் ற அணி ல் தாக் ன்ேனற, பறம் ன் ைரப் பைட

ேவந்தர்பைட ன் ன்றாம் நிைலக் ள் வ ளந்

ேபாய் க்ெகாண் ந்த .

ளவன் ட் ந் ேபார்க்களத்ைத இைமக்காமல்

பார்த் க்ெகாண் ந்தான் பாரி. `பறம் ன் ைரப் பைட இேத

ேவகத் ல் ன்ேன னால் இன் ம் ேநரத் ல் ஞ் சைல

ெந ங் ட ம் ’ எனக் கணித்தான். ைகக் ள் ளி ந் ண் ம்

ஓைச எ ப் னான் இ ளிக் ழவன். சற் ேநரத் க் ப் ற தான்

அவன ஓைசையக் கவனித்தான் பாரி. இ ளிக் ழவன் னான், டர்

இட றம் அைசயப் ேபா ற . இப் ேபா வரப் ேபாவ காற் .அ

தட் யங் காட்ைட இட றமாக உ ட் ச்ெசல் ம் என் ெசால் ,

ைகைய உயர்த் னான். ஆனால் பாரிேயா, வல் னைர ேநாக் க்

ைக அைசக்க ல் ைல.
சற் ேற அ ர்ச் க் ள் ளானான் இ ளிக் ழவன். ``ஏன் இந்த நல் ல

வாய் ப் ைபப் பயன்ப த்த ம க் றாய் ?” என் இ ளிக் ழவன்

ேகட்டதற் ப் பாரி ெசான் னான், ``பறம் ன் ைரப் பைட ரர்கள்

எ ரிகளின் ன்றாம் நிைலக் ள் ைழந் ட்டனர். இந்தச் ழ ல்

தல் நிைல ல் இ ந் எய் யப்ப ம் அம் ன்றாம் நிைல ல்

இ க் ம் நம் ரர்கைளேய தாக்க வாய் ப் ண் . எனேவதான்

உத்தர ட ல் ைல.”

இ ளிக் ழவன் ண் ம் ளக்ைகப் பார்த்தான். சாய் ந்த டர் ண் ம்

நி ர ேநரமான .

ேதக்கன் யப வாங் த் தாக்காமல் , ஏ த் தாக் ய ைழயன்

ஒ கட்டத் க் ப் ற கைளப் பைடயத் ெதாடங் னான். ேநரம்

ன் றப் பைட ல் எ ம் நிகழ் ந் ேமா என் கவனத்ைதச்

ெச த் யக ங் ைகவாணன், ேநரம் கடந்த ற தாக் தைலத்

ரப் ப த் னான். தன கவனத்ைதத் ப் பேவ ழவன் இப் ப ச்

ெசால் ள் ளான் என நிைனத்தான் க ங் ைகவாணன். இப் ேபா ம்

ைழயன் தற் காப் நிைல ல் நிற் காமல் ன்களம் ேநாக் ேய

பாய் ந் ெகாண் ந்தான் .

அவன ெசயல் ெபா த்தமான ல் ைல. எ ரிப் பைடத் தளப ைய

க ம் ைறத் ம ப் வதால் இவ் வா ெசய் றான் எனத்

ேதக்க க் த் ேதான் ய . ஆனால் , ேபாரிட் க் ெகாண் ப் பவைன

ேநாக் ச் சத்தம் ேபாட் ச் ெசால் வ ழப் பைதேயா, தவறான

 ரிதைலேயா உ வாக் ம் என்பதால் அைம காத்தான். ைழயன்

அணிந் க் ம் ெமய் க்கவசம் எவ் வள ேவகமான தாக் தைல ம்

வாங் நிற் ம் . எனேவ, கவனமாகத் தாக் னால் தான் இவைன ழ் த்த

ம் என நிைனத்தப ேய வாைளச் ழற் னான் க ங் ைகவாணன்.

இ வரின் கால் க ம் ன்னல் வ ல் வட்டக்களத் ல்

நகர்ந் ெகாண் ந்தன.

சற் ம் எ ர்பாராமல் காற் ெப ேவகத்ேதா ய . அப் ேபா

எ ர்த் ைச ல் ைழய ம் பறம் ன் ைச ல் க ங் ைகவாண ம்

நின் ெகாண் ந்தனர். `இப் ெப ங் காற் ம் ேபா

காரமைல ந் ஏன் ஓைச எ ப்பப் பட ல் ைல; பாரி என்ன

ெசய் ெகாண் க் றான்?’ என் கண ேநரத் ல் ைழயனின்

ந்தைன காற் ன் வ ேய ளவன் ட்ைட அைடந்தேபா

க ங் ைகவாணனின் வாள் ைழயனின் க த் ப் ப ல் இறங்

ெவளிேய ய .

ன்றாம் நிைலப் பைடையப் பறம் ன் ைரப் பைட ளந்

ன்ேன க்ெகாண் ந்தேபா ஆபத் அதன் உச்சத்ைத அைடந்த .

உ மன்ெகா ன் ைககளில் இ ந் பைட ன் கட் ப் பா வ வத்

ெதாடங் ய .ஒ தளப ேவ வ ேய இன் ச் ெசய் ம் கைட ச்

ெசய க்கான உத்தரைவ இட்டான். ச்சங் ஊதப் பட்ட .அ

ேபராபத்ைதத் ெதரி க் ம் . மற் ற சங் கள் ஊதப் பட்டால் அ

ஆபத் பற் த் தைலைமத் தளப க் த் ெதரி க் ம் ெசயல் . அவர்

உடன யாக உரிய ஏற் பாட்ைடச் ெசய் வார். ஆனால் , ச்சங்

ஊதப் பட்டால் தைலைமத் தளப உட்பட அைதக் ேகட் ம் ஒவ் ெவா

தளப ம் உடன யாக அந்த இடத் க் வந் ேசர ேவண் ம் .

ஆனால் , உடன யாக வ ம் நிைல ல் ேவந்தர்பைடத் தளப கள் எவ ம்

இல் ைல. நகரி ர ம் லக்ைகய ம் ன்வ க்கப் பட்ட ட்டப் ப

பைட ன் ன் றத்ைதக் கடந் ைம ர் ழாரால்

ெகாண் ெசல் லப்பட் க் ெகாண் ந்தனர். க ங் ைகவாணேனா

பறம் ப் பைட ன் ன்களத் ல் ஏ ப் ேபாய் ப்

ேபாரிட் க்ெகாண் ந்தான் . ற் பைடத் தளப ம் பேனா,

உ ரனின் தாக் த க் ஈ ெகா க்க யாமல் க ம்

ன்னகர்ந் ெகாண் ந்தான் . உ மன்ெகா எ ர்பார்த்த எந்த ஒ

தளப ம் உத க் வர ல் ைல. பறம் ன் ைரப் பைடத் தாக் தல்

இைணயற் ற ேவகத் ல் இ ந்த .

ய ம் இரவாத ம் கணக் ன் க் ெகான்ற த் ன்ேன னர்.

எங் ம் ட்ட . ர் ரர்களின் பாய் ச்ச க் ன்

ேவந்தர்பைடயால் நிைலெகாள் ள ய ல் ைல. உ மன்ெகா

ச்சங் ைக ண் ம் ண் ம் ஊதச் ெசான் னான். களத் ல்

ஓைசெய ப் ப நி த்தப் பட் ந்த அைனவ ம் இனி இந்த ஓைசையேய

எ ெரா க்க ேவண் ம் . நிைலைம க ேமாசமா ற என்பதன்

அ இ .

ன்றாம் நிைல ல் ஞ் ச க் ப் பக்கத் ல் ப் பா காப் ேபா

நின் ந்த ேவந்தர்க க் இப் ேபா தான் ஆபத் ன் அள ரிந்த .

தங் கள் தளப கள் ஒன் ட யாதப த க் டக் ன்றனர்;

எ ரிகளின் ைரப் பைடேயா ஞ் சைல ெந ங் க்ெகாண் க் ற

எனத் ெதரிந்த ம் ெபா யெவற் ப ம் உ யஞ் ேசர ம்

உ மன்ெகா க் உதவ, தங் களின் பைடப் ரி னேரா ைரந்தனர்.

ேசாழேவழன், ற் பைடத் தளப ம் ப க் உதவ ைரந்தான் .

ைழயன் மண்ணில் சரிந்த ற , ேதக்கன் களத் ல் இறங் னான்.

க ங் ைகவாணன் எ ர்பார்த்த ேவட்ைட இப் ேபா அவன் ன்னால்

வாேளந் நின்ற . ஆனால் , பைட ன் ன்வரிைச ந் மா மா

ஓைச எ ப் வைதப் ேபான்ற உணர் ெதாடர்ந் இ ந்த . அவனால்

ல் யமாகக் கணிக்க ய ல் ைல. ேதக்கன் வாைள

ஏந் ப் த்தான் . லா எ ம் த் உள் ளிறங் வ ேபால

வ ெய த்த . ஆனா ம் நிைலைமையச் சமாளித்தாக ேவண் ம் .

வாய் ப் ைடத்தால் க ங் ைகவாணைனக் ெகான்ற க்க ேவண் ம்

என்ற ேவா ண் ம் ன்னகர்ந்தான்.

இ வ ம் ழற் கட் க்கட் ேகடயத்ைத ன்னகர்த் யப

வட்டக்களத் ல் கால் கைள நகர்த் னர். ேநற் ைறய ேபாரில் ழவன்

ய வாைள லக்ைகயன் த த் க்கா ட்டால் நிைலைம

என்னவா க் ம் என் நிைனத்த கணத் ல் , அவ க் ெவ

உச்சத் ல் ஏ ய . இன்ேறா இவைனக் ெகான்ற க்க ேவண் ம் என்

வாளின் ைகப் ெநா ங் வ ேபால இ கப் த்தான் . கால் கள் தா

ன்ெசல் ல ஆயத்தமானேபா தான் , ச்சங் ன் ேபேராைச

இைட டா எ ெரா த்த .

ஒ கணம் ந ங் நின்றான். `அப் ப ெயன்றால் , அப் ேபா ந்

சங் ேகாைச ேகட் க்ெகாண்ேட இ ந் ததா? நிைலைம

ைக யதால் தான் ச்சங் ைக டா ஊதேவண் ய நிைல வந் ள் ள .

ழவன் ெசான் ன உண்ைமதானா?’ எனத் ண நின்றான்

க ங் ைகவாணன். ேதக்கன் வ ைமேயா இ ந் ந்தால் இந்தக்

கணத் ல் க ங் ைகவாணைன ெவட் ச்சரித் ப் பான். வாைள

உயர்த் யப ெசயலற் நின்ற க ங் ைகவாணைன ேநாக் ப் பாய் ந்

வாள் ச யாத நிைல ல் ேதக்கன் இ ந்ததால் , அவன்

தப் த் ப் ேபாய் ைர ல் ஏ னான்.

கண்பார்ைவ ன் எல் ைல ல் ஞ் சல் டாரத் ன் ேமல் ைனகள்

ெதரியத் ெதாடங் யேபா பறம் ரர்கள் உச்ச அள த் தாக் தைல

ெவளிப் ப த் க்ெகாண் ந்தனர். யனின் மன க் ள்

பற் ெய ந்த ழற் காற் ைறப் ேபால ேவகம் ெகாண்ட .எ ரிகளின்

பைட ரர்களால் ம த் நின் ேபாரிட ய ல் ைல.

இந்நிைல ல் தான் ெபா யெவற் ப ம் உ யஞ் ேசர ம் தங் களின்

வ ைம ந்த பைடேயா வந் ேசர்ந்தனர்.

உடல் வ ம் கவசம் அணிந்த றப் ப் பைட ரர்கள் எ ரிகளின்

தாக் தைல வ ைமேயா சந் த்தனர். ஞ் சைலக் கண்ெகாண்

பார்த்த கணத் ல் , பறம் ரர்களின் தாக் தல் எண்ணிப்பார்க்க

யாத அள க் இ ந்த . ேவந்தர்களின் றப் ப் பைடப் ரி

அவர்களின் ேவகத்ைத நி த்த, ேபராற் றைல ெவளிப் ப த் ய .

ைககள் மட் மல் ல, உட ம் ந ங் ய . மண ன்

நீ ண் படர்ந்த நா ைகக் ேகா ன் நிழல் . அைத உற் ப் பார்த் க்

ெகாண் ந்த ேபா ைசேவழரின் கண்களில் நீ ர் ெப ய ; மனம்

த்த . பதற் றத் ல் அவரின் உடல் வ ம் ஆடத் ெதாடங் ய .

எைத ம் ெவளிக்காட் க் ெகாள் ளக் டா என நிைனத்தார். ஆனால் ,

அவர வய அைனத்ைத ம் ெவளிக்காட் ய . ைககைள ெமள் ள

ேமேல உயர்த் னார். தட் யங் காெடங் ம் ர ன் ஓைச ேமெல ந்த .

ன்றாம் நாள் ேபார் க் வந்த .

அ ர்ந் நின்றான் யன். ர ன் ஓைசைய அவனால் நம் பேவ ய

ல் ைல. இன் ம் ெபா இ ந் தால் ட நிைலைம ேவ மா ரி

ஆ க் ம் . பறம் ன் ைரப் பைட ரர்கள் அைனவ ம்

அள கடந்த ஆேவசத்ேதா ேபாரிட்டனர். `இலக்ைக இவ் வள

ெந ங் ம் பயனின் ப் ேபாய் ட்டேத!’ என ேவதைனப்பட்டான்

இரவாதன். யேனா, தற் கணத் ல் ஏற் பட்ட ஏமாற் றத்ைத

ம கணத் ல் சரிெசய் ெகாண்டான். ` ஞ் சைலக் கண்ெகாண்

பார்த் ட்ேடாம் . இனி, பறம் ன் ெவற் ைய யாரா ம் த க்க

யா !’ எனத் ேதான் ய .

ேபார்க்களத்ைத ட் ெவ ெதாைல க் அப்பால் ேபா ந்தனர்

ைம ர் ழா ம் ேவட் ர்பைழய ம் . ஒ வைர ஒ வர் ழ் த் ேய

வ என்ற உ ேயா ைரந் ெகாண் ந்தனர். காரமைலக்

ன் களின் அ வாரத் ல் ன்ெசன்ற ைம ர் ழாரின் ேதர்,

பார்ைவ ந் சட்ெடன மைறந்த . `எந்தப் பக்கம் ேபானான்?’ என

நிைனத்தப சற் ேற ம் னார் ேவட் ர்பைழயன். எ ரில் இ

தளப களான நகரி ர ம் லக்ைகய ம் இ ைர ரர்கள்

ழ வந் நின்றனர்.

பைழயன் ைரந் ல் யர்த் ய ேபா , தளப கள் இ வ ம் அம் ைப

நாணிற் ட் இ த்தனர். ெவ ெதாைல க் அப் பால் ெமல் யதாகக்

ேகட்ட ர ன் ஓைச.

பைழயன் நாண் இ த்த அம் ைபக் றக் மண் ேநாக் த்தான் .

பட்ட அம் மண்ைணக் த் நின்ற . அைதப் பார்த்தப நி ர்ந்

எ ரிையப் பார்த்தான். ஆனால் , அவர்கள் இ வ ம் தத்தம் ல் கைளத்

தாழ் த்த ல் ைல.

நகரி ரன் ெசான் னான், ``ேபாரின் கள் ேபார்க்களத் க்

மட் ம் தான் . நாேமா களம் நீ ங் ெந ேநரமா ட்ட ”-

ெசால் ம் ேபாேத பட் ச் ன அம் கள் .

சட்ெடனத் த ப் க்ேகடயத்ைதத் க் ம் ன் , எண்ணற் ற அம் கள்

வந் எ ன. ெநஞ் ல் ைதத்த அம் கள் எல் லாம் ெமய் க்கவசத் ல்

த் ந்தன. ஆனால் , வல ேதாளி ம் இட கா ம் த் யஇ

அம் கள் ையப் ய் ச் ன.

கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் அம் களால் தாக்கப் பட் வலவன்

மண்ணில் சரிந்தான். உ ய வாேளா ேதரி ந் த் இறங் ய

பைழயன் , ஓ மரங் க க் ள் ைழந்தான் .

ேதைர ம் ைரைய ம் ட் இறங் ய ரர்கள் , அவைன

ரட் யப மைல ஏ னர். அப் ேபா ஓைச எ ப் யப இன்ெனா

றத் ந் வந் தார் ைம ர் ழார். ``இனி அவைனத் ெதாடர

யலா ர்கள் . அ ஆபத் ல் ந் ம் .”

லக்ைகயன் கத் ச் ெசான் னான், ``ைககால் களில் க ைமயாகத்

தாக்கப் பட் ள் ளான் . அவனால் , அ க ெதாைல ெசல் ல யா .

ஆ தத்ைத ம் ைகக்ெகாள் ள யா . எனேவ, அவைன எளி ல்

ெகான்ற த் டலாம் ” என் ரட் க்ெகாண் மைலேய னர்.

இங் ம் அங் மாக ேவட் ர் பைழயன உ வம் மைறந்

ேமேல க்ெகாண் ந்த . ரர்கள் ற் வைளத் க் ன் ன்ேமல்

ஏ னர். ெபா மைறந் ெகாண் ந்த . ``அ க ெதாைல ெசல் ல

யா ரட் ப் ங் கள் ” என் கத் க்ெகாண்ேட ன்ேன னர்

தளப கள் இ வ ம் .

ன் ன் உச் க் ச் ெசன் ம றம் இறங் கத் ெதாடங் னர்.

வானத் ல் க ைமேய ய . ெதாைல ந் ரன் ஒ வன், ``அேதா,

அங் ேக ேபா றான்” எனச் சத்த ட்டான்.

எல் ேலா ம் அந்த இடம் ேநாக் ஓ னர். ேவட் ர்பைழயன், தனித் ந்த

மரம் ஒன்ைற ேநாக் த் த மா த் த மா நடந்தார். தளப க ம்

ரர்க ம் அவைர ேநாக் ஓ னர்.

மரத் ன் அ வாரத் க் வந்த பைழயன், மரத்ேதா சாய் ந் நின்றார்.

ஓ வந்த தளப கள் உ ய வாேளா அவன் அ ேக வந்தனர். ரர்கள்

அைனவ ம் மரத்ைதச் ழ் ந் ெந ங் னர்.

நகரி ரன் ஏந் ய வாேளா பைழயைன ெந ங் யப ெசான் னான்,

``பறம் த் தளப ேகாைழேபால் ஓ ஒளிந்தான் என் உன்ைனப் பற்

மக்கள் வர்.”

அ க அள ெகாட் ட்டதால் க ம் கைளத் ப்ேபான

ேவட் ர்பைழயன் ெசான் னான், ``இல் ைல, இரண் தளப கைள ம்

ற் க்கணக்கான ரர்கைள ம் ெகான் ட்ேட ெசத்தான் பைழயன்

என் தான் மக்கள் ேப வர்.”

வாய் ட் ச் ரித்தான் நகரி ரன், ``நீ , எங் கள் அைனவைர ம்

ெகால் லப் ேபா றாயா?” என் ெசான் னேபா அ ல் இ ந்தவன் ஏேதா

மாற் றத்ைத உணரத் ெதாடங் னான். ச் க் ழல் எரிச்சலைடயத்

ெதாடங் யேபா , மரத் ல் சாய் ந் ந்த பைழயன் ெசான் னான், ``இனி

நீ ங் கள் யா ம் உ ர் ைழக்க யா . உங் களின் ச் க்காற் க் ள்

ெசாைனகள் இறங் ட்டன” என் யவர், மரத்ேதா சரிந்தப ேய

ெசான் னார் ``இ ஆட்ெகால் மரம் .”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 97
ன்றாம் நாள் ேபார் வைதக் க் ம் ர ன் ஓைச, எங் ம்

ேகட்ட . ஓைச ேகட்ட ம் காயம் பட்டவர்கைளத் க் ச் ெசல் ம்

பணியாளர்கள் களம் ேநாக் ஓ னர். ழ் ந் டப் பவர்கைள

எ த் ச்ெசல் ல க ற் த்ெதாட் ைலத் க் யப இர ேமட் ந்

ெப ங் ட்டம் தட் யங் காட் க் ள் இறங் யேபா , ைசேவழரின்

மாணவன் ஒ வன் இர ேம ேநாக் ேமேல க்ெகாண் ந்தான் .

ேநற் ைறக் இேத ெபா ல் க லைர அைழக்க வந்த மாணவேன

இன் ம் வந்தான் . வாரிக்ைகய ம் க ல ம் ஒேர இடத் ல் தான்

இ ந்தனர். ேபார் ற் ற ேநரத் ன் பதற் றம் எல் ேலா க் ள் ளி ந் ம்

ேமேல வந்த . அப்ேபா அங் வந் த அவன், க லைர வணங் ச்

ெசான் னான், ``ஆசான் உங் கைள அைழத் வரச் ெசான் னார்.”

க லர் அ ர்ச் ேயா வாரிக்ைகயைனப் பார்த்தார். `ேநற்

ஓங் கலத்தால் க்கல் ஏற் பட்டைதப்ேபால, இன் ம் ஏேதா ரச்ைன ல்

மாட் ட் ர்களா?’ என் ேகட்ப ேபால் இ ந்த அவர பார்ைவ.

அைதப் ரிந் ெகாண் வாரிக்ைகயன் ெசான் னார், ``அப் ப எ ம்

நாம் ெசய் ய ல் ைல.”

`` ற ஏன் அைழத் வரச் ெசால் ள் ளார்?”

``என்னிடம் ேகட்டால் , எனக்ெகன்ன ெதரி ம் ?” என் ேகட்டவர் சற்

இைடெவளி ட் , ``நீ ங் கள் தான் ன் ட் ேய ெசால் ட் ர்கேள”

என்றார்.

``நான் என்ன ெசான் ேனன்?”

`` ைசேவழர் யார் என நான் ேகட்டதற் , `அறத் ன் அைடயாளம் ’

என் ர்கள் . பாரி டம் ேப யேபா `ேபார்க்களத் ல் அறம் ெந ேநரம்

உ ர்வாழா ’ என் ர்கள் .”

வாரிக்ைகயனின் ஒப் ட்டால் ந ங் ப் ேபானார் க லர். ``ஏன் இப் ப ச்

ெசால் ர்கள் ?” எனப் பத க் ேகட்டார்.

வாரிக்ைகயன் ெசான் னார், ``நாள் கள் ெசல் லச் ெசல் ல, ேபார்க்களத் ல்

நிற் ம் மனிதன் தன வ ைமைய இழந் வான். றாத

ேவட்ைடைய எந்த உ ரின ம் நடத்தா . மனிதன்தான் `ேபார்’ என்ற

ெபயரில் அைத நடத் க்ெகாண் க் றான். இரக்கமற் ற அந்தக்

காட் கைளப் ெபா ெதல் லாம் பார்த் க்ெகாண் ப் பைதப் ேபாலக்

ெகா ைமயான ேவ ல் ைல. கண்கைளத் றப் பைத டக்

க னமான வ . மனத் க் ள் ந் டக் ம் ெகா ரங் கைள

எைதக்ெகாண் அப் றப் ப த்த ம் ? ற ம் அக ம் ெவட் ண்ட

மனிதச்சைதகள் த் க்ெகாண் க்க, எ ந் தப் த் எங் ேக

ஓ வார் அவர்? யாரிடமாவ ேப னால் இந்தத் யரி ந் ண்ெடழ

மா என்ற த ப் அவைர அைலக்க க் ம் . அந்தத் த ப் ந்

ள் வதற் உங் கைள அைழத் ப் பார்.”

வாரிக்ைகயனின் ளக்கம் , க லைரப் ெபா கலங் கச்ெசய் த .

ேபார்க்களம் ேநாக் ப் ெப ங் கலக்கத்ேதா நடக்கத் ெதாடங் னார்.

அவலத் ன் யரத்ைத ெந ங் க, கால் கள் அஞ் ன. காட் கைள,

கண்ெகாண் பார்க்க ய ல் ைல. ேபார் ற் ற கணத் ல் களம்

ேநாக் ப் பயணிப் பைதப் ேபால் ெகா ந் ன்பம் ேவ ல் ைல. ஆ தங் கள்

ைளத் க் டக் ம் மனிதர்களின் ஓலம் , எங் ம் ேகட்ட . உடல் கள்

டத்தப் பட்ட க ற் த்ெதாட் ல் கைள சாரிசாரியாகத்

க் ச்ெசன் றனர். எல் லாவற் ைற ம் கடந் நா ைகவட் ல் இ க் ம்

பரண் ேநாக் நடந்தார் க லர்.

அவர வ ைகக்காகக் காத் ந்தார் ைசேவழர்.

ைசேவழரின் கத் ல் இ ேள ந்த . என்ன நடந் க் ம் என,

க லரால் ந் க்க ய ல் ைல. வணங் யப அவர் அ ல்

அமர்ந்தார்.

`நிைலமான் ேகால் ெசால் ன் உ ர் எனக் க தப் ப ம்

நா ைகவட் ைல ம் நா ைகக்ேகா ைன ம் என்னிட ந்

ங் ெய ந்த காற் ’ என் தான் ெசால் ல நிைனத்தார் ைசேவழர்.

ஆனால் , அவைர அ யாமேலேய, டத் க்கண்ைணப் பற் ய

ேபச்ைசத் ெதாடங் னார்.

``தவ ைழத்தவன் தண்டைன ன் வ ேய காட் க்ெகா த்த நிலத்ைத

நாம் ேதர் ெசய் க்கக் டாேதா?” எனக் ேகட்டார்.

இப் ேபா ஏன் இைதக் ேகட் றார் எனக் க ல க் ப் ரிய ல் ைல.

``தவேற ம் நடந்ததா?” எனக் ேகட்டார் க லர்.

``எல் லாம் தவ தலாக நடக் ன்றன” என்றார் ைசேவழர்.

எைதச் ெசால் றார் என்ப ரியாமல் த்தார் க லர்.

``நிைலமான் ேகால் ெசால் ன் உ ர்நா நா ைகவட் ம்

ேகா ம் தாேன. அைவ இரண்ைட ம் இன் என்னிட ந் காற்

ப த் க்ெகாண்ட ” என் ெசான் னவர், ``இன் எைதக்ெகாண்

ெபா தளந்ேதன் ெதரி மா?”

கலங் ய அவ ைடய கண்கைளேய ர்ந் பார்த்தார் க லர்.

``ெகால் லப் பட்ட ேபார் ரனின் தைசகள் ஒட் ந்த ஒ ேகடயத் ல் ,

யால் ஊ ப் ேபான மண் எ த் , ந்த அம் ைப நட் ப்

ெபா தளந்ேதன்.”

அவர ெசால் ந்த ந க்கம் க லரின் ம் பர ய .

``ேபார்க்களத் ல் மரணத் ன் க ெகாண் ெபா தளந் ள் ேளன் .

இனி இந்த நிலம் எண்ணிப்பார்க்க யாத மரணத்ைதக் கா ம் .

கவசங் கள் ரர்கைளக் காத் நிற் கா . ந்த அம் களால் நீ ம்

ெபா ரர்களின் ையக் த் க் ெகாண்ேட க் ம் .

மரணத் ன் அைடயாளேம ெபா ெதன ஆ ட்ட . இனி

ேபார்க்களத் ன் ெபா ைத மரணேம ஆட் ெசய் ம் .”

ைசேவழரின் ெசாற் கள் க லைர உைறயச்ெசய் தன.

