Professional Documents
Culture Documents
-Metin ve Çeviri-
II
Cömertlik.................................................................................................................................... 8
Cimrilik......................................................................................................................................19
Başkasını Kendine Tercih Etmek (Îsâr)............................................................................20
İyilikte Yarışmak......................................................................................................................25
Helâl Kazanıp Helâl Yolda Harcamak..............................................................................27
Ölümü Hatırlamak.................................................................................................................31
Kabir Ziyareti...........................................................................................................................38
Ölümü Temenni Etmemek.................................................................................................40
Günahlardan Korunmak ve Şüpheli Şeylerden Sakınmak (Vera’)........................42
İnsanlardan Uzaklaşarak Tek Başına Yaşamak (Uzlet)...............................................48
İyiliklerden Yana Olmak ve Fenalıklardan Kaçınmak ...............................................51
Tevazu ve Şefkat....................................................................................................................52
Kibir ve Gurur..........................................................................................................................58
Güzel Ahlâk..............................................................................................................................64
Yumuşak Huylu Olmak (Hilm) ve Ölçülü Hareket Etmek (Teennî).......................70
Affedici Olmak........................................................................................................................76
Eziyetlere Katlanmak............................................................................................................81
Dinî Konularda Hassas Olmak...........................................................................................83
Yöneten Yönetilen İlişkilerinde Ölçü...............................................................................87
Adaletli Yönetici.....................................................................................................................91
Yöneticilere İtaatte Ölçü......................................................................................................94
İdareciliğin İstenmemesi ................................................................................................. 101
Yönetimde İstişare ve İşbirliği........................................................................................ 103
İdareciliğin Hırslılara Verilmemesi................................................................................ 105
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ َوعَ ْن عَ ِديِّ ْب ِن َحا ِت ٍم َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-548
. «اِ َّت ُقوا ال َّنا َر َو َل ْو ب ِِش ِّق ت َْمر ٍة» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه:َو َس َّل َم َق َال
9
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ُ َما ُس ِئ َل َر ُس: َوعَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-549
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. َلا:َو َس َّل َم َش ْيئ ًا َق ُّط َف َق َال
549. Câbir’den (ra) rivayet edildiğine göre:
Allah Resûlü’nden bir şey istendiğinde, “hayır” dediği asla vaki olmamıştır.
(B6034 Buhârî, Edeb, 39; M6018 Müslim, Fedâil, 56)
: « َق َال ال ّّٰل ُه َت َعا َلى:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال َ َوعَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-551
.أ� ْن ِف ْق َيا ا ْب َن �آ َد َم ُي ْن َف ْق عَ َل ْي َك» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
10
1
Hz. Peygamber o günkü şartlarda, yardımlaşma ve dayanışmada en kolay ve yararlı olan bir örnek vermektedir.
11
12
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-558
َو َما، َو َما زَا َد ال ّّٰل ُه عَ ْبد ًا ِب َع ْف ٍو �ِإ َّلا ِع ّز ًا، ٍ « َما َن َق َص ْت َص َد َق ٌة ِم ْن َمال:َق َال
.َت َو َاض َع أ� َح ٌد ِل َّل ِه �ِإ َّلا َر َف َع ُه ال ّّٰل ُه عَ َّز َو َج َّل» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
558. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle buyurmuştur:
Sadaka, malı eksiltmez. Allah, affeden bir kulunun ancak şerefini artırır. Allah
için alçak gönüllü davrananı, Allah Teâlâ yüceltir.
(M6592 Müslim, Birr, 69)
َوعَ ْن أ� ٖبي َك ْبشَ َة عَ ْم ِرو ْب ِن َس ْع ٍد ْال أ�ن َْما ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ُه َس ِم َع-559
« َثلا َث ٌة أ� ْق ِس ُم عَ َل ْي ِه َّن َو أ� َح ِّد ُث ُك ْم:ول
ُ ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُق
َ َر ُس
َو َلا ُظ ِل َم عَ ْب ٌد َم ْظ َل َم ًة، َما َن َق َص َم ُال عَ ْب ٍد ِم ْن َص َد َق ٍة:َح ٖديث ًا َف ْاح َف ُظو ُه
اب َم ْس أ� َل ٍة �ِإ َّلا َف َت َح ال ّّٰل ُه عَ َل ْي ِه
َ َو َلا َف َت َح عَ ْب ٌد َب،َص َب َر عَ َل ْي َها �ِإ َّلا زَا َد ُه ال ّّٰل ُه ِع ّز ًا
ُّ َق َال �ِإن ََّما. َو أ� َح ِّد ُث ُك ْم َح ٖديث ًا َف ْاح َف ُظو ُه. أ� ْو َك ِل َم ًة ن َْح َوهَ ا،اب َف ْق ٍر
الد ْن َيا َ َب
َو َي ِص ُل ٖفي ِه،ُ َف ُهو َي َّت ٖقي ٖفي ِه َر َّبه،الا َو ِع ْل َما ً عَ ْب ٍد َر َز َق ُه ال ّّٰل ُه َم:ِل أ� ْر َب َع ِة َن َف ٍر
14
15
16
« َم ْن ت ََص َّد َق:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-563
َّ َو َلا َي ْق َب ُل ال ّّٰل ُه �ِإ َّلا،ِب َع ْدلِ ت َْم َر ٍة ِم ْن َك ْس ٍب َط ِّي ٍب
الط ِّي َب َف ِإ� َّن ال ّّٰل َه ي ْق َب ُل َها
َ َك َما ُي َر ٖ ّبي أ� َح ُد ُك ْم َف ُل َّو ُه َح ّٰتى ت َُك،احب َِها
ون ِمث َْل ِ ُث َّم ُي َر ِّب َيها ِل َص،ِب َي ٖمي ِن ِه
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.»ا ْل َج َب ِل
563. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle buyurmuştur:
Bir kimse helâl kazancından bir hurma ağırlığınca tasadduk ederse – ki Allah
ancak helâl olanı kabul eder – Allah, o sadakayı büyük bir hoşnutlukla kabul
eder. Sonra onu, sahibi için, sizden birinizin tayını büyüttüğü gibi özenle dağ
gibi olana kadar büyütür.
(B1410 Buhârî, Zekât, 8; M2342 Müslim, Zekât, 63)
17
18
َ هُ ُم ا ْل ُم ْف ِل ُح
ون َ َو َم ْن ُي
وق ُش َّح َن ْف ِس ٖه
...Kim nefsinin cimriliğinden korunursa, işte onlar kurtuluşa erenlerin ta kendileridir.
(Teğâbün, 64/16)
19
َّ ون
* الط َعا َم عَ َلى ُح ِّب ٖه ِم ْس ٖكي ًنا َو َي ٖت ًيما َو أ� ٖسير ًا َ َو ُي ْط ِع ُم
* �ِإن ََّما ن ُْط ِع ُم ُك ْم ِل َو ْج ِه ال َّل ِه َلا ُن ِر ُيد ِم ُنك ْم َج َزا ًء َو َلا ُش ُكو ًرا
* وسا َق ْم َط ِري ًرا ً اف ِمن َّر ِّب َنا َي ْو ًما عَ ُب ُ �ِإنَّا ن ََخ
َف َو َقاهُ ُم ال َّل ُه َش َّر َذ ِل َك ا ْل َي ْو ِم َو َل َّقاهُ ْم ن َْض َر ًة َو ُس ُرو ًرا
Onlar, seve seve yiyeceği yoksula, yetime ve esire yedirirler. (Yedirdikleri
kimselere şöyle derler:) “Biz size sırf Allah rızası için yediriyoruz. Sizden bir
karşılık ve bir teşekkür beklemiyoruz.” “Çünkü biz, o suratsız kapkara günden
(o günün azabından dolayı) Rabbimizden korkarız.” Allah da onları o günün
kötülüğünden korur ve yüzlerine bir aydınlık ve içlerine bir sevinç verir.
(İnsân, 76/8-11)
20
21
«ط َعا ُم ْال ِا ْث َن ْي ِن َ :ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-567
. َو َط َعا ُم الثَّل َا َث ِة َكا ِفي ْال أ�ر َب َع ِة» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه،َكا ِفي الثَّل َا َث ِة
عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه،َُو ٖفي ِر َوا َي ٍة ِل ُم ْس ِل ٍم عَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه
َو َط َعا ُم ْال ِا ْث َن ْي ِن َي ْك ِفي ْال أ� ْر َب َع َة،«ط َعا ُم ا ْل َو ِاح ِد َي ْك ِفي ْال ِا ْث َن ْي ِن َ :َو َس َّل َم َق َال
.»َو َط َعا ُم ْال أ� ْر َب َع ِة َي ْك ِفي الث ََّما ِن َي َة
567. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle buyurmuştur:
İki kişinin yemeği üç kişiye, üç kişinin yemeği de dört kişiye yeter.
(B5392 Buhârî, Et’ime, 11; M5367 Müslim, Eşribe, 178)
َب ْي َن َما ن َْح ُن ٖفي: َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْلخُ ْد ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-568
َف َج َع َل،َُس َف ٍر َم َع ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم �ِإ ْذ َجا َء َر ُج ٌل عَ َلى َر ِاح َل ٍة َله
22
َ -569وعَ ْن َس ْه ِل ْب ِن َس ْع ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ا ْم َر أ� ًة َجا َء ْت �ِإ َلى َر ُسولِ ال ّّٰل ِه
وج ٍةَ ،ف َقا َل ْت :ن ََس ْج ُت َها ِب َي َديَّ ِل أ� ْك ُس َو َك َها، َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ِب ُب ْر َد ٍة َم ْن ُس َ
َف أ�خَ َذهَ ا ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُم ْح َتاج ًا �ِإ َل ْي َهاَ ،ف َخ َر َج �ِإ َل ْي َنا َو�ِإن ََّها �ِإزَا ُر ُه،
َف َق َال ُفل َا ٌن ْاك ُس ٖن َيها َما أ� ْح َس َن َهاَ ،ف َق َالَ « :ن َع ْم» َف َج َل َس ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه
َو َس َّل َم ِفي ا ْل َم ْج ِل ِسُ ،ث َّم َر َج َع َف َط َواهَ اُ ،ث َّم أ� ْر َس َل ب َِها �ِإ َل ْي ِهَ :ف َق َال َل ُه ال َق ْو ُم:
َما أ� ْح َس ْن َتَ ،لب َِس َها ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُم ْح َتاج ًا �ِإ َل ْي َهاُ ،ث َّم َس أ� ْل َتهُ،
َوعَ ِل ْم َت أ� َّن ُه َلا َي ُر ُّد َسا ِئل ًاَ ،ف َق َالِ� :إ ٖنّي َوال ّّٰل ِه َما َس أ� ْل ُت ُه ِل أ� ْل َب َس َهاِ� ،إن ََّما َس أ� ْل ُت ُه
ون َك َف ٖنيَ .ق َال َس ْه ٌلَ :ف َكان َْت َك َف َنهَُ .ر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِريُّ ِل َت ُك َ
23
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس:وسى َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال َ َوعَ ْن أ� ٖبي ُم-570
أ� ْو َق َّل َط َعا ُم ِع َيا ِل ِه ْم، «�ِإ َّن ْال أ� ْش َع ِر ٖ ّي َين �ِإ َذا أ� ْر َم ُلوا ِفي ا ْل َغ ْز ِو:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
ُث َّم ا ْق َت َس ُمو ُه َب ْي َن ُه ْم ٖفي، َج َم ُعوا َما َك َان ِع ْن َدهُ م ٖفي َث ْو ٍب َو ِاح ٍد،ِب ْا َلم ٖدي َن ِة
.ِالسو َّي ِة َف ُه ْم ِم ٖ ّني َو أ�نَا ِم ْن ُه ْم» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
َّ �ِإنَا ٍء َو ِاح ٍد ب
570. Ebû Mûsâ’dan (ra) nakledildiğine göre,
Resûlullah şöyle buyurmuştur.
Eş’arîler, herhangi bir savaşta yiyecekleri bitmeye yüz tuttuğunda, yahut
Medine’de ailelerinin yiyecekleri azaldığında ellerinde olan bütün erzakı bir
yaygıda toplarlar, bir kapla eşit olarak aralarında paylaşırlar. Onlar benden,
ben de onlardanım.
(B2486 Buhârî, Şirket, 1; M6408 Müslim, Fedâilü’s-sahâbe, 167)
24
2
Hadiste sözü edilen genç İbn Abbâs’tır.
25
26
َو َس ُي َج َّن ُب َها ْال أ�ت ْٰقى * ا َّل ٖذي ُي ْؤ ٖتي َما َل ُه َي َت َز ّٰكى * َو َما ِل أ� َح ٍد ِع َند ُه ِم ْن ِن ْع َم ٍة
ت ُْج ٰزى * �ِإ َّلا ا ْب ِت َغاء َو ْج ِه َر ِّب ِه ْال أ�عْ ٰلى * َو َل َس ْو َف َي ْر ٰضى
Temizlenmek için malını hayra veren en muttaki (Allah’a karşı gelmekten
en çok sakınan) kimse o ateşten uzak tutulacaktır. Yüce Rabbinin rızasını
istemekten başka onun nezdinde hiçbir kimseye ait şükranla karşılanacak
nimet yoktur ve o (buna kavuşarak) hoşnut olacaktır.
(Leyl, 92/17-21)
27
ول ال ّٰل ِه َص َّلىُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن عَ ْب ِد ال ّّٰل ِه ْب ِن َم ْس ُعو ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-573
ً َر ُج ٌل �آتَا ُه ال ّّٰل ُه َم:«لا َح َس َد �ِإ َّلا ِفي ا ْث َن َت ْي ِن
َف َس َّل َط ُه عَ َلى،الا َ :ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّلم
َو َر ُج ٌل �آتَا ُه ال ّّٰل ُه ِح ْك َم ًة ُف ُه َو َي ْق ٖضي ب َِها َو ُي َع ِّل ُم َها» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.هَ َل َك ِت ٖه ِفي ا ْل َح ِّق
573. Abdullah b. Mes’ûd’dan (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle buyurmuştur:
Ancak şu iki kişiye gıpta edilir: Allah’ın kendisine mal verip de onu Hak
yolunda harcamaya muvaffak kıldığı kimse ile Allah’ın kendisine ilim ve
hikmet ihsan ettiği, onunla hükmedip, onu öğreten kimsedir.
(B73 Buhârî, İlim, 15; M1896 Müslim, Müsâfirîn, 268)
28
30
ُ َو َما ت َْد ٖرى َن ْف ٌس َما َذا ت َْك ِس ُب َغد ًا َو َما ت َْد ٖرى َن ْف ٌس ِب أ�يِّ أ� ْر ٍض ت َُم
وت
...Hiç kimse yarın ne kazanacağını bilemez.
Hiç kimse nerede öleceğini de bilemez...
(Lokmân, 31/34)
31
أ�عْ َم ُل َصا ِلح ًا * ِح ّٰتى �ِإ َذا َج آ� َء أ� َح َدهُ ُم ا ْل َم ْو ُت َق َال َر ِّب ا ْرجِ ُعون َ
َ ٖف َيما َت َر ْك ُت َك َّلا �ِإن ََّها َك ِل َم ٌة هُ َو َق آ� ِئ ُل َها َو ِمن َو َر�آ ِئ ِهم َب ْرزَخٌ �ِإلٰى َي ْو ِم ُي ْب َعث
* ُون
ون * َف َم ْن َث ُق َل ْتَ اب َب ْي َن ُه ْم َي ْو َم ِئ ٍذ َو َلا َي َت َس آ� َء ُل
َ الصو ِر َف َل آ� أ�ن َْس
ُّ َف ِإ� َذا ُنفِخَ ِفي
ا َّل ٖذ َين خَ ِس ُرو�آ ون * َو َم ْن خَ َّف ْت َم َو ٖازي ُن ُه َ هُ ُم ا ْل ُم ْف ِل ُح َم َو ٖازي ُن ُه
َ ون * َت ْل َف ُح ُو ُجوهَ ُه ُم ال َّنا ُر َوهُ ْم ٖف َيها َكا ِل ُح
* ون َ أ� ْن ُف َس ُه ْم ٖفي َج َه َّن َم خَ ا ِل ُد
ون َ أ� َل ْم ت َُك ْن �آ َيا ٖتي ُت ْت ٰلى عَ َل ْي ُك ْم َف ُك ْن ُت ْم ب َِها ت َُك ِّذ ُب
Nihayet onlardan birine ölüm gelince, “Rabbim! Beni dünyaya geri gönderiniz
ki, terk ettiğim dünyada salih bir amel yapayım” der. Hayır! Bu, sadece onun
söylediği (boş) bir sözden ibarettir. Onların arkasında, tekrar dirilecekleri güne
32
أ� َل ْم َي أ�ْنِ ِل َّل ٖذ َين �آ َم ُنوا أ� ْن ت َْخشَ َع ُق ُلو ُب ُه ْم ِل ِذ ْك ِر ال ّّٰل ِه َو َما َن َز َل ِم َن ا ْل َح ِّق َو َلا
اب ِم ْن َق ْب ُل َف َط َال عَ َل ْي ِه ُم ْال أ� َم ُد َف َق َس ْت ُق ُلو ُب ُه ْم َ َي ُكونُوا َكا َّل ٖذ َين أ�وتُوا ا ْل ِك َت
َ َو َك ٖثي ٌر ِم ْن ُه ْم َف ِاس ُق
ون
İman edenlerin Allah’ı zikretmekten ve inen haktan dolayı kalplerinin saygı
ile ürpermesinin zamanı gelmedi mi? Daha önce kendilerine kitap verilip de,
üzerinden uzun zaman geçen, böylece kalpleri katılaşanlar gibi olmasınlar.
Onların çoğu fâsık kimselerdir.
(Hadîd, 57/16)
33
« َما َح ُّق ا ْم ِري ٍء:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّلم َق َال َ َوعَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-577
ٌيت َل ْي َل َت ْي ِن �ِإ َّلا َو َو ِص َّي ُت ُه َم ْك ُتو َب ٌة ِع ْن َد ُه» ُم َّت َفق
ُ َي ٖب،وصي ٖفي ِه ٖ ُم ْس ِل ٍم َل ُه َش ْي ٌء ُي
. ُّ ٰه َذا َل ْف ُظ ا ْل ُبخَ ا ِري.عَ َل ْي ِه
َما َم َّر ْت عَ َل َّي َل ْي َل ٌة:يت َثل َا َث َل َيالٍ » َق َال ا ْب ُن عُ َم َر ُ « َي ٖب:َو ٖفي ِر َوا َي ٍة ِل ُم ْس ِل ٍم
.ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّلم َق َال ٰذ ِل َك �ِإ َّلا َو ِع ْن ٖدي َو ِص َّي ِتي َ ُم ْن ُذ َس ِم ْع ُت َر ُس
577. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre
Allah Resûlü şöyle buyurmuştur:
Vasiyet edecek bir şeylere sahip olan Müslümanın, yanı başında yazılı vasiyeti
olmaksızın iki gece geçirmesi uygun değildir.
(B2738 Buhârî, Vesâyâ, 1; M4204 Müslim, Vasiyye, 4)
34
خَ َّط ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّلم: َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-578
َف َب ْي َن َما هُ َو َك ٰذ ِل َك �ِإ ْذ َجا َء.ُ « ٰه َذا ْال ِإ�ن َْس ُان َو ٰه َذا أ� َج ُله:خُ ُطوط ًا َف َق َال
. ُّا ْلخَ ُّط ْال أ� ْق َر ُب» َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري
578. Enes (ra) anlatıyor:
Peygamber (yere) birtakım çizgiler çizdi ve çizgileri göstererek “Bu insan3,
şu da onun eceli. İnsan, emellerinin peşinde koşarken en yakın olan (ölüm )
çizgi(si) karşısına çıkıverir.” buyurdu.
(B6418 Buhârî, Rikâk, 4)
خَ َّط ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه: َوعَ ِن ا ْب ِن َم ْس ُعو ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-579
َوخَ َّط خُ َطط ًا،ُ َوخَ َّط خَ ًّطا ِفي ا ْل َو َس ِط خَ ا ِرج ًا ِم ْنه،َو َس َّلم خَ ًّطا ُم َر َّبع ًا
: َف َق َال،ِص َغار ًا �ِإ َلى ٰه َذا ا َّل ٖذي ِفي ا ْل َو َس ِط ِم ْن َجا ِن ِب ِه ا َّل ٖذي ِفي ا ْل َو َس ِط
َو ٰه َذا أ� َج ُل ُه ُم ٖحيط ًا ِب ٖه أ� ْو َق ْد أ� َح َاط ِب ٖه َو ٰه َذا ا َّل ٖذي هُ َو،« ٰه َذا ْال ِإ�ن َْس ُان
ن ََهشَ ُه، َف ِإ� ْن أ�خْ َط أ� ُه ٰه َذا،اض ُ الص َغا ُر ْال أ�عْ َر
ِّ خَ ا ِر ٌج أ� َم ُل ُه َوهَ ِذ ِه ا ْلخُ َط ُط
. ُّ َو�ِإ ْن أ�خْ َط أ� ُه ٰه َذا ن ََهشَ ُه ٰه َذا» َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري،ٰه َذا
3 Elimizdeki Buhârî metninde, Hz. Enes’ten gelen rivayetteki bu ifade “ ”هَ َذا ْال أ�م َُلşeklinde yer almaktadır. Bu farklı-
lık, Nevevî’nin kullandığı Buhârî nüshasının bizdekilerden farklı olmasından kaynaklanıyor olabilir.
35
36
37
38
َك َان ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّلم: َق َال،ُ َوعَ ْن ُب َر ْي َد َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-585
« َا َّلسل َا ُم عَ َل ُيك ْم أ�هْ َل:ول َقا ِئ ُل ُه ْمَ ُي َع ِّل ُم ُه ْم �ِإ َذا خَ َر ُجوا �ِإ َلى ا ْل َمقا ِب ِر أ� ْن َي ُق
أ� ْس أ� ُل ال ّّٰل َه،ون َ الد َيا ِر ِم َن ا ْل ُم ْؤ ِم ٖن َين َوا ْل ُم ْس ِل ٖم َين َو�ِإنَّا �ِإ ْن َشا َء ال ّّٰل ُه ب ُِك ْم َلا ِح ُق
ِّ
.َل َنا َو َل ُك ُم ا ْل َعا ِف َي َة» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
585. Büreyde’den (ra) rivayet edildiğine göre, Hz. Peygamber ashâbına,
kabir ziyaretine gittiklerinde şöyle demelerini tavsiye ederdi:
“es-Selâmü aleyküm ehle’d-diyâri mine’l-mü’minîne ve’l-müslimîn ve innâ
inşâallâhu biküm lâhikûn, es’elü’llâhe lenâ ve lekümü’l-âfiye
(Bu diyarın Mümin ve müslüman sakinleri! Selâm olsun sizlere. Bizler de inşallah
size katılacağız. Bizim için de, sizin için de Allah’tan afiyet dilerim)”.
(M2257 Müslim, Cenâiz, 104)
39
40
اب ْب ِن ْال أ� َر ِّت َر ِض َي ِ َدخَ ْل َنا عَ َلى خَ َّب: َوعَ ْن َق ْي ِس ْب ِن أ� ٖبي َحا ِز ٍم َق َال-589
�ِإ َّن أ� ْص َحا َب َنا ا َّل ٖذ َين َس َل ُفوا:ات َف َق َال ٍ ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َن ُعو ُد ُه َو َق ِد ْاك َت َوى َس ْب َع َك َّي
اب َو َل ْو َلا َ َو�ِإنَّا أ� َص ْب َنا َما َلانَجِ ُد َل ُه َم ْو ِضع ًا �ِإ َّلا ال ُّت َر،الد ْن َيا
ُّ َو َل ْم َت ْن ُق ْص ُه ُم،َم َض ْوا
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ن ََهانَا أ� ْن ن َْدعُ َو بِا ْل َم ْو ِت َل َدعَ ْو ُت ِب ٖه ُث َّم أ� َت ْي َنا ُه
�ِإ َّن ا ْل ُم ْس ِل َم َل ُي ْؤ َج ُر ٖفي ُك ِّل َشي ٍء ُي ْن ِف ُق ُه: َف َق َال،َُم َّر ًة أ�خْ َرى َوهُ َو َي ْب ٖني َحا ِئط ًا َله
ِ �ِإ َّلا ٖفي َش ْي ٍء َي ْج َع ُل ُه ٖفي ٰه َذا ال ُّت َر
. ِّ َو ٰه َذا َل ْف ُظ ِر َوا َي ِة ا ْل ُبخَ ا ِري، ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.اب
589. Kays b. Ebû Hâzim anlatıyor:
Habbâb b. Eret (ra) hastalandığı vakit onu ziyarete gittik. Vücudunu yedi
yerinden dağla(t)mıştı. Şöyle dedi: “Eski dostlarımız gelip geçtiler. Dünya
onlardan hiçbir şey eksiltmedi. Biz ise sahip olduğumuz malları toprak/kerpiç
evlere harcadık. Eğer Peygamber ölümü istemekten bizi menetmemiş
olsaydı, ölmek için dua ederdim.”
(Ravi Kays b. Ebû Hâzim şu açıklamayı yapmıştır:)
Bir başka zaman onun yanına gittik. Gittiğimizde, duvar örüyordu. Bize şunları
söyledi: “Müslüman, şu (ev yapmak için) toprağa yatırdığı maldan başka,
(Allah için) harcadığı her şeyden sevap kazanır.”
(B5672 Buhârî, Merdâ, 19; M6817 Müslim, Zikir, 12)
41
ول ال ّّٰل ِهعمانِ ْب ِن َب ٖشي ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما َق َالَ :س ِم ْع ُت َر ُس َ َ -590وعَ ِن ال ُّن َ
الحل َا َل َب ِّي ٌنَ ،و�ِإ َّن ا ْل َح َرا َم َب ِّي ٌنَ ،و َب ْي َن ُه َما
ولِ�« :إ َّن َ َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّلم َي ُق ُ
اتْ ،اس َت ْب َر أ� ِل ٖدي ِن ٖه اسَ ،ف َم ِن ا َّت َقى الشُّ ُب َه ِ ات َلا َي ْع َل ُم ُه َّن َك ٖثي ٌر ِم َن ال َّن ُِمشْ َتب َِه ٌ
اتَ ،و َق َع ِفي ا ْل َحرا ِمَ ،كال َّر ٖاعي َي ْرعَ ى َح ْو َل َو ِع ْر ِض ِهَ ،و َم ْن َو َق َع ِفي الشُّ ُب َه ِ
وش ُك أ� ْن َي ْرت ََع ٖفي ِه ،أ� َلا َو�ِإ َّن ِل ُك ِّل َم ِل ٍك ِح ًمى ،أ� َلا َو�ِإ َّن ِح َمى ال ّّٰل ِه ا ْل ِح َمى ُي ِ
42
َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َو َج َد ت َْم َر ًة ِفي-591
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.»الص َد َق ِة ل أ� َك ْل ُت َها
َّ ون ِم َن َ اف أ� ْن ت َُك ُ َ « َل ْو َلا أ� ٖ ّني أ�خ: َف َق َال،الط ٖر ِيق
َّ
591. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre, Hz. Peygamber yolda (terk
edilmiş) bir hurma (salkımı) gördü ve:
Sadaka olma ihtimalinden çekinmeseydim, onu alır yerdim, buyurdu.4
(B2431 Buhârî, Lukata, 6; M2478 Müslim, Zekât, 164)
اس ْب ِن َس ْم َع َان َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ِ َوعَ ِن ال َّن َّو-592
َو َك ِرهْ َت أ� ْن،سن ا ْلخُ ُل ِق َو ْال ِإ� ْث ُم َما َح َاك ٖفي َن ْف ِس َك ُ « َا ْل ِب ُّر ُح:َو َس َّلم َق َال
.اس» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم ُ َي َّط ِل َع عَ َل ْي ِه ال َّن
4
Muhtemelen sözü edilen hurma salkımı yol kenarına terk edilmiştir. Hz. Peygamber ziyan olmaması için ve
ashâbına da nimetleri zayi etmemek gerektiğini öğretmek için bu şekilde davranmış olmalıdır.
43
44
45
46
َق َال.الص َحاب ِِّي َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال َّ ِّالس ْع ِدي َّ َوعَ ْن عَ طِ َّي َة ْب ِن عُ ْر َو َة-598
َ «لا َي ْب ُلغُ ا ْل َع ْب ُد أ� ْن َي ُك
ون ِم َن ا ْل ُم َّت ٖق َين ُ َر ُس
َ ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
: َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال. »الا َب أ� َس ِب ٖه َح َذر ًا ِم َّما ِب ٖه َب أ� ٌس
َ َح ّٰتى َي َدعَ َم
.يث َح َس ٌن ٌ َح ٖد
598. Sahâbî Atıyye b. Urve es-Sa’dî’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle buyurmuştur:
Bir kul günaha girme endişesiyle, mahzurlu olmayan bazı şeylerden de
sakınmadıkça muttakilerden olamaz.
(T2451 Tirmizî, Sıfatü’l-kıyâme, 19)
47
48
وش ُك أ� ْن ِ « ُي:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-601
َ َي ُك
ون خَ ْي َر َمالِ ا ْل ُم ْس ِل ِم َغ َن ٌم َي َت َت َّب ُع ب َِها َش َع َف ا ْلجِ َبالِ َو َم َوا ِق َع ا ْل َق ْط ِر َي ِف ُّر
. ُّب ِٖدي ِن ٖه ِم َن ا ْل ِف َت ِن» َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري
601. Ebû Saîd el-Hudrî’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Yakında Müslümanın en hayırlı malı, peşi sıra dağ başlarına ve otlaklara gittiği
koyun (sürüsü) olacaktır; bu şekilde dinini (imanını) fitneden koruyacaktır.
(B19 Buhârî, Îmân, 12)
5
Hangi sebeple olursa olsun, İslâm’da uzlet ve ruhbanlık yasaklanmıştır. İnsanlardan uzaklaşıp, herhangi bir
dağa, mağaraya çekilmek ideal bir davranış sayılamaz. Ancak, tabiatları gereği bazı insanlar, sakin bir hayatı,
kendi hâlinde yaşam tarzını tercih edebilir. Hadiste vurgulanan husus, halk içinde kaldığı zaman onlara eli,
dili, hâli ve tavrıyla zarar vermekten uzaklaşan kimsenin tutumudur.
49
اشِ « ِم ْن خَ ْي ِر َم َع: َوعَ ْن ُه عَ ْن َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّلم أ� َّن ُه َق َال-603
ُك َّل َما َس ِم َع، َي ٖطي ُر عَ َلى َم ْت ِن ِه،اس َر ُج ٌل ُم ْم ِس ٌك ِع َن َان َف َر ِس ٖه ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه ِ ال َّن
أ� ْو َر ُج ٌل ٖفي ُغ َن ْي َم ٍة ٖفي،ُ أ� ِو ا ْل َم ْو َت َم َظا َّنه، َطا َر عَ َل ْي ِه َي ْب َت ِغي ا ْل َق ْت َل،هَ ْي َع ًة أ� ْو َف ْزعَ ًة
َّ ُي ٖق ُيم، أ� ْو َب ْط ِن َوا ٍد ِم ْن ٰه ِذ ِه ْال أ� ْو ِد َي ِة،َر أ� ِس َش َع َف ٍة ِم ْن ٰه ِذ ِه الشَّ َع ِف
الصلا َة َو ُي ْؤ ٖتي
.اس �ِإ َّلا ٖفي خَ ْي ٍر» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم ِ َو َي ْع ُب ُد َر َّب ُه َح ّٰتى َي أْ� ِت َي ُه ال َي ٖق ُين َل ْي َس ِم َن ال َّن،ال َّز َكا َة
603. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Geçim bakımından insanların en hayırlısı, atının dizginini tutup da Allah
yoluna düşendir. O, savaşa çağıran veya yardım isteyen bir ses duyduğunda
ölümün kol gezdiği yere uçarcasına gider. Yahut da şu tepelerden veya
derelerden birinde küçük bir davar sürüsünün başında olup namazını kılan,
zekâtını veren ve ölünceye kadar Rabbine ibadet edip daima insanların
yararına işler yapan kimsedir.
(M4889 Müslim, İmâre, 125)
50
51
َي آ� أ� ُّي َها ا َّل ٖذ َين �آ َم ُنوا َم ْن َي ْرت ََّد ِم ْن ُك ْم عَ ْن ٖدي ِن ٖه َف َس ْو َف َي أ�ْ ِتي ال ّّٰل ُه ِب َق ْو ٍم
أ� ِذ َّل ٍة عَ َلى ا ْل ُم ْؤ ِم ٖن َين أ� ِع َّز ٍة عَ َلى ا ْل َكا ِف ٖر َين ُي ِح ُّب ُه ْم َو
Ey iman edenler! Sizden kim dininden dönerse, (bilin ki) Allah onların yerine
öyle bir topluluk getirir ki, Allah onları sever, onlar da Allah’ı severler. Onlar
müminlere karşı alçak gönüllü, kâfirlere karşı onurludurlar...
(Mâide, 5/54)
اس �ِإنَّا خَ َل ْق َن ُاك ْم ِم ْن َذ َك ٍر َو أ� ْن ٰثى َو َج َع ْل َن ُاك ْم ُش ُعوب ًا َو َق َب آ� ِئ َل ُ َي آ� أ� ُّي َها ال َّن
ِل َت َعا َر ُفوا �ِإ َّن أ� ْك َر َم ُك ْم ِع ْن َد ال ّّٰل ِه أ� ْت َق ُاك ْم
Ey insanlar! Şüphe yok ki, biz sizi bir erkek ve bir dişiden yarattık ve birbirinizi
tanımanız için sizi boylara ve kabilelere ayırdık. Allah katında en değerli
olanınız, O’na karşı gelmekten en çok sakınanınızdır...
(Hucurât, 49/13)
52
الا َي ْع ِر ُفون َُه ْم ب ِٖس َيماهُ ْم َقا ُلوٓا َما أ� ْغ ٰنى عَ ْن ُك ْم ِ اب ْال أ�عْ َر
ً اف ِر َج ُ أ� ْص َح
َ َج ْم ُع ُك ْم َو َما ُك ْن ُت ْم ت َْس َت ْك ِب ُر
ون * أ� ٰه ُؤ َل ٓا ِء ا َّل ٖذ َين أ� ْق َس ْم ُت ْم َلا َي َنا ُل ُه ُم ال ّّٰل ُه ِب َر ْح َم ٍة
َ ُادْ خُ ُلوا ا ْل َج َّن َة َلا خَ ْو ٌف عَ َل ْي ُك ْم َو َلا أ� ْن ُت ْم ت َْح َزن
ُون
A’râftakiler simalarından tanıdıkları birtakım adamlara da seslenir ve şöyle
derler: “Ne çokluğunuz, ne de taslamakta olduğunuz kibir size bir yarar
sağladı!” “Sizin, ‘Allah bunları rahmete erdirmez’ diye yemin ettikleriniz şunlar
mı?” (Sonra cennetliklere dönerek) “Haydi, girin cennete. Size korku yok. Siz
üzülecek de değilsiniz” derler.
(A’râf, 7/48-49)
ول ال ّٰل ِه َص َّلىُ َق َال َر ُس:اض ْب ِن ِح َما ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال ِ َوعَ ْن ِع َي-604
«�ِإ َّن ال ّّٰل َه أ� ْو َحى �ِإ َل َّي أ� ْن َت َو َاض ُعوا َح ّٰتى َلا َي ْف َخ َر أ� َح ٌد عَ َلى:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. َو َلا َي ْب ِغ َي أ� َح ٌد عَ َلى أ� َح ٍد» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم،أ� َح ٍد
604. İyâz b. Himâr’dan (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir:
Allah bana, “Öyle mütevazı olun ki, kimse kimseye karşı böbürlenmesin ve
taşkınlık yapmasın.” diye vahyetti.
(M7210 Müslim, Cennet, 64)
53
: َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ُه َم َّر عَ َلى ِص ْب َيانٍ َف َس َّل َم عَ َل ْي ِه ْم َو َق َال-606
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.َُك َان ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّلم َي ْف َع ُله
606. Enes (ra), çocukların yanından geçerken onlara selâm verdi ve
Peygamber de böyle yapardı, dedi.
(B6247 Buhârî, İsti’zân, 15; M5665 Müslim, Selâm, 15)
�ِإ ْن َكان َِت ْال أ� َم ُة ِم ْن �ِإ َما ِء ا ْل َم ٖدي َن ِة َل َت أ�ْخُ ُذ ِب َي ِد ال َّنب ِِّي َص َّلى: َوعَ ْن ُه َق َال-607
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري. َف َت ْن َط ِل ُق ِب ٖه َح ْي ُث َشا َء ْت،ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
607. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre:
Medine’deki hizmetçi kız çocuklarından/cariyelerden biri
Hz. Peygamber’in elini tutar ve onu istediği yere kadar götürürdü.
(B6072 Buhârî, Edeb, 61)
54
ِ اِ ْن َت َه ْي ُت �ِإ َلى َر ُسول: َوعَ ْن أ� ٖبي ِر َفاعَ َة ت َٖم ِيم ْب ِن أ� َس ْي ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-609
يبٌ رج ٌل َغ ٖرُ ،ول ال ّّٰل ِه َ َيا َر ُس: َف ُق ْل ُت.ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َوهُ َو َي ْخ ُط ُب
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُهَ َجا َء َي ْس أ� ُل عَ ْن ٖدي ِن ٖه َلا َي ْدري َما ٖدي ُنهُ؟ َف أ� ْق َب َل عَ َّلي َر ُس
ٖ
َو َج َع َل، َف َق َع َد عَ َل ْي ِه، َف أ� ِت َى ب ُِك ْر ِس ٍّي،َرك خُ ْط َب َت ُه َح ّٰتى اِ ْن َت َهى �ِإ َل َّي
َ عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َوت
. َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم. َف أ� َّتم �آ ِخ َرهَ ا،ُ ُث َّم أ�تَى خُ ْط َب َته،ُُي َع ِّل ُم ٖني ِم َّما عَ َّل َم ُه ال ّّٰله
609. Ebû Rifâa Temîm b. Useyd (ra) anlatıyor:
Bir gün minberde konuşurken Resûlullah’ın yanına geldim ve:
Yâ Resûlallah, dinini bilmeyen yabancı bir adam geldi ve dinini öğrenmek
istiyor, dedim. Bunun üzerine Resûlullah konuşmasını kesti ve yanıma
kadar geldi. Hemen Peygamber’e bir oturak getirdiler, üzerine oturdu.
Allah’ın kendisine öğrettiği şeylerden bana öğretmeye başladı, sonra gitti
konuşmasına devam etti ve tamamladı.
(M2025 Müslim, Cum’a, 60)
55
Hz. Peygamber’in bu tavsiyesinde o günkü ekonomik şartların yanı sıra, israf edilmemesi, kibirlenen/büyük-
6
lük taslayan kimseler gibi davranılmaması esprisi yatmaktadır. Bununla birlikte temizlik ve sağlık da dikkate
alınmalıdır.
56
َكان َْت نَا َق ُة َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه: َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-613
َف َجا َء أ�عْ َراب ٌِّي عَ َلى َق ُعو ٍد، أ� ْو َلا ت ََكا ُد ت ُْس َب ُق،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ا ْل َع ْض َبا ُء َلا ت ُْس َب ُق
َفشَ َّق ٰذ ِل َك عَ َلى ا ْل ُم ْس ِل ٖم َين َح ّٰتى َعر َف ُه ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه، َف َس َب َق َها،َُله
»ُالد ْن َيا �ِإ َّلا َو َض َعه َ :َو َس َّل َم َف َق َال
ُّ «ح ٌّق عَ َلى ال ّّٰل ِه أ� ْن َلا َي ْر َت ِف َع َش ْي ٌء ِم َن
. َُّر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري
613. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre:
Resûlullah’ın Adbâ adlı devesi yarışlarda geçilemezdi; hatta hiçbir deve
ona yaklaşamazdı bile. Bir seferinde bir bedevi devesi üzerinde geldi
ve onu geçti. Bu durum Müslümanların ağırına gitti. Bunu fark eden
Peygamber , “Dünyada yükselen her şeyi (geri) indirmek Allah’ın
bir kanunudur.” buyurdu.
(B2872 Buhârî, Cihâd, 59)
7
Hz. Peygamber alçak gönüllülüğünü ifade etmek ve hediyeleşmeyi teşvik için böyle söylemektedir.
57
58
59
Yeme, içme vb. işlerde sağ eli kullanmak sünnettir. Hatta Müslümanlar için ayırıcı bir vasıf sayıldığından her-
8
hangi birinin sırf sünnete muhalefet etmek amacıyla böyle yapması veya yabancı bir kültüre özenerek sol
elini kullanması yerilmiştir. Genetik olarak veya herhangi bir özürden dolayı sol elini kullanmak durumunda
olanların bu yasağın dışında kalacağı açıktır.
60
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-618
َ :َق َال
.«لا َي ْن ُظ ُر ال ّّٰل ُه َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة �ِإ َلى َم ْن َج َّر �ِإزا َر ُه َب َطر ًا» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
618. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle
buyurmuştur: Allah, kibrinden dolayı elbisesini yerde sürükleyen kimseye
kıyamet gününde rahmet nazarıyla bakmaz.
(B5788 Buhârî, Libâs, 5; M5463 Müslim, Libâs, 48)
61
« َق َال ال ّّٰل ُه ع َّز:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-620
َف َم ْن ُي َنا ِزعُ ٖني ٖفي َو ِاح ٍد ِم ْن ُه َما َف َق ْد، َوا ْل ِك ْب ِر َيا ُء ِردَا ٖئي، َا ْل ِع ُّز �ِإز َٖاري:َو َج َّل
.عَ َّذ ْب ُتهُ» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
620. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Allah Teâlâ buyurdu ki9:
“Nasıl ki giysi kişiye özgü ise azamet ve büyüklük de benim sıfatımdır, bana
özgüdür. Bu hususlarda bana benzemek isteyen herkese azap ederim.”
buyurmuştur.10
(M6680 Müslim, Birr, 136)
Hadisin lafzî olarak çevirisi şöyledir: “Azamet benim izarım, büyüklük de ridâm’dır…” Buradaki “izâr” ve “ridâ”
10
insanın altına ve üstüne giydiği giysidir. Allah Teâlâ için böyle bir şey söz konusu olamayacağından hadis
mecazen anlaşılmak durumundadır. Dolayısıyla giyisiler kişilere özgü olduğu gibi, azamet ve büyüklük de
Allah’a özgüdür anlamı vermek daha uygun görülmüştür.
62
63
64
Ben Peygamber’e on sene hizmet ettim; bir defa olsun bana “öf!” demedi.
Yaptığım bir şey için, “Bunu neden yaptın?” veya yapmadığım bir iş için de
“Neden böyle yapmadın?” demedi.
