SHERA

"WHO THE FUCK ARE YOU TO MEDDLE WITH MY THINGS?!"

I flinched.

"I-I'm sorry, Aldrin. H-hindi ko kasi napansin na... na-"

"GET OUT OF THIS HOUSE!"

I flinched again.

I tried not to cry. Ayokong mas magalit pa siya sakin kapag makita niyang umiiyak
ako.

Biglang tumahol si Veinz, kinabahan pa ako nang mapansin na si Aldrin ang

tinatahulan niya. Na parang pinagtatanggol niya ako.

"I SAID GET OUT! GET OUT WITH YOUR ANNOYING DOG!"

Mabilis akong yumuko saka hinablot si Veinz.

"C'mon, Veinz. Let's go."

Hindi pa man kami nakakalapit sa pintuan ay nagsalita ulit siya.

"Huwag ka ng babalik dito, if you do. I'd make sure that you'll be sue immediately.
I don't want to see you again." Malamig nitong banta.

I smiled. What do I expect from a man who have been hating me since I was born.

Pagkalabas namin ng opisina niya ay saka ko inilapag si Veinz saka nagtatakbo

palabas ng mansion.

I felt that, I'm not really belong here.

Habang tumatakbo palayo ay doon bumuhos ang kanina ko pang pinipigilan na luha.
Walang tigil, agos lang ng agos.

Tumakbo lang ako ng tumakbo, hanggang sa makapunta ako sa isang lugar na sobrang
dilim. Pero may isang maliit na kubo ang nakatayo. Malayo ito sa mansion, ang layo
ng tinakbo ko.

Okay na siguro to. Dito muna ako kahit ilang araw lang. Palamigin ko muna ang ulo
niya.

Pumasok ako sa loob at wala akong nakita kundi isang lamesa lang. Walang higaan
pero pwede na higaan ang palapag. Gawa naman ito sa kawayan.

Humiga ako at doon umiyak ng umiyak.

He really still hates me. Gaya nga ng sabi ni Czarina. Even if we are married, it
does not change the fact that he married me because he wanted to have his revenge
on my father. My father who was accused of killing his mother which is...

Not true.

Yes, her mother and my father was the best of friends back when they were young.
But unlike others who fell in love with their bestfriends, tita Flor and daddy
didn't. Hindi sila nahulog kahit sandali lang dahil alam nila ang kahalagahan ng
kaibigan. Everyone thought that they fell in love with each other. Pero hindi nila
alam na may iba silang gusto na kalaunan ay pinakasalan nila pareho. Habang
tumatagal ay nandon pa rin sa isip ng mga tao na mahal talaga nila daddy at tita
ang isa't-isa.

Out of jealousy kuno, dahil hindi raw pumapayag si tita Flor na sila na lang ni
papa ang magpakasal, pinatay niya daw ito. Which is not really true. I was there
when the incident happened. And it wasn't my father who killed tita Flor...

But the mistress of her husband.

Nagalit ako nang akusahan nila si papa. Nang barilin sa dibdib ng mistress ni tito
Cecelio, umalis agad ito dahil sa mga paparating na pulis. Saktong bibisita kami
non ni papa sa kanila dahil gusto ko non makipaglaro kay Aldrin. Nakita namin ang
lahat. Bago pa man umalis yung mistress ay dumating na kami. She skipped, and my
father approached tita Flor's dying body then hold the gun. Pinapaalis pa kami non
dahil baka raw kami ang akusahan sa nangyari sa kanya.

And Aldrin was there, looking angrily at my father.

Natakot ako, dahil alam ko sa sarili na mali ang iisipin ng mga tao. At nagkatotoo
nga, he was imprisoned for a lifetime. if it wasn't my sister who is already an
excellent lawyer, paparatan si papa ng kamatayan. And because Aldrin's mom is a
well famous singer, marami ang nagalit kay papa. Pati kami ng mga kapatid ko ay
nasali sa mga masasakit na salita ng mga tao. Even my friends.

Si ate May na isa ng Lawyer ay laging pinag-uusapan na may amang mamamatay tao at
baka daw pati ang kliyente nito patayin dahil dumadaloy daw sa ugat niya ang dugo
ng isnag mamamatay tao.

Ang kambal kong kapatid, sila kuya Chester at Dexter na dating hearttrob sa school
nila ay binubully na noon. 