``இந்த நிலத்ைதத் ேதர் ெசய் ம் ேபா நான் ெசான் ன

நிைன க் றதா உங் க க் ? `நாம் இைழத்த தவ க க் ம்

தண்டைன இந்தத் தட் யங் கா தான் . நம தைல சா ம் வைர ம்

இந்த நிலம் நம் ைமத் ரத் க்ெகாண்ேட இ க் ம் ’ என்ேறேன!”

`ஆம் ’ எனத் தைலயைசத்தார் க லர்.

`` ரத் ச் ெசல் ம் இைடெவளிையக் ட இந்த நிலம் வழங் கா என

நிைனக் ேறன். இந்த நிலத் ேலேய நா ம் சாய் ந் ேவன். டத்

க்கண்ணின் உ ர் ரி ம் ேபா அவன் இைழத்த தவற் க்கான

தண்டைன என நிைனத்ேதன். என உ ர் ரி ம் ேபா ம் அைதேய

நிைனப் ேபன்” என்றவர், நின் ெகாண் க் ம் பரண்கம் பங் கைளக்

ைககளால் ெதாட்டப , ``என வாழ் ன் ெபா ைத இந்தப் பரண்

அளந் ெகாண் க் ற க லேர. எந்தக் கண ம் அளைவ

யலாம் .”

கலங் ப் ேபா க் ம் ைசேவழைர எந்தச் ெசால் ெகாண் ட்ப

எனத் ெதரியாமல் ண யக லர் ெசான் னார், ``நீ ங் கள் இன் ம்

ெந நாள் வாழேவண் யவர். மரணம் பற் அதற் ள் ஏன்

ேப ர்கள் ?”

``வாழ் ைவ எளிய கணக் களால் அள ட வ ல் ைல லவேர.

ெபாங் ம் ப் னைலப் பார்த் ம ழேவ ைவைக ன் கைர ல் ல்

அைமத் த் தங் ேனன். ஆனால் இப் ேபாேதா, ழ் ந் டக் ம் மனித

உட க் ள் ளி ந் பல் லா ரம் கைறயான்கள் ெபாங் ேமெல ம்

காட் ையத்தான் பார்த் க் ெகாண் க் ேறன். நான் என்

கால் களாேலேய இங் இ த் வரப் பட்ேடன் . எத்தைனேயா ைற

இைதத் த ர்க்க நிைனத்ேதன். ஆனால் , என ெசால் ன் வ ேய நான்

வரவைழக்கப் பட்ேடன். நான் நன் அ ேவன், ேவந்தர்கள் அறவ ப் பட்

வாழ ம் வார்கள் . ஆனால் , அறம் எனப் ப வ

ப் பத் ன்பாற் பட்ட ெசயலன் ;அ இயல் ன்பாற் பட்ட ;

அன் ன்பாற் பட்ட . எனேவதான் ேவந்தர்களால் அறவ ல் வாழ

வ ல் ைல. அ கார ம் அற ம் இரண் எல் ைலகள் . அ காரத் ல்

இ ப்பவர்கள் அறம் ேபணேவ யா . அப் ப க்க, என்ைன

அைழத் ‘அறம் றழாமல் இந்தப் ேபாைர நடத் ங் கள் ’ எனச்

ெசால் றார்கள் என்றால் , நான் ஏேதா ஒ வைக ல் அவர்க க்

கானவனாக இ ந் க் ேறன். அ காரத் ன் ம ப் ைபேயா

நிராகரிப் ைபேயா நான் ெபற ல் ைல. நான் ேபணிய அறம் அவர்களின்

அ காரத்ைத உ த்தாமல் இைசவாய் இ ந் க் ற . அதற் கான

தண்டைனதான் இ .”
 க ல க் என்ன ம ெமா ெசால் வெதனத் ெதரிய ல் ைல.

ஆனால் , யரத் ல் ழ் ம் அவர மனத்ைத

ண்ெடழச்ெசய் ய ேவண் ம் என் மட் ம் ேதான் ய ,

``இந்தக் ெகா ம் தண்டைனைய அறத் ன் ெபா ட்ேட நாம்

ஏற் க் ேறாம் . ஒ வைக ல் இ ம் நம கடைமதாேன!” என்றார்.

``ெவல் ல நிைனப்பவர்க ம் அ க்க நிைனப்பவர்க ம் தாம் ேபாைர

ம் றார்கள் . வாழ நிைனப்பவர்கள் ேவ வ ன் அந்தப்

ேபாைர எ ர்ெகாள் ன்றனர். நான் தல் தரப் க்காகப்

பரேண க் ேறன். எனேவ, என உள் ெளாளி அைணந்

ெகாண் க் ற . நீ ங் கேளா இரண்டாம் தரப் க்காக நிற் ர்.

எனேவதான் அைணய டாமல் த க் ம் ணிைவ இழக்காமல்

இ க் ர்” என் ெசான் னவரின் கண்களில் நீ ர் ெப ய .

சற் ேற தைல க ழ் ந்த ைசேவழர் ரல் தாழ் த் ச் ெசான் னார்,

``என்ைன ஆற் ப் ப த்த யலா ர்கள் . ேநற் ர தான் நான் நீ லைனப்

பற் அ ந்ேதன் . எவ் வள ெபரிய ழ் ச ் ல் நான்

க்கைவக்கப் பட் ள் ேளன் . நீ ங் களாவ எனக் த் ெதரி த் க்கக்

டாதா?”

சற் ேற தயங் ய ர ல் , ``தாங் கள் நிைலமான் ேகால் ெசால் யாக

இ க்க ஒப் க்ெகாண்ட ற , ேபரரசர்கள் ற் க் ம்

அைவ ல் தாேன நான் உங் கைளச் சந் த்ேதன் . எனேவ, இைதப் பற் ப்

ேப ம் ழல் இல் லாமல் ேபான ” என்றார் க லர்.

``இந்தப் ேபா க் ப் ன்னணி ல் இப்ப ெயா ெசயல் நடந் க் ற

எனத் ெதரிந் ந் தால் , நான் நிைலமானாக இ க்க ஒப் க்

ெகாண் க்க மாட்ேடன் என்பைத நீ ங் கள் நம் பத் தவ ட் ர்கள் .

எனேவ, இைதப் பற் ப் ேபச ேவண் ம் என உங் க க் த்

ேதான் ற ல் ைல.”

ைசேவழரின் ெசாற் கைளக் க லரால் எ ர்ெகாள் ள ய ல் ைல.

ந ங் ய தன் ைககைளக் த்தப எைதேயா ெசால் லவந்தார்

க லர்.

சட்ெடன அவரின் ைககைளப் பற் ய ைசேவழர் ெசான் னார்,

``என் ேதாழனாய் என்ைன நீ ங் கள் கவனப் ப த்தத்

தவ ட் ர்கள் . அைத என மனம் ஏற் க்ெகாள் ளா . ஆனால் ,

நீ ங் கள் பாரி ன் தரப் க்காக நிற் ர். எனேவ, உம் ைககள் ந ங் கக்

டா .”

ேபரரசர்கள் ள் ள டாரத் ல் ேபரைம நீ த்த . ைம ர் ழார்

தன வாக் லத்ைதச் ெசால் த் ட் ெவளிேய னார்.

``மைல ஏ ச் ெசல் ல ேவண்டாம் என் நான் எவ் வள ெசால் ம்

அவர்கள் ேகட்க ல் ைல” என்ப தான் அவர் வ த் ச் ெசான் ன .

ஆள் ெகால் மரத் ன் அ ல் ேபாகாமல் கத் தள் ளி ந்த ஓரி

ரர்கள் தப் வந் நடந்தைத ளக் ள் ளனர். ேவந்தர்பைட ன்

இரண் தளப கள் இன்ைறய ேபாரில் இறந் ள் ளனர். அேதேநரம்

பறம் ன் தரப் த் தளப களான ைழய ம் ேவட் ர் பைழய ம்

ெகால் லப் பட் ள் ளனர்.

சம அள ல் தான் மரணங் கள் நிகழ் ந் ள் ளன எனத் ப் ப் பட் க்

ெகாள் ம் நிைல ல் இங் யா ம் இல் ைல. ஏெனனில் , இன்ைறய

ேபாரில் பறம் ன் தாக் தல் எண்ணிப்பார்க்க யாத அள க்

இ ந்த .இ வைர வாள் ஏந்தாமல் நின் ந்த அரசர்கள் இன்

தாக் தல் ைனக் ப் ேபாகேவண் ய நிைலக் வந் ள் ளனர்.

ைம ர் ழார் அைவ நீ ங் நீ ண்ட ேநரமா ம் யா ம் ேபச்ைசத்

ெதாடங் க ல் ைல.

தன் ைறயாக, ேபார்க்களம் பற் ய அச்சம் அைவ ல் அைம ன்

வ ல் பர ந்த .இ தளப களின் மரணம் ட பா ப் ைப

ஏற் ப த்த ல் ைல. மாறாக, பறம் ன் ேபார் ைறகள் ைட அ ய

யாத ேகள் களாக இ ந்தன.

``காற் ன் ச் ம் ேபாக் ம் அம் ைப இ த் ச் ெசல் ம் அல் ல

ம த் ச் சாய் க் ம் ; வ ழக்கச் ெசய் ம் . ஆனால் , காற் ன்

ைணெகாண் எப்ப அம் ெபய் ய ம் ? காற் ன் வ ைகைய

எப்ப க் கணித்தனர்? அ வ வதற் ன் எப் ப அம் ைப த்தனர்?

கண்பார்ைவக் அப்பால் அம் கள் பறைவகைளப் ேபாலப் பாய் ந்

ெசல் ன்றன. மனிதர்களால் இ ேபான்ற யற் ையச் ெசய் ய

மா? நாம் மனிதர்கேளா தான் ேபாரிட் க்

ெகாண் க் ேறாமா?” ேகள் கள் அ க்க க்காய் ேமெல ந்தன.

ஆனால் , யாரிட ம் ைட ல் ைல.

உ யஞ் ேசரல் ெசான் னான், `` ரர்கைளத் ைதத்த அம் களில்

ஒன்ைறக் ட எளி ல் ங் க ய ல் ைல. காற் ன் ேவகத்ேதா

உள் ேள ய அம் கள் சைதகைள ம் நரம் கைள ம்

ய் த் க்ெகாண் தான் வ ன்றன. இ வைர யா ம் ேகள் ப்

பட் ராத அம் களாக இ க் ன்றன. ேபார் ைனக் த் ெதாடர்ேப

இல் லாமல் ன்றாம் நிைல ல் நின் ந்த ரர்களில் எண்ணற் ேறாைர

நாம் இழந் ள் ேளாம் .”

``நம் தைலைமத் தளப எ ரிப் பைட ன் கைட ப் ப ல்

நின் க் ம் ேபா , அவர்கள் நம பைட ன் இ அணிைய

ழ் த் ள் ளனர். யாரா ம் ெந ங் கேவ யாத அள க்

நி த்தப் பட் ந்த பைடயணிகைளப் ளந் ெகாண் எ ரிகள்

ஞ் சல் வைர வந் ள் ளனர். ப்ெப ம் ேபரர களின் தாக் தல்

ட்டங் கைள ஒ மன்னனின் பைட அைசத் ப்பார்க் ற .இ

எப்ப நிகழ் ற ?” எனக் ேகட்டார் ேசாழேவழன்.

ேகள் , ேநர யாகக் க ங் ைகவாணைன ேநாக் யதாக இ ந்த .

ேநற் அவன் வ த்த ட்டப் ப பறம் ன் ய ம் ஆசா ம்

ெகால் லப் பட் க்க ேவண் ம் . பறம் ப் பைட இன்

ெப ம் ெந க்க ையச் சந் த் க்க ேவண் ம் . ஆனால் நடந்த ,

இதற் ேநெர ராக இ க் ற . ேபார்க்களத் ன் ெசயல் பா க க் ப்

ெபா ப் ேபற் க ேவண் ய தைலைமத் தளப யான

க ங் ைகவாணேன!

அைவ ல் நடந்த உைரயாடைலக் ேகட் க்ெகாண் ந்த லேசகர

பாண் யன் இ வைர க த்ேத ம் ெசால் ல ல் ைல. ேபார்க்களத் ல்

நிக ம் உைரயாட ல் ெசாற் களின் க் யத் வத்ைத நன்

அ ந்தவர், இன் எந்த ஒ ெசால் ைல ம் உச்சரிக்காமல் அைம யாக

இ ந்தார். ஆனால் , ன்ைவக்கப்பட்ட ேகள் க க் க்

க ங் ைகவாணன் ம ெமா ெசால் ேய ஆகேவண் ய நிைல

இ ந்த .

அவன் ேபரரசர்கைள வணங் ட் ச் ெசான் னான், ``நான் ேபார்

ெதாடங் ம் ன்னேர ெதரி த்ேதன் . இவர்கள் நம் ைமப் ேபான்ற

மனிதர்கள் அல் லர்; ெந ப்ைபப் ளந் ெவளிவரக் யவர்கள் .

பாைறகைள உ ட் ம் மரங் கைளப் ங் ெய ந் ம்

தாக்கக் யவர்கள் . எந்தெவா லங் ட ம் மனிதன் கைள

உ வாக் ப் ேபாரிட யா . இந்த லங் கைள அ க்க

ேவண் ெமன்றால் , நாமாக உ வாக் க்ெகாண்ட கைளத்

க் ெய ய ேவண் ம் .”

க ங் ைகவாணனின் ற் றத்ைத ம த் நி த் னார்

ேசாழேவழன். `` ன் ேபரர கள் ஒன் ைணந் ஒ

மன்னைன ழ் த் ம் ேபாரில் , மர கைள ம்

கைள ம் ட்ெடா க்கச் ெசால் வ இ ெவன்

ேதான் ற ல் ைலயா?”

``நான் எ ரிகைள ழ் த்த யாதவனல் ல. நம் ைடய எ ரிகள்

யாெரன்ேற ெதரியாமல் இந்தப் ேபார்க்களத் ன் கள்

வ க்கப் பட் ட்டன. இத்தைன ஆ ரம் ைரகள் ேபார்க்ெகாட் ல்

ெசயலற் க் டப்பைத யாராவ பார்த் க் ர்களா? இவ் வள

ெதாைல பறக் ம் அம் கைள மனிதனால் எய் ட ம் என்றால் ,

யார் நம் வார்கள் ? நாம் நம் ைமப் ேபான்ற மனிதர்களிடம்

ேபாரிட ல் ைல. லங் க் ணேம ய காட் மனிதர்கள் . ய ண ம்

அ த ஆற் ற ம் ெகாண்ட ட்டம் அ . அவர்களால் நம

அ ப் ல க் எட்டாத பலவற் ைறச் ெசய் ய ம் . எனேவதான்

நான் ண் ம் ண் ம் ேறன், இந்தப் ேபாைர வழக்கப் ப நடத்தக்

டா . ஒேர நாளில் ற் றாக க் க் ெகாண் வர ேவண் ம் .”

``ஒேர நாளிலா... எப் ப ?” எனக் ேகட்டார் ேசாழேவழன்.

``நம் டம் இ க் ம் அைனத் தமான ஆ தங் கைள ம் நஞ் ேசற்

எ ரிகளின் ெமாத்தப் பைடைய ம் தாக்க ேவண் ம் . ய

வாய் ப் டத் தரக் டா . தாக்கப் பட்ட ஒ வன் ட ற் ராகேவ ம்

ேபார்க்களம் நீ ங் இர ேமட் ல் கால் ப க்கக் டா . ஒ பக ல்

ற் றாகப் பறம் ப்பைட அ த்ெதா க்கப் பட ேவண் ம் . ச்சம்

ைவக்காமல் அ த்தால் மட் ேம நாம் தட் யங் காட்ைட ட்

ெவற் ேயா ெவளிேயற ம் .”

க ங் ைகவாணன் க் ம் ன் ேசாழேவழன் ெசான் னார், ``எ ரி

த் , தைலைமத் தளப க் இவ் வள பதற் றமா?”

``ேசாழப் ேபரரச க் த் ெதரி த் க் ெகாள் ேறன். என பதற் றம் ,

அவர்கள் ெவல் ல யாதவர்கள் என்பதால் அல் ல; நாம்

எண்ணிலடங் காத ரர்கைள ப ெகா த் க் ெகாண் க் ேறாம்

என்பதால் தான் .”

இவ் வள ேநர ம் அைம காத்த லேசகரபாண் யன் இப் ேபா

ெசான் னார், ``நீ களில் நம் க்ைக ன் இ ப் பதால் தான்

எ ரிகளின் தான தாக் தல் உத் ைய உன்னால் நம் க்ைகேயா

வ க்க ய ல் ைல.”

அைவ, அைம ேயா அவரின் ரைலக் ேகட்ட .

``அ த்த டாரத் ல் நீ லன் இ க் றான். அவைனப் ேபாய் ப் பார்.

கள் வ க்கப் பட்ட இந்தப் ேபாரில் பாரி ெவற் ெப வான் என்ற

நம் க்ைகைய அவன ஒவ் ேவார் அைச ம் உன்னால் உணர ம் .

எ ரிகளிடம் ைறப்பட்ட ஒ வ க் , அவன பைட ன் ம்

தாக் த ன் ம் நம் க்ைக இ க் ற . ஆனால் , ைறப் த்

வந்த உனக் அந்த நம் க்ைக இல் ைல.”

வாழ் ல் தன் ைறயாக, ேபார்க்களக் டாரத் ல் அவமானப் பட்

நின்றான் க ங் ைகவாணன்.

னேம ய அவ ைடய கண்கள் ெவளித்ெதரியாமல் இ க்க, தைல

க ழ் ந்தான் .

அவ க்கான ெசாற் க க் இடம் தராமல் லேசகரபாண் யன்

ெசால் த்தார். ``இர உணைவ அ ந் ய ற ேவாம் .

நாைளய தாக் த க்கான ய ட்டத்ேதா வா.”

க ங் ைகவாணன் ெவளிேய ய ற அரச ம் பத்ைதச் ேசர்ந்த ஐவர்

மட் ம் டாரத் ல் இ ந்தனர். ெவளிப் பைடயாக எல் லாவற் ைற ம் ேபச

யாத நிைல ேவந்த க் ம் இ ந்த .

`தந்ைத ேசாழேவழன் , க ங் ைகவாணைனக் க ஞ் ெசாற் கள் ெகாண்

ேப ய சரியன் ’ என, ெசங் கனச்ேசாழ க் த் ேதான் ய . ஆனால் ,

ெபா யெவற் பனின் எண்ணம் ேவ மா ரி இ ந்த . தந்ைத

லேசகரபாண் யன் இப்ப ப் ேப ய தான் சரி. தளப ைய

அவமானப் ப த் ம் ெசாற் கைள உரிய ைற ல்

பயன்ப த்தேவண் ய ேபார்க்களச் ெசயல் பாட் ல் க் யமான

ஒன் .

தளப யானவன் ேவட்ைட லங் ன் ற் றம் ைறயாமல் ேபாைர

வ நடத் ச் ெசல் ல ேவண் ம் . எ ரிகைள ழ் த்த யாததற்

அவனிடம் ெதளிவான காரணங் கள் இ க்கக் டா . ேபாரின் ேபாக்ைக

ண் ம் ண் ம் தனதாக் க்ெகாள் ம் ெவ மட் ேம அவ க்

ேவண் ம் . ஆனால் க ங் ைகவாணேனா, எ ரிகளின் வ ைமக்கான

காரணங் கைளத் தன் ைடய இரண் ேதாள் களி ம் மந் ெகாண்

ரி றான். அவற் ைற ெவட் ழ் த்தேவண் யேத இப் ேபாைதய ேதைவ.

லேசகர பாண் யன் அைதத்தான் ெசய் ள் ளார் எனப்

ெபா யெவற் பன் நிைனத்தான்.

அைவ, ேபச் ன் நீ த்த . அைம ைய க் க்

ெகாண் வந்த ேசாழேவழனின் ரல் . ``ேபாரில் லாத

வ ைறகைளப் பற் ம் நாம் ரமாகச்

ந் க்கேவண் ய ேநரம் இ .”

``உண்ைமதான். ஆனால் , மைலமக்களின் கன கள் கக் யைவ.

சமெவளி மனிதர்கைளப் ேபால ஆைசக க் ம் ப் பங் க க் ம்

அவர்கள் ைலேபாய் வ ல் ைல. லச்ச கத் ல் உைடப் ைப

ஏற் ப த் வ ம் எளிதன் ” என்றான் ெபா யெவற் பன்.

``பறம் ல் ேவளிர் லம் மட் ம் இல் ைலேய. பல லங் கள்

இ க் ன்றனவல் லவா? அவற் ைற நமக்கான ைற ல் நாம் ஏன்

பயன்ப த்தக் டா ?” எனக் ேகட்டார் ேசாழேவழன்.

``நிைறய லங் கள் இ க் ன்றன. ஆனால் , எல் ேலா ம் தங் களின்

கேளா பறம் ல் வ க் ன்றனர். எனேவ, எளி ல் பாரிக் ேராகம்

இைழக்க மாட்டார்கள் ” என் ெசான் ன லேசகரபாண் யன் சற்

இைடெவளிக் ப் ற ெசான் னார், ``அ ேபான்ற ெசயல் க க்

நீ ண்டகாலம் ேதைவ. ேபார்க்களத் ல் தாக் தல் உச்சம் ெகாண் க் ம்

இந்த ேநரத் ல் அவற் ைறப் பற் ச் ந் ப் ப நம் ைம வ ைம ன்றச்

ெசய் ம் . இப் ேபாைதய ேதைவ எ ரிைய உ க் ைலக்கச் ெசய் ம்

தாக் தல் உத் தான் . க ங் ைகவாணன் என்ன ட்டத்ேதா வ றான்

என்பைத, ெபா த் ந் பார்ப்ேபாம் ” என்றார்.

அவரின் க த்ைத ஏற் உண அ ந் தக் கைலந்தனர்.

அ க்கக்காவலர்க ம் ெமய் க்காப்பாளர்க ம் ழ, ேபரரசர்கள்

தத்தம டாரம் ேநாக் ப் ேபா னர். காக் ரர்கள் அணிவ க்க

உ யஞ் ேசரல் அவன டாரத் க் ள் ைழந்தான். ஞ் சல் ேநாக் ப்

பாய் ந் வந்த எ ரிகளின் தாக் தல் ேவகம் அவன மனக்கண்ைண

ட் எளி ல் அகல ல் ைல. பறம் ேபா அ கமான ேபார்கைள

நடத் ய ேசரர் தான் . எனேவ, அவனால் ன்னர் நடந்த ேபார்களின்

தன்ைமகேளா ஒப் ட் ப் பார்க்க ந்த . பறம் ரர்களின்

தாக் தல் இந்தப் ேபாரில் பல மடங் வ ைமெகாண் ள் ளதாகத்

ேதான் ய . ேவந்தர்களின் ட் ப் பைட ன் எண்ணிக்ைக யா ம்

நிைனத் ப்பார்க்க யாத . ஆனால் , அவற் ைறெயல் லாம் அவர்கள்

ஒ ெபா ட்டாகேவ நிைனக்க ல் ைல. ேபாரின் ன்றாம் நாளிேலேய

அவர்கள் ஞ் சைல ெந ங் ட்டார்கள் . இனி அவர்களின் ேவகம்

ேம ம் அ கமா ம் . நம தரப் ல் வ ைமயான

பைடையக்ெகாண் ள் ேளாம் . ஆனால் , நம் டம் சரியான ட்டங் கள்

இல் ைல என்ற எண்ணத்ேதா உண அ ந்த அமர்ந்தான் உ யஞ் ேசரல் .

அப் ேபா காவல் ரன் உள் ேள வந் வணங் ச் ெசான் னான்,

``ேசாழப் ேபரரசர் தங் கைளக் காண வந் ள் ளார்.”

உ யஞ் ேசரல் எ ந் வா ல் ேநாக் வ வதற் ள் ஊன் ேகாைல

நகர்த் உள் ைழந்தான் ெசங் கனச்ேசாழன் .

இ வ ம் உண அ ந் யப ேய ேபசத் ெதாடங் னர்.

ெபா யெவற் பைனத் தன டாரத் க் உண அ ந்த அைழத் வரச்

ெசான் னார் லேசகரபாண் யன்.

தந்ைத ன் ர் அைழப் யப் ைப ஏற் ப த் ய . ‘எதற் காக

அைழத் ப் பார்?’ என்ற ந்தைன டேனேய டாரத் க் ள் வந்தான்

ெபா ய ெவற் பன்.

உண அ ந் க் ெகாண் ந்த லேசகரபாண் யன், எ ரில் வந்

நிற் ம் ெபா ய ெவற் பனிடம் ேகட்டார், ``நான் க ங் ைகவாணைனக்

க ஞ் ெசாற் களால் ேப ய ஏன் என உன்னால் ரிந் ெகாள் ள

ந்ததா?”

`` ரிந்த தந்ைதேய. தாக் தல் உத் ல் இன் ம் நம ஆற் றல்

ைமயாக ெவளிப் பட ல் ைல என்பதால் .”

ெபா யெவற் பன் ெசால் க் ம் ன் லேசகரபாண் யன்

னார், ``இல் ைல. அவன் இ வைர சரியான உத் கைளத்தான்

வ த் ள் ளான் . ஆனால் , அவற் ைறெயல் லாம் எ ரிகள் எளி ல்

தகர்க் றார்கள் .”

தந்ைத ன் ேபச் ெபா ய ெவற் ப க் ச் சற் ேற அ ர்ச் ையக்

ெகா த்த .

``ஆனால் , அைத நாம் அைவ ல் ஏற் க்ெகாண்டால் ேபாைர

வ நடத் ம் நம தைலைமத் றன் மற் ற இ ேபரர க க் ம்

நம் க்ைக ெபாய் க்கத் ெதாடங் ம் . அதனால் தான் க ங் ைகவாணன்

ன்பற் ம் உத் ையக் ைறெசால் லாமல் அவன் ெகாண் க் ம்

க த் ன் தாக் தல் ெதா த்ேதன் .”

ெபா யெவற் பன் வாயைடத் நின்றான்.

``மற் ற இ ேபரரசர்க க் ம் பறம் ைப ெவல் ல ேவண் ம் என்ற ஒற் ைற

ேநாக்கம் தான் இ க் ற . ஆனால் , நமக் இ ப் பேதா அந்த ஒற் ைற

ேநாக்கம் மட் மன் .”

 லேசகரபாண் யன் ர ன் வ ேய ேபாரின் ஆழம் ெவளிப் படத்

ெதாடங் ய .

லேசகரபாண் யன் ெதாடர்ந்தார், ``மற் ற இ ேபரரசர்க ம்

தன் ைறயாக நம தைலைமைய ஏற் வந் ள் ளனர். இந்த

நிைலையப் பா காக்க ேவண் ம் . அ , பறம் ைப ெவல் வைத ட

க் யத் வம் வாய் ந்த . அேத ேநரத் ல் பறம் ைப ெவற் ெகாள் ம்

உத் ன் வ ேயதான் நம் தான அவர்களின் நம் க்ைகைய இ கக்

கட்ட ம் .”

ேபாரின் ப் பரிமாண ம் லேசகரபாண் யனின் வார்த்ைத ல்

ரிந்த .