(M6011 Müslim, Fedâil, 51; B6038 Buhârî, Edeb, 39)
65
الد ْر َدا ِء َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنهُ :أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َ -628وعَ ْن أ�بِي َّ
َق َالَ « :ما ِم ْن َش ْي ٍء أ� ْث َق ُل ٖفي ٖمي َزانِ ا ْل َع ْب ِد ا ْل ُم ْؤ ِم ِن َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة ِم ْن ُح ْس ِن
يث اح َش ا ْل َب ِذىِّ » َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال َح ِد ٌ ا ْلخُ ُل ِقَ .و�ِإ َّن ال ّّٰل َه ُيب ِغ ُض ا ْل َف ِ
َص ِح ٌيح .
66
67
َقا َل ْت َس ِم ْع ُت ال َّنب َِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم، َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها-631
.َالصا ِئ ِم ا ْل َقا ِئ ِم» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُود ُ َي ُق
َّ «�ِإ َّن ا ْل ُم ْؤ ِم َن َل ُي ْد ِر ُك ب ُِح ْس ِن خُ ُل ِق ٖه د َر َج َة:ول
631. Hz. Âişe’nin (ra) Resûlullah’tan şöyle işittiği bildirilmiştir:
Mümin güzel ahlâkı sayesinde, gündüzlerini oruçla, gecelerini namazla
geçiren kişinin derecesine ulaşır.
(D4798 Ebû Dâvûd, Edeb, 7)
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ُ َق َال َر ُس:لي َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال ِّ َوعَ ْن أ� ٖبي أ� َما َم َة ا ْل َبا ِه-632
َو�ِإ ْن. « أ�نَا ز َٖع ٌيم ِب َب ْي ٍت ٖفي َر َب ِض ا ْل َج َّن ِة ِل َم ْن َت َر َك ا ْل ِم َرا َء:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
، َو�ِإ ْن َك َان َما ِزح ًا، َو ِب َب ْي ٍت ٖفي َو َس ِط ا ْلج َّن ِة ِل َم ْن َت َر َك ا ْل َك ِذ َب،َك َان ُم ِح ّق ًا
ٌ َو ِب َب ْي ٍت ٖفي أ�عْ َلى ا ْل َج َّن ِة ِل َم ْن َح ُس َن خُ ُل ُقهُ» َح ِد
َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد.يث َص ِح ٌيح
.ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ِح ٍيح
632. Ebû Ümâme el-Bâhilî’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle buyurmuştur:
Ben, haklı olsa dahi, münakaşayı terk eden kimse için cennetin kıyısında bir köşk
verileceğine; şakayla bile olsa yalan söylemeyen kimseye cennetin ortasında bir
köşk verileceğine; ahlâkı güzel olan kimseye de cennetin en yüksek yerinde bir
köşk verileceğine kefilim.
(D4800 Ebû Dâvûd, Edeb, 7)
68
69
الس ِّي َئ ُة اِدْ َف ْع بِا َّل ٖتى ِه َي أ� ْح َس ُن َف ِإ� َذا ا َّل ٖذي َب ْي َن َك َّ َو َلا ت َْس َت ِوي ا ْل َح َس َن ُة َو َلا
َو َب ْي َن ُه عَ َدا َو ٌة َك أ� َّن ُه َو ِل ٌّي َح ٖم ٌيم * َو َما ُي َل َّقاهَ آ� �ِإ َّلا ا َّل ٖذ َين َص َب ُروا َو َما ُي َل َّقاهَ آ� �ِإ َّلا ُذو
َح ٍّظ عَ ٖظ ٍيم
70
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس:اس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما َق َال ٍ َوعَ ِن ا ْب ِن عَ َّب-635
َا ْل ِح ْل ُم:ُيك خَ ْص َل َت ْي ِن ُي ِح ُّب ُه َما ال ّّٰله َ «�ِإ َّن ٖف:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ِل أ� َش ِّج عَ ْب ِد ا ْل َق ْي ِس
.َو ْال أ�نَا ُة» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
635. İbn Abbâs’tan11 (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah Abdülkays kabilesinden olan Eşecc’e şöyle dedi:
Sende Allah’ın sevdiği iki haslet var: Akıllı/yumuşak hareket etmek ve teenni
ile davranmak.
(M117, M118 Müslim, Îmân, 25-26)
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها َقا َل ْت-636
. «�ِإ َّن ال ّّٰل َه َر ٖفيقٌ ُي ِح ُّب ال ِّر ْف َق ِفي ْال أ� ْم ِر ُك ِّل ِه» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه:َو َس َّل َم
11
Bu hadis elimizdeki nüshada Muaz’dan (M117) ve Ebû Saîd el-Hudrî’den (M118) rivayet edilmiştir.
71
«�ِإ َّن ال ّّٰل َه َر ٖفيقٌ ُي ِح ُّب: َوعَ ْن َها أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-637
الا ُي ْع ٖطي عَ َلى ا ْل ُع ْن ِف َو َما َلا ُي ْع ٖطي عَ َلى َما َ َو ُي ْع ٖطي عَ َلى ال ِّر ْف ِق َم،ال ِّر ْف َق
.ِس َوا ُه» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
637. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur:
Allah, zariftir/rıfk sahibidir; zarafeti/kolaylık gösterilmesini sever. Kolaylıkla
yapılan işlere, güçleştirilen işlere veya başka şeylere vermediği sevabı verir.
(M6601 Müslim, Birr, 77)
ُ «�ِإ َّن ال ِّر ْف َق َلا َي ُك: َوعَ ْن َها أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-638
ون ٖفي
. َو َلا ُي ْن َزعُ ِم ْن َش ْي ٍء �ِإ َّلا َشا َنهُ» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم،َُش ْي ٍء �ِإ َّلا زَا َنه
638. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur:
Zarafet/Yumuşak huyluluk, bulunduğu her şeyi güzelleştirir; bulunmadığı
şeyleri ise çirkinleştirir.
(M6602 Müslim, Birr, 78)
، َب َال أ�عْ َراب ٌِّي ِفي ا ْل َم ْسجِ ِد: َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-639
دَعُ و ُه: َف َق َال ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم،اس �ِإ َل ْي ِه ِل َي َق ُعوا ٖفي ِه
ُ َف َقا َم ال َّن
72
: َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-640
. َو َبشِّ ُروا َو َلا ُت َن ِّف ُروا» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.«يس ُروا َو َلا ُت َع ِّس ُروا
ِّ
640. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur:
Kolaylaştırın, zorlaştırmayın; sevdirin, nefret ettirmeyin.
(B69 Buhârî, İlim, 11; M4525 Müslim, Cihâd, 6)
73
74
75
76
َ -646وعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها أ�ن ََّها َقا َل ْت ِلل َّن ِّبي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه
َو َس َّل َم :هَ ْل أ� ٰتى عَ َل ْي َك َي ْو ٌم َك َان أ� َش َّد ِم ْن َي ْو ِم أ� ُح ٍد؟ َق َالَ « :ل َق ْد َل ٖق ُ
يت
شد َما َل ٖقي ُت ُه ِم ْن ُه ْم َي ْو َم ا ْل َع َق َب ِةِ� ،إ ْذ عَ َر ْض ُت َن ْف ٖسي عَ َلى
ِم ْن َق ْو ِم ِكَ ،و َك َان أ� ُّ
ا ْب ِن عَ ْب ِد َيا ِل َيل ا ْب ِن عَ ْب ِد ُكل َالٍ َ ،ف َل ْم ُيجِ ْب ِني �ِإ َلى َما أ�ردْ ُتَ ،فان َْط َل ْق ُت َو أ�نَا
َم ْه ُمو ٌم عَ َلى َو ْج ٖهي ،ف َل ْم أ� ْس َت ِف ْق �ِإ َّلا َو أ�نَا ِب َق ْرنِ ال َّث َعا ِل ِبَ ،ف َر َف ْع ُت َر أ� ٖسي،
َو�ِإ َذا أ�نَا ب َِس َحا َب ٍة َقد أ� َظ َّل ْت ٖنيَ ،ف َن َظ ْر ُت َف ِإ� َذا ٖف َيها جِ ْب ٖر ُيل عَ َل ْي ِه َّ
السل َا ُم،
َف َنادَا ٖني َف َق َالِ� :إ َّن ال ّّٰل َه َت َعا َلى َق ْد َس ِم َع َق ْو َل َق ْو ِم َك َل َكَ ،و َما َردُّوا عَ َل ْي َك،
َو َق ْد َب َع َث �ِإ َل ْي َك َم َل َك ا ْلجِ َبالِ ِل َت أ�ْ ُم َر ُه ب َِما ِشئ َْت ٖفي ِه ْم َف َنادَا ٖني َم َل ُك ا ْلجِ َبالِ ،
َف َس َّل َم عَ َل َّي ُث َّم َق َالَ :يا ُم َح َّم ُد �ِإ َّن ال َّل َه َق ْد َس ِم َع َق ْو َل َق ْو ِم َك َل َكَ ،و أ�نَا
َم َل ُك ا ْلجِ َبالِ َ ،و َق ْد َب َع َث ٖني َر ٖ ّبي �ِإ َل ْي َك ِل َت أْ� ُم َر ٖني ِب أ� ْم ِر َكَ ،ف َما ِشئ َْتِ� :إ ْن
ِشئ َْت :أ� ْط َب ْق ُت عَ َل ْي ِه ُم ْال أ�خْ شَ َب ْي ِن» َف َق َال ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم:
« َب ْل أ� ْر ُجو أ� ْن ُي ْخ ِر َج ال ّّٰل ُه ِم ْن أ� ْصل َا ِب ِه ْم َم ْن َي ْع ُب ُد ال ّّٰل َه َو ْح َد ُه َلا ُيشْ ِر ُك ِب ٖه
َش ْيئ ًا» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.
77
78
79
80
81
82
َ -652وعَ ْن أ� ٖبي َم ْس ُعو ٍد عُ ْق َب َة ْب ِن عَ ْم ِرو ا ْل َب ْد ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َالَ :جا َء َر ُج ٌل
�ِإ َلى ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ ،ف َق َالِ� :إ ٖنّي َل أ� َت أ�خَّ ُر عَ ْن َصل َا ِة ُّ
الص ْب ِح ِمن أ� ْج ِل
ُفل َانٍ ِم َّما ُي ٖط ُيل ِب َناَ ،ف َما َر أ� ْي ُت ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َغ ِض َب ٖفي َم ْو ِع َظ ٍة
اس� :إ َّن ِم ْن ُك ْم ُم َن ِّف ٖر َينَ .ف أ� ُّي ُك ْم أ� َّم
شد ِم َّما َغ ِض َب َي ْو َم ِئ ٍذَ ،ف َق َالَ :ي آ� أ� ُّي َها ال َّن ُ
َق ُّط أ� َّ
اس َف ْل ُيوجِ ْزَ ،ف ِإ� َّن ِم ْن َو َرا ِئ ِه ا ْل َك ٖبي َر َو َّ
الص ٖغي َر َو َذا ا ْل َح َاج ِة» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. ال َّن َ
83
Hadiste sözü edilen resim yasağının tapınmak maksadıyla resim yapmak olduğu şeklinde açıklamalar yapıl-
12
mıştır. Nitekim Hz. Peygamber’in resimli perdenin yastık yapılarak kullanımına bir şey dememesi, bu yakla-
şımı teyit etmektedir. Taberî de bu hadisin tapınmak üzere yapılan suretlerle ilgili olduğunu söylemiştir. (İbn
Allân, Delîlü’l-fâlihîn, V, 110). Buna karşın hadisin her türlü canlı resmini yapmayı men ettiği yorumu yaygındır.
Ayrıca bu sözüyle Hz. Peygamber’in putperestlikten yeni çıkmış kimselere, resimlerin yer aldığı şeyleri kapı,
duvar vb. göz önündeki yerlere asmamayı öğütlediği de söylenebilir.
84
13
Hırsızlık cezasına tarih içerisinde değişik toplum ve zamanlarda biribirinden farklı müeyyideler uygulanmıştır.
Arap toplumunda da bu ceza İslâm öncesinde elin kesilmesi şeklinde tatbik edilmiştir. İslâm, bu tür cezaları
belli kaideler çerçevesinde yeniden düzenlemiş ve caydırıcılık esas olmak üzere cezaların insanîleştirilmesi
yolunda tedricilik esasını getirmiştir. Kur’an’da da yer aldığı üzere kimi mevcut cezalar harfi olarak muhafaza
edilmiş, ancak onların uygulanma alanları olabildiğince daraltılmış ve zamanla uygulanmaları fiilen askıya
alınmıştır. Nitekim İslâm tarihi boyunca bu kabil müeyyidelerin hemen hemen hiç uygulanmadığı görülür.
Hadisteki ana fikir hırsızlık gibi şahıs ve topluma karşı işlenen bir suçun müeyyidesiz bırakılmamasıdır. Müey-
yidenin tarzı, miktarı ve uygulanışı sosyo-psikolojik, ekonomik yapı ve hukukî düzenlemelerle ilgilidir.
85
Bedevilerin alışkanlık ve görgüsüzlüğü zaman zaman bu kabil uygunsuz davranışlara yol açabilmiştir. Hz. Pey-
14
gamber, bu şekilde davranabilen insanları en güzel biçimde eğitmiş ve ahlâk örneği bir toplumun oluşmasını
temin etmiştir.
86
ِ�إ َّن ال ّّٰل َه َي أ�ْ ُم ُر بِا ْل َع ْدلِ َو ْال ِإ� ْح َسانِ َو�ِإي َت آ� ِء ِذي ا ْل ُق ْر ٰبى َو َي ْن ٰهى عَ ِن ا ْل َف ْحشَ آ� ِء
ون َوا ْل ُم ْن َك ِر َوا ْل َب ْغ ِي َي ِع ُظ ُك ْم َل َع َّل ُك ْم ت ََذ َّك ُر َ
;Şüphesiz Allah, adaleti, iyilik yapmayı, yakınlara yardım etmeyi emreder
hayâsızlığı, fenalık ve azgınlığı da yasaklar. O, düşünüp tutasınız diye size
öğüt veriyor.
)(Nahl, 16/90
88
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-659
، ُك َّل َما هَ َل َك َِن ٌّبي خَ َل َف ُه َنب ٌِّي،وس ُه ُم ْال أ� ْن ِب َيا ُء ُ «كان َْت َب ُنو �ِإ ْس َرا ٖئ َيل ت َُس َ :َو َس َّل َم
ول ال ّّٰل ِهَ َيا َر ُس:ون» َقا ُلوا َ ون َب ْع ٖدي خُ َل َفا ُء َف َي ْك ُث ُر ُ َو َس َي ُك،َو�إ َّن ُه َلا َنب َِّي َب ْع ٖدي
َو ْاس أ� ُلوا، ُث َّم أ�عْ ُطوهُ ْم َح َّق ُه ْم، ِ « أ� ْو ُفوا ِب َب ْي َع ِة ْال أ� َّولِ َف ْال أ� َّول:َف َما َت أْ� ُم ُرنَا؟ َق َال
. َف إ� َّن ال ّّٰل َه َسا ِئ ُل ُه ْم عَ َّما ْاس َت ْرعَ اهُ ْم» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه،ال ّّٰل َه ا َّل ٖذي َل ُك ْم
659. Ebû Hüreyre’den (ra) anlatıyor:
Resûlullah şöyle buyurdu:
İsrailoğulları peygamberler tarafından idare ediliyor; biri ölünce bir
başka peygamber onun yerine geçiyordu. Benden sonra ise peygamber
gelmeyecektir; halifeler olacak, sayıları çoğalacaktır. Sahâbîler:
–Yâ Resûlallah, bu şartlarda bize ne tavsiye edersiniz, diye sorduklarında,
Peygamber :
–Öncelik sırasına göre onlara biat edin; onlara karşı yükümlülüklerinizi yerine
getirin ve alamadığınız haklarınızı da Allah’tan isteyin. Zira Allah onlara, halka
karşı görevlerini yapıp yapmadıklarını soracaktır, buyurdu.
(B3455 Buhârî, Enbiyâ, 50; M4773 Müslim, İmâre, 44)
89
أ� َّن ُه َق َال ِل ُم َعا ِو َي َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي َم ْر َي َم ْال أ� ْزدِيِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-661
« َم ْن َو َّلا ُه ال ّّٰل ُه َش ْيئ ًا:ول ُ ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُق
َ َس ِم ْع ُت َر ُس:ُعَ ْنه
َ ِم ْن أ� ُمو ِر ا ْل ُم ْس ِل ٖم َين َف ْاح َت َج َب د
اِ ْح َت َج َب،ُون َح َاج ِت ِه ِم َوخَ َّل ِت ِه ْم َو َف ْق ِر ِه ْم
ُون َح َاج ِت ٖه َوخَ َّل ِت ٖه َو َف ْق ِر ٖه َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة» َف َج َع َل ُم َعا ِو َي ُة َر ُجل ًا عَ َلى
َ ال ّّٰل ُه د
. ُّ َوال ِّت ْر ِم ِذي،َ َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُود.اس
ِ َح َوا ِئ ِج ال َّن
661. Ebû Meryem el-Ezdî’den (ra) nakledildiğine göre o,
Muâviye’ye (ra) şöyle demiştir:
Resûlullah’ın , “Allah birini Müslümanların başına idareci yapar da o
kimse, (halkla arasına engeller koyarak) Müslümanların dertleri, sıkıntıları ve
ihtiyaçlarıyla ilgilenmezse, Allah da kıyamet gününde onun derdi, sıkıntısı ve
ihtiyacı ile ilgilenmez.” buyurduğunu işittim.
Bunun üzerine Muâviye, halkın (şikâyetlerini dinlemek) ve ihtiyaçlarını
kendisine iletmek üzere bir adam görevlendirdi.
(D2948 Ebû Dâvûd, İmâre, 13; T1332 Tirmizî, Ahkâm, 6)
90
َ -662وعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنهُ ،عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
«س ْب َع ٌة ُيظِ ُّل ُه ُم ال ّّٰل ُه ٖفي ِظ ِّل ٖه َي ْو َم َلا ِظ َّل �إ َّلا ِظ ُّلهُ� :إ َما ٌم عَ ا ِد ٌل،
َق َالَ :
اب نَشَ أ� ٖفي ِع َبا َد ِة ال ّّٰل ِه َت َعا َلىَ ،و َر ُج ٌل َق ْل ُب ُه ُم َع َّلقٌ ِفي ا ْل َم َساجِ ِد، َو َش ٌّ
َو َر ُجل َانِ ت ََحا َّبا ِفي ال ّّٰل ِهْ ،اج َت َم َعا عَ َل ْي ِهَ ،وتَف َّر َقا عَ َل ْي ِهَ ،و ُ
رج ٌل دعَ ْت ُه ا ْم َر أ� ٌة
اف ال ّّٰلهََ ،و َر ُج ٌل ت ََص َّد َق ب َِص َد َق ٍة، نص ٍب َو َج َمالٍ َ ،ف َق َال� :إنِّى أ�خَ ُ ات َم ِ َذ ُ
َف أ�خْ َفاهَ ا َح ّٰتى َلا َت ْع َل َم ِش َما ُل ُه َما ُت ْن ِف ُق َي ٖمي ُنهَُ ،و َر ُج ٌل َذ َك َر ال ّّٰل َه خَ ا ِل ًيا
اض ْت عَ ْي َنا ُه» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. َف َف َ
91
93
15
Hz. Peygamber, Câhiliye olarak adlandırılan, hukuk ve adaletin olmadığı bir toplumu, getirdiği insanî ilkeler ve
gerçekleştirdiği sosyo-politik düzenlemelerle objektif kurallara sahip bir topluma dönüştürmüştür. Akabe Biat-
ları adı verilen sosyal sözleşmeler ve daha sonra Müslüman olanlardan alınan sözlerle fert ve toplulukların bu
objektif kurallara bağlı kalacakları teyit edilmiştir. Bu mekanizma İslâm kültüründe “biat” olarak isimlendirilmiş-
tir. Böylece biat, hukuksuz bir sosyal düzenekten, yani Câhiliye toplumundan, hukuku olan bir sosyal düzeneğe
geçmenin simgesi olmuştur. Hadiste sözü edilen “Câhiliye ölümü üzerine ölür” ifadesi, inanç ve hukuk bakımın-
dan Câhiliyedeki insanlara benzeyerek ölür anlamına gelmektedir.
95
ehliyet, liyakat ve meşruiyet üzere verilmesi gerektiğine işaret etmekte; bu nitelikteki yönetimin de soyuna
ve rengine, kabilesine ve boyuna bakmaksızın meşru sayılması ve bu meşruiyetin getirdiği yükümlülüğün de
üstlenilmesi gerektiğini vurgulamaktadır.
96
97
Rivayette halkın onayını almış bir yönetimin kuvvet kullanılarak ele geçirilmesi girişimine karşı halkın meşru
17
98
18
Hadiste yöneticilerin halka karşı haksızlıklarına suskun kalınmasının tavsiye edildiği zannedilmemelidir. Ko-
nuya ilişkin rivayetler birlikte düşünüldüğünde toplumsal kargaşaya yol açmadan hak aramanın teşvik edildi-
ği fark edilir.
19
Hadiste Hz. Peygamber’in Allah’ın kendisine vahyettiği hak ve adalet esaslarına göre talepte bulunduğu, do-
layısıyla Peygambere itaatın da doğal olarak Allah’a itaat manası taşıyacağı belirtilmektedir. Peygamber’in
tayin ettiği yönetici de onun koyduğu esaslara göre hareket edeceğinden, emire itaat de Peygambere itaat
anlamına gelmektedir. Hz. Peygamber’in ancak maruf ve meşru olan hususlarda otoriteye itaat edilmesi ge-
rektiği yönündeki beyanları da bu çerçevede hatırda tutulmalıdır.
99
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه َ َس ِم ْع ُت َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي َب ْك َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-676
:الس َلط َان أ�هَ ا َن ُه ال ّّٰلهُ» َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال
ُّ « َم ْن أ�هَ َان:ول ُ عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُق
ٌ َح ٖد
.يث َح َس ٌن
676. Ebû Bekre’nin (ra) işittiğine göre Resûlullah şöyle demiştir:
Kim (meşru) devlet başkanını aşağılarsa, Allah tarafından aşağılanır.
(T2224 Tirmizî, Fiten, 47)
100
101
ول ال ّّٰل ِه أ� َلا ت َْس َت ْع ِم ُل ٖني؟ َف َض َر َب ِب َي ِد ٖه عَ َلى َ َيا َر ُس: ُق ْل ُت: َوعَ ْن ُه َق َال-679
ٌ « َيا أ� َبا َذ ٍّر �إن ََّك َض ٖع:َم ْن ِك ٖبي ُث َّم َق َال
َو�إن ََّها َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة ِخ ْز ٌي، َو�إن ََّها أ� َما َن ٌة،يف
. َو أ�دَّى ا َّل ٖذي عَ َل ْي ِه ٖف َيها» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم، �إ َّلا َم ْن أ�خَ َذهَ ا ب َِح ِّق َها،َون ََدا َم ٌة
679. Ebû Zer (ra) anlatıyor:
–Yâ Resûlallah, beni yönetici olarak tayin etmez misin, dedim. Elini omzuma
koydu ve bana şöyle dedi:
–Ebû Zer sen zayıfsın, yöneticilik ise bir emanettir. Onu layık olduğu biçimde
üstlenen ve gereğini hakkıyla yerine getiren kimseler dışındakiler için o,
kıyamet günü rezillik ve pişmanlık sebebidir.
(M4719 Müslim, İmâre, 16)
:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال َ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-680
ُ َو َس َت ُك،ون عَ َلى ْال إ� َما َر ِة
. ُّون ن ََدا َم ًة َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة» َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري َ «�إن َُّك ْم َس َت ْح ِر ُص
680. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Siz yöneticiliği çok isteyeceksiniz. Oysa o, kıyamet gününde (ehil olmayanlar
için) pişmanlık sebebi olacak.
(B7148 Buhârî, Ahkâm, 7)
102
ول ال ّٰل ِه َص َّلى َ عَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد َو أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن َر ُس-681
َو َلا ْاس َت ْخ َل َف ِم ْن خَ ٖلي َف ٍة، « َما َب َع َث ال ّّٰل ُه ِمن َنب ٍِّي:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال
َوب َِطا َن ٌة َت أ�ْ ُم ُر ُه،وف َوت َُح ُّض ُه عَ َل ْي ِه
ِ ب َِطا َن ٌة َت أْ� ُم ُر ُه بِا ْل َم ْع ُر: ِ�إ َّلا َكان َْت َل ُه ب َِطا َن َتَان
. ُِّبالشَّ ِّر َوت َُح ُّض ُه عَ َل ْي ِه َوا ْل َم ْع ُصو ُم َم ْن عَ َص َم ال ّّٰلهُ» َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري
681. Ebû Saîd ve Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Allah’ın gönderdiği her peygamberin ve iş başına getirilen her halifenin iki
tür yardımcısı olur. Bunlardan biri, ona iyiliği emreder ve kendisini iyiliğe
teşvik eder; diğeri ise kötü yolu gösterir ve kötülüğe teşvik eder; onların
kötülüklerinden ancak Allah’ın koruduğu kimseler kurtulabilir.
(B7198 Buhârî, Ahkâm, 42)
103
104
105
106
107
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِهَ أ� َّن َر ُس،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-686
َف أ� ْف َض ُل َها،ون ُش ْع َب ًةَ أ� ْو ب ِْض ٌع َو ِس ُّت،ون َ « َا ْل إ� َيم ُان ب ِْض ٌع َوس ْب ُع:َو َس َّل َم َق َال
َوا ْلح َيا ُء ُش ْع َب ٌة،الط ٖر ِيق َّ َو أ�دْ َناهَ ا �إ َم َاط ُة ْال أ� َذى عَ ِن،َُق ْو ُل َلا �ِإلٰ َه �إ َّلا ال ّّٰله
.ِم َن ْال إ� َيمانِ » ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
686. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
İman, yetmiş veya altmış küsur bölümdür; bunların en üstünü lâ ilâhe illâllah
sözüdür. En aşağısı ise geçenlere sıkıntı veren şeyleri yoldan kaldırmaktır.
Hayâ da imanın bir bölümüdür.
(M153 Müslim, Îmân, 58; B9 Buhârî, Îmân, 3)
ُ َك َان َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْلخُ ْد ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-687
ول ال ّّٰل ِه
َف ِإ� َذا َر أ�ى َش ْيئ ًا،َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم أ� َش َّد َح َيا ًء ِم َن ا ْل َع ْذ َرا ِء ٖفي ِخ ْد ِرهَ ا
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.َي ْك َرهُ ُه عَ َر ْف َنا ُه ٖفي َو ْج ِه ِه
687. Ebû Saîd el-Hudrî (ra) şöyle demiştir:
Resûlullah , örtüsü içindeki genç bir kızdan daha hayâlı idi. Hoşlanmadığı
bir şey gördüğünde, biz bunu yüzünden anlardık.
(B6102 Buhârî, Edeb, 72; M6032 Müslim, Fedâil, 67)
108
ول ال ّٰل ِه َ -688وعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْلخُ ْد ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َالَ :ق َال َر ُس ُ
اس ِع ْن َد ال ّّٰل ِه َم ْن ِز َل ًة َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة
َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم�« :إ َّن ِم ْن أ� َش ِّر ال َّن ِ
ال َّر ُج ُل ُي ْف ٖضي �ِإ َلى ا ْل َم ْر أ� ِة َو ُت ْف ٖضي �ِإ َل ْي ِه ُث َّم َي ْنشُ ُر ِس َّرهَ ا» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.
688. Ebû Saîd el-Hudrî’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle buyurmuştur:
Kıyamet günü, Allah nezdinde derecesi en kötü olan insan, karı-koca
olduktan sonra eşinin (yataktaki) sırlarını yayandır.
)(M3542 Müslim, Nikâh, 123
110
ُ أ�تَى عَ َل َّي َر ُس: َوعَ ْن َثاب ٍِت عَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-691
ول ال ّّٰل ِه
َف َب َعث ٖني ٖفي، َف َس َّل َم عَ َل ْي َنا، َِص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َو أ�نَا أ� ْل َع ُب َم َع ا ْل ِغ ْل َمان
: َما َح َب َس َك؟ َف ُق ْل ُت: َف َل َّماجِ ئ ُْت َقا َل ْت، َف أ� ْب َط أْ� ُت عَ َلى أ� ٖ ّمي،َح َاج ِت ِه
112
113
َق َال ِلي ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه: َوعَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-694
« َل ْو َق ْد َجا َء َم ُال ا ْل َب ْح َر ْي ِن أ�عْ َط ْي ُت َك ٰه َك َذا َو ٰه َك َذا َو ٰه َك َذا» َف َل ْم:َو َس َّل َم
َف َل َّما َجا َء،َي ٖجي ْء َم ُال ا ْل ْبح َر ْي ِن َح ّٰتى ُقب َِض ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
ِ َم ْن َك َان َل ُه ِع ْن َد َر ُسول:َم ُال ا ْل َب ْح َر ْي ِن أ� َم َر أ� ُبو َب ْك ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َف َنادَى
�ِإ َّن ال َّنب َِّي:ُ َف أ� َت ْي ُت ُه َو ُق ْل ُت َله.ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ِع َد ٌة أ� ْو َد ْي ٌن َف ْل َي أْ� ِت َنا
، َف َع َددْ ت َُها، َف َحثَى ٖلي َح ْث َي ًة،َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال ٖلي َك َذا َو َك َذا
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. خُ ْذ ِم ْث َل ْي َها: َف َق َال ٖلي،َف ِإ� َذا ِه َي خَ ْم ُس ِما َئ ٍة
694. Câbir (ra) anlatıyor:
Peygamber bana:
–Bahreyn (zekât veya cizye) malları gelince, sana şunları şunları şunları
veririm, dedi. Fakat Peygamber vefat edinceye kadar oradan bir şey gelmedi.
Bahreyn malları gelince Ebû Bekir (ra):
–Resûlullah’ın kime sözü veya borcu varsa gelsin, diye ilân ettirdi. Ben de gittim ve:
–Peygamber bana şöyle şöyle vaatte bulunmuştu, dedim. Bunun üzerine Ebû
Bekir (ra) bana bir avuç para ayırdı; saydım beş yüz (dinar/dirhem) idi.
–Bunun iki mislini daha al, dedi.
(B2296 Buhârî, Kefâlet, 3; M6023 Müslim, Fedâil, 60)
116
َو َلا ت َُكونُوا َكا َّل ٖتي َن َق َض ْت َغ ْز َل َها ِم ْن َب ْع ِد ُق َّو ٍة أ�ن َْكاث ًا
İpliğini iyice eğirip büktükten sonra (tekrar) çözüp bozan kadın gibi olmayın...
(Nahl, 16/92)
اب ِم ْن َق ْب ُل َف َط َال عَ َل ْي ِه ُم ْال أ� َم ُد َف َق َس ْت َ َو َلا َي ُكونُوا َكا َّل ٖذ َين أ�وتُوا ا ْل ِك َت
ُق ُلو ُب ُه ْم
...Daha önce kendilerine kitap verilip de, üzerinden uzun zaman geçen,
böylece kalpleri katılaşanlar gibi olmasınlar...
(Hadîd, 57/16)
117
118
119
120
َك َان َكل َا ُم َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى: َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها َقا َل ْت-700
.َ َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُود.ُال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َك َلا ًما َف ْصل ًا ي ْف َه ُم ُه ُك ُّل َم ْن َي ْس َم ُعه
700. Hz. Âişe (ra) şöyle demiştir:
Resûlullah’ın konuşması, açık ve netti; dinleyenlerin hepsi
söylediklerini anlardı.
(D4839 Ebû Dâvûd, Edeb, 18)
121
122
123
125
126
127
اس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن ُه َد َف َع َم َع ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ٍ َوعَ ِن ا ْب ِن عَ َّب-708
َو َس َّل َم َي ْو َم عَ َر َف َة َف َس ِم َع ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َو َرا َء ُه ز َْجر ًا َش ٖديد ًا
اس عَ َل ْي ُك ْم
ُ « أ� ُّي َها ال َّن: َف أ� َشا َر ب َِس ْو ِط ٖه �ِإ َل ْي ِه ْم َو َق َال،َو َض ْرب ًا َو َص ْوت ًا ِل ْل ِإ�ب ِِل
.ُ َو َر َوى ُم ْس ِلم ٌ َب ْع َضه، ُّاع» َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري ِ يض َ �ِالس ٖكي َن ِة َف ِإ� َّن ا ْل ِب َّر َل ْي َس ب ِْال ِإ
َّ ب
708. İbn Abbâs (ra) anlatıyor:
(Hac mevsiminde) Arefe günü Peygamber ile beraberdim. Peygamber
, arkasında bazı kimselerin develerini bağırıp çağırarak ve onlara vurarak
sürdüklerini işitince, onlara kamçısıyla işaret ederek şöyle buyurdu: “Ey
insanlar, yavaş olun. İyilik, acelecilikle elde edilmez.”
(B1671 Buhârî, Hac, 94; M3089 Müslim, Hac, 268)
128
129
: َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-709
َو َم ْن َك َان ُي ْؤ ِم ُن بِال ّّٰله،ُ« َم ْن َك َان ُي ْؤ ِم ُن بِال ّّٰله َوا ْل َي ْو ِم ْال آ� ِخ ِر َف ْل ُي ْك ِر ْم َض ْي َفه
َو َم ْن َك َان ُي ْؤ ِم ُن بِال ّّٰله َوا ْل َي ْو ِم ْال آ� ِخ ِر َف ْل َي ُق ْل خَ ْير ًا،َُوا ْل َي ْو ِم ْال آ� ِخ ِر َف ْل َي ِص ْل َر ِح َمه
.أ� ْو ِل َي ْص ُم ْت» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
709. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur:
Allah’a ve âhiret gününe inanan, misafirine ikram etsin. Allah’a ve âhiret
gününe inanan, akrabalarıyla ilişkisini sürdürsün. Allah’a ve âhiret gününe
inanan, ya hayır söylesin veya sussun.
(B6138 Buhârî, Edeb, 85; M173 Müslim, Îmân, 74)
131
132
َيا َم ْر َي ُم �ِإ َّن ال ّّٰل َه ُي َبشِّ ُر ِك ب َِك ِل َم ٍة ِم ْن ُه اِ ْس ُم ُه ا ْل َم ٖس ُيح �ِإ ْذ َقا َل ِت
Hani melekler şöyle demişti: “Ey Meryem! Allah seni kendi tarafından bir
kelime ile müjdeliyor ki, adı (Meryemoğlu İsa) Mesih’tir.
(Âl-i İmrân, 3/45)
عَ ْن أ� ٖبي �ِإ ْب َر ٖاه َيم َو ُي َق ُال أ� ُبو ُم َح َّم ٍد َو ُي َق ُال أ� ُبو ُم َعا ِو َي َة عَ ْب ِد ال ّّٰل ِه ْب ِن أ� ٖبي-711
َر ِض َي،ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َبشَّ َر خَ ٖد َيج َة َ أ� ْو ٰفي َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن َر ُس
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. َلا َصخَ َب ٖفي ِه َو َلا ن ََص َب، ِب َب ْي ٍت ِفي ا ْلج َّن ِة ِم ْن َق َص ٍب،ال ّّٰل ُه عَ ْن َها
133
وسى ْال أ� ْش َع ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنهُ ،أ� َّن ُه َت َو َّض أ� ٖفي َب ْي ِت ِه،َ -712وعَ ْن أ� ٖبي ُم َ
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ ،و َل َا ُكون ََّن
ُث َّم خَ َر َج َف َق َالَ :ل أ� ْل َز َم َّن َر ُس َ
َم َع ُه َي ْو ٖمي ٰه َذاَ ،ف َجا َء ا ْل َم ْسجِ َدَ ،ف َس أ� َل عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه
َو َس َّل َم َف َقا ُلواَ :و َّج َه ٰه ُه َناَ ،ق َالَ :ف َخ َر ْج ُت عَ َلى أ� َث ِر ٖه أ� ْس أ� ُل عَ ْنهَُ ،ح ّٰتى
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه اب َح ّٰتى َق َضى َر ُس ُ يس َف َج َل ْس ُت ِع ْن َد ا ْل َب َِدخَ َل ِب ْئ َر أ� ٖر ٍ
عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َح َاج َت ُه َو َت َو َّض أ� ،ف ُق ْم ُت �ِإ َل ْي ِهَ ،ف ِإ� َذا هُ َو َق ْد َج َل َس عَ َلى ِب ْئ ِر
َوس َط ُق َّف َهاَ ،و َكشَ َف عَ ْن َسا َق ْي ِه َو َد َّلاهُ َما ِفي ا ْل ِب ْ ِئ ِرَ ،فس َّل ْم ُت يسَ ،وت َّ أ� ٖر ٍ
اب َر ُسولِ اب َف ُق ْل ُتَ :ل أ� ُكون ََّن َب َّو َ عَ َل ْي ِه ُث َّم ان َْص َر ْف ُت َف َج َل ْس ُت ِع ْن َد ا ْل َب ِ
ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ا ْل َي ْو َمَ .ف َجا َء أ� ُبو َب ْك ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َف َد َفع
اب َف ُق ْل ُتَ :م ْن ٰه َذا؟ َف َق َال :أ� ُبو َب ْك ٍرَ ،ف ُق ْل ُت :عَ َلى ِر ْس ِل َكُ ،ث َّم ا ْل َب َ
ول ال ّّٰل ِه ٰه َذا أ� ُبو َب ْك ٍر ْيس َت أ�ْ ِذ ُنَ ،ف َق َال« :ا ْئ َذ ْن
َذهَ ْب ُت َف ُق ْل ُتَ :يا َر ُس َ
ول ال ّّٰل ِه َل ُه َو َبشِّ ْر ُه ِبِا ْل َج َّن ِة» َف أ� ْق َب ْل ُت َح ّٰتى ُق ْل ُت ِل أ� ٖبي َب ْك ٍرُ :ادْ خُ ْل َو َر ُس ُ
ُي َبشِّ ُر َك بِا ْل َج َّن ِةَ ،ف َدخَ َل أ� ُبو َب ْك ٍر َح ّٰتى َج َل َس عَ ْن َي ٖم ِين ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه
عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َم َع ُه ِفي ا ْل ُق ِّفَ ،و َد َّلى ِر ْج َل ْي ِه ِفي ا ْل ِب ْئ ِر َك َما ص َن َع َر ُس ُ
ول
134
136
Başka bir rivayete göre, Hz. Osman, müjdeyi alınca Allah’a hamd etti ve “Allah
yardımcım olsun” dedi.
)(B3693 Buhârî, Fedâilü ashâbi’n-nebî, 6
َ -713وعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َالُ :ك َّنا ُق ُعود ًا َح ْو َل َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى
ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ ،و َم َع َنا أ� ُبو َب ْك ٍر َوعُ َم ُر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما ٖفي َن َف ٍرَ ،ف َقا َم َر ُس ُ
ول
ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ِم ْن َب ْي ِن أ� ْظ ُه ِرنَا َف أ� ْب َط أ� عَ َل ْي َنا َوخَ ٖشي َنا أ� ْن ُي ْق َت َط َع دُو َن َنا
َف َف ِزعْ َنا َف ُق ْم َناَ ،ف ُك ْن ُت أ� َّو َل َم ْن َف ِزعَ َفخَ َر ْج ُت أ� ْب َت ٖغي َر ُس َ
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه
عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ ،ح ّٰتى أ� َت ْي ُت َحا ِئط ًا ِل ْل أ�ن َْصا ِر ِل َب ِني ال َّن َّجا ِرَ ،ف ُد ْر ُت ِب ٖه هَ ْل أ�جِ ُد َل ُه
َباب ًا؟ َف َل ْم أ�جِ ْدَ ،ف ِإ� َذا َر ٖب ٌيع َي ْدخُ ُل ٖفي َج ْو ِف َحا ِئ ٍط ِم ْن ِب ْئ ٍر خَ ا ِر َج ُه َ -وال َّر ٖب ُيع:
الص ٖغي ُرَ -ف ْاح َت َف ْر ُتَ ،ف َدخَ ْل ُت عَ َلى َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َا ْل َج ْد َو ُل َّ
ول ال ّّٰل ِهَ ،ق َالَ « :ما َش أ�ن َُك» ُق ْل ُت: َف َق َال « :أ� ُبو هُ َر ْي َر َة؟» َف ُق ْل ُتَ :ن َع ْم َيا َر ُس َ
ُك ْن َت َب ْي َن أ� ْظ ُه ِرنَا ف ُق ْم َت َف أ� ْب َط أ�ْ َت عَ َل ْي َناَ ،فخَ ٖشي َنا أ� ْن ُت ْق َت َط َع دُو َن َناَ ،ف َف ِزعْ َنا،
َف ُك ْن ُت أ� َّو َل َم ْن َف ِزعَ َف أ� َت ْي ُت ٰه َذا ا ْل َحا ِئ َطَ ،ف ْاح َت َف ْر ُت َك َما َي ْح َت ِف ُر ال َّث ْع َل ُب،
اس ِم ْن َو َرا ٖئيَ .ف َق َالَ « :يا أ� َبا هُ َر ْي َر َة» َو أ�عْ َطا ٖني َن ْع َل ْي ِه َف َق َال: َو ٰه ُؤ َلا ِء ال َّن ُ
يت ِم ْن َو َرا ِء ٰه َذا ا ْل َحا ِئ ِط َيشْ َه ُد أ� ْن َلا �ِإ َل ِه �إ َّلا «اِ ْذهَ ْب ِب َن ْع َل َّي هَ ا َت ْي ِنَ ،ف َم ْن َل ٖق َ
ال ّّٰل ُه ُم ْس َت ْي ِق ًنا ب َِها َق ْل ُبهَُ ،ف َبشِّ ْر ُه بِا ْل َج َّن ِة» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.