Ang mga kaibigan ko na tinatanggap lahat ng masasakit na salita.

I was so furious back then.

Then Aldrin came. He offered to marry me to save my siblings and friends. Pumayag
ako nang hindi nalalaman nila ate. Nagalit sila nang malaman nila. They cried for
me and beg to stop but I didn't.

I want to save them from all the accusations they are receiving. My siblings and
friends are innocent. And it was really my fault why my family is was accused of
something they didn't do. Kung hindi ako nag-aya na pumunta roon ng gabing yon ay
baka hindi nadawit si papa.

My siblings and friends were saved from the accusations, hindi ko alam kung pano
yon nagawa ni Aldrin. I was so thankful... or not.

After receiving the good news that they were saved, Aldrin started yelling at me,
beating me, and even harassing me. I have nothing to say because I'm his wife. Only
a wife who will satisfy his anger towards my father.

Of course nagalit ang mga kapatid ko, even my friends. They planned of attacking
Aldrin but I just smiled. Papa even cry when he knew about me and Aldrin. He was
begging for me to just ran away with my siblings but I refused. Wala kaming laban
sa pera ni Aldrin.
Pahihirapan ko lang ang mga kapatid ko.

Kaya I received all of those beatings.

And now, I saw Heinz in the street. puro siya sugat at peklat. Inaalagaan ko siya
hanggang sa maging isa na siyang magadang aso. He was my best ever friend in the
mansion. Naglalaro kami kanina, pero pumasok siya sa opisina ni Aldrin, and when I
got there, sira-sira na ang mga papeles ni Aldrin na alam ko mas importante pa sa
buhay ko.

I take all the blame nd the beatings, again.

The people around me are just precious to me that I'm willing to take all the
blame, even the beatings.

Earlier, he slapped me, spit on my shoes and even cursed at me.

I cried hard. Hindi dahil sa pisikal na sakit... kundi sa loob.

Back then, we were called the sweethearts. He's my childhood sweetheart. Inaalagaan
niya ako dati na ayaw niya na may umaaway sakin, na may nagpapaiyak sakin. Galit na
galit siya sa mga ganung tao. Pero ngayon...

Things really change out of hatred.

Sa sobrang pag-iyak ay nakatulog ako.

***

I'm hungry. So hungry.

Isang linggo at dalawang araw na akong nandito sa maliit na kubo. Turns out na nasa
gubat ako. And because I was afraid to go out because of snakes lurking around the
little house, wala akong nakuha na kahit anong pagkain.

Kaya pa naman. Sabi nga nila, kaya naman natin mabuhay ng walang pagkain sa loob ng
isang buwan.

Tinutulog ko na lang ang gutom ko.

I even realized na I look like a beggar in the streets. Gulo-gulo ang buhok, madumi
ang mukha at damit, gusot-gusot ang damit, at dahil sa pagtatatakbo, may mga punit
din ang damit ko.

I wonder kung kaninong bahay to? Pero parang wala ng nakatira dito. When I linger
my eyes around the house, napunta ito sa isang bagay na nakasiksik sa gilid ng
lamesa. Nanlaki ang mga ko.

A guitar?!

Who would leave a beautiful guitar here?

Never the less, kinuha ko ito at umupo sa harap ng bintana. Saktong nasisilip mula
sa bintana ang buong-buo na buwan.

I smiled. At least it made me clam down.

I tried to strum, and it give chills to my heart.

Matagal ko ng hindi nakakahawak ng guitara, dahil bukod sa mga kamay ni Aldrin ang
lagi kong sinasalubong araw-araw, he wanted me to be the one who will clean, cook
and do everything in his mansion.

I played the song

Put your make-up on

Get your nails done
Curl your hair
Run the extra mile
Keep it slim so they like you, do they like you?

Papa... I'm sorry for not defending you. I'm sorry for being a useless daughter you
ever had.

Get your sexy on

Don't be shy, girl
Take it off
This is what you want, to belong, so they like you
Do you like you?

Mama... I'm sorry for not telling the truth. I tried but I'm just a child back
then. They did not listen to me.