ேபார்க்களம் உ வாக் ம் நம் க்ைக அல் ல நம் க்ைக ன்ைமையத்

தன ேபச் மற் ம் கண்ேணாட்டத் ன் வ ேய தைல ழாக

மாற் றேவண் ய ஆற் றல் க் யமான . உண்ைம ல் ேபார்

தைலைமேயற் பவர்களின் மனநிைலைய வ நடத் வ ல் தான்

நிைலெகாள் ற . லேசகரபாண் யன் தனித்

நடத் க்ெகாண் க் ம் ெப ம் ேபாைர ரிந்த கண்களின் வ ேய

பார்த் க் ெகாண் ந்தான் ெபா யெவற் பன்.

``ேபாரின் ேபாக் பற் என்ன நிைனக் ர்கள் ?”

ெசங் கனச்ேசாழனின் ேகள் க் உடன யாக ப ல் ெசான்னான்

உ யஞ் ேசரல் , ``நம் மால் நிைனத் ப்பார்க்க யாதப ேபாரின்

ேபாக் கைள அவர்கள் உ வாக் வார்கள் . என் தந்ைத ன்

காலம் ெதாட் எத்தைனேயா தாக் தல் கைளப் பறம் ன்

நடத் க் ேறாம் . ஆனால் , அப் ேபாெதல் லாம் இல் லாத ேபராற் றல்

இப் ேபா பறம் ரர்களிடம் ெவளிப் ப வைதக் காண் ேறன்.”

``காரணம் ?”

``பாரி இறங் வந் ேபாரிட ேவண் ம் என்பதற் காக நாம் கைடப் த்த

உத் தவறான என நிைனக் ேறன். அள க் அ கமாகச்

னம் ெகாள் ம் ப அவர்கைள நாம் ண் ட்ேடாம் எனத்

ேதான் ற .”

``அப் ப யா நிைனக் ர்கள் ?”

``ஆம் . ைகக் ள் இ க் ம் லங் ைக ெவளிேயற் ற அதன் ட் ையத்

க் வரக் டா . அ ெவளிேயற் ம் ெசயலன் ; ெவ ேயற் ம்

ெசயல் . நாம் அைதச் ெசய் ட்ேடாம் .”

``இைத எ ர்ெகாள் ள என்ன வ ?”

``க ங் ைகவாணன் ெசால் வ ேபால ஒேர நாளில்

நஞ் சா தங் கைளக்ெகாண் ெப ந்தாக் தல் நடத் வ தான்

பயன்ெகா க் ம் என நிைனக் ேறன்.”

``ேவ வ ேய இல் ைலயா?”

``எனக் த் ெதரிந் ேவ வ ேய ம் இல் ைல. உங் கள் தந்ைத

யைதப் ேபால ேபார் அல் லாத வ ைறையப் பற் ப் ேபச இ

ேநரமல் ல. லேசகரபாண் யன் யைதப்ேபால எண்ணற் ற லங் கள்

பறம் ல் இ ந்தா ம் அவர்கள் அைனவ ம் தங் கள் க டன்தாம்

இ க் ன்றனர். எனேவ, அவர்கைளப் பயன்ப த் க்ெகாள் ம்

வாய் ப் ேப ம் இல் ைல.”

``இைதப் பற் ப் ேப வதற் காகத்தான் நான் வந்ேதன் ” என்றான்

ெசங் கனச்ேசாழன்.

``இைதப் பற் ப் ேபச ேவெறன்ன இ க் ற ?” என் சற் ேற யப் ேபா

உ யஞ் ேசரல் பார்த்தான்.

ெசங் கனச்ேசாழன் ெசான் னான், `` கள் அல் லாத லத்தைலவர்க ம்

அங் உள் ளனர்.”

``வாய் ப் ேப ல் ைல. பறம் ைபத் ெதாடர்ந் கவனித் ம் அ ந் ம்

வ பவர்கள் நாங் கள் . களின் க் லத்தைலவர்கள் மட் ம் அங்

இ க்க வாய் ப் ேப ம் இல் ைல.”

ெசங் கனச்ேசாழன் வல ைக ல் த் ந்த ஊன் ேகாைல ெமள் ளத்

யப க ம் பாக் ையப் பற் ச் ெசால் லத் ெதாடங் னான்.

``இந்தப் ேபாரில் வைரய க்கப்பட்ட களின்ப ெவற் ெகாள் ம்

வாய் ப் ைபக் க ங் ைகவாண க் வழங் ேவன்” என்றார்

லேசகரபாண் யன்.

`` களின்ப ேபாரிட் ெவற் ெகாள் வ கக்க னம் எனத்

ெதரிந் ம் அந்த வ ேய ெதாடர்ந் யல் வ நமக் த்தாேன

இழப் கைள அ கமாக் ம் . ஏன் மாற் வ க் நீ ங் கள் அ ம தர

ம க் ர்கள் ?”

``எ றந்த மாற் வ என்பைத நான் அ ேவன். எனேவ, அதற் கான

யற் ைய நான் ெசய் ள் ேளன் . ஒ ேவைள நான் ன்பற் ம் வ ம்

ேதால் யைடந்தால் ன்றாவதாக, க ங் ைகவாணன் ெசால் ம்

நஞ் த்தாக் த க் அ ம வழங் ேவன்.”

லேசகரபாண் யனின் ெசாற் ேகட் அைசவற் நின்றான்

ெபா யெவற் பன். சற் ம் எ ர்பாராத ஒன்றாக இ ந்த அவர்

ெசான் ன . அந்த மாற் வ ல் அவ க் ப் ெப ம் நம் க்ைக

இ ப் பதால் தான் ைறப் ப ேபாரிடத் ெதாடர்ந் வ த்

வ றார் என்ப ரிந்த .அ மட் மன் , மற் ற இ ேபரர க ம்

ேபார் ைன ேநாக் ேய கவனம் ெகாண் க்க ேவண் ம் ,

அப் ேபா தான் மாற் வ ைறயான பாண் யரின் தனிப் ெப ம்

 யற் யாகத் லங் நிற் ம் என்ப ம் ளங் ய .

``ேபார்க்களம் நம் க்ைகைய ெமய் யாக் னால் ெதாடர்ந் வாள்

ஏந்தலாம் . நம் க்ைகையப் ெபாய் யாக் னால் ெதாடர்ந் வாள் ஏந்தக்

டா . ஏெனனில் , ெவற் என்ப வாேளா மட் ம்

ெதாடர் ைடயதன் ” என்றார் லேசகரபாண் யன்.

`ஆம் ’ எனத் தைலயைசத்தான் ெபா யெவற் பன்.

``எவ் வள ெப ம் பைட ம் ேராகத் க் ஈ ல் ைல என்பைத நீ

அ ந் ெகாள் ள ேவண் ம் மகேன.”

ேபார்க்களம் கடந் ெவற் ேநாக் ய மாற் ப் பாைத ஒன்ைறக்

கண்ட ந்த தந்ைத ன் ெசாற் கள் , அளவற் ற ம ழ் ைவக் ெகா த்தன.

ெப ம் தயக்கத்ேதா ெமள் ளக் ேகட்டான், ``அந்தப் பாைத என்ன

தந்ைதேய?”

``அந்தப் பாைத என்ன என்பைத ம் அ ல் பயணிக்கப்ேபா றவர் யார்

என்பைத ம் நீ ெதரிந் ெகாள் ள ேவண் ம் என்பதற் காகத்தான்

உன்ைன வரச் ெசான் ேனன்.”

க ம் பாக் ன் ெமாத்தக் கைதைய ம் ெசால் த்தான்

ெசங் கனச்ேசாழன். ஏறக் ைறய உைறந்த நிைல ல் அைதக்

ேகட் க்ெகாண் ந்தான் உ யஞ் ேசரல் .

``ெபா த்தமான மனிதர்கள் லம் அவர்க டன்

ேப க்ெகாண் க் ேறன். ைர ல் நல் ல ெசய் வ ம் .”

``அைடக்களம் தந்த பாரிக் எ ராக அவர்கள் எப் ப ...” என்

உ யஞ் ேசரல் ெசால் க் ம் ன் ெசங் கனச்ேசாழன் ெசான் னான்,

``க ம் பாக் ன் லத்தைலவர்கள் தாம் அங் இ க் ன்றனர். அந்தக்

கள் அைனவ ம் எம் ைடய நாட் ல் தான் இ க் ன்றனர். நமக்காக

இல் லா ம் , அவர்கள் லம் காக்கவாவ நாம் ெசால் வைதச்

ெசய் வார்கள் . அைதத் த ர அவர்க க் ேவ வ ேய ம் இல் ைல.”

``உங் க க் நம் க்ைக உள் ள அந்தப் பாைத என்ன? அ ல்

பயணிக்கப் ேபா றவர் யார் தந்ைதேய?”

ெபா யெவற் பனின் ேகள் க் அவன் கத்ைதக் ர்ந் பார்த் ப ல்

ெசான் னார் லேசகரபாண் யன், ``அந்தப் பாைத ல்

பயணிக்கப் ேபாவ ெபாற் ைவ.”

த மா நின்றான் ெபா யெவற் பன். ேபார்க்களம் வந் இத்தைன

மாதங் கள் க த் , தந்ைத தன்ைனத் தனிேய அைழத் ப் ேப வதன்

காரணம் இப் ேபா தான் ரியத் ெதாடங் ய .

லேசகரபாண் யன் ெசான் னார், ``அவள் அைம ேவண் ப் பாரிையக்

காணத் ட்டம் வ த் க் றாள் . ேபாரில் பங் ெக க்காத

ெவங் கல் நாட் ன் ஆ ஊர்க்காரர்கைளக் ெகாண் அந்தச் ெசயைலச்

ெசய் ய யல் றாள் . என கணிப் ப் ப ைர ல் அவள் பாரிையக்

காண்பாள் . அந்த நாளில் நாம் நிைனத்த நடக் ம் .”

தந்ைதைய இைமக்காமல் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் ெபா யெவற் பன்.

பாண் யனின் தனித்த யற் யால் பாரி ெகால் லப் ப வான். அ வைர

ேவந்தர்களின் ட் ப்பைடைய வ க்கப் பட்ட களின்ப

க ங் ைகவாணன் வ நடத் வான். அறம் றழாத ேபாரின் சான்ெறனப்

பரண்ேமல் நின் ப்பார் ைசேவழர். தட் யங் காட் ன் ெவற்

பாண் யப் ேபரர ன் தனிப் ெப ம் ெவற் யாக நிைலெகாள் ம் .

ெப ேவந்தன் லேசகரபாண் யனின் ட்டம் இப் ேபா தான் ெபா ய

ெவற் ப க் ப் ரியத் ெதாடங் ய .

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
- 98
ைறநில எட் ப்பார்த் க் ெகாண் ந்த . ளாமரத் ன்

அ வாரத் ல் ைழயைனப் ைதத்தனர். தன் கண்க க் ன்னால்

ைழயன் ெவட் ச்சாய் க்கப்பட்டைத, ேதக்கனால் தாங் க்ெகாள் ள

ய ல் ைல. வய தல் உற் ற ேதாழனாய் இ ந்தவைனப்

ப ெகா த்த பதற் றம் அவன உடல் வ ம் இ ந்த .ம கணேம

க ங் ைகவாணைன ழ் த்தக் ைடத்த வாய் ப் ைப ம் பயன்ப த்த

யாமல் ேபாய் ட்ட .ஒ ேவைள அ நடந் ந்தால் ட மனம்

சற் ேற ஆ தலைடந் க் ம் . ேதக்கனின் கம் க ம்

இ ந்த .
 ைதத் த்த டன் எல் ேலா ம் இர ேமட் ல் இ க் ம்

பாட்டாப் ைற ேநாக் வல றமாகத் ம் நடந்தனர். ேதக்கன்

மட் ம் இட றமாக நாகக்கரட்ைட ேநாக் நடக்கத் ெதாடங் னான்.

இ யாகச் ெசன் ெகாண் ந்த யன் அவைனப் பார்த்தேபா ,

`` யன் ஆசாைனப் பார்த் ட் வ ேறன். நீ ேபா’’ என்றான்.

ய க் ப் ரிந்த . `உடல் வ ேயா மனவ ம் ேசர்ந் க் ற .

ழவன் எைத ம் வாய் றந் ெசால் ல மாட்டான்’ என எண்ணியப

நடந்தான். எங் ம் ரர்களின் ஓைச ேகட்டப இ ந்த .

நாகக்கரட் க் ம் இர ேமட் க் ம் இைடப் பட்ட சமெவளிப்

பள் ளத்தாக் எங் ம் ஓைல ேவய் ந்த ல் கள் எண்ணற் றைவ

அைமக்கப் பட் ந்தன. ரர்க க் உண , தங் கல் எல் லாம் அந்தக்

ல் களில் தான்.

ேதக்கன் அக்கம் பக்கம் யாைர ம் பார்க்க ல் ைல. ேநராக யன்

ஆசானின் ைல ேநாக் ேவகமாக நடந்தான். வளர் ைறயாதலால் ,

வானில் ஒளிப் பரவல் ைரவாக இ ந் த . ``ஆசானின் ல் சற் த்

ெதாைல ல் இ க் ற . ைர ல் ேபாகலாம் ’’ என் ரர்கள்

ெசான் னதற் ேதக்கன் ம த் ட்டான்.

ைர பாய் ந் ெசல் ம் ேபா லாெவ ம் உள் த் ஏ ற .வ

தாங் க ய ல் ைல. அதனால் தான் ைரையத் த ர்த் ேவக

ேவகமாக நடந்தான். எங் ம் பந்தங் கள் ஏற் றப்பட் ந் தன.

உைலக்களங் களில் ப்ெபா கள் பறந் ெகாண் ந்தன.

சாைணக்கல் ல் க கள் ர் ட்டப் பட் க்ெகாண் ந்தன.

ெபா னிமைல சாைணக்கற் கள் தனிச் றப் வாய் ந்தைவ. மற் ற

சாைணக்கற் கைள டஇ மடங் ேவகத் ல் ஆ தங் கைளக்

ர் ட்டக் யைவ. அைவ க கேளா உர ம் ேபா ெத க் ம்

ெபா ல் நீ லேம க் ம் . ேவல் , ஈட் , எஃகல் , ஆலம் , சகடம் , ந்தம் ,

கய , ஈர்வாள் என நாள் ேதா ம் ஆ தங் கைளக் ர் ட்

வாங் க்ெகாள் வ ேபார் ரர்க க் வழக்கம் .

காட் கைளப் பார்க்கப் பார்க்க ேதக்கனின் மனேவதைன

அ கமா க்ெகாண்ேட இ ந்த . வாழ் ல் இனி தனக்கான

ஆ தங் கைளக் ர் ட்டேவ யாேதா எனத் ேதான் ய . ேபார்

ந்த இர ல் நீ லநிறப் ெபா கள் உ ர்க் ம் க்கங் கைள ஒவ் ெவா

ர ம் ஆைசேயா பார்த் க்ெகாண் ப் பான். இன்ைறய ேபாரில்

எ ரிேயா தான் நிகழ் த் ய தாக் தலால் தன ஆ தங் கள் ைன

ம ங் ப் ேபா ள் ளன என்பைத உைலக்களத் ல் உள் ளவர்களிடம்

ெசால் வ ல் தான் அவன ெப ைம இ க் ற .

``ஒ ேவைள, இன் நான் என ஆ தத்ைதக் ர் ட்ட உைலக்களம்

ெசன் ந்தால் என்ன ேப ப் ேபன் ? `என ைகக்ெகட் ம்

ெதாைல ல் எ ரிப்பைடப் தளப இ ந் ம் அவன தைலைய

ெவட் ச்சரிக்காமல் ட் ட்ேடன்’ எனச் ெசால் ப் ேபனா?

பறம் ன் எந்த ஒ ர க் ம் ைடக்காத அரிய வாய் ப் ைப இழந்

நிற் ேறன். இனி நான் ேபார்க்களம் கேவண் மா?’’ என்

அ க்க காய் க் ேகள் கள் ேமேல யப இ ந்தன. ஆனா ம்

மனேவாட்டத்ைத ஒ ங் ப த் க்ெகாண்டான்.

க கள் இ க ைடந் ந்த கட் ல் ஒன் ல் ன் ன்

உட்கார்ந் ந்தார் யன் ஆசான். ற் ம் இளம் ம த் வர்கள்

தங் களின் ேவைலகைளப் பார்த்தப இ ந்தனர். ேதக்கன் வந்த டன்

அவர்கள் சற் ல ப் ேபா னர்.

ேதக்கனின் கத்ைதப் பார்த்த ம் வ ன் கைள யன்

ஆசானால் உணர ந்த .எ ரில் இ ந்த மரப் ப க்ைக ல் ப க்கச்

ெசான் னார். ஒ பக்கமாகச் சாய் ந் ைக ன் உடைலக் டத் னான்

ேதக்கன். அவன் ப க் ம் தேம காயத் ன் தன்ைமையச் ெசான் ன .

ெநஞ் ெச ம் ன் அ ப் ப சற் ேற க்கம் ெகாண் ந்த . அைத

ஆசான் ெதாட்டேபா வ ெபா க்க ய ல் ைல. ஆனால் , அைத

ெவளிக்காட்டாமல் இ ந்தான் ேதக்கன்.

அந்த இடத்ைத ரலால் அ த் யப ேதக்கனின் கத்ைத ஆசான்

பார்த்தேபா ேதக்கன் ெசான் னான், ``என்ன ேவண் மானா ம்

ெசய் ெகாள் ங் கள் . ேபார் ம் வைர நான் களத் ல் நிற் க

ேவண் ம் .’’

``ம த் வனிடம் ன்நிபந்தைன டா .’’

`` ச்ைச ெப வதற் கான காரணத்ைத ம த் வனிடம் மைறக்கக்

டாதல் லவா!’’
``ேபார்க்களத் ல் நின்றால் மட் ம் ேபா மா... ேபாரிட ேவண்டாமா?’’

``ேவண்டாம் . இந்தப் ேபாைர ெவற் யாக் வ யனின் கடைம.

அவன் அைதச் ெசய் ப் பான். நான் களம் ட் அகன் றால் பாரி

களம் இறங் ம் ழல் உ வா ம் . அைதத் த ர்ப்ப தான் என

ேவைல. அேத ேநரம் என ெசயல் மற் றவர்கள் ஐயம் ெகாள் ளாதப

இ க்க ேவண் ம் .’’

உடெலங் ம் அ த் ப்பார்த் உள் காயங் கைளக் கணித்தப ேய

ஆசான் ெசான் னார், ``வா ம் ல் ம் ஏந்தக் டா . ஈட் ைய

ைவத் க்ெகாள் ங் கள் . ஆ தம் ைகக்ெகாண்டதாக ம் இ க் ம் ;

ஊன் நிற் க உத யாக ம் இ க் ம் .’’

ேதக்கன் ப ல் எ ம் ெசால் ல ல் ைல. ஆனால் , அவன் கண்கள்

வார்த்ைதகளின் கசப் ைப ங் க யாமல் த்தன.

அப் ேபா ேதக்கைனச் சந் க்க ரன் ஒ வன் வந்தான் . ஆனால் ,

மாணவர்கேளா ேதக்க க் ச் ச்ைச ெதாடங் ட்டதால் ரைனச்

சற் த் ெதாைல ேலேய நி த் னர். வடேகா ல் காட் க் ள்

ைழந்த ேவட் ர் பைழயன் ஆட்ெகால் மரத்ைத அண்

எண்ணற் ேறாைரக் ெகான் தா ம் இறந் ள் ளார் என்ற ெசய் ையச்

ெசால் வதற் காக அந்த ரன் காத் ந்தான் .

உைலக்களங் களில் எண்ணிலடங் காத ஆ தங் கைள உ வாக் ம்

ேவைல இர பகலாக நடந்த . ஆனால் , அவற் ன் ஓைச எ ம்

ஞ் ச க் ள் ேகட்கா . ஏெனன் றால் , உைலக்களம் இ க் ம் ப ,

பைடக்கலப் ேபரரங் இ க் ம் ப ,ம த் வக் டாரம் , ஞ் சல் என

எல் லாம் தனித்தனிேய ெவ ெதாைல ல் இ ந்தன.

ெபா , நள் ளிரைவ ெந ங் க்ெகாண் ந்த . லேசகர பாண் யன்

ெசால் யைதப் ேபால ய தாக் தல் ட்டத்ேதா டாரத் க் ள்

ைழந்தான் க ங் ைகவாணன். உள் ேள அைனவ ம் காத் ந்தனர்.

ெசங் கனச்ேசாழன் க ம் பாக் னைரப் பற் ச் ெசான் ன ெசய் ையக்

ேகட் ம ழ் ந் ேபா ந்தான் உ யஞ் ேசரல் . தந்ைத

லேசகரபாண் யனின் ட்டத்ைதக் ேகட் ஆச்சர்யம் ெகாண்

ந்தான் ெபா யெவற் பன். அைனவ ம் கஇ க்கமான ழ ல்

இ ப்பார்கள் என நிைனத் உள் ேள வந்த க ங் ைக வாணன் ,

ேவந்தர்களின் கங் கைளப் பார்த் சற் ேற ழப் பமானான். ஆனா ம்

அவன் வ த்த ட்டத்ைதப் பற் க் றலானான் . நிைறந் த அைவ ல்

அவமானப் பட்ட ஒ தளப ன் னம் , அவன் வ த்த ட்டத் ன்

வ ேய ெவளிப் படத் ெதாடங் ய .

`` ன் நாள் ேபார்களின் அ பவத் ந் நான் ல க க்

வந் ள் ேளன் . எ ரிகளின் ேபார் உத் , நம் மால் ன் உணர

யாததாக இ க் ற . இனிேம ம் அப் ப த்தான் இ க் ம் . ஆனால் ,

அவர்கள் பைட ன் வ ைம எ ல் இ க் ற என்பைத என்னால்

கணிக்க ந் க் ற ’’ என்றான்.

இ வைர தாக் தல் உத் ையப் பற் மட் ேம ேப யக ங் ைகவாணன்

தன் ைறயாக எ ரிப்பைட ன் க்கங் கைளப் பற் ப் ேபசத்

ெதாடங் யைத அைவ உன்னிப்பாகக் ேகட்ட .

``நம் ேமா ஒப் ட்டால் பறம் ன் பைட அள ல் க கச் ய .

ஆனா ம் அவர்கள் ன் நாள் ேபார்களி ம் ன்ேன த்

தாக் ள் ளனர். அதற் க் காரணம் , அவர்கள பைட ன் ைமய அச்சாக

இ க் ம் ற் பைடதான். அவர்கள் அம் ெபய் ம் ெதாைல ல்

சரிபா தான் நம் ரர்களால் அம் ெபய் ய ற . எனேவ,

ற் பைட னைர நம் மால் ெந ங் கேவ ய ல் ைல. அந்தப்

பைட னர் ேபார்க்களத் ன் ந ல் இ க் ன்றனர். அதனால் ,

எ ரிப் பைட ன் நம் பைட னர் தாக் தைலக் த் ன்ேனற

ய ல் ைல. எனேவ, நம தாக் த ன் லம் எ ரிகைளத்

தற் காப் நிைலக் த் தள் ள ய ல் ைல. மாறாக, எ ரிப் பைட ன்

ஏதாவ ஒ ரி ஞ் சைல ேநாக் த் ெதாடர்ந் ன்ேன த்

தாக் ற ’’ என்றான்.

க ங் ைகவாணனின் கணிப் கச் சரியான எனத் ேதான் ய .

ஆனா ம் அைத ெவளிக்காட்டாமல் இ ந்தார் லேசகரபாண் யன்.

நாைளய ேபாரில் பறம் ன் ற் பைடைய ற் றாகச்

ெசய ழக்கைவப்பதற் கான ட்டத்ைத ளக் னான். ேபார் உத் கைள

வ ப் ப ல் அவன் ெகாண் ந்த அ பவம் , அவன் உச்சரித்த ஒவ் ெவா

ெசால் ம் ளிர்ந்த . ேசாழேவழன், ரட் ேயா அவன்

ெசால் வைதக் ேகட் க்ெகாண் ந்தார். க ங் ைகவாணன் ட்டத்ைதக்

க் ம் ேபா யா ம் ம ெசால் ன் அைத நிைறேவற் ற

ஆயத்தமா னர். நாைளய ேபார், ேவந்தர்கள் ெகாண்டா ம்

ெசய் ையத் த ம் என்ப ல் ஐயேம ல் ைல.

உட ம் மன ம் தளர்ந்தப பரண் நின் ெகாண் ,எ ம்

க ரவைனப் பார்த்தார் ைசேவழர். ெசம் ழம் ன் வட்டவ ைவ

ேமகத் ண் கள் த க் கடந்தன. வானில் பறைவ ஏ ம்

ெதன்பட ல் ைல. கண்கள் , ெவளிெயங் ம் பார்த் த் ம் ன.

வழக்கத் க் மாறாக ேவந்தர்பைடகள் நிைலெகாண்ட ப ல்

ம் ம் ழ் ந் ந்தன. `ேபார் ெதாடங் நீ ண்டெபா க் ப்

ற தாேன இவ் வள ேமெல ம் . இன் என்ன நடந் ள் ள ...

ேபார் ெதாடங் ம் ன்ேப இவ் வள உயரத் க் ச்

 ழ் ந் ள் ளேத!’ என நிைனத்தப ேய நா ைகவட் ைலப் பார்த்தார்.

ேகா ன் நிழல் உள் ளி த் க்ெகாண் ந்த . சரியான இடத்ைதத்

ெதாட்ட ம் வல ைகைய உயர்த் னார். பரெணங் ந் ஓைச

எ ப் பப் பட்ட . தட் யங் காட் ப் ேபாரின் நான்காம் நாள்

ெதாடங் ய .

ைக உயர்த் இைமப் ெபா கடப் பதற் ள் நிலம் எங் ந்

ரர்களின் ெப ழக்க ம் ர களின் ேபேராைச ம் ெவளிைய

அ ரச்ெசய் தன. வழக்கத்ைத டப் பல மடங் ஓைச கணப் ெபா ல்

ேமெல ம் ய . களத் ல் என்ன நடக் ற என் ைசேவழர்

ர்ந் பார்த்தார். பறம் ப் பைட வழக்கம் ேபால் தாக் த க்

ஆயத்தமான . ஆனால் , ேவந்தர்பைடேயா வழக்கத் க் மாறாக

ெவள் ளம் ேபால் பர ரியத் ெதாடங் ய .

எல் லா ைசகளி ம் ஓைச டன் ேமெல ந் ெகாண் ந்த .

இ வைர ேவந்தர்பைட வடக் ெதற் காக வரிைசகைள ஏற் ப த் ,

கண் க்ெகட் ம் ெதாைல வைர அணிவ த் நிற் ம் . தல் நிைலப்

பைட, இரண்டாம் நிைலப் பைட, ன்றாம் நிைலப் பைட என ன்

ெப ந்ெதா ப் களாகப் பைட நின் க் ம் . தல் நிைலப் பைட

பறம் ப் பைடேயா ேமா க்ெகாண் க் ம் . இழப் கள்

அ கமா ம் ேபா அ த்த த்த நிைல ல் இ க் ம் ரர்கள்

தல் நிைலப் பைடேயா வந் இைணவர். ஆனால் , இன்ைறய ேபாரில்

ேவந்தர்பைட வழக்கம் ேபால் அணிவ க்க ல் ைல. ெப ம் மாற் றம்

நடந் ள் ள . ஆனால் , என்னெவன் ரிபட ல் ைல.

 ர ன் ஓைச ேகட்ட ம் தாக் த க் த் தயாரான பறம் ப் பைட.

ேநற் ைறய ேபாரில் ஞ் ச ன் அ ேக பறம் ன் ைரப் பைட ெசன்ற .