137
138
139
140
الد َين َفل َاوب َيا َب ِن َّي �ِإ َّن ال ّّٰل َه ْاص َط ٰفى َل ُك ُم ٖ ّ َ و َو ّٰصى ب َِه آ� �ِإ ْبر ٰٖه ُيم َب ٖني ِه َو َي ْع ُق ُ
وب ا ْل َم ْو ُت ون * أ� ْم ُك ْن ُت ْم ُش َه َد�آ َء �ِإ ْذ َح َض َر َي ْع ُق َ ت َُموت َُّن َ�إ َّلا َو أ� ْن ُت ْم ُم ْس ِل ُم َ
ون َم ْن َب ْع ٖدي َقا ُلوا َن ْع ُب ُد �ِإلٰ َه َك َو�ِإلٰ َه �آ َب آ� ِئ َك �ِإ ْبر ٰٖه َيم �ِإ ْذ َق َال ِل َب ٖني ِه َما َت ْع ُب ُد َ
ون َو�ِإ ْسمٰ ٖع َيل َو�ِإ ْس ٰح َق �ِإلٰ ًها َو ِاحد ًا َون َْح ُن َل ُه ُم ْس ِل ُم َ
!İbrahim bunu kendi oğullarına da vasiyet etti, Yakub da öyle: “Oğullarım
”Allah sizin için bu dini (İslâm’ı) seçti. Siz de ancak müslümanlar olarak ölün
dedi. Yoksa siz Yakub’un, ölüm döşeğinde iken çocuklarına, “Benden sonra
kime ibadet edeceksiniz?” dediği, onların da, “Senin ilâhına ve ataların
İbrahim, İsmail ve İshâk’ın ilâhı olan tek bir ilâha ibadet edeceğiz; bizler ona
?boyun eğmiş müslümanlarız.” dedikleri zaman orada mı idiniz
)(Bakara, 2/132-133
142
اِ ْس َت أ�ْ َذن ُْت ال َّنب َِّي َص َّلى:اب َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َالِ َوعَ ْن عُ َم َر ْب ِن ا ْلخَ َّط-717
»«لا َت ْن َس َنا َيا أ�خَ َّي ِم ْن دُعَ ا ِئ َك َ : َو َق َال، َف أ� ِذ َن ِلى،ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ِفي ا ْل ُع ْم َر ِة
« أ� ْش ِر ْك َنا َيا أ�خَ َّي: َو ٖفي ِر َوا َي ٍة َق َال.الد ْن َيا ُّ َف َق َال َك ِل َم ًة َما َي ُس ُّر ٖني أ� َّن ٖلي ب َِها
.يث َح َس ٌن َص ِح ٌيح ٌ َو َق َال َح ِد، ُّ َوال ِّت ْرمِذِي،َٖفي دُعَ ا ِئ َك» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُود
717. Ömer b. Hattâb (ra) şöyle demiştir:
Peygamber’den , umre yapmak için izin istedim. Bana izin verdi ve
“Kardeşim, duanda bizi de unutma.” dedi. Öyle bir söz söyledi ki, karşılığında
bana dünyayı verseler bu kadar sevinmezdim.
Diğer bir rivayete göre Hz. Peygamber : “Kardeşim, dua ederken bizi de
duana kat.” demiştir.
(D1498 Ebû Dâvûd, Vitr, 23; T3562 Tirmizî, Deavât, 109)
143
َجا َء َر ُج ٌل �ِإ َلى ال َّنب ِِّي: َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-720
َ َيا َر ُس:َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف َق َال
، �ِإ ٖنّي أ� ٖر ُيد َس َفر ًا،ول ال ّّٰل ِه
« َو َغ َف َر: َق َال، ِزدْ ٖني: َق َال.» « َز َّو َد َك ال ّّٰل ُه ال َّت ْقوٰى: َف َق َال،َف َز ِّودْ ٖني
« َو َي َّس َر َل َك ا ْلخ ْي َر َح ْيث َُما ُك ْن َت» َر َوا ُه: َق َال، ِزدْ ٖني:َذ ْن َب َك» َق َال
.يث َح َس ٌن ٌ َو َق َال َح ِد،ال ِّت ْر ِم ِذ ُّي
720. Enes (ra) anlatıyor:
Bir adam Peygamber’e gelip:
–Yâ Resûlallah, sefere çıkmak istiyorum, bana dua et, dedi. Resûlullah :
–Allah, takvanı artırsın, buyurdu. O adam, “Biraz daha dua et.” dedi.
Peygamber :
–Allah günahlarını bağışlasın, diye dua etti. Adam, “Biraz daha” dedi:
Peybamber de:
–Nerede olursan ol, Allah sana hayrı kolaylaştırsın, diye dua etti.
(T3444 Tirmizî, Deavât, 44)
144
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه -721عَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َالَ :ك َان َر ُس ُ
اس ِت َخا َر َة ِفي ْال أ� ُمو ِر ُك ِّل َها َك ُّ
السو َر ِة ِم َن ا ْل ُق ْر�آنِ ، عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُي َع ِّل ُم َنا ْال ْ
يض ِة ُث َّمول �ِإ َذا هَ َّم أ� َح ُد ُك ْم ب ِْال أ� ْم ِرَ ،ف ْل َي ْر َك ْع َر ْك َع َت ْي ِن ِم ْن َغ ْي ِر ا ْل ٖفر َ
َي ُق ُ
ْل َي ُق ْلَ :ال ّٰل ُه َّم �ِإ ٖنّي أ� ْس َت ٖخي ُر َك ِب ِع ْل ِم َكَ ،و أ� ْس َت ْق ِد ُر َك ِب ُق ْد َر ِت َكَ ،و أ� ْس أ� ُل َك
ِم ْن َف ْض ِل َك ا ْل َع ٖظ ِيمَ ،ف ِإ�ن ََّك َت ْق ِد ُر َو َلا أ� ْق ِد ُرَ ،وت ْع َل ُم َو َلا أ�عْ َل ُمَ ،و أ�ن َْت
وبَ .ال ّٰل ُه َّم �ِإ ْن ُك ْن َت ت ْع َل ُم أ� َّن ٰه َذا ْال أ� ْم َر خَ ْي ٌر ٖلي ٖفي ٖدي ٖني عَ ل َّا ُم ا ْل ُغ ُي ِ
َو َم َع ٖاشي َوعَ ا ِق َب ِة أ� ْم ٖري» -أ� ْو َق َال« :عَ اجِ ِل أ� ْم ٖري َو�آجِ ِل ِهَ -فا ْق ُد ْر ُه ٖلي
145
146
21
Muhtemelen Hz. Peygamber (sav) daha fazla insanla karşılaşıp selâmlaşmak ve onlarla bayramlaşmak için
böyle yapmaktaydı.
147
ا ْل ُي ْم َنى، َكان َْت َي ُد َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم: َوعَ ْن َها َقا َل ْت-725
يث ٌ َح ٖد.ذى ً � َو َكان َِت ا ْل ُي ْس َرى ِلخَ ل َا ِئ ٖه َو َما َك َان ِم ْن أ،ِل َط ُهو ِر ٖه َو َط َعا ِم ِه
. َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد َو َغ ْي ُر ُه ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ٖح ٍيح،َص ٖح ٌيح
725. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah sağ elini temizlik ve yemek yemek için, sol elini de tuvalette
temizlenmek ve benzeri kirli işler için kullanırdı.
(D33 Ebû Dâvûd, Tahâret, 18)
َوعَ ْن أ� ِّم عَ طِ َّي َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-726
ِ «اِ ْب َد أ�ْ َن ب َِم َيا ِم ِن َها َو َم:َل ُه َّن ٖفي َغ ْس ِل ا ْب َن ِت ٖه َز ْي َن َب َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها
واض ِع
.ا ْل ُو ُضو ِء ِم ْن َها» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
726. Ümmü Atiyye’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber , kızı
Zeyneb’i (ra) yıkayacakları zaman kendilerine “Yıkamaya sağ tarafından ve
abdest azalarından başlayın.” buyurmuştur.
(B167 Buhârî, Vudû’, 31; M2176 Müslim, Cenâiz, 43)
149
150
22
Nevevî, Tirmizî’nin de bu hadisi rivayet ettiğini belirtmiştir. Ancak elimizdeki Tirmizî nüshasında böyle bir
rivayet tespit edilememiştir.
23
Muhtemelen bazı sahâbîler Hz. Peygamber’in saçlarını teberrüken yahut hatıra olarak almışlardır.
151
152
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ -732وعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها َقا َل ْتَ :ق َال َر ُس ُ
َو َس َّل َمِ�« :إ َذا أ� َك َل أ� َح ُد ُك ْم َف ْل َي ْذ ُك ِر ْاس َم ال ّّٰل ِه َت َعا َلىَ ،ف ِإ� ْن ن َِس َي أ� ْن َي ْذ ُك َر
ْاس َم ال ّّٰل ِه َت َعا َلى ٖفي أ� َّو ِل ِهَ ،ف ْل َي ُق ْل :ب ِْس ِم ال ّّٰل ِه أ� َّو َل ُه َو�آ ِخ َر ُه» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُودَ،
يث َح َس ٌن َص ٖح ٌيح. َوال ِّت ْر ِم ِذيُّ َ ،و َق َالَ :ح ٖد ٌ
153
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َك َان َر ُس: َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها َقا َل ْت-736
َف أ� َك َل ُه، َف َجا َء أ�عْ راب ٌِّي،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي أ�ْ ُك ُل َط َعا ًما ٖفي ِس َّت ٍة ِم ْن أ� ْص َحا ِب ِه
ُ ِب ُل ْق َم َت ْي ِن َف َق َال َر ُس
« أ� َما �ِإ َّن ُه َل ْو َس َّمى:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
.يث َح َس ٌن َص ِح ٌيح ٌ َو َق َال َح ِد، ُّ َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذي.»َل َك َف ُاك ْم
736. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah ashâbından altı kişi ile beraber yemek yiyordu. Bir bedevi
geldi ve iki lokmada yemeği bitirdi. Bunun üzerine Resûlullah, “Eğer besmele
çekmiş olsaydı, bu yemek hepinize yeterdi.” buyurdu.
(T1858 Tirmizî, Et’ime, 47)
َوعَ ْن أ� ٖبي أ� َما َم َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َك َان-737
َغ ْي َر َم ْك ِف ٍّي، « َا ْل َح ْم ُد ِل َّل ِه َح ْمد ًا َك ٖثير ًا َط ِّيب ًا ُم َبا َرك ًا ٖفي ِه:�ِإ َذا َر َف َع َما ِئ َد َت ُه َق َال
. َُّو َلا ُم ْس َت ْغ ًني عَ ْن ُه َر َّب َنا» َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري
156
157
َوعَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َس أ� َل-740
« ِن ْع َم:ول ُ َف َج َع َل َي أْ� ُك ُل َو َي ُق، َف َدعَ ا ِب ِه، َما ِع ْن َدنَا �ِإ َّلا خَ ٌّل:أ�هْ َل ُه ْال أ�دْ َم َف َقا ُلوا
.ْال أ�دْ ُم ا ْلخَ ُّل ِن ْع َم ْال أ�دْ ُم ا ْلخَ ُّل» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
740. Câbir’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber ailesinden
(ekmeğine) katık (yapacağı bir şey) istemişti. Sirkeden başka bir şey yok,
dediler. Resûlullah onun getirilmesini istedi ve “Sirke ne iyi katıktır, sirke ne
güzel katıktır.” diyerek onu yemeye başladı.
(M5353-M5355 Müslim, Eşribe, 167-169)
158
159
160
24
Açıklama için bakınız 8. dipnot (615 numaralı hadisin dipnotu).
161
162
25
Elimizdeki Ebû Dâvûd nüshasında bu hadisi Vahşî b. Harb, babası aracılığıyla dedesinden nakletmiştir.
163
164
165
166
26
Muhtemelen Hz. Peygamber (sav) yeterince su bulunmadığından parmakları silmeyi tavsiye etmiştir. Bkz. 29. dipnot.
27
Bu rivayetin bazı versiyonlarında parmakların yanında yemek yenilen tabağın da sıyırılmasına işaret edil-
mektedir. Dolayısıyla burada metin, iki durum birleştirilerek çevirilmiştir. Yemek yedikten sonra bilhassa bazı
yiyeceklerde parmakların yalanması bir alışkanlıktır. Hatta dilimizde bir yemeğin çok lezzetli olduğunu ifade
etmek için: “parmaklarımı yiyecektim”, ifadesi, bir işe katkı verenin ondan istifade etmesi anlamında “bal tutan
parmağını yalar” deyişleri meşhurdur.
167
Bu kabil tavsiyeler kıtlık, açlık ve yokluk zamanlarında insanların bir lokma yiyeceğe muhtaç olduğu durumlar
28
dikkate alınarak yapılmıştır. İsraf ve savurganlığı her durumda yasaklayan Hz. Peygamber, zor zamanlarda
bunu evleviyetle yasaklamış ve tutumlu olmayı önermiştir.
168
169
Bu tür rivayetler okunurken bugünün gelişmiş su sistemleri ve imkânları düşünülerek değil, çöl şartların-
29
da yaşayan on beş asır öncesinin imkânları dikkate alınarak değerlendirilmelidir. İslâm, temizliği her şeyin
önünde tutmuştur. İlk inen âyetler temizliğe vurgu yaptığı gibi, bilhassa su ile temizlenme teşvik edilmiş, su
kullanarak temizlik yapanlar övülmüştür. Yemekten önce ve sonra ellerin yıkanması, sabah yataktan kalkınca
ellerin ve yüzün mutlaka yıkanması, namaz için abdest alınması, gusül temizliği, cuma ve bayram gibi özel
günlerde ve periyodik aralıklarla yıkanılması İslâm’ın temizlenmeye ne kadar önem verdiğini göstermeye ye-
ter. Bu tür hadislerdeki anlatılar istisnaî durumları yansıtmaktadır.
170
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ َس ِم ْع ُت َر ُس: َوعَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-759
، َو َط َعا ُم ْال ِإ� ْث َن ْي ِن َي ْك ِفي ْال أ� ْر َب َع َة،«ط َعا ُم ا ْل َو ِاح ِد َي ْك ِفي ْال ِإ� ْث َن ْي ِن ُ َو َس َّل َم َي ُق
َ :ول
.َو َط َعا ُم ْال أ� ْر َب َع ِة َي ْك ِفي الث ََّما ِن َي َة» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
759. Câbir (ra) şöyle demiştir:
Resûlullah’ın , “Bir kişilik yemek iki kişiye, iki kişilik yemek dört kişiye, dört
kişilik yemek de sekiz kişiye yeter.” dediğini işittim.
(M5368 Müslim, Eşribe, 179)
171
َوعَ ْن أ� ٖبي َق َتا َد َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ن ََهى-762
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.ِأ�ن ُي َت َن َّف َس ِفي ال ِإ�نَاء
172
ول ا َّله َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم أ� ِت َي َ َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ�ن َر ُس-763
َوعَ ْن َي َسا ِر ٖه أ� ُبو َب ْك ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه، َوعَ ْن َي ٖمي ِن ٖه أ�عْ َراب ُِّي،ٍِب َل َب ٍن َق ْد ٖشيب ب َِماء
. « َا ْل أ� ْي َم َن َف ْال أ� ْي َم َن» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه: ُث َّم أ�عْ َطى ال أ�عْ َراب َِّي َو َق َال، َفشَ ِر َب،ُعَ ْنه
763. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah’a sulandırılmış süt getirdiler. O sırada sağında bir bedevi,
solunda ise Ebû Bekir (ra) oturuyordu. Resûlullah sütü içti, sonra kabı
sağındaki bedeviye verdi ve:
Herkes sağındakine versin, buyurdu.
(M5289 Müslim, Eşribe, 124; B5619 Buhârî, Eşribe, 18)
173
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ ن ََهى َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-766
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.الس َقا ِء أ� ِو ا ْل ِق ْر َب ِة
ِّ عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم أ� ْن ُيشْ َر َب ِم ْن ِفي
174
َوعَ ْن أ� ِّم َثاب ٍِت َك ْبشَ َة ِب ْن ِت َثاب ٍِت أ�خْ ِت َح َّسانِ ْب ِن َثاب ٍِت َر ِض َي-767
َفشَ ِر َب،ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمُ َدخَ َل ع َل َّي َر ُس:ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما َقا َل ْت
َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال،ُ َف ُق ْم ُت �ِإ َلى ٖف َيها َف َق َط ْع ُته.ِم ْن ٖفي ِق ْر َب ٍة ُم َع َّل َق ٍة َقا ِئ ًما
ٌ َح ِد
.يث َح َس ٌن َص ِح ٌيح
767. Hassân b. Sâbit’in kız kardeşi Ümmü Sâbit Kebşe bnt.
Sâbit’ten (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah bize gelmişti. Asılı duran tulumun ağzından ayakta su içti; ben
de kalktım, (saklamak için) kırbanın ağzını kestim.
(T1892 Tirmizî, Eşribe, 18)
30
Hz. Peygamber, muhtemelen, kapların içerisine insana zarar verecek böcek ve benzeri şeylerin düşmüş olma
ihtimalinden veya kapta kalan suyun bir başkası için “artık” hâline gelmesinden dolayı böyle bir yasak getir-
miştir. Bu mahzurların olmaması hâlinde kaplardan bu şekilde su içilebileceğinin örneği 767 no’lu hadistir. Bu
hadise göre Hz. Peygamber bizzat kendisi duvarda asılı olan kabı almış ve suyu ayakta içmiştir.
175
اس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن ال َّنب َِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
ٍ َوعَ ِن ا ْب ِن عَ َّب-769
يثٌ َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال َح ِد. أ� ْو ُي ْن َفخَ ٖفي ِه،ِن ََهى أ�ن ُي َت َن َّف َس ِفي ْال ِإ�نَاء
.َح َس ٌن َص ِح ٌيح
769. İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber , kabın içine
solumayı veya üflemeyi yasaklamıştır.
(T1888 Tirmizî, Eşribe, 15)
176
177
َ -774وعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه عَ ِن ال َّنب ِِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم أ� َّن ُه ن ََهى
أ� ْن َيشْ َر َب ال َّر ُج ُل َقا ِئ ًماَ .ق َال َق َتا َد َةَ :ف ُق ْل َنا ِل أ�ن ٍَسَ :ف ْال أ� ْك ُل؟ َق َالٰ :ذ ِل َك أ� َش ُّر
-أ� ْو أ�خْ َب ُثَ -ر َوا ُه ُم ْس ِل ٌمٖ َ .في ِر َوا َي ٍة َل ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ز ََج َر
عَ ِن الشُّ ْر ِب َقا ِئ ًما
178
31
Su içme âdâbına ilişkin rivayetlerin bütününden suyu oturarak içmenin tavsiye edildiği, özendirildiği; ancak
istisnaî durumlarda ayakta iken su içmede de bir mahzur bulunmadığı anlaşılmaktadır. Normal şartlarda otu-
rarak yeme-içemenin âdâb, mürüvvet ve sağlık açısından da uygun olduğu unutulmamalıdır.
179
180
أ�تَانَا ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه: َوعَ ْن عَ ْب ِد ال ّّٰل ِه ْب ِن َز ْي ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-778
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري.� َف أ�خْ َر ْج َنا َل ُه َما ًء ٖفي َت ْو ٍر ِم ْن ُص ْف ٍر َف َت َو َّض أ،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
778. Abdullah b. Zeyd’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Peygamber bize geldi. Kendisine bakır bir kap ile su verdik, onunla
abdest aldı.
(B197 Buhârî, Vudû’, 45)
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َدخَ َل عَ َلىَ َوعَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-779
ُ َف َق َال َر ُس،ُ َو َمع ُه َص ِاح ٌب َله،َر ُج ٍل ِم َن ْال أ�ن َْصا ِر
:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. ُّات ٰه ِذه ال َّل ْي َل َة ٖفي َش َّن ٍة َو�ِإ َّلا َك َرعْ َنا» َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري
َ «�ِإ ْن َك َان ِع ْن َد َك َما ٌء َب
779. Câbir’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah , bir arkadaşı ile
ensardan bir zatın yanına geldi. Ona, “Kırbada gecelemiş (dinlenmiş soğuk)
suyun varsa getir; yoksa eğilir ağzımızla (arktan) içeriz.” dedi.
(B5613 Buhârî, Eşribe, 14)
�ِإ َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم: َوعَ ْن ُح َذ ْي َف َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-780
« ِه َي: َو َق َال،الذهَ ِب َوا ْل ِف َّض ِة َّ اج َوالشُّ ْر ِب ٖفي �آ ِن َي ِة ّ ٖ ن ََهانَا عَ ِن ا ْل َح ٖري ِر َو
ِ الدي َب
. َو ِه َى َل ُك ْم ِفي ْال آ� ِخ َر ِة» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه،الد ْن َياُّ َل ُه ْم ِفي
32
Hz. Peygamber dönemine ait bu türden hadiseler, kıt imkânlar içerisinde ilk Müslümanların su ve benzeri nimet-
leri büyük bir özenle kullandıklarını, damlalarını dahi boş yere harcamamaya gayret ettiklerini göstermektedir.
Ayrıca Cenâb-ı Hakk’ın, Peygamber’in (sav) duası ile ellerinde var olan su, yiyecek ve benzerlerine bereket verdi-
ği anlaşılmaktadır. Bu içerikte hadisleri aktaranların hadis metinlerine akseden kendi yorumları ile haber verilen
hadisenin gerçek mahiyeti de birbirinden ayrılmalıdır. Allah Teâlâ’nın Peygamberi’ne lütfu ile gerçekleşen bere-
ketle, olmayacak işleri olmuş gibi tasavvur etmek arasındaki farkı dikkatlerden kaçırmamak gerekir.
181
Bu hadislerde, bilhassa ilk Müslümanların yoksulluğu karşısında maddî bakımdan iyi durumda olan inkârcıla-
33
rın durumuna işaret edilmekte ve ilk Müslümanlar teselli edilmektedir. Benzer içerikte mesajlar âyetlerde de
yer almaktadır. Dünya nimetlerini tekeline alıp, başkalarını, özellikle muhtaçları düşünmemenin inkârcı ahlâkı
olduğu hatırlatılmaktadır. Adil paylaşımın olmaması, bazı insanlar açlıktan ölürken, üzerlerini örtecek kıyafet
bulamazken, zenginlerin sahip oldukları imkânı zevk ve safa, lüks içinde harcayıp tüketmesi, Allah’ın verdiği
nimetlere karşı nankörce bir tutumdur. Mutlak adaletin tecelli edeceği âhiret gününde durum dünyadaki gibi
olmayacaktır. Bununla birlikte varlıklı Müslümanların atlas, ipek, altın, gümüş kullanımında hangi dinî, ahlâki
ölçütlere göre hareket edebilecekleri konusunda fıkıh ve tefsir kaynaklarında bilgiler vardır. Geniş bilgi için bu
kaynaklara bakılmalıdır.
182
183
184
185
186
187
188
189
190
َ -794وعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن ال َّنب َِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َق َالَ « :م ْن َج َّر َث ْو َب ُه خُ َيل َا َء َل ْم َي ْن ُظ ِر ال ّّٰل ُه �ِإ َل ْي ِه َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة» َف َق َال َل ُه أ� ُبو
ول ال ّّٰل ِه ول ال ّّٰل ِه �ِإ َّن �ِإزَاري َي ْس َت ْر ِخي �ِإ َّلا أ� ْن أ� َت َعاهَ َد ُهَ ،ف َق َال َل ُه َر ُس ُ َب ْك ٍرَ :يا َر ُس َ
ٖ
َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمِ�« :إن ََّك َل ْس َت ِم َّم ْن َي ْف َع ُل ُه خُ َيل َا َء»َ .ر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِريُّ ،
َو َر َوى ُم ْس ِل ٌم َب ْع َضهُ.
191
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-795
َ :َق َال
.«لا َي ْن ُظ ُر ال ّّٰل ُه َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة �ِإ َلى َم ْن َج َّر �ِإزَا َر ُه َب َطر ًا» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
795. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah (as.):
Allah, kıyamet gününde, böbürlenerek elbisesini yerlerde sürüyen kimsenin
yüzüne bakmaz, buyurdu.
(B5788 Buhârî, Libâs, 5; M5463 Müslim, Libâs, 48)
َوعَ ْن أ� ٖبي ذ ٍّر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه عَ ِن ال َّنب ِِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم-797
، َو َلا ُي َز ٖ ّكي ِه ْم، َو َلا َي ْن ُظ ُر �ِإ َل ْي ِه ْم، « َثل َا َث ٌة َلا ُي َك ِّل ُم ُه ُم ال ّّٰل ُه َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة:َق َال
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمُ َف َق َر أ�هَ ا َر ُس:اب أ� ٖل ٌيم» َق َال ٌ َو ُله ْم عَ َذ
192
34
Elbisenin yerde sürünecek şekilde veya yere değecek şekilde uzatılması Arap toplumunda bir büyüklenme ve
böbürlenme işareti olarak görüldüğü için Hz. Peygamber (sav) buna müdahale etmiştir. Burada esas dikkat
edilen husus kibirlenme ve böbürlenmedir.
193
194
، َب ْي َن َما َر ُج ٌل ُي َص ِّلى ُم ْسب ٌِل �ِإزَا َر ُه: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-800
،� «اِ ْذهَ ْب َف َت َو َّض أ�ْ» َف َذهَ َب َف َت َو َّض أ:ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
ُ َق َال َل ُه َر ُس
َ َيا َر ُس: «اِ ْذهَ ْب َف َت َو َّض أ�ْ» َف َق َال َل ُه َر ُج ٌل: َف َق َال،ُث َّم َجا َء
َما َل َك أ� َم ْر َت ُه.ول ال ّّٰل ِه
َو �ِإ َّن ال ّّٰل َه، «�ِإ َّن ُه َك َان ُي َص ِّلى َوهُ َو ُم ْسب ٌِل �ِإزَا َر ُه:أ� ْن َي َت َو َّض أ� ُث َّم َس َك َّت عَ ْنهُ؟ َق َال
.َلا ي ْق َب ُل َصل َا َة َر ُج ٍل ُم ْسب ٍِل» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ِح ٍيح عَ َلى َش ْر ِط ُم ْس ِل ٍم
800. Ebû Hüreyre (ra) anlatıyor:
Bir adam, elbisesini yere kadar sarkıtmış bir vaziyette namaz kılıyordu.
Resûlullah ona:
–Git abdest al, dedi. O da gidip abdest aldı, sonra geri geldi. Resûlullah
tekrar “Git ve abdest al.” dedi. Oradakilerden biri:
–Yâ Resûlallah, niçin ona abdest almasını emrettiniz de sonra (nedeniyle ilgili)
bir şey söylemediniz, dedi. Peygamber :
–O, elbisesini yere sarkıtmış hâlde namaz kılıyordu. Hâlbuki Allah, elbisesini
yerlere sarkıtan kimsenin namazını kabul etmez, buyurdu.
(D4086 Ebû Dâvûd, Libâs, 25)
195
197
« َم ْن َج َّر:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-804
َف َك ْي َف:َث ْو َب ُه خُ َيل َا َء َل ْم َي ْن ُظ ِر ال ّّٰل ُه �ِإ َل ْي ِه َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة» َف َقا َل ْت أ� ُّم َس َل َم َة
�ِإ َذ ْن َت ْن َك ِش ُف: َقا َل ْت.» « ُي ْر ٖخ َين ِش ْبر ًا: َق َال،ت َْص َن ُع ال ِّن َسا ُء ب ُِذ ُيو ِل ِه َّن
ُّ َوال ِّت ْر ِم ِذي، َر َوا ُه أ� ُبو َدا ُو َد.» «ف ُي ْر ٖخي َن ُه ِذ َراع ًا َلا َي ِزدْ َن: َق َال.أ� ْق َدا ُم ُه َّن
.يث َح َس ٌن َص ِح ٌيح ٌ َو َق َال َح ِد
804. İbn Ömer (ra) anlatıyor:
Resûlullah :
–Bir kimse kibirlenerek elbisesini uzatıp, yerde sürürse Allah kıyamet
gününde onun yüzüne bakmaz, buyurdu. Bunu duyan Ümmü Seleme:
–Peki kadınlar eteklerini nasıl yapacaklar, dedi. Resûlullah :
–Diz kapaklarından bir karış aşağı uzatırlar, buyurdu. Bunun üzerine Ümmü
Seleme:
–O zaman ayakları açık kalır, dedi. Peygamber de:
–Öyleyse bir dirsek boyu uzatırlar, daha fazla uzatmazlar, buyurdu.
(T1731 Tirmizî, Libâs, 9; D4117 Ebû Dâvûd, Libâs, 37)
199
200
201
202
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه َ وسى ْال أ� ْش َع ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن َر ُس َ َوعَ ْن أ� ٖبي ُم-811
َو أ� ِح َّل،الذهَ ِب عَ َلى ُذ ُكو ِر أ� َّم ٖتي َّ اس ا ْل َح ٖري ِر َو ُ :عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال
ُ «ح ِّر َم ِل َب
.يث َح َس ٌن َص ِح ٌيح ٌ ِل إ�نَا ِث ِه ْم» َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال َح ِد
811. Ebû Mûsâ el-Eş’arî’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
İpek giymek ve altın kullanmak ümmetimin erkeklerine haram, kadınlarına
helâl kılındı.
(T1720 Tirmizî, Libâs, 1)
203
204
205
206
207
Nevevî, Buhârî’nin bu hadisi “Kitâbü’l-edeb” başlığı altında verdiğini ifade etmiştir. Ancak bu nüshada bu
35
208
َك َان ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم: َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها َقا َل ْت-819
، َف ِإ� َذا ط َلع ا ْل َف ْج ُر َص َّلى ْرك َعت ْي ِن خَ ٖفي َف َت ْي ِن،ُي َص ٖ ّلي ِم َن ال َّل ْي ِل �ِإ ْح َدى عَ شَ َر َة َر ْك َع ًة
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.ُُث َّم ْاض َط َج َع عَ َلى ِش ِّق ِه ْال أ� ْي َم ِن َح ّٰتى َي ٖجي َء ا ْل ُم َؤ ِّذ ُن َف ُي ْؤ ِذ َنه
819. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Peygamber gece on bir rekât; sabah olunca da kısaca iki rekât namaz
kılardı. Sonra da müezzin gelip ona sabah vaktini haber verinceye kadar sağ
yanı üzerine uzanırdı.
(B6310 Buhârî, Deavât, 5; M1718 Müslim, Müsâfirîn, 122)
َك َان ال َّنب ُِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم: َوعَ ْن ُح َذ ْي َف َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-820
ُ ُث َّم َي ُق،�ِإ َذا أ�خَ َذ َم ْض َج َع ُه ِم َن ال َّل ْي ِل َو َض َع َي َد ُه ت َْح َت خَ ِّد ِه
« َال ّٰل ُه َّم:ول
« َا ْل َح ْم ُد ل َّل ِه ا َّل ٖذي أ� ْح َيانَا َب ْع َد:وت َو أ� ْح َيا» َو�ِإ َذا ْاس َت ْي َق َظ َق َال ُ ب ِْاس ِم َك أ� ُم
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري.»َما أ� َما َت َنا َو�ِإ َل ْي ِه ال ُّنشُ و ُر
209
210
36
Peygamberimizin istirahat esnasında bu şekilde yatarken görülmesi, en azından bunun caiz olduğunu göster-
mekteyse de, onun daha çok sağ tarafına yattığı bilinmektedir. Ayrıca o dönemde erkekler entari giydikleri için,
avret yerlerinin görünmesi ihtimaline karşın bu tarz yatmayı yasaklayan rivayetler de vardır (Müslim, Libâs, 74).
211
Nevevî, bu hadisin Tirmizî tarafından da rivayet edildiğini belirtmiştir. Fakat mevcut Tirmizî nüshasında böyle
37
212
213
214
215
216
Tirmizî’nin Ebû Miclez’den rivayet ettiğine göre, adamın biri, gelip (sohbet)
halkasının ortasına oturdu. Bunun üzerine Huzeyfe:
(Sohbet) halkasının ortasına oturan kimse, Muhammed’in diliyle kınanmıştır
veya Allah onu Muhammed’in diliyle kınamıştır, dedi.
(T2753 Tirmizî, Edeb, 12)
ول ال ّٰله َ َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْلخُ ْد ِريِّ َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن ُه َق َال َس ِم ْع ُت َر ُس-834
ُ َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُق
ول «خَ ْي ُر ا ْل َم َجا ِل ِس أ� ْو َس ُع َها» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد
. ِِّب ِإ� ْس َنا ٍد َص ِح ٍيح عَ َلى َش ْر ِط ا ْل ُبخَ ا ِري
834. Ebû Saîd el-Hudrî’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah’ın , “Meclislerin en hayırlısı, en genişidir.” buyurduğunu işittim.
(D4820 Ebû Dâvûd, Edeb, 12, +)
:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن ُه َق َال-835
:« َم ْن َج َل َس ٖفي َم ْج ِل ٍس َف َك ُث َر ٖفي ِه َل َغ ُط ُه َف َق َال َق ْب َل أ� ْن َي ُقو َم ِم ْن َم ْج ِل ِس ٖه ٰذ ِل َك
�ِإ َّلا ُغ ِف َر:ُوب �ِإ َل ْي َكُ ُس ْب َحانَك ال ّّٰل ُه َّم َوب َِح ْم ِد َك أ� ْش َه ُد أ� ْن َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا أ�ن َْت أ� ْس َت ْغ ِف ُر َك َو أ�ت
ٌ َل ُه َما َك َان ٖفي َم ْج ِل ِس ٖه ٰذ ِل َك» َر َوا ُه ال ِّت ْرمِذِيُّ َو َق َال َح ِد
.يث َح َس ٌن َص ِح ٌيح
38
Arap dilinde “lânet” kelimesi değişik anlamlara gelmektedir. Kur’an-ı Kerim’de azap, beddua anlamlarında
yer alırken sözlükte Türkçe’deki kullanımıyla lânetlemek, hayırdan uzak olmasını temenni etmek, kahrolması
için beddua etmek, ayıplayıp kınamak, uzaklaştırmak, aşağılamak, küfür etmek, rezil, rüsvay, kepaze, perişan
etmek ve benzeri anlamları vardır. Hadislerde de çeşitli bağlamlarda geçmektedir. Konunun gerektirdiği şid-
det ve vurguya göre bu anlamlardan birini tercih etmek gerekir. Her geçtiği yerde “lânetlemek, kahrolmasını
istemek, azaba düçar olmasını istemek” gibi anlamları vermek kelimenin hem Arap dilindeki kullanımına,
hem de Hz. Peygamber’in hikmet diline uygun düşmez.
217
ول َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ُ َك َان َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي َب ْر َز َة َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن ُه َق َال-836
ُ َو َس َّل َم َي ُق
ُ ول ِب آ� ِخ َر ٍة �ِإ َذا أ� َرا َد أ� ْن َي ُقو َم ِم َن ا ْل َم ْج ِل ِس
«س ْب َحان ََك َال ّٰل ُه َّم
:ُوب �ِإ َل ْي َك» َف َق َال َر ُج ٌل ُ هد أ� ْن َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا أ�ن َْت أ� ْس َت ْغ ِف ُر َك َو أ�ت
ُ َوب َِح ْم ِد َك أ� ْش
ٰ :ول َق ْو ًَلا َم ُاك ْن َت َت ُقو ُل ُه ٖف َيما َم َضى؟ َق َال
«ذ ِل َك ُ ول ال ّٰل ِه �ِإن ََّك َل َت ُق
َ َيا َر ُس
َو َر َوا ُه ا ْل َح ِاك ُم أ� ُبو عَ ْب ِد ال ّٰل ِه،َون ِفي ا ْل َم ْج ِل ِس» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُود ُ ك َّفا َر ٌة ِل َما َي ُك
. َص ٖح ُيح ْال ِإ� ْس َنا ِد:ِفي ا ْل ُم ْس َت ْد َر ِك ِم ْن ِر َوا َي ِة عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن َها َو َق َال
836. Ebû Berze (ra) anlatıyor:
Resûlullah son zamanlarında meclisten kalkmak istediğinde:
– “Allah’ım, seni her türlü noksan sıfatlardan tenzih eder ve sana hamdederim.
Senden başka ilâh olmadığına şehâdet ederim. Senden beni bağışlamanı diler
ve sana tövbe ederim.” anlamına gelen “Sübhânekâllâhümme ve bihamdike,
eşhedü en lâ ilâhe illâ ente, estağfiruke ve etûbü ileyke” sözlerini söylerdi. Birisi:
–Yâ Resûlallah, daha önce söylemediğiniz sözleri söylüyorsunuz, dedi. Resûlullah:
–Bu sözler mecliste olabilecek kusurların kefâretidir, buyurdu.
(D4859 Ebû Dâvûd, Edeb, 27; bkz. Hâkim, el-Müstedrek, II, 698 (1/497))
Burada bir taraftan boş ve faydasız konuşmalardan sakındırılırken, bir taraftan da istenmedik durumların ya-
39
şanması hâlinde hemen ardından dua ve tövbe etmeye teşvik edilmektedir. Elbette asıl olan boş konuşma-
maktır.
218
ول َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن ُه َق َال-838
ون ال ّٰل َه َت َعا َلى ٖفي ِه �ِإ َّلا َقا ُموا
َ ون ِم ْن َم ْج ِل ٍس َلا َي ْذ ُك ُر
َ َو َس َّل َم « َما ِم ْن َق ْو ٍم َي ُقو ُم
.عَ ْن ِمث ِْل ٖجي َف ِة ِح َما ٍر َو َك َان َل ُه ْم َح ْس َر ًة» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ٖح ٍيح
219
« َما َج َل َس َق ْو ٌم َم ْج ِلس ًا: َوعَ ْن ُه عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-839
،َل ْم َي ْذ ُك ُروا ال ّٰل َه َت َعا َلى ٖفي ِه َو َلم ُي َص ُّلوا عَ َلى َن ِب ِّي ِه ْم ٖفي ِه �ِإ َّلا َك َان عَ َل ْي ِه ْم ِت َر ٌة
ٌ َو�ِإ ْن َشا َء َغ َف َر َل ُه ْم» َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َوقال َح ٖد،َف ِإ� ْن َشا َء عَ َّذ َب ُه ْم
.يث َح َس ٌن
839. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur:
Bir topluluk Yüce Allah’ı zikretmeden ve peygamberlerine salât selâm
getirmeden bir meclisten kalkarlarsa bu, onlar için bir pişmanlık olur. Allah,
dilerse onlara azap eder, dilerse onları bağışlar.
(T3380 Tirmizî, Deavât, 8)
Hz. Peygamber, Kur’an’da “kardeş ölüsünün etini yeme” (Hucurât, 49/12) şeklinde tabir edilen gıybet ve ben-
40
zeri kötü sözler sebebiyle, Allah’ın unutulduğu böyle bir ortamda bulunanların âhirette duyacakları pişman-
lıklarını halkın kolay anlayacağı bir benzetmeyle dile getirmiştir.
220
«�ِإ َذا ا ْق َت َر َب ال َّز َم ُان َل ْم: َوعَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-842
َو ُر ْؤ َيا ا ْل ُم ْؤ ِم ِن ُج ْز ٌء ِم ْن ِس َّت ٍة َو أ� ْر َب ٖع َين ُج ْز ًءا ِم َن،ت ََك ْد ُر ْؤ َيا ا ْل ُم ْؤ ِم ِن ت َْك ِذ ُب
.» أ� ْص َد ُق ُك ْم َح ٖديث ًا: « أ� ْص َد ُق ُك ْم ُر ْؤ َيا: َو ٖفي ِر َوا َي ٍة.ال ُّن ُب َّو ِة» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
221
« َم ْن َر�آ ٖني ِفي:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-843
َلا َي َتمث َُّل الشَّ ْي َط ُان- أ� ْو َك أ�ن ََّما َر�آ ٖني ِفي ا ْل َي َق َظ ِة- ا ْل َم َنا ِم َف َس َي َرا ٖني ِفي ا ْل َي َق َظ ِة
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.»ٖبي
843. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Beni rüyasında gören kimse, uyanık iken de görecektir veya beni uyanıkken
görmüş gibidir. Çünkü şeytan benim görüntüme bürünemez, buyurmuştur.
(B6993 Buhârî, Ta’bîr, 10; M5920 Müslim, Rüyâ, 11)
َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْلخُ ْد ِريِّ َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن ُه أ� َّن ُه َس ِم َع ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه-844
ُ عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُق
«�ِإ َذا َر أ�ى أ� َح ُد ُك ْم ُر ْؤ َيا ُي ِح ُّب َها َف ِإ�ن ََّما ِه َي ِم َن ال ّٰل ِه َت َعا َلى:ول
َف ْل َي ْح َم ِد ال ّٰل َه عَ َل ْي َها َو ْل ُي َح ِّد ْث ب َِها
Bu hadisi yorumlayan bazı âlimler, nübüvvetin 23 sene olduğundan hareketle, Hz. Peygamber’in risalet önce-
41
222
َق َال ال َّنب ُِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه: َوعَ ْن أ� ٖبي َق َتا َد َة َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن ُه َق َال-845
َوا ْل ُح ْل ُم ِم َن،الصا ِل َح ُة َو ٖفي ِر َوا َي ٍة َال ُّر ْؤ َيا ا ْل َح َس َن ُة ِم َن ال ّٰل ِه
َّ َو َس َّل َم َال ُّر ْؤ َيا
َو ْل َي َت َع َّو ْذ ِم َن، َف َم ْن َر أ�ى َش ْيئ ًا َي ْك َرهُ ُه َف ْل َي ْن ُف ْث عَ ْن ِش َما ِل ٖه َثل َاث ًا، ِالشَّ ْي َطان
.الشَّ ْي َطانِ َف ِإ�ن ََّها َلا ت َُض ُّر ُه» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
845. Ebû Katâde’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle demiştir:
İyi rüya, (bir rivayete göre) güzel rüya, Allah’tandır; kötü rüya şeytandandır.
Bir kimse hoşuna gitmeyecek bir rüya görürse, sol tarafına üç defa üflesin ve
şeytandan Allah’a sığınsın. (Zaten) o rüya kendisine bir zarar vermez.
(B6995 Buhârî, Ta’bîr, 10; M5900 Müslim, Rüyâ, 2)
42
Rüyaların insana zarar verme veya fayda verme gibi kendiliğinden bir tesiri olamaz. Ancak yorumlarıyla insan-
lar kendilerini sıkıntıya sokarlar.
223
224
225
أ� ْن ُف ِس ُك ْم ت َِح َّي ًة ِم ْن ِع ْن ِد ال ّّٰل ِه ُم َبا َر َك ًة َط ِّي َب ًة َف ِا َذا َدخَ ْل ُت ْم ُب ُيوت ًا َف َس ِّل ُموا
...Evlere girdiğiniz zaman birbirinize, Allah katından mübarek ve hoş bir
esenlik dileği olarak, selâm verin...
(Nûr, 24/61)
226
َ -849وعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن ُه عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َق َال « َل َّما خَ َل َق ال ّٰل ُه �آ َد َم َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال :اِ ْذهَ ْب َف َس ِّل ْم عَ َلى
وسَ -ف ْاس َت ِم ْع َما ُي َح ُّيون ََك َف ِإ�ن ََّها ت َِح َّي ُت َكأ�ولٰ ِئ َك َ -ن َف ٍر ِم َن ا ْل َمل َا ِئ َك ِة ُج ُل ٍ
َوت َِح َّي ُة ُذ ِّر َّي ِت َكَ .ف َق َالَ :ا َّلسل َا ُم عَ َل ْي ُك ْمَ ،ف َقا ُلواَ :ا َّلسل َا ُم عَ َل ْي َك َو َر ْحم ُة ال ّٰل ِه،
َف َزادُو ُهَ :و َر ْح َم ُة ال ّٰل ِه» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.
227
228
230
43
İlk selâm veren kimsenin, selâm verdiği kişi yalnız olsa dahi, çoğul siğası ile “es-selâmü aleykum ve rahmetullâhi ve
berakâtuh –Allah’ın selâmı, rahmet ve bereketi senin üzerine olsun.” demesi müstehaptır. Buna karşılık selâm alan da
“ve aleykümüsselâm ve rahmetullâhi ve berekâtüh– Allah’ın selâmı, rahmet ve bereketi senin de üzerine olsun.” der.