You don't have to try so hard

You don't have to, give it all away
You just have to get up, get up, get up, get up
You don't have to change a single thing

Kuya Chester, kuya Dexter, ate May... I'm sorry for ruining your supposed to be
perfect life. If it wasn't me who tell papa to go there that time, siguro masaya
tayo ngayon.

You don't have to try, try, try, try

You don't have to try, try, try, try
You don't have to try, try, try, try
You don't have to try
You don't have to try

I'm sorry, guys.

Mm, mm

I love you.

Tumigil ako.

Nanghihina na ang katawan ko.

Nag-strum na lang ako at nang matapos ay saka ko pinatugtog ang kantang Hey Jude by
The Beatles.

I smiled. A song I used to sing whenever he's sad and crying.

Ibinilik ko sa dating lalagyan ang gitara saka dahan-dahang humiga. Hinawakan ko

ang nangigitim at bumukol na sugat sa paa ko. A bite of a snake. Hinawakan ko rin
sa kabila at mayroon pa sa braso ko.

Wew. Masyado naman yata akong mahal ng mga ahas na yon. Sorry sila hindi ko sila
mahal, takot ako sa kanila.

Biglang bumuhos ang napakalakas na ulan, sumali pa sa ulan ang malakas at sunod-
sunod na kidlat. And because I have a phobia of thunders, napasiksik ako sa gilid
at isinubsob ang mukha sa tuhod. Natulog ako nakaupo at umiiyak sa takot.

***

Nagising ako nang makarinig ako nang mga yapak. Hindi isa kundi marami.

I tried getting up but it just made me laugh.

Hindi ko na maramdaman ang katawan ko. Namamanhid na dahil sa mga kagat ng ahas.

Wew.

Alam ko ilang oras na lang hindi ko na kakayanin ang sakit.

Suddenly, biglang bumukas ang pinto at nahihirapan man ay tiningala ko ang lalaking
pumasok.

Nagkatinginan kami at napangiti na lang ako.

Aldrin...

Sana totoo yang pag-aalala na nakikita ko sa mga mata mo.

Napaiwas siya sa may pintuan at doon pumasok ang mga kapatid ko, mga kaibigan namin
at si mama na agad nahimatay nang makita ang kalagayan ko. Sila ate at sila Kyla ay
nagpahaguhol na lang, sila kuya Chester at kuya Dexter ay napasandal sa may lamesa
at nanghihinang tinitigan ako, sila Jason naman ay inalalayan si mama habang hindi
makatingin sa gawi ko.

Who would have?

Nangingitim na ang katawan ko sa sobrang gutom dagdag pa ang mga kagat ng ahas. Ang
labi ko ay nangingitim na rin sa sobrang panghihina. Ang katawan ko ay payat na
payat na at nakikita na ang mga buto ko sa lahat ng parte ng katawan ko.

"Y-y-y-you... f-f-... found... me." I weakly utter. Baka nga bulong lang yon.

Walang namuong ingay sa loob ng maliit na bahay, lahat sila ay tahimik na umiiyak
at nanghihina.

Biglang pumasok sa loob ang isang doctor. Agad ako nitong inexamine at napapailing
na lumayo sakin. Hindi makapaniwala ang mukha niya at sobra ang sakit at awa na
makikita sa mga mata niya.

"Tatlong kagat mula sa tatlong ahas na may 20 mg na venom. Gutom at uhaw. Dahilan
ng panghihina niya. Fuck!" Lumapit siya sakin at agad ako pinainom ng tubig. Para
namang pulubi ko itong ininom at nangingiting dumukot ng dahon sa gilid ko.

"My... food." Then I tried to eat this. A leaves from a tree of a Mango.

Napayuko si Liam, ang pinsan ko, saka ako hinawakan sa pisngi.

"Ang bunso namin." He utter while his eyes are tearing, I just smiled weakly.

Bigla kaming nakarinig ng isang malakas at sunod-sunod na suntok. Nanggaling ito sa

kapatid kong si kuya Chester habang pinagsusuntok si Aldrin. Hindi naman lumalaban
si Aldrin at nakatingin lang sakin.

Inaawat na si kuya Chester nila kuya Dexter.

"Chester, tama na! Walang magagawa yang pagbugbog mo sa kanya!" Suway ni ate May.

"Pota ate! Naririnig mo ba ang sinasabi mo?! At least give me a chance to beat him
up!" Galit nitong saad.