இன்ைறய ேபாரில் ஞ் ச க் ள் ைழ ம் ட்டத்ேதா யன்

வந் ந்தான் . ைரப் பைடைய ஆ களாகப் ரிப் ப என

ெவ த் ந்தான் . ஞ் ச ன் வ வம் அவன் கண்க க் ள் ேளேய

இ ந்த . ைரப் பைட ன் இரண் ரி கள் ஞ் சைல அைட ம்

வைர ேபாரிடக் டா . அந்த இரண் ரி கைள ம் ஞ் ச ன்

அ ல் ெகாண் ேபாய் ச் ேசர்க்கேவண் ய மற் ற நான் ரி களின்

ேவைல. அந்த நான் ரி க க் ம் யன் ெபா ப் பாவான்.

ஞ் ச ன் அ ல் ெசன்ற ம் எ ரிகளின் தாக் தல் பல மடங்

வ ைமெகாண்டதாக இ க் ம் . ஏறக் ைறய அைனவ ம் கவச

ரர்களாக இ ப் பர். எனேவ, கவ ைமயான தாக் த ன்

ஞ் சைலச் ற் ள் ள அரைண உைடத் உட்ெசல் ல யா . எனேவ,

கத் ேதர்ந்த ரர்கைளக்ெகாண் அந்தப் ரி னைர

உ வாக் ந்தான் . அதற் இரவாதைனப் ெபா ப் பாக் ந்தான் .

ேபார் ெதாடங் ய கணத் ல் ேவந்தர்பைட ன் ன்னல் ேவகச்

ெசயல் பா யா ம் எ ர்பாராத ஒன்றாக இ ந்த . எல் லா ைசகளி ம்

ேவந்தர்பைட னர் ரிந் ம் கைலந் ம் ைரந் ெகாண் ந்தனர்.

பறம் ப் பைட ன் அவர்கள் தாக் தல் ெதா க்க ல் ைல. ஆனால் ,

களெமங் ம் ைரந் ெகாண் ந்தனர். என்ன ெசய் றார்கள் என்

யா க் ம் பட ல் ைல. ன்னணி ல் ைரந் ெகாண் ந்தைவ

ேதர்கள் தாம் . ரிைய ம் ஆ ைய ம் உ ளியாகக்ெகாண்ட

வ ைம ந்த ரம் வைகத் ேதர்கள் பட்ட அம் கைளப் ேபால

ைரந் ெகாண் ந்தன.

பரண் ேமல் நின்றப ைசேவழர் இைமக்காமல் அவற் ைறப்

பார்த் க்ெகாண் ந்தார். பறம் ப் பைடைய ட் க ல எங் ேக

அவர்கள் ேபா ன்றனர் எனப் பார்த் க்ெகாண் க் ம் ேபா தான்

அதற் ம் அப் பால் ேதர்ப்பைட ன் இன்ேனார் அணி

ேபாய் க்ெகாண் ப் ப ெதரிந்த . சற் ேற அ ர்ச் ேயா , ன்ேன ச்

ெசல் ம் அந்த அணிையக் ர்ந் பார்த்தார். ைர ம் ேதர்களின்

காைலக்க ரவனின் ஒளி பட் ச் த யப இ ந்த . உற் க்

கவனித்தார், அைவெயல் லாம் நிைறந்த ண்கைளக்ெகாண்ட

ெகா ஞ் வைகத் ேதர்கள் . இந்த வைகத் ேதர்கைள எந்தக்

க ெகாண் ம் ேசதப்ப த்த யா . ைசேவழர் தைலைய எக் ப்

பார்த்தார். ேதர்களின் உச் ல் இ ந்த ம் ெமாட் கள் க ரவனின்

ஒளிபட் த் தகதகத்தன. உராய் ல் பறக் ம் ப் ெபா ேபால ைர ம்

அவற் ன் ேவகத் ல் ன்னி நகர்ந்த ெவய் ேயான் ெபான்ெனாளி.

கண்கள் பார்க் ம் நில ளிம் ல் ேதர்கள் எ ப் ம் மண்

அைலயைலயாய் ேமெல ந் ெகாண் ந்த . என்ன நடக் ற என்

ைசேவழ க் ப் ரியத் ெதாடங் ய .

 ன் நிைலகளில் நின் ந்த ேவந்தர்பைட ன் ஒ ங் ைக,

க ங் ைகவாணன் இன் மாற் ட்டான். தல் நிைலப் பைட

வழக்கம் ேபால் பறம் ப் பைடைய எ ர்ெகாள் ள ன்னால் நகர்ந்

ேபாய் க்ெகாண் க் ம் ேபா , இரண்டாம் நிைலப் பைட பறம் ப்

ப ன் இ ப் ப் ப ையச் ழேவண் ம் . அேதேநரம்

ன்றாம் நிைலப் பைட அைத டத் ெதாைல ல் அைரவட்டவ ல்

பயணித் ப் பறம் ப் பைட ன் ன் றத்ைத அைடயேவண் ம் .

அதாவ , பறம் ப் பைட ற் றாக ேவந்தர்பைடயால் ழப் பட

ேவண் ம் . அவ் வள ெதாைல பயணித் , பறம் ன் ெமாத்தப்

பைடைய ம் ற் ைக வதற் த் ேதைவயான அள க் ரர்கள்

ேவந்தர்பைட ல் இ ந்தனர். அதனால் தான் க ங் ைகவாணன் இந்தத்

ட்டத்ைதத் ட் னான்.

அவன் வ த்த ட்டப் ப ேவந்தர்களின் ேதர்ப்பைட ன்னல் ேவகத் ல்

பறம் ப் பைட ன் ன்ப ைய ேநாக் கத்ெதாைல ல்

அைரவட்டம த் ைரந் ெகாண் ந்த . அந்தத் ேதர்கள்

எல் லாவற் ம் மணிகள் கட்டப்பட் ந்தன. எனேவ, மணிகளின்

ேபேராைச எங் ம் எ ெரா த்த .எ ம் ம் ரர்களின்

ேபேராைச ம் ெத க் ம் மணிேயாைச மாகப் ேபார்க்கள

ெவளிெயங் ம் ேவந்தர்பைட ன் ஆ க்கம் ேமெல ந்த .

தன ட்டப் ப ைரந் தாக் தைலத் ெதா க்கேவண் ய யன்,

ேபார் ெதாடங் ய கணேம நிதானம் ெகாள் ளத் ெதாடங் னான். எ ரிகள்

என்ன ெசய் றார்கள் என்ப சற் ேற ழப் பமாக இ ந்த . அவர்கள்

யா ம் பறம் ப் பைட ேநாக் ஒற் ைற அம் ைபக் ட எய் ய ல் ைல.

ஆனால் , எல் ேலா ம் ரமாக இயங் க்ெகாண் க் ன்றனர்.

எ ரிகளின் ட்டம் என்ன என்பைத அ ய அவர்களின் ெசயைலக்

ர்ந் கவனித் க்ெகாண் ந்தான் யன். ஆனால் , கைட

வரிைச ல் ஈட் ைய ஊன் ேகாலாகப் த்தப சாய் ந்

நின் ெகாண் ந்த ேதக்க க் ப் படத் ெதாடங் ய .

ஏெனன் றால் , பறம் ப் பைடைய ட் க ல அைரவட்ட வ ல்

ேமெல ந் ெகாண் ந்த . ேமெல ம் ன் ன் கம்

அவன் இ க் ம் ன் றத்ைத ேநாக் வைளந் வந் ெகாண் ந்த .

க ங் ைகவாணன் தாக் த க்கான ட்டத்ைத உ வாக் ய

கணத் ந் கத் ரமாய் ச் ெசயல் பட் க்ெகாண் க் றான்.

ேநற் நள் ளிர ேவந்தர்க ம் இந்தத் டத்ைத ஏற் றனர்.

ெகால் லப் பட்ட ேதர்ப்பைடத் தளப நகரி ர க் ப் ப ல்

ெவ காளைனப் ய தளப யாக நிய த்தான் ெசங் கணச்ேசாழன்.

லக்ைகய க் ப் ப ல் மாகனகைனத் தளப யாக நிய த்தான்

லேசகர பாண் யன். உடன யாகத் தாக் தல் ட்டத் க்கான

ேவைலகள் ெதாடங் ன. பைடக்களக் ெகாட் ல் இ க் ம்

ஆ தவாரிைய ேநாக் தல் ஆைண றப் க் ம் ெபா

நள் ளிரைவத் ெதாட் நின்ற .

வழக்கம் ேபாலேவ நாைளய தாக் தல் நடக் ம் என நிைனத்த

ஆ தவாரி, ரர்க க் த் ேதைவயான ஆ தங் கைள எல் லாம்

பைடப் ரி க க் வழங் ட் , தன டாரத் க் ச் ெசன்றார்.

உள் ேள ெசன் அமர்ந்த ம் தைலைமத்தளப ன் ஆைணேயா ரன்

ஒ வன் வந் நின்றான்.

ஆைணையக் கண்ட ம் அவர் அ ர்ச் க் ள் ளானார். நாைளய ேபாரில்

ேவந்தர்பைட ல் இ க் ம் அத்தைன ரர்க ம் களம் ந்

எ ரிகளின் தாக் தல் நடத்தப் ேபா றார்கள் . எனேவ,

அைனவ க் ம் ேதைவயான ஆ தங் கைள உடன யாகக்

ெகாண் ேசர்க் ம் ஏற் பா கைளச் ெசய் ம் ப அ ல்

க ங் ைகவாணனின் உத்தர இ ந்த .

``இ வைர தல் நிைலப் பைட ரர்கள் மட் ேம தாக் தல் ெதா த்தனர்.

மற் ற இ நிைலகளி ம் இ ந்த ரர்கள் தாக் தல் களத் க் த்

ேதைவப் பட்டால் மட் ேம ெசன்றனர். தாக் தல் களத் க் ள் ரர்கள்

அைனவ ம் ந்தால் அவர்களிடம் இ க் ம் ஆ தங் கைளப் ேபால

ைறந்த ஆ மடங் ஆ தங் கைள அவர்க க் க் ெகாண் ேசர்க்க

ஆ தவாரி ஆயத்தநிைல ல் இ க்க ேவண் ம் . தாக் ம் அணி ன்

ன் றம் ஆ தவண் கள் எந்ேநர ம் அணிவ த் நிற் க ேவண் ம் .

இப் ேபா பைட வ ம் இ க் ம் அைனத் ரர்க ம்

தாக் த க் க் களம் கப் ேபா றார்கள் என்றால் , அைனவரின்

ைககளி ம் ேதைவயான அைனத் தமான ஆ தங் க ம் இ க்க

ேவண் ம் . அைனத் ப் பைட ன க் ம் களத் க் த் ேதைவயான

ஆ தங் கைள வண் ல் ஏற் ஆயத்தப் ப த்த ேவண் ம் .

இைவெயல் லாம் இந்த நள் ளிர க் ப் ன் எப் ப ச் சாத் யமா ம் ?

ஒ ேபா ம் யா ’’ என் லம் யப , ``தைலைமத்தளப எங் ேக

இ க் றார்?’’ எனக் ேகட்டான் ஆ தவாரி.

ெசய் ையக் ெகாண் வந்த ரன், `` ஞ் ச க் ள் இ ந் தான் இைதக்

ெகா த் ட்டார்’’ என்றான்.

`` ஞ் ச க் ள் இ ந்தால் எந்த உத்தரைவ ம் றப் ப் பாரா?

நள் ளிர க் ப் ன் எப் ப இவ் வள ஆ தங் கைள ம் ெகாண் ேசர்க்க

ம் ? நாைளய ேபாரில் சரிபா ரர்கைளக் களத் ல் இறக் ேவாம் .

நாைள ம நாள் ைமயாக அைனவைர ம் களத் ல் இறக்க ஏற் பா

ெசய் ேவாம் என் நான் ெசான் னதாகப் ேபாய் ச்ெசால் ’’ என் அந்த

ரைனத் ப் அ ப் ப ற் பட்டார்.

ஆனால் , ரனிடம் ேப க்ெகாண் க் ம் ேபாேத ெவளி ல்

ெப ங் ச்சேலாைச ேகட்ட . `இந்த நள் ளிர ல் என்ன இவ் வள

சத்தம் ?’ என எண்ணியப டாரத்ைத ட் ெவளி ல் வந் பார்த்தார்.

பைடக்கலப் ேபரரங் ைக ேநாக் ஆ தங் கைள ஏற் ச் ெசல் ல

யாைனக ம் ைரவண் க ம் மா கள் ட் ய நீ ள் வண் க ம்

அணியணியாய் வந் ெகாண் ந்தன. பைடக்கலப் ேபரரங் ன்

ன்னால் ெப ங் ட்டம் க்ெகாண் ந்த .

ெதாைல ல் இ ந் இந்தக் காட் ையப் பார்த்த ஆ தவாரிக் , என்ன

ெசய் வெதனப் ரிய ல் ைல. ன் நாள் ேபாரி ம்

ெகால் லப் பட்ட ேபாக தம் இ க் ம் நாற் பத்ைதந்

ேசைன த க ம் அவர்க க் க் ேழ இ க் ம் நா ற் ைறம் ப

ேசைனவைரயர்க ம் நாைள தங் களின் பைடகைளக் களம் ேநாக் த்

தாக் த க் நகர்த் ன்றனர். அைனத் ப் பைடப் ரி க க் ம்

ேதைவயான ஆ தங் கைளப் ெபற் ச்ெசல் ல ேசைன த களின்

உத்தரேவா பைடப் பணியாளர்கள் ேபார்க்களப் ேபரரங் க்

ன்னால் வந் யத் ெதாடங் ட்டனர்.

ரண் ேபானார் ஆ தவாரி. தன்னிடம் ேகட்காமல் இந் த

நள் ளிர க் ப் ன் இப்ப ேயார் உத்தரைவ ேசைன த க க் எப் ப

வழங் கலாம் என் க ங் ேகாபத்ேதா ேபரரங் ேநாக் ைரந்தார்.

பாண் யனின் பைடக்கலப் ேபரரங் தான் ஞ் ச க் அ ல்

இ க் ற . ேசரனின் ேபரரங் ெதன் றத் ம் , ேசாழனின் ேபரரங்

வட றத் ம் சற் த் ெதாைல ல் இ க் ன்றன. ஒவ் ெவா ேபரரங் ம்

ஞ் சல் நகைர டப் ெபரிய ; எண்ணற் ற டாரங் கைளக் ெகாண்ட .

ஒவ் ெவா டாரத் ம் ஒவ் ெவா வைகயான ஆ தங் கைள

வரிைசப் ப த் ைவத் ந்தனர். நான் வைகயான ல் கள் ,

ப ன் ன் வைகயான அம் கள் , இ ப வைகயான வாள் கள் , எட்

வைகயான ேவல் கள் , ன் வைகயான வாள் கள் , ன்

வைகயான தண்டங் கள் , ன் வைகயான ேகடயங் கள் . இைவ த ர

ற் க் ம் ேமற் பட்ட தனித் வமான ஆ தங் கள் என அைனத் ம்

வைக ரித் ைவக்கப் பட் ள் ளன.

இவற் ைற எ த் த் த வ ம் , களத் ல் ரர்களிடம் ெகாண் ேபாய் ச்

ேசர்ப்ப ம் ழப்பம் நடந்தா ம் , அ களத் ன் ேபாக்ைக

ெவ வாக பா க் ம் . ன்களத் ல் நின் ேபாரி ம் உேலாக ல்

ஏந் ய ெப ரர்க க் , கைண, வாளி, க ர் ஆ ய ன் வைக

அம் கள் தான் ெகா க்கப் பட ேவண் ம் . மற் றவைக அம் கள் உேலாக

ல் க் ஏற் றைவ அல் ல. அேதேபால ஐந் ச் கள் ெகாண்ட

ங் ல் ல் கைள ஏந் நிற் ம் ரனிடம் ேகாலம் ைனேயா க ரம்

அம் ைனேயா ெகா த்தால் ஒ பைன ெதாைல டப் பாயா . ஏ

அல் ல ஒன்ப ச் கைளக்ெகாண்ட பட் லால் ஆன நாைணப்

பயன்ப த் ம் ல் லாளிதான் ற் பைட ன் ந ல் வ ைமேயா

நின் ேபாரி பவன். அவ க் த் ேதைவ சரவைக அம் கள் மட் ேம.

இைவ அைனத் ம் ல் யமான கணக் களின் அ ப் பைட ல் வைக

ரித் அ க் ைவக்கப்பட் ள் ளன. எந்த தமான ழப் ப ன்

கக்கவனமாகச் ெசய் யப் படேவண் ய பணி .

ஒ ைற இ ல் ழப் பம் ஏற் பட் , வரிைசயாக அ க்கப் பட் ள் ள

அம் க்கட் கள் மா இன்ேனார் அைற ல் ைவக்கப் பட் ட்டால் ,

அதன் ெபா ட் களத் ல் எத்தைனேயா ரர்கள் உ ரிழக்க ேநரி ம் .

எனேவ, ேபரரங் ல் ஆ தம் ைகயாள் வைத எந்த தஅ த்த ம்

ெகா க்காமல் ெசயல் ப த்த ேவண் ம் . ஆனால் , `க ங் ைகவாணனின்

ெசயல் எைத ம் ரிந் ெகாள் ளாத ஒ டனின் ைவெயாத்த ’ என

மன க் ள் வைசபா யப ேய பைடக் களப் ேபரரங் க் வந்தார்

ஆ தவாரி.

அங் ேகா, எண்ணற் ற ேபார்க்களப் பணியாளர்கள் தங் க க்கான

ஆ தங் கைள வண் களில் ேவகேவகமாக ஏற் க்ெகாண் ந்தனர்.

தான் வ ம் ன் எப்ப இந்த ேவைலையத் ெதாடங் னார்கள் என்ற

ேகாபத்ேதா ஆ தவாரி உள் ேள ைழந்தேபா , அங்

க ங் ைகவாணன் நின் ெகாண் பணிகைள

ஒ ங் ைணத் க்ெகாண் ந்தான் . ``எண்ணற் ற வண் க ம்

யாைனக ம் ஆ தங் கைள ஏற் ச் ெசல் லக் காத் க் ன்றன.

ேவகமாக வந் பணிைய ஒ ங் ைண ங் கள் ’’ என் ஆ தவாரிையப்

பார்த் சத்தம் ேபாட் க் னான் க ங் ைகவாணன்.

ந்த ேகாபத்ேதா வந்த ஆ தவாரிக் , ரர்க ம் பணியாளர்க ம்

நிைறந்த இந்த இடத் ல் தைலைமத்தளப டம் எப் ப னத்ைத

ெவளிப் ப த் வெதனத் ெதரிய ல் ைல. ஆனால் , ேவைல ேவகேவகமாக

நைடெபற் க்ெகாண் ந்த . `` ைரவாகப் ரித்த ப் ங் கள் .

ேசரனின் ேபரரங் ந் ஆ தேமற் றப் பட்ட வண் கள் அப் ேபாேத

ெவளிேய ட்டன’’ என்றான்.

பாண் யனின் ஆ தவாரி சற் ேற அ ர்ச் க் ள் ளானார். ``அதற் ள்

எப்ப அவர்கள் ரித்த ப் னார்கள் ?’’ என்றார்.

``அவர்கள் ஆ தவாரி இர ல் டாரத் க் ச் ெசன்

ஓய் ெவ ப் ப ல் ைலயாம் . ஆ தப் ேபர ரங் ல் தான் இ ப் பாராம் .

எனேவ, ெசய் ைடத்த ம் ேவைலையத் ெதாடங் ட்டார்’’ என்றான்

க ங் ைகவாணன். அதன் ற அவர் ேபச் ஏ ன் ஆ தங் கைளப்

ரித்த ப் ம் ேவைல ல் ஈ பட்டார்.

உண்ைம ல் க ங் ைகவாணன், மற் ற இ ஆ தவாரிக க் ம் இன் ம்

ெசய் ையேய அ ப்ப ல் ைல. நள் ளிர க் ப் ன் இவ் வள ெபரிய

ேவைலையச் ெசான் னால் , எந்த ஆ தவாரி ம் ஒப் க்ெகாள் ள மாட்டார்.

அ மட் மன் ,வ க்கட்டாயமாகச் ெசய் ம் ழைல ஏற் ப த் னால்

அ ேபார்க்களத் ல் ழப்பத் ல் ய வாய் ப் க் ற . எனேவதான்,

கக் கவனமாக இந்த ேவைலையச் ெசய் தான் க ங் ைகவாணன்.

பாண் யனின் ேபரரங் ந் ஆ தங் கைள ஏற் க்ெகாண்

வண் கள் ெவளியான ற தான் மற் ற இ ஆ தவாரிக க் ம் ெசய்

ெசன் ேசர்வைதப்ேபாலப் பார்த் க்ெகாண்டான்.

ப் க ம் ேகாப ம் ெவளிப் பட்டனேவ த ர, ேவைலைய

ம க் ம் நிைல எங் ம் ஏற் பட ல் ைல. ஏெனன் றால் , ஒ ேபரர

இன்ெனா ேபரரைச டப் ன்தங் ம் நிைல ஏற் படக் டா என்ப ல்

ன் ேபரர களின் ெபா ப்பாளர்க ம் ஆ தவாரிக ம்

கக்கவனமாக இ ந்தனர்.

பல் லா ரம் ரர்க க் எண்ணற் ற வைகயான ஆ தங் கைளக்

கணக் களின்ப ல் யமாக வைக ரித் அ ப் ம் பணிைய

ஆ தவாரிகள் வ ம் அவர்க க் க் ேழ பணியாற் ம்

எண்ணிலடங் காத ேபார்ப்பணியாளர்க ம் இர வ ம் ெசய் தனர்.

ம் ேபா டஆ தேமற் ற யாைனக ம் வண் க ம் ேபரரங் ன்

ன்னால் காத் ந்தன. அப் ேபா தான் ைசேவழரின் சங் ெகா

ேகட்ட .

காற் ெறங் ம் ெசம் ேய தக்க ைசேவழரின் ரேசாைச

ேகட்ட ம் ேதர்கள் தங் க க்கான இலக் ேநாக் ேவகம் ெகாள் ளத்

ெதாடங் ன. க ங் ைகவாணன் கக் கவனமாகத் ட்டங் கைள வ த்

அவற் ைற ேசைன த க க் ம் தளப க க் ம் ளக் ந்தான் .

``அைனத் ப் பைடப் ரி கைள ம் எ ரி ன் பைடையத் தாக்கப்

பயன்ப த் னால் ஞ் ச ன் பா காப் க் என்ன ஏற் பா ?’’ என்

ேகள் எ ப் பப் பட்ட . `` ஞ் சைல ேவந்தர்களின் கவசப் பைட ம்

அகப் பைட ம் காத்தால் ேபா ம் . எ ரிகள் யா ம் இன் ஞ் சைல

ெந ங் க எந்த த வாய் ப் ம் இல் ைல. ஒ ேவைள ஏதாவ

ெந ங் னால் இந் தப் பைடயால் அவர்கைள எளி ல் ழ் த்த ம் ’’

என்றான்.

``காற் ன் ைணெகாண் தாக் ம் அம் ைப எ ரிகள்

பயன்ப த் னா ம் நமக் எந்த பா ப் ம் நிகழப் ேபாவ ல் ைல.

ஏெனன் றால் , நம பைட எ ம் ெதாைல ல் நிற் கப் ேபாவ ல் ைல.

ெமாத்தப் பைட ம் எ ரிகைளச் ழ் ந் தான் நிற் கப் ேபா ற ’’

என்றான்.

க ங் ைகவாணனின் ட்டம் , ேவந்தர்கைளப் ேபால தளப க க் ம்

ேசைன த க க் ம் ெப ம் நம் க்ைகைய உ வாக் ய .

ேபார்க்களத் ல் தாக் த க் ம் இழப் க் ம் ன் நம் க்ைகயளிக் ம்

ட்டம் ட்டப் ப ேமயானால் அ பல மடங் ஆற் றேலா

ெசயல் பாட் க் வ ம் . ேவந்தர்பைட ன் ெசயல் பா இன்

அப் ப த்தான் இ ந்த .

பறம் ப் பைட நிைலெகாண் ள் ள இடத் க் ேமற் ப் ப ல்

காரமைல உள் ள . அந்த ைச த ர, ற ன் ைசகளி ம்

ைமயாக ேவந்தர்பைட, பறம் ப் பைடையச் ற் வைளத்த .

`ஈக் மண ம் க மண ம் உள் ள தட் யங் காட் நிலத் ல்

ைரகளால் ெவ ெதாைல க் ைரந் ஓட இயலா . அைதக்

கணித் ஒேர ச் ல் ைரகைளேயாட் , பறம் ப் பைட ன்

ன் றம் ெசன் ேசர்க்க ேவண் ம் . அைதத் ெதாடர்ந் மற் ற ரர்கள்

அணியணியாய் ப் ன்ெதாடர்ந் தங் க க் ரிய இடத் ல்

நிைலெகாள் ள ேவண் ம் . இைடப்ப க் ம் ன்ப க் ம் எவ் வள

ேமா அவ் வள ைரவாகப் ேபாய் ச்ேசர ேவண் ம் . அந்த ைரேவ,

இன்ைறய தாக் தல் உத் க்கான அ ப்பைடைய உ வாக் ம் ’ என்

ந்தான் க ங் ைகவாணன். அவன ட்டம் அப் ப ேய

ெசயல் ப த்தப் பட்ட .

தாக் ன்ேன ம் தன ட்டத்ைதத் ெதாடங் காமல்

நி த் க்ெகாண்டான் யன். எ ரிகள் என்ன ெசய் றார்கள்

என்பைத உற் க் கவனித்தான். ேவந்தர்பைட, பறம் ப் பைடைய

ெந ங் கேவா ஆ தங் களால் தாக்கேவா ற் பட ல் ைல. ஆனால் ,

ைமயாகச் ழ் ந் அணிவ த் க்ெகாண் ந்த . அந்த ேநரத் ல்

ைர ல் ஏ பறம் ப் பைட ைம ம் ற் வந்தான் யன்.

எ ரிகளின் தளப கள் பல ம் அவன் கண்ணில் பட்டனர். ஆனால் ,

க ங் ைகவாணன் மட் ம் அவன் கண்ணில் படேவ இல் ைல. `இவ் வள

ரிவாகத் ட்ட ட் ப் பதால் அவன் ன்னணி ல் தாேன நிற் க

ேவண் ம் . எங் ேக ேபானான்?’ என் ந் த்தவண்ணம்

பறம் ப் பைட ன் ன்ப ைய வந் அைடந்தான் யன்.

அங் ேக ேதக்கன் நின் ெகாண் ந்தான் . ேதக்கனின்

பா காப் க்காகத்தான், அவைனப் ன் ற வரிைச ல் நிற் மா

யன் ெசால் ந்தான் . ஆனால் , இப்ேபா அவன் இ க் ம்

ைச ம் எ ரிகள் ழ் ந் நிற் பதால் அவ ம் ன்வரிைச ல்

நிற் பவனாக மா னான்.

ேதக்கனின் அ ல் வந்த ம் ைரைய ட் இறங் னான் யன்.

அப் ேபா நாகக்கரட் ந் நீ ள் ெகாம் ன் ேயாைச ேகட்ட .

அ ர்ச் ேயா நாகக்கரட்ைடத் ம் ப் பார்த்தான்.