231
َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َك َان �ِإ َذا ت ََك َّل َم-856
َو�ِإ َذا أ�تَى عَ َلى َق ْو ٍم َف َس َّل َم عَ َل ْي ِه ْم َس َّل َم،ُب َِك ِل َم ٍة أ�عَ ادَهَ ا َثل َاث ًا َح ّٰتى ُت ْف َه َم عَ ْنه
.ول عَ َلى َما �ِإ َذا َك َان ا ْل َج ْم ُع َك ٖثير ًا ٌ َو ٰه َذا َم ْح ُم. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري.عَ َل ْي ِه ْم َثل َا ًثا
856. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber , konuşurken,
maksadı (rahat) anlaşılsın diye, sözlerini (bazen) üç defa tekrarlardı. Bir
topluluğa rastladığında onlara selâm verir ve üç kere tekrar ederdi.44
(B95 Buhârî, İlim, 30)
ُك َّنا َن ْر َف ُع:الط ٖو ِيل َق َال َّ َوعَ ِن ا ْل ِم ْق َدا ِد َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن ُه ٖفي َح ٖدي ِث ِه-857
ِلل َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ن َٖصي َب ُه ِم َن ا َّلل َب ِن َف َي ٖج ُيئ ِم َن ال َّل ْي ِل َف ُي َس ِّل ُم
ت َْس ٖل ًيما َلا ُيو ِق ُظ نَا ِئ ًما َو ُي ْس ِم ُع ا ْل َي ْق َظ َان َف َجا َء ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.َف َس َّل َم َك َما َك َان ُي َس ِّل ُم
44
Bu şekilde sözlerini üç kez tekrarlaması, cemaatin kalabalık olduğu durumlarda olmalıdır.
232
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه َ عَ ْن أ� ْس َما َء ِب ْن ِت َيز َيد َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن َها أ� َّن َر ُس-858
ٖ
عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َم َّر ِفي ا ْل َم ْسجِ ِد َي ْو ًما َوعُ ْص َب ٌة ِم َن ال ِّن َسا ِء ُقع ُو ٌد َف أ� ْل َوي ِب َي ِد ٖه
ول عَ َلى َا َّن ُهٌ َو ٰه َذا َم ْح ُم.يث َح َس ٌن ٌ َح ٖد: َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال.بِال َّت ْس ٖل ِيم
َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َج َم َع َب ْي َن ال َّل ْف ِظ َو ْال ِإ� َشا َر ِة َو ُي َؤ ِّي ُد ُه َا َّن ٖفي ِر َوا َي ِة
»َا ٖبي َدا ُو َد « َف َس َّل َم عَ َل ْي َنا
858. Esmâ bnt Yezîd’in (ra) şöyle dediği nakledilmiştir:
Allah Resûlü bir gün mescide uğradı. Birkaç kadın orada oturuyordu.
Resûlullah onlara eliyle işaret ederek selâm verdi.45
(T2697 Tirmizî, İsti’zân, 9)
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِهُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ�بِى أ� َما َم َة َر ِض َى ال ّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-859
ِ َو َس َّل َم �ِإ َّن أ� ْو َلى ال َّن
َّ اس بِال ّٰل ِه َم ْن َب َد أ�هُ ْم ب
َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َج ِّي ٍد؛.ِالسل َا ِم
ٌ َح ٖد:َو َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذىُّ ِب َن ْح ِو ٖه َو َق َال
.يث َح َس ٌن
45
Bu durum, Hz. Peygamber’in söz ile el işaretini birleştirildiği şeklinde tevil edilmektedir. Nitekim başka bir
rivayette (869. hadiste) Esmâ (ra), “Hz. Peygamber bize selâm verdi.” demiştir.
233
234
235
«�ِإ َذا َل ِق َي أ� َح ُد ُك ْم: َوعَ ْن ُه عَ ْن َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-864
َف ِإ� ْن َحا َل ْت َب ْي َن ُه َما َش َج َر ٌة أ� ْو جِ َدا ٌر أ� ْو َح َج ٌر ُث َّم َل ِق َي ُه،أ�خَ ا ُه َف ْل ُي َس ِّل ْم عَ َل ْي ِه
.ََف ْل ُي َس ِّل ْم عَ َل ْي ِه» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُود
864. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle buyurmuştur:
Biriniz kardeşine rastlarsa ona selâm versin. Eğer aralarına ağaç, duvar veya
taş gibi bir engel girer de tekrar karşılaşırsa, yine selâm versin.
(D5200 Ebû Dâvûd, Edeb, 134, 135)
46
Namaza dair bu hadis, Hz. Peygamber’in selâma karşılık verdiğinden bahsettiği için burada da zikredilmiştir.
236
ول ال ّٰله َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال ٖلي َر ُس: َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن ُه َق َال-865
�ِإ َذا َدخَ ْل َت عَ َلى أ�هْ ِل َك َف َس ِّل ْم َي ُك ْن َب َرك ًة،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم « َيا ُب َّن َّي
»عَ َل ْي َك َوعَ َلى أ�هْ ِل َب ْي ِت َك
.يث َح َس ٌن َص ٖح ٌيح ٌ َح ٖد:َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال
865. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah bana, “Yavrucuğum, ailenin yanına girdiğinde selâm ver ki,
sana ve hane halkına bereket olsun.” buyurdu.
(T2698 Tirmizî, İsti’zân, 10)
237
238
َ -868وعَ ْن أ� ِّم هَ ا ِن ٍئ َف ِاخ َت َة ِب ْن ِت أ� ٖبي َطا ِل ٍب َر ِض َي ال ّٰله عَ ْن َها َقا َل ْت :أ� َت ْي ُت
ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ْو َم ا ْل َف ْت ِح َوهُ َو َي ْغ َت ِس ُل َو َف ِاط َم ُة ت َْس ُت ُر ُه ِب َث ْو ٍب
َف َس َّل ْم ُتَ .و َذ َك َر ِت ا ْل َح ٖد َ
يثَ .ر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.
239
َم َّر عَ َل ْي َنا ال َّنب ُِّي: َوعَ ْن أ� ْس َما َء ِب ْن ِت َي ٖز َيد َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها َقا َل ْت-869
ُّ َوال ِّت ْر ِم ِذي، َر َوا ُه أ� ُبو َدا ُو َد.َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ٖفي ِن ْس َو ٍة َف َس َّل َم عَ َل ْي َنا
،يث َح َس ٌن ٌ َح ٖد:َو َق َال
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِهَ أ� َّن َر ُس: ُّ َو َل ْف ُظ ال ِّت ْر ِم ِذي،ََو ٰه َذا َل ْف ُظ أ� ٖبي دَا ُود
.َو َس َّل َم َم َّر ِفي ا ْل َم ْسجِ ِد َي ْو ًما َوعُ ْص َب ٌة ِم َن ال ِّن َس آ� ِء ُق ُعو ٌد َف أ� ْل َوى ِب َي ِد ٖه بِال َّت ْس ٖل ِيم
869. Esmâ bnt Yezîd’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Peygamber , biz hanımların yanından geçerken bize selâm verdi.
Bu metin Ebû Dâvûd’undur.
(D5204 Ebû Dâvûd, Edeb, 136, 137)
240
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِهُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ�ن ٍَس ٍ َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-871
. َوعَ َل ْي ُك ْم» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه:اب َف ُقو ُلوا
ِ «�ِإ َذا َس َّل َم عَ َل ْي ُكم أ�هْ ُل ا ْل ِك َت:َو َس َّل َم
47
Hadiste dile getirilen durum genel bir prensip olmayıp, Medine’de yaşanan özel durumlarla ilgilidir. Medi-
ne’de Müslümanlara komplo kuran, düşmanla işbirliği yapan ve hakaretler etmek suretiyle onları taciz eden
Yahudilerin ve Hristiyanların tutumlarıyla ilgili olarak tarih kaynaklarına bakılmalıdır.
241
َوعَ ْن أ� َسا َم َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َم َّر عَ َلى-872
َوا ْل َي ُهو ِد- ِعَ َب َد ِة ْال أ� ْو َثان- َم ْج ِل ٍس ٖفي ِه أ�خْ ل َا ٌط ِم َن ا ْل ُم ْس ِل ٖم َين َوا ْل ُمش ِر ٖك َين
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.َف َّس َلم عَ َل ْي ِه ُم ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
872. Üsâme’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber , Müslümanlar,
putperest müşrikler ve Yahudilerden oluşan bir topluluğun yanından
geçerken onlara selâm verdi.48
(B6254 Buhârî, İsti’zân, 20; M4659 Müslim, Cihâd, 116)
Bu ve bu kabil rivayetler önceki rivayetlerde dile getirilen hususun özel durum ve şartlarla ilgili olduğunu
48
göstermektedir.
242
243
َو�ِإ َذا َب َلغَ ْال أ� ْط َف ُال ِم ْن ُك ُم ا ْل ُح ُل َم َف ْل َي ْس َت أ�ْ ِذنُوا َك َما ْاس َت أْ� َذ َن ا َّل ٖذ َين ِمن َق ْب ِل ِه ْم
Çocuklarınız ergenlik çağına geldiklerinde, kendilerinden öncekilerin
istedikleri gibi izin istesinler...
(Nûr, 24/59)
244
اش َق َال َح َّد َث َنا َر ُج ٌل ِم ْن َب ٖني عَ ا ِم ٍر أ� َّن ُه ْاس َت أْ� َذ َن عَ َلى ٍ َوعَ ْن ِر ْب ِع ِّي ْب ِن ِح َر-876
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ُ أ� أ� ِل ُج؟ َف َق َال َر ُس:ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َوهُ َو ٖفي َب ْي ٍت َف َق َال
: « أ�خْ ُر ْج �ِإ َلى ٰه َذا َف َع ِّل ْم ُه ْال ِإ� ْس ِتئ َْذ َان َف ُق ْل َل ُه ُق ْل:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ِلخَ ا ِد ِم ِه
أ� أ�دْ خُ ُل؟، َا َّلسل َا ُم عَ َل ْي ُك ْم: أ� أ�دْ خُ ُل؟» َف َس ِم َع ُه ال َّر ُج ُل َف َق َال،َا َّلسل َا ُم عَ َل ْي ُك ْم
.َف أ� ِذ َن َل ُه ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف َدخَ َل» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ٖح ٍيح
876. Rib’î b. Hirâş’ın (ra) Âmiroğulları kabilesinden bir adamdan rivayet
ettiğine göre o, Hz. Peygamber evinde iken gelip,
–Gireyim mi, diye izin istedi. Resûlullah da hizmetçisine:
–Çık, bu adama izin istemeyi öğret; “es-Selâmü aleyküm, girebilir miyim?”
desin, buyurdu. Bu sözleri duyan adam:
–es-Selâmü aleyküm, dedikten sonra, “Girebilir miyim?” deyince
Peygamber , girmesine izin verdi, o da girdi.
(D5177 Ebû Dâvûd, Edeb, 126, 127, +)
َق َال: عَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن ُه ٖفي َح ٖدي ِث ِه ا ْل َمشْ ُهو ِر ِفي ْال ِإ� ْس َرا ِء َق َال-878
ُّ الس َما ِء
الد ْن َيا ُ َر ُس
َّ « ُث َّم َص ِع َد ٖبي جِ ْب ٖر ُيل �ِإ َلى،ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. ُم َح َّم ٌد: َو َم ْن َم َع َك؟ َق َال: ٖق َيل، جِ ْب ٖر ُيل: َم ْن ٰه َذا؟ َق َال:َف ْاس َت ْف َت َح» َف ٖق َيل
: ٖق َيل، جِ ْب ٖر ُيل: َم ْن ٰه َذا؟ َق َال: ٖق َيل،الس َما ِء الثَّا ِن َي ِة َف ْاس َت ْف َت َح َّ ُث َّم َص ِع َد �ِإ َلى
اب ُك ِّل ِ ُم َح َّم ٌّد» َوالثَّا ِل َث ِة َوال َّرا ِب َع ِة َو َسا ِئ ِر ِه َّن َو ُي َق ُال ٖفي َب:َو َم ْن َم َع َك؟ َق َال
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. جِ ْب ٖر ُيل:ول ُ َم ْن ٰه َذا؟ َف َي ُق:ٍَس َماء
878. Enes’in (ra) İsra hadisesini anlattığı meşhur hadisinde
aktardığına göre Resûlullah şöyle dedi:
Cebrail beni birinci kat göğe çıkarıp oraya girmek için izin istediğinde “Kim
o?” denildi. “Cebrail” diye cevap verdi. “Yanındaki kim?” denildiğinde de
“Muhammed” cevabını verdi. Beni ikinci kat göğe çıkarıp oraya da girmek için
izin istediğinde “Kim o?” denildi. “Cebrail” diye cevap verdi. “Yanındaki kim?”
denildiğinde de “Muhammed” cevabını verdi. Üçüncü, dördüncü ve diğer gök
katlarında da her sema kapısında “Kim o?” denildi; o da“Cebrail” diye cevap verdi.
(M411 Müslim, Îmân, 259; B3207 Buhârî, Bed’ül-halk, 6; B3887 Menâkıbü’l-ensâr, 42)
خَ َر ْج ُت َل ْي َل ًة ِم َن ال َّل َيا ٖلي َف ِإ� َذا: َوعَ ْن أ� ٖبي َذ ٍّر َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-879
َف َج َع ْل ُت أ� ْم ٖشي ٖفي ِظ ِّل،ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ْم ٖشي َو ْح َد ُه ُ َر ُس
ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه، « َم ْن ٰه َذا؟» َف ُق ْل ُت أ� ُبو َذ ٍّر: َفا ْل َت َف َت َف َر�آ ٖني َف َق َال،ا ْل َق َم ِر
246
أ� َت ْي ُت ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه: َوعَ ْن أ� ِّم هَ ا ِن ٍئ َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها َقا َل ْت-880
أ�نَا:» َف ُق ْل ُت، « َم ْن ٰه ِذ ِه:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َوهُ َو َي ْغ َت ِس ُل َو َف ِاط َم ُة ت َْس ُت ُر ُه َف َق َال
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.أ� ُّم هَ ا ِن ٍئ
880. Ümmü Hânî’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Peygamber’in yanına gelmiştim, Fâtıma onu bir perde ile örtüyor, O da
yıkanıyordu. (Geldiğimi hissedince):
–Kim o, dedi, ben de:
–Ümmü Hânî’yim, diye karşılık vedim.50
(B280 Buhârî, Gusül, 21)
أ� َت ْي ُت ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف َد َق ْق ُت: َوعَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-881
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه، « أ�نَا أ�نَا؟» َك أ� َّن ُه َك ِرهَ َها: َف َق َال، أ�نَا، « َم ْن ٰه َذا؟» َف ُق ْل ُت:اب َف َق َال َ ا ْل َب
881. Câbir(ra) anlatıyor:
(Bir gün) Peygamber’e gelip kapısını çaldım. Peygamberimiz:
–Kim o, deyince,
–Benim, dedim. Peygamber Efendimiz de:
–Benim, benim!, diyerek bu cevabımı beğenmediğini ifade etti.
(B6250 Buhârî, İsti’zân, 17; M5636, M5637 Müslim, Âdâb, 39)
49
Nevevî bu hadisi Ebû Zer’in Peygamberimizi izinsiz takip etmesi sebebiyle almış olmalıdır.
50
Ümmü Hânî, Hz. Peygamber’in amcası Ebû Talib’in kızı olması hasebiyle eve rahatça girmekteydi.
247
Din dilinde iyi ve güzel şeyler için nasıl melek sembolizmi kullanılıyorsa, kötü ve çirkin şeyler için de şeytan
51
sembolizmi kullanılmaktadır. Topluluk içerisinde esneyerek ağzın açılması hoş bir manzara olmadığı hatta
tembellik ve rehavet göstergesi olduğu için Peygamberimiz bunun ya engellenmesini ya da 888. hadiste
geçtiği üzere eliyle kapatılmasını tavsiye etmekte ve bunu sembolik bir dille anlatmaktadır.
248
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُهَ َس ِم ْع ُت َر ُس:وسى َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال َ َوعَ ْن أ� ٖبي ُم-884
ُ عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُق
َف ِإ� ْن َل ْم َي ْح ِم َد،ول «�ِإ َذا عَ َط َس أ� َح ُد ُك ْم َف َح ِم َد ال ّٰل َه َفشَ ِّم ُتو ُه
.ال ّٰل َه َفل َا تُشَ ِّم ُتو ُه» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
884. Ebû Mûsâ’dan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah’ın :
Biriniz aksırıp da elhamdülillâh dediğinde yerhamükâllâh diyerek ona sağlık
dileyin. Hamd etmezse siz de bir şey demeyin, buyurduğunu işittim.
(M7488 Müslim, Zühd, 54)
249
250
52
Bu hadiste insanın boğazına yahut nefes borusuna zoraki bir şeyler kaçabileceği de hatırlatılmış olabilir.
251
ُ َل َّما َجا َء أ�هْ ُل ا ْل َي َم ِن َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-890
ول
َوهُ ْم أ� َّو ُل َم ْن َجا َء، « َق ْد َجا َء ُك ْم أ�هْ ُل ا ْل َي َم ِن:ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
.بِا ْل ُم َصا َف َح ِة» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ٖح ٍيح
890. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Yemenliler geldiğinde, Resûlullah :
Size Yemenliler geldi, onlar el sıkışma (âdetini buraya) ilk getirenlerdir,
demiştir.
(D5213 Ebû Dâvûd, Edeb, 141, 142)
252
َق َال َي ُهو ِد ٌّي ِل َص ِاح ِب ٖه: َوعَ ْن َص ْف َو َان ْب ِن عَ َّسالٍ َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-893
َ اِ ْذهَ ْب ِب َنا �ِإ َلى ٰه َذا ال َّنب ِِّي َف أ� َت َيا َر ُس
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف َس أ� َلا ُه
253
bildirdiği on emirden birini saklayıp dokuzunu öğrenmek istemişlerdi. Peygamberimiz bunun üzerine “Al-
lah’a hiç bir şeyi ortak koşmayın, hırsızlık yapmayın, zina etmeyin, haksız yere adam öldürmeyin, bir kimseyi
öldürtmek için nüfuzlu birinin yanına gitmeyin, sihir yapmayın, faiz yemeyin, evli ve namuslu bir kadına iftira
etmeyin, muharebe meydanından kaçmayın.” dedikten sonra, onların gizledikleri şeyi de açıklayarak “Bilhassa
siz Yahudiler, cumartesi gününe saygısızlık etmeyin.” buyurdu.
254
َق َّب َل ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه: َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-897
�ِإ َّن: ْال أ� ْق َرعُ ْب ُن َحاب ِِس، َف َق َال،َو َس َّل َم ا ْل َح َس َن ْب ِن عَ ِل ٍّي َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن ُه َما
ُ َف َق َال َر ُس.ٖلي عَ شَ َر ًَة ِم َن ا ْل َو َل ِد َما َق َّب ْل ُت ِم ْن ُه ْم أ� َح ًدا
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه
.» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه، « َم ْن َلا َي ْر َح ْم َلا ُي ْر َح ْم.َو َس َّل َم
897. Ebû Hüreyre (ra) anlatıyor:
Peygamber , Ali’nin oğlu Hasan’ı (ra) öptü. Bunun üzerine Akrâ’ b. Hâbis’in:
–Benim on çocuğum var, bunlardan birini bile öpmedim, demesi üzerine
Resûlullah :
–Merhamet etmeyene, merhamet edilmez, buyurdu.
(B5997 Buhârî, Edeb, 18; M6028 Müslim, Fedâil, 65)
255
256
257
258
54
Kudsî hadis formundaki bu hadiste temsili bir dil kullanılmıştır. Yüce Allah hastaları ziyaret etmeyi, açları do-
yurmayı, susuzlara su vermeyi âdeta doğrudan kendisine yapılmış bir hizmet gibi anlatmakla, bu yardımların
ne denli önemli olduğunu vurgulamaktadır. Aklı başında her Müslüman bilir ki, Yaratıcı’nın, bunların hiçbirine
ihtiyacı yoktur.
259
َك َان ُغل َا ٌم َي ُهو ِد ٌّي َي ْخ ُد ُم ال َّنب َِّي: َق َال،ُ َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-904
، َف َم ِر َض َف أ�تَا ُه ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُعو ُد ُه،َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
أ� ِط ْع: « أ� ْس ِل ْم» َف َن َظ َر �ِإ َلى أ� ٖبي ِه َوهُ َو ِع ْن َد ُه؟ َف َق َال:َُف َق َع َد ِع ْن َد َر أ� ِس ٖه َف َق َال َله
ُ َوهُ َو َي ُق، َفخَ َر َج ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم، َف أ� ْس َل َم،أ� َبا ا ْل َق ِاس ِم
:ول
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري.»« َا ْل َح ْم ُد ِل َّل ِه ا َّل ٖذي أ� ْن َق َذ ُه ِم َن ال َّنا ِر
904. Enes (ra) anlatıyor:
Bir Yahudi genci Peygamber’in hizmetinde bulunuyordu. Günün birinde
hastalandı. Peygamber onu ziyaret edip başı ucunda oturdu. Ona:
–Müslüman ol, dedi. O da (Ne dersin, diye) yanında duran babasına baktı. Babası:
–Ebu’l-Kâsım’a (Peygambere) itaat et, dedi. Genç de Müslüman oldu.
Bunun üzerine Resûlullah :
–(Bu genci) cehennemden kurtaran Allah’a hamd olsun, diyerek çıktı.
(B1356 Buhârî, Cenâiz, 79)
260
َوعَ ْن َها أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َك َان ُي َع ِّو ُذ َب ْع َض أ�هْ ِل ٖه َي ْم َس ُح-906
أ�ن َْت، َا ْش ِف، أ� ْذ ِه ِب ا ْل َب أْ� َس،اس ِ « َال ّٰل ُه َّم َر َّب ال َّن:ول ُ ِب َي ِد ِه ا ْل ُي ْم َنى َو َي ُق
. ِشفا ًء َلا ُي َغا ِد ُر َس َق ًما» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه،الشَّ ا ٖفي َلا ِش َفا َء �ِإ َّلا ِش َفا ُؤ َك
261
َ أ� َلا أ� ْر ٖق:ُ َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ُه َق َال ِلثَاب ٍِت َر ِح َم ُه ال ّّٰله-907
يك
َال ّٰل ُه َّم َر َّب: َق َال. َب َلى:ِب ُر ْق َي ِة َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم؟ َق َال
ِشفا ًء َلا، َلا َشا ِف َي �ِإ َّلا أ�ن َْت، َا ْش ِف أ�ن َْت الشَّ ا ٖفي، ُم ْذ ِه َب ا ْل َب أْ� ِس،اس ِ ال َّن
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري.ُي َغا ِد ُر َس َق ًما
907. Enes’in (ra) Sâbit’e (ra) şöyle dediği nakledilmiştir:
–Hz. Peygamber’in hastalık için okuduğunu sana okuyayım mı?
–Oku, diye cevap verdi. Bunun üzerine Enes (ra):
“Allahümme Rabbe’n-Nâsi Müzhibe’l-be’si, eşfi ente’ş-Şâfî lâ şâfiye illâ ente,
şifâen lâ yüğâdirü sekamen (Bütün insanlığın Rabbi olan, bütün sıkıntılarını
gideren Allah’ım! Buna şifa ver. Sen şifa verensin, senden başka şifa veren yoktur.
Hiçbir hastalık kalmayacak şekilde buna şifa ver).” dedi.
(B5742 Buhârî, Tıb, 38)
262
، َوعَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َدخَ ل عَ َلى أ�عَ راب ٍِّي َي ُعو ُد ُه-911
َ :َو َك َان �ِإ َذا َدخَ َل عَ َلى َم ْن َي ُعو ُد ُه َق َال
»ُ َط ُهو ٌر �ِإ ْن َشا َء ال ّّٰله،«لا َب أ� َس
. َُّر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري
911. İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Peygamber hasta bir bedevinin hâlini sormak için yanına girdi.
Hasta ziyaretlerinde her zaman söylediği gibi “Geçmiş olsun (hastalığınız
günahlarınıza) kefârettir, inşallah.” buyurdu.
(B3616 Buhârî, Menâkıb, 25)
َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْلخُ ْد ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن جِ ْب ٖر َيل أ�تَى ال َّنب َِّي َص َّلى-912
ب ِْس ِم ال ّّٰل ِه: « َن َع ْم» َق َال: َيا ُم َح َّم ُد ْاش َت َك ْي َت؟ َق َال:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف َق َال
َال َّل ُه، ِم ْن َش ِّر ُك ِّل َن ْف ٍس أ� ْو عَ ْي ِن َح ِاس ٍد،يك َ ِم ْن ُك ِّل َش ْي ٍء ُي ْؤ ٖذ،يك
َ أ� ْر ٖق
.يك» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌمَ ب ِْس ِم ال ّّٰل ِه أ� ْر ٖق،يك َ َيشْ ٖف
912. Ebû Saîd el-Hudrî (ra) anlatıyor:
Bir defa Cebrail Peygamber’e geldi ve:
–Hastalandın mı, dedi. Peygamber :
–Evet, dedi. Cebrail de:
–Bismillâhi ergîke min külli şey’in yü’zîke min şerri külli nefsin ev aynin hâsidin,
Allâhu yeşfîke, bismillâhi ergîke (Sana eziyet veren her şeyden; her çeşit kem
264
أ�ن َُّه َما َش ِه َدا، َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْلخُ ْد ِريِّ َو أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما-913
َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا ال ّّٰل ُه: « َم ْن َق َال:عَ َلى َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم أ� َّن ُه َق َال
َلا �ِإلٰ َه: َو�ِإ َذا َق َال. َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا أ�نَا َو أ�نَا أ� ْكب ُر: َف َق َال،ُ َص َّد َق ُه َر ُّبه،َوال ّّٰل ُه أ� ْك َب ُر
يك َ َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا أ�نَا َو ْح ٖدي َلا َش ٖر:ول ُ َي ُق: َق َال،ُيك َله َ �ِإ َّلا ال ّّٰل ُه َو ْحد ُه َلا َش ٖر
َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا أ�نَا ِل َي: َق َال، َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا ال ّّٰل ُه َل ُه ا ْل ُم ْل ُك َو َل ُه ا ْل َح ْم ُد: َو�ِإ َذا َق َال.ٖلي
، َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا ال ّّٰل ُه َو َلا َح ْو َل َو َلا َق َّو َة �ِإ َّلا بِال ّّٰل ِه: َو�ِإ َذا َق َال.ا ْل ُم ْل ُك َو ِل َي ا ْل َح ْم ُد
« َم ْن َقا َل َها ٖفي:ول ُ َق َال َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا أ�نَا َو َلا َح ْو َل َو َلا ُق َّو َة �ِإ َّلا ٖبي» َو َك َان َي ُق
.يث َح َس ٌن ٌ َح ٖد:ات َل ْم ت َْط َع ْم ُه ال َّنا ُر» َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال َ َم َر ِض ٖه ُث َّم َم
913. Ebû Saîd el-Hudrî ve Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre onlar,
Resûlullah’ın şöyle buyurduğuna şahit olmuşlardır:
Bir kimse “Allah’tan başka ilâh yoktur ve Allah en büyüktür.” derse Allah Teâlâ
onu tasdik eder ve “Benden başka ilâh yoktur, en büyük benim.” der. “Allah’tan
başka ilâh yoktur. O tektir, ortağı yoktur.” dediğinde, Allah Teâlâ, “Benden
başka ilâh yoktur. Ben tekim, ortağım yoktur.” buyurur. “Allah’tan başka ilâh
yoktur. Mülk O’nundur, hamd O’nadır.” dediğinde, Allah Teâlâ, “Benden başka
ilâh yoktur. Mülk benimdir. Hamd da banadır.” buyurur. “Allah’tan başka ilâh
yoktur. Kuvvet ve kudret ancak Allah’tandır.” dediğinde Allah, “Benden başka
ilâh yoktur. Ancak ben varım. Kuvvet, kudret ancak benim inayetimledir.” der.
Sonra Resûlullah sözüne devamla, “Bir kimse hastalandığında bu sözleri
söyler de bu hastalığından dolayı ölürse cehennem ateşi onu yakmaz.” buyurdu.
(T3430 Tirmizî, Deavât, 37)
265
266
267
Bu rivayet hakkında açıklama için bkz: 13. dipnot (654. hadisin dipnotu).
55
268
269
. َوا َر أ�ْ َسا ْه: َقا َل ْت عَ ا ِئشَ ُة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها: َوعَ ِن ا ْل َق ِاس ِم ْب ِن ُم َح َّم ٍد َق َال-920
َر َوا ُه.يث َ َو َذ َك َر ا ْل َح ٖد.» « َب ْل أ�نَا َوا َر أ�ْ َسا ْه:َف َق َال ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. ُّا ْل ُبخَ ا ِري
920. Kâsım b. Muhammed anlatıyor:
Âişe (ra) bir kere şiddetli baş ağrısına tutulmuş ve:
–Vay başım, demişti. Peygamber de:
–Asıl ben “vay başım” demeliyim, buyurmuştu.
(B5666 Buhârî, Merdâ, 16)
270
271
272
Ümmü Seleme (ra), eşinin vefatından sonra Hz. Peygamber ile evlendiği için böyle demektedir.
56
274
275
276
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َ عَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن َر ُس-929
،اص ٍ َوس ْع ُد ْب ُن أ� ٖبي َو َّق، َو َم َع ُه عَ ْب ُد ال َّر ْحمٰ ِن ْب ُن عَ ْو ٍف،عَ ا َد َس ْع َد ْب َن عُ َبا َد َة
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ُ َف َب َكى َر ُس،َوع ْب ُد ال ّّٰل ِه ْب ِن َم ْس ُعو ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه ْم
، َف َل َّما َر أ�ى ا ْل َق ْو ُم ُب َكا َء َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َب َك ْوا،َو َس َّل َم
، َو َلا ب ُِح ْزنِ ا ْل َق ْل ِب،ون؟ �ِإ َّن ال ّّٰل َه َلا ُي َع ِّذ ُب ب َِد ْم ِع ا ْل َع ْي ِن َ « أ� َلا ت َْس َم ُع:َف َق َال
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.َولٰ ِك ْن ُي َع ِّذ ُب ِب ٰه َذا أ� ْو َي ْر َح ُم» َو أ� َشا َر �ِإ َلى ِل َسا ِن ِه
929. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah , Abdurrahman b. Avf, Sa’d b. Ebû Vakkâs ve Abdullah b. Mes’ûd
ile birlikte Sa’d b. Ubâde’yi hastalığından dolayı ziyaret etti. (Ağır hasta
olduğunu görünce) ağladı. Allah Resûlü’nün ağladığını gören sahâbîler
de ağladılar. Bunun üzerine Resûlullah :
“Dinliyor musunuz? Allah akıtılan gözyaşından ve kalbin hüznünden dolayı
(ölüye) azap etmez.” dedi ve diline işaret ederek, “Lâkin bunun yüzünden ya
ölüye azap eder, ya da merhamet eder.” buyurdu.
(B1304 Buhârî, Cenâiz, 44; M2137 Müslim, Cenâiz, 12)
278
279
280
281
282
283
284
58
Ebû Dâvûd kitabın aslında kaynak olarak zikredilmemiş olsa da, bu hadis orada bir bütün hâlinde mevcut ol-
duğundan hadisin kaynakları arasında Ebu Dâvud’un da zikredilmesi uygun görülmüştür. Zira mevcut Tirmizî
nüshasında burada verilen rivayetin son cümlesi (ُ و ََلا َت ْف ِتنَّا َب ْعدَ ه،ُ ) َال ّٰلهُ َّم َلا ت َْح ِر ْمنَا أ�جْ َرهyer almamaktadır.
285
286
287
288
59
Bu hadiste temsili bir anlatım vardır. Allah Resûlü, bir cenazenin lisan-i hâl ile verdiği mesajlara tercüman
olmuş ve böylece Müslümanlara ibret almalarını tavsiye etmiştir.
289
« َن ْف ُس: عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال،ُ عَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-947
.يث َح َس ٌن ٌ َر َوا ُه ال ِّت ْرمِذِيُّ َو َق َال َح ِد.»ُا ْل ُم ْؤ ِم ِن ُم َع َّل َق ٌة ب َِد ْي ِن ٖه َح ّٰتى ُي ْق َضى عَ ْنه
947. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Peygamber :
Müminin ruhu, ödeninceye kadar borcuna asılı kalır (ve ancak ödenince
kurtulur), buyurmuştur.
(T1078 Tirmizî, Cenâiz, 76)
290
60
Yüce Allah’ın, kullarının her hâlini, geçmiş ve geleceğini, âkıbetini bilmiş olması, onların programlanmış birer
robot gibi bir yazgıya mahkum oldukları anlamına gelmez. Kullar için hayat fırsatlar ve imkânlarla doludur.
Herkes, hür iradesine göre yolunu seçer ve sonucu kendisi hazırlar.
291
292
61
Burada büyük sahabî Amr b. Âs, Müslümanların mezarlıkta biraz fazla kalarak ölümü ve ölüm ötesi gerçeğini
düşünüp ibret almalarını sağlamak üzere böyle bir nasihatta bulunmuş olmalıdır.
62
İmam Şâfiî, “Onun yanında bir parça Kur’an okumak müstehaptır ancak Kur’an hatmedilirse daha iyi olur.”
demiştir.
293
َ -952وعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها أ� َّن َر ُجل ًا َق َال ِلل َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه
َو َس َّل َم �ِإ َّن أ� ٖ ّمي ا ْف ُت ِل َت ْت َن ْف ُس َها َو أ� َراهَ ا َل ْو ت ََك َّل َم ْت ،ت ََص َّد َق ْتَ ،ف َه ْل َل َها ِم ْن
أ� ْج ٍر �ِإ ْن ت ََص َّد ْق ُت عَ ْن َها؟ َق َالَ « :ن َع ْم»ُ .م َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.
294
295
296
297
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه َ -957وعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َالَ :ق َال َر ُس ُ
وت ِل أ� َح ٍد ِم َن ا ْل ُم ْس ِل ٖم َين َثل َاث ٌة ِم َن ا ْل َو َل ِد َلا ت ََم ُّس ُه
«لا َي ُم ُ عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ :
ال َّنا ُر �ِإ َّلا ت َِح َّل َة ا ْل َق َس ِم» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.
298
ِ َجا َء ِت ا ْم َر أ� ٌة �ِإ َلى َر ُسول: َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْلخُ ْد ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-958
َف ْاج َع ْل،ول ال ّّٰل ِه َذهَ َب ال ِّر َج ُال ب َِح ٖدي ِث َك َ َيا َر ُس:ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف َقا َل ْت
َ َل َنا ِم ْن َن ْف ِس َك َي ْو ًما َن أْ� ٖت
«اِ ْج َت ِم ْع َن َي ْو َم َك َذا: َق َال،ُيك ٖفي ِه ُت َع ِّل ُم َنا ِم َّما عَ َّل َم َك ال ّّٰله
،ُ َف أ� َتاهُ َّن ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف َع َّل َم ُه َّن ِم َّما عَ َّل َم ُه ال ّّٰله،َو َك َذا» َف ْاج َت َم ْع َن
» « َما ِم ْن ُك َّن ِم ِن ا ْم َر أ� ٍة ُت َق ِّد ُم َثل َاث ًة ِم َن ا ْل َو َل ِد �ِإ َّلا َكانُوا َل َها ِح َجاب ًا ِم َن ال َّنا ِر:ُث َّم َق َال
ُ َوا ْث َن ْي ِن؟ َف َق َال َر ُس:َف َقا َل ِت ا ْم َر أ� ٌة
.ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم « َوا ْث َن ْي ِن» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
958. Ebû Saîd el-Hudrî (ra) anlatıyor:
Bir kadın Resûlullah’a gelip:
–Yâ Resûlallah, senin sözlerinden hep erkekler istifade ediyor. Bize de bir gün
tahsis etsen de Allah’ın sana öğrettiklerinden bize öğretmen için o gün sana
gelsek, dedi. Resûlullah :
–Filan filan günler toplanın, buyurdu. Onlar da toplandılar. Peygamber
onların toplandıkları yere gelip Allah’ın kendisine öğrettiği bilgilerden onlara
da öğretti. Sonra:
–Herhangi birinizin üç çocuğu ölürse, o çocuklar, anneleri için cehenneme
karşı siper olurlar, dedi. Kadınlardan biri:
–Ya iki çocuğu ölürse, diye sordu. Resûlullah :
–İki çocuk da böyledir, buyurdu.
(B7310 Buhârî, İ’tisâm, 9; M6699 Müslim, Birr, 152)
63
Buradaki yeminden maksat, “İçinizden oraya (cehenneme) uğramayacak kimse yoktur. Bu Rabbin için kesin-
leşmiş bir hükümdür.” mealindeki âyette (Meryem, 19/71) sözü edilen yeminin yerine gelmesidir. Hadis, “O kişi
cezalandırılmak üzere değil, sadece cehennemi görmek ve onun dehşetini hissetmek üzere oradan geçer.”
şeklinde açıklanmıştır (krş. İbn Hacer, Fethü’l-bârî, III, 123).
299
300
64
Hz. Peygamer ashâbına geçmiş milletlerin yaşadıklarından ve başlarına gelenlerden ibret alınması gerektiğini
hatırlatmıştır. Bu vesileyle Allah’a yakarmalarını, gözyaşı dökerek onların düştükleri âkıbete düşmemek için
niyazda bulunmalarını istemiştir. Helâk edilen bir kavmin yaşadığı yerden süratle uzaklaşmak suretiyle oranın
üzerlerinde oluşturacağı olumsuz hissiyattan bir an önce kurtulmayı arzulamış olmalıdır.
301
302
65
Mevcut Müslim nüshasında bu rivayet tespit edilememiş, onun yerine Ebû Dâvûd kaynak olarak eklenmiştir.
303
304
ُ َق َال َر ُس:الا
ول ال ّٰل ِه َ َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد َو أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما َق-964
يث ٌ �ِإ َذا خَ َر َج َثل َا َث ٌة ٖفي َس َف ٍر َف ْل ُي َؤ ِّم ُروا أ� َح َدهُ ْم» َح ٖد:َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َح َس ٍن،َح َس ٌن
964. Ebû Saîd ve Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle buyurmuştur:
(Savaş şartlarında) üç kişi birlikte sefere çıkarlarsa, içlerinden birini
kendilerine emir yapsınlar.
(D2608, D2609 Ebû Dâvûd, Cihâd, 80)
اس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ٍ َوعَ ِن ا ْب ِن عَ َّب-965
وشِ َوخَ ْي ُر ا ْل ُج ُي،الس َرا َيا أ� ْر َب ُع ِما َئ ٍة
َّ َوخَ ْي ُر،الص َحا َب ِة أ� ْر َب َع ٌةَّ «خَ ْي ُر:َق َال
ُّ َو َل ْن ُي ْغ َل َب ا ْث َنا عَ شَ َر أ� ْلف ًا ِم ْن ِق َّل ٍة» َر َوا ُه أ� ُبو َدا ُو َد َوال ِّت ْر ِم ِذي،أ� ْرب َع ُة �آ َلا ٍف
ٌ َح ٖد:َو َق َال
.يث َح َس ٌن
965. İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre Peygamber şöyle demiştir:
En hayırlı beraberlik dört kişiyle olur. Savaşa gönderilen ideal askeri birlik dört
yüz erden; ideal bir ordu da dört bin askerden oluşur. On iki bine ulaşan bir
ordu ise, artık sayı azlığı sebebiyle yenilmez.67
(D2611 Ebû Dâvûd, Cihâd, 81, +; T1555 Tirmizî, Siyer, 7)
66
Yolcular üç kişi olunca sefer meşakkatlerine karşı birbirlerine yardımcı olur. Tehlike ihtimalleri azalır, daha
güvenli yolculuk yaparlar.
67
Ordu ve asker sayısı ile ilgili verilen rakamlar, Hz. Peygamber dönemi ve özel şartları çerçevesinde düşünülmelidir.
305
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُهُ َك َان َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي َق َتا َد َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-967
َو�ِإ َذا، َف َع َّر َس ِب َل ْي ٍل اِ ْض َط َج َع عَ َلى َي ٖمي ِن ِه،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم �ِإ َذا َك َان ٖفي َس َف ٍر
. َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.الص ْب ِح ن ََص َب ِذ َراعَ ُه َو َو َض َع َر أ� َس ُه عَ َلى َك ِّف ِه
ُّ عَ َّر َس ُق َب ْي َل
967. Ebû Katâde’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah yolculuk esnasında geceleyin konakladığında sağ yanı
üzerine yatardı. Sabaha karşı konakladığında ise sağ dirseğini diker ve başını
avucunun içine koyardı.68
(M1565 Müslim, Mesâcid, 313)
Âlimlerin belirttiği üzere, Hz. Peygamber’in sabaha karşı bu tarzda yatmasının sebebi, uykuya dalıp da nama-
68
306
ِّ َو ٖق َيل َس ْه ِل ْب ِن ال َّر ٖب ِيع ْب ِن عَ ْم ِرو ْال أ�ن َْصا ِري- َوعَ ْن َس ْه ِل ْب ِن عَ ْم ٍرو-970
: َوهُ َو ِم ْن أ�هْ ِل َب ْي َع ِة ال ِّر َض َوانِ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-وف بِا ْب ِن ا ْل َح ْن َظ ِل َّي ِة
ِ ا ْل َم ْع ُر
:ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ِب َب ٖعي ٍر َق ْد َل ِح َق َظ ْه ُر ُه ِب َب ْط ِن ٖه َف َق َال
ُ َم َّر َر ُس
69
Bu durum, gündüzleri çok sıcak olan iklimler için geçerlidir çünkü gece serinliğinde yolculuk daha rahat olacaktır.
307
َلا ن َُس ِّب ُح َح ّٰتى، ُك َّنا �ِإ َذا َن َز ْل َنا َم ْن ِز ًلا: َق َال،ُ َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-972
. َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد بِاس َناد عَ َلى َش ْر ِط ُم ْس ِل ٍم.ن َُح َّل ال ِّر َح َال
972. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Biz bir yerde konakladığımızda hayvanların eğerlerini al(ıp onları rahatlat)
madan nafile namaza durmazdık.
(D2551 Ebû Dâvûd, Cihâd, 44, +)
309
310
311
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ -976وعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما ،أ� َّن َر ُس َ
َو َس َّل َم َك َان �ِإ َذا ْاس َت َوى عَ َلى َب ٖعي ِر ٖه خَ ا ِرج ًا �ِإ َلى َس َف ٍرَ ،ك َّب َر َثل َاث ًاُ ،ث َّم
«س ْب َح َان ا َّل ٖذي َسخَّ َر َل َنا ٰه َذا َو َما ُك َّنا َل ُه ُم ْقر ٖن َينَ ،و�ِإنَّا �ِإ َلى َر ِّب َنا َق َالُ :
ونَ .ال ّٰل ُه َّم �ِإنَّا ن َْس أ� ُل َك ٖفي َس َف ِرنَا ٰه َذا ا ْل ِب َّر َوال َّت ْقوٰىَ ،و ِم َن ا ْل َع َم ِلَل ُم ْن َق ِل ُب َ
َما َت ْر َضىَ .ال ّٰل ُه َّم هَ ِّو ْن عَ َل ْي َنا َس َف َرنَا ٰه َذا َو ْاط ِو عَ َّنا ُب ْع َد ُهَ ،ال ّٰل ُه َّم أ�ن َْت
312
313
314
َو�ِإ َذا َن َز ْل َنا، ُك َّنا �ِإ َذا َص ِع ْدنَا َك َّب ْرنَا: عَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-979
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري.َس َّب ْح َنا
979. Câbir’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Biz (savaşa giderken) yokuş çıktığımızda tekbir getirir, indiğimizde de Allah’ı
tesbih ederdik.
