Jacek Soplica jest z najbardziej znamiennych postaci "Pana Tadeusza" to nowy typ bohatera

romantycznego. Ukazywany wcześniej taki bohater wyróżniał się indywidualizmem, porywczością, chęcią
walki o ojczyznę, emocjonalność. Jacek Soplica posiada również niektóre z takich cech, jednak jego
osobowość została poddana modyfikacji i przypisano do niej nowe, wyróżniające go spośród innych
cechy charakteru.

Soplica był wąsiasym, wysokim mężczyzną. Posiadał wiele umiejętności, czemu sprzyjała jego
postura ciała. Pomimo, że przez kobiety uważany był za przystojnego mężczyznę, swoją twarz ukrywał
pod mnisim kapturem. Mogło to być związane z występującymi na jego twarzy bliznami. Pochodził on ze
średnio zamożnej szlachty i był bratem Sędziego, ojcem Tadeusza oraz mężem szybko poślubionej kobiety
po zdarzonym nieszczęściu w jego życiu.

Zanim doszedł do przemiany w księdza Robaka, nazywany był również Wąsalem czy Wojewodą.
Temperament Jacka Soplicy był porywczy, a przy tym występowała pewność siebie, brak pokory oraz
chęć posiadania wszystkich swoich zachcianek. Soplica długo żył szczęśliwie, miał znaczące miejsce w
sejmikach, dobre stosunki ze szlachtą. Wszystko zmieniło tragedia i odrzucenie go przez Stolnika, co
uwolniło i pokazało charakterystyczny temperament bohatera. Jacek cierpiał przez długi czas, a jego
opinia wśród ludzi była niepochlebna. Cechowała go pochopność w podejmowaniu decyzji, co widzimy w
jego kolejnym związku, na który zbyt szybko się zdecydował. Nie był on dobrym mężem, popadł nawet w
alkoholizm. Jako, że chciał odbudować swoją wcześniejszą dobrą opinię wśród ludzi, przybrał mnisi habit
i rozpoczął działalność emisaryczną na Litwie, gdzie zachęcał szlachtę do walki o niepodległość. Robił to
siłą słów, z czego wynika, że posiadał on dar przekonywania i umiejętność rozmowy. Soplica przechodzi
przemianę i od tej pory jest księdzem Robakiem. Zauważalna jesy duchowna metamorfoza. Teraz to
człowiek skromny, pokorny, świadomy popełnianych przez siebie grzechów. Jest poważny i dojrzały.

Jacek Soplica przejął kilka cech od typowego bohatera romantycznego. W pewnym stopniu
można go porównać ze znanym już Konradem z "Wielkiej Improwizacji", który wcześniej także przeszedł
przemianę oraz który mimo, że nie posiadał zawsze dobrych intencji, obnosił się z tym, że chce cierpieć za
niepodległóść kraju. Soplica cierpiał z powodu miłości do kobiety, a walka o ojczyznę miała być formą
wybawienia od złego. W tej walce księdza Robaka wyróżnia to, że nie działa on jednostkowo. Konrad
chciał sam wybawić cały naród i pragnął całej władzy dla siebie. Ksiądz Robak agituje szlachtę do walki,
pragnie połączyć wszystkie możliwe siły, a przede wszystkim ród Sopliców i Horeszków, aby wspólnie
bronić swoją ojczyznę. Ksiądz Robak nie uważa się również za lepszego od któregoś z bohaterów. Mocno
odprawia swoją pokutę, jest pokorny. Jest to zjawisko nietypowe dla ukształtowanego wcześniej
bohatera romantycznego, czyli wielkiego indywidualisty, który nie widział swoich błędów.

Podsumowując Jacek Soplica przemieniony w księdza Robaka to nowy typ bohatera

romantycznego. Charakterystyczne są cechy wspólne, jak i te różne. Przez dodanie do osobowości
księdza Robaka nowych, wcześniej nie występujących cech, nie można go określić jako przykład bohatera
romantycznego, ale jako taki przykład z wprowadzonymi modyfikacjami.