ெவளிப் ப த்தப் ப வ ேயாைசதானா என்பைத ம ப ம் ர்ந்

கவனித்தான். ஆபத்ைத ன் ணர்த் ம் நீ ள் ெகாம் ன்

ேயாைசதான் அ .

சற் ேற ேகாபத்ேதா , ``எ ரிகள் நம பைடையச் ழ் ந் ட்டால்

ஆபத் என் ெபா ள் ெகாண் வதா?’’ என் ேதக்கைனப்

பார்த் க் ேகட்டான்.

ஓைச ேகட்ட ைசையேய பார்த் க்ெகாண் ந்த ேதக்கன்

ெசான் னான், ``ஆபத் இங் ல் ைல, அங் .’’

யன் சற் ேற ரட் ேயா ண் ம் நாகக்கரட்ைடப் பார்த்தான்.

இ க் க்ெகா ன் பால் ெகாண் காட்டப் ப ம் ப் ளவன் ட்ைட

ேநாக் க் காண் க்கப்பட் க் ெகாண் ந்த . ஏற் பட் ள் ள ஆபத்ைதப்

பாரிக் த் ெதரி த் க் ெகாண் க் ன்றனர் நாக்கரட் ன் ந்த

வல் னர்.
- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

ர க நாயகன் ேவள் பாரி

- 99
எ ரிப் பைடையச் ழ் ந் ற் ைக வ என்ப , தாக் தல் ேபாரில்

உச்சமானேதார் உத் . ஏறக் ைறய ற் றாக எ ரிைய அ த் ட

ம் என்ற நிைல ல் தான் இப்ப ேயார் உத் ையக் ைகயாள

ம் . `பறம் ப் பைட வ ழந்த நிைல ல் இல் ைல; ேவந்தர்பைட

வ ைமேயா ம் இல் ைல. அப் ப ந் ம் க ங் ைகவாணன்

இப் ப ேயார் உத் ைய ஏன் ேதர் ெசய் தான்? ேவந்தர்கள் எப் ப இதற்

ஒப் தல் வழங் னர்?’ என்ற ஐயத் ன் ந் ஆ தவாரியால்

ளேவ ய ல் ைல. ேகட் அ ந் ெகாள் ம் ழ ம் இல் ைல. ேபார்

ெதாடங் ம் ர ன் ஓைச ேகட் ம் டப் பைடக்கலப் ேபரரங் ன்

ன்னால் ஆ தங் கைளப் ெபற் ச் ெசல் ம் வண் கள் வ வ

ைறய ல் ைல.
க ங் ைகவாணன் வ த்த உத் ல் ஒ ப தான் எ ரிப் பைடைய

ற் ைக வ . இன்ெனா ப எ ரி ன் எல் ைலக் ள் ணிந்

ைழவ . இரண்ைட ம் ஒ ேசர வ த் ந்தான் . இன்ைறய

தாக் த ன் ர் ைனயாக பறம் ன் ற் பைடையத்தான்

இலக் ட்டான். பறம் ப்பைட ன் ைமய அச்சாக ற் பைட னேர

ெசயல் ப ன்றனர். ற் பைட னரின் ஆற் றைலக் ைறத்

அவர்கைள ழ் த் வ மட் ேம பறம் ன் ற பைடகைள

ெவற் ெகாள் ள வ வ க் ம் என ெசய் அதற் கான ட்டத்ைதத்

ட் னான்.

ேவந்தர்களின் யாைனப் பைட, எந்த ேநரத் ம் பறம் க் ள் ைழய

ஆயத்தநிைல ல் இ ந்த . பறம் னர் யாைனப் ேபார் நிகழ் த்த

 ம் பாத நிைல ல் , ேவந்தர்களின் யாைனகள் பறம் ன் எல் ைலக் ள்

ைழ ம் உரிைம ெபற் றைவயா ன. அந்த வாய் ப் ைபப் ெபா த்தமாகப்

பயன்ப த்தலாம் என் ேவந்தர்பைட காத் ந்த . இன்ைறய

தாக் தல் ட்டத் ன் க க் யப் பணிைய யாைனப் பைடக்

வழங் னான் க ங் ைகவாணன்.

ேபா க்கான சங் ெகா ேகட்ட ம் ேவந்தர் பைட பறம் ன் பைடையச்

ழ் ந் ற் ைக டத் ெதாடங் ய . அேத ெபா ல் ேவந்தர்களின்

யாைனப் பைட வடேகா ல் நாகக்கரட் க் ம் காரமைலக் ம்

இைடப் பட்ட பள் ளத்தாக் க் ள் ைழந்த . ல காதத்ெதாைலேவ

ெகாண்ட இந்தப் பள் ளத்தாக் ல் , க ேவகமாக யாைனப் பைடைய

ரட் வந்தான் அதன் தளப உச்சங் காரி. இந்தப் பள் ளத்தாக் ன்

ெதன்ப எல் ைலைய இரண் ெபா க் ள் அைடயேவண் ம்

என்ப தான் உச்சங் காரிக் இடப் பட்ட கட்டைள. அதாவ

பறம் ப் பைடைய ற் ைக ட ேவந்தர்பைட ற் வைளத்

க் ம் ேபா , யாைனப் பைட பள் ளத்தாக் ன் ெதன் எல் ைலையத்

ெதாட் க்க ேவண் ம் .

நாகக்கரட் ன் ன்னால் உள் ள காரமைல ல் தான் இர ேம

இ க் ற . இரண் க் ம் இைடப் பட்ட பள் ளத்தாக் ல் தான் பறம் ப்

பைட னர் தங் ம் ல் க ம் , உண ம் , இதர ேதைவக க்கான

ஏற் பா க ம் இ ந்தன. இன்ைறய ேபார் ெதாடங் ய கணேம க

ேவகமாக இந்தப் ப க் ள் ைழந்த ேவந்தர்களின் யாைனப் பைட.

அவர்களின் ேநாக்கம் , இர ேமட் க் ம் நாகக்கரட் க் மான

ெதாடர்ைபத் ண் த்தல் தான். இர ேமட் ல் உள் ள ைககளில் தான்

பறம் ரர்க க்கான ஆ தங் கள் ேசகரிக்கப் பட் ள் ளன. அங் ந்

தான் ேபார்க்களத் க் ஆ தங் கள் ெகாண் வரப் ப ன்றன.

பறம் ப் பைடைய ற் ைக ட் ப் ேபார் ரி ம் இன்ைறய நாளில் ,

ேவந்தர்களின் ப் பைடேயா பறம் ப் பைட ேமாத உள் ள .

தன்ைன டப் பல மடங் அ கமான ரர்கைள எ ர்த் ப்

ேபாரி ம் ேபா பறம் ப் பைடக் ப் பல மடங் ஆ தங் கள் ேதைவ.

ஆனால் , ஆ தங் கள் இர ேமட் ந் வந் ேச ம் வ இப் ேபா

அைடக்கப் பட்டா ட்ட . இதனால் , நண்பக க் ேமல்

பறம் ரர்களின் அம் பறாத் ணி ல் அம் எ ம் ஞ் சா . ற வைக

ஆ தங் க ம் ேபா ய அள இ க்கா . ழப் பட்ட பறம் ப் பைட

ஆ தங் களின் ேபாதாைமயால் , ேவகத்ேதா தாக் தைலத்

ெதா க்க யா . இ ேவ அவர்கைள ந க் அ க்கச் றந்த வ என

உத் ைய வ த் ந்தான் க ங் ைகவாணன்.

ேபார் ெதாடங் ய ேவகத் ல் உச்சங் காரி ன் யாைனப் பைட

பள் ளத்தாக் ல் ைரந் ன்ேன ய . அங் ரர்கேளா,

த ப் கேளா, எ ரிகளின் யாைனப் பைடேயா இல் லாத நிைல ல்

உச்சங் காரி ன் ேவைல க எளிதாக மா ய .க ங் ைகவாணன்

ய ேநரத்ைத ட ைரவாகத் ெதன்ேகா க் வந் ேசர்ந்தான்

உச்சங் காரி.

இப் ேபா நாகக்கர ம் இர ேம ம் இ களாகப்

ரிக்கப் பட் ட்டன. பறம் ன் ஆ தங் க ம் ஆ தப்

ெபா ப் பாளரான ேவல ம் க ல ம் இர ேமட் ல் இ க் ம்

ைககளில் இ ந் தனர். யன் ஆசா ம் வாரிக்ைகய ம்

வல் ன ம் நாகக்கரட் ன் ேமல் இ ந்தனர். பைடக் த்

ேதைவயான பணிையச் ெசய் பவர்கள் , காயம் பட் ச்ைச

ெப பவர்கள் என எண்ணற் ற ரர்கள் இ பக்கமாகப் ரிந்

இ ந்தனர்.

நாகக்கரட் ன் ந்த வாரிக்ைகயன்தான் எ ரிகளின்

யாைனப் பைடைய என்ன ெசய் வ என ெவ க்க ேவண் யவன்.

பறம் ன் யாைனப் பைடத் தளப ேவட் ர்பைழயன் ேநற் ைறய ேபாரில்

இறந் ட்டான். பறம் ன் யாைனக ம் அதன் வ காட் க மான

தந்த த்தக்காரர்க ம் இரண் ன் க க் அப் பால்

நி த் ைவக்கப் பட் ள் ளனர். அவர்கள் வந் தாக் தைலத் ெதா க்க

ேவண் ெமன்றால் , நீ ண்டெபா தா ம் என் ந் த்த

வாரிக்ைகயன், ``ெசய் ைய த ல் பாரிக் த் ெதரியப் ப த் ங் கள் ’’

என்றான்.
பாரி நிற் ம் ளவன் ட் ன் ேம ந் பார்த்தால் எ ரில் இ க் ம்

தட் யங் காட் ப் பரப் ைமயாகத் ெதரி ம் . இட றமாக

நாகக்கர ம் அதன் ன்னணி ல் இ க் ம் இர ேம ம் ெதரி ம் .

ஆனால் , நாகக்கரட் க் ம் இர ேமட் க் ம் ந ல் இ க் ம்

பள் ளத்தாக் ெதரியா . எனேவ, யாைனப் பைடகள் பள் ளத் தாக் க் ள்

ைழந்தைத, பாரியால் ளவன் ட் ந் பார்க்க யா .

அதனால் தான் பாரிக் ச் ெசய் ையத் ெதரி க்க, வல் ன க்

உத்தர ட்டான் வாரிக்ைகயன்.

இரிக் ச்ெச ன் பால் ெகாண்ட ட்ைடக் காட் யப

வல் னரின் நீ ள் ெகாம் ேயாைச ளவன் ட் ல் பட்

எ ெரா த்த .அ வைர தட் யங் காட் ல் ற் வைளக் ம்

எ ரிகளின் பைடையப் பார்த் க்ெகாண் ந்த பாரி, ஓைச ேகட்ட டன்

நாகக்கரட் ப் பக்கம் ம் ப் பார்த்தான். பள் ளத்தாக் க் ள்

ஏற் பட் ள் ள ஆபத் என்னெவன் ெதரிய ல் ைல.

இ ளிக் ழவன் ன் றம் சற் த் தள் ளி க் ம் பாைற ஒன்ைறக்

ைககாட் யப ெசான் னான், ``அவ் டம் ேபாய் ப் பா ங் கள் ;

பள் ளத்தாக் ெதளிவாகத் ெதரி ம் .’’

பாரி ம் காலம் ப ம் உடன் நின் ந்த வல் ன ம் அந்தப்

பாைறைய ேநாக் ைரந்தனர்.

அங் ேக என்ன வைகயான ஆபத் ஏற் பட் ள் ள என்பைத அ ய,

நாகக்கரட்ைட ேநாக் ரர்கைள அ ப் னான் யன். எ ரிகளின்

ேதர் பறம் ப் பைடைய ைமயாகச் ற் வைளத் நின்ற .

``ஈக் மண ல் இவன ைரகளால் அ க ெதாைல பாய் ந்ேதாட

யா எனத் ெதரிந் ம் பைடையச் ற் வைளத் நிற் றான்

என்றால் , இவ க் உரிய பாடத்ைத நாம் கட் ேய ஆகேவண் ம் ’’

என் ெசால் யப ைர ல் ேவகமாக ஏ னான் யன்.

``ெகாஞ் சம் ெபா . ஆபத்ைத அ யச் ெசன்ற ரர்கள் வ ம் வைர

தற் காப் ப் ேபாைர நடத் ேவாம் . அ என்ன வைக ஆபத் என அ ந்த

ற தாக் தல் ேபாைரத் ெதாடங் ேவாம் ’’ என்றான் ேதக்கன்.

``பறம் ப் பைடைய ற் ைக ம் ணி இவ க் எங் ந்

வந்த ? எண்ணிக்ைக ல் ெப ங் ட்டம் என்பதால் தாேன ஏ வந்

நிற் றான். பாைறகைள உ ட் ம் ேபய் க்காற் ைறப் ேபால இவனின்

பைட ரர்களின் தைலகைள உ ட் த் தள் ேவாம் ’’ என் கத் யப

றப் பட ஆயத்தமானான் யன்.

``அவசரப் படாேத... நில் ’’ என் கத் னான் ேதக்கன்.

``இல் ைல. இப் ேபா ெபா ைம டன் தற் காப் ப் ேபாைர நடத் னால் ,

நாம் அஞ் ட்ேடாம் என எ ரி ரிந் ெகாள் வான். நம் தான தாக் தல்

கக் க ைமயானதாக இ க் ம் . நாம் இப்ேபா ஏ த் தாக் னால்

மட் ேம அவன ேவகத்ைத ம் ற் றத்ைத ம் த் த்தள் ள ம் .

நாம் அஞ் சாதவர்களாக இ ப் ப க் யமல் ல, அஞ் சாதவர்களாக

இ க் ேறாம் எனக் காட் க்ெகாள் வ ேபார்க்களத் ல் க க் யம் ’’

என்றான் யன்.

``உன ேவகத்ைத ம் தாக் தைல ம் நீ ர்மானி. அவன் ர்மானித்த

ஒன்ைற ேநாக் நகராேத’’ என் உரத்த ர ல் ெசால் ட் , தன

ைக ல் இ க் ம் ஈட் ைய மண்ணில் அ த் க் த் யப யனின்

கண்கைள உற் ப்பார்த்தான் ேதக்கன்.

பறம் ஆசானின் பார்ைவைய அவ் வள எளி ல் யா ம் கடந் ட

வ ல் ைல. யனாக இ ந்தா ம் மடங் கேவண் யேதார்

இட ண் .இ த் ப் த்த ைர ன் க வாளத்ைத ரல் கள்

த்தன. ேதக்கைன இைமக்காமல் பார்த் ட் ச் ெசான் னான்,

``சரி, நாகக்கரட் ந் ெசய் வந் ேச ம் வைர தற் காப் ப்

ேபாைரேய நடத் ேறன். நீ ங் கள் பைட ன் ந ப் ப க் ச்

ெசல் ங் கள் .’’

யனின் ெசால் ேகட் ப் பணிந் நடந்தான் ேதக்கன்.

ேதக்கனின் ெசால் ேகட் ைரந் ெசன்றான் யன்.

இ ளிக் ழவன் ெசான் ன பாைற ன் உச் ல் ஏ நின் பார்த்தான்

பாரி. இர ேமட் க் ம் நாகக்கரட் க் ம் ந ல் யாைனப் பைட நிரம்

நின்ற . தட் யங் காட் ல் ப் பைடைய ம் ழ் ந் தாக்கத் ட்டம்

ட் ள் ளனர். இன்ெனா றம் ஆ தங் கைளப் ேபார்க் களத் க் க்

ெகாண் ெசல் ல டாமல் த க் ம் உத் ையச் ெசயல் ப த் ன்றனர்

என் பாரி எண்ணிக்ெகாண் க்ைக ல் , காலம் பன் இைறஞ் க்

ேகட் ம் ரல் ஒ த்த , ``நாங் கள் கள றங் க இப் ேபாதாவ அ ம

வழங் பாரி.’’

``அ ம க் ேறன். ஆனால் , தட் யங் காட் க்கல் ல, பள் ளத்தாக் க் .’’

ெப ம ழ் வைடந்தான் காலம் பன். `` ைரயர் லம் எ ரிகளின்

யாைனப் பைடைய ற் றாக அ த்ெதா க் ம் ’’ என் ெசால் ய

ப றப் படப் ேபா றவைனப் பார்த் ப் பாரி ெசான் னான், ``நான்

யாைனப் பைடைய அ க்கச் ெசால் ல ல் ைலேய.’’

அ ர்ந் நின்றான் காலம் பன்.

``இப் ேபா அந்தப் பைடைய அ க்கேவண் ய ேதைவேய ம்

நமக் ல் ைல. இர ேமட் ந் தட் யங் காட் க் ஆ தங் கைளக்

ெகாண் ெசல் ல வ வ த்தால் ேபா ம் . எனேவ, யாைனப் பைடேயா

நாம் ேபாரிட ேவண்டாம் .’’

``ேவெறன்ன ெசய் வ ?’’ எனக் காலம் பன் ேகட்க.

``அணங் கன் எங் ேக?’’ என்றான் பாரி.

காலம் ப க் ப் ரிந்த . ன் றம் இ ந்த மைலக் ன்ைறக் ைககாட் ,

``ெப ங் காட்ெட ைம மந்ைதேயா அந்தக் ன் ல் நிற் றான்

அணங் கன்.’’ ேமேல இ க் ம் காரமைல கட்ைடக் ைககாட் ,

``இன்ெனா காட்ெட ைம மந்ைதேயா ெச லன் அந்த கட் ல்

நிற் றான். எ ரி ேவ ைச ல் ேமேல டக் டா என்பதால்

அங் நிற் கச் ெசான் ேனன்’’ என்றான்.

``சரி. அணங் க க் உத்தர . காட்ெட ைம மந்ைதைய

இர ேமட் க் ேநராகக் ேழ இறக் , யாைனப் பைடைய இ றாக் .

இர ேமட் ல் இ க் ம் ஆ தங் கைள ந ப் பக க் ள்

தட் யங் காட் க் க் ெகாண் ேபாய் ச் ேசர்’’ என்றான்.

ெசால் க்ெகாண் க் ம் ேபாேத காலம் பன் ெவளிப் ப த் ய ழ் க்ைக

ஓைச அணங் கன் இ க் ம் ன் ல் எ ெரா த்த . கண ேநரத் க் ள்

ம ஓைச ேமேல இ ந் ேழ வந்த .

``மந்ைத நகரத் ெதாடங் ட்ட . நான் உடன யாக எ ர்த் ைசக் ப்

ேபா ேறன். அப் ேபா தான் எந்த இடத் ல் மந்ைதையக் ேழ

இறக் வ என்பைதத் ெதளிவாகச் ெசால் ல ம் ’’ என் ெசான் ன

காலம் பன், `` ப் பா ம் காட்ெட ைம மந்ைதையக் கண்டால்

யாைன ெத த் ஓ ம் . எனேவ, பள் ளத்தாக் ல் இறங் ய ேவகத் ல்

பைடையப் ளந் பாைதைய உ வாக் டலாம் . ஆனால் , அைத ட

க் யம் , காட்ெட ைம மந்ைதையக் ெகாண்ேட ற் க்கணக்கான

யாைனகைள மடக் நி த் டலாம் . பழக்கப் ப த்தப் பட்ட யாைனகள்

 க ம் ேகாைழகள் . காட்ெட ைம ன் கைனப் ெபா ையக் ேகட்

அைவ ேதங் நின் ம் . எந்தப் பாகனா ம் நகர்த் ச் ெசல் ல

யா . எண்ணற் ற யாைனகைள நாம் வசப் ப த் ப்

பயன்ப த் க்ெகாள் ளலாம் ’’ என்றான்.

``நம் டம் தான் ேபா மான யாைனகள் இ க் ன்றனேவ. ற நமக்

எதற் யாைனகள் ?’’ என்றான் பாரி.

``தந்த த்தக்காரர்களிடம் நாற் ப , ஐம் ப யாைனகள் தான்

இ க் ன்றன என் ேகள் ப்பட்ேடன். அைவ ேபா மா?’’

ன்னச் ரிப் ேபா பாரி ெசான் னான், ``நீ தான் பழக்கப் ப த்தப் பட்ட

யாைனகைள `ேகாைழகள் ’ என் ெசால் ட்டாேய! ற எப் ப நம்

பைட ல் அவற் ைறச் ேசர்க்க ம் ?’’

என்ன ெசால் வெதன் ெதரிய ல் ைல, `சரி’ எனத் தைலயாட் யப

எ ர்த் ைச ல் உள் ள மைல ேநாக் ஓடத் ெதாடங் னான் காலம் பன்.

தற் காப் ப் ேபாைரத் ெதாடங் னான் யன். ேவந்தர்களின் பைடேயா

ேவகத்ேதா தாக் தைலத் ெதாடங் ய . காைல ல்

பள் ளத்தாக் க் ள் யாைனப் பைட ைம ம் ெசன்றைத

உ ப் ப த் ய ற தான் தட் யங் காட் ப் ேபார் ைனக் வந்தான்

க ங் ைகவாணன். தன பைட ன் தாக் ம் உத் ைய ன்றாகப்

ரித்தான். ெநற் ப் ப ேய வ ைமயான தாக் தைல ன்ென க் ம்

ஆற் றல் வாய் ந்த . அதற் அவேன தைலைம ஏற் றான். வலக்ைகப்

ப ல் இ ந்த பைடப் ரி க் த் ம் பைன ம் , இடக்ைகப்

ப ல் இ ந்த பைடப் ரி க் உ மன்ெகா ைய ம் தைலைம

ஏற் கச் ெசய் தான்.

க ங் ைகவாணன் ெநற் ப்ப ன் ன்பைட ல் வந் நின்ற ம்

ய ம் அந்தத் ைசையேய ேதர் ெசய் தான். வலக்ைகப் பக்கம்

இரவாதைன ம் , இடக்ைகப் பக்கம் உ ரைன ம் தைலைம ஏற் கச்

ெசய் தான். தாக் தல் ெதாடங் ய கணேம ேவந்தர்களின் பைட

ஆற் ற ன் உச்சத்ைத ெவளிப்ப த் க்ெகாண் ந்த .

`தட் யங் காட் ப் ேபாரில் எ ரிைய ழ் த்த இன்ைறய நாேள றந்த !’

என உ யாக நிைனத்தான் க ங் ைகவாணன். நிைறந்த அைவ ல்

தன்ைன அவமானப் ப த் யவர்க க் , தான் யார் என்பைத

ெமய் ப் க் ம் நாளாக இந்த நாைளக் க னான்.

ட் ப் பைடத் தளப ன்களப்ேபா க் வ வ எந்த தத் ம்

அ ைடைமயாகா . ஆனால் , ெதரிந்ேத இன் ன்களத் க் க்

க ங் ைகவாணன் வந் ள் ளான் . அவன க் யமான இலக்ேக

ற் பைடதான் . பறம் ன் ற் பைட இடக்ைகப் பக்கம் நிற் ற . அந்தத்

ைச ல் ேவந்தர்பைடக் உ மன்ெகா ையத் தைலைமேயற் கச்

ெசய் தான். ேவந்தர்பைட ன் கவ ைமயான கவச அணி ரர்களின்

பத் க் ம் ேமற் பட்ட ேசைன த கைள உ மன்ெகா க் க் ேழ

நி த் னான். பறம் ன் ற் பைட னர் என்ன தாக் தல் நடத் னா ம்

கவச அணி ரர்கைள ஒன் ம் ெசய் ய யா . ேவந்தர்பைடையத்

த க்க அம் கைளப் ெபா ந் தள் வர். நண்பக க் ள்

அம் க்கட் கள் ர்ந் ேபாக பறம் ப் பைட ைகய நிைல ல் நிற் ம் .

அேதேநரம் பறம் ன் ற் பைடைய எ ர்த் வ ைமயான தாக் தல்

நடக் ற என்பைத மற் றவர்கள் அ யாமல் இ க்க, க ங் ைகவாணன்

தாேன ெநற் ப் பக்கம் உள் ள பைடக் த் தைலைமேயற் றான்.

இயல் பாகேவ க ங் ைகவாணன் எந்தத் ைச ல் வந் நிற் றாேனா

அந்தத் ைசேய கவனத்ைத ஈர்க் ம் .

ேவந்தர்களின் தைலைமத் தளப க் எ ராக ஆற் றைல ம்

த் ப் பறம் மக்கள் ேபார் ரிவர். ஆனால் , பறம் ன்

ற் பைட னரின் ேவந்தர்பைட நடத் க்ெகாண் க் ம்

வ ைம ந்த தாக் தல் உடன கவனத்ைதப் ெபறாமல் ேபா ம் .

ேபார்க்களத் ல் தாக் த ன் ேபாக் ைசமாற ல கணங் கேள

ேபா மானைவ. ஒ ைற ைசமா ட்டால் அதன் ற பைழய

நிைலைமக் க் ெகாண் வர, ேபரிழப்ைபச் சந் க்க ேவண் க் ம் .

இவ் வள ட்ட ட்ட க ங் ைகவாணன், பறம் ன் ற் பைடத்தளப

உ ரைனப் பற் அ ந் க்க ல் ைல. ேவந்தர்பைட ன் தாக் ம்

ஆற் றைலப் பன்னி வைகயான ல் ெகாண் த் த்தள் ம்

மா ரன் அவன். இ ப நாண்கள் , ப ைச, அைலயைலயாய்

ேமெல ம் அம் களால் காற் ைறேய கட் ப் ப த்த யல் பவன். ேபார்

ெதாடங் ய ற ேவந்தர்பைட ன் ைரகள் த்த நீ ைர ட

உ ரனின் ற் பைட ன ைடய அம் கள் த்த அ கம் .

 ல் ேல மைலமனிதர்களின் தைலயாய ஆ தம் . காட் ையப்

பார்த்த ன் ல ம் , ஓைசையக் ேகட்ட ன் ல ம் இலக்ைக

ழ் த் ம் ஆற் றல் ெகாண்டவன் ல் லாளி மட் ேம. பக அம் ம் ரி

அம் ம் ெச த்தத் ெதரிந்த ற் பைட னைர எ ர்ெகாண் நிற் ம்

பைட இ வைர இந்த மண்ணில் இல் ைல. ங் லம் பறைவையத்

ைளக் ம் . ரி அம் பைனையத் ைளக் ம் . பக அம் பாைறையத்

ைளக் ம் . ங் கா ய ன் ேதாய் ந்த நாணி ந்

பறம் ரர்கள் க் ம் பக அம் ைப எ ர்ெகாள் ம் கவசம்

எவனிட ம் இல் ைல.

ஆனா ம் பறம் ன் ற் பைடக் ைசேயா ஏ த்தாக் ம்

அ ம ைய இன் வைர யன் வழங் க ல் ைல. ஞ் ச ன்

இ ப் டம் கத்ெதாைல ல் உள் ள . ைரப் பைடயால் தான்

அவ் வள ெதாைல க் ச் ெசன் ஞ் சைலத் தாக்க ம் . எனேவ,

இரவாத க்ேக ஞ் சைல ேநாக் ன்ேனற அ ம

ெகா க்கப் பட்ட . ன்னகர்ந் வ ம் எ ரிப் பைடையத் த த் ப்

ன் க் த் தள் ம் ேவைல மட் ேம உ ர க் வழங் கப் பட்ட .

அப் ப ந் ம் இ வைர லான ேபாரில் அவன் நிகழ் த் யஅ ைவ

பறம் ன் ேவெறந்தப் பைடப் ரி ம் நிகழ் த்த ல் ைல.