(B2993 Buhârî, Cihâd, 132)
َك َان ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه: َوعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما َق َال-980
َر َوا ُه. َو�ِإ َذا هَ َب ُطوا َس َّب ُحوا،وش ُه �ِإ َذا عَ َل ُوا ال َّث َنا َيا َك َّب ُروا
ُ عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َو ُج ُي
ٍ أ� ُبو َدا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ٖح
.يح
980. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre Peygamber ile askerleri,
tepelere çıkaren tekbir getirirler, inerken de Allah’ı tesbih ederlerdi.
(D2599 Ebû Dâvûd, Cihâd, 72)
315
Müslim’in rivayetinde:
Ordu ve müfrezelerle yaptığı harplerden yahut hacdan veya umreden
dönerken, diye kaydedilmiştir.
(M3278 Müslim, Hac, 428)
ُك َّنا َم َع ال َّنب ِِّي:وسى ْال أ� ْش َع ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال َ َوعَ ْن أ� ٖبي ُم-983
َف ُك َّنا �ِإ َذا أ� ْش َر ْف َنا عَ َلى َوا ٍد هَ َّل ْل َنا َو َك َّب ْرنَا،َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ٖفي َس َف ٍر
اس ُ « َي آ� أ� ُّي َها ال َّن:َوا ْر َت َف َع ْت أ� ْص َوا ُت َنا َف َق َال ال َّنب ُِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
�ِإ َّن ُه، �ِإ َّن ُه َم َع ُك ْم.ون أ� َص َّم َو َلا َغا ِئب ًا َ ُا ْر َب ُعوا عَ ٰلى أ� ْن ُف ِس ُك ْم َف ِإ�ن َُّك ْم َلا ت َْدع
.يب» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
ٌ َس ٖم ٌيع َق ٖر
983. Ebû Mûsâ el-Eş’arî’den (ra) anlatıyor:
Biz, Peygamber ile bir seferdeydik. Tepelere çıktıkça “Lâ ilâhe illâllah,
Allâhü ekber” diyerek tehlil ve tekbir getirirdik. Bir ara seslerimizin fazla
yükselmesi üzerine Peygamber :
Ey insanlar, kendinizi zorlamayın; çünkü siz işitmeyen veya yanınızda
bulunmayan birine dua etmiyorsunuz. Allah, daima sizinledir; her şeyi işitir ve
size de yakındır, buyurdu.
(B2992 Buhârî, Cihâd, 131; M6862 Müslim, Zikir, 44)
317
318
319
320
321
O günkü şartlarda gece birinin ansızın gelmesi, ev halkını korkutacağı için böyle bir uyarı yapılmıştır. Günü-
71
müzde ise önceden haber verilmesi hâlinde bunun bir sakıncası yoktur.
322
أ� ْق َب ْل َنا َم َع ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه: َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-991
ِل َر ِّب َنا،ون َ عَ اب ُِد،ون َ تَا ِئ ُب،ون َ «�آ ِي ُب: َح ّٰتى �ِإ َذا ُك َّنا ب َِظ ْه ِر ا ْل َم ٖدي َن ِة َق َال،َو َس َّل َم
.ول ٰذ ِل َك َح ّٰتى َق ِد ْم َنا ا ْل َم ٖدي َن َة» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم ُ ون» َف َل ْم َي َز ْل َي ُق
َ َحا ِم ُد
991. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Peygamber ile (Hayber’den) dönüşümüzde Medine’ye yaklaşınca Resûlullah,
“Biz yolcular tövbe ve ibadet ederek, Rabbimize hamd ederek dönüyoruz.”
buyurdu ve Medine’ye gelinceye kadar bunu söylemeye devam etti.
(M3280 Müslim, Hac, 429)
323
Burada söz konusu edilen husus, hanımların güvenliği ile ilgili endişelerin bulunduğu şartlarda geçerlidir.
72
324
325
326
73
Hadiste bu sûreleri okumanın ne kadar faziletli bir iş olduğu temsilî olarak anlatılmaktadır.
327
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ -998وعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها َقا َل ْتَ :ق َال َر ُس ُ
الس َف َر ِة ا ْل ِك َرا ِم ا ْل َب َر َر ِةَ ،وا َّل ٖذي
َو َس َّل َم« :ا َّل ٖذي َي ْق َر أ� ا ْل ُق ْر�آ َن َوهُ َو َما ِه ٌر ِب ٖه َم َع َّ
َي ْق َر أ� ا ْل ُق ْر�آ َن َو َي َت َت ْع َت ُع ٖفي ِه َوهُ َو عَ َل ْي ِه َش ٌّاق َل ُه أ� ْج َرانِ » ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.
998. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir:
Kur’an’ı gerektiği şekilde güzel okuyan kimse, vahiy getiren şerefli ve itaatkar
meleklerle beraberdir. Kur’an’ı heceleyip zorlanarak okuyan kimseye de iki kat
sevap vardır.
)(M1862 Müslim, Müsâfirîn, 244; B4937 Buhârî, Tefsîr (Abese), 1
اب َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه ِ َوعَ ْن عُ َم َر ْب ِن ا ْلخَ َّط1000
ِ «�ِإ َّن ال ّّٰل َه َي ْر َف ُع ِب ٰه َذا ا ْل ِك َت:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال
اب أ� ْق َوا ًما َو َي َض ُع ِب ٖه
.�آخَ ٖر َين» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
1000. Ömer’ b. Hattâb’dan (ra) rivayet edildiğine göre
Peygamber şöyle demiştir:
Allah, bu kitapla (Kur’an’la) nice toplumları yükseltir ve nicelerini de alçaltır.
(M1897 Müslim, Müsâfirîn, 269)
329
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َوعَ ِن ا ْب ِن َم ْس ُعو ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1003
َوا ْل َح َس َن ُة ِب َعشْ ِر،اب ال ّّٰل ِه َف َل ُه َح َس َن ٌة
ِ َم ْن َق َر أ� َح ْرف ًا ِم ْن ِك َت:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َو ٖم ٌيم، َو َلا ٌم َح ْر ٌف، أ� ِل ٌف َح ْر ٌف: َولٰ ِك ْن، آ ٓل ٓم َح ْر ٌف:ول ُ أ� ْمثَا ِل َها َلا أ� ُق
ٌ َح ٖد:َح ْر ٌف» َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال
.يث َح َس ٌن َص ٖح ٌيح
1003. İbn Mes’ûd’dan (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Bir kimse, Allah’ın Kitabı’ndan bir harf okuduğunda ona bir hasene/iyilik
yazılır. Hasene de on misli sevapla karşılanır. Ben size Elif-lâm-mîm bir harftir,
demiyorum. Elif bir harf, lâm bir harf, mîm de bir harftir.
(T2910 Tirmizî, Fedâilü’l-Kur’ân, 16)
Sekînet, kuvvetli iman dolayısıyla kalpte hasıl olan huzur, esenlik ve sükûnettir. Bu hâlde kalbi rahmet kapla-
74
330
75
Bir evin tezyini, ev eşyasıyla olduğu gibi, kalbin tezyini de Kur’an iledir.
331
وسى َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َ عَ ْن أ� ٖبي ُم-1006
حم ٍد ب ِِيد ٖه َل ُه َو أ� َش ُّد َت َف ُّلت ًا ِم َنَّ « َت َعاهَ ُدوا ٰه َذا ا ْل ُق ْر�آ َن َف َوا َّل ٖذي َن ْف ُس ُم:َق َال
.ْال ِإ�ب ِِل ٖفي عُ ُق ِل َها» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1006. Ebû Mûsâ’dan (ra) rivayet edildiğine göre Peygamber :
Bu Kur’an’ı sürekli okuyun ve ezberlerinizi tekrarlayın. Bu canı bu tende tutan
Allah’a yemin ederim ki, Kur’an’ın hafızadan uçup gitmesi, devenin bağından
kurtulup kaçmasından daha hızlıdır, buyurmuştur.
(M1844 Müslim, Müsâfirîn, 231; B5033 Buhârî, Fedâilü’l-Kur’ân, 23)
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ َوعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن َر ُس-1007
�ِإ ْن عَ اهَ َد، «�ِإن ََّما َمث َُل َص ِاح ِب ا ْل ُق ْر�آنِ َك َمث َِل ْال ِإ�ب ِِل ا ْل ُم َع َّق َل ِة:َو َس َّل َم َق َال
. َذهَ َب ْت» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه، َو�ِإ ْن أ� ْط َل َق َها،عَ َل ْي َها أ� ْم َس َك َها
1007. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Kur’an’ı ezberleyen kimse, bağlı devesi olan kimseye benzer. Şayet onu sık sık
yoklarsa elinde tutar; bırakıverirse kaçar gider, demiştir.
(B5031 Buhârî, Fedâilü’l-Kur’ân, 23; M1839 Müslim, Müsâfirîn, 226)
332
ول ال ّٰل ِه َص َّلى َ وسى ْال أ� ْش َع ِريِّ َر ِض َي ال ّٰل ُه عن ُه أ� َّن َر ُس َ َوعَ ْن أ� ٖبي ُم-1009
ٌيت ِم ْز َمار ًا ِم ْن َم َزا ٖمي ِر �آلِ دَا ُودَ» ُم َّت َفق َ « َل َق ْد أ�و ٖت:ُال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال َله
َ أ� َّن َر ُس: َو ٖفي ِر َوا َي ٍة ِل ُم ْس ِل ٍم.عَ َل ْي ِه
:ُول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال َله
.»« َل ْو َر أ� ْي َت ٖني َو أ�نَا أ� ْس َت ِم ُع ِل ِق َرا َء ِت َك ا ْل َبا ِر َح َة
1009. Ebû Mûsâ el-Eş’arî’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah ona:
Sana, Davud’un ailesine verilen güzel seslerden verilmiş,76 demiştir.
76
Resûlullah Ebû Mûsâ el-Eş’arî’nin Kur’an okuyuşunu dinlediğinde pek duygulanmış ve bu hadisi ifade buyur-
muştur. Hadiste her ne kadar Davud ailesi denilmişse de, şârihler burada Hz. Davud’un kastedildiğini söylerler.
333
Bu hadisin açıklamasında: “Kur’anla yetinip, diğer (dinlerin) kitaplarından müstağni kalmayan bizden değil-
77
dir.” denilmiştir. (İbnü’l-Esîr, en-Nihâye, III, 391) Kaynaklarda bir bilgi bulunmamasına karşın burada Kur’an in-
meye devam ederken ona inanan müminlerin Tevrat ve İncil gibi kitaplardan uzak durarak bütünüyle Kur’an’a
yönelmelerini temin etmek için bu sözün söylenmiş olabileceği tahmini yapılabilir. Hadise “Güzel ve ahenkli”
okunması anlamı verilirse, o zaman da o günkü Yahudilerin okuyuş tarzından farklı olarak Müslümanların
kendine has sade ve içli okumalarının telkin edildiği söylenebilir. Hadisin sonunda yer alan “bizden değildir”,
ifadesi, böyle bir arka planın olabileceğini düşündürüyor. Aksi takdirde bu dışlama ifadesi çok ağır bir ifade
olarak gözüküyor. Kur’an’ı güzel sesle okumayan niçin Müslümanlardan olmasın? sorusu cevapsız kalıyor.
334
335
336
338
ول ال ّّٰل ِهُ َك َان َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْلخُ ْد ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1019
َح ّٰتى َن َز َل ِت، ِ َوعَ ْي ِن ْال ِإ�ن َْسان،َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي َت َع َّو ُذ ِم َن ا ْل َج ِّان
َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َوقال. أ�خَ َذ ِب ِه َما َو َت َر َك َما ِس َواهُ َما، َف َل َّما َن َز َل َتا، ِا ْل ُم َع ِّو َذ َتان
.يث َح َس ٌن ٌ َح ٖد
1019. Ebû Saîd el-Hudrî’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah , cinlerden, kem gözlerden Allah’a sığınırdı. Nihayet
Muavvizeteyn (Kul eûzü bi-Rabbi’l-felâk ile Kul eûzü bi-Rabbi’n-nâs) sûreleri nâzil
olunca, bu ikisini okuyarak Allah’a sığınmaya başladı; diğer duaları bıraktı.
(T2058 Tirmizî, Tıb, 16)
339
“O gece karşılaşılacak kötülüklere karşı yeter.” veya “O gece kılacağı gece ibadeti olarak yeter.” diye de yorum-
78
layanlar olmuştur.
340
341
343
السل َا ُمَّ َب ْي َن َما جِ ْب ٖر ُيل عَ َل ْي ِه:اس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما َق َال ٍ َوعَ ِن ا ْب ِن عَ َّب-1026
َف َر َف َع َر أ� َس ُه،يضا ِم ْن َف ْو ِق ِهً َق ِاع ٌد ِع ْن َد ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َس ِم َع ن َٖق
80
Ayetü’l-kürsî’nin faziletine dair bu rivayette temsili bir anlatımla, şeytanın insan kılığına bürünebileceği, in-
sanların da hırsızlık vb. yanlışlar yaparak şeytanlaşabileceği mesajı verilmektedir.
81
Hadis, Kehf sûresini okumaya, anlamaya teşvik etmektedir. Sûreye bakıldığında son on âyet olması ihtimali
daha fazladır. Zira bu son âyetler doğrultusunda amel eden kişi, birçok kötülükten korunmuş olacaktır.
344
345
346
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن عُ ث َْم َان ْب ِن عَ َّف َان َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1030
خَ َر َج ْت خَ َطا َيا ُه ِم ْن، « َم ْن َت َو َّض أ� َف أ� ْح َـس َن ا ْل ُو ُضـو َء:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
.َج َس ِد ٖه َح ّٰتى ت َْخ ُر َج ِم ْن ت َْح ِت أ� ْظ َفا ِر ِه» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
1030. Osman b. Affân’dan (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Bir kimse güzelce abdest alırsa, tırnak altlarına varıncaya kadar bütün
bedeninden günahları dökülür.
(M578 Müslim, Tahâret, 33)
348
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم أ�تَى ا ْل َم ْق َب َر َة َف َق َالَ « :ا َّلسل َا ُم َ -1033وعَ ْن ُه أ� َّن َر ُس َ
ونَ ،و ِدد ُْت أ�نَّا َق ْد َر أ� ْي َنا عَ َل ْي ُك ْم دَا َر َق ْو ٍم ُم ْؤ ِم ٖن َين َو�ِإنَّا �ِإ ْن َشا َء ال ّّٰل ُه ب ُِك ْم َلا ِح ُق َ
ول ال ّّٰل ِه؟ َق َال « :أ� ْن ُت ْم أ� ْص َح ٖابيَ ،و�ِإخْ َوا ُن َنا �ِإخْ َوا َن َنا»َ :قا ُلوا :أ� َو َل ْس َنا �ِإخْ َوان ََك َيا َر ُس َ
ول ا َّل ٖذ َين َل ْم َي أْ�تُوا َب ْع ُد» َقا ُلواَ :ك ْي َف َت ْع ِر ُف َم ْن َل ْم َي أ�ْتُوا َب ْع ُد ِم ْن أ� َّم ِت َك َيا َر ُس َ
ال ّٰله؟ َف َق َال « :أ� َر أ� ْي َت َل ْو أ� َّن َر ُجل ًا َل ُه خَ ْي ٌل ُغ ٌّر ُم َح َّج َل ٌة َب ْي َن َظ ْه َر ْي خَ ْي ٍل دُهْ ٍم
ُون ُغ ًّرا ول ال ّّٰل ِهَ ،ق َالَ « :ف ِإ�ن َُّه ْم َي أ�ْت َ
ُب ْه ٍم ،أ� َلا َي ْع ِر ُف خَ ْي َلهُ؟» َقا ُلوا :ب َلى َيا َر ُس َ
ُم َح َّج ٖل َين ِم َن ا ْل ُو ُضوءَِ ،و أ�نَا َف َر ُط ُه ْم عَ َلى ا ْل َح ْو ِض» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.
349
« أ� َلا أ� ُد ُّل ُك ْم:ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َالَ َوعَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-1034
َب َلى َيا:ات؟ َقا ُلوا ِ الد َر َج َّ َو َي ْر َف ُع ِب ِه،عَ َلى َما َي ْم ُحو ال ّّٰل ُه ِب ِه ا ْل َخ َطا َيا
باغ ا ْل ُو ُضو ِء عَ َلى ا ْل َم َكا ِر ِه َو َك ْث َر ُة ا ْل ُخ َطا �ِإ َلى ُ �ِإ ْس: َق َال،ول ال ّّٰل ِه َ َر ُس
ٰفذ ِل ُك ُم،اط ُ َف ٰذ ِل ُك ُم ال ِّر َب،الصل َا ِة َّ الصل َا ِة َب ْع َدَّ َوا ْن ِت َظا ُر،ا ْل َم َساجِ ِد
ُ ال ِّر َب
.اط» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
1034. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
–Size, yaptığınız takdirde Allah’ın günahlarınızı yok edeceği ve derecelerinizi
yükselteceği bir şey tavsiye edeyim mi, dedi. Sahâbîler:
–Evet yâ Resûlallah, diye cevap verince Resûlullah :
–(Soğuk ve benzeri) zor şartlarda güzelce abdest almak, uzak yerlerden
camiye gelmek, bir namazdan sonra diğer namazı beklemek; işte bağlılık
budur, işte bağlılık budur, buyurdu.
(M587 Müslim, Tahâret, 41)
350
اب َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه ِ َوعَ ْن عُ َم َر ْب ِن ا ْلخَ َّط-1036
- أ� ْو َف ُي ْسبِغُ ا ْل ُو ُضو َء- ُحد َي َت َو َّض أ� َف َي ْب ُلغ ٍ � « َما ِم ْن ُك ْم ِم ْن أ:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال
هد أ� َّن ُ َو أ� ْش،ُيك َله َ أ� ْش َه ُد أ� ْن َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا ال ّّٰل ُه َو ْح َد ُه َلا َش ٖر:ُث َّم َق َال
اب ا ْلج َّن ِة الث ََّما ِن َي ُة َي ْدخُ ُل ِم ْن ُ �ِإ َّلا ُف ِت َح ْت َل ُه أ� ْب َو،ُرسو ُله
ُ ُم َح َّم ًدا عَ ْب ُد ُه َو
« َال ّٰل ُه َّم ْاج َع ْل ٖني ِم َن ال َّت َّو ٖاب َين: ُّ َوزَا َد ال ِّت ْر ِم ِذي.أ� ِّي َها َشا َء» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
.»َو ْاج َع ْل ٖني ِم َن ا ْل ُم َت َط ِّه ٖر َين
1036. Ömer b. Hattâb’dan (ra) rivayet edildiğine göre
Peygamber şöyle buyurmuştur:
Sizden biri güzelce abdest alır da “Eşhedü en lâ ilâhe illâllahü vahdehû lâ
şerîke leh ve eşhedü enne Muhammeden abdühû ve Resûlüh” derse o kimse için
cennetin sekiz kapısı açılır, istediği kapıdan girer.
(M553 Müslim, Tahâret, 17)
Tirmizî’nin rivayetinde:
“Allah’ım, beni tövbe edenlerden ve temizlenenlerden kıl.” mealinde olan
Allâhümme’c’alnî mine’t-tevvâbîne ve’c’alnî mine’l-mütetahhirîn ilavesi vardır.
(T55 Tirmizî, Tahâret, 41)
351
353
el-Vesîle: Allah’a yaklaştıran vasıta, araç demektir. Ancak burada cennette bir makam ve Allah’a en yakın mevki
83
354
355
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1045
ُّ « َا ُّلدعَ ا ُء َلا ُي َر ُّد َب ْي َن ْال أ� َذانِ َو ْال ِإ� َقا َم ِة» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد َوال ِّت ْر ِم ِذي:َو َس َّل َم
ٌ َح ٖد:َو َق َال
.يث َح َس ٌن
1045. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Ezan ile kamet arasında yapılan dua reddolunmaz, demiştir.
(T212 Tirmizî, Salât, 44; D521 Ebû Dâvûd, Salât, 35)
356
357
،اب ِم ِن ا ْم َر أ� ٍة ُق ْب َل ًة
َ َوعَ ِن ا ْب ِن َم ْس ُعو ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن َر ُجل ًا أ� َص-1048
الصل َا َة َّ ( أ� ِق ِم:َف أ�تَى ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف أ�خْ َب َر ُه َف أ� ْن َز َل ال ّّٰل ُه َت َعا َلى
َات ) َف َق َال َّ ات ُي ْذ ِه ْب َن
ِ الس ِّيئ ِ �ِإ َّن ا ْل َحس َن،َط َر َف ِي ال َّن َها ِر َو ُز َل ًفا ِم َن ال َّل ْي ِل
. « ِل َج ٖم ِيع أ� َّم ٖتي ُك ِّل ِه ْم» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه: أ� ِل َي ٰه َذا؟ َق َال:ال َّر ُج ُل
1048. İbn Mes’ûd’dan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Bir adam bir kadını öptü (ve pişman olarak) Peygamber’e gelip durumu
haber verdi. Derken Allah Teâlâ “Gündüzün iki ucunda ve gecenin ilk
saatlerinde namaz kıl; çünkü iyilikler kötülükleri giderir.”84 mealindeki âyet-i
kerimeyi indirdi. Bunun üzerine adam “Bu hüküm yalnız benim için mi geçerli?”
diye sordu. Resûlullah “Ümmetimin tamamı için geçerlidir.” cevabını verdi.
(B526 Buhârî, Mevâkît, 4; M7001 Müslim, Tevbe, 39)
Hûd, 11/114.
84
358
359
360
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1054
َ َو َي ْج َت ِم ُع، َومل َا ِئ َك ٌة بِال َّن َها ِر،ون ٖف ُيك ْم َمل َا ِئ َك ٌة بِال َّل ْي ِل
ون َ « َي َت َعا َق ُب:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َف َي ْس أ� ُل ُه ُم، ُث َّم َي ْع ُر ُج ا َّل ٖذ َين َباتُوا ٖف ُيك ْم،الص ْب ِح َو َصل َا ِة ا ْل َع ْص ِر ُّ ٖفي َصل َا ِة
َت َر ْكنَاهُ ْم َوهُ ْم:ون َ َك ْي َف َت َر ْك ُت ْم ِع َب ٖادي؟ َف َي ُقو ُل:- َوهُ َو أ�عْ َل ُم ِب ِه ْم- ال ّّٰل ُه
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.»ونَ َو أ� َت ْينَاهُ ْم َوهُ ْم ُي َص ُّل،ون
َ ُي َص ُّل
1054. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Melekler gece ve gündüz, nöbetleşe yanınıza gelir giderler. Sabah ve ikindi
namazlarında toplanıp nöbet değiştirirler. Sonra geceyi yanınızda geçiren
melekler, Allah’ın huzuruna çıkarlar. Allah da bildiği hâlde meleklere sorar:
“Kullarımı ne hâlde bıraktınız?” (Melekler de) “Yanlarından namaz kılarlarken
ayrıldık, yanlarına geldiğimizde yine namaz kılıyorlardı.” cevabını verirler.
(B555 Buhârî, Mevâkît, 16; M1432 Müslim, Mesâcid, 210)
361
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِهُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُب َر ْي َد َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1056
. ُّ « َم ْن َت َر َك َصل َا َة ا ْل َع ْص ِر َف َق ْد َحب َِط عَ َم ُلهُ» َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري:َو َس َّل َم
1056. Büreyde’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
İkindi namazını terk eden kimsenin ameli boşa gider, buyurmuştur.
(B553 Buhârî, Mevâkît, 15)
362
، « َم ْن ت ََط َّه َر ٖفي َب ْي ِت ِه: َوعَ ْن ُه أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-1058
يض ًة ِم ْن َف َرا ِئ ِض ال ّّٰل ِه َكان َْت
َ ِل َي ْق ِض َي َف ٖر،وت ال ّّٰل ِه ِ ُث َّم َم َضى �ِإ َلى َب ْي ٍت ِم ْن ُب ُي
. َو ْال أ�خْ َرى َت ْر َف ُع َد َر َج ًة» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم،خُ ُط َوا ُت ُه �ِإ ْح َداهَ ا ت َُح ُّط خَ ٖطي َئ ًة
363
364
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس:وسى َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال َ َوعَ ْن أ� ٖبي ُم-1061
الصل َا ِة أ� ْب َع ُدهُ ْم �ِإ َل ْي َها َم ْمشً ى
َّ اس أ� ْج ًرا ِفي ِ «�ِإ َّن أ�عْ َظ َم ال َّن:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
الصل َا َة َح ّٰتى ُي َص ٖ ّل َيها َم َع ْال ِإ� َما ِم أ�عْ َظ ُم أ� ْجر ًا ِم َن َّ َوا َّل ٖذي َي ْن َتظِ ُر.َف أ� ْب َع ُدهُ ْم
.ا َّل ٖذي ُي َص ٖ ّل َيها ُث َّم َي َنا ُم» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
365
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُهَ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-1063
َو َي ْر َف ُع، « أ� َلا أ� ُد ُّل ُك ْم عَ َلى َما َي ْم ُحو ال ّّٰل ُه ِب ِه ا ْلخَ َطا َيا:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال
«�ِإ ْس َب ُاغ ا ْل ُو ُضو ِء عَ َلى: َق َال.ول ال ّّٰل ِه َ َب َلى َيا َر ُس:ات؟ َقا ُلوا َّ ِب ِه
ِ الد َر َج
،الصل َا ِة َّ َوا ْن ِت َظا ُر، َو َك ْث َر ُة ا ْلخُ َطا �ِإ َلى ا ْل َم َساجِ ِد،ا ْل َم َكا ِر ِه
َّ الصل َا ِة َب ْع َد
.اط» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم ُ َف ٰذ ِل ُك ُم ال ِّر َب
ُ َف َذ ِل ُك ُم ال ِّر َب،اط
366
خد ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُهْ َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْل-1064
» ِ «�ِإ َذا َر أ� ْي ُت ُم ال َّر ُج َل َي ْع َتا ُد ا ْل َم َساجِ َد َف ْاش َه ُدوا َل ُه ب ِْال إ ٖ� َيمان:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال
) ( �ِإن ََّما َي ْع ُم ُر َم َساجِ َد ال ّّٰل ِه َم ْن �آ َم َن بِال ّّٰل ِه َوا ْل َي ْو ِم ْال آ� ِخ ِر:جلَّ َق َال ال ّّٰل ُه ع َّز َو
.يث َح َس ٌن ٌ َح ٖد: َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال.ْال آ� َي َة
1064. Ebû Saîd el-Hudrî’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle demiştir:
Mescitlere devam etmeyi alışkanlık hâline getiren bir kimse görürseniz, onun
gerçekten iman ettiğine şahit olun. Zira Allah Teâlâ, “Allah’ın mescitlerini
ancak Allah’a ve âhiret gününe inananlar imar eder.” buyurdu.
(T3093 Tirmizî, Tefsîru’l-Kur’ân, 9)
367
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َالَ « :ا ْل َمل َا ِئ َك ُة ت َُص ٖ ّلي
َ -1066وعَ ْن ُه أ� َّن َر ُس َ
ول: عَ َلى أ� َح ِد ُك ْم َما دَا َم ٖفي ُم َصل َّا ُه ا َّل ٖذي َص َّلى ٖفي ِه َما َل ْم ُي ْح ِد ْثَ ،ت ُق ُ
َال ّٰل ُه َّم ْاغ ِف ْر َلهَُ ،ال ّٰل ُه َّم ا ْر َح ْمهُ» َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِريُّ .
368
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-1067
َو َس َّل َم أ�خَّ َر َل ْي َل ًة َصل َا َة ا ْل ِعشَ ا ِء �ِإ َلى َش ْط ِر ال َّل ْي ِل ُث َّم أ� ْق َب َل عَ َل ْي َنا ِب َو ْج ِه ٖه
اس َو َر َق ُدوا َو َل ْم َت َزا ُلوا ٖفي َصل َا ٍة ُم ْن ُذ ُ لى ال َّن َ :َب ْع َد َما َص َّلى َف َق َال
ََّ «ص
. ُّا ْن َت َظ ْرت ُُموهَ ا» َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري
1067. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah , bir gece yatsı namazını gece yarısına kadar geciktirdi ve
namazını kıldıktan sonra bize dönerek:
Halk namazı kıldı ve uyudu. Siz ise (sabah) namazı(nı) beklediğiniz sürece
namazda gibisiniz, buyurdular.
(B661 Buhârî, Ezân, 36)
369
370
: أ�تَى ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َر ُج ٌل أ�عْ َمى َف َق َال: َوعَ ْن ُه َق َال-1070
َ َف َس أ� َل َر ُس، َل ْي َس ٖلي َقا ِئ ٌد َي ُقو ُد ٖني �ِإ َلى ا ْل َم ْسجِ ِد،ول ال ّّٰل ِه
ول ال ّّٰل ِه َ َيا َر ُس
َف َل َّما،ُ َف َرخَّ َص َله،َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم أ� ْن ُي َرخِّ َص َل ُه َف ُي َص ِّل َي ٖفي َب ْي ِت ِه
: َق َال، َن َع ْم:ِالصل َا ِة؟» َق َال َّ هَ ْل ت َْس َم ُع ال ِّن َدا َء ب:َُو َل َّى َدعَ ا ُه َف َق َال َله
.« َف أ�جِ ْب» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
1070. Ebû Hüreyre (ra) anlatıyor:
Bir gün Peygamber’in yanına âmâ bir adam gelip:
–Yâ Resûlallah, beni elimden tutup mescide götürecek kimsem yok, dedi ve
ondan evinde namaz kılmasına müsaade etmesini istedi. Resûlullah da
ona müsaade etti. Adam dönüp giderken:
371
وف بِا ْب ِن أ� ِّم َم ْك ُتو ٍم ِ عَ ْم ِرو ْب ِن َق ْي ٍس ا ْل َم ْع ُر: َوعَ ْن عَ ْب ِد ال ّّٰل ِه َو ٖق َيل-1071
َ َيا َر ُس:ا ْل ُم َؤ ِّذنِ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن ُه َق َال
ول ال ّّٰل ِه �ِإ َّن ا ْل َم ٖدي َن َة َك ٖثي َر ُة ا ْل َه َوا ِّم
«ت َْس َم ُع َح َّي عَ َلى:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َف َق َال َر ُس.اع ِ الس َب
ِّ َو
. َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َح َس ٍن.» َف َح َّي َهل ًا، َح َّي عَ َلى ا ْل َفل َا ِح،الصل َا ِة
َّ
1071. Asıl adı Abdullah veya Amr b. Kays olan İbn Ümmü Mektûm
diye bilinen Peygamberimizin müezzininden rivayet edildiğine göre o
Resûlullah’a:
–Yâ Resûlallah, Medine’nin yırtıcı hayvanları ve yılan, akrep gibi haşeratı çoktur.
(Benimse gözlerim görmüyor, namazı evde kılmama izin var mı), diye sordu.
Resûlullah :
–Hayye alâ’s-salâh, hayye ale’l-felâh’ı işitiyorsun değil mi?
Öyle ise camiye gel, buyurdu.
(D553 Ebû Dâvûd, Salât, 46)
372
85
Bu hadiste yer alan cümleler, Hz. Peygamber’in inananların namazlarını Medine Mescidi’nde kılmalarını ne
kadar önemsediğini ve onları mescitte görmeyi ne kadar çok istediğini anlatan ifadeler olarak algılanmalıdır.
Zira o günlerde münafıkların ayrılıkçı tutumları onu ve inananları son derece rahatsız edecek boyutlara ulaş-
mıştı. Bu bağlamda Dırar Mescidi girişimi da hatırlanmalıdır. Ayrıca cemaatle namaza terğip ve teşviki amaç-
layan bu ifade, Hz. Peygamber’in içinden geçen bir duygu olup, bir eylem ya da teşebbüs değildir. Denilmek
istenmektedir ki, insanların evleri yandığında nasıl büyük bir kayba uğrarlar ve ne büyük acı çekerlerse, nama-
zı terk ettiklerinde de aynı şekilde manevî açıdan çok büyük ziyana uğrarlar ve sonunda büyük acı çekerler.
373
374
375
« َل ْي َس َصل َا ٌة:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-1077
َ أ� ْث َق َل عَ َلى ا ْل ُم َنا ِف ٖق َين ِم ْن َصل َا ِة ا ْل َف ْج ِر َوا ْل ِعشَ ا ِء َو َل ْو َي ْع َل ُم
ون َما ٖفي ِه َما
.َل أ� َت ْوهُ َما َو َل ْو َح ْب ًوا» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1077. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Münafıklara sabah ile yatsı namazlarından daha ağır gelen hiçbir namaz
yoktur. Eğer insanlar bu iki namazdaki sevabı bilselerdi, emekleyerek de olsa
kılmaya gelirlerdi, demiştir.
(B657 Buhârî, Ezân, 34; M1482 Müslim, Mesâcid, 252)
376
377
« أ� ِم ْر ُت أ� ْن:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-1080
ُ اس َح ّٰتى َيشْ َه ُدوا أ� ْن َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا ال ّّٰل ُه َو أ� َّن ُم َح َّم ًدا َر ُس
،ول ال ّّٰل ِه َ أ� َقا ِت َل ال َّن
َف ِإ� َذا َف َع ُلوا ٰذ ِل َك عَ َص ُموا ِم ٖ ّني ِد َما َءهُ ْم، َو ُي ْؤتُوا ال َّز َكا َة،الصل َا َة َّ َو ُي ٖق ُيموا
. َو ِح َسا ُب ُه ْم عَ َلى ال ّّٰل ِه» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه،ِحق ْال ِإ� ْسل َا ِم
ِّ هم �ِإ َّلا ب
ْ َو أ� ْم َوا َل
1080. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre
Allah Resûlü şöyle demiştir:
Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Resûlü olduğuna
şahitlik edinceye; namazı dosdoğru kılıp, zekât verinceye kadar insanlarla
mücadele etmekle emrolundum. İnsanlar bunları yaparlarsa, hukukun gereği
dışında, canlarını ve mallarını güvence altına almış olurlar. (İç yüzlerinin)
hesabı ise Allah’a kalmıştır.86
(B25 Buhârî, Îmân, 17; M129 Müslim, Îmân, 36)
378
379
Hadis namazın önemini gösterdiği gibi, Medine’de Müslüman olmadıkları hâlde Müslüman gibi görünen mü-
88
nafıkların o günkü hukukî statüleri ile ilgili bir durumu ifade etmektedir.
380
89
Mevcut Tirmizî nüshasında ve diğer kaynaklarda bu isim Abdullah b. Şakîk şeklindedir.
90
Bu içerikteki rivayetlerde, namazın önemi vurgulanmaktadır. İslâm’ın temel ibadetlerinden biri olmasına
karşın, İslâm âlimleri bu hadisleri dinden çıkmak anlamında değil, Allah’ın verdiği nimetlere karşı nankörlük
etmek anlamında yorumlamışlardır. Kaldı ki bu hadislerin söylendiği ortamda münafıklar denilen bir kesim
vardı ve onların Müslümanlarla beraber olduklarını gösteren en somut gösterge namaz ibadetiydi. Onlardan
namazı terk edip camiye ve cemaate gelmeyenler inkârcılar safında yer aldıklarını ilan etmiş oluyorlardı. Bu
sebeple sahâbîler de nifak zanlısı kimselerin namazı terk etmelerini inkârlarına bir delil sayıyorlardı.
381
382
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى َ أ� َّن َر ُس،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ِيد ا ْل ُخ ْد ِر ِّي َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1089
« َت َق َّد ُموا َف أ�ْت َُّموا: َف َق َال َل ُه ْم، َر أ�ى ٖفي أ� ْص َحا ِب ٖه َت أ�خُّ ر ًا:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
ون َح ّٰتى ُيؤَخِّ َرهُ ُم َ َلا َي َز ُال َق ْو ٌم َي َت أ�خَّ ُر، َو ْل َي أ�ْت ََّم ب ُِك ْم َم ْن َب ْع َد ُك ْم،ٖبي
.ال ّّٰلهُ» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
383
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ُ َك َان َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي َم ْس ُعو ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1090
ُ َو َي ُق،الصل َا ِة
«اِ ْس َت ُووا َو َلا ت َْخ َت ِل ُفوا:ول َّ ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ْم َس ُح َم َن ِاك َب َنا ِفي
، ُث َّم ا َّل ٖذ َين َي ُلون َُه ْم، ِل َي ِل ٖني ِم ْن ُك ْم أ�و ُلوا ْال أ� ْحل َا ِم َوال ُّن َهى،ف َت ْخ َت ِل َف ُق ُلو ُب ُك ْم
.ُث َّم ا َّل ٖذ َين َي ُلون َُه ْم» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
1090. Ebû Mes’ûd’dan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah , namazda omuzlarımıza dokunur ve şöyle derdi:
Safları düzgün tutun, dağınık durmayın. Sonra kalpleriniz de dağınık olur.
Namaz kılarken, içinizde yaşı kemalini bulmuş, aklı başında bilgili olanlar
bana yakın dursunlar. Sonra bu hususlarda onlardan sonra gelen kimseler,
ardından da onlardan sonrakiler dursunlar.
(M972 Müslim, Salât, 122)
384
385
ول ال ّّٰل ِهَ -1094وعَ ِن ا ْلب َرا ِء ْب ِن عَ ا ِز ٍب َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َماَ ،ق َالَ :ك َان َر ُس ُ
َاح َي ٍة �ِإ َلى ن ِ
َاح َي ٍةَ ،ي ْم َس ُح الص َّف ِم ْن ن َِص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ ،ي َتخ َّل ُل َّ
ولَ :لا ت َْخ َت ِل ُفوا َف َت ْخ َت ِل َف ُق ُلو ُب ُك ْم» َو َك َان َي ُق ُ
ولِ� :إ َّن ُص ُدو َرنَاَ ،و َم َن ِاك َب َناَ ،و َي ُق ُ
وف ْال أ� َولِ » َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ب ِإ�س َناد َح َس ٍن. الص ُف ِ ون عَ َلى ُّ ال ّّٰل َه َو َمل َا ِئ َك َت ُه ُي َص ُّل َ
386
Ebû Dâvûd’un isnadı, Müslim’in şartlarına uygun ise de, isnadında güvenilirliği hakkında ihtilaf edilen kim-
91
seler vardır. Burada safın sağ tarafının sola tercih edilmesinde, Hz. Peygamber’in namaz sonrasında sağ ta-
raftakilere yönelmesi, mescidin sol tarafında Peygamber eşlerinin odalarının bulunması vb. bazı nedenler
etkili olabilir. Ancak öncelikle ilk safların tamamlanmasının gereği dikkate alındığında, saf düzeninin sağdan
başlanarak tutulması, Hz. Peygamber’in “iyi ve güzel şeylerde sağdan başlama sünneti” doğrultusunda anla-
şılmalıdır. Bu ifade ile imamın arkasında saf tutulurken sağdan başlanmasına özendirilmektedir.
388
389
َ -1102وعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َماَ ،ق َالَ :ص َّل ْي ُت َم َع َر ُسولِ ال ّّٰل ِه
الظ ْه ِرَ ،و َر ْك َع َت ْي ِن َب ْع َدهَ اَ ،و َر ْك َعت ْي ِن َب ْع َد
َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َر ْك َع َت ْي ِن َق ْب َل ُّ
ا ْل ُج ُم َع ِةَ ،و َر ْك َع َت ْي ِن َب ْع َد ا ْل َم ْغ ِر ِبَ ،و َر ْك َع َت ْي ِن َب ْع َد ا ْل ِعشَ اءُِ .م َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.
390
391
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َك َان، عَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها-1104
ُّ َلا َيدعُ أ� ْربع ًا َق ْب َل
. َو َر ْك َع َت ْي ِن َق ْب َل ا ْل َغ َدا ِة،الظ ْه ِر
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري
1104. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Peygamber öğle namazından evvel dört rekât ve sabah namazından
evvel iki rekât namaz kılmayı terk etmezdi.
(B1182 Buhârî, Teheccüd, 34)
َل ْم َي ُك ِن ال َّنب ُِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم عَ َلى َش ْى ٍء ِم َن: َوعَ ْن َها َقا َل ْت-1105
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.ال َّن َوا ِف ِل أ� َش َّد َت َعاهُ ًدا ِم ْن ُه عَ َلى َر ْك َع َت ِي ا ْل َف ْج ِر
1105. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber , nafile
namazlar içinde en fazla sabah namazının iki rekât (sünnet)ine önem verirdi.
(B1167 Buhârî, Teheccüd, 27; M1686 Müslim, Müsâfirîn, 94)
ْ « َر ْك َع َتا ا ْل: َوعَ ْن َها عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-1106
فج ِر خ ْي ٌر ِم َن
ُّ « َل ُه َما أ� َح ُّب �ِإ َل َّي ِم َن: َو ٖفي ِر َوا َي ٍة.الدن َيا َو َما ٖف َيها» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
.»الد ْن َيا َج ٖميع ًا ُّ
392
Müslim’in diğer bir rivayetine göre “Gerçekten sabahın iki rekât (sünnet)i,
bana bütün dünyadan daha sevimlidir.” demiştir.