"Stop it, Chester."

"No!" Biglang bumuhos ang luha sa mga mata ni kuya Chester. Pinakawalan siya nila
kuya Dexter saka ako dinuro. "A-ang bunso natin, kahit kailan ay hindi ko siya
nakita sa ganiyang kalagayan. Sobra ang pag-aalaga natin sa kanya pero ang gagong
to pala ang gagawa ng pinakainiiwasan natin. Pota!" Napahilamos ito ng mukha.

"Aldrin... bakit? Akala namin alam mo ang totoong nangyari. Hindi pala. Dahil kung
oo, hindi magkakaganito ang kapatid namin." Ani ate May.

Bigla akong inubo pero hindi ko nilakasan. Nanlalaki ang mga matang tinitigan ako
ni Liam nang sabay naming makita ang napakaraming dugo sa kamay ko.

I'm vomiting blood.

"Shh." I hushed.

Nanginginig niya akong binuhat at saka sila hinarap.

"W-we need to rush her to the hospital. I-ilang minuto na lang... she will be
breathless."

***

KYLA

Nang maipasok si Shera sa OR ay pinaupo lang kami sa labas. Wala ni isa ang
nagsasalita, naghihintay lang kaming lahat na baka may mangyaring himala at maayos
rin ang kalagayan ng kaibigan namin.

Ilang oras kaming naghintay sa labas hanggang sa lumabas si Liam. Galit na galit at
puno ng sakit ang makikita sa mga mata niya. The cheerful Liam we used to know is
here in front of us, feeling furious and weak for his cousin.

"S-she's fine. Good thing naagapan namin ang pagdating ng venom sa utak niya. Ilang
araw lang mamamanhid ang katawan niya." Nakahinga kami ng maluwag pero nagsalita
siya ulit. "T-t-the baby. The baby almost die. B-but he is fine now."

Nanlaki ang mga mata namin at napaatras.

"Shera's p-pregnant?" Gulat na gulat na tanong ni ate May.

"She is... 4 months pregnant."

Napaatras si Aldrin at habang tinitignan ko siya ay hindi ko maiwasang kamuhian

siya.

Shera is pregnant.
Does that mean that Aldrin have been harassing her since then?

I silently cried.

Awang-awa na ako sa kaibigan namin.

Ang kaibigan namin na kapakanan lang namin ang iniisip.

Shera...

Natupad ang pangarap mong maikasal sa lalaking mahal mo, mamuhay sa tabi niya at
bumuo ng pamilya kasama siya.

But turns out that it made you like this.

***

Isang linggo na ang lumipas at hindi pa rin nagigising si Shera. Medyo nawawala na
ang pangingitim sa katawan niya at nagkakalaman na rin siya. Her tummy... already
had a baby bump. Hindi namin napansin yon nung okay pa siya but now na pumayat siya
ay saka lang namin napansin may bukol na dito.

Nasa labas kaming lahat ngayon. Tulala at walang magawa kundi ang maghintay sa
paggising niya. Nasa loob si tita Sheradie, pinalabas kami dahil gusto niya raw
makausap si Shera kahit tulog pa to.

Si tita Sheradie, tulala lang siya buong linggo. Wala siyang kinakausap at hindi
man lang kami tapunan ng tingin.

"Aldrin..." Tawag ni ate May kay Aldrin na nakaupo sa gilid. "B-bakit... bakit mo
ginawa to sa bunso namin?"

Katahimikan.

"Alam mo kung bakit sa kabila ng ginagawa mo sa kanya, hindi niya pa rin magawang
magalit sayo o ni kamuhian ka man lang? Aldrin gago dahil mahal ka niya,
napakaputangina mong yawa ka. Gusto ko na lang murahin ka ng murahin. Alam namin na
hindi lang kami ang dahilan kung bakit siya nagpaalipin sayo, kundi dahil alam niya
na malulungkot ka ng sobra dahil wala na ang mommy mo. Gusto ka niyang alagaan at
mahalin higit pa sa pag-aalaga at pagmamahal sayo ni tita Flor."

Katahimikan na naman.

"M-may..." Hindi siya makapagsalita. "M-may anak kayo... Aldrin, are you perhaps
harassing my sister? Are you forcing her to have sex with you? Kasi kung hindi, how
come na nagkaanak kayo nang may relasyong mas magulo pa sa mathematics? Alam mo na
ayaw ni Shera sa mga ganyang tao. B-but you... Oh gosh."