ேவந்தர்களின் இன்ைறய ேபார் தன ற் பைடக் எ ரான உத் ையக்

ெகாண்ட என்ப உ ர க் த் ெதரியா . ஆனால் , எ ரிகள்

பறம் ப் பைடைய ற் ைக ட் த் தாக் ம் யற் க ஞ் னத்ைத

உ வாக் ந்த . அவன் கண்ெண ேர கவசம் ண்ட

ெப ம் பைடேயா உ மன்ெகா வந் ெகாண் ந்தான் . தற் காப் ப்

ேபாைர மட் ேம நடத்த ேவண் ம் என் யன் உத்தர ட் ந்ததால் ,

ேவ வ ல் லாமல் இைட லக் ஆ தங் கைள மட் ேம

பயன்ப த் னான் உ ரன்.

உ ரன் மட் மல் ல, பறம் ன் மற் ற இ தளப க ம் இைட லக்

ஆ தங் கைள மட் ேம பயன்ப த் னர். க கள் ம் ஆ தம் ,

ைககள் ம் ஆ தம் , ைககள் டாத ஆ தம் என் ேபார்

ஆ தங் கைள ன் வைகயாகத்தான் எல் ேலா ம் ப த் ள் ளனர்.

அம் , ைல, ராயம் , ெகா மரம் , வல் ல் , கவண், சக்கரம் ஆ யைவ

க கள் ம் ஆ தங் கள் . ேவல் , எஃகம் , அ ல் , ஆலம் , ஈட்

உள் ளிட்டைவ ைககள் ம் ஆ தங் கள் . வாள் , ஈர்வாள் , ெகா வாள் ,

ம ,ந யம் , ந்த உள் ளிட்டைவ ைககள் டாத ஆ தங் கள் . ஒ

பைட எந்த தமான ஆ தத்ைதப் பயன் ப த் ற என்பைதப்

ெபா த்ேத எ ரில் உள் ள பைட தன ஆ தத்ைதத் ேதர் ெசய் ற .

தட் யங் காட் ப் ேபாரில் ேவந்தர்பைடக் க் ழப் பம் ஏற் ப ம் இடேம

இ தான் . க கள் ம் ஆ தத்ைதப் ெபா த்தவைர, அ ன்

தன்ைமகளால் அ யப் ப ற . ெதாைல லக் ஆ தங் கள் ,

இைட லக் ஆ தங் கள் , அண்ைம லக் ஆ தங் கள் . ற் பைடையப்

ெபா த்தவைர எந்த வைகயான ல் ல் எந்த வைகயான அம் ைபப்

ெபா த் எய் தால் , அந்த அம் எவ் வள ெதாைல ல் உள் ள இலக்ைக

அைட ம் என்பைத, ரக்கைலையப் ப ற் க் ம் ஆசான்கள்

தங் களின் ப ற் க் டத் ல் மாணவர்க க் ச் ெசால் த்த வர்.

 ேவந்தர்களின் பைடயணி ல் வந் நிற் ம் ரர்கள் எல் ேலா ம்

ரக்கைல ஆசான்களிடம் ப ற் ெபற் ற மாணவர்கேள.

பறம் ன் ல் ம் , ட்டப் பட்ட நா ம் , அம் ன் தன்ைம ம் ற் ம்

மா பட்டைவ. அதாவ பறம் னர் பயன்ப த் ம் இைட லக்

ஆ தங் கள் ெசல் ம் ெதாைல க் ேவந்தர்பைட ன் ெதாைல லக்

ஆ தங் கள் ெசல் வ ல் ைல. எனேவதான், `தற் காத் ப் ேபார் ரி’ என்

யன் ெசான் ன ம் உ ரன் இைட லக் அம் கைள மட் ேம

பயன்ப த்தத் தன அணிக் உத்தர ட்டான். ஆனால் , அந்தத்

ெதாைலேவ ேவந்தர்களின் ற் பைடயால் அம் ெபய் ய யாத

ெதாைலவாக இ ந்த . அதனால் பறம் ப் பைட னர் ெதாைல லக்

அம் கைளப் பயன்ப த் ன்றனர் என் நிைனத்த உ மன்ெகா ,

எவ் வள ெதாைல ன்ேனற ேமா அவ் வள ெதாைல க்

ன்ேன த் தாக்கச் ெசால் உத்தர ட்டான். இதனால் , பறம் ப் பைட

தாக் அ க் ம் ெபா க் ள் வந் நின் ேபாரிட் க்ெகாண் ந்த

ேவந்தர்பைட.

தற் காப் ைப த் , ெதாைல லக் அம் கைளப் பயன்ப த்த

யன் எப் ேபா உத்தர வான் என் ஒவ் ெவா கண ம்

எ ர்பார்த் ந்தான் உ ரன். அேத த ப் ேபா இ ந்தான் இரவாதன்.

நாகக்கரட் க் ச் ெசய் ேகட்கப் ேபான ரன் ம் வந்

யனிடம் நிைலைமையச் ெசான் னான். ``காட்ெட ைமகள் பாைத

வ த்த ற தான் ஆ தங் கைளத் தட் யங் காட் க் க் ெகாண் வந்

ேசர்க்க ம் . அதற் நண்பகைலக் கடந் இ ெபா தாகலாம் .

அ வைர இ ப் பைதக் ெகாண் எ ரிகைளச் சமாளி ங் கள் ’’ என்

வாரிக்ைகயன் ெசால் யைதக் னான்.

``நிைலைமையத் ெதரிந்த ற ெவ ப் ேபாம் ’’ என் ேதக்கன்

ெசான் ன எவ் வள சரியான என் உண ம் ேபாேத, ய க்

அ த்த கவைல ெதாடங் ய . நண்பகல் கடந் இரண் ெபா வைர

தற் காப் ப் ேபாரில் இழப் கள் இல் லாமல் நீ ப் ப க ம் க னமான

ஒன் . எனேவ, ேவ வ ெயன்ன எனச் ந் த்தான் .

உ ரைன ம் இரவாதைன ம் ேதக்கன் இ க் ம் ந ப் ப க்

வரச்ெசால் ச் ெசய் அ ப் ட் , தா ம் ன்னகர்ந்தான். பறம் ன்

ன்கள ரர்கள் ஆேவசத்ேதா ேபாரிட் ேவந்தர்பைடையச்

சமாளித் க் ெகாண் ந்தனர்.

``ேபார் ெதாடங் ப் பத் நா ைக ட ஆக ல் ைல. ஆனால் , இன் ம்

பத் நா ைகக் ேமல் நிைலைமையச் சமாளித்தாக ேவண் ய நிைல.

அ மா என்ப ெப ம் ேகள் யாக எ ந்த . ேவந்தர்பைட ன்

ஒட் ெமாத்த ரர்க ம் இன்ைறய ேபாரில் தாக் தைல

நடத் க்ெகாண் க் ன்றனர். காற் ல் இைடெவளி ன் அம் கள்

பறந் ெகாண் க் ன்றன. பறம் ப் பைட, ந்தள க் ச் சமாளித் ப்

ேபாரிட் க்ெகாண் க் ற . ஆனால் , தாக ஆ தங் கள்

வந் ேசராத நிைல ல் , இ ப்பைதக் ைறத் ப் பயன்ப த் ம் ழல்

உ வானால் ேவந் தர்பைட ன் ைக ஓங் ம் நிைல உடன யாக

உ வா ம் . அ இழப் கைள அ கப்ப த் ம் வாய் ப் ண் . இன் ம்

பத் நா ைகக் இேத ேவகத்ேதா ேபாரிட நம் டம் ஆ தங் கள்

இல் ைல. ேவெறன்ன ெசய் வ ?’’ என் ஆேலாசைன ேகட்டான் யன்.

கட்டைளகைளக் கணேநரத் க் ள் நிைறேவற் ம் ப ற் ெகாண்ட

உ ர ம் இரவாத ம் களத் ல் ேமெல ம் ேகள் க் ன் ைகத்

நின்றனர். க் ம் ெவ மட் ேம அவர்களின் கண்களில்

கனன் ெகாண் ந்த . எல் லாவற் க் மான ைடையச்

ந் த் ைவத் ந்தான் ேதக்கன். பைட ன் ந ப் ப ல் நின்

ேபார்க்களத் ன் ெமாத்தச் ெசயல் பாட்ைட ம் கவனித்த அவன்

ெசான் னான், ``நம் டம் இ க் ம் ஆ தங் கள் இன் ம்

ஐந் ெபா க் ேமல் தாங் கா . எனேவ, ேவந்தர்பைடைய

எ ர்த்தாக் தல் நடத் நீ ண்டேநரம் சமாளிக்க யா .’’

``ேவெறன்ன ெசய் வ ?’’ என ைரந் ேகட்டான் இரவாதன்.

``அவர்கள் தாக் தல் ேவகத்ைதக் ைறத்தால் மட் ேம நம் மால்

நிைலைமையச் சமாளிக்க ம் .’’

``அவர்களின் வ ைமயான எ ர்த்தாக் தல் ெசய் ய, ேபா ய

ஆ தங் கள் இல் ைல. ற எப்ப அைதச் ெசய் வ ?’’ எனக் ேகட்டான்

உ ரன்.
``அவர்களின் கவனத்ைதத் ைச ப் வதன் ல ம் , ழப் பத்ைத

உ வாக் வதன் ல ம் அவர்களின் ேவகத்ைத மட் ப் ப த்த

ம் .’’

``என்ன ெசய் ய ேவண் ம் ?’’ என் ேகட்டான் யன்.

``காைல ல் நீ ெசான் னைத இப்ேபா ெசய் ய ேவண் ம் .’’

வ ம் ர்ந் கவனிக்க, ேதக்கன் ெசான் னான், ``இரவாதனின்

ைரப் பைடக் , ன்ேன த் தாக் ம் அ ம ையக் ெகா .

ழ் ந் க் ம் ேவந்தர்பைட ன் எந்தேவார் இடத்ைத ம்

ளந் ெகாண் அவனால் ெவளிேயற ம் . நம

ைரப் பைட ன் ேவக ம் ச் ம் எ ரிகளின் கன ம் ந க்கத்ைத

உ வாக்கக் யைவ. உ ரனின் ற் பைட தற் காத் ப் ேபாரிடட் ம் .

ெநற் ல் தாக் தல் நடத் க்ெகாண் க் ம் நீ , பைடையப்

ன்வாங் கச்ெசய் நான் இ க் ம் இந்த இடம் வைர வந் . உன்ைன

எ ர்த் ப் ேபாரி ம் க ங் ைகவாணனின் அணி ேவகமாக ன்ேன

வ ம் . அப் ேபா நீ இந்த இடம் ட் அகன் . நா ம் ஈங் ைகய ம்

இங் தைலைமேயற் நின் ெகாள் ேறாம் . அவன் இங் வந் ேச ம்

ேநரம் , இரவாதனின் ைரப் பைட எ ரிகளின் ற் ைகைய உைடத்

ஞ் ச ல் ேபாய் தாக் தைலத் ெதாடக் க் ம் . இங் வந் ேச ம்

க ங் ைகவாணன் என்ைனப் பார்க் ம் ேபாேத ` ன்னணி ல்

ஞ் சைலத் தாக்கப் ெப ந் ட்டம் நடந் ெகாண் க் ற ’ என

நிைனப் பான். நான் ெகா க் ம் ஓைச ன் லம் அவன் அைத ேம ம்

உ ப் ப த் க்ெகாள் வான். அவன கவனம் வ ம் ஞ் சைல

ேநாக் த் ம் ம் . அந்நிைல ல் நம் பைடகள் எல் லா

ைசகளி ந் ம் வல் ஒ கைள எ ப் க்ெகாண்ேட இ க்க

ேவண் ம் . அவன ழப்பம் பலமடங் அ கமா ம் . அந்நிைல ல்

ெதாடர்ந் தாக் ன்ேனற பைடகைள அ ம க்க மாட்டான்.

தற் காப் ப் ேபா க் மா வான் அல் ல சற் ேற ன்ேன நிற் பான்.

அவ க் ள் ஏற் ப ம் ழப் பம் ஞ் ச ல் நடக் ம் தாக் த ன்

தன்ைமைய ைமயாக அ ந்த ற தான் நீ ங் ம் . அந்தக் கால அள

ேபா ம் , நாம் நிைலைமையச் சமாளிக்க ம் ஆ தங் கள் வந் ேசர ம் ’’

என்றான் ேதக்கன்.

ேதக்கன் ெசால் வைதப் பணிந் ேகட்டான் யன்.

ேதக்கன் ெசால் ய ம் பாய் ந் ைரந்தனர் இரவாத ம் உ ர ம் .

கற் க ம் பாைறக ம் உ ண்டன. மரங் க ம் ெகாப் க ம்

உைடந்தன. கைனப் ன் ேபெரா யால் காேட ந ங் வ ேபால்

இ ந்த . இர ேமட் ல் இ ந்தவர்கள் இட பக்கமாகத் ம் ப்

பார்த்தனர். க் ைடத் க் கைனத்தப பள் ளத்தாக் க் ள் பாய் ந்

இறங் ன காட்ெட ைமகள் . இ ம் ம் க ைமெகாண்ட அவற் ன்

ெநற் யாைனகளின் ஆழ் நிைன க க் ள் ப ந்தைவ. தைல ல்

நீ ண் க் ம் ெப ங் ெகாம் கைள ஆட் யப மந்ைதைய

வ நடத் ம் காட்ெட ைம ப்பாய் ந் த . அணங் கன், அதன ேக

ஒ க் ப் கைளக் ெகா த்தப ஓ க்ெகாண் ந்தான் .

உள் காட் ந் ஒற் ைறக் காட்ெட ைம வ வ தான் த ல்

ெதரிந்த . ன்னால் அணங் கன் ஓ க்ெகாண் ப் பைதக் க லர்

மட் ம் கவனித்தார். ேநரத் ல் ெப மந்ைத ஒன் ழ் ேநாக்

இறங் ய . காட்ைடேய சரித் இறங் ம் அதன் ேவகத்ைதப் பார்த்தப

இ ந்த ேவலர், சட்ெடனத் ம் ப் பள் ளத்தாக்ைகப் பார்த்தார்.

அடர்த் யாக அணிவ த் நின் ெகாண் ந்த யாைனகள் , ன் ம்

ன் மாக ரண் ஓடத்ெதாடங் ன.

யாைனப்பாகர்க ம் ேமேல இ க் ம் ேபார் ரர்க ம் ஏேதேதா

ெசய் தனர். ஆனால் , கண ேநரத் க் ள் யாைனகைளக் காட் ன்

நிைன கள் ஆக் ர க்கத் ெதாடங் ன. இ ய பாைற ேபான்ற

உட ம் , இ ம் ெபன ன் ெநற் ம் , இைண ல் லாத ெகாம் க ம்

ெகாண்ட காட்ெட ைமகள் தா க் த் வ ம் ேபா , தளர்ந்த சைத ம்

ெதாங் ம் ேதா ம் ெகாண்ட யாைனகள் தம் தந்தங் கைள மட் ம் நம்

நின் ட யா . கைனப்ெபா ையக் கா ல் ேகட்ட கணத் ேலேய

ளிறல் ெதாடங் ய . ளிறல் ஓைசயால் காேட கலங் ய .

நாலா ற ம் பாகன்க ம் ரர்க ம் க் சப் பட அணங் கன்

பள் ளத்தாக் ன் பா த்ெதாைல ல் ேபாய் க்ெகாண் ந்தான் .

இர ேமட் ந் ேவல ம் க ல ம் பார்த் க்ெகாண் ந்தனர்.

எ ம் க் ட்டத் க் இைடேய இ த் க் ேகா ேபா வ ேபால,

எ ர்ெகாண் நிற் க எ ம் இல் லாமல் ளந்

உள் ைழந் ெகாண் ந்தன காட்ெட ைமகள் . ைகக் ள் இ க் ம்

ஆ தங் கைளத் ைரயர்கள் க் ச் ெசல் லத் ெதாடங் னர்.

ெப வண் களில் ஏற் ம் ஆ தங் கைள ஒவ் ெவா ர ம்

தனித்தனிேய மந் ெசன்றான். காட்ெட ைம மந்ைத பா த்ெதாைல

உள் ேள ேபானேபா , காலம் ப ம் அவன் ேதாழர்க ம் மந்ைதக் ப்

ன்ேன ேவகமாக ஓ னர். இவர்கள் அங் எதற் ஓ ன்றனர் என்

க ல ம் ேவல ம் உற் ப்பார்த்தனர்.

ன்ேனா ய காலம் பன் காட்ெட ைம ஒன் ன் ன்கால் நரம் ைப

ேநாக் ஓங் அ த்தான் . அந்தக் காட்ெட ைம

ெப ங் கைனப் ெபா ேயா அவ் டேம நின் ன் ம் ன் மாகச்

ற் ய . இேதேபால அங் ெகான் ம் இங் ெகான் மாகக்

காட்ெட ைமகளின் கால் நரம் ைப அ த் , பத் க் ம் ேமற் பட்டவற் ைற

வ ெயங் ம் நி த் னர். இ பக்க ம் ெத த் ஓ ய யாைனக ள்

எ ம் இனி இந்தப் பக்கம் தைல ப் பா . ைரயர்கள் , ஆ தங் களின்

ெப ஞ் ைமையத் க் க்ெகாண் நின் ைளயா ம்

காட்ெட ைமக க் ந ல் ஓ க்ெகாண் ந்தனர்.

ேதக்கனின் ட்டம் கச் றப் பாகச் ெசயல் பட் க்ெகாண் ந்த .

இரவாதன், எ ரிகைளப் ளந் ஞ் சைல அைடந்தான் .

க ங் ைகவாணன் ன்ேன வந் ேதக்கைன அைடந் தான் .

களெமங் ம் வல் னரின் ப் ேபாைச ேமெல ந்த .

ெப ங் ழப் பத்ேதா க ங் ைகவாணன் நிற் க, அவன் கண்க க் த்

ெதரியாத ைச ல் நின் ெகாண் ந்த யன் தற் ெசயலாக

நாகக்கரட் ப் பக்கம் ம் னான். கரட் ன் உச் ளிம் ல்

காட்ெட ைம ஒன் த் ஓ ய .

பார்த்த கணத் ல் ன்ேன த் தாக் ம் ேபேராைசைய

ெவளிப் ப த் னான் யன். அதற் காகேவ காத் ந்த உ ரனின்

உத்தர இைமப் ெபா இைடெவளி ன் ெவளிவந்த .

பாைறகைளத் ைளக் ம் பக அம் கள் காற் ெறங் ம் றத்

ெதாடங் ன.

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 100

தன் ைறயாக இன்ைறய ேபாரின் ற் ப ல் தான் பறம் ன்

ற் பைட ன க் ைமயாக ஏ த்தாக் ன்ேன ம்

அ ம ையக் ெகா த்தான் யன். இந்த உத்தர க்காகத்தான் ேபார்

ெதாடங் ய நாளி ந் உ ரன் காத் ந்தான் . ற் பைட ன்

ஆற் ற ம் ட் க் ளம் ய . ரி அம் க ம் பக அம் க ம்

இைடெவளி ன் ச் ெச த்தப் பட்டன. பறம் ப் பைடைய ற் ைக டத்

ணிந்தவ க் தாங் கள் யார் என்பைத உணர்த்த, ஒவ் ெவா ர ம்

த்தான் . ேபார்க்களம் , இ வைர காணாத அள க் மரணத்ைதக்

கண்ட . எ ரிகளின் பைடைய ைமயாகச் ற் வைளத்த

க ங் ைகவாணன், நிைலைம இப் ப த் தைல ழாக மா ம் என

எ ர்பார்க்க ல் ைல. எ ரிகளால் யாைனப் பைடையப் ளந் ெகாண்

நண்பக க் ள் ேபார்க்களத் க் ஆ தங் கைளக் ெகாண் வர ம்

என்பைத அவனால் நிைனத் ப்பார்க்கக் ட ய ல் ைல.

பறம் ப் பைட ன் தாக் தல் எல் ைலக் ள் ேவந்தர்பைட ன் ன்கள

ரர்கள் ெப ம் பான்ைமேயார் க் க்ெகாண்டனர். ேபர க் ப்

ன்னேர நிைலைமைய உணர ந்த . ஆனால் , உடன யாகப்

பைடையப் ன்வாங் க ய ல் ைல. ஒேர ப ல் ஏ நின்

தாக் னால் ன்வாங் தல் எளி . ஆனால் , ேவந்தர்பைடேயா

அைரச் ற் வட்டத் ல் பறம் ப் பைடையச் ழ் ந் நின்ற . இத்தைகய

உத் ல் ன்வாங் தல் எளிதல் ல.

எ ரிப் பைடைய ற் ைக ட் த் தாக் ம் ைவ எந்தத் தளப ம்

எளி ல் எ க்க மாட்டான். ற் ைக என்ப ,எ ரிப் பைட ன்

ைமயான அைடப்ைப உ வாக் வ . அந்த உத் ைய

வ த் ட்டால் ன்வாங் கல் என்பதற் இடேம ல் ைல. எனேவதான்

ன்வாங் ம் ழல் ஒ ேபா ம் உ வாகா என்ற நம் க்ைக

இ க் ம் ேபா மட் ேம ற் ைகப்ேபாைர நடத் வர்.

க ங் ைகவாணன், நம் க்ைகேயா தான் இந்த உத் ைய

ன்ென த்தான் . எ ரிகளின் ைககளில் ஆ தங் கள் வந் ேசராமல்

இ க்க யாைனப் பைடைய ம் ெகாண் ேபாய் அைடத் நி த் னான்.

அவன் ட்ட ட்டைதப்ேபாலேவ ற் பக க் ள் பறம் ரர்களின்

ைககளில் இ ந்த ெப ம் பான்ைமயான ஆ தங் கள் ர்ந்தன. நிைலைம

பறம் ப் பைடக்கான ேபர ைவ ேநாக் நகர்ந்த . ஆனால் , ேதக்கன்

வ த்த உத் யால் ேவந்தர்பைட ன் ேவகம் ைறந்த . ழப் பத்ைத

உ வாக் க ங் ைகவாணைனத் ைச ப் னான். ஞ் ச க்

ஆபத் ஏ ல் ைல என உ ப்ப த் க்ெகாள் ம் வைர

க ங் ைகவாணன் ேவகத்ேதா தாக் தைல ன்ென க்க ல் ைல.

அதற் ள் நிைலைம தைல ழாக மா ய .

பறம் ன் ஆற் றல் டத் ெதாடங் ய . கைட ஐந் நா ைக ல்

ற் பைட னர் நிகழ் த் ய தாக் தல் , இ வைர நடந்த ெமாத்தத்

தாக் தல் க க் ம் நிகரான . அ ... அ ... ேவந்தர்பைட ல்

ேபர . களத் ல் க ங் ைகவாணன் ைகய நிைல ல் நின்றான்.

யாைனப் பைடைய அ த் நண்பக க் ள் ஆ தங் கைள எப் ப க்

ெகாண் வந்தனர் என்பைத அவனால் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல.

மனம் ரட் ல் இ க் ம் ேபா ஆற் றைலக் ைகக்ெகாள் ள யா .

பைட னர் ளவ காட்ட ய ல் ைல. ெந க்க நிைல ல் ஒ வன்

றந்த ைவ எ க்க, அவன ேபார் அ பவேம ைகெகா க் ம் .

ஆனால் , க ங் ைகவாணன் சந் த்த எந்தப் ேபா ம் இந்தப் ேபா டன்

ஒப் டக் யதன் . அவன் அ கமான ேபார்களில்

ெவற் ெபற் ள் ளான் . ஒ ல ேபார்க்களங் கைள ட் ப் ன்வாங்

ெவளிேய ள் ளான் . ஆனால் , இன் அவ க் ஏற் பட்ட அ பவம்

 ற் ம் ேவெறான் . பறம் ேபா ேபாரிட, தன பைடக் எந்தத்

த ம் இல் ைலயா என்ற ேகள் ைய அ மன ல் உ வாக் ய அ .

அதன் ற அந்தக் ேகள் ேய அவைன ஆக் ர த்த .அ ந்

அவன் ண் வர ெந ேநரமான . அதற் ள் நிைலைம ைக ய .

ன்களத் ல் எண்ணற் ற ரர்கள் பக அம் க் ப் ப யா ம ந்தனர்.

கவச ரர்களின் பைடக்ேக இந்நிைலயான ம் மற் ற ரர்கள்

பறம் னைர ெந ங் கேவ அஞ் னர். ைக டப் பட்ட பைட ரர்கள்

மைலெயனக் ெகான் க்கப் பட்டனர். தட் யங் காெடங் ம்

ெப ஓ ய .

எல் லாவற் ைற ம் பரண் ந் பார்த் க்ெகாண் நின்றார்

ைசேவழர். ேநற் ர தான் அவர் க லரிடம் ெசான் னார், ``இனி,

மரணேம இந்நிலத்ைத ஆட் ெசய் ம் .” அந்தக் காட் ையத்தான் அவர்

இப் ேபா பார்த் க்ெகாண் ந்தார். உடல் வ ம்

ெசய ழந்த ேபால் இ ந்த . கண் உ ரற்

அைசந் ெகாண் ந்த . ஆனா ம் நா ைகக்ேகா ைனப் பார்த்தப

தன் ைககைள ெமள் ள உயர்த் னார். ர ன் ஓைச எங் ம்

எ ெரா த்த . தட் யங் காட் ன் நான்காம் நாள்

ேபார் க் வந்த .

மைலய வாரெமங் ம் , ரட்டப் பட்ட யாைனகள் த த் ரிந்தன.

நண்பக க் ப் ற யாைனப் பைட ற் ம் கட் ப்பாட்ைட இழந்த .

தளப உச்சங் காரிக் என்ன நடந்த என்பேத ரிய ல் ைல. ெரன

யாைனகள் ரளத் ெதாடங் ன. ந ப் ப யாைனகள் பாகன் களின்

கட் ப்பாட்ைட ரண் ன. பயம் ெகாள் ம் யாைன ன்

ளிறல் தனித் வமாகத் ெதரியக் ய . ஒன் க் ம் ேமற் பட்ட

யாைனகள் அேதேபாலப் ளி ய டன் பைட ன்தன் ைம உ மா ய .

ெப ம் எண்ணிக்ைக ல் காட்ெட ைமகள் ெமாத்தமாக உள் ேள

ைழந்தேபா பைட தன கட் ப்பாட்ைட இழந்த . ேமேல இ ந்த

ரர்கள் க் சப்பட்டனர். நாலாபக்க ம் யாைனகள்

த ஓ ன. காட் க் ள் ஓடத்ெதாடங் ய யாைன ன்

பாகேனா, ரேனா உட்கார யா . எல் ேலா ம்

உ ர் ைழத்தால் ேபா ம் என்ற நிைலைய அைடந்தனர்.

காரமைல ன் ழ் ப்ப க்க ேவந்தர்பைட ன் யாைனக ம்

ரர்க ம் த த் அைலந்தனர்.
எ ரிநாட் க் ள் ேபாரிட ைழந்த வர்களில் பட்டவர்கைள

ைமயாக அ த்ெதா ப்பேத மர . ஆனால் , பறம் ன் தரப் ல்

ெசால் லப் பட் ட்ட , `உ ர் ைழக்க ஓ ம் பாகன் கைளேயா

ரர்கைளேயா ெகால் லேவண்டாம் ’ என் . ேபாரி பவர்கைள மட் ேம

எ ர்ெகாள் ேவாம் . அஞ் ஓ பவர்கைள அ ப் ப ரமாகா .