(M1689 Müslim, Müsâfirîn, 97)
ِ ُم َؤ ِّذنِ َر ُسول،ُاح َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه ٍ َوعَ ْن أ� ٖبي عَ ْب ِد ال ّّٰل ِه بِل َالِ ْب ِن َر َب-1107
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ِل ُي ْؤ ِذ َن ُهَ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم أ� َّن ُه أ�تَى َر ُس
،لت عَ ا ِئشَ ُة بِل َا ًلا ِب أ� ْم ٍر َس أ� َل ْت ُه عَ ْن ُه َح ّٰتى أ� ْص َب َح جِ ًّدا ْ َفشَ َغ،ب َِصل َا ِة ا ْل َغ َدا ِة
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه َّ َف َقا َم بِل َا ٌل َف آ� َذ َن ُه ب
ُ َف َل ْم َي ْخ ُر ْج َر ُس،ُ َوتَا َب َع أ� َذا َنه،ِالصل َا ِة
َف أ�خْ َب َر ُه أ� َّن عَ ا ِئشَ َة َش َغ َل ْت ُه ِب أ� ْم ٍر َس أ� َل ْت ُه،اس
ِ َف َل َّما خَ َر َج َص َّلى بِال َّن،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َي ْع ِني ال َّنب َِّي َص َّلى- َف َق َال،وج
ِ َو أ� َّن ُه أ� ْب َط أ� عَ َل ْي ِه بِا ْلخُ ُر،عَ ْن ُه َح ّٰتى أ� ْص َب َح جِ ًّدا
َ َيا َر ُس: «�ِإ ٖنّي ُك ْن ُت َر َك ْع ُت َر ْك َع َت ِي ا ْل َف ْج ِر» َف َق َال:-ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
ول ال ّّٰل ِه
، َل َر َك ْع ُت ُه َما، « َل ْو أ� ْص َب ْح ُت أ� ْك َث َر ِم َّما أ� ْص َب ْح ُت:�ِإن ََّك أ� ْص َب ْح َت جِ ًّدا؟ َف َق َال
.َو أ� ْح َس ْن ُت ُه َما َو أ� ْج َم ْل ُت ُه َما» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َح َس ٍن
1107. Resûlullah’ın müezzini Ebû Abdullah Bilâl b. Rebâh’tan (ra) rivayet
edildiğine göre o, bir gün sabah namazının vaktinin girdiğini haber vermek
için Hz. Peygamber’in yanına gelmişti. Fakat Hz. Âişe bir mesele sorarak, vakit
hayli ilerleyinceye kadar Bilâl’i meşgul etti. Sonra Bilâl namaz vaktini haber
verdi ve ardından ezanı okudu. Fakat Resûlullah çıkmadı. (Daha sonra)
Resûlullah çıkıp namazı kıldırdı. Bilâl, Hz. Âişe’nin sorduğu bir soruyla ortalık
ağarıncaya kadar kendisini meşgul ettiğini söyledi ve Resûlullah’a namaza
393
394
َك َان ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه: َوعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما َق َال-1110
َو ُي َص ِّلي، َو ُيو ِت ُر ِب َر ْك َع ٍة ِم ْن �آ ِخ ِر ال َّل ْي ِل،َو َس َّل َم ُي َص ٖ ّلي ِم َن ال َّل ْي ِل َم ْث َنى َم ْث َنى
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. َو َك َا َّن ْال أ� َذ َان ِب أ� ُذ َن ْي ِه،ال َّر ْك َع َت ْي ِن َق ْب َل َصل َا ِة ا ْل َغ َدا ِة
395
Diğer bir rivayete göre ise ikinci rekâtta Âl-i İmrân’daki “...Aramızda
birleşeceğimiz bir kelimeye gelin...”94 (mealindeki) âyeti okurdu.
(M1692 Müslim, Müsâfirîn, 100)
92
Bakara, 2/136.
93
Âl-i İmrân, 3/52.
94
Âl-i İmrân, 3/64.
396
َك َان ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه: عَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها َقا َل ْت-1114
َر َوا ُه. اِ ْض َط َج َع عَ َلى ِش ِّق ِه ْال أ� ْي َم ِن،َو َس َّل َم �ِإ َذا ص َّلى َر ْك َع َت ِي ا ْل َف ْج ِر
.ا ْل ُب َخا ِر ُّي
1114. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Peygamber , sabah namazının iki rekât sünnetini kıldıktan sonra, sağ yanı
üzerine bir müddet uzanırdı.
(B1160 Buhârî, Teheccüd, 23)
397
Peygamberimizin, sünneti kıldıktan sonra bir müddet sağ yanı üzerine yatması, uzun süre kıldığı teheccüd
95
398
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم، َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها-1118
ُّ َك َان َلا َي َدعُ أ� ْربع ًا َق ْب َل
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري،الظ ْه ِر
1118. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber öğlenin
farzından evvel dört rekât (sünnet) kılmayı terk etmezdi.
(B1182 Buhârî, Teheccüd, 34)
399
ول ال ّٰل ِه َص َّلىُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ� ِّم َح ٖبي َب َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها َقا َل ْت-1120
ُّ ات َق ْب َل
َو أ� ْر ٍبع،الظ ْه ِر ٍ « َم ْن َحا َف َظ عَ َلى أ� ْر َب ِع َر َك َع:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
: َوال ِّت ْر ِم ِذ ُّي َو َق َال، َر َوا ُه أ� ُبو َدا ُو َد.» َح َّر َم ُه ال ّّٰل ُه عَ َلى ال َّنا ِر،َب ْع َدهَ ا
.يح ٌ َح ٖد
ٌ يث َح َس ٌن َص ٖح
1120. Ümmü Habîbe’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Öğle namazından önce ve sonra dörder rekât (sünnet) namaz kılmaya devam
eden kimseyi, Allah, cehenneme haram eder.
(D1269 Ebû Dâvûd, Tatavvû’, 7; T428 Tirmizî, Salât, 200)
400
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم، َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها-1122
ُّ َك َان �ِإ َذا َل ْم ُي َص ِّل أ� ْر َبع ًا َق ْب َل
ُّ َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذي. َصل َّاهُ َّن َب ْع َدهَ ا،الظ ْه ِر
.يث َح َس ٌن ٌ َح ٖد:َو َق َال
1122. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre, Peygamber öğle
namazının farzından evvel dört rekât sünnet kılamazsa, onu farzdan sonra
kılardı.
(T426 Tirmizî, Salât, 200)
401
402
403
404
، ُك َّنا بِا ْل َم ٖدي َن ِة َف ِإ� َذا أ� َّذ َن ا ْل ُم َؤ ِّذ ُن ِل َصل َا ِة ا ْل َم ْغ ِر ِب: َوعَ ْن ُه َق َال-1129
يب َل َي ْدخُ ُل َ َف َر َك ُعوا َرك َع َت ْي ِن َح ّٰتى �ِإ َّن ال َّر ُج َل ا ْل َغ ٖر،الس َوا ِر َي َّ اِ ْب َت َد ُروا
.الصل َا َة ْقد ُص ِّل َي ْت ِم ْن َك ْث َر ِة َم ْن ُي َص ٖ ّلي ِه َما َّ ا ْل َم ْسجِ َِد َف َي ْح َس ُب أ� َّن
.َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
1129. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Biz Medine’de iken müezzin akşam ezanını okuyunca, sahâbîler cami
direklerinin yanına koşar ve orada iki rekât namaz kılarlardı. Hatta yabancı
bir kimse camiye girerse namaz kılanların çokluğundan dolayı akşam namazı
kılınmış zannederdi.
(M1939 Müslim, Müsâfirîn, 303)
405
406
الساب ُِق أ� َّن ُه َص َّلى َم َع ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ ٖفي ِه َح ٖد
َّ يث ا ْب ِن عُ َم َر
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.َرك َع َت ْي ِن َب ْع َد ا ْل ُج ُم َع ِة
İbn Ömer’in Hz. Peygamber ile beraber Cuma’dan sonra iki rekât (sünnet) kıldığına
dair Buhârî ve Müslim’in müştereken rivayet ettikleri hadis yukarıda geçmiştir.
(bkz. 1102 numaralı hadis)
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ُ َق َال َر ُس: عَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1130
. َف ْل ُي َص ِّل َب ْع َدهَ ا أ� ْر َبع ًا» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم، «�ِإ َذا َص َّلى أ� َح ُد ُك ُم ا ْل ُج ُم َع َة:َو َس َّل َم
1130. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Biriniz cumayı kıldıktan sonra dört rekât (da sünnet) kılsın, buyurdu.
(M2036 Müslim, Cum’a, 67)
َوعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َك َان-1131
. َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم،َلا ُي َص ٖ ّلي َب ْع َد ا ْل ُج ُمع َـ ِة َح ّٰتى َي ْن َص ِر َف َف ُي َص ٖ ّلي َر ْك َعت ْي ِن ٖفي َب ْي ِت ِه
1131. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber , cuma
namazından sonra, evine dönünceye kadar namaz kılmazdı. Evine döndükten
sonra orada iki rekât namaz kılardı.
(M2040 Müslim, Cum’a, 71)
407
408
السا ِئ ِب ا ْب ِن أ�خْ ِت َّ َوعَ ْن عُ َم َر ْب ِن عَ َطا ٍء أ� َّن نَا ِف َع ْب َن ُج َب ْي ٍر أ� ْرس َل ُه �ِإ َلى-1135
َن َع ْم َص َّل ْي ُت َم َع ُه:الصل َا ِة َف َق َال
َّ ن َِم ٍر َي ْس أ� ُل ُه عَ ْن َش ْي ٍء َر�آ ُه ِم ْن ُه ُم َعا ِو َي ُة ِفي
َف َل َّما، َف َص َّل ْي ُت، ُق ْم ُت ٖفي َم َقا ٖمي، َف َل َّما َس َّل َم ْال ِإ� َما ُم،ا ْل ُج ُم َع َة ِفي ا ْل َم ْق ُصو َر ِة
َفل َا ت َِص ْل َها، �ِإ َذا َص َّل ْي َت ا ْل ُج ُم َع َة: َلا َت ُع ْد ِل َما َف َع ْل َت:َدخَ َل أ� ْر َس َل �ِإ َل َّي َف َق َال
َ َف ِإ� َّن َر ُس،ب َِصل َا ٍة َح ّٰتى َت َت َك َّل َم أ� ْو ت َْخ ُر َج
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم أ� َم َرنَا
. َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.ُوص َل َصل َا ًة ب َِصل َا ٍة َح ّٰتى َن َت َك َّل َم أ� ْو ن َْخ ُر َج ِ أ� ْن َلا ن،ب ِٰذ ِل َك
1135. Ömer b. Atâ’dan rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Nâfi’ b. Cübeyr, namaz konusunda Muâviye’nin Sâib’e yapmış olduğu bir
uyarıyı öğrenmesi için Ömer b. Atâ’yı Nemir’in kız kardeşinin oğlu Sâib’e
gönderdi. Sâib şöyle cevap verdi:
Evet, Muâviye ile hünkâr mahfilinde cumayı kıldım. İmam selâm verdikten
sonra kalktım ve farzı kıldığım yerde sünneti eda ettim. Evime girdiğinde
Muâviye bana adam gönderip şöyle dedi: “Bir daha böyle yapma. Cuma
namazını kıldıktan sonra konuşmadıkça veya mescitten çıkmadıkça, cumaya
başka namaz ekleme. Çünkü Resûlullah bize, namaz yerinden ayrılmadan
veya konuşmadan iki namazı birbirine eklememeyi emretti.”
(M2042 Müslim, Cum’a, 73)
409
410
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْلخُ ْد ِريِّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1139
. « أ� ْو ِت ُروا َق ْب َل أ� ْن ت ُْصب ُِحوا» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال
1139. Ebû Saîd’ el-Hudrî’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur:
Sabah vakti girmeden evvel, vitir namazınızı kılın.
(M1764 Müslim, Müsâfirîn, 160)
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم، َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها، َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة-1140
، َف ِإ� َذا َب ِق َي ا ْل ِو ْت ُر، َو ِه َي ُم ْع َت ِر َض ٌة َب ْي َن َي َد ْي ِه،َك َان ُيص ٖ ّلي َصل َا َت ُه بِال َّل ْي ِل
. َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.أ� ْي َق َظ َها َف أ� ْو َت َر ْت
.» « ُقو ٖمي َف أ� ْو ِت ٖري َيا عَ ا ِئشَ ُة: َف ِإ� َذا َب ِق َي ا ْل ِو ْت ُر َق َال:َُو ٖفي ِر َوا َي ٍة َله
1140. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre o, önünde uzanmış uyuyor
olduğu hâlde Peygamber gece namazını kılardı. Sıra vitir namazına
gelince Hz. Âişe’yi uyandırır, o da vitir namazını kılardı.
(M1735 Müslim, Müsâfirîn, 135)
411
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1142
َو َم ْن،ُ َف ْل ُيو ِت ْر أ� َّو َله، « َم ْن خَ اف أ� ْن َلا َي ُقو َم ِم ْن �آ ِخ ِر ال َّل ْي ِل:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
، َف ِإ� َّن َصل َا َة �آ ِخ ِر ال َّل ْي ِل َم ْش ُهو َد ٌة، َف ْل ُيو ِت ْر �آ ِخ َر ال َّل ْي ِل،َط ِم َع أ� ْن َي ُقو َم �آ ِخ َر ُه
.َو ٰذ ِل َك أ� ْف َض ُل» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
1142. Câbir’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir:
Gecenin sonunda kalkamayacağından korkan kimse, vitir namazını gecenin
evvelinde kılsın. Gecenin sonunda uyanacağını ümit eden ise gecenin
sonunda kılsın. Zira o vakitte kılınan namazda melekler hazır bulunur. İşte bu,
daha faziletlidir.
(M1766 Müslim, Müsâfirîn, 162)
412
َ -1144وعَ ْن أ� ٖبي َذ ٍّر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنهُ ،عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َق َالُ « :ي ْصب ُِح عَ َلى ُك ِّل ُسل َا َمى ِم ْن أ� َح ِد ُك ْم َص َد َق ٌةَ :ف ُك ُّل ت َْس ٖ ِب َيح ٍة
َص َد َق ٌةَ ،و ُك ُّل ت َْح ٖم َيد ٍة َص َد َق ٌةَ ،و ُك ُّل ت َْه ٖ ِلي َل ٍة َص َد َق ٌةَ ،و ُك ُّل ت َْك ٖبي َر ٍة َص َدق ٌة،
وف َص َد َق ٌةَ ،ون َْه ٌي عَ ِن ا ْل ُم ْن َك ِر َص َد َق ٌةَ ،و ُي ْج ِز ُئ ِم ْن ٰذ ِل َك َو أ� ْم ٌر بِا ْل َم ْع ُر ِ
الض َحى» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم. َر ْك َعتَانِ َي ْر َك ُع ُه َما ِم َن ُّ
413
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َك َان َر ُس: َقا َل ْت، َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها-1145
. َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.ُ َو َي ٖز ُيد َما َشا َء ال ّّٰله،الض َحى أ� ْر َبع ًا
ُّ عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُي َص ٖ ّلي
1145. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah , kuşluk namazını
dört rekât kılar ve Allah’ın dilediği kadar da artırırdı.
(M1665 Müslim, Müsâfirîn, 79)
: َقا َل ْت، َوعَ ْن أ� ِّم هَ ا ِني ٍء َف ِاخ َت َة ِب ْن ِت أ� ٖبي َطا ِل ٍب َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها-1146
،َذهَ ْب ُت �ِإ َلى َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم عَ ا َم ا ْل َف ْت ِح َف َو َج ْد ُت ُه َي ْغ َت ِس ُل
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. َو ٰذ ِل َك ُض ًحى،ات ٍ َص َّلى َث َما ِن َي َر َك َع،َف َل َّما َف َر َغ ِم ْن ُغ ْس ِل ِه
ِ و ٰه َذا ُم ْخ َت َص ُر َل ْف ِظ �ِإ ْح َدى ِر َوا َي
.ات ُم ْس ِل ٍم
1146. Ebû Talib’in Fâhite adlı kızı Ümmü Hânî’den (ra)
rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Fetih senesinde bir gün Resûlullah’ın yanına gitmiştim. O sırada yıkanıyordu.
Yıkandıktan sonra sekiz rekât namaz kıldı ki, işte bu, kuşluk namazıdır.
(M766 Müslim, Hayız, 72; B1176 Buhârî, Teheccüd, 31)
414
415
Namazı
ُ َق َال َر ُس: َق َال،ُ عَ ْن أ� ٖبي َق َتا َد َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1148
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه
َفل َا َي ْج ِل ْس َح ّٰتى ُي َص ِّل َي، «�ِإ َذا َدخَ َل أ� َح ُد ُك ُم ا ْل َم ْسجِ َد:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
.َر ْك َع َت ْي ِن» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1148. Ebû Katâde’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Mescide giren kimse, iki rekât namaz kılmadan oturmasın, buyurmuştur.
(B1163 Buhârî, Teheccüd, 25; M1654 Müslim, Müsâfirîn, 69)
أ�ت ْي ُت ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم: َوعَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1149
َ : َف َق َال،َوهُ َو ِفي ا ْل َم ْسجِ ِد
ْ «ص ِّل
.رك َع َت ْي ِن» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1149. Câbir’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Bir gün Peygamber mescitte iken yanına gelmiştim, bana: “İki rekât
namaz kıl.” buyurdu.
(B443 Buhârî, Salât, 59; M1656, M1657 Müslim, Müsâfirîn, 71, 72)
96
Tahiyyetü’l-mescid namazı, herhangi bir camiye girildiğinde vakit uygun olduğu takdirde camiyi selâmlamak
üzere kılınan iki rekâtlık namazdır.
416
417
418
ات ا ْلخَ ْم ُس َّ « َا: َوعَ ْن ُه عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال-1153
ُ لص َل َو
ات َما َب ْي َن ُه َّن �ِإ َذا ٌ ُم َك ِّف َر، َو َر َم َض ُان �ِإ َلى َر َم َض َان،َوا ْل ُج ُمع ُة �ِإ َلى ا ْل ُج ُم َع ِة
َ ْاج ُت ِن َب ِت
.الك َبا ِئ ُر» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
1153. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle demiştir:
Beş vakit namaz, iki cuma namazı ve iki Ramazan, büyük günahlardan
sakınıldığı takdirde aralarında işlenen küçük günahlara kefârettir.
(M552 Müslim, Tahâret, 16)
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى َ أ� َّن َر ُس،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد ا ْل ُخ ْد ِر ِّي َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1156
ِّ «غ ْس ُل ا ْل ُج ُم َع ِة َواجِ ٌب عَ َلى
ٌكل ُم ْح َت ِل ٍم» ُم َّت َفق ُ :ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال
. عَ َل ْي ِه
1156. Ebû Saîd el-Hudrî’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Ergenlik çağına gelmiş herkesin, cuma günü boy abdesti alması gerekir,
buyurmuştur.97
(B858 Buhârî, Ezân, 161; M1957 Müslim, Cum’a, 5)
Birçok rivayete göre Hz. Peygamber, ashâbından cuma namazına yıkanarak gelmelerini talep etmiştir. An-
97
cak bu talep, muhtelif sahâbîler tarafından değişik şekillerde anlaşılıp aktarılmıştır. Ebû Saîd ve Ebû Hüreyre,
cuma namazı için gusletmeyi yukarıdaki gibi bağlayıcılık ifade eder şekilde nakletmiştir. Oysa Hz. Âişe ve
İbn Abbâs’a göre Hz. Peygamber o gün kaba yün elbiseleriyle bahçelerde çalıştıkları için ter, kir ve toz içinde
cumaya gelen ve kötü kokularıyla başkalarına da rahatsızlık veren kimseleri dikkate alarak sahâbîlerin cuma
namazına yıkanarak gelmelerini istemiştir. Onlara göre şartların düzelmesinden sonra, dileyen banyo yapa-
rak, dileyen yalnızca namaz abdesti alarak cumayı kılabilir. İbn Mes’ûd’un dediği gibi cuma için gusletmek
sünnettir.
420
421
422
423
Şükür Secdesi
خَ َر ْج َنا َم َع َر ُسولِ ال ّّٰل ِه:اص َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال ٍ عَ ْن َس ْع ِد ْب ِن أ� ٖبي َو َّق-1163
َف َل َّما ُك َّنا َق ٖري ًبا ِم ْن عَ ْز َو َرا َء َن َز َل ُث َّم َر َف َع،َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ِم ْن َم َّك َة ن ُٖر ُيد ا ْل َم ٖدي َن َة
، َساعَ ًة، ُث َّم َقا َم َف َر َف َع َي َد ْي ِه، َف َم َك َث َط ٖويل ًا، ُث َّم خَ َّر َساجِ ًدا، َف َدعَ ا ال ّّٰل َه َساعَ ًة،َي َد ْي ِه
َف أ�عْ َطا ٖني، َو َش َف ْع ُت ِل أ� َّم ٖتي، �ِإ ٖنّي َس أ� ْل ُت َر ٖ ّبي: َو َق َال- َف َع َل ُه َثل َاث ًا- ُث َّم خَ َّر َساجِ ًدا
، َف َس أ� ْل ُت َر ٖ ّبي ِل أ� َّم ٖتي، ُث َّم َر َف ْع ُت َر أ� ٖسي،اجدا ِل َر ٖ ّبي ُش ْك ًرا ً َفخَ َر ْر ُت َس،ُث ُل َث أ� َّم ٖتي
ُث َّم َر َف ْع ُت َر أ� ٖسي َف َس أ� ْل ُت َر ٖ ّبي، َفخَ َر ْر ُت َساجِ د ًا ِلر ٖ ّبي ُش ْكر ًا،َف أ�عْ َطا ٖني ُث ُل َث أ� َّم ٖتي
.َ َفخَ َر ْر ُت َساجِ ًدا ِل َر ٖ ّبي» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُود، َف أ�عْ َطا ِني ال ُّث ُل َث ْال آ�خَ َر،ِل أ� َّم ٖتي
1163. Sa’d b. Ebû Vakkâs (ra) anlatıyor:
Bir gün Medine’ye gitmek üzere Resûlullah ile beraber Mekke’den çıktık.
Azverâ denilen yere yaklaştığımızda Resûlullah bineğinden indi, ellerini
kaldırıp bir müddet Allah’a dua etti. Sonra secdeye kapandı ve uzun bir süre
secdede kaldı. Sonra kalktı, yine elini kaldırıp bir süre daha dua etti. Sonra yine
secdeye kapandı, bunu üç defa tekrarladı ve şöyle dedi: “Ben Allah’a dua edip
ümmetim için şefaat diledim. Ümmetimin üçte birini bana bağışladı. Bundan
dolayı Rabbime şükretmek için secdeye kapandım. Sonra tekrar başımı kaldırıp
yine dua ettim ve Allah’tan ümmetimi bağışlamasını istedim. İkinci defa
ümmetimin üçte birini daha bağışladı. Allah’a şükretmek için secdeye kapandım.
Bilahare secdeden başımı kaldırıp Rabbimden, ümmetime şefaat diledim. (Allah
Teâlâ) ümmetin kalan üçte birini de bana bağışladı. Ben de Rabbime şükretmek
için (tekrar) secdeye kapandım.”
(D2775 Ebû Dâvûd, Cihâd, 162)
98
Şükür secdesi, bir nimete kavuşunca yahut bir sıkıntıdan kurtulunca Allah’a şükretmek için secdeye kapan-
mak veya iki rekât namaz kılmaktır.
424
َ
َ كانُوا َق ٖليل ًا ِم َن ال َّل ْي ِل َما َي ْه َج ُع
ون
Geceleri pek az uyurlardı.
(Zâriyât, 51/17)
425
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َط َر َق ُه،ُ َوعَ ْن عَ ِل ٍّي َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1166
. « أ� َلا ت َُص ِّل َيانِ ؟» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه: َف َق َال،َو َف ِاط َم َة َل ْيل ًا
1166. Hz. Ali’den (ra) rivayet edildiğine göre, bir gece Resûlullah gelip
onun ve Fâtıma’nın (ra) kapısını çalmış ve kendilerine “Namaz kılmayacak
mısınız?” diye seslenmiştir.
(B1127 Buhârî, Teheccüd, 5; M1818 Müslim, Müsâfirîn, 206)
426
427
Burada, şeytanın o şahsın namaza kalkmasını engellemesi, kinayeli bir üslûpla anlatılmıştır. Şeytan âdeta
99
adamın kulaklarını tıkamış, ezanı duymasına mani olmuş ve böylece onu namazdan alıkoymuştur. Böyle bir
anlatımla, Müslümanlardan uykuya yenik düşmemeleri, namazlarını kaçırmamaları istenmiştir.
428
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1172
َو أ� ْف َض ُل،الص َيا ِم َب ْع َد َر َم َض َان َش ْه ُر ال ّّٰل ِه ا ْل ُم َح َّر ُم
ِّ « أ� ْف َض ُل:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َ الصل َا ِة َب ْع َد ا ْل َف ٖر
.يض ِة َصل َا ُة ال َّل ْي ِل» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم َّ
1172. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Ramazandan sonra oruçların en faziletlisi, Allah’ın ayı olan Muharrem ayında
tutulan oruçtur. Farz namazlardan sonra en faziletli namaz da gece kılınan
namazdır.
(M2755 Müslim, Sıyâm, 202)
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم، َوعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما-1173
.الص ْب َح َف أ� ْو ِت ْر ِب َو ِاح َد ٍة» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه َ :َق َال
ُّ َف ِإ� َذا ِخ ْف َت،«صل َا ُة ال َّل ْي ِل َم ْث َنى َم ْث َنى
429
َك َان ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُي َص ٖ ّلي ِم َن ال َّل ْي ِل: َوعَ ْن ُه َق َال-1174
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. َو ُيو ِت ُر ِب َر ْك َع ٍة،َم ْث َنى َم ْث َنى
1174. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber gece
namazını ikişer ikişer kılar, bir rekât da vitir kılardı.
(B995 Buhârî, Vitir, 2; M1761 Müslim, Müsâfirîn, 157)
430
100
Daha önce geçen rivayetlerde de görüldüğü üzere hadislerin bir kısmında açıkça Resûlullah’ın bir rekât vitir
namazı kıldığı ifade edilmiş, burada ise vitir namazını üç rekât olarak kıldığı belirtilmiştir. Buradan Hz. Pey-
gamber’in vitir namazını farklı şekillerde eda ettiği sonucu çıkmaktadır.
431
َو َي ُقو ُم، َوعَ ْن َها أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َك َان َي َنا ُم أ� َّو َل ال َّل ْي ِل-1178
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.�آ ِخ َر ُه َف ُي َص ٖ ّلي
1178. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber gecenin
başında uyur, sonunda ise kalkıp namaz kılardı.
(B1146 Buhârî, Teheccüd, 15; M1727 Müslim, Müsâfirîn, 129)
َص َّل ْي ُت َم َع ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه: َق َال،ُ َوعَ ْن ُح َذ ْي َف َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1180
، ُث َّم َم َضى، َي ْر َك ُع ِع ْن َد ا ْل ِم َئ ِة: َف ُق ْل ُت،ات َل ْي َل ٍة َفا ْف َت َت َح ا ْلب َق َر َة
َ َذ،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
Allah Resûlü’nün oldukça uzun süren gece namazından sonra, yorulan bedenini ve gözlerini hafifçe dinlen-
101
432
433
: أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1184
.الصل َا َة ِب َر ْك َع َت ْي ِن خَ ٖفي َف َت ْي ِن» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
َّ �ِإ َذا َقا َم أ� َح ُد ُك ِْم ِم َن ال َّل ْي ِل َف ْل َي ْف َت ِت ِح
434
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ُ َق َال َر ُس: َق َال،ُاب َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه ِ َوعَ ْن عُ َم َر ْب ِن ا ْلخَ َّط-1187
َف َق َر أ� ُه ٖف َيما َب ْي َن،ُ أ� ْو عَ ْن َش ْي ٍء ِم ْنه، « َم ْن نَا َم عَ ْن ِح ْز ِب ِه:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. ُك ِت َب َل ُه َك أ�ن ََّما َق َر أ� ُه ِم َن ال َّل ْي ِل» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم،الظ ْه ِر
ُّ َصل َا ِة ا ْل َف ْج ِر َو َصل َا ِة
435
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ُ َق َال َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1188
،ُ َف َص َّلى َو أ� ْي َق َظ ا ْم َر أ� َته، « َر ِح َم ال ّّٰل ُه َر ُجل ًا َقا َم ِم َن ال َّل ْي ِل:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َر ِح َم ال ّّٰل ُه ا ْم َر أ� ًة َقا َم ْت ِم َن ال َّل ْي ِل،َف ِإ� ْن أ� َب ْت ن ََض َح ٖفي َو ْج ِه َها ا ْل َما َء
َو أ� ْي َق َظ ْت َز ْو َج َها َف ِإ� ْن أ� َبي ن ََض َح ْت ٖفي َو ْج ِه ِه ا ْل َما َء» َر َوا ُه أ� ُبو،َف َص َّل ْت
. ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ٖح ٍيح.َدا ُو َد
1188. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Geceleyin kalkıp namaz kılan ve eşini uyandıran, eşi kalkmak istemediğinde
yüzüne su serpen adama Allah rahmet etsin. Yine gece kalkıp namaz kılan,
sonra kocasını uyandıran ve uyanmak istemediğinde yüzüne su serpen
kadına da Allah rahmet etsin.
(D1308 Ebû Dâvûd, Tatavvû’, 18)
ول ُ َق َال َر ُس:الا َ َق، َوعَ ْن ُه َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما-1189
«�ِإ َذا أ� ْي َق َظ ال َّر ُج ُل أ�هْ َل ُه ِم َن ال َّل ْي ِل َف َص َّل َيا:ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
ات» َر َوا ُه أ� ُبو
ِ الذ ِاك َر َّ ُك ِت َب ِفي، َر ْك َع َت ْي ِن َج ٖميع ًا- أ� ْو َص َّلى-
َّ الذ ِاك ٖر َين َو
.يحٍ َدا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ٖح
436
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه، َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن َها-1190
َف ْل َي ْر ُق ْد َح ّٰتى َي ْذهَ َب عَ ْن ُه،الصل َا ِة َّ «�ِإ َذا َن َع َس أ� َح ُد ُك ْم ِفي:َو َس َّل َم َق َال
َل َع َّل ُه َي ْذهَ ُب َي ْس َت ْغ ِف ُر َف َي ُس ُّب، َف ِإ� َّن أ� َح َد ُك ْم �ِإ َذا َص َّلى َوهُ َو ن َِاع ٌس،ال َّن ْو ُم
.َن ْف َسهُ» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1190. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber :
Namazda uykusu gelen kimse, uykusunu alıncaya kadar uyusun. Çünkü
uykulu hâlde namaz kılarsa, istiğfar edeyim derken kendisine sövebilir (ne
söylediğini bilmez), buyurdu.
(B212 Buhârî, Vudû’, 53; M1835 Müslim, Müsâfirîn, 222)
437
438
439
ِ الا ِم ْن أ� ْص َح
اب ال َّنب ِِّي ً َوعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن ِر َج-1195
َف َق َال،الس ْب ِع ْال أ� َو ِاخ ِر
َّ أ� ُروا َل ْي َل َة ا ْل َق ْد ِر ِفي ا ْل َم َنا ِم ِفي،َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َّ « أ� َرى ُر ْؤ َي ُاك ْم َق ْد َت َو َاط أ� ْت ِفي:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
الس ْب ِع ُ َر ُس
.الس ْب ِع ْال أ� َو ِاخ ِر» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
َّ َف ْل َي َت َح َّرهَ ا ِفي، َف َم ْن َك َان ُم َت َح ِّر َي َها،ْال أ� َو ِاخ ِر
1195. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber’in ashâbından
bazı kimseler rüyalarında Kadir gecesinin Ramazan’ın son yedi günlerinde
olduğunu gördüler. Bunun üzerine Resûlullah şöyle buyurdu:
Rüyalarınızın Ramazan’ın son yedi gecesinde birleştiğini görüyorum. Şu
hâlde, Kadir gecesini bulmak isteyen, onu son yedi gecede arasın.
(B2015 Buhârî, Leyletü’l-kadr, 2; M2761 Müslim, Sıyâm, 205)
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُهُ َك َان َر ُس: َقا َل ْت، َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها-1196
ُ َو َي ُق،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُي َجا ِو ُر ِفي ا ْل َعشْ ـ ِر ْال أ� َو ِاخ ِر ِم ْن َر َم َض َان
«ت ََح َّر ْوا َل ْي َل َة:ول
.ا ْل َق ْد ِر ِفي ا ْل َعشْ ِر ْال أ� َو ِاخ ِر ِم ْن َر َم َض َان» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
440
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ُ َك َان َر ُس: َقا َل ْت، َوعَ ْن َها َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها-1198
َو أ� ْي َق َظ،ُ أ� ْح َيا ال َّل ْي َل ُك َّله، «�ِإ َذا َدخَ َل ا ْل َعشْ ُر ْال أ� َو ِاخ ُر ِم ْن ر َم َض َان:َو َس َّل َم
. َو َج َّد َو َش َّد ا ْل ِم ْئ َز َر» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه،ُأ�هْ َله
1198. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah , Ramazan’ın son on günü girdiğinde gecelerini (ibadet ve
zikirle) ihya eder, ailesini uyandırır, ibadete daha da yoğunlaşır ve eşleriyle
cinsel ilişkiden uzaklaşırdı.
(M2787 Müslim, İ’tikâf, 7; B2024 Buhârî, Leyletü’l-kadr, 5)
441
442
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َك َان َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن ُح َذ ْي َف َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1202
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.ِالس َو ِاك
ِّ وص َفا ُه بُ ُعَ َل ْي ِه َو َس َّل َم �ِإ َذا َقا َم ِم َن ال َّن ْو ِم َيش
1202. Huzeyfe’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah uykudan
kalkınca dişlerini (misvak denilen ağaç dalıyla) ovarak temizlerdi.
(B245 Buhârî, Vudû, 73; M593, M594 Müslim, Tahâret, 46)
102
Ağız ve diş temizliğine çok önem veren Allah Resûlü, kendi döneminde bunu “misvak” adı verilen Erak ağa-
cının küçük bir dalı ile yapardı. O günün şartlarında misvak ağacı ile yapılabilen bu temizlik, aynı zamanda
sünnettir. Sünnet olan temizliğin kendisi olup, onun gerçekleştirildiği araç değildir. Şayet diş sağlığı ve ağız
temizliği, farklı araçlarla daha sağlıklı bir şekilde yerine getiriliyorsa amaç gerçekleşmiş demektir. Hadislerde
emredilen şey de zaten “misvak” değil, “sivak” yani ağız ve diş temizliğidir.
443
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه ُ َق َال َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1204
ِّ « أ� ْك َث ْر ُت عَ َل ْي ُك ْم ِفي:َو َس َّل َم
. ُّالس َو ِاك» َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري
1204. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Ağız ve diş temizliği konusunda size çok tavsiyede bulundum (çünkü ağız
temizliği önemli bir iştir), buyurmuştur.
(B888 Buhârî, Cum’a, 8)
444
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم، َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها-1207
َوا ْب ُن خُ َز ْي َم َة ٖفي، « َا ِّلس َو ُاك َم ْط َه َر ٌة ِل ْل َف ِم َم ْر َضا ٌة ِلل َّر ِّب» َر َوا ُه ال َّن َسا ِئ ُّي:َق َال
.يح ٖه ِب أ� َسا ٖن َيد َص ٖح َيح ٍة
ِ َص ٖح
1207. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber :
Misvak, ağzı temizler, Rabbi de hoşnut eder, buyurmuştur.
(N5 Nesâî, Tahâret, 5; İbn Huzeyme, Sahîh, I, 70, hadis no: 135)
عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْنه-1208
،ُ َو ْال ِا ْس ِت ْح َداد، ا ْل ِخ َت ُان: أ� ْو خَ ْم ٌس ِم َن ا ْل ِف ْط َر ِة، « َا ْل ِف ْط َر ُة خَ ْم ٌس:َق َال
. َو َق ُّص الشَّ ا ِر ِب» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه، َو َن ْت ُف ْال ِإ�ب ِِط،َو َت ْق ٖل ُيم ْال أ� ْظ َفا ِر
1208. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle demiştir:
Fıtrat, şu beş şeydir, veya şu beş şey fıtrattandır: Sünnet olmak, kasık kıllarını
temizlemek, tırnakları kesmek, koltuk altını temizlemek, bıyıkları kısaltmak.
(M597 Müslim, Tahâret, 49; B5889 Buhârî, Libâs, 63)
445
446
الصل َا َة
َّ الد َين ُح َن َفا َء َو ُي ٖق ُيموا ّ ٖ َو َما أ� ِم ُروا �ِإ َّلا ِل َي ْع ُب ُدوا ال ّّٰل َه ُم ْخ ِل ٖص َين َل ُه
َو ُي ْؤتُوا ال َّز َكا َة َو ٰذ ِل َك ٖد ُين ا ْل َق ِّي َم ِة
Hâlbuki onlara, ancak, sırf Allah’ın öngördüğü dine samimiyetle bağlanıp
Hakk’a yönelen kimseler olarak O’na kulluk etmeleri, namazı kılmaları ve
zekâtı vermeleri emredilmişti. İşte bu dosdoğru dindir.
(Beyyine, 98/5)
447
َ -1212وعَ ْن َط ْل َح َة ْب ِن عُ َب ْي ِد ال ّّٰل ِه َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنهَُ ،ق َالَ :جا َء َر ُج ٌل �ِإ َلى
َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ِم ْن أ�هْ ِل ن َْج ٍدَ ،ثا ِئ ُر ال َّر أ�ْ ِس ن َْس َم ُع َد ِويَّ
ولَ ،ح ّٰتى دَن َا ِم ْن َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َص ْو ِت ِهَ ،و َلا َن ْف َق ُه َما َي ُق ُ
َف ِإ� َذا هُ َو َي ْس أ� ُل عَ ِن ْال ِإ� ْسل َا ِمَ ،ف َق َال َر ُس ُ
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم:
ات ِفي ا ْل َي ْو ِم َوال َّل ْي َل ِة» َق َال :هَ ْل عَ َل َّي َغ ْي ُرهُ َّن؟ َق َالَ :
«لاِ� ،إ َّلا «خَ ْم ُس َص َل َو ٍ
مض َان» «وص َيا ُم َش ْه ِر َر َ أ� ْن ت ََّط َّوعَ » َف َق َال َر ُس ُ
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمِ :
«لاِ� ،إ َّلا أ� ْن ت ََّط َّوعَ » َق َالَ :و َذ َك َر َل ُه َر ُس ُ
ول ال ّّٰل ِه َق َال :هَ ْل عَ َل َّي َغ ْي ُر ُه؟ َق َالَ :
َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ ،ال َّز َكا َة َف َق َال :هَ ْل عَ َل َّي َغ ْي ُرهَ ا؟ َق َالَ :
«لا� ،إ َّلا أ� ْن
ت ََّط َّوعَ » َف أ�دْ َب َر ال َّر ُج ُل َوهُ َو َي ُق ُ
ولَ :وال ّّٰل ِه َلا أ� ٖز ُيد عَ َلى ٰه َذا َو َلا أ� ْن ُق ُص ِم ْنهُ،
َف َق َال َر ُس ُ
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم « :أ� ْف َل َح �ِإ ْن َص َد َق» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.
448
، أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم،ُاس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه ٍ َوعَ ِن ا ْب ِن عَ َّب-1213
« ُادْعُ ُه ْم �ِإ َلى َش َها َد ِة أ� ْن َلا �ِإلٰ َه:ب َع َث ُم َعاذ ًا َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه �ِإ َلى ا ْل َي َم ِن َف َق َال
َف أ�عْ ِل ْم ُه ْم أ� َّن ال ّّٰل َه َت َعا َلى، َف ِإ� ْن هُ ْم أ� َطاعُ وا ِل ٰذ ِل َك،ول ال ّّٰل ِه
ُ �ِإ َّلا ال ّّٰل ُه َو أ� ٖ ّني َر ُس
َف ِإ� ْن هُ ْم أ�طاعُ وا ِل ٰذ ِل َك،ات ٖفي ُك ِّل َي ْو ٍم َو َل ْي َل ٍة ٍ ا ْف َت َر َض عَ َل ْي ِه ْم خَ ْم َس َص َل َو
َو ُت َر ُّد عَ َلى،َف أ�عْ ِل ْم ُه ْم أ� َّن ال ّّٰله ا ْف َت َر َض عَ َل ْي ِه ْم َصد َق ًة ُتؤْخَ ُذ ِم ْن أ� ْغ ِن َيا ِئ ِه ْم
.ُف َق َرا ِئ ِه ْم» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1213. İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber , Muâz’ı
Yemen’e (vali olarak) gönderirken şöyle buyurdu:
Onları Allah’tan başka ilâh olmadığını, benim de Allah’ın Resûlü olduğumu
kabul ve itirafa ( şehâdet) davet et. Eğer bunu kabul ederlerse onlara Allah
Teâlâ’nın her gün beş vakit namazı farz kıldığını bildir. Bunu da kabul
449
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َق َال، َوعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما-1214
اس َح ّٰتى َيشْ َه ُدوا أ� ْن َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا ال ّّٰل ُه َو أ� َّنَ « أ� ِم ْر ُت أ�ن أ�قا ِت َل ال َّن:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
عَ َص ُموا، َف ِإ� َذا َف َع ُلوا ٰذ ِل َك، َو ُي ْؤتُوا ال َّز َكا َة،الصل َا َة ُ ُم َح َّمد ًا َر ُس
َّ َو ُي ٖق ُيموا،ول ال ّّٰل ِه
.ِم ٖ ّني ِد َما َءهُ ْم َو أ� ْم َوا َل ُه ْم �ِإ َّلا ب َِح ِّق ْال ِإ� ْسل َا ِم َو ِح َسا ُب ُه ْم عَ َلى ال ّّٰل ِه» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1214. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Resûlü olduğuna
şehâdet edinceye, namazı dosdoğru kılıncaya, zekât verinceye kadar
insanlarla mücadele etmekle emrolundum. İnsanlar bunları yaparlarsa
hukukun gerektirdiği dışında, canlarını ve mallarını güvence altına almış
olurlar. (İç yüzlerinin) hesabı ise Allah’a kalmıştır.103
(B25 Buhârî, Îmân, 17; M129 Müslim, Îmân, 36)
450
أ� َّن َر ُجل ًا َق َال ِلل َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه،ُوب َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه َ َوعَ ْن أ� ٖبي أ� ُّي-1216
« َت ْع ُب ُد ال ّّٰل َه َو َلا تُشْ ِر ُك ِب ٖه: َق َال، أ�خْ ِب ْر ٖني ِب َع َم ٍل ُي ْد ِخ ُل ِني ا ْل َّج َن َة:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. َوت َِص ُل ال َّر ِح َم» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه، َو ُت ْؤ ٖتي ال َّز َكا َة،الصل َا َة
َّ َوت ُٖق ُيم،َش ْيئ ًا
104
Hz. Ebû Bekir, devletin zekât tahsili için görevlendirdiği kimselere zekât vermeyenlerin durumunu, devlete
karşı bir isyan olarak değerlendirmiş ve bu isyancılara karşı güç kullanmak suretiyle devletin bütünlüğünü
korumak istemiştir. Onun Hz. Peygamber’in vefatının ardından patlak veren bu isyan girişimlerine karşı aldığı
bu basiretli ve isabetli kararı, Hz. Ömer dahil sahâbe tarafından da kabul görmüştür.