Nakita ko ang paghigpit ng hawak sa mga damit nila kuya Chester.

"Nasaan na ang Aldrin na sobra-sobra ang pag-aalaga sa kanya? Nasaan na ang Aldrin
na ayaw sa mga taong umaaway at nagpapaiyak sa kapatid namin? Nasaan ang Aldrin na
pumupunta sa bahay namin para lang makipaglaro kay Shera. Nasaan ang Aldrin na
hinihingi ang mga kamay ni Shera pagdating ng 18th birthday niya? Nasaan ang Aldrin
na mahal na mahal ang kapatid namin. Wala na ba talaga?"

Lumapit ako kay ate May saka siya niyakap.

"Ba...bakit ang bunso namin, Aldrin? Why her? Hindi pa ba sapat na nakulong ang
papa namin sa salang hindi niya naman ginawa? Na buong pamilya ko at maging ang
kaibigan niya ay inaasukahan ng mga tao? Was that never enough to you? Bakit ang
kapatid namin?! Bakit ang bunso namin?! Pota, Aldrin! Gusto kitang patayin na lang
para lang mailayo si Shera sa mga kamay mong mas madumi pa sa kamay ng mamamatay
tao!"

I flinched when she stand and yell.

"Pero hindi ko magagawa yon dahil ayokong mawalan ng ama ang pamangkin ko! Pero
napakayawa mo! Isa kang demonyo! Inosente ang papa ko, kami, at mas lalo na ang
bunso namin! Tinanggap namin lahat ng akusasyon dahil bata pa si Shera ay
nakawitness na siya ng isang murder crime! Naging dahilan yon ng pagkakaroon niya
ng phobia sa kidlat dahil sa gabing yon, nagkaroon siya ng phobia sa mga ahas dahil
sa gabing yon na isang ahas ang kumagat sa mama mo na naging dahilan ng agaran
niyang pagkamatay. Lagi siyang umiiyak gabi-gabi! Naririnig namin! Awang awa na ako
sa kapatid ko. She experienced PTSD!"

Napaiyak kami sa narinig.

"Araw-araw kapag nakakarinig siya ng gunshots sa tv sumisigaw siya at humihingi ng

tulong. Araw-araw siyang nababahala na baka patayin siya sa daan gamit ang isang
baril. A 10 years old who witnessed the traumatic scene. She suffered from the
first place, then suffer again from your hands. She was healed, but was again
experiencing sufferings."

Napaupo si ate May at gusto ko mang aluhin siya ay hindi ko magawa. Pati ako ay
hindi alam ang gagawin.

"Awang-awa na ako sa bunso namin. The sweet and kind Shera. She remained as she is,
pero alam namin na pangtakip na lang iyon sa mga nararanasan niya. If your mother
was here, matagal ka na niyang sinampal sa pinaggagawa mo. Hindi ganyan ang
pagpapalaki sayo ni tita."

Sa isang tabi, tahimik at tulala lang si Aldrin sa mga narinig. Parang nagising
siya sa napakalalim na pagkakatulog.

Tulala lang din kami sa isang tabi.

"The true victim here is my sister, Aldrin. She suffered from PTSD, nabuhay ang
phobia niya sa ahas at kidlat, kung hindi namin inako ang akusasyon ay baka si
Shera ang inaakusahan nila hanggang ngayon because she was also there at the scene,
she suffered from your own hands, h-hindi man lang niya natapos ang pagdodoctor
niya. Diba alam mo yon? Yon ang pangarap na gusto niyang abutin diba? Pero dahil
diyan sa mga pinaggagawa mo sa kanya nawalan siya ng pag-asa! Habang kami masaya sa
mga buhay namin, ang kapatid namin ay naghihirap at hindi man lang natapos sa
pangarap niya. You should have at least let her finish her dream, Aldrin."

Nakipagtitigan ako kay Ophel at nakita ko mula sa mata niya ang naglalandasang
luha. Pati rin kila Vina.

"Simple lang ang pangarap ng bunso namin. At yon ay maihaon kami sa kahirapan. She
succeeded, but in exchange of her almost perfect life ruined by you."