ந ப் பக ந் ேவந்தர்களின் ரர்கள் நாலாபக்க ம் ஓ க்ெகாண்

ந்தனர். மாைல ல் ேபார் ற் றதன் அைடயாளமாக ர ன் ஓைச

பரண் ேம ந் ெவளிப் பட்ட . இன்ைறய ேபார்,

ேவந்தர்க க்கானதாக இ க் ம் என்ற நம் க்ைக ல் ெதாடங்

பறம் க்கானதாக ற் ற . பறம் ரர்கள் ெப ம ழ் ேவா

ேபார்க்களத் ந் ம் க்ெகாண் ந்தனர். க லர் இர ேமட் ல்

பாட்டாப் ைற ல் அமர்ந் ந்தார். வழக்கமாக ேபார் ம் ேபா

நாகக்கரட் ன் ந் நிைலைமையப் பார்ப்ப வழக்கம் . ஆனால் ,

இன் இர ேமட் ேல இ ந் ட்டார். த ண்ட யாைனகள் எங் ம்

அைலவ ஒ காரணம் . இன்ெனா காரணம் , ேநற் ைசேவழர்

ய ெசாற் கள் . ேபார்க்களத் ன் ேபர ைவக் கண்ெகாண் பார்க்க

யாத நிைல ல் , `இங் ேகேய இ ப் ேபாம் ... எல் ேலா ம் வந்

ேசரட் ம் ’ என் அமர்ந் ந்தார்.

ெபா மைறயத் ெதாடங் ய . ரர்களின் ஓைச, மைலெயங் ம்

ேகட் க்ெகாண் ந்த .க லரின் மனக்கண்ணில் அணங் கேன

நிைலெகாண் ந்தான் . `எவ் ரின் வட ைச ல் ஏேதா ஒ

காட் க் ள் ைழந்தவன் இத்தைன காட்ெட ைமகேளா எப் ப இங்

வந் ேசர்ந்தான்? மனிதனின் ேபராற் றைல எப் ப ப் ரிந் ெகாள் வ ?

ண் ம் அவன் காரமைல ல் ஏ ட்டதாகச் ெசால் றார்கள் .

அவைனக் கண் ேபசேவண் ம் எனத் ேதான் ற . ஆனால் ,

அதற் கான வாய் ப் ைடக் மா எனத் ெதரிய ல் ைல’ எண்ணங் கள்

ஓ க்ெகாண் க்ைக ல் க லரின் ன்னால் வந் வணங் நின்றான்

ஒ வன்.

எண்ணங் களி ந் பட் அவைனப் பார்த்தார் க லர். த ல்

ேவந்தர்பைடையச் ேசர்ந்தவன் எனத் ேதான் ய . ஆனால் ,

ேபார் ர க் ரிய அைடயாளங் கள் எைவ ம் அவனிடம் இல் ைல.

`யாராக இ க் ம் ?’ என்ற ந்தைன ேலேய, வணங் ய அவ க்

வாழ் த் ெசான் னார்.

ம கணேம அவன் தன ைக ல் இ ந்த ட்டப் பட்ட ணி ஓைல

ஒன்ைறக் ெகா த்தான் .

தான் யார் என் ெசால் லாமேலேய ஏன் இைதக் ெகா க் றான் என்

நிைனத்தப ேய வாங் அைத ரித் ப் பார்த்தார்.

பார்த்த கணத் ல் ேபர ர்ச் க் ள் ளானார் க லர். ேநரத் ல்

அவரின் கண்களில் நீ ர் ெப ய . ``என் தைலமாண ெபாற் ைவ”

என் உத கள் த்தப ேய உச்சரித்தன.

``என் ெபயர் காராளி” என் வந்தவன் தன்ைன அ கம்

ெசய் ெகாண்டான். தான் ெவங் கல் நாட்ைடச் ேசர்ந்தவன் என் ம் ,

ேபாரில் ஈ படாத ஆ ஊர்களில் ஒன்ைறச் ேசர்ந்தவன் என் ம்

தன்ைனப் பற் க் னான்.

அவன் வைரந்த ஓ யம் தான் அ . அவேள ைரச் ைலக் ப் ன்னால்

நின் பார்ப்ப ேபால் இ ந்த .ஓ யத்ைத ட் க லரின் பார்ைவ

நகர ல் ைல. உள் க் ள் எண்ணங் கள் ட் க்ெகாண் ந்தன.

காராளி ன் ெசாற் கைள மனம் ெபரிதாகக் கவனம் ெகாள் ள ல் ைல.

சற் ேற அவசரத்ேதா காராளி ெதாடங் னான், ``இளவர உங் கைளக்

காண ேவண் ம் எனக் காத் க் றார். அதற் உங் களின் அ ம

ேவண் வந்ேதன் .”

காராளி ன் ெசால் ேகட் த் க் ட்டார் க லர், ``இந்தப் ேபார்ச்

ழ ல் அவர் ஏன் என்ைனக் காண ேவண் ம் ?”

காராளி டம் ப ல் இல் ைல.

சற் ேநரம் க த் , ``ேபார் ற் ற டன் காணலாம் என் ெசால் .”

``இல் ைல ஐயா, அவர் உங் கைளக் காண ம் வேத ேபார் த் ப்

ேபசத்தானாம் . ேபார் ெதாடங் ம் ன்ேப உங் களிடம் அைழத் ப் ேபாகச்

ெசான் னார். நா ம் கடந்த ஐந் நாள் களாகப் ெப யற்

ெசய் வ ேறன். அதற் கான வாய் ப்ேப ட்ட ல் ைல. இன்

ந ப் பக க் ப் ற தான் வாய் ப் ட் ய .”

`எப் ப ?’ என் ேகட்பைதப் ேபால இ ந்த க லரின் பார்ைவ.

``ந ப் பக க் ப் ற , ேவந்தர்களின் யாைனப் பைட த ஓ ய .

காெடங் ம் ேவந்தர்பைட ன் ரர்கள் உ ர் ைழக்க இங் மங் மாக

ஓ க்ெகாண் க் றார்கள் . இ தான் ெபா த்தமான ேநரம் . இைதப்

பயன்ப த் உள் ேள ைழந்தால் யா ம் ஐயம் ெகாள் ள மாட்டார்கள்

என் தான் இன் வந் ேசர்ந்ேதன்” என்றான்.

அவன அக்கைற ம் அ க் ர்ைம ம் க லைர ஈர்த்தன. ஆனா ம்

தயக்கத் டேன, ``இந்தச் ழ ல் இங் வ வ அவ க் ஆபத்தாக

அைமந் டாதா?”

``ஓர் ஆபத் ம் வரா . நிைலைம ழப்பத் ல் இ க் ம் ேபாேத அவைர

அைழத் வ தல் றந்த . யா க் ம் எந்த த ஐய ம் வரா ”

என்றான்.
ேதக்கனிடேமா யனிடேமா கலந் ேப ட் ச் ெசால் லலாம் என்

ெசய் தார். வழக்கமாக அவர்கள் வந் ேச ம் ேநரம் கடந் ட்ட .

ஆனா ம் இ வ ம் வந் ேசர ல் ைல.

காராளிேயா, ெபா தா க்ெகாண் ப் பதால் சற் பதற் றத்ேதா

இ ந்தான் . அப் ேபா இர ேமட் ன் ைகப் ப ந் ேவகமாகக்

றங் க்ெகாண் ந்தான் இரவாதன். அவைனப் பார்த் ``ேதக்க ம்

ய ம் ஏன் இன் ம் வந் ேசர ல் ைல?” என் சத்தம் ேபாட் க்

ேகட்டார் க லர்.
``ேதக்க க் சற் ஓய் ேதைவப் ப வதால் இங் வர ல் ைல.

அவ க்கான ேலேய தங் ட்டார். அவைரக் கண் ேப வதற் காக

யன் அங் ேபா ள் ளார். அவர்கள் இ வைர ம் பார்க்கத்தான் நான்

ேபா ேறன். எ ம் ெசால் ல ேவண் மா?” என் ேகட் க்ெகாண்ேட

நடந்தான் இரவாதன்.

அவசர ேவைலயாகப் ேபாய் க்ெகாண் க் றான் என் ந் த்த

க லர், ``இல் ைல, வந்த டன் ேநரில் ேப க்ெகாள் ேறன்” என்றார்.

என்ன ெவ ப்ப எனத் ெதரிய ல் ைல. ழப் பம் சற் அ கமான .

காராளி ன் பதற் ற ம் அ கமான . ``நான் ைரந் ேபாய் ச்

ேசரேவண் ம் . அப்ேபா தான் இர க் ள் இளவர க் ச் ெசய் ெசால் ல

ம் ” என் வற் த் க் ேகட்டான்.

ண் ம் அவைனக் ர்ந் பார்த்தார் க லர்.

``நாைளேயா, நாைள ம நாேளா இேத ெபா ல் அைழத் வ ேறன்.

அ ம ெகா ங் கள் ஐயா” என்றான்.

மனம் ெவ க்க யாமல் ழம் ய நிைல ல் தைல மட் ம்

சம் ம த் அைசந் த .

கால் ெதாட் வணங் ைடெபற் றான் காராளி.

தட் யங் காட் ன் ேபர க் ன் ெசய் வத யா நின் ந்தான்

க ங் ைகவாணன். ெபா ம் மங் இ ள் ழ் ந்த . ப் பந்தங் கேளா

உடல் கைள அப் றப்ப த் ம் ேவைல ல் கணக்கற் ேறார் ஈ பட்டனர்.

எங் ம் மரணத் ன் ேபேராலம் . இ ப ம் ரல் கள் உ ைர உதற

யாமல் த் த் த த்தன. க ங் ைகவாணனால் டாரத் க் ள்

இ க்க ம் ய ல் ைல; ெவளி ல் வந் நிற் க ம் ய ல் ைல.

தைலைமத் தளப ன் ேபார் உத் ேதால் யைடந்தால் ஏற் ப ம்

இழப் கள் எவ் வள ெகா யைவ என்பைத இன்ைறய ேபார்க்களம்

உணர்த் க்ெகாண் ந்த . யாைனப்பைடத் தளப உச்சங் காரி என்ன

ஆனான் என்ற ெசய் ஏ ம் இ வைர ட்ட ல் ைல. யாைனப் பைடைய

எப்ப ந ப் ெபா க் ள் கைலத்தனர் என்ப ரிய ல் ைல.

காட்ெட ைமகள் யாைனப் பைடக் ள் ைழந்த இடத்ைதப் பார்த்த

ரர்கள் யா ம் உ ேரா இல் ைல. ன் ம் ன் மாக இ ந்த

யா க் ம் என்ன நடந்த என்ப ளங் க ல் ைல. ெப ந்தாக் தலால்

பைடையச் தறச்ெசய் ட்டார்கள் என்ப தான் ரிந்த .

க ங் ைகவாணன் ழம் த் த த் ேவதைன ல்

ழ் க்ெகாண் ந்தான் .

வழக்கமாக ேவந்தர்கள் ப்ேப ம் ேநரம் ெந ங் ட்ட . ஆனால் ,

யா ம் இன் ம் ைமயக் டாரத் க் வந் ேசர ல் ைல. ேவந்தர்கைளக்

கண் என்ன ெசால் லப் ேபா ேறாம் என்ப ரிய ல் ைல.

க ங் ைகவாணன் வாழ் ல் இவ் வள ேமாசமான இழப் எந்த ஒ

ேபார்க்களத் ம் அவ க் ஏற் பட்ட ல் ைல. ஏறக் ைறய

ைகய நிைல ல் அவன் நின்றான். ேவந்தர்கள் ஏன் இன் ம் தங் களின்

டாரங் கைள ட் ைமயக் டாரத் க் வராமல் இ க் ன்றனர்

என்ப ம் அவ க் ப் ரிய ல் ைல. ழப்பத்ேதாேடேய

உட்கார்ந் ந்தான் .

ேவந்தர்க ம் தங் களின் பைடக க் ஏற் பட்ட பா ப் ைபப் பற் ய

ைமயான ெசய் ைய அ ந் ெகாண்ட ற டாரத் க் வரலாம்

எனக் காத் ந்தனர். ஏற் பட் ள் ள ேபரிழப் . ேபார்க்களத் ந்

எண்ணிலடங் காத ணங் கைள ெவளிேயற் றேவண் ந்த .

எண்ணிக்ைகையக் கண்ட வ இர க் ள் இயலா என்

அைமச்சர்கள் தரப் ல் ெதரி க்கப் பட்ட .

ேபாரின் ேபாக் பற் உ யஞ் ேசர க் ம ந்தைன உ வாகத்

ெதாடங் ய . `பாண் யைன நம் ப் ெப ம் பைடேயா களம் ந்த

சரியா?’ என்ற ேகள் ேமெல ந்த . இந்தக் ேகள் க் அ ப் பைடக்

காரணம் பறம் ரர்கள் ஒேர ேநரத் ல் ற் ைகையத் தகர்த்

அள ல் லாத இழப் ைப உ வாக் ய ம் , யாைனப் பைடையச்

தற த்த ம் தான் . பறம் ப் பைடக் இைத டப் ெபரிய ெந க்க ைய

இனி ெகா த் ட யா . எனேவ, இந்தப் ேபாரின் ேபாக்

தனக்கான ெவற் வாய் ப் ைப இழக்கத் ெதாடங் ட்ட என அவன்

எண்ணினான். அப்ேபா டாரத் க் ள் வந்த பணியாள் ெசான் னான்,

``ேசாழப் ேபரரசர் தங் கைளக் காணக் காத் க் றார்” என் .

தன்ைனப் ேபால நம் க்ைக இழந்த நிைல ல் , அ த் என்ன

ெசய் யலாம் என்பைதப் பற் ப் ேபச ெசங் கனச்ேசாழன் வந் ப் பான்

என நிைனத்தான் உ யஞ் ேசரல் . ஆனால் , உள் ேள வந் தவனின் கத் ல்

ம ழ் ச ் ெதரிந்த .உ யஞ் ேசர க் ப் ரிய ல் ைல.

வந்த ம் ஊன் ேகாைலச் சாய் த் ட் இ க்ைக ல் அமர்ந்தப

ெசங் கனச்ேசாழன் ெசான் னான், ``எல் லாம் நல் லப யாக ந்த .”

உ யஞ் ேசர க் ப் ரிய ல் ைல. கத் ல் ழப்பேம ஞ் ய .

அைத உணர்ந்தவா ெசங் கனச்ேசாழன் னான், ``ஈங் ைகயனிடம்

ேப க்ெகாண் க் ேறாம் என் ெசான் ேனன் அல் லவா; அ

நல் லப யாக ந்த .”

உ யஞ் ேசர க் உ ர்வந்த ேபா ந்த . ``உண்ைமயாகவா?

நீ ங் கள் ெசால் வைதச் ெசய் ய ஒப் க்ெகாண் ட்டானா?” என்

ேவகமாக ம் உணர்ச் வசப்பட் ம் ேகட்டான்.

``ஆம் ” என் தைலயைசத்தான் ெசங் கனச்ேசாழன்.

அதன் ற உைரயாடல் ெதாடர ல் ைல. அைம நீ த்த . என்ன

நடந்த என் அவன் ெசால் வான் எனக் காத் ந்தான் உ யஞ் ேசரல் .
சற் ேநரத் க் ப் ற ெசங் கனச்ேசாழன் ெசான் னான், ``நாைள இர

பாரி பத்தாம் ைக ல் தங் றான். அங் ேக ஈங் ைகயனின் காவல் .”

உ யஞ் ேசர க் ப் ரியேவண் ய ரிந்த .

எ ந் ேபாய் அவைனக் கட் யைணத் க்ெகாண்டான்.

ைமயக் டாரத் ல் ேவந்தர்கள் னர். க ங் ைகவாணேனா ேசர்த்

ைம ர் ழாைர ம் அைழத் ந்தனர். இ வ ம் வந் ேவந்தர்க க்

ன் நின்றனர். அவர்க க் ச் சற் ப் ன்னால் தளப களான

உ மன்ெகா , ம் பன், ெவ காளன், மாகனகன் ஆ ய நால் வ ம்

நின்றனர்.

இர ேமட் ன் ைக ந் தான் ஆ தங் கள் தட் யங் காட் க்

வந் ேசர் ன்றன. இர ேமட் க் ம் நாகக்கரட் க் ம் ந ல்

இ க் ம் பள் ளத்தாக் கக் ய . யாைனப் பைடையக்

ெகாண் ேபாய் அைடத் நி த் டலாம் . எ ரிகள் தங் களின்

யாைனப் பைட லம் தாக் தல் ெதா த்தா ம் பகற் ெபா க் ள்

ஆ தங் கைளக் ைககளி ந் ேபார்க்களத் க் எ த் வந் ட

யா . ஏெனன் றால் , பள் ளத்தாக் வ ம் இ தரப்

யாைனக ேம ஆேவசம் ெகாண் க் ம் என் ஆேலாசைனையச்

ெசான் ன ைம ர் ழார்தான். எனேவ, இன் ளக்கம்

ெசால் லேவண் ய தல் இடத் ல் அவ ம் இ ந்தார்.

க ங் ைகவாணனால் ேவந்தர்கள் யா ைடய கத்ைத ம் நி ர்ந்

பார்க்க ய ல் ைல. ைம ர் ழாரின் க ம் ந்த

கலக்கத் ல் தான் இ ந்த . ஆனால் , நி ர்ந்ேத இ ந்தார்.

``ஏன் இவ் வா நடந்த ?”

ேசாழேவழனின் ேகள் யாைர ேநாக் எனத் ெதரியாததால் , இ வ ம்

சற் அைம யாக நின்றனர். க ங் ைகவாணனால் உடன யாக ப ல்

ெசால் ட யா என்பதால் , ைம ர் ழார் ேபசத் ெதாடங் னார்.

``இவ் வா நடக்கா என்பைத நம் ல் யாரா ம் ஏன் ன்னாேலேய

ந் க்க ய ல் ைல?”

ேசாழேவழன் ேகட்ட ேகள் ைய அைவ ல் இ க் ம் எல் ேலாைர ம்

ேநாக் ய ேகள் யாகத் ப் னார் ைம ர் ழார்.

ற் ைகத் ட்டத்ைதக் க ங் ைகவாணன் ன்ைவத்தான். ஆனால் ,

இப் ப த் தைல ழாக மா ம் வாய் ப் க் ற என யா ம் ந் க்க

ல் ைல. அதனால் தான் ைம ர் ழாரின் ேகள் க் யா ம் ம ெமா

ெசால் ல ல் ைல.
 ேநரத் க் ப் ற ேசாழேவழன் ேகட்டார், ``நீ என்ன ெசால் ல

நிைனக் றாய் ?”

``நடந்த உண்ைமையத் ெதரிந் ெகாண்டால் நம் ரர்கள் ேபாரி ம்

ைவேய ைக ட் வார்கேளா என அஞ் ேறன்.”

அ ர்ந்த அைவ.

``அப் ப என்ன நடந்த ?” எனக் ேகட்டார் ேசாழேவழன்.

``அவர்கள் காட்ெட ைமப் பைடைய நம யாைனப் பைட ன்

ஏ ள் ளனர். அதனால் தான் நம் யாைனகள் ேபாரிடாமேல த

ஓ க் ன்றன.”

``காட்ெட ைமப் பைடயா?”

அைவ ல் இ ந்த தளப கள் பல ம் ந க் ற் ண்டனர்.

ேநரம் கடந் சற் ேற ைறந்த ர ல் ெபா யெவற் பன் ெசான் னான்,

``நம் ம் ப யாக இல் ைலேய!”

``நம் மால் நம் பேவ யாத ஆற் றல் எ ரிகளிடம் உள் ள என் தாேன

தைலைமத் தளப த ந் ெசால் க்ெகாண் க் றார்.”

க ங் ைகவாண க் ச் வந்த . தான் ெதாடர்ச் யாகச்

ெசால் வந்தைத இன்ெனா வர் வ த் ப் ேப வ ,அ ம்

இப் ப ெயா ெந க்க யான ேநரத் ல் ேப வ , சற் ஆ தைலத்

தந்த .

``நீ ங் கள் என்ன ெசால் லவ ர்கள் ?” எனக் ேகட்டான் உ யஞ் ேசரல் .

``இப் ேபாைர இப் ப நடத் னால் ெவல் ல யா .”

``ஏன்?”

``ஏெனன் றால் , இப் ேபார் பாரிக் எ ராக நைடெப ற .”

``பாரிக் எ ராகத்தான் நைடெப ற . அைத யா ம்

ம க்க ல் ைலேய!”

``ம க்க ல் ைல. ஆனால் , உங் க க் அ ரிய ல் ைல.”

ேவந்தர்களின் ன்னால் ைம ர் ழாரின் ேபச் கத் ணிச்சலாக

இ ந்த . ஏற் பட் ள் ள ேபரிழப் இ ேபான்ற ேபச் க்கான இடத்ைத

இயல் பாக உ வாக் ய .

``என்ன ரிய ல் ைல என நிைனக் றாய் ?” எனக் ேகட்டார் ேசாழேவழன்.

``ேநற் எ ரிகள் காற் ைறக்ெகாண் அம் ெபய் ப் ெப ம் பா ப் ைப

உ வாக் னர். அ எப்ப ெயன் இன் ம் ரிய ல் ைல. இன்ேறா

காட்ெட ைமப் பைடையக்ெகாண் தாக் ள் ளனர். இ ம்

எப்ப ெயன் ரிய ல் ைல. நாைள அவர்கள் நடத்தப் ேபா ம்

தாக் த ம் ரியப் ேபாவ ல் ைல.”

``நீ என்னதான் ெசால் ல வ றாய் என்பைதத் ெதளிவாகச் ெசால் .”

``நான் தல் நாளி ந் ெதளிவாகத்தான் ெசால் வ ேறன்.

ஆனால் , இந்த அைவ என ெசால் ைல ஏற் க ம க் றேத” என்

ற் றம் சாட் னான் ைம ர் ழார்.

பாண் யப் ேபரர க் உட்பட்ட ஒ நில மன்னன், ேபரரச ம் ற

ேவந்தர்க ம் இ க் ம் அைவ ல் இவ் வள ணிந் ேப வ

யப் ைபத் தந்த . ஆனா ம் அவனிடம் தான் பாரிையப் பற் ம்

பறம் ைபப் பற் ம் அ ந் ெகாள் ளேவண் ய ெசய் கள் இ க் ன்றன

என்பதால் , மற் ற இ ேவந்தர்க ம் சற் ேற ஆர்வத் டன் ேகட்டனர்.

ஆனால் , ைம ர் ழாரின் ேபச்சால் க ம் னம் ெகாண்டான்

ெபா யெவற் பன். சற் ேற உரத்த ர ல் ெசான் னான், `` ய தாக் தல்

ட்டத்ைத நீ ைவத் ந்தால் அைத ேநர யாகச் ெசால் .

ற் வைளத் ப் ேபசாேத!”
``இளவரசர் என்ைன மன்னிக்க ேவண் ம் . நான் நாள் ேபாைர ம்

ைமயாகக் கவனித்ததால் ெசால் ேறன். தைலைமத் தளப

உள் ளிட்ட நம் தளப கள் யா க் ம் இந்தப் ேபாைர எப் ப

நடத் வெதன்ேற ெதரிய ல் ைல.”

அைவ அ ர்ந்த .க ங் ைகவாணன் அதனி ம் அ ர்ந்தான்.

இப் ேபா தான் தனக் ஆ தலாக அவன ேபச் இ க் ற என

நிைனத்தான். ஆனால் , அ த்த கணேம அவைனத்

த யற் றவனாக் னான்.

``க ங் ைகவாணன் வ த்த ட்டத் ல் நீ கண்ட ைற என்ன?”

ேசாழேவழனின் ேகள் க் ைம ர் ழார் ெசான் னார், ``ஒவ் ெவா

நா ம் எ ரி ன் பைடைய ெவல் வதற் கான உத் ையேய அவர்

உ வாக் னார். அ ற் ம் தவ .”

``என்ன உள றாய் ... எ ரி ன் பைடைய ெவல் வதற் த்தாேன ேபார்

நடக் ற . அைதச் ெசய் வதற் உத் ைய உ வாக் வ ல் தவெறன்ன

இ க்க ம் ?”

``எ ரிப் பைடைய ெவல் வ நம இ இலக் . ஆனால் , ஒவ் ெவா

நாள் ேபாரி ம் இ இலக் க்கான உத் ையேய உ வாக்கக் டா .”

அைவ ன் ஆழ் ந்த கவனிப் ைம ர் ழாரின் ெசால் ன்ேமல் யத்

ெதாடங் ய .

ைம ர் ழார் ெதாடர்ந் ெசான் னார், ``இந்தப் ேபார் பாரிக் எ ரான .

ஆனால் , இன் வைர அவன் ேபார்க்களத் க்ேக வர ல் ைல. அவன்

எங் ேக இ க் றான் என்ேற ெதரியா . ற எப் ப இந்தப்

ேபார்க்களத்ைத நம் மால் ெவற் ெகாள் ள ம் ?”

அைவ ன் அைம ேம ம் அடர்த் ெகாண்ட .

``அவன் க உயரமான இடத் ந் இந்தப் ேபாைர வ நடத் றான்.

நம பைட ன் ஒவ் ெவா நகர்ைவ ம் அவனால் ெதளிவாகப் பார்க்க

ற .அ த்த நகர்ைவ அவனால் உணர ற . நாம்

ெசய் வைத ம் ெசய் யப் ேபாவைத ம் அவன் எளி ல் கணிக் றான்.

நாம் அவன கால் க க் அ ந்

சண்ைடேபாட் க்ெகாண் க் ேறாம் . அவேனா நம தைலக் ேமேல

இ ந் தாக் தைல வ நடத் றான். காற் ைற ம்

காட்ெட ைமைய ம் பயன்ப த் ய , ேபாரிட் க்ெகாண் க் ம்

அவர்களின் தளப கள் எ த்த களல் ல. இன் ம்

ெசால் லப் ேபானால் , இப் ப ப்பட்ட கள் எ க்கப் படக் ம்

என்ப ட அவர்க க் த் ெதரிந் க்க வாய் ப் ல் ைல. பாரி,

மைல ன் மாமனிதன்; உ ம் கற் கைள ம் ம் காற் ைற ம்

பயன்ப த்தத் ெதரிந்த ேபர வாளன். அவேனா

ேபாரிட் க்ெகாண் க் ம் நம் தளப கேளா வாைள ம் ேவைல ம்

நம் ப் ேபாரிட் க்ெகாண் க் றார்கள் .”

அைவ, அ ர்ச் ேமல் அ ர்ச் கண் உைறநிைல அைடயத்

ெதாடங் ய . லேசகரபாண் யன், எ ம் ெசால் லாமல்

ைம ர் ழாைரேய ர்ந் பார்த் க்ெகாண் ந்தான் . மற் றவர்கேளா

ஒ வர் கத்ைத இன்ெனா வர் பார்த் க்ெகாள் ள யாத நிைல ல்

அைம ெகாண் ந்தனர். ைம ர் ழாேரா ேவகம் ைறயாமல்

ெதாடர்ந்தார்.

``இரண்டாம் நாள் ேபாரிேலேய ேதக்கைன ெவட் எ ம் வாய் ப்

ட் ய . அைதத் தைலைமத் தளப தவற ட்டார். அன் அ

நடந் ந்தால் ேபாரின் ேபாக்ேக மா க் ம் . அதனால் தான் நான்

த ேலேய ெசான் ேனன், நம உத் ேதக்க க் ம்

ய க் மானதாக இ ந் க்க ேவண் ம் . ஆனால் , அ

தளப க க் ப் ரியேவ ல் ைல. `ேவட் ர்பைழயைன

ரட் க்ெகாண் காட் க் ள் ேபாகா ர்கள் !’ என் கத் ேனன்.