451
أ� َّن أ�عْ َرا ِب ًّيا أ�تَى ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1217
َدخَ ْل ُت،ُول ال ّّٰل ِه ُد َّل ٖني عَ َلى عَ َم ٍل �ِإ َذا عَ ِم ْل ُته َ َيا َر ُس:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف َق َال
َّ َو ُت ٖق ُيم، « َت ْع ُب ُد ال ّّٰل َه َو َلا تُشْ ِر ُك ِب ٖه َش ْيئ ًا: َق َال.ا ْل َج َّن َة
َو ُت ْؤ ٖتي ال َّزك َا َة،الصل َا َة
َلا أ� ٖز ُيد عَ َلى، َوا َّل ٖذي َن ْف ٖسي ِب َي ِد ِه: َوت َُصو ُم َر َم َض َان» َق َال،وض َة َ ا ْل َم ْف ُر
« َم ْن َس َّر ُه أ� ْن َي ْن ُظ َر �ِإ َلى: َق َال ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم، َف َل َّما َو َّلى.ٰه َذا
.َر ُج ٍل ِم ْن أ�هْ ِل ا ْل َج َّن ِة َف ْل َي ْن ُظ ْر �ِإ َلى ٰه َذا» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1217. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre bir bedevi,
Peygamber’in yanına geldi ve:
–Yâ Resûlallah, bana öyle bir amel söyle ki onu yaptığımda
cennete gireyim, dedi. Resûlullah :
–Allah’a kulluk eder ve O’na hiçbir şeyi ortak koşmazsın; namazı kılar, farz
olan zekâtı verir ve Ramazan orucunu tutarsın, buyurdu. O adam:
–Beni yaşatan Allah’a yemin ederim ki, bu dediklerinden fazlasını yapmam,
dedi. Adam dönüp gidince Peygamber şöyle söyledi:
–Cennet ehlinden birini görmek isteyen, bu adama baksın.
(B1397 Buhârî, Zekât, 1; M107 Müslim, Îmân, 15)
َبا َي ْع ُت ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه: َق َال،ُ َوعَ ْن َج ٖري ِر ْب ِن عَ ْب ِد ال ّّٰل ِه َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1218
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. َوال ُّن ْص ِح ِل ُك ِّل ُم ْس ٍلم، َو�ِإي َتا ِء ال َّز َكا ِة،الصل َا ِة
َّ عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم عَ َلى �ِإ َقا ِم
452
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ -1219وعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َالَ :ق َال َر ُس ُ
َو َس َّل َمَ « :ما ِم ْن َص ِاح ِب َذهَ ٍبَ ،و َلا ِف َّض ٍةَ ،لا ُي َؤ ٖ ّدي ِم ْن َها َح َّق َها �ِإ َّلا �ِإ َذا َك َان
َي ْو ُم ا ْل ِق َيا َم ِة ُص ِّف َح ْت َل ُه َص َفا ِئ ُح ِم ْن ن َا ٍرَ ،ف أ� ْح ِم َي عَ َل ْي َها ٖفي ن َا ِر َج َه َّن َمَ ،ف ُي ْك َوى
ب َِها َج ْن ُبهَُ ،و َج ٖبي ُنهَُ ،و َظ ْه ُر ُهُ ،ك َّل َما َب َرد َْت أ� ٖع َيد ْت َل ُه ٖفي َي ْو ٍم َك َان ِم ْق َدا ُر ُه
خَ ْم ٖس َين أ� ْل َف َس َن ٍةَ ،ح ّٰتى ُي ْق َضى َب ْي َن ا ْل ِع َبا ِد َف ُي َرى َس ٖبي ُلهُِ� ،إ َّما �ِإ َلى ا ْل َج َّن ِة َو�ِإ َّما
ول ال ّّٰل ِه َف ْال ِإ�ب ُِل؟ َق َالَ :و َلا َص ِاح ِب �ِإب ٍِل َلا ي َؤ ٖ ّدي ِم ْن َها �ِإ َلى ال َّنا ِر»ٖ .ق َيلَ :يا َر ُس َ
َح َّق َهاَ ،و ِم ْن َح ِّق َهاَ ،ح ْل ُب َها َي ْو َم ِو ْردِهَ اِ� ،إ َّلا �ِإ َذا َك َان َي ْو ُم ا ْل ِق َيا َم ِة ُبطِ َح َل َها ِب َق ٍاع
َق ْر َق ٍر أ� ْو َف َر َما َكان َْتَ ،لا َي ْف ِق ُد ِم ْن َها َف ٖصيل ًا َو ِاحد ًا ،ت ََط ُؤ ُه ِب أ�خْ َفا ِف َهاَ ،و َت َع ُّض ُه
ولاهَ اُ ،ر َّد عَ َل ْي ِه أ�خْ َراهَ اٖ ،في َي ْو ٍم َك َان ِم ْق َدا ُر ُه خَ ْم ٖس َين ِب أ� ْف َوا ِه َهاُ ،ك َّل َما َم َّر عَ َل ْي ِه أ� َ
أ� ْل َف َس َن ٍةَ ،ح ّٰتى ُي ْق َضى َب ْي َن ا ْل ِع َبا ِدَ ،ف َي َرى َس ٖبي َلهُِ� ،إ َّما �ِإ َلى ا ْل َج َّن ِة َو�ِإ َّما �ِإ َلى
ول ال ّّٰل ِه َفا ْل َب َق ُر َوا ْل َغ َن ُم؟ َق َالَ :و َلا َص ِاح ِب َب َق ٍر َو َلا َغ َن ٍم َلا ال َّنا ِر»ٖ .ق َيلَ :يا َر ُس َ
ُي َؤ ٖ ّدي ِم ْن َها َح َّق َها �ِإ َّلا �ِإ َذا َك َان َي ْو ُم ا ْل ِق َيا َم ِةُ ،بطِ َح َل َها ِب َق ٍاع َق ْر َق ٍرَ ،لا َي ْف ِق ُد ِم ْن َها
َش ْيئ ًا َل ْي َس ٖف َيها عَ ْق َصا ُءَ ،و َلا َج ْل َحا ُءَ ،و َلا عَ ْض َبا ُءَ ،ت ْن َط ُح ُه ِب ُق ُرو ِن َهاَ ،وت ََط ُؤ ُه
قدا ُر ُه خَ ْم ٖس َين ولاهَ اُ ،ر َّد عَ َل ْي ِه أ�خْ َراهَ اٖ ،في َي ْو ٍم َك َان ِم َ ِب أ� ْظل َا ِف َهاُ ،ك َّل َما َم َّر عَ َل ْي ِه أ� َ
أ� ْل َف َس َن ٍة َح ّٰتى ُي ْق َضى َب ْي َن ا ْل ِع َبا ِدَ ،ف ُي َرى َس ٖبي ُل ُه �ِإ َّما �ِإ َلى ا ْل َج َّن ِة َو�ِإ َّما �ِإ َلى ال َّنا ِر».
ول ال ّّٰل ِه َفا ْلخَ ْي ُل؟ َق َالَ « :ا ْلخَ ْي ُل َثل َا َث ٌةِ :ه َي ِل َر ُج ٍل ِو ْز ٌرَ ،و ِه َي ِل َر ُج ٍل ٖق َيلَ :يا َر ُس َ
453
454
105
Zilzâl, 99/7-8.
106
Hz. Peygamber zekâtın önemini son derece çarpıcı bir üslûpla anlatmaktadır. Burada mallarının zekâtını ver-
meyerek yoksul, fakir ve muhtaçların haklarını gaspedenlerin âhirette görecekleri azaba dikkat çekilmektedir.
Zekât yükümlülüğünü yerine getirmeyenlerin, âdeta rivayette sözü edilenleri yaşayan birinin çekeceği sıkıntı
ve azaba düçar olacakları vurgulanmaktadır. İlahî adaletin âhirette tecelli edeceğinde şüphe yoktur.
455
456
107
Yüce Allah, yalnızca kendi rızasını gözeterek yeme içmeden uzak duran kulun bu davranışından duyduğu
memnuniyetle ona misk kokulu mükâfatlar lütfedecektir.
457
459
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َ أ� َّن َر ُس،ُ َوعَ ْن ُه َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1225
،اب ال َّنا ِرُ َو ُغ ِّل َق ْت أ� ْب َو،اب ا ْل َج َّن ِة ُ ُف ِّت َح ْت أ� ْب َو، «�ِإ َذا َجا َء َر َم َض ُان:َق َال
.َو ُص ِّف َد ِت الشَّ َي ٖاط ُين» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
Burada temsili bir anlatımla o kimsenin cehennem ateşi görmeyeceği ifade edilmektedir.
108
460
«صو ُموا ُ :ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال َ َوعَ ْن ُه أ� َّن َر ُس-1226
» َف أ� ْك ِم ُلوا ِع َّد َة َش ْع َب َان َثل َاثي َِن، َف ِإ� ْن َغ ِّب َي عَ َل ْي ُك ْم، َو أ� ْفطِ ُروا ِل ُر ْؤ َي ِت ِه،ِل ُر ْؤ َي ِت ِه
« َف ِإ� ْن ُغ َّم عَ َل ْي ُك ْم: َو ٖفي ِر َوا َي ِة ُم ْس ِل ٍم. ِّ َو ٰه َذا َل ْف ُظ ا ْل ُب َخا ِري.ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
.»َف ُصو ُموا َثل َا ٖث َين َي ْو ًما
1226. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Ramazan hilâlini gördüğünüzde oruç tutun ve Şevval ayını gördüğünüzde
de iftar (bayram) edin. Ramazanın başlangıcında hava bulutlu olur da hilâl
görünmezse Şaban ayının sayısını otuza tamamlayın.110
(B1909 Buhârî, Savm, 11; M2499 Müslim, Sıyâm, 4)
109
Burada temsili bir dille, oruç tutan Müslümanların kendilerini daha kolay kontrol ettikleri, dolayısıyla şeytan-
ların oruçluları fazla günaha sokamadıkları, böylece şeytanların elleri-kolları bağlı kaldıkları anlatılmaktadır.
Günümüzde Ramazan ayında suç oranlarının ciddi bir şekilde azaldığı belirtilmektedir.
110
Hz. Peygamber zamanında, ayların başlangıcı, hilâlin görülmesi (rü’yet-i hilâl) ile bilinmekteydi. Günümüzde
ise rasathanelerde astronomik verilere dayanılarak hesaplanmaktadır.
461
462
463
ول ال ّٰل ِه َص َّلى اس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َماَ ،ق َالَ :ق َال َر ُس ُ َ -1230وعَ ِن ا ْب ِن عَ َّب ٍ
ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ :
«لا ت َُصو ُموا َق ْب َل َر َم َض َانُ ،صو ُموا ِل ُر ْؤ َي ِت ِهَ ،و أ� ْفطِ ُروا
ِل ُر ْؤ َي ِت ِهَ ،ف ِإ� ْن َحا َل ْت دُو َن ُه َغ َيا َب ٌة َف أ� ْك ِم ُلوا َثل َا ٖث َين َي ْو ًما» َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال:
َح ٖد ٌ
يث َح َس ٌن َص ٖح ٌيح.
464
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1231
ُّ «�ِإ َذا َب ِق َي ِن ْص ٌف ِم ْن َش ْع َب َان َفل َا ت َُصو ُموا» َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذي:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
ٌ َح ٖد:َو َق َال
.يث َح َس ٌن َص ٖح ٌيح
1231. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Şa’banın son on beş günü kaldığında artık oruç tutmayın, buyurdu.111
(T738 Tirmizî, Savm, 38)
111
Muhtemelen Hz. Peygamber, bünyesi zayıf olan kişilerin Şa’ban ayının sonlarında oruca ara vererek Ramazan
ayına hazırlanmaları için böyle bir tavsiyede bulunmuştur.
465
466
ت ََس َّح ْرن َا َم َع َر ُسولِ ال ّّٰل ِه: َوعَ ْن َز ْي ِد ْب ِن َثاب ٍِت َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1235
: َك ْم َك َان َب ْي َن ُه َما؟ َق َال: ٖق َيل.الصل َا ِة َّ ُث َّم ُق ْمن َا �ِإ َلى،َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.َق ْد ُر خَ ْم ِس َين �آ َي ًة
1235. Zeyd b. Sâbit’ten (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Biz Resûlullah ile sahur yemeği yedik, sonra sabah namazını kıldık.
–Namaz ile sahur arasında ne kadar zaman geçti, diye sordular.
–Elli âyet okuyacak kadar, cevabını verdi.
(B1921 Buhârî, Savm, 19; M2552 Müslim, Sıyâm, 47)
467
468
وق عَ َلى عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي مس ُر ٌ َ -1239وعَ ْن أ� ٖبي عَ طِ َّي َة َق َالَ :دخَ ْل ُت أ�ن َا َو ْ
اب ُم َح َّم ٍد َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه وقَ :ر ُجل َانِ ِم ْن أ� ْص َح ِ ال ّٰل ُه عَ ْن َها َف َق َال َل َها َم ْس ُر ٌ
َو َس َّل َم ِكل َاهُ َما َلا َي أْ� ُلو عَ ِن ا ْلخَ ْي ِر :أ� َح ُدهُ َما ُي َع ِّج ُل ا ْل َم ْغ ِر َب َو ْال ِإ� ْف َطا َر،
َو ْال آ�خَ ُر ُيؤَخِّ ُر ا ْل َم ْغ ِر َب َو ْال ِإ� ْف َطا َر؟ َف َقا َل ْتَ :م ْن ُي َع ِّج ُل ا ْل َم ْغ ِر َب َو ْال ِإ� ْف َطا َر؟
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى َق َال :عَ ْب ُد ال ّّٰل ِه َ -ي ْع ِني ا ْب َن َم ْس ُعو ٍدَ -ف َقا َل ْتٰ :ه َك َذا َك َان َر ُس ُ
ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ ،ي ْص َن ُعَ .ر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.
469
470
471
472
« َم ْن َل ْم َي َد ْع: َق َال ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم: َوعَ ْن ُه َق َال-1246
»َُق ْو َل ال ُّزو ِر َوا ْل َع َم َل ِب ٖه ف َل ْي َس ِل َّل ِه َح َاج ٌة ٖفي أ� ْن َي َدعَ َط َعا َم ُه َو َش َرا َبه
.َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِر ُّي
1246. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle demiştir:
Allah’ın, yalanı ve yalancılıkla iş yapmayı terk etmeyen kişinin oruç tutarak
yemeyi içmeyi bırakmasına ihtiyacı yoktur.
(B1903 Buhârî, Savm, 8)
473
ول ال ّّٰل ِه َ َيا َر ُس: ُق ْل ُت: َق َال،ُيط ْب ِن َص ِب َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه ِ َوعَ ْن َل ٖق-1248
ْ َو َبا ِلغ، َوخَ ِّل ْل َب ْي َن ْال أ� َصاب ِِع، « أ� ْسب ِِغ ا ْل ُو ُضو َء:أ�خْ ِب ْر ٖني عَ ِن ا ْل ُو ُضوءِ؟ َق َال
َ �ِإ َّلا أ� ْن ت َُك، ِاس ِت ْنشَ اق
: َوال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال،َون َصا ِئ ًما» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُود ْ ِفي ْال
.يث َح َس ٌن َص ٖح ٌيح ٌ َح ٖد
1248. Lakît b. Sabira’dan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Bir gün;
–Yâ Resûlallah, bana abdesti tarif eder misiniz, dedim.
–Abdest azasını güzelce yıka, parmak aralarını ovuştur, oruçlu değilsen
burnuna suyu fazlaca çek, buyurdu.
(D142 Ebû Dâvûd, Tahâret, 56; T788 Tirmizî, Savm, 69)
474
475
َل ْم َي ُك ِن ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه: َقا َل ْت، َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها-1252
.ُ َف ِإ� َّن ُه َك َان َي ُصو ُم َش ْع َب َان ُك َّله،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُصو ُم ِم ْن َش ْه ٍر أ� ْك َث َر ِم ْن َش ْع َب َان
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. َك َان َي ُصو ُم َش ْع َب َان �ِإ َّلا َق ٖليل ًا:َو ٖفي ِر َوا َي ٍة
476
Diğer bir rivayet de “Pek az bir kısmı müstesna olmak üzere Şa’ban ayını
oruçlu geçirirdi.” şeklindedir.
)(M2722 Müslim, Sıyâm, 176
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى َ -1253وعَ ْن ُمجِ ي َب َة ا ْل َبا ِه ِل َّي ِة عَ ْن أ� ٖب َيها أ� ْو عَ ِّم َها ،أ� َّن ُه أ�تَى َر ُس َ
ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمُ ،ث َّم ان َْط َل َق َف أ�تَا ُه َب ْع َد َس َن ٍةَ ،و َق ْد َت َغ َّي َر ْت َحا ُل ُه َوهَ ْي َئ ُتهُ،
ول ال ّّٰل ِه أ� َما َت ْع ِر ُف ٖني؟ َق َالَ « :و َم ْن أ�ن َْت؟» َق َال :أ�ن َا ا ْل َبا ِه ِل ُّي َف َق َالَ :يا َر ُس َ
ا َّل ٖذي جِ ْئ ُتك عَ ا َم ْال أ� َّولِ َ .ق َالَ « :ف َما َغ َّي َر َكَ ،و َق ْد ُك ْن َت َح َس َن ا ْل َه ْي َئ ِة؟»
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه َق َالَ :ما أ� َك ْل ُت َط َعا ًما ُم ْن ُذ َفا َر ْق ُت َك �ِإ َّلا ِب َل ْي ٍلَ .ف َق َال َر ُس ُ
عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم« :عَ َّذ ْب َت َن ْف َس َكُ »،ث َّم َق َالُ :
«ص ْم َش ْه َر َّ
الص ْب ِرَ ،و َي ْو ًما ِم ْن
«ص ْم َي ْو َم ْي ِن» َق َالِ :زدْ ٖني، كل َش ْه ٍر» َق َالِ :زدْ ٖنيَ ،ف ِإ� َّن ٖبي ُق َّو ًةَ ،ق َالُ :
ِّ
«ص ْم ثل َا َث َة أ� َّيا ٍم» َق َالِ :زدْ ٖنيَ .ق َالُ :ص ْم ِم َن ا ْل ُح ُر ِم َوا ْت ُر ْكُ ،ص ْم َق َالُ :
ِم َن ا ْل ُح ُر ِم َوا ْت ُر ْكُ ،ص ْم ِم َن ا ْل ُح ُر ِم َوا ْت ُر ْك» َو َ
قال ِب أ� َصا ِب ِع ٖه الثَّل َا ِث َف َض َّم َها،
ُث َّم أ� ْر َس َل َهاَ .ر َوا ُه أ� ُبو دَا ُودَ.
477
478
479
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ أ� َّن َر ُس،اس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما ٍ َوعَ ِن ا ْب ِن عَ َّب-1256
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه. َو أ� َم َر ب ِِص َيا ِم ِه،َو َس َّل َم َصا َم َي ْو َم عَ ُاشو َرا َء
1256. İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah , Âşûrâ gününde oruç tutar ve o günlerde oruç tutmayı emrederdi.
(B2004 Buhârî, Savm, 69; M2658 Müslim, Sıyâm, 128)
480
481
482
483
484
أ� ْو َصا ٖني َح ٖب ٖيبي َص َّلى ال ّٰل ُه: َق َال،ُالد ْردَا ِء َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنهَّ َوعَ ْن أ�بِي-1264
، ب ِِص َيا ِم َثل َا َث ِة أ� َّيا ٍم ِم ْن ُك ِّل َش ْه ٍر:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم بِثل َا ٍث َل ْن أ�دَعَ ُه َّن َما ِعشْ ُت
. َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم. َو ِب أ� ْن َلا أ�ن َا َم َح ّٰتى أ�و ِت َر،الض َحى
ُّ َو َصل َا ِة
113
Her ayın eyyâmü’l-bîd denilen dolunaylı aydınlık gecelerinde yani ayın on üçüncü, on dördüncü, on beşinci
günlerinde yahut on iki, on üç, on dördüncü günlerinde oruç tutmak efdaldir. Birinci görüş daha sahih ve
meşhurdur.
485
486
ول ال ّّٰل ِه ُ َك َان َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن َق َتا َد َة ْب ِن ِم ْل َح َان َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1268
ِ َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي أ�ْ ُم ُرن َا ب ِِص َيا ِم أ� َّيا ِم ا ْل ٖب
َو أ� ْر َب َع، َثل َا َث عَ شْ َر َة:يض
.َ َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُود. َوخَ ْم َس عَ شْ َر َة،عَ شْ َر َة
1268. Katâde b. Milhân’dan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah , dolunaylı günlerde yani her ayın on üç, on dört, on beşinci
günlerinde oruç tutmamızı isterdi.
(D2449 Ebû Dâvûd, Sıyâm, 68)
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ُ َك َان َر ُس: َق َال،اس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما ٍ َوعَ ِن ا ْب ِن عَ َّب-1269
َر َوا ُه ال َّن َسا ِئ ِّي.يض ٖفي َح َض ٍر َو َلا َس َف ٍر
ِ ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َلا ُي ْفطِ ُر أ� َّيا َم ا ْل ٖب
.ب ِإ� ْسن َا ٍد َح َس ٍن
1269. İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah evinde de olsa yolculukta da olsa, dolunaylı günleri oruçsuz
geçirmezdi.
(N2347 Nesâî, Sıyâm, 70)
487
َ -1271وعَ ْن أ� ِّم عُ َما َر َة ْال أ�ن َْصا ِر َّي ِة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها ،أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى
«ك ٖلي» ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َدخَ َل عَ َل ْي َهاَ ،ف َق َّد َم ْت �ِإ َل ْي ِه َط َعا ًماَ ،ف َق َالُ :
َف َقا َل ْتِ� :إ ٖنّي َصا ِئ َم ٌةَ ،ف َق َال َر ُس ُ
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمِ�« :إ َّن
الصا ِئ َم ت َُص ٖ ّلي عَ َل ْي ِه ا ْل َمل َا ِئ َك ُة �ِإ َذا أ� ِك َل ِع ْن َد ُه َح ّٰتى َي ْف َر ُغوا» َو ُر َّب َما َق َال:
َّ
«ح ّٰتى َي ْش َب ُعوا» َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذ ُّي َو َق َالَ :ح ٖد ٌ
يث َح َس ٌن. َ
488
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َجا َء،ُ َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1272
ُث َّم َق َال، َف أ� َك َل، َف َجا َء بِخُ ْب ٍز َو َز ْي ٍت،ُ�ِإ َلى َس ْع ِد ْب ِن عُ َبا َد َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه
َو أ� َك َل َط َعا َم ُك ُم،ون َ الصا ِئ ُمَّ « أ� ْف َط َر ِع ْن َد ُك ْم:ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ٖح ٍيح.»ْال أ� ْب َرا ُر َو َص َّل ْت عَ َل ْي ُك ُم ا ْل َمل َا ِئ َك ُة
1272. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre bir gün Hz. Peygamber , Sa’d
b. Ubâde’nin evine geldiğinde Sa’d ona bir parça ekmek ve zeytinyağı ikram
etti. Resûlullah bunları yedikten sonra, “Sofranızda oruçlular iftar etsin,
yemeklerinizi iyi kimseler yesin, melekler de size dua etsin.” diye dua etti.
(D3854 Ebû Dâvûd, Et’ime, 54)
489
İ’TİKÂF
114
Sözlükte “hapsetmek, alıkoymak; bir yere yerleşmek, oraya bağlanıp kalmak” anlamlarındaki “akf” kökünden
türeyen i’tikâf, kişinin ibadet amacıyla camide kalmasını ifade eder.
490
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َك َان، َوعَ ْن عَ ا ِئشَ َة َر ِض َي ال ّٰل ُه عَ ْن َها-1274
ُث َّم اعْ َت َك َف، َح ّٰتى َت َو َّفا ُه ال ّّٰل ُه َت َعا َلى،َي ْع َت ِك ُف ا ْل َعشْ َر ْال أ� َو ِاخ َر ِم ْن َر َم َض َان
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.أ� ْز َو ُاج ُه ِم ْن َب ْع ِد ِه
1274. Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber ,
vefatına kadar, ramazanın son on gününde itikaf ederdi. Vefatından
sonra da eşleri itikafa devam etti.
(B2026 Buhârî, İtikâf, 1; M2784 Müslim, İtikâf, 5)
َك َان ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1275
َف َل َّما َك َان ا ْل َعا ُم ا َّل ٖذي ُقب َِض،َو َس َّل َم َي ْع َت ِك ُف ٖفي ُك ِّل َر َم َض َان عَ شْ َر َة أ� َّيا ٍم
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري.ٖفي ِه اعْ َت َك َف ِعشْ ٖر َين َي ْو ًما
1275. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Peygamber , her ramazan on gün itikaf ederdi. Vefat ettiği sene ise yirmi
gün itikaf etti.
(B2044 Buhârî, İ’tikâf, 17)
491
492
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ أ� َّن َر ُس، َوعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما-1276
َش َها َد ِة أ� ْن َلا �ِإلٰ َه �ِإ َّلا ال ّّٰل ُه: ُب ِن َي ْال ِإ� ْسل َا ُم عَ َلى خَ ْم ٍس: َق َال،َو َس َّل َم
، َو َح ِّج ا ْل َب ْي ِت،الصل َا ِة َو�ِإي َتا ِء ال َّز َكا ِة ُ َو أ� َّن ُم َح َّمد ًا َر ُس
َّ َو�إ َقا ِم،ول ال ّّٰل ِه
.َو َص ْو ِم َر َم َض َان» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1276. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir:
İslâm beş esas üzerine kurulmuştur: Allah’tan başka ilâh olmadığına ve
Muhammed’in Allah’ın Resûlü olduğuna şahitlik etmek, namazı dosdoğru
kılmak, zekât vermek, haccetmek ve Ramazan orucunu tutmaktır.
(B8 Buhârî, Îmân, 2; M113 Müslim, Îmân, 21)
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ خَ َط َبن َا َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1277
»اس �إ َّن ال ّّٰله َق ْد َف َر َض عَ َل ْي ُك ُم ا ْل َح َّج َف ُح ُّجوا ُ « َي آ� أ� ُّي َها ال َّن: َف َق َال،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َف َق َال. َح ّٰتى َقا َل َها َثل َاث ًا،ول ال ّّٰل ِه؟ َف َس َك َت َ أ� ُك َّل عَ ا ٍم َيا َر ُس:َف َق َال َر ُج ٌل
ُ َر ُس
» « َل ْو ُق ْل ُت َن َع ْم َل َو َج َب ْت َو َل َّما ْاس ْـ َت َط ْع ُت ْم:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
، َف ِإ�ن ََّما هَ َل َك َم ْن َك َان َق ْب َل ُك ْم ب َِك ْث َر ِة ُس َؤا ِل ِه ْم، « َذ ُرو ٖني َما َت َر ْك ُت ُك ْم:ُث َّم َق َال
493
أ�يُّ ا ْل َع َم ِل أ� ْف َض ُل؟: ُس ِئ َل ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم: َوعَ ْن ُه َق َال-1278
» « َا ِْلج َها ُد ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه: ُث َّم َما َذا؟ َق َال: « ٖ�إ َيم ٌان بِال ّّٰل ِه َو َر ُسو ِل ِه» ٖق َيل:َق َال
َ : ُث َّم َما َذا؟ َق َال:ٖق َيل
.«ح ٌّج َم ْب ُرو ٌر» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1278. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
–Hangi amel daha faziletlidir, diye Peygamber’e soruldu:
–Allah’a ve Resûlü’ne iman, dedi.
–Sonra hangisidir, dediler.
–Allah yolunda cihad, buyurdu.
–Daha sonra hangisidir, denildiğinde:
–Mebrûr olan hac, cevabını verdi.115
(B26 Buhârî, Îmân, 18; M248 Müslim, Îmân, 135)
Mebrûr hac, sahibinin kul hakkına girme ve benzeri günahları işlemeden yapmış olduğu makbul hacdır.
115
494
495
يض َة ال ّّٰل ِه عَ َلى ِع َبا ِد ٖه َ �ِإ َّن َف ٖر،ول ال ّّٰل ِهَ َيا َر ُس: َوعَ ْن ُه أ� َّن ا ْم َر أ� ًة َقا َل ْت-1284
َلا َي ْث ُب ُت عَ َلى ال َّر ِاح َل ِة أ� َف أ� ُح ُّج عَ ْنهُ؟، أ�دْ َر َك ْت أ� ٖبي َش ْيخ ًا َك ٖبير ًا،ِفي ا ْل َح ِّج
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.» « َن َع ْم:َق َال
1284. İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre bir kadın:
–Yâ Resûlallah, Allah kullarına haccı farz kıldığında, babam hayvan üzerinde
oturamayacak derecede ihtiyarlamıştı (bu yüzden hacca gidemedi). Ben onun
yerine haccedebilir miyim, diye sordu. Resûlullah :
–Evet, dedi.
(B1513 Buhârî, Hac, 1; M3251 Müslim, Hac, 407)
ِ َوعَ ْن َل ٖق-1285
أ� َّن ُه أ�تَى ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه،ُيط ْب ِن عَ ا ِم ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه
َو َلا، َو َلا ا ْل ُع ْم َر َة، �ِإ َّن أ� ٖبي َش ْيخٌ َك ٖبي ٌر َلا َي ْس َت ٖط ُيع ا ْل َح َّج: َف َق َال،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
496
ُح َّج ٖبي َم َع َر ُسولِ ال ّّٰل ِه: َق َال،ُالسا ِئ ِب ْب ِن َي ٖز َيد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه َّ َوعَ ِن-1286
ِ ٖفي َح َّج ِة ا ْل َود،َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري. َو أ�ن َا ا ْب ُن َس ْب ِع ِس ٖن َين،َاع
1286. Sâib b. Yezîd’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah’ın Veda Haccı’nda bana da haccettirdiler.
O zaman ben, yedi yaşımda idim.
(B1858 Buhârî, Sayd, 25)
497
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َ أ� َّن َر ُس،ُ َوعَ ْن أ� ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1288
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري.ُانت زَا ِم َل َته
ْ َو َك،َح َّج عَ َلى َر ْح ٍل
1288. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah deve üzerinde hacca
gitti. Erzak ve eşyası da aynı deve üzerinde idi.116
(B1517 Buhârî, Hac, 3)
،اظ َو َم َج َّن ُةُ َكان َْت عُ َك: َق َال،اس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما ٍ َوعَ ِن ا ْب ِن عَ َّب-1289
، َف َت أ� َّث ُموا أ� ْن َي َّتجِ ُروا ِفي ا ْل َم َو ِاس ِم،َو ُذو ا ْل َم َجا ِز أ� ْس َواق ًا ِفي ا ْل َجا ِه ِل َّي ِة
( َل ْي َس عَ َل ْي ُك ْم ُجن َا ٌح أ� ْن َت ْب َت ُغوا َف ْضل ًا ِم ْن َر ِّب ُك ْم ) ٖفي َم َو ِاس ِم:لت
ْ َف َن َز
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري.ا ْل َح ِّج
1289. İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Ukâz, Mecenne ve Zülmecâz, Câhiliye devrinde panayır yerleri idi.
Müslümanlar, hac mevsiminde ticaret yapmayı günah gibi algıladılar. Bunun
üzerine “(Hac mevsiminde ticaret yaparak) Rabbinizin lütuf ve keremini
istemekte size bir günah yoktur.” mealindeki âyet117 indirildi.
(B4519 Buhârî, Tefsîr (Bakara), 34)
116
O dönemlerde ileri gelen kimselerin eşyaları, ayrı bir devede taşınırdı. Hadis, Hz. Peygamber’in ne kadar mü-
tevazı olduğunu ifade etmektedir.
117
Bakara, 2/198.
498
499
500
ون ٖفي َس ٖب ِيل َ الض َر ِر َوا ْل ُم َجا ِه ُد َّ ون ِم َن ا ْل ُم ْؤ ِم ٖن َين َغ ْي ُر أ�و ِلي َ لا َي ْس َت ٖوي ا ْل َقا ِع ُد َ
ال ّّٰل ِه ِب أ� ْم َوا ِل ِه ْم َو أ� ْن ُف ِس ِه ْم َف َّض َل ال ّّٰل ُه ا ْل ُم َجا ِه ٖد َين ِب أ� ْم َوا ِل ِه ْم َو أ� ْن ُف ِس ِه ْم عَ َلى ا ْل َقا ِع ٖد َين
َد َر َج ًة َو ُكـل ًّا َوعَ َد ال ّّٰل ُه ا ْل ُح ْس َنى َو َف َّض َل ال ّّٰل ُه ا ْل ُم َجا ِه ٖد َين عَ َلى ا ْل َقا ِع ٖد َين أ� ْجر ًا
ات ِم ْن ُه َو َم ْغ ِف َر ًة َو َر ْح َم ًة َو َك َان ال ّّٰل ُه َغ ُفور ًا َر ٖح ًيما
ٍ عَ ٖظ ًيما * َد َر َج
Müminlerden özür sahibi olmaksızın (cihaddan geri kalıp) oturanlarla, Allah
yolunda mallarıyla, canlarıyla cihad edenler eşit olamazlar. Allah, mallarıyla,
canlarıyla cihad edenleri, derece itibariyle, cihaddan geri kalanlardan üstün
kılmıştır. Gerçi Allah (Müminlerin) hepsine de en güzel olanı (cenneti)
vadetmiştir. Ama mücahitleri büyük bir mükâfat ile, kendi katından dereceler,
bağışlanma ve rahmet ile cihaddan geri kalanlara üstün kılmıştır. Allah çok
bağışlayandır, çok merhamet edendir.
(Nisâ, 4/95-96)
501
502
503
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه َ أ� َّن َر ُس،ُ َوعَ ْن َس ْه ِل ْب ِن َس ْع ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1295
،الد ْن َيا َو َما عَ َل ْي َها
ُّ اط َي ْو ٍم ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه خَ ْي ٌر ِم َن ُ « ِر َب:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال
ُّ َو َم ْو ِض ُع َس ْو ِط أ� َح ِد ُك ْم ِم َن ا ْل َج َّن ِة خَ ْي ٌر ِم َن
َوال َّر ْو َح ُة،الد ْن َيا َو َما عَ َل ْي َها
ُّ خَ ْي ٌر ِم َن، أ� ِو ا ْل َغ ْد َو ُة،وح َها ا ْل َع ْب ُد ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه َت َعا َلى
الد ْن َيا َو َما ُ َي ُر
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.»عَ َل ْي َها
1295. Sehl b. Sa’d’dan (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Allah rızası için sınırda bir gün nöbet tutmak, dünya ve dünyadakilerden daha
hayırlıdır. Cennette birinizin kamçısı kadar (küçük bir) yer, dünya ve dünyadaki
her şeyden hayırlıdır. Allah Teâlâ’nın yolunda (cihad için) kişinin sabah veya
akşam yapacağı yürüyüş, dünyadan ve üzerindekilerden daha hayırlıdır.
(B2892 Buhârî, Cihâd, 73; bkz. M4874, M4875 Müslim, İmâre, 113, 114)
504
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُهَ أ� َّن َر ُس،ُ َوعَ ْن َف َضا َل َة ْب ِن عُ َب ْي ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1297
،«ك ُّل َم ِّي ٍت ُي ْخ َت ُم عَ َلى عَ َم ِل ِه �إ َّلا ا ْل ُمراب َِط ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه ُ :عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال
َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد.» َو ُي َؤ َّم ُن ِف ْت َن َة ا ْل َق ْب ِر،َف ِإ� َّن ُه ُي َن َّمى َل ُه عَ َم ُل ُه �ِإ َلى َي ْو ِم ا ْل ِق َيا َم ِة
.يث َح َس ٌن َص ٖح ٌيح ٌ َح ٖد:َوال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال
1297. Fadâle b. Ubeyd’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Allah yolunda, sınırda nöbet tutan asker dışında, ölen herkesin amel defteri
mühürlenip kapanır. Nöbet sırasında ölen (şehidin) kıyamete kadar amelinin
sevabı yazılmaya devam eder ve o kişi kabir imtihanından kurtulur, buyurmuştur.
(T1621 Tirmizî, Fedâilü’l-cihâd, 2; D2500 Ebû Dâvûd, Cihâd, 15)
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1299
َلا ُي ْخ ِر ُج ُه �ِإ َّلا جِ َها ٌد، «ت ََض َّم َن ال ّّٰل ُه ِل َم ْن خَ َر َج ٖفي َس ٖبي ِل ِه:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
أ� ْو، َو ٖ�إ َيم ٌان ٖبي َوت َْص ٖديقٌ ِب ُر ُس ٖلي َف ُه َو َضا ِم ٌن أ� ْن أ�دْ ِخ َل ُه ا ْل َج َّن َة،ٖفي َس ٖبي ٖلي
َوا َّل ٖذي َن ْف ُس. أ� ْو َغ ٖن َيم ٍة،أ� ْرجِ َع ُه �ِإ َلى َم ْن ِز ِل ٖه ا َّل ٖذي خَ َر َج ِم ْن ُه ب َِما ن َا َل ِم ْن أ� ْج ٍر
ُم َح َّم ٍد ِب َي ِد ٖه َما ِم ْن َك ْل ٍم ُي ْك َل ُم ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه �إ َّلا َجا َء َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة َك َه ْي َئ ِت ٖه
َوا َّل ٖذي َن ْف ُس ُم َح َّم ٍد ِب َي ِد ٖه َل ْو َلا. َو ٖر ُيح ُه ٖر ُيح ِم ْس ٍك، َل ْو ُن ُه َل ْو ُن َد ٍم:َي ْو َم ُك ِل َم
،أ� ْن أ� ُش َّق عَ َلى ا ْل ُم ْس ِل ٖم َين َما َق َع ْد ُت ِخل َا َف َس ِر َّي ٍة َت ْغ ُزو ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه أ� َبد ًا
َ َولٰ ِك ْن َلا أ�جِ ُد َس َع ًة َف أ� ْح ِم َل ُه ْم َو َلا َيجِ ُد
َو َيشُ ُّق عَ َل ْي ِه ْم أ� ْن َي َتخَ َّل ُفوا،ون َس َع ًة
، َف أ� ْق َت َل، َل َودِدْ ُت أ� ْن أ� ْغ ُز َو ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه، َوا َّل ٖذي َن ْف ُس ُم َح َّم ٍد ِب َي ِد ِه.عَ ٖ ّني
.ُ َف أ� ْق َت َل» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم َو َر َوى ا ْل ُبخَ ا ِريُّ َب ْع َضه، ُث َّم أ� ْغ ُز َو، َف أ� ْق َت َل،ُث َّم أ� ْغ ُز َو
1299. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir:
Allah, kendi yolunda cihad etmek üzere (yola) çıkanlara şöyle der: “Onu
evinden çıkaran şey, ancak benim yolumda olmak, bana iman etmek,
elçilerimi tasdik etmektir. Şayet ölürse onu cennetime koymayı, kalırsa elde
ettiği ecir ve ganimetle evine döndürmeyi ona garanti ediyorum.”
Muhammed’in canını teninde tutan Allah’a yemin ederim ki, Allah yolunda
yaralanan kimse, kıyamet günü yaralandığı günkü hâliyle gelir; rengi kan
rengi, kokusu ise misk kokusu gibidir. Muhammed’in canını teninde tutan
Allah’a yemin ederim ki Müslümanlara zor geleceğinden korkmasaydım,
506
« َما ِم ْن َم ْك ُلو ٍم:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-1300
َال َّل ْو ُن َل ْو ُن َد ٍم: َو َك ْل ُم ُه َي ْد ٖمي،ُي ْك َل ُم ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰله �ِإ َّلا َجا َء َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.»َوال ٖ ّر ُيح ٖر ُيح ِم ْس ٍك
1300. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Allah yolunda yaralanan gazi, kıyamet günü yarasından kanlar akarak gelir.
Rengi kan rengi, kokusu misk kokusu gibidir, demiştir.
(B5533 Buhârî, Zebâih, 31; M4862 Müslim, İmâre, 105)
، عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم،ُ َوعَ ْن ُم َعا ٍذ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1301
« َم ْن َقات ََل ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه ِم ْن َر ُج ٍل ُم ْس ِل ٍم ُف َو َاق ن َا َق ٍة َو َج َب ْت َل ُه:َق َال
َف إ�ن ََّها ت َٖجي ُء َي ْو َم، َو َم ْن ُج ِر َح ُج ْرح ًا ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه أ� ْو ن ُِك َب ن َْك َب ًة،ا ْل َج َّن ُة
َر َوا ُه أ� ُبو.» َو ٖر ُيح َها َكا ْل ِم ْس ِك، َل ْون َُها ال َّزعْ َف َر ُان:ا ْل ِق َيا َم ِة َك أ� ْغ َز ِر َما َكان َْت
ٌ َح ٖد: َوال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال،َدَا ُود
.يث َح َس ٌن َص ٖح ٌيح
1301. Muâz’dan (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber şöyle demiştir:
Allah yolunda bir deve sağımı kadar (kısa bir süre de olsa) cihad eden
müslüman, cenneti hak eder. Yine Allah yolunda yaralanan veya bir musibete
507
508
509
«�ِإ َّن ِفي ا ْل َج َّن ِة: َق َال،ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ أ� َّن َر ُس،ُ َوعَ ْنه-1305
رج َت ْي ِن َك َما َّ ِما َئ َة َد َر َج ٍة أ�عَ َّدهَ ا ال ّّٰل ُه ِل ْل ُم َجا ِه ٖد َين ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه َما َب ْي َن
َ الد
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري.»الس َما ِء َو ْال أ� ْر ِض َّ َب ْي َن
1305. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Kendi yolunda savaşanlar için Allah, cennette yüz derece hazırlamıştır. Her iki
derecenin arası, gökle yer arası kadardır, buyurdu.
(B2790 Buhârî, Cihâd, 4)
510
وسى ْال أ� ْش َع ِريِّ َ ،ق َالَ :س ِم ْع ُت أ� ٖبي َر ِض َي َ -1307وعَ ْن أ� ٖبي َب ْك ِر ْب ِن أ� ٖبي ُم َ
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم: ولَ :ق َال َر ُس ُ ال ّّٰل ُه عَ ْنهَُ ،وهُ َو ب َِح ْض َر ِة ا ْل َع ُد ِّوَ ،ي ُق ُ
وف» َف َقا َم َر ُج ٌل َر ُّث ا ْل َه ْي َئ ِة َف َق َالَ :يا الس ُي ِ اب ا ْل َج َّن ِة ت َْح َت ِظل َالِ ُّ «�ِإ َّن أ� ْب َو َ
ول ٰه َذا؟ َق َال: ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُق ُ
وسى أ� أ�ن َْت َس ِم ْع َت َر ُس َ أ� َبا ُم َ
السل َا َم» ُث َّم َك َس َر َج ْف َن َس ْي ِف ٖه رج َع �ِإ َلى أ� ْص َحا ِب ِهَ ،ف َق َال « :أ� ْق َر أ� ع َل ْي ُك ُم َّ َن َع ْمَ ،ف َ
َف أ� ْل َقا ُهُ ،ث َّم َمشَ ى ب َِس ْي ِف ٖه �ِإ َلى ا ْل َع ُد ِّو َف َض َر َب ِب ٖه َح ّٰتى ُق ِت َل»َ .ر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.
511
512
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن أ� ٖبي أ� َما َم َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال-1312
ٍ ات ِظ ُّل ُف ْس َط
اط ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه َو َم ٖن َيح ُة َّ « أ� ْف َض ُل:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
ِ الص َد َق
513
َ َيا َر ُس: أ� َّن َف ًتى ِم ْن أ� ْس َل َم َق َال،ُ َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1313
ول ال ّّٰل ِه �ِإ ٖنّي
َف ِإ� َّن ُه َق ْد َك َان ت ََج َّه َز، «ا ْئ ِت ُفل َانًا: َق َال،أ� ٖر ُيد ا ْل َغ ْز َو َو َل ْي َس م ِع َى َما أ�ت ََج َّه ُز ِب ِه
:ول ُ السل َا َم َو َي ُق َ �ِإ ًَّن َر ُس:َف َم ِر َض» َف أ�تَا ُه َف َق َال
َّ ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُي ْق ِر ُئ َك
َو َلا، ا َّل ٖذي ُك ْن ُت تَج َّه ْز ُت ِب ِه، أ�عْ ٖطي ِه، َيا ُفل َا َن ُة: َق َال،أ�عْ طِ ِني ا َّل ٖذي ت ََج َّه ْز َت ِب ِه
. َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم. َف َوال ّّٰل ِه َلا ت َْحب ِٖسي ِم ْن ُه َش ْيئ ًا َف ُي َبا َر َك َل ِك ٖفي ِه،ت َْحب ِٖس َين ِم ْن ُه َش ْيئ ًا
1313. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre Eslem kabilesinden bir genç:
–Yâ Resûlallah ben savaşa gitmek istiyorum. Yolluk tedarik edecek durumda
değilim, dedi. Bunun üzerine Resûlullah :
–Filancaya git; o, savaş için hazırlanmıştı, fakat hastalandı, buyurdu.
Genç ona gelip:
–Resûlullah size selâm gönderdi ve savaşa gitmek için hazırladıklarınızı
bana vermenizi istedi, dedi. O adam hanımını çağırdı ve:
–Yol için hazırladıklarımın hepsini bu gence ver, hiçbir şey alıkoyma. Allah’a yemin
ederim ki ondan bir şey alıkoyarsan onun sana hayır ve bereketi olmaz, dedi.
(M4901 Müslim, İmâre, 134)
أ�تَى ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه: َق َال،ُ َوعَ ِن ا ْل َب َرا ِء َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1315
:ول ال ّّٰل ِه أ� َقا ِت ُل أ� ْو أ� ْس ِل ُم؟ َف َق َال
َ َيا َر ُس: َف َق َال، َر ُج ٌل ُم َق َّن ٌع بِا ْل َح ٖد ِيد،َو َس َّل َم
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِهُ َف َق َال َر ُس، ُث َّم َقات ََل َف ُق ِت َل، ُث َّم َقا ِت ْل» َف أ� ْس َل َم،« أ� ْس ِل ْم
. ِّ َو ٰه َذا َل ْف ُظ ا ْل ُبخَ ا ِري، ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.» «عَ ِم َل َق ٖليل ًا َو أ�جِ َر َك ٖثير ًا:َو َس َّل َم
1315. Berâ (ra) anlatıyor:
Miğferini ve zırhını kuşanmış bir adam Peygamber’e geldi:
–Yâ Resûlallah, sizinle birlikte savaşayım mı, yoksa (önce) Müslüman mı
olayım, dedi. Resûlullah :
–Müslüman ol da, sonra savaş, buyurdu. O adam Müslüman oldu, sonra
savaştı ve şehit düştü. Bunun üzerine Resûlullah :
–Az iş yaptı, çok ecir kazandı, buyurdu.
(B2808 Buhârî, Cihâd, 13; M4914 Müslim, İmâre, 144)
515
516
ول َ أ� ْي َن أ�ن َا َيا َر ُس: َق َال َر ُج ٌل: َق َال،ُ َوعَ ْن َجا ِب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1319
ُث َّم قات ََل،ات ُك َّن ٖفي َي ِد ِه ٍ َف أ� ْل َقى ت ََم َر.» « ِفي ا ْل َج َّن ِة:ال ّّٰل ِه �ِإ ْن ُق ِت ْل ُت؟ َق َال
. َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.َح ّٰتى ُق ِت َل
517
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ -1320وعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َق َال اِن َْط َل َق َر ُس ُ
ونَ ،ف َق َال َو َس َّل َم َو أ� ْص َحا ُب ُه َح ّٰتى َس َب ُقوا ا ْل ُمشْ ٖرك َين �ِإ َلى َب ْد ٍرَ ،و َجا َء ا ْل ُمش ِر ُك َ
«لا َي ْق َد َم َّن أ� َح ٌد ِم ْن ُك ْم �ِإ َلى َش ْي ٍء َح ّٰتى َر ُس ُ
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ :
ونَ ،ف َق َال َر ُس ُ
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم: ون أ�ن َا دُو َنهُ» َف َدن َا ا ْل ُمشْ ِر ُك َ
أ� ُك َ
ول عُ َم ْي ُر ْب ُن ا ْل ُح َما ِم ات َو ْال أ� ْر ُض» َق َالَ :ي ُق ُ السمٰ َو ُ « ُقو ُموا �ِإ َلى َج َّن ٍة عَ ْر ُض َها َّ
ات َو ْال أ� ْر ُض؟ السمٰ َو ُ ْال أ�ن َْصا ِريُّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنهَُ :يا َر ُس َ
ول ال ّّٰل ِه َج َّن ٌة عَ ْر ُض َها َّ
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ « :ما َق َالَ « :ن َع ْم» َق َالَ :ب ٍخ َب ٍخَ ،ف َق َال َر ُس ُ
ول ال ّّٰل ِه �ِإ َّلا َر َجا َء أ� ْن أ� ُك َ
ون َي ْح ِم ُل َك عَ َلى َق ْو ِل َك َب ٍخ ٍبخ؟» َق َال َلا َوال ّّٰل ِه َيا َر ُس َ
ات ِم ْن َق َر ِن ِهَ ،ف َج َع َل َي أ�ْ ُك ُل ِم ْن أ�هْ ِل َهاَ ،ق َالَ « :ف ِإ�ن ََّك ِم ْن أ�هْ ِل َها» َف أ�خْ َر َج ت ََم َر ٍ
ِيت َح ّٰتى �آ ُك َل ت ََم َرا ٖتي ٰه ِذه �ِإن ََّها َل َح َيا ٌة َط ٖوي َل ٌة، ِم ْن ُه َّنُ ،ث َّم َق َال َل ِئ ْن أ�ن َا َحي ُ
َف َر َمى ب َِما َك َان َم َع ُه ِم َن ال َّت ْم ِرُ .ث َّم َقا َت َل ُه ْم َح ّٰتى ُق ِت َلَ .ر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.
1320. Enes (ra) anlatıyor:
(Bedir Savaşı günü) Resûlullah , ashâbıyla yola çıktı ve müşriklerden evvel
Bedir’e ulaştı. Müşrikler de geldiler. Bunun üzerine Resûlullah :
–Hiçbiriniz emrim olmadıkça bir şey yapmasın, diye talimat verdi. Müşrikler
yaklaşınca, Peygamber :
518
َجا َء ن َا ٌس �ِإ َلى ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم أ�نِ ا ْب َع ْث: َوعَ ْن ُه َق َال-1321
َف َب َع َث �ِإ َل ْي ِه ْم َسب ٖع َين َر ُجل ًا ِم َن ْال أ�ن َْصا ِر،الس َّن َة ً َم َعن َا ِر َج
ُّ الا ُي َع ِّل ُمون َا ا ْل ُق ْر�آ َن َو
َوي َت َدا َر ُسو َن ُه،ون ا ْل ُقر�آ َن َ َي ْق َر ُؤ،الي َح َرا ٌم ِ َ ٖفي ِه ْم خ، ا ْل ُق َّرا ُء:ُي َق ُال َل ُه ُم
، َف َي َض ُعو َن ُه ِفي ا ْل َم ْسجِ ِد،ُِون بِا ْل َماء َ َو َكانُوا بِال َّن َها ِر َي ٖجيئ،ون َ بِال َّل ْي ِل َي َت َع َّل ُم
ُّ الط َعا َم ِل أ�هْ ِل
َف َب َعث َُه ُم،ِالص َّف ِة َو ِل ْل ُف َق َراء َّ ون ِب ِه َ َو َيشْ َت ُر،ُون َف َي ٖبي ُعو َنهَ َو َي ْح َتطِ ُب
، َف َع َر ُضوا َل ُه ْم َف َق َت ُلوهُ م َق ْب َل أ� ْن َي ْب ُل ُغوا ا ْل َم َك َان،ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َو أ�تَى،يت عَ ن َّا َ رض ٖ َال ّٰل ُه َّم َب ِّلغْ عَ َّنا َن ِب َّين َا أ�نَّا َق ْد َل ٖقين َا َك َف َر ٖضين َا عَ ْن َك َو:َف َقا ُلوا
: َف َق َال َح َرا ٌم، َف َط َع َن ُه ِب ُر ْم ٍح َح ّٰتى أ� ْن َف َذ ُه،َر ُج ٌل َح َرا ًما خَ َال أ�ن ٍَس ِم ْن خَ ْل ِف ِه
«�ِإ َّن �ِإخْ َوان َُك ْم:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َف َق َال َر ُس،ُف ْز ُت َو َر ِّب ا ْل َك ْع َب ِة
َال ّٰل ُه َّم َب ِّلغْ عَ ن َّا َن ِب َّين َا أ�ن َّا َق ْد َل ٖقين َا َك َف َر ٖضين َا عَ ْن َك:َق ْد ُق ِت ُلوا َو�ِإن َُّه ْم َقا ُلوا
. َو ٰه َذا َل ْف ُظ ُم ْس ِل ٍم،يت عَ ن َّا» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه َ رض ٖ َو
519
ِاب عَ ٖ ّمي أ�ن َُس ُبن ال َّن ْض ِر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه عَ ْن ِق َتال َ َغ: َوعَ ْن ُه َق َال-1322
َل ِئ ِن ال ّّٰل ُه،ول ال ّّٰل ِه ِغ ْب ُت عَ ْن أ� َّولِ ِق َتالٍ َقا َت ْل َت ا ْل ُمش ِر ٖك َين َ َيا َر ُس: َف َق َال،َب ْد ٍر
َف َل َّما َك َان َي ْو ُم أ� ُح ٍد ان َْكشَ َف.أ� ْش َه َد ٖني ِق َت َال ا ْل ُمشْ ِر ٖك َين َل َي َر َي َّن ال ّّٰل ُه َما أ� ْص َن ُع
َال ّٰل ُه َّم �ِإ ٖنّي أ�عْ َت ِذ ُر �ِإ َل ْي َك ِم َّما َص َن َع ٰه ُؤ َلا ِء َي ْع ٖني أ� ْص َحا َب ُه: َف َق َال،ون
َ ا ْل ُم ْس ِل ُم
ُث َّم َت َق َّد َم َف ْاس َت ْق َب َل ُه َس ْع ُد ْب ُن- َو أ� ْب َر أ� �ِإ َل ْي َك ِم َّما َص َن َع ٰه ُؤ َلا ِء َي ْع ِني ا ْل ُمشْ ِر ٖك َين-
ِ �ِإ ٖنّي أ�جِ ُد ٖر َيح َها ِم ْن دُون، َيا َس ْع َد ْب َن ُم َعا ٍذ ا ْلج َّن َة َو َر ِّب ال َّن ْض ِر:ُم َعا ٍذ َف َق َال
َف َو َج ْدن َا: َق َال أ�ن ٌَس،ول ال ّّٰل ِه َما َص َن َع َ َفما ْاس َت َط ْع ُت َيا َر ُس: َق َال َس ْع ٌد،أ� ُح ٍد
َو َو َج ْدن َا ُه َق ْد، أ� ْو َط ْع َن ًة ِب ُر ْم ٍح أ� ْو َر ْم َي ًة ب َِس ْه ٍم،ِالس ْي ِف
َّ ِب ٖه ب ِْضع ًا َو َث َما ٖن َين َض ْر َب ًة ب
520
521
َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه أ� َّن أ� َّم ال َّر ٖب ِيع ِب ْن َت ا ْل َب َرا ِء َو ِه َي أ� ُّم َحا ِر َث َة-1324
ول ال ّّٰل ِه أ� َلاَ َيا َر ُس: أ�ت َِت ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف َقا َل ْت،ْب ِن ُس َرا َق َة
، َف ِإ� ْن َك َان ِفي ا ْل َج َّن ِة َص َب ْر ُت، َو َك َان ُق ِت َل َي ْو َم َب ْد ٍر،ت َُح ِّد ُث ٖني عَ ْن َحا ِر َث َة
« َيا أ� َّم َحا ِر َث َة �ِإن ََّها: َف َق َال،َِو�ِإ ْن َك َان َغ ْي َر ٰذ ِل َك ْاج َت َه ْد ُت عَ َل ْي ِه ِفي ا ْل ُب َكاء
. ُّ َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري.»اب ا ْل ِف ْر َد ْو َس ْال أ�عْ َلى َ َو�ِإ َّن ا ْب َن َك أ� َص،جِ ن َا ٌن ِفي ا ْل َج َّن ِة
1324. Enes (ra) anlatıyor:
Ümmü Hârise b. Sürâka ismiyle meşhur olan Ümmü’r-Rabî’ bint.
el-Berâ bir gün Peygamber’in yanına geldi ve:
–Yâ Resûlallah, (oğlum) Hârise Bedir’de öldürülmüştü, bana Hârise’den
bahseder misin. Eğer o, cennette ise sabredeceğim, değilse elimden geldiği
kadar ağlayacağım, dedi. Resûlullah :
–Ey Ümmü Hârise, birçok cennet bahçesi vardır. Senin oğlun bunların en
yücesi olan Firdevs’tedir, buyurdu.
(B2809 Buhârî, Cihâd, 14)
523
ول ال ّٰل ِه َص َّلىَ َوعَ ْن عَ ْب ِد ال ّّٰل ِه ْب ِن أ� ٖبي أ� ْو َفى َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما أ� َّن َر ُس-1329
ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ٖفي َب ْع ِض أ� َّيا ِم ِه ا َّل ٖتي َل ِق َي ٖف َيها ا ْل َع ُد َّو ا ْن َت َظ َر َح ّٰتى َما َل ِت
ُ « أ� ُّي َها ال َّن:اس َف َق َال
، َلا َت َت َم َّن ْوا ِل َقا َء ا ْل َع ُد ِّو،اس ِ ُث َّم َقا َم ِفي ال َّن،الشَّ ْم ُس
َواعْ َل ُموا أ� َّن ا ْل َج َّن َة ت َْح َت،اص ِب ُروا ْ َف ِإ� َذا َل ٖقي ُت ُموهُ ْم َف،َو َس ُلوا ال ّّٰل َه ا ْل َعا ِف َي َة
َوهَ ا ِز َم،اب
ِ الس َح
َّ اب َو ُم ْج ِر َي ِ « َال ّٰل ُه َّم ُم ْن ِز َل ا ْل ِك َت:وف» ُث َّم َق َال ُّ ِِظل َال
ِ الس ُي
ِ ْال أ� ْح َز
.اب اهْ ِز ْم ُه ْم َوان ُْص ْرن َا عَ َل ْي ِه ْم» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1329. Abdullah b. Ebû Evfâ’dan (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah ,
düşmanla karşılaştığı savaş günlerinden birinde, güneş batmaya başlayıncaya
kadar bekledi. Sonra askerlerine şöyle seslendi:
Ey insanlar, düşmanla karşılaşmayı arzu etmeyin, Allah’tan afiyet, huzur ve
asayiş dileyin. Düşmanla karşılaşınca da sabredin, dayanın ve bilin ki cennet,
kılıçların gölgesi altındadır, dedi. Sonra şöyle dua etti:
Ey Kitab’ı indiren, bulutları hareket ettiren, düşman güçlerini dağıtan Allah’ım,
onları darmadağın et ve onlara karşı bize yardım et.
(B3024, B3025 Buhârî, Cihâd, 112; M4542 Müslim, Cihâd, 20)
524
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ أ� َّن َر ُس، َوعَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما-1333
. « َا ْلخَ ْي ُل َم ْع ُقو ٌد ٖفي َن َو ٖاص َيها ا ْلخَ ْي ُر �ِإ َلى َي ْو ِم ا ْل ِق َيا َم ِة» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه:َو َس َّل َم َق َال
1333. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
(Savaşta binilen) atlar, perçemlerinde hayır var, ta kıyamet gününe kadar!
(B2849 Buhârî, Cihâd, 43; M4845 Müslim, İmâre, 96)
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه،ُ َوعَ ْن عُ ْر َو َة ا ْل َبا ِر ِق ِّي َر ِض َي ال ّّٰله ع ْنه-1334
، ْال أ� ْج ُر: « َا ْلخَ ْي ُل َم ْع ُقو ٌد ٖفي َن َو ٖاص َيها ا ْلخَ ْي ُر �ِإ َلى َي ْو ِم ا ْل ِق َيا َم ِة:َو َس َّل َم َق َال
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.»َوا ْل َم ْغ َن ُم
1334. Urve el-Bârikî’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz.Peygamber şöyle demiştir:
(Savaşta binilen) atlar, perçemlerinde hayır var, ganimet var, ecir var, ta
kıyamet gününe kadar.
(B2852 Buhârî, Cihâd, 44; M4849 Müslim, İmâre, 98)
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1335
َوت َْص ٖديق ًا، ٖ�إ َيمان ًا بِال ّّٰل ِه، « َم ِن ْاح َت َب َس َف َرس ًا ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. ُّ َو َب ْو َل ُه ٖفي ٖمي َزا ِن ٖه َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة» َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري،ُ َف ِإ� َّن ِش َب َع ُه َو ِر َّي ُه َو َر ْو َثه،ِب َوعْ ِد ِه
526
َق َال َجا َء َر ُج ٌل �ِإ َلى ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي َم ْس ُعو ٍد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1336
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َف َق َال َر ُس، ٰه ِذه ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم بِن َا َق ٍة َمخْ ُطو َم ٍة َف َق َال
. « َل َك ب َِها َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة َس ْب ُع ِما َئ ِة ن َا َق ٍة ُك ُّل َها َمخْ ُطو َم ٌة» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
1336. Ebû Mes’ûd’dan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Bir adam yularlı bir deve ile Peygamber’in yanına geldi ve:
–Bunu Allah yolunda vakfettim, dedi. Bunun üzerine
Resûlullah şöyle buyurdu:
–Bunun karşılığı olarak kıyamet gününde sana yularlı yedi yüz deve verilecek.
(M4897 Müslim, İmâre, 132)
أ� ُبو: َو ُي َق ُال، أ� ُبو أ� َس ٍد: َو ُي َق ُال، أ� ُبو ُس َعا ٍد: َوعَ ْن أ� ٖبي َح َّما ٍد َو ُي َق ُال-1337
أ� ُبو عَ ْب ٍس عُ ْق َب ُة ْب ِن: َو ُي َق ُال، أ� ُبو ْال أ� ْس َو ِد: َو ُي َق ُال، أ� ُبو عَ ْم ٍرو: َو ُي َق ُال،عَ ا ِم ٍر
َ َس ِم ْع ُت َر ُس: َق َال،ُعَ ا ِم ٍر ا ْل ُج َه ِن ِّي َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه
أ� َلا �ِإ َّن، « َو أ� ِع ُّدوا َل ُه ْم َما ْاس َت َط ْع ُت ْم ِم ْن ُق َّو ٍة:ول ُ َي ُق،َو َس َّل َم َوهُ َو عَ َلى ا ْل ِم ْن َب ِر
. أ� َلا �ِإ َّن ا ْل ُق َّو َة ال َّر ْم ُي» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم، أ� َلا �ِإ َّن ا ْل ُق َّو َة ال َّر ْم ُي،ا ْل ُق َّو َة ال َّر ْم ُي
1337. Ukbe b. Âmir el-Cühenî’den (ra)120 rivayet edildiğine göre
o, şöyle demiştir:
120
Bu zata “Ebû Hammâd, Ebû Suâd, Ebû Esed, Ebû Âmir, Ebû Amr, Ebu’l-Esved, Ebû Abs” denilmekte imiş.
527
«س ُت ْف َت ُح
َ :ول ُ ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُق
َ َس ِم ْع ُت َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-1338
. َفل َا َي ْعجِ ُز أ� َح ُد ُك ْم أ� ْن َي ْل ُه َو ِب أ� ْس ُه ِم ِه» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم،ُ َو َي ْك ٖف ُيك ُم ال ّّٰله،ون
َ ع َل ْي ُك ْم أ� َر ُض
1338. Ebû Hammâd’ın (ra) işittiğine göre Resûlullah :
Çok yerler fethedeceksiniz, Allah size yeterince yardım edecektir. Ama, hiçbiriniz
(buna güvenip) oklarıyla atış talimi yapmaktan geri durmasın, buyurdu.
(M4947 Müslim, İmâre, 168)
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َ َس ِم ْع ُت َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن ُه َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1340
َصا ِن َع ُه:ِالس ْه ِم ا ْل َو ِاح ِد َثل َاث َة َن َف ٍر ا ْل َج َّن َة ُ َو َس َّل َم َي ُق
َّ «�ِإ َّن ال ّّٰل َه ُي ْد ِخ ُل ب:ول
121
Enfâl, 8/60.
122
Âyette geçen “kuvvet” kelimesi, o dönem açısından düşmana ok, mızrak vb. atmak şeklinde açıklanmışsa da,
günümüz açısından düşmana karşı kullanılan her türlü güç olarak anlaşılması âyetin vermek istediği mesaja
daha uygun düşmektedir.
123
Hz. Peygamber, içinde bulunduğu şartlardan dolayı ok atmayı öğrenmenin gereği üzerinde durmuştur. Onun
bu ifadesi de ashâbı atıcılık öğrenmeye teşvik amacı taşımaktadır.
528
َم َّر ال َّنب ُِّي َص َّلى ال ّٰل ُه: َق َال،ُ َوعَ ْن َس َل َم َة ْب ِن ْال أ� ْك َو ِع َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1341
«ا ْر ُموا َب ٖني �ِإ ْس َم ٖاع َيل َف ِإ� َّن أ� َب ُاك ْم: َف َق َال،ون
َ عَ َلى َن َف ٍر َي ْن َت ِض ُل،عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
. َُّك َان َرا ِم ًيا» َر َوا ُه ا ْل ُب َخا ِري
1341. Seleme b. Ekvâ’dan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Peygamber , ok atma yarışı yapan bir topluluğun yanına geldi ve “Ey
İsmailoğulları, atın; zira babanız da atıcı idi.” buyurdu.
(B2899 Buhârî, Cihâd, 78)
529
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي َس ٖع ٍيد َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1344
« َما ِم ْن عَ ْب ٍد َي ُصو ُم َي ْو ًما ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه �ِإ َّلا َباعَ َد ال ّّٰل ُه ب ِٰذ ِل َك:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
.ا ْل َي ْو ِم َو ْج َه ُه عَ ِن ال َّنا ِر َس ْب ٖع َين خَ ٖريف ًا» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1344. Ebû Saîd’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir:
Allah yolunda bir gün oruç tutan kimsenin yüzünü Allah, cehennemden
yetmiş senelik mesafe uzaklaştırır.
(M2711 Müslim, Sıyâm, 167; B2840 Buhârî, Cihâd, 36)
Bu hadis mevcut Ebû Davûd nüshasında yer almamakla birlikte Ebû Dâvud et-Tayâlisî’nin Müsned’inde tesbit
125
edilmiştir. Burada Nevevî’nin kasdettiği de o olabilir. bkz: Tayâlisî, Müsned, II, 470; hadis no: 1250.
530
َ -1347وعَ ْن َجاب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنهَُ ،ق َالُ :ك َّنا َم َع ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه
الا َما ِس ْرت ُْم َم ٖسير ًاَ ،و َلا َق َط ْع ُت ْم َو َس َّل َمٖ ،في َغ َزا ٍة َف َق َالِ�« :إ َّن بِا ْل َم ٖدي َن ِة َل ِر َج ً
َوا ِد ًيا �ِإ َّلا َكانُوا َم َع ُك ْمَ ،ح َب َس ُه ُم ا ْل َم َر ُض».
«ح َب َس ُه ُم ا ْل ُع ْذ ُر».
َو ٖفي ِر َوا َي ٍةَ :
531
Diğer bir rivayet ise “Onlar, ecirde size ortak olacaklardır.” şeklindedir.
(M4933 Müslim, İmâre, 159)
أ� َّن أ�عْ َرا ِب ًّيا أ�تى ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه،ُوسى َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه َ َوعَ ْن أ� ٖبي ُم-1348
َ َيا َر ُس:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َف َق َال
َوال َّر ُج ُل ُي َقا ِت ُل، َال َّر ُج ُل ُي َقا ِت ُل ِل ْل َم ْغ َن ِم،ول ال ّّٰل ِه
ُي َقا ِت ُل َش َجاعَ ًة َو ُي َقا ِت ُل: َوال َّر ُج ُل ُيقا ِت ُل ِل ُي َرى َم َكا ُنهُ؟ َو ٖفي ِر َوا َي ٍة،ِل ُي ْذ َك َر
ول ال ّٰل ِه ُ َف َم ْن ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه؟ َف َق َال َر ُس، َو ُي َقا ِت ُل َغ َضب ًا: َو ٖفي ِر َوا َي ٍة.َح ِم َّي ًة
َف ُه َو ٖفي،ون َك ِل َم ُة ال ّّٰل ِه ِه َي ا ْل ُع ْل َياَ « َم ْن َقات ََل ِل َت ُك:َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
.َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1348. Ebû Mûsâ’dan (ra) rivayet edildiğine göre bir bedevi
Hz. Peygamber’in yanına geldi ve:
–Yâ Resûlallah, adam var, ganimet için harp eder. Adam var, şöhret kazanmak
için savaşır. Adam da var ki, cesaretini göstermek için savaşır.
Bir rivayete göre: Cesaretini göstermek için veya kavmini
yüceltme gayreti ile savaşır.
(bkz. B7458 Buhârî, Tevhîd, 28; M4920 Müslim, İmâre, 150)
532
َ َيا َر ُس: أ� َّن َر ُجل ًا َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي أ� َما َم َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1350
ول ال ّّٰل ِه
«�ِإ َّن ِس َي َاح َة: َف َق َال ال َّنب ُِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم.الس َي َاح ِة
ِّ ا ْئ َذ ْن ٖلي ِفي
. عَ َّز َو َج َّل» َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْسن َا ٍد َج ِّي ٍد،أ� َّم ِتي ا ْلجِ َها ُد ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه
533
Hadiste gerek savaş sonrası dönüş, gerekse düşmanın kaçması vb. sebeplerle savaşmaksızın dönüş tıpkı bir
126
gazve gibi değerlendirilmektedir. Ayrıca “kafle” kelimesi Allah yolunda bir defada yüklü bir malı infak etme
anlamına da gelmektedir.
534
عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي أ� َما َم َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1353
أ� ْو َي ْخ ُل ْف َغا ِز ًيا ٖفي أ�هْ ِل ٖه بِخَ ْي ٍر أ� َصا َب ُه، أ� ْو ُي َج ِّه ْز َغا ِز ًيا، « َم ْن َل ْم َي ْغ ُز:َق َال
. َر َوا ُه أ� ُبو دَا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ٖح ٍيح.»ال ّّٰل ُه ِب َقا ِرعَ ٍة َق ْب َل َي ْو ِم ا ْل ِق َيا َم ِة
1353. Ebû Ümâme’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle demiştir:
Bir kimse savaşmaz, bir mücahidi savaş için hazırlayıp teçhiz etmez veya
savaşa giden bir kimsenin aile efradına da bakmazsa Allah, onu daha
kıyamete varmadan büyük bir belaya uğratır.
(D2503 Ebû Dâvûd, Cihâd, 17)
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم،ُ َوعَ ْن أ�ن ٍَس َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1354
َر َوا ُه أ� ُبو.»«جا ِه ُدوا ا ْل ُم ْش ِر ٖك َين ِب أ� ْم َوا ِل ُك ْم َو أ� ْن ُف ِس ُك ْم َو أ� ْل ِس َن ِت ُك ْم
َ :َق َال
.يح
ٍ َدا ُو َد ِب ِإ� ْس َنا ٍد َص ٖح
1354. Enes’ten (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber :
Müşriklere karşı mallarınız, canlarınız ve dillerinizle cihad edin, buyurdu.
(D2504 Ebû Dâvûd, Cihâd, 17)
535
أ� َّن ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه، َوعَ ْن ُه َوعَ ْن َجاب ٍر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما-1357
. « َا ْل َح ْر ُب خُ ْدعَ ٌة» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه:َو َس َّل َم َق َال
1357. Ebû Hüreyre ve Câbir’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber :
Harp bir hiledir (strateji ve taktiktir), buyurdu.
(M4539, M4540 Müslim, Cihâd, 17, 18; B3029, B3030 Buhârî, Cihâd, 157)
536
537
539
Fazileti
َف َلا ا ْق َت َح َم ا ْل َع َق َب َة * َو َما أ�دْ َر َاك َما ا ْل َع َق َب ُة * َف ُّك َر َق َب ٍة
Fakat o, sarp yokuşa atılmadı. Sarp yokuş nedir, sen bilir misin? O tutsak olan
bir boynu çözmek (köle azat etmek)tir.
(Beled, 90/11-13)
Bu bölümde yer alan haberler kölelik müessesesinin var olduğu dönemlerde insanları duyarlı davranmaya
127
teşvik için söylenmiştir. Bazılarına göre bu husustaki nebevî mesajlardan hizmetçiler, işçiler vb. konularda
yararlanılabilir.
540
541
َ -1365وعَ ِن ا ْل َم ْع ُرو ِر ْب ِن ُس َو ْي ٍد َق َالَ :ر أ� ْي ُت أ� َبا َذ ٍّر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنهَُ ،وعَ َل ْي ِه
اب َر ُجل ًا عَ َلى عَ ْه ِد ُح َّل ٌةَ ،وعَ َلى ُغل َا ِم ٖه ِم ْث ُل َهاَ ،ف َس أ� ْل ُت ُه عَ ْن ٰذ ِل َكَ ،ف َذ َك َر أ� َّن ُه َس َّ
َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ ،ف َع َّي َر ُه ِب أ� ِّم ِهَ ،ف َق َال ال َّنب ُِّى َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه
يك َجا ِه ِل َّي ٌة :هُ ْم �ِإخْ َوان ُُك ْمَ ،وخَ َو ُل ُك ْمَ ،ج َع َل ُه ُم ال ّّٰل ُه ت َْح َت َو َس َّل َمِ�« :إن ََّك ا ْم ُر ٌؤ ٖف َ
أ� ْي ٖد ُيك ْمَ ،ف َم ْن َك َان أ�خُ و ُه ت َْح َت َي ِد ٖه َف ْل ُي ْط ِع ْم ُه ِم َّما َي أْ� ُك ُلَ ،و ْل ُي ْلب ِْس ُه ِم َّما َي ْل َب ُس،
َو َلا ت َُك ِّل ُفوهُ ْم َما َي ْغ ِل ُب ُه ْمَ ،ف ِإ� ْن َك َّل ْف ُت ُموهُ ْم َف أ� ٖعينُوهُ ْم عَ َل ْي ِه»ُ ،م َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.
542
: عَ ِن ال َّنب ِِّي َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1366
َف ْل ُين َا ِو ْل ُه ُل ْق َم ًة،ُ َف ِإ� ْن َل ْم ُي ْج ِل ْس ُه َم َعه، �ِإ َذا أ�تَى أ� َح َد ُك ْم خَ ا ِد ُم ُه ب َِط َعا ِم ِه:َق َال
. ُّ َف ِإ� َّن ُه َو ِل َي ِعل َا َجهُ» َر َوا ُه ا ْل ُبخَ ا ِري،أ� ْو ُل ْق َم َت ْي ِن أ� ْو أ� ْك َل ًة أ� ْو أ� ْك َل َت ْي ِن
1366. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber şöyle buyurdu:
Birinize hizmetçisi yemek getirdiğinde, onu sofrasına oturtmazsa, (en
azından) ona bir iki lokma yahut bir iki çiğnem yemek versin. Çünkü, yemeği
hazırlayan odur.
(B2557 Buhârî, Itk, 18)
543
:ول ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َق َال َ أ� َّن َر ُس، عَ ِن ا ْب ِن عُ َم َر َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َما-1367
. َف َل ُه أ� ْج ُر ُه َم َّرت ْي ِن» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه، َو أ� ْح َس َن ِع َبا َد َة ال ّّٰل ِه،�ِإ َّن ا ْل َع ْب َد �ِإ َذا ن ََص َح ِل َس ِّي ِد ِه
1367. İbn Ömer’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Efendisine karşı samimi olan ve Allah’a güzelce ibadet eden köleye iki kat ecir
vardır, buyurdu.
(M4318 Müslim, Eymân, 43; B2550 Buharı, Itk, 17)
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه ُ َق َال َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1368
َوا َّل ٖذي َن ْف ُس أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة،» ِوك ا ْل ُم ْص ِل ِح أ� ْج َران
ِ « ِل ْل َع ْب ِد ا ْل َم ْم ُل:عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
َ َل أ� ْح َب ْب ُت أ� ْن أ� ُم، َو ِب ُّر أ� ٖ ّمي، َوا ْل َح ُّج،جها ُد ٖفي َس ٖب ِيل ال ّّٰل ِه
وت َ ِب َي ِد ٖه َل ْو َلا ا ْل
. ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه.وك ٌ َو أ�ن َا َم ْم ُل
1368. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah :
Efendisinin işlerini iyi yapan köle için iki ecir vardır, buyurdu.
Râvi diyor ki: “Ebû Hüreyre’nin canını teninde tutan Allah’a yemin ederim ki,
Allah yolunda cihad etmenin, hacca gitmenin ve anneme iyilik yapma(nın
sevabı daha fazla) olmasaydı, köle olarak ölmeyi isterdim.”
(M4320 Müslim, Eymân, 44; B2548 Buhârî, Itk, 16)
544
« َثل َاث ٌة:ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم ُ َق َال َر ُس: َوعَ ْن ُه َق َال-1370
َوا ْلع ْب ُد،اب �آ َم َن ِب َن ِب ِّي ٖه َو�آ َم َن ب ُِم َح َّم ٍد
ِ َر ُج ٌل ِم ْن أ�هْ ِل ا ْل ِك َت: َِل ُه ْم أ� ْج َران
َو َر ُج ٌل َكان َْت َل ُه أ� َم ٌة َف أ� َّد َب َها، َو َح َّق َم َوا ٖلي ِه،حق ال ّّٰل ِه َّ وك �ِإ َذا أ�دَّى ُ ا ْل َم ْم ُل
َف َل ُه، ُث َّم أ�عْ َت َق َها َف َت َز َّو َج َها، َوعَ َّل َم َها َف أ� ْح َس َن َت ْع ٖل َيم َها،َف أ� ْح َس َن َت أْ� ٖدي َب َها
.أ� ْج َران» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1370. Ebû Mûsâ el-Eş’arî’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Üç kimse vardır ki onların sevapları iki kattır:
1. Ehl-i Kitap’tan kendi peygamberine iman ettikten sonra Hz. Muhammed’e
iman eden kimse,
2. Hem Allah’a hem de efendilerine karşı sorumluluklarını yerine getiren köle,
3. Sahip olduğu cariyeyi güzelce terbiye edip ona iyi bir eğitim veren, sonra
da azat edip onu eş edinen kimse.
(B97 Buhârî, İlim, 31; M387 Müslim, Îmân, 241)
545
546
َ َو َيا َق ْو ِم أ� ْو ُفوا ا ْل ِم ْك َي َال َوا ْل ٖمي َز َان بِا ْل ِق ْس ِط َو َلا َت ْب َخ ُسوا ال َّن
اس أ� ْش َيا َءهُ ْم
Ey kavmim! Ölçüyü ve tartıyı adaletle tam yapın. İnsanların eşyalarını
(mallarını ve haklarını) eksiltmeyin...
(Hûd, 11/85)
ون * َو�ِإ َذا َكا ُلوهُ ْم َ اس َي ْس َت ْو ُفِ َو ْي ٌل ِل ْل ُم َط ِّف ٖف َين * ا َّل ٖذ َين �ِإ َذا ْاك َتا ُلوا عَ َلى ال َّن
ون * ِل َي ْو ٍم عَ ٖظ ٍيم * َي ْو َم َ أ�ن َُّه ْم َم ْب ُعو ُث ون * أ� َلا َي ُظ ُّن َ أ� ْو َو َز ُنوهُ ْم ُي ْخ ِس ُر
اس ِل َر ِّب ا ْل َعا َل ٖم َين
ُ َي ُقو ُم ال َّن
547
أ� َّن َر ُجل ًا أ�تَى ال َّنب َِّي َص َّلى ال ّٰل ُه،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1372
ُ َف َق َال َر ُس،ُ َف َه َّم ِب ٖه أ� ْص َحا ُبه،ُاضا ُه َف أ� ْغ َل َظ َله
ول ال ّٰل ِه َص َّلى َ عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي َت َق
« أ�عْ ُطو ُه ِسن ًّا:الا» ُث َّم َق َال ً «دَعُ و ُه َف ِإ� َّن ِل َص ِاح ِب ا ْل َح ِّق َم َق:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
« أ�عْ ُطو ُه: َق َال،ول ال ّّٰل ِه َلا نَجِ ُد �ِإ َّلا أ� ْمث ََل ِم ْن ِس ِّن ِه
َ َيا َر ُس:ِمث َْل ِس ِّن ِه» َقا ُلوا
.َف ِإ� َّن خَ ْي َر ُك ْم أ� ْح َس ُن ُك ْم َق َضا ًء» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه
1372. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre bir adam, borcunu istemek
için Hz. Peygamber’in yanına geldi ve ona karşı ağır konuştu. Bunun
üzerine Peygamber’in ashâbı ona (haddini bildirmeyi) düşündüler. Resûlullah:
–Onu bırakın. Zira hak sahibi söz hakkı vardır, dedi ve:
–Ona, aldığım deveyle yaşıt bir deve verin, diye emretti. Bunun üzerine ashâb:
–Yâ Resûlallah, (dengini bulamıyoruz) ancak onun devesinden daha
kıymetlisini bulabiliyoruz, dediler. Resûlullah da şöyle buyurdu:
–O hâlde onu verin, çünkü en hayırlınız, borcunu en iyi şekilde ödeyendir.
(B2306 Buhârî, Vekâlet, 6; M4110 Müslim, Müsâkât, 120)
548
ول ال ّّٰل ِه َص َّلى َ َس ِم ْع ُت َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي َق َتا َد َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1374
ُ ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم َي ُق
، « َم ْن َس َّر ُه أ� ْن ُي َن ِّج َي ُه ال ّّٰل ُه ِم ْن ُك َر ِب َي ْو ِم ا ْل ِق َيا َم ِة:ول
.َف ْل ُي َن ِّف ْس عَ ْن ُم ْع ِس ٍر أ� ْو َي َض ْع عَ ْنهُ» َر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم
1374. Ebû Katâde’nin (ra) işittiğine göre Resûlullah :
Allah’ın kendisini kıyamet gününün sıkıntılarından kurtarmasını isteyen
kimse, borcunu ödeyemeyen kişiye ya mühlet versin ya da onun borcunu
siliversin, buyurmuştur.
(M4000 Müslim, Müsâkât, 32)
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِهَ أ� َّن َر ُس،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1375
ُ َو َك َان َي ُق،اس
�ِإ َذا أ� َت ْي َت ُم ْع ِسر ًا:ول ِل َف َتا ُه َ «ك َان َر ُج ٌل ُي َداي ُِن ال َّن َ :َو َس َّل َم َق َال
. َل َع َّل ال ّّٰل َه أ� ْن َي َت َجا َو َز عَ ن َّا َف َل ِق َي ال ّّٰل َه َف َت َجا َو َز عَ ْنهُ» ُم َّت َفقٌ عَ َل ْي ِه،َُف َت َجا َو ْز عَ ْنه
1375. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Bir adam, halka borç verirdi. Hizmetçisine de şöyle derdi: “ (Borç tahsili için) eli
dar kimseye vardığında, onun borcundan vazgeç. Belki Allah da bu vesileyle
bizi affeder.” O kimse Allah’a kavuştuğunda Allah onu affetti.
(B3480 Buhârî, Enbiyâ, 54; M3998 Müslim, Müsâkât, 31)
549
َ -1377وعَ ْن ُح َذ ْي َف َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنهَُ ،ق َال :أ� ِت َى ال ّّٰل ُه َت َعا َلى ِب َع ْب ٍد ِم ْن ِع َبا ِد ٖه
الد ْن َيا؟ َق َالَ :و َلا َي ْك ُت ُم َ
ون ال ّّٰل َه الاَ ،ف َق َال َلهَُ :ما َذا عَ ِم ْل َت ِفي ُّ �آتَا ُه ال ّّٰل ُه َم ً
اسَ ،و َك َان ِم ْن خُ ُل ٖقي َح ٖديث ًا َق َالَ :يا َر ِّب �آ َت ْي َت ٖني َما َل َك َف ُك ْن ُت أ�باي ُِع ال َّن َ
ا ْل َج َوازَُ ،ف ُك ْن ُت أ� َت َي َّس ُر عَ َلى ا ْل ُم ِ
وس ِرَ ،و أ�نْظِ ُر ا ْل ُم ْع ِس َرَ .ف َق َال ال ّّٰله َت َعا َلى « :أ�ن َا
أ� َح ُّق ب َِذا ِم ْن َك ،ت ََجا َوزُوا عَ ْن عَ ْب ٖدي» َف َق َال عُ ْق َب ُة ُبن عَ ا ِم ٍرَ ،و أ� ُبو َم ْس ُعو ٍد
ْال أ�ن َْصا ِريُّ َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْن ُه َماٰ :ه َك َذا َس ِم ْعن َا ُه ِم ْن ٖفي َر ُسولِ ال ّّٰل ِه َص َّلى ال ّٰل ُه
عَ َل ْي ِه َو َس َّل َمَ .ر َوا ُه ُم ْس ِل ٌم.
550
ول ال ّٰل ِه َص َّلى ُ َق َال َر ُس: َق َال،ُ َوعَ ْن أ� ٖبي هُ َر ْي َر َة َر ِض َي ال ّّٰل ُه عَ ْنه-1378
أ� َظ َّل ُه ال ّّٰل ُه َي ْو َم ا ْل ِق َيا َم ِة،ُ « َم ْن أ�ن َْظ َر ُم ْع ِسر ًا أ� ْو َو َض َع َله:ال ّٰل ُه عَ َل ْي ِه َو َس َّل َم
ٌ َح ٖد: َر َوا ُه ال ِّت ْر ِم ِذيُّ َو َق َال.»ُت َْح َت ِظ ِّل عَ ْر ِش ٖه َي ْو َم َلا ِظ َّل �ِإ َّلا ِظ ُّله
يث
.َح َس ٌن َص ٖح ٌيح
1378. Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah şöyle demiştir:
Kim darda olan birine borcunu ödeme konusunda mühlet verir veya onun
borcunu silerse, Allah, kendisininkinden başka hiçbir gölgenin (himayenin)
olmadığı kıyamet gününde onu arşının gölgesinde gölgelendirir (yani onu
himaye eder).
(T1306 Tirmizî, Büyû’, 67)
551
552