அைதப் ெபா ட்டாகேவ அவர்கள் நிைனக்க ல் ைல. இப் ப த்தான்

இந்தப் ேபார்க்களத் ல் ஒவ் ெவா நா ம் நடக் ற .”

க ங் ைகவாணைன ம் மற் ற தளப கைள ம் ேநர யாகத் தாக் ,

ற் றம் சாட் ன ைம ர் ழாரின் ெசாற் கள் . ஆனால் , அவற் ல் எைத ம்

அவர்களால் ம க்க யா . ேநற் இேத அைவ ல் ேசாழேவழன்

ேப ய க் ச் னம் ெகாண் ம த் ைரத்தான் க ங் ைகவாணன்.

ஆனால் , இன் அதன் தைல ழ் நிைல நடந் ெகாண் ந்த .

ேவந்தர்க க் ன்னால் தளப களின் தவ கைள ம்

ெசய ன்ைமைய ம் ெவளிப்பைடயாக எ த் க் னார்

ைம ர் ழார்.

``நான் இக்கணத் ல் என் மகன் இளமாறன் உ ேரா இல் ைலேய என

ேவதைனப் ப ேறன். தட் யங் காட்ைட ம் நாகக்கரட்ைட ம்

இர ேமட்ைட ம் அவன் அள க் அ ந்தவர்கள் யா ம் இ க்க

மாட்டார்கள் . இவ் வள ெப ம் பைடேயா ேவந்தர்க ம்

அணிவ த் நிற் ம் இந்தப் ேபார்க்களத் ல் அவன்

நின் ப் பாேனயானால் , பறம் ன் கதறைல இந்ேநரம் நாம்

ேகட் க்ெகாண் ப் ேபாம் . இப் ேபாேதா நம கதறைல அவர்கள்

ேகட் க்ெகாண் க் றார்கள் .”

இவன் வைத எ ர்ெகாள் வதற் கான ெசால் ேல யா க் ம்

க்க ல் ைல. பாரி ஏற் ப த் ய ேபர ைவ தனக்கான வாய் ப் பாகப்

பயன்ப த் க்ெகாள் றான். அேதேநரம் தன வாசத்ைத

வ ைமயாக நிைலநி த் றான். இவன் ேநாக்கம் தான் என்ன என்ப

க ங் ைகவாண க் ப் பட ல் ைல.

``சரி, இப் ேபா என் ன ெசய் ய ேவண் ம் என நிைனக் றாய் ?” ேகள்

ேசாழேவழனிடம் இ ந் வந்த .

``பாரிைய உடன யாகப் ேபார்க்களத் க் வரவைழக்க ேவண் ம் .”

நீ ண்டேநர அைம ைய உைடத் ெவளிவந்த ெபா யெவற் பனின்

 ரல் , ``நாைளய ேபார்க்களத் ல் ேதக்கைனேயா யைனேயா

ெவட் ச்சாய் க் ம் உ ைய தைலைமத் தளப இந்த அைவக் த்

தரேவண் ம் .”

உண்ைம ல் தன்ைனச் ற் என்ன நடக் ற என்பைத

க ங் ைகவாணனால் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. இளவரசர்

ெசால் ைல இந்த அைவ ல் ஏற் பதன் லம் தன்ைன

நிைலநி த் க்ெகாள் வ சரியான ஒன்றாக இ க் மா என

நிைனத் க்ெகாண் க் ம் ேபாேத, ைம ர் ழாரின் ரல் ேகட்ட .

``இனி அந்த உத் ன் லம் பலன் ைடக்கா . அதற் ரிய காலம்

கடந் ட்ட .”

``ஏன் அப் ப ச் ெசால் றாய் ?”

``ேதக்கைனேயா யைனேயா ஒேர நாள் ேபாரில் ழ் த் ட யா .

ேவந்தர்பைட ஆற் றேலா இ க் ம் ேபா அ நடந் க்கலாம் .

இன் ள் ள நிைல ல் அைதச் ெசய் ய ம் என நான் நம் ப ல் ைல.

ஒ ேவைள, க ங் ைகவாணன் ேதக்கனின் தைலைய ெவட் னால் ட,

அவன் கரப் பான் ச் ையப் ேபால அதன் ற ம் பத் நாள் உ ர்

வாழ் வான். பறம் ம த் வர்களால் எைத ம் ெசய் ய ம் .”

``ேவ என்ன ெசய் ய ேவண் ம் என நிைனக் றாய் ?”

சட்ெடன ம ெமா ெசால் ட ல் ைல. ேகள் எ ப் ய

உ யஞ் ேசரைல மட் மல் ல, எல் ேலாைர ம் ேநாக் பார்ைவையச்

ெச த் யப ெசான் னார், ``என்னிடம் இ க் ம் ஆேலாசைனைய நான்

ெசால் ல ஆயத்தமாய் இ க் ேறன். அைத நீ ங் கள் ஏற் ர்களா என்ப

ஐயேம!”

``ஏன் ஐயம் ெகாள் றாய் ? ணிந் ெசால் . ெபா த்த ைடயெதன் றால்

ஏற் ேபாம் .”

ேசாழேவழனின் ெசால் ல் நின் ெகாண் ைம ர் ழார் ெசான் னார்,

``காைல ல் ேபார் ெதாடங் ம் ேபா , பறம் ன் ைசேநாக் நீ லனின்

தைலைய ெவட் ச ேவண் ம் . அ த்த ெபா க் ள் களம் வந்

நிற் பான் பாரி.”

பத ய அைவ. த்ெத ந்தான் உ யஞ் ேசரல் , ``உன ஆேலாசைன

ைபத் யக்காரத்தனமான . எ ரிைய ழ் த்த அவன வ ைமையக்

ைறக்கேவண் ேமெயா ய, ஆேவசத்ைதப் ெப க்கக் டா .”

ெசங் கனச்ேசாழ ம் அேத ற் றத்ைத ெவளிப் ப த் னான். ``பாரிைய

வரவைழப் பைத ட க் யமான அவைன ெவற் ெகாள் வ .

அதற் கான ெதளிவான ட்டம் இல் லாமல் அைதச் ெசய் வ

அ ைடைமயாகா .’’

`` ண் ல் ள் ைள வதற் ம் ெகாைலவாைள வதற் ம்

ேவ பா ெதரியாதவைன ட்டாள் என் தான் ெசால் ல ேவண் ம் ”

என்றான் ேசாழேவழன் .

சற் ம் ன்வாங் க ல் ைல ைம ர் ழார், ``எனக் த் ெதரி ம் , நீ ங் கள்

இைத ஒப் க்ெகாள் ள மாட் ர்கள் என் . ராப் பைக ம் வஞ் ன ம்

இ க் ம் ஒ வனால் மட் ேம இந்தச் ெசயைலச் ெசய் ய ம் .

எ ரிைய ெவட் ழ் த்த நிைனக் ம் தளப கைள ைவத் க்ெகாண்

ேபாரிடத்தான் ம் . ேபார்க்களத் ல் எல் ேலா ம் தான்

ேபாரி வார்கள் . அவர்கைள ைவத் க்ெகாண் ஒன் ம் ெசய் ய

யா . மரத் ன் ைளைய ெவட் பவ க் ம் மரத்ைதேய ங்

எ பவ க் ம் ேவ பா இ க் ற . ையக் க் ம்

ெவ ப் பவனால் மட் ேம தட் யங் காட்ைடத் தனதாக்க ம் .”

ஏ த்தா ம் எ ம் ைம ர் ழாரின் உ ம் ஆேவச ம்

ேசாழேவழைன உ க் ன. சட்ெடனச் ெசான் னான், ``இனிவ ம்

நாள் க க் ைம ர் ழாைர ஏன் தைலைமத் தளப யாக ஆக்கக்

டா ?”

ெகாந்தளிப் ஏ நிற் ம் இந்த அைவைய யார் எப் ப க்

ைகக்ெகாள் வார்கள் என யாரா ம் கணிக்க ய ல் ைல.

ேசாழேவழனின் ெசால் , அைவையக் ர் ைன ல் நி த் ய .

அைவ ன் ந ல் தைலக ழ் ந் இ ந்த க ங் ைகவாணன், ெமள் ளத்

தைலநி ர்ந் லேசகரபாண் யைனப் பார்த்தான்.

பாண் யப் ேபரரசர் பதற் றம் ஏ ன் ச் ெசான் னார், ``இன்ைறய நாள்

நமக்கானதாக இல் ைல. எனேவ, எந்த ைவ ம் இன் எ க்க

ேவண்டாம் . வழக்கம் ேபால் நாைளய ேபாைர க ங் ைகவாணன்

ன்ென க்கட் ம் . மற் றவற் ைற நாைள இர ேப க்ெகாள் ேவாம் .”

- பறம் ன் ரல் ஒ க் ம் ...

 ர க நாயகன் ேவள் பாரி
– 101

நாகக்கரட் ந் ன்னி ர க் ள் யாைன கள் ைமயாக

அப் றப் ப த்தப் பட் ட்டன. இர ேமட் ன் பக்கம் யாைனகள் ஏறேவ

ல் ைல. ஏெனனில் , அந்தப் பக்கம் இ ந் தான் காட்ெட ைமகள்

இறங் வந்தன. ரட்டப் பட்ட யாைனகள் , காரமைல ன் வல ற ம்

இட ற மாகச் த ஓ ன. பள் ளத்தாக் ன் இ ப் ப ல்

நின் ந்த யாைனகளில் ஒ ப மட் ம் ண் ம் ேவந்தர் பைட ன்

பாசைறக் த் ம் ள் ள . ஆனால் , தளப உச்சங் காரி என்ன

ஆனான் எனத் ெதரிய ல் ைல.

நாகக்கரட்ெடங் ம் பறம் ரர்களின் உணர்ச் ப் ேபெரா இைட டா

ேகட்ட . ேபார் ற் ற டன் அங் இ க் ம் ல் வந்

ஆ தங் கைள ைவத் ட் உண அ ந் ய ற இர ேமட் ல்

இ க் ம் பாட்டாப் ைறக் ப் ேபாவார் ேதக்கன். ஆனால் , இன்

க் வந்தவர் ஆ தங் கைள ைவத் ட் சற் ேற தைல சாய் த் ப்

ப த்தார். ரன் ஒ வன் கலயத் ல் ெகாண் வந்த கஞ் ைய ம்

க்க ல் ைல. `` ெபா தாகட் ம் . இங் ைவத் ட் ப் ேபா”

என் ெசால் ட்டார்.

இ ள் க யத் ெதாடங் ெந ேநரம் ஆன ற , ேதக்கைனத் ேத

யன் வந்தான் . பறம் ஆசா க்ெகன் அைமக்கப் பட் ந்த தனிக்

டாரத் ல் அவர் ப த் ந்தார். யன் வந்த ற தான் எ ந்

அமர்ந்தார். யனின் பார்ைவ கலயத்ைத ேநாக் ப் ேபானேபா தான்

கஞ் ைய எ த் க் க்கத் ெதாடங் னார்.

ேதக்கனின் உடல் நிைல என்ன பா ப ற என்பைத யனால்

உணர ந்த . ஆனா ம் அவர் ேபார்க்களத் ல் நிற் ப எவ் வள

 க் யம் என்பைத இன்ைறய நாள் உணர்த் ய . ேதக்கன் ெசான் ன

வ ைறப் ப உத் ைய வ த் ரா ட்டால் , பறம் க் ஏற் பட் க் ம்

இழப் அள டற் கரியதாக இ ந் க் ம் . ஆனால் , அ நிகழாமல்

த க்கப் பட்ட . அப்ப ந் ம் பறம் ரர்கள் அ க இழப் ைபக் கண்ட

நாள் இ தான் . நண்பகல் ெபா ல் ேவந்தர்பைட ந்த

ஆேவசத்ேதா தாக் ன்ேன யேபா பறம் ப் பைட தற் காப் ப்

ேபாைர நடத்தேவண் ய நிைல இ ந்த . அந்நிைல ல்

பறம் ப் பைடக் இ வைர இல் லாத அள க் பா ப் ஏற் பட் ள் ள .

அ பற் ஆசானிடம் ேபச இர ேமட் ல் இ க் ம் பாட்டாப் ைற

ேநாக் ச் ெசன்றான் யன். ஆனால் , ேதக்கன் ஓய் ெவ ப் பதற் காக

இன் தன ேலேய இ க் றார் என்ற ெசய் ைய அ ந்த ம்

பாட்டாப் ைறக் ச் ெசல் லாமல் பா ேலேய ம் இங் வந்

ேசர்ந்தான்.

``இ வைர நடந்த நான் நாள் ேபாரி ம் ேவந்தர்பைட ன்

எண்ணிக்ைகைய சரிபா க் ேமல் ைறத் ள் ேளாம் . ஆனால் , நம

பைட ன் எண்ணிக்ைக ம் ைறந் ள் ள . இேத நிைல ல் இந்தப்

ேபாைர நீ ட் க்க யா . ேவ ட்டங் க க் நாம் ெசன்றாக

ேவண் ம் ” என்றான்.

``என ந்தைன ம் அைத ேநாக் த்தான் இ க் ற ” என்றார்

ேதக்கன்.

அப் ேபா இரவாதன் உள் ேள ைழந்தான். இ வைர ம் ேத

பாட்டாப் ைறக் ப் ேபானவன் அங் இல் ைல என்ப அ ந் இங்

வந் ேசர்ந்தான். ` த ல் , அவன் வந் ள் ள ெசய் ையக் ேகட்ட ந்த

ற நாம் ேப க்ெகாள் ளலாம் ’ என் இ வ ம் பார்ைவ ேல

ெசய் தனர்.

பறம் ப் பைட ெப ெவற் ைய ஈட் ய நாளில் அதற் ரிய

ம ழ் ேவா இ ந்த இரவாதனின் கம் . தான் வந் ள் ளதன்

காரணத்ைத அவன் ெசான் னான், ``நான் இன் ஞ் சைல

ைமயாகப் பார்த்ேதன் .”

ய ம் ேதக்க ம் இரவாதைனக் ர்ந் பார்க்கத் ெதாடங் னர்.

ேநற் ைறய ேபாரில் ய ம் இரவாத ம் ஞ் சைல ெந ங் னர்.

அப் ேபா தான் ர ன் ஓைச ேகட் , ேபார் ற் ற . ஆனால் ,

இன்ைறக் ேவந்தர்களின் பைட ெமாத்த ம் றங்

பறம் ப் பைடையச் ழ் ந் ற் ைகத் தாக் தைல நடத் ய .

கச் ய பைடதான் ஞ் சைலக் காத் நின்ற . ேதக்கனின்

ட்டப் ப இரவாதனின் ைரப் பைட, ற் ைகைய

உைடத் க்ெகாண் ெவளிேய ஞ் சைல அைடந்த . அங்

எண்ணிக்ைக ல் ைறந்த கவச ரர்க ம் அகப் பைட ரர்க ம்

காத் நின்றனர். ன்னஞ் பைட காத் நின்றதால் ஞ் சைல

வட்டம த் த் தாக் ம் யற் களில் ஈ பட்டான். ஆனால் , இரவாதனின்

ைரப் பைட ம் யதாக இ ந்ததால் அவனால் உள் ைழய

ய ல் ைல. ஆனால் , ஞ் ச ன் தன்ைம ைம ம் அவனால்

கவனித்த ய ந்த .
 யனிட ம் ேதக்கனிட ம் ளக் னான், ``ேநற் ஞ் சைலச் ற் ப்

பல் லா ரம் ரர்கைளக்ெகாண்ட ெப ம் பைட இ ந்த . நாம் அதன்

அ ல் ெசன்றா ம் அதன் தன்ைமைய ைமயாகப் பார்க்க

ய ல் ைல. ஆனால் , இன் அப் ப யல் ல; கக் ைறந்த ரர்கேள

இ ந்தனர். அவர்கள் ஞ் சைல அைமத் ள் ள தத்ைத ம் அைதப்

பா காக்கச் ெசய் யப் பட் ள் ள ஏற் பாட்ைட ம் ைமயாக என்னால்

பார்க்க ந்த ” என்றான்.

ம ந் ேதய் க்கப் பட் , காய் ந்த வாைழமட்ைட ஒன்ைற அ ல் இ ந்த

ளக் ன் டரில் ேதக்கன் ைவத்தான். ெந ப் சட்ெடனப் பற் ய .

ேபா மான அள க் அைத எரிய ட் லா எ ம் ேபா

எரிமட்ைடைய அ க் த் ேதய் த்தார். கணேநரத் ல் க த் ரிந்த .

ேதய் த்த ரல் களின் வ ேய ைக ெவளிேய ய ப ேய இ க்க,

சைத ன் ேமல் ேபா மான ட்ேடா ம ந் அப் உள் ளிறங் ய .

ேதக்கனின் இந்தச் ெசயைலப் பார்த்தப ேய இரவாதன் ெதாடர்ந்தான்.

`` ஞ் சைல உைடக்க நமக் ப் ய ட்டம் ேவண் ம் .”

``என்ன ெசய் யலாம் ?”

ம் இைடெவளி ன் இரவாதன் ெசான் னான், ``அரிமான்கைள

உள் ளிறக்க ேவண் ம் .”

அ ர்ந்தான் யன்.

சற் ேற ரித்தான் ேதக்கன். ``இளவய என்பதால் , சட்ெடனக்

ேகட் ட்டாய் . ஆனால் , அதற் வாய் ப் ேப ம் இல் ைல. ேவ என்ன

ெசய் யலாம் என் ெசால் .”

``இடர் ந்த ேநரத் ல் தாேன அவர்கைளக் களம் இறக்கலாம் என்

ெசால் ேறன்” என் இரவாதன் ெதாடர்ந்தேபா யன் ெசான் னான்,

``ேதக்கனின் ெசால் ைலப் பணிந் ேகள் .”

இப் ேபா ேதக்கன், யைனப் பார்த்தான். ேதக்கன் பயன்ப த் ய

ஈட் , ஓரத் ல் சாய் த் ைவக்கப் பட் ந்த . கண்கைள லக் த்

தாழ் த் க்ெகாள் வதன் லம் எவ் வள உணர் கைளக் கடத் ட

ற ?

யனின் ெசால் ைல ஏற் க்ெகாண்ட இரவாதன் அ த் ேகட்டான்,

``சரி, ைரயர்கைளயாவ உள் ளிறக்கலாமா?”

``ஏன்... நம் மால் யா என்ற க்ேக வந் ட்டாயா?” எனக்

ேகட்டான் யன்.

`` ஞ் சைலத் தகர்த்ெத ய ம் அ த் ெதா க்க ம் நம் மால் ம் .

ஆனால் , உள் ேள ைழந் நீ லைன ட் ெவளிவ வதற் , தல்

ஆற் ற ம் ெதளிவான ட்டங் க ம் பல தமான தாக் தல் ைறகைள

ஒ ங் ைணத்த ம் ேவண் ம் .”

``ஏன்?”

``ஏெனன் றால் , ஞ் சல் அைமக்கப் பட் ள் ள தம் அப் ப .

மணற் பரப் ல் பள் ளம் ப த்தால் ம கணேம ற் ள் ள

மணெலல் லாம் சரிந் க்ெகாள் வைதப் ேபால் அைத வ வைமத்

ள் ளனர். ஆ தங் கள் ஒன்ேறா ஒன் ெச கப் பட் ெவளிப் றச் வர்

அைமக்கப் பட் ள் ள . அதன் ன்ப ல் கவச ரர்களின்

அணிவ ப் நிற் ற . அவர்க க் ப் ன் ண் ம் ஆ தங் களின்

வர், ற ரர்கள் என் ன் அ க் இ க் ன்றன. இந்தச் வைர

எந்த இடத் ல் தகர்த்தா ம் ம கணேம அ ல் ன்னப் பட்

இ க் ம் ஆ தச் வர் ரிந் ெகா த் , தகர்க்கப்பட்ட இடத்ைத

மைறத் நிரப் ம் . அேதேபால ரர்கைள ழ் த் னா ம் அ ல்

ேகாத் நிற் ம் ரர்கள் அந்த இைடெவளிைய உடேன நிரப் வர்” என்

ெசான் னவன் யைனப் பார்த் க் ேகட்டான், ``ேநற் ைறய ேபார் நாம்

ஞ் சைல ெந ங் ய டன் ற் ற . நான் அந்த இடம் நீ ண்டேநரம்

நின்ேறேன கவனித் ர்களா?”

``ஆமாம் . இவ் வள அ ல் வந் ம் பயனில் லாமற் ேபாய் ட்டேத என்ற

த ப் ல் நின் ந்தாய் .”

``ஆமாம் . எல் ேலா ம் அப்ப நிைனக்க ேவண் ம் என்பதால் தான் நீ ண்ட

ேநரம் நின் ந்ேதன் . ஆனால் , என ேநாக்கம் ேவெறான்றாக இ ந்த .

ேபாரிட் க் ெகாண் ந்தேபா ஞ் சைலச் ற் ப் ெப ம்

எண்ணிக்ைக ல் ரர்கள் இ ந்தனர். ேதர்க ம் ைரக ம் இங் ம்

அங் மாக நின் ந்தன. ஆனால் , ேபார் ற் ற ர ன் ஓைச

ேகட்ட ம் ரர்கள் தங் களின் பாசைறக் த் ம் பத் ெதாடங் னர்.

அப் ேபா ெசய் வத யாத தன்ைம ல் சற் க் தல் ேநரம் அங்

நின்ேறன். காரணம் , ஞ் ச க் ள் எத்தைன டாரங் கள் , எந்தத்

தன்ைம ல் அைமக்கப்பட் ள் ளன என்பைதத் ெதளிவாகப் பார்க்க

ேவண் ம் என்பதால் தான் அப் ப ச் ெசய் ேதன். ஞ் சைலத்

ெதளிவாக ம் பார்த்ேதன் . பன்னிரண் டாரங் கள் இ ந்தன”

என்றான்.

ெதரிந்த எண்ணிக்ைகையத்தான் அவன் ெசால் றான் என்பதால் ,

யனின் பார்ைவ ல் யப்ேப ல் ைல. ேதக்கேனா ம ந்

ேதய் க்கப் பட்ட அ த்த வாைழமட்ைடைய எ த் , டரில் காட் ப்

பற் றைவத்தான். அப் ேபா இரவாதன் ெசான் னான், ``இன்ைறக் ப்

பார்த்தேபா ப ைனந் டாரங் கள் இ ந்தன.”

டைர ேநாக் ந்த ேதக்கனின் பார்ைவ, இரவாதைன ேநாக் த்

ம் ய . அவன கண் ள் டரின் ைன ழன் ெகாண் ந்த .

 யேனா சற் ேற யப் ேபா அவன் ெசால் லவ வைதக் கவனித்தான்.

இரவாதன் ெசான் னான், ``அைவ உண்ைமயான டாரங் கள் அல் ல.

ற் க்கணக்கான பைட ரர்கள் உள் மைறந் க் ம்

ெபாய் க் டாரங் கள் . அந்த வைகக் டாரங் கள் ய ம் ெபரிய மாக

நிைறய இ க் ன்றன.”

பா எரிந்த மட்ைடைய லாெவ ம் ல் ேதய் த்தப ேதக்கன்

ேகட்டான், ``அரிமான்க ம் ைரயர்க ம் இல் லாமல் ஞ் சைல

உைடத் நீ லைன ெவளிக்ெகாண் வர, நீ ெசால் ம் உத் என்ன?”

இரவாதனின் கண்கள் அகல ரிந்தன. பறம் ஆசான், இந்தப் ேபாரின்

இலக்ைக அைடவதற் கான உத் ையப் பற் தன்னிடம் ஆேலாசைன

ேகட் றார் என்ற ம் உடெலங் ம் உற் சாகம் ட்ட . நீ ண்ட தன் இ

ைககைள ம் ரித்தப ெசால் லத் ெதாடங் னான். `` ஞ் சைல ஒ

ஓர் இடத் ல் உைடத் ன்ேனற யா . ஒேர ேநரத் ல் ன்

ைசகளி ம் உைடத் உள் ைழய ேவண் ம் . அப் ேபா தான்

அவர்களின் சங் த்ெதாடர் காப் ைறையச் ெசய ழக்கச் ெசய் ய

ம் . அேத ேநரத் ல் ெபாய் க் டாரங் கைள ேநாக் க் ைவத் த்

தாக்க ேவண் ம் ” என் ெசான் னவன் அம் ஒன்ைற எ த் த் தைர ல்

, ஞ் ச ன் வைரபடத்ைத உ வாக் னான்.

`` ன் ைசகளி ந் ம் ஞ் சைல ஒேர ேநரத் ல் தாக்

ன்ேன ேவாம் . யன் இட ற ம் உ ரன் வல ற ம் ஞ் ச ன்

த ப் பரைண உைடக்கட் ம் . நான் ேநர்ெகாண் தாக்

உள் ைழ ேறன். மற் ற இ வ ம் ஞ் சைல உைடத்த இடத் ந்

உள் ைழயாமல் ஆ தங் களா ம் ரர்களா ம் காக்கப் பட் க்

ெகாண் க் ம் வட்டவ வ ெவளிப் றச் வைர ற் ம் அ க் ம்

ேவைலையச் ெசய் யேவண் ம் . நான் என ைரப் பைடேயா

உள் ைழ ேறன். உள் ேள ைழந்த ம் என பைட ன்றாகப் ரி ம் .

ட மான் தைலைம லான ரி , ெபாய் க் டாரங் களில்

உள் ளவர்கைள மட் ம் தாக் ம் . கரிணி தைலைம லான ரி ,

உள் க் ள் காத் நிற் ம் அகப் பைட ரர்கைள மட் ம் தாக் ம் . என

தைலைம லான ரி , நீ லனின் டாரத்ைத ேநாக் ன்ேன

அவைன ட் ம் . இந்தத் தாக் த ன்ேபா எ ரிகளின் க் கவன ம்

ஞ் சைல ேநாக் க் யாம க்க ஞ் சைல ட் கத்தள் ளி,

களத் ன் ைமயப் ப ல் வ ைம ந்த தாக் தைலத் ேதக்க ம்

ஈங் ைகய ம் நடத்தேவண் ம் ” என்றான் .

``ஓரள க் சரியான ட்டம் தான். இ ல் இ க் ம் ைழ என்ன? இைத

நைட ைறப் ப த் வ ல் உள் ள க்கல் என்ன?” என் ேகட்டான்

ேதக்கன்.

`` ைழ ஏ ம் இ ப் பதாக நிைனக்க ல் ைல. க்கல் என்ப

ட மா ம் கரிணி ம் இந்தத் ட்டத்ைத ைமயாகப்

ரிந் ெகாள் ள ேவண் ம் . டாரத்ைதச் ற் க் காத் நிற் ம்

கவச ரர்கைளத் தாக்க ம் ெபாய் க் டாரங் களில் ந் க் ம்

ரர்கைளத் தாக்க ம் இ ேவ தாக் தல் உத் கைளப் ன்பற் ற

ேவண் ம் . அதற் கான ெதளிவான ப ற் ேவண் ம் ” என் றான்

இரவாதன்.

யன் ெசான் னான், ``உ ரன் ற் பைட ஞ் சைல ட் கத்தள் ளி

நின்றால்